En 

botánica, el pétalu ye un antófilo que forma parte de la corola d'una flor. Ye la parte

interior del periantu, que entiende les partes maneres d'una flor. Nuna flor "típica" los
pétalos son llamativos y coloriaos, y arrodien les partes reproductives.
El númberu de pétalos nuna flor ye indicativu de la clasificación de la
planta: dicotiledónees, que típicamente tienen cuatro o cinco pétalos; y monocotiledónees,
que tienen trés o dalgún múltiplu de tres pétalos. La función principal de los pétalos o de la
corola ye la d'atraer los polinizadores.[1]
Esiste una considerable variación na forma de pétalos ente plantes. Los pétalos pueden tar
xuníos na base, formando un tubu floral. En delles flores, el periantu enteru forma una taza
(llamada tubu de mota) arrodiando'l xinecéu, colos sépalos los, pétalos,
y estambres xuníos en cantu de la mota.
Les flores de delles especies escarecen o amenorgaron enforma los sos pétalos. Son
llamaes apétalas. Exemplos de flores con periantios bien amenorgaos pueden ser vistos
ente les gramínees. Esto ye carauterísticu de plantes polinizadas pol vientu que nun
precisen atraer a polinizadores.

Anatomía[editar | editar la fonte]
La estructura de tépalos y pétalos ye similar a la de los sépalos los. Les parés de les
célules epidérmiques frecuentemente son convexes o papilosas, especialmente na cara
adaxial. En munchos pétalos, como los de Brassica napus, les papiles son cóniques, con
un engrosamiento cuticular marcáu nel ápice, y estríes radiales escontra la base.
Suxurióse qu'estos engrosamientos dexen un espardimientu pareyu de la lluz emerxente,
de manera que'l rellumu de los pétalos ye uniforme en cualquier ángulu de llume.
Delles célules epidérmiques de los pétalos son osmóforos, contienen aceites esenciales
qu'imparten l'arume carauterístico a les flores. El mesófilo xeneralmente nun
presenta parénquima clorofiliano, sinón parénquima fundamental.

Color de los pétalos