Η πλαστική ρύπανση είναι μία παγκόσμια απειλή.

Χάρη στην πίεση της κοινωνίας και στα

ευρήματα της επιστημονικής κοινότητας, η πολιτεία έχει αναγνωρίσει τη βαρύτητα του ζητήματος και
κάνει τα πρώτα βήματα για την αντιμετώπισή του. Εντούτοις, η ανάγκη αντιμετώπισης της κατάχρησης
του πλαστικού είναι αναγκαία.

Οι επιπτώσεις της κουλτούρας που επικρατεί σήμερα, με το να πετάμε τα πλαστικά μετά την
πρώτη τους χρήση, είναι φανερές στις θαλάσσιες και στους ωκεανούς. Τα πλαστικά απόβλητα μολύνουν
όλο και περισσότερο τους ωκεανούς και σύμφωνα με υπολογισμούς έως το 2050 οι θάλασσες θα
περιέχουν περισσότερα πλαστικά απόβλητα απ’ ό,τι ψάρια. Τα πλαστικά τραυματίζουν τα ζώα της
θάλασσας, τα οποία συχνά μπλέκονται στα μεγάλα πλαστικά κομμάτια περνούν τα μικρότερα για
φαγητό. Αυτό έχει αποτέλεσμα να εμποδίζεται η πέψη του κανονικού φαγητού, ενώ προσελκύσει και
τοξικές ουσίες στον οργανισμό τους. Οι άνθρωποι τρώνε πλαστικό μέσω της διατροφικής αλυσίδας,
ωστόσο παραμένει άγνωστο το πώς αυτό επηρεάζει την υγεία του. Τα απορρίμματά της θάλασσας
προκαλούν ζημιές σε τομείς και κοινότητες που εξαρτώνται από τη θάλασσα, καθώς μόνο το 5% της
αξίας των πλαστικών συσκευασιών παραμένει στην οικονομία – το υπόλοιπο απορρίπτεται, γεγονός που
αποδεικνύει την ανάγκη για μια πιο σφαιρική προσέγγιση.

Η Ευρωπαϊκή Ένωση μπορεί να λάβει ορισμένα μέτρα για την αντιμετώπισης του προβλήματος.
Αρχικά, η πλήρης κατάργηση των πλαστικών μιας χρήσης για τα οποία υπάρχουν διαθέσιμα
υποκατάστατα είναι αναγκαία. Ακόμη, ένα μέτρο που μπορεί να βοηθήσει είναι ο περιορισμός της
χρήσης πλαστικών δοχείων τροφίμων και ποτηριών μέσω του καθορισμού εθνικών στόχων μείωσης, της
προσφοράς εναλλακτικών προϊόντων στα σημεία πώλησης, ή της διασφάλισης ότι τα πλαστικά προϊόντα
μιας χρήσης θα επιβαρύνονται από κάποιο τέλος. Επιπλέον, πρέπει να υποχρεωθούν οι κατασκευαστές να
συμμετέχουν στο κόστος της διαχείρισης αποβλήτων και του καθαρισμού, καθώς και των μέτρων
ευαισθητοποίησης για δοχεία, προϊόντα καπνού με φίλτρο, υγρά μαντηλάκια...κλπ. επιπρόσθετα, τα
κράτη πρέπει έχουν την υποχρέωση να συλλέγουν το 90% των πλαστικών δοχείων για ποτά από το 2025,
π.χ. μέσω συστημάτων εγγύησης και επιστροφής.

Τα ευχολόγια για την αντιμετώπιση του προβλήματος της κατάχρησης του πλαστικού και των
συνεπειών που έχει στον άνθρωπο και στο ζωικό, φυτικό και θαλάσσιο βασίλειο είναι τεράστιες.
Επομένως, όλοι οφείλουμε τόσο σε ατομικό όσο και σε συλλογικό επίπεδο να αντιμετωπίσουμε το πολύ
σοβαρό αυτό πρόβλημα.
 Η οικογένεια αποτελεί το θεμέλιο λίθο και τη μικρογραφία της κοινωνίας. Χάρη σε αυτήν, το
άτομο αποκτάει συνείδηση του εαυτού του, αλλά και ευρύτερα μια κοινωνική συνείδηση. Δυστυχώς,
όμως, στην εποχή μας περνά κρίση, γιατί κλονίστηκαν οι βάσεις της.

Αρχικά, η οικογένεια καλύπτει τις βιολογικές ανάγκες των μελών της, διότι φροντίζει να
εξασφαλίσει για αυτά τροφή, στέγη και ενδυμασία. Ακόμη, βοηθά στην πνευματική τους ανάπτυξη και
ωρίμανση, επειδή στην οικογένεια το παιδί μαθαίνει να μιλά και αποκτά τις πρώτες του γνώσεις για τον
κόσμο. Επίσης, κοινωνικοποιεί τα μέλη της, καθώς μαθαίνουν τα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις τους,
αλλά και να συνυπάρχουν αρμονικά με τους γύρω τους. Επιπλέον, προσφέρει αίσθημα γαλήνης και
ασφάλειας, αποτελώντας το καταφύγιο όλων ειδικά στις δύσκολες στιγμές.

Παρόλα αυτά, στις μέρες μας ο θεσμός της οικογένειας περνάει μια έντονη και παρατεταμένη
κρίση. Συχνά και οι δύο γονείς εργάζονται και απουσιάζουν για αρκετές ώρες από το σπίτι. Συνεπώς, δε
μένει χρόνος, για να ασχοληθούν με τα παιδιά τους. Ακόμη, πολλές φορές κυριαρχεί ο εγωισμός και η
ανωριμότητα ενώ απουσιάζει ο διάλογος από τη οικογένεια. Έτσι, μοιραία δημιουργούνται εντάσεις και
συγκρούσεις και ο καθένας κλείνεται στον εαυτό του. Επιπρόσθετα, η ανωριμότητα και η απουσία
διάθεσης για ανάληψη ευθυνών από την πλευρά των γονιών επιδεινώνουν τις σχέσεις των μελών της.
Τέλος, η απουσία ελεύθερου χρόνου, η επιθυμία για καριέρα και το κυνήγι του χρήματος απομακρύνουν
το άτομο από τη δημιουργία οικογένειας.

Συμπερασματικά, η οικογένεια αποτελεί το κύτταρο του ατόμου και της κοινωνίας. Η σημασία
της οικογένειας έχει τονιστεί πολλές φορές, παρόλα αυτά ο θεσμός περνάει μια βαθιά και παρατεταμένη
κρίση. Επομένως, είναι υποχρέωση όλων μας να την στηρίξουμε ως θεσμό και να την προστατέψουμε.