«Άγιε Ιεράρχα, ομολογητά, διδάσκαλε της αληθείας και ανάργυρε ιατρέ Λουκά, σοι κλίνομεν τα

γόνατα της ψυχής και του σώματος και προσπίπτοντες τοις τιμίοις και ιαματικοίς λειψάνοις
σου, σε παρακαλούμεν, ως τα τέκνα τους πατέρας αυτών.

Εισάκουσον ημών των αμαρτωλών, τίμιε πάτερ, και προσάγαγε την δέησιν ημών τω ελεήμονι
και φιλανθρώπω Θεώ, ως εστώς ενώπιον αυτού μετά πάντων των αγίων.

Πιστεύομεν ότι αγαπάς ημάς δια της αυτής αγάπης ην ηγάπησας τους αδελφούς σου κατά την
εν τω κόσμω βιοτήν σου.

Την τέχνην των ιατρών μετιών, των ασθενούντων τα αρρωστήματα, τη αρωγή της χάριτος,
πλειστάκις εθεράπευσας.

Μετά δε την σεπτήν σου κοίμησιν, τα σα χαριτόβρυτα λείψανα, ο των όλων Δεσπότης, πηγήν
ιατρείας ανέδειξεν.

Ποικίλας γαρ ιώνται ασθενείας καί δύναμιν δωρούνται τοις ευλαβώς ταύτα ασπαζομένοις και
αιτουμένοις την θείαν πρεσβείαν σου.

Διό αιτούμεν σε και θερμώς παρακαλούμεν σε, τον την χάριν της ιατρείας κομισάμενον· τον
ασθενούντα και δεινώς χειμαζόμενον αδελφόν ημών (….) επίσκεψαι και θεράπευσον εκ της
συνεχούσης αυτόν ασθενείας.

Πάντιμε και αγιώτατε πάτερ Λουκά, ελπίς αρραγής των ασθενούντων και κεκμηκότων, μη
επιλάθου δωρήσασθαι τω αδελφώ ημών (….) την ίασιν και πάσιν ημίν τα ευφρόσυνα.

Ίνα και ημείς συν σοι δοξάζωμεν τον Πατέρα και τον Υιόν και το Άγιον Πνεύμα, την μίαν
θεότητα τε και βασιλείαν, νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων.

Αμήν».
Άγιε Ιεράρχα, ομολογητά, διδάσκαλε της αληθείας και ανάργυρε ιατρέ Λουκά, σοι κλίνομεν τα
γόνατα της ψυχής και του σώματος και προσπίπτοντες τοις τιμίοις και ιαματικοίς λειψάνοις
σου, σε παρακαλούμεν ως τα τέκνα τους πατέρας αυτών.

Εισάκουσον ημών των αμαρτωλών, τίμιε πάτερ, και προσάγαγε την δέησιν ημών τω ελεήμονι
και φιλανθρώπω Θεώ, ως εστώς ενώπιον αυτού μετά πάντων των Αγίων.

Πιστεύομεν ότι αγαπάς ημας δια της αυτής αγάπης ην ηγάπησας τους αδελφούς σου κατά την
εν τω κόσμω βιοτήν σου.

Την τέχνη των ιατρών μετιών, των ασθενούντων τα αρρωστήματα, τη αρωγή της χάριτος,
πλειστάκις εθεράπευσας. Μετά δε τη σεπτήν σου κοίμησιν, τα σα χαριτόβρυτα λείψανα, ο των
όλων Δεσπότης, πηγήν ιατρείας ανέδειξεν.

Ποικιλας γαρ ιωνται ασθενείας, και δύναμιν δωρούνται τοις ευβλαβώς ταύτα ασπαζομενος και
αιτουμένοις την θείαν πρεσβείαν σου.

Διό αιτούμεν σε και θερμώς παρακαλούμεν σε, τον την χάριν της ιατρείας κομισάμενον, τον
ασθενούντα ημών……. Επίσκεψαι και θεράπευσον εκ της συνεχούσης αυτόν ασθενείας.

Πάντιμε και αγιώτατε πάτερ Λουκά ελπίς αρραγής των ασθενούντων και κεκμηκότων, μη
επιλάθου δωρήσασθαι τω αδελφώ ήμων………. Την ίασιν και πάσιν ημίν τα ευφρόσυνα.

Ινα και ημείς συν σοι δοξάζωμεν τον Πατέρα και τον Υιόν και το Άγιο Πνεύμα, την μιαν θεότητα
τε και βασιλείαν, νύν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων αμήν.
Ἀπολυτίκιον

Νέον ἅγιον τοῦ Παρακλήτου, σέ ἀνέδειξεν, Λουκᾶ ἡ Χάρις, ἐν καιροῖς διωγμῶν τε καί θλίψεων
Νόσους μέν ὡς ἰατρός ἐθεράπευσας, καί τάς ψυχάς ὡς ποιμήν καθοδήγησας πάτερ τίμιε,
ἐγγάμων τύπος καί μοναστῶν, πρέσβευε σωθῆναι τάς ψυχάς ἡμῶν.

Έτερον Ἀπολυτίκιον

Ήχος πλ. α'. Τον συνάναρχον Λόγον.

Ιατρόν και ποιμένα, Λουκά τιμήσωμεν, Συμφερουπόλεως ποίμνης, Αρχιερέα λαμπρόν, τον
βαστάσαντα Χριστού τα θεία στίγματα, τας εξορίας, τα δεινά, εγκλεισμούς εν φυλακαίς, τας
θλίψεις και τα ονείδη, τον επ’ εσχάτων φανέντα, εν Ρωσία νέον Αγιον.

Κοντάκιον

Ἀνεδείχθης ἥλιος, νυκτί βαθεῖα, διωγμοῦ, μακάριε, διό καί θάλπος νοητόν, τό ἐκ Θεοῦ σύ
ἐξέχεας, χειμαζομένοις, Λουκᾶ πανσεβάσμιε.

Έτερον Κοντάκιον

Ήχος πλ. δ'. Τη Υπερμάχω.

Συμφερουπόλεως Λουκάν τόν αρχιποίμενα, και ιατρόν τον επιστήμονα τον άριστον, οι φιλάγιοι
υμνήσωμεν εγκαρδίως, εν Ρωσία γαρ βιώσας ώσπερ άγγελος, ωμολόγησε Χριστού το θείον
όνομα. Διο κράζομεν, χαίροις πάτερ αοίδιμε.

Μεγαλυνάριον

Χαίροις της Ρωσίας νέος βλαστός, και των θεραπευομένων ο προστάτης και βοηθός, χαίροις
Εκκλησίας Χριστού ο Ιεράρχης, Λουκά ποιμήν θεόφρον, αξιοτίμητε.

Έτερον Μεγαλυνάριον

Χαίροις Ἐπισκόπων ὁ κοινωνός, τῆς Ρωσίας πάσης, ὁ θεόσοφος ἰατρός, χαίροις τῆς Κριμαίας, ὁ
θεῖος Ποιμενάρχης, Λουκᾶ τῶν Ορθοδόξων ὁ νέος Ἅγιος.
ΑΠΟΛΥΤΙΚΙΟΝ

Ἦχος πλ. α΄ Τὸν συνάναρχον λόγον

Ἀργολίδος ἐδείχθης δόξα καὶ καύχημα, Ἀθηναίων τὸ κλέος καὶ θεῖον βλάστημα, Θεοδόσιε
πατὴρ ἡμῶν ὅσιε, τῶν ὁσίων καλλονὴ καὶ ἰαμάτων ἡ πηγή, καὶ Πέτρου τοῦ Ἱεράρχου συνόμιλος,
καὶ προστάτης τῶν αἰτουμένων ἱλασμὸν καὶ μέγα ἔλεος.

ΜΕΓΑΛΥΝΑΡΙΟΝ

Ὁσίου Θεοδοσίου τοῦ νέου καὶ ἰαματικοῦ

Χαίροις Ἀργολίδος ὁ θησαυρὸς καὶ τῶν Ἀθηναίων γόνος τίμιος καὶ φρουρός, χαίροις τῆς
Ἑλλάδος ὁ Μέγας ἀντιλήπτωρ, ὁσίων τε τὸ κλέος ὦ Θεοδόσιε.

Κοντάκιον

Ἦχος πλ. δ’. Τῇ ὑπερμάχῳ.

Ὥσπερ ταμεῖον οὐρανίου ἁγιάσματος Τῶν θεοσδότων δωρημάτων δόσιν ἄφθονον Φερωνύμως
ἐκομίσω παρὰ Κυρίου. Ἀλλὰ βλῦσον ἰαμάτων τὴν ἐνέργειαν Τοῖς ἐκ πόθου προσπελάζουσι τῇ
σκέπῃ σου Καὶ βοῶσί σοι, χαίροις Πάτερ Θεοδόσιε.