INFLUENCERS

Uit Knack Focus van 11/11/2020

Paul Baeten, schrijver van onder meer Wanderland,

Straus Park, de nieuwe novelle Een smerig dier en de
tv-reeks Over water, duikt elke week in de populaire
cultuur.

Toen ik zestien jaar was, wilde ik zoals Noel Gallagher zijn. Barstensvol
zelfvertrouwen, arrogant, laconiek verveeld, luid en grappig. Ik weet niet of ik
grappig ben, maar de rest lijkt me best goed gelukt.

Er kwam ook wat dweperij bij kijken. Een goede vriend en ik kochten parka's die
deden denken aan het soort dat Noel en Liam droegen. Ik had toen nog wat haar en
dat liet ik in hun stijl liggen, waardoor ik meer op Paul uit The Wonder Years leek
dan wat anders, maar het idee telde.

Influencers zijn er dus waarschijnlijk altijd geweest en zullen er hoogstwaarschijnlijk

ook altijd zijn.

Het is op zich ook prachtig om beïnvloed te worden door iets of iemand, zeker als
jonge mens. En met 'jonge mens' bedoel ik iedereen onder de 35, voor de
duidelijkheid.

Onze verbeelding wordt geprikkeld door anderen en we willen onszelf daardoor

misschien verbeteren. Dat heet inspiratie en daar kunnen we niet zonder: geen
Picasso zonder Cézanne, geen Beatles zonder Little Richard, geen Plopsaland zonder
Bobbejaanland.

Helaas is dat influencen

verwaterd tot een heel platte
bedoening. Een invloed zijn op
anderen zou altijd een gevolg
moeten zijn van iets. Bijvoorbeeld
van je muzikaal, sportief, zakelijk
of desnoods crimineel talent. De
echte influencer zou nooit als
eerste objectief moeten hebben:
hoe ga ik eens mensen
beïnvloeden? Die is bezig met iets
waardoor mensen aangetrokken
worden.
Ik had nooit veel nagedacht over die onnozelaars die in het leven niet veel meer
doen dan eender wie anders, met dit verschil dat ze er een programmaatje over
maken op Instagram en het feit dat relatief veel mensen dat willen volgen als reden
lijken te beschouwen om te zijn.

Toen kwamen een paar van die idioten in de mainstream terecht vanwege hun
achterlijke visie op covid of andere kwesties, en nog nooit had ik een grotere hoop
losers gezien dan mensen die influencer spelen. En weet daarbij dat ik in lockdown al
eens The Real Housewives of Beverly Hills heb opgezet dus ik weet hoe een groep
losers eruitziet.

Lege levens, platte commercie, zielloze inspirationals, het inzetten van kinderen,
huisdieren en gelobotomiseerde echtgenoten: het hoort er allemaal bij. Mensen die
er zo vaak op hameren dat ze echt zijn dat het heel triest of heel grappig wordt,
afhankelijk van hoeveel complete leegte je aankunt voor je breekt.

In de overigens best flauwe nieuwe reeks My Next Guest Needs No Introduction, met
de op leeftijd veel te gezapig geworden, soms ergerlijke Dave Letterman, is dit
seizoen Kim Kardashian te gast. Die ondergoedmarchand heeft 190 miljoen volgers
op haar Instagramaccount. Zij is het product van een leven in de spotlights. Een
fenomeen. De keizerin van alle Lienen en Gorikken die middels een uitgekiende
brand hopen wat korting te versieren op een bestickerde Mercedes of voor de rest
van hun leven voorzien te worden van gratis haargel.

Jullie zijn geen brands, jullie zijn de dankbare idioten die socialemediaplatformen
helpen om geld te verdienen. Stop ermee, misschien is dat de eerste inspirerende
beslissing die je kunt nemen. Maar maak er geen post over!