You are on page 1of 1

Gatazkei buruz egin ohi den irakurketan, ahaztu egiten da gerra beharrezko egiten duena sistema

kapitalista bera dela; krisi garaietan klase burgesak duen premiak eragiten dituela. Azken urteotan
bereziki, Euskal Herrian gertuago ikusten eta bizitzen ari gara sistema kriminal hau, bakean bizi
garenaren erretorika barneraino sartu digute, bai Europar Batasunak, bai inperialismo
estatubatuarrak. Kasu honetan, gerra Errusiak 2022ko otsailaren 24an sortu izanaren sentsazioa
helarazi da, eta gerra amaitzeko aukerak honako hauek direla saldu: Errusia presionatuko duten
zigorrak ezartzea edota bake-akordioa. Halakoei aitortza emateak ez du gerran dagoen mundu baten
bizi garela ikusten uzten. Gogoratu beharra dago, otsailaren 24 horretan, Israel Siria bonbardatzen
ari zela eta herri palestinarra zanpatzen jarraitzen zuela; Saudi Arabia Yemen sarraskitzen ari zela;
Kolonbian buruzagi politiko eta sozialak erailtzen eta mehatxatzen... Zerrendak ez du etenik.

Debemos tener claro que la guerra no acabará con un acuerdo, ni mucho menos con una
intervención imperialista. La oposición a la guerra tiene que ir acompañada de un aumento de la
lucha de clases y refuerzo del internacionalismo. Un conflicto armado a gran escala juega a favor de
la burguesía; y, por contra, somos los pueblos los que ponemos los muertos. Tanto el pueblo de
Ucrania, como el de las Repúblicas Populares del Donbass en este caso. Por eso nos oponemos a
ello. Pero lo que queremos es evitar que la oposición a una guerra dé paso a reforzar la legitimidad
de un sistema internacional completamente injusto.

Zentzu horretan, komunikabide gehienen jokaera salatzen dugu. Ukrainako herriaren miseria, mina
eta beldurra erabiltzen dabiltza eta hainbat buruzagi politiko baino modu askoz argiagoan ari dira
militarismoa eta honen erasoak defendatzen, Errusia deabrutuz. Azken 8 urteotan, agertu al da
Donbasseko erasoen irudirik? Hala ere, ez da komunikabideen ardura soilik. Bai nazioarteko nahiz
euskal sozialdemokraziaren gerra-kondena hutsalek, bai EBko gobernuen demokrazia- eta bake-
balioen aldeko aldarriek, eskaintzen zaigun marko hori onartzera ganarama eta, horrekin batera,
gerra bera onartzera. Horren guztiaren aurrean, sistema kapitalista kriminal honi aurre egin ahal
izateko, konpromisoa eta borroka areagotzearen presa helarazi nahi dugu. Hala egin dute
Donbasseko errepublikek urte luzeetan zehar, Mendebaldeko botere faktikoen aurka altxatuz eta
Europar Batasuneko gobernuen identitate faxista agerian utziz.

No hay que olvidar, que en el año 2014 la UE y los EEUU apoyaron un golpe de estado en Ucrania
para instaurar un gobierno títere que respondiera a sus intereses. Ni que para lograr controlar a la
oposición que resistía al cambio de gobierno se entrenó y se dio poder a grupos neonazis que
cometieron crímenes como la quema de la Casa de los Sindicatos de Odessa. Ni que ante las
protestas en su contra en el Donbass el nuevo gobierno mandó fuerzas militares y paramilitares y
desde entonces el ejército ucraniano sigue bombardeando la República Popular de Donesk. Ni que
la UE, y los medios de comunicación afines, incluido EITB, se han encargado de blanquear a la
extrema derecha ucraniana y las milicias neonazis, criminalizando a quienes están luchando en su
contra. Tampoco como desde la UE, junto con ReinoUnido y los EEUU, en el marco de la OTAN,
se ha participado en el aumento de las tensiones y el apoyo militar a Ucrania mientras encrudecía
los ataques al Donbass. De ninguna de estas instituciones va a venir el fin de la guerra y los
conflictos para la clase trabajadora.

Horregatik errepikatzen dugu hainbestetan norbere herria askatzeko borroka dela


internazionalismotik egin dezakegun ekarpenik eraginkorrena. Izan ere, herri antolatu eta
borrokalari batek soilik egin ahal izango dio aurre inperialismoari eta gerra burgesei. Eta egungo
testuinguruan, horrek esan nahi du, gutxienez, posizio irmoa erakutsi behar dugula Estatu
espainolaren, frantsesaren, Europar Batasunaren eta NATOren inperialismoaren aurka. Baita
Donbasseko errepubliken ondoan jarri behar dugula ere.

Hasta que no acabemos con este sistema, no podremos deshacernos de la lacra de la guerra.
¡NO A LA OTAN! ¡Ni guerra entre pueblos, ni paz entre clases!

You might also like