COMPOSICIÓN 3.

HISTORIA DE ESPAÑA

Para comprender este periódico histórico e poñernos en contexto, é necesario remontarnos ao

fin da guerra de independencia española contra os franceses. Napoleón, ante as derrotas do
seu exército, polo que viuse obrigado a asinar o tratado de Valencay en decembro de 1813,
con que renunciou ao trono español do seu irmán Xosé I e devolveulla a Fernando vii, que
voltou a España e reinou ata a sua morte en 1833, dunha manera vingativa e absoluta. No seu
reinado deferencianse tres periodos: o sexenio absolutista, o trienio liberal e a década
ominosa.

O periodo do sexenio liberal comeza coa chegada de Fernando vii a España, foi recibido con
gran entusiasmo, mais a sua chegada acusou grandes problemas políticos. Os liberáis exisian
pola sua banda que se seguirán os decretos formulados na constituciñon do 1812, pero na sua
contra estaban os absolutistas, que defendían que recuperase a plenitude da soberanía real,
declarando nulas todas as reformas establecidas por Xose I. Asi llo pediu un grupo de
deputados medianate un documento que tiña por nome o manifestó dos persas. O decreto
asignado o 12 de abril, supuxo unha restauración do poder absolutista do monarca, que aboliu
a lexislación das cortes de cadiz, feito que provocou escasa oposición nas masas populares,
que atentaban contra a relixión e a tradición. . ( doc 1).

O bando liberal eran una minoría polo que non pudieron enfrontarse ao rei, e foron
perseguidos e exiliaronse formando sociedades secretas, recorrendo a conspiracion e a
reivindicaión liberal que deu lugar aos pronunciamentos militares que un dos primeiros tivo
lugar en 1815 na coruña, da man de Juan Díax Porlier. Este, mediante un manifesto tratou de
dirixirse dende a xunta provincial de Galicia a nación española, xa que viuse obrigado a acceder
ao poder, polo que fixeron un levantamento do exercito para ser escoitados polo rei e os seus
secretarios. Polo que a favor da constitución e co apoio civil das cidades , organizado pola
sociedades secretas e clubs patriotas,trataron de para conseguir suficiente forza para
imponerse asi ao monarca. ( doc 2)

Un deses pronuncimentos deu lugar ao inico da segunda etapa, o trienio liberal (1820-1823). O
1 de xaneiro de 1820, un mando de soldados prepararadas en andalucia para combater contra
os as colonias americanas e encabezadas polo coronel Rafael del riego. O triunfo tivo lugar
cando o 21 de febrero na coruña, a maioria dos oficiais detiveron as autoridades realistas e
nomearon unha xunta de gobernó de Galicia, que foi seguido do resto de España. Ademáis
debido a pasividade do exército e a acción dos liberáis nas cidades obrigaron ao rei, que viuse
sen apoios e tivo que aceptar a constitución do 1812. Restableceu asi a lexislación das cortes
de cadiz: a constitución, cortes, eleccions baseadas no sufraxio universal masculino indirecto,
os poderes divididos, a existencia dunha soberanía nacional… ademáis formaron un novo
goberno que proclamou unha amnistía, que permitiu o regreso dos liberáis e os afrancesados
do exilio, e convocaron elección, que esta vez foron gañadas polos liberáis, pola misma razón
que no absolutismo nas cortes de cadiz, pola existencia nunha maioria de deputados do bando
victorioso.

As novas cortes, formadas por unha maioria liberal iniciaron unha importante reforma a nivel
social, económico e administrativo. Estableceron unha serie de leis que desenvolveron as
liberdades de imprenta, asociación e reunións, o que permitiu o impulso da prensa e das
sociedades patrióticas formadas por liberáis.

O principal obxetivo do trienio foi a abolición do antiguo rexime, marcado por unha
monarquia absoluta, unha sociedade estamental e por unha economía de base agraria. Que
inicouse coas cortes de cadiz e viuse freada polo regreso de Fernando VII. Para continuar a
abolición tomaron diferentes medidas entre as que podemos destacar: a supresión dos
señoríos xuridicionais, morgados e vinculacións, que permitia eliminar o feudalismo no
campo, asi a terra converteuse en mercadoría. A aprobación dunha reforma eclesiástica que
suprimia os conventos e seculizaba aos frades. Levouse a cabo unha desamortización onde as
terras pasaron as mans no estado e limitiose asi o poder da igrexa. Reformaron tamén o poder
fiscal e aumentaron os recursos do estado e dismunuiron o decimo que cobraba a igrexa.
Tamén eliminaron os gremios e aprobaron a liberdade de industria e de circulación de
mercadorías, favorecendo a burguesía comercial.

Para manter a orde pública e defender o rexime constitucional, instarouse a milicia nacional,
que era un corpo constituido por cidadáns armados, formados polas clases medias urbanas.
Tamén volveron a dividir o territorio nuevamente en provincias, concelloa e deputacións. Asi
mesmo promulgaron o primeiro código penal (1822) , prodeceuse a reforma do gobernó
(1821) e fomentaron a educación dividindoa en tres graos: primario, secundario e
universitario.

Neste época tamén atopamos conflictos, o primeiro protagonizado por Fernando vii que
aceptara o antiguo rexime, pero mediante o dereito ao veto que lle otorga a constitución, freu
a abolición dos señoríos, e tratou de buscar de novo o poder absolutista. Tamén houbo
descontento por parte dos campesiños, que desenvolveronse en protestas e levantamentos
por non incorporan no trienio dereitos básicos como o acceso a propiedade privada da terra.
Os antiguos señores, pasaron a ser os novos propietarios, e os campesiños os arrendatarios,
parceiros, ou xornaleiros, que podían ser expulsados das terras se non pagaban e vironse
obrigados a vender os productos para conseguir diñeiro, ca que as condicions eran
desafavorables. A nobreza tradicional e a igrexa, vironse tamén prexudiacas pola supresión do
décimo e dos privilexios.

En 1822 houbo partidas realistas en Cataluña, navarra, Galicia e o mestrazgo, que dominaron
prazas do territorio e estableceron unha rexencia absolutista en 1823. Finalmente as
diferenzas entre liberáis deron lugar a duas correntes, os moderados que defendían o apoio
das antigas clases dominantes, o maior poder do rei, un senado aristocrático e control da
prensa. E por outra parte, os exaltados, que querían volver totalmente a constitución do 1812
e propoñian reformas radicais basadas ni liberalismo popular. Esta división e os problemas que
tiveron mantiveronse durante todo o periodo, favorencendo os intentos dos absolutistas de
restaurar o antiguo réxime, co apoio de Fernando vii.

A década ominosa absolutista comezou no ano 1832 e rematou no 1833. O medo e a pretesión
da revolución en Europa polo triunfo do liberalismo alarmou a certas potencias europeas que
levaron a cabo a santa alianza para intervir en España e restaurar o goberno absolutista de
F.VII., que xa voltaba a estar de novo no trono. Na sua intervención na santa alianza decreta de
novo o seu poder no territorio nesta nova epata de novo absolutista, e elimina todas las leis e
reformas que se levaron a cabo polos liberais mentras tiveron o poder durante tres, do 1820
ao 1823, onde el xustificabase que non tiña apoio por parte do pobo; eliminou todas as leis e e
institución relacionadas coa constutición do 1812 e onde os liberáis trataron de abolir o
antiguo rexime. (DOC3).

En 1823, un exercito francés, os cen mil fillos de san Luis, invadiron España acompañados de
voluntarios españois. Casi non atoparon resistencia e fernano recuperou o poder absoluto. Isto
provocou unha represión contra os liberáis, xa que moitos foron perseguidos, executados ou
tiveron que exiliarse.

De novo houbo un regreso ao antiguo rexime, pero a inquisición non se restaurou. Os

ultrarrealistas acusaron a FVII de pusilánime e agruparonse arredor do seu irmán Carlos maría
isidro, considerado futuro heredeiro do trono.

En 1829, VII casou con maría cristina de borbón e tiveron dúas fillas: Isabel e luísa Fernanda. En
1830 derrogou a lei salíca introducida por Felipe V, que establecia un poder superior dos
homes fronte as mulleres, polo que impedia que as suas fillas gobernaran. Isto deu lugar a un
grave problema dinástico, pois Carlos e os realistas, opúxeronse a medida. En 1833, morreu
Fernando VII, e Carlos reclamou a coroa de España para a sua filla, igual que a raiña maría
cristina para a sua filla Isabel. Iniciouse asi a primeira guerra carlista, onde os liberáis tiveron
que recuperar o poder.