Λίγα γενικά για να πάρουμε μία κατεύθυνση (προσωπικές μου απόψεις):

Τα πετάλια πιστεύω ότι πρέπει να μπαίνουν σε σειρά σταδιακής αύξησης της

παραμόρφωσης. Δηλαδή ξεκινάμε από τα καθαρά και καταλήγουμε στα βρώμικα.
Εξαίρεση αποτελούν τα εφε τύπου chorus/flanger τα οποία δεν λειτουργούν καλά πριν
από τα distortion, και καλύτερα λειτουργούν στο effects loop του ενισχυτή.

Αξίωμα: πιστεύω πως ότι διαμορφώνει Overdrive πρέπει να ταίζεται με όσο το δυνατόν
πιο καθαρό ήχο από το όργανο, για τον λόγο αυτό χωρίζω τα εφε σε τέσσερα
κλιμακούμενα στάδια:

1. Διαμόρφωση πρωτογενούς ήχου χωρίς αλλαγή χροιάς (Pickup amp/Booster,

Compressor, Noise Gate, Equaliser)
2. Δημιουργία παραμόρφωσης και χροιάς με κλιμακούμενη ποσότητα παραμόρφωσης
(Overdrive, Light Overdrive, Distortion, Μetal, Fuzz)
3. Διαμόρφωση τελικής χροιάς του ήδη παραμορφωμένου ήχου (Chorus, Phaser, Flanger,
Wah Pedal)
4. Δημιουργία επιπλέον ήχων πάνω στον ήδη διαμορφωμένο (Delay, Echo, Reverb) Αυτό
το στάδιο ανήκει καλύτερα στο effects loop του ενισχυτή

Εάν τα βάλουμε όλα μαζί, μία απλή σειρά μπορεί να είναι (με δεδομένο ότι έχουμε
απ'όλα):

Pickup amp/Booster - Compressor - Noise Gate -

Equaliser - Overdrive/Light Overdrive - Volume
pedal (για ρύθμιση του Gain στην είσοδο του: ) -
Distortion/Metal/Fuzz - Chorus/Flanger - Wah
Pedal - Delay/Echo/Reverb.
Το volume pedal εδώ δεν είναι για την ρύθμιση του πραγματικού volume του παιξίματος
μας, αλλά για την ρύθμιση της έντασης του σήματος προς το Distortion/Metal/Fuzz άρα
και του Drive που επιτυγχάνεται.
Με τον τρόπο αυτό, ελέγχουμε το Gain του πρώτου σταδίου Overdrive/Light Overdrive
από το volume της κιθάρας και το δεύτερο του Distortion/Metal/Fuzz από το πετάλι, και
έτσι έχουμε εξαιρετική ευελιξία στην παραμόρφωση χωρίς να σκύβουμε και να
ρυθμίζουμε Drive.