PAG-IBIG SA TINUBUANG LUPA

I
Aling pag-ibig pa ang hihigit kaya
sa pagkadalisay at pagkadakila
gaya ng pag-ibig sa tinubuang lupa?
Alin pag-ibig pa? Wala na nga, wala

IV
Walang mahalagang hindi inihandog
ng pusong mahal sa Bayang nagkupkop,
dugo, yaman, dunong, katiisa’t pagod,
buhay ma’y abuting magkalagot-lagot.
V
Bakit? Ano itong sakdal nang laki
na hinahandugan ng buong pag
kasi
na sa lalong mahal kapangyayari
at ginugugulan ng buhay na iwi

VII
Ay! Ito’y ang Inang Bayang
tinubuan,
siya’y ina’t tangi na kinamulatan
ng kawili-wiling liwanag ng araw
na nagbibigay init sa lunong
katawan.
VIII
Sa kanya’y utang ang unang pagtanggap
ng simoy ng hanging nagbigay lunas,
sa inis na puso na sisinghap-singhap,
sa balong malalim ng siphayo’t hirap

XXVIII
Ipahandog-handog ang buong pag-ibig
hanggang sa mga dugo’y ubusang itangis
kung sa pagtatanggol, buhay ay mapatid
ito’y kapalaran at tunay na langit
SALIN SA INGLES ni

EPIFANIO DE LOS SANTOS

Is there any love that is nobler
Purer and more sublime
Than the love of the native country?
What love is? Certainly none.

There is nothing worth having the patriot

Will not give for his native land:
Blood and wealth, and knowledge and effort,
Even life, to be crushed and taken.

Why? What thing of infinite greatness

Is this, that all knees should be bended
Before it? that it should be held higher
Than the things most precious, even life?
Ah! the land it is that gave us birth,
Like a mother, and from her alone
Came the pleasant rays like the sun's
That warmed the benumbed body.

To her we owe the first breath

That enlivened the breast oppressed
And smothered in the abyss
Of pain and grievous suffering.

Unto her in holocaust loving

The last drop of your blood you must offer,
If to free her your life you have given,
Yours is glory then and redemption.