«Ο βυζαντινός αυτοκράτορας»

Ο αυτοκράτορας στο Βυζάντιο ήταν ο εκλεκτός του Θεού στη γη, ο προστάτης της
Εκκλησίας, ο φύλακας της Ορθοδοξίας. Φρόντιζε για την εφαρμογή ου λόγου του Θεού, την
τήρηση των εντολών της Αγίας Γραφής και των αποφάσεων των οικουμενικών συνοδών.
Ήταν ο ανώτερος άρχοντας του Κράτους, ο ανώτατος δικαστής και ο νομοθέτης δηλαδή
συγκέντρωνε στο πρόσωπο του όλα τα αξιώματα και τις εξουσίες. Τίποτα δεν μπορούσε να
περιορίσει την εξουσία του, παρά μόνο οι νόμοι στους οποίους βέβαια θέσπιζε και
καταργούσε ο ίδιος. Τιμωρούσε και αντάμειβε, όχι όμως από ιδιοτέλεια, αλλά για να
διαφυλάξει τις ηθικές αξίες και να προστατεύσει την παράδοση. Προστάτευε με ζήλο τα
κεκτημένα αγαθά της αυτοκρατορίας και τα διαφύλαττε με τις νίκες του εναντίων των
εχθρών που απειλούσαν τη σταθερότητα του κράτους του. Η ιδιότητα του αυτοκράτορα
προϋπέθετε και εξαιρετική γενναιότητα. Ως αρχηγός του στρατού ηγούνταν των
στρατιωτικών δυνάμεων κατά τη διάρκεια πολέμων και μεριμνούσε για την ασφάλεια των
συνόρων του. Ασκούσε εποπτεία και στον χώρο της Εκκλησίας και σε συνεργασία με τον
Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως επιδίωκε να ενώσει όλους τους λαούς κάτω από τη σκεπή
της ορθόδοξης χριστιανικής θρησκείας.