ΑΜΛΕΤΟΣ

ΠΟΛΩΝΙΟΣ
   Λαέρτη, ακόμη εδώ; 'Σ το πλοίο σου, 'ς το πλοίο!
   Κάθετ' ο άνεμος 'ς τους ώμους του πανιού σου,
   και σε προσμένουν· λάβε πρώτα την ευχήν μου,

   [Βάζει το χέρι επάνω εις την κεφαλήν του ΛΑΕΡΤΗ]

   και ταις εξής 'ς τον νουν σου γράψε νουθεσίαις·

   'Σ τους στοχασμούς σου γλώσσαν (32) να μη δίδης, μήτε
   εις στοχασμόν σου ενέργειαν πριν τον ωριμάσης·
   να ήσαι καταδεκτικός, πλην μη χυδαίος·
   τους φίλους 'πώχεις, αφού πρώτα δοκιμάσης,
   με κρίκους δέσε εις την ψυχήν σου αδαμαντίνους·
   πλην της παλάμης σου την αίσθησιν μη φθείρης
   μ' όποιον η ώρα σύντροφόν σου ξεκλωσσήση.
   Φυλάξου 'ς έριδα να εμπής, αλλ', άμα εμπήκες,
   μείνε, να κάμης τον εχθρόν να σε φοβήται.
   Εις όλους τ' αυτιά δίδε, την φωνήν 'ς ολίγους·
   άκουε συμβουλαίς· την γνώμην σου μη λέγης.
   Καλοενδύσου, αλλ' όσο το πουγγί σηκόνει,
   μη παράξενα, πλούτος, όχι φαντασία·
   τον άνθρωπον συχνά μας δείχν' η φορεσιά του,
   καθώς οι πρώτοι μεγιστάνες της Γαλλίας
   είναι εις τούτο εκλεκτοί προ πάντων και γενναίοι.
   Μη γίνης δανειστής, μηδέ χρεωφειλέτης·
   συχνά τον φίλον χάνεις μ' όσα 'χεις δανείση,
   και αν δανεισθής, στομόνεις την οικονομίαν.
   Προ πάντων τούτο· αληθινός 'ς τον εαυτόν σου
   να 'σαι, και θέλει ακολουθήση, ωσάν η νύκτα
   την ημέραν, να μη 'σαι ουδέ 'ς τους άλλους ψεύτης.
   Χαίρε, και ό,τ' είπα θέλει ανθίση απ' την ευχήν μου.

Give thy thoughts no tongue,

Nor any unproportion’d thought his act.
Be thou familiar, but by no means vulgar.
Those friends thou hast, and their adoption tried,
Grapple them unto thy soul with hoops of steel;
But do not dull thy palm with entertainment
Of each new-hatch’d, unfledg’d comrade. Beware
Of entrance to a quarrel; but, being in,
Bear’t that the opposed may beware of thee.
Give every man thine ear, but few thy voice:
Take each man’s censure, but reserve thy judgment.
Costly thy habit as thy purse can buy,
But not express’d in fancy; rich, not gaudy:
For the apparel oft proclaims the man;
And they in France of the best rank and station
Are most select and generous chief in that.
Neither a borrower nor a lender be:
For loan oft loses both itself and friend;
And borrowing dulls the edge of husbandry.
This above all,—to thine own self be true;
And it must follow, as the night the day,
Thou canst not then be false to any man.