W skład panteonu słowiańskiego wchodziły

cztery główne bóstwa:

Dadźbóg Swarożyc (ten który daje szczęście; z prasłowiańskiego: bóg-
bogactwo, swar- słońce)- opiekun słońca, ognia, nieba. W różnych rejonach
zamieszkałych przez Słowian, nazywano tego boga również: Świętowitem,
Trzygłowem, Stribogiem, Swarogiem. Przedstawiany był jako mężczyzna z
obfitym wąsem. Jego atrybutem był róg zwierzęcy, który nosił u pasa oraz biały
koń.

Perun (piorun, grom)- władca błyskawic i pogody, czasem także wojny.

Zamieszkiwał stare dęby, gaje dębowe lub szczyty wzgórz. Jego atrybutem był
oczywiście grom.

Weles- opiekun świata zmarłych; Prasłowianie wierzyli, że każdy człowiek

posiada duszę (nawie), która po śmierci wędruje do krainy zwanej
Nawią(właśnie tego miejsca strzegł Weles). Jest to kraj ukryty gdzieś głęboko
pod ziemią, gdzie wszyscy dobrzy ludzie żyją w wiecznej szczęśliwości.

Rod- odpowiadał za los i przeznaczenie. Pełnił bardzo ważną rolę przy

narodzinach dziecka, wyznaczał nowonarodzonemu jego przyszły los, szczęście
i długie życie lub troski i rychłą śmierć. Kobiety przed porodem wzywały go,
aby wyrok nad życiem ich dziecka był pomyślny.

Słowianie również oddawali cześć wielu innym bogom, bożkom i demonom

złym i dobrym. Z pośród nich można wymienić kilku najbardziej znanych:

Mokosz - bóstwo znane na Rusi związane z "matką ziemią wilgotną".

Perepłut - bóstwo ruskie, prawdopodobnie demon wodny.
Płanetnik - życzliwy duch powietrzny. Wierzono, że Płanetnik opiekuje się
chmurami.
Perperuna - znana wśród Słowian bałkańskich, bóstwo żeńskie towarzyszące
Perunowi.
Rodzenice - bóstwa losu ludzkiego, pomocnice boga Roda.
Uboże - duch domowy, współczesny skrzat.
Wampir (wąpierz) - demon pastwiący się nad żywymi, duch osoby zmarłej.
Wilkołak - ogólnosłowiański demon półludzki - półzwierzęcy.
Żmij - zły demon, wróg bóstwa nieba.
Licho - zły demon lasu.