Historia miłości Jacka Soplicy i Ewy Horeszko

Jacek Soplica, główny bohater epopeji Adama Mickiewicz pt. „Pan Tadeusz”,
był nie zwykle często zapraszany przez Stolnika Horeszkę do jego domu. Jednak
Stolnik nie darzył Soplicy przyjaźnią, lecz liczył na możliwość uzyskania jak
największego poparcia podczas posiedzeń sejmików ziemskich. Jacek dobrze o tym
wiedział, ale był bardzo ambitny i cierpliwy, ponieważ starał się o rękę swojej
ukochanej, córki Stolnika – Ewy, która odwzajemniała jego uczucie. Mimo łączącej tę
parę miłości, Jacek został ugoszczony przez gospodarza czarną polewką, co
oznaczało brak akceptacji i nie chęć Stolnika dla zaręczyn. Soplica, zrezygnowany,
chciał wyjechać za granicę. Ewa, dowiedziawszy się o tym, ubolewała ogromnie,
jednak nic nie zdołało przekonać Horeszki do zmiany decyzji. Jacek rozważał także
możliwość ucieczki z ukochaną, lecz była ona zbyt delikatna na takie wyprawy.
Próbował zapomnieć, zapomnieć o miłości, nawet ożenił się z inną, mimo że nie
kochał jej. Jego żona przeciwnie: kochała Jacka, była do niego przywiązana i oddana
mu. To ona urodziła Tadeusza, lecz niedługo umarła z żalu do Jacka, który stał się
zły, opryskliwy i zaczął pić.
Wkrótce Soplica dowiedział się o zaręczynach Ewy Horeszko z Wojewodą,
wszędzie mówiono też, że Ewa kogoś potajemnie kocha. Mimo to Stolnik dalej
urządzał bale i zapraszał gości do zamku, nie przejmując się niczym. Jacek całymi
dniami jeździł koło zamku, aż pewnego dnia był świadkiem napaści Moskali na
Horeszków. Po bitwie triumfujący Stolnik wyszedł przed zamek, I wtedy Soplica
chwycił broń jednego z Moskali i postrzelił Horeszkę. Gerwazy, w ramach zemsty,
próbował ranić Jacka, lecz chybił. Stolnik zmarł.
Jacek Soplica postanowił uciekać z kraju i zostać kapłanem, Ewa natomiast,
została wywieziona ze swoim mężem na Sybir i tam umarła młodo.