Whatever his motives, Periyar helped the

British
The 139th birth anniversary of E.V. Ramasamy (Periyar) was celebrated in many parts of
Tamil Nadu, on September 17, with great fanfare. However, some acts of vandalism on his
statues were reported in Chennai and Dharapuram in Tiruppur district. Periyar (1879-1973) is
regarded as a great fighter against the caste system, superstitions and empty rituals. He was
considered a proponent of rationalism, women emancipation and upliftment of the
downtrodden. Both the Dravidian parties in Tamil Nadu—the DMK and the AIADMK—
claim their ancestry through him, and no politician in Tamil Nadu can dare criticise him. He
started the self-respect movement and created the Justice Party, which later became the DK
(Dravida Kazhagam). DMK was an offshoot of the same. However, in my opinion, the time
has come for a fresh, objective and unemotional assessment of Periyar, and I am here
presenting my own view. I do not dispute that Periyar fought against injustices in the society.
But, this has to be coupled with the following considerations:

1. As is well known, the British policy in India was of divide and rule. Their efforts were
directed towards sparking enmity between Hindus and Muslims (see, in this connection, B.N.
Pande's speech in the Rajya Sabha, ‘History in the service of Imperialism', and my article
'The truth about Pakistan'). They also strived for division along the lines of caste. Periyar
constantly spouted venom against Brahmins and brahminism. "If you see a snake and a
Brahmin, kill the Brahmin first": this was a statement famously attributed to him. Some have
denied its authenticity, but there is no doubt that his hatred towards Brahmins was
unparalleled, and it was not long before violence followed words. There were many incidents
of attacks on Brahmins in Tamil Nadu—their tufts and sacred threads were cut off—leading
to a partial exodus of 'Tambrahms' from the state. I submit that, by dividing society along
caste lines, Periyar was helping the British, whatever his motives may have been. There can
be no denial that dalits were (and still are) treated disgracefully in our society. But the
remedy is not to instigate hatred against Brahmins or other upper castes, but for dalits to join
hands with the enlightened sections of the upper castes and jointly wage a struggle to put an
end to this infamy. As I explained in a blog post 'The Caste System in India' (see on my blog
Satyam Bruyat), the caste system, whatever be its origin, had evolved into a feudal
occupational division of labour in the society, and every vocation became a caste. There was
a small section of the society involved in intellectual work. They were the Brahmins, and
their language was Sanskrit. There was no system of universal education in the feudal system,
and the educated class in India was almost exclusively the Brahmins (just as in Europe, the
educated people were mostly the priests, using the Latin language).So, the Brahmins, being
the educated class, had a head start over the rest. When the British came to India, the
Brahmins learnt English, gaining disproportionate representation in the bureaucracy, the
judiciary, academia and other professions. So, it was not because Brahmins were
intellectually superior to non-Brahmins, or because Brahmins were, by nature, tyrants, that
dalits and others remained oppressed, and had far less job opportunities. There were historical
reasons for it.

2. Periyar claimed to be a rationalist. That is true as far as his polemics on superstitions and
empty rituals go. But, in his attacks on Hindu gods like Rama, whose picture he burnt at a
Marina beach procession in 1956, he betrays a lack of scientific temper. What Periyar did not
understand was that religion cannot be destroyed unless the social foundation upon which it
rests is destroyed (see my blog post 'Taslima Nasreen is brave but stupid').

3. Periyar wanted British rule in India to continue, and did not want India to become
independent. He announced that August 15, 1947, would be observed as a day of mourning,
since Dravidians would thenceforth be ruled by northerners and the Aryans who dominated
the Congress party.

4. He wanted an independent Dravidistan, separate from north India, which he called

Aryanstan. Had this happened, it would have been disastrous for the economy of Tamil Nadu.
Presently, industries in Coimbatore, Karur and Erode sell their products in Punjab, Uttar
Pradesh, Madhya Pradesh and Bihar. What would have happened to such industries and their
employees if this market had been cut off?

I think the time has surely come for a fresh, unemotional and realistic assessment of Periyar.

Markandey Katju is a former judge of the Supreme Court of India

அவரது நோக்கம் என்னவாக இருந்தாலும், பெரியார்

ஆங்கிலேயர்களுக்கு உதவினார் – கட்ஜு

ஈ.வெ.ராமசாமி (பெரியார்) அவர்கள் பிறந்தநாள் தமிழகத்தின் பல

பகுதிகளில் செப்டம்பர் 17 அன்று வெகு விமரிசையாகக்
கொண்டாடப்பட்டது. இருப்பினும், சென்னை மற்றும் திருப்பூர் மாவட்டத்தில்
உள்ள தாராபுரத்தில் அவரது சிலைகளை சேதப்படுத்தும் சில செயல்கள்
பதிவாகியுள்ளன. பெரியார் (1879-1973) சாதி அமைப்பு, மூடநம்பிக்கைகள்
மற்றும் வெற்று சடங்குகளுக்கு எதிரான ஒரு சிறந்த போராளியாகக்
கருதப்படுகிறார். அவர் பகுத்தறிவு, பெண் விடுதலை மற்றும்
தாழ்த்தப்பட்டோரின் மேம்பாட்டின் ஆதரவாளராகக் கருதப்பட்டார்.
தமிழ்நாட்டில் உள்ள திராவிடக் கட்சிகளான திமுக, அதிமுக ஆகிய இரு
கட்சிகளும் அவர் மூலமாகத் தங்கள் பூர்வகத்தை
ீ உரிமை
கொண்டாடுகிறார்கள், தமிழ்நாட்டில் எந்த அரசியல்வாதியும் அவரை
விமர்சிக்கத் துணிய முடியாது. அவர் சுயமரியாதை இயக்கத்தைத்
தொடங்கி நீதிக்கட்சியை உருவாக்கினார், அது பின்னர் டிகே (திராவிட
கழகம்) ஆனது. திமுகவும் அதன் கிளைதான். இருப்பினும், என் கருத்துப்படி,
பெரியாரைப் பற்றிய புதிய, புறநிலை மற்றும் உணர்ச்சியற்ற
மதிப்பீட்டிற்கான நேரம் வந்துவிட்டது, நான் இங்கே எனது சொந்தக்
கருத்தை முன்வைக்கிறேன். சமூகத்தில் அநீதிகளுக்கு எதிராகப்
போராடியவர் பெரியார் என்பதில் எனக்கு மறுப்பு இல்லை. ஆனால், இது
பின்வரும் கருத்தாய்வுகளுடன் இணைக்கப்பட வேண்டும்:

1. இந்தியாவில் பிரித்தானியரின் கொள்கை பிரித்து ஆட்சி செய்யும் என்பது

அனைவரும் அறிந்ததே. அவர்களின் முயற்சிகள் இந்துக்களுக்கும்
முஸ்லீம்களுக்கும் இடையே பகையைத் தூண்டும் வகையில்
அமைந்திருந்தன (இது தொடர்பாக பி.என். பாண்டே ராஜ்யசபாவில் ஆற்றிய
உரை, ‘ஏகாதிபத்தியத்தின் சேவையில் வரலாறு’ மற்றும் எனது
கட்டுரையான ‘பாகிஸ்தான் பற்றிய உண்மை’ ஆகியவற்றைப் பார்க்கவும்).
சாதியின் அடிப்படையில் பிளவுபடவும் பாடுபட்டனர். பெரியார்
பிராமணர்களுக்கும் பிராமண ீயத்துக்கும் எதிராக தொடர்ந்து விஷம் கக்கி
வந்தார். "பாம்பையும் பிராமணனையும் கண்டால் முதலில் பிராமணனைக்
கொல்": இது அவருக்குப் பிரபலமாகக் கூறப்பட்ட வாசகம். சிலர் அதன்
நம்பகத்தன்மையை மறுத்துள்ளனர், ஆனால் பிராமணர்கள் மீ தான அவரது
வெறுப்பு இணையற்றது என்பதில் சந்தேகமில்லை, மேலும் வன்முறை
வார்த்தைகளைப் பின்பற்றுவதற்கு நீண்ட காலத்திற்கு முன்பே.
தமிழ்நாட்டில் பிராமணர்கள் மீ தான தாக்குதல்கள் பல சம்பவங்கள் -
அவர்களின் புனித நூல்கள் துண்டிக்கப்பட்டன - மாநிலத்திலிருந்து 'தமிழ்
பிராமணர்கள்' பகுதியளவு வெளியேற வழிவகுத்தது. சமுதாயத்தை சாதி
ரீதியாகப் பிரித்து, பெரியார் ஆங்கிலேயர்களுக்கு உதவி செய்தார்,
அவருடைய நோக்கம் எதுவாக இருந்தாலும் சரி. நமது சமூகத்தில்
தலித்துகள் இழிவாக நடத்தப்பட்டனர் (இப்போதும்) என்பதை மறுக்க
முடியாது. ஆனால் இதற்கு பரிகாரம் பிராமணர்களுக்கோ மற்ற உயர்
சாதியினருக்கோ எதிராக வெறுப்பைத் தூண்டுவது அல்ல, மாறாக
தலித்துகள் உயர் சாதியினரின் அறிவார்ந்த பிரிவினருடன் கைகோர்த்து
இந்த அவப்பெயருக்கு முற்றுப்புள்ளி வைக்கும் போராட்டத்தை கூட்டாக
நடத்த வேண்டும். 'இந்தியாவில் சாதி அமைப்பு' என்ற வலைப்பதிவு
இடுகையில் நான் விளக்கியது போல் (எனது வலைப்பதிவு சத்யம்
ப்ரூயத்தில் பார்க்கவும்), சாதி அமைப்பு, அதன் தோற்றம் எதுவாக
இருந்தாலும், சமூகத்தில் நிலப்பிரபுத்துவத் தொழில் பிரிவாகப்
பரிணமித்தது, மேலும் ஒவ்வொரு தொழிலும் ஒரு தொழிலாக மாறியது.
சாதி. அறிவார்ந்த பணியில் சமூகத்தில் ஒரு சிறிய பகுதியினர்
ஈடுபட்டிருந்தனர். அவர்கள் பிராமணர்கள், அவர்களின் மொழி சமஸ்கிருதம்.
நிலப்பிரபுத்துவ அமைப்பில் உலகளாவிய கல்வி முறை இல்லை, மேலும்
இந்தியாவில் படித்த வகுப்பினர் கிட்டத்தட்ட பிராமணர்களாக இருந்தனர்
(ஐரோப்பாவைப் போலவே, படித்தவர்கள் பெரும்பாலும் பாதிரியார்களாக
இருந்தனர், லத்தீன் மொழியைப் பயன்படுத்தினர்). எனவே, பிராமணர்கள்,
படித்த வகுப்பினராக இருந்ததால், மற்றவர்களுக்கு ஒரு தலை இருந்தது.
ஆங்கிலேயர்கள் இந்தியாவிற்கு வந்தபோது, பிராமணர்கள் ஆங்கிலம்
கற்றனர், அதிகாரத்துவம், நீதித்துறை, கல்வித்துறை மற்றும் பிற
தொழில்களில் சமமற்ற பிரதிநிதித்துவத்தைப் பெற்றனர். ஆக, பிராமணர்கள்
பிராமணரல்லாதவர்களை விட அறிவுரீதியாக உயர்ந்தவர்களாக
இருந்ததாலோ அல்லது பிராமணர்கள் இயல்பிலேயே
கொடுங்கோலர்களாக இருந்ததாலோ அல்ல, தலித்துகளும் மற்றவர்களும்
ஒடுக்கப்பட்டவர்களாக இருந்து, அவர்களுக்கு வேலை வாய்ப்புகள் மிகக்
குறைவு. அதற்கு வரலாற்று காரணங்கள் இருந்தன.

2. பெரியார் தன்னை பகுத்தறிவுவாதி என்று கூறிக்கொண்டார்.

மூடநம்பிக்கைகள் மற்றும் வெற்று சடங்குகள் பற்றிய அவரது
விவாதங்கள் செல்லும் வரை அது உண்மைதான். ஆனால், 1956-ல் மெரினா
கடற்கரையில் நடந்த ஊர்வலத்தில் ராமர் போன்ற இந்துக் கடவுள்களின்
உருவப் படத்தை எரித்து தாக்கியதில், அறிவியல் மனப்பான்மை
இல்லாததைக் காட்டிக் கொடுக்கிறார். பெரியாருக்குப் புரியாத விஷயம்
என்னவென்றால், மதம் சார்ந்துள்ள சமூக அடித்தளம் அழிந்தாலொழிய,
மதத்தை அழிக்க முடியாது என்பதுதான் ('தஸ்லிமா நஸ்ரீன் தைரியசாலி
ஆனால் முட்டாள்' என்ற எனது வலைப்பதிவைப் பார்க்கவும்).

3. இந்தியாவில் பிரிட்டிஷ் ஆட்சி தொடர வேண்டும் என்று பெரியார்

விரும்பினார், இந்தியா சுதந்திரம் பெற விரும்பவில்லை. இனி
திராவிடர்களை வடநாட்டினர் மற்றும் காங்கிரஸ் கட்சியில் ஆதிக்கம்
செலுத்திய ஆரியர்கள் ஆளுவார்கள் என்பதால் ஆகஸ்ட் 15, 1947 அன்று
துக்க நாளாக அனுசரிக்கப்படும் என்று அறிவித்தார்.

4. அவர் வட இந்தியாவிலிருந்து பிரிந்த ஒரு சுதந்திர திராவிடத்தை

விரும்பினார், அதை அவர் ஆரியஸ்தான் என்று அழைத்தார். அப்படி
நடந்திருந்தால் தமிழகத்தின் பொருளாதாரத்திற்கு பேரழிவாக
இருந்திருக்கும். தற்போது கோவை, கரூர், ஈரோடு ஆகிய இடங்களில் உள்ள
தொழிற்சாலைகள் பஞ்சாப், உத்தரப் பிரதேசம், மத்தியப் பிரதேசம் மற்றும்
பீகார் ஆகிய மாநிலங்களில் தங்கள் பொருட்களை விற்பனை செய்கின்றன.
இந்த சந்தை துண்டிக்கப்பட்டிருந்தால் அத்தகைய தொழில்கள் மற்றும்
அதன் ஊழியர்களின் நிலை என்னவாகியிருக்கும்? பெரியாரைப் பற்றி ஒரு
புதிய, உணர்ச்சியற்ற மற்றும் யதார்த்தமான மதிப்பீட்டிற்கு நிச்சயமாக
நேரம் வந்துவிட்டது என்று நினைக்கிறேன்.

மார்கண்டேய கட்ஜு இந்திய உச்ச நீதிமன்றத்தின் முன்னாள் நீதிபதி