FILIPINO SA PILING LARANG (AKADEMIK)

Replektibong Sanaysay: Ang Aking Karanasan sa Panahon ng Pandemya

Tiyak na nagkaroon ng pinsala ang COVID-19. Dahil sa pandemyang ito, marami ang nawalan ng trabaho, tahanan, at buhay.
Lahat tayo ay umaasa ng isang bakuna sa lalong madaling panahon, sa pag-asang makontrol ang virus na ito. Samantala, marami sa
atin ang nagsasagawa ng personal na kalinisan at pagdistansya mula sa ibang tao upang maiwasan ang impeksyon.
Naapektuhan ng virus ang aking buhay, mental, pisikal, at emosyonal na kalagayan. Sa unang tatlong buwan, nag-aalala at
nababahala ako sa kung paano pinangangasiwaan ang virus na ito. Akala ko sigurado na ang virus na ito ay makakahawa sa akin at
sa aking pamilya. Sa tuwing magsasalita ako tungkol dito, sinasabihan akong magsanay lamang ng personal na kalinisan at
pagdistansya mula sa ibang tao. Sa tag-araw ay ginamit ko ang aking libreng oras para magtrabaho sa aking kalusugang
pangkaisipan.
Kaya, nagsimula akong pumunta sa therapy ng grupo. Dumalo ako sa iba't ibang mga programa. Lahat sila ay umikot sa pag-
unawa sa pagkabalisa at kung paano haharapin ito. Sa buong tatlong buwang ito, nakabuo ako ng isang bagong relasyon sa aking
pagkabalisa. Itinuro sa akin ng program na ito na makita ang mga maagang palatandaan ng panic attack bago pa man ito mangyari.
Binigyan kami ng therapist ng grupo ng mga kapaki-pakinabang na instrumentong gagamitin kapag naramdaman naming tumataas
ang antas ng aming pagkabalisa. Nakatulong sa akin ang mga instrumento gaya ng sampung konektadong paghinga at dalawang
minutong koleksyon ng imahe na mas mahusay na makontrol ang aking pagkabalisa. Malaki ang pasasalamat ko sa resultang ito dahil
naging matiyaga ako sa aking sarili at natapos ang aking takdang-aralin; na nagsasanay sa mga imahe at sampung konektadong
paghinga. Marami pang ibang mga kasangkapan na magagamit upang labanan ang isang panic attack, ngunit ito ang mga bagay na
gumana sa akin.
Nasa bahay lamang ako sa buong tag-araw, at ito ang nag-udyok sa akin na mag-ehersisyo nang higit pa. Noong junior hayskul
pa lamang ako ay halos hindi ako nag-ehersisyo at napansin ko kung paano ito nakaapekto sa aking kalooban. Ang ehersisyo ay hindi
lamang nakakatulong sa akin na manatiling malusog at nasa hugis, ngunit nakakatulong din ito sa akin na manatili sa isang positibong
pag-iisip. Sa loob ng tatlong buwan, nag Zumba at nag-ehersisyo ako bawat linggo. Bukod sa mas masaya ang pakiramdam ko,
napansin ko na mas maganda ang katawan ko. Dahil sa mga kalagayan ng pandemic, ilang buwan akong naka-lockdown. Alam ko na
kailangan kong maghanap ng paraan para manatiling malusog nang hindi pumupunta sa gym, kaya nagpasya akong mag-ehersisyo sa
bahay. Ang aking katawan ay pisikal na nagbago pagkatapos ng labis na ehersisyo, at ako ay masaya sa resulta.
Noong nakaraang buwan, ang pandemya ay tumama nang husto sa ilan sa mga miyembro ng aking pamilya. Parehong
pinansyal at emosyonal ang aking pamilya ay naapektuhan. Ako ay mapalad na magkaroon ng isang mapagmalasakit at mapagbigay
na pamilya na tutulong sa sinumang nangangailangan. Gayunpaman, mahirap makita ang ilang miyembro ng pamilya na nahihirapan
sa pag-iisip at emosyonal. Lalo na sa panahon ng pandemya, ang mga nakaraang damdamin ng pagkabalisa at depresyon ay lalong
pinalalakas. Kahit masakit sa akin na makita ang aking pamilya na dumaranas ng mga mahihirap na oras, sinisikap kong gawin ang
aking bahagi upang tumulong. Sa pamamagitan ng karanasang ito natutunan ko na ang pagkakaroon ng taong makikinig at
magpapaginhawa sa iyo ay isa sa mga pinakadakilang regalong makukuha.
Sa buong tag-araw, kung may natutunan ako, ito ay palaging subukan at hanapin ang liwanag kahit na sa pinakamadilim na
oras. Kung hindi natin kailanman mararanasan ang ginaw ng isang madilim na taglamig, malamang na hindi natin mapapahalagahan
ang init ng isang maliwanag na araw ng tag-araw. Walang higit na nagpapasigla sa ating gana sa mga simpleng saya ng buhay kaysa
sa gutom na dulot ng kalungkutan o desperasyon. Upang matagumpay na makumpleto ang ating kamangha-manghang paglalakbay
sa buhay, mahalagang gawin natin ang bawat madilim na luha sa isang perlas ng karunungan, at hanapin ang pagpapala sa bawat
sumpa. Tayo ang sarili nating liwanag at sarili nating kadiliman.