ஒன்பதாவது அசல்லியபருவம்

'சல்யபர்வம்'என்ற வடசசால்சதாடர், திரிந்தது; சல்லியனது

சம்பந்தமானபருவசமன்று, ஆறாம்வவற்றுமமத் சதாமையாைக் சைாள்ை; இனி,
இரண்டாம்வவற்றுமமயுருபும் பயனுமுடன்சதாக்ைசதாமையாை, சல்லியமனப்பற்றிய
பருவசமனினும் அமமயும். சல்லியன் துரிவயாதனாதியர்க்குச்
வசமனத்தமைவனாய்நின்று ஒரு நாள் வபாமர நடத்திய ைமதமயக் கூறும்பாை சமன்று
சபாருள். பர்வம் - ைணு: ைரும்பு மூங்கில் முதலியவற்றிற்கு ஏைவதசமாகிய [ஏைவதசம் -
ஒருபகுதி] ைணுப்வபாை, நூலுக்கு ஏைவதசமாகிய உறுப்மப 'பருவம்' என்பது -
உவமவாகுசபயர்.

சல்லியன்- (பமைவர்க்கு) அம்புநுனிவபால் (வருத்தஞ் சசய்)பவன்; சல்யம் -

அம்புமுமன. இவன் - மத்திரநாட்டரசன்; பாண்டு மைாராசனது இரண்டாவது
மமனவியாகிய மாத்திரிக்கு உடன்பிறந்தவனாதைால், நகுை சைவதவர்க்கு
மாமனாவன். இவன், பாண்டவர் அஜ்ஞாதவாசம் நீங்கிய பின் அவர்ைளுக்குப்
வபார்த்துமைசசய்யும் சபாருட்டுத் தன்நாட்டிலிருந்து வரும்சபாழுது, வழியில்
துரிவயாதனன், தருமபுத்திரன் சசய்தசதன்று வதான்றும்படி ஆங்ைாங்குத்
தண்ணீர்ப்பந்தல் முதலியன மவத்து எல்ைாப்சபாருளுங்குமறவற அமமத்து
வஞ்சமனயாை விருந்துசசய்விக்ை, இவன், அதமன உண்டு, அங்ஙனந் தன்மன
உபசரித்தவற்குத் துமைசசய்யத்தான் ைடமமப்பட்டிருப்பதாை வாக்ைளித்து, பின்னர்
அது துரிவயாதனன்சசய்த சூசதன்றுசதரிந்து வருந்தியும்,
வாக்குத்தத்தஞ்சசய்துவிட்டமமபற்றி, அவனுக்வை துமையாயினான். இவன்
துரிவயாதனாதியர்க்கு நான்ைாவது வசமனத்தமைவன். [முதற் பத்து நாளில் பீஷ்மனும்,
அடுத்த ஐந்துநாளில் துவராைனும், அதற்கு அடுத்த இரண்டு நாளில் ைர்ைனும்
வசனாதிபதியாயிருந்து ஒழிந்தனசரன அறிை.]

கீழ்ஆதிபர்வம் முதைாைவும், வமல் சசௌப்திைபர்வம் முதைாைவும் ைதாநாயைரான

பாண்டவரது சரித்திரபாைத்தின் விஷயத்மதக்குறிக்குஞ் சசாற்ைளாற் பருவங்ைளுக்குப்
சபயரிடும் ஆசிரியர், இங்கு (அவ்வாவற பாண்டவர் வசமனத்தமைவர்சபயரால்
சுவவதபர்வம், திருஷ்டத்யும்நபர்வம் எனப் சபயர் குறியாது) பீஷ்மபர்வம்,
ைர்ைபர்வம், சல்லியபர்வம் எனத் துரிவயாதனாதியரின் வசமனத்தமைவமரப் பற்றின
சசாற்ைளாற் சபயரிடக்ைாரைம் என்மனவயா சவனின்,-எதிரிைளது சிறப்மப நன்கு
எடுத்துக்ைாட்டி அப்படிப்பட்டவர்ைமள இவர்ைள்சவன்றிட்டார்ைசளனக்
ைதாநாயைமரப்சபருமமப்படுத்த வவண்டிசயன்ை. இனி, சல்லியவதபர்வம்
என்பதுசல்லியபர்வசமன நின்ற சதன்றலு சமான்று, பிறவற்றிற்கும்
இங்ஙனவமசைாள்ை.

பதினெட்டாம்பபார்ச் சருக்கம்

பாண்டவர்க்கும்துரிவயாதனாதியர்க்கும் ைடந்த பதிசனட்டு நாமள யுத்தத்தில்

பதிசனட்டாநாள்யுத்தத்மதக் கூறும் பாைசமன்று சபாருள். சல்லிய பருவமும் இதற்கு
அடுத்த சசௌப்திைபருவமும் என்னும் இரண்டும்
பதிசனட்டாம்வபார்ச்சருக்ைசமான்றில் அடங்கும். வபார்ச்சருக்ைம், வபாமரக்கூறுஞ்
சருக்ைசமன இரண்டனுருபும் சபாருளுந் சதாக்ைசதாமை; சருக்ைம் என்பது,
சங்வைதத்தால், ஒருசபரியவகுப்பினுட்பட்ட சிறியபாைத்மதக் குறிக்கும். வபார்-
சபாருதல்: சபாரு என்னும் முதனிமை திரிந்த சதாழிற்சபயர். முன்ைமதத்சதாடர்ச்சி:-
சந்திரகுைத்திவை விசித்திரவீரியனுக்குப் புதல்வராைத் திருதராட்டிரனும் பாண்டுவும்
வதான்றினர்: திருதராட்டிரன் புதல்வர் - துரிவயாதனாதியர் நூற்றுவர். பாண்டுவின்
புதல்வசரனப் படுபவரானபாண்டவர் - தருமபுத்திரன் பீமவசனன் அருச்சுனன் நகுைன்
சைவதவன்என்றஐவர். அவ்விரு திறத்தாரும் இளமமயிவைவய
மனம்மாறுபட்டுநிற்ை,பிறகு துரிவயாதனாதியர் பாண்டவமரச் சகுனிசயன்ற தமது
அம்மான்மூைமாைச்சூதாட்டத்தில் சவன்று பன்னிரண்டுவருஷம் வனவாசமும் ஒரு
வருஷம்அஜ்ஞாதவாசமும் சசய்துவரும்படி யனுப்பினர். அந்த
ஏற்பாட்டின்படிவயபாண்டவர் தமது மமனவியான திசரௌபதியுடவன
வனவாசஅஜ்ஞாதவாசங்ைமள முடித்திட்டு விராடராசனால் அமமக்ைப்பட்ட
உபப்பிைாவியநைரத்திலிருந்து ஆவைாசித்து உலூைசனன்றமுனிவமனத்
துரிவயாதனனிடம் இராச்சியபாைத்மதக் சைாடுக்கும்படி வைட்ை அனுப்ப,
துரிவயாதனாதியர் அதற்கு இைங்ைாமற்வபாைவவ, உலூை முனிவன் அச்சசய்திமயப்
பாண்டவர்க்குத்சதரிவித்துப் பின்பு துவாரமையில் ஸ்ரீக்ருஷ்ைனுக்கும் சதரிவித்துச்
சசன்றான். அதன்பின் ைண்ைபிராமனத் தந்தமக்குப்வபாரில் ஏற்ற துமையாகும்படி
துரிவயாதனனும் அருச்சுனனும் ஒருங்வைசசன்று வவண்ட, அப்சபருமான், தந்திரமாை,
துரிவயாதனனுக்கு யாதவவசமன முழுவமதயுந் துமையனுப்புவதாைச் சசால்லி,
தான்மாத்திரம் பாண்டவர்க்வை துமைவனாயினான். பின்பு திருதராட்டிரனது
வவண்டுவைாளால் சஞ்சயசனன்னும் முனிவன் பாண்டவர்பக்ைல் வந்து 'அரசாட்சி
பைசபருந்துன்பங்ைளுக்கும் இடமாகுதைால், அதனிடத்து ஆமசமயவிட்டு
வனத்மதயமடந்து சபருந்தவஞ்சசய்தவை சிறந்த அறிவு' என்று மவராக்கியம்
வபாதிக்ை, பாண்டவர்ைள் அதற்குச் சிறிதும் உடன்படாதுமறுத்து விட்டனர். அதன்
பின்பு பாண்டவர் மீண்டும் ஆவைாசித்துக்ைண்ைபிராமனவய தூதனுப்ப,
அப்பிரான்சசன்று சசான்ன நீதிைமளயுஞ் சற்றும் உட்சைாள்ளாமல் துரிவயாதனன்
சிறிதும் அவர்ைளுக்கு இடங்சைாடுக்ைமாட்வடசனன்று துணிவாய்க்கூறிவிட்டதுமன்றி
அங்குக் கிருஷ்ைமனக்சைால்லும்படி ஒருதந்திரமுஞ்சசய்ய, கிருஷ்ைபைவான் தனது
திவ்விய சக்தியால் மிைப்சபரிதாை விசுவரூபசமடுத்து அதற்குத் தப்பி மீண்டு
பாண்டவரிடம் வந்து அங்கு நடந்த சசய்திைமள சயல் ைாந் சதரிவித்தருளினான்.
பின்பு, பாண்டவர் ஏழு அசைௌகிணி வசமனமயயும், சைௌரவர் பதிசனாரு
அசைௌகிணிவசமனமயயுந் திரட்டிக்சைாண்டு, இருதிறத்தவரும்
குருவேத்திரத்தில்வந்து எதிர்த்து உக்கிரமாைப் சபரும்வபார் சசய்யத்
சதாடங்கினார்ைள்.

அப்சபாழுதுபாண்டவர்பக்ைத்தில் முதற்வசனாபதியாய் நின்ற

விராடகுமாரனானசுவவதன்முதல்நாட்வபாரிவைவய இறந்திட, அதன்பின்
இரண்டாநாள்முதல் துருபதகுமாரனான த்ருஷ்டத்யும்நன்வசனாபதியாை
நியமிக்ைப்பட்டான். [இவன், பதிசனட்டுநாட்வபாரும் முடியுமளவும் இறவாது
நிற்பன்.] எதிர்ப்பக்ைத்துச் வசமனக்கு முதற் பத்துநாள் வமரயில் பீஷ்மன்
வசமனத்தமைவனாயிருந்து வபார் நடத்திப் பத்தாநாட்வபாரில் சிைண்டி
முன்னாைஅருச்சுனசனய்த அம்புமமையால் வலியழிந்து ஒடுங்கினபின்
துரிவயாதனன்துவராைமனச் வசனாபதியாக்கினான். பின்பு துவராைன்
ஐந்துநாள்சைௌரவவசனாபதியாயிருந்து பதிமனந்தாநாட் வபாரில்
த்ருஷ்டத்யும்நன்மையம்பால் மாண்டான். அதன்பின் வசமனத்தமைவனாை வந்த
ைர்ைன் பதிவனைாநாளில் அருச்சுனனாற் சைால்ைப்பட்டான்.

1.-னெய்வவணக்கம்:ெசாவொரஸ்துதி.
மீொமைபகாலனெடு ெரசிங்க ைாகிநிலம் விரகால ளந்ெ குறளாய்
ஆொதுசீறுைழு வல்வில்லு னவல்லுமுமெ யலமுற்ற
னசங்மகயவராய்
வாொடர்வந்துனொழ ைண்ணாடர் யாவமரயு ைடிவிக்க வந்ெ
வடிவாய்
ொொவிெங்னகாள்பரி யாளாகி நின்றருளு ொராய ணாய ெைபவ.

இது-ைாப்புச்சசய்யுள்; இதனால், தாம் எடுத்துக்சைாண்ட சருக்ைம் இமடயூறில்ைாமல்

இனிது முடியும்சபாருட்டு உயர்ந்வதார் வைக்ைத்தின்படிவய ைவி ைடவுள்வாழ்த்துக்
கூறுகிறார். ைடவுள் வைக்ைம், வழிபடுைடவுள் வைக்ைசமன்றும், ஏற்புமடக்ைடவுள்
வைக்ைசமன்றும், இரண்டு வமைப்படும்; இவ்வாழ்த்து தமக்கு வழிபடுைடவுளும்,
எடுத்துக்சைாண்ட இதிைாசத்துக்கு ஏற்புமடக் ைடவுளுமாகிய திருமாமைப்
பற்றியசதன அறிை. ைண்ைபிரான் இந்நூலுக்கு ஏற்புமடக்ைடவுள் என்பது -
இந்நூைாசிரியர் தற்சிறப்புப் பாயிரத்தில் "முன்னுமாமமறமுனிவருந் வதவரும்
பிறரும், பன்னுமாசமாழிப் பாரதப்சபருமமயும்பாவரன், மன்னுமாதவன்
சரிதமுமிமடயிமட வைங்கு, சமன்னுமாமசயால் யானுமீதியம்புதற்கிமசந்வதன்"
எனக்கூறியதனாற் சபறப்படும்.

(இதன்சபாருள்.)மீன் - மீனும், ஆமம - ஆமமயும், வைாைம் - பன்றியும், சநடு - சபரிய,

நரசிங்ைம் - மனிதவடிவங்ைைந்த சிங்ைமும், ஆகி - (என்னும் இவற்றின்) வடிவமாய்,
நிைம் - உைைத்மத, விரைால் - தந்திரத்தால், அளந்த - அளவிட்ட, குறள் ஆய் - குறுகிய
வடிவமாய், ஆனாது - தணிவமடயாமல், சீறும் - வமனவமற்வைாபிக்கிற, மழு -
வைாடாலியும், வல்வில்லு - வலியவில்லும், சவல்லும் முமன அைம் - பமை
சவல்லுதற்குரிய கூர்நுனிமயயுமடய ைைப்மபயும் உற்ற - (என்னும் இமவ முமறவய)
சபாருந்தின, சசம் மையவர் ஆய் - சிவந்தமைமயயுமடயமூன்று இராமர்ைளின்
வடிவமாய், வான்நாடர் வந்து சதாை - விண்ணுைைத்தவரான வதவர்ைள் வந்து வைங்ை,
மண்நாடர் யாவமரயும் - நிைவுைைத்தார் பைமரயும், மடிவிக்ை - அழித்தற்கு, வந்த -
வதான்றின, வடிவு ஆய் - (ைண்ைனது) வடிவமாய், நானா விதம் சைாள் -
பைவமைப்பட்ட நமடவமைைமளக் சைாண்ட, பரி - குதிமரவடிவங் ைைந்த, ஆள் ஆகி
- மனிதனது வடிவமாய், நின்று - திருவவதரித்து நின்று, அருளும்-
(எல்ைாவுயிர்ைளிடத்துங்) ைருமைசசய்யும், நாராயைாய - ஸ்ரீமந்நாராயைமூர்த்திக்கு,
நம - நமஸ்ைாரம்; (என்றவாறு).

மத்ஸ்யம்கூர்மம் வராைம் நரசிம்மம் வாமநன் பரசுராமன் தசரதராமன் பைராமன்

கிருஷ்ைன் ைல்கி என்ற பத்துத்திருவவதாரங்ைமள உரியசமயங்ைளிற்சசய்து
நல்வைாமரப் பாதுைாத்து அல்வைாமரயழிக்கிற திருமாலுக்வை நான் அடிமம,
இங்ஙனங்சைாடியவமரக்சைான்று அடியவமரயளித்தருளுகிற ஆதிவதவன்
விஷயமான வைக்ைங் கூறியதனால், ைவி தாசனடுத்துக்சைாண்ட ைாரியம்
இமடயூறின்றி இனிது முடியுசமன்பது ைருத்து. இப்பத்து அவதாரங்ைளுள் முதல்
ஒன்பது அவதாரங்ைளும் முன்புநடந்தமவசயன்பதும், இறுதியவதாரம் இனி
நடப்பசதன்பதும் வதான்றும்சபாருட்டு, மற்மறயவதாரங்ைளுக்கு 'ஆகி', 'ஆய்' என
இறந்த ைாைச்சசாற்சைாடுத்தவர், ைற்கியவதாரத்துக்கு 'ஆகி நின்றருளும்' என
எதிர்ைாைச்சசாற்சைாடுத்தனசரன நுட்பமுைர்ை. 1. முன்சனாருைாைத்தில்
பிரமவதவன் ைண்துயில்மையில், வசாமை சனன்னும் அசுரன் வவதங்ைமளசயல்ைாங்
ைவர்ந்துசைாண்டு ைடலினுள் மமறந்துசசல்ை, பிரமன் முதலிய வதவர்ைளின்
வவண்டுவைாளால் திருமால் ஒருசபருமீனாைத் திருவவதரித்துக் ைடலினுட்புக்கு
அவ்வசுரமனத் வதடிப் பிடித்துக்சைாண்டு, அவன் ைவர்ந்து சசன்ற வவதங்ைமள
மீட்டுக் சைாைர்ந்து, அன்னவடிவமாய் அவற்மறப் பிரமனுக்கு உபவதசித்தருளினன்.

2. துருவாசமுனிவரதுசாபத்தாற் ைடலினுட்புக்கு ஒளித்த சுவர்க்ைவைாைத்துச்

சசல்வங்ைமளசயல்ைாம் மீளவும் சபறும் சபாருட்டு இந்திரன் முதலிய வதவர்ைள்
திருமாலின் நியமனப்படி அசுரர்ைளுடன் கூடிச்சசன்று மந்தர மமைமய மத்தாைநாட்டி
வாசுகிசயன்னும் சபரும்பாம்மபக்ைமட ையிறாைப் பூட்டித் திருப்பாற்ைடமைக்
ைமடந்தசபாழுது, அம்மந்தரகிரிைடலினுள்வள சசன்று அழுந்திவிடாதபடி
எம்சபருமான் மைாகூர்மரூபத்மதத்தரித்து அதற்கு ஆதாரமாை எழுந்தருளியிருந்தான்.

3. ஒருைாைத்தில் பூமிமயப்பாயாைச்சுருட்டி சயடுத்துக் சைாண்டு ைடலில்

மூழ்கிப்வபான இரணியாக்ைமனத் திருமால் வதவர்முனிவர் முதலிவயாரது
வவண்டுவைாளால் மைாவராைரூபமாைத் திருவவதரித்துக் சைான்றுபூமிமயக்
வைாட்டாற் குத்திசயடுத்துக் சைாண்டுவந்து பமையபடி விரித்தருளினன். 4.
வதவர்மனிதர் விைங்கு முதலிய பிராணிைளாலும், ஐம்சபரும் பூதங்ைளாலும்
ஆயுதங்ைளாலும் தனக்குமரைமில்ைாதபடி அளவற்ற வரங்ைமளப்சபற்றுத்
வதவர்முதலியயாவர்க்குங் சைாடுமமயியற்றித்
தன்மனவயைடவுளாைவைங்ைச்சசய்தவனும் இரணியாக்ைனது
உடன்பிறந்தவனுமானஇரணியன், தன்புத்திரனும் மைாவிஷ்ணுபக்தனுமான
பிரைைாதாழ்வான்தன்சபயர்சசால்லிக் ைல்விைற்ைாமல் நாராயைநாமஞ்
சசால்லிவரவவ,அவமனக் சைால்லுதற்கு என்ன உபாயஞ்சசய்தும் அவன்
பைவானருளால்இறந்திைனாை, இரணியன் மைமனவநாக்கி 'நீ சசால்லும்
நாராயைசனன்பான்எங்குஉளன்? ைாட்டாய்' என்ன, அப்பிள்மள
"சாணினுமுளவனார்தண்மமயணுவிமனச் சதகூறிட்ட, வைாணினுமுளன்
மாவமருக்குன்றினுமுளன்,இந்நின்ற, தூணினுமுளன் நீசசான்ன சசால்லினுமுளன்,
இத்தன்மமைாணுதிவிமரவின்" என்று சசால்ை, உடவன இரணியன் நன்சறன்று
சினந்து'இங்கு உளவனா?' என்றுசசால்லி எதிரிலிருந்தசதாரு
தூமைப்புமடக்ை,அதனினின்றும் பைவான், அப்சபாழுவத, மனிதரூபமுஞ்
சிங்ைவடிவமுங்ைைந்தநரசிங்ைமூர்த்தியாய்த் வதான்றித் திருக்மைந்நைங்ைளால் அவன்
மார்மபப்பிளந்து அழித்திட்டனன். 5. மைாபலிசயன்னும் அசுரராசன்
தன்வல்ைமமயால் இந்திரன் முதலியயாவமரயுஞ்சயித்து மூவுைைங்ைமளயுந்
தன்வசப்படுத்தி அரசாண்டு சசருக்குக்சைாண்டிருந்தசபாழுது, அரசிைந்த வதவர்ைள்
திருமாமைச் சரைமமடந்துவவண்ட, அப்சபருமான் குள்ளவடிவமான
வாமனாவதாரசமடுத்துக் ைாசியபமுனிவனுக்கு அதிதி வதவியினிடந் வதான்றின
பிராமைப் பிரமசாரியாகி,வவள்வியியற்றி யாவர்க்கும்வவண்டிய அமனத்மதயுங்
சைாடுத்துவந்த அந்தப்பலியினிடஞ்சசன்று, தவஞ்சசய்தற்குத் தன் ைாைடியால்
மூவடிமண் வவண்டிஅதுசைாடுத்தற்கிமசந்து அவன்தத்தஞ்சசய்த நீமரக்
மையிவைற்று, உடவனதிரிவிக்கிரமனாை ஆைாயத்மத அளாவிவளர்ந்து ஓரடியால்
மண்மையும்ஓரடியால் விண்மையும் அளந்து மற்வறா ரடியால்
அவமனயும்பாதாளத்திைழுத்தி அடக்கினன்.

6. உைைத்திவை எவரும் அழிப்பவரில்ைாமமயால் சைாழுத்துத்

திரிந்துசைாடுமமயியற்றிவந்த ேத்திரிய வம்சங்ைள் பைவற்மற நாசஞ் சசய்யும்
சபாருட்டு நாராயைமூர்த்தி ஜமதக்நிமுனிவனது மமனவியான வரணுமையினிடம்
ராமனாய்த் திருவவதரித்து, பரசு என்னுங் வைாடாலிப்பமடமயவய
ஆயுதமாைக்சைாண்டு, தனது தந்மதயின் ஓமவதனுமவக்ைவர்ந்து அவமனக்
சைான்றிட்டதுைாரைமாைக் ைார்த்த வீரியார்ச்சுனமனயும் அவனது குமாரர்ைமளயுங்
சைான்று அழித்து, அதனாவைவய ேத்திரியவமிசம் முழுவதன் வமலுங் வைாபா
வவசங்சைாண்டு, உைைத்திலுள்ள அரசர்ைள் பைமரயும் இருபத் சதாருதமைமுமற
சபாருது ஒழித்திட்டான்.

7. ஒருைாைத்தில் வதவர்ைசளல்ைாரும் இராவைன் முதலிய ராேசர்ைளின்

உபத்திரவம் சபாறுக்ைமாட்டாமல் ஸ்ரீமைாவிஷ்ணு மவச்சரைமமடந்துவவண்ட
அப்பிரான் தசரதசக்ைரவர்த்தி குமாரனாய்ஸ்ரீராமனாைத் திருவவதரித்து அரக்ைர்ைள்
அமனவமரயும் அழித்துநல்வைாமரக்ைாத்தருளினன்.

8. 9.துஷ்ட அசுரர்ைள்பைரும் சைட்ட அரசர்ைள் பைரும் ஒருங்வை

கூடிவசிப்பதனாலுண்டான பூமிபாரத்மத நிவிருத்தி சசய்யும்சபாருட்டு
அப்பூமிவதவியின் பிரார்த்தமனயின்படி வதவர்ைள் வவண்டியதனால் திருமால்
வசுவதவகுமாரராய்ப் பைராமகிருஷ்ைர்ைளாைத் திருவவதரித்தான்.

10. ைலியுைத்தின் இறுதியில் முழுவதும் அழிகிற தருமத்மத நிமைநிறுத்தும்

சபாருட்டுத் திருமால் சம்பளசமன்னுங்கிராமத்தில் ஓரந்தைன் மைனாய்க்
குதிமரவடிவங்ைைந்த மனிதவடிவமாய்த் வதான்றி வவதவடிவமான குதிமரயின்
வமவைறிக் மையில்வாட்சைாண்டு சைாடுங்வைால் மன்னரமனவமரயுங் சைான்று
தருமத்மத நிமைநிறுத்துவன்.

இரணியன்வரம்சபற்றிருந்ததற்குஏற்ப அவமனக்சைால்லுதற்கு மாயவன்

மனிதத்தன்மமயும் விைங்கின்தன்மமயுங் ைைந்தசதாரு வடிவத்மத எடுத்தருளினான்,
'சநடுநரசிங்ைம்' என்றது, அவ்வடிவத்தின் அளவிறந்த வளர்ச்சிமயக் ைருதி. பரசுராமன்
ேத்திரிய வம்சத்தின் வமற்சைாண்ட தீராக்வைாபத்மத, அவன் பமையழிக்கும்
வபார்க்ைருவியான வைாடாலியின் வமல்ஏற்றி 'ஆனாதுசீறுமழு' என்றார். திருமாலுக்கு
மற்றும்பற்பை அவதாரங்ைள்நூல்ைளிற் கூறப்படினும் இப்பத்தும்
முக்கியாவதாரங்ைளாசமன உைர்ை.

குதிமரக்குப்பைவமைநமடமல்ைைதி, மயூரைதி, வியாக்கிரைதி, வாநரைதி விருஷபைதி

முதலியன. திர்யக்சாதியிற்வசர்ந்த நான்கு அவதாரங்ைமளயும் ஒன்றாைவும்,
வதவசாதியிற்வசர்ந்த அவதாரத்மத ஒன்றாைவும், மனுஷ்யசாதியிற்வசர்ந்து ஒவ்சவாரு
ஆயுதத்மதத் தமக்கு நிரூபைமாைக்சைாண்டு ஒவரசபயர்சபற்ற மூன்று அவதாரங்ைமள
ஒன்றாைவும், பாரத ைதாபுருஷர்ைளுள் தமைமமபூண்டு அக்ைாைத்தில்
பூமிபாரநிவிருத்தி சசய்து சைாண்டு நின்ற பிரதான அவதாரத்மத ஒன்றாைவும், இனி
நடக்ைவிருக்கும் அவதாரத்மத ஒன்றாைவும் பிரித்துக் ைாட்டுபவராய், ஆங்ைாங்கு 'ஆகி',
'ஆய்'என்ற சசாற் சைாடுத்தார். நாராயைசனன்ற திருநாமம் - நாரஅயந எனப்பிரிந்து,
சிருஷ்டிப்சபாருள்ைளுக்சைல்ைாம் இருப்பிடமானவ சனன்றும், பிரளயப்
சபருங்ைடமை இருப்பிடமாை வுமடயவசனன்றும் மற்றும்பைவாறும் சபாருள்படும்.

இப்பாட்டு- சமாழிமாற்று முதலியன இன்மமயால், யாற்று நீர்ப்சபாருள்வைாள்.

குறள் - குறுகிய வடிவம்: இரண்டடியளவுள்ள வடிவம் குறசளனப்படும். வில்லு, உ -
சாரிமய. இராமன்வில் - வைாதண்டசமனப் சபயர் சபறும். நாராயைாய -
வடசமாழியில் நான்ைாம் வவற்றுமமவிரி.

இதுமுதற்பத்துக் ைவிைள் - சபரும்பாலும் முதமைந்துசீரும் ைாய்ச்சீர்ைளும்,

மற்மறயிரண்டும் மாச்சீர்ைளுமாகிய ைழிசநடிைடி நான்கு சைாண்ட
எழுசீராசிரியவிருத்ெங்கள். (1)

2.-சூரிபயாெயவருணமெ.

சிமெயத்ென் மைந்ெமெ யடுந்ென்மைகண்டுனைாரு னசயலின்றி

நீடு துயர்கூர்,
இெயத்ெொகியகல்பகபலான் ைறித்ெவுணனரதிரஞ்சுைாறு
னபாருொன்,
உெயத் ெடங்கிரியு னைாளிர்பற்பராககிரினயாப்பாக வீசுகதிரிற்,
புமெயப்பரந்ெவகலிருளுந்துரந்துரகர்புவெத்தினூடுபுகபவ.

(இ -ள்.) தன் மமந்தமன - தனது குமாரனான ைர்ைமன, சிமதய - அழியும்படி, அடும் -

(அருச்சுனன்) சைான்ற, தன்மம - தன்மமமய, ைண்டும் - பார்த்தும், ஒரு சசயல் இன்றி -
(அதற்குப் பரிைாரமாைத் தான் சசய்யத்தக்ை)ஒரு சசயல் இல்ைாமல், நீடு துயர் கூர் -
சபருந்துன்பம் மிக்ை, இதயத்தன்ஆகி - மனத்மதயுமடயவனாய், அைல்-நீங்கிச்சசன்ற,
பைவைான்- சூரியன், வீசுைதிரின்-சவளிவீசுகிற (தனது) கிரைங்ைளால்,-தடஉதயம்
கிரியும் - சபரியஉதயபருவதமும், ஒளிர் பற்பராை கிரி ஒப்பு ஆை -
விளங்குகிறபதுமராைரத்தினமயமான சதாருமமைவபாைாைவும்,-புமதய பரந்த
அைல்இருளும் - (நிைவுைைம்) மமறயும்படி பரவிய மிக்ை இருட்டும், துரந்து-
துரத்தப்பட்டு, உரைர் புவனத்தினூடுபுை - நாை சாதியாரது
பாதாளவைாைத்தினுட்சசல்ைவும்,-மறித்து - மீண்டுவந்து, - அவுைர் எதிர் அஞ்சும்
ஆறுசபாருதான் - அசுரர்ைசளதிரிவை (அவர்ைள்) அஞ்சும்படி வபார்சசய்தான்; (எ- று.)
பதிவனைாநாட்வபாரில்தன்மைமன அர்ச்சுனன் சைான்றமதத்தான்
பிரதியேமாைப்பார்த்திருந்தும் அதற்கு யாசதான்றும் எதிர் சசய்யும்விதமில்ைாமல்
புத்திரவசாைத்வதாடு மமறந்துசசன்ற சூரியன், மறுநாளுதயத்தில்,
மிக்ைவிளக்ைத்வதாடுகூடி, தனக்குத் சதான்றுசதாட்டுப் பமையாைவுள்ள
இருமளத்தனதுஒளியால் அழித்துக்சைாண்டும், என்றுந்தீராப்பமைவரான
மந்வதைசரன்னும் அசுரமர அஞ்சுவித்து எதிர்த்துக்சைாண்டும்வந்து வசர்ந்தனன்
என்பதாம். "விமனவலியுந் தன்வலியும் மாற்றான்வலியும், துமைவலியுந்தூக்கிச்
சசயல்" என்றபடி தன்வலிமமமயயும் எதிரிைள் வலிமமமயயுஞ் சீர்தூக்கிப்பார்த்து,
எதிரிைளின் வலிமம மிக்கிருந்ததாயின் தான் அடங்கிசயாழிதலும், தன்வலிமம
மிக்கிருந்ததாயின் மிக்ை ஊக்ைத்வதாடு எதிர்த்துச்சசன்று சபாருது பமைசவல்லுதலும்
ஆகிய இராசதருமத்மதச் சூரியன்வமவைற்றிக் கூறினசரன்ை. மந்வதைாருைசமன்னுந்
தீவில்வாழும் அரக்ைர்ைள் உக்கிரமானதவத்மதச்சசய்துபிரமனிடத்துவரம்சபற்று
அதனாற் சசருக்கி எப்சபாழுதுஞ்சூரியமனவமளந்துஎதிர்த்துத் தடுத்துப் வபார்
சசய்கின்றன சரன்றும், அந்தைர்ைள்சந்தியாைாைங்ைளில் மந்திர பூர்வமாைக்
மையிசைடுத்துவிடும்அர்க்கியதீர்த்தங்ைள் வச்சிராயுதம் வபாைாகி அவர்ைள்வமல்
விழுந்துஅவர்ைமள அப்பால்தள்ளிச் சூரியனது சஞ்சாரத்துக்குத்
தமடயில்ைாதபடிசசய்கின்றனசவன்றும், அப்படி அந்தைர்ைள் சசலுத்தும்
அர்க்கியத்தின்ஆற்றைால் சூரியமண்டைத்தின் இமடவயஒரு சசந்தீ எழுந்து
சசாலிக்ைஅத்தீயில் அவ்வசுரர்ைள் விழுந்து ஒழிகின்றன சரன்றும் நூல்ைள் கூறும்.
'அவுைசரதி ரஞ்சுமாறு சபாருதான்' என்றது, அந்தைர்ைள் அர்க்கியப்பிரதாநஞ்சசய்ய
அதன்வல்ைமமயால் தன்னிடத்து எழுந்து விளங்கும்சபரியசுவாமைமயக் ைண்டு
அசுரர்ைள் அஞ்சத் வதான்றின சனன்றவாறு. தனது மிைச் சிவந்த கிரைங்ைள் மிகுதியாை
அடுத்துப் பரவுதைால்உதயபருவதம் மிைச்சசந்நிறமமடந்து சிவந்தபதுமராைரத்தின
மமைவபாைாைசவன்பது, மூன்றாமடியின் ைருத்து. பதுமராைசமன்றஇரத்தினப்சபயர் -
சசந்தாமமர வபாலுஞ் சசந்நிறமுமடயசதனக் ைாரைப்சபாருள்படும். துரந்து -
சசயப்பாட்டுவிமனப்சபாருளில் வந்த சசய்விமன. (2)

3.-துரிபயாெென் இரவிபல ஆபலாசித்ெமையும்உெயத்தில்

சூரியமெத்னொழலும்.

கண்டுஞ்சலின்றியிரவிருகண்ணிலான்ைெமலகண்ணீரின்
மூழ்கினயவமரக்,
னகாண்டிங் னகடுத்ெவிமெ முடிவிப்பனென்றுயர்சகுனிபயாடு
னைண்ணியிருள்பபாய்,
உண்டுஞ்சுகித்துைலர்ைதுனவான்றுசாதிமுெனலாண்பபாது
விட்டுஞிமிறும்,
வண்டுஞ்சுரும்புைரவிந்ெத்ெடத்துவர வருபவாமெவந்ெமெ
னசய்ொன்.

(இ -ள்.) இரு ைண் இைான் மதமை - இரண்டுைண்ைளுமில்ைாத (பிறவிக்குருடனான)

திருதராட்டிரனது புத்திரனாகிய துரிவயாதனன்,-ைண் நீரில்மூழ்கி -
(தனதுபிராைசிவநகிதனான ைர்ைன் இறந்ததனாைாகிய
வசாைத்தாற்)ைண்ணீர்சவள்ளத்திவை முழுகி, இரவு - இராத்திரி முழுவதும், ைண்
துஞ்சல்இன்றி - ைண்மூடித்தூங்குதலில்ைாமல், உயர் சகுனிவயாடும் -
(சதியாவைாசமனயிற்) சிறந்தசகுனியுடவன, இங்கு - இப்வபாது,எவமரக் சைாண்டு-,
எடுத்தவிமன - (பமைவமரசயாழிக்ைவவணும் என்று) வமற்சைாண்ட சசயமை,
முடிப்பது - நிமறவவற்றுவது, என்று எண்ணி - என்றுஆவைாசித்து,-(பின்பு), இருள்
வபாய் - இருட்டு நீங்ை,- ஞிமிறுஉம் வண்டு உம்சுரும்புஉம் - பைசாதிவண்டுைளும்,
உண்டும் சுகித்தும் மைர் - (தாம்வதமனக்)குடித்தும் இனிமமயாைத்தங்கியும்
மகிழ்தற்கிடமான, மது ஒன்று -வதன்சபாருந்தின, சாதிமுதல் ஒள் வபாது - ஜாஜீமுதலிய
சிறந்தமைர்ைமள,விட்டு - நீங்கி, அரவிந்தம் தடத்துவர - தாமமரத்
தடாைங்ைளிவைவந்துவசரும்படி, வருவவாமன - உதிப்பவனான சூரியமன,
வந்தமனசசய்தான்- நமஸ்ைரித்தான்; (எ - று.)
கீழ்ச்சருக்ைத்தின்முடிவில் "மபவரு மாசுைத் துவசப் பார்த்திவமனக் சைாண்வட
தம்பாடி புக்ைார், மதவருதிண்சிமைத்தடக்மைச் சகுனிதமன முதைான தரணிபாைர்"
என்று கூறினவர் அவ்விரவு முழுவதும் வருத்தத்தாலும்ைவமையாலுந் தூங்ைாமல்
துரிவயாதனன் சகுனிவயாடு ஆமரச் வசனாபதியாைக்சைாண்டுபமை
சவல்லும்சசயமை முடிப்பசதன்று ஆவைாசமனசசய்திருந்துஇரவு ைழியுமளவில்
சூரியனுதிக்ைக்ைண்டு வைங்கினமமமய இதிற்கூறினார்.ஒருவர்
சசல்வமுமடயராயிருந்த ைாைத்தில் அவரிடஞ்வசர்ந்து அவரன்னத்மதயுண்டு
அவர்பக்ைல் இனிது வாழ்ந்திருந்து அவர்க்குச்சசல்வக்குமறவுவந்தஅளவிவை
நன்றியறிவின்றி அவமரக் மைவிட்டு வவறு சசல்வமுமடயாமரத் வதடிச்சசல்லும்
குைக்வைடர்வபாை, இரவில் ஜாதிமுதலிய சிமனப்பூக்ைள்
வதவனாடுகூடிச்சசழித்திருக்மையில் அவற்மறச்சார்ந்து வதனுண்டு அங்குத்தங்கிக்
கூடிக்குைாவி இன்புற்றவண்டினம்சூரிவயாதயத்தில் அம்மைர்ைள் சபாலிவிைந்த
வளவிவை அவற்மறவிட்டுஅக்ைாைத்துமைர்கிற தாமமரமயநாடி விமரந்துவசரும்படி
வருபவன்சூரியசனன்ை. என்றது, தாமமரமைரச் சூரியன் உதித்தான்
என்றவாறு."நிமறந்வதார்த் வதருசநஞ்சசமாடு குமறந்வதார்ப், பயனின் மமயிற்
பற்றுவிட்சடாரூஉம், நயனின் மாக்ைள் வபாை வண்டினம், சுமனப்பூ நீத்துச்
சிமனப்பூப்படர" என்று அைநானூற்றில் சூரியாஸ்தமனத்மத வருணித்தது
இங்குஒப்புவநாக்ைத்தக்ைது.

உண்ைல்- சபாதுவிமன. ஞிமிறு - மிஞிறு என்பது எழுத்து நிமை மாறியது. ஞிமிறு

முதலியன - வண்டின் சாதிவபதம். ஞிமிறு - சபான்வண்டு. வண்டு - ைருவண்டு.
சுரும்பு - சபாறிவண்டு. மைர் வபாது- விமனத்சதாமை, இடப்சபயர் சைாண்டது.
இரண்டாம் அடியில் 'சைாண்டுஞ் சசகுத்து முமன' என்றும் பாடம். (3)

4.-இதுமுெல் மூன்றுகவிகள் -குளகம். துரிபயாெென்

சல்லியமெச் பசொபதியாக்குெல் கூறும்.

னொல்லாண்மைனயந்மெமுதுெந்மெக்குமைந்துறு துபராணற்கு
ைண்ணினிகர்பவறு,
இல்லாெவண்மைபுமெனவயிபலான்ைகற்குமுடனெண்ணத்
ெகுந்திறலிொன்,
வில்லாண்மையாலும் வடிவாளாண்மையாலுையில்
பவலாண்மையாலுைவபெ,
அல்லாது பவறு சிலரிலனரன்றுசல்லியமெ யதியாெரத்
னொடமழயா.

(இ -ள்.) சதால் - பைமமயான, ஆண்மம - பராக்கிரமத்மதயுமடய, எந்மத முது

தந்மதக்கும் - எனது தந்மதயின் சபரிய தந்மதயான வீடுமனுக்கும், மமந்து உறு -
வலிமம மிக்ை, துவராைற்கும் - துவராைனுக்கும், மண்ணில் வவறு நிைர் இல்ைாத -
(தனக்குத் தாவனயன்றி) உைைத்தில் வவறு உவமமசபறாத, வண்மம -
ஈமைக்குைத்மத, புமன - அைகிதாைக்சைாண்ட, சவயிவைான் மைற்கும் - சூரியனது
குமாரனான ைர்ைனுக்கும், வில் ஆண்மமயாலும் - வில்லின் திறமமயாலும், வடிவாள்
ஆண்மமயாலும்-கூரிய வாளாயுத்தின்திறமமயாலும், அயில் வவல் ஆண்மமயாலும் -
கூரிய வவைாயுதத்தின் திறமமயாலும், உடன் எண்ைத்தகும் - சமமாை மதிக்ைத்தக்ை,
திறலினான்-வல்ைமமமயயுமடயவன், அவவன அல்ைாது- சல்லியவனயல்ைாமல்,
வவறு சிைர் இைர் - வவறு ஒருவருமில்மை, என்று-என்று எண்ணி [அல்ைது என்று
சசால்லி], சல்லியமன - அந்தச்சல்லியமன,அதி ஆதரத்சதாடு - மிக்ை அன்புடவன,
அமையா - அமைத்து,- (எ - று.)-இக்ைவியில் 'அமையா' என்றது, அடுத்தைவியில் 'புைைா'
என்றமதக்சைாள்ளும். கீழ்ச்வசமனத்தமைவர்ைளாயிருந்த வீடுமன் துவராைன் ைர்ைன்
என்னும் இவர்க்குப் பைபடியாலும் சமமாைஉடன்மவத்து எண்ைத் தக்ைவன்
சல்லியமனயன்றி வவறு யாருமில்மை சயன்று நிச்சயித்துத் துரிவயாதனன் அவமன
அருகில் வரவமைத்தன சனன்பதாம். திருதராட்டிரன் பாண்டு இவர்ைளது தந்மதயான
விசித்திரவீரியனுக்குத் தமமயனாதைால், வீடுமன், சைௌரவபாண்டவர்க்குப்
சபரியபாட்டனாவன்.

ஆண்மம-சபௌருஷம். சவயிவைான் - உஷ்ைகிரைமுமடயவன். வடித்தல்-

கூராக்ைப்படுதல் சசய்யுளாதலின், 'அவன்' என்ற சுட்டுப்சபயர் முன்வந்தது; [நன் -
சபாது - 43.] (4)

5. நீபயனயெக்குயிருநீபய னயெக்குளமுநீபய னயெக்குநிதியும்,

நீபயதுமணப்புயமுநீபய விழித்துமணயுநீபய யமெத்துநிமலயும்,
நீபயமுமெச் னசருவிலதிரெரின்ைாரெரினிகரற்றபகாவுைெொல்,
நீபயமுடித்தினயெனெண்ணத்மெ னயன்றுவமகநிகழாவியந்துபுகழா.

(இ -ள்.) நீவய -, எனக்கு-, உயிரும்-; நீவய,-எனக்கு-, உளமும் - மனமும்: நீவய-, எனக்கு-,

நிதியும் - சபாருட்குவியலும்: நீவய-, துமைபுயமும்-(எனக்கு) இரண்டுவதாள்ைளும்:
நீவய-, விழி துமையும் (எனக்கு)இரண்டுைண்ைளும்:நீவய- அமனத்து நிமையும்
(எனக்கு) எல்ைாவலிமமைளும்; நீவய-, சசரு முமனயில் - வபார்க்ைளத்தில்,
அதிரதரில்மாரதரில் நிைர் அற்ற - அதிரதர்ைளுள்ளும் மைாரதர்ைளுள்ளும்
ஒப்பில்ைாத,வைாவும் - அரசனும் ஆகிறாய்; அதனால் - ஆதைால், நீவய -,
எனதுஎண்ைத்மத (பமையழித்தைாகிய) என்ைருத்மத, முடித்தி-
நிமறவவற்றுவாய்,என்று-, உவமை நிைைா வியந்து புைைா-உற்சாைம்
சபாருந்திவியப்புக்சைாண்டுதுதித்து-(எ - று.) -இப்பாட்டில் 'புைைா' என்றது. அடுத்த
பாட்டில்'உைந்தனன்' என வரும் விமனமுற்வறாடு முடியும். எனக்குஉயிர்வபாை
இன்றியமமயாதவனும், மனம்வபாைச் சிறந்த அைத்துறுப்பாகுபவனும்,
சபாருட்குவியல்வபாைப் பைவமை நன்மமைமளயுந்தருபவனும், வதாள்வபாை
உற்றவிடத்து உதவும் நற்றுமையும், ைண்வபாைச் சிறந்த புறத்துறுப்பாகுபவனும்,
எல்ைா வமைவலிமமைளுக்குங் ைாரைமாகுபவனும், சமரதனாயிருப்பினும்
வபார்த்திறத்தில் அதிரதமைாரதர்ைளினும் வமம்பட்டவனும் நீவயயாதைால், இனி நீ
வசமனத்தமைவனாயிருந்து என் ைருத்மத முடிப்பாசயன்று தனது உவமையும்
வியப்புந்வதான்றத் துரிவயாதனன் சல்லியமனப் புைழ்ந்தன சனன்பதாம்.

அதிரதர்,மைாரதர், சமரதர், அர்த்தரதர் எனத் வதர்வீரர் நால்வமைப்படுவர்,

அதிரதர்முழுத்வதரரசர்; அவராவார் - ஒருவதரில் ஏறி நின்று தம் வதர் சாரதிைளுக்கு
அழிவுவாராமற்ைாத்துப் பைவாயிரந்வதர் வீரவராடுஎதிர்த்து வவறுதுமையில்ைாமவை
வபார்சசய்து சவல்லும் வல்ைமம யுமடயார்.அவரிற் சிறிது தாழ்ந்தவர் - மைாரதர்;
இவர் பதிவனாராயிரந் வதர் வீரவராடுசபாருபவர். சமரதர்-ஒரு வதர்வீரவனாடு தாமும்
ஒருவராய் எதிர்க்ைவல்ைவர். அர்த்தரதர் - அவ்வாறு எதிர்க்குமளவில் தம் வதர்
முதலியவற்மற இைந்து வபாம்படியானவர்;இவர் இருவர் வசர்ந்தால், ஒருசமரதனுக்கு
ஒப்பாவர். (5)
6. ைன்பட்டவர்த்ெெரு ைணிைகுடவர்த்ெெருமுமறயால்
வணங்க னவாளிகால்,
ென்பட்டமுந்ெெதுமகயாலணிந்துபமடொலுக்குொயகனைொ,
மின்பட்டபவாமடநுெலிபராசன்வன்பிடரின்மிமசமவத்
துகந்ெெெபரா,
என்பட்டெப்னபாழுதுகுருபசமெ னைய்ப்புளகனைழனவாண்
கண்முத்ெனைழபவ.

(இ -ள்.) மன் - சபரிய, பட்டவர்த்தனரும் - பட்டந்தரித்து அரசாளும்அரசர்ைளும், மணி

மகுடவர்த்தனரும் - அைகிய கிரீடந்தரித்து அரசாளும்அரசர்ைளும், முமறயால் வைங்ை
- முமறப்படி வைங்கும்படி, பமடநாலுக்கும் நாயைம் எனா-நால்வமைச் வசமனக்கும்
(இவவன) தமைமமபூண்பவசனன்று சசால்லி, ஒளி ைால் நல் பட்டமும் தனது
மையால் அணிந்து - ஒளிமய வீசுகிற அைகிய (வசனாபதிக்கு உரிய)
சபாற்பட்டத்மதயும்தனதுமையால் (அவனது சநற்றியிவை) ைட்டி, மின் பட்ட ஓமட
நுதல் இபராசன் வல் பிடரின் மிமச மவத்து-மின்னல் வபான்ற
ஒளிசபாருந்தியசபாற்பட்டத்மதயணிந்த சநற்றிமயயுமடய சிறந்த
பட்டத்துயாமனயின்வலியபிடரியிவை (சல்லியமனவயறி) வீற்றிருக்ைச்சசய்து,
உைந்தனன் -(துரிவயாதனன்)மகிழ்ச்சிசைாண்டான்; அப்சபாழுது-, குருவசமன-
சைௌரவவசமன, சமய் புளைம் எை - உடம்பில் மயிர்ச்சிலிர்ப்பு உண்டாைவும்,ஒள்ைண்
முத்தம் எை - விளங்குகிற (தமது) ைண்ைளில் ஆனந்தக்ைண்ணீர்வதான்றவும், என்
பட்டது - என்னமகிழ்ச்சி யமடந்தது! [மிை மகிழ்ந்தசதன்றபடி;] (எ - று.)-அவரா -
ஈற்றமச. இனிஎல்ைாவீரரும் சல்லியனுக்குக் கீழ்ப்படிந்து நடக்கும்படி துரிவயாதனன்
அவமனச் வசமனத்தமைவசனன்று சசால்லிப் பட்டங்ைட்டிப் பட்டத்து
யாமனயின்வம வைற்றி மகிை, அவனது வசமனயிலுள்ளார் யாவரும் மிைவும்
மகிழ்ச்சிசைாண்டன சரன்பதாம். பட்டவர்த்தனர் - கிரீடமில்ைாமல் சநற்றிப்பட்டம்
மாத்திரந்தரித்து அரசாளுபவர். மகுடவர்த்தனர் - கிரீடந்தரித்து அரசாளுபவர்.
பமடநால் - யாமன வதர் குதிமர ைாைாசளன்னுஞ் சதுரங்ைம். சிறந்தமத
அரசசனன்றல் மரபாதலின், 'இபராசன்'என்றார்; உயர்திமை யாண்பாைாற் கூறியதும்
சிறப்மபவய ைாட்டும். குருஎன்பவன் - சந்திர குைத்திற் பிரசித்திசபற்ற ஓர் அரசன்;
அவனால் அக்குைம்குருகுைசமன்றும், அந்நாடு குருநாசடன்றும், அக்குைத்தவர்
சைௌரவசரன்றும்சபயர்சபறுதல் ைாண்ை. இங்வை, அக்குைத்தாரான சைௌரவரது
வசமன,குருவசமன சயனப்பட்டது. பாண்டவரும் குருகுைத்தாராயினும்,
குருநாட்டின்அரசுரிமம சபற்றுள்ளவன்துரிவயாதனனாதைால், குருவசமன
சயன்றதுஅவன்வசமனவயயாம். நாயைம் - நடுநாயைமணிவபாைச் சிறந்தவ
சனன்றவாறுமாம்.

ஓமட -யாமனயின் சநற்றிப்பட்டம்: முைபடாம், சூழிசயனப்படும். முத்தம் -

முத்துப்வபான்ற நீர்த்துளிக்கு உவமவாகுசபயர். (6)

7.- துரிபயாெென் காமலக்கடன்முடித்துத் பெபரறுெல்.

பசொபதிக்கு வரிமசகள்யாவுெல்கியுயர்னெய்வீகைாெ புெலில்

தூொெ ைாடிைமற வாணர்க்கபெகவிெொெஞ் னசாரிந்து துகிலுந்
பெொரலங்கல் பலகலபொடணிந்துனபாருபெரிற் புகுந்ெென் வழா
வாொளுொெெதிர் முகிலிற் புகுந்ெனெெவன்பபாடுைன்ெர்னொழபவ.

(இ -ள்.) வசனாபதிக்கு - வசமனத்தமைவனான சல்லியனுக்கு, வரிமசைள் யாவும் நல்கி -

உரியசிறப்புக்ைமளசயல்ைாங் சைாடுத்து,- உயர் சதய்வீைம் ஆன புனலில் - சிறந்த
சதய்வத்தன்மமயுமடயதான புண்ணிய தீர்த்தத்தில், தூ நானம் ஆடி - பரிசுத்தமான
ஸ்நானஞ்சசய்து,- மமற வாைர்க்கு - அந்தைர்ைளுக்கு, அவநைவித தானம் சசாரிந்து -
பைவமைப்பட்ட தானங்ைமள மிகுதியாைக் சைாடுத்து,- துகிலும் - ஆமடைமளயும்,
வதன் ஆர் அைங்ைல்-வதன் நிமறந்த பூமாமைமயயும், பைைைவனாடு - பை
ஆபரைங்ைளுடவன, அணிந்து - தரித்து,- வைா வான் ஆளுநாதன் - தவறாமல்
வதவவைாைத்மத அரசாளுகிற தமைவனான இந்திரன்,அதிர் முகிலில் புகுந்தது என -
இடிமுைங்குகிற (தனது வாைனமான) வமைத்தில்ஏறியமமவபாை, வன்வபாடு மன்னர்
சதாை-வலிமமவயாடு அரசர்ைள் வைங்ை,சபாரு வதரில் புகுந்தனன் -
வபார்சசய்தற்குஉரிய வதரின் மீது ஏறினான்; (எ- று.)

சசல்வச்சிறப்புமிக்குப்பைவமையின்பம் நுைர்கின்ற துரிவயாதனனுக்குத்

வதவவந்திரனும், அவன் ஏறிய ஆரவாரத்வதாடு விமரந்து சசல்லுந் வதருக்கு
இந்திரனுக்கு வாைனமான வமைமும் உவமம; உவமமயணி, புனலுக்குத்
சதய்வத்தன்மம - தன்னில்மூழ்கினாரது தீவிமனமய சயாழித்தல். வரிமசைள் - பிருது
குமட சைாடி சாமரம் வமாதிரம் முதலியன. (7)

8.-துரிபயாெென் சல்லியனுடன்பபார்க்களஞ் பசர்ெல்.

கிருபாரியன்கடவுண் ைருகன் றிகத்ெபதிசாலுவன்கிருென் முெபலார்

இருபாலுைன்ெர் வரமுனிவார் னபருஞ்பசமெ னயங்கணுஞ்
சூழவரபவ
நிருபாதிபன்றெது பசொதிபன்றனொடு நீள் களம்புக் கெெரும்
னபாருபாரெச்சைரமின்பற முடிப்பனலனுனைண்ணத்திபொடு
னபாரபவ.

(இ -ள்.) கிருபாரியன் - கிருபாசாரியனும், ைடவுள் மருைன் - சதய்வத்தன்மமயுள்ள

(அவனது) மருமைனான அசுவத்தாமாவும், திைத்தபதி- திரிைர்த்த வதசத்தரசனான
சுசர்மாவும், சாலுவன் - சாலுவவதசத்தரசனும், கிருதன் - கிருதவர்மாவும், முதவைார் -
முதலியவர்ைளாகிய, மன்னர் - அரசர்ைள், இருபாலும் - (தனது) இரண்டுபக்ைங்ைளிலும்,
வர - வரவும்,- முனிவுஆர் சபரு வசமன - வைாபம்மிக்ை சபரியவசமனைள், எங்ைணும்
சூை வரவவ-எவ்விடத்துஞ் சூழ்ந்துவரவும்,-நிருப அதிபன் - அரசர்ைளுக்கு
அரசனானதுரிவயாதனன், தனது வசனாதிபன்தசனாடு - தனது
வசமனத்தமைவனானசல்லியனுடவன, அரு சபாரு பாரதம் சமரம் இன்வற முடிப்பல்
எனும்எண்ைத்திவனாடு - அருமமயாைக் மைைைந்துசசய்யும் பாரத
யுத்தத்மதஇன்மறக்வை முடிக்ைக்ைடவவசனன்னும் எண்ைத்வதாடு, சபார - வபார்
சசய்யும்சபாருட்டு, நீள் ைளம் புக்ைனன் - சபரிய (குரு
வேத்திரமாகிய)வபார்க்ைளத்மத யமடந்தான்; (எ - று.) சிவாநுக்கிரைத்தாற்
பிறந்தவனாதைால், 'ைடவுள்மருைன்' எனப்பட்டான். கிருதவர்மா என்ற சபயர்
கிருதசனன விைாரப்பட்டு நின்றது; வடசமாழியில் 'நாமமைவதவச நாமக்ரஹைம்'
எனப்படும். இவன் - துரிவயாதனன் ைண்ைமனப்
பமடத்துமையமைக்ைப்வபானசபாழுது அவ்சவம்பிரானால் அவனுக்குத்
துமையாைக்சைாடுக்ைப்பட்ட யாதவவசமனக்குத் தமைவனாை அனுப்பப்பட்டவன்.
துரிவயாதனனுக்கு "ராஜ ராஜன்" என்று ஒருசபயராதைால், 'நிருபாதிபன்'
எனப்பட்டான். (8)

9.-சல்லியன் ென்பக்கத்துச்பசமெமய அணிவகுத்ெல்.

ொைன்றராதிபர்கள்பலனராடும் வலப்புமடசலிப்பின்றியணிய
விறல்கூர்,
ைாைன் ெராதிபர்கள் பலனராடுமிடப்புமட வகுப்னபாடணியத்
திெகரன்,
பகாமைந்ென் மைந்ெனிருபவா னராடுஞ்பசமெமயக் னகாண்டுற
வணிந்ெெனிகற்,
சாைந்ெர்ைண்டலிகர் முடிைன்ெர் சூழ்வரத்ெரணிபதி
பின்ெணியபவ.

(இ -ள்.) தாமன் - அசுவத்தாமன், தராதிபர்ைள் பைசராடும்- பூமிக்குத்தமைவரான

அரசர்ைள் பைருடவன, வைம் புமட - வைப்பக்ைத்தில், சலிப்புஇன்றி -
நிமைகுமைதலில்ைாமல், அணிய - அைகிதாய்நிற்ைவும்,- விறல் கூர் -சவற்றிமிக்ை,
மாமன் - சகுனியும், தராதிபர்ைள் பைசராடும் - பைஅரசர்ைளுடவன, இடம்புமட -
இடப்பக்ைத்தில், வகுப்சபாடு அணிய - ஒழுங்வைாடு அைகிதாய் நிற்ைவும், - தினைரன்
வைா மமந்தன் மமந்தன் - சூரியனது சிறந்தகுமாரனான ைர்ைனது புத்திரனான
சித்திரவசனன், இருவவாசராடும் - (தனது) உடன்பிறந்தவரான (சூரியவர்மா
சித்திரகீர்த்திசயன்னும்) இரண்டு வபருடவன, வசமனமய சைாண்டு-(தனது)
வசமனமய உடன்சைாண்டு, உற - முன்வன சசல்ைவும்,- இைல் - வலிமமமயயுமடய,
சாமந்தர் - சாமந்தசரன்னும் அரசர்ைளும், மண்டலிைர் - மண்டைாதிபதிைளான
அரசர்ைளும், முடி மன்னர் - கிரீடந்தரித்து அரசாளும் மகுட வர்த்தனராசர்ைளும், சூழ்வர
- சுற்றிலும்வரவும் -, தரணிபதி- பூவைாைத்துக்குத் தமைவனான துரிவயாதனன், பின்
அணிய - பின்வகுப்பில் நிற்ைவும்,-அணிந்தனன் - (சல்லியன் வசமனமய)
அணிவகுத்தான்; (எ - று.)

ைர்ைன்புத்திரர்மூவர் சபயமர 34 - ஆம் சசய்யுளால் அறிை; அம்மூவருள்

சித்திரவசனன் பிரதானனாதைால், 'அவன் மற்மற இருவவராடும்
வசமனமயக்சைாண்டுற' என்றார்; 34-ஆங் ைவியிலும் அவமனயும் மற்மற
யிருவமரயும் வவறுபாடுவதான்றக் கூறுமாற்மற உைர்ை. ஆதைால், 'வைாமமந்தன்
மமந்தசராடு மூவசராடு வசமனயுங்சைாண்டு' என்றபாடம் சிறவாது.
ஒருவபரரசனுக்குக் கீழ்ப்பட்டு அவனுமடய நாட்டின் ைமடக்வைாடிமய ஆளுஞ் சிற்றர
சர்க்கு 'ஸாமந்தர்'என்று சபயர்; வடசசால். மண்டலீைர் - நாற்பது கிராமம் ஆள்பவர்.
[ஒருவைாடிகிராமம் ஆள்பவன் மகுடவர்த்தனசனன்றும், மகுடவர்த்தனர்
நாைாயிரவமர வைக்கியாள்பவன் மண்டலீை சனன்றும், மூன்றுைேமளவுங்
ைப்பங்ைட்டுபவர் சாமந்தசரன்றும் கூறுவர் ஒருசாரார்.](9)

10.-இனிப் பாண்டவர்னசய்திகூறத்னொடங்குெல்: கவிக்கூற்று.

ஒருவருனைெக்கு நிகரில்மல னயனுைத்திரன் புத்திரமெ

யுரகதுவசன்,
னபாருபமடமுமெக்குரிய பசொபதிப்னபயர் புமெந்ெமை
புகன்றெமினிக்,
குருகுலம்விளங்கவரு குந்திமைந்ெர்க ளிரவிகுைரமெக்
னகான்றவிரவிற்,
பருவரன்மிகுந்துளமிமெந்ெதும் பாசமறமுமெந்ெதும்
வியந்துபகர்வாம்.

(இ -ள்.) ஒருவரும் எனக்கு நிைர் இல்மை எனும் - ஒருவரும் எனக்கு (உைைத்தில்)

ஒப்பில்மை சயன்று சசருக்குக்சைாண்ட, மத்திரன் புத்திரமன - மத்திரராசனது
குமாரனான சல்லியமன, உரைதுவசன் - பாம்பின் வடிவசமழுதிய சைாடிமயயுமடய
துரிவயாதனன், சபாரு பமடமுமனக்கு உரிய வசனாபதி சபயர் புமனந்தமம -
தாக்கிச்சசய்யும் வபார்த்சதாழிற்குஉரிய வசமனத்தமைவசனன்ற சபயமரச்
சூடினமமமய, புைன்றனம் - கீழ்க் கூறிவனாம்; இனி - இனிவமல்,- குரு குைம் விளங்ை
வரு குந்தி மமந்தர்ைள்- குருசவன்னும் அரசனது குைம் பிரசித்தியமடயும்படி (அதில்)
வதான்றிய குந்தியின் புத்திரராகிய பாண்டவர்ைள், இரவி குமரமனக் சைான்ற இரவில் -
சூரியன்மைனான ைர்ைமனக் சைான்ற (பதிவனைாம்வபார்நாளின்) இரவிவை, பருவரல்
மிகுந்து உளம் இமனந்ததும் - துன்பம்மிக்கு மனம் வருந்தியமதயும், பாசமற
முமனந்ததும் - (தமது) பமடவீட்டில் யுத்தாவைாசமன சசய்தமதயும், வியந்து
பைர்வாம் - சைாண்டாடிக் கூறுவவாம்; (எ - று.)- இனிப் பைர்வாம் என இமயயும்.
பாசமற புகுந்ததும் என்றும் பாடம்.

மாதுைசனன்றசசால்வடசமாழியில், தனக்கு ஒப்பில்ைாதவசனன்றும்

ஒருசபாருள்படுதைால் அத்தன்மமமயக்ைருதி, 'ஒருவருசமனக்கு நிைரில்மைசயனு
மத்திரன் புத்திரன்' என்றனசரன்ை; என்றது, மாதுைனான சல்லியசனன்றவாறு.
மத்திரசனன்றது, சல்லியன் தந்மதமய. (10)

வவறு.

11.-கர்ணன் இறந்ெெற்குப்பாண்டவர் புலம்பல்.

னசவ்விரவிதிருைகமெச் னசகம்புரக்குங் காவலமெ யிரவபலாருக்கு

எவ்விரவும்விடிவிக்கு மிருகரத்து வள்ளமலயின் றிழந்பொ னைன்று
விவ்விரவு ெறுைலர்த்ொர்த் ெருைன்முெ மலவருந்ெம் விழிநீர் பசார
அவ்விரவிலிமைப்னபாழுதுந் ெரியாை லழுெரற்றி யலைந் ொபர. (இ -ள்.) சசவ்
இரவி - சசந்நிறமுமடய சூரியனது, திருமைமன - சிறந்தகுமாரனும், சசைம் புரக்கும் -
பூமி முழுவமதயும் ஆளுதற்குஉரிய, ைாவைமன- அரசனும், இரவவைாருக்கு -
யாசைர்க்கு, எ இரவும் விடிவிக்கும்- எந்தயாசைத்மதயும் ஒழிவிக்கிற, இரு ைரத்து -
இரண்டுமைைமளயுமடய, வள்ளமை-தானகுைமுமடயவனுமான ைர்ைமன, இன்று -
இன்மறக்கு, இைந்வதாம் -இைந்து விட்வடாம், என்று-என்றைாரைத்தால்,-வி விரவு நறு
மைர் தார் தருமன்முதல் ஐவரும் - வண்டுைள் சநருங்கிசமாய்க்கும்
வாசமனயுமடயபூமாமைைமளத் தரித்த தருமபுத்திரன் முதலிய ஐந்துவபரும், தம் விழி
நீர்வசார - தங்ைள் ைண்ைளினின்று நீர் சபருை, அ இரவில்-அந்த
இராத்திரியில்,இமமப்சபாழுதும் தரியாமல் - ஒரு சநாடிப்சபாழுவதனும்
சபாறுத்திராமல்,அழுது - புைம்பி, அரற்றி-ைதறி, அைமந்தார் - வருந்தினார்ைள்; (எ - று.)

தங்ைளுக்குத் தமமயசனன்று தங்ைளால் முன்பு அறியப்படாதவனான

ைர்ைன்தங்ைளிசைாருவனான அருச்சுனனாற் வபாரிற் சைால்ைப்பட்டபிறகு
குந்திவதவிஅவன்வமல் விழுந்து அழுததனாலும், பின்பு ைண்ைன்
சசான்னதனாலும்தங்ைளுக்கு முன்பிறந்தவசனன்று அறிந்ததனால், பாண்டவர்ைள்
இங்ஙனம்வசாகிப்பாராயினர். மைமன, ைாவைமன, வள்ளமை என்ற மூன்றும் -
ஒருசபாருளின்வமல் வந்த பைசபயர்ைள்; இமவ 'இைந்வதாம்' என்னும் ஒருவிமன
சைாண்டன: [நன்-சபாது 61.] துரிவயாதனாதியரினும் மூத்தவனானதருமனுக்கும்
முன்பிறந்தவனாதைால் நீதிநூல் முமறப்படி நிைவுைைமுழுவமதயும்
ஆளுதற்குஉரியவன்ைர்ைவன சயன்பார்,'சசைம்புரக்குங்ைாவைன்' என்றார்;
கீழ்ச்சருக்ைத்தில் "சைாற்ற வவந்தாய்,வீற்றிருந்திங் மைவவமுமடிவருடப் புவியாள
விதியிைாதாய்" என்றதுங் ைாண்ை.ைர சமன்கிற சசால்லுக்கு-வடசமாழியில்
கிரைசமன்றுங் மைசயன்றும்சபாருள்ைளுள்ளதனாலும், இரவு என்கிற தமிழ்சமாழி -
இராத்திரிசயன்றும்இரத்தசைன்றும் சபாருள் படுதைாலும், விடிதசைன்ற விமன-
உதித்தசைன்றும்ஒழிதசைன்றும் சபாருள்படுதைாலும், இச்சசாற்ைளில்
சமத்ைாரங்ைற்பித்து,தந்மதயாகிய சூரியன் தனது ஆயிரங் ைரங்ைளால் [கிரைங்ைளால்]
இரமவவிடிவிக்குமாறு வபாை, மமந்தனான ைர்ைன் பைவமையிரவுைமளயும்
தனதுஇருைரங்ைமளக் சைாண்வட விடிவிப்பவன் என்றைருத்மதக்
குறிப்பாற்புைப்படுத்துமாறு 'இரவவைாருக்கு எவ்விரவும் விடிவிக்கும் இருைரத்து
வள்ளல்'என்றாசரன்ை; இதனால், "பிதுச் சதகுைம் புத்ர:" என்றபடி தந்மதயினும்
பைமடங்குசிறந்தவன் ைர்ைசனன்பதும், ைர்ைன் வவண்டினவர்ைளுக்குவவண்டியமத
சயல்ைாம் தவறாமல் இருமைைளாலும் எடுத்துக் சைாடுத்துஅந்தயாசைர்ைள் மீண்டும்
ஓரிடத்து இரத்தற்குச் சசல்ை வவண்டாமல் சசல்வம்நிரம்பியவராய்த்
திருப்தியமடயும்படி சைாடுக்கும் உதாரகுைமுமடயவசனன்பதும் இதில் விளங்கும்.
ைர்ைனுக்குச் சூரியமனஉபமானமாைக் கூறத் சதாடங்கி, சூரியமனக் ைாட்டிலும்
உபவமயமாகியைர்ைனுக்கு உயர்வு ைற்பித்துக் கூறியதனால், இது -
சிவைமடமூைமான ஒற்றுமம நயத்மத அங்ைமாைக்சைாண்டு வந்த வவற்றுமமயணி.

சசவ்விரவி என்பதில், சசம்மம - இனம் விைக்ைவந்ததல்ைாமல் இயற்மைபற்றி வந்த

அமடசமாழி: [நன் - சபாது.50] சைம் என்பது வமாமனவநாக்கிச் சசைம் எனத் திரிந்தது.
ைாவைன்-ைாத்தலில் வல்ைவன். இரவவைார் - இரத்தலில்வல்ைவர். இரவு -
இராத்திரிமயக் குறிக்மையில், இராஎன்னுங் குறியதன்கீழ் ஆ குறுகி உைரவமற்றதும்,
இரத்தமைக் குறிக்மையில்சதாழிற்சபயருமாம். வள்ளல் - வண்மமமய யுமடயவன்.
பறமவப்சபாதுப்சபயராகிய 'வி' என்ற வடசசால்-இங்குச் சிறப்பாய், வண்மடக்
குறித்தது; [சபாதுப்சபயர் சிறப்புப்சபாருமள யுைர்த்துதலும், சிறப்புப்சபயர்
சபாதுப்சபாருமள யுைர்த்துதலும், ஒருவமைப் பாமஷ நமட]. இந்த 'வி' என்ற
சசால்வை நீண்டு தமிழில் 'வீ' என்றும் நிற்கும். ஓமசயின்பத்திற்ைாை 'விவ்வரவு' என
உயிர்முன் இமடசயழுத்து இரட்டிற்று. தருமத்தினின்றும் தவறினவர்ைளுக்குத் தக்ை
தண்டமனசசய்து தருமத்மதக் ைாத்தைால், யமனுக்குத் தருமசனன்று சபயர்;
'தந்மதவய மமந்தனாகிறான்' என்னும் நூல் வைக்குப்பற்றி, தருமபுத்திரமன 'தருமன்'
என்றது. அைமந்தார், அைமா - பகுதி.

இதுமுதல் ஒன்பது ைவிைள்-முதல்நான்குசீரும் ைாய்ச்சீர்ைளும், மற்மற யிரண்டும்

மாச்சீர்ைளுமாகிய ைழிசநடிைடி நான்கு சைாண்ட அறுசீராசிரிய விருத்தங்ைள்.
(11)

12.-கர்ணமெக் னகான்றெொல்அருச்சுென்
னகாண்ட பசாகம்.

சாமய னவறுத்ெெ ளவளிற்றலத்பெவிமிகனவறுத்ொ டபெனீன்ற,

பசமய னவறுத்துயிர்கவர்ந்ொனுறவறியான் னறயித்தியர்பபார்
னசயித்ொனென்று,
ைாமயனவறுத்திட விமளத்ெைாபயாமெனவறுத்ெென்
வன்ைெத்தியாெ,
யாமய னவறுத்ெென்பின்மெவிதிமய னவறுத்ெென்
வீைற்கிமளயபகாபவ.

(இ - ள்.) 'சதயித்தியர் வபார் சசயித்தான் - அசுரர்ைளுமடய வபாமர சவன்றவனான

அருச்சுனன், உறவு அறியான் - (தங்ைளுக்குங் ைர்ைனுக்கும் உள்ள) உறவுமுமறமமமய
அறியாதவனாய், தபனன் ஈன்ற வசமய-சூரியன் சபற்ற குமாரனான ைர்ைமன,
சவறுத்து உயிர் ைவர்ந்தான் - பமைத்துக் சைான்றான்', என்று - என்றைாரைத்தால்,
சாமய சவறுத்தனள் - (சூரியன்மமனவியான) சாயாவதவி சவறுப்புக்சைாண்டாள்;
அவளின்- அவமளக்ைாட்டிலும், தைம் வதவி-பூமிவதவி, மிை சவறுத்தாள்-மிைவும்
சவறுப்புக்சைாண்டாள்; வீமற்கு இமளய வைா - வீமனுக்கு அடுத்ததம்பியான
அருச்சுனன்,- சவறுத்திட மாமய விமளத்த மாவயாமன-(பைரும்)
சவறுக்கும்படிமிகுதியாை வஞ்சமனமயச்சசய்த கிருஷ்ைமன, சவறுத்தனன் -
சவறுத்தான்:வல் மனத்தி ஆன - ைடினசித்தமுமடயவளான, யாமய -
தன்தாயானகுந்திமய, சவறுத்தனன்-; பின்மன - பின்பு, விதிமயசவறுத்தனன் -
(எல்ைாவற்றுக்கும் முக்கியைாரைமான தனது) ஊழ்விமனமயத்தாவன
சவறுத்துக்சைாண்டான்;

ைண்ைமனயுங்குந்திமயயும் சவறுத்தது, இவ்வுறவுமுமறமமமய அவர்ைள்

முன்னவம அறிந்திருந்தும் தங்ைளுக்கு சவளிப்படுத்தாமமயால், ைண்ைமன சவறுத்த
விதத்மதக் கீழ்ச்சருக்ைத்தில் "வபயுமரத்துத் தாைாட்ட முமைப்பாவைா
டுயிருண்டபித்தா ஈண்மட, நீயுமரத்தபிறைறிந்வதா சமம்முமனயின்
சறமமக்சைாண்வட வநர் சசய்தாவய" என்றது முதலியனசைாண்டும், தாமய சவறுத்த
விதத்மத 'ைன்னியிளம் பருவத்திைரியமாசவனுங்ைடவுள் ைாதல் கூர, மன்னிய மந்திர
சமமக்கு மின்றளவுமுமரத்திமையால் மறந்தாய் சைால்வைா, பின்னிய
சசஞ்சமடக்குைைா யீசதன்னவபரறிவுசபற்றதாயின், அன்னியம் நன்றாயிருந்தது
இப்படிவயபிமைப்பிப்பதறிந்திவைாவம" என்றது முதலியனசைாண்டும் அறிை.
'மாமயசவறுத்திட விமளத்தமாவயான்' என்றதனால், ைண்ைன்
தனதுபஞ்சப்பிராைன்ைளுக்குச் சமானரான பஞ்ச பாண்டவர்க்கும்
இவ்வுண்மமமயக்கூறாமல் பூமிபாரநிவிருத்தியாகிய தனது அவதார
ைாரியத்மதவயமுக்கியமாைக்சைாண்டு இதமன அதிரைசியமாை மமறத்துமவத்த
தந்திரம்விளங்கும். 'வன்மனத்தியான யாய்' - எப்படிப்பட்ட
இரைசியத்மதயும்ஒளித்துமவத்தற்கு உரியரல்ைாத தன் அருமமமக்ைளுக்கும் இதமனக்
கூறாமல்மனத்திவைவய அடக்கி மவத்து அதனால் ைர்ைனுக்கு
அழிவும்பாண்டவர்க்குப் பழியும் விமளயப் பார்த்திருந்த ைல்சநஞ்சினள்
என்றவாறு:இப்படி அவள் மமறத்துமவத்ததன் ைாரைம், ைண்ைபிரான்
தூதுவந்தசபாழுதுசசான்ன சூழ்ச்சியால் குந்தி ைர்ைமனத் தன்மைசனன்று அறிந்து
அவனிடஞ்சசன்று நாைாஸ்திரத்மத அருச்சுனன்வமல் இரண்டாம் முமற
விடாதபடியும்,மற்றநால்வர் பாண்டவமரயும் அவன் சசால்ைாதபடியும்
வரம்வவண்டிப்சபற்றசபாழுது அவன் "உய்வருந்திறல் சவம்வபார் முடிப்பளவும்
உமக்கு நான்மைசனனுந்தன்மம, ஐவரும் அறியாவண்ைம் நீர்ைாப்பீர்" என்று
எதிர்வரங்வைட்டதற்கு இவள் உடன்பட்டு வந்தமம.
சாமயசவறுத்தது - சூரியபுத்திரனான ைர்ைனிடம் தான்
புத்திரவாற்சல்லியம்மவத்திருந்ததனா சைன்றும், பூமிவதவி மிைவும் சவறுத்தது-
தன்மன அரசாளுதற்கு இயல்பில்உரியவனான ைர்ைன் சைால்ைப்பட்டதனாலுசமன்ை.

மதத்தியர்வபார்சயித்தாசனன்ற விவரம்:- அருச்சுனன், வனவாசத்சதாடக்ைத்தில்

மைைாசத்திற்சசன்று தவமியற்றிப் பரமசிவனிடத்தில் பாசுபதம் முதலியன
சபற்றபின்பு அங்குவந்து தன்மனயமைத்துப்வபான தந்மதயாகிய இந்திரனுடவன
வதவவைாைஞ் வசர்ந்து அங்குத் வதவர்ைளது வவண்டுவைாளின்படி அவர்ைட்குப்
பமைவராய்ப் பைநாளாைப் சபருந்துன்பமியற்றிவந்த (ைடலிமடயிலுள்ள
வதாயமாபுரவாசிைளான) நிவாதைவசசரன்னும் அசுரர் மூன்று வைாடிவபமரயும்,
(அந்தரத்துள்ள இரணியபுரவாசிைளான) ைாைவையசரன்னும் அசுரர்
அறுபதினாயிரவமரயும் ஆங்ைாங்குச் சசன்று வபார்சசய்து அழித்து ஒழித்தன
சனன்பதாம். தபநன்- உஷ்ைகிரைங்ைளால் தபிப்பவன். பீமன் - (பமைவர்ைளுக்குப்)
பயங்ைரனானவன். சதயித்தியர், சசயித்தான் - அைரம் எைரமானது,
வமாமனத்சதாமடக்ைாை. வசய் - ஆண்பாற் சிறப்புப்சபயர்: சசம்மம சயன்னும்
பண்புப்சபயர், ஈறுவபாய் ஆதிநீண்டு முன்நின்றமைரசமய்யைரமாத்திரிந்து, வசய்என
நின்றது; இந்த நிறத்தின் சபயர் - முதலில் சசந்நிறமுமடய முருைக்ைடவுளுக்குப்
பண்பாகுசபயராய், அது பின்புஅவன்வபாைப் பைபராக்கிரமங்ைளிற் சிறந்த
இளவீரனுக்கு (க் குமார சனன்றவடசசாற் வபாை) உவமமயாகுசபயராய் வைங்கும்:
இருமடியாகுசபயர். (12)

13.-சூரியனுதித்ெவுடன் வீைன்பபார்க்களஞ்பசர்ெல்.

அற்மறயிரா விடிவளவுந் ெனித்ெனிபயயாகுலமுற்றனிலன்

மைந்ென்,
ைற்மறொல்வரு ைாலு ைன்ெவரும் வரூதினியு ைருங்குசூழ,
இற்மறொள் வஞ்சிெத்தின் குமறமுடிக்க பவண்டுனைனு
மிெயத்பொடும்,
பிற்மறொண் முரசதிரவமளமுழங்கக் களம்புகுந்ொன்பிொமவப்
பபால்வான்.
(இ -ள்.) அற்மற இரா - அந்தப்பதிவனைாநாளின் இரவு, விடிவு அளவும் - ைழியுமளவும்,
(பாண்டவர்ஐவரும்), தனித்தனிவய ஆகுைம்உற்று - தனித்தனிவய விசனமமடந்து,
(அதன்பின்),- பிற்மற நாள் - அடுத்த தினமான பதிசனட்டாநாளில்,-பிதாமவப்
வபால்வான் - தன் தந்மதயான வாயுமவ சயாப்பவனான, அனிைன் மமந்தன் -
வாயுகுமாரனான வீமன்,- 'வஞ்சினத்தின்குமற-(முன்பு சசய்த) சபதத்தின் குமறமய,
இற்மற நாள் - இன்மறத்தினத்திவை, முடிக்ைவவண்டும் - (நான்)
முடித்துவிடவவண்டும்', எனும்- என்று எண்ணுகிற, இதயத்வதாடும் - மனத்துடவன,
மற்மற நால்வரும் -(தன்னுடன் பிறந்தவரான தருமன் முதலிய) மற்மறப்பாண்டவர்
நான்குவபரும்,மாலும் - ைண்ைபிரானும், மன்னவரும் - மற்மற அரசர்ைளும்,
வரூதினியும் -வசமனயும், மருங்கு சூை - பக்ைங்ைளில் சுற்றிலும்வரவும்,-முரசு அதிர -
யுத்தவபரிமைைள் ஆரவாரிக்ைவும், வமள முைங்ை - சங்ைங்ைள்
ஒலிக்ைவும்,ைளம்புகுந்தான் - வபார்க்ைளத்திற் வசர்ந்தான்; (எ - று.) 'உற்று'என்ற
சசய்சதசனச்சத்மத 'உற' எனச் சசயசவசனச்சமாைத் திரித்து, 'புகுந்தான்' என்ற
முற்வறாடு முடித்தல், இைக்ைை நமடக்கு ஒத்ததாம். வஞ்சினசமன்றது,
திசரௌபதிமயத் துகிலுரிந்தைாைத்தில் வீமன் 'துரிவயாதனாதியர் நூற்றுவமரயும்
யாவன சைால்வவன்' என்று பிரதிஜ்மஞசசய்து வபாந்தது. அந்தச்சபதத்தின்படி கீழ்ப்
பதிவனழு வபார்நாள்ைளில் நூற்றுவருள் தன்னாற்சைால்ைப்பட்டவ
சராழிந்தமற்மறவயாமரஇன்று சைான்றுதீர்க்ைக் ைருதினசனன்ை. இங்ஙனம் சபதம்
முடிக்ைவிமரந்தமமபற்றிவய, இங்கு இவமனத் தமைமமயாக்கிக் கூறினார்.

அன்று,இன்று என்ற சமன்சறாடர்க்குற்றியலுைரங்ைள் வன்சறாடராய்

ஐைாரச்சாரிமயசபற்று அற்மற, இற்மற என நின்றன. இற்மறநாள்-
இன்றாகியநாசளன இருசபயசராட்டு. பிற்மற - பின் என்ற இமடச்சசால்லின்வமல்,
து ஐ - சாரிமயைள். வமள - உட்சுழிவுமடயது. வவண்டும் - ஒருவமை வியங்வைாள்.
(13)

14.-யாவரும் பபார்க்களஞ்பசர்ந்துெருைமெ யடுத்ெல்.

விம்முனபரும் பமணனயாலியால் விண்டதுனகாலண்டனைெ

விண்பணாரஞ்சக்,
மகம்முகைாமுெலாெ கடுஞ்பசமெப் பாஞ்சாலன் காென்
மைந்ென்,
எம்முகமுந்ொொகி யிரெமூர்ந்ெணிவகுக்க விமளபயார்யாருந்,
ெம்முமெ வந்ெடி வணங்கிப் புமடசூழ்ந்ொர் சிறிது ைெஞ்
சலிப்பிலாொர்.

(இ -ள்.) விம்மு - ஆரவாரஞ்சசய்கிற, சபரு பமை ஒலியால் - சபரியவாத்தியங்ைளின்

ஓமசயால், அண்டம் விண்டதுசைால் என - அண்டமுைடுஅதிர்ந்து
பிளந்திட்டவதாசவன்று, விண்வைார் அஞ்ச - வதவர்ைள் பயப்பட,மை முைம் மா முதல்
ஆன - துதிக்மைமயயுமடய முைத்மதயுமடய யாமனமுதலிய, ைடு வசமன - சைாடிய
வசமனக்குத்தமைவனான, பாஞ்சாைன்ைாதல்மமந்தன் - பாஞ்சாை வதசத்தரசனாகிய
துருபதனது அன்புள்ள புத்திரனானதிட்டத்துய்மன், எ முைமும் தான் ஆகி இரதம்
ஊர்ந்து - எல்ைாப்பக்ைங்ைளிலும் தாவனயாகும்படி நாற்புறமும் விமரந்து
வதமரநடத்தி,அணிவகுக்ை - (தன்வசமனமயப்) பமடவகுக்ை,-சிறிதும் மனம் சலிப்பு
இைாதார் -சற்றும் மனந்தளர்தலில்ைாதவர்ைளான, இமளவயார் யாரும் - தம்பியரான
(வீமன் முதலிவயார்) எல்ைாரும், வந்து - (அருகில்) வந்து, தம் முமன - தங்ைள்
தமமயனான தருமமன, அடி வைங்கி - பாதங்ைளில் விழுந்து நமஸ்ைரித்து, புமட
சூழ்ந்தார் - பக்ைங்ைளிற் சூழ்ந்துநின்றார்ைள்; (எ - று.)

முதைடி- அதிசவயாக்தி: வாத்தியவைாஷத்தின் மிகுதிமய விளக்கும். துதிக்மையுள்ள

முைமுமடய விைங்கு எனவவ, யாமனயாயிற்று. ஆகி - ஆை என எச்சத்மதத் திரிக்ை.
தம்முன் என்பதில், முன் என்றது-முன்வன பிறந்தவனுக்குக் ைாைவாகுசபயர்.
(14)

15.-சல்லியன் அத்திரயூகம்வகுத்ெமையும், ெருைன்

கண்ணமெ விொவலும்.

அத்திரயூகைொக வரும்னபருஞ் பசமெமயவகுத்ொங்கதிபொகி,

ைத்திரபூபதி நின்றவலியிமெக்கண் டதிசயித்துைாமலபொக்கி,
இத்திறைாகிய பமடனயா னடப்படிொஞ்சிலபமடனகாண்
னடதிர்ப்பனென்றான்,
குத்திரைாகிய விமெகனளாருகாலுந்திருவுளத்திற் குடிபுகாொன்.
(இ -ள்.) ஆங்கு - எதிர்ப்பக்ைத்தில், மத்திர பூபதி - மத்திர வதசத்து அரசனான சல்லியன்,
வரும் சபரு வசமனமய - (தன்னிடம்) வந்த சபரிய வசமனமய, அத்திரயூைமது ஆை
வகுத்து - அஸ்திரசமனும் வியூைமாை அணிவகுத்து, அதிபன் ஆகி நின்ற -
வசமனத்தமைவனாய்நின்ற, வலியிமன -வலிய நிமைமமமய, ைண்டு - பார்த்து,
அதிசயித்து- ஆச்சரியப்பட்டு, - குத்திரம் ஆகிய விமனைள் திருஉளத்தில் ஒருைாலும்
குடி புைாதான் - வஞ்சமனயாகிய சசயல்ைள் தனது சிறந்த மனத்திவை ஒருசபாழுதும்
வந்துதங்ைப்சபறாத தருமபுத்திரன்,-மாமை வநாக்கி- ைண்ைபிராமனப் பார்த்து, 'இ
திறம் ஆகிய பமடசயாடு - இப்படி வலிமமயாைஅணிவகுக்ைப்பட்ட பமைவர்
வசமனயுடன், நாம்-, சிை பமட சைாண்டு -குமறவான (நமது) வசமனமயக்சைாண்டு,
எதிர்ப்பது-எதிர்த்துப் வபார்சசய்யும்விதம், எப்படி - எவ்வாறு?' என்றான் - என்று
வினாவினான்; (எ - று.)

வ்யூஹசமன்ற வடசசால், யூைசமனத் திரிந்தது; அதாவது - பமடவகுப்பு: வசமன

ஒருவடிவமமய ஒழுங்குபட நிறுத்தப்படுவது. வசமனைமள அணிவகுக்கிற உத்வதசம்,
ைண்டபடி தனித்தனிப்பிரிந்து பரவியிருத்தலினும் ஒருவடிவமமயத் திரண்டு
நிற்மையில் சவல்லுதற்ைரியதாய்ப்பமைவமர எளிதில் அழிக்கு சமன்பது.
இச்சசய்யுளினால், சல்லியன் அன்றுஅணிவகுத்த சிறப்பு விளங்கும். சர்வவதாபத்ரம்
என்னும் வியூைம்வகுக்ைப்பட்டசதன்று முதனூல் கூறும். 'பமடசைாண்டு' என்பதில்,
சைாண்டு -மூன்றாம்வவற்றுமமச்சசால்லுருபு, தருமன் ைள்ளங்ைபடமற்ற
சுத்தசித்தமுமடயவசனன்பது, நான்ைாம் அடியில் சவளியாம். மால் - சபருமமஅன்பு
மாமய என்பவற்மற யுமடயவன். முதைடியில், அரும் என்றும்எடுக்ைைாம்.
(15)

16.-ெருைன் விொவிற்குக் கண்ணன்ஏற்ற விமட கூறல்.

வீடுைமெச் சிமலக்குருவாம் பவதியமெ நும்முமெ முன் வீடு

பசர்த்ெ,
நீடுைணிப்னபாலங் கழபலார் நின்ெருபக நிற்கின்றார்
நிகரிலாய்பகள்,
ஆடுதிமரக் கடனீந்திபயறிெர்க்குக் கழி கடத்ெலரியனொன்பறா,
பொடவிழ்ொர்ச்சல்லியனுக் கிமளப்பபரா
னவெனைாழிந்ொன்றுளபைாபல.

(இ -ள்.) நிைர் இைாய் - ஒப்பில்ைாதவவன! வைள் - (யான் சசால்வமதக்) வைட்பாயாை:-

வீடுமமன - பீஷ்மமனயும், சிமை குரு ஆம் வவதியமன - வில் வித்மதயில்
ஆசிரியனான துவராைமனயும், நும் முமன- உங்ைள் தமமயனான ைர்ைமனயும், முன்
- முன்பு, வீடு வசர்த்த - அழிவமடவித்த, நீடு மணி சபாைம் ைைவைார் - நீண்டதும்
இரத்தினங்ைள் பதித்ததும் சபான்னினாைாகியதுமான வீரக் ைைமையுமடய வீரர்ைள்,
நின் அருவை நிற்கின்றார் - உன்பக்ைத்திவை நிற்கிறார்ைள்; (ஆதைால்),-ஆடு திமர ைடல்
நீந்தி ஏறினர்க்கு - எழுந்தமசகிற அமைைமளயுமடய ைடமை நீந்திக்ைடந்து
ைமரவயறினவர்ைளுக்கு, ைழி ைடத்தல் அரியது ஒன்வறா - (அதற்கு அப்பாலுள்ளசதாரு)
ைழிமயத் தாண்டுதல் அரியசதாரு ைாரியவமா? (அவ்வாவற), வதாடு அவிழ் தார்
சல்லியனுக்கு இமளப்பவரா - (வீடுமன் முதலிய மைாவீரர்ைமள சவன்றபின்பு)
பூவிதழ்ைள் மைர்ந்த மாமைமயயுமடய சல்லியனுக்ைாை மனஞ்சலிப்பவருண்வடா?
என-என்று, துளபம் மால்- திருத்துைாய் மாமைமயயுமடய ைண்ைன், சமாழிந்தான் -
கூறினான்; (எ - று.) 'மைாபைபராக்கிரமசாலிைளாைப்பிரசித்திசபற்ற வீடுமமனயுந்
துவராைமனயுங் ைர்ைமனயும் வபாரில் முமறவய ஒழித்திட்ட சிைண்டியும்
திட்டத்துய்மனும் அருச்சுனனும் ஆகிய வீரர்ைள் உன் அருகில் நிற்மையில்
நீஅஞ்சுவாவனன்? அத்துமைவல்வைாமர சவன்றபின் சல்லியசனாருவமன
சவல்லுதல் எளிதன்வறா' என்று ைண்ைன் மதரியங் கூறினான். அளவற்றதாய் நிமை
சைாள்ளாததாய் அமைவீசி அச்சந்தருவதாயுள்ள ைடமை நீந்திக் ைமரவயறினார்க்குக்
ைழிமயக் ைடத்தல் அரியதன்வற சயன்ற சபாருமளத்தரும் உபமான வாக்கியத்துக்கும்,
வீடுமன் முதலிவயாமர சவன்றவர்க்குச் சல்லியமனசவல்லுதல் அரியதன்வற
சயன்றசபாருமளத்தரும் உபவமய வாக்கியத்துக்கும்இமடயில்
உவமவுருபுசைாடாமற் கூறியது, எடுத்துக்காட்டுவமையணி.

வீடுமன் - பீஷ்மசனன்ற வடசசால்லின் திரிபு: இப்சபயர்க்கு -

பயங்ைரனானவசனன்று உற்பத்தியருத்தம்: பயங்ைரமானவிரத
முமடயவசனன்றுைருத்து. இவன், தனது தந்மதக்கு வயாசநைந்திமய இரண்டாவது
மைஞ்சசய்வித்தற்கு அவமள வளர்த்ததந்மதயான சசம்படவன்
இமசதற்சபாருட்டுமூத்தவனாய்ப் பட்டத்துக்குரிய தனது இராச்சியத்மதயும்
மற்மறசயல்ைாச்சசல்வங்ைமளயும் தனக்குச் சிறியதாயாை வருமவளுக்குப்
பிறக்கும்பிள்மளக்வை சைாடுப்பதாைவும், தான் மைஞ்சசய்துசைாள்வதில்மை
சயன்றும்,இங்ஙனம், ஒழித்தற்ைரிய மண்ைாமச சபண்ைாமச சபான்னாமச
சயன்னும்மூவமையாமசமயயும் இளமமயிவை சயாழித்துக் வைட்வபாரஞ்சும்
படியானசபதத்மதச் சசய்ததனால், இவனுக்கு இப்சபயர்;
வதவர்ைளுக்குமுன்னிமையில் இவ்விரதத்மத ஏற்படுத்திக்சைாண்டதனால்
வதவவிரதசனன்றும், சந்தநு மமந்தனாதைால் சாந்தநவ சனன்றும்,
ைங்மைகுமாரனாதைால் ைாங்வைய சனன்றும் இவனுக்குப் சபயர்ைளுண்டு.

குரு என்றசசால் - (அஜ்ஞாநமாகிற) மனவிருமள சயாழிப்பவசனன்று

ைாரைப்சபாருள்படும்; வவதியன் - வவதங்ைமள ஓதுதலும் ஓதுவித்தலு முமடயவன்.
சபான் + ைைல் = சபாைங்ைைல்; இப்புைர்ச்சிக்கு விதி - "சபான்சனன்கிளவி
யீறுசைட முமறயின், முன்னர்த்வதான்றும் ைைார மைாரம், சசய்யுள் மருங்கிற்
சறாடரியைான" என்னுந் சதால்ைாப்பியச்சூத்திரம். பிற்ைாைத்தார், சபாைம் என்வற
சபான்னுக்கு ஒருசபயர் கூறுவர். ைைல் - வீரர்ைாைணி. துளபம் - திருமாலுக்கும்,
அப்சபருமானது திருவவதார மூர்த்திைளுக்கும் உரியது.
(16)

17.-இதுமுெல் மூன்று கவிகள் -கண்ணன் ெருைமெ

பொக்கிக் கூறுவெ.

வில்லியரில் பவலாளில் வானளடுத்பொர் ெம்மினலாரு

பவந்ெனராவ்வார்,
னசல்லியல்னவம் பரியாளிற்கரியாளிற்பறராளிற்
சிலர்பவனறாவ்வார்,
ைல்லியல்னபாற் பறாள்வலிக்குந்ெண்டுக்கு னைதிர்ந்து
னபாரவல்லார்யாபர,
சல்லியனுக்னகாப்பார்நின்றம்பியரிலிலனரன்றுஞ்சாற்றிொபெ. (இ -ள்.)
வில்லியரில் - வில்வீரர்ைளிலும், வவைாளில் - வவல்வீரர்ைளிலும், வாள்
எடுத்வதார்தம்மில் - வாள்வீரர்ைளிலும், ஒரு வவந்தர்- ஓரரசரும், ஒவ்வார் -
(சல்லியனுக்கு) ஒப்பாைமாட்டார்: வவறு - மற்றும்,சசல் இயல் - (அைகிதாைச்)
சசல்லுந்தன்மமயுள்ள, சவம்வவைத்மதயுமடய, பரி- குதிமரவமவைறிய, ஆளில் -
வீரர்ைளிலும், ைரி ஆளில் - யாமன வீர்ைளிலும்,வதர் ஆளில் - வதர்வீரர்ைளிலும், சிைர்
ஒவ்வார் - எவரும் (அவனுக்கு)ஒப்பாைமாட்டார்: மல் இயல் - பைம் சபாருந்தின,
சபான்-அைகிய, வதாள்-புயங்ைளின், வலிக்கும்-வலிமமயாலும், தண்டுக்கும்-
ைதாயுதத்தாலும், எதிர்ந்துசபார வல்ைார் - (சல்லியமன) எதிர்த்துப்
வபார்சசய்யவல்ைவர், யாவர - எவர்உள்ளார்? [எவருமில்மை சயன்றபடி];
சல்லியனுக்கு ஒப்பார் - சல்லியனுக்குச்சமானமானவர், நின்தம்பியரில் இைர் - உனது
தம்பிமார்ைளிலும் இல்மை,என்றும் சாற்றினான் - என்றும் (ைண்ைன்) கூறினான்;
புஜபைத்திலும் ைதாயுதப் பயிற்சியிலும் சல்லியன் மிைவமம்பட்டவனாதைால்,
அவனுக்குச் சமானமானவர் அறுவமைப்பட்ட வீரரிலுமில்மை; மிைச் சிறந்த உனது
தம்பிமாரும் அவனுக்கு ஒப்பாைார் என்றனசனன்பதாம். என்றது, நீவய அவனுக்குச்
சமமானவசனன்றவாறு; அத்தன்மம,அடுத்த ைவியால் விளங்கும். சசல் இயல் -
(விமரவில்) வமைம்வபான்றதன்மமயுள்ள என்றும் உமரக்ைைாம். மல் இயல் -
மற்வபாரிற் பயின்றஎனினுமாம். மல் - ஆயுதமில்ைாமவை வதைபைத்தால்
உடம்பினுறுப்புக்ைமளக்சைாண்டு எதிர்த்து வமாதிச் சசய்யும் வபார். சபாற்வறாள் -
சபான்னாபரைம்அணிந்த வதாளுமாம்; சபான் - ைருவியாகுசபயர். 'நின்தம்பியரில்
இைர்'என்றது, அருத்தாபத்தியால், நீவய ஒப்பவ சனன்பமதக் ைாட்டிற்று.

பரி -(பாரத்மதப்) பரிப்பது; பரித்தல் - சுமத்தல். ைரம் - மை; இங்வை,துதிக்மை;

அதமனயுமடயது ைரீ: வடசமாழிக்ைாரைப் சபயர். வலிக்கும்,தண்டுக்கும் -
உருபுமயக்ைம். வதாள்வலிமமயிலும் ைமதப்வபாரிலும்மிைச்சிறந்த வீமனும் தனிவய
சல்லியவனாடு எதிர்த்துப் வபார்சசய்துசவல்ைவல்ைவனல்ை சனன்பது,
மூன்றாமடியின் உட்வைாள். சவங்ைரியாளிற்வறராளிற் பரியாளில் என்று பாடாந்தரம்.
(17)

18. அருவமரபயா ரிரண்டிருபாலமைந்ெமெயெடம்புயங்

கண்டவனி பவந்ெர்,
னவருவருபபார்ைத்திரத்ொன் பவனறாருவர்
பைற்னசல்லான்நின் பைலன்றி,
யிருவருபை முமெந்துமுமெந்திரவிகடல் விழுைளவு
மிகல்னசய்ொலும்,
ஒருவனராருவமரபவறனலாண்ணாதின்று ைக்னகன்று
முமர னசய்ொபெ.

(இ -ள்.) அரு - அழித்தற்கு அரிய, வமர ஓர் இரண்டு - இரண்டுமமைைள், இருபால் -

இரண்டுபக்ைங்ைளிலும், அமமந்து அமனய- சபாருந்தினாற் வபான்ற, தடபுயம் -
சபரிய (தனது) வதாள்ைமள, ைண்டு - பார்த்து, அவனிவவந்தர் - பூமிமயயாளுகிற
அரசர்ைள், சவருவரு - அஞ்சும்படியாைவுள்ள, வபார் மத்திரத்தான் -
வபாரில்வல்ைவனான சல்லியன்,இன்று - இன்மறக்கு, நின்வமல் அன்றி -
உன்வமைல்ைாமல், வவறு ஒருவர்வமல், சசல்ைான் - (வபார்சசய்தற்குச்) சசல்ைான்:
இருவருவம - நீங்ைள் இரண்டு வபருவம, முமனந்து முமனந்து - மிைவும்
உக்கிரங்சைாண்டு, இரவி ைடல் விழும் அளவும் - சூரியன் வமல்ைடலில்விழுந்து
அஸ்தமிக்கும்வமரயிலும், இைல் சசய்தாலும் - வபார்சசய்தாலும், உமக்கு -
உங்ைளுக்கு, ஒருவர் ஒருவமர வவறல் ஒண்ைாது - ஒருவர் மற்சறாருத்தமர
சவல்லுதல் முடியாது, என்றும் உமரசசய்தான் - என்றுங் கூறினான், (ைண்ைன்); (எ -
று.)

உன்னாலும்தனிவய சல்லியமன சயதிர்த்துப் சபாருது சவல்ைமுடியாசதன்பது, இதன்

உட்வைாள். வமர சயன்னுங் ைணுவின் சபயர்,அதமனயுமடய மூங்கிலுக்குச்
சிமனயாகுசபயரும், அது பின்பு மூங்கில்விமளயும் மமைக்குத் தானியாகுசபயரு
மாதைால், இருமடியாகுசபயர். வதாளுக்கு மமையுவமம, பருமமக்கும்,
ஆயுதங்ைளால் அழித்தற்கு அரிய வலிமமக்கு சமன்ை. முதைடி - உவமமயணி. அவநி
என்ற சசால் - ைாக்ைப்படுதற்குரிய சதன்று ைாரைப்சபாருள்படும். சவரு வரு - சவரு
வா என்ற இரண்டுபகுதிைளுஞ் வசர்ந்து ஒருசசால் தன்மமப்பட்ட சவருவா என்பதன்
விைாரம். இருவிர் என முன்னிமையாக் கூறவவண்டுமிடத்து
இருவர்எனப்படர்க்மையாக் கூறினது - இடவழுவமமதி. சூரியனாதிவயாரது
உதயஅஸ்தமனங்ைமளக் கீழ்க்ைடலினின்று எழுந்து வமல்ைடலில்
மூழ்குவதாைக்கூறுதல், ைவிமரபு. வவறல் - சதாழிற்சபயர்; சவல் - பகுதி.
ஒண்ைாது=ஒன்றாது; மரூஉ. அமமந்து - எச்சத்திரிபு. முமனந்து முமனந்து - அடுக்கு,
மிகுதிப்சபாருளது. (18)
19. பார்த்ெனொருவனுஞ் னசன்றுபரித்ொைாவுடன்ைமலயப்
பமடஞபராடு,
ைாத்திரி மைந்ெரி லிமளபயான் னசௌபலமெனவல்லவிகன்
ைாவபலானும்,
மூத்ெவன் மைந்ெமர னவல்ல முமெப்பவென் மைந்ெபொடு
மூண்டுனவம்பபார்,
பகாத்ெருைைத்திரத்ொர்பகாமவயுயிர் கவர்தினயெக்
கூறியிட்டான்.

(இ -ள்.) வைா தரும - தருமராசவன! பார்த்தன் ஒருவனும் சசன்று - அருச்சுனசனாருத்தன்

மாத்திரம் தனிவயவபாய், பரித்தாமாவுடன் மமைய - அசுவத்தாமாவுடன் வபார்சசய்ய,-
மாத்திரி மமந்தரில் இமளவயான் - மாத்திரியின் புத்திரரிருவருள் இமளயவனான
சைவதவன், பமடஞவராடும் - வசமனவீரர்ைளுடவன (சசன்று), சசௌபைமன சவல்ை -
சகுனிமயச்சயிக்ை, இைல் மாவவைானும் - வலியகுதிமரத்சதாழிலிவை வல்ைவனான
நகுைனும், மூத்தவன் மமந்தமர சவல்ை - (உங்ைள்) தமமயனான ைர்ைனது
புத்திரர்ைமளச் சயிக்ை,-(நீ), முமன பவனன் மமந்தவனாடு - வபார்வன்மமயுமடய
வாயுகுமாரனான வீமனுடவன, (சசன்று), சவம்வபார் மூண்டு - சைாடிய யுத்தத்மத
முயன்று சசய்து, மத்திரத்தார் வைாமவ - மத்திரநாட்டார்க்கு அரசனான சல்லியமன,
உயிர் ைவர்தி - சைால்வாய், என-என்று, கூறியிட்டான் - (ைண்ைன்) சசால்லிமுடித்தான்;
(எ - று.) அருச்சுனன் முதலிய மூவமரயும் சவவ்வவறுவீரர்ைளுடன் வபார்சசய்யச்
சசலுத்திவிட்டு நீயும் வீமனும் ஒருங்வைசசன்று சல்லியமன சயதிர்த்துப் சபாருது
உயிர்வாங்ைசவண்டு சமன்றான். பார்த்தன் - பிருமதயின் மைன்; வடசமாழி
தத்திதாந்தநாமம்; (பிருமத சயன்பது - குந்தியின் இயற்சபயர்:) பார்த்தன் என்றது -
சிறப்பாய், அருச்சுனமனக் குறிக்கும். பரி, அசுவம் என்பன - குதிமரயாகிய
ஒருசபாருமளக் குறிப்பன வாதைால், அசுவத்தாமாமவப் பரித்தாமா சவன்றார்.
அசுவத்தாம சனன்பது - குதிமரமயப் பிறப்பிடமாைவுமடயவசனன்று சபாருள்படும்.
மாத்திரி - மத்திரவதசத்து அரசன்மைள்; சசௌபைன் - சுபைசனன்னும் அரசனது குமாரன்.
நகுைன் குதிமரத்சதாழிலில் வல்ைவனாதல், அஜ்ஞாதவாசத்திலும் பிரசித்தம்.
(19)
 வவறு.

20.-திட்டத்துய்ைன் அணிவகுத்ெலும்,இருபசமெயும் பபார்

னொடங்கலும்.

கிருமப யாலுயர் பகசவ னிங்கிெக்பகள்விகளுணர்வுறக்பகட்டுத்,

துருப பெயனுந் ென்னபருஞ் பசமெமயத்துன்றிய வியூகைாத்
னொடுத்து,
நிருபர் யாவருஞ் சூழ்வரத்ொழ்சலநிதினயெ விதினயெ நின்றான்,
னபாருபொகினியிரண்டினுமுமெயுறப்பபார் வல்பலார் தூசிகள்
னபாரபவ.

இதுவும், அடுத்தைவியும் - குளைம்.

(இ -ள்.) கிருமபயால் உயர் - அருளினாற் சிறந்த, வைசவன் - ைண்ைபிரானது, இங்கிதம்

வைள்விைள் - குறிப்பான உபவதச வார்த்மதைமள, உைர்வுஉற வைட்டு -
மனத்சதளிவவாடு (தருமபுத்திரன்) வைட்டவுடன்.- துருபவதயனும் - துருபதராச
குமாரனான திருஷ்டத்யும்நனும், தன்சபரு வசமனமய - தன் பக்ைத்துப் சபரிய
வசமனமய, துன்றிய வியூைம் ஆ சதாடுத்து - சநருங்கிய பமடவகுப்பாை அணிவகுத்து,
நிருபர் யாவரும்சூழ்வர - அரசர்ைசளல்வைாரும் (தன்மனச்) சுற்றிலும்வர, (அவர்ைள்
நடுவில்), தாழ் சைநிதி என - ஆழ்ந்த ைடல்வபாைவும், விதி என - பிரமன்வபாைவும்,
நின்றான் - (சிறப்பாை) நின்றான்; (பின்பு), சபாரு பதாகினி இரண்டினும் -
வபாருக்குச்சித்தமான இரண்டுவசமனைளிலும், வபார் வல்வைார் தூசிைள் -
வபாரில்வல்ை வீரர்ைளது முன்னணிச் வசமனைள், முமன உற சபார - முற்படப்
வபார்சசய்ய, (எ - று.)-வமல் 'பூபதி தருமன் வந்தான்' என முடியும்.
எதற்குங்ைைங்ைாதைம்பீரமான வதாற்றத்துக்கு ஆழ்ந்த ைடமையும்,
ஒழுங்ைாைப்பமடவகுத்த திறமமக்குப் பமடத்தற்ைடவுளான பிரமமனயும் உவமம
கூறினார். வைசவன் என்ற வடசமாழித்திருநாமம் - பிரமமனயும் சிவமனயும் தன்
அங்ைத்திற் சைாண்டவசனன்றும் [ை - பிரமன், ஈச - சிவன்] மயிர் முடியைகுமடயவ
சனன்றும் [வைசம் - தமைமயிர்முடி] வைசிசயன்னும் அசுரமனக் சைான்றவ சனன்றுங்
ைாரைப்சபாருள்படும். சபருஞ்வசமன - சபருமமமயயுமடய வசமன; அதிைமான
வசமனசயனின், பதிமனந்தாஞ் சசய்யுளில் 'சிைபமட' என்றவதாடு
மாறுசைாளக்கூறைாம். ஜைநிதி - நீர்நிமறயுமிடம். பதாைா - சைாடி; அதமனயுமடயது,
பதாகிநீ. 'வைட்டு' என்பமத, வைட்ைசவன, எச்சத்திரிபாக்கி 'நின்றான்' என்பதவனாடு
முடிக்ை.

இதுமுதற்பதின்மூன்று ைவிைள் - சபரும்பாலும் முதற்சீரும் ஈற்றுச்சீரும் மாச்சீர்ைளும்,

மற்மறமயந்தும் விளச்சீர்ைளுமாகிய ைழிசநடிைடி நான்குசைாண்ட எழுசீராசிரிய
விருத்தங்ைள். (20)

21.-சல்லியன் ெருைன்பைற்பபாருக்கு வருெல்.

ஆயபபாதினிற் குருபதிபொகினிக்கதிபதியாய பூபதியம்,

ைாயவன் புகன் னைாழிப்படி ெருைன் ைாைெமலபைல் விமரவுடன்
வந்ொன்,
காயும் னவங்கெற் கண்ணிென் னசவியுறக் கார்முகங்குனித்ெ
னசங்கரத்ொன்,
தீயவாகிய சிலீமுகமுரனுறச்னசாரிெருசிங்கபவறமெயான்.

(இ -ள்.) ஆய வபாதினில் - இவ்வாறான அச்சமயத்தில், - குருபதி பதாகினிக்கு அதிபதி

ஆய பூபதி - குருகுைத்துக்குத் தமைவனான துரிவயாதனனது வசமனக்குத்
தமைவனாகிய சல்லியராசன்,-ைாயும் - சைாதிக்கிற, சவம் - சைாடிய, ைனல் -
சநருப்மபச்சசாரிகிற, ைண்ணினன் - ைண்ைமளயுமடயவனும், சசவி உற -
தன்ைாதிமன யளாவ, ைார்முைம் குனித்த -வில்மை வமளத்து நாணிமயயிழுத்த, சசம்
ைரத்தான் - சிவந்த மைமயயுமடயவனும், தீய ஆகிய - சைாடியமவயான, சிலீமுைம் -
அம்புைமள, உரன் உற - வலிமம சபாருந்த, சசாரிதரு - மிகுதியாை எய்கிற, சிங்ைம் ஏறு
அமனயான் - ஆண்சிங்ைம்வபான்றவனுமாய்,- அ மாயவன் புைல் சமாழிப்படி தருமன்
மா மதமை வமல் விமரவுடன் வந்தான் - ைண்ைன் கீழ்ச்சசான்ன வார்த்மதயின்படிவய
சிறந்த தருமபுத்திரன்வமல் துரிதமாை வந்தான்; (எ - று.)

பூபதி- பூமிக்குத் தமைவன். ைார்முைம் என்றது - சதாழிலிற் சிறந்த சதன்றும் [ைர்மம் -

சதாழில்], சிலீமுைம் என்றது - கூர்மமமய நுனியிலுமடயசதன்றும் [சிலீ - கூர்மம]
ைாரைப்சபாருள்படும். வீரனுக்கு ஆண்சிங்ைம் - பைபராக்கிரமங்ைளாலும்,
நமடயாலும், உவமம். தற்ைாைத்தில் குருநாட்மடயாள்பவன் துரிவயாதனனாதைால்,
குருபதி சயனப்பட்டான்.(21)

22.-ெருைன் சல்லியமெ னயதிர்த்துப்பபார்னொடங்கல்.

எதிரிபெர்வரும் வன்மைகண்டிமிழ்முரனசழுதிய னகாடி

ெராதிபனுங்,
கதிரிபெழ்பரிபெரினுங் கடியென் கவெைான்
பறனரதிர்கடவி,
முதிரபைல் வருங்கமணகமளக்கமணகளான்முமெனகாடுமுமெ
னகாள்கார் விசும்பிற்,
பிதிர்படும்படினொடுத்ெென் னறாடித்ெடக்மகயினிற்
பிடித்ெவிற்குனித்பெ.

(இ -ள்.) எதிரி வதர்வரும் வன்மம ைண்டு - (தன்மன) எதிர்ப்பவனானசல்லியனது வதர்

வருகிற வலிமமமயப் பார்த்து,-இமிழ் முரசு எழுதியசைாடி நர அதிபனும் -
வபசராலிசசய்கிற முரசவாத்தியத்தின்வடிவத்மதசயழுதிய சைாடிமயயுமடய
தருமராசனும்,- ைதிரின் ஏய் பரி வதரினும் ைடிய - ஏழுகுதிமரைமளயுமடய சூரியனது
வதமரக்ைாட்டிலும் விமரவுள்ள, தன்ைவனம்மான் வதர் - விமரந்த நமடமயயுமடய
குதிமரைள் பூட்டிய தனது வதமர, எதிர் ைடவி - எதிரிவைசசலுத்தி,-சதாடி தட
மையினில் பிடித்த வில் குனித்து - சதாடிசயன்னும் வமளமயயணிந்த சபரிய தனது
மையிற்பிடித்த வில்மை வமளத்து,-முதிர வமல் வரும் ைமைைமள - மிகுதியாைத்
தன்வமல் வருகிற (சல்லியனது) அம்புைமள, ைமைைளால் - (தனது) அம்புைளால்,
முமனசைாடு முமன - நுனியால் நுனி, ைார் சைாள் விசும்பில் பிதிர் படும்படி - ைருநிறங்
சைாண்ட ஆைாயத்திவை சபாடியாய் விடும்படி, சதாடுத்தனன்-; (எ - று.)

தனதுஅம்புைளால் எதிரியின் அம்புைமளத்தாக்கித் தனது அம்புமுமனமயக்சைாண்டு

எதிரியின் அம்புமுமனமய வழியிமடயிவைவய சபாடியாக்கும்படி அம்புசசலுத்தின
சனன்பதாம். (22)
 23.அவர்கள்பெர் னெருங்கியமெஇதில் வருணிக்கிறார்.

னகாடிஞ்சி ைானெடுந் பெர்களிற் பூட்டிய குரகெக்குரம்படப்பட

ைண்,
இடிஞ்சுபைனலழு தூளிமுற்பகல்வருமிரவிமெ நிகர்த்ெெவ்விரவு,
விடிஞ்சொனைெப் பரந்ெெத் பெர்களின் மின்னியைணிகளின்
னவயில்பபாய்ப்,
படிஞ்சதூளிபயார் ெடம்பயிலரங்கினிற் பரப்பிய
னவழினிபபான்றதுபவ.

(இ -ள்.) சைாடிஞ்சி - சைாடிஞ்சிசயன்னுமுறுப்மபயுமடய, மால் - சபரிய, சநடு -

உயர்ந்த, வதர்ைளில் -(அவ்விருவருமடய) இரதங்ைளில், பூட்டிய - பூட்டப்பட்டுள்ள,
குரைதம் - குதிமரைளின், குரம் - குளம்புைள், படபட - வமற்படுந்வதாறும், மண் இடிஞ்சு
- தமர இடிபடுதைால், வமல் எழு -வமவை கிளம்புகிற, தூளி - புழுதி, முன் பைல் வரும்
இரவிமன நிைர்த்தது- பைற்சபாழுதுக்குமுன்வன வருகிற இராத்திரிமயப் வபான்றது;
அ இரவு விடிஞ்சது ஆம் என - அந்த இராப்சபாழுது ைழிந்து சூரிவயாதயமானது
வபாை, அ வதர்ைளின் மின்னிய மணிைளின் சவயில் - அந்தத்வதர்ைளிவை விளங்குகிற
இரத்தினங்ைளின் சவவ்விய ஒளி, பரந்தது - பரவிற்று; வபாய் படிஞ்ச தூளி -
(அவ்விரத்தினங்ைளின்வமற்) சசன்றுபடிந்த புழுதி, ஓர் நடம் பயில் அரங்கினில்
பரப்பிய எழினி வபான்றது - கூத்தாடுமிடத்திற் பரப்பப்பட்டசதாரு திமரச்சீமைமய
சயாத்தது; (எ - று.) முதல்வாக்கியத்தில்- இருட்சிமயயுண்டாக்கும் புழுதிக்கு
இருட்சபாழுதான இராத்திரிமயயும், இரண்டாம் வாக்கியத்தில் -
அப்புழுதியின்அடர்த்தியாைான இருட்சி வதர்ைளின் இரத்தினைாந்தியால்
நீங்கினமமக்குச்சூரிய ைாந்தியால் இருள் ஒழிதமையும், மூன்றாம் வாக்கியத்தில் -
பின்புஅவ்விரத்தினங்ைளின் வமற்படிந்த புழுதிக்கு நர்த்தனசாமையில்
மமறவுக்ைாைஇடப்படும் ைரியதிமரச் சீமைமயயும் உவமமகூறினாசரன அறிை.
உவமையணி. சைாடிஞ்சி - வதரினுறுப்பு. குரைதம் - (ஒற்மறக்)குளம்புைளால் சசல்வது.
(23)
 24.-இருவரும் சங்கொெஞ்னசய்ெல்.

ென்னபருந்ெனிச் சங்கிமெ முழக்கிென் றருைன்ைாைெமல

னவம்பபாரில்,
வன்னபரும்பமணச் சங்கிமெ முழக்கிென் ைத்திராதிபன்றிரு
ைகனும்,
ென்னபருந்துமளச் சங்குகனளழுப்பிய ொெம் வான் முகடுற ெண்ணி,
மின்னபரும்புய பலழுனைாத் ெதிர்ெலின் மிகுகுரற்றனிெனைாத்துளபெ.

(இ - ள்.) தருமன் மா மதமை - யமனது சிறந்த குமாரனான யுதிட்டிரன், சவம்வபாரில் -

சைாடிய யுத்தத்தில், தன் சபரு தனி சங்கிமன- தனது சபரிய ஒப்பில்ைாத சங்ைத்மத,
முைக்கினன் - (வாயில்மவத்துஊதி) ஒலிப்பித்தான்; மத்திர அதிபன்திருமைனும் -
மத்திரவதசத்தரசனது சிறந்த புத்திரனான சல்லியனும், வல் சபருபமை சங்கிமன -
(தன்னுமடய) வலிய சபருமமயுள்ள பருத்த சங்ைத்மத, முைக்கினன் - ஒலிப்பித்தான்;
(இவ்வாறு), நல் சபரு துமள சங்குைள் - அைகிய சபரிய உள்துமளயுள்ள சங்ைங்ைள்,
எழுப்பிய - உண்டாக்கின, நாதம் - ஓமச, வான் முைடு உற - ஆைாயத்தின் வமலிடத்மத
யளாவ, நண்ணி - வசர்ந்து, மின் சபரு புயல் ஏழும் ஒத்து அதிர்தலின் மிகு குரல் தனிதம்
ஒத்து உளது - மின்னுகிற சபரிய எழுவமை வமைங்ைளும் ஒருமித்து ஆரவாரித்தைால்
மிக்ை முைக்ைத்மதயுமடய இடிமயப் வபான்றுள்ளது; (எ - று.)

ைற்பாந்தைாைத்தில்ஏழுவமைங்ைளும் ஒருங்வைசயழுந்து ஒலிக்கிற இடியின்

முைக்ைத்மதப் வபான்றது, தருமன் சல்லியன் என்ற அவர்ைள் சசய்த சங்ைநாத
சமன்பதாம்: உவமையணி. சவற்றிக்கு அறிகுறியாைவும், வபாரில் உற்சாைம்
நிைழ்தற்சபாருட்டும், சங்ைத்சதானிசசய்தல், இயல்பு. புயல்ஏழ் - சம்வர்த்தம்,
ஆவர்த்தம், புஷ்ைைாவர்த்தம், சங்கிருதம், துவராைம், ைாளமுகி, நீைவர்ைம் என்பன.
(24)

25.-இருவரும் விற்பபார்னசய்ெல்.

வில்னலடுத்ெெர் வலியுமட நிமலயிெர்வீக்கு ொண்விரல்களிற்

னறறித்து,
ைல்னலடுத்ெபொள்வலனுற வமளத்ெெர் வடிக்கமணமுமெயுற
வமடசிச்,
னசல்னலடுத்ெ பபரிடினயெ முமறமுமறனொடுத்ெெர்பெர்களுஞ்
னசலுத்திக்,
கல்னலடுத்னெதிர் ைமலந்ெவாலியுைணிக் கழுத்துமட
யவனுபையமெயார்.

(இ -ள்.) ைல் எடுத்து - மமைைமளக் மையில் ஏந்திக்சைாண்டு, எதிர் மமைந்த -

(ஒருவவராடு ஒருவர்) எதிர்த்துப் வபார்சசய்த, வாலியும் மணி ைழுத்து உமடயவன்உம்
ஏ - வாலிசுக்கிரீவர்ைமளவய, அமனயார் - ஒத்தவராகிய தருமனும் சல்லியனும்,-
வதர்ைளும் சசலுத்தி - (தங்ைள்) வதர்ைமள (ஒன்வறாடு ஒன்று சநருங்ைச்)
சசலுத்திக்சைாண்டு, வில் எடுத்தனர் - (மையில்) வில்மை வயந்தியவர்ைளாய், வலி
உமட நிமையினர் - வலிமமயுள்ள (விற்வபார்க்குஉரிய) நிற்கும்
நிமைமயயுமடயவர்ைளாய், மல் எடுத்தவதாள் வைன் உற வமளத்தனர் - பைம்மிக்ை
வதாள்ைளின் வலிமம சபாருந்த வில்மை வமளத்தவர்ைளாய், வீக்கும் நாண் -
(வில்லிவை) பூட்டிய நாணிமய, விரல் ைளின் சதறித்து- மைவிரல்ைளால் சதறித்து
ஓமசயுண்டாக்கி, வடிைமை முமனஉற அமடசி - கூரிய அம்புைமளப் வபார்க்குப்
சபாருந்துமாறு வில்முமனயில்மவத்து, சசல் எடுத்த வபர் இடி என -
வமைங்சைாள்ளுகிற சபரிய இடிமயப்வபாை, முமற முமற சதாடுத்தனர் -
ஒருவர்வமல் ஒருவர் பிரவயாகித்தார்ைள்; (எ - று.)

நிமை- வபாரில்வில்வமளத்து அம்பிமன சயய்வார்க்கு உரிய நிமை. சாபத்தாற்

சபண்வடிவமான ருேரஜஸ்என்கிற வானரராசனது வாலின் அைமைக் ைண்டு
ைாதல்சைாண்ட இந்திரனுக்கு அப்சபண் குரங்கினிடம் பிறந்தவன் வாலி சயன்றும்,
அவ்வாவற அதன்ைழுத்தினைமைக்ைண்டு ைாமுற்ற சூரியனுக்கு அதனிடத்தில்
வதான்றியவன் சுக்கிரீவசனன்றும் உைர்ை. வாலீ- வாலில்வலிமமயுமடயவசனன்று
ைாரைப்சபாருள்படும்; வாலிசுக்கிரீவர் தம்முள்மாறு சைாண்டு சபாருதமம,
இராமாயைத்திற்பிரசித்தம். சுக்கிரீவன் என்ற சபயர் -
அைகியைழுத்துமடயவசனன்று சபாருள்படும்; அப்சபயரின் சபாருமள
'மணிக்ைழுத்துமடயவன்' என்றார் சசல் - (விமரந்து) சசல்லுதல்பற்றி வமைத்துக்கு
வந்த ைாரைப்சபயர். ஈற்றடி - உவமமயணி. (25)

26.-இருவரும் சிறிதுனபாழுதுசைைாகப் னபாருெல்.

எய்ெவம்புக ளிருவர்னைய்யினும்படாதிமடயிமட னயஃகுமடத்

ெமலகள்,
னகாய்ெவம்புகளாகிபய முழுவதும் விழுந்ெெகூறுவனென்னகால்,
மகெவம்புகலுெற் கிலானவண்ணுமடக் கருத்திெர்
திருத்ெகுவரத்ொற்,
னசய்ெவம் புமரயறப்பலித்ெமெயவர்திருக்கணுங்மககளுஞ்
சிவந்ொர்.

(இ -ள்.) எய்த அம்புைள் - (இரண்டுவபரும்) சசலுத்திய பாைங்ைள், இருவர்

சமய்யினும் படாது - இரண்டுவபருமடய உடம்பிலும் படாமல், இமட இமட -
நடுவிவை நடுவிவை, எஃகு உமட தமைைள்சைாய்த அம்புைள் ஆகி - கூர்மமயுமடய
நுனி துணிி்பட்ட பாைங்ைளாகி, முழுவதும் விழுந்தன - எங்குங் கீழ்விழுந்திட்டன;
கூறுவது என் சைால் - (அவர்ைள்) வபார்த்திறத்மதப்பற்றிச் சசால்ைவவண்டுவசதன்ன?
மை தவம்புைலுதற்கு இைா எண் உமட ைருத்தினர் - வஞ்சமனயுள்ளசதன்று
சசால்லுதற்குச் சிறிதும் இடமில்ைாத நல்சைண்ைமுமடய
மனத்மதயுமடயவர்ைளும், திரு தகு வரத்தால் - வமன்மமசபாருந்திய வரங்ைமளப்
சபறும்படி, சசய் - சசய்த, தவம் - தபசு, புமர அற - பழுது படாமல், பலித்து
அமனயவர் - பயன்பட்டாற் வபான்றவர்ைளுமான அவ்விருவரும், திரு ைணும்
மைைளும் சிவந்தார் - (யுத்தாவவசத்தால்) அைகிய (தங்ைள்) ைண்ைளும் மைைளும்
சசந்நிறமமடயப் சபற்றார்ைள்; (எ - று.)

வஞ்சைமானஎண்ைம் சிறிதும் இல்ைாதவர்ைளும், நற்றவப்பயன் சித்தி

சபற்றார்வபாைத் திறன்சபற்றவர்ைளுமான தருமனும் சல்லியனும் மிக்ைவைாபத்தாற்
ைண்சிவந்து இமடவிடாது விற்பிடித்து அம்புசதாடுத்தைாற் மைசிவந்து சபாருமையில்
இருவரும் ஒருவர்வமசைாருவர் எய்த அம்புைசளல்ைாம் அவர்ைள்மீது படாமல்
தம்மில் ஒன்வறாசடான்று தாக்கி அழிந்து இமடயிற் கீழ்விழுந்திட் டன;
இப்படிகுறிதவறாமல் எதிசரதிவர அம்புசதாடுத்துப் சபாருதவியப்புக் கூறுதற்கு
அரிது என்பதாம்.

ைண்ைளும்மைைளும் சிவந்தார் - உயர்திமைசதாடர்ந்த அஃறிமைச் சிமனப்சபயர்

அவ்வுயர்திமைமுடிமபவய சைாண்ட திமைவழுவமமதி.(26)

27.-சல்லியன் ெருைெது பாகமெயும்வில்மலயும்

குமடமயயும் அழித்ெல்.

கிரித்ெடங் குவடமெய பகசரிநிகர்சல்லியன் முரசபகெென்றன்,

பரித்ெடந்ெனித்பெர் விடும் பாகமெப் பாணனைான்றாற்
றமலதுணித்து,
வரித்ெடஞ்சிமல ொணறுத் னொருமுமெவாளியால்வடிக்கமண
னயான்றால்,
விரித்ெ னவண்குமட ைகுடமுனைாடித்ெென்வில்வபலா னரவரினு
மிக்பகான்.

(இ -ள்.) (பின்பு),-வில் வவைார் எவரினும் மிக்வைான் - விற்வபாரில்

வல்ைவர்யாவரினுஞ் சிறந்தவனாகிய, தட கிரி குவடு அமனய வைசரி நிைர் சல்லியன் -
சபரியமமைச்சிைரத்மதசயாத்தவனும் ஆண் சிங்ைம்வபான்றவனுமான சல்லியன்,-
முரசவைதனன்தன் - முரசவாத்தியத்தின் வடிவசமழுதிய சைாடிமயயுமடய தருமனது,
பரி தட தனிவதர் விடும் பாைமன- குதிமரைள் பூண்ட சபரிய ஒப்பற்ற வதமரச்
சசலுத்துஞ் சாரதிமய, பாைம்ஒன்றால் தமைதுணித்து - ஓரம்பினால் தமைமய
யறுத்து,- வரி தட சிமைநாண் - ைட்டமமந்த சபரிய வில்லின் நாணிமன, ஒரு முமன
வாளியால் - கூர்நுனிமயயுமடய அம்சபான்றினால், அறுத்து-, வடி ைமை ஒன்றால் -
கூரியஅம்சபான்றினால், விரித்த சவள்குமடமகுடமும் ஒடித்தனன் -
பரந்தசவண்குமடயின் ைைசத்மதயுந்துணித்திட்டான்; (எ - று.)
'கிரித்தடங்குவடமனய''வைசரிநிைர்' என்ற இரண்டும் - சல்லியனுக்கு அமடசமாழி.
சலிப்பில்ைாத உறுதிக்கும் வலிமமக்கும் மமைமயயும், பை பராக்கிரமங்ைளுக்கு
ஆண்சிங்ைத்மதயும் உவமமகூறினார். வைஸரம் - பிடரி மயிர்; அதமனயுமடயது
வைஸரீ சயனக் ைாரைக்குறி. (27)
 28.-அதுகண்டு வீைன் வந்து சல்லியனுக்குைாறுனசய்ெல்.

வலவன் வீழ்ந்ெதுந் ெனுவிொ ணற்றதுைெத்ெழுக்கிலாவாய்மைப்,

புலவன் னவண்குமட னயாடிந்ெது பைல்வரு பபாற்றலபெற்றமும்
னபாறாைற்,
குலவுதிண்சிமலக் குரிசிமலத்ெம்முமெக்னகாண்டவீரிய
னைலாங்னகாண்டான்,
கலவைாையி னலாழித்துப்பஞ்சாெெனைழுதிய ெனிக்னகாடிக்கந்ென்.

(இ -ள்.) மனத்து அழுக்கு இைா - மனத்திவை ைளங்ைமில்ைாத, வாய்மம -

சத்தியத்மதயுமடய, புைவன் - வதர்ந்த அறிவுமடயவனானதருமபுத்திரனது, வைவன் -
வதர்ப்பாைன், வீழ்ந்ததும் - (சல்லியனம்புைளால்) தமையற்று விழுந்தமதயும், தனுவின்
நாண் - வில்லின் நாணி, அற்றதும் - அறுபட்டமதயும், சவள் குமட - ஒற்மற
சவண்சைாற்றக்குமட, ஒடிந்ததும் - ஒடிபட்டமதயும், வமல் வரு -
(மற்றும்தருமன்)வமல் எதிர்த்துவருகிற, வபாற்றைன் - பமைவனான
சல்லியனது,ஏற்றமும் - வமம்பாட்மடயும், சபாறாமல் - (பார்த்து) மனம்
சபாறுக்ைாமல்,-ைைவம் மாமயில் ஒழித்து பஞ்சானனம் எழுதிய தனிக்சைாடி ைந்தன் -
வதாமைமயயுமடய சபரிய மயிலின் வடிவத்மத நீக்கிச் சிங்ைத்தின்
வடிவத்மதசயழுதிய ஒப்பற்ற துவசத்மதயுமடய முருைக்ைடவுள் வபான்ற வீமன்,-
குைவுதிண்சிமை குரிசிமை - விளங்குகிற வலிய வில்மைக்சைாண்ட
வீரனானசல்லியமன, தம் முமன சைாண்ட வீரியம் எைாம் சைாண்டான் -
தனதுதமமயனான தருமனிடத்தினின்று (சல்லியன்) ைவர்ந்துசைாண்ட
சிறப்புக்ைமளசயல்ைாம் தான் அவனிடத்தினின்றுமீண்டும் ைவர்ந்து சைாண்டான்;(எ -
று.) என்றது,தன்தமமயனது பாைன் வில் குமட இவற்மற ஒழித்திட்ட சல்லியனது
வதர்ப்பாைமனயும்வில்நாமையும்குமடமயயும் வீமன் தாசனய்த அம்புைளால்
அழித்து எதிர்சசய்தனன் என்றவாறாம்; சல்லியனால் தருமனுக்கு உண்டாக்ைப்பட்ட
வலிமமக்குமறவு இங்ஙனம் தருமனுக்கு வீமன் துமைவந்து சல்லியனுக்கு
எதிர்சசய்தைால் ஒழிதல் பற்றி 'தம்முமனக்சைாண்ட வீரியசமல்ைாங்சைாண்டான்'
என்றார்: இனி, 'சைாடுத்தான்' என்ற பாடத்துக்கு,தருமனுக்கு வீமன் வவறுபாைமனயும்
வில்மையும் குமடமயயும் சைாண்டுவந்துசைாடுத்தாசனன்று உமரத்தல் சிறப்பன்று;
வமற்ைவியில் வருகிற "தனதுதிண்மையிற் சரத்தினும் தம்பிமைச்சரம்
விமரந்துடற்றலின்" என்பதுங் ைாண்ை.வைவன் - வதர்ப்பாைன். அழுக்கு - தீயசிந்மத.
சுப்பிரமணியமூர்த்தி தனதுசைாடியில் மயில்வடிமவ சயாழித்துச்
சிங்ைவடிமவக்சைாண்டு வந்தாற்வபான்றவன் வீமசனன்றார், வீமனுக்குச்
சிங்ைக்சைாடியாதலின்; இதனால், பைபராக்கிரமங்ைளில் வீமன் குமரக்ைடவுள்
வபால்பவசனன்பது சபறப்படும். அவனது மயிற்சைாடியினும் இவனது சிங்ைக்சைாடி
ஆற்றலுக்வைற்றதாசமன்ற ைருத்துந்வதான்றும். உபமானத்துக்கு உள்ள
மயிற்சைாடியுமடமமயினும், உபவமயத்துக்கு உள்ள சிங்ைக்சைாடியுமடமம யாகிய
உயர்வு வதான்றக் கூறியதனால், இது மிமைசயாற்றுமமயுருவைவணியின் பாற்படும்.
பஞ்சாநநம் - பஞ்ச-விரிவான, ஆநநம் - முைத்மதயுமடயது என்றுசிங்ைத்துக்குக்
ைாரைப்சபயர். 'மனத்தழுக்ைாறிைா, சிமைக்ைமைசிை, வீரியசமைாங்சைாடுத்தான்,
மயிசைாழிந்து' என்பன பாடவபதங்ைள். (28)

29.-வீைனும் சல்லியனும்னபாருவமெத் ெருைன் பார்த்து

நிற்றல்.

ெெதுதிண்மகயிற்சரத்தினுந்ெம்பிமகச்சரம் விமரந்துடற்ற
லிற்றமடக்மகக்,
கெெனுத்ெமெ யூன்றிநின்றிருவருங்கணக்கறைமலயுைாகண்டான்,
எெது பொள்களிலிமளயவன்றெக்குபவறியானெனுனைண்ணுமட
ைெத்ொன்,
விெமெகாமளபயாடுவமைகூர்வலியிொன் பவந்ெர்யாரினும்
புகழ்மிக்பகான்.

(இ - ள்.) விநமத ைாமளவயாடு - விநமதயின்மைனானைருடவனாடு, உவமமகூர்-

ஒப்புமம மிக்ை, வலியினான்-பைத்மதயுமடயவனும், வவந்தர்யாரினும் புைழ்
மிக்வைான் - அரசர்ைசளல்ைாரினுங் கீர்த்தி மிக்ைவனுமான தருமன்.- தனது
திண்மையின் சரத்தினும்தம்பி மைச்சரம்விமரந்து உடற்றலின் - தன்னுமடய
வலியமையினா சைய்யப்பட்ட அம்புைளினும் தனது தம்பியான வீமன்
மையாசைய்யும் அம்புைள் துரிதமாைச்சசன்று இைக்மையழித்தைால்,-எனது
வதாள்ைளில் இமளயவன் தனக்கு வவறுயாது எனும் எண் உமட மனத்தான் - 'எனது
வதாள்ைளினும் எனது தம்பிக்கு வவறுபாடு என்ன?' என்னும் எண்ைமுமடய
மனத்மதயுமடயவனாய்,- தடமை ைன தனுத்தமன ஊன்றி நின்று - (தனது) சபரிய
மையிற் பிடித்துள்ள வலிய (நாைற்ற) வில்லின் தண்டத்மத
(ஊன்றுவைாைாைக்சைாண்டு) ஊன்றி நின்று, இருவரும் ைைக்கு அற மமையும் ஆ
ைண்டான் - இரண்டுவபரும் அளவில்ைாமற் வபார்சசய்யும் விதத்மதப்பார்த்தான்; (எ -
று.)

கீர்த்திமிக்ை தருமன், வலிமமயிற் சிறந்தவனாயினும், தன் மையம்புைளினும் வீமன்

மையம்பு விமரந்துசசன்று பமைவனது சாரதி முதலியவற்மற அழித்தைால், தான்
சல்லியவனாடு மீண்டும் வபார்சசய்யத் சதாடங்ைாமல், தனதுமையிலுள்ள
விற்ைழுந்மத ஊன்றிக்சைாண்டு நின்று, வீமன்சல்லியவனாடு சமமாைப் சபாரும்
விவநாதத்மதப் பார்த்திருந்தான். இப்படிதன்மன யழித்தவமனத்தான் எதிர்த்து
அழிக்ைத் சதாடங்ைாமல் வவசறாருவன்இமடயில் வந்து தன் எதிரிவயாடு
சபாருதமைப் பார்த்துத் தான் சும்மாஇருத்தல் தருமனது பைத்துக்கும் புைழுக்கும்
குமறவாைாவதாசவனின்,- தனதுவதாள்ைவளாடு தம்பிவயாடு வாசியில்மைசயன்று
வீமமனத் தனதுவதாளாைவவபாவித்து நிற்கும் அபிமானமுமடயவனாதைால், அவன்
சபாருதமைத் தனதுவதாள்சபாருவதாை ஒற்றுமம நயம்படக் ைருதிச்
சும்மாவிருந்தமமபற்றி அதுகுமறவாைாது என்ை. "ராமஸ்ய தக்ஷிவைா பாஹு :"
என்றதுங் ைாண்ை. உறுப்பாகிய வதாள் வபாைவவ தம்பி சிறந்த அங்ைமாய்ச் சமயம்
அறிந்துவிமரந்து உதவுந் தகுதியுமடயாசனன்ை.

ைருடன்- ைாசியபமுனிவனது மமனவிமார்ைளுள், விநமதயினிடம் பிறந்தவன்.

பக்ஷிராசனும், திருமாலுக்கு வாைனமுமாகிய ைருடன் பைத்திற் சிறந்தவசனன்பது
பிரசித்தம். (29)

30.-வீைனும் சல்லியனும்சைைாகப் னபாருெல்.

எந்ெனவந்ெ னவஞ்சாயகைமறயுடனிமையவர் முனிவரர்

னகாடுத்ொர்,
அந்ெவந்ெ னவஞ்சாயகைடங்கலுைவரவர்முமறமையிற்னறாடுத்ொர்,
முந்ெமுந்ெ ைற்றுள்ள வாயுெங்களுமுடிமுெலடியளவாக,
உந்ெவுந்ெ னவங்குருதியு மூமளயுமுகவுகவுடற்றிொருரபவார்.

(இ -ள்.) எந்த எந்த சவம் சாயைம் - எந்சதந்தக் சைாடிய அம்புைமள,மமறயுடன் -

வவதமந்திரத்துடவன, இமமயவர் - வதவர்ைளும், முனிவரர் -சிறந்த இருடிைளும்,
சைாடுத்தார் - (முன்பு தங்ைளுக்குக்) சைாடுத்துள்ளார்ைவளா, அந்த அந்த சவம் சாயைம்
அடங்ைலும் - அந்தந்தக் சைாடிய அம்புை சளல்ைாவற்மறயும், அவர் அவர் -
அவ்விரண்டுவபரும், முமறமமயின் சதாடுத்தார் - வரிமசயாை (ஒருவர்வம சைாருவர்)
பிரவயாகித்தார்ைள்; முந்த முந்த - ஒருவரினும் ஒருவர்முற்பட, மற்று உள்ள
ஆயுதங்ைளும் - (அம்பு தவிர) மற்றுமுள்ள ஆயுதங்ைமளயும், முடிமுதல் அடி அளவு
ஆை - தமைமுதற் ைால்வமரயிலும், உந்த உந்த - மிகுதியாைத் தாக்ைவும், (அதனால்)
சவம்குருதிஉம் மூமளஉம் உை உை - சவவ்விய இரத்தமும் மூமளயும் மிகுதியாைச்
சிந்தவும், உரவவார் - வலிமமயுமடய அவ்விருவரும், உடற்றினார் - உபவயாகித்துப்
வபார்சசய்தார்ைள்; (எ - று.)

இமமயவர் - இமமயில் (மூடாமமயாகிய) விவசஷமுமடயவர், முடி - மயிர்

முடியப்படுவசதனக் ைாரைப்சபயர். (30)

31.- வீைன் கலங்கிக் கமெயுடன் பெரினின்று இறங்கல்.

ைத்திரப்னபயர்ச் சிங்கபவறமெயவன் வன்மக வான்பமடகளின்

ையங்கிப்,
பத்திரப்னபயர்ப்பருத்ெமகச்சிறுத்ெகட்பாய்ைெப்பரூஉப்பகடமெயான்,
சித்திரக்கதிர்ைணிமுடிப் பீடிமகத் திண்டிறற்றிகிரியந்பெர்நின்று,
அத்திரத்மெவிட் னடாருெனிக்கமெயுடெதிர்ந்து
பபாயவனியிலாொன்.

(இ - ள்.) பத்திரம் சபயர் - பத்திரசமன்ற சபயமரயும், பருத்த மை - பருத்த

துதிக்மைமயயும், சிறுத்த ைண் - சிறிய ைண்ைமளயும், பாய் மதம் - மிக்குவழிகிற
மதநீமரயுமுமடய, பரூஉ பைடு - பருத்த ஆண்யாமனமய, அமனயான் - ஒத்தவனான
வீமன், மத்திரன் சபயர் சிங்ைம் ஏறு அமனயவன் - மத்திரராசசனன்னும்
சபயமரயுமடய ஆண்சிங்ைத்மதப் வபான்ற வீரனது, வல் மை - வலிய மையால்
வீசப்பட்ட, வான்பமடைளின் - சிறந்த ஆயுதங்ைளால், மயங்கி - சிறிது மனந்தடுமாறி,-
அத்திரத்மத விட்டு - அஸ்திரங்ைமளக்சைாண்டு வபார்சசய்தமைசயாழிந்து, ஒரு
தனிைமதயுடன் - ஒப்பற்ற தனது (சத்துருைாதிநிசயன்ற) ஒருைதாயுதத்துடவன,- சித்திரம்-
ஆச்சரியைரமான, ைதிர் - ஒளிமயயுமடய, மணி - இரத்தினங்ைமளப்பதித்த, முடி -
சிைரத்மதயும், பீடிமை - அடிப்பீடத்மதயும், திண் திறல் திகிரி - மிக்ை வலிமமயுமடய
சக்ைரங்ைமளயுமுமடய, அம் வதர்நின்று - அைகிய (தனது) வதரினின்று, அதிர்ந்துவபாய்
அவனியில் ஆனான் - ைர்ச்சித்துக்சைாண்டு நிைத்தில் இறங்கிச்சசன்றான்; (எ - று.)

சல்லியவனாடு அம்புைமளக்சைாண்டு வபார்சசய்து சவல்ைமுடியாசதன்று வீமன்

உடவன தனக்குஉரிய ைதாயுதத்துடன் வதரினின்று தமரயில் இழிந்தனசனன்பதாம்.
கீழ்ப்பதிவனைாங் ைவியிற் கூறியபடி மிை வலிய வீமனினும் வமம்பட்டவன்
சல்லியசனன்பது இங்கு விளங்குதைால் வீமனுக்கு யாமனமயயும், சல்லியனுக்குச்
சிங்ைத்மதயும் உவமமகூறினார். பத்திரம் என்பது - மூவமையாமனயுள் முதைதாய்ச்
சிறந்தது: இதன் இைக்ைைம் - வதனின் நிறம்வபான்ற நிறமுள்ள தந்தமும், மிக்ை
வலிமமயும், ஒத்த அவயவமும், வட்டமான வடிவமும், அைகியமுைமும்,
அவயவச்சிறப்பும், ஏழுமுைம் உயரமும் எட்டுமுை நீளமும், பத்துமுை வயிற்றுச்
சுற்றளவும், பசுமமயான மதநீரும் உமடயதாசமன்று யாமனநூல் கூறும். பரூஉப்பைடு
= பருப்பைடு; குற்சறழுத்தளசபமட. சித்திரக்ைதிர்மணிசயன்றது, பீடிமைக்கும்
அமடசமாழி. பீடிமை - ஆசனம். (31)

32.-வீைன்கமெனகாண்டுொக்கச் சல்லியன் பொைரத்ொல்

பைாதுெல்.

பமகவபெறிய பெர்விடும் வலவனுந் திகிரியும் பாய்பரி ைாவும்,

புமகனயழும்படி யிமைத்ெகண் விழிக்குமுன் னபாடினயழ விடினயெப்
புமடப்ப,
வமகனகாடார்முடி ைத்திரத் ெமலவனு ைாைறத்பொைரப்பமடயான்,
மிமகனகாள் வன்றிறல்வீைமெ னெற்றியி னலற்றிென்னவற்றி
கூர்ந்திடபவ.

(இ -ள்.) பமைவன் ஏறிய - எதிரியான சல்லியன் ஏறியுள்ள, வதர் - வதமர, விடும் -

சசலுத்துகிற, வைவனும், - பாைனும், திகிரியும்-வதர்ச் சக்ைரங்ைளும், பாய் பரிமாவும் -
பாய்ந்துசசல்லும்தன்மமயுள்ள வதர்க்குதிமரைளும், சபாடி எை - சபாடியாய்ச்
சிதறும்படி, (வீமன்), இமமத்த ைண் விழிக்கும் முன் - ஒருமாத்திமரப்சபாழுதினுள்,
இடி என - இடிவபாை, புமை எழும்படி - புமை கிளம்பும்படி, புமடப்ப -
(ைதாயுதத்தால்) தாக்ை,- வமை சைாள் தார் முடி மத்திரம் தமைவனும் - அைகுசைாண்ட
வபார்மாமைமயச் சூடிய முடிமயயுமடய சல்லியனும், மா மறம் வதாமரம் பமடயால்
- மிக்ைவலிமமமயயுமடய வதாமரசமன்னும் ஆயுதத்தால், மிமை சைாள் வல் திறல்
வீமமன - மிகுதியாைக்சைாண்ட சைாடிய வலிமமமயயுமடய வீமவசனமன, சவற்றி
கூர்ந்திட - (தனக்குச்) சயம்மிகும்படி, சநற்றியில்எற்றினன் - சநற்றியில் தாக்கினான்; (எ
- று.) வதாமரம் - இருப்புைக்மை; மைவவலுக்கும், வபரீட்டிக்கும் இப்சபயர் உண்டு.
இமமத்தைண் விழிக்குமுன் - ஒருைால் மூடிய ைண்மைத் திறக்குமளவுக்குமுன். தார் -
இங்வை, தும்மபப் பூமாமை. (32)

வவறு.

33.-வீைன் வலியழிெலும்,இருபசமெயும் னபாருெலும்.

பொைரந் ென்ொல் வாயு சுெெைரழிந்ெ பபாதில்

ஏைரு வரிவிற் றாமெயிருனபருஞ் பசமெ பயாரும்
ைாைரு ெடந்பெர் வாசிைத்ெவா ரணங்க ளூர்ந்து
தீைரு காெ னைன்ெத்ெனித்ெனி னசருச்னசய் ொபர.

(இ -ள்.) வதாமரந்தன்னால் - (சல்லியனது) வதாமராயுதத்தால், வாயுசுதன் -

வாயுகுமாரனான வீமன், அமர் அழிந்த வபாதில் - வபாரில் வலிமமசயாழிந்த
சபாழுது, ஏ மரு வரிவில் தாமன - அம்புைள் சபாருந்திய ைட்டமமந்த
விற்பமடமயயுமடய, இரு சபரு வசமனவயாரும் - இரண்டு பக்ைத்துப் சபரிய
வசமனவீரர்ைளும், மா மரு தடவதர் - குதிமரைள் பூண்ட சபரிய வதர்ைமளயும், வாசி -
குதிமரைமளயும், மத்த வாரைங்ைள் - மதயாமனைமளயும், ஊர்ந்து - சசலுத்திக்
சைாண்டு, தீ மரு ைானம் என்ன - சநருப்புப்பற்றிய ைாசடன்னும்படி (உக்கிரமாை), தனி
தனி சசரு சசய்தார் - தனித்தனிவய (ஒருவவராசடாருவர்) வபார்சசய்தார்ைள்; (எ - று.)
மருவுஎன்பது, மரு என விைாரப்பட்டது, தாமன - இங்வை, ஆயுதம்.

இதுமுதற் பதின்மூன்று ைவிைள் - சபரும்பாலும் முதற்சீரும் நான்ைாஞ்சீரும்

விளச்சீர்ைளும் மற்றநான்கும் மாச்சீர்ைளுமாகிய ைழிசநடிைடி நான்கு சைாண்ட
அறுசீராசிரியவிருத்தங்ைள்; இவற்றில், நான்கு ஆறாஞ்சீர்ைள் வதமாச்சீர்ைளாைவவ
நிற்கும். (33)

34.-கர்ணன் புத்திரர்மூவரும் ெகுலபொடு னபாருது இறத்ெல்.

பெரவன்மைந்ென்மைந்ெர்சித்திரபசெபெமெச்
சூரியவன்ைன்சித்ரகீர்த்திமுச்சுடபரானடாப்பார்
வீரரில்வீரொெனவம்பரிெகுலபொடும்
பபாரில்வந்னெதிர்ந்துொமெபபாயுழிப்பபாயிொபர.

(இ -ள்.) முச் சுடவராடு ஒப்பார் - (சூரியன் சந்திரன் அக்கினி சயன்னும்) மூன்று

வசாதிைவளாடு ஒப்பவர்ைளான, வதரவன் மமந்தன் மமந்தர்- சிறந்த வதமரயுமடய
சூரியனது மைனான ைர்ைனது புத்திரர்ைளாகிய,சித்திரவசனன் ஏமன சூரியவன்மன்
சித்ரகீர்த்தி - சித்திரவசனனும் மற்மறச்சூரியவன்மன் சித்ரகீர்த்திசயன்பவரும் ஆகிய
மூன்றுவபரும்,- வபாரில் வந்து-,வீரரில் வீரன் ஆன சவம்பரி நகுைவனாடும் -
வீரர்ைளுட் சிறந்த வீரனானசவவ்விய குதிமரத்சதாழிலில் வல்ை நகுைனுடவன,
எதிர்ந்து - எதிர்த்து,தாமத வபாயுழி வபாயினார் - தங்ைள்தந்மதயான ைர்ைன் சசன்ற
விடத்துக்குச்சசன்றார்ைள்; (எ - று.) முந்தினநாளில் தந்மத யிறந்தாற்வபாை மறுநாளில்
நகுைனாற் சைால்ைப்பட்டு மமந்தரும் இறந்து வீரசுவர்க்ைஞ் வசர்ந்தன சரன்பதாம்.
மமந்தர் மரைமமடந்தார்ைசளன்ற சபாருமள 'தாமதவபாயுழிப் வபாயினார்' என
வவசறாருவமையாற் கூறினதனால், பிறிதினவிற்சியணி. வபாயுழி - வபாய
வுழிசயன்பதன் சதாகுத்தல்.

ஒற்மறத்தனியாழிமயயும் ஏழுகுதிமரைமளயு முமடயதாய் நாள்வதாறும் தவறாமல்

உைைமுழுவமதயுஞ் சுற்றிவருகிற வலியசபரிய சிறந்த வதருமடமமயால், சூரியன்
'வதரவன்' எனப்பட்டான்; அன்றி, 'வதரவன்மமந்தன்' என்பதற்கு - திருதராட்டிரனது
வதர்ப்பாைனான அதிரதசனன்பவன் எடுத்து வளர்த்தமைனான ைர்ைசனன்றும்
சபாருள்சைாள்ளைாம். ைர்ைபுத்திரர் மூவருள் சித்திரவசனன்
பிரதானசனன்பதுவதான்ற, இமடயில் 'ஏமன' என்ற சசாற்சைாடுத்துப்
பிரித்துக்கூறினார்; கீழ் 9-ஆம்ைவியிலும் "தினைரன்வைாமமந்தன்மமந்தன்
இருவவாசராடுஞ் வசமனமயக் சைாண்டுற" என இவ்வவறுபாடு வதான்றக் கூறியது
ைாண்ை. முமறவய முச்சுடமர உவமமகூறியதில் முதற்சுடரான சூரியன் இவனுக்கு
உண்மமயாை அமமகிற உயர்மவயும் ைருதுை. நகுைன் குதிமரவயறிப்சபாருமையில்
யாவமரயும் சவல்லும் மைாவீரனாதைால் 'வீரரில் வீரனான சவம்பரி நகுைன்' என்றார்,
முச்சுடருவமம - ஒளிமிகுதிக்கும், பமையிருளழித்தற்குசமன்ை. 'சுடவராசடாப்பார்' -
ஒப்புப்சபாருள் மூன்றனுருபுக்கு வந்தது, வவற்றுமமமயக்ைம். (34)

35.-சகுனியும்,அவன்ைக்களிருவரும் ெகுலபொடு னபாருது

பொற்றல்.

ெமசயுற வளர்ந்ெ னபாற்பறாட்சகுனியுந் ெெயராகி

இமசயுடன் வளர்ந்ெவீரரிருவரு மிரெபைபலார்
நிமசயுறு ைெைாவந்துனெருப்னபதிர்பட்டனென்ெ
விமசயெ திளவபலாடுனசருச்னசய்து னவந்நிட்டாபர.

(இ -ள்.) தமசஉறவளர்ந்த - சமத மிகுதியாை வளரப்சபற்ற சபான்வதாள் - அைகிய

வதாள்ைமளயுமடய, சகுனியும்-, தனயர் ஆகி - (அவனது) புத்திரர்ைளாய், இமசயுடன்
வளர்ந்த - புைவைாடு வளர்ந்த, வீரர் இருவரும் - (உலூைன் மசந்தவன் என்ற)
வீரர்ைளிரண்டுவபரும், இரதம் வமவைார் - வதரின் வமவைறியவர்ைளாய், நிமச உறு
மதம் மா சநருப்பு எதிர்வந்து பட்டது என்ன - முைபடாம் சபாருந்திய மதயாமனைள்
சநருப்சபதிரிவைவந்து ஒடுங்கினாற்வபாை, விமசயனது இளவவைாடு சசரு சசய்து
சவந்இட்டார் - அருச்சுனனது தம்பியான நகுைனுடன் வபார்சசய்து முதுகிட்டார்ைள்;(
எ - று.)
சகுனியின்மக்ைமள 'இமசயுடன் வளர்ந்த வீரர்' என்றதனால், சகுனி பழிப்புடன்
வளர்ந்த வபார்வீரசனன்பது சதானிக்கும். நகுைனது ஆற்றல் வதான்ற, 'விமசயனது
இளவல்' என்றார். விஜயன் என்ற சபயர் - விவசஷமான சவற்றிமயயுமடயவசனன்று
சபாருள்படும்; தன்மனச் சயிப்பவசரவருமில்ைாதவ சனன்று சபாருள்
சைாள்ளுதலும் ஒன்று, என்ன- உவமவுருபு. (35)

36.-துரிபயாெென்பகதுெரனென்ற வீரமெக்னகால்லுெல்.

புயங்கனவம்பொமகெச்சுப்னபாங்கழற் புயங்கம் பபால்வான்

ெயங்கு னவங்கழற்காற்பகதுெரனெனுந்ெனுவலபலாமெ
வயங்குனவஞ்சிறகர்ப்புங்கவயங்னகாள்கூர்வாளினயான்றால்
இயங்குகவானினூனடன்றிமையவொக்கிொபெ.

(இ -ள்.) புயங்ைம் - பாம்பின் வடிவத்மதசயழுதிய, சவம்- பயங்ைரமான,பதாமை -

சைாடிமயயுமடய, நஞ்சு சபாங்கு அைல் புயங்ைம் வபால்வான் -விஷத்மதயும் சீறுகிற
வைாபத்மதயுமுமடய பாம்பு வபால்பவனானதுரிவயாதனன்,-தயங்கு - விளங்குகிற,
சவம் - (பமைவர்க்கு) அச்சந்தருகிற,ைைல் - வீரக்ைைமையணிந்த, ைால் -
பாதத்மதயுமடய, வைதுதரன் எனும் -வைதுதரசனன்கிற, தனுவவைாமன -
வில்லில்வல்ை வீரமன,- வயங்கு -விளங்குகின்ற, சவம் - சைாடிய, சிறைர் - இறகுள்ள,
புங்ைம்-சிறந்த, வயம்சைாள் - சவற்றிமயக் சைாண்ட, கூர் - கூர்மமயுள்ள, வாளி
ஒன்றால்-ஓரம்பினால், வானினூடு இயங்குைஎன்று - சுவர்க்ைவைாைத்திற்
சசல்வாசயன்றுசசால்லி, இமமயவன் ஆக்கினான் - வதவனாக்கினான்;(எ-று.) என்றது,
வபாரிலிறந்து வீரசுவர்க்ைமமடயும்படி சசய்தனசனன்றபடி: சைான்றாசனன்ற
சபாருமள வவறுவமையாற் கூறியதனால், இதுவும் - பிறிதிெவிற்சியணி. 'வானினூடு
இயங்குை' என்றது தனது ஆற்றைாற் கூறிய வீரவாதம். புஜங்ைம் - மார்பினாற்
சசல்வசதன்றும், வமளந்து சசல்வசதன்றுங் ைாரைப்சபாருள் சைாள்ளைாம். நஞ்சு -
நச்சு எனவன்சறாடராயிற்று. சிறைர் - சிறகு என்னுங் குற்றியலுைரத்துக்கு, அர் - வபாலி.
புங்ைம்-அம்பின் அடியுமாம். (36)

37.-சல்லியன் மீண்டும்ெருைன்பைற் பபார்னொடங்கல்.

இருனபருஞ் பசமெ பயாரு மிப்படிச்னசருச்னசய் காமலத்
ெருைன் ைாைெமலென்பைற்சல்லியன்றானுமீளப்
னபாருபரித் ெடந்பெருந்திப்புமகனகழு முமெனகாள்வாளி
ஒருனொமடென்னிபலாபரழுரத்துடன்றுரத்திொபெ.

(இ -ள்.) இரு சபரு வசமனவயாரும் - சபரிய இரண்டு வசமனயிலுள்ளவீரர்ைளும், இ

படி சசரு சசய் ைாமை - இப்படி வபார்சசய்த சபாழுது,-சல்லியன் தானும் -
சல்லியனும்,- மீள - மறுபடியும், சபாரு பரி தட வதர்உந்தி - வபாருக்குஉரிய குதிமரைள்
பூட்டிய சபரிய தனது வதமரச் சசலுத்தி, -புமை சைழு முமன சைாள் வாளி ஓர் ஏழ் -
உக்கிரத்தாற் புமைசயழும்பும்நுனிமயக்சைாண்ட ஏழு பாைங்ைமள, ஒருசதாமட
தன்னில்- ஒவரபிரவயாைத்தில், தருமன் மா மதமைதன்வமல் - சிறந்த தருமபுத்திரன்
மீது,உரத்துடன் துரத்தினான் - வலிமமவயாடு சசலுத்தினான்; (எ - று.) ஒருசதாமட
தன்னில் - சதாடுக்குந்தர சமான்றில்; ஒவர சதாடர்ச்சியாய் என்றபடி.
(37)

38.-சல்லியன், சுமித்திரன்முெலிபயாமரக் னகால்லுெல்.

பின்ெரும் விமரவிபொடும்னபய்கமண ைாரிசிந்தி

முன்ெரு முமெயினின்பறார்முதுகிட முரண்டுசீறித்
துன்ெருந்ெடந் பெராண்மைச்சுமித்திரன் முெலாவுள்ள
ைன்ெமர யிமைத்ெ கண்கண்ைலருமுன் ைடிவித்ொபெ.

(இ -ள்.) பின்னரும் - பின்பும், (சல்லியன்), விமரவிவனாடும் - வவைத்துடவன, சபய்

ைமை மாரி சிந்தி - மிகுதியாை எய்கிற அம்புைமள மமைவபாைச் சசாரிந்து,- முன் அரு
முமனயில் நின்வறார் முதுகு இட - நிமனத்தற்கும் அருமமயான வபார் முமனயில்
தன்மனசயதிர்த்து நின்ற வீரர்ைள் புறங்சைாடுத்வதாடும்படி, முரண்டுசீறி - (அவர்ைள்
வமல்) மாறுபாடுசைாண்டு வைாபித்து, துன் அரு - (எவரும்) கிட்டுதற்கும் அருமமயான,
தடவதர் - சபரிய வதமரயும், ஆண்மம - பராக்கிரமத்மதயுமுமடய, சுமித்திரன் முதல்
ஆ உள்ள மன்னமர - சுமித்திரன்முதைாைவுள்ள அரசர்ைமள, இமமத்த ைண்ைள் மைரும்
முன் மடிவித்தான் -ஒருமாத்திமரப்சபாழுதினுள்வள அழித்திட்டான்; (எ - று.)
இமமத்தைண்ைள் மைருமுன் - இயல்பில் ஒருைால் மூடினைண்ைமளத்
திறப்பதற்குமுன்: இது, விமரவுவிளக்கும். முரண்டு என்ற
இறந்தைாைவிமனசயச்சத்தில், முரண் - பகுதி. (38)

39.-சல்லியன் வீைன்பைல்அம்பு னசாரிெல்.

ெெக்னகதிர் ொபெயாெசல்லியன்றானு மீளச்

சிெக்கென் மூளவாளச்சிலம்னபெச்சிமலயும் வாங்கிக்
கெக்குல பைழுஞ் பசரக்கன்ைமழனபாழிந்ெ னென்ெ
முமெக்கடுங் கமணயால் வீைன்வடினவலாமூழ்கனவய்ொன்.

(இ -ள்.) தனக்கு எதிர் தாவன ஆன - (வவறு உவமம சபறாமமயால்) தனக்குத் தாவன

ஒப்பான, சல்லியன்தானும் - சல்லியனும், மீள - மறுபடி, சினம் ைனல் மூள -
வைாபாக்கினி (மனத்திற்) பற்றிசயை, வாளம் சிைம்புஎன சிமையும் வாங்கி -
சக்ைரவாளமமை வபாை (வட்டவடிவமாம்படி) வில்மைவமளத்து, ைனம் குைம் ஏழும்
வசர ைல் மமை சபாழிந்தது என்ன - வமைவர்க்ைவமழும் ஒருவசரக்ைல்மமைமயச்
சசாரிந்ததுவபாை, முமன ைடு ைமையால் - கூர்நுனிமயயுமடய சைாடிய அம்புைளால்,
வீமன் வடிவு எைாம் மூழ்ை-வீமவசனனது உடம்புமுழுவதும் மமறயும்படி, எய்தான் -
சதாடுத்துப்வபார்சசய்தான்; (எ - று.)

முதைடியில், உபமானமும் உபவமயமும் ஒன்வறயாைக் கூறியது இமயபின்மமயணி,

அவனுக்கு ஒப்பானவன் வவறு இல்மைசயன்பது ைருத்து. 'சினக்ைனல்' - உருவைம்:
மற்றமவ- உவமம. வாளம் - சக்ரவாள சமன்பதன்முதற்குமற: இது, பூமிமயச் சூழ்ந்த
ைடமைச் சுற்றிலும் வைாட்மடமதில்வபாைச்சூழ்ந்துநிற்பசதாருமமை. சிமையும்
வாங்கிசயன்ற உம்மம - பின்வரும்அம்சபய்தமை வநாக்கிய எதிரது தழுவிய
எச்சப்சபாருள சதன்னைாம்;இமசநிமறயுமாம். ைன்மமை சயன்ற விடத்து
'ைனன்மமை' என்று பாடவமாதி,சநருப்புமாரி சயன்று உமரப்பாரும் உளர்.
(39)

40.-வீைனும் சல்லியனும்னபாருமகயில் ெகுலசகபெவரும்

சாத்ெகியும் வருெல்.
அமறகழல்வீைன்றானுைங்கர்பகான்பாகன்றானும்
முமறமுமற புரிந்ெனவம்பபார்னைாழிவெற்கியாவர்வல்லார்
ெமறனகழுதும்மபைாமலெகுலசாபெவனரன்னும்
இமறவருஞ் னசங்கண்ைாயனிளவலுமிவன்பைற்னசன்றார்.

(இ -ள்.) அமற ைைல் - ஒலிக்கிற வீரக்ைைமையுமடய, வீமன் தானும்- வீமனும்,

அங்ைர்வைான் பாைன் தானும் - அங்ைநாட்டிலுள்ளார்க்கு அரசனாகியைர்ைனது
சாரதியான சல்லியனும், முமற முமறபுரிந்த - ஒருவவராசடாருவர்சசய்த, சவம்வபார்
- சைாடிய வபாமர, சமாழிவதற்கு - சசால்வதற்கு, யாவர்வல்ைார் - எவர் வல்ைவர்?
[எவரும் வல்ைரல்ை சரன்றபடி], (இங்ஙனம்இவ்விருவரும் மிை உக்கிரமாைப்
சபாருமையில்),- நமற சைழு தும்மப மாமை-வாசமன வீசுகிற
தும்மபப்பூமாமைமயயுமடய, நகுைசாவதவர் என்னும்இமறவரும் -
நகுைசாவதவசரன்னும் அரசர்ைளும், சசம்ைண் மாயன் இளவலும்- சிவந்த
திருக்ைண்ைமளயுமடய ைண்ை பிரானதுதம்பியான சாத்தகியும், இவன் வமல் சசன்றார்
- சல்லியன் வமல் எதிர்த்துச்சசன்றார்ைள்; (எ - று.) 'தான்' இரண்டும் - அமச.

நமறசைழு - வதன் நிமறந்த எனினுமாம். தும்மபமாமை, வபார் சசய்வார்க்கு உரியது.

யதுகுைத்தரசர்ைளுள் வசுவதவனுக்கு உடன்பிறந்த முமறயாகிறவனும்

சிநிசயன்பவனது மைனுமாகிய சத்தியைனது குமாரனான சாத்யகி, பிராயத்தில்
ைண்ைனினும் இமளயவ னாதைால், ைண்ைனுக்குத் தம்பிமுமறயாவான்:
க்ருஷ்ைனிடத்து மிக்ை அன்புமடயவன். அன்றியும், இவன், அருச்சுனனிடம்
வில்வித்மதமயக் ைற்றறிந்த மாைாக்ை னாதைால், ஆசிரியனாகிய அருச்சுனனிடத்தும்
அதுசம்பந்தமாை மற்மறப் பாண்டவரிடத்தும் நீதிமுமற வழுவாமல் அன்வபாடு
ஒழுகுபவன்.

சிவபிரானாசைரிக்ைப்பட்ட மன்மதனது அங்ைம் [உடம்பு] விழுந்த இடம் ஆதைால்

அங்ைவதச சமன்று சபயர். கீழ்ப் பதிவனைாம் வபார்நாளில்
ைர்ைனதுவிருப்பத்தின்படி துரிவயாதனன் வவண்டவவ, சல்லியன்
ைர்ைனுக்குச்சாரதியாய் நின்று வதர் சசலுத்தியதனால், 'அங்ைர்வைான்பாைன்'
எனப்பட்டான். (40)
 41.-ெகுலசகபெவரும்சாத்ெகியும் சல்லியனொருவபொடு
னபாருெல்.

னசன்று னவஞ்சிமலகள் பகாலிச்சிலீமுகமுறுப்புத்பொறும்

ஒன்னறெ வபெக பைவினயாருமுகைாகப் பபார்னசய்து
இன்றிவ ொவி பகாறுனைன்றுசல்லியன் பைற்றங்கள்
வன்றிறல் யாவுங் காட்டிைாறில்பபார் ைமலந்திட்டாபர.

(இ -ள்.) (கீழ்க்குறித்த மூன்றுவபரும்), 'சசன்று - (சல்லியன் வமசைதிர்த்துச்) சசன்று,

சவம் சிமைைள் வைாலி - சைாடிய தங்ைள் விற்ைமளவமளத்து, உறுப்புத் வதாறும் -
(இவனது) அவயவங்ைளிசைல்ைாம், அவநைம் சிலீமுைம் - பை அம்புைமள, ஒன்று என
ஏவி - ஒன்றுவபாை இமடவிடாது சசல்லும்படி சதாடுத்து, ஒரு முைம் ஆை வபார்
சசய்து - (நாசமல்வைாரும் இவ்சவாருவனுடன்) ஒவரமுைமாை நின்று யுத்தம்பண்ணி,
இன்று-இப்சபாழுது, இவன் ஆவி வைாறும்-இவனுமடய உயிமர
வாங்குவவாம்',என்று-என்று நிச்சயித்து, தங்ைள் வல் திறல் யாவும் ைாட்டி-
தங்ைளுமடயசைாடிய வல்ைமமசயல்ைாவற்மறயும் உபவயாகித்து, சல்லியன்வமல்-,
மாறு இல்வபார் மமைந்திட்டார் - ஒப்பில்ைாத வபாமரச் சசய்தார்ைள்;

நித்தியமாய் என்றுமழியாத இயல்புள்ள உயிமரக் சைால்லுதைாவது, உடம்பினின்று

ஒழித்தல், வைாறும் - சைால்வவாம்: இவ்விமனமுற்றில், சைால்- பகுதி, முதல்நீண்டது:
றும் - தன்மமப்பன்மம விமனமுற்றுவிகுதி. ஏைம்- ஒன்று, அதல்ைாதது, அவநைம்:
எனவவ, பைவாம்; ந+ஏைம்=அவநைம்: ந- எதிர்மமற குறிப்பது.
(41)

42.- சல்லியன் மூவமரயும்அம்பிொல் துமளத்ெல்.

ைெம்படு பவழ ைன்ெ ைத்திரராசன்றானும்

விெம்படத் திரண்டுபபார்னசய் வீரர்ெம்னைய்க னளல்லாஞ்
செம்படு பகழி பயாபரார்ெனுக்களி னுருவிபயாட
விெம்பட னவய்து ெக்காபெவினுக்கிராைன் பபால்வான்.

(இ -ள்.) ஏவினுக்கு - அம்புசதாடுக்குந்சதாழிலில், இராமன் வபால்வான்-

ஸ்ரீராமன்வபாைச்சிறந்தவனாகிய, மதம் படு வவைம் அன்ன மத்திரராசன்தானும் -
மதம்பிடித்தயாமனவபான்ற சல்லியனும், திரண்டு விதம் பட வபார்சசய் வீரர்தம்
சமய்ைள் எல்ைாம் - (தம்மில்) ஒருங்குகூடிப் பைவமையாைப்வபார்சசய்கிற
மூன்றுவீரர்ைளுமடய உடம்புைளிசைல்ைாம், சதம் படு பைழி -நூற்றுக்ைைக்ைான
அம்புைமள, ஓர்ஓர் தனுக்ைளின் உருவி ஓட -ஒவ்வவாருடம்பிலும்
துமளத்துச்சசல்லும்படி, இதம் பட எய்து - எளிமமயாைப்பிரவயாகித்து, நக்ைான் -
(அவர்ைள் தளர்ச்சிமய வநாக்கி இைழ்ந்து) சிரித்தான்;(எ - று.)

வவறுதுமையில்ைாமல் ஒருவவனயாய்நின்று பைருடன் ஏை ைாைத்தில்

அம்புசதாடுத்துப் சபாருது சவல்லுதல்பற்றி, சல்லியனுக்கு இராமபிராமன உவமம
கூறினார்; இராமன் அங்ஙனம் விற்சறாழிலில் மிைவல்ைவனாய்த் தனிவய
அரக்ைர்பைமர எளிதிைழித்தமம இராமாயைத்திற் பிரசித்தம். ஏவிற்கு -
உருபுமயக்ைம். ராமசனன்ற திருநாமம் - தன்னிடத்தில் யாவரும்
மனங்ைளித்திருக்ைப்சபற்றவசனன்று சபாருள்படும்: சைைசற்குைங்ைளும்
சபாருந்தினவசனன்பது ைருத்து. (42)

43.-அதுகண்டு வீைன்சல்லியெது னகாடி

முெலியவற்மற யழித்ெல்.

ெம்பிைார் ெளர்ச்சி கண்டுசமீரணன் புெல்வன் சீறித்

தும்மபைா ைாமல பவய்ந்துனொடுகமண வலிதின்வாங்கி
னவம்புபபார் ைத்திபரசன்வியன்னகாடி பாகுவாசி
னசம்புணீர் னசாரிகளத்திற் சிெறிட வறுத்து வீழ்த்ொன்.

(இ -ள்.) தம்பிமார் தளர்ச்சி ைண்டு - தனது தம்பியான நகுை சைவதவரும் ைண்ைனது

தம்பியான சாத்தகியும் என்னும் இவரது தளர்ச்சிமயப்பார்த்து, சமீரைன் புதல்வன் -
வாயுபுத்திரனான வீமன், சீறி - வைாபித்து,தும்மப மா மாமை வவய்ந்து - (வபாருக்குரிய)
சிறந்த தும்மபப் பூமாமைமயத்தரித்து, சதாடு ைமை வலிதின் வாங்கி -
சதாடுத்தற்குரிய அம்புைமளவலிமமவயாடு பிரவயாகித்து, சவம்பு வபார் மத்திர ஈசன்
- உக்கிரங்சைாண்டவபாமரயுமடய மத்திரவதசத்தரசனான சல்லியனது, வியன்சைாடி -
சபரியதுவசத்மதயும், பாகு - சாரதிமயயும், வாசி - வதர்க்குதிமரைமளயும், சசம்
புண்நீர்சசாரி ைளத்தில் சிதறிட - சிவந்த இரத்தம் சபருகுகிற வபார்க்ைளத்திவைசிதறி
விழும்படி, அறுத்து வீழ்த்தான்- துணித்துத் தள்ளினான்; ஸமீரைன் -
நன்றாைச்சஞ்சரிப்பவசனன்று ைாரைப்சபாருள்படும். பாகு - யாமன வதர்
குதிமரைமளச் சசலுத்துந் சதாழில்; இது - இைக்ைமையாய், அத்சதாழிலுமடய
பாைமனக் குறித்தது. (43)

44.-சல்லியெதுபெர்க்காவலாளமரயும் பசமெமயயும் வீைன்

அழித்ெல்.

உற்றிரு புறத்துந் திண்படர்க் குரனுற வுெவியாய

னகாற்றவர் பலரும் வீழக் னகாடிகுமட கவரி வீழச்
சுற்றியபெமிவாசிதுமளக்கரக் பகாட்டுொல்வாய்ப்
னபாற்மறகடுணிந்துவீழப்புங்கவாளிகளுந்னொட்டான்.

(இ -ள்.) இரு புறத்தும் உற்று - (சல்லியனது) இரண்டு பக்ைங்ைளிலும் சபாருந்தி,

திண்வதர்க்கு - (அவனுமடய) வலியவதருக்கு, உரன் உற - உறுதிசபாருந்த, உதவி ஆய -
துமையாைவுள்ள, சைாற்றவர் பைரும் - முன்புசவற்றிமயயுமடய பை அரசர்ைளும்,
வீை-இறந்து கீழ்விழும்படியாைவும்,-சைாடி- (அவனுமடய) துவசமும், குமட -
குமடயும், ைவரி - சாமரமும், வீை -துணிபட்டுக் கீழ் விழும்படியாைவும், சுற்றிய -
(அவமனச்) சூழ்ந்துள்ள, வநமி -வதர்ைளும், வாசி - குதிமரைளும், துமள ைரம் -
உள்துமளயுள்ளதுதிக்மைமயயும், வைாடு - தந்தங்ைமளயும், நால் வாய் -
சவளிவயசதாங்குகிறவாமயயுமுமடய, சபாற்மறைள் - மமைைள்வபான்ற
யாமனைளும், துணிந்துவீை- துண்டுபட்டுக் கீழ்விழும்படியாைவும், புங்ைம் வாளிைளும்
சதாட்டான் -(மற்றும்) சிறந்த அம்புைமளப் பிரவயாகித்தான், (வீமன்); (எ - று.)
வநமிஎன்னுஞ் சக்ைரத்தின் சபயர் - சிமனயாகுசபயராய்த்வதமரக் குறித்தது.
நால்வாய்-விமனத்சதாமை. சபாற்மற என்ற மமையின் சபயர், யாமனக்கு
உவமவாகுசபயராம். (44)

45.-அமெவரும் பபார்னசய்ெல்.

துருபென் முெலா வுள்பளார் பசாைகர் முெலாவுள்பளார்

நிருபர்ெங்குலத்துபளமெநிருபர்களாகியுள்பளார்
ெருைன்ைாைெமலபயாடுந்ெம்பியபராடுங்கூடி
ஒருமுகைாகிபைற்னசன்றுறுனசருப்புரியும்பவமள.

இதுவும், அடுத்த ைவியும் - குளைம்.

(இ -ள்.) துருபதன் முதல் ஆ உள்வளார் - துருபதராஜன் முதைாைவுள்ள அரசர்ைளும்,

வசாமைர் முதல் ஆ உள்வளார் - (அவன் பிறந்த)வசாமைகுைத்தார் முதைாைவுள்ள
அரசர்ைளும், ஏமன நிருபர் தம் குைத்துள் -மற்றும் பை அரசர்ைள்
குைங்ைளில்வதான்றிய, நிருபர்ைள் ஆகியுள்வளார் -அரசர்ைளும், தருமன் மா
மதமைவயாடும் - சிறந்த தருமபுத்திரனுடனும்,தம்பியவராடும் - (வீமன்முதலிய)
தம்பிமார்ைளுடனும், கூடி - வசர்ந்து, ஒருமுைம் ஆகி - ஒவரமுைமாய், வமல் சசன்று -
பமைவர்வம சைதிர்த்துப் வபாய்,உறு சசரு புரியும் வவமள - மிக்ைவபாமரச்
சசய்யும்சபாழுதில், (எ - று.) - அருச்சுனன் அசுவத்தாமனுள்ளவிடத்துச் சசன்றான் என
வருங் ைவிவயாடு முடியும்.

துருபதன் - பாஞ்சாைவதசத்து அரசன்; திசரௌபதியின் தந்மத:

இவனுக்குயாைவசனசனன்றும் சபயர் வைங்கும். (45)

வவறு.

46.-அருச்சுென் அசுவத்ொைமெனெருங்குெல்.

அறுதி யாகவின் றருஞ்சைர்முடித்துனைன்றறத்தின்

மைந்ெனுக்கன்பால்,
உறுதி கூறிய பாகன்னவவ் விமரவுடனூர்ந்ெனவம் பரித்பெபரான்,
னபறுதி யாகைா ெவம்புரி சிமலமுனினபற்றவீ ரனுக்கின்பற,
இறுதி ொனளெ வாங்கவ ெணிந்ெபப ரிகலணியிமடச்னசன்றான்.

(இ -ள்.) அரு சமர் - அரிய வபாமர, இன்று - இன்மறக்கு, அறுதி ஆை முடித்தும் - தீர
முடித்துவிடுவவாம், என்று -, அறத்தின் மமந்தனுக்கு- தருமபுத்திரனுக்கு அன்பால் -
அன்பினால், உறுதி கூறிய - துணிவு சசான்ன, பாைன் - சாரதியான ைண்ைன், சவம்
விமரவுடன் - சைாடிய வவைத்துடவன, ஊர்ந்த - சசலுத்திய, சவம் பரி - வவைமுள்ள
குதிமரைள் பூண்ட, வதவரான்- வதமரயுமடயவனாகிய அருச்சுனன்,- தியாைம் சபறு -
தானம் சபறுதற்கு உரியவனும், மா தவம் புரி-மிக்ை தவத்மதச் சசய்தவனுமான, சிமை
முனி - வில்வித்மதயில்வல்ை அந்தைனான துவராைன், சபற்ற - (புதல்வனாைப்)
சபற்ற, வீரனுக்கு - வீரனான அசுவத்தாமனுக்கு, இன்வற இறுதி நாள் -
இன்மறயதினவம அழியுந்தினமாம், என - என்று (ைண்டவர்) சசால்லும்படி, ஆங்கு -
எதிர்ப்பக்ைத்தில், அவன் அணிந்த - அவ்வசுவத்தாமன் ஒழுங்ைாய்நின்ற, வபர் இைல்
அணியிமட - சபரிய வலிய பமடவகுப்பினிடத்து,சசன்றான் - வபானான்;
பதிசனட்டாநாவளாடு வபார்முடிந்திடு சமன்று ைண்ைன் தருமபுத்தி ரனுக்குத்
மதரியங் கூறினமத, கீழ்ச்சருக்ைத்தில் வந்த "இத்தின மிரவி சிறுவனும் விசய வனவினா
லிறந்திடும் நாமளத், தத்தின புரவித் வதர்ச்சுவயாதனனுஞ் சமீரைன் தனயனால்
மடியும், அத்தினபுரியு மீரிருைடல் சூைவனியும் நின்னவா சமன்றான், சித்தின துருவா
யைண்டமுந் தானாஞ் சசய்யைட் ைருமையந்திருமால்" என்றதனால் அறிை. ஓதல்
ஓதுவித்தல் வவட்டல் வவட்பித்தல் ஈதல் ஏற்றல் என்ற அந்தைர்க்குஉரிய அறுசதாழில்
ைளுள் ஏற்றலும் ஒன்றாதைால், 'சபறுதியாைம்' என்ற அமடசமாழிமயத்
துவராைனுக்குக் சைாடுத்தார்; என்றது, அறிசவாழுக்ைங்ைளிற் சிறந்தவனாய்த்
தானம்சபறுதற்குரிய சறபாத்திர மாகுபவ சனன்றவாறு.
'சபறுதியாைமாதவம்புரிசிமைமுனி' என்றதனால், துவராைன் அரசர்க்குரிய
பமடயுரிமமமயப் சபற்றுஅரசமரயடுத்து அவர்க்குப்பமடக்ைைம்பயிற்றிப்
வபார்த்சதாழில் நடத்திநின்றவனாயினும் அந்தைர்க்குரிய நல்சைாழுக்ைங்ைளிற்
குமறவிைா சனன்பது விளங்கும்.
இதுமுதற் பதின்மூன்று ைவிைள் - சபரும்பாலும் முதற்சீர்மாச்சீரும் ஈற்றுச்சீர்
மாங்ைாய்ச்சீரும், மற்மறநான்கும் விளச்சீர்ைளுமாகிய ைழிசநடிைடி நான்கு சைாண்ட
அறுசீராசிரிய விருத்தங்ைள். (46)

47.-அசுவத்ொைன்அருச்சுென்பைல் அம்பு னொடுத்ெல்.

னசன்றுபபார்புரியளமவயிெருச்சுென் னசழுைணிமுழுநீலக்
குன்று பபானிறம் பவளவான்குன்னறெக் குருதியிற் சிவப்பபற
ஒன்றுபபால்வெபிமற முகக்கடுங்கமணனயாருபது னொடுத்திட்டான்
னவன்று பபார்புரிய வுணரூர் நீறுனசய்வீரன் மைந்ெமெ னயாப்பான்.

(இ -ள்.) சசன்று வபார் புரி அளமவயின் - வபாய்ப் வபார் சதாடங்கியவளவில்,-

அருச்சுனன் - அருச்சுனனது, சசழு முழு நீைம் மணி குன்றுவபால்நிறம் - சிறந்தசபரிய
நீைரத்தினமயமானசதாரு மமைவபான்ற மார்பு, பவளம்வான் குன்று என -
பவைமயமான சபரிய மமைவபாை, குருதியின் - இரத்தப்சபருக்ைால், சிவப்பு ஏற -
சசந்நிறம்மிகும்படி,- சவன்று வபார்புரி அவுைர்ஊர் நீறு சசய் வீரன் மமந்தமன
ஒப்பான் - சவற்றிசைாண்டு வபாமரச்சசய்கிறஅசுரர்ைளுமடய திரிபுரத்மதச்
சாம்பைாக்கின பராக்கிரமமுள்ள சிவபிரானதுகுமாரனான சுப்பிரமணியமூர்த்திமய
சயாப்பவனான அசுவத்தாமன்,-ஒன்றுவபால்வன பிமறமுைம் ைடு ைமை ஒருபது-
ஒன்று வபாலுள்ள சைாடிய பத்து அர்த்தசந்திர பாைங்ைமள, சதாடுத்திட்டான் - ஒரு
பிரவயாைத்தில் எய்தான்;(எ - று.) அருச்சுனன் - சவண்ணிறமுமடயவ சனன்று
சபாருள்: இது - முதலில் இந்நிறமுமடய ைார்த்தவீரியமைாராசனுக்குப் சபயராயிருந்து,
பின்பு, அவமனப்வபான்ற சசௌரிய மதரியங்ைமளயுமடய இப்பார்த்தனுக்கு இட்டு
வைங்ைப்பட்டது. இது உவமவாகுசபயரின் பாற்படும். பார்த்தன்
ைருநிறமுமடயவனாதைால், அருச்சுனசனன்பது - நிறம்பற்றி வந்த சபயசரன்றல்
சபாருந்தாது. இனி, "குருச்சுடர் மணிசசய்பச்மசக் சைாழுந்துடற்சபாலிவு வநாக்கி,
யருச்சுனசனன்ப ரீசதன்னரும்சபயர் வந்த பான்மம"என்னும் நல்ைாப்பிள்மளபாரதச்
சசய்யுமளக்சைாண்டு, அருச்சுனசனன்பது -பசுமம நிறம்பற்றிவந்த சபயசரன்றலும்
ஒன்று; ஈற்றடியிற்குறித்த வரைாறு வருமாறு :- தாரைாசுரனது புத்திரர்ைளாகிய
வித்யுந்மாலி தாரைாட்சன் ைமைாட்சன் என்னும் மூவரும் மிக்ை தவஞ்சசய்து
மயசனன்பவனால் சுவர்க்ை மத்திய பாதாளசமன்ற மூன்றிடங்ைளிலும்
முமறவயபசும்சபான் சவண்சபான்ைரும்சபான்ைளால் அரண்வகுக்ைப்பட்டு
ஆைாயமார்க்ைத்திற் சஞ்சரிக்குந்தன்மமயுமடய மூன்று பட்டைங்ைமளப் சபற்று,
மற்றும்பை அசுரர்ைவளாடு அந்நைரங்ைளுடவன தாம் நிமனத்த இடங்ைளிற் பறந்து
சசன்று பை இடங்ைமளயும் பாைாக்கிவருமையில், அத்துன்
பத்மதப்சபாறுக்ைமாட்டாதவதவர்முனிவர் முதலிவயாரது வவண்டுவைாளால்,
சிவசபருமான் பூமிமயத் வதராைவும், சந்திரசூரியமரத் வதர்ச்சக்ைரங்ைளாைவும், நான்கு
வவதங்ைமளக் குதிமரைளாைவும், பிரமமனச் சாரதியாைவும், மைாவமருமவ
வில்ைாைவும், ஆதிவசஷமன நாைாைவும், விஷ்ணுமவ வாயுவாகிய சிறைமமந்து
அக்கினிமய முமனயாைவுமடய அம்பாைவும், மற்மறத்வதவர்ைமளப்
பிறவபார்க்ைருவிைளாைவும் அமமத்துக்சைாண்டு யுத்தசன்னத்தனாய்ச் சசன்று வபார்
சசய்ய யத்தனித்துப் புன்சிரிப்புச்சசய்து அவ்வசுரரமன வமரயும் பட்டைங்ைவளாடு
எரித்தருளின சனன்பதாம்.(47)

48.-அருச்சுென் அசுவத்ொைெதுசாரதி குதிமர

முெலியவற்மற அழித்ெல்.

னொடுத்ெவம்பிமெயம்பிொல்வானிமடத்துணித்திமடெணித்ொக
விடுத்ெவம்பிொன்ைருவலன்பாகனும்னவம்பரிகளும்வில்லும்
ெடுத்ெறிந்திடைார்பினுந்பொளினுொலிருகமணனயய்ொன்
எடுத்ெனவஞ்சிமலெறிெலுைவனுைாவிரெம்விட்டிழிந்ொபெ.

(இ -ள்.) சதாடுத்த அம்பிமன - அசுவத்தாமன் (தன்வமற்) பிரவயாகித்தஅம்புைமள,

அம்பினால் - (தான்எய்யும்) எதிரம்புைளால், வானிமட துணித்து -வானத்திவை
[தன்மன சநருங்குதற்கு முன் இமடசவளியிவைவய] துண்டித்து,இமட நணித்து ஆை
விடுத்த - அவனிடத்திவை சமீபித்ததாம்படி (மற்றும்தான்) சசலுத்தின, அம்பினால் -
பாைங்ைளால், மருவைன் - எதிரியானஅவ்வசுவத்தாமனது, பாைனும் - சாரதியும், சவம்
பரிைளும் - சவவ்வியவதர்க்குதிமரைளும், வில்லும் -, நடு தறிந்திட - இமடயிவை துணி
படும்படி,(சசய்து), மார்பினும் வதாளினும் - (அவனுமடய) மார்பிலும்
வதாள்ைளிலும்,நால் இரு ைமை எய்தான் - எட்டு அம்புைமளத் சதாடுத்தான்; அவனும்
-அந்த அசுவத்தாமனும், எடுத்த சவம் சிமைதறிதலும் - மையிற்பிடித்த சைாடியவில்
முறிந்தவளவிவை, மா இரதம் விட்டு இழிந்தான் - சபரிய (தனது)வதமரவிட்டு
இறங்கினான்; (எ - று.)

49.-மீண்டும் னபாருெஅசுவத்ொைமெ அருச்சுென்

னவல்லுெல்.

இழிந்துமீளவும்பவனறாருவில்னலடுத்னெரிமுமெபுமககாலப்
னபாழிந்ெவாளிபயாரளவிலவவற்மறயும்னபாடிபடுத்திென்பார்த்ென்
கழிந்ெநீர்க்கமணபகாலிவந்னெதிர்ந்துென்கார்முகக்கட்டாண்மை
அழிந்துபபாயிென்முனிைகனெெனவழுந்ொர்த்ெதுனபருஞ்பசமெ.

(இ -ள்.) இழிந்து - (அசுவத்தாமன் வதமரவிட்டு) இறங்கி, வவறு ஒரு வில் எடுத்து-, எரி
முமன புமை ைாை - சநருப்மபயும் உக்கிரமான புமைமயயும் சவளிப்படுத்தும்படி,
மீளவும் - மறுபடியும், சபாழிந்த - (அருச்சுனன் வமற்) சசாரிந்த, வாளி - அம்புைள், ஓர்
அளவு இை - ைைக்கில்ைாதனவாம்; அவற்மறயும் - அமவயமனத் மதயும்,பார்த்தன் -
அருச்சுனன், சபாடிபடுத்தினன் - (தனது அம்புைளால்) சபாடிபடச்சசய்திட்டான்;
(அதனால்), 'முனிமைன் - துவராைபுத்திரனான அசுவத்தாமன், ைழிந்த நீர்க்கு அமை
வைாலி . ைடந்துசசன்ற நீர்ப்சபருக்மைத்தடுப்பதற்கு அமையிடமுயல்பவன் வபான்று,
வந்து எதிர்ந்து - (அருச்சுனமன)வந்து எதிர்த்து, தன் ைார்முைம் ைட்டு ஆண்மம அழிந்து
வபாயினன் - தனதுவலியவிற் வபார்த்திறமழிந்திட்டவனானான்' என - என்று, சபரு
வசமன -சபருமமயுள்ள (பாண்டவ) வசமன, எழுந்து ஆர்த்தது -
உற்சாைங்சைாண்டுஆரவாரித்தது; (எ - று.) சபருகிச்சசன்று தீர்ந்த சவள்ளத்துக்குப்
பின்பு தடுத்து மவத்தற்சபாருட்டு அமைவைாலுதலிற் சிறிதும் பயனில்ைாமம வபால்,
மிைவமலிட்ட அருச்சுனமன அசுவத்தாமன் மீண்டும் எதிர்த்தல் சிறிதும் பயன்படாது
முடிதைால், 'ைழிந்தநீர்க்கு அமைவைாலி' என்றார், "ைழிந்தநீர்க் ைமைவைாலுவான்
ைண்சைதிருறச் சசன்றான்" என்றதும் ைாண்ை. தன்ைார்முைக்ைட்டாண்மம யழிந்து
வபாயினன் - வில்மைக்சைாண்டு அம்புசதாடுத்து எதிர்க்குந்திறமம நீங்கினா சனன்ை.
முமனதல் - உக்கிரமாதல். (49)

50.-அசுவத்ொைன்வீசியஇருப்புலக்மகமய அருச்சுென்
துணித்ெல்.
னசருப்புலக்மகயாமுரலிமடவிருெராந்திமெக்குரல்கமளச்பசர
ைருப்புலக்மகனகாண்டிடிக்கும்னவஞ்சிெைெைத்ெவாரணைன்ொன்
னபாருப்புலக்மகயுற்றலைரவரிந்ெவன்புெல்வன்பைனலாருபாரம்
இருப்புலக்மகனகாண்னடறிந்ெெெவனுைஃனெண்முறிபடனவய்ொன்.

(இ -ள்.) சசரு புைம் மை ஆம் - வபார்க்ைளத்தின் அணிவகுப்பாகிய, உரலிமட -

உரலிவை, விருதர் ஆம் - வீரர்ைளாகிய, திமனகுரல்ைமள - திமனக்ைதிர்ைமள, வசர -
ஒருவசர, மருப்பு உைக்மை சைாண்டு - (தனது) தந்தங்ைளாய உைக்மைைளால், இடிக்கும்
- இடிக்கிற, சவம்சினம் மனம் - ைடுங்வைாபமுள்ள மனத்மதயுமடய, மத்தம் வாரைம்
- மதம்பிடித்த யாமனமய, அன்னான் - ஒத்தவனான அசுவத்தாமன்,- சபாருப்பு-
மமைைள், உைக்மை உற்று - அழிதமையமடந்து, அைமர - வருந்தும்படி, அரிந்தவன் -
(அவற்மறச்) சிறைறுத்தவனான இந்திரனது, புதல்வன்வமல் - குமாரனான
அருச்சுனன்வமல், ஒரு பாரம் இரும்பு உைக்மைசைாண்டு எறிந்தனன் - ைனமான ஓர்
இரும்புைக்மைமய எடுத்துவீசினான்; அவனும் - அருச்சுனனும், அஃது எண்முறி பட -
அவ்வுைக்மை எட்டுத்துண்டுபடும்படி, எய்தான் - அம்புசதாடுத்தான்; (எ - று.) புைம்-
இடம். மை - பமடவகுப்பு. குரல் - தானியம். முதலிரண்டடி உருவைத்மத
அங்ைமாைக்சைாண்டு வந்த உவமமயணி: உரலில் திமனமய உைக்மையால்
இடிப்பதுவபாைப் வபார்க்ைளத்தில் வீரமரத்தந்தத்தாற் குத்தும் யாமன சயன்ை. தனது
தந்மதமய எதிரிைள் சைான்றதனாைாகிய வைாபத்மத அசுவத்தாமன் மனத்திவை
மாறாமல் மவத்துக்சைாண்டு அதற்குப்பிரதிசசய்யுங் ைருத்துமடயவனாதைால்
'சவஞ்சினமனமத்தவாரைமன்னான்' என்றது. அசுவத்தாமனது மிக்ைவலிமமக்குமுன்
பைவீரர்ைளுஞ் சிறுமமப்படுந் தன்மமமயக் ைருதி, அவர்ைளிடத்துச் சிறுதானியமான
திமனயின் தன்மமமயவயற்றிக் கூறினார்.

முன்சபாருைாைத்தில் மமைைசளல்ைாம் பறமவைள் வபால் இறகுமடயனவாயிருந்து

அவற்றால் உைைசமங்கும் பறந்துதிரிந்து பை இடங்ைளின் வமலும் உட்ைார்ந்து
அவ்விடங்ைமளசயல்ைாம் பிராணிைளுடவன அழித்துவர, அதமன
முனிவர்முதலிவயாராைறிந்த வதவவந்திரன் சினந்துசசன்றுதனதுவச்சிராயுதத்தால்
அவற்றின் இறகுைமள யறுத்துத் தள்ளிவிட்டனனாதைால், 'சபாருப்பு உைக்மையுற்று
அைமரவரிந்தவன்' என்றார். மூன்றாமடியில், உைக்மை - உைத்தல்: சதாழிற்சபயர்.
(50)
 51.-பின்பு அசுவத்ொைன்எறிந்ெ கொயுெத்மெ அருச்சுென் துணித்ெல்.

உலக்மகனயட்டுறுப்பாெபினொருெனித்ெண்டுனகாண்டுயர்பகள்வி
அலக்மகவித்ெகனிளவபறர்விடவருைருச்சுென்றடந்பொளாம்
இலக்மகயுற்றிடனவறிந்ெெனெறிெலுமிவெவனெறிெண்மட
வலக்மகயிற்னறாடுகமணகளாற்பலதுணியாகவில்வமளத்ொபெ.

(இ -ள்.) உைக்மை எட்டு உறுப்பு ஆனபின் - உைக்மை எட்டுத் துண்டுைளானபின்பு,

(அசுவத்தாமன்), ஒரு தனி தண்டுசைாண்டு - ஒப்பற்றசதாருைதாயுதத்மத எடுத்து,- உயர்
வைள்வி - சிறந்த நூற்வைள்விமய யுமடய, அைம் மை வித்தைன் இளவல் - ைைப்மபமய
ஆயுதமாை ஏந்திய மைைமளயுமடய வல்ைமமசாலியான
பைராமனுமடயதம்பியானைண்ைன், வதர் விட-(தனக்குப் பாைனாய் நின்று)
வதர்சசலுத்த, வரும் - வருகிற, அருச்சுனன் - அருச்சுனனது, தட வதாள் ஆம் - சபரிய
வதாளாகிய, இைக்மை - குறிமய, உற்றிட - அமடயும்படி, எறிந்தனன் - வீசினான்;
எறிதலும் - வீசியவுடவன, இவன் - அருச்சுனன், அவன் எறி தண்மட - அந்த
அசுவத்தாமன் வீசிய ைதாயுதத்மத, வைக்மையின் சதாடு ைமைைளால் - (தனது)
வைக்மையாலும் சதாடுக்கும் அம்புைளால், பை துணி ஆை - அவநைந்துண்டாகும்படி,
வில் வமளத்தான் - வில்மை வமளத்துப் சபாருதான்;

அருச்சுனன் வில்மைவமளத்து வைக்மையால் அம்புசதாடுத்து அசுவத்தாமனது

ைமதப்பமடமயப் பை துண்டாக்கின சனன்பதாம். அருச்சுனன் மற்மறவயார்வபாை
வைக்மையினால் மாத்திரவம யன்றி இடக் மையாலும் அம்பு சதாடுக்ைவல்ைவனாய்ச்
சவ்வியசாசிசயன்று ஒருசபயர் சபற்றுள்ளதறிை. உயர்வைள்வி - விமனத்சதாமை.
ஆைவவ, 'வைக்மையில் சதாடு' என்றது' இங்கு - பிறிதினிமயபுநீக்கிய விவசஷைம்.
(51)

52.-பின்பு அசுவத்ொைன்னவறுத்துப் புறங்னகாடுத்ெல்.

பூத்ெமபங்னகாடியமெயனைய்ப்பூணணினபாதுவியர்ெெந்பொயுந்
தூர்த்ென்னவம்பரித்பெர்விடுைளவுமிச்சுரபதிைகபொடுங்
பகாத்ெவம்பினிற்பலபமடகளிலைர்னகாளுத்துெலரினென்று
பார்த்ென்முன்புநின்றைர்புரிந்திலன்கடற்பார்புகழ்பரித்ொைா.

(இ -ள்.) பூத்த மபங்சைாடி அமனய - நிமறயமைர்பூக்ைப்சபற்ற பசிய பூங்சைாடிமய

சயாத்த, பூண் அணி சமய் - பை ஆபரைங்ைமள யணிந்த உடம்மபயுமடய,
சபாதுவியர் - வைாபஸ்திரீைளுமடய, தனம் - சைாங்மைைளில், வதாயும் - ைைக்கிற,
தூர்த்தன் - விடனான ைண்ைன், சவம் பரி வதர்விடும் அளவும் - சவவ்விய குதிமரைள்
பூண்ட வதமர (இவனுக்குச்) சசலுத்து மளவும், இ சுரபதி மைவனாடும் -
வதவராசனாகிய இந்திரனது குமாரனான இவ்வருச்சுனனுடவன, வைாத்த அம்பினில் -
சதாடுக்கும் அம்புைளாலும், பை பமடைளின் - மற்றும் பை ஆயுதங்ைளாலும்,
அமர்சைாளுத்துதல் - வபாமர மூண்டு சசய்தல், அரிது - முடியாது, என்று - என்று
நிச்சயித்து,- ைடல் பார் புைழ் பரித்தாமா - ைடல்சூழ்ந்த நிைவுைைத்திலுள்ளார் யாவரும்
புைைப்சபற்ற அசுவத்தாமன், பார்த்தன் முன்பு நின்று அமர் புரிந்திைன் -
அருச்சுனசனதிரில்நின்று வபார்சசய்யாசதாழிந்தான்; (எ - று.) புறங்சைாடுத்தன
சனன்பதாம்; அடுத்த ைவியில் "மற்றவன் தமன முதுகுைண்டு" என வருதல் ைாண்ை.
பைபராக்கிரமங்ைளில் அதிபிரசித்தனான அசுவத்தாமன் அருச்சுனன்முன்
இங்ஙனமானது, அவனுக்கு உள்ள கிருஷ்ைசைாயத்தினாவை சயன்பது இதில்
விளங்கும்.

ஆயர்மைளிரது சமல்லியதாய் ஒல்கிசயாசியும் உடம்பு - சைாடிமயயும், அதில் நிமறய

அணிந்த சிறந்த ஆபரைங்ைள் - சைாடியிற் பூத்த மைர்ைமளயும் வபாலுதைால்,
'பூத்தமபங்சைாடியமனயசமய்ப்பூைணி சபாதுவியர்'என்றார், சபாதுவியர் - சபாதுவ
சரன்பதன் சபண்பால். தூர்த்தன் -வஞ்சைனான ைாமுைன்; ைண்ைன். ஆயர்
மங்மையர்பைரிடத்தும் ஒருங்குைாதலுமடயனாதமை கீழ் மூன்றாம்
வபார்ச்சருக்ைத்திலும் 'விரவுவைாவியர்தூர்த்தன்' என்றார். தருமத்மத ஸ்தாபிக்ை
அவதரித்த எம்சபருமான் தருமவிவராதமாை இங்ஙனஞ்சசய்வது ஒக்குவமா?
அப்சபண்ைளுக்கும் இதனால் பாதைமுண்டாைாவதா? எனின்,- அவ்சவம்சபருமான்
தன்மனச் வசர்ந்தவர்ைளுமடய சைைபாவங்ைமளயும் வபாக்ைடிக்கும்படியான
பரிசுத்தமுமடயவனாமையாலும், அம்மங்மையர் வவதாந்த நிர்ையத்தின்படி
அன்புசசலுத்து மிடத்திவைவய அன்மபச் சசலுத்தினார்ை ளாமையாலும்,
அவர்ைளுக்குச் சைைபாவநிவிருத்திவயயல்ைாது பாவமுண்டாவதில்மை;
எம்சபருமானுக்வைா, சீவாத்மாவுக்கு உண்டாவதுவபாவை பாபபந்த
முண்டாைாது;ஏசனனில்,-பிருதிவி, அப்பு, வதயு, வாயு, ஆைாசம் என்கிற
பஞ்சபூதங்ைள்எப்படி எல்ைாப்பிராணிைளிலும் வியாபித்திருக்குவமா, அப்படிவய,
சுவாமிஅந்தப் சபண்ைளிலும் அவர்ைளுமடய பர்த்தாக்ைளிலும்
மற்றுமுள்ளஆத்மவைாடிைளிலும் வியாபித்திருக்கும் பரமாத்துமாவாமையாவை,
அவனுக்குப்புதிதாை ஒருசம்பந்தம் வந்ததில்மைசயன்ப. இன்னும் பைவமையாைவும்
ஏற்றசமாதானங் கூறப்பட்டு வைங்கும். (52)

53 - அருச்சுென் கிருபமெயும்ைற்றும்பலமரயும் னவன்று

வீைமெச்பசர்ெல்.

ைற்றவன்றமெமுதுகுகண்டவன்றிருைாதுலன்கிருபப்பபர்க்
னகாற்றவன்புறந்ெரைமலந்பெமெனவங்னகாடுஞ்சிமலக்குலபவந்ெர்
முற்றும்னவந்நிடப்னபாருதுசல்லியனொடுமுமெபடனவதிர்பைாதிச்
னசற்றவன்புமடயன்புமடத்ெம்முமெத்னெம்முமெனகடச்பசர்ந்ொன்.

(இ -ள்.) (இவ்வாறு அருச்சுனன்), - அவன்தமன முதுகு ைண்டு - அவ்வசுவத்தாமமனப்

புறமிடக் ைண்டு [சயித்துஓட்டி சயன்றபடி],-மற்று - பின்பு,- அவன் திரு மாதுைன் -
அவனது சிறந்த மாமனாகிய, கிருபன் வபர்சைாற்றவன் - கிருபசனன்னும்
சபயமரயுமடய சவற்றிவீரன், புறம் தர - முதுகு சைாடுக்கும்படி, மமைந்து -
வபார்சசய்து,-ஏமன - மற்றுமுள்ள, சவம் சைாடு சிமை குைம் வவந்தர் முற்றும் -
சைாடிய வமளந்த வில்மையுமடய உயர்குைத்துத் வதான்றிய வீரர்ைசளல்வைாரும்,
சவந் இட - முதுகுசைாடுக்கும்படி, சபாருது - வபார்சசய்து,- சல்லியசனாடு முமன
பட எதிர் வமாதி சசற்ற வன்பு உமட அன்பு உமட தம்முமன - சல்லியனுடன்
உக்கிரமாை எதிரிவை வபார்சசய்து (அவமன) சவன்ற வலிமமமயயுமடயவனும்
(தன்னிடத்து) அன்புள்ளவனுமாகிய தனக்கு அடுத்த தமமயனான வீமமன, சதவ்
முமன சைட - பமைவர் வபாரழியும்படி, வசர்ந்தான்-; (எ - று.)

வீமன்சல்லியமன சவன்றமதக் கீழ் - 43-ஆங் ைவியிற்ைாண்ை. முதுகுைண்டு, புறந்தர,

சவந்நிட என்றவற்றில் ஒருசபாருவள மீண்டு
வந்ததனால்,சபாருட்பின்வருநிமையணி. சைாடுமம - வமளவாதமை, 'சைாடுமரம்'
என்றவில்லின்சபயரிலுங் ைாண்ை. சதவ் + முமன =
சதம்முமன;"சதவ்சவன்சமாழிவய சதாழிற்சபயரற்வற, மவ்வரின் வஃைான்
மவ்வுமாகும்"என்னுஞ் சூத்திர விதி. ஈற்றடியில் பிராசம் ைாண்ை. (53)

54.-வீைொல் பொற்றசல்லியனுக்குத் துரிபயாெென்

உெவியாெல்.

ெயங்குனவண்குமடச்சல்லியன்றண்டுமடச்சமீரணன்ைகன்றன்ொல்
உயங்குனவம்பரிபாகுபெர்வரிசிமலயுயர்த்ெவண்னகாடியற்றுத்
தியங்குகின்றபபரிறுதிகண்டுயங்குெல்சிந்மெயிற்சிறிெற்ற
புயங்கபகெென்கண்ணினுக்கிமைனயெப்னபாருபமடயுடன்பசர்ந்ொன்.

(இ -ள்.) தயங்கு - விளங்குகின்ற, சவள் குமட - சவண்சைாற்றக்குமடமயயுமடய,

சல்லியன்-, தண்டு உமட - ைதாயுதத்மதயுமடய, சமீரைன் மைன் தன்னால் -
வாயுகுமாரனான வீமனால், உயங்கு சவம் பரி - வருத்தமமடகிற
சைாடியகுதிமரைளும், பாகு - சாரதியும், வதர் - வதரும், வரி சிமை - ைட்டமமந்த
வில்லும், உயர்த்த வள் சைாடி - உயரநாட்டிய அைகிய சைாடியும், அற்று -
துணிபடப்சபற்று, தியங்குகின்ற வபர்இறுதி - வசார்கின்ற மிக்ை வதாற்ற நிமைமய,
ைண்டு - பார்த்து, உயங்குதல்சிந்மதயில் சிறிது அற்ற புயங்ை வைதனன் - மனத்திற்
வசார்வு சிறிதுமில்ைாத பாம்புக் சைாடியனானதுரிவயாதனன், ைண்ணினுக்கு இமம
என-ைண்ணுக்கு இமம பாதுைாவைாதல்வபாை, சபாரு பமடயுடன் வசர்ந்தான் -
வபார்சசய்யவல்ை வசமனயுடவன (சல்லியனுக்குஉதவியாய்) வந்து வசர்ந்தான்; (எ -
று.)

ஏவதனும் இமடயூறு வநருஞ் சமயத்து விமரந்து அடுத்து நின்று பாதுைாத்தல்பற்றி,

'ைண்ணினுக்கிமமசயன' என்று உவமம கூறினார். 'வபருறுதி' என்ற பாடத்துக்கு, அது
இைழ்ச்சிக் குறிப்பு.

55.-சல்லியன் மீளவும்பபார்க்குச் சித்ெொெல்.

சாத்ெகிப்னபயரவன்சமீரணன்ைகெகுலன்னவஞ்சாபெவன்
பார்த்ெனென்றிவரமெவருமிவர்னபரும்பமடத்ெமலவனுஞ்பசர
ஆர்த்னெழுந்துபைல்வருெல்கண்டணிகழலாளிபயறமெயானும்
பபர்த்துமுந்துறத்திருகிெெரனசாடும்னபரும்பமடனயாடுைம்ைா.

(இ -ள்.) சாத்தகி சபயரவன் - சாத்தகிசயன்னும் சபயமரயுமடயவனும், சமீரைன்

மைன் - வீமனும், நகுைன் - நகுைனும், சவம்சாவதவன்- (பமைவர்க்குக்) சைாடிய
சைவதவனும், பார்த்தன் - அருச்சுனனும், என்ற-, இவர் அமனவரும் -
இவர்ைசளல்வைாரும், இவர் சபரு பமட தமைவன்உம்- இவர்ைளுமடய சபரிய
வசமனத்தமைவனும், வசர - ஒருவசர, ஆர்த்து எழுந்து- ஆரவாரஞ்சசய்து கிளர்ந்து,
வமல் வருதல் - தன்வமல்வருதமை, ைண்டு-,அணி ைைல் ஆளி ஏறு அமனயானும்
அணிந்த வீரக்ைைமையுமடய ஆண்சிங்ைம் வபான்ற சல்லியனும், அரசசாடும் -
துரிவயாதனராசனுடனும், சபருபமடசயாடும் - சபரிய வசமனைளுடனும், வபர்த்தும் -
மீளவும், முந்துஉறதிருகினன் - (வபாருக்கு) முற்படத் திரும்பிவந்தான்; (எ - று.)- அம்மா
-ஈற்றமச; வீமனாற் பைவாறு அழிந்தவன் மீண்டுந் துணிவுசைாண்டு வபாருக்குவந்த
உறுதிமய விளக்கும் வியப்பிமடச்சசால்லுமாம். பமடத்தமைவன் - திட்டத்துய்மன்.
பமடத்தமைவரும் என்ற பாடத்திற்கு - திட்டத்துய்மனும் அவனுக்கு உள்ளடங்கிய
வசனாபதிைளும் என்ை. 'அரசசாடும்' என்பதற்கு - அரசர்ைளுடவன சயன்றும்
சபாருள்சைாள்ளைாம்; அப்சபாருளில், அரசு - சாதிப்சபயர். (55)

56.-சல்லியன்சாத்ெகிமயயும் ெகுலமெயும் னவல்லுெல்.

ெண்டுழாய்முடிைாயவன்றம்பிமயச்சாயகம்பலபகாடி
னகாண்டுபெர்முெலியாமவயுைழித்துனைய்குமலந்திடும்படிபைாதி
ைண்டுபாய்பரிெகுலமெயன்புமடைருகனென்னறண்ணாைற்
னகாண்டல்வாயிடினெருப்னபெச்சிற்சிலகூரவாளியினெய்ொன்.

(இ -ள்.) (சல்லியன்), தண் - குளிர்ச்சியான, துைாய் - திருத்துைாய் மாமைமயச் சூடிய,

முடி - முடிமயயுமடய, மாயவன் - ைண்ைனது, தம்பிமய - தம்பியான சாத்தகிமய, பை
வைாடி சாயைம் சைாண்டு - அவநை வைாடிக்ைைக்ைான அம்புைமளக்சைாண்டு, வதர்
முதல் யாமவயும் அழித்து - வதர் முதலிய எல்ைா உபைரைங்ைமளயும் அழியச்சசய்து,
சமய் குமைந்திடும்படி - உடம்பு நடுங்கும்படி, வமாதி - தாக்கி,- மண்டு பாய்பரி
நகுைமன - உக்கிரமான பாய்கிற குதிமரமயயுமடய நகுைமன, அன்பு உமட மருைன்
என்று எண்ைாமல் - அன்புக்குரிய தன்மருைசனன்று நிமனயாமல், சைாண்டல்வாய்
இடி சநருப்பு என - வமைத்தினிடத்துத் வதான்றுகிற சநருப்புமயமான இடி வபாை, சிற்
சிை கூர வாளியின் - கூர்மமமயயுமடய சிைசிை அம்புைளால், எய்தான்-; (எ - று.)

மாமனுக்கும் மருைனுக்கும் பரஸ்பரம் இயல்பான அன்புமடமம விளங்ை 'அன்புமட

மருைன்' என்றார்; "மாமனும் மருைனும்வபாலுமன்பின" என்ற சிந்தாமணி இங்கு
அறியத்தக்ைது. அன்புமட மருைசனன்று எண்ைாமல் - பட்சபாதஞ் சசய்யாமல்
என்றபடி. சைாண்டல் - நீர்சைாண்ட வமைத்துக்குத் சதாழிைாகுசபயர்; இதில் சைாள் -
பகுதியும், தல் - சதாழிற் சபயர்விகுதியும், ளைரதைரங்ைள் முமறவய
ைைரடைரங்ைளானது சந்தியுமாம். கூர - குறிப்புப்சபயசரச்சம்; கூர் - பகுதி.
கூர்வாளிைசளய்தான் என்றும் பாடம். (56)

57.-சல்லியன் சகபெவமெனவன்று வீைமெயும்

அருச்சுெமெயும் ெருைமெயும்எதிர்த்ெல்.

ஒருனகாடுங்கமணனொடுத்ெலும்னவன்னகாடுத்பொடிென்சாபெவன்
இருனகாடுங்கமணக்கிலக்கைாயிென்ைருத்தீன்றவனிருபொளும்
னபாருனகாடுங்கமணமூன்றிொலருச்சுென்புயமுைார்பமும்புண்னசய்து
அருனகாடுங்குறநுெலின்பைலம்புொன்கறத்தின்மைந்ெமெனயய்ொன்.

(இ -ள்.) (சல்லியன்), ஒரு சைாடு ைமை - ஒரு சைாடிய அம்மப, சதாடுத்தலும் -

பிரவயாகித்தவுடவன, சாவதவன் - சைவதவன், சவன் சைாடுத்துஓடினன் -
முதுகுசைாடுத்துத் வதாற்வறாடினான்; மருத்து ஈன்றவன் -வாயுசபற்ற பிள்மளயான
வீமன், இரு சைாடுைமைக்கு இருவதாளும் இைக்ைம்ஆயினன் - (சல்லியசனய்த)
இரண்டுசைாடிய அம்புைளுக்குத்தனது இரண்டுவதாள்ைளும் ைக்ஷ்யமாைப்சபற்றான்;
(பின்பு சல்லியன்), சபாருசைாடு ைமைமூன்றினால் - வபாருக்குரிய சைாடிய மூன்று
அம்புைளால், அருச்சுனன் புயமும் மார்பமும் புண்சசய்து - அருச்சுனனது
வதாள்ைளிரண்மடயும் மார்மபயும் புண்படுத்தி, அருகு - சமீபத்திலுள்ள, அறத்தின்
மமந்தமன - தருமபுத்திரமன, ஒடுங்குற - ஒடுங்கும்படி, நுதலின்வமல் -
சநற்றியின்வமல், நான்கு அம்பு எய்தான் - நான்கு அம்புைமளத் சதாடுத்தான்; (எ - று.)

சல்லியன் ஓரம்பினால் சைவதவமன சவன்று இரண்டு அம்புைமள வீமனது

வதாளிரண்டிலுஞ் சசலுத்தி மூன்று அம்புைமள அருச்சுனனது இருவதாள் மார்பு என்ற
மூன்று உறுப்புக்ைளிலுந் மதக்குமாறு எய்து பின்பு, தருமபுத்திரனது சநற்றியில் நான்கு
அம்புைமளப் பிரவயாகித்து அதனால் அவமன ஒடுங்ைச் சசய்பவனாயினசனன்பதாம்.
ஒன்று முதல் நான்குவமர சதாடர்ச்சிப்படக் கூறிய நயம்ைாண்ை. சைாடுங்ைமை
என்றும், நாைத்தின் என்றும் பாடம். (57)

சல்-7

58.- அதுகண்டு வீைன்சல்லியமெ ைகுடபங்கஞ் னசய்ெல்.

அறத்தின்மைந்ெெொெெங்குருதியாலருக்கன்ைண்டலம்பபால
நிறத்ெவாறுகண்டருகுறக்கமெனகாடுநின்றவாயுவின்மைந்ென்
ைறத்ெடம்புயவரிசிமலச்சல்லியன்ைணிமுடிகழன்பறாடிப்
புறத்துவீழ்ெரனவறிந்ெெனெறிந்ெமைபுயங்கபகெென்கண்டான்.

(இ -ள்.) அறத்தின் மமந்தனது - தருமபுத்திரனது, ஆனனம் - முைம், குருதியால் -

இரத்தத்தினால், அருக்ைன் மண்டைம் வபாை - சூரியமண்டைம்வபாை, நிறத்த -
சசந்நிறமமடந்த, ஆறு-விதத்மத, ைண்டு - பார்த்து,- அருகு உற ைமத சைாடு நின்ற
வாயுவின் மமந்தன் - (அவனது) சமீபத்திவை சபாருந்தக் ைதாயுதத்மதக்
மையிவைந்திக்சைாண்டுநின்ற வாயுகுமாரனான வீமன்,-மறம் தட புயம் -
வலிமமமயயுமடய சபரிய வதாள்ைமளயும், வரி சிமை - ைட்டமமந்த
வில்மையுமுமடய, சல்லியன் - சல்லியனது, மணி முடி - இரத்தின கிரீடம், ைைன்று ஓடி
புறத்து வீழ்தர - ைைன்றுசசன்று பின்வன விழும்படி, எறிந்தனன் - (தனதுைமதயினால்)
தாக்கினான்; எறிந்தமம - அவ்வாறு தாக்கியதமன, புயங்ை வைதனன் ைண்டான்-
பாம்புக்சைாடியனான துரிவயாதனன் பார்த்தான்; (எ - று.) சல்லியசனய்த நான்கு
பாைங்ைளால் தருமனது முைம் புண்பட்டு இரத்தஞ்சசாரிந்தமதப் பார்த்த வீமன்
சல்லியமனக் ைமதசைாண்டு தாக்கி அவனது கீரிடம் கீவைவிழும்படி சசய்திட்டமத
அச்சல்லியனுக்குப் பாதுைாவைாை வந்துள்ள துரிவயாதனன் பார்த்தனசனன்பதாம்.
(58)

வவறு.

59.-வீைன்பைல் துரிபயாெென்ஓரம்பு னொடுத்ெல்.

ென்பமடத் ெமலவமெத் ெண்டிொனலறி

வன்புமடத் ெடம்புயைருத்தின் மைந்ென்பைன்
மின்பமடத் னொளிர்கமணவிமசயி பெவிொன்
புன்பமடப் பினிலயன்பமடத்ெ பூபபெ.

(இ -ள்.) தன் பமட தமைவமன - தனது வசமனத்தமைவனான சல்லியமன,

தண்டினால்எறி - ைதாயுதத்தால்தாக்கின, வன்புஉமட தடபுயம்மருத்தின்
மமந்தன்வமல் - வலிமமமயயுமடய சபரிய வதாள்ைமளயுமடய வாயுகுமாரனான
வீமன்வமல்,-புன் பமடப்பினில் அயன் பமடத்த பூபன் - இழிவான
சிருஷ்டிவருக்ைத்திவை பிரமனால் சிருஷ்டிக்ைப்பட்ட அரசனான துரிவயாதனன்,-மின்
பமடத்து ஒளிர் ைமை - மின்னல்வபான்ற ஒளிமயப்சபற்று விளங்கும் ஓரம்மப,
விமசயின் ஏவினான் - வவைத்வதாடு சதாடுத்தான்; (எ - று.)

அசுராம்சமாய்த் வதான்றித் தீக்குைந் தீச்சசயல்ைமளயுமடயராய் உைைத்துக்

சைாடுமமவிமளத்துப் பூமிக்குப் பாரமாய் நின்ற பாதைர்ைளுள் துரிவயாதனன்
ஒருவனாதைால், 'புன்பமடப்பினில் அயன்பமடத்த பூபன்' எனப்பட்டான். பூபன் -
பூமிமயக்ைாப்பவன். 'பமடத்சதாரு' என்றும் பாடம். இதுமுதல் ஆறுைவிைள் -
மூன்றாஞ்சீர்ஒன்று மாச்சீரும், மற்மற மூன்றும் விளச்சீர்ைளுமாகிய அளவடி
நான்குசைாண்ட ைலிவிருத்தங்ைள். (59)

60.-வீைன் துரிபயாெென்பைல்அம்பு னொடுத்ெல்.

காைமெச்சம்பரன்கென்றபபானரெ
வீைமெப்பபார்னசய்துனவல்லமுன்னிய
தீைெத்ெரசமெச்சிலீமுகங்களின்
ைாமுமெப்படுத்திென்ைறித்துவீைபெ.

(இ -ள்.) ைாமமன - மன்மதமன, சம்பரன் - சம்பராசுரன், ைனன்ற - வைாபித்து

எதிர்த்துச்சசய்த, வபார்என - வபார்வபாை, வீமமன வபார்சசய்து,
வீமவசனமனசயதிர்த்து யுத்தஞ்சசய்து, சவல்ை முன்னிய - சயிக்ைநிமனத்த, தீமனத்து
அரசமன - சைாடிய எண்ைத்மதயுமடய துரிவயாதனராசமன, வீமன்-, மறித்து -
தடுத்து, சிலீமுைங்ைளின் - (தனது) அம்புைளால், மாமுமன படுத்தினன் - சபரிய
வபாருக்கு உள்ளாக்கினான்; (எ - று.)

சம்பரன் என்னும் அசுரன் மன்மதனிடத்துப் பமைமமசைாண்டு அவமன சயதிர்த்துப்

பைமுமறசபாருது வதாற்றதுமன்றிப் பின்பு அம்மன்மதனது அமிசமாைத் வதான்றிய
பிரத்யும்நமன சயதிர்த்துப்வபாரிட்டு அவனால் அழிவமடந்தன சனன்பது சரித்திரம்.
இவமனக்சைான்றதனால் மன்மதனுக்கு 'சம்பராரி' என்று ஒரு சபயர். இங்கு வீமமன
சயதிர்த்துப் வபார்சதாடங்கிய துரிவயாதனனுக்குக் ைாமமன சயதிர்த்துப்சபாருத
சம்பரமன உவமம கூறியது, சவல்ைக்ைருதிய ைருத்துச் சிறிதும்
நிமறவவறாமல்எளிதிைழிதமை விளக்குதற் சைன்ை. ைாமன் - (யாவர்க்குங்) ைாமத்மத
விமளப்பவன். (60)

61.-மூன்றுகவிகள் -துரிபயாெெனும் வீைனும்னசய்யும்

னொந்ெயுத்ெம்.

யாளிகளிரண்னடதிர்ந்திகலுைாறுபபான்
மீளிகளிருவருங்குனித்ெவில்லுமிழ்
வாளிகளிருவர்ெம்வடிவிற்பாயுமுன்
தூளிகள்பட்டெதுணிந்துவானிபல.

(இ -ள்.) யாளிைள் இரண்டு - இரண்டு சிங்ைங்ைள், எதிர்ந்து - (ஒன்வறாசடான்று)

எதிர்த்து, இைலும் ஆறு வபால்-வபார் சசய்யும் விதம்வபாை,மீளிைள் இருவரும் -
பைசாலிைளான (துரிவயாதனன் வீமன்என்ற) இரண்டுவபரும், குனித்த- வமளத்த, வில்-
விற்ைளினின்று, உமிழ் - சவளிப்படுத்தப்பட்ட, வாளிைள் - அம்புைள், இருவர்தம்
வடிவில்பாயும்முன்- இவ்விருவருமடய உடம்புைளிற் பாய்தற்குமுன்னவம, வானிவை
துணிந்து - ஆைாயத்தில்தாவன துணிபட்டு, தூளிைள் பட்டன - சபாடியாய்ச் சிதறின; (எ -
று.)

குறித்த இைக்கிற் படுமுன்னவம இமடயிவை எதிரம்பு தாக்குதைால் இருவரம்புைளும்

ஒன்றாசைான்று துணிபட்டுச் சிதறினசவன்பதாம். (61)

62. ொண்முென்முடியுறச்சரங்கபளவியும்
வாண்முெற்பமடகளான்ைமலந்துைற்றவர்
பொண்முெலுறுப்னபலாஞ்பசாரிகாலபவ
நீண்முெற்றீபபைநிகருைாயிொர்.

(இ -ள்.) தாள் முதல் முடி உற - ைால்முதல் தமைவமரயிலும், சரங்ைள்ஏவியும் -

(ஒருவர்வமல் ஒருவர்) அம்புைமளச் சசலுத்தியும், வாள் முதல்பமடைளால் - வாள்
முதலிய ஆயுதங்ைளால், மமைந்தும் - வபார்சசய்தும்,அவர் - அவ்விரண்டுவபரும்,
வதாள்முதல் உறுப்பு எைாம்வசாரி ைாை - வதாள்முதலிய அவயவங்ைளிசைல்ைாம்
இரத்தம் வழிய, நீள் முதல் தீபவம நிைரும் ஆயினார்-நீண்டபிைம்மபயுமடய
விளக்குப்வபான்றவர்ைளுமானார்ைள்;(எ -று.)

சசந்நிறம்பற்றிய உவமம. இனி, நான்ைாமடிக்கு - நீண்ட அடிமயயுமடய

வசாதிவிருட்சம் வபான்றனசரன்றுமாம். அது, இரவில் விளக்சைாளிவபால்
விளங்குதைால், இரசவரிமரசமனவும் படும். இனி, 'நீபம்' எனப் பாடங்சைாண்டு,
நீண்ட தண்மடயுமடய சசங்ைடப்ப மரம் வபான்றனசரனினுமமமயும்.
பதினான்ைாம்வபார்ச்சருக்ைத்தில் "நீப சமங்கு மைர்ந்சதன மண்டு சசந்நீர் பரந்திட
நின்று முமனந்சதழு, பூபர் தங்ைளுடம்புசிவந்தனர்" என்று வந்தது, இங்கு ஒப்பு
வநாக்ைத்தக்ைது. சசாரிவதுவசாரிசயனக் ைாரைக்குறி. (62)

63.-வீைன் துரிபயாெெெதுகுதிமர முெலியவற்மற யழித்ெல்.

வன்பரிபாகுபெர்ைதினெடுங்குமட
மின்னபாழிகமணயுமிழ்வில்விபலாெெம்
என்பெயாமவயுமிற்றுவீழுைாறு
ஒன்பதுபடியைருடற்றிொெபரா.

(இ -ள்.) (துரிவயாதனனது), வல் - வலிய, பரி - வதர்க்குதிமரைள் நான்கும், பாகு -

சாரதியும், வதர் - வதரும், மதி சநடு குமட - சந்திரன் வபான்ற சபரிய குமடயும், மின்
சபாழி ைமை உமிழ் வில் - மின்னல் வபான்றஒளிமய மிகுதியாை சவளிப்படுத்துகிற
அம்புைமளச் சசாரிகிற வில்லும்,விவைாதனம் - சைாடியும், என்பன யாமவயும் - என்ற
ஒன்பது சபாருள்ைசளல்ைாம், ஒன்பது படி - ஒன்பதுவிதமாை, இற்று வீழும் ஆறு -
துணிபட்டுக் கீழ்விழும்படி, அமர் உடற்றினான் - வபார் சசய்தான், (வீமன்); (எ - று.) -
அவரா-ஈற்றமச.

இப்பாட்டுக்கு எழுவாய் வீமசனன்பது, வருங்ைவியின் முன்னிரண்டடியால்

விளங்கும். ஒன்பதுபட என்றும் பாடம். (63)

64.-துரிபயாெென் பொற்கச்சல்லியன் பபார்க்கு வரல்.

இரணவித்ெகனிவனெறிந்ெபவலிொன்
முரணுமடச்சுபயாெென்முதுகுெந்ெபின்
அரணுமடப்பமடக்கரசாெைத்திரன்
ைரணமிப்னபாழுனெெவந்துபைவிொன். (இ -ள்.) இரை வித்தைன் இவன் -
வபாரில் வல்ைவனான இவ்வீமன், எறிந்த - (மற்றும் துரிவயாதனன்வமல்) வீசின,
வவலினால் - வவற்பமடயால், முரண் உமட சுவயாதனன் - வலிமமமயயுமடய
துரிவயாதனன், முதுகு தந்தபின் - வதாற்றுப் புறங்சைாடுத்தபின்பு,- அரண் உமட
பமடக்கு அரசு ஆன மத்திரன் - பாதுைாப்மபயுமடய வசமனக்குத் தமைவனான மத்திர
நாட்டரசனாகிய சல்லியன், மரைம் இப்சபாழுது என வந்து வமவினான் - மரைம்
இப்சபாழுவதசயன்னும்படி வந்து (வபார்க்கு) சநருங்கினான்;(எ-று.) 'மரைம்
இப்சபாழுசதன' என்பது, இவன்வருகிற யுத்தாவவசத்மதப் பார்த்தவர்ைள் எதிரிக்கு
இவனால் தப்பாமல் மரைம் வநரு சமன்று ைருதும்படிசயன்றவாறு. சுவயாதனன் - சு -
நல்ை, வயாதநன் - வபாமரயுமடயவசனன்றுசபாருள்படும். (64)
 வவறு.

65.-பல வீரர்கள் வந்துசல்லியனுக்குத் துமணயாெல்.

பெரி லாெகிரு பப்னபயர்விறற்குருவு நீடு சாலுவனு ைற்புய

ைணிச்சிகர,
வீர ொெசகு னிப்னபயர்ப மடத்ெவனும் வீறு சால்கிருெ
பற்பனுனை ெப்புகலும்,
ஆர ைார்பிெர்மு ெற்பமடஞ ரிற்றமலவ ராெவீரதுர கத்திெர்
களிற்றிெர்கள்,
ஊரு மூருமிர ெத்திெனர மெப்பலருபைாெ வாரினயெ
ைத்திரனொ னடாத்ெெபர.

(இ -ள்.) வநர் இைாத - ஒப்பில்ைாத, கிருபன் சபயர் - கிருபசனன்னும்சபயமரயுமடய,

விறல் குருவும் - சவற்றிமயயுமடய ஆசாரியனும், நீடு -சபரிய, சாலுவனும் -
சாலுவவதசத்தரசனும், மணி - அைகிய, சிைரம் -மமைவபான்ற, மல் புயம் -
வலிமமமயயுமடய வதாள்ைமளயுமடய, வீரன்ஆன - வீரனாகிய, சகுனி சபயர்
பமடத்தவனும்- சகுனிசயன்றசபயமரக்சைாண்டவனும், வீறு சால் -
(வவசறாருவர்க்கில்ைாத) சிறப்பு மிக்ை,கிருதபற்பனும் - கிருதவர்மாவும், என - என்று,
புைலும் - சசால்ைப்படுகிற,ஆரம் மார்பினர் - ஆரங்ைமளயணிந்த மார்மபயுமடய
வீரர்ைள், முதல் -முதைாை, பமடஞரில் தமைவர் ஆன வசமன
வீரர்ைளுட்சிறந்தவராைவுள்ள,வீரதுரைத்தினர் - வலியகுதிமரைமள யுமடயவர்ைளும்,
ைளிற்றினர்ைள் -யாமனமயயுமடயவர்ைளும், ஊரும் ஊரும் இரதத்தினர் -
வவைமாைச்சசல்லுந்வதமரயுமடயவர்ைளுமாகிய, எமன பைரும் - மற்றும்
பைவீரர்ைளும், ஓதம்வாரி என - அமைைமளயுமடய ைடல்வபாை, மத்திரசனாடு
ஒத்தனர் -(கூட்டமாைத்திரண்டுவந்து) சல்லியவனாடு வசர்ந்தார்ைள்; (எ - று.)
மணிச்சிைரம் - இரத்தின மமையுமாம். கிருதவன்மாமவ, 'கிருதபற்பன்' என்றது:
கிருதவற்பன் என்றும்பாடம். ஊரும் ஊரும் - அடுக்கு, விமரமவ விளக்கும்: வாரி-
ைடலுக்கு இைக்ைமை.
இதுமுதல் எட்டுக்ைவிைள் - முதற்சீரும் ஐந்தாஞ்சீரும் வதமாச்சீர்ைளும் மற்மறயாறும்
கூவிளங்ைாய்ச்சீர்ைளுமாகிய ைழிசநடிைடிநான்குசைாண்ட எண்சீராசிரியச் சந்த
விருத்தங்ைள். தான தானனனதத்தனன தத்தனன தான தானனன தத்தனன தத்தனன
என்பது, இவற்றிற்குச்சந்தக்குழிப்பாம். (65)

66.-பல வீரர்கள் வந்துெருைனுக்குத் துமணயாெல்.

வீைபசெனுைவற்கிமளயபச்மசையில்பவளின்வாெவர்குலப்பமக
னொமலத்ெவனும்,
ஏைகூடநிகருத்ெைவயப்புரவிபயறுவீரனு ைவற்கிமள
யவித்ெகனும்,
ொைைாயிரமுமடக்கடவுளுக்கிமளய ஞாயிபறாடுவமைனபற்னறாளிர்
நிறத்ெவனும்,
பெமிசூழ்ெரணினபற்றிட நிமெத்ெைர்னசய்நீதிைாெருகுசுற்றிெர்
துமணச்னசயபவ.

(இ -ள்.) வீமவசனனும்-, அவற்கு இமளய-அவனுக்கு அடுத்த தம்பியான, பச்மச மயில்

வவளின் வானவர் குைம் பமை சதாமைத்தவனும் - பசுநிறமுள்ள
மயிமைவாைனமாைவுமடய முருைக்ைடவுள் வபாைத்வதவர்ைள் கூட்டத்துக்குப்
பமைவரான அசுரர்ைமள அழித்தவனாகிய அருச்சுனனும், ஏமகூடம் நிைர் -
ஏமகூடமமைமயசயாத்த, உத்தமம் வய புரவி - நல்லிைக்ைைமமமந்த வலிய
குதிமரயின்மீது, ஏறு - ஏறுகிற, வீரனும் - வீரனான நகுைனும், அவற்கு இமளய
வித்தைனும் - அவனுக்கு இமளயவனானதத்துவஞானமுள்ள சைவதவனும், நாமம்
ஆயிரம் உமட ைடவுளுக்கு -ஆயிரந்திருநாமங்ைமளயுமடய கிருஷ்ைபைவானுக்கு,
இமளய- தம்பியான,ஞாயிவறாடுஉவமம சபற்று ஒளிர்நிறத்தவனும்-சூரியவனாடு
ஒப்புமமசபற்றுவிளங்குகிற நிறத்மதயுமடய சாத்தகியும்,-வநமி சூழ்தரணி
சபற்றிடநிமனத்து அமர் சசய் நீதிமான் அருகு - ைடல்சூழ்ந்த
நிைவுைைத்மத(த்தன்னுமடயதாை)ப் சபறுதற்கு எண்ணிப் வபார்சசய்கிற
நீதியுள்ளவனானதருமனது சமீபத்தில், துமை சசய சுற்றினர் - (அவனுக்கு)
உதவிசசய்யும்சபாருட்டு வந்துசூழ்ந்தார்ைள்;(எ - று.) வீமவசனன் -
வலியவசமனமயயுமடயாசனன்று சபாருள். வதவர்ைள் வவண்டுவைாளின்படி
சிவபிரானாற் சபறப்பட்ட குமாரக் ைடவுள் வதவர்ைமள சவன்றிட்டவர்ைளான
சூரபதுமன் முதலிய மிைப்பை அசுரர்ைமள சவன்று வதவர்ைளுக்கு உதவின னாதைால்
அவமன, வதவர்ைமள சவன்ற நிவாதைவசர்ைாைவையர் முதலிய அசுரர்ைமளத் தனிவய
சசன்று எதிர்த்துப் சபாருதுஅழித்துத் வதவர்க்கு உதவிசசய்த அருச்சுனனுக்கு உவமம
கூறினார்.வஹமகூடம் - சபான்மயமான சிைரமுமடயசதன்று ைாரைப்
சபாருள்படும்:வஹமம் - சபான், கூடம் - சிைரம். குைபர்வதங்ைளுள்
ஒன்றாதைால்,இதமனசயடுத்துக் கூறினார். சைவதவன்
தத்துவஞானமுமடயவனாதல்,பாரதத்திற் பைவிடங்ைளில் விளங்கும்: பைம்
சபாருந்து சருக்ைம், கிருட்டிைன்தூதுசருக்ைம், முகூர்த்தங்வைள் விச்சருக்ைம்
என்பவற்றிற் ைாைைாம்: வமல் 92- ஆங்ைவியில் "மதி சைாள் ஞானி" என இவன்
கூறப்படுமாறும் உைர்ை.நாமமாயிரம் - ஸஹஸ்ரநாமம். வநமி - சக்ரவாள
மமையுமாம். முருைக்ைடவுளால் வவல்சைாண்டு பிளக்ைப்பட்ட சூரபதுமனது
உடம்பின் கூறுஇரண்டும் மயில்வடிவமும் வைாழிவடிவமும் சபற்று
அக்ைடவுளருளால்அப்பிரானுக்கு வாைனமுங் சைாடியுமா யமமந்த சிறப்மபக் ைருதி,
'மாமயில்' என்றார். 'வவளின்' இன் - ஒப்புப்சபாருளது. பமை - பமைவர்க்குப்
பண்பாகுசபயர். (66)

67.-இருதிறத்துச்பசமெயும்னபாருெல்.

ஆடன்ைாவுைமலனயாப்பெைெக்கரியுைாழிபசர்பவெ னைாத்ெ
விரெத்திரளும்,
ொடுபபாரிலரினயாத்ெவனிகத்திரளு ொலுபாலுனைழலுற்ற
ைருடற்றிெர்கள்,
ஓடிபயாடினயதிருற்றவர் முடித்ெமலகளூறிபசாரியுெதிக்கிமட
விழுத்திெர்கள்,
பகாடி பகாடிெைரப்பமறமுழக்கினொடுபகாடுபகாடுகள்குறித்ெ
விரு பக்கமுபை.
(இ -ள்.) ஆடல் மாவும் - வபார்சவற்றிக்கு உரிய குதிமரைளும், மமை ஒப்பன் -
மமைவபால்வனவான, மதம் ைரியும் - மதயாமனைளும், ஆழி வசர் பவனம் ஒத்த
இரதம் திரளும் - சக்ைரங்ைள் சபாருந்திய ைாற்றுப் வபான்ற வதர்ைளின் கூட்டங்ைளும்,
நாடு வபாரில் அரி ஒத்த - (பமைவமரத்) வதடிச் சசன்று சசய்யும் வபாரிற் சிங்ைங்ைமளப்
வபான்ற, அனிைம்திரளும் - ைாைாட் வசமனக்கூட்டமும், (ஆகிய
நால்வமைப்பமடைளிலு முள்ளவர்ைள்), நாலு பாலும் எைல் உற்று -
நான்குபக்ைங்ைளிலும்எழுந்து, அமர்உடற்றினர்ைள் - வபார்சசய்தார்ைள்; (சசய்து), ஓடி
ஓடி எதிர் உற்றவர் முடி தமைைள் - மிகுதியாய் ஓடி வந்து எதிர்த்த வீரர்ைளது
கிரீடமணிந்த தமைைமள, ஊறு வசாரி உததிக்கு இமட விழுத்தினர்ைள் - சபருகுகிற
இரத்தக்ைடலுக்கு இமடயிவை துணித்துத் தள்ளினார்ைள்; (அப்சபாழுது), வைாடி வைாடி
- மிைப்பைவைாடிக்ைைக்ைான, தமரம் பமற - ஆரவாரத்மதயுமடய வபார்ப்பமறைளின்,
முைக்கிசனாடு - வபசராலியுடவன, வைாடு வைாடுைள் - வமளந்த சங்குைள், இரு
பக்ைமும் குறித்த - இரண்டு பக்ைங்ைளிலும் ஊதப்பட்டன; (எ - று.)

வதர்ச்சக்ைரங்ைவளாடு விமரந்துசசல்லுதைால், அதற்கு, சக்ைரங்ைள் சபாருந்தியசதாரு

ைாற்மற இல்சபாருளுவமமயாைக் கூறினார். பவனம் என்பதற்கு - பூமி
எனக்சைாண்டு, தட்டின்பரப்பாற் பூமிமயசயாத்த இரதத்திரள்என்றாருமுளர். இனி,
'ஆழிவசர்' என்றமத இரதத்துக்கு அமடசமாழியாக்ைலும் ஒன்று, உததி -
நீர்தங்குமிடசமனக் ைாரைப் சபாருள்படும்; உதம் = உதைம்: ஜைம். வைாடிவைாடி -
மிைப்பை என்ற மாத்திரமாய் நிற்கும். வைாடுவைாடு - விமனத்சதாமை: வைாடுதல் -
வமளதல். அமைசயாப்பன எனப் பிரித்து, அமைவபால்வன என்று உமரத்துக்
குதிமரக்குஅமடசமாழியாக்கினும் அமமயும். (67)

68.-அப்பபாரின் சிறப்பு.

ஆெபபாதிருெளத்தினுமிகுந்ெவிறலாண்மைவீரனராருவர்க்
னகாருவர்னைய்க்கவச,
ைாெபைனயெநிமெத்துவரினபாற்சிமலயும்வாளும்
பவலுமுெனலத்திறவிெப்பமடயும்,
பைனியூடுருவனவட்டியநிமலக்கு வமைபவறு
கூறவிலனெப்படிைமலத்ெெர்கள்,
ொெவாெவர்கள்யுத்ெமுைரக்கனராடு சாமகைாமிருகயுத்ெமு
நிகர்த்ெெபவ. (இ -ள்.) ஆன வபாது - இவ்வாறாகிய அப்சபாழுது, இரு தளத்தினும் -
இரண்டுபக்ைத்துச் வசமனைளிலும், மிகுந்த விறல் ஆண்மம வீரர் - மிக்ைபைத்மதயும்
பராக்கிரமத்மதயுமுமடய வீரர்ைள், சமய் ைவசம் மானவம எனநிமனத்து -
தங்ைளுடம்மபக் ைவசம்வபாைப் பாதுைாப்பது மானவம சயன்றுஎண்ணி, வரி சபான்
சிமைஉம் - ைட்டமமந்த அைகிய வில்லும், வாளும்-,வவலும்-, முதல் - முதலிய, திறம் -
வலிமமயுமடய, எ விதம் பமடயும் -எல்ைாவமைப்பட்ட ஆயுதங்ைளும், வமனி
யூடுஉருவ - (எதிரியின்) உடம்பில்ஊறு படுத்தும்படி, ஒருவர்க்கு ஒருவர்-, சவட்டிய -
தாக்கிப் வபார்சசய்த,நிமைக்கு - நிமைமமக்கு, வவறு உவமம கூற - வவறுஒப்புமம
சசால்ை, இைது- வமை இல்மை: தான வானவர்ைள் - அசுரர்ைளும் வதவர்ைளும்,
எப்படிமமைத்தனர்ைள் - தம்மில்மாறுபாடு சைாண்டு
எப்படிப்சபாருதார்ைவளா,(அப்படிவய சபாருதார்ைள்: அப்வபாது நடந்த), உயுத்தமும் -
வபாரும்,அரக்ைசராடு - இராக்ைதர்ைளுடவன, மாசாமை மிருைம் -
சிறந்தகுரங்குப்பமடக்கு வநர்ந்த, யுத்தமும்-வபாரும், நிைர்த்தன -
(இப்வபாருக்கு)ஒப்பாயின; (எ - று.)

அப்சபாழுது சைௌரவபாண்டவவசமனைள் எதிர்த்துச்சசய்த வபார்க்குத்

வதவாசுரயுத்தமும் ராமராவையுத்தமுவம ஒப்பாகு சமன்பதாம். மானம் - மனவுயர்வு.
இதமனவய பிரதானமாைக்சைாண்டு என்பது, 'சமய்க்ைவசம் மானவமசயன நிமனத்து'
என்பதன்ைருத்து. இருைளத்தினும்என்ற பாடம், இருதிறத்துப் வபார்முமனயிலும்
என்றுசபாருள்படும். 'தானவ வானவர்' என்பது, தானவானவசரனத் சதாக்ைது.
மரக்கிமளைளிற் சஞ்சரிக்கும் விைங்ைாதைால், சாைாமிருைசமன்று குரங்குக்குப் சபயர்;
சாைா - கிமள. வதவாசுரயுத்தம், பாற்ைடல்ைமடந்து அமிருதசமடுத்த ைாைத்தும் மற்றும்
பை சமயங்ைளிலும் நிைழ்ந்தது. இராவைனாற் சிமறசைாள்ளப்பட்ட சீமதமய
மீட்டற்சபாருட்டு ராமன் சுக்கிரீவவனாடு நட்புக்சைாண்டு அவனது எழுபதுசவள்ளம்
வசமனைளுடவன சசன்று சபாருது அரக்ைமர அழித்தமம பிரசித்தம்.
(68)

69.-ெருைன் யாவமரயும்விலக்கிச் சல்லியமெத் ொன்

எதிர்த்ெல்.
வீைபசெனொடருச்சுென்வயப்புரவி வீரைாெகுலெட்பிெ
வனுக்கிமளய,
ொைமீளியளினைாய்த்ெதுளவப்புதிய ொரிொெநுசன்விற்குருமவ
முற்னபாருெ,
பசாைபகசபதினைய்ப்புெல்வன்ைற்றுமுள சூரராெவமரமுற்றுற
விலக்கினயதிர்,
ைாைொகியுமிமகத்துவருைத்திரமெவானவொவைர்
னொடக்கிெனு திட்டிரபெ.

(இ -ள்.) வீமவசனசனாடு - வீமவசனனும், அருச்சுனன் - அருச்சுனனும், வய புரவி -

வலிய குதிமரத்சதாழிலில் வல்ை, வீர மா நகுைன்- வீரத்தன்மமமயயுமடய
சிறந்தநகுைனும், அவனுக்கு இமளய - அந்நகுைனுக்குத்தம்பியான, நட்பின் - சிவநை
தருமத்மதயுமடய, தாமம் மீளி -வபார்மாமைமயயுமடய பைசாலியான சைவதவனும்,
அளிசமாய்த்த - வண்டுைள்சமாய்க்ைப்சபற்ற, துளவம் - திருத்துைாயினாைாகிய, புதிய
தாரினான் - புதியமாமைமயயுமடய ைண்ைனது,அநுசன் - தம்பியான சாத்தகியும், வில்
குருமவ - வில்ைாசிரியனானதுவராைமன, முன் சபாருத - முன்பு (பதிமனந்தாநாட்
வபாரிவை) வபார்சசய்து சைான்ற, வசாமவைசபதி சமய் புதல்வன் -
வசாமகுைத்துத்தமைவர்ைளுக்குத் தமைவனான துருபதனது
உண்மமப்புத்திரனானதிட்டத்துய்மனும், மற்றும் உள சூரர் ஆனவமர - மற்றும் உள்ள
வீரர்ைளும்ஆகிய எல்வைாமரயும், முற்றுற விைக்கி - முழுவதும் விைக்கி, உதிட்டிரன் -
தருமபுத்திரன், மாமன் ஆகியும் எதிர் மிமைத்து வரு மத்திரமன -(தங்ைளுக்கு)
மாமனாைஇருந்தும் (வசாற்றுக்ைடன்முமறயால்) எதிரிவைசசருக்கிவருகிற
சல்லியமன, வா எனா - 'வா' என்று உற்சாைத்வதாடு சசால்லி, அமர்சதாடங்கினன் -
(அவவனாடு) வபாமரத் சதாடங்கினான்; (எ - று.)

அநுசன்- பின்பிறந்தவன். யுதிஷ்டிரன் என்ற சபயர் - யுதிஸ்திரன் எனப் பிரிந்து, வபாரிற்

பின்வாங்ைாதுநிற்பவ சனன்று சபாருள்படும். தனது தம்பியருள் நகுைசைவதவர்க்கு
மாமனாதமைவய ஒற்றுமம நயத்தால் இங்ஙனம் எடுத்துக்கூறினார்; அன்புக்கு
உரியவனாயிருந்தும் அவமனவிட்டுப் பமைசைாண்டா சனன்ை.
 70.-ெருைன் சல்லியன்பைல்அம்புனொடுத்ெல்.

வீரசாபனைாரிமைப்பினில்வமளத்னெதிர்னகாள் பவகசாயகவிெத்
திறனைமெப்பலவும்,
ைாரசாயக னைெச்சிகரைற்புயமுைார்பு மூழ்கவுடன்
முற்றுமுமெயிற்புமெய,
ஈரைாெ குருதிப்பிரளயனைப்புறமும்யாறுபபால் னபருகனவற்றுெலும்
னவற்றிபுமெ,
சூரர்யாரினுமிகுத்திருண்முடிக்கவருசூரொனைெவியப்புமடய
ைத்திரபெ.

இதுவும், அடுத்த ைவியும் - குளைம்.

(இ -ள்.) (தருமன்), வீர சாபம் - வலிய வில்மை, ஒர் இமமப்பினில் வமளத்து -

ஒருசநாடிப்சபாழுதிவை வமளத்து, எதிர் சைாள் - (பமைமய) எதிர்த்தற்குஉரிய, வவைம்
- விமரவுள்ள, சாயைம்விதம் திறம்எமன பைஉம் - மிைப்பைவமைப்பட்ட
பாைவர்க்ைங்ைசளல்ைாம், மார(ன்)சாயைம் என - மன்மதபாைம்வபாை, சிைரம் மல்
புயமும் - மமைச்சிைரம்வபான்ற வலிமமமயயுமடய (சல்லியனது) வதாள்ைளிலும்,
மார்பும் - மார்பிலும், மூழ்ை - அழுந்தும்படியாைவும், உடல் முற்றும் -
அவனுடம்புமுழுவதும், முமனயின்புமதய - அம்புமுமனைளால்
மமறயும்படியாைவும், ஈரம் ஆன குருதி பிரளயம் - ஈரமுள்ள இரத்தசவள்ளம், எ
புறமும் - எல்ைாப்பக்ைங்ைளிலும், யாறுவபால் சபருை - நதிவபாைப்
சபருகும்படியாைவும், எற்றுதலும் - தாக்கினவளவிவை,- சவற்றி புமன சூரர் யாரினும்
மிகுத்து - சயங்சைாண்ட வீரர்ைசளல்வைாரினும் வமம்பட்டு, இருள் முடிக்ை வரு சூரன்
ஆம் என - இருமள யழித்தற்கு வருகிற சூரியன் வபால்வா சனன்று கூறும்படி, வியப்பு
உமடய-(யாவரும்) அதிசயிக்ைத்தக்ை குைமுள்ள, மத்திரன் - மத்திரநாட்டரசனான
சல்லியன், (எ - று.)-'ைமைைள் ஏவினான்' என வருங்ைவியில் முடியும். மன்மதன்
எய்யும் அம்புைள்வபாைக் குறித்த இைக்குத்தவறாமற்பட்டுத் துமளக்குந் தரும
னம்புைசளன்பார், அவற்மற உவமம கூறினார், இமமப்பு, வியப்பு -
இமமப்சபாழுதுக்கும், வியக்ைத் தக்ை குைத்துக்குந் சதாழிைாகுசபயராய் நின்றன.
மாரன் - (பிராணிைமளக் ைாமவநாயால்) மரைவவதமனப்படுத்துபவன்; ைாரைப்
சபயர், மிக்ை இருமளத் தவறாமல் எளிதில் அழிக்குஞ் சூரியன்வபாை மிக்ை பமைமயத்
தவறாமல் எளிதில் அழிப்பவன் சல்லிய சனன்றார். மிகுந்து என்பது, சந்தவின்பம்
வநாக்கி 'மிகுத்து' எனவலித்தது. தாமமரமைர், அவசாை மைர், மாமைர், மல்லிமைமைர்,
நீவைாற்பைமைர் என்னும் ஐந்தும், மன்மதனது பஞ்சபைங்ைளாம். 'யாறு வபால்
சபருை' என்பதில், சந்தவின்பத்துக்ைாை ைைரம் இயல்பாய் நின்றது. (70)

71.- சல்லியன் ெருைெது கவசம்முெலியவற்மறத் துணித்ெல்.

ஆரவாரமுரசக்னகாடியுயர்த்ெவெ ொகமீெணிைணிக்கவசைற்று விழ,

ஊருபெமியிரத்துவயிரச்சுமடய பவாடுவாசிெமலயற்றிருநிலத்துருள,
பெரிலாவலவனெற்றிதுமளபட்டுருவ நீடுொனணாடுபிடித்ெகு
னிவிற்றுணிய,
ஈரவாய்முமெனெருப்புமிழ்வடிக்கமணக பளவிொனொரு
னொடிக்குனளதிரற்றிடபவ.

(இ-ள்.) ஆரவாரம் - சபருமுைக்ைத்மதயுமடய, முரசம் - வபரிமை வாத்தியத்தின்

வடிவத்மதசயழுதிய, சைாடி - துவசத்மத, உயர்த்தவனது - உயரநாட்டியுள்ளவனான
தருமனது, ஆைம்மீது-உடம்பின்வமல், அணி -அணியப்பட்டுள்ள, மணி ைவசம் -
இரத்தினம்பதித்த ைவசம், அற்று விை - துணிபட்டு விழும்படியாைவும், ஊரும் -
உருண்டுசசல்கிற, வநமி - சக்ைரங்ைமளயுமடய, இரதத்து - வதரினுமடய, வயிர் அச்சு -
உறுதியான அச்சாணி, உமடய - துணிபட்டு உமடயவும், ஓடு வாசி - விமரந்துவருந்
வதர்க்குதிமரைள், தமை அற்று - தமையறுபட்டு, இரு நிைத்து உருள - சபரியபூமியிவை
உருளவும், வநர் இைா - ஒப்பில்ைாத, வைவன் - சாரதி, சநற்றி-, துமள பட்டு உருவ -
(அம்பினால்) துமளக்ைப்சபற்று ஊடுருவிப்படவும், (தருமன்), பிடித்தகுனி வில்-
மையிற்பிடித்துள்ள வமளந்த வில், நீடு நாசைாடு - நீண்டநாணியுடவன, துணிய -
துணிபடவும், - (சல்லியன்), ஒரு சநாடிக்குள் - ஒருசநாடிப்சபாழுதினுள்வள, எதிர்
அற்றிட - (தனக்கு) எதிரில்ைாதபடி, - ஈர-(குறித்த இைக்மைத் தவறாது)
பிளத்தமையுமடய, முமன வாய் - கூரிய நுனியினின்று, சநருப்பு உமிழ் - சநருப்மபச்
சசாரிகிற, வடிைமைைள் - கூரிய அம்புைமள, ஏவினான் - சசலுத்தினான்; (எ-று.)
நாசைாடுவில்துணிய - நாணியும் வில்லும் துணிய என்ை. வீரசமனப்பதம்பிரித்து
வலிய என்று உமரத்தல், வமாமனத்சதாமடக்கு முரைாம், சநாடி -
மைந்சநாடிப்சபாழுது. (71)

72.-ெருைன் பவறுபெபரறி பவலிொற் சல்லியமெக் னகால்லுெல்

வீறுசாலருளறத்தின் ைகெப்னபாழுதுபவனறார்பெர்மிமச குதித்தி

ையனவற்பினிமட,
ஏறுபகசரினயானடாத்துளனெருப்புமிழவீறிலார்
புரனைரித்ெவனிகர்க்குனைெ,
ைாறிலாெனொருசத்திமய னயடுத்து னெடுவாயுவாகு
னைெவிட்டெனிமைப் னபாழுதில்,
ஆறுபாயருவிமுக்குவடிறுத்ெனசயலாெொன்முமெனகாண்ைத்திரன்
முடித்ெமலபய.

(இ-ள்.) வீறு சால் - (வவசறாருவர்க்கில்ைாத) சிறப்பு மிக்ை, அருள்-ைருமைமயயுமடய,

அறத்தின் மைன் - தருமபுத்திரன், அப்சபாழுது -, வவறு ஒர் வதர்மிமச குதித்து -
வவசறாரு வதரின்வமற் பாய்ந்து ஏறி, ஈறு இைார் புரம் எரித்தவன் நிைர்க்கும் என -
அழிவற்றிருந்த அசுரர்ைளது முப்புரத்மதசயரித்திட்ட சிவபிரான் (தனக்கு)
ஒப்பாவசனன்னும்படி, இமயம் சவற்பினிமட ஏறு வைசரிசயாடு ஒத்து -
இமயமமையின்வமல் ஏறிய சிங்ைத்மதப் வபான்ற, உளம் சநருப்பு உமிை - மனம்
வைாபாக்கினிமய சவளியிட, மாறு இைாதது ஒரு சத்திமய எடுத்து - ஒப்பில்ைாதசதாரு
வவைாயுதத்மத சயடுத்து, சநடு வாயு ஆகும் என - சபரிய ைாற்றாகுசமன்னும்படி,
விட்டனன் - வவைமாைவீசினான்: (அதனால்) இமம சபாழுதில் -
ஒருமாத்திமரப்சபாழுதிவை, முமன சைாள்மத்திரன் முடிதமை-முதன்மமசைாண்ட
சல்லியனது கிரீடமணிந்த தமை, ஆறு பாய் அருவி முக்குவடு இறுத்த சசயல் ஆனது -
நதிைளாைப்சபருகுகிற அருவிைமளயுமடய வமருமமையின் மூன்றுசிைரம்
(வாயுவினால்) ஒடிக்ைப்பட்ட விதம் வபான்றது; (எ-று.)-ஆல் - ஈற்றமச.
முக்குவடிறுத்த ைமத: முன்சனாரு ைாைத்தில் வாயுவதவனுக்கும் ஆதிவசஷனுக்கும்
தமக்குள் யார் பைசாலிசயன்று விவாதமுண்டாை, அதமனப்பரீக்ஷித்தறியும்சபாருட்டு
வாயுவதவன் வமரு மமையின் சிவரத்மதப் சபயர்த்துத் தள்ளுவ சதன்றும் ஆதிவசஷன்
அதுசபயரசவாட்டாமற் ைாத்துக்சைாள்வசதன்றும் ஏற்பாடு உண்டாகி, அங்ஙனவம
இருவரும்வதவர் முதலிவயாரது முன்னிமையில் தத்தம் வலிமமமயக்
ைாட்டத்சதாடங்கிய சபாழுது, ஆதிவசஷன் தனது ஆயிரம்படங்ைளாலும்
வமருமமையின் ஆயிரஞ்சிைரங்ைமளயும் ைவித்துக்சைாண்டு சபயரசவாட்டாமல்
சவகுவநரங்ைாக்ை, பின்பு வாயுவதவன் தன்வலிமமயால் அம்மமைச் சிைரங்ைளில்
மூன்மறப் சபயர்த்துக் சைாண்டுவபாய்த் சதன்திமசயில் தள்ளிவிட்டனன் என்பதாம்.

இமயம் - பனிமமை, இது மமையரசனாதைாலும், எல்ைாமமைைளினும்

உயர்ந்ததாதைாலும், இதமன சயடுத்துக்கூறினார். வதர்க்கு மமையும், தருமனுக்குச்
சிங்ைமும் உவமம. எளிதிற்பமையழித்தற்குச் சிவபிராமன உவமம கூறினார், மாறு -
எதிருமாம். (72)

வவறு

73.- சல்லியன் இறந்ெெொல்னகௌரவபசமெ நிமலகுமலெல்.

னொட்டவரி சிமலத்ெடக்மகயிராை னென்ெத் னொடுத்ெகமண

ெப்பாைற் னறாழாெ பவந்ெர்,
இட்டகவ சமுைார்பும் பிளந்ெபின்ெனரடுத்ெனொரு
வடிபவலாலிமளபயா னென்ெ,
ைட்டவிழுந்தும்மப யந்ொர்த் ெருைன் மைந்ென்
வாகுவலியுடனெறிய ைத்திபரசன்,
பட்டெனென் றணிகுமலந்து முதுகிட் படாடிப்படாதுபட்ட
துயர்த்ெபணிப்பொகன் பசமெ.
(இ -ள்.) சதாட்ட - ஏந்திய, வரி - ைட்டமமந்த, சிமை - (வைாதண்டசமன்னும்)
வில்மைவயந்திய, தட - சபரிய, மை - மைமயயுமடய, இராமன் என்ன -
இராமன்வபாை, சதாடுத்த ைமை தப்பாமல் - எய்த அம்பு குறிதவறாதபடி, சதாைாத
வவந்தர் இட்ட ைவசமும் மார்பும் பிளந்த பின்னர் - வைங்ைாத பமையரசர்ைள்
தரித்துள்ள ைவசத்மதயும் மார்மபயும் (அம்புைளாற்) பிளந்தபின்பு,- எடுத்தது ஒரு
வடிவவைால் - மையிசைடுத்தசதாரு கூரியவவைாயுதத்தால், இமளவயான் என்ன -
முருைக்ைடவுள்வபாை, மட்டு அவிழும் அம் தும்மப தார் தருமன் மமந்தன் - வாசமன
வீசுகிற அைகிய தும்மபப்பூமாமைமயயுமடய தருமபுத்திரன், வாகு வலியுடன் எறிய -
வதாள்வலிமமவயாடு வீச, (அதனால்), மத்திர ஈசன் - மத்திர நாட்டரசனான சல்லியன்,
பட்டனன் - இறந்தனன், என்று - என்ற ைாரைத்தால், உயர்த்த பணி பதாைன் வசமன -
உயரநாட்டிய பாம்புக் சைாடிமயயுமடய துரிவயாதனதுவசமன, அணிகுமைந்து -
அணிவகுப்பின் ஒழுங்கு சைட்டு, முதுகுஇட்டு ஓடி -வதாற்று ஓடி, படாது பட்டது -
படாதபாடுபட்டது; (எ-று.) வவலினாசைறிதற்கு வவைனான முருைமன
உவமமகூறினார். சுப்பிரமணியன் சிவபிரானது இமளயகுமார னாதைால்,
இமளவயாசனனப்பட்டனன். இனி. 'இமளவயாசனன்ன' என்பதற்கு - இராமன்
தம்பியான இமளயசபருமாள் [ைக்ஷ்மைன்] வபாை என்று உமரப்பாருமுளர்.
படாதுபட்டது - ஒரு நாளும் படாத மிக்ைபாடு பட்டது.

இதுமுதற் பதினான்கு ைவிைள் - சபரும்பாலும் ஒன்று இரண்டு ஐந்து ஆறாஞ்சீர்ைள்

ைாய்ச்சீர்ைளும், மற்மறநான்கும் மாச்சீர்ைளுமாகிய ைழிசநடிைடி நான்குசைாண்ட
எண்சீராசிரியவிருத்தங்ைள். (73)

74.-சல்லியமெச் பசர்ந்ெஎழுநூறுவீரர்கள் ெருைமெ

னயதிர்த்ெல்.

ைதிகண்டனபருங்கடல்பபாற்குந்திமைந்ெர் வன்பசமெயார்ப்பது
வுைன்ென்பசமெ,
நுதினகாண்ட கெல் னகாளுத்துமிராைபாணநுமழகடல்
பபானொந்ெதுவு பொக்கி பொக்கிக்,
கதினகாண்டபரித்ெடந்பெர்ச்சல்லியன்றன் கண்பபால்
வானரழுநூறுகடுந்பெராட்கள்,
விதினகாண்ட பமடபபால் னவம்பமடகபளவினவம்முரசக்
னகாடிபவந்ென்பைற்னசன்றாபர. (இ -ள்.) மதி ைண்ட சபரு ைடல் வபால்-
சந்திரமனக் ைண்ட சபரிய ைடல் சபாங்குவதுவபாை, குந்தி மமந்தர் வன்வசமன
ஆர்ப்பதுவும் - பாண்டவர்ைளது வலிய வசமன (தருமன் சவற்றிமயக் ைண்டு மகிழ்ந்து)
ஆரவாரிப்பமதயும், மன்னன் வசமன - துரிவயாதனனுமடய வசமன, நுதி சைாண்ட
ைனல்சைாளுத்தும் இராமபாைம் நுமைைடல்வபால் - கூர்மமமயக்சைாண்டதும்
சநருப்மப மூட்டுவதுமான இராமனது அம்பு சதாடுக்ைப்சபற்ற ைடல்வபாை,
சநாந்ததுவும் - (சல்லியனிறந்தவசாைத்தால்) வருந்தியமதயும், வநாக்கி வநாக்கி -
பார்த்துப் பார்த்து,- ைதி சைாண்ட பரி தடவதர் சல்லியன்தன் ைண்வபால்வார் -
பைவமைநமடைமளக்சைாண்ட குதிமரைமளப் பூட்டிய சபரிய வதமரயுமடய
சல்லியனுக்குக் ைண்வபால் இன்றியமமயாத அங்ைமாயுள்ள, எழுநூறு ைடு வதர்
ஆட்ைள் - சைாடிய வதர் வீரர் எழுநூறு வபர், விதிசைாண்ட பமடவபால் சவம்
பமடைள் ஏவி - பிரமாஸ்திரம்வபாைக் சைாடிய ஆயுதங்ைமளப்
பிரவயாகித்துக்சைாண்டு, சவம்முரசம் சைாடிவவந்தன் வமல் சசன்றார் - பயங்ைரமான
முரசக்சைாடிமயயுமடய தருமராசன்வமல் (வபார்க்குச்) சசன்றார்ைள்; (எ-று.)

சந்திரன் எதிர்ப்பட்டவளவிவை ைடல் சபாங்குதல், இயல்பு. 'மதிைண்ட சபருங்ைடல்'

என்றவிடத்து 'ைண்ட என்பது - ைாைாதமதக் ைாண்பதுவபாைச் சசான்ன
மரபுவழுவமமதி. நகுைசைவதவர், மாத்திரியின் மக்ைளாயினும், குந்தியால்
வளர்க்ைப்பட்டதனாலும், குந்தியாலுபவதசிக்ைப்பட்ட மந்திரத்தின்பைத்தால்
மாத்திரியினிடம் பிறந்தவராதைாலும், 'குந்திமமந்தர்' எனஅடக்ைப்பட்டனர்.
வதராட்ைள் - வதர்க்ைாவைராய் நின்ற ஆட்ைளுமாம். விதிசைாண்ட பமட - பிரமமனத்
சதய்வமாக்சைாண்ட அஸ்திரம். பமட- படுத்தற்குக் ைருவியானது; படுத்தல்-
அழித்தல்: ஐ-ைருவிப்சபாருள்விகுதி.

இராவைனாற் ைவர்ந்துவபாைப்பட்ட சீதாபிராட்டி இைங்மையிலிருக்கிற சசய்திமய

அநுமான்சசன்று அறிந்துவந்து சசான்ன பின்பு இராமபிரான் வானரவசமனயுடவன
புறப்பட்டுச்சசன்று ைடற்ைமரமயயமடந்து, ைடமைக்ைடக்ைஉபாயஞ்சசால்ை
வவண்டுசமன்று வருைமனப்பிரார்த்தித்து அங்குத் தருப்பசயநத்திவை படுத்து
ஏழுநாள் வமரயில் பிராவயாபவவசமாைக் கிடக்ை, ைடைரசனாகிய வருைன்
அப்சபருமானது மகிமமமய யறியாமல் உவபட்மசயாயிருக்ை,
சக்ைரவர்த்தித்திருமைனார் அதமனக்ைண்டு வைாபங்சைாண்டு, வாநரர்
நடந்துசசல்லும்படி ைடமைவற்றச்சசய்வவ சனன்று
ஆக்கிவனயாஸ்திரத்மதத்சதாடுக்ைத்சதாடங்ைவவ, வருைன் அஞ்சிநடுங்கி
வயாடிவந்து அப்சபருமாமனச் சரைமமடந்து ைடல்வடிவமான தன்வமல்
அமைைட்டுதற்கு உடன்பட்டு ஒடுங்கி நின்றாசனன்பது, இராமாயை ைமத. (74)

75- துரிபயாெென்சகுனிமுெலாொருடன் ெருைமெ

னயதிர்த்ெல்.

அவரளபவாவரவுயர்த்ெவரசன்றானுைாகுலத்பொடருஞ்ச
ைரிலரிபயனறன்ெக்,
கவரிபுமடபணிைாறத்ெவளக்னகாற்றக்கவிமக
னயாருெனிநிழற்றக்கமரகாணாெ,
உவரிநிகற்னபருஞ்பசமெ னவள்ளஞ்சூழவுயிரமெய
துமணவருடன்ைாைன்சூழத்,
ெவர்முெலாம்பமடகனளாடுென்மெனவன்றுெரணினகாளவரு
நிருபன்றன்மெச்சார்ந்ொன்.

(இ -ள்.) அவர் அளவவா - அவ்சவழுநூறுவபர் மாத்திரவமா, அரவு உயர்த்த

அரசன்தானும் - பாம்புக்சைாடிமய உயரநாட்டிய துரிவயாதனராசனும், ஆகுைத்வதாடு -
வருத்தத்துடவன, அருசமரில்-அரிய வபாரில், அரி ஏறு என்ன - ஆண்சிங்ைம்வபாை,
ைவரிபுமட பணி மாற-சாமரங்ைள் பக்ைங்ைளில் வீசவும், ஒருதனி தவளம் சைாற்றம்
ைவிமைநிைற்ற - ஒப்பற்ற ஒற்மற சவண்சைாற்றக்குமட நிைமைச்சசய்யவும், ைமர
ைாைாத உவரி நிைர் சபரு வசமன சவள்ளம் சூை-ைமரைாைசவாண்ைாத
ைடல்வபான்ற சபரிய வசமனத்சதாகுதி சூழ்ந்துவரவும், உயிர் அமனய துமைவருடன்
மாமன்சூை - தனது உயிர்வபான்ற தம்பிமார்ைளுடன் மாமனான சகுனியும் சுற்றிலும்
வரவும், தவர் முதல் ஆம் பமடைசளாடு - வில்முதலிய ஆயுதங்ைளுடவன,
தன்மனசவன்று தரணி சைாள வரும் நிருபன்தன்மன சார்ந்தான் - தன்மனச் சயித்துப்
பூமிமயப்சபற்றுக் சைாள்ளுதற்கு வருகிற தருமராசமன சநருங்கினான், (எ - று.)
அரவுபாம்பின்வடிவ சமழுதிய சைாடிக்கு, இருமடியாகுசபயர், ைவிமை-
ைவிந்துள்ளது. அரிவயசறன்னச் சார்ந்தாசனன இமயயும், சவள்ளம்-
ஒருசபருந்சதாமை, தவர்-வில். (75)

76.- வீைன் முெலிபயார்பமகவர்கமள னயதிர்த்ெல்.

வீைன்முெற் றம்பியரும்னபாருவிலாெ னவஞ்பசமெத்ெமலவரும்

பபார்னவன்றிகூருஞ்,
பசாைகருமுெலாயெறுகண்வீரர்தும்பிகமளயரியிெங்
கடுரக்குைாபபால்,
ொைைணித்ெடஞ்சிகரத்பொளுைார்புஞ்சரமுழுகத்ெனுவணக்கிச்
சாய்ந்ெபசாரி,
பூமுழுதும் பரந்துவரப்னபாருெவீரம்புலபவார்க்கு ைதிசயித்துப்
புகலலாபைா.

(இ -ள்.) வீமன் முதல்-வீமவசனன் முதைான, தம்பியரும்-(தரும புத்திரனது) தம்பிமார்

நால்வரும், சபாருவு இைாத - ஒப்பிைாத, சவம் வசமனதமைவரும் - சைாடிய
வசமனத்தமைவர்ைளான திட்டத்துய்மன் முதலிவயாரும்,வபார் சவன்றி கூரும் -
வபாரில் சவற்றி மிகுகிற, வசாமைரும்- வசாமைகுைத்துவீரர்ைளும், முதல் ஆய -
முதைான, தறுைண் வீரர் - அஞ்சாமமமயயுமடய வீரர்ைள், தும்பிைமள அரி இனங்ைள்
துரக்கும் ஆ வபால் - யாமனைமளச்சிங்ைக்கூட்டங்ைள் ஓடச்சசல்லும்விதம்வபாை,
(பமைவமரசயதிர்த்து),- தாமம்-(வபார்) மாமைமய யணிந்த, மணி-அைகிய, தட -
சபரிய, சிைரம்-மமைச்சிைரம் வபான்ற, வதாளும் - அவர்ைள் வதாள்ைளிலும், மார்பும் -
மார்பிலும், சரம் முழுை-அம்புைள் மதத்து அழுந்தும்படி, தனு வைக்கி-வில்மை
வமளத்து, சாய்ந்த வசாரி பூ முழுதும் பரந்துவர - (அவர்ைளுடம்பு)
சசாரிந்தஇரத்தம்பூமிமுழுவதிலும்பரவிவரும்படி, சபாருத - வபார் சசய்த, வீரம் -
வீரத்தன்மம, புைவவார்க்கும் அதிசயித்து புைைல் ஆவமா-விவசஷஞானமுமடய
வதவர்ைளும் சைாண்டாடிச் சசால்ைக் கூடியவதா? [அன்று என்றபடி]: (எ - று.)
வபரறிவுமடய வதவர்ைளும் வருணித்துச் சசால்ைைாைாதவண்ைம் மிக்ை வீரங்ைாட்டிப்
சபாருதன சரன்பதாம். மிக்ை அறிவுமடமமபற்றி, வதவர்க்கு வடசமாழியில்
விபுதசரன்று ஒரு சபயர். இனி, ைல்வித்திறமுமடய வித்வான்ைளுக்கும்
வருணித்துச்சசால்ைக்கூடிய அளவினதன்சறன்று உமரப்பினும் அமமயும். வசாமைர்-
துருபதனது குைத்தார். தாமம் மணி தட சிைரம் வதாள் - ஒளிமயயுமடய
இரத்தினங்ைமளயுமடய சபரிய மமைைள் வபான்ற வதாள்ைசளன்றலும் ஒன்று. பூ -
பூமிமயக் குறிக்மையில், வடசமாழி. 'தும்பிைமள அரியினங்ைள் சதாடருமாவபால்'
என்றும்பாடம். உவமமயணி.(76)

77.-துரிபயாெென் ெம்பியருள்எழுவமர வீைன் னகால்லுெல்.

ென்றமையன்றமெப்னபாருதுனவல்லவந்ெ ொமெனயலா
நீறாக்கித்ெரணியாளும்,
புன்றமையனெதிரவனுக் கிமளயவீரர்னபாரவந்பொனரழுவமரயும்
புவிபைல் வீழ்த்தி,
இன்றமையுஞ்சைரமினிக்காண்டல்பாவனைன்றிமைபயாரதிசயிப்
பவிையம் பபால,
நின்றமைகண்டானிலமெைகிழ்ந்து பொக்கி னெஞ்சுறவன்னறன்
னசய்ொனெடியைாபல.

(இ -ள்.) தன் தமமயன்தமன - தனது தமமயனான தருமமன, சபாருது-

எதிர்த்துப்வபார்சசய்து, சவல்ை வந்த - சயிப்பதற்கு வந்த, தாமன எைாம் -பமைவர்
வசமனைமளசயல்ைாம், நீறு ஆக்கி - சபாடிபடுத்தி,-தரணி ஆளும்புன் தமமயன் எதிர் -
பூமிமய அரசாளுகிற அற்பகுைமுள்ள தமமயனானதுரிவயாதனது எதிரிவை,
சபாரவந்வதார் அவனுக்கு இமளயவீரர் எழுவமரயும்- (தன்னுடன்) வபார்சசய்ய
வந்தவர்ைளான அவனது தம்பிமார் ஏழுவபமரயும்,புவி வமல் வீழ்த்தி - தமரயிவை
இறந்துவிைச்சசய்து,- சமரம் இன்று அமமயும்- 'வபார் இன்மறநாவளாடு வபாதும்,
இனிைாண்டல் பாவம்- இனிவமலும்(இப்படிப்பட்ட சைாடும்வபாமரப்) பார்த்தல்
பாவமாம்,' என்று இமமவயார்அதிசயிப்ப - என்று வதவர்ைள் சைாண்டாட,-இமயம்
வபாை நின்றமம -இமயமமைவபாை (வீமன்) சலியாது நின்றமத, ைண்டு - பார்த்து,
சநடியமால் -சபருமமக்குைமுள்ள திருமாலின் அவதாரமான ைண்ைபிரான்,
ஆனிைமன -வாயுகுமாரனான அவ்வீமமன, சநஞ்சு உற - மனங்ைளிக்ை, மகிழ்ந்து
வநாக்கி- மகிழ்ச்சி சைாண்டு பார்த்து, அன்று - அப்சபாழுது, என் சசய்தான் -
யாதுசசய்தான்? [மிக்ை ஆனந்தமமடந்தனன் என்பதாம்]; (எ - று.)

துரிவயாதனனுக்கு உதவியாய்த் தருமமனச் சயிக்கும்சபாருட்டு வந்த வசமனைமள

வீமன் சாம்பராக்கித் துரிவயாதனன் ைண்சைதிரிவை அவன் தம்பிமார்
ஏழுவபமரயுங்சைான்று மிைஉக்கிரமாைப் வபார்சசய்து சிறிதும் சலிப்பில்ைாது நின்ற
திறத்மதக் ைண்ைன் பார்த்து மனப்பூர்வமாய் அளவில்ைாத ஆனந்தத்மத
அமடந்தனன் என்பதாம். தனது திருவவதாரத்தின் ைாரியமான பூபாரநிவிருத்தி
வீமனால் நிமறவவறிவருதமை வநாக்கி எம்சபருமான் திருவுள்ளமுவந் தனசனன்ை.
'புன்தமமயன்' என்றவிடத்து, தமமயன் என்றது, வீமனுக்குத் துரிவயாதனன்
முந்திப்பிறந்தவ சனன்பமத விளக்கும்; வீமன் பிறந்த நாளுக்கு முதல்நாளிரவிற்
பிறந்தவன் துரிவயாதனன். ைாணுதற்ைரிய அப்வபாரின் மிக்ைஉக்கிரத்
தன்மமமயவிளக்குவார் 'இன்றமமயுஞ் சமர மினிக் ைாண்டல் பாவ சமன்றிமமவயா
ரதி சயிப்ப' என்றார். ஆநிைன் - வாயுபுத்திரன்: அநிைன் - வாயு. 'சபார வந்வதார்'
என்றவிடத்தில் 'வபார்வவந்தர்' என்றும் பாடமுண்டு. (77)

78.-ெம்பியர் இறந்ெெற்குத்துரிபயாெென் பசாகைமடெல்.

னசயகந்ென் னசயவன்ைன் னசயபசென்பச ொவிந்து னசயத்திர

ென்றிறலார் விந்து,
வயனைான்று விக்கிரைனென்பபாராவி வாொடு
புகுந்ெெற்பின்ைெங்கபளழுங்,
கயனைான்று னசாரிய னவதிர்நின்றனென்ெக் களித்துவலம்புரி
வீைன்முழக்கக் கண்டங்,
கயனின்றவலம்புரித்ொ ரண்ணல் பசார்ந்ொெநுசர்
பைலன்னபவர்க்குைாற்றலாபைா.

(இ -ள்.) சசயைந்தன் - ஜயைந்தன், சசயவன்மன் - ஜயவர்மா, சசயவசனன் - ஜயவஸநன்,

வசனாவிந்து - வஸநாவிந்து, சசயத்திரதன் - ஜயத்ரதன், திறல் ஆர் விந்து -
சவற்றிசபாருந்திய ஜயவிந்து, வயம் ஒன்று விக்கிரமன் - சயம்சபாருந்திய
சயவிக்கிரமன், என்வபார் - என்னும் ஏழுவபருமடய, ஆவி - உயிர், வான் நாடு புகுந்த
தன்பின் - இறந்து வீரசுவர்க்ைமமடந்த பின்பு,-ையம். ஒன்று - ஒரு யாமன, மதங்ைள்
ஏழும் சசாரிய - எழுவமைமதங்ைளும் சபாழிய, எதிர் நின்றது என்ன - எதிரிவை நின்றது
வபாை, வீமன்-, ைளித்து-ைளிப்பமடந்து (எதிரில்நின்று), வைம்புரிமுைக்ை-
(சவற்றிக்குஅறிகுறியாைத் தனது) சங்ைத்மத வாயில்மவத்து ஊதிஆரவாரிக்ை, ைண்டு -
பார்த்து, அங்கு அயல் நின்ற வைம்புரி தார் அண்ைல்- அவ்விடத்தில் அருகிவை நின்ற
நஞ்சாவட்மடப்பூமாமையணிந்த அரசனானதுரிவயாதனன், வசார்ந்தான் -
மனந்தளர்ந்தான்: அநுசர்வமல் அன்புஎவர்க்கும் ஆற்றல் ஆவமா - தம்பியர்பக்ைல்
உள்ள அன்பு யாருக்கும்அடக்ைமுடியுவமா? [முடியாது என்றபடி]; தம்பிமார்
இறந்ததற்குத் துரிவயாதனன் வசாகித்தா சனன்ற சிறப்புப்சபாருமள, தம்பியர்பக்ைல்
அன்பு யார்க்குந் தணிக்ைைாைாது என்ற சபாதுப்சபாருள்சைாண்டு விளக்கியதனால்,
பவற்றுப்னபாருள் மவப்பணி. திறல் ஆர் விந்து - திறசைன்னுஞ்சசால்லின் சபாருள்
சைாண்டசதாரு பரியாயநாமம் முந்தியமமயப்சபற்ற விந்து சவன்னும்
சபயருமடயா சனன்ை; இங்ஙனவம வயசமான்று விக்கிரமன் -
வயசமன்னுஞ்சசால்லின் பரியாயநாமம் முன் அமமந்த விக்கிரமசனன்னும்
சபயருமடயா சனன்ை. வைம்புரிச்சங்கு இடம்புரியினும் ஆயிரமடங்குசிறந்ததாம்.
ைவி பட்சபாதமில்ைாமல் வீமன் துரிவயாதனன் என்ற இருவர்க்கும் வைம்புரி
கூறுவார்வபான்று சமத்ைாரத்தால் 'வைம்புரி வீமன்முைக்ை, வைம்புரித்தாரண்ைல்'
என்றார். முதைடியில் 'சசயவசனன்வச னாவிந்து' எனச் சீர்பிரிக்ை. மாற்றைாவமா என
எடுத்து உமரத்தல்,வமாமனக்குச் சிறவாது. (78)

79.-வீைன் ைற்றும்துரிபயாெென் ெம்பியமரவமர

னயதிர்த்ெல்.

ெெக்கு நிகர்ொொெ கிருெவன்ைன்றம்பியர்கனளழுவர்படத்ெம்

முன்பட்ட,
ைெக்கவமலயறிந்துனபருஞ்பசமெபயாடு ைற்றவன்றம்
பியமரவபராடும் வந்து,
சிெக்கதிர்பவல்வீைனுயிர்னசகுப்பானெண்ணிச்னசருச்னசய்ொனிமைப்
பளவிற்றிருகிபயாட,
எெக்கிவபரயமையுனைெப் புறக்கிடாெ இமளயவர்
பைற்கடுங்கமணமயந்பெவிொபெ.

(இ -ள்) தம்பியர்ைள் எழுவர் பட-தம்பிமார் ஏழுவபர் இறக்ை, தம்முன்பட்ட -

தமமயனான துரிவயாதனன் அமடந்த, மனம்ைவமை- மனக்ைைக்ைத்மத, அறிந்து -
உைர்ந்து,- தனக்கு நிைர் தான் ஆன கிருதவன்மன் - (வவறு ஒப்புமமயில்ைாமமயால்)
தனக்குச்சமானம் தாவனயாகிய கிருதவர்மன்,- சபரு வசமனவயாடும் - சபரிய
வசமனயுடனும், மற்று அவன் தம்பியர் ஐவவராடும் - அத்துரிவயாதனன் தம்பிமார்
வவறு ஐந்துவபருடனும், வந்து-, சினம் ைதிர்வவல் வீமன் உயிர் சசகுப்பான் எண்ணி -
வைாபத்மதயும் ஒளிமயயுமடய வவைாயுதத்மதயுமுமடய வீமனது உயிமரத்
சதாமைக்ை நிமனத்து, சசரு சசய்தான் - வபார்சசய்தானாய், (அப்சபாழுது வீமன்
எதிர்த்துப்வபார் சசய்யவவ.) இமமப்பு அளவில் - ைண் இமமக்குங் ைாைத்திற்குள்,
திருகி ஓட - (தன் வசமனயுடன்) புறமிட்வடாட, புறக்கு இடாதஇமளயவர்வமல் -
புறங்சைாடாதுநின்ற துரிவயாதனன்தம்பியர் ஐவர்வமல்,எனக்கு இவவர அமமயும் என
- எனக்கு இவர்ைவள வபாதுசமன்று, ைடுைமை ஐந்து ஏவினான் - சைாடியஐந்து
அம்புைமளச் சசலுத்தினான்; (எ - று.)

நூற்றுவருள் முந்தினநாள்ைளில் இறந்தவர் வபாை மற்மறவயாமர சயல்ைாம்

அன்மறக்வை சைான்சறாழித்துத்தனது சபதத்மத நிமறவவற்றிவிடவவண்டு சமன்பது
வீமன்சைாண்ட சங்ைற்பமாதைால், அதற்கு ஏற்ப, எனக்கு இவவரயமமயுசமன
இமளயவர்வமற்ைமைவயவினான். இந்த ஐவர் வபர், அடுத்தைவியில் விளங்கும்,
இவவரயமமயும் என்பதற்கு - இவர்ைமளக் சைால்லுதவை வபாதுசமன்று
இைக்ைமையாற் சபாருள்சைாண்டு கூறினுமாம். ைதிர் - கூர்நுனியுமாம்.
(79)

80.-அவ்மவவரும் வீைொல்இறத்ெல்.

சித்திரவாகுவிபொடுனபலபசென்பபார்ச் னசயசூரன்
சித்திரனுத்ெைவிந்னென்பற,
அத்திரவில்லாண்மையினிற்றிகழாநின்றமவவரிவர்யாவமரயு
ைடர்ப்பான்வந்பொர்,
சத்திரம்யாமவயுபைவிச்சங்கமூதிச்சைர்விமளத்ொர்னெடும்னபாழுது
சமீரணன்றன்,
புத்திரொன்முன்னசன்றனவழுவபராடும் னபான்னுலகங்குடிபுகுந்ொர்
புலன்கள்பபால்வார்.

(இ -ள்.) சித்திரவாகுவிவனாடு - சித்திரவாகுவும், சபைவசனன் - பைவசநனும், வபார் -

வபாரில்வல்ை, சசயசூரன் - ஜயசூரனும், சித்திரன் - சித்திரனும், உத்தமவிந்து -
உத்தமவிந்தும், என்று - என்று சபயர் சபற்று, அத்திரம் வில் ஆண்மமயினில்
திைைாநின்ற - அஸ்திரங் ைமளப்பிரவயாகித்தற்கு உரிய வில்லின்திறத்தில் சிறந்து
விளங்குகிற, புைன்ைள்வபால்வார்ஐவர் இவர் - ஐம்புைன்ைள்வபால்
அடக்ைசவாண்ைாதவர்ைளானஇவ்மவந்துவபரும், யாவமரயும் அடர்ப்பான்
வந்வதார்-எல்வைாமரயும்(வபாரில்) அழிக்ை வந்து, சத்திரம் யாமவயும் ஏவி-
ஆயுதங்ைமளசயல்ைாம்சசலுத்தி, சங்ைம்ஊதி - சங்ைத்மத முைக்கி, சநடு சபாழுது
சமர் விமளத்தார் -சவகுவநரம் வபார்சசய்து, (பின்பு), சமீரைன்தன் புத்திரனால் -
வாயுகுமாரனான வீமனால், முன் சசன்ற எழுவவராடும் சபான் உைைம் குடிபுகுந்தார்-
முன்வனசசன்ற ஏழு உடன்பிறந்தாருடவன தாங்ைளும்
சபான்மயமானவீரசுவர்க்ைத்துக்குச் சசன்று வசர்ந்தார்ைள் [இறந்தன சரன்றபடி]; (எ -
று.)

அத்திரம்-அம்பு முதலிய மைவிடுபமட, சஸ்திரம்-வாள் முதலிய மைவிடாப்பமட

சயன்ப; இனி, மந்திரத்வதாடு ஏவுவது - அத்திரம்; அஃது இன்றிச் சசலுத்துவது சத்திர
சமன்றும் கூறுப. புைமனந்தும் பிராணிைளுக்கு இன்றியமமயாத
உறுப்பாயிருத்தல்வபாைத் துரிவயாதனனுக்குத் தம்பியமரவர் இன்றியமமயாச்
சிறப்பின சரன்பார். 'புைன்ைள்வபால்வார்' என உவமம கூறினார்.
(80)

81.-அதுகண்டு சீறித்துரிபயாெென் பபார் னொடங்கல்.

ஏற்றிமடனவங்கெனுமழந்ெனென்ெமுன்ெ னைழுவருடன்றெக்
கிமளபயாமரவர்பசரக்,
கூற்றிமடபயகுெலுமிகக்னகாதித்துொகக்னகாடிபவந்ென்முடி
பவந்ெர்பலருஞ்சூழ,
ொற்றிமசயுனைழுந்துனபருங்கடமலபைாதி ெடுவடமவக்கெலவித்து
ெடவாநின்ற,
காற்னறெபவ பாண்டவர்ெம் முடலந்பொறுங்கமணமுழுக
வல்விசயங்காட்டிொபெ.

(இ -ள்.) ஏற்றிமட - ஆயுதம்பாய்ந்த புண்ணிவை, சவம் ைனல் - சைாடிய சநருப்பு,

நுமைந்தது என்ன - நுமைந்ததுவபாை, முன்னம் எழுவருடன்- முன் (இறந்த)
ஏழுதம்பிமாருடவன, தனக்குஇமளவயார் ஐவர்- தனக்குத்தம்பியரான வவறுஐவரும்,
வசர-ஒருவசர, கூற்றிமட ஏகுதலும் - யமனிடத்திற்குச் சசன்றவுடவன [இறந்தவுடவன],
மிை சைாதித்து- மிைவுஞ்சீற்றங்சைாண்டு, நாைம் சைாடிவவந்தன் -
பாம்புக்சைாடிமயயுமடய துரிவயாதனராசன், முடிவவந்தர் பைரும் சூை -
கிரீடாதிபதிைளான அரசர்ைள்பைரும் (தன்மனச்) சூழ்ந்துவர, நால்திமசயும் எழுந்து
சபரு ைடமை வமாதி நடுவடமவ ைனல் அவித்து நடவாநின்ற ைாற்று எனவவ -
நான்குத்திக்குக்ைளிலும் (ஏைைாைத்திற்) கிளம்பிப் சபரியைடமைத் தாக்கி
அதன்நடுவிலுள்ள படபாமுைாக்னிமயத் தணித்துநடப்பசதாருைடுங்ைாற்றுப்
வபாை[மிைவும்உக்கிரமாை], பாண்டவர்தம் உடைம் வதாறும் ைமை முழுைவில்
விசயம் ைாட்டினான் - பாண்டவர்ைளுமடய உடம்புைளிசைல்ைாம் அம்புைள் பாய்ந்து
அழுந்தும்படி (தனது) விற்வபார்த்திறத்மதக் ைாட்டினான்;

சிறப்பாை அம்புைமளச் சசாரிந்தன சனன்பதாம். 'மருமத்திசனறிவவல்பாய்ந்த புண்ணி

ைாம் சபரும்புமையிற் ைனல் நுமைந்தாசைன," என்றதவனாடு 'ஏற்றிமடசவங்ைனல்
நுமைந்தசதன' என்பமதஒப்பிடுை: இது, வருத்தத்தின்வமல் வருத்தம் விமளதற்கு
உவமம. ஏறு என்பது- ஆயுதம்பாய்ந்த புண்ைாதமை 'வாவளறு',
'வவவைறு'என்பவற்றிலுங் ைாண்ை: அதன்வமல் இமட - ஏைனுருபு. ஓர் - அமச.
'தம்பியவராமரவர்' என்றும்பாடமுண்டு. ைடலினிமடயிவை யுள்ள சதாரு
சபண்குதிமரயின் முைத்தில் எப்சபாழுதும் தீ மூண்டுஎரிகிற சதன்றும், அது மமை
நீர்முதலியவற்றால் ைடல்நீர் மிைாதபடி அதமன உறிஞ்சிநிற்ப சதன்றும்
நூற்சைாள்மை.
 82.-சகபெவன்துரிபயாெெமெயும், இவன்பக்கத்ொர்
அவன்பக்கத்ொமரயும் னவல்லுெல்.

ென்கரத்தில் விற்றுணிய பவபறார் வில்லாற் சாபெவன்வலம்

புரிப்பூந்ொைபவந்ென்,
வன்கரத்து ைார்பகத்து முகத்துஞ்பசரமவவாளிகுளிப்பித்ொன்
ைற்றுைற்று,
முன்களத்து னளதிர்ந்துள்பளாரிருபசமெக்கு
முன்னெண்ணுந்திறலுமடபயார் மூண்டுமூண்டு,
பின்களத்மெச்பசாரியிொற் பரமவயாக்கிப் பிறங்கலுைாக்கிெர்
ைடிந்ெபிணங்களாபல.

(இ -ள்.) தன் ைரத்தில் வில் - தன் மையிலுள்ள வில், துணிய - (துரிவயாதனசனய்த

அம்பினால்) துணிபட, வவறு ஓர் வில்ைால் - வவசறாரு வில்மைக்சைாண்டு, சாவதவன்
- சைவதவன், வைம்புரி பூ தாமம் வவந்தன் - நஞ்சாவட்மடப்பூமாமைமயயுமடய
துரிவயாதனராசனது, வல் ைரத்தும் - வலியமைைளிலும், மார்பு அைத்தும் - மார்பிலும்,
முைத்தும் - முைத்திலும், வசர -ஒருவசர, மவ வாளி - கூரிய அம்புைமள, குளிப்பித்தான் -
முழுைச்சசய்தான்;மற்றும் மற்றும் - வமலும்வமலும், ைளத்துள் முன்எதிர்ந்துள்வளார் -
வபார்க்ைளத்தில் முற்பட்டு எதிர்த்துள்ளவர்ைளான, இரு வசமனக்கும் முன்எண்ணும்
திறல் உமடவயார் - இரண்டுவசமனைளிலும் முதன்மமயாய்எண்ைத்தக்ை
வல்ைமமயுமடய பாண்டவவசமனயார், மூண்டு மூண்டு -மிைஉக்கிரங்சைாண்டு, பின்
ைளத்மத - பின்னிடும்படியான சைௌரவவசமனயுள்ள இடத்மத, வசாரியினால் பரமவ
ஆக்கி - இரத்தப்சபருக்ைாற்ைடைாைச்சசய்து, மடிந்த பிைங்ைளால் பிறங்ைலும்
ஆக்கினர் - இறந்தஉடம்புைளால் மமைைமளயும் உண்டாக்கினார்ைள்;
பிறங்ைைாக்கினர் - மமைவபாைக் குவித்தன சரன்பதாம், முன்ைளம் - சைவதவன்
வசமன, பின்ைளம் - துரிவயாதனன் வசமன. (82)

83.-பிறர் பின்னிட,துரிபயாெென்ெம்பியர் வீைமெ

னயதிர்த்ெல்.
காந்துகெலுமிழ் சிெபவற்மகக்காந்ொரர் காவலொஞ்
சகுனியுந்ென்கனிட்டொெ,
பவந்ெனுைன்ெவனுடன் பல்பவந்ெபராடும் னவம்பமெக்மகப்
பலபகாடி பவழத்பொடும்,
ஏந்துெடம்புயச்சிகரி வீைன் றன்பொ டிகன்ைமலந்து னொமலந்
திரிந்ொரிவமர யல்லால்,
ஊர்ந்ெ ைணிப்பணிக்னகாடிபயானிமளஞர்மீள
னவான்பதின்ைரவனுடன் வந்துடற்றிொபர.

(இ -ள்.) ைாந்து - மூண்சடரிகிற, ைனல் - சநருப்மப, உமிழ் - சவளிப்படுத்துகிற, சினம் -

உக்கிரத்தன்மமமயயுமடய, வவல்-வமைவயந்திய, மை - மைமயயுமடய, ைாந்தாரர்
ைாவைன் ஆம் சகுனி யும் -ைாந்தாரவதசத்தார்க்கு அரசனானசகுனியும், தன்ைனிட்டன்
ஆன வவந்தனும் - அவனுக்குத் தம்பியான அரசனும், மன்னவனுடன் -
துரிவயாதனராசவனாடும், பல்வவந்தவராடும் - மற்றும் பை அரசர்ைளுடனும்,
சவம்பமன மை பை வைாடி வவைத்வதாடும் - சைாடிய பமனமரம்வபான்ற
துதிக்மைமயயுமடய அவநைவைாடி யாமனைளுடனும் கூடி, ஏந்து தட புயம் சிைரி
வீமன்தன்வனாடு இைல் மமைந்து - உயர்ந்தசபரிய மமைைள்வபாலுந்
வதாள்ைமளயுமடய வீமவசனவனாடு வபார்சசய்து, சதாமைந்து இரிந்தார் -
வதாற்றுஓடினார்ைள்; இவமர அல்ைால் - இவர்ைமளயன்றி மணி ஊர்ந்த
பணிசைாடிவயான் இமளஞர்ஒன்பதின்மர் - மணிமயயுமடய ஊர்ந்துசசல்லும்
பாம்பின் வடிமவ சயழுதிய அைகிய சைாடிமயயுமடய துரிவயாதனனது தம்பிமார்
ஒன்பதுவபர், மீள - மறுபடி, வந்து அவனுடன் உடற்றினார் - வந்துஅவ்வீமவனாடு
வபார் சசய்தார்ைள்; (எ - று.) துதிக்மைக்குப் பமனமரம் உவமம, திரண்டுஉருண்டு,
நீண்ட ைரிய சபரியவடிவிற்கு. புயச்சிைரி சயன உருவைம்வபாைக் கூறினும்,
சிைரிப்புயம் எனஉவமமயாக்கி யுமரத்தவை தகுதி, சதாடர்ச்சிவதான்றக் கூறாமமயின்,
சிைரீ -சிைரமுமடயது எனப் சபாருள். ஒன்பதின்மர் சபயர், அடுத்தைவியில் விளங்கும்.
'பணியணிக்சைாடிவயான்' என்றும் பாடம். (83)

84.-துரிபயாெென் ெம்பியர்ஒன்பதின்ைமர வீைன்

னகால்லுெல்.
பிறங்கியவுத்ெைனுெயபானுகீர்த்தினபலவன்ைன் னபலவீைன்
பிரபலொென்,
ைறங்கிளர் விக்கிரைவாகுசுசீலன்சீலன் வருனபயர்
னகானளான்பதின்ைர்வானிபலறத்,
திறங்னகாள் கசரெதுரகபொதி பகாடிபசரனவாருகணத்ெவியச்
சிமலகால்வாங்கிக்,
கறங்னகெபவ சூழ்வந்துனபாருொன் வீைன் கட்டாண்மைக்கிது
னபாருபளாகருதுங்காபல.

(இ -ள்.) பிறங்கிய -விளங்குகிற, உத்தமன் -, உதயபானு -, கீர்த்தி-, சபைவன்மன் -

பைவர்மா, சபைவீமன் - பைபீமன், பிரபைதானன் - ப்ரபைதாநன், மறம் கிளர் -
பராக்கிரமம்மிக்ை, விக்கிரமவாகு - விக்கிரமபாகு, சுசீைன் - ஸு சீைன், சீைன்-, வரு -
என்று சசால்ைப்பட்டு வருகிற, சபயர் - சபயமர, சைாள்-சைாண்ட, ஒன்பதின்மர் -
ஒன்பதுவபர், வானில் ஏற - வீரசுவர்க்ைத்திற் சசன்வறறும்படியாைவும், திறம் சைாள் -
வலிமமசைாண்ட, ைசரததுரை பதாதி - யாமன வதர் குதிமர ைாைாட்ைள், வைாடி -
வைாடிக்ைைக்ைானமவ, வசர-ஒருவசர, ஒரு ைைத்து அவிய - ஒருேைப்சபாழுதிவை
அழியும்படியாைவும், வீமன் -, சிமை ைால் வாங்கி - வில்மை வமளத்து, ைறங்கு என
சூழ் வந்து - ைாற்றாடி வபாைச் சுைன்றுவந்து, சபாருதான் - வபார் சசய்தான்;
ைருதுங்ைால் - ஆவைாசிக்குமிடத்து, ைட்டு ஆண்மமக்கு - (வீமனது) உறுதியான
வபார்த்திறமமக்கு, இது சபாருவளா - இங்ஙன் சபாருதது ஒருசபாருளாவவதா? (எ -
று.)

வீமனதுஅதிபைபராக்கிரமத்துக்கு இமவ ஒருசபாருளாைாஎன்றமதப்

சபாதுப்சபாருளாைவும்மற்றமதச்சிறப்புப் சபாருளாை வும்நிறுத்திக் கூறினதனால்,
வவற்றுப்சபாருள்மவப்பணி. ைஜரததுரைபதாதி- பன்மம விகுதிசபறாத
அஃறிமையும்மமத்சதாமை. சிமைைால்வாங்குதல் - வில்மைக்வைாடிைள்
வமளயச்சசய்தல். இனி, ைால் - உபசர்க்ைமுமாம். ைறங்கு - சுைல்வது.
(84)

85.-எஞ்சிநின்றதுரிபயாெென்ெம்பியரும் வீைொல் இறத்ெல்.

பாண்டவரில் வீைன்மகப்பமடயான்முன்ெம் பட்னடாழிந்பொ
னராழிந்பொர்கள்பலருங்கூடிக்,
காண்டமகய பகசரினவஞ்சாபைன்ொர் கண்ணிலான்ைெமலயரக்
களத்திலன்று,
மூண்டுனபரும்பணித்துவச முன்பொன்காண முமெந்ெைர்
னசய்ெவனியின் பைன்முடிகள் வீழத்,
தீண்டரியதிருபைனி பெரில்வீழச்பசணமடந்ொரரம்மபயர்கள்
சிந்மெவீழ.

(இ -ள்.) பாண்டவரில் - பாண்டவர்ைளுள், வீமன் - வீமவசனனது, மை- மையினாற்

பிரவயாகிக்ைப்பட்ட, பமடயால் - ஆயுதத்தால், முன்னம் பட்டுஒழிந்வதார் -
முன்புஇறந்சதாழிந்தவர்ைள், ஒழிந்வதார்ைள் - நீங்ைைாைவுள்ளவர்ைளான, ைாண்தமைய
சவம் வைசரிசாபம் அன்னார் - ைாணுதற்குத் தகுதியுள்ள உக்கிரத்தன்மமயுள்ள
சிங்ைக்குட்டிைமளப் வபான்றவர்ைளான, ைண்இைான் மதமையர் பைரும் .
பிறவிக்குருடனான திருதராட்டிரனது புத்திரர்ைள் [துரிவயாதனன் தம்பிமார்]
பைவபரும், கூடி- ஒருங்குவசர்ந்து, அ ைளத்தில் - அந்தப் வபார்க்ைளத்தில், அன்று -
அப்சபாழுது, மூண்டு சபரும் பணி துவசம் முன்வனான் ைாை - உக்கிரங்சைாண்டு
சபரிய பாம்புக்சைாடிமயயுமடய தங்ைள் தமமயனான துரிவயாதனன் பார்க்ை,
முமனந்து அமர் சசய்து - (வீமவனாடு) முயன்று வபார்சசய்து, அவனியின்வமல்
முடிைள் வீை - தமரயில் தங்ைள் தமைைள் விைவும்,தீண்டரிய திருவமனி வதரில் வீை -
சதாடுதற்கும் அருமமயான [மிக்ைவலிமமயுள்ள] அைகிய தங்ைள் உடம்பு வதர்ைளில்
விைவும், அரம்மபயர்ைள் சிந்மதவீை - வதவமாதர்ைளது மனம் தங்ைமள விரும்பவும்,
வசண் அமடந்தார் - வீரசுவர்க்ைஞ்வசர்ந்தார்ைள்; (எ - று.)

வபாரிலிறந்து வீரசுவர்க்ைஞ்வசர்பவமரத் வதவமாதர்மைத்தல் இயல்பாதலின்,

'வசைமடந்தார் அரம்மபயர்ைள்சிந்மதவீை' என்றார். வீழ்தல் என்பது -
விரும்புதசைன்னும் சபாருளதாதமை "தாம்வீழ்வார் சமன்வறாட்டுயிலின்" என்ற
திருக்குறளிலுங் ைாண்ை. இனி, சிந்மத வீை - மனம்தம்மிடத்துப் பதிந்தழுந்த
என்னலுமாம். ைாண்டரிய என்றும் பாடம். தீண்டு-முதனிமைத் சதாழிற்சபயர். சாபம்
என்று குட்டிக்குப்சபயர்; இது - இளமமப்சபயராவசதாருவடசசால் என்று அறியாது,
சவம்சாபம் வைசரி அன்னார் என சமாழிமாற்றி, சைாடிய வில்மையுமடய சிங்ைம்
வபான்றவர்ைள் என்று நலிந்து சபாருள் சைாண்டு இடர்ப்படுவாருமுளர். வசண் -
வானம்: சுவர்க்ைத்துக்கு இடவாகுசபயர். (85)

86.-அெொற் பசாகித்ெதுரிபயாெெனுக்குச் சகுனி

மெரியங்கூறல்.

ெெக்கிமளபயார்னொண்ணூற்னறான்பதின்ைர்ொமுஞ் சயவீைன்
சரத்ொலுந் ெண்டிொலுங்,
கெக்குடிலிற் குடிபயறக்கண்டுகண்டு மகபசாரனைய்பசாரக்
கண்ணீர்பசார,
எெக்குறுதியுமரத்ெவர் ெம்முமரபகளாைனலன்னசய்பெனெெப்
னபாருளுமிழந்பெனென்று,
ைெக்கவமலயுறுைன்ென் றன்மெ பொக்கி ைாைனுைற்னறாரு
பகாடிைாற்றஞ்னசான்ொன்.

(இ -ள்.) தனக்கு இமளவயார் சதாண்ணூற்சறான்பதின்மர் தாமும் - தனது தம்பிைள்

சதாண்ணூற்சறான்பது வபரும், சயவீமன் - சவற்றிமயயுமடயவீமனது, சரத்தாலும் -
அம்புைளாலும், தண்டினாலும் - ைமதயினாலும், ைனம் குடிலில் குடி ஏற -
வமைங்ைளுக்குவமலுள்ளதான வீரசுவர்க்ைத்திற்சசன்றுவசர, ைண்டு ைண்டு - பார்த்துப்
பார்த்து, (அதனால்) மைவசார - மைைள் வசார்வமடயவும், சமய் வசார - உடம்பு
வசார்வமடயவும், ைண் நீர் வசார - ைண்ணீர்வழியவும், 'எனக்கு உறுதி உமரத்தவர்தம்
உமர வைளாமல் - எனக்கு நன்சமாழி கூறினவர்ைளது வார்த்மதமயக்வைட்டு அதன்படி
நடவாமல், என் சசய்வதன் - என்ன ைாரியஞ்சசய்வதன்? எ சபாருளும் இைந்வதன் -
எல்ைாப்சபாருள்ைமளயும் இைந்துவிட்வடவன,' என்று- என்று ைழிவிரக்ைங்சைாண்டு,
மனம் ைவமை உறும் - மனத்திற் ைவமையமடந்த, மன்னன் தன்மன வநாக்கி -
துரிவயாதனராசமனப் பார்த்து, மாமனும் - மாமனான சகுனியும், மற்று-பின்பு,
ஒருவைாடி மாற்றம் சசான்னான் - ஒருவைாடி வார்த்மதைமள (த்வதறுதைாை)க்
கூறுபவனானான்; (எ - று.)- அவற்றில் இரண்சடான்மற அடுத்த ைவிைளிற்
ைாட்டுகிறார்.

வமலுைகிலுள்ள தங்குமிட சமன்ற சபாருமள 'ைனக்குடில்' என்ற சசால்ைால்

விளக்கினார்; (வீரசுவர்க்ைத்துப்) சபான்மயமான குடிமச என்றலும் ஒன்று.
உறுதியுமரத்தவர் - வீடுமன் துவராைன் விதுரன் ைண்ைன் முதலிவயார் பற்பைர்.
ஒன்பது + பத்து - சதாண்ணூறு: "ஒன்பதசனாடு பத்தும்" என்னுஞ் சூத்திர விதி.
(86)

வவறு.

87.-இதுவும், அடுத்ெ கவியும்- சகுனி துரிபயாெெனுக்குத்

மெரியங் கூறுெல்.

அருகு சாமய பபால்வாழு ைனுசர்யாரும் வாபெற

உருகி ைாழ்கி நீபசாக முறினுமீள வாரார்கள்
ைருக வாழி பகள் பபாரின்ைடிவு றாெ பூபாலர்
முருக பவமள பயபபால்வர் முரணறாெ கூர்பவபலாய்.

மூன்று ைவிைள் - ஒருசதாடர்.

(இ - ள்.) அருகு - (உனது) அருகிவை, சாமய வபால் - நிைல் வபாை, வாழும் -

பிரியாதுவாழ்ந்திருந்த, அனுசர் யாரும் - தம்பிமா சரல்வைாரும், வான் ஏற -
வீரசுவர்க்ைத்திற்குச் சசல்ை, (அதனால்), நீ உருகி மாழ்கி வசாைம் உறினும் -
நீமனமுருகிமயங்கி விசனப்பட்டாலும், மீள வாரார்ைள் - (இறந்த அவர்ைள்) மறுபடி
திரும்பிவர மாட்டார்ைள்; மருை - மருமைவன! வாழி - வாழ்வாயாை; வைள் - (யான்
சசால்லும் வார்த்மதமயக்) வைட்டு நடப்பாயாை; முரண் அறாத கூர்வவவைாய் -
வலிமமநீங்ைாத கூரியவவைாயுதத்மத யுமடயவவன! வபாரில்மடிவுறாத பூபாைர் -
யுத்தத்தில் (இறந்தவர் வபாை) இறவாமலுள்ள அரசர்ைள், முருை வவமளவய வபால்வர் -
(பைபராக்கிரமங்ைளிற்) குமாரக்ைடவுமளவய வபால்வார்ைள்; (எ - று.)
முன்னிரண்டடி - "ஆண்டாண்டுவதாறு மழுதுபுரண்டாலும், மாண்டார் வருவவரா
மாநிைத்தீர் - வவண்டா" என்ற உைைவியல்மபயும், பின்னிரண்டடி- எஞ்சியுள்ள
அரசர்ைளது பமையழிக்கும் வன்மமமயயுங்கூறியன. 'வாழி' என மாமன் மருமைமன
வாழ்த்தினான். வவள் என்ற சசால் - விரும்பப்படுபவ சனன்று சபாருள்படும்;
அைகியவசனன்று ைருத்து. ைாமவவமளவிைக்குதற்கு, 'முருைவவள்' என்றார். முருகு -
அைகு இளமம சதய்வத்தன்மம; அவற்மறயுமடயவன் முருைன்.

இதுமுதற் பதிசனாரு ைவிைள் - முதற்சீரும் நான்ைாஞ்சீரும் புளிமாச்சீர்ைளும்,

இரண்டாஞ்சீரும் ஐந்தாஞ் சீரும்வதமாச்சீர்ைளும், மூன்றாஞ்சீரும் ஆறாஞ்சீரும்
வதமாங்ைாய்ச்சீர்ைளுமாகிய ைழிசநடிைடி நான்கு சைாண்ட அறுசீராசிரியச்சந்த
விருத்தங்ைள். தனன தான தானான தனன தானதானான - என்பதுஇவற்றிற்குச் சந்தக்
குழிப்பாம். (87)

88. கிருெொைொல்பவெகிருபொதிபயாராெ
நிருபர்பசமெசூழ்பபாெநிமிரபவாடிைாறாது
னபாருதுசீறிபைன்பைாதுபுலியிபெறுபபால்வாமர
முரசபகதுபவாபடாடமுரணுபபாரின்மூள்பவாபை.

(இ -ள்.) கிருத நாமன் - கிருதவர்மா சவன்னும் சபயருமடயவனும், நால் வவத

கிருபன் - நான்குவவதங்ைமளயும் அறிந்த கிருபாசார்யனும், ஆதிவயார் ஆன -
முதலிவயாராகிய, நிருபர் - அரசர்ைளும், வசமன - வசமனைளும், சூழ் வபாத -
சூழ்ந்துவர, (நாம்), நிமிர ஓடி - சநருங்ைச் சசன்று, மாறாது சபாருது - இமடவிடாமற்
வபார் சசய்து,- சீறி வமல் வமாது புலியின் ஏறு வபால்வாமர - வைாபங்சைாண்டு
பிறர்வமல் தாக்குகிற ஆண்புலிவபால்பவரான பமைவர்ைமள, முரச வைதுவவாடு ஓட -
முரசக்சைாடிமயயுமடய யுதிட்டிரனுடவன ஓடிப்வபாம்படி, முரணு - வலிமமயாைச்
சசய்கிற, வபாரில் - வபார்த்சதாழிலில், மூள்வவாவம - முயல்வவாவம; (எ - று.)

ஈற்றுஏைாரம் - வதற்றவமையால், வலியப்வபார்சதாடங்கிச் சசய்து,

பமைவமரவயாட்டுதல் எளிசதன்ற ைருத்மதக்ைாட்டும். முரசவைது -
வவற்றுமமத்சதாமையன்சமாழி. (88)
 89.- சகுனி வீைமெனயதிர்க்க, வீைன் பெரினின்று இழிெல்.

எெைகீபன்வாடாைலினியவாய்மைபயகூறி
அனிகராசிபயாபடகியைரில்வீைன் பைன் பைாெ
முமெனகாள் வீைொைாறு முறுவல்வாணிலாவீச
ைெனிபலாடுபெர்ைாறிவலினகாள்பாரிலாொபெ.

(இ -ள்.) என - என்று, மகீபன் வாடாமல் - துரிவயாதனராசன் வாட்டசமாழியும்படி,

இனிய வாய்மமவய கூறி - இனிமமயான வார்த்மதைமளவய சசால்லி, (சகுனி).
அனிைம் ராசிவயாடு ஏகி- வசமனத்சதாகுதியுடவன சசன்று, அமரில் - வபார்க்ைளத்தில்,
வீமன் வமல் வமாத -வீமன்மீது தாக்ை,- முமன சைாள் வீமன்- உக்கிரங் சைாண்ட
வீமன,்ி்- முறுவல் வாள் நிைா வீச - (தனது) புன்சிரிப்பு ஒளிமயயுமடய
சந்திரைாந்திவபான்ற ைாந்திமய சவளிவீச,-ஆம் ஆறு - சமயத்துக்கு ஏற்றபடி, மனனில்
ஓடு வதர்மாறி வலி சைாள்பாரில் ஆனான் - மனம்வபாை விமரந்து சசல்லுகிற
வதமரவிட்டு வலிமமசைாண்ட தமரயில் இறங்கினான்; (எ - று.)

வில்முதலிய பமடக்ைைங்ைமளக் சைாண்டன்றித் தன்மைவலிமம

சைாண்வடவபார்சசய்து விமரவிற் பமையழிக்ைக் ைருதினனாதைால், அதற்கு
ஏற்குமாறு வதரினின்று நிைத்திற் குதித்தனசனன்பார், 'ஆமாறு வதர்மாறிப்
பாரிைானான்' என்றார். சிரிக்குங்ைாைத்துப் பற்ைளின் சவள்சளாளி
சவளித்வதான்றுதமை 'முறுவல்வாணிைா வீச' என்றது, நிமனத்த மாத்திரத்தில்மனம்
எவ்வளவுதூரத்திலுள்ள சபாருளினிடத்துஞ்சசன்று வசர்தைால்,மவனாவவைம்
எல்ைாவவைத்தினுஞ் சிறந்த உவமமயாம். வாய்மம சயன்பதில்,வாய் என்பது -
சசால்லுக்குக் ைருவியாகுசபயராம்; அதன்வமல் 'மம' விகுதி -வவறு
சபாருளுைர்த்தாமமயால், பகுதிப்சபாருள்விகுதியாம். அமர் -வபார்க்ைளம்:
தானியாகுசபயர். (89)

90.- சகுனியின் பசமெவீைொல் அழிெல்.

ெரணிொழுைாபபாதுசகுனிபசமெவாபெற
முரணுவாகுவான்பைாதி முடுகுநீள்கொபாணி
அரணியாகபவபயெலடவியாெொனீடும்
இரணபூமிைால்யாமெயிரெம்வாசிகாலாபள.

(இ -ள்.) தரணி தாழும் ஆ(று) - பூமி குழிபடும்படி, வபாது - திரண்டுவருகிற,

சகுனிவசமன - சகுனியின்வசமன, வான்ஏற-இறந்து வீரசுவர்க்ைஞ்வசரும்படி, முரணு
வாகுவால் வமாதி - வலிமமசைாண்ட வதாள்ைளால் தாக்கி, முடுகும் -
சநருங்கிச்சசல்லுகிற, நீள் ைதாபாணி - நிண்ட ைமதமயக் மையிலுமடயவீமன், அரணி
ஆை - தீக்ைமடவைால்வபால்ஆை,-நீடும் இரணிபூமி - நீண்டவபார்க்ைளத்திலுள்ள, மால்
யாமன இரதம் வாசி ைாைாள்- சபரிய யாமனைளும் வதர்ைளும் குதிமரைளும்
ைாைாள்ைளுமாகியஎதிர்ச்வசமன, ஏனல் அடவி ஆனது - திமனைாடுவபாைாயிற்று; (எ -
று.)-ஆல் - ஈ.ற்றமச. மமைச்சாரல்ைளிலுள்ள ைாடுைளில் சிைமரங்ைள் உராய்தைால்
உண்டாகும் சநருப்பிற் பட்டுத் திமனக்சைால்மை எளிதில் அழிதல் வபாை, வீமன்
மைப்பட்டுப்பமைச்வசமன எளிதில் அழிந்த சதன்பதாம். வபாதுசகுனிவசமன,
நீள்ைதாபாணி-விமனத்சதாமைைள். ைதாபாணி-வவற்றுமமத்சதாமையன்சமாழி.
உருவைவணி. (90)

91.- சகுனி மீளவும்துரிபயாெெனுக்குத் துணிவுகூறல்.

அலகில்பவமலபபால்பசமெயதிபொவிபபாைாறு
பலருைாகிபைன்பைாதுபமடஞர்சாயபவொமும்
இலகுவாளம்பவபெமினயவருபைவுபவைாக
ெமலவபகனளொவீரசகுனிகூறிொன் மீள.

இதுவும், அடுத்த ைவியும் - குளைம்.

(இ -ள்.) 'அைகு இல் - அளவில்ைாத, வவமை வபால் - ைடல் வபான்ற, வசமன - (நமது)
வசமனக்கு, அதிபன்-தமைவனயிருந்த சல்லியனது, ஆவி - உயிர், வபாம் ஆறு-
நீங்கும்படி, பைரும் ஆகி-பைரும் ஒருங்குதிரண்டு,வமல் வமாது - வமவை தாக்கின,
பமடஞர் - (எதிர்ப்பக்ைத்து) வீரர்ைள், சாய -அழிந்திடும்படி, நாமும் எவரும்-
நாசமல்வைாரும் (ஒருங்குவசர்ந்து), இைகு-விளங்குகிற, வாளம்-வாளாயுதத்மதயும்,
வவல் - வவைாயுதத்மதயும், வநமி -சக்ைரத்மதயும், ஏவுவவம் ஆை - (அவர்ைள்வமற்)
சசலுத்துவவாமாை; தமைவ -தமைவவன! வைள் - (யான் சசான்னமதக்) வைட்பாய்;'
எனா - என்று,(துரிவயாதனமனவநாக்கி), வீரசகுனி-வீரனாகிய சகுனி, மீள கூறினான்-
மீண்டும்உறுதி கூறினான்; (எ - று.)

ைாமையிற் வபார்சதாடங்கியசபாழுது நம்மினும்சதாமையிற் குமற பட்டிருந்த

எதிர்ப்பக்ைத்தார் பின்பு ஒருங்கு வசர்ந்து சபாருததனாைாகிய ஒற்றுமமவலியால்
நம்மம சவன்றிட்டார்ை ளாதைால், இப்சபாழுது சதாமைகுமறந்துள்ள நாமும்
அவ்வழிமய அனுசரித்து ஒருங்குதிரண்டு சபாருதால் அவர்ைமள சவன்றிடைா
சமன்று, சகுனி, துரிவயாதனனுக்குத் மதரியங்கூறினாசனன்றவாறு.
கூறினான்மூளஎன்றும் பாடம். (91)

92.- சகுனிமய னயதிர்த்ெசகபெவன்பைல் துரிபயாெென்

பவபலவுெல்.

விரகறாெசூொடுவிடமலமீதுசாபெவன்
இரெபைவிபயார்வாளினயழில்னகாண்ைார்பிபலவாமுன்
ைருகொெபூபாலன்ைதினகாண்ஞானிபூண்ைார்பில்
உருவவீசிொன்ைாைனுெவியானவார்கூர்பவபல.

(இ -ள்.) விரகு அறாத - வஞ்சமன நீங்ைாத, சூது ஆடு விடமை மீது -சூதாடுதலில்
வீரனான சகுனியின்வமல், சாவதவன் - சைவதவன், இரதம் ஏவி -(தனது) வதமரச்
சசலுத்தி, எழில் சைாள்மார்பில் - அைகுசைாண்ட (அவனது)மார்பிவை, ஓர்வாளி
ஏவாமுன் - ஓரம்புசதாடுத்தற்குமுன்வன,- மருைன் ஆனபூபாைன் - (அந்தச்சகுனியின்)
மருமைனான துரிவயாதனராசன், மாமன் உதவி ஆ - தன்மாமனானசகுனிக்குச்சைாயமாை
(வந்து), மதி சைாள் ஞானி பூண் மார்பில் - (யாவரும்) மதித்தமைக்சைாண்ட
தத்துவஞானமுமடயவனான சைவதவனது ஆபரைங்ைமளயணிந்த மார்பிவை, உருவ -
ஊடுருவிச்சசல்லும்படி, ஒர் கூர் வவல் வீசினான்-கூரியசதாரு வவைாயுதத்மத
சயறிந்தான்; (எ - று.)

'விரைறாத' என்றது, விடமைக்கு அமடசமாழி; சூதுக்குந் தகும். எழில் -வளர்ச்சியுமாம்.

(92)
 93.- அதுகண்டு வீைன்துரிபயாெென்பைல்
அம்புனொடுத்ெல்.

எதிரிலாெபொளாண்மையிளவபறரின் பைல்வீழ
உெவியாகபவபலவுமுலகுகாவலான்ைார்பின்
முதுகிபலாடபவநூறுமுழுகபவவிொன்வாளி
அெலபூமியூடாழியமுெைாரும்வாயாபெ.

(இ -ள்.) எதிர் இைாத - ஈடில்ைாத, வதாள் ஆண்மம-புயவலிமமமய யுமடய, இளவவல்

(சைவதவனான தனது) தம்பி, வதரின்வமல் வீை - (மூர்ச்சித்துத்) வதர்வமல் விை,-
(அங்ஙனம்விழும்படி), உதவி ஆை வவல் ஏவும்- (சகுனிக்குச்) சைாயமாை
வவற்பமடமய சயறிந்த, உைகு ைாவைான்- நிைவுைைாள்பவனான துரிவயாதனராசனது,
மார்பில்-மார்பிவை,- ஆழி அமுதம் அதை பூமியூடு ஆரும் வாயான் - பாற் ைடலினின்று
வதான்றிய வதவாமிருதத்மதப் பாதாளவைாைத்திவை (சசன்று) பருகிய வாமயயுமடய
வீமன்,-முதுகில் ஓட - (ஊடுருவி) முதுகுவழியிவைசசல்லும்படியும், முழுை - மதத்து
அழுந்தும்படியும், நூறு வாளி ஏவினான் - நூறு அம்புைமளச் சசலுத்தினான்; (எ - று.)

சகுனிக்குப் பரிந்துவந்து துரிவயாதனன் சைவதவன்வமல் வவசைறிந்ததனால் அவன்

மூர்ச்சித்துத் வதரில்விை, அதுைண்டு பரிந்துசசன்று வீமன் துரிவயாதனன்வமற் பை
அம்புசதாடுத்தன சனன்பதாம். எதிர் - ஈடும், எதிரியும். அதைபூமி - அதைமாகிய
உைைசமன இருசபயசராட்டு.

நான்ைாமடியிற் குறித்த ைமத:- பாண்டவரிடத்து இளமமப்

பருவத்திவைவயபங்ைாளிக்ைாய்ச்சல்சைாண்ட துரிவயாதனன் மிக்ைபைசாலியான
வீமனிடத்துஅதிை விவராதங்சைாண்டு அவமனக் சைால்லும்சபாருட்டுச் சகுனி
முதைானாவராடு ஆவைாசித்து ஒருநாள் வீமனுக்கு விருந்துசசய்விப்பசதன்று வியாசம்
மவத்துச் சமமயற்ைாரமரக்சைாண்டு மிக்ை விஷங்ைைந்த உைமவக் சைாடுத்து
உண்பித்து அதனால்மயங்கியிருக்கிற சமயத்தில் அவமனக் ையிற்றால்ைட்டிக்
ைங்மைநீரிவை வபாைட்டுவிட, அதில் வீழ்ந்து பிைத்துவாரவழியாய்ப் பாதாளஞ்வசர்ந்த
அவ்வீமமன அங்குள்ள சிறுநாைங்ைள் ைடிக்ை, முந்தினவிஷம் இவ்விஷத்தால்
நீங்கினவளவிவை, ையிற்றுக் ைட்மடயும் சமய்வலியால்துணித்திட்ட அவனுக்கு,
வாயுகுமாரசனன்ற அபிமானத்வதாடு வாசுகி மிை உபசரித்து ஆங்குள்ள அமிருதைை
சங்ைளிற்சிைவற்மற யுண்பிக்ை, வீமன் உண்டு அதனால் முன்னினும் மிக்ை
வலிமமசைாண்டு மீண்டன சனன்பதாம். (93)

94.-வீைன்பைல் பவபலவியஅசுவத்ொைமெச் பசாழன்

ொக்குெல்.

சைரில்வீைபெபவாடுெமலவன்வீழபவபூமி
அைரொெொைானவாரயிமலவீைன்பைபலவ
எைர்களாவிபபால்வானொடிகல்னசயாைலீசாெ
குைரொவிபபாைாறுகுமடதுொனைொவீரன்.

இதுவும், அடுத்த ைவியும் - குளைம்.

(இ -ள்.) சமரில் - வபார்க்ைளத்திவை, வீமன் ஏவவாடு - வீமன் பிரவயாகித்த

பாைங்ைளுடவன, தமைவன் - முதல்வனான துரிவயாதனன், வீை- கீழ் விழுந்திட,
(அதுைண்டு), பூமி அமரன் ஆன தாமா - பூவதவனாகிய[அந்தைனான] அசுவத்தாமா, ஒர்
அயிமை - ஒருவவைாயுதத்மத, வீமன்வமல்-,ஏவ - சசலுத்த, (அதுைண்டு), 'எமர்ைள்
ஆவி வபால்வாசனாடு இைல்சசயாமல் - எமக்சைல்ைாம் உயிர்வபால்பவனாகிய
துரிவயாதனனுடன் வபார்சசய்யாமல், ஈசான குமரன் ஆவி வபாம் ஆறு - சிவ
குமாரனானஅசுவத்தாமனதுஉயிர் நீங்கும்படி, நாம்குமடதும் - நாம்
(அவமனஅம்புைளால்) துமளப்வபாம்', எனா - என்று சசால்லிக்சைாண்டு, வீரன் -
வீரனான வசாைன், (எ - று.)-இக்ைவியில், 'வீரன்' என்றமத, அடுத்த ைவியில்வரும்
'மனுகுவைசன்' என்பதற்கு அமடசமாழியாக்கி, என்று சசால்லிப்வபார்சசய்த
வீரனான வசாைனது வில்வலிமம கூறசவாண்ைாதசதன்று முடிவுைாண்ை.

நம்மமப்வபாை அரசகுைத்திற்பிறந்தவ சனன்ற அபிமானத்தால் வசாைன் வீமனம்பால்

விழுந்துகிடக்கிற துரிவயாதனன்வமற்பரிவுசைாண்டு, அவன்வமல் அடுத்துப்
சபாருதமை விைக்கி, 'வபாருக்குத் தகுதியில்ைாத அந்தைனாய் உறவுமுமறயில்ைாத
அயைானுமாயுள்ள அசுவத்தாமமன அழிப்வபாம்' என்றான்.
பூமியில் வதவர்வபாைச்சிறப்புறுதைால் அந்தைர் பூசுரசரனப்படுதல்
பற்றி,'பூமியமரனான தாமா' என்றார். தாமா - முதற்குமறயாகிய சபயர். (94)

95. ெனுவின்பவெநூல்வாசிெெயொெொைாமவ
முமெனகாண்ைார்பின்வாய்மூழ்கி முதுகிபலாடபவபயழு
விமெனகாள்வாளிபைபலவிவிெைொகபவபபார்னசய்
ைனுகுபலசனீள்சாபவலிமைகூறவாராபெ.

(இ -ள்.) தனுவின் வவதம் - தனுர்வவதமாகிய வில்வித்மதமயயும், நூல்- மற்மறய

நூல்ைமளயும் அறிந்த, வாசி தனயன் ஆனதாமாமவ - குதிமரயினிடம் பிறந்த
குமாரனான அசுவத்தாமமன, முமன சைாள் மார்பின்வாய் மூழ்கி - வலிமமசைாண்ட
மார்பிவை அழுந்தி, முதுகில் ஓட- ஊடுருவி முதுகுவழிவய வயாடும்படி, விமனசைாள்
ஏழு வாளி - வபார்த்சதாழிமைக்சைாண்ட ஏழு அம்புைமள, வமல் ஏவி - அவன்வமற்
சசலுத்தி, விதமது ஆைவவ வபார் சசய் - பைவமையாை எதிர்த்துப்வபார் சசய்த,
மனுகுை ஈசன் - மனுவின்குைத்துக்குத் தமைவனான வசாைனது, நீள்- நீண்ட, சாபம் -
வில்லினது, வலிமம-, கூற வாராது - (யார்க்கும்) சசால்ைமுடியாது; (எ - று.)

தநுர்வவதமாவது - பமைசவல்லுதற்குரியபமடக்ைைங்ைளிற் பயிலும் வமைமயயும்,

அஸ்திரசஸ்திரங்ைமளப் பிரவயாகிக்கும்வமை முதலியவற்மறயும் அறிவிக்கும் நூல்;
இங்வை, நூல் என்றது, மற்மறய வவதசாஸ்திரங்ைமள. வசாைன் சூரியகுைத்து
மனுசக்ைரவர்த்தியின் மரபில் உதித்தவனாதைால், 'மனுகுவைசன்' எனப்பட்டான்.
பதிவனைாம்வபார்ச்சருக்ைத்திலும் "மனுகுைவசாைன்" என்றமமைாண்ை. இங்ஙனம்
ஒருவசாைராசன் பாண்டவர்க்குத் துமைவந்து பதிசனட்டாநாட்வபாரளவும்
இறவாதிருந்து பமைசவன்று உதவியமம "தாங்ைள் பாரதமுடிப்பளவு நின்று
தருமன்தன் ைடற்பமடதனக் குதவிசசய்தவவனும்" என்று ைலிங்ைத்துப்பரணியிலும்
புைைப்பட்டவாறு உைர்ை. (95)

96.-கிருபன் பசாழனுக்குத்பொற்க, சகுனி பபாருக்கு மீளல்.

ைருகன்வீழபவசாபைமறவலானுைார்ைாமல
விருெபொடுபபாராடினவரிநிடாவிடாபொட
அருகுசூழுைாசூரரமடயபவாடபவாடாது
திருகிொெராபவறுதிகழ்பொமகயான்ைாைன்.

(இ -ள்.) மருைன் - (தனது) மருமைனாகிய அசுவத்தாமன், வீை - (வசாைசனய்த

அம்புைளால் மூர்ச்சித்துக்) கீவைவிழுந்திட, (அதுைண்டு), சாபம் மமறவைானும் -
வில்சதாழிலிலும் வவதங்ைளிலும் வல்ைவனான கிருபனும், ஆர் மாமை விருதவனாடு
வபார் ஆடி - ஆத்திப்பூமாமைமயயுமடய வீரனானவசாைனுடவன
எதிர்த்துப்வபார்சசய்து, சவரிந் இடா விடாது ஓட - முதுகுசைாடுத்து இமடவிடாது
ஓடிச்சசல்ை, (அதனால்), அருகு சூழும் மா சூரர்அமடய ஓட - அருகிற்சூழ்ந்துள்ள
சிறந்த வீரர்ைசளல்வைாரும் ஓடிச்சசல்ை,(அப்சபாழுது), அரா ஏறு திைழ் பதாமையான்
மாமன் - பாம்பின் வடிவம்ஏறிவிளங்குகிற சைாடிமயயுமடய துரிவயாதனனது
மாமனாகிய சகுனி, ஓடாதுதிருகினான் - தான் ஓடாமல் (வபாருக்கு) மீண்டான்; (எ - று.)
மரத்தின் சபயர் - இங்வை, அதன் பூவுக்கு முதைாகுசபயர். வசாைனுக்கு ஆத்திமாமை
அமடயாளப் பூமாமையாதைால் 'ஆர்மாமை விருதன்' என்றார்; விருது - அமடயாளம்.
அருகு - அசுவத்தாமன், கிருபன் என்னும் இவர்ைளினருகில். வசாைனுக்கு முன்
எதிர்ப்பக்ைத்து வீரர் பைரும் நிற்ைமாட்டாமல் ஓடிப்வபானமத வமல் 106-ஆங்
ைவியிலும் "மதசவங்ையப் வபார்வளவற்கு முதுகு தந்த, விதமண்டலீைர் புலிைண்ட
மிருைசமாப்பார்" எனக்கூறுமாறு ைாண்ை. ()

97.-சகபெவன் சகுனிபைல்பவனலறிெல்.

சகுனியாவிபபாைாறுசபெவாய்மைபகாடாைன்
ைகிபபெவுபவல்பபாலவழுவுறாைன்பைபலாட
உகமவபயாடுைாைாயனுெவுகூரநீள்பவமல
இகனலாபடவிொன்வீைனிளவலாெபபார்மீளி.

(இ -ள்.) வீமன் இளவல் ஆன வபார் மீளி - வீமனது தம்பியான வபாரில் வலிய

சைவதவன்,- சகுனி ஆவி வபாம் ஆறு - சகுனியின் உயிர் நீங்கும்படி, சபதம் வாய்மம
வைாடாமல் - (தான் முன்பு கூறியுள்ள) சபதவார்த்மத தவறாமல்,- மகிபன் ஏவு வவல்
வபாை வழுவுறாமல்-(கீழ்த்) துரிவயாதனராசன் (தன்வமல்) எறிந்த வவைாயுதம்வபாைக்
சைால்லுதல் தவறாமல், வமல் ஓட - வமவை விமரந்து பாயும்படி, உைமவவயாடு மா
மாயன்உதவு கூர நீள் வவமை - மகிழ்ச்சியுடவன சிறந்த ைண்ைன்
(தனக்குக்)சைாடுத்தசதாரு கூர்மமயுமடய நீண்ட வவைாயுதத்மத, இைசைாடு
ஏவினான் -வலிமமவயாடு சசலுத்தினான்; (எ - று.) (கீழ்92, 93 - ைவிைளிற் கூறியபடி)
சகுனிக்குப் பரிந்துவந்த துரிவயாதனன் சைவதவன் வமல் எறிந்த வவல் அவனுக்கு
மூர்ச்மச மாத்திரத்மத விமளத்துக் சைால்ைாதுவிட்டமமவபாை, இப்சபாழுது
சைவதவன்சகுனிவமசைறியும் வவல் அவமனக் சைால்ைாமல் விடுதலில்மை
சயன்பது,'மகிபவனவு வவல்வபாை வழுவுறாமல் வமவைாட' என்பதனால்
விளக்ைப்பட்டது. உைமவ - உைத்தல்: சதாழிற்சபயர்: உை - பகுதி, மவ - விகுதி.
திசரௌபதிமயத் துகிலுரிந்த ைாைத்தில் சைவதவன் தான் சகுனிமயக் சைால்வதாைச்
சபதஞ்சசய்துள்ளதனால் அமதத் தவறாது நிமறவவற்றுமாறு
வவசைறிந்தனசனன்பார், 'சபதவாய்மமவைாடாமல்' என்றார். "சகுனிதமன
யிமமப்சபாழுதிற் சாவதவன் துணித்திடுவவன் சமரிசைன்றான்" எனக் கீழ்ச்
சூதுவபார்ச்சருக்ைத்தில் வந்தமம யுைர்ை. (97)

வவறு.

98.-சகுனி யிறந்ெெொல்பபானராழிந்து துரிபயாெென்

கலங்கல்.

ொவிய னவம்பரி ைாவிர ெத்திமடசாபெவன்

ஏவிய பவனலாடு னசௌபல ராசனிறந்ொனென்று
ஓவிய னெங்கணும் னவஞ்சைர்பார்முழு துமடயானும்
ஆவி யழிந்ெவு டம்னபெவன்மை யழிந்ொபெ.

(இ -ள்.) சாவதவன் ஏவிய வவசைாடு - சைவதவன் எறிந்த வவைாயுதத்துடவன,

சசௌபைராசன் - சகுனி, தாவிய சவம் பரி மா இரதத்திமட- தாவிச்சசல்லும்
வவைமுள்ள குதிமரைள் பூட்டிய வதரிவை, இறந்தான் -,என்று - என்ற ைாரைத்தால்,
எங்ைணும் - எவ்விடத்தும், சவம் சமர் -சைாடிய வபார், ஓவியது - ஒழிந்தது: பார் முழுது
உமடயானும் - பூமிமுழுவமதயுந் தன்தாைக்சைாண்டு ஆளுகிறதுரிவயாதனனும், ஆவி
அழிந்தஉடம்பு என - உயிர்நீங்கிய உடல்வபாை, வன்மம அழிந்தான் -
வலிமமசைட்டான்; (எ - று.)

வவசைாடுஇறந்தான் - வவல்பட்டமாத்திரத்தில், அதவனாடுகீழ் விழுந்து

இறந்தாசனன்ை. இனி, 'வவசைாடு' என்றதிலுள்ள 'ஒடு' என்னும் மூன்றனுருமபக்
ைருவிப்சபாருளில் வந்தசதனக்சைாண்டு, வவலினால் என்று உமரப்பினும் அமமயும்.
நான்ைாமடியிற்கூறிய உவமமயால், உடம்பு சதாழில்சசய்தற்கு உயிர்
இன்றியமமயாச்சிறப்பினதாயிருத்தல் வபாைத் துரிவயாதனனது
சசய்மைைளுக்சைல்ைாம் சகுனிவய மூைைாரைசமன்பது நன்குவிளங்கும்.

இதுமுதல் ஆறு ைவிைள் - ஈற்றுச்சீசரான்று மாங்ைாய்ச்சீரும்' மற்மறநான்கும்

விளச்சீர்ைளுமாகிய சநடிைடி நான்குசைாண்ட ைலித்துமறைள்; ைாப்பியக்ைலித்துமற:
விருத்தக்ைலித்துமற சயன்பதும் இது. (98)

99.-துரிபயாெென்நிமலகலங்குெல்

தும்பியில்வாசியினீடிரெத்தினலார்துமணயின்றிப்
பம்பியபசமெயழிந்துவரும்படிபாராொன்
ெம்பியர்யாவருைாதுலனும்பலெைரும்பபாய்
அம்பியிழந்ெனபருங்கடல்வாணரிெலைந்ொன்.

(இ -ள்.) தும்பியில் - யாமனைளிலும், வாசியில் - குதிமரைளிலும், நீடுஇரதத்தில்-

உயர்ந்தவதர்ைளிலும், ஒர் துமை இன்றி - (தனக்குத்) துமையாவதுஒன்றுமில்ைாமல்,
பம்பிய வசமன அழிந்து வரும்படி - நிமறந்த (தனது)வசமன அழிந்து மீளும் விதத்மத,
பாராதான் - (ஒருைாலும்) பார்த்திராததுரிவயாதனன்,-தம்பியர் யாவரும் - (தனது)
தம்பிமாசரல்வைாரும், மாதுைனும் -மாமனான சகுனியும், பை தமரும்-(தனது)
சுற்றத்தார்ைள் பைரும், வபாய் -ஒழிந்ததனால், அம்பி இைந்த சபரு ைடல் வாைரின் -
மரக்ைைத்மதயிைந்தசபரிய ைடற்பிரயாணிைள்வபாை, அைமந்தான் மிைவருந்தினான்;
(எ - று.)

உவமையணி. 'பாராதான்' என்றது, இதுவமரயில் ஒருநாளும் இப்படிப்பட்ட

தன்வசமனயழிமவப் பார்த்திராதவ சனன்ற சபாருவளாடு, இப்படி தனக்கு ஒருைால்
வநருசமன்று எதிர்பாராதவசனன்ற ைருத்மதயும், இன்று வநர்ந்த அழிமவப் பார்த்துப்
சபாறுக்ைமாட்டாதவனாயினா சனன்ற ைருத்மதயும் விளக்கும். வபாய் - வபாை என
எச்சத்திரிபாக்குை; [நன்-விமன-27.]பைதமர்-மசந்தவன் வீடுமன் முதலிய
உறவினர்ைளும், ைர்ைன் பைதத்தன்முதலிய நண்பர்ைளும். (99)

100.-இதுமுெல் மூன்றுகவிகள் -குளகம்: துரிபயாெென்

ஒருைந்திரபலத்ொல் ென்பக்கத்ெவரில் இறந்ெவமரனயல்லாம்
பிமழப்பித்துப் பபார்னசய்யக் கருதிச் னசல்லுெமலக் கூறும்.

ஒருைதினவண்குமடயிருகவரிக்குலமூருஞ்சீர்
இரெைெங்கயமிவுளிபணிக்னகாடிமுெலாெ
அரசர்னபருந்ெமகயரசமடயாளைமெத்தும்பபாய்த்
திருெயெங்களினும்பெைலர்கள்சிவப்பபற.

(இ -ள்.) மதி - சந்திரமண்டைம்வபான்ற, ஒரு சவள் குமட -

ஒற்மறசவண்சைாற்றக்குமடயும், இரு ைவரி குைம் - இரண்டு சாமமரக்ைற்மறயும்,
ஊரும் - ஏறிநடத்தப்படுகிற, சீர் - சிறப்மபயுமடய, இரதம்மதங்ையம் இவுளி - வதரும்
யாமனயும் குதிமரயும், பணிசைாடி - பாம்புக்சைாடியும், முதல் ஆன - முதைாகிய,
அரசு அமடயாளம் அமனத்தும்- (தனக்குஉரிய) இராசசின்னங்ை சளல்ைாம், வபாய் -
நீங்ை,-திரு நயனங்ைளினும் - அைகிய (தனது) ைண்ைளினும், பதம் மைர்ைள் -
தாமமரமைர்வபான்ற ைால்ைள், சிவப்பு ஏற - சசந்நிறம் மிைப்சபற,- அரசர் சபருந்தமை
- அரசர்ைளுக்சைல்ைாம் அரசனான துரிவயாதனன், (எ - று.)- வபாய், ஏற என்ற எச்சங்ைள்
102 - ஆங் ைவியில் வரும் 'சசன்றான்' என்ற முற்மறக் சைாள்ளும். 'அரசர் சபருந்தமை'
என்பமத, அக்ைவியில் வருகிற 'தராபதி' என்பதற்கு அமடசமாழியாக்குை.

நான்ைாமடியில், வைாபத்தாலுள்ள ைண்சசம்மமமய சயடுத்துக்ைாட்டி அதனினுங்

ைால்ைள் மிைச்சிவக்ை என்றது, வதர்முதலிய வாைனசமான்றுமின்றிக் ைால்ைளால்
விமரந்து நடந்து சசன்றாசனன்பமதவிளக்கும். அரசர் சபருந்தமை - ராஜராஜன்.
வபாய் = வபாை; எச்சத்திரிபு. முதைடியில் ஒரு இரு என மாறுபட்ட சசாற்ைள் வந்தது
முரண்சதாமடயின்பாற்படும். பதமைர் = மைர்ப்பதம்: முன்பின்னாைத்சதாக்ை
உவமத்சதாமை. (100)
101. அயனிமடயசுரர்குருப்னபறலுற்றெவன்பான்முன்
கயமுனினபறவிமைபயார்குருவிரனகாடுமகக்னகாண்டு
பயமுறைாமுனிவர்க்குமரனசய்ெதுபார்மீபெ
உயர்ைமறனயான்றுளெம்ைமறனயாருமுனியுமரனசய்ொன்.

[இறந்தவமரப் பிமைப்பிக்கும் மந்திரத்தின் வரன்முமற, இது.]

(இ -ள்.) அயனிமட - பிரமனிடத்து, அசுரர் குரு - அசுரர்ைளுக்குக் குருவான

சுக்கிராசாரியன், சபறல் உற்றது - சபற்றதும், - அவன்பால் - அந்தச்சுக்கிரனிடத்து, முன்
- முன்பு, ையமுனி - ைசசனன்னும் முனிவன், சபற- சபற்றுக்சைாள்ள, இமமவயார்குரு -
வதவகுருவாகியபிருைஸ்பதி, விரசைாடுமைக்சைாண்டு - (தான்) தந்திரமாைக்
மைக்சைாண்டு, பயம் உற - பயனமடயும்படி, மாமுனிவர்க்கு - சிறந்த முனிவர்ைளுக்கு,
உமரசசய்தது - சசான்னதுமாகிய, உயர்மமற ஒன்று - சிறந்த மந்திரசமான்று, பார்மீவத
- உைைத்திவை, உளது - உண்டு; அ மமற - அந்த மந்திரத்மத, ஒரு முனி - ஒரு முனிவன்,
உமரசசய்தான் - (எனக்குக்) கூறியுள்ளான்; (எ - று.)- இக்ைவி - துரிவயாதனனது
உட்வைாளாய் அடுத்த ைவிவயாடு சதாடரும்.

முன்சனாரு ைாைத்தில் வதவர்ைளுக்கும் அசுரர்ைளுக்கும் சபரும்வபார் நடந்தசபாழுது

அசுரர்ைளுக்குக் குருவும்புவராகிதனும் வசனாதி பதியுமானசுக்கிராசாரியன்
தன்பக்ைத்தில் வதவர்ைளாற் சைால்ைப்பட்டவ ரமனவமரயும் தான் பிரமனிடமிருந்து
சபற்றுள்ள சஞ்சீவிநிசயன்ற மந்திரத்தாற்பிமைப்பித்துவிட
வதவர்ைளுக்குக்குருவும்புவராகிதனும் வசனாதிபதியுமானபிருைஸ்பதி
அம்மந்திரத்மதத் தான் அறியாமமயால் தம்பக்ைத்தில்அசுரர்ைளாற்
சைால்ைப்பட்டவர்ைமள அங்ஙனம் பிமைப்பிக்ைமாட்டாதுநின்றான். ஆைவவ,
வதவர்ைள் துன்பமும் அச்சமும் உற்றுப் பிருைஸ்பதியின்மூத்த குமாரனான ைசமனச்
சரைமமடந்து 'சுக்கிரனிடமுள்ள வித்மதமயஅறிந்து வந்து உதவி எங்ைமளப்
பாதுைாக்ைவவண்டும்' என்று வவண்ட,அவ்வவண்டுவைாளுக்கு இரங்கிய அவன்
சுக்கிரனிடஞ் சசன்று சிஷ்யனாய்அமர்ந்து அந்தக்குருவினுமடய மனத்திற்கு
விவசஷதிருப்திமயஉண்டாக்கும்சபாருட்டு அவனது அருமமமைளான
வதவயாநிமயயும் மைர் ைனிமுதலியவற்றால் மகிழ்வித்துவர, அவ்விளமங்மைக்கு
அவ்விளமைனிடம் அன்புநிைழ்ந்தது. இப்படி சநடுநாள் ைழிந்தபின் அசுரர்ைள் ைசமன
இன்னாசனன்றும்சஞ்சீவிநி மந்திரத்மத வஞ்சமனயாற்
ைற்றுக்சைாள்ளவந்தவசனன்றும் அறிந்துஅவமனப் பசுவமய்த்துக்சைாண்டிருக்மையிற்
சைான்று அவனுடமைச்சின்னபின்னமாக்கிச் சசந்நாய்ைளுக்கு உைவாைக்
சைாடுத்திட்டார்ைள். அதமனயறிந்த வதவயானி மிக்ை வருத்தத்வதாடு தந்மதமயப்
பிரார்த்திக்ை,சுக்கிரன் தன்மைளின் விருப்பத்தின்படி அவமனச்
சஞ்சீவிநிமந்திரங்கூறிஅமைக்ை, அவன் உடவனபிமைத்துச் சசந்நாய்ைளின்
உடம்மபப்பிளந்துசைாண்டு வந்து பமையவடிவத்வதாடு நின்றான். பின்பு
அவன்,ஒருைால் குருைன்னிமைக்குப் புஷ்பங்சைாைரச் சசன்றவபாது
அசுரர்ைள்அவமனக்சைான்று அவனுடமைப் பிமசந்து ைடலிற் வபாைட்டுவிட்டார்ைள்.
உடவன மைளின் வவண்டுவைாளால் சுக்கிரன் ைசமன மறுபடி பிமைப்பித்தான்.
அதன்பின்பு அசுரர்ைள் ஒருநாள் அவமனக் சைான்று அவனுடம்மபசயரித்துப்
சபாடியாக்கி அப்சபாடிமய மதுவிற் ைைந்து சுக்கிரனுக்வை சைாடுத்துஉண்பித்துவிட,
பின்பு மைளின் நிர்ப்பந்தத்தின்படி சுக்கிரன்
அவமனமந்திரஞ்சசால்லியமைத்தசபாழுது அவன் சுக்கிரனது வயிற்றினின்று
ஒலிைாட்ட,அதுைண்டு சுக்கிரன் மைமளவநாக்கி 'யான்வயிறு பிளந்து
இறந்தாசைாழியக்ைசன் பிமைக்கும்வழி யில்மைவய' என்றுசசால்ை, அவள்
'எவ்வுபாயத்தாைாவதுஇருவரும் இறவாதபடி சசய்யவவண்டும்' என்று பிரார்த்திக்ை,
சுக்கிரன்தன்வயிற்றில் வடிவுநிரம்பி உயிர்சபற்ற சிஷ்யனுக்கு
அம்மந்திரத்மதஉபவதசித்து 'நீ என்வயிற்மறப் பிளந்து சவளி வந்தவுடன்
என்மனப்பிமைப்பிக்ைவவண்டும்' என்று ைட்டமளயிட, அங்ஙனவம
அவன்அவ்வித்மதமயக் ைற்றுக்சைாண்டவுடன் சுக்கிரன்
வயிற்மறப்பிளந்துசைாண்டுசவளிவந்து அம்மந்திரபைத்தால் அக்குருமவப்
பிமைப்பித்தான். அப்சபாழுது சுக்கிரன் மதுபாநத்மத நிந்தித்து அசுரர்ைமளயும்
சவறுத்தனன். பின்பு சநடுங்ைாைங்ைழிந்தபின் ைசன் சுக்கிரனிடம் விமடசபற்றுச்
சசல்லும் சபாழுது வதவயாநி அவமனத் தன்மன மைம்புைரும்படி சவகுவாை
நிர்ப்பந்திக்ை, அவன் உடன்படாமல் 'குரு புத்திரியாகிய உன்மன நீ இருந்த
வயிற்றினின்வற சவளிவந்த ைாரைத்தால் உனக்குஉடன்பிறந்த முமறமய யமடந்த
நான் மைஞ்சசய்தல் தருமமன்று' என்றுகூறி மறுத்துவிட, அவள் வைாபங்சைாண்டு
'உனக்குச் சஞ்சீவிநிவித்மத பலிக்ைாமற்வபாைக்ைடவது' என்று சபிக்ை, இவனும்
'அதருமமாைக் ைாமத்தாற் வைாபித்து என்மனச்சபித்த உன்மன முனிவசனவனும்
மைஞ்சசய்யாசதாழிை; எனக்கு அவ்வித்மத பலிக்ைாமற்வபாயினும்
என்னிடங்ைற்றுக்சைாள்வார்க்கு அது பலிக்ைாமற்வபாைாது' என்று கூறிவிட்டுத்
வதவவைாைஞ் சசன்றான். பின்புைசனிடம் வதவகுருவான பிருைஸ்பதியும் வதவர்ைளும்
அம்மந்திரத்மத உபவதசம்சபற்று மீண்டும் அசுரமர சயதிர்த்து சவல்வாராயினர்.
அம்மந்திரத்மதப் பிற்ைாைத்தில் வதவர்ைளிடமிருந்து முனிவர்ைள் சதரிந்துசைாள்ள,
ஒருமுனிவனிடமிருந்து துரிவயாதனன் சபற்றன சனன வரைாறு உைர்ை.

இச்சசய்யுளில் 'விரசைாடுமைக்சைாண்டு' என்றதன் விவரம், கீழ்க்ைாட்டியவாற்றால்

சவளியாம். மூன்றாம் அடியில் 'பயமுற' என்றது, அம்மந்திரம் ைசமுனிவனிடம்
பயன்படாது நின்றமமமயக் குறிப்பிக்கும்.(101)

102. அந்னெடுைாைமறயாலைரத்திமடயழிபசமெ
இன்னுயிர்னபற்றிடும்வமகனகாடுமீளவுமிகல்பவனென்று
உன்னியுளந்னெளிவுற்னறாருவர்க்குமிஃதுமரயாபெ
ென்னொருனவங்கமெபயாடுெராபதிெனினசன்றான்.

(இ -ள்.) அ சநடு மா மமறயால் - அந்தச் சிறந்த மைாமந்திரத்தின் வலிமமயால்,

அமரத்திமட அழி வசமன இன் உயிர் சபற்றிடும் வமை சைாடு -வபாரில் அழிந்த
(எனது) வசமனைள் யாவும் இனியஉயிமரப்சபற்சறழும்படிசசய்துசைாண்டு, மீளவும்
இைல்வவன் - மறுபடியும் வபார்சசய்வவன், என்று -,உன்னி - எண்ணி, உளம் சதளிவு
உற்று - மனம்வதறி, ஒருவர்க்கும் இஃதுஉமரயாவத - ஒருவர்க்கும் இக்ைருத்மதக்
கூறாமவை, தன் ஒரு சவம்ைமதவயாடு - தனது ஒரு சைாடிய ைதாயுதமாத்திரத்துடவன,
தராபதி -பூமிக்குத்தமைவனான துரிவயாதனன், தனிசசன்றான்-தனிவய வபானான்;(எ -
று.)

வீமன்வபாைத் தானும் ைதாயுதவுரிமமயுமடயவனாதைால், பின்பு அவவனாடு

வபார்சசய்தற்கு உபவயாைப்படுமாறு தனதுைமதமயக்மையிற் சைாண்வட சசன்றா
சனன்ை. (102)

103.-னசன்ற துரிபயாெென்ஒருகுளத்தின் நீரினுள்பள

முழுகுெல்.
தூயெலந்ெருகங்மகனயெப்பலசுரருந்பொய்
பாயெடந்ெனின்மூழ்கிெெம்ைமறபயில்பவனென்று
ஆயுைெங்னகாடுபசவடிமுன்பிெொபவகிச்
பசயவன்னவண்டிமரவாரியின்மூழ்கியனசயனலாத்ொன். (இ -ள்.) தூய -
பரிசுத்தியுமடயதும், நைம் தரு - எல்ைா நன்மமைமளயுந் தருவதுமான, ைங்மை என-
ைங்ைாநதிவபாை, பைசுரரும் வதாய் - வதவர்ைள் பைரும்வந்து நீராடப்சபற்ற, பாய -
பரவியுள்ள, தடந்தனில் - ஒருதடாைத்தில், மூழ்கினன் - மூழ்கிநின்று, அ மமற
பயில்வவன் என்று - அந்த மந்திரத்மத ஜபிப்வபசனன்று, ஆயும் - ஆராய்கிற, மனம் -
எண்ைத்மத, சைாடு - சைாண்டு, வச அடி முன் பினது ஆ ஏகி - சிவந்த தன்ைால்ைமள
முன்பின்னாை மாற மவத்துச் சசன்று சவள் திமர வாரியில் வசயவன் மூழ்கிய சசயல்
ஒத்தான் - சவண்மமயான அமைைமளயுமடய ைடலிவை சிவந்த ஒளிமயயுமடய
சூரியன் முழுகின சசய்மைமயப் வபான்றான் [ஒரு தடாைத்தின் நீரினுள்வள மூழ்கி
மமறந்தா சனன்றபடி]; (எ - று.)

எவரும்அறியாமல் ஒரு குளத்தினுள்வள மூழ்கி மமறந்து நின்று அந்த மந்திரத்மத

உருவிட்டு ஜபித்து அதன் சித்திமயப் சபற்று மீண்டு அதனால் யாவமரயும்
பிமைப்பிப்வபசனன்று ஒரு குளத்தினுள்வள இறங்கினன் துரிவயாதனசனன்பதாம்.
மனிதசஞ்சாரம் இல்ைாதசதாரு வனதடாைத்தினுள்வளதான் இறங்கியிருத்தமைப்
பின்பு பமைவர்ைள் தனதுஇறங்குமுைமாயுள்ளைாைடிைளின் அமடயாளத்தால்
அறிந்திடக் கூடுசமன்பமத ஆவைாசித்து,அங்ஙனம் அறியைாைாதபடி
வஞ்சிக்கும்சபாருட்டுத் துரிவயாதனன் ஏறுமுைமாைஅமமயும்படி தன் ைால்ைமள
முன்பின்னாைத் திருப்பி மவத்துக்சைாண்டு பின்முன்னாை நடந்து சசன்று
அந்நீர்நிமையினுள் இறங்கினா சனன்ற ைருத்மத'வசவடி முன்பினதாவவகி'
என்பதனால் சவளியிட்டார்; வமல் 116-ஆங்ைவியில் "ஏறிய பாதம்வபாை விறங்கிய
பாதம் வநாக்கி" எனவருவதுங் ைாண்ை. இதனால், துரிவயாதனனது வஞ்சமனக்
ைருத்தும் சவளியாம். நான்ைாமடியிற் கூறிய உவமமயால், துரிவயாதனனுடம்பில்
விளங்குகிற ேத்திரியவதஜசின் மிகுதிவயாடு அந்நீர்நிமையின் பரப்பும் ஆைமும்
நன்கு விளங்கும்.
பாய -பரவிய; இப்சபயசரச்சத்தில், பாவு - பகுதி, அது ஈறு சதாக்ைது; ய் -
ைாைமுைர்த்தும் இமடநிமை, அ - விகுதி. வசயவன் - சசந்நிறமுமடயவன். வாரி - நீர்:
ைடலுக்கு இைக்ைமை. (103)

வவறு.

104.-இதுவும், அடுத்ெகவியும்- துரிபயாெென் ெவஞ்

னசய்யும்வமக.

கம்பித்து வந்ெ புலமெந்துங்கலக்க ைாற

னவம்பித் ெடங்கிைெஞ்சித்னொடு பைவல் கூரத்
ெம்பித்ெ பொயத்திமடவாயுவுந் ெம்ப ைாகக்
கும்பித்து ஞாெப்னபருந்தீபங் னகாளுத்தி ொபெ.

(இ -ள்.) ைம்பித்து வந்த - (இவ்வளவு நாளாய்ப் பை விஷயங்ைளிலும்)

சைநமமடந்துவந்த, புைன் ஐந்தும் - ஐம்சபாறிைளும், ைைக்ைம் மாற - (இப்சபாழுது)
ைைக்ைசமாழியவும், - சவம்பித்து அடங்கி -பிரபஞ்சத்திலுண்டாகிய சைாடிய மயக்ை
சமாழிந்து, மனம் -, சித்சதாடு வமவல்கூர - அறிவுடன் சபாருந்தவும்,- தம்பித்த
வதாயத்திமட - தம்பிக்ைப்பட்ட நீரினிமடயிவை,-வாயுவும் தம்பம் ஆை கும்பித்து -
(தனது) பிராைவாயுமவயும் அமசயாமல் அடக்கிக்சைாண்டு,- ஞானம் சபரு தீபம்
சைாளுத்தினான் - ஞானமாகியசபரிய விளக்மை வயற்றினான்; (எ - று.)

புைமனயும் சபாறிமயயும் ஒன்றுக்சைான்றாை மாறமவத்துக் கூறுதல், ஒருவமை

உபசாரவைக்கு.

முதைடியினால், இவ்வளவுைாைமாய்க் ைண்டபடி பைசைாடிய விஷயங்ைளிலுஞ்

சசலுத்திவந்த பஞ்வசந்திரியங்ைமள இப்சபாழுது அடக்கின அருமம வதான்றும்.
'சவம் பித்து' என்றது, ைண்ட விஷயங்ைமளயுங் ைாதலிக்கும் மனத்தின் சைாடிய
ஆமசமயயாம். நீர்தளும்பி அமசயசவாட்டாதபடி மந்திரபைத்தால் துரிவயாதனன்
ஜைஸ்தம்பநம் சசய்துசைாண்டு நீர்நிமையினுள் மூழ்கியிருந்த தன்மமமய
'தம்பித்தவதாயத்திமட' என்றதனாலும், தனதுசுவாசத்மத வரசைபூரைகும்பைங்ைளால்
அமமத்துப் பிராைாயாமஞ் சசய்த விதத்மத 'வாயுவுந் தம்பமாைக் கும்பித்து'
என்றதனாலும் விளக்கினார். இவன் அங்கு ஜைஸ்தம்பஞ்சசய்திருந்த தன்மம, 114-115
ைவிைளில் நன்கு சவளியாம். (மூச்மச சவளிவிடுதல் - இவரசைம், உள்வாங்குதல் -
பூரைம், கும்பைம் - பிராைவாயுமவச்சமப்படுத்திய யடக்ைல்.) தம்பித்தல் -
அமசவற்றிருத்தல். கும்பித்தல் - வாயுமவப்வபாக்குவரவில்ைாமல் நிறுத்தல்.
ஞானப்சபருந்தீபங் சைாளுத்துதல் - சிறந்த அறிவின் சுடர்விளங்ைச்சசய்தல்;
நல்ைஞானம் சபறுதல். மூன்றாமடியில் 'வாயுத்தசமுசமாக்ைக்கும்பித்து என்று
பாடம்கூறி, வாயுத்தசமுசமாக்ைக் கும்பித்து - வாயுத்தசமும்ஒக்ை அடக்கிக்சைாண்டு
என்ை:இங்ஙனம்கூறினும் உச்சுவாசநிச்சுவாசம் இரண்மடயும் அடக்கிச்
சுழுமுனாமார்க்ைத்திற்பிராைவாயுமவ நிறுத்தி என்பமதக் ைருத்தாைக்சைாள்வர்
ஒருசாரார். அந்தப் பாடத்தில் தசவாயுவாவன - பிராைன், அபானன், உதானன்.
வியானன், சமானன், நாைன், கூர்மன், கிருைரன், வதவதத்தன், தனஞ்சசயன்
என்பனவாம்.

இதுமுதற் பத்துக் ைவிைள் - சபரும்பாலும் மூன்றாஞ்சீசரான்று புளிமாங்ைனிச்சீரும்,

மற்மறநான்கும் மாச்சீர்ைளுமாகிய சநடிைடி நான்குசைாண்ட ைலிநிமைத்துமறைள்.
(104)

105. பன்ொளும்பயாகம்பயில்பவாரிற்பதின்ைடங்காத்
ென்ொகமுற்றுனைலிவின்றித்ெயங்குைாறு
ென்ொளமூலெளிெத்மெைலர்த்திொவால்
உன்ொைலுன்னுமுமறைந்திரபைாதிொபெ.

(இ -ள்.) பல் நாளும் வயாைம் பயில்வவாரின் - பைநாள்ைளாை வயாைாப்பியாசஞ்சசய்து

பைகியவர்ைளினும், பதின் மடங்கு ஆ - பத்து மடங்குவமைாை, தன் ஆைம் முற்றும்
சமலிவு இன்றி தயங்கும் ஆறு - தனது உடம்பு முழுவதும் இமளப்பமடயாமல்
விளங்கும்படி, -நல் நாளம்மூைம் நளினத்மதமைர்த்தி - நல்ை நாளத்வதாடுகூடிய
(எல்ைாவற்றுக்கும்) மூைாதாரமான (தனது இதயத்) தாமமரமய மைரச்சசய்து,- நாவால்
- நாக்கினால், உன்னாமல் உன்னும்முமற மந்திரம்ஓதினான் - சவளிப்பமடயாை
உச்சரியாமல் அந்தரங்ைமாை ஜபஞ்சசய்யும் முமறமமமயயுமடய மந்திராட்சரத்மத
ஜபித்தான்;
சிரத்திற் பிங்ைமை யிமட நாடிைளுக்குநடுவவ புருவமத்தியிவை சிந்தும் அமுதத்மத
வயாைவமையால் உட்சைாண்டு அதனால் உடம்பின் தாபம் ஒழியும்இயல்மப
'தன்னாைமுற்றுசமலிவின்றித்தயங்குமாறு' என்பதனாற் குறித்தார்;இதயம்
தாமமரமைர்வடிவானசதாரு மாம்சாைாரமாய் இருத்தைாலும், அம்மனம்எல்ைாச்
சசயல்ைளுக்கும் முக்கிய ைாரைமாதைாலும் 'மூைநளினம்' எனப்பட்டது. நாளம்-
உள்துமளயுள்ள பூந்தண்டு; இது நளினத்துக்கு அமடசமாழி. குவிந்துைவிந்துள்ள
இதயைமைத்மதநிமிர்த்து மைரச்சசய்ய வவண்டுதைால், 'நளினத்மத மைர்த்தி' என்றார்.
முதைடியால், இவன் இன்று புதுமமயாை வயாைஞ்சசய்யத் சதாடங்கினாலும் அதமன
மரபுமுமறபிறைாமல் ஒழுங்குபடச்சசய்த அருமமமயத் சதரிவித்தார்.
உன்னாமலுன்னுதல் - ஒலிசவளிப்படாதபடி அைத்திவை ஜபித்தல். வயாைம் -
சிைநியமங்ைவளாடு சசய்யுந் தவம். இனி, தன்னாைமுற்றும்....மைர்த்தி - தனது
வதைத்தினுள், முற்றிலும் வாட்டமின்றிவிளங்கும் ஆறு வமையான
நல்ைநாளத்மதயுமடய மூைாதாரம் முதைான ஆதாரநளினங்ைமள மைரச்சசய்து; இனி,
ஆதாரமைர்ைமளமைர்த்தி எனவவ, அவற்றி னரும்சபாருமளயுைர்ந்து வமற்சசன்று
பிரமரந்திரத்தில் சைஸ்ரதளதாமமரமய மைரப்பண்ணி, அதிலிருக்கிற
சந்திரமண்டைத்தின் அமிருதத்மத மூைாக்கினியாலிளைப்பண்ணி அதமனச் சர்வநாடி
வழியாை உடலிவை நிரப்பி அதனாைாகிய சுவைாதயத்தால் பூரைவசாதமனமயப்
பாவித்து எனப்சபாருள் விரிப்பர் ஒருசாரார். (105)

106.-முன்பு பசாழனுக்குமுதுகிட்ட வீரர்களின் நிமலமை.

இெயஞ்சிறிதுங்கலங்காெவிமறவனிவ்வாறு
உெகந்ெனிற்புக்குயர்ைந்திரபைாதும்பவமல
ைெனவங்கயப்பபார்வளவற்குமுதுகுெந்ெ
விெைண்டலீகர்புலிகண்டமிருகனைாத்ொர்.

(இ -ள்.) இதயம் சிறிதும் ைைங்ைாத - (எப்படிப்பட்ட ஆபத்திலும்) மனம் சிறிதுங்

ைைங்குதலில்ைாத, இமறவன் - துரிவயாதனராசன், இஆறு - இப்படி, உதைந்தனில் புக்கு
- நீரிவை புகுந்து, உயர் மந்திரம் ஓதும் வவமை -சிறந்த மந்திரத்மத
ஜபித்துக்சைாண்டிருக்கும்சபாழுது,-மதம் - மதத்மதயுமடய,சவம் - சைாடிய, ையம் -
யாமனமயயும், வபார் - வபார்வல்ைமமமயயுமடய,வளவற்கு - வசாைனுக்கு, முதுகு
தந்த - புறங்சைாடுத்த, விதம் மண்டலீைர் -பைவமைப்பட்ட அரசர்ைள், புலிைண்ட
மிருைம் ஒத்தார் - புலிமயக் ைண்டுஅஞ்சிவயாடும் மான்வபான்றார்ைள்; (எ - று.)-
உவமையணி. இக்ைவி - கீழ் 95, 96-ஆம் ைவிைளின் சதாடர்ச்சியுமடயது. வளவன்-
மிக்ைவளமுமடயவன். (106)

107.-அசுவத்ொைன்முெலிபயார் வந்து சகுனியிறந்ெமை

காணுெல்.

பரபாவகைாம்பரித்ொைனும்பாய்பரித்பெர்க்
கிருபாரியனுங்கிருெப்னபயர்க்பகடிபலானும்
ஒருபாலிமறனகாண்னடாழிபசமெயுந்ொமுமீண்டு
னபாருபாரெப்பபார்புரினசௌபலன்னபான்றல்கண்டார்.

(இ -ள்.) பர பாவைம்ஆம் - பமைவர்ைளுக்கு அக்கினிவபான்றவனான, பரித்தாமனும் -

அசுவத்தாமாவும், பாய் பரி வதர் - பாய்ந்து சசல்லுங் குதிமரைள் பூண்ட வதமரயுமடய,
கிருப ஆரியனும் - கிருபாசாரியனும், கிருதன் சபயர் - கிருதவர்மசனன்னும்
சபயமரயுமடய, வைடு இவைானும் - அழிவில்ைாத அரசனும், (ஆகிய இவர்ைள்),- ஒரு
பால் இமற சைாண்டு - ஒருபக்ைத்தில் ஒதுங்கித் தங்கி, ஒழி - இறவாது நின்ற,
வசமனயும் - வசமனைளும்,தாமும் - தாங்ைளுமாை, மீண்டு - திரும்பிவந்து, சபாரு
பாரதம் வபார் புரிசசௌபைன் சபான்றல் ைண்டார் - தாக்கிச் சசய்த
பாரதயுத்தத்மதமூட்டிவிட்டவனான சகுனி இறந்துகிடத்தமைப் பார்த்தார்ைள்; (எ - று.)

பரபாவைமாம் பரித்தாமன் - அைப்பட்ட சபாருள்ைமளத் தீ அழித்தல் வபாைப்

பமைவர்ைமளத் தவறாமல் அழிக்கும் அசுவத்தாமசனன்ை. பரபாவைம் - பரர் - பிறர்,
பாவைம் - பரிசுத்தமாைச் சசய்வது. வதவர்ைமள இருதிமையாலுஞ்
சசால்ைைாமாதைால், 'பாவைம்' என்று அஃறிமையாைக்கூறினார். இனி,
'பரபாவைமாம்' என்பதற்கு - பரம்சபாருளினிடத்தில் மனஞ் சசலுத்துதமையுமடய
என்று உமரப்பாரு முளர்.பாவைம் - பாவமன. ஒரு பால் இமற சைாண்சடாழி வசமன
- ஏவதாஒருமூமையில் ஓடிப்பதுங்கிக்கிடந்து அரிதில் உயிர்தப்பிய சிறுவசமன
சயன்ை.இமற - இறுத்தல்; தங்குதல். துரிவயாதனனுக்குப் பைசமயங்ைளிற்
பைவமையாைத் துர்ப்வபாதமன சசய்து மைாபாரத யுத்தத்மத மூட்டி
விட்டவனாதைால், சகுனிமய 'சபாருபாரதப் வபார்புரி' என்றது. (107)

108.-கண்ட அவர்கள்கலக்கமும் வியப்பும் அமடெல்.

கண்டார்மிகவும்பரிபவாடுகலக்கமுற்றார்
ெண்டாரமகபொய்விசும்னபாத்ெசைரபூமி
னகாண்டான்முரசக்னகாடிபயானெெக்பகாபமிஞ்சி
விண்டார்மிகவும்வியந்ொரவர்வீரைம்ைா.

(இ -ள்.) (கீழ்க்கூறியவர்ைள்), ைண்டார் - (சகுனியிறந்தமதக்) ைண்டு, பரிவவாடு ைைக்ைம்

மிைவும் உற்றார் - விசனத்மதயுங் ைைக்ைத்மதயும் மிகுதியாை அமடந்தார்ைள்; தண்
தாரமை வதாய் - குளிர்ச்சியான (ஒளிமயயுமடய) நேத்திரங்ைள் நிமறந்த, விசும்பு -
ஆைாயத்மத, ஒத்த - வபான்ற, சமரபூமி - யுத்தைளத்மத, முரசம் சைாடி வயான் -
முரசக்சைாடிமயயுமடய தருமன், சைாண்டான் - (சவன்று) மைக்சைாண்டான், என -
என்று, வைாபம் மிஞ்சி விண்டார் - வைாபம் மிக்கு (ஒருவவராசடாருவர்) வாய்விட்டுச்
சசால்லிக்சைாண்டு, அவர் வீரம் - அந்தப்பாண்டவர்ைளது பராக்கிரமத்மத, மிைவும்
வியந்தார் - மிைவும் அதிசயித்துக் சைாண்டாடினார்ைள்; (எ - று.)- அம்மா - ஈற்றமச,
பமைவருங் சைாண்டாடும்படியான பாண்டவர்ைளது பராக்கிரமத்மத விளக்கும்
வியப்பிமடச்சசால்லுமாம்.

பைவீரர்ைளும் நிமறந்திருக்கும் விசாைமான யுத்தைளத்துக்கு, நஷத்திரக்கூட்டம்

நிமறந்த ஆைாயம் உவமம, சமரபூமிசைாண்டான் - வபார்க்ைளத்தில்
சவற்றிசைாண்டாசனன்றபடி. (108)

109.- எங்குந்துரிபயாெெமெக் காணாைல் அவர்கள்

னபாலிவிழத்ெல்.

பூணாரைார்பின்வலத்பெபுரிபூந்ெண்ைாமலக்
பகாணார்சிமலக்மகந்னெடுொகக்னகாடினகாள்பவந்மெக்
காணார்களத்தினலாருபாலுங்கருகியுள்ளம்
வாணாடருக்கன்குடிபபாைகல்வானொனடாத்ொர்.

(இ -ள்.) ஆரம் பூண் - இரத்தினமாமைைமளத் தரித்த, மார்பின் - மார்பினிடத்து,

வைத்வத புரி பூ தண் மாமை - நஞ்சாவட்மட மைர்ைளாைாகிய குளிர்ந்த
மாமைமயயுமடயவனும், வைாண் ஆர் சிமை மை - வமளவு மிக்ை வில்மை வயந்திய
மைமயயுமடயவனுமாகிய, சநடு நாைம் சைாடி சைாள் வவந்மத - நீண்ட
சர்ப்பக்சைாடிமயக் சைாண்ட துரிவயாதனராசமன, ைளத்தில்ஒருபாலும் ைாைார்-
வபார்க்ைளத்தில் ஒருபக்ைத்திலும் ைாைாதவர்ைளாய்,உள்ளம் ைருகி-மனந்தவித்து, வாள்
நாடு அருக்ைன் குடிவபாம் அைல்வாசனாடு ஒத்தார் - ஒளிசபாருந்திய சூரியன் தங்ைாது
நீங்ைப்சபற்ற பரந்தஆைாயத்வதாடு சமமானார்ைள் [சபாலிவிைந்தன சரன்றபடி]; (எ -
று.)

வைத்வதபுரிபூ = வைப்பக்ைமான இதழ்முறுக்குள்ள மைசரன்ை. உவமையணி .

(109)

110.- அசுவத்ொைன்சஞ்சயமெக் கண்டு விசாரித்ெல்.

ெனிவந்து பொன்றுெலுஞ் சஞ்சயனென்னும் பவெம்

முனிவன்றமெக்கண்டிருொளின்முடிகள் பசர்த்தி
அனிகங்னகழும் பபாரரசன்றமெயங்மக னெல்லிக்
கனிகண்டமெயானயவட்காண்குதுங்காட்டு னகன்றார்.

(இ -ள்.) சஞ்சயன் என்னும் வவதம் முனிவன் - சஞ்சயசனன்னும் சபயமரயுமடய

வவதப்சபாருள்வல்ை முனிவன் - தனி வந்து வதான்றுதலும்- தனிவயவந்து
எதிர்ப்பட்டவளவிவை, தமன ைண்டு - அவமனப்பார்த்து, (அசுவத்தாமன்
முதலிவயார்), இரு தாளில் முடிைள் வசர்த்தி -(அவனுமடய) இரண்டு பாதங்ைளிலும்
தங்ைள் தமைைமளமவத்து வைங்கி, (அவமன வநாக்கி),- 'அம் மை சநல்லிைனி
ைண்டமனயாய் - உள்ளங்மையிலுள்ள சநல்லிப்பைத்மதக்ைாணுதல்வபாை
(எல்ைாப்சபாருமளயுங்) ைண்டறிந்தவவன! அனிைம் சைழும் வபார்அரசன் தமன -
வசமனத்சதாகுதியுடவன மிகுதியாைச் சசய்யும்வபாமரயுமடய துரிவயாதனராசமன,
எவண் ைாண்குதும் - எவ்விடத்தில் (நாங்ைள்) பார்க்ைப் சபறுவவாம்: ைாட்டுை -
ைாண்பிப்பாயாை' என்றார் - என்று சசான்னார்ைள்; (எ - று.)

சஞ்சயன் - திருதராட்டிரனுக்கு மிைவும் இஷ்டனான நண்பன்; இவன் வபாரில்

நாள்வதாறும் நிைழுஞ் சசய்திைமள இரவிற்சசன்று திருதராட்டிரனுக்குக்கூறிவந்தான்.
இவன் வியாசமுனிவனது அருளால் அம்முனிவனிடம்தத்துவப்சபாருள்ைமளக்
வைட்டுைர்ந்த ஞானியாதைால், 'வவதமுனிவன்'என்றும், 'அங்மை சநல்லிக்ைனி
ைண்டமனயாய்' என்றுஞ் சிறப்பித்துக்கூறப்பட்டான். இரு தாளின் முடிைள்வசர்த்தி -
சாஷ்டாங்ைமாைத் தண்டனிட்டு.அங்மை சநல்லிக்ைனி - எளிதில் நன்றாய் அைமும்
புறமும் முழுவதும்அறியப்படுதற்கு உவமம். (110)

111.-இதுமுெல் மூன்றுகவிகள் -குளகம்: சஞ்சயன் கூறும் விமட.

இவ்பவார்விமரவினிவன்றன்மெவிெவவின்பொன்
அவ்பவானுயிருக்கழிவில்மலயைரின்பைாதி
னவவ்பவாமடயாமெவிறன்ைன்ெவர்வீயயாரும்
ஒவ்பவான் ைறித்துைைர்பைாெ வுணர்ெ லுற்றான்.

(இ -ள்.) இவ்வவார் - (அசுவத்தாமன் முதலிய) இவர்ைள், விமரவின் -விமரவாை, இவன்

தன்மன - இந்தச் சஞ்சயமன வினவ . (இவ்வாறு) வினாவ,-(அதற்கு), இன்வனான் - இச்
சஞ்சயன்,-அவ்வவான் உயிருக்கு -அந்தத்துரிவயாதனனுயிருக்கு, அழிவுஇல்மை -
(இப்சபாழுது) அபாயமில்மைஅமரில் வமாதி - வபாரில் தாக்கி, சவம்ஓமட யாமன
விறல் மன்னவர் -சைாடுமமமயயும் சநற்றிப்பட்டத்மதயுமுமடய
யாமனச்வசமனமயயுமடயவலிமமயுள்ள அரசர்ைள், வீய - இறக்ை, யாரும் ஒவ்வவான்
- எவரும்(தனக்குச்) சமமாைப் சபறாத துரிவயாதனன், மறித்தும் அமர் வமாத
உைர்தல்உற்றான் - மீண்டும் (பாண்டவவராடு) வபார்சசய்ய ஆவைாசித்தான்; (எ - று.)-
இக்ைவியில், 'வினவ', என்றது, 113 - ஆங் ைவியில் 'என'
என்றவிமனசயச்சத்மதக்சைாள்ளும். அமரில் வமாதி மன்னவர் வீய - வபாரில் தாக்கிப்
பை துமையரசர்ைளும்இறந்தபின்பு என்றபடி; இனி, வபாரில் தாக்ைப்பட்டுப்
பாண்டவர்ைள்இறக்குமாறு என்றுமாம். இவ்வவார், அவ்வவான் என்பமவ - இ அ
என்னுஞ்சுட்டடியாப் பிறந்த சபயர்ைள்; 'வினவவஞ்சன்' என்றும் பாடம்.
(111)

112. ஈண்டுச்சைரினிறந்பொர்கனளவருமின்பற
மீண்டுற்பவிக்கவிடுவித்துவிரகிபொடும்
பாண்டுப்பயந்பொர்பமடயாவுைடியபைாெப்
பூண்டுத்ெைைாைமறனகாண்டகன்னபாய்மகபுக்கான். (இ -ள்.) (இங்ஙனம்
ஆவைாசித்து),-ஈண்டு இவ்விடத்தில் [குருவேத் திரத்தில்], சமரின் இறந்வதார்ைள்
எவரும் - வபாரில் இறந்த தன்பக்ைத்தாசரல்வைாரும், இன்வற - இன்மறத்
தினத்திவைவய, மீண்டு உற்பவிக்ை - மறுபடி பிமைத்சதழும்படி, விரகிவனாடும்
விடுவித்து - தந்திரமாை(அவர்ைள் மரைத்மத) நீக்கி, பாண்டுபயந்வதார்பமடயாவும் -
பாண்டுமைாராசன் சபற்ற குமாரர்ைளான பாண்டவர்ைளது வசமனைசளல்ைாம், மடிய -
அழியும்படி, வமாத - (தான் மீண்டும்) தாக்குவதாை, பூண்டு - நிச்சயம்சசய்து சைாண்டு,
(துரிவயாதனன்), உத்தமம் ஆம் மமற சைாண்டு - மிை வமைானசதாரு மந்திரத்மத
உதவியாைக்சைாண்டு, அைல் சபாய்மை புக்ைான்-விசாைமானசதாரு தடாைத்திற்
பிரவவசித்தான்; (எ - று.)

'விரகு' என்றது, மந்திரபைத்மத, இறந்தவமரப் பிறப்பித்தலினும் வமம்பட்டது வவறு

இல்மையாதைால், 'உத்தமமாம்மமற' எனப்பட்டது; 106 - ஆங் ைவியில், 'உயர்மந்திரம்'
என்றதுங் ைாண்ை. பாண்டுப்பயந்வதார் - உயர்திமைப்சபயரின்முன் வலிமிக்ைது,
ஓமசயின்பம்வநாக்கி சயன்ை. (112)

113. என்மெத்துருபன்ைகொதியர்பகாறனலண்ணப்
பின்மெக்குவாய்த்பொன்பிமழப்பித்ெென்யானும்வந்பென்
ென்மெக்குமூழ்கத்ெடம்வாய்த்ெமைெந்மெபயாடும்
அன்மெக்குமரப்பபனெெப்பபாயிெெந்ெணாளன்.

(இ -ள்.) என்மன-, துருபன் மைன் ஆதியர் - துருபதராசன் மைனான திட்டத்துய்மன்

முதலிவயார், வைாறல் எண்ை - சைால்லுதற்கு எண்ைங்சைாள்ள, பின்மனக்கு
வாய்த்வதான் பிமைப்பித்தனன் - நப்பின்மனப்பிராட்டிக்கு (ஏற்ற சைாழுநனாை)
வாய்த்த ைண்ைபிரான் உயிர் தப்புவித்தான்; (அதனால்), யானும் வந்வதன் - நானும்
பிமைத்துவந்வதன்; தன்ஐக்கு - தன் அரசனான துரிவயாதனனுக்கு, மூழ்ை - முழுகும்படி,
தடம் வாய்த்தமம - தடாைம்வநர்ந்தமமமய, தந்மதவயாடும் அன்மனக்கு உமரப்வபன்
- (அவனது) தந்மதயான திருதராட்டிரனுக்கும் தாயான ைாந்தாரிக்கும் சசால்லுவவன்,
என - என்றுசசால்லி, அந்தைாளன் - முனிவனான சஞ்சயன், வபாயினன் - சசன்றான்;
(எ - று.)

பின்மன - ஓர் இமடயர்தமைவன் மைள்: இவள் ைண்ைபிரானது திருவுள்ளத்துக்கு

மிைவுைப்பாை இருந்தன ளாதைால், 'பின்மனக்கு வாய்த்வதான்' என்றார்.
பிமைப்பித்தனன் - ஒற்றமரயும், முனிவமரயும், வபார்க்கு வாராதாமரயுங்
சைால்ைைாைாசதன்று நீதிகூறிப்பிமைப்பித்தான் என்ை.'என்மன' என்பது வைாறல்,
பிமைப்பித்தனன் என்ற இரண்டுக்கும் சசயப்படுசபாருள்.

தன் ஐ- தன் அரசன்: இனி, தன்மன - தாய்: இங்குத்தாய் வபான்றவன்என்பாருமுளர்.

தனக்கும் திருதராஷ்டிரனுக்குங் ைாந்தாரிக்கும் துரிவயாதனனிடத்து உள்ள அருமம
யன்மப விளக்குவான், சஞ்சயன் அவமன'தன்மன' என்றாசனன்ப. மூழ்ைத்தடம்
வாய்த்தமம - தடாைத்தில் வாய்ப்பாைமுழுகியமம. (113)

வவறு.

114.-அசுவத்ொைன்முெலிபயார் அந்ெ நீர்நிமலமய

அமடெல்.

பவதியன் வாய்மை பகட்டபவதியன் ைகனு ைற்மற

ஓதிய கிருப ொதி யுள்ளவர்ொமு னைய்தி
ைாதுய கற்று ைற்றவாய்மைபகட் டங்கு ஞாெ
ஊதியம் னபற்றா னலன்ெனவாடுங்கிய பவாமட கண்டார்.

(இ -ள்.) வவதியன் வாய்மம வைட்ட - வவதப்சபாருள் வல்ைவனான சஞ்சயமுனிவனது

வார்த்மதமயக் வைட்ட, வவதியன் மைனும் - வவதம் வல்ை துவராைாசாரியனது
புத்திரனான அசுவத்தாமனும், மற்மற ஓதிய கிருபன் ஆதிஉள்ளவர்தாமும் - (முன்
சசால்ைப்பட்ட) கிருபன் முதைாை மற்றும் உள்ளவர்ைளும், எய்தி - சசன்றுவசர்ந்து,
அங்கு - அவ்விடத்தில், மா துயர் அைற்றும் வாய்மம வைட்டு ஞானம் ஊதியம்
சபற்றால் என்ன ஒடுங்கியஓமட ைண்டார் - மிக்ை துன்பத்மத நீக்கும்படியான
உபவதசத்மதக் வைட்டு (அதனால்) ஞானைாபத்மதப் சபற்றாற்வபாை ஒடுங்கியிருந்த
தடாைத்மதப் பார்த்தார்ைள்; (எ - று.)-மூன்றாமடியில், மற்று, அ - அமசைள்.

துரிவயாதனன் ஜைஸ்தம்பஞ் சசய்திருத்தைால் அப்சபாய்மை நீர் அமசயப்சபறாமல்

அடங்கியிருந்த தன்மமக்கு, நல்ைஉபவதசசமாழிைமளச் சிறந்த ஆசிரியர்பக்ைல்வைட்டு
அதனால் தத்துவஞானம் உண்டாைப்சபற்றவர் மனமும் சபாறியு
சமாடுங்கியிருக்குந்தன்மமமய உவமமகூறினார். அவ்வவாமட சயாடுங்கிய
நிமைமம அடுத்தைவியில் விவரிக்ைப்படும். உவமமயணி.

இதுமுதற் பதிவனழு ைவிைள் - இச்சருக்ைத்தின் முப்பத்து மூன்றாங் ைவிவபான்ற

அறுசீர்க்ைழிசநடிைடியாசிரியவிருத்தங்ைள். (114)

115.-அங்கு ஜலஸ்ெம்பத்ொல்ஆகிய நிமலமய அவர்கள்

காணல்.

புள்ளியலரவங்காணார்னபாருனெளிெரங்கங்காணார்
துள்ளியமீெங்காணார்சூழ்வருைனிலங்காணார்
ஒள்ளியைலர்கனளல்லாமுறங்குெலன்றிைன்றல்
வள்ளியபொடுபொறுைதுநுகர்வண்டுங்காணார்.

(இ -ள்.) (அசுவத்தாமன் முதலிவயார் அக்குளத்தில்), புள்இயல் அரவம்-

நீர்ப்பறமவைளாைாகும் ஓமசமய, ைாைார் - ைாைாதவரானார்ைள்: சபாருதுஎறி
தரங்ைம் - (ஒன்வறாசடான்று) வமாதி வீசுகிற அமைைமள, ைாைார்-;துள்ளிய மீனம்-
துள்ளுகிறமீன்ைமள, ைாைார்-; சூழ்வரும் அனிைம் - சுற்றிவீசுகிற ைாற்மற, ைாைார்-;
ஒள்ளிய மைர்ைள் எல்ைாம் - ஒளிமயயுமடயநீர்ப்பூக்ைள்யாவும், உறங்குதல் அன்றி -
குவிந்து கிடத்தவையல்ைாமல், மன்றல்வள்ளிய வதாடு வதாறும் -
பரிமளமுள்ளவளப்பமுமடய பூவிதழ்ைளிசைல்ைாம், மது நுைர் - வதமனக்குடிக்கிற,
வண்டும் - வண்டுைமளயும், ைாைார் -; (எ - று.)
புள்ளியைரவம்ைாைார் - பறமவ சயாலிமயக் வைளாசரன்றபடி; ஒரு புைமன
மற்சறாருபுைனாைக் கூறிய உபசாரவைக்கு. ரவம் - ஒலி யுைர்த்தும் வடசசால்; அது
முதலில் அைரம் சபற்றது. அங்குக் ைாற்சறைாமமயும், ஜைஸ்தம்பத்தின் ைாரியம்;
அன்றி, கீழ் 104 - ஆங்ைவியில் "வாயுவுந் தம்பமாைக் கும்பித்து" என்றதன் குறிப்பால்,
வாயுஸ்தம்பநமுந் துரிவயாதனனாற்சசய்யப்பட்டசதன்றலும் ஒன்று.
தன்மமநவிற்சியணி. (115)

116.-அவ்விடத்து நிமலகண்டவர்கள் துரிபயாெெமெக்

கூப்பிடத் னொடங்கல்.

ஏறியபாெம்பபாலவிறங்கியபாெபொக்கிச்
சாறியலிரெமிஞ்சுந்ெடம்புெலடங்கபொக்கி
ைாறியல்பவந்ெர்ெம்மில்வாண்முகபொக்கிபொக்கிக்
கூறியவரசன்றன்மெக்கூவிெரமழக்கலுற்றார்.

(இ -ள்.) ஏறிய பாதம்வபாை - (நீரினின்று ைமரயின்வமல்) ஏறிய அடிமவப்புக்ைள்வபாை,

இறங்கிய -(துரிவயாதனன் ைால்ைமள முன்பின்னாைமாறமவத்துக்சைாண்டு நீரில்)
இறங்கிய, பாதம் - அடி மவப்புக்ைமள, வநாக்கி - பார்த்தும், சாறு இயல் -
ைருப்பஞ்சாற்மறசயாத்த, இரதம் - இனியநீர், மிஞ்சும் - மிகுதியாைப்சபாருந்திய, தடம்
- அத்தடாைத்தின், புனல் - நீர், அடங்ை - அடங்கியிருக்ை, வநாக்கி - (அதமனப்) பார்த்தும்,
மாறு இயல் - மனம் மாறுபடுதல் சபாருந்திய, வவந்தர்- அரசர்ைள்,-தம்மில் வாள் முைம்
வநாக்கி வநாக்கி - தங்ைளுக்குள்வள ஒருவர்ஒருவருமடய ஒளியுள்ள முைத்மதப்
பார்த்துக்சைாண்டு, (பின்பு), கூறிய அரசன்தன்மன கூவினர் அமைக்ைல் உற்றார் -
கீழ்க்கூறப்பட்ட துரிவயாதனராசமனக்கூவியமைக்ைத் சதாடங்கினார்ைள்; (எ - று.)-
அதமன, அடுத்த ஐந்துைவிைளிற் ைாண்ை. அத்தடாைத்தில் சைம் அமசயாமல்
தம்பித்திருத்தமையும், அதில் ஒற்மறயடிமவப்புவரிமச நீரினின்று துரிவயாதனன்
ைமரவயறிசவளிவய சசன்றிட்டாசனன்று வதான்றும்படி முன்பின்னாை
அமமந்திருத்தமையும் ைண்டுஅசுவத்தாமன் முதலிய சிறந்த வீரர்ைள் பைவமையாைக்
ைவமை சைாண்டுஅக்ைவமையால் ஒருவர் முைத்மத சயாருவர் பார்த்துப் பின்பு
எல்வைாருமாைக்ைமரயில் நின்று சிை வார்த்மதைள் சசால்லி உரத்த குரவைாடு
துரிவயாதனமனஅமைப்பவரானார்ைள் என்பதாம். சாறியலிரதம் என்பதற்கு -
ைருப்பஞ்சாற்றின் தன்மமமயக்சைாண்ட நீசரன்றும் பதவுமர
கூறைாம்.'அடங்ைவனாக்கி' என்ற பாடமும் சபாருந்தும். மாறியல்வவந்தர் என்பதற்கு -
துரிவயாதனனது பாதங்ைள் ஏறுதலும் இறங்குதலுமாை
மாறுபட்டியலுதமைவஞ்சமனக்ைாைச் சசய்தசதன்று அறிந்துசைாண்டவவந்தர்
என்னைாம். (116)

117.-இதுமுெல் ஐந்துகவிகள் -அவர்கள் துரிபயாெெமெ

யமழத்ெல்.

நின்கிமளயாகிவந்ெநிருபருந்துமணவர்யாரும்
வன்களிறிவுளினபாற்பறர்வாண்முெற்பமடகள்யாவும்
புன்களைெனிற்பசரப்னபான்றிெவிம்பரன்பறா
என்கருதிமெனகாமலயானவன்னபறற்னகன்னசய்ொபய.

(இ -ள்.) இம்பர் - இவ்வுைைத்தில், நின் கிமள ஆகிவந்த - உனக்கு உறவினராய்ப்

சபாருந்திய, நிருபரும் - அரசர்ைளும், துமைவர் யாரும் - (உனது)
நண்பர்ைசளல்வைாரும், வல் - வலிய, ைளிறு - யாமனைளும், இவுளி -குதிமரைளும்,
சபான் வதர் - அைகிய வதர்ைளும், வாள் முதல் பமடைள்யாவும் - வாள் முதலிய எல்ைா
ஆயுதங்ைளும், புல் ைளமதனில் - துன்பத்துக்கிடமான வபார்க்ைளத்தில், வசர் - ஒருவசர,
சபான்றின அன்வறா- அழிந்திட்டனவன்வறா; ஐயா - ஐயவன! என் ைருதிமன சைால் -
என்ன நிமனந்தாவயா? என் சபறற்கு - யாது சபறுதற்கு, என்சசய்தாய் - என்னைாரியஞ்
சசய்தாய்? (எ - று.)-ஈற்று ஏைாரம் - இரக்ைம்.

இந்தமுதற்ைவி, துரிவயாதனனது பந்துவர்க்ைம் சிவநகிதவர்க்ைம் வசமனவர்க்ைம்

ஆயுதவர்க்ைம் என்றயாவும் அழிந்திட்டமதப் பற்றி இரங்கிக் கூறியவாறு. பமைவரான
பாண்டவர்ைமளப்வபாரில் சவன்சறாழிக்குமாறு எண்ணிச்சசய்த முயற்சியில்
இப்படிப்பட்ட துன்பம் வநர்ந்ததனால், 'என் ைருதிமனசைால் ஐயா என்சபறற்கு என்
சசய்தாவய' என்றார்; அன்றி, உன்மனச்வசர்ந்தவர் யாவரும் உனக்ைாைப்
வபார்சசய்துஇறந்துவபாய்விட, நீ வபாரினின்று ஓடிவந்திட்டமம மிக்ை
அவமானந்தருவ தாதைால், யாது சபறும்சபாருட்டு யாது நிமனந்து
இங்ஙனஞ்சசய்தமனவயா என்ற ைருத்தாற் கூறினாருமாம். துமைவர்யாரும்
என்பதற்கு - தம்பிமார்ைசளல்ைாரும் என்றும் உமரக்ைைாம். 'புன்ைளம்' என
சவறுத்துக் கூறியவாறு. (117)

118.-இதுவும் அடுத்ெகவியும் -அசுவத்ொைனொருவெது

வார்த்மெ.

வீரியம்விளம்பல்பபாொொயினும்விளம்புகின்பறன்
பபாரியலைரினலன்பெர்னபாருசிமலனயடுத்துநின்றால்
பெரியல்விசயபொடுொல்வருஞ்பசரனவன்மக
மூரினவங்கமணகளாபலமுடித்ெமலதுணிவர்கண்டாய்.

(இ -ள்.) வீரியம் விளம்பல் வபாதாது - (தனது) பராக்கிரமத்மதத் தாவன

சயடுத்துச்சசால்லுதல் (யார்க்கும்) தகுதியன்று; ஆயினும் - ஆனாலும்,
விளம்புகின்வறன் - சசால்லுகின்வறன்: வபார் இயல் அமரில் யுத்தம் சபாருந்திய
ைளத்தில், என் வநர் - எனது எதிரில், சபாரு சிமை எடுத்து நின்றால் - வபாருக்கு உரிய
வில்மைவயந்தி நிற்பரானால், வதர் இயல் விசயவனாடு - வதரிற் சபாருந்திய
வீரனானஅருச்சுனனுடன், நால்வரும் - மற்ற நான்கு பாண்டவர்ைளும், (ஆை ஐவரும்),
வசர - ஒருவசர, என் மை மூரி சவம் ைமைைளாவை - எனது மையாசைய்யப்படும் வலிய
சைாடிய அம்புைளாவை, முடி தமை துணிவர் - கிரீடத்மதயணிந்த தங்ைள்தமை
அறுபடுவார்ைள்; (எ - று.) - ைண்டாய் - வதற்றம்.

இதுவும், அடுத்தைவியும் - அசுவத்தாமசனாருவனது வார்த்மத.

என்னிடத்து நம்பிக்மை மவத்து என்மன நீ வசனாபதியாக்ைாததனால் இப்படிப்பட்ட

எனது திறமமமய யான் ைாட்டுதற்கு இடமில்ைாமற் வபாயிற்சறன்பது, உட்வைாள்.
இப்படிப்பட்ட திறமம அசுவத்தாமனுக்கு இருத்தமை, "ஆசாரியன் புதல்வ
னச்சுவத்தார்வைாமாற்குச், வசனாபதிப்பட்டஞ்வசர்த்தினால் - மீதவமன, சவல்ைப்
வபார்சசய்வமைக்கு சவண்டமையிலூணுைந்த, சசல்வற்குந் தானரிவத சசப்பு" என்ற
சபருந்வதவனார்பாரதத்தாலும்அறிை. "வதான்றாவதாற்றித் துமறபைமுடிப்பினுந்,
தான்தற்புைழ்தல்தகுதியன்வற"என்ற சபாதுவிதிக்கு,
'தன்னுமடஆற்றலுைராரிமடயில் தன்மனப்புைழ்தலுந்தகும் வல்வைார்க்கு' என்ற
விைக்கு உள்ளதனால், 'வீரியம் விளம்பல் வபாதாதுஆயினும் விளம்புகின்வறன்'
என்றான்; இனி, என்திறமம சசால்லிமுடியுந்தரத்ததன்று, ஆயினும் ஒருவாறு
சசால்லுகிவற சனன்றும்சபாருள்சைாள்ளைாம். 'யான் அவர்ைள்
தமைமயத்துணிப்வபன்' என்றுவிமனமயத் தன்வமவைற்றாமல் 'அவர்ைள்
தமைதுணிபடுவார்ைள்' என்றுஅவர்ைள்வமல் ஏற்றிக் கூறியது, அைட்சியத்மதக்
ைாட்டும். (118)

119.-அசவத்ொைன் னசய்ெசபெம்.

எல்லவன்வீழுமுன்ெம்யாமரயுந்னொமலத்துபவமலத்
னொல்மலைண்ணளித்திபலபெற்றுபராணன்ைாைெமலயல்பலன்
வில்னலனும்பமடயுந்தீண்படன்விமடயவன்முெபலார்ெந்ெ
வல்லியகமணயும்னபாய்த்னென்ைமறகளும்னபாய்க்குைாபொ.

(இ -ள்.) எல்ைவன் வீழும் முன்னம் - சூரியன் அஸ்தமித்தற்கு முன்வன, யாமரயும்

சதாமைத்து - பமைவர்ைசளல்வைாமரயும் ஒழித்து, வவமைசதால்மை மண் -
ைடல்சூழ்ந்த பைமமயான நிைவுைைமுழுவமதயும், அளித்திவைன்ஏல் - (உனக்கு நான்)
சைாவடனாயின், (யான்), துவராைன் மா மதமை அல்வைன் - துவராைனது சிறந்த
குமாரனல்வைன்; (அன்றியும்), வில் எனும் பமடயும் தீண்வடன் - வில்சைன்ற
ஆயுதத்மதயும் சதாவடன்: (வமலும்),விமடயவன்முதவைார் தந்த -
விருஷபவாைனத்மதயுமடய சிவபிரான்முதைானவதவர்ைள் (எனக்குக்) சைாடுத்துள்ள,
வல்லிய ைமையும் - வலிய அம்புைளும்,சபாய்த்து - வீைாய்விட, என் மமறைளும்
சபாய்க்கும் - எனக்குரியவவதங்ைளும் சபாய்யாய்விடும்; (எ - று.)-வல்லிய - வலிய
என்பதன் விரித்தல். சபாய்த்து - சபாய்க்ைசவன எச்சத்திரிபு. (119)

120. பைாதுபைாகரப்பபார்னவன்றுமுடித்துபைானவான்றினலான்றிற்
சாதுபைாவிரண்டுைல்லாற்றரணிபர்க்குறுதியுண்படா
யாதுபைானெளிதிநின்பபாபலற்றமுள்ளவர்க்கிவ்வாறு
பபாதுபைாபூண்டபூண்டபுகனழலாம்பபாய்விடாபொ.
(இ -ள்.) ஒன்றில் - ஒருபேத்தில், வமாதும் வமாைரம் வபார் - தாக்கிச்சசய்யும்
உக்கிரமான யுத்தத்தில், சவன்று முடித்துவமா (பமைவமரச்) சயித்துஒழிப்வபாவமா?
(அன்றி), ஒன்றில் - மற்சறாரு பேத்தில், சாதுவமா - (அப்வபாரிற் பமைவரால்
அடிபட்டு) இறப்வபாவமா? இரண்டும் அல்ைால் - இவ்விரண்டுவிதமு மல்ைாமல்,
தரணிபர்க்கு - அரசர்ைளுக்கு, உறுதி உண்வடா- துணியத்தக்ை விதம் வவறுஉளவதா?
[இல்மை சயன்றபடி]; யாதுவமா சதளிதி- [இவ்விரண்டுவிதத்தில்] எமதயாயினும்
ஒன்மற நிச்சயிப்பாய்; நின்வபால்ஏற்றம் உள்ளவர்க்கு - உன்மனப்வபாை வமன்மம
யுள்ளவர்ைளுக்கு, இ ஆறுவபாதுவமா - (ஓடிசயாளிதைாகிய) இந்தவிதம் தகுவமா?
[தைாதுஎன்றபடி];பூண்ட பூண்ட புைழ் எைாம் - (நீ இதுவமரயிலும்) அைகிதாை
மிைவும்அமடந்த கீர்த்திமுழுதும், வபாய் விடாவதா - அழிந்துவபாய்விடாவதா? (எ -று.)

-புைசைைாம் வபாய்விடாவதா - ஒருமமப்பன்மமமயக்ைம், வபாய் விடாவதா -

வபாய்விடுமன்வறா; இரண்டு எதிர்மமற உடன்பாடு உைர்த்தித் வதற்றத்மத
விளக்கும். (120)

121. பாண்டவர்முடியனவன்றிப்பானரலாமுெக்பகெந்ொல்
ைாண்டவர்ெம்மைநின்வாய்ைமறனைாழிென்மெக்னகாண்டு
மீண்டவராக்கிப்பின்மெபவனறாருபமகயுமின்றி
ஆண்டவரிவபரனயன்ெத்துமணவபராடாளலாபை.

(இ -ள்.) பாண்டவர் முடிய சவன்று - பாண்டவர் இறக்கும்படி (அவர்ைமளச்) சயித்து,

இ பார் எைாம் உனக்வை தந்தால் - இந்தப்பூமிமுழுவமதயும் உனக்வை (நாங்ைள்)
சைாடுத்தால், (அதன்பின்பு நீ), மாண்டவர் தம்மம நின்வாய் மமறசமாழிதன்மன
சைாண்டு மீண்டவர் ஆக்கி- (வபாரில்) இறந்த உன்பக்ைத்தவமரசயல்ைாம் உனது
வாயிலுள்ள வவதமந்திரத்தால் பிமைத்தவராைச்சசய்து, பின்மன பிறகு, வவறு ஒரு
பமையும்இன்றி ஆண்டவர் இவவர என்ன - ஒரு பமையுமில்ைாதபடி
(உைைத்மத)அரசாண்டவர் இவர்ைவளசயன்று (ைண்வடார்) சைாண்டாடும்படி,
துமைவவராடுஆளல்ஆவம-(உனது)தம்பிமார்ைளுடன் கூடி அரசாட்சி சசய்யைாவம;
(எ -று.)
நின்வாய் மமறசமாழி - உனக்குச் சுவாதீனமாய்த் சதரிந்துள்ள இரைசியமான மந்திர
சமன்ை. மாண்டவர், மாள் - பகுதி. (121)

122.-அமவபகட்டுஞ் சலியாைல்துரிபயாெென்
ெவநிமலநிற்றல்.

என்றிமவபபால்வபன்னூறியம்பவுமிராசராசன்
ஒன்றினுங்கவமலனசல்லாவுணர்வுமடயுளத்ெொகி
அன்றிகல்வருணன்கூறுைாகுனைன்றறிஞர்னசால்லத்
துன்றியவடிவத்பொடுைடங்கிொன்பறாயத்தூபட.

(இ -ள்.) என்று இமவ வபால்வ - என்ற இமவவபால்வனவாகிய, பல் நூறு -

பைநூறுவார்த்மதைமள, இயம்பவும் - (அசுவத்தாமன் முதலிவயார்) கூறவும்,
இராசராசன் - அரசர்க்ைரசனான துரிவயாதனன், ஒன்றினும்ைவமை சசல்ைா உைர்வு
உமட உளத்தன் ஆகி - ஒருவிஷயத்திலும் ைவமை சசல்ைாத அறிமவயுமடய
மனத்மதயுமடயவனாய், அன்று - அப்சபாழுது, இைல் வருைன் கூறுஉம்ஆகும் என்று
அறிஞர் சசால்ை - வலிமமயுமடய வருைனது அமிசமுமாவன் இவசனன்று
அறிவுமடயார் சசால்லும்படி, துன்றியவடிவத்வதாடும் வதாயத்தூவட அடங்கினான் -
சபாருந்திய வடிவத்துடன்நீரினுள்வள ஒடுங்கியிருந்தான்; (எ - று.)

வவறுபாடுவதான்றாதபடி யாசதாரு துன்பமுமின்றி நீரில் ஒன்றி நின்றனசனன்பார்,

இங்ஙனங்கூறினார்; 'வருைன் கூறுமாகும்' என்ற உம்மம -திருமாலினமிசவமயன்றி
என்றசபாருமளத் தருதைால், இறந்தது தழுவிய எச்சம்:அரசன், திருமாலின்
அம்சசமன்பது, நூல்ைளில் பிரசித்தம். வருைன் -வமற்குத்திக்குப்பாைைன்; நீர்க்ைடவுள்.
மடங்கினான் என்றும் பதம்பிரிக்ைைாம். (122)

123. பின்பு அசுவத்ொைன்முெலிபயார் மீளுெல்.

உமரத்ெெவுமரகட்னகல்லாமுத்ெரமுமரனசய்யாெ
வமரத்ெடந்பொளானெஞ்சின்வலிமைமயவலிதினெண்ணி
நிமரத்ெனவங்கதிர்னகாள்வாளினெடுஞ்சிமலத்துபராணன்மைந்ென்
விமரத்னொமடக்கிருெபொடுைாதுலபொடுமீண்டான்.

(இ -ள்.) உமரத்தன உமரைட்கு எல்ைாம் - (இவ்வாறு) சசான்னமவயான

வார்த்மதைளுக்சைல்ைாம், உத்தரம் உமர சசய்யாத - மறுசமாழி கூறாத, வமர தட
வதாளான் - மமைவபான்ற சபரிய வதாள்ைமளயுமடய துரிவயாதனனது, சநஞ்சின்
வலிமமமய - மனத்தின் உறுதிமய, வலிதின் எண்ணி - நன்றாைநிமனத்து,- நிமரத்த -
வரிமசப்பட்ட, சவம் - சைாடிய, ைதிர் சைாள்வாளி-கூர்நுனிமயக்சைாண்ட அம்புைமள
சயய்கிற, சநடு சிமை - நீண்டவில்மையுமடய, துவராைன் மமந்தன் - துவராைனது
புத்திரனான அசுவத்தாமன், விமர சதாமட கிருதவனாடும் - நறுமைத்மதயுமடய
பூமாமைமயத் தரித்த கிருதவர்மாவினுடனும், மாதுைவனாடும் - தன்மாமனான
கிருபாசாரியனுடனும், மீண்டான் - திரும்பிச்சசன்றான்; (எ - று.)

எண்ணிமீண்டா சனன இமயயும். (123)

124.-இனிப் பாண்டவர்னசய்தி கூறுவார்:- பாண்டவர்

துரிபயாெென் னசன்றவிடத்மெ யறியாமை.

ைற்றவர்மீண்டபின்ெர்ைாெவக்குந்தியீன்ற
னகாற்றவர்ொமுஞ்பசமெக்குழாத்னொடுந்ெங்கபளாடும்
னசற்றவர்ெம்மைனயல்லாஞ்பசணுலபகறபவற்றிப்
னபாற்றவரிராசராசன்புக்குழியறிவுறாைல். (இ -ள்.) அவர் - அந்த அசுவத்தாமன்
முதலிவயார், மீண்ட பின்னர் -திரும்பிச்சசன்றபின்பு, மா தவம் குந்தி ஈன்ற சைாற்றவர்
தாமும்- மிக்ைதவத்மதயுமடய குந்தி சபற்ற குமாரர்ைளான சவற்றிமயயுமடய
பாண்டவர்ைளும்,- வசமன குைாத்சதாடும் தங்ைவளாடும் சசற்றவர்தம்மமஎல்ைாம் -
தங்ைள் வசமனக்கூட்டத்துடனும் தங்ைவளாடும் பமைத்துப் வபார்சசய்த
எதிர்ப்பக்ைத்தாமரசயல்ைாம், வசண் உைகு ஏற ஏற்றி- வீரசுவர்க்ைத்திற்
சசன்வறறும்படி சசலுத்திவிட்டு [சைான்சறாழித்து], சபான் தவர் இராசராசன் புக்ை
உழி அறிவுறாமல் - அைகிய வில்மையுமடய அரசர்க்ைரசனான துரிவயாதனன்
வபாசயாளித்த இடத்மத யறியாமல், (எ -று.)-'நின்றசபாழுதினில்' என வருங்
ைவிவயாடு சதாடரும்; 'மீண்டபின்னர்'என்பதும் அதவனாடு சதாடர்தற்கு உரியவத.
மற்று-அமச. "என்னவநான்பு வநாற்றாள்சைாவைா இவமனப் சபற்றவயிறுமடயாள்",
'சசம்மமைப் பயந்த நற்றாய் சசய்தவ முமடய சளன்பார்" என்றபடி மிக்ை
தவப்பயனாைன்றி இப்படிப்பட்ட சிறந்த புத்திரமரப்சபறுதல் இயைாசதன்பார்,
'மாதவக்குந்தி' என்றார். (124)

125.-எங்குந்பெடுமகயில்பவடர் சிலர் வீைனிடம் னசய்தி

கூறத்னொடங்கல்.

பாடியுங்களமுஞ்சூழ்ந்ெபாங்கருைங்குமிங்குந்
பெடியுங்காண்கிலாெசிந்மெயாகுலத்ெராகி
நீடுயிர்த்துயிர்த்துநின்றனபாழுதினினிகழும்பவட்மட
ஆடியவமலஞர்மீண்படாரானிலற்குமரனசய்வாபர.

(இ -ள்.) பாடியும் - பமடவீட்டிலும், ைளமும் - வபார்க்ைளத்திலும், சூழ்ந்த பாங்ைரும் -

சுற்றிலுமுள்ள இடங்ைளிலும், அங்கும் இங்கும் - பைவிடங்ைளிலுமாை, வதடியும் -
வதடிப்பார்த்தும், ைாண்கிைாத - (எங்குந் துரிவயாதனமனக்) ைாைாமமயாைாகிய,
சிந்மத ஆகுைத்தர் ஆகி - மனக்ைவமையுமடயவர்ைளாய், நீடு உயிர்த்து உயிர்த்து நின்ற
சபாழுதினில் - மிகுதியாைப் சபருமூச்சுவிட்டு நின்றசபாழுதில்,-நிைழும்வவட்மட
ஆடிய வமைஞர் - சபாருந்தியவவட்மடயாடிய வவடர் சிைர், மீண்வடார் -
(துரிவயாதனன் சசன்ற வனத்தினின்று) திரும்பிவந்தவர்ைள், ஆனிைற்கு -
வாயுகுமாரனான வீமனுக்கு, உமர சசய்வார் - (துரிவயாதனன் ஒளித்துள்ள விடத்மதக்)
கூறுபவரானார்ைள்: (எ - று.)-அதமன அடுத்தைவியிற்ைாண்ை.

"விமனபமை சயன்றிரண்டி சனச்சம் நிமனயுங்ைால், தீசயச்சம் வபாைத்சதறும்"

என்றபடி சத்துருவசஷம் அக்கினிவசஷம்வபாைப்பின்பு வளர்ந்து அழிவுசசய்யக்கூடிய
தாதலின், அதமன மிச்சமாை விடக்கூடாசதன்பதுபற்றியும், வீமனது சபதம் ஒருபகுதி
நிமறவவறாமற் குமறபடுதல்பற்றியும், இங்ஙனம் மிக்ை ைவமைசைாள்வாராயினர்.

"வவட்மடயாடிய வமைஞர்" என்பதற்கு - வமைவிசிமீன்

வவட்மடயாடும்சசம்படவசரன்று உமரத்தல் சபாருந்தாது. 127 - ஆங்
ைவியில்"மிருைமாக்ைள்" எனவருதல் ைாண்ை. மீண்வடார்-சபயர். ஆநிைன் -அநிைன்
மைன். (125)
 126.-துரிபயாெென் னசய்திமயபவடர்கள் வீைனுக்குக் கூறல்.

துவமிகுமுனிவபராடுசுரர்களுந்பொயுென்னீர்த்
ெவமுயல்னபாய்மகென்னிற்றண்டுமடக்மகயொகிப்
புவிமுழுொண்டபவந்ென்புக்கென்கண்படானைன்றார்
கவமலயின்ைெத்ெொெகாற்றருள்கூற்றாொற்பக.

(இ -ள்.) ைவமையின் மனத்தன் ஆன - (தனக்குப் பைம்பமைவனான

துரிவயாதனனுள்ளவிடம் சதரியவில்மைவயசயன்று) ைவமைமயயுமடய
மனத்மதயுமடயவனாகிய, ைாற்று அருள் கூற்று அனாற்கு - வாயுவினாற் சபறப்பட்ட
யமன்வபான்ற வீமனுக்கு, (அவ்வவடர்ைள்), 'துவம் மிகு முனிவவராடு - சத்துவகுைம்
மிக்ை முனிவர்ைளும், சுரர்ைளும் - வதவர்ைளும்,வதாயும் - நீராடப்சபற்ற, நல் நீர் -
புண்ணிய தீர்த்தத்மதயுமடய, தவம் முயல்சபாய்மைதன்னில் - தவஞ்சசய்தற்குரிய
தடாைத்தில், புவி முழுது ஆண்டவவந்தன் - பூமி முழுவமதயும் அரசாண்ட
துரிவயாதனராசன், தண்டு உமடமையன் ஆகி - ைதாயுதத்மதயுமடய
மைமயயுமடயவனாய், புக்ைனன்-பிரவவசித்தான்: ைண்வடாம் - (நாங்ைள்) பார்த்வதாம்,'
என்றார் - என்றுசசான்னார்ைள்; (எ - று.)

துவம்- சத்துவம் என்பதன் முதற்குமற. ஞானம் அருள் தவம் சபாறுமம, வாய்மம,

வமன்மம, சமௌனம் ஐம்சபாறியடக்ைல் என்பன, சத்துவகுைவமைைளாம்: (துவம் =
த்ருவம், அமசயாநிமைசயன்று சபாருள் கூறுதலும் உண்டு.) ைவமை இல்
எனப்பிரித்து ைவமையில்ைாதமனத்மத யுமடயவசனன்று உமரப்பது கீழ்க்ைவிவயாடு
மாறுசைாளக் கூறைாம். வாயுகுமாரனாதைாலும், பமைவமரத்தவறாதுஅழித்தலில்
யமன்வபாலுதைாலும், வீமமன 'ைாற்றருள் கூற்றனான்' என்றார்; சூரியனது
குமாரனாைவுள்ள யமன் வபாைவன்றி வீமன் வாயுவினாற் சபறப்பட்ட ஒரு புதிய
யமன் வபால்வா சனன்பதும் வதான்றும். (126)

127.-அச்னசய்திமய வீைன்கண்ணன் முெலிபயார்க்குக் கூறல்.

கருமுகிலமெயபைனிக்கண்ணனும்பவளபைனித்
ெருைனுனைவருங்பகட்பத்ொைபவல்வீைன்னசான்ொன்
னபாருைரவுயர்த்பொனின்பறார்னபாய்மகயிற்புகுந்ொனென்று
னெருைருமிருகைாக்கள்னசப்பிெனரன்றுனகாண்பட.

(இ -ள்.) ைரு முகில் வமனி - ைாளவமைத்மத சயாத்த ைரிய திருவமனிமயயுமடய,

ைண்ைனும் - கிருஷ்ைபைவானும், பவளம் வமனி - பவைம்வபாைச் சிவந்த
உடம்மபயுமடய, தருமனும் - தருமபுத்திரனும், எவரும் -மற்றும் எல்வைாரும், வைட்ப-
வைட்கும்படி,- தாமம் வவல்வீமன் - ஒளிமயயுமடய வவைாயுதத்மதயுமடய
வீமவசனன்,- சபாரும் அரவு உயர்த்வதான் - வபார்சசய்யவல்ை பாம்பின் வடிவ
சமழுதிய சைாடிமய உயரசவடுத்தவனான துரிவயாதனன், இன்று - இப்சபாழுது, ஓர்
சபாய்மையில் புகுந்தான் - ஒரு தடாைத்தினுட் பிரவவசித்துள்ளான், என்று-, சதருமரு
மிருைம் மாக்ைள் - (எங்குந்) திரியுந்தன்மமயுள்ள விைங்கு வவட்மடக்ைாரர்ைள்
சசப்பினர் - சசான்னார்ைள், என்று சைாண்டு - என்று, சசான்னான்-; (எ - று.)

விவவைத்திற்குமறவுபட்டவமர மாக்ைசளன்றும், அதில் மிக்ைவமர மக்ைசளன்றும்

கூறுதல், மரபு. சதருமா - பகுதி; சதருமரல் - சுற்றியமைதல். 'என்றுசைாண்டு'
என்பதில், சைாண்டு - அமச. தாமவவல் - வபார்மாமைமயத்தரித்த வவல் எனினுமாம்.
(127)

128.-இதுவும் வருங்கவியும் -குளகம்: கண்ணன்

ஊகித்துக்கூறுெல்.

என்றலுந்ென்மெச்பசர்ந்பொரிடுக்கணுமிமளப்புைாற்ற
நின்றனவம்னபருைாபெமினெடியவெருளிச்னசய்வான்
அன்றயன்முகத்திொற்னபற்றபெகைாமுனிவர்ெம்பால்
நின்றைந்திரனைான்றுண்டுநிகரெற்கில்மலபவபற.

(இ -ள்.) என்றலும் - என்று (வீமன்) கூறியவளவிவை,- தன்மன வசர்ந்வதார் இடுக்ைணும்

இமளப்பும் மாற்றநின்ற எம்சபருமான் - தன்மனச் சரைமமடந்தவர்ைளது
துன்பத்மதயும் மனச் வசார்மவயும் நீக்குதற்சபாருட்டு நின்ற எமது தமைவனான,
வநமி சநடியவன் - சக்ைராயுதத்மதயுமடய சபரிவயானான ைண்ைபிரான்,
அருளிச்சசய்வான் - கூறியருள்வான்: (எங்ஙனசமனின்),-அன்று - அக்ைாைத்தில்
[முன்னாளி சைன்றபடி], அயன் முைத்தினால் சபற்று - பிரமன்மூைமாைப் சபறப்பட்டு,
அவநை மா முனிவர் தம்பால் - சிறந்த பை முனிவர்ைளிடத்தில், நின்ற - தங்கிய, மந்திரம்
ஒன்று- ஒரு மந்திரம், உண்டு-உளது; அதற்கு நிைர் வவறு இல்மை - அதற்குச் சமானம்
(அதுவவயல்ைாது) வவறு இல்மை; (எ - று.)

துன்பம் வநருங்ைாைத்துக் ைண் மைர்ச்சியின்றி இடுங்குதைால், துன்பத்துக்கு

இடுக்ைசைன்று சபயர்; இடுங்குைண் என்பது இடுக்ைசைன விைாரப்பட்டசதன்ை.
எம் என்ற பன்மம - எல்ைாவுயிர்ைமளயும் உளப்படுத்தியது. திருமாலினது
சக்ைரத்துக்குச் சுதர்சநசமன்று சபயர். உண்டு,இல்மை, வவறு - இருதிமைமயம்பால்
மூவிடத்துக்கும் சபாது. (128)

129. னவஞ்சைரிறந்பொனரல்லாமீண்டுயிர்னபறுவரந்ெ
வஞ்சகைமறமுன்னபற்றான்வலம்புரித்ொரிொனும்
னெஞ்சைர்வலிமைபயாடுநீரிமடமூழ்கிநீங்கள்
துஞ்சிடப்னபாருவானின்ெஞ்சூழ்ந்ெென்பபாலுனைன்றான்.

(இ -ள்.) சவம் சமர் இறந்வதார் எல்ைாம் - சைாடிய வபாரில் இறந்தவர்யாவரும், மீண்டு

உயிர் சபறுவர் - (அம்மந்திர) பைத்தால்)மறுபடியும் உயிர்சபறுவார்ைள்; அந்த
வஞ்சைம் மமற - அந்த ரைசியமானமந்திரத்மத, முன்சபற்றான் - முன்பு
சபற்றுள்ளானான, வைம்புரி தாரினானும் - நஞ்சாவட்மடப் பூமாமைமயயுமடய
துரிவயாதனனும், சநஞ்சு அமர் வலிமமவயாடு - மனத்திற் சபாருந்திய உறுதியுடவன,
நீரிமடமூழ்கி - நீரினுள்வள முழுகி (மமறந்துநின்று அதமன ஜபித்து இறந்தவர்ைமளப்
பிமைப்பித்து), நீங்ைள் துஞ்சிட இன்னம் சபாருவான் - நீங்ைள் இறக்கும்படி
இன்னமும் வபார்சசய்தற்கு, சூழ்ந்தனன் வபாலும் - ஆவைாசித்தான் வபாலும்,என்றான்
- என்று சசான்னான், (ைண்ைன்); (எ - று.)

வபாலும் என்றது - ஒப்பில்வபாலியாய், ஊகித்தற்சபாருளில் நின்றது.

சநஞ்சமர்வலிமம - மவநாமதரியம். நீர் என்ற முன்னிமைப்பன்மமப்சபயர், நீம்
எனத் திரிந்து, 'ைள்' என்னும் விகுதிவயாடு வசர்ந்து, நீங்ைள் என்று வைங்கும்.
இறத்தமைத் துஞ்சுதசைன்பது, மங்ைை வைக்கு: மீள எழுந்திராத சபருந்தூக்ைசமன்ை.
வஞ்சைசமன்றதற்கு - இங்வை சந்தருப்பத்திற்கு ஏற்ப,
இரைசியசமனப்சபாருள்சைாள்ளப்பட்டது; இனி, (பமைவமர) வஞ்சித்தற்குரிய
எனினும் அமமயும். (129)

130.-வீைன்அக்குளத்மெயமடந்து சிலகூறத்னொடங்கல்.

ைாயவனுமரத்ெைாற்றைாருதிபகட்டுத்ெந்மெ
ஆயவன்றன்மெப்பபாலவப்னபரும்னபாய்மகனயய்தித்
தூயெண்டுளவிொனுந்துமணவருஞ்சூழ்ந்துநிற்பத்
தீனயெத்தீயனெஞ்சன்னசவிசுடச்சிலனசாற்னசால்வான்.

(இ -ள்.) மாயவன் உமரத்த மாற்றம் வைட்டு - மாமயயில்வல்ை ைண்ைபிரான் சசான்ன

அவ்வார்த்மதமயக்வைட்டு, மாருதி - வாயு குமாரனானவீமன், தந்மத ஆயவன் தன்மன
வபாை - தனதுபிதாவான வாயுபைவாமனப்வபாை [சவகுவிமரவாை], அ சபரு
சபாய்மை எய்தி - அந்தப் சபரியதடாைத்மதயமடந்து,- தூய தண் துளவினானும்
துமைவரும் சூழ்ந்து நிற்ப-பரிசுத்தமான குளிர்ந்த திருத்துைாமயயுமடய ைண்ைனும்
தன்னுடன் பிறந்தவர்நால்வரும் (அக்குளத்மதச்) சூழ்ந்துநிற்ை, தீ எனதீயசநஞ்சன்
சசவி சுட சிைசசால் சசால்வான் - சநருப்புப்வபாைக்
சைாடியமனமுமடயவனானஅத்துரிவயாதனனது ைாதுைள் வருந்தும்படி
சிைவார்த்மதைமளக்கூறுபவனானான்; (எ - று.)- அவற்மற, அடுத்த ஏழுைவிைளிற்
ைாண்ை. (130)

வவறு.

131.-ஏழுகவிகள் -துரிபயாெெமெக்குறித்து வீைன் கூறும்

வார்த்மெ.

கங்மகைகன் முெலாகக் காந்ொரன் முடிவாகக் களத்தில் வீழ்ந்ெ,

துங்கைணி முடிபவந்ெர் னசால்லிமுடிப் பெற்கடங்கார் துரக ைாவும்,
னசங்கெகைணிக்னகாடிஞ்சித் திண்படரும் னபரும் பமெக்மகச்
சிறுத்ெனசங்கண்,
னவங்கயமு பைறாைல் வீழ்கயத்தி பலறிமெபயாபவந்ெர்
பவந்பெ.

(இ -ள்.) வவந்தர் வவந்வத - இராசராசவன! ைங்மை மைன்முதல் ஆை-வீடுமன்முதைாை,

ைாந்தாரன் முடிவு ஆை-ைாந்தாரவதசத்தரசனாகிய சகுனிஈறாை, ைளத்தில் வீழ்ந்த -
வபார்க்ைளத்தில் அழிந்துவிழுந்த, துங்ைம் மணி முடிவவந்தர் - சிறந்த இரத்தின
கிரீடத்மதயுமடய அரசர்ைள், சசால்லி முடிப்பதற்குஅடங்ைார் -
(இன்னாரின்னாசரன்றும் இத்தமனவபசரன்றும்) விவரஞ்சசால்லிமுடித்தற்கு
அடங்ைார்ைள் [எண்ணிறந்தவர்ைசளன்றபடி:] (அவர்ைள் அங்ஙனமாை, நீ) துரைம்
மாவும் - குதிமரயின்வமலும், சசம்ைனைம் மணி சைாடிஞ்சி திண் வதரும் -
சசம்சபான்னினாற் சசய்யப்பட்டு இரத்தினங்ைள் பதித்த சைாடிஞ்சிசயன்னும்
உறுப்மபயுமடய வலியவதரின்வமலும், சபரு பமன மை சிறுத்த சசம் ைண் சவம்
ையமும் - சபரிய பமனமரம்வபான்ற துதிக்மைமயயும் சிறிய சிவந்த
ைண்ைமளயுமுமடயசவவ்விய யாமனயின் வமலும், ஏறாமல் - ஏறுவமதசயாழித்து,
வீழ் ையத்தில்ஏறிமனவயா - வீழ்தற்குரிய தடாைத்திற் பாய்ந்திட்டாவயா? (எ - று.)

ையம்என்ற சசால் - யாமனசயன்றுங் குளசமன்றும், ஏறுதல் என்ற சசால்

வமவைறுதசைன்றும் உட்சசல்லுதசைன்றும் சபாருள்படுதைால், அச் சசாற்ைளில்
சமத்ைாரங்ைற்பித்து, 'சவங்ையமுவமறாமல் வீழ்ையத்திவைறிமனவயா'என்றாசனன்ை.
இதில் மடக்கு என்னுஞ் சசால்ைணியமமந்திருத்தல் ைாண்ை. துரைமா - குதிமரயாகிய
விைங்கு. சபரும்பமனக்மைச் சிறுத்தசசங்ைண் -முரண் சதாமட.

ைங்மைமைசனன்ற விவரம்:- முன் ஒருைாைத்தில் வதவர்ைள் யாவருங்கூடிய

பிரமவதவனது சமபயிற்சசன்று ைங்ைாநதியின் சபண்சதய்வம் வைங்கியசபாழுது,
அங்குவந்திருந்த வருைன், அவளைமை உற்றுவநாக்கிக் ைாதல்சைாண்டான்;
ைங்மையும், அவன் மீது ைாதல்சைாண்டு எதிர்வநாக்கினாள்;அதமனயறிந்த
நான்முைக்ைடவுள், வருைமனப்பூமியில் மானுடப்பிறப்சபடுக்ைவும், ைங்மைமய
மானுடமைளாய் அவமனச்சிைநாள் மைந்திருக்ைவுஞ் சபித்திட்டான்; அங்ஙனவம
வருைன் குருகுைத்திற் சந்தனுவாய்ப் பிறந்தான்; ைங்மையும் ஓர் மனிதமைளாகி 'யான்
எந்தத் தீச்சசயல்சசயினும் மறுக்ைைாைாது' என்னும்ஏற்பாட்டிவனாடு அவமன
மைஞ்சசய்து சைாண்டாள். இது நிற்ை; பிரபாசசனன்னும் வசு தன் மமனவியின்
சசால்மைக் வைட்டு வசிட்டனிடமுள்ள ைாமவதனுமவக் சைாள்மள சைாள்ள
எண்ணினான்; மற்மறவயழு வசுக்ைளும் அவனுக்கு உதவிசசய்யவவ, எண்மரும்
இரவிற்சசன்று பசுமவக்ைவர்ந்தனர்; அதமனயறிந்தவசிஷ்டமைாமுனிவன், அஷ்ட
வசுக்ைமளயும் மானுடசன்மசமடுக்ைவும்,அவர்ைளுள் மமனவிசசாற்வைட்ட
பிரதானனான பிரபாசமனப் பூமியிற்பைநாள்வாழ்ந்து
சபண்ணின்பமற்றிருக்ைவும்சாபங் சைாடுத்தான்;எட்டுவசுக்ைளும் சந்தனுவுக்குக்
ைங்மையின் வயிற்றிற் பிறந்தனர். முதலிற்பிறந்த ஏழு குைந்மதைமளயும் தாய் பிறந்த
அப் சபாழுவதைங்ைாநதியில் எடுத்சதறிந்துவிட்டாள். எட்டாவது பிள்மள
பிறந்தவுடவன தந்மத 'இக்குைந்மதமயக் சைால்ைைாைாது' என்றுமறுக்ை,
ைங்மைைைவமனவிட்டு நீங்கினள். அவ்சவட்டாவது மைவன, இவ்வீடுமன்.
இதுமுதற் பதின்மூன்றுைவிைள் - இச்சருக்ைத்தின் பதிவனாராங்ைவி
வபான்றஅறுசீர்க்ைழிசநடிைடி யாசிரியவிருத்தங்ைள். (131)

132. னெஞ்சறியநீனயைக்குநிமலநின்றபழியாகனெடுொட்னசய்ெ
வஞ்சகமும்னபாய்ம்னைாழியுைனுநீதிெவறியதுைறந்ொய்னகால்பலா
துஞ்சியநின்பசமெனயல்லாமீண்டுவரநீயமறயுஞ்சுருதியிற்மற
னவஞ்சைரமுடித்ென்பறாவமறவதிமவவீரருக்குவீரைாபைா.

(இ -ள்.) நிமை நின்ற பழி ஆை - (எந்நாளும் அழியாமல்) நிமை நிற்குந்தன்மமயதான

பழிப்பு உண்டாம்படி, சநஞ்சு அறிய - மனப்பூர்வமாை, நீஎமக்கு சநடு நாள் சசய்த-நீ
எங்ைளுக்கு சவகுநாளாைச்சசய்துவந்த, வஞ்சைமும் - வஞ்சமனமயயும்,
சபாய்சமாழியும் - (நீகூறிய) சபாய்வார்த்மதைமளயும், மனு நீதி தவறியதும் -
மனுதர்மசாஸ்திரத்தில் சசால்ைப்பட்ட நீதியினின்று (நீ) வழுவியமதயும், மறந்தாய்
சைால் ஓ - மறந்துவிட்டாவயா? துஞ்சிய - இறந்த, நின் வசமன எல்ைாம் - உனது
வசமனைள் யாவும், மீண்டுவர - உயிர்சபற்றுத் திரும்பிவரும்படி, நீ அமறயும் - நீ
உச்சரிக்கிற, சுருதி - வவதமந்திரம், இற்மற சவம் சமரம் முடித்து அன்வறா - இன்மறய
தினத்தின் சைாடியவபாமர முடித்தபின்பல்ைவவா, அமறவது - உச்சரிக்ை வவண்டுவது?
(அங்ஙனம் இருக்ை), இமவ - (நீ சசய்யும்) இச்சசயல்ைள், வீரருக்கு வீரம் ஆவமா - சுத்த
வீரர்ைளுக்கு உரிய பராக்கிரமச் சசயைாகுவமா? [ஆைாது என்றபடி]; (எ - று.)
இமவ -முதலிற் பை தீங்குைமளச்சசய்தலும், அவற்றிற்ைாை வநர்ந்த வபாரில்
முன்நிற்ைமாட்டாமல் ஓடிசயாளித்துத் தவந்சதாடங்குதலும். 'எமக்கு நிமைநின்ற
பழியாை' எனஎடுத்து, எங்ைளுக்கு என்றும் நிமைப்பட்டபழி யுண்டாம்படி சயன
வுமரப்பினும் அமமயும். துரிவயாதனன் பாண்டவர்க்குச்சசய்தவஞ்சைமும், கூறிய
சபாய்சமாழியும்மிைப்பை; வீமனுக்கு நஞ்சு ஊட்டியமம, அரக்குமாளிமையில்
தீமவத்தமம, சூதாட்டம், வனவாச அஞ்ஞாதவாசங்ைளின் பின் சைாடுப்வபசனன்று
வாக்குத்தத்தஞ்சசய்த இராச்சியத்மத மீண்டுசைாடாமம முதைாை நூல்முழுவதிலுங்
ைாண்ை. நீதி தவறியது - "மூத்தானிருக்ை இமளயா னரசாடல் வைாத்தருமமன்று" என்ற
இராசநீதி தவறித் தருமனினும் இமளயவனான தான் அரசுசபற்று ஆளுதல்.
(132)

133. அடிைாறிநீரிமடப்புக்கருமைநீபுகன்றாலு ைரவப்மபம்னபாற்,

னகாடிைாறிக்குருகுலத்ொர்பகாபவநின்பபர்ைாறிக்குலாவுைாமல,
முடிைாறினயாருெனிைா முத்ெனெடுங்குமடநிழற்கீழாளுமுந்நீர்ப்,
படிைாறி னயாழியவிபடன் புறப்படாய்ைமறபடவிப்பகல்பபாம்
முன்பெ.

(இ - ள்.) குரு குைத்தார் வைாவவ - குருவமிசத்து அரசர்ைளுக்கு அரசவன! நீ- , அடி மாறி -
அடிைமளமாற்றிமவத்து, நீரிமடபுக்கு - நீரினுள்வளபுகுந்து, அரு மமற புைன்றாலும் -
அருமமயான மந்திரத்மத ஜபித்துக் சைாண்டிருந்தாலும்,-நின் - உன்னுமடய, அரவம்
மபம் சபான் சைாடி - பாம்பின் வடிவசமழுதிய பசும்சபான்னினாைமமந்த
தண்டத்மதயுமடயதுவசம், மாறி-ஒழிந்து, வபர் மாறி - (உனது) சபயர் ஒழிந்து,
குைாவும்மாமைமுடி மாறி-விளங்குகிற மாமைமயத் தரித்த தமை துணிபட்சடாழிந்து,
ஒரு தனிமா முத்தம் சநடுகுமட நிைல் கீழ் ஆளும் முந்நீர் படி மாறி ஒழிய -
ஒப்பற்றதனித்த சிறந்த முத்துக்ைளாைமமத்த சபரிய
ஒற்மறசவண்சைாற்றக்குமடயின்நிைலிலிருந்து அரசாளுகிற ைடல்சூழ்ந்த (உனது)
இராச்சியமும் (உன்மனவிட்டு) நீங்கினாசைாழிய, விவடன் - (உன்மன நான்)
விடமாட்வடன்;(ஆதைால்), இ பைல் மமறபட வபாம் முன்வன - இந்தப்பைற்
சபாழுதுமமறயச்சசல்லுதற்குமுன்வன, புறப்படாய் - சவளிப்பட்டு வருவாயாை; (எ -
று.)
சூரியன் அஸ்தமிக்குமுன்வன சயன்றைருத்மத, 'மமறபட இப்பைல் வபாமுன்வன'
என்று குறித்தார். நீர்சூழ்ந்த நிைவுைமை விட்டு நீ சதாமைந்தாசைாழிய உன்மன
விடக்ைடவவனல்ைாத நான் நீரிற் புகுந்த மாத்திரத்தால் விட்டிடுவவவனா சவன்பான்,
'நீரிமடப்புக்கு அருமமற புைன்றாலும்' என்றும், 'முந்நீர்ப்படிமாறி சயாழிய விவடன்'
என்றுங் கூறினசனன்ை. புைன்றாலும் விவடன் என இமயயும். அரவம், அம் - சாரிமய.
சபான் - சபாற்ைாம்புக்குக் ைருவியாகுசபயர். முந்நீர் - உைைத்மதப்பமடத்தல் ைாத்தல்
அழித்த சைன்னும் மூன்று நீர்மமமயயுமடயது; ைடல்:பண்புத்சதாமையன்சமாழி.
(133)

134. ஓெப்மபங்கடல்புமடசூழுலகாளுமுடிபவந்ெருறுபபாரஞ்சிப்,
பாெத்தில்வீழ்வபராபாரரசர்பகட்டாலும்பழிபயயன்பறா,
பைெக்கவரைகளிர்மகப்பிடிக்கவிந்திரனும்விண்பணார்ொமும்,
காெத்தினலதிர் னகாள்ளக் கற்பகநீழலில்மவப்பன்கலங்கலம்ைா.

(இ -ள்.) ஓதம் - அமைைமளயுமடய, மபங் ைடல் - பசிய ைடலினால், புமட சூழ் -

எல்ைாப்பக்ைங்ைளிலுஞ் சூைப்பட்ட, உைகு - பூமிமய, ஆளும் -அரசாளுகிற, முடி
வவந்தர் - கிரீடாதிபதிைளான அரசர்ைள், உறு வபார் அஞ்சி- மிக்ை வபாருக்குப் பயந்து,
பாதத்தில் வீழ்வவரா - ைாலில் [நீரில்] விழுவார்ைவளா? பார் அரசர் வைட்டாலும் -
(உன்மனப் வபாைப்] பூமிமய ஆளுகிற அரசர் சசவியுற்றாலும், பழிவய அன்வறா -
(இது) பழிப்வபயாகுமன்வறா? வமதக்ை - வமன்மமசபாருந்திய, அரசமைளிர்-
வதவமாதரது, மை - மைமய, பிடிக்ை - (நீ) பிடிக்கும்படியாைவும், இந்திரனும்
விண்வைார்தாமும் ைாதத்தில் எதிர்சைாள்ள - வதவவந்திரனும் வதவர்ைளும்
ைாததூரத்தில் (உன்மன) எதிர்சைாண்டு வந்து அமைத்து உபசரிக்கும்படியாைவும்,
ைற்பைம் நீைலின் மவப்பன் - (உன்மனக்) ைல்பைவிருட்சங்ைளின் நிைலில் மவப்வபன்;
ைைங்ைல் - (நீ) ைைக்ைமமடயாவத;(எ - று.)-அம்மா - ஈற்றமச. பாதம்என்ற சசால் -
ைாசைன்றும், நீசரன்றும் சபாருள்படுதைால், அச்சசாற்சிவைமடசைாண்ட சமத்ைாரங்
ைற்பித்தவாறு. வபாருக்குஅஞ்சிப் பாதத்தில் விழுதல்
அரசர்க்குப்சபரும்பழிப்பாதைால் நீசவளிப்பட்டு வந்து என்வனாடு வபார்சசய்து
பழிப்புக்கிடமின்றி வீரசுவர்க்ைம்சபறுவாசயன்றான். நிைவுைைத்து
அரசாட்சிமயயிைந்து ஒழிந்துவிடுகிவறாவமசயன்று ைைங்ைாவத; இதனினுஞ் சிறந்த
விண்ணுைைத்திற் சசலுத்துவவசனன்பான், 'ைைங்ைல்' என்றான்: இது, சசருக்குசமாழி.
அரமைளிர்மைப்பிடிக்ை - வதவமாதர்ைமள அங்கு நீ மைஞ்சசய்துசைாள்ள என்றபடி.
விவாை ைாைத்தில் ைைவன் தனதுவைக்மையால் மமனவியின் இடக்மைமயப்பிடித்தல்
மரபு; அதனால், விவாைத்துக்கு, 'பாணிக்கிரைைம்' என்று ஒருசபயர் வைங்கும். இனி,
'மைபிடிக்ை' என்றும் பாடமுண்டு. வதவமாதர்ைள் வவட்மைமிகுதிவயாடு வந்து
உன்மைமய வலியப்பற்ற சவன்று உமரத்தலுசமான்று. ைற்பைநீைலில் மவப்பன் -
வீரசுவர்க்ைத்திற் சசலுத்துவவன் என்றபடி. ைற்பைம் - வவண்டுவார்க்கு
வவண்டினவற்மறக் ைற்பித்தைால், வந்த சபயர்: ைல்பித்தல் - உண்டாக்கிக்
சைாடுத்தல். சந்தாநம்,பாரிஜாதம், மந்தாரம், ைல்பைம், அரிசந்தநசமனக்
ைற்பைவிருட்சம் ஐந்தாம். வதவவைாைத்தில் ைற்பைவிருட்சத்தின் நிைல் இந்திரன்
அரசாட்சிசசய்யுமிடமாதமை "ைற்பை நறுந்வதனிமடதுளிக்கு நிைலிருக்மை" என்ற
ைம்பராமாயைத்தாலும் அறிை. அரமைளிர் - அமரமைளிர், அல்ைது அரம்மபமைளிர்
என்பதன் விைாரம். ைாதம் - இங்கு, சநடுந்தூரசமன்றபடி.

ஓதம்- சவள்ளமுமாம். பசுமமமயயுங் ைருமமமயயும் சிறிது

வவறுபாடுைருதாதுஅவபதமாைக்கூறுதல் ைவிசமயமாதைால், ைருங்ைடல்
மபங்ைடசைனப்பட்டது: இனி, பசுமம குளிர்ச்சியுமாம். உறு - உரிச்சசால். "அம்ம
வைட்பிக்கும்" என்ற சதால்ைாப்பியத்தின்படி யான் கூறுகின்றதமனக் வைசளன்று
சபாருள்பட்டு உமரயமசயாய் நிற்கும். (134)

135. களந்ெனினலத்ெமெகவந்ெங்கண்களிக்கக்கண்டமெநீ
மகத்ெண்படாடிக்,
குளந்ெனிலிக்கவந்ெ முங்கண்படகுெற்குப்புகுந்ெமெபயா
னகாற்றபவந்பெ,
வளந்ெனிலிக்பகாபமுனைன்வஞ்சிெமும் பபாகாது
வந்துன்பாவி,
உளந்ெனிலிக்கவமலமயவிட்டுடற்றுெலல்லது
ைற்பறாருறுதியுண்படா.

(இ -ள்.) சைாற்றம் வவந்வத - சவற்றிமயயுமடய அரசவன! ைளந்தனில் -

வபார்க்ைளத்தில், எத்தமன ைவந்தம் - எத்தமன ைவந்தங்ைமள [தமையற்ற
உடற்குமறைமள], நீ -, ைண் ைளிக்ை ைண்டமன - ைண்ைளிக்ைப்பார்த்தாய்: இ குளந்தனில்
- இக்குளத்திவையுள்ள, இ ைவந்தமும் - இந்தக் ைவந்தத்மதயும் [நீமரயும்], ைண்டு
ஏகுதற்கு - பார்த்துச்சசல்லுதற்கு, மை தண்வடாடு புகுந்தமனஓ - மையிலுள்ள
ைதாயுதத்வதாடு இதனுட் பிரவவசித்தாவயா? வளந்தனில் - மிகுதியாைவுள்ள, இ
வைாபமும் - இந்த (எனது) வைாபமும், என்வஞ்சினமும் - எனது சபதமும், வபாைாது -
வீண்வபாைாது: உன் - உனது ,பாவி உளந்தனில் - தீவிமனக்கிடமான மனத்திலுள்ள, இ
ைவமைமய -இந்தக்ைவமைமய, விட்டு - ஒழித்து, (நீ), வந்து - சவளிப்பட்டு வந்து,
உடற்றுதல்அல்ைது - வபார்சசய்தவை யல்ைாமல், மற்று ஓர் உறுதி உண்வடா- (உனக்கு)
வவசறாரு நன்மமயுள்ளவதா? எதுவுமில்மை;

"புனலுஞ் சசக்கும் புைன்றிடு ைடியும், தமைக்குமறப்பிைமும் ைவந்தமாகும்"

என்றபடி 'ைவந்தம்' என்ற சசால் - உடற்குமற சயன்றும், நீசரன்றும்
சபாருள்படுதைால், அப்பைசபாருசளாரு சசால்லின் உதவியாற் சமத்ைாரங்
ைற்பித்தவாறு. வைாபமும் வஞ்சினமும் வபாைாது - இரண்டு ஒருமமச்சசாற்ைள் ஓர்
ஒருமம முற்மறக் சைாண்டுமுடிந்தன: தனித்தனிவபாைாது எனக்
கூட்டிப்சபாருள்ைாண்ை. இனி, வபாைாது என்பதற்கு- வபாைாமல் என
விமனசயச்சமாைப் சபாருள்சைாள்ளுதலும் ஒன்று. பாவியுளம் - தீயசிந்தமனைமளவய
எண்ணும் மனம். (135)

136. இெத்திமடநின்னறாருபதின்பைனலழுொளுனைாருவருடனிகல்
னசய்யாைல்,
ெெத்திமடநின்றுளைகிழும் புல்லமரப் பபான்ைெத்துடபெ
ெருக்கிவாழ்ந்ொய்,
சிெத்திமடனவம்னபாறிபறக்கச் னசயிர்த்திருகண்சிவப்பபறச்
னசருச்னசய்யாைல்,
வெத்திமடச்னசன்னறாளிப்பபராைண்முழுதுந்ெனியாளு
ைன்ெராபொர்.

(இ -ள்.) ஒருபதின் வமல் எழுநாளும் - (கீழ்ப் வபார்நடந்த) பதிவனழுநாள்ைளிலும், (நீ),

ஒருவருடன் இைல் சசய்யாமல் - ஒருத்தருடனும் தனிவயஎதிர்த்து உக்கிரமாைப்
வபார்சசய்யாமல், இனத்திமட நின்று - கூட்டத்தினிமடயிவை ைைந்துநின்று,
தனத்திமட நின்று உளம் மகிழும் புல்ைமரவபால் - சசல்வத்தினிமடவய நின்று
மனங்ைளிக்கிற நீசமரப்வபாை, மதத்துடவன தருக்கி வாழ்ந்தாய் - சைாழுப்புடவன
ைர்வித்துவாழ்ந்துவந்தாய்: மண் முழுதும் தனி ஆளும் மன்னர் ஆவனார் - பூமி
முழுவமதயுந் தனிவய அரசாளும் அரசராயுள்வளார், சினத்திமட சவம்சபாறி பறக்ை -
வைாபத்தினால்சவவ்வியசநருப்புப்சபாறி பறக்ை, சசயிர்த்து - வலிமமசைாண்டு,
இருைண்சிவப்பு ஏற - இரண்டுைண்ைளும் (மிக்ை வைாபத்தால்) சசந்நிறம்மிை,
சசருசசய்யாமல் - வபார் சசய்யாமல், வனத்திமட சசன்று ஒளிப்பவரா -
ைாட்டிவை[நீரினுள்வள] வபாய் மமறவார்ைவளா? (எ - று.)

சசல்வத்தினிமடயிவை யிருந்துசைாண்டு அதன்வளத்தால் தங்ைளுக்குப்

பிறசரவராலும் யாசதாருதீங்கும் வநரிடாதபடி சசய்து சைாண்டு சசருக்கி வாழும்
அற்பர்வபாை, நீ இனத்திமடயிவையிருந்துசைாண்டு அதன்வளத்தால் உனக்குப்
பிறசரவராலும் யாசதாருதீங்கும்வநரிடாதபடி சசய்துசைாண்டு இவ்வளவுநாளும்
சசருக்கிவாழ்ந்தா சயன்றான். இதனால், அவனது வபார்த்திறமமமய
சயடுத்துக்ைாட்டி யிைழ்ந்தவாறு. "வனவம நீர் மிகுதி நாடு"என்ற நிைண்டினால்,
வனசமன்பது ைாட்மடயும் நீமரயும் உைர்த்துதமை யறிை. (136)

137. திரிபுவெங்களுஞ்பசரச்னசங்பகான்மைனசலுத்தியநின்
சீர்த்தியிந்ெ,
விரிபுவெந்ெனினலாளித்ொன்மிகுவமசயாய்ப் பபாகாபொ
னவருவலாபைா,
புரிபுவெமுண்டுமிழ்ந்பொன்பபாரிலங்மகவழி காணப்னபாருெவாளி,
எரிபுவெநுகர்ந்ெதுபபாலித்ெடமும் புமகயா
முனெழுந்திராபய.

(இ -ள்.) திரிபுவனங்ைளும் - மூன்று உைைங்ைளிலும், வசர - ஒருவசர, சசங்வைான்மம

சசலுத்திய - ஆளுமைமய நடத்திய, நின்சீர்த்தி-உனது மிக்ை புைழ், இந்த விரி
புவனந்தனில் ஒளித்தால் - இந்தப் பரவியநீரிவை (நீ) ஒளித்துக்சைாண்டதனால்,
மிகுவமச ஆய் வபாைாவதா - மிக்ைபழிப்பாய்விடாவதா? சவருவைாவமா - (இவ்வாறு
நீ) அஞ்சைாவமா? புரிபுவனம் உண்டு உமிழ்ந்வதான்- (தான்) பமடத்த உைைங்ைமள
விழுங்கியுமிழ்ந்தவனாகிய திருமால் [இராமபிரான்], வபார் இைங்மை வழி ைாை-
வபார்சசய்தற்குரிய இைங்மைக்குச் சசல்லும்வழிமயக் ைாணும்சபாருட்டு,சபாருத -
(சமுத்திரராசன் வமற்) சசலுத்திய, வாளி எரி - ஆக்கிவனயாஸ்திரம்,புவனம்
நுைர்ந்ததுவபால் - (அக்ைடலின்) நீமர உறிஞ்சத் சதாடங்கியதுவபாை,இ தடமும்
புமையாமுன் - இந்தத் தடாைமும் (என் அஸ்திரத்தால்)
புமைந்துஎரிந்துவபாவதற்குமுன்னவம, எழுந்திராய் - சவளிப்பட்டு வருவாய்; (எ - று.)

நீஇப்சபாழுது விமரவில் சவளிவாராயாயின் இராமபிரான்,

ஆக்கிவநயாஸ்திரப்பிரவயாைஞ்சசய்து ைடமை வற்றச்சசய்யலுற்றாற்வபாை
யான்இப்சபாய்மைமய நீர்வற்றச்சசய்து அதனுட் கிடக்கும் உன்மன
சயாழிப்வபசனன்பதாம். இராமபாைம் ைடமை சவதுப்பிய வரைாறு, கீழ் 74 -ஆங்
ைவியிற் கூறப்பட்டது. த்ரிபுவநம் - சுவர்க்ைம் பூமி பாதாளம் என்பன;
'திரிபுவனங்ைளுஞ் வசரச்சசங்வைால்சசலுத்திய' என்றது சீர்த்திக்கு அமடசமாழி;
மூவுைைத்திலும் தமடயறப் பரவிய புைசைன்றபடி. இங்வை, சசங்வைான்மம
சசலுத்துதல் - தமடயறச்சசன்று நிமைசபறுதல். "சீர்த்திமிகுபுைழ்" என்ற
சதால்ைாப்பியத்தால்,சீர்த்தி சயன்பது சபரும்புைமையுைர்த்துவவதார் உரிச்சசால்ைா
சமன்றும்,புைழ்மாத்திரத்மத யுைர்த்தும் கீர்த்திசயன்னும் சசால்லின்
திரிபன்சறன்றுங்சைாள்ை. 'புவனம் உைகும் புனலும் புவியுமாம்" என்ற
பிங்ைைந்மதயினால்,புவனசமன்பது - உைகும் நீருமாதமையறிை. (137)

138.-அமவபகட்டுத்துரிபயாெென் நீரினின்று னவளினயழுெல்.

பாவெனிப்படியுமரத்ெபழினைாழியுந்ெெதுனசவிப்பட்டகாமல
சீவெமுற்மறயும்விடுபவானிருக்குபைாைமறயுடபெபசரவிட்டான்
ஆவெைற்றறியாைலழிவெைற்றறியாைலடுத்பொராவி
வீவெைற்றறியாைனிமெயுநிமெவினுக்குவமைபவறிலாொன்.

(இ -ள்.) பாவனன் - வாயுகுமாரனான வீமன், இ படி உமரத்த - இவ்வாறுசசான்ன, பழி

சமாழியும் - நிந்தமனச்சசாற்ைள்யாவும், தனது சசவி பட்ட ைாமை -
தன்னுமடயைாதிற்பட்டசபாழுது, ஆவனஅறியாமல் - (தனக்கு) நன்மமவிமளப்பமவ
இன்னமவசயன்று அறியாமலும்,அழிவன அறியாமல் - (தனக்குத்)
தீமமவிமளப்பமவ இன்னமவசயன்று அறியாமலும், அடுத்வதார் ஆவி வீவன
அறியாமல் - தன்மனச் சார்ந்தவர்ைளது உயிர்ைள் அழிந்து விடுவனசவன்பமதயும்
அறியாமலும், நிமனயும் - (தான்மனத்திவை மிகுதியாை) எண்ணுகிற, நிமனவினுக்கு -
தீயசிந்தமனைளுக்கு, வவறு உவமம இைாதான் - வவறு ஒப்புமம சபறாதவனான
துரிவயாதனன், - மமறயுடவன வசர விட்டான் - மந்திரஜபத்துடவன (நீமரயும்) ஒரு வசர
விட்டிட்டான்; சீவனம் முற்மறயும் விடுவவான் இருக்குவமா - சீவனம் முழுவமதயும்
விட்சடாழியுமவன் (அச்சீவனத்தினுள்வள) இருப்பாவனா? [இராசனன்றபடி]; (எ - று.)

'ஜீவநம்' - உயிர்வாழ்க்மைசயன்றும் நீசரன்றும் சபாருள்படுதைால், அச்சசால்லில்

சமத்ைாரங்ைற்பித்து, 'சீவனம் முழுமதயும் ஒழியுமவன் அச்சீவனத்தின் ஒரு பகுதியிவை
ஒளித்திருப்பாவனா?" என்று சிவைமடயால் நயம்படக்கூறினான். பாவநன் - பவநனது
குமாரன்; பவநன் - வாயு. பின்னிரண்டடிைளில், துரிவயாதனனது அவிவவைத்மதயும்
வரும்சபாருளாராய்ச்சி யின்மமமயயும், அவன் குைத்மதயும், தீயசிந்தமனமயயும்
சவளியிட்டார். (138)

139.-துரிபயாெென்நீர்நிமலயினின்று னவளினயழுெமலப்
பற்றிய வருணமெ.

நீளமுறப் பரமவயுற வாளமுறக்கமரபரந்து நிமிர்ந்ெ நீத்ெம்,

ொள ைலர்ப் னபாய்மகயினின் னறழுவான்னைய்ச் சுருதிைமற
ெவிலுொவான்,
காளநிறக் னகாண்டல்னபருங் கடன்முழுகினவள்ளனைலாங்
கவர்வுற் றண்ட,
பகாளமுறக் கிளர்ந்ெதுபபாற்பறான்றிொன்ைணியுரகக்
னகாடியிொபெ.

(இ -ள்.) சமய் சுருதி மமற - சத்தியமான வவதமந்திரத்மத, நவிலும் -உச்சரிக்கிற,

நாவான் - நாக்மையுமடயனாயிருந்த, மணி உரைம் சைாடியினான்-
மாணிக்ைத்மதயுமடய பாம்பின் வடிவசமழுதிய சைாடியுமடய துரிவயாதனன்,-நீளம்
உற - நீட்சிமிைவும், பரமவ உற - பரப்பு மிைவும், வாளம் உற -வட்டவடிவம்
சபாருந்தவும், ைமர பரந்து நிமிர்ந்த நீத்தம் - ைமரயின்வமற்பரவிசயழுந்து வழிகிற
சவள்ளத்மதயுமடய, நாளம் மைர் சபாய்மையினின்று - உட்டுமளயுள்ள
தண்மடயுமடய தாமமரநிமறந்த தடாைத்தினின்று, எழுவான் - வமசைழுபவன்,-
சபருைடல் முழுகி - சபரிய ைடலினுள்வளமூழ்கி, சவள்ளம்எைாம் ைவர்வுற்று -
நீமரநிரம்பக்கிரகித்து, அண்ட வைாளம் உற - ஆைாய முைட்மடயளாவ, கிளர்ந்தது -
வமசைழுந்ததான, ைாளம் நிறம் சைாண்டல் வபால் - ைருநிறமுமடய வமைம்வபாை,
வதான்றினான் - ைாைப்பட்டான்; (எ - று.)

அக்குளத்தின் நீட்சி பரப்பு ஆைம் வட்டவடிவம் நீர்மிகுதி சயன்பமவயும்

துரிவயாதனனது ைருநிறமும் வதான்ற, துரிவயாதனன் அக்குளத்தினின்று
சவளிசயழுந்ததற்கு, ைாளவமைம் ைடலினின்று சவளிசயழுதமை உவமம கூறினார்.
உவமையணி. சமய்ச்சுருதி மமற - பயன்தவறாத வவதமந்திர சமன்ை. இங்வை
அண்டவைாளசமன்றது, உைை வுருண்மடயின் வமலிடத்மத, உரைம் - (ைாலின்றி)
மார்பினாற் சசல்வசதன்று ைாரைப் சபாருள்படும்; உரஸ் - மார்பு. ()

140-இதுமுெல் ொன்குகவிகள் -ஒருனொடர்: இப்னபாழுது

பபார்னசய்யும்விெம் எப்படினயன்று துரிபயாெென்
விொவுெலும், கண்ணன் ைறுனைாழி கூறுெலும்.

பொன்றி னெடுங்கமரபயறிக்கமரமுழுதுனெருக்கமுறச்
சூழ்ந்துநின்ற,
பென்றிகழ்ொ மரவமரயுஞ் னசந்திருைாமலயு பொக்கிச்
பசமெபயாடு,
ைான்றிகழ்பெர் முெலாெ வாகெங்கனளாடு நின்றீர்
வலிகூனரன்மக,
ஊன்றிய ெண்டுடனின்பறனொருெமிபய னெப்படிபய
யுடற்றுைாபற.

(இ -ள்.) (துரிவயாதனன்), வதான்றி - (நீரினின்று) சவளித்வதான்றி, சநடுைமர ஏறி -

சபரிய அக்குளத்தின்ைமரவமல் ஏறி, ைமர முழுதும் சநருக்ைம்உற சூழ்ந்து நின்ற -
அந்தக் ைமரமுழுவதிலும் சநருக்ைமாைச் சூழ்ந்து நின்ற,வதன் திைழ் தார் ஐவமரயும் -
வதன்விளங்கும் மாமைமயயுமடய பஞ்சபாண்டவமரயும், சசம் திருமாமையும் -
சசந்நிறமுமடய திருமைளிடத்துஆமசப் சபருக்ைமுமடயவனான ைண்ைபிராமனயும்,
வநாக்கி - பார்த்து,-(நீங்ைள்), வசமனவயாடும் - வசமனைளுடனும், மான் திைழ் வதர்
முதைானவாைனங்ைசளாடும் - குதிமரைள் விளங்ைப்சபற்ற வதர்
முதலியவாைனங்ைளுடன், நின்றீர் - நின்றுள்ளீர்; ஒரு தமிவயன் -
(வவறுதுமையில்ைாத) தனிப்பட்ட யாசனாருவவன,-வலி கூர் - வலிமம மிக்ை,
என்மை ஊன்றிய தண்டுடன்- எனது மையிற்சைாண்ட ைமதயுடவன, நின்வறன் -
நின்றுள்வளன்; உடற்றும் ஆறு எப்படி - (இப்சபாழுது நாம்)வபார்சசய்யவவண்டும்
விதம் எவ்வாறு? (எ - று.)

பைவமைவாைனங்ைளுடனும் பைவமைச் வசமனயுடனும் பைவமையாயுதங்ைளுடனும்

பைராய்த் திரண்டுநின்ற உங்ைவளாடுவாைன சமான்றுமின்றித் துமை யாவருமின்றி
வவறுபமடக்ைைமு மின்றிக் ைதாயுதசமான்வறாடு தனிவய நிற்கும் நான் வபார்
சசய்யவவண்டும் வமை எப்படி? என்று வினாவின சனன்ை. இக்ைவியில் 'வநாக்கி'
என்பது, அடுத்தைவியில் 'என' என்பமதக் சைாண்டு முடிந்து, குளைமாம். (140)

141. ஐவரினுமிப்னபாழுதிங்கானரன்பொடைர்ைமலவாரறுகான்
னைாய்க்குங்,
னகாய்வருொர்ப்புயவீரர்கூறுனைெத் திருனெடுைால்
கூறலுற்றான்,
னசய்வருபசலிளம்பூகைடனலாடிக்குந் திருொடானசருச்
னசய்வானிம்,
னைய்வருனசாற்றவறாெவீைபசெமெ னயாழிந்ொல்
பவறுமுண்படா. (இ -ள்.) 'ஐவரினும் - பாண்டவர் ஐந்துவபருள்ளும், இப்சபாழுது-,
இங்கு - இவ்விடத்தில், என்வனாடு அமர் மமைவார் - என்னுடன் வபார் சசய்பவர், ஆர்
- எவர்? அறுைால் சமாய்க்கும் - வண்டுைள் சமாய்க்கின்ற, சைாய்வரு தார்-மைர்ைமளப்
பறித்துவந்து சதாடுத்ததனாைாகிய (வபார்) மாமைமயத் தரித்த, புயம் -
வதாள்ைமளயுமடய, வீரர் - வீரர்ைவள! கூறும் - சசால்வீராை', என - என்று
(துரிவயாதனன்) வினாவ,-திரு சநடு மால் - சிறந்தசபரிய ைண்ைபிரான், கூறல் உற்றான்
- (அதற்குவிமட) கூறத்சதாடங்கினான்;(எங்ஙனசமனில்) - சசய் வரு - ைைனிைளிற்
சபாருந்திய, வசல் - வசல்மீன்ைள்,இளம் பூைம் மடல் ஒடிக்கும் - இளம்
பாக்குமரங்ைளின் பாமளைமள (த்தாம்துள்ளி சயழுந்து பாய்தைால்) ஒடிக்கிற, திரு
நாடா - அைகிய குருநாட்மடயுமடயவவன! சசரு சசய்வான் - (உன்வனாடு)
வபார்சசய்வதற்கு உரியவன்,சமய்வரு சசால் தவறாத - உண்மமசமாழியில்
தவறுதலில்ைாத, இவீமவசனமன ஒழிந்தால் - இந்த வீமவசனமனயன்றி, வவறும்
உண்வடா -மற்றுசமாருவன் உளவனா? [இல்மைசயன்றபடி]: (எ - று.)

ஒருசதாடராகிய நான்கு ைவிைளில், கீழ்க்ைவியும், இக்ைவியின் முன்னிரண்டடியும் -

துரிவயாதனன் வினா சவன்றும், இக்ைவியின் பின்னிரண்டடியும் அடுத்த
இரண்டுைவிைளும் - ைண்ைபிரான் விமடசயன்றுங்ைாண்ை.

'நாவனஉன்மனக் சைால்வவன்' என்று சபதஞ்சசய்துள்ள வீமன் தாவனஅச்சபதத்மத

நிமறவவற்றும்சபாருட்டு இப்சபாழுது உன்வனாடு வபார் சசய்வாசனன்றான்.
ைைனிமய 'சசய்' என்பது - அருவாநாட்டில் வைங்குந் திமசச்சசால். நீர்வளமிகுதியால்
ைைனிைளிலுள்ள மீன்ைள் அந்நீர்ச் சசழுமமயாைாகிய சைாழுமமயால் துள்ளி
சநடுந்தூரந்தாவிப் பாக்குமரத்தின் மடமை ஒடிக்கின்றனசவன நாட்டுவளத்மத
வருணித்தார். (141)

142. இளம்பருவமுெலுெக்குமிவனுக்கும்வயிர்ப்னபண்ணி
னலண்னணாணாொல்,
உளம்புகலவரசமவயில்வஞ்சிெமும்பற்பலவன்றுமரத்பெ
நின்றான்,
களம்புகுதுநின்னொழிந்ெதுமணவமரயுந்ெெதுெடக்மகயாற்
னகான்றான்,
விளம்புவபொபவனறாருவர்நின்னுடன்பபார்ைமலவபராபவந்ெர்
பவந்பெ.

(இ -ள்.) வவந்தர் வவந்வத - அரசர்க்கு அரசவன! இள பருவம் முதல்- இளமமப்பிராயம்

முதைாை, உனக்கும் இவனுக்கும் வயிர்ப்பு - உனக்கும்இவனுக்கும்உள்ள
வயிரச்சசயல், எண்ணில் - ஆவைாசிக்குமிடத்து, எண்ஒைாது - ைைக்கிட
முடியாததாம்;(அன்றியும்) அன்று - திசரௌபதிமய மானபங்ைஞ் சசய்யக்ைருதிய
அக்ைாைத்து, உளம்புைை-மனம் ஊக்ைந்தூண்ட, அரசு அமவயில் - இராச சமபயில்,
பற்பைவஞ்சினமும் - பைவான சபதங்ைமளயும், உமரத்வத நின்றான் - கூறி நின்றான்;
(வமலும்), ைளம் புகுதும்- வபார்க்ைளத்துக்கு வந்த, நின் ஒழிந்த துமைவமரஉம் -
நின்மனசயாருவமன சயாழிய மற்றுமுள்ள (உனது) தம்பிமா சரல்வைாமரயும், தனது
தட மையால் - தன்னுமடயசபரிய மையினால், சைான்றான் - சைான்றிட்டான்;
(ஆதைால்), வவறு ஒருவர் நின்னுடன் வபார் மமைவவரா - (இவமன சயாழிய)
வவசறாருவர் உன்னுடன் (இப்சபாழுது) வபார்சசய்தற்கு உரியவரா?
[அல்ைசரன்றபடி]; விளம்புவவதா - இமதப்பற்றிச் சசால்ைவும் வவண்டுவமா? (எ - று.)
ஆல் - அமச.

முதைடியிற் கூறியது, துரிவயாதனன் வீமனுக்கு நஞ்சூட்டியதும், அவமனக்

ையிறுைளாற் ைட்டிக்ைங்மையிசைறிந்ததும், ைழுவவற்றத் சதாடங்கியதும்
முதலியவற்மறசயன்ை. 'எண்ணில் எண்சைாைாது' என்பதற்கு - ைைக்கினால்
அளவிட முடியாசதன்றும், மனத்தில் நிமனத்தற்குங்கூடாதபடி மிைக்
சைாடியசதன்றும் சபாருள் சைாள்ளைாம். ஒைாது -ஒன்றாது என்பதன் மரூஉ. புகுதும்
என்ற சபயசரச்சத்தில், து-சாரிமய.உமரயா - உடன்பாட்டு இறந்தைாை விமனசயச்சம்.
(142)

143. வில்லாலும்வாளாலும்பவலாலும்பரினெடுந்பெர்பவழத்ொலும்,
னொல்லாண்மைெவறாைற்னசருைமலந்பொர்சான்றாகச்சூழ்ந்து
நிற்பப்,
புல்லாமரப்புறங்காணும்பபார்பவபலாயிருவருநீர்னபாருது
நும்மில்,
வல்லார்கள்னவன்றிபுமெந்ெவனிெலம்னபறுமிதுபவவழக்கு
னைன்றான்.

(இ -ள்.) புல்ைாமர - பமைவர்ைமள, புறம் ைாணும் - சவன்று முதுகுைாைவல்ை,

வபார்வவவைாய் - வபார்த்சதாழிற்குரிய வவல் வல்ைமமயுமடயவவன! வில்ைாலும்-
வில்மைக்சைாண்டும், வாளாலும் - வாமளக்சைாண்டும், வவைாலும் -
வவமைக்சைாண்டும், பரி சநடு வதர் வவைத்தாலும் -குதிமரயும் சபரியவதரும்
யாமனயும் என்னும் இவற்மறக்சைாண்டும், சதால்ஆண்மம தவறாமல் - சதான்று
சதாட்டுவருகிற (தமது) பராக்கிரமந் தவறாமல்,சசரு மமைந்வதார் - வபார்சசய்த
வீரர்ைள், சான்று ஆை-சாட்சியாை, சூழ்ந்துநிற்ப-சுற்றி நிற்ை, நீர் இருவரும் - நீங்ைள்
இரண்டுவபரும், சபாருது -வபார்சசய்து, நும்மில் வல்ைார்ைள் சவன்றிபுமனந்து -
உங்ைளுள் வல்ைவர்ைள்சவற்றிமய யமடந்து, அவனிதைம் சபறும் - பூமிமயப்
சபற்றுக்சைாள்ளுதைாகிய, இதுவவ - இச்சசயவை, வைக்கும் - நீதியுமாம், என்றான் -
என்று (ைண்ைன்) கூறினான்; (எ - று.)

இன்னார் சவல்பவசரன்பது துணியைாைாசதன்னுங் ைருத்துப்பட 'வல்ைார்ைள்

சவன்றிபுமனந்து' எனப் பன்மமயாக் கூறினான். முதைடி - அறுவமைத் தாமனமயயுங்
கூறியது, 'நீர் இருவரும்' என்றது, முன்னிமைப்படர்க்மை வழுவமமதி; 'நீரிருவிரும்'
என்பது வைாநிமையாம். துரிவயாதனனுக்குப் வபாரில் உற்சாைத்மத மூட்டும்
சபாருட்டு 'புல்ைாமரப் புறங்ைாணும் வபார்வவவைாய்' என்றும், 'இருவருநீர் சபாருது
நும்மில்வல்ைார்ைள் சவன்றிபுமனந்து அவனிதைம் சபறுமிது' என்றுங்
கூறியருளினான்; 'சபாருது சவன்றிபுமனந்து அவனிதைம் சபறு மிதுவவ வைக்கும்' -
இது வமரயில் நீ வல்ைடி வைக்ைாய் அரசுமுழுவதுங் மைப்பற்றி யாண்டு வந்தது அநீதி
என்றபடி. (143)

வவறு.

144.-வீைமெ பொக்கித்துரிபயாெென் 'எந்ெ ஆயுெத்ொற்

பபார்னசய்யபவண்டும்?' என்றல்.

னகாண்டனிகர் திருபைனிக்பகாபால னிமவயுமரப்ப

வண்டுபடி வலம்புரித்ொர்வயபவந்ென் ைெங்களித்துத்
திண்டிறல்வீ ைமெபொக்கிச்சிமலமுெலாம் பமடனகாண்படா
ெண்னடனுநின் பமடனகாண்படாசைர்விமளப்பாய் சாற்னறன்றான்.

(இ -ள்.) சைாண்டல்-நீர்சைாண்ட ைாளவமைத்மத, நிைர்-வபான்ற, திருவமனி -

திருவடிவத்மதயுமடய, வைாபாைன் - ைண்ைபிரான், இமவ உமரப்ப -
இவ்வார்த்மதைமளச் சசால்ை,-வண்டு படி - வண்டுைள் படிந்து சமாய்க்கிற,வைம்புரி
தார் - நஞ்சாவட்மட மைர்மாமைமயயுமடய, வயவவந்தன் -வலிமமயுள்ள
துரிவயாதனராசன், மனம் ைளித்து - மனத்தில் உற்சாைங்சைாண்டு, திண் திறல் வீமமன
வநாக்கி, மிக்ைவல்ைமமயுமடய வீமமனப்பார்த்து, 'சிமை முதல் ஆம் பமட
சைாண்வடா - வில்முதைான ஆயுதங்ைளினாவைா, தண்டு எனும் நின் பமட
சைாண்வடா - உனக்குரிய ைமதசயன்னும் ஆயுதத்தினாவைா, சமர்விமளப்பாய் -
(இப்சபாழுது) வபார் சசய்வாய்? சாற்று - சசால்,' என்றான் - என்று வினவினான்; (எ -
று.)

திண்திறல் - ஒருசபாருட்பன்சமாழி, வீமன் எல்ைாவாயுதங்ைளினும் ைதாயுதத்தில்

மிைப்பயின்றவனாதைால், 'தண்சடனும் நின் பமடசைாண்டு' என்றான்.

இதுமுதல் இருபத்திரண்டுைவிைள் - சபரும்பாலும் நாற்சீர்ைளும் ைாய்ச்சீர்ைளாகிய

அளவடி நான்குசைாண்ட ைலிவிருத்தங்ைள்; இவற்மற நாற்சீர் நாைடித்தரவு
சைாச்சைசமன்றலு சமான்று. (144)

145.-வீைன் கொயுெத்ொல்பபார்னசய்ய பவண்டுனைன்றல்.

நிெகரத்தின்மிமசபயந்திநின்றதுநீள்கமெயாகில்
எெகரத்திற்றண்டுனகாண்படயானுமுடற்றுவனென்றான்
ெெகரற்குங்குைரற்குந்ெண்டுழாய்முடியவற்கும்
திெகரற்குபைலாெசிந்மெயுடன்னசருச்னசய்பவான்.

(இ -ள்) தனைரற்கும்-குவபரனுக்கும், குமரற்கும் - முருைக் ைடவுளுக்கும்,தண் துைாய்

முடியவற்கும் - குளிர்ந்த திருத்துைாய் மாமைமயச் சூடியதிருமுடிமயயுமடய
ைண்ைனுக்கும், தினைரற்கும் - சூரியனுக்கும், வமைான -நன்குமதிக்ைத்தக்ை,
சிந்மதயுடன் - மனவுறுதியுடவன, சசருசசய்வவான் - வபார்சசய்பவனாகிய வீமன்,
(துரிவயாதனமன வநாக்கி), 'நின ைரத்தின் மிமச -உன்னுமடய மையிவை, ஏந்தி நின்றது
- தரிக்ைப்பட்டுள்ளது, நீள் ைமத ஆகில்- நீண்ட ைதாயுதவமயாதைால், என ைரத்தில்
தண்டு சைாண்வட - என்னுமடய மையிலுள்ள ைதாயுதத்மதக்சைாண்வட, யானும்
உடற்றுவன் - நானும் வபார் சசய்வவன்,' என்றான் - என்று விமட கூறினான்; (எ - று.)
வீமன்புஷ்பயாத்திமரயாை அளைாபுரிக்குசசன்று அங்குப் பூஞ்வசாமைக்குக்
ைாவைாைவுள்ளவரும் தன்மனசயதிர்த்துப் வபார் சசய்தவர்ைளுமான யேர்
வித்தியாதரர் அரக்ைர் முதலிய பை வதவசாதியாமரத் தான் தனிவயசபாருது அழித்து
சவன்றிட்டசபாழுது அவனதுபைபராக்கிரமங்ைமளக் குறித்து யேராசனான குவபரன்
மிக்ைவியப்பமடந்தனனாதைாலும், அசுரர்ைமளக் சைால்லுவதற்சைன்வற வதவர்ைளின்
வவண்டுவைாளால் சிவகுமாரனாய்த் திருவவதரித்து அங்ஙனவம சூரபதுமன் முதலிய
அசுரர்ைமளசயல்ைாம் அழித்த முருைக்ைடவுளும் வியக்கும்படி வீமன் தவறாது
எளிதிற் பமையழித்துவருதைாலும், வீமன் அைட்சியமாைச்சசய்த சராசந்தவதம்
முதலியவற்மற அருகிலிருந்து ைண்டும் சடாசுரன்வமத மணிமான்வமத கீசைன்வமத
முதலியவற்மறக் வைட்டும் ைண்ைபிரான் வீமனது பைபராக்கிரமங்ைமளக் குறித்து
மிைவும் ஆனந்தமமடதல் பற்றியும், ைருமசாக்ஷியும் உைைத்துக்சைல்ைாம்
ைண்ணுமானஇருட்சடாகுதிமயயழிக்கின்ற சூரியனும் அதிசயிக்கும்படி
அவனினுஞ்சிறப்பாைவீமன் பமையிருமள வவரற ஒழித்துவந்தமமபற்றியும்,
'தனைரற்குங் குமரற்குந்தண்டுைாய் முடியவற்குந் தினைரற்கு வமைான சிந்மதயுடன்
சசருச்சசய்வவான்'என்றார். தநைரன் - சபாருமளச் வசர்ப்பவசனனக்
ைாரைப்சபாருள்படும். (145)

146.-எங்குப்பபார்னசய்வனென்று துரிபயாெென் பகட்கக் கண்ணன்

விமடகூறத் னொடங்கல்.

எவ்விமடவீைனும்யானுமிகல்புரிெற்கிடனைன்று
னபாய்விமடபயழடர்த்பொமெப்புயங்கபகெென்பகட்ப
னைய்விமடயானிமரப்பின்பபாய்பவயூதுந்திருனெடுைால்
அவ்விமடயாங்கிருவருக்குைாம்பரிசாலருள்புரிந்ொன்.

(இ -ள்.) 'வீமன் யானும் -, இைல் புரிதற்கு - வபார் சசய்தற்கு, இடம் -உரிய இடம், எ
இமட - எந்த இடம்?' என்று -, புயங்ைவைதனன்- பாம்புக்சைாடிமயயுமடய
துரிவயாதனன், சபாய் விமட ஏழ் அடர்த்வதாமன- வஞ்சமனயமமந்த
எருதுைவளமைப் சபாருது அழித்தவனான ைண்ைபிராமன, வைட்ப - வைட்ை, - சமய்
விமட ஆன் நிமர பின்வபாய் - உண்மமயான எருதுைவளாடு கூடிய பசுக்கூட்டங்ைள்
என்னுமிவற்றின் பின்வன சசன்று, வவய்ஊதும் - புள்ளாங்குைமை ஊதின, திரு சநடு
மால் - சிறந்த சபரிய ைண்ைபிரான், ஆங்கு - அப்சபாழுது, இருவருக்கும் ஆம் பரிசால்
- (துரிவயாதனன் வீமன் என்ற) இரண்டுவபருக்கும் இமசயும்விதமாை, அ இமட -
(வபாருக்குரிய) அந்த இடம் இன்னசதன்பமதக்குறித்து, அருள் புரிந்தான் -
சசால்லியருள்பவனானான்; (எ - று.)

மாமயயால் அசுரர்ைள் ஆவவசிக்ைப்சபற்ற எருதுைளாதலின், 'சபாய்விமடவயழ்'

என்றார். சிைவற்மற 'சபாய்விமட' என்னவவ, பிறவற்மற 'சமய்விமட'
என்னவவண்டிற்று.

விமடவயைடர்த்த விவரம் - ைண்ைன் நப்பின்மனப் பிராட்டிமயத் திருமைஞ்

சசய்துசைாள்வதற்ைாை, அவள் தந்மதயி வனற்பாட்டின் படியாவர்க்கும் அடங்ைாத
அசுராவிஷ்டமான ஏசைருதுைமளயும் ஏழுதிருவுருக்சைாண்டு சசன்று வலியடக்கித்
தழுவினசனன்பதாம். இவ்வரைாற்றால், ைண்ைனது துஷ்டநிக்கிரைசக்தி விளங்கும்.
ைண்ைன் இளமமயில் ைன்று ைாமைைமள வமய்த்துச் சசல்லும்சபாழுது அவற்மற
உத்ஸாைப் படுத்தும் சபாருட்டும், ஒருங்குவசர்த்தற்சபாருட்டும் வவய்ங்குை
லூதிவந்தமம, பிரசித்தம். (146)

147.-அப்னபாழுது அங்குப்பலராைனும் விதுரனும் வருெல்.

அரும்னபறலாபயாெெைற்றவனுமரக்கும்பவமலயினில்
இரும்புெலாடுெற்ககன்பறாரிருவரும்வந்ெவனணய்ெக்
கரும்புயபலயமெயானுங்காவலருங்கண்களித்து
விரும்பிைெங்களிகூரபைெகபவனயதிர்னகாண்டார்.

(இ -ள்.) சபறல் அரு - கிமடத்தற்கு அருமமயான [மிைச் சிறந்த என்றபடி],

ஆவயாதனம் - வபார்சசய்தற்கு உரியஇடத்மத, அவன் - அந்தக்ைண்ைபிரான்,
உமரக்கும் வவமையினில் - சசால்ைத்சதாடங்குஞ் சமயத்தில்,-இருபுனல் ஆடுதற்கு
அைன்வறார் இருவரும் அவண் வந்து எய்த - சபரிய[சிறந்த] புண்ணிய தீர்த்தங்ைளில்
நீராடும் சபாருட்டு (த்தீர்த்தயாத்திமர)சசன்றுள்ளவரான (விதுரன் பைராமன் என்ற)
இரண்டுவபரும் அவ்விடத்தில்வந்து வசர,-ைரு புயல் ஏ அமனயானும் -
ைாளவமைத்மதவய ஒப்பவனாகியைண்ைனும், ைாவைரும் - (மற்றும் பாண்டவர்
முதலிய) அரசர்ைளும், ைண்ைளித்து - (அவர்ைமளப் பார்த்ததனால்) ைண்ைள்
ஆனந்தமமடயப்சபற்று, மனம்விரும்பி ைளிகூர - மனம் மகிழ்ந்து ைளிப்புமிை, வமதை
எதிர்சைாண்டார் -வமன்மமசபாருந்த எதிர்சசன்று அமைத்து உபசரிப்பவரானார்ைள்;
(எ - று.) -மற்று - அமச.

பைராமன் - ைண்ைனுக்குத் தமமயன்; இவனிடத்துத் துரிவயாதனனும் வீமனும்

ைதாயுதப் பயிற்சிமய விவசஷமாைக் ைற்றுக் சைாண்டசபாழுது வதைபைத்தில் மிக்ை
வீமனினும் துரிவயாதனன் சதாழில்வமையில் சிறந்துநின்றதனால், இவனுக்குத்
துரிவயாதனனிடம் மிக்ை அன்பு நிைழ்ந்தது. அங்ஙனமிருந்தும் பாண்டவ சைாயனான
ைண்ைனுக்கு மாறாைத் தான் எதிர்ப்பக்ைத்தில் இருந்து வபார் சசய்தல் தைாசதன்றும்,
துரிவயாதனன் அழிதமைத் தான் அருகிலிருந்து ைண்ைாற்பார்க்ை மனமில்ைாமலும்
புறப்பட்டுத்தீர்த்தயாத்திமர வபாய்விட்டனன் இவசனன்ை.

விதுரன் - பாண்டவர்க்கும் துரிவயாதனாதியர்க்கும் சிற்றப்பன் முமறயாகிறவன்;

வீமன் அருச்சுனன்முதலிய சிறந்த வீரர் பைமரயும் ஒருங்வைஎதிர்த்து சவல்ைைாம்படி
வில் முதலிய பமடத்சதாழில்ைளில் மற்மறயாவரினும் மிை வல்ைவன். ைண்ைன்
பாண்டவர்க்குத் தூதாய்வந்தமமபற்றிஅவமனயும், அவனுக்குத் தன்வீட்டில்
இடங்சைாடுத்து விருந்து சசய்துஉபசரித்தமமபற்றி விதுரமனயும் துரிவயாதனன்
பைவாறு இராசசமபயிற்பழிக்ை,விதுரன் ைடுங்வைாபங்சைாண்டு 'பாதைனாகிய உன்
சபாருட்டுப்வபார்சசய்வயன்; இத்தமன நாளாய் உன்வசாற்மறயுண்டமமபற்றி,
உனக்குஎதிராைப் பாண்டவ வராடுவசர்ந்தும் சபாவரன்' என்று சசால்லித் தனது
வில்மை இரண்டு துண்டாை முறித்துப் வபாைட்டுவிட்டுப் பாரதயுத்தம் நடக்மையில்
அங்கு இராமல் பைராமனுடன் தீர்த்தயாத்திமர சசன்றிட்டனசனன்ை. வமதை
எதிர்சைாள்ளுதல் - மிக்ைமரியாமதயுடன் விவசஷ உபசாரங்ைமளச் சசய்து
எதிர்சைாள்ளுதல். (147)

148.-கண்ணனும் ைற்மறபயாரும்அவர்கள் வரமவப்

பாராட்டுெல்.

ைதுமரெகர்க்கரசாெைாயனுந்ெம்முமெவணங்கி
விதுரமெயுனைய்ெழுவபவல்பவந்ெரமெபவாரும்
கதிரவபராரிருவமரயுங்கண்டுகளிப்பவர்பபால
எதினரதிர்பபாய்க்மகனொழுொரிகலாண்மைக்னகதிரில்லார்.
(இ -ள்.) மதுமர நைர்க்கு அரசு ஆன - மதுராபுரிக்குத்தமைவனான, மாயவனும் -
ைண்ைபிரானும், தம் முமன வைங்கி - தனது தமமயனான பைராமமன நமஸ்ைரித்து,
விதுரமனயும் சமய் தழுவ - விதுரமன உடம்மப ஆலிங்ைனஞ் சசய்தருள, இைல்
ஆண்மமக்கு எதிர் இல்ைார் - பை பராக்கிரமங்ைளில் தமக்குச் சமமில்ைாதவர்ைளாகிய,
வவல் வவந்தர் அமனவவாரும் - வவல்முதலிய ஆயுதங்ைளில் வல்ை
அரசர்ைசளல்வைாரும், ைதிரவர் ஓர்இருவமரயும்ைண்டு ைளிப்பவர்வபாை -
ஒளிமயயுமடயவரான (சந்திரன் சூரியன் என்ற) இரண்டு வபமரயும் பார்த்து
மகிழ்பவர்வபாைப் பைராமமனயும் விதுரமனயுந் தரிசித்ததனால் மனமகிழ்ந்து, எதிர்
எதிர் வபாய்மைசதாழுதார் - (தாம்தாம்) எதிர்சைாண்டு சசன்று மைகூப்பி
வைங்கினார்ைள்;

இங்வைமதுமர சயன்றது, வடமதுமரமய. அதில் அரசாண்டு நின்ற ைம்சமனக்

சைான்று ைண்ைன் அந்நைர்க்குத் தமைமமசபற்றனசனன அறிை. மது என்பவனால்
ஏற்படுத்தப்பட்டதனாலும், அைகியதாயிருத்தைாலும், அந்நைர்க்கு, 'மதுரா' என்று
சபயர்; அது மதுமரசயன ஈறுதிரிந்தது. விதுரன் - ஞானமுமடயவ சனன்று
ைாரைப்சபாருள்படும். தம்மினும் வமவைாமர வைங்குதலும், கீவைாமர
ஆசீர்வதித்தலும், சமமானவமரத் தழுவியமைத்தலும், மரியாமத.
(148)

149.-தீர்த்ெயாத்திமரவரலாற்மற அவ்விருவருங் கூறுெல்.

அன்றுமுெபலகியொளளவாகவிருபவாரும்
குன்றிடமுங்கடலிடமுங்குறித்ெெதிகளினிடமுஞ்
னசன்றுசுரரும்படியுந்தீர்த்ெங்கடிமசபொறும்
ஒன்றுபடைகிழ்ந்ொடிமீண்டவாறுமரனசய்ொர்.

(இ -ள்.) அன்று முதல் - (பிரயாைம் புறப்பட்டுச்சசன்ற) அந்நாள் முதல், ஏகிய நாள்

அளவு ஆை, மீண்டுவந்த இந்நாள் வமரயிலும், திமசவதாறும் - ஒவ்சவாருதிக்கிலும்,
குன்று இடமும் - மமைைளினிடங்ைளிலும்,ைடல் இடமும் - ைடல்ைளினிடங்ைளிலும்,
குறித்தநதிைளின் இடமும் -(சிறந்தமவசயன்று) குறிக்ைப்பட்ட நதிைளினிடங்ைளிலும்,
சசன்று - வபாய்,சுரரும் படியும் தீர்த்தங்ைள் -
வமலுைகிலுள்ளவதவர்ைளும்வந்துநீராடப்சபற்ற புண்ணிய தீர்த்தங்ைளில், ஒன்றுபட -
ஒருவசர, மகிழ்ந்து ஆடி - மனமகிழ்ச்சிவயாடு நீராடி, மீண்ட ஆறு - திரும்பிவந்த
வரைாற்மற, இருவவாரும் - அவ்விரண்டு வபரும், உமரசசய்தார் - (மற்மறவயாருக்கு)
எடுத்துக்கூறினார்ைள்;

இங்வைசதாகுத்துக் கூறப்பட்ட தீர்த்தயாத்திமரவரைாறு, வியாசபாரதத்தில் இருபது

அத்தியாயங்ைளில் சவகு அைைாைவும் விரிவாைவுங்கூறப்பட்டுள்ளது. சுரரும், உம் -
உயர்வுசிறப்பு. (149)

150.-பதினெட்டுொமளப்பபார் வரலாற்மறக் கண்ணன்

அவ்விருவர்க்குங் கூறல்.

அறந்ெருகாமளயுமுகுராெென்காமளயும்புரிந்ெ
ைறந்ெருபபார்னவங்களத்துைன்ெவர்களமெபவாரும்
இறந்ெநிமலயுந்திெங்களீனரான்பானிலுந்பொன்ற
ைறந்திகழ்பொளிருவருக்குைாைாயன்கட்டுமரத்ொன்.

(இ -ள்.) அறம் தரு ைாமளயும் - தருமவதவனான யமன் சபற்ற பிள்மளயாகிய

யுதிஷ்டிரனும், முகுர ஆனனன் ைாமளயும் - ைண்ைாடி வபாலும் முைமுமடய
திருதராட்டிரனது பிள்மளயாகிய துரிவயாதனனும், புரிந்த-சசய்த, மறம் தரு வபார்
சவம் ைளத்து - சைாமைநிைழ்தற்குஉரிய சைாடியவபார்க்ைளத்தில், தினங்ைள்
ஈர்ஒன்பானிலும் - பதிசனட்டுநாள்ைளிலும்,மன்னவர்ைள் அமனவவாரும் - அரசர்ைள்
பைரும், இறந்த நிமையும் - மரித்ததன்மமமயயும், மாமாயன் - சிறந்த மாமயயுமடய
ைண்ைபிரான்,மறம்திைழ்வதாள் இருவருக்கும் - வலிமமவிளங்குந்
வதாள்ைமளயுமடய(பைராமன் விதுரன் என்ற) அவ்விரண்டுவபருக்கும்,
வதான்றைட்டுமரத்தான் -சதளிவாைக்கூறினான்.

'முகுரவானனன்' என்றது - ைண்ைாடி தான் பிறராற் ைாைப்பட்டுப் பிறமரத்

தான்ைாணும் உைர்ச்சி யில்ைாததுவபாை தான் பிறராற்ைாைப்பட்டுப் பிறமரத் தான்
ைாைாதமுைத்மதயுமடயவசனன்றவாறு; பிறவிக்குருடசனன்பது ைருத்து. இனி,
ைண்ைாடி வபாை விளக்ைமுமடய முைமுமடயவ சனன்பாரு முளர். அன்றியும்,
ைண்ைாடிபுறங்ைாட்டாதவாறுவபாை வீரத்தால் முதுகுைாட்டாத முைமுமடயவ
சனன்றலும் ஒன்று; திருதராட்டிரன் அங்ஙனந் வதர்ந்தவீரனாதமைச்
சம்பவச்சருக்ைத்தால் அறியைாம். இனி, பிறவிக் குருடமனக் ைண்ைாடிவபாலு
முைமுமடயாசனன இைழ்ச்சிபற்றிய சபயருமாம். (150)

151.-பலராைன் இரக்கத்பொடு'இப்னபாழுது என்ெ

உத்பெசம்?' என்றல்.

பகட்டருளினெடுந்ொலபகெென்ைாைெந்ெளர்வுற்று
ஆட்டரவமுமடயவற்பகாவழிவுவருவதுபபாரில்
ொட்டமினிபயனென்றுெராந்ெகமெவிெவுெலும்
மீட்டுைவற்குமரனசய்ொன்விரிதிமரநீர்ைறந்ொபெ. (இ -ள்.) சநடு தாை வைதனன்
- நீண்ட பமனமரத்தின் வடிவத்மதசயழுதிய சைாடிமயயுமடய பைராமன், வைட்டு
அருளி - (ைண்ைன்கூறிய வபார் வரைாறுைமளக்) வைட்டு, மா மனம் தளர்வுற்று -
(தனது)சிறந்தமனம் தளர்ந்து, 'ஆட்டு அரவம் உமடயவற்வைா வபாரில் அழிவுவருவது -
படசமடுத்தாடுந் தன்மமயுள்ள பாம்பின் வடிவ சமழுதிய சைாடிமயயுமடய
துரிவயாதனனுக்வைா யுத்தத்தில் அழிவு உண்டாவது! இனி- இப்சபாழுது, நாட்டம்ஏது -
குறிக்குந்சதாழில் யாது? என்று-, நராந்தைமன வினவுதலும் - ைண்ைபிராமன
வினாவிய வளவிவை,-விரி திமர நீர் மறந்தான்- பரவுகிற அமைைமளயுமடய
திருப்பாற்ைடலில் வயாைநித்திமர சசய்தமைவிட்டு இங்குத் திருவவதரித்த -
திருமாைாகிய ைண்ைபிரான், மீட்டும்அவற்கு உமர சசய்தான் - மறுபடியும் அந்தப்
பைராமனுக்குக் கூறுபவனானான்; (எ - று.)

'ஆட்டரவமுமடயவற்வைா அழிவுவருவது வபாரில்' என்று தனது

சிறந்தமாைாக்ைனுக்கு அழிவு வநர்வதுபற்றி, பைராமன் மனந்தளர்ந்தன சனன்ை.
நாட்டம் - ஆகுசபயராய், உத்வதசிக்ைப்பட்ட ைாரியத்மதக் குறிக்கும்.நராந்தைன் -
நரைாந்தைன் என்பதன் விைாரம்.

நரைமனக்சைான்ற ைமத:- திருமால்வராைாவதாரஞ்சசய்து பூமிமயக் வைாட்டாற்

குத்திசயடுத்தசபாழுது அத்திருமாலினது பரிசத்தாற்
பூமிவதவிக்குக்குமாரனாய்ப்பிறந்தவனும், அச்சமயத்திற்
வசர்ந்துசபறப்பட்டவனாதைால்அசுரத்தன்மமபூண்டவனுமானநரைசனன்பவன்,
பிராக்வசாதிஷசமன்னும்பட்டைத்திலிருந்துசைாண்டு, சைை பிராணிைமளயும் மிை
உபத்திரவித்து, வதவர்சித்தர் ைந்தருவர் முதைானவர்ைளுமடய ைன்னிமைமளயும்
ராஜாக்ைளுமடயைன்னிமைைமளயும் பைாத்ைாரமாய் அபைரித்துக்சைாண்டுவபாய்த்
தான்மைம்புைர்வதாைக் ைருதித் தன் மாளிமையிற் சிமறமவத்து,
வருைனுமடயகுமடமயயும் மந்தரகிரிச்சிைரமான ரத்தினபருவதத்மதயும் வதவர்
தாயானஅதிதிவதவியின் குண்டைங்ைமளயுங் ைவர்ந்து
வபானதுமன்றி,இந்திரனுமடயஐராவதயாமனமயயும் அடித்துக் சைாண்டு வபாைச்
சமயம்பார்த்திருக்ை, அஞ்சிவந்து பணிந்து முமறயிட்ட இந்திரனது
வவண்டுவைாளால்,ைண்ைபிரான், ைருடமன வரவமைத்து, பூமிவதவியமிசமான
சத்தியபாமமயுடன்தான் ைருடன் வமவைறி, அந்நைரத்மத அமடந்து,
சக்ைராயுதத்மதப்பிரவயாகித்து, அவன் மந்திரியான முரன் முதலிய பை
அசுரர்ைமளயும்இறுதியில் அந்நரைாசுரமனயும் அறுத்துத் தள்ளியழித்திட்டனன்
என்பதாம்.

'விரிதிமரநீர்மறந்தான்' என்றது, திருப்பாற்ைடல்நாதனாகிய திருமால் வதவர்ைளின்

வவண்டுவைாளால் அங்குநின்று ைண்ைனாை வந்து வதான்றினனாதலின்;
இங்ஙனங்கூறினது, உபசாரவைக்கு. நீர் - ைடலுக்கு இைக்ைமை. பாற்ைடல்
நீசரனப்படுதமை "தாழிதமரயாைத் தண்டயிர் நீராை" எனப் பிறவிடத்துங் ைாண்ை.
(151)

152.-அெற்குக் கண்ணன் கூறும்விமட.

வீைனுக்கும் வீைனுடன்னவகுண்டைர்னசய் வலம்புரிப்பூந்

ொைனுக்குைைர் புரியுந்ெலபைனென்றுயாவுகின்பறாம்
நீைெத்தினிகழ்ந்ெபடிநிகழ்த்துனகெநிலனவாளியாற்
பசாைனுக்கு நிகராபொனிளவமல நீனசால்னலன்றான்.

(இ -ள்.) 'வீமனுக்கும்-, வீமனுடன் சவகுண்டு அமர் சசய் - வீமவனாடுவைாபித்துப்

வபார்சசய்யும், வைம்புரிப்பூ தாமனுக்கும் - நஞ்சாவட்மடப்பூமாமைமயயுமடய
துரிவயாதனனுக்கும், அமர் புரியும் - வபார்சசய்யத்தக்ை,தைம் - இடம், ஏது - எது? என்று
- என்பமதக்குறித்து, உயாவுகின்வறாம் -ஆராய்ச்சிசசய்கிவறாம்; நீமனத்தில்
நிைழ்ந்தபடி நிைழ்த்துை - (அமதக்குறித்து)உன்மனத்திலுள்ள ைருத்மத நீ கூறுவாய்,' என
- என்று (ைண்ைன் பைராமமனவநாக்கிக்) கூற, - நிைவு ஒளியால் வசாமனுக்கு நிைர்
ஆவனான் - விளங்குகிற(தனது சவண்ணிறமான) வதைைாந்தியால் சந்திரனுக்கு ஒப்பான
பைராமன்,இளவமை - (தனது) திருத்தம்பியான ைண்ைபிராமன வநாக்கி, நீ
சசால்என்றான் - நீவய (உன்ைருத்தின்படி) கூறுவாசயன்றான்; (எ - று.)

பைராமன் சவண்ணிறமுமடயனாதைால், 'நிைசவாளியாற் வசாமனுக்கு நிைராவனான்'

என்றார்; அவன் சவள்மளநிறமுமடமம பிரசித்தம். உயாவுதல்=உசாவுதல்.
(152)

153.-இதுவும், அடுத்ெகவியும்-குளகம்; கண்ணன்

பபார்க்களங்குறித்ெல்.

ொனவழுைா ைணினெடுந்பெர்த்ெபெனிகர் ைழுப்பமடபயான்

மூனவழுகான் முடிபவந்ெரமெவமரயு முடிப்பித்து
ொனவழு பான்மையினுமடபயான்களிக்க ெரபைெஞ்னசய்
பூனவழுதீவினுஞ்சிறந்துனபான்னுலபகா னடாத்துளொல்.

(இ -ள்.) தாவு - தாவிச்சசல்லுகிற, எழு மா - ஏழுகுதிமர பூண்ட, மணிசநடு வதர் -

அைகிய சபரிய வதமரயுமடய, தபனன் - சூரியமன, நிைர் -ஒத்து விளங்குகிற, மழு
பமடவயான் - வைாடாலிமய ஆயுதமாைவுமடயபரசுராமன், மூ எழு ைால் -
இருபத்சதாருதமை முமற, முடி வவந்தர்அமனவமரயும் - கிரீடாதிபதிைளான
அரசர்ைசளல்ைாமரயும், முடிப்பித்து -அழியச்சசய்து, நாஎழு பான்மமயின்
உமடவயான் ைளிக்ை - நாக்மைஏழுபகுதியாைவுமடய அக்கினி வதவன்மகிழும்படி,
நரவமதம்சசய்- நரவமதம்பண்ணின, பூ - இடம், எழு தீவினும் சிறந்து -
ஏழுதீவுைளுள்ளுஞ் சிறப்புற்று, சபான் உைவைாடு ஒத்து உளது - சுவர்க்ைவைாைத்வதாடு
ஒத்துள்ளது;

சந்திரவமிசத்துப்பிறந்த அரசனும் பைபராக்கிரமங்ைளிற்சிறந்தவனும்

ஆயிரந்வதாள்ைளுமடயவனும் இராவைமனஒருைால்சவன்றிட்டவனுமான
ைார்த்தவீரியார்ச்சுனன் ஜமதக்நிமுனிவனது ஓமவதனுமவக் ைவர்ந்தது ைாரைமாை
அம்முனிவனது குமாரனான பரசுராமன் அக்ைார்த்தவீரியார்ச்சுனமனக்
சைான்றுவிடவவ, அவனது குமாரர்ைள் பழிக்குப்பழி வாங்ை வவண்டுசமன்று
நிச்சயித்துப் பரசுராமன் இல்ைாத சமயம்பார்த்துப் பர்ைசாமையினுட்சசன்று
சமதக்நிமுனிவமனத் தமைதுணித்துப்வபாை, பின்பு வந்த பரசுராமன்
சபருஞ்சினங்சைாண்டுசசன்று அவ்வருச்சுனகுமாரர்ைமளயும் உைைத்திலுள்ள
சசருக்குக்சைாண்ட அரசர்ைள்பைமரயும் அழித்சதாழித்துச் சைைேத்திரியவம்ச
விநாசைாரை னாயினன். ஜமதக்நி முனிவனது தமைமயக் ைார்த்தவீரியார்ச்சுனகுமாரர்
துணித்திட்டவபாது, அவனது மமனவியான வரணுைாவதவி இருபத்சதாருமுமற தன்
மார்பில் அடித்துக்சைாண்டு புைம்பினதுபற்றி அரசர்ைமள இருபத்சதாரு
தமைமுமறபரசுராமன் ஒழித்திட்டா சனன்றும், பரசுராமன் தான் முதலில்
வீரவாதமாைப் பிரதிஜ்மஞசசய்தபடி அவ்வரசர்ைளது இரத்தசவள்ளத்தால்
ஸ்யமந்தபஞ்சைசமன்ற ஐந்து தடாைங்ைமள வயற்படுத்தி அவற்றில் தந்மதக்கு
ஜைதர்ப்பைஞ் சசய்திட்டாசனன்றும், தன்னாற் சைால்ைப்பட்ட
அரசர்ைளதுதமைைமள ஆகுதியாை சநருப்பிற்சபய்து ஒரு வவள்விச்சடங்மை முடித்து
அவ்யாைத்தின் முடிவில் தனக்குச் சுவாதீனமாைவுள்ள பூமிமுழுவமதயுங்
ைாசியபமுனிவனுக்குத் தானஞ்சசய்துவிட்டு மவைந்திரமமைக்குச்
சசன்றிட்டாசனன்றும் வரைாறு உைர்ை. நரவமதம் - மனிதமரக் சைான்று சசய்யும்
யாைம். அக்கினிக்கு உள்ள ஏழுசுவாமைைமள ஏழுநாக்குைளாைக் கூறுதல் மரபாதலின்,
'நா சவழுபான்மமயினுமடவயான்' என்றார்.

'தபனனிைர்' என்ற அமடசமாழி - மழுவுக்கும், பரசுராமனுக்கும் சபாருந்தும்.

மூசவழுைால் - பண்புத்சதாமை. ஏழுதீவு - ஜம்பூ, பிைட்சம், குசம், கிசரௌஞ்சம், சாைம்,
சால்மலி, புஷ்ைரம் என்பன. சபான்னுைகு - சபான்மயமாயுள்ள உைைம்.
(153)

154. அந்நிலபையிருவருக்குைைர்புரியலாெவிடம்
ைன்ெவர்ெம்முடற்பசாரிவழிந்துசைந்ெபஞ்சகைாம்
என்ெநிமலனபற்றெடங்களுைங்பகயங்பகயுண்டு
உன்னினலதிரில்லெனுக்னகாலிகடல்சூழ்நிலத்னென்றான்.
(இ -ள்.) அ நிைவம - (பரசுராமன் நரவமதஞ்சசய்த) அந்த இடவம, இருவருக்கும் -
இவ்விரண்டுவபருக்கும், அமர் புரியல் ஆன இடம் - வபார்சசய்தற்குத் தக்ை இடமாம்:
மன்னவர்தம் - (பரசுராமனாற் சைால்ைப்பட்ட)அரசர்ைளுமடய, உடல் வசாரி-உடம்பின்
இரத்தம், வழிந்து - சபருகியதனால்,சமந்த பஞ்சைம் ஆம் என்ன நிமைசபற்ற -
ஸ்யமந்தபஞ்சைசமன்றுபிரசித்தமாை நிமைசபற்றுள்ள, தடங்ைளும்-(ஐந்து)
தடாைங்ைளும், அங்வைஅங்வை உண்டு - அவ்விடத்தில் அடுத்தடுத்து உள்ளன; உன்னில்
-ஆவைாசிக்குமிடத்து, ஒலி ைடல் சூழ்நிைத்து - ஒலிக்கின்ற ைடல்சூழ்ந்தநிைவுைைத்தில்,
அதனுக்கு - அந்த இடத்துக்கு, எதிர் இல் - ஒப்பான இடம்வவறில்மை, என்றான்-என்று
(ைண்ைன்) கூறியருளினான்; (எ - று.)

வழிந்து - வழிய என்னும் எச்சத்தின் திரிபு. (154)

155.-கண்ணன் கூறியவுடன்யாவரும் அவ்விடஞ் னசல்லுெல்.

அத்ெலத்தின்றிமசபொக்கியனீகினியுைமெபவாரும்
முத்ெனெடுங்குமடநிழற்றமூவமகவாகெபைறிக்
னகாத்துடபெ னெறிபடரக்னகாற்றவர்னகாற்றவன்றானும்
மகத்ெலமுந்ெண்டமுைாக்கால்பவகமுறச்னசன்றான்.

(இ -ள்.) அ தைத்தின் திமச வநாக்கி - அந்த இடமுள்ள திக்மைக் குறித்து, அனீகினியும்-

வசமனைளும், அமனவவாரும் - (பாண்டவர் முதலிய அரசர்ைள்) எல்வைாரும், முத்தம்
சநடு குமட நிைற்ற - முத்துக்ைளாைாகிய சபரிய
சவண்சைாற்றக்குமடநிைமைச்சசய்ய, மூவமை வாைனம்ஏறி-(யாமன வதர் குதிமர
என) மூன்றுவமைப்பட்ட வாைனங்ைளிவைறிக்சைாண்டு, சைாத்துடவன சநறி படர-
கூட்டமாை வழிச்சசல்ை, சைாற்றவர் சைாற்றவன் தானும் - இராசராசனான
துரிவயாதனனும், மைத்தைமும் தண்டமும் ஆ-மையுங்ைமதயுமாை, ைால் வவைம் உற
சசன்றான்-ைால்ைளால் வவைமாை நடந்துசசன்றான்; (எ - று.)
துரிவயாதனனுக்குச் வசமனயுந் துமையும் வாைனமு மில்ைாமம, நான்ைாமடியில்
விளங்கும். 'ைால்வவைமுற' என்பதற்கு - ைாற்றின் வவைமாை என்றும்
சபாருள்சைாள்ளைாம். (155)

156.-ெருைமெப்பார்த்துத்துரிபயாெென் னபாறாமைப்படுெல்.

ெம்பியர்கள்புமடசூழத்ெருைன்ைகன்பல்லியமும்
பம்பினயழெடக்கின்றபரிசுெமெமுகபொக்கி
எம்பியருனைங்கிமளயுமிறக்கவிருந்ெெனைன்பற
னவம்பிைெமிகத்ெளர்ந்ொன்விதிெெக்குவிதிபபால்வான்.

(இ -ள்.) தம்பியர்ைள் புமட சூை - தம்பிமார்நால்வரும் பக்ைங்ைளிவைசூழ்ந்துவரவும்,

பல் இயமும் பம்பி எை-பைவமைப்பட்ட வாத்தியங்ைளும்சநருங்கி மிக்சைாலிக்ைவும்,
தருமன் மைன் - தருமபுத்திரன், நடக்கின்ற -சிறப்பாைச்சசல்லுகிற, பரிசுதமன -
விதத்மத, முைம் வநாக்கி - எதிரிவைபார்த்து, - விதிதனக்குவிதி வபால்வான் -
ஊழ்விமனக்கும் ஓர்ஊழ்விமனவபால்பவனான துரிவயாதனன்,-'எம்பியரும் - எமது
தம்பிமார்ைளும், எம்கிமளயும் - எமது பந்துவர்க்ைமும், இறக்ை-, இருந்தனம்- (நாம்
மாத்திரம்தனித்து) நின்வறாம்' என்வற - என்று எண்ணிவய, மிை மனம்
சவம்பிதளர்ந்தான் - மிைவும் மனந்தவித்துத் தளர்ச்சியமடந்தான்; (எ - று.)

'விதிதனக்கும் விதிவபால்வான்' என்றது, ஊழ்விமனயின்படிதான்

சதாழில்சசய்கின்றனசனன்பதின்றித் தனது சசயலின்படி ஊழ்விமன நிைழ்வ
சதன்னும்படி தான் நிமனத்தவாசறல்ைாம் இது வமரயில் சதாழில் சசய்து தமடயற
முடித்துவந்தவசனன்றவாறு; அன்றி, யாவமரயும் வருத்துகிற ஊழும் அஞ்சத்தக்ை
தீச்சசயமையுமடயவசனன்பாருமுளர். 'விதி தனக்கு' என்பதில் உயர்வுசிறப்
பும்மமவிைாரத்தால் சதாக்ைது; அது, அதனது தவறாத உறுதி நிமைமய விளக்கும்.
'முைவநாக்கி' என்பதற்கு - ைண்ைாற்பார்த்து என்று கூறி, முைம் என்றமத
இடவாகுசபயசரன்றலும் ஒன்று. ()

157.-ெருைன்துரிபயாெெனுக்குச் சில கூறத்னொடங்கல்.

முடிக்குலைன்ெவர்ெத்ெ முடிகளிொற்சிவக்கின்ற
அடிக்கைலெடந்துசிவப் பாவபெனயெவிரங்கிக்
னகாடிக்கண்முரனசழுதியவக் பகாபவந்ென்னகாடித்பெர்விட்டு
இடிக்குமுரனசெப்புகல்வா னிராசராசனுக்கம்ைா.

(இ -ள்.) 'முடி - கிரீடத்மதயுமடய, குைம் மன்னவர்தத்தம்-சிறந்த

குைத்துஅரசர்ைளுமடய, முடிைளினால் - கிரீடங்ைள்படுவதனால், சிவக்கின்ற-
சசந்நிறமமடகிற, அடி ைமைம் - (துரிவயாதனனது) தாமமர மைர்வபான்ற பாதம்,
நடந்து சிவப்பு ஆவவத - நடந்து அதனால் சசந்நிறமமடவதா?" எனஇரங்கி - என்று
எண்ணி (மனத்தில்) இரக்ைங்சைாண்டு,-சைாடிக்ைண் முரசுஎழுதிய அ வைா வவந்தன் -
தனது துவசத்தில் முரசவாத்தியத்தின் வடிவத்மதசயழுதியுள்ள அந்தச் சிறந்த
அரசனான தருமபுத்திரன், சைாடி வதர் விட்டு -சைாடிைட்டிய தனதுவதமரவிட்டு
இறங்கி(ச்சசன்று), இராசராசனுக்கு - அரசர்க்குஅரசனான துரிவயாதனனுக்கு, இடிக்கும்
முரசு என புைல்வான் - முைங்குகிறமுரசவாத்தியம் வபாை (க் ைம்பீரமானகுரலுடன்
சிைவார்த்மத) கூறுவான்; (எ -று.)-அவற்மற, அடுத்த இரண்டு ைவிைளிற் ைாண்ை.
அரசர்ைள்பைரும் தங்ைளுக்கு அரசனான துரிவயாதனனது ைால்ைளில் தம்தமது
தமைபடும்படி சாஷ்டாங்ைமாை விழுந்து நமஸ்ைரிக்கும்சபாழுது அவர்ைளது கிரீடம்
படுதைால் இவனதுைால் சிவக்குசமன்ை. ஆவவத என்ற ஏைாரம் - இரக்ைத்மத
விளக்கும். மிைக்சைாடிய அளவிறந்த தீங்குைமளத் தங்ைளுக்குச் சசய்துவந்த
பமைவனான துரிவயாதனன்பக்ைல் தருமனுக்கு இங்ஙனம் இரக்ைம்
நிைழ்ந்தசதன்பதனால், அவனது மிக்ைைருமை புைப்படும். அம்மா - தருமனது
ைருமைமய வியந்தவாறு. (157)

158.-ெருைன் துரிபயாெெனுக்குஅரசுனகாடுப்பபனென்றல்.

என்றுமணவருடன்யானுபைவியநின்னறாழில்புரிந்து
வன்றுமணயாய்ச்பசவிப்பைடங்கலாசெபைறி
இன்றுமணவர்குருகுலத்ொனரனுமிமசபபாய்த்திமசபயற
ென்றுமணவாவாளுதிபயாஞாலனைலாநின்குமடக்கீழ்.
(இ -ள்.) நல் துமைவா - நல்ை தம்பிவய! என் துமைவருடன் - எனதுதம்பிமார்ைளுடன்,
யானும் - நானும், ஏவிய நின் சதாழில் புரிந்து - உன்னாற்ைட்டமளயிடப்படுங்
குற்வறவல்ைமளச் சசய்து சைாண்டு, வல் துமை ஆய் வசவிப்ப - வலிய துமைவீரராய்
(உனக்கு) ஊழியஞ்சசய்ய, மடங்ைைஆசனம் ஏறி - (நீ) சிங்ைாசனத்தில் ஏறி வீற்றிருந்து,
குரு குைத்தார் இன் துமைவர் எனும் இமச வபாய் திமச ஏற -குருகுைத்தில் வதான்றிய
அரசர்ைள் (ஒருவர்க்சைாருவர்) இனியதுமைவராயினா சரன்னும் புைழ் சசன்று
எல்ைாத்திக்குைளிலும் மிக்குப்பரவ, ஞாைம் எைாம் - பூவைாைம் முழுமதயும்,
நின்குமடக்கீழ் - உனதுஒற்மறசவண்சைாற்றக்குமடயின்கீழ், ஆளுதிவயா -
ஆளுமவயா? (எ - று.) வபாமரசயாழித்துப் பமைமமயின்றிச் சமாதானத்தில் மீண்டும்
அரசுசபற்றுவாை உனக்குப் பிரியமா? என்று வைங்ைாமுடிமன்னமனக்
ைருமைவள்ளல் வினாவினான். (158)

159.-ெருைன் கூறிெபபச்சுக்குத் துரிபயாெென்

உடன்படாமை.

ெப்பானென்னைாழினயன்றுெருைன்ைாைெமலமுகில்
ஒப்பாெதிருபைனியும்பர்பிரான்சான்றாகச்
னசப்பாெவாய்மைனயலாஞ்னசப்பிொன்னசப்பவுைக்
மகப்பாெவன்னெஞ்சக்கடுங்கண்ணான்கண்ைறுத்ொன்.

(இ -ள்.) என் சமாழி தப்பாது - யான்சசான்ன இவ்வார்த்மத தவறாது,என்று-, தருமன்

மா மதமை - சிறந்த தருமபுத்திரன், முகில் ஒப்பு ஆனதிருவமனி உம்பர் பிரான் சான்று
ஆை - வமைத்துக்குச் சமானமான ைரியதிருவமனிமயயுமடய வதவாதிவதவனான
ைண்ைபிரான் சாட்சியாை, சசப்பாதவாய்மம எைாம் சசப்பினான் - (இதுவமரயில்
எவரும் என்றும்) சசால்லியிராதஉறுதிவார்த்மதைமளசயல்ைாம் கூறினான்:
சசப்பவும் - அவ்வாறு சசால்ைவும்,அ மைப்பு ஆன வல் சநஞ்சம் ைடு ைண்ைான் -
சவறுப்புக்கு உரிய வலியமனத்மதயும் சைாடிய தன்மமமயயுமுமடய அந்தத்
துரிவயாதனன்,ைண்மறுத்தான் - (உடன்படாமல்) தாட்சிணியமின்றித் தடுத்திட்டான்; (எ
- று.)
என்சமாழிதப்பாது, அங்ஙனவம நிமறவவற்றுவவன் என்று கிருஷ்ைசாட்சியாைத்
தருமன் பைவாறு பிரமாைங்கூறினாசனன்பது, முதல்வாக்கியத்தின் ைருத்து.
ைண்மறுத்தான் - ைண்வைாட்டமில்ைாதவனானான்; அன்றி, ைண் என்பமத
உபசர்க்ைமாைக் சைாள்ளினும் அமமயும். (159)

160.-துரிபயாெென் கூறும்விமட.

எங்கிமளஞனரன்றுமணவனரன்னபாருட்டாலிறந்பெக
உங்களருள்னபற்றிருக்குமுயிர்வாழ்வினினிென்பறா
அங்கனைலாம்பவறுபடவாறுபடுகுருதியின்வாய்க்
கங்கமுங்காகமுங்னகாத்ெக்களத்ெவிந்ொனெனும்னபயபர.

(இ -ள்.) எம் கிமளஞர் - எமதுசுற்றத்தார்ைளும், என் துமைவர் - எனது தம்பிமார்ைளும்,

என்சபாருட்டால் - எனக்ைாை, இறந்துஏை - மாண்டுஒழிய, உங்ைள் அருள்சபற்று
இருக்கும் - உங்ைள் ைருமைமயப் சபற்றுஅதனால்நான் வாழும்,உயிர் வாழ்வின்-
உயிர் வாழ்க்மைமயக் ைாட்டிலும்,- அங்ைம் எைாம்வவறு பட -
உடம்பினுறுப்புக்ைசளல்ைாம் தனித்தனிதுணிபடவும், ஆறுபடு குருதியின் வாய் -
ஆறாை இரத்தம் சபருகும்புண்வாயில், ைங்ைமும் ைாைமும் சைாத்த - ைழுகுைளும்
ைாக்மைைளும்மூக்கினாற் சைாத்திக்கிளறவும், ைளத்து அவிந்தான் -
வபார்க்ைளத்தில்இறந்திட்டான், எனும் சபயர் - என்கிற பிரசித்திமயயமடதல், இனிது
அன்வறா- இனிமமயானதன்வறா? (எ - று.) (160)

161.-பின்பு பலரும் விமரந்துனசல்லுெல்.

எெத்ெருைன்வார்த்மெெெக்கிமசயாைலிவபெக
அமெத்துவரூதினிகனளாடுமைவருைாங்குடபெகக்
கெத்தில்வடிவுமடபயானுங்மகமலவடிவுமடபயானும்
விமெத்ெடந்பெர்விதுரனொடும் விமரவுடபெகிெரம்ைா.

(இ -ள்.) என - என்று சசால்லி, தருமன் வார்த்மத தனக்கு இமசயாமல் - யுதிஷ்டிரனது

வார்த்மதக்கு இைங்ைாமல், இவன் ஏை - துரிவயாதனன் சசல்ை,-அமனத்து
வரூதினிைசளாடும் - எல்ைாச்வசமனைளுடனும், ஐவரும்-பஞ்சபாண்டவர்ைளும்,
ஆங்கு உடன் ஏை -அவ்விடத்திற் கூடச்சசல்ை, ைனத்தில் வடிவு உமடவயானும் -
வமைம்வபாைத்திருவமனிமயயுமடய ைண்ைனும், மைமைவடிவுமடவயான் உம்-
சவள்ளிமமையான மைைாசம் வபான்ற சவண்ணிறமுமடய பைராமனும், விமனதட
வதர் விதுரசனாடும் - சதாழில்முற்றிய சபரிய வதமரயுமடய
விதுரனுடன்,விமரவுடன் ஏகினர் - துரிதமாைச்சசன்றார்ைள்; (எ - று.)- அம்மா-ஈற்றமச.
'ைாதலுறு முன்வனானும்' என்றும் பாடம். சிறந்த வதர்வீரன் [அதிரதாதிபன்]
என்பதுவதான்ற, 'விமனத்தடந்வதர் விதுரன்' என்றார். (161)

162.-யமுமெ கடந்து சைந்ெபஞ்சகஞ்பசர்ந்து பபார்னொடங்கல்.

கலங்கள் பலவிெபைறிக்காளிந்திக் கமரபயறித்

ெலங்களிெற்றலைாெசைந்ெபஞ்சகனைய்தி
வலங்னகாள்பமடத்ெமலவனரலாம்வமளத்ெகடனலெவாள
விலங்கனலெச்சூழ்நிற்பனவஞ்சைரந்னொடங்கிெபர.

(இ -ள்.) பை இனம் ைைங்ைள் ஏறி - பைவமைப்பட்ட மரக்ைைங்ைளிவைறி,

ைாளிந்திைமரஏறி-யமுனாநதிமயக் ைடந்து அதன் அக்ைமரயில் ஏறி, தைங்ைளில் நல்
தைம் ஆன சமந்தபஞ்சைம் எய்தி - புண்ணிய ஸ்தைங்ைளுள் சிறந்த தைமான
சியமந்தபஞ்சைத்மத யமடந்து,- வைம்சைாள் பமட தமைவர் எைாம்-
வலிமமசைாண்ட வசமனத்தமைவர்ைசளல்வைாரும், வமளத்த ைடல் என - (பூமிமயச்)
சூழ்ந்துள்ள ைடல் வபாைவும், வாளம்விைங்ைல்என - (அக்ைடமைச் சூழ்ந்துள்ள) சக்ைர
வாளகிரிவபாைவும், சூழ் நிற்ப - சூழ்ந்து நிற்ை, சவம் சமரம் சதாடங்கினர் -
(துரிவயாதனனும் வீமனும்) சைாடியவபாமரச் சசய்யத் சதாடங்கினார்ைள்; (எ - று.)

சூழ்நிற்ப என்பதில், சூழ் என்ற பகுதிவய சூழ்ந்து என விமனசயச்சப்சபாருள்பட்டது:

இனி, நில் என்பமதத் துமைவிமனசயனக் சைாண்டு,சூழ்நிற்ப - சூை எனினுமாம்.
ைைங்ைள் பை இனம் - சபரும் படகுசிறுபடகு வதாணிமுதலியன. ைாளிந்தி - ைளிந்த
சமன்னும் மமையினின்றுஉண்டாவது எனக் ைாரைப்சபாருள்படும். வைம் -
சவற்றியுமாம். பமடத்தமைவர் - திட்டத்துய்மனாதியர் - சக்ைரவாளம் என்பது, வாள
சமனமுதற்குமறயாய்நின்றது. (162)
 163.-இருவரும் பபார்க்குச்சித்ெராய்ச் சிங்கொெஞ் னசய்ெல்.

பூங்கவெத்துட்புகுந்துபூணமெத்துந்திருத்திைணி
ஓங்கலிமவயிரண்டுயிர்னபற்றுடற்றுகின்றனெெவுமரப்ப
வாங்கியெண்டமுந்பொளுைலர்க்கரமும்வலிகூர
ஆங்குலகுனசவிடுபடவடலரிொெமுஞ்னசய்ொர்.

(இ -ள்.) பூங்ைவனத்துள் புகுந்து - (அங்குள்ளசதாரு) பூஞ்வசாமை யினுள்வள சசன்று,

பூண் அமனத்தும் திருத்தி - (தந்தமது) ஆபரைங்ைமள சயல்ைாம் ஒழுங்குபட
அமமத்துக்சைாண்டு, மணி ஓங்ைல் இமவ இரண்டு உயிர்சபற்று உடற்றுகின்றது என
உமரப்ப - அைகியமமைைளிரண்டு உயிர்சபற்றுப் வபார்சசய்கிற விதசமன்று
உவமமகூறும்படி, வாங்கிய தண்டமும் வதாளும் மைர் ைரமும் வலி கூர -
மைக்சைாண்ட ைதாயுதமும் வதாள்ைளும் தாமமரமைர்வபான்ற மைைளும் வலிமமமிை,
ஆங்கு - அப்சபாழுது, (அவ்விருவரும்), உைகு சசவிடுபட - உைைமுழுதும்
(ஒலிமிகுதிமயப் சபாறுக்ைமாட்டாமற்) சசவிடாம்படி, அடல்அரி நாதமும் சசய்தார் -
வலிமமக்குரிய சிங்ைநாதத்மதயுஞ் சசய்தார்ைள்; (எ - று.)

பூண்திருத்துதல், வபார்சசய்மையில் தமடயாைாமமப் சபாருட்சடன்ை. பூங்ைவனம் -

பூங்ைாவன சமன்பதன் குறுக்ைல். (163)

164.-இதுவும், அடுத்ெ கவியும்- வீைெது வீரவாெம்.

கந்ெெறுைலர்க்கூந்ெற்காந்ொரிபுெல்வமெயக்
குந்திைகன்முகபொக்கிக்னகாடுஞ்னசாற்கள்சிலனசால்வான்
கந்ெருவரன்றுன்மெக்கட்டியபொள்வலினகாண்படா
சிந்மெெனின்வலினகாண்படானசருச்னசயநீபுகுந்ொபய.

(இ -ள்.) ைந்தம் - இயற்மைமைமுள்ளதும், நறு மைர் - பரிமளமுள்ள பூக்ைமளச்

சூடியதுமான, கூந்தல் - தமைமயிமரயுமடய, ைாந்தாரி - ைாந்தாரியினது, புதல்வமன -
புத்திரனான துரிவயாதனமன, அ குந்திமைன்- குந்திவதவியின்குமாரனான அவ்வீமன்,
முைம் வநாக்கி - முைத்மதப் பார்த்து, சைாடு சசாற்ைள் சிை சசால்வான் - சைாடிய
சிைவார்த்மதைமளக் கூறுவான்; (அமவயாமவசயனில்),-அன்று - முன்சனாரு
சமயத்தில், உன்மன-, ைந்தருவர் - (சித்திரவசனன் முதலிய ைந்தர்வர்ைள், ைட்டிய
ையிறுசைாண்டு ைட்டின வதாள் வலி சைாண்வடா - வதாள்ைளின் வலிமமமயக்
சைாண்டுதாவனா, (அன்றி), சிந்மததனின் வலி சைாண்வடா - மனத்திலுள்ள துணிவு
சைாண்டுதாவனா, நீ சசரு சசய புகுந்தாய் - நீ (என்வனாடு) வபார்சசய்யத்
சதாடங்கினாய்? (எ - று.) எம்மால் எளிதில் சவல்ைப்பட்ட சித்திரவசனன்
முதலிவயாரால் எளிதிற்ைட்டப்பட்ட வதாள்ைமளயுமடமய யாதைால், நீ என்வனாடு
வபார் சசய்தற்குஏற்ற புஜபை முமடயாயல்மை; ஆராய்ச்சியில்ைாத உன்மனத்தில்
விடாப்பிடியாைக்சைாண்டுள்ள துணிவினாவைவய வபார்சதாடங்குகின்றாய்
வபாலுசமன இைழ்ந்தவாறு. ைாந்தாரி - ைாந்தார வதசத்து அரசன் மைள்.

மூன்றாமடியிற் குறித்த ைமத.-பாண்டவர் வனவாசஞ்சசய்மையில் ஒருநாள்,

துரிவயாதனன் தன்சபருமமமயக் ைாட்டிப் பாண்டவமர அழுங்ைச்சசய்யவவண்டு
சமன்று தீயசிந்தமன சைாண்டு சவகு ஆடம்பரத்துடவன குடும்பத்வதாடுஞ் சசன்று
அவர்ைள்வசிக்கிற இடத்துக்கு அருகில் ஒருகுளத்தின்ைமரயிவை தங்கி உண்ணுதல்
பூசுதல் ஆடல் பாடல்ைமளநடப்பித்தல்
முதலியபைவிமளயாட்டுக்ைமளச்சசய்துசைாண்டு
ைளித்திருந்தவபாதுஇந்திரவனவைால் சித்திரவசனசனன்னுங் ைந்தருவராசன்
மற்றும்பைவதவசாதியருடவன வந்து துரிவயாதனமனக் ையிற்றாற்ைட்டி
வானத்தில்தூக்கிக்சைாண்டு வபாைப் பிரயத்தனப்பட, அப்சபாழுது ைர்ைன்
முதைாயினார்எதிர்த்துப்சபாருது வதாற்றுஓட, பின்பு துரிவயாதனனது
பரிதாபமானநிமைமமமய அவனது பரிவாரத்தால் அறிந்த தருமபுத்திரனது
ைட்டமளயால்வீமன் அருச்சுனவனாடு சசன்று ைந்தருவமரசவன்று துரிவயாதனமன
மீடடுி்க்ைட்டவிழ்த்து விடுவித்தனன் என்பது ஆரணியபருவத்து வரைாறு.
(164)

165. இடிப்பதுமின்றிருகமெயுனைன்கமெயாலிடியுண்டு
துடிப்பதுமின்றுன்னுடலமுயிர்துறக்கங்குடிபயற
முடிப்பதுமின்றழற்பிளந்ொண் முகிபலாதிமுகில்னபாழிநீர்
குடிப்பதுமின்னறாருபவனின்குருதிநீர்குடித்ொபல.
(இ -ள்.) இரு ைமதயும் - (நம் இருவரது மையிலுள்ள) ைதாயுதங்ைள் இரண்டும்,
இடிப்பதும் - தாக்குவதும், இன்று - இன்மறக்வை: என் ைமதயால் இடியுண்டு -
எனதுைமதயினால் தாக்ைப்பட்டு, உயிர் துறக்ைம் குடி ஏற - (உனது) உயிர்
வீரசுவர்க்ைத்தில் ஏறிச்சசல்ை, உன் உடைம் துடிப்பதும் - உனதுஉடம்பு துடிப்பதும்,
இன்று - இன்மறக்வை; அைல் பிறந்தாள் - யாைாக்கினியினின்று வதான்றியவளான
திசரௌபதி, முகில் ஓதி - வமைம்வபாைக்ைரிய கூந்தமை, முடிப்பதும் -
முடித்துக்சைாள்வதும், இன்று - இன்மறக்வை; ஒருவவன் - ஒப்பற்றவனான நான், நின்
குருதி நீர் குடித்தாவை- உனது இரத்தப்சபருக்மைக் குடித்தபின்வப, முகில் சபாழி நீர்
குடிப்பதும் - வமைம் சபாழிகிற தண்ணீமரக் குடிப்பதும், இன்று - இன்மறக்வை; (எ -
று.)

திசரௌபதிமய 'அைற்பிறந்தாள்' என்ற விவரம்:- அங்கிவவசமுனிவனிடத்தில்

துவராைாசாரியனுடன் வில்வித்மதமயக் ைற்று வந்தசபாழுது 'எனக்கு
இராச்சியங்கிமடத்தபின் பாதி உனக்குப் பங்கிட்டுக் சைாடுப்வபன் என்று அவனுக்கு
வாக்குத்தத்தஞ்சசய்திருந்த பாஞ்சாைராசனாகிய துருபதன், பின்பு ஒருைாைத்தில்
அவன் வந்து தன்குைந்மதக்குப் பாலுக்ைாைப் பசுவவண்டுசமன்று வைட்ட
சபாழுது,முைமறியாதவன்வபாை 'நீ யார்?' என்று வினவிச் சிை பரிைாசவார்த்மதைமளச்
சசால்லிச் சமபயிற்பங்ைப்படுத்த, அப்சபாழுது, துவராைன் 'என் மாைாக்ைனாகிய
இராசகுமாரமனக்சைாண்டு உன்மன சவன்று ைட்டிக்சைாைரச்சசய்து உன் அரமசயுங்
மைக்சைாள்வவன்' என்று சபதஞ்சசய்துவந்து, பின் அங்ஙனவம
அருச்சுனமனக்சைாண்டு பங்ைப்படுத்தி அப்பிரதிஜ்மஞமய நிமறவவற்றிவிட
துருபதன் துவராைன்மீது மிைக்ைறுக்சைாண்டு, அவமனக்சைால்லும்சபாருட்டு ஒரு
புத்திரனும், அருச்சுனனது பைபராக்கிரமங்ைமளக்ைண்டு மகிழ்ந்து அவனுக்கு
மைஞ்சசய்துசைாடுக்கும்சபாருட்டு ஒரு புத்திரியும் உதித்தல்
வவண்டுசமன்றுபுத்திரைாமயாைஞ்சசய்விக்ை, அவ்வவாமத்தீயினின்று
திருஷ்டத்யும்நனும்திசரௌபதியும் வதான்றினசரன்பதாம். (165)

வவறு.

166.-துரிபயாெென் வீைமெப்பபார்னொடங் னகன்றல்.

இனிவிடுபைன்பைலுமரக்கும்வாசகனைெதுயிர்நீபகாறலிற்மற
ொளிமட,
உெதுயிர்வாபெறவிட்டுொனுலனகாருகுமடைாநீழல்மவத்ெபல
துணிவு,
அனிகமுைாபயாெடத்துபெருமடயநுசனும்வாளாண்மையற்ற
மூவரும்,
நிமெவுடபெகாணவச்ரவாயுெநிகர்கமெவீைானவடுத்தி நீனயெ.

இது முதல் மூன்று ைவிைள் - குளைம்.

(இ -ள்.) 'வீமா - வீமவன! இனி - இனிவமல், வமல் வமல் உமரக்கும்வாசைம் -

மிகுதியாைச்சசால்லும் வீரவாதங்ைமள, விடு - விட்டு விடு;இற்மற நாளிமட -
இன்மறத்தினத்திவை, எனது உயிர் நீ வைாறல் - என்னுமடய உயிமர நீ சைால்லுதல்,
(அல்ைது), நான் -, உனது உயிர் வான் ஏற விட்டு - உன்னுமடயஉயிமர
வீரசுவர்க்ைத்தின்மீது ஏறிச்சசல்லுமாறு அனுப்பிவிட்டு [உன்மனக்சைான்று என்றபடி],
உைகு - பூவைாை முழுவமதயும்,ஒரு குமட மாநீைல் - (எனது)
ஒற்மறசவண்சைாற்றக்குமடயின் சபரியநிைலில்,மவத்தவை - மவத்தல் (ஆகிய
இரண்டிசைான்று), துணிவு - நிச்சயம்;அனிைமும் - (உனது) வசமனயும், மாவயான்
நடத்து வதர் உமட அநுசனும் -மாயவனான ைண்ைனாற் சசலுத்தப்படுந்
வதமரயுமடய உன் தம்பியானஅருச்சுனனும், வாள் ஆண்மம அற்ற மூவரும் -
ஆயுதத்வதர்ச்சியில்ைாத(தருமன் நகுைன் சைவதவன் ஆகிய உன்னுடன்பிறந்தவர்)
மற்மற மூன்றுவபரும், நிமனவுடவன ைாை - (யாவர்சவல்வவரா சவன்னுஞ்)
சிந்மதயுடவனபார்க்ை, வச்ர ஆயுதம் நிைர்ைமதநீ எடுத்தி -
வச்சிராயுதத்மதசயாத்தைதாயுதத்மத நீ (வபார்சசய்தற்கு) எடுத்துக்சைாள்வாய்,' என -
என்று(துரிவயாதனன்) சசால்ை; (எ - று.) மூன்றாமடியில், துரிவயாதனன்
பஞ்சபாண்டவருள் வீமமனசயாழிய மற்மறவயாமர ஒருசபாருளாைச்
சிறிதும்மதியாமம நன்குசவளியாம்; இது பற்றிவய,
வீமமன்சைான்றமாத்திரத்தால்பிறமர யழித்துஅரசுரிமம முழுவதும் சபறுதல்
எளிசதன்பதுபட இரண்டாமடியிற் கூறியது. உன் உடன்பிறந்தார் நால்வருள்
அருச்சுனனிடத்து மதிக்ைப்படுகிற சிறிது பைபராக்கிரமமும் அவனுக்கு இயல்பாய்
அமமந்ததன்று; ைண்ைன் வதர் சசலுத்துதைாைாகிய சசயற்மை யாற்றவையாம்.
அந்தக்ைண்ைன்தானும் வநர்படநின்று சவற்றிைாட்டுந் திறமுமடயானல்ைன்;
மாமயமய வமற்சைாண்வடசதாழில்சசய்யுந் தரமுமடயா சனன்று பழிப்பான்,
'மாவயானடத்து வதருமடயநுசன்' என்றான்.

உைகுஒருகுமடமாநீைல் மவத்தல் - பூமிமுழுவமதயுந் தனிவய அரசாளுதல்.

வாளாண்மம - ஆயுதங்ைளாற் சசய்யுந் திறமம; வாள் - இங்வை, ஆயுதப்சபாது. மூவர் -
சதாமைக்குறிப்பு.

இதுமுதற் பன்னிரண்டு ைவிைள் - முதற்சீரும் ஐந்தாஞ்சீரும் ைருவிளச்சீர்ைளும்,

இரண்டாஞ்சீரும் ஆறாஞ்சீரும் வதமாச்சீர்ைளும், மூன்றாஞ்சீரும், ஏைாஞ்சீரும்
புளிமாச்சீர்ைளும், நான்ைாஞ்சீரும், எட்டாஞ்சீரும்கூவிளச்சீர்ைளுமாகிய ைழிசநடிைடி
நான்குசைாண்ட எண்சீராசிரியசந்தவிருத்தங்ைள்.

தனதனதானா தனத்த தானன தனதன தானா தனத்த தானன என்பது,இவற்றிற்குச்

சந்தக்குழிப்பாம். (166)

167.-இருவரும் பபார்னொடங்கல்.

ெமடனயாழியாபொன்விறற்குைாரனு ெயெமிலாபொன்முெற்
குைாரனும்,
அடனலாடுகார்வானிடிக்குைானறெ வதிர்வுறபவபயாடிைத்ெ
வாரணம்,
விமடயரிைாபவனறெப்ரொபமும் விசயமும்பைன்பைன்
மிகுத்துபைலிடு,
கமடயுகொள்வாயுனவாத்துநீடியகமெனகழுபபாராெரித்துமூளபவ.

(இ -ள்.) நமட ஒழியாவதான் - (எப்சபாழுதும்) சஞ்சரித்தல் இமடயறாதவனான

வாயுவதவனது, விறல் குமாரனும் - சவற்றிமயயுமடய மைனான வீமவசனனும்,
நயனம் இைாவதான் - ைண்ைளில்ைாதவனான திருதராட்டிரனது, முதல் குமாரனும் -
முதல்மைனான துரிவயாதனனும்,- அடசைாடு ைார் வான் இடிக்கும் ஆறு என -
வலிமமவயாடு ைார்ைாைத்துவமைம் இடியிடிக்கும் விதம்வபாை, அதிர்வு உற -
அதிர்ச்சியுண்டாை, ஓடி - விமரந்து வந்து சநருங்கி,-மத்தம் வாரைம் (என) -
மதயாமனைள்வபாைவும், விமட (என) - விருஷபங்ைள் வபாைவும், அரி மாஏறு என -
ஆண்சிங்ைங்ைள் வபாைவும், ப்ரதாபமும் விசயமும் வமல் வமல்மிகுத்து -
பராக்கிரமமும் சவற்றியும் வமன்வமல் அதிைமாைப்சபற்று,-யுைம்ைமட நாள் வமல்
இடுவாயு ஒத்து - ைற்பாந்தைாைத்தில் மிகுதியாை வீசுகிறஊழிப்சபருங்ைாற்மறப்
வபான்று [மிை உக்கிரமாய்], நீடிய ைமத சைழு வபார்ஆதரித்து மூள - நீண்ட
ைதாயுதங்ைமளக்சைாண்டு சசய்யும் வபாமரவிரும்பிமுயை; (எ - று.)

மத்தவாரைம், ப்ரதாபம் - வடசசாற்ைள். (167)

168.-இனி ஐந்துகவிகள் -இருவருஞ் னசய்யும்

கமெப்பபார்த்திறம்.

ஒருெைனீயாசலத்திபொனடதினராருமுழுைாநீலனவற்புநீடைர்
புரிவதுபபான்பைல்விமசத்துமீமிமசனபாறினயழைாறாைனலாத்ெ
வீரர்கள்
இருவருைாகாயமுட்டொகர்களிமறனகாளொொலுதிக்குொகரும்
னவருவரநீணாகருட்கவீசிெர்விமசயுடபெபபார்விறற்கொயுெம்.

(இ -ள்.) ஒரு தமனீய அசைத்திவனாடு - ஒரு சபான்மமையுடவன, எதிர்- எதிரில், ஒரு

முழுமா நீைம் சவற்பு - சபரியசிறந்த நீைரத்தினமயமானமற்சறாருமமை, நீடு அமர்
புரிவது வபால் - மிக்ைவபாமரச் சசய்வது வபாை,-மாறாமல் ஒத்த வீரர்ைள் இருவரும் -
மாறுபடாமல் (ஒருவமரசயாருவர்வலிமமயால்) ஒத்த வீரர்ைளாகிய (வீமன்
துரிவயாதனன் என்ற) இரண்டுவபரும், வபார் விறல் ைதா ஆயுதம் - வபாருக்குரிய
வலிமமமயயுமடய தங்ைள்ைதாயுதங்ைமள, மீமிமச சபாறிஎை வமல்விமசத்து -
ஆைாயத்தின்வமல்சநருப்புப் சபாறி பறக்கும்படி வமசைடுத்து விமசயாைச்சுற்றி,-
ஆைாயம் முட்ட -வமலுைைத்மதத் தாக்கும்படியாைவும், நாைர்ைள் இமற சைாள -
(அங்குள்ள)வதவர்ைள் சிதறும்படியாைவும், நால் நாலுதிக்கு நாைரும் சவருவர - எட்டுத்
திமசயிலுள்ள (திக்குப்பாைைர்ைளாகிய) வதவர்ைளும் அஞ்சும்படியாைவும், நீள் நாைர்
உட்ை - நீண்ட பாதாளவைாைத்தார் அஞ்சும்படியாைவும், விமசயுடவன வீசினர் -
வவைத்வதாடு சுைற்றினார்ைள்; (எ - று.)

'ஒருமணிநீளாசைத்திவனாடு' என்றுபாடவமாதி, நீண்ட ஒரு மாணிக்ைமமையிவனாடு

என்று உமரப்பாருமுளர்; அப்சபாழுது, அசைசமன்பதுஆசைசமன நீட்டல்
விைாரம்சபற்றசதன்ை. 'ஒருமணிநீைாசைத்திவனாடு'என்றும் பாடம் வைங்குகின்றது.
முழுநீைம் - உத்தம இைக்ைைம் முழுவதும்அமமந்த நீைரத்தினம். நீைசமன்பது
நீைநிறமுள்ள இரத்தினத்மதக்குறிக்கும்வபாது, பண்பாகுசபயசரன்பது,
தமிைர்சைாள்மை. வடநூலின்படி அதுஆகுசபயரன்றி, உரியசபயவரயாம். இருவரும்
பதினாயிரம்யாமனபைங்சைாண்ட குருகுைத்து அரசர்ைளாதைால்,
'மாறாமசைாத்தவீரர்ைள்'என்றார். நானாலு - உம்மமத்சதாமை; நாலும் நாலும்.
அஷ்டதிக்பாைைர் -கிைக்குமுதைாை முமறவய, இந்திரன், அக்கினி, யமன், நிருருதி,
வருைன், வாயு,குவபரன், ஈசானன் எனக் ைாண்ை. (168)

169. உகமவயிொபலசிரிப்பர்நீள்சிெமுறுெலிொபலைடிப்பர்
வாய்ைலர்,
புமகனயழபவதீவிழிப்பர்ைார்னபாடுபுமெகிரிபபாபலெடிப்பர்
பொளிமண,
இகல்புரிநூபலாடுகற்றசாரிமகயிடம்வலபைபபாவர்
வட்டைாகுவர்,
முகடுறமீபெகுதிப்பர்பார்ைகண்முதுகுறபெபரகுதிப்பர்
மீளபவ.

(இ - ள்.) (இரண்டுவபரும்), உைமவயினாவை - (வபார்சசய்தலிலுள்ள)

உற்சாைத்தினாவை, சிரிப்பர் - சிரிப்பார்ைள்; நீள் சினம் உறுதலினாவை -
மிக்ைவைாபம்சபாருந்துதலினாவை, வாய் மைர் மடிப்பர் - தாமமரமைர்வபான்ற தங்ைள்
வாயிதழ்ைமள மடிப்பார்ைள்; புமை ஏை - புமைகிளம்பும்படி, தீ விழிப்பர் - சநருப்புப்
புறப்பட உக்கிரமாைக்ைண்விழித்துப் பார்ப்பார்ைள்; புமன கிரிவபாவை - அைகிய
மமைைள் வபாலுள்ள, மார்சபாடு - மார்பும், வதாள் இமை - இரண்டு வதாள்ைளும்,
தடிப்பர் - பருத்துப் பூரிப்பார்ைள்; இைல் புரி நூவைாடு - வபார் சசய்யும் வமைமயக்
கூறுகிற நூல்ைளின்படி, ைற்ற - தாம் பயின்ற, சாரிமை - சஞ்சாரக்கிரமத்தால், இடம்
வைவம வபாவர் - இடசாரியும் வைசாரியுமாைச் சசல்வார்ைள்; வட்டம் ஆகுவர் -
மண்டைமாைச் சுைன்று வருவார்ைள்; முைடு உற - ஆைாயமுைட்மடயளாவ, மீவத
குதிப்பர் - வமசைழும்புவார்ைள்; பார் மைள் முதுகு உற - பூமிவதவியினது முதுகு
வருந்தும்படி, மீள - மீண்டும், வநவர குதிப்பர் - வநராைவவ குதிப்பார்ைள்; (எ - று.)

வாய்க்குத்தாமமரமைர், சசம்மமசமன்மம யைகுைளால் உவமம். இனி, மைர் -

ஆம்பல்மைருமாம்; அதமனயும் வாய்க்கு உவமமகூறுதலுண்டு. மார்சபாடு
வதாளிமை தடுப்பர் - "உயர்திமைசதாடர்ந்த
சபாருள்முதைாறும்,அதசனாடுசார்த்தின் அத்திமை முடிபின" என்றபடி
உயர்திமைமயச் சார்ந்தஅஃறிமையாகிய சிமனப்சபயர்
அவ்வுயர்திமைமுடிமபவயசைாண்டதிமைவழுவமமதி. சாரிமை - நமடவிைற்பம்.
வைசாரி - வைப்புறமாைச்சசல்லுதல். இடசாரி - இடப்புறமாைச் சசல்லுதல், வட்டம் -
மண்டைமாைச்சுற்றிவருதல். (169)

170 ஒருமகயிொபலசுழற்றிவான்முகடுமடபமடபைபலகிளப்பி
நீள்கமெ,
இருநிலமீபெைறித்துவீழுமுனிருமகயிொபலெரிப்பர்
சார்னபாடு,
விமரவுடபெொளனைாத்திபயாடுவர்விமசயுடபெகானலாதுக்
கிமீளுவர்,
பரிதிகள்பபாபலவிருத்ெைாமுமற பவுரினகாளாவீசிநிற்பர்
வீரபர.

(இ -ள்.) வீரர் - அவ்விரண்டு வீரர்ைளும், நீள் ைமத - நீண்டைதாயுதங்ைமள, ஒரு

மையினாவை சுைற்றி - ஒருமையாற் சுற்றி, வான் முைடு உமடபட வமவை கிளப்பி -
அண்டவைாளத்தின் வமல்முைடு உமடபடும்படி அதமன வமவைவீசி, இரு நிைம் மீவத
மறித்து வீழுமுன் - சபரிய தமரயின்வமல் மீண்டு விழுவதற்குமுன்வப, இரு
மையினாவை சார்சபாடுதரிப்பர் - (தமது) இரண்டு மைைளாலும் ஆதாரமாை
ஏந்திக்சைாள்வார்ைள்;விமரவுடவன - வவைத்வதாடு, தாளம் ஒத்தி - தாளவமடவு
வபாட்டுக்சைாண்டு,ஓடுவர் - விைகிவயாடுவார்ைள்: விமசயுடவன - வவைத்துடவன,
ைால் ஒதுக்கி -ைால்ைமள ஒதுங்ைமவத்துக்சைாண்டு, மீளுவர் - திரும்புவார்ைள்;
பரிதிைள்வபாவை - பரிவவஷங்ைள் வபாை, விருத்தம் ஆம் முமற -வட்டமாகிய
நிமைமமயுண்டாம்படி, பவுரிசைாளா - சுைற்சிமயக்சைாண்டு, வீசி நிற்பர் -
(ைமதைமளச்) சுைற்றிக்சைாண்டு நிற்பார்ைள்; (எ - று.)

பவுரிசைாள்ளுதல் - தாம்சுைலுதல். பரிதி - சூரியமனச்சூழ்ந்து அருகில்வதான்றும்

வட்டம்; ஊர்வைாசளனப்படும். சுைன்று சைாண்வடைமதமயச்சுைற்றும்வபாது
ைமதச்சுைற்சியின் வட்டத்துக்குப் பரிவவஷமும், சுைற்றும்வீரனுக்குச் சூரியனும்
உவமமசயனக் ைாண்ை. பரிதி - சூரியமண்டைமுமாம். இரண்டாமடியில்
'எறிமையினாவை தரிப்பர்வமைவர்' என்றும் பாடம். (170)

171. ைலரடிொளூருவட்டைார்ெெம்வயிறுைபொகரபற்பைார்
னபாடு,
குலகிரிபெர்பொள்கழுத்துநீடணல் குறுெமககூர்
வாய்கதுப்புவார்குமழ,
இலகுபுரூர்பாகனெற்றியாெெ னைெவமடபவகூறுறுப்
பியாமவயும்,
உமலவுறபைன்பைன்மிகுத்ெமூமளயுமுதிரமுைாறாது
குக்கபைாதிபய.

(இ -ள்.) மைர் அடி - தாமமரமைர்வபான்ற பாதங்ைளும், தாள் - ைால்ைளும், ஊரு -

துமடைளும், வட்டம்ஆர்தனம் - வட்டவடிவாயமமந்த தனப்பிரவதசமும், வயிறு-
வயிறும், மவனாைர பற்பம் - அைகியதாைவுள்ள நாபீைைமமும், மார்சபாடு - மார்பும்,
குை கிரி வநர் வதாள் - குைபருவதங்ைமளசயாத்த புயங்ைளும், ைழுத்து - ைழுத்தும், நீடு
அைல் - நீண்டகீழ்வாயும், குறுநமை கூர் வாய் - புன்சிரிப்பு மிக்ை வாயும், ைதுப்பு -
ைன்னமும், வார்குமை -சதாங்குகிற குண்டைத்மதயமடய ைாதுைளும், இைகுபுரூர்
பாைம் விளங்குகிறபுருவமும், சநற்றி - சநற்றியும், ஆனனம் - முைமும், என - என்று,
அமடவவகூறு - முமறவய சசால்ைப்பட்ட, உறுப்பு யாமவயும் -
உறுப்புக்ைசளல்ைாம்,உமைவு உற - சிமதவமடயவும், வமல் வமல் மிகுத்தமூமளயும் -
வமலும்வமலும் அதிைப்பட்டமூமளநிைமும், உதிரமும் - இரத்தமும், மாறாது உகுக்ை -
இமடயறாது சிந்தவும், வமாதி - (ைதாயுதத்தால்) தாக்கி;

'இருவரும் வபார்சசய்தார்ைள்' எனச் சசால் வருவித்த முடிக்ை. மவனாைரம் -

(அைகினால்) ைாண்பவரின் மனத்மதக் ைவர்வது, பற்பம் - தாமமரமைர். குைகிரி -
சிறந்தமமைைள்; அமவ - இமயம், மந்தரம், நிஷதம்,விந்தியம், வஹமகூடம், மைமை,
நீைம், ைந்தமாதநம் என்பன. வார்குமை -அமடயடுத்த தானியாகுசபயராைவாவது,
விமனத்சதாமையன்சமாழியாைவாவதுைாமதக்குறிக்கும். மூன்றாமடியில்
'இைகுபுரூர நசனற்றி' என்று சிை பிரதியிற்ைாைப்படுகிறது. (171)

172. கமெகமெபயாபடயடிக்குபைாமெனகால் கமெயுமடபயார்

ெமகக்கு பைாமெனகால்,
எதிர்னைாழிபயாவாதிமசக்கு பைாமெனகாலிமண
யுடலூபடயிடிக்கு பைாமெனகால்,
பெயுகைாறாடிமவக்குபைாமெனகால்பமணபலசூழ்
பபாெனவற்றுபைாமெனகால்,
திதினயாடுவானூடுனசற்றும்வாெவர்னசவினசவிடாைாறதிர்க்கு
பைாமெபய.

(இ -ள்.) திதிசயாடு - நிமையாை, வானூடு - வமலுைகில், சசற்றும் - நிமறந்துள்ள,

வானவர்-வதவர்ைளுமடய, சசவி - ைாதுைள், சசவிடு ஆம் ஆறு- சசவிடுபடும்படி,
அதிர்க்கும் - ஆரவாரிக்கிற, ஓமத - ஓமச,-ைமத ைமதவயாவட அடிக்கும் ஓமதசைால் -
ஒருைமத மற்சறாரு ைமதவயாடு தாக்குதைா ைாகும் ஓமசவயா, ைமத உமடவயார் தாம்
நமைக்கும் ஓமதசைால் -ைமதமயயுமடயவராகிய இருவீரரும் சிரித்தைாைாகும்
ஓமசவயா? ஓவாதுஎதிர்சமாழி இமசக்கும் ஓமதசைால் - இமடவிடாமல்
(ஒருவர்க்சைாருவர்)எதிரிவை வீரவாதமான வார்த்மதைமளக் கூறுதைாைாகும்
ஓமசவயா? இமைஉடலூவட இடிக்கும் ஓமதசைால் - இரண்டு உடம்புைளிலும்
தாக்குதலினாைாகியஓமசவயா? பத யுைம் மாறாடி மவக்கும் ஓமதசைால் - இரண்டு
ைால் ைமளயும்ஒன்றுமாறிசயான்று அமடவுபட மவத்தைாைாகும் ஓமசவயா?
பைபமைசூழ்வபாத எற்றும் ஓமதசைால் - பைவமை யுத்த வாத்தியங்ைள்
சுற்றிலும்அடிக்ைப்படுதைாைாகிய ஓமசவயா? (எ - று.)

இங்ஙனம் ஐயவணிபட விைற்பித்துக் கூறினராயினும், 'ைமத ைமதவயாவடயடிக்கு

வமாமத' முதலிய ஓமசைசளல்ைாம் அங்குத் வதவர் சசவிைளும்சசவிடாம்படி மிக்கு
முைங்கினசவன்வற ைருத்துக் சைாள்ை. இங்குக்கூறியநமை, வீரத்து எழுந்த சவகுளி
நமை. 'சூழ் வபாதசமாத்தும்' என்றும் பாடம். (172)

173.-துரிபயாெென் வீைமெ'உெது உயிர்நிமல கூறு'

என்றல்.

அரிவயைாபவறுயர்த்ெசூரனுைழல்விடொபகறுயர்த்ெவீரனும்
இருவருபைவாலிசுக்கிரீவர்கனளெவைர்பைாொவிமளத்ெகாமலயில்
வமரமுடிபைொனளாடித்ெகாமளென்ைெமலமய பயழ்பாரடர ்த்ெ
பகாைகன்
உமரெடுைாறாவுயிர்த்துநீயுெதுயிர்நிமலகூறானயெக்னகொமுெம்.

இதுவும், அடுத்த ைவியும் - குளைம்.

(இ -ள்.) வய - வலிமமமயயுமடய, அரிமா ஏறு - ஆண் சிங்ைவடிவசமழுதிய

சைாடிமய, உயர்த்த - உயரநாட்டியுள்ள, சூரனும் - வீரனான வீமனும், அைல் -
சநருப்புப்வபாைக் சைாடிய, விடம் - விஷத்மதயுமடய, நாை ஏறு - சிறந்த பாம்பின்
வடிவசமழுதிய சைாடிமய, உயர்த்த - உயரநாட்டியுள்ள, வீரனும் - வீரனான
துரிவயாதனனும், இருவரும்- ஆகிய இரண்டு வபரும், வாலி சுக்கிரீவர்ைள் என -
வாலியும் சுக்கிரீவனும்வபாை, அமர்வமாதா - தாக்கிப் வபார் சசய்து, இமளத்த
ைாமையில் - இமளப்பமடந்த சமயத்தில், ஏழ் பார் அடர்த்த வைாமைன் -
ஏழுதீவுைளாைவுள்ள பூமி முழுமதயும் சவன்ற அரசனான துரிவயாதனன்,
உமரதடுமாறா - சசாற்குைறி, உயிர்த்து - சபருமூச்சுவிட்டு, வமர முடி
வமல்நாள்ஒடித்தைாமளதன் மதமைமய - வமருமமைச் சிைரத்மத
முன்சபாருைாைத்தில்முறித்சதறிந்தவீரனான வாயுவினது குமாரனாகிய வீமமன
வநாக்கி, உனதுஉயிர்நிமை நீ எனக்கு கூறாய் எனாமுனம்- 'உன்னுமடய உயிர்
பிரதானமாைநிற்குமிடமான மர்மஸ்தாநத்மத நீஎனக்குச் சசால்வாய்' என்று
வினாவுமுன்வன,(எ - று.)- 'வீமன் சிரத்திவைசயன வுமரத்தவபாது' என்று
வருங்ைவிவயாடுசதாடரும்.

துரிவயாதனன் வினாவியவுடவன சிறிதுங் ைாைதாமதஞ் சசய்யாமல் வீமன்விமட

கூறினாசனன்பமத நன்குவிளக்குதற்கு 'என்று வினவாத முன்வன'என்றார்.
இப்படிைாரியவிமரமவக் ைாட்டும் சபாருட்டுக்ைாரைத்மதப்பின்னும்ைாரியத்மத
முன்னும் நிைழ்ந்தனவாை, ைாரைைாரியங்ைளின் முன்பின்நிைழ்தைாகிய முமறயில்
முமறபிறழ்மவ வயற்றிக்கூறுதல்,மிமையுயர்வுநவிற்சியணியாம். உயிர்நிமை - எந்த
இடத்தில் தாக்குண்டால்உயிர் நிமைகுமையுவமா அப்படிப்பட்ட முக்கியத்தான
சமன்றபடி,உமரதடுமாறியதும், உயிர்த்ததும், வபாரிமளப்பால், நாவைறு- நாைவவறு
என்பதன்சதாகுத்தல் வாலிசுக்கிரீவர்- பன்மமவிகுதிசபற்ற
உயர்திமையும்மமத்சதாமை. வாலி சுக்கிரீவர் அமர்வமாதியவரைாறு 25-ஆங்
ைவியிலும், வமரமுடிசயாடித்த வரைாறு 72- ஆங் ைவியிலும் கூறப்பட்டன.
(173)

174.-வீைன் உயிர்நிமலகூறஅதில் துரிபயாெென் ொக்கல்.

இருவிமெகூறாவறத்தின்ைாைகனிளவல்விொொனவானடாத்ெ
பகள்வியன்,
உமரெவறாொன்ைமறக்குபைானவெ துயிர்துமணவாபகள்
சிரத்திபலனயெ,
அரிைகவாபொனுமரத்ெபபாதிவெவன்முடிபைபல
புமடக்கவீைனும்,
உருமுறுைாபைருனவற்பொனைெவுமரெடுைாறா
வுழற்றிொெபரா.

(இ -ள்.) இரு விமன கூறா - மாறுபட்ட சதாழிமை வாயாற் சசால்லுதலுமில்ைாத,

அறத்தின் மா மைன் - சிறந்த தருமபுத்திரனது, இளவல் -தம்பியும், விதாதாசவாடு ஒத்த
வைள்வியன் - பிரமவதவனுக்குச் சமமானநூற்வைள்விைமள யுமடயவனும், உமர
தவறாதான் - வாய்மமதவறாதவனும்ஆகிய, அரி மைவு ஆவனான் - வாயுகுமாரனான
வீமன், மமறக்குவமா -(உண்மமமய) மமறப்பாவனா? (மமறயான்; ஆதைால்),
'துமைவா -உடன்பிறந்தவவன! வைள் - (யான் சசால்லுகிவறன்) வைட்பாயாை; எனது
உயிர்சிரத்திவை - என்னுமடய உயிர்நிமை எனது தமையிவையாம்,' என-
என்று,உமரத்தவபாது - சசான்னசபாழுது, இவன் - துரிவயாதனன், அவன்முடிவமவை
புமடக்ை - வீமனது சிரசின்வமல் தாக்ை, (அதனால்), வீமனும்-,உரும் உறும்மா வமரு
சவற்பு அது ஆம் என - இடிவிைப்சபற்ற மைாவமருமமைவபாை, உமர தடுமாறா
உைற்றினான் - சசாற்குைறிச் சுைன்று விழுந்தான்; (எ -று.)-அவரா-ஈற்றமச.

இருவிமன - 'மனம்வவறு சசால்வவறு மன்னுசதாழில்வவறு' ஆனமவ. விதாதா-

விதிக்குங்ைடவுள். வைள்வி-வைட்டற்கு உரிய நூற்சபாருள்ைமள அறிந்தார்கூறக்
வைட்டல், தருவமாபவதசம் சபறுதல்; இது ைல்வியினும் வமம்பட்டதாதலின்,
தமைமமயாை எடுத்துக் கூறப்பட்டது. ஆதிைாைத்தில் திருமால்
அன்னவடிவங்சைாண்டு அருமமறைமள உபவதசிக்ை, பிரமன் வைட்டறிந்த
மாட்சிமமயுமடயானாதலின், அவமன நூற்வைள்விக்கு உவமமசயடுத்துக்
கூறினசரன்ை. வீமன் வாய்மம தவறாதவசனன்பமத, "சதம்முனாயினுஞ்
சசவ்விசமன்வதைமாமைளிர், தம்முனாயினுநாத்தவறாவடல் வீமன்" என்று கீழ்ப்
புட்பயாத்திமரச் சருக்ைத்துக் கூறியதனாலும் உைர்ை. வீமன் துரிவயாதனனுக்கு
உள்ளபடி உயிர்நிமைமயக் கூறினாசனன்ற சிறப்புப்சபாருமள 'இருவிமன
கூறாவறத்தின்மாமைனிளவல் விதாதாசவாசடாத்தவைள்வியன் உமரதவறாதான்
மமறக்குவமா' என்ற சபாதுப்சபாருள்சைாண்டு விளங்ைமவத்ததனால்
பவற்றுப்னபாருள்
மவப்பணி. உள்ளத்திசைான்றும் உதட்டிசைான்றுமாைக் கூறாத யுதிஷ்டிரனதுதம்பி,
பிரமவதவன்வபாை நூற்வைள்வியிற் சிறந்தவன், எப்படிப்பட்ட அரியசமயத்திலும்
சசால்தவறாதவன் என்ற விவசஷை வாக்கியங்ைள் வீமன்உண்மம மமறக்ை
உரியனல்ைசனன்னுங் ைருத்மத விளக்கின. (174)

175.-வீைன் துரிபயாெெமெஉயிர்நிமலவிொவ அவன்

ைாற்றிக்கூறல்.
ைகிெலபைல்வீழ்ெலுற்றுமீளவும்வலியுடபெபபார்குறித்துபைல்வரு
பமகவமெநீயாவிநிற்பபொர்நிமலபகனரெைாறாடுசர்ப்பபகதுவும்
இகனுெலூபடனயெக்குைாருயினரெைதியாபெயுருத்துவீைனும்
உகுெருனசந்நீர்பரக்கபைாதிெனுயர்கமெயாபலசிரத்தின்பைலுபை.

(இ -ள்.) மகிதைம்வமல் வீழ்தல் உற்றும் - தமரயிற்சுைன்று விழுந்தும்,மீளவும்-பின்பு,

வலியுடவன வபார் குறித்து - (சிறிது இமளப்புத்தீர்ந்து)வலிமமயுடவன
வபார்சசய்யக்ைருதி, வீமனும் -, வமல் வரு பமைவமன -தன்வமல் எதிர்த்து வருகிற
பமைவனான துரிவயாதனமன வநாக்கி, நீ ஆவிநிற்பது ஓர் நிமை பைர் என -'உனது
உயிர் நிமைத்தானத்மத நீ சசால்வாய்'என்று சசால்ை,-மாறாடுசர்ப்பவைதுவும் -
உண்மமதவறுந்தன்மமயுள்ளபாம்புக்சைாடியனான துரிவயாதனனும், எனக்கும்
ஆர்உயிர் இைல்நுதலூவடஎன - 'எனக்கும் அரியஉயிர்நிமைவலிய
சநற்றியினிடத்வத'என்றுசசால்ை, மதியாவத - (அமதப் சபாய்சயன்று) ைருதாமவை
[நம்பிஎன்றபடி] (வீமனும்), உருத்து - உக்கிரங்சைாண்டு, உகுதருசசந்நீர்பரக்ை -
சிந்துகிற இரத்தம் எங்கும்பரவும்படி, உயர் ைமதயாவை - சிறந்த தனதுைதாயுதத்தால்,
சிரத்தின்வமலும் வமாதினன் - (அவனது) தமைவமல்தாக்கினான்; (எ - று.)

துரிவயாதனன் சபாய்ம்மமவபசுபவ சனன்பது பிரசித்தம்; "சபாய்வளர்ந்த

சமாழிமன்னன்" என்றார், கீழ் உத்திவயாைபருவத்திலும். தனது உயிர்நிமை
சதாமடயிைாைவும் அதமனமமறத்துத் துரிவயாதனன் மாறுபாடாை
சநற்றியிசைன்றுசபாய்கூறியதனால், 'மாறாடுசர்ப்பவைது' என்றார். இவனது
உயிர்நிமைசதாமடயிசைன்பமத 182-ஆங் ைவியாலும் உைர்ை. 'மாறாடு சர்ப்பவைது'
என்ற சதாடரில், தனக்குக் சைாடியில் அமடயாளமாைவிருக்கும் பாம்புவபாைவவ
துரிவயாதனன் நாவிரண்டுமடயா சனன்ற ைருத்துத்சதானிக்குமாறு உைர்ை. வீமன்
ைபடமற்றவ னாதைால், தன்மனப் வபாைப் பமைவமனயும் உண்மமகூறியவனாைக்
ைருதின சனன்பமத'மதியாவத' என்பதனாலும் விளக்கினார்; அவன்சசான்னது
உண்மமவயாஅன்வறா என்று ஆராய்ச்சி சசய்யாமவை சயன்றவாறு. 'குறித்து'
என்றவிமனசயச்சம் 'என' என்பமதக் சைாள்ளும். (175)

176.-துரிபயாெென் பபாரில்நிமலகுமலய, வீைன்

'இமளப்பாறு' என்றல்.
உரியகொபாணியர்க்குபளாெனவாருவமையிலாொெடித்ெ
பபாதுயர்
சிரமுடியூபடபிளக்கொலிருதிமசயினும்வார்பசாரிகக்கிவீழ்ெர
இருநிலமீபெபமெத்துவீழ்ெலுமிரிெரபைாொைல்விட்டுநீயினி
[ைபெ.
விமரவுடொறானறெத்ெொண்மைமயவிருெர்முன்பைன்பைல் விளக்கவீ
இதுமுதல் மூன்று ைவிைள் - குளைம்.

(இ -ள்.) உரிய ைதாபாணியர்க்குள் - (வபாருக்கு) உரிய ைதாயுதத்மத வயந்திய

மைமயயுமடய வீரர்ைளுள், ஓத - எடுத்துச்சசால்லுதற்கு, ஓர் உவமமஇைாதான் -
ஓர்ஒப்புமமயில்ைாதவனான வீமன், அடித்த வபாது - (ைமதசைாண்டு)
தாக்கியசபாழுது, உயர்சிரம்-உயர்ந்த தமை, முடியூவட பிளக்ை- உச்சியிவை பிளவுபட,
நால் இரு திமசயினும் - எட்டுத் திக்குக்ைளிலும், வார்வசாரி - மிக்ை இரத்தம். ைக்கி
வீழ்தர - சவளிப்பட்டுவழிய, இருநிைம்மீவதபமதத்து வீழ்தலும் - சபரிய தமரயிவை
(துரிவயாதனன்) துடித்துவிழுந்தவளவிவை, வீமன்-, இரிதர வமாதாமல் விட்டு -
அழியும்படி (அச்சமயத்துத்)தாக்ைாம சைாழிந்து, நீ இனி விமரவுடன் ஆறு ஆறு என -
'நீ இப்சபாழுதுவிமரவாை இமளப்பாறு இமளப்பாறு' என்று பைமுமறகூறி, தன்
ஆண்மமமயவிருதர்முன் வமல்வமல்விளக்ை - தனது பராக்கிரமத்மத
வீரர்ைள்முன்னிமையிவை மிகுதியாை விளங்ைச் சசய்ய, (எ - று.) - 'வருைமளயாறா'என
வருங் ைவிவயாடு சதாடரும்.

துரிவயாதனன் இமளப்புற்ற நிமையில் வீமன் அவமனத் தாக்கிக் சைான்றிடாமற்

வபாமரநிறுத்தி 'நீ விமரவில் இமளப்பாறு' என்று கூறினது. தழிஞ்சி சயன்னும்
புறப்சபாருள் துமறயின்பாற்படும்; அது, சாய்ந்தவர்வமற் சசல்ைாமல் தழுவுவது;
இது, வஞ்சிசயன்னும் புறப்சபாருள் திமைக்குஉரிய துமறைளில் ஒன்று: இராவைன்
முதல்நாட்வபாரில் தன்வசமன முழுதும் அழியப் பமடக்ைைமும்ஒழிந்து நின்ற
நிமைமமமய வநாக்கி இராமபிரான் 'இன்றுவபாய் நாமள நின் வசமனவயாடு
வபார்க்கு வா' என்று கூறிவிட்டதும் இது. இமளத்து விழுந்த சமயத்தில் வமலும்
அடிக்ைாமல் இப்படி கூறியதனால்வீமனது வபார்த்திறமம நன்குவிளங்குதல்பற்றி,
'எனத்தன் ஆண்மமமயவிருதர்முன் வமன்வமல் விளக்ை வீமன்' என்றார். வீமன்
ஒப்பில்ைாதவசனனவவ, உயர்வில்ைாதவ சனன்பது தாவன சபறப்படும். இரிதர, தா -
துமைவிமன. (176)

177.-துரிபயாெென் சிறிதுனெளிந்து வீைமெத் ொக்கல்.

வருகமளயாறாவுயிர்ப்புறாவிழிைலர்திறவாொவறட்சிபபாயுகு
குருதியுகாபைதுமடத்துவீழ்ெருகுருகுலபூபாலனுக்ரபவகனைாடு
உருனைறிைாபைகனைாத்ெகாயமுமுெறிைபொவீரமுற்றுமீளவும்
அருனகாருபான்பைவிநிற்கும்வீைமெயடுகமெயாபலாடிமுட்டி
பைாெபவ.

(இ -ள்.) வீழ்தரு - (வீமன்ைமதயால் அடிபட்டுக்) கீவைவிழுந்த, குருகுைபூபாைன் -

குருகுைத்து அரசனாகிய துரிவயாதனன், வருைமள ஆறா -உண்டாகிய மூர்ச்மச
தணிந்து, உயிர்ப்பு உறா - மூச்சு விடுதமையமடந்து, விழிமைர் திறவா -
தாமமரமைர்வபான்ற ைண்ைமளத் திறந்து, நா வறட்சி வபாய் -நாக்கு
வறண்டுவபாகுந்தன்மம நீங்கி [நாவில் நீர்சுரக்ைப்சபற்று], உகு குருதிஉைாவம
துமடத்து - சபருகுகிற இரத்தத்மத வழியாதபடி
துமடத்துக்சைாண்டு,உக்ரவவைசமாடு - சைாடிய வவைத்துடவன, உரும் எறி மா வமைம்
ஒத்தைாயமும் உதறி - இடியிடிக்கிற ைரிய ைாளவமைத்மத சயாத்த தனது
உடம்மபயும்உதறிக்சைாண்டு, மவனா வீரம் உற்று - மனத்மதரியத்மதயமடந்து,
மீளவும் - மறுபடியும், அருகு ஒரு பால் வமவி நிற்கும் வீமமன - சமீபத்தில்
ஒருபக்ைத்திற் சபாருந்தி நிற்கிற வீமவசனமன, அடு ைமதயால் - சைால்லுதற்குரிய
ைதாயுதத்தினால், ஓடி முட்டி வமாத - விமரந்து சசன்று சநருங்கித் தாக்ை, (எ - று.) -
'அமராடினர்' என வருங் ைவிவயாடு முடியும்.

உைாவம- 'வம' விகுதிசபற்ற எதிர்மமற விமனசயச்சம். உதறுதல் - சிதற அமசத்து

வீசுதல். மாவமைசமாத்தைாயம் - நிறத்தில் உவமம். 'வரட்சி'என்றும்,
'அருசைாருபார்வமவி' என்றும் பாடம்: சபாருள் அதுவவ. (177)

வவறு.

178-இருவரும் கடும்பபார்னசய்ெல்.
ஓை வுண்டினகாள் பபரழ பலாடட லூமெனவஞ்சை ராடியவானறெ
ஆை ரங்களி ொன்ைதி யாெை ராடுகின்றநி சாசர ரானைெ
வீை னுந்துரி பயாெெ ொைனும் பவகனைான்றிய வீரிய ராயடு
பசை வன்கமெ யாலை ராடிெர் பெறிநின்றவர் வாள்விழி
மூடபவ.

(இ -ள்.) ஓமம் உண்டிசைாள் - (மந்திரபூர்வைமாை) ஓமஞ் சசய்யப்படும்(ஹவிஸ் ஆகிய)

உைமவ உட்சைாண்டு வளருந்தன்மமயுள்ள, வபர்அைவைாடு - சபரிய சநருப்புடவன,
அடல் ஊமத - வலிமமமயயுமடய ைாற்று, சவம் சமர் ஆடிய ஆறு என - சைாடிய
வபாமரச் சசய்தாற்வபாைவும்,-மதியாது-ைட்சியஞ்சசய்யாமல் [அைட்சியமாை], ஆ
மரங்ைளினால் அமர் ஆடுகின்ற - ஆச்சாமரங்ைமளக்சைாண்டு வபார் சசய்கிற,நிசாசரர்
ஆம் என - அரக்ைர்ைள் வபாைவும்,-வீமனும் துரிவயாதன நாமனும்-வீமவசனனும்
துரிவயாதனசனன்னும் வபமரயுமடயவனும், வவைம் ஒன்றியவீரியர் ஆய் - உக்கிரம்
சபாருந்திய பராக்கிரமமுமடயவராய், வதறி நின்றவர்வாள் விழி மூட -
பார்த்துக்சைாண்டுநின்ற வீரர்ைள் (ைாணுதற்குக்கூசி)ஒளியுள்ள தங்ைள் ைண்ைமள
மூடிக்சைாள்ளும்படி, அடு வசமம் வல் ைமதயால்அமர் ஆடினர் - பமையழிப்பனவும்
ைாவைாைவுள்ளனவுமான வலியைதாயுதங்ைளாற் வபார் சசய்தார்ைள்; (எ - று.)
சநருப்புங் ைாற்றும் ஒன்வறாசடான்று வபார்சசய்தாற்வபாை என்பது, முதைடியின்
சபாருள். ஓமவுண்டி - சநய்முதலிய வதவருைவுைள். ஓமம் - மந்திரஞ் சசால்லி
சநருப்பிலிடப்படுவது. சபரியமரமாதலின், ஆச்சாமரத்மதக்கூறினார். ஆம்
மரங்ைளினால் எனப் பதம் பிரித்து, கிமடத்தமரங்ைமளக்சைாண்டு என்று உமரத்தலும்
ஒன்று. நிசாசரர் - இரவில் (வலிமமசைாண்டு) சஞ்சரிப்பவர்; அரக்ைர்க்குப்பைலினும்
இரவில் வலிமமமிகுதியாதலின், இப்சபயர். வதறிநின்றவர் - சாட்சியாைப்பார்த்து
நின்றைண்ைன் பைராமன் முதலிவயார். இதுமுதல் எட்டுக்ைவிைள் - முதற்சீர்
வதமாச்சீரும், இரண்டு மூன்று நான்ைாஞ்சீர்ைள் கூவிளச்சீர்ைளுமாய் வநரமச
முதைதாதலின் ஒற்சறாழித்துப் பதிவனாசரழுத்துப் சபற்றுவந்தது அமரயடி
யாைவும்,அஃது இரட்டி சைாண்டது ஓரடியாைவும் நின்ற ைழிசநடிைடி நான்குசைாண்ட
சந்தக்ைட்டமளக்ைலிப்பாக்ைள். கீழ்வந்த 166 - ஆம் ைவி முதலியன, இங்ஙனவம
நிமரயமச முதைதாய் அமரயடிக்கு ஒற்சறாழித்து எழுத்துப்பன்னிரண்டு சபற்று
வந்தனவாயினும் முதலில் மாச்சீர்சபற்றுவாராமமயால்ைட்டமளக் ைலிப்பாவாைக்
சைாள்ளப்படாமல் எண்சீராசிரிய விருத்தமாைக்சைாள்ளப்பட்டன சவன்ை.

தானதந்தன தானன தானன தான தந்தன தானன தானன-என்பது, அவற்றிற்குச்

சந்தக்குழிப்பாம். (178)

179.-அந்ெஉக்கிரயுத்ெத்ொல் உலகத்திலுண்டாெ குழப்பம்.

பைவுசிங்கவியாளவிபலாெெர்வீசுகின்றகொரவபைலிட
வாவுனவம்பரியாெவனுந்ெடுைாறிநின்றென்வாெவர்ொெவர்
ொவடங்கிெர்ைாமுனிபவானராடுொகரஞ்சிெர்ொன்முகொதிய
மூவருஞ்னசயபலனெெொடிெர்பைாமழனகாண்டது மூடியபகாளபை.

(இ -ள்.) வமவு - சபாருந்திய, சிங்ை வியாள விவைாதனர் - சிங்ைத்தின்வடிவத்மதயும்

பாம்பின்வடிவத்மதயும் முமறவய எழுதிய சைாடிமயயுமடயவீமனும்
துரிவயாதனனும், வீசுகின்ற - வீசித்தாக்குகிற, ைதா-ைதாயுதங்ைளின்,ரவம் - ஓமச,
வமல்இட - அதிைப்படுதைால்,-வாவு சவம்பரி ஆதவனும் -தாவிச்சசல்கிற சவவ்விய
வதர்க்குதிமரைள் பூண்ட சூரியனும், தடுமாறிநின்றனன் - தடுமாற்றமமடந்து நின்றான்;
வானவர் தானவர் - வதவர்ைளும்அசுரர்ைளும், நா அடங்கினர் - வபச்சு ஒடுங்கினார்ைள்;
மா முனிவவாசராடு -சிறந்த முனிவர்ைளும், நாைர் - பாதாளவைாைத்தவரும், அஞ்சினர் -
பயப்பட்டார்ைள்; நான்முைன் ஆகிய மூவரும் - பிரமன் முதலியதிரிமூர்த்திைளும்,
சசயல் ஏது என நாடினர் - சசய்தற்குரியது யாசதன்றுஆவைாசித்தார்ைள்; மூடிய
வைாளம் - (உைைத்மதக்) ைவிந்துமூடியுள்ளஅண்டவைாளம், வமாமை சைாண்டது -
(ஒருபுறத்தில்) சவடிப்மபயமடந்தது; (எ - று.)

தாநவர் - தநுவின்மக்ைள். நான்முைன் - நான்குதிமசமயயும்

வநாக்கியநான்குமுைமுமடயவன். மூவர் - பிரமவிஷ்ணுருத்திரர், சசயல்
இதற்குப்பரிைாரமாைச் சசய்யுந்சதாழில். இனி, சசயல் ஏது என நாடினர் -
இங்ஙனம்குைப்பமுண்டாதற்குக் ைாரைமானசசய்மை யாசதன்று
வநாக்குவாராயினர்எனினுமாம். வமாமைசைாண்டது - உமடந்தது என்றபடி. முனிவர்
-முனிவவார் என, ஈற்றயல் அைரம் ஓைாரமாயிற்று. இது, உயர்வுநவிற்சியணி.
(179)
 180.-துரிபயாெெமெக்னகால்லும் வமக யானென்று
அருச்சுென் கண்ணமெ விொவல்.

ொர்வலம்புரியானொடுபபாரழிொழ்வுகண்டென்வீைமெ
வாசினகாள்
பெர்விடுந்திருைாலடிநீண்முடிபசரநின்றுமரயாடிென்ைாருதி
பெர்ெளர்ந்ெென்யாதுனகாபலானசயனீனைாழிந்ெருள்
வானயெவாெவர்
ஊர்புரந்ெவபொெமுராரியுபைாதிென்பரிபவாடவபொடிமவ. (இ -ள்.) தார்
வைம்புரியாசனாடு - நஞ்சாவட்மடப் பூமாமைமயயுமடயதுரிவயாதனவனாடு
சசய்கிற, வபார் - யுத்தத்தில், வீமன் - வீமவசனன், அழி -வலிமமகுமறகிற, தாழ்மவ -
சிறுமமமய, ைண்டனன் - பார்த்து, வானவர் ஊர்புரந்தவன் - வதவர்ைளுமடய
உைைத்மதப் பாதுைாத்தவனான அருச்சுனன்,வாசி சைாள் வதர் விடும் திருமால் அடி நீள்
முடி வசர நின்று - குதிமரைள்பூண்ட தனது வதமரச் சசலுத்தும் சாரதியான
ைண்ைபிரானது திருவடிைளிவைநீண்ட (தனது) கிரீடம் படும்படி (சாஷ்டாங்ைமாை
நமஸ்ைரித்து) நின்று, உமரஆடினன் - வபசுபவனாய், 'மாருதி வநர் தளர்ந்தனன் -
வாயுகுமாரனானவீமன் துரிவயாதனசனதிரில் நிற்ைத் தளர்ந்தான்; சசயல்
யாதுசைாவைா(இப்சபாழுது) சசய்தற்கு உரியது யாவதா? நீ சமாழிந்தருள்வாய்-
நீகூறியருளுவாய், 'என-என்று, ஓத-சசால்ை,- முராரியும் - ைண்ைனும்,பரிவவாடு -
அன்புடன், அவவனாடு - அவ்வருச்சுனவனாடு, இமவ -இந்தவார்த்மதைமள, ஓதினன் -
சசான்னான்;

தார்வைம்புரியான் - வைம்புரித்தாரான் எனச் சசால்மாறுை. வீமமன

யழிதாழ்வுைண்டனன் - வீமன் அழிதாழ்மவக் ைண்டனன் என உருபு
பிரித்துக்கூட்டப்பட்டது. அக்கினிபைவானால் அருச்சுனனுக்குக்
ைாண்டவதைனைாைத்திற்சைாடுக்ைப்பட்ட சிறந்த வதர் அந்தத் வதவனாற்
சைாடுக்ைப்பட்டசதய்வத்தன்மமயுள்ள நான்கு சவள்மளக் குதிமரைள்
பூண்டவமன்மமயுமடயதாதலின், 'வாசிசைாள்வதர்' எனப்பட்டது.
வினாவடியாப்பிறந்த'யாது' என்னுங் குறிப்பு முற்றின்வமல், சைால் ஓ அமசைள்.
இந்திரன் முதலியவதவர்ைளால் சவல்ைமுடியாத நிவாதைவசர் ைாைவையசரன்னும்
அசுரர்ைமளஅருச்சுனன் சபாருது அழித்துத் வதவர்ைமளச் சுவர்க்ைத்தில்
இமடயூறின்றிஇனிதுவாை மவத்தன னாதைாலும், அப்சபாழுது அருச்சுனன்
வதவவைாைத்திற்சசன்று இந்திரனால் அருத்தாசனங்சைாடுக்ைப்பட்டு அதில்
வீற்றிருந்துவதவவைாைத்து இளவரசுமுடி சூட்டப்சபற்றவ னாதைாலும்,
'வானவரூர்புரந்தவன்' எனப்பட்டான். முராரி சயன்ற திருநாமம் - முர +
அரிஎனப்பிரிந்து, முரசனன்னும் அசுரனுக்குப் பமைவசனன்று சபாருள்
படும்:இவ்வசுரன், நரைாசுரனுக்கு மந்திரி; இவமனக்ைண்ைபிரான்
சைான்றதும்அவமனக் சைான்ற ைாைத்திவையாம்: வரைாறு, 151 - ஆங்ைவியிற்
கூறப்பட்டது. (180)

181.-துரிபயாெெமெக்னகால்லும் வமகமயக் கண்ணன்

கூறல்.

நீெயந்ெமெபகளுறுபபாரிமடபெர்ைமலந்திடுபவாரிருபவாரினும்
ஆநிலன்பலவாெதிபலமுகுராெென்றருபசய்விமெயாதிகன்
ொனியம்பறகாதிவராயிரொண்ைமலந்ெெராயினும்வீனவாடு
வாெகம்புகுொரிருபவார்களும்வாசவன்றருபூணணிைார்பபெ.

இதுவும், அடுத்த ைவியும் - ஒருசதாடர்.

(இ -ள்.) வாசவன் தரு - இந்திரன் சைாடுத்த, பூண் - ஆரமாகிய ஆபரைத்மத, அணி -

அணிந்த, மார்பவன - மார்மபயுமட யவவன! நீநயந்தமன வைள் - (நான் சசால்வமத) நீ
விரும்பிக்வைள்: உறு வபாரிமட - வநர்ந்துள்ள வபாரிவை, வநர் மமைந்திடுவவார் -
எதிர்த்து நின்றுவபார் சசய்பவர்ைளான, இருவவாரினும் - இரண்டு வீரர்ைளுள்ளும்,
ஆநிைன் -வாயுகுமாரனான வீமன், பைவான் - பைசாலி; முகுர ஆனனன் தரு வசய் -
திருதராட்டிரன் சபற்ற புத்திரனான துரிவயாதனன், அதிவை விமன ஆதிைன் -
வீமவசனனுமடய தனினும் வபார்த்சதாழிற்றிறம் வமம்பட்டவன்: நான்
இயம்பல்தைாது - நான் ஒன்மறயுஞ் சசால்லுதல் தகுதியன்று: இவர் இருவவார்ைளும் -
இவ்விரண்டு வபரும், ஆயிரம் நாள் மமைந்தனர் ஆயினும் - மிைப்பை
நாள்வபார்சசய்தாராயினும், வீசவாடு - மரைத்வதாடுகூடி, வானைம் புகுதார் -
சுவர்க்ைவைாைத்மதச் வசரார்; (எ-று.) வாஸவன் - அஷ்டவசுக்ைளுக்குத்
தமைவசனன்றும், ஐசுவரியமுமடயவ சனன்றும் (வசு - சசல்வம்)
ைாரைப்சபாருள்படும். இந்திரன் அருச்சுனமனத் தன்னுைைத்துக்கு
அமைத்துப்வபானசபாழுது அவனுக்கு ஆரம் முதலிய ஆபரைங்ைமளக் சைாடுத்தமத
"ஆமடயுங் ைைனு மந்த்ரத்துடனடற்பமடயு நல்கி, வயடவி ைைங்ைைாவனாராசனத்
திருத்திசயன்றும், வதடுதற்ைரிய தூயவமுதுசசம்சபாற்ைைத்திற்,
கூடவுண்டமரர்க்சைல்ைாங் குரிசிைாஞ் சிறப்புச் சசய்தான்" என்று கீழ் நிவாதைவசர்
ைாைவையர்வமதச் சருக்ைத்தில் வந்ததனால் உைர்ை. இரண்டுவீரர் எதிர்த்துத்
சதரிந்தயுத்தஞ்சசய்மையில் மத்தியஸ்தராய் நிற்பாருள் ஒருவன் இமடயில்
ஒன்மறச்சசால்லுதல் அநீதிசயன்பான், 'நானியம்பல்தைாது' என்றான். வீவு -
சதாழிற்சபயர்; வு- விகுதி; உ - விகுதிசயனின், வ் - எழுத்துப்வபறு. (181)

182. ைாறுனகாண்டவராவினகாணீள்கமெ ைாருென்சுெபொடி

வபணாருமர,
கூறலிங்கிெபையலபவாருமர கூறில்வஞ்சகைாமி
வொண்மையின்,
நூறுமைந்ெரிொதிபொகிய நூெலந்திகழ்ைார்பமெயாருயிர்,
ஈறுகண்டிடலாைவனூருமவ பயறுபுண்படபவனயதிர்பைாதிபல.

(இ -ள்.) மாறுசைாண்டவர் - பமைமமசைாண்டவர்ைளது, ஆவி - உயிமர, சைாள் -

வாங்குகிற, நீள் ைமத - நீண்ட ைதாயுதத்மதயுமடய, மாருதன் சுதவனாடு -
வாயுகுமாரனான வீமனுடன், இவண் - இவ்விடத்தில் [அல்ைது இப்சபாழுது], ஓர்
உமர கூறல் - (நான்) ஒரு வார்த்மத சசால்லுதல்,இங்கிதவம அை - இனிமமயானதன்று;
ஓர் உமர கூறில் - (அன்றி) ஒருவார்த்மதமயச் சசான்னாவைா, வஞ்சைம் ஆம் - (அது)
வஞ்சமனக்குஇடமாம்; இவன் - வீமன், ஆண்மமயின் - (தனது) பராக்கிரமத்தால்,
அவன்ஊருமவ - துரிவயாதனனது சதாமடமய, ஏறு புண் பட -
மிக்ைவிரைப்படும்படி, எதிர் வமாதில் - எதிரிவை தாக்கினால், நூறு மமந்தரின்ஆதிபன்
ஆகிய - (திருதராட்டிர) குமாரர் நூற்றுவருள் தமைவனான, நூல்நைம் திைழ் மார்பமன -
சாமுத்திரிைசாஸ்திரத்திற்கூறிய நல்லிைக்ைைம்விளங்கும் மார்மபயுமடய
துரிவயாதனமன, ஆர் உயிர் ஈறு ைண்டிடல் ஆம் -அரிய உயிர் அழியச் சசய்திடைாம்; (எ
- று.) வீமன்ைமதக்குரிய சத்துருைாதினிசயன்ற சபயரின் சபாருமள
விவரித்து'மாறுசைாண்டவராவிசைாள்நீள்ைமத' எனப்பட்டது. இங்கு இதம்
என்றுபிரித்து, இப்சபாழுது நன்மமயன்று என்று உமரப்பினுமாம். அை -
அல்ைசவன்பதன் சதாகுத்தல்; அது-வவறு இல்மை உண்டு என்பன வபாை ஐம்பால்
மூவிடத்துக்கும் சபாதுவான குறிப்புமுற்று: இங்குப் படர்க்மைசயான்றன்பாலுக்கு
வந்தது. ஆதிபன் - அதிபசனன்பதன் நீட்டல். நூனைம் - உத்தமவிைக்ைைமாகிய
மூன்று இவரமை முதலியன. இனி, 'நூல் நைந்திைழ் மார்பன்' என்பதற்கு - முப்புரி நூல்
நன்குவிளங்கும் மார்மபயுமடயவசனன்று உமரப்பாரு முளர். ைண்டிடைாம்
என்பதில் ைாணுதசைன்பது - சசய்தசைன்னும் சபாருளில் வந்தது. இவண் ஓர் உமர
கூறல் - இப்சபாழுது ஒருவார்த்மத சசால்லுதல், இங்கிதவம அை - குறிப்பினாற்
சசய்யத்தக்ைவதயன்றி, ஓர் உமர கூறில் - (சவளிப்பமடயாை) ஒருவார்த்மத
சயடுத்துச்சசான்னால், வஞ்சைம் ஆம் வஞ்சமனயாய் முடியும் என்று உமரப்பாரும்
உளர். இங்கிதம் - குறிப்பால்நிைழும் உறுப்பின் சதாழில்;ைண் மை ைால் முதலிய
உறுப்புக்ைளின் மசமையால் ஏவதனும் ஒரு ைருத்மதப்பிறர்க்குத்சதரியாதபடி
அவனுக்குக் குறிப்பாைப் புைப்படுத்திற் படுத்தைாவமயன்றி, வாயால் ஒன்றும்
சவளிப்பமடயாக்கூறுதல் தகுதியன் சறன்பது, உட்வைாள். (182)

183.-அருச்சுென் வீைனுக்குக்குறிப்பால் உபாயம் உணர்த்ெல்.

ஏழ்னபருங்கடல்சூழ்புவிபாரமுபைெமுங்னகடபவெமிமலவரும்
வாழவன்றுயர்ொரணொர்திருவாய்ைலர்ந்ெனசாலான்ைகிழாமிக
ஊழினும்புரிொள்வலிபெனயெவூருவின்புமட பசர்கரொண்ைலர்
காழ்னெடுங்கிரிபயயமெயான்விழிகாணநின்றென்வாெரிகாமளபய.

(இ -ள்.) ஏழ் சபரு ைடல் சூழ் - ஏழு சபரிய ைடல்ைளாற் சூைப்பட்ட, புவி - பூமியினது,
பாரமும் - சுமமயும், ஏதமும் - (அதனாைாகிய) துன்பமும், சைட - அழியும்படியாைவும்,
ஏதம் இல் - குற்றமில்ைாத, ஐவரும் - (பாண்டவர்) ஐந்துவபரும், வாை -
உயிர்வாழும்படியாைவும், அன்று - அப்சபாழுது, உயர் நாரைனார் -
(யாவரினுஞ்சிறந்த) ைண்ைபிரான், திருவாய்மைர்ந்த - அைகிய வாய்மைமரத் திறந்து
கூறிய, சசாைால் - வார்த்மதயினால், மிை மகிைா - மிைவும் மகிழ்ந்து, வான் அரி ைாமள
- வதவவைாைத்மதயாளுகிற இந்திரனது புத்திரனான அருச்சுனன், புரி தாள் ஊழினும்
வலிவத என - சசய்யும் முயற்சி விதிப் பயனினும் வலிமமயுமடயவதயாசமன்று
எண்ணி, ஊருவின் புமட வசர் ைரம் நாள் மைர் -(தனது)
சதாமடயினிடத்துமவத்தஅன்றுமைர்ந்த தாமமரப்பூப்வபான்ற (தனது)மைமய, ைாழ்
சநடுகிரிவய அமனயான் விழி ைாை - வலியசபரிய மமைமயவய சயாத்த வீமனது
ைண்ைள் ைாணும்படி, நின்றனன் - நின்றான்; (எ- று.)

துரிவயாதனமனக் சைால்லும் உபாயத்மதக் ைண்ைன் கூறியவுடவன வைட்டு மகிழ்ந்து,

அருச்சுனன், முயற்சி வீண்படாதாதலின் அதமன நாம் சசய்ய வவண்டுவசதன்று
துணிந்து, வீமன் ைண் ைாணும்படிதனது சதாமடயிற் மைமவத்துநின்றன சனன்பதாம்.
ைண்ைன்கூறிய உபாயத்மத அருச்சுனன் இங்கிதத்தால் வீமனுக்குப் புைப்படுத்தின
சனன்ை. சைாடியதுஷ்டனான துரிவயாதனனது நாசம் பூமிபாரந்தீர
நிவிருத்தியாதற்கும், பாண்டவரது வாழ்க்மைக்கும்
ைாரைமாதைால்,'புவிபாரமும்ஏதமுங்சைட ஏதமில்ஐவரும் வாைத்திருவாய்மைர்ந்த
சசால்'எனப்பட்டது. ஊழினும் என்ற உம்மம - உயர்வுசிறப்பு: அது
"ஊழிற்சபருவலியாவுள மற்சறான்று, சூழினுந்தான்முந்துறும்"
என்றபடிஊழ்விமனக்குள்ள தவறாத உறுதிநிமைமய விளக்கும். 'ஊழினும்
புரிதாள்வலிவத' என்பமத "ஊமையு முப்பக்ைங் ைாண்ப
ருமைவின்றித்,தாைாதுஞற்றுபவர்" என்ற திருக்குறளினாலும் அறிை; 'ஊழ்
ஒருைாைாைஇருைாைாை அல்ைது விைக்ைைாைாமமயின், பைைால் முயல்வார்
பயசனய்துவர்;சதய்வத்தான் இடுக்ைண்வரினும் முயற்சி விடற்பாைதன்று' என்ற
அதன்உமரவாக்கியங்ைள் உைரற்பாை. ஏழ்ைடல் - உவர்நீர், ைருப்பஞ்சாறு, ைள், சநய்,
தயிர், பால், நன்னீர் என்னும் இவற்றின் மயமானமவ. நாரைன் -
நாராயைசனன்பதன் விைாரம்: 'ஆர்' என்ற பைர்பால்விகுதி, உயர்வுப்சபாருளில்
வந்தது. கூறிசயன்ற சபாருளில், 'திருவாய்மைர்ந்து' என்பது, உபசாரம்.
பின்னிரண்டடிைளுக்கு - ஊழ்விமனயினும் முயற்சிவய வலிமமயுமடயது என்று
வாயாற் சசால்லிக் மையால் சதாமடமயத் தட்டினான் என்று உமரப்பாருமுளர்;
ஊழினும் புரிதாள்வலிவத' என்றது, முயற்சிமயக் மைவிடாது வமன்வமலும் வபார்சசய்
என்றுவீமனுக்கு உறுதி கூறியவாறு. (183)

184.-அெமெயறிந்து வீைன்துரிபயாெென் னொமடயில்

ொக்கல்.
ஞாெபண்டிென்வாயுகுைாரனுொரணன்பணியாலிமளபயான்னைாழி
பைாெவண்குறிொனுணரானவதிர்பைாதிென்கமெபூபதியூருவின்
ைாெகஞ்சுகொறடிபயழடிைாறிநின்றிடபவபிமழபபாெலின்
பைன்முழங்கிெவாெவர்தூரியபைல்விழுந்ெதுபூைமழசாலபவ.

(இ -ள்.) ஞான பண்டிதன் - அறிவுவல்ைவனான வாயு குமாரனும் - வாயுவின்

மைனானவீமனும், நாரைன் பணியால் இமளவயான் சமாழி வமானம் வண்குறி தான்
உைரா - ைண்ைபிரானது வார்த்மதயினால் தனது தம்பியான அருச்சுனன் சதரிவித்த
சமௌனமான நல்ைகுறிப்மபத் தான் அறிந்துசைாண்டு, பூபதி ஊருவின் -
துரிவயாதனராசனது சதாமடயிவை, ைமத - தனதுைதாயுதத்தால், எதிர் வமாதினன் -
எதிர்த்துத்தாக்கினான்; (தாக்ைவவ), மான ைஞ்சுைன் - மானத்மதவயைவசமாைக்சைாண்ட
துரிவயாதனன், ஆறு அடிஏழு அடி மாறி நின்றிட - ஆறு அல்ைது ஏைடிதூரம் ைால்ைள்
நிமைசபயர்ந்துபின்னிட்டு நிற்ை, பிமை வபாதலின் - (உறுதிநிமை)
தப்பிப்வபானதனால்,வானவர் தூரியம் - வதவதுந்துபிவாத்தியங்ைள், வமல் முைங்கின -
வானத்தில்மிை ஒலித்தன; பூமமை - (வதவர்ைள்சசாரிந்த) புஷ்பவர்ஷம், சாை - மிைவும்,
வமல் விழுந்தது - வீமன்வமவை விழுந்தது: (எ - று.)

ைண்ைன்சசாற்படி அருச்சுனன் ைாட்டிய குறிப்மபயுைர்ந்த வீமன் துரிவயாதனனது

உயிர்நிமைத்தானமான சதாமடயிவை தாக்ைவவ, அவன் அத்தாக்குதல்சபாறாமற்
பின்னிட்டனனாை, அது ைண்ட வதவர்ைள் இவன் அழிதலும் பாண்டவர் சவல்லுதலும்
தவறாசவன்று ைருதிக் ைளித்துத் துந்துபி முைக்கித் வதவவைாைத்துக் ைற்பைமைர்ைமள
வீமன்வமல் மமைவபாை மிகுதியாைச் சசாரிபவராயினர்என்பதாம். சமயத்திற்
குறிப்பறிந்துசைாண்ட நுட்பத்மதப் பாராட்டி, 'ஞானபண்டிதன்' எனக்
சைாண்டாடினார். சமாழிவமான வண்குறி - வாயினாற்வபசாமல் சதரிவித்த நல்ை
குறிப்பு. சமாழி- வபசாதது வபசினது வபாைச் சசால்ைப்பட்டது; மரபுவழுவமமதி;
[நன் -சபாது. 58] "முன்னம் முைம்வபாை முன்னுமரப்பதில்" என்ற
விடத்தில்,'உமரப்பது' என்பதற்குப் வபாை, இங்வை 'சமாழி' என்றதற்கு -
சதரிவித்தஎன்று சபாருள். சமௌநம் - வடசசால்; வமானம் என
விைாரப்பட்டது:சைௌசிைன் - வைாசிைன், சைௌதமன் - வைாதமன், சைௌசல்மய -
வைாசமை,சமௌலி - வமாலி என்பனவபாை. துரிவயாதனன் மானத்மதவய
தனதுஉயிர்க்ைாவைாைப் பாவித்து அதமனக் மைவிடாது நின்றதனால்,
'மானைஞ்சுைன்'எனப்பட்டான். ()

185.-மீண்டும் வீைன்துரிபயாெெெது னொமடயில் ொக்கல்.

ைாறிநின்றசுபயாெென்மீளவும்வாயுமைந்ெமெவாகுவுைார்பமும்
நீனறழும்படிசாடியபபாெவனீணிலந்ெனிபலாடிவிழாதுென்
ஊறின்மிஞ்சியபபருடபலானடதிபராடிவன்னறாமடகீறிடைாறடும்
வீறுனகாண்டகொயுெம்வீசிென்வீரெம்புவிமீதுறவீழபவ.

(இ -ள்.) மாறி நின்ற - (ஆறு ஏழு அடி பின்னிட்டு) நிமைமாறி நின்ற,சுவயாதனன் -

துரிவயாதனன், மீளவும் - மறுபடியும், வாயு மமந்தமன -வீமமன, வாகுவும் மார்பமும்
நீறு எழும்படி சாடியவபாது - வதாள்ைளும்மார்பும் சபாடிபடும்படி தாக்கியசபாழுது,
அவன் - வீமன், நீள் நிைந்தனில்ஓடி விைாது - நீண்ட நிைத்தில் ஓடி விைாதபடி (அரிதில்
நின்று), தன் - தனது,ஊறின் மிஞ்சிய வபர் உடவைாடு - வலிமமயால் மிக்ை சபரிய
உடம்புடன்,எதிர்ஓடி - எதிரில் ஓடிவந்து, வல்சதாமட கீறிட -
(துரிவயாதனனது)வலியசதாமட பிளக்கும்படியாைவும், வீரன் அம் புவிமீது உறவீை -
வீரனானதுரிவயாதனன் அைகிய தமரயிவைசபாருந்த விழும்படியாைவும், மாறு
அடும்வீறு சைாண்ட ைதா ஆயுதம் - பமைவமரயழிக்கும் வமன்மமமயக் சைாண்டதன்
ைதாயுதத்தால், வீசினன் - தாக்கினான்; (எ - று.)

சுவயாதநன் - நல்ை வபாமரயுமடயவசனன்று சபாருள்படும்; சவற்றி நிைழும்படி

வபார்சசய்ய வல்ைவசனன்ை. 'ஊறின்மிஞ்சிய வபருடல்' என்பதற்குத் துரிவயாதனன்
தாக்கியதனாைாகிய தழும்புைளால் மிக்ைசபரிய உடம்பு என்று
சபாருளுமரப்பினுமாம். மாறு - மாற்றார்க்குப் பண்பாகுசபயர். அம்புவிசயன்று
பூமிக்குப் சபாலி வுமடமமகூறினார், அது பாரந்தீர்ந்து இன்பமுறுஞ் சமயமாதலின்,
இங்ஙனம்ைண்ைபிரான் கூறியருளிய குறிப்மபக்சைாண் டன்றி வீமனால்
வநரிற்சைால்ைைாைாத துரிவயாதனனது ஆற்றமை விளக்ை 'வீரன்' என்றார். (185)

வவறு.

186.-வீைன் துரிபயாெெமெ னெருக்கி ைார்பில் குத்ெல்.

அரிப்பொகனுரகப்பொகமெயதிர்த்துபைலுறவடர்த்துநீடு
உருப்பிபொடதிசயிக்கவூருமவனயாடிக்கபவயவனுடற்றலும்
னெருப்புறாவிழிசிவத்துவார்கமடநிமிர்ப்புறாெபுருவத்ெொய்
ைருப்புொலுறுைெத்ெைானவெைெத்துைார்பின்மிமசகுத்திொன்.

(இ -ள்.) அரி பதாைன் - சிங்ைக்சைாடியுமடயவனான வீமன், உரைம் பதாைமன -

பாம்புக்சைாடியுமடயவனான துரிவயாதனமன, அதிர்த்து - அதட்டி, வமல் உற
அடர்த்து - வமற்சைாண்டு சநருக்கி, நீடு உருப்பிவனாடு -மிக்ை வைாபத்துடவன,
அதிசயிக்ை - (ைண்டவர்) வியக்கும்படி, ஊருமவஒடிக்ைவவ - சதாமடமய முறிக்ைவவ,-
அவன் - அத்துரிவயாதனன்,உடற்றலும் - சபருங்வைாபங்சைாண்டு மீட்டும்
வபார்சதாடங்கியவளவில்,-(வீமன்), விழி சிவத்து சநருப்புஉறா - ைண்ைள்சிவந்து
சநருப்பின்தன்மமயமடயப்சபற்று, வார் ைமட நிமிர்ப்பு உறாத புருவத்தன் ஆய் -
நீண்டவைாடிைள் வமளவுமாறாத புருவங்ைமளயுமடயவனாய், மருப்பு நால் உறு
மதத்தமா என - நான்கு தந்தங்ைள் சபாருந்திய மதம்பிடித்த ஐராவதயாமன
வபாை,மதத்து - வைாபாவவசங்சைாண்டு, மார்பின்மிமச குத்தினான் - (துரிவயாதனனது)
மார்பின்வமற் குத்தினான்; (எ - று.)

அதிசயிக்ை - அதிசயசமன்னும் சசால்லினடியாப் பிறந்த சசயசவசனச்சம். சிவத்து -

சிவந்து என்பதன் வலித்தல். ைமட நிமிர்ப்புறாதபுருவத்தனாய் - புருவத்மத
சநறிவுபட வமளத்தவனாய். 'மருப்புநாலுறுமதத்தமா சவன மதத்து' என்றது,
வீமனுக்குச் வசரும்; அன்றி, ஐராவதயாமன வபாலும் வலிமமயுமடய மார்பின் வமல்
என்று மார்புக்கு அமடசமாழியாக்ைலும்ஒன்று; "மதவவமடனும் வலியு மாகும்" என்ற
சதால்ைாப்பியத்தால், மதசவன்பது - வலிமம யுைர்த்துவவதார் உரிச்சசால்ைாதைறிை;
அதன்வமல் அத்துச்சாரிமயவருமையில், நிமைசமாழியீற்றுஅைரத்தின்முன்
சாரிமயமுதல் அைரம் சைட்டது; [நன் - உருபு - 13.]

இதுமுதல் ஐந்துைவிைள் - சபரும்பாலும் முதற்சீர் புளிமாச்சீரும், மூன்றுஐந்தாஞ் சீர்ைள்

வதமாச்சீர்ைளும், இரண்டு நான்கு ஆறாஞ்சீர்ைள் கூவிளங்ைாய்ச்சீர்ைளும், ஏைாஞ்சீர்
கூவிளச்சீருமாகிய ைழிசநடிைடிநான்குசைாண்ட எழுசீராசிரியச்சந்த விருத்தங்ைள்.
தனத்ததானனன தத்த தானனன தத்த தானனன தத்தனா - என்பது, இவற்றிற்குச்
சந்தக்குழிப்பாம். (186)

187.-வீைன் துரிபயாெெமெச்சிமெத்து வீழ்த்துெல்.

கதுப்பும்வாயுனெரியக்கொயுெகரத்திொெனிகலக்கிொன்
எதிர்த்ெயாமெமயயடர்த்ெபகசரினயெப்னபான்
னைௌலிமயயிருத்திொன்
உமெத்துபைலிருபெத்திொலவன்உரத்மெவா
குமவனயாடித்துநீள்
விெத்திொலிருநிலத்தின்மீதுடல்விதிர்த்துவீழ்ெர
விழுத்திொன்.

(இ -ள்.) ைதுப்பும் - (துரிவயாதனனது) ைன்னமும், வாயும் -, சநரிய -சநாருங்கும்படி,

(வீமன்), ைதாயுத ைரத்தினால் - ைதாயுதத்மதவயந்திய (தனது)மையால், நனி ைைக்கினான்
- மிைவுங்ைைங்ைச் சசய்து,- எதிர்த்த யாமனமயஅடர்த்த வைசரி என - எதிர்த்துநின்ற
யாமனமய சநருங்கிப் சபாருதழிக்கிறசிங்ைம்வபாை, சபான் சமௌலிமய -
சபான்மயமான (அவனது) கிரீடத்மத,இருத்தினான் - தமரயிவை அழுந்தப்பண்ணி,-
வமல் - வமவை, இரு பதத்தினால்- (தனது) இரண்டுைால்ைளாலும், உமதத்து-, அவன் -
அத்துரிவயாதனனுமடய, உரத்மத - மார்மபயும், வாகுமவ - வதாள்ைமளயும், ஒடித்து -
முறித்து, நீள் விதத்தினால் - மிக்ைபைவமைைளால், உடல் விதிர்த்து - அவனுடம்மப
உதறி, இரு நிைத்தின் மீது - சபரியதமரயிவை, வீழ்தரவிழுத்தினான் - விழுமாறு
சசய்தான்; (எ - று.)

நனி -மிகுதிப்சபாருளுைர்த்தும் விவசடித்த உரிச்சசால். சிங்ைம் யாமனமய

மத்தைத்திற் பாய்ந்து அழித்தல் இயல்பாதலின், வீமன் துரிவயாதனனது முடிமய
யழுத்துதற்கு உவமமகூறப்பட்டது. விதிர்த்து வீசினன்வியக்ைவவ என்றும் பாடம்.
(187)
 188.-இதுவும், அடுத்ெகவியும்- துரிபயாெென் கண்ணமெப்
பழித்ெல்.

நிறத்ெநீலகிரினயாக்கபவயிருநிலத்தின்வீழ்குருகுலத்திபொன்
உமறத்துமீளவுமுயிர்த்துைாயனொடுருத்து வாசகமுறச்னசால்வான்
குறிப்பிொல்விசயமெக்னகாடாருயிர் குறிக்குைாைதினகாளுத்திொய்
அறத்திொலடன்ைறத்தினீர்மைமயயவித்மெயாயருைளப்பபரா.

இதுமுதல் மூன்று ைவிைள் - ஒரு சதாடர்.

(இ -ள்.) நிறத்த - நிறம்விளங்ைப்சபற்ற, நீை கிரி ஒக்ை - நீைரத்தினமயமானசதாரு

மமைவபாை, இரு நிைத்தின் வீழ் - சபரியதமரயிவைவிழுந்திட்ட, குரு குைத்திவனான் -
குருவம்சத்து அரசனான துரிவயாதனன்,மீளவும்-பின்பு, உமறத்து - உறுதிசபற்று,
உயிர்த்து - சபருமூச்சுவிட்டு, உருத்து- வைாபங்சைாண்டு, மாயசனாடு -
ைண்ைபிரானுடன், வாசைம் -வார்த்மதைமள, உற சசால்வான் -
அதிைமாைப்வபசுபவனானான்;(அமவ யாமவசயனின்):- (நீ), குறிப்பினால் - குறிப்பாை,
விசயமன சைாடு -அருச்சுனமனக்சைாண்டு, ஆர் உயிர் குறிக்கும் மாமதி
சைாளுத்தினாய் -(எனது) அரிய உயிமரக்குறிக்கும் [என்னுயிர் உடம்பினின்று
நீங்குமாறு](வீமனுக்குச்) சிறந்த அறிமவ உண்டாக்கினாய்; அறத்தினால் அடல் -
தருமத்வதாடு வபார்சசய்கிற, மறத்தின்- பராக்கிரமத்தின், நீர்மமயிமன - தன்மமமய,
அவித்மத ஆயரும் - அறிவில்ைாத இமடயர்ைளும், அளப்பவரா -
அறியமாட்டுவர்ைவளா? [அறியமாட்டார்ை சளன்றபடி] (எ - று.)

நீேத்திரியசாதியிற் பிறந்தவனாயினும் அச்சாதியாரிடத்தில் வளராமல்இழிவான

இமடயர்ைள் குைாத்தில் வளர்ந்தவனாதைால், தருமயுத்தஞ் சசய்யும்முமறமமயின்
சபருமமமயச் சிறிதும் அறியாய். ஆனதுபற்றி, யானும் வீமனும்எதிர்த்துச் சமமாைத்
சதாந்தயுத்தஞ் சசய்மையில் இங்ஙனம் வஞ்சமனயாைஅருச்சுனமனக்சைாண்டு,
வீமனுக்கு எனது உயிர்நிமைமயப் புைப்படுத்திஎன்மன யழித்தாசயன்று இைழ்ந்தான்.
உயர்ந்த சந்திரகுைத்தில்வசுவதவகுமாரனாய்த் வதவகிவயிற்றிற் பிறந்திருந்தும்
தாழ்ந்தஇமடயர்குைத்தில் யவசாமதமைனாய் நந்தவைாபன்மமனயில்
வளர்ந்ததுமாத்திரத்மதக்சைாண்டு ைண்ைமனத் துரிவயாதனன் இமடயசனன
இைழ்ந்தான். வடமதுமரயில் வசுவதவனும் வதவகியும்
ைம்சனாற்சிமறயிலிருத்தப்பட்டுத்தமளபூண்டிருக்மையில், திருமால் வதவகியினிடம்
எட்டாவது ைருப்பத்தில்ைண்ைைாய் அவதரிக்ை, அக்குைந்மதமயக் ைம்சன்
முன்மனயவைாட்பாட்டின்படி சைான்றுவிடுவவன சயன்கிற அச்சத்தால் தாய்
தந்மதயர்அத்சதய்வக்குைவியின் அனுமதி சபற்று அந்தச்சிசுமவ அது
பிறந்தநடுராத்திரியிவைவய வைாகுைத்திவை நந்தவைாபனது
கிருைத்திவைஇரைசியமாைக்சைாண்டு வசர்த்துவிட்டு அங்கு அப்சபாழுது
யவசாமதக்குமாமயயின் அம்சமாய்ப் பிறந்திருந்தசதாரு
சபண்குைந்மதமயசயடுத்துக்சைாண்டு வந்துவிட, அது முதல் ைம்சமனக்
சைால்லுகிறவமரயில்இளம்பருவத்திசைல்ைாம் ைண்ைபிரான்
அவ்வாய்ப்பாடியிவைவய பைவமைத்திருவிமளயாடல்ைள் புரிந்து வளர்ந்தன
சனன்பது வரைாறு.

ஆயர்- பசுக்ைமளயுமடயவசரன இமடயர்க்குக் ைாரைப்சபயர்; ஆ -பகுதி, அர் -

விகுதி, ய் - எழுத்துப்வபறு. துரிவயாதனனுக்கு நீைகிரி -நிறத்திலும் பருமம
வலிமமைளிலும் உவமம். சைாளுத்துதல் - சைாள்ளச்சசய்தல்; இங்வை, சைாளுத்து -
சைாள் என்பதன் பிறவிமன, இதில்,உ - சாரிமய, து - பிறவிமனவிகுதி;
தீப்பற்றமவத்தசைன்ற சபாருளில்,சைாளுந்து என்ற தன்விமனப்பகுதி சமல்சைாற்று
வல்சைாற்றாகிய பிறவிமன.'அற்பராயரறிகிற்பவரா' என்றும் பாடம். (188)

189. ைமலத்ெபபார்னொறுனைெக்குநீனசய்பிமழைற்றுபளார்
னசயநிமெப்பபரா,
குலத்திபலயிழிகுலத்ெராெவர் குறிப்பிலாதிமவபிறக்குபைா,
சலத்திொல்விமெயியற்றுவார் முடிெரித்ெ
காவலனரானடாப்பபரா,
நிலத்தில் வாழ்வவர்னபறக்னகாடாயினி
நிமெத்ெகாரியமுடித்திபய.

(இ -ள்.) மமைத்த வபார் சதாறும் - எதிர்த்துச்சசய்த யுத்தந்வதாறும், எனக்கு நீ சசய்

பிமை - எனக்கு நீ சசய்த துவராைங்ைமள, மற்று உவளார்- பிறர், சசய நிமனப்பவரா -
சசய்யக்ைருதுவார்ைவளா [ைருதார் என்றபடி]; குைத்திவை இழி குைத்தர் ஆனவர்
குறிப்பு இைாது-குைங்ைளுள் இழிகுைத்திற்பிறந்தவர்ைளது இங்கிதக்குறிப்பு
இல்ைாமல், இமவ பிறக்குவமா - இப்படிப்பட்ட அக்கிரமச்சசய்மைைள்
உண்டாகுவமா? [உண்டாைா என்றபடி]; சைத்தினால் விமன இயற்றுவார்-
வஞ்சமனயாைத் சதாழில் சசய்பவர்ைள், முடி தரித்த ைாவைசராடு ஒப்பவரா-
கிரீடந்தரித்து அரசாளும் சிறந்த அரசர்ைளுக்குச்சமானமாவர்ைவளா? [ஆைார் என்றபடி];
இனி - (இங்ஙனம் நீ பற்பை துவராைங்ைள் சசய்த) பின்பு, நிைத்தில் வாழ்வு அவர் சபற
சைாடாய் - இந்த நிைவுைைத்தில் அரசுசபற்றுவாழும் வாழ்க்மைமயஅந்தப்
பாண்டவர்ைள் சபறும்படி சைாடுத்திடு; நிமனத்த ைாரியம் முடித்தி - நீஎண்ணிய
ைாரியங்ைமள முடித்துக்சைாள்; (எ - று.) முதல்மூன்றடிைளிற் கூறியது
நிந்மதவார்த்மதயும், நான்ைாமடியிற் கூறியதுநிட்டூரவார்த்மதயுமாம். இப்படி
பிமைசசய்தாசைாழிய என்மனக் சைான்றுபாண்டவர்க்கு வாழ்மவக்சைாடுக்ைவும், நீ
எண்ணிய ைாரியத்மத முடிக்ைவும்ஆைாசதன்னுங் ைருத்துத்வதான்ற, 'நிைத்தில் வாழ்வு
அவர் சபறக்சைாடாய்,இனி நிமனத்த ைாரியம் முடித்தி' என்றான். 'நிமனத்தைாரியம்'
என்றது,துரிவயாதனாதியர் நூற்றுவமரயும் பற்றறத்சதாமைத்தல்:
பூமிபாரநிவிருத்தியுமாம்.

வபார்வதாறும் ைண்ைன் துரிவயானனுக்குச் சசய்த பிமையாவன:-

வபார்த்சதாடக்ைத்தில் துரிவயாதனனுக்குப் வபார்ப்பலியாதற்கு
உடன்பட்டிருந்தஇராவாமனப் பாண்டவர்க்குப் வபார்ப்பலியாகுமாறு சசய்தமம,
துரிவயாதனன்வபார்ப்பலிசசலுத்துதற்கு நாட்சைாண்டிருந்த அமாவாமசமய
முந்தினநாளிவைவய வருவித்து அதிற் பாண்டவர்
வபார்ப்பலிசசலுத்தச்சசய்தமம,மூன்றாம்வபாரில் எதிர்ப்பவரில்மையாம்படி
ைடும்வபார்சசய்த வீடுமமனயழித்தற்குச் சக்ைரவமந்திக்சைாண்டு சசன்றமம,
பத்தாம்வபாரில் வீடுமன்முன்சிைண்டிமயக்சைாண்டு நிறுத்தி அவசனய்யும்
அம்புைளுடன் அருச்சுனமனயும் அம்புசசலுத்தச்சசால்லி அவற்றால் வீடுமமனச்
சிமதத்தமம,பன்னிரண்டாம்வபாரில் பைதத்தன் அருச்சுனன்வமல் எறிந்த
தனதுவவற்பமடமயத் தான் முன்னின்று மார்பிவைந்திப்
பயன்படாதாக்கினமம,பதின்மூன்றாம் வபார்நாளிரவில் மறுநாட் சசய்யவவண்டும்
மசந்தவவதத்திற்ைாைஅருச்சுனமனக் ையிமைக்கு
அமைத்துக்சைாண்டுவபாய்அவனுக்குச்சிவபிராமனக்சைாண்டு சிறந்த பை
ஆயுதங்ைமளக்சைாடுப்பித்தமம, பதினான்ைாம்வபாரில் சுதாயுஅருச்சுனன் வமசைறிந்த
வரம்சபற்றைதாயுதத்மத நிராயுதனாகியதான் மார்பிவைற்று அதனால்
அவமனக்சைால்வித்தமம, அருச்சுனனுக்கு ஒருமந்திரமுபவதசித்து அதன்
பைத்தால்அவன் ஆயிரவாகுமவக் சைால்ைச்சசய்தமம, அருச்சுனன்
வபார்சசய்தற்குச்வசாரும் சமயத்தில் தான் பாஞ்சசன்னியசமன்னுஞ் சங்ைத்மத
வாயில்மவத்துஊதி அதன்சபருமுைக்ைத்தாற் வசமனமய
மூர்ச்சிக்ைச்சசய்தமம,சூரியாஸ்தமனத்துக்கு முந்திவய சூரியமனச்சக்ைரத்தால்
மமறத்து அப்சபாழுதுசவளிப்பட்ட சயீத்திரதமனயும் அவன் தந்மதமயயும்
ஒருங்வைஅருச்சுனமனக்சைாண்டு சைால்வித்தமம, பதிமனந்தாம்வபாரில்
அசுவத்தாமாஇறந்ததாைத் தருமமனக் சைாண்டுைற்பமன வார்த்மத கூறுவித்து
அதுவைட்டதனால் துவராைன் பமடக்ைைசமாழிந்து அழியச் சசய்தமம,
தந்மதயிறந்ததனால் அசுவத்தாமன் வைாபங்சைாண்டு தவறாத நாராயைாஸ்திரத்மதப்
பிரவயாகித்தசபாழுது பாண்டவமரநிராயுதராய் வாைனசமாழிந்து கீழ்நின்று
வைங்ைச்சசய்து அதனினின்றுங் ைாத்தமம, பதிவனைாம்வபாரில் ைர்ைன் நாைாஸ்திரம்
பிரவயாகித்தசபாழுது அருச்சுனனது வதமரப் பன்னிரண்டு அங்குைம்
நிைத்திைழுந்தும்படி அழுத்திஅதனால்அது அருச்சுன்ன் தமையாகிய இைக்மைத் தவறி
அவனது கிரீடத்மதயிடறிய மாத்திரத்வதாடு சசல்ைச் சசய்தமம முதலியன ைாண்ை.

இங்வை, 'இழிகுைம்' என்றது, இமடச்சாதிமய. சந்திரகுைத்தில் நகுஷனதுகுமாரனான

யயாதி சுக்கிரசாபத்தால் கிைத்தனமமடந்து தனது மூத்தகுமாரனான யதுமவயும்
அடுத்த குமாரர்ைளான துர்வசு துர்க்கியு அநு என்பவர்ைமளயும் தனித்தனி 'உன்
இளமமமயக்சைாடுத்து என்முதுமமமயக் மைக்சைாள்' என்று வவண்டி, அவர்ைள்
அதற்கு உடன்படாசதாழிந்தபின் ைமடசிக்குமாரனான பூருமவ வவண்ட, அவன்
அதற்கு இைங்கி மூப்மபப்சபற்றுக்சைாண்டு சயௌவநத்மதக் சைாடுத்ததனால்,
அரசன் மகிழ்ந்துதன் ைருத்துக்கு இமசயாத யது முதலிய மூத்தமக்ைள் நால்வர்க்கும்
முடிசூடிஅரசாளுஞ் சிறப்பு இல்மையாைச்சசய்து சிற்றரசாக்கி இமளய
மைனானபூருமவச் சைை பூமண்டைத்துக்கும் அதிபதியாை நிறுத்தி
முடிசூட்டிப்பட்டாபிவஷைஞ் சசய்து மவத்திட்டான்; அக்குமாரர்ைளுள்
மூத்தவனாய்த்தனக்குரிய அரசாட்சிமயத் தந்மதயின் சாபத்தால் இைந்த யதுவின்
குைத்திற் பிறந்தவன் கிருஷ்ைன். இமளயவனாய்த் தனக்குரியதல்ைாத
அரசாட்சிமயத் தந்மதயின் அனுக்கிரைத்தாற் சபற்ற பூருவின் குைத்திற் பிறந்தவன்,
துரிவயாதனன்; ஆைவவ, முடிதரித்தரசாளுஞ் சிறப்புத் துரிவயாதனன் குைத்தார்க்கு
உண்டு: அச்சிறப்பு ைண்ைன் குைத்தார்க்கு இல்மை; இந்த உயர்வுதாழ்வுைமள
உள்ளத்தில் சைாண்டு, 'சைத்தினால் விமனயியற்றுவார் முடிதரித்தைாவைசரா
சடாப்பவரா' என்றான்.

நீசசய்தாற்வபாைப் பிறர்சசய்யா சரன்பவதயன்றிச் சசய்ய நிமனக்ைவும்மாட்டாசரன

அந்தத் துவராைைாரியங்ைளின் இழிமவ விளக்கினான். சைாடாய்,முடித்தி -
ஏவசைாருமம முற்றுக்ைள். (189)

190.-வீைன் துரிபயாெெமெஉமெக்கப் பலராைன் சீறுெல்.

எெச்சில்வாசகமிழற்றிமீளவுனைதிர்ப்பொகினயழலுற்றபபாது
அெற்சகாயன்முெளித்ெகாமளெெடற்சபராருகபெத்திொல்
உெக்குவாழ்வினினயெக்னகாலானைெவுமெத்து
னைௌலிமயயுமடக்கபவ
சிெத்ெலாயுெனிறத்ெவாள்விழிசிவக்கவாய்மைசிலனசப்புவான்.

(இ -ள்.) என-என்று, சில் வாசைம் - சிைவார்த்மதைமள, மிைற்றி - வாய்குைறச்சசால்லி,

(துரிவயாதனன்), மீளவும் எதிர்ப்பது ஆகி எைல் உற்றவபாது - மறுபடியும்
(வீமமனத்தான்) எதிர்த்துப்சபாருவதாைக் ைருதி சயழுந்திருக்ைத் சதாடங்கிய
சபாழுது,- அனல் சைா யன் முன்அளித்தைாமள - அக்கினிக்குத் துமைவனான
வாயுவதவன் முன்புசபற்ற புத்திரனான வீமன், இனி உனக்கு வாழ்வு என சைால் ஆம்
என- இன்னமும் உனக்கு வாழ்க்மை என்வனா? என்று (துரிவயாதனமன
வநாக்கிச்)சசால்லி, தன் அடல் சவராருை பதத்தினால் -
வலிமமமயயுமடயதும்(சசம்மமயிலும் சமன்மமயிலும்) தாமமர மைர்
வபால்வதுமான தனதுைால்ைளால், உமதத்து-, சமௌலிமய உமடக்ை, - தமைமய
உமடக்ை,(அப்சபாழுது), சினத்து அைாயுதன் - வைாபகுைமுமடய பைராமன்,
நிறத்தவாள் விழி சிவக்ை - நிறத்மதயுமடய ஒளியுள்ள ைண்ைள் (வைாபத்தால்)சிவக்ை,
சிை வாய்மம சசப்புவான் - சிைவார்த்மதைமளக் கூறுபவனானான்;
மிைற்றுதல் - நிரம்பாதசசாற்கூறுதல். ைாற்மறயும்சநருப்மபயும் ஒருவர்க்சைாருவர்
நண்பராைக்கூறுதல், மரபு. சவராருைசமன்றது - குளத்தில் முமளப்பசதன்று
ைாரைப்சபாருள்படும்; தாமமரக்குக் ைாரைவிடுகுறிப்சபயர். ஹை + ஆயுதன் =
ஹைாயுதன்; ைைப்மபமயப்பமடக்ைைமாைவுமடயவன். எவன் என்ற
அஃறிமைப்சபாது வினாவிமனக்குறிப்புமுற்று, வைரம்சைட்டு அைரச்சாரிமயசபற்று
'என்ன' என நிற்ைவவண்டுவது சதாகுத்தைாய், எனசவனநின்றது. அதன் வமல் 'சைால்'
என்ற அமசநிமையிமடச் சசால்லின் முதல்வலி 'எனக்சைால்' என இரட்டிவந்தது,
சந்தவின்பம் வநாக்கிய விரித்தல்விைாரத்தினாைாம். (190)

வவறு.

191.-பலராைன் பகாபித்துக்கண்ணபொடு சிலகூறுெல்.

எம்பிராமெமுராரிமயைாயமெயிம்பபரழ்கடல்சூழ்புவிபைனலாரு
ெம்பியாவுமடயாெவபொனடதிர்சந்தியானவகுளாவிழிதீனயழ
ெம்பிபகளரிபயாடுடன்பைவியெஞ்சுபபாலுெபரசர் முன்பெயுடல்
கம்பியாவிழவூருவின்பைாதுெல்கண்டபபானெெொருயிர்பபாெபெ.

இதுவும், அடுத்த ைவியும் - ஒருசதாடர்.

(இ -ள்.) எம் பிராமன - எமக்சைல்ைாந் தமைவனும், முர அரிமய -முரசனன்னும்

அசுரனுக்குப் பமைவனானவனும், மாயமன - மாமயமயயுமடயவனுமான
ைண்ைபிராமன, ஏழ் ைடல் சூழ் புவிவமல் - ஏழுவமைக் ைடல்ைளாற் சூைப்பட்ட
பூவைாைத்தில், இம்பர் - இத் திருவவதாரத்தில், ஒருதம்பி ஆ உமடயான் - ஒப்பற்ற
தம்பியாைப் சபற்றுள்ளவனான பைராமன், அவவனாடு - அக்ைண்ைபிரானுடவன, எதிர்
சந்தியா - எதிரிவை சமீபித்து, விழி தீ எை சவகுளா - ைண்ைளில் சநருப்புப்சபாறி
கிளம்பக் வைாபித்து,- நம்பி வைள் - தம்பீ! (நான் சசால்வமதக்) வைட்பாயாை; அரிவயாடு
உடன்வமவிய - பாம்புடன் கூடவவ சபாருந்திய, நஞ்சு வபாலும் - விஷம்வபான்ற,
நவரசர் முன்வன - அரசர்ைளுக்கு எதிரிவை, உடல் ைம்பியா விை -உடம்பு துடித்து
விழும்படி, ஊருவில்வமாதுதல் - (வீமன் துரிவயாதனமனத்) சதாமடயிவை
தாக்கியதமன, ைண்டவபாது - பார்த்தசபாழுது, எனது ஆர் உயிர் வபானது - எனது அரிய
உயிர் (உடம்மபவிட்டு) நீங்கும் நிமையமடந்தது; (எ - று.) - ஈற்று ஏைாரம்-
வதற்றத்வதாடு இரக்ைம். அக்ைவியில் உமடயான் சந்தியாசவகுளா என்ற சசாற்ைள்,
அடுத்ைவியில் வரும் 'ஓடினன்' என்ற முற்மறக்சைாண்டு முடியும்.

சைாடியஅக்கிரமச் சசய்மைமயக் ைண்சைதிரிற் ைண்டால் சபரிவயார் மனம்

சபாறாராதைாலும் அது மரை வவதமனக்குச் சமானமான வருத்தம் விமளக்கு
மாதைாலும், 'எனது உயிர் நீங்கினாற்வபாைாயிற்று' என்றான். அரிவயாடுடன் வமவிய
நஞ்சுவபாலும் நவரசர் - பமையழித்தலில் தவறாத பராக்கிரமத்தாற்
சைாடியவசரன்றபடி; யாவரிடத்தாயினும் குற்றம்ைண்டவபாது ைண்வைாட்டமின்றித்
தண்டிப்பதில்ைடியவசரன்றவாறுமாம். அரி - ஹரி; அைப்பட்ட சபாருமளயழிப்பது.
எம்பிராமன, முராரிமய, மாயமன என்ற ஒருசபாருட் பைசபயர்ைள் - 'உமடயான்'
என்ற ஒரு முடிக்குஞ் சசால்மைக் சைாண்டன. திருமாலினது அம்சமும் ஆதிவசஷனது
அம்சமுங்கூடிப் பிறந்த பைராமன், பரமபதத்தில் எம்சபருமானது திருவமனியில்
ஐக்கியமும், அப்சபருமானுக்குச் சைைவிதமைங்ைரியங்ைமளயுஞ்சசய்யும்
நித்தியத்சதாண்டனா யிருந்த நிமைமமயும், இதற்கு முந்தியதான ராமாவதாரத்தில்
அப்சபருமானுக்குத் தான் தம்பியாைப் பிறந்திருந்த தன்மமயும்வபாைன்றி,
இப்பிறப்பில் தமமயனாைத் வதான்றியுள்ள சிறப்புமடயவசனன்பார்'மாயமனயிம்ப
வரழ்ைடல் சூழ்புவி வமசைாருதம்பியாவுமடயான்' என்றார். சந்தியா - அருகில் வந்து,
நம்பி - அண்மமவிளி; ஆதலின், இயல்பாய்நின்றது;[நன் - சபயர் 56.] நம்பி - ஆண்பாற்
சிறப்புப்சபயர்: ஆடவரிற்சிறந்தவசனன்று சபாருள்: இதற்கு - 'நம்முதனிமையாை
நமக்குஇன்னாசனன்னும் சபாருள்பட வருவவதார் உயர்ச்சிச்சசால்' என்று
சபாருளும்இைக்ைைமுங்கூறியுள்ளார் ஆசிரியர் நச்சினார்க்கினியர்: இப்சபாருளில்,
பி -முமறப்சபயர் விகுதி. இனி, யாவராலும் நம்பிச்சரைமமடயத்தக்ைவ
சனன்றும்சபாருள்சைாள்ளைாம்; இப்சபாருளில், இ - சசயப்படுசபாருள்விகுதி.
இச்சசால்லுக்கு - பூரைசனன்று சபாருள் கூறுதல், சம்பிரதாயம். நவரசர் - நர + ஈசர்;
மனிதர்க்குத் தமைவர். ைம்பியா - ைம்பசமன்னும்வடசமாழிப் சபயரினடியாப்பிறந்த
இறந்தைாைவிமனசயச்சம்; நடுங்கி சயன்றுசபாருள். இச்சசய்யுள் - கீழ் 178 - ஆங்
ைவிவபான்ற ைட்டமளக்ைலிப்பா, தந்த தானன தானன தானன தந்த தானன தானன
தானன - என்பது இதற்குச் சந்தக்குழிப்பு. (191)

வவறு.
 192.-பலராைன் வீரவாெங்கூறிவீைபொடு பபார்னசய்யத்
னொடங்குெல்.

கமெனயடுத்துடற்றுைாடவர்கள்கடிெடத்தினுக்குபைனலாழிய
அதிர்வுறப்புமடப்பபரானொமடயிலடிபடத்துமகப்பபராமுடியில்
எதிரிமயச்சலத்திொனலன்விழினயதிர்வழக்கழித்ெபாவெமெ
முதுகிடப்புமடப்பல்யானுனைெமுசலமகத்ெலத்னொபடாடிெபெ. (இ -ள்.)
ைமத எடுத்து - ைதாயுதத்மதவயந்தி, உடற்றும் - வபார் சசய்கிற, ஆடவர்ைள் - வீரர்ைள்,
ைடிதடத்தினுக்கு வமல் ஒழிய இமடக்கு வமல் அடிப்பவதயல்ைாமல், சதாமடயில் -,
அதிர்வு உற துடிப்புண்டாம்படி, புமடப்பவரா - அடிப்பார்ைவளா? [அடியார் என்றபடி];
(அன்றியும்), முடியில்- தமையில், அடி பட - ைால்படும்படி, துமைப்பவரா -
உமதப்பார்ைவளா? [உமதயார்என்றபடி]; (அங்ஙனமன்றி இப்சபாழுது
சதாமடயிைடித்தும் முடியில்உமதத்தும்), எதிரிமய - தன்பமைவனான
துரிவயாதனமன, சைத்தினால் -மாறுபாடுசைாண்ட வயிரத்தால், என் விழி எதிர் - எனது
ைண்சைதிரிவை,வைக்கு அழித்த - நீதியின்றி அழித்திட்ட, பாவனமன -
வாயுகுமாரனானவீமமன, முதுகு இட யானும் புமடப்பல் - புறங்சைாடுக்கும்படி
நான்தாக்குவவன், என - என்று சசால்லி, (பைராமன்), முசை மைத்தைத்சதாடு -
உைக்மைமய ஆயுதமாை ஏந்திய மையுடன், ஓடினன் - (வீமன்வமல்)
விமரந்துசசன்றான்; (எ - று.) பைராமனுக்குக் ைைப்மபவயயன்றி உைக்மையும் உரிய
ஆயுதசமனவுைர்ை. ஆடவர் - ஆண்மமமயயுமடயவர். அதிர்வுற - நடுங்ை. அடி பட -
ஊறுபட எனினுமாம். வைக்ைழித்த - யுத்ததருமத்மத அழியச்சசய்த. எதிரி -
எதிர்த்தவன்; இ - ைருத்தாப்சபாருள் விகுதி.

இச்சசய்யுள் - முதற்சீரும் நான்ைாஞ்சீரும் ைருவிளச்சீர்ைளும், இரண்டாஞ்சீருங்

ஐந்தாஞ்சீரும் புளிமாச்சீர்ைளும், மூன்றாஞ்சீரும்
ஆறாஞ்சீரும்கூவிளங்ைாய்ச்சீர்ைளுமாகிய ைழிசநடிைடி நான்கு சைாண்ட
அறுசீராசிரியச்சந்தவிருத்தம்.-தனனனத் தனத்த தானனன தனனனத் தனத்த
தானனனஎன்பது, அதற்குச் சந்தக்குழிப்பு. (192)

வவறு.
 193.-பலராைனுக்குக் கண்ணன்சைாொெங் கூறத்
னொடங்கல்.

ைதியிரவிபயாடுபபார்னசயுைானறெவலியதிறல்வீைன்பைலி
வபொடலும்,
இெயைலர்பொறுபைவருொயகனிவமெ விமரபவாடுபபாய்
விலகாவிரு,
பதுைநிகராெொள்பணியாமிகு பரிவினொடுசீறுைாண்மை
ெகானெெ,
அதிைதுரவாய்மையால் னவகுளாவமகயடிகளிமவபகண்
மிபொனவெபவாதிொன்.

(இ -ள்.) மதி - சந்திரன், இரவிவயாடு - சூரியனுடவன, வபார் சசயும் ஆறு என - வபார்

சசய்யச்சசல்லும்விதம்வபாை, இவன் - பைராமன், வலியதிறல்வீமன்வமல் - வலிய
சவற்றிமயயுமடய வீமன் மீது, ஓடலும் - (வபார்சசய்தற்கு) விமரந்து
நடந்தவளவிவை,- இதயம்மைர் வதாறும் வமவருநாயைன் - (பிராணிைளுமடய)
உள்ளத்தாமமரமைர்ைளிசைல்ைாம் சபாருந்தியுள்ள தமைவனான ைண்ைபிரான்,
விமரவவாடு வபாய் - துரிதமாைச்சசன்று, இவமன விைைா - இந்தப்பைராமமனத்
தடுத்து, பதுமம்நிைர் ஆனஇரு தாள் பணியா - தாமமரமைருக்கு ஒப்பான இரண்டு
பாதங்ைளிலும் விழுந்து நமஸ்ைரித்து, சவகுளா வமை - (அவன்)
வைாபங்சைாள்ளாதபடி, அதிமதுரம் வாய்மமயால்- மிைவும் இனிமமயான
வார்த்மதைளால், மிகு பரிவிசனாடு சீறும் ஆண்மம தைாது என - '(துரிவயாதனன்
பக்ைலுள்ள) மிக்ை அன்வபாடு 'நீ வைாபங் சைாள்ளுந்திறம் தகுதியன்று' என்று சசால்லி,
அடிைள் இமவ வைண்மிவனா என - சபரிவயாய்! இவற்மறக்வைளும்' என்றுங்கூறி,
ஓதினான் - (சிை) சசால்பவனானான்; (எ - று.)

பைராமனது சவண்ணிறமும், அவனினும் வீமன் மிக்ைவலிமம யுமடயாசனன்பதும்

வதான்ற, பைராமன் வீமசனாடுவபார் சதாடங்குதற்குச் சந்திரன் சூரியவனாடு
வபார்சதாடங்குதமை உவமமகூறினார்; இல்னபாருளுவமை. இதயமைர் -
ஹ்ருதயைமைம்; "மைர்மிமச வயகினான்" என்றபடி எல்வைாருள்ளத்திலும்
எம்சபருமான் குடிசைாண்டிருப்பவ சனன்ை. விைைா = விைக்ைா;
பிறவிமனப்சபாருளில் வந்த தன்விமன. மிகுபரிவு - வரம்புைடந்த அன்பு.
மிகுபரிவிவனாடு சீறும் என இமயயும். மிகுபரிவிவனாடுஓதினான் என இமயத்துப்
பாண்டவர்பக்ைல் மிக்ைைருமையுடவன ைண்ைன்கூறினாசனனினும் அமமயும்.
பத்மம், அதிமதுரம் - வடசசாற்ைள். வாய்மம- உண்மமயான சசால். அடிைள் - பாதா:
என்னும் வடசசால்லின்சமாழிசபயர்ப்பாய் நின்று சபரிவயாமரக் குறிக்கும். அடிைள்
வைண்மின்என்றது, உயர்வுப்பன்மம. இச்சசய்யுள் - முதற்சீரும் ஐந்தாஞ்சீரும்
ைருவிளங்ைாய்ச்சீர்ைளும், இரண்டாஞ்சீரும் ஆறாஞ்சீரும் வதமாச்சீர்ைளும்,
மற்மறநான்கும் கூவிளச்சீர்ைளுமாகிய ைழிசநடிைடி நான்கு சைாண்டஎண்சீராசிரியச்
சந்தவிருத்தம். தனனனன தான தானன தானன தனனனன தான தானன தானன -
என்பது, இதற்குச் சந்தக்குழிப்பு. (193)

வவறு.

194.-இதுவும், அடுத்ெ கவியும்- கண்ணன்கூறும்

சைாொெவார்த்மெகள்.

முகுரா ெென்மைந் ெனும்வீ ைனுபைமுடியா ெனபரும்

பமகயாளர்கள் காண்,
ைகிபா லர்திருந் ெமவயூ டுமரயாவழுவாெெவஞ்சிெபைா
திெனி,
இகல்வார் சிமலயின் குருவா ெவர்ொமிடுசா பமுமுண்டு
தினரௌ பதியார்,
பகர்சா பமுமுண்டெொ னலதிபரபடுபை யிவன்னவங்
கமெயா லவபெ.

(இ -ள்.) முகுர ஆனனன் மமந்தனும் - ைண்ைாடிவபாலும் முைத்மதயுமடயவனான

திருதராட்டிரனதுபுத்திரனாகிய துரிவயாதனும், வீமனும்-,(ஆகிய இருவரும்), முடியாத
சபரு பமையாளர்ைள் ைாண் - (ஒருவவராசடாருவர்) முடிவில்ைாத மிக்ை
பமைமயயுமடயவர்ைளன்வறா? (அன்றியும்), மகிபாைர் திருந்து அமவயூடு - அரசர்ைள்
அைகிதாைக்கூடியுள்ள சமபயிவை, உமரயா - சசால்லுதற்கு அரிய, வழுவாதன -
தவறாதமவயான, வஞ்சினம் - சபதவார்த்மதைமள, நனி - மிகுதியாை,ஓதி-(வீமன்)
கூறியுள்ளதனால், இைல்வார் - (இவ்விரண்டு வபரும்) மாறுபட்டுப்சபாருவார்ைள்:
(அன்றியும்), சிமையின் குரு ஆனவர்தாம் - வில்வித்மதயில்வதர்ந்த ஆசிரியரான
மமத்திவரயர், இடு - (துரிவயாதனனுக்கு) இட்ட, சாபமும்-, உண்டு - உள்ளது;
(அதுவுமல்ைாமல்), திசரௌபதியார் பைர்சாபமும் உண்டு - திசரௌபதிவதவி கூறியுள்ள
சாபமும் உள்ளது; அதனால்- ஆதைால், இவன் சவம் ைமதயால் - இவ்வீமனது சைாடிய
ைதாயுதத்தால்,அவன் - துரிவயாதனன், எதிவர படுவம - எதிரிவை இறந்வததீர்வான்;(எ -
று.)

துரிவயாதனனும் வீமனும் இளமமசதாடங்கி ஒருவர்க்சைாருவர் தீராதமவரமுமடயவ

சரன்பது பிரசித்தசமன்பமத முதைடி விளக்கும். ைாண் என்ற ஏவசைாருமமமுற்று,
இமடச்சசால் தன்மமப்பட்டுத் வதற்றப்சபாருமள விளக்கும் குசீைவமுனிவரது
குமாரரும் பராசரமுனிவரது மாைாக்ைருமான மமத்திவரயமுனிவர் பாண்டவர்ைள்
ைாமியவனத்தில் வசித்தசபாழுது அவர்ைளிடத்தினின்று வந்து துரிவயாதனனுக்கு
இவதாபவதசஞ்சசய்ய, அவன்அதமனக் வைளாமல் அவமரப் பரிைசித்தனனாதைால்,
அவர் மிைவுங்வைாபித்து'வீமனுமடய ைமதயினடியால் சதாமட முறிந்து இறப்பாய்'
என்றுசபித்துச்சசன்றனசரன்பது வரைாறு. துவராைர் கிருபர் பரசுராமர்
என்பவர்வபாை இம்முனிவர் வில்வித்மதயில் வதர்ந்தவ சரன்பது விளங்ை,
'சிமையின்குரு' எனப்பட்டார். அன்றி, துவராைர் சபித்ததாைவும் கூறுவதுண்டு.
ஆனவர் - முதல்வவற்றுமமச்சசால்லுருபு. இடுசாபம், பைர்சாபம் -இறந்தைாை
விமனத்சதாமைைள்.

இச்சசய்யுள் - எல்ைாச்சீர்ைளும் புளிமாச்சீர்ைளாகிய ைழிசநடிைடி நான்குசைாண்ட

எண்சீராசிரியச் சந்தவிருத்தம். தனனா தனதந்தனனா தனனாதனனா தனதந் தனன
தனனா என்பது, இதற்குச் சந்தக்குழிப்பு. அடியினிறுதியிலுள்ள குற்சறழுத்மத
சநட்சடழுத்தாைவும் சைாள்ளைா சமன்பதுயாப்புநூைார் சைாள்மையாதைால்,
இரண்டாமடியில் 'திநனி' என வந்தது. இனி,இதமன முதற்சீரும் நான்ைாஞ்சீரும்
புளிமாங்ைனிச்சீர்ைளும், இரண்டாஞ்சீரும்ஐந்தாஞ்சீரும் கூவிளச்சீர்ைளும்,
மூன்றாஞ்சீரும் ஆறாஞ்சீரும் கூவிளங்ைாய்ச்சீர்ைளுமாைக்சைாண்ட அறுசீராசிரியச்
சந்தவிருத்தமாக்கி, தனனானன தந்தனதானனனா தனனானன தந்தன தானனனா எனச்
சந்தக்குழிப்புக் ைாட்டுதலும்ஒன்று. "முகுரானனன்மமந்தனும் வீமனு
முடியாதசபரும்பமையாளர்ைள்,மகிபாைர்
திருந்தமவயூடுமரவழுவாதவன்வஞ்சினவமாதினன்,இைல்வார்
சிமையின்குருவானவனிடுசாபமுமுண்டு திசரௌபதி,பைர்சாபமு முண்டதனாசைதிர்
படுவமயவன்சவங்ைமதயாலிவன்" என்பது சங்ைப்பிரதியின் பாடம்: இதற்குச்
சந்தக்குழிப்பு - தனனானன தந்தன தானனதனனானன தந்தன தானன என்பது;
அப்வபாது அறுசீராசிரியச்சந்தவிருத்தசமன்ை. (194)

வவறு.

195. னவஞ்சிமல விதுர ெவனுநீவிரு மிஞ்சிய புெல்கள் படிய

பவகினிர்,
பஞ்சவர் கனளாடு வயிரி யானயாரு பண்பற விமெனசய் சைரபூமியில்,
வஞ்சமெ வழியி னலாழிய பெர்பட வன்னபாடு ைறமு ைறை
ொம்வமக,
எஞ்சிய பதினெண் வமகனகா ணாளினு மின்றைர்
னபாருெதுரகபகதுபவ.

(இ -ள்.) சவம் - (பமைவர்க்குக்) சைாடிய, சிமை வில்லில் வதர்ந்த, விதுரனவனும் -

விதுரனும், நீவிரும் - நீரும், மிஞ்சிய புனல்ைள் படிய - மிக்ைபுண்ணிய தீர்த்தங்ைளிவை
ஸ்நாநஞ்சசய்வதற்கு, ஏகினிர் - சசன்றீர்ைள்; (இங்கு), பஞ்சவர்ைசளாடு -
பஞ்சபாண்டவர்ைளுடன், வயிரி ஆய் - தீராப்பமைமம சைாண்டவனாய், ஒரு பண்பு
அற - தகுதி சிறிது மில்ைாமல், விமனசசய் - வபார்த்சதாழிமைச் சசய்த, சமர பூமியில் -
யுத்தைளத்தில், உரைவைது - பாம்புக்சைாடியனான துரிவயாதனன், வஞ்சமன வழியில்
ஒழிய- வஞ்சைவழியினாைல்ைாமல், வநர்பட - வநராை, வன்சபாடு - வலிமமவயாடு,
மறமும் - பராக்கிரமமும், அறமது ஆம் வமை - தருமமாை அமமயும்படி, அமர்
சபாருதது - வபார்சசய்தது, எஞ்சிய பதிசனண்வமை சைாள் நாளினும்- ைழிந்த
பதிசனட்டு நாள்ைளுள்ளும், இன்வற - இப்சபாழுவதயாம்; (எ - று.)

"விதுரனும் நீரும் இங்குப் வபார்க்குநில்ைாமல் தீர்த்தயாத்திமரசசன்று இப்சபாழுவத

மீண்டுவந்தீர்ைள்" என்றதனால், இவ்வளவு நாளாய் இங்குநடந்த வபார்வமைைளின்
நிமைமமமய நீங்ைள் அறியீர்; இங்கு உடனிருந்து ைண்ட நாவன அறிவவன் என்றவாறு.
இப்சபாழுது உங்ைள் ைண்ைாைத் துரிவயாதனன்சசய்த வபாசரான்சறாழிய
இதுவமரயிலும் பதிசனட்டு நாள்ைளிலும் அவன்சசய்தும் சசய்வித்தும் வந்த
வபார்ைசளல்ைாம் அநீதி நிமறந்தனவவசயனக்கூறிக் ைண்ைன் பைராமமனச்
சமாதானப்படுத்துபவனானான். இவ்வளவு நாளாய் அவன்சசய்த
அக்கிரமங்ைள்பைவற்மறயும் வநாக்குமிடத்துஇவ்வளவு நாளாய்த் தருமயுத்தவம
சசய்துவந்த பாண்டவருள் வீமன் இன்றுஒருசபாழுது சிறிது முமறபிறைச் சசய்த இது
சபரும்பிமையாைப்பாராட்டற்பாைதன்று என்பதாம். சசய்யுளிறுதியிலுள்ள
பிரிநிமைவயைாரம்,பிரித்து 'இன்று' என்ற இமடச்சசால்வைாடு கூட்டப்பட்டது. இனி,
'இன்று'என்பமத எதிர்மமற சயான்றன்பாற் குறிப்புமுற்றாக்சைாண்டு,
துரிவயாதனன்பதிசனட்டு நாள்ைளிலுந் தருமயுத்தஞ்சசய்ததில்மை சயன்று
உமரத்தல்,அத்துமையாச் சிறவாது.

விதுரனவன், அவன் - முதல்வவற்றுமமச் சசால்லுருபு. நீவிர் - முதல் வவற்றுமமயில்

மாத்திரவம வரும் முன்னிமைப்பன்மமப்சபயர்; [நன் - சபயர்- 37.] விதுரனும்
நீவிரும் ஏகினிர் - "முன்னிமைகூடிய படர்க்மையும் முன்னிமை" என்றபடி வந்த
இடவழுவமமதி. பஞ்சவர் - பஞ்ச என்னும் வடசசால்லினடியாப் பிறந்த
பைர்பாற்சபயர்; இங்வை, சதாமைக் குறிப்பு: பஞ்ச -ஐந்து. வயிரி - முதற்வபாலி.
திருக்குறளில் பரிவமைைைர் 'பண்பாவது -சபரும் சான்றாண்மமைளில் தாம்
வழுவாதுநின்வற எல்ைாரியல்புைளும் அறிந்துஒத்து ஒழுகுதல்' என உமரத்தது, இங்கு
அறியத்தக்ைது. உரைவைது -வவற்றுமமத்சதாமையன்சமாழி. இச்சசய்யுள் - ஒன்று
நான்கு ஐந்து எட்டாஞ்சீர்ைள் கூவிள்சீர்ைளும், மற்மறநான்கும் புளிமாச்சீர்ைளுமாகிய
ைழிசநடிைடி நான்கு சைாண்ட எண்சீராசிரியச்சந்தவிருத்தம். தந்தன தனன தனன
தானன தந்தன தனன தனன தானன - என்பது, இதற்குச் சந்தக்குழிப்பாம். (195)

வவறு.

196.-பலராைன் னசல்ல,துரிபயாெென் குற்றுயிராய்க் கிடத்ெல்.

னவற்றி புமெபல பத்ர ராைனுனைய்த்து மணவனிமவ னசாற்ற

காமலயின்,
ைற்மற யநுசனொ டுற்ற நீள்களம் வட்டமிடனவாரி
மைப்பிபெகிென்,
அற்மற யடலை ரிற்சு பயாெெ ெற்ப வுயிர்நிமலநிற்ப நீடுடன்,
முற்று முகுகுரு திக்கண் மூழ்குற னைாய்த்ெ கழுகினி
ழற்கண்பைவிென்.

(இ -ள்.) சவற்றிபுமன - சயத்மத அைகிதாைக்சைாண்ட, பைபத்ரராமனும்- பைராமனும்,

சமய் துமைவன் இமவ சசாற்ற ைாமையில் - உண்மமயன்புமடய தம்பியான
ைண்ைன் இவ்வார்த்மதைமளச் சசான்னவளவில், மற்மற அநுசசனாடு -
மற்சறாருதம்பியான சாத்தகியுடவன, உற்ற நீள் ைளம் வட்டம் இட ஒர் இமமப்பின்
ஏகினன் - சபாருந்தியசபரியவபார்க்ைளமாகிய அந்தச் சமந்தபஞ்சைத்மதப்
பிரதக்ஷிைஞ்சசய்யுமாறு ஒருமாத்திமரப்சபாழுதிவை சசன்றான்; அற்மற
அடல்அமரில் - அன்மறத்தினத்தில் நடந்தவலியவபாரில், சுவயாதனன் - துரிவயாதனன்,
அற்பம் உயிர்நிமை நிற்ப - தனது உயிர் உடம்பிற் சிறிதளவவநிமைசபற்றிருக்ை, நீடு
உடல்முற்றும் - நீண்ட உடம்புமுழுவதும், உகுகுருதிக்ைண் மூழ்குற - சபருகுகிற
இரத்தத்திவை முழுகும்படி, சமாய்த்த ைழுகின் நிைற்ைண் - (அங்கு வந்து) சூழ்ந்த
ைழுகுைளின் நிைலிவை, வமவினன் - கிடந்தான்; (எ - று.)

சிறந்த புண்ணியவேத்திரமாதலின், சியமந்தபஞ்சைத்மத வைஞ் சசய்து சசன்றன

சனன்ை. பைபத்ர சனன்ற திருநாமம் - வடசமாழியில், வலிமமயினால் விளங்குகிறவ
சனன்று ைாரைப்சபாருள்படும்.

இச்சசய்யுள் - ஒன்று மூன்று ஐந்து ஏைாஞ் சீர்ைள் வதமாச்சீர்ைளும், இரண்டு ஆறாஞ்

சீர்ைள் ைருவிளச்சீர்ைளும், நான்கு எட்டாஞ்சீர்ைள் கூவிளச்சீர்ைளுமாகிய ைழிசநடிைடி
நான்கு சைாண்டஎண்சீராசிரியச் சந்தவிருத்தம். தத்த தனனன தத்ததானன தத்த தனனன
தத்த தானன - என்பது, இதற்குச் சந்தக்குழிப்பாம். (196)

வவறு.

197.-சூரியன்அஸ்ெமித்ெலும், பாண்டவர் பமடவீட்டுக்கு

மீளுெலும்.
மைந்தி ொற்னபரிபயானெனும் வாயுவின் மைந்ெ ொற்றுரி
பயாெென் ைாமுடி,
சிந்ெ வார்த்ெெர் நீடிமச காவலர் சிந்திவாழ்த்திெர் பூைமழபெவர்கண்,
முந்ெ பவாட்டிய பெனராடு காய்கதிர் னைாய்ம்பன் பைல்கடன்
மூழ்கிென் ைாமலனகாள்,
அந்தி வாய்த்ெை பாசமறபைவிெமரந்துபார்த்திவ ராெவர்
ொமுபை.

(இ -ள்.) மமந்தினால் சபரிவயான் எனும் - வலிமமயினாற் சபரியவசனன்று

சசால்ைப்படுகிற, வாயுவின் மமந்தனால் - வாயு குமாரனான வீமனால், துரிவயாதனன்
மா முடி சிந்த - துரிவயாதனனது சபரியதமை சிமதய,(அதுைண்டு), நீள் திமச ைாவைர் -
நீண்டதிக்குக்ைள்வதாறும் நின்று ைாவல்சசய்கிற திக்பாைைர்ைள், ஆர்த்தனர் - மகிழ்ந்து
ஆரவாரித்தார்ைள்; வதவர்ைள்-, பூ மமை சிந்தி வாழ்த்தினர் - (வீமன்வமற்) பூமாரி
சசாரிந்து வாழ்த்துக்கூறினார்ைள்; ைாய் ைதிர் சமாய்ம்பன் - தபிக்கிற கிரைங்ைளின்
வலிமமமயயுமடயசூரியன், முந்தஓட்டியவதசராடு - விமரந்து சசலுத்துந் வதருடவன,
வமற்கு ைடல் முழுகினன் - வமற்குக்ைடலில் முழுகினான் [அஸ்தமித்தாசனன்றபடி];
மாமை சைாள் அந்திவாய் - அந்த அந்தி மாமைப்சபாழுதில், ஐந்து பார்த்திவர்
ஆனவர்தாமும் - பாண்டவமரவரும், தமபாசமற வமவினர் - தமது பமடவீட்டுக்குத்
திரும்பிவந்தனர்;

பாசமற- பமைவமற்சசன்வறார் உமறயுமிடம்; பாடிவீசடனவும்படும். வீமன்

பதினாயிரம் யாமன பைங்சைாண்டவ னாதைால், 'மமந்தினாற் சபரிவயாசனனும்'
என்ற அமடசமாழி அவனுக்குக் சைாடுக்ைப்பட்டது; அன்றி,இவ்வமடசமாழி, கீழ்
181-ஆங் ைவியில் "ஆநிைன் பைவான்" என்றமதக்குறிப்பதுமாம். இவ்வமடசமாழி,
வாயுவவாடு இமயத்தற்குந்தகும். முச்சுடர்ைளுள் முதற்சுடராகிய சூரியன் மற்மற
இருசுடராகிய சந்திர அக்கினியர்வபாைப் பதினாறு ஏழுகிரைங்ைமளவய
யுமடயனாைாமல் ஆயிரங்கிரைங்ைவளாடுங் கூடி அவற்றுட் சிைவற்மற
அவ்விருசுடர்க்குங் சைாடுத்து வாங்குந் தன்மமயனாய்ச் சிறத்தைால்,
"ைாய்ைதிர்சமாய்ம்பன்" எனப்பட்டான். வமற்கு + ைடல் = வமல்ைடல், "திமசசயாடு
திமசயும்" என்னுஞ் சூத்திர விதி. சிைப்பதிைாரத்தில் 'அந்திமாமைச் சிறப்புச்
சசய்ைாமத'என்றாற்வபாை, 'மாமைக்சைாளந்தி' என்றார்; அங்கு அந்திமாமை
என்பதற்கு -'அந்திக்ைாைத்துமாமை' என்று சபாருள்கூறியுள்ளார்
அடியார்க்குநல்ைார்.மாமைசயன்ற சிறப்புப் சபயர் முன்வந்ததனால், பின் வந்த
அந்திஎன்றசிறப்புப்சபயமரப் சபாதுப்சபயர்ப்சபாருளதாய்க் ைாைசமன்பது
மாத்திரமாக்கிமாமைப்சபாழுசதனப் சபாருளுமரக்ை, 'மாமைசைாளந்தி' என்பது
இனம்விைக்ைவந்த அமடசமாழி சயன்றல், வநர். வாய் - ஏைனுருபு. தம, அ -
ஆறனுருபு; "ஆறசனாருமமக்கு அதுவும் ஆதுவும், பன்மமக்கு அவ்வும்உருபாம்"
என்ற வமரயமற நியதியன் றாதைால், இங்கு அைரவுருபு,பாசமறசயன வருசமாழி
ஒருமமயாயிருக்மையில் வந்தது; இனி இங்கு, அ -சாரிமயசயன்றலும் ஒன்று, பிருதிவி
- பூமி; பிருதுசவன்னும் அரசனாற்சீர்திருத்தப்பட்டது; பார்த்திவர் -
பிருதிவிமயயாள்பவர்.

இச்சசய்யுள்-கீழ் 178-ஆங் ைவிவபான்ற சந்தக்ைட்டமளக்ைலிப்பா. தந்ததாத்தன தானன

தானன தந்த தாத்தன தானன தானன - என்பது, இதற்குச்சந்தக்குழிப்பு.
(197)

வவறு.

198.-பாண்டவர்கமளக்கண்ணன் பவறு இடத்திற்கு

அமழத்துச் னசல்லுெல்.

மிடன்மிஞ்சு பைவலர் வானிமடபபாெர விமெனவன்ற

காவலர்பாசமற பசருெல்,
கடென்னற ொமுனி ைாைகன் வாள்வலிகருதுந்ெனீர்மைமய
பவறறி யாவமக,
அடல்னகாண்ட பசமெனயலாைவண்வாழ்வுற வவமரந்து வீரரு
பைவர பவனயாரு,
புமடெங்குகானிமடபபாயிெ ொெனி னபாழினகாண்டல்
பபாறிரு பைனிமுராரிபய.
(இ -ள்.) 'மிடல் மிஞ்சு - வலிமம மிக்ை, வமவைர் - பமைவர்ைள், வானிமட வபாதர -
விண்ணுைைத்திவை சசல்லும்படி [இறந்துவீரசுவர்க்ைமமடயும்படி] விமன சவன்ற -
வபார்த்சதாழிலில் சவற்றி சைாண்ட, ைாவைர் - அரசர்ைள், பாசமற வசருதல் -
(அன்மறத்தினத்தில்) பமடவீடுவசர்ந்து அங்கு வசித்தல், ைடன் அன்று -
முமறமமயன்று,' எனா - என்றுகூறி,- நனிசபாழி சைாண்டல் வபால் திருவமனி முராரி -
மிகுதியாை மமைசபாழிகிற நீர்சைாண்ட ைாளவமைம் வபான்ற அைகிய
வடிவத்மதயுமடய ைண்ைபிரான்,-மாமுனி மைன் வாள் வலி ைருதும் தன் நீர்மமமய
வவறு அறியாவமை - சிறந்த துவராைகுமாரனான அசுவத்தாமனது வாட்பமடயின்
வலிமமமயத்தான் சிந்தித்தறிந்த தனது தன்மமமயப் பிறசரவரும்
அறியாதபடி(மமறத்து),-அடல் சைாண்ட வசமன எைாம் அவண் வாழ்வு உற -
சவற்றிசைாண்ட வசமனைள் யாவும் அப்பாசமறயினிடத்வத தங்கியிருக்ை, அவர்ஐந்து
வீரருவம வர - அந்தப் பாண்டவ வீரமரவர் மாத்திரவம (தன்வனாடு)வர, புமட தங்கு
ஒரு ைானிமட வபாயினன் - பக்ைத்திவை சபாருந்தியசதாருைாட்டினிடத்துச் சசன்றான்;
(எ - று.) - ஆல்-ஈற்றமச.

துரிவயாதனன் சதாமடமுறிந்து விழுந்து கிடப்பமதக் ைண்டு இரங்கும் அசுவத்தாமன்,

மனம் மிைக்சைாதித்து, சூரிவயாதயத்துக்கு முன் பாண்டவர் பாசமறயிற்புகுந்து
அவர்ைமளயும் அவர்ைமளச் வசர்ந்தவ ரமனவமரயும் அழித்து மீள்வவசனன்று
துரிவயாதனசனதிரில் வீரவாதங்கூறிக் கிருபாசாரியமனயுங் கிருதவர்மாவிமனயுந்
துமையாைக்சைாண்டுசசன்று தான் சிவசபருமானிடம் சபற்றசதாரு வாட்பமடயால்
அமனவமரயும் சைால்ைக் ைருதுவான்; அதமனத் தனதுசதய்வத்தன்மமயால்
முந்தியுைர்ந்த ைண்ைன் பூமிபாரநிவிருத்திக்ைாை மற்மறவயாமரசயல்ைாம்
அழிக்ைவும் தனது பஞ்ச பிராைன்ைளுக்கீடான பாண்டவ மரவமரமாத்திரவம
அழியாது மிகுத்தவும் திருவுள்ளங்சைாண்டவனாதைால், அந்த அசுவத்தாமன்
சசய்திமய எவர்க்குங்கூறாமவை மமறத்துவிட்டுத் தான் வவறு வியாஜங்கூறிப்
பாண்டவமர மாத்திரம்பிறிதிடத்திற்கு அமைத்துச் சசன்றன சனன்பதாம். இங்ஙனம்
பாண்டவர்பக்ைல்வரம்புைடந்த திருவருளுமடமமயும் விளங்ை, 'நனிசபாழி
சைாண்டல்வபால்திருவமனி முராரி' என்றார். வமவைர் - விரும்பிச் வசராதவர்;
எதிர்மமற விமனயாைமையும் சபயர்;வமவு - பகுதி, அல் - எதிர்மமறயிமடநிமை,
அர்-பைர்பால் விகுதி. 'ஐந்துவீரருவம' என்பதில், உம்மம - முற்றுப்சபாருளது; ஏைாரம்
- பிரிநிமை. வீரரும் வமவர எனப்பதம் பிரித்து, வீரர்ைளுந்தன்வனாடு சபாருந்திவர
என்று உமரக்ைவும் இடமுண்டு.

இச்சசய்யுள் - முதற்சீரும் ஐந்தாஞ்சீரும் புளிமாங்ைாய்ச்சீரும், மற்மறயாறும்

கூவிளச்சீர்ைளுமாகிய ைழிசநடிைடி நான்கு சைாண்ட எண்சீராசிரியச்சந்தவிருத்தம்:
தானன தனதந்ததானன தானன என்பது, இதற்குச் சந்தக் குழிப்பு. (198)

வவறு.

199.-அசுவத்ொைன்துரிபயாெெனுள்ளவிடஞ் சார்ெல்.

ஆெ கைலைலர் வாவியிமட பயமுழுகியாவி யுெவுைமற

பயாகபர ொகினைாழி,
ைாெ கவசவர ராசதுரி பயாெெமெ வாயுகுைரன்முதிர்
பபாரினலதிர் வீழும்வமக,
ொெ கரடகரி ைாமவயரிைானபாருெ ொய னைெவுழறி
ொனெனுமுன் பவெமுனி,
ஞாெசரிெகுரு வாகியது பராணன்ைக ொடுகளைணுகி
ொனொருவிொழிமகயில்.

(இ -ள்.) ஆன அைகியமவயான, ைமைம்-தாமமரைள், மைர் மைரப்சபற்ற,

வாவியிமடவய - தடாைத்திவை, முழுகி -, வயாை பரன்ஆகி- வயாைப்பயிற்சியில்
ஊன்றியவனாய், ஆவி உதவு மமற - (இறந்தவர்க்கு மீண்டும்) உயிமரத்தருகிற
சஞ்சீவிநிமந்திரத்மத, சமாழி - ஜபித்த, மான ைவசவரராச துரிவயாதனமன -
மானத்மதவய (தன்மனப்பாதுைாக்குங்) ைவசமாைக்ைருதுகிற சிறந்த அரசனாகிய
துரிவயாதனமன, முதிர் வபாரில் - மிக்ைவபாரிவை,எதிர் வீழும் வமை - எதிரில்
வீழ்ந்திடும்படி, தான ைரடம் ைரிமாமவ அரிமாசபாருத தாயம் என -
மதசைத்மதயுமடய ைன்னங்ைமளயுமடய யாமனமயச்சிங்ைம்
எதிர்த்தழித்தவமைவபாை, வாயு குமரன் - வீமன், உைறினான் -ைைக்கினான், எனும்
முன் - என்று (சிைர்) சசால்லுமுன்வன,-வவதம் முனி ஞானசரித குரு ஆகிய துவராைன்
மைன் - வவதம் வல்ை முனிவனும்தத்துவஞானத்மதயும் நல்சைாழுக்ைத்மதயுமுமடய
வில்ைாசிரியனுமானதுவராைனது புத்திரனாகிய அசுவத்தாமன், ஒரு விநாழிமையில் -
ஒருவிநாழிமைப் சபாழுதிவை, நாடு ைளம் அணுகினான் - ஆராய்ந்துகுறிக்ைப்பட்ட
அப்வபார்க்ைளத்மத யமடந்தான்; சிங்ைம் வீமனுக்கும், யாமன துரிவயாதனனுக்கும்
உவமம; எளிதில் அழித்தலும் அழிக்ைப்படுதலுமாகிய இயல்மப விளக்கும்.
துரிவயாதனன் நிமைமமமயக் வைட்டவுடவன சிறிதுங்ைாை தாமதஞ் சசய்யாமல்
ஓடிவந்து அவ்விடஞ் வசர்ந்தன சனன்பமத அக்கிரமாதிசவயாக்தி
[முமறயிலுயர்வுநவிற்சி] யைங்ைாரவமையால், 'உைறினாசனனுமுன் நாடுைளம்
அணுகினான்' என்றார். இப்சபாழுது வபார் சசய்தற்குரிய இடம் யாசதன்று
துரிவயாதனன் வினாவக் ைண்ைன் ஆராய்ந்து கூறிய சிறந்த இடமாதலின்,
சியமந்தபஞ்சைம் 'நாடுைளம் எனப்பட்டது. விநாழிமை - ஒருநாழிமைப்சபாழுதின்
அறுபதில் ஒருபங்கு: ைாைநுட்பத்மதக் ைாட்டுதற்கு, இதமன சயடுத்துக் கூறினார்.
"நிச்சயசமனுங் ைவசந்தான் நிமைநிற்பதன்றி, யச்சசமன்னுமீ தாருயிர்க்
ைருந்துமையாவமா" என்றாற்வபாை இவன் மானத்மதவய எல்ைாவற்றினும்
முக்கியமாைக்சைாண்டுள்ள இராசராசனாதைால், 'மானைவச வரராச துரிவயாதனன்'
என்றார், 'வவதமுனி' என்பது, துவராைன் மைனுக்குஞ் வசர்க்ைத்தகும். உைறினான் =
உைற்றினான்; தன்விமன பிறவிமனப் சபாருளில்வந்தது; சுைற்றி வருத்திப் புரட்டினா
சனன்றபடி. இச்சசய்யுள் - முதற்சீரும் ஐந்தாஞ்சீரும் வதமாச்சீர்ைளும் இரண்டாஞ்சீரும்
ஆறாஞ்சீரும் ைருவிளங்ைாய்ச்சீர்ைளும், மற்மற நான்கும் கூவிளங்ைாய்ச்சீர்ைளுமாகிய
ைழிசநடிைடி நான்குசைாண்ட எண்சீராசிரியச் சந்தவிருத்தம். தான தனனனன
தானனன தானனன தான தனனனன தானனனதானனன என்பது, இதற்குச்
சந்தக்குழிப்பாம். (199)

வவறு.

200.-அசுவத்ொைன்துரிபயாெெமெக் கண்டு எடுத்துச்

பசாகித்ெல்.

உரகது வசெயர் கின்ற வாவியினுணர்னவாடு துயில்வது

கண்டுபபருடல்,
கரெல ைலர்மிமச னகாண்டு வார்புெல் கலுழ்ெரு
விழியிெெண்பி ொலைர்,
னபாருகள னிமடெெ ெந்மெ வீடிய னபாழுதினுைெமிக
னொந்துளானுயிர்,
சுரர்களு முருகவி ரங்கி ொன்வரி னொடுசிமல விசயது
ரங்க ொைபெ.

(இ -ள்.) உரை துவசன் - பாம்புக்சைாடியனான துரிவயாதனன், அயர்கின்ற ஆவியின் -

தளர்கின்ற உயிருடவன [குற்றுயிவராடு], உைர்சவாடுதுயில்வது-சிறிது அறிவவாடு
உறங்குவமத, ைண்டு - பார்த்து,- வரி சதாடுசிமை விசய துரங்ை தாமன் - ைட்டமமந்த
அம்பு சதாடுத்தற்குரிய வில்லின்சதாழிலில் சவற்றிமயயுமடய அசுவத்தாமன்,-வபர்
உடல் -(அவனது) சபரியஉடம்மப, ைரதைம் மைர்மிமச - தாமமரமைர்வபான்ற தனது
மைைளினால்,சைாண்டு - ஏந்திக் சைாண்டு,-வார் புனல் ைலுழ்தரு விழியின் -
மிக்ைநீர்சபருகுகிற ைண்ைமள யுமடயவனாய்,- நண்பினால் -(அவனிடத்து உள்ள)
சிவநைத்தால், அமர் சபாரு ைளினிமட தன் தந்மத வீடிய சபாழுதினும் மனம் மிை
சநாந்துளான் - வபார்சசய்யுங் ைளத்திவை தன்னுமடயதந்மதயாகிய துவராைன்
இறந்தசபாழுது தான் அமடந்த வருத்தத்தினும்அதிைமாை இப்சபாழுது மனம்
வருந்தியவனாய், சுரர்ைளும் உயிர்உருைஇரங்கினான் - (ைாண்கிற) வதவர்ைளும் உயிர்
ைமரயும்படி அழுதான்; (எ - று.)

துயில்வது - மூர்ச்சித்துக்கிடப்பது என்றபடி; இது மங்ைை வைக்கின்பாற்படும்.

நண்பினால் மனம்மிை சநாந்துளாசனன இமயயும். இச்சசய்யுள் - ஒன்று இரண்டு
ஐந்து ஆறாஞ் சீர்ைள் ைருவிளச்சீர்ைளும், மூன்று ஏைாஞ்சீர்ைள் வதமாச்சீர்ைளும், நான்கு
எட்டாஞ்சீர்ைள் கூவிளச்சீர்ைளுமாகிய ைழிசநடிைடி நான்குசைாண்ட
எண்சீராசிரியச்சந்த விருத்தம். தனதன தனனன தந்த தானன தனனன தனனன தந்த
தானன - என்பது, இதற்குச் சந்தக்குழிப்பாம். (200)

வவறு.

201.-இதுமுெல் மூன்று கவிகள்- குளகம்: பாண்டவமர

இன்றிரவிற் னகால்பவனென்றுகூறி அசுவத்ொைன்
துரிபயாெெனிடம் விமட னபறுெல்.
முமெத்ெமலய ழிந்துடல் பசாரவும்யான்விமெ முடிப்பனெனு
னெஞ்சுமட வாள்வய வீரமெ,
அமெத்துல கினுங்குரு வாெச ராசெெளித்ெமுனி யன்புற
ைார்பு ெழீஇென்,
நிமெத்ெநிமெ வின்படிபயமிகு பபார்னசய்து நிெக்கவனி
ெந்திட நீெமல ொளினில்,
எமெத்ெனினெளிந்திமல யாெவன் ைாமயயி னெெப்பரிவு
னகாண்டுசில் வாய்மைகள் கூறிபய.

(இ -ள்.) முமனத்தமை - வபார்க்ைளத்திவை, உடல் அழிந்து வசாரவும் -உடம்பு சிமதந்து

தளரவும், யான் விமன முடிப்பன் எனும் - 'நான் ைருதியசதாழிமை
[பாண்டவமரக்சைால்லுதமை] நிமறவவற்றக்ைடவவன்' என்றுஎண்ணுகிற, சநஞ்சு
உமட - வன்மனத்மதயுமடய, வாள் வய வீரமன -ஆயுதவலிமமமயயுமடயவீரனான
துரிவயாதனமன, அமனத்து உைகினும் குருஆன சராசனன் அளித்த முனி -
எல்ைாவுைைங்ைளிலும் குருசவன்று பிரசித்திசபற்ற வில்வித்மதயில் வல்ைவனாகிய
துவராைன் சபற்ற புதல்வனானஅசுவத்தாமன், அன்பு உற - அன்புமிை, மார்பு
தழீஇனன் - மார்பிவைஅமைத்துக்சைாண்டு, 'நிமனத்த நிமனவின்படிவய - நீ
எண்ணிய எண்ைத்தின்படிவய, மிகு வபார்சசய்து - மிக்ைவபாமரச் சசய்து, நினக்கு
அவனிதந்திட - உனக்கு (நான்) பூமி முழுமதயும் உரியதாைக் சைாடுத்திடும்படி,நீ-,
தமைநாளினில் - முற்ைாைத்தில், எமன - என்மன, யாதவன் மாமயயின் -
ைண்ைன்சசய்த மாமயயால், தனி சதளிந்திமை - தனிவய நம்பினாயில்மை'என -
என்று, பரிவுசைாண்டு சில் வாய்மமைள் கூறி - அன்பு சைாண்டு சிைவார்த்மதைள்
சசால்லி, (எ - று.)-'கூறி' சயன்ற விமனசயச்சம், 203-ஆங்ைவியில் மூன்றாம் அடியில்
வரும் 'என' என்ற விமனசயச்சத்மதக்சைாள்ளும்.

அசுவத்தாமமனத் துரிவயாதனன் வசனாபதியாக்கினால்

அவமனயழித்தல்எவராலுமாைாவத சயன்று பாண்டவர் ைவமைப்பட்டமதத்
திருவுளத்திற்சைாண்டு, ைண்ைன், துரிவயாதனனிடம் தூதுசசன்று மீளும்சபாழுது,
(விசுவரூபத்தின்பின்), சமபயாரமனவருங்ைாை அசுவத்தாமமனத் தனிவயயமைத்துச்
சசன்று அவவனாடு சிை வபசிக்சைாண்டிருக்மையில் தனது மைம்வமாதிரத்மதக் கீவை
நழுவவிட, அதமன அவன் எடுத்துக்சைாடுக்மையில் ைண்ைன் 'சூரியமனப்
பரிவவஷம் சூழ்ந்துள்ளதுபார்' என்று சசால்லி அவன் சூரியமனப் பார்த்தபின்
வமாதிரத்மத வாங்கிக் சைாண்டான்; இதனால், பிறன் மைம்வமாதிரத்மதத் தான்
வாங்கிப் பூமிமயத்சதாட்டு ஆைாயத்மத வநாக்கிச் சூரியன் சாட்சியாைச்
சசய்துசைாடுப்பதாகிய ஒரு பிரதிஜ்மஞமய அசுவத்தாமன்ைண்ைனுக்குச்
சசய்துசைாடுத்ததாைப் பார்ப்பவர்க்குத் வதான்றிற்று; அதனால்,துரிவயாதனாதியர்
யாவர்க்கும் அசுவத்தாமனிடத்தில் நம்பிக்மை வபாய்விட்டது. இங்ஙனம் ைண்ைன்
அப்சபாழுது சசய்த சூழ்ச்சிமயக் குறித்து இங்குஅசுவத்தாமன் 'நீ தமைநாளினில்
எமனத்தனிசதளிந்திமை யாதவன்மாமயயின்' என்றான். "தனிவந் தைலுந் தூதமனப்
வபாய்த் தாவன யணுகித்தடஞ்சாப, முனிவன் புதல்வன் வமாதிரந்
சதாட்டருஞ்சூள்முன்னர்சமாழிகின்றா, னினிவந் துறவாய்நின்றாலு சமங்ஙன்
சதளிவதிவமனசயனத், துனிவந் தரசர்முைவநாக்கிச் சசான்னா
னிடிவயறன்னாவன"என்ற கிருட்டிைன் தூதுசருக்ைத்துச் சசய்யுள் இங்வை
ைாைத்தக்ைது. நீஎன்னிடத்து நம்பிக்மைசைாண்டு என்மனச்
வசனாதிபதியாக்கியிருந்தால் நான்எனது திறமமமுழுமதயுங் ைாட்டி மிக்ை
ஊக்ைத்வதாடு சபரும்வபார்சசய்துயாவமரயும் அழித்து அரசாட்சி முழுவமதயும்
உனக்வைநிமைநிறுத்தியிருப்வபன் என்று கூறினான். பரிவு - ைழிவிரக்ைமுமாம்.
முதைடியால், துரிவயாதனனது தீராப்பமைமமயும் அடங்ைாத்துணிவும் விளங்கும்.

சராஸநம் - சர அஸநசமனப் பிரிந்து அம்புைமளத்தள்ளுவசதன்றும், சரஆஸந சமனப்

பிரிந்து அம்புைளுக்கு இடமாவசதன்றுங் ைாரைப் சபாருள்படும். தழீஇனன் -
தழுவினன் என்பதன் அளசபமட; சசால் விைாரப்பட்டு அளசபடுத்ததனால், இது
சசால்லிமசயளசபமட.

இச்சசய்யுள் - முதற்சீரும் ஐந்தாஞ்சீரும் ைருவிளங்ைாய்ச்சீர்ைளும், மற்மறயாறும்

கூவிளச்சீர்ைளுமாகிய ைழிசநடிைடி நான்கு சைாண்ட எண்சீராசிரியச்சந்தவிருத்தம்.
தனத்தனன தந்தன தானன தானன தனத்தனனதந்தன தானன தானன - என்பது இதற்குச்
சந்தக்குழிப்பாம். (201)

வவறு.
202. அருளுற வழக்கழி வுறாெபொர்ைாற்றமு ைறனுட ெழுக்கா
றணுகுறா பவற்றமும்,
இருநில ைதித்திட வினிதுபகா பலாச்சுெலியல்
புநிருபர்க்னகனு முமறமைபயா பார்த்திமல,
ெமரனகழுமுடித்ெமல னயன்பிொ மீப்படு ெதிைகன் முறித்ெ
வில் விதுரபெபபாற்பல,
குரவரு முமரத்ெனசா லுறுதிநீ பகட்டிமல குருைர
பினுக்னகாரு திலகைா மூர்த்திபய.

(இ -ள்.) குரு மரபினுக்கு - குருகுைத்துக்கு, ஒரு திைைம் ஆம் - ஒரு திைைம்வபாை

அைகுசசய்துசிறக்கிற, மூர்த்திவய - சபருமமயுமடயவவன! அருள் உற - ைருமை
சபாருந்த, வைக்கு அழிவு உறாதது - இராசநீதி அழியப்சபறாததான, ஓர் மாற்றமும் -
ஒப்பற்ற சசால்மையும், அறனுடன் - தருமத்வதாடுகூடி, அழுக்ைாறு அணுகுறா-
சபாறாமமஅணுைப்சபறாத, ஏற்றமும் - உயர்மவயும், இரு நிைம் மதித்திட- சபரிய
உைைத்திலுள்ளார் சைாண்டாடும்படி, இனிது வைால் ஓச்சுதல் - (யாவர்க்கும்)
இனிமமயாைச் சசங்வைால் சசலுத்தல், நிருபர்க்கு இயல்பு - அரசர்ைளுக்குரிய
இயற்மை, எனும் - என்கிற, முமறமமவயா - ஒழுங்மைவயா, பார்த்திமை - சிறிதும்
வநாக்கினாயில்மை; நமர சைழு முடி தமை - நமரத்தல்சபாருந்திய
மயிர்முடிமயயுமடய தமைமயயுமடய, என் பிதா - எனது தந்மதயான துவராைனும்,
மீ படு நதி மைன் - வமலுைைத்திற் சபாருந்திய ஆைாசைங்ைாநதியின் குமாரனான
பீஷ்மனும், முறித்த வில் விதுரவன - ஒடித்சதறிந்த வில்மையுமடய விதுரனும், வபால்
- என்னும் இவர்வபான்ற, பை குரவரும் - மற்றும் பைசபரிவயார்ைளும், உமரத்த -
சசான்ன, சசால் உறுதி - உறுதிசமாழிைமள, நீ வைட்டிமை - நீ வைட்டு அவற்றின்படி
நடந்தாயில்மை; (எ - று.)

அருள்நீதி முமறமம இன்சசால் அறம் என்னும் இமவ அமடதற்கு உரியமவ என்றும்,

ைடுஞ்சசால் அதருமம் சபாறாமம சைாடுங்வைான்மம என்னும் இமவ
அமடதற்குரியமவயல்ை என்றும் சிறிதும் உைராமல், நீ அருளின்றி நீதியழிந்து
ைடுஞ்சசாற்கூறி அறத்மதக் மைவிட்டுப் சபாறாமம பூண்டு பழிப்பமடந்து
சைாடுங்வைால் சசலுத்தினாய்; இங்ஙனம் தானறியாமமவயாடு அறிவுமடய
சபரிவயார் பைர் நீதிவபாதிக்ைக் வைட்டு அவற்றின்படி நடவாமல் அவற்மற
யிைழ்தலுஞ்சசய்தாய்; ஆதலின், இப்படிப்பட்ட இழிவான நிமைமமமய
யமடந்தாசயன்றபடி. அறிவினாலும் ஒழுக்ைத்தாலுமாகிய முதிர்ச்சிவயாடு
பிராயமுதிர்ச்சிமயயு முமடமமமயக் ைாட்டுவான், 'நமரசைழுமுடித்தமை' என்ற
அமடசமாழிசைாடுத்தான். இந்த அமடசமாழி, துவராைன் வீடுமன் விதுரன் என்ற
மூவர்க்கும் உரியது.

அருளாவது - சதாடர்புபற்றாது இயல்பாை எல்ைாவுயிர்ைளின் வமலும் சசல்வதாகிய

ைருமை. வைங்குவது வைக்கு என ஏதுப்சபயர். அழுக்ைாறு எனினும்,
அழுக்ைறுத்தசைனினும் ஒக்கும்; அழுக்ைாறு - அழுக்ைறு என்ற முதனிமை
திரிந்தசதாழிற்சபயர். அழுக்ைறு - ஒருசசால்; அழுக்கு அறு எனப்பிரித்து, குற்றத்மத
நீக்குதசைனப் சபாருள்தரக்கூடிய இது - குற்றமுமடயனாதசைன்ற சபாருமள
யுைர்த்துதமை எதிர்மமறயிைக்ைமை சயன்றலுமுண்டு. "சைாடுப்பதழுக்ைறுப்பான்
சுற்ற முடுப்பதூஉ, முண்பதூஉ மின்றிக் சைடும்" என்றபடி அழுக்ைாறு
தன்மனயுமடயாமரவயயன்றி அவமரச் சார்ந்தாமரயும் அழிக்கும்
மிக்ைசைாடுங்குைமாதைால், இது சமீபத்திலும் வரசவாட்டாதபடி அஞ்சப்படுவ
சதன்பது வதான்ற, 'அழுக்ைாறணுகுறா வவற்றம்' எனப்பட்டது. நிைம் -
இடவாகுசபயர். அரசனாற் சசய்யப்படும் நிஷ்பட்சபாதமான முமறமம ஒருபாற்
வைாைாது சசவ்வியவைால்வபாலுதைால், வைாசைன்றும், சசங்வைாசைன்றுங்
கூறப்படும். முமறமமவயா, ஓ - உயர்வு சிறப்வபாடு, ைழி விரக்ைம். நமர -
மயிர்சவளுத்தல், முதனிமைத் சதாழிற்சபயர் முறித்தவில் விதுரன் - வில்முறித்த
விதுரன். குரவர் - குரு என்பதன் பன்மமயானகுரவ: என்னும் வடசசால்லின் திரிபு.
சசால் உறுதி - சசாற்ைளிலுள்ள நல்ை நீதி. திைைம் - சநற்றிப் சபாட்டு. திைைமாம்
மூர்த்தி -திைைரூபமாயிருப்பவசனன்ை. இச்சசய்யுள் - நான்ைாஞ்சீரும் எட்டாஞ்சீரும்
கூவிளச்சீர்ைளும், மற்மறயாறும் ைருவிளச்சீர்ைளுமாகிய ைழிசநடிைடி நான்குசைாண்ட
எண்சீராசிரியச்சந்தப்வபாலிவிருத்தம்.

தனனனதனத்தன தனனனா தாத்தன தனனன தனத்தன தனனனா தாத்தன - என்ற

சந்தக்குழிப்பு. 'உறாதவதார்', 'அழுக்ைாறு', 'என்பிதா' என்றஇடங்ைளில் ஒத்துவராததால்,
இது சந்தமாைாைது சந்தப்வபாலியாயிற்று. 'உறலிவைார்', 'அழுக்ைறவணுகுறா',
'எனபிதா' என்று பாடங்சைாள்ளின் சந்தத்துக்கு ஒக்கும். (202)
 வவறு.

203.-அசுவத்ொைன்சபெஞ்னசய்யத் துரிபயாெென்
சிகாைணியளித்ெல்.

இடியிடித்திடு சிகரிக ளானைெ னவறிை ருச்சுென்

முெலிக பலார்ெமல,
துடிது டித்திட வவரவர் பசமெக டுணிப டப்னபாரு னெழுபுவி
நீனபற,
விடிவெற்குமுன் வருகுவன் யானெெ விமடனகா டுத்ெெ
ெரவவி பலாெென்,
முடியுமடத்ெெ துமடய சிகாைணி முனிைகற் கினி ெருள்னசய்து
மீளபவ.

(இ -ள்.) இடி இடித்திடு சிைரிைள் ஆம் என - இடிவிைப்சபற்ற மமைைள்வபாை, எறி

மருத் சுதன் முதல் இைவைார் தமைதுடிதுடித்திட - ைதாயுதங்சைாண்டு தாக்குகிற
வாயுகுமாரனான வீமன் முதலிய பமைவர்ைளுமடய தமைைள்
பமதபமதத்துவிழும்படியாைவும், அவர் அவர் வசமனைள் துணிபட - அந்தந்தப்
பமைவீரர்ைளுமடய வசமனைள் துண்டுபடும்படியாைவும், எழு புவி நீ சபற -
ஏழுதீவுைளாைவுள்ள பூமி முழுவமதயும் நீ சபறும்படியாைவும், விடிவதற்கு முன் -
இவ விரவுைழிவதற்குமுன்வன, சபாருது - வபார்சசய்து, யான் வருகுவன் - நான்
மீண்டுவருவவன், என - என்று (அசுவத்தாமன்) சசால்ை,- அரவம் விவைாதனன் -
பாம்புக்சைாடிமயயுமடயவனான துரிவயாதனன், தனது உமடயமுடி உமடசிைாமணி -
தன்னுமடய கிரீடத்தின் வமைணிவதான சிவராரத்தினத்மத, முனிமைற்கு -
துவராைபுத்திரனான அசுவத்தாமனுக்கு, இனிது அருள் சசய்து - மகிழ்ச்சிவயாடு
சைாடுத்து, மீள விமட சைாடுத்தனன் - (வபாய் சவற்றிவயாடு) திரும்பி வரும்படி
அனுமதிசைாடுத்தனுப்பினான்; (எ -று.)

இவ்விரவு ைழிவதற்குமுன் நான் சசன்று வபார்சசய்து பமைவர் யாவமரயும் அழித்துப்

பாண்டவர் தமைமயக் சைாய்துவருவவன்; நீ பின்பு நிைவுைைமுழுவமதயும்
தனியரசாட்சி சசய்யைாம் என்று அசுவத்தாமன்கூறக்வைட்டுத் துரிவயாதனன்
மகிழ்ச்சிசைாண்டு தனது தமையிைணிவசதாரு சிறந்த இரத்தினாபரைத்மத
அவனுக்கு சவகுமதியாைக் சைாடுத்து அனுப்பினசனன்பதாம். சிைரம் - உச்சி;
அதமனயுமடயது, சிைரீ. மருத்ஸு தன் என்ற வடசசால், திரிந்தது.

இச்சசய்யுள் - முதற்சீரும் ஐந்தாம்சீரும் புளிமாச்சீர்ைளும், மூன்றாஞ்சீரும் ஏைாஞ்சீரும்

ைருவிளச்சீர்ைளும், மற்மறநான்கும் கூவிளச்சீர்ைளுமாகிய ைழிசநடிைடி
நான்குசைாண்டஎண்சீராசிரியச் சந்தவிருத்தம். தனன தத்தன தனனன தானன தனன
தத்தன தனனன தானன - என்பது, இதற்குச் சந்தக்குழிப்பு. (203)

வவறு.

204.-அசுவத்ொைனும் கிருபனும்கிருெனும் பாண்டவர்

பாசமற பசர்ெல்.

பூசுரர்னப ருந்ெமகப ரித்ொைா விரியல் பபாெகிரு பன்கிருெ

வன்ைன்மூ வருமுன்,
வாசவன்வி ரிஞ்சனுமை பாகனிவர் முெல வாெவர்
வழங்கியவி ெப்பபார்வா ளிகளின்,
ஆசுகன்ை கன்றமெயு ைப்பபாபெதுமணவ ராெவமர யுந்ெமல
துணிப்பா ொடியவர்,
பாசமற புகுந்ெெர்பரித்பெரி யாமெனயாடு பாரெமுடிந்ெ
பதினெட்டா ொளிரபவ.

(இ -ள்.) பூசுரர் சபருந்தமை - அந்தைர் தமைவனான, பரித்தாமா- அசுவத்தாமனும்

இரியல் வபான - (முன்பு பமைவர்க்குத்) வதாற்வறாடின, கிருபன் - கிருபாசாரியனும்,
கிருதவன்மன் - கிருதவர்மாவும், மூவரும் - ஆகிய மூன்று வபரும்,- முன் - முன்பு,
வாசவன் - இந்திரனும், விரிஞ்சன்- பிரமனும், உமம பாைன் - உமாவதவிமய
இடப்பக்ைத்திலுமடய சிவபிரானும், இவர் முதை - (என்னும்) இவர்ைள் முதலிய,
வானவர் - வதவர்ைள், வைங்கிய- சைாடுத்துள்ள, விதம் - பைவமைப்பட்ட, வபார்
வாளிைளின் - வபார்சசய்யவல்ை அம்புைளால் [அஸ்திரங்ைளால்], ஆசுைன்
மைன்தமனயும்- வாயுகுமாரனான வீமமனயும், துமைவர் ஆனவமரயும் - (அவனது)
உடன் பிறந்தவரான மற்மறய பாண்டவர்ைமளயும், அப்வபாவத - அப்சபாழுவத,
தமைதுணிப்பான் - தமையறுத்து விடுமாறு, நாடி - எண்ணி, பரிவதர்
யாமனசயாடுபாரதம் முடிந்த பதிசனட்டாம் நாள் இரவு - குதிமரைள் வதர்ைள்
யாமனைள்என்பமவைவளாடு பாரதயுத்தம் முடிந்த பதிசனட்டாம் வபார்
நாளின்இராத்திரியில், அவர் பாசமற புகுந்தனர் - அந்தப்
பாண்டவர்ைளுமடயபமடவீட்மடச் வசர்ந்தார்ைள்; (எ - று.) 'பரித்வதர் யாமனசயாடு
பாரதம் முடிந்த பதிசனட்டா நாளிரவு' என்றதனால், அப்சபாழுது பாண்டவர்
பக்ைத்தில் ைசரததுரைங்ைளாகிய வசமனைள்யாவும் ஒழிந்திட வீரர்ைள் மாத்திரவமசிைர்
மிச்சமாயுள்ளாசரன விளங்கும். விரிஞ்சி - பஞ்சபூதங்ைமளயும் பமடப்பவசனன்றும்,
அன்னப்பறமவயாற் சுமக்ைப்படுபவசனன்றும் அவயவப் சபாருள்படும்.
பார்வதீவதவி ஐந்து பிராயமானவுடவன பரமசிவமன
மைஞ்சசய்வதற்குத்தவஞ்சசய்யவிரும்பியவளாய்த் தன் ைருத்மதப்
சபற்வறாருக்குத்சதரிவிக்மையில் இமயமமை யமரயனும் அவன் மமனவியான
வமமனயுமாகியஅத்தந்மததாயர்ைளால் மறுக்ைப்பட்டதனால், அவளுக்கு
உமமசயன்று ஒருசபயருண்டாயிற்று; உ, மா என்பதற்கு - அம்மா, வவண்டாம் என்று
சபாருள். முதைடியில் கிருதபத்மா என்றும், இரண்டாமடியில்
'உமமபத்தாமாயனிவர்,'வயப்வபார்' என்றும், மூன்றாமடியில், 'தமை துணிப்பசமன'
என்றும் பாடம். இச்சசய்யுள் - சபரும்பாலும் மூன்றாஞ்சீரும் ஏைாஞ்சீரும்
மாச்சீர்ைளும்,மற்மறயாறும் ைாய்ச்சீர்ைளுமாகிய ைழிசநடிைடி நான்கு
சைாண்டஎண்சீராசிரியச் சந்தப்வபாலிவிருத்தம். தானனன தந்தனன தத்தா
தானனனதானனன தந்தனன தத்தா தானனன-என்ற சந்தக்குழிப்பு சபரும்பாலும்
ஒத்துச்சிறுபான்மம ஒவ்வாமமயால், இது சந்தமாைாது சந்தப்வபாலியாம்.
(204)

ச ல் லி ய ப ரு வ ம்

முற்றுப்சபற்றது.

------ பத்தாவது

னசௌ ப் தி க ப ரு வ ம்.
பாண்டவமரச் வசர்ந்த பமடவீரர்ைள் பமடவீட்டில் தூங்கிக்சைாண்டிருக்மையில்
அவர்ைமள அசுவத்தாமன் சைான்ற சசய்திமயக் கூறும் பாைம். ஸு ப்தி - தூக்ைம்;
அதில் நிைழுஞ்சசயல் - சசௌப்திைம்.

வவறு.

1.-அசுவத்ொைன் முெலியமூவரும் காலைறிெல்.

பவலைர் ெடக்மக வீரரிப் பாடிவீடுனசன் றமணெலும் புறத்பொர்

ஆலைர் சிமெயிற் பல்னபருங் காகைரும்பக லழிந்ெ கூமகயிொற்
சாலவு மிடருற் றலைரக் கண்டுெம்மிபல முகமுக பொக்கிக்
காலமு மிடனு ைறிந்ெைர்னசகுத்ெல் கடனெெக் கருதிெ ரன்பற.

(இ -ள்.) வவல் அமர் - வவைாயுதம் சபாருந்திய, தட மை - சபரிய மைமயயுமடய, வீரர்

- வீரர்ைளான அசுவத்தாமன் முதலிவயார், இ பாடி வீடு சசன்று அமைதலும் -
பாண்டவர்ைளுமடய பமட வீட்மடப் வபாய்ச்வசர்ந்த வளவிவை,-புறத்து -
(அப்பமடவீட்டுக்கு) சவளியில், ஓர் ஆல் அமர் சிமனயில் - ஒரு ஆைமரத்திற்
சபாருந்திய கிமளயிவை, பல் சபரு ைாைம் - பை சபரிய ைாக்மைைள், அரு பைல்
அழிந்தகூமையினால் - பைற் சபாழுதில் வருந்திய வைாட்டானினால், சாைவும் இடர்
உற்று அைமர - மிைவுந் துன்பமமடந்து வருந்த, ைண்டு - (அதமனப்) பார்த்து,-தம்மிவை
முைம் முைம் வநாக்கி - தங்ைளுள்வள (ஒருவர் ஒருவருமடய) முைத்மதப் பார்த்துக்
சைாண்டு,ைாைமும் இடனும் அறிந்து அமர் சசகுத்தல் ைடன் என ைருதினார் -
'ைாைத்மதயும் இடத்மதயும் அறிந்து வபாரிற் பமையழித்தல் ைடமம' என்று
அறிந்துசைாண்டார்ைள்; (எ - று.) - அன்வற - ஈற்றமச; அப்சபாழுவத எனினுமாம்.

இரவில் தாங்ைள் சசல்லும் வழியில் ஒருமரத்தின்வமல் பை ைாக்மைைமளக் வைாட்டான்

ைாைமறிந்து அழித்தமைக் ைண்ணுற்று அதனால், பமைசவல்லும் வீரர்க்கு அதற்வைற்ற
ைாைம் இன்றியமமயாசதன்பமத மனத்திற்சைாண்டன சரன்பதாம். ைாக்மை
தன்னினும் வலிய வைாட்டானுக்குப் பைற்சபாழுதில் ைண்சதரியாதாதைால்
அச்சமயம்வநாக்கி சவல்லுதலும், ைாக்மைக்கு இரவிற் ைண்சதரியாதாதைால்
அச்சமயம் வநாக்கிக் வைாட்டான் ைாக்மைமய சவல்லுதலும் இயல்பு; "பைல் சவல்லுங்
கூமைமயக் ைாக்மை இைல்சவல்லும், வவந்தர்க்கு வவண்டும் சபாழுது" என்ற
திருக்குறள் இங்கு அறியத்தக்ைது. இனமாதலின், இடமறிதலும் உடன் கூறினார்.
பமைவர் யாவரும்சிந்மதயின்றித் துயிலும் இரவில் அவர் ைமளப்பமடவீட்டிவைவய
அழித்திடுதற்குத் துணிந்தன சரன்றவாறு. கூமை -கூஎன்று கூவுவது; கூை என்பதன்
திரிபு, என்பர் ஒருசாரார். இதுமுதற் பதிவனழு ைவிைள் - சபரும்பாலும் இரண்டு நான்கு
ஏைாஞ்சீர்ைள் மாச்சீர்ைளும், மற்மறநான்கு விளச்சீர்ைளுமாகிய ைழிசநடிைடி நான்கு
சைாண்ட எழுசீராசிரிய விருத்தங்ைள். (205)

2.-ஒருபூெம் இவர்கமளவலியழித்துத் ெடுத்துவிடுெல்.

உரத்துவாரணங்கண்ைெமிகுத்னென்ெவூக்கபைானடான்மறயுைதியார்
புரத்துவாரத்துப்புகுெலும்னவகுண்டுனபாங்கழல்பபால்வபொர்பூெம்
பரத்துவாசமெயுைாதுலன்கிருெபன்ைனென்றிவமரயு முமெந்து
கரத்துவார்சிமலயுங்கமணகளுமுறித்துக்கடவுதிண்படர்களுங்கலக்கி.

இதுவும், அடுத்த ைவியும் - குளைம்.

(இ -ள்.) உரத்து - (இயல்பில்மிக்ை) வலிமமமயயுமடய, வாரைங்ைள்- யாமனைள்,

மதம் மிகுத்து என்ன - மதம்மிைப்சபற்றாற்வபாை, ஊக்ைவமாடு-
மிக்ைவபார்க்ைளிப்புடன், ஒன்மறயும் மதியார் - யாசதான்மறயும்
ைக்ஷ்யஞ்சசய்யாதவர்ைளாய், (அசுவத்தாமன் முதலிய மூவரும்), புரம்
துவாரத்துபுகுதலும் - அப்பமடவீட்டின்வாயிலிவை நுமையுமளவில்,-சபாங்கு
அைல்வபால்வது ஓர் பூதம் - தாவிசயரிகிற சநருப்புப் வபால்வசதாரு
[மிைக்சைாடிய]பூதமானது, சவகுண்டு - வைாபங்சைாண்டு (வந்து), பரத்துவாசமனயும் -
பரத்துவாசகுைத்துப் பிறந்தவனான அசுவத்தாமமனயும், மாதுைன் கிருதபன்மன்என்ற
இவமரயும் - (அவனது) மாமனான கிருபன் கிருதவர்மா என்றஇவர்ைமளயும்,
முமனந்து - எதிர்த்துப்சபாருது, ைரத்து - அவர்ைள்மைைளிலுள்ள, வார் - நீண்ட,
சிமையும் - விற்ைமளயும், ைமைைளும்- அம்புைமளயும், முறித்து - ஒடித்சதறிந்து,
ைடவு திண் வதர்ைளும் -(அவர்ைள்) ஏறிி்ச்சசலுத்திவந்த வலிய வதர்ைமளயும், ைைக்கி -
நிமைகுமையச்சசய்து [சிமதத்து], (எ - று.) - 'மமைந்து' என அடுக்ை ைவிவயாடு
இமயயும்.
அைப்பட்டமதத் தவறாது அழித்தற்கு, அைலுவமமகூறினார். புரம் - வசமன
தங்குமிடம். (206)

3. முன்புகுவிசயமுனிைகன்றன்மெமுரனணடுந்பொள்களுமுரனும்,
என்புடனிணமுந்ெமசகளுஞ்சிந்ெவிமணக்கருஞ்சிறுகுறுங்
கரத்ொல்,
வன்புமகனயழுைாறுள்ளுறைமலந்துைற்றுபளார் னகாற்றமு
ைழித்துப்,
பின்புகலறுைாதுரந்ெெப்பூெப்னபருமையாம் பபசுறுந்ெமகத்பொ.

(இ -ள்.) முன் புகு - (அம்மூவரில்) முந்தி வந்து (பாசமறயினுள்) நுமையலுற்ற, விசயம்

முனி மைன் தன்மன - வபார் சவற்றிமயயுமடய துவராைாசாரியனது புத்திரனான
அசுவத்தாமமன, முரண் சநடு வதாள்ைளும் -வலிமமமயயுமடய நீண்ட வதாள்ைளும்,
உரனும் - மார்பும், என்புடன்நிைமும் தமசைளும் சிந்த - எலும்மபயும்
சைாழுப்மபயும் சமதைமளயும்சவளிச்சிந்தும்படி இமை ைரு சிறு குறு ைரத்தால் -
ைரிய சிறுத்த குள்ளமான (தனது) இரண்டு மைைளாலும், வல் புமை எழும் ஆறு -
(உக்கிரத்தால்) மிக்ை புமை கிளம்பும்படி, உள் உற மமைந்து - ஊக்ைத்வதாடு
எதிர்த்துப்வபார்சசய்து, மற்று உவளார் சைாற்றமும் அழித்து - மற்மறயிருவருமடய
திறமமமயயும் அழியச்சசய்து, பின் புைல்அறும் ஆ துரந்தது - பின்பு
உட்சசல்லுதசைாழியும்படி துரத்திவிட்டது; அ பூதம் சபருமமயாம் வபசுறும்
தமைத்வதா - அந்தப்பூதத்தினது மகிமம நாம் சசால்ைக்கூடியதன்மமமயயுமடயவதா?
[அன்சறன்றபடி]; (எ - று.) 'அப்பூதப்சபருமம யாம் வபசுறுந் தமைத்வதா' என்றது,
ைவிக்கூற்று; பூதமாதலின், 'ைருஞ்சிறுகுறுங்ைரம்' என்றார். 'முரணும்' என்ற
பாடத்துக்கு- வலிமமயுசமன்ை. அசவத்தாமன் தமைமமயான வீரசனன்பது வதான்ற,
அவனுக்கு 'விசயம்' என்ற அமடசமாழி சைாடுக்ைப்பட்டது. (207)

4.-மூவரும் மீண்டு ஆலைரத்திெடியிற் பசர்ெல்.

ைாெவன்விதியாலகன்னபரும்பாடிைாெகர்காவல்னகாண்டுற்ற
பூெபைனபாருதுதுரத்ெலின் மீண்டுபபாய்வடெருநிழற்புகுந்து
பபதுறனவருபவாடிருந்ெெர் கரியனபரியவக்கங்குலிற்றுபராண
சாெென்ைெமலனயன்னசய்துனைன்ெத்ென்ைெத்னெத்ெமெ
நிமெந்ொன்.

(இ -ள்.) மாதவன் விதியால் - ைண்ைபிரானது ைட்டமளயால், அைல் சபரு பாடி மா நைர்

ைாவல் சைாண்டு உற்ற - பரந்த சபரிய சிறந்த பமடவீட்மடக்
ைாவல்சசய்யுந்சதாழிமை ஏற்றுக்சைாண்டு சபாருந்திய, பூதவம -பூதந்தாவன, சபாருது
துரத்தலின் - வபார்சசய்து துரத்திவிட்டதனால்,(அம்மூவரும்), மீண்டு வபாய் திரும்பிச்
சசன்று, வட தரு நிைல் புகுந்து -ஆைமரத்தின்நிைலிவை வசர்ந்து, வபது உற -
மனக்ைைக்ைமுண்டாை,சவருவவாடு - அச்சத்வதாடு, இருந்தனர் - இருந்தார்ைள்; ைரிய
சபரிய அைங்குலில் - (இருளினாற்) ைருமமநிறமுமடய சபரிய
அவ்விராத்திரிைாைத்திவை,துவராைசாதனன் மதமை - துவராைாசாரியனது குமாரனான
அசுவத்தாமன்,என் சசய்தும் என்ன தன் மனத்து எத்தமன நிமனந்தான் - 'இனி
என்னசசய்வவாம்' என்று தன்மனத்தில் எவ்வளவவா நிமனத்தான்
[மிைப்பைவாறுசிந்தித்தனன்]; (எ - று.)

மாதவசனன்ற சபயர் - மா - இைக்குமிக்கு, தவன் - ைைவன் என்று சபாருள்படும்.

ைாவல் - சதாழிற்சபயர். ஸாதநம் - பயிற்சி: ைல்விப்பயிற்சி சசய்விப்பவனாதைால்,
சாதனசனன்று ஆசிரியனுக்குப்சபயர்: அன்றி, எத்சதாழிமையும் நிமனத்தபடி
சாதிக்ைவல்ைாசனன்னும் சபாருளதுமாம். (208)

5.-அசுவத்ொைெது சிந்மெ.

எஞ்சிெநிருபனுயிரிமெநிறுத்தியிவ்விரவகல்வென்முன்ெர்
னவஞ்சிெமுறச்னசன்றுன்பமகமுடித்துமீளுதுனைெப்பலபடியும்
வஞ்சிெமுமரத்துவந்ெெமின்ெம்வன்குறட்பாரிடந்ென்ொல்
துஞ்சிெனைனினுைமையுனைன்னறண்ணந்துணிந்ெென்றுயிலறு
கண்ணான்.

(இ -ள்.) 'இ இரவு அைல்வதன் முன்னர் - இந்த இராத்திரி ைழிவதன் முன், சவம் சினம்
உற சசன்று - சைாடிய வைாபம் மிைப்வபாய், உன் பமை துணித்து - உனதுபமைவர்ைமள
சயாழித்து, மீளுதும் - திரும்பிவருவவாம்,' என - என்று, பை படியும் -
பைவமைைளாலும், வஞ்சினம் உமரத்து - சபதவார்த்மதைமளக்கூறி, எஞ்சின நிருபன்
உயிரிமன நிறுத்தி - வலிசயாடுங்கிய துரிவயாதனராசனது உயிமர
ஒழியாதுநிற்ைச்சசய்து, வந்தனம் -வந்வதாம்; (ஆதைால்), இன்னம் - இனி, வல் குறள்
பாரிடந்தன்னால் - வலியகுறுகிய வடிவமுமடய பூதத்தால், துஞ்சினம் எனினும் -
நாம்இறந்துவிட்வடாமாயினும், அமமயும் - தகுதியாம், என்று-, துயில் அறுைண்ைான் -
தூக்ைசமாழிந்த ைண்ைமளயுமடயவனாய், (அசுவத்தாமன்),எண்ைம் துணிந்தனன் -
மனத்தில் நிச்சயித்தான்; (எ-று.)

சபாழுதுவிடிவதற்குள் பமையழித்து மீள்வதாைத் துரிவயாதனசனதிரிற்

பைசபதங்ைமளச்சசால்லி அவனுக்கு ஆமசமயமூட்டி அதனால் அவன் அரிதில்
உயிர்தரித்திருக்குமாறு சசய்துவந்த நாம் சும்மாவிருத்தல் சிறிதுந் தகுதியன்றாதலின்,
மீண்டுஞ்சசன்று பாசமறயுள் நுமையமுயல்வவாம்: அங்கு அப்பூதத்தால் முன்வபாை
ஊறுபட்டுமீளாமல் இனி இறக்ை வநரினும் வநர்ை என்று அசுவத்தாமன் இரவிற்
ைண்ணுறக்ைமின்றிச் சிந்தித்தன சனன்பதாம். சசய்த சபதத்மத நிமறவவற்றாது
உயிர்வாழ்தலினும் இறத்தவை தகுதிசயன்று ைருதின சனன்ை.
(209)

6.-அசுவத்ொைன் சிவபூமசனசய்ெல்.

எண்ணியகருைமுடியினுமுடியானொழியுனுமீசமெத்னொழுெல்
புண்ணியனைனுைாறுன்னியாங்னகாருெண்னபாய்மகயிற்புெல்
படிந்பெறிப்
பண்ணியலிமசயின்படிவைாந்னெரிமவபங்கமளப்பற்பலைலர்
னகாண்டு
அண்ணியகருத்திலிருத்தியஞ்னசழுத்ொலாகைப்படியடி
பணிந்ொன்.

(இ -ள்.) எண்ணிய ைருமம் முடியினும் - நிமனத்த ைாரியம் (நிமனத்தபடிவய)

முடிவதனாலும், முடியாது ஒழியினும் - (அது அப்படி) முடியாமற் வபாவதானாலும்,
ஈசமன சதாழுதல் புண்ணியம் - சிவபிராமனப் பூசித்தல் நற்சறாழிவையாம், எனும்
ஆறு உன்னி - என்ற விதத்மத ஆவைாசித்து, ஆங்கு ஒரு தண் சபாய்மையில் புனல்
படிந்து ஏறி - அவ்விடத்திலுள்ளசதாரு குளிர்ந்த தடாைத்தில் நீராடிக் ைமரவயறி, பண்
இயல்இமசயின் படிவம் ஆம் சதரிமவ பங்ைமன - சுவரங்ைளின்
வடிவமாயமமந்தசங்கீதத்தின் சசாரூபமாகிய உமாவதவிமய இடப்பக்ைத்தில்
உமடயவனானசிவபிராமன, அண்ணிய ைருத்தில் இருத்தி - சபாருந்திய
தன்மனத்திவைநாட்டி, பற்பைமைர்சைாண்டு - பைவமைமைர்ைமள
(அருச்சமனப்சபாருளாை)க்சைாண்டு, அஞ்சு எழுத்தால் - பஞ்சாேர
மைாமந்திரத்மதச்சசால்லிக்சைாண்டு, ஆைமம்படி - மசவாைமப்படி, அடி பணிந்தான் -
திருவடிைளில் விழுந்து வைங்கினான்; (எ - று.) இம்மமயில் நிமனத்தைாரியத்மத
முடித்தைாகிய ைாமியபை சித்தி, அழித்தற்ைரிய பிராரப்தைருமத்தால்
ஒருைால்தமடப்படினும் மறுமமயில் வபரின்பமனுபவித்தைாகிய பயன்
தவறாதாதலின், ைடவுமளப் பூசித்தல் தகுதிவயசயன்று ைருதின சனன்ை. ைருத்தில்
இருத்தி - மனத்தில் தியானித்து என்றபடி. ஆைமம் - ஒருைாைத்தில் சிவபிரானது
திருமுைத்தினின்று வதான்றியமவயும், சிவபிராமனப் பூசித்தல் முதலிய விதங்ைமள
விவரமாைக் கூறுபமவயும் ஆன ைாமியம் முதலிய இருபத்சதட்டுநூல்ைள்
'பங்ையமைர்சைாண்டு' என்றும் பாடம். (210)

7.-சிவபிரான் பிரசன்ெைாய்அவனுக்கு ஆயுெைளித்ெல்.

அன்றவன்ைமறயின்முமறயிொற்புரிந்ெவருச்சமெெமெயுவந்ெருளி
நின்றென்விழியுமிெயமுங்களிப்பநீறுமடபயறுமடக்கடவுள்
வன்றிறன்முனிவன்ைெமலயும்விெமலைாறிைாறடர்ப்பபொர்
பமடெல்கு
என்றெனென்றவுமரமுடிவென்முபெதினயான்றீசனுமீந்ொன்.

(இ -ள்.) அன்று - அப்சபாழுது, அவன் - அசுவத்தாமன், மமறயின் முமறயினால் -

வவதங்ைளிற்கூறியுள்ள முமறமமப்படி, புரிந்த - சசய்த, அருச்சமனதமன - பூமசமய,
நீறு உமட ஏறு உமட ைடவுள் - விபூதிமய யுமடயவனும் ரிஷபத்மதயுமடயவனுமான
சிவபிரான், உவந்து அருளி - ஏற்றுக்சைாண்டு மகிழ்ந்து ைருமை சைாண்டு, விழியும்
இதயமும் ைளிப்ப நின்றனன் - (அசுவத்தாமனது) மனமும் ைண்ைளும்
ைளிப்பமடயும்படி (அவனுக்குத் தரிசனந்தந்து) நின்றான்; (அப்சபாழுது), வல் திறல்
முனிவன் மதமையும் - சைாடிய வலிமமமயயுமடய அந்தைனாகிய
துவராைாசாரியனது குமாரனான அசுவத்தாமனும், விதமை மாறி - மனக்ைைக்ை
சமாழிந்து, மாறு அடர்ப்பது ஓர் பமட நல்கு என்றனன் - 'பமைவர்ைமளத் தவறாமல்
அழிப்பசதாரு ஆயுதத்மத (எனக்குக்) சைாடுத்தருள்வாய்' என்று வவண்டினான்; என்ற
உமர முடிவதன் முன் - என்று இங்ஙனம் பிரார்த்தித்தவார்த்மத முடிவதற்குமுன்
[உடவன என்றபடி], ஈசனும் - சிவபிரானும், ஏதிஒன்று - ஓராயுதத்மத, ஈந்தான் -
சைாடுத்தருளினான்; (எ - று.)

சிவபிரான் தரிசனந்தந்தமாத்திரத்தில்தான் அப்பிரானருள் சபற்றுத் தனதுசபதத்மத

நிமறவவற்றிவிடைாசமன்று மதரியங்சைாண்டமம வதான்ற, 'விதமைமாறி' என்றார்.
மாறு - மாற்றார்க்குப் பண்பாகுசபயர். குமாரனான பக்தனது வவண்டுவைாளின்படி
ைடவுள் ைருமைசசய்த விமரமவ விளக்குவார், 'என்ற வுமர முடிவதன்முன் ஈந்தான்'
என்றார். சிவபிரானுக்கு நீறு, தரிக்ைப்படும் சபாருள்; ஏறு, வாைனம். (211)

8.-பின்பு பூெம்அசுவத்ொைனுக்குத் பொற்றல்.

பாதினைய்நீலைாகியபவளப்பருப்பெம்விருப்புடெளித்ெ
ஏதினபற்றுவமகயுடனிமைப்பளவினிருந்ெவவ்வீரருந்ொனும்
வீதினகாள்பாடிவீடுறப்பூெமீளவந்ெடர்த்திவன்கரத்தில்
ஆதிெல்கியனவம்பமடயிொலஞ்சியாவினகாண்படாடியென்பற. (இ -ள்.) பாதி
சமய் - பாதிவடிவம் [இடப்பக்ைம்], நீைம் ஆகிய - நீைநிறமமடந்துள்ள, பவளம்
பருப்பதம் - பவளமயமான மமை வபான்ற சிவபிரான், விருப்புடன் அளித்த -
அன்வபாடு தந்தருளிய, ஏதி - ஆயுதத்மத,சபற்று - சபற்றுக்சைாண்டு, (அசுவத்தாமன்),
உவமையுடன் - மகிழ்ச்சியுடவன,இமமப்பு அளவின் - ஒருமாத்திமரப்சபாழுதிவை,
இருந்த அ வீரரும் தானும் -தன்வரமவ எதிர்பார்த்து இருந்த அந்த வீரர்ைளான
கிருபனும் கிருதவர்மாவும்தானுமாை, வீதி சைாள் பாடி வீடு உற -
சநடுந்சதருக்ைமளக்சைாண்டபமடவீட்மட மீண்டும்வசர, - பூதம் - (அங்குக் ைாவைாய்
நின்ற) பூதம்,மீளவந்து அடர்த்து - மறுபடிவந்து வபார் சசய்து, இவன் ைரத்தில்
ஆதிநல்கிய சவம் பமடயினால் அஞ்சி - இவன் மையில் தமைவனான
சிவபிரான்சைாடுத்துள்ள சைாடிய ஆயுதத்மதக் ைண்டு அதனாற் பயந்து,
ஆவிசைாண்டுஓடியது - அரிதில் உயிர்பிமைத்து ஓடிப்வபாயிற்று; (எ - று.) - அன்வற-
ஈற்றமச.
சிவபிரானது அர்த்தநாரீசுவரவடிவத்திற் பார்வதீரூபமான இடப்பக்ைம்
நீைநிறமாயிருக்ை, சிவரூபமான வைப்பக்ைம்மாத்திரவம தனக்குரிய சசந்நிறத்வதாடு
இருத்தைாலும், ைம்பீரமான வதாற்றமும்பற்றி, 'பாதிசமய் நீைமாகிய
பவளப்பருப்பதம்' என்றார்; சிவபிராமன 'பருப்பதம்' என்றது - உவமவாகுசபயர்.
சிவபிரான் பூதநாதனாதைால், அவன் பமடக்ைைத்துக்குப் பூதம் அஞ்சிற்று;
இத்தன்மமமய 'ஆதி' என்ற சசால்லின் குறிப்பினாற் புைப்படுத்தினார்.
ஓடிச்சசல்ைாமல் உறுதிசைாண்டு முன்வன நின்று சபாருதால்,உயிர் அழிந்திடும்;
அங்ஙனமன்றி உயிர்தப்பிவயாடிய தன்மம விளங்ை,'ஆவிசைாண்வடாடியது' என்றது.
(212)

9.-அசுவத்ொைன்பமடவீட்டினுள் திட்டத்துய்ைமெத்
ெமலதுணித்ெல்.

பருவரலகற்றியிருவர்வீரமரயும்பாசமறவாயிலினிறுத்தி
ைருவருங்கைலைாமலயான்கடப்பைாமலயானெெைெங்களித்துப்
னபாருவருமுமெக்குக்குரிசிலானயல்லாப்பபாரினும்புறமிடா
ெடர்த்ெ
துருபென்ைெமலவரிசிமலத்திட்டத்துய்ைமெைணித்ெமல
துணித்ொன்.

(இ -ள்.) பருவரல் அைற்றி - (பூதத்தின் தமடயினாைாகிய துன்பத்மத (இவ்வாறு) நீக்கி,-

இருவர் வீரமரயும் - (கிருபன் கிருதன் என்ற) இரண்டு வீரர்ைமளயும், பாசமற
வாயிலில் நிறுத்தி - அப்பமடவீட்டின் வாயிலிவை நிற்ைமவத்து,- மரு வரும் ைமை
மாமையான் - வாசமன சபாருந்திய தாமமரமைர்மாமைமயயுமடய அசுவத்தாமன்,
ைடப்பம் மாமையான் என - ைடப்பம்பூமாமைமயயுமடய முருைக்ைடவுள்வபாை,
மனம் ைளித்து - மனத்தில் உற்சாைங்சைாண்டு, (பமடவீட்டினுள்வள தான் சசன்று),-
சபாருவருமுமனக்கு குரிசில் ஆய் - எதிர்த்துப் வபார்சசய்து வந்த பமைவர்
வசமனக்குத் தமைவனாய், எல்ைாப் வபாரினும் புறம் இடாது அடர்த்த-பதிசனட்டு
நாட்வபார்ைளிலும் முதுகுசைாடாமல் சநருக்கிப்வபார் சசய்துவந்த, துருபதன் மதமை -
துருபதராசனது குமாரனாகிய, வரி சிமைதிட்டத்துய்மமன - ைட்டமமந்த
வில்மையுமடய த்ருஷ்டத்யும் நமன,மணி தமை துணித்தான் - அைகிய தமைமய
அறுத்திட்டான். (எ-று.) தனதுதந்மதயான துவராைமனக் சைான்றவனாகிய
திட்டத்துய்மன் வமல்அசுவத்தாமன் ைறுக்சைாண்டு அவமனத்தூங்கிக்
சைாண்டிருக்மையில் முதலில்தமை துணித்துப் பழிதீர்த்துக்சைாண்டனன் என்பதாம்.
பமடவீட்டினுள்வளயுள்ளவர்ைள் சவளிச்சசன்று தப்பிஉய்ந்து வபாைாத
வண்ைம்தடுத்தற்சபாருட்டு இருவமரயும் வாயிலிற் ைாவைாைநிறுத்தினசனன்ை.
தாமமரமைர்மாமை அந்தைர்க்கு உரியதாதைால், 'ைமைமாமையான்' என்றார்;
இனி,தாமமர மணிமாமையுமாம். ைடப்பமைர்மாமை முருைனுக்கு
அமடயாளப்பூமாமை யாதைால், அவனுக்கு 'ைடம்பன்' என்று ஒருசபயர் வைங்கும்.
(213)

10.-அெமெயறிந்து பாஞ்சாலர்பலர் அசுவத்ொைமெ

னயதிர்த்ெல்.

கயில்புரிகழற்காற்றந்மெமயச்னசற்றகாமளமயப்
பாமளயத்திமடபய,
துயில்புரியமையத்திமைக்குமுன்னசன்னிதுணித்ெென்சுெனெெக்
கலங்கி,
னவயில்புரிவென்முன்வல்லிருளிமடபயயுணர்ந்ெவர்
னவருவுடெரற்றப்,
பயில்புரிசிமலக்மகச்சிகண்டிமயமுெபலார் பலரும்
வந்ெெர்கள் பாஞ்சாலர்.

(இ -ள்.) ையில் புரி - ையிசைன்னும் உறுப்பு அமமந்த, ைைல் - வீரக்ைைமையணிந்த, ைால்

- பாதத்மதயுமடய, தந்மதமய - தனது தந்மதயானதுவராைமன, சசற்ற - சைான்ற,
ைாமளமய - இளவீரனான திட்டத்துய்மமன,பாமளயத்து இமடவய -
பமடவீட்டினுள்வள, துயில் புரி அமமயத்து -தூக்ைங்சைாண்டிருக்குஞ் சமயத்தில்,
இமமக்கு முன் - சநாடிப்சபாழுதினுள்,சுதன் - துவராைபுத்தினான அசுவத்தாமன்,
சசன்னி துணித்தனன் -தமையறுத்திட்டான், என - என்று அறிந்து, ைைங்கி -
மனங்ைைங்கி,சவயில்புரிவதன் முன் வல் இருளிமடய உைர்ந்தவர் -
சூரியனுதிப்பதன்முன்வலிய இருட்சபாழுதிவைவய தூக்ைம்விழித்துள்ளவர்ைள்,
சவருவுடன் -அச்சத்வதாடு, அரற்ற - ைதறிசயாலிக்ை, - பயில் புரி சிமை
சிைண்டிமயமுதவைார் - பைகுதல் சபாருந்திய வில்மைவயந்திய மைமயயுமடய
சிைண்டிமுதைானவர்ைளான, பாஞ்சாைர் பைரும் - பாஞ்சாை வதசத்து அரசர்ைள்பைரும்,
வந்தனர்ைள் - (அவமனசயதிர்த்து) வந்தார்ைள்; (எ - று.)

இயல்பாை நடுராத்திரியில் தூக்ைம்விழித்துள்ளவர்ைள் சிைர்

அசுவத்தாமன்திட்டத்துய்மமனத் தமை துணித்தமதக்ைண்டு நிமைகுமைந்து
அஞ்சிஆரவாரஞ்சசய்ய, அத்திட்டத்துய்மனது உடன் பிறந்தவரான சிைண்டி
முதலியபாஞ்சாைவதசத்து வீரர்ைள் அவநைர் அசுவத்தாமமன வந்து
எதிர்த்தார்ைள்என்பதாம். ையில் - ஆபரைக்ைமடப்புைர்வு. சவயில்புரிவதன் முன் -
சவயில்புறப்படுவதன்முன் என்றபடி. சிைண்டி - துருபதனது குமாரரில்ஒருவன்; தன்
தம்பிக்கு மைஞ் சசய்விக்கும்சபாருட்டுக் ைாசிராசன் மைளிர் மூவமரயும்வீடுமன்
வலியத் வதவரற்றிக் சைாண்டு சசல்லுமையில், அரசர்ைள் பைர் வந்து சபாருது
வதால்வியமடய, அவர்ைளுள் சிறிது வபாரில் முன்னிட்ட சாலுவனிடத்து
அம்மபசயன்பவள் மனத்மதச் சசலுத்தி வீடுமனினின்று நீங்கிச் சாலுவனிடம்
சசன்று வசர அவன் 'பமைவர் ைவர்ந்துவபான உன்மன யான் சதாவடன்' என்று மைம்
மறுத்துவிட்டதனால், அவள் வனஞ்சசன்று தவஞ்சசய்து வரம்சபற்று
அவ்வீடுமமனக் சைால்லுமாறு சிைண்டி சயன்னும் அலிவடிவாைத் துருபதனிடத்துப்
பிறந்து அங்ஙனவம பத்தாநாட்வபாரில் வீடுமன் அழிதற்குக் ைாரைமாய் முன்
நின்றமம அறிை. (214)

11.-அசுவத்ொைன் பலமரயுங்னகான்று உபபாண்டவமர

யடுத்ெல்.

உத்ெபைாசாவுமுொைனுமுெலிட்டுள்ளவர்யாவரும்பிறரும்
ெத்ெபைாமகயிொல்வந்னெதிர்ைமலந்பொர்ெமலகளாற்பல
ைமலயாக்கி
னைத்ெபைாகரித்துப்பாரெமுடித்ெவீரமரத்பெடிபைல்னவகுளும்
சித்ெபைானடங்குந்திரிந்துளாெவர்ெஞ்சிறுவமரவமரயுமுன்
பசர்ந்ொன்.
(இ -ள்.) உத்தவமாசாவும் - உத்தசமௌஜஸ் என்பவனும், உதாமனும் - யுதாமந்யு
என்பவனும், முதல் இட்டு - முதைாை, உள்ளவர் யாவரும் - உள்ளபாஞ்சாைராசர்ை
சளல்வைாரும், பிறரும் மற்றும் பைவீரர்ைளும், தத்தம்ஓமையினால் வந்து
எதிர்மமைந்வதார் - தம் தமது ஊக்ைத்வதாடு வந்து எதிரிற்வபார் சசய்தனராை
அவர்ைளுமடய, தமைைளால் - தமைைமளத் துணித்துத்தள்ளி அவற்றால், பை மமை
ஆக்கி - அவநை மமைைமள உண்டாக்கி, சமத்தவமாைரித்து - மிைவும்
வீராவவசங்சைாண்டு,- பாரதம் முடித்த வீரமர வதடி -பாரதப்வபாமர முடித்த
வீரர்ைளான பாண்டவர்ைமளத் வதடிக் சைாண்டு, வமல்சவகுளும் சித்தவமாடு -
வமன்வமற் வைாபங் சைாள்ளும் மனத்துடவன, எங்கும்திரிந்துளான் - அப்பமடவீடு
முழுவதிலும் திரிந்து வருபவனானஅசுவத்தாமன், (அங்சைாருபக்ைத்தில் படுத்துள்ள),
அவர்தம் சிறுவர்ஐவமரயும் முன் வசர்ந்தான் - அப்பாண்டவர்ைளுமடய புத்திரர்ைள்
ஐந்துவபமரயும் எதிரிற்ைண்டு சமீபித்தான்; (எ - று.)

உத்தவமாஜா - உத்தம ஓஜஸ் எனப்பிரிந்து, வமைான ஒளியுமடயா சனனப்

சபாருள்படும். இவன்சபயர் உத்தமபானுசவன்று வைங்குதலும் உண்டு; சபாருள்
இதுவவ. உதாமன் - வபாரிற்வைாபமுமடயாசனன்று சபாருள். இவ்விருவரும்,
துருபதனுக்கு உறவினரான பாஞ்சாைராசர்: பாஞ்சாைவீரரிற்சிறந்தவர்.
பஞ்சபாண்டவர்க்குத் திசரௌபதியினிடம் பிறந்த
குமாரமரவரும்உபபாண்டவசரனப்படுவர். இவர்ைள் சபயர் - முமறவய விந்தன்,
வசாமன்,வீரகீர்த்தி, புண்டைன், சயவசனன் என்பன; பிரதிவிந்தியன்,
சுதவசாமன்,சுருதகீர்த்தி, சதாநீைன், சுருதவசனன் என்று சபயர் வைங்குதலும் உண்டு.
இவர்ைள் வடிவத்தில் தம்தம் தந்மதமய முற்றிலும் ஒத்திருப்பர். (215)

12.-உபபாண்டவர்கள்அசுவத்ொைமெக் காணுெல்.

பூெலமுழுதுங்கவர்ந்ெெந்மெயர்கள் பு றத்திமடப்பபாயதுந்துயின்ற
ைாதுலன்முனிவன்ைெமலமகப்பமடயான்ைடிந்திடத்ெடிந்ெது
முணரார்
ொெலரலங்கற்சைரவாண்முனிமயத்ெழலிமடவருனபருந்மெயல்
காெலம்புெல்வர்கண்டுயில்புரிவபவார்கெவுகண்டெனரெக்கண்டார்.

(இ -ள்.) பூதைம் முழுதும் ைவர்ந்த - நிைவுைைமுழுவமதயும் (தங்ைளுமடயதாைக்)

மைப்பற்றிய, தந்மதயர்ைள் - (தங்ைள்) தைப்பன் மாரான பாண்டவர்ைள், புறத்திமட
வபாயதும் - (பமடவீட்டினுள் இல்ைாமல் ைண்ைபிரானுடன்) சவளியிவை
சசன்றமதயும் - துயின்ற மாதுைன் - தூங்கிக்சைாண்டிருந்த (தங்ைள்) மாமனான
திட்டத்துய்மன், முனிவன் மதமை மை பமடயால் மடிந்திட - துவராைபுத்திரனான
அசுவத்தாமனது மையிலுள்ள ஆயுதத்தால் இறக்கும்படி, தடிந்ததும் -
(திட்டத்துய்மமன அசுவத்தாமன்) தமையறுத்திட்டமதயும், உைரார் -
அறியாதவர்ைளாய், ைண் துயில் புரிவவார்- ைண்மூடித்தூக்ைங்சைாண்டிருந்தவர்ைளான,
தைலிமட வரு சபரு மதயல்ைாதல் அம் புதல்வர் - (துருபதராசனது) ஓமாக்கினியிவை
வதான்றிய சிறந்தமைளான திசரௌபதியின் அன்புக்குரிய அைகிய பிள்மளைளான
உபபாண்டவர்ைள், தாது அைர் அைங்ைல் சமரம் வாள் முனிமய - பூவிதழ்ைள்மைர்ந்த
வபார்மாமைமயத் தரித்த வபாருக்குரிய வாளாயுதத்மதவயந்தியஅந்தைனான
அசுவத்தாமமன, ைனவு ைண்டனர் என ைண்டார் -ைனாக்ைண்டாற்வபாைத்
தூக்ைத்திற்சிறிது ைண்டார்ைள்; (எ - று.)

பூதைமுழுதுங் ைவர்ந்த - பமைவமர முற்றிலும் சவன்று அவர்ைளுமடயஇராச்சிய

முழுவதற்கும் உரிமமபூண்ட. திசரௌபதி பஞ்சைன்னிமைைளுள்ஒருத்திசயன்னும்படி
அமடந்துள்ள சிறப்புத் வதான்றவும், அவள் மற்மறச்சாதாரை மனிதர்வபாை
ஒருதாயின் ைருப்பத்தின் வாய்ப்பட்டுப் பிறவாமல்பரிசுத்தமான அக்கினியினின்று
வரமாைத்வதான்றிய உயர்வு விளங்ைவும்,'சபருந்மதயல்' என்றார். (216)

13.-அவர்கமளப்பாண்டவர்கனளன்று கருதி அசுவத்ொைன்

அழித்ெல்.

கண்டவர்ெத்ெம்பமடனயடுப்பென்முன்காசினிமுழுவதும்னவன்று,
னகாண்டவரிவனரன்னறண்ணிபயசுடரிற்னகாளுத்தியசுடரமெயாமரத்,
திண்டவர்ெைக்குச்சிகாைணியமெயான்சிெத்துடன்கலங்கிவண்படறல்,
உண்டவர்ெமைப்பபான்ைெத்திொல்வாளானலாருனொடியினிற்றமல
துணித்ொன்.

(இ -ள்.) ைண்டவர் - (இங்ஙனம்) பார்த்த பாண்டவகுமாரர்ைள், தம் தம்பமட

எடுப்பதன்முன் - (வபார்சசய்தற்குத்) தம்தமக்கு உரிய ஆயுதத்மத சயடுத்துக்
சைாள்வதன்முன், சுடரில் சைாளுத்திய சுடர் அமனயாமர - ஒருவிளக்கினின்று ஏற்றிய
மற்சறாரு விளக்குப்வபாை விளங்குகிற அவர்ைமள, திண் தவர் தமக்கு சிைாமணி
அமனயான் -வலிய தவத்மதயுமடய முனிவர்ைளுக்குத் தமையிைணியும்
இரத்தினம்வபாைச்சிறந்தவனாய்விளங்குகிற அசுவத்தாமன்,- ைாசினிமுழுவதும்
சவன்று சைாண்டவர் இவர் என்று எண்ணிஏ - பூவைாை முழுவமதயும் சயித்துத்
தங்ைளுமடயதாக்கிக் சைாண்ட பாண்டவர்ைள் இவர்ைவளசயன்று நிமனத்து,
சினத்துடன்ைைங்கி - சீற்றத்தினாற் ைைக்ைமுற்று, வள் வதறல் உண்டவர்தமமவபால் -
முதிர்ந்த ைள்மளக் குடித்தவர்வபாை, மதத்தினால் - ைளிப்புமயக்ைங்சைாண்டு அதனால்,
வாளா - வீைாய், ஒருசநாடியினில் - ஒருமைந்சநாடிப்சபாழுதிவை, தமை துணித்தான் -
தமையறுத்திட்டான்; (எ - று.)

பாண்டவர்ைமளக் சைான்றிருந்தால் இவனது சபதம் நிமறவவறுதல் மாத்திரமாவது

நிைைக்கூடும்; உபபாண்டவமரக் சைான்றிட்டது அங்ஙனமும் உதவாமல் அவர்ைள்
குைத்மத நாசம்பண்ணுவதாய் முடிந்து சபரிய பழிமயயும்பாவத்மதயுவம தருகிற
சைாடுமம விளங்ை, 'வாளா தமைதுணித்தான்' என்றார்.'தந்மதயசராப்பர் மக்ைள்'
என்றபடி தந்மதயவராடு மமந்தர் வடிவத்திற்சிறிதும் வவறுபாடின்றி விளங்குதற்கு
'சுடரிற்சைாளுத்திய சுடரமனயார்' எனஉவமமகூறினார். தவத்துக்குத் திண்மம -
மனநிமை ைைங்ைாமம.முன்சனாருைாைத்திற் பரசுராமரால் ைசியபமுனிவர்க்குத்
தானஞ்சசய்யப்பட்டமமபற்றி, பூமிக்குக் ைாச்யபீ என்று ஒருசபயர்: அது ைாசினிஎனத்
திரிந்தசதன்ப.'சிக்குறக்ைைங்கி' என்றும் பாடமுண்டு. (217)

14.-அப்னபாழுது பசாழன்அசுவத்ொைன்பைற் பபாருக்கு

எழுெல்.

துருபென்மைந்ெரமெவரும்பஞ்சத்தினரௌபபெயருந்துயில்
னபாழுதிற்,
புரவியந்ொைாநிமெவறப்புகுந்துனபான்றுவித்ெெனெெப்புலம்ப,
இரவிமடயைர்ைற்னறன்மெனகானலன்ொ விரவிென்றிருக்கு
லத்திமறவன்,
னபருமைபயானடழுந்ொன்பமகவன் பைலவன்முன்பின்னிடப்
னபாருதிடும்னபரிபயான்.

(இ -ள்.) துருபதன் மமந்தர் அமனவரும் - துருபதராசனது புத்திரர்ைசளல்வைாரும்,

பஞ்சதிசரௌபவதயரும் - திசரௌபதியினிடத்திற் பிறந்தஉபபாண்டவர்ைமளந்துவபரும்,
துயில் சபாழுதில் - தூங்கும்சபாழுதில், அம்புரவி தாமா - அைகிய அசுவத்தாமன்,
நிமனவு அற புகுந்து - நிமனத்தற்கும்இடமில்ைாமல் (பமடவீட்டினுள்) நுமைந்து,
சபான்றுவித்தனன் - (அவர்ைமள)அழித்திட்டான், என - என்று, புைம்ப - (ைண்டவர்
யாவரும்) ைதறியை,(அதுவைட்டு),- இரவிமட அமர் என்மன சைால் என்னா -
'இராத்திரியிற் வபார்என்னடா?' என்றுசசால்லி யதட்டிக்சைாண்டு, அவன் முன்
பின்னிடசபாருதிடும்சபரிவயான் - அந்த அசுவத்தாமன் முன்பு வதால்வியமடயும்படி
வபார்சசய்தசபருமமமயயுமடயவனாகிய, இரவிதன் திரு குைத்து இமறவன் -
சூரியனதுவமைான குைத்தில் வதான்றிய அரசனான வசாைன், சபருமமவயாடு -
பராக்கிரமத்துடவன, பமைவன் வமல் -பமைவனான அந்த அசுவத்தாமன்வமல்,
எழுந்தான் - (வபார் சசய்யப்)புறப்பட்டான்; (எ - று.) - மற்று - விமனமாற்று.
இப்படிஒருவசாைன் பதிசனட்டுநாட்வபாரிலும் இறவாமல்
பாண்டவர்க்குஉதவிசசய்த சிறப்மப "தாங்ைள் பாரதமுடிப்பளவு நின்று தருமன்
தன்ைடற்பமடதனக் குதவிசசய்த வவனும்" என்று
ைலிங்ைத்துப்பரணியில்இராசபாரம்பரியத்துக் கூறியமமசைாண்டும் உைர்ை.
இச்வசாைன்அசுவத்தாமமன முன்பு சவன்றிட்டமத இச்சருக்ைத்தின் 95 -
ஆங்ைவியிற்ைாண்ை. 'திசரௌபதீயர்' என்றுசிைர். 'புரவியந்தாமா' அம் -
சாரிமயசயன்னைாம். (218)

15.-பசாழன் பரிவாரத்பொடுஅசுவத்ொைொல் இறத்ெல்.

னபான்னிென்ெதியுபெரியம்னபாருப்பும்புகானரனுெகரியும்பமடத்ெ,
னசன்னியுைவன்றன்பசமெயின்விெமுஞ்பசமெைண்டலீகருஞ்பசர,
முன்னியசைரின்முனிைகனுடன்பபாய் பைாதியபவதியான்ைடிந்ொர்,
பின்னியசமடபயான்வழங்கியபமடமுன் பிமழத்ெவர்யாவபர
பிமழத்ொர்.

(இ -ள்.) சபான்னி நல்நதியும் - சிறந்த ைாவவரி நதிமயயும், வநரி அம்சபாருப்பும் -

வநரிசயன்னும் அைகிய மமைமயயும், புைார் எனும் நைரியும்-
ைாவிரிப்பூம்பட்டினசமன்ற நைரத்மதயும், பமடத்த - தனக்கு உரியனவாைக்சைாண்ட,
சசன்னியும் - வசாைனும், அவன் தன் வசமனயின் விதமும் -அவனுமடய வசமனயின்
வமைைளும், வசமன மண்டலீைரும் - அச்வசமனயிலுள்ள மண்டைாதிபதிைளான
அரசர்ைளும், வசர - ஒருவசர, முன்னிய சமரின் முனி மைனுடன் வபாய் - (யாவரும்)
ைருதிக் சைாண்டாடுகிற வபாரில் துவராைாசாரியனது புத்திரனான அசுவத்தாமவனாடு
(வபார்சசய்யச்) சசன்று, வமாதிய ஏதியால் மடிந்தார் - அவன் தாக்கிய ஆயுதத்தினால்
இறந்தார்ைள்; பின்னிய சமடவயான் வைங்கிய பமடமுன் - திரித்துவிட்ட
சமடமயயுமடய சிவபிரான் சைாடுத்த அந்த ஆயுதத்திற்கு முன், பிமைத்தவர் யாவவர
பிமைத்தார் - (முன்பு வபாரில்) உய்ந்த வீரருள் எவர்தாம் தப்பிப்பிமைத்தவர்?
[எவருமிைர் என்றபடி]; (எ - று.)

பதிசனட்டுநாட்வபார்ைளிலும் தமது திறமமயாற் பமைசவன்று தாம் இறவாது

உயிர்வாழ்ந்தவீரர் யாவரும் அழித்தல்சதாழிற்ைடவுளான சிவபிரான் தந்த ஆயுதத்தால்
இறந்சதாழிந்தார்ைள் என்ற சபாதுப்சபாருமளக்சைாண்டு வசாைனும் அவன்
வசமனவயாரும் அசுவத்தாமனால்
சைால்ைப்பட்டார்ைசளன்றசிறப்புப்சபாருமளச்சாதித்தைால்,
பவற்றுப்னபாருள்மவப்பணி. சபான்மனக்சைாழித்துக் சைாண்டு வருதைால்,
ைாவவரிக்குப் 'சபான்னி' என்று சபயர்.சசன்னி - தமை; உத்தமாங்ைமாகிய
தமைவபாை யாவரினுஞ் சிறப்பவசனன்ற சபாருளால், வசாைனுக்குச் சசன்னிசயன்று
சபயர். சசன்னியும், வசமனயின்விதமும், மண்டலீைரும் மடிந்தார் - சிறப்பினாலும்
மிகுதியாலும் உயர்திமைமுடிமப வயற்ற திமணவழுவமைதி ; 'முன்னியசிமைக்மை'
என்றும்பாடம். (219)
 16.-அசுவத்ொைன் ெனிபயஅமெவமரயும் அழித்ெ திறமை.

புகலரும்பதினெண்பூமிமுற்றுமடயபூபதிகளுைவர்பமடத்ெ
இகலருந்ெந்திபெர்பரிகாலானளன்பெயாமவயுஞ்பசரப்
பகலருஞ்சைரிற்பதின்ைடங்காகப் பாதிொளிரவினிற்படுத்ொன்
ெகலருங்பகள்வித்ொைபெொைச் சமடயவன்றெயொெலிொல்.

(இ -ள்.) தைல் அரு வைள்வி - தகுதியான அரிய நூற்வைள்விைமளயுமடய, தாமவன -

அசுவத்தாமசனாருவவன,-(தான்), தாமம் சமடயவன் தனயன் ஆதலினால் -
(சைான்மற) மாமைமயத் தரித்த சமடமயயுமடய சிவபிரானது குமாரனாதைால்,-புைல்
அரு பதிசனண் பூமி முற்று உமடய பூபதிைளும் - வருணித்துச் சசால்லுதற்ைரிய
பதிசனட்டுவமை நாடுைள் முழுவமதயுந் தமதாைவுமடய அரசர்ைமளயும், அவர்
பமடத்த - அவர்ைள் (தமதாைப்) சபற்றுள்ள, இைல் அரு தந்தி வதர் பரி ைாைாள்
என்பனயாமவயும் - எதிர்த்தற்கு அரிய யாமனைள் வதர்ைள் குதிமரைள்
பதாதிைள்என்னும் நால்வமைச் வசமனைசளல்ைாவற்மறயும், வசர-ஒருவசர, பைல்
அருசமரில் பதின்மடங்கு ஆை - பைற்சபாழுதில் நடந்த அரியவபாரினும்பத்துமடங்கு
அதிைமாை, பாதிநாள் இரவினில் - அந்நாளின் நடுராத்திரியிவை,படுத்தான் -
அழித்திட்டான்; (எ - று.)

அழித்தற்சறாழிற்ைடவுளான சிவபிரானது குமாரனாதைால்,

அசுவத்தாமசனாருவன்தாவன மிைப் பைவீரர்ைமளயும் அவர்ைளுமடய அளவிறந்த
வசமனைமளயும் அழித்திட்டன சனன்பதாம். கீழ்நடந்த பதிசனட்டுநாட்
பைற்வபார்ைளிலும் பைபமைவர் திரண்டு கூடிப்சபாருதும் அழித்திடப்படாதவமர
அன்மறசயாருநாளிரவின் ஒருபகுதியில் ஒருவன் அழித்த திறத்மத மூன்றாமடியாற்
குறித்தார். பதிசனண்பூமி - சிங்ைளம் வசானைம் சாவைம் சீனம் துளுவம் குடைம்
சைாங்ைைம் ைன்னடம் சைால்ைம் சதலுங்ைம் ைலிங்ைம் வங்ைம் ைங்ைம் மைதம் ைடாரம்
சைௌடம் வைாசைம் திரவிடம் என்பன. (220)

17.-அசுவத்ொைன்உபபாண்டவர் ெமலகளுடன்
துரிபயாெெமெ யமடெல்.
உள்ளியபடிபயகடுஞ்சிெங்கன்றி யுள்ளவர்யாமரயுமுருக்கித்,
துள்ளியவிமடபபாற்னசருக்கியப்புரத்தின்றுவாரநின்றவமரயுங்
கூட்டித்,
னெள்ளியகுைரர்னசன்னிமயந்திமெயுந்பெவருந்திமகத்திடத்
தூக்கி,
னவள்ளியங்குருவந்னெழுமுபெகுருவின்மிகுகுலபவந்மெ
வந்ெமடந்ொன்.

(இ -ள்.) (அசுவத்தாமன்), உள்ளியபடிவய - தான் நிமனத்தபடிவய, ைடுசினம் ைன்றி -

மிக்ை வைாபம் சவதும்பப்சபற்று, உள்ளவர் யாமரயும் முருக்கி - (அப்பமடவீட்டில்)
உள்ளாசரல்ைாமரயும் அழித்து, துள்ளிய விமடவபால் சசருக்கி - துள்ளிக்
குதிக்குந்தன்மமயுள்ள ைாமளசயருது வபாைக்ைளிப்புக்சைாண்டு, அ புரத்தின் துவாரம்
நின்றவமரயும் கூட்டி - அந்தப்பமடவீட்டின் வாயிலிற்ைாத்து நின்றுள்ளகிருபமனயும்
கிருதமனயுங்கூட அமைத்துக்சைாண்டு, சதள்ளிய குமரர் சசன்னி ஐந்திமனயும் -
சதளிவுள்ள பாண்டவகுமாரர்ைளுமடய தமைைமளந்மதயும், வதவரும் திமைத்திட
தூக்கி - வதவர்ைளுங் ைண்டு பிரமிக்கும்படி (மைைளால்) தூக்கிக்சைாண்டு, சவள்ளி அம்
குரு வந்து எழுமுவன - அைகிய (அசுர) குருவான சுக்கிரன் வந்து உதிக்கும் முன்வன
[இரவில் நடுப்சபாழுதிவைவய], குருவின் மிகு குைம் வவந்மத - குருசவன்னும்
அரசனது சிறப்பு மிக்ை குைத்திவை பிறந்த துரிவயாதனராசமன, வந்து அமடந்தான் -
வந்து வசர்ந்தான்; (எ - று.)

அசுவத்தாமன் தான் பாண்டவர் தமைைமளக் சைாய்திட்டதாைக்

ைருதிக்ைளிப்புறுந்தன்மம விளங்ை, 'உள்ளியபடிவய ைடுஞ்சினங்ைன்றியுள்ளவர்
யாமரயும் முருக்கித் துள்ளியவிமடவபாற் சசருக்கி' என்றார்.
சவண்ணிறமுமடமமயால், சுக்கிரனுக்கு சவள்ளி சயன்று சபயர். கிைக்கில்
சுக்கிரனது வதாற்றம் இரவின் இறுதிப்பாைத்திவை உளதாவது. (221)

வவறு.

18.-அசுவத்ொைன் ெெதுதிறமைமயக் கூறுெல்.

வந்ெ பெமெய ைாெவ பெவலான்
முந்து பூெ முதுகிட ைாமுடி
சிந்ெ யாமரயுஞ் னசற்றகன்பாசமற
ஐந்து வீரர்ெம் ைாவியுங்னகாண்டபரா.

(இ -ள்.) ஐய - தமைவவன! மாதவன் ஏவைால் - ைண்ைனுமடய ைட்டமளயால், முந்து -

முற்பட்டுப் வபாருக்கு வந்த, பூதம் - பூதமானது, முதுகு இட - புறங்சைாடுக்கும்படி
(சசய்து), அைல் பாசமற - பரந்தபமடவீட்டினுள்வள, மா முடி சிந்த - சபரிய தமைைள்
சிதறும்படி, யாமரயும் சசற்று - யாவமரயுங் சைான்று, ஐந்து வீரர்தம் ஆவியும்
சைாண்டு -பஞ்சபாண்டவர்ைளது உயிர்ைமளயுங் ைவர்ந்து சைாண்டு, வந்தவனன் -
இவதாவந்து வசர்ந்திட்வடன், (நான்); (எ - று.)-அவரா - ஈற்றமச; வதற்றமுமாம்.

இங்ஙனம் தான் துரிவயாதனன் முன்னிமையிற் சபதஞ் சசய்தபடி அவனது

சதான்றுசதாட்ட பமைவர்ைமள வவரறத் சதாமைத்து வந்த ைளிப்மபஅசுவத்தாமன்
அவசனதிரிற் கூறி அவனுக்கு மகிழ்ச்சிமய விமளப்பவனானான். வந்தவனன். அன் -
சாரிமய.

இதுமுதற் பதின்மூன்று ைவிைள் சபரும்பாலும்

முதற்சீசரான்றுமாச்சீரும்,மற்மறமூன்றும் கூவிளச்சீர்ைளுமாகிய
அளவடிநான்குசைாண்டைலிவிருத்தங்ைள். (222)

19.-அசுவத்ொைன்ொன்னகாணர்ந்ெ ெமலகமளத்
துரிபயாெெனுக்குக் காட்டல்.

னசான்ெ சிங்கத் துவசமெ யாதியா

ைன்ெ மரவரு ைாண்டெர்ைற்றவர் னசன்னி னயன்று சிறுவர்ெஞ்னசன்னிமய
முன்ெர் மவத்ெெ ொன்முனிமைந்ெபெ.

(இ -ள்.) சசான்ன சிங்ைம் துவசமன ஆதி ஆ - (யாவராலுஞ் சிறப்பித்துக்) கூறப்பட்ட

சிங்ைக்சைாடிமயயுமடய வீமமன முதைாைவுள்ள, மன்னர் ஐவரும் -
பாண்டவராசர்ைள் ஐந்துவபரும், மாண்டனர் - இறந்சதாழிந்தார்ைள்; அவர் சசன்னி -
அவர்ைளுமடய தமைைளாகும் (இமவ),என்று - என்று சசால்லி, முனி மமந்தன் -
துவராைபுத்திரனான அசுவத்தாமன், சிறுவர்தம் சசன்னிமய - அவர்ைள்
குமாரர்ைளுமடய தமைைமள, முன்னர் மவத்தனன் - துரிவயாதனசனதிரிவை
மவத்தான்; (எ -று.)-மற்று, ஆல் - அமசைள்.

சசான்ன - உனக்குப் பைம்பமைவ சனன்று சசால்ைப்பட்ட எனினுமாம்.

(223)

20.-துரிபயாெென் அவற்மறபொக்கிப் பாண்டவர் ெமலகளல்ல

எெல்.

மவத்ெனசன்னிமய பொக்கி வயாவுறு

சித்ெைன்ெவன் பறறிச் சிறார்முகம்
ெத்ெைன்புமடத் ெந்மெயர் வாண்முகம்
ஒத்ெவாகுமிஃ துண்மைனயன் பறாதிொன்.

(இ -ள்.) வயா உறு சித்தம் - ஆமசமிக்ை மனத்மதயுமடய, மன்னவன்- துரிவயாதனன்,

வதறி - (அசுவத்தாமன் வார்த்மதமயக் வைட்டவுடவன சிறிது)வதறுதைமடந்து, மவத்த
சசன்னிமய வநாக்கி - (அவன் தன் எதிரிவை)மவத்த தமைைமளப் பார்த்து, (உடவன
அவமன வநாக்கி), சிறார் முைம் -(இமவ அப்பாண்டவர்ைளுமடய)
புத்திரர்ைளின்முைங்ைவள; தத்தம் அன்புஉமட தந்மதயர் வாள் முைம் ஒத்த ஆகும் -
தந்தமது அன்புள்ளதைப்பன்மார்ைளது ஒளியுள்ள முைங்ைமளப் வபான்றுள்ளனவாம்;
இஃதுஉண்மம - இது சமய், என்று ஓதினான் - என்று சசான்னான்; (எ - று.)

துரிவயாதனன் உயிர்வபாகுமளவும் தனியரசாட்சிச் சசய்வதில் மிக்ை விருப்பங்

சைாண்டிருந்தமமயும், அப்படி தணியாத வபராமசயுமடயவன் அசுவத்தாமன்
வார்த்மதமயக்வைட்டு மரைவவதமனயிலுஞ்சிறிது வதறுதைமடந்தமமயுந் வதான்ற,
'வயாவுறுசித்த மன்னவன் வதறி' என்றார். (224)

21.-இதுமுெல் ஐந்து கவிகள் -துரிபயாெென் இரங்கல்.

ஓதும் பவந்துக் னகாருனைாழியுஞ்னசாலான்

பவெ பண்டிெ னிற்கவவ்வீரமெப்
பாெகஞ் னசய்மக பார்ப்பெைாக்களுக்
பகெபைெமினென்னசய்ெவானறொ. (இ -ள்.) ஓதும் வவந்துக்கு - (இவ்வாறு
உண்மமமய எடுத்துக்) கூறின துரிவயாதனராசனுக்கு, ஒரு சமாழியும் சசாைான் -
யாவதார் எதிர்சமாழியுஞ் சசால்ைமாட்டாதவனாய், வவதபண்டிதன் நிற்ை -
வவதங்ைளில் வல்ைவனான அசுவத்தாமன் சமௌனமாய்நிற்ை, அ வீரமன -
அந்தவீரனான அசுவத்தாமமனப் பார்த்து, 'பாதைம் சசய்மை - தீவிமனசசய்தல்,
பார்ப்பனமாக்ைளுக்கு - அந்தைர்ைளுக்கு, ஏதம் ஏதம் - மிக்ைகுற்றமாம்; (அங்ஙனமாை),
இது சசய்த ஆறு என் - (நீ) இதமனச் சசய்தவிதம் என்வன?'எனா - என்று சசால்லி, - (எ -
று.) - 'எனா' என்றது, வமல் 230-ஆம்ைவியில் 'என்று பன்சமாழி கூறி' என்று முடியும்:
ஆதைால்; இமவ குளைம்.'என் சசய்தவாவற' என்றும் பாடம்.

பார்ப்பனமாக்ைள் - பார்ப்பாராகிய மனிதசரன இருசபயசராட்டு. ஏதம்ஏதம் - அடுக்கு,

மிகுதிவிளக்கும் இது - குமாரமரக் சைான்றது. தூங்கிக்சைாண்டிருக்மையில்
சைான்றிட்ட வீரமிைாதாமன வீரசனன்றது, இைழ்ச்சிசயன்னைாம். வீரமன எனா
என்று இமயயும். (225)

22. துன்னுபாரெந்பொன்றியொண்முென்
ைன்ெபராடைமலந்ெமெவாளியால்
னசான்ெபாலர்ைகுடந்துணித்ெதின்று
என்ெவீரியனைன்னிமெந்னென்னசய்ொய்.

(இ -ள்.) துன்னு - சநருங்கிய, பாரதம் - பாரதயுத்தம், வதான்றிய நாள்முதல் -

சதாடங்கியநாள் முதைாை [பதிசனட்டு நாள்ைளிலும்], மன்னர் - (பைவமை) அரசர்ைள்,
ஓட - வதாற்று ஓடும்படி, வாளியால் - அம்புைளால்,மமைந்தமன - வபார்சசய்தாய்;
(அப்படிப்பட்ட நீ), இன்று - இன்மறத்தினத்தில், சசான்ன - கீழ்க்குறிக்ைப்பட்ட, பாைர்
-பாண்டவகுமாரர்ைளின், மகுடம் - தமைமய, துணித்தது - அறுத்திட்டது, என்ன
வீரியம் - என்ன பராக்கிரமம்? என்நிமனந்து என் சசய்தாய் - என்னஎண்ைம் எண்ணி
என்ன ைாரியஞ் சசய்தாய்? (எ - று.) அசுவத்தாமனது பைபராக்கிரமங்ைமள சயடுத்துக்
கூறி அவமனப் புைழ்ந்து நீ சசய்த ைாரியம் பாைஹத்திவதாஷமாை
முடிந்தவதசயன்றவாறு. என் நிமனந்து என்சசய்தாய் - சதான்றுசதாட்டுத்
தீராப்பமைவராயுள்ள பாண்டவமரக் சைால்வதாைக் ைருதி யாசதாரு
ைளங்ைமுமில்ைாத அவர்மக்ைமளக் சைான்றிட்டாவய! என்று இரங்கினான். மகுடம் -
தானியாகுசபயராய்த் தமைமயக் குறித்தது. (226)

23. இருகுலத்தினலைக்குைவர்க்குமிங்கு
ஒருகுலத்தினுமுண்னடெவில்மலயாற்
குருகுலத்தின்னகாழுந்திமெக்கிள்ளிமெ
வருகுலத்னொருைாசறுமைந்ெபெ.

(இ -ள்.) இரு குைத்தில் - (திருதராட்டிரகுமாரர் பாண்டுகுமாரர் என்கிற)இரண்டு

மரபுைளுள், எமக்கும் - (திருதராட்டிர குமாரராகிய) எங்ைளுக்கும், அவர்க்கும் -
(பாண்டுகுமாரராகிய) அவர்ைளுக்கும், ஒரு குைத்தினும் - ஒருவமிசத்திலும், இங்கு -
இம்மமயில் [இவ்வுைைத்தில்], உண்டுஎன - அமடயாளமுண்சடன்று சசால்லும்படி,
இல்மை - (சந்ததி) இல்மையாயிற்று; வரு குைத்து ஒரு மாசு அறு மமந்தவன - பிறந்து
வளர்ந்த குைத்திவை ஒருகுற்றமுமில்ைாத குமாரவன! குருகுைத்தின் சைாழுந்திமன -
குருவமிசத்தின் இளமூமளமய, கிள்ளிமன - கிள்ளிவிட்டாவய; (எ - று.)

'மாசறுமமந்தவன' என்ற விளி, மாசுறுஞ் சசயமைச் சசய்யைாவமா என்றகுறிப்பினது.

குருகுைவம அடிவயாடு அழிவதுகுறித்து வருந்தியமம இங்குசவளியாம்.
'குருகுைத்தின்சைாழுந்து' என்றது, உபபாண்டவமர. 'வருகுைம்'எனப்பட்டது,
துவராைனது பரத்துவாசகுைம். 'மமந்தனீ' என்றும் பாடம்.
(227)

24. ஆற்றினீர்விமளயாடியொண்முெல்
காற்றின்மைந்ெனொனடத்ெமெகன்றிபென்
சாற்றினென்விமெொனென்மெபயசுடக்
கூற்றின்வாய்ப்புகுந்பெற்னகன்ெகூற்மறயா.

(இ -ள்.) ஐயா - ஐயவன! ஆற்றின் நீர் விமளயாடிய நாள் முதல் - ைங்ைாநதியின்

சைத்திவை விமளயாடின நாள் முதற்சைாண்டு, ைாற்றின் மமந்தசனாடு எத்தமன
ைன்றிவனன் - வாயுகுமாரனான வீமனுடன் எவ்வளவு வயிரங்சைாண்வடன்! சாற்றின் -
ஆராய்ந்து கூறுமிடத்து, என் விமனதான் என்மனவய சுட - யான்சசய்த தீவிமனவய
என்மன வருத்த, கூற்றின்வாய் புகுந்வதற்கு - யமனுமடய வாயில் நுமைந்திட்ட
எனக்கு, என்ன கூற்று - (சசால்ைத்தக்ை) வார்த்மத என்ன இருக்கிறது? (எ - று.)

துரிவயாதனாதியரும் பாண்டவரும் இளம்பிராயத்தில் ஒருநாள்

ைங்மையில்நீர்விமளயாடி அதன்துமறயில் ஒருசார் இன்னுைவுண்டு ைளித்துக்
ைண்டுயிை,அவ்விரவில் துரிவயாதனன் வீமமனக் சைால்லும்சபாருட்டுச்
சகுனிமுதைானாவராடு ஆவைாசித்து அவமன வலியையிறுைளாற் மைைால்ைமளக்ைட்டி
அப்சபருநதியில் எறிந்து விட்டதும், அதில் விழுந்து துயிலுைர்ந்தவீமன் தன் உடல்
வலிமமயால் அக்ைட்டுக்ைமளத் துணித்துக் சைாண்டுைமரவயறிப் பிமைத்ததமன
யறிந்து மற்சறாருநாள் ைங்மைத்துமறயில் எஃகினாலும் இரும்பினாலும்
சசம்மரத்தாலும் கூரிய பைைழுக்ைமள நீரின்வமல் வதான்றாதபடி நாட்டச்சசய்து
வீமமன 'நீரில் விமளயாட வா' என்று வஞ்சமனயாை அமைத்துப் வபாய் 'இங்கிருந்து
நீ நீரில் குதிக்கின்றாயா, பார்ப்வபாம்' என்று சசால்லி அவமன அதிற் குதிக்கும்படி
தூண்டியதும், அப்சபாழுது ைண்ைன் ைருவண்டின் உருவங்சைாண்டு
ைழுமுமனவதாறும் உட்ைார்ந்திருக்ை, வீமன் அதமன வநாக்கி 'இது என்ன?
நீவராட்டத்தில் வண்டுைள் உட்ைார்ந்திருக்கின்றனவவ' என்று உற்றுப்பார்க்கும்வபாது
மூன்று அங்குைத்தின்கீழ் வசிைள் நாட்டியிருக்ைக்ைண்டு தன்சங்வைதப்படி அமவ
நாட்டியிராத இடம் பார்த்துக் குதித்துக் ைமரவயறி மீண்டிட, அதுைண்டு துரிவயாதனன்
வவசறாருநாள் வீமனுக்கு விருந்து சசய்விக்கிற வியாசமாைச் சமமயற்
ைாரமரக்சைாண்டு விஷங்சைாடுத்து உண்பித்து அதனால் மயங்கிய அவமனக்ைட்டிக்
ைங்மையிற் வபாைட, அவன் பாதாளஞ்வசர்ந்து நாைங்ைளின் உதவியாற் பிமைத்து
மீண்டமமயும் ஆகிய இளம்பிராயத்துச்சசய்திைமளக் ைருதிக் ைழிவிரக்ைங்சைாண்டு,
துரிவயாதனன், 'ஆற்றினீர்விமளயாடிய நாள்முதல்,ைாற்றின்மமந்தசனா சடத்தமன
ைன்றிவனன்' என்றான். (228)

25. பமண னெடுங்மகப்பகட்டுனவஞ் பசமெசூழ்

இமண ெருஞ்னசாற்கிமளஞர்கள் யாமரயுந்
துமணவர் யாமரயுந்பொற்று நின்பறனெெக்கு
இமணயர் பார்மிமசயாருள னரண்ணிபல.
(இ -ள்.) பமை - பருத்த, சநடு - நீண்ட, மை - துதிக்மைமயயுமடய,பைடு -
ஆண்யாமனைமளயுமடய, சவம் - சைாடிய, வசமன - வசமனைள்,சூழ் - சூைப்பட்ட,
இமைதரும் சசால் - சபாருந்திய புைமையுமடய,கிமளஞர்ைள் யாமரயும் -
உறவினர்ைசளல்வைாமரயும், துமைவர் யாமரயும் -நண்பர்ைசளல்வைாமரயும்,
வதாற்று நின்வறன் - (வபாரில்) இைந்து நின்வறன்,(யான்); எண்ணில் -
ஆவைாசிக்குமிடத்து, பார்மிமச - பூமியில், எனக்குஇமையர் யார் உளர் - எனக்கு
ஒப்பானவர் எவர் இருக்கின்றார்?[யாருமில்மை]; (எ - று.)

பைடு -யாமனயின் ஆண்பாற்சபயர். இமைதரும், தா - துமை விமன. சசால் -

புைைாதமை "சசான்மாண்பமமந்த குழு" எனச் சிந்தாமணியிலுங் ைாண்ை. இனி,
'இமைதருஞ்சசால்' என்பதற்கு - எனக்கு அனுகூைமாை இைங்கிப்வபசும்
வபச்மசயுமடயஎன்றும் உமரக்ைைாம்; 'கிமைதருஞ்சசால்' என்ற பாடத்துக்கு -
முரசவாத்தியத்தின் ஒலிமய சயாத்துக் ைம்பீரமாை ஒலிக்கிற சசாற்ைமளயுமடய என்ை.
துமைவர் - தம்பிமாருமாம். (229)

26.-துரிபயாெென்அசுவத்ொைனுக்கு விமடனகாடுத்து
அனுப்புெல்.

என்றுபன்னைாழிகூறியிம்மைந்ெமரக்
னகான்றுவந்ெகுைரமெப்பபார்னொறும்
நின்றதீவிமெநீங்கிடநீெவம்
ஒன்றிவாழ்னகன்றுயர்விமடெல்கிொன்.

(இ -ள்.) என்று பல்சமாழி கூறி - என்று இவ்வாறு பை வார்த்மதைமளச் சசால்லி, இ

மமந்தமர சைான்று வந்த குமரமன - இப்பிள்மளைமள [உப பாண்டவமர]
வமதத்துவந்த துவராைகுமாரனான அசவத்தாமமன, (வநாக்கி), 'வபார் சதாறும் நின்ற
தீவிமன நீங்கிட - வபார்ைளில் நின்றதனாைாகிய பாவம் நீங்கும்படி, நீ தவம் ஒன்றி
வாழ்ை - நீதவத்திற்சபாருந்தி வாழ்வாயாை,' என்று - என்று சசால்லி, உயர் விமட
நல்கினான் - சிறந்த அனுமதிமய (அவனுக்குக்) சைாடுத்து அனுப்பினான்; (எ -று.)

அரசர்க்குப்வபாை அந்தைர்க்குப் பமடக்ைை வமந்திப் வபார்சசய்தலும், அதில்

பற்பைமரயழித்தலும் சாதிதருமமல்ைவாதைால் 'வபாரில்வந்த பாவந்சதாமையத்
தவஞ்சசய்து உய்ந்திடுவாய்' என்று உறுதிசமாழி கூறினான். இங்ஙனங் கூறியதனால்,
துரிவயாதனனுக்கு அந்திமதமசயிலுண்டான நல்சைண்ைம் சவளியாம். உயர்விமட
நல்குதல் - மரியாமதவயாடு அனுமதிசைாடுத்து அனுப்புதல். (230)

27.-கிருெனும் கிருபனும்னசன்றபின் துரிபயாெென்

சஞ்சயபொடு பபசுெல்.

னவஞ்சராசெவீரனுைாைனும்
னெஞ்சைாழ்குறநின்றவர்பபாெபின்
கஞ்சொண்ைலர்க்கண்புெல்பசார்வருஞ்
சஞ்சயாரியன்றன்னொடுகூறுவான்.

(இ -ள்.) சவம் சராசன வீரனும் - சைாடிய வில்லில்வல்ை வீரனான கிருதவர்மாவும்,

மாமனும் - (அசுவத்தாமனது) மாதுைனான கிருபாசாரியனும், சநஞ்சம் மாழ்குற
நின்றவர் - மனங்ைைங்ை நின்றவர்ைளாய், வபானபின் - (அவ்விடம்விட்டுச்)
சசன்றபின்பு, - நாள் ைஞ்சம் மைர் - அன்று மைர்ந்த [புதிய] தாமமரமைர்வபான்ற, ைண் -
ைண்ைளினின்று, புனல் வசார்வரும் - நீர்சபருைப்சபற்ற, சஞ்சய ஆரியன் தன்சனாடு -
சஞ்சய முனிவனுடவன, கூறுவான் - (துரிவயாதனன் சிைவார்த்மத) சசால்பவனானான்;
(எ - று.)

கீழ்க் ைவியினால் அசுவத்தாமன் துரிவயாதனனிடம் விமடசபற்றுச் சசன்றமம

சபறப்பட்டதனால், மற்மறய கிருதனும் கிருபனும் சசன்றதமன இதிற் கூறினார்.
கீழ்க்ைவியில் அசுவத்தாமனது பிரஸ்தாபம் வந்ததனால், இக்ைவியில் 'மாமன்' என்றது,
அவனுமடய மாமன்வமல் நின்றது. இனி 'சவம்சராசனவீரன்' என்பதற்கு -
அசுவத்தாமசனன்வற உமரத்து, கிருதவர்மாமவ உபைட்சைத்தாற் சபறமவத்தலும்
உண்டு. (231)

28.-இரண்டு கவிகள் -சஞ்சயமெ பொக்கித் துரிபயாெென்

கூறியெ.

யானயானடந்மெயிரக்கமுறாவமக
ஆயவின்னசாலிொற்றுயராற்றிட
நீனயழுந்ெருணின்னைாழிவல்லபந்
தூயசிந்மெச்சுரர்களும்வல்லபரா.

(இ -ள்.) யாசயாடு - (எனது) தாயும், எந்மத - (எனது) தந்மதயும், இரக்ைம் உறா வமை -
(யாங்ைள் இறந்ததனால்) விசனம் மிைாதபடி, ஆய இன்சசாலினால் - சபாருந்திய
இனிய வார்த்மதைளால், துயர் ஆற்றிட - (அவர்ைளுமடய) துன்பங்ைமளத்
தணிப்பதற்கு, நீ எழுந்தருள் - நீ சசன்றருள்வாயாை; நின் சமாழி வல்ைபம் - வபசுவதில்
உனக்குள்ள வல்ைமமமய, தூய சிந்மத சுரர்ைளும் வல்ைவரா - பரிசுத்தமான
மனத்மதயுமடய வதவர்ைளும் உமடயவரா? [அல்ைசரன்றபடி]; (எ - று.)

யாய்- ைாந்தாரி, எந்மத - திருதராஷ்டிரன், ஆய இன்சசால் -

பயனில்நன்மமயானமவயும் சமயத்துக்கு ஏற்றமவயும் வைட்பதற்கு
இனியமவயுமானவார்த்மதைள். பின்னிரண்டடி - விவசஷஞானமுமடய வதவர்ைளும்
உன்மனப்வபாைப்வபசுவதில் வதர்ந்தவர்ைளல்ைசரன்று சைாண்டாடியவாறு.
(232)

29. யானுனைம்பியருமிறந்பொனைனும்
ைாெபங்கைறந்துென்னெஞ்சினுக்கு
ஆெெம்பியளித்ெவர்ெம்னைாடும்
பகானிலம்புரக்கும்படிகூறுவாய்.

(இ -ள்.) 'யானும் - நானும், எம்பியரும் - (எனது) தம்பிமார்ைளும், இறந்வதாம் -

இறந்துவிட்வடாம்', எனும் - என்ற ைாரைத்தாைாகிய, மானபங்ைம்- அவமானத்மத,
மறந்து -, தன் சநஞ்சினுக்கு ஆன தம்பி அளித்தவர்தம்சமாடும் - தனது மனத்துக்குப்
பிரியனாயிருந்த தம்பியான பாண்டுவினாற்சபறப்பட்ட தருமன் முதலிவயாருடவன,
வைால் நிைம் புரக்கும்படி -சசங்வைால்சைாண்டு இராச்சியம் ஆளும்படி, கூறுவாய் -
(திருதராட்டிரனுக்குநீ) சசால்லியருள்வாய்; 'தன்சநஞ்சினுக்ைான தம்பி' என்றதனால்,
திருதராட்டிரனுக்கும் பாண்டுவுக்கும் இருந்த ஒற்றுமம விளங்கும். (233)

30.-சஞ்சயமெயனுப்பிவிட்டுத்துரிபயாெென் உயிர்நீத்ெல்.
என்ெவம்முனிென்னிமணத்ொண்ைலர்
னசன்னிமீதும்விழியினுஞ்பசர்த்திடா
உன்னிலாண்மைக்குவமையில்லாெவன்
னபான்னிலத்தினுணர்னவாடும்பபாயிொன்.

(இ -ள்.) உன்னில் - ஆவைாசிக்குமிடத்து, ஆண்மமக்கு உவமம இல்ைாதவன் -

பராக்கிரமத்தில் (தனக்கு) ஒப்பில்ைாதவனான துரிவயாதனன்,- என்ன - என்று சசால்லி,
அ முனிதன் - அந்தச் சஞ்சயமுனிவனது, இமை தாள் மைர் - தாமமர மைர்வபான்ற
உபயபாதங்ைமள, சசன்னிமீதும் விழியினும்வசர்த்திடா - (தனது) தமையின் வமலும்
ைண்ைளிலுங் சைாண்டு [தனது முடிஅவனடியிற்படும்படி சாஷ்டாங்ைமாை விழுந்து
நமஸ்ைரித்து அவனதுபாதங்ைமளத் தனது ைண்ைளில் ஒற்றிக்சைாண்டு], (பின்பு),
உைர்சவாடும் -நல்ைறிவுடவன, சபான் நிைத்தின் வபாயினான் -
சபான்மயமானவீரசுவர்க்ைத்திற்சசன்றான் [இறந்தான் என்றபடி];(எ-று.)(234)

வவறு.

31.-துரிபயாெெெது ைரணம்.

வயிரஞ் னசறிெரு ைெனும் வாய்மையும் வலியும்

னபாருபமடவிமெயுபைல்வரு,
னசயிருந் திகழ்ெரு குலை கீபதி திறல்னவஞ் னசருமுமெ
யெனின்பைெகும்,
அயிர் நுண் குழலர ைடெல் லார்பல ரளினகாண் னடதிர்னகாள
வைரொெபின்,
உயிர்னகாண் டதுசுர ருமறயும் வானுல குடல்னகாண் டதுெெ
துமடய பூமிபய. (இ -ள்.) வயிரம் சசறிதரு - தீராப்பமைமம சபாருந்திய, மனனும் -
எண்ைமும், வாய்மமயும் - (அதற்கு ஏற்ற) சசாற்ைளும், வலியும் - பைமும், சபாரு
பமட விமனயும் - வபார்சசய்தற்கு உரிய ஆயுதங்ைளின் சதாழிலும், வமல் வரு
சசயிரும் - வமன்வமற் சபாங்கிவருகிற வைாபமும், திைழ்தரு - விளங்ைப்சபற்றுள்ள,
குைமகீபதி (குருசவன்னும் அரசனது சிறந்த) குைத்திற் பிறந்த அரசனான
துரிவயாதனன், திறல் சவம் சசரு முமனயதனில் - பை பராக்கிரமங்ைளுக்கு உரிய
சைாடிய வபார்க்ைளத்தில், வமதகும் அயிர் நுண்குைல் அர மட நல்ைார் பைர்
அளிசைாண்டு எதிர் சைாள - வமன்மம சபாருந்திய நுண்மைல்வபாை
சமல்லியனவாயுள்ள கூந்தமையுமடய மடமமக்குைமுள்ள வதவமாதர்ைள் பைர்
அன்புசைாண்டு எதிர்சைாண்டு உபசரிக்ை, அமரன் ஆன பின் - (இறந்து)
வதவனானவுடன், உயிர் - (அவனுமடய) உயிர், சுரர் உமறயும் வான் உைகு சைாண்டது -
வதவர்ைள் வசிக்கும் சுவர்க்ைவைாைத்மதச் வசர்ந்தது; உடல் - அவனுடம்பு,
தனதுஉமடயபூமிவய - அவனுக்கு உரியதாயிருந்த நிைவுைைத்மத, சைாண்டது -
வசர்ந்தது; (எ - று.) நித்தியமாய் என்றும் அழியாததான உயிமர வவற்றுைைங்சைாள்ள
அவனுக்கு சவகுநாளாய்ச் சசாந்தமாயிருந்த இவ்வுைைம் நிமையற்றதும்
பயனில்ைாததுமான உடம்மப மாத்திரவம சைாண்டசதன்ை. உயிர் வீரசுவர்க்ைஞ்
சசல்ை, உடல் கீழ்க்கிடந்திட்டது என்றபடி. உயிமர வானுைைம்சைாண்டது,
உடமைப்பூமிசைாண்டது என்று பதவுமர கூறினுமாம். 'வயிரஞ்சசறிதரு' என்ற
அமடசமாழிமய வாய்மமக்குக் கூட்டுை. வாய்மமசயன்பதற்கு - சத்தியசமன்று
உமரத்தல், இங்குப் சபாருந்தாது, துரிவயாதனன் சபாய்யனாதைால், வலி - வதைபைம்
ஆயுதபைம் வசனாபைம் புத்திபைம் மவனாபைம் முதலியன, அயிர்க்குைல் -
உவமமத்சதாமை.

இச்சசய்யுள் - ஒன்று மூன்று ஐந்து ஏைாஞ் சீர்ைள் புளிமாச்சீர்ைளும் இரண்டு

ஆறாஞ்சீர்ைள் ைருவிளச்சீர்ைளும், நான்குஎட்டாஞ்சீர்ைள் கூவிளச்சீர்ைளுமாகிய
ைழிசநடிைடி நான்குசைாண்ட எண்சீராசிரியச் சந்தவிருத்தம்.

தனதந்தனனன தனன தானன தனதந் தனனன தனன தானன - என்பது இதற்குச்

சந்தக்குழிப்பு. 'குருகுைமகிபதி' என்றும் பாடம். (235)

வவறு.

32.-இதுவும் அது.

கிடந்ெவுடல் வாெவர்ெங்கிமளனசாரிந்ெ பூைமழயாற்

னகழுமுற்பறாங்க,
ெடந்ெவுயிர் புத்பெளி ரரைகளிர் விழிைலராெலனுற் பறாங்க,
அடர்ந்ெகளிகண் னைாகுனைானகனு ைாபைாெவலம்புரித்ொ
ரண்ணல் யாரும்,
மிமடந்துமிமடந் னெதிர்னகாள்ளவீரருமற பபருலக
பைவிொபெ. (இ -ள்.) கிடந்த உடல் - (வபார்க்ைளத்திவை) விழுந்துகிடந்த உடம்பு,
வானவர்தம் கிமள சசாரிந்த பூ மமையால் - வதவர்ைளுமடய கூட்டம் சபாழிந்த
புஷ்பவர்ஷத்தால், சைழுமுற்று ஓங்ை - நிமறந்து உயரவும்,- நடந்த உயிர் - வமற்சசன்ற
உயிர், புத்வதளிர் அரமைளிர் விழிமைரால் - வதவசாதியரான அப்ஸரஸ்ஸ்திரீைளின்
மைர்வபான்ற ைண்ைளின் வநாக்ைத்தால், நைன் உற்று ஓங்ை - இன்பமமடந்து
சிறக்ைவும்,- அளிைள் அடர்ந்து சமாகுசமாகு எனும் ஆவமாதம் வைம்புரி தார்
அண்ைல் - வண்டுைள் சநருங்கி சமாய்த்து சமாகுசமாசைன்று ஒலிக்ைப்சபற்ற
மிகுமைமுள்ள நஞ்சாவட்மடப் பூமாமைமயயுமடய துரிவயாதனன்,- யாரும்
மிமடந்து மிமடந்து எதிர்சைாள்ள - (வதவர்ைளும் வதவமாதர்ைளுமாகிய) எல்வைாரும்
சநருங்கி சநருங்கி வந்து எதிர்சைாண்டுஉபசரிக்ை, வீரர்உமற வபர் உைைம் வமவினான்
- (வபாரிற்பின்னிடாது இறந்த) வீரர்ைள் வசிக்குமிடமான சபரிய
வீரசுவர்க்ைவைாைத்மத யமடந்தான்; (எ - று.)

முதலிரண்டடிைளில் உடல் உயிர் என்ற இரண்டுக்கும் ஒருங்வை மைர்

வமல்விைப்சபறுதல் கூறினார். ஆவமாதம் - மிக்ைவாசமன.

இதுமுதல் நூல்முடியுமளவும் பதிமனந்து ைவிைள் - இச்சருக்ைத்தின்

பதிவனாராங்ைவிவபான்ற அறுசீர்க்ைழிசநடிைடியாசிரிய விருத்தங்ைள். (236)

33.-அசுவத்ொைன் முெலிபயார்வியாசமரக் கண்டு னசய்தி

கூறல்.

பகள்வியுமட வரிசிமலக்மகம்முனிைகனு ைாதுலனுங்

கிருெனென்னும்,
வாள்விறல்கூர் ெரபதியுங் குருபதிென்வாய்மையிொன்
ைாழ்கி பயகி,
பவள்வியருங் கென்மூன்றுனைாருவடிவாய்ப் பிறந்ெமெய
வியாெற் மகவர்,
பொள்வலியுந்ெஞ்னசயலுந் னொழாமுடிபயான் றுஞ்சியதுந்
னொழுது னசான்ொர்.

(இ -ள்.) வைள்வி உமட - நூற்வைள்விைமளயுமடயவனும், வரிசிமை மை- ைட்டமமந்த

வில்மை வயந்திய மைமையுமடயவனுமான, முனி மைனும்- துவராைனது புத்திரனான
அசுவத்தாமனும், மாதுைனும் - அவன் மாமனாகிய கிருபனும், கிருதன் என்னும் -
கிருதவர்மா என்ற, வாள் விறல் கூர் நரபதியும் - ஆயுத வலிமம மிக்ை அரசனும், -
குருபதி தன் வாய்மமயினால் - குருகுைத்தமைவனான துரிவயானனது வார்த்மதயால்,
மாழ்கி ஏகி - வருத்தப்பட்டுக்சைாண்டு சசன்று,- வவள்வி அரு ைனல் மூன்றும் ஒரு
வடிவு ஆய் பிறந்து அமனய வியாதற்கு - யாைத்துக்குரிய அருமமயான மூவமை
அக்கினிைளும் ஒரு முனி வடிவங்சைாண்டு பிறந்தாற்வபான்ற வவதவியாச
முனிவனுக்கு,- ஐவர் வதாள் வலியும் - பாண்டவர்ைளுமடய புயபைத்மதயும், தம்
சசயலும் - தங்ைள் சசய்மைமயயும், சதாைா முடிவயான் துஞ்சியதும் - (எவமரயும்
எக்ைாைத்தும்) வைங்ைாத முடிமயயுமடய மன்னனான துரிவயாதனன்இறந்தமதயும்,
சதாழுது சசான்னார் - வைங்கிக் கூறினார்ைள்; (எ - று.) குருபதிதன்வாய்மம - 224 -ஆங்
ைவிமுதல் ஆறு ைவிைளிற் கூறியமவ. அக்கினியிற் பிரிவு, இடவவற்றுமமயாலும்
மந்திரவபதத்தாலும் சதாழில் வமையாலும் நிைழ்வசதன்ை. மிக்ை
பரிசுத்தியுமடயவனான வியாசன் ஒப்புயர்வற்ற
திவ்வியசவாளிமயயுமடயவனாயிருத்தைால், அத்தன்மமமய விளக்குதற்கு,
மூவமையக்கினிைளும் ஒரு வடிவாய்ப்பிறந்தாற் வபான்றவசனன்றார். வியாஸன் -
(பைவாறாைக் ைைந்து கிடந்த வவதங்ைமள இருக்கு முதலிய நான்குவமையாை)
வகுத்தவசனன்று ைாரைப்சபாருள்படும்; வ்யஸ் - பிரித்தல். தம் சசயல் - பமைவர்
பைமரத் தூங்குமையிற்சைான்றமமமுதலியன. (237)

34.-வியாசன் மூவருக்கும்விமட னகாடுத்து அனுப்புெல்.

புரிெவத்திற்காெவெங்கிருபனுக்குந்துபராணமுனிபுெல்வொெ,
துரகெொைனுக்குைமைத்திவ்வுழி நீரிருத்தினரெச் னசான்ெ
பின்ெர்க்,
கிருெனுக்குவிமடனகாடுத்ொனிவருைவன்னைாழிப்படிபய,
கிரிசூழ்கானில்,
ெருநிலத்பொரதிசயிப்பச் சிவனபருைான் றமெநிமெந்து
ெவஞ்னசய்ொபர.

(இ -ள்.) (வவதவியாச மைாமுனிவன்), கிருபனுக்கும் - கிருபாசாரியனுக்கும்,

துவராைமுனி புதல்வன் ஆன துரைததாமனுக்கும் - துவராைாசாரியனது புத்திரனான
அசுவத்தாமனுக்கும், புரி தவத்திற்கு ஆன வனம் - தவஞ்சசய்வதற்குத் தக்ைதான
அரணியத்மத, அமமத்து - (இன்னசதன்று) நியமித்து, இ உழி நீர் இருத்திர் என
சசான்ன பின்னர் - இவ்விடத்தில் நீங்ைள் (தவஞ்சசய்து சைாண்டு) இருப்பீர்ைசளன்று
சசான்ன பின்பு, கிருதனுக்கு விமடசைாடுத்தான் - கிருதவர்மாவுக்கு (த்தன்ஊர்க்குச்
சசல்லும்படி) அனுமதி சைாடுத்தனுப்பினான்; இவரும் - (கிருபன் அசுவத்தாமன்
என்ற) இவ்விருவரும், அவன் சமாழி படிவய - அம்முனிவனதுசசால்லின்படிவய,
கிரிசூழ் ைானில் - மமை சூழ்ந்த ைாட்டில், தரு நிைத்வதார்அதிசயிப்ப - (ைற்பை)
விருட்சங்ைமளயுமடய இடமான சுவர்க்ைவைாைத்திலுள்ளவதவர்ைள்
ஆச்சரியப்படும்படி, சிவசபருமான்தமன நிமனந்து தவம் சசய்தார்- சிவபிராமனத்
தியானித்துத் தவஞ் சசய்பவரானார்ைள்; (எ - று.)

'கிரிசூழ்ைான்' என்ற சதாடர் - மமைமயச்சூழ்ந்த ைாசடன்றும், மமையாற்சூைப்பட்ட

ைாசடன்றும் இருவமையாைப் சபாருள்படும். (238)

35.-திருெராட்டிரனுக்கும்காந்ொரிக்கும் சஞ்சயன்
னசய்திகூறல்.

ொடியனசாற்சுருதிநிகழ்ொவிொன்சஞ்சயனு ெள்னளன்கங்குல்,
ஓடினயாளித்திடு கதிபரானுதிப்பென்முன்விபலாசெநீருகுப்பனவய்தி,
ஆடிமுகத்ெரசினுக்குமையிருபெரசமரயுைளித்துவாழ்ந்து,
வாடியனைய்ச்சவுபமலக்குமுற்றனெல்லாம் வாய்ைலர்ந்ொன்
வாய்மைவல்லான்.

(இ -ள்.) நாடிய சசால் - ஆராய்ந்து அறியத்தக்ை சசாற்ைமளயுமடய, சுருதி - வவதங்ைள்,

நிைழ் - சபாருந்திய, நாவினான் - நாக்மையுமடயவனும், வாய்மம வல்ைான் -
உண்மமமயவய வபசுபவனும் ஆகிய,சஞ்சயனும் -, நள் என் ைங்குல் - நடுராத்திரியில்,
ஓடி - விமரந்துசசன்று, - ஒளித்திடு ைதிவரான் உதிப்பதன் முன் - அஸ்தமித்த சூரியன்
மீண்டும் உதயமாவதன் முன், விவைாசனம் நீர் உகுப்ப எய்தி - ைண்ைள் நீர்சசாரிய
அருகிற்வசர்ந்து,- ஆடிமுைத்து அரசினுக்கும் - ைண்ைாடிவபாலும் முைத்மதயுமடய
திருதராஷ்டிரராசனுக்கும், ஐயிருபது அரசமரயும் அளித்து வாழ்ந்து வாடிய
சமய்சவுபமைக்கும் - (துரிவயாதனன் முதலிய) நூறு அரசர்ைமளயும் சபற்று வாழ்ந்து
சமலிந்த உடம்மபயுமடய சுபைராசன் மைளான ைாந்தாரிக்கும் உற்றது எல்ைாம்
வாய்மைர்ந்தான் - நடந்தமவசயல்ைாங்கூறினான்; (எ - று.)

நள்சளன் ைங்குல் - நள்ளிரவு; நள் - நடு. இங்வை 'நள்சளன்ைங்குல்' என்றது, சபாழுது

விடிதற்கு முந்திவய சயன்றவாறு; 240 - ஆங் ைவியில் 'பானாள்' என்பதும் இப்படிவய.
ஒளித்திடுைதிவரான் உதிப்பதன்முன் - "விழுந்த ஞாயிறு எழுவதன்முன்". சசௌபமை
சயன்ற சபயர் - சவுபமைசயனப் வபாலிசபற்றது. ைாந்தாரி ைருவுற்றிருக்மையில்
குந்திக்குத் தருமபுத்திரன் பிறந்த சசய்திமய யறிந்து சபாறாமம சைாண்டு உடவன
ைல்லினால் தன்வயிற்மற யிடித்துக்சைாள்ள, அதனால் ைருப்பம் குைம்பிப்
பைகூறுைளாகி சவளிவிழுந்திட, வியாசமுனிவர் வந்து அனுக்கிரைஞ்சசய்து
அக்ைருப்பிண்டக்கூறுைள் நூமறயும் நூறுகுடங்ைளிலும் எஞ்சிய சிதறமைச் வசர்த்து ஒரு
குடத்திலுமாை மவத்து அமடைாத்துவரச்சசால்ை, பின்பு அவற்றினின்று
துரிவயாதனாதியர் நூற்றுவர்மமந்தரும், துச்சமளசயன்னும் மாதும் வதான்றினசரன
வரைாறு உைர்ை. இப்படி அருமமயாை வருந்தி நூறுமக்ைமளப் சபற்றும்
அத்தமனவபமரயும் இைந்த இரங்ைற்பாடு வதான்ற, 'ஐயிருபதரசமரயு மளித்து வாழ்ந்த
வாடிய சமய்ச் சவுபமை' என்றார். சுருதிநிைழ்நா - வவதம்பயின்ற நா.
(239)

36.-துரிபயாெென்இறந்ெமையறிந்து காந்ொரி வருந்துெல்.

பசொவிந்துமவமுெலாந்திருமைந்ெமரவரும்வான் னசன்ற
ொட்னடாட்டு,
ஆொைற்னசாரிகண்ணீராறுனபருங்கடலாகவழுதுபசார்வாள்,
பாொள்வந்ெருண்முனிவன் பகருனைாழி விடஞ்னசவியிற்
பட்டொகத்,
தூொகமுருனைாலிபகட்டயர்வதுபபால்வீழ்ந்ெழுொள்சுபலன்பாமவ.

(இ -ள்.) வசனாவிந்துமவ முதல் ஆம் திரு மமந்தர் ஐவரும் வான் சசன்ற நாள் சதாட்டு
- வசனாவிந்து என்பவமன முதைாைவுமடய சிறந்த தனது புத்திரர்ைள் ஐந்து வபரும்
இறந்து வமலுைைத்துக்குச் சசன்றதினம் முதற்சைாண்டு, ஆனாமல் சசாரி ைண்ணீர் ஆறு
சபரு ைடல் ஆை அழுது வசார்வாள் - (புத்திரவசாைத்தால்) அடங்ைாமல்
வமன்வமல்வழிகிற ைண்ணீர்ப்சபருக்குப் சபரிய ைடல் சவள்ளம்வபாைாம்படி
புைம்பித் தளர்ந்துவருபவளான, சுபைன் பாமவ - சுபைராசனது மைளான ைாந்தாரி,
பால்நாள் வந்து அருள் முனிவன் பைரும் சமாழி விடம் சசவியில்பட்டது ஆை -
பாதியிரவில் வந்தருளிய சஞ்சயமுனிவன் கூறிய வார்த்மதயாகிய விஷம்ைாதிற்பட்ட
வளவில், தூ நாைம் உரும் ஒலி வைட்டு அயர்வதுவபால் - நல்ை பாம்புஇடிவயாமசமயக்
வைட்டுத் தளர்வது வபாை, வீழ்ந்து அழுதாள்-கீழ் விழுந்து புைம்பினாள்; (எ - று.)

துரிவயாதனாதியருள் வசநாவிந்து சுதக்ைைன் பிங்ைைசன் சைாசந்தன் வீமவாகு என்ற

ஐவர் பாரதயுத்தம்நடந்த பதிசனட்டுநாள்ைளுள் நான்ைாம்வபார்நாளில் வீமனாற்
சைால்ைப்பட, அதனாற் ைாந்தாரி அன்மறய தினம் புதிதாைப்புத்திரவசாைத்மத
யமடந்தாசளன்றும், அதுமுதற் பைவபார்நாள்ைளில் பைகுமாரர்ைள் இறந்து வர
அவற்றால் நாள்வதாறும் வமன்வமல் அச்வசாைம்மிைப்சபற்று வந்தாசளன்றும் உைர்ை.
துரிவயாதனனது மரைத்மதத்சதரிவிக்கிற ைடுஞ்சசால் மிக்ை வருத்தந் தந்தமத
விளக்குவார்'முனிவன்பைரும்சமாழிவிடம்சசவியிற்பட்டதாை' என்றார்.
இடிசயாலிவைட்டுஅஞ்சி சயாடுங்குவது நாைத்தின் இயல்பு. பாமவ -
உவமவாகுசபயராம். (240)

37.-திருெராட்டிரெது பசாகம்.

ைருத்தின்ைகனெனுஞ்சண்டைருத்ெமெய புயவலிபயான்
வன்மகத்ெண்டால்,
உருத்ெைரினுடன்றும்பரூர்புகுந்ொன்வாளரவமுயர்த்பொனென்று,
வருத்ெமுடனுயங்கிமிகையங்கி நிலமிமச வீழ்ந்துவயிரைாெ,
கருத்தினுடெலைந்ொெழுதுனபரும்புெல்னசாரியக்கண்ணிலாொன்.
(இ -ள்.) வாள் அரவம் உயர்த்வதான் - சைாடிய பாம்பின்வடிவசமழுதிய சைாடிமய
உயர நாட்டிய துரிவயாதனன், உருத்து அமரின் உடன்று - வைாபித்துப்வபாரில் பமைத்து,
மருத்தின் மைன் எனும் - வாயுவின் குமாரனான வீமசனன்கிற, சண்ட மருத்து அமனய
புயம் வலிவயான்- ைடும்சபருங்ைாற்மறசயாத்த வதாள்வலிமமமயயுமடய வீரனது,
வல் மைதண்டால் - வலிய மையிலுள்ள ைதாயுதத்தால், உம்பர் ஊர் புகுந்தான் -
வீரசுவர்க்ைஞ் வசர்ந்தான், என்று - என்று வைட்டு, ைண் இைாதான் -திருதராட்டிரன்,
வருத்தமுடன் - வசாைத்துடவன, உயங்கி - தளர்ந்து, மிைமயங்கி - மிைவும்
மூர்ச்மசசைாண்டு, நிைமிமச வீழ்ந்து - தமரயில் விழுந்து,வயிரம் ஆன ைருத்தினுடன் -
பமைமமசைாண்ட மனத்துடவன, அழுது -புைம்பி, சபரு புனல் சசாரிய -
மிக்ைைண்ணீர் சபருை, அைமந்தான் -ைைங்கினான்; (எ - று.)

திருதராட்டிரனது மவரமான ைருத்தின் தன்மம, வமவை 249 - ஆங் ைவியில்

நன்குவிளங்கும். (241)

38.-சூரிபயாெயமும்,பாண்டவர் னசய்திகூறத் னொடங்குெல்.

இப்பான்ைற்றிவரிரங்கனவப்பாலுமிருனளாளிப்பவிரவிபானு,
துப்பார்னசங்னகாடிகனளெவுெயகிரி மிமசப்படர்ந்து
பொற்றஞ்னசய்யத்,
ெப்பாைனிலைடந்மெென்பாரைகற்றுவித்ெ சார்ங்கபாணி,
அப்பாலப்பாண்டவர்கமளவனராடும்புரிந்ெனசயலமறதுைம்ைா. (இ -ள்.)
இப்பால் - இந்தப்பக்ைத்தில், இவர் - திருதராட்டிரனும் ைாந்தாரியும், இரங்ை -
விசனப்பட, எ பாலும் இருள் ஒளிப்ப - எவ்விடத்தும் இருள்விைகிச் சசல்லும்படி,
இரவி - சூரியனுமடய, பானு - கிரைங்ைள், துப்பு ஆர் சசம் சைாடிைள் என
உதயகிரிமிமசபடர்ந்து வதாற்றம் சசய்ய - பவைமயமாயமமந்த சிவந்த சைாடிைள்
வபாை உதயபருவதத்தின் வமல் பரவித்வதான்ற, - அப்பால் - அந்தப்பக்ைத்தில்,
நிைமடந்மததன் பாரம் தப்பாமல் அைற்றுவித்த சார்ங்ைபாணி - பூமி வதவியின்
பாரத்மதத் தவறாமல்தீர்த்திட்ட சார்ங்ைசமன்னும் வில்மைவயந்திய மைமயயுமடய
ைண்ைபிரான், அபாண்டவர்ைள் ஐவசராடும்புரிந்த சசயல் -
அப்பஞ்சபாண்டவர்ைளுடன்சசய்த சசய்மைமய, அமறதும் - இனிக்கூறுவவாம்; (எ -
று.) - அம்மா -ஈற்றமச. மற்று - அமச. இச்சசய்யுள் - ைவிக்கூற்று.
தப்பாமல் - பூமிவதவியின் வவண்டுவைாளும், வதவர்ைளின் பிரார்த்தமனயும், தனது
சங்ைல்பமும் தவறாமல்; பூமிபாரமாய் நின்ற சைாடியவர்ைளுள் ஒருவரும்
தப்பியுய்ந்திடாமல். சார்ங்ைம் - திருமால் வில். முதைடியில் இரவியான் என்ற
பாடத்துக்கு - இரவி சயன்ற சபாதுப் சபயவராடு'ஆன்' என்ற ஆண்பால் விகுதி வசர்ந்து
அதமன உயர்திமையாக்கிற்று. பவைக்சைாடி - சூரியகிரைத்துக்கு நிறத்தில் உவமம்.
படிமிமசப் படிந்தும்என்றும் பாடம். (242)

39.-னவளித்ெங்கியபாண்டவர் பமடவீடு பசர்ந்து

னசய்திமயயறிெல்.

ஐந்துனபரும் பார்த்திவபராடாரணியம்புகுந்ெ பிராெரியகங்குல்,

சிந்துதிெகரனுெயஞ்பசருமுெம்பாசமறயிற்னசன்றுபொக்க,
இந்திரபெநிகர்நிருபர்முடித்ெமலகள் னவவ்பவறாயிமடபயசிந்ெ,
மைந்ெருடற்குமறெழுவியாகுலித்துனைலிந்ெரற்றுைாமெக்கண்டார்.

(இ -ள்.) அரிய ைங்குல் - (தப்பிப்பிமைத்தற்கு) அரிய (அப்பதி சனட்டாநாள்) இரவிவை,

ஐந்து சபரு பார்த்திவவராடு - சபருமமமயயுமடய பாண்டவர்ைளாகிய ஐந்து
அரசர்ைளுடன், ஆரணியம் புகுந்தபிரான் - (அருகிலுள்ளசதாரு) வனத்திற் வசர்ந்து
தங்கிய ைண்ைபிரான், சிந்து தினைரன்உதயம் வசருமுனம் - (கீழ்) ைடலிற் சூரியன்
உதித்தமையமடயுமுன் [சூரியனுதிக்கு மளவிவை சயன்றபடி], பாசமறயில்சசன்று
வநாக்ை - (தமது) பமடவீட்டிற்வபாய்ப்பார்க்ை, (அங்கு), இந்திரவன நிைர் நிருபர் முடி
தமைைள் -வதவவந்திரமனவயவபான்ற சிறந்த அரசர்ைளுமடய கிரீடமணிந்த
தமைைள்,சவவ்வவறு ஆய் இமடவய சிந்த - தனித்தனி துணிபட்டு
இடந்வதாறுஞ்சிந்திக்கிடக்ை, மமந்தர் உடல்குமறதழுவி - (தனது) புத்திரர் ஐவரது
தமையற்ற உடல்ைமளத் தழுவிக்சைாண்டு, ஆகுலித்து - அழுது, சமலிந்து - வருந்தி,
அரற்றும் - ைதறுகிற, மாமன - மான் பார்மவ வபாலுங்ைண்பார்மவமயயுமடய
திசரௌபதிமய, ைண்டார் - (பாண்டவரும் ைண்ைனும்)பார்த்தார்ைள்; (எ - று.)

பாண்டவர் ைண்ைனுடன் அங்குச்வசருமுன்னவம திசரௌபதி சசய்தியறிந்து

அங்குவந்து புைம்பைானாசளன இதனால் விளங்கும். உபபாண்டவர்தமைைமள
அசுவத்தாமன் மைக்சைாண்டு சசன்றதனால், அதில்ைாத ைவந்தங்ைவள அங்குக்
கிடந்தன. அரியைங்குல் சிந்து தினைரன் என எடுத்து, அழித்தற்ைரிய இரவினிருமளச்
சிதறடிக்குந் தன்மமயனான சூரியசனனினுமாம்; முந்தினசபாருளில், ஸிந்து -
வடசமாழிப்சபயர்; இப்சபாருளில், சிந்து - தமிழ்விமனப்பகுதி: சிந்து தினைரன் -
விமனத்சதாமை. ஆரணியம் - அரண்யசமன்றதன் விைாரம். திநைரன் - பைமைச்
சசய்பவன். (243)

40 - சீற்றங்னகாண்டவீைமெயும் அருச்சுெமெயும்
கண்ணன் ெடுத்ெல்.

கண்டவுடன்ைெனைலிவுற்றிவ்வண்ணனைவன்னகானலெக்
கரியபைனிக்,
னகாண்டலுமரத்ெென்றுரகொைாவின்விமெகனளலாங் கூற்று
முட்க,
அண்டமுகடதிரவுருத்ெருச்சுெனுைாருதியுைவன்றொவி,
உண்டலதுெவிபரானைன்றுமரத்பொடைாறடுத்பெயுமரக்குைன்பற.

(இ -ள்.) ைண்ட உடன் - திசரௌபதியின் (நிமைமமமயப்) பார்த்தவுடவன,

(பாண்டவர்ைள்), மனம் சமலிவுற்று - மனந்தளரப்சபற்று, இவண்ைம் எவன்சைால்
என - இவ்வாறு எதனாைாகியசதன்று (ைண்ைமன) வினாவ,-ைரிய வமனி சைாண்டல் -
ைருநிறமுமடய நீர்சைாண்ட வமைம் வபான்றைண்ைபிரான், துரைதாமாவின் விமனைள்
எைாம் - அசுவத்தாமனது சசயல்ைமளசயல்ைாம், உமரத்தனன் - கூறினான்;
(அதுவைட்டு), அருச்சுனனும்-, மாருதியும் - வாயுகுமாரனான வீமனும், கூற்றும் உட்ை -
யமனும் அஞ்சும்படியாைவும், அண்டம் முைடு அதிர - அண்டவைாளத்தின்
வமல்முைடும் அதிர்ச்சியமடயும்படியாைவும், உருத்து - வைாபித்து, அவன் தன்ஆவி
உண்டு அைது தவிவராம் என்று உமரத்து - 'அவ்வசுவத்தாமனது உயிமரக் ைவர்ந்தன்றி
விவடாம்' என்று வீரவாதங்கூறி, ஓட - விமரந்து சசல்ை,(அப்சபாழுது), மால்தடுத்து
உமரக்கும் - ைண்ைபிரான் (அவர்ைமளத்) தடுத்துக் கூறுவான்; (எ - று.) -அன்று, ஏ -
ஈற்றமச. (244)

41.-இதுமுெல் மூன்று கவிகள் -கண்ணன் சைாொெங் கூறல்.

பாரிடனைான்றிமெப்புரத்திபாசமறமயனயெப்புகன்று பரிவிற்
னசன்பறம்,
வீரருக்குமுமெத்ொைன் சுபயாெெற்குச் சூளுமரத்து
மீண்டாமெவர்,
ஆரைணிமுடினகாய்துெரணினயலாமுன்குமடக்கீ ழமைப்
பனின்பற,
காரிருக்குைலரளகக்காந்ொரிசுெவுள்ளங் களித்தினயன்பற.

இதுமுதல் ஐந்து ைவிைள் - குளைம்.

(இ -ள்.) பாரிடம் ஒன்றிமன - ஒரு பூதத்மத (வநாக்கி), பாசமறமய புரத்தி என புைன்று -

'பமடவீட்மடப்பாதுைாப்பாய்' என்று சசால்லிவிட்டு, பரிவின் சசன்வறம் -
விருப்பத்வதாடு (யாம் வவறிடத்திற்குப்) வபாவனாம்; வீரருக்கு முமன தாமன் -
வபார்வீரர்ைளுக்கு முன்நிற்பவனான அசுவத்தாமன்,(துரிவயாதனமன வநாக்கி), ைார்
இருக்கும் மைர் அளைம் ைாந்தாரி சுத -ைருநிறந்தங்கியதும் பூக்ைமளச்சூடியதுமான
கூந்தமையுமடய ைாந்தாரியின்குமாரவன! இன்வற -இப்சபாழுவத, (யான்சசன்று),
ஐவர் ஆரம் மணி முடிசைாய்து - பஞ்சபாண்டவர்ைளுமடய முத்தும் இரத்தினங்ைளும்
சபாருந்திய கிரீடத்மதத் தரித்த தமைைமளத் துணித்து, தரணி எைாம் உன்குமடகீழ்
அமமப்பன் - பூமிமுழுவமதயும் உனது ஆளுமையின் கீழ் மவத்திடுவவன்; உள்ளம்
ைளித்தி -மனங் ைளிப்பாய், என்று - என்று சசால்லி, சுவயாதனற்கு சூள் உமரத்து -
அத்துரிவயாதனனுக்குச் சபதஞ்சசய்து சைாடுத்து, மீண்டான் - இங்கு வந்தான்;(எ - று.)
(245)

42. திருகுசிெத்னொடுங்கடுகிப்பாசமறயிற்புகுெலுபைனசங்
கட்பூெம்,
னபருகுவிழிநீர்னசாரியவடர்த்ெலும்பின்னிட்டரமெப்னபட்
பிற்பபாற்றி,
முருகிெழிச்சுடரருளும்பமடக்கலம்னபற்றிவ்வண்ண
முடித்ொெம்ைா,
குருகுகிரினயறிந்பொமெநிகர்த்ெவன்றன்விறனலவர்க்குங்
கூறலாபைா.

(இ -ள்.) (இவ்வாறு துரிவயாதனசனதிரில் உறுதிசமாழி கூறிய அசுவத்தாமன்), திருகு

சினத்சதாடும் - உக்கிரங்சைாண்ட வைாபத்துடவன, ைடுகி- விமரந்து,
பாசமறயில்புகுதலுவம - (நமது) பமடவீட்டில் நுமையுமளவிவை,சசம் ைண் பூதம் -
(அதற்குக் ைாவைாை நம்மால்நிறுத்தப் பட்ட வைாபத்தாற்)சிவந்த ைண்ைமளயுமடய
பூதம், விழி சபருகு நீர் சசாரிய - ைண்ைளினின்றுமிக்ைநீர்வழியும்படி
[மிக்ைவருத்தமுண்டாகும்படி], அடர்த்தலும் - சநருக்கிப்சபாருத வளவிவை,
(அசுவத்தாமன்), பின் இட்டு - புறங்சைாடுத்து, (பின்பு),அரமன சபட்பின் வபாற்றி -
சிவபிராமன அன்வபாடு பூசித்து, முருகுஇதழிசுடர் அருளும் பமடக்ைைம்சபற்று -
வாசமனமயயுமடயசைான்மறப்பூமாமைமயயுமடய வசாதிவடிவமான
அப்பரமசிவத்தாற்சைாடுத்தருளப்பட்ட ஆயுதத்மதப் சபற்று, இ வண்ைம் முடித்தான்
-(அவனுதவியால் யாவமரயும்) இவ்வாறு அழித்தல் சசய்திட்டான்;
குருகுகிரிஎறிந்வதாமன நிைர்த்தவன்தன் விறல் - கிசரௌஞ்சமமைமய வவல்
சைாண்டுபிளந்தவனான முருைக்ைடவுமள சயாத்தவனான அசுவத்தாமனது
வல்ைமம,எவர்க்கும் கூறல் ஆவமா - யாவருக்குஞ் சசால்லி
முடிக்ைக்கூடியஅளவினவதா? [அன்சறன்றபடி]; (எ - று.)

அசுவத்தாமனது சசய்விமனத்திறத்மதயும், ஆற்றமையும் வியந்தவாறு. முருகு -

வதனும், சதய்வத்தன்மமயுமாம். இதழி - சைான்மற; அதன் பூமாமைக்கு,
இருமடியாகுசபயர். குருகு என்ற தமிழ்சமாழியும் கிசரௌஞ்சசமன்ற வடசமாழியும்
பரியாயநாமமாதைால், கிசரௌஞ்சமமைமய, 'குருகுகிரி' என்றார்.
சிவகுமாரனாதைால், அசுவத்தாமனுக்கு முருைக்ைடவுள் உவமம.

குருகுகிரி னயறிந்ெ கமெ:- சிவபிரான் இமளயகுமாரனாய்த்

வதவர்ைள்வவண்டுவைாளால் அசுரர்ைமள சயாழித்தற்குத் வதவவசனாபதியாம்
சபாருட்டுஅவதரித்த முருைக்ைடவுள் சூரபதுமமனப்சபாருது அழித்தற்குச்
சசல்லும்வழியிமடவய சபரிய மமைவடிவங்சைாண்ட கிசரௌஞ்ச சனன்னும்
அசுரன்அவமன நலியக்ைருதிப்பைவிதமாமயசசய்ய, அதன்வமல் அப்சபருமான்
தனதுசதய்வத்தன்மமயுள்ள வவற்பமடமய வயவி அதமனப்பிளந்து அழித்திட்டன
சனன்பதாம். பரசுராமனும் சுப்பிரமணியனும் பரமசிவனிடம் வில் முதலிய ஆயுதப்
பயிற்சிமயச் சசய்துமுடித்தபின்பு இவர்ைளுள் உயர்வு தாழ்வு அறியும்சபாருட்டுச்
சிவபிரான் உமாவதவியின் முன்னிமையிவை இவர்ைளுக்குக் கிசரௌஞ்சமமைமயச்
சுட்டிக்ைாட்டி, 'இதனிடத்து உங்ைள் பமடக்ைைத்திறத்மதக்ைாட்டும்' என்று நியமிக்ை,
பரசுராமபிரான் அம்சபய்து அதமனத் துமளயிட்டுத் தனது விற்றிறத்மதக்ைாட்ட,
முருைக்ைடவுள் வவைாயுதத்மத வீசி அம்மமைமயப்பிளந்து தனது வவற்றிறத்மதக்
ைாட்டின சனன்றும் ைமத கூறப்படும். (246)

43. என்றுபினுைபாண்டவியனைனும்பமடயுந் துரந்ொன்

ைற்னறவபரகாப்பார்,
அன்றுநுைதுயிமரந்துைளிப்பனெனும் வாய்மையிொ
லகன்பறனின்னும்,
னவன்றியுைதுழியமடயிற்னசால்வன்யான் விடு
மினெெமின்ெொமளத்,
துன்றிவிதியிமெனயவபர னவல்பவனரன்னறடுத்
ெருளிச்சூழ்ச்சிவல்லான்.

(இ -ள்.) சூழ்ச்சி வல்ைான் - தந்திரங்ைளில் வல்ைவனான ைண்ைன், என்று - என்று

சசால்லி, பினும் - மற்றும், அபாண்டவியம் எனும் பமடயும்துரந்தால் -
அபாண்டவசமன்ற அஸ்திரத்மதயும் (அசுவத்தாமன்) எய்வானானால், ைாப்பார் எவவர
- (அதினின்றும் உங்ைமளப்) பாதுைாப்பார் யாவர்? [எவருமில்மை சயன்றபடி]; அன்று
- அந்நாளில் [முற்ைாைத்தில்], நுமது உயிர் ஐந்தும் அளிப்பன் எனும் - 'உங்ைள்
ஐந்துவபருமடய உயிமரயும்பாதுைாப்வபன்' என்று வாக்குத்தத்தஞ்சசய்த,
வாய்மமயினால் உண்மமசமாழியின்படி, அைன்வறன் - (உங்ைமளப்
பாதுைாக்கும்சபாருட்டு வநற்றிரவு உங்ைமள அமைத்துக் சைாண்டு) பிறிதிடஞ்
சசன்வறன்; இன்னும்- இன்னமும், சவன்றி - சவற்றி, உமது உழி அமடயின் -
உங்ைளிடத்து நிமையாைச் வசர்ந்திட்டால், சசால்வன் யான் -(அப்சபாழுவத) நான்
நம்பிக்மையாைச் சசால்வவன்; (இங்ஙனமாதைால்), விடுமின் (அசுவத்தாமமனத்)
சதாடராமல் விட்டிடுங்ைள்,' என - என்றும் சசால்லி, மின் அனாமள துன்றி- மின்னல்
வபாை சமல்லியளாய் விளங்குகின்றவளான திசரௌபதிமயயமடந்து, விதியிமன
சவல்பவர் எவவர என்று - 'விதிமய சவல்வார் யார் உளர்? [எவருமில்மை]' என்று
சசால்லி, எடுத்து அருளி - (கீழ் விழுந்து புரளுகிற அத் திசரௌபதிமயக்) ைருமைவயாடு
எடுத்து, (எ - று.)-'எனத்துயரந்தவிர்த்து' என அடுத்த ைவிவயாடுசதாடரும்.

இனிநீங்ைள் அசுவத்தாமமன எதிர்த்துப் வபார்சசய்வீரானால் அப்சபாழுது அவன்

உங்ைள்வமல் அபாண்டவாஸ்திரத்மதச்சசலுத்தினால் அதமனத் தடுத்து உங்ைமளக்
ைாத்தல் அரிதாதலின், அது உங்ைமளத் தவறாமல் அழித்திடக் கூடு சமன்றும்,
உங்ைமள நான் பாதுைாப்பதாை முந்திக்கூறியுள்ளபடி தந்திரமாை வவற்றிடத்திற்கு
அமைத்துக்சைாண்டுவபாய் மவத்துக்சைாண்டிருந்ததாைன்வறா நீங்ைள் ஐவர்
மாத்திரவமனும் உயிர்பிமைத்தீர்ைள் என்றும், நீங்ைள் இப்சபாழுது
சவற்றியமடந்திட்டதாைச் சசருக்குக்சைாள்ள வவண்டா; அவசவற்றி
அசுவத்தாமமனசயதிர்ப்பின் ஒழியினுசமாழியு சமன்றும் நயபயங்ைளாைத்
தந்திரவார்த்மதைள் கூறிக்ைண்ைன் பாண்டவமரச் சமாதானப்படுத்தின சனன்பதாம்.
அபாண்டவத்மதக் ைண்ைன் தடுத்துக் ைாத்தமத நிமனவுகூர்ை. "மைர்ந்த சசங்ைதிர்
மாமணியிைந்தவன் மைர்விழிசிவப்பூர, அைர்ந்த தாமமரப் சபாகுட்டுமற
யயன்பமடயபாண்டவசமனத்தூண்ட, வுைங்ைைந்தவதா மளவர்தமுயிர்பிழிந்துண்ை
வந்துறல்பாரா, விைங்கு மாழிமய வநாக்கினன் மமறமுதலிரிந்ததப்பமடமாவதா"
என்பர் பாைவதத்தும். அபாண்டவியம் - அபாண்டவம்; பாண்டவமரக்ைருவறுப்பது;
இதமனப் பிரமசிவராஸ்திர சமன்றும்,ஐஷீைாஸ்திரசமன்றுங் கூறுவர். ைண்ைன்
தூதுசசல்வதற்குமுன் பாண்டவமரவமரயுஞ் சமபகூட்டித் தனித்தனி 'உங்ைள்
ைருத்தமதக் கூறுங்ைள்' என்று சசால்லி அவரவர் ைருத்மதக் வைட்டுவரும்வபாது,
சைவதவன் தனது தத்துவஞானத்மதப் புைப்படுத்த, அதுைண்டு கிருஷ்ைன்
திருவுள்ளமுவந்து 'வவண்டிய வரம் வைள்'என்று நியமிக்ை, சைவதவன்
'எங்ைமளவமரயும் வபாரிற் பாதுைாக்ை வவண்டும்'என்று வவண்ட, அவ்வரத்மத
எம்சபருமான் சைாடுத்தருளினான். இதமன"வன்பாரதப்வபாரில் வந்தமடந்வத
மமவமரயும், நின்பார்மவயாற் ைாக்ைவவண்டு சநடுமாவை",
"என்சறன்றிமறஞ்சியிருதாமமரத்தாளில், ஒன்றுங்ைதிர்முடியாற் வைாசமன்
றுமரத்தருளி" என்ற கிருட்டிைன் தூதுசருக்ைத்துச்சசய்யுளால் அறிை. அத்தன்மமவய
இங்கு 'அன்று நுமதுயிமரந்துமளிப்பசனனும் வாய்மமயினால்' என்று
ைண்ைபிரானாற் குறிக்ைப்பட்டது.விதியிமன எவவர சவல்பவர் - "ஊழிற் சபருவலி
யாவுளமற்சறான்று,சூழினுஞ் தான்முந்துறும்" எனக் ைாண்ை. (247)
 44.-கண்ணன் தினரௌபதிமயத்பெற்ற, ெருைன் இறந்ொர்க்குக்
கிரிமய னசய்ெல்.

மைந்ெருயிர்க்கிரங்குவனென்ைலர்க்குழலாயுன் னகாழுெர்
வாழ்ெற்கியான்னசய்,
ெந்திரைற்னறாருபகாடியுமரக்கடங்கானவெத்துயரந்
ெவிர்த்துத்ென்ைன்,
னகாந்ெலருமுகபொக்கிக் கன்ென்முெல் யாவருக்
குங்குலவுமீைத்து,
அந்ெமுறுகடன்கழித்தினயெவுலுகன்னசாற்படி நின்றளித்ெபின்ெர்.

(இ -ள்.) 'மைர் குைைாய்' - பூக்ைமளச்சூடிய கூந்தமையுமடயவவள!

மமந்தர்உயிர்க்குஇரங்குவது என் - (உனது) புத்திரர்ைளுமடய உயிர் ஒழிந்ததற்ைாை நீ
விசனப்படுவது என்வன? உன் சைாழுநர் வாழ்தற்கு - உனதுைைவர்ைள் இறவாது உயிர்
வாழும்சபாருட்டு, யான் சசய் - நான் சசய்த,தந்திரம் - தந்திரங்ைவளா, ஒரு வைாடி -
மிைப்பைவாம்; உமரக்கு அடங்ைா -(அமவ) சசால்லுக்கு அடங்குவனவல்ை,' என -
என்று சசால்லி, துயரம்தவிர்த்து - (திசரௌபதியினுமடய) துன்பத்மதத் தணித்து,
(ைண்ைபிரான்),தன்மன் சைாந்து அைரும் முைம் வநாக்கி - தருமபுத்திரனது
மைர்வபாைமைர்ச்சி சபற்றுள்ள முைத்மதப் பார்த்து, ைன்னன் முதல் யாவருக்கும் -
ைர்ைன் முதலிய எல்வைாருக்கும், குைவும் ஈமத்து அந்தம் உறு ைடன் ைழித்திஎன -
சபாருந்திய மயானசம்பந்தமான ைடமமயாைச் சசய்யவவண்டியஅந்திமக்
கிரிமயைமளச் சசய்துமுடிப்பா சயன்றுசசால்ை, உலுைன் சசால்படி நின்று -
உலூைசனன்னும் அந்தைன் கூறிய முமறப்படி நின்று, (தருமன்), அளித்த பின்னர் -
(அக்ைடமமைமள இறந்தார்க்குச்) சசலுத்தியபின்பு; (எ - று.) - 'ைண்ைன்
பாண்டவர்ைளுடன் அத்தினாபுரிசசன்று' என வருங்ைவிவயாடு சதாடரும்.

ைற்புமடமங்மையர்க்கு மக்ைளினுங் ைைவவர முக்கியசமன்பது நூற்சைாள்மை

யாதைால், நீ உன் ைைவர் வாழ்ந்ததற்ைாை மகிை வவண்டுவமயன்றி மமந்தர்
இறந்ததற்ைாை வருந்தைாைா சதன்பான், இங்ஙனங் கூறினான். சைாந்து - சைாத்து;
ஆகுசபயராய் மைமரயுைர்த்திற்று. இனி ைண் சசவி வாய் மூக்கு என்ற உறுப்புக்ைள்
ஒவ்சவான்றும் மைர்வபாலிருத்தைால், அவற்மறயுமடய முைம் பூங்சைாத்துப்
வபான்றசதனக் கூறப்பட்டசதன்பாருமுளர். 'தன்மன் சைாந்தைருமுைம்' என்றதனால்,
ைண்ைன்கூறிய சமாதான வார்த்மதமயக் வைட்டுத் தருமபுத்திரன் வசாைந்
தணிந்தனசனன விளங்கும். இனி தருமன்
விமனப்பயமனயுைர்ந்தவனாதைால்,எப்சபாழுதும் முைமைர்ச்சி சைாண்டிருந்தன
சனன்பமத விளக்குவதுமாம்.

ைன்னன் - ைர்ைன்; இப்சபயர் ைர்ைகுண்டைங்ைவளாடு பிறந்தமம பற்றியது:

ைாதின்வழிவய பிறந்ததனால் வந்தசபயசரன்றுங்கூறுவர்; ஆதவனிட்டசபயருமாம்.
ைர்ைம் - ைாது. அந்தமுறுைடன் - அந்திமக்கிரிமய. 'ைழித்தும்' என்றும் பாடமுண்டு.
உலூைன் - ஒருபுவராகிதன்; பாண்டவர்ைளால் துரிவயாதனாதியரிடம் முதலில் தூதனாை
அனுப்பப்பட்டவன். (248)

45.-திருெராட்டிரெதுனபருங்பகாபம்.

அத்திொபுரியெனிமலவருடன்னசன்றரியுைந்ென்முன்ெர்ப்
பத்தியிொலிமறஞ்சிடைற்னறவர்னகானலெத்ெருைன்முெற்பாலனரன்ெ
வித்ெகனுைாசினசாற்றுச்சொகதிபசயிமெத்ெழுவ பவண்டுனைன்ெ
அத்ெெத்தூணளித்ெருளத்ெழுவினெரித்ெென்றுகள்களாயெம்ைா.

(இ -ள்.) அரியும் - ைண்ைபிரானும், ஐவருடன் - பஞ்சபாண்டவர் ைளுடவன,

அத்தினாபுரியதனில் சசன்று - அஸ்திநாபட்டைத்திற்வபாய், அந்தன் முன்னர் -
பிறவிக்குருடனான திருதராட்டிரன் முன்னிமையில், பத்தியினால் இமறஞ்சிட -
பக்திவயாடு வைங்ை, (அப்சபாழுது திருதராட்டிரன்), எவர் சைால் என -
(வைங்குபவர்) யாவசரன்றுவினாவ, தருமன் முதல் பாைர் என்ன - (அதற்குக்
ைண்ைன்) 'தருமபுத்திரன் முதலிய குமாரர்ைள்' என்றுகூற, வித்தைனும் - சதுரனான
திருதராட்டிரனும், ஆசி சசாற்று - (அவர்ைளுக்கு) ஆசீர்வாதஞ்சசால்லி, சதாைதி
வசயிமன தழுவவவண்டும் என்ன - 'வாயுகுமாரனான வீமமன (யான்)
ைட்டிக்சைாள்ளவவண்டும்' என்று சசால்ை, அத்தன் - (யாவர்க்குந்) தமைவனான
ைண்ைன், அ தூண் அளித்தருள - சபரியவதார் இருப்புத்தூமைக்
சைாைர்ந்துசைாடுத்தருள, தழுவி சநரித்தனன் - (அதமனத்திருதராட்டிரன் வீமசனன்று
ைருதி) அமைத்து சநாருக்கினான்; (அம்மாத்திரத்தால்), துைள்ைள் ஆயது - (அத்தூண்)
சபாடியாய்விட்டது; அம்மா - ஆச்சரியம்! (எ - று.) திருதராட்டிரனது
மிக்ைவலிமமமயயும், அதிைமவரத்மதயும், வைாபாவவசத்மதயும் வியந்தார்.
"ைராசைம் பதினாயிரம் சபறுவலிக்ைாயசமான்றினிற் சபாற்வறா, ளிராசகுஞ்சரம்
பிறந்திடும் விழிப்புைனில்மை மற்றதற் சைன்றான்" என்றபடி திருதராட்டிரன்
பதினாயிரம் யாமனபைங்சைாண்டவ னாதைாலும், வைாபாவவசத்தாலும், இருப்புத்
தூமைத் தழுவி சநரிப்பவனானான். பாண்டவர் ைண்ைனுடன் திருதராட்டிரமனச்
வசர்ந்து வைங்கியசபாழுது, தன்புத்திரமரக் சைான்ற அவர்ைளிடத்து
உள்வயிரமுமடய திருதராட்டிரன் அவர்ைமள அன்வபாடு தழுவுவான்வபாை
அருகிைமைத்து முதலில் தருமபுத்திரமனயமைத்து நல்வார்த்மத கூறிவிட்டு உடவன
வீமமனக் சைால்லுங்ைருத்வதாடு அவமன அமைக்ை, அப்சபாழுது
முழுதுைர்ைடவுளான ைண்ைன் அவனுமடய உட்ைருத்மத யறிந்து வீமமனத் தடுத்து
வீமன்வடிவமுமடயவதார் இரும்புமயமானபிரதிமமமயக்சைாைர்ந்து சசலுத்த,
திருதராட்டிரன் அதமன வீமசனன்வற ைருதிவலியத்தழுவியதனால், அந்த
இருப்புருவம் சபாடிப்சபாடியாய்விட, பின்பு திருதராட்டிரன்
ைண்ைனால்உண்மமகூறி நல்ைறிவு புைட்டப்பட்டவுடன் வைாபசாந்திமயயமடந்து
பிறகுவீமன் முதலிய நால்வமரயுந்தழுவினசனன விவர முைர்ை.
துரிவயாதனன்வீமனிடத்துள்ள விவராதத்தால் தனது மாளிமை வாயிலில் அவன்
வபான்ற ஒருஇருப்புப்பாமவமய அமமத்து நிறுத்தி அதமனப்பைவாறு
விைாரமாைஅைங்ைரித்து அதன் தமையின்வமல் தான் உபரிமையினின்று
எச்சிலுமிழ்ந்துஇங்ஙனம் தன்பமைமமமயயுங் சைாடுமமமயயும்
சவளிக்ைாட்டிவந்தனசனன்றும், அந்தப்பிரதிமமவய இங்குக்ைண்ைனாற்
சைாைர்ந்துசைாடுக்ைப்பட்டசதன்றும் அறிை: ஆனது பற்றிவய, 'அத்தூண்' எனச்
சுட்டிக்கூறினார். தூண் - தூண்வபாை நீண்ட சபரியவடிவசமன்ை. "முன்னர்வமவுமா
றுைர்ந்தமூைைாரைன்பகுத், தன்ன வீமனுக்கு வவறமமத்தபஞ்சவைாைசமான், றுன்னு
முன்னர் சைாைருவித் துடனடந்து வநர்புை" என்றுநல்ைாப்பிள்மள பாரதத்துக்
கூறியவாறும் உைர்ை.

ஹஸ்தினாபுரி - ஹஸ்தீ என்ற சந்திரகுைத்தரசனால் அமமக்ைப்பட்ட நைர சமன்றும்,

யாமனைமள மிகுதியாைவுமடய நைர சமன்றும் ைாரைப் சபாருள்படும். ஹஸ்தம் -
மை, இங்வை துதிக்மை; அதமனயுமடயது ஹஸ்தீ என யாமனக்குக் ைாரைக்குறி. தான்
சைாண்ட மனுஷ்யாவதாரத்துக்கு ஏற்ப, ைண்ைனும் பாண்டவருடன் திருதராட்டிரமன
அன்வபாடு வைங்குபவனானான். வித்தைன் - தந்திரம் வல்ைவன்; வஞ்சை சனன்றபடி.
அதிை பைபராக்கிரமசாலிைளான தன்மக்ைள் நூற்றுவமரயுந் தனிவயயழித்
திட்டவலிமமமயக்சைாண்டாடுவான் வபான்று, திருதராட்டிரன், வீமமன
'சதாைதிவசய்' என்றான். வவண்டும் - உம்விகுதிசபற்ற ஒருவமை வியங்வைாள்.
(249)

46.-கண்ணன் ெருைனுக்குஅரசளித்துத் துவாரமக பசர்ெல்.

இனியூழிவாழ்தினரெவிமளஞனராருொல்வருடெறத்தின்மைந்ென்,
ெமெயிருத்திமீள்வனலெச்சாத்ெகியுைலாயுெனுந்ென்மெச்சூழ,
விமெய கற்றும்பசுந்துளபவான்றுவமரெகர்த்திமசபொக்கி
மீண்டான்சீர்த்திக்,
கமெகடற்பாரளித்ெவரு ைந்ெகரிெறனெறிபயகருதி வாழ்ந்ொர்.

(இ -ள்.) விமன அைற்றும் - (தன்மனச் சார்ந்தவர்ைளது) தீவிமனைமளஒழிக்கின்ற, பசு

துளவவான் - பசுமம நிறமுமடய திருத்துைாய் மாமைமயயுமடய ைண்ைபிரான்,-
இனி ஊழி வாழ்திர் என - 'இனி சநடுங்ைாைம் அரசாண்டு வாழ்வீர்ைள்' என்று சசால்லி,
அறத்தின் மமந்தன்தமன - தருமபுத்திரமன, இமளஞர் ஒரு நால்வருடன் - (வீமன்
முதலிய) நான்கு தம்பிமார்ைளுடவன, இருத்தி - (அஸ்தினாபுரியிவை) தாபித்து,மீள்வல்
என - யான் என் ஊர்க்குச் சசல்வவசனன்று சசால்லி,- சாத்தகியும்அைாயுதனும்
தன்மன சூை - சாத்தகியும் பைராமனும் தன்மனயடுத்துவர,-துவமர நைர் திமச வநாக்கி
மீண்டான் - துவாரைாபுரியின் எல்மைமய வநாக்கிமீண்டு வந்தருளினான்; அவரும் -
அப்பாண்டவர்ைளும், சீர்த்தி -மிக்ைபுைழுடன், ைமன ைடல் பார் அளித்து - ஒலிக்கின்ற
ைடைாற் சூைப்பட்டபூமிமயப் பாதுைாத்து, அறம் சநறிவய ைருதி- தருமமார்க்ைத்மதவய
சிந்தித்து,அ நைரின் - அந்த அத்தினாபுரியிவை, வாழ்ந்தார்-; (எ - று.)

கீழ்96 - ஆங் ைவியில் பைராமனும் சாத்தகியும் சசன்றமம கூறியவர் இங்கு 'சாத்தகியு

மைாயுதனுந் தன்மனச் சூை' என்றதனால் மீண்டும் அவ்விருவரும் தருமனது
பட்டாபிவஷைத்தின்சபாருட்டு வந்தனசரன வுைர்ை. பூமிபாரத்மதத்
சதாமைத்தமமவதான்ற, 'விமனயைற்றும் பசுந்துளவவான்' என்றார். சீர்த்திசயன்பது
மூன்றாம் வவற்றுமமத்சதாமையாய் 'அளித்து' என்பதமனக் சைாள்ளும். இனி,
பாருக்கு அமடசமாழியாக்கி, பாரந்தீர்ந்ததனாற் புைழ்சபற்ற பூமிசயனினுமாம்.

"மமைதரு திணிவதாள் மன்னர் மணிமுடி துைளதாைச், சிமைைமட குமைத்த பார்த்தன்

சசழுமணித்தடந்வதர்ப் பாைன், பைர்புைழ் தருமன் றன்மனப் பைர்சபருந் தாமத
சசால்ைா, ைைர்தமை யவனிைாப்ப வரியமை யிருத்தி னானால்",
"மமைவளஞ்சிறந்தன வளங்ைள் மிக்ைன, குமைசவாடு பிணிைளுங் குமைந்து
சாய்ந்தன, விமைசவாடு நல்ைறம் வவர்பமடத்தன, தமைபுை சைாடுபுவி தருமன்
ைாக்ைவவ", "நான்மமறயாளர்வாழ்த்த நகுமுடி யரசர் தாை, மீனுயர் சைாடிவயானாதி
சவந்திறற் குமர சரல்ைாந், தாமனவயா டிமறஞ்சா நிற்பத்தாமமர மைரின் வாழுந்,
வதனவாந் சதரியல் மார்பன் திருநைர் சசன்று புக்ைான்" என்ற பாைவதச்சசய்யுள்ைள்
இங்கு வநாக்ைற்பாைன. (250)

பதினெட்டாம்பபார்ச்சருக்கம் முற்றிற்று.

------

னசௌப்திகபருவம்முற்றுப்னபற்றது.

------

வில்லிபுத்தூரார் பாரெம்முற்றும்.

*****