Esrar-I Şuhud

‫ﻫﻮ‬
‫‪۱۲۱‬‬
‫اﺳﺮار اﻟﺸﻬﻮد‬
‫ﻓﯽ ﻣﻌﺮﻓﺔ اﻟﺤﻖ اﻟﻤﻌﺒﻮد‬
‫ﺷﻤﺲ اﻟﺪﯾﻦ ﻣﺤﻤﺪ اﺳﲑی ﻻﻫﯿﺠﯽ‬
‫ﺑﻜﻮﺷﺶ‪ :‬ﻣﺤﻤّﺪ رﺳﺎ‬

‫ﺑﺴﻢ اﻟﻠّﻪ اﻟﺮﺣﻤﻦ اﻟﺮﺣﻴﻢ‬
‫اﺳﺮار اﻟﺸﻬﻮد‬
‫ﻣﺼــــــﺤﻒ آﻳــــــﺎت اﺳــــــﺮار ﻗــــــﺪﻳﻢ‬ ‫ﻫﺴـــﺖ ﺑﺴـــﻢ اﻟﻠّـــﻪ اﻟـــﺮﺣﻤﻦ اﻟـــﺮﺣﻴﻢ‬

‫آﻧﭽـــﻪ ﺑـــﻲﻧـــﺎم ﺧﺪاﻳﺴـــﺖ اﺑـــﱰ اﺳـــﺖ‬ ‫ﻧــﺎم ﺣــﻖ ﺳــﺮ دﻓــﱰ ﻫــﺮ دﻓــﱰ اﺳــﺖ‬
‫ﻫـــﺮ دو ﻋـــﺎﻟﻢ ﺟﺮﻋـــﻪ ﻧـــﻮش از ﺟـــﺎم او‬ ‫اﻓﺘﺘــــــــــﺎح ﻧﺎﻣﻬــــــــــﺎ از ﻧــــــــــﺎم او‬
‫ﻋﻠــــﺖ و ﻣﻌﻠــــﻮل ﺑــــﺮوي ﻋﺎﺷﻘﺴــــﺖ‬ ‫ﺣﻤـــﺪ ﺑـــﻲﻋﻠـــﺖ ﺧـــﺪا را ﻻﻳﻘﺴـــﺖ‬
‫ﻫــﺮ زﻣــﺎن ﺧــﻮد را ﺑــﻪ ﻧﻘﺸــﻲ واﻧﻤــﻮد‬ ‫آن ﺧﺪاوﻧـــﺪي ﻛـــﻪ در ﻋـــﺮض وﺟـــﻮد‬
‫ﺣﻤــــﺪ ﻓﻌﻠــــﻲ ﻃﺎﻋــــﺖ و اﻋﻤــــﺎل دان‬ ‫ﺣﻤــــﺪ ﻗــــﻮﱄ ﭼﻴﺴــــﺖ اﻗــــﺮار زﺑــــﺎن‬
‫ﺑـــﺮ ﺻـــﻔﺎت ﭘـــﺎك و ﺑﺮﺗـــﺮ ز آب وﮔـــﻞ‬ ‫ﺣﻤــــﺪ ﺣــــﺎﱄ اﺗﺼــــﺎل ﺟــــﺎن و دل‬
‫ﺑــــﻮده ﺑﺎﺷــــﻲ داﻳﻤــــﺎً ﺑــــﺎ ﻳــــﺎد ﻫــــﻮ‬ ‫در ﺣﻘﻴﻘـــﺖ ﺣﻤـــﺪ آن ﺑﺎﺷـــﺪﻛـــﻪ ﺗـــﻮ‬
‫ﺣﺎﻣـــــﺪ ﺗـــــﻮ ﻫـــــﻢ ﺗـــــﻮﻳﻲ ﻳـــــﺎ رﺑﻨـــــﺎ‬ ‫ﮔﻔــــﺖ ﭘﻴﻐﻤــــﱪﻛــــﻪ ﻻ اﺣﺼــــﻲ ﺛﻨــــﺎ‬
‫ﺣﺎﻣــﺪ و ﻣﺤﻤــﻮد ﻫــﻢ ﺧــﻮد ﺑــﻮد و ﺑــﺲ‬ ‫ﭼــﻮن ﺑــﻪ ﻋــﺎﻟﻢ ﻧﻴﺴــﺖ ﻏﻴــﺮ ﻳــﺎرﻛــﺲ‬
‫ﻫــﺮ ﭼــﻪ ﺑﻴﻨــﻲ ﻣﺼــﺤﻒ آﻳــﺎت اوﺳــﺖ‬ ‫ﺟﻤﻠـــﻪ ذرات ﺟﻬـــﺎن ﻣـــﺮآت اوﺳـــﺖ‬
‫ﻫــﺮ ﭼــﻪ ﺑﻴﻨــﻲ ﺳــﺎﺟﺪ و ﻣﺴــﺠﻮد اوﺳــﺖ‬ ‫ﺟﻤﻠـــﻪ ﻋـــﺎﻟﻢ ﻋﺎﺑـــﺪ و ﻣﻌﺒـــﻮد اوﺳـــﺖ‬
‫ﺣﻤــــــﺪ اوﮔﻮﻳﻨــــــﺪ ﭘﻴــــــﺪا و ﻧﻬــــــﺎن‬ ‫ﺟﻤﻠـــﻪ ﻣﻮﺟـــﻮدات ﺑـــﻲﻛـــﺎم و زﺑـــﺎن‬
‫وز ﺻـــــﻔﺎﺗﺖ دور ﻋﻘـــــﻞ ﺑﻮاﻟﻔﻀـــــﻮل‬ ‫اي ﻣﻨـــــﺰه ذاﺗـــــﺖ از ﻓﻬـــــﻢ ﻋﻘـــــﻮل‬
‫ﻧﻔــﺲ ﻛــﻞ ﻣﺴــﺘﺎﻧﻪ از ﺷــﻮﻗﺖ ﺑــﻪ ﺟــﻮش‬ ‫ﻋﻘــﻞ ﻛــﻞ از ﺟــﺎم ﻋﺸــﻘﺖ ﺑــﺎده ﻧــﻮش‬
‫ﮔﺸــﺘﻪ ﺳــﺮﮔﺮدان ﺑــﻪ ﮔــﺮت ﭼــﻮن ﻓﻠــﻚ‬ ‫ﺟﺮﻋـــﻪاي ﻧﻮﺷـــﻴﺪه از ﻋﺸـــﻘﺖ ﻣﻠـــﻚ‬
‫زﻫــــﺮه وﻛﻴــــﻮان ﺑــــﺪﻳﻦ دﻋــــﻮي ﮔــــﻮاه‬ ‫ز آﺗــﺶ ﻋﺸـــﻘﺖ ﻓـــﺮوزان ﻣﻬـــﺮ و ﻣـــﺎه‬
‫در ﻃﻠـــــﺐ ﻛﺎرﻳـــــﺖ ﮔﺸـــــﺘﻪ ﻧﺎﺻـــــﺒﻮر‬ ‫ﻣﺸــــﱰي اﻓﺮوﺧﺘــــﻪ ﺷــــﻤﻌﻲ ز ﻧــــﻮر‬
‫ﮔﺸــــﺘﻪ ﺟﻮﻳــــﺎي ﺗــــﻮ درﮔــــﺮد ﺟﻬــــﺎن‬ ‫ﺗﻴـــﺮ و ﺑﻬـــﺮام از ﻃﻠـــﺐ ﺑـــﺮ ﺳـــﺮ دوان‬
‫ﭼﺮخ و اﻧﺠﻢ را ازﻳـﻦ ﺷـﻴﻮه اﺳـﺖ ﻻف‬ ‫ﮔـــﺮد ﻛﻮﻳـــﺖ ﻧـــﻪ ﻓﻠـــﻚ اﻧـــﺪر ﻃـــﻮاف‬
‫از ﻫــــــــﻮاي روي ﺗــــــــﻮ در آﺗﺸــــــــﻨﺪ‬ ‫از ﻣـــﻲ ﻋﺸـــﻘﺖ ﻋﻨﺎﺻـــﺮ ﺳﺮﺧﻮﺷـــﻨﺪ‬
‫ﺧــــﺎك ازﻳــــﻦ ﺳــــﻮدا ﻓﺘــــﺎده در زﻳــــﺎن‬ ‫آب ازان ﺳــــﻮ در ﭘﻴــــﺖ ﮔﺸــــﺘﻪ روان‬
‫ﻣﺴــﺖ و ﺑﻴﺨــﻮد ﮔﺸــﺖ و در راه اوﻓﺘــﺎد‬ ‫رﻳﺨﺘــﻲ ﻳــﻚ ﺟﺮﻋــﻪ دردي ﺑــﺮ ﺟﻤــﺎد‬
‫ﺳـــﺮ ﺑـــﺮآورد از زﻣـــﲔ و ﺟـــﻮش ﻛـــﺮد‬ ‫ﭼــﻮن ﻧﺒــﺎت ﻣــﺮده از وي ﻧــﻮش ﻛــﺮد‬
‫در ﻫـــﻮاﻳﺶ ﮔﺸـــﺘﻪ رﻗﺼـــﺎن ﺑﻨـــﺪهوش‬ ‫ﺳﺮو و ﺷﻤﺸﺎد از ﻧﺸﺎﻃﺶ ﺳﺒﺰ و ﺧﻮش‬
‫ﺟﺎﻣـــﻪ ﻧﻴﻠـــﻲ ﻛـــﺮده اﺳـــﺖ ازﮔـــﺮد او‬ ‫ﺷــــــﺪ ﺑﻨﻔﺸــــــﻪ ﺳــــــﺮﻧﮕﻮن از درد او‬
‫از ﻏﻤــــﺶ او را ﻓﺮوﺷــــﺪ ﭘــــﺎ ﺑــــﻪ ﮔــــﻞ‬ ‫از ﺧﻤــــــــﺎرش ﻻﻟــــــــﻪ دارد داغ دل‬
‫ﮔـــﺎه ﻣـــﻲﺧﻨﺪﻧـــﺪ و ﮔـــﺎﻫﻲ دردﻧـــﺎك‬ ‫ﻳﺎﺳـــﻤﲔ وﮔـــﻞ زﻣﺴـــﺘﻲ ﺟﺎﻣـــﻪ ﭼـــﺎك‬
‫ﺑــﺎده ﻣــﻲآﻳــﺪ ﺑــﻪ ﺟــﺎي ﺧــﻮن ز ﺗــﺎك‬ ‫ﻣﺴــﺖ و ﻻﻳﻌﻘــﻞ ﻓﺘــﺎده رو ﺑــﻪ ﺧــﺎك‬
‫ﺳﻮﺳـــﻦ از ﺷـــﻮق ﺗـــﻮﮔﺸـــﺘﻪ ده زﺑـــﺎن‬ ‫ورد و رﻳﺤــﺎن ﻋﺎﺷــﻖ روﻳــﺖ ﺑــﻪ ﺟــﺎن‬
‫‪ ٢‬‬
‫ﻣﺴـــﺖ ﻋﺸـــﻘﺶ دﻳـــﺪم از ﻋـــﲔ اﻟﻴﻘـــﲔ‬ ‫ﻫــــﺮﮔﻴــــﺎﻫﻲ ﻛــــﻪ ﺑﺮآﻣــــﺪ از زﻣــــﲔ‬
‫ﮔﺸـــﺘﻪ ﺟﻮﻳـــﺎي ﺗـــﻮ از ﺑـــﺎﻻ و ﭘﺴـــﺖ‬ ‫ﺟﻤﻠــﮥ ﺣﻴــﻮان از ﻣــﻲ ﻋﺸــﻖ ﺗــﻮ ﻣﺴــﺖ‬
‫داﻳﻤـــــــــﺎً در ﻧﺎﻟـــــــــﮥ زار و ﻓﻐـــــــــﺎن‬ ‫ﺑﻠﺒـــﻞ از ﺷـــﻮق ﮔـــﻞ روﻳـــﺖ ﺑـــﻪ ﺟـــﺎن‬
‫ﻧﺎﻟــــــﮥ ﻗﻤــــــﺮي ز ﺷــــــﻮق روي ﺗــــــﻮ‬ ‫ﻓﺎﺧﺘــــﻪ ﻛﻮﻛــــﻮ زﻧــــﺎن در ﻛــــﻮي ﺗــــﻮ‬
‫ﺟــﺎن ﻫــﺮ ﻳــﻚ ﮔﺸــﺘﻪ درد آﺷــﺎم ﻋﺸــﻖ‬ ‫ﺟﻤﻠﻪ وﺣﺶ و ﻃﻴـﺮ ﻣﺴـﺖ ﺟـﺎم ﻋﺸـﻖ‬
‫ز آﺗــــﺶ ﻋﺸــــﻖ ﺗــــﻮ دارد دل ﻛﺒــــﺎب‬ ‫ﮔﺸﺘﻪ اﻧﺴﺎن ﻣﺴﺖ و ﺑﻴﺨﻮد زان ﺷﺮاب‬
‫اوﻟﻴـــــــﺎ از ﻋﺸـــــــﻖ ﺗـــــــﻮدر آﺗﺸـــــــﻨﺪ‬ ‫اﻧﺒﻴـــﺎ از ﺟـــﺎم وﺻـــﻠﺖ ﺳـــﺮ ﺧﻮﺷـــﻨﺪ‬
‫ﻋﺎرﻓــﺎن زﻳــﻦ ﺟــﺎم ﮔﺸــﺘﻪ ﻧﻴﺴــﺖ ﻫﺴــﺖ‬ ‫ﻋﺎﺷـــﻘﺎن از ﺑـــﺎدۀ ﻋﺸـــﻖ ﺗـــﻮ ﻣﺴـــﺖ‬
‫اﻫـــــﻞ ﺻـــــﻮرت درد ﻧـــــﻮش ﻛﺜﺮﺗﻨـــــﺪ‬ ‫اﻫـــﻞ ﻣﻌﻨـــﻲ ﻣﺴـــﺖ ﺟـــﺎم وﺣﺪﺗﻨـــﺪ‬
‫در ﻃﺮﻳﻘــﺖ ﺳــﺎﻟﻜﺎن در ﺟﺴــﺖ و ﺟــﻮي‬ ‫در ﺷــﺮﻳﻌﺖ ﻋﺎﻟﻤــﺎن در ﮔﻔــﺖ وﮔــﻮي‬
‫ﺟـــﺎن ﻫـــﺮ ﻳـــﻚ در ﻫـــﻮاي روي ﺗﺴـــﺖ‬ ‫در ﺣﻘﻴﻘــﺖ ﺟﻤﻠــﻪ را دل ﺳــﻮي ﺗﺴــﺖ‬
‫در ﻛﻠﻴﺴـــــﺎ راﻫﺒـــــﺎن در ﺧـــــﻮف ﺗـــــﻮ‬ ‫ﺣﺎﺟﻴـــﺎن در ﻛﻌﺒـــﻪ اﻧـــﺪر ﻃـــﻮف ﺗـــﻮ‬
‫ﻛـــــــﺎﻓﺮان در ﺑﺘﻜـــــــﺪه از ذوق ﺗـــــــﻮ‬ ‫در ﻣﺴــــﺎﺟﺪ ﻣﺆﻣﻨــــﺎن از ﺷــــﻮق ﺗــــﻮ‬
‫در ﺧﺮاﺑـــــﺎت ﻣﻐـــــﺎن ﻏﻮﻏـــــﺎي ﺗـــــﻮ‬ ‫در ﺻـــــﻮاﻣﻊ آﺗـــــﺶ ﺳـــــﻮداي ﺗـــــﻮ‬
‫زاﻫــــﺪ ﺑﻴﭽــــﺎره ﭘﺴــــﺖ از ﻋﺸــــﻖ ﺗــــﻮ‬ ‫رﻧـــﺪ درد آﺷـــﺎم ﻣﺴـــﺖ از ﻋﺸـــﻖ ﺗـــﻮ‬
‫روي دﻟﻬــــﺎي ﻫﻤــــﻪ ﺳــــﻮي ﺗــــﻮ ﺑــــﻮد‬ ‫در ﻛﻨﺸـــــﺖ و دﻳـــــﺮ ﺗﺮﺳـــــﺎ و ﻳﻬـــــﻮد‬
‫ﻫﺴــﺖ از ﺑــﺖ روي ﺗــﻮ ﻣﺤﺒــﻮب ﺟــﺎن‬ ‫ﺑـــﺖﭘﺮﺳـــﺘﺎن را ﺗـــﻮﻳﻲ ﻣﻄﻠـــﻮب ﺟـــﺎن‬
‫ﺑـــﺖﭘﺮﺳـــﺖ و ﻣـــﺆﻣﻦ و ﺗﺮﺳـــﺎ و ﻣﺴـــﺖ‬ ‫ﮔﺸــﺖ اﻣــﺮت را ﻣﺴــﺨﺮ ﻫــﺮﻛــﻪ ﻫﺴــﺖ‬
‫از ﺷــــﺮاب ﻋﺸــــﻖ ﺗــــﻮ ﻣﺴــــﺖ ﻣــــﺪام‬ ‫دﻳـــــــﺪهام ذرات ﻋـــــــﺎﻟﻢ را ﺗﻤـــــــﺎم‬
‫در دل ﻫــــﺮ ﻳــــﻚ ز ﺗــــﻮ ﺷــــﻮق دﮔــــﺮ‬ ‫ﻫــــﺮ ﻳﻜــــﻲ را ﻣﺴــــﺘﻲ و ذوق دﮔــــﺮ‬
‫ﻫـــﺮ ﻳﻜـــﻲ از ﺧـــﻮان ﻋﺸـــﻘﺖ ﺑـــﺎ ﻧـــﻮا‬ ‫ﺟــــﺎن ﺟﻤﻠــــﻪ ﺑـــــﺎ ﺟﻤﺎﻟــــﺖ آﺷـــــﻨﺎ‬
‫وان دﮔـــــﺮ ﻧﻮﺷـــــﻴﺪه درﻳـــــﺎي ﺷـــــﺮاب‬ ‫آن ﻳﻜــﻲ از ﺟﺮﻋــﻪاي ﻣﺴــﺖ و ﺧــﺮاب‬
‫وز ﻏـــﻢ ﻫﺠـــﺮان ﺑـــﻪ ﺟـــﺎن در زﻳﻨﻬـــﺎر‬ ‫ﻫــﺮ ﻳﻜــﻲ ﺳــﺮ ﻣﺴــﺖ ﺟــﺎم وﺻــﻞ ﻳــﺎر‬
‫ﺑﻴﺨـــﻮد از ﻣﺴـــﺘﻲ وﮔﻮﻳـــﺎن ﻛـــﻮ ﺷـــﺮاب‬ ‫ﻏﺮﻗــــــﮥ آﺑﻨــــــﺪ و ﻣــــــﻲﺟﻮﻳﻨــــــﺪ آب‬
‫ﺟــــﺎن ﻫــــﺮ ﻳــــﻚ واﻗــــﻒ اﺳــــﺮار ﺗــــﻮ‬ ‫ﮔﺸــــﺘﻪ ﺟﻤﻠــــﻪ ﻃﺎﻟــــﺐ دﻳــــﺪار ﺗــــﻮ‬
‫در ﺛﻨﺎﻳــــﺖ ﻳــــﻚ ﺑﻴــــﻚ ﮔﻮﻳــــﺎن ﺷــــﺪه‬ ‫ﻫـــﺮ ﻳﻜـــﻲ ﻧـــﻮﻋﻲ ﺗـــﺮا ﺟﻮﻳـــﺎن ﺷـــﺪه‬
‫وﻳـــﻦ ﻳﻜـــﻲ از ﺣﻤـــﺪ آن ﻳـــﻚ ﺑﻴﺨـــﱪ‬ ‫ﻏﺎﻓــــﻞ آن ﻳــــﻚ از ﺛﻨــــﺎي ﻳــــﻚدﮔــــﺮ‬
‫از ﻧﺴـــﻴﻢ وﺻـــﻞ ﻫـــﺮ ﻳـــﻚ ﺑـــﺮده ﺑـــﻮ‬ ‫ﺟﻤﻠــــﻪ در ﺗﺴــــﺒﻴﺢ ودر ﺗﻬﻠﻴــــﻞ ﺗــــﻮ‬
‫در درون ﺟــــﺎن ﻫــــﺮ ﻳــــﻚ ﺟــــﺎي ﺗــــﻮ‬ ‫ﻛــــﺎﻓﺮ و ﺗﺮﺳــــﺎ ﻫﻤــــﻪ ﺟﻮﻳــــﺎي ﺗــــﻮ‬
‫ﻓــﻴﺾ آن ﻳــﻚ ﻓــﻴﺾ دﻳﮕــﺮ را ﻧﻘــﻴﺾ‬ ‫ﻫـــﺮ ﻳﻜـــﻲ ﮔﺸـــﺘﻪ ز اﺳـــﻤﻲ ﻣﺴـــﺘﻔﻴﺾ‬
‫ﺷــــﺪ ﻋــــﺪوي ﻣﻈﻬــــﺮ اﺳــــﻢ ﻣﻀــــﻞ‬ ‫ﻣﻈﻬــﺮ ﻫــﺎدي ﺑــﻪ ﺻــﺪق از ﺟــﺎن و دل‬
‫ﺷــــﺪ از آن درﻳــــﺎي ﺑــــﻲﻗﻌــــﺮ و ﻛــــﺮان‬ ‫ﺑـــﺎ وﺟـــﻮد آﻧﻜـــﻪ اﻳـــﻦ ﺟﻮﻫـــﺎ روان‬
‫ﮔـــﺮ ﺑـــﻪ ﺟـــﻮﻳﺶ ﭼﻨـــﺪ روزي ﺟـــﺎ ﺑـــﻮد‬ ‫ﺑﺎزﮔﺸـــــﺖ ﺟﻤﻠـــــﻪ در درﻳـــــﺎ ﺑـــــﻮد‬
‫ﻟــــﺬت ﻫــــﺮ ﻳــــﻚ ﺑﻨــــﻮﻋﻲ ﻣــــﻲﻧﻤــــﻮد‬ ‫ﮔــﺮ ﭼــﻪ آب ﺟﻤﻠــﻪ از ﻳــﻚ ﺑﺤــﺮ ﺑــﻮد‬
‫ره ﺑـــﻪ ﻣﻄﻠـــﻖ ﮔـــﺮ ﺑـــﺮد رد ﻣـــﻲﺷـــﻮد‬ ‫ﻫـــﺮﻛـــﻪ در ﻟـــﺬت ﻣﻘﻴـــﺪ ﻣـــﻲﺷـــﻮد‬
‫‪ ٣‬‬
‫ﺗﺎﻛـــــﻪ ﺑﺎﺷـــــﻲ ﻋـــــﺎرف ﺳـــــﺮ ﻳﻘـــــﲔ‬ ‫رو ﻧﻈـــﺮ در ﺑﺤـــﺮﻛـــﻦ ﺟـــﻮ را ﻣﺒـــﲔ‬
‫ﻣﺎﻧﻌـــــﺖ آﻳـــــﺪ ﻣﮕـــــﻮ ﺟـــــﺰ آﻓـــــﺘﺶ‬ ‫ﻫــــﺮ ﭼــــﻪ از ﻳــــﺎد ﺧــــﺪا و ﻃــــﺎﻋﺘﺶ‬
‫دﺷﻤﻨﺶ دان ﰲ اﻟﻤﺜﻞ ﮔﺮ ﺟﺎن و ﭘﻮﺳﺖ‬ ‫ﻫــﺮ ﭼــﻪ ﻣﺸــﻐﻮﻟﺖ ﻛﻨــﺪ از ﻳــﺎد دوﺳــﺖ‬
‫در ﺣﻘﻴﻘــــﺖ دﺷــــﻤﻦ ﺟﺎﻧــــﺖ ﺷــــﻤﺎر‬ ‫ﻫــﺮ ﭼــﻪ دور اﻧــﺪازدت از وﺻــﻞ ﻳــﺎر‬
‫ﻣﻨﺎﺟﺎت و اﺳﺘﺪﻋﺎ ﺑﻪ ﻣﺘﺎﺑﻌﺖ اﻣﺮ ادﻋﻮﻧﻲ اﺳﺘﺠﺐ ﻟﻜﻢ و اﺷﺎرت ﺑﻪ ﺑﻌﻀﻲ از اﺣﻮال و اﻃﻮار ﺻﻮري و‬
‫ﻣﻌﻨﻮي ﺳﺎﻟﻜﺎن راه ﻃﺮﻳﻘﺖ ﻛﺜﺮﻫﻢ اﻟﻠّﻪ ﺗﻌﺎﱄ ﺑﲔ اﻻﻧﺎم‬
‫ﺻﺎﺣﺐ اﻻﻛﺮام و اﻟﻤﻦ اﻟﻌﻈﻴﻢ‬ ‫اﻟﻜﺮﻳﻢ‬ ‫ﻣﻨﺎن‬ ‫اﻧﺖ‬ ‫اﻟﻬﻲ‬ ‫ﻳﺎ‬

‫روي ﺑﻨﻤﺎ ﺗﺎ ﻛﻨﻢ ﺟﺎن را ﻓﺪا‬ ‫ﺟﺪا‬ ‫دﻳﺪارت‬ ‫ز‬ ‫ﺑﺎﺷﻢ‬ ‫ﺑﻜﻲ‬ ‫ﺗﺎ‬
‫ﺗﺎ در آﻳﻢ ﺑﻲﺧﱪ در ﺑﺰم ﺧﺎص‬ ‫ﺑﺎدهاي ده ﻛﺰ ﺧﻮدم ﺳﺎزد ﺧﻼص‬
‫در ﺑﺒﻨﺪ اﻳﻦ ﺧﺎﻧﮥ اﻓﺴﺎﻧﻪ را‬ ‫را‬ ‫ﻣﻴﺨﺎﻧﻪ‬ ‫در‬ ‫آﺧﺮ‬ ‫ﻛﻦ‬ ‫ﺑﺎز‬
‫وارﻫﺎن از ﻧﻨﮓ و ﻫﺸﻴﺎري ﻣﺮا‬ ‫اﻟﺼﻼ‬ ‫را‬ ‫ﻋﺎﺷﻘﺎن‬ ‫ﮔﻮ‬ ‫اﻟﺼﻼ‬
‫ﻛﻪ ﻧﻤﺎﻧﺪ ﻫﻴﭽﻢ از ﻛﺜﺮت ﻧﺸﺎن‬ ‫ﻣﺴﺖ ﮔﺮدن از ﻣﻲ وﺣﺪت ﭼﻨﺎن‬
‫ﺗﺎ ﺑﻜﻲ ﺑﺎﺷﻢ ز ﻫﺸﻴﺎري ﺧﺮاب‬ ‫ﺳﺎﻗﻴﺎ ﻣﺴﺘﻢ ﻛﻦ از ﺟﺎم ﺷﺮاب‬
‫ﻣﺴﺖ ﮔﺮدان ﺗﺎ ﺷﻮم ﻓﺎﻧﻲ ز ﺧﻮد‬ ‫ﺑﺎدهاي ده ﺗﺎ رﻫﻢ از ﻧﻴﻚ و ﺑﺪ‬
‫ﺑﻲﻧﺸﺎﻧﻢ ﺳﺎز از ﻧﺎم و ﻧﺸﺎن‬ ‫ﺑﮕﺬران‬ ‫ﻻﻣﻜﺎﻧﻢ‬ ‫و‬ ‫ﻣﻜﺎن‬ ‫از‬
‫ﺗﺎ ﺑﺮ آﺳﺎﻳﻢ دﻣﻲ از ﻣﺎ و ﻣﻦ‬ ‫ﺧﻮﻳﺸﱳ‬ ‫ﺟﻤﺎل‬ ‫در‬ ‫ﻛﻦ‬ ‫واﻟﻬﻢ‬
‫وارﻫﺎن ﻣﺎ را از ﻳﻦ وﻫﻢ و ﺧﻴﺎل‬ ‫ﺟﺎن و دل را آﺷﻨﺎ ﻛﻦ ﺑﺎ وﺻﺎل‬
‫ﺗﺎ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﻛﻌﺒﻪ ﺑﻲﺷﻚ ﻋﲔ دﻳﺮ‬ ‫ﻟﻮح ﺳﺮم ﭘﺎك ﻛﻦ از ﻧﻘﺶ ﻏﻴﺮ‬
‫از وﺻﺎل ﺧﻮﻳﺶ ﻣﻬﺠﻮرم ﻣﻜﻦ‬ ‫ﻳﻚ دم از دﻳﺪار ﺧﻮد دورم ﻣﻜﻦ‬
‫ﺗﺎ ﻳﻜﻲ ﮔﺮدد ﻣﻦ و ﻣﺎ و ﺗﻮﻳﻲ‬ ‫ﻣﺤﻮ ﮔﺮدان از ﻧﻈﺮ ﻧﻘﺶ دوﻳﻲ‬
‫ﺗﺎ ﺑﻪ ﻣﻴﺪان ﻳﻘﲔ ﺗﺎزﻳﻢ رﺧﺶ‬ ‫ﺑﺒﺨﺶ‬ ‫داﻧﺎ‬ ‫دل‬ ‫ﺑﻴﻨﺎ‬ ‫دﻳﺪۀ‬
‫از ﻏﻢ ﻋﺸﻘﺖ دﻟﻢ را ﺷﺎد ﻛﻦ‬ ‫آزاد ﻛﻦ‬ ‫ﻣﺎ‬ ‫ﺟﺎن‬ ‫اﺳﻴﺮي‬ ‫از‬
‫ﻛﺎر ﺳﺎزا ﻛﺎر اﻳﻦ ﺑﻴﭽﺎره ﺳﺎز‬ ‫از ﻫﻤﻪ ﺧﻠﻖ ﺟﻬﺎن ﻛﻦ ﺑﻲﻧﻴﺎز‬
‫اﺳﺮار ﻛﻦ‬ ‫ﻣﺤﺮم‬ ‫را‬ ‫ﻣﺎ‬ ‫ﺳﺮ‬ ‫اﻧﻮار ﻛﻦ‬ ‫ﻣﻄﻠﻊ‬ ‫را‬ ‫ﻣﺎ‬ ‫ﺟﺎن‬
‫ﻣﺤﻮ ﻛﻦ از ﻟﻮح ﻫﺴﺘﻲ ﻧﺎم ﻣﺎ‬ ‫ﻣﺎ‬ ‫ﺟﺎم‬ ‫ده‬ ‫ﻧﻴﺴﺘﻲ‬ ‫ﺷﺮاب‬ ‫از‬
‫ﮔﻨﺞ ﻓﻘﺮ و ﻣﺤﻮ ﺑﻴﺨﻮﻳﺸﻴﻢ ﺑﺨﺶ‬ ‫ﻋﺠﺰ و ﻣﺴﻜﻴﻨﻲ و دورﻳﺸﻴﻢ ﺑﺨﺶ‬
‫در ﻏﻢ و ﺷﺎدي دﻟﻢ ﻣﺴﺮور دار‬ ‫از رﻳﺎ و ﻛﱪ و ﻧﺨﻮت دور دار‬
‫ﺗﺎ ﺑﻮد ز اﻓﺮاط و ﺗﻔﺮﻳﻄﺶ ﻛﻨﺎر‬ ‫اﺳﺘﻮار‬ ‫دارش‬ ‫ﻋﺪل‬ ‫ﺻﺮاط‬ ‫در‬
‫ﺗﺎ ﺑﺮاﻓﺮازد ﺑﻪ ﻛﻴﻮان او ﻋﻠﻢ‬ ‫ﻗﺪم‬ ‫ﺛﺎﺑﺖ ﻛﻦ‬ ‫ﺗﺤﻘﻴﻖ‬ ‫ره‬ ‫در‬
‫ﻋﺎرﻓﺶ ﮔﺮدان ﺑﻪ ﺣﻖ ﻧﻮر ﺑﺨﺶ‬ ‫ﻗﻠﺐ و ﻗﺎﻟﺐ را ز ﻋﺮﻓﺎن ﻧﻮر ﺑﺨﺶ‬
‫ﻧﻴﺴﺖ ﮔﺮداﻧﺶ ﭘﺲ آﻧﮕﻪ ﻫﺴﺖ ﻛﻦ‬ ‫از ﺷﺮاب اﻧﺲ او را ﻣﺴﺖ ﻛﻦ‬
‫‪ ۴‬‬
‫ﺗﺎ ﺑﺮون آرد ﺳﺮ از ﺟﻴﺐ ﺑﻘﺎ‬ ‫ﻓﻨﺎ‬ ‫درﻳﺎي‬ ‫ﺑﻪ‬ ‫ﮔﺮداﻧﺶ‬ ‫ﻏﺮﻗﻪ‬
‫از ﻏﺶ و دردش ﺑﺪه ﭘﺎﻻﻳﺸﻲ‬ ‫آﻻﻳﺸﻲ‬ ‫ﻫﺮ‬ ‫ز‬ ‫ﮔﺮداﻧﺶ‬ ‫ﭘﺎك‬
‫ﺧﻠﻖ را ﺑﺎ ﺑﻬﺮه ﻛﻦ از ﺧﻮان او‬ ‫ﻣﺴﺖ ﺟﺎم ﻋﺸﻖ ﮔﺮدان ﺟﺎن او‬
‫ﺳﺮ او ﺑﺎ وﺻﻞ ﺧﻮد ﻫﻤﺮاز ﻛﻦ‬ ‫ﺑﺎز ﻛﻦ‬ ‫روﻳﺖ‬ ‫ﺑﻪ‬ ‫ﺟﺎﻧﺶ‬ ‫دﻳﺪۀ‬
‫ﻇﻠﻤﺖ ﻫﺴﺘﻲ ﻣﺎ و ﻣﻦ ﺑﺴﻮز‬ ‫ﺑﺮﻓﺮوز‬ ‫ﺗﺠﻠﻲ‬ ‫اﻧﻮار‬ ‫ﺷﻤﻊ‬
‫ﻓﻘﺮ‬ ‫اﺳﺮار‬ ‫ﻟﺬت‬ ‫ﻳﺎﺑﺪ‬ ‫ﺗﺎﻛﻪ‬ ‫ﻓﻘﺮ‬ ‫اﻃﻮار‬ ‫در‬ ‫ﺑﺨﺶ‬ ‫اﺳﺘﻘﺎﻣﺖ‬
‫وﻓﺎ‬ ‫ﺑﺎ‬ ‫را‬ ‫او‬ ‫ﺟﺎن‬ ‫آﺷﻨﺎﻛﻦ‬ ‫ﺻﻔﺎ‬ ‫اﻧﻮار‬ ‫ﺗﺎﺑﺎن ﻛﻦ‬ ‫دﻟﺶ‬ ‫در‬
‫ﻫﻤﺮﻫﺶ ﻛﻦ ﻓﻀﻞ ﺧﻮد را ﻳﺎ ﻣﻌﲔ‬ ‫ﻳﻘﲔ‬ ‫راه‬ ‫در‬ ‫ﺑﺨﺶ‬ ‫اﺳﺘﻘﺎﻣﺖ‬
‫ﺟﺎﻣﻪ ﭼﺎك اﺳﺖ و ﻗﺒﺎ دوزﻳﺶ ﻛﻦ‬ ‫ﺻﺪق و اﺧﻼص و وﻓﺎ روزﻳﺶ ﻛﻦ‬
‫از ﭼﻨﲔ ﻣﺴﺘﻴﺶ ﻫﺸﻴﺎر آورد‬ ‫آورد‬ ‫ﺑﻴﺰار‬ ‫ﻋﻘﻞ‬ ‫ده ﻛﺰ‬ ‫ﻋﺸﻖ‬
‫از ﻏﻢ دﻧﻴﺎي دون ﺳﺎزش ﺧﻼص‬ ‫ﺟﺎن او ﻣﺤﺮم ﻛﻦ اﻧﺪر ﺑﺰم ﺧﺎص‬
‫ﻣﺄواش ﻛﻦ‬ ‫ﻧﻴﺴﺘﻲ‬ ‫ﻣﻘﺎم‬ ‫در‬ ‫ﻛﻦ‬ ‫اﻓﺰاش‬ ‫ﺟﺎن‬ ‫رﺧﺴﺎر‬ ‫واﻟﻪ‬
‫ﺗﺎﻛﻪ ﺑﺎﺷﺪ ﻫﺮ دﻣﺶ ﺗﺎزه وﺻﺎل‬ ‫ﻫﺮ زﻣﺎن ﻧﻮﻋﻲ ﻧﻤﺎ او را ﺟﻤﺎل‬
‫از ﺣﺴﺎب ﻋﻤﺮ ﺟﺎﻧﻢ ﻧﺸﻤﺮد‬ ‫ﻋﻤﺮ ﻛﺎن ﺑﻲ روي ﺟﺎﻧﺎن ﺑﮕﺬرد‬
‫داﻳﮥ ﺟﺎﻧﻢ ﺑﻪ ﻏﻴﺮ ﻳﺎر ﻧﻴﺴﺖ‬ ‫ﻧﻴﺴﺖ‬ ‫دﻳﺪار‬ ‫ﺑﺠﺰ‬ ‫ﻣﺎ‬ ‫آرزوي‬
‫داﻳﮥ ﻋﺎﺷﻖ ﺑﺠﺰ ﻣﻌﺸﻮق ﻧﻴﺴﺖ‬ ‫ﺑﻲﻟﻘﺎي دوﺳﺖ ﻣﺎ را ﺷﻮق ﻧﻴﺴﺖ‬
‫وﺻﻞ او ﭼﻮن زﻧﺪﮔﻲ‪ ،‬ﻫﺠﺮش ﻣﻤﺎت‬ ‫ﺣﻴﺎت‬ ‫از‬ ‫ﺑﻬﱰ‬ ‫ﻣﺮگ‬ ‫ﺑﻲﺟﻤﺎﻟﺶ‬
‫ﻫﺴﺖ آن دوزخ ﺑﻬﺸﺖ اﻫﻞ ﺣﺎل‬ ‫ﮔﺮ ﻧﻤﺎﻳﺪ دوﺳﺖ در دوزخ ﺟﻤﺎل‬
‫ﺟﺎن ﻋﺎﺷﻖ را ﺑﻪ ﺟﻨﺖ ﻛﺎر ﻧﻴﺴﺖ‬ ‫در ﺑﻬﺸﺖ ار وﻋﺪۀ دﻳﺪار ﻧﻴﺴﺖ‬
‫ﺟﺎن ﻋﺎﺷﻖ در وﻓﺎﻳﺶ ﺻﺎدﻗﺴﺖ‬ ‫ﻋﺎﺷﻘﺴﺖ‬ ‫ﺟﻔﺎي‬ ‫او‬ ‫ﻣﺮاد‬ ‫ﮔﺮ‬
‫ﺑﻬﱰ از ﻧﺎز و وﻓﺎي دﻳﮕﺮان‬ ‫ﺧﻮد ﺟﻔﺎ و ﺟﻮر و ﻧﺎز دﻟﱪان‬
‫در ﺟﻔﺎ ﺧﻮد ﺑﻴﻨﺪ آﺛﺎر ﺻﻔﺎ‬ ‫ﻋﺎﺷﻖ رﻧﺠﺴﺖ‪ ،‬ﺧﺎن و ﻣﺎن ﻓﺪا‬
‫ﭼﻮن وﻓﺎ در ﺟﺎن ﻋﺎﺷﻖ ﺟﺎ ﻛﻨﺪ‬ ‫ﻛﻨﺪ‬ ‫زﻳﺒﺎ‬ ‫دﻟﱪ‬ ‫ﻛﺎن‬ ‫ﺟﻔﺎ‬ ‫ﻫﺮ‬
‫ﻗﻬﺮ و ﻟﻄﻔﺶ ﻫﺴﺖ ﻣﺤﺒﻮب دﻟﻢ‬ ‫ﺻﻠﺢ و ﺟﻨﮓ اوﺳﺖ ﻣﻄﻠﻮب دﻟﻢ‬
‫ﻛﻲ ﺷﻮد ﺟﺎﻧﻢ ز ﺟﻮرش ﺑﻲ ﺛﺒﺎت‬ ‫ﻋﺎﺷﻖ ذاﺗﻢ ﻧﻪ ﻋﺎﺷﻖ ﺑﺮ ﺻﻔﺎت‬
‫ﺗﺎ ﻛﻪ رﻧﺠﻢ از ﺟﻔﺎي ﺑﻲ ﺣﺪش‬ ‫ﻋﺎﺷﻘﻢ ﺑﺮ وي ﻧﻪ ﺑﺮ ﻧﻴﻚ و ﺑﺪش‬
‫ﻫﻤﭽﻨﺎن ﺟﺎﻧﻢ ﺑﻪ ﻋﺸﻘﺶ ﻗﺎﻳﺴﻤﺖ‬ ‫ﺣﺎﻛﻤﺴﺖ‬ ‫ور ﮔﺪازد‬ ‫ﻧﻮازد‬ ‫ﮔﺮ‬
‫ﻧﻴﺴﺖ ورد ﺟﺎن ﻋﺎﺷﻖ ﺟﺰ ﺛﻨﺎ‬ ‫ﮔﺮ دﻫﺪ دﺷﻨﺎم و ﮔﺮ ﮔﻮﻳﺪ دﻋﺎ‬
‫ﮔﺮ ﺑﺮاﻧﺪ ﮔﺮ ﺑﻪ ﺧﻮد ﻣﻲﺧﻮاﻧﺪم‬ ‫ﻣﻲﮔﺮداﻧﺪم‬ ‫زﻧﺪه‬ ‫ﻛﺸﺪ ﮔﺮ‬ ‫ﮔﺮ‬
‫ﻧﻲ ﻳﻜﻲ ﮔﻞ داﻧﻢ و دﻳﮕﺮ ﭼﻮ ﺧﺎر‬ ‫ﻣﻦ ﻧﮕﺮدم ﺑﻴﺶ و ﻛﻢ در ﻋﺸﻖ ﻳﺎر‬
‫ﺑﺮ دﻟﻢ ﺷﺎدي و ﻏﻢ ﺗﺎوان ﺷﺪه اﺳﺖ‬ ‫وﺻﻞ و ﻫﺠﺮان ﭘﻴﺶ او ﻳﻜﺴﺎن ﺷﺪهاﺳﺖ‬
‫ﻧﻴﺴﺖ ﻏﻴﺮ ﻳﺎر در دار و دﻳﺎر‬ ‫ﻣﻦ ﻧﺒﻴﻨﻢ در دو ﻋﺎﻟﻢ ﻏﻴﺮ ﻳﺎر‬
‫از ﻫﻤﻪ ذرات دﻳﺪم روي دوﺳﺖ‬ ‫و ﺑﺪ آﻳﻴﻨﮥ رﺧﺴﺎر اوﺳﺖ‬ ‫ﻧﻴﻚ‬
‫از ره اﺣﺴﺎن و ﻟﻄﻒ ﺑﻴﺸﻤﺎر‬ ‫آﻣﺮزﮔﺎر‬ ‫و‬ ‫ﻣﻨﻌﻢ‬ ‫و‬ ‫ﻛﺮﻳﻢ‬ ‫اي‬
‫روزﻳﻢ ﮔﺮدان ز ﻣﺤﺾ ﻣﻮﻫﺒﺖ‬ ‫ﻣﻌﺮﻓﺖ‬ ‫ﮔﻨﺞ‬ ‫و‬ ‫دﻳﺪار‬ ‫دوﻟﺖ‬
‫‪ ۵‬‬
‫و از ﺣﺠﺎب ﺟﻬﻞ و ﺷﻚ ﺑﻴﺮوﻧﻢ آر‬ ‫ﺑﺪار‬ ‫ﻣﻘﺮون‬ ‫ﻳﻘﲔ‬ ‫ﺑﺎ‬ ‫را‬ ‫داﺷﻨﻢ‬
‫ﺧﺪا‬ ‫ﺳﺮ‬ ‫ﻣﺨﺰن‬ ‫اﻣﲔ‬ ‫آن‬ ‫ﻣﺼﻄﻔﻲ‬ ‫ﺷﺮع‬ ‫ﺑﻪ‬ ‫ده‬ ‫اﺳﺘﻘﺎﻣﺖ‬
‫ﰲ ﻧﻌﺖ اﻟﻨﺒﻲ اﻻﻣﻲ اﻟﻌﺮﺑﻲ اﻟﻤﺤﻤﺪي اﻟﺨﺘﻤﻲ ﺻﻠﻲ اﻟﻠﻪ ﻋﻠﻴﻪ واﻟﻪ وﺳﻠﻢ‬
‫آن ﺷﻔﻴﻊ ﺧﻠﻖ ﻋﺎﻟﻢ ﻳﻮم دﻳﻦ‬ ‫آن ﺣﺒﻴﺐ ﺧﺎص رب اﻟﻌﺎﻟﻤﲔ‬
‫ﻣﻨﺰل ﺟﺎﻧﻬﺎ ﺧﻢ ﮔﻴﺴﻮي او‬ ‫ﮔﺸﺘﻪ ﺗﺎﺑﺎن ﻣﻬﺮ و ﻣﻪ از روي او‬
‫ﮔﺸﺘﻪ از ﺧﻮاﻧﺶ دو ﮔﻴﺘﻲ ﺑﺎﻧﻮا‬ ‫از ﺟﻤﺎل اوﺳﺖ ﻋﺎﻟﻢ را ﺻﻔﺎ‬
‫در ﻣﻴﺎن ﺧﻠﻖ و ﺧﺎﻟﻖ راﺑﻄﻪ‬ ‫اوﺳﺖ اﻳﺠﺎد ﺟﻬﺎن را واﺳﻄﻪ‬
‫رﺳﻞ‬ ‫ﺧﺘﻢ‬ ‫اﻧﺒﻴﺎ‬ ‫ﻣﻘﺘﺪاي‬ ‫رﻫﻨﻤﺎي ﺧﻠﻖ و ﻫﺎدي ﺳﺒﻞ‬
‫او‬ ‫ﻣﻮي‬ ‫ﺷﺮح‬ ‫واﻟﻠﻴﻞ‬ ‫آﻳﺖ‬ ‫واﻟﻀﺤﻲ و اﻟﺸﻤﺲ وﺻﻒ روي او‬
‫ﻟﻮ دﻧﻮت ﺑﺮ ﻛﻤﺎﻟﺶ ﺷﺪ دﻟﻴﻞ‬ ‫ﻳﻚ ﭘﻴﺎده در رﻛﺎﺑﺶ ﺟﱪﺋﻴﻞ‬
‫او‬ ‫ﺷﺄن‬ ‫در‬ ‫ﻟﻠﻌﺎﻟﻤﲔ‬ ‫رﺣﻤﺔ‬ ‫او‬ ‫ﺟﺎن‬ ‫ﻻﻣﻜﺎﻧﻲ‬ ‫ﺷﺎهﺑﺎز‬
‫ﻣﺎ رﻣﻴﺖ ﺷﺮح ﺣﺎﻟﺶ را ﺗﻤﺎم‬ ‫ﻗﺮب او ادﻧﻲ ﺷﺪه او را ﻣﻘﺎم‬
‫ﺧﻠﻖ اول روح اﻋﻈﻢ ﻧﻔﺲ ﻛﻞ‬ ‫ﻋﺎرف اﻃﻮار ﺳﺮ ﺟﺰو و ﻛﻞ‬
‫ﱄ ﻣﻊ اﻟﻠّﻪ ﻛﺎﺷﻒ ﺣﺎﻻت او‬ ‫آﻧﻜﻪ ﺷﺪ ﻋﺎﻟﻢ ﻃﻔﻴﻞ ذات او‬
‫ﮔﺮ دﱄ داري ﺑﻪ ﻋﺸﻘﺶ ﻛﻦ ﮔﺮو‬ ‫ﻣﻲﺷﻨﻮ‬ ‫ﻧﺒﻴﺎً‬ ‫ﻛﻨﺖ‬ ‫ﻧﻜﺘﮥ‬
‫در ﺑﻴﺎن ﺳﺮ ﻣﻌﻨﻲ اﻓﺼﺢ اﺳﺖ‬ ‫آن ﻣﻠﻴﺤﻲ ﻛﺰ دو ﻋﺎﻟﻢ اﻣﻠﺢ اﺳﺖ‬
‫ﻛﺮده اﺳﺖ اﻟﻔﻘﺮ ﻓﺨﺮي را ﻋﻴﺎن‬ ‫ﭼﻮﻧﻜﻪ ﺷﺪ از ﺑﻬﺮ ﻣﻌﻨﻲ در ﻓﺸﺎن‬
‫ﻧﻴﺴﺖ ﻏﻴﺮ از ذات آن ﺻﺎﺣﺒﻘﺮان‬ ‫ﻋﻠﺖ ﻏﺎﻳﻲ ز اﻣﺮ ﻛﻦ ﻓﻜﺎن‬
‫او ﺑﻪ ﻣﻌﻨﻲ ﻫﺴﺖ آدم را ﭘﺪر‬ ‫ﮔﺮ ﺑﻪ ﺻﻮت ﻫﺴﺖ آدم ﺑﻮاﻟﺒﺸﺮ‬
‫ﻋﺮش و ﻛﺮﺳﻲ ﭘﺎﻳﮥ ﻣﻌﺮاج اوﺳﺖ‬ ‫ﭘﺎدﺷﺎﻫﻲ ﻛﻪ ﻟﻌﻤﺮك ﺗﺎج اوﺳﺖ‬
‫ﻣﻠﻚ‬ ‫درﮔﻬﺶ ﮔﺸﺘﻪ‬ ‫ﭘﺎﺳﺒﺎن‬ ‫ﻛﻤﱰﻳﻦ ﻃﺎﻗﻲ ز اﻳﻮاﻧﺶ ﻓﻠﻚ‬
‫ﮔﻔﺘﻪ ﺣﻖ او را ﻋﻠﻲ ﺧﻠﻖ ﻋﻈﻴﻢ‬ ‫ﻫﺴﺖ راه او ﺻﺮاط ﻣﺴﺘﻘﻴﻢ‬
‫او‬ ‫ﺣﺎل‬ ‫ﻧﺸﺎن‬ ‫آﻣﺪ‬ ‫ﻓﺎﺳﺘﻘﻢ‬ ‫ﮔﺸﺖ ﻣﺎ ﻳﻨﻄﻖ ﮔﻮاه ﻗﺎل او‬
‫ﻫﺮ دو ﻋﺎﻟﻢ ﭘﺮ زﻧﻮر ﺑﺪر او‬ ‫ﮔﻔﺖ اﻟﻢ ﻧﺸﺮح ز ﺷﺮح ﺻﺪر او‬
‫ﻗﻢ ﻓﺎﻧﺬر آﻣﺪه در ﺷﺮح آن‬ ‫داد ﺣﻖ او را ﺧﻼﻓﺖ در ﺟﻬﺎن‬
‫ﻣﺎﻛﺬب آﻣﺪ دﻟﺶ را از اﻟﻪ‬ ‫ﺷﺪ ﻓﺎوﺣﻲ ﺑﺮ ﻛﻤﺎل او ﮔﻮاه‬
‫ﻛﻲ رﺳﺪ ﻛﺲ را ﻣﻘﺎم آن ﻛﺮﻳﻢ‬ ‫ﮔﻔﺖ ﺣﻖ ﻻ ﺗﻘﺮﺑﻮا ﻣﺎل اﻟﻴﺘﻴﻢ‬
‫ﮔﻔﺖ اﺑﻴﺖ ﻋﻨﺪ رﺑﻲ در ﺑﻴﺎن‬ ‫ﺑﻮد ﺑﺮ ﺧﻮان ﺧﺪا او ﻣﻴﻬﻤﺎن‬
‫ﻛﺰ دو ﻋﺎﻟﻢ ﻫﺴﺖ ﻣﻘﺼﻮد آنﺟﻨﺎب‬ ‫از ﺧﺪا ﻟﻮﻻك آﻣﺪ در ﺧﻄﺎب‬
‫ﻫﺮ ﻛﺠﺎ ﺧﻮاﻫﻲ ﺷﺪ اﻟﻠّﻪ ﻣﻌﻚ‬ ‫ﺣﻖ ﻫﻤﻲ ﮔﻮﻳﺪ ﺗﺮا ﻣﺎ ودﻋﻚ‬
‫ﻣﻌﺠﺰت ﭘﻴﺪا ز اﻧﺸﻖ اﻟﻘﻤﺮ‬ ‫ﺷﺎﻫﺪ دﻳﺪ ﺗﻮ ﻣﺎزاغ اﻟﺒﺼﺮ‬
‫ﻣﻠﺘﺠﻲ‬ ‫را‬ ‫اوﻟﻴﺎ‬ ‫آﺳﺘﺎﻧﺖ‬ ‫روﺷﻦ از ﻧﻮر ﺗﻮ ﺷﻤﻊ اﻧﺒﻴﺎ‬
‫ﺑﺮ روان ﭘﺎك آن ﻧﻴﻜﻮ ﺧﺼﺎل‬ ‫ﺻﺪ ﻫﺰاران آﻓﺮﻳﻦ ذواﻟﺠﻼل‬
‫‪ ۶‬‬
‫ﭘﺎﻛﺪﻳﻦ‬ ‫ﺗﺎﺑﻌﲔ‬ ‫ﺟﻤﻴﻊ‬ ‫ﺑﺮ‬ ‫ﺑﺮ روان آل و اﺻﺤﺎب ﮔﺰﻳﻦ‬
‫ﺧﺪا‬ ‫درﮔﺎه‬ ‫ﺧﺎص‬ ‫ﻣﺤﺮﻣﺎن‬ ‫اوﻟﻴﺎ‬ ‫ﺟﻤﻠﻪ‬ ‫ﭘﺎك‬ ‫روان‬ ‫ﺑﺮ‬
‫دﺳﺖ اﻣﻴﺪ ﻫﻤﻪ ﺑﺮ داﻣﻨﺶ‬ ‫ﮔﺸﺘﻪ ﺟﻤﻠﻪ ﺧﻮﺷﻪﭼﲔ ﺧﺮﻣﻨﺶ‬
‫ﰲ ﻣﻨﻘﺒﺖ اﻻﻣﺎم اﻟﻜﺎﻣﻞ اﻟﻤﻜﻤﻞ اﻟﺴﻴﺪ ﻣﺤﻤﺪ اﻟﻨﻮر ﺑﺨﺶ ﻗﺪس ﺳﺮه اﻟﻌﺰﻳﺰ‬
‫اﻧﺒﻴﺎﺳﺖ‬ ‫ﺧﺘﻢ‬ ‫اوﻻد‬ ‫زﺑﺪۀ‬ ‫ﻣﻠﻚ دﻳﻦ را آﻧﻜﻪ ﺣﺎﱄ ﻣﻘﺘﺪاﺳﺖ‬

‫ﻣﻠﻚ ﻣﻌﻨﻲ را ﺳﻠﻴﻤﺎن ﻣﻨﺰﻟﺖ‬ ‫آن ﻣﺤﻤﺪ ﻧﺎم ﻋﻴﺴﻲ ﻣﺮﺗﺒﺖ‬
‫ﺑﻮده ﭼﻮن ﺧﻮرﺷﻴﺪ ذاﺗﺶ ﻧﻮر ﺑﺨﺶ‬ ‫آﻣﺪه از ﻏﻴﺐ ﻧﺎﻣﺶ ﻧﻮر ﺑﺨﺶ‬
‫ﻗﺮة اﻟﻌﲔ ﻧﺒﻲ اﺳﺖ و وﱄ اﺳﺖ‬ ‫ﺑﺎﻃﻦ او ﻣﺨﺰن ﺳﺮّ ﻋﻠﻲ اﺳﺖ‬
‫در ﻛﻤﺎﻟﺶ ﻛﻲ رﺳﺪ وﻫﻢ و ﺧﻴﺎل‬ ‫ﺧﺘﻢ ﺷﺪ ﺑﺮ ذات او ﻓﻀﻞ وﻛﻤﺎل‬
‫ﻗﺼﺮ ﻣﻌﻨﻲ از وﺟﻮدش ﺷﺪ ﺗﻤﺎم‬ ‫ﻫﺴﺖ او را ﺑﺮزخ ﺟﺎﻣﻊ ﻣﻘﺎم‬
‫اوﻟﻴﺎ‬ ‫ﻓﺨﺮ‬ ‫و‬ ‫دوران‬ ‫ﻣﻬﺪي‬ ‫ﻗﻄﺐ اﻗﻄﺎب ﺟﻬﺎن ﻫﺎدي اﻟﻮرا‬
‫ﻫﻤﺘﺶ را ﻫﺮ دو ﻋﺎﻟﻢ ﭘﺎﻳﻤﺎل‬ ‫آن ﻣﺤﻤﺪ ﺳﻴﺮت و ﺣﻴﺪر ﺧﺼﺎل‬
‫ﻣﺠﻤﻊ اﻟﺒﺤﺮﻳﻦ ﺷﺪ زاب و ﮔﻠﺶ‬ ‫ﻣﻬﺒﻂ ﻓﻴﺾ ﺑﻼﻏﺎﻳﺖ دﻟﺶ‬
‫ﻓﻘﺮ و داﻧﺶ ﺑﺮ ﻛﻤﺎﻻﺗﺶ ﮔﻮاه‬ ‫ﻏﻮث اﻋﻈﻢ دﻳﻦ و ﻣﻠﺖ را ﭘﻨﺎه‬
‫ﮔﺸﺘﻪ ﺑﺮ ﺗﺨﺖ وﻻﻳﺖ ﭘﺎدﺷﺎ‬ ‫اﻻﺻﻔﻴﺎ‬ ‫اﻣﺎم‬ ‫ﺟﺎﻣﻊ‬ ‫ﻣﻈﻬﺮ‬
‫ﻧﻴﻠﮕﻮن‬ ‫رواق‬ ‫ﻧﻪ‬ ‫اﻳﻦ‬ ‫ﻣﻈﻬﺮ‬ ‫اﻳﻦ ﻣﺪار ﻫﻔﺖ ﻃﺎق ﺑﻴﺴﺘﻮن‬
‫ﻫﺴﺖ ﻣﻨﺸﻮر ﺟﻬﺎن آﻳﺎت او‬ ‫ﻣﻨﺤﺼﺮ ﺷﺪ رﻫﱪي در ذات او‬
‫در ﻃﺮﻳﻖ اﺳﺘﻘﺎﻣﺖ ﻗﺎﻳﻢ اﺳﺖ‬ ‫آﻧﻜﻪ ﺑﺮ اﻗﻠﻴﻢ ﺗﻤﻜﲔ ﺣﺎﻛﻢ اﺳﺖ‬
‫ﺣﺠﺖ اﻟﺤﻖ ﻋﻠﻲ اﻟﺨﻠﻖ اﺳﺖ او‬ ‫ﻫﺎدي اﻟﺨﻠﻖ اﱄ اﻟﺤﻖ اﺳﺖ او‬
‫در ﺣﻘﻴﻘﺖ رﻫﺮوان را رﻫﻨﻤﺎ‬ ‫در ﺷﺮﻳﻌﺖ در ﻃﺮﻳﻘﺖ ﭘﻴﺸﻮا‬
‫ﻛﺮده دورش ﻓﺨﺮ ﺑﺮ ادوارﻫﺎ‬ ‫اﻃﻮارﻫﺎ‬ ‫ﺟﺎﻣﻊ‬ ‫ذاﺗﺶ‬ ‫ﺑﻮد‬
‫ذواﻟﻤﲍ‬ ‫رب‬ ‫اوﺻﺎف‬ ‫ﻣﺠﻤﻊ‬ ‫ﻣﻨﺒﻊ آداب و اﺧﻼق ﺣﺴﻦ‬
‫ﺑﻮده در ﺗﻘﺪﻳﺲ ﺳﺎﺑﻖ ﺑﺮ ﻣﻠﻚ‬ ‫ﮔﺸﺖ از اﻧﻔﺎس او داﻳﺮ ﻓﻠﻚ‬
‫اﻟﻮرا‬ ‫ﻛﻬﻒ‬ ‫اوﻟﻴﺎ‬ ‫ﭘﻴﺸﻮاي‬ ‫اﻧﺒﻴﺎ‬ ‫و ﻛﻤﺎل‬ ‫ﻋﻠﻢ‬ ‫وارث‬
‫ﺟﻤﻠﻪ در ذات ﺷﺮﻳﻒ او ﻧﻤﻮد‬ ‫ﻫﺮ ﭼﻪ در ﻋﺎﻟﻢ ﻛﻤﺎﻟﺶ ﻧﺎم ﺑﻮد‬
‫ﻣﻨﺼﻮﺑﻪاي‬ ‫رﻫﱪي‬ ‫ﺑﺴﺎط‬ ‫ﺑﺮ‬ ‫ﺳﺎﻟﻜﺎﻧﺶ ﻫﺮ ﻳﻜﻲ اﻋﺠﻮﺑﻪاي‬
‫دري ﭼﺮخ ﻫﺪاﻳﺖ ﻫﺮ ﻳﻜﻲ‬ ‫در درﻳﺎي وﻻﻳﺖ ﻫﺮ ﻳﻜﻲ‬
‫ﻫﺮ ﻳﻜﻲ واﱄ در اﻗﻠﻴﻢ ﻳﻘﲔ‬ ‫ﺑﻮده ﻫﺮ ﻳﻚ ﺷﻬﺴﻮار ﻣﻠﻚ دﻳﻦ‬
‫ﺟﺎن ﻫﺮ ﻳﻚ ﻏﺮﻗﮥ اﻧﻮار ﺣﻖ‬ ‫ﮔﺸﺘﻪ ﻫﺮ ﻳﻚ واﻗﻒ اﺳﺮار ﺣﻖ‬
‫اﻟﻌﺎﻟﻤﲔ‬ ‫رب‬ ‫ﻗﺮب‬ ‫ﻣﺤﺮﻣﺎن‬ ‫دﻳﻦ‬ ‫راه‬ ‫رﻫﺮوان‬ ‫ﭘﻴﺸﻮاي‬
‫‪ ٧‬‬
‫ﭼﻮن اﺳﻴﺮي دﻳﺪه آزادي ز ﻗﻴﺪ‬ ‫ﻫﺮ ﻳﻜﻲ در دور ﺧﻮد ﮔﺸﺘﻪ ﺟﻨﻴﺪ‬
‫ﻛﺎﻣﻼن‬ ‫اﻳﻦ‬ ‫ﻓﺮﺧﻨﺪۀ‬ ‫ﺳﺎﻳﮥ‬ ‫ﻛﻢ ﻣﺒﺎدا از ﺳﺮ اﻫﻞ ﺟﻬﺎن‬
‫در ﻧﺼﻴﺤﺖ و ﺗﺤﺮﻳﺾ در ﺳﻠﻮك و رﻳﺎﺿﺖ و ﺗﻬﺬﻳﺐ اﺧﻼق ﺳﻴﮥ ﺑﺤﺴﻨﻪ و ﻣﺨﺎﻟﻔﺖ ﻧﻔﺲ و ﻫﻮي و‬
‫ﻣﺘﺎﺑﻌﺖ ﭘﻴﺮﻛﺎﻣﻞ رﻫﻨﻤﺎ و ﺑﻴﺎن روش اوﻟﻴﺎ و ﻃﺮﻳﻖ وﺻﻮل ﺑﻪ ﻣﻘﺎﻣﺎت ﻋﺮﻓﺎ‬
‫ﺗﺎ ﻛﻪ ﺑﺎﺷﻲ ﺑﻨﺪۀ ﭘﺎك اﺣﺪ‬ ‫ﭘﺎك ﺷﻮ از ﻧﺨﻮت و ﺣﺮص و ﺣﺴﺪ‬

‫ﺗﺎ ﻛﻪ ﮔﺮدي زاوﻟﻴﺎي ﺧﻮاﺟﻪﺗﺎش‬ ‫از ﺗﻜﱪ وز رﻋﻮﻧﺖ دور ﺑﺎش‬
‫او ﺑﻪ اوﺻﺎف ﻧﻜﻮ ﭘﻴﻮﺳﺘﻪ ﺷﺪ‬ ‫ﻫﺮ ﻛﻪ از اﺧﻼق ﺑﺪ وارﺳﺘﻪ ﺷﺪ‬
‫ﻧﻴﻜﻮﻳﻲ ﻛﻦ وز ﺑﺪي اﻧﺪﻳﺸﻪ ﻛﻦ‬ ‫ﻟﻄﻒ و اﺣﺴﺎن و ﻛﺮم را ﭘﻴﺸﻪ ﻛﻦ‬
‫ﻋﻔﺖ و ﺣﻜﻤﺖ دﺛﺎر ﺧﻮﻳﺶ ﺳﺎز‬ ‫رو ﻓﺘﻮت را ﺷﻌﺎر ﺧﻮﻳﺶ ﺳﺎز‬
‫اﺻﻔﻴﺎ‬ ‫ﻣﻘﺎم‬ ‫ﺗﻮ‬ ‫ﺑﻴﺎﺑﻲ‬ ‫ﺗﺎ‬ ‫در ﺳﺨﺎوت ﻛﻮش و در ﺑﺬل و ﻋﻄﺎ‬
‫ﭘﺲ ﺑﻪ ﻛﻮي ﻋﺸﻖ ﺟﺎﻧﺎن ﺧﻮار ﺷﻮ‬ ‫اول از ﻧﻔﺲ و ﻫﻮي ﺑﻴﺰار ﺷﻮ‬
‫ﺑﺖ ﭘﺮﺳﺘﺪ ﻫﺮ ﻛﻪ او از ﺧﻮد ﻧﺮﺳﺖ‬ ‫ﺧﻮدﭘﺮﺳﺘﻲ را رﻫﺎ ﻛﻦ ﺣﻖﭘﺮﺳﺖ‬
‫ﺗﺎ ﻧﮕﺮدد ﺑﻨﺪۀ ﺧﺎص اﻟﺨﻮاص‬ ‫ﻛﻲ ز دﺳﺖ ﻧﻔﺲ ﺧﻮد ﻳﺎﺑﺪ ﺧﻼص‬
‫ﭘﻴﺶ ره ﺑﻴﻨﺎن ﭼﻮ ﺧﺎك اﻓﻜﻨﺪه ﺑﺎش‬ ‫از ﺧﻮدي ﺑﮕﺬر ﺧﺪا را ﺑﻨﺪه ﺑﺎش‬
‫ﺧﺎك ره ﺷﻮ زﻳﺮ ﭘﺎي اﻫﻞ دل‬ ‫ﻧﻴﺴﺘﻲ ﺑﭙﺬﻳﺮ و ﻫﺴﺘﻲ را ﺑﻬﻞ‬
‫ﮔﺮ ﺳﻠﻮك ره ﻛﻨﻲ ﭘﻴﺮي ﺑﺠﻮي‬ ‫ﻛﺎر ﻧﺎﻳﺪ ﻃﻤﻄﺮق و ﮔﻔﺖ و ﮔﻮي‬
‫ﻛﻲ ﺗﻮ در ﻣﻨﺰل رﺳﻲ اي ﺑﻲ ﺧﱪ‬ ‫ﮔﺮ روي اﻳﻦ راه را ﺑﻲ راﻫﱪ‬
‫رﻳﺸﺨﻨﺪ و ﺳﺨﺮۀ ﺷﻴﻄﺎن ﺷﻮي‬ ‫اﻧﺪرﻳﻦ ره ﮔﺮ ﺑﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﻣﻲروي‬
‫ﭘﺲ ﺑﺮو اﻳﻤﻦ ز رﻫﺰن در ﻃﺮﻳﻖ‬ ‫ﮔﺮ ﺳﻔﺮ ﺧﻮاﻫﻲ ﺑﺠﻮ اول رﻓﻴﻖ‬
‫ﺗﺎ ﺑﻪ ﻣﻄﻠﻮﺑﻲ رﺳﺎﻧﺪ ﻏﺎﻟﺒﻲ‬ ‫ﺻﺤﺒﺖ ﻏﺎﻟﺐ ﻃﻠﺐ ﮔﺮ ﻃﺎﻟﺒﻲ‬
‫در ﻃﺮﻳﻖ ارادت و ﺑﻴﺎن آداب ﻣﺮﻳﺪ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﺎ ﭘﻴﺮﻛﺎﻣﻞ‬
‫داﻣﻦ رﻫﱪ ﺑﮕﻴﺮ و ﺑﺮﺗﺮآ‬ ‫ﮔﺮ ﻫﻮاي اﻳﻦ ﺳﻔﺮ داري دﻻ‬
‫ﺗﺮك ﻋﺎدت را ﺳﻌﺎدت ﻣﻲﺷﻤﺮ‬ ‫ﺧﻮد ارادت ﺗﺮك ﻋﺎدت ﻣﻲﺷﻤﺮ‬
‫ﻟﻴﻚ ﺑﺮ دﻳﮕﺮ ﻣﻨﺎزل ﻏﺎﻟﺐ اﺳﺖ‬ ‫ﮔﺮ ارادت ﺑﺪو راه ﻃﺎﻟﺐ اﺳﺖ‬
‫راه ﺣﻖ را او ﺑﻪ ﺟﺎن ﺟﻮﻳﺎ ﺷﻮد‬ ‫ﭼﻮن ارادت در درون ﭘﻴﺪا ﺷﻮد‬
‫ﺷﺪ ارادت ﻗﻔﻞ اﻳﻦ در را ﻛﻠﻴﺪ‬ ‫در ارادت ﺑﺎش ﺻﺎدق اي ﻣﺮﻳﺪ‬
‫ﻫﺮ ﭼﻪ داري ﻛﻦ ﻧﺜﺎر راه اوي‬ ‫داﻣﻦ رﻫﱪ ﺑﮕﻴﺮ و راه ﺟﻮي‬
‫راﻫﱪ ﻧﺒﻮد ﭼﻪ ﺣﺎﺻﻞ زﻳﻦ ﺗﻌﺐ‬ ‫ﮔﺮ روي ﺻﺪ ﺳﺎل در راه ﻃﻠﺐ‬
‫ﻋﻤﺮ ﺑﮕﺬﺷﺖ و ﻧﺸﺪ آﮔﺎه ﻋﺸﻖ‬ ‫ﺑﻲرﻓﻴﻘﻲ ﻫﺮﻛﻪ ﺷﺪ در راه ﻋﺸﻖ‬
‫‪ ٨‬‬
‫ﻳﺎ ﻛﻪ اﺳﺘﺎدي ﺷﻮي در ﺻﻨﻌﺘﻲ‬ ‫ﮔﺮ ﻫﻤﻲ ﺧﻮاﻫﻲ ﺑﺪاﻧﻲ ﺣﺮﻓﺘﻲ‬
‫ﭘﺲ ﻗﻴﺎس اﻳﻦ و آن ﻣﻲﺷﺎﻳﺪت‬ ‫ﺧﺪﻣﺖ اﺳﺘﺎد ﻛﺮدن ﺑﺎﻳﺪت‬
‫ﺗﺎ ﺑﻪ راه ﻓﻘﺮ ﮔﺮدي ﺣﻖ ﺷﻨﺎس‬ ‫ﭘﻴﺮ ﺧﻮد را ﺣﺎﻛﻢ ﻣﻄﻠﻖ ﺷﻨﺎس‬
‫ﺗﺎ ﻛﻪ ﮔﺮدي ﺗﺎج ﻓﺮق رﻫﺮوان‬ ‫ﺧﺎك ره ﺷﻮ زﻳﺮ ﭘﺎي ﻛﺎﻣﻼن‬
‫وﺻﻒ اﻟﺤﺎل ﺑﺎﻟﻨﺴﺒﺔ اﱄ اﻫﻞ اﻟﻜﻤﺎل‬
‫رﻫﺮوان را ﺑﻨﺪهام از ﺟﺎن و دل‬ ‫ﻣﻦ ﻛﻪ ﺑﮕﺬﺷﺘﻢ ز ﻧﻘﺶ آب و ﮔﻞ‬

‫ﻋﺸﻖ اﻫﻞ دل ﺑﻪ ﺟﺎن ﺑﮕﺰﻳﺪهام‬ ‫ﻣﻦ ﻛﻪ داﻣﻦ از ﺟﻬﺎن ﺑﺮ ﭼﻴﺪهام‬
‫ﻣﻬﺮ ﻛﺎﻣﻞ ﻛﺮدهام در ﺳﻴﻨﻪ داغ‬ ‫ﻣﻦ ﻛﻪ دارم از ﻫﻤﻪ ﻋﺎﻟﻢ ﻓﺮاغ‬
‫ﺑﺮ در اﻫﻞ دﻻن ﺧﺎك رﻫﻢ‬ ‫ﻣﻦ ﻛﻪ از ﺳﺮ دو ﻋﺎﻟﻢ آﮔﻬﻢ‬
‫ﭘﻴﺶ اﻳﺸﺎن از ﮔﺪاﻳﺎن ﻛﻤﱰم‬ ‫ﻣﻦ ﻛﻪ ﺑﺮ ﻓﺮق ﺳﻼﻃﲔ اﻓﺴﺮم‬
‫ﻣﻲﻛﻨﻢ از ﺧﺎك اﻳﺸﺎن ﺗﻮﺗﻴﺎ‬ ‫ﻣﻦ ﻛﻪ ﻋﺮش و ﻓﺮش ﻛﺮدم زﻳﺮ ﭘﺎ‬
‫ﭘﻴﺶ اﻳﺸﺎن ﮔﺸﺘﻪام ﭼﻮن ﺧﺎك ﭘﺴﺖ‬ ‫ﻣﻦ ﻛﻪ آزادم ز ﻗﻴﺪ ﻫﺮ ﭼﻪ ﻫﺴﺖ‬
‫وز ﺳﭙﻬﺮ ﻓﻀﻞ ﭼﻮن ﻣﻪ ﺑﺎزﻏﻢ‬ ‫ﻣﻦ ﻛﻪ از دﻧﻴﺎ و ﻋﻘﺒﻲ ﻓﺎرﻏﻢ‬
‫ﻛﺒﺎر‬ ‫اﻳﻦ‬ ‫آﺳﺘﺎن‬ ‫ﺑﺮ‬ ‫داﻳﻤﺎً‬ ‫روي ﻣﻲﻣﺎﻟﻢ ز ﻋﺠﺰ و اﻓﺘﻘﺎر‬
‫ﻛﺎﻣﻠﻢ‬ ‫رﻫﺮوان‬ ‫راه‬ ‫ﺧﺎك‬ ‫دﻟﻢ‬ ‫اﻫﻞ‬ ‫ﺧﺮﻣﻦ‬ ‫ﺧﻮﺷﻪﭼﲔ‬
‫ﺑﺮﺗﺮم از ﻫﺮ ﭼﻪ اﻧﺪﻳﺸﺪ ﺧﻴﺎل‬ ‫از ﻗﺒﻮل ﺣﻀﺮت ﺻﺎﺣﺐ ﻛﻤﺎل‬
‫ﺑﻲرﺿﺎﻳﺶ در ﺟﻬﺎن ﮔﺎﻣﻲ ﻣﻨﻪ‬ ‫اﺧﺘﻴﺎر ﺧﻮد ﺑﻪ دﺳﺖ ﭘﻴﺮ ده‬
‫واﻧﮕﻬﻲ از ﺧﻮد ﺑﺸﻮ ﻳﻜﺒﺎره دﺳﺖ‬ ‫اوﻻ ﺗﺠﺮﻳﺪ ﺷﻮ از ﻫﺮ ﺟﻪ ﻫﺴﺖ‬
‫ﺗﺎ ﺑﮕﺮداﻧﺪ ﺗﺮا او ﺳﻮ ﺑﺴﻮ‬ ‫ﺑﺎش ﭼﻮن ﻣﺮده ﺑﻪ دﺳﺖ ﻣﺮدهﺷﻮ‬
‫ﺗﻮﺗﻴﺎي دﻳﺪه ﻛﻦ از ﺧﺎك ﭘﺎش‬ ‫ﻫﺮ ﭼﻪ ﻓﺮﻣﺎﻳﺪ ﻣﻄﻴﻊ اﻣﺮ ﺑﺎش‬
‫او ﭼﻮ ﻣﻲﮔﻮﻳﺪ ﺳﺨﻦ‪ ،‬ﺗﻮﮔﻮش ﺑﺎش‬ ‫ﺗﺎ ﻧﮕﻮﻳﺪ او‪ ،‬ﻣﮕﻮ‪ ،‬ﺧﺎﻣﻮش ﺑﺎش‬
‫ﮔﻔﺖ او را ﺗﻮ ز ﺣﻖ اﻋﻼم دان‬ ‫ﻫﺮ ﭼﻪ او ﮔﻮﻳﺪ ﻫﻤﻪ اﻟﻬﺎم دان‬
‫ﻣﻲﻧﭙﻮﺷﺎن ور ﻧﻪ ﺧﻮاﻫﻲ ﮔﺸﺖ رد‬ ‫ﻫﺮ ﭼﻪ آﻳﺪ در دﻟﺖ از ﻧﻴﻚ و ﺑﺪ‬
‫ﮔﺮ ﭼﻪ ﻣﻲﺑﻴﻨﺪ‪ ،‬ﻣﻜﻦ ﭘﻨﻬﺎن از او‬ ‫ﮔﺮ ﭼﻪ ﻣﻲداﻧﺪ‪ ،‬ﺗﻮ راه ﺻﺪق ﭘﻮ‬
‫اﻳﻤﻨﻲ ﻳﺎﺑﻲ ز ﻣﻜﺮ دﻳﻮ و دد‬ ‫ﺗﺎ ﺷﻮي واﻗﻒ ز ﺣﺎل ﻧﻴﻚ و ﺑﺪ‬
‫رو ﻣﮕﺮدان از ﻗﻔﺎي ﻛﺎﻣﻼن‬ ‫ﺳﺮ ﻣﻜﺶ از ﺧﺪﻣﺖ اﻫﻞ دﻻن‬
‫ﺗﺎ ﭼﻮ ﻣﻌﺮوﻓﺖ ﺑﻪ ﺣﻖ ﻋﺎرف ﻛﻨﺪ‬ ‫ﺗﺎ ز ﻣﻨﺰل وز رﻫﺖ واﻗﻒ ﻛﻨﺪ‬
‫واﺻﻞ ﺟﺎﻧﺎن ﻛﻨﺪ ﺑﻲﺷﻚ ﺑﺪان‬ ‫ﺧﺪﻣﺖ اﻫﻞ دﻻن ﻛﺮدن ﺑﻪ ﺟﺎن‬
‫اﻓﻜﻨﺪهاي‬ ‫ﺑﻨﺪۀ‬ ‫ﭘﻴﺸﺶ‬ ‫ﺑﺎش‬ ‫ﻗﻬﺮ و ﻟﻄﻔﺶ را ﺑﻪ ﺟﺎن ﺷﻮ ﺑﻨﺪهاي‬
‫ﻳﺎ ﺑﻔﺮﻣﺎﻳﺪ ﻛﻪ ده را ﺑﻴﺴﺖ ﻛﻦ‬ ‫ﮔﺮ ﺑﮕﻮﻳﺪ ﻫﺮ ﭼﻪ ﻫﺴﺘﺖ ﻧﻴﺴﺖ ﻛﻦ‬
‫ﺗﺎﻛﻪ ﮔﺮدي راه ﺑﲔ و راﻫﺪان‬ ‫رو ﺑﻪ ﺻﺪق دل ﭼﻨﺎن ﻣﻲﻛﻦ ﭼﻨﺎن‬
‫‪ ٩‬‬
‫ﻫﺎن ﻣﺸﻮ زﻧﻬﺎر ﮔﺴﺘﺎخ و دﻟﻴﺮ‬ ‫ﺑﺎ ادب ﻣﻲﺑﺎش اﻧﺪر ﭘﻴﺶ ﭘﻴﺮ‬
‫ﻋﺰت و دوﻟﺖ ﻃﻠﺐ ز اﻓﺘﺎدﮔﻲ‬ ‫آزادﮔﻲ‬ ‫ﻣﺠﻮ‬ ‫ﻫﺮﮔﺰ‬ ‫ﺷﻮ‬ ‫ﺑﻨﺪه‬
‫ﺗﺎ ﺑﻴﺎﺑﻲ ﺑﻬﺮه از ارﺷﺎد ﺷﻴﺦ‬ ‫ﻟﻄﻒ ﺑﻴﻐﺎﻳﺖ ﺷﻤﺮ ﺑﻴﺪاد ﺷﻴﺦ‬
‫ﮔﺮ ﻫﻤﻲ ﺧﻮاﻫﻲ دوا اﻳﻦ رﻳﺶ را‬ ‫رو ﻧﺜﺎر راه او ﻛﻦ ﺧﻮﻳﺶ را‬
‫ﺑﺸﻨﻮ آﺧﺮ ﻧﻜﺘﻪﻫﺎي ﺷﺮط راه‬ ‫ﺧﻮﻳﺶ را ﻫﺮﮔﺰ از او ﺑﻬﱰ ﻣﺨﻮاه‬
‫ور ﺑﺨﻮاﻧﺪ ﺑﺎ ادب در ﭘﻴﺶ رو‬ ‫ﮔﺮ ﺑﺮاﻧﺪ از ادارت ﭘﻴﺶ ﺷﻮ‬
‫ور ﺑﻪ ﻧﺮﻣﻲ ﮔﻮﻳﺪت ﮔﻨﮕﻲ ﻣﻜﻦ‬ ‫ﮔﺮ درﺷﺘﻲ ﻛﺮد دﻟﺘﻨﮕﻲ ﻣﻜﻦ‬
‫ﺑﺮ ﻫﻮاي ﻧﻔﺲ ﺧﻮد اﻳﻦ ره ﻣﺮو‬ ‫اﻣﺮ و ﻧﻬﻴﺶ را ﺑﻪ ﺟﺎن ﺗﺴﻠﻴﻢ ﺷﻮ‬
‫ﻫﺎن ﻣﻜﻦ روﺑﺎه ﺑﺎزي ﭘﻴﺶ ﺷﻴﺮ‬ ‫ﻫﺴﺘﻲ ﺧﻮد ﻧﻴﺴﺖ ﻛﻦ در ﭘﻴﺶ ﭘﻴﺮ‬
‫اوﺳﺖ در راه ﺳﻌﺎدت ﭘﻴﺸﱰ‬ ‫ﺑﻴﺸﱰ‬ ‫ارادت‬ ‫ﺑﺎﺷﺪ‬ ‫ﻫﺮ ﻛﺮا‬
‫ﻫﺎن و ﻫﺎن از راهﺑﲔ ﻏﺎﻓﻞ ﻣﺸﻮ‬ ‫رﻫﻨﻤﺎ ﺷﺮط ره اﺳﺖ اي راﻫﺮو‬
‫ﺣﺠﺖ و ﺑﺮﻫﺎن ﻣﺠﻮ ﭼﻮن ﺑﻮاﻟﻔﻀﻮل‬ ‫ﻫﺮ ﭼﻪ ﮔﻮﻳﺪ ﻛﻦ ﺑﻪ ﺻﺪق دل ﻗﺒﻮل‬
‫ﻛﻲ ﺑﺠﻮﻳﺪ ﺷﻬﺮه ﻫﺮ ﻛﻮ آﮔﻪ اﺳﺖ‬ ‫اﺳﺖ‬ ‫ره‬ ‫آﻓﺎت‬ ‫ﺧﻠﻖ‬ ‫اﺷﺘﻬﺎر‬
‫از ﺧﺪا و اوﻟﻴﺎ ﺳﺎزد ﺟﺪا‬ ‫ﻃﺎﻟﺒﺎن را ﻧﺨﻮت وﻛﱪ و رﻳﺎ‬
‫وﻳﻦ ﺧﺮاﺑﻲ ﺑﻬﱰ از ﻋﻤﺮاﻧﻲ اﺳﺖ‬ ‫ﺑﻨﺪﮔﻲ اﻳﻨﺠﺎ ﺑﻪ از ﺳﻠﻄﺎﻧﻲ اﺳﺖ‬
‫ﺷﺪ ﻣﺮاﻋﺎت ادب اﻧﺪر ﻃﺮﻳﻖ‬ ‫ﺧﻮد ﻋﻼﻣﺎت ﻣﺤﺒﺖ اي رﻓﻴﻖ‬
‫اﻧﺪرﻳﻦ ره ﺑﻲادب ﻧﺘﻮان ﺷﺘﺎﻓﺖ‬ ‫ﺑﺎ ادب ﺑﺘﻮان وﺻﺎل دوﺳﺖ ﻳﺎﻓﺖ‬
‫ﺑﻲادب ﻧﺘﻮان ﺷﺪن در ﻛﻮي دوﺳﺖ‬ ‫ﺑﺎ ادب دﻳﺪن ﺗﻮاﻧﻲ روي دوﺳﺖ‬
‫ﮔﺸﺖ در درﻳﺎي ﻗﻬﺮ ﺣﻖ ﻏﺮﻳﻖ‬ ‫ﭼﻮن ادب ﺑﮕﺬاﺷﺖ ﺳﺎﻟﻚ در ﻃﺮﻳﻖ‬
‫آورش ﺑﻴﺮون ازﻳﻦ ﭼﺎه ﻇﻠﻢ‬ ‫اي ﺧﺪاي ﺻﺎﺣﺐ ﺟﻮد و ﻛﺮم‬
‫ﺑﺎﻧﻮا ﺳﺎزش ز ﺧﻠﻖ ﻧﻴﻜﻮان‬ ‫وارﻫﺎن‬ ‫از ﻫﻤﻪ ﺧﻠﻖ ﺑﺪ او را‬
‫ﻫﺮ ﭼﻪ دارد ﻧﻘﺶ ﻏﻴﺮﻳﺖ ﺑﺴﻮز‬ ‫در دل او آﺗﺶ ﺷﻮﻗﺶ ﻓﺮوز‬
‫ﮔﺮ ﺧﻼف او ﻛﻨﻲ ﻛﻲ ﺷﺎﻳﺪت‬ ‫ﭘﻴﺮ ره دان ﻫﺮ ﭼﻪ ﻣﻲﻓﺮﻣﺎﻳﺪت‬
‫اﻧﺪرآ ﺧﻮد را ﺑﻪ آﺗﺶ ﺧﻮش ﻓﻜﻦ‬ ‫ﮔﺮ ﺑﮕﻮﻳﺪ ﺧﻮﻳﺶ در آﺗﺶ ﻓﻜﻦ‬
‫ﺑﻠﻜﻪ ﺧﻮاﻫﻲ ﻫﻤﭽﻮ زر اﻓﺮوﺧﱳ‬ ‫ﭼﻮن ﺑﻮد ﻋﺸﻘﺖ ﻧﺨﻮاﻫﻲ ﺳﻮﺧﱳ‬
‫ﺣﻜﺎﻳﺖ‬
‫ﺷﻴﺦ ﺳﻠﻴﻤﺎن و ﺑﻴﺎن رﺳﻮخ ارادت ﻳﻜﻲ از ﻣﺮﻳﺪان‬
‫ﺗﺎ ﻛﻪ ﮔﺮدي در ارادت ﺑﺮ ﻣﺰﻳﺪ‬ ‫اﻳﻦ ﺣﻜﺎﻳﺖ ﺑﺸﻨﻮ از ﭘﻴﺮ و ﻣﺮﻳﺪ‬

‫ﺑﻮ ﺳﻠﻴﻤﺎن ﻧﺎم و ﻗﻄﺐ ﻋﺼﺮ ﺑﻮد‬ ‫ﺷﻴﺦ داراﻧﻲ ﻛﻪ ﺷﻴﺦ ﻓﻘﺮ ﺑﻮد‬
‫‪ ١٠‬‬
‫ﺑﻮد اﺣﻤﺪ ﻧﺎم آن ﻛﺎن وﻓﺎ‬ ‫ﻳﻚ ﻣﺮﻳﺪي داﺷﺖ ﺑﺎ ﺻﺪق و ﺻﻔﺎ‬
‫ﺑﻮ ﺳﻠﻴﻤﺎن ﺣﺎﺿﺮ و ﻣﺮدم ﺑﺴﻲ‬ ‫ﻣﺠﻠﺴﻲ‬ ‫روزي‬ ‫ﺑﻮد‬ ‫اﺗﻔﺎﻗﺎً‬
‫اﻫﻞ ﻣﺠﻠﺲ را ز ذوﻗﺶ ﻧﻴﺰ ﺑﺨﺶ‬ ‫ﺷﻴﺦ ﮔﺮم ﻧﻜﺘﻪﻫﺎي روﺣﺒﺨﺶ‬
‫ﺧﻮش ﻫﻤﻲ ﮔﻔﺘﻲ ﺑﻪ اﺧﻮان اﻟﺼﻔﺎ‬ ‫ﺷﻴﺦ ﻫﺮ دم در ﻣﻌﺎرف ﻧﻜﺘﻪﻫﺎ‬
‫ﻳﻘﲔ‬ ‫ﻣﻌﺮﻓﺘﻬﺎي‬ ‫ﮔﺮم‬ ‫ﺷﻴﺦ‬ ‫آن ﻣﺮﻳﺪ آﻣﺪ ﺑﻪ ﭘﻴﺶ ﺷﻴﺦ دﻳﻦ‬
‫در ﺗﻨﻮر آﺗﺶ ﻋﺠﺐ اﻓﺮوﺧﺘﺴﺖ‬ ‫ﮔﻔﺖ ﺑﺎ ﺷﻴﺨﺶ ﺗﻨﻮرم ﺳﻮﺧﺘﺴﺖ‬
‫ﻫﺮ ﭼﻪ ﻓﺮﻣﺎﻳﻲ ﻣﮕﺮ ز اﻧﺴﺎن ﻛﻨﻢ‬ ‫آﻧﭽﻪ ﻣﻲﮔﻮﻳﻲ ﺑﮕﻮ ﺗﺎ آن ﻛﻨﻢ‬
‫ﺧﻮد ﻧﮕﻔﺖ اورا ﭼﻨﲔ ﻛﻦ ﻳﺎ ﭼﻨﺎن‬ ‫ﺷﻴﺦ ﻣﺸﻐﻮل ﺳﺨﻦ ﺑﻮد آن زﻣﺎن‬
‫ﮔﻔﺘﻪ را واﮔﻔﺖ ﺑﺎ ﺷﻴﺨﺶ ﺑﻠﻨﺪ‬ ‫ﺑﺎر دﻳﮕﺮ آن ﻣﺮﻳﺪ دردﻣﻨﺪ‬
‫ﮔﻔﺖ او را رو در آن آش ﻧﺸﲔ‬ ‫ﮔﻮﻳﻴﺎ دﻟﺘﻨﮓ ﺷﺪ آن ﺷﻴﺦ دﻳﻦ‬
‫ﭼﻮن زﻣﺎﻧﻲ ﺷﺪ ﭘﺲ آﻧﮕﻪ ﺷﻴﺦ دﻳﻦ‬ ‫رﻓﺖ از آﻧﺠﺎ آن ﻣﺮﻳﺪ ﺑﺎ ﻳﻘﲔ‬
‫ﻛﻮ ﻣﮕﺮ اﻧﺪر ﺗﻨﻮر اﺳﺖ اي ﻋﺠﺐ‬ ‫ﺑﺎ ﻳﻜﻲ ﮔﻔﺘﺎ ﻛﻪ اﺣﻤﺪ را ﻃﻠﺐ‬
‫ﻛﻮ ﺧﻼف ﻣﺎ ﻧﺠﻮﻳﺪ ﻫﻴﭻ ﺟﺎ‬ ‫زاﻧﻜﻪ ﺑﺎ ﻣﻦ ﻋﻬﺪ ﺑﺴﺖ آن ﺑﺎ وﻓﺎ‬
‫رﻓﺘﻪ ﺑﻮد و ﺧﻮش ﻧﺸﺴﺘﻪ در ﺗﻨﻮر‬ ‫ﭼﻮن ﻧﻈﺮ ﻛﺮدﻧﺪ آن ﻣﺮد ﺻﺒﻮر‬
‫ﻧﻲ ﻳﻜﻲ ﻋﻀﻮش ز آﺗﺶ دردﻣﻨﺪ‬ ‫ﻧﻲ ﻣﺮ او را از ﭼﻨﺎن آﺗﺶ ﮔﺰﻧﺪ‬
‫ﻟﻴﻚ ﻣﺮ ﻧﻤﺮود را ﺳﻮزان ﺑﻮد‬ ‫آﺗﺶ اﺑﺮاﻫﻴﻢ را رﻳﺤﺎن ﺑﻮد‬
‫ﺑﻠﻜﻪ ﺑﺪ ز آﺗﺶ ﭼﻮ ﺷﻤﻊ اﻓﺮوﺧﺘﻪ‬ ‫ﻧﻲ ﺳﺮ ﻳﻚ ﻣﻮي او ﺷﺪ ﺳﻮﺧﺘﻪ‬
‫ﺗﺎ ﺑﻴﺎﺑﺪ او دوا آن درد را‬ ‫اﻳﻨﭽﻨﲔ ﺻﺪﻗﻲ ﺑﺒﺎﻳﺪ ﻣﺮد را‬
‫آن ارادت ﻧﻴﺴﺖ ﻣﻘﺮون ﺑﺎ ﻳﻘﲔ‬ ‫ﻫﺮ ﻛﻪ را ﻧﺒﻮد ارادت اﻳﻦ ﭼﻨﲔ‬
‫ﺧﻮﻳﺶ را در راه ﻣﺮدان ﻛﻦ ﻧﺜﺎر‬ ‫ﮔﺮ ﻫﻤﻲ ﺧﻮاﻫﻲ ﻛﻪ ﻳﺎﺑﻲ وﺻﻞ ﻳﺎر‬
‫از ﻣﺮﻳﺪي ﺑﺮﺧﻮرد ﭘﺎﻳﺎن ﻛﺎر‬ ‫ﻫﺮ ﻛﻪ ﺑﺎﺷﺪ در ارادت اﺳﺘﻮار‬
‫ﺗﺎﻛﻪ ﮔﺮدد در ﻃﺮﻳﻘﺖ راﻫﺒﲔ‬ ‫ﻛﻮ ارادت ﻛﻮ ﻣﺮﻳﺪ اﻳﻨﭽﻨﲔ‬
‫ﺑﻪ ﻛﻪ ﺑﺮ ﺑﺎﻻي ﮔﻨﺞ زر ﺷﻮي‬ ‫ﻳﻚ ﻧﻈﺮ ﻣﻨﻈﻮر اﻫﻞ دل ﺷﻮي‬
‫ﺧﺪا‬ ‫اﻫﻞ‬ ‫دل‬ ‫ﻣﻘﺒﻮل‬ ‫ﺑﺎش‬ ‫ﮔﺮ ﻫﻤﻲ ﺧﻮاﻫﻲ ﻛﻪ ﮔﺮدي ﻛﻴﻤﻴﺎ‬
‫در ﺗﺤﺮﻳﺾ ﻣﺘﺎﺑﻌﺖ ﻗﻄﺐ ﻋﺎﻟﻢ ﻛﻪ ﺷﻴﺦ ﻣﺮﺷﺪﻛﺎﻣﻞ زﻣﺎﻧﻪ اﺳﺖ‬
‫ﺑﻨﺪه ﺷﻮد اﻳﻦ ﺧﻮاﺟﮥ دل زﻧﺪه را‬ ‫ﮔﺮ وﺻﺎل دوﺳﺖ ﻣﻲﺧﻮاﻫﻲ ﺑﻴﺎ‬
‫ﻣﺮﻛﺰ دوران ﭼﺮخ اﻋﻈﻢ اﺳﺖ‬ ‫ﺧﻮاﺟﮥ دل زﻧﺪه ﻗﻄﺐ ﻋﺎﻟﻢ اﺳﺖ‬
‫ﻛﺰ ﺧﻮدي وارﺳﺘﻪ ﺑﺎ ﺣﻖ واﺻﻞ اﺳﺖ‬ ‫ﻣﻬﺪي و ﻫﺎدي ره آن ﻛﺎﻣﻞ اﺳﺖ‬
‫اوﺳﺖ ﻣﻐﺰ و ﺟﻤﻠﻪ ﻋﺎﻟﻢ ﻫﻤﭽﻮ ﭘﻮﺳﺖ‬ ‫ز آﻓﺮﻳﻨﺶ ﻣﻘﺼﺪ و ﻣﻘﺼﻮد اوﺳﺖ‬
‫ﮔﺮ ﻣﻨﺰﻟﻬﺎي ﺟﺎن ﮔﺮدﻳﺪه اﺳﺖ‬ ‫رﻫﻨﻤﺎ آﻧﺴﺖ ﻛﻮ ره دﻳﺪه اﺳﺖ‬
‫از ﺑﺪ و ﻧﻴﻚ ﺟﻬﺎن وارﺳﺘﻪ اﺳﺖ‬ ‫ﻣﻨﺰل اﻣﻦ و ﺧﻄﺮ داﻧﺴﺘﻪ اﺳﺖ‬
‫‪ ١١‬‬
‫ﺗﺎ ﺑﻮد رﻫﺪان و رﻫﺒﲔ از ﻳﻘﲔ‬ ‫ﭘﻴﺮ ﻣﻲﺑﺎﻳﺪ ﻛﻪ داﻧﺪ ﻋﻠﻢ دﻳﻦ‬
‫ﻧﺰ ﺷﻨﻴﺪه ﺑﻠﻜﻪ از ﻋﲔ اﻟﻌﻴﺎن‬ ‫ﺑﺎﺷﺪش از ﻫﺮ ﻣﻘﺎﻣﻲ ﺻﺪ ﻧﺸﺎن‬
‫ﺟﻤﻠﮥ ﻋﺎﻟﻢ ﻃﻔﻴﻞ دﻳﺪ اوﺳﺖ‬ ‫ﭘﻴﺮ آن ﺑﺎﺷﺪﻛﻪ ﺑﻴﻨﺎ ﺷﺪ ﺑﻪ دوﺳﺖ‬
‫ﺧﻮدﻧﺒﻴﻨﺪ ﻏﻴﺮ او ﻓﺎش و ﻧﻬﺎن‬ ‫از دو ﻋﺎﻟﻢ ﻳﺎر ﺑﻴﻨﺪ او ﻋﻴﺎن‬
‫ﻫﺮ ﭼﻪ ﺑﻴﻨﺪ ﺣﻖ در او ﺑﻴﻨﺪ ﻋﻴﺎن‬ ‫ﭘﻴﺮ آن ﺑﺎﺷﺪ ﻛﻪ از ﻋﲔ اﻟﻌﻴﺎن‬
‫داﻣﻨﺶ را ﮔﻴﺮ و دﺳﺖ از او ﻣﺪار‬ ‫اﻳﻨﭽﻨﲔ رﻫﱪ ﭼﻮ ﺑﻴﻨﻲ زﻳﻨﻬﺎر‬
‫ﺧﺎك او ﺷﻮ در ره ﻏﻮﻻن ﻣﺮو‬ ‫ﻫﺮ ﭼﻪ او ﮔﻮﻳﺪ ﺑﻪ ﺻﺪق دل ﺷﻨﻮ‬
‫در ﺑﻴﺎن اﺣﻮال ﺟﻤﺎﻋﺘﻲ ﻛﻪ ﺧﻮد را ﻣﺮﺷﺪ داﻧﺴﺘﻪ و راﻫﱪي ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ و ﰲ اﻟﺤﻘﻴﻘﻪ راﻫﺰﻧﺎن راه ﺣﻖاﻧﺪ و‬
‫ﺿﺎل و ﻣﻀﻞاﻧﺪ‬
‫اﺣﻤﺪ و ﺑﻮﺟﻬﻞ ﭼﻮن ﻫﻢ داﺷﺘﻲ‬ ‫رﻫﺰﻧﺎن ﭼﻮن رﻫﻨﻤﺎ ﭘﻨﺪاﺷﺘﻲ‬

‫دﻳﻦ و دﻧﻴﺎ را از آن درﺑﺎﺧﺘﻲ‬ ‫ﻧﺸﻨﺎﺧﺘﻲ‬ ‫اوﻟﻴﺎ‬ ‫از‬ ‫اﺷﻘﻴﺎ‬
‫ﻻﺟﺮم ﻫﺮﮔﺰ ﻧﺪاﻧﻲ ره ز ﭼﺎه‬ ‫ﻛﺮدهاي اﻋﻤﻲﺗﺮ از ﺧﻮد ﭘﻴﺮ راه‬
‫ﺗﺎ ﻛﻪ ﮔﺸﺘﻲ ﻣﻨﻜﺮ اﻫﻞ ﺧﺪا‬ ‫ﻏﻮل را ﻛﺮدي ﺗﺼﻮر رﻫﻨﻤﺎ‬
‫ﺧﺮ ز ﻋﻴﺴﻲ واﻧﺪاﻧﻲ اي ﻓﻘﻴﺮ‬ ‫ﺳﺎﺧﺘﻲ دﺟﺎل را ﻣﻬﺪي ﭘﻴﺮ‬
‫از ﻃﺮﻳﻖ رﻫﺮوان ﻛﻲ آﮔﻬﺴﺖ‬ ‫ﺧﻮد ﻧﻪ ﭘﻴﺮﺳﺖ اوﻛﻪ ﺷﻴﻄﺎن رﻫﺴﺖ‬
‫ﺑﺨﺶ او از ﺟﺎم ﺻﻮرت ﺑﻮد درد‬ ‫از ﻛﻤﺎل اﻫﻞ ﻣﻌﻨﻲ ره ﻧﱪد‬
‫رﻫﻨﻤﺎﻳﻲ ﭼﻮن ﻛﻨﺪ اﻧﺪر ﻃﺮﻳﻖ‬ ‫آﻧﻜﻪ ﻫﺮﮔﺰ ره ﻧﺪاﻧﺪ اي رﻓﻴﻖ‬
‫ره ﻧﺪﻳﺪ او ﻛﻲ ﺗﺮا رﻫﱪ ﺷﻮد‬ ‫اﻫﻞ ﺑﺪﻋﺖ ﺷﻴﺦ ﺳﻨﺖ ﻛﻲ ﺑﻮد‬
‫رﻫﺰﻧﺎن‬ ‫از‬ ‫ﺑﻮد‬ ‫ﻧﺒﻮد‪،‬‬ ‫رﻫﻨﻤﺎ‬ ‫آﻧﻜﻪ ﺑﺎزد ﻋﺸﻖ ﺑﺎ روي ﺑﺘﺎن‬
‫داﻣﻦ ﻣﻌﻨﻲ ﻛﺠﺎ ﮔﻴﺮد ﺑﻪ دﺳﺖ‬ ‫آﻧﻜﻪ ﺑﺎﺷﺪ داﻳﻤﺎً ﺻﻮرت ﭘﺮﺳﺖ‬
‫اﻫﻞ ﻣﻌﻨﻲ ﻧﻴﺴﺖ ﺻﺎﺣﺐ ﺷﻬﻮﺗﺴﺖ‬ ‫ﻫﺮ ﻛﻪ ﺣﻴﺮان ﺟﻤﺎل ﺻﻮرﺗﺴﺖ‬
‫وﺟﺪ و ﺣﺎﻻﺗﺶ ﻧﺒﺎﺷﺪ ﺟﺰ ﺧﺪاع‬ ‫آﻧﻜﻪ ﻣﻴﻠﺶ ﺳﻮي ﻟﻬﻮﺳﺖ و ﺳﻤﺎع‬
‫رﻫﱪ و رﻫﺰن ز ﻫﻢ ﻧﺸﻨﺎﺧﺘﻪ‬ ‫ﻻف ﻓﻘﺮ اﻧﺪر ﺟﻬﺎن اﻧﺪاﺧﺘﻪ‬
‫ﻣﺨﻠﺺ و ﺻﺎدق ﻧﻤﺎﻳﺪ از ﺑﺮون‬ ‫ﺻﺪ ﻓﺴﻮن و ﻣﻜﺮ دارد در درون‬
‫ﻋﺎﻣﻴﺎن را در ﻫﻼﻛﺖ اﻓﻜﻨﺪ‬ ‫رﻫﺰﻧﻲ ﭼﻮن ﻧﺎم ﺧﻮد رﻫﺒﲔ ﻛﻨﺪ‬
‫آﮔﻬﻢ‬ ‫ره‬ ‫اﻳﻦ‬ ‫ﻣﻨﺎزﻟﻬﺎي‬ ‫وز‬ ‫ﮔﻮﻳﺪ او ﻛﻪ ﻣﻦ ﻗﻼووز رﻫﻢ‬
‫ﺑﻴﻔﺮوغ‬ ‫وﻻﻳﺖ‬ ‫ﻧﻮر‬ ‫از‬ ‫ﻣﺎﻧﺪ‬ ‫ﻫﺮ ﻛﻪ ﺑﺎور ﻛﺮد آن ﻣﻜﺮ و دروغ‬
‫ﻣﺮد‬ ‫زار‬ ‫ﻫﻼﻛﺖ‬ ‫ﺑﻴﺎﺑﺎن‬ ‫در‬ ‫ﮔﻢ ﺷﺪ و ﻫﺮﮔﺰ ﺑﻪ ﻣﻨﺰل ره ﻧﱪد‬
‫ﺧﺪا‬ ‫از‬ ‫ﻧﻴﺎﺑﻲ‬ ‫ﺑﻮﻳﻲ‬ ‫ﻻﺟﺮم‬ ‫ﻛﺮدهاي ﻧﻔﺲ و ﻫﻮي را ﭘﻴﺸﻮا‬
‫ﺗﻮ ﻫﻤﻲ ﮔﻮﻳﻲ ﭼﻮ ﻣﻦ ﻋﺎرف ﻛﻪ ﻳﺎﻓﺖ‬ ‫ﻧﻮر ﻋﺮﻓﺎن در دل و ﺟﺎﻧﺖ ﻧﺘﺎﻓﺖ‬
‫دﻋﻮي ﻋﺮﻓﺎن و ﺗﻠﺒﻴﺲ و ﻫﻮي‬ ‫ﻧﻴﺴﺘﺖ از ﻋﺎرﻓﺎن ﺷﺮم و ﺣﻴﺎ‬
‫ﻫﺮ ﭼﻪ ﺑﻮدش ﻧﻘﺪ او ﺑﺮ ﺑﺎد داد‬ ‫واي آن ﻃﺎﻟﺐ ﻛﻪ در داﻣﺶ ﻓﺘﺎد‬
‫‪ ١٢‬‬
‫در ﺑﻴﺎﺑﺎن ﺷﻮق و ﻋﺸﻖ و اﺣﻮال و اﻃﻮار ﻋﺎﺷﻘﺎن و ﻣﺸﺘﺎﻗﺎن ﺟﺎﻧﺒﺎز ﺑﺎ ﺳﻮز و ﻧﻴﺎز و اﺷﺎرت ﺑﻪ آﻧﻜﻪ زاد اﻳﻦ‬
‫ﺳﻔﺮ ﭘﺮ ﺧﻄﺮ ﻋﺠﺰ اﺳﺖ و ﺑﻴﭽﺎرﮔﻲ و ﺷﻜﺴﺖ و ﻧﻴﺴﺘﻲ و ﻣﻨﻊ ﻃﻤﻄﺮاق ﺧﻮدي‬
‫ﻋﺰت و دوﻟﺖ ﻫﻤﻪ در ﺧﻮارﻳﺴﺖ‬ ‫زاد راه او ﻓﻐﺎن و زارﻳﺴﺖ‬

‫ﺑﺎش ﮔﺮﻳﺎن ﻫﻤﭽﻮ اﺑﺮ ﻧﻮﺑﻬﺎر‬ ‫ﮔﺮ ﺗﻮ ﺧﻮاﻫﻲ دوﻟﺖ دﻳﺪار ﻳﺎر‬
‫ﻫﺮ ﻛﻪ ﺳﻮز و درد دارد ﻣﺮد ﺑﻮد‬ ‫ﮔﺮﻳﻪ و زاري ﻧﺸﺎن درد ﺑﻮد‬
‫ﻧﺎﻟﻪ و زارﻳﺴﺖ ﻋﺎﺷﻖ را ﺷﻌﺎر‬ ‫دﻳﺪۀ ﺑﻲﮔﺮﻳﻪ ﺧﻮد ﻧﺎﻳﺪ ﺑﻪ ﻛﺎر‬
‫ﮔﺮ درﻳﻦ ره ﻣﻲروي ﺑﮕﺬر ز ﻧﺎز‬ ‫زاد راه ﻋﺸﻖ ﻋﺠﺰﺳﺖ و ﻧﻴﺎز‬
‫ﻧﻴﺴﺘﻲ و ﻏﺮﺑﺖ و آوارﮔﻲ اﺳﺖ‬ ‫وﺻﻒ ﻋﺎﺷﻖ ذﻟﺖ و ﺑﻴﭽﺎرﮔﻲ اﺳﺖ‬
‫ﮔﺮ ﻫﻤﻲ ﺧﻮاﻫﻲ ﻛﻪ ﻳﺎﺑﻲ زوﻧﺸﺎن‬ ‫روز و ﺷﺐ ﻣﻲﺷﻮ ﺑﻪ زاري و ﻓﻐﺎن‬
‫دردﻣﻨﺪ ﻋﺸﻖ ﺑﺎ ﺳﻮز دﻟﺴﺖ‬ ‫ﻫﺮ ﻛﻪ ﺑﻴﺪردﺳﺖ از ﺣﻖ ﻏﺎﻓﻠﺴﺖ‬
‫ﺗﺎ درﻳﻦ ره ﺑﻮ ﻛﻪ ﮔﺮدي ﺗﻮ ﻛﺴﻲ‬ ‫ﺳﻮز ﺟﺎن و درد و ﻏﻢ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺴﻲ‬
‫درد ﺧﻮاﻫﻢ ﺳﻮز ﻋﺸﻖ و اﺷﺘﻴﺎق‬ ‫ﻣﻦ ﻧﺨﻮاﻫﻢ ﺟﺎه و ﻣﺎل و ﻃﻤﻄﺮاق‬
‫ﺟﺰ ﺷﻜﺴﺖ و ﻧﻴﺴﺘﻲ ﺑﻬﺒﻮد ﻧﻴﺴﺖ‬ ‫از ﻋﻤﻞ وز ﻋﻠﻢ و زﻫﺪت ﺳﻮد ﻧﻴﺴﺖ‬
‫ﺣﻜﺎﻳﺖ ﺑﺎﻳﺰﻳﺪ ﺑﺴﻄﺎﻣﻲ ﻗﺪس اﻟﻠّﻪ ﺳﺮه‬
‫آﻧﻜﻪ داﻳﻢ ﺑﻮد ﻋﺸﻘﺶ ﺑﺮ ﻣﺰﻳﺪ‬ ‫ﺑﺎﻳﺰﻳﺪ‬ ‫ﻋﺮﻓﺎن‬ ‫اﻗﻠﻴﻢ‬ ‫واﱄ‬

‫ﺑﺪل‬ ‫اﻋﻼﻣﻲ‬ ‫و‬ ‫آوازي‬ ‫آﻣﺪ‬ ‫ﮔﻔﺖ ﺣﻖ ﻓﺮﻣﻮد اﻟﻬﺎﻣﻲ ﺑﺪل‬
‫اﻧﺪرﻳﻦ ﮔﻨﺠﻴﻨﻪ ﻫﺮ ﻧﻘﺪي دراﺳﺖ‬ ‫ﻛﻪ ﺧﺰﻳﻨﻪ ﻣﺎ ز ﻫﺮ ﺟﻨﺴﻲ ﭘﺮ اﺳﺖ‬
‫ﺧﺪﻣﺖ ﻻﻳﻖ ﺑﺴﻲ ﺑﺎ ﻫﺮﻛﺴﻲ اﺳﺖ‬ ‫ﻃﺎﻋﺖ ﻣﻘﺒﻮل ﺧﻮد اﻳﻨﺠﺎ ﺑﺴﻲ اﺳﺖ‬
‫زﻫﺪ و ﺗﻘﻮي ﺑﻲ ﺣﺴﺎب و ﺑﻴﻌﺪاﺳﺖ‬ ‫ﻋﻠﻢ و اﺳﺮار و ﻣﻌﺎرف ﺑﻲ ﺣﺪ اﺳﺖ‬
‫ﺧﻮد ز ﺑﺴﻴﺎرﻳﺴﺖ از اﺣﺼﺎء ﻓﺰون‬ ‫اﻳﻦ اﺷﺎرات و ارادات و ﻓﻨﻮن‬
‫ﻛﺎن ﻧﺒﺎﺷﺪ ﻧﺰد ﻣﻦ اي ﻣﺮد ﻛﺎر‬ ‫ﮔﺮ ﻣﺮا ﺧﻮاﻫﻲ ﺑﻴﺎ ﭼﻴﺰي ﺑﻴﺎر‬
‫ﺧﻮد ﭼﻪ ﺑﺎﺷﺪ ﮔﻮ اﻟﻬﻲ ﻣﺮﻣﺮا‬ ‫ﺗﺮا‬ ‫ﮔﻔﺘﻢ آن ﭼﻴﺰي ﻛﻪ ﻧﺒﻮد ﻣﺮ‬
‫ﻧﻴﺴﺘﻲ و درد و ﺳﻮز ﺟﺎﻧﮕﺪاز‬ ‫ﮔﻔﺖ آن ﻋﺠﺰ اﺳﺖ و ﺧﻮاري و ﻧﻴﺎز‬
‫ﺑﻴﭽﺎرﮔﻲ‬ ‫و‬ ‫ﺑﻮدن‬ ‫دﻟﺸﻜﺴﺘﻪ‬ ‫ﻓﻘﺮ و ﻣﺴﻜﻴﻨﻲ ز ﺧﻮد آوارﮔﻲ‬
‫ﺧﻮﻳﺸﱳ ﺑﲔ ﻛﻲ ﺑﻮد ز اﻫﻞ ﺻﻮاب‬ ‫ﻋﺎرﻓﺎن را اﻳﻨﭽﻨﲔ آﻣﺪ ﺧﻄﺎب‬
‫در ﻃﺮﻳﻖ اﻫﻞ ﻋﺮﻓﺎن ﺟﺎﻫﻠﺴﺖ‬ ‫ﻣﺮد رﻋﻨﺎ دان ﻛﻪ از ﺣﻖ ﻏﺎﻓﻠﺴﺖ‬
‫اﻳﻨﭽﻨﲔ ﻫﺸﻴﺎر و آﮔﻪ رﻓﺘﻪاﻧﺪ‬ ‫رﻓﺘﻪاﻧﺪ‬ ‫ره‬ ‫ﻛﺎﻧﺪرﻳﻦ‬ ‫رﻫﺮواﻧﻲ‬
‫ﺧﻮﻳﺶ را ﻣﻌﺪوم ﻣﺤﺾ اﻧﮕﺎﺷﺘﻨﺪ‬ ‫ﻫﺴﺘﻲ ﺧﻮد از ﻣﻴﺎن ﺑﺮداﺷﺘﻨﺪ‬
‫ﺑﻴﺨﻮد از ﺧﻮد رﻓﺘﻪاﻧﺪ اﻧﺪر ﻃﺮﻳﻖ‬ ‫داﻳﮥ ﺧﻮد را ﺑﺠﺴﺘﻨﺪ اﻳﻦ ﻓﺮﻳﻖ‬
‫ذل و ﺧﻮاري را ﺷﻌﺎر ﺧﻮﻳﺸﱳ‬ ‫ﻛﺮدهاﻧﺪ اﻳﺸﺎن ﺑﻪ راه ذواﻟﻤﲍ‬
‫‪ ١٣‬‬
‫اﻧﺪرﻳﻦ ره ﺑﻲﻣﻨﻲ ﺑﺎﻳﺪ ﺷﺪن‬ ‫در ﺧﻮر ﻋﺎرف ﻧﺒﺎﺷﺪ ﻣﺎ و ﻣﻦ‬
‫ﻣﻦ ﻛﺠﺎ ﮔﻨﺠﺪ ﺑﻪ راه ذواﻟﻤﲍ‬ ‫ﭼﻮن ﺗﻮ ﻣﻦ ﮔﻮﻳﻲ ﺑﻮد ﺑﻲﺷﻚ دو ﻣﻦ‬
‫در دل ﻋﺎﺷﻖ ﻧﮕﻨﺠﺪ ﻏﻴﺮ دوﺳﺖ‬ ‫ﺑﻬﺮ ﺟﻨﺖ زاﻫﺪان را ﺟﺴﺖ و ﺟﻮﺳﺖ‬
‫ﻫﺮ ﻛﺴﻲ ﻛﻮ ﻟﺬت ﻋﺸﻘﺖ ﭼﺸﻴﺪ‬ ‫ﻋﺎﺷﻘﺎﻧﺖ را ﺑﻪ ﺟﺎن ﺑﺎﺷﺪ ﻣﺮﻳﺪ‬
‫ﺗﺤﺮﻳﺾ در ﻃﻠﺐ وﻛﻴﻔﻴﺖ ﺣﺎل ﻃﺎﻟﺐ و اﻃﻮار و آداب ﻃﻠﺐ ﻛﺎري و ﺑﻴﺎن وﺻﻒ اﻟﺤﺎل در ﻋﻼﻣﺖ ﻃﻠﺐ‬
‫و ﻃﺎﻟﺐ‬
‫ﻫﺮ ﭼﻪ ﻳﺎﺑﻲ ﻏﻴﺮ ﻣﻄﻠﻮﺑﺖ ﺑﺴﻮز‬ ‫ﻓﺮوز‬ ‫دردل‬ ‫ﻃﻠﺐ‬ ‫درد‬ ‫آﺗﺶ‬
‫رب‬ ‫راه‬ ‫در‬ ‫رو‬ ‫ﻻاﺑﺎﱄوار‬ ‫ﺑﮕﺬر از ﻧﺎﻣﻮس در راه ﻃﻠﺐ‬
‫از ﺧﻴﺎل ﻛﻔﺮ و دﻳﻦ ﺑﻴﮕﺎﻧﻪ اﺳﺖ‬ ‫ﻫﺮ ﻛﻪ در راه ﻃﻠﺐ ﻣﺮداﻧﻪ اﺳﺖ‬
‫ﻧﺸﺪ‬ ‫ﺻﺎﺑﺮ‬ ‫ﺟﺎن‬ ‫ﻋﺸﻖ‬ ‫ﺑﻼي‬ ‫در‬ ‫ﺗﺎ ﻃﻠﺐ در ﺑﺎﻃﻨﺖ ﻇﺎﻫﺮ ﻧﺸﺪ‬
‫ﺗﻌﺐ‬ ‫و‬ ‫رﻧﺞ‬ ‫از‬ ‫ﭘﺮ‬ ‫ﺑﺎدا‬ ‫داﻳﻤﺎً‬ ‫آن دﱄ ﻛﻮ ﻫﺴﺖ ﺧﺎﱄ از ﻃﻠﺐ‬
‫زو ﻣﺠﻮ ﻣﻐﺰي ﻛﻪ او ﺟﺰ ﭘﻮﺳﺖ ﻧﻴﺴﺖ‬ ‫آن ﺳﺮي ﻛﻮرا ﻫﻮاي دوﺳﺖ ﻧﻴﺴﺖ‬
‫ﻛﻮر ﺑﻪ ﭼﻮن در ﺧﻮر دﻳﺪار ﻧﻴﺴﺖ‬ ‫دﻳﺪه ﻛﻮ ﺑﻴﻨﺎ ﺑﻪ روي ﻳﺎر ﻧﻴﺴﺖ‬
‫ﻻل ﺑﻬﱰ ﭼﻮن ﻧﺸﺎﻳﺪ ﻏﻴﺮ ﺧﻮاﻧﺪ‬ ‫آن زﺑﺎن ﻛﺰ ﻳﺎد او ﺧﺎﱄ ﺑﻤﺎﻧﺪ‬
‫ﻣﮕﻮ‬ ‫ﺟﺎﻧﺶ‬ ‫ﺑﻮد‬ ‫ﺑﻴﺠﺎن‬ ‫ﻣﺮدۀ‬ ‫ﺟﺎن ﻛﻪ ﺟﻮﻳﺎﻧﺖ ﻧﺒﺎﺷﺪ ﻛﻮﺑﻜﻮ‬
‫ﻧﻴﺴﺖ ﺑﺎدا زآﻧﻜﻪ ﺟﺎن را رﻫﺰﻧﻲ اﺳﺖ‬ ‫ﻋﻘﻞ ﻛﻮ دﻳﻮاﻧﮥ ﻋﺸﻖ ﺗﻮ ﻧﻴﺴﺖ‬
‫ﺟﺴﻢ ﺧﻮان ﭼﻮن ﻧﻮر ﺟﺎن ﺑﺮ وي ﻧﺘﺎﻓﺖ‬ ‫روح ﻛﻮ روح ﺧﻴﺎﻟﺖ را ﻧﻴﺎﻓﺖ‬
‫ﺳﺮ ﻣﺒﺎدش ﭼﻮن ﻃﻠﺐ ﻛﺎر ﺗﻮ ﻧﻴﺴﺖ‬ ‫ﻫﺮ ﻛﻪ او ﺟﻮﻳﺎي اﺳﺮار ﺗﻮ ﻧﻴﺴﺖ‬
‫ز آﺗﺶ دوزخ ﻣﺒﺎد او را ﻓﺮاغ‬ ‫ﺳﻴﻨﻪ ﻛﺰ ﻋﺸﻖ ﺗﻮ ﺑﺮ وي ﻧﻴﺴﺖ داغ‬
‫ﺷﻮد‬ ‫ﺑﻬﱰ‬ ‫ﻋﺎﻗﺒﺖ‬ ‫ﻛﺮ‬ ‫ﺷﻮد‬ ‫ﮔﺮ‬ ‫ﮔﻮش ﻛﻮ ﮔﻔﺘﺎر ﺟﺎﻧﺎن ﻧﺸﻨﻮد‬
‫ﻧﻘﺶ ﺑﻴﺠﺎن اﺳﺖ و ﻣﺤﺾ رﻧﮓ و ﺑﻮﺳﺖ‬ ‫ﻫﺮ ﻣﺸﺎﻣﻲ ﻛﻮ ﻧﺪارد ﺑﻮي دوﺳﺖ‬
‫او ﺑﺮﻳﺪه ﺑﻪ ﺑﻪ ﺗﻴﻎ ﻗﻬﺮ دوﺳﺖ‬ ‫دﺳﺖ ﻛﻮ ﻧﻪ ﺑﻬﺮ ﻋﻘﺪ ذﻛﺮ اوﺳﺖ‬
‫آﮔﻬﻲ‬ ‫ﻳﺎﺑﻲ‬ ‫ﺑﻪ ﻛﻪ‬ ‫ﺷﻜﺴﺘﻪ‬ ‫آن‬ ‫ﭘﺎ ﻛﻪ ﺟﺰ در راه ﺟﺴﺖ و ﺟﻮ ﻧﻬﻲ‬
‫دل ﻧﺪارد ﻫﺮ ﻛﻪ ﺷﻴﺪاي ﺗﻮ ﻧﻴﺴﺖ‬ ‫ﺟﺎن ﻧﺪاردﻫﺮ ﻛﻪ ﺟﻮﻳﺎي ﺗﻮ ﻧﻴﺴﺖ‬
‫ﻫﺮ ﻛﻪ ﺟﻮﻳﺎﻧﻴﺴﺖ ﭼﻮن ﻧﻘﺶ ﺳﺒﻮﺳﺖ‬ ‫ﺧﻠﻘﺖ ﻋﺎﻟﻢ ﺑﺮاي ﺟﺴﺖ و ﺟﻮﺳﺖ‬
‫زاﻧﻜﻪ دارد ﺻﻮرت اﻣﺎ ﻧﻴﺴﺖ ﺟﺎن‬ ‫ﻫﺮ ﻛﻪ ﻃﺎﻟﺐ ﻧﻴﺴﺖ اﻧﺴﺎﻧﺶ ﻣﺨﻮان‬
‫ﺑﺎش در ﻛﻮي ﻏﻤﺶ ﭘﺴﺖ ﻃﻠﺐ‬ ‫ﺟﺎن ﻣﺒﺎدا ﻫﺮ ﻛﻪ را ﻧﺒﻮد ﻃﻠﺐ‬
‫ﺟﺴﺘﺠﻮ‬ ‫ﺟﺴﺘﺠﻮ ﻛﻦ‬ ‫ﺟﺴﺘﺠﻮ ﻛﻦ‬ ‫در ره ﻋﺸﻘﺶ ﮔﺬر از ﮔﻔﺖ و ﮔﻮ‬
‫از ﻃﻠﺐ ﻣﻨﺸﲔ اﮔﺮ ﺧﻮاﻫﻲ وﺻﺎل‬ ‫در ﻃﻠﺐ ﻣﻲﺑﺎش ﺗﺎ ﻳﺎﺑﻲ ﻛﻤﺎل‬
‫ﻣﺮﻫﻤﻲ‬ ‫را‬ ‫دل‬ ‫درد‬ ‫ﺑﻴﺎﺑﻲ‬ ‫ﺗﺎ‬ ‫از ﻃﻠﺐ ﻛﺎري ﻣﺸﻮ ﻏﺎﻓﻞ دﻣﻲ‬
‫او ﻧﻪ ﺻﺎﺣﺐ درد و ﻣﺮد ﺣﺴﺘﺠﻮﺳﺖ‬ ‫ﻫﺮ ﻛﻪ ﻏﺎﻓﻞ ﺷﺪ دﻣﻲ از ﻳﺎد دوﺳﺖ‬
‫‪ ١۴‬‬
‫ﺟﺎن و دل در راه ﺟﺎﻧﺎن ﻛﻦ ﮔﺮو‬ ‫رو ﺗﻮ از ﺟﺎم ﻃﻠﺐ ﺳﺮ ﻣﺴﺖ ﺷﻮ‬
‫ﺟﺴﺖوﺟﻮ آرد ﺗﺮا ﺗﺎ وﺻﻞ دوﺳﺖ‬ ‫زاد راه ﻋﺸﻖ ﺟﺎﻧﺎن ﺟﺴﺖ و ﺟﻮﺳﺖ‬
‫ﻃﻠﺐ‬ ‫ﻣﺮد‬ ‫او‬ ‫راه‬ ‫در‬ ‫ﻧﻴﺴﺘﻲ‬ ‫ﺗﺎ ﻧﻴﺎﻳﺪ در دﻟﺖ درد ﻃﻠﺐ‬
‫ﺑﻴﻨﻮا‬ ‫ره‬ ‫درﻳﻦ‬ ‫ﺑﺎﺷﺪ‬ ‫ﻣﺮﺗﺪي‬ ‫ﻫﺮ ﻛﻪ او ﺑﺮﮔﺸﺖ از ﻳﺎد ﺧﺪا‬
‫ﻳﻘﲔ‬ ‫ﻧﻴﺎﺳﺎﻳﺪ‬ ‫ﻳﻜﺪم‬ ‫ﻃﻠﺐ‬ ‫از‬ ‫ﻃﺎﻟﺐ آن ﺑﺎﺷﺪ ﻛﻪ ﺗﺎ روز ﭘﺴﲔ‬
‫داﻳﻤﺎً ﺑﺎ درد و ﻏﻢ ﺑﺎﺷﺪ رﻓﻴﻖ‬ ‫ﺣﻆ ﻧﻔﺲ ﺧﻮد ﻧﺠﻮﻳﺪ در ﻃﺮﻳﻖ‬
‫دﻳﻦ و دﻧﻴﺎ ﻛﺮده ﺑﺎﺷﺪ آن ﻧﺜﺎر‬ ‫در ﻃﺮﻳﻖ ﺟﺴﺖ و ﺟﻮي وﺻﻞ ﻳﺎر‬
‫ﻧﻨﮕﺮد‬ ‫ﻋﻘﺒﻲ‬ ‫و‬ ‫دﻧﻴﺎ‬ ‫ﺳﻮي‬ ‫ﻛﻪ‬ ‫ﻃﺎﻟﺐ آﻧﮕﻪ ره ﺑﻪ وﺻﻞ او ﺑﺮد‬
‫ﺗﺎ ﺑﺮد ﻫﺮ ﻃﺎﻟﺒﻲ زو ﺣﺼﻪاي‬ ‫ﻗﺼﻪاي‬ ‫ﺑﮕﻮﻳﻢ‬ ‫ﻣﻌﻨﻲ‬ ‫اﻧﺪرﻳﻦ‬

‫ﻋﺎرف ﺣﻖ ﺑﲔ و ﺻﺎﺣﺐ ذوق ﺑﻮد‬ ‫داﺷﺘﻢ ﻳﺎري ﻛﻪ ﻳﺎر ﺷﻮق ﺑﻮد‬
‫در ﺳﻔﺮ ﺑﺎ ﻫﻢ ﻣﺼﺎﺣﺐ ﻣﻲﺷﺪﻳﻢ‬ ‫در ﺣﻀﺮ ﭼﻮن ﺟﺎن و ﺗﻦ ﺑﺎ ﻫﻢ ﺑﺪﻳﻢ‬
‫ﻗﺮب ﺷﺶ ﻣﺎﻫﻲ ﺑﻬﻢ آﻧﺠﺎ ﺑﺪﻳﻢ‬ ‫آﻣﺪﻳﻢ‬ ‫ﺗﱪﻳﺰ‬ ‫ﺳﻮي‬ ‫اﺗﻔﺎﻗﺎً‬
‫دﻳﺪه ﻫﺮ دم در ﺗﻤﺎﺷﺎي دﮔﺮ‬ ‫ﻫﺮ زﻣﺎن ﺑﻮدﻳﻢ در ﺟﺎي دﮔﺮ‬
‫ﻫﺮ دو ﺑﺎ ﻫﻢ از ﺳﺮ ذوق و ﺻﻔﺎ‬ ‫ﻗﻀﺎ‬ ‫از‬ ‫روزي‬ ‫اﻓﺘﺎد‬ ‫اﺗﻔﺎق‬
‫درون‬ ‫ذوق‬ ‫ﺑﺎ‬ ‫ﻣﻲﻛﺮدﻳﻢ‬ ‫ﺳﻴﺮ‬ ‫ﺑﺮون‬ ‫آﺑﺎدي‬ ‫ﺻﺎﺣﺐ‬ ‫ﻣﺤﻠﻪ‬ ‫در‬
‫ﻳﻚ ﺟﻮاﻧﻲ ﺧﻮب روﻳﻲ ﻫﻤﭽﻮ ﺟﺎن‬ ‫دوان‬ ‫ﻣﻴﺂﻣﺪ‬ ‫دﻳﺪﻳﻢ‬ ‫ﻋﻘﺐ‬ ‫از‬
‫ﻋﻘﻞ ﺣﻴﺮان ﻣﺎﻧﺪ ﻛﺎﻳﻦ ﺧﻮاﻫﺪ ﭘﺮﻳﺪ‬ ‫او ز ﺗﻌﺠﻴﻠﻲ ﻛﻪ در ره ﻣﻲدوﻳﺪ‬
‫ﻛﺎﻳﻦ دوﻳﺪن ﺑﻲﺳﺒﺐ اﻟﺒﺘﻪ ﻧﻴﺴﺖ‬ ‫در ﺗﻌﺠﺐ ﺗﺎ ﻛﻪ او را ﺣﺎل ﭼﻴﺴﺖ‬
‫اوﻓﺘﺎد‬ ‫ﭼﻜﺎرت‬ ‫ﺑﺮﭙﺳﻴﻤﺶ‬ ‫ﺗﺎ‬ ‫اﻳﺴﺘﺎد‬ ‫ﺑﺎﻳﺪ‬ ‫ﻣﺎ ﮔﻔﺖ‬ ‫ﺑﺎ‬ ‫ﻳﺎر‬
‫اﻳﻨﭽﻨﲔ‬ ‫دوﻳﺪن‬ ‫را‬ ‫او‬ ‫ﺑﻲﺳﺒﺐ‬ ‫زاﻧﻜﻪ ﺧﺎﱄ ﻧﻴﺴﺖ از ﺣﻜﻤﺖ ﻳﻘﲔ‬
‫ره ز ﻣﺎ ﮔﺮداﻧﺪ و زان ﺑﻬﱰ دوﻳﺪ‬ ‫ﭼﻮن دوان آﻣﺪ ﺑﻪ ﻧﺰد ﻣﺎ رﺳﻴﺪ‬
‫اﻳﻦ دوﻳﺪن راﺳﺖ ﮔﻮ از ﺑﻬﺮ ﭼﻴﺴﺖ‬ ‫ﮔﻔﺘﻤﺶ ﺑﻬﺮ ﺧﺪا ﻳﻜﺪم ﺑﺎﻳﺴﺖ‬
‫ﻫﻢ ﺑﻪ ﺳﻮي ﻣﺎ ﻧﻜﺮد اﻧﺪر ﮔﺬر‬ ‫او ﺟﻮاب ﻣﺎ ﻧﮕﻔﺖ و ﻳﻚ ﻧﻈﺮ‬
‫او ﮔﺮﻳﺰان اﻳﻨﭽﻨﲔ از ﺑﻬﺮ ﻛﻴﺴﺖ‬ ‫او دوان و ﻣﺎ ﻫﻤﻪ ﺣﻴﺮان ﻛﻪ ﭼﻴﺴﺖ‬
‫در ﺗﻌﺠﺐ ﻣﺎ ﻫﻤﻪ زﻳﻦ ﺳﺮﮔﺬﺷﺖ‬ ‫زود ﻫﻤﭽﻮن ﺑﺮق از ﻣﺎ درﮔﺬﺷﺖ‬
‫ﺗﺎ ﭼﻪ ﺧﻮاﻫﺪ ﺑﻮد ﺣﺎل اﻳﻦ ﺟﻮان‬ ‫در ﻋﻘﺐ ﻣﺎ ﺟﻤﻠﻪ ﻧﻈﺎره ﻛﻨﺎن‬
‫ﭼﻮن رﺳﻴﺪ آﻧﺠﺎ ﺑﻴﻔﺘﺎد آن ﺟﻮان‬ ‫روان‬ ‫آﺑﻲ‬ ‫ﭼﺸﻤﮥ‬ ‫آﻧﺠﺎ‬ ‫ﺑﻮد‬
‫ﺗﺎ ﺷﻮد ﻣﻌﻠﻮم ﻛﺎرش را ﻣﺂل‬ ‫در زﻣﺎن رﻓﺘﻴﻢ ﺗﺎ ﭘﺮﺳﻴﻢ ﺣﺎل‬
‫از ﺷﺮاب ﺑﻴﺨﻮدي ﻣﺪﻫﻮش ﺑﻮد‬ ‫ﭼﻮن رﺳﻴﺪم دﻳﺪم او ﺑﻴﻬﻮش ﺑﻮد‬
‫ﮔﻮﻳﺪ از اﺣﻮال ﺧﻮد ﻣﺎ را ﺧﱪ‬ ‫ﻣﮕﺮ‬ ‫آﻳﺪ‬ ‫ﺑﻬﻮش‬ ‫ﺗﺎ‬ ‫ﺻﱪ ﻛﺮدم‬
‫‪ ١۵‬‬
‫ﭼﺸﻢ را ﺑﮕﺸﻮد آن ﺳﺮو ﺳﻬﻲ‬ ‫ﻟﺤﻈﻪاي ﺷﺪ ﻳﺎﻓﺖ از ﺧﻮد آﮔﻬﻲ‬
‫ﺑﺮﻛﺸﻴﺪ از ﺳﻮز دل او آه ﺳﺮد‬ ‫واﻧﺸﺴﺖ و ﺧﺎك از رو ﭘﺎك ﻛﺮد‬
‫ﺗﻮ ﺑﻴﺎن ﻛﻦ ﺷﺮح ﺣﺎل ﺧﻮد ﺑﻪ ﻣﺎ‬ ‫ﺟﻤﻠﻪ ﮔﻔﺘﻴﻤﺶ ﻛﻪ ﺑﻲروي و رﻳﺎ‬
‫ﺧﻮد از اﻳﻦ ﻣﻌﻨﻲ ﺑﻪ ﺧﻮن آﻏﺸﺘﻪاﻳﻢ‬ ‫زاﻧﻜﻪ ﻣﺎ ﺣﻴﺮان ﺣﺎﻟﺖ ﮔﺸﺘﻪاﻳﻢ‬
‫ﺗﻮ ﻧﻜﺮدي ﻫﻴﭻ ﺳﻮي ﻣﺎ ﻧﻈﺮ‬ ‫از ﺗﻮ ﭼﻮن ﺟﺴﺘﻴﻢ ﻣﺎ در ره ﺧﱪ‬
‫ﺑﺎزﮔﻮ اﻳﻦ ﺣﺎل ﺑﻲﺣﻜﻤﺖ ﭼﻮ ﻧﻴﺴﺖ‬ ‫ﭼﻴﺴﺖ‬ ‫ﺗﻮ‬ ‫اﺣﻮال‬ ‫ﻧﻤﻴﺪاﻧﻴﻢ‬ ‫ﻣﺎ‬
‫ﺷﺪم‬ ‫آﺳﻮده‬ ‫اﻳﻨﺠﺎي‬ ‫ﺳﺎﻋﺘﻲ‬ ‫ﮔﻔﺖ ﻳﻜﺪم ﭘﻴﺶ از اﻳﻦ آﻧﺠﺎ ﺑﺪم‬
‫ﭼﻮن ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻪ آﻣﺪم ﻛﻔﺸﻢ ﻧﺒﻮد‬ ‫ﭘﺲ روان ﮔﺸﺘﻢ ﺑﻪ ﺳﻮي ﺧﺎﻧﻪ زود‬
‫در ﻛﺠﺎ ﻣﻦ ﻛﻔﺶ ﺧﻮد ﻛﺮدم رﻫﺎ‬ ‫ﻛﻪ ﺗﺎ‬ ‫ﻳﻚ زﻣﺎن در ﻓﻜﺮ آن ﺑﻮدم‬
‫ﻛﻔﺶ را ﺑﮕﺬاﺷﺘﻢ رﻓﺘﻢ ﺑﻪ راه‬ ‫ﺟﺎﻳﮕﺎه‬ ‫آﻣﺪم ﻛﺎﻳﻦ‬ ‫ﻳﺎد‬ ‫ﻋﺎﻗﺒﺖ‬
‫ﻣﻲدوﻳﺪم زﻳﻦ ﻗﺒﻞ ﺑﺮ ﺳﻮي ﻛﻔﺶ‬ ‫ﻣﻦ ز ﺧﺎﻧﻪ ﺳﻮي ﺟﺴﺖ و ﺟﻮي ﻛﻔﺶ‬
‫ﺧﻮد ﭼﻪ ﺣﺎﺟﺖ ﮔﻔﺘﮕﻮي ﺧﻴﺮ و ﺷﺮ‬ ‫در ﻃﻠﺐ ﻣﺎ را ﻧﺒﻮد از ﺧﻮد ﺧﱪ‬
‫ﺧﺪا‬ ‫ﺑﻬﺮ‬ ‫از‬ ‫ﺑﭙﺬﻳﺮ‬ ‫ﻣﻦ‬ ‫ﻋﺬر‬ ‫ﻣﻦ ﻧﺒﻮدم واﻗﻒ از ﮔﻔﺖ ﺷﻤﺎ‬
‫ﻳﺎﻓﺘﻢ ﻣﻄﻠﻮب ﺧﻮد را در زﻣﺎن‬ ‫ﭼﻮن ﺑﺪﻳﻨﺠﺎ آﻣﺪم زﻳﻨﺴﺎن دوان‬
‫ﺟﺎﺑﺠﺎ‬ ‫اوﻓﺘﺎدم‬ ‫ﺳﺮ ﻛﻔﺶ‬ ‫ﺑﺮ‬ ‫ﭼﻮن ﺑﺪﻳﺪم ﻛﻔﺶ ﺧﻮد را ﻣﻦ ﺑﺠﺎ‬
‫از ﺧﻮدي دﻳﮕﺮ ﻧﺪﻳﺪم ﻣﻦ اﺛﺮ‬ ‫ﻣﻦ ز ﺷﺎدي ﮔﺸﺘﻢ از ﺧﻮد ﺑﻲﺧﱪ‬
‫ﺗﻮ ﻧﻪاي ﻃﺎﻟﺐ ﺑﺮو ﺷﺮﻣﻲ ﺑﺪار‬ ‫اﻳﻨﭽﻨﲔ ﺑﺎﻳﺪ ﻃﻠﺐ اي ﻣﺮد ﻛﺎر‬
‫ﻛﻤﺮ از ﺟﻮﻳﺎي ﻛﻔﺶ آﺧﺮ ﻣﺒﺎش‬ ‫ﮔﺮ ﺗﻮﻳﻲ ﺟﻮﻳﺎي ﺣﻖ اي ﺧﻮاﺟﻪ ﺗﺎش‬
‫ﺗﺮك ﺟﻤﻠﻪ ﻛﺮد ﺗﺎ ﻣﻄﻠﻮب دﻳﺪ‬ ‫آن ﭼﻨﺎن از ﺑﻬﺮ ﻛﻔﺸﻲ ﻣﻲدوﻳﺪ‬
‫دل ﻧﺜﺎر وﺻﻞ آن ﻣﺤﺒﻮب ﺷﺪ‬ ‫ﺟﺎن ﻃﺎﻟﺐ واﺻﻞ ﻣﻄﻠﻮب ﺷﺪ‬
‫آﻧﭽﻨﺎن ﻛﻪ ﮔﻔﺘﻪ ﺷﺪ ﻣﻴﺮاﻧﺪ رﺧﺶ‬ ‫در ﻧﮕﺮ آﺧﺮ ﻛﻪ او از ﺑﻬﺮ ﻛﻔﺶ‬
‫ﭼﻮن ﻛﻠﻮخ از ﺟﺎ ﻧﻤﻲﺟﻨﺒﻲ ﻋﺠﺐ‬ ‫ﻃﻠﺐ‬ ‫و‬ ‫درد‬ ‫دﻋﻮي‬ ‫ﻣﻲﻧﻤﺎﻳﻲ‬
‫ﻧﻔﺲ ﺧﻮد را ﻳﻜﺪم آﺳﺎﻳﺶ ﻧﺪاد‬ ‫ﻫﺮ ﻛﻪ در راه ﻃﻠﺐ او ﭘﺎ ﻧﻬﺎد‬
‫ﻣﻲﻛﻨﺪ ﻫﺮ دم ﻓﺪا ﺻﺪ ﺟﺎن ﺧﻮﻳﺶ‬ ‫ﺗﺎ ﻛﻪ ﮔﺮدد واﺻﻞ ﺟﺎﻧﺎن ﺧﻮﻳﺶ‬
‫در دل ﻃﺎﻟﺐ ﺑﻐﻴﺮ از ﻳﺎر ﻧﻴﺴﺖ‬ ‫ﻃﺎﻟﺒﺎن را در دو ﻋﺎﻟﻢ ﻛﺎر ﻧﻴﺴﺖ‬
‫دل ز ﻓﻜﺮ ﻫﺮ دو ﻋﺎﻟﻢ ﺑﺮﮔﺮﻓﺖ‬ ‫ﻫﺮ ﻛﻪ ﺳﻮداي ﻃﻠﺐ در ﺳﺮ ﮔﺮﻓﺖ‬
‫ﺗﺎ ﻣﮕﺮ ﻃﺎﻟﺐ ﻛﻨﺪ ﻓﻬﻢ ﺳﺨﻦ‬ ‫ﺑﻬﺮ ﺗﻔﻬﻴﻢ اﺳﺖ اﻳﻦ ﺗﻤﺜﻴﻞ ﻣﻦ‬
‫ﻟﻴﻚ دﻳﺪم اﻳﻦ ﻣﺜﻞ را ﺷﺮح ﺣﺎل‬ ‫ﮔﺮ ﭼﻪ ﮔﺴﺘﺎﺧﻴﺴﺖ اﻳﻦ ﻧﻮع ﻣﺜﺎل‬
‫ﻛﻪ ز ﻫﺮ ﭼﻴﺰي ﺷﻮي اﺳﺮار ﺧﻮان‬ ‫دان‬ ‫ﺗﻨﺒﻴﻪ‬ ‫ﻣﻨﺰل‬ ‫اﻳﻦ‬ ‫رﻫﺮوا‬
‫ﻣﻲﻃﻠﺐ ﻣﻌﻨﻲ ز ﺻﻮرت در ﮔﺬر‬ ‫ﺻﻮرﺗﺶ ﻣﻨﮕﺮ ﺳﻮي ﻣﻌﻨﻲ ﻧﮕﺮ‬
‫ذواﻟﺠﻼل‬ ‫ﺟﻤﺎل‬ ‫ﺑﻬﺮ‬ ‫از‬ ‫ﻛﺮد‬ ‫ﺗﺮك ﻣﺎل و ﻋﺸﺮت و ﺟﺎه و ﺟﻼل‬
‫دﻳﻦ و دﻧﻴﺎ ﺑﺮ دل او ﺳﺮد ﺷﺪ‬ ‫رﻧﮓ ﺳﺮﺧﺶ اﻧﺪرﻳﻦ ره زرد ﺷﺪ‬
‫او‬ ‫ﻣﻌﻠﻮم‬ ‫ﺷﺪ‬ ‫ﺟﻤﻠﻪ‬ ‫ﻋﻠﻮم‬ ‫ﻳﺎ‬ ‫ﮔﺮ ﻫﻢ ﻋﺎﻟﻢ ﺷﻮد ﻣﺤﻜﻮم او‬
‫دوﺳﺘﺪار‬ ‫ﻧﻮاي‬ ‫ﺷﺪ‬ ‫ﺑﻴﻨﻮاﻳﻲ‬ ‫ﺧﻨﺪه رﻓﺖ و ﮔﺮﻳﻪ ﺷﺪ او را ﺷﻌﺎر‬
‫زاﻧﻜﻪ ﻣﻄﻠﻮب دﻟﺶ دﻳﺪار اوﺳﺖ‬ ‫او ﻧﻤﻲﺟﻮﻳﺪ ﺑﻪ ﻏﻴﺮ از وﺻﻞ دوﺳﺖ‬
‫‪ ١۶‬‬
‫در ﺑﻼ ﮔﺸﺘﻨﺪ ﺛﺎﺑﺖ ﻫﻤﭽﻮ ﻛﻮه‬ ‫از ﻫﻮاي ﺧﻮد ﮔﺬﺷﺘﻨﺪ اﻳﻦ ﮔﺮوه‬
‫زدﻧﺪ‬ ‫ﻫﺴﺘﻲ‬ ‫ﺧﺮﻣﻦ‬ ‫اﻧﺪر‬ ‫آﺗﺶ‬ ‫ﭼﻮن اﺳﻴﺮ ﻟﺸﻜﺮ ﻋﺸﻘﺶ ﺷﺪﻧﺪ‬
‫ﺟﻤﻠﮕﻲ دردﻧﺪ و ﺳﻮز و ﻋﺸﻖ و ﻏﻢ‬ ‫ﻋﻘﻞ و ﺷﺎدي ﻣﻲﻧﺠﻮﻳﺪ ﺑﻴﺶ و ﻛﻢ‬
‫ﻓﻨﺎ‬ ‫ﺟﺎروب‬ ‫ﺑﻪ‬ ‫اﻳﺸﺎن‬ ‫رﻓﺘﻪاﻧﺪ‬ ‫را‬ ‫ﺧﺎﻧﻪ‬ ‫ﺧﻮد‬ ‫ﻫﺴﺘﻲ‬ ‫ﻏﺒﺎر‬ ‫از‬
‫ﭘﻴﺶ اﻳﺸﺎن زﻫﺮ ﻫﻤﭽﻮن ﻗﻨﺪ ﺷﺪ‬ ‫ﭼﻮن ﺑﻪ ﭘﻴﺶ ﻳﺎر دل در ﺑﻨﺪ ﺷﺪ‬
‫آراﺳﺘﻨﺪ‬ ‫ﻧﻴﺴﺘﻲ‬ ‫اﻧﺪر‬ ‫ﺑﺰﻣﻲ‬ ‫از ﺳﺮ ﺟﺎن و ﺟﻬﺎن ﺑﺮﺧﺎﺳﺘﻨﺪ‬
‫اﻓﺮاﺧﺘﻨﺪ‬ ‫ﻋﻠﻢ‬ ‫او‬ ‫ﻋﺸﻖ‬ ‫ﺑﻪ‬ ‫ﺗﺎ‬ ‫ﺳﺎﺧﺘﻨﺪ‬ ‫ﻧﻮشدارو‬ ‫ﻗﺎﺗﻞ‬ ‫زﻫﺮ‬
‫در ره ﺣﻖ ﭼﻴﺴﺖ ﻏﻴﺮ از راﻫﺰن‬ ‫ﻣﻠﻚ و ﻣﺎل و دوﻟﺖ و ﻓﺮزﻧﺪ و زن‬
‫آﻧﭽﻪ ﻣﻲﮔﻮﻳﻢ ﻋﻴﺎن ﺧﻮاﻫﻲ ﺗﻮ دﻳﺪ‬ ‫در ﺗﻮ ﮔﺮ درد ﻃﻠﺐ آﻳﺪ ﭘﺪﻳﺪ‬
‫ﺑﺮ ﺗﻮ ﻓﺮزﻧﺪ و ﻋﻴﺎل آﻣﺪ وﺑﺎل‬ ‫دﺷﻤﻦ ﺟﺎن ﺗﻮ ﮔﺮدد ﻣﻠﻚ و ﻣﺎل‬
‫ﺑﻴﻨﻮا‬ ‫ﺟﺎﻧﺎن‬ ‫وﺻﻞ‬ ‫از‬ ‫ﺳﺎزدت‬ ‫ﺧﺎن و ﻣﺎن و ﺑﺎغ و ﻓﺮزﻧﺪ و ﺳﺮا‬
‫ﺗﻮﻧﺼﻴﺐ ﺧﻮﻳﺶ ﺟﻮ زﻳﻦ ﻣﺎﻳﺪه‬ ‫ﺑﻴﻔﺎﻳﺪه‬ ‫ﺟﻬﺎن‬ ‫در‬ ‫ﭼﻴﺰي‬ ‫ﻧﻴﺴﺖ‬
‫ﮔﺮ ﺗﺮا زو راﺣﺖ و ﮔﺮ زﺣﻤﺖ اﺳﺖ‬ ‫ﻫﺮ ﭼﻪ ﺑﻴﻨﻲ ﻣﺤﺾ ﺧﻴﺮ و ﺣﻜﻤﺖ اﺳﺖ‬
‫ﻓﻌﻞ ﺣﻖ ﺑﺎﻃﻞ ﻧﺒﺎﺷﺪ اي ﺳﻠﻴﻢ‬ ‫زاﻧﻜﻪ ﻧﺎﻳﺪ ﻓﻌﻞ ﺑﺎﻃﻞ از ﺣﻜﻴﻢ‬
‫ﻣﻲﮔﺬارم ﻧﻴﺴﺖ ﺑﺮ اﻋﻤﻲ ﺣﺮج‬ ‫ﻣﻦ ﻃﺮﻳﻖ راﺳﺖ ﺑﻬﺮ ﻃﺒﻊ ﻛﺞ‬
‫ﺑﺎش‬ ‫درﮔﺎه‬ ‫زﻧﺪۀ‬ ‫دل‬ ‫ﻫﻤﺮه‬ ‫داﻳﻤﺎً ﺑﺎ ﺟﺴﺖ و ﺟﻮ ﻫﻤﺮاه ﺑﺎش‬
‫ﺑﺎ دودل ﺟﻮﻳﻨﺪه ﮔﻮ ﻫﺮﮔﺰ ﻣﺒﺎش‬ ‫در ﻃﺮﻳﻖ ﺟﺴﺖ و ﺟﻮ ﻳﻜﺮوي ﺑﺎش‬
‫ﻗﺪم‬ ‫اﺳﺮار‬ ‫ﺑﻮي‬ ‫ﺑﻴﺎﺑﻲ‬ ‫ﺗﺎ‬ ‫ﺑﺎش در راه ﻃﻠﺐ ﺛﺎﺑﺖ ﻗﺪم‬
‫ﺗﻌﺐ‬ ‫و‬ ‫ﺑﻴﻨﻮاﻳﻲ‬ ‫ﻧﺒﻴﻨﺪ‬ ‫ﺧﻮد‬ ‫ﻫﺮ ﻛﻪ دارد در ﺟﻬﺎن ﮔﻨﺞ ﻃﻠﺐ‬
‫ﻛﻔﺮ آﻣﺪ ﻫﺮ ﭼﻪ در ره ﺣﺎﺟﺒﺴﺖ‬ ‫دﻧﻴﻲ و ﻋﻘﺒﻲ ﺣﺠﺎب ﻃﺎﻟﺒﺴﺖ‬
‫ﻣﺤﻮ ﻛﻦ از ﺻﻔﺤﮥ ﺟﺎن ذﻛﺮ ﻏﻴﺮ‬ ‫ﻃﺎﻟﺒﺎ ﺑﻴﺮون ﻛﻦ از دل ﻓﻜﺮ ﻏﻴﺮ‬
‫در دل و ﺟﺎن ﺑﺎر ﻏﻴﺮ او ﻣﻨﻪ‬ ‫ﺟﺰ ﺧﻴﺎﻟﺶ در دل ﺧﻮد ﺟﺎ ﻣﺪه‬
‫از ﻋﻠﻲ ﺑﺸﻨﻮ ﻛﻪ ﻃﺎﻏﻮت ﺗﻮ اوﺳﺖ‬ ‫ﻫﺮ ﭼﻪ ﻣﺸﻐﻮﻟﺖ ﻛﻨﺪ از ﻳﺎد دوﺳﺖ‬
‫ﺑﻲﺷﻚ او را در ﻃﺮﻳﻘﺖ ﺑﺖ ﺷﻤﺎر‬ ‫ﻫﺮ ﭼﻪ ﻣﺎﻧﻊ آﻳﺪت از وﺻﻞ ﻳﺎر‬
‫ﻫﺮ ﻛﻪ را اﻳﻦ ﺷﻴﻮه ﺷﺪ رﻧﺪ آن ﺑﻮد‬ ‫ﺑﻮد‬ ‫رﻧﺪان‬ ‫ﺷﻴﻮۀ‬ ‫ﭘﺎﻛﺒﺎزي‬
‫ﺗﺮك ﺧﺎن و ﻣﺎن وﺗﺮك ﺟﺎن ﮔﺮﻓﺖ‬ ‫ﻫﺮ ﻛﺮا درد ﻃﻠﺐ داﻣﺎن ﮔﺮﻓﺖ‬
‫روز و ﺷﺐ او ﺗﺮك ﺧﻮرد وﺧﻮاب ﮔﻔﺖ‬ ‫ﺗﺮك ﻓﺮزﻧﺪ و زن و اﺣﺒﺎب ﮔﻔﺖ‬
‫ﮔﻔﺖ و ﺗﻦ درداد در رﻧﺞ و ﺗﻌﺐ‬ ‫ﺗﺮك ﻧﺎز و ﻟﺬت وﻋﻴﺶ و ﻃﺮب‬
‫ﻧﻴﺴﺖ ﻏﻴﺮ از ﭘﺮده اﻧﺪر راه رب‬ ‫اﻃﻠﺲ و زرﺑﻔﺖ و ﻛﻤﺨﺎب و ﻗﺼﺐ‬
‫ﭼﻮن ﺷﻮد رﻫﺰن ﻧﻤﻲارزد دو ﺟﻮ‬ ‫ﺑﺪو‬ ‫اﺳﺐ‬ ‫و‬ ‫اﺳﱰ‬ ‫و‬ ‫اﺷﱰان‬
‫ﭼﻮن ﺣﺠﺎب اﺳﺖ اﻳﻦ ﻫﻤﻪ ﻛﻠﻲ ﺑﺴﻮز‬ ‫ﺑﺮﻓﺮوز‬ ‫ﺟﺎﻧﺎن‬ ‫ﻋﺸﻖ‬ ‫از‬ ‫آﺗﺸﻲ‬
‫در ره ﺣﻖ ﺳﺎﻟﻜﺎن را رﻫﺰن اﺳﺖ‬ ‫ﻫﺮ ﭼﻪ ﻏﻴﺮ از دوﺳﺖ آﻳﺪ دﺷﻤﻦ اﺳﺖ‬
‫ﻫﻮي‬ ‫از‬ ‫ﺑﻴﮕﺎﻧﻪ ﮔﺸﱳ‬ ‫ﺑﺎﻳﺪت‬ ‫ﮔﺮ ﺑﻪ ﺣﻖ ﺧﻮاﻫﻲ ﻛﻪ ﮔﺮدي آﺷﻨﺎ‬
‫ﺛﻮاب‬ ‫ﺷﺪ‬ ‫را‬ ‫ﻃﺎﻟﺒﺎن‬ ‫ﺗﱪا‬ ‫زو‬ ‫ﻫﺮ ﭼﻪ در راه ﺧﺪا آﻣﺪ ﺣﺠﺎب‬
‫‪ ١٧‬‬
‫ﺣﻜﺎﻳﺖ ﺷﻴﺦ ﺳﺮي‬
‫ﺻﻔﺎ‬ ‫اﻫﻞ‬ ‫ﺳﺮور‬ ‫آن‬ ‫ﺳﺮي‬ ‫از‬ ‫اوﻟﻴﺎ‬ ‫ﻛﺒﺎر‬ ‫از‬ ‫آﻣﺪ‬ ‫ﻧﻘﻞ‬
‫اﻟﻌﺎﻟﻤﲔ‬ ‫رب‬ ‫ﺧﺎص‬ ‫وﱄ‬ ‫آن‬ ‫دﻳﻦ‬ ‫راه‬ ‫ﺳﺎﻟﻜﺎن‬ ‫رﻫﻨﻤﺎي‬
‫ﺟﻤﻊ ﮔﺸﺘﻪ ﺧﺎص و ﻋﺎم آﻧﺠﺎ ﺑﺴﻲ‬ ‫ﻣﺠﻠﺴﻲ‬ ‫روزي‬ ‫ﺑﻐﺪاد‬ ‫در‬ ‫داﺷﺖ‬
‫ﺑﻬﺮ ﺣﻖ ﻧﻪ از ﺑﺮاي ﻧﺎن و دﻟﻖ‬ ‫ﺑﻮد او ﻣﺸﻐﻮل وﻋﻆ و ﭘﻨﺪ ﺧﻠﻖ‬
‫ﺑﺎ رخ ﭼﻮن ﻣﺎه و ﻗﺪ دﻟﺴﺘﺎن‬ ‫ﺟﻮان‬ ‫ﻳﻚ‬ ‫ﺧﻠﻴﻔﻪ‬ ‫ﻧﺪﻳﻤﺎن‬ ‫از‬
‫ﻓﺮس‬ ‫ﺑﺮ‬ ‫ﺳﻮاره‬ ‫او‬ ‫ﺗﺠﻤﻞ‬ ‫ﺑﺎ‬ ‫ﺧﺎدﻣﺎن و ﻧﺎﻳﺒﺎن از ﭘﻴﺶ و ﭘﺲ‬
‫ﻣﻲﮔﺬﺷﺖ از ﭘﻴﺶ آن ﻣﺠﻠﺲ ﭼﻨﺎن‬ ‫ﺟﻮان‬ ‫زﻳﺒﺎ‬ ‫آن‬ ‫ﻧﺎم‬ ‫اﺣﻤﺪ‬ ‫ﺑﻮد‬
‫ﺑﺸﻨﻮﻳﻢ‬ ‫را‬ ‫ﺧﺪا‬ ‫ﻣﺮد‬ ‫اﻳﻦ‬ ‫ﭘﻨﺪ‬ ‫روﻳﻢ‬ ‫ﻣﺠﻠﺲ‬ ‫درﻳﻦ‬ ‫ﺗﺎ‬ ‫ﺑﺎش ﮔﻔﺘﺎ‬
‫ﺗﻦ‬ ‫ﺷﻐﻞ‬ ‫ﺑﻬﺮ‬ ‫رﻓﺘﻴﻢ‬ ‫ﺑﺴﻲ‬ ‫ﺧﻮد‬ ‫ﺷﺪن‬ ‫ﻧﻤﻲﺑﺎﻳﺪ‬ ‫ﻛﻪ‬ ‫ﺟﺎﻳﻲ‬ ‫ﺑﻪ‬ ‫ﻣﺎ‬
‫ﻣﻲروﻳﻢ آﻧﺠﺎ ﻛﻪ ﺟﺎن آﺷﻔﺘﻪ اﺳﺖ‬ ‫دل از آﻧﺠﺎ اﻳﻦ زﻣﺎن ﺑﮕﺮﻓﺘﻪ اﺳﺖ‬
‫ﻣﺴﺘﻤﻊ ﮔﺸﺖ و در ﮔﻔﺘﺎر ﺑﺴﺖ‬ ‫ﭘﺲ ﻓﺮود آﻣﺪ در آن ﻣﺠﻠﺲ ﻧﺸﺴﺖ‬
‫از ﮔﺰﻧﺪ‬ ‫ﻣﻲرﻫﺎﻧﻴﺪ‬ ‫ﺧﻠﻘﺎن‬ ‫ﺟﺎن‬ ‫ﭘﻨﺪ‬ ‫و‬ ‫ﺑﻮد‬ ‫ﻧﺼﻴﺤﺖ‬ ‫ﻣﺸﻐﻮل‬ ‫ﺷﻴﺦ‬
‫ﻧﻬﻔﺖ‬ ‫و‬ ‫ﻫﻮﻳﺪا‬ ‫ﻋﺎﻟﻢ‬ ‫ﻛﺎﻧﺪرﻳﻦ‬ ‫ﮔﻔﺖ‬ ‫ﺷﻴﺦ‬ ‫ﺳﺨﻨﻬﺎ‬ ‫آن‬ ‫ﻣﻴﺎن‬ ‫در‬
‫ﮔﺮ ﭼﻪ در ﻣﻌﻨﻲ ﺟﻬﺎن زو در ﻛﻤﻲ اﺳﺖ‬ ‫در ﺿﻌﻴﻔﻲ ﻫﻤﭽﻮ اﻧﺴﺎن ﻫﻴﭻ ﻧﻴﺴﺖ‬
‫ﻛﺲ ﻧﺸﺪ ﻋﺎﺻﻲ ز ﺑﻬﺮ ﻓﺮج و دﻟﻖ‬ ‫ﻫﻤﭽﻮ اﻧﺴﺎن ﺑﺎ ﺧﺪا از ﻧﻮع ﺧﻠﻖ‬
‫دد‬ ‫ﻓﺮﺷﺘﻪ ﮔﺎه‬ ‫ﺷﻮد ﮔﺎﻫﻲ‬ ‫زان‬ ‫ﻫﺴﺖ اﻧﺴﺎن ﻗﺎﺑﻞ ﻫﺮ ﻧﻴﻚ و ﺑﺪ‬
‫ﻛﻪ ﻣﻠﻚ را رﺷﻚ آﻳﺪ ﻫﻢ از او‬ ‫ﻧﻜﻮ‬ ‫ﭼﻨﺎن ﮔﺮدد‬ ‫ﻧﻜﻮ ﮔﺮدد‬ ‫ﭼﻮن‬
‫از ﻫﻤﻪ دﻳﻮ و دد آﻣﺪ در ﻛﻤﻲ‬ ‫آدﻣﻲ‬ ‫ﺷﺪ‬ ‫ﺑﺪ‬ ‫ﭼﻮﻧﻜﻪ‬ ‫ﻟﻠّﻪ‬ ‫ﺣﺎش‬
‫ﺷﻮد‬ ‫ﭘﺴﱰ‬ ‫او‬ ‫اﻧﻌﺎم‬ ‫ﻫﻤﻪ‬ ‫از‬ ‫ﺑﻮد‬ ‫ﻧﺎزل‬ ‫او‬ ‫ﺷﺄن‬ ‫در‬ ‫اﺿﻞ‬ ‫ﺑﻞ‬
‫ﺑﻲﻏﻴﺮﺗﺶ‬ ‫دد‬ ‫و‬ ‫دﻳﻮ‬ ‫ﻣﻲﺷﻤﺎرد‬ ‫ﺻﺤﺒﺘﺶ‬ ‫از‬ ‫را‬ ‫ﺟﻤﻠﻪ‬ ‫آﻳﺪ‬ ‫ﻧﻨﮓ‬
‫ﺗﺮك آن ﻛﺮده ﭘﻲ ﺷﻬﻮت ﺷﺪﺳﺖ‬ ‫آﻣﺪﺳﺖ‬ ‫ﻋﺮﻓﺎن‬ ‫ﺑﻬﺮ‬ ‫اﻧﺴﺎن‬ ‫زاﻧﻜﻪ‬
‫ﺑﺮﻓﺮاﺷﺖ‬ ‫ﻋﺎﻟﻢ‬ ‫ﺑﻪ‬ ‫ﻋﺼﻴﺎن‬ ‫راﻳﺖ‬ ‫ﭼﻮن ﻛﻪ او ﻣﻘﺼﻮد ﺧﻠﻘﺖ را ﮔﺬاﺷﺖ‬
‫ﺷﺪ‬ ‫ﺑﻲﺗﺪﺑﻴﺮ‬ ‫ﺑﻴﭽﺎره‬ ‫آن‬ ‫ﻛﺎر‬ ‫او ز ﻓﻄﺮت از ﻫﻮي ﺳﺮ زﻳﺮ ﺷﺪ‬
‫ﺑﺪ ﻛﻨﺪ‬ ‫ﻟﻴﻜﻦ‬ ‫و‬ ‫ﭘﻨﺪارد‬ ‫ﻧﻴﻚ‬ ‫ﻛﺪ ﻛﻨﺪ‬ ‫اﻛﻨﻮن‬ ‫ﺑﮕﺬاﺷﺖ‬ ‫ﺳﻠﻄﻨﺖ‬
‫ﺑﻨﮕﺮ آﺧﺮ ﮔﺮ ﺗﻮ داري درد دﻳﻦ‬ ‫ﻳﻘﲔ‬ ‫ﻋﺎﻟﻢ‬ ‫در‬ ‫ﻧﻴﺴﺖ‬ ‫ﻋﺠﺒﱰ‬ ‫زﻳﻦ‬
‫ﭼﻮن ﻧﻤﻲﺗﺮﺳﺪ ﺷﻮد ﻋﺎﺻﻲ ﻫﻤﻲ‬ ‫آدﻣﻲ‬ ‫ﺿﻌﻴﻔﻲ‬ ‫اﻳﻦ‬ ‫ﺑﺎ‬ ‫ﺧﺪا‬ ‫ﻛﺰ‬
‫دﻟﭙﺬﻳﺮ‬ ‫آﻣﺪ‬ ‫ﺷﻴﺦ‬ ‫ﻛﻤﺎن‬ ‫از‬ ‫اﻳﻦ ﺳﺨﻦ ﺑﺮ ﺟﺎن اﺣﻤﺪ ﻫﻤﭽﻮ ﺗﻴﺮ‬
‫ﻫﻤﭽﻮ ﻣﺴﺘﺎن واﻟﻪ و ﻣﺪﻫﻮش ﺷﺪ‬ ‫ﺷﺪ‬ ‫ﺑﻴﻬﻮش‬ ‫ﺗﺎ‬ ‫آﻧﻜﻪ‬ ‫ﮔﺮﻳﻪﻫﺎ ﻛﺮد‬
‫ﺷﺪ ﮔﺮﻳﻪﻛﻨﺎن‬ ‫ﺧﻮﻳﺶ‬ ‫ﺳﻮي ﺧﺎﻧﮥ‬ ‫ﺑﻌﺪ از آن ﺑﺮﺧﺎﺳﺖ زار و ﻧﺎﺗﻮان‬
‫ﻫﻢ ﻧﮕﻔﺖ او ﻫﻴﭻ و ﻫﻢ ﭼﻴﺰي ﻧﺨﻮرد‬ ‫آن ﺷﺐ و آن روز را از ﺳﻮز و درد‬
‫رو‬ ‫زرد‬ ‫و‬ ‫اﻧﺪوﻫﮕﲔ‬ ‫دل‬ ‫ﺑﺎ‬ ‫او‬ ‫آﻣﺪ‬ ‫ﭘﻴﺎده‬ ‫ﺧﻮد‬ ‫دﻳﮕﺮ‬ ‫روز‬
‫ﺑﻮد ﻣﺨﻤﻮر و دﮔﺮ ﺷﺪ ﺑﺎز ﻣﺴﺖ‬ ‫ﺑﺎ دل ﭘﺮ درد در ﻣﺠﻠﺲ ﻧﺸﺴﺖ‬
‫‪ ١٨‬‬
‫ﺷﺪ ﺑﻪ ﺳﻮي ﺧﺎﻧﻪ‪ ،‬دل ﭘﺮدرد ﻳﺎر‬ ‫ﺑﻴﻘﺮار‬ ‫آﺧﺮ‬ ‫ﮔﺸﺖ‬ ‫ﻣﺠﻠﺲ‬ ‫ﭼﻮﻧﻜﻪ‬
‫ﺑﻮد ﻛﺎرش در ﺟﻬﺎن ﻧﺎﻟﻪ و ﻓﻐﺎن‬ ‫ﺳﺮد او را ﺷﺪ دل از ﻛﺎر ﺟﻬﺎن‬
‫ﭘﺎ و ﺳﺮ در راه ﻋﺸﻘﺶ ﻛﺮده ﮔﻢ‬ ‫ﺳﻴﻢ‬ ‫روز‬ ‫دﮔﺮ‬ ‫ﺑﻴﺨﻮد‬ ‫آن‬ ‫آﻣﺪ‬
‫ﺑﻴﺨﱪ‬ ‫ﭘﻴﺎده‬ ‫و‬ ‫ﺗﻨﻬﺎ‬ ‫ﺑﻮد‬ ‫ﺑﺎ رخ ﭼﻮن زﻋﻔﺮان و دﻳﺪه ﺗﺮ‬
‫آﻣﺪ و ﺑﻨﺸﺴﺖ ﺑﺎ ﺳﻮز و ﻧﻴﺎز‬ ‫ﺑﺎز‬ ‫ﺧﻠﻖ‬ ‫ﻣﻴﺎن‬ ‫ﻣﺠﻠﺲ‬ ‫آن‬ ‫اﻧﺪر‬
‫ﺗﺎ ﻣﮕﺮ ﺑﻮﻳﻲ ﺑﺮد ز اﺳﺮار ﺷﻴﺦ‬ ‫داﺷﺖ ﮔﻮش و ﻫﻮش ﺑﺎ ﮔﻔﺘﺎر ﺷﻴﺦ‬
‫ﺗﺎ ﻛﻨﺪ ﺑﺎ ﺷﻴﺦ ﻋﺮض ﺣﺎل ﺧﻮﻳﺶ‬ ‫ﭼﻮﻧﻜﻪ ﻣﺠﻠﺲ ﺷﺪ ﺗﻤﺎم آﻣﺪ ﺑﻪ ﭘﻴﺶ‬
‫ﻳﻘﲔ‬ ‫ارﺑﺎب‬ ‫ﺟﻤﻠﻪ‬ ‫ﭘﻴﺸﻮاي‬ ‫دﻳﻦ‬ ‫اﺳﺘﺎدان‬ ‫اﺳﺘﺎد‬ ‫اي‬ ‫ﮔﻔﺖ‬
‫رﺳﻦ‬ ‫ﻫﻤﭽﻮن‬ ‫اﻧﺪر ﮔﺮدﻧﻢ‬ ‫ﮔﺸﺖ‬ ‫روز اول ﭼﻮﻧﻜﻪ ﮔﻔﺘﻲ اﻳﻦ ﺳﺨﻦ‬
‫ﺑﺎ دﻟﻢ ﺻﺪ راز ﭘﻨﻬﺎن ﮔﻔﺘﻪ اﺳﺖ‬ ‫اﺳﺖ‬ ‫ﺑﮕﺮﻓﺘﻪ‬ ‫ﻣﺮا‬ ‫ﺳﺨﻦ ﻛﻠﻲ‬ ‫آن‬
‫ﺟﺎن ﻋﺸﺮت ﺟﻮي ﻣﻦ ﭘﺮ درد ﺷﺪ‬ ‫ﺷﺪ‬ ‫ﺳﺮد‬ ‫ﻣﻦ‬ ‫دل‬ ‫ﺑﺮ‬ ‫دﻧﻴﺎ‬ ‫ﻛﺎر‬
‫ﻋﺰﻟﺘﻲ‬ ‫ﺑﺠﻮﻳﻢ‬ ‫ﺧﻠﻘﺎن‬ ‫ﻫﻤﻪ‬ ‫وز‬ ‫ﻫﻤﻲ ﺧﻮاﻫﻢ ﻛﻪ ﮔﻴﺮم ﺧﻠﻮﺗﻲ‬ ‫ﻣﻦ‬
‫ﺗﺮك ﮔﻮﻳﻢ ﻣﺎل و ﻣﻠﻚ و ﺧﺎن و ﻣﺎن‬ ‫ﺟﻬﺎن‬ ‫از ﻛﺎر‬ ‫ﺑﻨﺪم‬ ‫ﺑﺮ‬ ‫را‬ ‫دﻳﺪه‬
‫رﻫﺮوان‬ ‫درد‬ ‫و‬ ‫اﻃﻮار‬ ‫ﺑﺎزﮔﻮ‬ ‫ﺳﺎﻟﻜﺎن‬ ‫ﺳﻴﺮ‬ ‫و‬ ‫ﻓﻘﺮ‬ ‫راه‬ ‫ﺷﺮح‬
‫ﺑﺎزﮔﻮ‬ ‫ﻃﺮﻳﻘﺖ‬ ‫ﻳﺎ‬ ‫ﺷﺮﻳﻌﺖ‬ ‫ﻳﺎ‬ ‫ﺷﻴﺦ ﮔﻔﺖ او را ﭼﻪ رهﺟﻮﻳﻲ ﺑﺠﻮ‬
‫ﻫﺮ ﭼﻪ ﻣﻲﺧﻮاﻫﻲ ﺑﺨﻮاه اي ﻧﻴﻜﻨﺎم‬ ‫ﻳﺎ ﻃﺮﻳﻖ ﺧﺎص ﮔﻮﻳﻢ ﻳﺎ ﻛﻪ ﻋﺎم‬
‫ﺗﺎ ﻣﮕﺮ ﮔﺮدم ز ﻫﺮ دو رازدان‬ ‫ﮔﻔﺖ راز ﻫﺮ دو ﻛﻦ ﺑﺎ ﻣﻦ ﺑﻴﺎن‬
‫در ﺷﺮﻳﻌﺖ ز آب رﺣﻤﺖ ﺷﻮﻳﻤﺖ‬ ‫ﮔﻮﻳﻤﺖ‬ ‫اول‬ ‫ﻋﺎم‬ ‫راه‬ ‫ﮔﻔﺖ‬
‫ﻣﻲﮔﺰار‬ ‫ﺟﻤﺎﻋﺖ‬ ‫ﺑﺎ‬ ‫ﺗﻌﻠﻞ‬ ‫ﺑﻲ‬ ‫ﻣﺮد ﻛﺎر‬ ‫اي‬ ‫وﻗﺖ‬ ‫ﭘﻨﺞ‬ ‫ﻧﻤﺎز‬ ‫رو‬
‫ﺑﻨﻪ‬ ‫ﺧﻮد‬ ‫از‬ ‫روزهاي‬ ‫ﺳﻲ‬ ‫روزۀ‬ ‫ده‬ ‫ﻣﺎل‬ ‫زﻛﻮة‬ ‫ﻣﺎﻟﺖ‬ ‫ﺑﻮد‬ ‫ﮔﺮ‬
‫ور ﻧﺒﺎﺷﺪ ﻧﻴﺴﺖ ﺑﺮ ﺗﻮ ﺧﻮد ﺣﺮج‬ ‫ﺣﺞ‬ ‫ﺑﮕﺰار‬ ‫ﺑﻮد‬ ‫ﮔﺮ‬ ‫اﺳﺘﻄﺎﻋﺖ‬
‫ﺳﺮﺑﺴﺮ‬ ‫ﮔﻮ‬ ‫دﻧﻲ‬ ‫دﻧﻴﺎي‬ ‫ﺗﺮك‬ ‫ور ﺗﻮ راه ﺧﺎص ﺟﻮﻳﻲ اي ﭘﺴﺮ‬
‫ﻣﺠﻮي‬ ‫دﻧﻴﺎ‬ ‫از‬ ‫ﺑﺴﻴﺎر‬ ‫و‬ ‫اﻧﺪك‬ ‫ﺑﺸﻮي‬ ‫ﻛﻠﻲ‬ ‫ﺟﻬﺎن‬ ‫از ﻛﺎر‬ ‫دﺳﺖ‬
‫اﺳﺒﺎب ﮔﻮ‬ ‫ﺟﻤﻠﮥ‬ ‫و‬ ‫ﻣﺎل‬ ‫ﺗﺮك‬ ‫اﺣﺒﺎب ﮔﻮ‬ ‫و‬ ‫زن‬ ‫و‬ ‫ﻓﺮزﻧﺪ‬ ‫ﺗﺮك‬
‫ﺑﮕﺬر از آﺳﺎﻳﺶ و رﻋﻨﺎ ﻣﺒﺎش‬ ‫ﺑﺎش‬ ‫ﺑﻴﻨﺎم‬ ‫و‬ ‫ﺧﻮدﺑﻴﻨﻲ ﻛﻦ‬ ‫ﺗﺮك‬
‫رد ﻛﻦ و ﻣﭙﺬﻳﺮ ﭼﻴﺰي از ﻛﺴﻲ‬ ‫ﺑﺴﻲ‬ ‫دﻧﻴﺎي‬ ‫و‬ ‫ﻣﺎل‬ ‫دﻫﻨﺪت‬ ‫ﮔﺮ‬
‫ﺳﺎز از درد و ﻏﻤﺶ ﺟﺎن را ﻓﺪا‬ ‫ﺧﺪا‬ ‫ﻳﺎد‬ ‫ﺑﺎ‬ ‫ﻣﻲﺑﺎش‬ ‫داﻳﻤﺎً‬
‫ﺧﻮد ﺗﻮ داﻧﻲ اﻳﻦ ﺑﻮد راه اﻟﻪ‬ ‫ﺑﺎ ﺗﻮ ﮔﻔﺘﻢ ﻣﻦ ﺑﻴﺎن ﻫﺮ دو راه‬
‫آﻣﺪ او ﺑﻴﺮون از آﻧﺠﺎ در زﻣﺎن‬ ‫ﭼﻮن ﺷﻨﻴﺪ اﺣﻤﺪ ز ﻣﺮﺷﺪ اﻳﻦ ﺑﻴﺎن‬
‫ﻓﺎرغ از ﻏﻢ ﺑﺎ ﺧﻴﺎل دوﺳﺖ ﺷﺎد‬ ‫ﻧﻬﺎد‬ ‫ﺻﺤﺮا‬ ‫در‬ ‫روي‬ ‫ﺑﻴﺨﻮداﻧﻪ‬
‫ﻧﻌﺮهزن‬ ‫ﺧﺮاﺷﺎن‬ ‫رو‬ ‫و‬ ‫ﻣﻮ ﻛﻨﺎن‬ ‫ﭘﻴﺮهزن‬ ‫ﻳﻚ‬ ‫ﻧﺎﮔﻬﺎن‬ ‫دﻳﮕﺮ‬ ‫روز‬
‫رﻫﱪ ﺧﻠﻖ ﺟﻬﺎن از ﺧﺎص و ﻋﺎم‬ ‫اﻣﺎم‬ ‫اي‬ ‫ﺑﮕﻔﺘﺎ‬ ‫آﻣﺪ‬ ‫ﺷﻴﺦ‬ ‫ﭘﻴﺶ‬
‫ﺑﺎ ﻗﺪ و ﺑﺎﻻي ﭼﻮن ﺳﺮو روان‬ ‫ﺟﻮان‬ ‫ﺗﺎزه‬ ‫ﻣﺮا‬ ‫ﻓﺮزﻧﺪي‬ ‫ﺑﻮد‬
‫ﺧﻮب روي و ﺧﻮب ﺧﻠﻖ و ﺑﺎﺻﻔﺎ‬ ‫ﺣﻴﺎ‬ ‫ﺑﺎ‬ ‫ﺑﺲ‬ ‫و‬ ‫ﻫﻤﺖ‬ ‫ﻋﺎﱄ‬ ‫ﺑﻮد‬
‫ﻳﻚ زﻣﺎن در ﻣﺠﻠﺲ وﻋﻈﺖ ﻧﺸﺴﺖ‬ ‫ﺑﺨﺖ‬ ‫ﺷﺎد‬ ‫ﺧﺮاﻣﺎن‬ ‫روزي‬ ‫او‬ ‫آﻣﺪ‬
‫‪ ١٩‬‬
‫ﺧﻮد ﻧﮕﻔﺖ او ﻫﻴﭻ ﺑﺎ ﻣﺎ ﺳﺮﮔﺬﺷﺖ‬ ‫ﻫﻢ از آن ﻣﺠﻠﺲ ﮔﺪازان ﺑﺎزﮔﺸﺖ‬
‫ﺷﻮق او ﺑﺮ ﺟﺎن و ﺑﺮ دل ﻏﺎﻟﺐ اﺳﺖ‬ ‫ﭼﻨﺪ روزي ﺷﺪ ﻛﻪ اﻛﻨﻮن ﻏﺎﻳﺐ اﺳﺖ‬
‫ﻛﻮﺑﻜﻮ‬ ‫ﻣﻦ‬ ‫او‬ ‫ﺟﻮﻳﺎي‬ ‫ﮔﺸﺘﻪام‬ ‫او‬ ‫اﺣﻮال‬ ‫ﺷﺪ‬ ‫ﭼﻪ‬ ‫ﻧﻤﻲداﻧﻢ‬ ‫ﻣﻦ‬
‫ﭼﻴﺴﺖ ﺗﺪﺑﻴﺮ ﻣﻦ اي ﺷﻴﺦ ﺟﻬﺎن‬ ‫ﻧﺸﺎن‬ ‫ﻧﻤﻲﻳﺎﺑﻢ‬ ‫ﻣﺮده‬ ‫و‬ ‫زﻧﺪه‬
‫ﻧﻴﻜﻨﺎم‬ ‫اي‬ ‫ﺑﻜﻦ‬ ‫ﻛﺎرم‬ ‫ﭼﺎرۀ‬ ‫ﺗﻤﺎم‬ ‫او‬ ‫ﻓﺮاق‬ ‫در‬ ‫ﺟﺎﻧﻢ‬ ‫ﺳﻮﺧﺖ‬
‫ﮔﺸﺖ آب از ﭼﺸﻤﮥ ﭼﺸﻤﺶ روان‬ ‫ﻓﻐﺎن‬ ‫و‬ ‫زاري‬ ‫ﺑﺴﻴﺎر‬ ‫زن‬ ‫ﻛﺮد‬
‫ﮔﻔﺖ اي ﻣﺎدر ﻣﺸﻮ ﻧﺎﺧﻮش ﻣﻨﺶ‬ ‫ﺑﺮ ﮔﺮﻳﻪاش‬ ‫را‬ ‫ﺷﻴﺦ‬ ‫آﻣﺪ‬ ‫رﺣﻢ‬
‫ﺣﺎل ﻓﺮزﻧﺪ ﺗﻮ ﻣﻦ ﮔﻮﻳﻢ ﻛﻪ ﭼﻴﺴﺖ‬ ‫ﻫﻴﭻ دﻟﺘﻨﮕﻲ ﻣﻜﻦ ﺟﺰ ﺧﻴﺮ ﻧﻴﺴﺖ‬
‫ﺟﺎﻧﺶ از ﺳﻮداي ﻋﺸﻖ آﺷﻔﺘﻪ اﺳﺖ‬ ‫اﺳﺖ‬ ‫ﺑﮕﺮﻓﺘﻪ‬ ‫ﻃﻠﺐ‬ ‫درد‬ ‫داﻣﻨﺶ‬
‫از وﺟﻮد ﺧﻮد ﺑﻜﻞ دﻟﮕﻴﺮ ﺷﺪ‬ ‫ﺷﺪ‬ ‫ﺳﻴﺮ‬ ‫دﻧﻴﺎ‬ ‫ﺑﺎر‬ ‫و‬ ‫ز ﻛﺎر‬ ‫او‬
‫اﺳﺖ‬ ‫ﮔﺸﺘﻪ‬ ‫ﺣﻘﻴﻘﺖ‬ ‫راه‬ ‫ﺳﺎﻟﻚ‬ ‫ﺗﺮك دﻧﻴﺎ و اﻫﻞ دﻧﻴﺎ ﮔﻔﺘﻪ اﺳﺖ‬
‫ﺧﱪ‬ ‫ﺗﺮا ﮔﻮﻳﺪ‬ ‫ﺗﺎ‬ ‫ﻓﺮﺳﺘﻢ‬ ‫ﻛﺲ‬ ‫دﮔﺮ‬ ‫ﺑﺎر‬ ‫ﻣﺎ‬ ‫ﭘﻴﺶ‬ ‫آﻳﺪ‬ ‫ﭼﻮﻧﻜﻪ‬
‫زار‬ ‫زار‬ ‫ﻓﺮزﻧﺪ ﮔﺮﻳﺎن‬ ‫ﻏﻢ‬ ‫از‬ ‫ﺑﻴﻘﺮار‬ ‫ﺧﺎﻧﻪ‬ ‫ﺳﻮي‬ ‫ﺷﺪ‬ ‫ﭘﻴﺮهزن‬
‫ﺑﻴﺪﻻن‬ ‫ﺳﻮز‬ ‫و‬ ‫ﺑﻴﺪرﻣﺎن‬ ‫درد‬ ‫ﻋﺎﺷﻘﺎن‬ ‫زار‬ ‫ﺣﺎل‬ ‫داﻧﻲ‬ ‫ﭼﻪ‬ ‫ﺗﻮ‬
‫ﻫﺮ ﻛﺮا دردي ﻧﺒﺎﺷﺪ ﻧﻴﺴﺖ ﻣﺮد‬ ‫درد‬ ‫اﻫﻞ‬ ‫داﻧﺪ‬ ‫درد‬ ‫اﻫﻞ‬ ‫ﻗﺪر‬
‫اﺷﺘﻴﺎق‬ ‫ودرد‬ ‫ﺳﻮز‬ ‫ﺷﻨﺎﺳﺪ‬ ‫او‬ ‫ﻓﺮاق‬ ‫اﻧﺪر‬ ‫ﻣﺒﺘﻼ‬ ‫ﮔﺮدد‬ ‫ﻛﻪ‬ ‫ﻫﺮ‬
‫ﺑﻴﺪوا‬ ‫درد‬ ‫ﺷﺮح‬ ‫ﺗﻮ ﮔﻮﻳﺪ‬ ‫ﺑﺎ‬ ‫ﺗﺮا‬ ‫ﭘﻴﺪا‬ ‫ﺷﻮد‬ ‫ﺣﺎﱄ‬ ‫ﭼﻨﲔ‬ ‫ﮔﺮ‬
‫ﭘﻴﺶ ﻋﺎﺷﻖ از ﺳﺮو ﺳﺎﻣﺎن ﻣﮕﻮي‬ ‫درد و ﺳﻮز ﻋﺸﻖ را درﻣﺎن ﻣﺠﻮي‬
‫ﻋﺸﻖ‬ ‫ﻣﺮد‬ ‫آن‬ ‫دل‬ ‫ﺳﻮز‬ ‫ﺑﺎزﮔﻮ‬ ‫ﻋﺸﻖ‬ ‫درد‬ ‫ﺷﺮح‬ ‫ﺑﮕﺬار‬ ‫ﻳﻜﺰﻣﺎن‬
‫روز و ﺷﺐ در ﮔﺮﻳﻪ و آه و ﻗﻠﻖ‬ ‫آن ﺟﻮان از درد و ﺳﻮز ﺷﻮق ﺣﻖ‬
‫و ﮔﺪاز‬ ‫ﺳﻮز‬ ‫در‬ ‫ﭘﻴﻮﺳﺘﻪ‬ ‫ﭘﻴﺮهزن‬ ‫ﭘﺎﻛﺒﺎز‬ ‫ﺟﻮان‬ ‫آن‬ ‫ﻓﺮاق‬ ‫در‬
‫دوا‬ ‫از‬ ‫ﺑﻬﱰ‬ ‫درد‬ ‫را‬ ‫ﻋﺎﺷﻘﺎن‬ ‫ﺗﻮ ﻛﻪ ﺑﻴﺪردي ﭼﻪ داﻧﻲ درد را‬
‫ﭘﻴﺮهزن‬ ‫آن‬ ‫ﺷﺪه‬ ‫ﻋﺎﺷﻖ‬ ‫ﻋﺎﺷﻖ‬ ‫ﻋﺎﺷﻖ ﺣﻖ ﮔﺸﺘﻪ آن ﻳﻚ ﺑﻲﺳﺨﻦ‬
‫ﻫﺮ ﻳﻜﻲ را ﺑﺎده ﻧﻮﻋﻲ دﻳﮕﺮ اﺳﺖ‬ ‫ﻫﺮ ﻳﻜﻲ ﮔﺸﺘﻪ ز دﻳﮕﺮ ﺟﺎم ﻣﺴﺖ‬
‫ﻧﻮﺟﻮان‬ ‫آن‬ ‫ﺧﻮﻳﺸﱳ‬ ‫ﺷﻴﺦ‬ ‫ﭘﻴﺶ‬ ‫ﻧﻬﺎن‬ ‫آﻣﺪ‬ ‫ﻣﺪﺗﻲ‬ ‫ﺑﺮآﻣﺪ‬ ‫ﭼﻮن‬
‫از رﻳﺎﺿﺖ ﺑﺲ ﺿﻌﻴﻒ و ﻧﺎﺗﻮان‬ ‫زﻋﻔﺮان‬ ‫ﭼﻮن‬ ‫ﺷﺪه‬ ‫رﻧﮓ ﮔﻠﻨﺎرش‬
‫دﻟﻜﺸﺶ‬ ‫ﻣﻮي‬ ‫ژوﻟﻴﺪه‬ ‫و‬ ‫درﻫﻢ‬ ‫ﻣﻬﻮﺷﺶ‬ ‫روي‬ ‫ﮔﺮدآﻟﻮد‬ ‫ﮔﺸﺘﻪ‬
‫رﺧﻨﻪاي‬ ‫ﻋﻤﺮش‬ ‫دﻳﻮار‬ ‫ﻏﻢ‬ ‫ﻛﺮده‬ ‫ﻛﻬﻨﻪاي‬ ‫ﭘﻼس‬ ‫اﻓﻜﻨﺪه‬ ‫ﺑﺮ‬ ‫در‬
‫ﻏﻢﻓﺰا‬ ‫را‬ ‫دوﺳﺘﺎن‬ ‫او‬ ‫ﭼﻬﺮۀ‬ ‫دوﺗﺎ‬ ‫او‬ ‫ﺳﺮو‬ ‫ﭼﻮ‬ ‫ﺑﺎﻻي‬ ‫ﮔﺸﺘﻪ‬
‫از ﻏﻤﺶ ﺷﺴﺘﻪ دل از ﺟﺎن و ﺟﻬﺎن‬ ‫آب ﺣﺴﺮت از دو ﭼﺸﻢ او روان‬
‫اول اﺣﻤﺪ را ﺑﻪ ﭘﻴﺶ ﻣﻦ ﺑﻴﺎر‬ ‫ﮔﻔﺖ ﺧﺎدم را ﺳﺮي ﻛﺎي ﻣﺮد ﻛﺎر‬
‫ﭘﺴﺮ‬ ‫روي‬ ‫ﺑﻨﮕﺮد‬ ‫ﺑﻴﺎﻳﺪ‬ ‫ﺗﺎ‬ ‫ﺧﱪ‬ ‫را ﮔﻮ‬ ‫ﭘﻴﺮهزن‬ ‫آن‬ ‫ﺑﺮو‬ ‫ﭘﺲ‬
‫ﺳﺎﺧﺘﺶ از ﺧﻮان اﺣﺴﺎن ﺑﻬﺮهﮔﻴﺮ‬ ‫ﭘﻴﺮ‬ ‫ﭘﻴﺶ‬ ‫در‬ ‫روان‬ ‫آوردش‬ ‫ﺧﺎدم‬
‫آﻣﺪﻧﺪ اﻫﻞ و ﻋﻴﺎﻟﺶ ﺳﺮ ﺑﻪ ﺳﺮ‬ ‫ﺑﻌﺪ از آن آن زال را ﻛﺮده ﺧﱪ‬
‫زان ﻧﻔﺲ ﻣﻲداد دل را ﺷﺴﺘﺸﻮي‬ ‫و ﮔﻮي‬ ‫ﻣﻲﺷﻨﻴﺪ ﮔﻔﺖ‬ ‫آﻧﺠﺎ‬ ‫اﺣﻤﺪ‬
‫‪ ٢٠‬‬
‫ﻛﺰ ﻓﺮاق او ﻫﻤﻲ ﻛﺮدﻧﺪ ﺟﻮش‬ ‫ﻛﺂﻣﺪش ﺻﻮت ﻛﺴﺎن ﺧﻮد ﺑﻪ ﮔﻮش‬
‫زاﻧﻜﻪ ﺟﺎ ﺑﻮدش در آن ﺻﺤﺮا و دﺷﺖ‬ ‫ﺧﻮاﺳﺖ اﺣﻤﺪ ﺳﻮي ﺻﺤﺮا ﺑﺎزﮔﺸﺖ‬
‫ﺷﺮﻣﻨﺪﮔﻲ‬ ‫ﻧﻴﺴﺘﺖ‬ ‫ﻛﺮدي‬ ‫ﺑﻴﻮه‬ ‫زﻧﺪﮔﻲ‬ ‫در‬ ‫ﻣﺮا‬ ‫را‬ ‫او‬ ‫زن‬ ‫ﮔﻔﺖ‬
‫اﻳﻨﭽﻨﲔ ﻛﺎري ﻛﺮﻳﻢ‬ ‫ﭘﺴﻨﺪد‬ ‫ﻛﻲ‬ ‫ﻳﺘﻴﻢ‬ ‫دﻟﺒﻨﺪم‬ ‫ﻓﺮزﻧﺪ‬ ‫ﺳﺎﺧﺘﻲ‬
‫دﻳﺪه و دل ﺗﺎ ﺑﻪ ﻛﻲ ﭘﺮ ﺧﻮن ﻛﻨﻢ‬ ‫ﭼﻮن ﭘﺴﺮ ﺧﻮاﻫﺪ ﺗﺮا ﻣﻦ ﭼﻮن ﻛﻨﻢ‬
‫ﺑﱪ‬ ‫ﺧﻮد‬ ‫ﺑﺎ‬ ‫ﭘﺴﺮ‬ ‫ﻧﻤﻲآﻳﻲ‬ ‫ﮔﺮ‬ ‫دردﺳﺮ‬ ‫اﻳﻦ‬ ‫ﻃﺎﻗﺖ‬ ‫ﻧﺪارم‬ ‫ﻣﻦ‬
‫ﻧﺸﲔ‬ ‫ﻓﺎرغ‬ ‫ﺗﻮ‬ ‫ﻓﺮزﻧﺪ‬ ‫ﻣﻲﺑﺮم‬ ‫اﻧﺪوﻫﮕﲔ‬ ‫ﻣﺸﻮ‬ ‫ﮔﻔﺘﺎ‬ ‫اﺣﻤﺪش‬
‫ﺑﱪ‬ ‫اﻓﻜﻨﺪش‬ ‫ﻛﻬﻨﻪ‬ ‫ﭘﻼس‬ ‫ﭘﺲ‬ ‫ﭘﺴﺮ‬ ‫از‬ ‫ﻛﺮد‬ ‫ﺑﺮون‬ ‫ﻧﻴﻜﻮ‬ ‫ﺟﺎﻣﮥ‬
‫ﺑﺎ ﭘﺴﺮ ﮔﻔﺘﺎ روان ﺷﻮ ﻫﻤﭽﻮ ﺑﺎد‬ ‫ﻧﻬﺎد‬ ‫او‬ ‫دﺳﺖ‬ ‫ﺑﻪ‬ ‫زﻧﺒﻴﻠﻲ‬ ‫ﻛﻬﻨﻪ‬
‫ﺳﺨﺖ ﺑﻴﻄﺎﻗﺖ ﺷﺪ وﻋﻘﻠﺶ ﭘﺮﻳﺪ‬ ‫دﻳﺪ‬ ‫ﺣﺎل‬ ‫آن‬ ‫ﭼﻮن‬ ‫ﻓﺮزﻧﺪ‬ ‫ﻣﺎدر‬
‫ﻣﻦ ﻧﺪارم ﻃﺎﻗﺖ اﻳﻦ ﻛﺎر و ﺑﺎر‬ ‫ﻓﺮزﻧﺪم ﮔﺬار‬ ‫اﺣﻤﺪ ﻛﻪ‬ ‫ﺑﺎ‬ ‫ﮔﻔﺖ‬
‫ﺑﺲ ﻋﺠﺎﻳﺐ ﺣﺎﻟﺖ او را رخ ﻧﻤﻮد‬ ‫در زﻣﺎن ﻓﺮزﻧﺪ ﺧﻮد را در رﺑﻮد‬
‫ﺳﺒﻖ‬ ‫ﺑﺮده‬ ‫ﺟﻬﺎن‬ ‫ﺧﻠﻖ‬ ‫از‬ ‫دﻳﺪ‬ ‫زن ﭼﻮ اﺣﻤﺪ را ﺑﻪ راه ﻋﺸﻖ ﺣﻖ‬
‫اﻣﻴﺪ‬ ‫ﻗﻄﻊ‬ ‫زﻣﺎن‬ ‫آن‬ ‫ﻛﺮدﻛﻠﻲ‬ ‫ﻋﺸﻖ او ﭼﻮن دﻳﺪ ﻫﺮ دم ﺑﺮ ﻣﺰﻳﺪ‬
‫ﺷﺪدﻟﺶ زﻳﻦ ﮔﻔﺖ و ﮔﻮ ﻳﻜﺒﺎره ﺳﺮد‬ ‫زن ﻛﺎر ﻛﺮد‬ ‫دل‬ ‫در‬ ‫اﺣﻤﺪ‬ ‫درد‬
‫ﻣﻦ‬ ‫ﺧﻮاﻫﻲ ﮔﺸﺎﻳﺪ ﭘﺎي‬ ‫اﮔﺮ‬ ‫ﺗﺎ‬ ‫ﺑﻲﺳﺨﻦ‬ ‫وﻛﻴﻠﺖ‬ ‫ﮔﻴﺮم‬ ‫زن‬ ‫ﮔﻔﺖ‬
‫روي ﺑﺮ ﺻﺤﺮا ﻧﻬﺎد و ﻛﻮه و دﺷﺖ‬ ‫ﺧﻮد ﺟﻮاب زن ﺑﮕﻔﺖ و ﺑﺎزﮔﺸﺖ‬
‫ﻛﺲ ﻧﺪاﻧﺴﺖ او ﻛﺠﺎ دارد ﻣﻘﺮ‬ ‫ﺧﱪ‬ ‫زو‬ ‫ﻧﻴﺎﻣﺪ‬ ‫و‬ ‫رﻓﺖ‬ ‫ﻣﺪﺗﻲ‬
‫دري‬ ‫ﺑﺮ‬ ‫ﻓﻘﻴﺮي‬ ‫آﻣﺪ‬ ‫ﺷﺒﻲ‬ ‫ﻳﻚ‬ ‫ﺳﺮي‬ ‫ﭘﻴﺶ‬ ‫در‬ ‫ﭼﻨﺪ‬ ‫ﻣﺎه‬ ‫ﺑﻌﺪ‬
‫ﮔﻔﺖ رو ﺑﺎ ﺷﻴﺦ ﮔﻮ اي ﭘﻴﺸﻮا‬ ‫ﻣﺮا‬ ‫اﺣﻤﺪ‬ ‫زﻣﺎن‬ ‫ﺷﻴﺦ‬ ‫اي‬ ‫ﮔﻔﺖ‬
‫ﮔﺮ ﭼﻪ ﻧﺒﻮد وﻗﺖ ﻣﺮدن ﭼﺎره ﺳﻮد‬ ‫ﺟﺎن ﺑﻪ ﻟﺐ آﻣﺪ ﻣﺮا درﻳﺎب زود‬
‫ﺟﺎن ﺳﭙﺎرم ﻋﺎﻗﺒﺖ ﺑﺮ روي ﺗﻮ‬ ‫زﻧﺪه ﺑﻮدم در ﺟﻬﺎن از ﺑﻮي ﺗﻮ‬
‫رﻓﺖ ﺗﺎ ﺑﻴﻨﺪ ﻛﻪ او را ﭼﻴﺴﺖ ﻛﺎر‬ ‫ﻧﺎﻣﺪار‬ ‫ﺷﻴﺦ‬ ‫ﺑﺮﺧﺎﺳﺖ‬ ‫زﻣﺎن‬ ‫در‬
‫دردﻧﺎك‬ ‫ﺧﺎﻧﻪ‬ ‫ﮔﻮر‬ ‫درون‬ ‫در‬ ‫ﺧﺎك‬ ‫ﺑﻪ‬ ‫را‬ ‫اﺣﻤﺪ‬ ‫دﻳﺪ‬ ‫اوﻓﺘﺎده‬
‫آﻣﺪه ﺟﺎن ﺑﺮ ﻟﺐ و ﺗﺸﻨﻪ ﺟﮕﺮ‬ ‫ﻧﻲ ﺑﻪ زﻳﺮش ﻓﺮش و ﻧﻲ ﺑﺎﻟﲔ ﺑﻪ ﺳﺮ‬
‫از ﻏﻢ اﺣﻤﺪ دﻟﺶ ﭘﺮ درد ﺑﻮد‬ ‫زود‬ ‫ﺑﻨﺸﺴﺖ‬ ‫ﺳﺮش‬ ‫ﺑﺮ‬ ‫آﻣﺪ‬ ‫ﺷﻴﺦ‬
‫ﻣﺴﺘﻤﻊ ﺷﺪ ﺗﺎ ﭼﻪ ﻣﻲﮔﻮﻳﺪ ﻧﻬﺎن‬ ‫ﺑﻮد ﺟﺎﻧﺶ ﺑﺮ ﻟﺐ و ﺟﻨﺒﺎن زﺑﺎن‬
‫ﭼﻨﺎن‬ ‫ﻛﺮدم‬ ‫اﻳﻨﭽﻨﲔ‬ ‫روزي‬ ‫ﺑﻬﺮ‬ ‫زﻣﺎن‬ ‫آن‬ ‫ﻣﻲﮔﻔﺖ‬ ‫آﻫﺴﺘﻪ‬ ‫ﻣﻲﺷﻨﻴﺪ‬
‫ﭘﺎك ﻛﺮد و ﺑﺮ ﻛﻨﺎر ﺧﻮد ﻧﻬﺎد‬ ‫اوﺳﺘﺎد‬ ‫ﺷﻴﺦ‬ ‫ﺧﺎك‬ ‫از‬ ‫ﺳﺮش‬ ‫ﭘﺲ‬
‫ﮔﻔﺖ اي اﺳﺘﺎد وﻗﺖ آن رﺳﻴﺪ‬ ‫دﻳﺪ‬ ‫ﺷﻴﺦ‬ ‫اﺣﻤﺪ‬ ‫ﺑﮕﺸﺎد‬ ‫را‬ ‫ﭼﺸﻢ‬
‫اﻳﺎغ‬ ‫ﺷﺎدي‬ ‫ﺑﺎدۀ‬ ‫از‬ ‫درﻛﺸﻢ‬ ‫ﻓﺮاغ‬ ‫ﻳﺎﺑﻢ‬ ‫ﺑﻜﻞ‬ ‫دﻧﻴﺎ‬ ‫ﻏﻢ‬ ‫ﻛﺰ‬
‫وﻓﺎ‬ ‫اي ﻛﺎن‬ ‫ﻫﻤﺖ ﻛﻦ‬ ‫ﻫﻤﺮﻫﻢ‬ ‫ﺟﻔﺎ‬ ‫ﭘﺮ‬ ‫ﺟﻬﺎن‬ ‫زﻳﻦ‬ ‫ﺟﺎن‬ ‫ﻣﻲﺑﺮم‬
‫دﺳﺖ و ﭘﺎي ﺷﻴﺦ را او ﺑﻮﺳﻪ داد‬ ‫اوﺳﺘﺎد‬ ‫ﺷﻴﺦ‬ ‫ﭘﻴﺶ‬ ‫آﻣﺪ‬ ‫اﺣﻤﺪ‬
‫ﻇﻠﻤﺖﺳﺮا‬ ‫اﻳﻦ‬ ‫از‬ ‫وارﻫﺎﻧﻴﺪي‬ ‫ﮔﻔﺖ ﺷﻴﺨﺎ آن ﭼﻨﺎن ﻛﻪ ﺟﺎن ﻣﺎ‬
‫در دو ﻋﺎﻟﻢ ﺣﻖ ﺗﺮا راﺣﺖ دﻫﺎد‬ ‫ﺟﺎن و دل از رﻧﺞ در راﺣﺖ ﻓﺘﺎد‬
‫‪ ٢١‬‬
‫ﭘﻴﺮهزن‬ ‫آن‬ ‫دوان‬ ‫آﻣﺪ‬ ‫ﻧﺎﮔﻬﺎن‬ ‫ﺷﻴﺦ و اﺣﻤﺪ ﻫﺮ دو ﻣﺸﻐﻮل ﺳﺨﻦ‬
‫ﺑﻮد ﺳﺎﻟﺶ ﭘﻨﺞ و ﺷﺶ ﻳﺎ ﺑﻴﺸﱰ‬ ‫ﭘﺴﺮ‬ ‫ﻳﻚ‬ ‫و‬ ‫ﻋﻴﺎل‬ ‫را‬ ‫اﺣﻤﺪ‬ ‫ﺑﻮد‬
‫ﻫﺮ ﺳﻪ ﺑﺎ ﻫﻢ ﮔﺮﻳﻪ و زاري ﻛﻨﺎن‬ ‫ﻫﺮ دو را آورد ﺑﺎ ﺧﻮد آن زﻣﺎن‬
‫ﭘﺲ ﻋﺠﺐ ﺣﺎﱄ در آﻧﺪم دﺳﺖ داد‬ ‫ﻓﺘﺎد‬ ‫اﺣﻤﺪ‬ ‫ﺑﺮ‬ ‫ﭼﻮﻧﻜﻪ‬ ‫ﻣﺎدر‬ ‫ﭼﺸﻢ‬
‫ﻣﻮي ژوﻟﻴﺪه رﺧﺶ زرد و ﻧﺤﻴﻒ‬ ‫دﻳﺪ ﻓﺮزﻧﺪي ﭼﻨﺎن ﺧﻮب و ﻟﻄﻴﻒ‬
‫ﻫﻤﭽﻮ ﻣﻮﻳﻲ ﮔﺸﺘﻪ زار و ﻧﺎﺗﻮان‬ ‫ﺟﺎن‬ ‫ﻫﻤﭽﻮ‬ ‫ﺟﻮاﻧﻲ‬ ‫ﺗﺎزه‬ ‫آﻧﭽﻨﺎن‬
‫ﮔﻔﺖ آﺧﺮ ﺟﺎن ﻣﺎدر ﺗﺎ ﺑﻪ ﭼﻨﺪ‬ ‫ﻧﻌﺮه زد ﺧﻮد را ﺑﻪ ﭘﺎﻳﺶ درﻓﻜﻨﺪ‬
‫رﺣﻢ ﻧﺎري ﺑﺮ ﺧﻮد و ﺑﺮ ﻣﺎ ﭼﺮا‬ ‫را‬ ‫ﺑﻴﭽﺎره‬ ‫اﻳﻦ‬ ‫ﺟﺎن‬ ‫ﺑﺴﻮزي‬ ‫ﻣﻲ‬
‫ﻧﻌﺮهزﻧﺎن‬ ‫دﮔﺮ‬ ‫ﺳﻮي‬ ‫ﻳﻚ‬ ‫ز‬ ‫زن‬ ‫ﮔﺮﻳﻪﻛﻨﺎن‬ ‫ﭼﻨﺎن‬ ‫ﺳﻮﻳﻲ‬ ‫از‬ ‫ﻣﺎدر‬
‫آﺳﻤﺎن‬ ‫ﺗﺎ‬ ‫ﻳﻜﻲ‬ ‫ﻫﺮ‬ ‫آه‬ ‫رﻓﺘﻪ‬ ‫وﻓﻐﺎن‬ ‫ﻓﺮﻳﺎد‬ ‫ﺑﻪ‬ ‫ﺳﻮﻳﻲ‬ ‫از‬ ‫ﻛﻮدك‬
‫ﺷﺪ ﺳﺮي ﮔﺮﻳﺎن ز ﺣﺎل آن ﭘﺴﺮ‬ ‫ﭘﺪر‬ ‫ﭘﺎي‬ ‫در‬ ‫اﻓﺘﺎد‬ ‫ﻛﻮدﻛﺶ‬
‫ﺷﺪ در آن ﺳﺎﻋﺖ ﻗﻴﺎﻣﺖ آﺷﻜﺎر‬ ‫اﻫﻞ ﻣﺠﻠﺲ ﺟﻤﻠﻪ ﮔﺮﻳﺎن زار و زار‬
‫در ﺧﺮوش آﻣﺪ ﻣﻠﻚ زﻳﻦ دﻣﺪﻣﻪ‬ ‫ﻫﻤﻪ‬ ‫ﺟﺎن‬ ‫در‬ ‫اﻓﺘﺎد‬ ‫آﺗﺸﻲ‬
‫ﻫﻤﻲ‬ ‫ﺧﺎﻧﻪ‬ ‫ﺳﻮي‬ ‫را‬ ‫او‬ ‫آورﻧﺪ‬ ‫دﻣﻲ‬ ‫ﺗﺎ‬ ‫ﻛﺮده‬ ‫ﺑﺴﻴﺎر‬ ‫ﻛﻮﺷﺶ‬
‫ﻣﻠﻮل‬ ‫ﺷﺪ‬ ‫اﻳﺸﺎن‬ ‫از ﮔﻔﺘﺎر‬ ‫ﺑﻠﻜﻪ‬ ‫ﺧﻮد ﻧﻜﺮد آن ﻗﻮل اﻳﺸﺎن را ﻗﺒﻮل‬
‫ﺳﺒﻖ‬ ‫ﺑﻲﺷﻚ‬ ‫ﻃﺎﻟﺒﺎن‬ ‫از‬ ‫ﻣﻲﺑﺮد‬ ‫ﻫﺮ ﻛﻪ دارد اﻳﻦ ﻃﻠﺐ در راه ﺣﻖ‬
‫ﺗﺮك ﻛﺮدن ﺧﺎﻧﻪ و ﻓﺮزﻧﺪ و زن‬ ‫اﻳﻦ ﭼﻨﲔ در راه ﺣﻖ ﺑﺎﻳﺪ ﺷﺪن‬
‫ﺑﺖ ﺷﻤﺎر آﻧﺮا ﺗﻮ در راه ﺧﺪا‬ ‫ﻫﺮ ﭼﻪ از ﺣﻖ دور ﻣﻲﺳﺎزد ﺗﺮا‬
‫آن ﺑﺎﺷﺪ ﺧﻄﺎ‬ ‫ﮔﺮ ﻧﮕﻮﻳﻲ ﺗﺮك‬ ‫ﺧﺪا‬ ‫راه‬ ‫ﻣﺎﻧﻊ‬ ‫ﮔﺮدد‬ ‫ﭼﻪ‬ ‫ﻫﺮ‬
‫ﻣﻘﺘﺪا و رﻫﻨﻤﺎي ﺧﺎص و ﻋﺎم‬ ‫ﮔﻔﺖ اﺣﻤﺪ ﺷﻴﺦ دﻳﻦ را اي اﻣﺎم‬
‫ﻛﺎر ﻣﺎ ﺧﻮاﻫﺪ زﻳﺎن ﺷﺪ ﺳﺮ ﺑﺴﺮ‬ ‫ﺧﱪ‬ ‫را‬ ‫اﻳﺸﺎن‬ ‫ﻓﺮﻣﻮدﻳﺪ‬ ‫ﭼﻪ‬ ‫از‬
‫ﭼﻨﲔ‬ ‫زارﻳﻬﺎ‬ ‫ﻣﻲﻛﺮد‬ ‫و‬ ‫آﻣﺪ‬ ‫ازﻳﻦ‬ ‫ﭘﻴﺶ‬ ‫ﻣﺎدر‬ ‫ﻓﺮﻣﻮدﻧﺪ‬ ‫ﺷﻴﺦ‬
‫روﺑﺮو‬ ‫ﻧﻤﺎﻳﻢ‬ ‫او‬ ‫ﺑﺎ‬ ‫ﺗﺮا‬ ‫ﺗﺎ‬ ‫ازو‬ ‫ﭘﺬﻳﺮﻓﺘﻢ‬ ‫ﭘﺲ‬ ‫آﻣﺪ‬ ‫رﺣﻤﻢ‬
‫ﻫﺮ ﭼﻪ ﻛﺎﻣﻞ ﻛﺮد ﻋﲔ رﺣﻤﺖ اﺳﺖ‬ ‫اﻳﻦ ﺧﱪ ﻛﺮدن ﻛﺠﺎ ﺑﻲﺣﻜﻤﺖ اﺳﺖ‬
‫اﻟﻪ‬ ‫را‬ ‫ﻣﻲروي‬ ‫ﺗﻮ‬ ‫ار‬ ‫ﻳﻌﻨﻲ‬ ‫راه‬ ‫ﭘﻴﺮ‬ ‫ﺳﺎﻟﻚ‬ ‫ﺗﻌﻠﻴﻢ‬ ‫ﻣﻲﻛﻨﺪ‬
‫ﺧﺪا‬ ‫ﺗﻮﺣﻴﺪ‬ ‫ﺑﻪ‬ ‫ﻻﻳﻖ‬ ‫ﺷﻮي‬ ‫ﺗﺎ‬ ‫ﺗﺮا‬ ‫ﺑﺎﻳﺪ‬ ‫ﭼﻨﲔ‬ ‫ﻋﺎﱄ‬ ‫ﻫﻤﺖ‬
‫ﺷﺪ ﺣﺠﺎب ﺗﻦ ز روﺣﺶ ﻣﺮﺗﻔﻊ‬ ‫اﻳﻦ ﺑﮕﻔﺖ و ﺷﺪ ﻧﻔﺲ زو ﻣﻨﻘﻄﻊ‬
‫ﺷﻬﺮ ﺑﺎ ﺟﺎن ﻏﻤﲔ‬ ‫ﺳﻮي‬ ‫رﻓﺖ‬ ‫ﭘﺲ ﺳﺮي ﻧﺎﻻن و ﮔﺮﻳﺎن و ﺣﺰﻳﻦ‬
‫آن ﺷﻬﻴﺪ ﻋﺸﻖ ﺟﺎﻧﺎن را ﺑﻪ ﻓﻦ‬ ‫ﻛﻔﻦ‬ ‫و‬ ‫ﺗﺠﻬﻴﺰ‬ ‫ﺳﺎز‬ ‫ﺑﺴﺎزد‬ ‫ﺗﺎ‬
‫از درون ﺷﻬﺮ دل ﭘﺮ درد و ﺧﻮن‬ ‫ﺑﺮون‬ ‫ﻣﻲآﻳﺪ‬ ‫ﻛﻪ‬ ‫را‬ ‫ﺧﻠﻘﻲ‬ ‫دﻳﺪ‬
‫ﻣﺎﺟﺮا‬ ‫ﺑﺮﮔﻮ‬ ‫ﺧﻠﻖ‬ ‫اﻳﻦ‬ ‫ﻣﻲروﻧﺪ‬ ‫ﻛﺂﺧﺮ ﻛﺠﺎ‬ ‫ﻳﻜﻲ‬ ‫از‬ ‫ﭘﺮﺳﻴﺪ‬ ‫ﺷﻴﺦ‬
‫ﻧﻴﺴﺖ ﮔﻮﻳﻲ ﺧﻮد ﺷﻤﺎ را اﻳﻦ ﺧﱪ‬ ‫ﮔﻔﺖ او ﻣﺮ ﺷﻴﺦ را ﻛﺎي ﭘﺮﻫﲊ‬
‫ﻫﺮ ﻛﻪ ﺧﻮاﻫﺪ ﺑﺮ وﱄ ﺧﺎص ﻣﺎ‬ ‫ﻧﺪا‬ ‫ﺷﻴﺨﺎ‬ ‫زآﺳﻤﺎن‬ ‫آﻣﺪ‬ ‫دوش‬
‫وﻳﺮاﻧﻪﺟﻮ‬ ‫ﺷﻮد‬ ‫ﮔﻮرﺳﺘﺎن‬ ‫ﺳﻮي‬ ‫ﺑﺮو‬ ‫ﮔﻮ‬ ‫ﻧﻤﺎزي‬ ‫او‬ ‫ﮔﺰارد‬ ‫ﺗﺎ‬
‫ﻧﻤﺎز‬ ‫ﺑﮕﺰارﻧﺪ‬ ‫ﻛﻪ‬ ‫آﻧﺠﺎ‬ ‫ﻣﻲروﻧﺪ‬ ‫ﺟﻠﻤﻪ ﺧﻠﻖ ﺷﻬﺮ ﺑﺎ ﺳﻮز و ﮔﺪاز‬
‫‪ ٢٢‬‬
‫در ﻃﻠﺐ ﺟﺎن را ﺑﻪ ﺣﻖ ﺗﺴﻠﻴﻢ ﻛﺮد‬ ‫ﻣﺮد‬ ‫ﻣﺮداﻧﻪ‬ ‫آن‬ ‫ﺣﺎل‬ ‫ﺷﺪ‬ ‫اﻳﻨﭽﻨﲔ‬
‫داﺳﺘﺎن ﺷﺪ در ﻃﺮﻳﻘﺖ ﺟﺴﺖ او‬ ‫آرزو‬ ‫ﺗﺮك‬ ‫ﻛﺮد‬ ‫ره‬ ‫درﻳﻦ‬ ‫ﭼﻮن‬
‫اﻳﻦ ﭼﻪ ﺳﻮز اﺳﺖ و ﻧﻴﺎز ﺑﻮاﻟﻌﺠﺐ‬ ‫اﻳﻦ ﭼﻪ ﻋﺸﻖ اﺳﺖ و ﭼﻪ ذوق اﺳﺖ و ﻃﻠﺐ‬
‫اﻳﻦ ﻛﺴﻲ داﻧﺪ ﻛﻪ ﺟﺎﻧﺶ آﮔﻬﺴﺖ‬ ‫رﻫﺴﺖ‬ ‫ﭘﻴﺮ‬ ‫ﺳﺨﻦ‬ ‫اﻳﻦ‬ ‫را‬ ‫ﻃﺎﻟﺒﺎن‬
‫ﻏﺎﻟﺒﻲ‬ ‫ﻋﺎﻟﻢ‬ ‫ﻃﻠﺒﻜﺎران‬ ‫ﺑﺮ‬ ‫ﻃﺎﻟﺒﻲ‬ ‫ﻣﺮد‬ ‫ﻛﻪ‬ ‫داري‬ ‫ﺗﻮ ﮔﻤﺎن‬
‫ﻛﻮ ﺧﻼف ﻧﻔﺲ در ره ﻳﻜﻨﻔﺲ‬ ‫ﻫﻮس‬ ‫و‬ ‫ﻫﻮيﻫﺎ‬ ‫ﺗﺮك‬ ‫ﺗﺮا‬ ‫ﻛﻮ‬
‫ﻣﺴﻜﻴﻨﻴﺖ ﻛﻮ‬ ‫و‬ ‫ﻋﺠﺰ‬ ‫و‬ ‫ﻧﻴﺴﺘﻲ‬ ‫ﺗﺮك ﻋﺠﺐ و ﻛﱪ و ﺧﻮدﻳﻴﻨﻴﺖ ﻛﻮ‬
‫آه ﺳﺮد و ﻧﺎﻟﮥ ﻳﺎ رب ﻛﺠﺎﺳﺖ‬ ‫ﺗﺮك ﺧﻮرد روز و ﺧﻮاب ﺷﺐ ﻛﺠﺎﺳﺖ‬
‫روي زرد و اﺷﻚ ﺧﻮنﭘﺎﻟﻮد ﻛﻮ‬ ‫ﻛﻮ‬ ‫دردآﻟﻮد‬ ‫و‬ ‫ﺟﺎﻧﺴﻮز‬ ‫ﻧﺎﻟﮥ‬
‫ﺗﺮك ﻣﻠﻚ و ﺣﺮص ﻣﺎل و ﺟﺎه ﻛﻮ‬ ‫زاري و درد و ﻓﻐﺎن و آه ﻛﻮ‬
‫ﺧﺪا‬ ‫راه‬ ‫ﻃﺎﻟﺐ‬ ‫ﺑﻲﺷﻚ‬ ‫اوﺳﺖ‬ ‫ﻫﺮ ﻛﻪ ﻏﺎﻟﺐ ﮔﺸﺖ ﺑﺮ ﻧﻔﺲ و ﻫﻮي‬
‫ﺟﺎن و دل ﺑﮕﺮﻓﺘﻪ از ﻣﺎ و ﻣﻨﺶ‬ ‫داﻣﻨﺶ‬ ‫ﺳﻮزد‬ ‫ﻋﺸﻖ‬ ‫درد‬ ‫ﻫﺮ ﻛﻪ‬
‫ﻫﺮ ﻛﻪ ﺑﻲﺷﺮك اﺳﺖ اﻳﻤﺎن ﻳﺎﻓﺘﻪ اﺳﺖ‬ ‫اﺳﺖ‬ ‫ﺗﺎﻓﺘﻪ‬ ‫رﻳﺎﺿﺖ‬ ‫درد‬ ‫ﻫﺮ ﻛﺮا‬
‫ﻫﺮ ﭼﻪ داري در ره ﺟﺎﻧﺎن ﺑﺒﺎز‬ ‫ﮔﺮ ز وﺻﻞ دوﺳﺖ ﺧﻮاﻫﻲ ﺑﺮگ و ﺳﺎز‬
‫ﻧﻴﺴﺖ ﭼﻮن ﮔﺸﺘﻲ ﺑﺪاﻧﻲ ﻛﻴﺴﺘﻲ‬ ‫ﻧﻴﺴﺘﻲ‬ ‫وﻗﻒ‬ ‫ﺳﺎز‬ ‫ﺧﻮد‬ ‫ﻫﺴﺘﻲ‬
‫ﺑﻬﻞ‬ ‫را‬ ‫ﺧﻮدﭘﺮﺳﺘﻲ‬ ‫ﻋﺎﺷﻘﺎﻧﻪ‬ ‫رو ﻓﺪاي ﻋﺸﻖ او ﻛﻦ ﺟﺎن و دل‬
‫در ﺑﻴﺎن ﺗﺎﺛﻴﺮ ﺻﺤﺒﺖ و ﺧﻮاص آن و ﻓﺎﻳﺪۀ ﻣﺼﺎﺣﺒﺖ ﻓﻘﺮا و اوﻟﻴﺎ‬
‫ﻫﺮ ﻛﻪ ﻃﺎﻟﺐ ﻧﻴﺴﺖ زو دوري ﮔﺰﻳﻦ‬ ‫ﺻﺤﺒﺖ ﻃﺎﻟﺐ ﻃﻠﺐ اي ﻣﺮد دﻳﻦ‬
‫ﻫﺴﺖ ﺻﺤﺒﺖ را اﺛﺮﻫﺎي ﺗﻤﺎم‬ ‫زﻫﺮ ﻗﺎﺗﻞ ﻣﻲﺷﻤﺮ ﺻﺤﺒﺖ ﺑﻪ ﻋﺎم‬
‫ﺷﺪ زر ﺧﺎﻟﺺ ز ﺻﺤﺒﺖ اي ﻛﻴﺎ‬ ‫ﭼﻮن ﻣﺼﺎﺣﺐ ﮔﺸﺖ ﻣﺲ ﺑﺎ ﻛﻴﻤﻴﺎ‬
‫ﻫﻢ ﺑﻬﺎي او ﺷﻮد در ﻛﺎﻳﻨﺎت‬ ‫ﺑﻴﺪ ﭼﻮن ﮔﺮدد ﻣﺼﺎﺣﺐ ﺑﺎ ﻧﺒﺎت‬
‫ﺻﺤﺒﺖ ﻧﺎدان درﻳﻦ ره زﺣﻤﺘﺴﺖ‬ ‫ﺻﺤﺒﺖ داﻧﺎ ﻋﺠﺎﻳﺐ رﺣﻤﺘﺴﺖ‬
‫ﻳﻘﲔ‬ ‫ﻣﺮد‬ ‫ﺷﻨﻮ‬ ‫اﻟﺮﺣﻤﺖ‬ ‫ﺗﻨﺰل‬ ‫ﻋﻨﺪ ذﻛﺮ اﻟﺼﺎﻟﺤﲔ اي راه ﺑﲔ‬
‫ﻧﻴﺴﺖ از ﺧﻮد ﮔﺸﺖ ﻫﺴﺖ از ﻧﻮر ﻫﻮ‬ ‫ﺧﺎﺻﻪ ﻓﻴﺾ ﺻﺤﺒﺖ ﻛﺎﻣﻞ ﻛﻪ او‬
‫در ﺣﻘﻴﻘﺖ ﻛﻴﻤﻴﺎ اﻳﻦ دوﻟﺖ اﺳﺖ‬ ‫ﻃﺎﻟﺒﺎ اﻛﺴﻴﺮ اﻋﻈﻢ ﺻﺤﺒﺖ اﺳﺖ‬
‫واﺻﻞ ﻛﻨﺪ‬ ‫ﺗﺮا‬ ‫ﻣﺮدان‬ ‫ﺧﺪﻣﺖ‬ ‫ﺻﺤﺒﺖ ﻛﺎﻣﻞ ﺗﺮا ﻛﺎﻣﻞ ﻛﻨﺪ‬
‫ﺟﺎن ﻓﺪاي راه اﻳﺸﺎن ﻛﻦ ﻫﻼ‬ ‫ﺻﺤﺒﺖ اﻫﻞ دﻻن ﺑﮕﺰﻳﻦ دﻻ‬
‫رﻫﺮوان را ﻧﻴﺴﺖ از رﻫﱪ ﮔﺮﻳﺰ‬ ‫در دل ﺻﺎﺣﺐ دﻻن ﺟﺎﻳﻲ ﺑﮕﻴﺮ‬
‫ﻛﻲ ﺷﻮي ﺑﺎ ﺑﻬﺮه از اﺳﺮارﺷﺎن‬ ‫ﺗﺎ ﻧﮕﺮدي ﺧﺎك راه ﻛﺎﻣﻼن‬
‫ﺗﺎ اﻣﺎن ﻳﺎﺑﻲ ز ﻫﺮ ﻣﻜﺮ و دﻏﺎ‬ ‫از روان ﭘﺎك اﻳﺸﺎن ﺟﻮ دﻋﺎ‬
‫ﺑﺎ ﺑﺪان ﻣﻨﺸﲔ ﻛﻪ ﮔﺮدي ﺑﺪ ﺑﺪان‬ ‫ﺻﺤﺒﺖ ﻧﻴﻜﺎن ﻃﻠﺐ ﻛﻦ در ﺟﻬﺎن‬
‫ﻧﺎﻣﺪار‬ ‫ﮔﺮدد‬ ‫ﺧﻠﻖ‬ ‫ﻣﻴﺎن‬ ‫در‬ ‫ﻫﺮ ﻛﻪ ﻛﺮد او ﺻﺤﺒﺖ ﻧﻴﻚ اﺧﺘﻴﺎر‬
‫‪ ٢٣‬‬
‫از ﻣﺼﺎﺣﺐ دان ﺗﻮ ﺣﻔﻆ رﻓﻌﺘﺶ‬ ‫ﻣﺮد را ﺑﺸﻨﺎس از ﻫﻢ ﺻﺤﺒﺘﺶ‬
‫در ره ﻣﺮدان ﭼﻮ ﻣﺮدان ﻓﺮد ﺑﺎش‬ ‫ﺻﺤﺒﺖ ﻧﻴﻜﺎن ﻃﻠﺐ ﻛﻦ ﻣﺮد ﺑﺎش‬
‫ور ﻧﻪ ﮔﺮدي ﭘﻴﺶ ﺣﻖ ﺧﻮار و ﺧﺠﻞ‬ ‫ﻧﮕﺴﻞ اي دل از ﺣﻀﻮر اﻫﻞ دل‬
‫از ﺧﺪا دور اﺳﺖ و اﻳﻦ ﺑﺲ ﻣﺸﻜﻠﺴﺖ‬ ‫ﻫﺮ ﻛﻪ دور از ﺻﺤﺒﺖ اﻫﻞ دﻟﺴﺖ‬
‫دون ﻫﻤﺖ ﻧﻴﺴﺖ ﭘﻴﺶ ﺣﻖ ﭘﺴﻨﺪ‬ ‫ﺑﻠﻨﺪ‬ ‫ﺑﺎﻳﺪ‬ ‫ﻫﻤﺘﻲ‬ ‫را‬ ‫ﻃﺎﻟﺒﺎن‬
‫ﺷﻮي‬ ‫ﻃﺮﻳﻖ ﻛﺎﻣﻼن ﻛﺎﻣﻞ‬ ‫در‬ ‫ﮔﺮ ﻫﻤﻲ ﺧﻮاﻫﻲ ﻛﻪ اﻫﻞ دل ﺷﻮي‬
‫اﻫﻞ ﺣﺎﱄ ﻳﺎﻓﺘﺴﺖ‬ ‫از ﺣﻀﻮر‬ ‫ﻫﺮ ﻛﻪ در ﻋﺎﻟﻢ ﻛﻤﺎﱄ ﻳﺎﻓﺘﺴﺖ‬
‫ﺻﺤﺒﺖ اﻫﻞ دﻻن از ﺟﺎن ﻃﻠﺐ‬ ‫ﮔﺮ ﻫﻤﻲ ﺧﻮاﻫﻲ ﻛﻪ ﻳﺎﺑﻲ ﻗﺮب رب‬
‫ﻋﺎدﺗﺴﺖ‬ ‫ﺗﺮك‬ ‫ﺷﺎﻳﺴﺘﻪ‬ ‫ﻃﺎﻋﺖ‬ ‫ﺻﺤﺒﺖ ﻛﺎﻣﻞ ﺑﻪ از ﻫﺮ ﻃﺎﻋﺘﺴﺖ‬
‫ﻫﺮ ﻛﻪ ﻋﺠﺐ آورد او ﻣﺤﺮوم ﺷﺪ‬ ‫ﻫﺮ ﻛﻪ ﺧﺪﻣﺖ ﻛﺮد او ﻣﺨﺪوم ﺷﺪ‬
‫ﻋﻤﺮ را ﻓﺮﺻﺖ ﺷﻤﺮ ﺑﺸﺘﺎب زود‬ ‫ﺻﺤﺒﺖ اﻫﻞ دﻻن درﻳﺎب زود‬
‫ﺗﺎ ﻧﻴﻔﺘﻲ ﺳﺮﻧﮕﻮن در ﻗﻌﺮ ﭼﺎه‬ ‫ﻧﺎﻗﺺ از ﻛﺎﻣﻞﺷﻨﺎس اي ﻣﺮد راه‬
‫ﺟﺰ ﺑﻪ ﻟﻄﻒ او ﻣﺮا اﻣﻴﺪ ﻛﻮ‬ ‫ﺑﻲﻋﻨﺎﻳﺎت ﺧﺪا اﻳﻦ دﻳﺪ ﻛﻮ‬
‫ﻫﻢ ﻣﻀﻞ و ﻫﻢ ﺗﻮ ﻫﺎدي رﻫﻲ‬ ‫ﮔﺮ ﻫﺪاﻳﺖ ور ﺿﻼﻟﺖ ﻣﻲدﻫﻲ‬
‫در ﺑﻴﺎن آﻧﻜﻪ ﺳﻠﻮك و ﺗﺼﻔﻴﻪ ﺑﻲ ارﺷﺎد ﺷﻴﺦ ﻛﺎﻣﻞ راﻫﻨﻤﺎ ره ﺑﻪ ﻣﻄﻠﻮب ﻧﻤﻲﺗﻮان ﺑﺮد ﻛﻪ ﻣﻦ ﻻ ﺷﻴﺦ ﻟﻪ‬
‫ﻓﺸﻴﺨﻪ اﻟﺸﻴﻄﺎن و ﻣﻦ ﻟﻢ ﻳﺮ ﻣﻔﻠﺤﺎ ﻻ ﻳﻔﻠﺢ اﺑﺪاً‪ ،‬ﻗﺎل‪ :‬ان ﻛﻨﺘﻢ ﺗﺤﺒﻮن اﻟﻠّﻪ ﻓﺎﺗﺒﻌﻮﻧﻲ‬
‫راه ﻛﺎﻣﻼن‬ ‫ﺧﺎك‬ ‫ﻧﮕﺮدي‬ ‫ﺗﺎ‬ ‫ﻛﻲ ازﻳﻦ ﻣﻌﻨﻲ ﺑﻴﺎﺑﻲ ﺗﻮ ﻧﺸﺎن‬
‫ﻛﻲ ز وﺻﻞ دوﺳﺖ ﮔﺮدي ﺑﺎﻧﻮا‬ ‫ﭘﻴﺸﻮا‬ ‫ﻧﺪاري‬ ‫ره ﮔﺮ‬ ‫اﻧﺪرﻳﻦ‬
‫اﻟﺮﻓﻴﻖ آﻧﮕﻪ ﻃﺮﻳﻖ آﺧﺮ ﺑﺨﻮان‬ ‫ﺷﺮط اﻳﻦ ره ﭼﻴﺴﺖ ﭘﻴﺮ راﻫﺪان‬
‫ﻛﻲ ﺧﱪ ﻳﺎﺑﻲ ز ﺣﻖ اي ﺑﻴﺨﱪ‬ ‫راﻫﱪ‬ ‫ﻧﺪاري‬ ‫ﻃﺮﻳﻘﺖ ﮔﺮ‬ ‫در‬
‫ور ﺗﻮ ﻋﻤﺮي در رﻳﺎﺿﺖ ﺑﺮ ﺗﻨﻲ‬ ‫ﺻﺪ ﻫﺰاران ﺳﺎل اﮔﺮ ﻃﺎﻋﺖ ﻛﻨﻲ‬
‫در ﺧﺸﻮع و ذﻛﺮ و در ﻓﻜﺮ و ﻧﻤﺎز‬ ‫ور ﺑﺮوز آري ﺗﻮ ﺷﺒﻬﺎي دراز‬
‫در رﻳﺎﺿﺖ ﺧﻮﻳﺸﱳ ﻛﺎﻫﻲ ﭼﻮ ﻛﺎه‬ ‫داﻳﻤﺎً ﺑﺎ روزه ﺑﺎﺷﻲ ﺳﺎل و ﻣﺎه‬
‫ﻋﻨﺎ‬ ‫و‬ ‫ﺑﺎﺷﻲ‬ ‫ﺑﻪ ﮔﺮﻳﻪ‬ ‫داﻳﻤﺎً‬ ‫ﺑﺠﺎ‬ ‫آري‬ ‫اوﻟﻴﺎ‬ ‫وردﻫﺎي‬
‫ﺟﻤﻊ ﮔﺮداﻧﻲ ﻓﺘﻮﺣﺎت و ﻧﺼﻮص‬ ‫ور ﺑﺨﻮاﻧﻲ اﺻﻄﻼﺣﺎت و ﻓﺼﻮص‬
‫ﻛﻲ ﺷﻮد ﻣﻜﺸﻮف اﻳﻦ ﺳﺮﻫﺎ ﺑﺮت‬ ‫ﭼﻮن ﻧﺒﺎﺷﺪ ﭘﻴﺮ رﻫﺪان رﻫﱪت‬
‫ﻛﻲ ﺷﻮد ﺣﺎﺻﻞ ﺗﺮا ذوق ﻳﻘﲔ‬ ‫ﻛﻲ ﺷﻮي واﻗﻒ ﺗﻮ از اﺳﺮار دﻳﻦ‬
‫ﮔﺮ ﻧﻜﺮدي ﻛﺎﻣﻼن را ﭘﻴﺮوي‬ ‫در ﻃﺮﻳﻘﺖ ﻋﺎرف ﺣﻖ ﻛﻲ ﺷﻮي‬
‫ﺗﺎ ﻧﺒﺎﺷﺪ رﻫﱪش ﺻﺎﺣﺐ ﻛﻤﺎل‬ ‫ﻫﻴﭻ ﻛﺲ را ﻧﻴﺴﺖ ره ﺳﻮي وﺻﺎل‬
‫واﺻﻞ اﺳﺖ و ﻧﻴﺴﺖ ﻛﺲ را ﻫﻴﭻ دق‬ ‫ﺟﺰ ﻣﮕﺮ ﻣﺠﺬوب ﻣﻄﻠﻖ ﻛﻮ ﺑﻪ ﺣﻖ‬
‫ﻧﻮر ﺣﻖ ﺑﻲ ﺳﻌﻲ ﺑﺮ وي ﺗﺎﻓﺘﺴﺖ‬ ‫او ﺑﻪ ﻣﺤﺾ ﺟﺬﺑﻪ راﻫﻲ ﻳﺎﻓﺘﺴﺖ‬
‫‪ ٢۴‬‬
‫اﻳﻦ‬ ‫اﻳﻨﺴﺖ‬ ‫ﻛﺎﻣﻼن‬ ‫اﺗﻔﺎق‬ ‫رﻫﱪي ﻧﺎﻳﺪ ز ﻣﺠﺬوﺑﺎن ﻳﻘﲔ‬
‫اﻧﺪرﻳﻦ ره ﻫﻴﭻ ﭼﻴﺰي ﺟﺰ ﻧﻈﺮ‬ ‫رو ز ﻣﺠﺬوﺑﺎن ﻣﺠﻮ اي ﭘﺮﻫﲊ‬
‫ﺗﺎﺑﻊ ﻣﺠﺬوب ﺑﻲﺷﻚ ﮔﻤﺮﻫﺴﺖ‬ ‫ﮔﺮ ﭼﻪ آن ﻣﺠﺬوب از ﺣﻖ آﮔﻬﺴﺖ‬
‫ﻛﺮدن ﺗﻜﻠﻴﻒ ﺑﺮ وي ﺑﺎﻃﻠﺴﺖ‬ ‫او ﭼﻮ ﻣﺴﺖ و ﺑﻴﺨﻮد و ﻻ ﻳﻌﻘﻞ اﺳﺖ‬
‫ﻫﺴﺖ اﺣﻜﺎم ﺷﺮﻳﻌﺖ را ﻋﺪو‬ ‫واﻧﻜﻪ دارد ﻋﻘﻞ و ﺗﺎﺑﻊ ﺷﺪ ﺑﺪو‬
‫در ﺑﻴﺎن اﻗﺴﺎم ﺳﺎﻟﻜﺎن راه اﻟﻪ و ﺗﻔﺎوت ﻣﺮاﺗﺐ اﻳﺸﺎن‬
‫ﺣﺎل ﻫﺮ ﻳﻚ را زﻣﻦ ﺑﺸﻨﻮ ﻳﻘﲔ‬ ‫دﻳﻦ‬ ‫راه‬ ‫ﺳﺎﻟﻜﺎن‬ ‫ﻗﺴﻢاﻧﺪ‬ ‫ﭼﺎر‬

‫ﻛﺎول از ﺟﺬﺑﻪ ﺑﻪ ﺣﻖ واﺻﻞ ﺷﺪﺳﺖ‬ ‫آﻣﺪﺳﺖ‬ ‫ﺳﺎﻟﻚ‬ ‫ﻣﺠﺬوب‬ ‫اوﻟﲔ‬
‫ﺗﺎ ﻛﻪ ﺧﻠﻘﺎن ﺟﻬﺎن را ره ﻧﻤﻮد‬ ‫ﺣﻖ ﻓﺮﺳﺘﺎدش ﺑﻪ ﺳﻮي ﺧﻠﻖ زود‬
‫از رﻳﺎﺿﺖ ﻧﻴﺴﺖ ﻳﻚ ﺳﺎﻋﺖ ﺟﺪا‬ ‫ﺑﺎ ﻫﻤﻪ ﻗﺮﺑﻲ ﻛﻪ دارد ﺑﺎ ﺧﺪا‬
‫از ﺑﺪ و ﻧﻴﻚ ﻣﻘﺎم آﮔﺎه ﺷﺪ‬ ‫ﺷﺪ‬ ‫راه‬ ‫ﻣﻘﺘﺪاي‬ ‫ﻫﺮ ﻛﻮ‬ ‫زاﻧﻜﻪ‬
‫ﭼﻮن رﻫﺎﻧﺪ ﺧﻠﻖ را از دﺳﺖ ﻏﻢ‬ ‫ﻗﺪم‬ ‫ﺛﺎﺑﺖ‬ ‫ﻋﻤﻞ‬ ‫در‬ ‫ﻧﺒﺎﺷﺪ‬ ‫ﮔﺮ‬
‫ﺗﺎﺑﻌﺶ را ﻣﻴﻞ ﻃﺎﻋﺖ داﻳﻤﺴﺖ‬ ‫ﻗﺎﻳﻤﺴﺖ‬ ‫ﻣﻘﺘﺪا ﭼﻮن در رﻳﺎﺿﺖ‬
‫ﻫﺮ ﻣﺮﻳﺪ ﺻﺎدق از ﺻﺪق ﺿﻤﻴﺮ‬ ‫ﭘﻴﺮ‬ ‫اﻋﻤﺎل‬ ‫ﺗﺎﺑﻊ‬ ‫ﺑﺎﺷﺪ‬ ‫زاﻧﻜﻪ‬
‫ﻫﺮ زﻣﺎﻧﺶ ﻧﻮع دﻳﮕﺮ آﻳﺖ اﺳﺖ‬ ‫دﻳﮕﺮ آﻧﻜﻪ ﺷﺄن ﺣﻖ ﺑﻴﻐﺎﻳﺖ اﺳﺖ‬
‫ﻫﻢ‬ ‫ﻧﻴﺰ‬ ‫آﻳﺪ‬ ‫ﺑﻴﻐﺎﻳﺖ‬ ‫ﻣﻌﺮﻓﺖ‬ ‫ﭼﻮﻧﻜﻪ ﻣﻌﺮوف اﺳﺖ ﺑﻴﺤﺪ ﻻﺟﺮم‬
‫روز و ﺷﺐ را ﺻﺮف ﻃﺎﻋﺖ ﻣﻲﻛﻨﺪ‬ ‫ﻣﻲﻛﻨﺪ‬ ‫رﻳﺎﺿﺖ‬ ‫او‬ ‫ﮔﺮ‬ ‫ﻋﻤﺮﻫﺎ‬
‫ﻻﺟﺮم داﻳﻢ ﺑﻮد در ﺟﺴﺖ و ﺟﻮ‬ ‫او‬ ‫دﻳﮕﺮ‬ ‫ﺟﻤﺎل‬ ‫ﺑﻴﻨﺪ‬ ‫ﺑﺪم‬ ‫دم‬
‫ﻫﺮ دم از ﻫﺮ ﻧﻮع ﺣﻴﺮان ﻣﻲﺷﻮد‬ ‫ﮔﺮ دو ﺻﺪ ﺳﺎل اﻧﺪرﻳﻦ ره ﻣﻲرود‬
‫ﻋﺎﻗﺒﺖ در ﭘﺎش آﻣﺎس اوﻓﺘﺎد‬ ‫در ﻧﻤﺎز از ﺑﺲ ﻛﻪ ﺑﺮ ﭘﺎ اﻳﺴﺘﺎد‬
‫ﻓﺎﺳﺘﻘﻢ ﺑﻮدش ﺧﻄﺎب از ذواﻟﺠﻼل‬ ‫ﻛﻤﺎل‬ ‫آن‬ ‫ﺑﺎ‬ ‫ﻧﮕﺮ‬ ‫ﭘﻴﻐﻤﱪ‬ ‫ﺣﺎل‬
‫ﻏﻴﺮت ﺧﻠﻖ ﺟﻬﺎن اﻳﻦ آﻣﺪﺳﺖ‬ ‫ﺷﺪﺳﺖ‬ ‫ﻧﺎزل‬ ‫ﺑﺪان‬ ‫ﻃﻪ‬ ‫ﺳﻮرۀ‬
‫ﻛﻮ ز ﺧﻮد ﻓﺎﻧﻲ‪ ،‬ﺑﻪ ﺟﺎﻧﺎن واﺻﻠﺴﺖ‬ ‫ﻛﺎﻣﻠﺴﺖ‬ ‫آن‬ ‫ﻻﻳﻖ‬ ‫رﻫﻨﻤﺎﻳﻲ‬
‫ﺟﺰ ﺧﺪا او را ﻧﺒﺎﺷﺪ ﻣﻮﻧﺴﻲ‬ ‫ﻧﻴﺴﺖ اﻛﻤﻞ در ﻃﺮﻳﻘﺖ زو ﻛﺴﻲ‬
‫ﺗﺎﻛﻪ ﭘﻴﺮي اﻳﻨﭽﻨﲔ ﭘﻴﺪا ﺷﻮد‬ ‫رود‬ ‫ﺳﺮ‬ ‫ﺑﺮ‬ ‫ﻓﻠﻚ‬ ‫ﺑﺎﻳﺪ‬ ‫ﺳﺎﻟﻬﺎ‬
‫ﻛﻮ ﺳﻠﻮﻛﻲ ﻛﺮد و از ﻫﺴﺘﻲ ﺑﺮﺳﺖ‬ ‫و آن دوم را ﺳﺎﻟﻚ ﻣﺠﺬوب ﺧﻮان‬

‫ﻛﺮد ﺳﻌﻲ و ﮔﺸﺖ ﻗﺎﺑﻞ ﺟﺬﺑﻪ را‬ ‫ﺳﺎﻟﻬﺎ‬ ‫ﻋﺒﺎدت‬ ‫در‬ ‫رﻳﺎﺿﺖ‬ ‫در‬
‫ﺷﺪ‬ ‫اﺳﺮار‬ ‫ﻗﺎﺑﻞ‬ ‫ﭘﺎﻛﺶ‬ ‫ﺟﺎن‬ ‫ﺷﺪ‬ ‫اﻧﻮار‬ ‫ﻗﺎﺑﻞ‬ ‫او‬ ‫دل‬ ‫ﭼﻮن‬
‫ﺟﺎن او ﺷﺪ ﻣﺤﺮم ﺑﺰم ﺷﻬﻮد‬ ‫دررﺑﻮد‬ ‫را‬ ‫او‬ ‫ﺟﺬﺑﻪ‬ ‫ﺷﺎﻫﺒﺎز‬
‫‪ ٢۵‬‬
‫از ﺧﺪا ﺟﺎن و دل آﮔﺎه ﻳﺎﻓﺖ‬ ‫در ﻣﻘﺎم وﺻﻞ ﺟﺎﻧﺎن راه ﻳﺎﻓﺖ‬
‫ﺗﺎ ز وﺻﻞ دوﺳﺖ ﺑﺎ ﺑﻬﺮه ﺷﻮي‬ ‫رﻫﺮوي‬ ‫ﮔﺮ‬ ‫ﺑﺠﻮ‬ ‫ﻛﺎﻣﻞ‬ ‫اﻳﻨﭽﻨﲔ‬
‫ﻛﻮ ز ﺗﺎب ﻧﻮر ﺣﻖ ﺷﺪ ﺑﻴﺨﱪ‬ ‫ﭘﺲ ﺳﻴﻢ ﻣﺠﺬوب ﻣﻄﻠﻖ ﻣﻲﺷﻤﺮ‬

‫از ﺧﻴﺎل ﻋﻘﻞ و داﻧﺸﻬﺎ ﺟﺪاﺳﺖ‬ ‫ﺧﺪاﺳﺖ‬ ‫دﻳﺪار‬ ‫ﺣﻴﺮان‬ ‫داﻳﻤﺎً‬
‫ﻣﺴﺖ ﺳﺮﻣﺪ از ﻣﻲ دﻳﺪار اوﺳﺖ‬ ‫از ﺧﻮدي ﺑﮕﺬﺷﺖ و واﺻﻞ ﺷﺪ ﺑﻪ دوﺳﺖ‬
‫دﻳﮕﺮان را ﭼﻮن ﺷﻮد او راﻫﱪ‬ ‫او ز ﻣﺴﺘﻲ ﮔﺸﺖ از ﺧﻮد ﺑﻴﺨﱪ‬
‫ﻏﻴﺮت ﺣﻖ در دﻣﺶ ﺑﻲﺳﺮ ﻛﻨﺪ‬ ‫ﻛﻨﺪ‬ ‫ﮔﺮ‬ ‫اﻳﺸﺎن‬ ‫اﻧﻜﺎر‬ ‫ﻣﺤﺘﺴﺐ‬
‫ﻛﻲ ﺑﻮد اﻧﻜﺎر اﻳﻦ ﻣﺴﺘﺎن روا‬ ‫ﻛﺸﺘﻪاﻧﺪ اﻳﻦ ﻗﻮم ﺑﺮ ﺧﻮان ﺧﺪا‬
‫ﺑﻴﺨﱪ‬ ‫اي‬ ‫ﻣﺸﻮ‬ ‫ﺗﺎﺑﻊ‬ ‫ﻣﻨﻜﺮ‬ ‫رو ﺑﻪ ﺻﺪق دل ﺑﺠﻮ ز اﻳﺸﺎن ﻧﻈﺮ‬
‫ﻛﻮ ﺳﻠﻮﻛﻲ ﻛﺮد و از ﻫﺴﺘﻲ ﺑﺮﺳﺖ‬ ‫اﺳﺖ‬ ‫ﺟﺬﺑﻪ‬ ‫ﺑﻲ‬ ‫ﺳﺎﻟﻚ‬ ‫ﭼﺎرﻣﻴﻨﺶ‬
‫ﭼﻮن ﻧﺪارد ﻋﺸﻖ ﻛﻲ واﺻﻞ ﺷﻮد‬ ‫او ﺑﻪ ﻋﻘﻞ ﺧﻮﻳﺶ اﻳﻦ ره ﻣﻲرود‬
‫از ﻣﻲ ﻫﺴﺘﻲ اﺳﺖ او ﭘﻴﻮﺳﺘﻪ ﻣﺴﺖ‬ ‫ﭼﻮن ﻧﺸﺪ ﺣﺎﻟﺶ ﺑﻪ ﻛﻮي ﻋﺸﻖ ﭘﺴﺖ‬
‫ﻳﺎ ﻧﻬﺎن دارد از او اﺣﻮال ﺧﻮد‬ ‫ﻛﻨﺪ‬ ‫ﭘﺎﻛﺶ‬ ‫ﺗﺎ‬ ‫ﭘﻴﺮ‬ ‫ﻧﺪارد‬ ‫ﻳﺎ‬
‫ﺑﺎ ﻏﻢ ﻫﺠﺮان ﻛﺠﺎ ﺑﻮدي ﻧﺪﻳﻢ‬ ‫ﻣﺴﺘﻘﻴﻢ‬ ‫او‬ ‫ﺷﺪي‬ ‫ارادت ﮔﺮ‬ ‫در‬
‫در ﻣﻴﺎن ﭘﺮده ﺧﻠﻖ ﺑﺪ ﺷﺪﺳﺖ‬ ‫ﺣﻖﭘﺮﺳﺖ‬ ‫ﺳﺎﻟﻜﺎن‬ ‫راه‬ ‫ﺳﺪ‬
‫در ﻃﺮﻳﻘﺖ ﻻﺟﺮم ﻛﺎﻣﻞ ﻧﺸﺪ‬ ‫ﺳﺎﻟﻚ ﺑﻲ ﺟﺬﺑﻪ ﭼﻮن واﺻﻞ ﻧﺸﺪ‬
‫زو ﻣﺠﻮ ﭼﻴﺰي ﻛﻪ ﻫﺴﺖ او ﺑﻴﻨﻮا‬ ‫رﻫﻨﻤﺎ‬ ‫ﻧﺒﺎﺷﺪ‬ ‫واﺻﻞ‬ ‫ﻧﺸﺪ‬ ‫ﭼﻮن‬
‫ﺑﺎ ﻟﺌﻴﻤﺎن ﻛﻢ ﻧﺸﲔ ﺟﺎن ﭘﺪر‬ ‫ﭘﺴﺮ‬ ‫اي‬ ‫ﻛﺮﻳﻤﺎن‬ ‫ﻣﻬﻤﺎن‬ ‫ﺑﺎش‬
‫ﺑﺎ زﻣﺴﺘﺎن از ﮔﻞ و رﻳﺤﺎن ﻣﮕﻮي‬ ‫ﻫﺮ ﭼﻪ ﺟﻮﻳﻲ از ﻣﺤﻞ ﺧﻮد ﺑﺠﻮي‬
‫ره ﻧﻴﺎﺑﻲ ﻋﺎﻗﺒﺖ ﮔﺮدي ﻏﻮي‬ ‫ﺷﻮي‬ ‫اﮔﺮ ﺗﺎﺑﻊ‬ ‫را‬ ‫اﻳﻨﭽﻨﲔ ﻛﺲ‬
‫ﻣﺮﺷﺪ راﻫﻨﺪ و اﻳﻦ در ﺳﻔﺘﻪ ﺷﺪ‬ ‫زﻳﻦ ﭼﻬﺎر آن ﻫﺮ دو ﻛﺎول ﮔﻔﺘﻪ ﺷﺪ‬
‫رﻫﱪي ﻫﺮﮔﺰ ﻧﻴﺎﻳﺪ ﺑﻴﺶ و ﻛﻢ‬ ‫زﻳﻦ دو ﻛﺂﺧﺮ ﺷﺮح اﻳﺸﺎن دادهام‬
‫وان دﮔﺮ از ﻧﻮر ﺣﻖ در ﺧﻮد ﻓﻨﺎﺳﺖ‬ ‫وﻳﻦ ﻳﻜﻲ از ﺧﻮدﭘﺮﺳﺘﻲ ﺑﻴﻨﻮاﺳﺖ‬
‫وان ﻳﻜﻲ ﺧﻮد را در اوﮔﻢ ﻛﺮده اﺳﺖ‬ ‫اﻳﻦ ﻳﻜﻲ را ﻣﺴﺘﻲ ﺧﻮد ﭘﺮده اﺳﺖ‬
‫وان دﮔﺮ از ﺧﻮد زﺣﻖ وارﺳﺘﻪ اﺳﺖ‬ ‫اﻳﻦ ﻳﻜﻲ از ﺧﻮد ره ﺣﻖ ﺑﺴﺘﻪ اﺳﺖ‬
‫ﺻﻮرت او زﻫﺮ و ﻣﻌﻨﻲ ﺷﻜﺮﺳﺖ‬ ‫زاﻧﻜﻪ او ﻣﺠﺬوب ﻣﻄﻠﻖ اﺑﱰﺳﺖ‬
‫ﻛﻮ ﺑﻪ اﺣﻜﺎم ﺷﺮﻳﻌﺖ ﻣﻲرود‬ ‫ﺑﻮد‬ ‫او‬ ‫ﻃﺮﻳﻘﺖ‬ ‫راه‬ ‫رﻫﱪ‬
‫واﻗﻒ اﻳﻦ ﻣﻨﺰل و اﻳﻦ راه ﻧﻴﺴﺖ‬ ‫ﻧﻴﺴﺖ‬ ‫آﮔﺎه‬ ‫ﺧﻮد‬ ‫ﺑﻲﺟﺬﺑﻪ‬ ‫ﺳﺎﻟﻚ‬
‫رﻫﻨﻤﺎﻳﻲ ﭼﻮن ﻛﻨﺪ آﺧﺮ ﺑﮕﻮ‬ ‫از ره و ﻣﻨﺰل ﭼﻮ واﻗﻒ ﻧﻴﺴﺖ او‬
‫‪ ٢۶‬‬
‫ﺣﻜﺎﻳﺖ زاﻫﺪي ﻛﻪ ﺑﻪ وﻗﺖ ﺑﺎﻳﺰﻳﺪ در ﺑﺴﻄﺎم وﺣﻴﺪ اﻟﺘﻘﻮي ﺑﻮد‬
‫وﺣﻴﺪ‬ ‫ﺗﻘﻮي‬ ‫در‬ ‫ﺑﺴﻄﺎم‬ ‫در‬ ‫ﺑﻮد‬ ‫زاﻫﺪي در وﻗﺖ ﺳﻠﻄﺎن ﺑﺎﻳﺰﻳﺪ‬
‫ورع‬ ‫در‬ ‫ﺷﻬﺮه‬ ‫ﺷﻬﺮ‬ ‫ﻣﻴﺎن‬ ‫در‬ ‫ﺑﻮد ﺑﺲ ﺻﺎﺣﺐ ﻗﺒﻮل و ﺑﺎ ﺗﺒﻊ‬
‫داﻳﻢ از ﺧﻮﻓﺶ روان در دﻳﺪه دﻣﻊ‬ ‫ﺻﺎﻳﻢ اﻟﺪﻫﺮ و ﺑﻪ ﺷﺐ ﻗﺎﻳﻢ ﭼﻮ ﺷﻤﻊ‬
‫ﻳﻘﲔ‬ ‫ارﺑﺎب‬ ‫ﺷﺎه‬ ‫آن‬ ‫ﺑﺎﻳﺰﻳﺪ‬ ‫ﻫﺮﮔﺰ او از ﺻﺤﺒﺖ ﺳﻠﻄﺎن دﻳﻦ‬
‫ﺑﺪﻣﻼزم ﺻﺒﺢ و ﺷﺎم و ﻋﺼﺮ و ﭼﺎﺷﺖ‬ ‫ﺧﻮد ﻧﺒﺪ ﺧﺎﱄ ز اﺧﻼﺻﻲ ﻛﻪ داﺷﺖ‬
‫زان ﺳﺨﻦ ذوﻗﺶ ﺷﺪي داﻳﻢ ﻣﺰﻳﺪ‬ ‫ﺑﺎﻳﺰﻳﺪ‬ ‫ﮔﻔﺘﻪﻫﺎي‬ ‫ﺷﻨﻴﺪي‬ ‫ﭼﻮن‬
‫ﺻﻔﺎ‬ ‫اﻫﻞ‬ ‫ﺑﺎ‬ ‫ﻣﻲﮔﻔﺖ‬ ‫رﻣﺰﻫﺎ‬ ‫اوﻟﻴﺎ‬ ‫ﻣﻘﺎم‬ ‫در‬ ‫روزي‬ ‫ﺷﻴﺦ‬
‫ﻣﺪت ﺳﻲ ﺳﺎل اﻛﻨﻮن ﺷﺪ ﺗﻤﺎم‬ ‫ﮔﻔﺖ زاﻫﺪ ﺷﻴﺦ دﻳﻦ را ﻛﺎي اﻣﺎم‬
‫ﺷﺐ ﻫﻤﻪ ﺷﺐ در ﻋﺒﺎدت ﻗﺎﻳﻤﻢ‬ ‫ﻛﻪ ﺑﻪ روز آﺧﺮ ﻫﻤﻴﺸﻪ ﺻﺎﻳﻤﻢ‬
‫اﺛﺮ‬ ‫ﻧﻤﻲﻳﺎﺑﻢ‬ ‫ﻣﻲﮔﻮﻳﻲ‬ ‫زاﻧﭽﻪ‬ ‫ﻛﺮدهام ﭘﻴﻮﺳﺘﻪ ﺗﺮك ﺧﻮاب و ﺧﻮر‬
‫دوﺳﺖ ﻣﻲدارم ﻫﻤﻴﺸﻪ اﻳﻦ ﺳﺨﻦ‬ ‫ﻣﻲﻛﻨﻢ ﺗﺼﺪﻳﻖ اﻳﻦ اﺣﻮال و ﻓﻦ‬
‫واﻗﻔﻢ ﻛﻦ ﭼﻮن ز ﺗﻮ ﭘﻮﺷﻴﺪه ﻧﻴﺴﺖ‬ ‫ﺧﻮد ﻧﻤﻲداﻧﻢ ﺣﺠﺎب ﻣﺎ ز ﭼﻴﺴﺖ‬
‫روز ﺗﺎ ﺷﺐ ﺑﺎ ﻫﻤﻪ ﺷﺐ ﺗﺎ ﺳﺤﺮ‬ ‫ﺑﺎﻳﺰﻳﺪش ﮔﻔﺖ ﺻﺪ ﺳﺎل دﮔﺮ‬
‫ﺗﺮا‬ ‫زﻳﻦ‬ ‫ﺑﻮﻳﻲ‬ ‫ﺑﻮد‬ ‫ﻧﺨﻮاﻫﺪ‬ ‫ﻫﻢ‬ ‫در ﻧﻤﺎز و روزه ﺑﺎﺷﻲ داﻳﻤﺎً‬
‫ﺧﺪا‬ ‫ﺑﻬﺮ‬ ‫ﭼﻴﺴﺖ ﮔﻮ‬ ‫راﻫﻢ‬ ‫ﺳﺪ‬ ‫ﮔﻔﺖ زاﻫﺪ ﺷﻴﺦ را ﻛﺂﺧﺮ ﭼﺮا‬
‫ﻫﺴﺘﻲ ﺗﻮ ﻫﺴﺖ در راه ﺗﻮ ﺳﺪ‬ ‫ﺷﻴﺦ ﮔﻔﺘﺶ زاﻧﻜﻪ ﻣﺤﺠﻮﺑﻲ ﺑﻪ ﺧﻮد‬
‫ﻣﺎ‬ ‫ﺟﺎن‬ ‫ﻋﻼج‬ ‫ﻛﻦ‬ ‫ﻃﺒﻴﺒﻲ‬ ‫ﺗﻮ‬ ‫ﮔﻔﺖ زاﻫﺪ ﭼﻴﺴﺖ دردم را دوا‬
‫ﻣﻲ ﻧﺨﻮاﻫﻲ ﻛﺮد و ﺧﻮاﻫﻲ ﺷﺪ ﻣﻠﻮل‬ ‫ﺷﻴﺦ ﮔﻔﺖ او را ﻛﻪ ﺗﻮ ﻫﺮﮔﺰ ﻗﺒﻮل‬
‫ﻫﺮ ﭼﻪ ﻓﺮﻣﺎﻳﻲ ﺑﻪ ﺟﺎن دارم ﻗﺒﻮل‬ ‫ﮔﻔﺖ ﺷﻴﺨﺎ ﻣﻦ ﻧﻴﻢ ﻣﺮد ﻓﻀﻮل‬
‫رﻳﺶ و ﻣﻮي ﺳﺮ ﺗﺮاش و ﭘﺎكﺷﻮ‬ ‫ﺷﻴﺦ ﮔﻔﺖ او را ﻫﻤﲔ ﺳﺎﻋﺖ ﺑﺮو‬
‫ﺑﺮ ﻣﻴﺎن ﺑﻨﺪ ﻳﻚ ازاري از ﮔﻠﻴﻢ‬ ‫ﺟﺎﻣﻪ و دﺳﺘﺎر ﺑﺮ ﻛﻦ اي ﺳﻠﻴﻢ‬
‫رو ﺑﻪ ﺑﺎزار آﻧﮕﻬﻲ ﺑﻲ ﻣﺎ و ﻣﻦ‬ ‫ﺗﻮﺑﺮۀ ﭘﺮ ﺟﻮز در ﮔﺮدن ﻓﻜﻦ‬
‫ﻛﻦ‬ ‫ﮔﺮد‬ ‫ﻣﺤﻠﺖ‬ ‫ﻫﺮ‬ ‫ﻛﻮدﻛﺎن‬ ‫ﺷﺎخ ﻫﺴﺘﻲ را ﺑﻜﻦ از ﺑﻴﺦ و ﺑﻦ‬
‫ﻣﻲدﻫﻢ ﻳﻚ ﺟﻮزش از ﺑﻬﺮ ﺧﺪا‬ ‫ﮔﻮ ﻛﻪ ﻳﻚ ﺳﻴﻠﻲ ﻫﺮ آن ﻛﻮ زد ﻣﺮا‬
‫از ﺳﺮ ﺻﺪق و ز اﺧﻼص و ﻳﻘﲔ‬ ‫در ﺗﻤﺎم ﺷﻬﺮ ﮔﺮد و ﮔﻮ ﭼﻨﲔ‬
‫دوا‬ ‫اﻳﻨﺴﺘﺖ‬ ‫ﻣﻲﻛﻦ ﻛﻪ‬ ‫ﻫﻤﭽﻨﲔ‬ ‫ﻫﺮ ﻛﺠﺎ ﻛﻪ ﻣﻲﺷﻨﺎﺳﻨﺪ ﻣﺮ ﺗﺮا‬
‫اﻳﻦ ﺳﺪ از ﺳﺪ ﺳﻜﻨﺪر ﻛﻲ ﻛﻢ اﺳﺖ‬ ‫زاﻧﻜﻪ اﻳﻦ ﻫﺴﺘﻲ ﺣﺠﺎب ﻣﺤﻜﻢ اﺳﺖ‬
‫ﮔﻮ دواي دﻳﮕﺮ اي داﻧﺎي دﻳﻦ‬ ‫ﮔﻔﺖ زاﻫﺪ ﻛﻲ ﺗﻮاﻧﻢ ﻛﺮد اﻳﻦ‬
‫ﺗﻮ ﻧﺨﻮاﻫﻲ ﻛﺮد ﻛﺎﻳﻦ ﻛﺎرﻳﺴﺖ ﺳﺨﺖ‬ ‫ﺷﻴﺦ ﮔﻔﺖ او را ﻛﻪ اول ﮔﻔﺘﻤﺖ‬
‫زاﻫﺪا‬ ‫دردت‬ ‫درﻣﺎن‬ ‫اﻳﻦ‬ ‫ﻫﺴﺖ‬ ‫ﻏﻴﺮ از اﻳﻦ ﺧﻮد ﻧﻴﺴﺖ دردت را دوا‬
‫ﺧﱪ‬ ‫داري‬ ‫اﮔﺮ‬ ‫را‬ ‫رﻫﺮو‬ ‫ﻧﻴﺴﺖ‬ ‫در ره ﻣﻮﱄ ﺣﺠﺎب زﻳﻦ ﺑﱰ‬
‫ﭼﻮن ﻧﺮﺳﺖ از ﺧﻮد وﺻﺎل ﺣﻖ ﻧﺪﻳﺪ‬ ‫ﺳﺎﻟﻬﺎ ﮔﺮ ﭼﻪ رﻳﺎﺿﺖﻫﺎ ﻛﺸﻴﺪ‬
‫ﻧﺸﺪ‬ ‫درﻣﺎن‬ ‫او‬ ‫از‬ ‫را‬ ‫دردﻣﻨﺪان‬ ‫ﺟﺎن او ﭼﻮن واﺻﻞ ﺟﺎﻧﺎن ﻧﺸﺪ‬
‫‪ ٢٧‬‬
‫ﭼﻮن ﻧﺸﺪ او از ﺣﺠﺎب ﺧﻮد ﺑﺮي‬ ‫رﻫﱪي‬ ‫ﻧﻴﺎﻳﺪ‬ ‫ﺳﺎﻟﻚ‬ ‫ﭼﻨﲔ‬ ‫از‬
‫از ره و ﻣﻨﺰل ز ﺣﻖ آﮔﻪ ﻧﺸﺪ‬ ‫ﭼﻮن ﺑﻪ وﺻﻞ دوﺳﺖ او را ره ﻧﺸﺪ‬
‫ﻛﻨﺪ‬ ‫ﭼﻮن‬ ‫ﭘﻴﺸﻮاﻳﻲ‬ ‫ﻃﺮﻳﻘﺖ‬ ‫در‬ ‫ﺳﺎﻟﻜﺎن را رﻫﻨﻤﺎﻳﻲ ﭼﻮن ﻛﻨﺪ‬
‫رو ﺳﺮ ﺧﻮد ﮔﻴﺮ و دﺳﺖ از وي ﺑﺪار‬ ‫ﭼﻮن ﺑﻪ وﺻﻞ دوﺳﺖ او را ﻧﻴﺴﺖ ﺑﺎر‬
‫در ﺧﻮدي ﺑﻲﺷﻚ ﺧﺪا را ﮔﻢ ﻛﻨﻲ‬ ‫ور ﻧﻪ ﺳﺮﮔﺮدان ﺷﻮي ﺳﺮ دم ﻛﻨﻲ‬
‫ﻫﻤﭽﻮ آن زاﻫﺪ ﻣﺮو راه ﺧﺪاي‬ ‫در ره ﺣﻖ ﺳﺎﻟﻜﺎ ﺑﻴﺨﻮد درآي‬
‫ﭼﻮﻧﻜﻪ ﻧﮕﺬﺷﺖ از ﺧﻮدي ﺳﻮدي ﻧﺪاﺷﺖ‬ ‫ﮔﺮ ﭼﻪ ﻋﻤﺮي در رﻳﺎﺿﺖ ﻣﻲﮔﺬاﺷﺖ‬
‫ﺗﺎ ﺗﻮ ﺑﺎ ﺧﻮﻳﺸﻲ ﺑﻮد وﺻﻠﺶ ﻣﺤﺎل‬ ‫ﭼﻮن ﺷﻮي دور از ﺧﻮدي ﺑﺮ ﻣﺎ رﺳﻲ‬
‫ﺟﺎن ﺑﻪ ﻋﺸﻖ اﻳﻦ ﺟﻤﺎﻋﺖ ﻛﻦ ﮔﺮو‬ ‫اي دل از ﻣﺮدان ﺣﻖ ﻏﺎﻓﻞ ﻣﺸﻮ‬
‫ﺣﺎﻟﺸﺎن‬ ‫ﻧﺸﺎﻧﻬﺎ‬ ‫زﻳﻦ‬ ‫ﺑﺪاﻧﻲ‬ ‫ﺗﺎ‬ ‫ﺑﺎ ﺗﻮ ﮔﻔﺘﻢ ﻣﺠﻤﻠﻲ ز اﺣﻮالﺷﺎن‬
‫ﺧﺪا‬ ‫ﺧﺎﺻﺎن‬ ‫اﻳﺸﺎﻧﻨﺪ‬ ‫زاﻧﻜﻪ‬ ‫ﮔﺮ ﺧﺪا ﺟﻮﻳﻲ ﺑﺠﻮ اﻳﻦ ﻗﻮم را‬
‫ﻧﻴﺴﺖ ﺷﻮ زﻳﻦ ﻫﺴﺘﻲ و ﭘﺴﺘﻲ ﺧﻮد‬ ‫ﺳﺪ راه ﺧﻮﻳﺶدان ﻫﺴﺘﻲ ﺧﻮد‬
‫ﺑﺮآر‬ ‫ﻫﺴﺘﻲ‬ ‫ﭘﺮدۀ‬ ‫از‬ ‫را‬ ‫ﺧﻮﻳﺶ‬ ‫ﮔﺮ ﻫﻤﻲ ﺧﻮاﻫﻲ ﻛﻪ ﺑﻴﻨﻲ روي ﻳﺎر‬
‫ﺧﻮدﺳﺖ‬ ‫ﻳﺎر‬ ‫از‬ ‫ﻣﺤﺠﻮب‬ ‫داﻳﻤﺎً‬ ‫ﻫﺮ ﻛﻪ او در ره ﮔﺮﻓﺘﺎر ﺧﻮدﺳﺖ‬
‫زود‬ ‫دﻳﺪار‬ ‫ﺑﺒﲔ‬ ‫ﭘﺮده‬ ‫ﭘﺲ‬ ‫در‬ ‫ﭘﺮدۀ ﺧﻮد از ﻣﻴﺎن ﺑﺮدار زود‬
‫ﺑﮕﺬر از ﻫﺴﺘﻲ دﻟﺖ ﮔﺮ وﺻﻞ ﺟﻮﺳﺖ‬ ‫ﻧﻴﺴﺘﻲ از ﺧﻮﻳﺶ ﻋﲔ وﺻﻞ اوﺳﺖ‬
‫ﺑﻴﺨﻮد از ﺧﻮدﺷﻮ ﻛﻪ ﺗﺎ ﻳﺎﺑﻲ وﺻﺎل‬ ‫ﺗﺎ ﺗﻮ ﺑﺎ ﺧﻮﻳﺸﻲ ﺑﻮد وﺻﻠﺶ ﻣﺤﺎل‬
‫ﺑﻮد‬ ‫درﻣﺎن‬ ‫را‬ ‫درد‬ ‫اﻳﻦ‬ ‫ﻧﻴﺴﺘﻲ‬ ‫ﺑﻮد‬ ‫ﻣﺤﺠﻮﺑﺎن‬ ‫ﺧﻮدﭘﺮﺳﺘﻲ ﻛﺎر‬
‫ﮔﻮي دوﻟﺖ از ﻣﻴﺎن او ﺑﺮده اﺳﺖ‬ ‫ﻫﺮﻛﻪ ﺧﻮد از ﺧﻮﻳﺶ ﺧﺎﱄ ﻛﺮده اﺳﺖ‬
‫ذواﻟﻤﲍ‬ ‫ﺟﻤﺎل‬ ‫ﺑﻴﻨﻲ‬ ‫ﺧﻮد‬ ‫ز‬ ‫ﺗﺎ‬ ‫ﭘﺎك ﻛﻦ زﻧﮓ دوﻳﻲ از ﺧﻮﻳﺸﱳ‬
‫ﺗﺎ ﺑﺒﻴﻨﻲ ﻫﺮ ﭼﻪ ﺧﻮاﻫﻲ ﺑﻴﺪرﻧﮓ‬ ‫ﭘﺎك ﻛﻦ آﻳﻴﻨﻪ دل را ز زﻧﮓ‬
‫ﺧﺎﻧﮥ دل را ﺑﺮوب از ﻫﺮ ﻏﺒﺎر‬ ‫ﺳﺎز ﺟﺎروﺑﻲ ز ﻋﺸﻖ اي ﻣﺮد ﻛﺎر‬
‫ﭘﺲ ﺑﻪ ﺧﻮد دﻳﺪار ﻳﺎر ادراك ﻛﻦ‬ ‫از ﻏﺒﺎر ﺧﻮﻳﺶ ﺧﻮد را ﭘﺎك ﻛﻦ‬
‫وز وﺻﺎﻟﺶ ﺟﺎن ودل ﭘﺮ ﻧﻮر ﻛﻦ‬ ‫ﺳﺪ ﺧﻮد را از ره ﺧﻮد دور ﻛﻦ‬
‫ﺣﻜﺎﻳﺖ ﺑﻪ ﺧﻮاب دﻳﺪن ذات ﮔﺮاﻣﻲ ﺣﻖ را ﺑﺎﻳﺰﻳﺪ ﺑﺴﻄﺎﻣﻲ‬
‫آن ﺧﻠﻴﻔﻪ ﺣﻖ و ﻗﻄﺐاﻟﻌﺎرﻓﲔ‬ ‫ﺑﺎﻳﺰﻳﺪ آن ﺣﺠﺖ اﺳﻼم و دﻳﻦ‬

‫ﮔﻔﺘﻤﺶ اي درﮔﻬﺖ ﺧﻴﺮاﻟﻤﺂب‬ ‫ﮔﻔﺖ دﻳﺪم ﻳﻚ ﺷﺒﻲ ﺣﻖ را ﺑﻪ ﺧﻮاب‬
‫ره ﺑﻪ وﺻﻞ ﺧﻮد ﻧﻤﺎ اي ﻣﻮﻧﺴﻢ‬ ‫ره ﺑﻪ ﺗﻮ ﭼﻮن اﺳﺖ در ﺗﻮ ﭼﻮن رﺳﻢ‬
‫رﻫﻨﻤﺎﻳﻲ ﺷﻮ ﺑﻪ ﺧﻮد اي ﻛﺮدﮔﺎر‬ ‫ﻗﺮار‬ ‫ﺗﻮ‬ ‫ﺑﻴﺠﻤﺎل‬ ‫ﻧﺪارم‬ ‫ﻣﻦ‬
‫ﻧﻴﺴﺖ ﺟﺰ ﺗﺮك ﺧﻮدي راه ﺻﻮاب‬ ‫ﮔﻔﺖ ﺗﺮك ﺧﻮد ﺑﮕﻮ ﻣﺎ را ﺑﻴﺎب‬
‫‪ ٢٨‬‬
‫ﻫﻮشدار‬ ‫ﺟﺎﻧﺎن‬ ‫ﺑﺰم‬ ‫اﻧﺪرون‬ ‫ﺧﻮﻳﺶ را ﺑﮕﺬار و ﺑﻴﺨﻮد ﺟﻮش دار‬
‫در ﺧﻮدي زﻧﻬﺎر ﻣﻨﮕﺮ ﺳﺴﺖ ﺳﺴﺖ‬ ‫ﭼﻮن ﺣﺠﺎب راه ﺗﻮ ﻫﺴﺘﻲ ﺗﺴﺖ‬
‫از ﻣﻲ ﺟﺎم وﺻﺎﻟﺶ ﮔﺸﺖ ﻣﺴﺖ‬ ‫ﻫﺮﻛﻪ از ﺧﻮد رﺳﺖ از ﻫﺠﺮان ﺑﺮﺳﺖ‬
‫ﺑﻴﺨﻮد از ﺧﻮد ﺷﻮ ﺑﺪان ﺗﺎ ﻛﻴﺴﺘﻲ‬ ‫ﺗﺎ ﺗﻮ ﺧﻮد رأﻳﻲ ﺧﺪا را ﻧﻴﺴﺘﻲ‬
‫ﭘﺮﺗﻮ ﻧﻮرش ﺑﻪ ﻋﺎﻟﻢ ﺗﺎﻓﺘﺴﺖ‬ ‫ﻫﺮ ﻛﻪ او از ﺧﻮد ﺧﻼﺻﻲ ﻳﺎﻓﺘﺴﺖ‬
‫آﻧﻜﻪ از دﺳﺖ ﺧﻮدي ﻳﺎﺑﺪ اﻣﺎن‬ ‫ﺑﺎﻳﺰﻳﺪ وﻗﺖ ﭼﻪ ﺑﻮد در ﺟﻬﺎن‬
‫ﻳﺎر ﺑﺮ ﺑﻴﻨﻲ ﺑﺮون و اﻧﺪرون‬ ‫ﮔﺮ ز ﭘﻨﺪار ﺧﻮدي آﻳﻲ ﺑﺮون‬
‫ﺑﻴﺨﻮد از ﺧﻮد ﺷﻮﻛﻪ اﻳﻦ دﻳﺪار ﺗﺴﺖ‬ ‫ﭼﻮن ﺣﺠﺎب ﺟﺎن ﺗﻮ ﭘﻨﺪار ﺗﺴﺖ‬
‫از ﺧﻮدي ﺷﻮ ﻣﺤﻮ ﺑﻨﮕﺮ آن ﻟﻘﺎ‬ ‫ﺗﺎ ﺗﻮ ﺧﻮد ﺑﻴﻨﻲ ﻧﺒﻴﻨﻲ دوﺳﺖ را‬
‫ﻣﺎ و ﻣﻦ ﺑﮕﺬار و وﺻﻞ دوﺳﺖ ﺟﻮ‬ ‫ﻛﻲ ز ﻣﺎ و ﻣﻦ ﺗﻮان ﮔﻔﱳ ﺑﻪ او‬
‫ﺟﺎن ﺗﻮ ﺑﺎ وﺻﻞ ﻣﺤﺮم ﻛﻲ ﺷﻮد‬ ‫ﺗﺎ درﻳﻦ ره ﻣﺎ و ﻣﻦ ﺑﺎﻗﻲ ﺑﻮد‬
‫ﭘﺮدۀ ﺧﻮد ﺑﺮﻓﻜﻦ از روي دوﺳﺖ‬ ‫ﻣﺎﻳﻲ و ﻣﺎ ﭘﺮدۀ دﻳﺪار اوﺳﺖ‬
‫ﮔﺮ ﺑﻘﺎ ﺧﻮاﻫﻲ ﺑﻘﺎ اﻧﺪر ﻓﻨﺎﺳﺖ‬ ‫ﺑﻘﺎﺳﺖ‬ ‫ﻧﻘﺶ‬ ‫آﻳﻴﻨﮥ‬ ‫ﻓﻨﺎ‬ ‫ﭼﻮن‬
‫ﺗﻮ ﻧﻬﺎن ﺷﻮ ﺗﺎ ﻛﻪ ﭘﻴﺪا ﮔﺮدد او‬ ‫ﺗﺎ ﺗﻮﻳﻲ ﭘﻴﺪا‪ ،‬ﻧﻬﺎن اﺳﺖ او ز ﺗﻮ‬
‫ﺑﻌﺪ از آن در ﺑﺰم وﺻﻠﺶ راه ﺟﻮ‬ ‫ﻧﻴﺴﺖ ﻛﻦ ﺧﻮد را ﺑﻪ راه ﻋﺸﻖ او‬
‫آن زﻣﺎن ﻧﻪ ﻛﻌﺒﻪ ﺑﻴﻨﻲ و ﻧﻪ دﻳﺮ‬ ‫ﭼﻮن ﻛﻪ ﺳﺮت ﭘﺎك ﺷﺪ از ﻧﻘﺶ ﻏﻴﺮ‬
‫ﻛﻲ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﺣﺴﻦ او از ﻣﻐﺰ و ﭘﻮﺳﺖ‬ ‫ﺗﺎ ﻧﺸﺪ ﺧﺎﱄ دﻟﺖ از ﻏﻴﺮ دوﺳﺖ‬
‫آﺷﻜﺎر‬ ‫روﻳﺶ‬ ‫دﻳﺪ‬ ‫ﺗﻮاﻧﻲ‬ ‫ﺗﺎ‬ ‫آﻳﻴﻨﻪوار‬ ‫ﺷﻮ‬ ‫ﭘﺎك‬ ‫از ﻛﺪورت‬
‫ﻋﻜﺲ روي دوﺳﺖ از ﻋﲔ اﻟﻴﻘﲔ‬ ‫ﺧﻮﻳﺶ را آﻳﻴﻨﻪ ﺳﺎز و ﺧﻮش ﺑﺒﲔ‬
‫ﺗﺎ ﺑﻪ وﺻﻞ او رﺳﻲ از ﻣﺎ و ﻣﻦ‬ ‫اوﻻ ﺑﺮ ﺑﻨﺪ ﭼﺸﻢ از ﺧﻮﻳﺸﱳ‬
‫در ﻃﺮﻳﻖ ﻧﻴﺴﺘﻲ ﭼﺎﻻك ﺷﻮ‬ ‫ﺷﻮ‬ ‫ﭘﺎك‬ ‫ﻫﺴﺘﻲ‬ ‫از ﻛﺪورﺗﻬﺎي‬
‫ﭼﻮﻧﻜﻪ ﺑﺎ ﺣﻘﻲ ز ﺧﻠﻘﺎن ﺑﺮﺗﺮي‬ ‫ﺗﺎ ﺗﻮ ﺑﺎ ﺧﻮﻳﺸﻲ ز ﻫﺮ ﻛﻢ ﻛﻤﱰي‬
‫ﺑﻴﺨﻮدي ﻣﺤﺾ ﻛﻤﺎل آﻣﺪ ﺗﺮا‬ ‫ﺑﺎ ﺧﻮدي ﻋﲔ وﺑﺎل آﻣﺪ ﺗﺮا‬
‫ﺧﻮﻳﺸﱳ ﺑﻴﻨﻲ ﺧﻤﺎر و ﻣﺴﺘﻲ اﺳﺖ‬ ‫ﻧﻴﺴﺘﻲ از ﺧﻠﻖ ﻋﲔ ﻫﺴﺘﻲ اﺳﺖ‬
‫ﺟﺎن ﻣﻦ ﻳﻜﺪم ﻧﻘﺎب از رخ ﻓﻜﻦ‬ ‫ﺷﺪ ﺣﺠﺎب روي ﺟﺎﻧﺎن ﻣﺎ و ﻣﻦ‬
‫ﺟﺎن ﻣﺎ ﻛﻦ ﻣﺤﺮم ﺑﺰم وﺻﺎل‬ ‫ﺑﻲﻧﻘﺎب ﻣﺎ ﺑﻪ ﻣﺎ ﺑﻨﻤﺎ ﺟﻤﺎل‬
‫ﺗﺎ رﺳﺪ از وﺻﻞ او ﺟﺎﻧﻢ ﺑﻪ ﻛﺎم‬ ‫ﻧﻴﺴﺖ ﮔﺮدان ﻫﺴﺘﻲ ﻣﺎ را ﺗﻤﺎم‬
‫وارﻫﺎن ﻣﺎ را از اﻳﻦ وﻫﻢ و ﺧﻴﺎل‬ ‫از ﺟﻤﺎل ﺧﻮد ﻓﻜﻦ ﭘﺮدۀ ﺟﻤﺎل‬
‫روي او ﺑﻨﻤﺎﻳﺪ از ﻛﻮن و ﻣﻜﺎن‬ ‫ﮔﺮ ﺑﺮ اﻓﺘﺪ ﭘﺮدۀ ﻣﺎ از ﻣﻴﺎن‬
‫ﺷﻴﻮۀ رﻧﺪان رﻫﺪان ﻧﻴﺴﺘﻲﺳﺖ‬ ‫ﻧﻴﺴﺘﻲﺳﺖ‬ ‫ﻣﺮدان‬ ‫ﻛﺎر‬ ‫ﻣﻨﺘﻬﺎي‬
‫ﺳﺪ راه ﻋﺸﻖ ﻫﺴﺘﻲ آﻣﺪﺳﺖ‬ ‫ﺷﺪﺳﺖ‬ ‫ﻫﺴﺘﻲ‬ ‫آﻳﻴﻨﮥ‬ ‫ﻧﻴﺴﺘﻲ‬
‫ﻫﺮ ﻛﻪ ﺷﺪ در راه ﺟﺎﻧﺎن ﺟﺎﻧﻔﺸﺎن‬ ‫ره ﺑﻪ ﺑﺰم وﺻﻞ ﻳﺎﺑﺪ ﺑﻴﮕﻤﺎن‬
‫در ﻫﻮاي ﻧﻴﺴﺘﻲ رﻗﺼﺎن ﺷﻮﻳﺪ‬ ‫ﭼﻮن ز درد ﻋﺸﻖ ﺑﻴﺪرﻣﺎن ﺷﻮﻳﺪ‬
‫‪ ٢٩‬‬
‫در ﺑﻴﺎن وﺻﻒ اﻟﺤﺎل و ﺗﺤﺮﻳﺾ در رﻳﺎﺿﺖ و اﺷﺎرت ﺑﻪ ﻣﻮت اﺧﺘﻴﺎري ﺑﺤﻜﻢ ﻣﻮﺗﻮا ﻗﺒﻞ ان ﺗﻤﻮﺗﻮا‬
‫ﻳﺎﻓﺘﻢ ذوق دﮔﺮ از ﺻﺤﻮ ﻋﺸﻖ‬ ‫ﻣﻦ درﻳﻦ ره ﭼﻮن ﻛﻪ ﮔﺸﺘﻢ ﻣﺤﻮ ﻋﺸﻖ‬
‫ﺑﻴﮕﻤﺎن ﮔﺮدد ﻳﻜﻲ ﻧﻘﺶ دوﻳﻲ‬ ‫ﭼﻮن ﻓﻨﺎ ﮔﺮدد ﻣﻦ و ﻣﺎ و ﺗﻮﻳﻲ‬
‫دﻳﺪهام ﻛﻲ ﺷﺮح آن ﺑﺎﺷﺪ روا‬ ‫ﻓﻨﺎ‬ ‫راه‬ ‫در‬ ‫ﻋﺠﺎﻳﺒﻬﺎ ﻛﻪ‬ ‫آن‬
‫ﺑﺮدرم‬ ‫را‬ ‫ﻋﻘﻠﻬﺎ‬ ‫ﭘﺮدهﻫﺎي‬ ‫ﺷﻤﻪاي زان در ﺑﻴﺎن ﮔﺮ آورم‬
‫دل ﺑﻜﻠﻲ از دو ﻋﺎﻟﻢ ﺑﺮ ﻛﻨﻢ‬ ‫زﻧﻢ‬ ‫ﻫﺴﺘﻲ‬ ‫ﺧﺮﻣﻦ‬ ‫در‬ ‫آﺗﺸﻲ‬
‫ﻣﺤﺮﻣﺎن ﮔﻮﻳﻨﺪ ﻧﺰد ﻫﺮ ﮔﺪا‬ ‫ﻧﻴﺴﺖ دﺳﺘﻮري ﻛﻪ راز ﺷﺎه را‬
‫ﮔﺮ رﺳﺪ دﺳﺘﻮري از ﺷﺎه ﻛﺮم‬ ‫ﻋﺎﻗﺒﺖ ﻫﻢ ﮔﻔﺘﻪاﻧﺪ از ﺑﻴﺶ و ﻛﻢ‬
‫آﻧﭽﻪ ﻛﺮدم اﻧﺪرﻳﻦ ﻣﻌﻨﻲ ﺑﻴﺎن‬ ‫رو رﻳﺎﺿﺖ ﻛﺶ ﻛﻪ ﺗﺎ ﺑﻴﻨﻲ ﻋﻴﺎن‬
‫از ﺟﻤﺎل ﻳﺎر ﺟﺎن ﻣﺴﺮور ﻛﻦ‬ ‫دور ﻛﻦ‬ ‫دل‬ ‫آﻳﻴﻨﮥ‬ ‫ز‬ ‫زﻧﮕﻬﺎ‬
‫ﺧﺎك ره ﺷﻮ ﭘﻴﺶ ارﺑﺎب ﺻﻔﺎ‬ ‫ﮔﺮ ﺣﻴﺎت ﺟﺎودان ﺧﻮاﻫﻲ ﺑﻴﺎ‬
‫از ﻫﻮي و از ﻫﻮس ﻛﻠﻲ ﺑﻤﻴﺮ‬ ‫داﻣﻦ رﻧﺪان ﺟﺎن اﻓﺸﺎن ﺑﮕﻴﺮ‬
‫زﻧﺪۀ ﺟﺎوﻳﺪ ﮔﺮدي در ﺟﻬﺎن‬ ‫ﮔﺮ ﺑﻤﻴﺮي از ﻫﻤﻪ ﻧﺎم و ﻧﺸﺎن‬
‫زﻧﺪﮔﻲ ﺧﻮاﻫﻲ ﭘﻲ اﻳﻦ ﻣﺮگ رو‬ ‫ﻣﻲﺷﻨﻮ‬ ‫ﭘﻴﻤﱪ‬ ‫از‬ ‫ﻣﻮﺗﻮا‬ ‫رﻣﺰ‬
‫ﻛﻲ ﺑﻪ وﺻﻞ او رﺳﻲ اي ﻣﺮد ﺧﺎم‬ ‫ﺗﺎ ﻧﮕﺮدي ﻧﻴﺴﺖ از ﻫﺴﺘﻲ ﺗﻤﺎم‬
‫در ﺣﻴﺎت ﺳﺮﻣﺪي ﭘﺎﻳﻨﺪه ﺷﺪ‬ ‫ﻫﺮﻛﻪ ﻣﺮد از ﺟﺎن ﺑﻪ ﺟﺎﻧﺎن زﻧﺪه ﺷﺪ‬
‫در ﺑﻴﺎن ﻗﻴﺎﻣﺎت اﻧﻔﺴﻲ و ﻣﻨﺎزل و ﻣﺮاﺗﺐ ﺳﻴﺮ ﺳﺎﻟﻜﺎن‬
‫دﻳﺪ ﻣﻮﺗﻮا را ﺑﻪ دﻳﺪه ﺳﺮ ﺧﻮد‬ ‫ﻧﻔﺲ اﻣﺎره ﭼﻮ ﻣﺮد از ﺧﻮي ﺑﺪ‬

‫دﻳﺪ ﻣﻦ ﻣﺎت ﻋﻴﺎن ﭼﺸﻢ ﺳﺮش‬ ‫ﺷﺪ ﻗﻴﺎﻣﺘﻬﺎي ﻧﻔﺲ ﻇﺎﻫﺮش‬
‫آن ﻳﻜﻲ ﺻﻐﺮي دﮔﺮ وﺳﻄﻲ ﺷﻤﺎر‬ ‫ﺧﻮد ﻗﻴﺎﻣﺘﻬﺎي اﻧﻔﺲ ﻫﺴﺖ ﭼﺎر‬
‫ﺗﺎﻛﻪ ﮔﺮدي ﻋﺎرف اﺳﺮار ﺟﺎن‬ ‫ﺑﻌﺪ از آن ﻛﱪي دﮔﺮ ﻋﻈﻤﻲ ﺑﺪان‬
‫از ﻫﻮي ﭼﻮن ﻣﺮد‪ ،‬دل ﺷﺪ آﺷﻜﺎر‬ ‫ﻣﺮدن ﻧﻔﺲ از ﻫﻮي ﺻﻐﺮي ﺷﻤﺎر‬
‫ﺧﻮاﻧﺪ وﺳﻄﻲ ﻧﺎم او را اوﺳﺘﺎد‬ ‫دل ﭼﻮ ﻃﺒﻊ روح ﮔﻴﺮد در رﺷﺎد‬
‫ﻣﺤﻮ ﻫﺴﺘﻴﻬﺎ ﺑﻜﻞ ﻋﻈﻤﻲ ﺷﻮد‬ ‫روح ﭼﻮن ﮔﺮدد ﺧﻔﻲ ﻛﱪي ﺷﻮد‬
‫ﻣﻨﻜﺸﻒ ﮔﺮدد ﺑﻪ دل ﺣﻖ اﻟﻴﻘﲔ‬ ‫اﻳﻦ ﻗﻴﺎﻣﺘﻬﺎ ﭼﻮ ﺷﺪ ﻋﲔ اﻟﻴﻘﲔ‬
‫ﺑﮕﺬري از ﻗﻴﺪ ﺣﻖ ﻣﻄﻠﻖ ﺷﻮي‬ ‫آن زﻣﺎن ﻣﺮآت وﺟﻪ ﺣﻖ ﺷﻮي‬
‫راه ﻳﺎﺑﻲ در ﻧﻬﺎﻳﺎت وﺻﺎل‬ ‫ﻣﺤﻮ ﮔﺮدي در ﺗﺠﻠﻲ ﺟﻤﺎل‬
‫ﺟﺎن ﭘﺎﻛﺖ واﺻﻞ ﺟﺎﻧﺎن ﺷﻮد‬ ‫در دﻟﺖ ﻧﻮر ﺧﺪا ﺗﺎﺑﺎن ﺷﻮد‬
‫ﺗﺎ ﻧﮕﺮدي ﺗﻮ ﺑﻪ ﺧﻮد ﺑﻴﻨﻲ ﮔﺮو‬ ‫ﻣﺮده و زﻧﺪه ﺑﻪ اﻣﺮ ﭘﻴﺮ ﺷﻮ‬
‫اﺷﺎرت ﺑﻪ اﺧﻼق ذﻣﻴﻤﻪ و ﺣﺴﻨﻪ و ﺗﻬﺬﻳﺐ اﺧﻼق ﺳﻴﺌﻪ ﺑﺤﺴﻨﻪ و آﺛﺎر و اﺳﺮار آن و در ﺑﻴﺎن آﻧﻜﻪ ﺑﻬﺸﺖ و‬
‫‪ ٣٠‬‬
‫دوزخ ﻧﺘﺎﻳﺞ اﻋﻤﺎل و اﺧﻼق ﺣﺴﻨﻪ و ﺳﻴﺌﻪ اﺳﺖ و اﻳﻦ ﻫﺮ دو در دار دﻧﻴﺎ ﺑﺎ اﻧﺴﺎن اﺳﺖ‪.‬‬
‫در ﺣﻘﻴﻘﺖ ﭼﻮن ﺳﺒﺎﻋﺴﺖ و ددﺳﺖ‬ ‫ﻧﻴﺴﺖ ﻣﺮدم ﻫﺮ ﻛﺮا ﺧﻠﻖ ﺑﺪﺳﺖ‬
‫داﻳﻤﺎً ﺑﺎ ﺧﻠﻖ در ﻣﻜﺮﺳﺖ و رﻳﻮ‬ ‫ﺻﺎﺣﺐ ﺧﻠﻖ ﺑﺪ آﻣﺪ ﻫﻤﭽﻮ دﻳﻮ‬
‫زاﻧﻜﻪ اﺻﻞ ﻫﺮ ﺑﺪي ﺧﻠﻖ ﺑﺪﺳﺖ‬ ‫ﺧﻠﻖ ﺑﺪ ز اﻓﻌﺎل ﺑﺪ ﻫﻢ ﺑﺪﺗﺮﺳﺖ‬
‫اﻧﺪازدت‬ ‫دور‬ ‫ﺧﻠﻖ‬ ‫و‬ ‫ﺧﺪا‬ ‫از‬ ‫ﺳﺎزدت‬ ‫دﻻ‬ ‫ﻣﺮدود‬ ‫ﺑﺪ‬ ‫ﺧﻠﻖ‬
‫ﻣﻲﻛﻨﺪ‬ ‫دﺷﻤﻦ‬ ‫ﺟﻤﻠﻪ‬ ‫را‬ ‫دوﺳﺘﺎن‬ ‫ﻣﻲﻛﻨﺪ‬ ‫ﺑﻴﻔﻦ‬ ‫و‬ ‫ﺑﻴﻌﻘﻞ‬ ‫ﺑﺪ‬ ‫ﺧﻠﻖ‬
‫ﺧﻮي ﺑﺪ آﻣﺪ ﺑﻪ راه دوﺳﺖ ﺳﺪ‬ ‫ﺑﺪ‬ ‫ﺧﻠﻖ‬ ‫ﺑﺎﺷﺪ‬ ‫ﭼﻪ‬ ‫دوزخ‬ ‫ﺳﺎﻳﮥ‬
‫ﺑﺮي‬ ‫اﻧﺴﺎﻧﻲ‬ ‫ﻧﻴﻚ‬ ‫ﺧﻠﻖ‬ ‫ﺑﻪ‬ ‫ره‬ ‫ﮔﺮ ز ﺧﻮي ﺑﺪ ﻛﻨﻲ ﺧﻮد را ﺑﺮي‬
‫ﺳﻨﺪ‬ ‫ﮔﺮدد‬ ‫ﺗﺮا‬ ‫اﻟﺸﻴﻄﺎن‬ ‫اﺳﻠﻢ‬ ‫ﭼﻮن ﺷﻮي ﭘﺎك از ﻫﻤﻪ اﺧﻼق ﺑﺪ‬
‫ﻫﺸﺖ ﺟﻨﺖ ﺧﻠﻖ ﻧﻴﻜﻮ را ﻣﺂل‬ ‫ﻫﻔﺖ دوزخ ﺧﻠﻖ ﺑﺪ را ﺷﺪ ﻣﺜﺎل‬
‫ﺑﺒﲔ‬ ‫ﻳﻚﻳﻚ‬ ‫ﮔﺸﺎ‬ ‫ﻣﻌﻨﻲ‬ ‫دﻳﺪۀ‬ ‫آﺗﺶ دوزخ ﭼﻪ ﺑﺎﺷﺪ ﻇﻠﻢ و ﻛﲔ‬
‫رﻫﺮوان را ﻛﻲ درﻳﻦ ﻣﻌﻨﻲ ﺷﻚ اﺳﺖ‬ ‫ﺣﺮص و ﺷﻬﻮت ﻣﺎر و ﻣﻮرﺳﺖ و ﺳﮕﺴﺖ‬
‫ﺑﻲاﻣﺎن‬ ‫اژدﻫﺎي‬ ‫ﻧﺎﻣﻮس‬ ‫و‬ ‫ﻧﻨﮓ‬ ‫ﻛﱪ و ﻋﺠﺒﺖ را ﭘﻠﻨﮓ و ﺷﻴﺮ دان‬
‫ﻋﺒﺚ‬ ‫ﺑﺎﺷﺪ‬ ‫ﺟﻴﻔﻪاي‬ ‫دﻧﻴﺎ‬ ‫زاﻧﻜﻪ‬ ‫ﺣﺪث‬ ‫دﻧﻴﺎوي‬ ‫ﻣﺎل‬ ‫ﻣﺜﺎل‬ ‫ﺷﺪ‬
‫ﺟﻌﻞ‬ ‫و‬ ‫ﻣﻮﺷﺴﺖ‬ ‫ﺑﺨﻞ‬ ‫ﺧﻮدﻣﺜﺎل‬ ‫روﺑﻪ و ﺧﺮﮔﻮش ﻣﻜﺮﺳﺖ و ﺣﻴﻞ‬
‫ﻧﻴﺴﺖ از ﺗﻘﻠﻴﺪ ﻛﺲ را ﻫﻴﭻ ﺳﻮد‬ ‫دان ﻛﻪ ﻣﻴﻤﻮن ﺻﻮرت ﺗﻘﻠﻴﺪ ﺑﻮد‬
‫ﻧﻤﻮد‬ ‫ﺧﻮﻛﻲ‬ ‫ﺑﻲﻏﻴﺮﺗﻲ‬ ‫ﺻﻮرت‬ ‫ﺧﺮس در ﻣﻌﻨﻲ ﻳﻘﲔ اﻟﺤﺎد ﺑﻮد‬
‫ﺑﻴﺤﺎﺻﻠﻲ‬ ‫و‬ ‫و ﻛﻴﻨﻪ‬ ‫ﺣﻘﺪ‬ ‫ﮔﺮﺑﻪ‬ ‫ﻳﻮز در ﻣﻌﻨﻲ اﺳﺖ ﺧﺸﻢ و ﺑﺪ دﱄ‬
‫ﺻﻮرت ﺗﺸﻨﻴﻊ و ﻏﻴﺒﺖ ﺷﺪ ﺷﻐﺎل‬ ‫ﻣﺜﺎل‬ ‫آﻣﺪ‬ ‫ﺧﺎرﭘﺸﺖ‬ ‫را‬ ‫اﺧﺘﻔﺎ‬
‫ﺷﺪ ﻃﻤﻊ ﮔﺮﮔﻲ از او ﻣﻲﺟﻮ اﻣﺎن‬ ‫دان ﻛﻪ ﻛﻔﺘﺎر اﺳﺖ دزدي ﻧﻬﺎن‬
‫زﻳﻨﻬﺎر اي ﺟﺎن ﻣﻦ از وي ﮔﺮﻳﺰ‬ ‫آن زﺑﺎﻧﻲ ﭼﻴﺴﺖ ﻧﻔﺲ ﭘﺮ ﺳﺘﻴﺰ‬
‫روح را از وي ﻋﺬاب ﺳﺮﻣﺪﺳﺖ‬ ‫ﮔﺮ ز آﺗﺶ ﺻﻮرت ﻓﻌﻞ ﺑﺪﺳﺖ‬
‫اﺳﺖ‬ ‫ﻗﺪﺳﻲ‬ ‫روح‬ ‫ﻟﺬات‬ ‫ﻣﺎﻧﻊ‬ ‫اﺳﺖ‬ ‫ﻧﻔﺴﻲ‬ ‫ﻫﻮاي‬ ‫دوزخ‬ ‫ﻣﺎﻟﻚ‬
‫ﺟﺰا‬ ‫اﻧﺪر‬ ‫ﺣﻤﻴﻢ‬ ‫و‬ ‫زﻗﻮم‬ ‫ﮔﺸﺖ‬ ‫ذﻛﺮ و ﻃﺎﻋﺘﻬﺎي ﺑﺎ روي و رﻳﺎ‬
‫ﻓﺎش ﮔﺮدد ﺣﺴﻦ و ﻗﺒﺢ ﺣﺎل ﺗﻮ‬ ‫ﺗﻮ‬ ‫اﻋﻤﺎل‬ ‫ﺑﻮد‬ ‫دوزخ‬ ‫و‬ ‫ﺟﻨﺖ‬
‫ﺷﺪ ﻣﻴﺎن ﻫﺮ دو ﻣﻨﻜﺮ ﺑﺎ ﻧﻜﻴﺮ‬ ‫ﭼﻮﻧﻜﻪ روح و ﻋﻘﻞ ﺷﺪ ز اﻳﺸﺎن اﺳﻴﺮ‬
‫ﻳﺎ ﺗﻮ از اﻫﻞ رﺷﺎدي ﻳﺎ ﺿﻼل‬ ‫ﻣﻲﻛﻨﻨﺪ از ﭼﻨﺪ ﭼﻴﺰ از ﺗﻮ ﺳﺌﻮال‬
‫ﺗﺎ ﻛﻪ ﺑﺎﻃﻞ را ﺟﺪا ﺳﺎزد ز ﺣﻖ‬ ‫ﻣﻲ‬ ‫ﻣﻲﻛﻨﻨﺪ آن ﺟﻤﻠﻪ را ﻣﻌﺮوض ﺣﻖ‬
‫ﺻﺪق ﺻﺎدق را‪ ،‬دﻏﺎﻳﺎن را دﻏﻞ‬ ‫ﻋﻤﻞ‬ ‫ﻫﺮ‬ ‫ﺟﺰاي‬ ‫ﺣﻖ‬ ‫از‬ ‫رﺳﺪ‬
‫اﺣﺘﻴﺎط‬ ‫ﺑﺎ‬ ‫ﺣﻖ ﮔﺬر‬ ‫ﺻﺮاط‬ ‫ﺑﺮ‬ ‫ﺻﺮاط‬ ‫و‬ ‫ﻣﻴﺰان‬ ‫ﻋﺪﻟﺴﺖ‬ ‫ﺻﻮرت‬
‫اﻋﺘﺪال اﻧﺪر وﺳﻂ ﭼﻮن ﺑﺮزﺧﺴﺖ‬ ‫اﻧﺤﺮاف از ﻫﺮ دو ﺟﺎﻧﺐ دوزﺧﺴﺖ‬
‫ﺗﺎ رﻫﻲ از دوزخ ﭘﺮ ﺷﺮ و ﺷﻮر‬ ‫راه اوﺳﻂ ﺷﻮ ﻛﻪ ﺷﺪ ﺧﻴﺮ اﻻﻣﻮر‬
‫ﻛﻲ رﺳﻲ در ﺟﻨﺖ و ﺣﻮر و ﻗﺼﻮر‬ ‫ﻋﺒﻮر‬ ‫ﺣﻖ‬ ‫ﺻﺮاط‬ ‫ﺑﺮ‬ ‫ﻧﺴﺎزي‬ ‫ﺗﺎ‬
‫‪ ٣١‬‬
‫در ﺑﻴﺎن آﻧﻜﻪ ﺗﺮﻗﻲ در ﻃﻮر ﻣﺮاﺗﺐ ﻧﻔﺲ ﺑﻪ ﻃﺮﻳﻖ ﺗﻨﺰل اﺳﺖ‬
‫داﻳﻤﺎً ﺑﺎ ﺳﻮﺧﱳ او را ﺧﻮش اﺳﺖ‬ ‫ﻧﻔﺲ ﺗﺎ اﻣﺎره ﺑﺎﺷﺪ آﺗﺶ اﺳﺖ‬

‫ﻣﺨﺘﻠﻒ اﺣﻮال ﺑﺎ ﺧﻮف و رﺟﺎﺳﺖ‬ ‫ﭼﻮﻧﻜﻪ ﺷﺪ ﻟﻮاﻣﻪ ﺑﺮ ﻃﺒﻊ ﻫﻮاﺳﺖ‬
‫رازﺟﻮ‬ ‫اي‬ ‫ﺑﻮد‬ ‫ﻣﺎﻫﻴﻪ‬ ‫وﺻﻒ‬ ‫ﭼﻮﻧﻜﻪ ﮔﺮدد ﻣﻠﻬﻤﻪ ﻏﺎﻟﺐ ﺑﺮ او‬
‫ﮔﺮدد او ﭼﻮن ﺧﺎك داﻳﻢ ﺑﺎ وﻗﺎر‬ ‫ﻗﺮار‬ ‫ﻳﺎﺑﺪ‬ ‫ﺷﻮد‬ ‫ﭼﻮن‬ ‫ﻣﻄﻤﺌﻨﻪ‬
‫وﺻﻒ او ﺗﻤﻜﲔ و ﻋﺠﺰ اﺳﺖ و ﺧﺸﻮع‬ ‫ﺧﻠﻖ آن ﺑﺎﺷﺪ ﺗﻮاﺿﻊ ﺑﺎ ﺧﻀﻮع‬
‫روح ﺗﻮ از ﺧﺎك ﺑﺮ اﻓﻼك ﺷﺪ‬ ‫از ﺻﻔﺎت ﺑﺪ ﭼﻮ ﻧﻔﺴﺖ ﭘﺎك ﺷﺪ‬
‫ﻫﻤﺪم و ﻫﻤﺮاز ﺑﺎﺷﺪ ﺑﺎ ﻣﻠﻚ‬ ‫ﻣﻲﺧﺮاﻣﺪ ﭼﻮن ﻣﻼﻳﻚ ﺑﺮ ﻓﻠﻚ‬
‫ﺑﺮ ﺧﻼف ﻧﻔﺲ ﺟﺎن را راﺣﺖ اﺳﺖ‬ ‫ﺧﻠﻖ ﻧﻴﻜﻮ ﺑﻬﱰ از ﻫﺮ ﻃﺎﻋﺖ اﺳﺖ‬
‫ﺷﺪ ﻣﺜﺎل ﺧﻠﻖ ﺑﺪ ﻧﺎر ﺟﺤﻴﻢ‬ ‫ﺧﻠﻖ ﻧﻴﻚ آﻣﺪ ﺻﺮاط اﻟﻤﺴﺘﻘﻴﻢ‬
‫ﺟﻨﺖ ﻋﺎرف ﻳﻘﲔ ﺧﻮد ﻫﺴﺖ آن‬ ‫ﻧﻴﻚدان‬ ‫ﺧﻠﻖ‬ ‫روح‬ ‫آن‬ ‫ﺟﻨﺖ‬
‫ﻣﻌﱰف‬ ‫ﻋﺎﻟﻢ‬ ‫ﺑﺮ ﻛﻤﺎﻟﺶ ﮔﺸﺖ‬ ‫ﭼﻮن ﺑﻪ ﺧﻠﻖ ﻧﻴﻚ ﺷﺪ او ﻣﺘﺼﻒ‬
‫ﻫﺮ ﻛﻪ دارد ﺧﻠﻖ ﺑﺪ دور از ﺧﺪاﺳﺖ‬ ‫ﺧﻠﻖ ﻧﻴﻜﻮ ﺷﺪ ﺑﻪ ﻣﻌﻨﻲ راه راﺳﺖ‬
‫زاﻧﻬﻤﻪ ﻧﻴﻜﻲ ﺑﻪ اﺳﺖ اﻓﻌﺎل ﻧﻴﻚ‬ ‫ﻗﻮل و ﻓﻌﻠﺖ ﻧﻴﻚ ﻣﻲﺑﺎﻳﺪ و ﻟﻴﻚ‬
‫ﻓﺮع را ﭼﻮن اﺻﻞ ﮔﻔﱳ ﻛﻲ ﺗﻮان‬ ‫ﺧﻠﻖ اﺻﻞ و ﻗﻮل و ﻓﻌﻠﺶ ﻓﺮعدان‬
‫ﻣﻨﺒﻊ ﻣﺠﻤﻮع اﺧﻼق اﺳﺖ ﺧﻠﻖ‬ ‫ﻣﺼﺪر اﻓﻌﺎل و اﻗﻮال اﺳﺖ ﺧﻠﻖ‬
‫آدﻣﻲ ﺑﺎ ﺧﻠﻖ ﺑﺪ ﺣﻴﻮان ﺷﻮد‬ ‫ﺧﻠﻖ ﻧﻴﻜﻮ وﺻﻒ ﻫﺮ اﻧﺴﺎن ﺑﻮد‬
‫ﻣﻲﺑﺮد از ﺧﻠﻖ ﻋﺎﻟﻢ او ﺳﺒﻖ‬ ‫ﺣﻖ‬ ‫داد‬ ‫ﻧﻴﻜﻮ‬ ‫اﺧﻼق‬ ‫ﻫﺮ ﻛﺮا‬
‫ﺧﻮي ﺑﺪ ﻣﺮ آدﻣﻲ را ﻛﺮد ﮔﻴﺞ‬ ‫ﻣﻦ ﻧﺪﻳﺪم ﺑﻪ ز ﺧﻠﻖ ﻧﻴﻚ ﻫﻴﭻ‬
‫واﻧﻜﻪ ﺧﻮﻳﺶ ﺑﺪ ﺑﻮد ﻣﺸﻨﻮ ﺳﺨﻦ‬ ‫دوﺳﺘﻲ ﺑﺎ ﻣﺮد ﻧﻴﻜﻮ ﺧﻠﻖ ﻛﻦ‬
‫ﺧﻮي ﺑﺪ را دوزخ ﺳﻮزان ﺑﺒﲔ‬ ‫ﺧﻠﻖ ﻧﻴﻜﻮ ﺷﺪ ﺑﻬﺸﺖ و ﺣﻮر ﻋﲔ‬
‫ﺧﻠﻖ ﻧﻴﻜﺖ را ﺟﺰا دﻳﺪار اوﺳﺖ‬ ‫روﺿﮥ رﺿﻮان ﻫﻤﻪ ﺧﻠﻖ ﻧﻜﻮﺳﺖ‬
‫ﻣﺨﺰن اﺳﺮار ﺣﻖ دان ﺟﺎن او‬ ‫ﻫﺮ ﻛﻪ دارد در ﺟﻬﺎن ﺧﻠﻖ ﻧﻜﻮ‬
‫ﻫﺮ زﻣﺎن ﮔﺮدد ﻣﻤﺜﻞ در ﺻﻮر‬ ‫ﺟﻤﻠﮥ اﺧﻼق و اوﺻﺎف اي ﭘﺴﺮ‬
‫ﮔﺎه دوزخ ﮔﺎه ﺟﻨﺎﺗﺴﺖ و ﺣﻮر‬ ‫ﻧﻮر‬ ‫ﻣﻲﻧﻤﺎﻳﺪ ﮔﺎه‬ ‫ﻧﺎرت‬ ‫ﮔﺎه‬
‫ﻣﻲﺷﻮد‬ ‫اﻧﺴﺎن‬ ‫ﻣﻌﺎدن ﮔﺎه‬ ‫ﮔﻪ‬ ‫ﮔﻪ ﻧﺒﺎت و ﮔﺎه ﺣﻴﻮان ﻣﻲﺷﻮد‬
‫رﻧﮓ‬ ‫رﻧﮓ‬ ‫ﻣﻴﻮهﻫﺎي‬ ‫ﻣﻲﻧﻤﺎﻳﺪ‬ ‫ﺑﻴﺪرﻧﮓ‬ ‫دم‬ ‫ﺑﻬﺮ‬ ‫ﺗﺴﺒﻴﺤﺖ‬ ‫ذﻛﺮ‬
‫ﺷﺪ ﻧﻤﺎز و ذﻛﺮ و ﺗﺴﺒﻴﺢ و ﺻﻠﻮة‬ ‫ﺳﻴﺐ و زردآﻟﻮ و اﻧﮕﻮر و ﻧﺒﺎت‬
‫ﺟﻤﻠﻪ ﻃﺎﻋﺎت اﺳﺖ و اﺧﻼق ﺣﺴﻦ‬ ‫ﻻﻟﻪ و ﮔﻠﻬﺎ و رﻳﺤﺎن و ﺳﻤﻦ‬
‫زان ﻣﻌﺎﻧﻲ ﺟﻮ ز داﻧﺎﻳﺎن ﺧﱪ‬ ‫ﻫﺮ ﻳﻜﻲ را ﻣﻌﻨﻲ ﺧﺎﺻﻲ دﮔﺮ‬
‫ﻣﻬﺮ و ﻣﻪ روﺣﺴﺖ و ﻗﻠﺐ ﺻﺎف ﺗﺴﺖ‬ ‫ﺣﻮر ﻏﻠﻤﺎن ﻫﺮ ﻳﻜﻲ اوﺻﺎف ﺗﺴﺖ‬
‫ﺷﺪ دل ﭘﺮ ﻧﻮر او اي ﻣﺮد دﻳﻦ‬ ‫ﺛﻤﲔ‬ ‫درﻫﺎي‬ ‫و‬ ‫ﻣﺮوارﻳﺪ‬ ‫ﻗﺼﺮ‬
‫ﺟﻤﻠﻪ اوﺻﺎف ﺗﻮ آﻣﺪ در ﺣﺴﺎب‬ ‫ﺟﻮي ﺧﻤﺮ و ﺟﻮي ﺷﻴﺮ و ﺟﻮي آب‬
‫ﺷﺪ ﻣﺜﺎل ذﻛﺮ و ﻓﻜﺮت ﺟﻮي آب‬ ‫ﻣﺴﺘﻲ و ﺷﻮق اﺳﺖ ﺟﻮﻫﺎي ﺷﺮاب‬
‫‪ ٣٢‬‬
‫ﻋﺴﻞ‬ ‫ﺟﻮي‬ ‫ﺻﻮرت‬ ‫ﻣﻲﻧﻤﺎﻳﺪ‬ ‫ﻋﻤﻞ‬ ‫ﻟﺬات‬ ‫و‬ ‫ﻃﺎﻋﺘﻬﺎ‬ ‫ذوق‬
‫ﻃﻔﻞ را ﮔﺮ ﺷﻴﺮ ﻧﺒﻮد ﻣﺮده ﮔﻴﺮ‬ ‫ﺷﻴﺮ‬ ‫ﺟﻮي‬ ‫ﻟﺬﻧﻲ‬ ‫ﻋﻠﻢ‬ ‫ﺻﻮرت‬
‫ﻟﻌﻞ و ﻣﺮوارﻳﺪ ﺣﻜﻤﺖ ﻣﻲﻧﮕﺮ‬ ‫ﺳﻴﻢ و زر ﺻﺪﻗﺴﺖ و اﺧﻼص اي ﭘﺴﺮ‬
‫ﺷﺪ زﻣﺮد ﻋﻔﺖ ار داﻧﺎ ﺷﻮي‬ ‫ﻣﻌﻨﻮي‬ ‫در‬ ‫اﺳﺖ‬ ‫ﺗﻮﺣﻴﺪ‬ ‫ﻋﻠﻢ‬
‫ﺳﻨﻲ‬ ‫ﻋﺒﺎدات‬ ‫ﻓﻴﺮوزه‬ ‫ﮔﺸﺖ‬ ‫ﻣﺘﻘﻲ‬ ‫اي‬ ‫ورع‬ ‫آﻣﺪ‬ ‫ﻻﺟﻮرد‬
‫اﻋﺘﺪال‬ ‫ﺣﻘﻴﻘﻲ‬ ‫ﻳﺎﻗﻮت‬ ‫ﻫﺴﺖ‬ ‫ﻣﺜﺎل‬ ‫در‬ ‫ﻋﺒﺎدت‬ ‫ﺑﺎﺷﺪ‬ ‫ﻛﻬﺮﺑﺎ‬
‫ﮔﺸﺖ ﻣﻴﻨﺎ دﻗﺖ ﻓﻬﻢ اي ﺟﻮان‬ ‫ﺣﺪس و اﻣﻌﺎن ﻧﻈﺮ اﻟﻤﺎس دان‬
‫ﺟﺮم زﻫﺮ و ﺗﻮﺑﻪ ﭘﺎزﻫﺮ اﺳﺖ ﻧﻴﺰ‬ ‫ﺷﺪ زﺟﺎﺟﻪ رﻗﺖ ﻗﻠﺐ اي ﻋﺰﻳﺰ‬
‫ﺧﻮد ﻣﺤﺒﺖ ﺳﻨﮓ ﻣﻘﻨﺎﻃﻴﺲ ﺑﲔ‬ ‫ﻳﻘﲔ‬ ‫ﻣﻌﺮﻓﺘﻬﺎي‬ ‫ﭼﻴﻨﻲ‬ ‫ﮔﺸﺖ‬
‫آن ﻃﻌﺎم و ﺷﺮﺑﺖ ﻫﻤﭽﻮن ﺷﻜﺮ‬ ‫ﺷﺪ ﻋﺒﺎدﺗﻬﺎ و ﻃﺎﻋﺎت اي ﭘﺴﺮ‬
‫ﻫﺸﺖ ﺟﻨﺖ ﺧﻮد ﺗﻮﻳﻲ اي ﻧﻴﻜﺨﻮ‬ ‫ﭼﻮن ﺷﻮد اوﺻﺎف و اﺧﻼﻗﺖ ﻧﻜﻮ‬
‫ﻫﻢ ﺗﻮ دوزخ ﻫﻢ ﻋﺬاب ﺳﺮﻣﺪي‬ ‫ﺷﺪي‬ ‫ﺑﺪ‬ ‫ﺻﻔﺎت‬ ‫ﮔﺮﻓﺘﺎر‬ ‫ﮔﺮ‬
‫ﻫﻢ ﺗﻮ داري ﻓﻬﻢ ﻛﻦ ﻧﻴﻜﻮ ﺑﻴﺎب‬ ‫آﺗﺶ ﺳﻮزان و زﻗﻮم و ﻋﺬاب‬
‫ﻋﺎرﰲ ﻛﻪ در ﺻﺤﺮا ﺑﻪ ﺳﺮدي ﻫﻮا دﭼﺎر ﺷﺪه ﺑﻪ ﻃﻠﺐ آﺗﺶ ﺳﻮي ده ﻣﻲدوﻳﺪ‬
‫ﺑﻮد ﺻﺤﺮا و ﻧﺒﻮد آﻧﺠﺎ ﭘﻨﺎه‬ ‫ﻋﺎرﰲ ﻣﻲرﻓﺖ ﻳﻚ روزي ﺑﻪ راه‬

‫ﺟﺎﻣﻪاش ﺗﺮ ﮔﺸﺖ و ﭼﺎﻫﻴﺪن ﮔﺮﻓﺖ‬ ‫اﺑﺮ ﭘﻴﺪا ﮔﺸﺖ و ﺑﺎرﻳﺪن ﮔﺮﻓﺖ‬
‫ﻛﻪ ﺗﻮ ﮔﻮﻳﻲ ﻛﺮد دﺷﻤﻦ ﻗﺼﺪ ﺟﺎن‬ ‫ﻣﻲدوﻳﺪ از دﺳﺖ ﺑﺎران آنﭼﻨﺎن‬
‫ﻳﻚ ده وﻳﺮان ﺑﺪﻳﺪ آن ﺳﻮي دﺷﺖ‬ ‫ﭼﻮن در آن ﺻﺤﺮا از آن ﺳﺮﻣﺎ ﮔﺬﺷﺖ‬
‫ﺗﺎ ﺗﻮاﻧﺪ او ز ﺳﺮﻣﺎ ﭼﺎره ﻳﺎﻓﺖ‬ ‫او ز ﻫﻮل ﺟﺎن ﺑﻪ ﺳﻮي ده ﺷﺘﺎﻓﺖ‬
‫ﻋﺎﻗﺒﺖ ﻳﻚ ﺧﺎﻧﮥ ﻣﻌﻤﻮر دﻳﺪ‬ ‫ﭼﻮن رﺳﻴﺪ آﻧﺠﺎ ﺑﻪ ﮔﺮد ده دوﻳﺪ‬
‫ﺻﺎﺣﺐ ﺧﺎﻧﻪ ﺟﻮاﺑﺶ ﺑﺎز داد‬ ‫ﺑﺮ در ﺧﺎﻧﻪ رﺳﻴﺪ آواز داد‬
‫واﻟﺴﻼم‬ ‫ﻋﻠﻴﻜﻢ‬ ‫ﻋﺎرﻓﺶ ﮔﻔﺘﺎ‬ ‫در زﻣﺎن آﻣﺪ ﺑﺮ او ﻛﺮدش ﺳﻼم‬
‫اﻧﺪرون ﺧﺎﻧﻪ ﺑﺮدش در زﻣﺎن‬ ‫ﭘﺲ ﺗﻮاﺿﻊ ﻛﺮد او ﺑﺎ ﻣﻴﻬﻤﺎن‬
‫ﻛﺮد از اﺣﻮال او ﭘﺮﺳﺶ ﺑﺴﻲ‬ ‫ﺑﺎز ﭘﺮﺳﻴﺪ از ﻛﺠﺎﻫﺎ ﻣﻲرﺳﻲ‬
‫ﻧﻴﺴﺖ ﭘﺮواي ﺳﺨﻦ ﻣﻌﺬور دار‬ ‫ﮔﻔﺖ ﺳﺮﻣﺎ ﺧﻮردهام آﺗﺶ ﺑﻴﺎر‬
‫رﻓﺖ ﺗﺎ ﺑﺴﺘﺎﻧﺪ از ﻫﻤﺴﺎﻳﻪ زود‬ ‫ﮔﻮﻳﻴﺎ در ﺧﺎﻧﻪاش آﺗﺶ ﻧﺒﻮد‬
‫ﺧﺮﻗﻪ دﻳﺪ آﻧﺠﺎ و ﻣﻬﻤﺎن را ﻧﻴﺎﻓﺖ‬ ‫ﺑﺴﺘﺪ آﺗﺶ را ﺳﻮي ﺧﺎﻧﻪ ﺷﺘﺎﻓﺖ‬
‫ﭘﻴﺶ او آﻣﺪ ﺧﻴﺎﻻت ﻋﺠﻴﺐ‬ ‫در ﺗﻌﺠﺐ ﻣﺎﻧﺪ از آن ﺣﺎل ﻏﺮﻳﺐ‬
‫‪ ٣٣‬‬
‫آن ﻣﮕﺮ ﺟﻦ ﺑﻮد ﻳﺎ ﻧﻪ ﺧﻮد ﭘﺮي اﺳﺖ‬ ‫آﺗﺸﻲ اﻓﺮوﺧﺖ ﺗﺎ ﺑﻴﻨﺪ ﻛﻪ ﭼﻴﺴﺖ‬
‫ﻣﻴﻬﻤﺎن در ﺧﺮﻗﻪ ﻟﺮزﻳﺪن ﮔﺮﻓﺖ‬ ‫ﻟﺤﻈﻪاي ﺷﺪ ﺧﺮﻗﻪ ﺟﻨﺒﻴﺪن ﮔﺮﻓﺖ‬
‫ﺻﺎﺣﺐ ﺧﺎﻧﻪ ز ﺣﻴﺮت ﻟﺐ ﺑﺒﺴﺖ‬ ‫آﻣﺪ و در ﭘﻴﺶ آﺗﺶ ﺧﻮش ﻧﺸﺴﺖ‬
‫دﻣﺒﺪم زان ﺣﺎل ﺣﻴﺮانﺗﺮ ﺷﺪي‬ ‫ﻫﺮ زﻣﺎن ﻧﻮﻋﻲ ﺧﻴﺎﻟﺶ آﻣﺪي‬
‫ﻫﺮ ﻛﺠﺎ ﺑﻮدي ﻣﺪار از ﻣﻦ ﻧﻬﺎن‬ ‫ﻣﻴﻬﻤﺎن‬ ‫از‬ ‫او‬ ‫ﭘﺮﺳﻴﺪ‬ ‫ﻋﺎﻗﺒﺖ‬
‫واﻗﻔﻢ ﮔﺮدان ز اﺳﺮار ﻋﺠﺐ‬ ‫زاﻧﻜﻪ ﺣﻴﺮاﻧﻢ درﻳﻦ ﻛﺎر ﻋﺠﺐ‬
‫از ﻏﻢ ﺳﺮﻣﺎ دﻟﻢ ﭘﺮ درد ﺑﻮد‬ ‫ﮔﻔﺖ ﻣﻬﻤﺎﻧﺶ ﻛﻪ ﻣﺎ را ﺳﺮد ﺑﻮد‬
‫ﺗﺎ ﻛﻪ ﮔﺮم از آﺗﺶ دوزخ ﺷﻮم‬ ‫ﭼﻮﻧﻜﻪ ﺗﻮ دﻳﺮ آﻣﺪي ﮔﻔﺘﻢ روم‬
‫ﺑﺪم‬ ‫آﺗﺶ‬ ‫ﺟﻮﻳﻨﺪۀ‬ ‫ﻃﺮف‬ ‫ﻫﺮ‬ ‫ﺑﻬﺮ آﺗﺶ زود در دوزخ ﺷﺪم‬
‫ﻣﻦ ﻧﻪ آﺗﺶ دﻳﺪم و ﻧﻲ ﻧﻴﺰ دود‬ ‫ﻫﻔﺖ دوزخ ﮔﺸﺘﻢ و آﺗﺶ ﻧﺒﻮد‬
‫دوزخ ﺳﻮزان ز آﺗﺶ ﭼﻮن ﺟﺪاﺳﺖ‬ ‫در ﻋﺠﺐ ﻣﺎﻧﺪم ﻛﻪ آن آﺗﺶ ﻛﺠﺎﺳﺖ‬
‫ﮔﻔﺘﻢ از آﺗﺶ ﺑﺪه ﻣﺎ را ﻧﺸﺎن‬ ‫ﻋﻴﺎن‬ ‫دوزخ‬ ‫ﻣﺎﻟﻚ‬ ‫ﺑﺎ‬ ‫ﻋﺎﻗﺒﺖ‬
‫ﺗﺎ ﻣﮕﺮ از دﺳﺖ ﺳﺮﻣﺎ ﺟﺎن ﺑﺮم‬ ‫ﺳﻮي آﺗﺶ ﺑﻬﺮ ﺣﻖ ﺷﻮ رﻫﱪم‬
‫ﺗﻮ ﻣﮕﺮ دﻳﻮاﻧﻪاي ﻳﺎ ﺳﺮﺧﻮﺷﻲ‬ ‫ﮔﻔﺖ ﻣﺎﻟﻚ ﻧﻴﺴﺖ اﻳﻨﺠﺎ آﺗﺸﻲ‬
‫ﮔﻮ ﺧﱪ ز آﺗﺶ ﻛﻪ ﺟﻮﻳﺎي وﻳﻢ‬ ‫ﮔﻔﺘﻤﺶ دﻳﻮاﻧﻪ و ﺳﺮﺧﻮش ﻧﻴﻢ‬
‫ﻣﻦ ﻧﺪﻳﺪم آﺗﺶ و ﺣﻴﺮان ﺷﺪم‬ ‫آﻣﺪم‬ ‫اﻳﻨﺠﺎ‬ ‫دوزخ‬ ‫ﻧﺸﺎن‬ ‫ﺑﺮ‬
‫زآﺗﺶ ﺳﻮزان ﺑﻪ ﺧﻠﻘﺎن ﺟﻬﺎن‬ ‫ﻧﺸﺎن‬ ‫دوزخ‬ ‫از‬ ‫دادﻧﺪ‬ ‫اﻧﺒﻴﺎ‬
‫ﻣﺸﻜﻠﻢ ﺣﻞ ﻛﻦ ﺑﮕﻮ اﺣﻮال ﭼﻴﺴﺖ‬ ‫آن ﻧﺸﺎن اﻧﺒﻴﺎ از ﻛﺬب ﻧﻴﺴﺖ‬
‫ﺗﻮ ﻳﻘﲔ ﻣﻴﺪان ﻛﻪ ﺷﻚ ﺑﺮﺧﺎﺳﺘﻪ اﺳﺖ‬ ‫ﮔﻔﺖ آري آن ﻧﺸﺎﻧﻬﺎ راﺳﺖ اﺳﺖ‬
‫ﻫﺮ ﻛﺴﻲ آرد ﺧﻮد آن ﺑﺎ ﺧﻮﻳﺸﱳ‬ ‫ﻧﻴﺴﺖ اﻳﻨﺠﺎ آﺗﺸﻲ ﺑﺸﻨﻮ ز ﻣﻦ‬
‫وان ﻳﻜﻲ از ﻛﻴﻨﻪ آﺗﺶ ﺑﺮﻓﺮوﺧﺖ‬ ‫آن ﻳﻜﻲ از آﺗﺶ ﺷﻬﻮت ﺑﺴﻮﺧﺖ‬
‫ﻓﻬﻢ ﻛﻦ او را ﻛﻪ ﺗﺎ ﻳﺎﺑﻲ ﺧﱪ‬ ‫آﺗﺶ ﻫﺮ ﻳﻚ ﺑﻮد ﻧﻮﻋﻲ دﮔﺮ‬
‫ﺑﺎ ﺗﻮ ﮔﻔﺘﻢ ﻣﻦ ﺳﺨﻨﻬﺎي درﺳﺖ‬ ‫آﺗﺶ دوزخ ﺑﻮد ﻛﺰ ﺧﺸﻢ ﺗﺴﺖ‬
‫ﻫﺸﺖ ﺟﻨﺖ ﻫﺴﺖ اﻋﻤﺎل ﺧﻮدت‬ ‫ﻫﻔﺖ دوزخ ﭼﻴﺴﺖ اﺧﻼق ﺑﺪت‬
‫ﻧﻴﻚ ﻛﻦ ﭘﻴﻮﺳﺘﻪ دﺳﺖ از ﺑﺪ ﺑﺪار‬ ‫زﻳﻨﻬﺎر اي ﺟﺎن ﻣﻦ ﺻﺪ زﻳﻨﻬﺎر‬
‫ﻣﻮﻧﺴﺖ ﺧﻮاﻫﺪﺷﺪن اﻧﺪر ﻟﺤﺪ‬ ‫زاﻧﻜﻪ ﻫﺮ ﭼﻪ اﻳﻨﺠﺎ ﻛﻨﻲ از ﻧﻴﻚ و ﺑﺪ‬
‫اوﻟﻴﺎ‬ ‫ﺟﻤﻠﻪ‬ ‫رﻳﺎﺿﺘﻬﺎي‬ ‫وان‬ ‫اﻧﺒﻴﺎ‬ ‫ﺟﻤﻠﻪ‬ ‫ﻣﺸﻘﺘﻬﺎي‬ ‫آن‬
‫دﻳﺪه ﮔﺮ داري در آن ﺣﻜﻤﺖ ﻧﮕﺮ‬ ‫ﻛﻲ ﻋﺒﺚ ﺑﺎﺷﺪ ﺑﮕﻮ اي ﺑﻴﺨﱪ‬
‫ﻧﻲ ﺑﻪ اﺳﺘﺪﻻل و ﺗﻘﻠﻴﺪ اﺳﺖ اﻳﻦ‬ ‫آﻧﭽﻪ ﮔﻔﺘﻢ ﻫﺴﺖ از ﻋﲔ اﻟﻴﻘﲔ‬
‫راﺳﺘﻲ ﻛﻦ ﻛﺞ ﻣﺮو در راه دﻳﻦ‬ ‫راﺳﺖدان و راﺳﺖ ﮔﻮي و راﺳﺖ ﺑﲔ‬
‫ﻫﺮ ﭼﻪ دﻳﺪي ﻧﻴﻚ و ﺑﺪ اﺣﻮال ﺗﺴﺖ‬ ‫ﺣﺸﺮ ﺗﻮ ﺑﺮ ﺻﻮرت اﻋﻤﺎل ﺗﺴﺖ‬
‫ﮔﺮ ﺟﺰاي ﻧﻴﻚ و ﮔﺮ ﺑﺪ دﻳﺪهاي‬ ‫ﻫﺮ ﭼﻪ ﻣﻲﺑﻴﻨﻲ ﻫﻢ از ﺧﻮد دﻳﺪهاي‬
‫ﻫﻤﺖ آﻣﺪ ﻛﺎر دﻳﻨﺖ را اﺳﺎس‬ ‫ﻣﺮغ ﻣﻌﻨﻲ ﺻﻮرت ﻫﻤﺖ ﺷﻨﺎس‬
‫ﻓﻜﺮ ﺷﻬﻮاﻧﻲ ﺧﺮوس اﺳﺖ ﺑﻲﺷﻜﻲ‬ ‫ﻓﻜﺮ دﻧﻴﺎﻳﻲ اﺳﺖ ﻣﺮغ ﺧﺎﻧﮕﻲ‬
‫ﺷﺪ ﻫﻤﺎ ﻓﻜﺮ ﻗﻨﺎﻋﺖ و اﻧﻘﻄﺎع‬ ‫ﻫﺴﺖ ﺑﻠﺒﻞ ﻋﺸﻖ و رﻧﺪي و ﺳﻤﺎع‬
‫‪ ٣۴‬‬
‫ﭼﺮغ و ﺷﺎﻫﲔ اﺳﺖ ﻗﺮب ﭘﺎدﺷﺎه‬ ‫ﺑﺎز آﻣﺪ دﻋﻮت ﻗﺎﺑﻞ ﺑﻪ راه‬
‫ﻫﺪﻫﺪ ارﺳﺎل رﺳﻞ ﺑﻬﺮ ﺧﻄﺎب‬ ‫ﻓﻜﺮ ﺳﺮداري ﺑﻮد دال ﻋﻘﺎب‬
‫ﻛﺮﻛﺲ و زاغ اﺳﺖ دﻧﻴﺎ ﺳﺮﺑﺴﺮ‬ ‫ﺧﻮدﻧﻤﺎﻳﻲ ﺑﻮد ﻃﺎوس اي ﭘﺴﺮ‬
‫ﻓﺎﺧﺘﻪ ﻃﺎﻋﺎت و ذﻛﺮ دل ﺑﮕﻮ‬ ‫ﻗﺎز ﭼﺒﻮد ﻓﻜﺮﻫﺎي ﺷﺴﺖ و ﺷﻮ‬
‫ﺟﻮﺟﻪ ﺑﺎﺷﺪ ﺣﺎل دﻧﻴﺎي ﻏﻨﻲ‬ ‫ﺑﻂ ﭼﻪ ﺑﺎﺷﺪ ﺣﺮص دﻧﻴﺎي دﻧﻲ‬
‫ﻫﺴﺖ ﺗﻴﻬﻮ ﺣﻴﻠﺘﻲ اﻧﺪر ﻣﻌﺎش‬ ‫در ﻗﻨﺎﻋﺖ ﮔﺸﺖ آن ﻣﻮﺳﻴﭽﻪ ﻓﺎش‬
‫رﺳﻞ‬ ‫ارﺳﺎل‬ ‫دل ﮔﻬﮕﺎه‬ ‫ذﻛﺮ‬ ‫ﺧﻮد ﻛﺒﻮﺗﺮ ﭼﻴﺴﺖ اي داﻧﺎي ﻛﻞ‬
‫ﮔﻮش ﻛﻦ از ﻋﺎرﻓﺎن اﺳﺮار دل‬ ‫ﻫﺴﺖ ﻗﻤﺮي ﺻﻮرت اﻃﻮار دل‬
‫اﻧﺒﻴﺎ‬ ‫ﻋﻠﻮم‬ ‫ﺗﻌﻠﻴﻢ‬ ‫ﺳﺎز‬ ‫ﻛﻮف آﻣﺪ ذﻛﺮ ﺻﻬﻮ و اﻧﺰوا‬
‫ﺻﻮرت ﺗﻘﻠﻴﺪ دان ﺧﻔﺎش را‬ ‫اوﻟﻴﺎ‬ ‫از‬ ‫ﺷﺪ‬ ‫اﺳﺘﺒﻌﺎد‬ ‫ﺑﻮم‬
‫ﻣﺮغ ﻟﻚﻟﻚ را ﺣﺼﻮل ﻣﺎل ﺧﻮان‬ ‫ﺑﻌﺪ از آن ﺗﻮﺣﻴﺪ ﺑﻮﺗﻴﻤﺎردان‬
‫ﻣﺮغ آﺑﻲ ﭼﻴﺴﺖ ﭘﺎﻛﻲ ﻧﻔﺲ را‬ ‫ﺧﻮد ﺷﱰ ﻣﺮغ اﺳﺖ ﺗﺪﺑﻴﺮ ﺧﻄﺎ‬
‫ﺑﺎ ﻓﻨﺎ ﺳﻴﻤﺮغ را ﻣﻴﻜﻦ ﻗﻴﺎس‬ ‫ﺻﺮف ﻫﻤﺖ در ﻓﻨﺎ ﻋﻨﻘﺎ ﺷﻨﺎس‬
‫ﻣﻨﻄﻖ اﻟﻄﻴﺮ اﺳﺖ اﻳﻦ اﺳﺮارﻫﺎ‬ ‫رب ارﺑﺎب اﺳﺖ ﻋﻨﻘﺎي ﺑﻘﺎ‬
‫ﻣﺮغ ﻣﻌﻨﻲ را ﺑﻪ ﺟﺎن ﭼﺎﻛﺮ ﺷﻮي‬ ‫ﻋﺎرف اﺳﺮار ﻣﺮﻏﺎن ﮔﺮ ﺷﻮي‬
‫ﺑﺎ ﻛﺴﻲ ﻛﻮ را ﻓﺮوﺷﺪ ﭘﺎ ﺑﮕﻞ‬ ‫ﻣﻦ ﭼﻪ ﮔﻮﻳﻢ ﺷﺮخ ﻋﺎﻟﻢﻫﺎي دل‬
‫ﻫﺮ ﻛﻪ ﻧﺒﻮد اﻫﻞ دل ﻧﺎﻗﺎﺑﻠﺴﺖ‬ ‫دﻟﺴﺖ‬ ‫اﻫﻞ‬ ‫دل‬ ‫اﺳﺮار‬ ‫ﻣﺤﺮم‬
‫اﻫﻞ دل دان ﻋﺎرف اﺳﺮار دﻳﻦ‬ ‫دل ﭼﻪ ﺑﺎﺷﺪ ﻣﺨﺰن ﮔﻨﺞ ﻳﻘﲔ‬
‫در ﺟﺎﻣﻌﻴﺖ اﻧﺴﺎن و ﺗﻄﺎﺑﻖ ﻣﻴﺎن آﻓﺎق و اﻧﻔﺲ ﺑﻪ ﻣﻘﺘﻀﺎي ﺳﲊﻳﻬﻢ آﻳﺎﺗﻨﺎ ﰲ اﻵﻓﺎق و ﰲ اﻧﻔﺴﻬﻢ ﺣﺘﻲ‬
‫ﻳﺘﺒﲔ ﻟﻬﻢ اﻧﻪ اﻟﺤﻖ و ﻃﺮﻳﻖ ﻣﻌﺮﻓﺖ ﻧﻔﺲ و ﺧﺪا ﺑﺤﻜﻢ‪ :‬ﻣﻦ ﻋﺮف ﻧﻔﺴﻪ ﻓﻘﺪ ﻋﺮﻓﻪ رﺑﻪ‪.‬‬
‫ﻫﺮ دو ﻋﺎﻟﻢ ﺧﻮد ﺗﻮﻳﻲ ﺑﻨﮕﺮ دﻣﻲ‬ ‫ﺗﻮ ﺑﻪ ﻣﻌﻨﻲ ﺟﺎن ﺟﻤﻠﻪ ﻋﺎﻟﻤﻲ‬
‫ﻫﺮ ﭼﻪ ﻣﻲﺟﻮﻳﻲ ﺷﻮد زو ﺣﺎﺻﻠﺖ‬ ‫ﻟﻮح ﻣﺤﻔﻮظ اﺳﺖ در ﻣﻌﻨﻲ دﻟﺖ‬
‫ﻫﻢ ز ﺧﻮد آﻳﺎت ﺣﻖ را ﺑﺎزﻳﺎب‬ ‫در ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺧﻮد ﺗﻮﻳﻲ ام اﻟﻜﺘﺎب‬
‫ﻋﺎرف اﺷﻴﺎ ﻛﻤﺎﻫﻲ ﺧﻮد ﺗﻮﻳﻲ‬ ‫ﺻﻮرت ﻧﻘﺶ اﻟﻬﻲ ﺧﻮد ﺗﻮﻳﻲ‬
‫ﻫﺮ ﭼﻪ ﺑﻴﻨﻲ ﺧﻮد ﺗﻮﻳﻲ ﻧﻴﻜﻮ ﺑﺪان‬ ‫ﺗﻮ ﺑﻪ ﻣﻌﻨﻲ ﺑﺮﺗﺮي از اﻧﺲ و ﺟﺎن‬
‫ﺗﻮﻳﻲ‬ ‫اﻵدم‬ ‫ﻋﻠﻢ‬ ‫ﺳﺮﺷﻨﺎس‬ ‫ﺗﻮﻳﻲ‬ ‫ﻋﺎﻟﻢ‬ ‫ﻧﺴﺨﻪ‬ ‫اﻧﺘﺨﺎب‬
‫ﻛﻮ دو ﻋﺎﻟﻢ را ﻧﻤﺎﻳﺪ در ﻳﻜﻲ‬ ‫از ﻛﻤﺎل ﻗﺪرﺗﺶ ﺑﲔ ﺑﻲﺷﻜﻲ‬
‫ﻛﻮ دو ﻋﺎﻟﻢ را از او ﭘﻨﻬﺎن ﻛﻨﺪ‬ ‫ﻧﻘﺶ آدم را رﻗﻢ ﻧﻮﻋﻲ زﻧﺪ‬
‫ﻫﺮ ﭼﻪ ﺑﻮد و ﻫﺮ ﭼﻪ ﺑﺎﺷﺪ در ﺟﻬﺎن‬ ‫ﺳﻪ ﮔﺰ ﻗﺎﻟﺐ ﻧﻤﺎﻳﺪ او ﻋﻴﺎن‬ ‫در‬
‫ﻛﺮده ﻋﺎﻟﻢ از درش درﻳﻮزهاي‬ ‫در ﻛﻮزهاي‬ ‫آﻣﺪه‬ ‫ﻋﻤﺎن‬ ‫ﺑﺤﺮ‬
‫ﻣﻄﻠﻊ اﻟﻔﺠﺮش از اﻳﻦ ﮔﻔﺘﻨﺪ ﻫﻢ‬ ‫ﻫﺴﺖ اﻧﺴﺎن ﺑﺮزخ ﻧﻮر و ﻇﻠﻢ‬
‫ﭼﻮن ﻧﻤﺎﻳﺪ وﻫﻢ ﺗﻮ ﻣﻌﻠﻮم اوﺳﺖ‬ ‫ﺑﺮزخ ﺟﺎﻣﻊ ﺧﻂ ﻣﻮﻫﻮم اوﺳﺖ‬
‫ﻫﻢ ﺗﻮ داري ﺑﺎزﺟﻮ از ﺧﻮد ﻧﺸﺎن‬ ‫آﻧﭽﻪ ﻣﻄﻠﻮب ﺟﻬﺎن ﺷﺪ در ﺟﻬﺎن‬
‫‪ ٣۵‬‬
‫ﻋﺎرف ﺧﻮدﺷﻮ ﻛﻪ ﺑﺸﻨﺎﺳﻲ ﺧﺪا‬ ‫ﻣﻦ ﻋﺮف زان ﮔﻔﺖ ﺷﺎه اوﻟﻴﺎ‬
‫ﺗﺎﻛﻪ ﮔﺮدي ﻋﺎرف اﺳﺮاردان‬ ‫داﻧﺶ آﻓﺎق از اﻧﻔﺲ ﺑﺨﻮان‬
‫ﺧﻮﻳﺶ را ﺑﺸﻨﺎس ﻧﻪ از راه ﻗﻴﺎس‬ ‫ﮔﺮ ﻫﻤﻲ ﺧﻮاﻫﻲ ﻛﻪ ﮔﺮدي ﺣﻖ ﺷﻨﺎس‬
‫ﻋﺎرف ﺧﻮد ﺷﻮﻛﻪ ﺣﻘﺪاﻧﻴﺴﺖ اﻳﻦ‬ ‫ﺑﻞ ز راه ﻛﺸﻒ و ﺗﺤﻘﻴﻖ و ﻳﻘﲔ‬
‫ﻫﻢ ز ﺧﻮد ﻫﻢ از ﺧﺪا ﺗﻮ آﮔﻬﻲ‬ ‫ﮔﺮ ﺑﻪ ﺳﺮ ﺧﻮد ﺑﻴﺎﺑﻲ ﺗﻮ رﻫﻲ‬
‫ﭼﻮن ﺑﻪ ﻛﻨﻪ ﺧﻮﻳﺸﱳ ره ﻳﺎﻓﺘﻲ‬ ‫ﻫﻢ ﻣﻠﻚ ﻫﻢ ﻧﻪ ﻓﻠﻚ ﺑﺸﻨﺎﺧﺘﻲ‬
‫ﻋﻠﻢ ﻋﺎﻟﻢ ﺣﺎﺻﻞ آﻳﺪ ﻣﺮ ﺗﺮا‬ ‫ﭼﻮن ﺑﺪاﻧﻲ ﺗﻮ ﻛﻤﺎﻫﻲ ﺧﻮﻳﺶ را‬
‫ﺗﺎ ﻧﮕﺮدي ﻣﺤﻮ ﺣﻖ اي ﻧﺎزﻧﲔ‬ ‫ﻛﻲ ﺷﻮد اﻳﻦ ﺳﺮ ﺗﺮا ﻋﻠﻢ اﻟﻴﻘﲔ‬
‫ﭘﺮ ز ﺧﻮد ﺑﻴﻨﻲ ﻫﻤﻪ ﻛﻮن و ﻣﻜﺎن‬ ‫ﭼﻮن ﺑﻪ ﻋﺸﻖ دوﺳﺖ ﺑﺎﺷﻲ ﺟﺎﻧﻔﺸﺎن‬
‫ﻛﻲ ﺗﻮاﻧﻲ ﻛﺮد ﻓﻬﻢ اﻳﻦ ﺳﺨﻦ‬ ‫ﺷﺪ ﻣﻘﻴﺪ روح ﺗﻮ در ﺣﺒﺲ ﺗﻦ‬
‫ﻛﻲ ﺧﱪ ﻳﺎﺑﻲ ز ﺣﻖ اي ﻧﻴﻜﻨﺎم‬ ‫ﺗﺎ ﻧﮕﺮدي ﺑﻴﺨﱪ از ﺧﻮد ﺗﻤﺎم‬
‫ﭼﻮن ﺑﻪ ﻣﻌﻨﻲ ﺑﻨﮕﺮي ﺑﺎﺷﺪ ﺑﻘﺎ‬ ‫ﮔﺮ ﺑﻘﺎ ﺧﻮاﻫﻲ ﻓﻨﺎ ﺷﻮ ﻛﺎﻳﻦ ﻓﻨﺎ‬
‫از ﺧﺪا و ﺧﻠﻖ ﺑﻲﺷﻚ آﮔﻬﻲ‬ ‫ﮔﺮ ﺑﻪ ﻛﻨﻪ ﺧﻮد ﺗﺮا ﺑﺎﺷﺪ رﻫﻲ‬
‫اﻳﻦ ﻣﻌﺎﻧﻲ ﮔﺸﺘﻪ ﺑﻮد او را ﻋﻴﺎن‬ ‫آﻧﻜﻪ ﺳﺒﺤﺎﻧﻲ ﻫﻤﻲ ﮔﻔﺖ آن زﻣﺎن‬
‫ﻧﻴﺴﺖ اﻧﺪر ﺟﺒﻪام ﻏﻴﺮ ﺧﺪا‬ ‫ﻫﻢ از اﻳﻦ رو ﮔﻔﺖ آن ﺑﺤﺮ ﺻﻔﺎ‬
‫ﮔﺮ ﺑﻪ ﺻﻮرت ﭘﻴﺶ ﺗﻮ دﻋﻮي ﻧﻤﻮد‬ ‫آن اﻧﺎ اﻟﺤﻖ ﻛﺸﻒ اﻳﻦ ﻣﻌﻨﻲ ﻧﻤﻮد‬
‫در اﻳﻦ ﻣﻌﻨﻲ ﭼﻪ ﻧﻴﻜﻮ ﺳﻔﺘﻪ اﺳﺖ‬ ‫ﻟﻴﺲ ﰲ اﻟﺪارﻳﻦ آﻧﻜﻮ ﮔﻔﺘﻪ اﺳﺖ‬
‫ﮔﺮ ﻧﻬﺎن و ﮔﺮ ﻋﻴﺎن اﻳﻦ راز ﮔﻔﺖ‬ ‫ﻫﺮ ﻛﺲ اﻳﻦ ﻣﻌﻨﻲ ﺑﻪ ﻧﻮﻋﻲ ﺑﺎز ﮔﻔﺖ‬
‫ﻫﻢ از اﻳﻦ ﻣﻌﻨﻲ ﺑﻴﺎﻧﻲ ﻛﺮده اﺳﺖ‬ ‫ﻫﺮ ﻛﻪ اﻳﻦ ره را ﺑﻪ ﭘﺎﻳﺎن ﺑﺮده اﺳﺖ‬
‫ﺳﺮ ﺑﻨﻪ ﺑﺮ ﺧﺎك ﭘﺎي ﻛﺎﻣﻼن‬ ‫ﮔﺮ ﻫﻤﻲ ﺧﻮاﻫﻲ ﻛﻪ ﻳﺎﺑﻲ زو ﻧﺸﺎن‬
‫ﻣﺴﺖ ﮔﺮدي ﻋﺎﻗﺒﺖ ﻫﻢ زﻳﻦ رﺣﻴﻖ‬ ‫ﮔﺮ ﺑﻪ اﻣﺮ ﭘﻴﺮ رﻓﺘﻲ اﻳﻦ ﻃﺮﻳﻖ‬
‫ﺑﻴﮕﻤﺎن ﻳﺎﺑﻲ از اﻳﻦ ﻣﻌﻨﻲ ﺧﱪ‬ ‫ﭼﻮن ﻧﻤﺎﻧﺪ از ﺗﻮﻳﻲ ﺑﺎ ﺗﻮ اﺛﺮ‬
‫آﻧﻜﻪ ﺧﻮد را آﻧﭽﻨﺎن ﻛﻪ ﻫﺴﺖ دﻳﺪ‬ ‫ﺑﺎﻳﺰﻳﺪ‬ ‫ﻋﺎﻟﻢ‬ ‫اﻗﻄﺎب‬ ‫ﺳﺮور‬

‫ﻗﻮل او ﭼﻮن ﻓﻌﻞ او ﺑﻲﺻﻨﻌﺖ اﺳﺖ‬ ‫راﺳﺘﻲ را او درﻳﻦ ره ﺣﺠﺖ اﺳﺖ‬
‫ﻧﻲ ﭼﻮ ﻋﻤﺎن ﺑﻠﻜﻪ درﻳﺎي ازل‬ ‫ﻫﻤﭽﻮ ﺑﺤﺮم ﮔﻔﺖ ﻣﻦ اﻧﺪر ﻣﺜﻞ‬
‫ﻧﻴﺴﺖ او را اول و آﺧﺮ ﻧﺸﺎن‬ ‫ﻛﻮ ﻧﺪارد ﺳﺎﺣﻞ و ﻗﻌﺮ و ﻣﻴﺎن‬
‫ﺷﻴﺦ ﮔﻔﺖ او را ﻣﻨﻢ ﺑﺮ ﻇﻦ ﻣﺎﻳﺴﺖ‬ ‫زو ﻳﻜﻲ ﭘﺮﺳﻴﺪ ﺷﻴﺨﺎ ﻋﺮش ﭼﻴﺴﺖ؟‬
‫ﻟﻮح ﮔﻔﺘﺎ‪ ،‬ﮔﻔﺖ داﻧﺎ ﻛﻪ ﻣﻨﻢ‬ ‫ﮔﻔﺖ ﻛﺮﺳﻲ ﭼﻴﺴﺖ؟ ﮔﻔﺘﺎ ﻛﻪ ﻣﻨﻢ‬
‫ﺷﻴﺦ ﮔﻔﺘﺶ ﮔﺮ ﺑﺪاﻧﻲ ﻫﻢ ﻣﻨﻢ‬ ‫ﺑﺎز ﭘﺮﺳﻴﺪ او ﻛﻪ ﭼﻪ ﺑﻮد ﺧﻮد ﻗﻠﻢ‬
‫ﮔﻔﺘﻪاﻧﺪ و ﻫﺴﺖ ﺣﺎل اﻧﺪر زﻣﺎن‬ ‫ﺑﺎز ﭘﺮﺳﻴﺪش ﻛﻪ ﺣﻖ را ﺑﻨﺪﮔﺎن‬
‫ﭼﻮن ﻣﺤﻤﺪ ﻫﻤﭽﻮ ﻋﻴﺴﻲاﻧﺪ ﺑﺪل‬ ‫ﻛﻪ ﭼﻮ اﺑﺮاﻫﻴﻢ و ﻣﻮﺳﻲاﻧﺪ ﺑﺪل‬
‫روﺷﻨﻢ‬ ‫آﻓﺘﺎب‬ ‫ﻣﻌﻨﻲ‬ ‫ﺑﻪ‬ ‫ﻫﻢ‬ ‫ﺷﻴﺦ ﮔﻔﺘﺎ آن ﻫﻤﻪ آﺧﺮ ﻣﻨﻢ‬
‫‪ ٣۶‬‬
‫ﺑﻨﺪﮔﺎن ﺑﻮدﻧﺪ و ﻫﺴﺘﻨﺪ اﻳﻦ زﻣﺎن‬ ‫ﮔﻔﺖ ﻣﻲﮔﻮﻳﻨﺪ ﺣﻖ را در ﺟﻬﺎن‬
‫اﺳﺮاﻓﻴﻞوار‬ ‫و‬ ‫ﻋﺰراﺋﻴﻞ‬ ‫ﺑﺎز‬ ‫ﻗﻠﺐﺷﺎن ﺟﱪﻳﻞ و ﻣﻴﻜﺎﺋﻴﻞ وار‬
‫ﺗﺎ ﻧﭙﻨﺪاري ﻣﻦ اﻳﻦ ﺟﺎن و ﺗﻨﻢ‬ ‫ﮔﻔﺖ ﺻﺪق آور ﻛﻪ آن ﺟﻤﻠﻪ ﻣﻨﻢ‬
‫ﭼﻮن ﺷﻨﻴﺪ آن ﻧﻜﺘﻪﻫﺎي ﻫﻤﭽﻮ ﺟﺎن‬ ‫ﻣﺮد ﺳﺎﺋﻞ ﮔﺸﺖ ﺧﺎﻣﻮش آن زﻣﺎن‬
‫ﮔﻮﻳﻴﺎ زان ﺟﺮﻋﻪ او ﻣﻲﻧﻮش ﺷﺪ‬ ‫زﻳﻦ ﺗﻌﺠﺐ دم ﻧﺰد ﺧﺎﻣﻮش ﺷﺪ‬
‫ﻣﺤﻮ ﮔﺮدد از ﺧﺪا ﻧﺒﻮد ﺟﺪا‬ ‫ﺑﺎﻳﺰﻳﺪش ﮔﻔﺖ ﻫﺮ ﻛﻮ در ﺧﺪا‬
‫ﺧﻮد ﻫﻤﻪ ﺣﻖ اﺳﺖ و ﺑﺎﻃﻞ ﻧﻴﺴﺖ اﻳﻦ‬ ‫در ﺣﻘﻴﻘﺖ ﻫﺮ ﭼﻪ ﻫﺴﺖ اي ﻣﺮد دﻳﻦ‬
‫ﺣﻖ ﻫﻤﻪ ﺧﻮد را ﺑﺒﻴﻨﺪ اي ﻋﺠﺐ‬ ‫او ﭼﻮ ﻓﺎﻧﻲ ﮔﺸﺖ اﻧﺪر ﻧﻮر رب‬
‫دﻳﺪ ﺧﻮد را ﻋﲔ ﻧﻮر اﻳﺰدي‬ ‫او ﭼﻮ ﺧﺎﱄ ﻛﺮد ﺧﻮد را از ﺧﻮدي‬
‫ﺑﺮﺗﺮ از ﻛﻮن و ﻣﻜﺎن ﻣﺄواي او‬ ‫ﻫﺮ دو ﻋﺎﻟﻢ ﮔﺸﺘﻪ اﺳﺖ اﺟﺰاي او‬
‫ﻣﻨﺪرج در ﺗﺤﺖ ﺻﻨﻒ او ﺻﻨﻮف‬ ‫ﻣﻨﺪﻣﺞ در ﺣﺮف او ﺟﻤﻠﻪ ﺣﺮوف‬
‫ذرهاي ﮔﺸﺘﻪ ﺟﻬﺎن اﻧﺪر ﺟﻬﺎن‬ ‫ﺻﺪ ﻫﺰاران ﺑﺤﺮ در ﻗﻄﺮه ﻧﻬﺎن‬
‫وز ﻗﺒﻮل او زﻣﲔ ﻫﻢ روي ﺗﺎﻓﺖ‬ ‫آن اﻣﺎﻧﺖ ﻛﺂﺳﻤﺎﻧﺶ در ﻧﻴﺎﻓﺖ‬
‫ﻣﻲﻛﻨﺪ‬ ‫ﺟﺎ‬ ‫ﺟﺒﻪاي‬ ‫درون‬ ‫در‬ ‫در دل ﻳﻚ ذره ﻣﺄوا ﻣﻲﻛﻨﺪ‬
‫ﻧﺸﺎن‬ ‫در‬ ‫ﻣﻘﻴﺪ‬ ‫ﺑﻲﻧﺸﺎن ﮔﺸﺘﻪ‬ ‫ﻻﻣﻜﺎن اﻧﺪر ﻣﻜﺎن ﻛﺮده ﻣﻜﺎن‬
‫ﻣﻬﺮ ﭘﻨﻬﺎن ﭼﻮن ﺷﻮد در ذرهاي‬ ‫ﻛﻲ ﺑﮕﻨﺠﺪ ﺑﺤﺮ اﻧﺪر ﻗﻄﺮهاي‬
‫ﺑﺎﻃﻦ اﻳﻨﺠﺎ ﻋﲔ ﻇﺎﻫﺮ ﺷﺪ ﻣﺒﲔ‬ ‫اﻳﻦ اﺑﺪ ﻋﲔ ازل آﻣﺪ ﻳﻘﲔ‬
‫ﻧﻘﺪ ﺧﻮد را ﻧﺴﻴﻪ ﻣﻲﮔﻮﻳﻲ ﻋﺠﺐ‬ ‫ﻋﲔ آﺑﻲ آب ﻣﻲﺟﻮﻳﻲ ﻋﺠﺐ‬
‫دﻳﺪه را ﺑﺴﺘﻲ از آﻧﻲ در ﮔﻤﺎن‬ ‫ﭘﻴﺶ ﭼﺸﻤﺖ ﻫﺴﺖ درﻳﺎي روان‬
‫وز ﻋﻄﺶ اﻧﺪر ﺗﺐ و ﺗﺎﺑﻢ ﭼﺮا‬ ‫ﭼﺮا‬ ‫آﺑﻢ‬ ‫ﺗﺸﻨﮥ‬ ‫آﺑﻢ‬ ‫ﻣﻨﻜﻪ‬
‫ﻣﻮج ﺳﺎزد ﺑﺤﺮ را ﻓﺎش و ﻧﻬﺎن‬ ‫ﺷﺪ ﺑﻪ ﻧﻘﺶ ﻣﻮج ﻣﺎ درﻳﺎ ﻋﻴﺎن‬
‫ﻛﻲ ﻛﻨﻲ ﺗﺎ ﺑﺎ ﺧﻮدي از ﺧﻮﻳﺶ ﺳﻮد‬ ‫ﺧﻮﻳﺶ را از راه ﺧﻮد ﺑﺮدار زود‬
‫ﺧﻮدﻛﻪ ﻛﺮده آﻧﻜﻪ ﺑﺎ ﺧﻮد ﻣﻲﻛﻨﻲ‬ ‫ﮔﻨﺞ ﻋﺎﻟﻢ داري و ﻛﺪ ﻣﻲﻛﻨﻲ‬
‫ﺑﻴﻨﻮا‬ ‫ﭼﺮاﻳﻲ‬ ‫داري‬ ‫ﮔﻨﺠﻬﺎ‬ ‫ﭘﺎدﺷﺎﻫﻲ از ﭼﻪ ﻣﻲﻛﺮدي ﮔﺪا‬
‫ﺗﻮ ﮔﺪاﻳﺎﻧﻪ ﭼﻪ ﮔﺮدي ﮔﺮد ﻛﻮ‬ ‫ﺟﻤﻠﻪ ﻋﺎﻟﻢ ﻫﺴﺖ ﺣﺎﺟﺘﻤﻨﺪ ﺗﻮ‬
‫ﺧﺲ ﻧﻤﺎﻧﺪ ﺑﺤﺮ اﮔﺮ در ﺟﻮش ﺷﺪ‬ ‫از ﺗﻮﻳﻲ درﻳﺎي ﺗﻮ ﺧﺲﭘﻮش ﺷﺪ‬
‫ﻧﻴﺴﺖ ﺷﻮ ﺗﺎ ره ﺑﻪ ﺧﻮد ﻳﺎﺑﻲ درﺳﺖ‬ ‫ﻣﺎﻧﻊ راه ﺗﻮ ﻫﻢ ﻫﺴﺘﻲ ﺗﻮﺳﺖ‬
‫درﻳﻎ‬ ‫ﻧﺪاﻧﺴﺘﻲ‬ ‫را‬ ‫ﺧﻮد‬ ‫ﻗﻴﻤﺖ‬ ‫ﮔﺸﺖ ﺧﻮرﺷﻴﺪت ﻧﻬﺎن در زﻳﺮ ﻣﻴﻎ‬
‫دوﺳﺘﺎن را دﺷﻤﻦ اﻧﮕﺎري ﭼﺮا‬ ‫دﺷﻤﻦ ﺧﻮد دوﺳﺖ ﻣﻲداري ﭼﺮا‬
‫ﺟﻐﺪ و ﺑﻮﺗﻴﻤﺎر را ﮔﻮﻳﻲ ﺑﺮﭙ‬ ‫ﻣﻲﻛﻨﻲ ﺷﻬﺒﺎز ﺧﻮد را ﺑﺎل و ﭘﺮ‬
‫ﻋﻜﻪ را ﮔﻮﻳﻲ درآ اﻧﺪر ﻣﺼﺎف‬ ‫ﻣﻲﺑﺮي ﺳﻴﻤﺮغ را آن ﺳﻮي ﻗﺎف‬
‫ﭘﻴﺶ زاﻏﺎن ﻣﻲﻧﻬﻲ ﻗﻨﺪ و ﺷﻜﺮ‬ ‫ﻃﻮﻃﻴﺎن را ﻣﻲﻛﻨﻲ ﺑﻲ آب و ﺧﻮر‬
‫ﻫﻮا‬ ‫در‬ ‫ﻣﻲﭘﺮاﻧﻲ‬ ‫را‬ ‫ﻟﻚﻟﻜﺎن‬ ‫ﻫﻤﺎ‬ ‫ﻣﻲﺳﺎزي‬ ‫دام‬ ‫ﺑﻨﺪ‬ ‫ﭘﺎي‬
‫ﻛﺮﻛﺴﺎن آري ﻛﻪ ﻣﻮﺳﻴﻘﻲ ﺑﺨﻮان‬ ‫ﺑﻠﺒﻞ و ﻗﻤﺮي ﻛﻨﻲ ﺑﺴﺘﻪ زﺑﺎن‬
‫ﮔﻔﺘﻪ ﺑﻂ را ران درﻳﻦ درﻳﺎ ﻓﺮس‬ ‫ﻣﻲﻛﻨﻲ ﻃﺎووس را اﻧﺪر ﻗﻔﺲ‬
‫‪ ٣٧‬‬
‫ﻛﺮدهاي ﻋﻨﻘﺎ ﺗﻮ اﻳﻦ ﺧﻔﺎش را‬ ‫را‬ ‫اوﺑﺎش‬ ‫ﻣﺮﻏﻚ‬ ‫ﺳﺎزي‬ ‫ﺑﺎز‬
‫ﺷﻮ ﻣﺴﻠﻤﺎن ﺑﺖﭘﺮﺳﺘﻲ ﺗﺎ ﺑﻜﻲ‬ ‫ﻧﻔﺲ دون را زﻳﺮدﺳﺘﻲ ﺗﺎ ﺑﻜﻲ‬
‫ﺳﻮد ﻣﻲﺧﻮاﻫﻲ درﻳﻦ ﺳﻮدا درآي‬ ‫اﻳﻦ ﭼﻪ ﻧﺎداﻧﻴﺴﺖ ﻳﻜﺪم ﺑﺎ ﺧﻮد آي‬
‫ﺗﺎ ﺗﻮاﻧﻲ زﻳﻦ ﺑﻴﺎﺑﺎن ﺷﻮ ﺑﺪر‬ ‫اﺳﺐ ﺗﺎزي را ﺑﺨﺮ‪ ،‬ﺧﺮ را ﻣﺨﺮ‬
‫ﻧﻔﺲ را ﺑﺎ روح ﮔﺮدان ﻫﻤﻨﻔﺲ‬ ‫ﮔﺮ وﺻﺎل دوﺳﺖ ﻣﻲداري ﻫﻮس‬
‫ﻛﻲ دوا ﻳﺎﺑﻲ دل ﻣﺠﺮوح را‬ ‫ﺗﺎ ﻧﮕﺮدد ﻧﻔﺲ ﺗﺎﺑﻊ روح را‬
‫ﮔﺮ ﺑﻪ ﺗﻴﻎ ﻻ ﻛﺸﻲ اﻳﻦ اژدﻫﺎ‬ ‫ﻣﺮغ ﺟﺎن از ﺣﺒﺲ ﺗﻦ ﻳﺎﺑﺪ رﻫﺎ‬
‫ﻫﺎن ﻣﺸﻮ اﻳﻤﻦ ز ﻣﻜﺮ اﻳﻦ دﻏﺎ‬ ‫ﭼﻮن ﻧﻜﺸﺘﻲ اژدﻫﺎي ﻧﻔﺲ را‬
‫در ﺑﻴﺎن آﻧﻜﻪ ﺑﺤﻜﻢ اﻋﺪي ﻋﺪوك ﻧﻔﺴﻚ اﻟﺘﻲ ﺑﲔ ﺟﻨﺒﻴﻚ‪ .‬ﻣﺘﺎﺑﻌﺖ ﻧﻔﺲ اﺻﻞ ﻫﻤﮥ ﺑﺪﻳﻬﺎﺳﺖ و ﺑﻪ‬
‫ﻣﻘﺘﻀﺎي اوﺣﻲ اﻟﻠّﻪ ﺗﻌﺎﱄ اﱄ ﻣﻮﺳﻲ ﻓﻘﺎل ﻳﺎ ﻣﻮﺳﻲ ان اردت رﺿﺎﺋﻲ ﻓﺨﺎﻟﻒ ﻧﻔﺴﻚ ﻓﺎﻧﻲ ﻟﻢ اﺧﻠﻖ‬
‫ﺧﻠﻘﺎ ﻳﻨﺎزﻋﻨﻲ ﻏﻴﺮﻫﺎ‪ .‬ﻣﺨﺎﻟﺖ ﻧﻔﺲ ﺳﺮ ﻫﻤﻪ ﻃﺎﻋﺘﻬﺎﺳﺖ‪ .‬و ﻣﻌﺮﻓﺖ ﺣﻘﻴﻘﻲ ﻛﻪ ﻧﺘﻴﺠﮥ وﺻﻮل و ﻗﺮب‬
‫اﺳﺖ‪ ،‬ﺑﻲﻣﺨﺎﻟﻔﺖ ﻧﻔﺲ و ﻫﻮي ﻏﻴﺮ ﻣﻤﻜﻦ اﺳﺖ و ﺑﻪ ﻣﻮﺟﺐ‪ :‬رﺟﻌﻨﺎ ﻣﻦ اﻟﺠﻬﺎد اﻻﺻﻐﺮ اﱄ اﻟﺠﻬﺎد‬
‫اﻻﻛﱪ ﻗﻴﻞ و ﻣﺎ اﻟﺠﻬﺎد اﻻﻛﱪ ﻳﺎ رﺳﻮل اﻟﻠّﻪ ﻗﺎل ﺟﻬﺎد اﻟﻨﻔﺲ‪ ،‬ﺑﺮ ﺧﻼف ﻧﻔﺲ ﻋﻤﻞ ﻧﻤﻮدن در ﻃﺮﻳﻘﺖ‬
‫واﺟﺐ اﺳﺖ‪.‬‬
‫ﺑﺮ ﺣﺬر ﻣﻲﺑﺎش روز و ﺷﺐ از او‬ ‫ﭼﻮن ﺗﺮا ﻧﻔﺲ ﺗﻮ ﺷﺪ اﻋﺪا ﻋﺪو‬
‫روي ﻧﻴﻜﻲ ﻣﻲﻧﺒﻴﻨﺪ ﺗﺎ اﺑﺪ‬ ‫ﻫﺮ ﻛﻪ ﮔﺮدد او ﻣﻄﻴﻊ ﻧﻔﺲ ﺑﺪ‬
‫ﺑﻬﱰﻳﻦ ﻃﺎﻋﺖ آﻣﺪ ﻣﺮ ﺗﻮ را‬ ‫ﺧﻮد ﺧﻼف ﻧﻔﺲ در راه ﺧﺪا‬
‫دوﺳﺘﻲ ﺑﺎ وي ﻣﻜﻦ اي ﻣﺮد ﺳﺴﺖ‬ ‫ﺑﺪﺗﺮﻳﻦ دﺷﻤﻨﺖ ﭼﻮن ﻧﻔﺲ ﺗﺴﺖ‬
‫ﺑﺮدن ﻓﺮﻣﺎن ﻧﻔﺲ آﻣﺪ ﻳﻘﲔ‬ ‫ﭼﻮن ﺳﺮ ﻛﻔﺮ ﺟﻬﺎن اي ﻣﺮد دﻳﻦ‬
‫ﺗﺎ رﻫﻲ از ﻣﻜﺮ آن دﻳﻮ دﻧﻲ‬ ‫ﺑﺮ ﺧﻼﻓﺶ ﻛﻦ ﻫﺮ آﻧﭽﻪ ﻣﻲﻛﻨﻲ‬
‫ﺗﺎ ﮔﺬر ﻳﺎﺑﻲ ﺑﻪ اﺳﺮار ﻗﺪم‬ ‫در ﺧﻼف ﻧﻔﺲ ﺷﻮ ﺛﺎﺑﺖ ﻗﺪم‬
‫ﮔﺮ ﻫﻤﻲ ﺧﻮاﻫﻲ رﺿﺎي ﻟﻄﻒ ﻣﺎ‬ ‫وﺣﻲ آﻣﺪ ﺳﻮي ﻣﻮﺳﻲ از ﺧﺪا‬
‫دﺷﻤﻦ اﻳﻦ ﻧﻔﺲ ﺳﺮﻛﺶ ﻛﻦ درﺳﺖ‬ ‫ﺑﺮ ﺧﻼف ﻧﻔﺲ ﻣﻴﻜﻦ ﻫﺮ ﭼﻪ ﻫﺴﺖ‬
‫ﻋﻴﺎن‬ ‫ﻧﻴﺎوردم‬ ‫ﻣﺨﻠﻮﻗﻲ‬ ‫ﻫﻴﭻ‬ ‫ﻣﻦ ﻛﻪ ﺧﻼق ﺟﻬﺎﻧﻢ در ﺟﻬﺎن‬
‫ﺑﺮ ﺧﻼف ﺣﻀﺮت ﻣﺎ ﻣﻲرود‬ ‫ﻛﻮ ﻣﻨﺎزع در ﺧﺪاوﻧﺪي ﺷﻮد‬
‫در ﻧﺰاع ﻣﺎﺳﺖ از ﺣﺮص و ﻫﻮي‬ ‫داﻳﻤﺎ‬ ‫آدﻣﻲ ﻛﻮ‬ ‫ﻧﻔﺲ‬ ‫ﻏﻴﺮ‬
‫ﭘﻴﺸﻪ ﺧﻮدﻛﻦ ﺧﻼف ﻧﻔﺲ را‬ ‫ﮔﺮ رﺿﺎي ﺣﻖ ﻫﻤﻲ ﺧﻮاﻫﻲ دﻻ‬
‫‪ ٣٨‬‬
‫ﻛﻔﺮ دان ﺑﻲﺷﺒﻬﻪ او را ﺗﻘﻮﻳﺖ‬ ‫ﺷﺪ ﻣﻄﻴﻊ ﻧﻔﺲ ﺑﻮدن ﻣﻌﺼﻴﺖ‬
‫ﺷﺪ ﺧﻼف ﻧﻔﺲ آن دﻳﻮ دﻧﻲ‬ ‫اﺻﻞ ﻃﺎﻋﺎت و ﻋﺒﺎدات ﺳﻨﻲ‬
‫ﺟﺎن ز ﻗﻴﺪ ﻫﺠﺮ ﺟﺎﻧﺎن وا رﻫﺪ‬ ‫دﻓﻊ اﻳﻦ دﺷﻤﻦ اﮔﺮ دﺳﺘﺖ دﻫﺪ‬
‫ﮔﻮﻳﻲ دوﻟﺖ را ﺑﻪ ﻛﻒ ﻣﻲآوري‬ ‫در ﺻﻒ ﻣﺮدان ﻣﻴﺪان رﻫﱪي‬
‫ﻧﱪد‬ ‫اﻧﺪر‬ ‫اﻛﱪآ‬ ‫ﺟﻬﺎد‬ ‫در‬ ‫از ﻏﺰاي اﺻﻐﺮ اي دل ﺑﺎز ﮔﺮد‬
‫اﻳﻦ ﺟﻬﺎد ﻧﻔﺲ ﻏﺰو اﻛﱪ اﺳﺖ‬ ‫ﺟﻨﮓ ﺑﺎ ﻛﺎﻓﺮ ﻏﺰاي اﺻﻐﺮ اﺳﺖ‬
‫ﻛﺸﺘﮥ ﻧﻔﺲ اﺳﺖ ﻧﺰد ﺣﻖ ﻃﺮﻳﺪ‬ ‫زاﻧﻜﻪ ﻛﺸﺘﻪ ﻛﺎﻓﺮان ﺑﺎﺷﺪ ﺷﻬﻴﺪ‬
‫اﻳﻦ دو روزه ﻋﻤﺮ ﺑﺮ وي ﺷﻮم ﺷﺪ‬ ‫ﻫﺮ ﻛﺴﻲ ﻛﻮ زﻳﻦ ﻏﺰا ﻣﺤﺮوم ﺷﺪ‬
‫ﺷﻚ رﻫﺎ ﻛﻦ ﺗﺎ ﻣﮕﺮ ﻣﻮﻗﻦ ﺷﻮي‬ ‫ﺷﺮك را ﺑﮕﺬار ﺗﺎ ﻣﺆﻣﻦ ﺷﻮي‬
‫ﺗﺎ ﺷﻮي ﺳﺎﻛﻦ در آن ﺑﻴﺖ اﻟﺤﺮام‬ ‫ﻧﻔﺲ را ﺑﮕﺬار ﺳﻮي دل ﺧﺮام‬
‫در ﺑﻴﺎن ﺣﻘﻴﻘﺖ ﻗﻠﺐ اﻧﺴﺎﻧﻲ و ﺟﺎﻣﻌﻴﺖ او و اﺷﺎرت ﺑﺪاﻧﻜﻪ در اﻧﻔﺲ‪ ،‬دل ﻣﻈﻬﺮ ﻋﻠﻢ اﻟﻬﻲ اﺳﺖ و ﺑﻪ‬
‫ﻣﺜﺎﺑﮥ ﻟﻮح ﻣﺤﻔﻮظ اﺳﺖ ﻛﻪ ﻣﺎ وﺳﻌﻨﻲ ارﺿﻲ و ﻻﺳﻤﺎﺋﻲ و ﻟﻜﻦ وﺳﻌﻨﻲ ﻗﻠﺐ ﻋﺒﺪي اﻟﻤﻮﻣﻦ اﻟﻨﻘﻲ اﻟﺘﻘﻲ‬
‫وﺗﻔﺼﻴﻞ ﺳﺨﻦ ﺑﺎﻳﺰﻳﺪ ﺑﺴﻄﺎﻣﻲ ﻛﻪ ﻟﻮ ان اﻟﻌﺮش و ﻣﺎﺣﻮاه ﻒﻟا ﻒﻟا ﻣﺮة ﰲ زاوﻳﻪ ﻣﻦ زواﻳﺎء ﻗﻠﺐ اﻟﻌﺎرف ﻣﺎ‬
‫اﺣﺴﻦ ﺑﻬﺎ و ﺗﻨﺒﻴﻪ ﺑﺮ آﻧﻜﻪ دل ﻣﻈﻬﺮ ﺣﻖ اﺳﺖ‪.‬‬
‫دل ﻧﻪ از ﺟﺴﻢ اﺳﺖ و ﻧﻪ ﺟﺴﻤﺎﻧﻲ اﺳﺖ‬ ‫دل ﺑﻪ ﻣﻌﻨﻲ ﺟﻮﻫﺮي روﺣﺎﻧﻲ اﺳﺖ‬
‫آﻧﻜﻪ از ﺣﻖ ﺗﺎﻓﺖ ﺑﺮ وي ﺑﺎرﻗﻪ‬ ‫دل ﭼﻪ ﺑﺎﺷﺪ ﻏﻴﺮ ﻧﻔﺲ ﻧﺎﻃﻘﻪ‬
‫در ﺣﻘﻴﻘﺖ دان ﻛﻪ ﺑﻮدش دل ﻣﺮاد‬ ‫ﻣﺴﺘﻔﺎد‬ ‫آﻧﻜﻪ داﻧﺎ ﮔﻔﺖ ﻋﻘﻞ‬
‫ﻟﺪن‬ ‫ﻣﻦ‬ ‫ﻋﻠﻮم‬ ‫ﺗﻮ‬ ‫ﺑﻴﺎﺑﻲ‬ ‫ﺗﺎ‬ ‫اﺳﺘﻔﺎده ﮔﺮ ﻛﻨﻲ زان دل ﺑﻜﻦ‬
‫ﺧﺪا‬ ‫ﻧﻮر‬ ‫آن‬ ‫در‬ ‫ﮔﻴﺮد‬ ‫ﺗﺎﻓﱳ‬ ‫ﭼﻮن ﻣﺠﺮد ﺷﺪ دل از ﺣﺮص و ﻫﻮي‬
‫ﭼﻮن ﻣﺸﺎﻫﺪ ﮔﺸﺖ او را دل ﺑﮕﻮ‬ ‫ﻣﻌﻨﻲ ﻛﻠﻲ و ﺟﺰوي اﻧﺪر او‬
‫دل ﭼﻪ ﺑﺎﺷﺪ ﻣﻨﺒﻊ اﺳﺮار ﺣﻖ‬ ‫دل ﭼﻪ ﺑﺎﺷﺪ ﻣﻄﻠﻊ اﻧﻮار ﺣﻖ‬
‫ﮔﺮ ﺑﺪاﻧﻲ او ﺑﻮد ﺑﻴﺖ اﻟﺤﺮام‬ ‫دل ﻛﻪ ﺷﺪ ﺑﺮ ﻳﺎد ﻏﻴﺮ او ﺣﺮام‬
‫ﻣﻲﻧﻤﺎﻳﺪ اﻧﺪرش ﻫﺮ ﺑﻴﺶ و ﻛﻢ‬ ‫در ﺣﻘﻴﻘﺖ دان ﻛﻪ دل ﺷﺪ ﺟﺎم ﺟﻢ‬
‫در دل ﺻﺎﰲ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﺣﻖ ﺟﻤﺎل‬ ‫دل ﺑﻮد ﻣﺮآت وﺟﻪ ذواﻟﺠﻼل‬
‫ﺟﻤﻠﻪ ﻋﺎﻟﻢ ﭼﻮن ﺗﻦ و ﺟﺎﻧﺴﺖ دل‬ ‫ﭘﻴﺶ ﺳﺎﻟﻚ ﻋﺮش رﺣﻤﺎﻧﺴﺖ دل‬
‫ﭘﻴﺶ داﻧﺎ دل ﺑﻪ از آب و ﮔﻠﺴﺖ‬ ‫ﻟﻮح ﻣﺤﻔﻮظ ار ﺑﺪاﻧﺴﺘﻲ دﻟﺴﺖ‬
‫در دل ﻣﺆﻣﻦ ﺑﻨﮕﺠﺪ اﻳﻦ ﺑﺪان‬ ‫ﺣﻖ ﻧﮕﻨﺠﺪ در زﻣﲔ و آﺳﻤﺎن‬
‫آﻧﭽﻪ ﭘﻨﻬﺎن اﺳﺖ از ﺧﻠﻖ ﺟﻬﺎن‬ ‫در دل ﺻﺎﰲ ﺗﻮان دﻳﺪن ﻋﻴﺎن‬
‫از ﻣﻜﺎن ﺗﺎ ﻻﻣﻜﺎن ﻳﻚ ﮔﺎم دل‬ ‫ﺟﻤﻠﻪ ﻋﺎﻟﻢ ﺟﺮﻋﻪ ﻧﻮش ﺟﺎم دل‬
‫ﻫﻢ ﻧﺸﺪ ﺳﻴﺮاب درد آﺷﺎم دل‬ ‫رﻳﺨﺖ ﺳﺎﻗﻲ ﺑﺤﺮﻫﺎ در ﻛﺎم دل‬
‫ﮔﻨﺞ ﻣﺨﻔﻲ ﻫﺴﺖ اﻧﺪر دل ﭘﺪﻳﺪ‬ ‫ﻣﺨﺰن اﺳﺮار را دل ﺷﺪ ﻛﻠﻴﺪ‬
‫ﻣﺰﻳﺪ‬ ‫ﻣﻦ‬ ‫ﻫﻞ‬ ‫ﻧﻌﺮۀ‬ ‫او‬ ‫ﻣﻲزﻧﺪ‬ ‫ﻫﻔﺖ درﻳﺎ را ﺑﻪ ﻳﻜﺪم در ﻛﺸﻴﺪ‬
‫‪ ٣٩‬‬
‫ﺗﺸﻨﻪ ﻟﺐ ﻫﺮ دم ﺑﺮآورد آه ﺳﺮد‬ ‫ﺳﺎﻗﻲ و ﺧﻢﺧﺎﻧﻪ را ﻳﻚ ﺟﺮﻋﻪ ﻛﺮد‬
‫ﺟﺎي ﻛﺮده ﻣﻐﺒﭽﻪ در دﻳﺮ دل‬ ‫ﺗﺎب ﻧﻮر ﺣﻖ ﻧﺪارد ﻏﻴﺮ دل‬
‫ﻣﺸﱰي و ﺗﻴﺮ و زﻫﺮه ﻣﺎﻫﺘﺎب‬ ‫آﻓﺘﺎب‬ ‫و‬ ‫آﺳﻤﺎن‬ ‫ﻫﺰاران‬ ‫ﺻﺪ‬
‫اﻳﻨﻜﻪ ﻣﻲﺑﻴﻨﻲ دو ﺻﺪ ﭼﻨﺪﻳﻦ دﮔﺮ‬ ‫ﺻﺪ زﻣﲔ و ﻛﻮه ودﺷﺖ و ﺑﺤﺮ و ﺑﺮ‬
‫ذرهاي‬ ‫ﻧﻤﺎﻳﺪ‬ ‫دل‬ ‫ﻓﻀﺎي‬ ‫در‬ ‫ﻫﺴﺖ از درﻳﺎي دل ﻳﻚ ﻗﻄﺮهاي‬
‫ﺷﺪﺳﺖ‬ ‫دل‬ ‫اﻟﻬﻲ‬ ‫ﻋﻠﻢ‬ ‫ﻣﻈﻬﺮ‬ ‫وﺳﻌﺖ دل ﺑﺮﺗﺮ اﺳﺖ از ﻫﺮ ﭼﻪ ﻫﺴﺖ‬
‫آﻳﺘﻲ‬ ‫آﻣﺪ‬ ‫دل‬ ‫ﺣﻖ‬ ‫اﺣﺎﻃﻪ‬ ‫در‬ ‫ﻣﻠﻚ دل را ﻛﺲ ﻧﺪﻳﺪه ﻏﺎﻳﺘﻲ‬
‫ﭘﻴﺶ ﺷﻬﺮ دل دﻣﺸﻖ و ﻣﺼﺮ ﭼﻴﺴﺖ‬ ‫ﺷﻬﺮﻫﺎي ﻣﻠﻚ دل را ﺣﺼﺮ ﻧﻴﺴﺖ‬
‫ﻓﺮش ودﻳﻮارش ﻫﻤﻪ ﺳﻴﻢ و زرﺳﺖ‬ ‫ﻗﺼﺮﻫﺎي ﺷﻬﺮ دل از ﮔﻮﻫﺮﺳﺖ‬
‫آدﻣﻲ‬ ‫دﮔﺮﮔﻮن‬ ‫ﻳﻚ‬ ‫ﻫﺮ‬ ‫ﺳﺎﻛﻦ‬ ‫ﻫﺮ ﻳﻜﻲ ﺷﻬﺮي از آن ﺻﺪ ﻋﺎﻟﻤﻲ‬
‫آن ﻳﻜﻲ ﺳﺮخ و دﮔﺮ ﻳﻚ اﺻﻔﺮ اﺳﺖ‬ ‫ﺧﻠﻖ ﻫﺮ ﺷﻬﺮي ﺑﻪ رﻧﮓ دﻳﮕﺮﺳﺖ‬
‫رﻧﮓ آن ﻳﻚ زرد ﮔﺸﺘﻪ ﻫﻤﭽﻮ ﻛﺎه‬ ‫آن ﻳﻜﻲ رﻧﮕﺶ ﻓﺮوزان ﻫﻤﭽﻮ ﻣﺎه‬
‫ﮔﺸﺘﻪ رﻧﮓ ﻫﺮ ﻳﻜﻲ ﻧﻮﻋﻲ ﭘﺪﻳﺪ‬ ‫آن ﻳﻜﻲ ﻧﻴﻠﻲ و دﻳﮕﺮ ﮔﻮن ﺳﻔﻴﺪ‬
‫از ﭼﻪ از ﺑﺴﻴﺎري ﺟﺮم و ﮔﻨﺎه‬ ‫وان دﮔﺮ ﻳﻚ را ﺑﻮد رﻧﮕﺶ ﺳﻴﺎه‬
‫ﻫﺮ ﻳﻜﻲ ﻣﺸﻐﻮل ﻳﻚ ﻛﺎري ﺷﺪه اﺳﺖ‬ ‫ﺧﻠﻖ ﻫﺮ ﺷﻬﺮي ﺑﻪ ﻧﻮﻋﻲ آﻣﺪﺳﺖ‬
‫زﺷﺖ ﮔﺸﺘﻪ روي آن ﺧﻠﻖ دﮔﺮ‬ ‫روي ﺧﻠﻘﻲ ﮔﺸﺘﻪ ﺗﺎﺑﺎن ﻫﻤﭽﻮ ﺧﻮر‬
‫ﮔﺸﺘﻪ ﺧﻠﻖ ﺷﻬﺮ دﻳﮕﺮ ﻏﺮق ﻧﻮر‬ ‫آن ﻳﻜﻲ ﺷﻬﺮي ﭘﺮ از ﻏﻠﻤﺎن و ﺣﻮر‬
‫ﺧﻠﻖ ﺷﻬﺮ دﻳﮕﺮش در ﮔﻔﺖوﮔﻮ‬ ‫ﻧﻜﻮ‬ ‫روي‬ ‫واﻟﻪ‬ ‫ﺷﻬﺮي‬ ‫ﺧﻠﻖ‬
‫ﺧﻠﻖ آن دﻳﮕﺮ ﺷﺪه ﻣﺴﺖ ﻫﻮي‬ ‫ﺧﻠﻖ ﺷﻬﺮي ﻣﺴﺖ دﻳﺪار ﺧﺪا‬
‫ﺧﻠﻖ ﺷﻬﺮي ﻣﺤﺘﺴﺐ دره ﺑﻪ دﺳﺖ‬ ‫ﺧﻠﻖ ﺷﻬﺮي ﮔﺸﺘﻪ از ﻣﻲ ﺟﻤﻠﻪ ﻣﺴﺖ‬
‫آﻣﺪه‬ ‫درﻳﺎ‬ ‫ﻣﻮج‬ ‫در‬ ‫ﻋﻄﺶ‬ ‫از‬ ‫ﺷﺪه‬ ‫درﻳﺎ‬ ‫ﻏﺮﻗﮥ‬ ‫ﺷﻬﺮي‬ ‫ﺧﻠﻖ‬
‫ﮔﺸﺘﻪ ﺧﻠﻖ ﺷﻬﺮ دﻳﮕﺮ ﻛﻮر و ﻛﺮ‬ ‫ﺧﻠﻖ ﺷﻬﺮي ﺟﻤﻠﮕﻲ ﺳﻤﻊ و ﺑﺼﺮ‬
‫دﮔﺮ‬ ‫دﻳﺪار‬ ‫ﺧﻮﻳﺶ‬ ‫ﺧﺪاي‬ ‫ﺑﺎ‬ ‫ﻫﺮ ﻳﻜﻲ را ﺣﺎﻟﺖ و ﻛﺎري دﮔﺮ‬
‫ﺑﺤﺮ و ﺑﺮ و ﻛﺎر و ﺷﺄﻧﻲ دﻳﮕﺮﺳﺖ‬ ‫ﻋﺎﻟﻢ دل را ﻧﺸﺎﻧﻲ دﻳﮕﺮﺳﺖ‬
‫اﺑﺮ و ﺑﺎران‪ ،‬ﻣﻬﺮ و ﻣﻬﺘﺎﺑﻲ دﮔﺮ‬ ‫ﺧﺎك و ﺑﺎد و آﺗﺶ و آﺑﻲ دﮔﺮ‬
‫ﮔﻠﺴﺘﺎن و دﻟﱪان ﺷﻮخ و ﺷﻨﮓ‬ ‫رﻧﮓرﻧﮓ‬ ‫ﻣﻴﻮهﻫﺎي‬ ‫و‬ ‫ﺑﺎﻏﻬﺎ‬
‫آﻫﻜﺶ‬ ‫ﻗﻤﺮﻳﺎن‬ ‫و‬ ‫ﺑﻠﺒﻼن‬ ‫ﻳﺎﺳﻤﲔ و ﻧﺮﮔﺲ و ﮔﻠﻬﺎي ﺧﻮش‬
‫ﺑﻴﮕﻤﺎن‬ ‫دل‬ ‫ﻋﺎﻟﻢ‬ ‫ﻋﻜﺲ‬ ‫ﻫﺴﺖ‬ ‫ﻫﺮ ﭼﻪ ﻣﻲآﻳﺪ درﻳﻦ ﻋﺎﻟﻢ ﻋﻴﺎن‬
‫ﻓﻴﺾ اﻳﻦ ﻋﺎﻟﻢ از آن ﻋﺎﻟﻢ ﺑﺪان‬ ‫ﭼﻮﻧﻜﻪ ﻋﻜﺲ ﻋﺎﻟﻢ دل ﺷﺪ ﺟﻬﺎن‬
‫ﻫﺮ ﻳﻜﻲ ﺑﺎ ﺻﺪ ﻫﺰاران ﻛﺮ و ﻓﺮ‬ ‫ﺧﻠﻖ و اﻃﻮارش ﻫﻤﻪ ﻧﻮﻋﻲ دﮔﺮ‬
‫ﻣﻬﺮ و ﻣﺎه وﻋﻘﻞ و ﺟﺎﻧﺶ دﻳﮕﺮ اﺳﺖ‬ ‫ﻋﺮش و ﻛﺮﺳﻲ آﺳﻤﺎﻧﺶ دﻳﮕﺮ اﺳﺖ‬
‫ﺗﻴﺮ و زﻫﺮه ﻣﻄﺮب و ﺟﺎﻣﻲ دﮔﺮ‬ ‫زاوش و ﺑﺮﺟﻴﺲ و ﺑﻬﺮاﻣﻲ دﮔﺮ‬
‫در ﻣﺴﺎﺣﺖ ﻣﺜﻞ ﻋﺎﻟﻢ ﺑﻲﺷﻜﻲ‬ ‫ﺻﺪ ﻫﺰاران آﻓﺘﺎب و ﻫﺮ ﻳﻜﻲ‬
‫اﻳﻦ ﻛﺴﻲ داﻧﺪ ﻛﻪ از اﻫﻞ دل اﺳﺖ‬ ‫ﻫﺮ ﻳﻜﻲ را ﺑﺮج دﻳﮕﺮ ﻣﻨﺰل اﺳﺖ‬
‫ﻧﻮر ﻫﺮ ﻳﻚ در ﮔﺬﺷﺘﻪ از ﺛﺮي‬ ‫دﻳﮕﺮي‬ ‫از‬ ‫ﺗﺎﺑﻨﺪهﺗﺮ‬ ‫ﻳﻜﻲ‬ ‫ﻫﺮ‬
‫‪ ۴٠‬‬
‫ز اﺷﺘﻴﺎﻗﺶ ﺑﻲ ﺳﺮ و ﺳﺎﻣﺎن ﺷﺪه‬ ‫ﻫﺮ ﻳﻜﻲ ﻧﻮﻋﻲ دﮔﺮ ﮔﺮدان ﺷﺪه‬
‫دور ﻫﺮ ﻳﻚ از ﭘﻲ ﻛﺎري دﮔﺮ‬ ‫ﮔﺸﺘﻪ ﻫﺮ ﻳﻚ ﺣﺎﻣﻞ ﺑﺎري دﮔﺮ‬
‫ﻫﺮ ﻃﺮف ﺻﺪ ﻛﻌﺒﻪ و ﺻﺪ ﻣﻌﺒﺪه‬ ‫ﻫﺴﺖ در ﻫﺮ ﮔﻮﺷﻪاش ﺻﺪ ﺑﺘﻜﺪه‬
‫ﻫﺮ ﻳﻜﻲ ﺑﻴﻨﺪ ﻣﺮاد ﺧﻮﻳﺶ از او‬ ‫ﻫﺮ ﻳﻜﻲ ﻣﻄﻠﻮب ﺧﻮد ﺑﻴﻨﺪ در او‬
‫وان دﮔﺮ ﻣﻌﺸﻮﻗﻪ و اﺳﺒﺎب دﻳﺪ‬ ‫آن ﻳﻜﻲ از وي ﺷﺮاب ﻧﺎب دﻳﺪ‬
‫ﻳﺎﻓﺖ‬ ‫راه‬ ‫ﺟﻮﻳﻨﺪﮔﻲ‬ ‫دﮔﺮ‬ ‫وان‬ ‫آن ﻳﻜﻲ زو ﻣﻠﻚ و ﻣﺎل و ﺟﺎه ﻳﺎﻓﺖ‬
‫دارد از وي دﻳﮕﺮي رﻧﺞ و ﻋﻨﺎ‬ ‫آن ﻳﻜﻲ ﻳﺎﺑﺪ از او ﻓﻘﺮ و ﻏﻨﺎ‬
‫ﭘﺎدﺷﺎ‬ ‫را‬ ‫دﻳﮕﺮي‬ ‫آن‬ ‫ﻣﻲﻛﻨﺪ‬ ‫آن ﻳﻜﻲ را در ﺟﻬﺎن ﺳﺎزد ﮔﺪا‬
‫وان ﻳﻜﻲ از زﻫﺪ و ﻃﺎﻋﺖ دﻳﺪ ﺳﻮد‬ ‫آن ﻳﻜﻲ را ﻋﺸﻖ ﺑﺎزي رو ﻧﻤﻮد‬
‫روي دل از ﻛﻞ ﻋﺎﻟﻢ ﺗﺎﻓﺘﻪ اﺳﺖ‬ ‫آن ﻳﻜﻲ زو ﺗﺮك دﻧﻴﺎ ﻳﺎﻓﺘﻪ اﺳﺖ‬
‫داﻳﻤﺎً ﺧﻮاﻫﺎن ﺣﻮر و ﻟﺬت اﺳﺖ‬ ‫وان دﮔﺮ را آرزوي ﺟﻨﺖ اﺳﺖ‬
‫ﺗﺮك ﻏﻴﺮش ﮔﻔﺘﻪ داﻳﻢ وﺻﻞ اوﺳﺖ‬ ‫وان دﮔﺮ اﻧﺪر ﻃﺮﻳﻖ ﻋﺸﻖ دوﺳﺖ‬
‫از ﻣﻴﺎن ﻳﺎر و او ﺑﺮﺧﺎﺳﺖ ﻓﺮق‬ ‫وان دﮔﺮ در ﺑﺤﺮ وﺻﻠﺶ ﮔﺸﺘﻪ ﻏﺮق‬
‫زﻧﺪ‬ ‫ﻃﻌﻨﻪ‬ ‫ﻣﻨﻜﺮي‬ ‫ﻣﺒﺎدا‬ ‫ﺗﺎ‬ ‫ﻛﻨﺪ‬ ‫ﺣﺎﻟﺖ‬ ‫اﻳﻦ‬ ‫ﻣﻊاﻟﻠّﻪ‬ ‫ﱄ‬
‫ﻛﺰ دو ﻋﺎﻟﻢ ﺑﺮﺗﺮ او را ﻣﻨﺰﻟﺴﺖ‬ ‫اﻳﻨﻜﻪ ﮔﻔﺘﻢ وﺻﻒ آن ﺻﺎﺣﺒﺪﻟﺴﺖ‬
‫ﺟﺎن و دل ﺑﻴﺮون ز ﻋﻘﻞ و ﻓﻬﻢ ﺑﻮد‬ ‫واﺟﺐ و ﻣﻤﻜﻦ ﻫﻤﻪ در دل ﻧﻤﻮد‬
‫ﺑﻴﻜﺮان‬ ‫ﺑﺤﺮ‬ ‫ز‬ ‫ﻣﻴﺪان‬ ‫ﻗﻄﺮهاي‬ ‫آﻧﭽﻪ از اﺣﻮال دل ﻛﺮدم ﺑﻴﺎن‬
‫ﮔﺮ ﺑﮕﻮﻳﻢ ﺷﺮح آن ﮔﺮدد ﺧﺠﻞ‬ ‫آﻧﭽﻪ روﺷﻦ ﺷﺪ ﺑﻪ ﻣﻦ اﺣﻮال دل‬
‫ﺗﻮان‬ ‫ﺷﻤﻪاي ﮔﻔﱳ‬ ‫ﻣﻌﺎﻧﻲ‬ ‫زان‬ ‫ﻛﻲ ﺑﻪ ﺗﺤﺮﻳﺮ و ﺑﻪ ﺗﻘﺮﻳﺮ و ﺑﻴﺎن‬
‫ﻳﻜﻲ‬ ‫آن‬ ‫ﺑﻐﻴﺮ‬ ‫ﻓﻬﻤﺪ‬ ‫ﻛﻲ ﻛﺠﺎ‬ ‫ﮔﺮ از آن ﺑﺴﻴﺎر ﮔﻮﻳﻢ اﻧﺪﻛﻲ‬
‫ﻛﺸﻴﺪ‬ ‫در‬ ‫را‬ ‫ﻓﻨﺎ‬ ‫ﺟﺎم‬ ‫ﺑﺎدۀ‬ ‫ﻛﻮ ﺟﻬﺎن را ﺳﺮﺑﺴﺮ ﻧﺎﺑﻮد دﻳﺪ‬
‫ﻛﺎر او ﺑﺎﻻﺳﺖ از ﻓﻬﻢ و ﺧﺮد‬ ‫اﺣﺪ‬ ‫ﻧﻮر‬ ‫ﭘﺮﺗﻮ‬ ‫در‬ ‫ﺷﺪ‬ ‫ﻣﺤﻮ‬
‫داﻳﺮ از وي ﮔﺸﺘﻪ ﭘﻴﺪا و ﻧﻬﺎن‬ ‫ﻧﻴﺴﺖ ﺟﺰ وي ﻣﺮﻛﺰ دور ﺟﻬﺎن‬
‫در ﺑﻘﺎي ﺻﺮف داﻳﻢ ﻗﺎﻳﻢ اﺳﺖ‬ ‫ﺑﺮ ﻫﻤﻪ ﺧﻠﻘﺎن رﺣﻴﻢ و راﺣﻢ اﺳﺖ‬
‫او ﺳﻤﻴﻊ ودﻳﮕﺮان ﻛﺮ در ﺷﻨﻮد‬ ‫اوﺳﺖ ﺑﻴﻨﺎ ﺟﻤﻠﻪ ﻛﻮرﻧﺪ و ﻛﺒﻮد‬
‫اﻫﻞ ﺟﻮد و ﺻﺎﺣﺐ ﺻﺪق و ﺻﻔﺎ‬ ‫ﻣﺘﺼﻒ ﮔﺸﺘﻪ ﺑﻪ اوﺻﺎف ﺧﺪا‬
‫ﻋﻴﺎن‬ ‫اﻧﺪر‬ ‫ﻋﻴﺎن‬ ‫ﺑﻴﻨﺪ‬ ‫ﺑﻲﻧﺸﺎن‬ ‫ﻣﻲﻛﻨﺪ ﺟﻮﻻن ﺑﻪ ﻣﻠﻚ ﻻﻣﻜﺎن‬
‫دوﺳﺖ را ﻣﻐﺰ و ﺟﻬﺎن را ﭘﻮﺳﺖ دﻳﺪ‬ ‫ﻫﺮ دو ﻋﺎﻟﻢ را ﺑﻪ ﻧﻮر دوﺳﺖ دﻳﺪ‬
‫ﺟﺎﻫﻞ و ﺳﺮﮔﺸﺘﻪ ﺑﺎ ﺟﻬﻞ دو ﺗﻮ‬ ‫او ﻋﻠﻴﻢ و دﻳﮕﺮان ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ او‬
‫ﻛﺲ ﻧﺪارد در ﻳﻘﲔ ﺑﺮ وي ﺳﺒﻖ‬ ‫ﺻﺎﺣﺐ ﻗﻠﺐ ﺳﻠﻴﻢ از ﻏﻴﺮ ﺣﻖ‬
‫ﻣﺮغ روﺣﺶ را دو ﻋﺎﻟﻢ ﭼﻴﻨﻪاي‬ ‫آﻳﻴﻨﻪاي‬ ‫او‬ ‫ﺑﻬﺮ‬ ‫ﻋﺎﻟﻢ‬ ‫ﮔﺸﺘﻪ‬
‫اﻫﻞ ﺗﻠﻮﻳﻦ در ﻇﻬﻮرات ﺻﻔﺎت‬ ‫ﺻﺎﺣﺐ ﺗﻤﻜﲔ ﺷﺪه در ﻗﺮب ذات‬
‫ﻛﺮده در ﻫﺮ ﻣﻈﻬﺮي وﺻﻔﻲ ﺑﻴﺎن‬ ‫در دو ﻋﺎﻟﻢ ذات ﺣﻖ ﺑﻴﻨﺪ ﻋﻴﺎن‬
‫ﻛﻮ ﺑﻪ ﺗﻘﻠﻴﺐ اﺳﺖ در ﺷﺎدي و ﻛﺮب‬ ‫دل ﻣﺴﻤﻲ زان ﺳﺒﺐ آﻣﺪ ﺑﻪ ﻗﻠﺐ‬
‫ﺷﻮد‬ ‫ﺳﻔﻠﻲ‬ ‫ﻋﺎﻟﻢ‬ ‫ﻣﻄﺎف‬ ‫ﮔﻪ‬ ‫ﮔﻪ ﺑﻪ ﻃﻮف ﻋﺎﻟﻢ ﻋﻠﻮي رود‬
‫‪ ۴١‬‬
‫ﻫﻢ ز وﺟﻪ ﺑﺪ ﺷﻤﺮ ﺣﻴﻠﻪ ﻣﺠﻮ‬ ‫اﻳﻦ ﺗﻘﻠﺐ ﻋﻠﺖ از وﺟﻬﻲ ﻧﻜﻮ‬
‫ﮔﻪ ﻣﻠﻚ ﮔﺮدد ﮔﻬﻲ ﭼﻮن دﻳﻮ ﻧﺤﺲ‬ ‫ﮔﺎه ﻣﺤﺾ ﻋﻘﻞ ﮔﺮدد ﮔﺎه ﻧﻔﺲ‬
‫ﻣﻨﻘﻄﻊ‬ ‫ﻣﻲﺷﻮد ﮔﻪ‬ ‫واﺻﻞ‬ ‫ﮔﺎه‬ ‫ﻣﻨﻄﺒﻊ‬ ‫ﻣﻲﺷﻮد ﮔﻪ‬ ‫ﻣﺠﺮد‬ ‫ﮔﺎه‬
‫ﮔﻪ ز ﻏﻢ ﻧﺎﻻن ﮔﻪ از ﺷﺎدي ﺑﻪ رﻗﺺ‬ ‫ﮔﻪ ﻣﻨﺰه از ﻫﻤﻪ ﻋﻴﺐ اﺳﺖ و ﻧﻘﺺ‬
‫ﻫﺮ ﻧﻔﺲ آرد ﺳﺮ از ﺟﺎﻳﻲ ﺑﺪر‬ ‫ﻫﺮ زﻣﺎن دارد ز ﺣﻖ ﺷﺄﻧﻲ دﮔﺮ‬
‫ﻣﻈﻬﺮ ﺷﺄﻧﺶ ﻛﻤﺎﻫﻲ ﮔﺸﺘﻪ اﺳﺖ‬ ‫اﺳﺖ‬ ‫اﻟﻬﻲ ﮔﺸﺘﻪ‬ ‫ﺷﺄن‬ ‫ﻣﻈﻬﺮ‬
‫ﺑﮕﻮ‬ ‫ﺟﺎﻣﻊ‬ ‫ﺑﺮزخ‬ ‫را‬ ‫او‬ ‫ﻧﻘﺶ‬ ‫ﻇﺎﻫﺮ و ﺑﺎﻃﻦ در اﻳﻦ ﺻﻮرت ﺑﺠﻮ‬
‫ﺧﻮاص‬ ‫ﺑﺪارﻧﺪش‬ ‫در‬ ‫ﺑﺮون‬ ‫ﮔﻪ‬ ‫ﮔﻪ درآﻣﺪ او درون ﺑﺰم ﺧﺎص‬
‫ذﻛﺮ آن دﻟﻬﺎي ﺟﺎﻫﻞ را ﺑﻬﻞ‬ ‫ﻫﺮ دﱄ را ﻛﻲ ﻛﺴﻲ ﮔﻮﻳﺪ ﻛﻪ دل‬
‫دل ﻣﺠﻮ زﻳﻦ ﻣﺸﺖ ﺧﺎم ﺑﻲادب‬ ‫اﻳﻦ ﭼﻨﲔ دل را ﺗﻮ از ﻋﺎرف ﻃﻠﺐ‬
‫ﺟﺰ دل داﻧﺎ ﻛﻪ ﺣﻖ دادش ﺷﻜﻮه‬ ‫ﻧﻴﺴﺖ دل در اﺻﻄﻼح اﻳﻦ ﮔﺮوه‬
‫واﻟﺴﻼم‬ ‫دﻳﮕﺮ‬ ‫اﺳﺖ‬ ‫دﻳﻮ‬ ‫ﺧﺎﻧﮥ‬ ‫آﻧﭽﻪ دل ﺧﻮاﻧﻨﺪ او را اﻳﻦ ﻋﻮام‬
‫ﻧﻴﺴﺖ دل را ﻧﺴﺒﺘﻲ ﺑﺎ آب و ﮔﻞ‬ ‫ﻛﺲ ﻧﺪاﻧﺪ ﻗﺪر دل ﺟﺰ اﻫﻞ دل‬
‫دل ﻧﺒﺎﺷﺪ آﻧﻜﻪ ﺑﺎ ﻛﱪ و رﻳﺎﺳﺖ‬ ‫ﻛﱪﻳﺎﺳﺖ‬ ‫اﺳﺘﻮاري‬ ‫ﻣﻘﺎم‬ ‫دل‬
‫ﻟﻘﺎ‬ ‫ﺣﻖ‬ ‫ﻧﻤﺎﻳﺪ‬ ‫ﺻﺎﰲ‬ ‫دل‬ ‫در‬ ‫ﺧﺪا‬ ‫وﺟﻪ‬ ‫آﻳﻴﻨﮥ‬ ‫ﺑﻮد‬ ‫دل‬
‫دل ﺑﻪ دﺳﺖ آور ﻛﻪ دل ﻣﺮآت اوﺳﺖ‬ ‫ﮔﺮ ﻫﻤﻲ ﺧﻮاﻫﻲ ﻛﻪ ﺑﻴﻨﻲ روي دوﺳﺖ‬
‫در ﺑﻴﺎن آﻧﻜﻪ ﻫﺮ ﺻﻔﺖ ﻛﻪ ﺑﺮ دل ﻏﺎﻟﺐ ﻣﻲﮔﺮدد و دل ﺑﻪ ﺣﺴﺐ ﺟﺎﻣﻌﻴﺖ ﻛﻪ دارد ﻋﲔ آن ﻣﻲﻧﻤﺎﻳﺪ‪.‬‬
‫ﭼﻨﺎﻧﭽﻪ ﺣﻀﺮت ﻣﺮﺗﻀﻲ ﺳﻼم اﻟﻠّﻪ ﻋﻠﻴﻪ از دﻟﻬﺎي ﻧﺎﻗﺼﺎن ﺧﱪ دارد ﻛﻪ‪ :‬ﻓﻜﻠﻬﻢ اذا ﻓﻜﺮت ﻓﻴﻬﻢ ﻛﻼب ام‬
‫ﺣﻤﺎر ام ذﺑﺎب و اﺷﺎرت ﺑﺮ آﻧﻜﻪ اﺻﻞ اﻧﺴﺎن دل اﺳﺖ و در ﺻﻮرت ﻧﺸﺄه اﻧﺴﺎﻧﻲ ﻧﻈﺮﮔﺎه ﺣﻖ ﻏﻴﺮ دل ﻧﻴﺴﺖ‬
‫ﻛﻪ ان اﻟﻠّﻪ ﻻ ﻳﻨﻈﺮ اﱄ ﺻﻮرﻛﻢ و ﻻ اﱄ اﻋﻤﺎﻟﻜﻢ و ﻟﻜﻦ ﻳﻨﻈﺮ اﱄ ﻗﻠﻮﺑﻜﻢ و ﻧﻴﺎﺗﻜﻢ و ان ﰲ ﺟﺴﺪ اﺑﻦ‬
‫آدم ﻟﻤﻀﻐﺔ اذا ﺻﻠﺤﺖ ﺻﻠﺢ ﺳﺎﻳﺮ اﻟﺠﺴﺪ و اذا ﻓﺴﺪت ﻓﺴﺪ ﺳﺎﻳﺮ اﻟﺠﺴﺪ‪ ،‬اﻻوﻫﻲ ﻗﻠﺐ‪ .‬زﻳﺮا ﻛﻪ ﺑﻪ اﺗﻔﺎق‬
‫ﻫﻤﻪ‪ ،‬اﻧﺴﺎﻳﻨﺖ اﻧﺴﺎن وﻛﻤﺎل او ﺑﻪ دل اﺳﺖ‪.‬‬
‫آن وﺻﻲ و ﺟﺎﻧﺸﲔ ﻣﺼﻄﻔﻲ‬ ‫ﻣﺮﺗﻀﻲ آن ﻣﻨﺒﻊ ﺻﺪق و ﺻﻔﺎ‬

‫ﻣﻲﻛﻨﻢ‬ ‫ﺗﺼﻮر‬ ‫را‬ ‫ﻋﺎﻟﻢ‬ ‫ﺧﻠﻖ‬ ‫ﮔﻔﺖ ﻫﺮ ﮔﻪ ﻣﻦ ﺗﻔﻜﺮ ﻣﻲﻛﻨﻢ‬
‫وان دﮔﺮ ﺧﻮد ﻫﻤﭽﻮ ﺳﮓ ﺷﺪ ﺷﻬﻮﺗﻲ‬ ‫ﺑﻴﻐﻴﺮﺗﻲ‬ ‫در‬ ‫ﺧﻮﻛﺴﺖ‬ ‫ﻳﻜﻲ‬ ‫آن‬
‫وان دﮔﺮ ﭘﻴﻮﺳﺘﻪ در ﺧﺮ ﺑﻨﺪﮔﻲ‬ ‫آن ﻳﻜﻲ ﮔﺮگ اﺳﺖ در درﻧﺪﮔﻲ‬
‫وان دﮔﺮ ﭼﻮن ﺧﺮ ﺑﻪ ﻗﻴﺪ ﭘﺎﻟﻬﻨﮓ‬ ‫آن ﻳﻜﻲ در ﻛﱪ ﭼﻮن ﺷﻴﺮ و ﭘﻠﻨﮓ‬
‫ﺗﻮ ﻫﻤﺎﻧﻲ ﮔﺮ ﺟﻮاﻧﻲ ور ﺧﺮف‬ ‫دل ﺑﻬﺮ وﺻﻔﻲ ﻛﻪ ﮔﺮدد ﻣﺘﺼﻒ‬
‫ﺑﺎﻗﻲ اﻋﻀﺎ ﻫﻤﻪ ﻓﺮﻋﺶ ﺷﺪﺳﺖ‬ ‫اﺻﻞ اﻧﺴﺎن در ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺧﻮد دﻟﺴﺖ‬
‫ﮔﻔﺖ ﺣﻖ را ﻧﻴﺴﺖ ﺑﺮ ﺻﻮرت ﻧﻈﺮ‬ ‫ﺧﱪ‬ ‫ﻣﻌﻨﻲ‬ ‫اﻳﻦ‬ ‫از‬ ‫ﭘﻴﻐﻤﱪ‬ ‫داد‬
‫ﺧﺪا‬ ‫ﻧﻈﺮﮔﺎه‬ ‫اﻧﺴﺎن‬ ‫دل‬ ‫ﺷﺪ‬ ‫ﺷﻤﺎ‬ ‫اﻋﻤﺎل‬ ‫ﺑﻪ‬ ‫ﻧﺒﻮد‬ ‫ﻧﻈﺮ‬ ‫ﻫﻢ‬
‫آن دل ﭘﺮ ﻧﻔﻲ و ﭘﺮ اﺛﺒﺎت ﺗﻮ‬ ‫ﺗﻮ‬ ‫ﻧﻴﺎت‬ ‫ﺧﺪا‬ ‫ﻣﻨﻈﻮر‬ ‫ﻫﺴﺖ‬
‫‪ ۴٢‬‬
‫دل ﭼﻮ ﺑﺪ ﺷﺪ ﻓﻌﻞ ﺑﺪ ﮔﺮدد وﻟﻴﻚ‬ ‫ﮔﺮ دﻟﺖ ﻧﻴﻚ اﺳﺖ ﺷﺪ اﻓﻌﺎل ﻧﻴﻚ‬
‫ﻧﻴﺴﺖ ﻛﺲ را اﻧﺪرﻳﻦ ﻣﻌﻨﻲ ﺳﺨﻦ‬ ‫ﺷﺪ ﺻﻼح دل ﺻﻼح اﻳﻦ ﺑﺪن‬
‫ﮔﺮ ﺣﺮﻳﻒ ﺑﺎده و ﮔﺮ ﻋﺎﺑﺪﺳﺖ‬ ‫دل ﭼﻮ ﻓﺎﺳﺪ ﮔﺸﺖ اﻧﺴﺎن ﻓﺎﺳﺪﺳﺖ‬
‫ﺑﺪ ﺑﻮد زﻳﺮا دﻟﺶ ﺑﺎ ﺷﺎﻫﺪﺳﺖ‬ ‫ﮔﺮ ﺑﻪ ﺻﻮرت ﻣﺘﻘﻲ و زاﻫﺪﺳﺖ‬
‫او ب ﺻﻮرت آﺑﻲ ودر ﻣﻌﻨﻲ ﺳﺮاب‬ ‫ﺧﺮاب‬ ‫ﺑﺎﻃﻦ‬ ‫ودر‬ ‫ﻣﻌﻤﻮر‬ ‫ﻇﺎﻫﺮاً‬
‫ﺧﻨﮓ دوﻟﺖ ﺳﻮي ﺑﺎﻻ ﺗﺎﺧﺘﻨﺪ‬ ‫اﻫﻞ دل از دل ﺳﻌﺎدت ﻳﺎﻓﺘﻨﺪ‬
‫ﺟﺎﻣﮥ ﻫﺴﺘﻲ ﺧﻮد ﻛﺮدﻧﺪ ﭼﺎك‬ ‫ﻧﻘﺶ ﻏﻴﺮ از ﻟﻮح دل ﺷﺴﺘﻨﺪ ﭘﺎك‬
‫واﺻﻞ ﺟﺎﻧﺎن و ﺑﺎ ﺟﺎن ﻫﻤﺪماﻧﺪ‬ ‫از وﺻﺎل دوﺳﺖ ﺷﺎد و ﺧﺮماﻧﺪ‬
‫در ﺟﻬﺎن از ﺑﻴﻨﻮاﻳﻲ ﺷﻬﺮه اﺳﺖ‬ ‫ﻫﺮ ﻛﺮا دل ﻧﻴﺴﺖ او ﺑﻲﺑﻬﺮه اﺳﺖ‬
‫ﻧﻴﺴﺘﺶ ﻛﺎري ﺑﻐﻴﺮ از ﺧﻮاب وﺧﻮر‬ ‫رو ﺑﻪ اﺳﻔﻞ دارد او ﭼﻮن ﮔﺎو و ﺧﺮ‬
‫ﻫﻤﭽﻮ ﮔﺎوﻧﺪ و ﭼﻮ ﺧﺮ ﺑﻞ ﻫﻢ اﺿﻞ‬ ‫ﺣﻖ ﻫﻤﻲ ﮔﻮﻳﺪ ﻛﻪ اﻳﺸﺎن ﰲ اﻟﻤﺜﻞ‬
‫ﻏﺎﻓﻞ از ارﺑﺎب ﺣﺎﻟﻨﺪ آن ﮔﺮوه‬ ‫ﺑﻲﻧﺼﻴﺐ از ﻫﺮ ﻛﻤﺎﻟﻨﺪ آن ﮔﺮوه‬
‫ورﻧﻪ ﻫﻤﭽﻮن ﺧﺮ ﻓﺮوﻣﺎﻧﻲ ﺑﻪ ﮔﻞ‬ ‫اﻫﻞ دل ﺷﻮ اﻫﻞ دل ﺷﻮ اﻫﻞ دل‬
‫ﻫﺮ ﻛﻪ ﺑﻲ ﺳﺮ ﮔﺸﺖ ﺳﺎﻣﺎﻧﺶ ﻣﺒﺎد‬ ‫ﻫﺮ ﻛﺮا دل ﻧﻴﺴﺖ ﮔﻮﻫﺮ ﺟﺎﻧﺶ ﻣﺒﺎد‬
‫آﻳﻨﻪ‬ ‫درون‬ ‫ﺑﻴﻨﺪ‬ ‫ﻫﻤﻲ‬ ‫ﺣﻖ‬ ‫آﻳﻨﻪ‬ ‫ﭼﻮن‬ ‫دل‬ ‫ﺑﺎﺷﺪ‬ ‫ﻫﺮ ﻛﺮا‬
‫آﻧﭽﻪ ﭘﻨﻬﺎﻧﺴﺖ از ﺧﻠﻖ ﺟﻬﺎن‬ ‫در ﭼﻨﲔ دل ﻣﻲﺗﻮان دﻳﺪن ﻋﻴﺎن‬
‫ﺑﻲﺳﺨﻦ‬ ‫ﺑﻴﻨﻲ‬ ‫ﻳﺎر‬ ‫ﺟﻤﺎل‬ ‫ﺗﺎ‬ ‫از ﻏﺒﺎر ﻏﻴﺮ دل را ﺻﺎف ﻛﻦ‬
‫ﻏﻴﺮ او ﻣﮕﺬار در دل ﻳﻚ زﻣﺎن‬ ‫ﭘﺎﺳﺒﺎن‬ ‫داﻳﻢ‬ ‫ﺑﺎش‬ ‫دل‬ ‫در‬ ‫ﺑﺮ‬
‫ﻫﺮ ﭼﻪ ﻣﻲﺟﻮﻳﻲ از اﻳﻦ دل ﺣﺎﺻﻠﺴﺖ‬ ‫ﻣﻘﺼﺪ و ﻣﻘﺼﻮد ﺧﻠﻘﺖ اﻳﻦ دﻟﺴﺖ‬
‫از ﻛﺘﺎب و درس دﺳﺖ اﻓﺸﺎﻧﺪه اﺳﺖ‬ ‫ﻫﺮ ﭼﻪ ﻋﺎرف داﻧﺪ از دل ﺧﻮاﻧﺪه اﺳﺖ‬
‫ﺗﺎ ﺑﺪاﻧﻲ ﻋﻠﻢ ﻋﺎرف را ﺑﻴﺎن‬ ‫اﻳﻦ ﺳﺨﻦ ز اﺳﺘﻔﺖ ﻗﻠﺒﻚ ﺟﻮ ﻧﺸﺎن‬
‫اﺷﺎرت ﺑﻪ ﺳﺨﻦ ﺳﻴﺪ اﻟﻄﺎﻳﻔﻪ ﺟﻨﻴﺪ ﺑﻐﺪادي ﻛﻪ‪»:‬اﻟﻤﺮﻳﺪ اﻟﺼﺎدق ﻏﻨﻲ ﻋﻦ ﻋﻠﻢ اﻟﻌﻠﻤﺎ« و ﺑﻴﺎن آﻧﻜﻪ ﻋﻠﻢ‬
‫اوﻟﻴﺎ ﻟﺪﻧﻲ اﺳﺖ ﻧﻪ ﻛﺴﺒﻲ ﻛﻪ ﻛﻤﺎ ﻗﺎل اﻟﻠّﻪ ﺗﻌﺎﱄ‪ :‬ان ﺗﺘﻘﻮ اﻟﻠّﻪ ﻳﺠﻌﻞ ﻟﻜﻢ ﻓﺮﻗﺎﻧﺎً ﺑﲔ اﻟﺤﻖ و اﻟﺒﺎﻃﻞ وﻛﻤﺎ‬
‫ﻗﺎل اﻟﻨﺒﻲ ﻋﻠﻴﻪ اﻟﺼﻠﻮة و اﻟﺴﻼم‪ :‬ﻣﻦ رﻏﺐ ﰲ اﻟﺪﻧﻴﺎ و ﻃﺎﻟﺖ آﻣﺎﻟﻪ ﻓﻴﻬﺎ اﻋﻤﻲ اﻟﻠّﻪ ﻗﻠﺒﻪ و ﻋﻠﻲ ﻗﺪر ذﻟﻚ‬
‫و ﻣﻦ زﻫﺪ ﻋﻦ اﻟﺪﻧﻴﺎ و ﻗﺼﺮ اﻣﻠﻪ ﻓﻴﻬﺎ اﻋﻄﺎه اﻟﻠّﻪ ﻋﻠﻤﺎ ﺑﻐﻴﺮ ﺗﻌﻠﻢ؛ ﺑﻴﺖ‪:‬‬
‫ﺟﺰ دل اﺳﻔﻴﺪ ﻫﻤﭽﻮن ﺑﺮف ﻧﻴﺴﺖ‬ ‫دﻓﱰ ﺻﻮﰲ ﺳﻮاد و ﺣﺮف ﻧﻴﺴﺖ‬
‫ﻛﻪ ﻣﻮﻻﻧﺎ روﻣﻲ در ﺑﻴﺎن ﻣﻌﻨﻲ ﻓﺮﻣﻮده اﺳﺖ‬
‫ﻧﺸﺎن‬ ‫ﻫﻨﮕﺎم‬ ‫ﻓﺮﻣﻮد‬ ‫ﭼﻨﲔ‬ ‫اﻳﻦ‬ ‫رازدان‬ ‫ﺟﻨﻴﺪ‬ ‫ﺑﻐﺪادي‬ ‫ﭘﻴﺮ‬

‫واﺛﻘﺴﺖ‬ ‫اﻳﺰد‬ ‫ﻟﻄﻒ‬ ‫ﺑﺮ ﻛﻤﺎل‬ ‫ﮔﺮ ﻣﺮﻳﺪي در ارادت ﺻﺎدﻗﺴﺖ‬
‫ﻧﻴﺴﺖ او را اﺣﺘﻴﺎج اﻳﻦ و آن‬ ‫او ﻏﻨﻲ اﺳﺖ از ﻋﻠﻮم ﻋﺎﻟﻤﺎن‬
‫ﻧﻴﺴﺖ ﺑﺎﻃﻞ ﻫﺮ ﭼﻪ ﮔﻮﻳﺪ ﺣﻖ ﺑﻮد‬ ‫ﻫﺮ ﻛﺴﻲ ﻛﻮ را ﻣﻌﻠﻢ ﺣﻖ ﺑﻮد‬
‫ﻋﲔ ﻧﻮر اﺳﺖ او ﭼﻪ ﺣﺎﺟﺖ روﺷﻨﻲ‬ ‫ﻫﺴﺖ از ﺗﻌﻠﻴﻢ اﺳﺘﺎد او ﻏﻨﻲ‬
‫‪ ۴٣‬‬
‫ﺳﺮش‬ ‫در‬ ‫ﻧﻤﺎﻳﺪ‬ ‫ﭘﻴﺪا‬ ‫ﺳﺮﻫﺎ‬ ‫ﺷﺪ دﱄ ﺻﺎﰲ ﻛﺘﺎب و دﻓﱰش‬
‫ﻧﻬﺎن‬ ‫ﻫﺮ‬ ‫ﺑﺒﻴﻨﻲ‬ ‫ﺗﺎ‬ ‫ﺷﻮ‬ ‫ﻣﺘﻘﻲ‬ ‫آﻳﺖ ان ﺗﺘﻘﻮا اﻟﻠّﻪ ﺑﺎز ﺧﻮان‬
‫آن ﺣﺒﻴﺐ ﺧﺎص رب اﻟﻌﺎﻟﻤﲔ‬ ‫ﮔﻔﺖ ﭘﻴﻐﻤﱪ ﻣﺪﻳﻨﻪ ﻋﻠﻢ و دﻳﻦ‬
‫در ﭼﻪ ﺣﺮص و ﺣﺴﺪ ﺷﺪ ﺳﺮﻧﮕﻮن‬ ‫ﻫﺮ ﻛﻪ ﺑﺎﺷﺪ ﻃﺎﻟﺐ دﻧﻴﺎي دون‬
‫در ﭘﻲ دﻧﻴﺎﺳﺖ ﺑﺎ دام و ﺣﻴﻞ‬ ‫ﻫﺴﺖ در دﻧﻴﺎ ورا ﻃﻮل اﻣﻞ‬
‫زﻳﻦ ﺳﺒﺐ ﭼﺸﻢ دﻟﺶ ﺷﺪ ﻗﺪردان‬ ‫ﻛﻮر و ﻛﺮ داﻧﺪ ﺧﺪاوﻧﺪ ﺟﻬﺎن‬
‫دل ﺑﺮي ﻛﺮد از ﻫﻤﻪ ﻣﻜﺮ و ﻓﺴﻮن‬ ‫ﻫﺮ ﻛﻪ زاﻫﺪ ﮔﺸﺖ از دﻧﻴﺎي دون‬
‫از ﻣﻴﺎن ﻳﺎر و دل ﺑﺮداﺷﺖ ﺳﺪ‬ ‫ﻛﺮدﻛﻮﺗﻪ از ﻫﻤﻪ اﻣﻴﺪ ﺧﻮد‬
‫ﻓﻬﻮم‬ ‫درك‬ ‫از‬ ‫ﺑﺮﺗﺮ‬ ‫ﻋﻠﻤﻬﺎي‬ ‫ﺑﻲ ﺗﻌﻠﻢ ﺣﻖ دﻫﺪ او را ﻋﻠﻮم‬
‫ﺗﺎ ﻧﭙﻨﺪاري ﻛﻪ ﻫﺮ ﻛﺲ زﻳﻦ دﻫﻨﺪ‬ ‫اﻳﻦ ﭼﻨﲔ دل ﻫﺮﻛﺴﻲ را ﭼﻮن دﻫﻨﺪ‬
‫ور ز درد ﻋﺸﻖ ﻋﻤﺮي ﻧﻐﻨﻮي‬ ‫روي‬ ‫ﻃﺮﻳﻘﺖ ﮔﺮ‬ ‫راه‬ ‫ﺳﺎﻟﻬﺎ‬
‫داﻳﻤﺎً ﺑﺎ ذﻛﺮ ﺣﻖ ﺑﺎﺷﻲ ﻗﺮﻳﻦ‬ ‫ور ﺗﻮ ﮔﺮدي ﺳﺎﻟﻬﺎ ﺧﻠﻮت ﻧﺸﲔ‬
‫ﺟﺎن ﺗﻮ ﻣﺤﺮم درﻳﻦ درﮔﺎه ﻧﻴﺴﺖ‬ ‫ﺗﺎدﻟﺖ ﺧﺎﱄ ز ﻣﺎل و ﺟﺎه ﻧﻴﺴﺖ‬
‫ﻓﻜﺮ ﺻﺎﰲ ﻛﻲ ﺷﻮد اﻻ ﺑﻪ ذﻛﺮ‬ ‫ﻛﻲ در ﻋﺮﻓﺎن ﮔﺸﺎﻳﺪ ﺟﺰ ﺑﻪ ﻓﻜﺮ‬
‫دل ﻛﻪ در وي ﻧﻴﺴﺖ ﺟﺎي ﺷﺮ و ﺧﻴﺮ‬ ‫ذﻛﺮ را ﺑﺎﻳﺪ دل ﺧﺎﱄ ز ﻏﻴﺮ‬
‫ﻛﺎر‬ ‫وﻗﺖ‬ ‫ﻧﻴﺎﺑﻲ‬ ‫دﻳﺎري‬ ‫ﻫﻴﭻ‬ ‫آن دﱄ ﭘﺎﻛﻲ ﻛﻪ در وي ﻏﻴﺮ ﻳﺎر‬
‫ﻛﻲ دل و ﺟﺎﻧﺖ ﺷﻮد روﺷﻦ ز ﻧﻮر‬ ‫ﺗﺎ ﻧﮕﺮدي از ﺣﻈﻮظ ﻧﻔﺲ دور‬
‫از ﺗﻦ ﺑﻴﺠﺎن ﭼﻪ ﺣﺎﺻﻞ ﺧﻮد ﺑﺒﲔ‬ ‫ﺟﺎن ﻃﺎﻋﺖ ﭼﻴﺴﺖ اﺧﻼص و ﻳﻘﲔ‬
‫در ﺑﻴﺎن آﻧﻜﻪ اﺻﻞ اﻋﻤﺎل ﻧﻴﺖ اﺳﺖ و اﺧﻼص در آن ﭼﻨﺎﻧﭽﻪ در اﺣﺎدﻳﺚ ﻗﺪﺳﻴﻪ آﻣﺪه اﺳﺖ ﻛﻪ‪ :‬ﻟﻮ ﺻﻠﻲ‬
‫اﻟﻌﺒﺪ ﺻﻠﻮة اﻫﻞ اﻟﺴﻤﺎء و اﻻرض و ﺻﺎم ﺻﻴﺎم اﻫﻞ اﻟﺴﻤﺎء و اﻻرض و ﻃﻮي اﻟﻄﻌﺎم ﻣﺜﻞ اﻟﻤﻼﺋﻜﻪ ﺣﺘﻲ ﻻ‬
‫ﺗﺄﻛﻞ ﺷﻴﺌﻲ و ﻟﺒﺲ ﻟﺒﺎس اﻟﻌﺎري ﺛﻢ راي ﰲ ﻗﻠﺒﻪ ذره ﻣﻦ ﻣﺤﺒﺔ اﻟﺪﻧﻴﺎ او ﺳﻤﻌﺘﻬﺎ او ﻣﺤﻤﺪﺗﻬﺎ او رﻳﺎﺳﺘﻬﺎ‪،‬‬
‫ﻻ ﻳﺴﻜﻦ ﰲ ﺟﻮاري و ﻷﻇﻠﻤﻦ ﻗﻠﺒﻲ ﺣﺘﻲ ﻳﻨﺴﺎﻧﻲ و ﻻ اذﻳﻘﻪ ﺣﻼوة ﻣﻨﺎﺟﺎﺗﻲ‪ ،‬ﻧﻴﺖ اﻟﻤﺆﻣﻦ ﺧﻴﺮ ﻣﻦ‬
‫ﻋﻤﻠﻪ‪.‬‬
‫ﮔﻔﺘﮥ ﺣﻖ را ﭼﻮ د ّر در ﮔﻮش ﻛﻦ‬ ‫ﺑﺸﻨﻮاز اﺧﺒﺎر ﻗﺪﺳﻲ اﻳﻦ ﺳﺨﻦ‬

‫ﮔﺮ ﮔﺰارد ﺑﻨﺪهاي ﭼﻨﺪان ﻧﻤﺎز‬ ‫وﺣﻲ ﻓﺮﻣﻮده اﺳﺖ ﺣﻖ ﺑﺎ اﻫﻞ راز‬
‫روزه دارد ﻧﻴﺰ ﻫﻢ ﻣﺎﻧﻨﺪ آن‬ ‫ﮔﺮ ﮔﺰارد اﻫﻞ ارض و آﺳﻤﺎن‬
‫ﻳﺎ ﻧﭙﻮﺷﺪ ﻫﻴﭻ ﭼﻴﺰي واﻟﺴﻼم‬ ‫ﭼﻮن ﻣﻼﻳﻚ در ﻧﻮردد او ﻃﻌﺎم‬
‫ﻣﻮي ﺟﻠﺪ ﺗﻦ ﭘﻼس او ﺷﻮد‬ ‫ﺑﻮدن ﻋﺮﻳﺎن ﻟﺒﺎس او ﺷﻮد‬
‫در دل او ﻣﻲﻛﻨﻢ آﻧﮕﻪ ﻧﻈﺮ‬ ‫ﻣﻦ ﻛﻪ از ﺳﺮ ﺿﻤﻴﺮم ﺑﺎ ﺧﱪ‬
‫آرزو‬ ‫او‬ ‫را ﻛﻨﺪ‬ ‫ﺑﺰرﮔﻲ‬ ‫ﻳﺎ‬ ‫ﻳﺎ ﺳﺘﺎﻳﺶ ﺟﻮﻳﺪ و ﻧﺎم ﻧﻜﻮ‬
‫دوﺳﺘﺎن‬ ‫ﻣﻴﺎن‬ ‫ﻧﺎﻣﺶ‬ ‫ﻧﺎورم‬ ‫در ﺟﻮار ﻣﺎ ﻧﻴﺎﺑﺪ او ﻣﻜﺎن‬
‫از ﭼﻪ اﻳﻦ ﻏﻔﻠﺖ ﻛﻪ ﺷﺪ زﻧﮓ و ﻏﺒﺎر‬ ‫آﻳﻨﻪ ﺟﺎن و دﻟﺶ ﺳﺎزﻳﻢ ﺗﺎر‬
‫‪ ۴۴‬‬
‫ﺗﺎ ﻧﺒﻴﻨﺪ او ز روﻳﻢ روﺷﻨﻲ‬ ‫ﺗﺎﻛﻨﺪ ﻣﺎ را ﻓﺮاﻣﻮش آن دﻧﻲ‬
‫از ﺣﻼوﺗﻬﺎي ﻃﺎﻋﺎت و ﻧﻤﺎز‬ ‫ﺳﺎزﻣﺶ ﻣﺤﺮوم در وﻗﺖ ﻧﻴﺎز‬
‫وﻳﻦ ﻧﻴﺎﺑﺪ ﻫﻴﭻ در ﻫﻨﮕﺎم راز‬ ‫ﻟﺬت و ذوق ﻣﻨﺎﺟﺎت و ﻧﻴﺎز‬
‫اﻳﻦ دل ﺑﻴﭽﺎره را ده ﺑﺮگ و ﺳﺎز‬ ‫ﻛﺎرﺳﺎز‬ ‫ﻛﺮﻳﻢ‬ ‫ﺧﺪاوﻧﺪ‬ ‫اي‬
‫ﻣﺸﻜﻠﻢ‬ ‫ﻗﻴﺪﻫﺎي‬ ‫از‬ ‫وارﻫﺎن‬ ‫ﻳﺎد ﺧﻮد ﻛﻦ ﻣﻮﻧﺲ ﺟﺎن و دﻟﻢ‬
‫ﺑﺎ ﻛﻪ ﺑﺘﻮان ﮔﻔﺖ آﺧﺮ ﭼﻴﺴﺖ اﻳﻦ‬ ‫اﻳﻦ ﭼﻪ اﺳﺘﻐﻨﺎ ﭼﻪ ﺑﻴﺒﺎﻛﻴﺴﺖ اﻳﻦ‬
‫ﻋﺎﺷﻘﺎن را در ﺟﻬﺎن رﺳﻮا ﻛﻨﺪ‬ ‫آﺗﺸﻲ در ﺟﺎن ﻋﺎﺷﻖ ﻣﻲزﻧﺪ‬
‫ﺑﺎز ﮔﻮﻳﺪ ﻣﺴﺖ و ﻋﺎﺷﻖ ﺑﺎش ﻓﺎش‬ ‫ﮔﺎه ﮔﻮﻳﺪ در ﻧﻤﺎز و روزه ﺑﺎش‬
‫ﮔﺎه ﮔﻮﻳﺪ اﻳﻦ ﻧﻤﻲارزد ﺑﻪ ﻻش‬ ‫ﮔﺎه ﮔﻮﻳﺪ ﻋﺎﻗﻞ و ﻫﺸﻴﺎر ﺑﺎش‬
‫ﺑﺎز ﮔﻮﻳﺪ ﻫﺮ دو را ﻛﻦ ﭘﺎﻳﻤﺎل‬ ‫ﮔﺎه ﮔﻮﻳﺪ ﺟﻤﻊ ﮔﺮدان ﻣﻠﻚ وﻣﺎل‬
‫ﮔﺎه ﮔﻮﻳﺪ رزق ﺟﻮﻳﻲ ﺷﺪ وﺑﺎل‬ ‫ﮔﻪ ﻫﻤﻲ ﮔﻮﻳﺪ ﺑﺠﻮ رزق ﺣﻼل‬
‫ﮔﺎه ﮔﻮﻳﺪ ﺗﺮك ﺧﺎنوﻣﺎن ﺑﮕﻮ‬ ‫ﮔﺎه ﮔﻮﻳﺪ ﺣﺮﻓﻪ ﻛﻦ ﻧﺎﻧﻲ ﺑﺠﻮ‬
‫ﮔﺎه آرد ﻣﻴﻞ ﻋﻘﺒﻲ در درون‬ ‫ﮔﻪ ﻛﻨﺪ ﺟﻮﻳﻨﺪۀ دﻧﻴﺎي دون‬
‫ﮔﺎه ﮔﻮﻳﺪ از ﻫﻤﻪ ﺑﻴﺰار ﺷﻮ‬ ‫ﮔﺎه ﮔﻮﻳﺪ ﻋﺎرف اﺳﺮار ﺷﻮ‬
‫ﻣﺠﻮ‬ ‫ﻣﺎ‬ ‫ﺟﺎﻧﻔﺰاي‬ ‫ﺟﻤﺎل‬ ‫ﺟﺰ‬ ‫ﮔﺎه ﻣﻲﮔﻮﻳﺪ ﻛﻪ ﺗﺮك ﻫﺮ دو ﮔﻮ‬
‫ﮔﺎه ﺗﺮك ﻛﺴﺐ ﺷﺮط راه ﮔﻔﺖ‬ ‫ﮔﺎه اﻟﻜﺎﺳﺐ ﺣﺒﻴﺐ اﻟﻠّﻪ ﮔﻔﺖ‬
‫وه ﻛﻪ ﺑﺲ ﺣﻴﺮاﻧﻢ اﻧﺪر ﻛﺎر ﺧﻮﻳﺶ‬ ‫ﻫﺮ زﻣﺎن آرد دﮔﺮ راﻫﻲ ﺑﻪ ﭘﻴﺶ‬
‫ﺧﺎﻛﺪان‬ ‫اﺳﻴﺮ‬ ‫ﺟﺎﻧﻢ‬ ‫ﮔﻪ ﻛﻨﺪ‬ ‫ﮔﻪ ﻣﻜﺎﻧﻢ ﻣﻲﻛﻨﺪ در ﻻﻣﻜﺎن‬
‫ﮔﻪ ﺑﺮد ﺑﺎﻻ ﮔﻬﻲ آرد ﺑﻪ ﭘﺴﺖ‬ ‫ﮔﺎه ﺷﻴﺦ ﺷﻬﺮم و ﮔﻪ رﻧﺪﻣﺴﺖ‬
‫ﮔﺎه ﺧﺎﱄ ﻣﻲﻛﻨﺪ از ﻏﻴﺮ ﺧﻮد‬ ‫ﮔﻪ در آرد در دﻟﻢ ﺻﺪ دﻳﻮ و دد‬
‫ﻛﻨﺪ‬ ‫ﭘﻨﺪارم‬ ‫ﻗﻴﺪ‬ ‫اﺳﻴﺮ‬ ‫ﮔﻪ‬ ‫اﻧﻮارم ﻛﻨﺪ‬ ‫ﺑﺤﺮ‬ ‫ﻏﺮﻳﻖ‬ ‫ﮔﻪ‬
‫دﻫﺪ‬ ‫ﻣﺄواﻳﻢ‬ ‫ﺧﺎك‬ ‫درون‬ ‫ﮔﻪ‬ ‫ﮔﻪ ﺑﺮون ﻧُﻪ ﻓﻠﻚ ﺟﺎﻳﻢ دﻫﺪ‬
‫ﻓﻠﻚ‬ ‫ﻣﻲآرد‬ ‫ﻧﻨﮓ‬ ‫زﻧﺎﻣﻢ‬ ‫ﮔﻪ‬ ‫ﮔﻪ ﭼﻨﺎن ﺳﺎزد ﻛﻪ رﺷﻚ آرد ﻣﻠﻚ‬
‫ﮔﺎه ﻓﺎرغ ﮔﺎه ﻣﻔﺘﻮن ﻣﻲﻛﻨﺪ‬ ‫ﮔﺎه ﻋﺎﻗﻞ ﮔﺎه ﻣﺠﻨﻮن ﻣﻲﻛﻨﺪ‬
‫ﮔﺎه دﻳﮕﺮ ﺳﺒﺰ و ﺗﺮ ﭼﻮن ﮔﻠﺸﻨﻢ‬ ‫ﮔﺎه ﺳﺎز ﻫﻤﭽﻮ دود ﮔﻠﺨﻨﻢ‬
‫روﺷﻨﻢ‬ ‫ﺗﺠﻠﻲ‬ ‫ﻧﻮر‬ ‫از‬ ‫ﮔﺎه‬ ‫ﮔﻪ ز ﻃﺒﻊ ﻧﻔﺲ ﺑﺮ ﻇﻠﻤﺖ ﺗﻨﻢ‬
‫ﮔﻪ ز روم و ﮔﻪ ﻋﺮب ﮔﺎﻫﻲ ز ﻫﻨﺪ‬ ‫ﮔﺎه ﻣﻼ ﮔﺎه ﺷﻴﺦ و ﮔﺎه رﻧﺪ‬
‫‪ ۴۵‬‬
‫در ﺑﻴﺎن آﻧﻜﻪ ﺟﻤﻴﻊ اﻓﻌﺎل ﺑﻪ ﺗﻘﺪﻳﺮ اﻟﻬﻲ اﺳﺖ و اﺷﺎره ﺑﻪ ﻣﺴﺎﺋﻞ ﻣﺨﺘﻠﻒ ﻓﻴﻪ ﻣﻴﺎن اﺷﻌﺮي و ﻣﻌﺘﺰﱄ و‬
‫ﺳﻨﻲ و ﺷﻴﻌﻲ و ﻣﺤﻘﻖ و ﻣﻘﻠﺪ و اﻳﻤﺎء اﺻﻄﻼﺣﺎت ﺻﻮﻓﻴﻪ و ﻣﻨﻊ از اﻇﻬﺎر اﺳﺮار و ﺗﺤﺮﻳﺺ ﺑﻪ اﺧﻔﺎء آن‬
‫ﺑﺤﻜﻢ‪:‬‬
‫ﻟﻘﺒﻞ ﱄ اﻧﺖ ﻣﻤﻦ ﻳﻌﺒﺪ اﻟﻮﺛﻨﺎء‬ ‫و رب ﺟﻮﻫﺮ ﻋﻠﻢ ﻟﻮ اﺑﻮح ﺑﻪ‬
‫و ﻋﻤﻞ ﺑﺮ ﻣﻘﺘﻀﺎي ﻛﻠﻤﻮا اﻟﻨﺎس ﻋﻠﻲ ﻗﺪر ﻋﻘﻮﻟﻬﻢ‪.‬‬
‫ذواﻟﻤﲍ‬ ‫اﻣﺮ‬ ‫ﻣﺠﺒﻮر‬ ‫ﮔﺸﺘﻪام‬ ‫ﺧﻮﻳﺸﱳ‬ ‫اﺧﺘﻴﺎر‬ ‫ﻧﺪارم‬ ‫ﻣﻦ‬

‫زﻧﺪ‬ ‫ﺻﱪم‬ ‫ﺧﺮﻣﻦ‬ ‫در‬ ‫آﺗﺸﻲ‬ ‫ﻧﻮ ﻛﻨﺪ‬ ‫ﺑﻬﺎﻧﻪ‬ ‫ﺳﺎﻋﺖ‬ ‫ﺑﻬﺮ‬ ‫او‬
‫ﻣﺮو‬ ‫ﻧﻴﻜﻲ‬ ‫ره‬ ‫ﺟﺰ‬ ‫ﮔﺎه ﮔﻮﻳﺪ‬ ‫ﮔﺎه ﮔﻮﻳﺪ ﻧﻴﻚ از ﻣﻦ ﺑﺪ ز ﺗﻮ‬
‫ﮔﺎه ﮔﻮﻳﺪ ﮔﻔﺖ ﻣﻦ ﺑﺪ از رﺿﺎ‬ ‫ﮔﺎه ﮔﻮﻳﺪ ﻫﺴﺖ ﺟﻤﻠﻪ از ﻗﻀﺎ‬
‫ﮔﺎه ﻣﻲﮔﻮﻳﺪ ﻛﻪ ﺣﻖاﻧﺪ اﻳﻦ ﻫﻤﻪ‬ ‫ﮔﺎه ﮔﻮﻳﺪ ﺑﺎﻃﻞ آﻣﺪ اﻳﻦ رﻣﻪ‬
‫آن ﻳﻜﻲ در ﺷﻚ و دﻳﮕﺮ ﻣﻮﻗﻦ اﺳﺖ‬ ‫ﮔﻮﻳﺪ اﻳﻦ ﻳﻚ ﻛﺎﻓﺮ و آن ﻣﺆﻣﻦ اﺳﺖ‬
‫وان ﻳﻜﻲ رﻫﺰن‪ ،‬دﮔﺮ ﺷﺪ راﻫﱪ‬ ‫ﮔﻮﻳﺪ اﻳﻦ ﺿﺎﻟﺴﺖ و آن ﻫﺎدي دﮔﺮ‬
‫آن ﻳﻜﻲ ﻣﻴﺨﻮاره وان ﻳﻚ زاﻫﺪﺳﺖ‬ ‫ﮔﻮﻳﺪ اﻳﻦ ﻳﻚ ﻋﺎﺻﻲ و آن ﻋﺎﺑﺪﺳﺖ‬
‫زاﻧﻜﻪ ﻫﺴﺘﻢ ﺧﺎﻟﻖ ﻫﺮ دو ﺟﻬﺎن‬ ‫ﺑﺎز ﮔﻮﻳﺪ ﻫﺮ ﭼﻪ ﻫﺴﺖ از ﻣﻦ ﺑﺪان‬
‫ﻣﻦ ﺑﻪ ﻧﻘﺶ ﻫﺮ دو ﻋﺎﻟﻢ روﺷﻨﻢ‬ ‫ﻣﻨﻢ‬ ‫ﻫﺴﺘﻲ‬ ‫ﻋﺎﻟﻢ‬ ‫ﺟﻤﻠﻪ‬ ‫ﺑﻠﻜﻪ‬
‫در ﻣﻴﺎن اﻳﻦ اﺧﺘﻼف آﺧﺮ ز ﭼﻴﺴﺖ‬ ‫در ﺣﻘﻴﻘﺖ ﭼﻮن ﺑﻪ ﻏﻴﺮ دوﺳﺖ ﻧﻴﺴﺖ‬
‫اﺧﺘﻼف اﻣﺘﻲ ﭼﻮن رﺣﻤﺖ اﺳﺖ‬ ‫اﻳﻦ ﻋﺒﺚ ﻧﺒﻮد ﻛﻪ ﻋﲔ ﺣﻜﻤﺖ اﺳﺖ‬
‫ﭼﻮن ز ﻋﲔ ﺣﻜﻤﺖ آﻣﺪ اي ﻓﺘﻲ‬ ‫اﺧﺘـــــــﻼف اﻣﺘـــــــــﺎن اﻧﺒﻴــــــــﺎ‬
‫ﺑﻮد‬ ‫اﻓﺰون‬ ‫ﺑﻴﮕﻤﺎن‬ ‫اﻳﻦ‬ ‫رﺣﻤﺖ‬ ‫اﺧﺘﻼف ﺧﻠﻖ و ﺧﺎﻟﻖ ﭼﻮن ﺑﻮد‬
‫ﺑﻴﺤﺎﺻﻠﻲ‬ ‫ﻣﻲﻛﻨﻲ‬ ‫اﻋﱰاﺿﻲ‬ ‫ره ﺑﺮﻳﻦ رﺣﻤﺖ ﻧﱪدي ﺟﺎﻫﻠﻲ‬
‫ﭘﻴﺶ ﻋﺎرف ﺷﺪ ﻣﺴﻤﻲ ﻋﲔ اﺳﻢ‬ ‫ﻃﻠﺴﻢ‬ ‫ﻫﺮ‬ ‫زﻳﺮ‬ ‫اﻳﻤﺎﻧﺴﺖ‬ ‫ﮔﻨﺞ‬
‫ﻋﲔ ﻳﻚ دﻳﮕﺮ ﺷﻤﺮ ﺗﻮ ﻋﺎم و ﺧﺎص‬ ‫او ﺑﻬﺮ ﺟﺎ ﻣﻲﻧﻤﺎﻳﺪ وﺻﻒ ﺧﺎص‬
‫او ﺑﻪ ﻣﺎ ﻧﺰدﻳﻚ و ﻣﺎ زو دور دور‬ ‫ﻛﺮده در ﻫﺮ ﻣﻈﻬﺮي ﻧﻮﻋﻲ ﻇﻬﻮر‬
‫او ﺑﻪ ﻣﻌﻨﻲ ﻫﺴﺖ ﺑﺎ ﻣﺎ آﺷﻨﺎ‬ ‫ﮔﺮ ﺑﻪ ﺻﻮرت ﮔﺸﺖ ﺑﻴﮕﺎﻧﻪ زﻣﺎ‬
‫ﻋﲔ درﻳﺎ دان ﺗﻮ اﻣﻮاج و ﺣﺒﺎب‬ ‫ﻏﻴﺮ درﻳﺎ ﮔﺮ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﻣﻮج آب‬
‫ﺑﻨﺪ ﮔﺮان‬ ‫ﺑﻮد‬ ‫ﻣﺠﻨﻮن‬ ‫ﺧﻮر‬ ‫در‬ ‫ﻋﺎﻗﻼن‬ ‫اي‬ ‫ﺷﺪم‬ ‫دﻳﻮاﻧﻪ‬ ‫ﺑﺎز‬
‫ﺳﻠﺴﻠﻪ‬ ‫زﻟﻔﺶ‬ ‫زﻧﺠﻴﺮ‬ ‫از‬ ‫ﺧﻮاﻫﻢ‬ ‫ﻏﻠﻐﻠﻪ‬ ‫ﺻﺪ‬ ‫دﻳﻮاﻧﮕﻲ‬ ‫از‬ ‫دارم‬
‫ﺣﻠﻘﻪ ﺣﻠﻘﻪ ﮔﺸﺘﻪ درﻫﻢ ﭼﻮن زره‬ ‫زﻟﻒ و ﺟﻌﺪ ﺗﺎﺑﺪار و ﭘﺮ ﮔﺮه‬
‫ﮔﺸﺘﻪ ﺑﺮ ﺣﺴﻦ ﺟﻤﺎﻟﺶ روي ﭘﻮش‬ ‫ﻫﺮدو ﻋﺎﻟﻢ ﻣﺴﺖ زﻟﻒ ﻣﺸﻚﺑﻮش‬
‫ﺷﺪ‬ ‫ﺑﻲﺑﻨﻴﺎد‬ ‫ﺗﻘﻠﻴﺪ‬ ‫ﺧﺎﻧﮥ‬ ‫ﭘﺎي ﻣﺎ زﻳﻦ ﺑﻨﺪ ﭼﻮن آزاد ﺷﺪ‬
‫ﮔﺮ ﻫﻤﻲ ﺧﻮاﻫﻲ ز ﺣﻖ ﻳﺎﺑﻲ ﻣﺪد‬ ‫ﻗﻮل و ﻓﻌﻞ ﻛﺎﻣﻼن را ﻛﻦ ﺳﻨﺪ‬
‫ﻫﺎن ﻋﻨﺎﻧﺶ را ﺑﻜﺶ اي ذو ﻓﻨﻮن‬ ‫ﺗﻮﺳﻦ ﻋﺮﻓﺎن ﺑﻮد ﺗﻨﺪ و ﺣﺮون‬
‫‪ ۴۶‬‬
‫ﺧﻴﺮه ﮔﺸﺖ و اﺧﺘﻴﺎرت ﺷﺪ ز دﺳﺖ‬ ‫ﮔﺮ ﻋﻨﺎن او رﻫﺎ ﻛﺮدي ﺑﺠﺴﺖ‬
‫ﮔﻪ ﺑﺮ ﺧﻠﻘﺎن ﺷﻮي ﻣﻄﻌﻮن و ﺧﻮار‬ ‫ﺣﻼجوار‬ ‫آورد‬ ‫دارت‬ ‫ﺑﻪ‬ ‫ﮔﻪ‬
‫ﻣﻲدﻫﺪ‬ ‫اﻟﺤﺎدت ﮔﻮاﻫﻲ‬ ‫ﺑﻪ‬ ‫ﮔﻪ‬ ‫ﮔﻪ ﺑﻪ زﻧﺪﻳﻘﻲ ﺗﺮا ﻧﺴﺒﺖ ﻛﻨﺪ‬
‫ﮔﻪ اﺳﻴﺮ آﻳﻲ ﺗﻮ در زﻧﺪان دﻫﺮ‬ ‫ﮔﻪ ﺑﻪ ﻣﺠﻨﻮﻧﻲ ﺷﻮي ﻣﺸﻬﻮر ﺷﻬﺮ‬
‫ﮔﻪ ﺑﺮون از ﻣﺬﻫﺐ و دﻳﻦ اﺳﺖ و ﻛﻴﺶ‬ ‫ﮔﻪ ﺑﺮوﻧﺖ ﻣﻲﻛﻨﺪ از ﺷﻬﺮ ﺧﻮﻳﺶ‬
‫راز ﺟﺎﻧﺖ را ﻣﻜﻦ ﺑﺎ ﺧﻠﻖ ﻓﺎش‬ ‫ﺑﺎش‬ ‫ﻫﺸﻴﺎر‬ ‫رﻫﺮوي‬ ‫ﺗﻮاﻧﻲ‬ ‫ﺗﺎ‬
‫ﻣﭙﻮ‬ ‫دل‬ ‫اي‬ ‫راه ﻛﺎﻣﻼن‬ ‫ﻏﻴﺮ‬ ‫ﺳﺮ ﺣﻖ را ﺟﺰ ﺑﻪ اﻫﻞ ﺣﻖ ﻣﮕﻮ‬
‫در ﺑﻴﺎن آﻧﻜﻪ ﺷﺮط را ه ﺳﺎﻟﻚ ﺻﺪق و اﺧﻼص اﺳﺖ و اﻣﺘﺤﺎن اﻫﻞ ﻛﻼم ﻣﻮﺟﺐ ﺧﺬﻻن دﻳﻦ و دﻧﻴﺎ ﻣﻲ‬
‫ﮔﺮدد و ﻣﻤﺘﺤﻦ ﻣﻠﻌﻮن اﺳﺖ‪.‬‬
‫ﻫﺮﻛﻪ ﻣﺨﻠﺺ ﮔﺸﺖ ﺑﺎﺷﺪ رﻫﺮو آن‬ ‫ﺻﺪق و اﺧﻼص اﺳﺖ زاد رﻫﺮوان‬
‫ﮔﺮ ﻧﻪاي ﺻﺎدق ﻧﺒﻴﻨﻲ وﺻﻞ ﻳﺎر‬ ‫ﻃﺎﻟﺐ ﺑﻲﺻﺪق ﻛﻲ آﻳﺪ ﺑﻪ ﻛﺎر‬
‫ﻣﻤﺘﺤﻦ ﻫﺮﮔﺰ ﻧﻤﻲﺑﻴﻨﺪ ﻓﻼح‬ ‫اﻣﺘﺤﺎن اﻫﻞ دل ﻧﺒﻮد ﺻﻼح‬
‫در ﻃﺮﻳﻖ اﻣﺘﺤﺎن ﻛﻲ ﻣﻲرود‬ ‫ﻫﺮ ﻛﻪ او را ﺑﻬﺮه از اﻳﻤﺎن ﺑﻮد‬
‫ﮔﺸﺖ ﻣﺮدود ﻗﻠﻮب اﻧﺲ و ﺟﻦ‬ ‫ﻫﺮ ﻛﻪ ﮔﺮدد رﻫﺮوان را ﻣﻤﺘﺤﻦ‬
‫دور دان از اﻣﺘﺤﺎن اﻳﻦ ﺷﺎه را‬ ‫ﻫﺎن ﺑﻪ ﭘﺎي ﺻﺪقرو اﻳﻦ راه را‬
‫ﻫﺮ ﻛﻪ ﮔﺮدد ﻣﻤﺘﺤﻦ ﻳﺎﺑﺪ ﺳﺰا‬ ‫روا‬ ‫ﻧﺒﻮد‬ ‫ﻛﺎﻣﻼن‬ ‫اﻣﺘﺤﺎن‬
‫ﺧﻮﻳﺸﱳ ﺑﻴﺠﺎن و ﺑﻲﺳﺮ ﻣﻲﻛﻨﻲ‬ ‫اﻣﺘﺤﺎن اﻫﻞ دل ﮔﺮ ﻣﻲﻛﻨﻲ‬
‫ﺟﻨﻴﺪ ﺑﻐﺪادي‬
‫ﭼﻮﻧﻜﻪ ﺷﺪ اﻧﺪر ﻃﺮﻳﻘﺖ ﭘﻴﺸﻮا‬ ‫ﭘﻴﺮ ﺑﻐﺪادي ﺟﻨﻴﺪ آن رﻫﻨﻤﺎ‬

‫ﮔﻔﱳ او را ﭘﻴﺸﻮاﻳﻲ ﻛﻲ رﺳﺪ‬ ‫ﻫﺮ ﻛﺴﻲ ﻛﺮدﻧﺪ آﻏﺎز ﺣﺴﺪ‬
‫ﺑﺤﺮ ﻗﻠﺰم را ﺑﺠﻮﺷﺎﻧﺪ ﺣﺴﺪ‬ ‫ﺻﺪ ﻛﻤﺎل ار ﻫﺴﺖ ﭘﻮﺷﺎﻧﺪ ﺣﺴﺪ‬
‫ﺧﻠﻖ ﻋﺎﻟﻢ را وﺑﺎل آﻣﺪ ﺣﺴﺪ‬ ‫ﻣﺎﻧﻊ ﺟﻤﻠﻪ ﻛﻤﺎل آﻣﺪ ﺣﺴﺪ‬
‫ﻫﻤﭽﻮ آن آﺗﺶ ﻛﻪ ﻫﻴﺰم را ﺧﻮرد‬ ‫ﮔﻔﺖ ﭘﻴﻐﻤﱪ ﺣﺴﺪ اﻳﻤﺎن ﺑﺮد‬
‫ﮔﺮ ﻫﻤﻲ ﺧﻮاﻫﻲ ﺷﻮي آﮔﺎه دﻳﻦ‬ ‫از ﺣﺴﺪ ﺑﮕﺬر درآ در راه دﻳﻦ‬
‫ﻋﺮض ﻛﺮدﻧﺪ ﺣﺎل آن ﺷﻴﺦ زﻣﺎن‬ ‫ﺑﺎ ﺧﻠﻴﻔﻪ ﻋﺎﻗﺒﺖ آن ﺣﺎﺳﺪان‬
‫ﻣﻲﻛﻨﻨﺪ از وي رواﻳﺎت ﻋﺠﺐ‬ ‫ﻛﻮ ﻫﻤﻲ ﮔﻮﻳﺪ ﺣﻜﺎﻳﺎت ﻋﺠﺐ‬
‫ﺧﻠﻖ‬ ‫ﮔﺮدﻧﺪ‬ ‫ﺑﺪﻋﺘﻲ‬ ‫ﻣﺒﺘﻼي‬ ‫زﻳﻦ ﺳﺨﻦ در ﻓﺘﻨﻪ ﻣﻲاﻓﺘﻨﺪ ﺧﻠﻖ‬
‫ﻣﻨﻊ او ﺑﻲﺣﺠﺘﻲ ﻧﺒﻮد ﺻﻮاب‬ ‫ﮔﻔﺖ ﺑﺎ اﻳﺸﺎن ﺧﻠﻴﻔﻪ در ﺟﻮاب‬
‫در ﻣﻴﺎن ﺧﻠﻖ اﻓﺘﺪ ﮔﻔﺖ و ﮔﻮ‬ ‫زاﻧﻜﻪ ﺑﻲﺣﺠﺖ ﭼﻮ ﻛﺮدم ﻣﻨﻊ او‬
‫‪ ۴٧‬‬
‫ﻛﺎر او زﻳﻦ ﺑﻴﺸﱰ ﺑﺎﻻ ﺷﻮد‬ ‫ﻓﺘﻨﻪ دﻳﮕﺮ از آن ﭘﻴﺪا ﺷﻮد‬
‫ﺗﺎ ﺑﻪ ﺣﺠﺖ ﻣﻨﻊ او ﺑﺘﻮان ﻧﻤﻮد‬ ‫زود‬ ‫ﻛﺮد‬ ‫آزﻣﺎﻳﺶ‬ ‫ﻣﻲﺑﺒﺎﻳﺪ‬
‫ﺑﻮد در ﭘﻴﺶ ﺧﻠﻴﻔﻪ ﺑﺲ ﻋﺰﻳﺰ‬ ‫آن ﺧﻠﻴﻔﻪ داﺷﺖ ﻳﻚ زﻳﺒﺎ ﻛﻨﻴﺰ‬
‫در ﻫﻤﻪ ﻋﺎﻟﻢ ﺑﻪ ﺧﻮﺑﻲ ﺑﻲﻧﻈﻴﺮ‬ ‫در ﺟﻤﺎل ودر ﻣﻼﺣﺖ دﻟﭙﺬﻳﺮ‬
‫داﻳﻤﺎً آﺷﻔﺘﮥ آن رﻧﮓ و ﺑﻮش‬ ‫ﺑﺪ ﺧﻠﻴﻔﻪ ﻋﺎﺷﻖ روي ﻧﻜﻮش‬
‫زود آراﻳﻨﺪ ﻫﺮ ﮔﻮن زﻳﻮرش‬ ‫ﮔﻔﺖ ﺗﺎ ﭘﻮﺷﺪ ﻟﺒﺎس ﻓﺎﺧﺮش‬
‫دﺳﺖ و ﭘﺎﻳﺶ ﭘﺮ ز ﺧﻠﺨﺎل ﮔﺰﻳﻦ‬ ‫ﮔﺮد روﻳﺶ ﺑﺴﺘﻪ درﻫﺎي ﺛﻤﲔ‬
‫ﺗﺎ از آن درﻳﺎ ﺑﺮاﻧﮕﻴﺰﻧﺪ ﮔﺮد‬ ‫ﻳﻚ ﻛﻨﻴﺰ دﻳﮕﺮش ﻫﻤﺮاه ﻛﺮد‬
‫روﺑﺮو ﺷﻮ ﺑﺎ ﺟﻨﻴﺪ آﺧﺮ ﺑﮕﻮ‬ ‫در ﻓﻼن ﺟﺎ ﮔﻔﺖ رو اي ﺧﻮﺑﺮو‬
‫از ﺳﺮ ﺻﺪق و ز اﺧﻼص ﺗﻤﺎم‬ ‫ﻛﺎﻣﺪم ﭘﻴﺶ ﺗﻮ اي ﺷﻴﺦ اﻧﺎم‬
‫ﻧﻴﺴﺖ ﻣﺎ را ﻃﺎﻗﺖ ﺑﺎر ﮔﺮان‬ ‫زاﻧﻜﻪ دل ﺑﮕﺮﻓﺘﻢ از ﻛﺎر ﺟﻬﺎن‬
‫وﻳﻦ دﻟﻢ ﺑﺎ ﻛﺲ ﻧﻤﻲﮔﻴﺮد ﻗﺮار‬ ‫ﻫﺴﺖ ﻣﺎ را ﻣﺎل ﺑﻴﺤﺪ و ﺷﻤﺎر‬
‫ﺗﺎ ﺑﮕﻮﻳﻢ ﭘﻴﺸﺖ اﺣﻮال ﻧﺪم‬ ‫ﭘﻴﺶ ﺗﻮ از ﺑﻬﺮ اﻳﻦ ﻛﺎر آﻣﺪم‬
‫زاﻧﻜﻪ ﻫﺴﺘﻲ ﺗﻮ اﻣﺎم و رﻫﻨﻤﺎ‬ ‫ﻣﺎ‬ ‫ﺻﻼح ﻛﺎر‬ ‫ﺑﻴﻨﺪﺷﻲ‬ ‫ﺗﺎ‬
‫ﻣﺎل ﺧﻮد ﺳﺎزم ﻫﻤﻪ ﭘﻴﺸﺖ ﻓﺪا‬ ‫ﮔﺮ ﺑﺨﻮاﻫﻲ ﺗﻮ ﻣﺮا اي ﭘﻴﺸﻮا‬
‫ﭼﻮن ﻛﻨﻴﺰان ﺑﺎﺷﻢ اﻧﺪر ﺧﺪﻣﺘﺖ‬ ‫رو ﺑﻪ ﻃﺎﻋﺖ آورم در ﺻﺤﺒﺘﺖ‬
‫روي ﺧﻮد ﺑﻨﻤﺎ ﭼﻮ ﺧﻮر در زﻳﺮ ﻣﻴﻎ‬ ‫اﻧﺪرﻳﻦ ﻣﻌﻨﻲ ﻧﻤﺎ ﺳﻌﻲ ﺑﻠﻴﻎ‬
‫ﺗﺎ ﻣﮕﺮ ﺑﻔﺮﻳﺒﺪ او را اﻳﻦ ﺳﺨﻦ‬ ‫رو ﮔﺸﺎده ﺧﻮﻳﺶ ﺑﺮ وي ﻋﺮﺿﻪ ﻛﻦ‬
‫ﺗﺎ ﻣﮕﺮ ﺳﺎزد ز رﻋﻨﺎ ﭘﻴﺶ ﺻﻴﺪ‬ ‫آﻣﺪ آن ﻣﻬﺮو روان ﭘﻴﺶ ﺟﻨﻴﺪ‬
‫او دو ﺻﺪ ﭼﻨﺪان ﻫﻤﻪ ﺑﺎ ﺷﻴﺦ ﮔﻔﺖ‬ ‫آﻧﭽﻪ ﺗﻌﻠﻴﻤﺶ ﻧﻤﻮد اﻧﺪر ﻧﻬﻔﺖ‬
‫اوﻓﺘﺎد آن ﺷﻴﺦ را ﺑﻲاﺧﺘﻴﺎر‬ ‫ﻳﻚ ﻧﻈﺮ ﺑﺮ روي آن زﻳﺒﺎ ﻧﮕﺎر‬
‫ﮔﺸﺖ ﺧﺎﻣﻮش و ﺟﻮاب زن ﻧﺪاد‬ ‫ﺳﺮ ﺑﻪ ﭘﻴﺶ اﻓﻜﻨﺪ ﺷﻴﺦ اوﺳﺘﺎد‬
‫ﻛﺮد آﻫﻲ دردﻧﺎك از ﺳﻮز ﺟﺎن‬ ‫ﻟﺤﻈﻪاي ﺷﺪ ﺳﺮ ﺑﺮآورد آن زﻣﺎن‬
‫در ﺧﺴﻮف اﻓﺘﺎد و ﺟﺎن از وي ﭘﺮﻳﺪ‬ ‫آه را ﭼﻮن در رخ آن زن دﻣﻴﺪ‬
‫ﺑﺮ ﺳﺮ ﻳﻚ اﻣﺘﺤﺎن ﺟﺎن را ﺳﺮﭙد‬ ‫ﺑﺮ ﻧﻴﺎﻣﺪ زو ﻧﻔﺲ در ﺣﺎل ﻣﺮد‬
‫ﺧﻮﻳﺶ را ﺑﺮ ﺗﻴﻎ ﻓﻮﻻدي زﻧﺪ‬ ‫ﻫﺮ ﻛﻮ ﻛﻨﺪ‬ ‫اوﻟﻴﺎ‬ ‫اﻣﺘﺤﺎن‬
‫اﻣﺘﺤﺎن ﻛﻢ ﻛﻦ ﻛﻪ ﺑﻲﺟﺎﻧﺖ ﻛﻨﻨﺪ‬ ‫اﻳﻦ ﺟﻤﺎﻋﺖ را ﻛﻪ ﺑﻲ ﻣﺎ و ﻣﻨﻨﺪ‬
‫ﺑﺎ ﺧﻠﻴﻔﻪ ﮔﻔﺖ ﺣﺎﻟﺶ را ﭼﻨﲔ‬ ‫ﺧﺎدﻣﻪ ﺷﺪ ﺑﺎ دل اﻧﺪوﻫﮕﲔ‬
‫آﺗﺸﻲ اﻓﺘﺎد در وي از ﻧﺪم‬ ‫ﺷﺪ ﺧﻠﻴﻔﻪ ﺑﻴﻘﺮار از درد و ﻏﻢ‬
‫آن ﻛﻨﺪ ﻛﻪ ﻣﻲ ﻧﺒﺎﻳﺪ ﻛﺮد آن‬ ‫ﮔﻔﺖ ﻫﺮ ﻧﺎدان ﻛﻪ ﺑﺎ اﻫﻞ دﻻن‬
‫زﻳﻦ ﮔﻠﺴﺘﺎن اﻳﻦ ﺑﻮد ﮔﻞ ﭼﻴﺪﻧﺶ‬ ‫اﻳﻦ ﺑﺒﻴﻨﺪ ﻛﻪ ﻧﺒﺎﻳﺪ دﻳﺪﻧﺶ‬
‫ﭘﻴﺶ ﺧﻮد ﻧﺘﻮان ﻃﻠﺐ ﻛﺮدن ﻳﻘﲔ‬ ‫ﭘﺲ ﺧﻠﻴﻔﻪ ﮔﻔﺖ ﻣﺮد اﻳﻨﭽﻨﲔ‬
‫ﮔﻔﺖ ﻛﺎي ﻟﻄﻒ ﺧﺪا را ﮔﺸﺘﻪ ﺻﻴﺪ‬ ‫در زﻣﺎن ﺑﺮﺧﺎﺳﺖ ﺷﺪ ﭘﻴﺶ ﺟﻨﻴﺪ‬
‫زار ﺳﻮزي ﻣﺎه روﻳﻲ ﻫﻤﭽﻮ ﺟﺎن‬ ‫ﭼﻮن دﻟﺖ ﻣﻲداد ﻛﺂﺧﺮ آنﭼﻨﺎن‬
‫رﺣﻢ ﺗﻮ ﺑﺮ ﻣﺆﻣﻨﺎن آﻣﺪ ﭼﻨﲔ‬ ‫ﮔﻔﺖ ﺷﻴﺨﺶ ﻛﺎي اﻣﻴﺮ اﻟﻤﺆﻣﻨﲔ‬
‫‪ ۴٨‬‬
‫اﻳﻦ ﺳﻠﻮك و اﻳﻦ رﻳﺎﺿﺎت ﻣﺮا‬ ‫ﺧﻮاﺳﺘﻲ ﭼﻞ ﺳﺎﻟﻪ ﻃﺎﻋﺎت ﻣﺮا‬
‫در ﻃﻠﺐ ﭘﻴﻮﺳﺘﻪ ﺧﻮﻧﻬﺎ ﺧﻮردﻧﻢ‬ ‫اﻳﻦ ﻫﻤﻪ ﺑﻴﺨﻮاﺑﻲ و ﺟﺎن ﻛﻨﺪﻧﻢ‬
‫ﻣﻦ ﻛﻴﻢ ﺗﺎ در ﻣﻴﺎن ﮔﻮﻳﻢ ﻣﻨﻢ‬ ‫ﺗﺎ دﻫﻲ ﺑﺮ ﺑﺎد ﺟﻮﺟﻮ ﺧﺮﻣﻨﻢ‬
‫زاﻧﻜﻪ در ﺣﻖ ﮔﺸﺘﻪاﻧﺪ اﻳﺸﺎن ﻓﻨﺎ‬ ‫ﻓﻌﻞ ﺣﻖ دان ﻫﺮ ﭼﻪ ﻛﺮدﻧﺪ اوﻟﻴﺎ‬
‫ﭼﻮن ﭼﻨﲔ ﻛﺮدي ﭼﻨﲔ ﺧﻮاﻫﻨﺪﻛﺮد‬ ‫در ﻣﻴﺎ ﺑﺎ اوﻟﻴﺎ اﻧﺪر ﻧﱪد‬
‫آﻧﭽﻪ دادﻧﺪ اوﻟﻴﺎ از وي ﻧﺸﺎن‬ ‫ﺻﺪق ﭘﻴﺶ آور ﻛﻪ ﺗﺎ ﺑﻴﻨﻲ ﻋﻴﺎن‬
‫دﺳﺖ ﺣﻴﺮت ﺑﺴﻜﻪ ﺑﺮ ﺳﺮ ﻣﻲزﻧﺪ‬ ‫اﻣﺘﺤﺎن ﺷﻴﺦ دﻳﻦ ﮔﺮ ﻣﻲﻛﻨﻲ‬
‫اﻣﺘﺤﺎن ﺣﻖ ﺑﻮد ﺑﻲ ﻫﻴﭻ دق‬ ‫در ﺣﻘﻴﻘﺖ اﻣﺘﺤﺎن اﻫﻞ ﺣﻖ‬
‫در ره ﻣﺮدان ﻣﺮو ﺟﺎﻳﻲ ﻧﺸﲔ‬ ‫ﮔﺮ ﻧﺪاري ﺻﺪق و اﺧﻼص و ﻳﻘﲔ‬
‫آن ز ﺟﻬﻞ ﺗﺴﺖ اي ﻣﺮد ﻋﻨﻮد‬ ‫ﮔﺮ ﺑﻪ ﭘﻴﺸﺖ ﻓﻌﻞ اﻳﺸﺎن ﺑﺪ ﻧﻤﻮد‬
‫ﺣﻜﺎﻳﺖ ﺷﻴﺦ زﻧﺠﺎﻧﻲ‬
‫ﺑﻮاﻟﻔﺮج ﻛﻮ ﺑﺮد از ﻋﺎﻟﻢ ﺳﺒﻖ‬ ‫ﺷﻴﺦ زﻧﺠﺎﻧﻲ وﱄ ﺧﺎص ﺣﻖ‬

‫در ﺗﺠﻠﻲ و ﻓﻨﺎ و در ﺑﻘﺎ‬ ‫ﭘﻴﺸﻮاي ﺟﻤﻠﻪ در ﻛﺸﻒ و ﺻﻔﺎ‬
‫ﻧﺸﻨﻮد در ﮔﻮش وﺣﻲ ﺟﺎﻧﻔﺰا‬ ‫ﮔﻔﺖ ﻫﺮ ﻛﻮ ﮔﻔﺘﮥ اﻳﻦ ﻗﻮم را‬
‫ﺧﻮد ﻧﺒﺎﺷﺪ ﻏﻴﺮ ﻇﻠﻤﺖ ﺣﺎﺻﻠﺶ‬ ‫ﻧﻮر اﻳﻤﺎن ﻣﺤﻮ ﮔﺮدد از دﻟﺶ‬
‫واﺟﺐ آﻣﺪ ﭘﻴﺶ ارﺑﺎب ﺻﻔﺎ‬ ‫اوﻟﻴﺎ‬ ‫ﻛﻼم‬ ‫ﺗﺼﺪﻳﻖ‬ ‫زاﻧﻜﻪ‬
‫ﺣﺠﺖ و ﺑﺮﻫﺎن ﻣﺠﻮ اي ﺑﻮاﻟﻔﻀﻮل‬ ‫ﻫﺮ ﭼﻪ ﮔﻮﻳﺪ ﭘﻴﺮ داﻧﺎ ﻛﻦ ﻗﺒﻮل‬
‫ﻣﻌﱰض از ﻫﺮ ﻛﻤﺎﱄ ﻋﺎﻃﻞ اﺳﺖ‬ ‫اﻋﱰاض ﺷﻴﺦ زﻫﺮ ﻗﺎﺗﻞ اﺳﺖ‬
‫ﻗﺼﮥ ﻣﻮﺳﻲ ﺑﻪ ﻳﺎد آورد رو‬ ‫آﻧﭽﻪ ﺑﺎﺷﺪ ﺑﺮ ﺧﻼف ﻃﺒﻊ ﺗﻮ‬
‫ﺑﺮ ﻗﺼﻮر و ﻋﺠﺰ ﺧﻮد آﻣﺪ ﻣﻘﺮ‬ ‫ﻛﻮ ز درك ﺣﻜﻤﺖ اﻓﻌﺎل ﺧﻀﺮ‬
‫ﺗﺎب ﻫﻤﺮاﻫﻲ ﻧﻤﺎﻧﺪش در ﺳﻔﺮ‬ ‫ﺑﺎ ﻛﻤﺎﻻﺗﻲ ﭼﻨﺎن آن ﭘﺮ ﻫﲊ‬
‫ﮔﺮ ﺗﻮ ﺑﺎ ﻣﺎﻳﻲ ﻣﺮﭙس از اﻳﻦ و آن‬ ‫ﺧﻀﺮ ﺑﺎ ﻣﻮﺳﻲ ﻫﻤﻲ ﮔﻮﻳﺪ ﻋﻴﺎن‬
‫در ﺣﻘﻴﻘﺖ دان ﻛﻪ ﺑﻲﺷﻚ ﻧﻴﻚ ﺑﻮد‬ ‫آﻧﭽﻪ ﻛﺮدم در ﺑﺮت ﮔﺮ ﺑﺪ ﻧﻤﻮد‬
‫ﺧﻮدﻣﺸﻮ ﻣﻨﻜﺮ ﻛﻪ ﺧﻮاﻫﺪ دﻳﺪه ﺷﺪ‬ ‫ﺣﻜﻤﺖ آن ﮔﺮ ز ﺗﻮ ﭘﻮﺷﻴﺪ ﺷﺪ‬
‫ﻫﻴﭻ اﻧﻜﺎري ﺑﻪ ﻓﺮﻣﺎﻧﺶ ﻣﻴﺎر‬ ‫ﻫﺮ ﭼﻪ ﻓﺮﻣﺎﻳﺪ ﺗﺮا آن ﺣﻖ ﺷﻤﺎر‬
‫رﺳﻢ و ﻋﺎدت در ﻃﺮﻳﻘﺖ آﻓﺘﺴﺖ‬ ‫ﺷﺮط راه ﻋﺸﻖ ﺗﺮك ﻋﺎدﺗﺴﺖ‬
‫ﮔﺮ ﻫﻤﻲ ﺧﻮاﻫﻲ ﻛﻪ ﮔﺮدي ﻣﺮد ﻛﺎر‬ ‫آر‬ ‫ﺻﺪق‬ ‫ﻣﻲﻧﻤﺎﻳﻢ‬ ‫ﻗﺼﻪ ﻛﻮﺗﻪ‬
‫اﻧﺪرﻳﻦ ره ﻫﺮ ﻛﻪ اﺧﻼﺻﻲ ﻧﻤﻮد‬ ‫ﮔﻮ ز ﻣﻴﺪان ﺳﻌﺎدت در رﺑﻮد‬
‫ﻧﻴﺴﺖ او را ﺑﻬﺮهاي از ﻛﺎﻣﻼن‬ ‫ﻫﺮ ﻛﺮا ﺻﺪﻗﻲ ﻧﺒﺎﺷﺪ در ﺟﻬﺎن‬
‫ﺟﺎن ﭘﺎﻛﺶ ﻣﻨﺒﻊ ﻧﻮر و ﺻﻔﺎﺳﺖ‬ ‫آﻧﻜﻪ او را ﺻﺪق و اﺧﻼص و وﻓﺎﺳﺖ‬
‫ﺗﺎ ﻣﮕﺮ ﮔﺮدي ز ارﺑﺎب ﻳﻘﲔ‬ ‫ﭼﺎﻛﺮي ﻛﻦ ﭘﻴﺶ آن ﺳﻠﻄﺎن دﻳﻦ‬
‫ﺗﺎ ز ﺣﻜﻤﺶ ﻧﻔﺲ ﺧﻮد آرد ﺣﺮج‬ ‫ﻛﻲ ﺑﻴﺎﺑﻲ از ﻏﻢ ﻫﺠﺮان ﻓﺮج‬
‫ﭘﻴﺶ ﺷﺎه رﻫﱪ ﺧﻮد ﺑﻨﺪه ﺷﻮ‬ ‫ﮔﺮ روي اﻳﻦ راه ﺑﺮ ﺗﺴﻠﻴﻢ رو‬
‫‪ ۴٩‬‬
‫ﺷﻨﻴﺪ‬ ‫ﻧﻤﻲﺑﺎﻳﺪ‬ ‫ﺷﻴﻄﺎن‬ ‫وﺳﻮﺳﻪ‬ ‫ﻛﺴﺐ ﺣﻖ از ﺟﺎن و دل ﺑﺎﻳﺪ ﮔﺰﻳﺪ‬
‫راه او ﺷﺪ در ﺣﻘﻴﻘﺖ راه راﺳﺖ‬ ‫ﻫﺮ ﻛﻪ ﺑﺮ ﻣﻴﺰان ﻛﺎﻣﻞ ﮔﺸﺖ راﺳﺖ‬
‫ﺗﺎ ﻧﺒﻴﻨﻲ ﺧﻮﻳﺶ را ﻧﻘﺼﺎن ﺣﺎل‬ ‫وزن ﻛﻦ ﺧﻮد ر ﺑﻪ ﻣﻴﺰان ﻛﻤﺎل‬
‫ﻧﻘﺺ او ﺑﻲﺷﻚ ز ﻧﻘﺼﺎن ﺗﻮ ﺷﺪ‬ ‫وزن ﻛﺎﻣﻞ ﮔﺮ ﺑﻪ ﻣﻴﺰان ﺗﻮ ﺷﺪ‬
‫ﮔﺮ ﻗﺒﻮل ﻣﺨﻠﺺ آﻣﺪ ﺧﺎﻟﺺ اﺳﺖ‬ ‫ﻫﺮ ﭼﻪ ﻧﺎﻗﺺ ﻣﻲﭘﺴﻨﺪد ﻧﺎﻗﺺ اﺳﺖ‬
‫ﻃﻌﻨﻪ ﻛﻢ زن ﻣﺮدم آﮔﺎه را‬ ‫ﻫﺎن ﺑﻪ ﻋﻘﻞ ﺧﻮدﻣﺮو اﻳﻦ راه را‬
‫زﻫﺮ ﻛﺎﻣﻞ ﺷﺪ ﭼﻮ ﻗﻨﺪ ﺧﻮﺷﮕﻮار‬ ‫ﻧﺎﻗﺺ ار ﺷﻜﺮ دﻫﺪ زﻫﺮش ﺷﻤﺎر‬
‫ﺟﻨﮓ ﻛﺎﻣﻞ دوﺳﺘﻲ و ﺻﻠﺢ ﺧﻮان‬ ‫ﺻﻠﺢ ﻧﺎﻗﺺ دﺷﻤﻨﻲ و ﺟﻨﮓ دان‬
‫روﺷﻨﻲ‬ ‫ﻋﺪوات‬ ‫زان‬ ‫ﻣﻲﻓﺰاﻳﺪ‬ ‫ﻛﺎﻣﻞ ار ﺑﺎ ﺗﻮ ﻛﻨﺪ ﺻﺪ دﺷﻤﻨﻲ‬
‫ﻫﺮ ﭼﻪ ﻧﺎﻗﺺ ﻛﺮده ﺑﺎﺷﺪ ﻧﺎﻗﺺ آن‬ ‫ﻧﺎﻗﺼﺎن‬ ‫دوﺳﺘﻲ‬ ‫ﺷﺪ‬ ‫دﺷﻤﻨﻲ‬
‫ﺧﻮﻳﺶ را ﺑﺮ ﺻﺪق و ﺑﺮ اﺧﻼص ﺑﻨﺪ‬ ‫ﭼﻮن ﻓﻠﻚ ﺧﻮاﻫﻲ ﻛﻪ ﺑﺎﺷﻲ ﺳﺮ ﺑﻠﻨﺪ‬
‫ﺷﺪ ﻣﻘﻴﻢ و ﻣﻨﺰﻟﺖ ﻣﺄواي ﺻﺪق‬ ‫اﻧﺪرﻳﻦ ره ﭼﻮن ﻧﻬﺎدي ﭘﺎي ﺻﺪق‬
‫رﻫﱪ ﺗﻮ اﻧﺪرﻳﻦ ره ﺻﺪق ﺑﺲ‬ ‫ﻫﻮس‬ ‫داري‬ ‫اوﻟﻴﺎ‬ ‫ﻣﻘﺎم‬ ‫ﮔﺮ‬
‫ﺑﺮﭙ‬ ‫ﺟﺎﻧﺎن‬ ‫ﺟﺎﻧﺐ‬ ‫ﺑﺮآور‬ ‫ﭘﺮ‬ ‫ﺻﺪق آﻣﺪ ﻣﺮغ ﺟﺎن را ﺑﺎل و ﭘﺮ‬
‫آﻧﭽﻪ ﭘﻨﻬﺎن ﻛﺮدهاي در ﺳﺮ ﺟﺎن‬ ‫ﺻﺪق آن ﺑﺎﺷﺪ ﻛﻪ ﺑﻨﻤﺎﻳﻲ ﻋﻴﺎن‬
‫ﻣﻲﻛﻨﻲ ﺧﺎﻟﺺ ﺗﻮ ﻗﻠﺐ و روح را‬ ‫ﭼﻴﺴﺖ اﺧﻼص آﻧﻜﻪ از ﻏﻴﺮ ﺧﺪا‬
‫ﻣﻮﺟﺐ ﺑﻌﺪ از ﺧﺪا ﮔﺮدد ﺗﺮا‬ ‫ﺧﺪا‬ ‫ﻣﺮد‬ ‫ﺣﻖ‬ ‫در‬ ‫ﺑﺪﮔﻤﺎﻧﻲ‬
‫ﻛﺎﻓﺮ ار ﺑﺎ ﺻﺪق ﺷﺪ ز آﺗﺶ ﺑﺮﺳﺖ‬ ‫ﻣﺆﻣﻦ ﺑﻲﺻﺪق در دوزخ درﺳﺖ‬
‫ﺑﺎش ﺻﺎدق ﮔﺮ ﻧﻪاي دوزخ ﺳﺮﺷﺖ‬ ‫ﺻﺪق و اﺧﻼﺻﺖ در آرد در ﺑﻬﺸﺖ‬
‫از ﺧﺪا ﻳﺎﺑﻲ ﻋﻮض ﺧﻠﺪ و ﺟﻨﺎن‬ ‫ﭼﻮن ﻛﻨﻲ ﺗﺼﺪﻳﻖ ﻗﻮل ﻛﺎﻣﻼن‬
‫ﻣﺮد ﺣﻖ از ﺣﻖ ﻣﮕﻮ ﻫﺮﮔﺰ ﺟﺪاﺳﺖ‬ ‫ﺻﺪق ﺑﺎ اﻫﻞ ﺧﺪا ﺻﺪق ﺧﺪاﺳﺖ‬
‫ﺻﻮرت ﻛﺎﻣﻞ ﺑﻪ روﻳﺶ ﭘﺮده اﺳﺖ‬ ‫ﻫﺮ ﭼﻪ ﻛﺎﻣﻞ ﻣﻲﻛﻨﺪ ﺣﻖ ﻛﺮده اﺳﺖ‬
‫ﺣﻜﺎﻳﺖ ﺣﺴﻦ ﺑﺼﺮي‬
‫آﻧﻜﻪ ﺷﻬﺮ ﺑﺼﺮه ﺷﺪ او را ﻣﻘﺎم‬ ‫اﻻﻧﺎم‬ ‫ﺧﻴﺮ‬ ‫ﺣﺴﻦ‬ ‫دﻳﻦ‬ ‫ﻣﻘﺘﺪاي‬

‫ﻧﺎم او ﺷﻤﻌﻮن و ﭼﻮن ﭘﺮواﻧﻪ ﻣﺴﺖ‬ ‫داﺷﺖ در ﻫﻤﺴﺎﻳﻪ ﻳﻚ آﺗﺸﺮﭙﺳﺖ‬
‫اوﺳﺘﺎد‬ ‫ﺷﻴﺦ‬ ‫اﮔﺎه‬ ‫آن‬ ‫از‬ ‫ﺷﺪ‬ ‫ﮔﺸﺖ او ﺑﻴﻤﺎر و در ﻧﺰع اوﻓﺘﺎد‬
‫رﻓﺖ ﺗﺎ ﺷﻤﻌﻮن ﺑﺒﻴﻨﺪ در زﻣﺎن‬ ‫ﺟﻬﺎن‬ ‫آﻓﺎق‬ ‫ﻗﻄﺐ‬ ‫ﻋﺎﻟﻢ‬ ‫ﺷﻴﺦ‬
‫دﻳﺪ زار و ﻧﺎﺗﻮان ﻫﻤﭽﻮن ﻫﻼل‬ ‫ﭼﻮن ﺑﻪ ﺑﺎﻟﻴﻨﺶ ﺷﺪ و ﭘﺮﺳﻴﺪ ﺣﺎل‬
‫ﻋﻤﺮ او رﻓﺘﻪ‪ ،‬ﺷﺪه ﻛﺎرش ﺗﺒﺎه‬ ‫دود آﺗﺶ ﻛﺮده روﻳﺶ را ﺳﻴﺎه‬
‫در ﭼﻨﲔ دم زاﻧﭽﻨﺎن اﺣﻮال او‬ ‫رﺣﻢ آﻣﺪ ﺷﻴﺦ را ﺑﺮ ﺣﺎل او‬
‫ﮔﺮﻓﺖ‬ ‫ﺧﺮوﺷﻴﺪن‬ ‫اﻓﻀﺎﻟﺶ‬ ‫ﺑﺤﺮ‬ ‫ﭼﻮﻧﻜﻪ ﻣﻬﺮ ﺷﻴﺦ ﺟﻨﺒﻴﺪن ﮔﺮﻓﺖ‬
‫ﺧﻮﻳﺶ را زﻳﻦ ﻓﻌﻞ ﺧﻮد ﻓﺮﻳﺎد رس‬ ‫ﺷﻴﺦ ﮔﻔﺘﺎ ﻋﺎﻗﺒﺖ از ﺣﻖ ﺑﱰس‬
‫‪ ۵٠‬‬
‫ﭘﺮﺑﻬﺎ‬ ‫ﻋﻤﺮ‬ ‫ﺗﻮ‬ ‫ﺿﺎﻳﻊ‬ ‫ﻛﺮدهاي‬ ‫ﺳﺎﻟﻬﺎ‬ ‫آﺗﺶ‬ ‫دود‬ ‫ﻣﻴﺎن‬ ‫در‬
‫ز آﺗﺶ ﺳﻮزﻧﺪه واداري ﺗﻮ دﺳﺖ‬ ‫وﻗﺖ آن آﻣﺪ ﻛﻪ ﮔﺮدي ﺣﻖﭘﺮﺳﺖ‬
‫ﺗﺎ ﺑﺒﺨﺸﺪ ﺑﺮ ﺗﻮ ﻓﻀﻞ ﻛﺮدﮔﺎر‬ ‫ﺷﻮ ﻣﺴﻠﻤﺎن و ﺑﻪ ﺣﻖ اﻳﻤﺎن ﺑﻴﺎر‬
‫ﺳﻪ ﭼﻴﺰ‬ ‫ﻣﻴﺪارد ز اﺳﻼﻣﻢ‬ ‫ﺑﺎز‬ ‫ﮔﻔﺖ ﺷﻤﻌﻮﻧﺶ ﻛﻪ اي ﺷﻴﺦ ﻋﺰﻳﺰ‬
‫در ره ﺣﻖ ﭼﻮن ﺗﻮ ﻣﻮﻗﻦ ﻣﻲﺷﺪم‬ ‫ﮔﺮ ﻧﺒﻮدي اﻳﻦ ﺳﻪ ﻣﺆﻣﻦ ﻣﻲﺷﺪم‬
‫روز و ﺷﺐ اﻧﺪر ﭘﻲ او ﻣﻲدوﻧﺪ‬ ‫ﻣﻲﻛﻨﻨﺪ‬ ‫دﻧﻴﺎ‬ ‫ذم‬ ‫آﻧﻜﻪ‬ ‫اول‬
‫ﺧﻮد ﻧﻤﻲﺳﺎزﻧﺪ ﺳﺎز و ﺑﺮگ را‬ ‫وان دﮔﺮ ﮔﻮﻳﻨﺪ ﺣﻖ دان ﻣﺮگ را‬
‫ﺟﺰا‬ ‫روز‬ ‫ﺑﻮد‬ ‫ﺣﻖ‬ ‫را‬ ‫ﻣﺆﻣﻨﺎن‬ ‫ﺧﺪا‬ ‫دﻳﺪار‬ ‫ﮔﻮﻳﻨﺪ‬ ‫ﺳﻴﻮم‬ ‫ﭘﺲ‬
‫دوﺳﺖ‬ ‫دﻳﺪ‬ ‫ﺑﺮاي‬ ‫از‬ ‫ﻣﻲﻧﺴﺎزﻧﺪ‬ ‫ﻫﻴﭻ ﻛﺎري ﻛﻪ رﺿﺎي ﺣﻖ در اوﺳﺖ‬
‫ﺗﺎ ﭼﻪ ﺑﺎﻃﻞ در ﺧﻴﺎل آوردهاﻧﺪ‬ ‫ﻛﺮدهاﻧﺪ‬ ‫ﻓﺮاﻣﺶ‬ ‫را‬ ‫ﻣﻘﺘﺎً‬ ‫ﻛﱪ‬
‫ﻣﺤﻞ‬ ‫ﻧﺒﻮد‬ ‫را‬ ‫ﺑﻴﻜﺮدار‬ ‫ﮔﻔﺖ‬ ‫ﺑﻴﻌﻤﻞ‬ ‫ﻗﻮل‬ ‫راﻫﺴﺖ‬ ‫رﻫﺰن‬
‫ﻓﻌﻞ ﻫﻢ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻮد در ﺧﻮرد آن‬ ‫ﭼﻨﺎن‬ ‫ﺑﺎﺷﺪ‬ ‫ﻣﻲﮔﻮﻳﻨﺪ ﮔﺮ‬ ‫آﻧﭽﻪ‬
‫ﻣﻨﺶ‬ ‫از‬ ‫ﺑﺸﻨﻮ‬ ‫اﻳﻨﺴﺖ‬ ‫ﻣﺸﻜﻠﻢ‬ ‫ﮔﺮ ﻧﺒﺎﺷﺪ از ﭼﻪ ﺑﺎﺷﺪ ﮔﻔﺘﻨﺶ‬
‫اﻳﻦ ﻫﻤﻪ ﺑﻴﮕﺎﻧﮕﻲ آﺧﺮ ﭼﺮاﺳﺖ‬ ‫آﺷﻨﺎﺳﺖ‬ ‫ﻧﺸﺎن‬ ‫ﺷﻴﺦ ﮔﻔﺘﺎ ﻛﺎﻳﻦ‬
‫ﺣﻖ‬ ‫ﺑﻴﻌﻤﻞ ﮔﻔﺘﺎر‬ ‫ﺑﺎﻃﻞ‬ ‫ﻧﻴﺴﺖ‬ ‫ﻣﺆﻣﻨﺎن را ﻫﺴﺖ اﻗﺮاري ﺑﻪ ﺣﻖ‬
‫ﺧﻮدﻧﺪاري ﻏﻴﺮ ﺑﺎد اﻳﻦ دم ﺑﻪ دﺳﺖ‬ ‫آﺗﺸﺮﭙﺳﺖ‬ ‫ﺳﺎل‬ ‫ﻫﻔﺘﺎد‬ ‫ﺑﻮدهاي‬
‫ﮔﺮ در آﻳﻲ ﻫﻤﭽﻮ ﻣﻦ ﺳﻮزد ﺗﺮا‬ ‫ﺟﺎ‬ ‫ﺑﻪ‬ ‫ﻧﻤﻲآرد‬ ‫آﺗﺶ‬ ‫ﺗﻮ‬ ‫ﺣﻖ‬
‫ﺗﻦ‬ ‫ز‬ ‫ﻣﻮﻳﻢ‬ ‫ﻳﻚ‬ ‫ﺳﻮزﻧﺪه‬ ‫آﺗﺶ‬ ‫ﺳﻮﺧﱳ‬ ‫ﻧﺨﻮاﻫﺪ‬ ‫ﺣﻖ‬ ‫ﺑﺪارد‬ ‫ﮔﺮ‬
‫ﺗﺎ ﻳﻘﲔ ﮔﺮدد ازﻳﻦ ﺷﻚ وارﻫﻴﻢ‬ ‫ﺧﻮش ﺑﻴﺎ ﺗﺎ دﺳﺖ ﺑﺮ آﺗﺶ ﻧﻬﺎد‬
‫ﺷﻌﻠﻪاي در ﺟﺎن ﺷﻤﻌﻮن اوﻓﺘﺎد‬ ‫ﺷﻴﺦ دﺳﺖ ﺧﻮﻳﺶ ﺑﺮ آﺗﺶ ﻧﻬﺎد‬
‫ﭼﻮﻧﻜﻪ ﺷﻤﻌﻮن دﻳﺪ اﺣﻮال ﭼﻨﺎن‬ ‫زان‬ ‫آزرده‬ ‫ﻧﺸﺪ‬ ‫ﻣﻮﻳﺶ‬ ‫ﻳﻜﺴﺮ‬
‫ذوق اﻳﻤﺎن ﮔﺸﺖ در ﺟﺎﻧﺶ ﭘﺪﻳﺪ‬ ‫ﺻﺒﺢ دوﻟﺖ در دل ﺷﻤﻌﻮن دﻣﻴﺪ‬
‫ﭼﺎرهام ﻛﻦ زاﻧﻜﻪ ﻫﺴﺘﻢ ﭼﺎره ﺟﻮ‬ ‫ﮔﻔﺖ ﺷﻴﺨﺎ ﭼﻴﺴﺖ ﺗﺪﺑﻴﺮم ﺑﮕﻮ‬
‫دان‬ ‫ﺗﺤﻘﻴﻖ‬ ‫ﺑﻮد‬ ‫اﻳﻦ‬ ‫ﺗﻮ‬ ‫ﭼﺎرۀ‬ ‫ﺷﻴﺦ ﮔﻔﺘﺶ ﺷﻮ ﻣﺴﻠﻤﺎن اﻳﻦ زﻣﺎن‬
‫ﺧﻂ ﺧﻮد را ﻫﻢ ﺑﺮ آن ﺣﺠﺖ ﺑﻨﻪ‬ ‫ﮔﻔﺖ ﺷﻤﻌﻮن ﺷﻴﺦ را ﺣﺠﺖ ﺑﺪه‬
‫ﺣﻖ ﺑﺒﺨﺸﺪ ﺟﻤﻠﻪ ﻛﻔﺮ و ﻣﻌﺼﻴﺖ‬ ‫آﺧﺮت‬ ‫در‬ ‫ﻧﺒﻮدم‬ ‫ﻋﻘﻮﺑﺖ‬ ‫ﻛﻪ‬
‫ﻛﻪ ﻧﮕﻴﺮد ﺣﻖ ﺗﺮا زآن ﻓﻌﻞ زﺷﺖ‬ ‫در زﻣﺎن آن ﺷﻴﺦ ﺧﻄﻲ درﻧﻮﺷﺖ‬
‫او‬ ‫ﺑﺮ‬ ‫ﻧﻮﻳﺴﻨﺪم‬ ‫ﮔﻮاﻫﻲﻫﺎ‬ ‫ﺗﺎ‬ ‫ﮔﻔﺖ ﺷﻤﻌﻮﻧﺶ ﻋﺪول ﺑﺼﺮه ﻛﻮ‬
‫آن زﻣﺎن ﺷﻤﻌﻮن ﺑﺴﻲ زاري ﻧﻤﻮد‬ ‫زود‬ ‫ﺑﻨﻮﺷﺘﻨﺪ‬ ‫ﺷﻴﺦ‬ ‫ﺑﮕﻔﺖ‬ ‫ﻫﻢ‬
‫ﺑﺪرد‬ ‫دﻟﻬﺎ‬ ‫او‬ ‫اﻓﻐﺎن‬ ‫از‬ ‫آﻣﺪ‬ ‫ﻛﺮد‬ ‫ﺑﺴﻴﺎر‬ ‫ﮔﺮﻳﻪﻫﺎ‬ ‫و‬ ‫ﻧﺎﻟﻪﻫﺎ‬
‫ﺑﻮ‬ ‫ﺑﺮد‬ ‫اﻳﻤﺎن‬ ‫ذوق‬ ‫ﺻﻔﺎي‬ ‫از‬ ‫دﻳﻦ ﭘﺬﻳﺮﻓﺖ و ﺑﻪ اﺳﻼم آﻣﺪ او‬
‫وﻗﺖ ﻣﺮدن ﺑﲔ ﭼﻪ اﺧﻼﺻﻲ ﻧﻤﻮد‬ ‫ﭘﺲ ﺣﺴﻦ را اﻳﻦ وﺻﻴﺖ ﻛﺮد زود‬
‫ﺻﻔﺎ‬ ‫ﺑﺤﺮ‬ ‫اي‬ ‫ﺷﻮﻳﺪ‬ ‫ﭘﺎﻛﺸﻮﻳﻲ‬ ‫ﻣﺮا‬ ‫ﺗﺎ‬ ‫ﻓﺮﻣﺎ‬ ‫ﺑﻤﻴﺮم ﮔﻔﺖ‬ ‫ﭼﻮن‬
‫ﺧﻂ ﻛﻪ ﺑﻨﻮﺷﺘﻲ ﺑﻪ دﺳﺖ ﻣﻦ ﺑﺪه‬ ‫ﭘﺲ ﻣﺮا ﺑﺮ دﺳﺖ ﺧﻮد در ﺧﺎك ﻧﻪ‬
‫ﺗﺎ ﺑﻮد اﻳﻦ ﺧﻂ اﻣﺎن ﺟﺎن ﻣﺮا‬ ‫ﺧﺪا‬ ‫ﭘﻴﺶ‬ ‫ﺑﻮد‬ ‫ﺣﺠﺖ‬ ‫ﻣﺮا‬ ‫ﺗﺎ‬
‫‪ ۵١‬‬
‫ﻛﺮدهام از ﺗﻮ ﻗﺒﻮل اي ﺧﻮش ﭘﻴﺎم‬ ‫ﺗﻤﺎم‬ ‫وﺻﻴﺘﻬﺎ‬ ‫اﻳﻦ‬ ‫ﺷﻴﺦ ﮔﻔﺘﺶ‬
‫دﻳﺪهﻫﺎ ﺑﺮ ﻫﻢ ﻧﻬﺎد و ﺷﺪ ﺑﻪ ﺧﻮاب‬ ‫ﭼﻮن ﺷﻨﻴﺪ از ﺷﻴﺦ ﺷﻤﻌﻮن اﻳﻦ ﺟﻮاب‬
‫ﺷﺪ ﺑﻪ ﺣﻀﺮت ﺑﺎ دل ﭘﺮ ﺳﻮز و درد‬ ‫در زﻣﺎن ﺟﺎن را ﺑﻪ ﺣﻖ ﺗﺴﻠﻴﻢ ﻛﺮد‬
‫ﻗﻮل و ﻓﻌﻠﺶ ﻫﺴﺖ ﺑﺮ ﺣﺎﻟﺶ ﮔﻮاه‬ ‫ﺻﺪق و اﺧﻼﺻﺶ ﻧﮕﺮ اي ﻣﺮد راه‬
‫ﻧﻲ ﭼﺮا ﮔﻔﺖ و ﻧﻪ ﭼﻮن ﭼﻮن ﺑﻮاﻟﻔﻀﻮل‬ ‫ﻗﻮل ﻛﺎﻣﻞ ﺑﲔ ﭼﻮ ﻛﺮد از ﺟﺎن ﻗﺒﻮل‬
‫ﺷﺎد ﮔﺸﺖ و وارﻫﻴﺪ از رﻧﺞ و درد‬ ‫ﻫﺮ ﻛﻪ ﻗﻮل اﻫﻞ ﺣﻖ ﺗﺼﺪﻳﻖ ﻛﺮد‬
‫ﻛﺮد ﺑﺮ وي ﺷﻴﺦ و اﺻﺤﺎﺑﺶ ﻧﻤﺎز‬ ‫ﺑﺴﺎز‬ ‫ﺑﺸﻮﻳﻨﺪش‬ ‫ﺗﺎ‬ ‫ﺷﻴﺦ ﮔﻔﺘﺶ‬
‫ﭘﺲ ﺑﻪ دﺳﺖ ﺧﻮﻳﺶ در ﮔﻮرش ﻧﻬﺎد‬ ‫ﺑﻌﺪ از آن ﻛﺎﻏﺬ ﺑﻪ دﺳﺖ او ﺑﺪاد‬
‫ﺻﺪق ﺑﺮدش ﻛﺸﻜﺸﺎن ﺗﺎ ﭘﻴﺸﮕﺎه‬ ‫از ﺳﺮ اﺧﻼص ﭼﻮن آﻣﺪ ﺑﻪ راه‬
‫ﺻﺪق رﻫﺮو را ﺑﻮد ﻧﻌﻢ اﻟﺮﻗﻴﻖ‬ ‫ﻃﺮﻳﻖ‬ ‫در‬ ‫ﺑﺎﺷﺪ‬ ‫ﻛﻔﺮ‬ ‫ﺑﺪﮔﻤﺎﻧﻲ‬
‫ﻧﺎﻣﺪ اﻧﺪر ﭼﺸﻢ و ﺑﻮدش اﺿﻄﺮاب‬ ‫ﺷﻴﺦ را ز اﻧﺪﻳﺸﻪ آن ﺷﺐ ﻫﻴﭻ ﺧﻮاب‬
‫ﺑﺲ ﻋﺠﺐ ﺳﻮدا ﻛﻪ ﻣﺎ را رخ ﻧﻤﻮد‬ ‫ﻫﺮ زﻣﺎن ﺑﺎ ﺧﻮﻳﺶ ﻣﻲﮔﻔﺖ اﻳﻦ ﭼﻪ ﺑﻮد‬
‫ﻓﺮﻗﻪام‬ ‫ﻛﺪاﻣﲔ‬ ‫ﻛﺰ‬ ‫ﻣﻲﻧﺪاﻧﻢ‬ ‫ﻣﻦ ﻛﻪ در درﻳﺎي ﺣﻴﺮت ﻏﺮﻗﻪام‬
‫از ﭼﻪ ﻛﺮدم ﺣﻜﻢ ﺑﺮ ﻣﻠﻚ ﺧﺪا‬ ‫ﭼﻮن ﺑﮕﻴﺮم دﺳﺖ دﻳﮕﺮ ﻏﺮﻗﻪ را‬
‫ﺧﻂ ﺑﻪ ﻣﻠﻚ ﺣﻖ ﻧﻮﺷﱳ ﺑﻬﺮ ﭼﻴﺴﺖ‬ ‫ﭼﻮﻧﻜﻪ در ﻣﻠﻚ ﺧﻮدم ﻫﻢ دﺳﺖ ﻧﻴﺴﺖ‬
‫ﺑﺎر او را ﻣﻦ ﭼﺮا ﮔﺸﺘﻢ ﺣﻤﻮل‬ ‫از ﭼﻪ ﮔﺸﺘﻢ ﻣﻦ ﺑﻪ راه ﺣﻖ ﻓﻀﻮل‬
‫روح او در روﺿﻪ ﺟﻮﻻﻧﻲ ﻧﻤﻮد‬ ‫اﻧﺪرﻳﻦ اﻧﺪﻳﺸﻪ ﺧﻮاﺑﺶ در رﺑﻮد‬
‫ﺟﺎﻧﺴﺮﺷﺖ‬ ‫ﻣﺮﻏﺰاري‬ ‫درون‬ ‫در‬ ‫دﻳﺪ ﺷﻤﻌﻮن را ﺧﺮاﻣﺎن در ﺑﻬﺸﺖ‬
‫ﺑﺮش‬ ‫در‬ ‫ﺗﺎزه‬ ‫و‬ ‫ﻧﻴﻜﻮ‬ ‫ﺣﻠﮥ‬ ‫ﺑﻮد ﺗﺎﺟﻲ از ﻣﺮﺻﻊ ﺑﺮ ﺳﺮش‬
‫آﻧﭽﻪ ﻣﻲﺑﻴﻨﻢ ز ﺗﻮ اﺣﻮال ﭼﻴﺴﺖ‬ ‫ﺷﻴﺦ ﭘﺮﺳﻴﺪش ﻛﻪ ﺑﺮ ﮔﻮ ﺣﺎل ﭼﻴﺴﺖ‬
‫آﻧﭽﻪ ﻣﻲﺑﻴﻨﻲ دو ﺻﺪ ﭼﻨﺪان دﮔﺮ‬ ‫ﮔﻔﺖ ﺷﻤﻌﻮﻧﺶ ﭼﻪ ﻣﻲﭘﺮﺳﻲ ﺧﱪ‬
‫در ﺑﻪ روي ﻣﻦ ﺑﻪ ﻓﻀﻞ ﺧﻮد ﮔﺸﺎد‬ ‫ﺟﺎي ﻣﺎ ﺣﻖ در ﺟﻮار ﺧﻮﻳﺶ داد‬
‫ﻛﻲ ﺗﻮاﻧﻢ ﺷﺮح دادن ﻛﺎن ﭼﻪ ﺑﻮد‬ ‫ﭘﺲ ز ﻋﲔ ﻟﻄﻒ دﻳﺪارم ﻧﻤﻮد‬
‫ﻛﻲ ﺑﻪ ﺷﺮح و وﺻﻒ آﻳﺪ اي ﺣﺴﻦ‬ ‫آﻧﭽﻪ ﻓﻀﻠﺶ ﻛﺮد اﻧﺪر ﺣﻖ ﻣﻦ‬
‫از ﻛﺘﺎب ﻓﻀﻠﺶ اﻳﻦ ﻳﻚ آﻳﺖ اﺳﺖ‬ ‫ﻓﻀﻞ ﺣﻖ ﺑﻲ ﻋﻠﺖ و ﺑﻲ ﻏﺎﻳﺖ اﺳﺖ‬
‫را‬ ‫ﺧﻠﻖ‬ ‫ﮔﻨﺎه‬ ‫ﮔﺮداﻧﺪ‬ ‫ﻣﺤﻮ‬ ‫ﻣﻮﺟﻬﺎ‬ ‫ﻏﻔﺮان‬ ‫ﺑﺤﺮ‬ ‫ﺑﺮآرد‬ ‫ﭼﻮن‬
‫اﻣﻴﺪوار‬ ‫ﻫﻤﻪ‬ ‫ﻛﺎﻓﺮ‬ ‫و‬ ‫ﻣﺆﻣﻦ‬ ‫ﻛﺮدﮔﺎر‬ ‫اي‬ ‫رﺣﻤﺘﺖ‬ ‫از ﻛﻤﺎل‬
‫ﻫﻴﭻ وزﻧﻲ ﻧﻴﺴﺖ اي رب اﻟﻮري‬ ‫را‬ ‫ﺟﺮم‬ ‫ﻋﻔﻮ ﻛﺎه‬ ‫ﻛﻮه‬ ‫ﭘﻴﺶ‬
‫ﺑﺮون‬ ‫ﻛﻠﻲ‬ ‫آﻣﺪي‬ ‫ﺿﻤﺎﻧﻲ‬ ‫از‬ ‫ﮔﻔﺖ ﺷﻤﻌﻮن ﺑﺎ ﺣﺴﻦ ﺑﺎري ﻛﻨﻮن‬
‫ﻫﺴﺖ ﺑﻴﺤﺪ رﺣﻤﺖ و ﻓﻀﻞ ودود‬ ‫ﺧﻂ ﺧﻮد ﺑﺴﺘﺎن ﺑﻪ اﻳﻦ ﺣﺎﺟﺖ ﻧﺒﻮد‬
‫ﻛﺮد ﺷﺎدﻳﻬﺎ ﺑﺴﻲ زان ﺧﻮش ﻣﻨﺶ‬ ‫ﭼﻮن ﺣﺴﻦ ﺑﻴﺪار ﺷﺪ زان ﺧﻮاب ﺧﻮش‬
‫ﻧﻴﺴﺖ ﻧﻮﻣﻴﺪي ﻣﺮا از ﺑﻲ رﻫﻲ‬ ‫در ﻣﻨﺎﺟﺎت آﻣﺪ و ﮔﻔﺖ اي ﺧﺪا‬
‫ﺑﺎر‬ ‫درﮔﺎه‬ ‫درﻳﻦ‬ ‫ﻧﻤﻲﻳﺎﺑﺪ‬ ‫ﻛﺲ‬ ‫ﺟﺰ ﺑﻪ ﻣﺤﺾ ﻟﻄﻒ و ﻓﻀﻞ ﻛﺮدﮔﺎر‬
‫ﭼﻮﻧﻜﻪ ﺳﺎزي ﮔﱪ را از ﻣﺤﺮﻣﺎن‬ ‫ﻧﻴﺴﺖ ﻛﺲ را اﻧﺪرﻳﻦ درﮔﻪ زﻳﺎن‬
‫ﺑﻴﺮﻫﻲ‬ ‫از‬ ‫ﻣﺮا‬ ‫ﻧﻮﻣﻴﺪي‬ ‫ﻧﻴﺴﺖ‬ ‫ﭼﻮﻧﻜﻪ ﮔﱪ ﻛﻬﻨﻪ را ره ﻣﻲدﻫﻲ‬
‫‪ ۵٢‬‬
‫زن‬ ‫و‬ ‫ﻣﺮد‬ ‫ﻣﺤﻮ ﮔﺮداﻧﺪ ﮔﻨﺎه‬ ‫ﺑﺤﺮ ﻋﻔﻮت ﭼﻮﻧﻜﻪ ﮔﺮدد ﻣﻮجزن‬
‫ﻳﻘﲔ‬ ‫ﺑﺸﻨﻮ‬ ‫ﻻﺗﻘﻨﻄﻮا‬ ‫آﻳﺖ‬ ‫ﻧﺎاﻣﻴﺪي ﻛﻔﺮ دان در راه دﻳﻦ‬
‫اﻟﻪ‬ ‫ﻟﻄﻒ‬ ‫ﻧﺸﺪ‬ ‫ﻇﺎﻫﺮ‬ ‫ﺑﻴﮕﻨﻪ‬ ‫ﮔﻨﺎه‬ ‫آﻣﺪ‬ ‫ﻏﻔﺎرﻳﺶ‬ ‫آﻳﺖ‬
‫دان‬ ‫ﻣﺼﻨﻮع‬ ‫ﻳﻘﲔ‬ ‫ﺻﺎﻧﻊ‬ ‫ﻣﻈﻬﺮ‬ ‫ﺷﺪ ﻏﻨﺎي او ز ﻓﻘﺮ ﻣﺎ ﻋﻴﺎن‬
‫ﻓﻘﻴﺮ‬ ‫ﺷﺪ‬ ‫ﺟﻮدﻛﺮﻳﻤﺎن‬ ‫آﻳﻨﻪ‬ ‫ﻣﺎ ﺑﻪ ﻫﻢ ﻣﺤﺘﺎج و از ﻫﻢ ﻣﺎ ﮔﺰﻳﺮ‬
‫اﺷﺎرت ﺑﻪ ﺣﺪﻳﺚ ﻗﺪﺳﻲ‪ :‬ﻟﻮ ﻟﻢ ﺗﺬﻧﺒﻮا اﻟﺬﻫﺒﺖ ﺑﻜﻢ و ﺧﻠﻘﺖ ﺧﻠﻘﺎً ﻳﺬﻧﺒﻮا و ﻳﺴﺘﻐﻔﺮون ﻓﺎﻏﻔﺮ ﻟﻬﻢ‪ ،‬ﺗﺎ‬
‫اﺣﻜﺎم اﺳﻤﺎﺋﻲ ﻇﻬﻮر ﻳﺎﺑﺪ‬
‫ﺳﺮ ﭘﻨﻬﺎن را ﻋﻴﺎن ﺑﻨﻤﻮده اﺳﺖ‬ ‫در ﺣﺪﻳﺚ ﻗﺪس ﺣﻖ ﻓﺮﻣﻮده اﺳﺖ‬
‫ﮔﺮ ﻧﻤﻲﻛﺮدﻳﺪ اﻳﻦ ﺟﺮم و ﺧﻄﺎ‬ ‫ﮔﻔﺖ ﻟﻮ ﻟﻢ ﺗﺬﻧﺒﻮا ﻳﻌﻨﻲ ﺷﻤﺎ‬
‫ﻛﺮم‬ ‫از‬ ‫دﻳﮕﺮ‬ ‫ﺧﻠﻖ‬ ‫آﻓﺮﻳﺪم‬ ‫ﻣﻦ ﺷﻤﺎ را ﺑﺮدﻣﻲ ﺳﻮي ﻋﺪم‬
‫ﭘﺲ ﺑﻪ اﺳﺘﻐﻔﺎر ﮔﺸﺘﻲ ﻋﺬر ﺧﻮاه‬ ‫ﺗﺎ ﻛﻪ اﻳﺸﺎن ﻣﻲﺑﻜﺮدﻧﺪي ﮔﻨﺎه‬
‫ﺑﺨﺸﻴﺪﻣﻲ‬ ‫آن ﮔﻨﻪ‬ ‫رﺋﻮﰲ‬ ‫از‬ ‫ﺗﺎ ﻣﻦ اﻳﺸﺎن را ﺑﻴﺎﻣﺮزﻳﺪﻣﻲ‬
‫زان ﮔﻨﺎﻫﺎن ﻏﺎﻓﺮي ﭘﻴﺪا ﺑﺪي‬ ‫ﺗﺎ ﻛﻪ ﻏﻔﺎري ﻣﻦ ﻇﺎﻫﺮ ﺷﺪي‬
‫ﻣﻘﻴﻢ‬ ‫ﻧﻤﻲآﻣﺪ‬ ‫ﻣﺎ‬ ‫از‬ ‫ﮔﺮ ﮔﻨﻪ‬ ‫ﻛﻲ ﺷﻮد ﻇﺎﻫﺮ ﺗﺠﻠﻲ رﺣﻴﻢ‬
‫ﻫﺴﺖ ﺟﺮم از ﻣﺎ ﭼﻪ ﻣﻲاﻓﺘﻲ ﺗﻮ دور‬ ‫ﻣﻘﺘﻀﺎي اﺳﻢ ﺗﻮاب و ﻏﻔﻮر‬
‫زاﻧﻜﻪ ﻣﻲﺗﺮﺳﻢ ﻛﻪ ﻟﻐﺰد ﭘﺎي ﻋﺎم‬ ‫ﺗﻤﺎم‬ ‫ﻧﻤﻲﮔﻮﻳﻢ‬ ‫ﻣﻲداﻧﻢ‬ ‫آﻧﭽﻪ‬
‫ﺣﺎﻛﻢ ﺷﺮﻋﻢ ﻫﻤﻲ ﮔﻮﻳﺪ ﺧﻤﻮش‬ ‫ﺑﺤﺮ ﻋﺮﻓﺎن ﮔﺮ ﭼﻪ ﻣﻲآﻳﺪ ﺑﻪ ﺟﻮش‬
‫ﻣﻬﻢ‬ ‫ﺳﺮاﻧﺠﺎم‬ ‫ﻣﺎ‬ ‫از‬ ‫ﻣﻲﻛﻨﺪ‬ ‫ﮔﺮ ﺑﮕﻴﺮد ﻗﺎﻫﺮ اﺳﺖ و ﻣﻨﺘﻘﻢ‬
‫ﻛﺮﻳﻢ‬ ‫ﺗﺠﻠﻲ‬ ‫ﭘﻴﺪا‬ ‫ﻣﻲﺷﻮد‬ ‫ور ﻫﻤﻲ ﺑﺨﺸﺪ رﺋﻮف اﺳﺖ و رﺣﻴﻢ‬
‫ور ﺑﻪ دوزخ ﻣﻲﺑﺮد ﻗﻬﺎر ﺧﻮان‬ ‫ﮔﺮ ﺑﻪ ﺟﻨﺖ ﻣﻲﺑﺮد ﻏﻔﺎر دان‬
‫اﻧﻜﺴﺎر‬ ‫آﻣﺪ‬ ‫ﻻزم‬ ‫را‬ ‫ﻣﺠﺮﻣﺎن‬ ‫ﻫﺴﺖ ﻋﺎﺻﻲ را ﺑﻪ رﺣﻤﺖ اﻓﺘﻘﺎر‬
‫در ﺑﻴﺎن ﺣﺪﻳﺚ ﻧﺒﻮي ﻛﻪ‪ :‬ﻟﻮ ﻟﻢ ﺗﺬﻧﺒﻮا ﻟﺨﺸﻴﺖ ﻋﻠﻴﻜﻢ اﺷﺪ ﻣﻦ اﻟﺬﻧﺐ اﻻ و ﻫﻮ اﻟﻌﺠﺐ اﻟﻌﺠﺐ اﻟﻌﺠﺐ‪،‬‬
‫ﺑﻴﺰارم از آن ﻃﺎﻋﺘﻲ ﻛﻪ ﻣﺮا ﺑﻪ ﻋﺠﺐ آورد‪ .‬ﺧﻮﺷﺎ ﻣﻌﺼﻴﺘﻲ ﻛﻪ ﻣﺮا ﺑﻪ ﻋﺬر آورد‪» .‬اﻧﲔ اﻟﻤﺬﻧﺒﲔ اﺣﺐ اﱄ‬
‫اﻟﻠّﻪ ﻣﻦ زﺟﻞ اﻟﻤﺴﺒﺤﲔ« ﭼﻪ ﻫﺮ ﭼﻪ ﻣﻮﺟﺐ ﻧﻴﺴﺘﻲ و ﻋﺠﺰ اﺳﺖ ﺑﻪ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﻃﺎﻋﺖ ﻣﻘﺒﻮل اﺳﺖ‪.‬‬
‫ﻣﻌﺼﻴﺖ ﻛﻮ ﭼﻮن ﻛﻨﺪ از ﻳﺎر دور‬ ‫ﻃﺎﻋﺘﻲ ﻛﻪ ﻋﺠﺐ آورد ﻳﺎ ﻏﺮور‬

‫ﺑﺮ ﺷﻤﺎ ﺑﻮدي ﻣﺮا ﺧﻮف دو ﺗﻮ‬ ‫ﺗﺬﻧﺒﻮا‬ ‫ﻟﻮﻟﻢ‬ ‫ﭘﻴﻐﻤﱪ ﻛﻪ‬ ‫ﮔﻔﺖ‬
‫ﺣﻖ ﻫﻤﻲ ﺑﺨﺸﺪ ﭼﻮﻛﺮدي ﺗﻮﺑﻪ ﺑﺎز‬ ‫زاﻧﻜﻪ ﺑﺎﺷﺪ در ﮔﻨﻪ ﻋﺠﺰ و ﻧﻴﺎز‬
‫ﻫﺮﻛﻪ ﻣﻌﺠﺐ ﮔﺸﺖ از دوزخ ﻧﺮﺳﺖ‬ ‫ﻟﻴﻚ در ﻃﺎﻋﺖ ﺗﺮا ﮔﺮ ﻋﺠﺐ ﻫﺴﺖ‬
‫ﺑﺪﺗﺮ از ﻫﺮ ﻣﻌﺼﻴﺖ ﮔﻔﺖ اوﺳﺘﺎد‬ ‫ﻃﺎﻋﺘﻲ ﻛﻮ ﻋﺠﺐ و ﻧﺨﻮت ﺑﺎر داد‬
‫ﻣﻮﺟﺐ ﻋﺠﺐ آﻣﺪ و ﻛﱪ دو ﺗﻮ‬ ‫ﮔﻔﺖ ﺑﻴﺰارم از آن ﻃﺎﻋﺖ ﻛﻪ او‬
‫‪ ۵٣‬‬
‫آورد ﻣﺎ را ﺑﻪ ﻋﺠﺰ و ﻣﺴﻜﻨﺖ‬ ‫اي ﺧﻮﺷﺎ آن ﻣﻌﺼﻴﺖ ﻛﻮ ﻋﺎﻗﺒﺖ‬
‫ﻃﺎﻋﺘﺶ ﭼﻮن ﻣﻌﺼﻴﺖ آﻣﺪ ﻣﻀﺮ‬ ‫ﻫﺮ ﻛﻪ داد او ﺟﺎي ﻧﺨﻮت را ﺑﻪ ﺳﺮ‬
‫ﻃﺎﻋﺘﺶ ﺧﻮان ﭼﻮن ﺳﻼﻣﺖ آورد‬ ‫آورد‬ ‫ﻧﺪاﻣﺖ‬ ‫ﻫﺮ ﮔﻨﺎﻫﻲ ﻛﻮ‬
‫ﻛﻔﺮ اﻳﻦ ره ﻫﺴﺘﻲ و ﻛﱪ و رﻳﺎﺳﺖ‬ ‫ﭼﻮن ﺑﻨﺎي ﻛﺎر ﺑﺮ ﻓﻘﺮ و ﻓﻨﺎﺳﺖ‬
‫ﭘﻴﺶ ﺣﻖ ﺑﻪ از ﺣﻨﲔ اﻟﺬاﻛﺮﻳﻦ‬ ‫اﻟﻤﺬﻧﺒﲔ‬ ‫اﻧﲔ‬ ‫ﭘﻴﻐﻤﱪ‬ ‫ﮔﻔﺖ‬
‫ﺑﺮ ﻓﻐﺎن ذاﻛﺮان دارد ﺳﺒﻖ‬ ‫ﻧﺎﻟﻪﻫﺎي زار ﻋﺎﺷﻖ ﭘﻴﺶ ﺣﻖ‬
‫اﻧﺪرﻳﻦ ره ﻋﺠﺐ و ﻧﺨﻮت آﻓﺘﺴﺖ‬ ‫ﻫﺮ ﭼﻪ رو ﺑﺮ ﻋﺠﺰ دارد ﻃﺎﻋﺘﺴﺖ‬
‫ﻧﻴﻜﺨﻮاﻫﻲ ﺧﻴﺮاﻧﺪﻳﺸﻲ ﺧﻮﺷﺴﺖ‬ ‫اﻓﺘﻘﺎر و ﻋﺠﺰ و دروﻳﺸﻲ ﺧﻮﺷﺴﺖ‬
‫ﮔﺮ ﺷﻮي ﻋﺎرف ﺑﻴﺎﺑﻲ ﻟﺬﺗﻲ‬ ‫ﻧﻴﺴﺖ ﺧﺎﱄ ﻫﻴﭻ ﺷﺌﻲ از ﺣﻜﻤﺘﻲ‬
‫ﻧﻴﺴﺘﻲ ﺑﮕﺰﻳﻦ ﮔﺮ اﺑﻠﻪ ﻧﻴﺴﺘﻲ‬ ‫آﻳﻴﻨﮥ ﻫﺴﺘﻲ ﭼﻪ ﺑﺎﺷﺪ ﻧﻴﺴﺘﻲ‬
‫در ﺑﻴﺎن ﺣﻘﻴﻘﺖ ﻋﺸﻖ و آﺛﺎر و اﺣﻜﺎم آن‬
‫از دو ﻋﺎﻟﻢ ﺑﺎ ﺧﺪا ﭘﺮداﺧﱳ‬ ‫ﻋﺸﻖ ﭼﻪ ﺑﻮد ﻗﻄﺮه درﻳﺎ ﺳﺎﺧﱳ‬

‫ﻗﻴﺪ را ﺑﮕﺬارد و ﻣﻄﻠﻖ ﺷﻮد‬ ‫ﻋﺸﻖ آن ﺑﺎﺷﺪ ﻛﻪ ﺑﺎﻃﻞ ﺣﻖ ﺷﻮد‬
‫در ﻣﻘﺎم ﺳﺮﻣﺪي ﭘﻴﻮﺳﱳ اﺳﺖ‬ ‫ﻋﺸﻖ از ﻫﺴﺘﻲ ﺧﻮد وارﺳﱳ اﺳﺖ‬
‫در اﻳﻦ ﻣﻌﻨﻲ ﭼﻪ ﻧﻴﻜﻮ ﺳﻔﺘﻪاﻧﺪ‬ ‫ﮔﻔﺘﻪاﻧﺪ‬ ‫ﻣﺤﺒﺖ‬ ‫اﻓﺮاط‬ ‫ﻋﺸﻖ‬
‫ﮔﻮش ﻛﻦ اﺣﺒﺒﺖ ان اﻋﺮف ز رب‬ ‫ﻋﺸﻖ ﺷﺪ اﻳﺠﺎد ﻋﺎﻟﻢ را ﺳﺒﺐ‬
‫ﮔﺮ ﻧﺒﻮدي ﻋﺸﻖ ﻛﻲ ﺑﻮدي ﺟﻬﺎن‬ ‫ﻋﺸﻖ آﻣﺪ واﺳﻄﻪ ﻛﻮن و ﻣﻜﺎن‬
‫ﻳﻘﲔ‬ ‫راه‬ ‫رﻫﱪ‬ ‫ﺑﺎﺷﺪ‬ ‫ﻋﺸﻖ‬ ‫دﻳﻦ‬ ‫اﻟﻮﺛﻘﺎي‬ ‫ﻋﺮوة‬ ‫آﻣﺪ‬ ‫ﻋﺸﻖ‬
‫ﻋﺎﺷﻘﻲ ﺑﺎﻻﺗﺮﺳﺖ از ﻛﻔﺮ و دﻳﻦ‬ ‫ﺣﺒﻞاﻟﻤﺘﲔ‬ ‫ﺑﻮد‬ ‫را‬ ‫ﻋﺎﺷﻖ‬ ‫ﻋﺸﻖ‬
‫ﻋﺸﻖ ﺑﻴﺮوﻧﺴﺖ از ﺷﺮح و ﺑﻴﺎن‬ ‫ﻋﺸﻖ درﻳﺎﻳﻲ اﺳﺖ ﺑﻲﻗﻌﺮ و ﻛﺮان‬
‫ﻫﺮ ﭼﻪ ﺟﺰ ﻣﻌﺸﻮق ﺑﻮد آﻧﺠﺎ ﺑﺴﻮﺧﺖ‬ ‫در دل ﻋﺎﺷﻖ ﭼﻮ ﻋﺸﻖ آﺗﺶ ﻓﺮوﺧﺖ‬
‫ﺑﺮ ﻓﺮاز ﻧﻪ ﻓﻠﻚ ﺟﺎي ﺗﻮ ﺷﺪ‬ ‫ﺷﺪ‬ ‫ﺗﻮ‬ ‫ﻣﺄواي‬ ‫ﻋﺸﻖ‬ ‫ﻣﻘﺎم‬ ‫ﮔﺮ‬
‫ﻋﺸﻖ آرد ﻣﺮ ﺗﺮا ﺗﺎ ﻛﻮي دوﺳﺖ‬ ‫اوﺳﺖ‬ ‫روي‬ ‫ﺟﻤﺎل‬ ‫ﻣﺮآت‬ ‫ﻋﺸﻖ‬
‫ﻣﺬﻫﺒﺶ ﺗﻔﺮﻳﺪ و ﺗﺮك ﻣﺎ ﺳﻮاﺳﺖ‬ ‫دﻳﻦ ﻋﺎﺷﻖ‪ ،‬ﻋﺸﻖ و ﺗﺠﺮﻳﺪ و ﻓﻨﺎﺳﺖ‬
‫ﮔﺎه زاﻫﺪ ﺳﺎزدت ﮔﻪ رﻧﺪ وﻣﺴﺖ‬ ‫ﻋﺸﻖ را ﻫﺮ دم دﮔﺮﮔﻮن ﺟﻠﻮه اﺳﺖ‬
‫ﮔﺎه ﺷﻴﺦ ﺷﻬﺮ و ﮔﻪ رﺳﻮا ﻛﻨﺪ‬ ‫ﮔﺎه ﻣﺆﻣﻦ ﮔﻪ ﻣﻎ و ﺗﺮﺳﺎ ﻛﻨﺪ‬
‫ﻣﻌﺒﺪه‬ ‫ﮔﻪ‬ ‫ﻛﻨﺪ‬ ‫ﺑﺘﺨﺎﻧﻪ‬ ‫ﮔﺎه‬ ‫ﺷﻌﺒﺪه‬ ‫ﻫﺰاران‬ ‫ﺻﺪ‬ ‫دارد‬ ‫ﻋﺸﻖ‬
‫ﮔﺎه ﻣﺴﺖ وﺟﺪ و ﺣﺎﻟﺖ ﻣﻲﻛﻨﺪ‬ ‫ﮔﻪ اﺳﻴﺮ ﺧﻂ و ﺧﺎﻟﺖ ﻣﻲﻛﻨﺪ‬
‫ﮔﻪ ﻣﺨﺎﻟﻒ ﮔﻪ ﻣﻮاﻓﻖ ﺳﺎزدت‬ ‫ﺳﺎزدت‬ ‫ﻓﺎﺳﻖ‬ ‫ﮔﺎه‬ ‫زاﻫﺪ‬ ‫ﮔﺎه‬
‫ﻣﻲﺑﺮد ﺧﺎﻛﻲ ﺑﻪ ﭼﺮخ ﻫﻔﺘﻤﲔ‬ ‫زﻣﲔ‬ ‫ﺑﺮ‬ ‫را‬ ‫ﻣﻠﻚ‬ ‫ﻣﻲآرد‬ ‫ﻋﺸﻖ‬
‫ﻣﻲﻛﻨﺪ‬ ‫ﻣﻘﻠﺪ‬ ‫را‬ ‫ﻣﺤﻘﻖ‬ ‫ﮔﻪ‬ ‫ﻣﻲﻛﻨﺪ‬ ‫ﻣﻮﺣﺪ‬ ‫را‬ ‫ﻣﺸﺮك‬ ‫ﻋﺸﻖ‬
‫‪ ۵۴‬‬
‫ﻋﺸﻖ آزادان در آرد در ﻛﻤﻨﺪ‬ ‫ﻋﺸﻖ اﺳﻴﺮي را ﻛﻨﺪ آزاد و ﻓﺮد‬
‫ﻋﺸﻖ ﺑﺎ ﻫﺮ ﻛﺲ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﻋﺸﻮهاي‬ ‫ﺟﻠﻮهاي‬ ‫زﻣﺎﻧﻲ‬ ‫ﻫﺮ‬ ‫دارد‬ ‫ﻋﺸﻖ‬
‫دام او ﺷﺪ داﻧﻪ ﺗﺎ اﻓﺴﺎﻧﻪ ﻛﺮد‬ ‫ﻛﺮد‬ ‫داﻧﻪ‬ ‫اﺳﻴﺮ‬ ‫را‬ ‫آدم‬ ‫ﻋﺸﻖ‬
‫ﺗﺎ ﻛﻪ ﺑﺮ دﻋﻮﻳﺶ ﺑﺮﻫﺎﻧﻲ ﻛﻨﺪ‬ ‫ﻧﻮح را زآن ﻋﺸﻖ ﻃﻮﻓﺎﻧﻲ ﻛﻨﺪ‬
‫از ﻣﻪ و ﺧﻮرﺷﻴﺪ ﺑﻴﺰار آورد‬ ‫آورد‬ ‫ﻧﺎر‬ ‫در‬ ‫اﺑﺮاﻫﻴﻢ‬ ‫ﻋﺸﻖ‬
‫ﻛﻨﺪ‬ ‫ﮔﺮﻳﺎن‬ ‫را‬ ‫ﻳﻌﻘﻮب‬ ‫دﻳﺪۀ‬ ‫ﻛﻨﺪ‬ ‫ﻗﺮﺑﺎن‬ ‫را‬ ‫اﺳﻤﻌﻴﻞ‬ ‫ﻋﺸﻖ‬
‫ﺗﺎ ﻛﻪ آرد ﻣﺮ زﻟﻴﺨﺎ را ﺑﻪ دام‬ ‫ﻋﺸﻖ ﻳﻮﺳﻒ را از آن ﺳﺎزد ﻏﻼم‬
‫ﭘﺲ ﺑﻪ زﻧﺪان آورد ﺑﺎ ﺻﺪ ﺟﻔﺎ‬ ‫ﻗﺒﺎ‬ ‫ﺑﺪارﻧﺪ‬ ‫را‬ ‫ﻳﻮﺳﻒ‬ ‫ﻋﺸﻖ‬
‫ﻣﻮم ﺷﺪ در دﺳﺖ او ﺳﻨﮓ و ﺣﺪﻳﺪ‬ ‫ﭘﺪﻳﺪ‬ ‫آﻣﺪ‬ ‫ﭼﻮن‬ ‫داود‬ ‫در‬ ‫ﻋﺸﻖ‬
‫ﺳﺒﺎ‬ ‫ﺗﺨﺖ‬ ‫از‬ ‫ﺑﻠﻘﻴﺲ‬ ‫آورد‬ ‫ﻋﺸﻖ ﭼﻮن ﺑﻴﻨﺪ ﺳﻠﻴﻤﺎن ﺑﺎ وﻓﺎ‬
‫در ﻣﻴﺎن ﺻﺪ ﺑﻼ ﺑﺎﺷﺪ ﺻﺒﻮر‬ ‫ﻋﺸﻖ ﺑﺎ اﻳﻮب ﭼﻮن دارد ﺣﻀﻮر‬
‫ﺟﺎﮔﻴﺮ ﻛﺮد‬ ‫ﻣﺎﻫﻴﻲ‬ ‫ﻣﻴﺎن‬ ‫در‬ ‫ﻋﺸﻖ ﻳﻮﻧﺲ را ﭼﻮ از ﺟﺎن ﺳﻴﺮ ﻛﺮد‬
‫داﻳﻤﺎً ﺑﺎ ﺧﻮف و ﺣﺰن و ﮔﺮﻳﻪ ﺑﻮد‬ ‫ﻋﺸﻖ اﺳﺘﻐﻨﺎ ﭼﻮ ﺑﺎ ﻳﺤﻴﻲ ﻧﻤﻮد‬
‫ﺑﻬﺮ دﻳﺪ دوﺳﺖ ﺳﻮي ﻧﻮر ﺑﺮد‬ ‫ﻋﺸﻖ ﻣﻮﺳﻲ را ﺑﻪ ﻛﻮه ﻃﻮر ﺑﺮد‬
‫ﻧﻴﺴﺖ ﻛﺲ واﻗﻒ ﻛﻪ ﺗﺎ ﭼﻮن ﻣﻲﺑﺮد‬ ‫ﻋﺸﻖ ﻋﻴﺴﻲ را ﺑﻪ ﮔﺮدن ﻣﻲﺑﺮد‬
‫ﱄ ﻣﻊاﻟﻠّﻪ در ﺑﻴﺎن ﺣﺎل اوﺳﺖ‬ ‫ﻋﺸﻖ اﺣﻤﺪ را ﺑﺮد ﺗﺎ وﺻﻞ دوﺳﺖ‬
‫ﺗﺎ ﻣﻘﺎم او ﺷﻮد ﺣﻖ اﻟﻴﻘﲔ‬ ‫ﻋﺸﻖ اﺣﻤﺪ را ﺑﻮد ﻣﻌﺮاج دﻳﻦ‬
‫ﮔﺮ ﺟﻨﻴﺪ و ﺑﺎﻳﺰﻳﺪ و ﺑﻮﻋﻠﻲ‬ ‫ﻋﺸﻖ دارد ﺟﻠﻮهاي ﺑﺎ ﻫﺮ دﱄ‬
‫ﻋﺸﻖ را ﻫﺮ دم ﻇﻬﻮر ﺗﺎزه ﺑﻮد‬ ‫ﻋﺸﻖ در ﻫﺮ ﻣﻈﻬﺮي ﻧﻮﻋﻲ ﻧﻤﻮد‬
‫ﻛﻴﻤﻴﺎ ﺑﺎﻳﺪ ﻛﻪ ﺗﺎ ﻣﺲ زر ﺷﻮد‬ ‫ﺷﻮد‬ ‫اﻧﻮر‬ ‫ﺧﺮد‬ ‫ﺗﺎ‬ ‫ﺑﺎﻳﺪ‬ ‫ﻋﺸﻖ‬
‫ﻋﺸﻖ‪ ،‬ﻇﻠﻤﺎﻧﻲ ﻛﻨﺪ روﺷﻦ ﭼﻮ روز‬ ‫ﻛﻴﻤﻴﺎ ﺳﺎز اﺳﺖ ﻋﺸﻖ ﻋﻘﻞ ﺳﻮز‬
‫ﻋﻘﻞ ﻛﻲ در ﺑﺰم وﺻﻠﺶ ره ﺑﺮد‬ ‫ﺑﺮد‬ ‫ﺷﻪ‬ ‫ﭘﻴﺶ‬ ‫ﻋﺸﻖ‬ ‫ﻣﻮ ﻛﺸﺎﻧﺖ‬
‫ﻳﺎ ﭼﻪ داﻧﺪ او ﻛﻤﺎل ﻋﺸﻖ را‬ ‫را‬ ‫ﻋﺸﻖ‬ ‫ﺟﻤﺎل‬ ‫ﺑﻴﻨﺪ‬ ‫ﻋﻘﻞ ﻛﻲ‬
‫ﻋﺸﻖ ﺧﻮد راه ﻣﻼﻣﺖ ﻣﻲرود‬ ‫ﻣﻲرود‬ ‫ﺳﻼﻣﺖ‬ ‫راه‬ ‫در‬ ‫ﻋﻘﻞ‬
‫ﻋﺸﻖ ﻣﻲﮔﻮﻳﺪ ﻣﺴﺒﺐ را ﻧﮕﺮ‬ ‫ﻧﻈﺮ‬ ‫ﻣﻲدارد‬ ‫اﺳﺒﺎب‬ ‫در‬ ‫ﻋﻘﻞ‬
‫ﻋﺸﻖ ﻣﻲﮔﻮﻳﺪ ﺑﺠﺰ ﻣﻮﱄ ﻣﮕﻮ‬ ‫ﻋﻘﻞ ﮔﻮﻳﺪ دﻧﻴﻲ و ﻋﻘﺒﻲ ﺑﺠﻮ‬
‫ﻋﺸﻖ ﻣﻲﮔﻮﻳﺪ ز ﻫﺴﺘﻲ درﮔﺬر‬ ‫ﻫﲊ‬ ‫و‬ ‫آﻣﻮز‬ ‫ﻋﻠﻢ‬ ‫ﮔﻮﻳﺪ‬ ‫ﻋﻘﻞ‬
‫ﻋﺸﻖ ﮔﻮﻳﺪ ﺟﻤﻠﻪ را ﻛﻦ ﭘﺎﻳﻤﺎل‬ ‫ﻋﻘﻞ ﻣﻲﺟﻮﻳﺪ ﻫﻤﻴﺸﻪ ﺟﺎه و ﻣﺎل‬
‫ﻋﺸﻖ ﮔﻮﻳﺪ ﻛﻮ ره ﻣﺤﻮ و ﻓﻨﺎ‬ ‫ﺑﻘﺎ‬ ‫و‬ ‫ﺻﺤﻮ‬ ‫روزۀ‬ ‫ﻋﻘﻞ ﮔﻮﻳﺪ‬
‫ﻧﺎداﻧﻲ ﻛﻨﺪ‬ ‫ﻋﻘﻞ‬ ‫ﻋﺸﻖ ﮔﻮﻳﺪ‬ ‫ﻛﻨﺪ‬ ‫وﻳﺮاﻧﻲ‬ ‫ﻋﺸﻖ‬ ‫ﮔﻮﻳﺪ‬ ‫ﻋﻘﻞ‬
‫ﻋﺸﻖ ﮔﻮﻳﺪ ﻧﻲ ﺑﺮو رﻧﺠﻲ ﮔﺰﻳﻦ‬ ‫ﻧﺸﲔ‬ ‫ﺑﺮو ﻛﻨﺠﻲ‬ ‫ﻣﻲﮔﻮﻳﺪ‬ ‫ﻋﻘﻞ‬
‫ﻋﻘﻞ ﻣﻲﮔﻮﻳﺪ ﻛﻪ ﺧﻮد را ﭘﻴﺶ ﻛﻦ‬ ‫ﻋﺸﻖ ﻣﻲﮔﻮﻳﺪ ﻛﻪ ﺗﺮك ﺧﻮﻳﺶ ﻛﻦ‬
‫ﻋﻘﻞ ﮔﻮﻳﺪ در ﺑﻘﺎء ﻣﺄوا ﺗﺮاش‬ ‫ﻋﺸﻖ ﻣﻲﮔُﻮﻳﺪ ز ﺧﻮد ﻓﺎﻧﻲ ﺑﺒﺎش‬
‫ﻋﻘﻞ ﮔﻮﻳﺪ ﻫﺮ ﻳﻜﻲ را ﺻﺪ ﻧﻤﺎ‬ ‫ﻋﺸﻖ ﮔﻮﻳﺪ ﻫﺎن ﻧﺒﺎﺷﻲ ﺧﻮد ﻧﻤﺎ‬
‫ﻋﻘﻞ ﻣﻲﮔﻮﻳﺪ ﻛﻪ ﻫﺴﺘﻲ ﻛﻦ ﭘﺪﻳﺪ‬ ‫ﮔﺰﻳﺪ‬ ‫ﺑﺎﻳﺪ‬ ‫ﻧﻴﺴﺘﻲ‬ ‫ﮔﻮﻳﺪ‬ ‫ﻋﺸﻖ‬
‫‪ ۵۵‬‬
‫ﻋﻘﻞ ﮔﻮﻳﺪ ﺷﺎدي و ﻣﺮﻫﻢ ﻃﻠﺐ‬ ‫ﻋﺸﻖ ﮔﻮﻳﺪ درد و ﺳﻮز و ﻏﻢ ﻃﻠﺐ‬
‫ﻋﻘﻞ ﮔﻮﻳﺪ آﺑﺮو ﻣﻲﺟﻮ ﺑﻪ ﻓﻦ‬ ‫زن‬ ‫ﺟﺎه‬ ‫در‬ ‫آﺗﺸﻲ‬ ‫ﻋﺸﻖ ﮔﻮﻳﺪ‬
‫ﻋﻘﻞ ﮔﻮﻳﺪ ﻛﺴﺐ ﻛﻦ ﻋﻘﻞ ﻣﻌﺎش‬ ‫ﺑﺎش‬ ‫ﻓﺮد‬ ‫و‬ ‫ﭘﺎﻛﺒﺎز‬ ‫ﻋﺸﻖ ﮔﻮﻳﺪ‬
‫ﻋﻘﻞ ﮔﻮﻳﺪ از ﭘﻲ اﻳﻦ ﻫﺮ دو رو‬ ‫ﻋﺸﻖ ﮔﻮﻳﺪ از دو ﻋﺎﻟﻢ ﭘﺎك ﺷﻮ‬
‫ﻋﻘﻞ ﮔﻮﻳﺪ ﺑﺮ ﻣﺤﺎل اﻳﻦ ره ﻣﭙﻮ‬ ‫ﻋﺸﻖ ﻣﻲﮔﻮﻳﺪ ﻛﻪ وﺻﻞ ﻳﺎر ﺟﻮ‬
‫ﻋﻘﻞ ﮔﻮﻳﺪ ﺷﻴﺦ ﺑﺎ ﻓﺮ ﻣﻲﺷﻮم‬ ‫ﻣﻲﺷﻮم‬ ‫ﻗﻠﻨﺪر‬ ‫ﻣﻲﮔﻮﻳﺪ‬ ‫ﻋﺸﻖ‬
‫ﻋﻘﻞ ﮔﻮﻳﺪ ﻧﻲ ﺗﻮ ﺷﻬﺮت ﻛﻦ ﻗﺒﻮل‬ ‫ﺧﻤﻮل‬ ‫راه‬ ‫ﻃﻠﺐ‬ ‫ﻣﻲﮔﻮﻳﺪ‬ ‫ﻋﺸﻖ‬
‫ﻋﻘﻞ ﮔﻮﻳﺪ ﻋﺎﻗﺒﺖ اﻧﺪﻳﺸﻪ ﻛﻦ‬ ‫ﻛﻦ‬ ‫ﭘﻴﺸﻪ‬ ‫ﻧﺎﻣﺮادي‬ ‫ﮔﻮﻳﺪ‬ ‫ﻋﺸﻖ‬
‫روا‬ ‫ﺑﻮدﻣﺴﺘﻲ‬ ‫ﻋﻘﻞ ﮔﻮﻳﺪ ﻛﻲ‬ ‫ﻓﻨﺎ‬ ‫ﺟﺎم‬ ‫ﻧﻮش ﻛﻦ‬ ‫ﻋﺸﻖ ﮔﻮﻳﺪ‬
‫ﻋﻘﻞ ﮔﻮﻳﺪ رو ﻣﻌﺎش آور ﺑﻪ دﺳﺖ‬ ‫ﻋﺸﻖ ﮔﻮﻳﺪ ﻧﻴﺴﺖ ﮔﺮدان ﻫﺮ ﭼﻪ ﻫﺴﺖ‬
‫ﻋﻘﻞ ﮔﻮﻳﺪ ﺑﺮ ﺧﺬر زﻳﻦ ﺗﺮﻫﺎت‬ ‫در ﻛﺎﻳﻨﺎت‬ ‫ﻣﻲزﻧﺪ‬ ‫آﺗﺶ‬ ‫ﻋﺸﻖ‬
‫ﻋﻘﻞ ﮔﻮﻳﺪ ﻧﻨﮓ و ﻧﺎﻣﻮﺳﺖ ﻛﺠﺎﺳﺖ‬ ‫ﻋﺸﻖ ﮔﻮﻳﺪ دﻳﺮ و ﻧﺎﻗﻮﺳﺖ ﻛﺠﺎﺳﺖ‬
‫ﻋﻘﻞ ﮔﻮﻳﺪ ﺷﻬﺮ ﻋﻤﺮان ﻣﻲﻛﻨﻢ‬ ‫ﻣﻲﻛﻨﻢ‬ ‫وﻳﺮان‬ ‫ﺧﺎﻧﻪ‬ ‫ﻋﺸﻖ ﮔﻮﻳﺪ‬
‫ﻋﻘﻞ ﮔﻮﻳﺪ ﺧﻮﻳﺶ ﺑﺮ ﻋﺸﺮت زﻧﻢ‬ ‫ﻣﻨﺰل ﻛﻨﻢ‬ ‫ﺑﻼ‬ ‫در‬ ‫ﻋﺸﻖ ﮔﻮﻳﺪ‬
‫ﻋﻘﻞ ﮔﻮﻳﺪ ﺷﻮ ﻣﻘﻴﻢ اﻧﺪر ﺣﻀﺮ‬ ‫ﺳﻔﺮ‬ ‫ﺳﻮﻳﻲ‬ ‫ﻣﻲروم‬ ‫ﻋﺸﻖ ﮔﻮﻳﺪ‬
‫ﻋﻘﻞ ﮔﻮﻳﺪ در ﺑﻴﺎن ﺑﺮﻫﺎن ﺑﮕﻮ‬ ‫ﻋﺸﻖ ﮔﻮﻳﺪ ﺟﺰ ﻋﻴﺎن ﭼﻴﺰي ﻣﺠﻮ‬
‫ﻋﻘﻞ ﮔﻮﻳﺪ ﻋﺸﻖ ﺑﻲﺳﺎﻣﺎن ﻛﺠﺎﺳﺖ‬ ‫ﻋﺸﻖ ﮔﻮﻳﺪ ﻋﻘﻞ ﺳﺮﮔﺮدان ﻛﺠﺎﺳﺖ‬
‫ﻋﻘﻞ ﮔﻮﻳﺪ ﻋﺎﻗﻞ و ﻓﺮزاﻧﻪ ﺷﻮ‬ ‫ﻋﺸﻖ ﻣﻲﮔﻮﻳﺪ ﻛﻪ رو دﻳﻮاﻧﻪ ﺷﻮ‬
‫ﻋﻘﻞ ﮔﻮﻳﺪ ﻋﺸﻖ را ﻣﻔﺘﻮن ﻛﻨﻢ‬ ‫ﻋﺸﻖ ﮔﻮﻳﺪ ﻋﻘﻞ را ﻣﺠﻨﻮن ﻛﻨﻢ‬
‫ﻋﻘﻞ ﮔﻮﻳﺪ زاﻫﺪ ﻗﻠﻤﺎش ﺑﺎش‬ ‫ﺑﺎش‬ ‫ﻗﻼش‬ ‫ﻋﺎﺷﻖ‬ ‫ﻋﺸﻖ ﮔﻮﻳﺪ‬
‫ﻋﻘﻞ ﮔﻮﻳﺪ رو ﺑﻪ ﺗﻤﻜﲔ آورم‬ ‫ﻋﺸﻖ ﮔﻮﻳﺪ ﻣﻦ ز ﺗﻠﻮﻳﻦ ﺑﮕﺬرم‬
‫ﻋﻘﻞ ﮔﻮﻳﺪ ﭼﺎرهﺟﻮ ﻳﻚ ﺑﺎرﮔﻲ‬ ‫ﺑﻴﭽﺎرﮔﻲ‬ ‫ﻛﻦ‬ ‫ﭘﻴﺸﻪ‬ ‫ﮔﻮﻳﺪ‬ ‫ﻋﺸﻖ‬
‫ﻋﻘﻞ ﺳﺎزد ﺣﻴﻠﻪﻫﺎي ﻫﺮ ﻣﺤﻞ‬ ‫اﻣﻞ‬ ‫ﻃﻮل‬ ‫دور ﻛﻦ‬ ‫ﻋﺸﻖ ﮔﻮﻳﺪ‬
‫ﻋﻘﻞ ﮔﻮﻳﺪ ﻃﺎﻟﺐ دﻧﻴﺎ ﺑﺴﻲ اﺳﺖ‬ ‫ﻋﺸﻖ ﮔﻮﻳﺪ ﻓﻜﺮ دﻧﻴﺎ ﻫﻴﭻ ﻧﻴﺴﺖ‬
‫ﻋﻘﻞ ﮔﻮﻳﺪ ﻗﻞ ﻫﻢ از اﻣﺮ ﺷﻪ اﺳﺖ‬ ‫ﻋﺸﻖ ﻣﻲﮔﻮﻳﺪ ﻛﻪ ﺧﺎﻣﻮﺷﻲ ﺑﻪ اﺳﺖ‬
‫ﻋﻘﻞ ﮔﻮﻳﺪ ﻋﺎﻗﺒﺖ اﻧﺪﻳﺶ ﺑﺎش‬ ‫ﻋﺸﻖ ﻣﻲﮔﻮﻳﺪ ﻛﻪ ﻫﺎن دروﻳﺶ ﺑﺎش‬
‫ﻋﻘﻞ از اﺳﻼم ﻣﻲﺟﻮﻳﺪ ﻧﺸﺎن‬ ‫ﻣﻮ ﻛﺸﺎن‬ ‫آرد‬ ‫ﺳﻮي ﻛﻔﺮ‬ ‫ﻋﺸﻖ‬
‫ﻣﺮد ﻋﺸﻘﻲ ﮔﺮ ز ﺧﻮد ﻓﺎﻧﻴﺴﺘﻲ‬ ‫ﻋﺸﻖ را ﺷﺪ دﻳﻦ و ﻣﻠﺖ ﻧﻴﺴﺘﻲ‬
‫ﻋﺸﻖ ﻗﻼش و ﺧﺮد اﺳﺒﺎب ﺟﻮﺳﺖ‬ ‫در ﻣﻴﺎن ﻋﺸﻖ و ﻋﻘﻞ اﻳﻦ ﮔﻔﺖ وﮔﻮﺳﺖ‬
‫وز ﺟﻔﺎي او ﺧﺮد ﺑﻴﭽﺎره ﺷﺪ‬ ‫ﭼﻮﻧﻜﻪ آﻣﺪ ﻋﺸﻖ‪ ،‬ﻋﻘﻞ آواره ﺷﺪ‬
‫ﺷﻮ‬ ‫ﺑﻴﮕﺎﻧﻪ‬ ‫ﻳﻜﺒﺎرﮔﻲ‬ ‫ﺧﺮد‬ ‫وز‬ ‫ﻳﺎر ﺧﻮاﻫﻲ در ﻃﺮﻳﻖ ﻋﺸﻖ رو‬
‫ﭘﻴﺸﺸﺎن ﭼﻮن ﺧﺎك ره ﻣﻲﺑﺎش ﭘﺴﺖ‬ ‫ﺑﺪﺳﺖ‬ ‫آور‬ ‫ﺣﻖ‬ ‫ﻋﺸﺎق‬ ‫داﻣﻦ‬
‫ﮔﺮد ﻫﺮ در ﺑﻴﺶ ازﻳﻦ ﻫﺮزه ﻣﭙﻮي‬ ‫ﺑﺠﻮي‬ ‫ﺟﺎﻳﻲ‬ ‫ﻋﺎﺷﻘﺎن‬ ‫ﭘﻨﺎه‬ ‫در‬
‫ﺑﺸﻨﻮ از ﻋﺸﺎق ﺑﻲﺳﺎﻣﺎن ﺳﺨﻦ‬ ‫ﮔﻔﺘﮥ اﻳﺸﺎن ﭼﻮ در در ﮔﻮش ﻛﻦ‬
‫ﻋﺸﻖورزي ﭘﻴﺸﻪ ﻛﻦ اﻳﻨﺠﺎ ﺑﻴﺎ‬ ‫ﺗﺮك ﻛﻦ اﻳﻦ ﻋﻘﻞ ﭘﺮ اﻓﺴﺎﻧﻪ را‬
‫‪ ۵۶‬‬
‫ﻫﻤﭽﻮ ﻣﺎ آزاده ﺷﻮ در دام ﻋﺸﻖ‬ ‫ﻧﻮش ﻛﻦ ﻳﻚ ﺟﺮﻋﻪاي از ﺟﺎم ﻋﺸﻖ‬
‫ﻫﻤﭽﻮ ﻣﺎ آزاد ﺷﻮ از ﻏﻴﺮ ﻋﺸﻖ‬ ‫ﻋﺸﻖ‬ ‫دﻳﺮ‬ ‫ﺑﻮد‬ ‫ﭼﻪ‬ ‫ﻋﺸﺎق‬ ‫ﻗﺒﻠﮥ‬
‫ﺟﺰ ز ﺷﺤﻨﮥ ﻋﺸﻖ ﻧﺎﻳﺪ دﻓﻊ او‬ ‫ﺟﻮ‬ ‫ﺣﻴﻠﻪ‬ ‫ﻋﻘﻞ‬ ‫راﻫﺴﺖ‬ ‫رﻫﺰن‬
‫ﻋﺎﺷﻘﺎن را ﻋﺸﻖ ﺷﺪ ﻓﺮﻳﺎد رس‬ ‫رﻫﻨﻤﺎي ﻋﺎﺷﻘﺎن ﻋﺸﻘﺴﺖ و ﺑﺲ‬
‫زود ﻣﺴﺖ ﺑﺎدۀ وﺻﻠﺶ ﺷﻮد‬ ‫ﻫﺮ ﻛﻪ راه ﻋﺸﻖ ﺟﺎﻧﺎن ﻣﻲرود‬
‫دوﻟﺖ ﻋﺎﻟﻢ ﻣﺮ او را دﺳﺖ داد‬ ‫ﻳﻚ ﻗﺪم ﻫﺮ ﻛﻮ ﺑﻪ ﻋﺸﻖ او ﻧﻬﺎد‬
‫وز ﻣﺤﺒﺖ ﻫﺮ دو ﻋﺎﻟﻢ ﺷﺪ ﭘﺪﻳﺪ‬ ‫آﻓﺮﻳﺪ‬ ‫ﻣﺤﺒﺖ‬ ‫از‬ ‫را‬ ‫ﺟﻬﺎن‬ ‫ﺣﻖ‬
‫در ﻣﺤﺒﺖ ﺳﺎز ﺟﺎن و دل ﮔﺮو‬ ‫از ﺧﺪا اﺣﺒﺒﺖ ان اﻋﺮف ﺷﻨﻮ‬
‫ﺑﻲﻣﺤﺒﺖ ﻛﻲ ﺷﻮد ﭘﻴﺪا ﻛﻤﺎل‬ ‫ﺷﺪ ﻣﺤﺒﺖ را ﻇﻬﻮر از اﻋﺘﺪال‬
‫ﻛﺎرﻫﺎ ﺑﻲ ﻋﺸﻖ ﻛﻲ ﮔﺮدد ﺗﻤﺎم‬ ‫از ﻣﺤﺒﺖ ﭼﻮن ﺟﻬﺎن را ﺷﺪ ﻧﻈﺎم‬
‫ز آﻓﺘﺎب ﻋﺸﻖ او را ﻧﻮر ﻧﻴﺴﺖ‬ ‫ﻫﺮ دﱄ را ﻛﺰ ﻣﺤﺒﺖ ﺷﻮر ﻧﻴﺴﺖ‬
‫ﺧﺎص ﻛﱪﻳﺎﺳﺖ‬ ‫درﮔﺎه‬ ‫ﻣﺤﺮم‬ ‫ﻫﺮ ﻛﻪ ﺑﺎ ﻋﺸﻖ و ﻣﺤﺒﺖ آﺷﻨﺎﺳﺖ‬
‫از ﻣﺤﺒﺖ ﻧﻴﺴﺖ ﺑﺸﻨﻮ و اﻟﺴﻼم‬ ‫ﻣﻘﺎم‬ ‫ﺑﺮﺗﺮ‬ ‫ﻋﺎﺷﻘﺎن‬ ‫ﻃﺮﻳﻖ‬ ‫در‬
‫ﻣﻲﻛﻨﺪ اﻓﺴﻮن ﻋﺎﻟﻢ را ﻓﺴﻮن‬ ‫ﺑﺮون‬ ‫آﻳﺪ‬ ‫ﺑﻲﻧﻘﺎب‬ ‫ﻣﺤﺒﺖ‬ ‫ﮔﺮ‬
‫از ﺗﻒ او ﺧﻠﻖ را ﺳﻮزد ﺟﮕﺮ‬ ‫ﮔﺮ ز ﻧﻮر ﻋﺸﻖ ﺗﺎﺑﺪ ﻳﻚ ﺷﺮر‬
‫او ﺑﻪ ﺑﺰم وﺻﻞ ﺟﺎﻧﺎن آﺷﻨﺎﺳﺖ‬ ‫ﺟﺎن ﻛﻪ از ﻧﻮر ﻣﺤﺒﺖ ﺑﺎﺻﻔﺎﺳﺖ‬
‫ﺑﻲﻣﺤﺒﺖ ﻧﻴﺴﺖ ﻛﺎر او ﺗﻤﺎم‬ ‫ﻫﺮﻛﻪ ﺷﺪ ﺟﻮﻳﺎي وﺻﻞ از ﺧﺎص و ﻋﺎم‬
‫وز ﻣﺤﺒﺖ ﻣﻲﻧﻤﺎﻳﺪ ﻧﻴﺴﺖ ﻫﺴﺖ‬ ‫از ﻣﺤﺒﺖ ﮔﺸﺖ ﻇﺎﻫﺮ ﻫﺮ ﭼﻪ ﻫﺴﺖ‬
‫ﻣﻠﻚ ﺟﺎﻧﻬﺎ از ﭼﻪ ﺷﺪ وﻳﺮان ﻋﺸﻖ‬ ‫ﮔﺮ ﻋﻠﻢ ﺑﻴﺮون ﻧﺰد ﺳﻠﻄﺎن ﻋﺸﻖ‬
‫ﮔﺮ ﻧﺒﺎﺷﺪ ﺟﺎن ﭼﻪ ﻛﺎر آﻳﺪ ﺑﺪن‬ ‫ﺷﺪ ﻣﺤﺒﺖ روح و ﻋﺎﻟﻢ ﻫﻤﭽﻮ ﺗﻦ‬
‫ﻣﻴﻞ دل ﻫﺮ ﺳﻮ اﮔﺮ ﺑﺎﺷﺪ ﭼﻪ دور‬ ‫ﭼﻮﻧﻜﻪ دارد ﻋﺸﻖ ﻫﺮ ﺟﺎﻳﻲ ﻇﻬﻮر‬
‫او ﺑﻪ ﺑﻮي دوﺳﺖ آن ﺳﻮ ﻣﻲرود‬ ‫ﺟﺎن ﺑﻬﺮ ﺳﻮﻳﻲ ﻛﻪ ﻣﺎﻳﻞ ﻣﻲﺷﻮد‬
‫در دو ﻋﺎﻟﻢ ﻏﻴﺮ او ﻣﺤﺒﻮب ﻧﻴﺴﺖ‬ ‫ﻫﻴﭻ ﻃﺎﻟﺐ را ﺟﺰ او ﻣﻄﻠﻮب ﻧﻴﺴﺖ‬
‫ﺑﺸﻨﻮي‬ ‫رﻣﺰي‬ ‫ﻋﺸﻖ‬ ‫از ﻛﻤﺎل‬ ‫ﺷﻮي‬ ‫ﮔﺮ‬ ‫ﻣﺤﺒﺖ‬ ‫درﻳﺎي‬ ‫ﻏﺮق‬
‫از ﻃﻔﻴﻞ ﻋﺸﻖ آﻣﺪ در وﺟﻮد‬ ‫ﻫﺮ ﭼﻪ دارد در ﺟﻬﺎن ﺑﻮد و ﻧﻤﻮد‬
‫ﺗﺮك ﻛﱪ و ﻫﺴﺘﻲ و ﺳﻮد و زﻳﺎن‬ ‫ﺟﻬﺎن‬ ‫در‬ ‫ﻣﺤﺒﺖ‬ ‫ﻋﻼﻣﺎت‬ ‫ﺷﺪ‬
‫آﻳﻨﻪ ﺣﺴﻦ و ﺟﻤﺎل ﻋﺸﻖ ﺑﲔ‬ ‫ﺻﻮرت ﻣﻌﺸﻮق و ﻋﺎﺷﻖ را ﻳﻘﲔ‬
‫آﻳﻨﻪ ﻣﻌﺸﻮق و ﻋﺎﺷﻖ ﻋﺸﻖ دان‬ ‫ﺟﻬﺎن‬ ‫اﻧﺪر‬ ‫راﺑﻄﻪ‬ ‫آﻣﺪ‬ ‫ﻋﺸﻖ‬
‫ﺟﻮد ﻛﺮام‬ ‫ﺑﻲﮔﺪا‬ ‫ﻧﻤﺎﻳﺪ‬ ‫ﻛﻲ‬ ‫ﺣﺴﻦ او ﺑﻲﻋﺸﻖ ﻣﺎ ﻧﺒﻮد ﺗﻤﺎم‬
‫ﺟﺎﻧﻔﺸﺎن‬ ‫ﻋﺎﺷﻘﺎن‬ ‫ﻧﻴﺎز‬ ‫از‬ ‫ﻋﻴﺎن‬ ‫ﮔﺮدد‬ ‫ﻫﻤﻲ‬ ‫ﻣﻌﺸﻮﻗﻲ‬ ‫ﻧﺎز‬
‫ﻧﺎز ﻣﻌﺸﻮﻗﻲ ﻧﻤﻲداﻧﺪ ﻛﻪ ﭼﻴﺴﺖ‬ ‫ﻧﻴﺴﺖ‬ ‫دﻳﻮاﻧﻪ‬ ‫ﻋﺎﺷﻖ‬ ‫ﻧﻴﺎز‬ ‫ﮔﺮ‬
‫ﻫﻤﭽﻮ ﻳﺦ اﻓﺴﺮد و از وي ﮔﺮم ﺷﺪ‬ ‫ﺳﻨﮓ ﺧﺎرا از ﻣﺤﺒﺖ ﻧﺮم ﺷﺪ‬
‫ﻣﻲﻛﻨﺪ او ﻫﺮ ﮔﺪا را ﭘﺎدﺷﺎ‬ ‫ﺳﺎزد ﮔﺪا‬ ‫را‬ ‫ﺷﺎه‬ ‫ﻣﺤﺒﺖ‬ ‫اﻳﻦ‬
‫از ﻏﻢ و ﺷﺎدي ﺑﻜﻠﻲ روي ﺗﺎﻓﺖ‬ ‫ﻫﺮ ﻛﺴﻲ ﻛﻮ از ﻣﺤﺒﺖ ﻧﻮر ﻳﺎﻓﺖ‬
‫ﺑﻲﻣﺤﺒﺖ وﺻﻞ ﺟﺎﻧﺎن را ﻧﻴﺎﻓﺖ‬ ‫اﻧﺪرﻳﻦ ره ﺳﺎﻟﻬﺎ ﻫﺮ ﻛﻮ ﺷﺘﺎﻓﺖ‬
‫‪ ۵٧‬‬
‫وز ﻣﺤﺒﺖ ﻗﻄﺮهاي درﻳﺎ ﺷﺪه اﺳﺖ‬ ‫از ﻣﺤﺒﺖ ذره ﺧﻮرﺷﻴﺪ آﻣﺪه اﺳﺖ‬
‫ﻣﻲﺷﻮد‬ ‫ﺑﻨﺪه‬ ‫ﺷﺎه‬ ‫ﻣﺤﺒﺖ‬ ‫وز‬ ‫ﻣﻲﺷﻮد‬ ‫زﻧﺪه‬ ‫ﻣﺮده‬ ‫ﻣﺤﺒﺖ‬ ‫از‬
‫ﺳﻠﻄﺎن ﻣﺤﻤﻮد و اﻳﺎز‬
‫ﺧﻮش ﺑﻬﻢ ﺑﻮدﻧﺪ ﺑﺎ ﻧﺎز وﻧﻴﺎز‬ ‫ﮔﻔﺖ روزي ﺷﺎه ﻣﺤﻤﻮد و اﻳﺎز‬
‫ﮔﻔﺖ اي ﺟﺎن و دل را ﺑﺮگ و ﺳﺎز‬ ‫ﻧﻴﺎز‬ ‫ﭘﺮ‬ ‫ﺷﺎه‬ ‫ﺧﺎص‬ ‫اﻳﺎز‬ ‫ﺑﺎ‬
‫ﮔﺮ ﭼﻪ ﺷﺎﻫﻢ ﭘﻴﺶ ﺗﻮ ﭼﻮن ﺑﻨﺪهام‬ ‫ﺳﺎﻟﻬﺎ ﺷﺪ ﺗﺎ ز ﻋﺸﻘﺖ زﻧﺪهام‬
‫ﭼﻴﺴﺖ ﺑﺮﮔﻮ ﭼﺎرۀ ﺟﺎن و دﻟﻢ‬ ‫ﻣﺸﻜﻠﻢ‬ ‫ﺣﻞ ﻛﻦ‬ ‫اﻓﺘﺎد‬ ‫ﻣﺸﻜﻠﻢ‬
‫درد و ﺳﻮزت را ﺑﻪ ﺟﺎن ﻗﺎﺑﻠﱰم‬ ‫ﻣﻦ ﺑﻪ ﻋﺸﻘﺖ ﻫﺮ زﻣﺎن ﻛﺎﻣﻠﱰم‬
‫در ﻃﺮﻳﻖ ﻋﺸﻖ ﺗﻮ در ﻛﺎرﺗﺮ‬ ‫ﻟﻴﻚ ﻫﺮ ﭼﻨﺪي ﻛﻪ ﻫﺴﺘﻢ زارﺗﺮ‬
‫ﺳﺮ اﻳﻦ ﻣﻌﻨﻲ ﻣﻜﻦ ﭘﻨﻬﺎن ز ﻣﺎ‬ ‫ﺗﻮ ز ﻣﻦ ﺑﻴﮕﺎﻧﻪﺗﺮ ﮔﺮدي ﭼﺮا‬
‫در ﺟﻔﺎ و ﺟﻮر ﻣﺎ اﺳﺘﺎدﺗﺮ‬ ‫از ﻏﻤﻢ ﻫﺮ دم ﺷﻮي دل ﺷﺎدﺗﺮ‬
‫اﻓﻜﻨﺪهﺗﺮم‬ ‫ﺗﻮ‬ ‫ﺳﺮ ﻛﻮي‬ ‫ﺑﺮ‬ ‫ﺑﻨﺪهﺗﺮم‬ ‫ﺗﺮا‬ ‫ﺳﺎﻋﺖ‬ ‫ﻫﺮ‬ ‫ﭼﻮﻧﻜﻪ‬
‫آزادهﺗﺮ‬ ‫ﭼﻪاي‬ ‫ﺑﻬﺮ‬ ‫زﻣﺎن‬ ‫ﻫﺮ‬ ‫ﺗﻮ ز ﺟﺎن زار اﻳﻦ ﺑﺮﮔﺸﺘﻪ ﺳﺮ‬
‫ﺑﻴﺸﱰ از ﻋﺸﻖ اﻛﻨﻮن ﮔﻮ ﻛﻪ ﻛﻮ‬ ‫آﻧﭽﻪ ﺑﻮد اﻧﺪر ﻣﻴﺎن ﻣﺎ و ﺗﻮ‬
‫ﺗﻮ‬ ‫و‬ ‫ﻣﺎ‬ ‫ﻣﻴﺎن‬ ‫آﺷﻨﺎﻳﻴﻬﺎ‬ ‫آن ﻫﻤﻪ ﮔﺴﺘﺎﺧﻲ و آن ﮔﻔﺖ و ﮔﻮ‬
‫در ﻣﻴﺎن ﻣﺎ ﺣﺠﺎب اﻧﺪر ﺣﺠﺎب‬ ‫ﻫﺴﺖ اﻛﻨﻮن آن ﻫﻤﻪ ﺷﻜﺮ و ﺻﻮاب‬
‫ﺧﻠﻖ را ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻪ ﺣﺎل ﻣﻦ ﮔﺮﻳﺴﺖ‬ ‫ﺳﺮ اﻳﻦ ﺣﺎﻟﺖ ﻧﻤﻲداﻧﻢ ز ﭼﻴﺴﺖ‬
‫ﻫﺮ زﻣﺎن ﺑﻴﻨﻢ ﻛﻪ واﭘﺴﱰ ﺷﻮم‬ ‫زاﻧﻜﻪ ﭼﻨﺪاﻧﻲ ﻛﻪ اﻳﻦ ره ﻣﻲروم‬
‫آن زﻣﺎن ﺗﻮ ﺷﺎه ﺑﻮدي ﻣﻦ ﮔﺪا‬ ‫ﮔﻔﺖ ﺑﺎ ﻣﺤﻤﻮد اﻳﺎز اي ﭘﺎدﺷﺎ‬
‫ﺗﻮ ز اوج ﺳﻠﻄﻨﺖ ﺗﺎ ﺑﻨﺪﮔﻲ‬ ‫ﺑﻨﺪﮔﻲ‬ ‫از‬ ‫داﺷﺘﻢ‬ ‫ﻣﺬﻟﺖ‬ ‫ﻣﻦ‬
‫ﮔﺸﺖ ﺣﺎل ﻣﺎ ﻫﻤﻪ ﺑﺮ ﻋﻜﺲ آن‬ ‫ﭼﻮن درآﻣﺪ ﭘﺎي ﻋﺸﻖ اﻧﺪر ﻣﻴﺎن‬
‫ﺷﺎه اﻳﻦ دم ﺑﻨﺪۀ اﻓﻜﻨﺪه ﺷﺪ‬ ‫ﺑﻨﺪه اﻳﻦ ﺳﺎﻋﺖ ﺷﻪ ﻓﺮﺧﻨﺪه ﺷﺪ‬
‫و اﻳﻦ ﻧﻴﺎز ﺑﻨﺪﮔﻲ ﺷﺪ ﻋﲔ ﻧﺎز‬ ‫ﻧﺎز ﺳﻠﻄﺎﻧﻲ ﺑﺪل ﺷﺪ ﺑﺎ ﻧﻴﺎز‬
‫ﻋﺠﺰ ﭘﻴﺶآور ز ﻣﻴﺮي ﮔﻮﺷﻪﮔﻴﺮ‬ ‫ﭼﻮن اﺳﻴﺮ ﻋﺸﻖ ﮔﺸﺘﻲ اي اﻣﻴﺮ‬
‫ﻋﺸﻖ ﺷﺎه و ﺳﻠﻄﻨﺖ ﭘﻴﺸﺶ ﮔﺪاﺳﺖ‬ ‫ﻋﺸﻖ و ﺷﺎﻫﻲ ﻛﻲ ﺑﻬﻢ آﻳﻨﺪ راﺳﺖ‬
‫ﻫﺴﺖ ﻣﻌﺸﻮﻗﻲ اﻣﻴﺮي اي ﭘﺴﺮ‬ ‫ﺑﺴﺮ‬ ‫ﺳﺮ‬ ‫اﺳﻴﺮي‬ ‫آﻣﺪ‬ ‫ﻋﺎﺷﻘﻲ‬
‫ﺑﻴﻨﻮا‬ ‫و‬ ‫اﺳﻴﺮ‬ ‫ﺑﺎﺷﺪ‬ ‫ﺑﻨﺪهﮔﻮ‬ ‫ﭘﺎدﺷﺎ‬ ‫ﭘﻴﺶ‬ ‫ﺑﻮد ﮔﺴﺘﺎخ‬ ‫ﭼﻮن‬
‫در ﻣﻴﺎن ﺻﺪ ﭘﺮده ﻫﺮ ﺳﺎﻋﺖ ﺗﻨﻲ‬ ‫ﺑﺎ اﺳﻴﺮي ﭼﻮن اﻣﻴﺮي ﻣﻲﻛﻨﻲ‬
‫آن ﻧﺼﻴﺒﺖ ﻛﺮد ﻋﺸﻖ دﻟﺴﺘﺎن‬ ‫آﻧﭽﻪ ﻣﺎ را ﺑﻮد اي ﺷﻪ آن زﻣﺎن‬
‫ﺷﺎدﻣﺎﻧﻲ ﺷﺪ ﺑﺪل ﺑﺎ ﺳﻮز ودرد‬ ‫ﻛﺮد‬ ‫ﺑﻴﮕﺎﻧﻪ‬ ‫ﺗﺮا‬ ‫ﻣﻌﺸﻮﻗﻲ‬ ‫ﻓﺮ‬
‫‪ ۵٨‬‬
‫وﺻﻒ ﺷﺎﻫﻲ در ﻧﻬﺎد ﻣﻦ ﻧﻬﺎد‬ ‫ﻋﺸﻖ‪ ،‬ﺣﺎل ﺑﻨﺪه اﻛﻨﻮن ﺑﺎ ﺗﻮ داد‬
‫ﺑﻨﺪه ﺧﻮاﺟﻪ ﮔﺸﺖ و ﺧﻮاﺟﻪ ﺑﻨﺪه ﺷﺪ‬ ‫ﺷﺪ‬ ‫ﺗﺎﺑﻨﺪه‬ ‫ﭼﻮن‬ ‫ﻋﺸﻖ‬ ‫آﻓﺘﺎب‬
‫ﻋﺎﺷﻘﻲ ﺧﻮاﻫﻲ ز ﺷﺎﻫﻲ ﺷﻮ ﻧﻔﻮر‬ ‫ﻋﺸﻖ و ﺳﻠﻄﺎﻧﻲ ز ﻫﻢ دور اﺳﺖ و دور‬
‫ﻛﻮ ﮔﻮاﻫﻲ ﺻﺪق ﺑﺮ ﻣﻌﻨﻲ ﻋﺸﻖ‬ ‫ﭼﻮﻧﻜﻪ ﻛﺮدي در ﺟﻬﺎن دﻋﻮي ﻋﺸﻖ‬
‫ﻫﺮﻛﺮا ﻫﺴﺖ اﻳﻦ ﻧﺸﺎن او ﺻﺎدﻗﺴﺖ‬ ‫ﻋﺠﺰ و زاري ﭼﻮن ﻧﺸﺎن ﻋﺎﺷﻘﺴﺖ‬
‫وﺻﻒ ﻋﺎﺷﻖ اﻓﺘﻘﺎر اﺳﺖ وﻧﻴﺎز‬ ‫وﺻﻒ ﻣﻌﺸﻮﻗﺴﺖ اﺳﺘﻐﻨﺎ و ﻧﺎز‬
‫ﮔﺮ ﻫﻤﻲ ﺧﻮاﻫﻲ ﺷﻮي آﮔﺎه ﻋﺸﻖ‬ ‫ﺗﺮك ﻫﺴﺘﻲ ﮔﻮ درآور راه ﻋﺸﻖ‬
‫رو ﺑﺪل ﻛﻦ در ره اﻓﻜﻨﺪﮔﻲ‬ ‫ﺑﻨﺪﮔﻲ‬ ‫ذل‬ ‫ﺑﻪ‬ ‫ﺷﺎﻫﻲ‬ ‫ﻋﺰت‬
‫ﻏﻴﺮت ﻋﺸﻘﺶ ز ﭘﻴﺶ ﺧﻮد ﺑﺮاﻧﺪ‬ ‫ﻫﺮ ﻛﻪ در ﭘﻨﺪار ﻣﻠﻚ و ﺟﺎه ﻣﺎﻧﺪ‬
‫ﺧﺎﻧﮥ اﻏﻴﺎر ﺧﻮان ﻧﻲ ﺟﺎي اوﺳﺖ‬ ‫در دل ﺗﻮ ﺗﺎ ﻛﻪ ﺑﺎﺷﺪ ﻏﻴﺮ دوﺳﺖ‬
‫ﻫﺮ دﱄ ﻛﻮ ﻫﺴﺖ ﻏﻴﺮش را ﻣﻘﺎم‬ ‫ذوق ﻋﺸﻖ و ﻋﺎﺷﻘﻲ آﻣﺪ ﺣﺮام‬
‫ﻫﺮ زﻣﺎﻧﺶ ﺻﺪ ﻇﻬﻮر ﺗﺎزه اﺳﺖ‬ ‫ﻋﺸﻖ را ﻫﺮ دم دﮔﺮ آوازه اﺳﺖ‬
‫ﻣﻲرﺑﺎﻳﺪ دل ز ﻋﺎﺷﻖ ﺑﻲﺧﱪ‬ ‫دﮔﺮ‬ ‫روي‬ ‫زﻣﺎن‬ ‫ﻫﺮ‬ ‫ﻣﻲﻧﻤﺎﻳﺪ‬
‫ﻳﺎﻓﺖ ذرات ﺟﻬﺎن زان ﻧﻮرﺑﺨﺶ‬ ‫آﻓﺘﺎب ﻋﺸﻖ ﺷﺪ ﭼﻮن ﻧﻮرﺑﺨﺶ‬
‫در ﻛﺴﻮف آﻣﺪ ز ﺗﺎﺑﺶ آﻓﺘﺎب‬ ‫ﭼﻮن ﺟﻤﺎل ﻋﺸﻖ ﺑﻨﻤﻮد از ﻧﻘﺎب‬
‫ﻛﺮد ﺗﺎ ﭘﻴﺪا ﻧﻤﺎﻳﺪ ﺟﻤﻠﻪ راز‬ ‫ﻧﻴﺎز‬ ‫ﺗﻘﺎﺿﺎي‬ ‫ﻣﻌﺸﻮﻗﻲ‬ ‫ﻧﺎز‬
‫ﻣﻲﻛﻨﺪ اﺣﺒﺒﺖ زﻳﻦ ﻣﻌﻨﻲ ﺑﻴﺎن‬ ‫ﻋﻴﺎن‬ ‫او‬ ‫ﻧﺎز‬ ‫ﻣﺎﺳﺖ‬ ‫ﻧﻴﺎز‬ ‫از‬
‫ﻫﺮ دو ﺑﺎﻫﻢ ﻫﻤﭽﻮ درد و ﻣﺮﻫﻤﻨﺪ‬ ‫ﻋﺎﺷﻖ و ﻣﻌﺸﻮق ﻣﺤﺘﺎج ﻫﻤﻨﺪ‬
‫درد آﻣﺪ در ﺟﻬﺎن ﻣﺮﻫﻢ ﻃﻠﺐ‬ ‫ﻃﺎﻟﺐ درد اﺳﺖ و ﻣﺮﻫﻢ روز و ﺷﺐ‬
‫در ﻣﻼﺣﺖ ﻛﺲ ﻧﺪﻳﺪ او را ﻣﺜﺎل‬ ‫ﭘﺎدﺷﺎﻫﻲ ﺑﻮد ﺑﺲ ﺻﺎﺣﺐ ﺟﻤﺎل‬

‫ز اﻗﺘﻀﺎي ﻳﻔﻌﻞ اﻟﻠّﻪ ﻣﺎ ﻳﺸﺎ‬ ‫ﮔﻠﺨﻨﻲ ﺷﺪ ﻋﺎﺷﻖ آن ﭘﺎدﺷﺎ‬
‫از ﻣﻲ دﻳﻮاﻧﮕﻲ ﺳﺮ ﻣﺴﺖ ﺷﺪ‬ ‫ﭼﻮن ﺑﻪ دام ﻋﺸﻖ او ﭘﺎﺑﺴﺖ ﺷﺪ‬
‫ﻋﺸﻖ او ﺑﻮدي ﺑﻬﺮ ﺳﺎﻋﺖ ﻓﺰون‬ ‫ﮔﺸﺖ ﺷﻬﺮه ﺷﻬﺮ در ﻋﺸﻖ و ﺟﻨﻮن‬
‫ﭘﺎدﺷﺎ‬ ‫ﻋﺸﻖ‬ ‫دﻋﻮي‬ ‫ﻣﻲﻛﻨﺪ‬ ‫ﺑﺎ وزﻳﺮ ﺷﺎه ﮔﻔﺘﻨﺪ آن ﮔﺪا‬
‫زﻳﻦ ﺣﻜﺎﻳﺖ ﮔﺸﺖ ﺷﻬﺮي ﭘﺮ ﻓﱳ‬ ‫در ﻣﻴﺎن ﺧﻠﻖ ﻓﺎش اﺳﺖ اﻳﻦ ﺳﺨﻦ‬
‫ﻛﺎن ﮔﺪا ﮔﺸﺘﻪ اﺳﺖ ﻋﺎﺷﻖ ﺑﺮ ﺷﻤﺎ‬ ‫ﮔﻔﺖ ﺑﺎ ﺳﻠﻄﺎن وزﻳﺮ اﺣﻮال را‬
‫ﺑﻴﺨﱪ ﺷﺪ زﻳﻦ ﺧﱪ از ﻋﻘﻞ و ﻫﻮش‬ ‫ﺷﻪ ز ﻏﻴﺮت ﻫﻤﭽﻮ درﻳﺎ ﺷﺪ ﺑﻪ ﺟﻮش‬
‫ﻛﺰ ﺳﻴﺎﺳﺖ ﻛﻦ ﺳﺮش از ﺗﻦ ﺟﺪا‬ ‫ﮔﻔﺖ ﺑﺎ ﺳﺮﻫﻨﮓ ﺷﺎه ﭘﺮ ﺟﻔﺎ‬
‫ﭼﻮﻧﻜﻪ در ﻋﺪﱄ ﺗﻮ ﻣﻌﺮوف ﺟﻬﺎن‬ ‫ﺷﺎه را ﮔﻔﺖ آن وزﻳﺮ ﻛﺎردان‬
‫‪ ۵٩‬‬
‫ﺑﻴﺪﱄ‬ ‫ﺧﻮن‬ ‫رﻳﺰﻧﺪ‬ ‫ﺑﻴﮕﻨﻪ‬ ‫ﻋﺎدﱄ‬ ‫ﺑﻬﺎﻣﺮ‬ ‫ﺑﺎﺷﺪ‬ ‫روا‬ ‫ﻛﻲ‬
‫ﻧﻴﺴﺖ ﺷﺎﻫﺎ اﻳﻦ ﺳﻴﺎﺳﺖ را ﮔﺬار‬ ‫ﭼﻮن ﺑﻪ ﻛﺎر ﻋﺸﻖ ﻛﺲ را اﺧﺘﻴﺎر‬
‫ﻋﻘﻞ را از ﺑﻴﺦ و ﺑﻦ ﺑﺮ ﻣﻲﻛﻨﺪ‬ ‫ﻫﺮ ﻛﺠﺎ ﻛﺎﻳﻦ ﻋﺸﻖ ﺧﻴﻤﻪ ﻣﻲزﻧﺪ‬
‫ﻣﻲﻛﻨﺪ آﻓﺎق ﭘﺮ ﺷﻮر و ﻓﱳ‬ ‫ﭼﻮن ﺳﭙﺎه ﻋﺸﻖ ﮔﻴﺮد ﺗﺎﺧﱳ‬
‫ﺑﻴﻨﻮا‬ ‫آن‬ ‫ﮔﻠﺨﻦ‬ ‫ﺳﻮي‬ ‫ﺑﻮد‬ ‫ﭘﺎدﺷﺎ‬ ‫رﻫﮕﺬار‬ ‫اﺗﻔﺎﻗﺎً‬
‫ﺗﺎ ﻣﮕﺮ ﺗﺎﺑﺪ ز روﻳﺶ روﺷﻨﻲ‬ ‫ﺑﺮ ﺳﺮ ره ﺑﺪ ﻧﺸﺴﺘﻪ ﮔﻠﺨﻨﻲ‬
‫ﺟﻠﻮهﻫﺎ‬ ‫ﺣﺴﻦ ﻛﺮدي‬ ‫ﺑﺎ ﻛﻤﺎل‬ ‫ﭼﻮن رﺳﻴﺪي ﺷﺎه آﻧﺠﺎ داﻳﻤﺎ‬
‫ﻧﺎز ﺷﺎﻫﻲ ﺗﺎ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﺧﻮﻳﺶ را‬ ‫ﮔﺪا‬ ‫آن‬ ‫ﻧﻴﺎز‬ ‫ﻣﺤﺘﺎج‬ ‫ﺑﻮد‬
‫آﻣﺪ و از ﭘﻴﺶ آن ﮔﻠﺨﻦ ﮔﺬﺷﺖ‬ ‫ﺷﺎه روزي ﺷﺪ ﺳﻮار از ﺑﻬﺮ ﮔﺸﺖ‬
‫ﺑﻮد‬ ‫دﻣﺴﺎز‬ ‫ﻋﺎﺷﻖ‬ ‫آن‬ ‫ﻃﺎﻟﺐ‬ ‫ﺑﻮد‬ ‫ﺳﺎز‬ ‫ﺑﺎ‬ ‫ﻣﻌﺸﻮﻗﮕﻲ‬ ‫ﺟﻠﻮه‬
‫رﻓﺘﻪ ﺑﺪ آﻧﺪم ﺑﻪ ﺟﺎﻳﻲ ﺑﻬﺮ ﻛﺎر‬ ‫از ﻗﻀﺎ آن ﻋﺎﺷﻖ ﭘﺮ اﻧﺘﻈﺎر‬
‫ﺑﻲزﺑﺎن ﻣﻲﺟﺴﺖ زان ﻋﺎﺷﻖ ﺧﱪ‬ ‫دﻣﺒﺪم ﻣﻲﻛﺮد ﺷﻪ ﻫﺮ ﺳﻮ ﻧﻈﺮ‬
‫ﻧﺎز ﻣﻌﺸﻮق از ﻧﻴﺎز آﻣﺪ ﺑﻪ ﺳﺎز‬ ‫ﻧﻴﺎز‬ ‫ﺟﻮﻳﺎي‬ ‫ﺑﻮد‬ ‫ﺷﺎﻫﻲ‬ ‫ﻧﺎز‬
‫ﻻﺟﺮم ﺗﻐﻴﻴﺮ ﺷﺪ در وي ﭘﺪﻳﺪ‬ ‫ﺧﻮدﻧﺪﻳﺪ‬ ‫ﻣﺤﻞ‬ ‫ﻧﺎزﻣﻌﺸﻮﻗﻲ‬
‫دﻟﭙﺬﻳﺮ‬ ‫ﺟﺎ‬ ‫ﺑﺮ‬ ‫آورد‬ ‫ﺧﺪﻣﺘﻲ‬ ‫ﭼﻮن ﺗﻐﻴﺮ دﻳﺪ از ﺷﻪ آن وزﻳﺮ‬
‫ﻣﻦ ﺑﻪ ﺧﺪﻣﺖ ﻋﺮض ﻛﺮدم ﭘﻴﺶ از اﻳﻦ‬ ‫ﭘﺲ ﺑﮕﻔﺖ اي ﭘﺎدﺷﺎه ﻣﻠﻚ و دﻳﻦ‬
‫ﻫﻴﭻ ﻧﻔﻌﻲ ﻧﻴﺴﺖ در آزردﻧﺶ‬ ‫ﻛﻪ ﭼﺮا ﺑﺎﻳﺪ ﺳﻴﺎﺳﺖ ﻛﺮدﻧﺶ‬
‫ﻧﺎﮔﺰﻳﺮ اﺳﺖ از ﻧﻴﺎز آن ﮔﺪا‬ ‫ﻧﻴﺴﺖ از ﻋﺸﻘﺶ زﻳﺎﻧﻲ ﺷﺎه را‬
‫ﻋﺎﺷﻘﺶ ﻣﻲﺧﻮان اﮔﺮ ﻳﺎﺑﻲ ﺧﱪ‬ ‫آﻧﻜﻪ ﻣﻌﺸﻮق اﺳﺖ از وﺟﻪ دﮔﺮ‬
‫ﻫﺮ دو را ﺑﺎﻫﻢ ﭼﻮ ﺟﺴﻢ و روح ﺧﻮان‬ ‫ﻋﺎﺷﻖ از روي دﮔﺮ ﻣﻌﺸﻮق دان‬
‫ﺗﺎ ﮔﺸﺎده ﮔﺮدد از ﭘﺎﻳﺖ ﮔﺮه‬ ‫از ﺟﻮاﻧﻤﺮدي دﻣﻲ اﻧﺼﺎف ده‬
‫ﻛﺰ ﻏﻢ ﺗﻮ ﮔﺸﺖ ﻓﺎرغ آن ﮔﺪا‬ ‫آﻧﺪم ار ﮔﻔﺘﻲ ﻛﺴﻲ ﺑﺎ ﭘﺎدﺷﺎ‬
‫دﻟﱪي‬ ‫دﻳﮕﺮ‬ ‫ﺑﮕﺰﻳﺪ‬ ‫ﺷﻪ‬ ‫ﻏﻴﺮ‬ ‫دﻳﮕﺮي‬ ‫ﺑﺎ‬ ‫ﻣﻲﻛﻨﺪ‬ ‫ﻋﺸﻖورزي‬
‫ﺑﻴﺦ ﻏﻴﺮت در درون ﺳﺮ ﺑﺮ زدي‬ ‫ﺷﺎه را از ﻛﺎر وي ﺑﺪ آﻣﺪي‬
‫راﺳﺖ ﮔﻮ اﻧﺼﺎف آور در ﻣﻴﺎن‬ ‫ﺗﺎ ﻧﺒﻮدي ﻫﻴﭻ ﺳﻮداﻳﺶ از آن‬
‫ﺑﻴﮕﻤﺎن ﺳﺮ ﺑﺮ زدي ﻫﺮ ﺳﺎﻋﺘﺶ‬ ‫آري آري ﻏﻴﺮت و ﺻﺪ ﻏﻴﺮﺗﺶ‬
‫در ﺑﻴﺎن‪ :‬ان اﻟﻠّﻪ ﻻ ﻳﻐﻔﺮ ان ﻳﺸﺮك ﺑﻪ و ﻳﻐﻔﺮ ﻣﺎ دون ذﻟﻚ ﻟﻤﻦ ﻳﺸﺎء‬
‫ﻣﻦ ﺑﺒﺨﺸﻢ از ﻛﻤﺎل ﻣﺮﺣﻤﻪ‬ ‫ﺣﻖ ﻫﻤﻲ ﮔﻮﻳﺪ ﮔﻨﺎﻫﺎن ﻫﻤﻪ‬

‫ﻣﻦ ﻧﺒﺨﺸﻢ زاﻧﻜﻪ ﻫﺴﺘﻢ دادﮔﺮ‬ ‫ﻟﻴﻚ اﮔﺮ ﮔﻴﺮﻧﺪ ﻣﻌﺸﻮق دﮔﺮ‬
‫ﺷﺮك آﻣﺪ زان ﻧﻤﻲﺑﺨﺸﺪ اﻟﻪ‬ ‫زاﻧﻜﻪ ﺑﺪﺗﺮ از ﻫﻤﻪ ﻛﻔﺮو ﮔﻨﺎه‬
‫از ﻛﻤﺎل ﻋﺸﻖ ﻳﻜﺪم ﺑﻨﮕﺮي‬ ‫ﮔﺮ ﺑﻪ ﮔﻮﺷﻪ ﭼﺸﻢ ﺳﻮي دﻳﮕﺮي‬
‫‪ ۶٠‬‬
‫ﻛﺎن ﺑﺒﺨﺸﺪ ﮔﻔﺖ ﻻ ﻳﻐﻔﺮ ﺧﺪا‬ ‫ﻏﻴﺮت ﻣﻌﺸﻮق ﻛﻲ دارد روا‬
‫ﺣﻜﺎﻳﺖ ﺣﺴﻦ ﺑﺼﺮي‬
‫ﻳﻘﲔ‬ ‫ارﺑﺎب‬ ‫ﺟﻤﻠﻪ‬ ‫ﭘﻴﺸﻮاي‬ ‫از اﻣﺎم ﻋﺼﺮ و ﺷﻴﺦ ﺗﺎﺑﻌﲔ‬

‫ﺣﺴﻦ‬ ‫وﺟﻪ‬ ‫ﺑﺮ‬ ‫ﭘﺮﺳﻴﺪﻧﺪ‬ ‫ﺑﺎز‬ ‫ﭘﻴﺮ ﺑﺼﺮه آﻧﻜﻪ ﻧﺎﻣﺶ ﺑﺪ ﺣﺴﻦ‬
‫ﺣﺎﻟﺖ ﺧﻮش ﻛﻲ رﺧﺖ ﺑﻨﻤﻮده اﺳﺖ‬ ‫ﺑﻬﱰﻳﻦ وﻗﺖ ﺗﻮ ﻛﻲ ﺑﻮده اﺳﺖ‬
‫ﻣﻦ ﺑﻪ ﺑﺎم ﺧﺎﻧﻪ ﺑﻮدم دﻳﺮﮔﺎه‬ ‫ﺷﻴﺦ ﮔﻔﺘﺎ ﭘﻴﺶ ازﻳﻦ روزي ﭘﮕﺎه‬
‫ﻣﻲﺷﻨﻴﺪم ﮔﻔﺖ ﻛﺎي ﻧﺎﺧﻮش ﻣﻨﺶ‬ ‫اﻧﺪر آن ﻫﻤﺴﺎﻳﻪ زن ﺑﺎ ﺷﻮﻫﺮش‬
‫ﺑﺎ ﺗﻮ ﺑﻮدم ﻳﻚ ﺟﻬﺖ در ﺟﻤﻠﻪ ﺣﺎل‬ ‫ﻣﻦ ﺑﻪ ﺳﺮ ﺑﺮدم ﺑﻪ ﺗﻮ ﭘﻨﺠﺎه ﺳﺎل‬
‫در ﻛﻢ و در ﺑﻴﺶ و در ﻧﻘﺼﺎن و ﺳﻮد‬ ‫در ﻏﻢ و ﺷﺎدي و در ﺑﻮد و ﻧﺒﻮد‬
‫ﺗﺨﻢ ﻣﻬﺮت را ﺑﻪ دل ﻣﻲﻛﺎﺷﺘﻢ‬ ‫ﻧﻨﮓ و ﻧﺎﻣﺖ را ﻧﮕﻪ ﻣﻲداﺷﺘﻢ‬
‫دﻟﻪ‬ ‫ده‬ ‫ﻳﺎر‬ ‫ﺗﻮ‬ ‫ﺑﺎ‬ ‫ﻣﻨﻨﺒﻮدم‬ ‫در ﻓﺮاق و وﺻﻞ و در ﺷﻜﺮ و ﮔﻠﻪ‬
‫ﻣﻦ ﻧﮕﺸﺘﻢ از ﺟﻔﺎي ﺗﻮ ﻣﻠﻮل‬ ‫ﺳﺮد وﮔﺮﻣﺖ را ﺑﻪ ﺟﺎن ﻛﺮدم ﻗﺒﻮل‬
‫ﺑﺎ ﻫﻤﻪ ﺟﻮر و ﺟﻔﺎﻳﺖ دﻟﺨﻮﺷﻢ‬ ‫ﻫﺮ ﺑﻼﻳﻲ ﻧﻴﺰ ﻛﺎﻳﺪ ﻣﻲﻛﺸﻢ‬
‫آﻧﻜﻪ ﺑﮕﺰﻳﻨﻲ ﺗﻮ ﻳﺎري را ﺑﻪ ﻣﺎ‬ ‫ﺑﻴﻮﻓﺎ‬ ‫اي‬ ‫ﺷﻨﻴﺪ‬ ‫ﻧﺘﻮاﻧﻢ‬ ‫ﻟﻴﻚ‬
‫ﻛﻲ ﺗﻮاﻧﻢ دﻳﺪﻧﺖ ﺑﺎ دﻳﮕﺮي‬ ‫ﻫﺴﺘﻢ اﻣﺮت را ﺑﻪ ﺟﺎن ﻓﺮﻣﺎن ﺑﺮي‬
‫ﺣﺎل ﻣﻦ اﻳﻨﺴﺖ اي ﻧﻴﻜﻮ ﻧﻬﺎد‬ ‫ﻣﻦ ﻧﺨﻮاﻫﻢ ﺗﻦ ﺑﺪﻳﻦ ﻳﻚ ﭼﻴﺰ داد‬
‫ﺑﻴﻮﻓﺎ‬ ‫اي‬ ‫ﺗﺮا‬ ‫ﺑﻴﻨﻢ‬ ‫ﺗﺮا‬ ‫ﺗﺎ‬ ‫ﻣﻲﻛﺸﻢ ﭘﻴﻮﺳﺘﻪ اﻳﻦ ﺟﻮر و ﺟﻔﺎ‬
‫ﺑﻴﺪادﮔﺮ‬ ‫اي‬ ‫دم‬ ‫ﻫﺮ‬ ‫ﺑﺮﮔﺰﻳﻨﻲ‬ ‫ﻧﻲ ﺑﺮاي آﻧﻜﻪ ﺗﻮ ﻳﺎري دﮔﺮ‬
‫ﻣﺴﺖ ﮔﺸﺘﻢ ﺑﻲﻣﻲ و ﺟﺎم و ﺳﺒﻮ‬ ‫وﻗﺖ ﻣﻦ ﺧﻮش ﮔﺸﺖ از ﮔﻔﺘﺎر او‬
‫آن‬ ‫از‬ ‫ﻻﻳﻐﻔﺮ‬ ‫ﻣﻌﻨﻲ‬ ‫ﻳﺎﻓﺘﻢ‬ ‫ﮔﺸﺖ آب از ﭼﺸﻤﮥ ﭼﺸﻤﻢ روان‬
‫ﺗﺎ ز ﻗﻴﺪ ﻫﺮ دو ﻋﺎﻟﻢ وارﻫﻲ‬ ‫دل ﺑﻪ دﺳﺘﺶ ده ﮔﺮت ﻫﺴﺖ آﮔﻬﻲ‬
‫ﺟﺎ ﻣﺪه ور ﻧﻪ ﺷﻮي ﺧﻮار و ﺧﺠﻞ‬ ‫ﻏﻴﺮ ﺟﺎﻧﺎن را درون ﺟﺎن و دل‬
‫ﺑﻨﺪۀ ﺣﻖ ﺷﻮ ﭘﻲ ﺑﺎﻃﻞ ﻣﺮو‬ ‫ﺟﺰ ﺑﻪ ﻋﺸﻖ او ﻣﻜﻦ ﺟﺎن را ﮔﺮو‬
‫ﺟﺰ ﺧﻴﺎل دوﺳﺖ اﻧﺪر ﺟﺎن ﻣﻬﻞ‬ ‫ﭘﺎي ﺑﻨﺪ ﻋﺸﻖ او ﻛﻦ ﺟﺎن و دل‬
‫ﻛﺰ ﻏﻢ ﻋﺸﻖ ﺗﻮﮔﺸﺖ ﻓﺎرغ آن ﮔﺪا‬ ‫ﻻزم ار ﮔﻔﺘﻲ ﻛﺴﻲ ﺑﺎ ﭘﺎدﺷﺎ‬
‫ﭼﻮن ﻛﻨﺪ در ﻗﻄﺮه درﻳﺎ ﻣﻨﺰﱄ‬ ‫ﻃﺎﻗﺖ ﻋﺸﻘﺶ ﻧﺪارد ﻫﺮ دﱄ‬
‫ﺗﺎ ﻏﻢ ﻋﺸﻘﺶ ﻛﻨﺪ ﻣﻨﺰل در آن‬ ‫ﻳﻚ دﱄ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻪ ﭘﻬﻨﺎي ﺟﻬﺎن‬
‫ﺟﻬﺎن‬ ‫ذرات‬ ‫ﻋﺸﻖاﻧﺪ‬ ‫آﻳﻨﻪ‬ ‫ﻣﻲﻧﻤﺎﻳﺪ ﻋﺸﻖ از ﻛﻮن و ﻣﻜﺎن‬
‫ﺗﺨﺘﮥ دل ﺷﻮ ز ﻧﻘﺶ آب و ﮔﻞ‬ ‫وﻗﻒ ﻋﺸﻘﺶ ﺳﺎز ﻣﻠﻚ ﺟﺎن و دل‬
‫ﺟﺎن او را در ﺟﻬﺎن ﻣﺎﻧﺪ ﻧﻬﺎن‬ ‫آﻓﺘﺎب ﻋﺸﻖ ﭼﻮن ﺗﺎﺑﺪ ﺑﻪ ﺟﺎن‬
‫ﺟﺎن او را در زﻣﺎن ﺷﻴﺪا ﻛﻨﺪ‬ ‫ﻋﺸﻖ ﺣﻖ ﭼﻮن در دﻟﺖ ﻣﺄوا ﻛﻨﺪ‬
‫ﮔﺸﺖ ﻋﺎﻟﻢ ﭘﻴﺶ او ﻳﻚ ﭘﺮدهاي‬ ‫ﭼﻮن ﻣﺤﺒﺖ ﻳﺎﻓﺖ در دل ذرهاي‬
‫ﻋﻘﻞ را دﻳﻮاﻧﻪ و ﻣﺪﻫﻮش ﻛﺮد‬ ‫ﻫﺮ ﻛﻪ ﺟﺎﻣﻲ از ﻣﺤﺒﺖ ﻧﻮش ﻛﺮد‬
‫‪ ۶١‬‬
‫روي دل از ﻟﺬت ﻛﻮﻧﲔ ﺗﺎﻓﺖ‬ ‫ﻟﺬت ﺟﺎم ﻣﺤﺒﺖ ﻫﺮ ﻛﻪ ﻳﺎﻓﺖ‬
‫ﻋﻘﻞ ﻣﺠﻨﻮن ﮔﺸﺖ از ﭘﻴﻐﺎم ﻋﺸﻖ‬ ‫ﻛﻲ ﺷﻮد ﻫﺸﻴﺎر ﻣﺴﺖ ﺟﺎم ﻋﺸﻖ‬
‫ﺟﻨﺖ و ﺣﻮرش ﺣﻠﻴﻢ و ﻧﺎﻳﻢ اﺳﺖ‬ ‫ﻫﺮ ﻛﻪ در راه ﻣﺤﺒﺖ ﻗﺎﻳﻢ اﺳﺖ‬
‫ﭘﻴﺶ او ﻳﻜﺴﺎن ﻧﻤﺎﻳﺪ ﻓﻴﻞ و ﺑﻖ‬ ‫ﻫﺮ ﻛﻪ را ﻋﺸﻖ و ﻣﺤﺒﺖ داد ﺣﻖ‬
‫ﻛﻲ ﺑﻪ ﻫﻮش آﻳﺪ ز ﻣﺴﺘﻲ ﺗﺎ اﺑﺪ‬ ‫ﺟﺎن ﻣﺎ از ﻋﺸﻖ ﭼﻮن ﻳﺎﺑﺪ ﻣﺪد‬
‫ﻛﺰ وﺟﻮد ﺧﻮﻳﺶ ﮔﺮدي ﺑﻴﺨﱪ‬ ‫از ﻣﺤﺒﺖ آن زﻣﺎن ﻳﺎﺑﻲ اﺛﺮ‬
‫رﺳﻢ ﻣﺴﺘﻲ و ﺟﻨﻮن ﺑﻨﻬﺎد ﻋﺸﻖ‬ ‫ﭼﻮن ﺷﺮاب ﺑﻴﺨﻮدي در داد ﻋﺸﻖ‬
‫ﺷﻤﻪاي ﺑﺸﻨﻮ ﺗﻮ از اﺣﻮال ﻋﺸﻖ‬ ‫ﻏﻴﺮ ﻋﺎﺷﻖ ﺧﻮد ﭼﻪ داﻧﺪ ﺣﺎل ﻋﺸﻖ‬
‫دروﻳﺸﻲ ﻛﻪ از ﻋﺸﻖ ﻋﺎﺑﺪي را ﻣﺪﻫﻮش دﻳﺪ‬
‫رﺿﺎ‬ ‫ﺑﺎ‬ ‫ﺑﻴﺎﺑﺎن‬ ‫اﻧﺪر‬ ‫ﻣﻲﺷﺪم‬ ‫ﮔﻔﺖ دروﻳﺸﻲ ﻛﻪ روزي از ﻗﻀﺎ‬

‫ﻧﺎﮔﻬﺎن دﻳﺪم ﻳﻜﻲ ﺷﺨﺺ ﻏﺮﻳﺐ‬ ‫ﻣﻬﻴﺐ‬ ‫ﺑﻴﺎﺑﺎن‬ ‫آن‬ ‫ﻣﻴﺎن‬ ‫در‬
‫واﻟﻪ و ﺣﻴﺮان و ﺳﺮ ﺳﻮي ﺳﻤﺎ‬ ‫ﺑﺮ زﻣﲔ اﺳﺘﺎده او ﺑﺮ ﻫﺮ دو ﭘﺎ‬
‫ﻫﻤﭽﻮ ﻛﻮﻫﻲ اﻳﺴﺘﺎده ﭘﺎ ﺑﻪ ﺟﺎ‬ ‫ﻫﻮا‬ ‫اﻧﺪر‬ ‫ﺑﻮد‬ ‫وا ﻛﺮده‬ ‫ﭼﺸﻤﻬﺎ‬
‫ﺧﻮد ﻧﻜﺮد او اﻟﺘﻔﺎﺗﻲ ﺳﻮي ﻣﻦ‬ ‫ﻧﺰد او رﻓﺘﻢ ﻛﻪ ﺗﺎ ﭘﺮﺳﻢ ﺳﺨﻦ‬
‫در ﻋﺠﺐ ﻣﺎﻧﺪم از آن ﮔﻔﺖ و ﺷﻨﻔﺖ‬ ‫ﻧﮕﻔﺖ‬ ‫ﻣﻦ‬ ‫ﺟﻮاب‬ ‫آوازي‬ ‫دادم‬
‫ﻣﺮدهوش‬ ‫ﻗﻄﻌﺎً‬ ‫ﻧﻤﻲﺟﻨﺒﻴﺪ‬ ‫او‬ ‫ﺟﻨﺒﺎﻧﻤﺶ‬ ‫ﺗﺎ‬ ‫ﻛﻪ‬ ‫ﺑﻨﻬﺎدم‬ ‫دﺳﺖ‬
‫ﺑﺪم‬ ‫آﻧﺠﺎ‬ ‫ﺗﻤﺎم‬ ‫ﺷﺒﺎﻧﺮوزي‬ ‫ﺳﻪ‬ ‫ﻣﻦ ز ﺣﺎل او ﻋﺠﺐ ﺣﻴﺮان ﺷﺪم‬
‫واﻗﻔﻢ ﮔﺮداﻧﺪ او از ﻧﻴﻚ و ﺑﺪ‬ ‫ﺗﺎ ﻣﮕﺮ آﻳﺪ دﻣﻲ ﺑﺮ ﺣﺎل ﺧﻮد‬
‫ﺳﺮﻣﺪي‬ ‫ﺷﺮاب‬ ‫ﻣﺨﻤﻮر‬ ‫ﺑﻮد‬ ‫ﻫﻤﭽﻨﺎن آن ﻣﺴﺖ ﺟﺎم ﺑﻴﺨﻮدي‬
‫ﻣﺎﻧﺪم از ﺣﺎﻟﺶ ﻋﺠﺐ در ﭘﻴﭻ ﭘﻴﭻ‬ ‫او ﺑﻪ ﺧﻮد ﻧﺎﻣﺪ در آن اﻳﺎم ﻫﻴﭻ‬
‫ﺑﻲﺳﺨﻦ‬ ‫ﭘﻨﻬﺎن‬ ‫ﺳﺮ‬ ‫اﻳﻦ‬ ‫واﻗﻒ‬ ‫ذواﻟﻤﲍ‬ ‫آﻣﺪم ﻛﺎي‬ ‫ﻣﻨﺎﺟﺎت‬ ‫در‬
‫ﺑﺮ دل ﻣﻦ ﻛﺸﻒ ﻛﻦ اﻳﻦ داﺳﺘﺎن‬ ‫ﻧﻬﺎن‬ ‫ﺳﺮ‬ ‫ﺑﺮﻳﻦ‬ ‫ﮔﺮدان‬ ‫واﻗﻔﻢ‬
‫ﻣﺮغ ﺟﺎﻧﻢ زﻳﻦ ﻗﻔﺲ ﻃﻴﺮان ﻧﻤﻮد‬ ‫اﻧﺪر آن ﺑﻮدم ﻛﻪ ﺧﻮاﺑﻢ دررﺑﻮد‬
‫ﭘﻴﺮ ﻧﻮراﻧﻲ و ﮔﻔﺖ اي ﻣﻤﺘﺤﻦ‬ ‫در زﻣﺎن دﻳﺪم ﻛﻪ آﻣﺪ ﺳﻮي ﻣﻦ‬
‫وز ﭼﻪ رو آﺷﻔﺘﻪ و ﺳﺮ ﮔﺸﺘﻪاي‬ ‫در ﭼﻪ ﺣﺎﱄ وز ﭼﻪ ﺣﻴﺮان ﮔﺸﺘﻪاي‬
‫اﻳﻦ ﭼﻨﲔ ﺣﻴﺮان و واﻟﻪ ﺑﻬﺮ ﭼﻴﺴﺖ‬ ‫ﮔﻔﺘﻤﺶ آﺧﺮ ﺑﮕﻮ اﻳﻦ ﻣﺮد ﻛﻴﺴﺖ‬
‫ﮔﺸﺘﻪاي ﺣﻴﺮان‪ ،‬ﺷﻨﻮ ﺣﺎﻟﺶ ﻧﻜﻮ‬ ‫ﮔﻔﺖ اﻳﻦ ﻣﺮدي ﻛﻪ اﻧﺪر ﻛﺎر او‬
‫ﻻﻳﺰال‬ ‫ﻋﺒﺎدت‬ ‫اﻧﺪر‬ ‫ﻣﺸﺘﻐﻞ‬ ‫زاﻫﺪ و ﻋﺎﺑﺪ ﺑﺪ او ﻫﻔﺘﺎد ﺳﺎل‬
‫ﭼﻮن ز ﻏﻴﺮ ﺣﻖ ﻧﺪﻳﺪ آﻧﺠﺎ اﺛﺮ‬ ‫در دل او ﻛﺮد ﺣﻖ روزي ﻧﻈﺮ‬
‫ﻣﻲﻧﺒﻮد اﻧﺪر دﻟﺶ ﺟﺎ ﻏﻴﺮ را‬ ‫ﺟﺰ ﻣﺤﺒﺖ او ﻧﻤﻲﺟﺴﺖ از ﺧﺪا‬
‫ﻗﺪر ﻳﻚ ﻋﺸﺮي ز ﻋﺸﺮي ذرهاي‬ ‫ﺑﻬﺮهاي‬ ‫ﻣﺤﺒﺖ‬ ‫از‬ ‫را‬ ‫او‬ ‫داد‬
‫‪ ۶٢‬‬
‫آﻣﺪﺳﺖ‬ ‫زﻳﻨﺴﺎن‬ ‫ﺷﻮق‬ ‫از ﻛﻤﺎل‬ ‫زان ﻣﺤﺒﺖ اﻳﻨﭽﻨﲔ ﺣﻴﺮان ﺷﺪﺳﺖ‬
‫ﻫﻮا‬ ‫در‬ ‫ﺑﺎز ﻛﺮه‬ ‫دﻳﺪه‬ ‫دو‬ ‫ﻫﺮ‬ ‫ﭘﺎﻳﺶ اﻧﺪر ﺧﺎك و ﺳﺮ ﺳﻮي ﺳﻤﺎ‬
‫آﺗﺶ ﻋﺸﻘﺶ ﺑﻪ ﺟﺎن اﻓﺘﺎده اﺳﺖ‬ ‫اﺳﺖ‬ ‫اﺳﺘﺎده‬ ‫اﻳﻨﭽﻨﲔ‬ ‫ﻗﻴﺎﻣﺖ‬ ‫ﺗﺎ‬
‫ﻳﻮماﻟﻘﻴﺎم‬ ‫ﺗﺎ‬ ‫اﺳﺖ‬ ‫ﻓﺮﻣﻮده‬ ‫ﻣﻨﻊ‬ ‫ﺣﻖ ﺗﻨﺶ را از ﺳﺒﺎع و از ﻫﻮام‬
‫ﻛﻨﻨﺪ‬ ‫ﺑﻴﺪارش‬ ‫ﻧﺘﻮاﻧﻨﺪ‬ ‫ﻫﻴﭻ‬ ‫ﺟﻦ و اﻧﺲ و ﺑﺎ ﻣﻠﻚ ﺟﻤﻊ ار ﺷﻮﻧﺪ‬
‫ﺟﺰ ﻣﺤﺒﺖ ﻧﻴﺴﺖ ﻳﻜﺪم ﺑﺎ ﺧﺪا‬ ‫ﻣﺎ‬ ‫اﻳﺠﺎد‬ ‫از‬ ‫ﻣﻘﺼﻮد‬ ‫و‬ ‫ﻣﻘﺼﺪ‬
‫ﻣﻦ ﺷﺪم ﺑﻴﺪار و ﺣﻴﺮان زﻳﻦ ﺳﺨﻦ‬ ‫اﻳﻦ ﺟﻮاﺑﻢ داد و رﻓﺖ از ﭘﻴﺶ ﻣﻦ‬
‫ﺻﺪ ﺟﻬﺎن در ﻫﺮ ﻧﻔﺲ ﺷﻴﺪا ﻛﻨﺪ‬ ‫ﺟﺎﻛﻨﺪ‬ ‫ﻋﺸﻘﺶ‬ ‫ﺳﻠﻄﺎن‬ ‫ﻫﺮ ﻛﺠﺎ‬
‫زﻳﻦ ﻣﺤﺒﺖ ﺷﻤﻪاي ﺑﺮ ﻣﺎ ﮔﻤﺎر‬ ‫ﭘﺮودﮔﺎر‬ ‫و‬ ‫ﻣﻨﻌﻢ‬ ‫ﻛﺮﻳﻢ‬ ‫اي‬
‫وارﻫﺪ اﻳﻦ ﺟﺎن ﭘﺮ رﻧﺞ و ﺗﻌﺐ‬ ‫ﺗﺎ ازﻳﻦ ﻓﻜﺮ و ﺧﻴﺎﻻت ﻋﺠﺐ‬
‫ﺑﮕﺬرد‬ ‫ﻫﺴﺘﻲ‬ ‫ز‬ ‫ﺑﮕﺬارد‬ ‫ﻧﻨﮓ‬ ‫درد‬ ‫ﺑﺮﻫﻢ‬ ‫را‬ ‫ﻧﺎﻣﻮس‬ ‫ﭘﺮدۀ‬
‫ﻛﺰ ﺧﻮدي ﻫﺮﮔﺰ ﻧﻴﺎﺑﺪ او ﻧﺸﺎن‬ ‫آنﭼﻨﺎن‬ ‫ﻋﺸﻖ ﮔﺮدد‬ ‫ﺟﺎم‬ ‫ﻣﺴﺖ‬
‫ﻓﺎرغ آﻳﺪ از ﻓﺮاق و از وﺻﺎل‬ ‫ﺑﺎ ﻛﻤﺎل‬ ‫ﺟﻤﺎل‬ ‫در‬ ‫ﻣﺤﻮ ﮔﺮدد‬
‫ﻧﻴﺎز‬ ‫وز‬ ‫و‬ ‫ﻧﺎز‬ ‫ز‬ ‫آﻳﺪ‬ ‫ﺑﻲﺧﱪ‬ ‫ﻣﺠﺎز‬ ‫ﻫﺴﺘﻲ‬ ‫او ز‬ ‫ﻧﻴﺴﺖ ﮔﺮدد‬
‫ﻻﻳﺰال‬ ‫ﺑﺎﺷﺪ‬ ‫آﺳﻮده‬ ‫ﺧﺎﻃﺮش‬ ‫از ﻏﻢ دﻧﻴﺎي دون و ﻣﻠﻚ و ﻣﺎل‬
‫ﻳﺎﺑﺪ او ﺑﻲ ﻣﺎ و ﻣﻦ ﻗﺮب اﻟﻪ‬ ‫راه‬ ‫ز‬ ‫ﺑﺮﺧﻴﺰد‬ ‫ﺑﺎز‬ ‫او‬ ‫ﭘﺮدۀ‬
‫ﮔﺮ ﭼﻪ ﻃﺎﻟﺐ ﺑﻮد‪ ،‬ﺷﺪ ﻣﻄﻠﻮب ﺣﻖ‬ ‫از ﻣﺤﺒﺖ ﮔﺮدد او ﻣﺤﺒﻮب ﺣﻖ‬
‫ﻓﺎﻧﻲ از ﺧﻮدﮔﺸﺘﻪ و ﺑﺎﻗﻲ ﺑﻪ اوﺳﺖ‬ ‫ﻗﻮت و ﻗﻮت ﻳﺎﺑﺪ از دﻳﺪار دوﺳﺖ‬
‫ﺑﻴﺨﱪ‬ ‫ﺷﺪ‬ ‫دون‬ ‫دﻧﻴﺎي‬ ‫ﻏﻢ‬ ‫از‬ ‫رﻓﺖ از ﻓﻜﺮ و ﺧﻴﺎل و ﺧﻮاب ﺧﻮر‬
‫ﮔﺸﺖ ﻓﺎرغ از وﺟﻮد و از ﻋﺪم‬ ‫ﭘﻴﺶ او ﻳﻜﺴﺎن ﻧﻤﺎﻳﺪ ﻣﺪح و ذم‬
‫ﻓﻨﺎ‬ ‫از‬ ‫را‬ ‫ﺑﻘﺎ‬ ‫ﻧﻤﻲداﻧﺪ‬ ‫ﻛﻮ‬ ‫ﺑﻘﺎ‬ ‫ﻧﻮر‬ ‫در‬ ‫اﺳﺖ‬ ‫ﻣﺤﻮ‬ ‫آﻧﭽﻨﺎن‬
‫ﻏﻴﺮ ﺟﺎﻧﺎن در ﺟﻬﺎن دﻳﺎر ﻧﻴﺴﺖ‬ ‫ﻧﻴﺴﺖ‬ ‫اﻏﻴﺎر‬ ‫او‬ ‫ﭘﻴﺶ‬ ‫ﺑﻴﻨﺪ‬ ‫ﻳﺎر‬
‫ﻧﻴﺴﺖ او را در دو ﻋﺎﻟﻢ ﻫﻴﭻ ﻛﺎر‬ ‫ﺟﺰ ﻧﻈﺮ ﺑﺮ ﺣﺴﻦ ﺟﺎن اﻓﺰاي ﻳﺎر‬
‫ﻛﺜﺮﺗﺴﺖ‬ ‫ﻣﻘﺎم‬ ‫ﻧﭙﻨﺪاري‬ ‫ﺗﺎ‬ ‫ﭼﻮن دوﻳﻲ ﺑﺮﺧﺎﺳﺖ‪ ،‬ﺟﻤﻠﻪ وﺣﺪﺗﺴﺖ‬
‫ﻫﺮ ﭼﻪ ﺑﻴﻨﺪ‪ ،‬ﺣﻖ در او ﭘﻴﺪا ﺑﻮد‬ ‫ﺑﻮد‬ ‫ﺑﻴﻨﺎ‬ ‫دﻳﺪۀ‬ ‫را‬ ‫او‬ ‫ﻫﺮ ﻛﻪ‬
‫ﺑﻮد‬ ‫دوﺳﺖ‬ ‫ﺟﻤﺎل‬ ‫ﻣﺮآت‬ ‫ﺟﻤﻠﻪ‬ ‫ﻫﺮ ﻛﻪ دارد در ﺟﻬﺎن ﻧﻘﺶ وﺟﻮد‬
‫در ﺟﻬﺎن ﻣﻨﮕﺮ ﺑﻪ روي او ﻧﮕﺮ‬ ‫ﮔﺮ ﺗﻮ ﻫﺴﺘﻲ در ﺟﻬﺎن ﺻﺎﺣﺒﻨﻈﺮ‬
‫ﻣﺎ‬ ‫ﻧﺎرﻳﻢ‬ ‫ﻧﻈﺮ‬ ‫در‬ ‫ﺣﺴﻨﺶ‬ ‫ﻏﻴﺮ‬ ‫ﻣﺎ‬ ‫دارﻳﻢ‬ ‫او‬ ‫دﻳﺪار‬ ‫ﺑﺮ‬ ‫دﻳﺪه‬
‫ﻣﻬﺮ ﻧﻮرش دﻳﺪ ﻛﺰ ﻫﺮ ذره ﺗﺎﻓﺖ‬ ‫ﻫﺮ ﻛﻪ ز اﻧﻮار اﻟﻬﻲ ﺑﻬﺮه ﻳﺎﻓﺖ‬
‫آﻳﺘﺴﺖ‬ ‫ﺑﻴﻨﻲ‬ ‫ﭼﻪ‬ ‫ﻫﺮ‬ ‫او ﻛﺘﺎب‬ ‫اوﺳﺖ ﻣﻌﻨﻲ‪ ،‬ﺟﻤﻠﻪ ﻋﺎﻟﻢ ﺻﻮرﺗﺴﺖ‬
‫او ﻣﻲ و ﺟﻤﻠﻪ ﺟﻬﺎن را ﺟﺎم ﺧﻮان‬ ‫او ﭼﻮ درﻳﺎ و دو ﻋﺎﻟﻢ ﻣﻮجدان‬
‫دل ﻣﺼﻔﻲ ﻛﻦ‪ ،‬ﺑﻬﺸﺖ و ﺣﻮر ﺑﲔ‬ ‫ﺑﲔ‬ ‫ﻧﻮر‬ ‫و‬ ‫ﺑﻴﺎر‬ ‫روﺷﻦ‬ ‫دﻳﺪۀ‬
‫ﻫﻤﭽﻮ ﺧﻮر در ﻛﺎﻳﻨﺎت اﻳﻦ روﺷﻦ اﺳﺖ‬ ‫ﺣﻖ ﭼﻮ ﺟﺎن و ﺟﻤﻠﻪ ﻋﺎﻟﻢ ﭼﻮن ﺗﻦ اﺳﺖ‬
‫ﮔﺮ ﭼﻪ وﺣﺪت را ﻇﻬﻮر از ﻛﺜﺮﺗﺴﺖ‬ ‫وﺣﺪﺗﺴﺖ‬ ‫ﺣﺠﺎب‬ ‫ﻛﺜﺮت‬ ‫ﺻﻮرت‬
‫در ﺣﻘﻴﻘﺖ اوﺳﺖ ﭘﻴﺪا و ﻧﻬﺎن‬ ‫ﻧﻴﺴﺖ ﻏﻴﺮ از ﻳﺎر در ﻋﺎﻟﻢ ﻋﻴﺎن‬
‫‪ ۶٣‬‬
‫در ﺑﻴﺎن ﻣﺮاﺗﺐ ﺻﺤﻮ و ﻣﺤﻮ و ﻓﺮق و ﺟﻤﻊ و ﺻﺤﻮ ﺑﻌﺪ اﻟﻤﺤﻮ و ﻓﺮق ﺑﻌﺪ اﻟﺠﻤﻊ و اﺷﺎرت ﺑﻪ ﻣﺸﺎﻫﺪۀ‬
‫ﻛﺎﻣﻼن و ﺗﻮﺣﻴﺪ ﺣﻘﻴﻘﻲ و ﺗﻨﺒﻴﻪ ﺑﺮ آﻧﻜﻪ ﻳﻚ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺻﻮرت ﻛﺜﺮت ﺗﺠﻠﻲ ﻧﻤﻮده و ﻋﲔ ﻫﻤﻪ ﮔﺸﺘﻪ‬
‫ﭼﻮﻧﻜﻪ داﻧﺴﺘﻲ ﺷﺪي ﺗﻮ ﺷﻤﻊ ﺟﻤﻊ‬ ‫ﻣﺤﻮ وﺻﺤﻮ و ﻓﺮق و ﺟﻤﻊ و ﺟﻤﻊ ﺟﻤﻊ‬
‫ﺻﺤﻮ ﭼﻪ ﺑﻮد ﻳﺎﻓﱳ از ﺣﻖ ﺑﻘﺎ‬ ‫ﻣﺤﻮ ﭼﻪ ﺑﻮد ﺧﻮﻳﺸﱳ ﻛﺮدن ﻓﻨﺎ‬
‫ﮔﺮ ﻫﻤﻲ ﺧﻮاﻫﻲ ﻛﻪ ﻳﺎﺑﻲ آن ﺑﻘﺎ‬ ‫از ﻣﻦ و ﻣﺎﻳﻲ ﺑﻜﻠﻲ ﺷﻮ ﻓﻨﺎ‬
‫ﭘﻨﺪاﺷﱳ‬ ‫ﻋﺪم‬ ‫را‬ ‫ﻏﻴﺮش‬ ‫ﺟﻤﻊ‬ ‫ﻓﺮق ﭼﻪ ﺑﻮد ﻋﲔ ﻏﻴﺮ اﻧﮕﺎﺷﱳ‬
‫ﻣﻲﺷﻤﺎر‬ ‫ﻣﻌﻄﻞ‬ ‫ﻣﻲﺑﻴﻨﺪ‬ ‫ﻫﺮ ﻛﻪ‬ ‫از ﻫﻤﻪ وﺟﻬﻲ ﺟﻬﺎن را ﻏﻴﺮ ﻳﺎر‬
‫ﻛﻮ ﻧﺪﻳﺪ از ﺣﻖ درﻳﻦ ﻋﺎﻟﻢ ﻧﺸﺎن‬ ‫ﻓﺮقدان‬ ‫اﻫﻞ‬ ‫ﺗﻌﻄﻴﻞ‬ ‫ﺻﺎﺣﺐ‬
‫در ﻳﻘﲔ اوﺳﺖ ﻣﺴﺠﺪ ﻋﲔ دﻳﺮ‬ ‫ﻫﺮ ﻛﻪ ﮔﻮﻳﺪ ﻧﻴﺴﺖ ﻛﻠﻲ ﻫﻴﭻ ﻏﻴﺮ‬
‫ﺟﺎن او در ﺑﺤﺮ وﺣﺪت ﮔﺸﺘﻪ ﻏﺮق‬ ‫ﺻﺎﺣﺐ ﺟﻤﻊ اﺳﺖ و ﭘﻴﺸﺶ ﻧﻴﺴﺖ ﻓﺮق‬
‫ﻧﻬﺎن‬ ‫و‬ ‫ﻓﺎش‬ ‫ﻫﻤﻪ‬ ‫ﻣﺮاﻳﺎي‬ ‫در‬ ‫ﺟﻤﻊ ﺟﻤﻊ اﺳﺖ اﻳﻨﻜﻪ ﺧﻮد ﮔﻮﻳﺪ ﻋﻴﺎن‬
‫ﺑﺎز ﻏﻴﺮش ﺧﻮاﻧﺪ از وﺟﻪ دﮔﺮ‬ ‫ﻋﲔ ﺧﻮاﻧﺪ ﻫﺮ ﭼﻪ آﻳﺪ در ﻧﻈﺮ‬
‫زاﻧﻜﻪ اﻳﻦ آن ﻫﺮ دو را ﺷﺎﻣﻞ ﺑﻮد‬ ‫ﺑﻮد‬ ‫ﻛﺎﻣﻞ‬ ‫ﻣﺮﺗﺒﻪ‬ ‫اﻳﻦ‬ ‫ﺻﺎﺣﺐ‬
‫ﺟﻤﻊ ﺟﻤﻊ اﺳﺖ ﺑﺸﻨﻮ ار داري ﺗﻮﺳﻤﻊ‬ ‫ﺻﺤﻮ ﺑﻌﺪ اﻟﻤﺤﻮ و ﻓﺮق ﺑﻌﺪ ﺟﻤﻊ‬
‫اﻋﻠﻲ ﻛﻤﺎل ﻛﺎﻣﻼن‬ ‫زﻳﻦ‬ ‫ﻧﻴﺴﺖ‬ ‫ﻋﺎرﻓﺎن‬ ‫ﻣﻘﺎم‬ ‫آﻣﺪ‬ ‫ﺟﻤﻊ‬ ‫ﺟﻤﻊ‬
‫ﻗﻴﺪ ﻫﺴﺖ و ﻧﻴﺴﺖ ﭼﻮن ﺑﻴﻨﻲ ﺳﺪﺳﺖ‬ ‫ﻣﺸﻬﺪ اﻫﻞ ﻛﻤﺎل اﻳﻦ ﻣﺸﻬﺪ اﺳﺖ‬
‫از ﭘﺲ ﻫﺮ ذره ﺣﻖ ﺑﻴﻨﺪ ﻋﻴﺎن‬ ‫ﭼﺸﻢ ﺑﻴﻨﺎ ﻫﺮ ﻛﻪ دارد در ﺟﻬﺎن‬
‫ﺻﺎﺣﺒﻨﻈﺮ‬ ‫ﺑﻮد‬ ‫او‬ ‫ﺑﻴﻨﺪ‬ ‫دوﺳﺖ‬ ‫ﻫﺮ ﻛﻪ او در ﺻﻮرت ﻫﺮ ﺧﻴﺮ و ﺷﺮ‬
‫ﻫﺴﺖ او را ﺑﻬﺮه از ﻇﻠﻤﺎت و ﻧﻮر‬ ‫زاﻧﻜﻪ ﻫﺮ ﭼﻪ در ﺟﻬﺎن دارد ﻇﻬﻮر‬
‫دو ﺟﻬﺖ در وي ﺗﻮان ﭘﻴﺪا ﻧﻤﻮد‬ ‫ﻫﺮ ﭼﻪ دارد در ﺟﻬﺎن ﻧﻘﺶ وﺟﻮد‬
‫ﻫﺮ ﭼﻪ ﮔﻮﻳﻲ ﻏﻴﺮ از اﻳﻦ دﻋﻮي ﺑﻮد‬ ‫آن ﻳﻜﻲ ﺻﻮرت دﮔﺮ ﻣﻌﻨﻲ ﺑﻮد‬
‫ﭼﻮن ﻧﻈﺮ ﻛﺮدي ﺑﻪ ﻣﻌﻨﻲ ﺟﻤﻠﻪ اوﺳﺖ‬ ‫از ره ﺻﻮرت ﻧﻤﺎﻳﺪ ﻏﻴﺮ دوﺳﺖ‬
‫ﻣﺮو‬ ‫ﺑﺎﻗﻲ‬ ‫ﻋﻨﺪه‬ ‫ﻣﺎ‬ ‫ﭘﻲ‬ ‫ﺟﺰ‬ ‫ﺷﻨﻮ‬ ‫ﻳﻨﻔﺪ‬ ‫ﻣﺎﻋﻨﺪﻛﻢ‬ ‫ﻳﻜﻲ‬ ‫زان‬
‫ﭼﻮن ﺳﻔﺎﻟﺶ ﺧﺎك ﺷﺪ ﺑﻨﮕﺮ ﺗﻮ ﺣﺎل‬ ‫ﻛﻮزه ﭼﻮن ﺑﺸﻜﺴﺖ ﻣﻲﮔﻮﻳﻲ ﺳﻔﺎل‬
‫ﻣﻌﻨﻲ و ﺻﻮرت در آﻧﺠﺎ ﺑﺎز ﺟﻮ‬ ‫ﺧﺎك ﻣﻲﮔﻮﻳﻲ‪ ،‬ﻛﻨﻮن آن ﻛﻮزه ﻛﻮ‬
‫ﻫﺴﺖ ﻫﺮ ﺟﺎ آن ﺻﻮر ﻧﻘﺶ ﺳﺒﻮﺳﺖ‬ ‫آن ﻫﻴﻮﻻ ﻛﺎﻳﻦ ﻫﻤﻪ ﺻﻮرت ﺑﺮوﺳﺖ‬
‫ﻫﺮ دو ﻋﺎﻟﻢ در ﺣﻘﻴﻘﺖ ﻋﻜﺲ اوﺳﺖ‬ ‫دوﺳﺖ‬ ‫رﺧﺴﺎر‬ ‫آﻳﻨﻪ‬ ‫ﻧﺒﻴﻨﻲ‬ ‫ﺗﺎ‬
‫از ﺟﻬﺎن ﺑﻨﮕﺮ ﺑﻪ روﻳﺶ ﺑﻲﺳﺨﻦ‬ ‫ﮔﺮ ﻧﺪاري دﻳﺪه از ﻣﺎ وام ﻛﻦ‬
‫ﻋﻴﺎن‬ ‫ﺑﻴﻨﺪ‬ ‫ﺗﺎ‬ ‫ﻣﺠﻨﻮن ﻛﻪ‬ ‫دﻳﺪۀ‬ ‫ﺑﻴﮕﻤﺎن‬ ‫راﻧﻴﺎﺑﺪ‬ ‫ﻟﻴﻠﻲ‬ ‫ﺣﺴﻦ‬
‫آب‬ ‫ﭘﺮ‬ ‫واﻣﻖ‬ ‫دﻳﺪۀ‬ ‫ﻧﺒﻴﻨﺪ‬ ‫ﺗﺎ‬ ‫ﻧﻘﺎب‬ ‫ﺑﺮاﻧﺪازد‬ ‫ﻋﺬرا ﻛﻲ‬ ‫روي‬
‫ﻫﺮ ﻛﺴﻲ ﺣﺴﻨﺖ ز ﺳﻮﻳﻲ دﻳﺪه اﺳﺖ‬ ‫روي او ﻫﺮ ﻳﻚ ﺑﻪ روي دﻳﺪه اﺳﺖ‬
‫‪ ۶۴‬‬
‫ﺟﻤﻠﻪ را دام دل آﻣﺪ ﻣﻮي او‬ ‫ﻧﻴﺴﺖ ﻣﻌﺸﻮﻗﻲ دﮔﺮ ﺟﺰ روي او‬
‫در ﺣﻘﻴﻘﺖ ﻏﻴﺮ او دﻳﺎر ﻧﻴﺴﺖ‬ ‫ﻋﺎﺷﻖ و ﻣﻌﺸﻮق ﻏﻴﺮ ﻳﺎر ﻧﻴﺴﺖ‬
‫ﭘﺮ ﻛﻨﻢ ﺟﺎم و ﺳﺒﻮ از ﺑﺎده ﻣﻦ‬ ‫ﻓﻬﻢ و داﻧﺶ ﻛﻮ ﻛﻪ ﺗﺎ ﮔﻮﻳﻢ ﺳﺨﻦ‬
‫دﻳﻦ‬ ‫ﻳﻮم‬ ‫ﻋﺎﻟﻢ‬ ‫ﺑﻪ‬ ‫ﺑﻨﻤﺎﻳﺪ‬ ‫ﻓﺎش‬ ‫ﻳﻘﲔ‬ ‫اﺳﺮار‬ ‫ز‬ ‫ﺑﺮدارم‬ ‫ﭘﺮده‬
‫آﻧﭽﻪ ﻣﻮﺟﻮد اﺳﺖ در دار ﺟﻬﺎن‬ ‫واﻧﻤﺎﻳﻢ ﻫﻢ در اﻳﻨﺠﺎ ﻣﻦ ﻋﻴﺎن‬
‫ﻧﻬﺎن‬ ‫راز‬ ‫ﺑﺸﻨﻮد‬ ‫ﺗﺎ‬ ‫ﮔﻮش ﻛﻮ‬ ‫دﻳﺪه ﻛﻮ ﺗﺎ ﻳﺎر ﺑﻴﻨﺪ او ﻋﻴﺎن‬
‫ﺟﺎن‬ ‫اﺳﺮار‬ ‫ﻧﻬﺎن‬ ‫ﺧﻮاﻫﻢ‬ ‫ﻻﺟﺮم‬ ‫ﭼﻮن ﻧﺪﻳﺪم ﻫﻴﭻ ﻣﺤﺮم در ﺟﻬﺎن‬
‫ﻫﻤﭽﻮ درﻳﺎ ﻛﻮ ﻧﻬﺎن ﺷﺪ در ﺣﺠﺎب‬ ‫ﻧﻘﺎب‬ ‫زﻳﺮ‬ ‫در‬ ‫ﭘﻨﻬﺎﻧﺴﺖ‬ ‫ﻳﺎر‬
‫ﺑﲔ‬ ‫اﺳﺮار‬ ‫ﭼﻬﺮۀ‬ ‫وا ﻛﻦ‬ ‫دﻳﺪه‬ ‫ﺑﲔ‬ ‫ﻳﺎر‬ ‫ﺟﻤﺎل‬ ‫و‬ ‫ﺑﺮدار‬ ‫ﭘﺮد‬
‫را‬ ‫ﻣﻌﻠﻮم‬ ‫ﺷﺎﻫﺪ‬ ‫ﺑﮕﺸﺎ‬ ‫ﭘﺮده‬ ‫را‬ ‫ﻣﻮﻫﻮم‬ ‫ﭼﻬﺮۀ‬ ‫ﻧﻴﺴﺖ ﮔﺮدان‬
‫ﺗﺎ ﺷﻮد ﭘﻴﺶ ﺗﻮ اﻳﻦ ﻣﻌﻨﻲ درﺳﺖ‬ ‫ﺧﺎر و ﮔﻞ ﺑﻨﮕﺮ ﻛﻪ از ﻳﻚ ﺷﺎخ رﺳﺖ‬
‫ﺧﺎر و ﮔﻞ ﻋﻴﻨﻨﺪ در اﺻﻞ و ﺗﺒﺎر‬ ‫ﮔﺮ ﺑﻪ ﺻﻮرت ﮔﻞ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﻏﻴﺮ ﺧﺎر‬
‫ﻫﻢ ز وﺟﻬﻲ اﻳﻦ ﺳﺨﻦ ﺑﺎﺷﺪ ﭘﺴﻨﺪ‬ ‫ﮔﺮ ﺑﮕﻮﻳﻲ ﺧﺎر و ﮔﻞ ﺿﺪ ﻫﻤﻨﺪ‬
‫ﻋﺎرﻓﺎن را ﻛﻲ درﻳﻦ ﻣﻌﻨﻲ ﺷﻜﻴﺴﺖ‬ ‫ور ﻫﻤﻲ ﮔﻮﻳﻲ ﻛﻪ ﺧﺎر و ﮔﻞ ﻳﻜﻴﺴﺖ‬
‫ﺟﺎﻫﻞ ار ﮔﻮﻳﺪ ﺻﻮاب آن ﻫﻢ ﺧﻄﺎﺳﺖ‬ ‫ﻣﺮد ﻋﺎرف ﻫﺮ ﭼﻪ ﻣﻲﮔﻮﻳﺪ رواﺳﺖ‬
‫ﻓﻴﻪ‬ ‫ﻻﺷﻚ‬ ‫ﺷﻨﻮ‬ ‫را‬ ‫رﻧﺪان‬ ‫ﻗﻮل‬ ‫ﭼﻮن ﻧﺪاري ذوق ﻋﺮﻓﺎن اي ﻓﻘﻴﻪ‬
‫ﺻﺪق آور ﺗﺎ ﻛﻪ ره ﻳﺎﺑﻲ ﺑﺪو‬ ‫ﻫﺮ ﭼﻪ ﻧﺒﻮد ﻣﺮ ﺗﺮا ﻣﻨﻜﺮ ﻧﮕﻮ‬
‫ﻫﺴﺖ ﻋﺎﺷﻖ را ﻫﺰاران ﮔﻔﺖ وﮔﻮ‬ ‫ﺑﺮﺗﺮ از ﻓﻬﻢ و ﺧﻴﺎل ﻣﺎ و ﺗﻮ‬
‫ﺧﺪا‬ ‫اﻫﻞ‬ ‫ﻣﻨﻜﺮ‬ ‫آن‬ ‫از‬ ‫ﮔﺸﺘﻪ‬ ‫ﺻﻔﺎ‬ ‫ارﺑﺎب‬ ‫ذوق‬ ‫ﻧﺪاري‬ ‫ﺗﻮ‬
‫ﻣﺸﻮ‬ ‫ﻫﻢ‬ ‫ﻗﺪﻳﻤﻲ‬ ‫اول‬ ‫ﻗﺎﻳﻞ‬ ‫ﺷﻨﻮ‬ ‫ﺣﻖ‬ ‫از‬ ‫ﻻﻳﺘﻬﺪوا‬ ‫آﻳﺖ‬
‫دﻳﮕﺮﺳﺖ‬ ‫ﻣﻘﺎم‬ ‫از‬ ‫ﻋﺎﺷﻖ‬ ‫ذوق‬ ‫از ﻓﻬﻢ وﻋﻘﻠﺖ ﺑﺮﺗﺮﺳﺖ‬ ‫ﺳﺮ ﻋﺸﻖ‬
‫ﻫﺮ ﻳﻜﻲ در ﺧﻮرد ﺧﻮد زو ﺑﻬﺮه ﻳﺎﻓﺖ‬ ‫ﻣﻬﺮ روﻳﺶ ﺑﺮ ﻫﻤﻪ ذرات ﺗﺎﻓﺖ‬
‫اﺳﺘﺎدﮔﻲ‬ ‫ﻧﺒﺎت‬ ‫ﻣﻬﺮش‬ ‫از‬ ‫ﻛﺮده‬ ‫اﻓﺘﺎدﮔﻲ‬ ‫ﺟﻤﺎد‬ ‫ﻗﻬﺮش‬ ‫از‬ ‫دﻳﺪه‬
‫ﮔﺸﺖ ز اﻳﺸﺎن ﻇﺎﻫﺮ اﻧﻮاع ﺻﻔﺎت‬ ‫ﻳﺎﻓﺖ ﺣﻴﻮان ﺑﻬﺮه زو ﺣﺴﻦ و ﺛﺒﺎت‬
‫ﻫﺮ ﭼﻪ ﺑﻮد از وي از او ﭘﻴﺪا ﻧﺒﻮد‬ ‫ﻧﺒﻮد‬ ‫اﻧﺴﺎن‬ ‫ﺑﺠﺰ‬ ‫ﻣﻈﻬﺮ ﮔﻠﺸﻦ‬
‫دادﮔﺮ‬ ‫ﺣﻜﻢ‬ ‫ﺑﻪ‬ ‫ﻓﻴﻀﻲ‬ ‫ﻳﺎﻓﺘﻪ‬ ‫ﺑﺎز ﻫﺮ ﺻﻨﻔﻲ از او ﻧﻮﻋﻲ دﮔﺮ‬
‫ﻟﻴﻚ ﻫﺮ ﻳﻚ در ﺧﻮر ﺧﻮد ﻧﻮر ﻳﺎﻓﺖ‬ ‫ﮔﺮ ﭼﻪ اﻳﻦ ﺧﻮر ﺑﺮ ﻫﻤﻪ ﻳﻜﺴﺎن ﺑﺘﺎﻓﺖ‬
‫ﺗﺎب‬ ‫اﻓﻜﻨﺪ‬ ‫روزﻧﻪ‬ ‫ﻗﺪر‬ ‫ﺑﻪ‬ ‫ﻫﻢ‬ ‫آﻓﺘﺎب‬ ‫ﻧﻮر‬ ‫ﺧﺎﻧﻪ‬ ‫درون‬ ‫در‬
‫ﺗﺎ ﺷﻮد اﻳﻦ ﺧﺎﻧﻪ ﭘﺮ ﻧﻮر و ﺿﻴﺎ‬ ‫روزن از ﻫﺮ ﺳﻮ ﮔﺸﺎ اﻳﻦ ﺧﺎﻧﻪ را‬
‫آﻓﺘﺎب‬ ‫ﻧﻮر‬ ‫ز‬ ‫ﺧﺎﻧﻪ‬ ‫ﺷﻮد‬ ‫ﭘﺮ‬ ‫ﺳﻘﻒ و دﻳﻮارش اﮔﺮ ﺳﺎزي ﺧﺮاب‬
‫ﻧﻴﺴﺖ ﻛﻦ ﺧﻮد را ﻛﻪ اﻳﻦ ﻫﺴﺘﻲ ﺧﻄﺎﺳﺖ‬ ‫ﭼﻮن ﺣﺠﺎب ﻧﻮر ﺣﻖ دﻳﻮار ﻣﺎﺳﺖ‬
‫ﺑﺸﺘﺎﻓﺘﻲ‬ ‫ﺧﻮد‬ ‫اﺳﺐ‬ ‫درﻓﺘﺎده‬ ‫درﻳﺎﻓﺘﻲ‬ ‫ﻧﻴﺴﺘﻲ‬ ‫ذوق‬ ‫ﺗﻮ‬ ‫ﮔﺮ‬
‫ﻧﻴﺴﺘﻲ‬ ‫ﺟﺎم‬ ‫ﺗﻮ‬ ‫ﻧﻨﻮﺷﻴﺪي‬ ‫ﭼﻮن‬ ‫ﻣﻦ ﻧﻤﻲداﻧﻢ ﻛﻪ ﺗﻮ در ﭼﻴﺴﺘﻲ‬
‫ﻫﺮ دو ﻋﺎﻟﻢ ﭘﺮ ز ﺧﻮد ﺑﻴﻨﻲ ﻫﻤﻲ‬ ‫ﮔﺮ ﺗﻮ ﺑﺮﺧﻴﺰي ز ﻣﺎ و ﻣﻦ دﻣﻲ‬
‫ﻧﺸﻨﻴﺪهاي‬ ‫ﮔﻮﻳﻴﺎ‬ ‫ﻣﻮﺗﻮا‬ ‫رﻣﺰ‬ ‫از ﭼﻪ در ﻣﺎ و ﻣﻨﻲ ﭼﺴﺒﻴﺪهاي‬
‫‪ ۶۵‬‬
‫آراﺳﺘﻲ‬ ‫ﺑﺰم‬ ‫ﺻﺮف‬ ‫ﺻﻔﺎﻳﻲ‬ ‫در‬ ‫ﭼﻮن ﺗﻮ از ﻫﺴﺘﻲ ﺧﻮد ﺑﺮﺧﺎﺳﺘﻲ‬
‫ﻛﻲ ﺷﻮي واﻗﻒ ز ﻛﻨﻪ ﺧﻮد ﺑﮕﻮ‬ ‫ﺗﺎ ﻧﮕﺮدد ﻛﺸﻒ اﻳﻦ ﺣﺎﻟﺖ ﺑﻪ ﺗﻮ‬
‫ﺑﻮد ﺗﻮ آﻣﺪ ﺑﻪ روي ﺗﻮ ﻧﻘﺎب‬ ‫ﻛﺸﻒ در ﻣﻌﻨﻲ ﺑﻮد رﻓﻊ ﺣﺠﺎب‬
‫ﺗﺎ ﻋﻴﺎن ﺑﻴﻨﻲ ﺑﻪ روي ﻳﺎر زود‬ ‫ﻣﻴﺎن ﺑﺮدار زود‬ ‫ﭘﺮدۀ ﺧﻮد از‬
‫ﭘﺮدۀ اﺳﻢ و ﺻﻔﺖ ﺷﺪ ﻛﺎﻳﻨﺎت‬ ‫ﺷﺪ ﺣﺠﺎب ذات‪ ،‬اﺳﻤﺎ و ﺻﻔﺎت‬
‫ﺣﻖ ﻧﻬﺎﻧﺴﺖ و ﻧﺨﻮاﻫﺪﺷﺪ ﻋﻴﺎن‬ ‫ﻣﻴﺎن‬ ‫از‬ ‫ﺑﺮﻧﺨﻴﺰد‬ ‫ﺗﻌﲔ‬ ‫ﺗﺎ‬
‫ﺻﻮرت و ﻣﻌﻨﻲ ﻧﻘﺎب وﺣﺪﺗﺴﺖ‬ ‫ﭼﻬﺮۀ ﻣﻌﻨﻲ ﻧﻬﺎن در ﺻﻮرﺗﺴﺖ‬
‫آﻧﻚ ﺑﻴﻨﺪ روي ﺟﺎﻧﺎن او ﻋﻴﺎن‬ ‫ﻛﻴﺴﺖ اﻫﻞ ﻛﺸﻒ و وﺟﺪان در ﺟﻬﺎن‬
‫ﭼﻮﻧﻜﻪ ﺑﺮﺧﻴﺰد ﺗﻌﲔ ﺟﻤﻠﻪ اوﺳﺖ‬ ‫اﻳﻦ ﺗﻌﲔ ﺷﺪ ﺣﺠﺎب روي دوﺳﺖ‬
‫وز ﺗﻮﻳﻲ ﺷﺪ او ﻧﻬﺎن اي ﺑﻮاﻟﻌﺠﺐ‬ ‫آﻧﭽﻪ ﺗﻮ ﺟﻮﻳﺎي آﻧﻲ روز و ﺷﺐ‬
‫ﺑﲔ‬ ‫ز‬ ‫ﺑﺮﺧﻴﺰد‬ ‫ﺗﻮ‬ ‫و‬ ‫ﻣﺎ‬ ‫ﭘﺮدۀ‬ ‫ﭼﻮن دﻟﺖ ﺻﺎﰲ ﺷﻮد از ﺟﻤﻠﻪ زﻳﻦ‬
‫ﺣﻖ ﻋﻴﺎن ﺑﻴﻨﺪ ﺑﻪ ﻧﻘﺶ ﻫﺮ ﭼﻪ ﻫﺴﺖ‬ ‫ﻧﻴﺴﺖ ﮔﺮدد ﺻﻮرت ﺑﺎﻻ و ﭘﺴﺖ‬
‫آﺷﻜﺎر‬ ‫اﻟﺤﻖ‬ ‫اﻧﺎ‬ ‫ﮔﻮﻳﺎن‬ ‫داﻳﻤﺎً‬ ‫وار‬ ‫ﻣﻨﺼﻮر‬ ‫ﺟﻬﺎن‬ ‫ذرات‬ ‫ﺟﻤﻠﻪ‬
‫ﮔﻔﺘﺎرﺷﺎن‬ ‫ﺑﺸﻨﻮي‬ ‫آري‬ ‫ﺑﺮ‬ ‫ﮔﺮ‬ ‫ﺟﺎن‬ ‫از ﮔﻮش‬ ‫را‬ ‫ﭘﻨﺪار‬ ‫ﭘﻨﺒﮥ‬
‫ﺑﻲدرﻧﮓ‬ ‫ﺟﺎﻧﺎن‬ ‫روي‬ ‫ﻧﻤﺎﻳﺪ‬ ‫ﺗﺎ‬ ‫آﻳﻨﻪ ﺟﺎن را ﻣﺼﻔﺎ ﻛﻦ ز زﻧﮓ‬
‫ﺟﻮ‬ ‫دﻳﺪار‬ ‫آﻳﻨﻪ‬ ‫دل‬ ‫ﺑﻮد‬ ‫دل‬ ‫آرزو‬ ‫داري‬ ‫ﻳﺎر‬ ‫ﻟﻘﺎي‬ ‫ﮔﺮ‬
‫ﻳﺎر‬ ‫رﺧﺴﺎر‬ ‫ﺑﻨﻤﺎﻳﺪت‬ ‫ﻋﻴﺎن‬ ‫ﺗﺎ‬ ‫آﻳﻨﻪ دل ﺻﺎف ﻛﻦ از ﻫﺮ ﻏﺒﺎر‬
‫ﺗﺎ ﻋﻴﺎن ﺑﻴﻨﻲ ﻛﻪ ﻫﺴﺘﻲ ﺟﻤﻠﻪ اوﺳﺖ‬ ‫دل ﻣﺼﻔﺎ ﻛﻦ ز رﻧﮓ ﻏﻴﺮ دوﺳﺖ‬
‫ورﻧﻪ ﺣﻖ ﭘﻴﺪاﺳﺖ در ﻛﻮن و ﻣﻜﺎن‬ ‫ﺑﺪان‬ ‫آﻣﺪ‬ ‫ﺗﻮﻳﻲ‬ ‫ﺗﻮ‬ ‫راه‬ ‫ﺳﺪ‬
‫ﺳﺎﺋﻠﻲ ﻛﻪ از ﭘﻴﺮ ﺑﺴﻄﺎﻣﻲ ﺳﺌﻮال ﻛﺮد‬
‫ﻛﺮد ره ﭼﻮﻧﺴﺖ ﺳﻮي ذواﻟﺠﻼل‬ ‫آن ﻳﻜﻲ از ﭘﻴﺮ ﺑﺴﻄﺎﻣﻲ ﺳﺌﻮال‬

‫در ﮔﺬر از ﺧﻮد رﺳﻴﺪي ﺑﺎ ﺧﺪا‬ ‫ﻧﻴﻚ ﺑﺸﻨﻮ ﺗﺎ ﭼﻪ ﮔﻔﺖ آن ﻣﻘﺘﺪا‬
‫ﭼﻮن ﺗﻮ ﺑﺮﺧﻴﺰي ﻋﻴﺎن ﮔﺮدد اﻟﻪ‬ ‫ﮔﻔﺖ ﺗﻮ ﺑﺮ ﺧﻴﺰ اي ﺳﺎﺋﻞ ز راه‬
‫ﺗﺎ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﻓﺎش ﻧﻘﺶ ﺟﺎﻧﻔﺰاش‬ ‫ﻧﻘﺶ ﻫﺴﺘﻲ را ز ﻟﻮح دل ﺗﺮاش‬
‫ﭼﻮن ﺗﻮ ﺑﺮﺧﻴﺰي ﻧﺸﻴﻨﺪ ﺣﻖ ﺑﺠﺎت‬ ‫ﻧﻴﺴﺖ از ﺧﻮد ﺷﻮﻛﻪ ﺗﺎ ﻳﺎﺑﻲ ﻧﺠﺎت‬
‫ﭼﻮن ﺑﻪ ﺧﻮد ﺑﻴﻨﻲ ﮔﺮﻓﺘﺎري ﺗﻮ ﺑﺎز‬ ‫زﻳﻦ ﻣﻌﻤﺎ ﻛﻲ ﻛﻨﻲ ﺗﻮ ﻓﻬﻢ راز‬
‫ﻛﻲ ﺑﻪ ﺑﺰم وﺻﻞ ره ﻳﺎﺑﻲ درون‬ ‫ﺗﺎ ﻧﻴﺎﻳﻲ از ﻟﺒﺎس ﺧﻮد ﺑﺮون‬
‫ﺗﺎ ﻧﮕﺮدد رﻫﱪت ﻟﻄﻒ ﻛﺮام‬ ‫ﻛﻲ ﺑﻴﺎﺑﻲ ره در اﻳﻦ ﻋﺎﱄ ﻣﻘﺎم‬
‫ﻫﻴﭻ ﻃﺎﻟﺐ ره ﻧﻴﺎﺑﺪ ﺑﺎ ﺧﺪا‬ ‫رﻫﻨﻤﺎ‬ ‫ﭘﻴﺮ‬ ‫ارﺷﺎد‬ ‫ﺑﻲ‬ ‫زاﻧﻜﻪ‬
‫ﻋﻬﺪه ﺑﺮ ﻣﻦ ﻋﺎﻗﺒﺖ ﺣﻖ ﺑﲔ ﺷﻮي‬ ‫ﮔﺮ ﺑﻪ اﻣﺮ ﭘﻴﺮ اﻳﻦ ره ﻣﻲروي‬
‫رﻫﺰﻧﺖ ﺳﺎزد درﻳﻦ ره ﻋﻮر و ﻛﻮر‬ ‫ﮔﺮ ﺑﻪ ﺧﻮدﺧﻮاﻫﻲ ﺷﺪن اﻳﻦ راه دور‬
‫‪ ۶۶‬‬
‫ره ﭼﻪ داﻧﺪ ﻃﺎﻟﺐ راه اﻟﻪ‬ ‫ﺗﺎ ﻧﺸﺎن ره ﻧﮕﻮﻳﺪ ﭘﻴﺮ راه‬
‫ﭘﻴﺮ ﺑﺎﻳﺪ ورﻧﻪ ﻛﺎرش ﺑﺪ ﺷﻮد‬ ‫ﻫﺮ ﻛﻪ او در ﻋﺸﻖ ﺟﺎﻧﺎن ﻣﻲرود‬
‫ﺳﺮ ﻣﭙﻴﭻ از ﺣﻜﻢ آن ﺳﻠﻄﺎن دﻳﻦ‬ ‫ﻧﺸﲔ‬ ‫اﻳﻤﻨﻲ‬ ‫ﭘﻨﺎه ﻛﺎﻣﻠﻲ‬ ‫در‬
‫ﺑﺮ ﻫﻤﻪ ﺧﻠﻖ ﺟﻬﺎن ﻳﺎﺑﻲ ﺳﺒﻖ‬ ‫ﺗﺎ ﺑﻪ ﻳﻤﻦ دوﻟﺖ ﻣﺮدان ﺣﻖ‬
‫ﻣﺎﺗﻤﺖ ﺳﻮر آﻳﺪ و ﻏﻢﻫﺎ ﺳﺮور‬ ‫ﻇﺎﻫﺮت ﺑﺎﻃﻦ ﺷﻮد‪ ،‬ﻏﻴﺒﺖ ﺣﻀﻮر‬
‫ﺑﻌﺪ ﻧﺰدﻳﻜﻲ ﺷﻮد‪ ،‬ﻧﻘﺼﺎن ﻛﻤﺎل‬ ‫درد درﻣﺎن ﮔﺮدد و ﻫﺠﺮان وﺻﺎل‬
‫ﺑﺎب ﺗﻔﺼﻴﻞ ﺟﻬﺎن ﻣﺠﻤﻞ ﺷﻮد‬ ‫ﻧﻘﺶ ﻋﺎﻟﻢ ﺳﺮ ﺑﺴﺮ ﻣﺒﺪل ﺷﻮد‬
‫رو ﻧﻤﺎﻳﺪ آن ﻗﻴﺎﻣﺖ اﻳﻦ زﻣﺎن‬ ‫ﻛﻞ ﺷﺌﻲ ﻫﺎﻟﻚ ﮔﺮدد ﻋﻴﺎن‬
‫ﻟﺬت و آرام و اﻧﻮار ﺑﻘﺎ‬ ‫ﻧﻘﺪ ﺑﻴﻨﻲ وﻋﺪهﻫﺎي ﻧﺴﻴﻪ را‬
‫ﺗﺎ ﺷﻮد ﻋﻠﻢ اﻟﻴﻘﲔ ﻋﲔ اﻟﻴﻘﲔ‬ ‫ﭘﺮده ﺑﺮدار از رخ و اﺳﺮار ﺑﲔ‬
‫ﺗﺎ ﻧﻤﺎﻳﺪ رخ ﺟﻤﺎل ﺑﺎ ﻛﻤﺎل‬ ‫رﺧﺖ ﺑﺮ ﺑﻨﺪ و ﺑﻜﻞ ﻇﻦ و ﺧﻴﺎل‬
‫ﻓﺎرغ آﻳﻲ از ﻫﻤﻪ ﻧﻴﻚ و ﺑﺪي‬ ‫ﭼﻮن ﺑﻨﻮﺷﻴﺪي ﺷﺮاب ﺑﻴﺨﻮدي‬
‫ﻣﺤﻮ ﺑﺎﺷﻲ در ﺟﻤﺎل ذواﻟﺠﻼل‬ ‫ﻣﺴﺖ ﮔﺮدي از ﻣﻲ ﺟﺎم وﺻﺎل‬
‫ﻣﺸﻜﻞ ﻋﺎﻟﻢ ﺑﻪ ﺣﻖ آﺳﺎن ﺷﻮد‬ ‫ﻛﻔﺮ ﺑﺮﺧﻴﺰد ﻫﻤﻪ اﻳﻤﺎن ﺷﻮد‬
‫از ﭘﺲ ﻫﺮ ذره ﻛﻮ ﻣﻐﺰﺳﺖ و ﭘﻮﺳﺖ‬ ‫رو ﻧﻤﺎﻳﺪ آﻓﺘﺎب ﺣﺴﻦ دوﺳﺖ‬
‫در ﻗﻴﺎﻣﺖ آﻧﭽﻪ ﻣﻮﻋﻮد ﺧﺪاﺳﺖ‬ ‫ﺑﻴﻨﺪ اﻳﻨﺠﺎ ﻫﺮ ﻛﻪ ارﺑﺎب ﺻﻔﺎﺳﺖ‬
‫ﻛﺸﻒ اﻳﻦ ﻣﻌﻨﻲ ﺑﺠﻮ اي ﺑﻴﻨﻈﻴﺮ‬ ‫از ﺧﻼف ﻧﻔﺲ و از ارﺷﺎد ﭘﻴﺮ‬
‫از ﺧﻼف ﻃﺒﻊ ﺟﻮ ﺟﺎن را ﺟﻼ‬ ‫رو رﻳﺎﺿﺖ ﻛﺶ ﻛﻪ ﺗﺎ ﻳﺎﺑﻲ ﺻﻔﺎ‬
‫ﻫﻤﭽﻮ روح اﻟﻠّﻪ ﺑﺮ اﻓﻼك ﺷﻮ‬ ‫از ﻫﻮي و از ﻫﻮﺳﻬﺎ ﭘﺎك ﺷﻮ‬
‫وﺻﻒ اﻟﺤﺎل آﻧﭽﻪ در روش اﻫﻞ ﻃﺮﻳﻘﺖ ﺑﺮ اﻳﻦ ﻓﻘﻴﺮ روي ﻧﻤﻮده ﺟﻪ ﺗﻨﺒﻴﻪ ﻃﺎﻟﺒﺎن و ﻋﺎﺷﻘﺎن ذﻛﺮﻛﺮده‬
‫ﻣﻲﺷﻮد‪.‬‬
‫ﮔﺮﻓﺖ‬ ‫ﮔﺮﻳﺒﺎﻧﻢ‬ ‫ﻋﻘﻠﺶ‬ ‫ﺷﺤﻨﮥ‬ ‫ﮔﺮﻓﺖ‬ ‫داﻣﺎﻧﻢ‬ ‫ﻋﺸﻖ‬ ‫درد‬ ‫ﭼﻮﻧﻜﻪ‬

‫ﻛﺰ ﻧﻔﺲ ﺷﺪ ﺳﻮﺧﺘﻪ ﻛﻮن و ﻣﻜﺎن‬ ‫ﭼﻨﺎن‬ ‫ﻋﺸﻘﺶ‬ ‫آﺗﺶ‬ ‫ﺷﺪ‬ ‫زن‬ ‫ﺷﻌﻠﻪ‬
‫ﻣﻲاﻓﺮوﺧﺘﻢ‬ ‫ﻻﻟﻪ‬ ‫ﻫﻤﭽﻮن‬ ‫ﺑﺎز‬ ‫ﻣﻲﺳﻮﺧﺘﻢ‬ ‫او‬ ‫ﺳﻮداي‬ ‫آﺗﺶ‬ ‫ز‬
‫ﺟﺎن ﻣﺎ را دل ﮔﺮﻓﺖ از آب و ﮔﻞ‬ ‫ﺗﺮك ﻋﺸﻘﺶ ﻛﺮد ﻳﻐﻤﺎ ﺟﺎن و دل‬
‫ﺟﺎن ﻣﺎ را از دو ﻋﺎﻟﻢ دل ﮔﺮﻓﺖ‬ ‫ﻋﺸﻖ او ﭼﻮن در دﻟﻢ ﻣﻨﺰل ﮔﺮﻓﺖ‬
‫از ﻏﻢ و ﻓﻜﺮ دو ﻋﺎﻟﻢ روي ﺗﺎﻓﺖ‬ ‫ﻛﺎم ﺟﺎﻧﻢ ﻟﺬت ﻋﺸﻘﺶ ﭼﻮ ﻳﺎﻓﺖ‬
‫ﻛﺴﻲ‬ ‫ﺑﺎ‬ ‫ﻧﮕﺸﺘﻢ‬ ‫ﻫﻤﺪم‬ ‫ﻏﻤﺶ‬ ‫ﺟﺰ‬ ‫ﻣﻮﻧﺴﻲ‬ ‫ﻧﺒﻮدم‬ ‫او‬ ‫ﺧﻴﺎل‬ ‫ﺟﺰ‬
‫ﺑﻴﻘﺮار‬ ‫ﺑﻮﻳﺶ‬ ‫ﻣﺸﻚ‬ ‫زﻟﻒ‬ ‫ز‬ ‫ﮔﻪ‬ ‫ﮔﻪ ز ﺧﻤﺶ ﻣﺴﺖ ﺑﻮدم ﮔﻪ ﺧﻤﺎر‬
‫ﻣﻲﺳﺎﺧﺘﻢ‬ ‫ﺳﻮﺧﱳ‬ ‫ﺑﺎ‬ ‫ﺷﺐ‬ ‫و‬ ‫روز‬ ‫ﻣﻲﻧﺸﻨﺎﺧﺘﻢ‬ ‫درد‬ ‫اﻳﻦ‬ ‫ﭼﺎرۀ‬
‫ﺟﮕﺮ‬ ‫ﺧﻮن‬ ‫از‬ ‫ﺑﻮد‬ ‫ﺟﺎﻧﻢ‬ ‫ﻗﻮت‬ ‫ﺗﺮ‬ ‫دﻳﺪم‬ ‫ﺑﻮدم‬ ‫ﺧﺸﻚ‬ ‫ﻟﺐ‬ ‫داﻳﻤﺎً‬
‫ﻧﺸﺎن‬ ‫ﻧﻤﻲﮔﻔﺘﻲ‬ ‫ﻛﺲ‬ ‫دواﻳﺶ‬ ‫از‬ ‫درد ﺧﻮد ﺑﺎ ﻫﺮ ﻛﻪ ﻣﻲﻛﺮدم ﺑﻴﺎن‬
‫ﺻﻔﺎ‬ ‫و‬ ‫ﺻﺪق‬ ‫ره‬ ‫از‬ ‫آﻣﺪ‬ ‫ﭘﻴﺸﻢ‬ ‫ﺧﺪا‬ ‫اﺑﺪال‬ ‫ز‬ ‫ﻣﺮدي‬ ‫ﻧﺎﮔﻬﺎن‬
‫‪ ۶٧‬‬
‫ﻳﺎر‬ ‫درد‬ ‫از‬ ‫ﻟﺐ‬ ‫ﺑﻪ‬ ‫ﺟﺎﻧﻢ‬ ‫آﻣﺪه‬ ‫ﻧﺰار‬ ‫ﺗﻦ‬ ‫و‬ ‫دﻳﺪ‬ ‫زرد‬ ‫روﻳﻢ‬ ‫رﻧﮓ‬
‫ﺑﺎزﮔﻮ‬ ‫ﺷﺮﺣﺶ‬ ‫ﺗﻮ‬ ‫اﺣﻮال‬ ‫ﭼﻴﺴﺖ‬ ‫ﮔﻔﺖ اي از درد ﻋﺸﻘﺶ ﭼﺎره ﺟﻮ‬
‫ﺑﻴﮕﺎﻧﻪام‬ ‫دون‬ ‫دﻧﻴﺎي‬ ‫ﻏﻢ‬ ‫وز‬ ‫دﻳﻮاﻧﻪام‬ ‫او‬ ‫ﺳﻮداي‬ ‫از‬ ‫ﮔﻔﺘﻢ‬
‫ﻗﻴﻞ‬ ‫و‬ ‫ﻗﺎل‬ ‫ﻋﻠﻢ‬ ‫ﭘﺮواي‬ ‫ﻧﻴﺴﺘﻢ‬ ‫دﻟﻴﻞ‬ ‫ﺟﻮﻳﺎي‬ ‫ﻧﻪ‬ ‫ﻳﺎرم‬ ‫ﻃﺎﻟﺐ‬
‫ﻋﻠﻢ‬ ‫اﺑﻮاب‬ ‫ﻧﺸﺪ‬ ‫ﻣﻌﻠﻮﻣﻢ‬ ‫ﻫﻴﭻ‬ ‫ﮔﺮ ﭼﻪ ﻛﻮﺷﻴﺪم ﺑﺴﻲ در ﺑﺎب ﻋﻠﻢ‬
‫زﻳﺴﺖ‬ ‫ﻧﺘﻮاﻧﻴﻢ‬ ‫ﭼﻮ‬ ‫او‬ ‫ﺑﻲوﺻﺎل‬ ‫ﭼﻴﺴﺖ‬ ‫ﻛﺎر‬ ‫اﻳﻦ‬ ‫ﭼﺎرۀ‬ ‫ﻧﺪاﻧﻢ‬ ‫ﻣﻦ‬
‫ﺳﻮز ﻋﺸﻖ اﻧﺪر دل او ﻏﺎﻟﺐ اﺳﺖ‬ ‫ﮔﻔﺖ ﻫﺮ ﻛﻮ وﺻﻞ ﺣﻖ را ﻃﺎﻟﺐ اﺳﺖ‬
‫ﻣﻌﺮﻓﺖ‬ ‫ﻛﺎﻣﻞ‬ ‫ﺟﺴﺖ‬ ‫ﺑﺎﻳﺪ‬ ‫ﭘﻴﺮ‬ ‫ﺟﻬﺖ‬ ‫ﻳﻚ‬ ‫ﺑﺎﺷﺪ‬ ‫ﻋﺸﻖ‬ ‫راه‬ ‫ﺑﻪ‬ ‫ﺗﺎ‬
‫ﺷﺎدش ﻛﻨﺪ‬ ‫دل‬ ‫دوﺳﺖ‬ ‫وﺻﺎل‬ ‫در‬ ‫ﻛﻨﺪ‬ ‫ارﺷﺎدش‬ ‫ﻋﺸﻖ‬ ‫راه‬ ‫ﺑﻪ‬ ‫ﺗﺎ‬
‫ﻛﻲ ﺷﻮد ﺳﺮ ﻣﺴﺖ از ﺟﺎم رﺣﻴﻖ‬ ‫ﻃﺮﻳﻖ‬ ‫در‬ ‫ﻧﺒﺎﺷﺪ‬ ‫ﭘﻴﺮي‬ ‫ﻛﺮا‬ ‫ﻫﺮ‬
‫ﺧﱪ‬ ‫ﺑﺎ‬ ‫ﺣﻖ‬ ‫ره‬ ‫ﻧﻴﻚ‬ ‫و‬ ‫ﺑﺪ‬ ‫از‬ ‫راﻫﱪ‬ ‫ﺑﺎﺷﺪ‬ ‫ﻛﻪ‬ ‫ﭘﻴﺮي‬ ‫ﮔﻔﺘﻤﺶ‬
‫ﻓﺪا‬ ‫را‬ ‫ﺟﺎن‬ ‫او‬ ‫اﻣﺮ‬ ‫ﺑﺮ‬ ‫ﺗﺎ ﻛﻨﻢ‬ ‫ﻣﺮا‬ ‫او‬ ‫ﻧﺸﺎن‬ ‫ﮔﻮ‬ ‫اﻳﻨﺪم‬ ‫ﻛﻴﺴﺖ‬
‫ﭘﻴﺸﻮاﺳﺖ‬ ‫او‬ ‫را‬ ‫اوﺗﺎد‬ ‫ﺟﻤﻠﮥ‬ ‫ﮔﻔﺖ آن رﻫﱪ ﻛﻪ ره را ﻣﻘﺘﺪاﺳﺖ‬
‫اﺳﺖ‬ ‫ﺧﺎﺗﻢ‬ ‫ﻛﻤﺎل‬ ‫و‬ ‫ﻋﻠﻢ‬ ‫وارث‬ ‫ﻗﻄﺐ اﻗﻄﺎب اﺳﺖ و ﻏﻮث اﻋﻈﻢ اﺳﺖ‬
‫زان ﺳﺒﺐ ﮔﺸﺘﻪ اﺳﺖ ﻧﺎﻣﺶ ﻧﻮرﺑﺨﺶ‬ ‫ﻫﺴﺖ ﭼﻮن ﺧﻮر در ﺟﻬﺎن او ﻧﻮرﺑﺨﺶ‬
‫آﻣﺪم‬ ‫ﺧﻮد‬ ‫ﺑﺎ‬ ‫ﺑﺎز‬ ‫ﺷﺪ‬ ‫ﻟﺤﻈﻪاي‬ ‫ﺷﺪم‬ ‫ﺑﻴﺨﻮد‬ ‫او‬ ‫ﻧﺎم‬ ‫ﺷﻨﻴﺪم‬ ‫ﭼﻮن‬
‫ﻧﻴﻜﻨﺎم‬ ‫آن‬ ‫ﻣﻨﺰل‬ ‫ﻧﺸﺎن‬ ‫ﮔﻮ‬ ‫ﻣﻘﺎم‬ ‫دارد‬ ‫ﻛﺠﺎ‬ ‫او‬ ‫آﺧﺮ‬ ‫ﮔﻔﺘﻢ‬
‫ﻣﮕﺮ‬ ‫او‬ ‫ﺟﺎﻧﻔﺰاي‬ ‫ﺟﻤﺎل‬ ‫از‬ ‫ﺧﱪ‬ ‫ﺑﺎ‬ ‫ﺗﻮ ﮔﺮدم‬ ‫ارﺷﺎد‬ ‫ﺑﻪ‬ ‫ﺗﺎ‬
‫ﮔﺮ ﺧﺪا ﺧﻮاﻫﻲ ﺑﺮو او را ﺑﺠﻮي‬ ‫روي‬ ‫اﺳﺖ‬ ‫ﻓﻘﺮ‬ ‫اودر ﻛﻮره‬ ‫ﮔﻔﺖ‬
‫ﻛﻴﺎ‬ ‫آن‬ ‫ﻣﻘﺎم‬ ‫ﺷﺪ‬ ‫ﮔﻴﻼن‬ ‫ﻛﻮه‬ ‫ﺣﺎﻟﻴﺎ‬ ‫و‬ ‫اﺳﺖ‬ ‫ﻗﺎﻳﻦ‬ ‫از‬ ‫ﻣﻮﻟﺪش‬
‫ﻳﻘﲔ‬ ‫ﺑﺎ‬ ‫رﻫﺮوان‬ ‫ﻣﻘﺘﺪاي‬ ‫دﻳﻦ‬ ‫اﻫﻞ‬ ‫ﻣﻘﺘﺪاي‬ ‫اﻳﻨﺪم‬ ‫اوﺳﺖ‬
‫ﺟﻬﺎن‬ ‫در‬ ‫ﮔﺸﺘﻪ‬ ‫ﻣﻌﺮوف‬ ‫ﻳﻜﻲ‬ ‫ﻫﺮ‬ ‫ﺑﻴﮕﻤﺎن‬ ‫آﺳﺘﺎﻧﺶ‬ ‫ﺧﺎدﻣﺎن‬
‫ﺣﺎل‬ ‫و ﻛﺸﻒ‬ ‫ﻋﻠﻮم‬ ‫اﻧﺪر‬ ‫ﺑﻲﻧﻈﻴﺮ‬ ‫ﻛﻤﺎل‬ ‫ﺟﻤﻠﻪ‬ ‫ﺟﺎﻣﻊ‬ ‫و‬ ‫اﺳﺖ‬ ‫ﺳﻴﺪ‬
‫ﻣﻐﺰ ﻋﺎﻟﻢ اوﺳﺖ ﻋﺎﻟﻢ ﻫﻤﭽﻮ ﭘﻮﺳﺖ‬ ‫اوﺳﺖ‬ ‫ﺧﻮرﺷﻴﺪ‬ ‫را‬ ‫ﻓﻘﺮ‬ ‫آﺳﻤﺎن‬
‫ﮔﺸﺖ ﺗﺎﺑﺎن در دﻟﻢ ﺻﺪ ﻣﻬﺮ و ﻣﺎه‬ ‫ﭼﻮن ﺷﻨﻴﺪم اﻳﻦ ﺳﺨﻦ زان ﻣﺮد راه‬
‫ﻋﺸﻖ او ﺳﺮ ﺑﺮ زد از آب و ﮔﻠﻢ‬ ‫دﻟﻢ‬ ‫در‬ ‫ﺷﻮﻗﺶ‬ ‫ﺑﺤﺮ‬ ‫ﺷﺪ‬ ‫ﻣﻮﺟﺰن‬
‫ﺷﺪ‬ ‫آواره‬ ‫ﺧﺮد‬ ‫و‬ ‫ﺑﻨﺸﺴﺖ‬ ‫ﻋﺸﻖ‬ ‫ﻋﻘﻞ و ﺻﱪ و ﻃﺎﻗﺘﻢ ﻳﻜﺒﺎره ﺷﺪ‬
‫ﺑﻴﻘﺮار‬ ‫ﺟﺎﻧﻢ‬ ‫ﮔﺸﺖ‬ ‫اﺷﺘﻴﺎﻗﺶ‬ ‫ز‬ ‫اﺧﺘﻴﺎر‬ ‫زﻣﺎم‬ ‫دﺳﺘﻢ‬ ‫از‬ ‫رﻓﺖ‬
‫ﻫﺸﺘﺼﺪ و ﭼﻞ ﺑﻮد وﻧﻪ‪ ،‬ﻧﻲ ﺑﻴﺶ و ﻛﻢ‬ ‫و ﻛﻢ‬ ‫ﺑﻲﻛﻴﻒ‬ ‫ﺑﻮد‬ ‫ﺗﺎرﻳﺨﺶ‬ ‫ﺳﺎل‬
‫ﻣﺪد‬ ‫رﺣﻤﺎﻧﻲ‬ ‫ﻓﻴﺾ‬ ‫از‬ ‫ﻳﺎﻓﺘﻢ‬ ‫اﻻﺣﺪ‬ ‫ﻳﻮم‬ ‫رﺟﺐ‬ ‫ﻣﺎه‬ ‫ﻏﺮه‬
‫ﺻﻔﺎ‬ ‫و‬ ‫ﺻﺪق‬ ‫ﻛﻌﺒﮥ‬ ‫ﻃﻮف‬ ‫ﺑﻬﺮ‬ ‫اﻗﺮﺑﺎ‬ ‫و‬ ‫ﺧﻮﻳﺶ‬ ‫ز‬ ‫ﭘﻨﻬﺎن‬ ‫ﺻﺒﺤﺪم‬
‫آن‬ ‫ﺑﻬﺮ‬ ‫ﭘﻴﺎده‬ ‫ﺗﻨﻬﺎ‬ ‫ﻳﻜﺘﻨﻪ‬ ‫ﻻﻫﺠﺎن‬ ‫ﺷﻬﺮ‬ ‫ز‬ ‫ﺑﻴﺮون‬ ‫آﻣﺪم‬
‫ﺷﻮد‬ ‫ﺑﺪ‬ ‫ﻛﺎرم‬ ‫و‬ ‫آﻳﻨﺪ‬ ‫ﻣﺎﻧﻌﻢ‬ ‫ﺑﻴﺨﺮد‬ ‫دوﺳﺘﺎن‬ ‫ﻣﺒﺎدا‬ ‫ﺗﺎ‬
‫ﺑﻌﺪ از آن دﻳﺪم دو ﺷﺨﺺ ﻧﻴﻜﺨﻮاه‬ ‫ﻳﻚ دو روزي ﻣﻲﺷﺪم ﺗﻨﻬﺎ ﺑﻪ راه‬
‫ﻣﺤﺮﻣﺎن‬ ‫ﻣﻌﻨﻲ‬ ‫اﺳﺮار‬ ‫از‬ ‫دو‬ ‫ﻫﺮ‬ ‫ﻣﻬﺮﺑﺎن‬ ‫ﻣﻮاﻓﻖ‬ ‫ﻳﺎر‬ ‫آن‬ ‫دو‬ ‫ﻫﺮ‬
‫‪ ۶٨‬‬
‫ﺻﻔﺎ‬ ‫ﺑﺎ‬ ‫ﻳﺎر‬ ‫دو‬ ‫ﻃﻠﺒﻜﺎري‬ ‫در‬ ‫ﻣﺮا‬ ‫ﻣﻄﻠﻮب‬ ‫ﮔﺸﺘﻪ‬ ‫ﻃﺎﻟﺐ‬ ‫دو‬ ‫ﻫﺮ‬
‫ﺷﻔﻴﻖ‬ ‫ﻳﺎر‬ ‫ﻫﻤﺰﺑﺎن‬ ‫ﻫﻢ‬ ‫ﺑﺎ‬ ‫ﺳﻪ‬ ‫ﻫﺮ‬ ‫ﻫﺮ دو ﮔﺸﺘﻨﺪ اﻧﺪر آن راﻫﻢ رﻓﻴﻖ‬
‫ﺟﻤﻠﻪ ﺑﺎ ﻫﻢ از ﻛﻤﺎل ﻋﺸﻖ و ذوق‬ ‫ﺧﻮش ﻫﻤﻲ رﻓﺘﻴﻢ ﻣﺴﺖ ﺟﺎم ﺷﻮق‬
‫رﻗﻴﺐ‬ ‫از‬ ‫ﻓﺎرغ‬ ‫و‬ ‫اﻓﺸﺎن‬ ‫آﺳﺘﲔ‬ ‫ﺣﺒﻴﺐ‬ ‫وﺻﻞ‬ ‫ﻣﮋدۀ‬ ‫از‬ ‫ﻳﻜﻲ‬ ‫ﻫﺮ‬
‫ﮔﺸﺘﻪ آزاد از ﻏﻢ و رﻧﺞ و ﺗﻌﺐ‬ ‫داﻳﻤﺎً ﺑﺎ ﺷﺎدي و ﻋﻴﺶ و ﻃﺮب‬
‫ﭘﺎ‬ ‫ز‬ ‫ﺳﺮ‬ ‫و‬ ‫ﻧﺸﻨﺎﺧﺘﻴﻢ‬ ‫ﺳﺮ‬ ‫ز‬ ‫ﭘﺎ‬ ‫ﻟﻘﺎ‬ ‫آن‬ ‫وﻋﺸﻖ‬ ‫ﺷﻮق‬ ‫ﻛﻤﺎل‬ ‫از‬
‫ﭘﺎﻳﻤﺎل‬ ‫ﺻﱪم‬ ‫ﻛﺮد‬ ‫آرزوﻳﺶ‬ ‫وﺻﺎل‬ ‫اﻳﺎم‬ ‫ﻧﺰدﻳﻚ‬ ‫ﺷﺪ‬ ‫ﭼﻮﻧﻜﻪ‬
‫اﻣﺎم‬ ‫درﮔﺎه‬ ‫ﺑﻪ‬ ‫آﺧﺮ‬ ‫آﻣﺪﻳﻢ‬ ‫ﺗﻤﺎم‬ ‫ﺷﻮق‬ ‫ﺑﺎ‬ ‫ﭼﻨﺪ‬ ‫روزي‬ ‫ﺑﻌﺪ‬
‫ﮔﺸﺘﻪ ﻣﺎ را ﺳﺠﺪهﮔﺎه از ﻫﺮ ﻃﺮف‬ ‫ﺷﺮف‬ ‫و‬ ‫ﻋﺰ‬ ‫ﻛﻌﺒﮥ‬ ‫آﺳﺘﺎن‬
‫ﻧﻴﺎز‬ ‫و‬ ‫ﺳﻮز‬ ‫ﺑﺎ‬ ‫ﺑﻮدﻳﻢ‬ ‫ﻫﻤﻲ‬ ‫ﺧﻮش‬ ‫ﻧﺎز‬ ‫و‬ ‫ﻋﺰ‬ ‫آﺳﺘﺎن‬ ‫ﺑﺮ‬ ‫ﻣﻌﺘﻜﻒ‬
‫داراﻟﺼﻔﺎ‬ ‫در‬ ‫ﺑﻨﺸﺴﺖ‬ ‫و‬ ‫آﻣﺪ‬ ‫اوﻟﻴﺎ‬ ‫اﻣﺎم‬ ‫آن‬ ‫دﻳﮕﺮ‬ ‫روز‬
‫ﺑﻴﺪﻻن‬ ‫اي‬ ‫ﻫﺎن‬ ‫آﻣﺪ ﻛﻪ‬ ‫ﺧﺎدﻣﻲ‬ ‫زﻣﺎن‬ ‫آن‬ ‫ﺑﻮد‬ ‫ﻟﻘﺎ‬ ‫و‬ ‫ﻣﻴﻌﺎد‬ ‫روز‬
‫زﻻل‬ ‫ﻛﺎﻣﺪ‬ ‫ﺗﺸﻨﮕﺎن‬ ‫ﻣﮋده‬ ‫ﻣﮋده‬ ‫وﺻﺎل‬ ‫ﻫﻨﮕﺎم‬ ‫و‬ ‫دﻳﺪارﺳﺖ‬ ‫وﻗﺖ‬
‫ﻋﺎﺷﻘﺎن‬ ‫ﺟﺎن‬ ‫ﺑﻪ‬ ‫ﻣﻲﺑﺨﺸﺪ‬ ‫ﻧﻮر‬ ‫ﺟﺎن‬ ‫و‬ ‫اﻧﺲ‬ ‫ﻧﻮرﺑﺨﺶ‬ ‫آﻓﺘﺎب‬
‫دﻳﺪ ﺟﺎﻧﻲ ﻛﺰ ﻓﺮاﻗﺶ ﭼﺎره ﺟﻮﺳﺖ‬ ‫ﺷﻜﺮ اﻳﺰد را ﻛﻪ آﺧﺮ روي دوﺳﺖ‬
‫ﺗﺎ ﺷﺪﻳﻢ آﻧﺠﺎ ﻛﻪ ﺑﻮد آن ﺷﺎه ﺟﺎن‬ ‫ﺧﺎدم اﻧﺪر ﭘﻴﺶ و ﻣﺎ از ﭘﺲ روان‬
‫ﺟﻬﺎن‬ ‫از‬ ‫و‬ ‫ﺟﺎن‬ ‫ز‬ ‫ﺑﻴﺨﱪ ﮔﺸﺘﻢ‬ ‫زﻣﺎن‬ ‫ﻗﻄﺐ‬ ‫آن‬ ‫روي‬ ‫دﻳﺪم‬ ‫ﭼﻮﻧﻜﻪ‬
‫ﺷﺎه‬ ‫روي‬ ‫ﺟﻤﺎل‬ ‫ﺗﺠﻠﻲ‬ ‫از‬ ‫راه‬ ‫ﺧﺎك‬ ‫ﭼﻮن‬ ‫زﻣﲔ‬ ‫در‬ ‫اوﻓﺘﺎدم‬
‫ﻫﻮ‬ ‫اﻧﻮار‬ ‫دﻟﻢ‬ ‫در‬ ‫ﺗﺎﺑﺎن‬ ‫ﮔﺸﺖ‬ ‫او‬ ‫رﺧﺴﺎر‬ ‫ﭘﺮﺗﻮ‬ ‫ﺑﺪﻳﺪم‬ ‫ﭼﻮن‬
‫ﺳﺮﻣﺪي‬ ‫راز‬ ‫ﺟﻮﺷﻴﺪ‬ ‫دﻟﻢ‬ ‫در‬ ‫ﺑﻴﺨﻮدي‬ ‫از‬ ‫آﻣﺪم‬ ‫ﺧﻮد‬ ‫ﺑﺎ‬ ‫ﭼﻮﻧﻜﻪ‬
‫ﻓﺪاش‬ ‫ﺷﻜﺮاﻧﻪ ﮔﺮداﻧﻢ‬ ‫ﺳﺮ‬ ‫و‬ ‫ﺟﺎن‬ ‫ﭘﺎش‬ ‫ﺑﻪ‬ ‫اﻓﺘﻢ‬ ‫و‬ ‫ﺑﺮﺧﻴﺰم‬ ‫ﺧﻮاﺳﺘﻢ‬
‫ﻳﻚ ﺑﻴﻚ در ﺑﺮ ﮔﺮﻓﺖ از ﭼﭗ و راﺳﺖ‬ ‫دﻳﺪم آن ﺳﻠﻄﺎن دﻳﻦ ﺑﺮ ﭘﺎي ﺧﺎﺳﺖ‬
‫ﻓﺸﺎﻧﺪ‬ ‫ﻳﻚ‬ ‫ﻳﻚ‬ ‫ﺧﺎﻃﺮ‬ ‫از‬ ‫ﻏﻢ‬ ‫ﮔﺮد‬ ‫ﺧﻴﺮ ﻣﻘﺪم ﮔﻔﺖ و ﭘﻴﺶ ﺧﻮد ﻧﺸﺎﻧﺪ‬
‫ﺑﺴﻔﺖ‬ ‫ﺧﻮش‬ ‫ﻣﻌﺎﻧﻲ‬ ‫درﻳﺎي‬ ‫در‬ ‫ﭼﻨﺪ ﮔﻔﺖ‬ ‫ﺣﺮﰲ‬ ‫ﻓﻘﺮ‬ ‫ﻃﺮﻳﻖ‬ ‫از‬
‫ﭼﺴﺖ‬ ‫ﺑﻮد‬ ‫ﺑﺎﻳﺪ‬ ‫راه‬ ‫اﻧﺪر‬ ‫ﮔﻔﺖ‬ ‫ﺟﺴﺖ‬ ‫ﺑﺎز‬ ‫ﻣﺎرا‬ ‫ﺣﺎل‬ ‫دﻳﮕﺮ‬ ‫روز‬
‫ﻫﻢ‬ ‫ﻧﻴﺰ‬ ‫ﻋﻘﺒﻲ‬ ‫و‬ ‫دﻧﻴﺎ ﮔﻮي‬ ‫ﺗﺮك‬ ‫ﻗﺪم‬ ‫زد‬ ‫ﺧﻮاﻫﻲ‬ ‫ﻋﺸﻖ‬ ‫ﺑﺮاه‬ ‫ﮔﺮ‬
‫ﻧﻤﺎ‬ ‫راﻫﻲ‬ ‫آﻣﺪم‬ ‫ارﺷﺎد‬ ‫ﺑﻬﺮ‬ ‫ﺧﺪا‬ ‫راه‬ ‫رﻫﺒـــــــــــــــﺮ‬ ‫اي‬ ‫ﮔﻔﺘﻤﺶ‬
‫ﻣﺮدﻧﺖ‬ ‫ﻫﻮﺳﻬﺎ‬ ‫از‬ ‫و‬ ‫ﻫﻮي‬ ‫از‬ ‫ﻛﺮدﻧﺖ‬ ‫ﺑﺎﻳﺪ‬ ‫ﺗﻮﺑﻪ‬ ‫اول‬ ‫ﮔﻔﺖ‬
‫ﺷﻮي‬ ‫ﭘﺎﻳﻨﺪه‬ ‫ﻛﻪ‬ ‫ﺟﻮ‬ ‫ﺣﻴﻮان‬ ‫آب‬ ‫ﺗﺎ ﻧﻤﻴﺮي ﻛﻲ ﺑﻪ ﺣﻖ زﻧﺪه ﺷﻮي‬
‫ﺧﺴﺘﻪام‬ ‫ﻣﻦ‬ ‫و‬ ‫ﺣﺎذق‬ ‫ﻃﺒﻴﺐ‬ ‫ﺗﻮ‬ ‫ﺑﺴﺘﻪام‬ ‫دل‬ ‫ﺗﻮ‬ ‫ﺣﻜﻢ‬ ‫ﺑﺮ‬ ‫ﮔﻔﺘﻤﺶ‬
‫ﻛﺎﻓﺮم‬ ‫ﺑﭙﻴﭽﻢ‬ ‫ﮔﺮ‬ ‫اﻣﺮت‬ ‫ز‬ ‫ﺳﺮ‬ ‫ﻫﺮ ﭼﻪ ﻓﺮﻣﺎﻳﻲ ﺑﻪ ﺟﺎن ﻓﺮﻣﺎن ﺑﺮم‬
‫داﻓﻌﺴﺖ‬ ‫را‬ ‫ﺟﺎن‬ ‫ﻗﺮب‬ ‫ﺣﺮﻳﻢ‬ ‫وز‬ ‫ﺗﻮﺑﻪ داد از ﻫﺮ ﭼﻪ در ره ﻣﺎﻧﻌﺴﺖ‬
‫ﮔﺮ ﻫﻤﻲ ﺧﻮاﻫﻲ ﻛﻪ ﻳﺎﺑﻲ وﺻﻞ ﻳﺎر‬ ‫ﺷﻤﺎر‬ ‫ﺣﻖ‬ ‫اﻣﺮ‬ ‫ﮔﻔﺖ‬ ‫ﻛﺎﻣﻞ‬ ‫اﻣﺮ‬
‫ﻗﻨﺪ ﻧﻮﺷﻲ ﻛﻦ ﭼﻪ ﺑﺎﻳﺪ زﻫﺮ ﺧﻮرد‬ ‫ﻧﻬﻲ ﺣﻖ دان ﻫﺮ ﭼﻪ ﻣﺮﺷﺪ ﻧﻬﻲ ﻛﺮد‬
‫ﺻﻔﺎ‬ ‫ﺷﺪ‬ ‫را‬ ‫دل‬ ‫ﻧﻔﺲ‬ ‫ﺧﻼف‬ ‫از‬ ‫ﻫﻮي‬ ‫ﺗﺮك‬ ‫اﻳﻦ‬ ‫ﺟﺎﻧﺴﺖ‬ ‫ﺻﻴﻘﻞ‬
‫‪ ۶٩‬‬
‫ﺑﺎش‬ ‫آزاد‬ ‫دون‬ ‫دﻧﻴﺎي‬ ‫ﻏﻢ‬ ‫از‬ ‫ﺷﺎدﺑﺎش‬ ‫ﻳﺎدش‬ ‫ﺑﻪ‬ ‫ﺑﺎﺷﻲ‬ ‫ﻫﺮ ﻛﺠﺎ‬
‫آﻧﻜﻪ در ﻫﺴﺘﻲ ﺣﻖ ﮔﺮدي ﺗﻮ ﻧﻴﺴﺖ‬ ‫ﺷﺮط اﻳﻦ ره ﺳﺎﻟﻜﺎ داﻧﻲ ﻛﻪ ﭼﻴﺴﺖ‬
‫دار‬ ‫ﭘﺎك‬ ‫داﻳﻢ‬ ‫ﻏﻴﺮ‬ ‫ﻏﺒﺎر‬ ‫از‬ ‫ﺧﺎﻧﮥ دل را ﻛﻪ ﻫﺴﺖ آن ﺟﺎي ﻳﺎر‬
‫ﻧﻘﺶ ﻏﻴﺮ از ﻟﻮح ﺟﺎﻧﺖ ﺑﺮ ﺗﺮاش‬ ‫ﺑﺎش‬ ‫دﻟﺸﺎد‬ ‫او‬ ‫ﻳﺎد‬ ‫ﺑﺎ‬ ‫داﻳﻤﺎً‬
‫ﻓﺪا‬ ‫را‬ ‫ﺟﺎن‬ ‫ﺑﺪه‬ ‫ﺣﻖ‬ ‫ﻗﻀﺎي‬ ‫ﺑﺮ‬ ‫ﻫﺮ ﭼﻪ آﻳﺪ ﺑﺮ ﺗﻮ ﻣﻴﺪان از ﻗﻀﺎ‬
‫ﺑﺎش‬ ‫ﺑﻴﺪار‬ ‫ﺑﮕﻮ‬ ‫ﺷﺐ‬ ‫ﺧﻮاب‬ ‫ﺗﺮك‬ ‫ﺑﺎش‬ ‫ﻳﺎر‬ ‫وﺻﻞ‬ ‫ﺟﻮﻳﺎي‬ ‫داﻳﻤﺎً‬
‫ﺷﻮ‬ ‫ﻫﺸﻴﺎر‬ ‫ﻏﻢ‬ ‫و‬ ‫درد‬ ‫و‬ ‫ﺑﻼ‬ ‫در‬ ‫ﺷﻮ‬ ‫ﺑﻴﺪار‬ ‫ﺑﻜﻲ‪،‬‬ ‫ﺗﺎ‬ ‫ﻏﻔﻠﺖ‬ ‫ﻣﺴﺖ‬
‫ﺗﺮك ﮔﻮ در راه ﻋﺸﻖ و ﺷﻮ ﺗﻤﺎم‬ ‫ﻛﱪ و ﻋﺠﺐ و ﻧﺨﻮت و ﻧﺎﻣﻮس و ﻧﺎم‬
‫ﻣﻨﻪ‬ ‫ﺟﺎن‬ ‫ﺑﺮ‬ ‫او‬ ‫ﻋﺸﻖ‬ ‫ﺑﺎر‬ ‫ﻏﻴﺮ‬ ‫ﺟﺰ ﺧﻴﺎل دوﺳﺖ در دل ﺟﺎ ﻣﺪه‬
‫ﻣﻨﻪ‬ ‫ﻫﺮﮔﺰ‬ ‫ﻗﺪم‬ ‫ﻳﻚ‬ ‫ﺧﻮد‬ ‫ﺳﺮ‬ ‫ﺑﺮ‬ ‫ده‬ ‫ﭘﻴﺮ‬ ‫دﺳﺖ‬ ‫ﺑﻪ‬ ‫ﺧﻮد‬ ‫اﺧﺘﻴﺎر‬
‫دان‬ ‫ﺗﺮﻳﺎك‬ ‫و‬ ‫ﺧﻮاﻧﺶ‬ ‫دارو‬ ‫ﻧﻮش‬ ‫ﻛﺎﻣﻼن‬ ‫دﺳﺖ‬ ‫ز‬ ‫آﻳﺪ‬ ‫اﮔﺮ‬ ‫زﻫﺮ‬
‫ﺧﻮﻳﺶ را ﺧﻮاﺟﻪ ﻣﮕﻮ دروﻳﺶ دان‬ ‫ﻋﺠﺰ و ﻣﺴﻜﻴﻨﻲ ﺷﻌﺎر ﺧﻮﻳﺶ دان‬
‫ﺑﻬﻞ‬ ‫را‬ ‫ﻫﺴﺘﻲ‬ ‫و‬ ‫ﺑﮕﺰﻳﻦ‬ ‫ﻧﻴﺴﺘﻲ‬ ‫دل‬ ‫اﻫﻞ‬ ‫ﭘﺎي‬ ‫ﺧﺎك‬ ‫ﻛﻦ‬ ‫ﺗﻮﺗﻴﺎ‬
‫ﺷﻨﻮ‬ ‫ﻧﻴﻜﻮ‬ ‫را‬ ‫ﺧﻮاه‬ ‫ﻧﻴﻜﻮ‬ ‫ﭘﻨﺪ‬ ‫ﻣﺮو‬ ‫ﺣﻖ‬ ‫راه‬ ‫ﻧﻔﺲ‬ ‫ﻫﻮاي‬ ‫ﺑﺮ‬
‫ﺳﺨﻦ‬ ‫اﻳﻦ‬ ‫ﺑﺸﻨﻮ‬ ‫و‬ ‫ﻣﭙﺴﻨﺪ‬ ‫ﺑﺮ ﻛﺴﻲ‬ ‫ﻫﺮ ﭼﻪ ﻧﭙﺴﻨﺪي ﺗﻮ آن ﺑﺮ ﺧﻮﻳﺸﱳ‬
‫ﺑﺎش‬ ‫ﺟﻮي‬ ‫آب‬ ‫ﻫﻤﭽﻮ‬ ‫ﺑﺪرﻳﺎ‬ ‫رو‬ ‫ﺑﺎش‬ ‫ﻳﻜﺮوي‬ ‫او‬ ‫ﻋﺸﻖ‬ ‫ﻃﺮﻳﻖ‬ ‫در‬
‫ﺧﱪ‬ ‫ﺣﻖ‬ ‫وﺻﺎل‬ ‫از‬ ‫ﺑﻴﺎﺑﻲ‬ ‫ﺗﺎ‬ ‫ﮔﺬر‬ ‫ﻧﻔﺴﺎﻧﻲ‬ ‫ﻟﺬات‬ ‫ﻫﻤﻪ‬ ‫از‬
‫ﺑﺤﺮ ﭼﻮن داري ﭼﺮا ﺟﻮﻳﻲ ﺗﻮ ﺟﻮي‬ ‫از ﺧﺪا ﻏﻴﺮ از ﺧﺪا ﭼﻴﺰي ﻣﺠﻮي‬
‫ﺻﻔﻲ‬ ‫آن‬ ‫ﺗﻠﻘﲔ‬ ‫ﻛﺮد‬ ‫ﺷﺮاﻳﻂ‬ ‫ﺑﺎ‬ ‫ﺧﻔﻲ‬ ‫ذﻛﺮ‬ ‫ﻛﺮدﻧﺶ‬ ‫وﺻﻴﺖ‬ ‫اﻳﻦ‬
‫ﻧﻴﺎز‬ ‫ﺑﺎ‬ ‫داﻳﻢ‬ ‫ﺑﺎش‬ ‫ﻃﺮﻳﻘﺖ‬ ‫در‬ ‫ﮔﻔﺖ اﻳﻦ ذﻛﺮ ﺧﻔﻲ را ورد ﺳﺎز‬
‫ﺑﻴﺸﻤﺎر‬ ‫ﺧﻔﻲ ﻛﻦ‬ ‫ذﻛﺮ‬ ‫آن‬ ‫از‬ ‫ﺑﻌﺪ‬ ‫ﻣﻲﮔﺮاز‬ ‫ﺗﻬﺠﺪ‬ ‫ﺑﺮﺧﻴﺰي‬ ‫ﭼﻮ‬ ‫ﺷﺐ‬
‫ﺿﺮب‬ ‫ﭼﺎر‬ ‫ذﻛﺮ‬ ‫ﻣﮕﺬار‬ ‫زﻣﺎن‬ ‫ﻳﻚ‬ ‫ﻃﻠﺐ‬ ‫در‬ ‫دل‬ ‫ﻃﺎﻟﺒﺎ‬ ‫داري‬ ‫ﺗﻮ‬ ‫ﮔﺮ‬
‫ﺻﻔﺎ‬ ‫ﺑﺎ‬ ‫روﺷﻦ‬ ‫آﻳﻴﻨﻪ‬ ‫ﭼﻮن‬ ‫ﮔﺸﺖ‬ ‫دل ﭼﻮ ﺻﻴﻘﻞ ﻳﺎﻓﺖ از ذﻛﺮ ﺧﺪا‬
‫دان ﻛﻪ رﺣﻤﺎﻧﺶ ﭼﻮ ﮔﻮﻳﻲ ﺷﺎﻳﺪت‬ ‫ﺑﻨﻤﺎﻳﺪت‬ ‫اﻧﺪرو‬ ‫ﺑﺎﺷﺪ‬ ‫ﭼﻪ‬ ‫ﻫﺮ‬
‫ﻛﻤﱰش‬ ‫ﻏﻼم‬ ‫ﻣﺤﻜﻮم‬ ‫ﮔﺸﺘﻪ‬ ‫ﺳﺎﻟﻬــــــﺎ ﺑﻮدم ﻣـــــــــﻼزم ﺑﺮ درش‬
‫ﺑﮕﻮش‬ ‫ﺣﻠﻘﻪ‬ ‫ﺑﻨﺪۀ‬ ‫ﺑﻮدم‬ ‫ﮔﺸﺘﻪ‬ ‫دوش‬ ‫ﺑﻪ‬ ‫ﻣﻄﺒﺦ‬ ‫ﻫﻴﺰم‬ ‫ﻣﻲﻛﺸﻴﺪم‬
‫ﺑﺎرﻛﺶ‬ ‫اﺷﱰان‬ ‫ﭘﻴﺶ‬ ‫ﺑﻪ‬ ‫ﮔﻪ‬ ‫ﻣﻄﺒﺨﺶ‬ ‫اﻧﺪر‬ ‫ﺑﻮدم‬ ‫ﺧﺎدم‬ ‫ﮔﺎه‬
‫آﺳﺘــــــــــــــﺎن‬ ‫آن‬ ‫در‬ ‫ﻓﺮاش‬ ‫ﮔﺎه‬ ‫ﮔﻠﻪﺑﺎن‬ ‫ﮔﻪ‬ ‫و‬ ‫ﺑﻮدم‬ ‫ﻣﻜﺎري‬ ‫ﮔﻪ‬
‫ﻳﻜﺘﻨﻪ‬ ‫ﺧﺪﻣﺖ‬ ‫ﺑﻬﺮ‬ ‫ﻣﻲدوﻳﺪم‬ ‫ﮔﺮﺳﻨﻪ‬ ‫ﺑﺮﻫﻨﻪ‬ ‫ﭘﺎ‬ ‫ﺷﺐ‬ ‫ﺗﺎ‬ ‫روز‬
‫ﻧﻪ ﻣﺮاد ﻧﻔﺲ و ﻧﻪ ﺧﻮاب و ﻧﻪ ﺧﻮر‬ ‫ﺷﺐ ﻧﻪ ﻓﺮﺷﻢ ﺑﻮد و ﻧﻪ ﺑﺎﻟﲔ ﺳﺮ‬
‫زار‬ ‫زار‬ ‫ﮔﺮﻳﺎن‬ ‫ﮔﺎه‬ ‫ﺧﻨﺪان‬ ‫ﮔﺎه‬ ‫ﻳﺎر‬ ‫ﺷﻮق‬ ‫روي‬ ‫ز‬ ‫ﺷﺒﻬﺎ‬ ‫اﻛﺜﺮ‬
‫در رﻳﺎﺿﺖ ﺑﻮد ﺟﺎﻧﻢ روز و ﺷﺐ‬ ‫ﻃﻠﺐ‬ ‫در ﻛﻮي‬ ‫و‬ ‫ﻋﺸﻖ‬ ‫ﻣﻘﺎم‬ ‫در‬
‫ﺳﺎز‬ ‫و‬ ‫ﺳﻮز‬ ‫ﺑﺎ‬ ‫ﺑﺴﻲ‬ ‫ﺷﺒﻬﺎ‬ ‫ﺑﺮدهام‬ ‫ﻧﻴﺎز‬ ‫و‬ ‫ذﻛﺮ‬ ‫و‬ ‫و ﮔﺮﻳﻪ‬ ‫ﻧﻤﺎز‬ ‫در‬
‫ﺑﺮ اﻣﻴــــــــــﺪ ﻗﺮب رب اﻟﻌـــــــــﺎﻟﻤﲔ‬ ‫ﺧﻠﻮتﻧﺸﲔ‬ ‫ﺑــــــــﻮدهام‬ ‫ارﺑﻌﻴـــــــﻦﻫﺎ‬
‫ﺑﻮك‬ ‫ﺑﻪ‬ ‫ﻣﺎ‬ ‫ﻋﻤﺮ‬ ‫ﺑﮕﺬﺷﺖ‬ ‫ﺳﺎﻟﻬﺎ‬ ‫وﺳﻠﻮك‬ ‫رﻳﺎﺿﺎت‬ ‫و‬ ‫ﺳﻴﺮ‬ ‫اﻧﺪرﻳﻦ‬
‫‪ ٧٠‬‬
‫ﮔﻪ ز ﺧﻮف ﻗﻬﺮ‪ ،‬ﻟﺮزان ﭼﻮن ﭼﻨﺎر‬ ‫اﻣﻴـــــﺪوار‬ ‫ﺑـــــﻮدﻣﻲ‬ ‫ﻟﻄﻔﺶ‬ ‫ﺑﻪ‬ ‫ﮔﻪ‬
‫ﻧﺤﺲ‬ ‫ﺑﮕﺬﺷﺖ‬ ‫و‬ ‫آﻣﺪ‬ ‫ﺳﻌﺪ‬ ‫ﻛﻮﻛﺐ‬ ‫ﻧﻔﺲ‬ ‫ﻣﺰﻛﻲ ﮔﺸﺖ‬ ‫آﻻﻳﺶ‬ ‫ز‬ ‫ﭼﻮن‬
‫ﺧﻮش‬ ‫ﺑﺮﺑﻮد‬ ‫ﻣﺮا‬ ‫ﻋﺸﻘﺶ‬ ‫ﺟﺬﺑﻪ‬ ‫ﻣﻜﺶ‬ ‫ﻛﺶ‬ ‫ﻣﻴﺎن‬ ‫اﻧﺪر‬ ‫ﻋﺎﻗﺒﺖ‬
‫ﺣﻖ‬ ‫اﻧﻮار‬ ‫ﺷﺪ‬ ‫ﺗﺎﺑﻨﺪه‬ ‫دﻟﻢ‬ ‫در‬ ‫ﺣﻖ‬ ‫اﺳﺮار‬ ‫واﻗﻒ‬ ‫ﺟﺎﻧﻢ‬ ‫ﮔﺸﺖ‬
‫ﻛﺮد‬ ‫اﻧﺒﺎز‬ ‫ﻣﻠﻚ‬ ‫ﺑﺎ‬ ‫را‬ ‫ﺧﻮﻳﺸﱳ‬ ‫ﻛﺮد‬ ‫ﭘﺮواز‬ ‫ﻣﻦ‬ ‫ﺟﺎن‬ ‫ﺑﺎﻻ‬ ‫ﺳﻮي‬
‫ﻧﻮر‬ ‫اﻟﻠّﻪ‬ ‫ﻣﻌﻨﻲ‬ ‫ﻇﺎﻫﺮ‬ ‫ﮔﺸﺖ‬ ‫ﻧﻮر‬ ‫ﺑﻪ‬ ‫ﺷﺪ‬ ‫ﻣﺒﺪل‬ ‫ﻋﺎﻟﻢ‬ ‫ﻇﻠﻤﺖ‬
‫آﺳﻤﺎن‬ ‫و‬ ‫آﻓﺘﺎب‬ ‫ﻫﺰاران‬ ‫ﺻﺪ‬ ‫ﻳﻚ ﺟﻬﺎن دﻳﺪم ﺑﻪ ﻣﻌﻨﻲ ﺻﺪ ﺟﻬﺎن‬
‫ﺑﺮﺗﺮي‬ ‫ﻣﻌﻨﻲ‬ ‫ﺑﻪ‬ ‫دﻳﮕﺮ‬ ‫از‬ ‫ﻳﻚ‬ ‫ﻫﺮ‬ ‫دﻳﮕﺮي‬ ‫از‬ ‫ﺗﺎﺑﻨﺪهﺗﺮ‬ ‫ﻳﻜﻲ‬ ‫ﻫﺮ‬
‫ﺑﻲﺻﻔﺖ‬ ‫ﮔﺸﺘﻢ‬ ‫ﺻﺮف‬ ‫ﻓﻨﺎي‬ ‫در‬ ‫ﺑﻴﺠﻬﺖ‬ ‫ﻣﻦ‬ ‫ﺑﺮ‬ ‫ﻛﺮد‬ ‫ﺗﺠﻠﻲ‬ ‫ﺣﻖ‬
‫ﺑﻨﻮش‬ ‫ﮔﻔﺘﺎ‬ ‫و‬ ‫دﻳﮕﺮ‬ ‫ﺟﺎم‬ ‫داد‬ ‫زان ﻓﻨﺎ ﭼﻮن آﻣﺪم دﻳﮕﺮ ﺑﻪ ﻫﻮش‬
‫وﺻﺎل‬ ‫ﻧﻬﺎﻳﺎت‬ ‫در‬ ‫ره‬ ‫ﻳﺎﻓﺘﻢ‬ ‫ﻻﻳﺰال‬ ‫ﺟﺎم‬ ‫ﻧﻮش‬ ‫ﻛﺮدم‬ ‫ﭼﻮﻧﻜﻪ‬
‫وﻓﻮق‬ ‫ﺗﺤﺖ‬ ‫از‬ ‫ﺟﻬﺎن‬ ‫ذرات‬ ‫ﺟﻤﻠﻪ‬ ‫ذوق‬ ‫و‬ ‫ﻋﺸﻖ‬ ‫از ﻛﻤﺎل‬ ‫دﻳﺪم‬ ‫ﺑﺎز‬
‫آﺷﻜﺎر‬ ‫اﻟﺤﻖ‬ ‫اﻧﺎ‬ ‫ﮔﻮﻳﺎن‬ ‫ﻳﻜﻲ‬ ‫ﻫﺮ‬ ‫وار‬ ‫ﻣﻨﺼﻮر‬ ‫ﺑﻴﺨﻮدي‬ ‫ﻛﻤﺎل‬ ‫از‬
‫آﺳﻤﺎن‬ ‫از‬ ‫ﮔﺬﺷﺖ‬ ‫زد‬ ‫ﺑﺮﻫﻢ‬ ‫ﺑﺎل‬ ‫ﺟﺎن‬ ‫ﺷﻬﺒﺎز‬ ‫ﻗﻔﺲ‬ ‫از‬ ‫ﭘﺮواز‬ ‫ﻛﺮد‬
‫ﻣﻠﻚ‬ ‫ﺑﺎ‬ ‫ﻣﺼﺎﺣﺐ‬ ‫ﺑﻮدم‬ ‫ﺳﺎﻟﻬﺎ‬ ‫ﻓﻠﻚ‬ ‫ﻫﺮ‬ ‫در‬ ‫ﻣﻦ‬ ‫ﺑﺸﻨﻮ ﻛﻪ‬ ‫ﺑﻴﮕﻤﺎن‬
‫ﺷﺪه‬ ‫ﺑﺎﻗﻲ‬ ‫ﻣﻲ‬ ‫از‬ ‫ﺑﻴﺨﻮد‬ ‫و‬ ‫ﻣﺴﺖ‬ ‫ﺷﺪه‬ ‫ﺳﺎﻗﻲ‬ ‫ﺧﺪا‬ ‫و‬ ‫ﺣﺮﻳﻔﺎن‬ ‫ﻣﺎ‬
‫دﻳﺪم از ﻋﲔ اﻟﻴﻘﲔ ﻣﺴﺖ و ﺧﺮاب‬ ‫ﺷﺮاب‬ ‫زﻳﻦ‬ ‫را‬ ‫ﺟﻬﺎن‬ ‫ذرات‬ ‫ﺟﻤﻠﻪ‬
‫اﻳﻦ ﻳﻜﻲ از ﻣﺴﺘﻲ و آن ﻳﻚ ﺑﻴﺨﱪ‬ ‫دﮔﺮ‬ ‫ﻧﻮع‬ ‫ﻣﺴﺘﻲ‬ ‫را‬ ‫ﻳﻜﻲ‬ ‫ﻫﺮ‬
‫ﺷﺪه‬ ‫ﺑﺎﻗﻲ‬ ‫ﺟﺮﻋﮥ‬ ‫ﻋﺎﻟﻢ‬ ‫دو‬ ‫ﻫﺮ‬ ‫ﺷﺪه‬ ‫ﺳﺎﻗﻲ‬ ‫ﺣﻖ‬ ‫ﻳﺎد‬ ‫در‬ ‫ﻣﺎ‬ ‫ﺟﺎم‬
‫ﻓﻨﺎ‬ ‫ﺟﺎم‬ ‫ﻣﺴﺘﻐﺮق‬ ‫ﻣﻲﺷﺪم‬ ‫ﻟﻘﺎ‬ ‫اﻧﻮار‬ ‫ﺗﺎب‬ ‫از‬ ‫زﻣﺎن‬ ‫ﻫﺮ‬
‫ﻣﺤﻮ‬ ‫ﺑﺎز‬ ‫ﺗﺠﻠﻲ‬ ‫ﺟﺎم‬ ‫از‬ ‫ﻣﻲﺷﺪ‬ ‫ﺟﺎن از آن ﻣﺴﺘﻲ ﭼﻮ ﻣﻲآﻣﺪ ﺑﻪ ﺻﺤﻮ‬
‫درﮔﺬﺷﺖ از ﻋﺮش و ﻓﺮش و ﻫﺮ ﭼﻪ ﺑﻮد‬ ‫ﺑﺎز از آﻧﺠﺎ ﺟﺎن ﻣﺎ ﻃﻴﺮان ﻧﻤﻮد‬
‫ﺑﻴﺎن‬ ‫در‬ ‫ﻧﺎﻳﺪ‬ ‫آﻧﭽﻪ‬ ‫ﭼﻪ‬ ‫ﻻﻣﻜﺎن‬ ‫ﻻﻣﻜﺎن‬ ‫ﺷﺪ‬ ‫ﺟﺎن‬ ‫ﻣﺮغ‬ ‫آﺷﻴﺎن‬
‫ﻣﻜﺎن‬ ‫ﺑﻮدم‬ ‫ﻻﻣﻜﺎن‬ ‫ﻣﻘﺎم‬ ‫در‬ ‫زﻣﺎن‬ ‫و‬ ‫ﺑﻲدور‬ ‫دور‬ ‫ﻫﺰاران‬ ‫ﺻﺪ‬
‫ﺑﻲﺟﻬﺎت‬ ‫ﺗﺠﻠﻲ‬ ‫ﻛﺮدي‬ ‫زﻣﺎن‬ ‫ﻫﺮ‬ ‫ذات ﺣﻖ ﺑﻲ ﻛﻴﻒ ﺑﺎ ﺟﻤﻠﻪ ﺻﻔﺎت‬
‫ﺑﻘﺎ‬ ‫اﻧﺪر‬ ‫ﻣﻲﺷﺪي‬ ‫ﭘﻴﺪا‬ ‫ﺑﺎز‬ ‫ﻓﻨﺎ‬ ‫ﻣﻲﮔﺸﺘﻲ‬ ‫ذرات‬ ‫ﺟﻤﻠﮥ‬
‫ﻣﻌﱰف‬ ‫اﻳﻤﺎن ﻛﻮ ﻛﻪ ﮔﺮدد‬ ‫و‬ ‫ﻓﻬﻢ‬ ‫آﻧﭽﻪ ﺑﺮ ﺟﺎن و دﻟﻢ ﺷﺪ ﻣﻨﻜﺸﻒ‬
‫اﺿﻄﺮاب‬ ‫اﻧﺪر‬ ‫ﺑﻮدم‬ ‫ﺗﻌﻄﺶ‬ ‫از‬ ‫ﺳﺮاب‬ ‫ﺷﺪ‬ ‫ﻋﺎﻟﻢ‬ ‫ﺟﻤﻠﻪ‬ ‫دﻳﺪم‬ ‫ﺑﺎز‬
‫ﺳﭙﺲ‬ ‫زان‬ ‫را‬ ‫ﺧﻮﻳﺸﱳ‬ ‫ﻧﺪﻳﺪم‬ ‫ﻣﻦ‬ ‫در ﻛﺸﻴﺪم ﺟﻤﻠﻪ را در ﻳﻚ ﻧﻔﺲ‬
‫ﺑﻘﺎ‬ ‫دﻳﺪم‬ ‫ﺟﺎودان‬ ‫ﺣﻴﺎت‬ ‫از‬ ‫ﻓﻨﺎ‬ ‫ﮔﺸﺘﻢ‬ ‫ﺧﻮدي‬ ‫از‬ ‫ﺑﻜﻠﻲ‬ ‫ﭼﻮن‬
‫ﻛﺸﻒ ﺷﺪ ﻛﺎﻳﻦ ﺟﻤﻠﻪ ﻫﺴﺘﻲ ﺧﻮد ﻳﻜﻴﺴﺖ‬ ‫ﻧﻴﺴﺖ‬ ‫ﻳﻜﺒﺎره‬ ‫ﺷﺪ‬ ‫ﻣﻮﻫﻮم‬ ‫ﻫﺴﺘﻲ‬
‫ﺑﻘﺎﺳﺖ‬ ‫ﻗﻄﺮه‬ ‫و‬ ‫ﮔﺸﱳ‬ ‫درﻳﺎ‬ ‫ﻋﲔ‬ ‫ﻓﻨﺎﺳﺖ‬ ‫ﺧﻮد‬ ‫ﻓﺘﺎدن‬ ‫درﻳﺎ‬ ‫در‬ ‫ﻗﻄﺮه‬
‫ﺳﺒﻖ‬ ‫و‬ ‫درس‬ ‫از‬ ‫ﺟﺎﻧﻢ‬ ‫آﻣﺪ‬ ‫ﻓﺎرغ‬ ‫ﭼﻮن ز ﺧﻮد ﻓﺎﻧﻲ ﺷﺪم ﺑﺎﻗﻲ ﺑﻪ ﺣﻖ‬
‫آن‬ ‫ﻣﻮج‬ ‫ﻋﺎﻟﻢ‬ ‫ذرات‬ ‫ﺟﻤﻠﮥ‬ ‫ﺑﻴﻜﺮان‬ ‫ﺑﺤﺮ‬ ‫ﺧﻮﻳﺶ‬ ‫آﻧﮕﻪ‬ ‫دﻳﺪم‬
‫آﻣﺪه‬ ‫ﻣﺎ‬ ‫ﻣﻈﻬﺮ‬ ‫ﻋﺎﻟﻢ‬ ‫دو‬ ‫ﻫﺮ‬ ‫ﺷﺪه‬ ‫ﻗﺎﻳﻢ‬ ‫ﺟﻬﺎن‬ ‫ﻣﺎ‬ ‫ﻇﻬﻮر‬ ‫از‬
‫‪ ٧١‬‬
‫وﻣﻜﺎن‬ ‫ﻛﻮن‬ ‫ﻫﻤﻪ‬ ‫ﻣﺎ‬ ‫ﺑﻲوﺟﻮد‬ ‫ﺟﻬﺎن‬ ‫ﻫﺴﺘﻲ‬ ‫ﮔﺸﺘﻪ‬ ‫ﻣﺎ‬ ‫ﻫﺴﺘﻲ‬
‫ﭘﺴﺖ‬ ‫و‬ ‫ﺑﺎﻻ‬ ‫و‬ ‫ﻣﺴﺘﻘﺒﻞ‬ ‫و‬ ‫ﻣﺎﺿﻲ‬ ‫ﻋﻠﻢ ﻣﺎ ﮔﺸﺘﻪ ﻣﺤﻴﻂ ﻫﺮ ﭼﻪ ﻫﺴﺖ‬
‫ﻧﺸﺎن‬ ‫در‬ ‫ﻣﻘﻴﺪ‬ ‫ﮔﺸﺘﻪ‬ ‫ﺑﻲﻧﺸﺎن‬ ‫زﻣﺎن‬ ‫دوران‬ ‫ﺑﻮده‬ ‫ﻣﺎ‬ ‫از‬ ‫داﻳﺮ‬
‫ﻣﻌﺮﻓﺖ‬ ‫ﻫـــــﺰاران‬ ‫ﺻﺪ‬ ‫ﺑﮕﻮﻳﻢ‬ ‫ﮔﺮ‬ ‫ﺻﻔﺖ‬ ‫در‬ ‫ﻧﻴﺎﻳﺪ‬ ‫ﺣﺎﻟﺖ‬ ‫آن‬ ‫ﺷﺮح‬
‫ﻛﻤﺎل‬ ‫اﻫﻞ‬ ‫ﺟﺰ‬ ‫ﺣﺎل‬ ‫ﻧﻴﺎﺑﺪ‬ ‫در‬ ‫ﺣﺎل‬ ‫ﮔﺮد‬ ‫ﮔﺸﱳ‬ ‫ﻗﺎل‬ ‫ﺗﻮاﻧﺪ‬ ‫ﻛﻲ‬
‫ﺑﻲﻧﺸﺎن‬ ‫از‬ ‫ﻧﺸﺎن‬ ‫ﺟﺴﱳ‬ ‫ﺗﻮان‬ ‫ﻛﻲ‬ ‫ﺑﻴﺎن‬ ‫اﻧﺪر‬ ‫ﻋﻴﺎن‬ ‫آﻳﺪ‬ ‫ﻛﺠﺎ‬ ‫ﺧﻮد‬
‫ﺣﺎل ﻛﺎﻣﻞ ﺑﺮﺗﺮ اﺳﺖ از ﮔﻔﺖ و ﮔﻮ‬ ‫ﺑﮕﻮ‬ ‫ﮔﻨﺠﺪ‬ ‫ﻛﻲ‬ ‫ﻛﻮزه‬ ‫اﻧﺪر‬ ‫ﺑﺤﺮ‬
‫ﭼﻴﺴﺖ ﻧﺎدﻳـــــــــﺪه ﻗـــــــﺪم ﺷﺮح ﻗﻠﻢ‬ ‫ﻗﺪم‬ ‫راز‬ ‫ﻗﺪم‬ ‫ﺟﺰ‬ ‫ﻧﻴﺎﺑﺪ‬ ‫در‬
‫ﻛﻲ ﻧﻮﻳﺴﺪ ﺧﻮد ﻗــــــــﻠﻢ ﭘﻨــــــﺠﺎه ﺳﺎل‬ ‫ﺑﺤﺎل‬ ‫ﻳﻜﺪم‬ ‫ﻗﺪم‬ ‫ﻣﻲﺑﻴﻨﺪ‬ ‫آﻧﭽﻪ‬
‫ﺳﺠﻞ‬ ‫و‬ ‫ﻋﺒﺎرات‬ ‫در‬ ‫آﻳﺪ‬ ‫در‬ ‫ﻛﻲ‬ ‫دل‬ ‫ﻣﻜﺸﻮف‬ ‫ﺷﻮد‬ ‫ﻣﻌﺎﻧﻲ ﻛﻲ‬ ‫آن‬
‫ﻧﻴﺴﺖ ﻣﻤﻜﻦ ﺻﺪ ﻳﻜﺶ ﻛﺮدن ﺑﻴﺎن‬ ‫آﻧﭽﻪ دﻳﺪم ﻣﻦ ﺑﻪ ﭼﺸﻢ دل ﻋﻴﺎن‬
‫ﻗﻴﻮد‬ ‫در‬ ‫آﻳﺪ‬ ‫در‬ ‫ﭼﻮن‬ ‫ﻣﻄﻠﻖ‬ ‫ﺑﺤﺮ‬ ‫ﺣﺪود‬ ‫در‬ ‫ﻧﺎﻳﺪ‬ ‫ﻧﺎﻣﺤﺪود‬ ‫زاﻧﻜﻪ‬
‫ﻛﺘﺎب‬ ‫در‬ ‫ﺑﮕﻨﺠﺪ‬ ‫ﻛﻲ‬ ‫ﻣﻌﻨﻲ‬ ‫ﺳﺮ‬ ‫ﺣﺠﺎب‬ ‫ﺟﺰ‬ ‫ﻋﺒﺎرت‬ ‫ﻧﻴﻔﺰاﻳﺪ‬ ‫ﻣﻲ‬
‫از ﺻﻔﺖ ﻛﻲ ﻛﺸﻒ ﺧﻮاﻫﺪﮔﺸﺖ ذات‬ ‫ﭼﻮن ﺣﺠﺎب ذات ﻣﻲﮔﺮدد ﺻﻔﺎت‬
‫ﻛﻴﺴﺘﻲ‬ ‫ﺑﺪاﻧﻲ‬ ‫ﻓﺎﻧﻲ‬ ‫ﺷﻮي‬ ‫ﭼﻮن‬ ‫ﻧﻴﺴﺘﻲ‬ ‫در‬ ‫ﺷﻨﻮ‬ ‫ﻣﻌﻨﻲ‬ ‫اي‬ ‫ﻛﺸﻒ‬
‫اوﻟﻴﺎ‬ ‫ﺳﺮ‬ ‫ﺑﻪ‬ ‫ﻳﺎﺑﻲ‬ ‫ره‬ ‫ﻛﻪ‬ ‫ﺑﻮ‬ ‫وﺻﻒ ﺣﺎل ﺧﻮد از آن ﻛﺮدم ﻛﻪ ﺗﺎ‬
‫رب‬ ‫ﻗﺮب‬ ‫ﻣﻘﺎم‬ ‫در‬ ‫ﻳﺎﺑﻲ‬ ‫راه‬ ‫ﻃﻠﺐ‬ ‫ﺗﻮ‬ ‫در‬ ‫ﺷﻮد‬ ‫ﭘﻴﺪا‬ ‫ﻣﮕﺮ‬ ‫ﺗﺎ‬
‫رﻫﺮوان‬ ‫ﻃﺮﻳﻖ‬ ‫از‬ ‫آﻳﻲ‬ ‫واﻗﻒ‬ ‫رﻫﺰﻧﺎن‬ ‫از‬ ‫رﻫﻨﻤﺎ‬ ‫واﺷﻨﺎﺳﻲ‬
‫رﻧﺞ‬ ‫ﮔﻨﺞ‬ ‫ﺑﺮاي‬ ‫از‬ ‫او‬ ‫ﻣﻲﻛﺸﺪ‬ ‫ﻫﺮ ﻛﻪ ﺷﺪ ﺟﻮﻳﺎي ﮔﻨﺞ‬ ‫ﺗﺎ ﺑﺪاﻧﻲ‬
‫را‬ ‫ﺷﺎه‬ ‫ﻗﺮب‬ ‫ﺗﻮ‬ ‫ﺟﻮﻳﻲ‬ ‫ﻫﻤﻲ‬ ‫ﮔﺮ‬ ‫را‬ ‫راه‬ ‫ﺑﺎﻳﺪ‬ ‫ﭘﻴﺮ‬ ‫ﺑﺪاﻧﻲ‬ ‫ﺗﺎ‬
‫ﻟﻘﺎ‬ ‫ﻧﻮر‬ ‫از‬ ‫ﺑﻬﺮه‬ ‫ﺑﺎ‬ ‫ﺷﻮد‬ ‫ﻛﻲ‬ ‫ﺑﻲرﻫﻨﻤﺎ‬ ‫ﻣﻲرود‬ ‫ره‬ ‫اﻳﻦ‬ ‫ﻫﺮ ﻛﻪ‬
‫ﺧﻮن ﺑﻬﺎﻳﺶ ﺣﻖ ﺑﻮد ﺑﻲﮔﻔﺖ و ﮔﻮ‬ ‫او‬ ‫ﮔﺸﺖ‬ ‫ﻣﺤﺒﺖ‬ ‫ﻣﻘﺘﻮل‬ ‫ﻫﺮ ﻛﻪ‬
‫را‬ ‫ﻗﺎل‬ ‫و‬ ‫ﻗﻴﻞ‬ ‫ﻓﻘﺮ‬ ‫ﻧﮕﻮﻳﻲ‬ ‫ﺗﺎ‬ ‫را‬ ‫ﺣﺎل‬ ‫و‬ ‫ﻃﻮر ﻛﺸﻒ‬ ‫ﺑﺪاﻧﻲ‬ ‫ﺗﺎ‬
‫ﻛﺮان‬ ‫و‬ ‫ﺑﻲﻗﻌﺮ‬ ‫درﻳﺎﻳﻲ‬ ‫ﺷﺪ‬ ‫آﻧﻜﻪ‬ ‫ﻣﻴﺎن‬ ‫در‬ ‫ﻛﺎﻣﻞ‬ ‫ﻛﻴﺴﺖ‬ ‫ﺑﺪاﻧﻲ‬ ‫ﺗﺎ‬
‫اﻳﻦ‬ ‫ﺗﺼﺪﻳﻖ‬ ‫ﻧﺪاري ﻛﺸﻒ ﻛﻦ‬ ‫ﮔﺮ‬ ‫ﭼﻨﲔ‬ ‫ﺣﺎﻻﺗﻲ‬ ‫ﻫﺴﺖ‬ ‫را‬ ‫ﻛﺎﻣﻼن‬
‫آﻳﺘﺴﺖ‬ ‫ﻳﻚ‬ ‫ازﻳﻦ‬ ‫ﻫﻢ‬ ‫رآﻧﻲ‬ ‫ﻣﻦ‬ ‫ﺣﺎﻟﺘﺴﺖ‬ ‫اﻳﻦ‬ ‫اﻟﻠّﻪ ﻛﺎﺷﻒ‬ ‫ﻣﻊ‬ ‫ﱄ‬
‫ﺑﻲاﺷﺘﺒﺎه‬ ‫ﺑﺮﻳﻦ‬ ‫ﻧﺺ‬ ‫اﻧﺎاﻟﺤﻖ‬ ‫ﺷﺪ‬ ‫ﮔﻮاه‬ ‫ﻣﻌﻨﻲ‬ ‫درﻳﻦ‬ ‫ﺳﺒﺤﺎﻧﻲ‬ ‫ﻫﺴﺖ‬
‫ﻣﺸﻮ‬ ‫ﺑﻴﻨﺎن‬ ‫ره‬ ‫اﺣﻮال‬ ‫ﻣﻨﻜﺮ‬ ‫ﺷﻨﻮ‬ ‫ﺣﻖ‬ ‫ﺟﺰ‬ ‫ﺟﺒﻪام‬ ‫اﻧﺪر‬ ‫ﻧﻴﺴﺖ‬
‫اﺷﺘﺒﺎه‬ ‫ﺑﻲ‬ ‫ﻋﺎﺟﺰش‬ ‫ﻗﺎﺿﻲ‬ ‫ﮔﺸﺖ‬ ‫ﻫﺮ ﻛﻪ دﻋﻮي ﻛﺮد او از دو ﮔﻮاه‬
‫آﻣﺪﻧﺪ‬ ‫ﻣﺜﺒﺖ‬ ‫دو‬ ‫ﻫﺮ‬ ‫را‬ ‫دﻋﻮﻳﻢ‬ ‫ﭼﻮن ﻧﺒﻲ و ﻫﻢ وﱄ ﺷﺎﻫﺪ ﺷﺪﻧﺪ‬
‫ﻋﻴﺎن‬ ‫اﻧﻜﺎر‬ ‫ﻣﻴﻜﻦ‬ ‫ﮔﻮ‬ ‫ﻣﻨﻜﺮش‬ ‫آن‬ ‫اﻧﻜﺎر‬ ‫رﺳﺪ‬ ‫ﻛﻲ‬ ‫را‬ ‫ﻣﺪﻋﻲ‬
‫آن ﺷﺨﺺ ﻛﻪ ﮔﻨﺞ ﻳﺎﻓﺘﻪ ﺑﻮد‬
‫‪ ٧٢‬‬
‫از ﻧﺸﺎط و ﺷﻮق ﻫﺮ ﺳﻮ ﻣﻲﺷﺘﺎﻓﺖ‬ ‫آن ﻳﻜﻲ ﺷﺨﺼﻲ ﺑﻪ ﻧﺎﮔﻪ ﮔﻨﺞ ﻳﺎﻓﺖ‬
‫آﻣﺪي‬ ‫ﻛﺎري‬ ‫ﺑﻪ‬ ‫ﭘﻴﺸﺶ‬ ‫ﻛﺴﻲ‬ ‫ﻳﺎ‬ ‫ﻣﻲﺷﺪي‬ ‫ﻣﺼﺎﺣﺐ‬ ‫ﻳﻜﺪم‬ ‫ﻫﺮ ﻛﺮا‬
‫اي ﺧﻮﺷﺎ ﺣﺎل ﻛﺴﻲ ﻛﻮ ﻳﺎﻓﺖ ﮔﻨﺞ‬ ‫او ﻫﻤﻲ ﮔﻔﺘﻲ ﻛﻪ ﺑﻲرﻧﺞ و ﺑﻪ رﻧﺞ‬
‫ﺷﺪ‬ ‫ﺑﺮﺧﻮردار‬ ‫ﺧﻮﻳﺶ‬ ‫ﻋﻤﺮ‬ ‫ز‬ ‫او‬ ‫ﻫﺮ ﻛﻪ ﮔﻨﺠﻲ دﻳﺪ دوﻟﺖ ﻳﺎر ﺷﺪ‬
‫رود‬ ‫او‬ ‫ﻣﺮاد‬ ‫ﺑﺮ‬ ‫ﻋﺎﻟﻢ‬ ‫ﻛﺎر‬ ‫ﻣﻲﺷﻮد‬ ‫ﻣﻴﺴﺮ‬ ‫ﻣﻲﺧﻮاﻫﺪ‬ ‫ﻫﺮﭼﻪ‬
‫ﻧﺎﻛﺴﻲ‬ ‫ﻫﺮ‬ ‫ﻣﻨﺖ‬ ‫از‬ ‫ﻓﺎرﻏﺴﺖ‬ ‫ﺑﺎ ﻛﺴﻲ‬ ‫را‬ ‫او‬ ‫ﻧﻴﺴﺖ‬ ‫اﺣﺘﻴﺎﺟﻲ‬
‫زن‬ ‫و‬ ‫ﻣﺮد‬ ‫ﻃﻌﻦ‬ ‫ز‬ ‫ﺑﻲﭘﺮوا‬ ‫ﺑﻮد‬ ‫ﺳﺨﻦ‬ ‫ﻫﻤﻲ ﮔﻔﺘﻲ‬ ‫زﻳﻨﺴﺎن‬ ‫داﻳﻤﺎً‬
‫ﺧﻮدﻛﻪ دﻳﺪ آن ﮔﻨﺞ را آﺧﺮ ﺑﮕﻮ‬ ‫ﻫﺮﻛﺴﻲ ﮔﻔﺘﻲ ﺑﺪو ﻛﺎﻳﻦ ﮔﻨﺞ ﻛﻮ‬
‫ﺑﻴﻜﺮان‬ ‫ﮔﻨﺠﻬﺎي‬ ‫ﻣﻦ‬ ‫ﻳﺎﻓﺘﻢ‬ ‫او ﻫﻤﻲ ﮔﻔﺘﻲ ﻛﻪ اي ﺳﺎدهدﻻن‬
‫اﻳﻨﭽﻨﲔ‬ ‫ﮔﻨﺠﻬﺎي‬ ‫ﻧﻴﺎﺑﺪ‬ ‫ﻛﺲ‬ ‫آن ﻳﻜﻲ ﮔﻔﺘﻲ ﻛﻪ ﻣﻤﻜﻦ ﻧﻴﺴﺖ اﻳﻦ‬
‫ﻧﻴﺴﺖ ﮔﻨﺠﻲ ﻣﺮ ﺗﺮا اي ﺧﻮدﭘﺮﺳﺖ‬ ‫وان دﮔﺮ ﮔﻔﺘﻲ ﻛﻪ ﻣﻤﻜﻦ ﮔﺮ ﭼﻪ ﻫﺴﺖ‬
‫ﻧﻴﺴﺖ در ﺧﻮر اﻳﻦ ﺳﻌﺎدت ﻣﺮ ﺗﺮا‬ ‫از ﻛﺠﺎ‬ ‫دوﻟﺖ ﮔﻨﺞ‬ ‫و‬ ‫ﺗﻮ ﻛﺠﺎ‬
‫ﻣﻲزدي‬ ‫ﻗﻮﻣﻲ‬ ‫ﻟﻴﺖ‬ ‫ﻳﺎ‬ ‫ﻧﻌﺮۀ‬ ‫او از اﻳﻦ اﻧﻜﺎر ﻣﻀﻄﺮ ﻣﻲﺷﺪي‬
‫آن‬ ‫آواز‬ ‫ﺑﺸﻨﻮد‬ ‫ﺗﺎ‬ ‫ﻛﻮ‬ ‫ﮔﻮش‬ ‫ﭼﺸﻢ ﻛﻮ ﺗﺎ ﮔﻨﺞ ﺑﻴﻨﺪ در ﺟﻬﺎن‬
‫ﺧﻠﻖ از ﻓﻘﺮ و ز ﻓﺎﻗﻪ در ﻓﻐﺎن‬ ‫روان‬ ‫از ﮔﻨﺞ‬ ‫ﭘﺮ‬ ‫ﻋﺎﻟﻢ‬ ‫ﺑﺴﺮ‬ ‫ﺳﺮ‬
‫رﻧﺞ‬ ‫ﺑﻪ‬ ‫ﺧﻠﻘﺎن‬ ‫ﻃﻌﻨﮥ‬ ‫از‬ ‫داﻳﻤﺎً‬ ‫در ﻣﻴﺎن آن ﻛﺲ ﻛﻪ واﻗﻒ ﺷﺪ ز ﮔﻨﺞ‬
‫ﻫﻴﭻ‬ ‫ﻧﻴﺴﺖ‬ ‫و‬ ‫دﻋﻮي ﮔﻨﺞ‬ ‫ﻣﻲﻛﻨﺪ‬ ‫آن ﻳﻜﻲ ﮔﻮﻳﺎن ﻛﻪ اﻳﻦ زراق ﮔﻴﺞ‬
‫آﻟﻪ‬ ‫ﺑﺮ‬ ‫او‬ ‫ﻣﻲﻛﻨـــــﺪ‬ ‫اﻓﺘــــﺮاﻳﻲ‬ ‫وان دﮔﺮ ﮔﻮﻳﺪ ﻛﻪ دارد ﺣﺐ ﺟﺎه‬
‫را‬ ‫آﻣﺎس‬ ‫ﻓﺮﺑﻬﻲ‬ ‫ﻣﻲﻧﻤﺎﻳﺪ‬ ‫را‬ ‫اﻟﻨﺎس‬ ‫ﻋﻮام‬ ‫او‬ ‫ﻓﺮﻳﺒﺪ‬ ‫ﺗﺎ‬
‫آراﺳﺘﺶ‬ ‫ﺑﻴﻜﺮان‬ ‫ﮔﻨﺞ‬ ‫ز‬ ‫او‬ ‫راﺳﺘﺶ‬ ‫ﻗﻮل‬ ‫ﻛﺮد‬ ‫ﺑﺎور‬ ‫آﻧﻜﻪ‬
‫ﺧﻠﻖ‬ ‫ﺑﻪ‬ ‫ﺗﺎ‬ ‫ﻏﺮﻗﻪ‬ ‫اﻧﻜﺎر‬ ‫از‬ ‫ﮔﺸﺘﻪ‬ ‫او ﻫﻤﻲ ﮔﻮﻳﺪ ز ﮔﻨﺞ و ﺟﻤﻠﻪ ﺧﻠﻖ‬
‫ﺧﺎﻃﺮ ﮔﺮان‬ ‫ﺑﻮده ﮔﻪ‬ ‫ﺧﻮﺷﺪل‬ ‫ﮔﺎه‬ ‫اﻧﻜﺎرﺷﺎن‬ ‫از‬ ‫و‬ ‫اﺳﺘﻌﺒﺎد‬ ‫ز‬ ‫او‬
‫دور ﻛﺮد از ﺧﺎﻃﺮ ﺧﻮد ﮔﺮد درد‬ ‫ﻛﺮد‬ ‫اﻧﺪﻳﺸﻪ‬ ‫ﺧﻮﻳﺸﱳ‬ ‫ﺑﺎ‬ ‫ﻋﺎﻗﺒﺖ‬
‫ﻧﻴﺴﺖ ﻣﺎ را ﻋﺎﻗﺒﺖ ﺳﻮد و زﻳﺎن‬ ‫اﻧﻜﺎرﺷﺎن‬ ‫از‬ ‫و‬ ‫اﻗﺮار‬ ‫از‬ ‫ﮔﻔﺖ‬
‫ﻓﻀﻮل‬ ‫ﻗﻮم‬ ‫اﻳﻦ‬ ‫اﻧﻜﺎر‬ ‫ﭘﻲ‬ ‫از‬ ‫ﻣﻠﻮل‬ ‫دارم‬ ‫ﭼﺮا‬ ‫را‬ ‫ﺧﻮد‬ ‫ﺧﺎﻃﺮ‬
‫ﻣﻲﺧﻮر و ﻣﻲ ده ﺑﻬﺮ ﻛﻮ ﻣﻲﺑﺮد‬ ‫ﺑﻴﺨﺮد‬ ‫ﮔﺮوه‬ ‫اﻳﻦ‬ ‫اﻧﻒ‬ ‫رﻏﻢ‬
‫ﻣﺮﻧﺞ‬ ‫ﺑﺎﻳﺪ‬ ‫آﻧﭽﻨﺎن‬ ‫ﺑﺎﻳﺪ‬ ‫ﭼﻪ‬ ‫ﻫﺮ‬ ‫دزد را ﻛﻲ ره ﺗﻮان دادن ﺑﻪ ﮔﻨﺞ‬
‫ﺷﺪي‬ ‫ﺷﻪ‬ ‫ره‬ ‫اﻧﺪرﻳﻦ‬ ‫ﻫﺮ ﮔﺪاﻳﻲ‬ ‫ﻫﺮ ﻛﺴﻲ را ﺳﻮي ﮔﻨﺞ ار ره ﺑﺪي‬
‫ﺧﻄﺎب‬ ‫ﻟﻜﻦ‬ ‫و‬ ‫ﻛﺮدي‬ ‫ﻛﺠﺎ‬ ‫ﺣﻖ‬ ‫ﭘﺲ وﻟﻮ ﺷﺎء ﻛﺠﺎ ﺑﻮدي ﺻﻮاب‬
‫درﺧﻮرﻧﺪ‬ ‫را‬ ‫ﺳﻠﻄﻨﺖ‬ ‫ﮔﺪاﻳﺎن‬ ‫ﻛﻲ‬ ‫اﻫﻞ ﺻﻮرت ره ﺑﻪ ﻣﻌﻨﻲ ﻛﻲ ﺑﺮﻧﺪ‬
‫ﻫﺮ ﺑﻼﻳﻲ ﻛﻮ ﻓﺮﺳﺘﺪ رﺣﻤﺖ اﺳﺖ‬ ‫ﻛﺎر ﺣﻖ ﻣﻴﺪان ﻛﻪ ﻋﲔ ﺣﻜﻤﺖ اﺳﺖ‬
‫ﻣﺮد ﺣﻖ را ﭼﻮن ﺷﻨﺎﺳﻲ ﺣﻖ ﺷﻨﺎس‬ ‫ﻛﻲ ﺷﻨﺎﺳﺪ اﻫﻞ ﺣﻖ ﺟﺰ ﺣﻖﺷﻨﺎس‬
‫ﭼﻮن ﻧﻴﺎﺑﺪ ﻛﺲ ﺑﺠﺰ ﺻﺎﺣﺐ ﺻﻔﺎ‬ ‫ﺧﺪا‬ ‫اﻫﻞ‬ ‫ﺑﻴﻮاﺳﻄﻪ‬ ‫ﺣﻖ‬ ‫ﺑﻪ‬ ‫ره‬
‫‪ ٧٣‬‬
‫اﻟﻪ‬ ‫ﺧﺎص‬ ‫ﺳﺎﻳﮥ‬ ‫در‬ ‫ﻛﻦ‬ ‫ﺟﺎي‬ ‫راه‬ ‫وﺻﻞ‬ ‫ﺣﺮﻳﻢ‬ ‫در‬ ‫ﺑﻴﺎﺑﻲ‬ ‫ﺗﺎ‬
‫ﻣﺮو‬ ‫ﺟﺎﻳﻲ‬ ‫ﻣﻨﻌﻤﺎن‬ ‫اﻳﻦ‬ ‫ﭘﻲ‬ ‫ﺟﺰ‬ ‫ﮔﻨﺞ ﺧﻮاﻫﻲ ﭘﻴﺶ ﺻﺎﺣﺐ ﮔﻨﺞ ﺷﻮ‬
‫ﻟﺪن‬ ‫ﻣﻦ‬ ‫ﻋﻠﻢ‬ ‫ﺗﻮ‬ ‫دان‬ ‫ﺣﻖ‬ ‫ﮔﻔﺘﮥ‬ ‫ﻗﻮل ﻛﺎﻣﻞ را ﺑﻪ ﺟﺎن ﺗﺼﺪﻳﻖ ﻛﻦ‬
‫ﻓﺮﻳﻖ‬ ‫آن‬ ‫دان ﮔﻔﺘﻪﻫﺎي‬ ‫ﺣﻖ‬ ‫وﺣﻲ‬ ‫ﺻﺪق و اﺧﻼص اﺳﺖ رﻫﱪ در ﻃﺮﻳﻖ‬
‫ﻧﻘﺺ در ﻓﻬﻢ اﺳﺖ ﻧﻲ در ﮔﻔﺖ ﻣﻦ‬ ‫ﮔﺮ ﺑﻪ ﻓﻬﻤﺖ درﻧﻴﺎﻳﺪ اﻳﻦ ﺳﺨﻦ‬
‫از ره ﺻﺪق و ﻳﻘﲔ ﺷﺪ ﺣﺎﺻﻠﻢ‬ ‫آﻧﭽﻪ ﻣﻜﺸﻮﻓﺴﺖ ﺑﺮ ﺟﺎن و دﻟﻢ‬
‫ﺻﺪق ﭘﻴﺶ آور ﻛﻪ ره ﻳﺎﺑﻲ ﺑﻪ دوﺳﺖ‬ ‫ﮔﺮ ﺑﻪ راه وﺻﻞ ﺟﺎﻧﺖ ﻋﺸﻖ ﺟﻮﺳﺖ‬
‫ﺧﺪا‬ ‫اﻫﻞ‬ ‫داﻣﻦ‬ ‫در‬ ‫زن‬ ‫دﺳﺖ‬ ‫اي ﻛﻪ ﻣﻲﺟﻮﻳﻲ ز ﺣﻖ ﮔﻨﺞ ﺑﻘﺎ‬
‫ﻧﻘﺪ ﻋﺎﻟﻢ را ز ﻣﺎ ﺟﻮﻳﻲ رواﺳﺖ‬ ‫ﻣﺎﺳﺖ‬ ‫ﺟﺎن‬ ‫ﻣﻌﺎﻧﻲ‬ ‫ﮔﻨﺞ‬ ‫ﻣﺨﺰن‬
‫ﺑﺨﻮان‬ ‫ﻣﺎ‬ ‫ﻛﺘﺎب‬ ‫از‬ ‫ﻋﺎﻟﻢ‬ ‫ﻋﻠﻢ‬ ‫ﺳﺮ ﭘﻨﻬﺎن ﺷﺪ ز ﻧﻘﺶ ﻣﺎ ﻋﻴﺎن‬
‫ﺑﻮد‬ ‫دﻋﻮي‬ ‫اﻳﻦ‬ ‫ﻛﻪ‬ ‫ﭘﻨﺪارد‬ ‫ﻋﻘﻞ‬ ‫ﺑﻮد‬ ‫ﻣﻌﻨﻲ‬ ‫ﭘﺮدۀ‬ ‫ﻣﺎ‬ ‫ﺻﻮرت‬
‫ﮔﻔﺘﮥ دﻋﻮي ﺑﻪ ﻣﻌﻨﻲ ﻻﺷﻲ اﺳﺖ‬ ‫ﻧﻴﺴﺖ اﻳﻦ دﻋﻮي ﺑﻴﺎن ﻣﻌﻨﻲ اﺳﺖ‬
‫ﻛﻲ ﺗﻮان اﻳﻦ را ﺑﻪ او ﻛﺮدن ﻗﻴﺎس‬ ‫ﻣﺮد ﻣﻌﻨﻲ ز اﻫﻞ دﻋﻮي واﺷﻨﺎس‬
‫ﺑﺸﺮ‬ ‫ﻣﺎ‬ ‫ﻫﻤﭽﻮن‬ ‫ﻫﺴﺘﻨﺪ‬ ‫ﻛﺎﻧﺒﻴﺎ‬ ‫ﺑﻴﺨﱪ‬ ‫ﻗﻮم‬ ‫ﮔﻔﺘﻨﺪ‬ ‫ﻫﻤﻲ‬ ‫زان‬
‫ﻏﺎﻓﻞ از ﻣﻌﻨﻲ ﺑﺪﻧﺪ آن ﻗﻮم ﺧﺲ‬ ‫ﺻﻮرت ﻇﺎﻫﺮ ﻫﻤﻲ دﻳﺪﻧﺪ و ﺑﺲ‬
‫ﻣﻦ اﺣﺐ اﻟﻘﻮم ﺣﻜﻢ ﻣﻄﻠﻖ اﺳﺖ‬ ‫دوﺳﺘﺪار اﻫﻞ ﺣﻖ‪ ،‬اﻫﻞ ﺣﻖ اﺳﺖ‬
‫اﺑﱰﺳﺖ‬ ‫ﺻﻮرت‬ ‫ﮔﻴﺮ‬ ‫ﻣﻌﻨﻲ‬ ‫ﭘﺎي‬ ‫ﻣﺮد ﻣﻌﻨﻲ ﻛﻲ ﺑﻮد ﺻﻮرت ﭘﺮﺳﺖ‬
‫ﺑﻮد‬ ‫ﻛﺎﻓﺮ‬ ‫ﺑﻨﮕﺮي‬ ‫ﻣﻌﻨﻲ‬ ‫ﺑﻪ‬ ‫ﭼﻮن‬ ‫ﺷﻮد‬ ‫ﺻﻮرت‬ ‫واﺑﺴﺘﮥ‬ ‫او‬ ‫ﻫﺮ ﻛﻪ‬
‫ﺻﺎﺣﺒﻨﻈﺮ‬ ‫ﺷﻮي‬ ‫ﺧﻮاﻫﻲ‬ ‫ﻫﻤﻲ‬ ‫ﮔﺮ‬ ‫ﻧﮕﺮ‬ ‫ﻣﻌﻨﻲ‬ ‫ﺻﻮر‬ ‫ﻧﻘﺶ‬ ‫از‬ ‫ﺑﮕﺬر‬
‫رﻫﻨﺪ‬ ‫ﻣﺮدان‬ ‫دان ﻛﻪ‬ ‫ﺣﻘﻴﻘﺖ‬ ‫در‬ ‫وارﻫﻨﺪ‬ ‫ﻳﻘﻴﻨﻲ‬ ‫ﻛﺰ‬ ‫ﺳﺎﻟﻜﺎن‬
‫ﻣﻲﺷﻮﻧﺪ‬ ‫ﻓﺎﻧﻲ‬ ‫ﺧﻮﻳﺶ‬ ‫وﺟﻮد‬ ‫ﻛﺰ‬ ‫ﻣﻲروﻧﺪ‬ ‫ﺟﻤﺎﻋﺖ‬ ‫آن‬ ‫وﺣﺪت‬ ‫راه‬
‫ﺑﻘﺎ‬ ‫در‬ ‫ﺑﺒﻴﻨﻲ‬ ‫را‬ ‫ﻣﻄﻠﻖ‬ ‫ﻫﺴﺖ‬ ‫ﻧﻤﺎ‬ ‫ﻫﺴﺘﻲ‬ ‫ﻧﻴﺴﺘﻲ‬ ‫ﺑﻤﺎﻧﺪ‬ ‫ﭼﻮن‬
‫ﻛﺰ ﺧﻮدي ﺧﻮد ﺑﻜﻞ ﺑﻴﺮون ﺷﻮي‬ ‫در ﺣﻘﻴﻘﺖ آن زﻣﺎن ﻋﺎرف ﺷﻮي‬
‫اﻟﻌﺎرﻓﲔ‬ ‫ﻣﻘﺎم‬ ‫آﻳﺪ‬ ‫ﺣﺎﺻﻠﺖ‬ ‫ﭼﻮن ﻧﺒﺎﺷﻲ ﺗﻮ‪ ،‬ﻫﻤﻪ ﺑﺎﺷﻲ ﻳﻘﲔ‬
‫ﺑﻘﺎ‬ ‫ﻋﲔ‬ ‫ﺑﻮد‬ ‫ﺧﻮد‬ ‫از‬ ‫ﻧﻴﺴﺘﻲ‬ ‫ﻓﻨﺎ‬ ‫ﺷﺪ‬ ‫ﺳﺎﻟﻚ‬ ‫ﺳﻴﺮ‬ ‫ﻣﻨﺘﻬﺎي‬
‫ﺗﺎ ﭼﻪ ﺧﻮاﻫﻲ ﻓﻬﻢ ﻛﺮد اي ﺑﻲﺻﻔﺎ‬ ‫ﺑﻘﺎ‬ ‫زﻳﻦ‬ ‫و‬ ‫ﻓﻨﺎ‬ ‫زﻳﻦ‬ ‫ﻧﺪاﻧﻢ‬ ‫ﻣﻦ‬
‫ﻛﻲ ﺷﻮد اﻳﻦ ﺣﺎل ﭘﻴﺶ ﺗﻮ ﻋﻴﺎن‬ ‫زﻣﺎن‬ ‫ﻗﻄﺐ‬ ‫رﻫﱪت‬ ‫ﻧﮕﺮدد‬ ‫ﺗﺎ‬
‫ﻳﻘﲔ‬ ‫اﻫﻞ‬ ‫ز‬ ‫ﺷﻮي‬ ‫ﺗﺎ‬ ‫ﺑﺎﻳﺪ‬ ‫ﺣﺎل‬ ‫ﻛﻲ ﺑﻪ ﮔﻔﺖو ﮔﻮ ﺗﻮان درﻳﺎﻓﺖ اﻳﻦ‬
‫ﻣﺤﻞ‬ ‫او‬ ‫ﺑﻴﺎﺑﺪ‬ ‫ﻣﻨﺰل‬ ‫درﻳﻦ‬ ‫ﻛﻲ‬ ‫ازل‬ ‫از‬ ‫ﻧﺪادﻧﺪ‬ ‫ذوﻗﻲ‬ ‫ﻫﺮ ﻛﺮا‬
‫ﻧﻤﻮد‬ ‫ﻧﺘﻮان‬ ‫ﺷﻤﻪاي‬ ‫ﻋﺒﺎرت‬ ‫در‬ ‫ﺷﻬﻮد‬ ‫اﻫﻞ‬ ‫ﺑﺮ‬ ‫ﻣﻜﺸﻮﻓﺴﺖ‬ ‫آﻧﭽﻪ‬
‫ﺳﺮ اﻳﻦ ﻣﻌﻨﻲ ﺑﻪ ﻋﺸﻖ آﻣﺪ ﻓﺤﺴﺐ‬ ‫ﻋﻠﻢ وﺣﺪاﻧﻲ ﻧﺸﺪ ﺣﺎﺻﻞ ﺑﻪ ﻛﺴﺐ‬
‫ﻃﺮﻳﻖ‬ ‫اﺳﺮار‬ ‫ز‬ ‫واﻗﻒ‬ ‫ﺷﻮي‬ ‫ﻛﻲ‬ ‫ﮔﺮ ﻧﺒﺎﺷﺪ ﻋﺸﻖ در راﻫﺖ رﻓﻴﻖ‬
‫ﻓﺮﻳﺎدرس‬ ‫ﺷﺪ‬ ‫ﻋﺸﻖ‬ ‫را‬ ‫ﻋﺎﺷﻘﺎن‬ ‫ﺑﺲ‬ ‫و‬ ‫ﻋﺸﻖ‬ ‫ﻃﺮﻳﻘﺖ‬ ‫راه‬ ‫رﻫﱪ‬
‫ﺷﺎدﻣﺎن‬ ‫ﻋﺎﺷﻖ‬ ‫ﻋﺸﻘﺴﺖ‬ ‫ﻏﻢ‬ ‫از‬ ‫ﻋﺎﺷﻘﺎن‬ ‫دواي‬ ‫آﻣﺪ‬ ‫ﻋﺸﻖ‬ ‫درد‬
‫ﻧﺸﺎن‬ ‫او‬ ‫وﺻﻞ‬ ‫ز‬ ‫ﺑﻨﻤﺎﻳﺪ‬ ‫ﻋﺸﻖ‬ ‫ﻋﻴﺎن‬ ‫و‬ ‫رﻫﱪ ﻛﺸﻒ‬ ‫آﻣﺪ‬ ‫ﻋﺸﻖ‬
‫‪ ٧۴‬‬
‫ﻋﺸﻖ‬ ‫وﻳﺮان‬ ‫ﺧﺮد‬ ‫ﻣﻠﻚ‬ ‫ﻣﻲﺷﻮد‬ ‫ﭼﻮن ﻋﻠﻢ ﺑﻴﺮون زﻧﺪ ﺳﻠﻄﺎن ﻋﺸﻖ‬
‫ﺑﻮد‬ ‫ﻋﺸﻖ‬ ‫ﺣﻘﻴﻘﺖ‬ ‫ﻣﻠﻚ‬ ‫واﱄ‬ ‫ﺑﻮد‬ ‫ﻋﺸﻖ‬ ‫ﻃﺮﻳﻘﺖ‬ ‫ﮔﻮي‬ ‫ﺷﺤﻨﮥ‬
‫ﻣﺴﺘﻘﻴﻢ‬ ‫ره‬ ‫درﻳﻦ‬ ‫رو‬ ‫ﻋﺎﺷﻘﺎﻧﻪ‬ ‫ﻣﺴﺘﻘﻴﻢ‬ ‫ﺻﺮاط‬ ‫آﻣﺪ‬ ‫ﻋﺸﻖ‬ ‫راه‬
‫ﻳﻘﲔ‬ ‫راه‬ ‫ﺗﺮا‬ ‫ﺑﻨﻤﺎﻳﺪ‬ ‫ﻋﺸﻖ‬ ‫دﻳﻦ‬ ‫اﺳﺮار‬ ‫ﻛﻨﺪ‬ ‫ﺗﻌﻠﻴﻤﺖ‬ ‫ﻋﺸﻖ‬
‫ﻋﺸﻖ آرد ﻣﺮ ﺗﺮا ﺗﺎ ﻛﻮي دوﺳﺖ‬ ‫ﻋﺸﻖ ﺑﮕﺸﺎﻳﺪ ﻧﻘﺎب از روي دوﺳﺖ‬
‫ﻣﺴﺖ اﻳﻦ ﻣﻲدان ﭼﻪ ﺟﺎم و ﭼﻪ ﺳﺒﻮ‬ ‫ﻋﺸﻖ آﻣﺪ ﭼﻮن ﻣﻲ و ﻋﺎﻟﻢ ﺳﺒﻮ‬
‫رﺷﺪ‬ ‫ﺳﻮي‬ ‫آورد‬ ‫را‬ ‫ﻋﺎﺷﻘﺎن‬ ‫ﺑﺎﻻ ﻛﺸﺪ‬ ‫ﺟﺎﻧﺐ‬ ‫را‬ ‫ﺟﺎن‬ ‫ﻋﺸﻖ‬
‫ﻣﻲﻛﻨﺪ‬ ‫اﺷﺎرت‬ ‫ﺟﺎن‬ ‫ﻣﻠﻚ‬ ‫ﺳﻮي‬ ‫ﻣﻲﻛﻨﺪ‬ ‫ﻋﻤﺎرت‬ ‫دل‬ ‫دار‬ ‫ﻋﺸﻖ‬
‫ﺑﻲﺳﺨﻦ‬ ‫ﻋﺎﻟﻢ‬ ‫ﻋﺸﻘﺴﺖ‬ ‫ﺧﺎﻧﮥ‬ ‫ﻋﺸﻖ ﭼﻮن ﺟﺎﻧﺴﺖ و ﻋﺎﻟﻢ ﻫﻤﭽﻮ ﺗﻦ‬
‫ﻣﺮدهاﻳﺴﺖ‬ ‫ﻋﺎﻟﻢ‬ ‫ﻋﺸﻖ‬ ‫ﻧﺒﺎﺷﺪ‬ ‫ﮔﺮ‬ ‫ﭘﺮدهاﻳﺴﺖ‬ ‫ﻋﺎﻟﻢ‬ ‫ﻋﺸﻖ‬ ‫ﺟﻤﺎل‬ ‫ﺑﺮ‬
‫ﻣﻲدرد‬ ‫ﻋﺎﺷﻖ‬ ‫ﻧﺎﻣﻮس‬ ‫ﭘﺮدۀ‬ ‫ﻋﺸﻖ‪ ،‬ﺟﺎن و دل ﺑﻪ ﻳﻐﻤﺎ ﻣﻲﺑﺮد‬
‫ﺷﻮر‬ ‫و‬ ‫ﺷﺮ‬ ‫ﭘﺮ‬ ‫را‬ ‫آﻓﺎق‬ ‫ﻣﻲﻛﻨﺪ‬ ‫ﻋﺸﻖ ﺳﺎزد ﻋﺎﺷﻘﺎن را ﻋﻮر ﻧﻮر‬
‫ﻣﻘﺼﺪ ﻋﺸﺎق ﻏﻴﺮ از ﻋﺸﻖ ﭼﻴﺴﺖ‬ ‫ﻧﻴﺴﺖ‬ ‫ﻋﺸﻖ‬ ‫از‬ ‫ﺑﻐﻴﺮ‬ ‫ﻋﺎﺷﻖ‬ ‫ﻗﺒﻠﮥ‬
‫ﻳﺎر ﻛﺲ‬ ‫ﺟﺰ‬ ‫دﻟﻢ‬ ‫ﻣﻄﻠﻮب‬ ‫ﻧﻴﺴﺖ‬ ‫ﻛﻌﺒﮥ ﺟﺎن ﻛﻮي ﺟﺎﻧﺎﻧﺴﺖ و ﺑﺲ‬
‫رﻫﺮوان‬ ‫ﺷﻤﺎر‬ ‫در‬ ‫درآﻳﻲ‬ ‫ﺗﺎ‬ ‫ﻋﺎﺷﻘﺎن‬ ‫ﻣﺤﺐ‬ ‫ﻳﺎ‬ ‫ﻋﺎﺷﻖ‬ ‫ﺑﺎش‬
‫اﺳﺖ‬ ‫ﻣﻄﻠﻖ‬ ‫ﺣﻜﻢ‬ ‫ﻗﻮم‬ ‫اﺣﺐ‬ ‫ﻣﻦ‬ ‫دوﺳﺘﺎن اﻫﻞ ﺣﻖ‪ ،‬اﻫﻞ ﺣﻖ اﺳﺖ‬
‫ﺣﻜﺎﻳﺖ اﺑﺮاﻫﻴﻢ ادﻫﻢ‬
‫اﻟﻌﺎﻟﻤﲔ‬ ‫رب‬ ‫اﺳﺮار‬ ‫ﻋﺎرف‬ ‫ﻳﻘﲔ‬ ‫اﻗﻠﻴﻢ‬ ‫و‬ ‫دﻳﻦ‬ ‫ﻣﻠﻚ‬ ‫ﺷﺎه‬
‫ﭘﻴﺸﻮاي ﺟﻤﻠﻪ ارﺑﺎب ﺻﻔﺎﺳﺖ‬ ‫اﻧﺒﻴﺎﺳﺖ‬ ‫ﻋﻠﻮم‬ ‫ﻣﻔﺘﺎح‬ ‫آﻧﻜﻪ‬
‫از ﻫﻤﻪ ﺷﺎﻫﺎن ﻋﺎﻟﻢ اﻋﻈﻢ اﺳﺖ‬ ‫اﺳﺖ‬ ‫ادﻫﻢ‬ ‫اﺑﻦ‬ ‫ﺑﺮاﻫﻴﻤﻲ ﻛﻪ‬ ‫آن‬
‫ﺑﻮد در دﺳﺘﺶ ﺻﺤﻴﻔﻪ ﺑﺲ ﺟﻤﻴﻞ‬ ‫ﺟﱪﺋﻴﻞ‬ ‫دﻳﺪم‬ ‫ﺧﻮاب‬ ‫اﻧﺪر‬ ‫ﮔﻔﺖ‬
‫ﮔﻔﺖ اﻳﻦ ﻃﻮﻣﺎر ﺧﻮدﻣﻜﺘﻮب ﻧﻴﺴﺖ‬ ‫ﮔﻔﺘﻤﺶ ﺑﺮﮔﻮ درﻳﻦ ﻃﻮﻣﺎر ﭼﻴﺴﺖ‬
‫ﺟﺎﻧﺴﺮﺷﺖ‬ ‫اوﻟﻴﺎي‬ ‫ﻧﺎم‬ ‫ﮔﻔﺖ‬ ‫ﮔﻔﺘﻤﺶ ﺑﺮﮔﻮ ﭼﻬﺎ ﺧﻮاﻫﻲ ﻧﻮﺷﺖ‬
‫ﮔﻔﺖ ﺗﻮ زاﻳﺸﺎن ﻧﻪاي ﻛﻢ ﮔﻮ ﺳﺨﻦ‬ ‫ﻣﻦ‬ ‫ﻧﺎم‬ ‫ﻧﻮﺷﱳ‬ ‫ﺧﻮاﻫﻲ‬ ‫ﮔﻔﺘﻤﺶ‬
‫ﻧﻲ ﻣﺤﺐ اﻳﻦ ﮔﺮوه ﺧﻮش ﭘﻴﻢ‬ ‫ﻧﻴﻢ‬ ‫اﮔﺮ ﮔﻮﻳﻲ‬ ‫زاﻳﺸﺎن‬ ‫ﮔﻔﺘﻤﺶ‬
‫ﻏﺮﻗﻪ در ﺑﺤﺮ ﻏﻀﺐ ﺷﺪ ﻛﺸﺘﻴﻢ‬ ‫ﺑﺪﺑﺨﺘﻴﻢ‬ ‫و‬ ‫ﮔﻤﺮاﻫﻲ‬ ‫ﺑﺮ‬ ‫واي‬
‫ﮔﻔﺖ ﻓﺮﻣﺎن آﻣﺪ از دادار ﻓﺮد‬ ‫زﻳﻦ ﺳﺨﻦ ﻳﻚ ﺳﺎﻋﺘﻲ اﻧﺪﻳﺸﻪ ﻛﺮد‬
‫ﻣﺴﺖ ﮔﺮداﻧﻢ ﺟﻬﺎن از ﺟﺎم ﺗﻮ‬ ‫ﺗﻮ‬ ‫ﻧﺎم‬ ‫ﻧﻮﻳﺴﻢ‬ ‫ﻧﺎﻣﻪ‬ ‫ﻛﺎول‬
‫ﻫﺮ ﻛﻪ ﻧﻴﻜﻲ ﻛﺮد ﻫﺮﮔﺰ ﺑﺪ ﻧﺪﻳﺪ‬ ‫ﭘﺪﻳﺪ‬ ‫ﺷﺪ‬ ‫ﻧﺎاﻣﻴﺪي‬ ‫از‬ ‫اﻣﻴﺪ‬ ‫ﺻﺪ‬
‫ﺗﺨﻢ ﻋﺸﻖ ﻛﺎﻣﻼن در ﺟﺎن ﻓﺸﺎن‬ ‫ﻧﺸﺎن‬ ‫دل‬ ‫در‬ ‫اوﻟﻴﺎ‬ ‫ﻣﻬﺮ‬ ‫ﺷﺎخ‬
‫ﻋﺎﺷﻘﺎن‬ ‫ﺟﺎن‬ ‫ﺑﻪ‬ ‫ﻧﺒﻮد‬ ‫ﻛﻴﻤﻴﺎ‬ ‫ﺟﻬﺎن‬ ‫در‬ ‫ﻣﺤﺒﺖ‬ ‫اﻛﺴﻴﺮ‬ ‫ﻫﻤﭽﻮ‬
‫ﺟﺎن ﻓﺪاي ﻋﺸﻖ اﻳﺸﺎن ﻛﻲ ﻫﻼ‬ ‫اوﻟﻴﺎ‬ ‫ﻣﻘﺎم‬ ‫ﺧﻮاﻫﻲ‬ ‫ﻫﻤﻲ‬ ‫ﮔﺮ‬
‫ﺑﻨﺪهاي ﺷﻮ ﻛﺎﻣﻼن را ﺑﻲﻧﻔﺎق‬ ‫ﻃﻤﻄﺮاق‬ ‫از‬ ‫و‬ ‫ﺑﮕﺬر‬ ‫ﺗﻜﱪ‬ ‫از‬
‫‪ ٧۵‬‬
‫ﻣﻬﺮ اﻳﺸﺎن ﻧﻘﺶ ﻛﻦ ﺑﺮ ﺟﺎن و دل‬ ‫ﺑﻬﻞ‬ ‫را‬ ‫ﻫﺴﺘﻲ‬ ‫و‬ ‫ﺑﮕﺰﻳﻦ‬ ‫ﻧﻴﺴﺘﻲ‬
‫راه ﻳﺎﺑﻲ در ﺣﺮﻳﻢ ﻗﺮب ﺷﺎه‬ ‫راه‬ ‫ﻣﺮدان‬ ‫ﻫﻤﺖ‬ ‫ﻳﻤﻦ‬ ‫ﺑﻪ‬ ‫ﺗﺎ‬
‫وﺻﺎل‬ ‫ﺑﺰم‬ ‫رﻫﱪ‬ ‫ﻣﺤﺒﺖ‬ ‫ﺷﺪ‬ ‫ﭼﻮن ﻣﺤﺒﺖ ﻧﻴﺴﺖ در ﻋﺎﻟﻢ ﺧﺼﺎل‬
‫در ﻣﻘﺎم ﻗﺮب ﺣﻖ واﺻﻞ ﻧﺸﺪ‬ ‫ﻧﺸﺪ‬ ‫ﻛﺎﻣﻞ‬ ‫ﻛﺲ‬ ‫ﻫﻴﭻ‬ ‫ﺑﻲﻣﺤﺒﺖ‬
‫ﺟﻤﻠﻪ ﻋﺎﻟﻢ را ﻃﻔﻴﻞ ﻋﺸﻖ دان‬ ‫ﭼﻮﻧﻜﻪ ﺷﺪ ز اﺣﺒﺒﺖ اﻳﺠﺎد ﺟﻬﺎن‬
‫ﻛﻲ ﺑﻪ ﻋﺮﻓﺎن ﺷﻬﺮه ﮔﺮدي ﭼﻮن ﺳﺮي‬ ‫ﺑﺮي‬ ‫ﺟﺎﻧﺎن ﻛﻲ‬ ‫ﺑﻪ‬ ‫ره‬ ‫ﺑﻲﻣﺤﺒﺖ‬
‫ﺧﺎر و ﺧﺎﺷﺎك ﺟﻬﺎن را ﺳﻮﺧﺘﻢ‬ ‫اﻓﺮوﺧﺘﻢ‬ ‫آﺗﺸﻲ‬ ‫ﻣﺤﺒﺖ‬ ‫از‬
‫ﻓﺮد را ﺟﺰ ﻓﺮد ﻛﻲ درﺧﻮرد ﺑﻮد‬ ‫ﺑﻮد‬ ‫ﻓﺮد‬ ‫ﭼﻮن‬ ‫دﻟﱪم‬ ‫ﻓﺮد ﮔﺸﺘﻢ‬
‫ﻋﺎﺷﻖ آزاده ﺟﻮﻳﺪ در ﺟﻬﺎن‬ ‫ﺑﻲﻧﺸﺎن‬ ‫ﻋﺎﻟﻢ‬ ‫ز‬ ‫ﺧﻮاﻫﺪ‬ ‫ﻃﺎﻟﺒﻲ‬
‫ﺗﺎ ﺑﺒﻴﻨﻲ روي ﺟﺎﻧﺎن را ﻋﻴﺎن‬ ‫ﺑﻲﻧﺸﺎن ﺷﻮ از ﻫﻤﻪ ﻧﺎم و ﻧﺸﺎن‬
‫ﻋﺎرف ﺣﻖ‪ ،‬ﺑﻲﻧﺸﺎن ﭼﻮن ﺣﻖ ﺷﻮد‬ ‫ﺷﻮد‬ ‫ﻣﻄﻠﻖ‬ ‫واﺻﻞ‬ ‫ﻣﻘﻴﺪ‬ ‫ﻛﻲ‬
‫زاﻧﻜﻪ ﺷﺮﻛﺴﺖ اﻳﻦ ﻣﻦ و ﻣﺎﻳﻲ ﺗﻮ‬ ‫ﺗﺎ ﺗﻮﻳﻲ ﺑﺎ ﺗﺴﺖ‪ ،‬ﻣﺤﺠﻮﺑﻲ از او‬
‫ﮔﺮ ﺧﺪا ﺧﻮاﻫﻲ ﺗﻮ ﻣﺎ و ﻣﻦ ﮔﺬار‬ ‫ﻣﺎ و ﻣﻦ آﻣﺪ ﺣﺠﺎب روي ﻳﺎر‬
‫از ﺷﺮاب وﺻﻞ ﺟﺎﻧﺎن ﮔﺸﺖ ﻣﺴﺖ‬ ‫از ﺧﻤﺎر ﻣﺎ و ﻣﻦ ﻫﺮ ﻛﻮ ﺑﺮﺳﺖ‬
‫ﺑﻲ ﻣﻦ و ﻣﺎ ﺧﻮﻳﺶ را ﻣﻄﻠﻖ ﻧﺪﻳﺪ‬ ‫وارﻫﻴﺪ‬ ‫ﺗﻌﲔ‬ ‫ﻗﻴﺪ‬ ‫از‬ ‫ﻛﻪ‬ ‫ﻫﺮ‬
‫ﻣﻦ ﻧﮕﻮﻳﺪ ﻫﺮ ﻛﻪ از ﺣﻖ آﮔﻬﺴﺖ‬ ‫در ﺣﻘﻴﻘﺖ ﻣﺎ و ﻣﻦ ﺳﺪ رﻫﺴﺖ‬
‫در ﺣﻘﻴﻘﺖ ﻏﻴﺮ ﺣﻖ ﺑﺎﺷﺪ ﻋﺪم‬ ‫ﮔﺸﺖ روﺷﻦ ﺣﺎدث از ﻧﻮر ﻗﺪﻳﻢ‬
‫اﻳﻤﻨﻲ‬ ‫ﻣﻘﺎم‬ ‫ﻣﺄواﻳﺖ‬ ‫ﻫﺴﺖ‬ ‫ﻣﻨﻲ‬ ‫و‬ ‫ﻣﺎ‬ ‫ازﻳﻦ‬ ‫آﻳﻲ‬ ‫ﺑﺮون‬ ‫ﮔﺮ‬
‫ﺧﻮد ﻧﻨﻮﺷﻲ ﺑﺎدۀ وﺻﻞ ﻛﺮام‬ ‫ﺗﺎ ﻧﮕﺮدي ﻧﻴﺴﺖ از ﻫﺴﺘﻲ ﺗﻤﺎم‬
‫ﺑﻲﺑﻘﺎي ﺣﻖ ﻛﺴﻲ ﭘﺎﻳﻨﺪه ﻧﻴﺴﺖ‬ ‫از ﺧﻮدي ﻫﺮ ﻛﻮ ﻧﻤﻴﺮد زﻧﺪه ﻧﻴﺴﺖ‬
‫از ﺧﻮدي ﺧﻮد ﺑﻜﻠﻲ ﺷﻮ ﻓﻨﺎ‬ ‫دﻻ‬ ‫ﺧﻮاﻫﻲ‬ ‫ﺟﺎودان‬ ‫ﺑﻘﺎي‬ ‫ﮔﺮ‬
‫ﻣﺤﻮ ﻣﻄﻠﻖ ﺷﻮ اﮔﺮ ﺧﻮاﻫﻲ وﺻﺎل‬ ‫ذواﻟﺠﻼل‬ ‫ﺟﻤﺎل‬ ‫ﺗﺠﻠﻲ‬ ‫در‬
‫ﺗﻮ ﻧﻬﺎن ﺷﻮ ﺗﺎ ﺧﺪا ﭘﻴﺪا ﺷﻮد‬ ‫ﺑﻮد‬ ‫ﻫﺴﺘﻲ‬ ‫آﻳﻴﻨﮥ‬ ‫ﻧﻴﺴﺘﻲ‬
‫ﺗﺎ ﺷﻮي واﻗﻒ ز اﺳﺮار ﻗﺪم‬ ‫ﻗﺪم‬ ‫ﻛﻦ‬ ‫ﺛﺎﺑﺖ‬ ‫ﻣﺤﻮ‬ ‫ﻣﻘﺎم‬ ‫در‬
‫ﺗﺎ ﺑﺒﻴﻨﻲ ﻫﺴﺖ ﻛﻌﺒﻪ ﻋﲔ دﻳﺮ‬ ‫ﻣﺤﻮ ﻛﻦ از ﻟﻮح ﻫﺴﺘﻲ ﻧﻘﺶ ﻏﻴﺮ‬
‫ﻣﻌﻨﻮي‬ ‫ﺟﻤﺎل‬ ‫ﺑﻨﻤﺎﻳﺪ‬ ‫روي‬ ‫ﺗﻮﻳﻲ‬ ‫و‬ ‫ﻣﺎ‬ ‫ﭘﺮدۀ‬ ‫ﺑﻴﻔﺘﺪ‬ ‫ﭼﻮن‬
‫ﺗﺎ ﺷﻮي از وﺻﻞ ﺑﺮﺧﻮردار زود‬ ‫زود‬ ‫ﺑﺮدار‬ ‫ﻣﻨﻲ‬ ‫و‬ ‫ﻣﺎ‬ ‫ﭘﺮدۀ‬
‫ﺑﻲ ﺗﻮ ﺟﺎﻧﺖ واﺻﻞ ﺟﺎﻧﺎن ﺷﻮد‬ ‫ﭼﻮن ﻛﻪ ﺧﻮرﺷﻴﺪ رﺧﺶ ﺗﺎﺑﺎن ﺷﻮد‬
‫ﺑﻨﺪ ﺑﮕﺸﺎ ﺗﺎ ﭘﺮد ﺑﺮ آﺳﻤﺎن‬ ‫ﭘﺎي ﺑﻨﺪ ﺣﺮص ﻛﺮدي ﻣﺮغ ﺟﺎن‬
‫دور ﻛﻦ اﻳﻦ ﺑﻨﺪ را از ﺧﻮﻳﺸﱳ‬ ‫ﺗﻦ‬ ‫ﺑﻨﺪ‬ ‫اﺳﻴﺮ‬ ‫ﺑﺎﺷﻲ‬ ‫ﺑﻜﻲ‬ ‫ﺗﺎ‬
‫ﻳﻚ زﻣﺎن ﺟﻮﻻن ﻧﻤﺎ در ﻻﻣﻜﺎن‬ ‫در ﻫﻮاﻳﺶ درﮔﺬر از ﺟﺴﻢ و ﺟﺎن‬
‫واﻧﮕﻬﻲ در ﺑﺰم وﺻﻞ او درآي‬ ‫از ﺣﺠﺎب ﻣﺎ و ﻣﻦ ﻳﻜﺪم ﺑﺮ آي‬
‫وﺻﻞ ﺧﻮاﻫﻲ ﺷﻮ ﻓﻨﺎ از ﺧﻮد ﻧﺨﺴﺖ‬ ‫ﺗﺴﺖ‬ ‫ﻣﻮﻫﻮم‬ ‫ﻫﺴﺘﻲ‬ ‫ﺗﻮ‬ ‫ﭘﺮدۀ‬
‫وﺻﻞ ﺟﺎﻧﺎن از دو ﻋﺎﻟﻢ ﻫﺴﺖ ﺑﻪ‬ ‫ﻧﻪ‬ ‫ﻛﻮﻧﲔ‬ ‫ﺳﺮ‬ ‫ﺑﺮ‬ ‫ﻫﻤﺖ‬ ‫ﭘﺎي‬
‫زاﻧﻜﻪ ﺧﻮدﺑﲔ اﺳﺖ اﺻﻞ ﻫﺮ ﺑﺪي‬ ‫ﺗﺎ ﺑﻜﻲ ﺑﺎﺷﻲ ﺗﻮ ﻣﺤﺠﻮب ﺧﻮدي‬
‫‪ ٧۶‬‬
‫ورﻧﻪ از ﻋﺎﻟﻢ ز ﺣﻖ ﻏﺎﻓﻞ روي‬ ‫ﺑﻴﺨﻮد از ﺧﻮد ﺷﻮ ﻛﻪ ﺗﺎ ﺣﻖ ﺑﲔ ﺷﻮي‬
‫ﺗﺎ ﺗﻮﻫﺴﺘﻲ ﻫﺴﺖ ﻣﻄﻠﻖ ﻧﻴﺴﺘﻲ‬ ‫ﻧﻴﺴﺘﻲ‬ ‫ﺟﺰ‬ ‫ﺟﻬﺎن‬ ‫در‬ ‫ﻛﻲ ﻛﻤﺎﱄ‬
‫ﻛﺎﻳﻦ ﻣﻦ و ﻣﺎﻳﻲ ﮔﺬاري‪ ،‬ﺣﻖ ﺷﻮي‬ ‫ﺷﻮي‬ ‫ﻣﻄﻠﻖ‬ ‫ﻋﺎرف‬ ‫ﺗﻮ‬ ‫آﻧﮕﻬﻲ‬
‫زآﻓﺮﻳﻨﺶ ﻣﻘﺼﺪ و ﻣﻘﺼﻮد اوﺳﺖ‬ ‫ﻫﺮ ﻛﻪ ﺷﺪ ﺑﻲ ﻣﺎ وﻣﻦ در راه دوﺳﺖ‬
‫ﺟﺎن او ﻣﺤﺮم ﺷﺪ از اﺳﺮار ﻫﻮ‬ ‫ﻫﺮ ﻛﻪ وارﺳﺖ از ﻫﻮي و آرزو‬
‫ورﻧﻪ ﻫﻤﭽﻮن ﺧﺮ ﻓﺮوﻣﺎﻧﻲ ﺑﻪ ﮔﻞ‬ ‫رو ﻓﺪا ﻛﻦ ﭘﻴﺶ ﺟﺎﻧﺎن ﺟﺎن ودل‬
‫ﻣﺮﻛﺐ ﻋﺮﻓﺎن درﻳﻦ ﻣﻴﺪان ﺑﺘﺎﺧﺖ‬ ‫ﭘﻴﺶ ﺟﺎﻧﺎن ﻫﺮ ﻛﻪ ﺟﺎن ودل ﺑﺒﺎﺧﺖ‬
‫ﻛﻲ ﺷﻮي از وﺻﻞ ﺟﺎﻧﺎن ﺑﺎﻧﻮا‬ ‫ﻓﻨﺎ‬ ‫ره‬ ‫در‬ ‫ﺳﺎﻟﻜﺎ‬ ‫ﻧﮕﺮدي‬ ‫ﺗﺎ‬
‫ﻋﺎﺷﻘﺎن را زﻳﻦ ﻓﻨﺎ ﺻﺪﮔﻮن ﺑﻘﺎﺳﺖ‬ ‫ﻓﻨﺎﺳﺖ‬ ‫اﻧﺪر‬ ‫ﻓﻨﺎ‬ ‫ﻋﺸﻘﺶ ﮔﺮ‬ ‫راه‬
‫ﻏﻴﺮﺣﻖ در ﻫﺮ دو ﻋﺎﻟﻢ ﮔﻮ ﻛﻪ ﻛﻴﺴﺖ‬ ‫ﻗﻄﺮه و درﻳﺎ ﺑﻪ ﻣﻌﻨﻲ ﺧﻮد ﻳﻜﻲ اﺳﺖ‬
‫ﺑﻘﺎ‬ ‫آﻣﺪ‬ ‫ﮔﺸﺘﻨﺶ‬ ‫درﻳﺎ‬ ‫ﻋﲔ‬ ‫ﻓﻨﺎ‬ ‫ﺷﺪ‬ ‫و‬ ‫ﻓﺘﺎد‬ ‫درﻳﺎ‬ ‫در‬ ‫ﻗﻄﺮه‬
‫در ﺣﻘﻴﻘﺖ ﻛﻌﺒﻪ آﻣﺪ ﻋﲔ دﻳﺮ‬ ‫ﻏﻴﺮ‬ ‫ﻫﺴﺘﻲ‬ ‫دان‬ ‫ﻋﻘﻞ‬ ‫اﻋﺘﺒﺎر‬
‫در ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺧﻮد ﻧﺪارد ﻫﻴﭻ اﺻﻞ‬ ‫ﺻﺤﻮ و ﻣﺤﻮ و ﻗﺮب و ﺑﻌﺪ و وﺻﻞ و ﻓﺼﻞ‬
‫ﭼﻮن ﻋﺪم ﮔﻪ دور و ﮔﻪ ﻧﺰدﻳﻚ ﺑﻮد‬ ‫زاﻧﻜﻪ ﻏﻴﺮ ﺣﻖ ﻧﺪارد ﺧﻮد وﺟﻮد‬
‫ﺗﺎ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﻳﺎﻓﺖ ﺗﻤﻜﲔ و ﺑﻘﺎ‬ ‫ﻓﻨﺎ‬ ‫ﺷﺪ‬ ‫ﭼﻮن‬ ‫ﻋﺪم‬ ‫اﻻرض‬ ‫ﺛﺒﺖ‬
‫روﺷﻨﺖ ﮔﺮدد ﮔﺪاﻳﺎن ﭼﻮن ﺷﻬﻨﺪ‬ ‫دﻫﻨﺪ‬ ‫راﻫﺖ‬ ‫ﻣﻘﺎم ﻛﺸﻒ ﮔﺮ‬ ‫در‬
‫ﺷﻮ زارﺑﺎب ﻳﻘﲔ ﺑﺮ ﻇﻦ ﻣﺎﻳﺴﺖ‬ ‫ﺑﻮد ﻋﺎﻟﻢ ﺟﺰ ﻧﻤﻮدي ﺑﻴﺶ ﻧﻴﺴﺖ‬
‫ﺑﺎ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺣﺎل او را ﻛﺎر ﻧﻴﺴﺖ‬ ‫ﻫﺮ ﻛﻪ او را ذوق اﻳﻦ اﺳﺮار ﻧﻴﺴﺖ‬
‫ﺷﻤﻊ ﺟﺎن از ﻧﻮر او اﻓﺮوﺧﺘﻢ‬ ‫ﻣﻦ ﻛﻪ ﭼﺸﻢ از ﻏﻴﺮ ﺣﻖ ﺑﺮدوﺧﺘﻢ‬
‫ﺟﺰ ﺑﻪ روﻳﺶ در ﺟﻬﺎن ﻣﻲﻧﻨﮕﺮم‬ ‫ﻧﺎﻇﺮم‬ ‫ﺟﻤﺎﻟﺶ‬ ‫ﺑﺮ‬ ‫ﻋﺎﻟﻢ‬ ‫دو‬ ‫در‬
‫ﮔﺸﺖ ﺑﺎﻃﻞ ﻣﺤﻮ از روي ورق‬ ‫ﺣﻖ‬ ‫ﻏﻴﺮ‬ ‫ﻧﺒﻴﻨﺪ‬ ‫ﺣﻘﺒﻴﻨﻢ‬ ‫ﭼﺸﻢ‬
‫وآﻧﭽﻪ ﻣﻐﻀﻮب ﺷﻤﺎ ﻣﺤﺒﻮب ﻣﺎﺳﺖ‬ ‫ﻣﺎﺳﺖ‬ ‫ﻣﻄﻠﻮب‬ ‫ﺷﻤﺎ‬ ‫ﻣﺤﺮوم‬ ‫آﻧﭽﻪ‬
‫ﻛﻔﺮ ﻋﺎﻟﻢ ﭘﻴﺶ ﻣﺎ اﻳﻤﺎن ﺷﻮد‬ ‫ﺷﻮد‬ ‫درﻣﺎن‬ ‫ﻣﺎ‬ ‫ﭘﻴﺶ‬ ‫آﻳﺪ‬ ‫درد‬
‫ﺷﺪﻣﺮا ﻣﺪﻟﻮل آن ﺑﻲﻗﺎل و ﻗﻴﻞ‬ ‫دﻟﻴﻞ‬ ‫ره‬ ‫در‬ ‫ﺗﺮا‬ ‫ﻣﺮ‬ ‫آﻣﺪ‬ ‫آﻧﭽﻪ‬
‫ﺣﻜﺎﻳﺖ ﺑﺎﻳﺰﻳﺪ ﺑﺴﻄﺎﻣﻲ‬
‫آﻧﻜﻪ ﭼﺸﻢ دﻫﺮ ﻣﺜﻞ او ﻧﺪﻳﺪ‬ ‫ﺑﺎﻳﺰﻳﺪ‬ ‫ﻋﺮﻓﺎن‬ ‫ﺑﻲﭘﺎﻳﺎن‬ ‫ﺑﺤﺮ‬

‫آﻣﺪم دﻳﮕﺮ ﻧﺪﻳﺪم ﭼﻨﺪ و ﭼﻮن‬ ‫ﮔﻔﺖ ﭼﻮن از ﺑﺎﻳﺰﻳﺪي ﻣﻦ ﺑﺮون‬
‫ﻋﺎﺷﻖ و ﻣﻌﺸﻮق را دﻳﺪم ﻳﻜﻲ‬ ‫ﭼﻮن ﻧﻈﺮ ﻛﺮدم ﺑﻪ ﭼﺸﻤﻢ ﺑﻴﺸﻜﻲ‬
‫ﮔﺸﺖ در ﻫﺮ ﺟﺎ ﺑﻪ اﺳﻤﻲ ﻣﺸﺘﻬﺮ‬ ‫ﻃﺎﻟﺐ و ﻣﻄﻠﻮب ﻋﲔ ﻳﻜﺪﮔﺮ‬
‫اﻧﺪرﻳﻦ ﻣﻨﺰل ﺑﻮد ﻛﺜﺮت ﻣﺤﺎل‬ ‫ﻛﻪ دوﻳﻲ را ﻫﺴﺖ در وﺣﺪت ﻣﺤﺎل‬
‫در ﺑﻴﺎن اﻳﻦ زﺑﺎن آﻣﺪ ﺑﻪ ﻣﻬﺮ‬ ‫ﻧﻴﺴﺖ اﻳﻨﺠﺎ ﺟﺰ ﻳﻜﻲ اﻳﻤﺎن و ﻛﻔﺮ‬
‫ﭘﺲ درآ ﺑﻴﺨﻮد درون ﻣﺮداﻧﻪوار‬ ‫در ﭘﺲ در ﺧﻮﻳﺸﱳ را ﺑﺎزدار‬
‫آﻧﭽﻪ ﻣﻦ ﻛﺮدم درﻳﻦ ﻣﻌﻨﻲ ﺑﻴﺎن‬ ‫ﺗﺎ ﺑﺒﻴﻨﻲ ﺧﻮد ﺑﻪ ﭼﺸﻢ دل ﻋﻴﺎن‬
‫‪ ٧٧‬‬
‫ﺑﺎ ﺗﻮ ﮔﻔﺘﻢ راز ﭘﻨﻬﺎن ﺳﺮ ﺑﺴﺮ‬ ‫اوﺳﺖ ﻋﲔ ﺟﻤﻠﻪ اﺷﻴﺎ اي ﭘﺴﺮ‬
‫ﺧﺎك ﭘﺎﻳﺶ ﺗﻮﺗﻴﺎي دﻳﺪه ﻛﻦ‬ ‫ﻫﺮ ﻛﺴﻲ ﻛﻮ دﻳﺪه ﮔﻮﻳﺪ اﻳﻦ ﺳﺨﻦ‬
‫ﻧﻴﺴﺖ رﻫﱪ رﻫﺰن راه ﺧﺪاﺳﺖ‬ ‫ور ﺑﻪ ﺗﻘﻠﻴﺪ اﺳﺖ ﮔﻔﺘﺎرش ﺧﻄﺎﺳﺖ‬
‫ﻧﻴﺴﺖ ﻣﻤﻜﻦ اﻫﺪﻧﺎ ﻳﺎ رﺑﻨـــــﺎ‬ ‫ﻓﺮق ﻛﺮدن ﺟﺰ ﺑﻪ ﺗﻮﻓﻴﻖ ﺧﺪا‬
‫ﺗﺎ ﺑﺪاﻧﻲ رﻫﻨــــﻤﺎ از رﻫﺰﻧﺎن‬ ‫از ﺧﺪا ﺗﻮﻓﻴﻖ ﺟﻮ اﻧﺪر ﺟﻬﺎن‬
‫ﻫﺎدﻳــــﺎن راه ﺣﻖ را ﺳﺮورﻳــــﻢ‬ ‫ﻫﺮ ﻳﻜﻲ دﻋﻮي ﻛﻪ ﻫﺎن ﻣﺎ رﻫﱪﻳﻢ‬
‫دان ﻛﻪ ﺷﻴــــﻄﺎن ﻋﻘﻠﻬﺎ ﺳﺎزد اﺳﻴــــﺮ‬ ‫ﻟﻄﻒ او ﮔﺮ ﻧﻴﺴﺖ ﻣﺎ را دﺳﺘﮕﻴﺮ‬
‫ﺗﺎ اﻣﺎن ﻳﺎﺑﻲ ﻣﮕﺮ از ﻣﻜﺮ و رﻳﻮ‬ ‫ﭘﺲ ﭘﻨﺎه آور ﺑﻪ ﺣﻖ از ﻣﻜﺮ دﻳﻮ‬
‫اﻟﺤﺬر ﻃﺎﻟﺐ ﻛﻪ اﻋﺪاي ﺑﺪﻧﺪ‬ ‫ﺑﻴﺤﺪﻧﺪ‬ ‫رﻫﺰﻧﺎن‬ ‫را‬ ‫راﻫﺮو‬
‫ﻫﺮ زﻣﺎن داﻣﻲ دﮔﺮﮔﻮن ﻣﻲﻧﻬﻨﺪ‬ ‫ﻫﺮ ﻳﻜﻲ ﻧﻮﻋﻲ ﻓﺮﻳﺒﺖ ﻣﻲدﻫﻨﺪ‬
‫وان دﮔﺮ را ﺷﻜﻠﻬﺎي ﺷﻮخ و ﺷﻨﮓ‬ ‫آن ﻳﻜﻲ را دام ﺷﻴﺨﻲ ﻟﻮت و ﺑﻨﮓ‬
‫وان ﺑﺮد از راه ﻣﺸﺖ ﺟﺎﻫﻼن‬ ‫وان ﻳﻜﻲ دزدﻳﺪه ﺣﺮف ﻛﺎﻣﻼن‬
‫ﺷﻴﺪ وزرﻗﺶ ﻛﺮده دور از ﻛﱪﻳﺎ‬ ‫وان دﮔﺮ را دام ﺷﻴﺨﻲ ﺷﺪ رﻳﺎ‬
‫اﻟﺤﺬر زﻳﻦ رﻫﺰﻧﺎن راه دﻳﻦ‬ ‫ﮔﺮ ﺑﺮﭙﺳﻲ ﮔﻮﻳﺪ آن ﺗﻘﻮاﺳﺖ اﻳﻦ‬
‫ﻫﺮ دم از ﺣﻴﻠﺖ ﺑﺮ آرد آه ﺳﺮد‬ ‫وان ﻳﻜﻲ ﺗﻘﻠﻴﺪ دﺳﺘﺎوﻳﺰ ﻛﺮد‬
‫ﺑﺎ دل ﺳﻮزاﻧﻢ و ﺟﺴﻢ ﻓﮕﺎر‬ ‫ﻳﻌﻨﻲ آه از آﺗﺶ ﺳﻮداي ﻳﺎر‬
‫ﺑﺎ ﮔﺪاﻳﻲ ﮔﻮﻳﺪ او ﻫﺴﺘﻢ ﭼﻮ ﺷﺎه‬ ‫ﻧﻴﺴﺘﺶ ﺟﺰ درد و ﺳﻮز ﻣﺎل و ﺟﺎه‬
‫او ﺑﻪ ﻇﺎﻫﺮ ﻛﺮد ﺗﻘﻮي را ﺳﻨﺪ‬ ‫ﺑﺎﻃﻨﺶ آﻟﻮدۀ ﺣﺮص و ﺣﺴﺪ‬
‫را‬ ‫دام‬ ‫دارد‬ ‫ﮔﺴﱰده‬ ‫داﻳﻤﺎً‬ ‫را‬ ‫ﻛﺎﻻﻧﻌﺎم‬ ‫ﻋﺎم‬ ‫ﻓﺮﻳﺒﺪ‬ ‫ﺗﺎ‬
‫ﺳﺮﻧﮕﻮن اﻓﺘﺪ ﺑﻪ داﻣﺶ ﻛﺎﻣﺠﻮ‬ ‫ﻣﺮغ اﻋﻤﻲ ﭼﻮن ﻧﺒﻴﻨﺪ دام او‬
‫دﻳﺪه روﺷﻦ ﮔﺮدد و آﻳﺪ ز ﭼﺎه‬ ‫ﻟﻴﻚ ﺷﻬﺒﺎزي ﻛﻪ از ﻧﻮر اﻟﻪ‬
‫از ﺟﻔﺎي ﺑﻨﺪ و زﻧﺪان وارﻫﻴﺪ‬ ‫دﻳﺪه را ﺑﮕﺸﺎد و دام و داﻧﻪ دﻳﺪ‬
‫ﺿﻼل‬ ‫ﺗﻴﻪ‬ ‫ﺳﺮﮔﺸﺘﮥ‬ ‫ﻧﺎﻗﺼﺎن‬ ‫راه ﻛﺎﻣﻞ ﺷﺪ ﻃﺮﻳﻖ اﻋﺘﺪال‬
‫ﻧﻲ ﭼﻮ ﺣﻴﻮان ﺑﻨﺪۀ ﺷﻬﻮت ﺷﺪن‬ ‫وﺻﻒ اﻧﺴﺎﻧﻴﺖ اﺧﻼق ﺣﺴﻦ‬
‫ﺗﺎ ﺑﺪاﻧﻲ ﻛﺎﻣﻼن از ﻧﺎﻗﺼﺎن‬ ‫ﺑﺎ ﺗﻮ ﮔﻮﻳﻢ ﻣﻦ ﺻﻔﺎت ﻛﺎﻣﻼن‬
‫در اﺧﻼق و اوﺻﺎف و آﺛﺎر و ﺳﻴﺮت و ﺻﻮرت ﺳﺎﻟﻜﺎن واﺻﻞ وﻛﺎﻣﻼن ﻣﻜﻤﻞ و ﻋﺎرﻓﺎن ﺻﺎﺣﺒﺪل و ﺑﻴﺎن‬
‫روش ارﺑﺎب ﻃﺮﻳﻘﺖ و ﻣﻨﻊ از اﺧﻼق ذﻣﻴﻤﻪ و ﺷﻴﻮۀ اﻫﻞ دﻧﻴﺎ و آﻧﭽﻪ در ﻃﺮﻳﻖ ﻓﻘﺮ و ﺳﻠﻮك ﺑﻪ وي روي‬
‫ﻧﻤﻮده اﺳﺖ‪.‬‬
‫ﺑــــــﺎﻃﻦ ﺻــــﺎﰲ ز ﻛﺒــــــﺮ و از رﻳـــــﺎ‬ ‫وﺻﻒ اﻧﺴﺎن دان ﻛﻪ ﺻﺪق اﺳﺖ و ﺻﻔﺎ‬
‫ﺳﺮ ﺧﺎﱄ از ﺧﻴﺎل ﺳﻴﻢ و زر‬ ‫ﭘﺎﻛﻴﺰهﺗﺮ‬ ‫دل‬ ‫و‬ ‫ﭘﺎك‬ ‫ﺧﺎﻃﺮ‬
‫اﻧﮕﺎﺷﱳ‬ ‫ﻋﺪم‬ ‫را‬ ‫ﻋﺎﻟﻢ‬ ‫ﻛﻞ‬ ‫ﺟﺎن و دل ﺑﺎ ﻳﺎد ﺟﺎﻧﺎن داﺷﱳ‬
‫ﻗﻀﺎ‬ ‫ﺑﺎ‬ ‫ﻧﺒﻮد‬ ‫ﺗﺪﺑﻴﺮ‬ ‫رﺿﺎ‬ ‫ﺟﺰ‬ ‫ﻛﺎر ﺳﺎﻟﻚ ﭼﻴﺴﺖ ﺗﺴﻠﻴﻢ و رﺿﺎ‬
‫ﺗﺎ ﺷﻮي ز اﻫﻞ ﻃﺮﻳﻘﺖ اي رﻓﻴﻖ‬ ‫ﭘﻴﺸﻪ ﻛﻦ ﺻﱪ و ﺗﻮﻛﻞ در ﻃﺮﻳﻖ‬
‫‪ ٧٨‬‬
‫اﻟﺒﺸﺮ‬ ‫ﺧﻴﺮ‬ ‫ﻣﻨﺰل‬ ‫ﺑﻴﺎﺑﻲ‬ ‫ﺗﺎ‬ ‫ﺑﺮ ﺗﻮﻛﻞ راه دﻳﻦ رو اي ﭘﺴﺮ‬
‫ﺣﻖ ﺑﺴﺎزد ﻛﺎر او را از وﻓﺎ‬ ‫ﻫﺮ ﻛﻪ ﻛﺎر ﺧﻮد ﮔﺬارد ﺑﺎ ﺧﺪا‬
‫ﻓﺨﺮ‬ ‫ﺑﺮ ﻛﻮﻧﲔ‬ ‫ﻛﺮد‬ ‫ﺗﻮاﻧﻲ‬ ‫ﺗﺎ‬ ‫ﻓﺨﺮ در ﻓﻘﺮ اﺳﺖ ﺷﻮ ﺟﻮﻳﺎي ﻓﻘﺮ‬
‫در ﻗﻨــــﺎﻋﺖ ﺷﻮ ﻛﻪ ﺗﺎ ﻳـــﺎﺑﻲ ﺷﺮف‬ ‫ﻫﺎن ﻣﻜﻦ در ﺣﺮص ﻋﻤﺮ ﺧﻮد ﺗﻠﻒ‬
‫ﻣﺘﻘﻲ ﺷﻮ ﻫﺴﺖ ﻧﻴﺴﺖ ﭼﻮن ﺑﻘﺎ‬ ‫ﺑﻴﺎ‬ ‫ﺧﻮاﻫﻲ‬ ‫اﮔﺮ‬ ‫ﻋﺎﱄ‬ ‫ﻧﺴﺒﺖ‬
‫راﻏﺐ دﻧﻴﺎﺳﺖ داﻳﻢ ﺧﻮار و زار‬ ‫راﺣﺖ اﻧﺪر زﻫﺪ دان اي ﻣﺮد ﻛﺎر‬
‫اﻳﻦ ﺳﺨﻦ ﻣﻴﺪان ﻛﻪ ﻋﲔ آﻓﺘﺴﺖ‬ ‫ﻫﺮ ﻛﻪ ﮔﻔﺘﺎرش ﻧﻪ ﻣﺤﺾ ﺣﻜﻤﺘﺴﺖ‬
‫آن ﻧﻪ ﺧﺎﻣﻮﺷﻴﺴﺖ ﻋﲔ ﻏﻔﻠﺘﺴﺖ‬ ‫ﺑﻲﻓﻜﺮﺗﺴﺖ‬ ‫او‬ ‫ﺧﺎﻣﻮﺷﻲ‬ ‫ﻫﺮ ﻛﻪ‬
‫آدﻣﻲ ﺣﻴﻮان ﺷﻮد ﺑﺎ ﺣﺮص و آز‬ ‫ﺑﻲﻧﻴﺎز‬ ‫ﮔﺮدد‬ ‫ﮔﺸﺖ‬ ‫ﻗﺎﻧﻊ‬ ‫آﻧﻜﻪ‬
‫اﺧﺘﻴﺎر‬ ‫روز‬ ‫دﻳﺪ‬ ‫ﺳﻼﻣﺖ‬ ‫او‬ ‫ﻫﺮ ﻛﻪ ﻛﺮد از ﺧﻠﻖ ﻋﺰﻟﺖ آﺷﻜﺎر‬
‫ﭘﺪر‬ ‫ﺟﺎن‬ ‫ﺗﻔﺮﻗﻪ‬ ‫آﻣﺪ‬ ‫ﻛﺜﺮت‬ ‫ﻫﺴﺖ در وﺣﺪت ﺳﻼﻣﺖ اي ﭘﺴﺮ‬
‫ﻣﻼ‬ ‫در‬ ‫و‬ ‫ﺧﻼ‬ ‫در‬ ‫آﻳﻲ‬ ‫ﻓﺮد‬ ‫ﭼﻴﺴﺖ وﺣﺪت آﻧﻜﻪ از ﻏﻴﺮ ﺧﺪا‬
‫از ﻣﺮوت او ﻋﻠﻤﻬﺎ ﺑﺮ ﻓﺮاﺷﺖ‬ ‫از ﺣﺴﺪ و از ﻛﻴﻨﻪ ﻫﺮ ﻛﻮ دﺳﺖ داﺷﺖ‬
‫ﺑﻬﱰ از ﺻﻮم و ﺻﻼت ﺑﺎ ﺟﺰع‬ ‫ذرهاي در ﭘﻴﺶ ﻋﺎرف از ورع‬
‫ﮔﺸﺖ ﻓﺎرغ از ﻫﻤﻪ رﻧﺞ و ﻋﻨﺎ‬ ‫ﻫﺮ ﻛﻪ او آورد ﺷﻬﻮت زﻳﺮ ﭘﺎ‬
‫ﮔﺸﺖ ﺑﺮﺧﻮردار در ﻫﺮ دو ﺳﺮا‬ ‫ﻫﺮ ﻛﻪ ﺻﱪ آورد روزي در ﺑﻼ‬
‫او ﻧﺠﺎت از ﻫﺮ ﺑﻼ و رﻧﺞ دﻳﺪ‬ ‫ﮔﺰﻳﺪ‬ ‫ﺳﺒﻜﺴﺎري‬ ‫دﻧﻴﺎ‬ ‫از‬ ‫آﻧﻜﻪ‬
‫ﻛﻮ ﺑﻪ ﺧﻮد راه ﺣﺴﺪ ﻣﻲآورد‬ ‫ﺑﻴﺨﺮد‬ ‫آن‬ ‫ﺟﺎودان‬ ‫ﻫﻼك‬ ‫ﺷﺪ‬
‫ﻧﺰد اﻳﺸﺎن زﻫﺮ ﻋﻴﺒﺖ ﺑﻴﺶ ﺧﻮرد‬ ‫ﻫﺮ ﻛﻪ ﻋﻴﺐ دﻳﮕﺮان ﭘﻴﺶ ﺗﻮ ﻛﺮد‬
‫دوغ ﺧﻮرده ﻫﺮزه ﻣﺴﺘﻲ ﻣﻲﻛﻨﻨﺪ‬ ‫ﻣﻲﻛﻨﻨﺪ‬ ‫ﺑﺖﭘﺮﺳﺘﻲ‬ ‫دﻧﻴﺎ‬ ‫اﻫﻞ‬
‫ﺟﺰ ﻋﻘﻮﺑﺖ زوﭼﻪ ﺣﺎﺻﻞ ﮔﻮي ﺑﺎز‬ ‫ﮔﺮ ﺣﻀﻮر دل ﻧﺒﺎﺷﺪ در ﻧﻤﺎز‬
‫ﺑﻮد‬ ‫ﺷﺎدان‬ ‫داﻳﻤﻮن‬ ‫ﺻﻼت‬ ‫از‬ ‫دل ﻛﻪ او ﭘﻴﻮﺳﺘﻪ ﺑﺎ ﺟﺎﻧﺎن ﺑﻮد‬
‫رب‬ ‫ﻏﻴﺮ‬ ‫دوري‬ ‫راه‬ ‫ﻧﻴﺎﺑﺪ‬ ‫ﺗﺎ‬ ‫ﺑﺮ در دل ﺑﺎش ﺣﺎﺿﺮ روز و ﺷﺐ‬
‫ﺗﺎﻓﺘﻢ‬ ‫ﺑﺮ‬ ‫دل‬ ‫روي‬ ‫ﺗﻜﱪ‬ ‫از‬ ‫ﻳﺎﻓﺘﻢ‬ ‫ﺗﻮاﺿﻊ‬ ‫در‬ ‫ﺑﺰرﮔﻲ‬ ‫ﻣﻦ‬
‫ﻧﺼﺢ ﺧﻠﻘﺎن را ﺑﻪ ﺟﺎن ﺑﮕﺰﻳﺪهام‬ ‫ﻣﻦ رﻳﺎﺳﺖ در ﻧﺼﻴﺤﺖ دﻳﺪهام‬
‫ﺟﺎن ﻛﻪ ﺑﻴﺼﺪق اﺳﺖ ﺧﻮارﺳﺖ و ﺧﺠﻞ‬ ‫ﻣﻦ ﻣﺮوت ﻳﺎﻓﺘﻢ در ﺻﺪق دل‬
‫ﻣﻲ ﻧﺒﻴﻨﺪ در دو ﻋﺎﻟﻢ ﻏﻴﺮ را‬ ‫ﻫﺮ ﻛﻪ او ﺑﺎ ﻣﻌﺮﻓﺖ ﺷﺪ آﺷﻨﺎ‬
‫ﺟﺰ ﻛﻪ ﺣﻖ دﻳﺪم ﻋﻴﺎن در ﻧﻘﺶ وي‬ ‫ﮔﻔﺖ ﻋﺎرف ﻣﻦ ﻧﺪﻳﺪم ﻫﻴﭻ ﺷﻴﺌﻲ‬
‫ﻏﻴﺮ ﺣﻖ ﺑﺮﮔﻮ ﻛﻪ ﺧﻮد ﻣﻌﺒﻮد ﻛﻴﺴﺖ‬ ‫ﭘﻴﺶ ﻋﺎرف ﺟﺰ ﺧﺪا ﻣﻮﺟﻮد ﻧﻴﺴﺖ‬
‫ﺷﻴﻮۀ ﻋﺎﺷﻖ ﺑﻮد ﺑﻲ ﻛﻴﻒ و ﻛﻢ‬ ‫درد ﻋﺸﻖ و ﻣﺤﻨﺖ و اﻧﺪوه و ﻏﻢ‬
‫ﻫﺮ ﭼﻪ ﺑﺎﺷﺪ ﻣﻲﻧﻤﺎﻳﻲ ﺧﻮد ﻫﻤﺎن‬ ‫ﺻﺪق آن ﺑﺎﺷﺪ ﻛﻪ ﺑﺎ ﺧﻠﻖ ﺟﻬﺎن‬
‫ﺟﺎن و دل ﺳﺎزي ﻣﱪا اي ﻓﺘﻲ‬ ‫ﭼﻴﺴﺖ اﺧﻼص آﻧﻜﻪ از ﻏﻴﺮ ﺧﺪا‬
‫ﺣﻠﻢ و ﻧﺼﺢ و ﺧﻠﻖ در ﻣﺴﺘﻲ و ﺻﺤﻮ‬ ‫ﺧﻮد ﻓﺘﻮت ﭼﻴﺴﺖ اﻳﺜﺎر اﺳﺖ و ﻋﻔﻮ‬
‫ﻛﻦ‬ ‫اﻳﺜﺎر‬ ‫اﺣﺘﻴﺎج‬ ‫وﺟﻮد‬ ‫ﺑﺎ‬ ‫ﻫﺮ ﭼﻪ داري رو ﻓﺪاي ﻳﺎر ﻛﻦ‬
‫ﻋﺎﺷﻘﺎن‬ ‫ﻃﺮز‬ ‫ﻋﻔﻮ ﻛﻦ ﻛﺂﻧﺴﺖ‬ ‫ﭼﻮﻧﻜﻪ ﻗﺪرت ﻳﺎﻓﺘﻲ ﺷﻜﺮان آن‬
‫‪ ٧٩‬‬
‫ﺗﺎ ﺷﻮي ﻣﻘﺒﻮل و ﻣﺤﺮم ﻧﺰد رب‬ ‫ﺣﻠﻢ ﭘﻴﺶ آور ﺑﻪ ﻫﻨﮕﺎم ﻏﻀﺐ‬
‫ﻫﺮ ﻛﻪ اﻳﻦ ﻫﺮ ﭼﺎر دارد آدﻣﻴﺴﺖ‬ ‫ﻣﺮدﻣﻴﺴﺖ‬ ‫دادن‬ ‫ﭘﻨﺪ‬ ‫ﻋﺪوات‬ ‫ﺑﺎ‬
‫دﻳﻮ و دد دارد ز ﺧﻠﻖ ﺑﺪ ﻛﻤﻲ‬ ‫آدﻣﻲ‬ ‫ﺻﻔﺎت‬ ‫آﻣﺪ‬ ‫ﻧﻴﻚ‬ ‫ﺧﻠﻖ‬
‫دﻋﻮي ﻋﺸﻘﺶ ﺑﺠﺰ ﭘﻨﺪار ﻧﻴﺴﺖ‬ ‫ﻫﺮ ﻛﻪ ﺻﺎﺑﺮ در ﺑﻼي ﻳﺎر ﻧﻴﺴﺖ‬
‫ﺷﺎﻛﺮﺳﺖ‬ ‫ﻏﻤﻴﻨﺶ‬ ‫ﺟﺎن‬ ‫ﺑﻼ‬ ‫از‬ ‫در ﺟﻔﺎي دوﺳﺖ ﻫﺮ ﻛﻮ ﺻﺎﺑﺮﺳﺖ‬
‫او ﺑﻪ ﺧﻮد ﺑﺮدارد و ﻟﺬات ﺟﻮﺳﺖ‬ ‫ﻧﻴﺴﺖ ﺷﺎﻛﺮ ﻫﺮ ﻛﻪ از دﻳﺪار دوﺳﺖ‬
‫ﻫﺴﺖ اﻧﺪر ﻛﺎر ﻋﺸﻘﺶ ﻣﺮد ﻛﺎر‬ ‫ﻫﺮ ﻛﻪ دارد ﻟﺬﺗﻲ از ﺟﻮد ﻳﺎر‬
‫ورا‬ ‫ﺷﺪ‬ ‫ﻣﻬﻴﺎ‬ ‫ﻋﺎﻟﻢ‬ ‫ﻟﺬت‬ ‫ﺟﺎﻧﻔﺰا‬ ‫ﺟﻤﺎل‬ ‫آن‬ ‫دارد‬ ‫ﻫﺮ ﻛﻪ‬
‫اﻟﻤﺎوي ﻛﻨﻲ‬ ‫ﺟﻨﺖ‬ ‫را‬ ‫دوزﺧﺶ‬ ‫ﻋﺎﺷﻘﺎن را ﮔﺮ ﺑﻪ دوزخ ﺟﺎ ﻛﻨﻲ‬
‫دﻟﻜﺶ اﺳﺖ و ﺗﺎزه ﭼﻮن ﺑﺎغ ﺑﻬﺸﺖ‬ ‫دوزخ از ﺧﻮي ﺧﻮش ﺣﻮري ﺳﺮﺷﺖ‬
‫ﻋﺎﺷﻖ دل داده را دوزخ ﺑﻮد‬ ‫ﮔﺮ ﺑﻬﺸﺖ از ﺟﻠﻮهات ﺧﺎﱄ ﺷﻮد‬
‫ﻋﺎﺷﻘﺎن را ﻫﺴﺖ ﺟﻨﺖ در ﺳﻘﺮ‬ ‫ور ﺑﻮد ﺟﻨﺖ ﺑﻪ دوزخ ﺟﻠﻮهﮔﺮ‬
‫ﻛﺰ درﺧﺖ ﻋﺸﻖ ﺟﺎﻧﺶ ﺑﻲﺑﺮﺳﺖ‬ ‫ﺟﻨﺖ و دوزخ ﻛﺴﻲ را در ﺧﻮر اﺳﺖ‬
‫ﮔﺮ ﺟﻬﺎن ﺟﺎن ﺑﻮد ﮔﺮ ﺑﺮزﺧﺴﺖ‬ ‫ﭘﻴﺶ ﻣﺎ راﻫﺴﺖ ﻫﺮ ﺟﺎ دوزﺧﺴﺖ‬
‫ﺟﺰ ﻓﺮاق و ﺟﺰ وﺻﺎل دوﺳﺖ ﻧﻴﺴﺖ‬ ‫دوزخ و ﺟﻨﺖ ﻳﻘﲔ ﺑﺸﻨﻮ ﻛﻪ ﭼﻴﺴﺖ‬
‫از ﺑﻼ و رﻧﺞ و ﻣﺤﻨﺖ وارﻫﻴﺪ‬ ‫ﻫﺮ ﻛﻪ از ﺧﻠﻖ ﺟﻬﺎن ﻋﺰﻟﺖ ﮔﺰﻳﺪ‬
‫ﺑﻴﮕﻤﺎن‬ ‫ﺑﺎﺷﺪ‬ ‫دور‬ ‫ﺳﻼﻣﺖ‬ ‫از‬ ‫ﻫﺮ ﻛﺮا اﻧﺲ اﺳﺖ ﺑﺎ ﺧﻠﻖ ﺟﻬﺎن‬
‫درد و اﻧﺪوه و ﺑﻼ ﺑﺮ وي ﮔﻤﺎﺷﺖ‬ ‫ﺣﻖ ﺗﻌﺎﱄ ﺑﻨﺪه را ﭼﻮن دوﺳﺖ داﺷﺖ‬
‫ﺟﺎن او ﻣﻐﻀﻮب ﻣﻮﱄ ﻛﺮدهاﻧﺪ‬ ‫ﻛﺮدهاﻧﺪ‬ ‫دﻧﻴﺎ‬ ‫ﻣﺸﻐﻮل‬ ‫ﻛﺮا‬ ‫ﻫﺮ‬
‫ﻓﺎرغ از رﻧﺞ و ﻋﻨﺎ و درد ﺷﺪ‬ ‫ﻫﺮ ﻛﻪ دﻧﻴﺎ ﺑﺮ دل او ﺳﺮد ﺷﺪ‬
‫ﻃﺎﻋﺖ و ﺳﻴﺮ و ﺳﻠﻮﻛﺶ ﻓﺮع ﺧﻮان‬ ‫ﺗﺮك دﻧﻴﺎ در ﻃﺮﻳﻘﺖ اﺻﻞ دان‬
‫دان ﻛﻪ ﻧﺰد ﻋﺎرﻓﺎن دﻧﻴﺎ ﻫﻤﻮﺳﺖ‬ ‫ﻫﺮ ﭼﻪ ﻣﺸﻐﻮﻟﺖ ﻛﻨﺪ از ﻳﺎد دوﺳﺖ‬
‫ﻫﺴﺖ آن دﻧﻴﺎ ز ﻣﻦ ﺑﺸﻨﻮ ﺟﻮاب‬ ‫ﻫﺮ ﭼﻪ ﮔﺮدد در ﻃﺮﻳﻖ ﺣﻖ ﺣﺠﺎب‬
‫ﻧﻲ ﻗﻤﺎش و ﻣﻠﻚ و ﻣﺎل و آﺳﻴﺎ‬ ‫ﺧﺪا‬ ‫راه‬ ‫ﻣﺎﻧﻊ‬ ‫دﻧﻴﺎ‬ ‫ﭼﻴﺴﺖ‬
‫ﺻﻔﺖ‬ ‫در‬ ‫آﻣﺪ‬ ‫ﻃﺎﻋﺖ‬ ‫ﺑﻬﱰﻳﻦ‬ ‫ﻣﻌﺮﻓﺖ‬ ‫وﺳﻴﻠﻪ‬ ‫ﻣﻲﮔﺮدد‬ ‫ﭼﻪ‬ ‫ﻫﺮ‬
‫ﻛﻔﺮ راﻫﺶ ﮔﺮ ﺑﺨﻮاﻧﻲ ﺷﺎﻳﺪت‬ ‫ﻫﺮ ﭼﻪ از ﺣﻖ دور ﻣﻲاﻧﺪازدت‬
‫ﻛﻔﺮ ﺑﺎﺷﺪ ﺗﺮك آن واﺟﺐ ﺑﻮد‬ ‫ﻫﺮ ﭼﻪ از راه ﺧﺪا ﻣﺎﻧﻊ ﺷﻮد‬
‫اﻣﻴﺮ‬ ‫ﻋﺎﻟﻢ‬ ‫ﻫﻤﻪ‬ ‫در‬ ‫ﺑﮕﺮدي‬ ‫ﺗﺎ‬ ‫ﻏﻴﺮ ﺣﻖ ﻣﮕﺬار در دل اي ﻓﻘﻴﺮ‬
‫ﺣﻜﺎﻳﺖ اﺑﺮاﻫﻴﻢ ادﻫﻢ‬
‫ﻣﺘﻘﻲ‬ ‫ﻣﻘﺘﺪاي‬ ‫ادﻫﻢ‬ ‫اﺑﻦ‬ ‫ﮔﻔﺖ ﭼﻮن ﺳﻠﻄﺎن ﻣﻠﻚ ﻣﻌﻨﻮي‬

‫ﻛﺮد و روي آورد ﺳﻮي ﻣﻌﺮﻓﺖ‬ ‫ﺗﺮك ﻣﻠﻚ ﺑﻠﺦ و ﺟﺎه و ﺳﻠﻄﻨﺖ‬
‫ﭘﺲ از آﻧﺠﺎ رﻓﺖ ﺳﻮي ﻣﻜﻪ زود‬ ‫ﺑﻮد‬ ‫ﻧﻴﺸﺎﺑﻮر‬ ‫ﻛﻮه‬ ‫در‬ ‫ﻣﺪﺗﻲ‬
‫‪ ٨٠‬‬
‫اﻟﻤﺘﻘﲔ‬ ‫اﻣﺎم‬ ‫آﺧﺮ‬ ‫ﺷﺪ‬ ‫ﺗﺎ ﻛﻪ‬ ‫ﺷﺪ ﻣﺠﺎور در ﺣﺮم آن ﺷﺎه دﻳﻦ‬
‫ﻳﻚ ﭘﺴﺮ ﺑﻮدش و ﻟﻴﻜﻦ ﻃﻔﻞ ﺑﻮد‬ ‫آن زﻣﺎن ﻛﻮ ﺗﺮك ﺳﻠﻄﺎﻧﻲ ﻧﻤﻮد‬
‫ﺑﻮد‬ ‫ﭘﺮﻫﻴﺰ‬ ‫ﺑﺎ‬ ‫و‬ ‫ﻗﺮآن‬ ‫ﺣﺎﻓﻆ‬ ‫ﭼﻮﻧﻜﻪ ﻗﺎﺑﻞ ﮔﺸﺖ و ﺑﺎ ﺗﻤﻴﻴﺰ ﺷﺪ‬
‫ﻛﻪ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺷﺪ ﺑﮕﻮ ﺣﺎل ﭘﺪر‬ ‫ﻛﺮد از ﻣﺎدر ﺳﺌﻮاﱄ آن ﭘﺴﺮ‬
‫ﺗﺎ ز ﺳﺮ ﺳﺎزم ﻗﺪم در ﺟﺴﺖ و ﺟﻮ‬ ‫اﻳﻦ زﻣﺎن او ﺧﻮد ﻛﺠﺎ ﺑﺎﺷﺪ ﺑﮕﻮ‬
‫ﺗﺎ ﭘﺪر از ﻣﻠﻚ و ﺷﺎﻫﻲ ﺳﻴﺮ ﺷﺪ‬ ‫در ﺟﻮاﺑﺶ ﮔﻔﺖ ﻣﺎدر دﻳﺮ ﺷﺪ‬
‫اﻳﻦ زﻣﺎن در ﻣﻜﻪ دارد او ﻣﻜﺎن‬ ‫ﻣﺪﺗﻲ ﭘﻴﺪا ﻧﺸﺪ از وي ﻧﺸﺎن‬
‫ﮔﻔﺖ و ﭘﺎ ﺑﻨﻬﺎد در راه اﻟﻪ‬ ‫ﺗﺮك ﻣﻠﻚ و ﭘﺎدﺷﺎﻫﻲ و ﺳﭙﺎه‬
‫ﻣﺮغ روﺣﺶ در ﻫﻮاي او ﭘﺮﻳﺪ‬ ‫او ز ﻣﺎدر اﻳﻦ ﺳﺨﻦ را ﭼﻮن ﺷﻨﻴﺪ‬
‫ﺷﺮر‬ ‫زو‬ ‫ﭘﻴﺪا‬ ‫و ﮔﺸﺖ‬ ‫اوﻓﺘﺎد‬ ‫آﺗﺸﻲ در ﺟﺎﻧﺶ از ﻣﻬﺮ ﭘﺪر‬
‫آﻳﺖ ﻳﺎﺣﺴﺮﺗﻲ ﺑﺮ ﺧﻮﻳﺶ ﺧﻮاﻧﺪ‬ ‫درﻓﺮاﻗﺶ ﺑﻴﺶ ازﻳﻦ ﻃﺎﻗﺖ ﻧﻤﺎﻧﺪ‬
‫ﺷﻮق او دﺳﺘﺎن ﻫﺮ آﻓﺎق ﺷﺪ‬ ‫ﺻﱪ و ﻃﺎﻗﺖ ز اﺷﺘﻴﺎﻗﺖ ﻃﺎق ﺷﺪ‬
‫ﻧﺸﺎن‬ ‫زو‬ ‫ﺑﻴﺎﺑﻢ‬ ‫آﻧﺠﺎ‬ ‫ﻣﮕﺮ‬ ‫ﺗﺎ‬ ‫ﮔﻔﺖ ﺳﻮي ﻣﻜﻪ ﻣﻲﺑﺎﻳﺪ روان‬
‫ﺗﺎ ﻛﻨﺪ آﻧﺠﺎ ﻣﻨﺎدي ﺧﻮد ﺑﻪ ﺟﻬﺮ‬ ‫ﭘﺲ ﺑﻔﺮﻣﻮد او ﻛﻪ در رﺳﺘﺎ و ﺷﻬﺮ‬
‫زاد و ﻣﺮﻛﺐ ﮔﻮ ﺑﻴﺎ از ﻣﻦ ﺳﺘﺎن‬ ‫رﻏﺒﺖ ﺣﺞ ﻫﺮ ﻛﻪ دارد اﻳﻦ زﻣﺎن‬
‫ﻋﺎﻟﻤﻲ آﻣﺪ ﺑﻪ ﺟﺴﺖ و ﺟﻮي ﺣﺞ‬ ‫ﺷﺎﻫﺰاده ﭼﻮن روان ﺷﺪ ﺳﻮي ﺣﺞ‬
‫ﭼﻮﻧﻜﻪ زاد و راﺣﻠﻪ آﻣﺎده ﺷﺪ‬ ‫ﺷﺪ‬ ‫ﺷﻬﺰاده‬ ‫ﻫﻤﺮه‬ ‫ﺑﻴﺤﺪ‬ ‫ﺧﻠﻖ‬
‫ﺷﻬﺮﻳﺎر‬ ‫آن‬ ‫ﺑﺎ‬ ‫ﻛﺮدﻧﺪ‬ ‫ﻫﻤﺮﻫﻲ‬ ‫ﻫﺰار‬ ‫ده‬ ‫ﺧﻠﻖ‬ ‫ﮔﻔﺘﻨﺪ‬ ‫راوﻳﺎن‬
‫اﻧﺪر آﻧﺠﺎ ﺑﻮ ﻛﻪ ﺑﻴﻨﺪ آن ﭘﺴﺮ‬ ‫ﭘﺪر‬ ‫دﻳﺪار‬ ‫آﻧﻜﻪ‬ ‫اﻣﻴﺪ‬ ‫ﺑﺮ‬
‫ﭘﺲ روان ﺷﺪ ﺳﻮي ﺣﺞ آن ﻗﺎﻓﻠﻪ‬ ‫ﺟﻤﻠﻪ را او داد زاد و راﺣﻠﻪ‬
‫ﺳﻔﺮ‬ ‫راه‬ ‫آن‬ ‫اﻧﺪر‬ ‫رواﻧﻪ‬ ‫ﺷﺪ‬ ‫ﭘﺴﺮ‬ ‫ﻫﻤﺮاه‬ ‫ﺷﻬﺰاده‬ ‫ﻣﺎدر‬
‫ﻣﻲﻧﺪاﻧﺴﺖ آن ﭘﺴﺮ ﭘﺎ را ز ﺳﺮ‬ ‫روز و ﺷﺐ از ﺷﻮق دﻳﺪار ﭘﺪر‬
‫ﺑﺪﻧﺪ‬ ‫اوﺷﺎدان‬ ‫وﺻﻞ‬ ‫ﺧﻴﺎل‬ ‫ﺑﺎ‬ ‫ﺑﺎﻧﺸﺎط و ﻋﻴﺶ در ره ﻣﻲﺷﺪﻧﺪ‬
‫وﺻﺎل‬ ‫آﻣﺪ‬ ‫ﺧﻴﺎل‬ ‫ﺑﺎ‬ ‫ﻋﺸﻘﺒﺎزي‬ ‫ﻣﺎﻳﮥ ﺷﺎدي و ﻏﻢ ﮔﺸﺘﻪ ﺧﻴﺎل‬
‫ﺷﻴﺪاﻳﻴﻢ‬ ‫او‬ ‫روي‬ ‫ﻓﺮاق‬ ‫در‬ ‫از ﺧﻴﺎﻟﺶ ﻣﻦ ﻋﺠﺐ ﺳﻮداﻳﻴﻢ‬
‫ﻃﺎﻗﺖ و ﺻﱪم ز ﻫﺠﺮش ﮔﺸﺖ ﻃﺎق‬ ‫ﻧﻴﺴﺖ ﻣﺎ را ﺑﻴﺶ از اﻳﻦ ﺗﺎب ﻓﺮاق‬
‫زﻧﺪﮔﻲ ﺑﻲ روي ﺗﻮ ﺑﺎﺷﺪ ﻣﺤﺎل‬ ‫واي ﺑﺮ ﻣﻦ ﮔﺮ ﺗﻮ ﻧﻨﻤﺎﻳﻲ ﺟﻤﺎل‬
‫ﭘﻴﺶ ﻋﺎﺷﻖ ﻣﻲﻧﻤﺎﻳﺪ ﺳﺎل و ﻣﺎه‬ ‫ﻳﻚ ﻧﻔﺲ دوري ز روي ﻫﻤﭽﻮ ﻣﺎه‬
‫وﺻﻞ و ﺟﺎﻧﺎن ﺷﺪ ﺑﻬﺸﺖ ﺟﺎودان‬ ‫دان‬ ‫ﻳﺎر‬ ‫ﻓﺮاق‬ ‫ﻋﺎﺷﻖ‬ ‫دوزخ‬
‫ﻳﺎ ﺑﻜﺶ ﻳﺎ ﻫﺮ زﻣﺎن روﻳﻢ ﻧﻤﺎ‬ ‫ﻣﻦ ﻛﺠﺎ و ﺻﱪ در ﻫﺠﺮان ﻛﺠﺎ‬
‫ﻧﻴﺴﺖ ﻋﺎﺷﻖ را ﻧﻪ ﺻﱪ و ﻧﻲ ﻗﺮار‬ ‫ﻳﺎر‬ ‫روي‬ ‫ﺟﺎﻧﻔﺰاي‬ ‫ﺑﻲﺟﻤﺎل‬
‫ﻫﻤﭽﻮ ﺧﺎك اﻓﺘﺎدهام در ﻛﻮي دوﺳﺖ‬ ‫ﺗﺎ ﺗﻮاﻧﻢ دﻳﺪ ﻫﺮ دم روي دوﺳﺖ‬
‫ﺣﺎل ﺧﻮد ﮔﻮ آن ﺣﻜﺎﻳﺖ را ﺑﻬﻞ‬ ‫ﻋﺸﻖ ﮔﻮﻳﺪ ﻫﺮ دﻣﻢ در ﮔﻮش دل‬
‫ﺷﺮح ﺣﺎل ﻣﺎ ﺑﺮوﻧﺴﺖ از ﺷﻤﺎر‬ ‫ﻣﻦ ﻧﻤﻲﮔﻮﻳﻢ ﻣﺮا ﺑﺎ ﻣﻦ ﮔﺬار‬
‫ﮔﻮش ﻛﻦ اي ﻣﻮﻧﺲ ﺟﺎن و روان‬ ‫ﺷﻤﻪاي از ﺣﺎل ﻣﻦ در ﺿﻤﻦ آن‬
‫‪ ٨١‬‬
‫در ﭘﻲ و ﺟﻮﻳﺎي آن ﺳﻠﻄﺎن ﺷﺪﻧﺪ‬ ‫آن ﺟﻤﺎﻋﺖ ﭼﻮن ﺑﻪ ﻣﻜﻪ آﻣﺪﻧﺪ‬
‫ﮔﻔﺖ اﻳﺸﺎن ﻣﺮدم ﺻﻮﰲ وﺷﻨﺪ‬ ‫ﭼﻨﺪ‬ ‫ﭘﻮش‬ ‫ﻣﺮﻗﻊ‬ ‫ﺷﻬﺰاده‬ ‫دﻳﺪ‬
‫ﺣﺎل او ز اﻳﺸﺎن ﻛﻨﻢ ﻣﻦ ﺟﺴﺖ وﺟﻮ‬ ‫ﺷﺎﻳﺪ اﻳﺸﺎن را ﺧﱪ ﺑﺎﺷﺪ از او‬
‫ﺟﺴﺖ ز اﺑﺮاﻫﻴﻢ ادﻫﻢ او ﺧﱪ‬ ‫رﻓﺖ ﭘﻴﺶ ﺻﻮﻓﻴﺎن آن رﺷﻚ ﺧﻮر‬
‫ﮔﺮ ﻧﺸﺎن ﺟﻮﻳﻲ از او از ﻣﺎ ﺑﺠﻮ‬ ‫او‬ ‫ﻣﺎﺳﺖ‬ ‫ﺷﻴﺦ‬ ‫ﺻﻮﻓﻴﺎن ﮔﻔﺘﻨﺪ‬
‫ﺣﺎل آن ﺳﻠﻄﺎن دﻳﻦ ﮔﻮﻳﻴﺪ راﺳﺖ‬ ‫ﮔﻔﺖ ﺑﺎ اﻳﺸﺎن ﻛﻪ اﻳﻦ دم او ﻛﺠﺎﺳﺖ‬
‫آن‬ ‫ﺑﻔﺮوﺷﺪ‬ ‫و‬ ‫ﻫﻴﺰم‬ ‫ﺑﻴﺎرد‬ ‫ﺗﺎ‬ ‫ﮔﻔﺘﺶ اﻳﻦ دم او ﺑﻪ ﺻﺤﺮا ﺷﺪ روان‬
‫اﻳﻦ رﻳﺎﺿﺖ را ﺧﺪا ﺑﺮ وي ﮔﻤﺎﺷﺖ‬ ‫ﺑﻬﺮ دروﻳﺸﺎن ﺧﺮد او ﻧﺎن ﭼﺎﺷﺖ‬
‫ﺑﺎ دل ﭘﺮ ﺧﻮن ﺑﻪ ﺻﺤﺮا ﺷﺪ درون‬ ‫زﻳﻦ ﺳﺨﻦ ﺷﻬﺰاده را ﺟﻮﺷﻴﺪ ﺧﻮن‬
‫ﻧﻪ دﱄ ﻛﺂرد ﻗﺮار و ﺻﱪ ﭘﻴﺶ‬ ‫ﻧﻲ ﻣﺠﺎل آﻧﻜﻪ ﮔﻮﻳﺪ ﺣﺎل ﺧﻮﻳﺶ‬
‫ﺣﺎل آن ﺳﺮ ﮔﺸﺘﻪ ﺑﲔ در ﺻﺪ ﺑﻼ‬ ‫ﮔﺮ ﻫﻤﻲ ﺧﻮاﻫﻲ ﻛﻪ ﺑﻴﻨﻲ ﺣﺎل ﻣﺎ‬
‫واي ﺑﺮ ﺟﺎﻧﻲ ﻛﻪ ﻧﺒﻮد ﻋﺎﺷﻖ آن‬ ‫ﺗﻮ ﭼﻪ داﻧﻲ ﺣﺎل زار ﻋﺎﺷﻘﺎن‬
‫ﭼﻮن ﻣﺬاﻗﺖ ﻧﻴﺴﺖ رو ﻫﺬا ﻓﺮاق‬ ‫ﻣﻲﺑﺒﺎﻳﺪ ذوق ﻋﺸﻘﺶ را ﻣﺬاق‬
‫دﻳﺪ او از دور ﺷﻜﻞ ﺑﻲﻧﻤﻮد‬ ‫ﺳﻮي ﺻﺤﺮا رﻓﺖ آن ﺷﻬﺰاده زود‬
‫دﻳﺪ ﭘﻴﺮي ﻫﻴﺰﻣﻲ ﺑﺮ ﭘﺸﺖ داﺷﺖ‬ ‫ﻧﺰد او رﻓﺖ و ﻧﻈﺮ ﺑﺮ وي ﮔﻤﺎﺷﺖ‬
‫ﻣﻲ ﻧﻜﺮد او ﻫﻴﭻ ﺟﺰ در ره ﻧﮕﺎه‬ ‫ﺳﻮي ﺷﻬﺮ آﻫﺴﺘﻪ ﻣﻲآﻣﺪ ﺑﻪ راه‬
‫ﻟﻴﻚ ﻛﺮد او ﮔﺮﻳﻪ را در دم ﻧﻬﺎن‬ ‫ﮔﺮﻳﻪ ﺑﺮ ﺷﻬﺰاده اﻓﺘﺎد آن زﻣﺎن‬
‫ﺑﺎ دل ﭘﺮ ﺧﻮن و ﺟﺎن ﭘﺮ ز ﻗﻬﺮ‬ ‫در ﭘﻲ آن ﭘﻴﺮ آﻣﺪ ﺳﻮي ﺷﻬﺮ‬
‫ﻓﻨﺎ‬ ‫و‬ ‫ﺗﻤﻜﲔ‬ ‫ﻣﻠﻚ‬ ‫ﭘﺎدﺷﺎه‬ ‫ﭼﻮن ﺑﻪ ﺑﺎزار آﻣﺪ آن ﭘﻴﺮ ﺻﻔﺎ‬
‫ﻟﺒﻴﺐ‬ ‫ﺑﺲ‬ ‫ﻧﺎﻧﻮاﻳﻲ‬ ‫زاﻧﻤﻴﺎﻧﻪ‬ ‫ﺑﺎﻧﮓ زد ﻣﻦ ﻳﺸﱰي ﺣﻄﺒﺎً ﺑﻄﻴﺐ‬
‫ﭘﻴﺶ اﺻﺤﺎب ﺧﻮد آن ﻧﺎﻧﻬﺎ ﻧﻬﺎد‬ ‫ﻫﻴﺰم او را ﺧﺮﻳﺪ و ﻧﺎن ﺑﺪاد‬
‫ﻧﺎن ﻫﻤﻲ ﺧﻮردﻧﺪ اﺻﺤﺎب ﮔﺰﻳﻦ‬ ‫در ﻧﻤﺎز اﺳﺘﺎد آن ﺳﻠﻄﺎن دﻳﻦ‬
‫ﮔﻔﺖ ﺑﺎ اﺻﺤﺎب ﺧﻮد آن ﺑﺤﺮ راز‬ ‫ﭼﻮﻧﻜﻪ ﺳﻠﻄﺎن ﮔﺸﺖ ﻓﺎرغ از ﻧﻤﺎز‬
‫ﻫﺎن ﻧﮕﻬﺪارﻳﺪ در ﻓﺎش و ﻧﻬﺎن‬ ‫زﻧﺎن‬ ‫وز‬ ‫اﻣﺮدان‬ ‫از‬ ‫را‬ ‫دﻳﺪه‬
‫ﭼﻮن ﺑﺒﻴﻨﻲ اﻛﺜﺮ از دﻳﺪه ﺑﻮد‬ ‫زاﻧﻜﻪ ﻫﺮ آﻓﺖ ﻛﻪ ﺑﺮ دل ﻣﻲرﺳﺪ‬
‫آﻣﺪﻧﺪ از ﺑﻬﺮ ﺣﺞ ﺻﺪ ﻛﺎروان‬ ‫ﺧﺎﺻﻪ اﻳﻦ ﺳﺎﻋﺖ ﻛﺰ اﻃﺮاف ﺟﻬﺎن‬
‫ﻫﻤﭽﻮ ﻳﻮﺳﻒ ﺧﻮﺑﺮوﻳﺎن ﺻﺪ ﻫﺰار‬ ‫ﺑﻴﺸﻤﺎر‬ ‫دﻟﱪان‬ ‫زﻟﻴﺨﺎ‬ ‫ﭼﻮن‬
‫ﺗﺎ ﻧﻴﻔﺘﻴﺪ از ﻧﻈﺮ در ﺻﺪ زﻳﺎن‬ ‫دﻳﺪه ﺑﺮدوزﻳﺪ ﻫﺎن اي ﺳﺎﻟﻜﺎن‬
‫در ﺣﻘﻴﻘﺖ دان ﻛﻪ ﻛﻔﺮ ﺷﺎﻳﻌﺴﺖ‬ ‫ﺳﺎﻟﻜﺎن را ﻫﺮ ﭼﻪ از ﺣﻖ ﻣﺎﻧﻌﺴﺖ‬
‫ﻧﻈﺮ‬ ‫آﻓﺎت‬ ‫ز‬ ‫ﺑﺮﭙﻫﻴﺰﻳﺪ‬ ‫ﻫﺎن‬ ‫راﻫﱪ‬ ‫ﭘﻴﺮ‬ ‫ﮔﻔﺖ‬ ‫ﻣﺮﻳﺪان‬ ‫ﺑﺎ‬
‫ﭘﻨﺪ ﭘﻴﺮ از ﺟﺎن ودل ﻛﺮدﻧﺪ ﻗﺒﻮل‬ ‫ﭼﻮن ﻧﺒﻮدﻧﺪ آن ﻣﺮﻳﺪان ﺑﻮاﻟﻔﻀﻮل‬
‫از ﺳﺮ اﺧﻼص ﻧﻪ از روي ﮔﺰاف‬ ‫ﺣﺎﺟﻴﺎن ﭼﻮن آﻣﺪﻧﺪ اﻧﺪر ﻃﻮاف‬
‫ﺑﻮد اﻧﺪر ﻃﻮف ﺑﺎ ﺳﻌﻲ ﺗﻤﺎم‬ ‫ﺑﺎ ﻣﺮﻳﺪان آن ﺷﻪ ﻋﺎﱄ ﻣﻘﺎم‬
‫ﻛﺮد آن ﺷﻪ ﻧﻴﻚ در روﻳﺶ ﻧﻈﺮ‬ ‫در ﻃﻮاف آﻣﺪ ﭘﺴﺮ ﺳﻮي ﭘﺪر‬
‫ﻛﻮ ﭼﻪ ﻣﻲﺑﻴﻨﺪ ﺑﺮوي آن ﭘﺴﺮ‬ ‫در ﺗﻌﺠﺐ آن ﻣﺮﻳﺪان زان ﻧﻈﺮ‬
‫‪ ٨٢‬‬
‫ﺟﺎﻧﻔﺰا‬ ‫ﺟﺎن‬ ‫ﻣﻬﺮ‬ ‫ﻧﻈﺎره‬ ‫از‬ ‫ﻣﺎ‬ ‫ﭘﻴﺮ‬ ‫ﻣﺮﻳﺪن‬ ‫ﭘﻨﺪ‬ ‫ﻣﻲدﻫﺪ‬
‫ﻛﻲ ﺑﻮد اﻳﻦ ﺷﻴﻮۀ ﻣﺮﺷﺪ ﺑﮕﻮ‬ ‫ﻧﻜﻮ‬ ‫روي‬ ‫ﻣﻲﻛﻨﺪ‬ ‫ﺗﻤﺎﺷﺎ‬ ‫ﺧﻮد‬
‫ﻛﱪ ﻣﻘﺘﺎً ﮔﻔﺖ ﺣﻖ ﻋﺰ و ﺟﻞ‬ ‫ﺑﻲﻋﻤﻞ‬ ‫ﻗﻮل‬ ‫ﻣﻘﺒﻮل‬ ‫ﺑﻮد‬ ‫ﻛﻲ‬
‫آﻣﺪﻧﺪ‬ ‫ﺟﻤﻠﻪ ﭘﻴﺸﺶ‬ ‫ﻣﺮﻳﺪان‬ ‫آن‬ ‫از ﻃﻮاف ﻛﻌﺒﻪ ﭼﻮن ﻓﺎرغ ﺷﺪﻧﺪ‬
‫آﻓﺮﻳﻦ‬ ‫ﺻﺪ‬ ‫ﺗﺮا‬ ‫ﺑﺎدا‬ ‫ﺧﺪا‬ ‫از‬ ‫ﭘﺲ ﺑﮕﻔﺘﻨﺪش ﻛﻪ اي ﺳﻠﻄﺎن دﻳﻦ‬
‫وﺟﻮب‬ ‫از‬ ‫ﻣﺮﻳﺪان‬ ‫ﻣﻲﺑﱰﺳﺎﻧﻲ‬ ‫ﻣﻲﻛﻨﻲ ﻣﻨﻊ ﻛﺴﺎن از روي ﺧﻮب‬
‫روي آن ﺣﻮرﻳﻮش از روي ﮔﺰاف‬ ‫ﺧﻮد ﻧﻈﺎره ﻣﻲﻛﻨﻲ اﻧﺪر ﻃﻮاف‬
‫ﺣﻜﻤﺖ اﻳﻦ ﺑﺎزﮔﻮ اي ﭘﻴﺮ راه‬ ‫ﭼﻮن ﺗﺮا ﻃﺎﻋﺖ ﺷﺪ وﻣﺎ را ﮔﻨﺎه‬
‫آﻣﺪم‬ ‫ﺑﻴﺮون‬ ‫ﺑﻠﺦ‬ ‫زﻣﺎن ﻛﺰ‬ ‫آن‬ ‫ﻛﺮم‬ ‫ﺳﻠﻄﺎن‬ ‫ﮔﻔﺖ‬ ‫ﻣﺮﻳﺪان‬ ‫ﺑﺎ‬
‫اﻳﻦ ﭘﺴﺮ را ﻣﻦ ﻫﻤﺎن ﭘﻨﺪاﺷﺘﻢ‬ ‫ﺑﮕﺬاﺷﺘﻢ‬ ‫ﻃﻔﻠﻜﻲ‬ ‫ﺷﻴﺮﺧﻮاره‬
‫زﻳﻦ ﺳﺒﺐ ﻛﺮدم ﺑﻪ روي او ﻧﻈﺮ‬ ‫ﻣﻦ ﭼﻨﺎن داﻧﻢ ﻛﻪ ﻫﺴﺖ اﻳﻦ آن ﭘﺴﺮ‬
‫رﻓﺖ ﺗﺎ ﭘﺮﺳﺪ ﺷﻮد دﻓﻊ ﺷﻜﻲ‬ ‫ﻳﻜﻲ‬ ‫ﻣﺮﻳﺪاﻧﺶ‬ ‫از‬ ‫دﻳﮕﺮ‬ ‫روز‬
‫ﭼﻮن درآﻣﺪ ﮔﺸﺖ ﻧﺎﻇﺮ از ﺟﻬﺎت‬ ‫ﻫﺮات‬ ‫و‬ ‫ﺑﻠﺦ‬ ‫ﻗﺎﻓﻠﻪ‬ ‫ﻣﻴﺎن‬ ‫در‬
‫آﻣﺪه‬ ‫ﺟﻤﻊ‬ ‫او‬ ‫ﮔﺮداﮔﺮد‬ ‫ﺧﻠﻖ‬ ‫ﺧﻴﻤﻪاي ﺧﻮش دﻳﺪ از دﻳﺒﺎ زده‬
‫ﻣﺎﻫﺮو‬ ‫ﻧﺸﺴﺘﻪ‬ ‫ﻛﺮﺳﻲ‬ ‫ﺳﺮ‬ ‫ﺑﺮ‬ ‫دﻳﺪ ﻛﺮﺳﻲ در ﻣﻴﺎن ﺧﻴﻤﻪ او‬
‫اﺷﻚ ﮔﺮم از دﻳﺪه ﻣﻲاﻓﺸﺎﻧﺪ او‬ ‫دور ﻗﺮآن را زﺑﺮ ﻣﻲﺧﻮاﻧﺪ او‬
‫در دل او ﻣﻬﺮ ﻧﻮرش ﺷﺪ ﭘﺪﻳﺪ‬ ‫ﭼﻮﻧﻚ آن دروﻳﺶ آن ﺣﺎﻟﺖ ﺑﺪﻳﺪ‬
‫ﺑﺎز ﻣﻲﭘﺮﺳﻴﺪ اﺣﻮاﱄ ﻛﻪ ﻫﺴﺖ‬ ‫ﺑﺎر ﺟﺴﺖ و رﻓﺖ ﭘﻴﺶ او ﻧﺸﺴﺖ‬
‫از ﻛﺠﺎﻳﻲ ﮔﻮ ﺗﻤﺎﻣﻲ ﺷﺮح ﺣﺎل‬ ‫ﮔﻔﺖ اي ﺷﻬﺰادۀ ﻧﻴﻜﻮ ﺧﺼﺎل‬
‫ﭼﻮن ﭼﻪ ﭘﺮﺳﻲ ﺣﺎل ﻋﻴﺸﻢ ﻫﺴﺖ ﺗﻠﺦ‬ ‫ﮔﻔﺖ اي دروﻳﺶ ﻫﺴﺘﻢ ﻣﻦ ز ﺑﻠﺦ‬
‫دار‬ ‫ﻣﻌﺬور‬ ‫ﻣﺮا‬ ‫ﺑﻴﺼﱪم‬ ‫ﭼﻮﻧﻜﻪ‬ ‫ﻣﻲﻛﻨﻢ ﻣﻦ ﺣﺎل ﺧﻮد را آﺷﻜﺎر‬
‫ﻛﻪ ﻧﺪﻳﺪم ﻣﻦ ﭘﺪر را اي ﻓﻘﻴﺮ‬ ‫زﺣﻴﺮ‬ ‫ﺑﺎ‬ ‫ﺟﻮاﺑﻲ‬ ‫ﺷﻬﺰاده‬ ‫داد‬
‫ﮔﻔﺖ ﭘﻴﺮي دﻳﺪهام ﻣﻦ ﺑﺲ ﻧﺰار‬ ‫ﺷﺎﻫﺰاده آن زﻣﺎن ﺑﮕﺮﻳﺴﺖ زار‬
‫ﭼﻮن ﻛﻨﻢ ﭼﻮن از ﻛﻪ ﭘﺮﺳﻢ زوﺧﱪ‬ ‫ﻣﻲﻧﺪاﻧﻢ اوﺳﺖ ﻳﺎ ﻧﻪ آن ﭘﺪر‬
‫ﻗﻔﺲ‬ ‫اﻧﺪر‬ ‫زﻣﺎ‬ ‫ﺑﮕﺮﻳﺰد‬ ‫ﺑﺎز‬ ‫ﺧﻮد ﻫﻤﻲ ﺗﺮﺳﻢ اﮔﺮ ﮔﻮﻳﻢ ﺑﻪ ﻛﺲ‬
‫دور ﺷﺪ ﻛﺰ ﺟﻤﻠﻪ ﻣﻔﺮوﺷﺪ ﺑﻪ ﻓﻦ‬ ‫زاﻧﻜﻪ او از ﻣﻠﻚ و از ﻓﺮزﻧﺪ و زن‬
‫داﻣﻦ از ﻣﻠﻚ دو ﻋﺎﻟﻢ در ﻛﺸﻴﺪ‬ ‫ﺗﺎ ﺗﻮاﻧﺪ او ﺟﻤﺎل دوﺳﺖ دﻳﺪ‬
‫زان ﻓﻐﺎن و زاري و زان زﻣﺰﻣﻪ‬ ‫ﻫﻤﻪ‬ ‫ﺟﺎن‬ ‫در‬ ‫اﻓﺘﺎد‬ ‫آﺗﺸﻲ‬
‫ﮔﻔﺖ ﺗﺎ ﻛﻲ ﺣﺎل ﺧﻮد دارم ﻧﻬﺎن‬ ‫زﻣﺎن‬ ‫آن‬ ‫او‬ ‫ﺑﺴﻴﺎر ﻛﺮد‬ ‫ﮔﺮﻳﮥ‬
‫آﻧﻜﻪ ﺷﺪ ﻣﺮ ﺳﺎﻟﻜﺎن را راﻫﱪ‬ ‫ﻫﺴﺖ آن ﺳﻠﻄﺎن دﻳﻦ ﻣﺎ را ﭘﺪر‬
‫ﻋﺮﺻﮥ ﻋﺎﻟﻢ ﭘﺮ از اﻧﻌﺎم اوﺳﺖ‬ ‫اوﺳﺖ‬ ‫ﻧﺎم‬ ‫ادﻫﻢ‬ ‫اﺑﺮاﻫﻴﻢ‬ ‫آﻧﻜﻪ‬
‫آوردهاﻳﻢ‬ ‫ﻧﻴﺎز‬ ‫را‬ ‫ﻏﻤﮕﲔ‬ ‫ﺟﺎن‬ ‫ﻣﺎ ﺑﻪ ﺑﻮﻳﺶ ﻋﺰم ﻛﻌﺒﻪ ﻛﺮدهاﻳﻢ‬
‫روز و ﺷﺐ ﺑﺎ ﻣﺎﺳﺖ او از ﻋﺎﻃﻔﺖ‬ ‫ﻣﺮﺣﻤﺖ‬ ‫از‬ ‫ﺷﺪ‬ ‫ﻫﻤﺮاه‬ ‫ﻣﺎدرم‬
‫ﻇﺎﻫﺮش ﺑﺎ ﺑﺎﻃﻨﺶ ﺗﺪﺑﻴﺮ ﻣﺎﺳﺖ‬ ‫ﮔﻔﺖ دروﻳﺸﺶ ﻛﻪ ﺳﻠﻄﺎن ﭘﻴﺮ ﻣﺎﺳﺖ‬
‫ﺗﺎ ﺑﺮم اﻳﻦ دم ﺷﻤﺎ را ﺳﻮي او‬ ‫زو‬ ‫ﺑﺮﺧﻴﺰﻳﺪ‬ ‫دﻳﺪارﺳﺖ‬ ‫وﻗﺖ‬
‫‪ ٨٣‬‬
‫ﺗﺎ ﺑﻪ ﭘﻴﺶ ﺷﺎه دﻳﻦ ﻣﻲآﻣﺪﻧﺪ‬ ‫ﻣﺎدر و ﺷﻬﺰاده ﻫﻤﺮاﻫﺶ ﺷﺪﻧﺪ‬
‫در ﺑﺮ رﻛﻦ ﻳﻤﺎﻧﻲ ﻫﻤﭽﻮ ﻣﺎه‬ ‫ﺑﺎ ﻣﺮﻳﺪان ﺧﻮش ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﻮد ﺷﺎه‬
‫ﻋﻘﻞ و ﺻﱪش رﻓﺖ و آﻫﻲ ﺑﺮﻛﺸﻴﺪ‬ ‫ﭼﻮﻧﻜﻪ زن دﻳﺪار ﺳﻠﻄﺎن را ﺑﺪﻳﺪ‬
‫ﻣﻠﻚ‬ ‫و‬ ‫درﻣﻠﻚ‬ ‫اﻓﺘﺎد‬ ‫آﺗﺸﻲ‬ ‫ﻓﻠﻚ‬ ‫ﺗﺎ‬ ‫ﺑﺮآﻣﺪ‬ ‫زاري‬ ‫و‬ ‫ﻧﺎﻟﻪ‬
‫ﺑﻴﺨﱪ‬ ‫ﮔﺸﺘﻪ‬ ‫اﻓﺘﺎدﻧﺪو‬ ‫دو‬ ‫ﻫﺮ‬ ‫ﭘﺪر‬ ‫ﭘﺎي‬ ‫در‬ ‫ﻓﺮزﻧﺪ‬ ‫و‬ ‫ﻣﺎدر‬
‫ﻳﺎر‬ ‫روي‬ ‫ﺑﺒﻴﻨﺪ‬ ‫ﺑﻴﺪل‬ ‫ﻋﺎﺷﻖ‬ ‫وه ﭼﻪ ﻋﻴﺶ اﺳﺖ اﻳﻨﻜﻪ ﺑﻌﺪ از روزﮔﺎر‬
‫ﻋﺎﻓﻴﺖ‬ ‫ﻧﮕﺎرش‬ ‫وﺻﻞ‬ ‫از‬ ‫ﻳﺎﺑﺪ‬ ‫ﻋﺎﻗﺒﺖ‬ ‫ﻫﺠﺮان‬ ‫درد‬ ‫ﻣﺒﺘﻼي‬
‫ﺟﺴﺪ‬ ‫در‬ ‫آﻳﺪ‬ ‫ﺑﺎز‬ ‫رﻓﺘﻪ‬ ‫روح‬ ‫رﺳﺪ‬ ‫ﻣﻄﻠﻮﺑﻲ‬ ‫ﺑﻪ‬ ‫آﺧﺮ‬ ‫ﻃﺎﻟﺒﻲ‬
‫ﻓﻐﺎن‬ ‫و‬ ‫ﻛﺮدﻧﺪ‬ ‫ﺑﺴﻴﺎر‬ ‫ﮔﺮﻳﮥ‬ ‫ﻣﺎدر و ﻓﺮزﻧﺪ و ﺟﻤﻠﻪ ﺣﺎﺿﺮان‬
‫ﻧﮕﺎر‬ ‫ان‬ ‫ﺟﻤﺎل‬ ‫ﺗﺠﻠﻲ‬ ‫در‬ ‫ﻣﺮدهوار‬ ‫ﭘﻴﺸﺶ‬ ‫ﺑﻮدﻧﺪ‬ ‫ﻣﺪﺗﻲ‬
‫در ﻛﻨﺎر ﺧﻮد ﮔﺮﻓﺖ او را ﭘﺪر‬ ‫ﭼﻮن ﺑﻪ ﻫﻮش آﻣﺪ ز ﺑﻴﻬﻮﺷﻲ ﭘﺴﺮ‬
‫ﮔﻔﺖ ﺑﺮ دﻳﻦ ﻣﺤﻤﺪ ﮔﻔﺖ او‬ ‫ﮔﻔﺖ ﺑﺎ وي در ﭼﻪ دﻳﻨﻲ ﺑﺎزﮔﻮ‬
‫ره ﻧﻤﻮدت ﻣﺬﻫﺐ و آﻳﲔ ﺣﻖ‬ ‫ﺷﻜﺮ اﻳﺰد را ﻛﻪ دادت دﻳﻦ ﺣﻖ‬
‫ﮔﻔﺖ آري ﻛﺮدهام ﺣﻔﻈﺶ ﻧﻜﻮ‬ ‫ﮔﻔﺖ ﻗﺮآن ﺧﻮاﻧﺪهاي ﻳﺎ ﻧﻲ ﺑﮕﻮ‬
‫اﻧﺪوﺧﺘﻲ‬ ‫ﻫﻴﭻ‬ ‫ﻧﻔﺲ‬ ‫از ﻛﻤﺎل‬ ‫آﻣﻮﺧﺘﻲ‬ ‫ﻋﻠﻮم‬ ‫از‬ ‫ﭼﻴﺰي‬ ‫ﮔﻔﺖ‬
‫ﺷﺎد ﺷﺪ ﺳﻠﻄﺎن ز ﮔﻔﺘﺎر ﻋﺠﻴﺐ‬ ‫ﮔﻔﺖ آري ﻧﻴﺴﺘﻢ زو ﺑﻲﻧﺼﻴﺐ‬
‫ﺳﺎﺧﺘﺶ‬ ‫ﺑﻴﻐﻢ‬ ‫ﭘﺮوده‬ ‫ﻏﻢ‬ ‫ﺟﺎن‬ ‫ﺷﻜﺮ ﺣﻖ ﮔﻔﺖ و ﺑﺴﻲ ﺑﻨﻮاﺧﺘﺶ‬
‫وارﻫﺎﻧﺪ ﺟﺎن ﺧﻮد از ﭘﻴﺶﺷﺎن‬ ‫ﺧﻮاﺳﺖ آن ﺳﻠﻄﺎن رود از ﭘﻴﺸﺸﺎن‬
‫ﻣﻦ ﻧﺪارم ﮔﻔﺖ دﺳﺖ از ﺗﻮ دﮔﺮ‬ ‫ﭘﺪر‬ ‫داﻣﺎن‬ ‫ﺑﮕﺮﻓﺖ‬ ‫ﭘﺴﺮ‬ ‫آن‬
‫ﻛﺮد ﺳﻠﻄﺎن ﺳﺮ ﺑﻪ ﺳﻮي آﺳﻤﺎن‬ ‫ﻓﻐﺎن‬ ‫و‬ ‫ﺑﺰاري‬ ‫آﻣﺪ‬ ‫ﻣﺎدرش‬
‫ﺷﺪ دﻋﺎﻳﺶ ﻣﺴﺘﺠﺎب اﻧﺪر زﻣﺎن‬ ‫ﻛﺮ اﻏﺜﻨﻲ ﻳﺎ اﻟﻬﻲ او ز ﺟﺎن‬
‫آه ﺳﺮدي ﺑﺮﻛﺸﻴﺪ و ﺟﺎن ﺑﺪاد‬ ‫ﻓﺘﺎد‬ ‫ﺷﻪ‬ ‫ﻛﻨﺎر‬ ‫در‬ ‫ﺷﺎﻫﺰاده‬
‫ﮔﺸﺖ ﻋﺎﻟﻢ ﺗﻴﺮه زان اﻧﺪوه درد‬ ‫آن ﭘﺴﺮ ﭼﻮن ﺟﺎن ﺑﻪ ﺣﻖ ﺗﺴﻠﻴﻢ ﻛﺮد‬
‫ﺟﻤﻠﻪ ﮔﻔﺘﻨﺪ اﻳﻦ ﭼﻪ ﺑﻮد اي ﺷﺎه دﻳﻦ‬ ‫اﻧﺪوﻫﮕﲔ‬ ‫دل‬ ‫ﺑﺎ‬ ‫ﻣﺮﻳﺪان‬ ‫آن‬
‫ﺣﻜﻤﺖ اﻳﻦ را ﻣﻜﻦ ﭘﻨﻬﺎن ز ﻣﺎ‬ ‫ﻛﺸﻒ ﮔﺮدان ﺳﺮ اﻳﻦ ﺣﺎﻟﺖ ﺷﻬﺎ‬
‫ﻏﻤﮕﺴﺎر‬ ‫ﻳﺎر‬ ‫ﭼﻮ‬ ‫ﺑﮕﺮﻓﺘﻢ‬ ‫ﺗﻨﮓ‬ ‫ﺷﺎه ﮔﻔﺘﺎ ﭼﻮن ﻣﺮ او را در ﻛﻨﺎر‬
‫ﺣﺐ او ﺑﺴﺮﺷﺖ در آب و ﮔﻠﻢ‬ ‫ﻣﻬﺮ او ﺟﻨﺒﻴﺪ در ﺟﺎن و دﻟﻢ‬
‫ﺟﻔﺎ‬ ‫راه‬ ‫ﻣﻲروي‬ ‫ﻣﺤﺒﺖ‬ ‫در‬ ‫از ﺧﺪا آﻣﺪ ﻧﺪا در ﺟﺎن ﻣﺎ‬
‫ﺻﺎدﻗﻲ‬ ‫ﻋﺸﻖورزي‬ ‫ﻃﺮﻳﻖ‬ ‫در‬ ‫ﻣﻲﻛﻨﻲ دﻋﻮي ﻛﻪ ﺑﺮ ﻣﺎ ﻋﺎﺷﻘﻲ‬
‫در ﻣﺤﺒﺖ ﺷﺮك ﻛﻲ ﺑﺎﺷﺪ روا‬ ‫ﻏﻴﺮ ﻣﺎ را دوﺳﺖ ﻣﻲداري ﭼﺮا‬
‫ﻏﻴﺮ ﮔﻮ‬ ‫ﺗﺮك‬ ‫ﺑﻪ‬ ‫ﻣﺎﻳﻲ‬ ‫ﻋﺎﺷﻖ‬ ‫ﻳﻜﺪل و دو دوﺳﺘﻲ ﻧﺒﻮد ﻧﻜﻮ‬
‫ﭘﺴﺮ‬ ‫روي‬ ‫ﻣﻲﻛﻨﻲ‬ ‫ﺗﻤﺎﺷﺎ‬ ‫ﺧﻮد‬ ‫ﻧﻈﺮ‬ ‫از‬ ‫ﻳﺎران‬ ‫ﻣﻨﻊ‬ ‫ﻣﻲﻧﻤﺎﻳﻲ‬
‫ﻏﻴﺮﺗﺶ‬ ‫از‬ ‫آﻣﺪم‬ ‫ﻣﻨﺎﺟﺎت‬ ‫در‬ ‫ﭼﻮن ﺷﻨﻴﺪم اﻳﻦ ﻧﺪا از ﺣﻀﺮﺗﺶ‬
‫ﺻﺎﺣﺐ اﻟﻄﺎف و اﺣﺴﺎن ﻋﻤﻴﻢ‬ ‫ﻛﺮﻳﻢ‬ ‫ﺳﺒﺐﺳﺎز‬ ‫ﺧﺪاوﻧﺪ‬ ‫ﻛﺎي‬
‫دادﮔﺮ‬ ‫اي‬ ‫ﺗﻮ‬ ‫ز‬ ‫ﻣﻲدارد‬ ‫ﺑﺎز‬ ‫ﻛﺎﻳﻦ دﻟﻢ را دوﺳﺘﻲ اﻳﻦ ﭘﺴﺮ‬
‫‪ ٨۴‬‬
‫ﺗﺮﻫﺎت‬ ‫ﺳﻮي‬ ‫ﺑﺎز‬ ‫آرم‬ ‫روي‬ ‫ﭘﻴﺶ از آن ﻛﺰ ﻋﺸﻖ ﻣﻲﻳﺎﺑﻢ ﻧﺠﺎت‬
‫ﻳﺎ ﺳﺘﺎن ﺟﺎﻧﺶ ﺑﻪ ﻣﻦ ﮔﺮ دوﺳﺘﻲ‬ ‫ﺟﺎن ﻣﻦ ﺑﺴﺘﺎن ﺑﻪ ﺣﻖ دوﺳﺘﻲ‬
‫ﺟﺎن او ﺷﺪ واﺻﻞ دﻳﺪار ﻫﻮ‬ ‫ﻣﺴﺘﺠﺎب آﻣﺪ دﻋﺎ در ﺣﻖ او‬
‫ﻓﻨﺎ‬ ‫راﻫﺶ‬ ‫در‬ ‫ﻓﺮزﻧﺪ‬ ‫ﻣﻲﻛﻨﺪ‬ ‫ﺧﺪا‬ ‫اﻫﻞ‬ ‫ﻏﻴﺮت‬ ‫در‬ ‫درﻧﮕﺮ‬
‫او ﭼﻪ داﻧﺪ ﺣﺎل ارﺑﺎب ﻃﻠﺐ‬ ‫ﻫﺮ ﻛﻪ زﻳﻦ ﺣﺎﻟﺖ ﺑﻤﺎﻧﺪ در ﻋﺠﺐ‬
‫ﻛﺮدﮔﺎر‬ ‫راه‬ ‫ﺑﻪ‬ ‫آﺧﺮ‬ ‫ﻛﺮدهاﻧﺪ‬ ‫ﻧﺜﺎر‬ ‫ﻓﺮزﻧﺪان‬ ‫اﺑﺮاﻫﻴﻢ‬ ‫دو‬ ‫ﻫﺮ‬
‫زان ﻋﺠﺐ ﻣﺎﻧﻲ ز ﺣﺎل اﻳﻦ و آن‬ ‫ﺗﻮ ﻧﻪاي واﻗﻒ ﺑﻪ ﺣﺎل ﻋﺎﺷﻘﺎن‬
‫ﺟﺎن ﻓﺪا ﻛﻦ ﺟﺎن ﻓﺪا ﻛﻦ ﺟﺎن ﻓﺪا‬ ‫ﮔﺮ وﺻﺎل دوﺳﺖ ﻣﻲﺧﻮاﻫﻲ دﻻ‬
‫ﺟﺎن و دل ﺑﺮ ﻳﺎد ﺟﺎﻧﺎن ده ﺑﻪ ﺑﺎد‬ ‫در ﻣﺤﺒﺖ ﮔﺮ ﻗﺪم ﺧﻮاﻫﻲ ﻧﻬﺎد‬
‫ﺑﻬﺮ وﺻﻠﺖ ﺟﺎن دﻫﻢ از اﺷﺘﻴﺎق‬ ‫ﻓﺮاق‬ ‫درد‬ ‫ﻃﺎﻗﺖ‬ ‫ﻧﺪارم‬ ‫ﻣﻦ‬
‫ﭼﻴﺴﺖ ﻓﺮزﻧﺪ و زن اﻳﻨﺠﺎ ﺑﺎزﻳﺎب‬ ‫ﭼﻮن ﺑﻮد در راه ﺟﺎﻧﺎن ﺟﺎن ﺣﺠﺎب‬
‫راﻫﺰن‬ ‫ﺑﺎﺷﺪ‬ ‫ﻋﺸﻖ‬ ‫ﻃﺮﻳﻖ‬ ‫در‬ ‫ﻣﺎل و ﻣﻠﻚ و ﺧﺎﻧﻪ و ﻓﺮزﻧﺪ و زن‬
‫ﮔﺮ درﻳﻦ ره ﻣﻲروي اﻳﻤﻦ ﻣﺸﻮ‬ ‫راﻫﺮو‬ ‫اي‬ ‫رﻫﺰﻧﺎن‬ ‫زﻳﻦ‬ ‫اﻟﺤﺬر‬
‫ﺗﺎ ﺑﺪاﻧﻲ ﭼﻴﺴﺖ ﺣﺎل آن ﻓﺮﻳﻖ‬ ‫ﭘﻴﺶ و ﭘﺲ ﻣﻴﻜﻦ ﻧﻈﺎره در ﻃﺮﻳﻖ‬
‫ﺗﺮك ﺧﻮد ﻛﻦ ﺗﺎ رﻫﻲ از ﺗﺮﻫﺎت‬ ‫ﮔﺮ ﻫﻤﻲ ﺧﻮاﻫﻲ ز ﻫﺠﺮاﻧﺶ ﻧﺠﺎت‬
‫ﻛﻔﺮ راﻫﺶ دان ﺗﻮ ﺗﺮك آن ﺑﮕﻮ‬ ‫ﻫﺮ ﭼﻪ ﻣﺸﻐﻮﻟﺖ ﻛﻨﺪ از ﻳﺎد او‬
‫ﺟﻤﻠﻪ اوﻳﻲ ﭼﻮن ز ﺧﻮد ﺑﻴﺮون ﺷﺪي‬ ‫وارﻫﺎن ﺧﻮد را ز ﭘﻨﺪار ﺧﻮدي‬
‫ﭘﺲ درآور ﺑﺰم وﺻﻞ او درون‬ ‫از ﻣﻘﺎم ﻫﺴﺘﻲ ﺧﻮد ﺷﻮ ﺑﺮون‬
‫دوﺳﺖ ﺧﻮاﻫﻲ در رﻫﺶ ﺟﺎن ﻛﻦ ﻧﺜﺎر‬ ‫ﻫﺮ ﭼﻪ ﻏﻴﺮ دوﺳﺖ‪ ،‬دﺷﻤﻦ ﻣﻲﺷﻤﺎر‬
‫از ﺧﻮدي ﺑﮕﺬر ﻛﻪ ﻛﺎرت ﺷﺪ درﺳﺖ‬ ‫ﺗﻮﺳﺖ‬ ‫ﻫﺴﺘﻲ‬ ‫ﺗﻮ‬ ‫ﭘﻨﺪار‬ ‫ﭘﺮدۀ‬
‫ﭘﺮ ز ﺧﻮد ﺑﻴﻨﻲ دو ﻋﺎﻟﻢ واﻟﺴﻼم‬ ‫ﮔﺮ ز ﻗﻴﺪ ﺧﻮد ﺑﺮون آﻳﻲ ﺗﻤﺎم‬
‫ﻓﺮاز‬ ‫ﺑﻬﺮ‬ ‫آﺷﻴﺎن‬ ‫زﻳﻦ‬ ‫ﭘﺮم‬ ‫ﺑﺮ‬ ‫وﻗﺖ آن آﻣﺪ ﻛﻪ ﺷﺒﻬﺎي دراز‬
‫ﺧﻮﻳﺶ را ﺑﺎ ﻳﺎر دﻣﺴﺎزي ﻛﻨﻢ‬ ‫ﻛﻨﻢ‬ ‫ﭘﺮوازي‬ ‫وﺻﻞ‬ ‫ﻫﻮاي‬ ‫در‬
‫ﺷﻮم‬ ‫ﺟﺎن‬ ‫ﺑﻜﻠﻲ‬ ‫ﺑﮕﺬارم‬ ‫ﺟﺴﻢ‬ ‫ﺑﻠﺒﻞ آﺳﺎ زﻳﻦ ﻗﻔﺲ ﭘﺮان ﺷﻮم‬
‫در ﻣﻘﺎم ﻗﺎف ﻗﺮﺑﺶ ﺟﺎ ﻛﻨﻢ‬ ‫ﻫﻤﭽﻮ ﻋﻨﻘﺎ در ﻋﺪم ﻣﺄوا ﻛﻨﻢ‬
‫ز آﻓﺖ ﻫﺴﺘﻲ ﺧﻮد ﻳﺎﺑﻢ اﻣﺎن‬ ‫ﺑﻲﻧﺸﺎن ﮔﺮدم ز ﻫﺮ ﻧﺎم و ﻧﺸﺎن‬
‫ﭼﻨﺪ و ﭼﻮن ﺑﮕﺬارم و ﺑﻴﭽﻮن ﺷﻮم‬ ‫از ﻣﻜﺎن و ﻻﻣﻜﺎن ﺑﻴﺮون ﺷﻮم‬
‫ﻃﻴﺮان ﻛﻨﻢ‬ ‫ﻓﻠﻚ‬ ‫ﻧﻪ‬ ‫ﻓﺮاز‬ ‫ﺑﺮ‬ ‫ﺟﻮﻻن ﻛﻨﻢ‬ ‫آﺳﻤﺎن‬ ‫ﻓﻀﺎي‬ ‫در‬
‫اﻧﺠﻤﻦ‬ ‫در‬ ‫ﻣﻦ‬ ‫ﻏﻴﺮ‬ ‫ﻧﻤﺎﻳﺪ‬ ‫ﺗﺎ‬ ‫وارﻫﺎﻧﻢ ﺧﻮﻳﺶ را زﻳﻦ ﻣﺎ و ﻣﻦ‬
‫ﺗﺎ ﻛﻨﻢ ﻳﻜﺮﻧﮓ زﻧﮓ و روم را‬ ‫را‬ ‫ﻣﻮﻫﻮم‬ ‫ﻫﺴﺘﻲ‬ ‫ﺳﺎزم‬ ‫ﻧﻴﺴﺖ‬
‫آﻓﺘﺎب‬ ‫ﺗﺎﺑﺪ‬ ‫ذره‬ ‫ﻫﺮ‬ ‫ﭘﺲ‬ ‫از‬ ‫ﭼﻮن ﺑﺮاﻓﺘﺪ از ﺟﻤﺎل او ﻧﻘﺎب‬
‫روي ﺑﻨﻤﺎﻳﺪ ﭘﺲ اﻳﻦ ﭘﺮده ﻛﻴﺴﺖ‬ ‫ﻫﺴﺘﻲ ﻋﺎﻟﻢ ﺷﻮد ﻳﻜﺒﺎره ﻧﻴﺴﺖ‬
‫ﺟﻨﮕﻬﺎ‬ ‫ﻣﻴﺎن‬ ‫در‬ ‫ﺑﻴﻨﻢ‬ ‫ﺻﻠﺢ‬ ‫ﺻﺎف ﮔﺮدد ز آﻳﻨﻪ اﻳﻦ زﻧﮕﻬﺎ‬
‫از دل ﺳﻮزان ﺑﺮ آرم ﺻﺪ ﺧﺮوش‬ ‫ز آﺗﺶ ﺳﻮداش ﭼﻮن آﻳﻢ ﺑﻪ ﺟﻮش‬
‫ﭘﺲ ﺑﻪ ﻳﻜﺮﻧﮕﻲ ﺑﺮ آﻳﺪ رﻧﮕﻬﺎ‬ ‫ﭼﻮن ﺑﺮون آﻳﻢ ز ﻧﺎم و ﻧﻨﮕﻬﺎ‬
‫‪ ٨۵‬‬
‫ﻛﻲ ﺷﻮي واﻗﻒ ز اﺳﺮار ﻳﻘﲔ‬ ‫ﭼﻨﲔ‬ ‫ﺑﻴﻨﻲ ﮔﺮﻓﺘﺎري‬ ‫ﺑﺨﻮد‬ ‫ﺗﺎ‬
‫ﭘﺎك ﻛﻦ راه ﺧﻮد از ﺧﻮد ﺣﻖ ﻃﻠﺐ‬ ‫ﻫﺴﺘﻲ ﺗﻮ ﻫﺴﺖ ﻓﺮﺳﻨﮕﻲ ﻋﺠﺐ‬
‫ﺗﻮ ﻧﻬﺎن ﺷﻮ ﺗﺎ ﺧﺪا آﻳﺪ ﻋﻴﺎن‬ ‫ﺗﺎ ﺗﻮ ﭘﻴﺪاﻳﻲ ﺧﺪا ﺑﺎﺷﺪ ﻧﻬﺎن‬
‫ﺑﻴﺠﻤﺎل دوﺳﺖ ﺑﺎري ﺻﱪ ﻛﻴﺴﺖ‬ ‫ﺟﺎن ﻣﺎ را ﺑﻲﻟﻘﺎﻳﺶ ﺻﱪ ﻧﻴﺴﺖ‬
‫ﻋﺎﺷﻘﺎن‬ ‫ﻧﺸﺎن‬ ‫ﺑﻴﺼﱪي‬ ‫ﻫﺴﺖ‬ ‫ﺻﱪ و ﻫﻮش از ﻋﻘﻞ ﻣﻲﮔﻮﻳﺪ ﻧﺸﺎن‬
‫ﺻﱪ و ﻋﻘﻞ و ﻫﻮش ﻳﻜﺪم ﺳﻮﺧﺘﻪ اﺳﺖ‬ ‫ﻋﺸﻖ ﻫﺮ ﺟﺎ آﺗﺸﻲ اﻓﺮوﺧﺘﻪ اﺳﺖ‬
‫دردﻣﻨﺪان را دوا رﺧﺴﺎر اوﺳﺖ‬ ‫ﻋﺎﺷﻘﺎن را ﺷﺪ ﻓﺮج دﻳﺪار دوﺳﺖ‬
‫ﺻﱪ ﻣﻔﺘﺎح اﻟﻔﺮج ﺑﺎ ﻣﺎ ﻣﮕﻮ‬ ‫ﭼﻮﻧﻜﻪ ﻣﻦ دﻳﻮاﻧﻪام از ﻋﺸﻖ او‬
‫ﺑﻲ ﺗﻮ ﻳﻜﺪم ﮔﺮ زﻳﻢ واﺣﺴﺮﺗﺎه‬ ‫آﻣﺪ ﮔﻨﺎه‬ ‫ﺻﱪ‬ ‫دوﺳﺖ‬ ‫ﺑﻴﺠﻤﺎل‬
‫ﻟﻴﻚ ﺑﺪ ﺑﺎﺷﺪ ز روي ﻫﻤﭽﻮ ﺟﺎن‬ ‫ﻫﺴﺖ ﻧﻴﻜﻮ ﺻﱪ در ﻛﺎر ﺟﻬﺎن‬
‫ﻋﺎﺷﻘﺎ‬ ‫ره‬ ‫اﻧﺪرﻳﻦ‬ ‫ﺑﺎﺷﺪ‬ ‫ﻛﻔﺮ‬ ‫ﻳﻚ ﻧﻔﺲ ﺑﻲدوﺳﺖ ﺑﻮدن ﭘﻴﺶ ﻣﺎ‬
‫ﺧﻄﺎ‬ ‫ﺑﺎﺷﺪ‬ ‫او‬ ‫دﻳﺪار‬ ‫از‬ ‫ﺻﱪ‬ ‫ﺧﺪا‬ ‫ﻏﻴﺮ‬ ‫از‬ ‫ﻛﺮد‬ ‫ﺑﺎﻳﺪ‬ ‫ﺻﱪ‬
‫ﺟﺎن ﻋﺎﺷﻖ ﻧﻴﺴﺖ ﻛﺎر‬ ‫ﺻﱪ را ﺑﺎ‬ ‫ﮔﺸﺖ ﺑﻴﺼﱪي دﻟﻴﻞ ﻋﺸﻖ ﻳﺎر‬
‫ﻳﺎ ﺑﻜﺶ ﻳﺎ ره ﺑﻪ وﺻﻞ او ﻧﻤﺎ‬ ‫ﻣﻦ ﻛﺠﺎ و ﺻﱪ ﻫﺠﺮان از ﻛﺠﺎ‬
‫ﺟﺎن ﺑﻪ اﻣﻴﺪ وﺻﺎﻟﺶ ﺟﺎن دﻫﺪ‬ ‫ﮔﺮ ﺑﻬﺎي وﺻﻞ ﺑﻲﺷﻚ ﺟﺎن ﻧﻬﺪ‬
‫زﻳﻦ ﮔﻨﻪ اي ﺟﺎن دﻣﺎر از ﻣﻦ ﺑﺮآر‬ ‫ﺑﻲﺗﻮ ﮔﺮ ﻣﺎ را ﺑﻮد ﺻﱪ و ﻗﺮار‬
‫ﺣﺎش ﻟﻠّﻪ ﮔﺮ ﭘﺴﻨﺪد اﻳﻦ ﻓﺮﻳﻖ‬ ‫ﺻﱪ ﺑﻲروي ﺗﻮ ﺷﺪ ﻛﻔﺮ ﻃﺮﻳﻖ‬
‫ﻛﺶ ﻛﺸﺎﻧﻢ ﺳﻮي ﺟﺎﻧﺎن ﻣﻲﺑﺮد‬ ‫درد‬ ‫ﺳﺎﻋﺖ ﮔﺮﻳﺒﺎﻧﻢ‬ ‫ﻫﺮ‬ ‫ﻋﺸﻖ‬
‫ﻣﺸﺖ ﻣﻲزد ﺳﺨﺖ ﺑﺮ روي دو ﺗﻮ‬ ‫ﻣﺎﻫﺮو‬ ‫دﻟﺮﺑﺎﻳﻲ‬ ‫ﺟﻮاﻧﻲ‬ ‫ﻳﻚ‬

‫ﭘﺎﺳﺨﺶ‬ ‫اﻧﺪر‬ ‫ﭘﻴﺮ‬ ‫ﻧﻤﻲزد‬ ‫دم‬ ‫ﻫﺮ زﻣﺎن ﻣﻲزد ﻃﭙﺎﻧﭽﻪ ﺑﺮ رﺧﺶ‬
‫ﻧﺪاﺷﺖ‬ ‫ﺑﻬﺒﻮدي‬ ‫ﺑﺴﻴﺎر‬ ‫ﮔﻔﱳ‬ ‫ﻣﻨﻊ ﻛﺮدﻧﺪش ﺑﺴﻲ ﺳﻮدي ﻧﺪاﺷﺖ‬
‫ﭼﻴﺴﺖ‬ ‫ﭘﻴﺮ‬ ‫ﺑﺎز ﮔﻮ ﻛﺂﺧﺮ ﮔﻨﺎه‬ ‫ﻫﺮ ﻳﻜﻲ ﮔﻔﺘﻲ ﺟﻮان ﺷﺮﻣﻴﺖ ﻧﻴﺴﺖ‬
‫ﻧﻴﺴﺖ ﺟﺎي رﺣﻢ اي ﻣﺮد ﺳﻠﻴﻢ‬ ‫ﮔﻔﺖ او دارد ﮔﻨﺎﻫﻲ ﺑﺲ ﻋﻈﻴﻢ‬
‫ﻧﻴﺴﺖ او را ﻫﻴﭻ ﺳﻮز و ﻫﻴﭻ درد‬ ‫ﺑﻴﺨﺮد‬ ‫ﻋﺸﻘﻢ‬ ‫دﻋﻮي‬ ‫ﻣﻲﻛﻨﺪ‬
‫ﺷﺪ ﺳﻪ روزي ﻛﻮ ﻧﺪﻳﺪﺳﺘﻲ ﻣﺮا‬ ‫ﻋﺎﺷﻖ زارم ﻫﻤﻲ ﮔﻮﻳﺪ ﺑﻪ ﻣﺎ‬
‫ﻳﻜﺪﻣﺶ ﺑﻲ ﻣﺎ ﻣﻴﺴﺮ ﻛﻲ ﺷﺪي‬ ‫اﻧﺪرﻳﻦ دﻋﻮي اﮔﺮ ﺻﺎدق ﺑﺪي‬
‫ﻳﻜﻨﻔﺲ ﻛﻲ در ﺟﻬﺎن ﮔﻴﺮد ﻗﺮار‬ ‫ﻳﺎر‬ ‫ﺑﻲدﻳﺪار‬ ‫دﻳﻮاﻧﻪ‬ ‫ﻋﺎﺷﻖ‬
‫ﻛﻮ ﺳﻪ روزي روي ﻳﺎد ﺧﻮد ﻧﺪﻳﺪ‬ ‫اﻳﻨﭽﻨﲔ ﻋﺎﺷﻖ ﺑﻪ ﻋﺎﻟﻢ ﻛﺲ ﺷﻨﻴﺪ‬
‫ﺟﻨﺘﺶ ﺑﻲ ﻣﺎ ﺷﺪي ﻋﲔ ﻋﺬاب‬ ‫دﻋﻮي ﻋﺸﻘﺶ اﮔﺮ ﺑﻮدي ﺻﻮاب‬
‫ﻛﺂﻧﭽﻪ ﮔﻮﻳﺪ آن ﻧﺒﺎﺷﺪ در ﺿﻤﻴﺮ‬ ‫زﻳﻦ ﺑﱰ آﺧﺮ ﭼﻪ ﺑﺎﺷﺪ ﺟﺮم ﭘﻴﺮ‬
‫ﻟﺌﻴﻢ‬ ‫ﻓﻌﻞ‬ ‫ﺑﻴﻌﻤﻞ‪،‬‬ ‫ﻗﻮل‬ ‫ﭼﻴﺴﺖ‬ ‫ﮔﻔﺖ ﺑﻴﻜﺮدار دان ﻋﺎر ﻋﻈﻴﻢ‬
‫درﻧﮕﺮ‬ ‫ﺑﺎﺷﺪ‬ ‫ﭼﻪ‬ ‫ﺻﺎﺑﺮ‬ ‫ﻋﺎﺷﻖ‬ ‫ﻫﺴﺖ ﺻﱪ و ﻋﺸﻖ ﺿﺪ ﻳﻜﺪﮔﺮ‬
‫‪ ٨۶‬‬
‫او‬ ‫دﻳﺪار‬ ‫در‬ ‫ﻣﺬﻣﻮﻣﺴﺖ‬ ‫ﻟﻴﻚ‬ ‫ﺻﱪ ﻣﺤﻤﻮدﺳﺖ در اﺣﻜﺎم ﻫﻮ‬
‫ﺧﻮش ﺑﺮآرد از ﻗﺮار و ﺻﱪ ﮔﺮد‬ ‫ﻟﺸﻜﺮ ﻋﺸﻘﺶ ﭼﻮ آﻣﺪ در ﻧﱪد‬
‫ﺻﱪ ﺑﺎ ﺷﻮﻗﺶ ﻣﻘﺎﺑﻞ ﭼﻮن ﺷﻮد‬ ‫زاﺷﺘﻴﺎﻗﺶ ﺻﱪ را دل ﺧﻮن ﺷﻮد‬
‫ﻛﻲ ز ﺻﱪم ﻣﺎﻧﺪ آﺛﺎر و ﺧﻴﺎل‬ ‫ﮔﺮ دﻣﻲ ﻧﻨﻤﺎﻳﺪم ﺟﺎﻧﺎن ﺟﻤﺎل‬
‫دﻣﺒﺪم‬ ‫اﺷﺘﻴﺎﻗﺶ‬ ‫از‬ ‫زﻧﻢ‬ ‫ﺑﺮ‬ ‫ﺑﻬﻢ‬ ‫ﻋﺎﻟﻢ‬ ‫دﻳﻮاﻧﻪام‬ ‫ﻋﺎﺷﻖ‬
‫از ﻗﺮار و ﺻﱪ ﻛﻢ ﮔﻮ ﭘﻴﺶ ﻣﺎ‬ ‫ﻧﻤﺎ‬ ‫وﺻﻠﻲ‬ ‫ﭼﺎرۀ‬ ‫را‬ ‫ﻋﺎﺷﻘﺎن‬
‫ﭼﮕﻞ‬ ‫ﻣﺎه‬ ‫آن‬ ‫دﻳﺪار‬ ‫از‬ ‫ﺻﱪ‬ ‫ﻛﻲ ﺗﻮاﻧﺪ ﻋﺎﺷﻖ ﺑﻴﺪﻳﻦ و دل‬
‫از ﻛﺮم‬ ‫ﻋﺎﺷﻖ‬ ‫ز‬ ‫ﻧﭙﻮﺷﺎﻧﺪ‬ ‫رو‬ ‫ﻻﺟﺮم‬ ‫ﺑﻴﻨﺪ‬ ‫ﭼﻮ‬ ‫ﺑﻴﺼﱪي‬ ‫ﻳﺎر‬
‫ﺗﺎ ﺑﺪاﻧﻲ ﺷﻮق ﺣﺎل ﺑﺎ ﻛﻤﺎل‬ ‫اﻧﺪرﻳﻦ ﻣﻌﻨﻲ ﺑﮕﻮﻳﻢ وﺻﻒ ﺣﺎل‬
‫ﻓﺎرﻏﻢ ﻛﺮد از ﺧﻴﺎل ﻧﻴﻚ و ﺑﺪ‬ ‫در دﻟﻢ ﭼﻮن ﺑﺤﺮ ﻋﺸﻘﺶ ﻣﻮج زد‬
‫ﮔﺮد ﻋﺸﻘﺶ ﻫﻮش و ﻋﻘﻠﻢ ﺧﻮرد و ﻣﺮد‬ ‫ﺷﻮق او از ﻣﻦ ﻗﺮار و ﺻﱪ ﺑﺮد‬
‫ﺟﺎن ﻣﺎ را زﻫﺮ ﭼﻮن ﺗﺮﻳﺎق ﺷﺪ‬ ‫ﺑﻲﺟﻤﺎﻟﺶ ﻃﺎﻗﺖ ﻣﻦ ﻃﺎق ﺷﺪ‬
‫ﻣﺴﺘﻤﻨﺪ‬ ‫و‬ ‫ﻧﺎﺗﻮان‬ ‫ﺟﺎﻧﻢ‬ ‫دﻳﺪ‬ ‫ﭼﻮن ﻧﻈﺮ ﺑﺮ ﺣﺎل زار ﻣﻦ ﻓﻜﻨﺪ‬
‫از ﺗﺠﻠﻲ ﺟﺎن و دل ﻣﺴﺮور ﻛﺮد‬ ‫رﺣﻤﺶ آﻣﺪ ﭘﺮده از رخ دور ﻛﺮد‬
‫ﭼﻮن ﺑﺪﻳﺪم ﺟﻤﻠﻪ ﻋﺎﻟﻢ دوﺳﺖ ﺑﻮد‬ ‫ﻧﻤﻮد‬ ‫روﻳﻢ‬ ‫روي ﻛﺮم‬ ‫از‬ ‫ﺑﺎز‬
‫روي ﺧﻮد در ﭘﺮده ﭘﻨﻬﺎن ﻛﺮده اﺳﺖ‬ ‫ﻧﻘﺶ ﻋﺎﻟﻢ در ﻣﻴﺎن آورده اﺳﺖ‬
‫ﮔﺸﺘﻪ ﺗﺎﺑﺎن دﻳﺪم از ﻋﲔ اﻟﻌﻴﺎن‬ ‫ﻣﻬﺮ رﺧﺴﺎرش ز ذرات ﺟﻬﺎن‬
‫ﺑﻴﻨﻢ اﻧﺪر روي رﺧﺶ ﭼﻮن ﻣﺎه و ﺧﻮر‬ ‫اﻳﻦ زﻣﺎن در ﻫﺮ ﭼﻪ اﻓﻜﻨﺪم ﻧﻈﺮ‬
‫ﮔﺮ ﮔﻤﺎن ﺑﺪ ﺑﺮي ﺑﻲﺷﻚ ﺧﻄﺎﺳﺖ‬ ‫اﻳﻨﻜﻪ ﻣﻲﮔﻮﻳﻢ ﺑﻴﺎن ﺣﺎل ﻣﺎﺳﺖ‬
‫ﺧﻠﻴﻞ‬ ‫دﻳﺪار‬ ‫ز‬ ‫ﻳﺎﺑﺪ‬ ‫ﺑﻬﺮه ﻛﻲ‬ ‫ﮔﺮ درﻳﻦ ﻣﻌﻨﻲ ﻫﻤﻲ ﮔﻮﻳﻢ دﻟﻴﻞ‬
‫اﻳﻦ ﺑﺴﺴﺖ ار زاﻧﻜﻪ در ﺧﺎﻧﻪ ﻛﺴﺴﺖ‬ ‫ﺑﺴﺴﺖ‬ ‫ره‬ ‫دﻟﻴﻞ‬ ‫ﺑﻴﻨﺎ‬ ‫دﻳﺪۀ‬
‫ﺗﺎ ﻛﻪ ﮔﺮدي ﻋﺎرف اﺳﺮار رب‬ ‫ﻃﻠﺐ‬ ‫ﺑﻴﻨﺎ‬ ‫دل‬ ‫و‬ ‫ﺑﻴﻨﺎ‬ ‫ﭼﺸﻢ‬
‫ﻣﻲدﻫﺪ ﺑﻲﺷﻚ ز دﻳﺪ ﺧﻮد ﺧﱪ‬ ‫ﻫﺮ ﭼﻪ ﮔﻮﻳﺪ ﻋﺎرف ﺻﺎﺣﺒﻨﻈﺮ‬
‫ﭘﻴﺶ ﺗﻮ ﮔﺮ ﻓﺎش ﮔﺮدد ﮔﺮ ﻧﻬﻔﺖ‬ ‫ﻣﺮد ﺣﻖ ﺑﲔ ﻫﺮ ﭼﻪ ﮔﻔﺖ از دﻳﺪه ﮔﻔﺖ‬
‫ﻣﺤﺾ ﺗﺤﻘﻴﻖ و ﻳﻘﲔ اﺳﺖ اﻳﻦ ﺳﺨﻦ‬ ‫ﻗﻮل ﻋﺎرف ﻧﻴﺴﺖ از ﺗﻘﻠﻴﺪ و ﻇﻦ‬
‫ﻣﻜﺎن‬ ‫و‬ ‫ﭘﺮدۀ ﻛﻮن‬ ‫درون‬ ‫از‬ ‫ﻛﻴﺴﺖ ﻋﺎرف ﻫﺮ ﻛﻪ ﺣﻖ ﺑﻴﻨﺪ ﻋﻴﺎن‬
‫ﻣﺘﻔﻖ‬ ‫ﻋﲔ‬ ‫ﻏﻴﺮ‬ ‫ﻧﻘﺶ‬ ‫ﮔﺸﺘﻪ‬ ‫ﺟﻤﻠﻪ اﺷﻴﺎ ﺑﻴﻨﺪ او ﻗﺎﻳﻢ ﺑﻪ ﺣﻖ‬
‫داﻳﺮه‬ ‫ﭼﺸﻤﺶ‬ ‫ﭘﻴﺶ‬ ‫ﻣﻲﻧﻤﺎﻳﺪ‬ ‫ﻧﻘﻄﻪاي در دور ﭼﻮن ﺷﺪ ﺳﺎﻳﺮه‬
‫اﻧﺪرﻳﻦ دوران ﺑﺠﺰ ﻳﻚ ﻧﻘﻄﻪ ﭼﻴﺴﺖ‬ ‫وﻫﻢ را ﺑﮕﺬار ﻛﺎﻳﻨﺠﺎ ﻏﻴﺮ ﻧﻴﺴﺖ‬
‫ﻧﺰد وي ﻋﻘﻞ وي آﻣﺪ در ﺿﻼل‬ ‫ﻫﺮ ﻛﻪ او ﺑﮕﺬش از وﻫﻢ و ﺧﻴﺎل‬
‫ﺟﺰ ﺧﺪا ﻣﻮﺟﻮد در ﻋﺎﻟﻢ ﻛﻲ اﺳﺖ‬ ‫ﻛﺜﺮت اﺷﻴﺎ وﺟﻮد ﻫﺴﺘﻲ اﺳﺖ‬
‫ﻋﺎرﻓﺎن را ﻛﻲ درﻳﻦ ﻣﻌﻨﻲ ﺷﻜﻴﺴﺖ‬ ‫ﮔﺮ ﻳﻜﻲ ﺻﺪ ﺑﺎر ﺑﺸﻤﺎري ﻳﻜﻴﺴﺖ‬
‫ﺑﻴﺸﻜﻲ‬ ‫ﻧﻤﺎﻧﺪ‬ ‫آﻧﺠﺎ‬ ‫ﻫﺰار‬ ‫ﭘﺲ‬ ‫از ﻫﺰار ار زاﻧﻜﻪ ﺑﺮداري ﻳﻜﻲ‬
‫ﮔﺮ ﺻﺪ و ﮔﺮ ﺻﺪ ﻫﺰار و ﮔﺮ ﻳﻜﻲ اﺳﺖ‬ ‫اﻳﻦ ﺗﻌﲔﻫﺎ ﻧﻤﻮدي ﺑﻴﺶ ﻧﻴﺴﺖ‬
‫ﻛﻲ ﺑﮕﻮﻳﺪ اﻳﻦ ﺳﺨﻦ ﻣﺮد ﺧﺒﻴﺮ‬ ‫واﺣﺪ از ﺗﻜﺮار ﻛﻲ ﮔﺮدد ﻛﺜﻴﺮ‬
‫‪ ٨٧‬‬
‫ﺧﺪا‬ ‫ﺳﺮ ﻏﻴﺮ‬ ‫ﺑﺮ‬ ‫زن‬ ‫ﻻ‬ ‫ﺗﻴﻎ‬ ‫ﻛﺸﻒ اﻳﻦ ﻣﻌﻨﻲ اﮔﺮ ﺧﻮاﻫﻲ ﺑﻴﺎ‬
‫ﺗﺎ ﻛﻪ ﮔﺮدي ﻏﺮق ﺑﺤﺮ ذات ﺣﻖ‬ ‫ﺑﻌﺪ ﻧﻔﻲ ﺧﻠﻖ ﻛﻦ اﺛﺒﺎت ﺣﻖ‬
‫ﭘﺲ ﮔﺪا ﮔﺮدد ﺑﺤﻖ ﺷﺎه و ﻏﻨﻲ‬ ‫از ﻣﻴﺎن ﺑﺮﺧﻴﺰد اﻳﻦ ﻣﺎ و ﻣﻨﻲ‬
‫ﭘﺲ رﺳﺪ از ﺟﺎﻧﺐ ﺟﺎﻧﺎن ﻛﺸﺶ‬ ‫ﻋﻘﻞ رﻧﮓ ﻋﺸﻖ ﮔﻴﺮد در روش‬
‫ﻓﺮﺳﻨﮕﻬﺎ‬ ‫رﻫﺖ‬ ‫از‬ ‫دور ﮔﺮدد‬ ‫رﻧﮕﻬﺎ‬ ‫ﻧﮕﻴﺮد‬ ‫ﺑﻴﺮﻧﮕﻲ‬ ‫رﻧﮓ‬
‫زﻧﺪ‬ ‫ﻫﺴﺘﻲ‬ ‫ﺧﺮﻣﻦ‬ ‫اﻧﺪر‬ ‫آﺗﺶ‬ ‫ﭘﺎﻛﺖ ﻛﻨﺪ‬ ‫آﻟﻮدﮔﻲ‬ ‫ﻫﻤﻪ‬ ‫زﻳﻦ‬
‫ﭘﺲ ﻧﻤﺎﻧﺪ ﻏﻴﺮ ﻳﺎر اﻧﺪر دﻳﺎر‬ ‫ﭘﺎك ﺳﻮزاﻧﺪ ﻫﻤﻪ ﺧﺎﺷﺎك و ﺧﺎر‬
‫ﻫﺮ ﭼﻪ ﮔﻔﺘﻢ ﺟﻤﻠﻪ ﺑﺎور آﻳﺪت‬ ‫ﺑﻨﻤﺎﻳﺪت‬ ‫رخ‬ ‫ﺗﻮﺣﻴﺪ‬ ‫ﻋﺎﻟﻢ‬
‫ﺗﺮك ﺟﺎن ﻛﻦ ﺷﻮ ﺑﻪ ﺟﺎﻧﺎن آﺷﻨﺎ‬ ‫ﭘﺎي در ﻧﻪ اﻧﺪرﻳﻦ وادي درآ‬
‫ﻳﻘﲔ‬ ‫آﻣﺪ‬ ‫ﻃﺎﻋﺎﺗﺖ ﮔﻨﺎه‬ ‫ﺟﻤﻠﻪ‬ ‫ﮔﺮ ﻧﻪاي در ﺧﻮرد وﺻﻞ ﻳﺎر ﺑﲔ‬
‫ﺗﺮك ﺧﻮد ﻛﻦ ﺑﺎزﺟﻮ وﺻﻞ ﻛﺮﻳﻢ‬ ‫ﻫﺴﺘﻲ ﺗﻮ ﻫﺴﺖ ﺟﺮم ﺑﺲ ﻋﻈﻴﻢ‬
‫ﮔﺮ ﺗﻮ ﻣﺮدي ﻋﺎﺷﻘﻲ ﺑﺸﻨﻮ ﺳﺨﻦ‬ ‫ﺧﻮﻳﺶ را اﻳﺜﺎر راه ﻋﺸﻖ ﻛﻦ‬
‫ﺗﺎ ز ﻗﻴﺪ ﺧﻮد ﺗﻮاﻧﻲ ﺑﺎز رﺳﺖ‬ ‫داﻣﻦ ﭘﻴﺮ ﻣﻐﺎن آور ﺑﻪ دﺳﺖ‬
‫ﮔﻮ ﺑﻴﺎ ﻛﺎﻳﻦ راه ﺗﺠﺮﻳﺪ و ﻓﻨﺎﺳﺖ‬ ‫ﻫﺮ ﻛﻪ دارد آرزوي راه راﺳﺖ‬
‫ﻧﻴﺴﺘﻲ ﻫﺴﺘﻲ ﺷﺪ و از ﺧﻮد ﺑﺮﺳﺖ‬ ‫ﻫﺮ ﻛﺮا ﻟﻄﻔﻲ اﻟﻬﻲ رﻫﱪ اﺳﺖ‬
‫ﮔﺮ ﻫﻤﻲ ﮔﻮﻳﻲ اﻧﺎاﻟﺤﻖ ﻫﺴﺖ ﺣﻖ‬ ‫ﭼﻮن ز ﺧﻮد ﻓﺎﻧﻲ ﺷﺪي ﺑﺎﻗﻲ ﺑﻪ ﺣﻖ‬
‫ﭘﺮودﮔﺎر‬ ‫ﺣﻀﺮت‬ ‫اﻧﻴﺲ‬ ‫آن‬ ‫ﻧﺎﻣﺪار‬ ‫ﺟﻨﻴﺪ‬ ‫ﺑﻐﺪادي‬ ‫ﭘﻴﺮ‬

‫ﺑﻲ ﻧﻈﻴﺮي ﺑﻮد ﮔﺮ واﻗﻒ ﺷﻮي‬ ‫آﻧﻜﻪ در ﻓﻀﻞ و ﻛﻤﺎل ﻣﻌﻨﻮي‬
‫از زﺑﺎن ﻣﻦ ﺧﺪا داﻳﻢ ﺑﻪ ﻣﻦ‬ ‫ﮔﻔﺖ ﺳﻲ ﺳﺎﻟﺴﺖ ﺗﺎ ﮔﻮﻳﺪ ﺳﺨﻦ‬
‫از ﺟﻨﻴﺪ اﻳﻨﺠﺎ ﻧﻤﻲﻳﺎﺑﻢ ﻧﺸﺎن‬ ‫ﻫﺴﺘﻲ ﻣﻦ ﻧﻴﺴﺖ ﺧﻮد اﻧﺪر ﻣﻴﺎن‬
‫ﺻﺎﺣﺒﻨﻈﺮ‬ ‫دﻳﺪۀ‬ ‫درﻳﻐﺎ‬ ‫اي‬ ‫ﻧﻴﺴﺖ ﺧﻠﻘﺎن را از اﻳﻦ ﻣﻌﻨﻲ ﺧﱪ‬
‫آرزوﻳﺶ ﻫﺮ دو ﻛﻮن اﻓﺮوﺧﺘﻪ‬ ‫ﺑﺮدوﺧﺘﻪ‬ ‫ﭼﺸﻤﻬﺎ‬ ‫ﺣﻖ‬ ‫ﻏﻴﺮت‬
‫در ﻓﺮاﻗﺶ ﮔﺸﺘﻪ از ﻏﻢ ﭘﺎﻳﻤﺎل‬ ‫ﻫﺮ دو ﻋﺎﻟﻢ ﻏﺮق درﻳﺎي وﺻﺎل‬
‫دﻳﺪه ﺑﮕﺸﺎ ﺑﻌﺪ از آن دﻳﺪار ﺟﻮ‬ ‫ﻳﺎر در آﻏﻮش و ﮔﻮﻳﺪ ﻳﺎر ﻛﻮ‬
‫ﺷﺮح ﺣﺎل ﺗﺴﺖ از روي ﺻﻮاب‬ ‫ﻳﺎدم آﻣﺪ ﻗﺼﻪ ﻣﺎﻫﻲ و آب‬
‫وﺻﻞ از ﻫﺠﺮان ﻧﺪاﻧﺪ اي ﻋﺠﺐ‬ ‫ﻏﺮق آب و آب ﺟﻮﻳﺪ روز و ﺷﺐ‬
‫ﻏﺮق در آﺑﻲ ز ﺳﺮ ﺗﺎ ﭘﺎ ﻣﺪام‬ ‫آب ﻣﻲﺟﻮﻳﻲ ز ﺟﻬﻞ اي ﻧﺎﺗﻤﺎم‬
‫وﺻﻞ را ﻫﺠﺮان ﻫﻤﻲ ﺧﻮاﻧﻲ ﭼﺮا‬ ‫ﺷﺎدي از ﻏﻢ واﻧﻤﻴﺪاﻧﻲ ﭼﺮا‬
‫ﮔﺮ ﺷﺪي ﺑﻴﺪار وارﺳﺘﻲ ز درد‬ ‫داﻳﮥ ﻏﻴﺮت ﺗﺮا در ﺧﻮاب ﻛﺮد‬
‫ﻣﺸﻬﺪ رﻧﺪان ﺑﻲﭘﺮواﺳﺖ اﻳﻦ‬ ‫ﮔﺮ ﺑﺪاﻧﻲ ﻋﲔ ﺣﻜﻤﺖﻫﺎﺳﺖ اﻳﻦ‬
‫ﮔﺮ ز دلﺟﻮﻳﻲ ﺑﻮد ﻋﲔ ﺻﻮاب‬ ‫ﻋﻠﻢ اﻳﻦ ﻛﻢ ﺟﻮ ز اوراق ﻛﺘﺎب‬
‫‪ ٨٨‬‬
‫اﺷﺎرت ﺑﻪ ﺳﺨﻨﺎن ﻋﻴﺴﻲ ﻋﻠﻴﻪ اﻟﺴﻼم‬
‫وز ﻫﻤﻪ اﺳﺮار ﺣﻖ آﮔﺎه ﺑﻮد‬ ‫ﻋﻴﺴﻲ ﻣﺮﻳﻢ ﻛﻪ روح اﻟﻠّﻪ ﺑﻮد‬
‫ﻋﻠﻢ در درﻳﺎﺳﺖ ﻳﺎ در دﺷﺖ وﻛﻮه‬ ‫ﮔﻔﺖ ﺑﺎ اﻣﺖ ﺑﮕﻮﻳﻴﺪ اي ﮔﺮوه‬
‫ﺗﺎ ﺷﻮي ﮔﺎﻫﻲ زﺑﺮ ﮔﺎﻫﻲ ﻣﻐﺎك‬ ‫ﻳﺎ ز ﺑﺎﻻي ﻓﻠﻚ ﻳﺎ زﻳﺮ ﺧﺎك‬
‫ﺗﺨﻢ داﻧﺶ در زﻣﻴﻨﺖ ﻛﺸﺘﻪاﻧﺪ‬ ‫ﻋﻠﻢ در ﺟﺎن و دﻟﺖ ﺑﺴﺮﺷﺘﻪاﻧﺪ‬
‫ﻛﺮدهاﻧﺪ ﭘﻨﻬﺎن ﺗﻮ از ﺧﻮد ﺑﺎزﻳﺎب‬ ‫ﮔﻨﺞ داﻧﺶ را درﻳﻦ ﻛﻨﺞ ﺧﺮاب‬
‫ﭼﻮن ﻣﻠﻚ ﺷﻮ ﺑﺎ ادب ﭘﻴﺶ ﺧﺪا‬ ‫ﺷﻤﺎ‬ ‫دﻟﻬﺎي‬ ‫اﺳﺖ‬ ‫ﻋﻠﻢ‬ ‫ﻣﻨﺒﻊ‬
‫ﻛﺸﻒ ﮔﺮدد ﺑﺮ ﺗﻮ ﺣﺎل اوﻟﻴﺎ‬ ‫اﻧﺒﻴﺎ‬ ‫ﻋﻠﻤﻬﺎي‬ ‫ﺑﺪاﻧﻲ‬ ‫ﺗﺎ‬
‫ﺷﻮد‬ ‫رﺳﻮا‬ ‫ﺟﻬﻠﻬﺎ‬ ‫آﻳﺪ‬ ‫ﻋﻠﻢ‬ ‫راز ﭘﻨﻬﺎن ﭘﻴﺶ ﺗﻮ ﭘﻴﺪا ﺷﻮد‬
‫ﻣﺸﻜﻞ ﻋﺎﻟﻢ ﺑﺮت آﺳﺎن ﺷﻮد‬ ‫ﺷﻮد‬ ‫ﺗﺎﺑﺎن‬ ‫ﭼﻮن‬ ‫ﻋﻠﻢ‬ ‫آﻓﺘﺎب‬
‫ﺻﺪ ﻧﺸﺎن ﻳﺎﺑﻲ ز ﻳﺎر ﺑﻲﻧﺸﺎن‬ ‫ﮔﺮ ﺷﻮي ﺑﻴﺪار ازﻳﻦ ﺧﻮاب ﮔﺮان‬
‫واﻧﭽﻪ ﺗﻮ ﺟﻮﻳﺎي آﻧﻲ ﻫﻢ ﺗﻮﻳﻲ‬ ‫ﺗﻮﻳﻲ‬ ‫رﺑﺎﻧﻲ‬ ‫اﺳﺮار‬ ‫ﻣﺨﺰن‬
‫ﺗﺎ ﺑﺒﻴﻨﺪ ﻣﺤﺮﻣﻲ ز اﻫﻞ ﻳﻘﲔ‬ ‫ﻛﻲ ﺑﺮاﻧﺪازد ﻧﻘﺎب اﺳﺮار دﻳﻦ‬
‫ﺗﺎ ز ﻣﻬﺮ او ﺷﻮي ﺑﺪر ﻣﻨﻴﺮ‬ ‫ﻛﺸﻒ اﻳﻦ ﻣﻌﻨﻲ ﻃﻠﺐ ز ارﺷﺎد ﭘﻴﺮ‬
‫ﺣﺎﺻﻠﺖ ﻧﺎﻳﺪ ﻣﻜﻦ ﭼﻨﺪﻳﻦ ﻋﻨﺎد‬ ‫ﻋﻠﻢ ﻣﻌﻨﻲ از ﻛﺘﺎب و اوﺳﺘﺎد‬
‫دﺳﺖ در ﻓﱰاك رهﺑﻴﻨﺎن ﺑﺰن‬ ‫ﮔﺮ ﺗﻮ ﺧﻮاﻫﻲ رﻓﺖ راه ذواﻟﻤﲍ‬
‫رو ﺑﺠﻮ ﺟﺎ در ﭘﻨﺎه ﺷﻴﺦ دﻳﻦ‬ ‫ﮔﺮ اﻣﺎن ﺧﻮاﻫﻲ ز ﺷﻴﻄﺎن ﻟﻌﲔ‬
‫ﺷﻴﺨﻪ اﻟﺸﻴﻄﺎن ز داﻧﺎ ﮔﻮش ﻛﻦ‬ ‫ﺣﺎل ﻣﻦ ﻻ ﺷﻴﺦ ﻟﻪ را ﮔﻮش ﻛﻦ‬
‫ﺑﻘﺎ‬ ‫ﻧﻮر‬ ‫آﻳﻨﮥ‬ ‫ﺟﺎﻧﺶ‬ ‫ﮔﺸﺖ‬ ‫ﻫﺮ ﻛﻪ ﺷﺪ در ﺳﺎﻳﮥ اﻫﻞ ﺧﺪا‬
‫وارﻫﻴﺪ از رﻧﺞ و ﻣﺤﻨﺘﻬﺎ و درد‬ ‫در دل ﻋﺎرف ﻫﺮ آﻧﻜﻮ ﺟﺎي ﻛﺮد‬
‫ﻫﺴﺖ ﻧﻮرش را ز ﻇﻠﻤﺘﻬﺎ ﻓﺮاغ‬ ‫ﺷﺪ دل ﻋﺎرف ﺑﻪ ﻣﻌﻨﻲ ﭼﻮن ﭼﺮاغ‬
‫ﺟﺴﻢ و ﺟﺎن ﻋﺎﻟﻢ ﺑﺎﻻ و ﭘﺴﺖ‬ ‫ﮔﺸﺖ از ﻧﻮرش ﻣﻨﻮر ﻫﺮ ﭼﻪ ﻫﺴﺖ‬
‫از ﺗﻮ ﻳﺎﺑﺪ ﻧﻮر ﺷﻤﻊ ﺷﺮع دﻳﻦ‬ ‫ﮔﺮ ﺑﺪﺳﺖ آري ﭼﺮاﻏﻲ اﻳﻨﭽﻨﲔ‬
‫زﻳﻦ ﻫﻤﻪ ﺗﺎرﻳﻚ و ﺧﻮف و ﻫﻼك‬ ‫ﻫﺮ ﻛﻪ دارد اﻳﻦ ﭼﺮاغ او را ﭼﻪ ﺑﺎك‬
‫ﻛﺎﻧﺪرو ﭘﻴﺪاﺳﺖ ﻫﺮ ﻓﺎش و ﻧﻬﺎن‬ ‫ﺟﺎم ﺟﻢ ﻏﻴﺮ از دل ﻋﺎرف ﻣﺪان‬
‫ﻣﻐﺰ ﻋﺎﻟﻢ اوﺳﺖ ﻋﺎﻟﻢ ﻫﻤﭽﻮ ﭘﻮﺳﺖ‬ ‫آن دﱄ ﻛﻮ ﻗﺎﺑﻞ دﻳﺪار اوﺳﺖ‬
‫ﻫﺮ دو ﻋﺎﻟﻢ را ﻃﻔﻴﻞ او ﺷﻤﺎر‬ ‫ﻳﺎر‬ ‫دﻳﺪار‬ ‫آﻳﻴﻨﮥ‬ ‫ﺷﺪ‬ ‫دل ﻛﻪ‬
‫رو ﺑﻪ درﻳﺎ ﺗﺎ ﺑﻜﻲ ﺟﻮﻳﻲ ﺗﻮ ﺟﻮي‬ ‫ﮔﺮ ﺗﻮ دل ﺧﻮاﻫﻲ ﺧﻼف ﻧﻔﺲ ﺟﻮي‬
‫از ﻫﻮﺳﻬﺎ ﻣﻲرﺳﺪ دل را زﻳﺎن‬ ‫از رﻳﺎﺿﺖ ﺟﺴﻢ ﺗﻮ ﮔﺮدد ﭼﻮ ﺟﺎن‬
‫در ﻣﻘﺎم اﻫﻞ دل ره ﻳﺎﻓﺘﻲ‬ ‫از ﻫﻮاي ﻧﻔﺲ اﮔﺮ رو ﺗﺎﻓﺘﻲ‬
‫از وﺻﺎل دوﺳﺖ ﺑﻮﻳﻲ ﻧﺸﻨﻮي‬ ‫ﺑﺮ ﻫﻮاي ﺧﻮد اﮔﺮ اﻳﻦ ره روي‬
‫ﺗﻮ ﺧﻼﻓﺶ ﻛﻦ ﻛﻪ ﻫﺴﺘﻲ ذوﻓﻨﻮن‬ ‫ﻫﺮ ﭼﻪ ﻓﺮﻣﺎﻳﺪ ﺗﺮا اﻳﻦ ﻧﻔﺲ دون‬
‫ﻣﻲﻧﻤﺎﻳﺪ ﺳﻌﺪ ﻋﲔ ﻧﺤﺲ را‬ ‫ﻧﻴﺴﺖ ﻏﺎﻳﺖ ﻣﻜﺮﻫﺎي ﻧﻔﺲ را‬
‫زﻫﺮ ﻗﺎﺗﻞ را ﻛﻨﺪ ﺷﻴﺮﻳﻦ ﭼﻮ ﺷﻬﺪ‬ ‫ﺣﺮص آرد در دﻟﺖ ﻛﺎﻳﻦ اﺳﺖ زﻫﺪ‬
‫‪ ٨٩‬‬
‫ﻣﻲﻛﻨﺪ ﺟﻨﺲ ﻣﻠﻚ را ﻋﲔ دﻳﻮ‬ ‫در ﺗﻮ آرد ﺻﺪ ﻫﺰاران ﻣﻜﺮ و رﻳﻮ‬
‫ﭘﻴﺮزاﱄ در ﻧﻈﺮ آرد ﭼﻮ ﺣﻮر‬ ‫او ﺑﻪ ﭼﺸﻤﺖ ﻣﻲﻧﻤﺎﻳﺪ ﻧﺎر‪ ،‬ﻧﻮر‬
‫ﻓﺪاك‬ ‫ﺟﺎن‬ ‫ﻣﻲﻓﺮﻳﺒﺪ ﮔﻮﻳﺪت‬ ‫ﻫﻼك‬ ‫ﺳﻮي‬ ‫آورد‬ ‫زﻣﺎﻧﺖ‬ ‫ﻫﺮ‬
‫ﭼﻮن ﺷﻮي ﺗﻨﻬﺎ ﻛﻨﺪ او ﻗﺼﺪ ﺟﺎن‬ ‫او ﺑﻪ ﻣﻜﺮت واﺑﺮد از دوﺳﺘﺎن‬
‫ﺗﺎ رﻫﻲ از ﺣﻴﻠﻪ و ﻣﻜﺮش ﻣﮕﺮ‬ ‫ﻫﺮ ﭼﻪ ﮔﻮﻳﺪ ﻛﺬب داﻧﺶ اي ﭘﺴﺮ‬
‫زاﻧﻜﻪ او را ﻫﺴﺖ ﻣﻜﺮي در ﻗﻔﺎش‬ ‫ﮔﺮ ﺑﻪ ﻃﺎﻋﺖ ﺧﻮاﻧﺪت اﻳﻤﻦ ﻣﺒﺎش‬
‫اﻧﺪرون دارد ﻫﺰاران ﻣﻜﺮ ﺑﺎز‬ ‫ﮔﺮ ﺑﻪ ﺳﻮي روزه ﺧﻮاﻧﺪ ﻳﺎ ﻧﻤﺎز‬
‫ﺑﺮد‬ ‫ﺧﻮاﻫﺪ‬ ‫رﻳﺎ‬ ‫از‬ ‫آﺑﺮوﻳﺖ‬ ‫آورد‬ ‫ﺣﺞ‬ ‫ﺟﺎﻧﺐ‬ ‫او‬ ‫ﺗﺮا‬ ‫ور‬
‫رﻳﺴﻤﺎﻧﺶ ﻧﻴﺴﺖ ﺧﺎﱄ از ﮔﺮه‬ ‫ور ﻫﻤﻲ ﮔﻮﻳﺪ زﻛﺎت ﻣﺎل ده‬
‫واﻧﺪرﻳﻦ دﻋﻮي ﻣﺸﻮ اﻳﻤﻦ ز دام‬ ‫ﺷﻬﺮﺗﻲ ﺟﻮﻳﺪ از آن ﺑﺎ ﻧﻨﮓ و ﻧﺎم‬
‫زو ﻣﺸﻮ ﻏﺎﻓﻞ ﻛﻪ دارد ﺻﺪ دﻏﺎ‬ ‫ور ﻫﻤﻲ ﺧﻮاﻧﺪ ﺗﺮا ﺳﻮي ﻏﺰا‬
‫از ﺧﻼﻳﻖ در ﺻﻼح و زﻫﺪ ﺑﻴﺶ‬ ‫زاﻫﺪي ﺑﻮدﺳﺖ در اﻳﺎم ﭘﻴﺶ‬

‫روز و ﺷﺐ ﺣﻜﻢ ﺧﺪا را ﻣﺘﺒﻊ‬ ‫ﺑﻬﺮ ﺣﻖ از ﺧﻠﻖ ﮔﺸﺘﻪ ﻣﻨﻘﻄﻊ‬
‫در ﮔﺬﺷﺘﻪ از ﻫﻮي و از ﻫﻮس‬ ‫ﺟﺰ ﺑﻪ ﻳﺎدش ﺑﺮ ﻧﻴﺎوردي ﻧﻔﺲ‬
‫ﺑﺮ ﺧﻼف ﻃﺒﻊ ﺑﻮدي در ﻃﻠﺐ‬ ‫ﻧﻔﺲ او ﭘﻴﻮﺳﺘﻪ در رﻧﺞ و ﺗﻌﺐ‬
‫ﺻﺮف ورد و ﻓﻜﺮ روز و ﺳﺎﻋﺘﺶ‬ ‫ﺷﺐ ﻧﻴﺎﺳﻮدي ز ذﻛﺮ و ﻃﺎﻋﺘﺶ‬
‫ﮔﺸﺘﻪ روح ﻣﺤﺾ آن ﻋﻴﺴﻲ ﺻﻔﺖ‬ ‫آﺧﺮت‬ ‫ﺑﻬﺮ‬ ‫دﻧﻴﺎ ﮔﻔﺘﻪ‬ ‫ﺗﺮك‬
‫ﻛﺮد ﻟﺸﻜﺮ ﺟﻤﻊ از ﺑﻬﺮ ﻏﺰا‬ ‫ﺣﺎﻛﻢ آن ﻣﻠﻚ روزي از ﻗﻀﺎ‬
‫ﻛﺰ ﻏﺰا ﺧﻮاﻫﻢ ﻛﻪ ﻳﺎﺑﻢ ﻫﻢ ﺑﺮي‬ ‫در دل زاﻫﺪ درآﻣﺪ ﺧﺎﻃﺮي‬
‫ﻫﺮ ﻛﻪ او ﺑﻲ ﺑﻬﺮه ﺷﺪ ﻏﺎﻓﻞ ﻓﺘﺎد‬ ‫رﻛﻦ اﺳﻼم اﺳﺖ ﺑﺎ ﻛﺎﻓﺮ ﺟﻬﺎد‬
‫ور ﻛﺸﻨﺪم در ﺷﻬﺎدت ﻣﻲزﻳﻢ‬ ‫ﮔﺮ ﻛﺸﻢ ﻣﻦ ﻛﺎﻓﺮي را ﻏﺎزﻳﻢ‬
‫در ﺣﻖ اﻳﻦ ﻛﺸﺘﮕﺎن ﺑﻲ ﻗﻴﻞ و ﻗﺎل‬ ‫ﮔﻔﺖ ﺑﻞ اﺣﻴﺎ ﺧﺪاي ﻻﻳﺰال‬
‫ﭘﺮﺗﻮي اﻓﻜﻨﺪ ﺑﺮ وي ﻧﻮر ﻋﺰم‬ ‫ﭼﻮن درﻳﻦ ﻣﻌﻨﻲ ﻧﻤﻮد او ﻋﺰم ﺟﺰم‬
‫ﺑﻲﻧﺼﻴﺐ از رﺣﻤﺖ رﺣﻤﺎﻧﻲ اﺳﺖ‬ ‫ﮔﻔﺖ اﻳﻦ ﺧﺎﻃﺮ اﮔﺮ ﺷﻴﻄﺎﻧﻲ اﺳﺖ‬
‫ﻛﻲ ﺗﻮان از ﺷﺮ ﻧﻔﺲ اﻳﻤﻦ ﺷﺪن‬ ‫ﻛﺎر ﺷﻴﻄﺎن ﻧﻴﺴﺖ ﻏﻴﺮ از ره زدن‬
‫ﻛﺎﻳﻦ ز ﺷﻴﻄﺎﻧﺴﺖ ﻳﺎ رﺣﻤﻦ ﻓﺮد‬ ‫ﭼﻮن ﺑﻪ ﻇﺎﻫﺮ ﻓﺮق ﻧﺘﻮاﻧﺴﺖ ﻛﺮد‬
‫از ﺧﺪا اﻟﻬﺎم آﻣﺪ در زﻣﺎن‬ ‫ﮔﺸﺖ ﻣﻀﻄﺮ در ﻣﻴﺎن اﻳﻦ و آن‬
‫ﺣﻖ ﻫﻤﻲ داﻧﺪ ﻧﻬﺎن و ﻇﺎﻫﺮت‬ ‫ﺧﺎﻃﺮ ﺷﻴﻄﺎﻧﻲ اﺳﺖ اﻳﻦ ﺧﺎﻃﺮات‬
‫ﻧﻔﺲ ﺷﻴﻄﺎﻧﻲ ﻛﻨﺪ ﻣﻴﻞ ﻏﺰا‬ ‫ﮔﻔﺖ ﻣﻲﺧﻮاﻫﻢ ﺑﺪاﻧﻢ ﺗﺎ ﭼﺮا‬
‫از ﭼﻪ او ﺧﻮد را ﺑﻪ ﻛﺸﱳ ﻣﻲدﻫﺪ‬ ‫اﻳﻦ ﻫﻤﻪ ﻣﺤﻨﺖ ﭼﺮا ﺑﺮ ﺧﻮد ﻧﻬﺪ‬
‫زان ﻫﻤﻲ ﺧﻮاﻧﺪ ﺗﺮا ﺳﻮي ﻏﺰا‬ ‫آﻣﺪ اﻟﻬﺎﻣﺶ ﻛﻪ ﻧﻔﺲ ﭘﺮ دﻏﺎ‬
‫‪ ٩٠‬‬
‫زان ﺷﻬﺎدت ﺷﻬﺮﺗﻲ آﻳﺪ ﭘﺪﻳﺪ‬ ‫ﺗﺎ ﻣﮕﺮ او در ﻏﺰا ﮔﺮدد ﺷﻬﻴﺪ‬
‫ﻛﺰ ﻏﺰا ﻛﺸﺘﻪ ﺷﺪ آن ﺧﻴﺮاﻻﻧﺎم‬ ‫ﻫﺮ ﻳﻜﻲ ﮔﻮﻳﻨﺪ از ﺧﺎص و ﻋﻮام‬
‫ﺑﻮد زاﻫﺪ ﺷﺪ ﺷﻬﻴﺪ راه دوﺳﺖ‬ ‫واﻟﺬﻳﻦ ﺟﺎﻫﺪوا در ﺷﺄن اوﺳﺖ‬
‫ﻫﻢ ﺑﻴﺎﺑﺪ از رﻳﺎﺿﺖ او اﻣﺎن‬ ‫ﻫﻢ ﺑﻤﺎﻧﺪ ﻧﺎم ﻧﻴﻜﺶ در ﺟﻬﺎن‬
‫ﻛﻮ وﻓﺎت ﺧﻮﻳﺶ ﺧﻮاﻫﺪ ﺑﺎ ﻃﺮب‬ ‫زﻳﻦ ﺣﻜﺎﻳﺖ ﻣﺎﻧﺪ زاﻫﺪ در ﻋﺠﺐ‬
‫ﺑﻬﺮ ﺷﻬﺮت ﺟﺎن دﻫﺪ اي ﺑﻮاﻟﻌﺠﺐ‬ ‫ﺗﺎ ﺷﻮد ﻣﺸﻬﻮر ﻧﺎﻣﺶ زﻳﻦ ﺳﺒﺐ‬
‫وا ﻧﻬﻞ ﺑﺎ ﻧﻔﺲ ﻣﺎ را اي ﺧﺪا‬ ‫اﻻﻧﺒﻴﺎ‬ ‫ﺧﻴﺮ‬ ‫ﮔﻔﺖ‬ ‫ﻻﺗﻜﻠﻨﻲ‬
‫ﻫﺴﺖ ﻗﺪرش ﺑﺮﺗﺮ از درك ﻓﻬﻮم‬ ‫ﻫﺮﻛﻪ ﻣﻲﮔﺮدد ﺧﻼص از ﻧﻔﺲ ﺷﻮم‬
‫ﮔﻮ ﻧﺸﲔ ﻓﺎرغ ز ﻟﺬات و اﻟﻢ‬ ‫ﮔﺮ ﺑﻜﺸﺘﻲ ﻧﻔﺲ را رﺳﺘﻲ ز ﻏﻢ‬
‫ﮔﺮ ﺑﻤﻴﺮد از ﺧﻮدي ﻧﻔﺴﺶ ﺧﻄﺎﺳﺖ‬ ‫ﻫﺮﻛﻪ او در دﻳﻦ و ﻣﺬﻫﺐ ﺑﺎرﻳﺎﺳﺖ‬
‫در ﺑﻴﺎن اﻣﻮات‬
‫آن ﻳﻜﻲ اﺑﻴﺾ دوم اﺳﻮد ﺑﺪان‬ ‫ﺳﺎﻟﻜﺎن‬ ‫ﻣﻤﺎت‬ ‫آﻣﺪ‬ ‫ﭼﺎر ﻛﻮن‬
‫ﺷﺮح ﻫﺮ ﻳﻚ ﮔﺮ ﺑﮕﻮﻳﻢ ﺑﻬﱰﺳﺖ‬ ‫ﭘﺲ ﺳﻴﻮم اﺧﻀﺮ ﭼﻬﺎرم اﺣﻤﺮﺳﺖ‬
‫ﻛﻪ ﺻﻔﺎ ﻳﺎﺑﺪ دل از وي ﺑﺲ ﻋﺠﺐ‬ ‫ﻣﻮت اﺑﻴﺾ ﺟﻮع آﻣﺪ زان ﺳﺒﺐ‬
‫ﺷﺪ ﻣﻨﻮر ﺑﺎﻃﻨﺶ وﻳﻦ روﺷﻦ اﺳﺖ‬ ‫ﻫﺮ ﻛﻪ داﻳﻢ ﺑﻬﺮ ﺣﻖ او ﮔﺮﺳﻨﻪ اﺳﺖ‬
‫ﺷﺪ دﻟﺶ ﭼﻮن آﻳﻨﻪ ﻳﻜﺒﺎرﮔﻲ‬ ‫ﻫﺮ ﻛﻪ ﻋﺎدت ﻛﺮد ﺑﺎ ﻛﻢ ﺧﻮارﮔﻲ‬
‫ﺷﺪ ز ﺳﻴﺮي رﻧﮓ دﻟﻬﺎ ﺗﻮﺑﺘﻮ‬ ‫رو ﺻﻔﺎي دل ز ﻛﻤﺨﻮاري ﺑﺠﻮ‬
‫ﮔﺸﺖ ﺳﺮ ﺻﺎﺣﺐ دل از ﺻﻔﺎ‬ ‫اوﻟﻴﺎ‬ ‫ﺷﻌﺎر‬ ‫ﻛﻤﺨﻮاري‬ ‫ﻫﺴﺖ‬
‫ﺳﺎز ﺟﺎن و دل درﻳﻦ ﻣﻌﻨﻲ ﮔﺮو‬ ‫ﺑﻌﺪ اﺑﻴﺾ ﻣﻮت اﺳﻮد را ﺷﻨﻮ‬
‫ﺻﱪ ﺑﺮ اﻳﺬا ﺑﻮد ﻣﺮگ و ﻋﻨﺎ‬ ‫ﻣﻮت اﺳﻮد ﺷﺪ ﺗﺤﻤﻞ ﺑﺮ اذا‬
‫ﻳﺎﻓﺖ او از ﻣﻮت اﺳﻮد ﺻﺪ ﻓﺮج‬ ‫ﭼﻮن ﺑﻴﺎﺑﺪ ﻧﻔﺲ ﺑﺮ اﻳﺬا ﺣﺮج‬
‫ﭼﻮن ز ﺣﻖ ﺑﻴﻨﺪ ز آﺗﺶ ﻧﻴﺴﺖ دق‬ ‫داﻧﺪ او اﻳﺬاي ﺧﻠﻘﺎن ﻓﻌﻞ ﺣﻖ‬
‫زاﻧﻜﻪ ﺟﻮر ﻳﺎر ﺧﻮﺷﱰ از وﻓﺎ‬ ‫ﺑﻠﻜﻪ ﻟﺬتﻫﺎﺳﺖ او را در ﺟﻔﺎ‬
‫ﻫﺮ ﭼﻪ ﺑﻴﻨﺪ ﻋﲔ ﺣﻖ داﻧﺴﺘﻪ اﺳﺖ‬ ‫ﭼﻮﻧﻜﻪ او ﻓﺎﻧﻲ ﰲ اﻟﻠّﻪ آﻣﺪه اﺳﺖ‬
‫ﻟﺪن‬ ‫ﻣﻦ‬ ‫ﻋﻠﻢ‬ ‫ﺳﺮ‬ ‫ﺑﺪاﻧﻲ‬ ‫ﺗﺎ‬ ‫ﺑﻌﺪ اﺳﻮد ﻣﻮت اﺣﻤﺮ ﮔﻮش ﻛﻦ‬
‫ﺧﻮد ﻣﻄﻴﻊ اوﺳﺖ ﻛﻢ از دﻳﻮ و دد‬ ‫ﻣﻮت اﺣﻤﺮ ﺷﺪ ﺧﻼف ﻧﻔﺲ ﺑﺪ‬
‫در ﺣﻘﻴﻘﺖ از ﻫﻤﻪ ﺧﻠﻖ اﺳﺖ ﺑﻴﺶ‬ ‫ﻫﺮ ﻛﻪ او ﻣﺮد از ﻫﻮاي ﻧﻔﺲ ﺧﻮﻳﺶ‬
‫از ﺣﻴﺎت ﺟﺎودان دل زﻧﺪه اﺳﺖ‬ ‫ز آرزوي ﻧﻔﺲ ﻫﺮ ﻛﻮ ﻣﺮده اﺳﺖ‬
‫زﻧﺪه ﮔﺮدي از ﺣﻴﺎت ذواﻟﺠﻼل‬ ‫ﮔﺮ ﺑﻤﻴﺮي ﺗﻮ ز ﺟﻬﻞ و از ﺿﻼل‬
‫ﻫﺮ ﻛﻪ ﻣﻴﺮد ﻳﺎﺑﺪ او ﭘﺎﻳﻨﺪﮔﻲ‬ ‫ﻣﺮدﮔﻲ اﻳﻨﺠﺎ ﺑﻪ از ﺻﺪ زﻧﺪﮔﻲ‬
‫اﻧﺪرﻳﻦ ﻣﺠﻠﺲ ﭼﻮ ﻋﻴﺶ ﺗﺎزه ﺑﻮد‬ ‫ﺑﻌﺪ اﺣﻤﺮ ﻣﻮت اﺧﻀﺮ را ﻧﻤﻮد‬
‫ﺑﺎده از ﺟﺎم ﻗﻨﺎﻋﺖ ﻧﻮﺷﻲ اﺳﺖ‬ ‫ﻣﻮت اﺧﻀﺮ ﺧﻮد ﻣﺮﻗﻊﭘﻮﺷﻲ اﺳﺖ‬
‫ﺳﺒﺰ ﮔﺮدد ﺑﺎغ ﻋﻴﺸﺶ ﺑﻲﺳﺨﻦ‬ ‫ﭼﻮن ﻗﻨﺎﻋﺖ ﻛﺮد ﺑﺎ ﺧﺮﻗﻪ ﻛﻬﻦ‬
‫‪ ٩١‬‬
‫ﺗﺎزهرو ﮔﺮدد ﺑﻪ ﺣﻖ ﮔﻴﺮد ﺳﺒﻖ‬ ‫ﺣﻖ‬ ‫ذاﺗﻲ‬ ‫ﻣﻄﻠﻖ‬ ‫ﺟﻤﺎل‬ ‫از‬
‫ﺟﺎي ﮔﻨﺞ اﻧﺪر دل وﻳﺮاﻧﻲ اﺳﺖ‬ ‫از ﻟﺒﺎس ﻓﺎﺧﺮ او ﻣﺴﺘﻐﻨﻲ اﺳﺖ‬
‫از ﭘﻼس اﻓﺰاﻳﺪش ﺣﺴﻦ و ﺟﻤﺎل‬ ‫ﻧﻘﺲ اﻳﺸﺎن را ﭼﻮﺷﺪ ﺣﺎﺻﻞ ﻛﻤﺎل‬
‫ﻓﺎرﻏﺴﺖ از رﻧﮓ و ﺑﻮ روي ﻧﻜﻮ‬ ‫ﻧﻴﺴﺖ ﺣﺎﺟﺖ ﻣﻬﺮ ﺧﺎن را رﻧﮓ و ﺑﻮ‬
‫رﻧﮓ ﻣﺸﺎﻃﻪ ﭼﻪ ﻛﺎر آﻳﺪ ورا‬ ‫ﻫﺮ ﻛﻪ او را ﻫﺴﺖ ﺣﺴﻦ ﺟﺎﻧﻔﺰا‬
‫او ﺑﻪ رﻧﮓ و ﺑﻮ ﻫﻤﻲ ﮔﻴﺮد ﭘﻨﺎه‬ ‫واﻧﻜﻪ او را ﻧﻴﺴﺖ روي ﻫﻤﭽﻮ ﻣﺎه‬
‫ﻛﻮ ﺑﻪ ﻣﻜﺮ و ﺣﻴﻠﻪ ﮔﺮدد ﻣﺸﺘﻐﻞ‬ ‫ﺗﺎ ﺑﻪ دام آرد ﻣﮕﺮ ﻳﻚ ﺳﺎده دل‬
‫ﻫﺴﺖ ﻳﻜﺴﺎن ﭘﻴﺶ او ﺻﻮف و ﭘﻼس‬ ‫ﻧﻴﺴﺖ ﺳﻠﻄﺎن را ﺗﻔﺎﺧﺮ در ﻟﺒﺎس‬
‫ﻧﻴﺴﺖ از ﺻﻮف و ﭘﻼس او را زﻳﺎن‬ ‫ﺟﻮد و ﺗﻘﻮي ﺷﺪ ﻟﺒﺎس ﻋﺎرﻓﺎن‬
‫واﻧﭽﻪ ﻣﻲﮔﻮﻳﺪ ﺑﺮي از ﺻﻨﻌﺘﺴﺖ‬ ‫ﻫﺮ ﭼﻪ ﻛﺎﻣﻞ ﻛﺮد ﻋﲔ ﺣﻜﻤﺘﺴﺖ‬
‫در دﻟﺶ ﮔﻨﺠﺎﻳﻲ ﻏﻴﺮ از ﻛﺠﺎﺳﺖ‬ ‫ﺧﺪاﺳﺖ‬ ‫ﺑﻬﺮ‬ ‫وﻣﺮدﻧﺶ‬ ‫زﻧﺪﮔﻲ‬
‫ﻧﻴﺴﺖ در اﻓﻌﺎل و اﻗﻮاﻟﺖ ﺧﻄﺎ‬ ‫ﮔﺮ دﻟﺖ ﺑﺎ وﺻﻞ ﺟﺎن ﺷﺪ آﺷﻨﺎ‬
‫ﺳﻮد و ﺳﺮﻣﺎﻳﻪ ﺑﻜﻞ ﮔﺮدد زﻳﺎن‬ ‫ﮔﺮ ﻧﻪاي در ﺧﻮرد وﺻﻞ دوﺳﺘﺎن‬
‫ﺷﺪ‬ ‫اﺳﺮار‬ ‫ﻣﺤﺮم‬ ‫ﭘﺎﻛﺖ‬ ‫ﺟﺎن‬ ‫ﭼﻮن ﺗﺮا در ﺑﺰم وﺻﻠﺶ ﺑﺎر ﺷﺪ‬
‫ﻛﻴﺴﺖ اﻧﺴﺎن آﻧﻜﻪ دارد اﻳﻦ ﺻﻔﺖ‬ ‫ﺷﺪ ﻏﺮض از آﻓﺮﻳﻨﺶ ﻣﻌﺮﻓﺖ‬
‫از ﮔﻠﺴﺘﺎن رﺧﺶ ﮔﻞ ﭼﻴﺪﻧﺴﺖ‬ ‫دﻳﺪﻧﺴﺖ‬ ‫ﻧﺘﻴﺠﮥ‬ ‫اﻳﻨﺠﺎ‬ ‫ﻣﻌﺮﻓﺖ‬
‫او‬ ‫دﻳﺪار‬ ‫ﻣﻲﺑﻮد‬ ‫ﻋﺎرف‬ ‫ﺑﻬﺮ‬ ‫ﺗﺎ ﻧﮕﻮﻳﻲ ﻧﻴﺴﺖ ﻋﺮﻓﺎن ﮔﻔﺖ و ﮔﻮ‬
‫ﻗﺴﻢ ﻋﺎرف ذوق ﺣﺎﻟﺴﺖ و ﺷﻬﻮد‬ ‫ﺷﺪ ﻧﺼﻴﺐ ﻋﺎﻟﻤﺎن ﮔﻔﺖ و ﺷﻨﻮد‬
‫اﻳﻦ ﺑﻪ ﻣﻌﻨﻲ ﺧﻴﺮ و اﻳﻦ دﻳﮕﺮ ﺑﺪﺳﺖ‬ ‫در ﻣﻴﺎن اﻳﻦ دو ﻓﺮق ﺑﻴﺤﺪﺳﺖ‬
‫ﻻﺟﺮم زﻳﻦ رو ﺟﻬﺎن ﮔﺮدﻳﺪه اﺳﺖ‬ ‫آن ﺷﻨﻴﺪه ﮔﻮﻳﺪ و او دﻳﺪه اﺳﺖ‬
‫در ﺣﻘﻴﻘﺖ ﻧﻴﺴﺖ ﻣﻘﺒﻮل ﺧﺪا‬ ‫ﻫﺮ ﻋﻤﻞ ﻛﻮ ﺑﻬﺮ روﻳﺴﺖ و رﻳﺎ‬
‫ﺗﻨﻨﺪ‬ ‫ﺳﺮﻣﺪ‬ ‫دوﻟﺖ‬ ‫ﺑﺮ‬ ‫ﺑﻴﮕﻤﺎن‬ ‫ﻃﺎﻋﺘﻲ ﻛﺎن ﺧﻠﻖ ﺑﻬﺮ ﺣﻖ ﻛﻨﻨﺪ‬
‫ﺑﻨﺪه ﻛﻲ ﺑﺎﺷﺪ ﻛﺴﻲ ﻛﻮ ﻏﻴﺮﺟﻮﺳﺖ‬ ‫ﺑﻨﺪﮔﻲ ﺑﻬﺮ رﺿﺎي ﺣﻖ ﻧﻜﻮﺳﺖ‬
‫ﮔﺮ ﻣﺴﻠﻤﺎﻧﻲ و ﮔﺮ ﮔﱪ و ﻳﻬﻮد‬ ‫ﻫﺮ ﭼﻪ ﻣﻲﻛﺎري ﻫﻤﺎن ﺧﻮاﻫﻲ درود‬
‫ﻗﻨﺪ و زﻫﺮ آﻣﺪ ﻛﻪ ﺑﺎ ﻫﻢ رﻳﺨﺘﻪﺳﺖ‬ ‫ﻫﺮ ﻋﻤﻞ ﻛﺎن ﺑﺎ ﻏﺮض آﻣﻴﺨﺘﻪﺳﺖ‬
‫ﺣﻖ ﻫﻤﻲ ﻓﺮﻣﺎﻳﺪ آن ﻣﻘﺒﻮل ﻣﺎﺳﺖ‬ ‫در ﻫﺮ آن ﻛﺎري ﻛﻪ روﻳﺖ ﺑﺎ ﺧﺪاﺳﺖ‬
‫ﺑﺎش ﻣﺨﻠﺺ در ره ﺣﻖ ﺑﻲدﻏﻞ‬ ‫ﻧﻴﺖ ﺧﻴﺮ اﺳﺖ اﺻﻞ ﻫﺮ ﻋﻤﻞ‬
‫ﺣﻜﺎﻳﺖ ذواﻟﻨﻮن ﻣﺼﺮي‬
‫رباﻻﻧﺎم‬ ‫ﺣﻀﺮت‬ ‫اﻧﻴﺲ‬ ‫آن‬ ‫ﺷﻴﺦ ذواﻟﻨﻮن ﻣﻘﺘﺪاي ﺧﺎص و ﻋﺎم‬

‫ﺑﻮد‬ ‫راه‬ ‫رﻫﺮوان‬ ‫رﻫﻨﻤﺎي‬ ‫آﻧﻜﻪ او از ﺟﺎن و دل آﮔﺎه ﺑﻮد‬
‫ﻣﻲﺷﺪم در ﺑﺎدﻳﻪ ﺑﻲﭘﺎ و ﺳﺮ‬ ‫ﮔﻔﺖ ﻳﻚ روزي در اﻳﺎم ﺳﻔﺮ‬
‫ﻫﻴﭻ ﺟﺎ روي زﻣﲔ ﺧﺎﱄ ﻧﺒﻮد‬ ‫ﻛﻮه و ﺻﺤﺮا ﺟﻤﻠﮕﻲ ﭘﺮ ﺑﺮف ﺑﻮد‬
‫ارزﻧﻲ ﻣﻲرﻳﺨﺖ ﮔﱪي ﺑﻲدرﻳﻎ‬ ‫دﻳﺪم آﻧﺠﺎ در ﻣﻴﺎن اﺑﺮ و ﻣﻴﻎ‬
‫‪ ٩٢‬‬
‫ﭼﺮاﺳﺖ‬ ‫ﭘﺎﺷﻴﺪن‬ ‫ﺑﻲدام‬ ‫داﻧﮥ‬ ‫ﮔﻔﺘﻤﺶ اي ﮔﱪ ﺑﺮ ﮔﻮ ﻗﻮل راﺳﺖ‬
‫ﻣﻲﻧﻴﺎﺑﻨﺪ داﻧﻪ و ﺑﺲ ﻣﻀﻄﺮﻧﺪ‬ ‫اﺑﱰﻧﺪ‬ ‫ﺳﻮاد‬ ‫در‬ ‫ﻣﺮﻏﺎن‬ ‫ﮔﻔﺖ‬
‫ﺑﻴﻨﻮا‬ ‫ﻣﺮﻏﻜﺎن‬ ‫ﮔﺮدﻧﺪ‬ ‫ﺳﻴﺮ‬ ‫ﺑﻬﺮ آن ﻣﻲﭘﺎﺷﻢ اﻳﻦ ارزن ﻛﻪ ﺗﺎ‬
‫در ﻗﻴﺎﻣﺖ اﻳﻦ ﺑﻮد ﻣﺎ را ﺳﻨﺪ‬ ‫ﺣﻖ ﻣﮕﺮ زﻳﻦ رو ﺑﻪ ﻣﻦ رﺣﻤﺖ ﻛﻨﺪ‬
‫ﻛﻲ ﻗﺒﻮل اﻓﺘﺪ ﻛﻪ ﭘﺎﺷﻲ داﻧﻪاي‬ ‫ﺑﻴﮕﺎﻧﻪاي‬ ‫ﭼﺮا‬ ‫دﻳﻦ‬ ‫از‬ ‫ﮔﻔﺘﻤﺶ‬
‫داﻧﺪ و ﺑﻴﻨﺪ ﻛﻪ آﺧﺮ ﺑﻬﺮ ﻛﻴﺴﺖ‬ ‫ﮔﻔﺖ ﺑﺎري ﮔﺮ ﻗﺒﻮل دوﺳﺖ ﻧﻴﺴﺖ‬
‫ﻛﻮ ﻫﻤﻲ ﮔﻮﻳﺪ ﻛﻪ ﺑﻬﺮ ﻛﻴﺴﺖ اﻳﻦ‬ ‫ﭘﺲ ﺑﻮد اﻳﻦ ﺑﻴﻨﻮا را ﺧﻮد ﻫﻤﲔ‬
‫در ﻃﻮاف ﻛﻌﺒﻪ ﻫﺮ ﺳﻮﻳﻲ دوان‬ ‫ﮔﻔﺖ ذواﻟﻨﻮن وﻗﺖ ﻣﻦ ﺧﻮش ﺷﺪ از آن‬
‫ﻋﺎﺷﻖ و زار و ﻧﺰار و ﺑﻴﻨﻮا‬ ‫دﻳﺪم آﻧﺠﺎ در ﻃﻮاف آن ﮔﱪ را‬
‫ﻛﺎﻧﭽﻪ ﻣﻲﻛﺸﺘﻢ ﺑﺮ آﻣﺪ اﻳﻨﭽﻨﲔ‬ ‫ﮔﻔﺖ دﻳﺪي ﻋﺎﻗﺒﺖ اي ﺷﻴﺦ دﻳﻦ‬
‫ﭘﺲ ﻣﺮا در ﺧﺎﻧﮥ ﺧﻮد ﺑﺎر داد‬ ‫ﺣﻖ ﺑﻪ روي ﻣﻦ در اﻳﻤﺎن ﮔﺸﺎد‬
‫اﻧﻤﺎ اﻻﻋﻤﺎل ﺑﺸﻨﻮ از رﺳﻮل‬ ‫ﻫﺮ ﭼﻪ ﺑﻬﺮ او ﻛﻨﻲ ﺑﺎﺷﺪ ﻗﺒﻮل‬
‫ﺑﺮ ﻫﻤﻪ ﻻﺗﻘﻨﻄﻮا ﭼﻮن ﺣﺠﺘﻲ اﺳﺖ‬ ‫از در ﻟﻄﻔﺶ ﻛﺴﻲ ﻧﻮﻣﻴﺪ ﻧﻴﺴﺖ‬
‫ﮔﻔﺘﻢ اي داﻧﻨﺪۀ ﻓﺎش و ﻧﻬﺎن‬ ‫ﮔﻔﺖ ذواﻟﻨﻮن وﻗﺖ ﻣﻦ ﺧﻮش ﺷﺪ از آن‬
‫ﻣﺆﻣﻦ ﻛﻨﻲ‬ ‫ﻣﺮﺣﻤﺖ‬ ‫از ﻛﻤﺎل‬ ‫ﮔﱪ ﭼﻞ ﺳﺎﻟﻪ ﺑﻪ ﻣﺸﺖ ارزﻧﻲ‬
‫ﺳﺎزﻳﺶ‬ ‫ﺧﻮد‬ ‫رﺣﻤﺖ‬ ‫آﺷﻨﺎي‬ ‫ﭘﺮدازﻳﺶ‬ ‫ﺑﻴﮕﺎﻧﮕﻲ‬ ‫ﻫﻤﻪ‬ ‫از‬
‫واﻧﻜﻪ را ﻫﻢ راﻧﺪ ﺑﻲﻋﻠﺖ ﺑﺮاﻧﺪ‬ ‫ﻫﺮ ﻛﺮا ﺣﻖ ﺧﻮاﻧﺪ ﺑﻲﻋﻠﺖ ﺑﺨﻮاﻧﺪ‬
‫ﻓﻌﻞ او ﺑﻲﻋﻠﺖ اﺳﺖ ﻋﻠﺖ ﻣﺠﻮ‬ ‫رو ﻣﻜﻦ ﺑﺎ ﺧﻮد ﻗﻴﺎس ﻛﺎر او‬
‫ﻓﻌﻞ او ﻣﻌﻠﻮل ﺑﺎ ﻋﻠﺖ ﻣﺒﲔ‬ ‫ﭘﺲ ﺗﻮ اي ذواﻟﻨﻮن ﺑﺮو ﻓﺎرغﻧﺸﲔ‬
‫ﺧﺪا‬ ‫ﻓﻌﻞ‬ ‫ﻻﻳﻖ‬ ‫ﻋﻠﺖ‬ ‫ﻧﻴﺴﺖ‬ ‫ﻛﱪﻳﺎ‬ ‫ﺟﻨﺎب‬ ‫دان‬ ‫ﻻاﺑﺎﱄ‬
‫اﻧﺪرﻳﻦ ره ﺑﻮﻋﻠﻲ ﻛﻮر و ﻛﺮﺳﺖ‬ ‫از ﺧﻴﺎل و ﻋﻘﻞ و ﻓﻬﻢ اﻳﻦ ﺑﺮﺗﺮﺳﺖ‬
‫ﻧﻴﺴﺖ ﺳﻮزش ﻛﺰ ﭘﻲ اﻓﺴﻮن ﮔﺮﻓﺖ‬ ‫ﭼﻮن ﮔﺮﻓﺖ‬ ‫وزﻳﺪن‬ ‫اﺳﺘﻐﻨﺎ‬ ‫ﺑﺎد‬
‫ﭘﻴﺸﮥ ﺧﻮد ﺳﺎز ﺗﺴﻠﻴﻢ و رﺿﺎ‬ ‫واﮔﺬار اﻳﻦ ﻛﺎر ﺧﻮد را ﺑﺎ ﺧﺪا‬
‫ﻏﺮﻗﻪ ﻛﻦ ﺧﻮد را ﺑﻪ درﻳﺎي ﻋﺪم‬ ‫ﮔﺮ ﺗﻮ ﺧﻮاﻫﻲ ﺟﺎن ﺑﺮي از دﺳﺖ ﻏﻢ‬
‫ﻣﺮد ﺧﻮدﺑﲔ ﻛﻲ ﺷﻮد آﮔﺎه دوﺳﺖ‬ ‫ﺣﻆ ﻧﻔﺲ ﺧﻮد ﻣﺠﻮ در راه دوﺳﺖ‬
‫ﺗﺮك ﺟﺎن ﭼﻮن ﮔﻔﺖ آﺳﺎن ﻣﻲرود‬ ‫ﻫﺮ ﻛﻪ راه ﻋﺸﻖ ﺟﺎﻧﺎن ﻣﻲرود‬
‫ﻧﻴﺴﺖ ﺷﻮﮔﺮ وﺻﻞ ﺧﻮاﻫﻲ وﺻﻞ ﺷﺎه‬ ‫در ﻃﺮﻳﻘﺖ ﻫﺴﺖ ﭼﻮن ﻫﺴﺘﻲ ﮔﻨﺎه‬
‫اﻧﺪرﻳﻦ ره ﺗﻮﺷﻪ ﮔﺮ داري درآ‬ ‫زاد اﻳﻦ ره ﻧﻴﺴﺖ ﺟﺰ ﻣﺤﻮ و ﻓﻨﺎ‬
‫ﺣﻖ‬ ‫آﻳﺎت‬ ‫ﺑﲔ‬ ‫ﻻاﻟﻪ‬ ‫ﺑﻌﺪ‬ ‫ﻧﻔﻲ ﺧﻮد ﻛﻦ آﻧﮕﻬﻲ اﺛﺒﺎت ﺣﻖ‬
‫ﺟﺎن ﺧﻮد از وﺻﻞ ﺑﺮﺧﻮردار ﻛﻦ‬ ‫ﻳﺎر ﻛﻦ‬ ‫راه‬ ‫اﻳﺜﺎر‬ ‫را‬ ‫ﺧﻮﻳﺶ‬
‫وﺻﻞ ﺑﻴﭽﻮن را ﻣﺠﻮ در ﭼﻨﺪ و ﭼﻮن‬ ‫ﺗﻮ ﺑﺮون ﺷﻮ ﺗﺎ ﻛﻪ ﻳﺎر آﻳﺪ درون‬
‫ﺟﺎﻧﻔﺸﺎن ﺷﻮ ﺟﺎﻧﻔﺸﺎن ﺷﻮ ﺟﺎﻧﻔﺸﺎن‬ ‫از ﺣﺠﺎب ﺧﻮﻳﺶ ﺧﻮد را وارﻫﺎن‬
‫اﻳﻤﻦ ﻧﺸﲔ‬ ‫در ﻣﻘﺎم وﺣﺪتآ‬ ‫ﺑﺮﻓﺸﺎن از ﻫﺮ دو ﻋﺎﻟﻢ آﺳﺘﲔ‬
‫دوﺳﺖ ﺧﻮاﻫﻲ از ﺧﻮدي ﺑﻴﮕﺎﻧﻪ ﺷﻮ‬ ‫ﺑﺮو‬ ‫ﺑﻴﺨﻮد‬ ‫ﺧﺪا‬ ‫راه‬ ‫روي‬ ‫ﮔﺮ‬
‫ﺗﺎ ﺗﻮ ﻫﺴﺘﻲ ﻛﻲ ﺷﻨﺎﺳﻲ ﻧﻴﺴﺘﻲ‬ ‫اﺻﻞ ﻃﺎﻋﺘﻬﺎﺳﺖ ﻣﺤﻮ و ﻧﻴﺴﺘﻲ‬
‫‪ ٩٣‬‬
‫ﻣﺴﺖ وﺻﻠﺶ ﻛﺮد ﺑﺮ ﻛﻮﻧﲔ ﺗﻦ‬ ‫وارﻫﺎن ﺧﻮد را ز ﻗﻴﺪ ﺧﻮﻳﺸﱳ‬
‫ﺗﻤﺜﻴﻞ‬
‫در ﻣﻘﺎم ﻗﺮب ﺟﺎﻧﺎن راه ﻳﺎﻓﺖ‬ ‫ﭘﻴﺮ ﺑﺴﻄﺎﻣﻲ ﭼﻮ در ﻣﻴﺪان ﺷﺘﺎﻓﺖ‬
‫ﻫﺮ ﭼﻪ ﻣﻲﺧﻮاﻫﻲ دﻟﺖ از ﻣﻦ ﺑﺨﻮاه‬ ‫آﻣﺪ اﻟﻬﺎﻣﺶ ﻛﻪ اي ﺧﺎص اﻟﻪ‬
‫ﻋﺎﺷﻘﺎن را ﭼﻮن ﺗﻮ ﻣﻄﻠﻮﺑﻲ ﻛﺠﺎﺳﺖ‬ ‫ﭘﻴﺮ ﮔﻔﺘﺎ ﻧﻴﺴﺖ ﻣﺎ را ﻫﻴﭻ ﺧﻮاﺳﺖ‬
‫ﻣﻦ ﺗﺮا ﺧﻮاﻫﻢ ﺗﺮا ﺧﻮاﻫﻢ ﺗﺮا‬ ‫ﻧﻴﺴﺖ ﺑﻲﺗﻮ ﺻﱪ و آراﻣﻲ ﻣﺮا‬
‫ذرهاي ﻣﺎﻧﺪ ﻧﺨﻮاﻫﺪ ﺑﻮ ﺷﻨﻴﺪ‬ ‫ﮔﻔﺖ ﺣﻖ ﺗﺎ از وﺟﻮد ﺑﺎﻳﺰﻳﺪ‬
‫اوﻻ دع ﻧﻔﺲ ﭘﺲ آﻧﮕﻪ ﺗﻌﺎل‬ ‫ﺗﺎ ﺗﻮ ﻫﺴﺘﻲ ﻫﺴﺖ اﻳﻦ ﺧﻮاﻫﺶ ﻣﺤﺎل‬
‫ﻳﺎ ﺗﻮ ﮔﻨﺠﻲ در ﻣﻴﺎﻧﻪ ﻳﺎ ﻛﻪ او‬ ‫اﻧﺪرﻳﻦ ره در ﻧﮕﻨﺠﺪ ﻣﺎ و ﺗﻮ‬
‫در ﻣﻘﺎم وﺻﻞ او ﺑﻲ ﻣﻦ درآ‬ ‫زﻳﻦ ﺣﺠﺎب ﻣﺎ و ﻣﻦ ﻳﻜﺪم ﺑﺮآ‬
‫ﺗﺎ ﺗﻮ ﭘﻴﺪاﻳﻲ ﻧﻬﺎن ﺑﺎﺷﺪ ﺧﺪا‬ ‫ﺷﺪ ﻣﻦ و ﻣﺎﻳﻲ ﺣﺠﺎب راه ﻣﺎ‬
‫ﺷﻮ ﻣﺴﻠﻤﺎن ﺗﺎ ﻧﺒﺎﺷﻲ زان ﻓﺮﻳﻖ‬ ‫در ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺷﺪ دوﻳﻲ ﻛﻔﺮ ﻃﺮﻳﻖ‬
‫ﺗﺎ ﺑﻮد ﺑﺮ ﺟﺎ اﺛﺮ از ﻛﺜﺮﺗﺶ‬ ‫ﻛﻲ ﺷﻮد ﭘﻴﺪا ﺟﻤﺎل وﺣﺪﺗﺶ‬
‫ﺑﺮﻗﺮار‬ ‫ﻧﻤﺎﻧﺪ‬ ‫ﻛﺜﺮت‬ ‫ﻇﻠﻤﺖ‬ ‫ﭼﻮﻧﻜﻪ ﮔﺮدد ﻧﻮر وﺣﺪت آﺷﻜﺎر‬
‫در زﻣﺎن ﮔﺮدد ﻫﻤﻪ ﻛﻮﻛﺐ ﻧﻬﺎن‬ ‫ﻧﻮر ﺧﻮرﺷﻴﺪ ﺟﻬﺎن ﭼﻮن ﺷﺪ ﻋﻴﺎن‬
‫ﺟﺰ ﺑﻪ ﻋﻮن ﻣﺤﺮم درﮔﺎه ﺧﺎص‬ ‫ﻛﻲ ﺗﻮان از ﻗﻴﺪ ﺧﻮد ﮔﺸﱳ ﺧﻼص‬
‫اﻟﻪ‬ ‫ﻗﺮب‬ ‫راﻫﺮو‬ ‫ﺑﻴﺎﺑﺪ‬ ‫ﻛﻲ‬ ‫راه‬ ‫ﭘﻴﺮان‬ ‫ﻫﻤﺖ‬ ‫ﻧﺒﺎﺷﺪ‬ ‫ﮔﺮ‬
‫رﻫﺎ‬ ‫ﻳﻜﺪم‬ ‫ﻣﻜﻦ‬ ‫رﻫﱪ‬ ‫داﻣﻦ‬ ‫ﮔﺮ ﺗﻮ ﺧﻮاﻫﻲ ﻗﺮب درﮔﺎه ﺧﺪا‬
‫ﻫﻤﺮﻫﻲ ﺑﺎ ﻛﺎروان ﻛﻦ ﻫﻮش دار‬ ‫راه ﭘﺮ ﺧﻮﻓﺴﺖ و رﻫﺰن ﺑﻴﺸﻤﺎر‬
‫زﻳﺮ ﭘﺎﺷﺎن ﻫﻤﭽﻮ ﺧﺎك را ﺷﻮ‬ ‫از رﻓﻴﻘﺎن ﺳﺮ ﻣﻜﺶ اي راﻫﺮو‬
‫ﺑﺮ ﻫﻮاي ﺧﻮد ﻣﻨﻪ در ره ﻗﺪم‬ ‫ﻛﺮم‬ ‫اﻫﻞ‬ ‫ﺳﺎﻳﮥ‬ ‫دان‬ ‫ﻣﻐﺘﻨﻢ‬
‫ﻋﺎﻗﺒﺖ ﺑﻲﺷﻚ ز اﻫﻞ دل ﺷﻮد‬ ‫ﻫﺮ ﻛﻪ او در ﻇﻞ اﻫﻞ دل ﺑﻮد‬
‫ﻛﻴﻤﻴﺎ‬ ‫وﺟﻮدت‬ ‫ﻣﺲ‬ ‫ﻣﻲﺷﻮد‬ ‫اوﻟﻴﺎ‬ ‫ﻗﺮب‬ ‫اﻛﺴﻴﺮ‬ ‫از‬ ‫زاﻧﻜﻪ‬
‫در دل اﻫﻞ دﻻن رو ﺟﺎ ﺑﮕﻴﺮ‬ ‫ﭘﻨﺪ ﻣﺸﻔﻖ را ز ﺟﺎن و دلﭘﺬﻳﺮ‬
‫ﺑﻲﻣﺮﺑﻲ ﻫﺎن ﻣﺠﻮ ﻗﺮب ﻣﻠﻮك‬ ‫ﺳﻠﻮك‬ ‫واﻧﮕﻪ‬ ‫اول‬ ‫ﺑﺎﻳﺪ‬ ‫ﭘﻴﺮ‬
‫از ﺷﺮاب وﺻﻞ او ﺟﺎﻣﻲ ﻛﺸﺪ‬ ‫ﻧﻪ ﻛﻪ ﻫﺮ ﻛﺲ ﻛﻮ رﻳﺎﺿﺖ ﻣﻲﻛﺸﺪ‬
‫از رﻳﺎﺿﺖ ﻧﻴﺴﺖ ﺟﺰ درد ﺳﺮت‬ ‫رﻫﱪت‬ ‫ﻧﺒﺎﺷﺪ‬ ‫رﻫﺪان ﮔﺮ‬ ‫ﭘﻴﺮ‬
‫در ﺑﻴﺎن آﻧﻜﻪ ﻋﻤﻞ ﺑﻲ اﺧﻼص وﺳﻴﻠﮥ ﻗﺮب ﻧﻤﻲﮔﺮدد ﺑﻠﻜﻪ ﻣﻮﺟﺐ زﻳﺎدﺗﻲ ﺑﻌﺪ ﺷﻮد‬
‫‪ ٩۴‬‬
‫ﮔﻔﺖ ﭘﻴﻐﻤﱪ ازﻳﻦ رو رب ﻣﺎل‬ ‫اي ﺑﺴﺎ اﻋﻤﺎل ﻛﺎن ﺑﺎﺷﺪ وﺑﺎل‬
‫در ﺣﻘﻴﻘﺖ آن ﻋﻤﻞ ﺟﺮم و ﺧﻄﺎﺳﺖ‬ ‫ﻫﺮ ﻋﻤﻞ ﻛﺎن ﻣﻮﺟﺐ ﻛﱪ و رﻳﺎﺳﺖ‬
‫ﭼﻮن رﻳﺎ ﺷﺮﻛﺴﺖ از ﻗﻮل رﺳﻮل‬ ‫ﻧﻴﺴﺖ ﺑﻲاﺧﻼص اﻋﻤﺎﻟﺖ ﻗﺒﻮل‬
‫ﻛﻲ ﺗﻮان ﻛﺮد ﻧﻴﻚ از ﺑﺪ ﺟﺪا‬ ‫ﺧﺪا‬ ‫ﺗﺄﻳﻴﺪ‬ ‫ﻧﻮر‬ ‫ﻧﺪاري‬ ‫ﭼﻮن‬
‫زاﻧﻜﻪ در ﻋﻠﻢ ﻃﺮﻳﻘﺖ ﺟﺎﻫﻠﻲ‬ ‫ﺻﻮرﺗﺶ ﺑﻴﻨﻲ ز ﻣﻌﻨﻲ ﻏﺎﻓﻠﻲ‬
‫ﻛﻮ ﺑﻪ ﻧﻮر ﻛﺸﻒ ﺑﻴﻨﺪ ﻫﺮ ﻧﻬﺎن‬ ‫ﭘﻴﺮ ﺑﺎﻳﺪ ﺻﺎﺣﺐ ﻋﻠﻢ و ﻋﻴﺎن‬
‫ﻗﻮل او ﺑﺎﺷﺪ ز اﻋﻤﺎﻟﺖ ﺳﻨﺪ‬ ‫ﺗﺎ ﻛﻪ واﻗﻒ ﺳﺎزدت از ﻧﻴﻚ و ﺑﺪ‬
‫وارﻫﺪ ﺟﺎﻧﺖ ﻣﮕﺮ از ﻣﻜﺮ و رﻳﻮ‬ ‫ﺑﻮدﻛﻪ ز ارﺷﺎدش ﺷﻮي اﻳﻤﻦ ز دﻳﻮ‬
‫اﻳﻤﻦ آﺑﻲ در ﺳﻔﺮ از راﻫﺰن‬ ‫در ﻣﻘﺎم ﻗﺮب ﺣﻖ ﺳﺎزي وﻃﻦ‬
‫ﻻﺗﻜﻠﻨﻲ ﺑﺸﻨﻮ از درﻳﺎي راز‬ ‫ﺑﺎ ﻫﻮاي ﻧﻔﺲ ﺧﻮد ﻳﻜﺪم ﻣﺴﺎز‬
‫ﺑﻪ ﻛﻪ ﺑﺎﺷﺪ ﻧﻔﺲ ﺑﺪ ﺑﺮ ﺗﻮ اﻣﻴﺮ‬ ‫ﮔﺮ ﺑﻪ دﺳﺖ دﺷﻤﻨﺎن ﮔﺮدي اﺳﻴﺮ‬
‫ﺑﻬﱰ از ﻧﻔﺴﻲ ﻛﻪ او ﺧﻮدﻛﺎﻣﻪ اﺳﺖ‬ ‫ﺑﺎ ﺗﻮ اﻓﻌﻲ ﮔﺮ درون ﺟﺎﻣﻪ اﺳﺖ‬
‫ﺑﻬﱰ از ﺻﻠﺢ اﺳﺖ ﺑﺎ ﻧﻔﺲ دو رﻧﮓ‬ ‫ﺑﺎ ﭘﻠﻨﮓ و ﺷﻴﺮ ﮔﺮ آﻳﻲ ﺑﻪ ﺟﻨﮓ‬
‫ﭘﺎﻳﻤﺎل‬ ‫ﺳﺎزش‬ ‫ﭘﻴﺮ‬ ‫ﭘﻨﺎه‬ ‫در‬ ‫ﻧﻴﺶ ﻋﻘﺮب ﺑﻪ ز ﻧﻔﺲ ﺑﺪ ﻓﻌﺎل‬
‫ﻧﻔﺲ را ﺑﺎ آرزوي ﺧﻮد ﻣﻬﻞ‬ ‫ﭘﻨﺪ ﻧﺎﺻﺢ ﮔﻮش ﻛﻦ از ﺟﺎن و دل‬
‫ﻣﺸﻜﻞ ار آﻳﺪ دﮔﺮ ﺑﺎ ﺧﻮﻳﺶ ﺑﺎز‬ ‫ﻫﺮ ﻛﻪ ﺷﺪ ﻣﺴﺘﻐﺮق درﻳﺎي راز‬
‫ﻫﻤﭽﻮ روحاﻟﻠّﻪ در ﺑﺰم ﺧﺎص‬ ‫ﻣﺮغ ﺟﺎن زﻳﻦ دام و داﻧﻪ ﻛﻦ ﺧﻼص‬
‫ﻏﺎﻓﻠﻲ ﺑﮕﺬار و آﮔﺎﻫﻲ ﻃﻠﺐ‬ ‫ﺑﺎ ﮔﺪاﻳﺎن ﻛﻢ ﻧﺸﲔ ﺷﺎﻫﻲ ﻃﻠﺐ‬
‫ﻛﻦ ﺑﻪ ﻗﺎف ﻗﺮب ﭼﻮن ﻋﻨﻘﺎ ﮔﺬار‬ ‫اﻳﻦ ده وﻳﺮاﻧﻪ ﺑﺎ ﺟﻐﺪان ﮔﺬار‬
‫در ﺟﻬﺎن ﺑﺎﺷﻲ ﭼﻮ ﺑﻮﻣﺎن ﺑﻴﻨﻮا‬ ‫ﭼﺮا‬ ‫ﺳﻠﻄﺎﻧﻲ‪،‬‬ ‫دﺳﺖ‬ ‫ﺷﺎﻫﺒﺎز‬
‫ﭼﻨﺪ ﺟﻮﻳﻲ ﺟﻴﻔﻪ ﭼﻮن زاغ و زﻏﻦ‬ ‫ﺗﻮ ﻫﻤﺎي دوﻟﺘﻲ اي ﻣﻤﺘﺤﻦ‬
‫ﭘﺲ ﭼﺮا در دﺳﺖ ﺷﻴﻄﺎﻧﻲ زﺑﻮن‬ ‫از ﻣﻠﻚ ﭼﻮن ﻫﺴﺖ ﻗﺪر ﺗﻮ ﻓﺰون‬
‫ﺑﻴﻨﻮا ﭼﻮن ﺻﻌﻮه ﺑﻮدن ﺑﻬﺮ ﭼﻴﺴﺖ‬ ‫ﺑﻠﺒﻞ ﮔﻠﺰار ﻋﺎﻟﻢ ﭼﻮن ﺗﻮ ﻧﻴﺴﺖ‬
‫ز آه و واوﻳﻼ ﭼﻪ ﺳﻮدت آن زﻣﺎن‬ ‫ﭼﻮن ﺷﻮي ﺑﻴﺪار زﻳﻦ ﺧﻮاب ﮔﺮان‬
‫دوﻟﺘﻲ‬ ‫ﺑﻴﺎﺑﻲ‬ ‫ﺗﺎ‬ ‫ﺟﻬﺪﻫﺎ ﻛﻦ‬ ‫ﻫﺎن و ﻫﺎن اﻳﻦ دم ﻛﻪ ﻫﺴﺘﺖ ﻓﺮﺻﺘﻲ‬
‫ﺗﺎ ﻧﭙﻨﺪاري دﻻ آﻧﺠﺎت ﻫﺴﺖ‬ ‫ﻫﺮ ﭼﻪ آن اﻳﻨﺠﺎ ﻧﻴﺎوردي ﺑﺪﺳﺖ‬
‫ﻫﺮ ﭼﻪ ﻛﺎري‪ ،‬ﺑﺪروي آﺧﺮ ﻫﻤﺎن‬ ‫ﻫﺎن‬ ‫دﻧﻴﺎﺳﺖ‬ ‫آﺧﺮت‬ ‫ﻛﺸﺘﮕﺎه‬
‫ﻫﺎن ﻣﺸﻮ از ﻛﺎر ﻏﺎﻓﻞ زﻳﻨﻬﺎر‬ ‫اﻳﻦ دو روزه ﻋﻤﺮ را ﻓﺮﺻﺖ ﺷﻤﺎر‬
‫آن ﻧﻬﺎل ﻣﻴﻮهﻫﺎي رﻧﮓ رﻧﮓ‬ ‫ﭼﻮﻧﻜﻪ ﻓﺮﺻﺖ ﻫﺴﺖ ﺑﻨﺸﺎن ﺑﻴﺪرﻧﮓ‬
‫در ﻋﻮض ﺑﻨﺸﺎن رﻳﺎﺣﲔ و ﺳﻤﻦ‬ ‫ﺧﺎر ﺑﻦ را از زﻣﲔ دل ﺑﻜﻦ‬
‫ﺗﺎ ﻧﮕﺮدي ﺗﻮ ﭘﺸﻴﻤﺎن و ﺣﺰﻳﻦ‬ ‫ﻫﺎن درﺧﺖ ﺧﺎر ﻣﻨﺸﺎن در زﻣﲔ‬
‫ﺗﻠﺦ داﻧﻪ ﭼﻮن ﻧﻤﻲآﻳﺪ ﺑﻪ ﻛﺎر‬ ‫ﻫﺮ ﭼﻪ ﻣﻲﻛﺎري ﺟﻮ و ﮔﻨﺪم ﺑﻜﺎر‬
‫ﺗﺎﻛﻪ ﺧﺎر و ﺧﺲ ﻧﮕﻴﺮد در ﮔﻠﻮ‬ ‫ﺑﺮﻛﻦ از ﺑﻴﺦ و ز ﺑﻦ ﺧﺎر و ﺗﻠﻮ‬
‫ﻛﺎرﻫﺎي روز ﺣﺎﺟﺖ ﺧﻮاﺳﱳ‬ ‫اﻳﻦ دﻣﺴﺖ آن وﻗﺖ ﺗﺨﻢ اﻧﺪاﺧﱳ‬
‫ﻛﺸﺖ ﻛﻦ ﺗﺎ ﺑﻬﺮهات آﻧﺠﺎ ﺑﻮد‬ ‫ﺑﻮد‬ ‫ﻋﻘﺒﻲ‬ ‫ﻣﺰرع‬ ‫دﻧﻴﺎ‬ ‫زاﻧﻜﻪ‬
‫‪ ٩۵‬‬
‫ﻧﻴﻚ و ﺑﺪ آﻧﺠﺎ ﻋﻴﺎن ﺧﻮاﻫﺪﻧﻤﻮد‬ ‫ﻫﺮ ﭼﻪ ﻛﺸﺘﻲ ﺟﻨﺲ آن ﺧﻮاﻫﻲ درود‬
‫در ﺑﻴﺎن آﻧﻜﻪ اﻧﺴﺎن ﻫﺮ ﭼﻪ از ﻧﻴﻚ و ﺑﺪ ﻣﻲﻛﻨﺪ ﺻﻮرت ﻫﻤﻪ در ﻋﺎﻟﻢ ﻣﻌﻨﻲ ﺑﻪ وي ﺑﺎزﮔﺸﺖ ﺧﻮاﻫﺪ ﻧﻤﻮد‪.‬‬
‫و ﺗﺤﺮﻳﺾ ﺑﺮ آﻧﻜﻪ ﻧﻴﻜﻲ درﺑﺎرۀ ﺧﻼﻳﻖ ﻣﻮﺟﺐ رﺿﺎي ﺧﺎﻟﻖ اﺳﺖ‪.‬‬
‫روز و ﺷﺐ ﺟﺰ در ﭘﻲ ﻧﻴﻜﻲ ﻣﺮو‬ ‫از ﺧﺪا ﺗﺒﻠﻲ اﻟﺴﺮاﺋﺮ ﻣﻲﺷﻨﻮ‬

‫اوﺳﺖ از ﻗﻮل ﻧﺒﻲ ﺧﻴﺮ اﻻﻧﺎم‬ ‫ﻫﺮﻛﻪ ﻧﻴﻜﻲ ﻣﻲﻛﻨﺪ ﺑﺎ ﺧﺎص و ﻋﺎم‬
‫ﭼﻮن ﭼﻨﲔ ﻛﺮدي ﺗﻮﻳﻲ ﻣﻘﺼﻮد ﻛﻦ‬ ‫ﺑﺪ ﻣﺒﺎش و ﺑﺪ ﻣﮕﻮي و ﺑﺪ ﻣﻜﻦ‬
‫اوﺳﺖ ﺷﺮ اﻟﻨﺎس اﻳﻦ ﻧﻴﻜﻮ ﺑﺪان‬ ‫واﻧﻜﻪ ﺑﺪ ﻛﺮدار ﺑﺎﺷﺪ در ﺟﻬﺎن‬
‫ﺑﺎ ﻫﻤﻪ ﻧﻴﻜﻲ ﻛﻦ از ﺑﺪ درﮔﺬر‬ ‫ﻓﺮﺻﺖ ﻧﻴﻜﻲ ﻏﻨﻴﻤﺖ ﻣﻲﺷﻤﺮ‬
‫ور ﺑﺪي ﻛﺲ را ﻧﮕﻮﻳﻲ ﻛﻲ ﺷﻨﻴﺪ‬ ‫ﻫﺮ ﻛﻪ ﻧﻴﻜﻲ ﻛﺮد ﻫﺮﮔﺰ ﺑﺪ ﻧﺪﻳﺪ‬
‫ﺑﺎ ﻋﻴﺎﻟﺶ ﻛﻲ ﻛﻨﺪ ﺑﺪ ﺟﺰ ﻏﻨﻲ‬ ‫ﻧﺒﻲ‬ ‫ﻋﻴﺎلاﻟﻠّﻪ‬ ‫اﻟﺨﻠﻖ‬ ‫ﮔﻔﺖ‬
‫آن ﺑﻮد ﻛﻮ ﺑﺎ ﻫﻤﻪ ﻧﻴﻜﻲ ﻛﻨﺪ‬ ‫ﭘﺴﻨﺪ‬ ‫ﺣﻖ‬ ‫ﻧﺰد‬ ‫ﺧﻠﻖ‬ ‫ﺑﻬﱰﻳﻦ‬
‫ﺑﺮدﺑﺎري دان و ﺑﺨﺸﻴﺪن درم‬ ‫ﻛﺎر ﻣﺮدان ﭼﻴﺴﺖ اﺣﺴﺎن و ﻛﺮم‬
‫ﺗﻠﺦ و ﺗﺮﺷﻲ را ﺷﻜﺮ اﻧﮕﺎﺷﱳ‬ ‫ﺑﺮداﺷﱳ‬ ‫ﻏﻢ‬ ‫ﺑﺎر‬ ‫ﭘﻨﺪ ﮔﻔﱳ‬
‫ﺗﺎ ﺗﻮاﻧﻲ ﺷﺪ ز ﺧﻠﻘﺎن ﭘﻴﺶ و ﺑﻴﺶ‬ ‫راﺣﺖ ﺧﻠﻘﺎن ﻃﻠﺐ در رﻧﺞ ﺧﻮﻳﺶ‬
‫ﭘﻴﺸﮥ ﺧﻮد ﻛﻦ ﺗﻮاﺿﻊ واﻟﺴﻼم‬ ‫ﮔﺮ ﻫﻤﻲ ﺧﻮاﻫﻲ ﻗﺒﻮل ﺧﺎص و ﻋﺎم‬
‫ﺳﺮ ز ﺟﻴﺐ ﻓﻘﺮ و دروﻳﺸﻲ ﺑﺮآر‬ ‫ﺧﻮﻳﺸﱳ را از ﻫﻤﻪ ﻛﻤﱰ ﺷﻤﺎر‬
‫ﺟﺎن ﺑﻪ ﻋﺠﺰ و ﻣﺴﻜﻨﺖ ﻣﺴﺮور دار‬ ‫ﻧﺨﻮت و ﻛﱪ و رﻳﺎ را دور دار‬
‫زﻳﺮ ﭘﺎي ﻫﺮ ﺿﻌﻴﻒ و ﻫﺮ ﺟﻠﻴﻞ‬ ‫ﺑﺎش ﻫﻤﭽﻮن ﺧﺎك ره ﺧﻮار و ذﻟﻴﻞ‬
‫ﺷﺎخ ﺑﻴﺮﺣﻤﻲ ﺑﻜﻦ از ﺑﻴﺦ و ﺑﻦ‬ ‫ﭘﺎس دﻟﻬﺎ دار و آزادي ﺑﻜﻦ‬
‫در ﻃﺮﻳﻖ ﻓﻘﺮ ﺟﺎن را ﻛﻦ ﻧﺜﺎر‬ ‫ﭘﻴﺸﻪ ﻛﻦ ﻋﺠﺰ و ﻧﻴﺎز و اﻓﺘﻘﺎر‬
‫ﺟﺎن ﻓﺪاي ﻋﺸﻖ ﺟﺎﻧﺎن ﻛﻦ ﻫﻼ‬ ‫ﺻﱪ ﻛﻦ در ﻣﺤﻨﺖ و رﻧﺞ و ﺑﻼ‬
‫ﻫﺎن ﻣﻜﻦ ﺑﺎ اﻫﻞ ﻏﻔﻠﺖ اﺧﺘﻼط‬ ‫از ﺗﻨﻌﻢ ﺑﮕﺬر و ﻋﻴﺶ و ﻧﺸﺎط‬
‫دل ﻣﱪا ﺳﺎز از ﻓﻜﺮ ﺟﻬﺎن‬ ‫ﻳﺎد ﺣﻖ ﻛﻦ ﻣﻮﻧﺲ ﺟﺎن و روان‬
‫ﻫﺴﺘﻲ ﺧﻮد در ﻣﻴﺎن ﻛﻠﻲ ﻣﻴﺎر‬ ‫ﻛﺎر ﺧﻮد ﻳﻜﺒﺎرﮔﻲ ﺑﺎ ﺣﻖ ﮔﺬار‬
‫ﮔﻔﺖ ﺑﻴﻜﺮدار را ﻧﺒﻮد ﻣﺤﻞ‬ ‫زاد اﻳﻦ ره ﭼﻴﺴﺖ ﻗﻮل ﺑﺎ ﻋﻤﻞ‬
‫دﺳﺖ در ﻓﱰاك رﻫﺒﻴﻨﺎن ﺑﺰن‬ ‫ﮔﺮ ﺗﻮ ﺧﻮاﻫﻲ رﻓﺖ راه ذواﻟﻤﲍ‬
‫ﺣﺎﻛﻤﺎن ﻛﺸﻮر دﻧﻴﺎ و دﻳﻦ‬ ‫ﻳﻘﲔ‬ ‫اﻗﺎﻟﻴﻢ‬ ‫ﺳﻼﻃﲔ‬ ‫آن‬
‫ﭘﻴﻮﺳﺘﻪاﻧﺪ‬ ‫ﺑﻴﺨﻮدي‬ ‫ﻣﻘﺎم‬ ‫در‬ ‫آن ﺟﻤﺎﻋﺖ ﻛﺰ ﺧﻮدي وارﺳﺘﻪاﻧﺪ‬
‫ﺟﻤﻠﮕﻲ ﻣﻐﺰ آﻣﺪه ﻓﺎرغ ز ﭘﻮﺳﺖ‬ ‫ﻓﺎرغ از ﺧﻮد ﮔﺸﺘﻪ و ﺑﺎﻗﻲ ﺑﻪ دوﺳﺖ‬
‫دوﺳﺘﺎن‬ ‫وﺻﻞ‬ ‫ﺑﺰم‬ ‫ﻣﺤﺮﻣﺎن‬ ‫ﻣﻘﺼﺪ و ﻣﻘﺼﻮد اﻳﺠﺎد ﺟﻬﺎن‬
‫آﻣﺪه ﻟﻮﻻك اﻧﺪر ﺷﺄن آن‬ ‫ﻣﻘﺘﺪا و رﻫﻨﻤﺎي اﻧﺲ و ﺟﺎن‬
‫ﺷﺪ ﻣﺴﻠﻢ ﺑﺮ ﺗﻮ ﻣﻠﻚ ﻣﻌﻨﻮي‬ ‫ﮔﺮ ﻗﺒﻮل ﺧﺎﻃﺮ اﻳﺸﺎن ﺷﻮي‬
‫از ﺑﻼ و ﻣﺤﻨﺘﺖ اﻳﻤﻦ ﻛﻨﻨﺪ‬ ‫ﮔﺮ ﻧﻈﺮ ﺑﺮ ﺣﺎل زارت اﻓﻜﻨﻨﺪ‬
‫‪ ٩۶‬‬
‫زودت از اﺳﻔﻞ ﺑﻪ اﻋﻠﻲ اﻓﻜﻨﻨﺪ‬ ‫در ﺗﻮ ﮔﺮ از ﻋﲔ رﺣﻤﺖ ﺑﻨﮕﺮﻧﺪ‬
‫در اﺧﻮت ﺣﻘﺸﻨﺎس ﻣﻄﻠﻘﻨﺪ‬ ‫ﺑﺮدﺑﺎرﻧﺪ و رﺣﻴﻢ و ﻣﺸﻔﻘﻨﺪ‬
‫ﺑﻬﱰ از ﺻﺪ ﺳﺎﻟﻪ ﻃﺎﻋﺖ اي رﻓﻴﻖ‬ ‫ﻳﻚ دﻋﺎﻳﻲ ﮔﺮ ﻛﻨﺪ ﺷﻴﺦ ﺷﻔﻴﻖ‬
‫ﻣﻐﺰ ﮔﺮدو در ﮔﺬار از ﭘﻮﺳﺘﻲ‬ ‫دﺷﻤﻨﻲﺷﺎن ﻫﺴﺖ ﻋﲔ دوﺳﺘﻲ‬
‫ﺣﻜﺎﻳﺖ ﻣﻌﺮوف ﻛﺮﺧﻲ‬
‫آﻧﻜﻪ ﺷﺪ ﻣﻌﺮوف ﻛﺮﺧﻲ ﻧﺎم او‬ ‫ﻫﻮ‬ ‫راه‬ ‫ﺳﺎﻟﻜﺎن‬ ‫رﻫﻨﻤﺎي‬

‫دﻳﺪ ﺟﻤﻌﻲ از ﺟﻮاﻧﺎن ﺧﻤﺮ ﺧﻮر‬ ‫ﺑﺎ ﻣﺮﻳﺪان ﺑﻮد روزي درﮔﺬر‬
‫ﺳﻮي دﺟﻠﻪ ﺧﻮش روان ﻣﺴﺖ و ﺧﺮاب‬ ‫ﺑﺎ ﺷﺮاب و ﺑﺎ ﻛﺒﺎب و ﺑﺎ رﺑﺎب‬
‫آﻣﺪه‬ ‫ﺿﻼﻟﺖ‬ ‫ﻣﻮج‬ ‫ﺑﺴﺮ‬ ‫ﺳﺮ‬ ‫ﺟﻤﻠﻪ ﻏﺮق ﺑﺤﺮ ﻏﻔﻠﺖ آﻣﺪه‬
‫ﻛﻦ ﻛﻪ ﺗﺎ ﻏﺮﻗﻪ ﺷﻮد ﻣﺴﺖ ﻓﻨﺎ‬ ‫ﻫﻤﺮﻫﺎن ﮔﻔﻨﺪ ﺷﻴﺨﺎ ﻳﻚ دﻋﺎ‬
‫از دم ﭘﺎك ﺗﻮ اي ﺷﻴﺦ ﻏﻴﻮر‬ ‫ﺷﻮﻣﻲ اﻳﺸﺎن ﺷﻮد از ﺧﻠﻖ دور‬
‫ﻣﻦ دﻋﺎ ﮔﻮﻳﻢ اﺟﺎﺑﺖ زان ﺳﺮﺳﺖ‬ ‫ﺑﺎ ﻣﺮﻳﺪان ﮔﻔﺖ ﺑﺮدارﻳﺪ دﺳﺖ‬
‫ﻧﻬﺎن‬ ‫راز‬ ‫داﻧﻨﺪۀ‬ ‫اي‬ ‫ﮔﻔﺖ‬ ‫در ﺗﻀﺮع آﻣﺪ آن ﺷﻴﺦ ﺟﻬﺎن‬
‫ﭘﻴﺶ ﻋﻠﻤﺖ روﺷﻨﺴﺖ اﺳﺮار ﺑﺪ‬ ‫اي ﺗﻮ واﻗﻒ ﺑﺮ ﺿﻤﻴﺮ ﻧﻴﻚ و ﺑﺪ‬
‫دادهاي اﻳﻦ ﻋﻴﺶ ﺧﻮش ﺑﻲاﻣﺘﻨﺎن‬ ‫ﻛﺎﻳﻨﺠﺎﻳﺸﺎن‬ ‫ﻫﻤﭽﻨﺎن‬ ‫ﺑﺎراﻟﻬﺎ‬
‫دادﮔﺮ‬ ‫ﻛﺎرﺳﺎز‬ ‫ﻛﺮﻳﻢ‬ ‫اي‬ ‫ﻋﻴﺶ ﺧﻮش ده اﻧﺪر آن ﻋﺎﻟﻢ دﮔﺮ‬
‫ﻛﺎﻳﻦ ﭼﻪ ﺣﺎﻟﺴﺖ اي اﻣﲔ ﺳﺮ رب‬ ‫زﻳﻦ دﻋﺎ ﮔﺸﺘﻪ ﻣﺮﻳﺪان در ﻋﺠﺐ‬
‫ﺣﻜﻤﺖ اﻳﻦ را ز ﻣﺎ ﭘﻨﻬﺎن ﻣﻜﻦ‬ ‫ﺳﺨﻦ‬ ‫اﻳﻦ‬ ‫ﺳﺮ‬ ‫ﻧﻤﻲداﻧﻴﻢ‬ ‫ﻣﺎ‬
‫ﭼﻮن ﻫﻤﻲ داﻧﺪ ﭼﻪ ﺣﺎﺟﺖ ﮔﻔﺘﮕﻮ‬ ‫ﺑﺪو‬ ‫ﻣﻲﮔﻮﻳﻢ‬ ‫ﮔﻔﺘﺎ‬ ‫ﺷﻴﺦ‬
‫ﺳﺮ اﻳﻦ ﺳﺎزد ﻫﻮﻳﺪا ﺑﺮ ﺷﻤﺎ‬ ‫ﺻﱪ ﭘﻴﺶ آرﻳﺪ اﻛﻨﻮن ﺗﺎ ﺧﺪا‬
‫اﻧﺪاﻣﻬﺎ‬ ‫ﺑﺮ‬ ‫اﻓﺘﺎد‬ ‫ﻟﺮزهﺷﺎن‬ ‫ﭼﻮﻧﻜﻪ دﻳﺪﻧﺪ آن ﺟﻤﺎﻋﺖ ﺷﻴﺦ را‬
‫آوﻳﺨﺘﻨﺪ‬ ‫داﻣﻨﺶ‬ ‫اﻧﺪر‬ ‫ﺟﻤﻠﻪ‬ ‫ﺳﺎز ﺑﺸﻜﺴﺘﻨﺪ و ﻣﻲﻫﺎ رﻳﺨﺘﻨﺪ‬
‫ﻋﻴﺶﺟﻮ‬ ‫ﮔﺮوه‬ ‫آن‬ ‫اوﻓﺘﺎدﻧﺪ‬ ‫ﮔﺮﻳﻪ و زاري ﻛﻨﺎن در ﭘﺎي او‬
‫ﮔﺸﺘﻪ ﻫﺮ ﻛﻲ در ره ﺣﻖ ﺟﺎﻧﻔﺸﺎن‬ ‫ﺗﻮﺑﻪ ﻛﺮدﻧﺪ از ﻣﻨﺎﻫﻲ ﺟﻤﻠﻪﺷﺎن‬
‫اﻳﻦ زﻣﺎن ﺷﺪ ﻓﺎش آن ﺳﺮ ﻧﻬﺎن‬ ‫ﺑﺎ ﻣﺮﻳﺪان ﮔﻔﺖ ﺷﻴﺦ رازدان‬
‫ﻧﻲ ﺑﻪ ﻛﺲ رﻧﺠﻲ رﺳﻴﺪ و ﻧﻲ ﻛﺮب‬ ‫ﺷﺪ ﻫﻤﻪ ﻣﻘﺼﻮد ﺣﺎﺻﻞ ﺑﻲﺗﻌﺐ‬
‫ﻧﻲ ﺑﻪ درﻳﺎ ﺣﺎﺟﺖ آﻣﺪ ﻧﻲ ﺑﻪ دﺷﺖ‬ ‫ﻧﻲ ﻛﺴﻲ را ﻏﺮﻗﻪ ﻣﻲﺑﺎﻳﺴﺖ ﮔﺸﺖ‬
‫ﻫﺮ ﻛﺮا اﻳﻦ ﺷﻴﻮه ﺷﺪ ﻣﺮد آن ﺑﻮد‬ ‫ﺑﻮد‬ ‫ﻣﺮدان‬ ‫ﺷﻴﻮۀ‬ ‫ﺧﻴﺮﺧﻮاﻫﻲ‬
‫ﺳﺒﻖ‬ ‫ﻋﺎﻟﻢ‬ ‫ﺑﺮ‬ ‫دارﻧﺪ‬ ‫ﻻﺟﺮم‬ ‫ﻫﺴﺖ ﺻﻠﺢ و ﺟﻨﮕﺸﺎن از ﺑﻬﺮ ﺣﻖ‬
‫ﻫﺰل اﻳﺸﺎن ﺟﺪ ﺷﻤﺮ اي ﻣﺮد دﻳﻦ‬ ‫ﻗﻬﺮ اﻳﺸﺎن ﻣﺤﺾ ﻟﻄﻒ آﻣﺪ ﻳﻘﲔ‬
‫ﺑﻨﺪۀ ﺣﻘﻨﺪ و ﺑﺮ ﻓﺮﻣﺎن روﻧﺪ‬ ‫ﮔﺮ ﺗﺮش روﻳﻨﺪ و ﮔﺮ ﺧﻨﺪان ﺷﻮﻧﺪ‬
‫ﭘﻴﺶ اﻳﺸﺎن ﻏﻴﺮ ﺣﻖ ﺑﺎﺷﺪ ﻋﺪم‬ ‫ﻓﺎرغ و آزادهاﻧﺪ از ﻣﺪح و ذم‬
‫ﺛﻨﺎ‬ ‫ﻻاﺣﺼﻲ‬ ‫رب‬ ‫ﻳﺎ‬ ‫ﻋﺎﺟﺰم‬ ‫وﺻﻒ اﻳﺸﺎن ﺑﺮﺗﺮ اﺳﺖ از ﮔﻔﺖ ﻣﺎ‬
‫‪ ٩٧‬‬
‫ﻛﻲ درآﻳﺪ وﺻﻒ اﻳﺸﺎن در ﺑﻴﺎن‬ ‫ﻫﺮ ﺳﺮ ﻣﻮﻳﻢ اﮔﺮ ﮔﺮدد زﺑﺎن‬
‫ﻫﻢ ﻧﻤﻲﻳﺎﺑﻢ اﻣﺎن از ﻃﻌﻦ ﺑﺪ‬ ‫وﺻﻒ اﻳﺸﺎن ﮔﺮ ﮐﻨﻢ ﺑﺮ ﻗﺪر ﺧﻮد‬
‫آن ﻛﺠﺎ در ﺣﻮﺻﻠﻪ ﺟﺎن و ﺗﻨﺴﺖ‬ ‫زﻳﻦ ﺟﻤﺎﻋﺖ آﻧﭽﻪ ﻣﻌﻠﻮم ﻣﻨﺴﺖ‬
‫ﺧﻠﻖ زﻳﻦ ﺳﻮ اوﻟﻴﺎ زان ﺳﻮي ﻛﻮه‬ ‫ﻧﻴﺴﺖ واﻗﻒ ﻛﺲ ز ﺣﺎل اﻳﻦ ﮔﺮوه‬
‫ﻛﺮد از ﭼﺸﻢ ﻫﻤﻪ ﺧﻠﻘﺎن ﻧﻬﺎن‬ ‫ﺣﻜﻤﺖ ﺣﻖ از ﭘﻲ ﺗﻌﻈﻴﻢﺷﺎن‬
‫زاﻧﻜﻪ ﻓﺎرغ از دو ﻋﺎﻟﻢ ﻣﻄﻠﻘﻨﺪ‬ ‫ﻣﻈﻬﺮ ﺣﻘﻨﺪ و ﭘﻨﻬﺎن ﭼﻮن ﺣﻘﻨﺪ‬
‫ﻛﻠﻔﺘﻲ‬ ‫ﻧﻤﺎﻳﺪ‬ ‫ﺧﻠﻘﺎن‬ ‫ﺻﺤﺒﺖ‬ ‫ﭼﻮن ﺑﻪ ﺣﻖ ﭘﻴﻮﺳﺘﻪ دارﻧﺪ اﻟﻔﺘﻲ‬
‫ﻧﻬﺪ‬ ‫ﻋﺎﻟﻢ‬ ‫ﻫﻤﻪ‬ ‫ﻓﺮق‬ ‫ﺑﺮ‬ ‫ﭘﺎي‬ ‫ﻫﺮ ﻛﻪ او از ﻫﺴﺘﻲ ﺧﻮد وارﻫﺪ‬
‫ﻫﺴﺖ ﻓﺎرغ از ﻏﻢ دﻧﻴﺎ و دﻳﻦ‬ ‫ﻫﺮ ﻛﻪ او ﺑﺎ دوﺳﺖ ﺑﺎﺷﺪ ﻫﻤﻨﺸﲔ‬
‫ﺟﻤﻠﻪ ﻋﺎﻟﻢ ﭘﺎ و اﻳﺸﺎن ﭼﻮن ﺳﺮﻧﺪ‬ ‫آن ﺟﻤﺎﻋﺖ ﺷﺎه و ﺧﻠﻘﺎن ﭼﺎﻛﺮﻧﺪ‬
‫ﻫﺮ ﭼﻪ ﻣﻲﺧﻮاﻫﻲ ز اﻳﺸﺎن ﻣﻲﻃﻠﺐ‬ ‫ذات اﻳﺸﺎﻧﺴﺖ ﺧﻠﻘﺖ را ﺳﺒﺐ‬
‫ﻫﻮ‬ ‫ﻋﺠﺎﻳﺒﻬﺎي‬ ‫ﺑﻨﮕﺮ‬ ‫ﺑﻴﺎ‬ ‫ﺧﻮش‬ ‫ﺣﻖ ﺗﻌﺎﱃ ﻗﻞ ﺗﻌﺎﻟﻮا ﻓﺎﻧﻈﺮوا‬
‫ﮔﻨﺞ ﻣﻌﻨﻲ اﻧﺪرﻳﻦ وﻳﺮان ﻧﻤﻮد‬ ‫واﺟﺐ و ﻣﻤﻜﻦ درﻳﻦ ﺻﻮرت ﻧﻤﻮد‬
‫ﺟﺎﻫﻠﻲ‬ ‫ﻧﺪاري‬ ‫داﻧﺶ‬ ‫از‬ ‫ﺑﻬﺮه‬ ‫ﭼﻮن ز اﺳﺮار ﺣﻘﻴﻘﺖ ﻏﺎﻓﻠﻲ‬
‫در ﻃﻠﺐ ﻛﻲ روز ﻣﺎ ﺑﺮﺗﺎﻓﺘﻲ‬ ‫ﮔﺮ ﻣﺸﺎﻣﺖ ﺑﻮي ﻋﺮﻓﺎن ﻳﺎﻓﺘﻲ‬
‫ﺗﺎ ﺗﻮاﻧﻲ ﻳﺎﻓﺖ ﺑﻮﻳﻲ زان ﻓﺮﻳﻖ‬ ‫از ﺧﻴﺎل و وﻫﻢ ﺑﮕﺬر در ﻃﺮﻳﻖ‬
‫ﺑﻴﺎن‬ ‫اﻧﺪر‬ ‫آورم‬ ‫زان‬ ‫ﺷﻤﻪاي‬ ‫در ﻃﺮﻳﻘﺖ ﻫﺴﺖ ﻋﺎﻟﻢ را ﻧﺸﺎن‬
‫ذواﻟﻤﲍ‬ ‫ﺧﺪاي‬ ‫از‬ ‫ﺟﻤﻠﻪ ﮔﻮﻳﺪ‬ ‫ﻋﺎرف آن ﺑﺎﺷﺪ ﻛﻪ ﭼﻮن ﮔﻮﻳﺪ ﺳﺨﻦ‬
‫ﺑﻬﺮ ﺣﻖ ﺑﺎﺷﺪ ﻧﻪ ﺑﻬﺮ ﺳﻤﻌﺘﻲ‬ ‫ﭼﻮن ﻋﺒﺎدت ﻣﻲﻛﻨﻲ ﻳﺎ ﻃﺎﻋﺘﻲ‬
‫ﻏﻴﺮ ﺣﻖ در ﭘﻴﺶ او ﺑﺎﺷﺪ ﻓﻨﺎ‬ ‫ﻫﺮ ﭼﻪ ﺟﻮﻳﺪ‪ ،‬ﺟﻮﻳﺪ او را از ﺧﺪا‬
‫ﻣﻲﻛﻨﺪ روﺷﻦ ﺟﻬﺎن را ﺧﻮر ﺻﻔﺖ‬ ‫ﻣﻌﺮﻓﺖ‬ ‫ﻧﻮر‬ ‫ﺗﺎﺑﻴﺪ‬ ‫ﻫﺮ ﻛﺠﺎ‬
‫اﺳﺖ‬ ‫واﻗﻔﱰ‬ ‫ﻣﻌﺮﻓﺖ‬ ‫ﻃﺮﻳﻖ‬ ‫از‬ ‫ﻫﺮ ﻛﻪ ﻋﺎﻗﻠﱰ ﺑﻮد ﻋﺎرﻓﱰ اﺳﺖ‬
‫اوﺳﺖ ﻋﺎرف ﻧﺰد ارﺑﺎب ﺻﻔﺎ‬ ‫آﻧﻜﻪ دارد ﺑﺮ ﻗﻀﺎي ﺣﻖ رﺿﺎ‬
‫ﻧﻮر ﺣﻖ ﺑﻴﻨﺪ ﻋﻴﺎن اﻧﺪر ﻋﻴﺎن‬ ‫ﻋﺎرﻓﺴﺖ آﻧﻜﻮ ز ذرات ﺟﻬﺎن‬
‫ﺣﻜﺎﻳﺖ اﺑﻮ ﺗﺮاب ﻧﺨﺸﺒﻲ‬
‫آﻧﻜﻪ ﺑﻮد او ﻋﺎرف ﻋﻠﻢ ﻧﺒﻲ‬ ‫ﻧﺨﺸﺒﻲ‬ ‫ﺑﻮﺗﺮاب‬ ‫ﺣﻖ‬ ‫ﻋﺎرف‬

‫ﺗﺎ ﻛﻪ از ﻓﻀﻞ ﺧﺪاي ذواﻟﺠﻼل‬ ‫ﮔﻔﺖ اﻛﻨﻮن ﻫﺴﺖ ﺑﻴﺸﻚ ﻫﺸﺖ ﺳﺎل‬
‫ﻧﻲ ز ﻛﺲ ﭼﻴﺰي ﮔﺮﻓﺘﻢ ﻳﻚ ﻧﻔﺲ‬ ‫ﺧﻮد ﻧﺪادم ﻫﻴﭻ ﭼﻴﺰي ﻣﻦ ﺑﻪ ﻛﺲ‬
‫ﺷﺮح اﻳﻦ را ﺑﺎزﮔﻮ اي ﺷﻴﺦ دﻳﻦ‬ ‫آن ﻳﻜﻲ ﮔﻔﺘﺶ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺑﺎﺷﺪ اﻳﻦ‬
‫ﺣﻞ اﻳﻦ از ﻫﺮ ﻛﺴﻲ ﻛﻲ ﺣﺎﺻﻠﺴﺖ‬ ‫ﻓﻬﻢ اﻳﻦ ﻣﻌﻨﻲ ﺑﻪ ﻏﺎﻳﺖ ﻣﺸﻜﻠﺴﺖ‬
‫ﺳﺎﺋﻼن را از ره ﺻﺪق و ﺻﻮاب‬ ‫داد ﭘﺎﺳﺦ ﺷﻴﺦ ﻋﺎﻟﻢ ﺑﻮﺗﺮاب‬
‫ﻫﺮ ﭼﻪ ﻣﻲﺑﻴﻨﻢ ﺑﻪ ﻋﺎﻟﻢ ﺟﻤﻠﻪ اوﺳﺖ‬ ‫ﭼﺸﻢ ﺟﺎﻧﻢ ﭼﻮﻧﻜﻪ ﻣﻲﺑﺎﺷﺪ ﺑﻪ دوﺳﺖ‬
‫دل ﺑﻪ دﻟﱪ ﻣﻮﻧﺲ و ﭘﻴﻮﺳﺘﻪ ﺷﺪ‬ ‫ﻧﻘﺶ ﻏﻴﺮ از ﻟﻮح ﺟﺎﻧﻢ ﺷﺴﺘﻪ ﺷﺪ‬
‫‪ ٩٨‬‬
‫در ﺣﻘﻴﻘﺖ اوﺳﺖ ﭘﻴﺪا و ﻧﻬﺎن‬ ‫ﻣﻦ ﻧﺪﻳﺪم ﻏﻴﺮ ﺟﺎﻧﺎن در ﺟﻬﺎن‬
‫واﻧﭽﻪ ﺑﺸﻨﻴﺪم ﺷﻨﻴﺪم ﻣﻦ از او‬ ‫ﻫﺮ ﭼﻪ ﮔﻔﺘﻢ ﺑﻮد ﺑﺎ وي ﮔﻔﺖ و ﮔﻮ‬
‫واﻧﭽﻪ دادم ﻫﻢ ﻧﺪادم ﺟﺰ ﺑﺪو‬ ‫ﻫﺮ ﭼﻪ ﺑﮕﺮﻓﺘﻢ ﮔﺮﻓﺘﻢ ﻫﻢ از او‬
‫ﺣﺒﺬا ﭼﺸﻤﻲ ﻛﻪ ﺑﻴﻨﺪ روي ﺷﺎه‬ ‫راه‬ ‫ﺑﻴﻨﺎﻳﺎن‬ ‫دﻳﺪﻧﺪ‬ ‫اﻳﻨﭽﻨﲔ‬
‫او ﻧﺪارد ﺑﻬﺮه زﻳﻦ ﮔﻔﺖ و ﺷﻨﻴﺪ‬ ‫دﻳﺪهاي ﻛﻮ ﻧﻮر رﺧﺴﺎرش ﻧﺪﻳﺪ‬
‫ﻟﻘﺎ‬ ‫آن‬ ‫ﺟﻤﺎل‬ ‫ﺑﻨﮕﺮ‬ ‫واﻧﮕﻬﻲ‬ ‫دﻳﺪه را روﺷﻦ ﻛﻦ از ﻧﻮر ﺻﻔﺎ‬
‫ﻣﺮا‬ ‫ﺳﺨﻨﻬﺎي‬ ‫ﺑﺎور‬ ‫ﻛﻨﻲ‬ ‫ﺗﺎ‬ ‫ﺗﺮا‬ ‫ﻣﺮ‬ ‫ﺑﺒﺎﻳﺪ‬ ‫ﺑﻴﻨﺎﻳﻲ‬ ‫ﭼﺸﻢ‬
‫ﮔﺮ ﻫﻤﻲ ﮔﻮﻳﻲ ﺑﻪ اﻟﻮان ﺻﺪ ﺳﻨﺪ‬ ‫ﻛﻨﺪ‬ ‫ﺑﺎور‬ ‫ﻣﺎدرزاد ﻛﻲ‬ ‫ﻛﻮر‬
‫ﺗﺎ ز روي ﺣﻖ ﻧﮕﺮدي ﺷﺮﻣﺴﺎر‬ ‫ﺑﻴﺎر‬ ‫داﻧﺎ‬ ‫دل‬ ‫ﺑﻴﻨﺎ‬ ‫دﻳﺪۀ‬
‫ﭘﺮﺗﻮ روﺷﻦ ﻧﺪﻳﺪي ﺻﺪ درﻳﻎ‬ ‫ﻣﻴﻎ‬ ‫زﻳﺮ‬ ‫ﭘﻨﻬﺎن‬ ‫ﻣﺎﻧﺪ‬ ‫آﻓﺘﺎﺑﺖ‬
‫ﻫﺮ ﭼﻪ ﻣﻲﺑﻴﻨﻲ ﻋﻴﺎن دﻳﺪي ﻛﻪ اوﺳﺖ‬ ‫ﮔﺮ ﺗﺮا دﻳﺪه ﺑﺪي در راه دوﺳﺖ‬
‫ﺑﺸﻨﻮ آﺧﺮ ﻧﺤﻦ اﻗﺮب از ﺧﺪا‬ ‫ﮔﺮ ﺗﻮ ﺧﻮد را دور ﻣﻴﺪاﻧﻲ ﺑﻴﺎ‬
‫ﺣﻖ ﻣﺤﻴﻂ ﺟﻤﻠﻪ آﻣﺪ ﺑﻲﺳﺨﻦ‬ ‫از ﺧﺪا اﻧﻲ ﻗﺮﻳﺐ ﮔﻮش ﻛﻦ‬
‫دﻳﺪۀ ﺑﻴﻨﺎ ﻧﻪ زان ﭼﺸﻢ ﺧﺮاب‬ ‫آﻓﺘﺎب‬ ‫ﺑﺒﻴﻨﺪ‬ ‫ﺗﺎ‬ ‫ﺑﺎﻳﺪ‬ ‫دﻳﺪه‬
‫آن زﻣﺎن ﺑﻴﻨﻲ ﻛﻪ ﻫﺴﺘﻲ ﺟﻤﻠﻪ اوﺳﺖ‬ ‫ﮔﺮ ﺑﺪاﻧﻲ ﻧﺴﺒﺖ ﻣﺎ را ﺑﻪ دوﺳﺖ‬
‫اﺷﺎرت ﺑﻪ ﻣﻨﺎﺳﺒﺖ ﻣﻴﺎن ﺧﻠﻖ و ﺧﺎﻟﻖ و ﺗﺤﻘﻴﻖ آﻧﻜﻪ ﻫﺮ ﭼﻪ ﻫﺴﺖ ﺣﻖ اﺳﺖ و ﻋﺎﻟﻢ ﻧﻤﻮد وﻫﻤﻲ ﺑﻴﺶ ﻧﻴﺴﺖ‪.‬‬
‫ﻫﻤﭽﻮ ﻧﻮر و ﺳﺎﻳﻪ ﻣﺎ ﻫﻤﺴﺎﻳﻪاﻳﻢ‬ ‫او ﭼﻮ ﺧﻮرﺷﻴﺪﺳﺖ و ﻣﺎ ﭼﻮن ﺳﺎﻳﻪاﻳﻢ‬

‫ﻧﻮر ﺧﻮاﻫﻲ ﮔﻮ ﺑﻴﺎ ﺳﺎﻳﻪ ﻃﻠﺐ‬ ‫ﺗﺎﺑﻊ ﻧﻮر اﺳﺖ ﺳﺎﻳﻪ روز و ﺷﺐ‬
‫ﺳﺎﻳﻪ را ﺑﻴﺸﻚ دﻟﻴﻞ ﻧﻮر ﺧﻮان‬ ‫ﻫﺴﺘﻲ ﺳﺎﻳﻪ ﻳﻘﲔ از ﻧﻮر دان‬
‫ﺳﺎﻳﻪ را از ﻧﻮر ﻧﺘﻮان ﻛﺮد دور‬ ‫ﻣﻲﻧﻤﺎﻳﺪ ﺳﺎﻳﻪﻫﺎ از ﻋﻜﺲ ﻧﻮر‬
‫ﻣﮕﺬر از ﻣﺎ ﮔﺮ ﻫﻤﻲ ﺧﻮاﻫﻲ ﺧﺪا‬ ‫ﺳﺎﻳﻪ ﻛﻲ از ﻧﻮر ﻣﻲﮔﺮدد ﺟﺪا‬
‫ﻧﻮر ﺗﺎﺑﺎن ﺷﺪ ز ﺳﺎﻳﻪ در ﮔﺬر‬ ‫ﮔﺮ ﻧﻬﺎن ﮔﺮدد زﻣﺎﻧﻲ ﻧﻮر ﺧﻮر‬
‫ﻧﻮر ﺑﻴﻨﺪ ﻫﺮ ﻛﻪ او از وﻫﻢ رﺳﺖ‬ ‫ﺳﺎﻳﻪ در ﻣﻌﻨﻲ‪ ،‬ﻧﻤﻮد وﻫﻤﻲ اﺳﺖ‬
‫وﺻﻞ او را در زﻣﺎن در ﺧﻮر ﺷﻮد‬ ‫ﺳﺎﻳﻪﻫﺎ ﭼﻮن ﻣﺤﻮ ﻧﻮر ﺧﻮر ﺷﻮد‬
‫ﻇﻠﻤﺖ ذرات را ﻣﺴﺘﻮر ﺳﺎﺧﺖ‬ ‫ﺳﺎﻳﻪ را ﺧﻮرﺷﻴﺪ ﺗﺎﺑﺎن ﻧﻮر ﺳﺎﺧﺖ‬
‫زان ﺗﺠﻠﻲ ﺳﺎﻳﻪ ﺧﻮد را ﻧﻮر ﻳﺎﻓﺖ‬ ‫ﺳﺎﻳﻪ ﺑﻮدم ﻧﻮر ﺧﻮر ﺑﺮ ﻣﻦ ﺑﺘﺎﻓﺖ‬
‫از ﻣﺎﻳﻪام‬ ‫آﮔﻬﻲ‬ ‫ﺧﻮد ﻧﺪاري‬ ‫ﮔﺮ ﺑﻪ ﭘﻴﺶ ﺗﻮ ﻛﻨﻮن ﻣﻦ ﺳﺎﻳﻪام‬
‫روز روﺷﻦ را ﻧﻤﻲداﻧﻲ ز ﺷﺐ‬ ‫ﻣﻬﺮ ﺗﺎﺑﺎن ذره ﻣﻲﺧﻮاﻧﻲ ﻋﺠﺐ‬
‫ﻣﻨﻢ‬ ‫ﻛﻤﺎﻻﺗﺶ‬ ‫ﺟﻤﻠﻪ‬ ‫ﺟﺎﻣﻊ‬ ‫ﻣﻨﻢ‬ ‫آﻳﺎﺗﺶ‬ ‫ﻣﺠﻤﻮع‬ ‫ﻣﺼﺤﻒ‬
‫ﺳﻬﺎ‬ ‫ﺧﻮاﻧﻲ‬ ‫ﻫﻤﻲ‬ ‫را‬ ‫آﻓﺘﺎﺑﻲ‬ ‫را‬ ‫ﺑﻲاﻧﺪازه‬ ‫ﺑﺤﺮ‬ ‫ﻗﻄﺮه ﮔﻮﻳﻲ‬
‫واﻧﺪاﻧﻲ ﻧﻮر و ﻇﻠﻤﺖ را ز ﻫﻢ‬ ‫ﻻﺟﺮم‬ ‫ﻋﺮﻓﺎن‬ ‫ز‬ ‫ﻧﺸﻨﻴﺪي‬ ‫ﺑﻮي‬
‫واﻧﻤﻲداري دﻣﻲ دﺳﺖ از ﻣﺤﺎل‬ ‫ﺧﻴﺎل‬ ‫و‬ ‫وﻫﻢ‬ ‫واﺑﺴﺘﮥ‬ ‫ﮔﺸﺘﻪاي‬
‫ﻫﲊ‬ ‫ﻋﻴﺒﺖ‬ ‫ﺗﻮ‬ ‫ﭘﻴﺶ‬ ‫ﻣﻲﻧﻤﺎﻳﺪ‬ ‫از ﺧﺪا ﻫﺮ ﻟﺤﻈﻪ ﺑﺎﺷﻲ دورﺗﺮ‬
‫‪ ٩٩‬‬
‫اﻟﺮﺣﻴﻢ‬ ‫رﺣﻤﻦ‬ ‫ز‬ ‫آﮔﻪ‬ ‫ﻧﻴﺴﺘﻲ‬ ‫رﺟﻴﻢ‬ ‫ﺷﻴﻄﺎن‬ ‫ﻣﺤﻜﻮم‬ ‫ﮔﺸﺘﻪاي‬
‫ﻋﺠﺐ‬ ‫ﭘﻨﺪاري‬ ‫ﻧﻴﺶ‬ ‫ﻧﻮشدارو‬ ‫ﺧﻮدﭘﺮﺳﺘﻲ ﭘﻴﺸﻪ داري روز و ﺷﺐ‬
‫ﻧﻴﺴﺖ ﻗﺴﻢ ﺧﻠﻖ ﻏﻴﺮ از ﺳﻮز و درد‬ ‫ﻏﻴﺮت ﺣﻖ دﻳﺪهﻫﺎ را ﻛﻮر ﻛﺮد‬
‫او رخ از ﻫﺮ ذره ﺑﻨﻤﻮدي ﺗﺮا‬ ‫ﺗﺮا‬ ‫ﺑﻮدي‬ ‫اﮔﺮ‬ ‫ﺣﻖﺑﲔ‬ ‫دﻳﺪۀ‬
‫ﻋﺮﺻﮥ ﻋﺎﻟﻢ ﭘﺮ از ﻧﻮر ﺑﻘﺎﺳﺖ‬ ‫اي درﻳﻐﺎ دﻳﺪۀ ﺣﻖﺑﲔ ﻛﺠﺎﺳﺖ‬
‫او ﭼﻮ ﺟﺎن و ﺟﻤﻠﮥ ﻋﺎﻟﻢ ﺗﻨﺴﺖ‬ ‫و ﻫﻮ ﻣﻌﻜﻢ ﻫﻤﭽﻮ روز روﺷﻦ اﺳﺖ‬
‫از ﺧﺪا ﻏﺎﻓﻞ ﻣﺸﻮ در ﺧﻮد ﻧﮕﺮ‬ ‫زﻳﻦ ﻣﻌﻴﺖ ﻧﻴﺴﺖ ﺟﺎﻧﺖ را ﺧﱪ‬
‫زﻳﻦ ﻣﻌﻴﺖ آن زﻣﺎن واﻗﻒ ﺷﻮي‬ ‫ﮔﺮ ﺑﻪ ﻧﻔﺲ ﺧﻮﻳﺸﱳ ﻋﺎرف ﺷﻮي‬
‫ﻧﺴﺒﺖ ﺧﻮد را ﺑﻪ ﺣﻖ ﻧﻴﻜﻮ ﺑﺪان‬ ‫ﻧﺤﻦ اﻗﺮب از ﻛﺘﺎب ﺣﻖ ﺑﺨﻮان‬
‫ﻣﺎ ز دوري ﮔﺸﺘﻪ ﺟﻮﻳﺎن درﺑﺪر‬ ‫ﻫﺴﺖ از ﺟﺎن‪ ،‬ﺣﻖ ﺑﻪ ﻣﺎ ﻧﺰدﻳﻚﺗﺮ‬
‫از ﺟﻬﺎن ﻣﻬﺮ رﺧﺶ رﺧﺸﺎن ﺷﻮد‬ ‫ﺷﻮد‬ ‫ﺗﺎﺑﺎن‬ ‫اﮔﺮ‬ ‫ﺗﻮﻓﻴﻘﺶ‬ ‫ﻧﻮر‬
‫ﺣﺴﻦ ﺟﺎﻧﺎن روي ﺑﻨﻤﺎﻳﺪ ﻋﻴﺎن‬ ‫ﭘﺲ ﻧﻤﺎﻧﺪ اﻳﻦ ﻓﺮاق ﺟﺎﻧﺴﺘﺎن‬
‫رود‬ ‫ﻏﻤﻬﺎ‬ ‫و‬ ‫آﻳﺪ‬ ‫ﺷﺎدﻣﺎﻧﻲ‬ ‫درد ﺑﻴﺪرﻣﺎن ﻫﻤﻪ درﻣﺎن ﺷﻮد‬
‫روي ﻣﻌﺸﻮق اﻧﺪر او آﻣﺪ ﭘﺪﻳﺪ‬ ‫آﻧﭽﻪ از وي ﺟﺎن ﻋﺎﺷﻖ ﻣﻲرﻣﻴﺪ‬
‫آﻧﭽﻪ ﻧﻘﺼﺎن ﻣﻲﻧﻤﻮدت ﺳﻮد ﺑﻮد‬ ‫آﻧﻜﻪ دﺷﻤﻦ ﻣﻲﻧﻤﻮدت دوﺳﺖ ﺑﻮد‬
‫وﺣﺪت آﻣﺪ روز ﻛﺜﺮت ﺗﺎﻓﺘﻲ‬ ‫ﻫﺮ ﭼﻪ ﻣﻨﻔﻲ ﺑﻮد ﻣﺜﺒﺖ ﻳﺎﻓﺘﻲ‬
‫ﺳﺮ ﻣﭙﻴﭻ از ﺧﺪﻣﺖ ﺻﺎﺣﺒﺪﻻن‬ ‫ﮔﺮ ﻫﻤﻲ ﺧﻮاﻫﻲ ﻧﺸﺎﻧﻲ زﻳﻦ ﺑﻴﺎن‬
‫ﺑﻮ ﻛﻪ ﻳﺎﺑﻲ ﺧﺪﻣﺖ از ﻧﻮر ﺧﺪا‬ ‫ﺧﺎك ره ﺷﻮ ﭘﻴﺶ ارﺑﺎب ﺻﻔﺎ‬
‫ﻣﺤﺮم دﻳﺪار ﺟﺎن و دل ﺷﻮي‬ ‫ﮔﺮ ﺗﻮ ﻣﻘﺒﻮل دل ﻛﺎﻣﻞ ﺷﻮي‬
‫در ﻣﺤﺒﺖ ﺑﺎش ﺛﺎﺑﺖ ﻫﻤﭽﻮ ﻛﻮه‬ ‫ﺗﻮﺗﻴﺎ ﻛﻦ ﺧﺎك ﭘﺎي آن ﮔﺮوه‬
‫ﻃﺎﻟﺐ ﺣﻖ را ﻣﺤﺒﺖ دوﻟﺖ اﺳﺖ‬ ‫ﭼﻮن ﻣﺤﺒﺖ ﺑﻬﱰﻳﻦ ﺧﺼﻠﺖ اﺳﺖ‬
‫ﺑﻴﮕﻤﺎن ﺑﺎ ﻛﺎﻣﻼن ﻫﻢ ﺧﺮﻗﻪ ﺷﺪ‬ ‫ﻫﺮ ﻛﻪ در ﺑﺤﺮ ﻣﺤﺒﺖ ﻏﺮﻗﻪ ﺷﺪ‬
‫ﺑﻲﻣﺤﺒﺖ ﻛﻲ ﺷﻮد ﻣﺮدي ﺗﻤﺎم‬ ‫ﻣﻘﺎم‬ ‫ﺑﺎﻻﺗﺮ‬ ‫ﻧﻴﺴﺖ‬ ‫ﻣﺤﺒﺖ‬ ‫از‬
‫ﺑﺸﻨﻮ از اﺣﺒﺒﺖ ان اﻋﺮف ﻧﺸﺎن‬ ‫ﺟﻬﺎن‬ ‫اﻳﺠﺎد‬ ‫ﻣﺤﺒﺖ ﮔﺸﺖ‬ ‫از‬
‫ﺷﻮ ﻣﺤﺒﻢ ﻫﻢ ز روي اﻗﱰب‬ ‫ﺣﻖ ﻫﻤﻲ ﮔﻮﻳﺪ ﻣﻨﺖ ﻫﺴﺘﻢ ﻣﺤﺐ‬
‫ﺑﻠﻜﻪ ﭘﻴﺶ ﻧﻮر ﻣﻦ ﻣﻄﻠﻖ ﻣﺒﺎش‬ ‫در ﻫﻮاي ﻣﻬﺮ ﻣﻦ ﺗﻮ ذره ﺑﺎش‬
‫زاﻧﻜﻪ ﻫﺴﺘﻲ ﻫﺴﺖ ﺟﺎﻧﺖ را ﻋﺪو‬ ‫در ﻣﺤﺒﺖ ﺗﺮك ﺧﻮد ﺑﻴﻨﻲ ﺑﮕﻮ‬
‫ورﻧﻪ از روز ﻓﺮاق اﻧﺪﻳﺸﻪ ﻛﻦ‬ ‫وﺻﻞ ﺧﻮاﻫﻲ ﻋﺠﺰ و زاري ﭘﻴﺸﻪ ﻛﻦ‬
‫از ﺧﻮدي ﺧﻮد ﺑﺒﺎﻳﺪ ﺷﺪ ﺑﺮي‬ ‫ﭘﺮي‬ ‫آن‬ ‫ﻫﻮاي‬ ‫ﺑﺎﺷﺪ‬ ‫ﻫﺮ ﻛﺮا‬
‫ﻧﻘﺪ وﺻﻠﺶ ﻳﺎﺑﻲ و ﮔﺮدي ﻏﻨﻲ‬ ‫ﮔﺮ ﺑﻪ ﻋﺸﻖ ﻳﺎر ﺧﻮد را ﮔﻢ ﻛﻨﻲ‬
‫ﻣﻦ ﻛﻴﻢ ﺑﺎ وي ﻛﻪ ﺧﻮد را ﮔﻢ ﻛﻨﻢ‬ ‫اﻳﻦ ﺗﺮاﻧﻪ ﭼﻴﺴﺖ ﻛﺎﺧﺮ ﻣﻲزﻧﻢ‬
‫ﻫﺴﺖ ﮔﻮﻳﺪ ﺗﺎ ﻛﻪ ﮔﻮﻳﺪ ﻛﻦ ﺑﻜﻦ‬ ‫ﻧﻴﺴﺖ ﭼﻮن ﮔﻢ ﻣﻲﺷﻮد اﻧﺪﻳﺸﻪ ﻛﻦ‬
‫ﻓﻬﻢ اﻳﻦ از ﻋﻘﻞ دور آﻣﺪ ﺑﺴﻲ‬ ‫اﻳﻦ ﻣﻌﻤﺎ ﻛﻲ ﮔﺸﺎﻳﺪ ﻫﺮ ﻛﺴﻲ‬
‫را‬ ‫ﻋﺎﺷﻖ‬ ‫ﺣﺎﻟﺖ‬ ‫ﭘﻨﻬﺎن‬ ‫دار‬ ‫درﻧﻮرد آﺧﺮ ﺗﻮ اﻳﻦ اوراق را‬
‫ﻛﺸﻒ اﻳﻦ ازﮔﻔﺖ وﮔﻮي ﻣﺎ ﺟﺪاﺳﺖ‬ ‫ذوق اﻳﻦ اﻳﻦ ﻣﻌﻨﻲ ﺑﺮون از ﻓﻬﻢ ﻣﺎﺳﺖ‬
‫‪ ١٠٠‬‬
‫در ﻃﺮﻳﻖ ﻋﺸﻖ ﺷﻮ ﺑﻲ ﻣﺎ و ﻣﻦ‬ ‫ﮔﺮ ﻫﻤﻲ ﺧﻮاﻫﻲ ﺑﺪاﻧﻲ اﻳﻦ ﺳﺨﻦ‬
‫ﮔﺮ ﻫﻤﻲ ﺧﻮاﻫﻲ ﺷﻮي آﮔﺎه ﻋﺸﻖ‬ ‫ﻋﺸﻖ‬ ‫راه‬ ‫ﻧﻴﺎز‬ ‫ﺷﻮد‬ ‫ﺑﻴﺨﻮداﻧﻪ‬
‫ﺗﺎ ﺗﻮاﻧﺪ ﻳﺎﻓﺖ وﺻﻞ ﺷﺎه را‬ ‫را‬ ‫راه‬ ‫ﻣﺮد‬ ‫ﻋﺸﻖ‬ ‫ﺑﺎﻳﺪ‬ ‫ﻋﺸﻖ‬
‫ﻫﺮ ﻛﺮا ﻋﺸﻘﻲ ﻧﺒﺎﺷﺪ ﻣﺮدهاﻳﺴﺖ‬ ‫رﻫﱪ اﻳﻦ راه ﻏﻴﺮ از ﻋﺸﻖ ﻧﻴﺴﺖ‬
‫ﻋﺸﻖ ورزي ﻛﺎر ﻫﺮ اﻓﺴﺮده ﻧﻴﺴﺖ‬ ‫ﻋﺎﺷﻘﻲ رﺳﻮاﻳﻲ و ﺑﻲﭘﺮدﮔﻴﺴﺖ‬
‫اﻓﺘﺎدهاي‬ ‫ﻛﺎر‬ ‫ﻏﻤﺮﭙود‬ ‫ﺟﺎن‬ ‫آزادهاي‬ ‫دل‬ ‫ﻣﻲﺧﻮاﻫﺪ‬ ‫ﻋﺸﻖ‬
‫از دوﻳﻲ آن دل ﻣﱪا ﻣﻲﻛﻨﺪ‬ ‫ﻋﺸﻖ در ﻫﺮ دل ﻛﻪ ﻣﺄوا ﻣﻲﻛﻨﺪ‬
‫از ﻫﻤﻪ ﻗﻴﺪ ﺟﻬﺎن آزاد ﮔﺸﺖ‬ ‫از ﻏﻢ ﻋﺸﻘﺶ ﻫﺮ آﻧﻜﻮ ﺷﺎد ﮔﺸﺖ‬
‫ﻟﻴﻚ ﺧﻮد را ﺳﻮي ﺳﺎﺣﻞ ﻣﻲﻛﺸﻴﻢ‬ ‫ﮔﺮ ﭼﻮ ﻣﺎﻫﻲ ﻣﺎ درﻳﻦ درﻳﺎ ﺧﻮﺷﻴﻢ‬
‫ﻛﺰ ﻃﺮﻳﻖ ﮔﻔﺖ و ﮔﻮ آري ﺑﺪﺳﺖ‬ ‫زاﻧﻜﻪ ﺣﺎل اﻫﻞ دل زان ﺑﺮﺗﺮﺳﺖ‬
‫درﻧﻮردم اﻳﻦ ﺑﺴﺎط ﻗﻴﻞ و ﻗﺎل‬ ‫ﭼﻮن ﻧﻴﺎﺑﺪ اﻳﻦ ﺑﻴﺎن آن ذوق و ﺣﺎل‬
‫اﻳﻦ ﭼﻨﲔ ﭘﻨﻬﺎن ﺷﺪﻧﺪ از دﻳﺪهﻫﺎ‬ ‫اوﻟﻴﺎ‬ ‫ﺣﻖ‪،‬‬ ‫ﻏﻴﺮت‬ ‫ﻛﻤﺎل‬ ‫از‬
‫ﻛﺲ ﭼﻪ داﻧﺪ ﻛﺰ ﻛﺪاﻣﲔ ﻓﺮﻗﻪاﻳﻢ‬ ‫ﮔﺮ ﺑﻪ ﺑﺤﺮ ﻧﻴﺴﺘﻲ ﻣﺎ ﻏﺮﻗﻪاﻳﻢ‬
‫ﺗﻮ ﺧﱪﺟﻮﻳﺎن ﻛﻪ آﺧﺮ ﮔﻮ و ﮔﻮ‬ ‫روﺑﺮو‬ ‫ﻧﺸﺴﺘﻪ‬ ‫ﺣﺎﺿﺮ‬ ‫ﺗﻮ‬ ‫ﭘﻴﺶ‬
‫ﺗﺎ درون ﭘﺮده ﺑﻴﻨﺪ روي ﺷﺎه‬ ‫اﻟﻪ‬ ‫ﻧﻮر‬ ‫از‬ ‫روﺷﻦ‬ ‫ﺑﺎﻳﺪ‬ ‫دﻳﺪه‬
‫ﻻﺟﺮم ﮔﺸﺘﻨﺪ ﭘﻨﻬﺎن در ﺣﺠﺎب‬ ‫ﺑﺸﻨﻮ از ﺣﻖ اوﻟﻴﺎء ﺗﺤﺖ ﻗﺒﺎ‬
‫ﻛﻲ ﺗﻮاﻧﺪ دﻳﺪهﻫﺎ دﻳﺪن ﻋﻴﺎن‬ ‫ﻫﺮ ﭼﻪ ﺣﻖ ﺧﻮاﻫﺪ ﻛﻪ ﺑﺎﺷﺪ آن ﻧﻬﺎن‬
‫در ﻗﺒﺎب ﻏﻴﺮت اﻳﺸﺎن را ﮔﺬاﺷﺖ‬ ‫رﺣﻤﺖ ﺣﻖ ﻫﻴﭻ ﺗﺒﺪﻳﻠﻲ ﻧﺪاﺷﺖ‬
‫ﺑﺲ ﻛﻨﻢ ﻳﺎ رب ﺗﻮام ﻓﺮﻳﺎد رس‬ ‫ﭼﻮن ﻧﺒﺎﺷﺪ رﻓﻊ اﻳﻦ ﺑﺮ دﺳﺖ ﻛﺲ‬
‫ﮔﺮ ﭼﻪ ﻧﺒﻮد ﻫﻴﭻ ﻧﻔﻌﻲ ﺑﺮ ﻟﺌﻴﻢ‬ ‫در ﺧﻤﻮﺷﻲ از ﺳﺨﻨﻬﺎي ﺣﻜﻴﻢ‬
‫ﻳﻌﻨﻲ از ﻧﺎاﻫﻞ‪ ،‬ﻛﻢ ﮔﻮ ﻣﻌﺮﻓﺖ‬ ‫ﻟﻴﻚ ﮔﻔﺖ آن رﻫﱪ دﻳﻦ ﻣﻦ ﺻﻤﺖ‬
‫روي آرم از ﺻﻔﺎﺗﺶ ﺳﻮي ذات‬ ‫ﻛﻢ ﻛﻨﻢ اﻳﻦ ﮔﻔﺖ و ﮔﻮ ﺑﻬﺮ ﻧﺠﺎت‬
‫ﺟﺎي ﺳﺎزم در ﻣﻘﺎم ﻗﺮب ﺧﺎص‬ ‫از ﻫﻤﻪ ﻗﻴﺪي ﺷﻮم ﻛﻠﻲ ﺧﻼص‬
‫در ﺟﻤﺎﻟﺶ ﺟﺎن و دل ﺷﻴﺪا ﻛﻨﻢ‬ ‫ﻟﺐ ﺑﺒﻨﺪم دﻳﺪهﻫﺎ را وا ﻛﻨﻢ‬
‫ﺗﺎ ﻛﻪ ﻣﻄﻠﻮﺑﻢ درآﻳﺪ در ﻛﻨﺎر‬ ‫از ﻫﻤﻪ ﺧﻠﻖ ﺟﻬﺎن ﮔﻴﺮم ﻛﻨﺎر‬
‫واﮔﺬارم ﮔﻔﺖ و ﮔﻮ را واﻟﺴﻼم‬ ‫ﭼﻮن ﺑﻪ ﺑﺰم وﺻﻞ او ﻛﺮدم ﻣﻘﺎم‬
‫‪ ١٠١‬‬

Esrar-I Şuhud

Uploaded by

Document Information

Original Title

Copyright

Available Formats

Share this document

Share or Embed Document

Sharing Options

Did you find this document useful?

Is this content inappropriate?

Copyright:

Available Formats

Esrar-I Şuhud

Uploaded by

Copyright:

Available Formats

‫ﻫﻮ‬

‫ﻓﯽ ﻣﻌﺮﻓﺔ اﻟﺤﻖ اﻟﻤﻌﺒﻮد‬

‫ﺷﻤﺲ اﻟﺪﯾﻦ ﻣﺤﻤﺪ اﺳﲑی ﻻﻫﯿﺠﯽ‬

‫ﺑﻜﻮﺷﺶ‪ :‬ﻣﺤﻤّﺪ رﺳﺎ‬

‫ﻣﺼــــــﺤﻒ آﻳــــــﺎت اﺳــــــﺮار ﻗــــــﺪﻳﻢ‬ ‫ﻫﺴـــﺖ ﺑﺴـــﻢ اﻟﻠّـــﻪ اﻟـــﺮﺣﻤﻦ اﻟـــﺮﺣﻴﻢ‬

‫ﺻﺎﺣﺐ اﻻﻛﺮام و اﻟﻤﻦ اﻟﻌﻈﻴﻢ‬ ‫اﻟﻜﺮﻳﻢ‬ ‫ﻣﻨﺎن‬ ‫اﻧﺖ‬ ‫اﻟﻬﻲ‬ ‫ﻳﺎ‬

‫اﻧﺒﻴﺎﺳﺖ‬ ‫ﺧﺘﻢ‬ ‫اوﻻد‬ ‫زﺑﺪۀ‬ ‫ﻣﻠﻚ دﻳﻦ را آﻧﻜﻪ ﺣﺎﱄ ﻣﻘﺘﺪاﺳﺖ‬

‫ﺗﺎ ﻛﻪ ﺑﺎﺷﻲ ﺑﻨﺪۀ ﭘﺎك اﺣﺪ‬ ‫ﭘﺎك ﺷﻮ از ﻧﺨﻮت و ﺣﺮص و ﺣﺴﺪ‬

‫در ﻃﺮﻳﻖ ارادت و ﺑﻴﺎن آداب ﻣﺮﻳﺪ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﺎ ﭘﻴﺮﻛﺎﻣﻞ‬

‫وﺻﻒ اﻟﺤﺎل ﺑﺎﻟﻨﺴﺒﺔ اﱄ اﻫﻞ اﻟﻜﻤﺎل‬

‫رﻫﺮوان را ﺑﻨﺪهام از ﺟﺎن و دل‬ ‫ﻣﻦ ﻛﻪ ﺑﮕﺬﺷﺘﻢ ز ﻧﻘﺶ آب و ﮔﻞ‬

‫ﺷﻴﺦ ﺳﻠﻴﻤﺎن و ﺑﻴﺎن رﺳﻮخ ارادت ﻳﻜﻲ از ﻣﺮﻳﺪان‬

‫ﺗﺎ ﻛﻪ ﮔﺮدي در ارادت ﺑﺮ ﻣﺰﻳﺪ‬ ‫اﻳﻦ ﺣﻜﺎﻳﺖ ﺑﺸﻨﻮ از ﭘﻴﺮ و ﻣﺮﻳﺪ‬

‫در ﺗﺤﺮﻳﺾ ﻣﺘﺎﺑﻌﺖ ﻗﻄﺐ ﻋﺎﻟﻢ ﻛﻪ ﺷﻴﺦ ﻣﺮﺷﺪﻛﺎﻣﻞ زﻣﺎﻧﻪ اﺳﺖ‬

‫اﺣﻤﺪ و ﺑﻮﺟﻬﻞ ﭼﻮن ﻫﻢ داﺷﺘﻲ‬ ‫رﻫﺰﻧﺎن ﭼﻮن رﻫﻨﻤﺎ ﭘﻨﺪاﺷﺘﻲ‬

‫ﻋﺰت و دوﻟﺖ ﻫﻤﻪ در ﺧﻮارﻳﺴﺖ‬ ‫زاد راه او ﻓﻐﺎن و زارﻳﺴﺖ‬

‫ﺣﻜﺎﻳﺖ ﺑﺎﻳﺰﻳﺪ ﺑﺴﻄﺎﻣﻲ ﻗﺪس اﻟﻠّﻪ ﺳﺮه‬

‫آﻧﻜﻪ داﻳﻢ ﺑﻮد ﻋﺸﻘﺶ ﺑﺮ ﻣﺰﻳﺪ‬ ‫ﺑﺎﻳﺰﻳﺪ‬ ‫ﻋﺮﻓﺎن‬ ‫اﻗﻠﻴﻢ‬ ‫واﱄ‬

‫ﺗﺎ ﺑﺮد ﻫﺮ ﻃﺎﻟﺒﻲ زو ﺣﺼﻪاي‬ ‫ﻗﺼﻪاي‬ ‫ﺑﮕﻮﻳﻢ‬ ‫ﻣﻌﻨﻲ‬ ‫اﻧﺪرﻳﻦ‬

‫در ﺑﻴﺎن ﺗﺎﺛﻴﺮ ﺻﺤﺒﺖ و ﺧﻮاص آن و ﻓﺎﻳﺪۀ ﻣﺼﺎﺣﺒﺖ ﻓﻘﺮا و اوﻟﻴﺎ‬

‫در ﺑﻴﺎن اﻗﺴﺎم ﺳﺎﻟﻜﺎن راه اﻟﻪ و ﺗﻔﺎوت ﻣﺮاﺗﺐ اﻳﺸﺎن‬

‫ﺣﺎل ﻫﺮ ﻳﻚ را زﻣﻦ ﺑﺸﻨﻮ ﻳﻘﲔ‬ ‫دﻳﻦ‬ ‫راه‬ ‫ﺳﺎﻟﻜﺎن‬ ‫ﻗﺴﻢاﻧﺪ‬ ‫ﭼﺎر‬

‫ﻛﻮ ﺳﻠﻮﻛﻲ ﻛﺮد و از ﻫﺴﺘﻲ ﺑﺮﺳﺖ‬ ‫و آن دوم را ﺳﺎﻟﻚ ﻣﺠﺬوب ﺧﻮان‬

‫ﻛﻮ ز ﺗﺎب ﻧﻮر ﺣﻖ ﺷﺪ ﺑﻴﺨﱪ‬ ‫ﭘﺲ ﺳﻴﻢ ﻣﺠﺬوب ﻣﻄﻠﻖ ﻣﻲﺷﻤﺮ‬

‫ﺣﻜﺎﻳﺖ ﺑﻪ ﺧﻮاب دﻳﺪن ذات ﮔﺮاﻣﻲ ﺣﻖ را ﺑﺎﻳﺰﻳﺪ ﺑﺴﻄﺎﻣﻲ‬

‫آن ﺧﻠﻴﻔﻪ ﺣﻖ و ﻗﻄﺐاﻟﻌﺎرﻓﲔ‬ ‫ﺑﺎﻳﺰﻳﺪ آن ﺣﺠﺖ اﺳﻼم و دﻳﻦ‬

‫در ﺑﻴﺎن ﻗﻴﺎﻣﺎت اﻧﻔﺴﻲ و ﻣﻨﺎزل و ﻣﺮاﺗﺐ ﺳﻴﺮ ﺳﺎﻟﻜﺎن‬

‫دﻳﺪ ﻣﻮﺗﻮا را ﺑﻪ دﻳﺪه ﺳﺮ ﺧﻮد‬ ‫ﻧﻔﺲ اﻣﺎره ﭼﻮ ﻣﺮد از ﺧﻮي ﺑﺪ‬

‫داﻳﻤﺎً ﺑﺎ ﺳﻮﺧﱳ او را ﺧﻮش اﺳﺖ‬ ‫ﻧﻔﺲ ﺗﺎ اﻣﺎره ﺑﺎﺷﺪ آﺗﺶ اﺳﺖ‬

‫ﺑﻮد ﺻﺤﺮا و ﻧﺒﻮد آﻧﺠﺎ ﭘﻨﺎه‬ ‫ﻋﺎرﰲ ﻣﻲرﻓﺖ ﻳﻚ روزي ﺑﻪ راه‬

‫آﻧﻜﻪ ﺧﻮد را آﻧﭽﻨﺎن ﻛﻪ ﻫﺴﺖ دﻳﺪ‬ ‫ﺑﺎﻳﺰﻳﺪ‬ ‫ﻋﺎﻟﻢ‬ ‫اﻗﻄﺎب‬ ‫ﺳﺮور‬

‫آن وﺻﻲ و ﺟﺎﻧﺸﲔ ﻣﺼﻄﻔﻲ‬ ‫ﻣﺮﺗﻀﻲ آن ﻣﻨﺒﻊ ﺻﺪق و ﺻﻔﺎ‬

‫ﻧﺸﺎن‬ ‫ﻫﻨﮕﺎم‬ ‫ﻓﺮﻣﻮد‬ ‫ﭼﻨﲔ‬ ‫اﻳﻦ‬ ‫رازدان‬ ‫ﺟﻨﻴﺪ‬ ‫ﺑﻐﺪادي‬ ‫ﭘﻴﺮ‬

‫ﮔﻔﺘﮥ ﺣﻖ را ﭼﻮ د ّر در ﮔﻮش ﻛﻦ‬ ‫ﺑﺸﻨﻮاز اﺧﺒﺎر ﻗﺪﺳﻲ اﻳﻦ ﺳﺨﻦ‬

‫ﻟﻘﺒﻞ ﱄ اﻧﺖ ﻣﻤﻦ ﻳﻌﺒﺪ اﻟﻮﺛﻨﺎء‬ ‫و رب ﺟﻮﻫﺮ ﻋﻠﻢ ﻟﻮ اﺑﻮح ﺑﻪ‬

‫و ﻋﻤﻞ ﺑﺮ ﻣﻘﺘﻀﺎي ﻛﻠﻤﻮا اﻟﻨﺎس ﻋﻠﻲ ﻗﺪر ﻋﻘﻮﻟﻬﻢ‪.‬‬

‫ذواﻟﻤﲍ‬ ‫اﻣﺮ‬ ‫ﻣﺠﺒﻮر‬ ‫ﮔﺸﺘﻪام‬ ‫ﺧﻮﻳﺸﱳ‬ ‫اﺧﺘﻴﺎر‬ ‫ﻧﺪارم‬ ‫ﻣﻦ‬

‫ﭼﻮﻧﻜﻪ ﺷﺪ اﻧﺪر ﻃﺮﻳﻘﺖ ﭘﻴﺸﻮا‬ ‫ﭘﻴﺮ ﺑﻐﺪادي ﺟﻨﻴﺪ آن رﻫﻨﻤﺎ‬

‫ﺣﻜﺎﻳﺖ ﺷﻴﺦ زﻧﺠﺎﻧﻲ‬

‫ﺑﻮاﻟﻔﺮج ﻛﻮ ﺑﺮد از ﻋﺎﻟﻢ ﺳﺒﻖ‬ ‫ﺷﻴﺦ زﻧﺠﺎﻧﻲ وﱄ ﺧﺎص ﺣﻖ‬

‫ﺣﻜﺎﻳﺖ ﺣﺴﻦ ﺑﺼﺮي‬

‫آﻧﻜﻪ ﺷﻬﺮ ﺑﺼﺮه ﺷﺪ او را ﻣﻘﺎم‬ ‫اﻻﻧﺎم‬ ‫ﺧﻴﺮ‬ ‫ﺣﺴﻦ‬ ‫دﻳﻦ‬ ‫ﻣﻘﺘﺪاي‬

‫ﻣﻌﺼﻴﺖ ﻛﻮ ﭼﻮن ﻛﻨﺪ از ﻳﺎر دور‬ ‫ﻃﺎﻋﺘﻲ ﻛﻪ ﻋﺠﺐ آورد ﻳﺎ ﻏﺮور‬

‫در ﺑﻴﺎن ﺣﻘﻴﻘﺖ ﻋﺸﻖ و آﺛﺎر و اﺣﻜﺎم آن‬

‫از دو ﻋﺎﻟﻢ ﺑﺎ ﺧﺪا ﭘﺮداﺧﱳ‬ ‫ﻋﺸﻖ ﭼﻪ ﺑﻮد ﻗﻄﺮه درﻳﺎ ﺳﺎﺧﱳ‬

‫ﺳﻠﻄﺎن ﻣﺤﻤﻮد و اﻳﺎز‬

‫در ﻣﻼﺣﺖ ﻛﺲ ﻧﺪﻳﺪ او را ﻣﺜﺎل‬ ‫ﭘﺎدﺷﺎﻫﻲ ﺑﻮد ﺑﺲ ﺻﺎﺣﺐ ﺟﻤﺎل‬

‫ﻣﻦ ﺑﺒﺨﺸﻢ از ﻛﻤﺎل ﻣﺮﺣﻤﻪ‬ ‫ﺣﻖ ﻫﻤﻲ ﮔﻮﻳﺪ ﮔﻨﺎﻫﺎن ﻫﻤﻪ‬

‫ﺣﻜﺎﻳﺖ ﺣﺴﻦ ﺑﺼﺮي‬

‫ﻳﻘﲔ‬ ‫ارﺑﺎب‬ ‫ﺟﻤﻠﻪ‬ ‫ﭘﻴﺸﻮاي‬ ‫از اﻣﺎم ﻋﺼﺮ و ﺷﻴﺦ ﺗﺎﺑﻌﲔ‬

‫دروﻳﺸﻲ ﻛﻪ از ﻋﺸﻖ ﻋﺎﺑﺪي را ﻣﺪﻫﻮش دﻳﺪ‬

‫رﺿﺎ‬ ‫ﺑﺎ‬ ‫ﺑﻴﺎﺑﺎن‬ ‫اﻧﺪر‬ ‫ﻣﻲﺷﺪم‬ ‫ﮔﻔﺖ دروﻳﺸﻲ ﻛﻪ روزي از ﻗﻀﺎ‬

‫ﻛﺮد ره ﭼﻮﻧﺴﺖ ﺳﻮي ذواﻟﺠﻼل‬ ‫آن ﻳﻜﻲ از ﭘﻴﺮ ﺑﺴﻄﺎﻣﻲ ﺳﺌﻮال‬

‫ﮔﺮﻓﺖ‬ ‫ﮔﺮﻳﺒﺎﻧﻢ‬ ‫ﻋﻘﻠﺶ‬ ‫ﺷﺤﻨﮥ‬ ‫ﮔﺮﻓﺖ‬ ‫داﻣﺎﻧﻢ‬ ‫ﻋﺸﻖ‬ ‫درد‬ ‫ﭼﻮﻧﻜﻪ‬

‫آن ﺷﺨﺺ ﻛﻪ ﮔﻨﺞ ﻳﺎﻓﺘﻪ ﺑﻮد‬

‫ﺣﻜﺎﻳﺖ اﺑﺮاﻫﻴﻢ ادﻫﻢ‬

‫ﺣﻜﺎﻳﺖ ﺑﺎﻳﺰﻳﺪ ﺑﺴﻄﺎﻣﻲ‬

‫آﻧﻜﻪ ﭼﺸﻢ دﻫﺮ ﻣﺜﻞ او ﻧﺪﻳﺪ‬ ‫ﺑﺎﻳﺰﻳﺪ‬ ‫ﻋﺮﻓﺎن‬ ‫ﺑﻲﭘﺎﻳﺎن‬ ‫ﺑﺤﺮ‬

‫ﺣﻜﺎﻳﺖ اﺑﺮاﻫﻴﻢ ادﻫﻢ‬

‫ﻣﺘﻘﻲ‬ ‫ﻣﻘﺘﺪاي‬ ‫ادﻫﻢ‬ ‫اﺑﻦ‬ ‫ﮔﻔﺖ ﭼﻮن ﺳﻠﻄﺎن ﻣﻠﻚ ﻣﻌﻨﻮي‬

‫ﻣﺸﺖ ﻣﻲزد ﺳﺨﺖ ﺑﺮ روي دو ﺗﻮ‬ ‫ﻣﺎﻫﺮو‬ ‫دﻟﺮﺑﺎﻳﻲ‬ ‫ﺟﻮاﻧﻲ‬ ‫ﻳﻚ‬

‫ﭘﺮودﮔﺎر‬ ‫ﺣﻀﺮت‬ ‫اﻧﻴﺲ‬ ‫آن‬ ‫ﻧﺎﻣﺪار‬ ‫ﺟﻨﻴﺪ‬ ‫ﺑﻐﺪادي‬ ‫ﭘﻴﺮ‬

‫از ﺧﻼﻳﻖ در ﺻﻼح و زﻫﺪ ﺑﻴﺶ‬ ‫زاﻫﺪي ﺑﻮدﺳﺖ در اﻳﺎم ﭘﻴﺶ‬