TEMPTATION ISLAND 5:

Desidero Me, Amore Mio

By: CeCeLib

SYNOPSIS

WARNING: SPG |R-18 MATURE CONTENT

SYNOPSIS:

Iris Gonzaga-Racini. Married. Suffering. Living her hellish life to the fullest.
And still surviving.

But her life turns unexpectedly when she receive an black invitation with a gold
lettering.

'You are invited to Temptation Island.'

•Temptation Island•

Temptation Island is owned and manage by Monasterio brothers.

It is a sexual fantasy incorporated in which bachelor's pay to live out their

sexual fantasies. The Temptation Island is a most sought after exclusive sex island
in the World. A safe, secure and open space to explore your deepest, most intimate
sexual fantasies. A perfect paradise where your kinkiest and most depraved desires
can become real.

Temptation Island's higher purpose is notonly to provide sex. We do not only aims
to fullfil the member's fantasies. But to offer a healthier and positive view of
sex.The island's offer maybe liberating and delicious, but we want to help people
accept their dark desires and let them explore the beauty of sex.

Membership is close guarded. It's up to a member if she or he will reveal his/her

identity.

PROLOGUE

MABILIS NIYANG nilalabas-masok angpagkalalaki sa madulas na lagusan ng kaniig.

Halos sumigaw na ito sa harap habang inaangkin niya mula sa likuran.

He was biting his lips as he fucks her from behind. Tumutulo na ang pawis niya
habang mahinang dumadaing at umuungol naman ng malakas ang kaniigpero walang patid
pa rin ang bawat ulos niya.

He keeps on fucking her faster and harder until her orgasm exploded.

Habol ang hininga na tinulak siya pahiga ng babae at ekspertong ipinasok ang nag-
uumigting niyang ari sa basang-basa pa nitong pagkababae.

Mahigpit siyang napahawak sa beywang ng kaniig habang gumigiling ito sa ibabaw niya
at sagad na sagad ang kahabaarn niya sa loob nito.

"Faster, baby." he gripped her ass, "fuck me harder. Come on!"

Umupo naman ng tuwid ang babae habang itinataas-baba nito ang puwitan habang
gumigiling pa rin at minamasahe ang sariling dibdib.

He like the sight in front of him. He likes women who knows how to pleasure
themselves.

"That's it baby...harder."

Mas bumilis pa ang pagtaas-baba ng babae sa ibabaw niya habang umuungol ito at
lumiliyad ang katawan sa sarap.

"Oh, you're so big, baby.." ungol ng babae habang inilalabas-masok ang matigas
niyang ari sa pagkababae nito. "Oh! Baby! So good. Hindi ako nagsasawang
magpaangkin sayo."

Too bad. I'm done with you after this.

This position is supposed to make him cum hard but he's having a hard time cumming
as usual. Pinikit niya ang mga mata ng maramdamang lalabasan na siya. Malapit na.
Kaunti nalang.

"Ride me faster, baby." Hinihingal niyang sabi.

Mas lalong bumilis ang paggalaw nito sa ibabaw niya pero hindi pa rin 'yon sapat sa
kaniya. Malakas ang ungol nito at halatang nasasarapan pero siya hindi niya maabot-
abot ang sukdulan.

It's just there... and he can't grasp it.

Fuck!
Hindi pa rin sapat ang ginagawa ng babae sa ibabaw niya at mas lalo siyang nairita.

"Stop."

The woman didn't stop.

"I said stop!"

Natigilan ang babae sa ibabaw niya at napakurap-kurap sa kaniya. "Ano?"

"Get off."

"W-what?"

"I made you cum fourtimes but you can't even make me cum once. Get off and leave my
cabin." Malamig niyang sabi saka bumuga ng marahas na hininga.

Galit na umalis ang babae sa ibabaw niya at nanlilisik ang matang tiningnan siya.
"You're a jerk!"

Nang makaalis ang babae, hinawakan niya ang ari niya at nagtatagis ang bagang na
pinaligaya ang sarili.

"Oh! Fuck!" His lips parted as he moan when he feel his orgasm coming.

At ng sumirit ang katas niya at tumilamsik, nagpakawala siya ng mahabang hininga at

napatitig sa kisame.

What's wrong with me? Why can't he cum when he's having sex? Madali lang naman
siyang labasan kapag pinapaligaya niya ang sarili niya.

He let out a loud breath and glance at the telephone in the bedside table when it
started ringing.

"Hello?" Sagot niya sa tawag.

"Signor."anang nasa kabilang linya, "your chosen bride has arrived in ltaly."

Napabangon siya at hindi makapaniwalang umawang ang labi. "Veramente? Lei ha

accettato di sposarti?" Really? She agreed to marry me?

"Si, Signor. Iris Gonzaga agreed to marry you next week."

Gumuhit ang ngiti sa mga labi niya at nawala ang iritasyong nararamdaman niya kani-
kanina lang, "I bet her father forced he."

"That's what I heard."Anang kausap niya. "Her father is a Drug Baron, I don't think
she can say no to him. And I also overheard her cursing her father to no end, I
think she has a great personality, Signor. You choose well."

Mas lumapad ang ngiti niya. "Of course. I'll be there in two days."

Ibinalik niya ang awtomatibo sa telepono at lumabas ng cabin niya sa Isla

ng.Temptasyon na walang saplot saka dumeretso sa dagat para maligo at lumangoy.

Iris Gonzaga. Non vedo l'ora di incontrarti, mia sposa.

CHAPTER 1

NAKATAAS ANG nuong bumaba si Iris sa malapad na hagdanan pababa sa salas ng

mansiyon kung saan naghihintay sa kaniya ang kamag-anak ng asawa niya.

Wala siya sa mood i-entertain ang mga ito lalo na ngayon na mainit ang ulo niya
dahil nag-aalala siya sa lagay ng kakambal niya.

Gusto niyang makasama ang kakambal niya at maipakita rito ang suporta niya. Ivy is
in the ICU while she's here in Italy dealing with these greedy people.

Pinanatili niyang mataray ang bukas ng mukha kahit ng nakarating na siya sa salas
at nakaharap sa kamag-anak ng asawa. Ang tiyahin nito, asawa at isang anak.

"Cosé? Cosa voi?" What is it? What do you want? Tanong niya.

Kaagad na sumagot ang tiyahin ng asawa niya. "Since our nephew is not here, we
decided to take matters into our own hands. You're just his wife and this house is
very big for you and you've been living her for eight years now. It's unfair that
we are living in a small house. So we decided to stay here until our nephew
returns.

"Nginisihan siya nito na ibinalik naman niya na may kasamang matalim na titig.
Hindi ito ang unang kamag-anak ng asawa niya na kailangan niyang palayasin at
labanan.

"You're not welcome in my home." Sabi niya.

"Questo non e la tua casa-" This is not your home-

"Sono ancora la moglie legale del tuo nipoti." I'm still your nephew's legal wife.
Tumaas ang kilay niya. "And since he's not here, my word is the law. Now get out. I
don't have time to entertain the likes of you."

Her husband's aunt stands up and was about to slap her when Pietro, her husband's
right hand man, shielded her and seized and grip the woman's hand.

"Signora," may babala ang matalim na boses ni Pietro. "I suggest you leave."

Lihim siyang napangiti ng namutla ang mukha ng babae.

"Please... take out these trash." Utos niya kay Pietro. "Loro puzzano." They stink.

"Putana!"

"Pagherai per questo!" You will pay for this! Sigaw ng asawa ng tiyahin ng asawa.

"Non sei nessuno!" You're a nobody!

Hindi pinansin ni Iris ang mga sinabi ng mga ito at sinuklay lang ang mahabang
buhok niya gamit ang mga daliri niya habang pilit na pinapalabas ni Pietro ang mga
kamag-anak ng asawa niya.

At nang makabalik si Pietro, tinuro niya ang sofa na inupuan ng kamag-anak ng asawa
niya kanina.

"Trash that and buy a new one." Pagkasabi niyon ay tinalikuran niya ito. "Di 'al
tuo padrone di chiamarmi, ho bisogno di parlargli." Tell your master to call me. I
need to talk to him."

"Si, Signorina."

Umakyat ulit sa hagdan si Iris at tumuloy sa isa pang paikot na hagdan na

maghahatid sa kaniya sa kuwarto niya na nasa ikatlong palapag ng mansiyon.

This house...no, this huge mansion, has been her home for eight years. Wala siyang
ibang kasama kundi ang mga katulong at si Pietro na kanang kamay ng asawa niya na
ni mukha ay hindi pa niya nakikita.

Pabor naman 'yon sa kaniya nuong una na wala ang asawa niya kasi nagagawa niya
lahat ng gusto niya. Wala siyang pagkailang na nararamdaman dahil hindi naman ito
umuuwi sa bahay. Pero ng lumaon, nag umpisa siyang makaramdam ng kamiserablehan.
Mag-isa siyang kumakain sa napakahaba at napakalapad na mesa sa hapag-kainan, mag-
isang namamasyal, mag-isang nilalabanan ang mga kamag-anak ng asawa na mga mukhang
pera at mag-isa sa lahat ng gusto niyang gawin sa buhay.

Wala siyang kasiyahang maramdaman. Walang bago. Walang nagpapangiti o nagpapasaya

man lang sa kaniya na magbibigay ng kulay sa mundo niya.

Her world and existence is void.

Minsan naisip niya na kahit ayaw niya sa asawa niya ay sana magpakita ito sa kaniya
para mabuntis siya. Gusto na niyang magkaanak, gusto niyang may inaalagaan at
pinaglalaanan ng oras niya. Hindi na siya bumabata. Pero kahit anino nito ay hindi
pa niya nakikita.

Ayaw naman niyang magpabuntis sa iba. Kawalang respeto 'yon sa asawa niyang
binibigay naman ang lahat sa kaniya, maliban sa oras at presensiya nito.

Some would say that she's very lucky to be Niccolo Racini's wife. But she feels the
opposite. Kaya niyang ipagpalit ang lahat ng kayamanan at kapangyarihan na mayroon
siya bilang asawa ni Niccolo, ngumiti at maging masaya lang siya. Katulad ng
kakambal niya na masaya sa piling ng lalaking mahal nito.

Will l even experience that? To love someone that much..that even when my mind
forget, my heart would remember... Ivy is very lucky.

God. Why can't she stop feeling so lonely and envious?

Bumuga siya ng marahas na hininga saka naupo sa gilid ng malapad na kama at

tinitigan ang cellphone niya na umiilaw ang screen.

Racini Calling...

Inabot niya ang cellphone saka sinagot ang tawag. "Pronto?" Hello?

"You need something?" Her husband's usual question after she says hello.

"My sister is sick." Aniya na hindi na nagpaligoy-ligoy pa. "They're looking for a
Doctor who can perform a brain surgery on her. Do you know someone who's capable of
taking good care of my sister? Please, tell me you do."

"This is the first time you called me asking for help." Anito sa baritonong boses.
"It's always me, offering help."
She took a deep breath to stop her tears from falling. "She's my twin. Aside from
my father, she's the only one I have. I don't want to lose her, Racini. I don't
want to lose my sister. I'm already miserable as it is, I might lose myself if l
lost her."

llang segundong nawalan ng imik ang nasa kabilang linya bago nagsalita. "Are you
okay?"

Nagulat siya sa tanong nito. Hindi nagtatanong sa kaniya ng ganun ang asawa niya.
Palagi itong straight to the point kung makipag-usap sa kaniya. Walang ganito na
nagtatanong kung ayos lang siya.

Napapantastikuhan man, umiling siya na para bang nasa harapan niya ang kausap. "I'm
not. My sister is in the ICU and she's getting married and l'm not even there. And
I can't leave Italy because of your greedy relatives who's constantly plotting
against me."

"I'll tell Pietro to ready the plane so you can go visit your sister." Wika nito na
ikinagulat niya. "And don't worry about your sister, know someone who can operate
her."

Parang nawala ang mabigat sa pakiramdam sa dibdib niya. "R-really?"

"Yes."

Nakahinga siya ng maluwang. "Thank you." Maasahan talaga ang koneksyon ng asawa
niya.

"Don't thank me. It's my job to ease your burden away." Wika nito sa walang
emosyong boses.

"I'm miserable because of you." Wika niya sa mahinang boses. Palagi niya iyong
sinasabi sa asawa kapag tumatawag ito. "Is it also your job to make me suffer like
this?" Nanatiling walang imik ang nasa kabilang linya kaya nagpatuloy siya. "I'm
lonely and miserable and l even don't know why l'm suffering like this."

Lumipas ang mahabang minuto bago nagsalita ulit ang asawa niya. "I'll make it up to
you."

Palagi nalang itong nagsasabi na babawi pero wala namang nangyayari. "How?"

"First, I will make sure that your sister will be safe. Second, you can buy
anything you want and third, you can go wherever you want. Have a vacation.
Anywhere in the world."

Mapakla siyang ngumiti. "Thank you for the first one, and for the second and third,
I'll pass. You know what I want, Racini. I want my husband and I want a child-"

The line died.

Mahina siyang natawa saka napailing.

So Racini.

Parang natatakot itong magpakita sa kaniya at mas lalong takot ito sa usaping
pagkakaroon ng anak. Palagi siya nitong pinapatayan ng tawag kapag nasa ganung
parte na sila ng usapan kaya wala silang matinong pag-uusap.

Oh well... she can't have everything she want.

Miserable man siya sa buhay na mayroon siya ngayon, kailangan niyang labanan 'yon.
Ang kakambal nga niya nabuhay pa pagkatapos ng mga nangyari rito, kaya rin niya
'yon.

Hindi ang kamiserablehan na 'to ang magpapasuko kay Iris Gonzaga.

Kumuyom ang kamao niya saka tinawagan ang fiancé ng kapatid niya.

"Andrius."

"Iris." Tugon nito. "Makakarating ka ba?" Ang kasal ng mga ito ang tinutukoy nito.

Malungkot siyang ngumiti. "Pasensiya na, pakisabi sa kakambal ko na hindi ako

makakarating pero hahabol ako."

"I'll tell her."

"Thank you... for taking good care of my Sister."

"No need to thank me. It's my pleasure to take care of her."

Parang nanikip ang dibdib ni Iris ng marinig ang sinabi ng nasa kabilang linya. Her
sister is very lucky indeed. At gusto rin niyang may ganung lalaking mag-aalaga at
magpapahalaga sa kaniya pero umaasa na naman iya sa wala.

Nagpaalam na siya kay Andrius at pinatay ang tawag saka nahiga sa kama.

Ipinikit niya ang mga mata para lang sana ipahinga 'yon pero hindi niya namalayang
nakatulog na pala siya.

Nagising siya sa pag-ingay ng cellphone niya.

Tiningnan niya ang oras. I slept for three hours?

Sinagot niya ang tawag. "Andrius, kumusta ang kasal-"

"She's in coma again." He was panicking and she can hear fear in his voice.
"Kailangan na raw namin siyang ilipat ng Hospital sa Minessota. Can you meet us
there?"

"Sige." Kaagad siyang tumayo at pumasok sa walk-in closet niya. "I'll meet you
there."

Pinatay niya ang tawag tinawagan si Pietro gamit ang intercom na nasa kuwarto niya.
"Pietro, change of plan, I'm going to minessota."

"Si, Signorina."

Inilabas niya sa lalagyan ang luggage niyasaka hindi na pumili ng mga damit na
dadalhin. Sa pagmamadali, kung anong nahawakan niya ay 'yon na ang inilagay sa
luggage. Nang maisara niya iyon, inilagay niya lahat ang mga importanteng papeles
at kakailanganin sa sling bag niya at kaagad siyang lumabas ng kuwarto saka bumaba.

Nakasalubong niya si Pietro sa ikalawang palapag.

"Signorina," bahagyan itong yumukod sa kaniya, "the plane is ready. Your luggage?"

Tumango siya. "In my room." Sagot niya saka nagmamadaling bumaba.

Nang makalabas ng bahay, nakahanda naang kotse na sasakyan niya patungong Airport.
Nang makababa si Pietro kasama ang luggage niya na inilagay nito sa back
compartment ng sasakyan, kaagad itong sumakay sa driver's seat at mabilis na
nagmaneho palabas ng gate ng mansiyon.

Habang nasa biyahe, kinuha niya ang cellphone sa bag at nagpadala ng mensahe
saasawa niya.

Hindi naman siya puwedeng tumawag dito kasi hindi nito sinasagot. Palaging ito ang
tumatawag sa kaniya.

'I'm going to Minessota for my sister. I won't be home fora while.'

Wala iyong reply galing sa asawa at sanay na siya. Hindi na siya umasa.

Nang makarating sa Airport, mabilis ang bawat hakbang niya habang nasa likod niya
si Pietro at hila-hila ang bagahe niya. At nang makasakay siya sa pribadong
eroplano at komportableng nakaupo, lumapit sa kaniya si Pietro na katatapos lang
itabi ang bagahe niya.

"Signorina."

Nag-angat siya ng tingin dito. "Yes?"

"Please take care. Signor easily gets worried."

Mapait siyang ngumiti. "Eight years, Pietro, eight years of marriage and I still
haven't seen him. Is that the man who's worried of my well-being? He's making my
life miserable." Tumiim ang bagang niya. "I can handle myself."

"Of course, Signorina." Bahagyan itong yumukod. "| already sent a message to
Racini's Hotel Manager in Minessota. They will take of you when the plane lands."

"Grazie, Pietro."

"Prego, Signorina."

Nang makababa ng eroplano si Pietro, ilang sandali lang ang lumipas ay kaagad
silang umalis. Habang nasa biyahe, alagang-alaga siya ng mga stewardess. Lahat ng
gusto niya binibigay at nakaalalay ang mga ito sa kaniya sa mahabang oras ng
biyahe.

Nang makarating naman siya sa Minessota, naroon na naghihintay ang limang staff ng
Hotel at ang Manager sa pagdating niya.

"Welcome to Minessota, Mrs. Racini." Anang Manager saka nakipagkamay sa kaniya. "I
am David Gunn. The Manager of Racini's Hotel."

Tumango siya, "nice to meet you." Tipid siyang ngumiti. "T'm tired. Shall we?"

"Yes, of course."

Iginiya siya ni David palabas ng hotel at pinasakay sa limousine na nakaparada at

naghihintay sa kaniya.

Nang makarating sila sa Hotel, handa na ang lahat. iginiya siya ni David patungo sa
pinakamataas na palapag ng Hotel at binigay sa kaniya ang key card ng kuwarto niya.

"This is our Presidential Room." May pagmamalaki sa boses ni David. "We only have
two. This one is yours, Mrs. Racini" Iminuwestra nito ang kamay sa pintong nasa
kanan.

Tinuro niya ang pintong nasa kaliwa. "How about that one?"

David smiled. "It's occupied, but if you insist, we can talk to the guest-"

"No... no need." Umiling siya saka naglakad palapit sa pinto ng kuwarto niya at
binuksan 'yon gamit ang keycard.

Extravagant. Expensive. Breathtakingly beautiful. Yon kaagad ang pumasok sa isip

niya ng ipalibot niya ang tingin sa kabuan ng kuwarto.

Wow.. dapat hindi na siya magulat. Racini's Hotel is known worldwide. At kapag
nagbabakasyon siya, palaging sa Racini Hotel siya nag-i-stay. At dahil asawa siya
ng may ari, palaging may special treatment sa kaniya.

One of the perks of being Niccolo Racini's wife.

"If there's anything you need, Mrs. Racini," ani David na pumukaw sa diwa niya,
"don't hesitate to ask for me."

Tumango siya at ngumiti. "Grazie, David."

"You're very much welcome, Ma'am." Ani David bago nagpaalam at lumabas na
ngkuwarto.

Hinubad niya ang stiletto na suot sakaumupo sa sofa na nakaharap sa glass wall kung
saan kitang-kita niya ang buong siyudad.

Pretty.

Kinuha niya ang cellphone sa bag attinawagan si Andrius. Hindi niya ito ma-contact
kaya naman pinadalhan nalang niya ito ng mensahe. Baka nasa biyahe pa. Angalam niya
mas matagal ang biyahe patungong Minessota kung manggagaling sa Pilipinas.

'I already arrived in Minessota. If you read this, call me.'

Nang ma send ang mensahe niya, nagpalit siya ng damit at lumabas ng kuwarto niya.
She'll explore Minessota while waiting for Andrius' call.

Tumayo siya sa harap ng elevator at pinindot ang buton pababa. Nang makitang
malapit na iyon sa palapag niya, pinikit niya ang mga mata at dahan-dahang pinaikot
ang ulo habang minamasahe ang leeg niya.

Tamang-tama naman na bumukas ang elevator na nasa ganung posisyon siya.

Her lips parted, eyes closed, her head going in a slow circular motion while she's
massaging her neck and shoulder.

Iris open her eyes and stilled when she saw a very handsome man staring at her
while holding the elevator's door not to close.

Hindi alam ni Iris kung ilang segundo ang lumipas na nagkatitigan sila ng guwapong
lalaki na may nakakabighaning berdeng mata bago niya naramdaman ang hiya.

O mio dio! Oh my God. Why does she have to be in that position?

And then she saw the man gulped before looking down and stepping out from the
elevator.

Sumunod naman ang mga mata niya rito at napaawang ang labi niya ng buksan nito ang
kuwarto na katabi ng kuwarto niya.

Oh! That's embarrassing.

Nailing na sumakay siya ng elevatorat isinandal ang katawan sa gilid niyon

atipinikit ang mga mata.

Pero kaagad din siyang napamulagat ng pumasok sa isip niya ang guwapong mukha ng
lalaking katabi niya ang kuwarto at ang berde nitong mga mata na para bang
naghihipnotismong titigan niya.

Marahas niyang pinilig ang ulo saka nagulat ng akmang sasara na ang pinto ng
elevator pero may humarang na kamay dahilan para bumukas 'yon.

At pumasok ang guwapong lalaki na may berdeng mata.

Mio dio! Those green eyes.

Nang sumara ang elevator at buma-biyahe 'yon pababa, puno ng katahimikan ang buong
elevator hanggang sa basagin yon ng lalaki.
"Hi. I'm Cormac-"

"Married." Kaagad niyang putol sa iba panitong sasabihin saka nagmamadaling lumabas
ng elevator ng bumukas 'yon.

Hindi niya alam kung bakit gusto niyangtakasan ang presensiya ng lalaki. Dahil
siguro sa berde nitong mata na iba ang epekto sa
kaniya.

Malalaki ang hakbang niya para makalayo salalaki pero humarang sa harapan niya si
Manager David.

"Mrs. Racini." Magiliw itong ngumiti. "Shall I prepare your ride?"

"No. I'll just walk." Aniya at hahakbang na para lampasan ito pero humarang na
naman ito sa daraanan niya.

"If you're planning to explore the city, Mrs. Racini, it's better to take a car. We
don't know the danger out there."

"Take the Manager's advice." Sabad ng pamilyar na boses ng lalaking nakasabay

niyasa elevator. "It's better to be safe than sorry."

Manager David smiled at the man standing beside her. "Oh, hello, Sir Cormac. It's
nice to see you again." At bumaling na naman ang atensiyon nito sa kaniya. "Please,
let me prepare a car for you, Madam."

"No." Pagmamatigas niya. "I"ll walk."

"But madam-"

"David." Tumiim ang titig niya sa lalaki. "I'll walk."

Walang nagawa si David kundi tumango. Siya naman ay naglakad palabas ng Hotel at
nang nasa gilid na siya ng kalsada, naramdaman niyang may tumabi sa kaniya sa
paglalakad.

"It's Cormac."

"Married to the owner of Racini's Hotel." Wika nito.

"None of your business."

Tumigil ito sa paglalakad sa tabi niya. "Mrs. Racini."

Nagdadalawang isip man, nilingon niya ang lalaki. "What?" Mataray niyang tugon.

"Take care." His green eyes bored into hers, "you're too beautiful, you might get
kidnap. I'm sure your husband will be devastated."

Mapakla siyang natawa sa huli nitong sinabi. "Devastated, my ass."

Umirap siya sa hangin saka tinalikuran ang lalaki at huminga ng malalim bago
naglakad.

CHAPTER 2

NANG maipasok sa Hospital dito sa Minessota ang kakambal niya at nakilala niya ang
Doctor nito, iba kaagad ang tumakbo sa isip ni Iris. Hindi lang yon, pareho pa sila
ng
Hotel na tinutuluyan at iba rin kung tratuhin ito ni Manager David, halatang may
special treatment.

This can't be a coincidence.

She's sure that Doc. Cormac Paul Craig knows her husband. He's a military Doctor,
and he was assigned in Iraq, napaka-imposible lang sa kaniya na pumunta pa ito ng
Minessota para lang sa kakambal niya.

Something is off.

Kaya sa ilang buwan na inoobserbahan ni Dr. Craig ang kakambal niya, inoobserbahan
niya rin ito. Bawat galaw at bawat sinasabi nito, nakabantay siya.

If Dr. Craig knew her husband personally, then she have to know what he knows. Pero
kailangan niya munang makasigurado na tama ang hinala niya na personal nitong
kakilala ang asawa niya.

Kaya ng araw na 'yon, naglakas loob na siyang tanungin ang Doctor. Hindi puwedeng
ganito na nagugulo ang isip niya.

Hinarang niya si Dr. Craig ng makalabas ito ng ICU.

He stared at her and damn those green eyes of his. It still has an affect on her
even though they always bumped into each other everyday.
"You need something?" He asked.

Iris stilled. He sounded like her husband. But no... magkaiba ang boses ng mga ito.

Humugot siya ng malalim na hininga. "Can I talk to you?"

He frowned. "You want to talk to me?" He sounded stunned. "Why? I thought its your
goal to not speak to me. You'd been avoiding me, I noticed."

Don't fold, Iris! Sigaw ng isip niya sa kaniya. You need to ask him something,
remember?

"Can we talk?" Ulit niya na hindi inalis ang tingin sa lalaki.

"Sure." Dr. Craig shrugged. "What is it?"

Iris took a deep breath. "Do you know my husband personally?"

Dr. Craig blinked at her. "What?"

"Do you know my husband personally?" Ulit niyang tanong, sa pagkakataong 'yon
binagalan niya ang pagsasalita.

Dr. Craig frowned. "That look in your eyes... am I suppose to say yes?"

Her lips parted. "Do-d-do you know him?" She's never been this nervous. "Well? Do
you?"

llang segundo siyang tinitigan ni Dr. Craig bago umiling. "No. I don't."

"Liar." Mabilis niyang sabi rito. "We're staying in the same hotel, with the same
treatment from the Staff and the Manager. And you're here in Minessota for one
thing only and that's because of my sister. You're a Military Doctor assigned in
Iraq and now you're here. It must've mean something. I'm sure my husband has
something to do with it-"

"Can't you just be thankful that I sacrifice my job for your sake?"

Napatanga siya sa lalaki. "M-my sake?"

"Why? Isn't this all for you... the reason why I'm here?"
Hindi mawala ang gulat sa mga mata niya. Her husband really pulled some strings for
her sake?

"...I received a call from my superior saying someone wants me in Minessota to do a

brain surgery. It wasn't a request, it was an order. And l'm just following my
order, Mrs. Racini."

Nagbaba siya ng tingin saka kumuyom ang kamao. "My sake..." mapait siyang ngumiti,
if it's really for my sake, why won't he show himself to me to end my misery?
Nagtagis ang bagang niya. "I'm sick of this."

Gusto niyang sumigaw sa sobrang galit at frustrasyon na nararamdaman pero pinigilan

niya ang sarili.

Taas nuo siyang tumalikod at naglakad palayo rito.

At nang makasakay siya sa elevator, doon lang niya hinayaang makita ang emosyon sa
mukha niya.

What are you doing this to me, Racini? Why are playing with me? Are you toying
me... is that it? Isa lang ba akong laruan para sayo?

Kuyom ang kamaong lumabas Siya ng elevator at naglakad palabas ng Hospital. Hindi
niya alam kung saan siya dinala ng mga paa niya pero natagpuan niya ang sarili sa
isang malit na park na walang tao.

Para siyang nanghihinang napaupo sa isa sa mga bench do'n.

She thought Dr. Craig has a connection with her husband. She's wrong... again.
llang tao na ba ang napagkamanlan niyang kilala ng personal ang asawa niya pero
hindi naman pala.

Dapat masanay na ako.

Wala talaga siyang balak magpakita sakin. Kahit anong gawin ko, kahit kanino ako
magtanong, walang nakakakilala rito.

Ayaw na niya ng ganito. Nagsasawa na siya.

Racini, kailan ka ba magpapakita sakin? Napaigtad siya ng may kamay na humawak sa

balikat niya.

"Alone, Miss?"
Kinakabahang tumayo siya at humarap sa nagsalita. Bahagyang nanlaki ang mga mata
niya ng makita ang tatlong kalalakihan na may mga tattoo at nakangisi sa kaniya,
bakas sa kislap ng mga mata nito na may balak ang mga itong gawin sa kaniyang
masama.

Awtomatiko siyang napaatras.

Ngumisi ang nasa gitnang lalaki. "Oh! Come on now, Miss, have fun with us."

She's not Ivy, she can't fight. And she can't run either in her stilettos!

Anong gagawin niya?

"Come on, Miss." Sabad ng lalaki na nasa kanan habang humahaktbang palapit sa
kaniya. "You look so sad. We can make you very happy." Dinilaan nito ang sariling
mga labi saka puno ng pagnanasang ngumiti sa kaniya. "Come here... play with us."

Umatras na naman siya habang nag-iisip ng gagawin. Kung sisigaw siya, may
makakarinig ba sa kaniya? Kung tatakbo siya, malaki ang posibilidad na abutan siya
ng mga ito pero wala naman siyang ibang pagpipilian.

Umatras siya ulit at handa ng tumakbo ng biglang hinawakan siya ng dalawang lalaki
sa magkabilang kamay habang ang isa naman at hinawakan siya sa beywang.

"Let go of me!" She screamed. "Help! Help!"

Tumawa lang ang lalaking hinihimas ang beywang niya. "Keep screaming, no one will
hear you."

Umatras siya pero malakas siyang nahila ng dalawa dahilan para mapasubsob siya sa
dibdib ng lalaking may hawak sa beywang niya na ngayon ay nasa hita na niya ang mga
kamay!

I said let go!" Pilit siyang nagpupumiglas pero wala siyang laban sa dalawang
lalaki.

"Go on! Hurry up." Nakangising sabi ng may hawak sa kamay niya. "We'll take turns
on her so hurry up. I wanna fuck her already!"

Sinapo ng lalaking nasa gitna ang baba niya at ng makitang hahalikan siya ay mariin
niyang pinikit ang mga mata at sumigaw.

"Racini!" Help me!

Lumipas ang ilang segundo na walang labi na lumapat sa kahit na anong parte ng
katawan niya at naramdaman niya ang pagluwang ng hawak ng dalawang lalaki sa kamay
niya.

Iminulat niya ang mga mata at napaawang ang mga labi ng makitang ekspertong
nakikipaglaban ng suntukan at sipa si Dr. Craig sa lalaking humawak sa beywang
niya.

Iris gasped when Dr. Craig was punch in the chest but the Doctor didn't even seem
to mind. Patuloy ito sa pag-atake ng malalakas sa suntok na tumatama lahat sa
kalaban nito at isang malakas na sipa na nagpatumba rito.

At nang tuluyan na siyang binitiwan ng dalawang lalaki para harapin si Cormac, nag-
alala siya na baka hindi nito kayanin ang dalawa.

Pero doon siya nagkamali, madaling napatumba at napatulog ni Dr. Craig ang dalawang
lalaki saka bahagyang hinihingal na humarap sa kaniya.

"Are you okay?" He asked and she can't help but to remember her husband asking her
the same thing over the phone.

Umiling siya at magsasalita sana pero walang lumabas na boses sa bibig niya.

Dr. Craig tsked before combing his messy hair with his fingers and walking towards
her.

"I told you to take care, didn't I?" May galit sa boses nito saka hinubad ang suot
na coat saka ipinalibot iyon sa likod niya at balikat. "Why didn't you listen to
me?" Matalim ang
kislap ng mga mata nito pero ng hindi siya gumalaw sa kinatatayuan, lumambot ang
ekspresyon ng mukha nito. "I'm sorry. You got me worried."

Hindi siya makapagsalita kaya pilit nalang siyang ngumiti.

Dr. Craig sighed. "Come on... I'll take you back to the Hotel."

Walang lakas si Iris na tumanggi at sabihing kaya niya ang sarili niya kasi alam
niyang hindi pa niya kaya.

Ever since she was a child, she hated violence. Lumaki siya sa marahas na
kapaligiran at nawala ang ina sa marahas ding paraan.

Violence scares her.

Hindi namalayan ni Iris na nakabalik na sila sa Hotel at iginigiya siya ni Cormac
papasok sa kuwartong inuukupa niya.

"Sit." Utos nito sa kaniya.

Nanlalambot naman siyang umupo sa sofa at napatitig kay Dr. Craig na bumalik at may
dalang isang basong tubig.

"Drink."

Tinanggap niya ang baso saka mabilis na inubos ang laman niyon pagkatapos ay
napatitig siya sa glass wall kung saan kita niya ang buong siyudad.

"Are you okay?" He asked again and she can't help but to compare him to her
husband.

My husband. Ni wala nga itong kaalam-alam sa nangyari sa kaniya ngayon. She's used
to Pietro protecting her in behalf of her husband but he's not here.

Ibang tao ang tumulong sa kaniya. Ibang tao ang dumating ng tawagin niya ang asawa
niya.

Mapakla siyang tumawa. "I'm done waiting for him. I'm done being a good wife. He
doesn't want to see me? Fine." Nagtagis ang bagang niya. "If he will not show
himself to me until this year ends, l'm divorcing him!"

"W-what did you say?"

Natigilan siya at bumaling kay Dr. Craig na bakas ang kislap sa mga mata na hindi
ito makapaniwala sa sinabi niya.

"You'll divorce your husband?"

She nodded. "I'm giving him and myself an ultimatum. If he will not show himself to
me until this year ends, "'l divorce him. And I will find a man who can actually
give me his time and his presence and a man who can give me a child."

Natigilan siya at bahagyang kumunot ang nuo ng makitang nagtatagis ang bagang ni
Dr. Craig.

Napakurap-kurap siya. "You okay, Doc?"

Tumango lang ito saka tinalikuran siya. "Im leaving. Rest." Pagkasabi no'n ay
umalis na ito sa kuwarto niya.
Siya naman ay napatitig sa nilabasan nitong pinto.

May nasabi ba akong hindi nito nagustuhan? "Hindi man lang ako nakapagpasalamat sa
kaniya."

Bumuntong-hininga siya saka napasandal sa likod ng sofa kapagkuwan ay napatitig sa

bag kung saan naroon ang cellphone na nag-iingay.

Kinuha niya iyon saka tiningnan kung sino ang tumayawag.

Racini Calling...

It's been months since he called. Kaagad niyang sinagot 'yon. "Pronto?"

"Iris."

"Yes?"

Nawalan ng imik ang nasa kabilang linya. Hinintay niyang magsalita ito pero ang end
tone ang narinig niya kapagkuwan.

Walang buhay siyang napangiti saka humigpit ang hawak niya sa cellphone. "Niccolo
Racini, are you playing with me?" Napatingala siya sa kisame saka napatitig doon
kapagkuwan ay mapait na ngumiti. "Please... stop making me feel miserable..."

Tumayo siya mula sa pagkakaupo sa sofa at hinubad ang lahat ng damit niya saka
pumasok ng banyo para maligo. Pagkatapos ay nagbihis siya ng simpleng itim na damit
na hanggang tuhod ang haba saka lumabas ng kuwarto at kumatok sa pinto ng kuwarto
ni Dr. Craig.

Kaagad naman 'yong bumukas at sumalubong sa kaniya ang iritado nitong mukha.

Iris blinked at Cormac's irritated face.

"Ahm... busy?"

"No." Padaskol nitong sagot. "You need something?"

"I, ahm, wanna thank you for saving me."

"No need."
Akmang isasara nito ng pinto ng magsalita siya ulit.

"Have dinner with me-"

"Don't you have a husband?" Matalim ang boses nitong tanong.

Iris was taken aback by his hostility towards her. "It's just a thank you dinner."
nag-isang linya ang kilay niya, "If you don't want to dine with me, that's okay. I
just want to thank you. That's all."

Tinalikuran niya ito at akmang aalis na ng pigilan siya nito sa pulsuhan.

"Dinner is fine."

Napalingon siya sa kay Cormac saka bumaba ang tingin niya sa kamay nitong nakahawak
sa pulsuhan niya.

Pasimple niya iyong inagaw. "Lets go?"

Tumango ito saka bumuntong-hininga. "Okay. Lets go."

Nang makalabas ito ng kuwarto, sabay silang sumakay ng elevator. Pareho silang
walang imik hanggang sa magsalita ang lalaki.

"Until when are you gonna stay here in Minessota?" He asked.

"I'm going home next week." Sagot niya.

"I see..."

"Yeah..."

"Too bad." Anito ng makalabas sila ng elevator at naglalakad patungo sa Restaurant

na nasa loob lang din ng Hotel.

"Why is that?" Kunot ang nuo niyang tanong dito habang naglalakad papasok ng
Restaurant.

Dr. Craig shrug. "I like seeing you around."

Tumaas ang kilay niya. "Are you hitting on me, Dr. Craig?"

Tumaas lang ang sulok ng labi nito at hindi ito nagsalita. Nanatili lang ang
misteryusong ngiti sa mga labi nito hanggang sa makapasok sila sa Restaurant at
makapag-order.

"Have a safe trip home." Wika ni Cormac habang hinihintay ang order nila.

Tipid siyang ngumiti. "Thank you."

Pinalibot ni Cormac ang dulo ng daliri sa rim ng baso saka tumingin sa kaniya. "I'm
leaving next week too. After your sister's surgery."

"Really? Where?"

"Work."

"Oh." Must be confidential. He's a military man after all. "Have a safe trip too."

Tumango lang ito saka hindi inalis ang titig sa kaniya. May pagkailang siyang
maramdaman lalo na't iba ang epekto sa kaniya ng berde nitong mga mata.

Naglakas loob siyang salubungin ang berde nitong mga mata at 'yon ang pagkakamali
niya.

Her heart throbbed for some reason.

Tumikhim siya. "Ahm..by the way, thank you for saving me back in the park."

Cormac just nodded, his eyes still staring intently at her.

"And, ahm, could you please stop looking at me like that?" She asked. "It's making
me uncomfortable."

Cormac didn't listen. He continued staring at her. "My apologies, I just can't take
my eyes off of you. I hate the thought of not seeing you anymore, even when all I
can do is took a glimpse at you everyday. I don't care if you don't talk to me,
seeing you is enough. But l'm scared to get used to it, to get used to you. I'm
afraid of what I might do just to keep you with me."

Naguguluhan siyang napatitig kay Cormac. Ramdam niya ang emosyon sa bawat katagang
binitiwan nito pero hindi niya ito maintindihan ang ibig nitong iparating sa
kaniya.
"You're confusing me." 'Yon lang ang nasabi niya.

Cormac just smile and continued staring at her. Napailing nalang siya saka nagbaba
ng tingin.

Nagpasalamat siya ng dumating na ang inorder nilang pagkain. Dapat doon matuon ang
atensiyon niya pero nararamdaman pa rin niya ang titig ni Cormac sa kaniya.

Hindi nalang niya pinansin 'yon at pinagpatuloy ang pagkain.

After their dinner, they went back to their own rooms and she lay on the bed while
staring at the ceiling.

Inisip niya ang mga sinabi ni Cormac habang titig na titig ito sa kaniya.

Napabuntong-hininga siya saka inabot ang cellphone na nasa gilid ng kama ng tumunog
yon.

"Hello?" Sagot niya na hindi tinitingnan kung sino ang tumatawag.

"Iris."

Napabalikwas siya ng bangon ng marinig ang boses ng asawa sa kabilang linya.

"Racini."

"I'll see you in a month."

Napatigalgal siya sa narinig. "A-A m-month?"

"Yes." Wika nito. "I'll see you in a month, Iris. Take care."

The line died.

Nawala na ang asawa sa kabilang linya pero nakalapit pa rin ang cellphone niya sa
tainga niya at nakatigalgal siya sa kawalan.

Her husband... is coming home in a month.

After eight years!

He'll be home.
Galit siya sa asawa niya dahil ginawa nitong miserable ang buhay niya sa nakalipas
na mga taon pero gumuhit pa rin ang ngiti sa mga labi niya.

My husband... Finaly.

CHAPTER 3

PAGOD NA UMUPO si Iris sa sofa sa salas pagkadating na pagkadating niya sa

mansiyon. Galing siya sa Racini's Empire. Napakarami niyang papeles na pinermahan
kaya natagalan siyang makauwi sa bahay.

Trabaho niya 'yon kasi wala naman dito ang asawa niya.

Kanina pa mainit ang ulo niya sa opisina pero dahil tumawag si Andrius para
sabihing gising na ang kakambal niya, kahit papaano ay gumaan ang pakiramdam niya.

It's been weeks since she left Minessota. Malapit ng mag-isang buwan. Pero ni anino
ni Racini ay wala pa rin siyang makita.

Sabi nito magpapakita ito sa kaniya sa loob ng isang buwan. He's playing with her
again.

Bakit ba umasa na naman ako!?

Pero may kirot sa dibdib niya. Umasa talaga siya at pinaghandaan ang sinabi nitong
pagkikita nilang dalawa. Pero mula ng tumawag ito sa kaniya ay hindi pa ito
tumatawag ulit.

Bumuntong-hininga siya at tumayo mula sa pagkakaupo saka akmang aakyat sa hagdan ng

pumasok si Pietro sa salas saka may inabot sa kaniya.

"This arrived two hours ago." Anito na bahagyang nakayukod. "E per té, Signorina."
It's for you.

Tinanggap niya iyon saka tinungo ang kuwarto niya. Nang makapagpalit ng damit, saka
lang niya binigyang pansin ang natanggap sa imbitasyon.

She opened the back envelop and and and an invitation with black background and
reddish gold lettering welcome her sight.

'You're invited to Temptation Island.'

Binaliktad niya iyon para tingnan ang likod at nanlaki ang mga mata niya ng makita
ang perma na nasa likod ng imbitasyon.

Racini's signature!

She would know. Ilang cheque na rin ang pinadala nito sa kaniya na may perma nito!

Umawang ang labi niya at binasa ulit ang nasa harapan ng imbitasyon.

Temptation Island.

Where the hell is this island?

Mabilis niyang binuksan ang laptop at itinipa sa address bar ang website na nasa
likod ng imbitasyon.

Kumunot ang nuo niya ng bumukas ang website.

Plain black background, a flaming fire in the middle and below is the username and
password.

Wait a minute!

Tiningnan niya ulit ang likod ng imbitasyon at sa ilalim ng perma ni Racini ay

username at password.

There!

Username: IrisRacini

Password: AmoreMio

She blinked. My love?

Hindi niya alam kung bakit napangiti siya.

Mabilis niyang itinipa ang username at password at kaagad na bumulaga sa kaniya ang
isang napakagandang isla.

Beautiful.

Then her eyes drop down to 'about the island'.

'Welcome to Temptation Island, where your fantasies becomes real. The Island is
located in Palawan, It is the sought after exclusive island in the world. A safe,
secure and open private space to
explore deepest and darkest fantasies. It is a perfect paradise where your kinkiest
and most depraved desires becomes real.'

Napanganga siya sa nabasa. In short, it's a sex island unless the fantasies and
desires has different meaning.

Lumipat ang tingin niya sa perma ni Racini na nasa likod ng imbitasyon.

He's there... in this island?

Hindi niya alam kung bakit may kumurot sa puso niya. "What are you doing in that
kind of place, Niccolo?"

Kumuyom ang kamao niya. Is he cheating on me? Of course, it was already given. He
has needs.

Lumapit siya sa intercom at pinindot iyon. "Pietro, Prepara il aero. Vado in

filippine" Ready the plane. I'm going to the Philippines.

Pagkasabi niyon ay pumasok siya sa walk-in closet niya at nag-impake. Sa

pagkakataong 'yon, maingat niyang pinili ang mga damit na dadalhin habang nasa isip
niya ang asawa.

Racini.. will I really see you in that island?

She have to go.

Nang matapos mag-impake, tinawag niya si Pietro sa intercom para ipakuha ang bagahe
niya bago lumabas ng kuwarto.

Nang makababa siya ng hagdan, nakasalubong niya si Pietro.

"Signorina." Bahagyan itong yumukod sa kaniya. "La macchina e pronto." The car is
ready.

Tumango lang siya saka lumabas ng mansiyon at deretsong sumakay sa kotse. Habang
hinihintay si Pietro, nag-ring ang cellphone niya.

Racini calling...
Hindi alam ni Iris kung bakit bigla siyang inatake ng kaba. "P-Pronto, Racini?"
Hello.

"Voglio vederti." I wanna see you.

She felt her breathing hitched. "Tu farai. Ho ricevuto il tuo." You will. I
received your invitation.

"How did you know it was mine?" He asked.

Huminga siya ng malalim. "Lo so il tuo firma." I know your signature.

Natahimik ang nasa kabilang linya bago nagsalita. "Do you really want to see me?"

"Why do you sound so sad?" Pansin niya sa boses nito. "Are you just forcing
yourself to see me?"

"Adesso sei triste." Now you're sad. Pansin nito saka bumuntong-hininga. "Don't be
sad anymore. Ci vediamo alisola." I'll see you inthe island.

"Sono ancora triste." I'm still sad. Sinadya niyang sabihin 'yon.

"Lasciastare. Cosa vuoi fare che ti faccio felice?" Don't be. What do you want me
to do to make you happy?

Hindi niya mapigilan ang mapangiti sa tanong ng asawa. "Would you really do it?"

"Ci proveró." I'll try.

"Will you sing?" She wants to push him to his limits. Gusto niyang malaman kung
gagawin nito 'yon.

"Ahm." minutes of silence, "sing?"

"Yeah."

"Ahm." he took a deep breath, "are you still sad?"

Sinusupil niya ang ngiti sa mga labi. "Yes. I'm still sad."

"Oh... okay. Ahm.." tumikhim ito, "what do you want me to sing?"

"Qualsiasi." Anything.

"Okay. Ahm.." tumikhim na naman ito, "Cuando yo lavi, Dije, si esa mujer fuera para
mi. Perdóname, te lo tenía que decir... Tas dura, dura, dura, dura..."

Nasapo niya ang bibig habang pinipigilan ang sarili na tumawa ng malakas.

He's actually singing 'Dura'?

Kinagat niya ang pang-ibabang labi, pinipigil niya na hindi matawa dahil sa
kinakanta ng asawa.

Iris doesn't want to spoil it. Ito ang unang pagkakataon na ganito ang asawa niya.

I like it.

Talagang pinigil niya ang pagtawa hanggang sa matapos nitong kantahin ang 'Dura'.

He blows out a loud breath. "That song is trending now a days. So...how was it? Sei
felice adesso?" Are you happy now?

"Si" She smiled. "Grazie, Niccolo."

"Iris?"

"Hmm?"

"Midispiace per averti reso infelice per tutti questi anni. Ti lo prometto che
faccio tutto per riprenderó l'anni che sprecato." I'm sorry for making you feel
miserable all these years. I promise that I will do everything to make it up to the
lost years.

She should hate this man, but at that very moment, she couldn't. "Be sure to make
it up to me. I waited for eight years, Racini."

"Si, lo farró, mia moglie." Yes. I will, my wife.

Natahimik muna siya ng ilang segundo ng Sumakay si Pietro sa kotse at nagmaneho

patugong airport.

"I'm hanging up now." Aniya sa asawa. "I'll be in the airport soon."

"Okay. Stai attenta, mia moglie." Take care, my wife.

"I will. Ci vediamo." See yah.

"Ci vediamo."

Pinatay niya ang tawag at napatitig sa screen ng cellphone.

Racini. So he wasn't playing her after all. Seryuso ito sa sinabing magpapakita na
ito sa kaniya. Gustong gusto na niyang makita ang asawa niya.

Gusto niya itong makilala, gusto niya itong makausap ng harapan at mahawakan man
lang at matupad na ang kagustuhan niyang magkaanak.

Huminga siya ng malalim at lumabas sa kotse ng makarating sila sa Airport. Mabilis

ang mga hakbang niya habang nakasunod sa kaniya si Pietro. Nang makasakay sila sa
pribadong eroplano, umupo siya at inayos ang bahagyang nagusot na damit.

"Signorina."

Tiningala niya si Pietro. "Yes?"

"My master is very fragile and vulnerable." Wika nito sa malungkot na boses. "Lui
puó sembrare duro e agire, ma nel profondo e morbido. Lui e un buon uomo,
Signorina, per favore, puoi sopportarloe comprenderlo." He may look and act tough,
but deep down, he's soft. He's a good man, Signorina, please bear with him and
understand him.

Ito ang unang beses na nagsalita si Pietro patungkol sa asawa niya. He's usually
quiet and reserve when it comes to her husband's identity. But now he's actually
talking about Niccolo.

"Do you know his reason why he didn't show himself to me for eight years?" Tanong
niya
kay Pietro.

Pietro smiled. "You'll see him soon, Signorina. Ask him yourself."

Tumango siya at akmang aalis na si Pietro ngs pigilan niya ito. "Aspetta." Wait.

Kaagad na humarap sakaniya si Pietro. "Si, Signorina?"

"Is there anything I need to know about Niccolo? Anything at all will help me a
lot."

Bahagyang yumukod si Pietro. "My master has a tattoo. A plant with sword-shaped
leaves and showy flower."

That's already a big help for her. "Grazie, Pietro."

Yumukod ito saka lumabas ng eroplano, siya naman ay inilabas sa bag ang imbitasyon
na natanggap niya.

'You 're invited to Temptation Island'

"Temptation Island..." bulong niya, "ano ba'ng mayroon sa isla na 'yon at nandoon
ang asawa ko? And why did he want to meet me there? Of all places? Why in a sex
island?"

Bumuga siya ng marahas na hininga sakaisinandal ang likod sa kinauupuan at ipinikit

ang mga mata. "Niccolo..."

Iminulat niya ang mga mata saka tumingin sa labas ng bintana ng eroplano. Nang
makitang nasa ibabaw na sila ng ulap, ipinikit niya ulit ang mga mata hanggang sa
pumasok ang imahe ng may-ari ng berdeng mata na 'yon.

Napasinghap na nagmulat siya ng mata at bahagyang napaawang ang labi habang

kumurap-kurap.

Cormac!

Marahas niyang ipinilig ang ulo. "No.. perche sto pensando a lui?" No... why am I
thinking of him?

Isinandal niya ulit ang katawan sa likod ng kinauupuan at napatitig sa kawalan.

Marahas na naman siyang napailing ng pumasok na naman sa isip niya si Cormac at ang
mga sinabi nito sa kaniya ng nag-dinner sila sa minessota na pilit niyang binubura
sa isipan niya.

Cormac...

Nasaan na kaya ito ngayon? Magkikita pa kaya sila.

Ipinilig niya ang ulo. Hindi siya dapat nag-iisip ng ganun, lalo na't makikita na
niya ang asawa niya.
Ipinikit niya ang mga mata at nagpasalamat siya ng dalawin siya ng antok habang
nasa biyahe.

TEMPTATION ISLAND. Nang umapak ang mga paa ni Iris sa buhangin ng isla, nabighani
siya sa taglay niyong ganda. Puting buhangin, malinaw na tubig at sariwang hangin.

What a beautiful island.

Sumunod siya sa mga kasama niya sa yate patungo sa Security Office. May maikling
orientation na naganap sa loob ng opisina at binigyan sila ng tag-isang kuwentas
para daw sa kaligtasan nila sa isla.

At habang palabas sila ay napatigil siya at napatitig sa condom at lubricant na

nadaanan.

Iris blinked at the condom.

"You can have as many as you want." Sabi ni Cristina sa kaniya, ang nag briefing sa
kanila.

She stilled and looked at the woman. "What?"

Cristina smiled at her. "They're for free."

Tipid lang siyang ngumiti saka lumabas ng Security Office na hindi kumukuha ng
condom o lubricant.

Huminga siya ng malalim ng makalabas ng Security Office at napatitig sa susi na

binigay sa kaniya ni Cristina na may kasamang dalawang card. Isang keycard para sa
cabin at card na siyang gagamitin niya kung may bibilhin siya sa lsla.

Lumapit siya sa mga nakahilirang golf cart at isinakay muna niya ang luggage bago
siya umupo sa harapan ng steering wheel ng golf cart at tinitigan 'yon.

"Where to?" Tiningnan niya ang keycard. "Cabin 25." She blows a loud breath. "Where
the hell are you, Cabin 25?" Bulong niya sa hangin.

Iniwan na siya ng tour guide dahil ang sinamahan nito ay mga guests na imbitado ng
island management. Siya kasi imbitado ng isang member, ang asawa niya, kaya hiwalay
siya sa mga ito.

Hindi niya alam kung saan siya pupunta kaya bumaba siya ng golf cart at bumalik sa
loob ng Security Office saka hinanap si Cristina.
"Yes? How may I help you, Mrs. Racini?"

Huminga siya ng malalim. "I was invited by a member." Panimula niya. "Puwede ba
akong magpasundo sa kaniya?"

Ngumiti si Cristina. "I'm so sorry, Mrs. Racini. We cannot disclose the identity of
the member who invited you-"

"I know him." Sansala niya sa babae. "He's my husband."

Nakita niyang natigilan si Cristina. "Alam ba ng asawa mo na pupunta ka ngayon?"

Tumango siya. "Nagkausap kami bago ako umalis pero hindi pa siya tumatawag mula
no'n. I really don't know anything or anyone in this island. Ijust came here
because my husband invited me. His name is Niccolo Racini... could you please call
him for me?"

Cristina smiled at her politely. "Just a minute, Mrs. Racini." May tiningnan ito sa
computer bago ini-angat ang awtomatibo ng telepono at inilapit sa tainga. "This is
Cristina from Security Office. Please connect my call to Monasterio Palace." Pause.
"Thank you." Ilang segundo ang lumipas bago ito nagsalita. "Good afternoon, Mr.
Monasterio. We have a special case here in the Security Office. May request your
presence?" Pause. "Yes, of course. Thank you." Ibinaba nito ang awtomatibo ng
telepono saka nakangiting tumingin sa kaniya. "Sumama ka sakin, Mrs. Racini."

Nakahinga siya ng maluwang. "Salamat."

Lumabas ila ng Security Office saka ito ang nagmaneho ng golf cart niya.

"Where are you taking me?" Tanong niya kay Cristina.

"To Monasterio Palace." Sagot ni Cristina saka sinulyapan siya at nginitian. "Doon
nakatira ang may-ari ng Isla. It's against the rules of the Island to disclose the
whereabouts of the members and guests. Outside or inside the Island. But since he's
your husband, maybe we can bend the rule but its not my decision to make."

Umayos siya ng upo at hindi na nagsalita hanggang sa makarating sila sa isang mala-
palasyong bahay na nasa kuweba ang elevator na sasakayan pataas.

This island is really not an ordinary island.

Nang makarating sa itaas, iginiya siya ni Cristina patungo sa mahabang hallway

hanggang sa makarating sila sa dulo at kumatok ito sa pinakahuling pinto.
"Come in." Anang boses mula sa loob.

Unang pumasok si Cristina bago siya.

"Good afternoon, Mr. Monasterio." Bati ni Cristina sa lalaking naka-upo sa swivel

chair. "This is Mrs. Iris Gonzaga-Racini." Pagpapakilala nito sa kaniya. "And she
wants to know the whereabout of her husband since he's the one who invited her:"

Kumunot ang nuo ng lalaki. "Racini? Niccolo Racini's wife?"

Mabilis na sumikdo ang dibdib niya ng marinig ang pangalan ng asawa niya. "Yes. I'm
his wife." Mabilis niyang sabi. "I just came here to meet him."

Pinakatitigan siya ng lalaki saka bumuntong-hininga ito. "He left already."

Pakiramdam niya ay namingi siya. "W-what?"

Iminuwestra ng lalaki ang visitor's chair," have a seat-"

"No. Where is my husband?" Kanina pa siya nagtitimpi. Kanina pa siya iritado dahil
hindi kaagad nagpakita sa kaniya si Racini. "What do you mean he left? Sabi niya
dito kami magkikita. I came here from Italy just to see him. He has to be here!"

Umiling ang lalaking saka hinarap nito ang laptop at may ginawa doon saka ihinarap
'yon sa kaniya. "This is our system is the island. Dito naka-log lahat ng pumapasok
at lumalabas na member at guests ng Isla. And here," tinuro nito ang pangalang
Niccolo Racini, "is your husband's name and he left this morning."

Para siyang nauupos na kandila na napaupo sa visitor's chair at parang sasabog ang
dibdib niya sa galit na biglang lumukob sa kaniya. "But he knew that I'm coming..."

"I'm sorry, Mrs. Racini." Hingi ng paumanhin ng lalaki pero bingi na siya para
do'n. "I will try to contact him to inform him that his wife is in the island. Baka
may ginawa lang siya at babalik din-"

"Alam niyang darating ako." Aniya na nakakuyom ang kamao. "He's playing games with
me again." Tumayo siya saka walang emoyong bahagyang tinanguan ang lalaki. "Thank
you for your time."

Hindi na niya hinintay ang sagot nito, nagmamadali siyang lumabas ng opisina na
'yon saka malalaki ang hakbang na tinungo ang elevator.

Ang bigat-bigat ng dibdib niya habang sakay sa elevator. Nagtatagis ang bagang niya
at galit na galit siya.
She should have known better!

Niccolo Racini will never show himself to her! Dapat tanggapin na niya 'yon at i-
divorce ito. Siguro naman sobra-sobra na ang walong taong paghihintay niya rito
para ang pasayahin naman niya ang sarili niya.

"Mrs. Racini, are you okay?" Boses iyon ni Cristina na pumukaw sa pag-iisip niya
habang wala sa sariling nakatayo lang sa tabi ng golf cart.

Nilingon niya ito. "I want to leave."

"We only have one trip per day. Umalis na yon kaninang umaga." Mabilis na paliwanag
ni Cristina sa kaniya.

She have to stay for a night? "And tomorrow I can leave?"

"Of course, Mrs. Racini"

"Thank you." Walang emosyon niyang pasasalamat saka sumakay sa passenger seat ng
golf cart. "Puwede ba akong magpahatid sa cabin 25? Hindi ko kasi alam kung nasaan
'yon."

"Of course." Nakangiting tugon ni Cristina.

Habang tinatahak ang daan patungo sa Cabin niya, panay ang kuyom ng kamao niya at
tagis ng bagang niya.

When Pietro spoke to her on the plane, he sounded so sure that she's going to see
Racini. Kaya umasa siya na baka nga sa pagkakataong ito magkikita na silang dalawa.
But her husband pulled a dick move on her.

That bastard! Pinapunta pa siya rito tapos aalis naman pala.

"We're here." Anunsyo ni Cristina.

"Thank you so much." Aniya saka bumaba ng golf cart.

Tumango lang si Cristina at nagpaalam na sa kaniya. Siya naman ay binuksan ang

Cabin gamit ang keycard saka ipinasok ang luggage niya. Pagkatapos no'n ay naligo
siya at nagbihis ng sundress saka lumabas ng cabin para magpahangin sa dalampasigan
at ng kumalma siya o mabawasan man lang ang galit na nararamdaman niya.

While looking at the horizon, she's felt so disappointed and she never felt so
angry in her life... just now. Only her husband can make her feel like this... this
miserableness and this rage.

"Mrs. Racini?"

Her eyes widen when she heard that very familiar voice. Can't be! Hindi niya alam
kung bakit bigla niyang nakalimutan ang galit na nararamdaman sa mga sandaling yon
dahil sa boses na 'yon.

Mabilis niyang nilingon ang nagsalita at mas lalong nanlaki ang mga mata niya ng
makita ang may-ari ng berdeng mga mata na hindi mabura sa isipan niya.

"C-Cormac?"

Inayos nito ang bull cap na suot saka ngumiti sa kaniya. "Hey"

Hindi pa rin siya makapaniwalang nakatitig dito kahit ilang segundo na ang dumaan.
"I-i w-what..." she was still shock, "w-what are you doing here?"

"Member."

Realization dawn on her. "Oh."

Inilang hakbang nito ang pagitan nila saka tumigil sa harapan niya. "Anong ginagawa
mo rito?"

Napatanga na naman siya sa lalaki. "N-nagtatagalog ka?"

"Oo naman."

"Pero sabi mo kay Andrius hindi ka marunong magtagalog." Bulalas niya. "Nagtanong
ka pa nga kung ano ang tagalog ng maganda."

Natigilan ito. "You heard that?"

"Yeah."

"So you heard me saying that you're 'maganda'?"

"Yes."

Tumaas ang sulok ng labi nito. "And your reaction was?"

She shrugged. "I'm married."

Bumaba ang tingin nito sa wedding ring niya. "Still loyal, huh?" He sighed and then
smiled. "I'm staying in that Cabin." Anito sabay turo sa cabin na katabi ng
inuukupa niya. "lkaw?"

Tinuro niya ang cabin niya. "Cabin 25." Sagot niya saka tiningnan ang lalaki.
"Marunong ka naman palang magtagalog, bakit sabi mo kay Andrius hindi ka marunong?"

"It's fun making people believe that you can't do anything when the truth is,
you're good at it." Awtomatiko nitong sagot.

Napakurap-kurap siya rito. "I hate liars."

He stilled and looked into her eyes. "So you hate me?"

His green eyes... it still has the same affect on her.

Iris rolled her tongue in between her lips. "Depends... if you're lying to me."

Tinitigan lang siya ni Cormac saka mas inilapit pa ang katawan sa katawan niya.
Hindi niya alam ang gagawin ng mapansing ilang dangkal nalang ang layo ng nga
katawan nila.

"What are you-"

"Yes, I'm lying to you Iris. But that's the least of you worry. This island is full
of predators." Anito sa mababa at baritonong boses, "so take care."

Napalunok siya. "What do you mean by predators?"

"Men."

"But l'm married." Napakadali para sa kaniya ang sabihing kasal siya kahit ang
totoo ay parang wala naman siyang asawa. "I can handle myself."

"I don't think so. This is not your typical island. Men here are dangerous."
Umangat ang kamay nito para hawiin ang ilang hibla ng buhok niya na nakatabing sa
mukha niya dahil nililipad iyon ng hangin. "lf someone preys on you, don't hesitate
to tell them my name. That'll silence them."

Napatitig siya kay Cormac habang nararamdaman niya ang mabilis na pintig ng puso
niya.

'Tell them his name and that'll silence them.'

He leaned closer to her, their lips are just breath away and he whispered, "its
Cormac Paul Craig" He, then, winked at her. "Ricordati il mio nome, amore."
Remember my name, love.

She was stunned. He can speak Italian!

Napatitig lang siya kay Cormac na namulsa at tinalikuran siya ng hindi siya
nagsalita saka naglakad patungo sa cabin nito.

Nang mawala ang lalaki sa paningin niya, napakurap-kurap siya habang paulit-ulit na
nagri-replay sa isip niya ang sinabi ni Cormac.

Tell them my name and that'l silence them.

Inilapat niya ang palad sa dibdib niya kung nasaan ang puso niya.

It's still beating fast. Cormac Paul Craig. That's his name.

But isn't it her husband job to protect her from predators?

CHAPTER 4

MAAGANG NAGISING si lris para panuorin sana ang sunrise. Nang makalabas siya ng
cabin, kaagad na dumeretso ang paa niya sa dalampasigan pero ganun na lamang ang
pagkadismaya niya ng mapansing hindi yata sa parteng 'yon ng isla sisikat ang araw
kundi sa kabila.

Bakit ba ang malas ko?

Bumuga siya ng marahas na hininga saka wala sa sariling napatitig sa lalaking

naliligo sa dagat. Nasa malalim na parte ito pero dahil malinaw naman ang mga mata
niya, malinaw niyang nakikita ang lalaking nakatalikod.

Mula sa kinatatayuan niya, halatang matipuno ang katawan ng lalaki.

Naglandas ang mata niya pababa sa likod ng lalaki. Ang paghanga sa mga mata niya ay
napalitan ng gulat at pagkayanig ng mundo niya ng makita ang tattoo sa likod nito.
'My master has a tattoo. A plant with sword- shaped leaves and showy flower.'
Parang sirang plakang paulit-ulit 'yon na nagri-replay sa isip ni Iris habang
nakatingin sa matitipunong likod ng lalaking naliligo sa dagat.

"R-Racini?" Mahina niyang sambit habang ang mga paa ay unti-unting humahakbang
palapit sa tubig. "Niccolo..."

Sumisid ulit ang lalaki, hindi niya makita ang mukha nito dahil nakatalikod ito sa
kaniya pero malinaw na malinaw sa kaniya ang tattoo na 'yon sa likod nito.

Panay ang linga niya, hinahanap kung saan aahon ang lalaki pero lumipas nalang ang
ilang minuto ay walang umahon.

Hindi makapaniwalang napakurap-kurap siya. "W-what the hell? W-where is he?"

Lulusong na sana siya sa dagat ng may magsalita sa likod niya.

"Where is who?"

Natigilan siya at nilingon ang may-ari ng boses na pamilyar na pamilyar sa kaniya.

"Cormac..."

"Hey... morning."

Sa dagat ba ito naligo?

Wala sa sariling napatitig siya sa lalaki.

He's in his trunks. He's dripping wet, his hair is messy and he has a large towel
around his back and shoulder to cover up his upper body.

Hmm... abs. 'Yon talaga ang napansin niya.

"Enjoying the view?" May bahid na panunukso ang boses nito.

Sa halip na makaramdam ng hiya, nag-angat siya ng tingin sa mukha ni Cormac, "you

should be thankful that you're a nice view."

Slowly, a sexy smile appeared on his lips. "Really?"

Tumango siya. "Yes." Kapagkuwan ay kumunot ang nuo niya. "By the way, saang parte
ka naliligo kanina?"
Tinuro ni Cormac ang medyo may kalayuang parte ng dagat na nasa gilid na yata ng
isla. "Medyo malakas kasi ang current dito lalo na kapag ganitong oras."

"Kung ganun..." her mind is running and calculating and analysing, "...hindi ba
dapat mas malakas ang alon doon sa pinaliguan mo kasi paliko siya tapos papunta
do'n 'yong current?"

"Nope." He replied calmly. "Hindi malakas ang current do'n."

Iris immediately drop the topic. Napatango- tango lang siya saka bumaling sa parte
ng dagat kung saan nakita niya ang lalaking may kaparehas ng tattoo sa asawa niya.

Pinaglalaruan ba ako ng mga mata ko kanina?

But, no... it was real! It felt so real!

Baka nga bumalik na si Racini dito sa Isla at hindi lang nagsabi sa kaniya. Knowing
her husband, he won't just show himself to her. Walong taon itong hindi nagpakita
sa kaniya, kaya bakit basta-basta itong magpapakita ngayon?

She's sure as hell that Niccolo is calculating all the possibilities and the
outcome of their meeting. He's that kind of person. Hindi ito magiging successful
na businessman kung hindi ito maingat sa mga puwedeng mangyari at kalalabasan ng
bawat desisyon nito.

Or maybe he's just playing with her, who knows what that asshole is thinking?

Iris sighed and face Cormac. "Do you want to have breakfast with me?"

Halatang natigilan ito. "What?"

"Breakfast. With me." Ulit niya.

Cormac blinked at her. "Why?"

Nagkibit-balikat siya. "Wala akong ibang kakilala sa islang 'to, ikaw lang. And you
could serve as my tour guide."

Umasim ang mukha nito. "So you're just gone use me?"

Tumango siya. "Yes. Can I use you?" Deretso niyang tanong, walang paligoy-ligoy.
Napatitig sa kaniya si Cormac ng ilang segundo bago sumagot. "Sure. I'm at your
disposal."

"Great" She smiled. "Saan tayo kakain?"

"Unfortunately, wala pang bukas na makakainan ngayon." Anito na bumura sa ngiti

niya. "It's just 5AM. Restaurants here opens at 6AM or 7AM."

"Oh. That's disappointing."

"But we have a market here. They sell fresh fishes and other seafood." Biglang
dagdag ni Cormac na para bang ayaw nitong ma-disappoint siya. "Puwede tayong bumili
do'n, tayo nga lang ang magluluto."

"Walang kusina sa cabin ko." Aniya saka napasimangot. "Bummer."

"Mayroon sakin." Sabi nito."

Really? That's nice." Ngumiti siya. "Bumili nalang tayo sa market tapos ako nalang
ang magluluto."

He stared at her. "You can cook?"

Tumango siya. "Yeah... one of my skills."

"You'll cook for me?" Parang hindi ito makapaniwala.

Tumango ulit siya habang may tipid ng ngiti sa mga labi. "I'm saving my culinary
skills for my husband... but, looks like he's not planning to show himself to me
so... yeah." she shrugged, "why would I waste my talent for someone like him?"

Titig na titig siya sa mukha ni Cormac habang nagsasalita. Nakita niya ang pagtalim
ng mga mata nito at ang paggalaw ng panga.

He's angry.

"Sige." Anito sa walang emosyong boses. "Magbibihis lang ako."

"Okay." Tugon niya saka pinagmasdan ang likod ng binata na natatakpan ng malapad na
tuwalya.

The frame... the built, it's familiar.

Bumuga siya ng marahas na hininga saka lumapit sa duyan na nasa gilid ng cabin ni
Cormac at doon umupo habang hinihintay ito.

Habang mag-isang nagduduyan, lumipad na naman ang isip niya sa lalaking naliligo sa
dagat kanina.

That tattoo...

Is he Racini or just another man who happens to have the same tattoo as her
husband?

Thanks to Pietro, may paraan na siya para makilala si Niccolo. That tattoo though.

Naguguluhan siya. Lalo na ng makita niyang bagong paligo lang din si Cormac sa
dagat. Pero hindi naman ito naligo sa parteng 'yon ng dagat kung saan niya nakita
ang lalaking may kaparehong tattoo sa asawa niya, pero may munting hinala siyang
nararamdaman na pilit niyang winawaksi.

He couldn't be, right?

Cormac can't be Racini.

Her husband is a business man and Cormac is a military Doctor. Hindi lang 'yon,
magkaiba ang pangalan nilang dalawa. One person can't have two names. It's illegal.

But I still have to make sure. There's still doubts... lots of doubts.

But she doesn't believe in coincidence. Racini invited her here, in the island. And
Cormac happens to be a member of this island and the only person she knows. And he
speaks Italian.

I have to make sure if its him or not. I won't let you play me again, Racini. Not
this time.

She's done being his toy. Tama na ang tago taguan. Tama na ang paglalaro. Hindi na
siya bumabata. Kailangan na niyang maayos ang buhay niya.

"Lets go?"

Napakurap-kurap siya ng marinig ang boses ni Cormac at kaagad na nginitian ito ng

magtama ang mga mata nila. "Sige." Umalis siya sa duyan at lumapit dito.
"Maglalakad lang ba tayo?"
Tinuro nito ang nakaparadang golf cart sa tabi ng cabin nito. "Mapapagod ka kung
maglalakad tayo."

"Ah. Okay."

Nang makasakay silang sa golf cart at bumabiyahe na patungo sa market, pasimple

siyang sumusulyap kay Cormac. Pinagmamasdan niya ang guwapo nitong mukha at
nakakapang-akit na berdeng mata.

"Stop looking at me, Iris." Bigla nitong sabi habang nakatutok ang mata sa kalsada.
"It's making me uncomfortable."

"You're a nice view to look at." She's shamelessly staring at Cormac. I'm sorry,
Cormac. I have to do this to make sure if you're my husband or not. "You're
actually very handsome."

"Thanks." Wika nito pero wala namang emosyon ang boses nito. "You're beautiful
too."

That actually made her smile. Not a force one. "Thank you. So.." umayos siya ng
upo, "saan ka natutong mag-italian?"

"From my father."

"Craig is not an Italian surname."

"He's half."

Racini's parents are pure blooded Italian. "Oh."

"You sound disappointed." Pansin nito sa kaniya. "Bakit? Iba ba ang inaasahan mong
isasagot ko?"

"Hindi naman." Ngumiti siya. "And I'm not

disappointed."

"Liar."

"So are you." She countered.

"What?" He looks nervous all of the sudden.

"Sabi mo kahapon nagsisinungaling ka sakin." Paalala niya rito. "That makes you a
liar."

"Oh."

"Someone sounds relieve..." Pansin niya sa emosyon ng boses nito.

"I'm not." He replied.

Hindi na siya nakipag-argumento sa binata. Unti-unti ng nawawala ang hinala niya

rito.

Hindi nga siguro ito si Racini. If her memory serves her right, Cormac's mother is
filipina.

"So..." Cormac trailed as he drives, "Bogotá, huh? How did you end up married to an
Italian?"

"How did you know I'm from Bogotá?" Bumalik na naman ang hinala niya.

"Your sister's medical file."

"Oh." Disappointment again. Mababaliw yata siya bago matapos ang araw na 'to dahil
sa mga hinala niya. "Ahm, it was an arrange marriage. My father is a scary man. I
can't say no to him. Siguro tinanggap ko rin kasi gusto kong makatakas sa magulo at
marahas na buhay namin sa Bogotá noon. I grow up in a very violent environment and
it scares me. Papá did promise that I will have a peaceful life in Italy."

"And... did you had a peaceful life?"

Mapakla siyang tumawa. "Peaceful life? I don't even know what that means." Nagbaba
siya ng tingin sa mga kamao niyang hindi niya napansing nakakuyom pala. "Nang
tanggapin ko ang kasal, naka-plano na sa isip ko kung anong klaseng buhay ang gusto
ko kasama ang asawa ko. I promise to myself that even if its just an arrange
marriage, I will respect my husband and I will try my hardest to be a good wife
because I want to be like my Mamá. When I sign our marriage contract, even though
he wasn't present because he's busy, I promise to be loyal and faithful.

"Pero nasira lahat ng gusto ko sa buhay ko sa loob lang ng ilang buwan mula ng
ikasal kami. My husband didn't show himself to me and I started to become
miserable, lonely and angry." Mahina siyang natawa ng walang emosyon. "I stayed
loyal and faithful for eight years... and what I get is an invitation to a sex
island. Fuck him. He's such an asshole."

"He is." Sabad ni Cormac na ikinagulat niya. "Your husband is a dick. Not showing
himself to you for eight years, letting you be alone in that huge mansion with only
maids and a butler... kahit saan anggulo mo 'yon tingnan, hindi magbabago na isang
tang'nang gago ang asawa mo."

Cormac's words shocked her, not because he looks earnest... but how the hell did he
knew that she's living in a mansion with only maids and a butler as a companion?

Not even her sister knows that! And they're close!

Only Racini!

Is Cormac friends with Racini? But Cormacsaid he didn't know her husband.

Is Cormac Racini?

Napatitig siya kay Cormac na gumagalaw ang panga.

Racini... is that you?

A person can't have two names. But Racini is a wealthy man. He has the connection
and money to make it happen.

"We're here." Anunsiyo ni Cormac saka bumaling sa kaniya. "Sasama ka sakin o ako
nalang ang bibili?"

"Sasama ako." Mabilis niyang sabi sa isiping baka nga tama ang hinala niya kanina.

I have to make sure before I make a move. Kailangan niyang gamitin ang utak niya
para matalo si Racini sa larong sinimulan nito.

"Let's go."

Nang pareho silang makababa ng golf cart, hinawakan nito ang kamay niya saka
iginiya siya patungo sa loob ng merkado na bilang lang ang nagtitinda.

Sumalubong sa kanila ang mga sariwa at bagong huling mga isda.

"Magandang araw, Sir Cormac." Nakangiting bati ng medyo may edad ng lalaki kay
Cormac na para bang close na close ang dalawa.

"Magandang araw, 'Tay Nardi." Nakangiting balik-bati ni Cormac sa lalaki.

"Ano ho ang sa inyo, Sir?"

Bago sumagot si Cormac, bumaling muna ito sa kaniya. "Anong gusto mo?"

lsa-isa niyang tiningnan ang mga bagong huling isda bago itinuro ang milk fish.
"Isang kilo po nito."

"Yes, Ma'am." Kaagad na naglagay sa cellophane si mang Nardi ng isda na napili niya
habang nagsasalita at kinakausap si Cormac. "Buti naman ho, Sir, may kasama na
kayong babae ngayon. Palagi nalang kasi kayong mag-isa. Bagay ho kayong dalawa."

Ngumiti lang si Cormac at nagbayad saka nagpasalamat bago sila umalis. Pagkatapos
ay nagmaneho si Cormac patungo sa isang Super Market.

"Wow." Manghang-mangha siya. "Kompleto talaga ang islang 'to sa lahat ng

kakailanganin ng mga nandito?"

Cormac nodded. "Yup. Lucas, Lucien, and Lucifer want it this way. Para raw less
hassle sa mga myembro na halos tumira na rito."

"Ganun ba?" That got her curious.

"Bumibisita ka lang ba rito o dito ka naglalagi?"

"Depends. If I'm not busy."

"Ah." Bumaba ang mata niya sa kamay nitong hawak na naman ang kamay niya.

Bakit pakiramdam niya parang wala siyang ginagawang masama kahit hawak ng ibang
lalaki ang kamay niya? Dahil ba pinaghihinalaan niyang si Cormac ay si Racini?

Napailing siya. Paano kung hindi pala?

Sa isiping'yon, pasimple niyang inagaw ang kamay niyang hawak nito at alam niyang
nahalata nito 'yon kasi bahagyan siya nitong nilingon.

Nginitian lang niya si Cormac saka walang imik na sinamahan niya itong mamili. Siya
ang naglagay ng lahat ng kakailanganin niya sa pagluluto sa push cart, tulad ng mga
gulay at iba pang pampalasa, kumuha rin siya ng pork at chicken at ibang pang-
agahan, bago 'yon binayaran ni Cormac.

At nang makabalik sila sa Cabin nito, kaagad niyang hinugasan lahat ng gagamitin
niya sa pagluluto.

Dapat mailang siya na nakaupo lang si Cormac sa pandalawang mesa at nakamasid sa

kaniya pero mas ginaganahan siyang kumilos.

If you're Racini, I will give you a reason to introduce yourself to me. At kapag
dumating ang araw na 'yon, ang sarili naman niya ang iisipin niya.

Eight years is a very long time.

NAKANGITING IHINAIN ni Iris ang mga niluto niya sa mesa. "Fried Stuffed Milkfish.
Grilled Pork Belly and one of the very famous dish in the Philippines that I learn
to cook because of my sister... Tinolang manok!" Pumalakpak pa siya kasi
nasisiyahan siyang masarap ang pagkakaluto niya sa napili niyang putahe.

"Parang pang-lunch ang pagkain natin." Komento ni Cormac. "Hindi pang-agahan."

Tinignan niya ito ng masama. "Bukas na yong lunch na bacon with hotdog and eggs and
garlic rice. Hindi ako kumain kagabi, eh. Nagugutom na ako."

"Ipagluluto mo pa ako bukas?" Gulat nitong tanong.

"Yep." She smiled and sat on the chair on his left. "Since you have a kitchen here,
I'll cook as much as I can. Dalawang linggo lang naman akong narito, dalawang
linggo lang kitang maiisturbo."

Nakatitig pa rin ito sa kaniya. "Akala ko uuwi ka kaagad."

"Bakit naman?" Nag-angat siya ng tingin kay Cormac saka nginitian ito. "Nandito ang
asawa ko, bakit ako aalis?"

Napaigtad siya ng mabitawan ni Cormac ang hawak nitong kutsara.

Her smile remains. "Ayos ka lang ba?"

"Y-yes." Nagbaba ito ng tingin. "Lets eat."

Malapad siyang napangiti saka nag-umpisa ng kumain. Sa tuwing nauubusan ito ng

kanin o ulam sa pinggan, nilalagyan niya ito kaagad at nginingitan kapag bumabaling
sa kaniya.

"Kain ka lang." Aniya habang pasimpleng pinagmamasdan si Cormac.

Kung ikaw ang asawa ko, bibigyan kita ng dahilan para magpakilala sakin. May
dalawang linggo siya para gawin 'yon. Kung hanggang sa dalawang linggo na yon ay
wala pa rin, susuko na siya at aayaw na.
"God... I'd never been so full." Katataos lang kumain ni Cormac saka tumingin sa
kaniya, "ang sarap mong magluto. That was one hell of a brunch."

"Thanks."

Akmang tatayo siya ng mauna ito at inagaw sa kaniya ang hawak na kinainan. "Ako na.
Ikaw na nga ang nagluto, eh. You rest."

Hinayaan niya lang si Cormac at pinagmasdan ito habang naghuhugas. Nang mabagot,
tumayo siya saka naglakad-lakad sa Cabin. Medyo malaki 'yon keysa sa cabin niya.
Kompleto rin ng kagamitan.

Then her eyes fell on the bed.

Busog na busog siya kaya ang sarap matulog.

Umupo siya sa gilid ng kama saka tinanggal ang sandals na suot saka nahiga sa kama
at ipinikit ang mga mata.

Hindi niya alam kung bakit komportable siyang gawin 'to.

There's a big possibility that Cormac isn't really her husband but still, she's
comfortable with him. Maybe because he saved her from being hurt once.

Hindi alam ni Iris na nakatulog pala siya sa kama ni Cormac hanggang sa nagising
ang diwa niya at naramdaman niyang may masuyong humahaplos sa pisngi niya.

"Don't tease me too much, Iris... I might crumble and beg you to stay..."

What does he mean by that?

Bahagyan siyang dumaing at umaktong kagigising lang saka naghikab pa at ininat ang
mga braso bago minular ang mga mata. "Cormac... a-anong oras na?"

"Past lunch."

"Oh." Kinusot niya ang mga mata saka bumangon. "Sorry, nakatulog ako. Hindi kasi
ako nakatulog ng maayos kagabi, eh."

"It's okay."
"Thanks." She smiled at Cormac. "I feel refresh now."

Umangat ang kamay ni Cormac para ayusin ang nagulo niyang buhok dahil sa pagtulog
saka pinakatitigan siya. "Do you want to have dinner... with me? Tonight?"

Ngumiti siya. "I'll think about it. Baka magalit ang asawa ko kapag nalaman niya."

"Still being loyal..."

Hindi nawala ang ngiti sa mga labi niya. "Isn't loyalty and fidelity the real
definition of marriage?"

"But he's not here." wika ni Cormac sa mababang boses na para bang nang-aakit.
"Hindi naman niya malalaman. Hindi nga siya nagpapakita sayo."

She shrugged. "I'm still married. Pero pag- iisipan ko." umalis siya sa kama at
inayos ang nagusot na damit, "anyways, doon muna ako sa Cabin. Baka tumawag si
Racini, kailangan ko siyang makausap tungkol sa divorce na ipa-file ko."

Cormac silently nodded and open the door for her.

Nagpasalamat siya rito at tumakbo patungo sa cabin niya dahil mainit ang araw. Nang
makapasok sa cabin, napasandal siya sa nakasarang pinto niyon habang nakatitig sa
kisame.

She just throws a bait... would he bit it?

Saying that to Cormac, its like telling Pietro to tell his master to call her. At
wala pang pagkakataon na hindi tumawag si Racini sa kaniya kapag sinabi niyang
kailangan niya itong makausap.

If Cormac is Racini or if he's friend with him, then her husband will call. Hindi
man ang divorce ang pag-usapan nila pero tatawag ito para lituhin na naman siya.

But if he didn't, then Racini is not connected to Cormac in any way and there will
be no dinner between her and Cormac tonight.

Natigilan siya at bahagyang napaigtad ng tumunog ang telepono na sa bedside table

ng kama.

Nilapitan niya iyon at kalmadong ini-angat ang awtomatibo ng telepono at sinagot

ang tawag. "Hello? Iris Gonzaga-Racini speaking."

Nang sumagot ang nasa kabilang linya, gumuhit ang ngiti sa mga labi niya.
He bit the bait.

Now its time to turn the table to her advantage.

You want to play? Then let's play, mio marito.

CHAPTER 5

IT WAS A simple dinner with Cormac in Gyros. Iris was in alert mode the moment she
entered the Restaurant. Itong laro na sinimulan ni Niccolo, hindi niya hahayaang
siya ang matalo.

After Racini called her earlier, she can't stop thinking about the relationship
between Cormac and her husband. Or maybe they're the same person. Or maybe not and
she's just being crazy making theories in her head.

She doesn't know anymore! Mababaliw na siya sa kakaisip kung sino ba talaga ang
asawa niya!

But Racini already took the bait... now it's time to gather evidence.

"What do you want to eat?" Tanong sa kaniya ni Cormac na gumising sa diwa niya.

"Ikaw na ang bahala." Sabi niya kay Cormac sabay ngiti. "Surprise me."

"Sige." Binasa nito ang menu saka nag-angat ng tingin sa waiter.

Pinakinggan niya ang pakikipag-usap ni Cormac sa waiter at lahat ng inorder nito ay

umaakma sa mga paborito niyang pagkain. At bilang na tao lang ang nakakaalam no'n.

Sorry, but don't believe in coincidence.

"May gusto ka bang idagdag?" Tanong nito sa kaniya habang nasa harapan pa rin ng
mesa nila ang waiter.

Tumango siya saka tiningala ang waiter. "Do you have scallops?"

Mula sa gilid ng mga mata niya, napansin niyang napatigil sa pag-inom ng tubig si
Cormac.
"Yes, Ma'am."

"Isama mo sa order namin." Sumimsim siya ng tubig saka bumaling kay Cormac. "Okay
lang naman diba?"

"I hate scallops." He looks irritated.

"Bakit? Masarap kaya 'yon." That was a lie. Hindi siya kumakain ng scallops dahil
allergic siya.

She's just trying to bait Cormac.

"Burahin mo." Matalim ang boses na utos nito sa kawawang waiter. "I hate scallops."

Tumaas ang kilay niya pero lihim siyang napapangiti. "Scallops is good and-"

"No scallops." Walang emosyon ang mukha nito, "I'm allergic-"

"I'm not." Sabad niya saka kinindatan ang waiter. "Go on. I'm waiting for my
scallops. Tell the chef to make it delicious."

"Yes, Ma'am, Sir." Anang waiter at nagpaalam na.

Pasimple siyang bumaling kay Cormac. He's really not happy that she ordered
scallops. Does he know that she's allergic to scallops? That she was sent to a
Hospital because of severe allergy of scallops and her husband sent ten elite
Doctors to take care of her?

We'll see... Alam ni Racini ang allergy ko. Ilang tao lang ang nakakaalam no'n. And
now Cormac is claiming that he's allergic with scallops. Pero hindi pa rin sapat na
pruweba 'yon na iisang tao lang ang dalawa.

They could be friends, who knows?

"Scallops is bad for you." Kapagkuwan ay sabi ni Cormac sa kaniya. "Don't eat it."

"How bad?"

"Just bad."

"Don't worry, I'll be fine." Tugon niya kay Cormac habang nakatitig sa guwapo
nitong mukha. And when he stared back at her, his green eyes is at it again,
beguiling her. "I like your eyes." Bigla niyang sabi na kahit siya ay nagulat pero
hindi niya pinahalata. "It transfixes me."

His eyes bored into her, unflinching. "Are you flirting with me?"

She smiled. "Maybe..."

"You're married." He pointed out.

Bumaba ang tingin niya sa singsing na nasa daliri saka ini-angat ang kamay at sa
harapan mismo ni Cormac hinubad niya ang wedding ring.

"This?" lyon ang unang beses na hinubad niya ang wedding ring. "Wala naman 'tong
halaga kasi wala naman ang asawa ko. Kapag tumatawag siya, palaging kong sinasabing
gusto ko na ng anak pero pinapatayan niya ako palagi." She sighed heavily and
dramaticaly. "Magpabuntis nalang kayo ako sa iba? lkaw... kaya mo ba akong
buntisin?"

Cormac was unmoving. He was just staring at her, as if in shock by her words.

"What do you think, Cormac?" She leaned in to him. "Ikaw lang ang kilala ko rito sa
Isla, at dahil wala naman ang asawa ko, ikaw nalang. We're in Temptation Island
after all. Sa tingin ko naman kaya mo akong buntisin sa loob ng dalawang linggo."

He was just staring at her. Stunned.

"Well?"

Tumiim ang bagang nito bago sumagot. "I don't fuck married women."

"Ah..." tumango-tango siya saka ngumiti at ibinalik ang singsing sa daliri niya,
"you just date them, is that it?"

"Iris-"

"I have a question. Please don't lie to me." Pina-seryuso niya ang mukha at boses.
"Magkakilala ba kayo ng asawa ko?"

Walang pag-aalinlangan sa sagot nito. "Hindi."

"But you're both member of Temptation Island."

"But that doesn't mean we know each other."

"So hindi kayo magkailala?" Paninigurado niya. "Hindi ka nagsisinungaling sakin?"

"Hindi." He's looking straight into her eyes. "I don't know him."

If you don't know him, then you are 'him'. "Okay" She smiled. "Thank you for not
lying to me, Cormac."

Nagbaba lang ito ng tingin saka parang nakahinga ng maluwang ng dumating ang order
nila.

Iris lips formed into a genuine smile when Cormac put food on her plate before
himselí. Asikasong-asikaso siya nito at hindi niya mapigilan ang matuwa.

Kung ito nga ang asawa niya, sayang ang pagiging maalaga nito na hindi niya
naranasan dito... ngayon lang.

"Thank you." Aniya.

"Eat" Anito at ang sarili naman ang inasikaso.

But she doesn't want to eat... she wants to play.

Umangat ang kamay niya saka inabot ang scallops. Napaigtad siya sa bilis ng kamay
ni Cormac na pumigil sa kaniya.

"Don't."

"But-"

"Iris. Don't push it."

Napatitig siya kay Cormac.

Does he know? Can he feel that she's pushing it? That she's trying to bait him?

Of course, her husband is a smart man. Midispiace, Niccolo, I'm smart too.

Iwinaksi niya ang kamay nitong pumipigil sa kaniya saka kumuha siya ng scallops.
Gamit ang kutsara, kinuha niya iyon sa shell at isusubo na ng hawakan ni Cormac ang
kamay niya at iginiya sa bibig nito ang kutsarang hawak niya at ito ang kumain ng
scallops.
Her eyes widen. "But you're allergic-"

"I'm not." Nilunok nito ang scallops saka iritado ang matang tumingin sa kaniya.
"But you are."

Racini!

Inagaw niya ang kamay niyang hawak nito saka tumayo. "Excuse me. Sa restroom lang
ako."

Halos takbuhin ni Iris ang distansiya patungong restroom pero pilit niyang
hinahamig ang sarili. Saka lang niya inilabas ang tunay na emosyon sa mukha niya ng
makapasok sa isa sa mga cubicle sa loob ng restroom.

Parang nanghihinang napaupo siya sa may takip na bowl at napahawak sa tuhod niyang
nanginginig.

What's going on? Cormac bit her bait as well Does this mean that they're the same
person?

I need more proof! Even though Cormac knew about her allergy, he could be lying
about not knowing her husband!

Hanggat hindi nanggagaling mismo sa bibig ni Racini o ni Cormac na isang tao lang
ang mga ito, walang kasiguraduhan ang mga hinala niya.

He's really playing me! Is he enjoying this? Is he enjoying my confusion and my

misery?

Mahigpit na kumuyom ang kamao niya saka lumabas ng cubicle at tiningnan ang sarili
sa malapad na salamin.

You can do this, Iris. Walong taon ka niyang pinaglaruan. You have to return the
favour and let him experience the taste of his own medicine!

Lumabas siya ng restroom at akmang babalik sa mesa ng makita niyang may magandang
babae na kausap si Cormac.

And he's smiling as he converse with her.

She felt a painful pinch on her chest. If he's Cormac... then is he cheating on
her?
My husband.

Tumalim ang mga mata niya at nagpatuloy sa paglalakad pabalik sa mesa saka taas
nuong umupo sa iniwan niyang upuan.

"Cormac?"

Cormac glance at her. "Hmm?"

Her sharp eyes bored into his green ones. "I don't share."

Kaagad na bumaling si Cormac sa babae na nakataas ang kilay sa kaniya at halatang

hindi nagustuhan ang inakto niya.

"Maybe tomorrow, Vivian." Ani Cormac. "Meet me Eroticafé."

"Ipagluluto kita bukas." Sabad niya. "Just tell me if you're not interested
anymore, I'm sure I can find someone who would love to taste-"

"No, that's not it. We can have breakfast together, I'll meet Vivian at lunch-"
napatigil ito sa pagsasalita ng makita ang mas pagtalim pa ng mga mata niya.

Iris smiled politely. "Kung ikaw siguro ang asawa ko at ginagawa mo 'to sa harapan
ko, hindi ako bayolenteng tao pero makakapatay ako."

Cormac gulped and glanced at Vivian. "Sorry... "I'm busy. Maybe some other time-"

"Maybe never?" She smiled at Vivian. "Please excuse us. You're spoiling our
dinner." Mas pinatamis pa niya ang ngiti. "Vaffanculo."

Tinaasan lang siya ng kilay ng babae habang si Cormac naman ay hindi makapaniwalang
napatitig sa kaniya.

"I can't believe you told her to fuck herself."

Umingos siya. "It's in Italian. As if she'll understand." Tinaasan niya ng kilay si

Cormac. "Should I have used puttana instead? Or maybe you want to hear another
curse from me. For you this time."

"Iris-"

"Cormac."
He sighed. "What?"

She smiled sweetly at him. "A fanabla." Go to hell.

Cormac look flatly at her. "That's not nice."

"I know." She smiled and continued eating."

Hindi siya umimik habang kumakain at kaagad siyang nag-ayang umuwi pagkatapos. Alam
niyang hindi 'yon nagustuhan ni Cormac pero pakialam naman niya.

Iritado pa rin siya dahil kay Vivian.

"Its still early." Pigil sa kaniya ni Cormac ng makalabas sa sila ng Gyros. "Gusto
mo mag-club muna tayo-"

"Inaantok na ako" Walang buhay niyang sabi saka nauna nang maglakad. "Mauna na ako
sayo o kaya naman hanapin mo si Vivian, siya nalang ang isama mo sa Club."

Sumakay siya sa sariling golf cart at minaneho 'yon patungo sa cabin niya.

Nang patayin niya ang makina ng golf cart, nabalot ng kadiliman ang paligid pero
wala siyang takot na naglakad.

Sa halip na pumasok kaagad sa inuukupang cabin, pumunta siya ng dalampasigan at

tumigil lang ng maramdaman sa mga paa niya ang tubig saka pasalampak na naupo sa
buhangin.

Wala siyang pakialam kung mamahaling damit ang suot niya o kung nababasa man ang
mga paa niya patungong hita dahil tumatama roon ang alon ng dagat.

She just sat there as she stared at the dark and starless night. Ni wala nga siyang
buwan na makita. Madilim ang kalangitan at kapaligiran pero wala naman siyang
maramdamang takot.

Wala ring mga Cabin sa paligid na bukas ang ilaw, lahat 'yon nakapatay kaya panatag
siya na wala ring makakakita sa kaniya.

And she likes this darkness engulfing her.

Gusto niyang mapag-isa at makapag-isip ng tama. Isang araw palang siya sa

paghihinala niya pero pakiramdam niya, nauubos na ang lakas niya.
Ngayon lang niya nalaman na nakakapagod palang maghinala ng maghinala na wala
namang pruweba. Nakakapagod makipaglaro sa taong maingat ang bawat galaw. Kahit pa
nga minsan nadudulas ito dahil na rin sa panggigipit niya.

If only she can strip Cormac naked to see his back. But that would be awkward if
he's not Racini. And if he is Racini, hindi nito mapapayagan na makita niya ang
likod nito.

That asshole is smart. But she have to besmarter than him. She have to use her
brain.

Napatigil siya sa pag-iisip ng makarinig ng kaluskos.

Sa isiping baka si Cormac yon at naglakad lang pauwi, pinagsawalang bahala niya
'yon. Nanatili lang siyang nakatitig sa kawalan at kadiliman.

But then a strong set of arms embraced her from behind.

Handa na siyang sumigaw, magpumiglas at magwala ng bumulong ang pangahas sa tainga

niya.

"Amore mio."

Her eyes widen, her heart hammered and her body went rigid.

That voice! That voice! "R-Racini... " she actually stammered.

Hindi siya nakagalaw sa kinauupuan. Hindi niya magawang lumingon o kumilos para
humarap dito. Naramdaman lang niya na umupo sa likod niya ang asawa saka humigpit
ang yakap sa kaniya.

Nanlalamig siya. Hindi niya alam ang gagawin. Pinagpapawisan siya kahit malamig
naman ang simoy ng hangin at parang kinakapos siya ng hininga.

O mio dio!

When Nicolo rested his chin on her shoulder, she was hyperventilating.

Hindi ito ang reaksiyon na inaasahan niya sa sarili. Gusto niyang sampalin ang
asawa, kutusan o saktan sa kahit na anong parte ng katawan nito pero wala siyang
ginawa sa mga 'yon.

"Amore mio..." he whispered again, "breath."

Napahawak siya sa braso nito saka pinakawalan ang hiningang kanina pa pala niya
pinipigilan.

And she can't help but notice his muscled arms. Her husband is not lean. Another
big possibility that he might be Cormac.

"Amore..." napakalambing ng boses nito, "midispiace."

Hindi pa rin siya makagalaw. Halo-halo ang emosyong nararamdaman niya pero
nagpapasalamat siya dahil nagawa pa rin niyang ibuka ang bibig at magsalita ng
pabulong.

"You're playing with me..." humigpit ang hawak niya sa pulsuhan nito lalo na ng
maamoy niya ang pamilyar na pabango nito.

"I'm sorry. I'm so sorry." He was kissing her shoulder. "Amore mio."

"Eight years, Niccolo." Her nails dug into his wrist, "eight long years..."

Hindi niya alam kung bakit namalisbis ang luha niya. Dahil siguro sa pinaghalong
galit at munting saya na may kasamang pagtatampo at pagtitimpi na hindi sigawan at
sumbatan ang asawa.

Pero pilit niyang pinakalma ang sarili. Wala namang magbabago kung susumbatan niya
ito. Aalalahanin lang niya ang hindi niya magandang nakaraan na kagagawan nito.

"Was Pietro good to you?" He asked after a long silence.

Tumango siya. "He's an excellent butler."

"Good. The maids?"

"They're nice."

"And the house?"

"I renovated the second floor and the backyard and the pool and I throw all your
things away."

"I heard." His lips brushed against her neck, sending shivers down her spine.
"Pietro told me. And my relatives?"
She blows a loud breath. "Annoying as usual. Constantly plotting against me and the
house."

He chuckled. "Pietro told me that you ordered him to get rid of the sofa because my
aunt sit on it."

"Yes. I did. It's my house. I can do anything want."

"Of course, its yours. My company?"

"Still standing, high and mighty." She blows a loud breath. "Anyways, why are you
here?" She asked. Hindi na niya kayang pigilan ang kuryusidad niya. "Why now? Oh
wait, why am Ispeaking in english, magtagalog tayo. Diba nakakaintindi ka naman? I
mean, nandito ka sa isla na 'to. Myembro ka rito. Siguradong nakakaintindi ka.
Napaka-impossibleng hindi. And let me ask you, you asshole, why the hell did you
invite me in this freaking sex island-"

Napatigil siya sa pagsasalita na bigla nalang hinawakan ni Niccolo ang pisngi niya
at biglang iginiya paharap dito at inilapat nito ang mga labi sa labi niya.

Parang siyang napaso na lumayo pero mapilit si Niccolo at naglapat ulit ang mga
labi nilang dalawa.

"What the hell are you doing-"

"I'm your husband" He whispered over her lips. "I have the right to kiss you,
right, amore mio?"

Hindi siya nakapagsalita at nawalan siya ng lakas na kumawala sa mga labi nitong
banayad na humahalik sa mga labi niya.

Iris was confused and shocked and she didn'tknow what to do with Niccolo's kisses.

His kisses are soft, yet aggressive. Callous yet passionate.

May kung anong init na nabuhay sa katawan niya ng bumaba ang kamay nito sa hita
niya at hinaplos 'yon... at may kiliti siyang naramdaman sa puson niya ng ang ksa
nitong kamay ay humaplos at bahagyang minasahe ang isa niyang dibdib.

Mio dio!

She wanted a child from Niccolo... but this! This is making her crazy!
Mio dio!

Nang humaplos ang daliri ni Niccolo sa may singit niya, mabilis na kinipot niya ang
mga hiya.

Natatawang pinakawalan ni Niccolo ang mga labi niya. "For someone who wants a
child, you're demure."

"I, ahm, I-" she's thankful that its dark because he can't see her blush profusely
like now, "-I h-have no experience in o-opposite sex and even though you're my
husband you're still a stranger to me and I can't let you touch me unless I'm
comfortable with you and-"

"Amore mio?"

"S-Si?"

"I'm your husband."

"I know."

"Then don't hold back." He whispered and kissed her ear like he's teasing her,
"think of this as our honeymoon."

Now her face is heating up. "Honeymoon? That's eight years too late-"

"Better late than never."

"I hate you."

"I know."

She can't believe she's talking about sex with her husband at their first meeting
after eight years! "And we shouldn't be doing this. You should be explaining to me
why the hell didn't you show yourself to me in eight years-"

"Don't worry... "I'll be gentle."

Simple words yet it sent her brains and veins haywire. "W-what?"

"I'll taste you and make you cum. I want to hear the moans of my wife... so will
you let me?"
"J-just like that?" Hindi makapaniwalang tanong niya. "'Yon lang? Na para bang
hindi ka nagpakita sakin ng walong taon-"

Nahigit niya ang hininga at pisilin nito ang isang dibdib niya at hinalik-halikan
ang leeg niya.

"Niccolo! Stop it-"

Nasakop na naman ng mga labi nito ang labi niya at sa pagkakataong'yon ay nakaharap
na siya rito at naputol na ang iba pa niyang sasabihin.

Naaninag niya ang bulto ng katawan nito, ang buhok at ang hugis ng mukha pero hindi
sapat iyon para malinaw niyang makita ang mukha ng asawa.

She wanted to see him. To looked into his eyes.

But she realize, he wouldn't be here right now if it's not dark. Hindi ito lalapit
sa kaniya at magpapakilalang si Nicolo at kakausapin siya at yayakapin siya saka
hahalikan kung hindi madalim ang kapaligiran.

He's hiding from her... she noticed and realized that now.

And she will let him until he can no longer hide from her... just wait, Niccolo, I
will give you a reason to face me in the light... where I can see your face.

But for tonight... this will do.

Aminin man niya o hindi, masaya siya na narito ang asawa niya. Kahit hindi niya ito
nakikita ng maayos. Wala siyang pag-aalinlangang nararamdaman o kaguluhan kung ito
ba ang asawa niya.

Iris knew its Niccolo. The way he talks, the way he ask, the emotion in his deep
baritonvoice. He maybe faceless but she knew, it's her husband.

No confusion and no doubts.

"Malakas ang loob mo kasi hindi kita nakikita." Kapos ang hininga niyang sabi ng
bahagyang naghiwalay ang mga labi nila.

He chuckled. "Yes. That's true."

"Tang'nang gago ka." Ulit niya sa sinabi ni Cormac kaninang umaga.

Niccolo just laughed. "I know that too."

"I hate you... do you know that too?"

"Yes."

"So why are you here?"

"I can't hold back anymore." Para itong nahihirapang aminin 'yon sa kaniya.

Umingos siya. "You're an asshole."

"I know."

Tumayo ito at kinabahan siya na baka umalis na naman ito pero napanatag siya kaagad
ng buhatin siya nito at nag-umpisang maglakad.

"You can see in this darkness?" Manghang tanong niya ng mapansing walang pag-
aalinlangan ang mga hakbang nito.

"Yes. My eyes are trained to see in the dark."

His eyes are trained? Like in the military?

"So you can see me?" She asked.

"Yes."

"That's unfair."

"Life is."

Sa semento umapak ang mga paa niya ng ibinaba siya nito at ang likod niya ay
nakaharap dito.

"Nasa labas na tayo ng Cabin mo." Imporma nito sa kaniya habang yakap ang beywang
niya. "Open the door. But if you open the lights, I'll be gone, amore mio."

Tumalim ang kislap ng mga mata niya. "You're playing me for a fool, Racini."
"No. I'm negotiating." He whispered as he hold her hand, "eight years is a very
long time for me too, Iris. Sa tingin mo talaga pinakasalan kita dahil 'yon ang
gusto ng mga magulang ko?"

"Yes-"

"No." He intertwined their hands. "I know you... nagkita na tayo dati bago pa tayo
ikinasal. Hindi mo lang ako maalala."

"You're lying-"

"I was one of your patients."

Her eyes widen. "W-what?" Pilit niyang kinakalkal ang isip kung sino-sino ang mga
naging pasyente niya noon pero wala siyang maalala masyado.

It's been a long time.

"Please, amore mio" he was pleading, "just for tonight... I wanna be with you. In
this darkness."

Umiling siya. "Hindi mo nga 'yon sakin binigay, bakit kita pagbibigyan ngayon?"

"Kasi hindi ko na kayang pigilan ang sarili ko-"

"Hindi 'yon sapat na rason para sakin." Pagmamatagis niya. "Pinaglalaruan mo ako at
nagsasawa na ako."

Nangangapa man, nabuksan niya ang Cabin at humakbang siya papasok.

Iris can still sense Racini's presence, he's still standing behind her.

Malapit lang ang distansiya ng kamay niya sa ilaw ng Cabin pero hindi niya nagawang
abutin 'yon at buksan ang ilaw.

Merda! Bakit ba ayaw ko siyang mawala?! Bakit ba gusto ko siyang manatili?

"Come in." Aniya sa mahinang boses at naglakad siya papasok sa madilim na Cabin.

Tumigil siya sa paghakbang ng marinig na sumara ang pinto at ng may masuyong

yumakap sa kaniya at binuhat na naman siya saka ihiniga sa malambot na kama,
nagpaubaya siya.
At nang maramdaman niyang kumubabaw ito sa kaniya, napabuntong-hininga nalang siya
at hinayaan ito sa gustong gawin.

We're married. This is part of my responsibility as his wife.

Umangat ang kamay niya saka inilapat 'yon sa pisngi nito. Hinahaplos niya ang mukha
nito mula nuo, pababa sa matangos nitong ilong at malambot na mga labi. Ang kamay
niya ay humaplos pabalik sa pisngi nito, sa panga, sa baba at tumigil iyon sa mga
mata ng asawa.

Does he has green eyes? Like Cormac?

Hinawakan ni Niccolo ang kamay niya saka iginiya iyon patungo sa dibdib nito kung
saan may nahawakan siyang pabilog na metal.

"Ano 'to?"

"My wedding ring."

Her lips parted. "Akala ko ako lang ang mayroon niyan kasi wala ka naman sa kasal
natin."

"Iris, sa ating dalawa, ako ang baliw na baliwv sayo kaya hindi puwedeng wala ako
nito." Hinaplos nito ang pisngi niya. "Pagdudahan mo na lahat, huwag lang ang
nararamdaman ko para sayo."

Hindi makapagsalita si Iris. Siguro dahil ito na yong pinakaaasam niya noon, ang
makausap niya ng personal ang asawa niya.

Because in eight years, deep down, she wanted to be with him and have a family with
him. To be with the man who would give her anything she wants, the man who sent Ten
Doctors just because she has allergies, the man who bought her a private plane
because she once complain about a commercial flight, the man who never forget her
birthdays, the valentine's day, the Christmas day and their wedding anniversary.

The man who never showed himself to her, but he's always there, supporting and
helping her. Always offering assistance to ease her burden avway.

Cazzo! Mapait siyang napangiti. Since when did I start liking and praising my
husband?

Nagkabuhol-buhol ang hininga niya ng maramdaman ang labi ng asawa sa panga niya,
humahalik pababa sa leeg niya at nagiiwan iyon ng kakaibang init sa balat niya na
ng lumaon ay nag-alab at lumaganap sa buo niyang katawan.
At nang humaplos ang mga daliri nito sa labas ng panty niya, habang nag-i-espadahan
ang mga dila nila, napadaing nalang niya at iniyakap ang mga braso sa leeg ng
asawa.

My husband. I'm with my husband after eight long years.

A/N: I'm not sure kung ma-a-update ko ngayon si Havoc. I'm still writing his
Chapter 11. Nawalan ako ng oras kanina kasi nasa biyahe ko at bukas biyahe na
naman. Hopefully, makapag-update ako bukas pero huwag umasa baka hindi. Basta i-a-
update ko siya kaagad pag natapos ko.

Rest day ko simula bukas (21) hanggang 23 para i-celebrate ang birthday ko. Hope
you understandat sana hintayin niyo pa rin sa Havoc.

Anyways, Happy Reading

CHAPTER 6

NAKAGAT ni Iris ang pang-ibabang labi ng maramdamang dahan-dahang inaalis ni

Niccolo ang damit niya. Nang mahubad nito iyon ay ini-unhook nito ang bra niya saka
pinaglandas ang dulo ng mga daliri mula sa dibdib niya, pababa sa tiyan niya, sa
puson, hanggang sa dumako ang kamay nito sa panty niya.

"N-Niccolo." hindi niya alam kung bakit nanunuyo ang lalamunan niya habang
ibinababa nito ang panty niya.

And then she felt his lips kissing her knees, trailing up to her thighs.

Iris can't see him, but she can feel him and there's something so sexy about being
intimate in the darkness. Her anticipation is building... her stomach is filled
with butterflies.

Iris lips parted and she started panting when Niccolo's lips started kissing her
inner thighs and nipping her skin until he reach her sex.

"Mio dio.." mahina niyang halinghing ng lumapat ang labi ni Niccolo sa pagkababae
niya. "N-Niccolo..."

His tongue parted her folds before his finger started rubbing the sensitive area of
hewomanhood.

Oh, God! Why does it feel so good?

Niccolo blows a warm breath on her sex before kissing it again, teasing her with
his tongue and making her moan with his fingers.
"Open your legs wider, amore."

At walang pagdadalawang isip na sinunod niya ito. Mas ibinuka niya ang mga hit at
wala sa sariling napahawak sa magkabilang hita niya ng mag-umpisang paglandasin ni
Niccolo ang dila sa basa niyang pagkababae.

She can feel her own wetness."Niccolo." mahina niyang halinghing ng ikiniskis nito
ang dulo ng dila sa klitor-s niya. "N-Niccolo..."

Iris toes curled and her body arched when Niccolo suck her cl-t inside his mouth
and lick it.

"Oh!" Hindi niya mapigilan ang mapasigaw sa kakaibang sensasyong rumagasa mula sa
pagkababae niya patungong puson niya. "Uhm! Ah!"

Umaangat ang puwitan ni Iris at wala sa sariling napasabunot siya sa buhok ng asawa
ng sipsipin na naman nito ang klitor-s niya.

Hindi niya alam kung bakit parang nawawalan ng lakas ang mga hita niya pero ang
sarap-sarap ng ginagawa nito. Hindi pa siya nakakaranas ng ganito sa tanang buhay
niya at kung patuloy siyang paliligayahin ng ganito ng asawa niya, baka ma-adik
siya sa sarap na hatid niyon.

"Uhm! Niccolo..." daing niya sa pangalan ng asawa habang dinidilaan ang pagkababae
niya, sinisipsip ang hiyas niya at nilulunok lahat ng katas na inilalabas niya.
"Uhm! Oh! Oh!"

Niccolo stops sucking her cl-t but his tongue started encircling around it, making
her body arched and wanting more.

Then Iris felt Niccolo's thumb on her cl-t, rubbing it and massaging it while his
tongue is teasing her entrance and licking the space between her two holes down
there.

Pabiling-biling sa higaan si Iris habang pabilis ng pabilis ang pagdila ng asawa

niya sa pagkababae niya. Hindi niya alam kung saan siya kakapit, kung saan siya
hahawak. Panay lang ang daing niya habang lumiliyad ang katawan niya sa sarap.

"Niccolo... Niccolo..." wala na siyang inhibisyon, mas pinagduduldulan niya ang ulo
nito sa pagkababae niya, "sige pa... want more..."

If this is what it feels like to be pleasure by her husband, she'll be addicted.

She has been missing this kind of pleasure for eight years!
"Uhm! Ah! Niccoloooo!" Sigaw niya sa pangalan ng asawa ng ipasok nito ang dulo ng
dila sa pagkababae niya. "Uhm! I want that... do that again."

Bumilis ang pagdila nito sa basa niyang pagkababae, mas lalo siyang nahihibang sa
bawat hagod ng dila nito sa kaselanan niya at ang paminsan-minsang pagpasok ng dila
nito sa loob niya. Napapakapt siya sa bedsheet, napapasabunot sa sariling buhok at
napapasabunot sa buhok ng asawa.

"Niccolooo... Uhm! Ah! Cazzo!" Hindi niya mapigilan ang mapamura ng malakas ng
ipasok nito ang isang daliri sa loob niya.

She's dripping wet! Oh my God.

Mahigpit siyang napasabunot sa asawa ng himurin ng dila nito ang paligid ng hiyas
niya, kinakagat-kagat ng labi nito ang hiyas niya saka sisipsipin at didilaan.

Iris' throat is already dry, her voice hoarse from moaning and screaming her
husband's name.

Nadagdagan pa ng isa ang daliri ng asawa na nasa loob niya at ng maglabas masok
iyon, mas lalo siyang nahibang sa sarap.

Iris cage Niccolo's head around her thighs, pleading him to go faster.

But he's teasing her...

"Niccolo... please, faster." she was pleading.

Something is about to burst inside her and she want to grasp it, to taste the
pleasure it holds. At sasabog lang 'yon at matitikman ang sarap na dala niyon kung
bibilisan ang asawa niya.

But Niccolo is taking his time licking her and fingering her.

"Niccolooo..." napadaing siya ng bumilis ang paglabas-masok ng daliri nito sa loob

niya. "Niccol... Uhm! Ah! Oh! Sige pa..."

Wala na siya sa katinuan. Alam 'yon ni Iris. Darang na darang na siya sa

makamundong pagnanasa na nararamdaman at pinapalasap sa kaniya ng asawa niya.

Mas bumilis na rin ang pagdila ni Niccolo sa pagkababae niya, kumikiwal ang dila
nito at sumisipsip ang nga labi at mas lalong nagiging mapusok ang pagkain nito sa
kaniya.
"Oh! Uhm! Oh!" Namamaos na ang boses ni Iris pero patuloy lang ang pag-ungol niya.
"Uhm! Niccolo! Uhm! Oh!"

Pabiling-biling siya, minsan napapaupo dahil sa sarap, at maraming pagkakataon na

umaangat ang paa niya at mas lalo niyang binubuka ang mga hita.

"Uhm!" Malapit nang sumabog ang sarap sa kaibuturan niya. "Niccoloo! Oh! Oh! Ohh!"

Lumiyad ang katawan niya at napasabunot sa sariling buhok ng maramdamang sumabog

ang nakakahibang na sarap sa kaibuturan niya.

l orgasm... mio dio...

But Niccolo is insatiable. He keeps on licking her and eating her even though her
legs are shaking.

But she didn't want him to stop either. She wanted him to continue pleasuring her.

He owes her eight freaking years.

Niccolo never stops licking her and tasting her and making her moan loudly. Mas
lalo pang bumilis ang dila nito at ang daliri na dumidiin at humihimas sa hiyas
niya ay mas naging mabilis din.

Mas naging mainit at mapusok ang pagpapaligaya nito sa kaniya. Pinagsasalit salit
nito ang daliri at dila sa pagkababae niya at lahat ng kalamnan niya sa hita ay
nanginginig na ng sumabog ang pangalawang niyang orgasmo.

"Uhm! Oh! Niccolooo!" Sigaw niya ng maabot ang rurok ng kaligayahan sa ikawalang
pagkakataon.

But Niccolo didn't stop there. He keeps on licking her softly and then fast and
then roughly and then his fingers would penetrate her, causing her to lose her
mind.

At ang isang kamay nito ay minamasahe ang isa niyang dibdib, pinipisil ang utong
niya at parang nanggigigil ang bawat haplos nito sa kaniya.

"Uhm... Uhm..." hinang-hina na siya at wala na siyang lakas lalo na ng lumabas na

naman ang katas ng pagnanasa niya sa ikatlong pagkakataon.

Niccolo is insatiable indeed. He didn't stop until she plead him to."I c-cant take
it a-anymore." wala na siyang boses at lakas. "C-cant move my l-legs."
But Iris stil manages to moan softly when Niccolo started trailing kiss from her
womanhood to her belly, up to the her breast and he sucked her nipples.

She was moaning but unmoving until she felt her body burning again.

Niroromansa ni Niccolo ang katawan niya. Hinahalikan at hinahaplos nito ang

mgkaselanan niya, ang mga parte ng katawan niya na gumigising na naman sa pagnanasa
niya.

Niccolo is romancing her body, kissing her neck, licking her earlobe, palming her
breast, rubbing his length against her wet sex and kissing her breast.

Umangat ang kamay niya para haplusin ang katawan ng asawa. Mula balikat, pababa sa
dibdib at sa tiyan nito.

Abs.

She can't help but to smile. Hindi man niya nakikita ang mukha ng asawa, ramdam
niyang nagtataglay ito ng guwapong mukha at makisig na katawan.

Her hands started moving to his waist, to his hips and then she grip his ass.

"Cazzo!" Niccolo cussed and suck her nipple.

Kapagkuwan ay bumaba ang kamay niya, hinahanap ang bagay na 'yon sa katawan nito na
pag-aari niya.

Her hand wrapped around her husband's length.

Her lips parted and she gulped. Big and long.

"Cazzo..." Niccolo hissed and bit her nipples.

Napadaing siya sa pinaghalong kirot at kiliti pero hindi no'n nawala ang atensiyon
niya sa pagkalalaki nito.

"This is mine, Niccolo." Sabi niya sa asawa habang hinahaplos ang kahabaan nito,
"so don't you dare use this with other women."

Nicccolo groaned in pure pleasure before he whispered over her ear. "Amore, you're
not the only one who has been loyal for eight years."
His words actually made her heart skips a beat. "Really?"

Bahagyang humigpit ang hawak niya sa pagkalalaki nito at nag-umpisa siyang itaas-
baba ang kamay.

"Oh!" Niccolo moaned her name. "Iris..."

Nicolo's body is shaking because of her touch. Nakakailang taas-baba palang siya at
akmang mas bibilisan pa 'yon ng bigla nalang inalis ni Niccolo ang kamay niya sa
kahabaan nito at walang sabi-sabing ipinasok nito iyon sa madulas niyang pagkababae
at isinagad.

Iris stilled. There was a deafening silence as pain erupted inside her. Parang may
napunit sa loob ng pagkababae niya at nanginig ang buong katawan niya sa sobrang
sakit na lumukob sa kaniya.

She was silent, she didn't scream in so much pain but tears slid down in both
corners of her eyes.

It was realy painful. Pero nakatulong na mabawasan ang sakit ng hindi na gumalaw si
Niccolo sa loob niya.

"Midispiace, amore." He was breathing hard, "can't hold back."

"Its...okay." Dahan-dahang inangat ang mga hita. May kirot pa rin pero nandoon na
ang sarap at kiliti. Natatalo na niyon ang sakit. "Mio dio, Niccolo. You're so
big."

Niccolo chuckled, sending a vibration down his length she felt a sensation inside
her.

"Uhm... that feels good."

Niccolo kissed her neck, her jaw and her earlobe. His tongue even lick the inside
of her ear, earning a groan of pleasure from her.

"Thank you, amore."

Kinagat niya ang pang-ibabang labi dahil may nararamdaman na siyang masarap na
kiliti sa loob ng pagkababae niya. "F-for what?"

"For being faithful," he slowly withdraw himself from her and then bury himself
deeply inside her again making her gasp in pleasure, "...And for being loyal."
Napahawak siya sa balikat ng asawa na para bang doon kumukuha ng lakas, "we're
married, Niccolo." She whispered and she couldn't speak anymore because he was
already moving in and out of her.

Her supposed words turns into moans and groans and screams of pleasure.

Niccolo was slowly moving inside her, teasing her again but she likes the sensation
its giving her. Mas lalo siyang natatakam sa sarap na puwede niyang malasap dahil
sa asawa.

"Niccoloo... Uhm..." mahina niyang daing ng maramdamang ang ulo lang ng kahabaan
nito ang nilalabas-masok sa loob niya. "Per favore, Niccolo, veloce!"

But Niccolo is a tease. He didn't give her what she wants until her nails dug on
his back, leaving marks.

"Ho detto veloce, fanculo!" I said faster, dammit!

Niccolo chuckled before giving her what she wants. "Si, amore."

Her husband gripped her hips and then he buried himself deep. Then he withdraw and
buried himself again. Deeper this time.

"Uhm! Niccolo... Oh!"

And all Iris could do was gasp in satisfaction thrust after thrust. Deeper and
deeper and it gets more pleasurable than the last.

Mio dio! I'm cuming again!

Hindi niya masalubong ang bawat ulos ng asawa sa loob niya dahil pinipinid nito ang
balakang niya sa kama. Pero kahit ganun, mas lalo siyang nababaliw sa ginagawa
nitong pag-angkin sa kaniya.

"Niccoloooo! Oh! Oh!" Her nails dug on his back again, "oh! Niccolo!"

Her toes curled, her breathing ragged and she was panting and catching her own
breath when her third orgasm ripped through her.

Iris was in bliss! Pure bliss as Niccolo continued to own her and pleasure her and
make her scream.

"Oh! Oh!" Her sex clenched around his shaft, "oh! Niccolo! Oh!"
Kumakalmot ang kuko niya sa likod ng asawa, sa balikat at braso nito habang walang
habas siya nitong inaangkin at nilalabas-masok ang kahabaan nito sa loob niya.

Gone the teasing Niccolo, this one is definitely not teasing.

"Iris! Amore..."

Niccolo was moaning and groaning in pleasure. Sabay silang umuungol at sabay na
umidayog ang katawan nila.

Umawang ang labi niya ng maramdamang malapit na naman siyang labasan.

Bumaon ang kuko niya sa braso ng asawa at lumiyad ang katawan sabay sigaw sa
pangalan nito. "Niccoloooo!"

Iris lost her mind for a moment as she cum and the next thing she knew, Niccolo was
pulling his length and felt him masterbating and spurting her semen on her thighs.

She blinked, stunned. "W-why did you p-pull away?" Iris never knew that she can
feel this kind of pain in her heart after an utmost pleasure with her husband.

Raccini drop his body on the bed beside her and he was unmoving.

"Niccolo-"

"I don't want to talk about it." May pinalidad sa boses nito.

That actually angered her. "I'm your wife, Niccolo. And I feel insulted." Tumagilid
siya ng higa paharap sa asawa. "Hindi ako basta babae mo lang na gagawin mo 'yon
sakin na para bang ayaw mo akong mabuntis. I told you before, Racini, I want a
child. So why did you pull away?"

Wala itong imik hanggang sa mahigpit siya nitong niyakap at hinalikan sa pisngi.
"Next time, I won't."

Why is she having a hard time believing him?

"Promise?"

Ilang segundo itong natahimik. "Gusto mo ba talagang magkaanak tayo?"

Tumango siya. "Gusto ko. Matagal na. Kaya naman natin 'yon diba? I mean, we can
even have five children. May pera naman tayo kaya kaya natin silang alagaan at
bigyan ng masaganang buhay."

Bumuntong-hininga ito saka humigpit lang ang yakap sa kaniya at hindi ito
nagsalita.

"Racini." something is off with him. She can feel it, he's distant and aloof. "...
don't you want to have children with me? Don't you wanna go home in our house and
be with me? Kailangan ko bang magmakaawa para lang magpakita ka sakin?"

Racini caress her face softly. "No... my Iris don't beg, so don't you dare."

"Then go home with me."

"I can't."

"Bakit?"

"I still have some problems to take care of Humaplos ang kamay nito sa likod niya
na para bang inaalo siya. "Midispiace, amore. Your husband can't face you yet
because he lacks a lot of things that a husband should have. I would love to go
home with your, amore, but not right now. Baka hindi kita mapasaya at natatakot ako
na iwan mo kapag hindi ka sumaya kahit kasama mo na ako."

"We can work it out, Niccolo-"

"It's me who's lacking, Iris. Hindi ikaw. You're a perfect wife and an amazing
partner. And I'm awed that you stayed loyal and faithful to me all these years."

"Yes, I am." Walang pagmamalaki yon, kasi alam niya sa sarili niya na naging mabuti
siyang asawa rito. "But my patience is wearing thin, Racini. Ayaw ko nang maghintay
ng ilan pang taon bago ka maging handa na harapin ako. I'm staying in this island
for two weeks, and I'm giving you 13 days to make up your mind and go home with me.
And if you choose to stay, I'm sorry but I'm divorcing you. Siguro naman, sapat na
ang walong taon kong paghihintay sayo para mag-demand ako."

"Amore..."

"If you don't want to lose me, then you know what to do. But if l'm worthless to
you, I'm sorry to say this but I will find a man who can see my worth and a man who
can and will show me that l'm worth it."

Racini buried his face on the hallow of her neck as he hugged her tightly. "You're
worth it to me, amore."
"Don't just say it, prove it." She bravely replied but her inside is crumbling.

Nagtatapang tapangan lang siya pero kaunti nalang, susuko na siya.

Nang hindi umimik si Niccolo, maingat niyang ini-angat ang ulo nito saka pinaunan
sa braso niyang masuyo niya itong niyakap.

"Niccolo?"

"Hmm?"

"I know my words were harsh, butI still wanna say thank you."

"For what?" He sounds so down. "Wala naman akong magandang ginawa para sayo."

"That's not true." Hinaplos niya ang buhok nito. "Ang dami mo ng nagawa para sakin.
Siguro nga malit na bagay lang yon sayo pero para sakin, sobrang laki no'n.
Especially when you help me hide my sister from my father and when you sent Cormac
to operate on her."

"Cormac." He whispered the name like he hates it.

Lihim siyang napangiti. "Yes. Cormac. He's my neighbour here. His Cabin is next to
mine and he's very handsome."

"Do you like him?"

"Oo. Kaya kung ayaw mo akong buntisin magsabi ka lang, sa kaniya ako
magpapabuntis."

Bigla itong naubo na para bang nabilaukan ito sa sariling laway. "You're married to
me, amore-"

"I don't care. I still hate you. Maghuhubad ako sa harapan niya, tingnan natin kung
hindi niya ako buntisin."

"Don't say that in front of your husband, amore." Matalim ang boses nito. "I'm
getting jealous."

Mahina siyang natawa saka hinaplos ang mukha nito at tumigil ang mga daliri niya ng
humaplos iyon sa gilid ng mga mata ng asawa.
"Niccolo?"

"Si, amore."

"Do you have green eyes... like Cormac?"

Inaasahan na niyang hindi nito iyon sasagutin kaya nagulat siya ng sumagot ito.

"Yes."

She smiled. "Are they beguiling to look at?"

"Yes. But don't you dare compare me to him."

"Bakit? Selos ka?"

"Oo. Nagseselos ako."

"Paano 'yan, ipagluluto ko siya bukas."

"Iris-"

"Gusto sana kitang ipagluto kaya lang ayaw mo naman sa maliwanag, kaya paano tayo
kakain?"

Natahimik bigla ang asawa niya.

Iris caress his face, "hurry up and make up your mind, Niccolo, before I set my
eyes on Cormac and forget all about you."

"He can't make you happy. He's lacking too."

"I wouldn't know that until I try him."

"He's not a toy that you can just try."

Iris chuckled. Oh, Niccolo. "For a smart man, you're pretty dumb sometimes."

"Sayo lang naman akong nagiging bobo."

Ang sweet naman ng asawa ko. Sayang kung idi- divorce kita pero nasisiguro ko naman
na makakahanap ako ng mas sweet pa sayo. I'm sure Cormac can be sweet-"

"Iris-"

"Halikan ko kaya siya bukas bago ko siya ipagluto-"

"Iris! Don't you dare-"

"-Dr. Cormac Paul Craig. What a handsome name. Maybe I should kiss him tomorrow.
We're in Temptation Island after all. I can do whatever I want-"

Niccolo sealed her lips with his, making her chuckle.

"Shut up, Iris."

"What happened to "amore'?" Nangingiti niyang tanong.

"I'm jealous."

"Whatever." She said nonchalantly. "Galit din naman ako sayo kaya patas lang tayo."

"Iris naman..."

"Manahimik ka riyan, matutulog na ako." Saway niya sa asawa na kaagad namang

tumahimik pero narinig niyang bumulong ito.

"Ang taray pala ng asawa ko."

Lihim lang siyang napangiti saka pinikit ang mga mata. Ang totoo, pagod siya kaya
gusto na niyang magpahinga kahit pa nga gusto niya pa itong makausap at makasama.

Mahimbing ang tulog niya ng gabing 'yon at ng magising siya kinaumagahan, wala na
si Niccolo. Pero nag-iwan ito ng sulat sa bedside table.

'Until the next darkness, amore.'

Umingos siya saka bumangon at pumasok sa banyo. Mukhang maglolokohan na naman

silang dalawa ngayong araw.

Tumaas ang sulok ng labi niya habang nakatingala sa malamig na shower na tumatama
sa mukha niya. Sorry, Niccolo. I won't lose to you.
CHAPTER 7

NATIGILAN SA pag iisip si Iris habang nakatitig sa kisame ng kuwarto ng may kumatok
sa pinto ng Cabin niya. Maliwanag na maliwanag na kaya imposibleng si Racini 'yon.

Tinatamad siyang bumangon kaya hindi na niya binuksan 'yon. Hinayaan niyang kumatok
ng kumatok kung sino man ang nasa labas ng marinig niya ang pag-tunog ng lock ng
kuwarto at bumukas ang pinto.

Bahagyan siyang natigilan ng makita si Cormac na pumasok sa Cabin niya at tumayo sa

gilid ng kama niya.

"Iris." Halata ang iritasyon sa mukha nito habang nakatitig sa kaniya.

Pinagmasdan niya ito mula mukha pababa ng torso nito.

Sweatshirt.

Tumuon ang tingin niya sa braso nito at balikat saka napabuntong-hininga. "What do
you want, Cormac?"

Tumalim ang mga mata nito. "Sabi mo ipagluluto mo ako. I waited, Iris."

Oh. My bad." Not really. "Naghintay ka ba ng matagal? Nang-uuyam pa ang boses niya.
Napuno ng iritasyon ang kislap ng mga mata nito.

"Ginagago mo ba ako? Alam mo ba'ng halos tatlong oras akong naghintay sayo?"

I know. "Sorry" Walang buhay niyang sabi saka tumitig siya sa kisame. "May
kailangan ka ba maliban sa hindi kita pinagluto?"

Natahimik ito ng ilang segundo. "Wala na."

She looked at Cormac. "Bakit naka sweatshirt ka? Mainit, Cormac." Tanong niya
habang ang mata ay nakatuon sa braso at balikat nito na natatakpan ng sweatshirt
nito.

"Wala na akong ibang damit." Mabilis nitong sagot habang nakatitig sa mga mata
nito. "Bakit?"

He can't see lies in his eyes. That... or he's really good at lying.
"Hmm." 'yon lang ang sinabi niya saka bumuntong hininga nito. "Saan ka pala
nagpunta kagabi ng iwan kita sa Gyros?"

His eyes remain bored to hers. "Club. With Vivian."

Vivian? Pasimpleng kumuyom ang kamao niya. "Talaga? Ano naman ang ginawa niyo
pagkatapos mag-clubbing?"

"We had sex."

Doon tumiim ang bagang niya at nakaramdam ng galit. Pero sa isiping baka ito nga si
Racini, pinilit niya ang sariling kumalma.

Racini was with her last night. If he's Cormac then he's probably lying.

But what if he isn't? And then she's feeling this way. She's feeling jealous.

Pinilit niya ang sarili na ngumiti. "Well, I had my own fun last night too. Hindi
mo ba tatanungin kung anong ginawa ko kagabi?"

Bumuntong-hininga ito saka walang pangingiming nahiga sa tabi niya sa kama bago
nagtanong. "Ano ba'ng ginawa mo kagabi na iniwan mo ako ng maaga?"

Her smile became sweet. "I have sex with my husband."

He blinked at her. "Do you really have to tell me that?"

"Yes. We even had a deal." Tinitigan niya ito ng matiim sa mga mata, ang klase ng
titig na siguradong nang-aakit. "At kasama ka sa napag-usapan namin."

Kaagad na umasim ang mukha nito. "Spare me with your bullshits, Iris-"

Cormac actually stilled and stops talking when she move her face closer to his.

"W-what are you doing?"

Humawak siya sa kamay nito at pinaglandas niya ang dulo ng daliri sa suot nitong
sweatshirt at ng umabot ang mga kamay niya sa balikat nito, dumiin ang kuko niya
doon.

He didn't even flinch, like he didn't feel the pain.

I'm sure my scratch marks are there... does that mean he's not Racini?

"Cormac?"

His breathing becomes uneven as he stared at her. "What?"

"Can you stay still for a minute?"

To her surprise, he nodded. "Sure."

Tipid siyang ngumiti saka ipinikit ang mga mata habang hinaplos ang buhok nito
pababa sa batok, at humaplos ang kamay niya mula sa nuo nito pababa sa ilong, mukha
at mga labi.

And then her hands started caressing his neck down to his chest and when her hand
touch his necklace, Cormac's hand was so fast to stop her.

"Don't go there."

She open her eyes. "Why?"

"Because l said so." May diin nitong sabi.

Pinapungay niya ang mga mata. "Just a little lower?"

"No."

"Please?"

"That beautiful face and seductive voice won't work on me.

Mapangahas niyang inilapit ang mukha sa mukha nito. "Please?" She whispered
pleadingly.

"Iris." He eyes are intense. "Pull away."

"No." Pagmamatigas niya.

"Iris." May babala sa boses nito. "Don't push me. Baka hindi ko mapigilan ang
sarili ko at maha-"
"At mahalikan mo ako?" Iris wasn't faze by his warning. "Go on. Kiss me then."

"Iris-"

"Kiss me." Panghahamon niya. Nang hindi ito umimik, tumaas ang kilay niya.
"Hahalikan mo ba ako o ako ang hahalik sayo-"

"Cazzo!" He cursed before sealing her lips with his and her words were cut off in
an instant.

Inaasahan na niyang baka mali siya, na baka hindi tama ang hinala niya pero ng
maglapat ang mga labi nila, at naramdaman niya ang kaparehong sensasyon, ibinuka
niya ang mga labi saka ipinasok ang dila sa loob ng bibig nito.

Cormac groaned and gripped her waist.

"Cazzo.." Cormac hissed under his breath as he deepen the kiss.

Napasabunot siya sa buhok ni Cormac habang naglalaban ang dila nila ng espadahan.
Naghahalo ang hininga nilang dalawa at pareho silang hinihingal pero patuloy pa rin
ang sipsipan nila ng dila at kagatan ng labi.

Cormac was groaning, she was moaning.

And the next thing she knew, Cormac is on top of her, kissing her fervently.

Iris tried to pull away. "Cormac-"

Cormac didn't let her. He kissed her again but she tried to pull away.

"Cormac-"

He kissed her again, its like he didn't want their lips to part.

"Cormac-"

He sucked her tongue making her moan.

"Oh!" Niccolo.. "cazzo..."

It's getting out of hand, she needs to stop this.

If this continues...

Malakas niyang tinulak si Cormac saka nagmamadaling umalis sa kama at habol ang
hiningang tumayo ng patalikod sa lalaki.

Cazzo! Cazzo! Cazzo!

She can stil feel her body burning!

But what if I'm wrong? He feels like he is her husband. His kisses, his embrace and
his groans of pleasures are the same. Even their hair feels similar and their face
felt the same.

No! Of course not! She's not wrong! He's hiding those scratch mark from her, hence
the sweatshirt. Sinadya na niya iyon kagabi para makasigurado siya sa hinala niya.

Pero nagawa na naman nitong makapagtago sa kaniya.

Humarap siya kay Cormac at natigilan siya ng nakahiga pa rin ito sa kama at
nakapatong ang braso sa mga mata nito habang may sarkastikong ngiti sa mga labi.

"Why did I even bother?" He whispered but she heard him clearly. "Its not like I'm
sexually healthy."

She frowned. Confusion filled her. Anong ibig niyang sabihin?

Her mind is analyzing Cormac's words when he takes his arm off from his eyes and he
looked at her. "What? Done playing with me, Iris?"

Kaagad na unti-unting nabura na naman ang hinala niya.

Their voice are not the same, dammit!

Nang hindi siya sumagot sa tanong nito, bumangon ito at umalis ng kama saka
naglakad palabas ng Cabin.

"Cormac-"

"Don't push me too much, Iris." May babala sa boses nito. "Baka hindi mo magustuhan
ang kaya kong gawin sa susunod na sinubukan mo ako ulit."
Tumiim ang bagang niya. "Hindi mo ako matatakot. Gagawin ko kung anong gusto ko,
Cormac."

"Just don't push me too much." Wika nito saka tuluyan ng lumabas si Cormac sa Cabin
niya.

Napatitig si Iris sa nilabasang pinto ni Cormac.

Did she push him too hard today?

Sa halip na makaramdam ng kosensiya, napangiti pa siya.

It's called progress. Ang kailangan ko nalang gawin ay isa-isang alisin ang
pagdududa ko na baka magkaibang tao si Cormac at Racini.

She took a deep breath and smile again.

I will bait you and I will catch you red-handed. Mark my words, Racini.

THE NIGHT is young and stars filled the night sky. Even the moon is awake and
shining. Napangiti nalang si Iris. Tiyak na walang Niccolo ngayong gabi. Maliwanag,
eh.

Iris sighed.

Isang araw na naman ang lumipas pero walang tawag mula kay Niccolo at hindi
nagpakita sa kaniya ulit si Cormac.

Iris sighed again and stilled when she heard footsteps coming towards her.

Racini? No! It's not him.

At tama siya. Si Cormac ang tumigil at umupo sa tabi niya.

He didn't say a word, he just rested his head on her shoulder and stayed by her
side, silently.

"Cormac-"

"Not now, Iris. Kahit ilang minuto lang, patahimikin mo ako."

Dinig niya ang pagod sa boses nito. "So bakit lumapit ka sakin? Alam mong maingay
ako."

"I don't care. You calm me." Wika ni Cormac saka malakas na bumuntong-hininga. "I
want to die..."

"A-ano bang pinagsasasabi mo?" Nakaramdam siya ng galit. "Don't you dare say that
to me again. Tatamaan ka sakin."

Iginalaw ni Cormac ang ulo nito at binago ang posisyon niyon. This time, he's
resting his chin on her shoulder while his face is facing hers.

"My superior called." Anito. "I have an assignment. I'm leaving tomorrow."

May kumudlit na kalungkutan sa puso niya. "Aalis ka? Ikaw lang ang kakilala ko rito
sa Isla."

"Yeah. Its my job."

"Saan ka pupunta?"

"Iraq this time."

"Iraq..." Naninikip ang dibdib niya. "Iiwan mo talaga ako?"

"I'm sorry."

Ilang minuto siyang natahimik bago nagsalita. "Don't leave."

"Iris..."

"Don't leave." She looked into his eyes. "Please? Wala akong kasama rito sa isla.
Ikaw lang ang kilala ko rito."

Pinakatitigan siya nito kapagkuwan ay umiling. "I'm sorry. I have to go--"

"Please?" She pleaded.

"Iris-"

"Don't leave, Cormac."

Cormac stared at her before sighing in defeat. "Oo na. Hindi na ako aalis."

That stunned her. Just like that? She's just testing him.

He won't leave because she asked him not to?

"Pero akala ko may assignment ka sa Iraq?"

"It can wait." Umayos ito ng upo at napatitig sa karagatan na kumikinang sa ilalim
ng buwan. "Palagi nalang ang trabaho ko ang inuuna ko. Maybe its time to change my
priorities."

Her face softened. "Hindi ka talaga aalis? Hindi mo ako iiwan dito?"

"Nope." He sighed. "Medyo nag-aalangan nga akong umalis, ngayon pa ba? You slay me
with your pleading eyes."

That made her smile. "I slay you with my pleading eyes?" Natawa siya. "That's
cheesy, Cormac."

"Totoo 'yon." Giit nito na nangingiti. "Ewan ko ba, ng tumingin ka sakin, hindi ko
kayang tumanggi."

"So kapag may hiningi ako sayo, titingin lang ako sa mata mo para hindi ka
makatanggi?" Nangingiting tanong niya.

"Don't push me, Iris."

Natawa lang siya saka siya naman ang humilig sa balikat nito.

"Don't do that." Kapagkuwan ay sabi ni Cormac sa mahinang boses. "Magagalit ang

asawa mo."

She tsked. "Let him be. Hayaan mo siyang magalit. Paki ko sa kaniya."

"I thought you had sex with him."

"Yeah. We did."

"And you don't care about him?" May sarkasmo sa boses nito.
"I care but sometimes I don't." Sagot niya saka ngumiti. "I'm being a bad wife now.
Sinabihan ko na naman siya kung anong gusto ko. I'd been a good wife for eight
years.
Inever let anyone touch me inappropriately and that's because I have a husband and
I want to be faithful to him. Pero nagsasawa na akong maging mabuting asawa. Gusto
kong maging masama naman." Tiningala niya ang binata na nakatingin pala sa kaniya.
"Gumawa kaya tayo ng masama?"

Irritation filled his eyes. "So lolokohin mo ang asawa mo? Ganun?"

"Lolokohin ko nga ba siya kung may mangyayari sating dalawa?"

Natigilan ang lalaki. "Why are you asking me that? Alam mong lolokohin mo siya. I'm
not your husband."

Tinitigan niya si Cormac. "Are you sure?"

He stilled and it seems to her that he's not breathing so she smiled playfully.

"I'm kidding!" She grinned. "Alam ko namang hindi ikaw ang asawa ko. My husband is
a Business Man not a Military Doctor. Hindi naman siguro siya magsisinungaling ng
ganun sakin kasi ni minsan hindi ako
nagsinungaling sa kaniya."

Tumiim ng titig sa kaniya si Cormac. "What if he's lying to you?"

"If he's lying?" Tumalim ang mata niyang nakatitig kay Cormac. "Oh, I'll be very
angry and he wouldn't like me when angry. Hindi ko alam kung ano ang kaya kong
gawinsa kaniya. Mahaba 'yong pagtitimpi ko pero iba ako magalit."

"Iiwan mo siya?" May kakaibang emosyon sa boses nito.

"Oo." Kaagad niyang sagot. "I'll divorce him right away and leave him. Babalik ako
sa Bogotá. Wala akong pakialam kung magulo ang buhay na naghihintay sakin do'n, mas
okay na 'yon keysa sa kasinungalingan ng asawa ko na dapat ay hindi
nagsisinungaling sakin. And l'm sure my father will find me another husband again."

Nagtagis ang bagang nito. "What if he has reasons?"

"Reasons?" Mapakla siyang tumawa. "His reasons doesn't justify the end. Kahit
baliktarin namin ang mundo, kung nagsinungaling siya sakin sa kahit na anong
dahilan, nagsinungaling pa rin siya."

"What if he's just trying to keep you safe?"

Nagtagis ang bagang niya. "Bakit ka nagtatanong? lkaw ba ang asawa ko?"

Bumaling sa kaniya si Cormac. Titig na titig ito sa kaniya kapagkuwan ay nagbaba

rin ng tingin at pabulong na sumagot. "No... I'm not."

"I know..." ...you're lying. "Anyways, where were you the whole day?"

"Looking for me?" He looked at her, "did you miss me?"

"I'm just asking."

"I was out."

"Playing?"

"No. Being alone and thinking of you."

Her heart hammered. "Oh." Wala siyang masabi maliban doon pero pinilit niya ang
sarili na magsalita. "Why are you thinking of me."

"I was thinking about the kiss we shared." Cormac blows a loud breath. "It scares
me."

You should be. "Why? Its just a kiss."

"Because kissing me means you can kiss other men as well." There's a worry in his
eyes. "I don't like that."

"lkaw palang naman ang hinalikan ko."

"You can still kiss other men." Kumuyom ang kamao ito. "And I don't even know why
I'm scared."

Yes. You really should be. But she's not even sure if she can really kiss other men
like he feared.

llang mahabang segundo ang pinalipas niya bago siya nagsalita. She wanted to try
something if this will work.

"Niccolo?" Tawag niya kay Cormac.

Awtomatikong lumingon sa kaniya si Cormac.

"Si?" Then he stilled like he just realized something. "... who's Niccolo?"

Tinitigan niya lang ang binata saka ginawaran ito ng halik sa pisngi. "Papasok na
ako sa Cabin. Medyo inaantok na ako." She give him another kiss on his temple
"Don't bother if you see my Cabin without any lights on. I prefer to be in the dark
tonight." Aniya saka tumayo at naglakad patungo sa Cabin niya.

Nang makapasok siya, deretso siya sa kama niya ng hindi binubuksan ang ilaw at
lampshade. Pero walang Racini na dumating. Walang Racini na nagpakita sa kaniya ng
gabing 'yon.

A/N: I'll update Havoc later. Sinusulat ko pa siya eh Happy Reading.

CHAPTER 8

NAGLALAKAD si Iris patungong Eroticafé dahil bigla siyang nagutom ng may tumigil na
Golf cart sa tabi niya. Kunot ang nuong tumingin siya sa nagmamaneho.

"Yes? How may I help you?" Tanong niya.

Inilahad ng lalaki ang kamay sa kaniya na parang nagpapakilala at tama nga siya.
"Balthazar."

Sa halip na tumaas ang kilay niya tulad ng gawain niya kapag may lalaking
nagpapakilala sa kaniya, ngumiti siya at tinanggap ang pakikipagkamay. "Iris."

Balthazar smiled at her. "Going somewhere?"

"Yes. Eroticafé." Sagot niya.

"Oh." He tap the space beside him. "Hop in. Papunta rin ako do'n."

Palihim na tumaas ang kilay niya. "Talaga? What a coincidence."

Ngumiti lang si Balthazar ng sumakay siya sa golf cart nito.

"So?" Panimula ni Balthazar. "Invited by a member or the island?"

Ngumiti siya. "Member."

"Oh." He sounds disappointed. "Who?"

Ilang segundo siyang nag-isip ng pangalang isasagot bago sumagot. Gusto niyang
malaman kung ano ang alam ng mga tao sa islang to.

"Niccolo Racini." Sagot niya kapagkuwan.

Napahawak siya sa gilid ng gold cart ng biglang tumigil yon at hindi makapaniwalang
napatitig sa kaniya si Balthazar.

"You're kidding me right?" He still looks shock.

Nagsalubong ang kilay niya dahil sa gulat sa mukha nito. "Bakit? Kilala mo ba ang
asawa ko?" There's eagerness in her voice. Does he know Racini?

Pinausad ulit ni Balthazar ang golf cart. "Yes, I know him but not really."

That confuses her. "What do you mean?"

"Niccolo Racini is the first member of Temptation lsland but nobody really knows
him here. Wala pang nakakakita sa kaniya rito sa isla. Some says that he has
special privilege from Monasterio Brothers for being the first member."

Iris lips parted in shock. Unang myembro sa islang 'to? "Ganun ba?" Wala pala
siyang aasahan sa mga tao sa islang 'to. Katulad niya, hindi rin kilala ang asawa
niya.

"Yeah. But are you really his wife?"

Nakangiti siyang umiling. "Binibiro lang kita." Binuntutan pa niya iyon ng mahinang
tawa. "Narinig ko kasi ang pangalang'yon kahapon. I was just curious."

Balthazar frowned. "A gossiper, huh?"

Umiling siya. "Nope. I was just curious. Pangalan lang niya ang alam ko at parang
napaka-misteryuso niyang tao." Totoo naman kasi 'yon. "But its true that I'm
invited by a member."

"Sino? Tanong ni Balthazar. "The truth this time, please?"

Naalala niya ang sinabi sa kaniya ni Cormac ng una silang nagkita sa isla na 'to.
"His name is Cormac Paul Craig."
Balthazar eyes widen. "Him? Fuck!"

Biglang bumilis ang pagmamaneho nito at nang tumigil sa harap ng Eroticafé ay

pinababa lang siya at nagpaalam na.

Napakurap-kurap naman siya sa papalayong golf cart. What's with Cormac's name?
Parang natakot si Balthazar.

Oh wel...

Pumasok siya sa Eroticafé saka umupo sa bakanteng upuan. Hindi pa nag-iinit ang
kinauupuan niya ng may lumapit sa kaniya lalaki.

"Hi, beautiful. Alone?"

Iris politely smiled. "I'm with Cormac Paul Craig."

Kaagad na nagpaalam ang lalaki na para bang natakot sa pangalang binanggit niya.

That's not a coincidence.

Nginitian niya ang waiter na lumapit sa kaniya at nag-abot ng menu. Gusto niyang
subukan ang nasa menu na may nakaka-intrigang pangalan kaya inorder niya 'yon
lahat.

Nang makaalis ang waiter, may lumapit na naman sa kaniyang lalaki.

"Alone, miss?"

This time, she didn't use Cormac's name. "Yes. Why?"

"May I?" Iminuwestra nito ang kamay sa kaharap na upuan.

"Sure." Ngumiti pa siya para isipin ng lalaki ng interesado siya. "Have a seat."

Nang makaupo ang lalaki, nginitian siya nito at inilahad ang kamay. "Demarcus."

"Iris." Sagot niya sabay tanggap sa pakikipagkamay nito.

"You're very pretty." Anito habang titig na titig sa kaniya at hindi pa rin
binibitiwan ang kamay niya.
"Thank you." She answered politely.

"Do you want to have dinner with me?" Walang paligoy-ligoy nitong tanong na
ikinagulat niya. "I promise, you'll enjoy it."

Sasagot sana siya ng 'why not' ng may tumigil satabi ng mesa nila.

lts none other than Cormac.

"Cormac." Matamis niya itong nginitian saka pinakilala ang lalaking hawak pa rin
ang kamay niya. "This is Demarcus and he invited me to dinner."

"Did he now?" Ang matalim nitong mata at tumuon kay Demarcus na unti-unting
lumuluwag ang pagkakahawak nito sa kamay niya. "Did you? Invited my Iris to have
dinner?"

Demarcus frowned and looked at her. "You're his?"

Umiling siya. "I'm married but not to him. But he sometimes act like my husband so,
yeah... you get the picture."

Kaagad na tumayo si Demarcus at humingi ng tawad ng Cormac na ikinakunot ang nuo

niya. "Sorry, Craig, thought she's alone."

Cormac's jaw tightened. "Don't touch my woman again. Sa susunod na hawakan mo si

Iris, babaliin ko lahat ng buto sa kamay mo. And you know I don't bluff."

Tumango lang si Demarcus saka naglakad palayo.

Napasimangot siya habang nakatingala kay Cormac. "You're no fun. I was just
playing-"

"Flirting, you mean?"

"So?" Tinaasan niya ito ng kilay. "Masama ba ang ginawa ko?"

Umupo si Cormac sa katabi niyang upuan. Ramdam niya ang init ng katawan nito at
naalala na naman niya ang halik na pinagsaluhan nila kahapon.

And when he looked at her, their face is only an inches apart. "You're married-"
"-to a man who didn't show himself to me for eight years now and counting." Tumim
ang bagang niya. "I'm getting tired, Cormac. Malapit na akong sumuko."

"Iris..."

Isinandal niya ang katawan sa likod ng upuan para magkaroon ng distansiya ang mukha
nila kapagkuwan ay nanunudyong nginitian niya ito. "So... I'm your woman now, huh?"

Cormac's unflinchingeyes remain bored to hers. "Sinabi ko lang 'yon para umalis na
si Demarcus."

Napatango-tango siya saka itinukod ang siko sa gilid ng lamesa at bahagyang

inilapit ang katawan sa kaharap.

Iris doesn't care if their face is so near with each other. She likes the closeness
and the sensation its awakening inside her.

"Cormac."

"Yes?

"Do you want to have dinner with me?"

"What for?"

Iris can smell Cormac's minty breath.

That's how close they are.

She shrugged. "To thank you, for not leaving."

"No need. May gagawin ako mamaya-"

"Kung hindi ka makikipag-dinner sakin, makikipag-dinner ako sa iba. Maybe I'll ask
Demarcus."

"Lets have dinner."

Gumuhit ang ngiti sa mga labi niya. "Yon naman pala, eh. I'll cook us dinner then."

"You'll cook?"
"Yes." She smiled. "Okay lang ba?"

"Sure. Whatever you like."

"Thank you."

Tumango lang si Cormac at ng dumating ang pagkain, nalukot ang mukha nito ng makita
ang penironi pasta na isa sa mga inorder niya.

"Really?" He looked at her flatly. "A penironi?"

Iris grinned. "That's mine." She pushed the boobironi to Cormac. "Para sakin dapat
yan pero nandito ka naman kaya ibibigay ko nalang sayo."

Cormac's eyes looked at her then drop to her breast. "I'd rather have that."

"You're not my husband" Sabi niya saka sumimsim ng kape at kinidatan ito ng magtama
ang mga mata nila. "Only my husband gets to palm and massage my breast."

His eyes darkened. "Husband, huh?"

"Yup." Ngumiti ulit siya. "Asawa ko lang. Walang iba."

Cormac's eyes, then, move to her lips. "How's that? Sa asawa mo lang din ba yan?"

"This?" Sinadya niyang paglandasin ang dulo ng dila mula sa kanang dulo ng labi
patungong kaliwa. "Of course. For my husband only as well."

"We kissed." He pointed out. "And I'm not your husband."

"Hindi ba?"

"Iris-"

"I'm just kidding" Sumimsim ulit siya ng kape at kumain ng kalahating piraso ng
chocolate cookies saka tumingin kay Cormac. "I have a question."

Nilunok muna ni Cormac ang kinakaing boobironi pasta bago nagsalita. "Ano yon?"

"May tattoo shop ba rito sa Isla?" Pasimple niyang tanong para hindi nito mahalata
ang binabalak niya.
"Wala." Mabilis nitong sagot. "Bakit? Gusto mong magpa-tattoo?"

Nagkibit-balikat siya. "Sana."

"Ano ba ang gusto mong tattoo?"

"An Iris flower." Nakangiti niyang sagot.

"Like my name."

Natigilan siya at naramdaman niya ang malakas na pagtibok ng puso niya ng inilapit
ni Cormac ang mukha sa kaniya at naramdaman niya ang hininga nito na tumatama sa
leeg niya.

"Dito ka sa parteng 'to magpa-tattoo." Ani Cormac sabay halik sa leeg niya.

Sumalakay ang kakaibang init sa katawan niya dahil sa ginawa ng lalaki. "Cormac..."

"From here-" he kissed the back of her ear then trailed down his tongue to her
collarbone. "-to here."

Iris gulped. That sensation. The same pleasure her husband had given her. "You're
too close."

She didn't realize that her voice was shaking. Mio dio!

Pinagsiklopni Cormac ang kamay nilang dalawa habang ang mga labi nito ay padampi-
dampi pa rin sa leeg niya at hindi naman niya magawang sawayin ito.

She likes the sensation and the pleasure its giving her.

"Iris?" Bumulong ito sa tainga niya habang bahagyang kinakagat-kagat ang gilid
niyon.

"Hmm?" Its more like a moan than a hum. "W-what?"

"Gusto mo ba akong maging asawa?"

Hindi niya hinayaang makita nitong apektado siya sa tanong nito. "Bakit mo naman
natanong?"

Kahapon ka pa, akala mo hindi ko napapansin?" Humawak ang isang kamay nito sa batok
niya at naglandas iyon pababa sa spinal cord niya hanggang umabot iyon sa beywang
niya at hinawakan siya roon ng mahigpit. "Do you really think I'm your husband?"

Doon nagkabuhol-buhol ang tibok ng puso niya.

Relax, Iris! Don't you dare fold in front of him. He's playing you andyou must play
exceptionally as well!

"Oo nga pala, hindi mo pa siya nakikita." Bulong nito sa tainga niya, "normal lang
na pagdudahan mo ako kais ako lang naman ang malapit sayong lalaki rito sa Isla.
But you're not sure and you're still in doubt. But tell me, Iris, do you really
think that I'm your husband?"

"I don't know." Racini is smart. She can't lie to him. All she can do is bait him.
"I'm still figuring that out."

"Do you think I would let you... figure it out?"

Mabilis siyang lumingon paharap dito at bumilis ang pintig ng puso niya ng makitang
gahibla nalang ang pagitan ng mga labi nila.

"Why wouldn't you?" Pilit niyang nilalabanan ang kakaibang nararamdaman. "Kung wala
kang tinatago sakin, hindi mo ako pipigilan."

Gumuhit ang mapang-akit na ngiti sa mga labi nito. "Iris.." pinakawalan nito ang
kamay niyang hawak nito saka masuyong hinaplos ang pisngi niya. "Kung hahayaan kita
sa gusto mo, baka mas gustuhin mo pa akong maging asawa keysa sa asawa mo."

That intrigued her. "Why would you say that?"

"Because l'm better than him. And I'm not hiding from you."

Her eyes drop, disappointed. "So hindi ikaw ang asawa ko?"

"Hindi."

Napabuntong-hininga siya saka mapaklang tumawa. "Tama ka... pinagdududahan kita na

baka ikaw ang asawa ko. Kaya nga ayos lang sakin na hinalikan mo ako kasi akala ko
ikaw si Niccolo. But now I'm sure, you're not my husband." Bumagsak ang balikat
niya at bumakas ang lungkot sa mukha niya. "Sino kaya talaga siya? Gusto ko na
siyang makita. Akala ko, ikaw siya. Pero ngayon malinaw na. Pasensiya ka na."

"Its okay. Your husband is-"

"I don't want to talk about my husband anymore." Pinilit niyang ngumiti. "So...
back to our topic earlier... the tattoo."

Finally, Cormac pulled away and leaned on the back of his chair. "What about it?"

"Do you have one?"

"Yeah."

"Really?" Her lips formed into an 'o'. "Wow... did it hurt?"

"Like hell."

"Is it big or small?"

"Big."

"Where is it?" Kinagat niya ang pang-ibabang labi. "Parang gusto ko na tuloy magpa-
tattoo."

"Just... somewhere in my body."

She smile excitedly at Cormac, she didn't let him see the eagerness hiding behind
her excitement. "Matagal ka na bang nagpa-tattoo?"

"Seven years ago."

Napatango-tango siya at hinintay ang tamang pagkakataon para magtanong. "Saan ka

nagpa-tattoo para doon na rin ako magpa-tattoo."

"US."

Umakto siyang nag-iisip. "Kailan ba ako makakapunta ng US? Hmm... baka matagalan
pa. I still have to process my divorce papers and end whatever connection I have
with Racini." Napatango-tango siya saka napangiti ng mapansing dumilim ang mukha ng
lalaki sa mga sinabi niya. "May I see your tattoo?"

"No."

"Bummer." Pero hindi siya sumuko. She can feel it. Just a little push and he'll
loosen up a bit. "Just tell me what it is then. I don't need to see it. Sabihin mo
nalang sakin para naman magkaroon pa ako ng ideya sa ipapa-tattoo ko."
Nang hindi nagsalita si Cormac, nagpatuloy siya sa pangungulit dito.

"Is it a dragon?" Her eyes widen in excitement. "Oh. A Lion? Or maybe a snake? Or a
tribal tattoo? Or maybe its Celtic? Or something like an old language?"

Sinuklay ni Cormac ang sariling buhok gamit ang nga daliri nito bago sumagot habang
minasahe nito ang sariling mga balikat.

"E un fiore."

She blinked at Cormac. "A flower?"

"Yes." Napatitig ito sa kawalan. "E una fiore molto importante chee cosi vicino
peró e molto molto lontano da me." A very important flower that is so nearyet so,
so far away from me.

Napatitig siya kay Cormac saka bumuntong hininga siya. "Pasensiya na sa pangungulit
ko. Though thanks for answering my questions."

He just shrugged and continued eating.

Siya naman ay pinakatitigan si Cormac na parang malalim ang iniisip.

He actually bought that disappointed face of hers and answered. But he's really
hell-bent in making her believe his lies.

Too bad, amore, you just made me believe even more that you are my husband.

TULAD NG NAPAG-USAPAN, nagluto si Iris ng panghapunan nila ni Cormac sa cabin nito.

Halos lahat mga kilalang filipino dish ang niluto niya. Perfect na niya iyon dahil
pinagluluto niya no'n si Ivy sa isiping baka makatulong'yon sa pagbabalik ng ala-
ala nito.

Good thing her twin sister is in good hands now. With the man she loves.

Napangiti siya sa isiping masaya na ang kakambal niya. Vy deserves it. Pagkatapos
ng pinagdaanan nito. Nagpapasalamat siya sa pangalawang pagkakataon na binigay ng
diyos sa kakambal niya para magbagong buhay.

Iris clasp her hand after she's done setting the table. "Perfect."

But Cormac is nowhere to be found.

Lumabas siya ng cabin at natigilan ng makitang nakaupo ito sa duyan at nakatingin
sa malayo.

"Cormac, halika na, kain na tayo." Aya niya rito.

Pero hindi kumibo si Cormac. Nanatili lang itong nakatingin sa kawalan na para
banang lalim-lalim ng inisip nito.

Iris sighed and walk towards Cormac. Nang makalapit siya rito, umangat ang kamay
niya para hawakan ang balikat nito ng bigla siyang pigilan ng kamay nito.

His movement was fast. He didn't even look at her yet he managed to seized her hand
and stopped her.

At nang humigpit ang hawak nito sa pulsuhan niya, sa halip na agawin ang kamay niya
sa pagkakahawak nito ay hinawakan niya ang kamay nitong nakahawak sa kaniya at
pinisil 'yon.

"Cormac... its me." Aniya sa malumanay na boses ng makita ang takot at pangamba na
dumaan sa mga mata nito.

Unti-unti, lumuwag ang pagkakahawak nito sa kaniya saka dahan-dahang tumingin sa

kaniya.

Ilang ulit itong kumurap-kurap bago rumehistro sa mukha nito na kilala siya nito.
"Iris?" Kaagad nitong sinuri ang kamay niya. "Are you okay? I'm sorry."

"Im fine. Anong nangyari sayo?"

Masuyo nitong minasahe ang kamay niya. "Naalala ko lang 'yong huling assignment ko
sa Afghanistan. Ang hirap makalimutan. Parang kahapon lang nangyari."

Gamit ang isang kamay niya, hinaplos niya ang buhok nito. "Ayos ka lang ba? Do you
want to talk about it?"

Bahagyang napasinghap sa gulat si Iris ng hilahin siya nito pa-upo sa hita nito at
niyakap siya sa beywang.

Handa na siyang tumayo pero humigpit ang pagkakayakap sa kaniya ni Cormac na para
bang kailangan siya nito ay ayaw siya nitong paalisin.

"Cormac?" Nagtataka siya sa kinikilos nito.

"Amore?"

Same endearment different voice. "Hmm?" She answered.

"Tu mi vuoi?"

Napakurap-kurap siya sa tanong ng lalaki. "A-ano?"

"Gusto mo ba ako?"

Napatitig siya sa buhok nito dahil nakatungo ito at hindi niya makita ang mukha
nito. "Why are you asking me that?"

"Dahil nasa punto na ako ng buhay ko na hindi ko na kayang magtimpi. Na hindi ko na

kayang pigilan ang sarili ko tulad noon." Wika nito na para bang nahihirapang
aminin 'yon sa sarili nito at sa kaniya. "Araw araw, pahirap ng pahirap, Iris. Para
akong nakagapos at hindi ako makawala kahit gustuhin ko."

"Cormac..."

"Peró ho paura" There's vulnerability in his voice. "Ho paura, Iris."

Iris wanted to understand Cormac, to understand where he's coming from. She's
trying to see him as an individual, not see him as someone else. Pero paano niya
gagawin 'yon kung limitado lang ang alam niya rito.

All she knew is Cormac is a Military Doctor. Half Italian father and Filipino
mother. Other than that... nothing.

Hinaplos niya ang buhok ni Cormac saka pinisil ang balikat nito. "Come on.lets eat.
Masarap ang luto ko."

Tiningala siya ni Cormac. "Perché sei ancora con me? Non mi conosci." Why are you
still with me? You don't even know me.

Hinaplos niya ang magkabilang pisngi nito saka hinalikan ito sa nuo. "Hindi nga
kita kilala, pero puwede maman nating baguhin yon diba?"

Cormac stared at her for a long time before standing up and smiling at her. "Come
on... lets eat." Anito.

Napangiti siya saka nagpagiya papasok sa Cabin nito.

The dinner was fun, uneventful, but fulfilling. Cormac opened up about his work and
his life in this island and outside and somehow, reading between the lines, she
realized that just like her, Cormac is lonely and miserably alone.

Pareho lang sila.

And as she leave Cormac's cabin, she kissed him on the cheeks and bid goodbye.

She have to put her plan in motion now. Before it becomes to late for her.

"Buona notte." Good night. She whispered after pulling away from that simple kiss
she place on his cheek. "Dormi bene." Sleep well.

Cormac smiled and kiss her on the forehead. "Buona notte. Ci vediamo domani." Good
night. I'll see you tomorrow.

"Maybe not."

Kumunot ang nuo ni Cormac. "What do you mean by that?"

Iris took a deep breath. "That was our last meal together. Ngayong hindi naman pala
ikaw ang asawa ko at mali ang hinala ko pasensiya na sa mga ginawa kong pang-aakit
sayo. Kalimutan mo na may nakilala kang Iris. Mula bukas, maaasahan mong hindi na
kita guguluhin o papansinin. Iiwasan na kita. Pasensiya sa abala."

Pagkasabi niyon ay ngumiti siya saka umatras at humakbang patungo sa Cabin niya.

Tulad kagabi, pinatay niya lahat ng ilaw sa Cabin niya kahit ang lampshade.

Ilang minuto na siyang nakahiga ng may nagbukas ng pinto ng Cabin niya, ini-lock
yon ulit saka tumabi ng higa sa kaniya.

The same scent. Racini.

"What are you doing here, Niccolo?"

"I miss you, amore." Hinalik-halikan siya nito sa batok dahilan para mapakagat-labi
siya.

Bumaling siya ng higa paharap sa asawa niya at sinalubong naman ng mga labi ng
asawa niya ang labi niya.
Napadaing nalang siya ay nagpaubaya ng isa-isa nitong hinubad ang damit niya.

At nang mag-umpisa itong halikan ang puson niya pababa sa pagkababae niya,
napapikit nalang siya at inungol ang pangalan ng asawa habang ang mukha nito na
nasa isip niya ay ang guwapong mukha ni Corrmac.

CHAPTER 9

NAPAYAKAP ang mga hita ni Iris sa beywang ng asawa at napasabunot siya sa buhok
nito ng isagad nito ang pagkalalaki sa loob niya. Napaliyad siya at malakas na
napadaing.

"Ah! Niccolo!" Her legs are trembling as pleasure filled her core. "Niccolo.. oh."

Umaangat ang puwitan niya na parang sinasalubong ang mabagal na ulos ng asawa niya
at inuundyukan itong mas bilisan pa.

"Amore..." Niccolo whispered as he kissed her neck down to her collarbone down to
her nipples.

"Oh!" Ungol niya ng laruin ng dila nito ang utong niya habang ang isang ay
minamasahe nito at pinipisil.

Dumadaloy ang kakaibang kiliti sa bawat himaymay ng katawan niya, buma-biyahe iyon
pababa sa mga hita niya, sa paa at bumabalik sa puson niya.

Kinagat niya ang pang-ibabang labi ng maramdaman ang daliri nito na humahaplos sa
hiyas niya habang naglalabas-masok ang kahabaan ng asawa sa loob niya.

"Ah! Uhm!" Hindi niya kayang maging tahimik habang inaangkin siya ng asawa.

Iris can't contain herself. Sa bawat pagpasok at pagsagad ni Niccolo sa kahabaan

nito sa loob niya ay napapasigaw siya sa sarap at habang pabilis 'yon ng pabilis ay
nakapikit siya at pumasok ang guwapong mukha ni Cormac sa isip niya na gumagawa
no'n sa kaniya.

Iris didn't knew if seeing Cormac's face in her mind heighten her libido but her
body burned even more. Mas nadagdagan ang pagnanasang nararamdaman niya at mas
naging mapusok ang pagtugon niya kay
Niccolo. Mas naging mainit ang bawat galaw niya, ang bawat haplos niya sa katawan
ng asawa at pumipisil-pisil pa.

At nang magtagpo ang mga labi nila ng asawa, sipsipan sila ng dila at kagatan ng
labi hanggang sa pareho silang hingalin. Pero hindi pa rin sila tumigil sa mapusok
na halikan.
Iris becomes more aggressive as she kissed Niccolo fervently as he pumped in and
out of her, making her head dizzy with pleasure.

"Uhm! Oh! Oh!" Bumaon ang kuko niya sa balikat ni Niccolo ng mas lalo nitong
isinagad ang kahabaan sa loob niya.

Napaliyad siya sa sarap. Cazzo! Cormac... "Uhm! More... harder." Parang ahas na
kumikiwal ang katawan niya habang binabayo ng asawa ang pagkababae niya.

Nakakawala sa tamang huwisyo. Nawawala siya sa tamang pag-iisip at tanging ang

sarap lang na nararamdaman niya ang laman ng buong pagkatao niya.

Parang sasabog ang katawan niya sa sarap. Sobrang sarap. Mas lalo siyang nahihibang
sa bawat pagbaon ng kahabaan ng asawa sa loob niya.

"Veloce, Niccolo." Nahihibang niyang daing habang sinasalubong ang bawat pagbayo
nito sa basang-basa niyang pagkababae.

Her p-ssy felt so full. Ramdam niyang sagad na sagad ng pagkalalaki ng asawa ang
kaibuturan ng pagkababae niya. Kaya bawat sagad niyon ay naaabot niya ang langit sa
sarap. Wala siyang pagkabiting maramdaman.

"Ang sarap." hindi niya mapigilang daing ng mas binilisan pa ng asawa niya ang pag
angkin sa kaniya. "Sige pa... Sige pa, Niccolo. Yes! Harder, Niccolo. Fuck me..."

"Cazzo" Niccolo hissed under his breath as he fuck her harder and faster. "Cazzo!
You're so tight, amore. Feels good..."

"That's it.. Uhm... Oh!" She gripped his ass as her breathing ragged. "Oh! Cazzo!
Cosí..."

Ini-apak niya ang mga paa sa kama at iginalaw na rin ang balakang pataas at baba
habang gumigiling 'yon.

"Iris... Iris..." mahinang daing ni Niccolo na mukhang nasarapan sa ginawa niya

pero bigla nalang nitong hinugot ang kahabaan sa loob niya.

Handa na siyang murahin ang asawa ng igiya nito padapa ang katawan niya at
inaangkin siya mula sa likuran.

"Oh! Fuck!" Her sanity slipped again as Niccolo fucked her from behind. "Uhm!
Niccolo...cazzo! Uhm! Harder, Niccolo! Harder! More! More!"
Sinapo ng mga kamay ni Niccolo ang magkabilang dibdib niya habang mabilis siyang
inaangkin. Bawat ulos ay makapanginig kalamnan kasabay ng pagmasahe nito sa
mayayaman niyang dibdib.

Kapagkuwan ay iniwan ng isa nitong kamay ang dibdib niya at bumaba iyon sa hiyas
niyang pumipintig at iyon ang hinimas-himas nito habang binabayo ang pagkababae
niya.

"Oh!" Mariin niyang ipinikit ang mga mata at itinukod ang magkabilang siko sa kama
habang nakasabunot sa sarili niyang buhok. "Oh! Ah!"

Iris was moaning and writhing with her eyes shut close when Cormac's handsome face
filled her mind.

Sa imahinasyon niya, ito ang na-i-isip niyang umaangkin sa kaniya. Ito ang
nagpapaligaya sa kaniya at nang maabot niya ang sukdulan ng pagangkin nito sa
kaniya, ang pangalan nito ang ini-ungol niya.

"Niccolo...Cormac..." Mahina niyang daing ng sumabog ang orgasmo sa kaibuturan

niya.

Bumagsak ang katawan niya sa kama at hinang-hina siya habang habol ang sariling
hininga. At nang unti-unting humupa ang init ng katawan niya, doon lang niya na-
realize ang pangalang inungol niya ng labasan siya.

Merda! And then she realize something as well, Niccolo didn't cum.

Kaagad siyang bumangon at hinagilap si Niccolo ng may yumakap sa kaniya mula sa

likuran at hinila siya pahiga sa kama ulit.

"Niccolo..." humaplos ang kamay niya mula puson nito pababa sa pagkalalaking nag-
uumigting pa rin, "you okay?"

He just groan at her touch. "Keep doing that..."

Lumalim ang paghinga nito kaya naman mas pinag-igihan niya ang pagtaas-baba ng
kamay niya na nakahawak sa basa pa rin nitong kahabaan."

Hmm! Cazzo!" Niccolo buried his face on her neck and suck her skin. "Iris.."

Mas binilisan pa niya ang pagtaas-baba ng kamay sa pagkalalaki nito hanggang sa

nanigas ito at pumulandit ang mainit nitong katas na dumaloy pababa sa kamay niya
kasabay ng pagsipsip nito at pagkagat ng balat sa leeg niya.

"Iris.." hinihingal nitong daing sa pangalan niya habang hinahalik-halikan at

dinidilaan ang kahabaan ng leeg niya. "Uhm..cazzo."

Binitiwan niya ang pagkalalaki nito saka napadaing ng igiya nito ang katawan niya
padagan dito.

Hindi alam ni Iris kung narinig ba ni Niccolo ang huling pangalan na inungol niya o
nagbibingi-bingihan lang ito.

Or maybe he doesn't care because they're the same person?

Kahit ano man ang rason nito, napaka- imposible na hindi siya nito narinig na
umungol ng ibang pangalan.

Pareho silang walang imik ni Niccolo hanggang sa ihiga siya nito sa kama at
hinalikan ang dibdib niya at bumaba ang mga labi nito sa pagkababae niya.

Napadaing ulit siya at napuno ng halinghing niya at ungol ang buong Cabin.

Hindi nagsawa si Niccolo sa pagpapaligaya sa kaniya.

He keeps on eating her like he's thirsty for her cum. He suck, lick, sip and lapped
her cl-t and wet p-ssy making her body tremble in desire and pleasure.

Hindi mabilang ni Iris kung ilang beses siyang nilabasan. Magaling kumain at dumila
si Niccolo. Eksperto rin ang daliri nitong siyang naglalabas-masok sa loob niya.

Hindi niya namalayan kung ilang oras siyang pinaligaya ng asawa. Nagpapahinga lang
ito ng ilang minuto at balik na naman sa pagkain at pagdila sa pagkababae niyang
pumipintig-pintig pa dahil sa pagnanasa sa katawan niya na hindi maubos-ubos.

Tumigil lang si Niccolo ng wala na siyang lakas at ng hindi na naririnig ang mga
ungol at daing niya dahil paos na paos na siya.

That was an unforgettable night. The pleasure that Niccolo made her feel was too
much and overflowing. Hindi niya namalayang nakatulog siya sa sobrang pagod dahil
sa ginawa sa kaniya ng asawa niya.

And when she woke up in the morning, her husband is already gone. Wala itong sulat
na iniwan at para bang walang bakas ng pagbisita nito sa kaniya kagabi maliban
nalang sa mahapdi niyang pagkababae.

IRIS DECIDED to have lunch in Gyros. Nang makalabas siya ng Cabin, kaagad na tumuon
ang mata niya sa katabing Cabin. And her heart beats faster when her eyes
Cormac's.
Pero tulad ng sinabi niya kagabi, iiwasan na niya ito.

"Iris."

Hindi niya ito pinansin at nagtuloy-tuloy lang sa pagpunta sa golf cart niya at
minaneho iyon patungong Gyros.

Pagkatapos mananghalian ng mag-isa, mag isa rin siyang namasyal sa Isla. Dahil wala
naman siyang masyadong alam, nagtanong tanong siya na magiliw namang sinasagot ng
lahat ng staff ng Isla.

Hapon na ng makabalik siya sa Cabin niya pero hindi rin siya roon nagtagal. Naligo
lang siya at nagbihis saka tinungo ang floating Restaurant.

She wanted to try their seafood. Narinig niya kaninang masarap daw ang mga luto
roon kaya naman doon niya balak mag hapunan.

When Iris reach the Restaurant, she's in queue. Mag-isa at tahimik siyangna-upo sa
waiting area ng bigla nalang niyang narinig ang pangalan niya.

"Yes. Iris Gonzaga Racini. She's with me."

Mabilis na hinanap ng mga mata niya ang nagsalita at tumuon 'yon sa matangkad at
guwapong lalaki na kausap ng staff nasa likod ng counter.

Nang magtama ang mga mata nila, kinindatan siya nito na ipinagtaka niya.

Feeling close?

And to her surprise, the staff ushered her towards the man who's smiling at her.

"Naka-order na ako." Anang lalaki na hindi niya kilala at nakangiti pa rin sa

kaniya. "Tayo na ang susunod sa floating cottage. Get ready."

Iris is dying to know who the hell he is but she stop herself from asking. May
tamang oras para magtanong siya. Mamaya kapag silang dalawa nalang.

Tahimik na sumunod si Iris sa mga staff na giniya sila pasakay sa floating cottage
at inihatid sila sa malalim na parte ng dagat. At nang silang dalawa nalang ng
lalaki, doon tumaas ang kilay niya.

"Who are you and what do you want from me?" She asked.
Pinakatitigan muna siya ng estranghero bago nagpakilala. "Lucifer Monasterio, your
husband's friend."

Monasterio? The owner of this island?

The emotion on her face didn't change. She remain stoic. "Really? And do you expect
me to believe you?"

"Yes." Lucifer answered, his eyes trained on hers. "Weve been friends since
College."

"I don't believe you."

Tumaas ang sulok ng labi ni Lucifer. "Do you want to see a picture of him?"

Is he testing me? "Bakit mo naman gagawin 'yon? Anong mapapala mo?"

"Nothing but my friends happiness." Sagot nito saka napailing. "Eight years is way
too long for a married couple to be apart, don't you think so?"

He knew that as well? "And your point is?"

"Maybe its time for you to see each other."

"That's not your decision to make."

"Not yours either. But as for me, I can do whatever I want with the information I
have." Ngumisi ito. "Ayaw mo bang makilala ang asawa mo-" tumigil ito saka mas
lumapad ang ngiti sa mga labi, "oh, hell,
kilala mo na siya."

She sighed and looked at the sunset. "Just a hunch. I'm still not sure."

"Oh... okay." Lucifer tsked. "Sino ang pinaghihinalaan mo?"

Ibinalik niya ang tingin sa lalaki. "Bakit ko naman sasabihin sayo?" Mataray niyang
tanong. "Malay ko ba kung sino ka ba talaga o kung nagsasabi ka ng totoo sakin. You
could be playing me, trying to learn what's on my mind. Sorry, Mr. Monasterio, I
don't trust that easily."

"Damn.." Lucifer looked at her in awe, "you really are the Drug Baron's daughter."
She stilled. He knows that too? "Who told you that?"

"Racini."

"I don't believe you-"

"You have a twin, right? Ivy. She's exceptional at combat and she's really smart
when it comes to fighting... but you on the other hand is a silent tactician. You
play with people's mind and manipulate them as you like."

Tumaas ang dalawa niyang kilay. "Do you want to know how manipulative I can be?"

"No, thanks." Mabilis nitong sabi saka mahinang tumawa. "I rather have a
conversation with you."

"Is that so?" She cross her legs. "Kung 'yan ang gusto mo. Tell me, Mr.
Monasterio," tinitigan niya ito sa mga mata, "ano ang huling bansa na pinuntahan ng
asawa ko para sa negosyo niya? Italy, maybe? London? Canada? Rome?"

Nothing. No reaction.

"How about Minessota?" She asked.

Lucifer looks defensive just by looking at his shoulder.

"Or is it Afghanistan?" She asked again.

This time Lucifer looks slightly alarmed. The glint in his eyes says it all

Iris smiled. "I'm sure he's transacting business in Afghanistan, yes?"

Natigilan ang kausap at napaawang ang labi. "Of course, he is."

Ngumiti ulit siya. "Of course he is."

"He really is transacting business." Giit nito saka bumuga ng marahas na hininga.
"Don't play games with me."

"I'm not. Nagtatanong lang naman ako." Malumanay niyang sagot. "You see, that's
what you called conversation. Back and forth sharing of opinion, informations and
ideas."
He scoffed. "Yeah, right."

She smiled again. "Isn't it fun conversing with me?"

"Yes, of course."

Maingat siyang humugot ng malalim naa hininga. "You said you know my husband, is
that really true?"

"Yes."

"Did Racini tell you everything you know?"

"Yes."

"Is Craig a well-mannered man?"

"Yes."

"Is my husband's name Niccolo Racini?"

Lucifer sighed in annoyance. "Yes"

"Are you close with Craig?"

"Yes."

"Is Racini a good man?"

"Of course."

"Craig is Racini, yes?"

"Ye-what the fuck?"

She smiled sweetly. "Thank you for that information."

"It's a no."
She smiled. "Whatever makes you sleep better at night."

Lucifer groaned. "Racini and Craig is two different people."

"How different?"

"Well... they're just different."

Ilang segundo siyang tumigil sa pagtatanong dito bago umulit ulit.

"Totoo bang ang asawa ko ang pinaka-unang myembro ng Isla?"

Lucifer sighed. "Yes."

"Sino ang pangalawa?"

"Bakit ba pati 'yon tinatanong mo-"

"Just curious. Anyways, Cormac, told me that he have a tattoo on his back. Is it
true?"

Umaktong nag-isip si Lucifer. "Yeah. Palagi ko yong nakikita kapag nagsu-surf

kami."

"Hindi ko pa 'yon nakikita pero sabi niya bulaklak daw."

"Yes. Its an -" Lucifer stilled and looked rather, "you're baiting me aren't you?"

Umiling siya. "No, Im not."

"Yes, you are." His lips parted. "Fuck! Craig didn't tell you about his tattoo, did
he?"

"He did. But now I also know that you're friends with Racini and Craig. And you're
not even confused on how I know Craig. You didn't even ask me even when I question
you about them alternately. You know why? It's because in your mind, Racini and
Craig is the same person, so your mind is not confused because you know, and your
mind assumed that I'm talking about the same person."

She smiled sweetly. "And according to Pietro, my butler, my husband can surf, Craig
can surf as well since you saw his tattoo while surfing. Meaning, you two are
really close-"
"Shut it."

She chuckled. "One question."

"No more questions. No more conversation."

"I thought you want to have a conversationwith me?"

"No. I'm done."

"One more question." Pangungulit niya.

"No. No more mind games."

"Just answer this one." Pakiusap niya.

Lucifer stilled and looked at her. "Fine. What is it?"

"My husband is not just a Business man, is he?"

Hindi tumango o umiling si Lucifer sa halip ay nakikiusap itong tumingin sa kaniya.

"Have mercy on him, Mrs. Racini. One Wrong move and you'll break him for good."

Nagtagis ang bagang niya. "What about me? Bakit dapat palagi siya ang intindihin
ko? Hindi ba puwedeng ako naman ang intindihin niya?"

"Ikaw ang inintindi niya kaya ayaw niyang magpakita sayo." Wika ni Lucifer saka
bigla nalang itong lumusong sa tubig at lumangoy pabalik sa dalampasigan.

Naiwan siyang nakatingin sa tubig kapagkuwan ay napabuntong-hininga. Bigla siyang

nawalan ng ganang kumain.

She's even more confused. Ito ba ang punto ng pakikipag-usap sa kaniya ni Lucifer?
Para guluhin siya at lagyan ng ibang ideya ang isip niya?

Bumuga siya ng marahas na hininha saka nagpasundo siya sa staff ng Floating

Restaurant at bumalik sa Cabin niya.

Natigilan siya ng makita si Cormac sa labas na para bang hinihintay siya.

"Can we talk?"

Hindi siya sumagot. Binuksan niya lang ang pinto ng Cabin at isinara 'yon saka ini-
lock pagkatapos ay binuksan niya lahat ng ilaw bago nahiga sa kama at pinilit ang
sariling makatulog.

Kinaumagahan, nasa labas na naman ng Cabin niya si Cormac at gusto siyang makausap
pero hindi niya ito pinansin.

Sasakay sana siya sa golf cartniya para mag- agahan sa Eroticafe ng mapigilan siya
nito sa braso.

"Talk to me, Iris." He was almost pleading.

Walang emosyong sinalubong niya ang tingin nito. "Asawa ba kita?"

An emotion crossed his eyes. "H-hindi-"

"Then I don't want to talk to you. Ang asawa ko lang kakausapin ko. And since you
made it clear the other day that you're not my husband, then lets stop talking."
Piniksi niya ang braso niyang hawak nito saka sunmakay sa golf cart at minaneho
iyon palayo.

Nang nasa daan na siya, napatigil siya sa gilid ng kalsada at napabaling sa

pinanggalingan.

Cormac...

Ramdam niya ang kahungkagan sa dibdib niya. May kirot sa puso niya. Pero pag
pinairal niya ang nararamdaman, matatalo siya ng asawa niya.

Huminga siya ng malalim at nagpatuloy sa pagmamaneho hanggang sa may bigla nalang

humarang na golf cart sa dinaraanan niya.

"Cazzo..."

Si Cormac ang Driver no'n.

"Look, we have nothing else to talk about." Sabi niya habang naglalakad palapit sa
kaniya ang lalaki at nakation ang mga mata nitong matiim na nakatitig sa kaniya.
"You are not my husband so we have nothing to discuss-"

Naputol ang iba niyang sasabihin ng bigla nitong hinawakan ang baba niya at sinil
siya ng mainit na halik sa mga labi.
Nagulat siya sa ginawa nito at bago pa siya makapag-react, pinakawalan na nito ang
labi niya.

"Cormac-"

"I take it back." Anito na ikinakunot ng nuo niya.

"Ano?"

"I take it back. Wala na akong pakialam kung pagduduhan mo ako na ako ang asawa mo.
I'm giving you all the time in world to figure out if I'm him or not. I don't care.
Just please.. please, Iris... talk to me."

Hindi siya makapaniwalang napatitig kay Cormac. "Gusto mong pagdudahan kita na
asawa ko para lang kausapin kita?"

"If that's what it takes to have your attention again, fuck it, doubt my identity
all you want. I don't care."

She blinked at Cormac. "Why? Sooner or later, I wil find out the truth."

"Go ahead. Be my guest. Just please, talk to me like I matter to you. Look at me
like before.. like I matter to you."

Her face softened then she smiled. "Nagugutom ka na ba?" Pinalambing niya ang
boses. "Gusto mo ng boobironi?"

Cormac chuckled and hugged her, "yes, Iris, I like your breast."

Natawa na rin siya saka kumawala sa yakap nito. "Not my breast, but boobironi."

Cormac grinned, then seconds later, he look embarrass, "ahm, d-do you think you can
cook me b-breakfast?"

Napatitig siya sa kaharap na nauutal na para bang nahihiya ito sa hiniling sa

kaniya. "I can do that."

"Really?" He looks excited. "I miss your cooking."

"Of course, you do. Masarap akong magluto, eh." May pagmamalaki pa niyang sabi.
"See you in the market?"
Cormac nodded. "See you."

Nauna na siyang nagmaneho at hindi mapigilan ang mapangiti.

Everything is going according to plan.

A/N: No update sana ngayon pero gusto kong magpasalamat sa suporta niyo. Apat na
taon na rin pala mula ng pasukin ko ang mundo ng wattpad at ngayon nga ay naabot ko
na ang isa sa mga pangarap ko lang noon.

Anyways, happy reading. Bukas ko na i-update si Havoc, masakit kasi ang mata ko
kaya hindi ko siya natapos kanina at hanggang ngayon, masakit pa rin.

CHAPTER 10

PAGKATAPOS mag-agahan ni Iris at Cormac komportableng nahiga si Iris sa kama ni

Cormac. At nang natapos linisin ni Cormac ang pinagkainan nila, tumabi ito ng higa
sa kaniya.

May distansiya ang mga katawan nila pero hindi sapat 'yon para hindi niya
maramdaman ang init ng katawan nito.

At nang patagilid na humiga si Cormac, paharap sa kaniya, bumilis ang pintig ng

puso niya ng magtama ang mga mata nilang dalawa.

Tama ba 'tong ginagawa ko? Wala pa siyang pruweba na iisa lang ang asawa niya at si
Cormac pero komportable siya sa presensiya nito.

Hindi naman niya magawang dumistansiya kay Cormac. Gusto niya ang pagkakalapit
nilang 'to. Gusto niya ang pakiramdam na nakahiga sila sa kama pareho at nakatitig
sa isa't-isa. Masarap pagmasdan ang berde nitong mga mata na walang pinagbago ang
epekto sa kaniya.

"Cormac?"

"Hmm?"

"When did you become a Military Doctor?" Tanong niya habang umangat ang kamay at
hinahaplos ang buhok nito.

Nagdarasal siya na sana ay sumagot ito para naman alam niya kung paano iintindihin
ito.
"Nine years ago I think?"

Patuloy lang siya sa pagsuklay sa buhok nito gamit ang mga daliri. "Masaya ka ba sa
trabaho mo?"

"Minsan... minsan hindi."

"Bakit naman?" Humaplos ang dulo ng daliri niya sa nuo nito pababa sa tainga.

"Bilang isang Doctor, ako ang nag-aalaga sa lahat ng sugatang sundalo kung saan ako
na-assign. Usually, Afghanistan, Iraq or Libya." Bumuntong-hininga ito. "Siguro
kung mahina ang loob ko, nabaliw na ako sa mga nasaksihan ko. Blood, flesh, body
parts being cut off and losing someone I've grown to care in battle is too much.
But I have to continue doing my job as if nothing happened, as if I'm not scared to
die in a foreign country."

Her face softened. "Cormac..."

"Bago palang ako noon ng makatanggap ako ng tawag galing sa superior ko. I was sent
to Iraq. On the way to the base camp, we were ambushed and we were all taken
ashostages."

Her eyes widen. "Na-hostage ka?"

Cormac nodded. "There are twelve of us, including me. Hanggang ngayon, naririnig
kopa rin ang sigaw ng mga kasama ko habang tino-torture sila." Kumuyom ang kamao
nito. "I was enduring the same pain but the screams of my comrades is more painful
than being tortured. Hindi ko alam kung ilang araw kaming nandoon, o umabot ba kami
roon ng ilang linggo. When we got rescued, there are only four of us left."

Dama niya ang sakit na nararamdaman nito kahit nagkukuwento lang ito.

"Cormac..." Bumaba ang kamay niya sa pisngi nito at masuyong hinaplos niya iyon.
"You can stop. You don't have to tell me everything. Don't push it. I don't want
you to relieve the pain you felt. I'm not that heartless."

Cormac looked at her, vulnerability is in his eyes. "I want to explain myself so
bad. Natatakot kasi akong husgahan mo, Iris."

"I won't judge unless I know all the facts." Sabi niya saka nginitian ito at
hinaplos ang tungki ng ilong. "Asawa ko nga, hindi ko magawang husgahan, ikaw pa ba
na mas malapit ka sakin keysa sa asawa ko?"

"Mas malapit ako sayo keysa sa asawa mo..." ulit nito sa sinabi niya saka kumunot
ang nuo. "What's that Supposed to mean?"
She shrugged. "Oo nga at asawa ko si Niccolo pero hindi pa kami nagkausap ng
ganito. He never shared anything to me except he's sorry. Unlike you. You told me
about your work, you told me that you're scared and that you're tired over
something. Hinabol mo ako ng hindi kita pinansin kahit isang araw lang 'yon. And we
shared a meal together. It maybe the simplest connection we have but its still a
bond."

"In short, you like me more than you like your husband."

Nakakahiya mang aminin pero tumango siya. "Yes. I do."

"Are you sure? Baka naman gusto mo lang ako kasi sa tingin mo ako ang asawa mo."

"There's that."

"Ayaw mo na nga akong kausapin nuong sinabi ko sayong hindi ako ang asawa mo"
Cormac tsked. "I'm hurt, Iris."

Napakagat-labi siya. "Sorry about that."

"I'm still hurt."

Ngumiti siya. "Don't be. Kung ikaw naman ang asawa ko, bakit ka masasaktan?"

"Paano kung hindi ako siya?"

"Then we should stop this conversation right now."

"Do't go." Kaagad nitong pigil sa kaniya ng akmang babangon siya sa kama. "Suspect
me all you want, just stay."

"Okay." Umayos siya ng higa patagilid, paharap dito saka bumuntong-hininga. "Yong
totoo, gusto kong makausap ang asawa ko, gusto ko siyang maka-bonding na parang
ganito, pero mas importante sa kaniya ang magtago sa dilim keysa makasama ako sa
liwanag. Pumapasok lang naman siya sa Cabin ko para nakipag-sex, maliban do'n, wala
na. Kinabukasan, wala na siya na para bang isang panaginip ang lahat.

Ngumiti siya kapagkuwan. "Anyways, don't be scared of me, Cormac. Wala ka namang
dapat na ikatakot sakin. I won't judge you unless I know everything about you. I'll
try to understand and if I don't understand, I'll try harder."

Lumapat ang kamay ni Cormac sa mukha niya saka hinaplos ang pisngi niya, pababa sa
baba niya hanggang humaplos ang daliri nito sa pang-ibabang labi niya.
"I want to kiss you." He whispered. "So bad."

"Come closer." She whispered back.

And he did. He move his body close to hers and snake his arm around her waist. She
can feel tingles of anticipation spreading through her bodyShe's actually
anticipating Cormac's kiss. And she want his lips on hers.

Merda... what if he's not my husband? Then does this mean that I'm cheating?

Bago pa niya masagot ang isip, lumapat ang labi ni Cormac sa mga labi niya. Masuyo
iyon at maingat ang bawat paghaplos. It was a passiornate kiss, a soft tender kiss
awakening her mind and body to kiss him back.

And she did. She kiss him back. Yumakap ang mga braso niya sa leeg ni Cormac na
nauwi sa mapusok na halikan ang masuyong espadahan ng mga dila nila ng dahil sa
kaniya.

Napadaing nalang si lris ng kubabawan siya ni Cormac at bumaba ang halik sa leeg
niya na mas nagpaumigiting sa init ng katawan niya. Nasasarapan siya sa kiliting
dala ng dila nito sa leeg niya pababa sa collarbone niya.

"Ah..." mahina niyang daing ng sipsipin ni Cormac ang balat niya sa taas lang ng
dibdib niya bago binalik ang mga labi saa labi niya.

But Cormac didn't stop then. He started kissing her fervently, from his lips, to
his neck, licking her collarbone, biting her shoulder ang sucking and lapping her
nape.

Kumawala ang mahihinang daing ng pagnanasa sa bibig niya ng patuloy niyong

hinalikan at dinilaan ang leeg niya, ang batok niya, pababa sa dibdib niya at balik
na naman sa leeg niya.

Ang kiliting hatid niyon ay rumaragasa patungo sa pagkababae niyang nararamdaman

niyang parang basa na.

Bakit magkaiba? Hindi niya napigilang tanong sa sarili.

Being with Niccolo intimately feels so good. Pero iba ang epekto sa kaniya ni
Cormac. Siguro dahil nakikita niya ang mukha nito, nakikita niyang hindi lang siya
ang nasasasarap sa ginagawa nila kundi pati rin itong halatang nag-i-enjoy.

Kusang bumuka ang mga hita niya at yumakap yon sa beywang ni Cormac habang mainit
pa rin silang naghahalikan. Nagkakagatan sila ng labi na halatang gigil sa isa't-
isa at nagsisipsipan ng dila.
Iris was so turn on, her body is aching for Cormac and she's ready to be intimate
with him that very moment when he stops.

Mabilis itong umalis sa pagkakakubabaw sa kaniya at malalim ang paghinga na umupo

sa kama at hindi makatingin ng deretso sa kaniya.

Kumunot ang nuo niya. "Are you okay:" Bumangon na rin siya at masuyong sinapo ang
mukha nito at hinuli ang mailap nitong mga mata. "What is it? May nagawa ba akong
hindi mo nagustuhan?"

Pakiramdam ni Iris ay parang may kumurot sa puso niya ng makita ang takot sa mga
mata nito habang nakatingin sa kaniya.

"Cormac, ano bang nangyayari sayo?" Nag-aalala na siya sa kinikilos nito. "Ayos ka
lang ba?"

Bumukas ang bibig nito at parang natatakot na nagsalita. "I-lost something after I
was r-rescued."

Now she's worried of him. "What?" He looks really worried and she can see fear in
his eyes.

Cormac averted his eyes like what he's about to say is shameful. "I-" he paused
like he's struggling to say the words, "i-lost my ability to... -cum while having
sex." Parang nahihiyang bulong nito pero rinig na rinig niya yon.

Unti-unting bumitaw ang kamay niyang nakasapo sa mukha nito at bumagsak iyon sa
kama sa sobrang gulat sa narinig.

Hindi niya alam ang sasabihin niya maliban sa, "A-ano?"

Nagtagis ang bagang nito at alam niyang nahihirapan itong ipagtapat 'yon sa kaniya
pero ginawa pa rin nito.

Nagbaba ito ng tingin sa nakakuyom na kamao ng magsalita ulit ito. "I was diagnosed
with impaired ejaculation." Shameand embarrassment is in his shaking voice.

Nanatiling nakaawang ang mga labi niya. "E-explain!"

"Sabi sakin ng Doctor ko, epekto raw 'yon ng pag-torture sakin. Though he didn't
know if it's a lifelong problem. But guess it is, its been eight years and I still
can't cum except when I'm pleasuring myself. So, yeah." mapait itong ngumiti at
parang nahihiya pa rin sa pinagtapat nito sa kaniya. "I'm lacking."
Napakurap-kurap siya kay Cormac na titig na titig pa rin sa kaniya na para bang
binabasa ang laman ng isip niya. At ng hindi siya nagsalita, nagsalita ito ulit na
para bang natatakot sa sasabihin niya kaya kailangan nitong magpaliwanag. I can't
produce, Iris. He looks scared while waiting for her judgement. "Kung may
magkakamaling magkagusto at magpakasal sakin at hilingin niya na magkaanak kami,
masakit kasi hindi ko 'yon kayang ibigay sa kaniya. I can'thave a child and I can't
have a complete happy family."

Her chest tightened in pain.

"Kahit gaano ko pa siya kamahal, kahit pa siya ang buhay ko at kahit pa sabihin
kong kaya kong ibigay at gawin lahat. The fact still remain that I can't give her a
complete family. And that's the real torture. Siguro kung may asawa ako, hahayaan
ko nalang siyang iwan ako."

Ang sakit-sakit sa dibdib ng mga pinagtapat ni Cormac. Ramdam niya ang sakit sa
boses nito. Ang kalungkutan at frustrasyon.

Niccolo said he's lacking too. Kung isang tao lang ang dalawa, ibig bang sabihin
niyon, ganun din si Niccolo? Kaya ba binababaan siya nito kaagad ng telepono kapag
nag uumpisa na siyang mangulit tungkol sa pagkakaroon ng anak?

Mio dio... "W-when was the last time you had sex?" If he's Niccolo, she didn't know
what she would feel.

Cormac stared deep into her eyes. "The other night."

Her lips parted. Niccolo went to her Cabin the other night!

"H-how is it?"

Umiling ito. "Same outcome."

Nanatiling nakaawang ang mga labi niya at naging mailapang mga mata niya habang
nag-isip.

"Iris?"

She was still in daze. Her mind is running and analyzing every conversation she
ever had with Niccolo and Cormac.

"Iris... look at me." Cormac plead.

She didn't. She was busy thinking. Kung tama ang hinala niya na iisang tao lang si
Niccolo at Cormac, ngayon alam na niya kung bakit binababaan siya nito ng tawag
kapag anak na ang pinag- uusapan nila. Kung bakit hindi sa loob niya inilabas ni
Niccolo ang katas nito ng una silang nagtalik... kung bakit hindi ito nilabasan ng
huli silang nagtalik.

"Talk to me, Iris."

"Hahayaan mo ba talagang iwan ka ng asawa mo... kung sakaling may asawa ka?" Tanong
niya sa mahinang boses at tumingin kay Cormac.

Cormac nodded. "She can't have a complete family with me. At ayokong ipagkait 'yon
sa kaniya lalo na kung yon ang gusto niya."

"What if your wife still wants to be with you even after knowing that you're
lacking?"

Cormac stared straight into her eyes. "Kung ikaw ba ang asawa ko at nalaman mo na
may sakit akong ganun, mananatili ka ba kahit gusto mo ng buong pamilya? Sisirain
mo ba ang pangarap mo na magkaanak para lang sakin kung kaya naman 'yong ibigay ng
iba?"

Hindi siya makasagot. Hindi niya alam ang isasagot niya.

Gusto niyang magkaanak. Ang dami niyang pangarap para sa magiging anak niya.

"See?" Malungkot ang bumakas na ngiti sa mga labi ni Cormac. "Mahirap diba, kung
kaya mo naman yon makuha sa iba? Ang asawa napapalitan, pero ang anak, hindi."

Doon tumulo ang luha niya. "P-paano kung ako ang asawa mo, hahayaan mo rin ba akong
iwan ka?"

Umiling si Cormac. "I'm selfish, Iris. I want to keep you."

Patuloy ang pag-agos ng luha niya. "Pero kung ikaw ang asawa ko, at inilihim mo
sakin 'to, magagalit ako sayo."

Nabanaag niya ang pangamba sa mga mata nito. "Iris..."

"Kung ikaw si Racini na walong taong hindi nagpakita sakin dahil sa rasong hindi
niya ako kayang bigyan ng anak, iwan talaga kita." Napahikbi siya. "Hindi sapat ang
rasong yan para hayaan mong mag-isa ako sa loob ng walong taon. Kahit marami na ang
nagawa mo para sakin, hinding-hindi mabubura no'n ang sakit ng katutuhanang
nagsinungaling ka sakin-"

"-Iris-"
"Ang sakit-sakit na." Hindi niya mapigilan ang sunod-sunod na mapahikbi kahit
pinipigil naman niya. "Isa akong mabuting asawa. Wala akong ginawa na makakasira sa
pangalan ng asawa ko. Kahit malungkot at miserable ang buhay ko, nagawa kong
maghintay ng walong taon na hindi nagloloko. Hindi ako nagsinungaling kailanman,
wala akong itinago, tapos malalaman ko na ang dami mong sekreto!

"Masakit na masakit. Kung sinabi mo sana ng maaga, sana nagawan pa natin ng paraan.
Kung nagsabi ka lang noon, matatanggap ko naman. Pinipigil ko larng at nilalabanan
ko kasi ayokong maging kawawa. Ayokong magmukhang tanga. Pero may hangganin ang
pagtitimpi ko kaya huwag mong abusuhin ang pasensiya ko. Kaunting-kaunti nalang,
susuko na ako."

Napahagulhol siya ng iyak ng yakapin siya ni Cormac at hinalik- halikan siya sa

nuo. Hindi siya nito pinakawalan hanggang sa tumahan siya. Hinahagod lang nito ang
likod niya habang hinahaplos ang buhok niya.

And then Cormac dried her tears and looked at her. "I'm sorry."

"For what?" Suminghot-singhot siya. "Hanggat hindi ko napapatunayan na ikaw ang

asawa ko, wala kang dapat ihingi ng pasensiya sakin."

"Iris..."

She took a deep breath and tried to smile. "Ako ang dapat mag-sory. I broke down in
front of you. I should have stopped myself."

Pinakatitigan siya ni Cormac saka ginawaran siya ng halik sa mga labi kapagkuwan ay
tumitig na naman sa kaniya. "Kung ako ang asawa mo, mas matatakot ako na magtapat
ng totoo sa mga narinig ko."

Ngumiti siya. "Dapat lang. Magtapat man siya o malaman ko ang totoo, pareho lang
ang kalalabasan no'n. liwan ko siya at magpa-file ako ng divorce. I don't want to
be with a man who's lying to me for eight years now... and counting."

"But you said you made love to him." Paalala nito sa kaniya.

She shrugged. "Asawa ko siya, eh. Obligasyon ko yon sa kaniya. And he's really good
in bed so I can't really say no. Gusto ko rin naman, eh. Nag-i-enjoy ako sa
ginagawa namin. Pero kahit ilang beses pang may mangyari samin, kapag nalaman ko
ang totoo, pasensiyahan nalang kami. Hindi sapat ang pagiging magaling niya sa kama
para mapatawad ko siya."

Napatitig sa kaniya si Cormac saka hinaplos ang ilalim ng mga mata niya. "I want to
make love to you, Iris. I want to strip you naked and make you scream my name again
and again... but l'm ashamed because l'm lacking."
Umusog siya palapit kay Cormac saka masuyong sinapo ang mukha nito. "Tell me,
Cormac."

"What?"

"Ikaw ba ang asawa ko?"

He didn't even flinch at her question. "I don't want to say no, you might leave
me."

"Then I'll ask you again, are you my husband?"

"I don't want to say yes either, because you will leave me."

Her lips thinned. "Yes. I will."

"Then lets settle with maybe."

"I don't want a maybe, Cormac."

"As long as you don't have a proof, it will remain as 'maybe'."

Iris blows a loud breath. "If that's what you want. Fine. Pero kung ikaw ang asawa
ko at alam mo ang magiging desisyon ko sa bandang huli, galingan mong
magsinungaling at magtago ng katutuhanan sakin. Dahil kapag nalaman ko ang totoo,
hinding- hindi mo magugustuhan ang gagawin ko."

Umalis siya ng kama at lumabas sa Cabin nito. Habang naglalakad patungo sa Cabin
niya, samu't saring senaryo ang pumapasok sa isip niya.

She need time to take all this information and understand.

Pumasok siya sa Cabin niya at ini-lock 'yon saka naupo sa gilid ng paanan ng kama.

Hinilamos niya ang mga palad sa mukha saka napasabunot sa sariling buhok.

Gulong-gulo ang isip niya.

Sino ba talaga ang asawa niya? Is Cormac really Niccolo? Why is Niccolo hiding from
her? Why is Niccolo's voice different from Cormac's? Is she missing anything? And
if Niccolo is Cormac then why did he show himself to her as Cormac? Why risk that?
Cazzo! And if he has an impaired ejaculation then why tell her as Cormac not as
Niccolo?

Ang daming bakit sa isip niya na wala namang kasagutan.

"Arghhh!" Puno ng frustrasyon niyang sigaw habang nakasabunot sa sariling buhok at

pabagsak na nahiga sa kama. "Why are you doing this to me, Racini?"

Napatitig siya sa kawalan habang ang isip niya ay inaanalisa ang lahat ng mga
nangyari. Lahat ng mga sinabi ni Niccolo or ni Cormac man. Lahat ng emosyong nakita
niya sa mukha ni Cormac at ang napag-usapan nila ni Lucifer Monasterio.

Pero kahit paulit-ulit niyang analisahin 'yon, wala siyang makuhang sagot.

Hindi na nakapananghalian si Iris sa kakaisip. Gulong-gulo siya. Hanggang sa

makatulugan niya ang pag-isip. Nang magising siya, gabi na. Pero sa halip na
maghapunan, pinatay niya lang ang ilaw ng Cabin at burmalik ulit sa paghiga sa
kama.

Moment later, the door to her Cabin opens. It's too dark to see who enters.

Racini?

Hinintay nalang niya na tumabi sa kaniya ang asawa at tawagin siya nitong amore
pero biglang bumukas ang ilaw at tumambad sa kaniya si Cormac.

Napabangon siya saka kunot ang nuong bumaba ang tingin sa dala nitong pabulog na
Tupperware.

"A-anong..."

"I was worried." Naglakad ito palapit sa mesang pandalawahan saka doon inilapag ang
dala. "Eat. Alam kong nagugutom ka. Kanina ka pa hindi lumalabas."

Natigilan siya ng lumuhod ito sa gilid ng kama at hinawi ang mga hibla ng buhok
niya na nakatabing sa mukha niya. "Huwag kang magpapagutom.Pinag-aalala mo ako."

Hindi siya umimik. Titig na titig lang siya kay Cormac at ganun din ito sa kaniya.
At ng inilapit nito ang mukha sa mukha niya at inangkin ng mga labi nito ang mga
labi niya, kahit magulo pa ang isip niya ay nagpaubaya siya.

CHAPTER 11

NAALIMPUNGATAN si Cormac na parang may nakatitig sa kaniya. Nang imulat niya ang
mga mata, parang nakipagkarera ang puso niya ng magtama ang mga mata nila ni Iris.

Nakatagilid ito ng higa paharap sa kaniya at titig na titig sa mukha niya. And he
can't look away. Titig na titig din siya sa maganda nitong mukha na kahit kailan ay
hindi nawala sa isip niya mula ng makilala niya ito.

And then her smile slays him.

"W-what?" Its early in the morning and he's stammering. Fuck!

"Nothing" She smiled, that sweet smile of hers that says I'm planning something.
"Ang guwapo mo lang kaya hindi ko maiwasang mapatitig."

Yep. She's playing mind games with me again.

"Matagal na akong gwapo." Sabi niya saka bumaba ang tingin sa mga labi nito.

Awtomatikong naalala niya ang halikan nila kagabi. Mainit 'yon. Mapusok. Walang
inhibisyon. His sex hardened. It was a feverish kiss but she stop before they could
take their clothes off. Saying only her husband is allowed to see her naked body.

What a faithful woman.

"So... what do you want to do today, mio marito?"

His breathing stops. Mio morito? Than means my husband in Italian. "I'm not your
husband."

Iris just keeps on smiling. "Humour me, even just for today. Maging asawa kita."

Cormac automatically controls his emotion. "Ayoko. Hindi mo naman ako asawa-"

"Then get out of my Cabin."

Bigla siyang nakaramdam ng takot kaya mabilis na nagbago ang isip niya. "Okay. I'll
humour you.
"

God. This woman is an expert blackmailer.

Iris grinned happily. "Great." Umangat ang kamay nito saka hinaplos ang buhok niya
pababa sa tainga niya. "Anong gusto mong gawin?"
Her gesture makes his heart flutter. God! Why can't I resist her? She had me
wrapped around her fingers!

Tumikhim siya saka nagkibit-balikat. "Ano ba ang ginagawa ng mag-asawa?"

Nagkibitbalikat din si Iris. "I have no idea."

"Have sex?"

Pinaningkitan siya nito ng mga mata. "Except that."

"How can we be husband and wife if we're not going to have sex?"

Inirapan siya nito saka lumapit ito ng higa sa kaniya at ginawang unan ang braso
niya. "Hindi naman sex ang batayan ng pagiging mag-asawa. Bonus lang 'yon."

Ilang segundong hindi nakagalaw at nakahinga si Cormac dahil sa ginawang paglapit

sa kaniya ni Iris. At nang makabawi siya, tumikhim muna siya bago nagsalita.
"You're too close, Iris."

"I know." Parang walang pake na tugon nito. "Ano, may naisip ka na bang gagawin
natin ngayon?"

"Date?"

"Ayoko." Kaagad na inayawan ni Iris ang ideya niya. "How about we just stay in bed
and lets just talk."

Yes. She's planning something. "Iris, hindi ako nilalabasan pero tinitigasan ako.
Baka kung anong magawa ko sayo kapag nanatili tayo sa kama."

Tiningala siya ni Iris na may pilyang ngiti sa mga labi. "Hmm... I wonder...
magaling ka rin kaya sa kama? Magaling ang asawa ko, eh."

He smirked, "and since you want me to pretend as your husband, wanna try me? I'm
better than him, I can assure you that."

Humaba ang nguso nito. "Pretend is the word, Cormac. We can't have sex!"

He sighed. "Yeah, yeah... no sex."

That made Iris smile. "See? I know you're a gentleman."

"I can be an animal as well." Nang-aakit ang boses niyang sabi.

Inirapan lang siya ni Iris saka tumalikod sa kaniya habang nakaunan pa rin sa braso
niya.

And now they're in a spooning position.

Early in the morning. With his cock saluting, her ass is actually an inch away from
his length!

God! Is this woman torturing me? Is this her plan? Fuck!

"Iris?"

"Hmm?"

"Puwede bang umusog ka?"

"Sure."

At umusog nga ito, palapit naman sa kaniya saka gumalaw ito paharap sa kaniya at
nginitian siya.

"If you're Niccolo then now I can confirm that my husband easily gets horny."

"It's morning!" Pinanlakihan niya ito ng mata. "Morning erection."

"Oh." Her lips formed into an 'o'. "Want me to masturbate you?"

His lips parted. "Really?"

Iris instantly grinned. "Just kidding." She place a quick soft kiss on his lips.
Kapagkuwan ay tinulak siya nito patihaya sa kama saka nahiga ito sa ibabaw niya.

"I-Iris-"

"I always want to do this with my husband." Bulong nito saka naghikab. "Since
you're humouring me, can I do it with you?"

His chest tightened. "Of course. I'll do whatever you ask."

"Talaga?" Hinaplos nito ang nipple niya mula sa labas ng suot niyang t-shirt. "So
kung hihilingin kong hubarin mo ang damit mo at ipakita mo sakin ang tattoo mo,
gagawin mo."

His lips parted then his jaw tightened. "Why do you want to see my tattoo?"

"Kasi 'yon lang ang alam kong pagkakakilanlan ng asawa ko." May lungkot sa boses
nito saka tiningala siya. "Puwede ba?"

"Iris." He breathes out. "There is no unique tattoo. Lahat ng tattoo, may

kaparehas."

"Alam ko 'yon." Sadness fell on her beautiful face. "Pero gusto ko pa ring makita.
I'm intrigued. Please let me see your tattoo."

Cormac sighed. She really won't stop. "Sure. But not today."

Iris eyes sparkled. "When?"

"Tomorrow?"

"Okay." She actually looks happy and he's a sucker for her smile. "Promise 'yan,
ha?"

Napabuntong-hininga nalang siya. Iris is really persistent and a good mind gamer.
Tiyak na habang nag-uusap sila ngayon ay tumatakbo sa kung saan-saan ang isip nito.

"Cormac?"

"Hmm?"

"Sa tingin mo, mabuti ba akong asawa?"

His heart raced. "Why are you asking me that?"

"Kasi diba asawa kita ngayon... so humour me, am I a good wife?"

He close her eyes and hugs her. "Yes. You are."

"Paano mo nasabi?"
"Because you're loyal, faithful, smart and you can definitely rule the Racini's
empire without Racini."

She looked up at him. "How did you know about the empire? Wala akong naikuwento
sayo tungkol-"

"Lucifer told me" Sagot niya.

"Ah" Napatango-tango ito saka ngumiti. "Well, want to make my husband proud."

"Lucky bastard." He groaned.

"Are you... proud of me, Cormac?"

"I'm not your-" he stops and sighed. He forgot, he's pretending to be her husband
to humour her, "well, of course I am."

Yumakap ito sa leeg niya saka hinila ang sarili pataas para maglapat ang labi nila.

Napadaing nalang siya at lumalim ang paghinga dahil damang-dama niya ang mayayaman
nitong dibdib sa dibdib niya.

God! Her breast! Fuck

Si Iris ang pumutol sa halik at kinagat-kagat ang labi niya.

"Do you want to bite your husband's lips as well?" He asked, his breathing ragged.

Iris nodded. "Yes. Bite his lips and suck his tongue. Of course. Not when the light
is off. Gusto kong makita kung gusto niya ang ginagawa ko."

Inilabas niya ang dila. "Suck it."

Iris grinned then she sucked his tongue and tease it with hers. Napadaing siya sa
ginawa nito at napahawak siya sa beywang nito.

Tigas na tigas na ang pagkalalaki niya na hindi niya napigilan ang ikiskis yon sa
hita ni lIris.

"Cormac." mahina nitong ungol habang nag-i-espadahan ang dila nito at nagkakagatan
ng labi "Cazzo.."
Cormac rolled her over, this time, he's on top of her. "Stop teasing me, Iris."
Hinihingal niyang sabi habang matiim na nakatitig dito. "Please... masakit na ang
puson ko."

But Iris just laugh. "Gusto mong makaraos-"

"Iris!" Nag-uumpisa na siyang mairita. "Stop playing with me!"

Nawala ang ngiti nito saka sumeryuso ang mukha. "Hindi ba masayang paglaruan?"
Tumaas ang kilay nito. "Hindi nakakatuwa diba?"

Napatitig siya kay Iris saka napabuntong-hininga at tinulak ang sarili paupo.

Sinusubukan niyang pahupain ang init sa puson niya pero hindi niya magawa.

Cormac gritted his teeth and looked at Iris who's just looking at him with no
emotion on her face.

"Masaya ka na?" Tanong niya.

Umiling ito. "Ayokong nakikitang nahihirapan ang asawa ko."

His breathing stopped.

Lumapit ito sa kaniya saka lumuhod sa harapan niya pagkatapos at masuyong sinapo
ang mukha niya kapagkuwan ay hinalik-halikan siya sa nuo, pababa sa ilong, patungo
sa mga labi niya habang ang isang kamay nito ay humahaplos sa bukol ng pantalon
niya.

Napalunok siya at mas lalong lumalim ang paghinga.

"Fuck .."

Iris was massaging his length from outside his pants and he's panting.

Fuck! How can this woman affect him this much?

"Iris... fuck!" Mariin niyang ipinikit ang mga mata. "Fuck... fuck..."

Naglakbay ang mga labi ni Iris mula sa labi niya patungo sa tainga niya at dinilaan
nito ang gilid niyon at ipinapasok pa ang dila sa loob.
Cormac groaned followed by a moan. "Fuck."

She's just rubbing me! She's not even masturbating me! Why do I feel like I'm
cuming?

Tumigil si Iris sa ginagawa nito at paharap sa umupo sa hita niya at ang pagkababae
nito ang ikiniskis sa tigas na tigas niyang pagkalalaki.

"Iris... fuck..."

Nakayakap si Iris sa leeg niya habang hinahalik- halikan ang batok niya at leeg at
nila-lap dance niya.

Yes. She's giving him a lap dance and he's fucking cuming. Lalo na't bumibilis ang
pagkiskis nito sa pagkababae sa kahabaan niya at dumidiin pa saka gumigiling ang
beywang niya.

"Ohh... fuck, Iris... ahh." Cormac can't help but to moan when his body stiffen and
his semen spurted inside his pants.

Habol ang hininga na bumulong sa tainga niya si Iris. "Did you cum?"

He gulped. "Y-yes."

"Do you want me to lap dance you again?" Nang- aakit ang boses nito. "I'll let you
touch my breast this time."

He gulped again. "I thought you're loyal."

"I am." Sagot nito saka kinagat-kagat ang gilid ng tainga niya saka bumulong.
"Asawa kita ngayong araw diba? Kaya walang mali sa ginagawa ko. I have no proof,
but I can feel it in my gut, Cormac. So I suggest you lie and hide from me
excellently. I'm keeping up."

Napatitig siya sa mga mata ni Iris. She's persistent and she doesn't change her
mind once she set her mind on something. And at that very moment, her attention is
on him. And she's analyzing every word he says and every move he makes.

He smiled. "Gut feeling?" He chuckled. "I have a gut feeling as well that I can
make you scream if you let me eat you." He bit her lower lip. "At kung talagang
naniniwala ka sa gut feeling mo na ako ang asawa mo, then lets makes love. I'll
show you my tattoo."

He smirked. You're not the only one who knows how to throw a bait, Iris.
Iris smirked back. "Why don't you clean up and come back here. I have something in
mind."

Cormac narrowed his eyes at Iris who has a playful smile on her lips.

"What is it."

Kinindatan lang siya nito saka umalis sa mga hita niya at tinuro ang pagkalalaki
niya. "Clean up. Now."

Walang nagawa si Cormac kundi ang sundin si Iris. Bumalik siya sa Cabin niya at
naligo saka bumalik sa Cabin ni Iris.

Nang makapasok siya, natigilan siya ng may makitang chess board sa ibabaw ng kama
habang si lris ay inilalagay sa tamang posisyon ang white pieces at tumingin sa
kaniya."Lets play chess." Aya nito sa kaniya.

Umupo siya sa kama, paharap sa chess board. "Why?"

"Pietro told me that my husband is a killer in Chess." Nanghahamon ang boses at

tingin nito sa kaniya. "Pietro even boasted that my husband can checkmate an enemy
in a three minutes."

Napatitig siya sa black pieces ng chess na hindi pa nakaayos at ibinalik ang tingin
kay Iris na nakamasid sa kaniya. "And your point?"

She smiled and slowly caresses her body like she's teasing him. "Beat me in three
minute and I'll take one piece of my clothes off and if you beat me six consecutive
times, I'll do whatever you want."

Tiningnan niya si Iris mula ulo hanggang hita. "Four clothes. Six wins. Give me
fifteen minutes."

Iris smirked. "Can you beat me though?"

Hindi siya nagsalita at inayos ang black pieces niya.

"What if I win?"

Natigilan siya sa paglapag ng bishop sa board sa tanong na 'yon ni Iris.

He looked at her. "What about it?"

"I will ask you a question and you will answer me honestly. No lies. No pretension.
No hiding." Then she smiled sweetly. "But don't worry, hindi ko naman itatanong
sayo kung ikaw ang asawa ko. I'll play fair and I will ask fair questions."

Sabi ko na nga ba. Hindi ito mag-aaya maglaro ng chess ng walang dahilan.

"Fine with me." Aniya. "lf... you can win against me."

Nanatili lang ang ngiti sa mga labi ni Iris. "Lets start?"

He nodded. "Sure."

"CHECKMATE" Nakangising wika ni Cormac habang nakatingin sa kaniya na parang

iniinis siya. "Paano ba 'yan, pang-apat ko ng panalo 'to." Bumaba ang tingin nito
sa pagkababae niya. "Take it off."

Iritadong hinubad niya ang panty na suot saka itinapon'yon sa sahig.

Cormac's eyes are feasting on her nakedness. Hindi naman niya matakpan ng mga kamay
ang maseselang parte ng katawan niya dahil naglalaro sila.

"Your breast looks edible." He commented.

Sa halip na mahiya, umayos siya ng pagkakaluhod sa kama at ini-straight ang likod

niya.

Yes. He can see her breast but he can't see her whole womanhood. Tanging ang nuo
lang ng pagkababae niya ang nakikita nito dahil nakaluhod siya.

"You shaved." Pansin nito sa pagkababae niya.

Hindi niya ito pinansin saka inayos ang chess pieces niya.

Cormac is winning alright. In less than two minutes.

Lihim siyang napangiti. Oo nga't natatalo siya pero nananalo naman siya sa ibang
bagay.

Masyadong naka-focus si Cormac sa ideyang aalisin niya ang damit niya at gagawin
niya kung anong gusto nito. Kanina ng sabihin niya ang rules ng laro nila, hindi na
siya umasang mananalo siya kung ito nga ang asawa niya.
Pietro boasted his master's ability to checkmate his opponent in three minutes and
now she's actually seeing it. Cormac is winning. At kahit anong gawin niya, hindi
kiya magawang manalo rito.

"Let's start." Ani Cormac saka hinayaan siyang unang gumalaw.

Cormac's hand glide in the board. Walang pag aalinlangan ang bawat galaw nito,
walang pagdadalawang isip ang bawat atake. Lahat ng galaw niya ay nakikita nito,
lahat ng mga plano niya sa bawat chess pieces niya ay nahuhuli nito. At nang ma
checkmate nito ang hari niya, kinindatan lang siya nito at mabilis na inayos ang
chess pieces nito.

"One more and you will do what I want."

Her lips thinned and looked at the clock. Less than two minutes again. That was
fast.

Is he in a hurry?

Nag-umpisa na ang pang-anim nilang laro. Maingat ang bawat galaw ni lris sa mga
chess pieces niya samantalang umatake kaagad si Cormac.

Napakagat labi siya ng makain nito ang bishop niya.

"Cazzo."

"What now, Iris?"

Nagtagis ang bagang niya saka iginalaw niya ang isa pa niyang bishop at tumingin sa
orasan.

Past two minutes.

Why is he stalling? Kung gugustuhin nito kanina pa siya nito natalo.

Cormac yawned and move his queen. "There. I'm open. Checkmate me, Iris."

And that's what she did. She checkmate his king and looked at Cormac. "You don't
have to lose a game. Kaya kitang labanan."

Sa halip na sagutin siya, nahiga ito sa kama saka ipinikit ang mga mata. "Anong
tanong mo?"
Iris stilled. "Tanong ko?"

"Yes. You win, didn't you?"

He let me win so I could ask? What is he playing now?"

Your question, Iris." Ulit nito.

Hinila niya ang kumot saka pinulupot 'yon sa hubad niyang katawan bago nagtanong.
"Sa Racini Hotel ba sa Minessota mo ako unang nakita?"

He opened his eyes and looked at her. "Tanggalin mo yang kumot na nakapulupot sa
katawan mo saka ko sasagutin ang tanong mo."

Mabilis niyang inalis ang kumot. "Answer me."

"Come closer."

Iris sighed before moving closer to Cormac.

"Hayan na." Aniya.

He tapped his chest. "Sit here."

"No way-"

"Then I won't answer you."

Medyo lumalim ang paghinga niya habang ginagawa ang sinabi ni Cormac. Paharap
siyang umupo sa dibdib nito pero tinakpan naman ng kamay niya ang pagkababae niya.

"Come on, Iris.." may pagrereklamo sa boses nito. "I won fair and square. I get to
see you naked, remember?"

"Just answer my question."

"Nope. Not until I see that precious gem in between your legs."

Nag-init man ang pisngi, inalis niya ang kamay na nakatakip sa pagkababae niya.
This is different from Niccolo! Every time Niccolo eats her, its dark and she can't
see him. But now, she can see raw lust in Cormac's eyes as he looked at her
nakedness.

"Damn..." he rolled his tongue in between his lips, "I wanna eat you."

"Just answer me."

"No. Hindi 'yon ang una nating pagkikita." Sagot ni Cormac.

"Kung ganun saan mo ako unang nakita?"

Cormac smirked at her. "Isang beses ka lang nanalo, kaya isang beses ka lang din
puwedeng magtanong."

Pagkasabi nito niyon ay walang sabi-sabing iniyakap ang mga braso sa hita niya at
hinila siya palapit sa mukha nito at naramdaman niya ang dila nito sa pagkababae
niya.

CHAPTER 12

IHINILIG NI Niccolo ang likod sa railing ng terasa ng mansiyon ng mga Monasterio sa

Isla saka bumuntong-hininga. Humigpit ang hawak niya sa tasang may lamang kape saka
nagpakawala na naman ng malalim na hininga.

"Kahit ilang beses kang bumuntong-hininga riyan." ani Lucifer na naka-upo sa coffee
table at sumisimsim ng kape, "walang magbabago kaya tama na ang buntong-hininga.
Sinisira mo ang araw ko."

Niccolo tsked and looked at the vast horizon.

"I want to be with my wife, Lucifer."

Lucifer tsked. "Then be with her. Madali lang naman. Umalis ka rito sa palasyo
namin at pumunta ka sa Cabin niya. Kumatok at magpakilala. Tama na ang pagtatago.
Dahil sa ginagawa mo, mapapalitan ka sa buhay niya."

Nagtagis ang bagang niya. "Pero paano ko siya haharapin? Galit siya sakin at
siguradong iiwan niya ako."

"Simple lang, magpakita ka:" Lucifer let out a loud breath. "At kung natatakot ka
namang iwan niya, romance her. Naging asawa mo siya na hindi mo siya nililigawan.
Why don't you court her now? Make her love you. Para hindi ka niya iwan."
Niccolo sighed. "Make her love me." Mapait siyang napangiti. "Mamahalin kaya niya
ako? Walong taon ko siyang hinayaang mag-isa."

Tumabi ng tayo sa kaniya si Lucifer ipinatong ang siko sa railing. "Matalino ka,
dapat alam mo 'yon."

Kunot ang nuong bumaling siya sa kaibigan. "Alam ang ano?"

Lucifer glance at him. "Why do you think she stayed faithful to you all these
years?"

Mabilis siyang sumagot. "Because she's an honest woman."

"And?"

His frown deepened. "And what?"

Lucifer tsked. "For a smart man, you are dumb."

"What exactly do you mean by that?" May iritasyon sa boses niya. "Tama naman ako
diba? She's an honest woman, that's why."

Ibinalik ni Lucifer ang tingin sa kabuonan ng isla. "Ang manhid mo."

"Ano?"

"Manhid ka, Niccolo Racini." Ulit ni Lucifer na may kakabit pang pangalan niya saka
napailing.

"You know why she stayed loyal?"

"Why?"

Lucifer looked at him. "Because somehow, you manage to enter her heart. Nakita ko
'yon ng magkausap kami. Yong determinasyon niyang makita ka, nakakabilib. Napamahal
ka na sa kaniya na kahit siya, hindi niya namalayan. Kaya nga hinahanap ka niya
diba?"

Hindi niya napigilan ang matawa. "Si Iris? Ang asawa ko?" Tumawa ulit siya. "She
fell in love with me?" He laugh again. "Yeah, right!" He was chuckling to himself
and then shook his head, still chuckling. "Luc, hindi pa niya ako nakikita, paano
siya ma-i-in-love sakin? Binibiro mo ba ako?"
Napailing ulit ang kaibigan saka sumimsim ng kape at bumuntong-hininga na parang
suko nang magpaliwanag sa kaniya. "Whatever. Ang punto ko lang naman, eh ano kung
hindi ka pa niya nakikita? Nag-uusap naman kayo sa cellphone. Saka ang dami mo ng
nagawa para sa kaniya. Hindi ka man nasa tabi niya kapag may problema siya pero
nakaalalay ka naman at tumutulong ka sa paraang alam mo."

Luc shook his head. "It may not be a big deal for you, but for her, it is. You've
help her get through tough times. That's why she stayed faithful."

His lips thinned, gone the laughter. "Why am I having a hard time believing that?"

"You know how my parents fell in love right?" Ani Luc.

Tumango siya. "Pen-pal."

Luc nodded like what he said explains his relationship with his wife.

"Dalawang taon silang nagsulatan bago sila nagpadala ng larawan sa isa't-isa."

Inubos nito ang lamang kape ng tasa saka bumaling sa kaniya. "See what I mean? It
wasn't an attraction through physical appearance. It wasn't love at first sight
either. It was love... slow, tender and real love. 'Yong klase ng pagmamahal na
hindi basta-basta nabubura ng panahon dahil nakaukit na 'yon sa puso mo." Then
Lucifer suddenly laugh. "Fuck. I'm turning mushy."

Natawa na rin siya kapagkuwan ay pumasok sa isip niya ang asawa.

Slow tender and real love. Is that what you feel for me, Iris? Aasa na ba siya na
may katugon ang nararamdaman niya?

Niccolo took a deep breath. "Slow, tender and real love." bulong niya, "mine wasn't
slow. I fell for her in an instant. It wasn't tender either but what I feel for her
is real. I love my wife."

Tinapik-tapik ni Lucifer ang balikat niya. "Then go. Show your self to her."

"liwan niya ako, Luc." May pangamba sa boses niya.

"So? Given na yon." Napailing ito. "Inaasahan mo talaga na mananatili siya sa dami
ng sekretong ipagtatapat mo sa kaniya? Ano naman kung iwan ka niya? Eh di sundan
mo. Ang dami mong pera, kahit saang sulok ng mundo, kaya mo siyang sundan."

Gumuhit ang ngiti sa mga labi niya. "You're right. So what if she leaves me? I'll
win her back again-"
"Yes. But first, make sure that she loves you really, really hard."

Natigilan siya at tiningnan ng masama ang kaibigan. "Kasasabi mo palang na mahal

niya ako-"

"That's my opinion and my observation." Luc grinned. "Hindi 'yon sigurado-"

"Gago."

"Matagal na." Natatawang sabi ni Lucifer saka iniwan siya sa terasa.

Siya naman ay nawalan na naman ng lakas ng loob na harapin ang asawa.

He have to make sure that she loves him. But how am I gonna do that?

NAKAGAT NI Iris ang labi habang nakahiga sa kama niya at nakatitig sa kawalan.
Malinaw pa sa ala-ala niya ang nangyari kanina rito mismo sa kama niya.

Mariin niyang ipinikit ang mga mata para iwaksi ang ala-alang 'yon pero para iyong
sirang plaka na paulit-ulit na nagri-replay sa isip niya.

And she can't stop her memory from flowing.

"C-Cormac..." napahawak siya sa headboard ng kama ng maramdamang sinipsip nito ang

hiyas niya. "Uhmm! Ah!"

She wanted to pull away, to move away from him but her body won't let her. Nanatili
siyang nakaluhod sa ibabaw mismo ng bibig ni Cormac na hinihimod ang lahat ng sulok
ng kaselanan niya.

Walang patawad ang dila nitong kumikiwal habang sinusundot-sundot ang kaangkinan
niya. Sinisipsip ang kuntil niya at kinakagat kagat ang labi ng pagkababae niya.

"Cormac!"

Iris gasped when he inserted his hard tongue inside he. "Cazzo! Cormac-oh! Uhm!
Ahh!"

Nawala na sa isip ni iris ang umalis sa ibabaw ng binata, mas pinagduldulan pa niya
ang pagkababae sa bibig nito at dila na walang humpay na pinapaligaya siya.
"Oh! Oh! Oh!" Humigpit ang hawak niya sa headboard at napaliyad ng bumilis ang
pagdila ni Cormac sa basa niyang kaselanan. "Oh! Cormac! Oh!"

Nagdedeliryo na siya sa sarap, hindi niya alam kung saan siya babaling at mas
humigpit pa ang kapit niya sa headboard ng kama.

Umiidayog na rin ang katawan niya, umaangat ang puwitan saka ipagduduldulan sa labi
at dila ni Cormac.

She's even grinding her wet pussy on his hot mouth.

Mas humigpit ang yakap ng mga braso ni Cormac sa mga hita niya at mas sinibasib pa
ang pagkababae niyang alam niyang mamula-mula na at pumipintig sa sobrang
pagnanasa.

"Oh! Cormac... amore..."

Napaliyad si Iris ng sinundut-sundot nito ang kuntil niya at halos mapasigaw siya
sa sarap.

"Cormac! Ohh! Keep doing that! Oh!"

Napasunot siya sa buhok nito at iginagalaw niya ang balakang habang ang dila nito
ay grabe magpaligaya. "Mio dio, Cormac! Oh-ang sarap- ang sarap-"

Iris toes keeps on clenching and unclenching as she savor Cormac's tongue licking
and lapping her.

Her body is swaying with pleasure. Lalo na ng binilisan ni Cormac ang pagdila sa
kaniya. Kakaiba ang ritmo ng dila nito habang Sumisigaw siya sa sarap.

"Ah-Cormac... Oh! Cazzo! I like it." She's grinding her p-ssy on his mouth. "Sige
pa... lick me more... ang sarap ng ginagawa mo."

Hindi na alintana ni Iris ang lumalabas sa bibig niya. Bingi at bulag na siya sa
pagnanasang sasabog sa kaibuturan niya.

"Ah! Ah! Hayan na ako! Oh! Oh!"

Parang nangingisay ang katawan niya habang palapit ng palapit ang orgasmo niya.
"Cormac! Oh, Cormac! I'm cuming! Oh! Cazzo! Cazzo! Cosi! Che buono! Ah!"

As her body reach its peak, she was already convulsing in pleasure. Hawak na niya
ang sariling dibdib habang minamasahe 'yon at pinipisil ang utong niya.
She can feel it... she's cuming. Just a little bit. More licking.

"Oh! That's it, Cormac... Oh! Fuck me with your tongue!" She was talking dirty but
she's already gone and flled with lust to care the words coming from hermouth. "Oh!
Yan! Oh! Sige pa. Malapit na ako. Sarapan mo pa. Idiin mo pa!"

Pinikit niya ang mga mata dahil sa pagkahilong nararamdaman dahil sa

sobransensasyong nalalasap sa mga sandaling yon. Grabeng sarap ang lumulukob sa buo
niyang katawan. Kakaibang kamunduhan itong pinagdalhan sa kaniya ni Cormac.

"Ah! Cormac! Oh!"

Walang tigil siya sa pag-ungol hanggang sa umabot ang orgasmo niya sa kaniyang
kaangkinan at naramdaman niyang nilunok lahat ni Cormac ang katas na inilabas niya.

But that wasn't enough to Cormac. Eksperto siya nitong naihiga sa kama at kumababaw
ito sa kaniya pero nasa pareho pa ring parte ng katawan niya ang atensiyon niya.

Sa kaselanan niya.

Ibinaon ni Cormac ang ulo sa gitna ng hita niya at kinain na naman siya. Libo-
libong kuryente ang dumaloy sa katawan niya habang pinapaligaya na naman siya nito.

Paminsan-minsan ay nag-aangat ng tingin ito sa kaniya at sa tuwing nagtatama ang

mga mata nila ay mas pinapapungay niya ang mata at pinapakita niya ritong gustong-
gusto niya ang kaligayahang pinapalasap nito sa kaniya.

Hindi mabilang ni Iris kung ilang beses siyang nilabasan sa pamamagitan lang ng
dila at daliri ni Cormac. Kakaibang sarap yon na naranasan niya. Kakaibang
sensasyon. Nakakabaliw, nakakahibang at nakakawala sa tamang huwisyo.

She told herself that she will never do anything sexually related with Cormac, but
her she is, writhing in pleasure and screaming for more.

And when he's done pleasuring her, he masturbated in between her parted things and
spurt his semen all over his wet mound.

He didn't penetrate her and she should be thankful, but the truth is, she felt
disappointed. Gusto niyang maramdaman ang kahabaan nito sa loob niya. Hindi para
alamin kung ito ba talaga ang asawa niya kundi dahil sigurado siyang ibang sarap
ang maipaparamdam niyon sa kaniya.

Napakurap-kurap si Iris sa ala-alang 'yon at hindi makapaniwalang napaawang ng

maramdamang nabasa siya.
Mio dio...

Parang may sariling isip ang kamay na pumasok sa suot na cotton na short at panty
saka hinawakan ang sarili niya.

Napapikit siya ng makaramdam ng masarap na kiliti at pumasok sa isipan niya ang

mukha ni Cormac pero pangalan ng asawa niya ang inuungol niya.

"Niccolo... Oh! Niccolo!"

Iris was shameless as she pleasure herself, remembering how Cormac pleasured her
with his tongue and fingers and her legs trembled as she reach the peak of her
lust.

Nanghihina at nahihiyang napakagat labi siya sa ginawa.

Mio dio... "What is happening to me?"

Mabilis siyang bumangon saka pumasok ng banyo para maghugas ng kamay at maligo para
humupa ang init ng katawan niya. At nang nakapagbihis siya, lumabas siya ng Cabin
at akmang sasakay sa duyan ng makitang palabas din si Cormac sa Cabin nito at
nagtama ang mga mata nila.

Pinalabas niya ito kanina sa Cabin niya pagkatapos ng nangyari sa kanila at habang
nagkakatitigan sila, naalala na naman niya ang pagpapaligaya nito sa kaniya.

Kaagad na nag-init ang mukha niya saka siya ang unang nag iwas ng tingin at bumalik
ulit sa Cabin niya para magtago rito.

What if he's not my husband? Her mind is torturing her. What if I'm cheating on my
husband now? She doesn't want to be a cheater. She doesn't want to be unfaithful to
Niccolo but she likes Cormac. She likes how he can make her smile and laugh and
feel so sexy and she likes conversing with him.

And if he's not my husband. Anong gagawin niya. Anong gagawin ko?

My husband is a good man. He supported her through and through. Wala man ito sa
tabi niya pero nararamdaman niya ang suporta nito sa lahat ng gusto niyang gawin at
hindi pa siya nitong binigo sa tuwing humihingi siya ng tulong dito.

If Cormac is not Niccolo... napasabunot siya sa sariling buhok saka mahinang

napadaing at unti-unting bumagsak ang luha sa mga mata niya.
"No... they're the same." Bulong niya habang humihikbi. "They're the same... I'm
not a cheater. I will never hurt my husband like that. No... No.. they're the
same."

Iris knew that she's convincing herself but her mind is torturing her. It keeps on
asking 'what if Cormac is not Niccolo'?

Hindi siya mababaliw sa pakikipag-hide and seek niya kay Niccolo, mababaliw siya sa
guilt na binabato ng isip niya sa puso niya.

I was an honest wife for eight years and now...

Huminga siya ng malalim at dahil pakiramdam niya ay kinakapos siya ng hininga,

nagmamadali siyang lumabas ng Cabin para sumagap ng sariwang hangin pero bumangga
siya sa isang bulto.

When she looked up, she saw Cormac and her heart race.

Her eyes widen at that realization. My heart raced! Oh God.

"You okay?" May pag-aalala sa boses ni Cormac habang nakatingin sa kaniya. "Iris...
you okay?" Ulit nito ng hindi siya sumagot.

Wala sa sariling umiling siya. "No... -my heart r-raced."

Cormac frowned. "What?"

Nasapo niya ang dibdib kung nasaan ang puso niya. "M-my heart r-raced" Ulit niyang
sabi habang nakatitig kay Cormac. "Why the hell am l feeling like this?"

Cormac remains confused. "I don't understand... seriously..."

Tinalikuran niya si Cormac saka pumasok sa cabin niya at wala sa sariling napaupo
sa gilid ng kama niya. Kaagad siyang sinundan sa loob ni Cormac.

"Iris..." Cormac sounds worried. "Look at me."

She looked up at him.

Nagsalubong ang kilay nito. "Ayos ka lang ba?"

Umiling siya. "H-hindi."

"May masakit ba sayo?"

Umiling siya. "W-wala."

"Then tell me what's wrong." Tumaas na ang boses nito na may pag-aalala. "Tell
me... what is it?"

Tinapik- tapik niya ang dibdib kung nasaan ang pusoniya habang makatitig dito. "My
heart..."

"W-what's wrong with you heart?"

"W-when I Iooked at you or think of you... i-it's racing. Fast. And loud."

Unti-unting nawala ang pag-aalala sa mukha nito saka lumuhod para magpantay ang
mukha niya. "Kailan mo naramdaman 'yon?"

"N-ngayon lang."

"That's okay." Anito na parang hindi 'yong seryusong problema. "You make my
heartbeat raced too. We're even. It's unfair though, you just feel it now, while
always felt it every time l'm with you. Darn... even when I'm not with you, you can
still make my heart race just by thinking of you."

Her lips parted. "But you're not my husband."

"Hindi ba?"

Her eyes widen. "Y-you are?"

He smiled. "You asked me to pretend to be your husband. Hindi pa naman tapos ang
araw na 'to. Technically, I'm still your husband since I agreed to humour you."

Tumalim ang mata niya. "Then stop pretending and don't humour me anymore."

"Is that what you want?" Tanong ni Cormac, wala na ang ngiti sa mga labi nito.

Tumango siya pero "no". naman ang lumabas sa bibig niya.

The smile on Cormac's face returns and he gathered her in his arms. "Iris?"
"Hmm?"

"Would you like to see my tattoo now?"

Kumalas siya sa pagkakayakap dito at hindi makapaniwalang napatitig dito. "Y-you

will let me see it? N-now?"

Tumayo si Cormac saka hinubad ang damit nito pagkatapos ay tumalikod sa kaniya para
makita niya ang tattoo nito.

And as she stared at Cormac's back, she didn't know what to think. She became even
more confuse than she already is.

CHAPTER 13

THAT NIGHT, Iris closed the lights and waited for Niccolo. Pinagdarasal niya na
sana pumasok ang asawa niya sa Cabin niya para makausap niya ito pero isang oras
ang lumipas, walang Niccolo na pumasok.

Hindi siya mapakali sa higaan. Mahihiga siya saka babangon na naman. Ganun siya
hangegang sa marinig niya ang pagbukas ng pinto ng Cabin niya.

Racini!

Tahimik siyang naghintay habang nakaupo sa uluhan ng kama at nakasandal sa

headboard. Naaninag niya ang bulto na pumasok sa Cabin niya.

"N-Niccolo?" Tanong niya.

"Its me, amore."

Nang marinig niya ang pamilyar na boses nito, kaagad siyang umalis ng kama at kahit
madilim pilit niyang inaninag ang paligid at yumakap sa asawa niya.

"Amore..."

Impit siyang napahikbi. "I'm so sorry... I'm so sorry. Mi dispiace, Niccolo. Mi

dispiace."

"Amore mio..." niyakap din siya nito saka hinagod ang likod niya. "What is it? Why
are you saying sorry?"
Humigpit ang yakap niya sa asawa. "I-I c-cheated on y-you."

Niccolo's breathing stopped. She felt it. She felt him freeze.

"Mi dispiace, Niccolo." Mabilis niyang tinuyo ang basa niyang pisngi pero patuloy
lang sa paglaglag ang luha niya. "Mi dispiace. Mi dispiace..."

Akala niya aalis si Niccolo dahil sa ipinagtapat niya pero naramdaman niyang
humigpit ang yakap nito sa kaniya.

"Shh..." hinagod nito ang likod niya. "Tahan na. Huwag ka ng umiyak."

"P-pero.. pero niloko kita. I c-cheated on you."

"Shh... don't cry." Patuloy ito sa pag-alo sa kaniya. "Don't cry..."

"Nahihirapan na ako, Niccolo." Pag-amin niya. "Hindi ko na alam ang sagawin ko. And
I'm guilty... I'm so guilty because I know... I did it not because thought he's you
but because I want him." Napahagulhol siya. "Mi dispiace, Niccolo. Mi dispiace.
Forgive me. Forgive me."

Hinaplos nito ang buhok niya na ang inaalo siya. "Tahan na. Huwag ka ng umiyak."

"H-hindi ka ba galit sakin?"

Nawalan ng imik ang asawa.

"Galit ka..." bulong niya saka kumalas sa pagkakayakap dito. "I want to go home,
Niccolo. Ayoko na rito."

"Iris..."

"Ayoko nang makipaglaro sayo ng taguan." Marahas siyang umiling. "Beforel turn into
a bad woman, I have to leave. My heart is beating so fast for him, I can't stay
married with you, Niccolo. Lets have a divorce."

"Iris...no." Hinawakan ni Niccolo ang kamay niya. "Please, don't leave me."
Nangungusap ang boses nito. "Stay... please... d-don't divorce me."

"Mi dispiace"

"Amore-"
"Please leave my Cabin, Niccolo."

"No. Iris. Let's talk. Please, don't leave me. Iris... I beg you."

Pinatigas niya ang dibdib niya. "Mi dispiace, Racini. Please leave."

"Iris-"

"Leave!" Hindi niya napigilan pagtaasan ng boses ang asawa niya. "Sawang-sawa na
ako. Suko na ako, Niccolo. Ayoko ng makipaglaro sayo. I'm done playing mind games
with you and giving you all my attention. Pinaghintay mo ako ng walong taon at
ayoko na.I don't want to be with you anymore... want to be with Cormac. At least
siya, nakikita ko. Nakakausap ko maayos. At kaya rin niya akong paligayahin tulad
ng pagpapaligaya mo sakin."

"No... Iris..." his voice is shaking, "no...don't do this to me. No... amore..."

"Please leave."

"Amore..."

"Leave. Now." Aniya sa malamig na boses. "Ayaw mo namang makita kita diba? Umalis
ka na para hindi na talaga kita makita. I will call Pietro to ready our divorce
paper. Palayain na natin ang isa't-isa Niccolo. Ayoko ng maging asawa mo."

Parang may bumabaon na kutsilyo sa puso ni Iris habang sinasabi niya ang mga
salitang 'yon pero ito ang mas makakabuti para sa kanilang dalawa. Para sa sarili
niya.

"Ayoko ng habulin o hanapin ang taong ayaw namang magpakita." Aniya saka umatras at
napaupo sa gilid ng kama. "So leave, Niccolo."

May humawak sa kamay niya at naramdaman niyang may lumuhod sa harapan niya.

"Please... don't leave me." Nagmamakaawa si Niccolo habang nakasubsob ang mukha
nito sa mga palad niya. "Amore... have mercy on me. Please... don't do this to me."

Iris felt his tears but that didn't soften her. Mas marami pa siyang iniyak keysa
rito. "Leave now, Niccolo."

Walang emosyon ang boses niya at walang nagawa ang asawa niya kundi ang umalis sa
Cabin niya.
Nang makalabas ito, tinuyo niya ang mga luha niya saka binuksan niya ang ilaw ng
Cabin kapagkuwan ay napatitig sa pintong nilabasan ng asawa.

Niccolo... mio morito.

Bumalik siya ng higa sa kama ng patagilid at napatitig sa lamp shade na hugis

katawan ng babae.

Nang ipikit niya ang mga mata, pumasok sa isip niya ang tattoo na nakita niya sa
likod ni Cormac.

It's not a sword-shaped leaves. There's no flower. It was a simple tattoo. Celtic
words. And it shook her world earlier.

If she based the truth on the tattoo, they're really a different person. Baka nga
guni-guni lang niya ang nakita niyang lalaki na naliligo sa dagat. A figment of her
imagination because she wanted to see her husband so badly.

Cormac is not Niccolo. lf she's basing everything in the tattoo on his back.

Tumingin siya sa orasan. Its been four hours since Niccolo left her Cabin.

I'm sure he's still awake. That is, if I matter to him.

Humugot siya ng malalim na hininga. "Dalawang oras pa." Pagkausap niya sa sarili.

Iris was getting impatient but she remained at ease and compose. Walong taon siyang
naghintay. Ano ba naman sa kaniya ang dalawang oras para tuluyan niyang mahuli ang
asawa niya?

Her words and tears earlier surely distracted her husband. And if it distracted
him, then he's still awake until now, thinking about their divorce.

Bumangon siya at lumabas ng Cabin ng lumipas ang dalawang oras. Yakap niya ang
sarili dahil sa malamig na simoy ng hangin habang naglalakad patungong Cabin ni
Cormac.

Kumatok siya. "Its me. Iris." Aniya.

Mabilis na bumukas ang pinto ng cabin at nagkatitigan sila.

"Cormac... He looks beat up, stress, worried and hopeless.

"Iris..." his face actually brightens when he sees her. "W-what are you doing
here?"

Humakbang siya palapit dito saka niyakap ito. " can't sleep, Cormac. C-Can't
sleep.. I keep on thinking about what happened to us this morning and your
tattoo... and my husband... and my head is about to burst."

"Its okay.." Hinalik-halikan nito ang ulo niya habang mahigpit din siyang yakap.
"Don't think about it.. I'm here."

Tumango siya saka kumalas sa pagkakayakap sa lalaki. "Pasensiya ka na pero puwede

bang dito ako matulog? Baka bumalik ang asawa kosa Cabin ko. Ayoko siyang
makasama."

Cormac nodded and guides her towards the bed. Nang makahiga siya ay kinumutan siya
nito at hinaplos ang buhok. "Rest. Namamaga ang mga mata mo."

Napangiti siya ng haplusin ni Cormac ang pisngi niya at hinalikan siya sa gilid ng
mga labi.

"Salamat." Aniya.

"Pahinga ka na."

Tumango siya saka ipinikit ang mga mata pero hindi siya natulog. Pinapakiramdaman
niya si Cormac.

Cormac switch off the lights except for the lampshade on her side and lay on the
bed beside her. Then she felt him embrace her around that waist and pulled her
closer.

"Cormac?"

"Hmm?"

Ini-angat niya ang ulo nito saka pinaunan ito sa braso niya. "There... much
better."

With his eyes close, he smiled and embrace her tightly. "Yeah... much better." He
whispered. "I feel so tired. Thank God you're here. Makakatulog na ako ng maayos."

Napatitig siya sa necklace nito na nagtatago ang pendant sa loob ng t-shirt nitong
suot. "Tulog ka na. Matutulog na rin ako. Hindi ako aalis sa tabi mo, gusto ko
rito."
Cormac groaned and nodded. "Okay..."

Iris smiled and started caressing Cormac's neck down to his Adams apple and
collarbone while humming a soft melody. Para hindi ito magulat sa binabalak niyang
gagawin mamaya.

She have to condition his mind that she won't do anything to him to loosen him up.

Iris kissed Cormac's forehead and started caressing his hair and his handsome face
down to his jaw. Still humming softly. Then she started trailing the tip of her
finger over Cormac's necklace.

And Cormac felt at ease. Mas humigpit pa nga ang yakap nito sa kaniya at halatang
gusto ang ginagawa niya.

Her touch calms him.

Iris won't deny it. Cormac's embrace feels good. She wanted to stay in his arms and
cuddle with him.

But I have other things in mind.

Pinakatitigan niya ang guwapo nitong mukha na tanging ang lampshade lang ang
tumatanglaw habang hinahaplos ang necklace nito.

Cormac looks beat up and stressed. There are bags under his eyes. His forehead is
creased even when sleeping.

"Shhh." hinalikan niya ang nakakunot nitong nuo saka hinaplos niya iyon hanggang sa
mawala ang pagkakakunot at hinalikan niya ulit. "Sleep tight, amore. Sleep tight."

Napangiti siya habang hinahaplos ang mukha nito. Were you stressed out, mio morito?
Natakot ka ba talaga na id-divorce kita? Huwag kang mag- alala, darating tayo
riyan.

But tonight... I will end my confusion once and for all.

I will not lose, Niccolo. Not to you! You think the game ended because you saw me
cry andI told you that give up, well you're wrong. Its just starting, mio morito,
Tatapusin ko na ang paglalaro mo sakin. And then I will let you taste your own
medicine.

Pinagmasdan niya si Cormac ng halos isang oras hanggang sa mapansin niyang malalim
na ang paghinga nito at kalmado na ang katawan nito.
Alam niyang mabilis ang reflexes nito pero alam niyang nasanay na ang isip nito sa
hawak niya dahikanina pa niya ito hinahaplos sa parteng leeg at dindib. Pero dahan-
dahan at maingat pa rin niyang hinawakan ang necklace nito at halos hindi na siyang
humihinga habang inilalabas iyon mula sa pagkakatago sa loob ng t-shirt nito.

At nang tuluyan ng lumabas ang pendant ng necklace nito, maingat niyang inilipat
ang pagkakaunan ng ulo nito sa baraso niya patungong unan saka mabilis niyang
hinubad ang wedding ring niya at pinagdikit ang dalawang singsing.

Her heart hammered inside her chest when she realized something.

The two rings are the same! Different sizes! But the same design!

She doesn't believe in coincidence. This ring was handmade by a famous jeweller in
Italy. According to Pietro, his master specifically told him the design he wanted
that would suit his wife's finger with words engraved inside to personalize it.

And Pietro was generous enough to tell her the words his master had chosen.

Ang lakas ng kabog ng puso niya habang binabasa niya ang nakasulat naka-engrave sa
loob ng singsing.

'Desidero me.' Just like what Pietro said!

Her lips trembled. May naka-engrave rin sa loob ng singsing niya.

And it says 'amore mio.'

Desidero me, amore mio." Bulong niya habang bahagyang nakaawang ang labi niya.
"Desire me, my love."

Napatitig siya kay Cormac at mahinang natawa ng walang emosyon. "I wasn't wrong
after all." Nangilid ang luha niya sa halo-halong emosyong nararamdaman. "It's you,
Niccolo. It's you... mio morito."

Kahit nanginginig ang kamay dahil sa nalaman at nangingilid ang luha niya, maingat
niyang naibalik ang pendant nito sa loob ng tshirt nito saka bumangon para hamigin
ang sarili at umupo sa gilid ng kama habang nakatitig kay Cormac.

"Bakit..." bulong niya habang titig na titig sa asawa. "Bakit mo ako pinaglaruan ng
ganito?"

Tuluyan ng bumagsak ang luha sa mga mata niya.

Masuyo niyang hinaplos ang buhok ng asawa saka ang pisngi nito. You mislead me from
the very beginning. You used Pietro and Lucifer to confused me using the tattoo.
You played me good, mio morito. Pinaniwala mo ako sa isang kasinungalingan para
lang hindi kita makilala.

"Well, I'm sorry to disappoint but your wife is a smart woman." She whispered while
she continue caressing his hair and face. "But l'm not that bad. I'll give you a
chance to come clean. Only 8 days remains, mio morito. You have 8 days to tell me
everything. And if you don't, mi dispiace. I'm leaving you."

Maingat siyang nahiga sa tabi ng asawa saka iniyakap niya ang braso nito sa beywang
niya saka mas idinikit pa ang katawan dito.

Iris close her eyes with a triumphant smile on her lips. Pagkagising niya, hindi na
siya maguguluhan. Pagkagising niya, ibang laro naman ang uumpisaharn niya. Sa
pagkatataong 'yon, hindi na para alamin ang pagkatao nito kundi para paaminin ito.

Natulog si Iris ng walang bigat sa kalooban niya. At nang magising siya kinabukasan
ay magaan ang pakiramdam niya.

Nang imulat niya ang mga mata, nakita niyang nakaupo sa pandalawang mesa si Cormac,
nagka-kape at nakatingin sa kawalan habang hawak nito ang pendant ng necklace nito
mula sa labas ng suot na t-shirt.

Walang imik siyang napatitig sa asawa niya.

He's such a gorgeous man. Hindi niya akalain na magkakagusto siya kay Cormac.

Naalala pa niya ng may nambastos sa kaniya sa park nuong nasa Minesotta siya. She
called Racini for help but Cormac came and saved her. At iisang tao lang pala ang
dalawa. So it was really her husband who saved her.

As always.

"You're awake." Boses iyon ni Cormac na pumukaw sa kaniya.

Napakurap-kurap siya saka binigay ang buong atensiyon sa asawa niya. "Good
Morning." Nginitian niya ito saka umalis siya ng kama at hinalikan ito sa nuo.
"How's your sleep?"

"Its okay."

Napatitig siya sa asawa niyang yumakap sa beywang niya at ihinilig ang ulo sa tiyan
niya na parang naglalambing.
Hinaplos niya ang buhok nito.

How he manage to change his voice from Cormac to Niccolo is still a mystery to her.
But she will find out soon.

"You look stress." Komento niya.

"I am."

Patuloy niyang hinaplos ang buhok nito patungo sa batok. "Care to tell me?"

"Not now... I'm still thinking about it."

"Okay." Ngumiti siya saka ikinulong sa mga. alad niya ang mukha ni Cormac at
pinakatitigan ito. "Can I ask a big favor?"

"What is it?"

"Can I move in here with you?" Napangiti siya ng namilog ang mata ni Cormac.
"Please?"

"Why?"

"Kasi ayokong makasama si Niccolo." Ginawaran niya ito ng halik sa mga labi. "At
least, if I'm here and l'm with you. Hindi siya papasok sa Cabin dahil magkasama
tayo."

Ilang segundo itong natahimik bago pumayag. "Sige. Do you want me to help you move
in with me?"

Umiling siya. "Hindi naman marami ang damit ko." Hinalikan niya ang tungki ng ilong
nito, "salamat...dahil pumayag ka."

Cormac just nodded and hugged her waist again. "Does this mean that you're choosing
me over your husband?"

Kung hindi niya nakompirma kaninang madaling araw ang hinala niya, baka naguluhan
na siya ngayon sa sinabi ng binata.

But she's way pass that now.

"Yes. I am choosing you." Aniya. "Pagbalik ko sa Italy, ihahanda ko kaagad ang
divorce paper namin."

"I thought you want to be with your husband."

Pigil niya ang matawa dahil naririnig niya ang sakit sa boses nito.

Is he jealous of himself? "That was before... but not anymore. Now, I wanna be with
you."

Tiningala siya nito. "Do you like me that much, Iris?"

Tumango siya. "Yes. I like you a lot. And know you like me too so lets not make it
complicated and deal with it like grown ups."

"Grown ups." Cormac sighed before he stands up and looked at her intently. "Okay.
Let's deal with it."

"What do you have in mind?"

Hinawakan siya nito sa magkabilang beywang at itinulak siya paatras hanggang sa

bumagsak siya sa kama.

"I wanna pleasure you." Ani Cormac saka kinubabawan siya. "Like yesterday. I want
to make you scream and talk dirty to me."

Wala na siyang maramdamang kaguluhan o guilt kaya madali siyang napapayag ng asawa.
"Of course, Cormac. You know I would love that."

Hesitation is in his eyes before he pressed his lips on hers.

This time, her husband is the one confused. Good. Now, taste your own medicine.

WARNING: SPG

CHAPTER 14

KAAGAD NA yumakap si lris sa asawa at mainit na tinugon ang halik nito ng angkinin
nito ang mga labi niya. Humahaplos ang kamay niya sa katawan at hinahabol naman
nito ang mga labi niya sa tuwing kumakalas siya sa halik na pinagsasaluhan.

Sinipsip ni Iris ang dila ni Cormac ng hawakan nito ang waistband ng suot niyang
cotton short saka ibinaba iyon. Akmang bababa ito sa katawan niya pero iniyakap
niya sa leeg nito ang mga braso niya saka mas pinalalim ang halikan nila.

"Iris..." he whispered between their kiss, "I wanna eat you-"

"Later." She bit Cormac's lips ang glared at him. "When I say you can."

Tumaas ang sulok ng labi nito saka puno ng pagnanasang tumitig sa kaniya.
"Controlling me, ei?"

She smirked and lick his lower lip. "Yes. I am."

He gulped. Iris knew. Cormac likes it.

"What do you want me to do then?" He asked, while her lips is moving to catch hers.

She stared straight into his eyes. No confusion. No doubts. No inhibitions. "Kiss
me like you miss me."

"I can do that." Pinagsiklop ni Cormac ang kamay nilang dalawa saka ipininid ang
kamay niya sa uluhan niya at siniil ng mapusok na halik ang mga labi niya.

"Uhm!" Halinghing niya habang ginagalugad ng dila nito ang loob ng bibig niya,
nakikipag-espadahan ang dila nito sa dila niya at kinakagat ng ngipin nito ang mga
labi niya.

Yes. He's kissing her like he missed her.

Mas humigpit ang pagkakapinid ng kamay niya sa uluhan niya habang mapusok silang
nagpapalitan ng laway at naghahalo ang mga hininga.

Sipsipan at espadahan ng dila, kagatan ng labi at naghahalo ang daing nilang

dalawa.

"Uhm!"

"Ah..."

Pinaghiwalay ng mga hita ng asawa niya ang mga hita niya at pumuwesto ito sa
nakabuka niyang hita at habang naghahalikan sila ay ikinikiskis nito ang naninigas
na pagkalalaki sa loob ng sweatpants nito sa pagkababae niya.

Mas lalong nag-init ang katawan niya at nabasa ang pagkababae niya.
"So good..." hinihingal niyang sabi saka bumulong sa asawa habang naghahalikan pa
rin siya. "Undress me, amore."

Mabilis na binitiwan ni Cormac ang kamay niya saka nagmamadaling hinubad ang pang
itaas niyang damit at ibinaba ang short niya.

Napalunok ito habang nakatitig sa katawan niyang tanging bra at panty nalang ang
suot.

"Fuck.." his lips parted in attraction. "You're so sexy."

Ngumiti lang siya saka bumangon at lumuhod paharap kay Cormac. "Let me take this
of"Nakatitig lang sa kaniya si Cormac habang hinuhubad niya ang pang-itaas nito at
nang mahubad niya 'yon, humaplos ang kamay niya sa matitipuno nitong katawan habang
kagat ang labi niyang sinusundan ng nagnanasang tingin ang kamay niya.

"Iris..." he's breathing is already ragged.

She gripped the waist bank of Cormac's sweatpants and looked at him. "I will suck
you and lick you and pleasure you, but promise me one thing?"

"What?"

"Cum inside me."

His eyes widen, there's fear in his eyes. "Y-you know I can't-"

"Do I have to beg?" She slowly pulled down his pants, "cum. Inside. Me."

"I can't..."

"Try." Pamimilit niya.

"But you'll only get disappointed-"

"I will deal with my own disappointment if that happens." She cupped his erect sex
and he hissed, "try, Cormac, that's all I'm asking. Try."

"What if I still can't?" He looks so embarrassed. "Will you still want me?"

Inumpisahan niyang itaas-baba ang kamay niyang nakahawak sa tigas na tigas nitong
pagkalalaki. "Yes, Cormac, and if you still can't, we will try again until you can"
Determinado siyang tulungan ang asawa niya. "There's always a way, amore. If this
path will lead us to a dead-end, then we will find another path. So don't you dare
give uon me because I will leave you too like I did to my husband."

"Iris..."

She smiled and place a soft kiss on his parted lips. "I know you're a very proud
man, baby, I know you're embarrassed and ashamed because you think you'll just
disappoint me. But please, don't think like that. Nandito ako, Cormac. And I want
to be with you..in every way possible. So please... for me... try?"

Nagtatagis ang bagang na tumango si Cormac. "Okay... I'll try. For you. But if I
can't-"

She kissed Cormac's lips. "Think of me and the pleasure you can give me if you
cum."

"Okay." He whispered over her lips as he bit her lower lip. "I'll try."

Napangiti siya saka tinulak niya pahiga ang asawa. "Stay still. I'm gonna make you
scream." Kinindatan niya ito saka hinubad niya ang Sweatpants nito.

Nakagat ni Iris ang pang-ibabang labi ng makita ang mahaba at matabang pagkalalaki
ng asawa.

She had sucked him before, as Niccolo and it was dark. But not today. it's bright.
And she will make her husband scream like what he does to her when he's pleasuring
her.

Give and take. One of marriage's golden rule.

Hinawakan ni Iris ang mahabang ari ng asawa at pinakatitigan 'yon. Alam niyang
malaki at mahabang ang pagkalalaki ng asawa niya pero hindi niya inakalang ganito
'iyon kalaki.

Feeling it in the darkness and seeing it in the light is two different thing.

"Iris..." Cormac groaned. "Please.. Suck me already" He was pleading.

Inilapit niya ang bibig sa dulo ng pagkalalaki nito at paikot na dinilaan ang
helmet ng ari nito at iyon muna ang inilabas-masok niya sa kaniyang bibig habang
tinutukso ng dila niya ang maliit na hiwa ng pagkalalaki nito.

"Oh!" Cormac hissed.

Binilisan niya ang pagtaas-baba ng kamay niya na nakahawak sa pagkalalaki nitong
maugat habang unti-unti 'yong ipinapasok sa bibig niya.

Naririnig niya ang mahinang daing ni Cormac na para bang nahihirapan ito na
nasasarapan.

"Iris... fuck..."

It was so hard to suck him. Kalahati palang ang nasusubo niya pero inat na inat na
ang bibig niya.

But she promise she'll suck him and pleasure him...

Even when gagging, she closed her eyes and bury his cöck inside her mouth and she
deep throat him.

"Ah! Fuck!" Cormac actually shouted and cursed loudly when she deep throat him.
"Iris... fuck!"

His legs are actually shaking and it motivates her.

She massaged his balls as she move her mouth up and down.

Cormac keeps in groaning and moaning. "Iris... oh.. oh... fuck.."

Mula sa dahan-dahang paglabas-masok niya sa kahabaan nito sa bibig niya ay

binilisan niya ang ritmo hanggang sa umaangat na ang puwitan ni Cormac at hinahabol
ang bibig niya kapag iniluluwa niya ang kahabaan nito.

His cöck is covered with her saliva and pre-cum and her tongue is enjoying licking
his length and sucking him.

"Fuck! Fuck! That's it, amore... faster.. harder."

Mas binilisan pa niya ang ritmo ng paglabas-masok ng kahabaan nito sa bibig niya na
pinapakipot niya na mas lalong nagpapaungol sa asawa niya.

She like hearing him moan. Its making her body hot and needy.

Iniluwa niya ang kahabaan nito at hinawakan iyon saka itinaas-baba ang kamay habang
ang dalawang itlog naman nito ang binigyan niya ng atensiyon.
Pinagsalit-salit niya ang dalawa sa pagkain at pagdila na mas lalong nagpahibang
kay Cormac.

"Iris! Fuck! Fuck! Oh! Yes!" Umaangat ang puwitan nito para mas ipagduldulan ang
pagkalalaki nito sa bibig niya na buong puso naman niyang tinaggap. "Fuck! Oh. So
good! Fuck! Iriis!"

Her tongue is expertly licking and lapping his ball before her mouth returns to
sucking her.

Nang maisagad sa lalamunan niya ang kahabaan nito, napapikit siya ng maramdamang
maduduwal siya dahil halos buong pagkalalaki nito ay nakabaon sa bibig niya at
lalamunan.

Pero hindi niya pinatigil ang asawa niya, kahit na ng sapuin nito ang mukha niya
saka ito na ang naglabas-masok ng kahabaan sa loob ng nakabukas niyang bibig.

"Fuck! Oh! Good-so good! Oh! Fuck! Irissss! Fuck!"

She knew Cormac already lost himself with too much lust. He was fucking her mouth
roughly as she was groaning and gagging as his cöck move in and out inside her
mouth.

"Iris! Oh! Ah! Iris! Fuck!"

Iris let her husband fuck her mouth like he owns it because he does. She let him
have his pleasure until his thrust becomes faster and harder and she felt his leg
muscle tightened.

"Fuck! Fuck! I'm cuming-Iris-o-oh! Ah! Ohh!"

Mas lalo pang naging mapusok ang paglabas- masok nito sa bibig niya habang
kinikiwal niya rin ang dila para mas masarapan ang asawa niya.

"Oh! Oh!" He was moaning loudly, and when he spurt his warm semen inside her mouth,
he screamed her name making her smile inwardly. "Iriissss!"

Kasabay ng pag-agos ng katas nito palabas sa bibig niya ay ang pagbagsak ng mga
kamay ng binata sa kama. Siya naman ay nagmamadaling tinungo ang banyo at doon
iniluwa ang katas ng asawa niya at nagmumog.

Nang makabalik siya sa kama, hindi pa rin gumagalaw si Cormac kaya siya na ang
lumuhod sa magkabilang gilid ng leeg nito saka inilapit niya ang pagkababae sa
bibig ng asawa.
"Eat." Utos niya rito.

Cormac opens his eyes and looked straight into hers. "Turn around and I will."

Napangiti siya saka binago ang posisyon niya. Sa halip na nakaharap kay Cormac
habang nakaluhod ay nakatalikod siya rito at nakaharap sa pagkalalaki nitong unti-
unti na namang nabubuhay.

Dumiin ang palad niya sa matitipunong dibdib ng asawa ng maramdaman ang dila nito
sa kaangkinan niya.

He's starting.

Halos masugatan ang labi niya habang kagat niya iyon at mahinang umuungol habang
ang dila ng asawa ay sinusundot-sundot ang kuntil niya.

"Uhm!" Napapaigtad siya sa tuwing sinisipsip ni Cormac and klitoris niya. "Oh!
Cormac! Ah!"

Umawang ang mga labi niya habang umindayog ang katawan at sinasabayan ang paggalaw
ng dila nito sa pagkababae niyang nararamdaman niyang sobrang basang-basa na.

"Oh! Cormac-oh! Mio dio! Amore! Uhm!"

Napaliyad siya at sunod-sunod na napadaing. Ang mga kamay niya ay sa kama na

nakadiin at parang pinapaligaya siya ng asawa niya sa posisyong dog style. Kahit
dila at daliri lang nito ang nagpapasigaw sa kaniya sa sobrang sarap pero parang
ganun din yon lalo na't masarap kumain at dumila ang asawa niya.

"Uhm! Oh! Cormac!" Niccolo! "Oh! Cormac! Uhm! Merda! Merda!"

Her nails scrapped over Cormac's abs as her mouth started to crave for his cöck
again.

Hindi niya pinigilan ang sarili. Dumapa siya sa katawan ni Cormac habang kinakain
at dinidilaan pa rin nito ang kaselanan niya at hinawakan ang kahabaan nito.

Cormac groaned and his tongue slid inside her core.

"Cormac!"

And then his tongue is back licking her clit and sucking it while his fingers is
thrusting in and out of her wet püssy and she's screaming in pleasure.
"Cormac-oh! Oh! Ahh! Uhm! Cormac! Oh!" Nahihibang na siya sa sarap. "Oh! Merda! Oh!
Cormac! Cormac! Oh! Ah! Ah!"

Gigil na gigil siya sa sarap at gusto niya ring paligayahin ang asawa kaya isinubo
niya ulit ang pagkalalaki nito sa bibig niya at inialabas-masok 'yon at nabalot ng
laway niya at pre-cum nito.

Cormac is groaning while he eats her and she was moaning while she suck him.

Her mind is blank at that very moment. Wala siyang nakikita. Wala siyang naririnig
maliban sa mga ungol nilang dalawa. Tanging ang sarap lang dulot ng ginagawa nila
nakatuon ang atensiyon niya.

"Cormac! Oh!"

Mas bumilis