‫ﭨﺎ ِ‬

‫ﻟﺴﭩﺎء ﺟﻮن אﺧﻼﻗﻲ آ ﮐﺎﮢﻴﻮن‬

‫ﺷﻴﻮאرאم ﭜﺎﮘﭽﻨﺪ ﻻﻻ‬
 ‫ﻣﻬﺎڳ‬
‫ﻟﺴﭩﺎء‪ -‬ﺟﻴﻮن ﭼﺮﻳ ۽ آ ﮐﺎﮢﻴﻮن“ ﻛﺘﺎب ﺳﻨﮅو ﺳﺎﻫﺖ ﻣﻨﮉل ﺟﻲ‬ ‫ﻫﻦ ﮐﺎن אﮘﻲ ”ﭨﺎ ِ‬
‫دوאرאن ﮀﭙﺠﻲ ﭘﮅرو ﭤﻴﻮ آﻫﻲ‪ .‬ﺟﻮ ﺳﺮﻛﺎري ﺗﻌﻠﻴﻢ ﮐﺎﺗﻲ درﺳﻲ ﻛﺘﺎب ﻃﻮر‬
‫ﻣﻨﻈﻮر ﻛﻴﻮ آﻫﻲ ۽ ﺳﻨﮅ ﺟﻲ ﻛﻴ ن ﺳﻜﻮﻟﻦ ۾ ﭘﻴﻮ ﭘﺎڙﻫﮡ ۾ אﭼﻲ‪ .‬אن ۾ ﻣﻬﺎ ﺎ‬
‫ﭘﺴﻨﺪيء ﺳﺎن‬
‫َ‬ ‫ﭨﺎﻟﺴﭩﺎء ﺟﻮ ﺟﻴﻮن ﭼﺮﻳ ۽ ﺳﻨﺪس ﺳﺖ آ ﮐﺎﮢﻴﻮن آﻳﻞ آﻫﻦ‪ .‬ﺟﻨﻬﻦ ﺷﻮق ۽‬
‫ﻻء ﻣﻘﺮر ﻛﻴﻮ آﻫﻲ ۽‬ ‫אﻫﻮ ﻛﺘﺎب ﺳﻜﻮﻟﻦ ﺟﻲ ﺑﺎﻧﻴﻜﺎرن ﭘﻨﻬﻨﺠﻦ ﻛﻼﺳﻦ ِ‬
‫ﺟﻴ ي אﻧﺪאز ۾ ﻫﻜﮍي ﺋﻲ ﺳﺎل ﺟﻲ אﻧﺪرאن ﺟﻮﮐﺎﭘﻮ ﭤﻴﻮ آﻫﻲ ﺗﻨﻬﻦ ﻫﻦ ﭔﺌﻲ ﻛﺘﺎب‬
‫ﺟﻲ ﮀﭙﺎﺋﻲ ﭘﮅري ﻛﺮڻ ﺟﻲ ﻫﻤﭣ ڏﻧﻲ آﻫﻲ‪ .‬ﻫﻦ ﭜﺎﮜﻲ ۾ אٺ وڌﻳﻚ آ ﮐﺎﮢﻴﻮن ڏﻧﻴﻮن‬
‫ﻻء ﻣﻨﻈﻮر ﻛﺮي‬ ‫وﭸﻦ ﭤﻴﻮن‪ .‬אﻣﻴﺪ ﺗﻪ ﻫﻲ ﻛﺘﺎب ﭘﮡ ﺗﻌﻠﻴﻢ ﮐﺎﺗﻲ وאرא ﺳﻜﻮﻟﻦ ِ‬
‫ﻟﺴﭩﺎء ﺟﻲ ﺳﺎدﮔﻲ‪ ،‬אﻳﺸﻮر ﭜﮙ ۽ ﺧﻠﻖ ﺧﺬﻣﺖ ﺟﻲ אﺻﻮﻟﻦ ﮐﻲ‬ ‫روﺳﻲ دروﻳﺶ ﭨﺎ ِ‬
‫ﺳﻜﻮ ﭔﭽﻦ ۾ ﭰﻬﻼﺋﻴﻨﺪא‪.‬‬
‫ﺳﻨﮅوء ﺟﻲ אﻳﮉﻳﭩﺮ ﺟﻮ ﺷﻜﺮ ﮔﺬאر آﻫﻴﺎن ﺟﻨﻬﻦ ﺟﻲ ﺳﻨﺪر‬ ‫َ‬ ‫ﻣﺎن ﭜﺎءٌ ﺑﻮﻟﭽﻨﺪ رאﺟﭙﺎل‬
‫ﺰن دوאرאن ﺳﻨﺖ ﭨﺎﻟﺴﭩﺎء ﺟﻮن آ ﮐﺎﮢﻴﻮن ﭘﮅرﻳﻮن ﭤﻴﻮن آﻫﻦ‪.‬‬
‫ﻣﺎن ﭘﻨﻬﻨﺠﻲ ﺑﺰرﮔﻪ دوﺳﺖ ﻣﺮزא ﻧﺎدر ﺑﻴﮕﻪ ﺑﺌﺮﻳﺴﭩﺮ ﺟﻮ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺷﻜﺎر ﮔﺬאر آﻫﻴﺎن‬
‫ﺟﻨﻬﻦ ﻣﻬﺮﺑﺎﻧﻲ ﻛﺮي ﻫﻦ ﭘﺴﺘﻚ ﺟﻮ دﺳﺘﺨﻂ ﻧﻈﺮ ﻣﺎن ﻛﮃي ﭘﻨﻬﻨﺠﺎ ﭜﺎل ﭜﻼﻳﺎ‬
‫آﻫﻦ‪.‬‬

‫ِ‬
‫ﻫﺎء אﺳﻜﻮل ﺟﻴﻜﺐ آﺑﺎد ﺷﻴﻮאرאم ﭜﺎﮘﭽﻨﺪ ﻻﻻ‬
 ‫אﻳﺸﻮر ﮐﻲ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺟﻲ ﺧ آﻫﻲ‬
‫ﺟﻴﺘﻮﮢﻴﻚ‬
‫ﻫﻮ אﻧﮑﻲ ﭘﮅرو دﻳﺮ ﺳﺎن ﭤﻮ ﻛﺮي‬

‫ﻣﻴﺪيء ۾ ﻏﺮق ﭤﻲ ﻧﺎﺳﺘﻚ ﻧﻪ ﭤﻲءُ‪ .‬אﻳﺸﻮر‪ ،‬ﻇﺎﻫﺮ ۽‬

‫َ‬ ‫]אي ﻣﻈﻠﻮم אﻧﺴﺎن‪ ،‬ﻧﺎ ُא‬
‫ﺑﺎﻃﻦ ﺟﻮ ﻣﺎﻟﻚ‪ ،‬ﺳﭝﻜﻲ ﭤﻮ ﭴﺎﮢﻲ‪ .‬ﺟﻴﻜﮇﻫﻦ ﺗﻮن ﺑﻲ ﻗﺼﻮر ۽ ﺑﻴﮇوﻫﻲ‬
‫ﺑﻴﮕﻨﺎﻫﻲء ۽ ﺳﭽﻲ ﭘﭽﻲ‬
‫َ‬ ‫ﻧﻬﻲء ﻣﭡﻲ ﻣﺎﻟﻚ ﮐﻲ ﺗﻨﻬﻨﺠﻲ‬
‫آﻫ ‪ ،‬ﺗﻪ ﭘﻚ ﭴﺎڻ ﺗﻪ א َ‬
‫ﮔﻨﺎﻫﻲء ﺟﻲ ﭜﻠﻲ ﭜﺖ ﺧ آﻫﻲ‪ .‬ﺻﺮف אﻳﺸﻮري ﻗﺎﻋﺪي ﻣﻮﺟﺐ‬ ‫َ‬ ‫ﮔﻨﻬﮕﺎر ﺟﻲ‬
‫ﺣﻖ ﺟﻲ ﭘﮅرאﺋﻲ ذرא دﻳﺮאﺋ ﭤﻲ ﭤﺌﻲ‪ .‬وﭼﻮن وﻗﺖ آﻫﻲ آزﻣﺎﺋﺶ ﺟﻮ‪ ،‬ﺟﻨﻬﻦ ۾‬
‫ﭘﺮﭜﻮء در ﭘﺮאرﭤﻨﺎ ﭘﻴﻮ ﻛﻨﺪﻳﻦ‪ ،‬אوﺗﺮو‬
‫َ‬ ‫ﺟﻴ و ﺻ ۽ ڌﻳﺮج ڌאرڻ ﻛﺮي‪،‬‬
‫ﺳﺎﺋ َء ﺟﻲ ﻧﺰدﻳﻚ ﭤﻴﻨﺪﻳﻦ‪ .‬אﻫﺎ ﺑﻪ ﭘﻚ ﭴﺎڻ ﺗﻪ‬
‫ﭘﺎپ ﻛﺮي ﭘﺎﺗﺎل ۾ ﭘﺮﮔﻬﭧ ﭤﺌﻲ آﻛﺎس‬
‫رﺟﺐ ﭨﻨﻬﻲ ﻟﻮﻛﻦ ۾ ﻟﻜﻲ ﻧﻪ ﭘﺎپ ﺟﻮ وאس‪[.‬‬
‫***‬
‫رﺷﻴﺎ ﺟﻲ ﻻڊ ﺮ ﺷﻬﺮ ۾ ﻫﻜﮍو ﻧﻮﺟﻮאن وאﭘﺎري آﻛﺴﻴﻨﺎف ﻧﺎ رﻫﻨﺪو‬
‫ﻫﻮ‪ .‬ﮐﻴﺲ ﻫﻜﮍو ﮔﻬﺮ ۽ ﭔﻪ دﻛﺎن ﻫﻮא‪ .‬אﻳﺸﻮر ﮐﻴﺲ ﺳﻬﮣﻮ ﺑﮣﺎﻳﻮ ﻫﻮ ۽ ﺳﻨﺪس‬
‫ﺳﺴﻲء ﺟﻬﻠﻜﺎ ﭤﻲ ڏﻧﺎ‪.‬‬‫َ‬ ‫وאريء ﻤﭼﻜﻴﺪאر‬
‫َ‬ ‫ڊوﻻﺋ ڌڙ ﺗﻲ ﻟﻌﻞ ﭼﻬﺮي‬
‫ﺳﻨﺪس وאر ﮔﻬﻨﮉﻳﺪאر ﻫﻮא‪ ،‬ﺟﻦ ﻫﻦ ﺟﻲ ﺻﻮرت ﺟﻲ ﺳﻮﭜﻴﺎ ﺳ ﺳﺮس ﭤﻲ‬
‫ﺟﻮאﺑﻲء ﺟﻮ ﺗﻪ ﭜﻨﮉאر ﻫﻮ‪.‬‬
‫َ‬ ‫ﻛﺌﻲ‪ .‬ﮘﺎﺋﮣﻮ ﺑﻪ وאﻫﻪ ﺟﻮ ﻫﻮ‪ .‬ﺳﻴﺎﮢﭗ ۽ ﺣﺎﺿﺮ‬
‫אﻫﮍو ﻣﺎﮢﻬﻮ ﺟﻴﻜﺮ ﻫﺮ ﻛﻨﻬﻦ ﮐﻲ ﭘﻴﻮ وﮢﻲ ﻫﺎ ۽ ﻫﺮﻛﻮ ﺟﻴﻜﺮ ﭘﻴﻮ ﮐﻴﺲ‬
‫وﻫﻲء ﮐﺎن‬
‫َ‬ ‫ﻧﻨﮃيء‬
‫َ‬ ‫آدرﭜﺂءٌ ڏﺋﻲ ﻫﺎ ﭘﺮ ﻣﻨﺠﻬﺲ ﻫﻚ وڏي وڏ אﻫﺎ ﻫﺌﻲ ﺟﻮ‬
‫ﻧﺸﺌﻲ ﻫﻮ‪ .‬ﺟﮇﻫﻦ ﭘﻴﺎﻟﻮ ﭘﻴﺌﻨﺪو ﻫﻮ‪ ،‬ﺗﮇﻫﻦ אﭼﻲ ﺑﻚ ۾ ﮀﭩﻨﺪو ﻫﻮ ۽ ﺟﻴﻜﻮ‬
‫ﻣﻨﻬﻦ ﺳﺎﻣﻬﻮن אﻳﻨﺪو ﻫﻮس‪ ،‬ﺗﻨﻬﻦ ﮐﻲ وאﻫﻴﻨﺪو روכ ﺳﮅي ﭔﮅאﺋﻴﻨﺪو وﻳﻨﺪو‬
‫ﻫﻮ‪ .‬وאت ﻣﻨﺠﻬﺎن ﮔﮓ ﭘﻴﺌﻲ وﻫﻨﺪي ﻫﺌﺲ ۽ ﺳﻨﺪس ﻣﻮﻫﻴﻨﺪڙ ﻣﻨﻬﻦ ﭰﺮي‬
‫ﺧﻮﻓﻨﺎכ ﭤﻲ ﭘﻮﻧﺪو ﻫﻮ‪.‬‬
‫آﻛﺴﻴﻨﺎف ﺟﻲ ﺟﻴﻮت ۾ ﺳﻨﺪس אڌ‪ -‬ﺳﺮﻳﺮ ﺟﻲ אﭼﮡ ﺳﺎن אﻧﻘﻼب אﭼﻲ وﻳﻮ‪.‬‬
‫ﻻء ﺗﻮﺑﻬﻪ ﻛﺮي ﮀﮇﻳﺎﺋ ‪ .‬אن‬ ‫ﻫﻦ ﺷﺮאب ﺟﺎ ﭘﻴﺎﻻ ﭘﺮزא ﻛﺮي ﮀﮇﻳﺎ ۽ آﺋﻴﻨﺪه ِ‬
‫ﭘﻮء ﻛﮇﻫﻦ ور ﮐﻴﺲ ﮔﺬرﻳﻞ ﺣﺎﻟﺖ ۾ ڏﺳﺒﻮ ﻫﻮ‪ ،‬ﻧﻪ ﺗﻪ ﮔﻬﮣﻮ ﻛﺮي‬ ‫ﮐﺎن ِ‬
‫وﻗﺖ ﺳﺎﻧﺘﻴﻜﻮ ﭘﻴﻮ ﮔﺬرﻧﺪو ﻫﻮس‪.‬‬
‫אوﻧﻬﺎري ﺟﻲ ﻣﻨﺪ ﻫﺌﻲ ۽ ﻣﻴﻠﻦ ﻣﻼﺧﮍن ﺟﻲ ﭼﻮڌאري ڌم ﭘﻲ ﭘﻴﺌﻲ‪ .‬ﻫﺮ ﺟﻨﺲ‬
‫ﺑﻬﺎريء ۾ ﺑﻮد ﻫﺌﻲ‪ .‬آﻛﺴﻴﻨﺎف ﺑﻪ ﻫﻜﮍي ڏﻳﻨﻬﻦ ﺳﻬﻲ ﺳﻨﭝﺮي ﭜﺮ وאري‬ ‫َ‬
‫ﻻء ﺗﻴﺎر ﭤﻴﻮ‪ ،‬ﭘﺮ زאﻟﻬﻨﺲ روﻛﻴﺲ؛ ﭼﻲ‪” ،‬ﭘﻴﺎرא‪،‬‬ ‫ﮘﻮٺ ڏאﻧﻬﻦ ﻣﻴﻠﻲ ﺗﻲ وﭸﮡ ِ‬
‫אﭴﻮﻛﻮ ڏﻳﻨﻬﻦ ﺗﺮس‪ .‬رאت ﻣﺎن ﺗﻨﻬﻨﺠﻮ ﺎم ﺧﺮאب ﺳﭙﻨﻮ ﻟﮅو آﻫﻲ‪“.‬‬
‫آﻛﺴﻴﻨﺎف ﮐﻠﻨﺪي ﭼﻴﻮ‪” ،‬ﺗﻮﮐﻲ ﭜﺆ ﭤﻮﭤﺌﻲ ﻧﻪ‪ ،‬ﺗﻪ ﻣﺎن ﻣﻴﻠﻲ ﺗﻲ وﭸﻲ ﺧﻮب ﻧﺸﺎ‬
‫ﭘﺘﺎ ﻛﻨﺪس ۽ ﭘﺎڻ ﮐﻲ ﺷﺮאب ۾ ﺟﻨﺴﻲ ﭔﻮڙﻳﻨﺪس؟“‬
‫”ﻧﻪ ﭘﻴﺎرא‪ ،‬ﻣﻮن ﮐﻲ ﭘﺘﻮﺋﻲ ﻛﻮﻧﻪ ﭤﻮ ﭘﻮي ﺗﻪ אﻻﺋﻲ ﻛﻬﮍي ڊپ אﭼﻲ ورﺗﻮ אﭤﻢ‪.‬‬
‫ﻣﺎن ﺧﻮאب ۾ ﺎم ﺧﻮﻓﻨﺎכ ڏﻳﮏ ڏﭠﻮ آﻫﻲ ﺗﻮن ﻧﻪ ﺟﮇﻫ ﺷﻬﺮ ﮐﺎن ﻣﻮﭨﻲ آﺋ‬
‫۽ ﭨﻮﭘﻲ ﻣﭥﻲ ﺗﺎن ﻻﭤﺌﻪ ﺗﮇﻫﻦ ﺗﻨﻬﻨﺠﺎ وאر ﻮرא ﺳﻔﻴﺪ ڏﭠﻢ‪“.‬‬
‫آﻛﺴﻴﻨﺎف אﭼﻲ ﮐﻞ ۾ ﮀﭩﻜﻴﻮ‪ .‬ﭼﻲ‪” ،‬وאه وאه! אﻫﻮ ﺗﻪ ﻣﺰو ﭤﻴﻮ‪ .‬ﻫﺎﮢﻲ‬
‫ﻻء ڏس ﺗﻪ ﻛﻬﮍﻳﻮن ﻧﻪ ﻋﻤﺪﻳﻮن ﺳﻮﻏﺎﺗﻮن ﭤﻮ‬ ‫אﭨﻠﻨﺪو ﺳﻮدא ﺳﭡﺎ ﭤﻴﻨﺪא ۽ ﺗﻨﻬﻨﺠﻲ ِ‬
‫آﮢﻴﺎن‪“.‬‬
‫אﺋ ﭼﺌﻲ ﭔﭽﮍن ﭔﺎرڙن ﮐﻲ ﻤﭼﻲ ڏﻳﺌﻲ آﻛﺴﻴﻨﺎف وڏي ﭼﺎﻫﻪ ﻣﺎن روאﻧﻮ ﭤﻴﻮ‪.‬‬
‫אڌ وאٽ ﺗﻲ ﻫﻜﮍو ﺟﻬﻮﻧﻮ وאﻗﻒ وאﭘﺎري ﮔﮇﻳﺲ‪ .‬ﭔﺌﻲ رאت ﻛﺎﭨﮡ ِ‬
‫ﻻء‬
‫ﺳﺮאء ۾ ﻟﻬﻲ ﭘﻴﺎ‪ .‬ﭔﻨﻬﻲ ﮔﮇﺟﻲ ﭼﺎﻫﻪ ﭘﻴ ۽ ﭔﻦ ﻻﮘﻴﺘ‬ ‫ِ‬ ‫ﻫﻜﮍيء ﻣﻬﻤﺎن‬
‫َ‬
‫ﻛﻮﭠ ۾ وﭸﻲ آرאﻣﻲ ﭤﻴﺎ‪ .‬آﻛﺴﻴﻨﺎف ﮐﻲ ﻧﻨﮉ ﺟﻮ ﮔﻬﮣﻮ ﺷﻮق ﻛﻮﻧﻪ ﻫﻮ‪،‬‬
‫آڌيء ﺟﻮ אُﭤﻲ‪ ،‬وﻗﺖ ﭤﮅو ڏﺳﻲ‪ ،‬ﺠﻬﺎﺋ ﺗﻪ‬ ‫َ‬ ‫ﺳﻮ ﻬﮡ ﺳﺂءٌ ﻛﻮﻧﻪ ڏﻧﺲ‪.‬‬
‫ﻣﺴﺎﻓﺮيء ﺟﻮ ﻣﺰو ﻫﻦ وﻗﺖ آﻫﻲ؛ ﺳﻮ ﻧﻮﻛﺮ ﮐﻲ ﺳﺠﺎڳ ﻛﺮي‪ ،‬ﮔﻬﻮڙي‬ ‫َ‬
‫ﻻء ﺣﻜﻢ ڏﻳﺌﻲ‪ ،‬ﭘﺎڻ ﺳﮅو آﻓﻴﺲ ۾ وﭸﻲ ﻟﻴﮑﻮ ﻻﭤﺎﺋ ‪ .‬ﺣﺴﺎب‬ ‫ﺳﺎﻧﺒﺎﻫﮡ ِ‬
‫ﭼﻜﺘﻮ ﻛﺮي ﮔﻬﻮڙو ﭘﻼﮢﻲ رאﺗﻮ وאﻫﻪ روאﻧﻮ ﭤﻴﻮ‪.‬‬
‫ﭘﻮء ﮔﻬﻮڙي ﮐﻲ ﺗﺎزو ﺗﻜﮍو ﻛﺮڻ ﺟﻲ‬ ‫ﻣﺴﺎﻓﺮيء ﮐﺎن ِ‬
‫َ‬ ‫ﻛﺠﻬﻪ ﻣﻴﻠﻦ ﺟﻲ‬
‫ﺧﻴﺎل ﮐﺎن ﻫﻮ وري ﻫﻜﮍي ﻣﺴﺎﻓﺮ ﺧﺎﻧﻲ ۾ ﮔﻬﮍﻳﻮ‪ .‬ﭤﻚ ﭘﭩﻲ‪ ،‬ﭼﺎﻫﻪ ﭘﻲ‪،‬‬
‫ﻧﻬﻲء ﻣﻮج ۾ ﺋﻲ ﻮ ﻫﻮ ﺗﻪ ﻫﻜﮍي‬ ‫ﭜﺮوאري ﺳﺘﺎر ﮐﮣﻲ وﭴﺎﺋﮡ ﻟﮙﻮ‪ .‬אﭸﺎ א َ‬
‫ﮔﻬﻮڙي‪ -‬ﮔﺎڏي آﻳﻞ ڏﭠﺎﺋ ‪ ،‬ﺟﻨﻬﻦ ﻣﺎن ﻫﻚ آﻓﻴﺴﺮ ۽ ﭔﻪ ﺳﻮ ﺮ ﻟﻬﻲ وﭨﺲ آﻳﺎ‪.‬‬
‫آﻓﻴﺴﺮ ﮐﺎﻧﺌﺲ ﭘﮁﻴﻮ‪” ،‬ﺗﻮن ﻛ آﻫ ۽ ﻛﭥﺎن آﻳﻮ آﻫ ؟ رאت ﻛﭥﻲ ﻬﻴﻮ‬
‫ﻫﻮء؟ ﻧﻜﺮڻ ﮐﺎن אﮘﻲ ﺗﻮﮐﻲ‬ ‫ﻫﺌ ؟ אﻛﻴﻠﻮ ﻫﺌ ﻳﺎ ﻛﻮ ﭔﻴﻮ وאﭘﺎري ﺑﻪ ﺳﺎڻ ِ‬
‫אﻫﻮ وאﭘﺎري ﻧﻈﺮ آﻳﻮ؟ אﻫﮍو ﺳﺎﺟﻬﺮ ﮀﻮ ﻧﻜﺘ ؟‪“....‬‬
‫آﻛﺴﻴﻨﺎف ﻫﺮ ﻛﻨﻬﻦ ﺳﻮאل ﺟﻮ وאﺟ ﺟﻮאب ڏﻧﻮ ﭘﺮ ﺠﻬﻲ ﺋﻲ ﻧﻪ ﭤﻲ‬
‫ﻻء ﭘﻴﻮ‪ .‬دل ۾ ﭼﻮڻ ﻟﮙﻮ‪” ،‬ﻛﻮ ﻣﺎن ﭼﻮر‬ ‫ﺳﮕﻬﻴﻮ ﺗﻪ ﻫﻲءُ אﻳ א ﺳﻮאل ﭘﮁﻲ ﮀﺎ ِ‬
‫ﺗﻪ ﻛﻮﻧﻪ آﻫﻴﺎن ﻧﻜﻲ ڌאڙﻳﻞ آﻫﻴﺎن ﭘﺮ ﺻﺮف ﻫﻜﮍو ﺻﺎف ﺳﺎدو ﺳﻮدو‬
‫وאﭘﺎري‪ ،‬ﺟﻮ وאﭘﺎر ﺳﺎﻧﮕﻲ ﭘﻴﻮ ﺳﻔﺮ ﻛﺮﻳﺎن‪ .‬אﻫﮍي ﺑﻲ وאﺳﻄﻴﺪאر ۽ ﺑﻲ ﺗﻌﻠﻖ‬
‫ﻣﺎﮢﻬﻮء ۾ ﻛﻬﮍو ﺳﺮﻛﺎري ﺳﭧ אﭼﻲ ﻣﻨﺠﻬﻴﻮ آﻫﻲ ﺟﻮ אﻳ ي ﭘﮁﺎ ﭘﻴﺌﻲ‬ ‫َ‬
‫ﭘﻮي!“ אﭸﺎ ﻫﻲ אﻧﻬﻦ ﺋﻲ ﭘﻮرن ۾ ﻫﻮ ﺗﻪ آﻓﻴﺴﺮ ﭼﻴﺲ‪” ،‬ﻣﺎن ﭘﻮﻟﻴﺲ אﻧﺴﭙﻴﻜﭩﺮ‬
‫آﻫﻴﺎن ۽ ﺗﻮﮐﺎن אﻫﻲ ﺳﻮאل ﺗﮇﻫﻦ ﭘﻴﻮ ﭘﮁﺎن ﺟﻮ ﺗﻮﺳﺎن ﺟﻴﻜﻮ وאﭘﺎري رאت‬
‫ﺳﺎڻ ﻫﻮ אن ﺟﻮ ﮔﻠﻮ ﻛﭙﻴﻮ ﭘﻴﻮ آﻫﻲ‪ .‬ﺗﻮن ﻣﻮن ﮐﻲ ﭘﻨﻬﻨﺠﻮ ﻮرو ﺳﺎﻣﺎن ڏﻳﮑﺎر‪.‬‬
‫)ﺳﻮ ﺮن ڏאﻧﻬﻦ ﻣﻨﻬﻦ ﻛﺮي( אوﻫﺎن ﻫﻦ ﺟﻲ ﺳﭝ ﭨﭙﮍن ﺟﻲ ﺗﻼﺷﻲ وﭠﻮ ۽‬
‫ڏﺳﻮ ﺟﻲ ﻛﻮ ﺷﻜﻲ ﻫﭥﻴﺎر ﻳﺎ ﻛﺎ ﭔﻲ ﭼﻴﺰ ﻧﻈﺮ אﭼﻲ ﺗﻪ ﻫﭣ ﻛﺮﻳﻮ‪“.‬‬
‫ﺳﻮ ﺮ آﻛﺴﻴﻨﺎف ﮐﻲ אﻧﺪر وﭠﻲ وﻳﺎ ۽ ﺳﻨﺪس ﭨﺮﻧﻚ ﺧﻮאه دﺳ ﭤﻴﻠﻬﻲ ﮐﮣﻲ‬
‫ﻧﻈﺮيء ﺳﺎن ﺟﺎﭼﮡ‬
‫َ‬ ‫ﻫﺮ ﻫﻚ ﭼﻴﺰ ﺟﺎ ﻣﻨﺠﻬﻦ ﭘﻴﻞ ﻫﺌﻲ ﺳﺎ ﺑﻠﻜﻞ ﺑﺎرﻳﻚ‬
‫ﻟﮙﺎ‪ .‬אوﭼﺘﻮ אﻧﺴﭙﻴﻜﭩﺮ ﮐﻲ ﻫﻜﮍو ﭼﺎﻗﻮ ﻧﻈﺮ ﭼﮍﻫﻴﻮ ﺟﻮ ﻫﭣ ۾ ﮐﮣﻲ ﺳﻮאل‬
‫ﻫﻲء وري ﻛﻬﮍي ﺑﻼ آﻫﻲ؟“‬ ‫ﭘﮁﻴﺎﺋ ‪َ ” ،‬‬
‫آﻛﺴﻴﻨﺎف ﺗﻲ ﭴﮡ ﺗﻪ وڄ ﻣﭥﺎن ﻛﺮي ﭘﻴﺌﻲ‪ .‬ﻫﻜﮍو رت ﭔﮇل ﺧﻨﺠﺮ‬
‫ﺳﻨﺪس ﭘﻴ ﻣﺎن ﻧﻜﺮي‪ ،‬ﺳﺎ ﮘﺎﻟﻬﻪ ﺳﻨﺪس ﺠﻬﻪ ﮐﺎن ﭔﺎﻫﺮ ﻫﺌﻲ‪ .‬وאﺋﮍو ﭤﻲ‬
‫وﻳﻮ‪ .‬ڍﻛﮡ ﺋﻲ ﻣﮍي وﻳﺲ‪ .‬אﮐ אﮘﻴﺎن אوﻧﺪﻫﻪ אﭼﮡ ﻟﮙﺲ‪ .‬אﻧﺴﭙﻴﻜﭩﺮ ڏאﻧﻬﻨﺲ‬
 ‫ﻧﻬﺎري رﻫﻴﻮ ﻫﻮ‪ ،‬ﭘﺮ ﻫﻦ ﮐﺎن אﮐﺮ אﻛﻠﻲ ﺗﻪ ﺟﻮאب ڏﺋﻲ‪ .‬وري ﭘﮁﻴﺎﺋﻴﻨﺲ‪،‬‬
‫ﭼﺎﻗﻮء ﺗﻲ رت ﻛﭥﺎن آﻳﻮ؟“‬
‫َ‬ ‫”‬
‫ﺗﺎرونء ﺳﺎن‬
‫َ‬ ‫ﻧﮍيء ۾ ﭴﮡ ﺗﻪ ﻛﻨﮉو אﭨﻜﻴﻞ ﻫﻮ‪ .‬زﺑﺎن‬ ‫َ‬ ‫آﻛﺴﻴﻨﺎف ﺟﻲ‬
‫ﻟﮙﻲ وﻳﺌﻲ ﻫﺌﺲ‪ .‬ﭼﭗ ﺧﺸﻚ ﭤﻲ وﻳﺎ ﻫﺌﺲ ۽ ﺳﻨﺪس ﺳﺎرو ﺑﺪن ﻛﺮڙي‬
‫ﺟﻴﺎن ﭤﻲ ﻛﻨﺒﻴﻮ‪ .‬ﻧﻴﭟ אڌ ﭰﭥﻞ אﻟﻔﺎﻇﻦ ۾ ورאﮢﻴﺎﺋ ‪” ،‬ﺳﺎ‪ ...‬ﺋ ‪ ...‬ﻧﻪ‪ ...‬ﻫﻮ‪...‬‬
‫ﻤﭼﮍيء ﻣﺎن ﭴﮡ ﺗﻪ ﭼ ي ﭔﺎﻫﺮ ﻛﮃﻳﺎ‪ ،‬ﭘﺮ‬ ‫َ‬ ‫ﻣﻨﻬﻦ‪ ...‬ﺟﻮ‪ ...‬ﻧﻪ‪ “...‬אﻫﻲ ﻟﻔﻆ ﻫﻦ‬
‫وڌﻳﻚ ﻛﻮﺷﺶ ﺎل ﻫﺌﻲ‪ .‬אﮐ ۾ ﮐﮇون ﭘﺌﺠﻲ وﻳﺲ ۽ ﺑﻴﺠﺎن ﺑﺖ ﻣﺜﻞ ﺑﻴﭡﻮ‬
‫رﻫﻴﻮ‪.‬‬
‫وאﭘﺎريء وאري ﻛﻤﺮي ۾ ﻻﮘﻴﺘﻮ‬‫َ‬ ‫אﻧﺴﭙﻴﻜﭩﺮ وري ﭘﮁﻴﻮ‪” ،‬ﺟﻨﻬﻦ ﺻﻮرت ۾‬
‫ِ‬
‫ﺳﻮאء אﻫﻮ‬ ‫ﻓﻘﻂ ﺗﻮن ﺋﻲ ﻫﺌ ۽ دروאزو ﺑﻪ ﺑﻨﺪ ﻫﻮ‪ ،‬ﺗﻨﻬﻦ ﺻﻮرت ۾ ﺗﻮﮐﺎن‬
‫ﻗﺎﺻﺎﺋﻜﻮ ﻛﻢ ﻛﻨﻬﻦ ﻛﻴﻮ ﻫﻮﻧﺪو؟ ﭜﺘﻴﻮن ﺧﻮن ﻛﺮي ﻧﻪ ﭤﻴﻮن‬
‫ﺳﮕﻬﻦ‪ ،‬ﻧﻜﻲ وري ﻣﻴﺰن ﻳﺎ ﻛﺮﺳ ﮐﻲ ﻗﺘﻞ ﻛﺮڻ ﺟﻲ ﻃﺎﻗﺖ آﻫﻲ‪ِ .‬אﻫﻮ‬
‫ﺻﺮف אﻧﺴﺎﻧﻲ دﻣﺎغ ﺋﻲ آﻫﻲ‪ ،‬ﺟﻨﻬﻦ ﺗﻲ ﺟﮇﻫﻦ ﺷﻴﻄﺎﻧﻲ ﺷﺮ ﻗﺒﻀﻮ ﭤﻮ ﻛﺮي‪،‬‬
‫ﺳﻮאء ﻫﻲءُ‬ ‫ﺗﮇﻫﻦ ﻣﻨﺠﻬﺲ ﻧﺎﭘﺎכ ۽ ﺧﻮ ﻮאر ﺧﻴﺎل אﭘﺠﻦ ﭤﺎ‪ .‬وري ﺗﻨﻬﻦ ﮐﺎن ِ‬
‫ﺧﻮﻧﻲ ﺧﻨﺠﺮ ﺗﻪ ﻛﺎ ﺛﺎﺑ آﻫﻲ ﺗﻪ ﺗﻮ אﻫﻮ ﺧﻮن ﻛﻴﻮ آﻫﻲ‪ .‬ﺗﻨﻬﻦ ﺟﻲ ﭼﻬﺮي‬
‫ﺟﻲ زردي ﺻﺎف ﮘﺎﻟﻬﺎﺋﻲ رﻫﻲ آﻫﻲ ﺗﻪ ﺗﻨﻬﻨﺠﻮ אﻧﺪر ﮐﺎﭴﻲ رﻫﻴﻮ آﻫﻲ ۽ ﺗﻮن‬
‫ﻛﻬﮍيء رﻳﺖ ﮐﻴﺲ ﻛﭡﻮ ۽ ﺳﻨﺪس‬ ‫َ‬ ‫ﮔﻨﻬﮕﺎر آﻫ ‪ .‬ﻫﺎﮢﻲ ﺳﭻ ِ‬
‫ﭔﮅאء ﺗﻪ ﺗﻮ‬
‫ﻛﻴ ي رﻗﻢ ﭼﻮرאﻳﺌﻪ؟“‬
‫آﻛﺴﻴﻨﺎف אﭼﻲ روﺋﮡ ۾ ﭰﭥﻮ‪ .‬ﻫﻴﻨﺌﻮن ﺟﻬﻞ ﺋﻲ ﻧﻪ ڏﺋﻴﺲ‪ .‬ڌﮢﻲ ﺟﻮ ﻗﺴﻢ ﮐﮣﻲ‬
‫ﭼﻴﺎﺋ ‪” ،‬ﻣﻮن אﻫﻮ ﺧﻮن ﻧﻪ ﻛﻴﻮ آﻫﻲ‪ .‬ﺣﻘﻴﻘﺘﺎً ﺗﻪ ﭼﺎﻧﻬﻪ ﭘﻴﺌﮡ ﮐﺎن ِ‬
‫ﭘﻮء ﻣﺎن‬
‫وאﭘﺎريء ﺟﻲ وري ﺷﻜﻞ ﺑﻪ ﻛﺎﻧﻪ ڏﭠﻲ آﻫﻲ‪ .‬ﻣﻨﻬﻨﺠﻲ ﮐﻴﺴﻲ ۾ ﭘﻨﻬﻨﺠﻮ אﭠﻦ‬ ‫َ‬
‫ﺳﻮאء ﭔﻴﻮ ﻛﺠﻬﻪ ﺑﻪ ﻧﻪ آﻫﻲ‪ .‬ﻧﻜﻲ ﻫﻲءُ ﭼﺎﻗﻮ ﺋﻲ ﺳﻨﺪم‬ ‫ﻫﺰאرن روﺑﻠﻦ ﮐﺎن ِ‬
‫آﻫﻲ‪ “.‬ﮔﻬﮣﻮﺋﻲ ﭼﻴﺎﺋ ‪ ،‬وڏא ﺋﻲ وאﺳﻄﺎ وڌאﺋ ‪ ،‬ﻟﻴﻼﺋﻲ وري ﻟﻴﻼﻳﺎﺋ ﭘﺮ ﺳﻨﺪس‬
‫ڏﻛﻨﺪڙ آوאز‪ ،‬دوﻧﻬﺎﭨﻴﻞ ﺷﻜﻞ ۽ ﻛﻨﺒﻨﺪڙ ﺑﺪن ﻣﺎن אﺋ ﭘﺌﻲ ﻣﻌﻠﻮم ﭤﻴﻮ‬
‫ﭴﮡ ﺗﻪ ﻫﻮ ﺳﭽﻮ ﭘﭽﻮ ڏوﻫﻲ ﻫﻮ‪ .‬ﺳﻨﺪس ﺳﺎﻣﺎن ﺿﺒﻂ ﻛﻴﻮ وﻳﻮ ۽ ﮐﻴﺲ‬
‫ﭜﺮوאري ﺟﻴﻞ ۾ دאﺧﻞ ﻛﻴﻮ وﻳﻮ‪ .‬ﺳﻨﺪس ﭼﺎل ﭼﻠﮕﺖ ﺑﺎﺑﺖ ﭘﮁﺎ ﻛﺮڻ ﺗﻲ‬
‫ﭘﻮﻟﻴﺲ ﮐﻲ ﭘﺘﻮ ﭘﻴﻮ ﺗﻪ ﺟﻴﺘﻮﮢﻴﻚ ﻫﻮ ﻧﻨﮃي ﻫﻮﻧﺪي ﺗﻪ ﺣﺪ درﺟﻲ ﺟﻮ ﺷﺮאﺑﻲ‬
‫ﻫﻮ‪ ،‬ﺗﻪ ﺑﻪ ﻫﻦ وﻗﺖ ﺻﺮف وﻗ ﭘﻴﺌﻨﺪو ﻫﻮ ۽ ﻛﮇﻫﻦ ﺑﻪ و ﻬﻮ ﺣﻮﺻﻠﻲ ﮐﺎن‬
‫ﭔﺎﻫﺮ ﻧﻜﺘﻞ ﻧﻈﺮ ﻧﻪ آﻳﻮ ﻫﻮ‪ .‬ﻛﺠﻬﻪ ﺑﻪ ﻫﺠﻲ‪ ،‬ﻣﻨﺠﻬﺲ ﺷﺮאب ﺟﻲ ﻋﻠﺖ‬
‫ﭘﻮء ﺗﻮﮢﻲ אوﻫﺎ ﮔﻬﮣﻲ ﻗﺪر ﮀﻮﻫﻪ ﮀﻨﮉي رﻫﻲ ﻫﺌﻲ‪ ،‬ﺗﻪ ﺑﻪ ﻣﻨﺠﻬﺲ ﮔﻤﺎن‬ ‫ﻫﺌﻲ‪ِ ،‬‬
‫ﻻء ﻛﺎ ﺛﺎﺑ ﻫﺌﻲ‪ .‬ﻛﻴﺲ ﻫﻠﻴﻮ ۽ ﻫﻦ ﺗﻲ ﺧﻮن ۽ وﻳﻬﻦ ﻫﺰאرن روﺑﻠﻦ‬ ‫آﮢﮡ ِ‬
‫ﭼﻮريء ﺟﻮن ﺗﻬﻤﺘﻮن ڌرﻳﻮن وﻳﺌﻮن‪.‬‬
‫َ‬ ‫ﺟﻲ‬
‫آﻛﺴﻴﻨﺎف ﺟﻲ زאل ﺗﻪ وﻳﭽﺎري ﭴﮡ ﭼﺮي ﭤﻲ ﭘﻴﺌﻲ‪ .‬ﭘﺘﻮ ﻛﻮﻧﻪ ﭤﻲ ﭘﻴﺲ ﺗﻪ‬
‫ﮀﺎ ﻛﺮﻳﺎن‪ .‬ﭔﺎر ﻧﻨﮃڙא ﻫﺌﺲ‪ .‬ﻫﻚ ﺗﻪ אﭸﺎ ﭤﮣﻦ ﺗﻲ ﻫﻮس‪ .‬ﺗﻨﻬﻦ ﻫﻮﻧﺪي ﺑﻪ אﻧﻬﻦ‬
‫ﻧﻬﻲء ﺷﻬﺮ ۾ ﻧﻜ ﺟ ﺳﻨﺪس ﭘ ﺗﺮﻧﮓ אﻧﺪر دאﺧﻞ ﻫﻮ‪.‬‬ ‫ﮐﻲ وﭠﻲ אﭼﻲ א َ‬
‫ﭘﻮء آزﻳﻦ ۽ ﻣﻨﭥﻦ ﻛﺮڻ ﺗﻲ ﺟﻴﻞ ﺟﻲ‬ ‫ﭘﻬﺮﻳﺎﺋ ﺗﻪ ﻣﻮﻛﻞ ﺋﻲ ﻧﻪ ﭤﻲ ﻣﻠﻴﺲ ﭘﺮ ِ‬
‫אﺧﺘﻴﺎريء وאرن ﮐﻲ ﺗﺮس ﭘﻴﻮ ۽ ﺳﻨﺪن אﺟﺎزت ﺳﺎن وﮀﮍﻳﻞ ﻣﻠﻴﺎ‪ .‬ﮔﻬﺮو ﺣﺎل‬‫َ‬
‫ﭘﻮء زאل ﭘﮁﻴﻮ‪” ،‬ﻫﺎﮢﻲ ﻧﻴﭟ ﮀﺎ ﻛﺠﻲ؟“ آﻛﺴﻴﻨﺎف‬ ‫אﺣﻮאل ڏﻳﮡ ﮐﺎن ِ‬
‫ورאﮢﻴﻮ‪” ،‬زאر )ﺷﻬﻨﺸﺎﻫﻪ( ڏאﻧﻬﻦ ﻋﺮﻳﻀﻲ ﻣﻮﻛﻠﮡ ﮔﻬﺮﺟﻲ‪ .‬ﻫﻮ ﻛﻨﻬﻦ ﺑﻪ‬
‫ڏوﻫﻲء ﮐﻲ ﻧﺎﺣﻖ ﻧﻪ ﻟﻮڙאﺋﻴﻨﺪو‪“.‬‬
‫َ‬
‫”אﺋ ﺗﻪ ﻣﻮن אﮘﻴﺌﻲ ﻛﻴﻮ آﻫﻲ ﭘﺮ درﺧﻮאﺳﺖ رد ﭤﻲ ۽ دﻓ دאﺧﻞ ﻛﺌﻲ‬
‫وﻳﺌﻲ‪ .‬ﻣﻮن ﮐﻲ ﺗﻪ אﮘﻴﺌﻲ ِאﻫﻲ ﭘﺮون ﭤﻲ ﭘﻴﺎ‪ ،‬ﺗﮇﻫﻦ ﺗﻪ ﭘﻲ دאﻧﻬﻮن ﻛﻴﻢ ﺗﻪ אڄ ﻧﻪ‬
‫وﭸﻮ ﭘﺮ אوﻫﺎن ﻧﻪ ﭔﮅي ۽ ﻧﻴﭟ אﮀﺎ وאر ﭘﺴﮣﺎ ﭘﻴﺎ‪ .‬ڏﺳﻮ ﺗﻪ ﺳﻬ ﺗﻪ אﻧﻬﻦ ﭤﻮرن‬
‫ڏﻳﻨﻬﻦ ۾ ﺋﻲ ﮘﮣ َء ۾ وאر ﺳﻔﻴﺪ ﭤﻴﮡ ﺷﺮوع ﭤﻴﺎ אﭤﻮ‪ .‬ﻛﻬﮍو ﻧﻪ ﭼﮝﻮ ﭤﺌﻲ ﻫﺎ ﺟﻲ‬
‫אن ڏﻳﻨﻬﻦ ﺗﺮﺳﻲ ﭘﺌﻮ ﻫﺎ‪ .‬ﭜﻼ ﻣﻮن ﮐﻲ ﺗﻪ ﭔﮅאﻳﻮ ﺗﻪ ﺗﻮﻫﺎن ﺑﺮאﺑﺮ ِאﻫﻮ ﺧﻮن ﻛﻴﻮ آﻫﻲ‬
‫ﻳﺎ ﻧﻪ؟“ آﻛﺴﻴﻨﺎف ﻣﻨﻬﻦ ﺗﻲ ﻫﭣ ڏﻳﺌﻲ אﭼﻲ روﺋﮡ ۾ ﮀﭩﻜﻴﻮ‪ .‬ﭼﻲ‪” ،‬ﮀﺎ‪،‬‬
‫ﺗﻮن ﺑﻪ אﺋ ﺠﻬﻲ رﻫﻲ آﻫ ؟ אﻓﺴﻮس! אڄ ﻣﻨﻬﻨﺠﻲ אڌ‪ -‬ﺳﺮﻳﺮ אﺳ ي ﺑﻪ ﻣﻮن‬
‫ﮐﻲ ﺧﻮﻧﻲ ﺠﻬﻲ ﺳﻮאل ﭘﮁﻲ رﻫﻲ آﻫﻲ!“‬
‫ﻧﻴﭟ ﻣﻼﻗﺎت ﺟﻮ وﻗﺖ ﭘﻮرو ﭤﻴﻮ ۽ آﻛﺴﻴﻨﺎف آﺧﺮﻳﻦ ﻧﻈﺮ ﭔﺎرڙن ۽ زאل ﺗﻲ‬
‫وﺟﻬﻲ ﻛﻨﮅ ﮔﻮڏن ۾ ﻫﮣﻲ وﻳﻬﻲ رﻫﻴﻮ ۽ ﻫﻮ رאه وﭠﻲ رﻣﻨﺪא رﻫﻴﺎ‪ .‬دل ۾‬
‫ﺳﻮچ ﻛﺮڻ ﻟﮙﻮ ﺗﻪ אڄ ﺳﺎري دﻧﻴﺎ ﻣﻮن ﮐﻲ ﻗﺎﺗﻞ وﺳﻬﻲ رﻫﻲ آﻫﻲ‪ .‬ﺧﻮد ﮔﻬﺮ‬
‫ﻧﻬﻲء ﻣﺎن ﺻﺎف ﻇﺎﻫﺮ آﻫﻲ ﺗﻪ‬
‫ﺟﺎ ﻋﺰﻳﺰ ﺑﻪ ﻣﻮن ۾ ﺷﻚ ۽ ﮔﻤﺎن ﭘﻴﺎ אﭤﺎرﻳﻦ‪ .‬א َ‬
‫ﻻء ﭘﺮאرﭤﻨﺎ ﻛﺮڻ‬‫ﺳﭻ ﺟﻲ ﭘﺮوڙ ﺻﺮف ﭘﺮﻣﻴﺸﻮر ﮐﻲ ﺋﻲ آﻫﻲ‪ .‬אن ﮐﻲ ﺋﻲ دאد ِ‬
‫ﮔﻬﺮﺟﻴﻢ ۽ אن ﮐﺎن ﺋﻲ رﺣﻢ ﺟﻲ ﻃﻠﺐ ﻛﺮڻ ﮔﻬﺮﺟﻴﻢ‪ .‬אن ﮐﺎن ِ‬
‫ﭘﻮء ﻫﻦ دﻧﻴﻮي‬
‫ﺷﺎﻫﻦ ﮐﻲ ﻋﺮﻳﻀﻴﻮن ﻛﺮڻ ﺑﻨﺪ ﻛﻴﻮن ۽ ﻫﻚ ﺳﭽﻲ ﭘﺎכ ﭘﺮوردﮔﺎر‬
‫ﺟﻲ درﮔﺎﻫﻪ ۾ دאﻧﻬﻮن ﻛﺮڻ ﻟﮙﻮ‪ .‬ﮐﻴﺲ ﭼﻬﺒﻮﻛﻦ ۽ ﻋﻤﺮ ﭜﺮ ﭘﻮرﻫﺌﻲ ﺟﻲ‬
‫ﺳﺰא آﻳﻞ ﻫﺌﻲ‪ .‬ﭘﻬﺮﻳﺎﺋ ﮐﻴﺲ אﮔﻬﺎڙي ﺟﺴﻢ ﺗﻲ ﭼﻬﺒﻮכ ﻫﻨﻴﺎ وﻳﺎ‪ .‬ﺟﮇﻫﻦ‬
‫ﺳﻨﺪس ﭰﭧ ﻣﮍﻳﺎ ۽ ﺳﮕﻬﻮ ﭤﻴﻮ ﺗﮇﻫﻦ ﭔ ﻗﻴﺪﻳﻦ ﺳﺎن ﮔﮇ ﮐﻴﺲ ﺳﺎﺋﺒ ﻳﺎ ڏאﻧﻬﻦ‬
‫ﺑﺎﻗﻲ ﺳﺰא ﻛﺎﭨﮡ ِ‬
‫ﻻء روאﻧﻮ ﻛﻴﺎﺋﻮن‪.‬‬
‫ﮀﻮﻳﻬﻪ ﺳﺎل ﭘﻮرﻫﺌﻲ ﻛﻨﺪي ﮔﺬري وﻳﺲ‪ .‬ﻣﭥﻲ ﺟﺎ وאر ﺑﺮف ﺟﻬﮍא אﮀﺎ ﭤﻲ‬
‫وﻳﺲ ۽ ﺳﻮﻧﻬﺎري ڊﮔﻬﻲ ﺳﻨﺌ ﺳﮅي ۽ ﭜﻮري رﻧﮓ ﺟﻲ ﭤﻲ وﻳﺌﻲ‪ .‬אﮘ ﺧﻮش‬
‫ﻣﺰא ﺟﻲ ﻮري ﻏﺎﺋﺐ ﭤﻲ وﻳﺲ‪ .‬אن ﺟﻲ ِﺎء ﻛﭕﻮ ﭤﻲ ﭘﻴﻮ ۽ ﻫﻤﻴﺸﮧ ﭼﭗ‬
‫ﻧﻬﻲء ﻫﻮﻧﺪي ﺑﻪ ﭘﺮאرﭤﻨﺎ ۾ رﺧﻨﻮ ﻛﻮﻧﻪ وڌאﺋ‬
‫ﭼﭙﺎﺗﻮ ۽ ﮔﻨﭝ وﻳﭡﻮ ﻫﻮﻧﺪو ﻫﻮ‪ .‬ﭘﺮ א َ‬
‫۽ ﻧﺖ ﻧﺌﻮن ﺳﺞ ﺳﻨﺌﻮن وא َء در אﻫﺎﺋﻲ ﭘﻴﻮ وﻳﻨ ﻛﻨﺪو ﻫﻮ ﺗﻪ אي ﺳﭕﺎﺟﻬﺎ‬
‫ﺳﺎﺋ ! ﻫﻲءُ ﻛﺎرﻧﻬﻦ ﺟﻮ دאغ ﻻﻫﻲ אﮀﻮ אﺟﺮو ﻛﺮ‪.‬‬
‫ﺟﻴﻞ ۾ ﻫﻮ ﺑﻮﭨﻦ ﭠﺎﻫﮡ ﺟﻮ ﻛﻢ ﺳﮑﻴﻮ ۽ אن ﻣﺎن ﺟﻴﻜﺎ ﺑﭽﺖ ﭤﻴﻨﺪي‬
‫ﻫﺌﺲ‪ ،‬ﺗﻨﻬﻦ ﻣﺎن ﻛﺎ ﭘﺌﺴﺎ ﻛﭡﺎ ﻛﺮي ﻫﻜﮍو א ﻴﻞ ﺧﺮﻳﺪ ﻛﻴﺎﺋ‬
‫ﺟﻴﻜﻮ روز ﺑﺮوز ﻣﻄﺎﻟﻊ ﻛﺮڻ ﻟﮙﻮ‪ .‬ﺟﻴﺴ روﺷﻨﺎﺋﻲ ﻫﻮﻧﺪي ﻫﺌﻲ‪ ،‬ﺗﻴﺴ‬
‫ﭘﻴﻮ ﭘﮍﻫﻨﺪو ﻫﻮ‪ .‬وڏن ڏﻳﻨﻬﻦ ﺗﻲ ﺟﻴﻞ ﺟﻲ دﻳﻮل ۾ وﭸﻲ ﻣﭡﻲ ﺳﺮ ﺳﺎن ﭜﭵﻦ‬
‫ﺳﭝﺎء ﺳﺒﺐ ﻫﺮﻛﻮ ﭘﻴﻮ ﮐﻴﺲ ﭜﺎﺋﻨﺪو ﻫﻮ ۽‬ ‫َ‬ ‫ﭼﻮﻧﺪو ﻫﻮ‪ .‬ﺳﻨﺪس ﻧﺮﻣﻞ ۽ ﺳﻴﺘﻞ‬
‫אﺧﺘﻴﺎريء‬
‫َ‬ ‫ﺳﭛ ﻗﻴﺪي ﺳﮇﻳﻨﺪא ﺋﻲ ﻫﺌﺲ ’ڏאڏא‘ ﻳﺎ ’אﻳﺸﻮر ﺟﺎ ﺳﻨﺖ‪ ‘.‬ﺟﮇﻫﻦ‬
‫وאرن ڏي ﻛﻮ ﻋﺮﻳﻀﻮ ﻣﻮﻛﻠﮣﻮ ﻫﻮﻧﺪو ﻫﻮ‪ ،‬ﺗﮇﻫﻦ אﻫﻮ آﻛﺴﻴﻨﺎف ﮐﻲ‬
‫ﺳﭙﺮد ﻛﻴﻮ وﻳﻨﺪو ﻫﻮ ﺗﻪ وﭸﻲ ﭘﻬﭽﺎﺋﻲ‪ .‬ﻗﻴﺪﻳﻦ ﺟﻮ ﭘﺎڻ ۾ ﻛﻮ ﺗﻜﺮאر‬
‫ﭤﻴﻨﺪو ﻫﻮ ﺗﻪ אﻣ ﻣﮍﻳﻮﺋﻲ آﻛﺴﻴﻨﺎف ﻫﻮﻧﺪو ﻫﻮ‪.‬‬
‫ﻫﻜﮍي ڏﻳﻨﻬﻦ ﻗﻴﺪﻳﻦ ﺟﻲ ﻧﺌ ﭨﻮ ﺳﺰאﻳﺎب ﭤﻲ ﺳﺎﺋﺒ ﻳﺎ ۾ آﺋﻲ ۽ آﻛﺴﻴﻨﺎف‬
‫ﻴﺖ ﺳﭝﻴﺌﻲ ﻗﻴﺪي ﮐﺎﻧﺌﻦ ﺣﺎل אﺣﻮאل وﭠﮡ ﻟﮙﺎ‪ .‬ﻣﻨﺠﻬﻦ ﻫﻜﮍو ﺟﻮ ﺳﭟ ﮐﻦ‬
‫ورﻫ ﺟﻮ ﻫﻮ‪ ،‬ﺗﻨﻬﻦ وڏي ﺷﺪ ﻣﺪ ﺳﺎن وﻳﻬﻲ ﭘﻨﻬﻨﺠﻲ ﻛﻬﺎﮢﻲ ﺷﺮوع ﻛﺌﻲ‪.‬‬
‫ﮔﺎڏيء ﻣﺎن ﮔﻬﻮڙو ﻛﮃﻳﻮ ﺗﻪ ﮐﮣﻲ ﭘﻜﮍﻳﺎﺋﻮن؛‬‫َ‬ ‫ﻫﻜﮍيء‬
‫َ‬ ‫ﭼﻲ‪” ،‬ﻣﺎن ﺻﺮف‬
‫ﭼﻴﺎﺋﻮن ﺗﻮ ﭼﻮري ﻛﺌﻲ آﻫﻲ‪ .‬ﻣﺎن ﮐ ﮔﻬﮣﻮ ﺋﻲ ﭼﻴﻮ ﺗﻪ ﻣﺎن ﺻﺮف ﺗﻜﮍي‬
‫ﻻء ﻫﻲءُ ﮔﻬﻮڙو ﻫﭣ ﻛﻴﻮ آﻫﻲ ۽ ﻛﻢ ﻟﭥﻲ ﮐﺎن ِ‬
‫ﭘﻮء‬ ‫ﻣﺴﺎﻓﺮي ﻃﺌﻲ ﻛﺮڻ ِ‬
‫ﺿﺮور ﻣﺎﻟﻜﻦ ﮐﻲ ﻣﻮﭨﺎﻳﺎن ﻫﺎ ﭘﺮ ﭔﮅ ﻛ ﭤﻮ؟ ﮐﮣﻲ ﻫﻨﻴﺎﺋﻮن ﺟﻴﻞ ۾‪.‬‬
‫ﻛﻴﺲ ﻫﻠﻴﻮ ﭘﺮ ﺛﺎﺑ ﻫﭣ ﻛﺎ ﻧﻪ آﻳﻦ ۽ ﻧﺎﺛﺎﺑﺖ ﭤﻴﻮ ﺳﻮ ﮐﮣﻲ ﺑﻲ ﻗﺎﻋﺪي‬
‫ڊڙﻳﺎﺋﻮن ۽ ﻫﻴﮇي ﻣﻮﻛﻠﻴﺎﺋﻮن‪ .‬ﭘﺮ ﻣﺎن אﮘﻲ ﺑﻪ ﻫ رﻫﻲ وﻳﻮ آﻫﻴﺎن ۽ ﭜﭵﻲ‬
‫ﻧﻜﺘﻮ ﻫﻮس‪ ،‬ﺳﻮ ﻫﻴﻞ وري وﻳﻬﻲ رﻫﻨﺪس ﮀﺎ؟“‬
‫آﻛﺴﻴﻨﺎف ﺑﻪ ﮐﺎﻧﺌﺲ ﺣﺎل אﺣﻮאل ورﺗﻮ‪ .‬ﺧ ﭘﻴﺲ ﺗﻪ ﻫﻮ אﺻﻞ ﺳﻨﺪس ﮘﻮﭠﺎﺋﻲ‬
‫ﻫﻮ ۽ ﺳﻨﺪس ﻧﺎﻟﻮ ﻣﺎﻛﺮ ﻫﻮ‪ .‬ﻫﻦ ﮐﻴﺲ ﭔﮅאﻳﻮ ﺗﻪ آﻛﺴﻴﻨﺎف آﻛﻬﻪ ﺎم‬
‫ﺳﮑﻴﻮ ﺳﻨﻬﻨﺠﻮ وﻗﺖ ﮔﺬאري رﻫﻲ آﻫﻲ ﭘﺮ ﻫﻚ אرﻣﺎن אﭤﻦ ﺟﻮ ﺳﻨﺪن وڏو‬
‫ﭘﻴﻮ ﺳﺎﺋﺒ ﻳﺎ ﺟﻮن ﭼﻜﻴﻮن ﭘﻴﻬ ‪ .‬ﻫﻦ ﮐﺎﺋﻨﺲ ﭘﮁﻴﻮ‪” ،‬אدא‪ ،‬ﺗﻮن ﻛﻬﮍي ڏوﻫﻪ‬
‫ﻫﻴﭟ آﻳﻞ آﻫ ؟“‬
‫آﻛﺴﻴﻨﺎف ورאﮢﻲ ڏﻧﻲ‪” ،‬ﻣﺎن ﭘﻨﻬﻨﺠﻦ ﮔﻨﺎﻫﻦ ﺳﺒﺐ ﮀﻮﻳﻬﻪ ﺳﺎل ﺳﺰא ﭜﻮﮘﻲ‬
‫آﻫﻲ‪“.‬‬
‫”ﮔﻨﺎﻫﻪ ﺑﻪ ﻛﻬﮍא؟ ﭔﮅאﺋﻲ ﺗﻪ ﺳﻬ ‪“.‬‬
‫ﻫﻲء ﺳﺰא ﺟﮍي אﭤﻢ‪“.‬‬
‫”ﮔﻨﺎﻫﻪ אﻫﻲ‪ ،‬ﺟﻦ ﺟﻲ ﻛﺮي َ‬
‫آﻛﺴﻴﻨﺎف ﻛﮇﻫﻦ ﺑﻪ دل ﺟﻲ دک ﺟﻲ دאﻧﻬﻦ ﻧﻪ ﻛﻨﺪو ﻫﻮ‪ .‬ﺟﻴﻜﮇﻫﻦ‬
‫ﻛﻮ ﭘﮁﻨﺪو ﻫﻮس ﺗﻪ ﺻﺮف ﭤﮅو ﺳﺎﻫﻪ ﮐﮣﻲ ﭔﻪ ﭨﭙﻮ ﺟﻮאب ڏﻳﺌﻲ ﺟﻨﺪ‬
‫ﮀﮇאﺋﻴﻨﺪو ﻫﻮ‪ .‬ﻣﺎﻛﺮ ﺑﻪ ﮔﻬﮣﻮ ﺋﻲ ﮐﻴﺲ ڌوﻧﮅאڙﻳﻮ ﭘﺮ ﻫﻲءُ ﻳﺎر אﻫﮍو ﻛﮁﻲ‬
‫ﺟﻬﮍي ﭜﺖ‪ .‬ﻧﻴﭟ ﭔ ﻗﻴﺪﻳﻦ ﮐﻴﺲ ﺳﺎري ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺳﮣﺎﺋﻲ ۽ ﭔﮅאﻳﻮ ﺗﻪ ﻛﻴﺌﻦ ﻫﻮ‬
‫وﻳﭽﺎرو אﮢﭵﺎڻ אوﭼﺘﻮ ﺋﻲ אڙﺟﻲ وﻳﻮ ﻫﻮ ۽ ﻧﺎﺣﻖ ﺑﻨﺪ ﭤﻲ ﭜﻮﮘﻴﺎﺋ ‪.‬‬
‫ﻣﺎﻛﺮ ِאﻫﻮ אﺣﻮאل ﭔﮅي آﻛﺴﻴﻨﺎف ﮐﻲ ﭼﺘﺎﺋﻲ ڏﺳﮡ ﻟﮙﻮ ۽ ﮔﻮڏن ﺗﻲ ﻫﭣ‬ ‫ُ‬
‫ﻫﮣﻲ ﭼﻴﺎﺋ ‪” ،‬ﻣﺎر‪ ،‬אﻳﺸﻮر ﺟﻲ ﻟﻴﻼ אﭘﺎر آﻫﻲ! ﭘﺮ ڏאڏא‪ ،‬ﺗﻮن ﺗﻪ ﺟﻠﺪ ﭘﻮڙﻫﻮ ﭤﻲ‬
‫وﻳﻮ آﻫ ‪“.‬‬
‫ﺳﻨﺪس ﺣ אﻧﻲ ڏﺳﻲ ﺳﭝﻴﺌﻲ ﺗﻌﺠﺐ ۾ ﭘﺌﺠﻲ وﻳﺎ ۽ ﻫﻜﮍي ﮐﺎﺋﻨﺲ ﭘﮁﻴﻮ‪،‬‬
‫”ﮀﺎ‪ ،‬ﺗﻮن آﻛﺴﻴﻨﺎف ﮐﻲ אﮘﻴﺌﻲ ﺳﭹﺎﮢ ﮀﺎ؟“ ﻫﻦ ﺻﺮف אﻳ و ﺟﻮאب ڏﻧﻮ‪،‬‬
‫”دوﺳﺘﻮ‪ ،‬ﺑﻴﺸﻚ ﺣ ت אﻧﮕﻴﺰ ﮘﺎﻟﻬﻪ آﻫﻲ‪ .‬دﻧﻴﺎ ۾ ﻛﻬﮍא ﻧﻪ ﻋﺠﻴﺐ ﻣﻴﻼپ ﭤﺎ‬
‫ﭤ ‪“.‬‬
‫ﻧﻬﻲء ﺧﻮن ﺑﺎﺑﺖ ﻛﺎ ﺧ ﭤﻲ‬ ‫آﻛﺴﻴﻨﺎف ﮐﻲ ﺷﻚ ﭘﻴﻮ ﺗﻪ ﺷﺎﻳﺪ ﻫﻦ ﮐﻲ א َ‬
‫ڏﺳﺠﻲ ﺳﻮ אﮘﭝﺮو وڌي ﭘﮁﺎﺋﻴﻨﺲ‪” ،‬אدא‪ ،‬ﺗﻮ ﻫﻦ ﺧﻮن ﺑﺎﺑﺖ אﮘﻲ ﻛﺠﻬﻪ ﭔﮅو‬
‫آﻫﻲ ﮀﺎ؟“‬
‫ﻧﻬﻲء وאﻗﻊ ﺟﻮ ﭴﮡ ﺗﻪ‬
‫”ﭔﮅو؟ ﻛﻨﻬﻦ ﻧﻪ ﭔﮅو ﻫﻮﻧﺪو؟ ﺳﺎري روﺳﻲ دﻧﻴﺎ ۾ א َ‬
‫دﻫﻞ وﭴﻲ وﻳﻮ ﻫﻮ ۽ ﻫﺮ ﻛﻨﻬﻦ ﺟﻲ وאت ِאﻫﺎﺋﻲ وאﺋﻲ ﻫﺌﻲ‪ .‬ﺗﻨﻬﻦ ﻫﻮﻧﺪي ﺑﻪ‬
‫אﻫﻮ ﺧﻮن אﻳ و ﺗﻪ אﮘﻲ ﭤﻴﻮ آﻫﻲ‪ ،‬ﺟﻮ ﺟﻴﺘﻮﮢﻴﻚ ﻣﺎن אن وﻗﺖ ﮐﮣﻲ אن ﺑﺎﺑﺖ ﮔﻬﮣﻮ‬
‫ﺑﻪ ﭔﮅو ﻫﺠﻲ‪ ،‬ﺗﻪ ﺑﻪ ﻫﺎﮢﻲ ﮔﻬﮣﻮ دل ﺗﺎن ﻟﻬﻲ وﻳﻮ אﭤﻢ‪“.‬‬
 ‫ﭔﮅء ﺗﻪ ﺳﭽﻮ ﭘﭽﻮ ﻗﺎﺗﻞ ﻛ ﻫﻮ؟“‬ ‫”ﭘﺮ ﻛﭥﻲ ﻛﻲ ِ‬
‫ﻧﻬﻲء ﻛﻴﻮ ﻫﻮﻧﺪو‪ ،‬ﺟﻨﻬﻦ ﺟﻲ ﺻﻨﺪوق ﻣﺎن ﭼﺎﻗﻮ ﻧﻜﺘﻮ‪.‬‬ ‫”ﺧﻮن ﺿﺮور א َ‬
‫ﺟﻴﻜﮇﻫﻦ ﻛﻨﻬﻦ ﭔﺌﻲ אﻫﻮ ﭼﺎﻗﻮ ﺗﻮﺗﻲ ﻣﮍﻫﻴﻮ ﻫﺠﻲ ﻫﺎ ﺗﻪ ﺗﻮﮐﻲ ﭘﺌﺴﻦ ﺟﻲ‬
‫ﺳﻮאء ﺟﻲ ﻛﻨﻬﻦ‬ ‫ﻧﻬﻲء ﮐﺎن ِ‬
‫ﭰﺮڻ ﺟﻲ ﺗﻬﻤﺖ ﻫﻴﭟ ﮀﻮ ﮔﺮﻓﺘﺎر ﻛﻦ ﻫﺎ؟ א َ‬
‫ﭔﺌﻲ אﻫﻮ ﻛﭗ אﺗﻲ وڌو ﻫﺠﻲ ﻫﺎ ﺗﻪ ﺿﺮور ﺗﻮن ﮐﻴﺲ ڏﺳ ﻫﺎ‪ ،‬ﮀﺎﻛﺎڻ ﺗﻪ‬
‫ﻫﻦ אﻫﻮ ﻛﻢ ﺗﻨﻬﻨﺠﻲ ﻧﺰدﻳﻚ ﺋﻲ ﻛﻴﻮ ﻫﻮﻧﺪو‪“.‬‬
‫אﺗﻲ آﻛﺴﻴﻨﺎف ﮐﻲ אﻧﺪر ۾ ﺧﺎﻃﺮي ﭤﻴﮡ ﻟﮙﻲ ﺗﻪ ﻧﻪ ﭴﺎﮢﺎن ﻣﺎﻛﺮ ﺋﻲ ﭘﺎڻ‬
‫ﺧﻮﻧﻲ آﻫﻲ‪ .‬אﺋ وﻳﭽﺎري ﻫﻮ אﺗﺎن אﭤﻲ ﻫﻠﻴﻮ وﻳﻮ‪ .‬وﭸﻲ ﻟﻴﭩﻴﻮ‪ ،‬ﭘﺮ ﺳﻨﺪس ﻧﻴﮣﻦ ۾‬
‫ﻧﻨﮉ ﻛﭥﻲ؟ ﭘﻮرن ﭘﭽﺎﺋﻴﻨﺪي وﻗﺖ وڏو ﭤﻲ ﭘﻴﺲ ۽ ﻣﻐﺰ אﻧﺪر ﮔﺬرﻳﻞ وאﻗﻊ ۽‬
‫زﻣﺎﻧﻲ ﺟﻮن ﻧﻴﻮن ﻧﻴﻮن ﺗﺼﻮﻳﺮون ﭰﺮڻ ﻟﮙﺲ‪ .‬ﭘﻬﺮﻳﺎﺋ ﭘﻬﺮﻳﺎن ﻫﻦ ﮐﻲ ﭘﻨﻬﻨﺠﻲ‬
‫אﺳ ي ۽ ﭔﺎر ﻧﻈﺮ آﻳﺎ‪ ،‬ﺟﻦ ﺳﻨﺪس ﻣﻴﻠﻲ ﺗﻲ وﭸﮡ وﻗﺖ ﺧﻮﺷﻲ ﭤﻲ ﻛﺌﻲ ۽‬
‫ﻻء ﭤﻲ ﭼﻴﻮ‪ .‬אن ﮐﺎن ِ‬
‫ﭘﻮء ﻫﻦ ﺟﻲ אﮐ אﮘﻴﺎن אﻫﻮ ﻧﻈﺎرو‬ ‫ﮐﻴﺲ ﻋﻤﺪﻳﻦ ﺳﻮﮐﮍﻳﻦ آﮢﮡ ِ‬
‫ﻻء ﭤﻲ ﻟﻴﻼﻳﻮ ۽ ﻫﻦ‬‫ﭰﺮڻ ﻟﮙﻮ‪ ،‬ﺟﻨﻬﻦ ۾ ﺳﻨﺪس زאل ﮐﻴﺲ ﻫﻚ ڏﻳﻨﻬﻦ ﺗﺮﺳﮡ ِ‬
‫ﻧﻬﻲء ﺟﻲ‬
‫ﺟﻮﭜﻦ ﺟﻲ ﻣﺴ َء ۾ ﮐﻠﻲ ﮐﮣﻲ ﭤﻲ ﺳﻨﺪس ﮘﺎﻟﻬﻪ ﭨﺎري ۽ ﻻﻓﻮن ﻫﻨﻴﻮن‪ .‬א َ‬
‫ﭘﻮﺋﺘﺎن ﻫﻦ ﮐﻲ אﻫﻮ ﻣﺴﺎﻓﺮ ﺧﺎﻧﻲ وאرو ﻣﻮج ۽ ﻔﻞ ﺟﻮ ﻮ ﻧﻴﮣﻦ אﮘﻴﺎن ﺗﺮڻ ﻟﮙﻮ‪،‬‬
‫ﺟﮇﻫﻦ ﺳﺘﺎر ﻫﭣ ۾ ﮐﮣﻲ ﻫﻦ ﻣﭡﺎ אﻟﺒﻴﻼ ﮔﻴﺖ ﭤﻲ ﮘﺎﻳﺎ‪ .‬אﻧﻬﻦ ﺧﻮش ﺗﺼﻮﻳﺮن ﮐﺎن‬
‫ﭘﻮء ﻫﻮ אﻫﻮ دک ﺟﻮ دؤر ڏﺳﮡ ﻟﮙﻮ‪ ،‬ﺟﮇﻫﻦ ﻫﻦ ﮐﻲ ﭼﻬﺒﻮכ ﭤﻲ ﻟﮙﺎ ۽‬ ‫ِ‬
‫ﭼﻮڌאري ﻛﭡﻲ ﭤﻴﻞ ﺧﻠﻖ ﻣﭥﺲ ﭰﭩﻜﺎر ﭤﻲ وڌي‪ .‬آﺧﺮﻳﻦ ﺗﺼﻮﻳﺮ ۾ ﺑﻨﺪ ﺟﺎ‬
‫ﮀﻮوﻳﻬﻪ ﺋﻲ ﺳﺎل ۽ ﺳﻨﺪس زﺑﻮن ﭤﻴﻞ ﺟﺴﻢ ﭤﻲ ﺑﮑﻴﻮ‪ ،‬ﺟﻨﻬﻦ ﺟﻲ ڏﺳﻨﺪي‬
 ‫ﺳﻨﺪس ڌرن ڏﻛﻲ وﻳﺌﻲ‪ ،‬ﺑﻲ אﺧﺘﻴﺎر رڙ ﻧﻜﺮي وﻳﺲ ۽ ﭼﻴﺎﺋ ‪ِ ” ،‬‬
‫ﻫﺎء‪،‬‬
‫ﻧﻬﻲء ﻣﻠﻌﻮن‬
‫אﻓﺴﻮس! אﻫﺎ ﺳﭛ ﺟﺰא ﻣﻮن ﻫﻦ ﻧﺎﻣﺮאد ﺟﻲ ﺧﺎﻃﺮ ﻟﻮڙي آﻫﻲ‪ .‬א َ‬
‫ﻣﻨﻬﻨﺠﻲ ﺣﻴﺎﺗﻲ وﻫﻪ ﻛﺮي ﮀﮇي‪ “.‬אﻧﻬﻦ ﻟﻔﻈﻦ ﭼﻮﻧﺪي ﮐﻴﺲ אﻫﮍي ﺗﻪ ﺑﺎﻫﻪ‬
‫وﭠﻲ وﻳﺌﻲ‪ ،‬ﺟﻮ ﺟﻴﻜﮇﻫﻦ ﻣﺎﻛﺮ אﺗﻲ ﻣﻮﺟﻮد ﻫﺠﻲ ﻫﺎ ﺗﻪ ﻧﭙﻮڙي ﺳﺎﻫﻪ‬
‫ﻛﮃي ﭘﻮرو ﻛﺮﻳﺲ ﻫﺎ ۽ ﭘﻨﻬﻨﺠﻲ دل ﺟﻮ ﻏﺒﺎر ﻻﻫﻲ ﻫﻴﺎنءُ ﭠﺎري ﻫﺎ‪.‬‬
‫ﺳﺎري رאت ﻫﻦ ﭘﺮאرﭤﻨﺎ ۾ ﮔﺰאري ﭘﺮ ﻫﻦ ﺟﻲ ﭼﺖ ﮐﻲ ﺳﺎﻧﺖ ﻧﻪ آﺋﻲ‪ .‬ﭔﻲ ڏﻳﻨﻬﻦ‬
‫ﻛﻮﺷﺶ ﻛﺮي ﻫﻮ ﻣﺎﻛﺮ ﺟﻲ و ﻬﻮ ﻧﻪ وﻳﻮ ۽ ﻧﻜﻲ ڏאﻧﻬﻨﺲ אک ﮐﮣﻲ‬
‫ﻧﻬﺎرﻳﺎﺋ ‪ .‬ﭔﻪ ﻫﻔﺘﺎ ﮔﺬري وﻳﺎ‪ ،‬ﭘﺮ ﻫﻦ ﺟﻲ ﺑﻴﻘﺮאري دور ﻧﻪ ﭤﻲ‪ .‬אﻧﺪر ۾ אﻫﮍي ﺗﻪ‬
‫آﻧﺪ ﻣﺎﻧﮅ ﻫﺌﺲ ﺟﻮ ﭘﺘﻮﺋﻲ ﻧﭥﻲ ﭘﻴﺲ ﺗﻪ ﮀﺎ ﻛﺮﻳﺎن‪ .‬ﺟﻲءُ ﭤﻲ ﺟﻠﻴﺲ‪ ،‬ﭘﺮ ﭘﺎڻ ﮐﻲ‬
‫روﻛﻴﻨﺪو ﭤﻲ آﻳﻮ‪.‬‬
‫ﻫﻜﮍي ڏﻳﻨﻬﻦ آﻛﺴﻴﻨﺎف ﻣﺎﻛﺮ ﮐﻲ ﭜﺖ ﺟﻲ ﻫﻴﭡﺎن ﻣﭩﻲ ﮐﻮﭨﻴﻨﺪو ڏﺳﻲ‬
‫ﺋﻲء ﺟﻲ ﻮﻧﻲ ﭼﻮڻ‬ ‫ورﺗﻮ‪ .‬ﻣﺎﻛﺮ ﺟﻲ ﻣﻨﻬﻦ ﺟﻮ ﭘﻨﻮﺋﻲ ﻟﻬﻲ وﻳﻮ ۽ ﮐﻴﺲ ﭘﻨﻬﻨﺠﺎ َ‬
‫ﻟﮙﻮ‪” ،‬ﻣﺎن ﭜﺖ ﺟﻲ ﻫﻴﭡﺎن رﺳﺘﻮ ﭠﺎﻫﻲ رﻫﻴﻮ آﻫﻴﺎن ۽ روز ﺑﺮوز ﮐﻮﭨﻴﻞ ﻣﭩﻲ‬
‫ﺑﻮٽ ۾ ﮐﮣﻲ ﭔﺎﻫﺮ وﭸﮡ وﻗﺖ ﻧﻴﻜﺎل ﻛﻨﺪو آﻫﻴﺎن‪ .‬ﺗﻮﮐﻲ ﺑﻪ ﻧﻪ وﺳﺎرﻳﻨﺪس‬
‫ِ‬
‫ﺳﻮאء ﻧﻪ‬ ‫ﭘﺮ ڏﺳﺞ ﻣﺘﺎن ﭔﺎڦ ﭔﺎﻫﺮ ﻛﮃﻳﻦ ﻧﻪ ﺗﻪ ﺳﺎﻫﻪ ﻛﮃڻ ﮐﺎن‬
‫ِ‬
‫ﻳﻨﺪوﺳﺎنء‪“.‬‬ ‫ﮀﮇ‬
‫ﺟﻴﺌﻦ آﻛﺴﻴﻨﺎف ﻣﭥﺲ ﻧﻈﺮ وڌي‪ ،‬ﺗﻴﺌﻦ ﺳﻨﺪس ﺳﺎرو ﺳﺮﻳﺮ ﻛﺎوڙ ۾‬
‫ڏﻛﮡ ﻟﮙﻮ ۽ ﭘﺮي ﻫﭩﻲ ﭼﻴﺎﺋ ‪” ،‬ﻣﺎن ﭜﭵﻲ ﮀﺎ ﻛﻨﺪس‪ .‬ﻧﻜﻲ وري ﺗﻮن‬
‫ﭔﻴﻬﺮ ﻣﻮن ﮐﻲ ﻣﺎرﻳﻨﺪﻳﻦ‪ .‬ﻫﻚ دﻓﻌﻮ אﮘﻴﺌﻲ ﻣﻮن ﮐﻲ ﻗﺘﻞ ﻛﺮي ﭼﻜﻮ آﻫ ‪.‬‬
‫ﺑﺎﻗﻲ رﻫﻲ ﮘﺎﻟﻬﻪ ﺗﻨﻬﻨﺠﻲ رאز ﻇﺎﻫﺮ ﻛﺮڻ ﺟﻲ‪ ،‬ﺳﻮ ﻣﺎن ﻛﻮ ﺗﻨﻬﻨﺠﻦ‬
‫دڙﻛﻦ ﮐﺎن ڊﭴﺎن ﻛﻮﻧﻪ ﭤﻮ‪ .‬ﺟﻴﺌﻦ אﻳﺸﻮر ﻣﻨﻬﻨﺠﻲ دل ۾ وﺟﻬﻨﺪو ﺗﻴﺌﻦ‬
‫ﻛﻨﺪس‪“.‬‬
‫ﭔﺌﻲ ڏﻳﻨﻬﻦ ﻛﻦ ﻗﻴﺪﻳﻦ ﻣﺎﻛﺮ ﮐﻲ ﻣﭩﻲ אﮀﻠﻴﻨﺪي ڏﭠﻲ‪ .‬ﭼﻮڌאري ﺳﺮﭘﺮ ﭤﻴﮡ‬
‫ﻟﮙﻲ ۽ آﺧﺮ ﮘﺎﻟﻬﻪ ﭰﺎٽ ﮐﺎڌو‪ .‬ﺟﻴﻠﺨﺎﻧﻲ ﺟﻲ ﺗﻼﺷﻲ ﻛﺌﻲ وﻳﺌﻲ ۽ آﻓﻴﺴﺮن ﮐﺎٽ‬
‫ﻟﮅو‪ .‬ﻣﺎﻛﺮ ﺟﻲ ﺑﺮﺧﻼف ﻛﺎ ﺳﮅي ﺳﻨﺌ ﺷﺎﻫﺪي ﻛﺎﻧﻪ ﻫﺌﻲ‪ .‬ﻗﻴﺪي‬
‫ﺳﭛ א وﻳﺎ ۽ ﻣﺎﻛﺮ ﺟﻮ ﭘﮍدو ﻧﻪ ﮐﻨﻴﺎﺋﻮن‪ ،‬ﮀﺎﻛﺎڻ ﺗﻪ ﺧ ﻫﺌﻦ ﺗﻪ אﻫﮍي‬
‫ﻻء آﻓﻴﺴﺮ ﮐﻴﺲ ﺳﮅو ﺟﻬﻨﻢ ﻣﻮﻛﻠﻴﻨﺪא‪ .‬ﭘﮁﺎ ﻛﻨﺪڙ آﻓﻴﺴﺮ ﻧﻴﭟ‬ ‫ڏوﻫﻪ ِ‬
‫آﻛﺴﻴﻨﺎف ڏאﻧﻬﻦ ﻣﻨﻬﻦ ﻛﺮي ﭘﮁﻴﻮ‪” ،‬ﭘﺮﻳﺎ ﻣﮍس‪ ،‬ﺗﻮن ﻫﻤﻴﺸﮧ ﺳﭻ ﮘﺎﻟﻬﺎﺋﻴﻨﺪو‬
‫آﻫ ‪ .‬אﻳﺸﻮر ﮐﻲ ﺣﺎﺿﺮ ﻧﺎﻇﺮ ﭴﺎﮢﻲ ِ‬
‫ﭔﮅאء ﺗﻪ אﻫﻮ ﮐﺎٽ ﻛﻨﻬﻦ ﻫﻨﻴﻮ؟“‬
‫ﻣﺎﻛﺮ ﻮرو وﻗﺖ אﺋ ﺑﻴﭡﻮ رﻫﻴﻮ ﭴﮡ ﺗﻪ ﺳﻨﺪس ﻛﻮ وאﺳﻄﻮ ﺋﻲ ﻛﻮﻧﻪ‬
‫ﻫﻮ‪ .‬אک ﺳﻮ ﮔﻮرﻧﺮ ۾ אﭨﻜﻴﻞ ﻫﺌﺲ‪ ،‬ﺑﺎﻗﻲ آﻛﺴﻴﻨﺎف ڏאﻧﻬﻦ ﺗﻪ ﻧﻬﺎرﻳﺎﺋ ﺑﻪ‬
‫ﭨﭕﻲء ۾ אﭼﻲ وﻳﻮ‪.‬‬‫ﻧﭥﻲ‪ .‬آﻛﺴﻴﻨﺎف ﺳﭵﻮ ڏﻛﻴﻮ ﭤﻲ ۽ ﻛﺠﻬﻪ وﻗﺖ ﺗﻪ َ‬
‫ﻣﺎﮢﻬﻮء‬
‫َ‬ ‫ﻧﻬﻲء‬
‫ﻧﻴﭟ دل ۾ ﭼﻴﺎﺋ ‪” ،‬ﺟﻴﻜﮇﻫﻦ ﮐﻴﺲ ڍﻛﻴﺎن ﭤﻮ ﺗﻪ ﻣﺎن ﭴﮡ ﺗﻪ א َ‬
‫ﭘﻮء ﭜﻼ אﺋ ﮀﻮ‬ ‫ﮐﻲ ﻣﻌﺎ ﭤﻮ ڏﻳﺎن‪ ،‬ﺟﻨﻬﻦ ﻣﻨﻬﻨﺠﻲ زﻧﺪﮔﻲ زﻫﺮ ﻛﺌﻲ آﻫﻲ‪ِ .‬‬
‫ﻻء ﺣﺴﺎب ڏي‪ .‬ﭘﺮ ﻧﻪ‪،‬‬ ‫ﻛﺮﻳﺎن؟ ﭜﻞ ﺗﻪ ﺟﻴﻜﻲ ﻣﻮن ﻫﻴﻞ ﺗﺎﺋ ﭜﻮﮘﻴﻮ آﻫﻲ אن ِ‬
‫אﺋ ﻛﻨﺪس ﺗﻪ ﺳﻨﺪس ﻫﮇ ﮔﮇ ﭜﭹﻲ ﭼﻮر ﻛﺮي ﮀﮇﻳﻨﺪא‪ .‬ﻜﻦ آﻫﻲ ﺗﻪ‬
‫ﺳﻮאء ﭜﻼ ﻫﻦ ﺟﻲ‬ ‫ﻣﺎن ﻏﻠﻂ ﻫﺠﺎن ﻳﻌ ﻫﻦ ﺧﻮن ﻧﻪ ﺑﻪ ﻛﻴﻮ ﻫﺠﻲ‪ .‬ﺗﻨﻬﻦ ﮐﺎن ِ‬
‫ﭘﻮء ﻣﻨﻬﻨﺠﻲ دل ﮐﻲ وري ﻛﻬﮍي ﻴﻌﺖ אﻳﻨﺪي؟ ﺗﻨﻬﻨﻜﺮي ﻣﻦ‪،‬‬ ‫ﻣﺮڻ ﮐﺎن ِ‬
‫ﭘﻨﻬﻨﺠﻲ ﺗﻮڙ ﻧﺒﺎه‪ ،‬ﻫﻦ ﺟﻲ ﻫﻮ ﭴﺎﮢﻲ‪“.‬‬
‫ﻟﻬﺎء‪ِ .‬‬
‫ﭔﮅאء ﺗﻪ ﻫﻲءُ ﮐﺎٽ‬ ‫آﻓﻴﺴﺮ وري آوאز ﻛﺮي ﭼﻴﻮ‪” ،‬אي ﭜﻼ ﻣﺎﮢﻬﻮ‪ ،‬ﺳﭻ ﮘﺎ ِ‬
‫ﻛﻨﻬﻦ ﻫﻨﻴﻮ؟“‬
‫آﻛﺴﻴﻨﺎف ﻫﻜﮍو دم ﻣﺎﻛﺮ ڏאﻧﻬﻦ ﻧﻈﺮ ﻛﺌﻲ ۽ ﺟﻮאب ڏﻧﻮ‪” ،‬ﺣﻀﻮر‬
‫אﻧﻮر! ﻣﺎن אوﻫﺎن ﮐﻲ ﭔﮇאﺋﻲ ﻧﭥﻮ ﺳﮕﻬﺎن‪ .‬ﻣﻮن ﮐﻲ אﻳﺸﻮر אﻫﮍو ﺣﻜﻢ ﻧﭥﻮ‬
‫ﻛﺮي‪ ،‬ﺗﻨﻬﻦ ﻛﺮي ﻣﺎن ﻧﻪ ﭔﮅאﺋﻴﻨﺪس‪ .‬אوﻫﺎن אﺧﺘﻴﺎر وאرא آﻫﻴﻮ‪ ،‬ﺟﻴﺌﻦ وﮢﻴﻮ‬
‫ﺗﻴﺌﻦ ﻣﻮن ﮐﻲ ﺳﺰא ڏﻳﻮ‪ ،‬ﻣﺎن وאﺗﺎن ﭔﮍכ ﺑﻪ ﻧﻪ ﻛﮁﻨﺪس‪“.‬‬
‫ﮔﻮرﻧﺮ ﮐﻴﺲ ﮔﻬﮣﺎﺋﻲ دڙﻛﺎ ڏﻧﺎ ﭘﺮ ﻫﻲءُ ﻣﮍس אڏول ﺑﻴﭡﻮ رﻫﻴﻮ ۽ ﮘﺎﻟﻬﻪ אﺗﻲ ﺋﻲ‬
‫رﻫﺠﻲ وﻳﺌﻲ‪.‬‬
‫אڌ رאت ﺟﻮ وﻗﺖ ﻫﻮ‪ .‬ﺟﻴﻠﺨﺎﻧﻲ ۾ ﭼﻮڌאري ﺳﻨﺎﭨﻮ ﮀﺎﻧﻴﻞ ﻫﻮ‪ .‬آﻛﺴﻴﻨﺎف‬
‫ﻧﻨﮉאﮐﮍيء ﺣﺎﻟﺖ ۾ ﺗﮇي ﺗﻲ ﻟﻴﭩﻴﻮ ﭘﻴﻮ ﻫﻮ‪ ،‬ﺟﮇﻫﻦ ﭘﺎﺳﻲ وאري در وٽ ﮐﮍﻛﻮ‬‫َ‬
‫ﻛﺎريء ﭔﺎٽ رאت ۾ אﻧﺪر ﮔﻬﮍﻳﻮ‪ .‬ﻫﻮ ﺳﮅو אﭼﻲ‬ ‫َ‬ ‫ﭤﻴﻮ ۽ ﻫﻜﮍو آدﻣﻲ‬
‫آﻛﺴﻴﻨﺎف ﺟﻲ ﭘ ن وٽ ﺑﻴﭡﻮ ۽ ﻫﻦ ﺳﭹﺎﺗﻮ ﺗﻪ ﻫﻮ ﻣﺎﻛﺮ ﻫﻮ‪ .‬ﻳﻜﺪم رڙ‬
‫ﻛﺮي ﭼﻴﺎﺋﻨﺲ‪” ،‬אﭸﺎ ﭔﻴﻮ ﻣﻮن ﮐﺎن ﮀﺎ ﮔﻬﺮڻ آﻳﻮ آﻫ ؟ ﻫ ﻛﻬﮍو ﻛﻢ‬
‫אﭤﻴﺌﻲ؟“‬
‫ﻣﺎﻛﺮ אﻫﮍو ﻛﮁﻲ ﺟﻬﮍي ﭜﺖ‪ .‬آﻛﺴﻴﻨﺎف وري ﭘﺎڻ ﺳﻴﭩﻲ ﭼﻴﻮ‪” ،‬ﮀﻮ‬
‫ِ‬
‫ﻛﻴﺎنء‪“.‬‬ ‫آﻳﻮ آﻫ ‪ .‬ﻳﻜﺪم ﻧﻜﺮي وڃ ﻧﻪ ﺗﻪ ﺳﻮ ﺮن ﮐﻲ ﭤﻮ ﺳﮇ‬
‫ﻣﺎﻛﺮ אوري رڙﻫﻲ آﻫﺴ آوאز ۾ ﭼﻴﻮ‪” ،‬آﻛﺴﻴﻨﺎف‪ ،‬ﻣﻮن ﮐﻲ ﻣﻌﺎف‬
‫ﻛﺮ‪ “.‬آﻛﺴﻴﻨﺎف ﭼﻴﻮ‪” ،‬ﮀﺎ ﺟﻲ ﻣﻌﺎ ؟“‬
‫ﻣﺎﻛﺮ ورאﮢﻲ ڏﻧﻲ‪ِ ” ،‬אﻫﻮ ﻛﻤﺒﺨﺖ ﻗﺎﺗﻞ ﻣﺎن ﺋﻲ ﻫﻮس‪ ،‬ﺟﻨﻬﻦ وאﭘﺎري ﺟﻮ‬
‫אﺧﺘﻴﺎريء‬
‫َ‬ ‫ﭤﻴﻠﻬﻲء ۾ وڌو‪ .‬ﻣﺎن ﺻﺒﻮح ﭤﻴﮡ ﺷﺮط‬
‫َ‬ ‫ﺧﻮن ﻛﺮي ﭼﺎﻗﻮ ﺗﻨﻬﻨﺠﻲ‬
‫ﭘﻮء ﺗﻮن وﭸﻲ ﭔﭽﻦ‬ ‫وאرن אﮘﻴﺎن ﭘﻨﻬﻨﺠﻮ ڏوﻫﻪ ﭤﻮ ﺑﺎﺳﻴﺎن‪ .‬ﻫﻮ ﺗﻮﮐﻲ ﮀﮇي ڏﻳﻨﺪא ۽ ِ‬
‫ﺳﺎن ﺳﮑﻲ ﭤﻲءُ‪“.‬‬
‫ﭘﺮ آﻛﺴﻴﻨﺎف ﮐﻴﺲ אڌ ۾ ﻛﭙﻲ ﭼﻴﻮ‪” ،‬ﺗﻮن ﺑﻴﺸﻚ אﺋ ﻛﻨﺪﻳﻦ‪ ،‬ﭘﺮ אن‬
‫ﻬﮍيء وه‬
‫ﻣﺎن ﻣﻮن ﮐﻲ ﻛﻬﮍو ﻓﺎﺋﺪو رﺳﻨﺪو؟ ﻫﺎﮢﻲ ﻣﺎن ﺑﻲ وאﻫﻮ ﻛ َ‬
‫وﻳﻨﺪس؟ ﻣﻨﻬﻨﺠﻲ زאل ﻣﺮي وﻳﺌﻲ آﻫﻲ‪ .‬ﭔﺎرن وﺳﺎري ﮀﮇﻳﻮ ﻫﻮﻧﺪو‪ .‬ﻣﻨﻬﻨﺠﻲ‬
‫ﻻء ﻛﺎﻧﻪ ﺑﭽﻲ آﻫﻲ‪“.‬‬ ‫ﺟﺎء ﭘ رﮐﮡ ِ‬ ‫ﺳﻮאء ﭔﻲ ﻛﺎ ﺑﻪ ِ‬ ‫ﻻء ﺟﻴﻞ ﮐﺎن ِ‬ ‫ِ‬
‫ﻣﺎﻛﺮ زﻣ ﺗﻲ ڊﮔﻬﻮ ﭤﻲ ﭘﻨﻬﻨﺠﻮ ﻣﭥﻮ زﻣ ﺗﻲ ﭘﮁﺎڙي ﭼﻮڻ ﻟﮙﻮ‪” ،‬ﭘﻴﺎرא‬
‫آﻛﺴﻴﻨﺎف‪ ،‬ﻣﻮن ﮐﻲ ﻣﻌﺎف ﻛﺮ؛‪ ،‬ﻣﻌﺎف ﻛﺮ‪ .‬ﻣﻮن ﮐﻲ ﻫﺰאر ﭼﻬﺒﻮכ‬
‫ﭰﺎﺳﻲء ﺗﻲ ﭼﺎڙﻫﻲ ﮀﻴﮁﻼﻳﻮ وﭸﻲ‪ ،‬ﺗﻪ ﺑﻪ ﻣﻮن ﮐﻲ אﻫﮍو אﻳﺬآءٌ ﻧﻪ‬‫َ‬ ‫ﻟﮙﻦ ۽ ﻣﻮن ﮐﻲ‬
‫يء‬
‫ﭤﻴﻨﺪو ﺟﻬﮍو ﺗﻨﻬﻨﺠﻲ ﺑﻴﮕﻨﺎﻫﻪ ﭼﻬﺮي ڏﺳﮡ ﻛﺮي ﭤﺌﻲ ﭤﻮ‪ .‬ﻣﻨﻬﻨﺠﻲ אﻳ َ‬
‫ﭘﻮء ﺑﻪ ﺗﻮن ﻣﻮن ﺗﻲ رﺣﻢ ﻛﺮﻳﻦ ۽ ﻣﻨﻬﻨﺠﻲ ﺑﭽﺎو ۾ ﻗﺪم ﮐﮣ ﺳﻮ‬ ‫ﺋﻘﻲء ﮐﺎن ِ‬
‫ﻧﺎﻻ َ‬
‫ﻧﻴﻜﻲء ﺟﻮ ﺛﺒﻮت ﭤﻮ ڏﺋﻲ‪.‬‬
‫َ‬ ‫ﺗﻨﻬﻨﺠﻲ ﺷﺮאﻓﺖ ۽‬
‫ﭼﮝﻦ ﺳﺎن ﭼﮝﺎﻳﻮن אﺋ ﻫﺮﻛﻮ ِ‬
‫ﻫﻮء‬
‫ﻛﻮء ﺑﮁﻦ ﺳﺎڻ ﭜﻼﻳﻮن‬‫ِ‬ ‫ﺗﻮ ﺟﺌﻦ ﻛﺮي ﻧﻪ‬
‫وאﺳﻄﻲ ﺧﺪא ﺟﻲ ﻣﻮن ﮐﻲ ﻣﻌﺎف ﻛﺮ‪ .‬ﺟﻴﺘﻮﮢﻴﻚ ﻣﺎن ﻛﺮﻳﻞ ۽ ذﻟﻴﻞ‬
‫ﺑﺪﻣﻌﺎش آﻫﻴﺎن ﺗﻪ ﺑﻪ אي ﻣﻨﻬﻨﺠﺎ دﻳﻮﺗﺎ‪ ،‬ﻣﻮن ﺗﻲ رﺣﻢ ﻛﺮ‪“.‬‬
‫אﺋ ﭼﺌﻲ אﭼﻲ روﺋﮡ ۾ ﮀﭩﻜﻴﻮ‪ .‬آﻛﺴﻴﻨﺎف ﺟﻮ ﻫﺮدو ﭜﭵﻲ ﭘﻴﻮ ۽ ﻣﺎﻛﺮ‬
‫ﮐﻲ ﭘﻴﺎر ﺟﻮ ﭜﺎﻛﺮ ﭘﺎﺋﻲ ﭼﻴﺎﺋ ‪” ،‬ﭜﺂءٌ‪ ،‬د ِﺎء ﻛﺮ‪ .‬ﺷﻞ אﻳﺸﻮر ﺗﻮﮐﻲ ﻣﻌﺎ‬
‫ڏي‪ .‬אﺋ ﻜﻦ آﻫﻲ ﺗﻪ ﻣﺎن ﺗﻮﮐﺎن ﻫﺰאر وאر وڌﻳﻚ ﮔﻨﻬﮕﺎر ﻫﺠﺎن‪“.‬‬
‫אﺋ ﭼﻮﻧﺪي ﺳﻨﺪس دل ﺗﺎن ﭴﮡ ﺗﻪ ﻛﻮ وڏو ﺑﺎر ﻟﻬﻲ ﭘﻴﻮ‪ .‬ﮔﻬﺮ ﺟﻲ ﮀﻚ‬
‫ﮀﮇאﺋﺠﻲ وﻳﺲ ۽ אﺋ ﭼﺎﻫﮡ ﻟﮙﻮ ﺗﻪ ﺟﻴﻜﺮ ﺟﻴﻞ ﮐﺎن ﭔﺎﻫﺮ ﺋﻲ ﻧﻪ وﭸﺎن‪ .‬ﺳﭛ‬
‫אﻧﺪر ﺟﻲ ﮐﻨﭽﺎ ﺗﺎڻ ﻣﭩﺠﻲ وﻳﺲ ۽ ﺳﻨﺪس دﻧﻴﻮي ڌאﮘﺎ ﻛﭙﺠﻲ ﭘﻴﺎ‪ .‬ﺻﺮف‬
‫آﺧﺮت ﺟﻮ ﺧﻴﺎل ﺳﻨﺪس ﻫﺮدي אﻧﺪر رﻫﻴﻮ‪.‬‬
‫ﻣﺎﻛﺮ آﻛﺴﻴﻨﺎف ﺟﻲ ﭼﻮڻ ﺟﻮ ﺧﻴﺎل ﻧﻪ ﻛﺮي ﭔﻪ ﭨﻲ ڏﻳﻨﻬﻦ رﮐﻲ وﭸﻲ‬
‫آﻓﻴﺴﺮن אﮘﻴﺎن ﻗﺒﻮﻟﻴﺖ ڏﻧﻲ‪ .‬ﺳﭵﻲ ﺟﻴﻠﺨﺎﻧﻲ ۾ ﻏﻠﻐﻠﻮ ﻣﭽﻲ وﻳﻮ ۽ ﻫﺮﻛﻮ‬
‫آزאدﮔﻲء ﺟﻮ ﺣﻜﻢ ﻧﻜﺮي‬ ‫َ‬ ‫ڏﻧﺪﻳﻦ آ ﮜﺮﻳﻮن وﺟﻬﮡ ﻟﮙﻮ‪ .‬آﻛﺴﻴﻨﺎف ﺟﻲ‬
‫ﻛﻮﭠﻲء ۾ ﭘﻬﭽﻲ‬
‫َ‬ ‫وﻳﻮ‪ .‬ﻫﻜﮍو آﻓﻴﺴﺮ ﮐﻴﺲ אﻫﺎ ﺧﻮﺷﺨ ي ﭔﮅאﺋﮡ ِ‬
‫ﻻء آﻳﻮ‪ ،‬ﭘﺮ‬
‫ﮀﺎ ڏﺳﻲ ﺗﻪ ﻫﻮ אﮘﻴﺌﻲ אﺗﻲ وﭸﻲ ﭘﻬﺘﻮ ﻫﻮ‪ ،‬ﺟ‬
‫ﮔﺮوء ﺟﻮ ﮔﻨﺞ‬
‫אڃ ﻧﻪ ﺑﮏ ﻛﺎ‪ ،‬ﺳﺪא َ‬
‫ﻧﻜﻮ ﺳﺎڙ ﻧﻪ وﻳﺮ ﻛﻮ‪ ،‬ﻧﻜﻮ روڄ ﻧﻪ رﻧﺞ‬
‫ﻧﻜﻮ ﻛﻮڙ ﻛﭙﭧ ﻛﻮ‪ ،‬ﻧﻜﻮ ﭔﻴﻮ ﭘﺮﭘﻨﺞ‬
‫ﺳﻨﺪس آ ﺎ ﺧﺎﻛﻲ ﭘﭹﺮي ﻣﺎن ﭘﺮوאز ﻛﺮي وﭸﻲ ﺟﻮﺗﻲ ﺟﻮت ﺎﺋﻲ‬
‫ﻫﺌﻲ‪ .‬دﻧﻴﻮي آﻓﻴﺴﺮن ﺟﻲ آزאد ﻛﺮڻ ﮐﺎن אﮘﻴﺌﻲ ﻫﻮ ﭘﺎڻ ﮐﻲ آزאد ﻛﺮي‬
 ‫ﭼﻜﻮ ﻫﻮ ۽ ﺳﻨﺪس ﺟﺴﻲ ﺟﺎ ز ﻫﻤﻴﺸﮧ ِ‬
‫ﻻء ﭜﭵﻲ ﭘﻴﺎ ﻫﻮא‪ .‬אﻧﺴﺎﻧﻲ وﻳﺮ‬
‫وروڌ‪ ،‬ﮀﻞ ﻛﭙﭧ ۽ دﻏﺎ ﻓﺮﻳﺐ ﮐﺎن ﻫﻴﻨﺌﺮ ﮐﻴﺲ ﺗﻜﻠﻴﻒ ﭘﻬﭽﻲ ﻧﻪ ﭤﻲ‬
‫ﺧﻮאريء ۽ אﻧﺪر ﺟﻲ ﻛﺸﻤﻜﺶ ﮐﺎن‬ ‫َ‬ ‫ﺳﮕﻬﻲ؛ ﻧﺎﺣﻖ ﺗﻬﻤ ‪ ،‬ﻟﻮכ ﺟﻲ‬
‫ﺑﻴﺪאديء‪ ،‬رﺷﺘﻴﺪאرن ﺟﻲ ﺑﻲ‬
‫َ‬ ‫ﺳﻨﺪس آرאم ﭰﭩﻲ ﻧﻪ ﭤﻲ ﺳﮕﻬﻴﻮ ۽ آﻓﻴﺴﺮن ﺟﻲ‬
‫אﻋﺘﺒﺎري ۽ ﺑﺪאﺧﻼق ﺑﺪﻣﻌﺎﺷﻦ ﺟﻲ ﺳﺎزش ﮐﺎن ﺳﻨﺪس ﻃﺒﻴﻌﺖ ﻟﻮڏي ۾ אﭼﻲ‬
‫ﻧﻪ ﭤﻲ ﺳﮕﻬﻲ‪ .‬ﻫﻮ آزאد ﻫﻮ‪ ،‬آﺑﺎد ﻫﻮ ۽ ﺳﺪאﺋ ﺷﺎد ﻫﻮ‪ .‬ﻫﻦ ﺟﻮ روح وﭸﻲ‬
‫ﺳﺮو آﻧﻨﺪ ۾ ﺎﮢﻮ ﻫﻮ ۽ ﻣﺎﻟﻚ ﺟﻲ ﮔﻮد ۾ ﺳﻨﺪس ﭨﻜﺎﮢﻮ ﻫﻮ‪.‬‬
‫ﺳﺎريء ﺑﺎﻧﺪي وﺳ َء ۾ ﻫﺎﻫﺎ ﻛﺎر ﻣﭽﻲ وﻳﻮ‬
‫َ‬ ‫ﺧ وڄ ﺟﻴﺎن ﭘﮑﮍﺟﻲ وﻳﺌﻲ‪.‬‬
‫۽ ﺧﻮد آﻓﻴﺴﺮ אرﻣﺎن ۾ ﭜﺮﺟﻲ وﻳﺎ‪ .‬ﻣﺎﻛﺮ وﻳﭽﺎري ﺟﻮن ﺗﻪ وאﻳﻮن وﻟﻬﺮﻳﻮن ﭤﻲ‬
‫آزאدﮔﻲء ۾ ﻫﻦ ﻛﻲ ﻗﺪر ﮔﻨﺎﻫﻪ ﺟﻲ ﺑﻮﺟﻲ ﺟﻲ‬‫َ‬ ‫وﻳﺌﻮن‪ .‬آﻛﺴﻴﻨﺎف ﺟﻲ‬
‫ڍرאﺋﻲ ﭤﻲ ﺴﻮس ﻛﺌﻲ ۽ ﺳﻨﺪس وﻃﻦ ورڻ ۽ ﻋﺰﻳﺰن ﺧﻮﺷ ﺳﺎن ﮔﮇﺟﻲ‬
‫ﮐﻠﮡ ۾ ﻫﻦ ﮐﻲ ﭘﻨﻬﻨﺠﻲ ﭘﺮﺳﻨﺘﺎﺋﻲ ﭤﻲ ﻧﻈﺮ آﺋﻲ‪ ،‬ﭘﺮ ﻫﻲءُ אﺣﻮאل ﭔﮅي ﺳﻨﺪس ڏﻧﺪ‬
‫ﭼﭙﻦ ﺳﺎن ﻟﮙﻲ وﻳﺎ ۽ אﻧﺪر ﺋﻲ אﻧﺪر ۾ ﭰﻜﻮ ﭤﻴﮡ ﻟﮙﻮ‪.‬ﺳﻨﺪس ووﻳﻚ ﺟﻮ‬
‫آوאز ﺟﻮ ﭘﺎﭘﻦ ﺟﻲ אﺛﺮ ﻫﻴﭟ دﭔﺠﻲ ﻣﺎت ﭤﻲ وﻳﻮ ﻫﻮ ﺗﻨﻬﻦ ﮐﻲ ﻫﻦ ﻧﻴﻚ ﻣﺮد ﺟﻲ‬
‫ﺳﻮﻧﻬﺮي אﺧﻼق ﺳﺎﻟﻦ ﺟﻲ ﻏﻔﻠﺖ ﻣﺎن ﺑﻴﺪאر ﻛﻴﻮ ۽ ﻣﻮت ﻣﺎن ﻛﮃي‬
‫ﺟﻴﻮت ﺑﺨﺶ ﻛﺌﻲ‪ .‬زﻧﺪه ووﻳﻚ ﮐﻴﺲ وڍ وﺟﻬﮡ ﻟﮙﻮ ۽ ﻫﻮ ﭘﻨﻬﻨﺠﻮ ﻛﻴﻞ‬
‫ﺋﻲء ﺟﻮ‬
‫ﻛﻜﺮم ﻳﺎد ﻛﺮي ﺗﻮﺑﻬﻪ ﺗﺎﺋﺐ ﭤﻴﻮ‪ .‬ﺳﺮﻛﺎري ﺳﺰא ﻫﻦ ﮐﺎن ﺑﺮא َ‬
‫ﺑﺪﻟﻮ ورﺗﻮ ﭘﺮ ﺎﺗﻲ َء ۾ وﻳﻞ روح ﺟﻲ ﻣﻌﺎ َء ﺳﻨﺪس אﻧﺪر אﺟﺎري ﺻﺎف ﻛﻴﻮ‬
‫۽ ﻣﻮت ۾ زﻧﺪﮔﻲ ﻋﻄﺎ ﻛﺌﻲ‪.‬‬
‫אﮀﻲء ﭼﺎدر ﺗﺎن دאغ ﻟﭥﻮ ۽ دﻧﻴﺎ ﮐﻴﺲ ﻫﻜﮍو ﭘﻮﺗﺮ אﻧﺴﺎن ۽‬
‫َ‬ ‫آﻛﺴﻴﻨﺎف ﺟﻲ‬
‫ﻣﻬﺎﭘﺮش ﻛﺮي ﻳﺎد ﻛﺮڻ ﻟﮙﻲ‪.‬‬
 ‫ﭔﻪ ﻳﺎﺗﺮي‬

‫وאﮢﻲء ﺳﺎن‪ ،‬آءٌ ﻣﻼن ﭤﻮ ﻛﺮم ﺳﺎن )ﮔﻴﺎ(‪.‬‬ ‫َ‬ ‫]ﻧﻪ ﮔﻴﺎن ﺳﺎن‪ ،‬ﻧﻪ‬
‫ﻋﻠﻢ ﺧﻮאه زﺑﺎن روﺣﺎﻧﻲ رאه ﺗﻲ ﭘﺎر ﻧﻪ ﭘﻬﭽﺎﺋﻴﻨﺪא ﺟﻴﻜﮇﻫﻦ אﻧﻬﻦ ﺳﺎن ﻋﻤﻠﻲ‬
‫ﺻﻔﺎﺋﻲ ﺷﺎﻣﻞ ﻧﻪ ﻫﻮﻧﺪي‪.‬‬
‫ﻋﺎ ﺟﻲ ﭤﻴﻮ ﻧﻪ ﻋﺎﻣﻞ دﻓ ﻟﮑﻴﻮ ﺗﻪ ﮀﺎ ﭤﻴﻮ‪.‬‬
‫ﻛﻬﮣﻲء ﻛﺒﻮ ﻛﻮه‪.‬‬ ‫َ‬ ‫رﻫﮣﻲء رﻫﻴﻮ ﻧﻪ ﺳﭙﺮﻳﻦ ﺗﻪ‬
‫َ‬
‫ﺟﻲء ﮐﻲ‪،‬‬
‫َ‬ ‫ﻣﮏ ﺳﺎن رאم ﭼﺌﻲ ﺳﺎﻧﺖ ﻧﻪ אﭼﻲ‬
‫ﻧﺎنء ﺳﺎن אُڃ ﺑﮏ ﻛ ﻟﻬﻲ‪،‬‬ ‫ﭘﺎﮢﻲء ﺟﻲ َ‬‫َ‬ ‫אن‬
‫ﻧﮕﺮ ﭘﻬﭽﻲ ﻛﻮﻧﻪ ﻛﻮ ﺑﻨﺎ ﭘﻨﮅ ﻛﺌﻲ‪،‬‬
‫ﮔﺮ ﮔﻢ رﻫﺖ رﻫﻲ ﺗﻪ ﺳﮑﻲ ﭤﺌﻲ ﺳﺎﻣﻲ ﭼﺌﻲ‪[.‬‬
‫***‬
‫ﻛﻨﻬﻦ ﻲ ﭔﻪ ﻛﺮﺳﺘﺎن ﭘ ﻣﺮد אﻳﺸﻮر‪ -‬ﭘﻮﭴﺎ ۽ زﻳﺎرت ﺟﻲ ﺧﺎﻃﺮ‬
‫ﻻء ﺳﻨﭝﺮﻳﺎ‪ .‬ﻫﻜﮍو ﻫﻮ ﺷﺎﻫﻮﻛﺎر ﻛﮍﻣﻲ‪ ،‬ﺟﻨﻬﻦ ﺟﻮ‬ ‫ﺟ وﺳﻠﻢ وﭸﮡ ِ‬
‫ﻧﺎﻟﻮ ﻫﻮ אﻳﻔﻢ‪ ،‬ﭔﻴﻮ ﻫﻮ وﻳﭽﺎرو ﻏﺮﻳﺐ ﭘﻮرﻫﻴﺖ‪ ،‬ﺟﻨﻬﻦ ﮐﻲ אﻳﻠﻴﺸﺎ ﻛﺮي‬
‫ﺳﮇﻳﻨﺪא ﻫﺌﺎ‪.‬‬
‫אﻳﻔﻢ א ﺎﻧﺪאر‪ ،‬ﺷﻮخ ﻣﺰאج ۽ ﻋﺰت وאرو ﺳﮑﻴﻮ ﻣﺎﮢﻬﻮ ﻫﻮ‪ .‬ﻫﻮ ﻧﻜﻲ ﺷﺮאب‬
‫ورﺗﺎﺋﻴﻨﺪو ﻫﻮ‪ ،‬ﻧﻜﻲ ﺎכ ﮀﻜﻴﻨﺪو ﻫﻮ ۽ ﻧﻜﻲ وري ﻧﺎس ﺋﻲ ﻛﻢ‬
 ‫ﺣﻴﺎﺗﻲء ۾ ﻛﮇﻫﻦ ﺑﻪ ﮔﻨﺪو ﻟﻔﻆ وאت ﻣﺎن ﻛﻮﻧﻪ ﻛﮃﻳﻮ ﻫﺌﺎﺋ ‪.‬‬ ‫َ‬ ‫آﮢﻴﻨﺪو ﻫﻮ‪.‬‬
‫ﻳﺎﻣﻜﺎريء ۾ ﭘﺌﺴﻲ‬
‫َ‬ ‫ﭔﻪ دﻓﻌﺎ ﻣﺎﮢﻬﻦ ﮐﻴﺲ ﮘﻮٺ ﺟﻮ ﻣﮑﻲ ﭼﻮﻧﮉﻳﻮ ﻫﻮ‪ .‬ﺳﻨﺪس א‬
‫ﺟﻲ ﺣﺎﻟﺖ ﻛﮇﻫ ﺑﻪ ﭘﺆﮢﻲ ﻧﻪ ﭘﻴﺌﻲ‪ .‬وڏو ﻛﭩﻨﺐ ﻫﻮس‪ .‬ﭔﻪ ﭘﭧ ۽ ﻫﻚ‬
‫ﭘﺮﮢﻴﻞ ﭘﻮﭨﻮ‪ ،‬ﺟﻲ ﺳﭛ ﮔﮇ رﻫﻨﺪא ﻫﻮא‪ .‬ﻫﻮ ﭘﺎڻ ﺑﻪ ﻣﻀﺒﻮط‪ ،‬ﺳﮕﻬﺎرو ۽‬
‫ﺗﻨﺪرﺳﺖ אﻧﺴﺎن ﻫﻮ‪ .‬ﺳﻨﺪس ﺳﻮﻧﻬﺎري ﺟﺎن ﺗﺎن ڊﮔﻬ ي ﻫﺌﻲ‪ .‬ﺳ ورﻫ‬
‫ﺟﻲ ﭴﻤﺎر ۾ ﺑﻪ ﻫﻮ ﺳﻨﺌ ﻛﻨﮉي ﺳﮅو ﮔﻬﻤﻨﺪو ﻫﻮ ۽ ﺟﻴﺘﻮﮢﻴﻚ ﻣﭥﻲ ۾ ﭘﺮﻳﺎ‬
‫ڏאڙﻫﻲء ۾ אﮀﻦ وאرن אﭸﺎ ﻣﺲ ﭤﻲ ﻣﻨﻬﻦ‬ ‫َ‬ ‫ﭘﺌﺠﻲ وﻳﺎ ﻫﺌﺲ ﺗﻪ ﺑﻪ ﺳﻨﺪس‬
‫ﻛﮃﻳﻮ‪.‬‬
‫روﭨﻲء ﺟﻲ ﻛﻤﻲ ﻛﺎ ﻧﻪ ﻫﺌﺲ‪ .‬אﺻﻞ ڊﮐﺎﮢﻜﻮ‬ ‫َ‬ ‫אﻳﻠﻴﺸﺎ ﭘﮡ ﭘ ﺳﻦ ﻫﻮ‪ .‬دאل‬
‫ﻛﻢ ﻛﻨﺪو ﻫﻮ ﭘﺮ ﻫﺎﮢﻲ ﭔﮃو ﭤﻲ وﻳﻮ ﻫﻮ ۽ ﻣﮑ ﺟﺎ ﻣﺎﻧﺎرא رﮐﻲ ﮔﺬرאن‬
‫ﻛﻨﺪو ﻫﻮ‪ .‬ﻫﻜﮍو ﭘﭧ ﭘﺮدﻳﺲ ﻫﻮس‪ ،‬ﭔﻴﻮ ﺳﺎﮢﺲ ﮔﮇ ﮔﻬﺎرﻳﻨﺪو ﻫﻮ‪ .‬אﻳﻠﻴﺸﺎ‬
‫ﺧﻮش ﻃﺒﻊ ۽ ر ﺪل ﻫﻮ‪ .‬ﺷﺮאب ۽ ﻧﺎس ﺳﺎن دل ﻫﺌﺲ‪ .‬رאڳ ﺟﻮ ﺷﻮﻗ ﻫﻮ‪.‬‬
‫ﭘﻨﻬﻨﺠﻲ ﻛﭩﻨﺐ ۽ ﭘﺎڙﻳﺴﺮﻳﻦ ﺳﺎن ﻣﭡﻮ رﺳﺘﻮ ﻫﻮس‪.‬‬
‫ﭔﻨﻬﻲ ﭔﮃن ﮘﭻ وﻗﺖ ﮐﺎن ﭤﻲ زﻳﺎرت ﺟﺎ ﺳﺎﻧﺒﺎﻫﺎ ﻛﻴﺎ ﭘﺮ אﻳﻔﻢ ﻫﻤﻴﺸﮧ رڌل‬
‫رﻫﻨﺪو ﻫﻮ‪ .‬ﺳﻨﺪس ﻛﻢ ﮐﭩﮡ ﺟﻮﺋﻲ ﻧﻪ ﻫﻮ‪ .‬ﻛﮇﻫﻦ ﭘﻮﭨﻮ ﭘﺮﮢﺎﺋﮣﻮ ﻫﻮﻧﺪو‬
‫ﻫﻮس‪ ،‬ﻛﮇﻫﻦ ﺟﻬﻮﭘﮍي אڏאﺋﮣﻲ ﻫﻮﻧﺪي ﻫﺌﺲ ﺗﻪ ﻛﮇﻫﻦ وري ﻛﻨﻬﻦ‬
‫ﺧﺎﻃﺮدאريء ۾ رڌل ﻫﻮﻧﺪو ﻫﻮ‪ .‬ﻫﻤﻴﺸﮧ אﺋ ﭘﻴﻮ ﭼﻮﻧﺪو ﻫﻮ ﺗﻪ ﻫﻲءُ‬
‫َ‬ ‫ﻣﻬﻤﺎن ﺟﻲ‬
‫ﭘﻮء ﺑﻲ ﭰﺮﻧﻲ ﭔﺎﻫﺮ ﻧﻜﺮﻧﺪس‪ .‬אﻳﻠﻴﺸﺎ ﮐﻴﺲ ﮔﻬﮣﻮ ﺋﻲ ﺠﻬﺎﺋﻴﻨﺪو‬ ‫ﻛﻢ ﻟﻬﻲ ﺗﻪ ِ‬
‫ﻻء ﺑﻪ ﻛﻮﻧﻪ ﭤﺎ ﺗﺮﺳﻦ؛ ﺗﻨﻬﻦ ﻛﺮي ﻓﺮﺻﺖ‬ ‫ﻫﻮ ﺗﻪ وﻗﺖ ۽ و ِﻳﺮ ﻛﻨﻬﻦ ﺟﻲ ِ‬
‫ﮐﻲ ﻏﻨﻴﻤﺖ ﭴﺎﮢﻲ ﭘﻨﻬﻨﺠﻮ ﻛﺎروﺑﺎر ﺟﻮאن ﭘﭩﻦ ﮐﻲ ﺳﻮﻧﭙﻲ آﻫﺮ אﻻﻫﺮ ﻧﻜﺮي‬
‫ﭘﺌُﻪ ﭔﺎﻫﺮ‪ .‬ﭘﺮ ﻫﻲءُ ﺳﺎﺋ َء ﺟﻮ ﺳﻨﻮאرﻳﻮ ﺟﻮ ﻣﺎﻳﺎ ﺟﻲ ﻣﻮه ۾ ﭼﻮﮐﻨﭝﻮ אﭨﻜﻴﻞ ﻫﻮ‪،‬‬
‫ﺳﻮ ﻛﭥﻲ ﭤﻮ אﻫﻲ ﺠﻬﺎﮢﻴﻮن ﭔﮅي‪ .‬ﭼﻮﻧﺪو ﻫﻮ ﺗﻪ ﭘﺌﺴﺎ ﻣﻮﺟﻮد ﻛ אﭤﻢ‪.‬‬
‫אﻳﻠﻴﺸﺎ ﭼﻮﻧﺪو ﻫﻮس ﺗﻪ ﻛﺠﻬﻪ ﭨﭙﮍ وﻛﮣﻲ ﭘﻮرאﺋﻮ ﻛﺮ؛ ﻣﺎل ﻣﺘﺎع ﺟﻲ‬
‫ﭘﻮء ﻣﺎﻳﺎ ﻣﭥﻲ ﺗﻲ ﻛﺎﻧﻪ وﻫﻨﺪي‪ .‬ﭼﻮﻧﺪو ﻫﻮ‬ ‫ﻛﻤﻲ ﺗﻪ ﻛﺎﻧﻪ אﭤﺌﻲ؛ ﻣﭥﻲ ﮐﺎن ِ‬
‫ﺗﻪ ﮔﻬﺮ ۾ ﺷﺎﻧ ﻧﻪ ﻫﺠﻲ ۽ ﻛﭩﻨﺐ ﭔﮅل ﻧﻪ ﻫﺠﻲ ﺗﻪ ﭔﺎﻫﺮ ﻛﻴﺌﻦ ﻧﻜﺮﺟﻲ‪.‬‬
‫ﺟﻮאب ڏﻳﻨﺪو ﻫﻮس ﺗﻪ ﻳﺎر‪:‬‬
‫ﻛﺖ ﺳﺎري ﭴﻤﺎر ﭘﺮ ﭘﺎﻧﮅي ﭘﻮري ﻧﻪ ﭘﻮ ِ‬
‫ﻧﺪء‪.‬‬
‫ﺗﻮﮐﻲ ﮔﻬﺮ ﺟﻲ ﭠﺎﻫﮡ ﺟﻲ ﮘﮣ آﻫﻲ ﺑﺎﻗﻲ آ ﺎ وﭸﻲ ڊﻫﻨﺪي‪ .‬אن ﺟﻮ אوﻧﻮ رﮐ ﺋﻲ‬
‫ﻧﭥﻮ‪ .‬ﺟﮇﻫﻦ ﺑﻲ ﺑﻬﺎ ﻫ א ﻣﺎﮢﻚ ﻫﭥﻦ ﻣﺎن ﻫﺎرאﺋﻲ وﻫﻨﺪﻳﻦ ﺗﮇﻫﻦ ﻫﭣ ﻣﻠﮣﺎ‬
‫ﻧﺪء؛ ﭘﺮ ِ‬
‫ﭘﻮء‪-:‬‬ ‫ﭘﻮ ِ‬
‫وאء ِ‬
‫وאء‪.‬‬ ‫ﻫﺎء ﻣﺎن ﻫﭣ ﻧﻪ אﻳﻨﺪو‪ ،‬وﻗﺖ ﮔﺬرﻳﻮ ِ‬
‫ﻫﺎء ِ‬
‫ِ‬
‫ﺣﻴﺎﺗﻲء ۽ ﻣﻮت ﺟﻮ ﻣﺎﻟﻚ‬‫َ‬ ‫ﺟﺎء آﻳﻮ‪ .‬ﺴﻮس ﻛﻴﺎﺋ ﺗﻪ‬ ‫ﻧﻴﭟ אﻳﻔﻢ ﺟﻮ ﻋﻘﻞ ِ‬
‫آﻫﻲ ﻣﻮ ٰ‪ ،‬ﺳﻮ ﺟﻴﺴ ﺳﺮﻳﺮ ۾ ﺳﺎﻫﻪ آﻫﻲ ﺗﻴﺴ ﻫﻤﺖ ﭔﮅي ۽ ﺳﻌﻴﻮ ﻛﺮي‬
‫ﻛﺠﻬﻪ ﻧﻪ ﻛﺠﻬﻪ ﻛﺮي وﭠﺠﻲ‪ .‬ﻫﻔ אﻧﺪر ﭔﺌﻲ ﺗﻴﺎر ﭤﻴﺎ‪ .‬אﻳﻔﻢ ﻫﻚ ﺳﺆ‬
‫ﭔﮃيء زאل ﮐﻲ ﺧﺮچ ِ‬
‫ﻻء ڏﻧﺎ‪ .‬אﻳﻠﻴﺸﺎ‬ ‫َ‬ ‫روﺑﻞ ﭘﺎڻ ﺳﺎن ﮐﻨﻴﺎن ۽ ﭔﻪ ﺳﺆ ﭘﻨﻬﻨﺠﻲ‬
‫ﭘﻨﻬﻨﺠﺎ رﮐﻴﻞ ﻣﺎﻧﺎرא وﻛﻴﺎ ۽ ﻛﺠﻬﻪ ﻣﺎﻧﺎرن ﺟﺎ وאﻋﺪא ڏﻳﺌﻲ ﺳ روﺑﻞ ﻫﭣ‬
‫ﻛﻴﺎ ۽ ﺑﺎﻗﻲ ﭨﻴﮧ روﺑﻞ ﻛﭩﻨﺐ ﺟﻲ ﭜﺎﺗ ﺟﻲ ﻣﻴﮍي ﭼﻮﻧﮉي ﺻﺎف ﻛﺮي‬
‫ﻻء ﺑﭽﻴﺎ رﮐﻴﺎ‬‫ﮐﻴﺴﻲ ۾ وڌאﺋ ‪ .‬ﺳﻨﺪس ﭔﮃي زאل ﮐﻲ ﺟﻴﻜﻲ روﺑﻞ ﻛﻔﻦ ِ‬
‫אﻫﮍيء ﻃﺮح ﻧﻨﻬﮣﺲ ﭘﮡ ﮘﻮﭤﺮي ﺋﻲ ﮐﮣﻲ‬
‫َ‬ ‫ﻫﻮא‪ ،‬ﺳﻲ ﺑﻪ ﻫﻦ ﺳﭛ ﻛﮃي ڏﻧﺪس‪.‬‬
‫ﺳﻨﺪس אﮘﻴﺎن ﭜﻴﭩﺎ رﮐﻲ‪ .‬אن رﻳﺖ ﭘﮍ ﭘﺎﻟﻬﻮ ﻛﺮي ﻫﻮ ﺳﻔﺮ ِ‬
‫ﻻء ﺗﻴﺎر ﭤﻴﻮ‪.‬‬
‫אﻳﻔﻢ ﻫﻠﮡ ﻣﻬﻞ ﭘﭧ ﮐﻲ ﻟﻨﺒﻴﻮن ﻫﺪאﻳﺘﻮن ڏﻳﮡ ﻟﮙﻮ ﺗﻪ ﻓﻼﮢﻴﻮن زﻣﻴﻨﻮن ﻣﻘﺎﻃﻲ ﺗﻲ‬
‫ڏج‪ ،‬زﻣﻴﻨﻦ ﮐﻲ ﭘﺎﮢﻲ ﻫﻦ رﻳﺖ ڏج‪ ،‬ﺟﻬﻮﭘﮍﻳﻮن ۽ ﻣﻨﻬﻪ ﻫﻦ رﻳﺖ ﭠﺎﻫﺞ وﻏ ه‪.‬‬
‫ﺳﺌﻲء ﺳﮙﻲ ﺳﻮڌو ﮐﻴﺲ ﺠﻬﺎﺋﮡ ﻟﮙﻮ‪ .‬אﻳﻠﻴﺸﺎ ﺻﺮف ﻫﻚ ﻫﺪאﻳﺖ ﭘﻨﻬﻨﺠﻲ‬ ‫َ‬
‫زאل ﮐﻲ ﻛﺌﻲ ﺗﻪ ﻧﻮאن ﻣﺎﻧﺎرא ﭤ ﺗﻪ وאﻋﺪي ﻣﻮﺟﺐ ﻟﻬﮣﻴﺪאرن ﮐﻲ ﺑﻨﺎ دﻳﺮ‬
‫ﻻء אوﻫﺎن ﻣﺎﻟﻚ ﺘﻴﺎر وﻳﭡﺎ آﻫﻴﻮ؛‬ ‫ﭘﻬﭽﺎﺋﺞ‪ ،‬ﺑﺎﻗﻲ ﮔﻬﺮ ﺟﻲ ﻛﻢ ﻛﺎر ِ‬
‫ﺟﻴﺌﻦ ﺳﻬﮣﻲ אﭼﻴﻮ ﺗﻴﺌﻦ ﻧﺒﺎﻫﺠﻮ‪.‬‬
‫ﭔﺌﻲ ﮔﻬﺮ ﮐﺎن ﭔﺎﻫﺮ ﻧﻜﺘﺎ‪ ،‬ﺳﻨﺪن ﻣﺎﺋﭧ ﮐ ﮘﻮٺ ﺟﻲ ﺣﺪ ﺗﺎﺋ ﮀﮇڻ آﻳﺎ‪ .‬אﻧﻬﻦ‬
‫ﮐﺎن ﻣﻮﻛﻼﺋﻲ ﻫﻮ אﮘ وڌﻳﺎ‪ .‬אﻳﻠﻴﺸﺎ אﭸﺎ ﮘﻮٺ ﮐﻲ ﭘﭟ ڏﻧﻲ ﻣﺲ ﺗﻪ ﺳﭛ ﮔﻬﺮ ﭔﺎر‬
‫ﺟﺎ ﺧﻴﺎل ﺳﻨﺪس ﻣﻐﺰ ﻣﺎن رﻓﻮ ﭼﻜﺮ ﭤﻲ وﻳﺎ‪ .‬ﻫﻠﻜﻲ دل ۽ ﭘﻮﺗﺮ دﻣﺎغ ﺳﺎن‬
‫ﻫﻮ ﺳﻨ ﺟﺎ ﺷﺒﺪ ۽ ﻫﺮي ﻛ ﺗﻦ אﭼﺎرﻳﻨﺪو ﭘﺮ وﭼﺎن ﻫﻠﻨﺪو ﻫﻠﻴﻮ‪ .‬وאٽ ﺗﻲ‬
‫ﺳﺎﭤﻲء ﺟﻲ ﺷﻴﻮא ﻛﺮﻳﺎن‪ ،‬ﻛﻴﺌﻦ‬ ‫َ‬ ‫ﺻﺮف אﻫﻮﺋﻲ ﺧﻴﺎل ﻫﻮس ﺗﻪ ﻛﻴﺌﻦ‬
‫زﺑﺎن ﻣﺎن ﮐﻬﺮאﺋﭗ ﻛﮃي ﻣﭡﻮ ﭔﻮﻟﻴﻨﺪو ﻫﻼن ۽ ﻛﻴﺌﻦ ﭘﻨﻬﻨﺠﻲ ﻣﻨﺰل ﻣﻘﺼﻮد‬
‫ﺗﻲ ۽ אﺗﺎن ﻣﻮﭨﻲ ﮔﻬﺮ‪ ،‬ﺳﮏ‪ ،‬آرאم‪ ،‬ﺻﻠﺢ ۽ ﺷﺎﻧ َء ﺳﺎن ﭘﻬﭽﺎن‪ .‬وאٽ ﺗﻲ ﻛﻮ‬
‫ﮔﮇﻳﻮ ﻫﻮس ﺗﻪ אن ﺳﺎن ﭘﺮ ﺟﺎ ﭔﻪ ﭔﻮل ﭔﻮ ﻛﺎﻧﻪ ﻛﺎ ﭼﮝﺎﺋﻲ ﻛﺮي‬
‫ﮔﺬرﻧﺪو ﻫﻮ‪ .‬ﻧﺎس ﺟﻲ ﺳﻮ ﭔﺎڙ ﻟﮙﻞ ﻫﺌﺲ‪ .‬ﭘﺮ אوﻫﺎ ﺑﻪ ﻛﺠﻬﻪ ﻗﺪم ﭘﻮﺋ ﻫﭩﻲ‬
‫ﺳﺎﭤﻲء ﮐﻲ َﺳﮅ ﻧﻪ ﭤﺌﻲ‪.‬‬
‫َ‬ ‫ﻟﻜﻲ ﭼﭙﭩﻲ ﭼﺎڙﻫﻴﻨﺪو ﻫﻮ‪ ،‬ﺟﺌﻦ ﺳﻨﺪس‬
‫אﺑﻔﻢ ﺑﻪ ڌﻳﺮي ڌﻳﺮي ﻫﻠﻨﺪو ﻫﻠﻴﻮ‪ .‬ﮘﺎﻟﻬﺎﺋﻴﻨﺪو ﺎم ﭤﻮرو ﻫﻮ ۽ ﻛﺎﺑﻪ ﺧﺮאﺑﻲ ﻳﺎ‬
‫ﺧﻄﺎ ﻛﺎﻧﻪ ﻛﻨﺪو ﻫﻮ‪ ،‬ﭘﺮ ﺳﻨﺪس دل ۾ آﻧﻨﺪ ۽ آرאم ﻛﻮن ﻫﻮ‪ .‬אﻧﺪر ۾‬
‫ﮔﻬﺮ ﺟﻲ ﭼﻮرא ﮐﻮرא ۽ אڻ ﺗﮡ ﻟﮙﻞ ﻫﺌﺲ‪ .‬ﺧﺎﻃﺮي ﻧﭥﻲ ﭤﻴﺲ ﺗﻪ ﻛﻮ ﭘﭧ ﻛﻢ‬
‫ﭼﮝﻲ ﻃﺮح ﻫﻼﺋﻴﻨﺪא ﻫﻮﻧﺪא‪ .‬אوﭼﺘﺎ ﭘﻮر ﭘﻴﺎ ﭘﻞ ﭘﻞ ﭘﻮﻧﺪא ﻫﺌﺲ ﺗﻪ ﺟﻴﻜﺮ ﻓﻼﮢﻲ‬
‫ﮘﺎﻟﻬﻪ ﭘﭧ ﮐﻲ ﭼﺌﻲ ﮀﮇﻳﺎن ﻫﺎ ﺗﻪ ﭼﮝﻮ‪ .‬وאٽ ﺗﻲ ﭔﻨﻴﻮن ۽ ﭔﺎرא ڏﺳﻲ ﭤﮅא ﺳﺎﻫﻪ‬
‫ﭘﻴﻮ ﮐﮣﻨﺪو ﻫﻮ ﺗﻪ ﭘﭧ אﻻﺟﻲ ﭘﻨﻬﻨﺠ ﭔﻨ ﺳﺎن ﮀﺎ ﻛﻴﻮ‪ .‬אﻫﺎ ﭼﻮرאﺳﻲ ﺳﻨﺪس‬
‫ﭼﺖ ﮐﻲ אﻳ و ﺗﻪ ﻫﻼک ﻛﻨﺪي ﻫﺌﻲ ﺟﻮ وﻗ ﺗﻪ ﭘﻮﺋ ﻣﻮﭨﮡ ﺟﺎ ﺑﻪ ﺧﻴﺎل‬
‫ﻛﻨﺪو ﻫﻮ‪ .‬دل ۾ אﺋ אﻳﻨﺪو ﻫﻮس ﺗﻪ ﺟﻴﻜﺮ ﭔﻪ אﮐﺮ ﭘﭧ ﮐﻲ ﺠﻬﺎﺋﻲ ِ‬
‫ﭘﻮء ﺑﻲ‬
‫ﭼﻨﺘﺎ ﭤﻲ ﻣﻮﭨﺎن ﺗﻪ ﭼﮝﻮ‪.‬‬
‫ﻣﺴﺎﻓﺮي ﻫﻠﻨﺪي ﻫﻠﻲ‪ .‬وאٽ ﺗﻲ אﻫﮍא ﺑﻪ ﮘﻮٺ آﻳﺎ ﺟ ﮐ ﮐﺎرאﺋﮡ ِ‬
‫ﻻء ﻣﺎﮢﻬﻮ ﻣﻨﺘﻈﺮ‬
‫ﮐﻠﻲء دل ﺳﺎن ﺳﻨﺪن آﺟﻴﺎن ﭤﻲ ﻛﺌﻲ‪ .‬אﻫﺎ وﺳ ﻟﻨﮕﻬﻲ‬ ‫ﻫﻮא ۽ ﻫﺮ ﻛﻨﻬﻦ َ‬
‫ﺟﺎء ﺟﺎم ﻫﺌﻲ‪،‬‬‫ﻻء ِ‬ ‫ﻫﻚ ڏﻛﺮ ﺟﻲ ﻣﺎرﻳﻞ ﭘﺮﮘﮣﻲ ۾ ﭘ ﭘﺎﺗﺎﺋﻮن‪ .‬ﻫ رﻫﮡ ِ‬
‫ﻻء ﮐﺎڌو ﻛﻮﻧﻪ ﻫﻮ‪ .‬ﮘﭻ ﭘﺌﺴﺎ ﺧﺮﭼﻲ ﻫﻨﻦ ﻛﺠﻬﻪ ڏﻳﻨﻬﻦ ﺟﻮ ﺮ ﭘﺎڻ‬ ‫ﭘﺮ ﮐﺎﺋﮡ ِ‬
‫ﻻء ﻫﻚ‬ ‫ﭘﺎﮢﻲء ڍכ ﭘﻴﮡ ِ‬‫َ‬ ‫ﺳﺎن ﮐﻨﻴﻮن‪ .‬وאٽ ﺗﻲ אﻳﻠﻴﺸﺎ ﮐﻲ אﭼﻲ אڃ ورﺗﻮ ۽‬
‫ﺟﻬﻮﭘﮍيء ۾ ﮔﻬﮍي وﻳﻮ‪ .‬אﻳﻔﻢ אﮘ ﻫﻠﻨﺪو ﻫﻠﻴﻮ‪.‬‬
‫َ‬
‫ڌرﺗﻲء ﺗﻲ ﭘﻴﻞ ﻣﺮد ﺗﻲ ﭘﻴﺌﻲ ﺟﻮ אﺋ ﭤﻲ ڏﭠﻮ ﺗﻪ ﺟﮇﻫﻦ‬
‫َ‬ ‫אﻳﻠﻴﺸﺎ ﺟﻲ ﭘﻬﺮﻳﻦ ﻧﮕﺎﻫﻪ‬
‫ﻬﻴﻮ ﻫﻮ ﺗﮇﻫﻦ אﺗﻲ ﮀﺎﻧﻮ ﻫﺌﻲ‪ ،‬ﭘﺮ ﻫﻦ وﻗﺖ ﺗﻪ ﺗﺘﻞ ﺳﺞ ﺟﻲ ’ﻛﺎﻧﻮ ﺟﻲ אک‬
‫ﻛﮃﻧﺪڙ‘ אس ﻣﭥﺎﺋﻨﺲ אﭼﻲ وﻳﺌﻲ ﻫﺌﻲ‪ .‬ﺟﻴﺘﻮﮢﻴﻚ ﮐﻴﺲ ﻧﻴﮣﻦ ۾ ﻧﻨﮉ ﻛﺎن‬
‫ﻫﺌﻲ‪ ،‬ﺗﻪ ﺑﻪ ﭼﺮﻳﻮ ﭘﺮﻳﻮ אﺻﻞ ﻛﻮﻧﻪ ﭤﻲ‪ .‬ﺑﻴﺠﺎن ﺑﺖ ﺟﻴﺎن ﺷﻴﺦ ﭤﻴﻮ ﭘﻴﻮ ﻫﻮ‪ .‬אﻳﻠﻴﺸﺎ‬
‫ﮐﺎﻧﺌﺲ ﭘﺎﮢﻲ ﮔﻬﺮﻳﻮ ﭘﺮ ﺟﻮאب ﻧﻪ ﻣﻠﻴﺲ אﺗﻲ אﻳﻠﺸﺎ ﮐﻲ אﻧﺪرאن ﻫﻜﮍي ﭔﺎﻟﻚ‬
‫ﺟﻲ روﺋﮡ ﺟﻮ آوאز ﭔﮅڻ ۾ آﻳﻮ‪ .‬ﻫﻦ ﮔﻬﮣﻴﺌﻲ ﺳﮇ ﻛﻴﺎ ﭘﺮ ﺟﻮאب ﻧﺪאرد‪ .‬אﻧﺪرﺋ‬
‫ﻛﻤﺮي ۾ ﻫﻜﮍي ﭔﮃي ﻋﻮرت ﺑﻴﻨﭻ ﺗﻲ وﻳﭡﻞ ڏﭠﺎﺋ ﺟﻨﻬﻦ ﮐﻲ ﺑﺪن ﺗﻲ‬
‫ﺳﻮאء ﭔﻴﻮ ﻛﺠﻬﻪ ﺑﻪ ﭘﻬﺮﻳﻞ ﻛﻮﻧﻪ ﻫﻮ‪ .‬ﺳﻨﺪس ﭘﺎﺳﻲ ﮐﺎن‬ ‫ﺻﺮف ﻴﺲ ﮐﺎن ِ‬
‫ﮀﻮﻛﺮيء ﺟﻮ ﭘﻴﭧ ﺳﭵﻴﻞ ۽‬
‫َ‬ ‫ﻛﻜﻲء ﭤﻲ ﭔﺎڏאﻳﻮ ۽ ﭔﺎﻛﺎرﻳﻮ‪.‬‬
‫َ‬ ‫ﻫﻚ‬
‫ﻻء ﭤﻲ رڙﻳﻮ‪.‬‬ ‫ﺷﻜﻞ ﭘﻴﻠﻲ ڏﺳﻲ אﻳﻠﻴﺸﺎ ﻣﻨﺠﻬﻲ وﻳﻮ‪ .‬ﮀﻮﻛﺮ ﻣﺎﻧﻲ ﮘﭝﻲ ِ‬
‫ﻛﻮﭠﻲء ۾ אﻧﺪر ِ‬
‫ﺑﺪﺑﻮء ۽ ﮔﻨﺪﮔﻲ אﻳ ي ﺗﻪ ﻫﺌﻲ ﺟﻮ ﺳﺎﻫﻪ ﭤﻲ ﮔﻬﭩﻴﻮ‪ .‬ﭤﻮرو ﭘﺮﭜﺮو‬ ‫َ‬
‫ﻫﻚ ﭔﻲ ﻋﻮرت ﻣﻨﻬﻦ ﭜﺮ ﭘﻴﺌﻲ ﻫﺌﻲ ۽ אﺋ ﭤﻲ ﻧﻈﺮ آﻳﻮ ﺗﻪ ﻫﻦ ﺟﻮ دم ﻟ ﺗﻲ ﻫﻮ ۽‬
‫ﻗﺮﻳﺐ‪ -‬א ﺮگ ﻫﺌﻲ‪ .‬אﻳﻠﻴﺸﺎ ﺟﻮن وאﻳﻮن وﻟﻬﮍﻳﻮن ﭤﻲ وﻳﺌﻮن ۽ ﺣﻮﺻﻠﻮ ﺧﻄﺎ ﭤﻲ‬
‫ﭔﮃيء آوאز ﻛﺮي ﭼﻴﻮ‪،‬‬ ‫َ‬ ‫وﻳﺲ‪ .‬ﺳﻨﺪس دردﺷﺎ ڏﺳﻲ ﻫﻦ ﺟﻮ ﻣﻦ ﭜﺮﺟﻲ آﻳﻮ‪.‬‬
‫”ﭜﺎﺋﻲ‪ ،‬ﺗﻮﮐﻲ ﮀﺎ ﮐﭙﻲ؟ אﺳﺎن وٽ ﺗﻪ ﻛﺠﻬﻪ ﻛﻴﻨﻬﻲ‪ “.‬אﻳﻠﻴﺸﺎ و ﻬﻮ وﭸﻲ‬
‫ﭘﺎﮢﻲء‬
‫َ‬ ‫ﺋﻲء ورאﮢﻲ ڏﻧﻲ‪” ،‬אي ﻧﻴﻚ ﻣﺮد‪ ،‬ﭘﻨﻬﻨﺠﻮ رﺳﺘﻮ وٺ؛ ﻫ‬ ‫ﭘﺎﮢﻲ ﮔﻬﺮﻳﻮ ﭘﺮ ﻣﺎ َ‬
‫ﺟﻮ ﭰﮍو ﺑﻪ ﻛﻮﻧﻬﻲ‪ .‬ﻣﺮد ﭔﺎﻫﺮ ﻣﻮت ﺟﻲ ﭼﻨ ۾ آﻫﻲ ۽ אﺳﺎن אﻧﺪر ﭘﻨﻬﻨﺠﺎ دم‬
‫ﭘﻮرא ﻛﺮي رﻫﻴﺎ آﻫﻴﻮن‪ .‬ﻛﻮﺑﻪ אﺳﺎن ﺟﻲ ﺳﺎر ﺳﻨﭝﺎر ﻟﻬﮡ وאرو ﻛﻮﻧﻬﻲ‪.‬‬
‫ﮀﻮﻛﺮ ﻫﻮڏאﻧﻬﻦ ﺑﮏ ۾ ﭘﺎﻫﻪ ﭘﻴﻮ ﭤﺌﻲ؛ ﺑﺎﻗﻲ ﻛﻲ ﻣﻨﭧ آﻫﻦ؛ ﺳﭛ وﭸﻲ‬
‫ﺳﮑﻲ ﭤﻴﻨﺪאﺳﻮن‪“.‬‬
‫ﻛﻮﭠﻲء ۾ آﻳﻮ‪ ،‬ﭘﺮ ﺟﻠﺪﺋﻲ ﺳﺎﮢﻮ ﭤﻲ ﻛﺮي ﭘﻴﻮ‪.‬‬
‫َ‬ ‫אﺗﻲ ﭔﺎﻫﺮ ﺳﺘﻞ ﻣﺮد ﺑﻪ رڙﻫﻲ‬
‫ﭘﻮء ﺗﻜﻠﻴﻒ ﺳﺎن ﻫﻚ ﻫﻚ ﻟﻔﻆ ﻛﮃي ﮘﻴﺘﻮن‬ ‫ﭔﻦ ﭼﺌﻦ ﻣﻨﭩﻦ ﮐﺎن ِ‬
‫ﮐﺎﺋﻴﻨﺪي ﭼﻴﺎﺋ ‪” ،‬אي ﺳﺎﺋ َء ﺟﺎ ﺑﻨﺪא‪ ،‬אﺳﺎن ﺳﭛ ﺑﻴﻤﺎر آﻫﻴﻮن‪ .‬ڏس ﻫﻮڏאﻧﻬﻦ‬
‫ﻫﻮ ﮀﻮﻛﺮ ﻣﺮﮢﻴﻨﮓ ﭘﻴﻮ آﻫﻲ‪ .‬אﺋ ﭼﺌﻲ אﭼﻲ ﭰﭥﻮ‪ .‬אﮐ ﻣﺎن ﮘﻮڙﻫﺎ ﺑﺲ ﺋﻲ ﻧﻪ‬
‫ﻛﻨﺲ‪ .‬ﭼﻴﺎﺋ ﺗﻪ אﺳﺎن ﻛﻨﻬﻦ وﻗﺖ ﭼﮝﻲ ﺣﺎل ۾ ﮔﺬאرﻳﻮ آﻫﻲ‪ .‬אﺳﺎن ﺟﺎ‬
‫ﻓﺼﻞ ﮐﺮي ﭘﻴﺎ ۽ אﺳ ڏﺗﮍﺟﻲ وﻳﺎﺳﻮن‪ .‬ﺟﻴﻜﻲ ﺑﭽﺎﻳﻮ ﻫﻮﺳﻮن ﺳﻮ ﺑﻪ ﮐﺎﺋﻲ‬
‫ﮐﭙﺎﺋﻲ ﮀﮇﻳﻮﺳﻮن‪ .‬ﻣﺎﮢﻬﻦ ﺑﻪ ﻛﺠﻬﻪ وﻗﺖ وאﻫﺮ ﻛﺌﻲ ﭘﺮ ﻧﻴﭟ אوﻫﻲ ﺑﻪ‬
‫ﻛﻚ ﭤﻲ ﭘﻴﺎ ۽ ﮀﮇي ڏﻧﺎﺋﻮن‪ .‬ﺟﻦ ﺟﻲ אﭸﺎ ﺑﻪ ﻣﺪد ﻛﺮڻ ﺟﻲ ﻣﺮﺿﻲ‬
‫ﻫﺌﻲ‪ ،‬ﺗﻦ ﺟﻮ ﭘﻨﻬﻨﺠﻮ ﺣﺎل ﻫﻴﮣﻮ ﭤﻲ ﭘﻴﻮ‪ .‬ﭘﻨﮡ ﻧﭥﻮ ﭘﭵﻴﺌﻮن‪ .‬ﻛﻢ ﺟﻲ ﮘﻮﻻ ﻛﺌﻲ‬
‫ﺳ ‪ ،‬ﭘﺮ אﻫﻮ ﺑﻪ ﻧﺼﻴﺐ ﻧﻪ ﭤﻴﻮ‪ .‬ﻧﻴﭟ ﮔﺎه ﮐﺎﺋﮡ ﻟﮙﺎﺳﻮن ۽ ﻫﻚ ﻫﻚ ﭤﻲ وﻳﺎﺳﻮن‬
‫ﺑﺴ ي دאﺧﻞ ﭤﻴﻨﺪא‪ .‬ﭘﺎڙﻳﺴﺮي אﻧﺪر ﻧﻬﺎري אﺳﺎن ﺟﻮ ﺑﺮو ﺣﺎل ڏﺳﻲ ﺣﻘﺎرت‬
‫وﭼﺎن ﻫﻠﻴﺎ وﻳﻨﺪא آﻫﻦ ۽ ﻫﺎﮢﻲ ﺗﻪ ﻣﻨﭧ ﻣﻨﭧ ۾ وﻳﭡﺎ ﻣﻮت ﺟﻮ אﻧﺘﻈﺎر ﻛﮃون‪“.‬‬
‫ﺳﺎﭤﻲء אﻳﻔﻢ ﺳﺎن‬
‫َ‬ ‫ﻣﭥﻴﻮن دل ﮘﺎرﻳﻨﺪڙ دردﻧﺎכ אﺣﻮאل ﭔﮅي אﻳﻠﻴﺸﺎ ﭘﻨﻬﻨﺠﻲ‬
‫ﻧﻬﻲء ڏﻳﻨﻬﻦ ﮔﮇﺟﮡ ﺟﻮ ﺧﻴﺎل ﻻﻫﻲ ﮀﮇﻳﻮ ۽ رאت رﻫﮡ ﺟﻮ ﭘﻜﻮ אﻳﺮאدو‬ ‫א َ‬
‫ﻛﻴﻮ‪ .‬ﭘﺮﻳﻨﺪڙﻳﺌﻲ ﮔﻬﺮ ﺟﻲ ﻫﺎج ﮐﻲ ﺟﻨ وﻳﻮ‪ ،‬ﭴﮡ ﺗﻪ ﮔﻬﺮ ڌﮢﻲ ﻫﻮ‪ .‬ﺑﺎه ﭔﺎري‬
‫ﻧﻲء ﮘﭝﻮﻫﺮ ﻫﻚ ﺟﻲ ﭘﻴﭧ ۾ وڌאﺋ ‪ .‬ﭘﺎڙي وאرن ﮐﺎن ﺿﺮوري ﺷﻴﻮن وﭠﻲ‬ ‫ﻣﺎ َ‬
‫ﺟﻬﻮﭘﮍيء ۾ ﻛﺠﻬﻪ ﻛﻮﻧﻪ ﻫﻮ؛ ﭔﺎﻧﭝﮡ ﭤﻲ ﻧﭽﻴﻮ‪ .‬ﻫﻦ ﻳﻜﺪم ﮔﻬﺮﺑﻞ ﺷﻴﻮن‬
‫َ‬ ‫آﻳﻮ‪.‬‬
‫ﻧﻬﻲء ﺳﻬﻴﮍ ۽ ﺑﻴﻤﺎرن ﺟﻲ ﺧﺬﻣﺖ ۾ ﭨﻲ ڏﻳﻨﻬﻦ ﻟﻨﮕﻬﻲ وﻳﺲ‪.‬‬‫ﻣﻴﺴﺮ ﻛﻴﻮن‪ .‬א َ‬
‫ﺟﻬﻮﭘﮍي אﻫﮍي ﺻﺎف ﭤﻲ وﻳﺌﻲ ﺟﻮ ﮐ ﻫﺎر ﺗﻪ ﻣ و ﻧﻪ ﭤﺌﻲ ﮀﻮﻛﺮو ﭨﭙﺎ ڏﻳﮡ ۽‬
‫ﮀﻮﻛﺮيء ﺟﻲ ﻟ ﺗﻲ ﻟﻌﻼڻ אﭼﻲ وﻳﺌﻲ ۽ ﭔﮃي ﺧﻮאﻫﻪ ﻧﻮﺟﻮאن‬
‫َ‬ ‫ﻧﭽﮡ ﻟﮙﻮ‪،‬‬
‫ﻋﻮرت وري ﺳﺎﻫﻪ ﮐﮣﮡ ﺟﻬﮍﻳﻮن ﭤﻴﻮن‪ .‬ﺳﭝﻴﺌﻲ ﺳﺎﭴﺎ ﭤﻴﺎ‪ ،‬ﭘﺮ ﺟﻴﺴ روزﮔﺎر‬
‫ﺳﺎﮘﺌﻲء ﺣﺎﻟﺖ ۾ ﻛﺮڻ ﺟﻮ אﻧﺪﻳﺸﻮ ۽ אﻣﻜﺎن ﻫﻮ‪.‬‬‫َ‬ ‫ﺟﻮ ﺑﻠﻮ ﭤﺌﻲ ﺗﻴﺴ وري‬
‫روزﮔﺎرن ﺟﻲ ﺑﻪ ﺗﻨﮕﻲ ﻫﺌﻲ‪ .‬אﻳﻠﻴﺸﺎ אﮘ وڌڻ ﺟﺎ ﺧﻴﺎل ﻛﺮڻ ﻟﮙﻮ ﺗﻪ وري‬
‫אﻫﻲ زردא ﭰﭥﻞ ﭼﻬﺮא אﮐ אﮘﻴﺎن ﭰﺮڻ ﻟﮙﺲ‪ .‬وﻳﭽﺎر ﻛﻴﺎﺋ ﺗﻪ ﺟﻲ ﻣﺎن ﻫﻠﻴﻮ‬
‫وﻳﺲ ۽ ﻫﻨﻦ ﺟﻲ ﮔﺬرאن ﺟﻮ ﻛﻮ ﺑﻨﺪوﺑﺴﺖ ﻧﻪ ﭤﻴﻮ ﺗﻪ وري אﻫﺎﺋﻲ ﻛﺎر‬
‫ﭤﻴﻨﺪن ۽ ﻣﻨﻬﻨﺠﻲ ﻮري ﻛﺌﻲ ﻛﻤﺎﺋﻲ ﻛﭧ ﭤﻲ وﻳﻨﺪي‪ .‬ﻧﻪ ﻓﻘﻂ‬
‫ﺟﺎﮘﻨﺪي‪ ،‬ﭘﺮ ﺳ ﻧﻨﮉ ۾ ﺑﻪ ﻧﻨﮃڙن ﺑﮑﺎﻳﻞ ﭔﺎرن ﺟﻮن ﺻﻮرﺗﻮن ﭘﻲ אﮐ אﮘﻴﺎن‬
‫ﻻء ﻣﻨﭥﻮن ﭤﻲ ﻛﻴﺲ‪ .‬ﻧﻴﭟ‬ ‫ﭰﺮﻳﺲ ﺟﻦ ﻛﻮٽ ﺟﻲ ﭘﻠﻮ ﮐﻲ ﭘﻜﮍي‪ ،‬ﻣﺎﻧﻲ َء ِ‬
‫رﮐﻴﻞ ﭨﻜﺮ ﮀﮇאﺋﻲ‪ ،‬ﮐ ﮔﻬﻮڙو ۽‬ ‫ﭔﻪ ﭼﺎر ڏﻳﻨﻬﻦ ﭔﻴﺎ ﺑﻪ رﻫﻲ‪ ،‬ﺳﻨﺪن ﮔﺮوي ُ‬
‫ﮐﻴ َء ﺟﺎ אوزאر وﭠﻲ ڏﻳﺌﻲ‪ ،‬ﻫﻦ ﺳﻨﺪن آﺋﻴﻨﺪه ﺟﻮ ﺑﻨﺪوﺑﺴﺖ ﻣﻜﻤﻞ ﻛﻴﻮ‪.‬‬
‫ﻫﻜﮍيء رאت ﺟﻮ‬
‫َ‬ ‫ﭘﻮﮐﻲء ﮐﻲ ﻟﮙﻲ وﻳﻮ ۽ ﺳﺎرو ﮔﻬﺮ ﺑﻬﺎر ﺑﻬﺎر ﭤﻴﮡ ﻟﮙﻮ‪.‬‬
‫َ‬ ‫ﻣﺮد‬
‫ﻣﭡﻲء ﻧﻨﮉ ۾ ﭰﻮﻛﻮن ﭤﻲ ڏﻧﻴﻮن‪ ،‬ﺗﮇﻫﻦ אﻳﻠﻴﺸﺎ ﭼﭗ ﭼﭙﺎﺗﻮ אﭤﻲ‬ ‫َ‬ ‫ﺟﮇﻫﻦ ﺳﭝ‬
‫ﺟﻬﻮﭘﮍيء ﮐﺎن ﭔﺎﻫﺮ ﻧﻜﺮي ﭘﻨﻬﻨﺠﻲ‬
‫َ‬ ‫ﮘﻮﭤﺮي ﻛﻠﻬﻲ ﺗﻲ رﮐﻲ‪ ،‬ﭘ ﭘ ۾ ﭘﺎﺋﻴﻨﺪو‬
‫دوﺳﺖ אﻳﻔﻢ ﺳﺎن ﮔﮇﺟﮡ ِ‬
‫ﻻء روאﻧﻮ ﭤﻴﻮ‪.‬‬
‫ﭘﻮء ﭘﺮه ﭰﭩﻲ ﭘﺮﭜﺎت ﭤﻲ ۽ אﻳﻠﻴﺸﺎ وڻ ﺟﻲ ﻫﻴﭡﺎن وﻳﺴﺎﻫ َء‬‫ﭨﻦ ﻣﻴﻠﻦ ﺟﻲ ﭘﻨﮅ ﮐﺎن ِ‬
‫ﻧﻬﻲء‬
‫ﻻء وﺳﺮאﻣﻲ ﭤﻴﻮ‪ .‬ﮘﻮﭤﺮي ﮐﻮ ڏﭠﺎﺋ ﺗﻪ ﺑﺎﻗﻲ ﺳ ﻫﻦ روﺑﻞ אﭼﻲ ﺑﭽﻴﺎ ﻫﻮא‪ .‬א َ‬ ‫ِ‬
‫ﭤﻮريء رﻗﻢ ﺳﺎن ﻨﮉﻳﻦ ﭘﺎر ﭘﻬﭽﮡ ﺎل ﻫﻮ‪ ،‬ﺳﻮ ﺧﻴﺎل ﻛﻴﺎﺋ ﺗﻪ ﻣﻮﭨﻲ ﮔﻬﺮ‬ ‫َ‬
‫ﻫﻠﺠﻲ‪ .‬دوﺳﺖ אﻳﻔﻢ ﭜﻞ ﺗﻪ אﻛﻴﻠﻮ ﮔﻬﻤﻲ אﭼﻲ‪ .‬وري ﺧﻴﺎل آﻳﺲ ﺗﻪ ﭘ ﭘﻮرאﺋﻮ‬
‫ﻛﺠﻲ‪ ،‬ﭘﺮ אﻧﺪر وאري ﺟﻬﮣﻜﻴﺲ ﺗﻪ ﭘﻨﮡ ﻛﺮي ذﻟﻴﻞ ﭤﻴﻨﺪﻳﻦ ۽ ﮔﻨﺎﻫﻦ ۾‬
‫ﻛﺮﻧﺪﻳﻦ‪ .‬ﻧﻴﭟ دل ﮐﻲ ڏڍ ڏﻳﺌﻲ ﭼﻴﺎﺋ ﺗﻪ אﻳﻔﻢ ﻣﻨﻬﻨﺠﻲ ﭘﺎرאن ﺟﻮت ﺟﮙﺎﺋﻲ‬
‫אﻳﻨﺪو‪ .‬ﻣﺎﻟﻚ ﻣﻬﺮﺑﺎن آﻫﻲ‪ ،‬ر ﺎن رﺣﻴﻢ آﻫﻲ ﺳﻮ ﺿﺮور ﻣﻮﻧ ﮐﻤﻴﺎ‬
‫ﻛﻨﺪو‪ .‬אﺋ وﻳﭽﺎري ﭘﻮﺋ ﻣﻮٽ ﮐﺎڌאﺋ ۽ ﭔﺎﻫﺮﻳﻮن ﭼﻜﺮ ڏﻳﺌﻲ אﭼﻲ ﭔﻨﭝﻲ‬
‫ﭘﻴﭡﻮ‪ .‬ﮔﻬﺮ ﺳﭛ אﭼﻲ ﭼﻨﺒﮍﻳﺲ ۽ אﺣﻮאل ﭘﮁﻴﺎﺋﻮﻧﺲ؛ ﻫﻦ ﺻﺮف אﺋ ﭼﻴﻮ ﺗﻪ אﻳﺸﻮر‬
‫ﺟﻮ ﺣﻜﻢ אﺋ ﻫﻮ‪ .‬ﻣﻨﻬﻨﺠﻮ ﺧﺮچ وאٽ ﺗﻲ ﮐﭙﻲ وﻳﻮ‪ ،‬ﺗﻨﻬﻦ ﻛﺮي ﻣﺴﺎﻓﺮي‬
‫ﺑﻨﺪ ﻛﺮﮢﻲ ﭘﻴﻢ‪ .‬אﻳﻔﻢ ﺟﻲ ﻣﺎﺋﭩﻦ ﮐﻲ ﺑﻪ ﺳﺎﮘﺌﻲ ﻧﻮع ۾ ﺟﻮאب ڏﻧﺎﺋ ‪ .‬ﻣﺎﮢﻬﻮ‬
‫ﻋﺠﺐ ﮐﺎﺋﮡ ﻟﮙﺎ ﺗﻪ אﻳﻠﻴﺸﺎ ﺟﻬﮍو ﻋﺎﻗﻞ אﻫﮍو ﺑﻴﻮﻗﻮف ﻛﺌﻦ ﭤﻴﻮ‪ ،‬ﺟﻮ وאٽ ﺗﻲ‬
‫ﺳﻮאء ﻣﻮﭨﻲ آﻳﻮ‪ .‬ﭘﺮ ’ﻟﻮכ ﺟﻮ ﭔﻮכ‘ ﻣﮍﻳﻮﺋﻲ‬‫ﻣﻮڙي ﮐﭙﺎﺋﻲ‪ .‬زﻳﺎرت ﻛﺮڻ ﮐﺎن ِ‬
‫ﭔﻪ ڏﻳﻨﻬﻦ ﻫﻠﻨﺪو آﻫﻲ‪ ،‬ﺳﻮ ﻧﻴﭟ ﺳﭝ ﮐﺎن ِאﻫﺎ ﮘﺎﻟﻬﻪ وﺳﺮي وﻳﺌﻲ‪ .‬ﻣﮑ ﺟﺎ ﻣﺎﻧﺎرא‬
‫ﺗﻴﺎر ﭤﻴﺎ‪ .‬زאل ﻛﺠﻬﻪ ﻟﻜﺎﺋﮡ ﭤﻲ ﭼﺎﻫﻴﺎ‪ ،‬ﭘﺮ אﻳﻠﻴﺸﺎ ﺳﭛ ﻇﺎﻫﺮ ﻛﺮي‬
‫אﻫﮍيء ﻃﺮح ﻮرو ﻛﻢ ﻛﺎر‬ ‫َ‬ ‫ﻟﻬﮣﻴﺪאر ﮐﻲ ڏﻫﻦ ﺟﻲ ِﺎء ﺳ ﻫﻦ ڏﻧﺎ‪.‬‬
‫ﻻﻫﻲ ﻫﻮ روאﺟﻲ ﻛﺮت ۾ ﻣﺸﻐﻮل رﻫﻴﻮ‪.‬‬
‫ﻫﻴﮇאﻧﻬﻦ אﻳﻠﻴﺸﺎ ﺟﻮ ﻫﻲءُ ﺣﺎل ﻫﻮ ﺗﻪ ﻫﻮڏאﻧﻬﻦ وري אﻳﻔﻢ ﺳﮅوﺋﻲ ﺳﮅو ﻫﻠﻨﺪو‬
‫ﻣﺴﺎﻓﺮيء ﺑﻌﺪ אﭼﻲ ﺟ و ﺳﻠﻢ ۾‬
‫َ‬ ‫ﻫﻠﻴﻮ ۽ ﻛﻴ ن ڏﻳﻨﻬﻦ ﺟﻲ ﺮي ۽ ﺑﺮي‬
‫ﭘﻬﺘﻮ‪ .‬وאٽ ﺗﻲ ﺑﻨﺪرن ﺗﻲ ﺳﻨﺪس ﺳﺎﭤﻲ ﺟﻬﺎز ﺗﺎن ﻟﻬﻲ وﭸﻲ دﻳﻮﻟﻴﻮن وﻏ ه‬
‫ڏﺳﻨﺪא ﻫﻮא‪ ،‬ﭘﺮ ﻫﻲءُ ﻫﻚ ﻫﻨﮅ ﺳﻚ ﺳﺒﻴﻮ ﭘﻴﻮ ﻫﻮﻧﺪو ﻫﻮ‪ .‬ﺟ و ﺳﻠﻢ ۾‬
‫وڏيء دﻳﻮل ۾ אﭼﻲ ﻛﭡﺎ ﭤﻴﺎ‪ .‬אﺗﻲ ﺳﭝ ﮐﻲ‬ ‫َ‬ ‫ﻣﻘﺮر ڏﻳﻨﻬﻦ ﺗﻲ ﺳﭛ زﻳﺎرﺗﻲ‬
‫ﭘﻮء ﺑﻮٽ ﻻﻫﻲ‬ ‫ﻫﻚ ﻫﻨﮅ ﺑﻬﺎرﻳﻮ وﻳﻮ ۽ ﻣﺮدن ﮐﻲ زאﻟﻦ ﮐﺎن ﺟﺪא ﻛﻴﻮ وﻳﻮ‪ِ .‬‬
‫ﺳﭛ ﭘ ﻳﻦ אﮔﻬﺎڙא ﮔﻮل ﭼﻜﺮ ﭔﮅي وﻳﭡﺎ‪ .‬ﻫﻜﮍو ﭔﺎﺋﻮ آﻳﻮ ﺟﻮ ﺳﻨﺪن ﭘ ڌوﺋﮡ‬
‫ﻟﮙﻮ‪ .‬ڌوﺋﻲ ﭨﻮאل ﺳﺎن ﭤﻲ אﮔﻬﻴﺎﺋ ۽ ﺻﺎف ﻛﻴﺎﺋ ؛ ِ‬
‫ﭘﻮء אﻧﻬﻦ ﮐﻲ ﻤﭼﻲ ڏﻳﻨﺪو‬
‫ﭘﻮء ﺳﭝ ﺿﺮوري ﻣﺮﻳﺎدא ﭘﻮري ﻛﺮي ﭘﺎٺ ﭘﻮﭴﺎﺋﻮن‬ ‫אﮘ ﭤﻲ ﻫﻠﻴﻮ‪ .‬אن ﮐﺎن ِ‬
‫ﭘﮁﺘﺎء ۾‬
‫َ‬ ‫يء ﺟﻮ ﻣﻘ و ڏﺳﮡ وﻳﺎ‪ ،‬ﺟ ﻫﻦ‬ ‫وאريء ﻣ َ‬
‫َ‬ ‫ﻛﻴﻮن‪ .‬ﭔﻲ ڏﻳﻨﻬﻦ ﻣﺼﺮ‬
‫ﮔﺬאرﻳﻮ ﻫﻮ‪ .‬אﻳﻔﻢ ﮐﻲ ﺳﻨﺪس ﺳﺎﭤﻲ ﺟﻮ وאٽ ۾ ﻫﻢ رﻛﺎب ﭤﻴﻮ ﻫﻮس‪ ،‬ﺗﻨﻬﻦ‬
‫وﻗﺖ ﺑﻮﻗﺖ ﻫﺪאﻳﺘﻮن ﭤﻲ ڏﻧﻴﻮن ۽ ﻣﻘﺮر ﺟﺎﻳﻦ ﺗﻲ وאﺟ אﻧﺪאز ﭘﺌﺴﻦ ﺟﻮ ﭤﻲ‬
‫رﮐﺎﻳﻮ‪ .‬ﮔﻬﺮ ﻣﻮﭨﮡ ﺗﻲ ﺟﮇﻫﻦ ﮐﺎﺋﻲ ﭘﻲ آرאﻣﻲ ﭤﻲ ﭤﻴﺎ‪ ،‬ﺗﮇﻫﻦ ﻫﻦ دאﻧﻬﻦ ﻛﺌﻲ ﺗﻪ‬
‫ﻣﻨﻬﻨﺠﻮ ﭔﭩﻮ ﻧﺌﻮن ﭼﻮرאﺋﺠﻲ وﻳﻮ آﻫﻲ‪ .‬ﻣﻨﺠﻬﺲ ﭨﻴﻮﻳﻬﻪ روﺑﻞ ﭘﻴﻞ ﻫﻮא‪ .‬ﮔﻬﮣﻮﺋﻲ‬
‫ﭰﭥﻜﻴﻮ ﭘﺮ ﮀﺎ ﻛﺮي‪ .‬روﺋﻲ ﭘﭩﻲ وﻳﻬﻲ رﻫﻴﻮ‪ .‬אﻳﻔﻢ دل ۾ ﭘﻴﻮ ﭼﻮي ﺗﻪ ﻫﻲ‬
‫ﻛﻮڙ ﭤﻮ ﮘﺎﻟﻬﺎﺋﻲ‪ .‬وﭨﺲ ﭘﺌﺴﺎ ﻫﻮא ﻛﭥﻲ؟ ﻣﻮن ﮐﺎن ﺳﻮ ﻫﻨﮅ ﻫﻨﮅ ﺗﻲ‬
‫رﮐﺎﻳﺎﺋ ‪ ،‬ﭘﺮ ﭘﺎڻ ﺗﻪ ﺳﭹ ﻫﭥ ﭤﻲ ﻫﻠﻴﻮ‪ .‬وري وﻳﭽﺎر آﻳﺲ ﺗﻪ אﻫﮍي ڌرم آﺳﺘﺎن‬
‫ﺗﻲ ﻫﻬﮍא ﺷﻚ אُﭤﺎرڻ ۽ ﺳﭽﻲ ﮘﺎﻟﻬﻪ ﮐﻲ ﻛﻮڙو ﭠﻬﺮאﺋﮡ ﻫﻚ ﻋﻈﻴﻢ ﮔﻨﺎﻫﻪ‬
‫آﻫﻲ‪ .‬ﻣﻮن ﮐﻲ ﻛﻬﮍو ﺣﻖ آﻫﻲ ﺟﻮ ﻛﻨﻬﻦ ﮐﻲ ﺧﺮאب ﺠﻬﺎن‪ .‬ﭘﺮ ِאﻫﻮ‬
‫ﻣﺴﺎﮢﻲ ﮔﻴﺎن אﻳﻨﺪڙ ﻣﻨﭧ ۾ ﻣﺎﻳﺎ ﺟﻲ ﭜﻮ ۾ ﭜﻠﻲ وﻳﺲ ۽ وري ﺳﺎﮘﻴﺎ وאﻫﻴﺎت‬
‫ﺧﻴﺎل وﻛﻮڙي وﻳﺲ‪ .‬ﭼﻮڻ ﻟﮙﻮ ﺗﻪ ﭘﻚ ﻛﻮڙ ﭤﻮ ﮘﺎﻟﻬﺎﺋﻲ ۽ ﭼﺎﻻﻛﻲ ﭤﻮ‬
‫ﻫﻠﻲ‪.‬‬
‫ﺎڌيء ڏאﻧﻬﻦ ﻫﻠﻴﺎ‪ .‬אُﺗﻲ ﻫﺮ‬
‫َ‬ ‫ﺻﺒﻮح ﺟﻮ ﺳﻮﻳﺮ ﺋﻲ אُﭤﻲ ﭔﺌﻲ ﺣﻀﺮت ﻋﻴﺴ ٰﻲ ﺟﻲ‬
‫ﻛﻨﻬﻦ ﻗﻮم ﺟﺎ ﻣﺎﮢﻬﻮ אﭼﻲ ﻛﭡﺎ ﭤﻴﺎ ﻫﻮא ۽ ﻫﻜﮍي ﭔﺎﺋﻲ ﮐ ﺟﺪא ﺟﺪא‬
‫ﺟﺎﻳﻮن ﺟ ﺣﻀﺮت ﻋﻴﺴ ٰﻲ ﮐﻲ ﻣﻴﺨﻮن ﻫﻨﻴﻮن وﻳﺌﻮن ﻫﻴﻮن‪ ،‬ﻳﺎ ﺟ ﮐﻴﺲ‬
‫ﻛﻨﮉن ﺟﻮ ﺗﺎج ﭘﻬﺮאﺋﻲ وﻫﺎرﻳﻮ وﻳﻮ ﻫﻮ‪ ،‬ﻳﺎ ﺟ ﮐﻴﺲ ﭔﮅو ﻫﻮאﺋﻮن ﺟﮇﻫﻦ‬
‫ﺳﻮ ﺮن ڏﻧﮉא ﭤﻲ ﻫﻨﻴﺲ‪ ،‬ﺳﻲ ﺳﭛ ڏﻳﮑﺎرﻳﻮن‪ .‬אﻳﻔﻢ ﺳﺎن ﺳﻨﺪس ﺳﺎﭤﻲ ﺳﺎڻ‬
‫ﻫﻮ ۽ אن ﺑﺎﺑﺖ ﮐﻴﺲ دل ۾ ﺳﻮﻳﻦ ﮔﻤﺎن ﭤﻲ אﭤﻴﺎ‪ .‬ﭘﺎڻ ﮐﻲ ﮔﻬﮣﻮ ﭤﻲ ﺟﻠﻬﻴﺎﺋ ۽ ﭘﻠﻴﺎﺋ‬
‫ﭘﺮ ﺳﻨﺪس ﺑﻲ א ﺎن دل ﮐﻲ ڌﻳﺮج ﻧﻪ آﻳﻮ‪ .‬ﻫﺮ ﮔﻬﮍي ﭘﻨﻬﻨﺠﻦ ﭘﻴﺴﻦ ﮐﻲ ﻫﭣ ﻻﺋﻲ ﭤﻲ‬
‫ﭔﭩﻮنء ﮐﻲ ﺑﻪ‬
‫َ‬ ‫ڏﭠﺎﺋ ﺗﻪ ﺳﻼﻣﺖ آﻫﻦ ﻳﺎ ﻧﻪ‪ .‬ﭘﺮאرﭤﻨﺎ ﺑﻪ ﭘﻴﻮ ﻛﺮي ﺗﻪ ﺳﺎﮘﻲ وﻗﺖ‬
‫ﻧﻈﺮ ۾ ﭘﻴﻮ رﮐﻲ‪ .‬ﭘﻴﻮ ﭼﻮي ﺗﻪ ﻳﺎ ﺗﻪ ﻣﻨﻬﻨﺠﻮ ﺳﺎﭤﻲ ﻛﻮڙ ﭤﻮ ﮘﺎﻟﻬﺎﺋﻲ‪ ،‬ﻳﺎ ﺟﻲ ﺳﭻ‬
‫ﭘﭻ ﭘﺌﺴﺎ وﻳﺎ אﭤﺲ ﺗﻪ ﻣﻮن ﮐﻲ ﺑﻪ ﺗﻪ ﺳﺎﮘﻴﻮ ﭜﺆ رﮐﮡ ﮐﭙﻲ‪.‬‬
‫אﻳﻔﻢ ﺑﻴﭡﻮ رﻫﻴﻮ ۽ ﭘﺮאرﭤﻨﺎ ﻛﻨﺪو رﻫﻴﻮ‪ .‬ﺳﻨﺪس אﮐ ﺟﻲ ﺳﺎﻣﻬﻮن ﺣﻀﺮت‬
‫ﻋﻴﺴ ٰﻲ ﺟﻲ ﻗ ﻫﺌﻲ ﺟﻨﻬﻦ ﺟﻲ ﻣﭥﺎن ﮀﭩﻴﮧ ﻫﻨﮉﻳﻮن ﭤﻲ ﭔﺮﻳﻮن‪ .‬ﻫﻦ ﺟﻲ אﮘﻴﺎن ﺑﻪ‬
‫ﺋﻲء‬
‫ﻛﻴ אﺋﻲ ﻣﺎﮢﻬﻮ ﺑﻴﭡﺎ ﻫﻮא ﺟﻦ ﺳﭝ ﺟﻲ ﻧﻈﺮ אن ﻣﺮﻛﺰي ﻧﻮرאﻧﻲ روﺷﻨﺎ َ‬
‫ڏאﻧﻬﻦ ﻫﺌﻲ‪ .‬אوﭼﺘﻮ ﺋﻲ אوﭼﺘﻮ ﻫﻦ ﮐﻲ אﻧﻬﻦ ﺑﺘ ﺟﻲ ﻫﻴﭡﺎن ﭘﺎכ آﺗﺶ ﺟﻲ و ﻬﻮ‬
‫ﻫﻜﮍو ﮔﻨﺠﻲ ﻣﭥﻲ ﺳﺎن ﻣﻨﺶ ﺑﻴﭡﻞ ﻧﻈﺮ آﻳﻮ ﺟﻨﻬﻦ ﺟﻲ ﺷﻜﻞ ﻫﻮ ﺑﻬﻮ אﻳﻠﻴﺸﺎ‬
‫ﺟﻬﮍي ﻫﺌﻲ‪ .‬ﻫﻲءُ وﻳﭽﺎرو وאﺋﮍو ﭤﻲ ﻳﻮ‪ .‬ﺠﻬﻲ ﻧﻪ ﭤﻲ ﺳﮕﻬﻴﻮ ﺗﻪ אﻳﻠﻴﺸﺎ‬
‫ﻛﻴﺌﻦ אﻳ و ﺟﻠﺪ ﮐﺎﺋﻨﺲ ﺑﻪ אﮘﻲ אﺗﻲ אﭼﻲ ﭘﻬﺘﻮ ﻫﻮﻧﺪو‪ .‬ﭼﻴﺎﺋ ﺗﻪ ﭘﻨﻬﻨﺠﻲ ﺟﻬﺎز‬
‫ﺟﻲ ﺗﻪ ﻛﻨﮉﻛﮍڇ ﮘﻮ ڏﭠﻲ ﻫﺌﻢ ﭘﺮ אﻳﻠﻴﺸﺎ ﺗﻪ אﺗﻲ ﻛﻮﻧﻪ ﻫﻮ‪ .‬אن ﮐﺎن אﮘﻴﻮن‬
‫ﺟﻬﺎز ﺗﻪ ﻫﻔﺘﻮ אﮘﻲ ﻧﻜﺘﻮ ﻫﻮ‪ ،‬ﺟﮇﻫﻦ אﻳﻠﻴﺸﺎ ﻣﻮن ﺳﺎن ﮔﮇ אﭸﺎن ﭘﻨﮅ ۾ ﻫﻮ‪.‬‬
‫ﻫﻲءُ ﻳﺎر אﭸﺎن אﻧﻬﻦ ﺧﻴﺎﻟﻦ ۾ ﺋﻲ ﻮ ﻫﻮ ﺗﻪ אﻳﻠﻴﺸﺎ ﻛﻨﮅ ﻧﻮאﻳﻮ‪ .‬אﻳﺸﻮر אﮘﻴﺎن‬
‫ﭘﻮء ﻛﺮﺳﺘﺎﻧﻦ אﮘﻴﺎن ﻣﭥﻮ ﭨﻴﻜﻴﺎﺋ ‪ .‬אﻳﻔﻢ ڏﭠﻮ ﺗﻪ ﻻﺷﻚ ﻫﻮ‬ ‫ﺳﺠﺪو ﻛﺮي ِ‬
‫ﺳﻨﺪس אﮘﻴﻮن ﺳﺎﭤﻲ ﻫﻮ‪ .‬دل ﺑﻬﺎر ﭤﻲ وﻳﺲ‪ .‬وﮀﮍﻳﻞ ﻳﺎر ﺟﻲ ﻟﻬﮡ ﺗﻲ אﻧﺪر ۾ آﻧﻨﺪ‬
‫ﻛﻴﺎء ﺗﻪ ﺟﮇﻫﻦ ﮔﻮڙ ڍرو ﭤﻴﻨﺪو ﺗﮇﻫﻦ ﮐﻴﺲ ﮘﻮ‬ ‫ِ‬ ‫ﭘﻴﺪא ﭤﻴﺲ‪ .‬دل ۾ ﺧﻴﺎل‬
‫ﺟﺎء وﭸﻲ وﭠﻨﺪس‪.‬‬ ‫ِ‬ ‫ﻫﭣ ﻛﻨﺪس ۽ ﺳﻨﺪس ﻣﺪد ﺳﺎن ﻣﺎن ﺑﻪ ﺳﭝﺎﮢﻲ אﮘ‬
‫ﺟﮇﻫﻦ ﭘﺮאرﭤﻨﺎ ﭘﻮري ﭤﻲ ﺗﮇﻫﻦ אﭼﻲ ﻛﻠﻬﻲ ﮔﺲ ﻟﮙﻲ‪ .‬ﻣﺎﮢﻬﻮ ڏس ﺗﻪ ﻫﻚ‬
 ‫ﭔﭩﻮنء ﮐﻲ ﺟﻬﻠﻴﻮ ﺑﻴﭡﻮ ﻫﻮ ﺗﻪ אﮐ‬
‫َ‬ ‫ﭔﺌﻲ ﻣﭥﺎن ﭘﻲ ﻛﺮﻳﺎ‪ .‬אﻳﻔﻢ ﺟﻮ ﻫﭣ ﭘﻴﺴﻦ ﺟﻲ‬
‫אﻳﻠﻴﺸﺎ ﺟﻲ ﺗﻼش ﭤﻲ ﻛﺌﻲ‪ .‬ﭼﭙﻦ ﻣﺎن ﭘﺮאرﭤﻨﺎ ﭤﻲ ﻧﻜ ﺗﻪ دل ۾ دوﻟﺖ ﺟﻲ‬
‫ﭼﻮرאﺋﺠﮡ ﺟﻮ ﺧﻄﺮو ﭤﻲ אﭤﻴﻮ‪ .‬ﮔﻬﮣﻮ ﺋﻲ ﻧﻬﺎرﻳﺎﺋ ﭘﺮ אﻳﻠﻴﺸﺎ ﻋﺪم ﭘﻴﺪא ﻫﻮ‪ .‬ﭴﮡ ﺗﻪ‬
‫ﭘﮑﻲء وאرא ﭘﺮ ﮐﮣﻲ ﭘﺮوאز ﻛﺮي وﻳﻮ ﻫﻮ‪ .‬ﻧﻴﭟ ﻧﺎאﻣﻴﺪ ﭤﻲ אﻳﻔﻢ ﭘﻨﻬﻨﺠﻲ ﻣﻜﺎن‬ ‫َ‬
‫ﺗﻲ ﭘﻬﺘﻮ‪.‬‬
‫ﭔﺌﻲ ڏﻳﻨﻬﻦ دﻳﻮل ۾ وﻳﻮ ﺗﻪ ﺑﻪ ﺳﺎﮘﻴﻮ ﻟﻘﺂءٌ ﻧﻈﺮ آﻳﺲ‪ ،‬وﻳﻮ אﮘ ڌوﻛﻴﻨﺪو ﭘﺮ و ﻬﻮ‬
‫ﭘﻬﭽﮡ ﺗﻲ אﻳﻠﻴﺸﺎ ﺗﺎن אک ﭤﮍي وﻳﺲ ۽ אﻫﻮ ﻧﻮرאﻧﻲ ﺻﻮرت وري ﻧﻈﺮ ﮐﺎن ﻏﺎﺋﺐ‬
‫ﭤﻲ وﻳﺲ‪ .‬ﭨﺌ ڏﻳﻨﻬﻦ ﺑﻪ ڏﭠﺎﺋ ﺗﻪ אﻳﻠﻴﺸﺎ ﺟﻮ ﭼﻬﺮو ﻤﭼﻜﻲ رﻫﻴﻮ آﻫﻲ ۽ ﭔﺎﻧﻬﻮن‬
‫ﺻﻠﻴﺐ ﺟﻴﺎن ڊﮔﻬﻴﻮن ﻛﻴﻮ ﻧﻴﮡ ﮐﮣﻲ آ ﺎن ڏאﻧﻬﻦ ﭘﻴﻮ ﻧﻬﺎري ﭴﮡ ﺗﻪ ﻛﻮ‬
‫ﻧﻈﺎرو ﭘﻴﻮ ﭘﺴﻲ‪ .‬אﻳﻔﻢ ﭘﺮن ﻛﻴﻮ ﺗﻪ אڄ ﺿﺮور אﻳﻠﻴﺸﺎ ﮐﻲ ڏﺳﻨﺪس‪ .‬وڌﻳﻚ‬
‫ﭘﻜﺎﺋﻲ ﻛﺮي אﮘ وڌڻ ﺟﻲ ﺑﺪرאن ﭘﻮﺋ وﭸﻲ در ﺗﻲ ﺑﻴﻬﻲ رﻫﻴﻮ ﺗﻪ ﺿﺮور‬
‫ﻫﺘﺎن ﻟﻨﮕﻬﻨﺪو‪ .‬אڌ ڏﻳﻨﻬﻦ ﻟﻨﮕﻬﻲ وﻳﺲ‪ .‬ﺧﻠﻖ ﺧﺪא ﺟﻲ ﻧﻜﺮي وﭸﻲ ﮔﻬﺮ‬
‫آرאﻣﻲ ﭤﻲ‪ ،‬ﭘﺮ אﻳﻠﻴﺸﺎ ﺟﻮ ﭘﺎﮀﻮ ﺑﻪ ﻛﻮﻧﻪ ﭘﻴﻮ‪ .‬ﮀﻬﻪ ﻫﻔﺘﺎ אﻳﻔﻢ ﺟ وﺳﻠﻢ ۾‬
‫ﭘﻨﻬﻨﺠﻲ دوﺳﺖ ﺟﺎ ﭘﻨﮅ ﭘﮁﺎﺋﻴﻨﺪو رﻫﻴﻮ ﭘﺮ ﭘﺘﻮ ﻛﻮﻧﻪ ﭘﻴﺲ‪ .‬ﺧﺮچ ﺑﻪ אﭼﻲ‬
‫ﮐﭩﺲ؛ ﺳﻮ ﭨﭙﮍ ﭔﮅي ﮘﻮٺ ڏאﻧﻬﻦ رאﻫﻲ ﭤﻴﻮ‪.‬‬
‫אﻳﻔﻢ ﺟﻴﺌﻦ و ﻬﻮ ﭤﻴﻨﺪو وﭸﻲ ﺗﻴﺌﻦ ﮘﻮٺ ﺟﻮن ﮘﮣﺘﻴﻮن وﭸﻨﺲ ورאﺋﻴﻨﺪﻳﻮن‪ .‬ﭼﻲ‬
‫ﭘﭧ אﻻﺋﻲ ﺟﻬﮙﻲ ﺟﻮ ﻛﻬﮍو ﺣﺎل ﻛﻴﻮ‪ .‬אڏאوت אڏڻ ۾ ڏﻳﻨﻬﻦ ﻟﮙﻨﺪא آﻫﻦ ﭘﺮ‬
‫ﺟﻬﻮﭘﮍيء وﭨﺎن‬
‫َ‬ ‫ڊﻫﮡ ۾ وﻳﺮم ﺋﻲ ﻧﻪ ﭤﻴﻨﺪي آﻫﻲ‪ِ .‬אﻫﻲ ﭘﻮر ﭘﭽﺎﺋﻴﻨﺪو אﭼﻲ א َ‬
‫ﻧﻬﻲء‬
‫ﻟﻨﮕﻬﻴﻮ ﺟﻨﻬﻦ ۾ אﻳﻠﻴﺸﺎ وﻳﻬﻲ אڌ ﻣﺌﻦ ﺟﻲ ﺧﺬﻣﺖ ﻛﺌﻲ ﻫﺌﻲ‪ .‬ﻧﻨﮃڙא ﭔﺎر‬
‫ﺋﻲء‬
‫ورאﺋﻲ وﻳﺲ‪ ،‬ﻫﻜﮍي ﮀﻮﻛﺮي אﻧﺪر ﮔﻬﻠﻴﻨﺪي وﻳﺲ ۽ در وٽ ﺑﻴﭡﻞ ﻣﺎ َ‬
‫ﺳﻨﺪس آﺟﻴﺎن ﻛﺌﻲ‪ .‬ﻫﻦ ﺳﻨﺪن ﺷﻜﺮ ﮔﺬאري ﻛﺌﻲ ۽ ﭼﻴﻮ ﺗﻪ אوﻫﺎن‬
‫ﺋﻲء ﻛﻨﮅ ڌوﮢﻲ‬ ‫ﮐﻲ ﺟﺲ ﻫﺠﻲ ﺟﻮ אﻳ ي ﻣﻬﻤﺎﻧﻮאزي ۽ ﻗﺮب ﭤﺎ ڏﻳﮑﺎرﻳﻮ‪ .‬ﻣﺎ َ‬
‫ﺳﻮאء אﺳﺎن رﻫﻲ ﻧﭥﺎ ﺳﮕﻬﻮن‪ .‬אﺳﺎن ڌאرﻳﻦ ﮐﻲ ﻛﻴﺌﻦ‬ ‫ﭼﻴﻮ ﺗﻪ אﺋ ﻛﺮڻ ﮐﺎن ِ‬
‫ﺟﺎء ڏﻳﻮن ﺟﮇﻫﻦ ﻫﻜﮍي ڌאرﺋﻲ אﺳﺎن ﮐﻲ ﺟﻴﺌﺪאن ڏﻧﻮ آﻫﻲ‪ .‬אﺳﺎن‬ ‫ﻧﻪ אﮐ ۾ ِ‬
‫אﻳﺸﻮر ﮐﻲ وﺳﺎرﻳﻮ ۽ אن ﺟﻲ ﺳﺰא אﺳﺎن ﮐﻲ ﻣﻠﻲ‪ .‬אﺳﺎن ﺳﭝﺌﻲ دک ڏﺳﻲ ڏﺳﻲ‬
‫אﭼﻲ ﻣﻮﻛﻼﺋﮡ ﺟﻲ ﻣﻨﺰل ﺗﻲ ﭘﻬﺘﺎﺳ ‪ ،‬ﺟﮇﻫﻦ ﺗﻮ ﺟﻬﮍو ﻫﻜﮍو ﭘ ﻣﺮد آﻳﻮ‪،‬‬
‫ﺟﻨﻬﻦ אﺳﺎن ﺟﻲ ﺷﻴﻮא ﻛﺌﻲ‪ .‬ﻫﻦ אﺳﺎن ۾ ﻧﺌ زﻧﺪﮔﻲ وڌي‪ ،‬אﺳﺎن ﮐﻲ ﺑﮏ‬
‫ﭔﮃيء‬
‫َ‬ ‫ﮐﺎن ﺑﭽﺎﻳﻮ ۽ آﺋﻴﻨﺪه ﺟﻮ ﺑﻨﺪوﺑﺴﺖ ﭘﮡ ﻛﺮي אﺳﺎن ﮐﻲ ﺑﻲ אوﻧﻮ ﺑﮣﺎﻳﻮ‪.‬‬
‫ﭘﮁﺎڙيء ﺗﺎﺋ ﭘﺎڻ ﻧﻪ ﭴﺎﮢﺎﻳﻮ‪.‬‬
‫َ‬ ‫ﻧﻲء ﮐﺎن ِ‬
‫ﭘﻮء ﺑﻪ ﻫﻦ‬ ‫ﻳﮇيء ﻣﻬﺮﺑﺎ َ‬
‫ﻋﻮرت אﮘ ﭼﻴﻮ ﺗﻪ א َ‬
‫אﺳﺎن ﮐﻲ אﻫﺎ ﺧ ﻛﺎﻧﻬﻲ ﺗﻪ ﻫﻮ ﻣﻨﺶ ﻫﻮ ﻳﺎ ﻓﺮﺷﺘﻮ‪ .‬אﺳﺎن ﮐﻲ ﭘﻴﺎر ﻛﻴﺎﺋ ‪،‬‬
‫ﻣﺎﮢﻬﻮء ﺟﻲ ﺻﻮرت ڏﻧﺎﺋ ﭘﺮ אڄ ﺗﺎﺋ אﻫﺎ‬‫َ‬ ‫אﺳﺎن ﺗﻲ ﺗﺮس آﻧﺪאﺋ ۽ אﺳﺎن ﮐﻲ وري‬
‫ﻣﻌﻠﻮﻣﻴﺖ ﻛﺎﻧﻬﻲ ﺗﻪ אﻳﺸﻮر ﮐﻲ ﭘﺮאرﭤﻨﺎ ﻛﻨﻬﻦ ﺟﻲ ﻧﺎ ۾ ﻛﺮﻳﻮن‪ .‬ﮔﻬﺮ ﺟﻮ‬
‫ﭘﺮﻳﻮ ﻣﮍس ﭼﻮڻ ﻟﮙﻮ ﺗﻪ אﻫﻮ ﺳﺎﺋ َء ﺟﻮ ﻧﻴﻚ ﭔﺎﻧﻬﻮ ﻧﻪ אﭼﻲ ﻫﺎ ﺗﻪ אﺳ ﮔﻨﺎﻫﻦ ۾‬
‫ﮔﻨﺪא ﭤﻲ ﻣﺮون ﻫﺎ‪ .‬ﻫﻦ אﺳﺎن ﮐﻲ ﺑﭽﺎﻳﻮ‪ .‬ﻫﻦ ﺟﻲ ﻫﻠﺖ ﮐﻲ ڏﺳﻲ אﺳ אﻳﺸﻮر ۾‬
‫ﻧﻴﻜﻲء ۾ אﺳﺎن ﺟﻮ אﻋﺘﻘﺎد‬‫َ‬ ‫אﻋﺘﺒﺎر رﮐﮡ ﺳﮑﻴﺎﺳﻮن ۽ אﻧﺴﺎﻧﻲ ﺳﭝﺎو ﺟﻲ‬
‫ﭔﮅو‪ .‬ﺷﻞ ﺻﻠﻴ ﺳﻠﻄﺎن ﮐﻴﺲ ﻫﺮدم ﺧﻮش رﮐﻲ‪.‬‬
‫ﻮريء ﮘﺎﻟﻬﻪ ﺗﻲ وﻳﭽﺎر‬
‫َ‬ ‫אﻳﻔﻢ ﮐﺎﻧﻮ ﮐﺎﺋﻲ آرאﻣﻲ ﭤﻴﻮ ﭘﺮ ﮐﻴﺲ ﻧﻨﮉ ﻛﺎﻧﻪ آﺋﻲ‪.‬‬
‫ﺟﺎء‬‫ﻛﺮي ﻧﻴﭟ ﺠﻬﺎﺋ ﺗﻪ אﻫﻮﺋﻲ ﺳﺒﺐ آﻫﻲ ﺟﻮ אﻳﻠﻴﺸﺎ ﮐﻲ ﻣﻮن ﮐﺎن אﮘﻲ ِ‬
‫ﻣﻠﻲ‪ .‬ﻣﻨﻬﻨﺠﻮ ﭘﻮرﻫﻴﻮ ﻗﺒﻮل ﭘﻴﻮ ﻳﺎ ﻧﻪ‪ ،‬אن ﺟﻲ ﺧ ﻛﺎﻧﻪ آﻫﻲ؛ ﺑﺎﻗﻲ אن ۾ ﺗﻪ‬
‫ﻛﻮ ﺷﻚ ﻛﻮﻧﻬﻲ ﺗﻪ אﻳﻠﻴﺸﺎ ﺟﻮ ﻛﻴﻮ אﮔﻬﻴﻮ آﻫﻲ‪ .‬ﺑﻴﺸﻚ‬
‫אﮔﻬﻲ ﺗﻪ ﭘﺂءٌ ﻧﻪ ﺗﻪ ﻣﮣﻦ ﮐﻲ ﺑﻪ ﻣﻮٽ ﭤﺌﻲ‪.‬‬
‫ﻇﺎﻫﺮ آﻫﻲ ﺗﻪ אﻳﺸﻮر ﺟﻮ رאﺿﭙﻮ ﻓﻘﻂ ﺗﻜ ۽ ﺗ ﭤﻦ ﭜﻴﭩﮡ ﻳﺎ ﻣﻴﻠﻦ ﺟﻲ‬
‫ﻣﺴﺎﻓﺮي ﻛﺮي زﻳﺎرت ﻛﺮڻ ﺗﻲ ﻣﻨﺤﺼﺮ ﻧﻪ آﻫﻲ‪ .‬אﻫﻲ ﻛﻢ ﺑﻪ ﭼﮝﺎ ﭘﺮ‬
‫ﭔﻴﻠﻲ ﺑﺮאﺑﺮ‬
‫אﻫﻮ ﻛﻮ ﭔﻴﻮ ﻓﻬﻢ ﺟﻨﻬﻦ ﺳﺎن ﭘﺴﺠﻲ ﭘﺮﻳﻦ ﮐﻲ‪.‬‬
‫ﻧﻬﻲء ۾ ﺷﻚ ﺋﻲ ﻛﻮﻧﻬﻲ ﺗﻪ ﺧﻠﻖ ﺟﻲ ﺧﺬﻣﺖ آﻫﻲ אﻳﺸﻮر ﺟﻲ ﻋﺒﺎدت‪،‬‬ ‫א َ‬
‫ﻣﭡﻮ ﻣﺎﻟﻚ ڊﭠﻞ ﺟﻬﻮﭘﮍﻳﻦ‪ ،‬ﭜﮙﻞ ﭘﻴﺎﻟﻦ‪ ،‬ﻣﺮﻳﺾ ﺟﺴﻤﻦ‪ ،‬ﺑﮑﺎﻳﻞ ۽ אﭸﺎﻳﻞ‬
‫ﻣﺴﻜﻴﻨﻦ ۽ ﺑﻴﻮه ﻧﮅﮢﻜﻦ ﺟﻲ روپ ۾ ﭘﻴﻮ אﻧﺴﺎن ذאت ﺟﻲ آزﻣﺎﺋﺶ ﻟﻬﻲ‪.‬‬
‫ﺟﻴﻜﻮ ﮐﻴﺲ אﺗﻲ ﺳﭹﺎﮢﻲ ﭤﻮ ﺳﻮ ﻫﻦ ﮐﻲ ﺟﻠﺪ و ﻬﻮ ﭤﻮ وﭸﻲ ۽ ﻫﻦ ﺟﻮ‬
‫رאﺿﭙﻮ ﭤﻮ ﺣﺎﺻﻞ ﻛﺮي‪.‬‬
‫אﻫﻲ وﻳﭽﺎر ﻛﻨﺪي ﮔﻬﮍي ﭘﻠﻚ אک ﻟﮙﻲ وﻳﺲ ۽ ﻧﻨﮉ ۾ وري ﺑﻪ ﭘﻨﻬﻨﺠﻲ‬
‫ﺑﻬﺎريء ۾ ﻣﺮﻛﻨﺪو ڏﭠﺎﺋ ‪ .‬ﭔﺌﻲ ڏﻳﻨﻬﻦ ﺻﺒﻮح‬‫َ‬ ‫دوﺳﺖ אﻳﻠﻴﺸﺎ ﮐﻲ ﺳﺪאﺋ ﺳﻨﺮو‬
‫ﺟﻮ אﻳﻔﻢ وري ﮔﻬﺮ وאرو رﺳﺘﻮ ورﺗﻮ ۽ ﺟﻠﺪﺋﻲ אﭼﻲ ﮘﻮٺ ﭘﻬﺘﻮ‪.‬‬
‫ﺷﺎم ﺟﻮ وﻗﺖ ﻫﻮ ۽ ﺳﺞ ﻣﻮﻛﻼﺋﮡ ﺟﺎ ﺳﺎﻧﺒﺎﻫﺎ ﻛﺮي ﭼﻜﻮ ﻫﻮ ﺟﮇﻫﻦ‬
‫אﻳﻔﻢ ﭼﺎﺋﻨﭟ אﻧﺪر ﭘ رﮐﻴﻮ‪ .‬ڏﭠﺎﺋ ﺗﻪ ﺳﻨﺪس ﭘﭧ ﻧﺸﺌﻲ ﭤﻲ ﭘﻴﻮ ﻫﻮ ۽ ﭘﺌﺴﻮ‬
‫ﻮرو ﺑﺮﺑﺎد ﻛﺮي ﻧﻜﻤﻮ ﮔﺬאرﻳﻮ ﻫﻮאﺋ ‪ .‬אﭼﻲ ﻣﮍس ﻣﺘﻮ؛ ﺟﻬﻞ ﺋﻲ ﻧﻪ ڏﺋﻲ‪.‬‬
‫ﭘﭧ ﻧﺎﻣﺮאد ﺑﻪ روכ ﭔﮅאﺋﮡ ﻟﮙﺲ‪ .‬ﮀﺎ ﺟﻲ رک رﮐﺎﮢﻲ‪ .‬ﭼﻲ‪ ،‬אﻳ א ڏورאﭘﺎ ڏﻳﮣﺎ‬
‫ﻣﮑﻲء وٽ دאﻧﻬﻦ ﮐﮣﻲ‬
‫َ‬ ‫ﻫﻴﺌﻪ ﺗﻪ وﻳﻬﻲ رﻫ ﻫﺎ؛ ﮀﻮ ﭘﺌﻲ وﺋ ‪ .‬ﻧﻴﭟ אﻳﻔﻢ ﺷﻬﺮ ﺟﻲ‬
‫وﻳﻮ‪ .‬وאٽ ﺗﻲ אﻳﻠﻴﺸﺎ ﺟﻲ ﮔﻬﺮ وﭨﺎن ﻟﻨﮕﻬﻴﻮ‪ .‬ﭔﻨﭝﻲ ﺗﻲ אن ﺟﻲ زאل ﺑﻴﭡﻲ ﻫﺌﻲ ﺟﻨﻬﻦ‬
‫ﮐﺎن ﭘﻨﻬﻨﺠﻲ دوﺳﺖ ﺑﺎﺑﺖ ﭘﮁﻴﺎﺋ ‪ .‬ﻫﻦ ﺟﻮאب ڏﻧﻮ ”אدא‪ ،‬אﺳﺎن ﺟﻮ אن‪ -‬دאﺗﺎ‬
‫ِ‬
‫ﺳﻮאء ﻣﺎﻧﺪא ﻫﻮאﺳﻮن ۽ ڏﻳﻨﻬﻦ ڏﻳﻨﻬﻦ‬ ‫ﺑﻴﺸﻚ ﻣﻮﭨﻲ آﻳﻮ آﻫﻲ‪ .‬אﺳﺎن ﻫﻦ ﮐﺎن‬
‫ﻛﺮي ﭤﻲ ﮘﮣ َء ۾ ﮘﺮﻳﺎﺳﻮن‪ .‬אﻳﺸﻮر ﮐﻴﺲ آﻧﺪو ۽ אﺳﺎن ﺟﻲ אﻧﺘﻈﺎري ﻟﭥﻲ‪.‬‬
‫ﻫﻴﻞ ﭘﻮرﻫﻴﻮ ﺑﻪ ﺳﭡﻮ ﻟﮙﻮ آﻫﻲ ۽ ﺟﻠﺪﺋﻲ دک ﻛﭩﺠﻲ وﻳﺎ آﻫﻦ‪ .‬אﮘ ﺑﻪ ﻧﻨﮓ‬
‫ﺋﻲء ﮐﻴﺲ אﻳﻠﻴﺸﺎ ﺟﻮ ﺑﺎغ ۾ ڏس ڏﻧﻮ‪ .‬אﻳﻔﻢ ﺳﺎﮢﺲ‬
‫ﻣﺎﻟﻚ ﺗﻲ آﻫﻲ‪ “.‬אﺋ ﭼﺌﻲ ﻣﺎ َ‬
‫ﮔﮇﻳﻮ‪ .‬אﻳﻠﻴﺸﺎ ﮐﺎﺋﻨﺲ زﻳﺎرت ﺟﻮ אﺣﻮאل ﭘﮁﻴﻮ‪ .‬ﻫﻦ ﺟﻮאب ڏﻧﻮ‪” ،‬אدא‪ ،‬ﻫﺎﺋﻮ؛‬
‫ﻣﻨﻬﻨﺠﻦ ﭘ ن ﻣﺴﺎﻓﺮي ﻛﺌﻲ ﺑﺎﻗﻲ دل ﺗﻪ אﻻﺟﻲ ﻛﭥﻲ ﻫﺌﻲ‪ .‬ﺗﻨﻬﻨﺠﺎ ﮘﮡ ﺑﻪ‬
‫وאٽ ﺗﻲ ﭔﮅم‪ “.‬אﻳﻠﻴﺸﺎ ﺟﻬﭧ ﭼﻴﻮ‪” ،‬ﭜﺎﺋﻲ ڌﮢﻲ ﭘﻨﻬﻨﺠﺎ ﻛﻢ ﭘﺎڻ ﭤﻮ ﭴﺎﮢﻲ‪ .‬ﺳﭛ‬
‫ﻧﻨﮓ ﻣﭥﺲ آﻫﻲ‪ “.‬אﺋ ﭼﺌﻲ ﮘﺎﻟﻬﻪ ﺑﺪﻻﺋﻲ ﮔﻬﺮو ﻛﭥﺎﺋﻮن ﮐﮣﻲ ﺷﺮوع ﻛﻴﺎﺋ ‪.‬‬
 ‫אﻳﻠﻴﺎس‬
‫ﻋﺮف‬
‫آﻧﻨﺪ ﺟﻲ ﻛﻨﺠﻲ‬

‫]آﻧﻨﺪ آﻫﻲ ﺗﻴﺎڳ )ﺗﺮכ( ۾‪ .‬ﻣﺎﻳﺎ ﺟﻲ ﺟﻨﺠﺎل ۽ ﻣﻮه ۾ אﭨﻜﻴﻞ אﻧﺴﺎن‬

‫ﻛﮇﻫﻦ ﺑﻪ آرאم ﻧﭥﻮ ﭘﺎﺋﻲ‪ .‬ﭘﻴﻮ ﭤﻮ ﭜﭩﻜﻲ‪ ،‬ﺟﻴﺴ ﻳﺎ ﭘﺎڻ ﺑﻬﺎدري ﻛﺮي دﻧﻴﺎ‬
‫ﮐﻲ ﺗﺮכ ﻧﭥﻮ ﻛﺮي‪ ،‬ﻳﺎ وري دوﻟﺖ ﮐﻴﺲ دوﮐﻮ ڏﻳﺌﻲ ﮐﻮﮐﻮ ﻧﻪ ﭤﺮي ﻛﺮي‪.‬‬
‫ﭘﻮﺋ ﺣﺎﻟﺖ ۾ ﻳﺎ ﺗﻪ ﺳﮅ ﭔﮅ وﭸﺎﺋﻲ دﻳﻮאﻧﻦ ﺟﺎن در در ﭤﻮ ﭜﭩﻜﻲ ۽ ﺳﻨﺪس‬
‫ﭼﺖ ﺟﻲ ﺷﺎﻧ ﻣﻮﻛﻼﻳﻮ وﭸﻲ ﻳﺎ ﺗﻪ وري ﻣﻬﺎ ﺗﻴﺎڳ ورﺗﻲ אﺧﺘﻴﺎر ﻛﺮي‬
‫ﻣﻮﮐﺶ ﻣﺎرگ ) ﺎت ﺟﻲ رאﻫﻪ( ۾ ﭘ ﭤﻮ ﭘﺎﺋﻲ‪ .‬ﭘﻬﺮﻳﻦ ﺣﺎﻟﺖ ﺟﻮ ﻧﺘﻴﺠﻮ ﺗﻪ آﺋﻴ‬
‫ﺟﻴﺎن ﻋﻴﺎن آﻫﻲ ۽ ﮔﺪڙ ﮐﻲ ﺷ ﺟﻮ ﭘﺪ ﺑﺨﺸﻲ ﺳﻨﺪس ﻣﻨﺰل ﻣﭥﻲ ﭤﻮ ﻛﺮي‪[.‬‬
‫***‬
‫אوﻓﺎ ﺟﻲ ﭘﺮﮘﮣﻲ ۾ ﻫﻜﮍو ﺑﺸﻜ אﻳﻠﻴﺎس ﻧﺎ رﻫﻨﺪو ﻫﻮ‪ .‬ﭘﮣﺲ ﮐﻴﺲ‬
‫ﭘﻮء ﺟﻠﺪﺋﻲ ﻫﻜﮍي ﺳﺎل ﺟﻲ אﻧﺪر ﭘﺮﻟﻮכ ﭘﮅאرﻳﻮ ۽ ﻫﻮ وﻳﭽﺎرو‬ ‫ﭘﺮﮢﺎﺋﮡ ﮐﺎن ِ‬
‫ﻏﺮﻳﺐ ﭤﻲ رﻫﺠﻲ وﻳﻮ‪ .‬ﺳﻨﺪس ﻠﻲ ﻣﻠﻜﻴﺖ ﻫﺌﻲ ﺳﺖ ﮔﻬﻮڙﻳﻮن‪ ،‬ﭔﻪ ﮔﺎﻳﻮن ۽‬
‫وﻳﻬﻪ رڍون؛ ﭘﺮ ﻫﺎﮢﻲ ﻣﺎل ﺟﻮ ﻣﺎﻟﻚ ﺟﻮ ﺑﮣﻴﻮ‪ ،‬ﺳﻮ ﻟﮙﻮ ﭘﻨﻬﻨﺠﻲ ﭘﻮ ﻲ ﺳﻨﻮאرڻ‬
‫ﺳﻬﻤﺎﮢﻲء ﺗﺎﺋ ﭘﻴﺎ ﭘﻮرﻫﻴﻮ‬
‫َ‬ ‫۽ ﭘﺎڻ ﮐﻲ آﺳﻮدو ﻛﺮڻ‪ .‬ﭔﺌﻲ زאل ۽ ﻣﮍس אﺳﺮ ﮐﺎن‬
 ‫ﻛﻨﺪא ۽ ﮘﻬﻨﺪא ﻫﻮא‪ .‬ﭘﻨﻬﻨﺠﻲ ﭘﺎڙﻳﺴﺮﻳﻦ ﮐﺎن ﮔﻬﮣﻮ אﮘﻲ אﭤﻨﺪא ﻫﻮא ۽ ﮘﭻ وﻗﺖ ِ‬
‫ﭘﻮء‬
‫ﻬﻨﺪא ﻫﻮא‪ .‬ﺟﻔﺎﻛﺸﻲ ۽ ﻨﺖ ﮐﺎن ﭔﻪ ﭘﻬﺮ وﺳﺎن ﻧﻪ ﮔﻬﭩﺎﻳﺎﺋﻮن‪ .‬دوﻟﺖ ﺟﻲ‬
‫ﻛﻤﺮي ﺟﻮن ﭨﻲ ﻛﻨﺠﻴﻮن‪ .‬אورﭼﺎﺋﻲ‪ ،‬ﭘﻮرﻫﻴﻮ ۽ ڌﻳﺮج‪ ،‬ﺳﻨﺪن ﻫﭣ ۾‬
‫ﻫﻴﻮن ۽ אﻧﻬﻦ ﺟﻲ وﺳﻴﻠﻲ ﻫﻦ ﭘﻨﻬﻨﺠﻲ ﻣﻮڙي ﮔﻬﮣﻲ ﻗﺪر وڌאﺋﻲ‪ .‬ﺳﺎل ﺑﺴﺎل وﻳﺎ‬
‫ﻣﺎل رزق ۾ وڌﻧﺪא‪ .‬ﭘﻨﺠﭩﻴﻬﻪ ﺳﺎل ﻛﺸﺎ ﻛﮃڻ ﮐﺎن ِ‬
‫ﭘﻮء ﻫﻮ ﺎم آﺳﻮدא ﭤﻲ‬
‫ﭘﻴﺎ ۽ ﻣﺎل ﻣﺘﺎع ﺟﻲ وﭨﻦ ﻛﻤﻲ ﻛﺎﻧﻪ رﻫﻲ‪.‬‬
‫אﻳﻠﻴﺎس ﻫﻴﻨﺌﺮ ﻫﻜﮍو ﻣﺸﻬﻮر ﭜﺎﮘﻴﻮ ﻣﺎﻟﺪאر ﭤﻲ ﭘﻴﻮ‪ .‬وﭨﺲ ﺳﺆ ﮔﻬﻮڙא‪ ،‬ڏﻳﮃ ﺳﺆ‬
‫ﻻء‬‫ﮔﺎﻧﻴﻮن ﻣﻴﻨﻬﻮن ۽ ﭔﺎرﻫﻦ ﺳﺆ رڍون ﻫﻴﻮن‪ .‬ﻣﺎل ﺟﻲ ﭨﻬﻞ ﭨﻜﻮر ۽ ﺧﺬﻣﺖ ِ‬
‫ﻛﻴ א ﻧﻮﻛﺮ ﻣﻘﺮر ﭤﻴﻞ ﻫﺌﺲ‪ .‬ﮐ ڏﻫﮡ‪ ،‬ﻣﮑﮡ ﻛﮃڻ ۽ ڏڌ وﻟﻮڙڻ وﻏ ه‬
‫ﻻء ﻧﻮﻛﺮﻳﺎﮢﻴﻮن رﮐﻴﻮن ﻫﻮאﺋ ‪ .‬ﺣﻘﻴﻘﺘﺎً وﭨﺲ ﻫﺮﻛﺎ ﭼﻴﺰ אڻ‬ ‫ﻧﺎزכ ﻫﺎﺟﻦ ِ‬
‫ﭔﻬﺮאڙيء ۾ ﺳﻨﺪس آﺳﻮدﮔﻲ ڏﺳﻲ ﻫﺮ ﻛﻨﻬﻦ אﺋ ﭤﻲ‬ ‫َ‬ ‫ﻣﺌﻲ ﻣﻮﺟﻮد ﻫﺌﻲ ۽‬
‫ﭼﺎﻫﻴﻮ ﺗﻪ ﺷﻞ ﭘﺎڻ ﺑﻪ אﻫﮍو ﺳﮑﻴﻮ ﺳﺘﺎﺑﻮ ﭤﺌﻲ‪ .‬ﻋﺎم ﻟﻮכ אﺋ ﺋﻲ ﭼﻮﻧﺪא ﻫﻮא ﺗﻪ‬
‫ڌﮢﻲء ﻛﻨﻬﻦ‬‫َ‬ ‫אﻳﻠﻴﺎس ﺟﻬﮍو ﺧﻮش ﻧﺼﻴﺐ ۽ ﭜﺎﮘﻦ ﭜﺮﻳﻮ ﭔﻴﻮ ﻛ ﻫﻮﻧﺪو؟ ﮐﻴﺲ‬
‫ﺷﻲء وﺳﺖ ﺟﻲ ﮔﻬﺮج ﻛﺎﻧﻪ ڏﻧﻲ آﻫﻲ‪ .‬אﻳﮇي אﭤﺎه ﭘﺪאرٿ ﻫﻮﻧﺪي ﻫﻦ ﮐﻲ‬ ‫ِ‬
‫ﻫﻲء دﻧﻴﺎ ﺑﻬﺸﺖ ﺎن آﻫﻲ ۽ ﮐﻴﺲ ﻣﺮي ﺑﻬﺸﺖ ﻣﺎﮢﮡ ﺟﻲ ﺗﻪ ﮔﻬﺮج ﺋﻲ‬ ‫َ‬
‫ﻛﺎﻧﻬﻲ‪ .‬وڏא وڏא ﭜﻞ ﭜﻠ א ﺳﻨﺪس وאﻗﻔﻴﺖ ﺟﺎ ﺧﻮאﻫﺎن ﻫﻮﻧﺪא ﻫﻮא ۽ ﺟﮇﻫﻦ‬
‫ﻫﻚ دﻓﻌﻮ ﺳﻨﺪس ﺳﻨﮕﺖ ۾ אﻳﻨﺪא ﻫﻮא‪ ،‬ﺗﮇﻫﻦ وאﻗﻔﻴﺖ وڌאﺋﻲ دوﺳ ﮘﻨﮃڻ‬
‫ﺟﺎ ﻣﻨﺘﻈﺮ ﭤﻴﻨﺪא ﻫﻮא‪ .‬ﭘﺮي ﭘﺮي ڏورאﻧﻬﻦ ڏﻳﻬﻦ ﮐﺎن ﻣﺎﮢﻬﻮ وﭨﺲ אﻳﻨﺪא ﻫﻮא ۽ ﻫﻦ‬
‫ﻧﻲء‬
‫ﺟﻲ ﻣﻬﻤﺎن ﺧﺎﻧﻲ ۾ ﻫﺮ ﻛﻨﻬﻦ ﺟﻲ ﺧﺎﻃﺮ ﺧﻮאه ﻣﺮﺣﺒﺎ ﭤﻴﻨﺪي ﻫﺌﻲ‪ .‬ﻣﻴﺰﺑﺎ َ‬
 ‫ﻻء دﺳ‬‫ﺟﺎ ﺣﻖ אدא ﻛﺮڻ ﺗﻪ ﻛﻮ אﻳﻠﻴﺎس ﮐﺎن ﺳﮑﻲ‪ .‬ﻫﺮ ﻛﻨﻬﻦ آﺋﻲ وﺋﻲ ِ‬
‫ﭘﻼء ۽‬
‫ﺧﻮאن ﻛﺸﺎدو ﮐﻠﻴﻞ ﻫﻮ ۽ ڏڌ ۽ ﻣﮑﮡ ﻫﻜﻴﺎ ﺗﻜﻴﺎ ﻫﺌﺎ‪ .‬ﺟﻬﮍא ﭔﻮڙ َ‬
‫ﻣﮁﻲ ﻣﺎﻧﻲ آﻛﻬﻪ ۾ ورﺗﺒﺎ ﻫﺌﺎ‪ ،‬אﻫﮍא ﺋﻲ ﭘﺮدﻳﺴﻲ ﺳﭵﮣﻦ ﺟﻲ ﻣﮏ ۾ ﭘﻮﻧﺪא‬
‫ﻫﺌﺎ‪ .‬ﻣﻄﻠﺐ ﺗﻪ ﻣﻬﻤﺎن ﭜﮙﻮאن ﺠﻬﻴﻮ وﻳﻨﺪو ﻫﻮ ۽ ﺳﻨﺪس ﭼﻮﮐﻮ آدرﺳﺘﻜﺎر‬
‫ﻛﺮڻ ﻫﻚ אﻳﺸﻮري ﻓﺮض ﭴﺎﺗﻮ وﻳﻨﺪو ﻫﻮ‪.‬‬
‫ڌيء ﻛﻞ ﭨﻲ ﭔﺎر ﻫﻮא‪ ،‬ﺟﻦ ﮐﻲ ﻫﻦ ﭼﮝﻲ ڌאم‬ ‫אﻳﻠﻴﺎس ﮐﻲ ﭔﻪ ﭘﭧ ۽ ﻫﻚ َ‬
‫ڌوم ۽ ﭘﺎﭔﻮه ﺳﺎن ﭘﺮﮢﺎﻳﻮ‪ .‬ﻏﺮﻳ ﻛﺎل ۾ ﺳﻨﺪس ﭘﭧ ﭘﻮرﻫﺌﻲ ﮐﻲ ﻣﻬﮣﻮ ﻧﻪ‬
‫ﭴﺎﮢﻲ‪ ،‬ﺳﺎﮢﺲ ﮔﮇ ﭘﻴﺎ ﭘﮕﻬﺮ ﮘﺎرﻳﻨﺪא ﻫﻮא‪ ،‬ﭘﺮ ﭘﺌﺴﻲ ﺟﻲ ڍو ﺳﻨﺪن ﻣﻐﺰ ﺟﻮ‬
‫ﭼﻜﺮ ﭰ ي ﮀﮇﻳﻮ ۽ ﻫﻮ ﻫﻴﻨﺌﺮ ﺧﻮب ﻣﻮﺟﻮن وﭠﮡ ۽ دﻧﻴﺎ אڏאﺋﮡ ﻟﮙﺎ‪ .‬ﭜﻼ ﻧﻪ‬
‫ڏﺳﻲ ڏﭠﻮ ﻫﻮאﺋﻮن‪ ،‬ﺳﻮ رאت ڏﻳﻨﻬﻦ ﻧﺸﻦ ﭘ ۾ ﮔﺬאري אﮘﻴﻮن ﭘﻮﻳﻮن ﻛﺴﺮون‬
‫ﻛﮃﻳﺎﺋﻮن‪ .‬وڏي ﺗﻪ ﺷﺮאب ﺧﺎﻧﻲ ﺧﺮאب ۾ ﭘﺎڻ ﮐﻲ ﺟﻨﺴﻲ ﭔﻮڙي ﮀﮇﻳﻮ ۽‬
‫ﻫﻤﻴﺸﮧ אﻟﻮٽ ﭘﻴﻮ ﻫﻮﻧﺪو ﻫﻮ‪ .‬ﺟﻠﺪﺋﻲ ﻛﻨﻬﻦ ﺟﻬﻴﮍي ۾ ﻫﻦ ﻫﮣﻲ ﭘﺎڻ ﭰﭩﺎﺋﻲ وڌو‬
‫ﭘﻮء ڍאﺋﻲ ﺲ ﻧﺪوري زאل‪،‬‬ ‫۽ ﭘﺮﻟﻮכ ﭘﮅرאﻳﻮ‪ .‬ﺑﺎﻗﻲ رﻫﻴﻮ ﻧﻨﮃو ﺗﻨﻬﻦ ﮐﻲ ﺑﻪ ﻣﻠﻲ ِ‬
‫ﺗﻨﻬﻦ ﺗﻪ ﺧﺎﻧﻮ ﺋﻲ ﺧﺮאب ﻛﺮي ﮀﮇﻳﺲ‪’ .‬ﻫﺮﮢﻲ אﮘﻴﺌﻲ ﻛﮇﮢﻲ‪ ،‬وﻳ ﭘﻴﺲ‬
‫ﺟﺎء ﺋﻲ ﻧﻪ ﭘﻴﺌﻲ ڏﺋﻴﺲ‪’ .‬ﭼﻨﮉو ﭼﻨﮉي ﮐﻲ ﺳﺆ ﻛﻮه ﺗﻲ‬ ‫ﮔﻬﻨﮉﮢﻲ‪ ‘،‬ﺳﻮ ڌرﺗﻲ ِ‬
‫ﮘﻮﻟﻬﻲ ﻟﻬﻲ‪ ‘.‬ﻫﻲ ﭔﺌﻲ ﺑﻪ ﻫﻚ ﭔﺌﻲ ﺟﺎ ﺟﻴﺲ ﻫﻮא‪ .‬ﺟﻠﺪ ﺋﻲ ﮀﻮﻛﺮ ﻫﭥﻦ ﮐﺎن‬
‫ﻧﻜﺮي وﻳﻮ ۽ ﭘﻲءُ ﮐﻲ روכ ﭔﮅאﺋﮡ ﻟﮙﻮ‪ .‬אﻳﻠﻴﺎس ﭔﻴﻮ ﺣﻴﻠﻮ ﻧﻪ ڏﺳﻲ ﮐﻴﺲ ﮔﻬﺮ‬
‫ﮐﺎن ﭔﺎﻫﺮ ﻫﻜﺎ ﻛﮃﻳﻮ‪ .‬ﭘﺮ وري ﺑﻪ ﻧﻴﭟ آﻧﮉو ﺖ ﺟﮕﺮ ﻫﻮس ﺳﻮ‬
‫ﺟﺎء رﻫﮡ وאﺳﻄﻲ ۽ ﻛﺠﻬﻪ ﺣﺼﻮ ﻣﺎل ﺟﻮ ڏﻧﺎﺋﻴﻨﺲ‪،‬‬ ‫ِ‬ ‫ﻫﻜﮍي‬
‫ﺟﻨﻬﻨﻜﺮي ﺳﻨﺪس ﻣﻠﻜﻴﺖ ۾ ﻛﺠﻬﻪ ﻛ ﭘﻴﺌﻲ‪.‬‬
‫ﭼﻮﻧﺪא آﻫﻦ ﺗﻪ ’ﺳﺞ ﭔﻪ ﭘﺎﮀﺎ‪ ‘.‬ﺳﭛ ڏﻳﻨﻬﻦ ﻫﻚ ﺟﻬﮍא ﻧﻪ آﻫﻦ‪ .‬زﻣﺎﻧﻲ ﺟﻲ‬
‫ﮔﺮدش ۾‬
‫ﻛﮇﻫﻦ ﺳﮑﮣﺎ ﻛﻨﮕﺮ ﭜﺮﺟﻦ‪ ،‬ﻛﮇﻫﻦ ﭜﺮﭘﻮر ﺳﮑﮣﺎ ﭤ‬
‫ﺑﻠﻨﺪيء ﺗﺎن‬
‫َ‬ ‫ﺳﻮ אﻳﻠﻴﺎس ﺟﻮ آﻓﺘﺎب ﺑﻪ אوﻟﻬﻪ ﺟﻲ אﻓﻖ ڏي ﻣﻮﭨﮡ ﻟﮙﻮ ﺑﺨﺖ ﺟﻲ‬
‫ڏאﻛﻮ ڏאﻛﻮ ﭤﻲ وﻳﻮ ﻟﻬﻨﺪو‪ .‬ﭘﻬﺮﻳﺎﺋ ﺗﻪ ﺳﻨﺪس ﻣﺎل ۾ ﻣﺮض אﭼﻲ ﻣﻨﻬﻦ‬
‫ﻛﮃﻳﻮ ۽ ﻛﻴ א ﺟﺎﻧﻮر ﻣﺮي وﻳﺲ‪ .‬وري אن ﺳﺎل ﻣﻴﻨﻬﻦ ﺟﻮ ﭰﮍو ﺑﻪ ﻛﻮﻧﻪ‬
‫ﭘﻴﻮ‪ ،‬ﺟﻨﻬﻦ ﻛﺮي ﮔﺎﻫﻪ ﻛﻮﻧﻪ אُﭜﺮﻳﺎ‪ .‬ﻣﺎل ﺑﮏ ۾ ﭘﺎه ﭤﻴﮡ ﻟﮙﻮ‪ .‬ڏﭔﺮא ڍور ﺗﻪ‬
‫ڌכ ﺟﻬﻠﻲ ﻧﻪ ﺳﮕﻬﻴﺎ‪ ،‬ﭘﺮ ڏאڍن ﮐﻲ ﺑﻪ ﺳﭧ אﭼﻲ وﻳﺌﻲ‪ .‬ﻛﻢ ﻧﺼﻴ‬
‫ﻛﮇﻫﻦ ﺑﻪ אﻛﻴﻠﻲ ﻧﻪ אﻳﻨﺪي آﻫﻲ ﭘﺮ ﭘﻨﻬﻨﺠﻲ وﻟﺮ ﮐﻲ ﺳﺎڻ وﭠﻲ אﻳﻨﺪي آﻫﻲ‪.‬‬
‫אﻳﻠﻴﺎس وﻳﭽﺎرو אﮘﻴﺌﻲ אڌ ﻣﺌﻮ ﭤﻴﻮ ﭘﻴﻮ ﻫﻮ‪ ،‬وري ﺟﻮ آﻳﺎ ﭼﻮر‪ ،‬ﺳﻲ ﺗﻪ ﺑﺎﻗﻲ ﻣﺎل ﺑﻪ‬
‫ﻣﺎﺿﻲء ﺟﻲ ﮘﺎﻟﻬﻪ ﻫﺌﻲ‪ ،‬ﭘﺮ‬
‫َ‬ ‫ﭔﻬﺎري وﻳﺲ‪ .‬وﻳﻮ ﻏﺮﻳﺐ ﭘﺆﮢﻮ ﭘﻮﻧﺪو‪ .‬אﮘﻴﻮن אﻗﺒﺎل ﺗﻪ‬
‫אﻫﮍيء‬
‫َ‬ ‫ﻻء ﺑﻪ ﭨﭙﮍ وﻛﮣﻲ ﭘﻮرאﺋﻮ ﻛﺮﮢﻮ ﭘﻴﻮ‪.‬‬ ‫ﻫﺎﮢﻲ وﻳﭽﺎري ﮐﻲ ﻗﻮت ﮔﺬرאن ِ‬
‫ﻃﺮح رﻓﺘﻪ رﻓﺘﻪ ﻫﻴﭟ ﻟﻬﻨﺪي ﺳ ورﻫ ﺟﻲ ﭴﻤﺎر ۾ אﭼﻲ ﺑﮏ ﺗﻲ ﺑﻴﭡﻮ‪ .‬ﺑﺪن‬
‫ﺳﻮאء وﭨﺲ ﭔﻴﻮ ﻛﻲ ﻛ ﻫﻮ ﺟﻮ ڏﻳﺌﻲ ﭘﻴﭧ ﻗﻮت ﻛﺮي‪.‬‬ ‫ﺟﻲ وﮘﻲ ﮐﺎن ِ‬
‫زאل ﺑﻪ ﭘﺎڻ ﺟﻬﮍي ﺋﻲ ﭔﮃي ﻫﺌﺲ‪ ،‬ﭘﺮ ﻣﮍس ﺳﺎن ﮔﮇ ﻣﺸﻜﻼت ﮐﻲ ڌﻳﺮج ﺳﺎن‬
‫ﻻء ﺗﻴﺎر ﻫﺌﻲ‪ .‬ﭘﭧ ﺑﻪ ﭘﺮي ﻛﻨﻬﻦ ڌאرﺋﻲ‬ ‫ﻣﻨﻬﻦ ڏﻳﻨﺪي آﺋﻲ ﻫﺌﻲ ۽ آﺋﻴﻨﺪه ﭘﮡ ڏﻳﮡ ِ‬
‫ڌيء وﻳﭽﺎري ﭘﻨﻬﻨﺠﻲ دﻧﻴﻮي ﺣﻴﺎﺗﻲ ﺑﺴﺮ ﻛﺮي‬ ‫ﻣﻠﻚ وﭸﻲ ﻧﻜﺘﻮ ﻫﻮس‪َ .‬‬
‫وﭸﻲ ﭘﺮم آ ﺎ ﺟﻲ ﮔﻮد ۾ ﺎﺋﻲ ﻫﺌﻲ‪ .‬ﻣﻄﻠﺐ ﺗﻪ ﻛﻮ ﻛﻮﻧﻪ ﺑﭽﻴﻮ ﻫﻮ‪ ،‬ﺟﻮ‬
‫ﮐﮣﻲ ﻫﻦ ﺑﻴﻜﺲ ﺑﻴﻮאﻫﻲ دردﻳﻞ ﺟﻮڙي ﺟﻲ دﺳﺘﮕ ي ﻛﺮي ۽ ﮐ آﺧﺮﻳﻦ‬
‫אوﺳﺘﺎ ۾ אﺟﻬﻮ ڏﺋﻲ‪ .‬ﺳﭛ وﺳﻴﻼ وﻳﻞ ڏﺳﻲ‪’ ،‬دﻳﺲ ﭼﻮري ﭘﺮدﻳﺲ ﺑﮑﻴﺎ‘ وאرو‬
‫ﺳﺒﻖ ﻳﺎد ﻛﺮي‪ ،‬ﻫﻮ ﭘﻨﻬﻨﺠﻮ وﻃﻦ ﮀﮇي ﺑﻴﻮﻃ َء ۾ ﺑﻴﮏ ﻣﮝﮡ ِ‬
‫ﻻء ﺳﻨﭝﺮﻳﺎ‪.‬‬
‫ﻧﺪאﻫﻲء ﺟﻲ وچ ۾ ﻛﺎرن ﻛﻜﺮن وﭼﺎن ﻫﻚ‬ ‫َ‬ ‫אﻫﮍيء ﮔﻬﻮر אو‬
‫َ‬
‫ﻳﺴﺮيء ﻤﺪ ﺷﺎﻫﻪ ﮐﻲ‬‫َ‬ ‫ﺳﻮﻧﻬﺮي ﻟﻴﻚ ﻧﻜﺮي ﻧﺮوאر ﭤﻲ‪ .‬אﻳﻠﻴﺎس ﺟﻲ ﭘﺎڙ‬
‫ﻛﻬﻞ אﭼﻲ وﻳﺌﻲ‪ .‬ﻫﻦ ﮐﻲ אﻫﻲ ڏﻳﻨﻬﻦ‪ ،‬ﺟﮇﻫﻦ ﻫﻮ وﭨﺲ وﻳﻬﻲ ﮐﺎﺋﻴﻨﺪو ﭘﻴﺌﻨﺪو‬
‫ﻫﻮ‪ ،‬ﻳﺎد אﭼﮡ ﻟﮙﺎ ۽ ﺳﻨﺪس دل ﭜﭵﻲ ﭘﻴﺌﻲ‪ .‬ﻫﻮ ﻛﻮ ﺷﺎﻫﻮﻛﺎر ﻛﻮﻧﻪ ﻫﻮ‪،‬‬
‫ﻧﻜﻲ وري ﻛﻮ ﻏﺮﻳﺐ ﻫﻮ ﭘﺮ ﻫﻚ ﺳﺎدو ﺳﻮدو ﻋﺰت وאرو ﺳﮑﺮ ﻣﺎﮢﻬﻮ‬
‫ﻫﻮ‪ ،‬ﺟﻨﻬﻦ ﺟﻲ ﺟﺴﻢ אﻧﺪر ﻫﻤﺪرد دل ﻣﻮﺟﻮد ﻫﺌﻲ‪ .‬ﻫﻦ ﭔﻨﻬﻲ زאل ۽ ﻣﮍس ﮐﻲ‬
‫ﺳﮇي ﭼﻴﻮ‪:‬‬
‫”אوﻫﺎن אﭼﻲ ﻣﻮن وٽ رﻫﻮ‪ .‬אوﻧﻬﺎري ۾ ﮔﺪرن ﺟﻲ وﻟ ﺗﻲ ﺟﻴﻜﻮ ﻛﻢ‬
‫ڏאنء אﭼﻴﻮ ﺳﻮ ﻛﺠﻮ ۽ ﺳﻴﺎري ۾ אﻳﻠﻴﺎس‪ ،‬ﺗﻮن ﻣﺎل ﺟﻲ ﺳﻨﭝﺎل ﻛﺞ ۽ ﺗﻮن‬ ‫ِ‬
‫ﻣﺎﺋﻲ‪ ،‬ڏڌ ﻣﮑﮡ ﺟﻲ ﻛﻢ ۾ رﻫﺞ‪ .‬ﻣﺎن אوﻫﺎن ﭔﻨﻬﻲ ﮐﻲ ﮐﺎڌو ۽ ﻛﭙﮍو ﻟﭩﻮ‬
‫ﭔﻲء ﺷﺌﻲ ﺟﻲ אوﻫﺎن ﮐﻲ ﻃﻠﺐ ﭤﻲ‪ ،‬ﺗﻪ ﺑﻪ ﺻﺮف‬ ‫ڏﻳﻨﺪس‪ ،‬ﭘﺮ ﺟﻲ ﻛﻨﻬﻦ َ‬
‫אوﻫﺎن ﺟﻲ ﮔﻬﺮڻ ﺟﻲ دﻳﺮ ﭤﻴﻨﺪي ۽ ﻣﺎن ﺗﺖ ﻛﺎل אن ﺟﻮ ﭘﻮرאﺋﻮ ﻛﻨﺪس‪“.‬‬
‫ﻳﺴﺮيء ﺟﺎ ﺷﻜﺮאﻧﺎ ﺎ آﻧﺪא ۽ وﭸﻲ وﭨﺲ‬ ‫َ‬ ‫אﻳﻠﻴﺎس ﭘﻨﻬﻨﺠﻲ ﻧﻴﻚ دل ﭘﺎڙ‬
‫رﻫﻴﻮ‪ .‬ﻛﺠﻬﻪ ڏﻳﻨﻬﻦ ﮐ ﭘﺮאﺋﻲ ﻛﻢ ﮐﺎن ﻋﺎر ﭘﻲ ﭤﻴﻮ ۽ دل ۾ ﭘﻴﺎ ﺷﻜﺒﺎ‬
‫ﻫﻮא ﭘﺮ ﻻﭼﺎر ﮐﻲ ﻛﻬﮍو آﭼﺎر! ﻧﻴﭟ ﺗﻪ ﮐ ﺣﻴﺎﺗﻲ ﻛﺎﭨﮣﻲ ﻫﺌﻲ‪ .‬ﭤﻮرن ڏﻳﻨﻬﻦ‬
 ‫۾ ﺳﻨﺪن دل ﺟﻮ ﺧﻴﺎل ﻟﻬﻲ وﻳﻮ ۽ ﻫﻮ ﭘﺮ ﺳﺎن ﭘﻮرﻫﻴﻮ ﻛﺮڻ ﻟﮙﺎ‪ .‬ﭘﻨﻬﻨﺠﻲ‬
‫وت آﻫﺮ ﺳﺎرو ڏﻳﻨﻬﻦ وﻫﻲ אﭼﻲ رאت ﺟﻮ آرאﻣﻲ ﭤﻴﻨﺪא ﻫﻮא‪.‬‬
‫ﻤﺪ ﺷﺎﻫﻪ ﮐﻲ ﭘﮡ ﻣﺰو ﭤﻲ ﭘﻴﻮ‪ .‬ﺟﻮ ﻫﻬﮍא ﺟﻬﻮﻧﺎ ﺮﺑﻪ ﻛﺎر آدﻣﻲ ﮐﻴﺲ ﻣﻠﻲ‬
‫ﭼﮝﻲء‬
‫َ‬ ‫وﻳﺎ‪ ،‬ﺟﻦ ﭘﺎڻ אﺧﺘﻴﺎري ﻫﻼﺋﻲ ڏﭠﻲ ﻫﺌﻲ ۽ ﺟﻦ ﮐﻲ ﺧ ﻫﺌﻲ ﺗﻪ ﻛﻢ‬
‫ﺳﻮאء ﻫﻮ ﺳﺴ ﻳﺎ ڍﻻﺋﻲ ﻛﮇﻫﻦ ﻧﻪ‬ ‫ِ‬ ‫ﻧﻬﻲء ﮐﺎن‬
‫ﻃﺮح ﻛﻴﺌﻦ ﻛﺠﻲ‪ .‬א َ‬
‫ﻛﻨﺪא ﻫﻮא‪ ،‬ﭘﺮ ﭼﺖ ﻻﺋﻲ ﻫﺮ ﻛﻨﻬﻦ ﻛﺎر ۾ وﻳﻬﻦ ﺋﻲ ﻧﻨﻬﻦ ﺟﻮ زور‬
‫ﻟﮙﺎﺋﻴﻨﺪא ﻫﻮא‪ .‬ﻣﺎﻟﻚ ﺟﻮ אﻧﺪر وאرو ڏאﻧﻬﻦ ﺑﻠﻜﻞ رאﺿﻲ ﻫﻮ ﭘﺮ ﻫﻦ ﮐﻲ אﻫﻮ‬
‫אرﻣﺎن ﻫﻤﻴﺸﮧ رﻫﻨﺪو ﻫﻮ‪ ،‬ﺗﻪ ﻛﻬﮍא ﻧﻪ دوﻟﺘﻤﻨﺪ ﻣﺎﮢﻬﻮ ﻛﻨﮕﺎل ﭤﻲ ﭘﻴﺎ آﻫﻦ ۽‬
‫زﻣﺎﻧﻲ ﺟﻲ دؤر ﻛﻴﺌﻦ ﻧﻪ אﻋﻠ ٰﻲ ﮐﻲ אدﻧ ٰﻲ ﺑﮣﺎﺋﻲ ﮐﭧ ﺗﺎن ﻻﻫﻲ ﭘﭧ ﺗﻲ אﮀﻠﻴﻮ‬
‫آﻫﻲ‪.‬‬
‫ﻫﻜﮍي ڏﻳﻨﻬﻦ ﻤﺪ ﺷﺎﻫﻪ ﺟﺎ ﻛﻲ ﻣﺎﺋﭧ دور دﻳﺲ ﮐﺎن وﭨﺲ ﻣﻬﻤﺎن ﭤﻲ‬
‫آﻳﺎ‪ .‬ﺳﺎﮢﻦ ﮔﮇ ﻫﻚ ﻣﻼن ﺑﻪ ﻫﻮ‪ .‬אﻳﻠﻴﺎس ﺳﻨﺪن ﭼﮝﻲ ﺧﺬﻣﺖ ﻛﺌﻲ ۽‬
‫ﺟﮇﻫﻦ ﻫﻮ ﮐﺎﺋﻲ ﭘﻲ ﻏﺎﻟﻴﭽﻦ ﺗﻲ ﻃﻮل وﻫﺎﮢﻦ ﮐﻲ ﭨﻴﻚ ڏﻳﺌﻲ رﻫﺎڻ ۾ وﻳﭡﺎ ﻫﻮא‪،‬‬
‫ﺗﮇﻫﻦ ﻤﺪ ﺷﺎﻫﻪ אﻳﻠﻴﺎس ڏאﻧﻬﻦ אﺷﺎرو ﻛﺮي ﻣﻬﻤﺎﻧﻦ ﮐﻲ ﭼﻴﻮ‪” ،‬ﻫﻦ ﭘﺮﺋﻲ‬
‫ﻣﮍس ﮐﻲ אوﻫﺎن ﺳﭹﺎﮢﻮ؟“ ﻫﻨﻦ ورאﮢﻲ ڏﻧﻲ ”ﻧﻪ؛ ﮀﻮ‪ ،‬ﻫﻲ ﻛ آﻫﻲ؟“ ﻤﺪ‬
‫ﺳﭵﻲء‬
‫َ‬ ‫ﺷﺎﻫﻪ ﭼﻴﻮ‪” ،‬ﻫﻦ ﺟﻮ ﻧﺎﻟﻮ אﻳﻠﻴﺎس آﻫﻲ ۽ ﻛﻨﻬﻦ وﻗﺖ ﻫﻮ ﻫﻦ‬
‫ﺋﻲء ۾ ﺷﺎﻫﻮﻛﺎرن ۾ ﺷﺎﻫﻮﻛﺎر ﻣﺎﮢﻬﻮ ﻫﻮ‪ .‬ﺷﺎﻳﺪ ﺗﻮﻫﺎن ﺑﻪ‬ ‫ﭘﺴﮕﺮدא َ‬
‫ﺳﻨﺪس ﻧﺎﻟﻮ ﺿﺮور ﭔﮅو ﻫﻮﻧﺪو‪“.‬‬
‫ﻣﻬﻤﺎن ﮐﺎن رڙ ﻧﻜﺮي وﻳﺌﻲ ۽ ﭼﻴﺎﺋ ‪” ،‬ﮀﺎ‪ ،‬ﻧﺎﻟﻮ؟ אﻳﻠﻴﺎس ﺟﻮ ﻧﺎﻟﻮ ﻛﻨﻬﻦ ﻧﻪ‬
‫ﭔﮅو ﻫﻮﻧﺪو؟ ﮘﻠ ﺟﺎ ﻛﮏ ﺑﻪ ﺳﻨﺪس ﻧﻴﻚ ﻧﺎ ﮐﺎن ﻏ وאﻗﻒ ﭤﻲ ﻧﭥﺎ‬
‫ﺳﮕﻬﻦ‪ .‬ﺳﻨﺪس ﻧﺎﻣﻮس ﻫﻨﮅﻳﻦ ﻣﺎﮘ ﭘﮑﮍﻳﻞ ﻫﺌﻲ‪“.‬‬
‫ﻤﺪ ﺷﺎﻫﻪ ﭼﻴﻮ ﺗﻪ ”אدא‪ ،‬אﻫﻮ ﻧﺎﻣﻮر אﻳﻠﻴﺎس אﻫﻮ אﭤﻮ‪ .‬ﻫﻴﻨﺌﺮ وﻳﭽﺎري ﮐﻲ ﭘﺎﺋﻲ ﭘﻠﺌﻪ‬
‫ﻧﻮﻛﺮيء ۾ آﻫﻲ‪ .‬ﺳﻨﺪس زאل ﺑﻪ ﺳﺎﮢﺲ رﻫﻨﺪي ۽‬ ‫َ‬ ‫ﻛﺎﻧﻬﻲ‪ .‬ﻣﻮن وٽ‬
‫ﻛﻢ ﻛﻨﺪي آﻫﻲ‪“.‬‬
‫ﻣﻬﻤﺎن ﺟﺎ ﺗﻪ ﻃﺎق ﺋﻲ ﻣﮍي وﻳﺎ‪ .‬ڏﻧﺪﻳﻦ آ ﮜﺮﻳﻮن ﻛﺮي ﭼﻮڻ ﻟﮙﻮ‪” ،‬ﺳﻴﺎﮢﻦ ﺳﭻ‬
‫ﭼﻴﻮ آﻫﻲ ﺗﻪ ﻧﺼﻴﺐ ﻫﻚ ﭰﺮﻧﺪڙ ﭼﻜﺮ آﻫﻲ‪ .‬ﻫﻜﮍن ﮐﻲ ﭼﺎڙﻫﻲ ﭼﻮٽ‬
‫ﭔﮅאء ﺗﻪ ﻛﮇﻫﻦ ﭘﺮﻳﻮ ﻣﮍس אﮘﻴﺎن‬ ‫وﺳﺎﺋﻲ‪ ،‬ﺗﻪ ﭔ ﮐﻲ ﻛ אﺋﻲ ﭘﭧ אﮀﻼﺋﻲ‪ِ .‬‬
‫ڏﻳﻨﻬﻦ ﻳﺎد ﻛﺮي دאﻧﻬﻦ ﺑﻪ ﻛﻨﺪو آﻫﻲ؟“‬
‫ﻤﺪ ﺷﺎﻫﻪ ﭼﻴﻮ‪” ،‬ﻛﻬﮍي ﺧ ؟ ﻫﻮ ﺑﻠﻜﻞ ﺳﺎﻧﺖ ۾ ﭘﻴﻮ ﮔﺬאري ۽ ﭘﻨﻬﻨﺠﻮ‬
‫ﻫﻮﺷﻴﺎريء ﺳﺎن ﭘﻴﻮ ﻛﺮي‪“.‬‬
‫َ‬ ‫ﻧﺪאريء ۽‬
‫َ‬ ‫ﻛﻢ ﺑﻠﻜﻞ א ﺎ‬
‫ﻣﻬﻤﺎن ﭼﻴﻮ‪” ،‬ﺗﮇﻫﻦ ﻣﺎن ﺟﻴﻜﺮ ﺳﺎﮢﺲ ﮔﻔﺘﮕﻮ ﻧﻪ ﻛﺮﻳﺎن؟ دل ﭘﻴﺌﻲ ﭼﻮ ﺗﻪ‬
‫ﮐﺎﻧﺌﺲ אﮘ אوج ﺟﺎ אﺣﻮאل ﭘﮁﺎن؟“‬
‫ﭔﮃيء ﮐﻲ אﻧﺪر ﺳﮇﻳﻮ‪ .‬ﻫﻮ آﻳﺎ‪ ،‬אﻳﻠﻴﺎس‬
‫َ‬ ‫ﻤﺪ ﺷﺎﻫﻪ ”ﮀﻮ ﻧﻪ“ ﭼﺌﻲ אﻳﻠﻴﺎس ۽‬
‫ﺑﺎﻋﺰت ﺳﻼم ﻛﺮي אﭼﻲ אدب ﺳﺎن وﻳﭡﻮ ۽ ﺳﻨﺪس زאل ﭘﺮدي אﻧﺪر وﭸﻲ ﮔﻬﺮ‬
‫ﻳﺎﮢﻲء ﺳﺎن ﮔﮇﺟﻲ وﻳﭡﻲ‪.‬‬
‫ڌ َ‬
‫ﮢﻲء ﺟﻮ ﭘﻴﺎﻟﻮ آﮀﻴﺎﺋﻮن‪ ،‬ﺟﻮ ﻫﻦ ”ﺑﺴﻢ א�“ ﭼﺌﻲ ﭔﻨﻬﻲ ﻫﭥﻦ ۾‬ ‫אﻳﻠﻴﺎس ﮐﻲ ﮐ َ‬
‫ورﺗﻮ ۽ وﻳﭡﻠﻦ ﮐﻲ ﺗﻨﺪرﺳ َء ﺟﻲ دﻋﺎ ﻛﺮي‪ ،‬ﻲ‪ ،‬ﭼﻜﻲ ﭼﺎڙﻫﻲ‪ ،‬ﭘﻴﺎﻟﻮ‬
‫ﭔﮅאء ﺗﻪ ﺳﻬ ﺗﻪ אﺳﺎن ﮐﻲ ڏﺳﻲ ﺗﻮﮐﻲ ﺳﺘﻞ‬ ‫ﮐﮣﻲ رﮐﻴﻮ‪ .‬ﻣﻬﻤﺎن ﭘﮁﻴﻮ‪” ،‬ﭘﺮﻳﺎ ﻣﮍس‪ِ ،‬‬
‫ﻫﺎﮢﻮﻛﻲء ﺣﺎﻟﺖ ﺗﻲ دک‬
‫َ‬ ‫ﺳﻮر وري אﭜﺮن ﭤﺎ ﻳﺎ ﻧﻪ؟ אﮘﻴﺎن אڊﻣ ﻳﺎد ﻛﺮي‬
‫ﭤﺌﻴﺌﻲ ﭤﻮ ﻳﺎ ﻧﻪ؟“‬
‫אﻳﻠﻴﺎس ﻣﺸﻜﻲ ورאﮢﻲ ڏﻧﻲ‪” ،‬ﺟﻲ ﻣﺎن وﻳﻬﻲ دک ﻳﺎ ﺳﮏ ﺟﻲ ﮘﺎﻟﻬﻪ‬
‫ﻛﻨﺪس‪ ،‬ﺗﻪ ﺷﺎﻳﺪ אوﻫﺎن ﻧﻪ وﺳﻬﻮ‪ .‬ﭼﮝﻮ אﺋ ﭤﻴﻨﺪو ﺗﻪ ﻣﻨﻬﻨﺠﻲ زאل ﮐﺎن אﺣﻮאل‬
‫ﻫﻮء ﻮرو ﺳﭻ ﺳﻠﻴﻨﺪي آﻫﻲ‪“.‬‬ ‫ﭘﮁﻮ‪ .‬ﻫﻦ ﺟﻲ دل ﺧﻮאﻫﻪ زﺑﺎن زﻧﺎﻧﻲ آﻫﻲ ۽ َ‬
‫ﭔﮃيء ﮐﻲ ﺳﮇي ﭼﻴﻮ ﻛﺮאڙي! ﻛﺮ ﺧ ‪ .‬אﮘ ﺳﮏ ۽ ﻫﺎﮢﻮﻛﻲ‬ ‫َ‬ ‫ﻣﻬﻤﺎن‬
‫دک ﺑﺎﺑﺖ ﺗﻮﮐﻲ ﻛﻬﮍو ﺧﻴﺎل آﻫﻲ؟“‬
‫ﭔﮃيء ورאﮢﻲ ڏﻧﻲ‪” ،‬אﺟﻬﻮ‪ ،‬ﻣﻨﻬﻨﺠﻮ ﺧﻴﺎل ﻫﻲ آﻫﻲ‪ .‬ﻣﺎن ﭘﻨﻬﻨﺠﻲ ﻣﮍس ﺳﺎن אڌ‬ ‫َ‬
‫ﺻﺪي ﮔﺬאري‪ ،‬ﺟﻨﻬﻦ ۾ ﻣﻮن آﻧﻨﺪ ﺟﻲ ﺗﻼش ﻛﺌﻲ‪ ،‬ﭘﺮ ﻓﺘﺤﻴﺎب ﻧﻪ ﭤﻴﺲ‪.‬‬
‫ﻫﻴﻨﺌﺮ ﺟﻴﺘﻮﮢﻴﻚ ﺻﺮف ﻧﻮﻛﺮ آﻫﻴﻮن ۽ ﺑﻲ ﺮ ﺑﮣﺌﻲ ﻓﻘﻂ ﭔﻪ ﺳﺎل ﭤﻴﺎ אﭤﺌﻮن‪ ،‬ﺗﻪ‬
‫ﺑﻪ אﺳﺎن ﺳﭽﻲ ﺧﻮﺷﻲ ﺣﺎﺻﻞ ﻛﺌﻲ آﻫﻲ ۽ وڌﻳﻚ ﻛﺎﺑﻪ ﺧﻮאﻫﺶ‬
‫ﻛﺎﻧﻪ אﭤﺌﻮن‪“.‬‬
‫ﻣﻬﻤﺎن ﺧﻮאه ﻣﻴﺰﺑﺎن ﺣ ت ۾ ﭘﺌﺠﻲ وﻳﺎ‪ .‬ﻤﺪ ﺷﺎﻫﻪ ﺗﻪ ﭨﭗ ڏﻳﺌﻲ אﭤﻴﻮ ۽ ﭘﺮدو‬
‫ﻫﻮء ﻫﭣ ﭔﮅﻳﻮ‬ ‫ﭔﮃيء ڏאﻧﻬﻦ ﭨﻚ ﭨﻜﻲ ﻟﮙﺎﺋﻲ ﻧﻬﺎرڻ ﻟﮙﻮ‪َ .‬‬ ‫َ‬ ‫ﭘﺎﺳﻲ ﻛﺮي‬
‫ﺑﻴﭡﻲ ﻫﺌﻲ‪ .‬ﺳﻨﺪس ﻣﻨﻬﻦ ﺗﻲ ﻣﺸﻚ آﺋﻲ‪ ،‬ﺟﻴﺌﻦ ﻫﻦ ﭘﻨﻬﻨﺠﻲ ﻣﮍس ڏאﻧﻬﻦ ﻧﻬﺎرﻳﻮ‪.‬‬
‫ﭔﮃيء وري ﭼﭗ ﭼﻮرﻳﺎ ۽ ﭼﻴﻮ‪” ،‬ﻣﺎن אوﻫﺎن ﮐﻲ‬ ‫َ‬ ‫אﻳﻠﻴﺎس ﭘﮡ ﻣﺸﻚ ورאﺋﻲ‪.‬‬
‫ﺧﺎص ﺳﭻ ﭘﻴﺌﻲ ﭼﻮאن‪ .‬ﻣﺘﺎن אوﻫﺎن ﻣﻨﻬﻨﺠﻦ ﻟﻔﻈﻦ ﮐﻲ ﭼﺮﭼﻮ ﻳﺎ ڍوﻧﮓ ﺠﻬﻮ‪.‬‬
‫ﺟﻴﺴ אﺳ ﺷﺎﻫﻮﻛﺎر ﻫﻮאﺳﻮن‪ ،‬ﺗﻴﺴ ﭘﻨﺠﺎﻫﻪ ﺳﺎﻟﻦ ﺟﻲ ﮘﻮﻻ ﺑﻪ אﺳﺎن ﮐﻲ‬
‫ﺧﻮﺷﻲء ﺟﻮ ﻧﺸﺎن ﻧﻪ ڏﭠﻮ‪ .‬ﭘﺮ ﻫﻴﻨﺌﺮ ﺟﮇﻫﻦ אﺳﺎن وٽ ﻛ ﺟﻮ‬ ‫َ‬ ‫ﺳﭽﻲء‬
‫َ‬
‫ﻛﻨﻮ ﭼﮍﻫﻴﻮ ﭘﻴﻮ آﻫﻲ ۽ אﺳﺎن אوﭼﺎ آﺳﭥﺎن ﮀﮇي آﻫﻲ ﻣﺴﻜﻴﻨﻦ ﺳﺎن‬
‫ﺒﺖ وﻧﮉي آﻫﻲ‪ ،‬ﺗﮇﻫﻦ אﺳﺎن אوﻫﺎ رאﺣﺖ ﺣﺎﺻﻞ ﻛﺌﻲ آﻫﻲ ﺟﻨﻬﻦ ﮐﺎن‬
‫وڌﻳﻚ ﭔﻴﻮ ﻛﺠﻬﻪ ﭤﻲ ﻧﭥﻮ ﺳﮕﻬﻲ‪“.‬‬
‫ﻛﻬﮍيء ﮘﺎﻟﻬﻪ ۾ آﻫﻲ؟“‬
‫َ‬ ‫ﻣﻬﻤﺎن ﭘﮁﻴﻮ‪” ،‬אوﻫﺎن ﺟﻲ ﺧﻮﺷﻲ ﺗﮇﻫﻦ‬
‫ﻳﺎنء‪ .‬ﺟﻴﺴ אﺳﺎن ﻣﺎﻳﺎدאر ﻫﻮאﺳﻮن‪ ،‬ﺗﻴﺴ ﻣﻮن ﮐﻲ‬ ‫ﭔﮃيء ورאﮢﻴﻮ‪” ،‬ﭔﮅ ﺗﻪ ﭔﮅא ِ‬
‫َ‬
‫ﺧﻮאه ﻣﻨﻬﻨﺠﻲ ﻣﮍس ﮐﻲ ﭘﺂءٌ ﭘﻠﻚ ﺟﻲ ﻓﺮﺻﺖ ﻛﺎﻧﻪ ﻫﺌﻲ‪ ،‬ﺟﻨﻬﻦ ۾ وﻳﻬﻲ‬
‫ﻛﻲ ﮘﺎﻟﻬﻴﻮن ﭔﻮﻟﻬﻴﻮن ﻛﺮﻳﻮن‪ ،‬ﻳﺎ روﺣﺎﻧﻲ אﻧ َء )روﺣﺎﻧﻲ ﺳﮅאري( ﺟﻮ‬
‫وﻳﭽﺎر ﻛﺮﻳﻮن‪ ،‬ﻳﺎ ﻛﺎ ڌﮢﻲ ﺳﮙﻮري ﺟﻲ ﺑﻨﺪﮔﻲ ﻛﺮﻳﻮن‪ .‬אﺳﺎن دﻧﻴﻮي‬
‫ﻏﻠﻄﺎﻧ ۾ ﭼﻮﮐﻨﭝﺎ ﭰﺎﭤﻞ ﻫﻮאﺳﻮن ۽ وאرﺟﻲ وאﻧﺪﻛﺎﺋﻲ ﺑﻪ ﻛﺎﻧﻪ ﻫﺌﻲ‪.‬‬
‫ﺟﻴﻜﮇﻫﻦ ﻣﻬﻤﺎن אﻳﻨﺪא ﻫﻮא‪ ،‬ﺗﻪ אﺳﺎن ﮐﻲ אﻫﺎ אﻧﺘﻈﺎري אﭼﻲ وﭠﻨﺪي ﻫﺌﻲ ﺗﻪ‬
‫ﻛﻬﮍيء رﻳﺖ ﮐﺎرאﻳﻮن ﭘﻴﺎرﻳﻮن‪ ،‬ﺟﻮ אﺳﺎن ﺟﻲ ﮔﻼ ﻧﻪ ﭤﺌﻲ‪ ،‬ﭘﺮ ﺳﭛ אﺳﺎن‬
‫َ‬ ‫ﮐ‬
‫ﺟﻲ وאه وאه ﻛﻦ‪ .‬ﺳﻨﺪن ﻧﻮﻛﺮن ﺟﻮ ﭘﮡ ﺧﺎص ﺧﻴﺎل رﮐﮣﻮ ﭘﻮﻧﺪو ﻫﻮ ﺗﻪ‬
‫ﻧﻲء ﺟﻲ ﭔ ﺳﺎن ﭜﻴﭧ ﻧﻪ ﻛﻦ ۽ ﺟﻲ‬ ‫ﻧﻲء ﺧﻮאه ﻣﻬﻤﺎ َ‬
‫ﺟﻴﺌﻦ אﺳﺎن ﺟﻲ ﻣﺎ َ‬
‫ﻛﻦ ﺑﻪ‪ ،‬ﺗﻪ אﺳﺎن ﮐﻲ ﮔﻬﭧ ﻧﻪ ﺠﻬﻦ‪ .‬ﭘﺮ אﺋ ﻛﻨﺪي ِאﻫﻮ ﺧﻴﺎل ﭘﮡ ﻫﻮﻧﺪو‬
‫ﻧﻬﻲء ﮐﺎن‬
‫ﻫﻮ ﺗﻪ ﮔﻬﮣﻮ ﮐﺎﺋﻲ ﮐﺎڌو ﻧﻪ ﮐﭙﺎﺋﻲ ﮀﮇﻳﻦ‪ ،‬ﺟﺎ ﮘﺎﻟﻬﻪ ﮔﻨﺎﻫﻪ ﺟﻬﮍي ﻫﺌﻲ‪ .‬א َ‬
‫ﺳﻮאء ﻫﺮ ﻛﻨﻬﻦ رאت ِאﻫﺎ ﭼﻨﺘﺎ ﻫﻮﻧﺪي ﻫﺌﻲ ﺗﻪ ﻣﺘﺎن ﮔﻬﻴﭩﻦ ۾ אﭼﻲ ﻛﻮ‬ ‫ِ‬
‫ﻛﻮﭠﻲء ﮐﻲ ﻛﻮ ﭼﻮر ﮐﺎٽ ﻫﮣﻲ‪ ،‬ﻳﺎ ﻛﻲ ﻣﺎل ﺟﺎ ﭼﻮر אﭼﻲ‬ ‫َ‬ ‫ﺑﮕﻬﮍ ﭘﻮي‪ ،‬ﻳﺎ‬
‫ﮔﻬﻮڙﻳﻮن ﻧﻪ ﻛﮃي وﭸﻦ‪ .‬ﻫﻨﮅ ﺗﻲ وﭸﻲ ﻬﻨﺪא ﻫﻮאﺳﻮن ﺗﻪ ﻧﻨﮉﺋﻲ ﻧﻪ אﻳﻨﺪي‬
‫ﻫﺌﻲ‪ .‬ﺧﻮف ﭤﻴﻨﺪو ﻫﻮ ﺗﻪ ﻣﺘﺎن وﻳﺎﻳﻞ رڍون ﭔﭽﮍن ﮐﻲ ﭘﺎﺳﻮ ڏﻳﺌﻲ ﻧﻪ ﭼﻴﭝﺎﭨ ‪ .‬אڌ‬
‫رאت אﻧﻬﻦ ﮘﮣﺘ ۾ ﮔﺬرﻧﺪي ﻫﺌﻲ‪ ،‬ﺗﻪ ﭘﻮﺋ رאت ﺟﻮ وري ﭔﻲ ڏﻳﻨﻬﻦ ﺟﻲ ﮘﮡ ﺗﻮر‬
‫אﻫﮍيء رﻳﺖ ’رאﺗﻴﺎن ﻧﻨﮉ ﺣﺮאم‪ ،‬ڏﻳﻨﻬﺎن ﭘﮡ אﻧﺘﻈﺎري‘ ﻫﺌﻲ‪.‬‬
‫َ‬ ‫ﺷﺮوع ﭤﻴﻨﺪي ﻫﺌﻲ‪.‬‬
‫ﻧﻬﻲء ﻛﺸﻤﻜﺶ ۾ אﺳﺎن ﺟﻲ ﭘﺎڻ ۾ אﮢﺒﮣﺖ ﭘﻴﺪא ﭤﻴﻨﺪي ﻫﺌﻲ‪.‬‬ ‫وري א َ‬
‫ﻣﻨﻬﻨﺠﻮ ﻣﮍس ﭼﻮي ﺗﻪ ﻫﻲءُ ﻛﻢ ﻫ َء ﭤﺌﻲ ۽ ﻣﺎن ﭼﻮאن ﺗﻪ ﻫﻮﺋﻦ‪ .‬אﭼﻲ‬
‫ﺗﻜﺮאر ﺗﺎﺋ ﻣﻨﺰل رﺳﻨﺪي ﻫﺌﻲ‪ ،‬ﺟﻮ وري ﭔﻴﻮ ﻋﻈﻴﻢ ﮔﻨﺎﻫﻪ ﻫﻮ‪ .‬אﻫﮍي ﻗﺴﻢ‬
‫ﺟﻬﻮريء ﭘﭡﻴﺎن ﺟﻬﻮري ۽ ﮔﻨﺎﻫﻪ ﭘﭡﻴﺎن ﮔﻨﺎﻫﻪ ﺳﻮ ﻫﻠﻨﺪو ﭤﻲ آﻳﻮ‪،‬‬
‫َ‬ ‫ﺣﻴﺎﺗﻲء ۾‬
‫َ‬ ‫ﺟﻲ‬
‫ﺧﻮﺷﻲء ﺟﻮ ﺗﻪ ﭘﺎﮀﻮ ﺑﻪ ﻛﻮﻧﻪ ﻫﻮ‪“.‬‬
‫َ‬ ‫ﺑﺎﻗﻲ‬
‫ﻣﻬﻤﺎن ﭘﮁﻴﻮ‪” ،‬ﻫﺎﮢﻲ ﻛﻴﺌﻦ ﭤﺎ ﮔﺬאرﻳﻮ؟“‬
‫ﻣﭡﻲء ﻧﻨﮉ ﺑﻌﺪ ﺻﺒﻮح ﺟﻮ‬
‫َ‬ ‫ﻛﺮאڙيء ﭼﻴﻮ‪” ،‬ﻫﺎﮢﻲ ﺟﮇﻫﻦ ﻣﺎن ۽ ﻣﻨﻬﻨﺠﻮ ﻣﮍس‬ ‫َ‬
‫אﭤﻨﺪא آﻫﻴﻮن‪ ،‬ﺗﮇﻫﻦ ﻫﻚ ﭔﻲ ﮐﻲ ﭘﻴﺎر ۽ ﺣﺐ ﺳﺎن ﮐﻴﻨﻜﺎرﻳﻨﺪא آﻫﻴﻮن‪.‬‬
‫אﺳﺎن ﻛﻨﻬﻦ ﺑﻪ ﮘﺎﻟﻬﻪ ﺗﻲ ﺗﻜﺮאر ﻛﻮﻧﻪ ﻛﺮﻳﻮن‪ ،‬ﻧﻜﺎ ﻛﻨﻬﻦ ﮘﺎﻟﻬﻪ‬
‫ﺟﻲ ﭘﺮﻳﺸﺎﻧﻲ אﭤﺌﻮن‪ .‬אﺳﺎن ﮐﻲ ﺻﺮف אﻫﻮﺋﻲ ﺧﻴﺎل ﻫﻮﻧﺪو آﻫﻲ ﺗﻪ ﻛﻴﺌﻦ‬
‫ﭘﻨﻬﻨﺠﻲ ﻣﺎﻟﻚ ﺟﻲ ﺧﺎﺻﻲ ﺧﺬﻣﺖ ﻛﺮﻳﻮن‪ .‬אﺳﺎن ﭘﻨﻬﻨﺠﻲ ﻃﺎﻗﺖ آﻫﺮ‬
‫ﻧﻴﻚ אرאدي ﺳﺎن ﭘﻴﺎ ﻛﻢ ﻛﺮﻳﻮن ۽ ﻫﻤﻴﺸﮧ ِאﻫﺎ ﻣﺮאد ﻫﻮﻧﺪي אﭤﺌﻮن ﺗﻪ‬
‫אﺳﺎن ﺟﻲ ﺧﺎوﻧﺪ ﮐﻲ ﻛﻮ ﻫﺮج ﻧﻪ ﭘﻬﭽﻲ‪ ،‬ﭘﺮ אﭨﻠﻨﺪو دن ﺑﺪن وڌﻧﺪو آﺳﻮدو‬
‫ﭤﻴﻨﺪو رﻫﻲ‪ .‬אﺋ ﻛﻢ ﻛﻨﺪي ﺟﮇﻫﻦ אﭼﻲ ﮔﻬﺮ ﭘﻴﻬﻨﺪא آﻫﻴﻮن‪ ،‬ﺗﮇﻫﻦ ﻣﺎﻧﻲ‬
‫۽ ﻣﮑﮡ ﺟﺎم ﺗﻴﺎر ﻣﻠﻨﺪو אﭤﺌﻮن‪ .‬ﭤﮅ ﺟﻲ ﭘﻬﺮ ۾ ﺳﻜﺎ ﮀﻴﮣﺎ ﺑﺎﻫﻪ ﭔﺎرڻ ِ‬
‫ﻻء ۽‬
‫ﻻء ﻣﻠﻨﺪو אﭤﺌﻮن‪ ،‬ﺟﻨﻬﻨﻜﺮي ﺗﻜﻠﻴﻒ ﭤﺌﻴﺌﻮن‬ ‫رڍن ﺟﻲ ﮐﻞ ﺟﻮ ﻛﻮٽ ﭘﻬﺮڻ ِ‬
‫ﺳﻮאء אﺳﺎن ﮐﻲ ﭘﺎڻ ۾ رﻫﺎڻ ﻛﺮڻ ﺟﻲ ﻓﺮﺻﺖ ﮔﻬﮣﻲ‬ ‫ﻧﻬﻲء ﮐﺎن ِ‬
‫ﺋﻲ ﻛﺎﻧﻪ‪ .‬א َ‬
‫ڌﮢﻲء ﺟﻲ‬
‫َ‬ ‫ﺗﺮﻗﻲء ﺟﻲ وﻳﭽﺎر ﻛﺮڻ ﺟﻮ وﻗﺖ אﭤﺌﻮن ۽‬
‫َ‬ ‫ﻣﻠﻨﺪي آﻫﻲ‪ .‬روﺣﺎﻧﻲ‬
‫ﺋﻲء ﺟﻲ ﮐﻮٽ ﻛﺎﻧﻬﻲ‪ .‬ﭘﻨﺠﺎﻫﻪ ورﻫﻴﻪ אﺳﺎن ﺳﮏ ﺟﻲ‬ ‫ﻻء وאﻧﺪﻛﺎ َ‬ ‫ﻋﺒﺎدت ِ‬
‫ﮘﻮﻻ ﻛﺌﻲ ﭘﺮ ﻓﻘﻂ ﻫﻴﻨﺌﺮ ﻟﻬﻲ ﺳﮕﻬﻴﺎ آﻫﻴﻮن‪“.‬‬
‫ﺎﮔﻲء )ﻛﺮאڙي( ﺟﺎ אﻫﻲ ﻟﻔﻆ ﭔﮅي ﺳﭛ ﻣﻬﻤﺎن אﭼﻲ ﮐﻞ ۾ ﮀﭩﻜﻴﺎ‬ ‫َ‬ ‫ﺷﺎم‬
‫ﭘﺮ אﻳﻠﻴﺎس رڙ ﻛﺮي ﭼﻴﻮ‪” ،‬ﻣﻨﻬﻨﺠﺎ ﺳﺎﺋ ‪ ،‬ﮐﻠﻮ ﻧﻪ‪ .‬ﻫﻲ ﭼﺮﭼﻮ ﻧﻪ آﻫﻲ‪ ،‬ﭘﺮ‬
‫אﻧﺴﺎﻧﻲ زﻧﺪﮔﻲ‪ ،‬ﻛﻨﻬﻦ وﻗﺖ ﻣﺎن ۽ ﻣﻨﻬﻨﺠﻲ زאل دل ﺟﺎ אﭘﻮﺗﺮ ﻫﺌﺎﺳﻮن ۽‬
‫ڌﮢﻲء אﺳﺎن ﮐﻲ‬
‫َ‬ ‫ﻣﻠﻜﻴﺖ ﺟﻲ ﻧﺎس ﭤﻴﮡ ﺗﻲ ﺟﻨﺴﻲ روﺋﻨﺪא ﻫﻮאﺳﻮن‪ ،‬ﭘﺮ ﻫﺎﮢﻲ‬
‫ﺣﻘﻴﻘﻲ رאز ﺑﺘﺎﻳﻮ آﻫﻲ‪ ،‬ﺟﻮ אﺳﺎن وري אوﻫﺎن ﮐﻲ ﭤﺎ ﺳﻠﻴﻮن‪ ،‬ﻧﻪ ﭘﻨﻬﻨﺠﻲ وﻧﺪر‬
‫ﺋﻲء ﺟﻲ ﺧﺎﻃﺮ‪ .‬دﻧﻴﺎ ۾ ﻣﻠﻜﻴﺖ ﺋﻲ آﻫﻲ ﺟﺎ ﺳﺎرو‬ ‫ﻻء‪ ،‬ﭘﺮ אوﻫﺎن ﺟﻲ ﭼﮝﺎ َ‬ ‫ِ‬
‫ﻣﻮ ﻬﺎرو ﭤﻲ ﭘﻴﺪא ﻛﺮي‪ .‬אن ﺟﻲ ﻛﺮي ﭘﻴﺪא ﭤﻴﻞ ﻣﻮﻫﻪ אﻧﺴﺎﻧﻲ ﻣﻴﭵﺎ ﮐﻲ‬
‫ﭰ אﭨﻴﻮن ﭤﻮ ڏﻳﺎري ۽ رאت ڏﻳﻨﻬﻦ ﺑﻲ آرאم ﻛﺮي ﮐﻴﺲ دﻳﻦ ﻣﺎن ﺗﻪ درﺑﺪر‬
‫ﻛﻴﻮ ﮀﮇي ﭘﺮ دﻧﻴﺎ‪ ،‬ﺟﻨﻬﻦ ﺟﻲ ﻛﮃ ﻣﺎﮢﻬﻮ ﺳﭛ ﻛﺠﻬﻪ ﻗﺮﺑﺎن ﭤﻮ ﻛﺮي‪،‬‬
‫ﻧﻬﻲء ﻣﻠﻜﻴﺖ ﺟﻮ ﻛﭡﻮ ﭤﻴﮡ ﺑﻪ ڏک ﭤﻮ‬ ‫ﺗﻨﻬﻦ ﻣﺎن ﭘﮡ ﻓﺎﺋﺪو وﭠﮡ ﻧﭥﻮ ﮀﮇي‪ .‬א َ‬
‫ڏﺋﻲ‪ ،‬ﺳﺎﻧﮃڻ ﺑﻪ ﻧﻨﮉ ﭤﻮ ﭰﭩﺎﺋﻲ ﺗﻪ وري ﻫﻠﻴﻮ وﭸﮡ ﺑﻪ ﺣﻮﺻﻼ ﺧﻄﺎ ﭤﻮ ﻛﺮي‪.‬‬
‫ﻧﻬﻲء ﻛﺮي دروﻳﺸﻦ אن ﮐﻲ ﭨﻨﻬﻲ ﻛﺎﻟﻦ‪ -‬ﻣﺎﺿﻲ‪ ،‬ﺣﺎل ۽ ﻣﺴﺘﻘﺒﻞ ۾‬ ‫א َ‬
‫ﻧﻬﻲء ﮘﺎﻟﻬﻪ ﺗﻲ אﻋﺘﻘﺎد رﮐﻲ ﺟﻴﻜﻮ ﻣﮍﺳﻲ‬ ‫دﮐﺪאﺋﻚ ﻛﺮي ﻟﻴﮑﻴﻮ آﻫﻲ‪ .‬א َ‬
‫ﻛﺮي אن ﮐﻲ ﮀﮇي ﭰﭩﻮ ﭤﻮ ﻛﺮي ﺳﻮ ﮔﺪא ﻣﺎن ﺷﺎﻫﻪ ۽ ﻧﻮﻛﺮ ﻣﺎن ﻣﺎﻟﻚ‬
‫ﻏﻼﻣﻲء ﺟﺎ ﺗﻨﮓ ﻛﭙﺠﻲ ﭤﺎ وﭸﻦ ۽ ﻫﻮ آزאد ﭤﻲ دل‬ ‫َ‬ ‫ﺑﮣﺠﻲ ﭤﻮ ﭘﻮي‪ ،‬ﻫﻦ ﺟﻲ‬
‫ﺟﻲ ﻴﻌﺖ ۽ ڌﮢﻲءَ ﺟﻮ رאﺿﭙﻮ ﺣﺎﺻﻞ ﭤﻮ ﻛﺮي‪ .‬ﭘﺮ ﺟﻴﻜﻮ ﻛﻨﻬﻦ‬
‫ﭘﻮء‪ ،‬ﺟﻲ‬‫ﻧﺪڙيء ڏאﺋﮡ ﮐﺎن آﺟﻮ ﭤﻮ ﭤﺌﻲ ﺗﻪ ِ‬
‫َ‬ ‫ﻧﻬﻲء ڏ‬
‫ﺗﻜﻠﻴﻒ ۽ آﭘﺪא ﻫﻴﭟ אﭼﻲ א َ‬
‫ﮘﮣ ﻛﻴﺎﺋ ﺗﻪ ﭼﭽﺮﻳﻮ ﭤﻲ ﻣﺮﻧﺪو ﭘﺮ ﺟﻲ ﻏﻮﻃﻮ ﭘﻲ وﻳﻮ ۽ ڌﻳﺮج ﻛﺮي ڌﮢﻲ‬
‫ﺟﻲ ﭜﺎﮢﻲ ۾ ﭜﻨﻮ رﻫﻴﻮ ﺗﻪ ﺑﻪ ﮀﻦ ﭘﭧ ﮐﺎن ﮀﭩﻲ ﻧﻴﭟ وﭸﻲ ﺳﮏ ﻣﺎﮢﻴﻨﺪو‪ .‬دﻧﻴﺎ‬
‫ڌﮢﻲء ڏي رﺟﻮع ﻛﻨﺪي‪.‬‬‫ﺟﻲ ﺑﻲ ﺑﻘﺎﺋﻲ אﭨﻠﻨﺪو ﮐﻴﺲ َ‬
‫ﻧﺸﻤﻨﺪيء ﺟﺎ ﻗﻮل‬
‫َ‬ ‫אﺗﻲ ﻣﻼن ﭘﮡ ﭼﭗ ﮐﻮﻟﻴﺎ ۽ وڌﻳﻚ ﭼﻴﻮ‪” ،‬אﻫﻲ ﺑﻴﺸﻚ دא‬
‫آﻫﻦ‪ .‬אﻳﻠﻴﺎس ﺳﻮرﻫﻦ آﻧﺎ ﺳﭻ ﭼﻴﻮ آﻫﻲ‪ ،‬ﺟﻮ ﺳﭻ ﭘﺎכ ﻗﺮآن ﺷﺮﻳﻒ ۾ ﭘﮡ درج‬
‫ﭤﻴﻞ آﻫﻲ‪“.‬‬
‫ﻣﻬﻤﺎﻧﻦ ﺟﻲ ﮐﻞ ﺑﻬﺠﻲ وﻳﺌﻲ ۽ ﻫﻮ وﻳﭽﺎر ۾ ﭘﺌﺠﻲ وﻳﺎ‪.‬‬
 ‫ڌرم ﺟﻮ ﭘﭧ‬
‫ﻋﺮف‬
‫ﺟﻴﻮت ﺟﻮ ﺟﺲ‬

‫)‪ (1‬ﺑﺪﻟﻮ وﭠﮡ ﻣﻨﻬﻨﺠﻮ ﻛﻢ آﻫﻲ‪ .‬ﻣﺎن ﭘﺎﮢﻬﻲ ﭘﺎﭘ ﮐﻲ ﭘﺎپ ﺟﻮ ﻋﻴﻮض ڏﻳﻨﺪس‪.‬‬
‫ﺗﻮن ﭘﻨﻬﻨﺠﺎ ﻫﭣ ﻛﺎرא ﻧﻪ ﻛﺮ‪] .‬א ﻴﻞ[‬
‫)‪ (2‬ﻛﻨﻬﻦ ﺑﻪ ﮔﻨﻬﮕﺎر ﮐﻲ ﺑﺪﻧﻲ ﺳﺰא ڏﻳﮡ ﺳﺎن אﭨﻠﻨﺪو ﺳﻨﺪس دل وڌﻳﻚ ﭘﭥﺮ‬
‫ﺧﺮאﺑﻲء ۾ ﭘﺨﺘﻮ ﭤﻮ ﻛﺠﻲ‪ .‬ﺟﻴﻞ ۾ وﻳﻞ ﭼﻮر رﻫﺰن ﭤﻲ‬
‫َ‬ ‫ﭤﻲ ﻛﺠﻲ ۽ ﮐﻴﺲ‬
‫ﭤﻮ ﻧﻜﺮي‪.‬‬
‫ﻣﺎﮢﻬﻮء ﮐﻲ ﺧﻮن ﺟﻲ ﻋﻴﻮض ﺧﻮن ﻛﺮڻ ﺳﺎن ﺳﻨﺪس ﺑﺪﻳﻦ ﺟﻮ‬ ‫َ‬ ‫)‪ (3‬ﻛﻨﻬﻦ‬
‫ﺑﻮﺟﻮ ﻻﻫﻲ ﭘﺎڻ ﺗﻲ ﭤﻮ ﭼﺎڙﻫﺠﻲ‪ .‬ﺟﻴﻜﮇﻫﻦ ﻫﻮ ﺧﻮن ﭤﻮ ﻛﺮي ۽ אوﻫﺎن‬
‫ﭘﻮء ﻛﻴﺌﻦ ﭤﺎ ﺳﻨﺪس رت ۾‬ ‫ﺠﻬﻮ ﭤﺎ ﺗﻪ ﺧﻮن ﻛﺮڻ ﺧﺮאب ﻛﻢ آﻫﻲ ﺗﻪ ِ‬
‫ﻻء ﮐﻴﺲ ﺳﺰא ڏﻳﺌﻲ رﻫﻴﺎ‬ ‫ﻫﭣ رﻧﮝﻲ ﺳﺎﮘﻴﻮ ﮔﻨﺎﻫﻪ ﺟﻮ ﻛﻢ ﻛﺮﻳﻮ ﺟﻬﻦ ِ‬
‫آﻫﻴﻮ‪.‬‬
‫ﺋﻲء ۾ ﭜﺮﻳﻞ אﻧﺴﺎن ﮐﻲ ﻗﺪرت ﺟﻲ ﭘﺎرאن ﭜﻮت ﻣﮍﻳﻮ ﺋﻲ ﺑﮁﻴﻞ‬
‫)‪ (4‬ﻫﺮ ﻛﻨﻬﻦ ﺑﺮא َ‬
‫آﻫﻲ ﺟﻮ ﭘﻴﻮ ﺳﻨﺪس ﻟﻴﮑﻮ ﻻﻫﻲ ۽ ﮐﻴﺲ ﺟﺰא ۽ ﺳﺰא ڏﺋﻲ‪ .‬ﺗﻨﻬﻨﺠﻲ د ﻦ ﮐﻲ ﺑﻪ‬
‫ﻗﺪرت ﻛﻮﻧﻪ ﻛﻮ ﻗﺎﺻﺪ ﻛﮃ ﻻﺋﻲ ﮀﮇﻳﻮ آﻫﻲ ﺟﻮ ﭘﻴﻮ ﺳﻨﺪس ﺣﺴﺎب‬
 ‫ﺻﺎف ﻛﻨﺪو‪ .‬אﺋ ﺠﻬﻲ‪ ،‬ﺗﻮن ﭘﺎڻ ﮐﻲ ﺑﻲ آرאم ﻧﻪ ﻛﺮ ۽ وﻳﺮ ﺧﻮאه ﺑﺪ‬
‫ﭰﭩﺎء؛ ﻧﻜﻲ وري ﺧﺮאﺑﻲ ﻛﺮي ﻧﺌﻮن‬ ‫ﺟﻲ وﻳﭽﺎرن ﺳﺎن دل ﺟﻲ ﺷﺎﻧ ﻧﻪ ِ‬
‫ﻟﻴﮑﻮ ﮘﻨﮃ‪ ،‬ﮀﻮ ﺗﻪ אﺋ ﭘﻮري ﭤﻴﻨﺪي ﺋﻲ ﻧﻪ ﮀﻚ ﺗﻪ وﻳﻨﺪي وڌﻧﺪي‪.‬‬
‫***‬
‫ﻛﮍﻣﻲء ﮐﻲ ﭘﭧ ﭴﺎﺋﻮ‪ .‬ﻫﻦ ﺟﻲ دل ﮔﺪ ﮔﺪ ﭘﻲ ﭤﻲ؛ אﻧﺪر‬‫َ‬ ‫ﻫﻜﮍي ﻣﺴﻜ‬
‫ﻳﺴﺮيء وٽ ۽ ﭼﻴﺎﺋﻴﻨﺲ‪” ،‬ﺗﻮن ﻣﻨﻬﻨﺠﻲ‬
‫َ‬ ‫وאري אﮀﻠﻮن ﭤﻲ ڏﻧﺲ‪ .‬ڊوڙﻧﺪو وﻳﻮ ﭘﺎڙ‬
‫ﻧﻴﻨﮕﺮ ﺟﻮ ڌرم ﺟﻮ ﭘﻲءُ ﭤﻲءُ‪) “.‬ﻛﺮﺳﺘﺎﻧﻦ ۾ روאج آﻫﻲ ﺗﻪ ﭔﺎر ﭴﻤﮡ ﺗﻲ אن‬
‫ﻻء ﭴﮡ ﺗﻪ‬‫ﮐﻲ ﻫﻜﮍو ڌرم ﺟﻮ ﭘﻲءُ ڏﻳﻨﺪא آﻫﻦ‪ ،‬ﺟﻮ ﻫﻦ ﺟﻲ ڌرﻣﻲ ﻋﻘﻴﺪن ِ‬
‫ﻳﺴﺮيء אﻧﻜﺎر ﻛﻴﻮ‪ .‬ﭜﻼ ﻛﻬﮍي ﮔ‬ ‫َ‬ ‫ﺿﺎﻣﻦ ۽ ذﻣﻊ وאر رﻫﻨﺪو آﻫﻲ(‪ .‬ﭘﺎڙ‬
‫ﭘﻴﺌﻲ آﻫﻲ ﻛﻨﻬﻦ ﮐﻲ ﺟﻮ ﻫﻜﮍو ﻛﻨﮕﺎل ﻧﻴﻨﮕﺮ ﺟﻮ ﺑﺎر ﮐﮣﻲ‪ .‬ﭼﻮﻧﺪא آﻫﻦ‬
‫ﻻء ﺑﻪ ﺗﻴﺎر ﭤﺌﻲ‪ ،‬ﭘﺮ ﻏﺮﻳﺐ ﺟﻮ‬‫ﺗﻪ ﺷﺎﻫﻮﻛﺎر ﺟﻮ ﺗﻪ ﻫﺮﻛﻮ ﺳﺎﻟﻮ ﺳﮇאﺋﮡ ِ‬
‫ﻻء ﺑﻪ ﻛﻮ ﻣﺸﻜﻞ אﮘﭝﺮو אﭼﻲ‪ .‬ﺳﻮ وﻳﭽﺎرو ﻛﮍﻣﻲ ﻻﭼﺎر‬ ‫ﭜﻴﮣﻴﻮﻳﻮ ﺑﮣﺠﮡ ِ‬
‫ﻧﻬﻲء ﺑﻪ ﻣﻨﻬﻦ ﻛﻮﻧﻪ ڏﻧﺲ‪ .‬ﮔﻬﭩﻲ ﮔﻬﭩﻲ ﭰﺮﻧﺪو در‬ ‫ﻳﺴﺮيء وٽ وﻳﻮ‪ ،‬ﭘﺮ א َ‬
‫َ‬ ‫ﭔﺌﻲ ﭘﺎڙ‬
‫در ﺗﻲ ﭔﺎڏאﺋﻴﻨﺪو رﻫﻴﻮ ﭘﺮ‬
‫ﺗﻠﺴﻴﺪאس‪ ،‬ﻏﺮﻳﺐ ﺟﻲ ﻛﻮﺋﻲ ﻧﻪ ﭔﮅي ﺑﺎت‪.‬‬
‫ﮘﻠﻲ ﮘﻠﻲ ﻛﺮي ﮘﻮٺ ﭘﻨﻴﻮ‪ ،‬ﭘﺮ ﻛﻨﻬﻦ ﺑﻪ ﺳﻨﺪس ﻋﺮض ﻛﻮﻧﻪ אﮔﻬﺎﻳﻮ‪ .‬אﭼﻲ‬
‫ﺷﺸﺪر ﭤﻴﻮ‪ .‬ﻏﺮﻳﺐ ﺟﻲ ﺧﻮﺷﻲ ﺗﻪ ﻮري ﻏﺎﺋﺐ ﭤﻲ وﻳﺌﻲ‪ .‬ﻫﻮڏאﻧﻬﻦ وري‬
‫رﺳﻢ ﺟﻲ אدאﺋﻲ ﺑﻪ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺿﺮوري ﻫﺌﻲ‪ ،‬ﺳﻮ ﻫﻠﻴﻮ ﭜﺮوאري ﮘﻮﭠﮍي ڏאﻧﻬﻦ ﺗﻪ ﻣﻦ‬
‫אﺗﻲ ﻛﺎ ﻣﺎڙ ﭤﺌﻲ‪ .‬وאٽ ﺗﻲ ﻫﻜﮍو אﺟﻨ ﮔﮇﻳﺲ‪ ،‬ﺟﻨﻬﻦ ﮐﻴﺲ ﮐﻴﻜﺎري‬
‫ﭘﮁﻴﻮ‪” ،‬ﺳﭵﮡ‪ ،‬ﻛﻬﮍي ﻃﺮف ﻫﻠﻴﻮ آﻫ ؟“‬
‫”אدل‪ ،‬ﻣﺎﻟﻚ ﻣﻬﺮ ﻛﺮي ﭘﻨﻬﻨﺠﻲ ﮔﻨﺞ ﻣﺎن ﻫﻜﮍو ﻛﮣﻮ ﺑﺨﺸﻴﻮ آﻫﻲ‪.‬‬
‫يء ۾ ﻣﻨﻬﻨﺠﻲ‬ ‫ﻧﻲء ۾ ﻣﻨﻬﻨﺠﻲ אﮐ ﺟﻮ ﭠﺎر ﭤﺌﻲ‪ ،‬ﭘ َ‬ ‫ﻻء ﺗﻪ ﺟﻮא َ‬ ‫ﻧﻬﻲء ِ‬
‫א َ‬
‫ﻻء ﭘﺮאرﭤﻨﺎ ﻛﺮي‪.‬‬‫ﺎﺗﻲء ۾ ﻣﻨﻬﻨﺠﻲ آ ﺎ ﺟﻲ ﺷﺎﻧ َء ِ‬ ‫َ‬ ‫ﻏﻤﮕﺴﺎري ﻛﺮي ۽‬
‫ﭘﺮ ﮀﺎﻛﺎڻ ﺗﻪ آءٌ ﻛﻨﮕﺎل آﻫﻴﺎن‪ ،‬ﺗﻨﻬﻨﻜﺮي ﻧﻴﻨﮕﺮ ِ‬
‫ﻻء ڌرم ﺟﻮ ﭘﻲءُ ﻧﭥﻮ‬
‫ﻟﭝﻴﻢ؛ ﭘﻴﻮ ﺗﻼش ۾ ﭰﺮאن‪“.‬‬
‫”ﻣﭡﻞ‪ ،‬ﻣﺎﻧﺪو ﻧﻪ ﭤﻲءُ‪ ،‬د ِﺎء ﻛﺮ‪ .‬ﻣﺎن ﭤﻮ אﻫﻮ ﺑﺎر ﭘﺎڻ ﺗﻲ ﻫﻤﻮאر ﻛﺮﻳﺎن‪“.‬‬
‫ﻛﮍﻣﻲء ﺗﺎن ﭴﮡ ﺗﻪ ﺑﻮﺟﻮ ﻟﻬﻲ ﭘﻴﻮ‪ .‬ﺷﻜﺮ ﮔﺬאري ﻇﺎﻫﺮ ﻛﻨﺪي ﭼﻴﺎﺋ ‪،‬‬ ‫َ‬
‫ﻫﻲء ﭜﻼﺋﻲ ﻣﻮن ﮐﺎن ﻗﻴﺎم ﻛ وﺳﺮﻧﺪي‪ .‬ﻫﺎﮢﻲ ﺑﺎﻗﻲ ڌرم ﺟﻲ ﻣﺂءٌ ﻛ‬ ‫” َ‬
‫ﭤﻴﻨﺪي؟“‬
‫אﺟﻨ َء ورאﮢﻲ ڏﻧﻲ ﺗﻪ ﺷﻬﺮ ۾ وڃ‪ .‬ﻫﻜﮍو ﭘﭥﺮ ﺟﻲ ﺳﺮن ﺟﻮ ﭠﻬﻴﻞ ﮔﻬﺮ ۽‬
‫ڌيء ڌرم‬ ‫ﻳﻨﺪء‪ .‬אﺗﻲ وﭸﻲ دوﻛﺎﻧﺪאر ﮐﻲ ﭼﺌﻪ ﺗﻪ ﺳﻨﺪس َ‬ ‫دوﻛﺎن ﻧﻈﺮ א ِ‬
‫ﺟﻲ ﻣﺂءٌ ﭤﺌﻲ‪“.‬‬
‫ﻛﮍﻣﻲء ﮐﻲ אﻧﺪر ۾ ﺷﻚ ﺟﺎﮘﻴﻮ‪ .‬אﻋﺘﺒﺎر ﺋﻲ ﻧﻪ ﭘﻴﻮ אﭼﻴﺲ ﺗﻪ ﻛﻮ אﻫﮍو‬ ‫َ‬
‫ڌيء ﮐﻲ ﻛﻨﻬﻦ ﻏﺮﻳﺐ אﺗﻴﺖ ﺟﻲ ﭔﺎر ﺟﻲ ڌرم‬ ‫ﺷﺎﻫﻮﻛﺎر ﻣﺎﮢﻬﻮ ﭘﻨﻬﻨﺠﻲ َ‬
‫ﺟﻲ ﻣﺂءٌ ﭤﻴﮡ ﮀﮇﻳﻨﺪو‪ .‬ﭘﺮ אﺟﻨ َء ﮐﻴﺲ ﺗﺴﻠ ٰﻲ ڏﻳﺌﻲ ﭼﻴﻮ‪” ،‬ﺗﻮن ﻛﻮ ﺧﻴﺎل‬
‫ﺧﻄﺮو ﻧﻪ ﻛﺮ ﭘﺮ ﺟﻠﺪﺋﻲ ﻛﻢ ﻻﻫﻲ ﮘﻮٺ ﻣﻮٽ‪ .‬ﺳﭝﺎﮢﻲ ﺟﻴﻜﻮ ﺳﻮڻ‬
‫ﺳﺎٺ ﭤﻴﻨﺪو‪ ،‬אن ﺗﻲ ﻣﺎن وﻗﺖ ﺳﺮ אﭼﻲ ﺣﺎﺿﺮ ﭤﻴﻨﺪس‪“.‬‬
‫وאﭘﺎريء ﺳﻨﺪس ﻣﭡﻲ آﺟﻴﺎن ﻛﺌﻲ ۽ א ﺎم‬ ‫َ‬ ‫ﻏﺮﻳﺐ ﻛﮍﻣﻲ ﺷﻬﺮ ۾ وﻳﻮ ﺟ‬
‫ﭘﻮريء ﻣﻬﻞ ﺗﻲ אﭼﻲ ﺷﺎﻣﻞ‬‫َ‬ ‫ڌيء אول ﺧ ﺗﻪ ﺻﺒﻮح ﺟﻮ‬ ‫ﻛﻴﻮ ﺗﻪ ﺳﻨﺪس َ‬
‫ﭤﻴﻨﺪي‪ .‬ﭔﺌﻲ ڏﻳﻨﻬﻦ ﭘﺮﭜﺎت ﺟﻮ ﭔﺌﻲ‪ ،‬ڌرم ﺟﻮ ﭘﻲءُ ۽ ڌرم ﺟﻲ ﻣﺂءٌ آﻳﺎ ۽ ﭔﺎر ﺟﺎ‬
‫ﺳﺎٺ ﺳﻨﻮڻ ﭘﻮرא ﻛﺮي ﻫﺮﻛﻮ وﭸﻲ ﮔﻬﺮ آرאﻣﻲ ﭤﻴﻮ‪ .‬ڌرم ﺟﻲ ﭘﻲءُ ﺟﻮ‬
‫ﭘﺘﻮ ﻛﻮﻧﻪ ﭘﻴﻮ ﺗﻪ ﻛ ﻫﻮ‪.‬‬
‫ڏﻳﻨﻬﻦ وﻳﺎ ﮔﺬرﻧﺪא ۽ ﭔﺎر وﻳﻮ وڏو ﭤﻴﻨﺪو‪ .‬ﻫﻮ ﻣﻀﺒﻮط ۽ ﻨ ﻫﻮ؛ ﻣﻨﺠﻬﺲ ﻓﻬﻢ‬
‫۽ ﻣﺮوت ﺟﻲ ﻛﻤﻲ ﻛﺎ ﻧﻪ ﻫﺌﻲ‪ .‬ڏﻫﻦ ورﻫﻦ ﺟﻲ ﻋﻤﺮ ۾ ﮐﻴﺲ אﺳﻜﻮل‬
‫ﻣﻮﻛﻠﻴﻮ وﻳﻮ‪ ،‬ﺟ ﻫﻦ ﭘﻨﺠﻦ ﺳﺎﻟﻦ ﺟﻲ ﺗﻌﻠﻴﻢ ﻫﻚ ﺳﺎل ۾ ﻃﺌﻲ ﻛﺌﻲ‪.‬‬
‫אﻳﺴﭩﺮ ﺟﻮ ﭘﺎכ ﻫﻔﺘﻮ آﻳﻮ ۽ ﻫﻮ وﭸﻲ ڌرم ﺟﻲ ﻣﺎﺗﺎ وﭨﺎن ﭤﻲ آﻳﻮ‪ ،‬ﭘﺮ ﻫﻦ ﺟﻲ دل‬
‫۾ ﭘﻨﻬﻨﺠﻲ ڌرم ﺟﻲ ﭘﺘﺎ ﺳﺎن ﮔﮇﺟﮡ ﺟﻮ ﺷﻮق ﻫﻮ‪ .‬ﻣﺎﺋﭧ ﮐﻴﺲ ﻛﻮ ﺑﻪ ڏس‬
‫ڏﻳﺌﻲ ﻧﻪ ﭤﻲ ﺳﮕﻬﻴﺎ ۽ ﻫﻮ ﮐﺎﻧﺌﻦ ﻣﻮﻛﻼﺋﻲ رﺳﺘﻮ وﭠﻲ رאﻫﻲ ﭤﻴﻮ‪ .‬ﭘﻨﺠﻦ‬
‫ﭘﻮء ﮐﻴﺲ ﻫﻜﮍو ﻏ وאﻗﻒ ﻣﺎﮢﻬﻮ ﮔﮇﻳﻮ‪ ،‬ﺟﻨﻬﻦ ﻫﻦ‬ ‫ﻛﻼﻛﻦ ﺟﻲ ﭘﻨﮅ ﮐﺎن ِ‬
‫ﻛﻬﮍيء ﺗﻼش ۾ ﭘﺮﻳﺸﺎن آﻫ ؟“‬
‫َ‬ ‫ﮐﺎن ﭘﮁﻴﻮ‪” ،‬אي ﻧﻴﻨﮕﺮ‪،‬‬
‫”ﻣﻬﺮﺑﺎن ﺳﺎﺋ ‪ ،‬אﻳﺴﭩﺮ ﺟﻮ ﭘﺎכ ﻫﻔﺘﻮ ﺷﺮوع ﭤﻴﻮ آﻫﻲ‪ .‬ڌرم ﺟﻲ ﻣﺎﺗﺎ ﺳﺎن‬
‫ﮔﮇﺟﻲ آﻳﻮ آﻫﻴﺎن ۽ ﺑﺎﻗﻲ ڌرم ﺟﻲ ﭘﺘﺎ ﺟﻲ ﺗﻼش ۾ وﭸﺎن ﭤﻮ‪ .‬ﺧ ﻛﺎﻧﻪ אﭤﻢ‬
‫ﺑﻮﺳﻲء ﮐﺎن ِ‬
‫ﺳﻮאء آرאم ﻧﭥﻮ אﭼﻴﻢ‪“.‬‬ ‫َ‬ ‫ﺗﻪ אﻻﺟﻲ ﻛﭥﻲ ﭤﻮ رﻫﻲ‪ .‬ﺳﻨﺪس ﻗﺪم‬
‫”ﭔﭽﺎ‪ ،‬ﺗﻨﻬﻨﺠﻲ دل ﺟﻲ آس ﭘﻮري ﭤﻲ آﻫﻲ ۽ ﺗﻨﻬﻨﺠﻮ ﻛﺸﺎﻟﻮ ﺛﺎب ﭘﻴﻮ آﻫﻲ؛‬
‫ﺟﻨﻬﻦ ﮐﻲ ﺗﻮن ﮘﻮ رﻫﻴﻮ آﻫ ‪ ،‬ﺳﻮ ﺗﻨﻬﻨﺠﻲ ﺳﺎﻣﻬﻮن ﺑﻴﭡﻮ ﺗﻮﺳﺎن ﮘﺎﻟﻬﺎﺋﻲ رﻫﻴﻮ‬
‫آﻫﻲ‪“.‬‬
‫ﺧﻮﺷﻲء ﺟﻮ ﭘﺎرﺋﻲ ﻧﻪ رﻫﻴﻮ‪ .‬ﮔﻮڏא ﺟﻬﻜﺎﺋﻲ אدب ﺟﻲ رﺳﻢ‬ ‫َ‬ ‫ﮀﻮﻛﺮ ﺟﻲ‬
‫אدא ﻛﻴﺎﺋ ۽ ﻧﻴﺎز ﺳﺎن ﭘﮁﻴﺎﺋ ‪” ،‬ﭘﺘﺎﺟﻲ‪ ،‬אوﻫﺎن ﻛﻴﮇאﻧﻬﻦ وﭸﻲ رﻫﻴﺎ‬
‫آﻫﻴﻮ؟ ﺟﻲ אﺳﺎن ﺟﻲ ﮔﻬﺮ ﺟﻲ ﻃﺮف رخ אﭤﻮ‪ ،‬ﺗﻪ ﻫﻠﻮ ﺗﻪ ﻫﻠﻮن؛ ﭘﺮ ﺟﻲ ﭘﻨﻬﻨﺠﻲ‬
‫ﮔﻬﺮ ﭤﺎ وﭸﻮ‪ ،‬ﺗﻪ ﻣﺎن ﺑﻪ ﺗﻮﻫﺎن ﺳﺎن ﻫﻠﻨﺪس‪“.‬‬
‫”ﭘﭧ‪ ،‬ﻫﻦ وﻗﺖ ﻣﻮن ﮐﻲ אوﻫﺎن ﺟﻲ ﮔﻬﺮ ﻫﻠﮡ ﺟﻮ وﻗﺖ ﻛﻮﻧﻬﻲ‪ .‬ﮘﻮٺ ۾‬
‫ﻛﺠﻬﻪ ﻛﻢ אﭤﻢ ﺳﻮ ﻻﻫﻲ وאﭘﺲ ورﻧﺪس‪ .‬ﺻﺒﻮح ﺟﻮ ﺟﻴﻜﮇﻫﻦ ﺗﻮن‬
‫ﻣﻮن وٽ אﻳﻨﺪﻳﻦ ﺗﻪ ﻣﺎن ﺿﺮور ﮔﻬﺮ وﻳﭡﻮ ﻫﻮﻧﺪس‪“.‬‬
‫”ﺑﺎﺑﺎ ﺳﺎﺋ ‪ ،‬ﻛﭥﻲ آﻫﻲ אوﻫﺎن ﺟﻮ آﺳﭥﺎن ۽ ﻣﺎن אﺗﻲ ﻛﻴﺌﻦ ﭘﻬﭽﺎن‪“.‬‬
‫”ﺻﺒﻮح ﺟﻮ ﺳﻮﻳﺮو ﺳﻮرج ﺟﻲ ﻃﺮف ﺳﮅوﺋﻲ ﺳﮅو ﻫﻠﻴﻮ وڃ‪ ،‬ﺗﻪ ﻧﻴﭟ ﻫﻜﮍي‬
‫ﭔﻴﻠﻲ ۾ وﭸﻲ ﭘﻬﭽﻨﺪﻳﻦ‪ .‬אﺗﺎن ﻧﻜﺮڻ ﺑﻌﺪ ﺗﻮﮐﻲ ﭘﺮﻳﺎن ﺑﺎغ ﻧﻈﺮ אﻳﻨﺪو ﺟﻨﻬﻦ ۾‬
‫ﻧﻲء ﮀﺖ وאرو ﮔﻬﺮ ﺑﻴﭡﻞ ڏﺳﻨﺪﻳﻦ‪ .‬אﻫﻮ آﻫﻲ ﻣﻨﻬﻨﺠﻮ ﻣﻜﺎن‪،‬‬ ‫ﻫﻜﮍو ﺳﻮ َ‬
‫دروאزي ﺗﻲ אﻳﻨﺪﻳﻦ ﻣﺲ‪ ،‬ﺗﻪ ﻣﺎن ﭘﺎﮢﻬﻲ אﭼﻲ ﺗﻮﺳﺎن ﮔﮇﺑﺲ‪“.‬‬
‫אﺋ ﭼﺌﻲ ﻫﻮ ﻏﺎﺋﺐ ﭤﻲ وﻳﻮ‪ .‬ﮀﻮﻛﺮو ﺳﻮﻳﺮ ﺻﺒﺢ ﺟﻮ ﻣﻠﻴﻞ ڏس ﭘﭩﺎﻧﺪڙ ﻫﻠﻨﺪو‬
‫ﻫﻠﻴﻮ‪ .‬ﺟﮇﻫﻦ ﺟﻬﻨﮓ ﻟﺘﺎڙي ﮐﻠﻴﻞ ﭨﻜﺮ ۾ آﻳﻮ ﺗﮇﻫﻦ ﻫﻜﮍو ﺣ ت אﻧﮕﻴﺰ‬
‫ﻧﻈﺎرو ڏﭠﺎﺋ ﺟﻨﻬﻦ ﺳﻨﺪس ﻋﻘﻞ ﭼﺮخ ﻛﺮي ﮀﮇﻳﻮ‪ .‬ﻫﻜﮍي وڻ ﺟﻲ ڏאر‬
‫ﭘﮁﺎڙيء ۾ ﻫﻜﮍو ﺑﻨﮉ ﭔﮅل ﻫﻮ‪.‬‬
‫َ‬ ‫۾ رﺳﻲ ﻟﭩﻜﻲ رﻫﻲ ﻫﺌﻲ‪ ،‬ﺟﻨﻬﻦ ﺟﻲ‬
‫ﻧﻬﻲء ﺗﻌﺠﺐ‬
‫ﻣﺎﮐﻲء ﺟﻮ ﻛﻨﻮ ﻫﻮ‪ .‬אﭸﺎ ﻫﻲءُ א َ‬ ‫َ‬ ‫ﻧﻬﻲء ﺑﻨﮉ ﺟﻲ ﻫﻴﭡﺎن ﻫﻜﮍو‬ ‫א َ‬
‫ﻣﺎﮐﻲء ﭜﺮﻳﻞ ﭤﺎﻧ َﻮ אﺗﻲ ﻛﻴﺌﻦ آﻳﻮ ۽ ﮀﻮ‪ ،‬ﺗﻪ אﻳ ي ۾ ﻫﻦ ﻫﻜﮍي‬
‫َ‬ ‫۾ ﻫﻮ ﺗﻪ אﻫﻮ‬
‫رﮀﮡ אﻳﻨﺪي ڏﭠﻲ‪ ،‬ﺟﻨﻬﻦ ﺟﻲ ﭘﭡﻴﺎن ﻫﻚ ﺳﺎل ﮐﻦ ﻋﻤﺮ ﺟﻮ رڇ ۽ ﭨﻲ ﻧﻨﮃڙא‬
‫ﻣﺎﮐﻲء ڏאﻧﻬﻦ ﻫﻠﻲ ۽ وﭸﻲ ﻛ ۾ ﭔﻮٿ‬ ‫َ‬ ‫ﻫﻮء ﻧﺎﺳﻮن ﭨﻴﮍﻳﻨﺪي ﺳﮅي‬
‫ﭔﭽﺎ ﻫﻮא‪َ .‬‬
‫ﻣﺎﮐﻲء ﻣﺎن وאرو ﻛﮃڻ ﻟﮙﺎ‪ .‬ﺳﻨﺪن زور אﭼﮡ‬ ‫َ‬ ‫وڌאﺋ ‪ .‬ﭔﭽﺎ ﺑﻪ ﻛﮃ وﻳﺲ ۽‬
‫ﻛﺮي ﺑﻨﮉ אﻟﺒﺖ ﭘﺮي ڌﻛﺠﻲ وﻳﻮ ۽ ﻣﻮﭨﻲ אﭼﻲ ﭔﭽﻦ ﺟﻮ ﭔﻮٿ ﭜﮙﺎﺋ ‪ .‬رﮀﮡ‬
‫ﻫﻲء‬
‫َ‬ ‫ﺷﻮخ ﭤﻲ وﻳﺌﻲ ۽ ﭼﻨﺒﻮ ﻫﮣﻲ ﺑﻨﮉ ﮐﻲ אﭸﺎ ﺑﻪ ﭘﺮﭜﺮو ڌﻛﻴﺎﺋ ‪ .‬ﭘﺮ ﺟﻴﺌﻦ‬
‫ﻛﺎوڙ ۾ ﭘﺮي ڌﻛﻴﻨﺪي ﭤﻲ وﻳﺌﻲ‪ ،‬ﺗﻴﺌﻦ ﺑﻨﮉ ﺑﻪ وڌﻳﻚ زور ﺳﺎن אﭼﻲ ﭤﻲ‬
‫ﺳﻨﺪن ﻛﻮﭘﺮא ﭨﻲ ﻛﭩﻲ؛ ﺗﺎن ﺟﻮ ﻫﻜﮍي زوردאر ڌכ ﺗﻪ ﺳﺎل ﻋﻤﺮ‬
‫وאري ﭔﭽﻲ ﺟﻮ ﺑﻨﮧ ﭘﻮرאﺋﻮ ﻛﺮي ﮀﮇﻳﻮ‪ .‬رﮀﮡ ﺟﻲ ﻛﺎوڙ ﺟﻲ ﻫﻴﻨﺌﺮ ﺣﺪ‬
‫ﭘﻮء ﺗﻴﺌﻦ ﺑﻨﮉ ﮐﻲ وڌﻳﻚ زور ﺳﺎن ڌﻛﻮ ڏﻳﺌﻲ ﻣﺎﮐﻲ ﮐﺎﺋﮡ‬ ‫ﺋﻲ ﻧﻪ رﻫﻲ‪ .‬ﺟﻴﺌﻦ ِ‬
‫ﻟﮙﻲ‪ .‬ﺑﻨﮉ ﺑﻪ ﻣﻮﭨﻲ ﮐﻴﺲ אﮘﻲ ﮐﺎن אﮘﺮو ڌכ وﭴﺎﺋﮡ ﻟﮙﻮ‪ .‬ﺟﻴ و ﭘﺮي ﭤﻲ‬
‫ڌﻛﻴﻮ‪ ،‬אوﺗﺮو ﻣﻮٽ ﺟﻲ ڌכ ۾ وڌﻳﻚ אﺛﺮ ﭤﻲ ﭤﻴﻮ‪ .‬آﺧﺮﻳﻦ ڌﻛﻲ ڏﻳﮡ ﺑﻌﺪ‬
‫ﻫﻮء ﭰﭥﻜﻨﺪي‬ ‫ڌرﺗﻲء ﺗﻲ ﻟﻴﭩﺎﺋﻲ אﮀﻼﻳﻮ ۽ َ‬
‫َ‬ ‫ﺗﻪ ﻗﺎﺗﻞ ﻣﻮٽ آﺋﻲ‪ ،‬ﺟﻨﻬﻦ رﮀﮡ ﮐﻲ‬
‫ﭰﭥﻜﻨﺪي رאﻫﻪ ﻋﺪم رאﻫﻲ ﭤﻲ‪ .‬ﭔﭽﮍא وﻳﭽﺎرא ﻣﺎءٌ ﮐﺎن ِ‬
‫ﺳﻮאء ﻣﺎﻧﺪא ﭤﻲ ﭜﭵﻲ‬
‫وﻳﺎ‪.‬‬
‫ﻣﭥﻴﻮن ﻧﻈﺎرو ڏﺳﻲ ﮀﻮﻛﺮ ﺟﻮن وאﻳﻮن ﺑﺘﺎل ﭤﻲ وﻳﺌﻮن‪ .‬ﺟﮇﻫﻦ ﻋﻘﻞ ِ‬
‫ﺟﺎء آﻳﺲ‪،‬‬
‫ﺗﮇﻫﻦ אﭤﻲ ﺳﻮرﻳﻪ ﻃﺮف אﮘﭝﺮو ﻫﻠﻴﻮ ۽ ﻣﻠﻴﻞ ڏس ﻣﻄﺎﺑﻖ אﭼﻲ ﭘﻨﻬﻨﺠﻲ ڌرم ﺟﻲ‬
‫ﭘﺘﺎ ﺳﺎن ﮔﮇﻳﻮ‪ .‬ﺑﺎغ ﺟﻲ ﺳﻮﻧﻬﻦ ﺑﻴﻨﻈ ﻫﺌﻲ‪ .‬ﻼت ﺟﻲ ﻧﺰאﻛﺖ ﺗﻪ אن ﮐﻲ ﺑﻪ‬
‫ﺷﻬﻪ ﭤﻲ ڏﻧﻲ‪ .‬ﻫﺮ ﻫﻚ ﻛﻤﺮو ﭔﺌﻲ ﮐﺎن وڌﻳﻚ روﻧﻘﺪאر ﻫﻮ‪ .‬ﺟﻴﺌﻦ ﺟﻴﺌﻦ‬
‫ﮀﻮﻛﺮ وﻳﻮ אﮘ ﻫﻠﻨﺪو‪ ،‬ﺗﻴﺌﻦ ﺗﻴﺌﻦ ﺳﻨﺪس ﺣ אﻧﻲ ﺑﻪ وﻳﺌﻲ وڌﻧﺪي‪ .‬ﻧﻴﭟ‬
‫ﮔﻬﻤﻨﺪي ﮔﻬﻤﻨﺪي ﭔﺌﻲ ﻫﻜﮍي ﺑﻨﺪ ﭤﻴﻞ ﻛﻤﺮي ﺟﻲ در אﮘﻴﺎن אﭼﻲ ﺑﻴﭡﺎ ۽‬
‫ڌرم ﺟﻲ ﭘﺘﺎ ﮐﻴﺲ ﭼﻴﻮ‪” ،‬ﭘﭧ‪ ،‬ﻫﻦ در ﺟﻲ ﮐﻮﻟﮡ ﺟﻮ ﻛﮇﻫﻦ ﺑﻪ ﺧﻴﺎل ﻧﻪ‬
‫ﻛﺞ‪ .‬ﻫﻲءُ ﺳﺎرو ﻼت ﺗﻨﻬﻨﺠﻲ ﻣﻠﻚ آﻫﻲ‪ .‬ﮔﻬﺮ‪ ،‬ﭰﺮ ۽ ﻣﺰא ﻛﺮ‪ .‬ﻫﺮ‬
‫ﺧﻮﺷﻲء ﺟﻮ ﺳﺎﻣﺎن ﻫ ﻣﻮﺟﻮد آﻫﻲ‪ .‬ﺧﻮب ﻣﺰي ۾ ﮔﺬאر‬ ‫َ‬ ‫ﻛﻨﻬﻦ ﻗﺴﻢ ﺟﻲ‬
‫۽ ﻓﺮﺣﺖ وٺ‪ ،‬ﭘﺮ ﻫﻜﮍو ﻛﻢ ﻳﺎد رﮐﺞ ﺗﻪ ﻫﻦ دروאزي ﺟﻲ אﻧﺪر ﮔﻬﮍڻ‬
‫ﺟﻮ ﺧﻴﺎل ﻣﻮر ﻧﻪ ﻛﺞ‪ .‬دروאزي ﮐﻲ ﻛﺮف ﻟﮙﻞ ﻛﻮﻧﻬﻲ‪ .‬ﺻﺮف ﺳﻴﻞ ﻣﻬﺮ‬
‫ﭤﻴﻞ آﻫﻲ‪ .‬ﺟﻲ ﺗﻮن ﭘﺎڻ ﺗﻲ ﻗﺒﻀﻮ رﮐﻨﺪﻳﻦ ﺗﻪ ﺳﻼﻣﺖ رﻫﻨﺪﻳﻦ‪ ،‬ﭘﺮ ﺟﻲ אﺗﻔﺎﻗ ًﺎ‬
‫ﭘﻮء ﺟﻬﻨﮓ وאرو وאﻗﻌﻮ ﻳﺎد‬‫ﺗﻨﻬﻨﺠﻮ ﻟﻐﺎم ﻫﭥﺎن ﮀﭩﻲ وﭸﻲ ۽ אﻧﺪر ﮔﻬﮍﻳﻦ‪ ،‬ﺗﻪ ِ‬
‫رﮐﺞ‪ “.‬אﺋ ﭼﺌﻲ ﻫﻮ ﻏﺎﺋﺐ ﭤﻲ وﻳﻮ‪.‬‬
‫ﮀﻮﻛﺮي ﺟﻲ ﻧﺌ زﻧﺪﮔﻲ ﻫﻦ ﻼت ۾ ﺷﺮوع ﭤﻲ‪ .‬אﻛﻴﻼﺋﻲ ﺳﻮ ﻫﺌﺲ‪،‬‬
‫ﺑﺎﻗﻲ ﮐﻴﺲ ﻛﻨﻬﻦ ﺑﻪ ﺿﺮوري ﺧﻮאﻫﻪ אڻ ﺿﺮوري ﺷﻲ ﺟﻲ ﻛﻤﻲ ﻛﺎﻧﻪ‬
‫ﻫﺌﻲ‪ .‬ﺳﻨﺪس ﭨﻴﻬﻪ ﺳﺎل אﺋ ﮔﺬري وﻳﺎ ﭴﮡ ﺗﻪ ﭨﻲ ﻛﻼכ ﻫﻮא‪ .‬אﻳ ي ﻣﺪت‬
‫ﻧﻬﻲء ﻣﻨﻊ ﭤﻴﻞ دروאزي وٽ ﺑﻴﭡﻮ ۽ ﮐﻮﻟﮡ ﺟﻮ‬
‫ﭘﻮء ﻫﻜﮍي ڏﻳﻨﻬﻦ ﻫﻮ אﭼﻲ א َ‬ ‫ﮐﺎن ِ‬
‫ﺧﻴﺎل ﻛﺮي ﺟﻴﺌﻦ ﭤﻮرو ڌﻛﻮ ڏﻧﺎﺋ ﻣﺲ ﺗﻪ ﺳﻴﻞ ﻣﻬﺮ ﭨﭩﻲ ﭘﻴﺌﻲ ۽ ﻫﻜﮍو‬
‫ﺷﺎﻫﻲ ﻫﺎل ﺳﻨﺪس אﮐ אﮘﻴﺎن ﮐﻠﻲ ﭘﻴﻮ‪ .‬ﻫﻮ وڏي ﻫﻴﺞ ﻣﺎن אﻧﺪر ﮔﻬﺮﻳﻮ‪ .‬ﻫﻬﮍو‬
‫ﺳﻬﮣﻮ ﻛﻤﺮو ﻋﻤﺮ ﻧﻪ ڏﭠﻮ ﻫﻮאﺋ ‪ .‬ﻼت ﺟﺎ ﭔﻴﺎ ﻛﻤﺮא ﺗﻪ ﻫﻦ ﺟﻲ אﮘﻴﺎن‬
‫ﺷﺮﻣﻨﺪא ﻫﻮא‪ .‬ﭘﻮري وچ ﺗﻲ ﺳﻮﻧﻮ ﺖ رﮐﻴﻞ ﻫﻮ‪ ،‬ﺟﻨﻬﻦ ﺗﻲ ﻫﻮ ﭨﭗ ڏﻳﺌﻲ ﭼﮍﻫﻲ‬
‫وﻳﭡﻮ‪ .‬ﭘﺎﺳﻲ ﮐﺎن ﻫﻜﮍي ﺳﻮﻧﻲ ﻟﻜﮍي رﮐﻴﻞ ﻫﺌﻲ‪ ،‬ﺟﺎ ﻫﻦ ﻫﭣ ۾ ﮐﻨﺌﻲ‪.‬‬
‫ﺑﺲ‪ ،‬ﮐﮣﮡ ﺟﻲ دﻳﺮ ﻫﺌﻲ‪ .‬ﭼﻮڌאري ﭜﺘﻴﻮن ﻫﻚ ﭔﻲ ﮐﺎن ڌאر ﭤﻲ وﻳﺌﻮن ۽ ﺳﺎري‬
‫ﺳﺮﺷﭩﻲء ۾ وﻫﻴﻮ وאﭘﺮﻳﻮ‬
‫َ‬ ‫دﻧﻴﺎ ﺳﻨﺪس אﮐ אﮘﻴﺎن ﻇﺎﻫﺮ ﭤﻲ وﻳﺌﻲ‪ .‬ﺟﻴﻜﻲ ﺑﻪ‬
‫ﭼﭩﻲء ﻃﺮح ڏﺳﮡ ﻟﮙﻮ‪ .‬ﻨﮉن ﺗﻲ ﺟﻬﺎز‬ ‫َ‬ ‫ﭤﻲ ﺳﻮ ﻫﻮ ﻫﻚ ﻫﻨﮅ وﻳﭡﻲ ﺑﻠﻜﻞ‬
‫ﺧﺸﻜﻲء ﺗﻲ ﭜﺎﻧﺖ ﭜﺎﻧﺖ ﺟﺎ ﻣﺎﮢﻬﻮ دﻧﻮي ﻛﻤﻦ ﻛﺎرﻳﻦ ۾‬ ‫َ‬ ‫ﺗﻲ ﻫﻠﻴﺎ ۽‬
‫ﻏﻠﻄﺎن ﻫﻮא‪ .‬ﻛﺮﺳﺘﺎن‪ ،‬ﻳﻬﻮدي‪ ،‬ﭘﺎرﺳﻲ‪ ،‬ﻫﻨﺪو ۽ ﻣﺴﻠﻤﺎن وﻏ ه ﺳﭛ‬
‫ﺳﻨﺪس אﮘﻴﺎن ﭘﻨﻬﻨﺠﻲ ﺟﻴﻮت ﺟﻮ ﮐﻴﻞ ﮐﻴﻠﻲ رﻫﻴﺎ ﻫﻮא‪ .‬ﺳﺎرو ﺟﻬﺎن ﻫﻚ‬
‫ﺧﻮﺷﻲء ۾ ﭜﺮﺟﻲ‬
‫َ‬ ‫ﻧﺎﭨﻚ ﺟﻲ ﭼﺮﺗﺮ ﺟﻴﺎن ﮐﻴﺲ ﭜﺎﺳﮡ ﻟﮙﻮ ۽ ﻫﻦ ﺟﻲ دل‬
‫وﻳﺌﻲ؛ ﭘﺎڻ ﮐﻲ ﻣﺎل ﺟﻮ ﻣﺎﻟﻚ ﺠﻬﮡ ﻟﮙﻮ‪.‬‬
‫אﺋ ڏﺳﻨﺪي ڏﺳﻨﺪي دل ۾ ﺧﻴﺎل آﻳﺲ ﺗﻪ ﭘﻨﻬﻨﺠﻲ ﮔﻬﺮ ﺟﻲ ﺗﻪ ﺣﺎﻟﺖ ڏﺳﺎن ﺗﻪ‬
‫אﺗﻲ ﮀﺎ ﭘﻴﻮ وﻫﻲ وאﭘﺮي‪ .‬ﻧﻈﺮ ﭰ אﺋﻲ ﻧﻬﺎرﻳﺎﺋ ‪ .‬ﭘﻨﻬﻨﺠﻲ ﭔ אﮐ אﮘﻴﺎن ڏﺳﮡ ۾‬
‫ﮔﺎڏيء ۾ وڌא‪.‬‬
‫َ‬ ‫آﻳﺲ‪ .‬ﻫﻜﮍي ﺑﺎﺳﻞ ﻧﺎ ﭼﻮر ﺳﻨﮕﻦ ﭜﺮﻳﻞ ﻛﺎﻧﺎ ﭘﭩﻲ ﭤﻲ ﺑﻴﻞ‬
‫ﻫﻦ ﮐﻲ ﺑﺎﻫﻪ وﭠﻲ وﻳﺌﻲ ۽ אﭼﺎﻧﻚ وאت ﻣﺎن ﻧﻜﺮي وﻳﺲ‪” :‬ﺑﺎﺑﺎ‪ ،‬ﭼﻮر ﮘﻨﺎ ﭘﻴﻮ‬
‫ﭼﻮرאﺋﻴﺌﻲ‪ “.‬ﭘﮣﺲ אﻫﻲ ﻟﻔﻆ رאت ﺟﻮ ﻧﻨﮉ ۾ ﭔﮅي אﭤﻲ ﮐﮍو ﭤﻴﻮ ۽ وﭠﻲ ﭔ َء ڏאﻧﻬﻦ‬
‫ﭜﮙﻮ‪ .‬ڏﭠﺎﺋ ﺗﻪ ﺑﺮאﺑﺮ ﭼﻮر ﭼﻮري ﭤﻲ ﻛﺌﻲ‪ .‬ﺳﺎﭤ ﮐﻲ ﺳﮇي ﺑﺎﺳﻞ ﮐﻲ‬
‫ﭘﻜﮍאﻳﺎﺋ ۽ ﻣﺎري ﻛﭩﻲ ﺗﺮﻧﮓ ۾ ﭘﻬﭽﺎﻳﺎﺋ ‪.‬‬
‫ﭘﻮء ﻫﻦ ڌرم ﺟﻲ ﻣﺂءٌ وאري ﺷﻬﺮ ڏאﻧﻬﻦ ﻧﻬﺎرﻳﻮ‪ .‬ڏﭠﺎﺋ ﺗﻪ ﻫﻦ ﺟﻲ‬ ‫אن ﮐﺎن ِ‬
‫ﻫﻮء ﻧﻨﮉ ۾ ﺳﺘﻞ ﻫﺌﻲ ﺗﻪ ﺳﻨﺪس‬ ‫وאﭘﺎريء ﺳﺎن ﺷﺎدي ﭤﻲ ﻫﺌﻲ‪َ .‬‬
‫َ‬ ‫ﻫﻜﮍي‬
‫ﺳﻴﻨﮅيء ڏאﻧﻬﻦ وﻳﻮ‪ .‬ﮐﺎﺋﻨﺲ رڙ ﻧﻜﺮي‬‫َ‬ ‫ﻣﮍس آﻫﺴ آﻫﺴ אﭤﻲ ﭘﻨﻬﻨﺠﻲ‬
‫ﻫﻮء ﮀﺮכ ﻣﺎري‬ ‫وﻳﺌﻲ‪ .‬ﻣﺂءٌ ﮐﻲ ﭼﻴﺎﺋ ‪” :‬אُٿ‪ ،‬ڏس ﺗﻪ ﺳﻬ ؛ وﺋﻞ ﭤﻮ وﻫﻴﺌﻲ“‪َ .‬‬
‫אﭤﻲ ۽ ﺳﭵﻲ روﺋﺪאد ڏﺳﻲ ﺑﺎﻫﻪ وﭠﻲ وﻳﺲ‪ .‬ﻣﮍس ﮐﻲ ﺧﻮب ڌﻣﺎل ﻛﮃﻳﺎﺋ ۽‬
‫ﻫﻮء ﺑﻪ אﺋ ﭜﮙﻲ‪ ،‬ﺟﻴﺌﻦ‬‫ﺳﻴﻨﺪيء ﮐﻲ אﮔﻬﺎڙي ﭘ ﻳﻦ ﭔﺎﻫﺮ ڌﻛﻴﺎﺋ ‪َ .‬‬‫َ‬ ‫ﺳﻨﺪس‬
‫ﮐﺎري ﻫﻴﭡﺎن ﻛﺎنءُ‪.‬‬
‫ﻧﻬﻲء ﻣﻌﺎﻣﻠﻲ ﺟﻲ ﻧﺒ ي ﺑﻌﺪ ﻫﻦ وري ﭘﻨﻬﻨﺠﻲ ﺟﻨﻢ ﺟﻲ ﻣﺎﺗﺎ ڏאﻧﻬﻦ ﻧﻈﺮ‬ ‫א َ‬
‫ﻫﻮء ﺳﺌ ﻧﺌ ﺳﺮﻫﻲ ﻬﻲ ﭘﻴﺌﻲ ﻫﺌﻲ‪ .‬אڌ رאت ﺟﻮ ﻮ ﻫﻮ‪.‬‬ ‫ﭰ אﺋﻲ‪ .‬ڏﭠﺎﺋ ﺗﻪ َ‬
‫ﻫﻜﮍو ڊאﻛﻮ אﻧﺪر ﮔﻬﮍﻳﻮ ۽ ﭘﻴ ﭜﭹﮡ ﻟﮙﻮ‪ .‬ﻣﺎﮢﺲ ﺟﺎﮘﻲ رڙ ﻛﺌﻲ‪ .‬ﭼﻮر‬
‫ﻳﻜﺪم ﻛﻬﺎڙي ﮐﮣﻲ ﻣﭥﺲ אُﻟﺮ ﻛﺌﻲ‪ .‬ﻫﻦ وﻗﺖ ﺗﺎﺋ ﺗﻪ ﭘﭧ ﺳﺎﻧﺖ ۾ ﻫﻮ‪،‬‬
‫ﭘﺮ ﻫﺎﮢﻲ ﻫﻦ ﮐﺎن وڌﻳﻚ رﻫﻴﻮ ﻧﻪ وﻳﻮ‪ .‬ﻫﭣ وאري ﻟﻜﮍي ﮐﮣﻲ ﭼﻮر ﮐﻲ‬
‫ﭠﻜﺂءٌ ﻛﺮאﻳﺎﺋ ﺗﻪ ﻫﻮ ﻫﻚ ﺋﻲ ڌכ ﺳﺎن ڍﻳﺮي ﭤﻲ ﭘﻴﻮ‪.‬‬
‫אﭸﺎ ڊאﻛﻮ ﻗﺘﻞ ﭤﻴﻮ ﻣﺲ‪ ،‬ﺗﻪ ﺟﺪא ﭤﻴﻞ ﭜﺘﻴﻮن وري ﮘﻨﮃﺟﻲ وﻳﺌﻮن ۽ ﻛﻤﺮو‬
‫אﺻﻠﻮﻛﻲء ﺻﻮرت ۾ אﭼﻲ وﻳﻮ‪ .‬دروאزو ﮐﻠﻲ ﭘﻴﻮ ۽‬‫َ‬ ‫ﺟﻴﺌﻦ ﭘﻬﺮﻳﺎﺋ ﻫﻮ ﺗﻴﺌﻦ‬
‫ڌرم ﺟﻮ ﭘﺘﺎ אﻧﺪر ﮔﻬﮍﻳﻮ‪ .‬ﮐﻴﺲ ﺖ ﺗﺎن ﻫﻴﭟ ﻻﻫﻲ ﭼﻴﺎﺋ ‪” ،‬ﺗﻮ ﻣﻨﻬﻨﺠﻲ‬
‫ﻧﺎﻓﺮﻣﺎﻧﻲ ﻛﺌﻲ آﻫﻲ‪ .‬ﻫﻚ ﺗﻪ ﺗﻮ ﻣﻨﻊ ﭤﻴﻞ دروאزو ﮐﻮﻟﻴﻮ‪ ،‬ﭔﻴﻮ ﺗﻪ ﺗﻮن ﻣﻨﻬﻨﺠﻲ‬
‫ﺧﺮאﺑﻲء ﮐﻲ‬
‫َ‬ ‫ﺖ ﺗﻲ وﻳﭡ ۽ ﺷﺎﻫﻲ ڏﻧﮉو ﻫﭣ ۾ ﮐﻨﻴﺌﻪ ۽ ﭨﻴﻮن ﺗﻪ ﺗﻮ دﻧﻴﺎ ﺟﻲ‬
‫وڌאﻳﻮ‪ .‬ﺟﻴﻜﮇﻫﻦ ﺗﻮن ﻫﻜﮍو ﻛﻼכ وڌﻳﻚ وﻫ ﻫﺎ ﺗﻪ ﺟﻴﻜﺮ אڌ‬
‫אﻧﺴﺎن ذאت ﺟﻮ ﺧﺎﻧﻮ ﺧﺮאب ﻛﺮي ﮀﮇﻳﻦ ﻫﺎ‪ “.‬אﺋ ﭼﺌﻲ ﻫﻦ وري ﮐﮣﻲ ﮐﻴﺲ‬
‫ﺖ ﭤﻲ وﻫﺎرﻳﻮ ۽ ﻫﭣ ۾ אﻫﺎ ﺳﻮﻧﻲ ﻟﻜﮍي ڏﻧﺎﺋ ‪ .‬ﻳﻜﺪم ﭜﺘﻴﻮن ﭘﺮي ﭤﻲ‬
‫ﺳﺎريء دﻧﻴﺎ ﺟﻮ ﻧﻈﺎرو وري ﺳﻨﺪس אﮐ אﮘﻴﺎن ﻣﻮﺟﻮد ﭤﻲ وﻳﻮ‪ .‬ڌرم‬ ‫َ‬ ‫وﻳﺌﻮن ۽‬
‫ﺟﻲ ﭘﺘﺎ ﭼﻴﻮ‪” ،‬ﻫﻴﻨﺌﺮ ڏس ﺗﻪ ﺗﻮ ﭘﻨﻬﻨﺠﻲ ﭘﻲءُ ﺟﻮ ﻛﻬﮍو ﺣﺎل ﻛﻴﻮ آﻫﻲ‪.‬‬
‫ﺑﺎﺳﻞ ﭼﻮر ﺳﺎل ﺟﻴﻞ ۾ رﻫﻴﻮ ۽ אﻧﻬﻲ ﻋﺮﺻﻲ ۾ אﺗﻲ ﺳﭛ ﺧﺮאﺑﻲ ﺳﮑﻴﻮ‪ .‬אﮘﻲ‬
‫ﻫﻮ ﺳﺎدو ﭼﻮر ﻫﻮ ﭘﺮ ﻫﻴﻨﺌﺮ ﻫﻮ ﭘﻜﻮ رﻫﺰن ۽ ﺑﻴﺪﻳﺪو ﺣﻴﻮאن آﻫﻲ‪ .‬ڏس‬
‫ﻧﮕﻲء ﮐﻲ ﺑﺎﻫﻪ ڏﻳﮡ ِ‬
‫ﻻء‬ ‫ﺗﻨﻬﻨﺠﻲ ﭘﻲءُ ﺟﺎ ﭔﻪ ﮔﻬﻮڙא ﭼﻮرאﻳﺎ אﭤﺲ ۽ ﻫﻴﻨﺌﺮ ﺳﻨﺪس ﭜﻮ َ‬
‫ﺳﭵﻲء ﻣﺼﻴﺒﺖ ﺟﻮ ﻛﺎرڻ ﺗﻮن ﺋﻲ آﻫ ‪“.‬‬ ‫َ‬ ‫ﻧﻬﻲء‬
‫ﺗﻴﺎر ﭤﻴﻮ آﻫﻲ‪ .‬א َ‬
‫ﭘﻮء ﻫﻦ אﻫﻮ ﻧﻈﺎرو ﺳﻨﺪس אﮐ ﮐﺎن ﭘﺮي ﻛﺮي ﮐﻴﺲ ﭔﻴﻮ ڏﻳﮑﺎرﻳﻮ‪ .‬ﭼﻲ‬ ‫אن ﮐﺎن ِ‬
‫”ڏس‪ ،‬ﺳﺎل ﮔﺬري وﻳﻮ آﻫﻲ ﺟﻮ ﺗﻨﻬﻨﺠﻲ ڌرم ﺟﻲ ﻣﺎﺗﺎ ﮐﻲ ﺳﻨﺪس وאﭘﺎري‬
‫ﻣﮍس ﻃﻼق ڏﻳﺌﻲ ﻧﮅﮢﻜﻮ ﻛﺮي ﮀﮇﻳﻮ آﻫﻲ ۽ ﭘﺎڻ ﭔ ﻓﺎﺣﺶ زאﻟﻦ ﺟﻲ‬
‫ﺳﻨﮓ ۾ ﭘﻴﻮ ڌوڙ ﭘﺎﺋﻲ‪ .‬ﺳﻨﺪس אﮘ ﺳﻴﻨﮅي روﺣﺎﻧﻲ ﺧﻮאه ﺟﺴﻤﺎﻧﻲ ﻃﺮح‬
‫ﺻﻔﺎ ﭼﭧ ﭤﻲ وﻳﺌﻲ آﻫﻲ‪ .‬ﺳﻨﺪس زאل ﭔﻴﻮ ﺣﻴﻠﻮ ﻧﻪ ڏﺳﻲ‪ ،‬ﺷﺮאب ﺧﺎﻧﻲ ﺷﺮאب‬
‫ﺳﭵﻲء ﻣﺎﺟﺮא ﺟﻮ ﺑﻨﻴﺎد ﺗﻮن ﺋﻲ آﻫ ‪“.‬‬
‫َ‬ ‫ﻧﻬﻲء‬
‫ﭘﻲ‪ ،‬ﭘﺌﻲ دل ﺑﻬﻼﺋﻲ‪ ،‬א َ‬
‫ﭘﻮء ﻫﻦ ﮐﻴﺲ ﺳﻨﺪس ﮔﻬﺮوאري ﺟﻬﻮﭘﮍي ڏﻳﮑﺎري ﺟ ﺳﻨﺪس ﻣﺂءٌ رت‬ ‫אن ﮐﺎن ِ‬
‫ﭤﻲ رﻧﻮ ۽ ﺗﻮﺑﮧ زאري ﻛﺮي ﭤﻲ ﭼﻴﻮ‪” ،‬ﭼﮝﻮ אﺋ ﭤﺌﻲ ﻫﺎ ﺟﻮ ڌאڙﻳﻞ ﺟﻲ ﻫﭥﺎن‬
‫ﻣﺮאن ﻫﺎ ﺗﻪ אﻳﮇن ﮔﻨﺎﻫﻦ ۾ ﺗﻪ ﻏﺮق ﻧﻪ ﭤﻴﺎن ﻫﺎ‪ “.‬ڌرم ﺟﻲ ﭘﺘﺎ ﭼﻴﻮ ﺗﻪ ِאﻫﻮ אﭤﻴﺌﻲ‬
‫ﻧﻬﻲء ﺟﻲ ﺟﻮאﺑﺪאري ﻧﺴﻮري ﺗﻨﻬﻨﺠﻲ ﺳﺮ ﺗﻲ آﻫﻲ‪.‬‬ ‫ﺣﺎل ﺗﻨﻬﻨﺠﻲ ﻣﺎءٌ ﺟﻮ ۽ א َ‬
‫ﻫﻮڏאﻧﻬﻦ ﻧﻈﺮ ﻛﺮ ﺗﻪ ڊאﻛﻮ ﺟﻨﻬﻦ ﮐﻴﺲ ﻣﺎرﻳﻮ ﺗﻨﻬﻦ ﮐﻲ ﺑﻪ ﺟﻴﻠﺮ ﻗﺎﺑﻮ ﺟﻬﻠﻴﻮ‬
‫ﺑﻴﭡﺎ آﻫﻦ‪ .‬ﻫﻦ ﻠﻲ ‪ 9‬آدﻣﻲ ﻣﺎرﻳﺎ آﻫﻦ‪ .‬אﻧﻬﻦ ﺧﻮﻧﻦ ﺟﻲ ﺟﻴﻜﺮ ﻫﻮ ﭘﺎﮢﻬﻲ ﺟﺰא‬
‫ﻟﻮڙي ﻫﺎ ﭘﺮ ﺗﻮ ﮐﻴﺲ ﻗﺘﻞ ﻛﺮي ﺳﻨﺪس ﻮرن ﮔﻨﺎﻫﻦ ﺟﻮ ﺑﻮﺟﻮ ﭘﻨﻬﻨﺠﻲ ﺳﺮ‬
‫ﺗﻲ ﮐﻨﻴﻮ آﻫﻲ‪ .‬אﻫﺎ ﺗﻌﺪي ﺗﻮ ﭘﺎڻ ﺳﺎن ﻛﺌﻲ آﻫﻲ‪ .‬رﮀﮡ ﻫﻚ دﻓﻌﻮ ﺑﻨﮉ ﮐﻲ‬
‫ڌﻛﻴﻮ ﺗﻪ ﺳﻨﺪس ﭔﭽﻦ ﮐﻲ אﻳﺬآءٌ آﻳﻮ؛ ﭔﻴﻮ دﻓﻌﻮ ڌﻛﮡ ﺳﺎن ﭘﻨﻬﻨﺠﻮ ﺳﺎل ﺟﻮ‬
‫ﭘﻜﻮ ﭘﻮڌو ﭔﭽﻮ وﭸﺎﻳﺎﺋ ۽ ﭨ ڌﻛﻲ ﺳﻨﺪس ﭘﭵﺎﮢﻲ ﻛﺌﻲ‪ .‬ﺗﻮ ﭘﮡ אﻫﺎ‬
‫ﻛﺎر ﻛﺌﻲ آﻫﻲ‪ .‬ﻫﻴﻨﺌﺮ ﻣﺎن ﺗﻮﮐﻲ ﭨﻴﻬﻦ ﺳﺎﻟﻦ ﺟﻮ ﻓﺮﺟﻮ ﭤﻮ ڏﻳﺎن‪ .‬وڃ ۽ وﭸﻲ‬
‫دﻧﻴﺎ ۾ ﭘﻨﻬﻨﺠﻲ ﻛﺌﻲ ﺟﻮ ﻛﻴﺘﻮ ﻟﻮڙ ۽ ڌאڙﻳﻞ ﺟﻲ ﮔﻨﺎﻫﻦ ﺟﻮ ﻋﻴﻮض ﭜﺮ ﻧﻪ ﺗﻪ‬
‫ﺗﻮﮐﻲ ﺳﻨﺪس ﺑﺪ ﻋﺬאب ڏﻧﺎ وﻳﻨﺪא‪“.‬‬
‫ﻛﻬﮍيء رﻳﺖ ﭘﻨﻬﻨﺠﻮ ﺑﺎر ﻻﻫﻲ ﭤﻮ ﺳﮕﻬﺎن؟ ﻣﻬﺮﺑﺎﻧﻲ ﻛﺮي‬ ‫َ‬ ‫”ﭘﺘﺎ ﺟﻲ‪ ،‬ﻣﺎن‬
‫ﻛﻮ رﺳﺘﻮ ﺑﺘﺎﻳﻮ‪“.‬‬
‫”ﺟﻴ ي ﺗﻮ ﺧﺮאﺑﻲ ﻛﺌﻲ آﻫﻲ ﺟﮇﻫﻦ אوﺗﺮي ﺋﻲ ﺧﺮאﺑﻲ دﻧﻴﺎ ﻣﺎن دور‬
‫ﻛﻨﺪﻳﻦ ﺗﮇﻫﻦ ﭼﺌﺒﻮ ﺗﻪ ﺗﻮ ﭘﻨﻬﻨﺠﻲ ۽ ڌאڙﻳﻞ ﺟﻲ ﻛﺌﻲ ﺟﻮ ﻛﻴﺘﻮ ﻟﻮڙﻳﻮ‪“.‬‬
‫ﺧﺮאﺑﻲء ﮐﻲ ﻛﻴﺌﻦ دور ﻛﺮﻳﺎن؟“‬ ‫َ‬ ‫”ﻣﻬﺮﺑﺎن ﺳﺎﺋ ‪ ،‬دﻧﻴﺎ ﺟﻲ‬
‫ﻫﻜﮍيء ﭔ َء ۾ ﻛﻲ ﻣﺎﮢﻬﻮ ڏﺳﻨﺪﻳﻦ‪ .‬ڏس‬ ‫َ‬ ‫”ﺳﮅوﺋﻲ ﺳﮅو אوﭜﺮ ﻃﺮف وڃ‪.‬‬
‫ﭘﻮء אﮘ ﻫﻞ‪ .‬ﺟﺎچ ﺗﻪ ﮀﺎ ﭤﻮ ﭤﺌﻲ‪.‬‬ ‫ﭔﮅאء‪ِ .‬‬
‫ﺗﻪ ﻫﻮ ﮀﺎ ﭤﺎ ﻛﻦ‪ .‬ﮐ ﭘﻨﻬﻨﺠﻮ ﺮﺑﻮ ِ‬
‫ﭼﻮﭤ ڏﻳﻨﻬﻦ ﻫﻜﮍي ﭔﻴﻠﻲ ۾ אﻳﻨﺪﻳﻦ ﺟ ﺗﻮﮐﻲ ﻫﻜﮍو دروﻳﺶ ﻧﻈﺮ אﻳﻨﺪو‪.‬‬
‫ﺳﮣﺎء‪ .‬ﻫﻮ ﺗﻮﮐﻲ ﮔﻬﺮﺑﻞ ﺳﮑﻴﺎ ڏﻳﻨﺪو ۽ ﺟﮇﻫﻦ‬ ‫אن ﮐﻲ ﭘﻨﻬﻨﺠﻲ ﻮري ﺣﻘﻴﻘﺖ ِ‬
‫ﺗﻮن אن ﺗﻲ ﻋﻤﻞ ﻛﻨﺪﻳﻦ‪ ،‬ﺗﮇﻫﻦ ﺗﻨﻬﻨﺠﻲ ﻫﭽﺎ ﻟﻬﻨﺪي‪ “.‬אﺋ ﻫﻦ ﮐﻴﺲ دروאزي‬
‫ﮐﺎن ﭔﺎﻫﺮ ﭘﻬﭽﺎﻳﻮ‪.‬‬
‫ﻫﻮ ﻫﻠﻨﺪو ﻫﻠﻴﻮ‪ .‬دل ۾ ﮘﮡ ﺗﻮر ﻛﺮڻ ﻟﮙﻮ ﺗﻪ ﻣﺎن ﻛﻴﺌﻦ دﻧﻴﺎ ﻣﺎن ﺧﺮאﺑﻲ ﺗﺮي‬
‫ﻻء ڏوﻫ ﮐﻲ ﺟﻴﻞ ۾‬ ‫ﺧﺮאﺑﻲء ﮐﻲ ﭔﻨﺠﻲ ڏﻳﮡ ِ‬
‫َ‬ ‫ﻛﮃﻧﺪس‪ .‬ﻋﺎم ﻃﺮح ﻣﺎﮢﻬﻮ‬
‫ﭰﺎﺳﻲء ﺗﻲ ﻟﭩﻜﺎﺋﻴﻨﺪא‬
‫َ‬ ‫وﺟﻬﻨﺪא آﻫﻦ‪ ،‬ﻳﺎ ﮐ دﻳﺲ ﻧﻴﻜﺎ ڏﻳﻨﺪא آﻫﻦ‪ ،‬ﻳﺎ ﮐ‬
‫آﻫﻦ‪ .‬ﭘﺮ ﭘﺘﺎ ﺟﻮ ﭼﻮڻ آﻫﻲ ﺗﻪ אﺋ ﺳﺰא ڏﻳﮡ ﺳﺎن ڏوﻫ ﺟﺎ ڏوﻫﻪ ﭘﺎڻ ﺗﻲ ﭤﺎ‬
‫ﮐﮣﺠﻦ؛ ﺳﻮ ﻛﻬﮍو رﺳﺘﻮ אﺧﺘﻴﺎر ﻛﺮﻳﺎن‪ ،‬ﺟﻮ ﭔ ﺟﻲ ﮔﻨﺎﻫﻦ ﺟﻲ‬
‫ﺧﺮאﺑﻲء ﺟﻲ ﭘﺎڙ ﭘﭩﻲ ﻛﮃڻ ۾ ﻛﺎﻣﻴﺎب ﭤﻴﺎن‪.‬‬ ‫َ‬ ‫ﺟﻮאﺑﺪאري ﮐﮣﮡ ﮐﺎن ِ‬
‫ﺳﻮאء‬
‫ﻫﻜﮍيء אن ﺟﻲ ﭔ َء وٽ אﭼﻲ ﭘﻬﺘﻮ‪ .‬ﻓﺼﻞ ﭰﻮﻟﻬﺎرﻳﻮ ﺑﻴﭡﻮ ﻫﻮ‬‫َ‬ ‫אﺋ ﭘﻮر ﭘﭽﺎﺋﻴﻨﺪو‬
‫ﻻء ﺗﻴﺎر ﻫﻮא‪ .‬אن وﻗﺖ אوﭼﺘﻮ ﻫﻜﮍي ﮔﺎﺑﻲ ﮐﻴﺖ ۾ ﻟﻨﮕﻬﻲ‬ ‫۽ ﻛﮍﻣﻲ ﻟﮣﮡ ِ‬
‫آﺋﻲ‪ .‬ﻛﮍﻣ ﺟﻮ אن ﮐﻲ ڏﭠﻮ ﺳﻮ ﺳﭛ אﭼﻲ ﻛﮃ ﭘﻴﺲ‪ .‬ﻛﻮ ﻫﻴﮇאﻧﻬﻦ ﺗﻪ‬
‫ﻛﻮ ﻫﻮڏאﻧﻬﻦ؛ ﻣﻄﻠﺐ ﺗﻪ ڊﻛﺎﺋﻲ ﭘﺎڙ ﻛﮃﻳﺎﺋﻮﻧﺲ‪ .‬אﭸﺎ ﭔ َء ﻣﺎن ﭔﺎﻫﺮ‬
‫ﻧﻜﺮڻ ﺗﻲ אﭼﻲ ﻣﺲ ﺗﻪ وري ﺟﻮ ﻛﻮ ڊﻳﭵﺎرﻳﺲ ﺗﻪ ﭜﻮﺟﻲ ﻣﺎرﻳﻞ وﭠﻲ אﻧﺪر‬
‫ﭜﭵﻲ‪ .‬אﻫﮍي ﻃﺮح ﮐﻴﺲ ﺑﻪ אڌ ﻣﺌﻮ ﻛﺮي ﮀﮇﻳﺎﺋﻮن‪ ،‬ﭘﻨﻬﻨﺠﻲ ﭔ ﺑﻪ وڌﻳﻚ‬
‫ﮔﺎﺑﻲء ﺟﻲ ﻣﺎﻟﻜﻴﺎﮢﻲ رﺳ ﺗﻲ رڙﻧﺪي رﻫﻲ‬ ‫َ‬ ‫ﻟﺘﺎڙאﻳﻮن ۽ ﭘﺎڻ ﺑﻪ ﭰﺮﻧﺪא رﻫﻴﺎ‪.‬‬
‫ﺗﻪ אﺋ ﺗﻪ ﺟﺎﻧﻮر ﺟﻮ ﺳﺎﻫﻪ ﻛﮃي ﮀﮇﻳﻨﺪא‪.‬‬
‫ﻫﻦ ﺳﺎڌ ﭘﺮﻳﺎن وﻳﭡﻲ ﺳﭵﻮ رﻧﮓ ڏﭠﻮ‪ .‬אﮘﭝﺮو وڌي ﺳﭝ ﮐﻲ ﺳﮇي ﭼﻴﺎﺋ ‪” ،‬ﮀﻮ‬
‫ﭘﻨﻬﻨﺠﻲء‬
‫َ‬ ‫ﻧﺎﺣﻖ ﺗﻲ ﭼﮍﻫﻴﺎ آﻫﻴﻮ‪ .‬ﺳﭛ ﭔ َء ﮐﺎن ﭔﻪ ﻣﻨﭧ ﭔﺎﻫﺮ ﭤﻲ ﺑﻬﻮ‪ ،‬ﺗﻪ ﻣﺎﺋﻲ‬
‫ڍﮘﻲء ﮐﻲ وﭠﻲ وﭸﻲ‪ “.‬ﻛﮍﻣ ﺳﻨﺪس ﭼﻮڻ ﻣﭹﻴﻮ‪ .‬ﻣﺎﺋﻲ ﭔﭽﻜﺮ ڏﻳﺌﻲ‬ ‫َ‬
‫ﮔﺎﺑﻲء ﮐﻲ ﭴﮡ ﺗﻪ ﻧﺌﻮن ﺳﺎه ﭘﻴﻮ‪ .‬ﭔﭽﻜﺮ‬ ‫َ‬ ‫ﮔﺎﺑﻲء ﮐﻲ ﭘﻴﺎر ﻣﻨﺠﻬﺎن ﭘﻜﺎرﻳﻮ‪.‬‬
‫َ‬
‫ﻟﻜﻴﺎﮢﻲء ﺳﺎن ﮔﮇ ﻫﻠﻲ وﻳﺌﻲ‪.‬‬
‫َ‬ ‫ﺳﭹﺎﮢﻲ ﻛﻦ ﮐﮍא ﻛﺮي ڊﻛﻨﺪي آﺋﻲ ۽ ﻣﺎ‬
‫ﺧﺮאﺑﻲء ﺳﺎن وڌي ﭤﻲ‪ .‬ﺟﻴ ي ﮔﻬﮣﻲ ﺳﺰא‬ ‫َ‬ ‫ﮀﻮﻛﺮ ﺻﺤﻴﺢ ﻛﻴﻮ ﺗﻪ ﺧﺮאﺑﻲ‬
‫ﻧﻬﻲء ﻣﺎن‬
‫ﺧﺮאﺑﻲء ﮐﻲ ڏﻳﻦ ﭤﺎ‪ ،‬אوﺗﺮو وڌﻳﻚ وﭸﻲ ﭤﻲ ﺧﺮאﺑﻲ ﭘﮑﮍﻧﺪي‪ .‬א َ‬ ‫َ‬ ‫ﻣﺎﮢﻬﻮ‬
‫ﺧﺮאﺑﻲء ﺳﺎن دور ﻧﻪ ﭤﻴﻨﺪي؛ ﮔﻨﺪ ﮔﻨﺪ ﺳﺎن ﻧﻪ‬ ‫َ‬ ‫ﺻﺎف ﻇﺎﻫﺮ آﻫﻲ ﺗﻪ ﺧﺮאﺑﻲ‬
‫ڌوﭘﻨﺪو‪ .‬ﭘﺮ ﻛﻴﺌﻦ ﺧﺮאﺑﻲ دور ﭤﺌﻲ‪ ،‬ﺗﻨﻬﻨﺠﻮ ﺗﻪ אﭸﺎ ﭘﺘﻮ ﻛﻮﻧﻪ ﭤﻮ ﭘﻮي‪ .‬ﻫ ﺗﻪ‬
 ‫ﮔﺎﺑﻲء ﻣﺎﻟﻜﻴﺎﮢﻲ ﺟﻮ ﺳﮇ אوﻧﺎﻳﻮ‪ ،‬ﭘﺮ ﺟﻲ ﻧﻪ ﭔﮅي ﻫﺎ ﺗﻪ وﻳﭽﺎرن ﻛﮍﻣ ِ‬
‫ﻻء‬ ‫َ‬
‫ﻛﻬﮍو ﻋﻼج ﻫﻮ؟‬
‫אﺋ ﺧﻴﺎل ﭘﭽﺎﺋﻴﻨﺪو ﻫﻮ אﮘ وڌﻳﻮ‪ .‬ﺟﻠﺪ ﺋﻲ ﻫﻜﮍي ﮘﻮﭠﮍي ۾ אﭼﻲ ﭘﻬﺘﻮ‪.‬‬
‫ﻳﺎﮢﻲء ﭔﻴﻮ ﻛﻢ ﻛﺎر ﻻﻫﻲ‬ ‫ﺟﻬﻮﭘﮍيء ۾ رאت ﻛﺎﭨﻴﺎﺋ ‪ .‬ﮔﻬﺮ ڌ َ‬
‫َ‬ ‫ﻫﻜﮍي‬
‫ﻫﻜﮍي ﭘﺮאﮢﻲ ﻣﻴﺰ ﺻﻔﺎ ﻛﺮڻ ﺷﺮوع ﻛﺌﻲ‪ .‬ﻫﻜﮍو ﮔﻨﺪو ﭨﻮאل ﮐﮣﻲ‬
‫ﭔﻲء ﻛﻨﮉ ﺗﺎﺋ ﺧﻮب אﮔﻬﻴﺎﺋ ﭘﺮ ﺟﻴ و وڌﻳﻚ ﭤﻲ ﭘﺎڻ‬ ‫ﻫﻚ ﻛﻨﮉ ﮐﺎن َ‬
‫ﭘﺘﻮڙﻳﺎﺋ ‪ ،‬אوﺗﺮو وڌﻳﻚ ﻣﻴﺰ ﮔﻨﺪي ﭤﻴﻨﺪي ﭤﻲ وﻳﺌﻲ‪ .‬ﻫﻜﮍא دאغ ﻟﭥﺎ ﭤﻲ‪ ،‬ﺗﻪ ﭔﻴﺎ‬
‫ﭼﮍﻫﻴﺎ ﭤﻲ؛ ﺗﺎن ﺟﻮ ﻫﭵﻲ ﭘﻴﺌﻲ‪ .‬ﮀﻮﻛﺮ ِאﻫﻮ ﺣﺎل ڏﺳﻲ ﮐﻴﺲ ﭼﻴﻮ‪” ،‬ﻣﺎﺗﺎ‪،‬‬
‫ﭘﻮء ﻣﻴﺰ ﺻﺎف ﭤﻴﻨﺪي‪ “.‬ﻫﻦ אﺋ ﻛﻴﻮ ۽ ﻣﻴﺰ ﺷﻴﺸﻲ‬ ‫ﭘﻬﺮﻳﺎﺋ ﭨﻮאل ﺻﻔﺎ ﻛﺮ ﺗﻪ ِ‬
‫ﺟﻴﺎن ﻤﭼﻜﮡ ﻟﮙﻲ‪.‬‬
‫אﮘ ﻫﻠﻲ ﮀﺎ ڏﺳﻲ ﺗﻪ ﻛﻲ ﻛﮍﻣﻲ ﭰﻴﭥﻦ ِ‬
‫ﻻء ﻟﻮﻫﻪ ﺟﺎ ﭘﭩﺎ ﭘﻴﺎ ﻣﻮڙﻳﻦ‪ .‬ﮔﻬﮣﻲ‬
‫ﻣﭥﺎ ﻛﭧ ﻛﻴﺎﺋﻮن ﭘﺮوﺋﺮٿ وﻳﺌﻲ‪ .‬ﭰ אﺋﻲ ﭰ אﺋﻲ ﭘﭩﺎ ﭘﻴﺎ ﻣﻮڙﻳﻦ‪ .‬ﮔﻬﮣﻲ ﻣﭥﺎ‬
‫ﻛﭧ ﻛﻴﺎﺋﻮن ﭘﺮوﺋﺮٿ وﻳﺌﻲ‪ .‬ﭰ אﺋﻲ ﭰ אﺋﻲ ﭘﭩﺎ ﭘﻲ ﺗﭙﺎﻳﺎﺋﻮن ﭘﺮ ﺑﻴﺴﻮد‪.‬‬
‫ﮀﻮﻛﺮ ﺳﻨﺪن ﭼﻮכ ﺻﺤﻴﺢ ﻛﺌﻲ ۽ ﭼﻴﻮ‪” ،‬ﭜﺎﺋﺮو‪ ،‬ﺟﻨﻬﻦ ﺟﻬﻠﻲ ﺳﺎن‬
‫אوﻫﺎن ﭘﭩﻦ ﮐﻲ ﻗﺎﺑﻮ ﻛﻴﻮ آﻫﻲ ﺳﻮ ڍﻟﻮ آﻫﻲ‪ .‬אن ﮐﻲ ﭘﺨﺘﻮ ﻛﻴﻮ ﺗﻪ ﭘﭩﺎ ﻳﻜﺪم‬
‫ﻣﮍي وﻳﻨﺪא‪ “.‬ﻫﻨﻦ אﺋ ﻛﻴﻮ ﺗﻪ ﭰﻴﭥﺎ ﻳﻜﺪم ﺗﻴﺎر ﭤﻲ وﻳﺎ‪.‬‬
‫ﮀﻮﻛﺮو دل ۾ ﺧﻮش ﭤﻴﻮ ۽ אﮘ ﻫﻠﻴﻮ‪ .‬ﻫﻜﮍي ﭔﻜﺮאرن ﺟﻲ ﭨﻮ ڏﭠﺎﺋ ‪،‬‬
‫ﻻء ﺑﺎﻫﻪ ﭔﺎرڻ ﺟﻲ ﻛﻮﺷﺶ ﭤﻲ ﻛﺌﻲ‪ .‬ﺳﻜﺎ‬ ‫ﺟﻦ ﻣﺎل ﺟﻬﻠﻲ ﻣﺎﻧﻲ ﭘﭽﺎﺋﮡ ِ‬
‫ﮀﻮڏא دﮐﺎﺋﻲ ﻳﻜﺪم ﮐﮣﻲ آﻻ ﭼﻬﺎ ﭤﻲ ﻣﭥﺎن رﮐﻴﺎﺋﻮن‪ ،‬ﺳﻮ ﺑﺎﻫﻪ אﺳﺮي ﺋﻲ ﻧﻪ ﭤﻲ‪.‬‬
‫אﺟﻬﺎﻣﻲ ﭤﻲ وﻳﺌﻲ‪ .‬ﮀﻮﻛﺮي ﮐ ﭼﻴﻮ‪” ،‬אدא‪ ،‬ﭘﻬﺮﻳﺎﺋ ﺳﻜﻦ ﮀﻮڏن ﮐﻲ ﭔﺮڻ‬
‫ﭘﻮء آﻻ ﺑﻪ ﭔﺮﻧﺪא‪ .‬ﺗﻜﮍ ﺳﺎن ﻛﻢ ﻧﻪ ﭤﻴﻨﺪو‪ “.‬ﻫﻨﻦ ﺳﻨﺪس ﺻﻼح ورﺗﻲ‬ ‫ڏﻳﻮ ﺗﻪ ِ‬
‫۽ ﺑﺎﻫﻪ ﻣﺸﻌﺎل ﺟﻴﺎن ﺗﻴﺰ ﭔﺮڻ ﻟﮙﻲ‪.‬‬
‫ﮀﻮﻛﺮ ِאﻫﻲ ﭨﻴﺌﻲ ﻧﻈﺎرא ڏﭠﺎ ﭘﺮ ﻫﻦ אﻧﻬﻦ ﺟﻮ ﻣﻄﻠﺐ ﭘﻮرو ﻧﻪ ﺠﻬﻴﻮ‪ .‬ﻫﻠﻨﺪي‬
‫ﻧﻬﻲء دروﻳﺶ ﺟﻲ ﻛﭩﻴﺎ وٽ ﭘﻬﺘﻮ ۽ در‬ ‫ﻫﻠﻨﺪي ﭼﻮﭤ ڏﻳﻨﻬﻦ אﭼﻲ א َ‬
‫ﮐﮍﻛﺎﻳﺎﺋ ‪ .‬אﻧﺪرאن آوאز آﻳﻮ‪” :‬ﻛ آﻫ ؟“ ﺟﻮאب ڏﻧﺎﺋ ‪” ،‬ﻣﺎن ﮔﻨﻬﮕﺎر‬
‫ﭘﻨﻬﻨﺠﺎ ﭘﺮوא دوش ﻻﻫﮡ آﻳﻮ آﻫﻴﺎن‪ “.‬ﺳﻨﺖ ﺳﻨﺪس ﻮري ﻛﻬﺎﮢﻲ ﭔﮅي ﮐﻴﺲ‬
‫ﻫﻜﮍو ﻣﮇو ﻛﻬﺎڙو ڏﻳﺌﻲ ﭘﺮﻳﺎن ﺑﻴﭡﻞ ﺳﻜﻞ وڻ ڏאﻧﻬﻦ אﺷﺎرو ﻛﺮي‬
‫ﭼﻴﻮ‪” ،‬ﻫﻦ وڻ ﮐﻲ وڍي ﭨﻲ ﭨﻜﺮא ﻛﺮي ﺑﺎﻫﻪ ڏي‪ .‬ﺟﮇﻫﻦ ﭨﻴﺌﻲ ﭨﻜﺮ ﭔﺮي‬
‫ﻧﺪيء ﻣﺎن وאت ۾ ﭘﺎﮢﻲ‬
‫َ‬ ‫وאريء وﻫﻨﺪڙ‬
‫َ‬ ‫ﺗﻲء ۾ ﭘﻮر ۽ ﭜﺮ‬
‫وﭸﻦ ﺗﮇﻫﻦ ﮐﮣﻲ ڌر َ‬
‫ﭜﺮي ﭜﺮي אﻧﻬﻦ ﭨﻨﻬﻲ ﮐﻲ ڏي‪ .‬ﺟﮇﻫﻦ אﻧﻬﻦ ﻣﺎن ﺳﻼ ﻧﻜﺮﻧﺪא ۽ وڏא ﺻﻮﻓﻦ ﺟﺎ‬
‫وڻ ﭤﻴﻨﺪא ﺗﮇﻫﻦ ﺗﻮﮐﻲ ﭘﺎڻ ﻣﻠﻨﺪي ﺗﻪ ﺧﺮאﺑﻲ ﻛﻴﺌﻦ دور ﻛﺠﻲ ۽ ﺗﮇﻫﻦ ﺋﻲ‬
‫ﺗﻨﻬﻨﺠﺎ ﭘﺎپ دور ﭤﻴﻨﺪא‪ “.‬ﻫﻦ ﮐﻲ ﺗﻪ ﺠﻬﻪ ۾ ﻛﺠﻬﻪ ﻧﻪ آﻳﻮ ﭘﺮ ﺗﻨﻬﻦ ﻫﻮﻧﺪي ﺑﻪ‬
‫ﺑﻨﺎ ﮘﺎﻟﻬﺎﺋﮡ ﺟﻲ ﺣﻜﻢ ﻣﻮﺟﺐ ﻛﻢ ۾ ﻟﮙﻲ وﻳﻮ‪.‬‬
‫ڌرم ﺟﻮ ﭘﭧ وאت ۾ ﭘﺎﮢﻲ ڍوﺋﻴﻨﺪو ﭘﻨﻬﻨﺠﻮ ﭘﻮرﻫﻴﻮ ﻛﻨﺪو رﻫﻴﻮ‪ .‬ﺟﮇﻫﻦ ﭘﻨﮅ‬
‫ﻛﺮي ﻛﺮي ﭤﻜﺠﻲ ﭘﻴﻮ ﺗﮇﻫﻦ אﭼﻲ آرאم ﻛﻴﺎﺋ ‪ .‬ﺑﮏ ﺑﻪ ﻣﺎﻧﺪو ﻛﻴﻮ‬
‫ﺟﻬﻮﭘﮍيء ڏאﻧﻬﻦ ﻫﻠﻴﻮ ﺗﻪ ﻣﻦ ﻛﻮ ﮘﭝﻮ ﻣﻠﻲ‪ .‬אﻧﺪر ﮔﻬﮍﻳﻮ ﻣﺲ ﺗﻪ‬
‫َ‬ ‫ﻫﻮس ﺳﻮ אﭤﻲ‬
‫ڏﭠﺎﺋ ﺗﻪ دروﻳﺶ ﭘﺮﻳﺎن ﺑﻴﻨﭻ ﺗﻲ ﺑﻴﺠﺎن ﭘﻴﻮ ﻫﻮ‪ .‬ﭼﻮڌאري ﻧﻈﺮ ﭰ אﻳﺎﺋ ﺗﻪ ﺳﻜﻞ‬
‫ﻧﻲء ﺟﺎ ﭨﻜﺮ ڏﭠﺎﺋ ‪ .‬ﺑﮏ ۾ ﺑﺼﺮ ﺑﻪ ﻣﭡﺎ ﻟﮙﻨﺪא آﻫﻦ‪ ،‬ﺳﻮ ﻫﻲءُ ﺑﻪ אﻫﻲ‬ ‫ﻣﺎ َ‬
 ‫ﺳﻜﺎ ﭨﻜﺮ ﭼﺎﻫﻪ ﻣﺎن ﭼﭕﻴﻨﺪو وﻳﻮ‪ .‬ڍؤ ﻛﺮي ِ‬
‫ﭘﻮء ﻟﮙﻮ ﻗ ﮐﻮﭨﮡ‪ .‬ﭔﻪ ڏﻳﻨﻬﻦ‬
‫ﻟﮙﺲ‪ .‬ڏﻳﻨﻬﻦ ﮐﻮﭨﻲ ﻛﻨﺪو ﻫﻮ ﺗﻪ رאت ﺟﻮ ﭘﺎﮢﻲ ڍوﺋﻴﻨﺪو ﻫﻮ‪ .‬אﭸﺎ ﮐﻮﭨﻲ ﻣﺲ‬
‫ﻻء ﮐﺎڌي ﭘﻴ ﺟﻮ ﺳﺎﻣﺎن ﮐﮣﻲ‬ ‫رﻫﻴﻮ ﺗﻪ ﭜﺮوאري ﺷﻬﺮ ﻣﺎن ﻛﻲ ﻣﺎﮢﻬﻮ دروﻳﺶ ِ‬
‫آﻳﺎ‪ .‬אﻧﻬﻦ ﺟﮇﻫﻦ ڏﭠﻮ ﺗﻪ ﻣﻬﺎﭘﺮش ﺳﮑﮅאم ﭘﮅאرﻳﻮ آﻫﻲ ۽ ﭼﻴﻠﻲ ۾ ﭘﻨﻬﻨﺠﻲ‬
‫ﺑﺮﻛﺖ وﺟﻬﻲ وﻳﻮ آﻫﻲ‪ ،‬ﺗﮇﻫﻦ آﻧﺪل ﺳﺎﻣﺎن ﺳﭛ אن ﮐﻲ ڏﻳﺌﻲ ﻓﻘ ﮐﻲ دﻓﻦ‬
‫ﻛﺮي ﻣﻮﭨﻴﺎ‪.‬‬
‫ﭘﻮء ﺗﻪ ﭼﻴﻠﻮ ﭘﺎڻ دروﻳﺶ ﺑﮣﺠﻲ وﻳﻮ‪ .‬ﻣﺎﮢﻬﻮ روزﺑﺮوز אﭼﮡ ﻟﮙﺲ ۽ ﺳﻨﺪس‬ ‫ﺑﺲ ِ‬
‫ﺻﺪﻗ ﺟﻮ אﻧﺪאز ڏﻳﻨﻬﺎن ڏﻳﻨﻬﻦ وﻳﻮ وڌﻧﺪو‪ .‬ﺳﻮﻳﻦ ﺳﻮﻏﺎﺗﻮن ۽ ﺳﻮﮐﮍﻳﻮن ۽ ﻧﺖ‬
‫ﻧﻮאن ﻧﺬرאﻧﺎ ﮐﻴﺲ ﭜﻴﭩﺎ ۾ ﻣﻠﮡ ﻟﮙﺎ‪ .‬وري ﭘﺎﮢﻲ ڍوﺋﮡ ﺟﻮ ﭘﻮرﻫﻴﻮ ﺟﻮ ﻣﺎﮢﻬﻦ ﭤﻲ ڏﭠﻮ‬
‫ﺗﻨﻬﻦ ﺳﻨﺪن دل ﺗﻲ وڌﻳﻚ אﺛﺮ ﭤﻲ وڌو ۽ ﺠﻬﮡ ﻟﮙﺎ ﺗﻪ ﻛﻼ وאرو אﻧﺴﺎن‬
‫آﻫﻲ‪ .‬ﻫﻲءُ ﺑﻪ אڌ ڏﻳﻨﻬﻦ ﭘﺎﮢﻲ ڍوﺋﮡ ۾ ﮔﺬאرﻳﻨﺪو ﻫﻮ ۽ ﺑﺎﻗﻲ אڌ ﻣﻼﻗ ﺳﺎن رﻫﺎڻ‬
‫אﻫﮍيء ﻃﺮح ﺳﻨﺪس ﭔﻪ ﺳﺎل ﮔﺬري وﻳﺎ‪.‬‬
‫َ‬ ‫۾ ﺻﺮف ﻛﻨﺪو ﻫﻮ‪.‬‬
‫ﺟﻬﻮﭘﮍيء ﺟﻲ ﭔﺎﻫﺮאن ﻛﻨﻬﻦ ﺟﻲ ﻟﻨﮕﻬﮡ ﺟﻮ آوאز ﭔﮅو‪.‬‬ ‫َ‬ ‫ﻫﻜﮍي ڏﻳﻨﻬﻦ ﻫﻦ‬
‫ﭔﺎﻫﺮ ﻧﻜﺮي ڏﭠﺎﺋ ﺗﻪ ﻫﻜﮍو ﺳﮕﻬﺎرو ﻣﻀﺒﻮط ﺟﻮאن‪ ،‬ﻋﻤﺪي ﭘﻮﺷﺎכ‬
‫ﭘﻬﺮﻳﻞ‪ ،‬ﻫﻜﮍي ﺗﻴﺰ ﮔﻬﻮڙي ﺗﻲ ﻣﭡﺎ رאڳ ﮘﺎﺋﻴﻨﺪو ﭘﻴﻮ وﭸﻲ‪ .‬ﻫﻦ ﮐﻴﺲ ﻫﻜﻞ‬
‫ﻛﺌﻲ ۽ ﻫﻦ ﻟﻐﺎم ﮀﻜﻲ ﮔﻬﻮڙي ﮐﻲ ﺟﻬﻠﻴﻮ‪ .‬ﻓﻘ ﭘﮁﻴﻮ‪” ،‬אدא‪ ،‬ﺗﻮن ﻛ‬
‫آﻫ ۽ ﻛﻴﮇאﻧﻬﻦ ﭘﻴﻮ وﭸ ؟“‬
‫”ﻣﺎن ڌאڙﻳﻞ آﻫﻴﺎن ۽ ﻣﻨﻬﻨﺠﻮ ﭘﻴﺸﻮ آﻫﻲ رﺳ ﺗﻲ ﻣﺎﮢﻬﻦ ﮐﻲ ﭰﺮڻ ۽ ﻣﺎرڻ‪ .‬ﺟﻴﺌﻦ‬
‫وڌﻳﻚ ﭰﺮ ﻣﺎر ﻛﻨﺪو آﻫﻴﺎن‪ ،‬ﺗﻴﺌﻦ وڌﻳﻚ آﻧﻨﺪ אﻳﻨﺪو אﭤﻢ‪“.‬‬
‫ﻓﻘ وﻳﭽﺎر ۾ ﭘﺌﺠﻲ وﻳﻮ ۽ دل ۾ ﭼﻮڻ ﻟﮙﻮ‪” ،‬ﻣﺎﮢﻬﻮ ﻫﻤﻴﺸﮧ ﮔﻨﺎﻫﻪ ﻗﺒﻮل ﻛﺮي‬
‫ﺗﻮﺑﻬﻪ ﻛﻨﺪא آﻫﻦ‪ ،‬ﭘﺮ ﻫﻲءُ ﻋﺠﺐ ﻣﺎﮢﻬﻮ آﻫﻲ ﺟﻮ ﭘﻨﻬﻨﺠﻦ ﮔﻨﺎﻫﻦ ﺟﻲ ﮘﺎﻟﻬﺎﺋ‬
‫ﻣﺎﮢﻬﻮء ﮐﻲ ﺳﮅو ﻛﻴﺌﻦ‬
‫َ‬ ‫ﭘﻴﻮ ﻛﺮي ﭴﮡ ﺗﻪ ﻛﺎ ﺳﻮرﻫﻴﺎﺋﻲ ﮐﭩﻲ אﭤﺲ‪ .‬אﻫﮍي‬
‫ﻛﺮﻳﺎن؟ ﭜﻼ ﺟﻲ ﻫﻲ אﺋ ﭘﻴﻮ وאﭨﻬﮍن ﮐﻲ ﺳﺘﺎﺋﻴﻨﺪو‪ ،‬ﺗﻪ ﻛﻬﮍي رאﻫﻪ ﺟﻲ‬
‫ﺳﻼﻣ رﻫﻨﺪي ۽ ﻣﺎﮢﻬﻮ ﺗﻪ ﻣﻮن ڏي אﭼﮡ ﺑﻨﺪ ﻛﺮي ﮀﮇﻳﻨﺪא‪ .‬ﺟﻲ אﺋ ﭤﻴﻮ ﺗﻪ‬
‫ﻣﻨﻬﻨﺠﻲ ﮔﺬرאن ﮐﻲ ﺑﻪ ﺗﻪ ڌכ אﻳﻨﺪو‪ “.‬אﺋ وﻳﭽﺎري ڌאڙﻳﻞ ﺟﻲ ﺎﻃﺐ ﭤﻲ‬
‫ﻻء אﻳﻨﺪא آﻫﻦ ۽ ﻧﻪ ﺗﻮ ﺟﻴﺎن אوﭼﻲ‬ ‫ﭼﻴﺎﺋ ‪” ،‬ﻣﺎﮢﻬﻮ ﻣﻮن ڏي ﮔﻨﺎﻫﻦ ﺟﻲ ﭘﮁﺘﺎو ِ‬
‫ﻻء ﺟﻲ ﭼﮝﻮ ﭴﺎﮢ ﺗﻪ אرﻣﺎن ﻇﺎﻫﺮ ﻛﺮ ۽ א ﺎم ﻛﺮ‬ ‫ﮘﺎٽ ﭘﮅرאﺋﻲ ﻛﺮڻ ِ‬
‫ﺗﻪ آﺋﻴﻨﺪه אﺋ ﻛﺮڻ ﮐﺎن ﺑﺎز אﻳﻨﺪﻳﻦ‪ .‬ﺟﻲ ِאﻫﻮ ﻧﻪ ﭘﭵﻴﺌﻲ ﺗﻪ ﻫﻦ ﻣﻠﻚ ﻣﺎن ﻫﻠﻴﻮ‬
‫وڃ ۽ ﻣﻮن ڏאﻧﻬﻦ אﻳﻨﺪڙ ﻣﺴﺎﻓﺮن ﮐﻲ ﺳﺘﺎﺋﻲ‪ ،‬אﭼﮡ ﮐﺎن ﺑﻨﺪ ﻧﻪ ﻛﺮ‪ .‬ﺟﻲ אﺋ ﺑﻪ ﻧﻪ‬
‫ِ‬
‫ﻟﮙﻨﺪء‪“.‬‬ ‫ڌﮢﻲء ﺟﻲ درﮔﺎﻫﻪ ۾ ﻣﻮﭼﮍא‬
‫ﻛﻨﺪﻳﻦ ﺗﻪ َ‬
‫ﭔﮣﻲء ﺟﻲ ﭘﺮوאﻫﻪ ﻛﺎﻧﻬﻲ؛‬ ‫ڌﮢﻲء َ‬‫َ‬ ‫ڌאڙﻳﻞ وڏو ﭨﻬﻚ ڏﻧﻮ ۽ ﭼﻴﻮ‪” ،‬ﻣﻮن ﮐﻲ‬
‫ﻧﻜﻲ ﺗﻨﻬﻨﺠﻦ ﭘﺎرאﺗﻦ ﺟﻮ ﻛﻮ ﺧﻮف אﭤﻢ‪ .‬ﺗﻮن ﻛﻮ ﻣﻨﻬﻨﺠﻮ ﻣﺎﻟﻚ‬
‫يء ﺗﻲ‪ ،‬ﻣﻨﻬﻨﺠﻮ آﻫﻲ ڌאڙن ﺗﻲ‪ .‬אﺳﺎن‬ ‫ﻛﻮﻧﻪ آﻫ ‪ .‬ﺗﻨﻬﻨﺠﻮ ﮔﺬرאن آﻫﻲ ﻓﻘ َ‬
‫ﺳﭝ ﮐﻲ ﻛﻮ ﻣﮍﻳﻮﺋﻲ ﻮﻧﻮ ﮔﺬرאن ﺟﻮ ﮐﭙﻲ‪ .‬ﺟﻴﻜﻲ ﭔﮃﻳﻮن زאﻟﻮن ﺗﻮ وٽ‬
‫ﺠﻬﺎﮢﻲء‬
‫َ‬ ‫אﭼﻦ‪ ،‬ﺗﻦ ﮐﻲ وﻳﻬﻲ אﻫﻲ ﻛﭥﺎﺋﻮن ِ‬
‫ﭔﮅאء ۽ ﮔﻴﺎن ڏي‪ .‬ﻣﻮن ﮐﻲ ﺗﻨﻬﻨﺠﻲ‬
‫ﺟﻲ ﻛﺎ ﺿﺮورت ﻧﻪ آﻫﻲ‪ .‬אﭨﻠﻨﺪو ﮀﺎﻛﺎڻ ﺗﻪ ﺗﻮ ِאﻫﻲ ﮔﻴﺎن ﺟﺎ ﮔﻔﺘﺎ ﻛﮃﻳﺎ‬
‫آﻫﻦ ۽ ﺧﺪאﺋﻲ درﮔﺎﻫﻪ ﺟﺎ ﺧﻮف ﺑﺘﺎﻳﺎ אﭤﻴﺌﻲ ﺗﻨﻬﻦ ﻛﺮي ﻣﺎن ﺳﭝﺎﮢﻲ ﭔﻪ ﻣﺎﮢﻬﻮ‬
‫وڌﻳﻚ ﻛﻬﻨﺪس‪ .‬ﺗﻮﮐﻲ ﺑﻪ ﺟﻴﻜﺮ אڄ ﭘﻮرو ﻛﺮﻳﺎن ﭘﺮ ﭘﻨﻬﻨﺠﺎ ﻫﭣ ﺧﺮאب‬
‫ﻛﺮڻ ﻧﭥﻮ ﭼﺎﻫﻴﺎن‪ .‬ﭘﺮ ﺟﻲ وري ﻣﻮن ﮐﻲ ﻛﺠﻬﻪ ﭼﻴﻮ אﭤﺌﻲ ﺗﻪ ﺳﮅو ﺟﻬﻨﻢ‬
‫ﺳﺎنء‪ “.‬אﺋ دڙﻛﻮ ڏﻳﺌﻲ ڌאڙﻳﻞ رﻣﻨﺪو رﻫﻴﻮ ۽ ﻓﻘ ﺟﺎ ﭔﻴﺎ אٺ‬ ‫ِ‬ ‫ﭘﻬﭽﺎﺋﻴﻨﺪو‬
‫ﺳﺎل ﺳﮏ ﺳﻼﻣ َء ﺳﺎن ﻧ ﻳﺎ‪.‬‬
‫ﻫﻜﮍيء رאت ﻓﻘ ﭘﺎﮢﻲ ﺟﻲ ڍوﺋﻲ ﭘﻮري ﻛﺮي ﺻﺪﻗ )ﻣﺮﻳﺪن( ﺟﻲ‬ ‫َ‬
‫אﻧﺘﻈﺎر ۾ رאﻫﻪ ﺗﻜﻴﻨﺪو رﻫﻴﻮ ﭘﺮ אن ڏﻳﻨﻬﻦ ﻫﻚ ﺑﻪ ﻛﻮﻧﻪ آﻳﻮ‪ .‬ڏאڍو ﻣﺎﻧﺪو‬
‫ﭘﻨﻬﻨﺠﻲء‬
‫َ‬ ‫ﭤﻴﻮ ۽ ﭘﻴﭧ ﭘﺎﻟﻨﺎ ﺟﻲ ﭼﻨﺘﺎ ﭤﻴﮡ ﻟﮙﺲ‪ .‬אﺋ ﮘﮡ ﺗﻮر ﻛﻨﺪي ﻛﻨﺪي‬
‫ﻧﺪﮔﻲء ﺗﻲ ﺳﺮﺳﺮي ﻧﻈﺮ אُﮀﻠﻴﻨﺪي אﻧﺪرאن آوאز آﻳﺲ؛ ﭼﻲ ”ﺗﻮﮐﺎن وڏي ﻏﻠﻄﻲ‬ ‫َ‬ ‫ز‬
‫ﭤﻲ آﻫﻲ‪ .‬ﺗﻮن دروﻳﺶ ﺟﻲ ﭼﻮڻ ﻣﻮﺟﺐ ﺗﻪ ﺣﻴﺎﺗﻲ ﺑﺴﺮ ﻧﭥﻮ ﻛﺮﻳﻦ‪ .‬ﻫﻦ ﺗﻮﮐﻲ‬
‫ﻧﻬﻲء ﺳﺰא ﻣﺎن אﭨﻠﻨﺪو ﺗﻮن ﮐﺎڌو ۽ ﻣﺎﮢﻬﻦ ﺟﻲ ﺳﺎرאﻫﻪ ﭘﻴﻮ ﻛﭡﻲ‬ ‫ﺳﺰא ڏﻧﻲ‪ ،‬ﭘﺮ א َ‬
‫ﻛﺮﻳﻦ‪ .‬وري אﻳ و ﺗﻪ ﻻﻟﭽﻲ ﭤﻲ ﭘﻴﻮ آﻫ ‪ ،‬ﺟﻮ ﻣﺎﮢﻬﻮ ﮔﻬﭧ ﭤﺎ אﭼﻦ ﻳﺎ ﻧﭥﺎ אﭼﻦ ﺗﻪ‬
‫ﺣ אن ۽ ﭘﺮﻳﺸﺎن ﭤﻮ ﭤﺌ ‪ .‬ﺟﻲ אﭼﻦ ﭤﺎ ﺗﻪ ﺗﻮن ﻓﻘﻂ ﺗﮇﻫﻦ ﺧﻮش ﭤﻮ ﭤﺌ ‪ ،‬ﺟﮇﻫﻦ‬
‫ﺗﻨﻬﻨﺠﻲ ﺳﺎرאﻫﻪ ﭤﺎ ﻛﻦ‪ .‬אﻫﺎ روش ﭠﻴﻚ ﻧﻪ آﻫﻲ‪ .‬دﻧﻴﻮي ﻣﺎن ﺟﻲ ﭘﻮﺋﺘﺎن ﭘﺌﻲ‬
‫ﺗﻮن ﺎرگ ﮀﮇي ﻛﺪڳ ﻟﮍي رﻫﻴﻮ آﻫ ‪ .‬אﮘ ﺑﺎرن ﻻﻫﮡ ﺟﻲ ﺑﺪرאن ﻧﻮאن‬
‫ﻧﻬﻲء ﺧﻴﺎل ﺳﻨﺪس وﻫﮡ وه ﻛﺮي ﮀﮇﻳﻮ ۽‬ ‫ﺳﺮ ﺗﻲ ﭼﺎڙﻫﻲ رﻫﻴﻮ آﻫ ‪ “.‬א َ‬
‫روﭨﻲء ﺟﺎ ﭨﻜﺮ‬ ‫َ‬ ‫אﻧﺪر ۾ ڏﻧﮓ ﻫﮣﻲ ﺳﻨﺪس آرאم ﭰﭩﺎﺋﻲ ﮀﮇﻳﻮ‪ .‬ﺳﻜﺎ‬
‫ﻛﭡﺎ ﻛﺮي ﻛﻮڏر ﻛﻠﻬﻲ ﺗﻲ رﮐﻲ אﭤﻲ ﻫﻠﻴﻮ؛ ﭼﻲ ”ﻫﺎڻ وﭸﻲ ﭤﻮ‬
‫ﻛﻨﻬﻦ ﻏﺎر ۾ ﻏﺮق ﭤﻴﺎن‪ ،‬ﺟ ﺑ آدم ﺟﻮ ﭘ ﺑﻪ ﭘﻬﭽﻲ ﻧﻪ ﺳﮕﻬﻲ‪ “.‬אﭸﺎ ﺑﻪ‬
‫ﻗﺪم אﮘ ﻣﺲ ﻫﻠﻴﻮ ﺗﻪ وري אﻫﻮ אﮘﻴﻮن ڌאڙﻳﻞ אﭼﻲ אﮘﻴﺎن ﻟﻨﮕﻬﻴﺲ‪ .‬ﭜﻮ ۾ ﭜﭵﮡ ﺗﻲ‬
‫ﻫﻮ ﭘﺮ ڌאڙﻳﻞ ﭘﺨﺘﻮ ﺟﻬﻠﻲ ﭘﮁﻴﺲ‪” ،‬ﻛﻴﮇאﻧﻬﻦ وﭸﻲ رﻫﻴﻮ آﻫ ؟“‬
 ‫”אﺗﻲ‪ ،‬ﺟ ﻣﻮن وٽ ﻛﻮﺑﻪ ﻧﻪ אﭼﻲ‪“.‬‬
‫”ﺟﻲ ﻣﺎﮢﻬﻮ ﻧﻪ אﭼﻲ ﺗﻪ ﮔﺬر ﻛﭥﺎن ﻛﻨﺪﻳﻦ؟“‬
‫دروﻳﺶ ﺟﻲ אک ﮐﻠﻲ‪ .‬ﮐﺎڌو ﻫﻦ وﻗﺖ ﺗﺎﺋ ﮐﻴﺲ ﻳﺎد ﺑﻪ ﻛﻮﻧﻪ ﻫﻮ‪ ،‬ﭘﺮ ﻫﻴﻨﺌﺮ אﻫﺎ‬
‫אﻧﺘﻈﺎري ﻣﻨﺠﻬﺲ ﻧﺌ ﺳﺮ ﺟﺎﮘﻲ‪ .‬ڌאڙﻳﻞ وאٽ وﭠﻲ رﻣﻨﺪو رﻫﻴﻮ‪ .‬دروﻳﺶ ڏﭠﻮ ﺗﻪ‬
‫אڄ ﻣﮍﻳﻮﺋﻲ ﻣﻨﺠﻬﺲ ﭰ و آﻫﻲ‪ .‬אﻫﮍو ﺳﻨﮕﺪل ﻧﻪ آﻫﻲ ﺟﻬﮍو אﮘﻲ ﻫﻮ ۽ ﻧﻜﻮ‬
‫ﻣﺎرڻ ﭰﺮڻ ﺟﻮ دڙﻛﻮ ﭤﻮ ڏﺋﻲ‪ ،‬ﺳﻮ وﭠﻲ ﮐﻴﺲ ﺳﮇ ﻛﻴﺎﺋ ۽ ﭼﻴﺎﺋ ‪” ،‬ﺑﻨﺪא‬
‫ڌﮢﻲء ﮐﺎن ﻛﺎ ڏي ﭜﭵﻨﺪﻳﻦ؟“‬‫َ‬ ‫ﺧﺪא ﺟﺎ‪ ،‬ﻛﺠﻬﻪ ﭘﮁﺘﺂءٌ ﻛﺮ‪.‬‬
‫ڌאڙﻳﻞ ﮔﻬﻮڙو ﭰ אﺋﻲ ڏאﻧﻬﺲ وڌﻳﻮ ۽ ﻛﭗ ﻛﮃي‪ .‬אُﻟﺮ ﻛﻴﺎﺋﻴﻨﺲ ﺗﻪ ﻓﻘ‬
‫وﭠﻲ ﭜﮙﻮ ۽ ﺟﻬﻨﮓ ﻣﻨﻬﻦ ڏﻧﺎﺋ ‪ .‬ڌאڙﻳﻞ ﻛﮃ ﻛﻮﻧﻪ ﭘﻴﺲ ﻟﻴﻜﻦ ﭼﺘﺂءٌ‬
‫ﻣﺎنء ﭘﺮ ﺟﻲ ﭨﻴﻮن دﻓﻌﻪ ﻛﻮ אﮐﺮ‬ ‫ﻛﺮي ﮀﮇﻳﺎﻧﺲ ﺗﻪ ﭔﻪ دﻓﻌﺎ ﮀﮇﻳﻮ ﭤﻲ ِ‬
‫ِ‬
‫ﺳﺎنء‪.‬‬ ‫ﻛﮃﻳﺌﻪ ﺗﻪ ﻛ ﮀﮇﻳﻨﺪو‬
‫ﺷﺎم ﺟﻮ ﻓﻘ ﭘﺎﮢﻲ ڏﻳﮡ وﻳﻮ ﺗﻪ ﮀﺎ ڏﺳﻲ ﺗﻪ ﻫﻜﮍو ﺳﻠﻮ אﭜﺮﻳﻮ آﻫﻲ ۽ ﻧﻨﮃڙو‬
‫روﭨﻲء ﺟﻮ ﺧﺎ ﻮ ﭤﻴﻮ‪ .‬ﻓﻘ ﭔﺎﻫﺮ‬
‫َ‬ ‫ﺻﻮف ﺟﻮ وڻ ﭘﻴﻮ אﺳﺮي‪ .‬وﻗﺖ ﮔﺬرﻧﺪو وﻳﻮ‪.‬‬
‫ﻧﻲء ﺟﻲ وڻ ﺟﻲ ﺷﺎخ ۾ ﻟﭩﻜﻴﻞ ڏﭠﺎﺋ ‪ .‬ﻻﻫﻲ‬ ‫ﮘﻮﻻ ۾ ﻧﻜﺘﻮ ﺗﻪ ﻫﻚ ﻫﮍ ﻣﺎ َ‬
‫يء ﻃﺮح ﮐﻴﺲ ﻫﻤﻴﺸﮧ ﻫﻚ ﻫﮍ ﺑﻨﺎ رﺧ ﺟﻲ ﻣﻠﻨﺪي‬ ‫ﮐﻮ ﺑﮏ ﭜﮙﺎﺋ ‪ .‬אﻫﮍ َ‬
‫رﻫﻲ‪ .‬ﻫﺎﮢﻲ ﮐﻴﺲ ﺻﺮف ﻫﻚ ﭼﻨﺘﺎ ﻫﺌﻲ ﺗﻪ ﻣﺘﺎن ﻛﻨﻬﻦ وﻗﺖ ڌאڙﻳﻞ אﭼﻲ‬
‫ﻗﺘﻞ ﻛﺮي ۽ ﮔﻨﺎﻫﻦ ﻻﻫﮡ ﮐﺎن אڳ ﻣﺮي وﭸﺎن‪ .‬אﺋ رﻫﻨﺪي ڏﻫﻪ ﺳﺎل ﮔﺬري‬
‫وﻳﺲ‪ .‬ﻫﻜﮍي ڏﻳﻨﻬﻦ وﻳﻬﻲ وﻳﻬﻲ وﻳﭽﺎر آﻳﺲ ﺗﻪ ﻣﺎن وڏو ﮔﻨﺎﻫﻪ ﭘﻲ ﻛﻴﻮ‬
‫آﻫﻲ ﺟﻮ ﻣﻮت ﺟﻮ ﭜﺆﭘﻲ رﮐﻴﻮ אﭤﻢ‪ .‬ﺟﻴﻜﮇﻫﻦ אﻳﺸﻮر ﻣﻬﺮ ﻛﺮي ﺗﻪ ﻣﺎن‬
‫ﭘﻨﻬﻨﺠﻦ ﭘﺎﭘﻦ ﺟﻮ ﺑﻮﺟﻮ ﻣﺮي ﺳﺎﻫﻪ ڏﻳﮡ ﺳﺎن ﺑﻪ אﻫﮍو ﺋﻲ ﻻﻫﻲ ﭤﻮ ﺳﮕﻬﺎن‪ ،‬ﺟﻬﮍو‬
‫ﻧﻬﻲء ﭘﺮم ﭘﺘﺎ ﮐﻲ ﻫﺰאرﻳﻦ ﻮﻧﺎ آﻫﻦ ﭘﻨﻬﻨﺠﻲ ﻛﻢ‬ ‫ﻛﻨﻬﻦ ﺑﻪ ﭔﻲ ﻮﻧﻲ ۾‪ .‬א َ‬
‫ﻛﺮڻ ﺟﺎ‪ .‬אﭸﺎن אﻫﻮ ﺧﻴﺎل ﻛﻴﺎﺋ ﻣﺲ ﺗﻪ ﭘﺮﻳﺎن ڌאڙﻳﻞ ﺟﻲ ﮔﻬﻮڙي ﺟﻲ ﭨﺎپ‬
‫ﭨﺎپ ﭔﮅאﺋ ‪ .‬ﭘﭩﻴﻨﺪو‪ ،‬ﭘﺎرאﺗﺎ ڏﻳﻨﺪو‪ ،‬ﮔﺎرﻳﻮن ﻛﮃﻧﺪو ﭘﻲ آﻳﻮ‪ .‬و ﻬﻮ אﭼﮡ ﺗﻲ‬
‫ڏﭠﺎﺋ ﺗﻪ ﮐﻴﺲ ﭘﭡﻴﺎن ﻫ ﺳﺎن ﻫﻜﮍو ﻧﻮﺟﻮאن ﭔﮅل ﻫﻮ‪ ،‬ﺟﻨﻬﻦ ﺟﺎ ﻫﭣ ﭘ ﻗﺎﺑﻮ‬
‫ﻫﻮא ۽ ﭔﻮٿ ﺑﻨﺪ ﻫﻮ‪ .‬ﻓﻘ אﭼﻲ ﮔﻬﻮڙي ﺟﻮ אڳ ﺟﻬﻠﻴﻮ‪ .‬رﺳﺘﻮ روﻛﻲ ﺑﻬﻲ رﻫﻴﻮ‬
‫אﻫﮍيء ذﻟﻴﻞ ﺣﺎﻟﺖ ۾ ﻛﺎڏي ﭤﻮ وﭠﻲ وﭸ ؟“‬ ‫َ‬ ‫۽ ﭘﮁﻴﺎﺋ ‪” ،‬ﻫﻦ ﺷﺨﺺ ﮐﻲ‬
‫ﺎريء ﺟﻮ ﭘﭧ آﻫﻲ ﭘﺮ ﭔﮅאﺋﻲ ﻧﭥﻮ ﺗﻪ‬‫”ﭔﻴﻠﻲ ۾ ﭤﻮ وﭠﻲ وﭸﺎﻧﺲ‪ .‬ﺷﺎﻫﻮﻛﺎر وאﭘ َ‬
‫ﺳﻨﺪس ﺑﺎﺑﻲ ﺟﻲ ﻣﺎﻳﺎ ﻛﭥﻲ ﻟﻜﻞ آﻫﻲ‪ .‬ﮐﻴﺲ אڌو ﻣﺌﻮ ﻛﻨﺪس ۽ ﺗﻴﺴ ﻧﻪ‬
‫ﮀﮇﻳﻨﺪس ﺟﻴﺴ ﺳﭽﻲ ﻧﻪ ﻛﻨﺪو‪“.‬‬
‫ﻓﻘ ﮐﻴﺲ وﭸﮡ ﮐﺎن روﻛﻲ ﮔﻬﻮڙي ﺟﻲ ﻟﻐﺎم ۾ ﻫﭣ وﺟﻬﻲ ﭼﻴﻮ‪” ،‬ﻫﻦ‬
‫ﻣﺎﮢﻬﻮء ﮐﻲ آزאد ﻛﺮ‪“.‬‬
‫َ‬
‫ڌאڙﻳﻞ ﻛﺎﺗﻲ ﻛﮃي ﭼﻴﻮ‪” ،‬ﮀﺎ‪ ،‬אﭸﺎ ﻋﻘﻞ ِ‬
‫ﺟﺎء ﻧﻪ آﻳﻮ אﭤﺌﻲ‪ .‬אﮘﻴﺌﻲ ﺗﻮﮐﻲ ﻣﺎرڻ‬
‫ﺟﻮ ﭘﺮن ﻛﻴﻮ אﭤﻢ‪ .‬ﮀﮇﻳﻦ ﭤﻮ ﻳﺎ ﻧﻪ؟“‬
‫ﺳﺎنء‪ .‬ﻣﻮن ﮐﻲ ﺗﻨﻬﻨﺠﻮ ﻛﻮ ﺧﻮف ﻛﻮﻧﻬﻲ‪ .‬ﺧﺪא ﮐﺎن‬ ‫ِ‬ ‫”ﺑﻨﮧ ﻛ ﮀﮇﻳﻨﺪو‬
‫ﺳﻮאء ﭔﻲ ﻛﻨﻬﻦ ﺟﻮ ﭜﻮ ﻧﻪ אﭤﻢ‪ .‬אﻳﺸﻮر ﻣﻮن ﮐﻲ ﺻﺎف ﺣﻜﻢ ﻛﺮي رﻫﻴﻮ‬ ‫ِ‬
‫آﻫﻲ ﺗﻪ ﺗﻮﮐﻲ אﮘ وڌڻ ﻧﻪ ڏﻳﺎن‪ .‬ﮀﻮڙي ﮀﮇ ﻫﻦ ﺑﻴﮕﻨﺎﻫﻪ ۽ ﺑﻲ ﻗﺼﻮر ﻣﻨﺶ ﮐﻲ‪“.‬‬
‫ڌאڙﻳﻞ ﻣﻨﻬﻦ ۾ ﮔﻬﻨﮉ وﺟﻬﻲ‪ ،‬ﻛﭗ ﻛﮃي‪ ،‬رﺳﻴﻮن ﻛﭙﻲ‪ ،‬ﺷﺎﻫﻮﻛﺎري‬
‫ﻧﻴﻨﮕﺮ ﮐﻲ آزאد ﻛﺮي ﭼﻴﻮ‪” ،‬وﭸﻲ ﭔﺌﻲ ﺟﻬﻨﻢ ﺟﻮ ﺗﺮو ﭜﺮﻳﻮ‪ .‬وري ﻧﻪ ﻣﻨﻬﻨﺠﻲ‬
‫ﻣﻨﻬﻦ ﭼﮍﻫﺠﻮ‪ “.‬אﺋ ﭼﺌﻲ ﻫﻠﮡ ﻟﮙﻮ‪ ،‬ﭘﺮ ﻓﻘ وري ﺑﻪ ﮐﻴﺲ روﻛﻲ ﭼﻴﻮ‪،‬‬
‫”ﭘﻴﺎرא‪ ،‬ﺷﺎﺑﺎس אﭤﺌﻲ‪ .‬ﻛﻬﮍو ﻧﻪ ﭼﮝﻮ ﭤﺌﻲ ﺟﻮ ِאﻫﻮ ﺧﺮאب ڌﻧﮅو ﺋﻲ ﮀﮇي وﭸﻲ‬
‫ﺻﻠﺢ ﺳﺎﻧﺖ ﺟﻲ ﺣﻴﺎﺗﻲ ﺑﺴﺮ ﻛﺮﻳﻦ‪ .‬رب ڏאڍو ﺑﻲ ﭘﺮوאﻫﻪ آﻫﻲ‪ .‬ڏﻛﻨﺪو‬
‫ڏرﻧﺪو ﺗﻮﺑﮧ ﺗﺎﺋﺐ ﭤﻲءُ ﺗﻪ ﻣﺎﻟﻚ ﻣﻬﺮﺑﺎن ﺗﻮﮐﻲ ﭘﻨﻬﻨﺠﻲ ﮔﻮد ۾ وﭠﻲ‪ “.‬ڌאڙﻳﻞ‬
‫ﺳﺎﻧﺖ ۾ אﻫﻲ ﻟﻔﻆ ﭔﮅﻧﺪو‪ ،‬ﺑﻨﺎ ﺟﻮאب ڏﻳﮡ ﺟﻲ رאﻫﻲ ﭤﻴﻮ‪ .‬ﺻﺒﻮح ﺟﻮ ﻓﻘ ﭘﺎﮢﻲ‬
‫ڏﻳﮡ وﻳﻮ ﺗﻪ ڏﭠﺎﺋ ﺗﻪ ﭔﻴﻮ ﺳﻠﻮ ﺑﻪ אﭜﺮﻳﻮ آﻫﻲ ۽ ﭔﻴﻮ ﺻﻮف ﺟﻮ وڻ ﭤﻮ אﺳﺮي‪.‬‬
‫ﭔﻴﺎ ڏﻫﻪ ﺳﺎل ﮔﺬري وﻳﺎ‪ .‬ﻓﻘ ﻫﻴﻨﺌﺮ ﭘﻨﻬﻨﺠﻲ ﻣﻮج ۾ ﻫﻮ‪ .‬ﮐﻴﺲ ﻛﺎﺑﻪ ﺧﻮאﻫﺶ‬
‫ﻛﺎﻧﻪ ﻫﺌﻲ ۽ ﻧﻜﻮ وري ﻛﻮ ﺧﻴﺎل ﺧﻄﺮو ﻫﻮس‪ .‬ﺳﻨﺪس אﻧﺪر ۾ آﻧﻨﺪ ﺋﻲ‬
‫ﻻء ﻛﻴﮇي ﻧﻪ‬ ‫ڌﮢﻲء אﻧﺴﺎن ِ‬
‫َ‬ ‫آﻧﻨﺪ ﻫﻮ‪ .‬ﻫﻜﮍي ڏﻳﻨﻬﻦ دل م ﺧﻴﺎل آﻳﺲ ﺗﻪ‬
‫رאﺣﺖ ﻣﻴﺴﺮ ﻛﺌﻲ آﻫﻲ! ﺟﮇﻫﻦ ﻣﺎﮢﻬﻮ ﻫﻤﻴﺸﮧ دאﺋﻤﻲ ﺧﻮﺷﻲ ﻣﺎﮢﻲ ﺳﮕﻬﻦ‬
‫ﭤﺎ ﺗﮇﻫﻦ ﮀﻮ ﭘﻴﺎ ﭘﺎڻ ﮐﻲ ﺧﺮאب ﺧﻮאر ﻛﺮي دﮐﻲ ﻛﻦ‪ .‬אﺋ وﻳﭽﺎرﻳﻨﺪي‬
‫ﻻء ﻫﻤﺪردي ﭘﻴﺪא ﭤﻲ‪.‬‬ ‫ﺳﻨﺪس ﻣﻦ ﭜﺮﺟﻲ آﻳﻮ ۽ ﺳﻨﺪس אﻧﺪر ۾ אﻧﺴﺎن ذאت ِ‬
‫ﺠﻬﻴﺎﺋ ﺗﻪ ﻫﻴﺌﻦ ﮔﻮﺷﻪ‪ ،‬ﻧﺸﻴ َء ۾ رﻫﮡ ﻧﻪ ﺟﮙﺎﺋﻲ ﭘﺮ دﻧﻴﺎ ۾ ﻫﻠﻲ ﻣﺎﮢﻬﻦ ﮐﻲ‬
‫ﻧﻬﻲء ﺧﻴﺎل ۾ ﻫﻮ ﺗﻪ وري ﺑﻪ אﻫﻮ‬
‫ﺳﭽﻲ ﻋﻠﻢ ﮐﺎن وאﻗﻒ ﻛﺮڻ ﮔﻬﺮﺟﻲ‪ .‬אﭸﺎ א َ‬
‫ڌאڙﻳﻞ אﭼﻲ אﮘﻴﺎن ﻟﻨﮕﻬﻴﺲ‪ .‬ﭘﻬﺮﻳﺎﺋ ﺗﻪ وﻳﭽﺎرﻳﺎﺋ ﺗﻪ ﻫﻦ ﮐﻲ ﻛﺠﻬﻪ ﺑﻪ ﭼﻮڻ‬
‫אﺟﺎﻳﻮ آﻫﻲ‪ .‬אﻫﮍو ﭘﭥﺮ ﻛﻴﺌﻦ ﻣﮍﻧﺪو‪ .‬ﭘﺮ وري دل ﭰ אﻳﺎﺋ ۽ אﮘ رﺳ ﺗﻲ وڌي‬
‫ڌאڙﻳﻞ ﺟﻲ و ﻬﻮ آﻳﻮ‪ .‬ڏﭠﺎﺋ ﺗﻪ ﻫﻦ ﺟﻲ ﭼﻬﺮي ﺗﻲ ﻏﻢ ﮀﺎﻧﻴﻞ ﻫﻮ ۽ ﺳﻨﺪس‬
‫אﮐﻴﻮن زﻣ ﺗﻲ ﮐﺘﻞ ﻫﻴﻮن‪ .‬ﻓﻘ ﺳﻨﺪس אدאﺳﺎﺋﻲ ڏﺳﻲ ﻣﭥﺲ رﺣﻢ ﭜﺮﻳﻞ ﻧﮕﺎﻫﻪ‬
‫ﺳﺎن ﻧﻬﺎري ﮐﻴﺲ ﻫﭣ وﺟﻬﻲ ﺟﻬﻠﻴﻮ ۽ ﻫﻴﭡ َء رﻳﺖ ﺠﻬﺎﮢﻲ ڏﻧﻲ‪ .‬ﭼﻲ ”ﻣﭡﮍא‬
 ‫ﻧﻬﻲء ﺟﺎﻧﺐ ﺟﻮ ﺎل ﻣﻮﺟﻮد‬ ‫ﭜﺂءٌ‪ ،‬ﭘﻨﻬﻨﺠﻲ آ ﺎ ﺗﻲ ﻗﻴﺎس ﻛﺮ‪ ،‬ﺗﻨﻬﻨﺠﻲ אﻧﺪر א َ‬
‫ﻧﻬﻲء ﻫﻮﻧﺪي ﺑﻪ ﺗﻮن ﭘﺎڻ ﮐﻲ دﮐﻲ ﭤﻮ ﻛﺮﻳﻦ‪ ،‬ﭔ ﮐﻲ ﻋﺬאب ﭤﻮ ڏﻳﻦ ۽‬ ‫آﻫﻲ ﭘﺮ א َ‬
‫ﻻء آﺋﻴﻨﺪه ﺟﻲ ﻋﺬאﺑﻦ ﺟﻮ ﺳﺎﻣﺎن ﭘﻴﻮ ﻛﭡﻮ ﻛﺮﻳﻦ‪ .‬ڏس ﺗﻪ ﺧﺪא‬ ‫ﭘﻨﻬﻨﺠﻲ ِ‬
‫ﻻء ﻛﻴﮇي ﻧﻪ رאﺣﺖ‬ ‫ﺗﻌﺎ ٰ ﺗﻮﮐﻲ ﻛﻴﮇو ﻧﻪ ﭘﻴﺎر ﭤﻮ ﻛﺮي ۽ ﺗﻨﻬﻨﺠﻲ ِ‬
‫ﻣﻮﺟﻮد رﮐﻲ אﭤﺲ‪ .‬אدل‪ ،‬ﻛﺠﻬﻪ ﺳﺎﮜﺎه؛ ﻧﺎﺣﻖ ﭘﺎڻ ﮐﻲ ﺗﺒﺎﻫﻪ ﻧﻪ ﻛﺮ‪ .‬ﭘﻨﻬﻨﺠﻲ‬
‫ﻧﺪﮔﻲء ۾ ﺗﺒﺪﻳﻞ آڻ‪ .‬אﭸﺎ وﻗﺖ ﻛﻮﻧﻪ وﻳﻮ אﭤﺌﻲ‪ .‬ﻛﺮي ﻛﺮي ﺟﻨﻬﻦ ﻧﻪ‬ ‫َ‬ ‫ز‬
‫ﺣﻴﺎﺗﻲء ﺗﻲ‬
‫َ‬ ‫ﻛﺌﻲ ﺗﻨﻬﻦ ﺑﻪ ﭴﮡ ﺗﻪ ﻧﻪ ﻛﺌﻲ‪ .‬ﭜﻠﻲ ﭜﺎڻ آﺋﻲ ﺳﺎ ﺑﻪ ﭴﮡ ﻧﻪ ﭜﻠﻲ‪.‬‬
‫ﭜﺮوﺳﻮ ﻛﻮﻧﻬﻲ؛ ﻫﻴﻨﺌﺮ ﻧﻪ ﺳﻨﭝﺎﻟﻴﻨﺪﻳﻦ ﺗﻪ ِ‬
‫ﭘﻮء ﻫﭣ ﻫﮣﻨﺪﻳﻦ‪“.‬‬
‫ڌאڙﻳﻞ ﻣﻨﻬﻦ ﮔﻬﻨﺠﺎﺋﻲ ﭼﻴﻮ‪” ،‬ﻣﻮن ﮐﻲ ﮀﮇي ڏي‪ .‬زﻳﺎده ﻧﻪ ﭼﺌﻪ‪ “.‬ﻓﻘ ﮐﻴﺲ‬
‫وڌﻳﻚ ﭘﺨﺘﻮ ﺟﻬﻠﻴﻮ ۽ אﭼﻲ روﺋﮡ ۾ ﮀﭩﻜﻴﻮ‪ .‬ﺎﮢﺎ ﻧﻴﮡ ﮐﮣﻲ‪ ،‬אُﭤﻲ ﭼﭗ ﭼﭙﺎﺗﻲ‬
‫آزي ﻛﻴﺎﺋ ‪ .‬ڌאڙﻳﻞ ﺟﻮ ڏאﻧﻬﻨﺲ ﻧﻬﺎرڻ ۽ ﺑﻨﺎ ز ن ﻗﻴﺪ ﭤﻴﮡ‪ .‬ﻫﻤﭣ ﻫﺎرﺟﻲ‬
‫وﻳﺲ ۽ دل ڌאﮘﺎ ﭤﻲ ﭘﻴﺲ‪ .‬ﮔﻬﻮڙي ﺗﺎن ﻟﻬﻲ‪ ،‬ﮔﻮڏא ﮐﻮڙي‪ ،‬ﭨﻤﻨﺪڙ אﮐ ﺳﺎن ﭼﻴﺎﺋ ‪،‬‬
‫”ﻫﻲ رﻫ ﺳﺎﺋ ‪ ،‬ﻣﻮن ﻫﺎرאﻳﻮ‪ ،‬אوﻫﺎن ﮐﭩﻴﻮ‪ .‬ﻣﻮن ﮐﻲ زر ﺧﺮﻳﺪ ﭔﺎﻧﻬﻲ ﺟﻴﺎن‬
‫ﺟﻴﺌﻦ وﮢﻴﻮ ﺗﻴﺌﻦ ﻫﻼﻳﻮ‪ .‬وﻳﻬﻪ ﺳﺎل ﻣﻮن אوﻫﺎن ﺳﺎن ﻧﭡﺮאﺋﭗ ﻛﺌﻲ آﻫﻲ ﭘﺮ آﺧﺮ‬
‫ﭘﻴﺶ ﭤﻮ ﭘﻮאن‪ .‬ﻫﻦ ﮐﺎن ِ‬
‫ﭘﻮء ﻣﺎن ﺑﻴﻮس آﻫﻴﺎن ۽ אوﻫﺎن ﻣﻨﻬﻨﺠﻮ وﺳﻴﻠﻮ آﻫﻴﻮ‪ .‬ﭘﻬﺮﻳﻦءَ‬
‫ﻣﻼﻗﺎت ۾ אوﻫﺎن ﺟﻲ ﻫﺪאﻳﺖ ﻣﻮن ﮐﻲ ﻛﺎوڙאﻳﻮ ۽ وڌﻳﻚ ﻇﺎ ﻛﻴﻮ‪ .‬ﻣﻮن‬
‫ﺗﻲ אوﻫﺎن ﺟﻲ ﻟﻔﻈﻦ ﺟﻮ אﺛﺮ ﺋﻲ ﺗﮇﻫﻦ ﭤﻴﻮ ﺟﮇﻫﻦ ڏﭠﻢ ﺗﻪ אوﻫﺎن ﻣﺎﮢﻬﻦ ﮐﺎن ﭘﺮي‬
‫ﻧﻲء‬
‫ﭤﺎ رﻫﻮ ۽ אﻧﻬﻦ ۾ אوﻫﺎن ﺟﻲ ﻻﻟﭻ ﻛﺎﻧﻪ آﻫﻲ‪ .‬אن وﻗﺖ ﮐﺎن وﭠﻲ ﻣﺎن ﻣﺎ َ‬
‫ﻻء وڻ ﺟﻲ ﺷﺎخ ۾ ﭨﻨﮕﻲ وﻳﻨﺪو آﻫﻴﺎن‪“.‬‬ ‫ﺟﻲ ﻫﮍ אوﻫﺎن ﺟﻲ ِ‬
‫ﺋﻲء ﺟﻲ ﺻﻔﺎ ﭨﻮאل ﺳﺎن ﻣﻴﺰ ﺟﻲ ﺻﺎف ﻛﺮڻ ﺟﻲ‬ ‫אﺗﻲ ﻓﻘ ﺠﻬﻴﻮ ﺗﻪ ﻣﺎ َ‬
‫ﻣﻌ ٰ ﮀﺎ ﻫﺌﻲ‪ .‬ﭘﺎڻ ﺑﻪ ﺟﮇﻫﻦ ﺧﻮدي ۽ ﻣﻴﻞ ﻣﻦ ﻣﺎن ﻛﮃي ﭘﻬﺮﻳﺎﺋ ﭘﻨﻬﻨﺠﻮ‬
‫אﻧﺪر אﺟﺎرﻳﻮ ﻫﻮאﺋ ‪ ،‬ﺗﮇﻫﻦ ﺋﻲ ﭔ ﺗﻲ ﺳﻨﺪس אﺛﺮ ﭘﻮڻ ﻟﮙﻮ‪.‬‬
‫ڌאڙﻳﻞ ﭼﻴﻮ‪” ،‬ﺟﮇﻫﻦ ﻣﻮن ڏﭠﻮ ﺗﻪ אوﻫﺎن ﮐﻲ ﻣﻮت ﺟﻲ ﺑﻪ ﭘﺮوאﻫﻪ ﻧﻪ آﻫﻲ ﺗﮇﻫﻦ‬
‫ﻣﻨﻬﻨﺠﻲ دل ِﭜﭵﻲ ﭘﻴﺌﻲ‪“.‬‬
‫אﺗﻲ ﻓﻘ ﮐﻲ ﻳﺎدﮔ ي آﺋﻲ ﺗﻪ ﭰﻴﭥﻦ ﭠﺎﻫﻴﻨﺪڙن ﺟﺎ ﭘﭩﺎ ﻣﮍﻳﺎﺋﻲ ﺗﮇﻫﻦ ﻫﻮא‪ ،‬ﺟﮇﻫﻦ‬
‫ﺳﺎﮘﻲء ﻃﺮح‬
‫َ‬ ‫ﻫﻨﻦ ﭘﻬﺮﻳﺎن ﺟﻬﻠﻲ ﮐﻲ ﻗﺎﺑﻮ ﻛﺮي אﻧﻬﻦ ﮐﻲ ﺳﻚ ﻛﻴﻮ ﻫﻮ‪.‬‬
‫ﺟﮇﻫﻦ ﻫﻦ ﺑﻪ ﻣﻮت ﺟﻮ ڏر ﻛﮃي ﭘﻨﻬﻨﺠﻲ زﻧﺪﮔﻲ ﺧﺪאﺋﻲ ﻫﺴ ۾ ﺎﺋﻲ‬
‫ﭘﺨ ﻛﺌﻲ‪ ،‬ﺗﮇﻫﻦ ﺋﻲ ﻫﻜﮍي ﻓﺴﺎدي دل ﭰ אﺋﻲ ﻧﺮم ﻛﺮي ﺳﮕﻬﻴﻮ ۽ אن‬
‫ﮐﻲ אدب ۾ آﮢﻲ ﺳﮕﻬﻴﻮ‪.‬‬
‫ﻫﻤﺪرديء ﺟﺎ‬
‫َ‬ ‫ڌאڙﻳﻞ ﭼﻴﻮ‪” ،‬ﺟﮇﻫﻦ אوﻫﺎن ﻣﻮن ﺗﻲ رﺣﻢ ﮐﺎڌو ۽ ﻣﻨﻬﻨﺠﻲ ِ‬
‫ﻻء‬
‫ﮘﻮڙﻫﺎ ﮘﺎرﻳﺎ‪ ،‬ﺗﮇﻫﻦ ﻣﻨﻬﻨﺠﻲ אﻧﺪر وאري ﺗﻲ ﭴﮡ ﺗﻪ אوﻫ ﻣﻜﻤﻞ ﻗﺒﻀﻮ‬
‫ﻛﺮي ﭼﻜﺎ‪ ،‬ﻣﻨﻬﻨﺠﺎ ﻫﭥﻴﺎر ﺳﭛ ﻧﻜﻤﺎ ﭤﻴﺎ ۽ ﻣﺎن אوﻫﺎن ﺟﻲ ﻗﺪﻣﻦ ۾‬
‫ﻛﺮﻳﺲ‪“.‬‬
‫ﺧﻮﺷﻲء ﺟﻲ ﺣﺪ ﻧﻪ رﻫﻲ‪ .‬ﻫﻮ ڌאڙﻳﻞ ﮐﻲ אﻧﻬﻦ ﭔﻮﭨﻦ وٽ وﭠﻲ وﻳﻮ ۽‬
‫َ‬ ‫ﻓﻘ ﺟﻲ‬
‫ڏﭠﺎﺋﻮن ﺗﻪ ﭨﻴﻮن ﺳﻠﻮ ﺑﻪ ﻧﻜﺮي ﻧﺮوאر ﭤﻴﻮ ﻫﻮ‪ .‬אﺗﻲ ﻓﻘ ﮐﻲ ﻳﺎدﮔ ي آﺋﻲ ﺗﻪ آﻻ‬
‫ﺗﮇﻫﻦ ﭔﺮﻳﺎ ﻫﻮא‪ ،‬ﺟﮇﻫﻦ ﭘﻬﺮﻳﺎﺋ ﺳﻜﻦ ﭘﺎڻ ﮐﻲ ﺳﺎڙي وڏو ﻣﭽﻮ ﻣﭽﺎﻳﻮ ﻫﻮ‪.‬‬
‫ﻫﻮء روﺷﻦ ﭤﻲ‬‫ﭘﻨﻬﻨﺠﻲء دل ﮐﻲ ﺗﻴﻠﻲ ﻟﮙﻲ ۽ َ‬
‫َ‬ ‫ﺳﺎﮘﻲء ﻃﺮح ﺟﮇﻫﻦ ﻫﻦ ﺟﻲ‬ ‫َ‬
‫ﭔﻲء دل ﺑﻪ ﭼﮣﻨﮓ ﮐﻨﺌ ‪ .‬ﺧﺎ ڏﻳﺌﻮ ﻓﻘﻂ ﭔﺮﻧﺪڙ ڏﻳﺌﻲ ﻣﺎن ﺋﻲ ﭔﺮي‬
‫ﺗﮇﻫﻦ אن ﻣﺎن َ‬
‫روﺷﻦ ﭤﻲ ﺳﮕﻬﻨﺪو‪ .‬ﺗﻨﻬﻦ ﻛﺮي ﻫﺮ ﻛﻨﻬﻦ ﻫﺪאﻳﺖ ڏﻳﻨﺪڙ ﮐﻲ ﭘﻬﺮﻳﺎﺋ ﻗﻠﺐ‬
‫ﺻﺎف ﻛﺮي‪ ،‬אﻳﺸﻮر ۾ ﭘﺨﺘﻮ وﺷﻮאس رﮐﻲ‪ ،‬ﻣﺴﻜﻴﻨﻦ ۽ ﻏﺮﻳ ﺟﻲ دک ۾‬
‫ﭘﺎڻ ﮐﻲ دﮐﻲ ﭴﺎﮢﻲ‪ ،‬ﮔﻨﻬﮕﺎرن ﮐﻲ ﻧﻔﺮت ﺟﻲ ﻧﮕﺎﻫﻪ ﺳﺎن ڏﺳﮡ ﺟﻲ ﺑﺪرאن ﻣﭥﻦ‬
‫ﻛﻬﻞ آﮢﻲ‪ ،‬ﭘﻨﻬﻨﺠﻲ دل אﻧﺪر ﺟﻮت ﺟﺎﮘﺎﺋﮣﻲ آﻫﻲ‪ .‬ﺗﮇﻫﻦ ﺋﻲ ﻓﻘﻂ ﻫﻦ ﺟﻮ ﭔ‬
‫ﺗﻲ אﺛﺮ ﭤﻴﻨﺪو‪.‬‬
‫ﻓﻘ ﺟﺎ ﭘﻮرﻫﻴﺎ ﺛﺎب ﭘﻴﺎ‪ .‬ﺳﻨﺪس ﮔﻨﺎﻫﻦ ﺟﻮ ﺟﺒﻞ ﭘﭥﻮن ﭤﻲ ﭘﻴﻮ ۽ ﺳﻨﺪس ﺟﻴﻮت‬
‫ﺟﺲ وאري ﭤﻲ‪ .‬ﻫﻦ אﻫﻮ ﺳﭵﻮ روﺣﺎﻧﻲ رאز ڌאڙﻳﻞ ﮐﻲ ﭔﮅאﺋﻲ ﻫﻦ ﻓﺎﻧﻲ ﺟﺴﻢ‬
‫ﮐﻲ ﺗﺮכ ﻛﻴﻮ‪ .‬ڌאڙﻳﻞ ﮐﻴﺲ ﺑﺎﻋﺰت دﻓﻦ ﻛﺮي‪ ،‬ﺳﻨﺪس ﺣﻜﻢ ﻣﻮﺟﺐ‬
‫ﺣﻴﺎﺗﻲ ﮔﺬאري‪ ،‬ﭘﻨﻬﻨﺠﻲ ۽ ﭔ ﺟﻲ رאﻫﻪ ﺳﻨﻮאرڻ ﻟﮙﻮ‪.‬‬
 ‫ﻨﺖ‪ ،‬ﻣﻮت ۽ ﻣﺮض‬

‫ﻨﺖ אﻧﺴﺎن ﮐﻲ ﺳﻴﮑﺎري ﭤﻲ ﺗﻪ دﻧﻴﺎ ۾ ﻫﺮﻛﻮ ﭔﺌﻲ ﺗﻲ ﻣﺪאر رﮐﻲ ﭤﻮ ﺗﻨﻬﻦ‬

‫ﻛﺮي ﻛﻨﻬﻦ ﮐﻲ ﺑﻪ ﻛﻨﻬﻦ ﺳﺎن ﭰﭩﺎﺋﮡ ﻧﻪ ﮔﻬﺮﺟﻲ‪.‬‬
‫ﺋﻲء ﺟﻲ ﺗﺼﻮﻳﺮ ﭼﭩﻲ אﻧﺴﺎن ﺟﻲ ﻛﻨﮅ ﻣﺎن ﻛﻠﻲ‬ ‫ﻣﻮت دﻧﻴﺎ ﺟﻲ ﺑﻲ ﺑﻘﺎ َ‬
‫ﻻء ﺳﭩﻴﻞ آﻫﻲ‪ ،‬ﺟﻴﺌﻦ ﻫﻮ ﭘﺎڻ ﮐﻲ ﻣﻬﻤﺎن ﺠﻬﻲ ﺳﭛ ﺳﺎن ﻣﭟ‬ ‫ﻛﮃڻ ِ‬
‫ﺒﺖ ۾ ﻫﻠﻲ‪.‬‬
‫ﻣﺮض אﻧﺴﺎن ﺟﻮ ﻏﺮور ﻛﮃي ﭘﻴﻮ ﭰﭩﻮ ﻛﺮي ۽ ﮐﻴﺲ ﭘﻨﻬﻨﺠﻲ ﻫﻴﮣﺎﺋﻲ ۽‬
‫ﻛﻤﺰوري ﻳﺎد ﭘﻴﻮ ڏﻳﺎري‪.‬‬
‫ﻟﭩﻲء وﻫﻪ ۾ ﭘﻴﻮ وﻫﻲ‪.‬‬
‫ﭘﺮ ﺣﻀﺮت אﻧﺴﺎن אﻫﻲ ﺳﻬﮣﺎ ﺳﺒﻖ ﺳﭛ وﺳﺎري א َ‬
‫***‬
‫ﭘﺌﭩﺎ ﮔﻮﻧﻴﺎ )‪ (Patagonia‬ﺟﻲ ﻟﻮﻛﻦ ۾ ﻫﻴﭡ ڏﻧﺪ ﻛﭥﺎ ﻣﺸﻬﻮر آﻫﻲ‪-:‬‬
‫ﺟﮇﻫﻦ ﭘﻬﺮﻳﺎﺋ אﻳﺸﻮر ﻣﺎﮢﻬﻮ ﭘﻴﺪא ﻛﻴﺎ ﺗﮇﻫﻦ אﻫﮍو ﺳﻠﺴﻠﻮ رﮐﻴﺎﺋ ﺟﻮ ﮐ‬
‫ﻧﻜﺎ ﻛﻢ ﻛﺮڻ ﺟﻲ ﺿﺮورت ﻫﺌﻲ‪ ،‬ﻧﻜﻲ ﮐ ﮐﺎڌي‪ ،‬ﻛﭙﮍي ﻳﺎ‬
‫ﻛﻨﻬﻦ אﺟﻬﻲ ﺟﻲ ﮔﻬﺮج ﭤﻲ ﭘﻴﺌﻲ‪ .‬ﻫﺮﻛﻮ אﻧﺴﺎن ﭘﻮرא ﻫﻚ ﺳﺆ ورﻫﻴﻪ دﻧﻴﺎ‬
‫۾ رﻫﻴﻮ ﭤﻲ ۽ ﻫﺮ ﻛﻨﻬﻦ ﻣﺮض ﮐﺎن آﺟﻮ ﻫﻮ‪.‬‬
‫ﻻء ﺟﺎن ﮐﮣﻲ‬ ‫ﻛﻴ و وﻗﺖ ﮔﺬري وﻳﻮ‪ .‬ﻛﻨﻬﻦ ﻲ אﻧﺴﺎﻧﻲ ﺣﺎﻟ ﺟﺎﭼﮡ ِ‬
‫ﭘﺮﻣﻴﺸﻮر ﭘﺮﺗﺎل ﺷﺮوع ﻛﺌﻲ ﺗﻪ ڏﭠﺎﺋ ﺗﻪ ﻣﺎﮢﻬﻮ ﭘﻨﻬﻨﺠﻲ ﻧﺼﻴﺐ ﺳﺎن رאﺿﻲ ﻧﻪ‬
‫ﻫﻮא‪ ،‬ﻧﻜﻲ ﺳﻨﺪن دل ﺋﻲ ﺷﺎﻛﺮ ﻫﺌﻲ‪ .‬ﻫﺮ ﻛﻨﻬﻦ ﮐﻲ ﭘﻨﻬﻨﺠﻲ ﺳﺮ ﺟﻲ‬
‫ﻟﮙﻲ ﭘﺌﻲ ﻫﺌﻲ‪ ،‬ﻫﻚ ﭔﻲ ۾ ﭘﻲ ﭨﻜﺮﻳﺎ ۽ ﺳﻨﺪن ﺟﻴﻮت אﻫﮍي ﺗﻪ ﺧﺮאب ﭘﻲ‬
‫ﻻء ﻧﻌﻤﺖ ﺟﻲ ﺑﺪرאن ﭴﮡ ﺗﻪ ﻛﻮ ﭘﺎرאﺗﻮ ﻫﺌﻲ‪.‬‬ ‫ﮔﺬري ﺟﻮ ﺣﻴﺎﺗﻲ ﻫﻨﻦ ﺟﻲ ِ‬
‫ڌﮢﻲ ﺗﻌﺎ ٰ دل ۾ وﻳﭽﺎر ﻛﻴﻮ ﺗﻪ ﻫﻲ ﺳﭛ ﺳﻨﺪن ﻫﻚ ﭔﻲ ﮐﺎن ﺟﺪא رﻫﮡ‬
‫ﻧﻬﻲء ﻮﻧﻲ ﮐﻲ ﺑﻨﺪ ﻛﺮڻ ﺟﻲ‬ ‫ﻻء ﺟﺌﻲ‪ .‬א َ‬‫ﺟﻮ ﻧﺘﻴﺠﻮ آﻫﻲ‪ .‬ﻫﺮﻛﻮ ﭘﻴﻮ ﭘﻨﻬﻨﺠﻲ ِ‬
‫ﻻء ﻨﺖ ﮐﺎن ِ‬
‫ﺳﻮאء ﮔﺬرאن‬ ‫ﺧﻴﺎل ﮐﺎن ﻫﻦ אﻫﮍي ﺗﻪ ﮐﮣﻲ ﻛﻞ ﭰ ي‪ ،‬ﺟﻮ ﻣﺎﮢﻬﻦ ِ‬
‫ﻻء ﮐ ﺟﺎﻳﻦ ﺟﻲ ﺿﺮورت‬ ‫ﻛﺮڻ ﺋﻲ ﻣﺸﻜﻞ ﭤﻲ ﭘﻴﻮ‪ .‬ﺑﮏ ۽ ﭤﮅ ﮐﺎن ﺑﭽﮡ ِ‬
‫ﭤﻴﮡ ﻟﮙﻲ‪ ،‬ﻫﻮ زﻣ ﮐﻴﮍڻ ﺟﻮ אﺣﺘﻴﺎج ﺴﻮس ﻛﺮڻ ﻟﮙﺎ ۽ ﭼﻮﭘﺎﺋﻲ ڌڻ ﭘﺎﻟﮡ ﮐﺎن‬
‫ِ‬
‫ﺳﻮאء ﺳﻨﺪن ﮔﺬאرو ڏﮐﻴﻮ ﭤﻴﮡ ﻟﮙﻮ‪.‬‬
‫ڌﮢﻲء ﭴﺎﺗﻮ ﺗﻪ ﭘﻮرﻫﻴﻮ ﺿﺮور ﮐ ﮔﮇي ﮐ ﮐﻨﮉ ﻛﻨﺪو‪ .‬ﻛﻮﺑﻪ אﻧﺴﺎن‬ ‫َ‬
‫ﻛﺎﭠﻴﻮن ﻛﺮڻ‪ ،‬ﺟﺎﻳﻮن ﺟﻮڙڻ‪ ،‬אوزאر ﭠﺎﻫﮡ‪ ،‬ﭘﻮک ﻛﺮڻ‪ ،‬ﻟﮣﮡ‪،‬ﻛﺘﮡ‪،‬‬
‫אُﮢﮡ‪ ،‬ﺳﺒﮡ وﻏ ه ﺳﭛ ﻛﻢ ﭘﻨﻬﻨﺠﻲ ﺳﺮ ﺗﻲ ﻛﺮي ﻛﻮﻧﻪ ﺳﮕﻬﻨﺪو‪ ،‬ﺗﻨﻬﻦ‬
‫ﻛﺮي ﻫﺮﻛﻮ ﻻﭼﺎر ﺴﻮس ﻛﻨﺪو ﺗﻪ ﺟﻴ ي ﻗﺪر ﻣﻠﻲ ﻛﻢ ﻛﺒﻮ‪،‬‬
‫אوﺗﺮي ﻗﺪر ﭘﻴﺪאﺋﺶ ﺑﻪ وڌﻳﻚ ﭤﻴﻨﺪي ۽ ﻫﺮ ﻫﻚ ﺟﻲ ﺟﻴﻮت ﺑﻪ ﺳﮑﻲ‬
‫ﻧﺒﻬﻨﺪي‪ .‬ﻫﭣ ﻫﭣ ﻛﺮي ﻛﻢ אﻛﻼﺋﮡ ﮐﺎن ِ‬
‫ﺳﻮאء ﭔﻴﻮ ﭼﺎرو ﻧﻪ ﻫﻮﻧﺪن ﺗﻪ‬
‫ﻧﻬﻲء ﻮﻧﻲ‬
‫ﺿﺮور ﻫﻚ ﭔﻲ ﺳﺎن ﺒﺖ ۾ ورﺗﮡ ﺟﻲ ﻛﻮﺷﺶ ﻛﻨﺪא‪ .‬א َ‬
‫ﺷﻚ ﻧﻪ آﻫﻲ ﺗﻪ ﺳﻨﺪن ﭘﺎڻ ۾ אﻳﻜﻮ ﭤﻴﻨﺪو‪.‬‬
‫وري ﻛﻮ زﻣﺎﻧﻮ ﮔﺬرﻳﻮ‪ .‬ﻣﻠﻜﻦ ﺟﻲ ﻣﺎﻟﻚ ﻧﮕﺎﻫﻪ ﻛﺌﻲ ﺗﻪ ڏﺳﺎن ﺗﻪ‬
‫אﻧﺴﺎن ذאت ﺳﮑﻲ ﭤﻲ ﻳﺎ ﻧﻪ ۽ ﻣﺎﮢﻬﻦ ﺟﻲ دل אﻧﺪر رאﺿﭙﻮ آﻳﻮ ﻳﺎ ﻧﻪ‪ .‬ﭘﺮ ڏﭠﺎﺋ ﺗﻪ‬
‫ﺳﻨﺪن ﺣﺎل אﮘﻲ ﮐﺎن ﺑﻪ وڌﻳﻚ ﺧﺮאب ﻫﻮ‪ .‬אﺋ ﺑﺮאﺑﺮ ﻫﻮ ﺗﻪ ﻫﻨﻦ ﻛﻢ ﮔﮇﺟﻲ‬
‫ﭤﻲ ﻛﻴﻮ‪ ،‬ﮀﺎﻛﺎڻ ﺗﻪ אﺋ ﻛﺮڻ ڌאرאن ﺳﻨﺪن ﺳﺮي ﻛﺎ ﻧﻪ ﭤﻲ؛ ﭘﺮ ﺳﭝ‬
‫ﮔﮇ ﻧﻪ ﭤﻲ ﻛﻴﻮ‪ .‬ﻫﻨﻦ ﺟﺪא ﺟﺪא ﭨﻮﻟﻴﻮن ﮐﮣﻲ ﭠﺎﻫﻴﻮن ﻫﻴﻮن‪ .‬ﻫﺮ ﻫﻚ ﭨﻮ َء‬
‫ﭘﻨﻬﻨﺠﻮ ﻛﻢ ﭰ אﺋﻲ ﭤﻲ ﭔﻲءَ ﺗﻲ رﮐﻴﻮ ۽ ﻫﻨﻦ ﻫﻚ ﭔﻲ ﺟﻲ ﻛﻢ ۾‬
‫رﻛﺎوﭨﻮن وﺟﻬﻲ ﭘﻲ ﻫﻚ ﭔﻲ ﮐﻲ ﮔﻬﭧ ﻛﺮڻ ﺟﻮن ﻮﻳﺰون ﺳﭩﻴﻮن‪.‬‬
‫אﻫﮍيء روش ﻣﺎن ﮔﻬﺎﭨﻮ‬
‫َ‬ ‫ﺳﻨﺪن وﻗﺖ ۽ ﻗﻮت ﻮري ﺟﻬﮙﮍي ۾ ﭘﻲ ﺿﺎﻳﻊ ﭤﻲ‪.‬‬
‫ﺑﻪ ﻫﺮ ﻛﻨﻬﻦ ﺟﻮ ﻫﻮ‪.‬‬
‫ﭘﻮريء ﺗﺎرﻳﺦ ﮐﺎن‬
‫َ‬ ‫אﻫﻮ ﺣﺎل ڏﺳﻲ אﻳﺸﻮر ﻓﻴﺼﻠﻮ ﻛﻴﻮ ﺗﻪ ﻣﺎﮢﻬﻦ ﮐﻲ ﻣﻮت ﺟﻲ‬
‫ﻧﺪﮔﻲء ﺑﺪرאن ﻛﻨﻬﻦ ﺑﻪ ﻋﻤﺮ ۾‬ ‫َ‬ ‫אﮢﭵﺎڻ رﮐﺠﻲ ۽ ﭘﻮري ﺳﺆ ورﻫ ﺟﻲ ز‬
‫ﺳﻨﺪن ﻣﺮڻ ﻜﻦ ﻛﺠﻲ‪ .‬ﮀﺎﻛﺎڻ ﺗﻪ ﺟﮇﻫﻦ ﻣﺎﮢﻬﻮ ڏﺳﻨﺪא ﺗﻪ ﺳﻨﺪن‬
‫ﺣﻴﺎﺗﻲ ﺻﺮف ﻫﻚ ﺳﻨﻬﻲ ڌאﮘﻲ ﺳﺎن אﭨﻜﻴﻞ آﻫﻲ ۽ ﻛﻨﻬﻦ ﺑﻪ وﻗﺖ אﻫﻮ‬
‫ڌאﮘﻮ ﮀﭵﻲ ۽ دﻳﻬﻲ ﭜﭵﻲ‪ ،‬ﺗﮇﻫﻦ ﺟﻬﻴﮍي ﺟﻬﮙﮍي ۾ ﻗﻴﻤ وﻗﺖ وﭸﺎﺋﮡ ﮐﺎن‬
‫ﺿﺮور ﺣﺬر ﻛﻨﺪא ۽ ﻫﺮ ﻫﻚ ﭘﻞ ﮐﻲ ﺑﻲ ﺑﻬﺎ ﻏﻨﻴﻤﺖ ﺠﻬﻲ אن ﺟﻮ ﻗﺪر‬
‫ﻛﺮڻ ﺳﮑﻨﺪא‪ .‬ﺟﮇﻫﻦ ڏﺳﻨﺪא ﺗﻪ‬
‫ﻛﺎل ﺑﻨﺪي ﺟﻲ ﺳﺮ ﺗﻲ ﭤﻮ ﭘﻞ ﭘﻞ ﭘﻜﺎري‬
‫ﻛﻲ ﻣﮝﻴﺎ ﺋﻲ ﻣﺎري وﺟﻬﻲ ﻛﻲ ﻛﻬﻲ ﻛﻨﻮאري‬
‫ﻛﻲ ﻻون ۾ ﻟﮍﻫﻲ وﭸﻦ ﻛﻲ ﺧﺎن ﻣﭥﺎن ﮐﺎري‬
‫يء ۾ ﭘﻴﺎ رﻫﻦ ﻛﻲ ﺟﻮאن ﻧﻪ ﺟﻴﺎري‬ ‫ﻛﻲ ﭘ َ‬
‫ﺣﻴﺎﺗﻲء ﺟﺎ ﻫ א ﻟﻌﻞ אﺋ ﻫﭥﻦ ﺳﺎن وﻳﺮٿ ﭰﭩﻲ ﻧﻪ‬
‫َ‬ ‫ﺗﮇﻫﻦ ﺳﻨﺪن ﻣﻐﺰ ِ‬
‫ﺟﺎء אﻳﻨﺪو ۽‬
‫ﻻء ﻣﭡﻲ ﺒﺖ ۾ ﮔﻬﺎري‬ ‫ﻛﻨﺪא ۽ ﻧﻜﻲ ﻫﻚ ﭔﻲ ﺳﺎن وڙﻫﻲ ﭤﻮري ﺟﻴﺌﮡ ِ‬
‫وﺟﻬﻨﺪא‪.‬‬
‫ورﻫﻴﻪ ﮔﺬرﻧﺪي وﻳﺮم ﻛﺎﻧﻪ ﭤﺌﻲ‪ .‬وري אﻳﺸﻮر ﺗﭙﺎس ﺗﻲ ﻧﻜﺘﻮ‪ .‬אﭼﻲ ڏﭠﺎﺋ‬
‫ﺗﻪ ﻣﺎر‪ ،‬ﻫﺖ ﺗﻪ אﭨﻠﻨﺪو ﻗﺼﻮ ﺋﻲ ﮘﮍڌאﮢﻲ ﭤﻲ ﭘﻴﻮ آﻫﻲ! ﻛﻲ ﻣﺎﮢﻬﻮ ﭔ ﮐﺎن‬
‫وڌﻳﻚ ﻣﻀﺒﻮط آﻫﻦ ۽ ﮀﺎﻛﺎڻ ﺗﻪ ﺧ אﭤﻦ ﺗﻪ ﻣﻮت ﻛﻨﻬﻦ ﺑﻪ وﻗﺖ אﭼﻲ‬
‫ﭤﻮ ﺳﮕﻬﻲ ﺗﻨﻬﻨﻜﺮي ﭘﺎڻ ﮐﺎن ﻫﻴﮣﻦ ﮐﻲ آزאري ۽ ﻣﭥﻦ ﻠﻮ ﻛﺮي ﻛﻦ ﮐﻲ‬
‫رאﻫﻪ ﻋﺪم روאﻧﻮ ﭤﺎ ﻛﻦ ﺗﻪ ﭔ ﺟﻮ ﺳﺎه ﺳﻜﺎﺋﻲ ﻫﻤﻴﺸﮧ ﮐ ﺧﻮف ۾ אڌ‬
‫ﻣﺌﻞ ﭤﺎ رﮐﻦ‪ .‬אڳ ﺟﮇﻫﻦ ﻋﻤﺮ ﻣﻘﺮر ﻫﻮﻧﺪي ﻫﺌﻲ ﺗﮇﻫﻦ ﻫﺮ ﻛﻨﻬﻦ ﮐﻲ ﺧ‬
‫ﻧﻬﻲء ﻛﺮي ﻛﻮﺑﻪ ﭘﺎڻ ﮐﻲ‬ ‫ﻫﺌﻲ ﺗﻪ ﻛﻮﺑﻪ ﭘﻨﻬﻨﺠﻲ ﻣﻌﻴﺎد ﮐﺎن אڳ ﻧﻪ ﻣﺮﻧﺪو ۽ א َ‬
‫ﺣﻴﺎﺗﻲء ﺟﻮ وא ﻧﻪ ﺠﻬﻨﺪو ﻫﻮ‪ .‬ﻫﺎﮢﻲ ﺟﮇﻫﻦ ڏﭠﺎﺋﻮن ﺗﻪ ’ﻣﻮت ﻧﻪ‬ ‫َ‬ ‫ﭔ ﺟﻲ‬
‫ﭘﮁﻲ ﻣﻨﺪ‘ ﺗﮇﻫﻦ ﻣﻜﻮ ﻣﭽﻲ ﭘ ۽ ﻫﺮﻛﻮ ڏאڍو ﻫﻴﮣﻲ ﻣﭥﺎن ﺳﺘﻢ ﺟﻲ ﮀﺮي‬
‫وﻫﺎﺋﮡ ﻟﮙﻮ‪’ .‬ﺟﻴﻜﻮ ڏאڍو ﺳﻮ ﮔﺎﺑﻮ‘ وאرو ﻗﺎﻋﺪو ﭼﺆڏس ﭼﻮڌאر ﻣﺮوج ﭤﻲ‬
‫ﺋﻲء وאرא ﻣﮍس ﻫﻮא ﺗﻦ ﻛﻢ ﻛﺮڻ ﮀﮇي ڏﻧﻮ‪.‬‬ ‫وﻳﻮ‪ .‬ﺟﻴﻜﻲ ﻗﻮت ﻛﮍא َ‬
‫ﺳﻨﺪن ﮀﺎڙﺗﺎ ﺑﻪ ﻓﺮﺣﺖ ۾ ﮔﺬאرڻ ﻟﮙﺎ‪ .‬ﺑﺎﻗﻲ ﭼﭩﻲ אﭼﻲ ﭘﻴﺌﻲ ﻛﻤﺰورن ﺗﻲ‪.‬‬
‫رאت ڏﻳﻨﻬﻦ ﭘﻴﺎ ﮘﻬﻨﺪא ﻫﻮא ۽ ﭘﻨﻬﻨﺠﻲ ﻃﺎﻗﺖ ﺗﺎن ﮔﻬﮣﻮ وڌﻳﻚ وﻫﻨﺪא ﻫﻮא‪ .‬ﻫﻮ‬
‫ڏﻧﮉא ڏوﭨﺎ ﺳﻨﺪن ﭘﮕﻬﺮ ﺟﻲ ﭘﻮرﻫﺌﻲ ﺟﻮ ﮐﭩﻴﻮ ﮐﺎﺋﻲ وﻳﺎ ﺳﭵﻨﺪא ۽ ﻫﻲ ﻏﺮﻳﺐ ﻫﮇ‬
‫ﻫﮣﻲ ﻫﮣﻲ‪ ،‬ﺳﺎﮢﺎ ﭤﻲ‪ ،‬وﻳﺎ ﺳﻜﻨﺪא ۽ ﺳﮍﻧﺪא‪ .‬ڏאڍא ﻫﻴﮣﻦ ﮐﻲ ﻛﺮאﻫﺖ ﺟﻲ‬
‫ﻧﻈﺮ ﺳﺎن ڏﺳﻨﺪא ﻫﻮא ﺗﻪ ﻫﻴﮣﺎ وري ﺧﻮف وﭼﺎن ﻧﻪ ﻛﮁﻲ‪ ،‬אﻧﺪر ۾ ﭘﻴﺎ‬
 ‫ﭘﻮﺳﮍﻧﺪא ﻫﻮא ۽ آﻫﻮن ﻛﻨﺪא ﻫﻮא‪ .‬ﭘﻴﺎ ﺗﻜﻴﻨﺪא ﻫﻮא ﺗﻪ ﻣﻦ ﻛﮇﻫﻦ ’ آه‬
‫ﻏﺮﻳﺒﺎن ﻗﻬﺮ ﺧﺪאﺋﻲ‘ وאرو ﻗﺼﻮ ﺑﮣﺠﻲ‪ .‬ڏאڍא ﭤﻴﺎ زﻣﻴﻨﺪאر ﺗﻪ ﻫﻴﮣﺎ ﭤﻴﺎ ﻛﮍﻣﻲ؛‬
‫ڏאڍא ﭤﻴﺎ ﻛﺎرﺧﺎﻧﻦ ﺟﺎ ﻣﺎﻟﻚ‪ ،‬ﺗﻪ ﻫﻴﮣﺎ ﭤﻴﺎ ﭘﻮرﻫﻴﺖ؛ ڏאڍא ﭤﻴﺎ ﺳﻴﭡﻴﻮن‪ ،‬ﺗﻪ‬
‫ﻧﻬﻲء وﻳﮁﻲ دﻧﻴﺎ ﺟﻲ‬ ‫ﻫﻴﮣﺎ ﭤﻴﺎ ﭼﺎﻛﺮ؛ ﻣﻄﻠﺐ ﺗﻪ ڏאڍא ﭤﻴﺎ אﻣ ‪ ،‬ﻫﻴﮣﺎ ﭤﻴﺎ ﻓﻘ ‪ .‬א َ‬
‫ﺻﻠﺢ ۾ ﺑﺎﻗﻲ ﺑﻪ رﺧﻨﻮ وڌو ۽ ﻧﻔﺮت‪ ،‬ڌﻛﺎر ۽ ﻏﺮﻳﺒﺎن ﻣﺎر وﭸﻲ ﭼﻮٽ ﺗﻲ‬
‫ﭘﻬﺘﻴﻮن‪.‬‬
‫אﻳﺸﻮر אﻫﻮ ﺣﺎل ڏﺳﻲ ﭘﻮﻳﻮن ﻫﭥﻴﺎر ﻫﭣ ۾ ﮐﻨﻴﻮن‪ .‬ﻫﺮ ﻛﻨﻬﻦ ﻗﺴﻢ ﺟﻮ ﻣﺮض‬
‫ﺑﻴﻤﺎريء ﺟﻲ ﺑﺴ ي ﺗﻲ‬ ‫َ‬ ‫ﻧﻬﻲء ﺧﻴﺎل ﺳﺎن ﺗﻪ ﺟﮇﻫﻦ‬ ‫ﻣﺎﮢﻬﻦ ۾ ﭰﻬﻼﺋﻲ ﮀﮇﻳﺎﺋ ؛ א َ‬
‫ﻣﺎﮢﻬﻮء ﮐﻲ ﺑﻴﻤﺎر ﺳﺎن‬
‫َ‬ ‫ﺗﻜﻠﻴﻒ ﭘﺴﻨﺪא‪ ،‬ﺗﮇﻫﻦ ﺴﻮس ﻛﻨﺪא ﺗﻪ ﺗﻨﺪرﺳﺖ‬
‫ﻫﻤﺪردي ڏﻳﮑﺎرڻ‪ ،‬אن ﺗﻲ رﺣﻢ ﻛﺮڻ ۽ ﻫﻦ ﮐﻲ ﻣﺪد ﻛﺮڻ ﻻزﻣﻲ آﻫﻲ‪،‬‬
‫ﻧﻪ ﻓﻘﻂ אﻧﺴﺎﻧﻲ ﺎظ ﮐﺎن‪ ،‬ﭘﺮ אﻧﻬﻲ ﻛﺮي ﺑﻪ‪ ،‬ﺗﻪ ﺟﻴﻜﮇﻫﻦ ﭘﺎڻ ﻛﻨﻬﻦ‬
‫ﺳﺎن ﺑﻪ ﭘ ﮐﮣﻨﺪوﺗﻪ ﺗﻜﻠﻴﻒ ﺟﻲ وﻗﺖ ۾ ﭔﻴﺎ ﺑﻪ אﭼﻲ ﺳﻨﺪس دﻟ ي ﻛﻨﺪא‪.‬‬
‫אﻧﺴﺎن دک ﺳﮏ ﺟﻮ ﭘﺘﻠﻮ ﭤﻲ وڌﻳﻚ دﻳﺎ ڌאرﻳﻨﺪو ۽ ﺳﻨﺪس ﻛﻨﮅ ﻣﺎن‬
‫ﻛﻠﻲ ﻧﻜﺮي وﻳﻨﺪي‪ .‬ﺑﻴﻤﺎرن ﺟﻲ ﺷﻴﻮא ۽ ﭨﻬﻞ ۾ אﻧﺴﺎﻧﻲ ﻣﻦ ﭜﭵﻨﺪو ﺑﻪ‬
‫وﻳﻨﺪو ۽ ﺳﻨﮕﺪل ﺟﻲ ِﺎء ﭼﻮﻃﺮف ﻛﻮﻣﻞ ﻫﺮدو ﺑﻪ ﭘﻴﺪא ﭤﻴﻨﺪو وﻳﻨﺪو‪ .‬ﭔﺌﻲ‬
‫ﻃﺮف אﺧﻼﻗﻲ وאڌאرو ﻛﻨﺪא‪ .‬ﺳﻬﺎﺋﺘﺎ ﻛﻨﺪڙن ﺟﺎ אﻧﺪر אوﺟﻞ ۽ ﺎﮢﺎ ﭤﻴﻨﺪא‬
‫ﻫﻤﺪرديء‬
‫َ‬ ‫۽ ﺑﻴﻤﺎرن ﺟﻲ אک ﮐﻠﻨﺪي ﺗﻪ ﻛﻴﺌﻦ ﻧﻪ ﻫﻮ ﻻﭼﺎر وﻗ ﺗﻲ ﭔ ﺟﻲ‬
‫ﮔﺬאريء ﺟﻮ ﻣﺎدو ﭘﻴﺪא‬
‫َ‬ ‫ﺟﺎ ﺘﺎج آﻫﻦ‪ .‬אﺋ ڏﺳﻲ ﺳﻨﺪن دل אﻧﺪر ﺷﻜﺮ‬
‫ﭤﻴﻨﺪو ۽ ﺳﻨﺪن ﭘﭥﺮ دل ﭘﺎﮢﻲ ﭤﻲ ﭘﻮﻧﺪي‪.‬‬
‫ﻣﭥﻴﻮن ﺑﻨﺪوﺑﺴﺖ ﻛﺮي אﻳﺸﻮر وري אﻧﺴﺎن ذאت ﮐﻲ ﮀﮇي ڏﻧﻮ‪ .‬ﻣﻮﭨﻲ ﺟﮇﻫﻦ‬
‫אﭼﻲ ﭼﻜﺎس ﻛﻴﺎﺋ ﺗﻪ ڏﭠﺎﺋ ﺗﻪ ﺟﻨﻬﻦ ﻣﻨﭧ ﮐﺎن ﻣﺮض ﻣﻨﻬﻦ ﻛﮃﻳﻮ ﻫﻮ‪،‬‬
‫ﺗﻨﻬﻦ ﻣﻨﭧ ﮐﺎن אﻧﺴﺎن ﺟﻲ ﺣﺎﻟﺖ ﺎم ذﻟﻴﻞ ﭤﻲ ﭘﻴﺌﻲ ﻫﺌﻲ‪ .‬ﺟﻦ ﻣﺮﺿﻦ ِ‬
‫ﻻء אﻳﺸﻮر‬
‫ﺠﻬﻴﻮ ﭤﻲ ﺗﻪ ﻫﻨﻦ ﮐﻲ ﮔﮇي ﻫﻚ ﻛﻨﺪא‪ ،‬ﺗﻦ אﭨﻠﻨﺪو ﺳﻨﺪن ﺧﺎﻧﻮ ﺧﺮאب‬
‫ﻛﺮي אﺧﻼق ﺑﮕﺎڙي ﮀﮇﻳﻮ ﻫﻮ‪ .‬ﺟﻴﻜﻲ ﭔ ﮐﺎن ﻛﻢ وﭠﮡ ﺗﻲ ﻫﺮﻳﻞ ﻫﻮא‪،‬‬
‫ﺑﻴﻤﺎريء ﺟﻲ وﻗﺖ אﭨﻠﻨﺪو ﮐﺎﺋﻦ אوﺟﺎﮘﺎ ﻛﺮאﺋﮡ ۽ ﺧﺬﻣﺖ وﭠﮡ ﻟﮙﺎ‪.‬‬
‫َ‬ ‫ﺳﻲ ﻫﺎﮢﻲ‬
‫ﺟﻴﺘﻮﮢﻴﻚ ﭘﺎڻ ﻛﻨﻬﻦ ﺟﻲ ﺷﻴﻮא ﻛﻨﺪא ﻫﻮא‪ ،‬ﺗﻪ ﺑﻪ ﭘﻨﻬﻨﺠﻲ ﺷﻴﻮא ﻛﺮאﺋﮡ‬
‫۾ ﭘﺎڻ ﮐﺎن ﻫﻴﮣﻦ ﺟﻲ ﻣﭩﻲ ﭘﻠﻴﺪ ﻛﺮي ﮀﮇﻳﻨﺪא ﻫﻮא‪ .‬ﻫﻨﻦ وﻳﭽﺎرن ﮐﻲ אﻳ و ﺗﻪ‬
‫رڌل رﮐﻨﺪא ﻫﺌﺎ‪ ،‬ﺟﻮ ﮐ ﭘﻨﻬﻨﺠﻲ ﮔﻬﺮ ﺟﻲ ﺑﻴﻤﺎرن ﺟﻲ ﺳﺎر ﺳﻨﭝﺎر ﻟﻬﮡ ﺟﻮ‬
‫وﻗﺖ ﺑﻪ ﻧﻪ ﻣﻠﻨﺪو ﻫﻮ‪ .‬ڏאڍي ﺟﻲ ڏﻧﮉي ﮐﻲ ﻣﭥﻲ ﭨﻴﻜﻨﺪي ﮐ ﭘﻨﻬﻨﺠﻦ ﭜﺎﺗ ﮐﻲ‬
‫ﺻﺪﻗﻲ ﺟﻲ ﭔﻜﺮي ﻛﺮي ﭰﭩﻲ ﻛﺮﮢﻮ ﭘﻮﻧﺪو ﻫﻮ‪ .‬وري ﻛﻲ ﻣﺮض‬
‫وﭼﮍﻧﺪڙ ﺠﻬﮡ ۾ آﻳﺎ‪ ،‬ﺟﻨﻬﻦ ﻛﺮي אﻧﻬﻦ ۾ ﮔﺮﻓﺘﺎر ﭤﻴﻠﻦ ﺟﻲ و ﻬﻮ وﭸﮡ ﮐﺎن‬
‫ﻣﺎﮢﻬﻮ ﮀﺮﻛﮡ ﻟﮙﺎ‪ .‬ﻧﻪ ﻓﻘﻂ אﻧﻬﻦ ﮐﺎن ﭘﺮ אﻧﻬﻦ ﮐﺎن ﺑﻪ‪ ،‬ﺟﻴﻜﻲ ﺳﻨﺪن ﭨﻬﻞ‬
‫אﻫﮍيء ﻃﺮح אﭨﻠﻨﺪو ﺧﻮد ﻏﺮﺿﻲ‪ ،‬ﺗﻦ‬
‫َ‬ ‫ﭨﻜﻮر ﻛﺮڻ ﺟﻲ ﺟﺮﻳﺖ رﮐﻨﺪא ﻫﻮא‪.‬‬
‫ﭘﺮﺳ ‪ ،‬ﺳﻨﮕﺪ ۽ ﺑﻲ دردي وﻳﺌﻲ وڌﻧﺪي؛ ﻫﻚ אﻧﺴﺎن ۽ ﭔﻲ ﺟﻲ وچ ۾‬
‫وﻳﮁﻮ وﻳﻮ وڏو ﭤﻴﻨﺪو‪ .‬אﻫﻮ ﺣﺎل ڏﺳﻲ אﻳﺸﻮر ﺧﻴﺎل ﻛﻴﻮ ﺗﻪ ﺟﻨﻬﻦ ﺻﻮرت ۾‬
‫ﻫﻨﻦ ﺳﺎن ﺟﻴﻜﺎ ﭼﮝﺎﺋﻲ ﭤﻲ ﻛﺠﻲ‪ ،‬ﺳﺎ ﮐ ﭰ אﺋﻲ ﭘﭧ ﺗﻲ ﭤﻲ ﻫﮣﻲ ۽‬
‫ﺳﻨﺪن ﺣﻮﺻﻠﻮ ﺧﻄﺎ ﭤﻲ ﻛﺮي ﮀﮇي‪ ،‬ﺗﻨﻬﻦ ﺻﻮرت ۾ ﻫﺎﮢﻲ ﮐ ﮀﮇي ڏﺟﻲ‬
‫ﺗﻪ ﭜﻞ ﺗﻪ ڌכ ﮐﺎﺋﻲ ﺳﮑﻦ‪ .‬ﻧﻴﭟ ﺟﮇﻫﻦ وڙﻫﻲ وڙﻫﻲ ڍאﻧﮕﺎ ﭤﻴﻨﺪא ﺗﮇﻫﻦ ﭘﺎﮢﻬﻲ‬
‫ﺟﺎء אﻳﻨﺪن ۽ ﺳﭽﻲ ﺳﮏ ﺧﻮאه آﻧﻨﺪ ﺟﻲ ﺗﻼش ﺟﻮ ﻓﻜﺮ ﻟﮙﻨﺪن‪.‬‬ ‫ﻋﻘﻞ ِ‬
‫ﭘﻮء אﻳﺸﻮر אﻧﺴﺎن ذאت ﺟﻮ אوﻧﻮ ﻻﻫﻲ ﭰﭩﻮ ﻛﻴﻮ‪.‬‬ ‫אن ﮐﺎن ِ‬
‫ﻣﺎﮢﻬﻦ ﺟﻮ ﻛﺠﻬﻪ وﻗﺖ ﺗﻪ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺟﻲ ﻃﺮف رﺟﻮع ﭤﻴﮡ ﮐﺎن ِ‬
‫ﺳﻮאء ﮔﺬري‬
‫ﻛﻬﮍيء رﻳﺖ ﺳﮑﻲ ﮔﺬאرڻ ﺑﺮאﺑﺮ ﻳﺎ ﻜﻦ آﻫﻲ‪.‬‬ ‫َ‬ ‫وﻳﻮ‪ .‬ﮐ ﭘﺘﻮ ﻛﻮﻧﻪ ﭘﻴﻮ ﺗﻪ‬
‫ﭘﺮ ﻧﻴﭟ ﻛﻲ ﺠﻬﮡ ﻟﮙﺎ ﺗﻪ ﭔﻴﻠﻲ ﭘﻮرﻫﺌﻲ ﺟﻲ ﻫﺮوﭜﺮو אﻫﺎ ﻣﻌ ٰ ﻧﻪ آﻫﻲ ﺗﻪ‬
‫”رאﭴﻞ وﻳﭡﻲ رאڄ ﻛﻤﺎﺋﻲ‪ ،‬ﻣﺎﻧﮕﻞ وﻳﭡﻲ ﭘﻮڙﻫﻴﺎ ﻛﺮي‪ “،‬ﻳﺎ ﻫﻜﮍא ﭔ ﮐﻲ‬
‫ﭼﺎﻛﻲء ﺟﻲ ﺑﻴﻞ ﺟﻴﺎن אﻧﮅא ﭼﻜﺮ ﮐﺎرאﺋ ۽ وﻫﺎﺋ‬‫َ‬ ‫ﻏﻼﻣﻲء ﺟﻲ ﮔﻬﺎﮢﻲ ۾‬
‫َ‬
‫ﭘﺎﮢﻲء ﺟﻲ ﻗﻴﺪﻳﻦ ﺟﻴﺎن ﭘﻴﺎ ﻗﻴﺪ ۾ ﻛﺎل ﻛﺎﭨ ‪.‬‬ ‫َ‬ ‫ﺗﻪ ﭔﻴﺎ وﻳﭽﺎرא ﻛﺎري‬
‫ﭘﻮرﻫﻴﻮ ﺗﻪ אﭨﻠﻨﺪو آﻧﻨﺪ ﺟﻮ ﺳﺮور ﭤﻴﮡ ﮔﻬﺮﺟﻲ‪ ،‬ﺟﻮ ﺳﭝ אﭸﺎﻳﻠﻦ ﮐﻲ آب رﺳﺎﺋﻲ‪،‬‬
‫ﻧﺪﮔﻲء ﺟﻲ ﺗﺴﺒﻴﺢ ۾ ﭘﻮرﻫﺌﻲ‬ ‫َ‬ ‫ﺳﻨﺪن ﻏ آﺑﺎد ۽ ﺑﺮﺑﺎد دﻟﻴﻮن آﺑﺎد ﻛﺮي‪ .‬ز‬
‫ﺟﻮﺋﻲ ڌאﮘﻮ آﻫﻲ ﺟﻮ ﺟﺪא ﺟﺪא دאﮢﻦ ﮐﻲ ﻣﻼﺋﻲ ﻫﻚ ﺳﭵﻲ ﺟﺎ ﺟﺰא ﭤﻮ ﺑﮣﺎﺋﻲ ۽‬
‫ﺋﻲء ﺟﻮ ﭜﻴﺪ ﭜﻮري ﭜﭹﻲ ﭤﻮ ﮀﮇي‪ .‬אﻫﻮ ﭘﮡ ﻫﻮ ﺴﻮس ﻛﺮڻ ﻟﮙﺎ ﺗﻪ‬ ‫ﺟﺪא َ‬
‫ﺟﮇﻫﻦ ﻛﺎل ﻗﻬﺮي ﻛﻤﺎن ﮐﻨﻴﻮ אﻧﺴﺎﻧﻲ ﺟﺴﻢ ﮐﻲ ﻫﺮدم ﭼﭩﮡ ِ‬
‫ﻻء ﺗﻴﺎر ﺑﻴﭡﻮ‬
‫ﺣﻴﺎﺗﻲء‬
‫َ‬ ‫آﻫﻲ ۽ ﻛﻨﻬﻦ وﻗﺖ ﺟﺎن ﮐﺎن ﺑﻲ ﺟﺎن ﻛﺮي ﮀﮇي‪ ،‬ﺗﮇﻫﻦ ﮀﻮ ﻧﻪ‬
‫ﺟﻮ ﺟﻴﻜﻮ ﺑﻪ وﻗﺖ ﻣﻠﻴﺌﻮن ﺳﻮ ﭘﺮ ‪ ،‬آﻧﻨﺪ‪ ،‬د ﺒﺖ ۽ ﺳﺎز ۾ ﺻﺮف‬
‫ﭘﮁﺎڙيء ۾ אﻫﻮ ﭘﮡ ﻧﺸﭽﻲ ﻛﻴﺎﺋﻮن ﺗﻪ ﺳﺒﺐ ﺋﻲ ﻛﻮﻧﻬﻲ ﺟﻮ ﻣﺮض‬ ‫َ‬ ‫ﻛﻴﻮن‪.‬‬
‫ﻻﭼﺎريء ﺟﻲ ﻛﺮي ﺗﻪ אﭨﻠﻨﺪو ﭜﺮאﺗﺮي ﭜﺂءٌ وڌڻ‬
‫َ‬ ‫ﻧﻬﻲء‬
‫ﻣﺎﮢﻬﻦ ۾ ﺟﺪאﺋﻲ وﺟﻬﻲ‪ .‬א َ‬
‫ﮔﻬﺮﺟﻲ‪ ،‬ﭘﻴﺎر ﺒﺖ אﺳﺮڻ ﮐﭙﻲ ۽ ﻗﺮﺑﺎﻧﻲ ﺧﻮאﻫﻪ ﭘﺮ אﭘﻜﺎر ﺟﻮ ﺧﻴﺎل زور ﭤﻴﮡ‬
‫ﮔﻬﺮﺟﻲ‪.‬‬
‫ﻧﻬﻲء ڏس ۾ ﻗﺪم ﮐﮣﮡ ﺷﺮوع ﻛﻴﻮ‪ .‬ﭘﺎڻ‬ ‫אﻫﻲ ﺧﻴﺎل وﻳﭽﺎري ﻛﻦ אﺷﺮאﻓﻦ א َ‬
‫ﻋﻤﻞ ﻛﺮي ﭔ ﮐﻲ ﻋﻠﻢ ڏﻳﮡ ﻟﮙﺎ‪ .‬ﺳﻨﺪن ﺳﮑﻴﺎ ﺟﻲ אﺛﺮ ﻫﻴﭟ אﻧﺴﺎﻧﻲ ﺧﻴﺎل ۽‬
‫ﻧﺪﮔﻲء ۾‬
‫َ‬ ‫ﻃﺒﻊ ۾ ﭰ و אﻳﻨﺪو وﻳﻮ ۽ ﺟﻠﺪﺋﻲ ﻛﻴ א ﭜﻼ ﻣﺎﮢﻬﻮ ﭘﻨﻬﻨﺠﻲ ﺷﺨﺼﻲ ز‬
‫ﻻء ﻣﻨﮉﻟﻴﻮن ۽‬‫אﻧﻬﻦ ﺳﻮﻧﻬﺮي ﺧﻴﺎﻟﻦ ﺗﻲ ﻫﻠﻲ‪ ،‬ﭔﺎﻫﺮ ﻋﺎم ﺟﻴﻮت ﮐﻲ ﭠﺎﻫﮡ ِ‬
‫ﺋﻲء ۽ ﺣﻖ ﺟﻮ ﻧﻌﺮو‬
‫ﺋﻲء ﺟﻲ وאﻳﻮ ﻣﻨﮉل ۾ ﭼﮝﺎ َ‬
‫ﺳﻮﺳﺎﺋﭩﻴﻮن ﺑﺮﭘﺎ ﻛﺮڻ ﻟﮙﺎ‪ .‬ﺑﺮא َ‬
‫ﻟﮙﮡ ﺷﺮوع ﭤﻴﻮ‪.‬‬
‫אﻫﻮ ﭘﺮﭼﺎر אﭸﺎ ﺗﺎﺋ ﺟﺪא ﺟﺪא ﭔﻮﻟ ۾ ﺟﺪא ﺟﺪא ﺟﺴﻤﻦ دوאرאن ﭘﻴﻮ ﭤﺌﻲ‪.‬‬
‫ﭘﻨﺠﺌﻲ آ ﮜﺮﻳﻮن ﺑﺮאﺑﺮ ﻧﻪ آﻫﻦ‪ ،‬ﺗﻨﻬﻦ ﻫﻮﻧﺪي ﺑﻪ ﭔﺞ ﮐﻮﭨﻲ ﻛﺎﻧﻬﻲ‪ .‬ﻫﻦ ﻛﺎري‬
‫ﺻﺪيء( ۾ ﻛﻴ א ر ﺪل ۽ دﻳﻮﺗﺎ ﭘﺮش אﻧﺴﺎن ڏﺳﺠﻦ ۽‬ ‫َ‬ ‫ﻛﻠﺠﮗ )ﭼﻮڏﻫ‬
‫ﻻء אڻ ورچ ۽‬‫ﭔﮅﺟﻦ ﭤﺎ‪ ،‬ﺟﻦ ﺟﻮ ﻣﭡﻮ ﺳﭝﺂءٌ‪ ،‬دﮐ ﺳﺎن ﻫﻤﺪردي‪ ،‬אﻧﺴﺎن ذאت ِ‬
‫ﻧﮅאﻫﻲء ۾ روﺷﻦ ﻗﻄﺐ ﺟﻴﺎن‬
‫َ‬ ‫ﻛﺎريء ﭔﺎٽ אو‬
‫َ‬ ‫ﺑﻲ ﻃﻤﻊ ﺧﺬﻣﺖ وﻏ ه ﮔﮡ‪،‬‬
‫رﻫ ي ﻛﺮي ﭘﻴﺎ رﻟ ﺟﻲ رאﻫﻪ ﺳﻨﻮאرﻳﻦ ۽ دﻻﺳﻮ ڏﻳﻦ ﺗﻪ‬
‫אﭸﺎ ﺑﻪ آﻫ ‪ ،‬ﺳﭛ ﻧﻪ وﻳﺎ ﺳﻨﺴﺎر ﻣﺎن‪.‬‬
‫אﻫﻲ زﻧﺪه دل אﻧﺴﺎن ﺟ وﭸﻦ‪ ،‬אﺗﻲ ﭘﺮ ﭘﻠﭩ ۽ ﺒﺖ وﻧﮉﻳﻦ‪ .‬ﺷﻞ ﺳﻨﺪن ﭘﻴﺎر‬
‫ﺟﻮن ﻟﻬﺮون אﻧﺴﺎن ذאت ﺟﻲ دﻟ ﺟﻲ אﻧﺪرﻳﻦ ﺗﻬﻪ ۾ وﭸﻲ ﭘﻬﭽﻦ ۽ وري ﺟﺖ‬
‫ﻛﭣ ﭘﺮ ﭰﻬﻠﺠﻲ!‬
 ‫ﺷﻴﻄﺎن ﺟﻮ ﭴﺎر‬

‫ﺟﻴﺴ אﻧﺴﺎن وٽ ﭘﻮرو ﺳﻮرو آﻫﻲ ۽ ﻫﻮ ﻫﮇ ﻫﻼﺋﻲ אﻳ و ﭤﻮ ﭘﻴﺪא ﻛﺮي‬

‫ﺟﻴ و ﮐﻴﺲ ﮔﻬﺮﺟﻲ‪ ،‬ﺗﻴﺴ ﻫﻨﺠﻲ ﭔﮅي ﺳﺎ ﭤﻲ رﻫﻲ ۽ ﻫﻦ ﺗﻲ ﺷﻴﻄﺎن ﺑﻪ‬
‫ﻏﺎﻟﺐ ﭘﺌﺠﻲ ﻧﭥﻮ ﺳﮕﻬﻲ؛ ﭘﺮ ﺟﮇﻫﻦ ﻣﺎل ﻣﭥﻮ ﭤﻮ ﭤﺌﻴﺲ‪ ،‬ﺗﮇﻫﻦ ﺳﻨﺪس ﻣﭥﻮ ﭰﺮﻳﻮ‬
‫وﭸﻲ‪ ،‬ﻫﻦ ﺟﻲ دل ﭘﭥﺮ ۽ ﻃﺒﻴﻌﺖ ﻇﺎ ﭤﻴﻮ ﭘﻮي ۽ ﻫﻦ ﺟﻲ אﻧﺪر ۾ ﻣﻮﺟﻦ ﻣﺎﮢﮡ‬
‫ﺟﺎ ﺧﻴﺎل ﭘﻴﺪא ﭤ ﭤﺎ‪ .‬ﺷﻴﻄﺎن ﺟﻮ ﭴﺎر آﻫﻲ ﻋﻴﺶ ﻋﺸﺮت‪ .‬ﻫﻚ دﻓﻌﻮ אﻧﺴﺎن‬
‫אن ۾ אﭨﻜﻴﻮ ﺗﻪ ِ‬
‫ﭘﻮء وﻳﻨﺪو ﭘﺎﺋﻤﺎل ﭤﻴﻨﺪو‪.‬‬
‫אﻧﺴﺎن ﺟﻲ אﻧﺪر ۾ ﭼﮝﺎﺋﻲ ۽ ﻟﮝﺎﺋﻲ ﭔﻨﻬﻲ ﺟﻮ ﻣﺎدو ﻣﻮﺟﻮد آﻫﻲ‪ .‬ﭘﻮرﻫﻴﻮ ﭘﻬﺮﻳﻦ‬
‫ﮐﻲ ﺗﺮﺟﻴﻊ ﭤﻮ ڏﺋﻲ ۽ ﺑﻴﻜﺎري ۽ ﻋﻴﺶ ﻋﺸﺮت ﭔﺌﻲ ﮐﻲ ﻫﭣ ﭤﻴﻮن ڏﻳﻦ‪ .‬ﻫﻚ‬
‫دﻓﻌﻮ ﺟﻴﻜﻮ ﭘﺎﺳﻮ زور ﭘﺌﺠﻲ وﻳﻮ‪ ،‬ﺗﻨﻬﻦ ﺟﻮ وري ﭘﻮﺋ ﻫﭩﮡ ﺎم ڏﮐﻴﻮ آﻫﻲ؛‬
‫ﺧﺎص ﻛﺮي ﺟﮇﻫﻦ ﻟﮝﺎﺋﻲ زور ﭤﻲ ﭜﺮي‪ ،‬ﺗﮇﻫﻦ ﺗﻪ אن ﺟﻲ ﺟﮍ אﮐﻮڙڻ ﺎل‬
‫ﭤﻴﻮ ﭘﻮي‪.‬‬
‫ﮔﻬﺮج ﮐﺎن وڌﻳﻚ ﭼﻴﺰ رﮐﮡ‪ ،‬ﺿﺮورت ﮐﺎن وڌﻳﻚ ِ‬
‫ﺟﺎء ﺳﻴﮍאﺋﮡ ۽ ﻟﻮڙ ﮐﺎن‬
‫وڌﻳﻚ ﭘﺌﺴﻮ رﮐﮡ ﻫﻜﮍو אﺧﻼﻗﻲ ﮔﻨﺎﻫﻪ آﻫﻲ‪ ،‬ﺟﻮ אول אﻧﺴﺎن ۾ ﺣﺮص ﭘﻴﺪא‬
‫ﭘﻮء ﻧﻴﭟ ﮐﻴﺲ אﺗﺎن ﻫﻴﭟ ﭘﭧ ﺗﻲ‬ ‫ﭼﻮﭨﻲء ﺗﻲ ﺑﻴﻬﺎري ﭤﻮ ۽ ِ‬‫َ‬ ‫ﻛﺮي ﺟﺒﻞ ﺟﻲ‬
‫ﻛ אﺋﻲ ﭼﻜﻨﺎ ﭼﻮر ﻛﺮي ﭤﻮ؛ ﻋﺮش ﺗﻲ אوﭜﺎري ﻓﺮش ﺗﻲ אُﮀﻼﺋﻲ ﭤﻮ ۽‬
‫ﻣﺎﮢﻬﻮء ﮐﻲ ﭼﻮﭨﻴﺎري ﭼﻮٽ رﺳﺎﺋﻲ دﮢﻴﻮن ﭘﺎﮢﻴﻮن وﭸﺎﺋﻲ ﭤﻮ‪.‬‬
‫َ‬
 ‫***‬
‫ﻫﻜﮍو ﻏﺮﻳﺐ ﻛﮍﻣﻲ ﭔ َء ۾ ﻫﺮ ﮐﻴﮍڻ وﻳﻮ‪ .‬وﻳﭽﺎري ﮐﻲ ﻧ ن ﺗﻪ ﻧﺼﻴﺐ‬
‫ﻻء ﺑﻪ ﻛﻮ رאﺗﻮ ﻛﻮ ﺑﭽﻴﻞ ﺳﭽﻞ‬ ‫ﻧﻲء ِ‬‫ﻛﺎﻧﻪ ﭤﻲ ﻫﺌﻲ‪ ،‬ﭘﺮ ﻣﻨﺠﻬﻨﺪ ﺟﻲ ﻣﺎ َ‬
‫ﮘﭝﻮ ﺳﺎڻ ﮐﻨﻴﻮ ﻫﻮאﺋ ‪ .‬زﻣ ﺗﻲ ﭘﻬﭽﻲ‪ ،‬אوﻫﻮ ﮘﭝﻮ ﮐﮣﻲ ﻫﻜﮍي ﭔﻮﭨﻲ ﺟﻲ ﮀﺎﻧﻮ ۾‬
‫ﻛﻮٽ ﺳﺎن ڍﻛﻲ ﻟﻜﺎﺋﻲ رﮐﻴﺎﺋ ۽ ﭘﺎڻ وﭸﻲ ﻛﺎر ﮐﻲ ﻟﮙﻮ‪.‬‬
‫ﺟﻴﺌﻦ ڏﻳﻨﻬﻦ ﭼﮍﻫﮡ ﻟﮙﻮ ﺗﻴﺌﻦ ﮐﻴﺲ ﺑﮏ ﻣﺎﻧﺪو ﻛﺮڻ ﻟﮙﻲ‪ ،‬ﺗﺎن ﺟﻮ ﻣﭥﺎن אﭼﻲ‬
‫ﭨﺎכ ﻣﻨﺠﻬﻨﺪ ﭤﻲ‪ .‬ﻫﺮ ﺟﻲ ﭼﻮﻧﻲ زﻣ ۾ אﭨﻜﺎﺋﻲ‪ ،‬ﮔﻬﻮڙي ﮐﻲ ﭼﺮאﮔﺎﻫﻪ ۾‬
‫آزאد ﻛﺮي‪ ،‬ﭘﺎڻ אﭼﻲ ﭔﻮﭨﻲ ﺟﻮ ﭘﺎﺳﻮ ورﺗﺎﺋ ‪ .‬ﺻﺮف ﻛﻮٽ ﻣﭥﻲ ﻛﺮڻ‬
‫ﻧﻲء ﺟﻮ ﮘﭝﻮ ﻫﻮﺋﻲ‬
‫وאﮔﻬﻮء وאرو وאت ﮐﻮﻟﻴﻮ وﻳﭡﻮ ﻧﻈﺮ آﻳﺲ‪ .‬ﻣﺎ َ‬
‫َ‬ ‫ﺟﻲ دﻳﺮ ﻫﺌﻲ‪ .‬ﺑﮕﻬﮍ‬
‫ﻛﻮﻧﻪ‪ .‬ﺳﻴﺎﮢﻦ ﺳﭻ ﭼﻴﻮ آﻫﻲ ﺗﻪ ﻏﺮﻳ روزא رﮐﻴﺎ ﺗﻪ ڏﻳﻨﻬﻦ ﺑﻪ ﭤﻴﺎ وڏא‪ .‬ﭘﻴﭧ ﭜﺮي‬
‫ﮐﺎﺋﮡ ﺟﻲ ﺗﻪ وﻳﭽﺎري ﻏﺮﻳﺐ ﮐﻲ ﺳﭙ ۾ ﺑﻪ ﺧ ﻛﺎﻧﻪ ﻫﺌﻲ‪ ،‬ﭘﺮ ﻫﻲ رﮐﻮ ﺳﮑﻮ‬
‫ﻫﻴﺎنء ﺟﻬﻞ ﻛﻨﺪو ﻫﻮ‪ ،‬ﺳﻮ‬ ‫َ‬ ‫ﭘﺎروﭤﻮ ﭨﻜﺮ ﮐﺎﺋﻲ‪ ،‬ﭔﻪ ڍכ ﭘﺎﮢﻲ ﭘﻲ‪ ،‬ﺟﻮ‬
‫آﺳﺮو ﺑﻪ ﺳﻨﺪس وﻳﻨﺪو رﻫﻴﻮ‪ .‬ﻫﻚ אڻ ﻫﻮﻧﺪ ﭔﻴﺎ אﻓﻌﺎل ﺑﮁﮍא‪ .‬ﮔﻬﮣﻴﻮن ﺋﻲ‬
‫ﻫﭥﻮرאڙﻳﻮن ﻫﻨﻴﺎﺋ ‪ ،‬ﻫﻴﮇي ﻫﻮڏي ﭰﻮﻟﻬﻴﺎﺋ ‪ ،‬ﭘﺮي אوري ﺟﺎﭼﻴﺎﺋ ﭘﺮ ﮘﭝﻮ ﭼﻮي‪،‬‬
‫ﻻء‪ “.‬ڏאڍو ﺷﺸﺪر ﭤﻴﻮ‪ .‬ﭼﻲ ”ﻣﻮن ﺗﻪ ﻛﻨﻬﻦ ﮐﻲ אﻳﻨﺪو وﻳﻨﺪو‬ ‫”ﻣﻮن ﻫﭣ ﺋﻲ ﻧﻪ ِ‬
‫ﻛﻮﻧﻪ ڏﭠﻮ‪ .‬ﻛﮏ ﺗﻪ ﻧﻪ ﻫﻮ ﺟﻮ אڏאﻣﻲ وﻳﻮ‪ .‬ﮀﺎ! ﭘﺎﺗﺎل ۾ ﭘﻴﻬﻲ وﻳﻮ؟ ڌرﺗﻲ ﮘﻬﻲ‬
‫وﻳﺌﻲ؟ ﻛﻮٽ אﮘﺮي وﻳﻮ؟“ ﮔﻬﮣﺎﺋﻲ دﻟﻴﻞ ڊوڙאﻳﺎﺋ ﭘﺮ ﭘﺘﻮ ﻛﻮﻧﻪ ﭘﻴﺲ‪.‬‬
‫ﻛﮍﻣﻲء ﮐﻲ ﻛﻢ ۾ رڌل ڏﺳﻲ אﻫﻮ ﮘﭝﻮ‬ ‫َ‬ ‫ﺣﻘﻴﻘﺘﺎً ﻫﻜﮍي ﺷﻴﻄﺎﻧﮍي‬
‫ﻧﻬﻲء ِ‬
‫ﻻء ﺗﻪ ڏﺳﺎن‬ ‫ﭼﻮرאﻳﻮ ﻫﻮ ۽ ﭘﺎڻ وﭸﻲ ﭔﻮﭨﻲ ﺟﻲ ﭘﻮﺋﺘﺎن אوٽ ۾ ﻟﻜﻮ ﻫﻮ א َ‬
‫ﭘﺎﮢﻲء ﮐﺎن ﭔﺎﻫﺮ ﻧﻜﺮي ﭘﺎرאﺗﺎ ڏﻳﮡ ﺷﺮوع ﻛﺮي ۽‬ ‫َ‬ ‫ﺗﻪ ﻛﻴﺌﻦ ﭤﻮ ﻛﮍﻣﻲ‬
‫ﻛﮍﻣﻲء ﮐﻲ ﺑﺎﻫﻪ وﭠﻲ وﻳﻨﺪي ۽ ﺿﺮور‬ ‫َ‬ ‫אﮀﻠﻮن ڏﺋﻲ‪ .‬ﻫﻦ ﮐﻲ ﭘﻚ ﻫﺌﻲ ﺗﻪ‬
‫ﮔﺎرﻳﻦ ۾ ﮀﭩﻜﻲ وﻳﻨﺪو‪ .‬ﺧﺎﻃﺮي ﻫﺌﺲ ﺗﻪ ﺗﻴﺴ ﺳﮏ ﻧﻪ ﻬﻨﺪو ﺟﻴﺴ‬
‫ﻫﮣﻲ ﻛﻨﻬﻦ ﺟﻮ ﻛﺎوڙ ۾ ﮘﺎﭨﻮ ﻧﻪ ﭼﭧ ﻛﺮي ﮀﻮ ﺗﻪ ’ﺑﮏ ﺑﮁﮍو ﭨﻮل دאﻧﻬﻪ‬
‫دﻳﻮאﻧﺎ ﻛﺮي‪‘.‬‬
‫ﻣﻴﺪيء ﺟﻮ ﭘﺎر ﻧﻪ رﻫﻴﻮ ﭘﺮ ﺟﻴﺘﻮﮢﻴﻚ ﺑﮏ ۾ ﭘﺎﻫﻪ ﭘﻲ ﭤﻴﻮ ۽‬ ‫َ‬ ‫ﻛﮍﻣﻲء ﺟﻲ ﻧﺎ אُ‬
‫َ‬
‫ﻻء ﺳﺖ رﮀﻲ ﮀﭩﻴﻬﻦ ﻃﻌﺎﻣﻦ ﮐﺎن ﺑﻪ‬ ‫ﻫﻦ وﻗﺖ ِאﻫﻮ ﺳﻜﻞ ﮘﭝﻮ ﻫﻦ ﺟﻲ ِ‬
‫وڌﻳﻚ ﺳﻮאدي ﻫﻮ ﺗﻪ ﺑﻪ ﺳﻮر ﭘﻲ وﻳﻮ ۽ دل ﺟﻬﻠﻲ ﭼﻴﺎﺋ ‪” ،‬ﺧ ‪ ،‬ﻣﻨﻬﻨﺠﻮ وﻗﺖ‬
‫ﺑﻪ ﮔﺬري وﻳﻨﺪو‪ .‬ﻛﻮ ﺑﮏ ۾ ﻣﺮي ﻛﻮﻧﻪ وﻳﻨﺪس‪ .‬ﺟﻨﻬﻦ ﮘﭝﻮ ﮐﻨﻴﻮ آﻫﻲ ﺗﻨﻬﻦ‬
‫ﮐﻲ ﺿﺮور ﻛﺎ ﮔﻬﺮج ﻫﻮﻧﺪي‪ .‬ﭜﻞ ﮐﺎﺋﻲ ﺧﻮش ﭤﺌﻲ‪ .‬אن ﺟﻮ ﺑﻪ ﭜﻠﻮ‪“.‬‬
‫ﭘﺎﮢﻲء ﺟﺎ ﭔﻪ ڍכ ﭘﻲ آرאم ﻛﻴﺎﺋ ‪.‬‬ ‫َ‬ ‫ﮐﻮﻫﻲء ﺗﺎن ﭤﮅي‬
‫َ‬ ‫ﭜﺮوאريء‬
‫َ‬ ‫אﺋ ﭼﺌﻲ‬
‫ﮔﻬﮍي ﮐﻦ وﻳﺴﺎﻫ ﻛﺮي ﮔﻬﻮڙو ﭔﮅي وري ﻫﺮ ﻛﺎﻫﮡ ﮐﻲ ﻟﮙﻲ وﻳﻮ‪.‬‬
‫ﺷﻴﻄﺎﻧﮍي ﮐﻲ ﺑﺎﻫﻪ وﭠﻲ وﻳﺌﻲ ﭼﻲ ”ﭘﻮرﻫﻴﻮ ﺋﻲ ﺑﺮﺑﺎد‪ .‬ﻣﻮن ﭤﻲ ﺠﻬﻴﻮ ﺗﻪ ﻫﻮ‬
‫ﺿﺮور ﺳﮅ ﭔﮅ وﭸﺎﺋﻲ ﮔﻨﺎﻫﻪ ۾ ﻛﺮﻧﺪو ﭘﺮ ﻫﻲءُ ﺗﻪ دل ﺟﻲ آرאم ۽ ﻴﻌﺖ‬
‫ﺳﺎن ﭘﻴﻮ ﻛﻢ ﻛﺮي‪ “.‬ﻫﻦ ﮐﺎن אﻫﺎ ﻫﺎر ﺳﭡﻲ ﻧﻪ وﻳﺌﻲ‪ ،‬ﺳﻮ وﭠﻲ دوزخ ڏאﻧﻬﻦ‬
‫ﭜﮙﻮ ۽ ﺟﻠﺪي אﭼﻲ ﭘﻨﻬﻨﺠﻲ آﻗﺎ ﺷﻴﻄﺎن وٽ ﭘﻬﺘﻮ‪ .‬ﺑﺎﻫﻪ ﺟﻬﮍي ﺳﺮخ ﭼﻬﺮي ﺳﺎن‬
‫ﭔﺌﻲ ﻫﭣ ﻛﺮﻣﻦ ﮐﻲ ﻫﮣﻨﺪو ﭼﻮڻ ﻟﮙﻮ‪” ،‬ﺳﺎﺋ ‪ ،‬אڄ ﻣﻮن ﺳﺎن ﺟﻨﺴﻲ وﺋﻞ وﻫﻲ‬
‫ﻛﮍﻣﻲء ﮐﻲ ﭘﻨﻬﻨﺠﻲ ﭴﺎر ۾ ﭰﺎﺳﺎﺋﻲ ﻧﻪ ﺳﮕﻬﻴﻮ‬ ‫َ‬ ‫وﻳﻮ آﻫﻲ‪ .‬ﻛ ﺟﻬﮍي‬
‫آﻫﻴﺎن‪ .‬ﺷﺎﻳﺪ ﺗﻨﻬﻨﺠﻲ ﺣﺸﻤﺖ ڏﻳﻨﻬﻮن ڏﻳﻨﻬﻦ ڍري ﭤﻴﻨﺪي ﭘﻴﺌﻲ وﭸﻲ ﺟﻮ ﻣﺎﮢﻬﻦ‬
‫ﺟﻮن دﻟﻴﻮن אﻫﮍﻳﻮن ﻧﺮم ۽ ر ﺎﻧﻲ ﭤﻴﻨﺪﻳﻮن ﭤﻴﻮن وﭸﻦ‪ .‬ﮘﭝﻮ ﭼﻮرאﺋﻲ ﭼﮣﻨﮓ ﺗﻪ‬
‫ﭼﻮر ‪ ،‬ﭘﺮ ﭜﻨﭝﭧ ﭔﺮﻳﻮ ﺋﻲ ﻛ ‪ .‬ﻫﻮ ﻧﺎﻣﺮאد ﭘﺎرאﺗﻦ ﻛﮃڻ ﻳﺎ ﺑﺪ ﺧﻮאه وﻳﺮ ﺟﻲ‬
‫وﻳﭽﺎر ﻛﺮڻ ﺑﺪرאن אﭨﻠﻮ ﭼﻮر ﮐﻲ دﻋﺎﺋﻮن ﻛﺮڻ ﻟﮙﻮ‪ .‬ﺟﻲ ﭤﻮرو ﺋﻲ وﻗﺖ ﻫﻮ‬
‫ﻧﻲء ﺟﻲ ﺟﮍ אﮐﮍﻳﻞ ڏﺳﻨﺪﻳﻦ‪ “.‬אﻫﻲ ﻟﻔﻆ ﭔﮅي‬ ‫ﭘﻮء ﭘﻨﻬﻨﺠﻲ ﺣﻜﻤﺮא َ‬ ‫אﺋ ﻫﻠﻴﻮ ﺗﻪ ِ‬
‫ﺷﻴﻄﺎن ﻏﻠﻄﻲ ۾ ﻟﻌﻞ ﭤﻲ وﻳﻮ‪ .‬ﺳﻨﺪس ﻣﻨﻬﻦ ﭨﺎﻣﮣﻲ ﻫﮣﮡ ﻟﮙﻮ‪.‬‬
‫ﻧﻴﭟ ﺟﮇﻫﻦ ﮘﺎﻟﻬﺎﺋﮡ אﻛﻠﻴﺲ ﺗﮇﻫﻦ ﺑﻠﻜﻞ ﺷﻮخ آوאز ﺳﺎن ﭼﻴﺎﺋ ‪،‬‬
‫ﻛﮍﻣﻲء ﺗﻮﮐﻲ ﺷﻜﺴﺖ ڏﻧﻲ آﻫﻲ ﺗﻪ אن ۾ ڏوﻫﻪ ﺗﻨﻬﻨﺠﻮ ﺋﻲ‬ ‫َ‬ ‫”ﺟﻴﻜﮇﻫﻦ‬
‫ﻫﻮﻧﺪو‪ .‬ﺗﻮ ﭘﻮرو رﺳﺘﻮ אﺧﺘﻴﺎر ﻧﻪ ﻛﻴﻮ ﻫﻮﻧﺪو‪ .‬ﺟﻲ אﺋ ﻫﺎري ﻧﺎري אﻧﺴﺎن‬
‫ﭘﻮء אﺳﺎن ﺟﻮ ﺑﻴﺸﻚ ﺑﺮو ﺣﺎل‬ ‫ﺟﻲ ﭼﻨ ﮐﺎن ﻧﻜﺮي وﻳﺎ ۽ ﺳﺎڌ ﭤﻲ ﭘﻴﺎ ﺗﻪ ِ‬
‫ﭤﻴﻨﺪو‪ .‬ﺟﻴﺌﮡ ﺋﻲ ﺟﻨﺠﺎل ﭤﻲ ﭘﻮﻧﺪو‪ .‬ﺧ ‪ ،‬ﻛﺠﻬﻪ ﺑﻪ ﻫﺠﻲ ﻫﻦ ﮘﺎﻟﻬﻪ ﺟﻲ‬
‫ﻻء ﺟﻴﻮت ۽ ﻣﻮت‬ ‫ﺿﺮور ﭘﻮﺋﻮאري ﭤﻴﮡ ﮔﻬﺮﺟﻲ‪ .‬ﻫﻲءُ אﺳﺎن ﺟﻲ آﻛﮧ ﺟﻲ ِ‬
‫ﻛﮍﻣﻲء ﮐﻲ‬
‫َ‬ ‫ﺟﻮ ﺳﻮאل آﻫﻲ‪ .‬ﻫﺎﮢﻲ ﭨﺮ ﻣﻨﻬﻨﺠﻲ אﮐ אﮘﻴﺎن‪ .‬وڃ ۽ وﭸﻲ ِאﻫﻮ ﮘﭝﻮ‬
‫ﻣﻮﭨﺎﺋﻲ ڏي ۽ ﻛﻮ ﭔﻴﻮ ﻃﺮﻳﻘﻮ אﺧﺘﻴﺎر ﻛﺮ‪ .‬ﺟﻲ אﭴﻮﻛﻲ ﺗﺎرﻳﺦ ﮐﺎن ﭘﻮرن‬
‫ﭘﺎﮢﻲء ۾ ﻏﻮﻃﺎ ﮐﺎرאﺋﻲ‬
‫َ‬ ‫ﭨﻦ ﺳﺎﻟﻦ ﺟﻲ אﻧﺪر ﮐﻴﺲ ﺗﺒﺎﻫﻪ ﻛﺮي ﻧﻪ ﻣﻮﭨ ﺗﻪ ﭘﺎכ‬
‫ﭔﻮڙي ﻣﺎرﻳﻨﺪو ﺳﺎﻧﺌﻦ‪“.‬‬
‫ﭘﺎﮢﻲء ﺟﻮ ﺻﺮف ﻧﺎﻟﻮ ﭔﮅﻧﺪﻳﺌﻲ ﺷﻴﻄﺎﻧﮍي ﺟﻲ ﭼﺖ ۾ ﭼﻮرא ﮐﻮرא ﺷﺮوع‬ ‫َ‬ ‫ﭘﺎכ‬
‫ڌرﺗﻲء ﺗﻲ אﭼﻲ ﭘﻬﺘﻮ ۽ אوﻧﮅي ﻣﻨﺠﻲ ﭘﺎﺋﻲ‬
‫َ‬ ‫ﭤﻲ وﻳﺌﻲ‪ .‬ﭘﭿ ﭘﺎﺋﻲ אﭤﻲ ﭜﮙﻮ‪ .‬ﺳﮅو‬
‫ﻫﻜﮍي ﻛﻨﮉ ۾ وﻳﻬﻲ وﻳﭽﺎر ﻛﺮڻ ﻟﮙﻮ ﺗﻪ ﻫﺎﮢﻲ ﮀﺎ ﻛﺠﻲ ﺟﻮ ﻫﺎرאﻳﻞ‬
‫ﻛﮍﻣﻲء وٽ ﻣﺰور‬
‫َ‬ ‫ﺑﺎزي ﮐﭩﺠﻲ‪ .‬ﻧﻴﭟ ﭘﻬﻪ ﭘﭽﺎﺋﻲ ﻣﺴﺎﻓﺮ ﺟﻮ وﻳﺲ ڌאري אﭼﻲ‬
‫ﭘﺎﮢﻴﺎﭠﻲء زﻣ ۾ ﻛﺮ ﺗﻪ‬
‫َ‬ ‫ﭤﻲ ﺑﻴﭡﻮ‪ .‬ﭘﻬﺮﻳﻦ ﺻﻼح ڏﻧﺎﺋﻴﻨﺲ ﺗﻪ ﭘﻨﻬﻨﺠﻲ ﭘﻮک‬
‫אوﻧﻬﺎري ﺟﻲ ﺗﭙﺖ ﺟﻲ אﺛﺮ ﮐﺎن آﺟﻲ رﻫﻲ‪ .‬ﻧﺘﻴﺠﻮ אﻫﻮ ﭤﻴﻮ ﺟﻮ ﺟﮇﻫﻦ ﭔ ﺟﻮن‬
‫ﭘﻮﮐﻮن ﺳﻜﻨﺪﻳﻮن ﺳﮍﻧﺪﻳﻮن ﭤﻲ وﻳﺌﻮن ﺗﮇﻫﻦ אﺳﺎن ﺟﻲ ﻏﺮﻳﺐ ﻛﮍﻣﻲ ﺟﺎ‬
‫ﺳﻼ ﺳﺎوא ﺑﻴﭡﺎ ﻫﻮא‪ ،‬ﺳﻨﺪس אن ﺟﻮ ﻓﺼﻞ ﭰﻮﻟﻬﺎرﻳﻮ ﭘﻲ وﻳﻮ ۽ ﺳﻨﮓ ﭴﮡ ﺗﻪ אن‬
‫ﻛﮍﻣﻲء ﺟﺎ ﭜﺎڳ ﮐﻠﻲ ﭘﻴﺎ‪ .‬ﺳﺎرو ﺳﺎل ﺗﻪ ﮐﺎﺋﻲ‬
‫َ‬ ‫ﺟﻲ ﻛﮣﻦ ﺳﺎن ﭘﻲ ﭰﺎﭨﺎ‪.‬‬
‫ﺧﻮﺷﻲ ﻛﻴﺎﺋ ﭘﺮ آﺧﺮ ۾ ﺑﭽﺖ ﺑﻪ ﺟﺎم ﭤﻴﺲ‪.‬‬
‫ڌﮢﻲء ﺟﻲ‬
‫َ‬ ‫ﭔﻲ ﺳﺎل ﺻﻼح ڏﻧﺎﺋﻴﻨﺲ ﺗﻪ ﭘﻮﮐﻲ ﭘﻮﭠﻲ ﺗﻲ ﻛﺮ‪ .‬ﻫﻦ אﺋ ﻛﻴﻮ‪.‬‬
‫ﻗﺪرت ﺳﺎن אن ﺳﺎل ﻣﻴﻨﻬﻦ ﺣﺪ ﮐﺎن ﭔﺎﻫﺮ وﺳﻴﻮ ۽ ﻫﮣﻲ ﭜﺮ وאرﻳﻮن ﭔﻨﻴﻮن ﺳﭛ‬
‫ﭔﻮڙي ﮀﮇﻳﺎﺋ ‪ .‬ﻣﺎﮢﻬﻦ ﺟﺎ ﻓﺼﻞ אﺋ אﻛﻴﺎ رﭤﺎ ﻟﮍﻫﮡ ﻟﮙﺎ‪ .‬ﺻﺮف אﺳﺎن ﺟﻲ‬
‫ﻛﮍﻣﻲء ﺟﻲ ﭘﻮﭠﻲ وאري ﭘﻮک ﺑﭽﻲ وﻳﺌﻲ ۽ אن ﺟﺎ ﺳﻮﻧﻬﺮي ﺳﻨﮓ ڏﺳﻲ‬ ‫َ‬
‫ﻫﺮﻛﻮ ﺣﺴﺪ ﺟﻲ ﺑﺎﻫﻪ ۾ ﺟﻠﮡ ﻟﮙﻮ‪.‬ﻫﺎﮢﻲ ﻫﻦ وٽ אڻ ﻣﺌﻮ ﻫﻮ ۽ ﻛﺎ ﺑﻪ‬
‫ﻛﻤﻲ ﻛﺎﻧﻪ ﻫﺌﻲ‪ .‬אن ﺟﺎ אﻧﺒﺎر ڏﺳﻲ ﭘﻴﻮ ﭼﻮي ﺗﻪ ﻫﻴﮇو אن ﻛﺎڏي‬
‫ﻛﺮﻳﺎن‪ .‬ﻣﻨﻬﻨﺠﻲ ﮔﻬﺮج ﮐﺎن ﺗﻪ ﺳﻮ وאر ﺳﺮس آﻫﻲ‪.‬‬
‫ﻣﺰور ﻋﺮف ﺷﻴﻄﺎﻧﮍي ﮐﻴﺲ ﭼﻴﻮ ﺗﻪ ﻫﻲ ﻫﻴ و ﺳﺎرو אن ﺟﻮ ﺑﭽﻴﻮ ﭘﻴﻮ آﻫﻲ ﺳﻮ‬
‫ﮀﻮ ﻧﻪ ﻛﻨﻬﻦ ﻓﺮﺣﺖ وﭠﮡ ۾ ﻛﻢ ﻟﮙﺎﺋ ‪ .‬אن ﮐﻲ ﭘﻴﮍڻ ﺳﺎن ﺑ ﭠﻬﻲ ﭘﻮﻧﺪو‬
‫ﺟﻨﻬﻦ ﺟﻮ ﺟﻴﻜﻮ ﭼﻜﻮﺋﻲ ﭼﺖ ﮐﻲ ﭼﺮﻳﻮ ﻛﺮي ﮀﮇي‪ .‬زورאور‪ ،‬ﻣﺮي‬
‫ﭘﻮء אﻫﻲ אﻧﺒﺎر ﮔﮇ ﻫﻠﻨﺪא ﻛﻴﺌﻦ؟ ﻛﻮ ﺳﻮאد ﺗﻪ وﭠﻲ ڏس‪ .‬ﻛﮍﻣﻲ‬ ‫وﭸﺒﻮ ِ‬
‫ﭜﻨﭝﻠﺠﻲ وﻳﻮ ۽ ﺷﺮאب ﺟﺎ ﻣﭧ ﺗﻴﺎر ﭤﻲ وﻳﺎ‪ .‬ﭘﻬﺮﻳﺎﺋ ﭘﺎڻ ﭘﻲ ڍؤ ﻛﻴﺎﺋ ِ‬
‫ﭘﻮء ﭔ‬
‫ﻣﺎﮢﻬﻦ ﮐﻲ ﺳﻮאد وﭠﺎﺋﮡ ﻟﮙﻮ‪ .‬ﺷﻴﻄﺎﻧﮍي ﺟﻲ ﻣﻦ ﺟﻮ ﻣﻘﺼﺪ ﭘﻮرو ﭤﻴﻮ ۽ ڊﻛﻨﺪو‬
‫ﭘﻮريء ﺳﻨﻮت ﺗﻲ آﻧﺪو ﭤﻲ ﻣﺎﻧﺲ‪ .‬ﻫﻚ‬‫َ‬ ‫وﻳﻮ ﺷﻴﻄﺎن وٽ ﭼﻲ‪” ،‬ﺳﺎﺋ ‪ ،‬ﻫﺎﮢﻲ‬
‫ﭘﺮوאﻫﻲء ﺟﻲ ﻛﺮي ﻫﺎﮢﻲ ﭴﺎڻ ﭤﻮ ﮘﭝﺎ ﮘﭝﺎ ﭤﺌﻲ‪ “.‬ﺷﻴﻄﺎن ﺳﺮﻫﻮ‬‫َ‬ ‫ﮘﭝﻲ ﺟﻲ ﺑﻲ‬
‫ﭤﻴﻮ ۽ אﭤﻲ ﻫﻠﻴﻮ روﺑﺮو ڏﺳﮡ ﺗﻪ ﮀﺎ ﺣﺎل آﻫﻲ‪.‬‬
‫ﻛﮍﻣﻲء ﺟﻲ ﭔﻨﭝﻲ ﭘﻴﭡﺎ‪ .‬ڏﭠﺎﺋﻮن ﺗﻪ ﻫﻦ ﭘﺎڻ ﺟﻬﮍن آﺳﻮدن ﻛﮍﻣ‬‫َ‬ ‫ﭔﺌﻲ אﭼﻲ‬
‫ﮐﻲ دﻋﻮت ڏﻳﺌﻲ ﮔﻬﺮאﻳﻮ ﻫﻮ ۽ ﺷﺮאب ﺗﻴﺎر رﮐﻴﻮ ﻫﻮאﺋ ‪ ،‬ﺟﻮ زאﻟﻬﻨﺲ ﭼﻮڌאري‬
‫ﻻء ﭘﻲ ﺗﻴﺎري ﻛﺌﻲ‪ .‬אﭸﺎ ﭔﻪ ﻗﺪم אﮘ ﻫﻠﻲ ﺗﻪ ﭤﺎﭔﻮ ﮐﺎڌאﺋ ۽ ﻫﻜﮍو‬ ‫ﭰ אﺋﮡ ِ‬
‫ﮔﻼس ﻫﺎرﺟﻲ ﭘﻴﺲ‪ .‬ﻛﮍﻣﻲ אﭼﻲ ﺑﮕﮍﻳﻮ ۽ ﮐﻴﺲ ﺧﻮب ڌﻣﺎل ﻛﮃﻳﺎﺋ ﭼﻲ‬
‫ڌرﺗﻲء ﺗﻲ ﻫﺎري دﭔﻮ ﻛﺮڻ ﻣﺎن‬
‫َ‬ ‫”رن‪ ،‬ﻫﻲءُ ﮀﺎ ﻛﻴﺌﻪ؟ אﻫﮍي ﻟﺬﻳﺬ ﭼﻴﺰ‬
‫ﻫﭣ ﮀﺎ آﻳﺌﻪ؟ ﭘﺎﮘﻞ‪ ،‬ﻛﻮ ﻣﭥﻮ ﭰﺮي وﻳﻮ אﭤﺌﻲ ﮀﺎ؟ ڏس ﺗﻪ ﺗﻮﮐﻲ ﻛﻴﺌﻦ ﭤﻮ‬
‫ﺳﮅو ﻛﺮﻳﺎن‪“.‬‬
‫ﺷﻴﻄﺎﻧﮍي ﺷﻴﻄﺎن ﮐﻲ אﺷﺎرو ڏﻳﺌﻲ ﭼﻴﻮ‪” ،‬ﺳﺎﺋ ‪ ،‬ڏس ﻫﺎﮢﻲ ﻛﻴﺌﻦ ﭤﻮ وﻫﻠﻮر‬
‫وﭸﻲ ﻛﺎڏي وﻳﺲ אﻫﻮ ڌﻳﺮج؟ ﻛﺎڏي وﻳﺌﻮن אﻫﻲ دﻋﺎﺋﻮن؟ ﻫﺎﮢﻲ ﺠﻬﻪ‬
‫ﺗﻪ آﻳﻮ رﮐﻴﻮ آﻫﻲ‪“.‬‬
‫ﭘﻮء ﻟﮙﻮ ﺷﺮאب ورﻫﺎﺋﮡ‪ .‬אن وﻗﺖ ﻫﻜﮍو‬ ‫ﻛﮍﻣﻲ زאل ﮐﻲ ڌﻣﺎل ﻛﮃي ِ‬
‫ﻏﺮﻳﺐ ﭤﻜﻞ ﭨﭩﻞ ﻣﺰور אﭼﻲ אﺗﺎن ﻻﻧﮕﻬﺎﺋﻮ ﭤﻴﻮ‪ .‬ﻫﻮ ﻛﻢ ﺗﺎن ﭤﻲ ﻣﻮﭨﻴﻮ‪ .‬ﻣﺎﮢﻬﻦ‬
‫ﺟﻮ ﻣﻴﮍ ڏﺳﻲ وﻳﻬﻲ رﻫﻴﻮ‪ .‬ﮐﻴﺲ دﻋﻮت ﻣﻠﻴﻞ ﺗﻪ ﻛﻮ ﻧﻪ ﻫﺌﻲ‪ ،‬ﭘﺮ ﺠﻬﻴﺎﺋ ﺗﻪ‬
‫ﺟﻲ ﮔﮇﺟﻲ ﻣﺴﺠﻲ وﻳﻨﺪس ﺗﻪ ﺿﺮور وאري ﭰ ي ﺳﺎن ﭼﻜﻮ ﻣﻠﻲ ﭘﻮﻧﺪو‪ .‬ﭔ‬
‫ﮐﻲ ﭘﻴﺌﻨﺪو ڏﺳﻲ ﺳﻨﺪس وאت ﭘﺎﮢﻲ ﭘﺎﮢﻲ ﭤﻴﮡ ﻟﮙﻮ ۽ ﻫﻮ אﮐﻴﻮن ﭰﺎڙي ﭼﻮڌאري‬
‫ﻧﻬﺎرڻ ﻟﮙﻮ‪ .‬ﺟﻴﺌﻦ وﻗﺖ ﮔﺬرﻧﺪو وﻳﻮ‪ ،‬ﺗﻴﺌﻦ ﺳﻨﺪس אﻧﺘﻈﺎري وڌﻧﺪي وﻳﺌﻲ ﭘﺮ‬
‫ﻣﺎﻳﺎدאرن ﺟﻲ ﻠﺲ ۾ ﻫﻦ ﻏﺮﻳﺐ ڏאﻧﻬﻦ ﻛﻨﻬﻦ ﻧﻬﺎرﻳﻮ ﺑﻪ ﻛ ‪ .‬ﻫﻲءُ‬
‫وﻳﭽﺎرو אﻳ ي ﺑﻲ ﻗﻴﺎﺳﻲ ۽ ﺑﻲ دﻳﺪي ڏﺳﻲ وאﺋﮍو ﭤﻲ وﻳﻮ ﭼﻲ‪” ،‬ﻛﻴﺌﻦ ﻧﻪ‬
‫ﭘﻨﻬﻨﺠﻲ ﭜﭛ ﺟﻲ ﻟﮙﻲ ﭘﻴﺌﻲ אﭤﻦ ۽ ﭴﺎﮢﻲ وאﮢﻲ ﻣﻮن ﮐﻲ ﮀﮇﻳﻮ ﭤﺎ وﭸﻦ‪“.‬‬
‫ﻫﻲء ﻫﻠﺖ ڏﺳﻲ ﮔﻬﮣﻮ ﭘﺮﺳﻦ ﭤﻴﻮ ﭘﺮ ﺳﻨﺪس زﺑﺮدﺳﺖ אوﭼﻲ ﮘﺎٽ ﭼﻴﻮ‪،‬‬ ‫ﺷﻴﻄﺎن َ‬
‫”ﺳﺎﺋ ‪ ،‬ﭤﻮرو ﺗﺮس ﺗﻪ وڌﻳﻚ ﻣﺰﻳﺪאر ﮘﺎﻟﻬﻪ ڏﺳﻨﺪﻳﻦ‪ .‬ﻫﻲءُ ﮀﺎ ڏﭠﻮ אﭤﺌﻲ؛ ﻣﺰو ﺗﻪ‬
‫אﭸﺎن אﮘ آﻫﻲ‪“.‬‬
‫ﻛﮍﻣﻲء ﭘﺎڻ ﺑﻪ ڍو ﻛﻴﻮ‪ .‬ﻣﻬﻤﺎن ۽ ﻣﻴﺰﺑﺎن‬
‫َ‬ ‫ﻫﻜﮍو ﮔﻼس ﻫﺮ ﻫﻚ ﭘﻴﺘﻮ‪.‬‬
‫ﭔﺌﻲ ﻣﺴ َء ۾ אﭼﻲ ﻫﻚ ﭔﻲ ﮐﻲ ﭼﻨﺒﮍي אﭼﻲ ﻳﭩﻦ ۾ ﮀﭩﻜﻴﺎ‪ .‬وﭠﻲ ﺟﻮ‬
‫ﻫﻚ ﭔﻲ ﮐﻲ ﮐﮍﻳﻦ ﺗﻲ ﮐﻨﻴﺎﺋﻮن ﺳﻮ ﺟﻬﻞ ﺋﻲ ﻧﻪ ڏﻳﻦ‪ .‬ﻫﻚ ﭔﻲ ﮐﻲ ﭼﭩﻮن ڏﻳﺌﻲ‬
‫ﭼﺎڙﻫﮡ ﻟﮙﺎ‪ .‬وאه وאه ﭘﻲ ﭘﻴﺌﻲ‪.‬‬
‫ﺷﻴﻄﺎن ڏאڍو ﺧﻮش ﭤﻴﻮ ﭼﻲ‪” :‬ﺟﻲ ﻫﻚ ﮔﻼس ﭤﻲ ﮐ ﻟﻮﻣﮍ وאرא ﻟﮁﮡ ڏﻳﺌﻲ‬
‫ﭘﺎﻛﻲء ﺳﺎن ﻣﭥﻮ ﻛﻮڙﻳﺎﺋﻮن‪ .‬אﻫﮍو‬
‫َ‬ ‫ﺳﻜﻲء‬
‫َ‬ ‫ﮀﮇﻳﺎ ﺗﻪ ﭴﺎڻ ﻫﻚ ﭔﻲ ﺟﻮ‬
‫ﭘﻮء אﺳﺎن ﮐﻲ אﻫﮍא ﻫﻤﻴﺸﮧ ﮘﻨﮃ ﭔﮅﻧﺪא ﭘﻴﺎ ﻫﻮﻧﺪא‪ “.‬ﺷﻴﻄﺎﻧﮍي ﭼﻴﻮ‪،‬‬ ‫ﻮﻧﻮ ﻫﻠﻴﻮ ﺗﻪ ِ‬
‫ﭘﭡﻲء‬
‫”ﺳﺎﺋ ‪ ،‬אﭸﺎن ڏﭠﻮ ﮀﺎ אﭤﺌﻲ! ﭔﻴﻮ ﮔﻼس ﺗﻪ ﭘﻴﺌﮡ ڏﺋ ‪ .‬אﭸﺎن ﺗﻪ ﻟﻮﻣﮍن وאﻧﮕﺮ َ‬
‫ﺗﻲ ﭘﭿ ﭘﻴﺎ ﭰ אﺋ ‪ ،‬ﭘﺮ ﺟﻠﺪ ﺋﻲ ﺑﮕﻬﮍن ﺟﻴﺎن ﻫﻚ ﭔﻲ ﺗﻲ وאر ﻛﻨﺪא‪.‬‬
‫ﻛﮍﻣ ﭔﻴﻮ ﮔﻼس ﺑﻪ ﭼﺎڙﻫﻴﻮ‪ ،‬ﺳﻨﺪن ﮔﻔﺘﺎر ۾ ﻏﻠﻐﻠﻮ ۽ ﮔﻮڙ وڌﻧﺪو وﻳﻮ؛ ﻟﻴﺎﻗﺖ‬
‫ﺧﻮﺷﻲء ﺟﻲ ﮔﻔﺘﮕﻮ ﺟﻲ ِﺎء ﮔﺎرﻳﻮن ۽‬‫َ‬ ‫۽ אﺷﺮאﻓﺖ وﻳﺌﻲ ﻣﻮﻛﻼﺋﻴﻨﺪي‪ .‬אﮘ‬
‫ﺷﻮخ אﻟﻔﺎظ ﺷﺮوع ﭤﻲ وﻳﺎ‪ .‬ﻧﻪ ﻓﻘﻂ אﻳ و ﭘﺮ אﭼﻲ ﺟﻮ ﻫﻚ ﭔﻲ ﺗﻲ אﻟﺮﻳﺎ‪ ،‬ﺳﻮ‬
‫ﺧﻮب ﻟﭙﺎﭨﻮن ۽ ﻟﺘﻮن ﻫﮣﻲ ﻫﻚ ﭔﻲ ﮐﻲ ﺳﭵﺎﺋﮡ ﻟﮙﺎ‪ .‬ﻫﻚ ﭔﻲ ﺟﻲ ﻧﻜﻦ ۽‬
‫ﻣﻬﻲء ﻟﮍ ۾ ﻫﻨﻦ ﺳﺎن ﻫﻨﻦ ﺟﻬﮍא‬ ‫َ‬ ‫ﻧﻬﻲء‬
‫ﻛﻨﻦ ﭘﭩﮡ ﺗﻲ אﭼﻲ ﻣﻨﺰل ﭘﻬ ‪ .‬ﻣﻴﺰﺑﺎن ﺑﻪ א َ‬
‫ﭤﻲ ڌرﺗﻲ آ ﺎن ﻫﻚ ﻛﺮڻ ﻟﮙﺎ‪.‬‬
‫ﺷﻴﻄﺎن ﮐﮙﻴﻮن ﻫﮣﮡ ﻟﮙﻮ ﭼﻲ ”ﺷﺎﺑﺎس! ﭼﮝﻮ روﻧﺸﻮ ﻟﮙﺎﻳﻮ אﭤﺌﻲ‪ “.‬ﭘﺮ ﺷﻴﻄﺎﻧﮍي‬
‫ﭘﻮء ڏس ﻣﺰא‪ .‬ﻫﺎﮢﻲ ﺗﻪ אﭸﺎ ﮀﺘﺎ‬ ‫ﭼﻴﻮ‪” ،‬אﭸﺎ ﻛﭥﻲ آﻫﻲ! ﭨﻴﻮن ﮔﻼس ﺗﻪ ﭘﻴﮡ ڏﻳﻦ؛ ِ‬
‫ﻣﺮونء ﺟﻲ ﺷﻜﻞ ﭘﺴﻨﺪﻳﻦ‪“.‬‬ ‫َ‬ ‫ﺑﮕﻬﮍ ﭤﻮ ڏﺳ ِ‬
‫ﭘﻮء ﺗﻪ ﻫﻮﺑﻬﻮ‬
‫ﭨﻴﻮن ﮔﻼس ﺑﻪ ﻫﺮ ﻛﻨﻬﻦ ﺟﻲ ﭘﻴﭧ ۾ ﭘﻴﻮ‪ .‬رڙ ﻣﭥﺎن رڙ ﭘﻲ ﭘﻴﺌﻲ‪ .‬ﻛ ﺟﻲ‬
‫وﻟﮍ ﺟﻲ ﭜﻮﻧﻜﺎر ۾ ﺑﻪ אﻟﺒﺖ ﻛﺠﻬﻪ وﻳﺴﺎﻫ ﻫﻮﻧﺪي آﻫﻲ‪ .‬ﻫﻲ ﻳﺎر ﺗﻪ אن‬
‫ﮐﺎن ﺑﻪ ﭔﻪ رﺗﻴﻮن ﻛﺴﺮ ﭤﻲ وﻳﺎ‪ .‬ﻛﻮ ﻛﻨﻬﻦ ﺟﻲ ﻧﻪ ﭘﻴﻮ ﭔﮅي‪ .‬ﺳﭝﻜﻮ‬
‫ﭘﻨﻬﻨﺠﻲء ۾ ﺋﻲ ﭘﻮرو ﻫﻮ‪ .‬ﻫﻨﭝﻮﮀﻲ ﻟﮙﻲ ﭘﻴﺌﻲ ﻫﺌﻲ‪ .‬ﺟﻠﺪﺋﻲ ﭔﻪ ﭔﻪ‪ -‬ﭨﻲ ﭨﻲ ۽ ﭼﺎر‬ ‫َ‬
‫ﭼﺎر ﭤﻲ ﭘﻨﻬﻨﺠﻮ رﺳﺘﻮ وﭠﻲ ﻫﻠﻴﺎ‪ .‬وאٽ ﺗﻲ ڌﻛﺎ ﮐﺎﺋﻴﻨﺪא ﭤﺎﭔﮍﻧﺪא ﭤﻲ وﻳﺎ‪ .‬ﻣﻴﺰﺑﺎن‬
‫ﺑﻪ ﺟﻴﺌﻦ در ﺟﻲ ﭔﺎﻫﺮ ﮐ ﮀﮇڻ ﺗﻲ وﻳﻮ ﺗﻴﺌﻦ ﭤﻲ ﻣﻐﺰ ﭼﻜﺮ ﮐﺎﺋﮡ ﻟﮙﺲ ۽‬
‫אوﻧﮅي ﻛﻨﮅ ﻫﻴﭟ ﻛﺮي ﭘﻴﻮ‪ .‬ﻧﻚ ﭼﭥﺠﻲ وﻳﺲ‪ ،‬ڏﻧﺪن ﻣﺎن رت ﭠﻴﻨﮃﻳﻮن‬
‫ﻛﺮي وﻫﮡ ﻟﮙﺲ ۽ ﻫﮇ ﮔﮇ ﭜﭵﻲ ﭘﻴﺲ‪.‬‬
‫ﺑﺲ ﺷﻴﻄﺎن ﺗﻪ ﻛﭙﮍن ۾ ﭰﻮﻟﻴﻮ ﻧﻪ ﭤﻲ ﺎﻳﻮ‪ .‬ﭘﻨﻬﻨﺠﻲ زﻳﺮدﺳﺖ ﺟﻲ ﭘﭡﻲ ﭠﭙﺮي‬
‫ﻧﻲء ﮘﭝﻲ ﺟﻲ‬‫ﻛﮍﻣﻲء ﺟﻲ ﻣﺎ َ‬
‫َ‬ ‫ﻫﻲء ﻮﻳﺰ وאه ﺟﺎ ﮘﻮ ﻛﮃي אﭤﺌﻲ‪.‬‬ ‫ﭼﻴﺎﺋ ‪َ ” ،‬‬
‫ﭔﮅאء ﺗﻪ אﻫﻮ ﺷﺮאب ﺗﻮ ﺑﮣﺎﻳﻮ ﻛﻬﮍﻳﻦ‬ ‫ڌﻳﺮج وאرو ﺑﺪﻟﻮ وאه ﺟﻮ ورﺗﻮ אﭤﺌﻲ‪ .‬ﭘﺮ ﭔﻴﻠﻲ‪ِ ،‬‬
‫ﺷ ﻣﻨﺠﻬﺎن؟ ﻣﭵﺎﮢﺎ ﭘﻬﺮﻳﺎﺋ ﻟﻮﻣﮍ ﺟﻮ رت وڌو אﭤﺌﻲ ﺗﻪ ﭜﻞ ﻛﮍﻣﻲ ﭘﻨﻬﻨﺠﻮ‬
‫ﭘﻮء ﺷﺎﻳﺪ אن ۾ ﺑﮕﻬﮍ ﺟﻮ رت ﻣﻼﻳﻮ אﭤﺌﻲ ﺗﻪ‬ ‫ﺳﺎرو ﺳﭝﺎءٌ ﻣﭩﺎﺋﻲ ﻣﻜﺮﻳﻞ ﺑﮣﺠﻲ؛ ِ‬
‫ﻣﺮونء ﺟﻮ رت‬
‫َ‬ ‫ﭜﻞ ﻧﺮﻣﺎﺋﻲ ﮀﮇي ﻇﺎ ۽ ﺑﻲ رﺣﻢ ﺑﮣﺠﻲ؛ ﭨﻴﻮن ﺟﻴﻜﺲ‬
‫ﻣﻼﻳﻮ אﭤﺌﻲ ﺗﻪ אﻧﺴﺎن ﻣﺎن ﭰﺮي ﻣﺮون ﺑﮣﺠﻲ‪“.‬‬
‫ﺷﻴﻄﺎﻧﮍي ورאﮢﻲ ڏﻧﻲ‪” ،‬ﺑﻨﮧ ﻧﻪ؛ ﻣﻨﻬﻨﺠﻮ ﻧﺴﺨﻮﺋﻲ אور ﻮﻧﻲ ﺟﻮ ﻫﻮ‪ .‬ﻣﺎن ﻓﻘﻂ‬
‫ﻛﮍﻣﻲء ﮐﻲ ﮔﻬﮣﻲ אن ﭘﻮﮐﮡ ﺗﻲ ﻫﺮﮐﺎﻳﻮ‪ .‬ﺑﺲ‪ ،‬وڌﻳﻚ ﻮرو ﻛﻢ ﭘﻨﻬﻨﺠﻮ‬ ‫َ‬
‫ﭘﺎڻ ﭤﻴﻨﺪو ﻫﻠﻴﻮ‪ .‬ﺟﻬﻨﮕﻠﻲ وﺣﺸﻲ ﺟﺎﻧﻮرن ﺟﻮ رت ﻣﻨﺠﻬﻨﺲ אﮘﻴﺌﻲ ﻫﻮ ۽ אﺻﻞ‬
‫ﮐﺎن رﻫﻨﺪو آﻳﻮ آﻫﻲ‪ .‬ﻓﻘﻂ ﺟﻴﺴ ﻫﻦ ﺻﺮف ﭘﻨﻬﻨﺠ ﮔﻬﺮﺟﻦ آﻫﺮ אن ﭤﻲ ﭘﻴﺪא‬
‫ﻛﻴﻮ‪ ،‬ﺗﻴﺴ אن ﮐﻲ ﻇﺎﻫﺮ ﭤﻴﮡ ﺟﻮ وﺟﻬﻪ ﺋﻲ ﻧﻪ ﭤﻲ ﻟﮙﻮ‪ .‬ﻳﺎد ﻛﺮ ﺗﻪ אﻫﻮ وﻗﺖ‬
‫ﻧﻲء ﺟﻲ‬
‫ﻧﻲء ﺟﻮ ﮘﭝﻮ ﺳﺨﺖ ﭘﺮﻳﺸﺎ َ‬ ‫ﺑﻪ ﻫﻮ‪ ،‬ﺟﮇﻫﻦ ﺳﻨﺪس ﻫﻜﮍو ﺋﻲ ﻣﺎ َ‬
‫ﺣﺎﻟﺖ ۾ ﭼﻮرאﺋﺠﻲ وﻳﻮ‪ .‬ﺗﮇﻫﻦ ﻫﻦ ﻧﻜﻲ ﭘﻨﻬﻨﺠﻮ ﺳﭝﺂءٌ ﻫﭥﻦ ﻣﺎن ﮀﮇﻳﻮ‪،‬‬
‫ﻧﻜﻲ وري ﻛﻮ אن ﺟﻮ אرﻣﺎن ﭤﻲ ﻛﻴﺎﺋ ‪ .‬ﻫﺎﮢﻲ ﺟﮇﻫﻦ ﺷﺮאب ﺟﺎ دﻧﮓ‬
‫ﭘﻴﺎ ﻟﭩﺠﻦ‪ ،‬ﺗﮇﻫﻦ ﺻﺮف ﻫﻜﮍي ﮔﻼس ﺟﻲ ﻫﺎرﺟﮡ ﺗﻲ ﻛﻴ و ﻧﻪ ﺧﻔﻲ ﭤﻴﻮ‬
‫۽ زאل ﮐﻲ روﺋﮡ ﻫﺎرﻛﻮ ﻛﺮي ﮀﮇﻳﺎﺋ ‪ .‬وﻳﭡﻲ ﺑﻴﭡﻲ ﺟﻮ ﺑﻪ ﮐﻴﺲ ﺷﺮم‬
‫ﺋﻲء ﮐﻴﺲ وﻳﭽﺎر ۾ وڌو ﺗﻪ ﻛﻴﺌﻦ‬ ‫ﻧﻬﻲء ﮐﺎن ِ‬
‫ﺳﻮאء אن ﺟﻲ ﺟﻬﺠﻬﺎ َ‬ ‫ﻛﻮﻧﻪ ﭘﻴﻮ‪ .‬א َ‬
‫ﭘﺎڻ ﮐﻲ وﻧﺪرאﺋﺠﻲ‪ .‬אﺗﻲ ﻣﻮن ﭘ ﭘﺎﺗﻮ ۽ ﻛﻢ ﺷﺮوع ﻛﻴﻮ‪ .‬ﮐﻴﺲ ﻧﺌ وﻧﺪر‬
‫ﺳﻴﮑﺎر ﻳﻌ ﺷﺮאب ﻧﻮﺷﻲ‪ .‬ﻧﺘﻴﺠﻮ אﻫﻮ ﭤﻴﻮ ﺟﻮ אﭸﺎ ﻫﻦ אﻳﺸﻮري ﻧﻌﻤﺖ روﭘﻲ‬
‫אن ﮐﻲ ﭘﻴﮍي ﻣﻨﺠﻬﺎﻧﺌﺲ ﻋﻴﺶ ﻋﺸﺮت ﺟﻮ ﺳﺎﻣﺎن۽ ﺳﺴ َء ﺟﻮ ﮔﻬﺮ ﺷﺮאب ﺗﻴﺎر‬
‫ﻣﺮونء ﺟﻮن رت ﭜﮍﻛﻮ ڏﻳﺌﻲ אﭤﻴﻮ‪ .‬ﻫﻦ‬‫َ‬ ‫ﻛﻴﻮ ﻣﺲ‪ ،‬ﺗﻪ ﻣﻨﺠﻬﺲ ﻟﻮﻣﮍ‪ ،‬ﺑﮕﻬﮍ ۽‬
‫ﭘﻮء وڌﻳﻚ ﺗﻜﻠﻴﻒ ﺟﻮ ﺿﺮور ﺋﻲ ﻛﻮﻧﻬﻲ‪ .‬ﻫﻚ دﻓﻌﻮ ﺷﺮאب ﺟﻮ‬ ‫ﮐﺎن ِ‬
‫ذאﺋﻘﻮ ﭼﮑﻴﻮ אﭤﺲ‪ ،‬ﻫﺎﮢﻲ ﻳﺎ ﻋﻤﺮ وﺣﺸﻲ ﻣﺮون ﺋﻲ رﻫﻨﺪو‪ .‬ﭔﮅو ﻧﻪ אﭤﺌﻲ ﺗﻪ ﻫ ﺋﻲ‬
‫ﺟﻲ ﻫ ﭴﻨﮕﻬﻪ ﭜﮙﻲ ﺑﻪ ﻧﻪ ﻟﻬﻲ‪ .‬ﻛﻬﮍﻳﻮن ﺑﻪ ﮐﮣﻲ ﺣﺎﻟﺘﻮن ﺑﺪ ﻦ ﺗﻪ ﺑﻪ ﻫﻦ ﺟﻮ‬
‫ﻧﻬﻲء دردﺷﺎ ﻣﺎن ﻧﻜﺮڻ ﺎل آﻫﻲ‪ .‬وري ﮀﺎ‪ ،‬ﺷﺮאب آﻫﻲ ﭘﺎڙ ﺳﭝ ﻏﻠﻴﻆ‬ ‫א َ‬
‫ﮔﻨﺎﻫﻦ ﺟﻲ‪ ،‬ﺟﻦ ۾ ﻫﺎﮢﻲ ﻫﻮ ﻫﻮرﻳﺎن ﻫﻮرﻳﺎن وﻳﻨﺪو ﭰﺎﺳﻨﺪو‪ ،‬ﺗﺎن ﺟﻮ ﭼﻮﮐﻨﭝﻮ‬
‫אﭨﻜﻲ وﻳﻨﺪو‪ .‬ﻧﻴﭟ ﻛﻮ وﻗﺖ אﻳﻨﺪو ﺟﮇﻫﻦ دﻳﻦ ﺗﻪ אﮘﻴﺌﻲ وﭸﺎﻳﻮ אﭤﺲ ﺑﺎﻗﻲ‬
‫ﺑﭽﻴﻞ אﻫﺎ دﻧﻴﺎ ﺑﻪ وﭸﺎﺋﻴﻨﺪو ۽ אﻧﮓ אﮔﻬﺎڙو‪ ،‬ﭘﻴﭧ ﺑﮑﻴﻮ‪ ،‬ﻣﺮض ۾ ﻣﺒﺘﻼ ﭤﻴﻞ در‬
‫در ڌﻛﺎ ﮐﺎﺋﻴﻨﺪو ﺑﻲ ﺮ رﻟﻨﺪي رﻫﻨﺪو‪“.‬‬
‫ﺷﻴﻄﺎن ﭘﻨﻬﻨﺠﻲ زﻳﺮدﺳﺖ ﮐﻲ ﺗﻬﺪل ﺳﺎن ﻣﺒﺎرכ ڏﻧﻲ‪ ،‬ﺳﻨﺪس ﭘﻬﺮﻳﻦ ﺧﻄﺎ‬
‫ﻣﻌﺎف ﻛﺮي ﮀﮇي ۽ ﮐﻴﺲ ﭘﻨﻬﻨﺠﻲ ﺳﺮﻛﺎر ۾ אﻋﻠ ٰﻲ ﻋﻬﺪي ﺗﻲ رﺳﺎﻳﻮ‪.‬‬
 ‫ﺗﻮﺑﻬﻪ ﺗﺎﺋﺐ ﮔﻨﻬﮕﺎر‬
‫ﺷﺎﻫﻪ ﺻﺎﺣﺐ ﭼﻴﻮ آﻫﻲ ﺗﻪ‬
‫ِ‬
‫ﭤﺠﺎنء אﮘﭝﺮي‬ ‫ﭘﺎﮢﻬﻲ ﻣﻠﻨﺪو ﻫﻮت‪ ،‬ﭘﺮ ﻛﺠﻬﻪ ﺗﻮن ﺑﻪ‬
‫ﻛﻤﻴﮣﻲء ﻣﺎن ﻛ ﭤﻴﻮ‪.‬‬
‫َ‬ ‫ﻣﺘﺎن ﭼﻮي ﭔﺮوچ ﺗﻪ‬
‫ﻻء ﻻزﻣﻲ آﻫﻲ‪ .‬ﻫﻤﭣ ﻣﺮدאن‪ ،‬ﻣﺪد ﺧﺪא‪ ،‬אﻳﺸﻮر‬ ‫אن ﻣﻮﺟﺐ אﮘﭝﺮو ﭤﻴﮡ אﻧﺴﺎن ِ‬
‫ﻧﻬﻲء ﺧﻮد ﻳﺎ‬
‫אﻧﻬﻦ ﮐﻲ ﻣﺪد ڏﺋﻲ ﭤﻮ‪ ،‬ﺟﻲ ﭘﻬﺮﻳﺎﺋ ﭘﺎڻ ﮐﻲ ﭘﺎڻ ﻣﺪد ﻛﻦ ﭤﺎ‪ .‬א َ‬
‫ِ‬
‫ﮐﮍﻛﺎء‬ ‫وريء ﺟﻲ رאه ۾ אورﭼﺎﺋﻲ ﭘﮡ ﺿﺮوري آﻫﻲ‪ .‬א ﻴﻞ ۾ ﭼﻴﻞ آﻫﻲ‪” ،‬‬ ‫َ‬
‫ﻳﻨﺪء‪ “.‬ﮐﻠﮡ ۾ دﻳﺮ ﻛﺎﻧﻬﻲ ﭘﺮ אدא‪ ،‬ﮐﮍﻛﺎﺋﮡ ﺟﻮ ﺑﺎر ﺗﻪ ﺗﻮﺗﻲ آﻫﻲ‪.‬‬ ‫ﺗﻪ ﮐﻮ ڏ ِ‬
‫ﺋﻲء ﺳﺎن ﮔﮇ د ﺒﺖ ﺑﻪ ﻣﮑﻴﻪ وﺻﻒ آﻫﻲ‪ .‬۽‬ ‫ﻳﺎوريء ۽ אورﭼﺎ َ‬
‫َ‬ ‫ﺧﻮد‬
‫ﺒﺖ ﺟﻦ ﺟﻲ ﻣﻦ ﺳﻲ אڻ ﭘﮁﺎ ﺋﻲ אﮔﻬﻴﺎ‪.‬‬
‫ﺋﻲء ﻣﺎن ۽ ﺎﮢﺎﺋﻲ ﺣﺎﺻﻞ ﭤﻴﻨﺪي ﭔ ﺟﻲ ﻋﻴ ڏאﻧﻬﻦ ﻧﻬﺎرڻ‬ ‫ﺒﺖ אﻳﻨﺪي ﺎﮢﺎ َ‬
‫ﺟﻲ ﺑﺪرאن ﭘﻨﻬﻨﺠ ﮔﻬﭩﺘﺎﻳﻦ ﮐﻲ ﺳﮅאرڻ ڏאﻧﻬﻦ رﺟﻮع ﭤﻴﮡ ﻣﺎن‪ .‬ﭘﻨﻬﻨﺠﻴﻮن אوﮢﺎﻳﻮن‬
‫ﭘﺎﮢﻲء ﺳﺎن ﻣﻦ ﺟﻲ‬‫َ‬ ‫ﻧﻬﻲء ﭘﺎכ‬‫ﭘﮁﺘﺎء ﺟﺎ ﮘﻮڙﻫﺎ ﮘﺎڙﺑﺎ ﺗﮇﻫﻦ א َ‬‫َ‬ ‫ﭘﺴﻲ ﺟﮇﻫﻦ‬
‫ﻣﻴﻞ ڌوﭘﻲ وﻳﻨﺪي ۽ ﻗﻠﺐ ﺟﻲ ﻛﺲ ﻟﻬﻲ وﻳﻨﺪي‪ .‬ﻣﻄﻠﺐ ﺗﻪ ﺳﻮڌ‪ -‬ﺑ‬
‫ﺋﻲء ۾ ﻛﻢ آﻧﺪو آﻫﻲ‪ ،‬אن ﺟﻮ‬ ‫‪ Searchlight‬ﺟﻨﻬﻦ ﮐﻲ אﺳﺎن ﭔ ﺟﻲ ﻋﻴﺐ ﺟﻮ َ‬
‫ﻣﻨﻬﻦ ﭘﺎڻ ڏאﻧﻬﻦ ﭰ ڻ אﺳﺎن ﺟﻮ ﭘﻬﺮﻳﻮن ﻓﺮض آﻫﻲ‪ .‬ﭘﻨﻬﻨﺠﺎ ﻋﻴﺐ ڏﺳﻲ ﺟﮇﻫﻦ‬
‫ﻟﭵﺎﺋﻤﺎن ﭤﻴﻨﺪאﺳﻮن‪ ،‬ﺗﮇﻫﻦ ” دوس אﺳﺎن ﺟﻲ در‪ ،‬ﭘﻴﻬﻲ אﻳﻨﺪو ﭘﺎﮢﻬﻲ‪ “.‬ﮀﻮ ﺗﻪ‬
‫ﭘﻴﭡﻮﺗﻦ درאنءُ‪ ،‬ﺟﻲ ڏﺳﻲ ﭘﺎڻ ﻟﭵﺎﺋﻴﻮن)ﺷﺎه(‬
‫ﺗﺎت ﭘﺮج ﺗﻪ ﭔﺎﻫﺮאن ڌﻳﺎن ﮀﻜﻲ‪ ،‬ﭘﻨﻬﺠ ﻧﺎﻗﺼﺎﻳﻦ ڏאﻧﻬﻦ ﻧﻬﺎري‪ ،‬ﺳﭽﻮ ﭘﮁﺘﺂءٌ‬
‫ﻛﺮي وﭸﻲ در ﮐﮍﻛﺎﺋﺒﻮ ﺗﻪ ﻣﺎﻟﻚ ﻣﻬﺮﺑﺎن ﺳﻨﭝﻮرو ﺳﻴﮣﺎه ﺳ ﻫﻜﻴﻮ‬
‫ﺗﻜﻴﻮ روﺑﺮو ﻧﻈﺮ אﻳﻨﺪو‪.‬‬
‫*******‬
‫رﺣﻢ ﺳﻮن آﻫﻲ ﭘﺮ ﺒﺖ ﻣﺎﮢﻜﻦ ﺟﻲ ﻣﭧ آﻫﻲ‪ .‬رﺣﻢ אﻧﺴﺎﻧﻲ وﺻﻒ‬
‫آﻫﻲ‪ ،‬ﺗﻪ ﺒﺖ ﻣﻮﻻﺋﻲ ﻟﮁﮡ آﻫﻲ‪ .‬رﺣﻢ ﻛﻨﺪڙ وﻳﭽﺎر ﻛﺮي ﭤﻮ ﺗﻪ אﮘﻠﻮ‬
‫ﻛﻴ ي ﻗﺪر رﺣﻢ ﺟﻲ ﻻﺋﻖ آﻫﻲ ﭘﺮ ﺒﺖ وאرو ﺑﮁﻦ ﺳﺎن ﺑﻪ ﭜﻼﻳﻮن ﭤﻮ‬
‫ﻛﺮي‪ .‬رﺣﻢ ﻛﻨﺪڙ ﭔﺌﻲ ﺟﻲ ﭼﮝﺎﺋﻲ ۽ ﺑﺮאﺋﻲ ﺧﻴﺎل ۾ رﮐﻲ ﭤﻮ ﭘﺮ ﭘﺮ ﻲ ﻳﺎر‬
‫ﻳﺎريء ﺳﺎن ﻧﻴﻨﻬﻦ ﻧﺒﺎﻫﻲ אن ﺟﻲ وﺻﻔﻦ ﺳﺎن وאﺳﻄﻮ ﻧﻪ ﭤﻮ رﮐﻲ‪ .‬ﻫﻦ ﺟﻲ‬ ‫َ‬ ‫ﺟﻲ‬
‫ﺒﺖ ﺟﻲ ﭜﺎﻛﺮ אﻧﺪر وﻳﮁﻲ ۽ وﭼﺎﻧﺪر ﺟﻮ وﻳﭽﺎر ﺋﻲ ﻛﻮﻧﻬﻲ‪.‬‬
‫*******‬
‫אﻳﺸﻮر آﻫﻲ ﭘﺮ ‪ .‬ﺟﻨﻬﻦ ﮐﻲ ﭘﺮ ﻛﻮﻧﻬﻲ ﺗﻨﻬﻦ ﮐﻲ ﭘﺮﻣﻴﺸﻮر ﺟﻲ ﭴﺎڻ‬
‫ﻛﺎﻧﻬﻲ‪.‬‬
‫*******‬
‫ﻛﻨﻬﻦ ﻲ ﻛﻮ אﻧﺴﺎن دﻧﻴﺎ ۾ ﺳ ﺳﺎل رﻫﻴﻮ ۽ ﺳ ﺋﻲ ﮔﻨﺎﻫﻦ ۾‬
‫ﺑﻴﻤﺎريء ﮔﻬﭩﻴﺲ ۽ دک درد ﭘﺴﻴﺎﺋ ﭘﺮ ﻧﻜﻲ‬ ‫َ‬ ‫ﮔﺬאرﻳﺎﺋ ‪ .‬ور ور ﻛﺮي ﭘﻲ‬
‫ﺳﻨﺪس ﺟﻴﻮن ۾ ﻛﻮ ﭰ و آﻳﻮ ۽ ﻧﻜﻲ وري ﻛﻮ אﻧﺪر وאري ﺟﻮ ﭼﻚ‬
‫ﭘﻴﺲ‪ .‬ﻧﻴﭟ ﺟﮇﻫﻦ ﻛﺎل אﭼﻲ ﻛﻨﮅ ﺗﻲ ﻛﮍﻛﻴﺲ‪ ،‬ﻳﺎر دوﺳﺘﺎر ﻋﺰﻳﺰ‬
‫ﺑﻴﻮﺳﻲء ۾ ﻧﻬﺎرڻ ﻟﮙﺎ‪ ،‬ﺟﻦ‬
‫َ‬ ‫ﺧﻮﻳﺶ ﮐﻴﺲ ﮀﮇאﺋﮡ ﺟﻲ ﻃﺎﻗﺖ ﻧﻪ ﺳﺎري ڏאﻧﻬﻨﺲ‬
‫ﻟﻮدאﻋﻲء ﺟﻮ ﺳﺮ آﻻﭘﮡ ﻟﮙﺎ‪ ،‬ﻮرو‬
‫َ‬ ‫ﺳﺎن ﮔﮇ ﮐﺎڌو ۽ ﭘﻴﺘﻮ ﻫﻮאﺋ ﺳﻲ ﺳﺎﮢﺲ א‬
‫ﻋﻴﺶ ﻋﺸﺮت ﺟﻮ ﺳﺎﻣﺎن ﺧﻮאب ﭤﻲ وﻳﻮ‪ ،‬ﻣﻔﺖ ﺟﻲ ﻣﻴﮍﻳﻞ ﻣﮇي ﻫﭥﻦ ﻣﺎن‬
‫زوريء ﮐﺴﻜﻲ وﻳﺌﻲ ۽ ﭘﻨﻬﻨﺠﺎ ﻛﮅא ﻛﺮﺗﻮت ﭜﻴﺎﻧﻚ ﺻﻮرت ۾ אﮐ‬ ‫َ‬
‫َאﮘﻴﺎن ﭜﻮت ﭤﻲ ﭰﺮڻ ﻟﮙﺲ‪ ،‬ﺗﮇﻫﻦ ﺳﻨﺪس ﻫﭥﻦ ﻣﺎن ﭴﮡ ﺗﻪ ﻛﻲ ﻛﺮي ﭘﻴﻮ‪.‬‬
‫ﺳﻨﺴﺎر ﺳﺎرو ﺳﭙ ﺟﻴﺎن ڏﺳﻲ אﻧﺪر دﻫﻠﺠﻲ وﻳﺲ ۽ ڌڙن ڏﻛﮡ ﻟﮙﺲ‪.‬‬
‫ﺑﻴﻮﺳﻲء ﺟﻲ‬
‫َ‬ ‫ﻧﻬﻲء ﺑﻴﻜﺴﻲ ۽‬‫ﻛﻜﺮ ﻧﻮﺑﻬﺎر ﺟﻴﺌﻦ ﮘﻮڙﻫﺎ ﮘﮍڻ ﻟﮙﺲ ۽ א َ‬
‫ﺣﺎﻟﺖ ۾ درد ﭜﺮي دאﻧﻬﻦ ﻛﺮي آﺧﺮﻳﻦ ﻟﻔﻆ אﭼﺎرﻳﺎﺋ ‪” :‬ﻫﻲ ﻣﻨﻬﻨﺠﺎ ﻣﺎﻟﻚ‪،‬‬
‫ﭰﺎﺳﻲء ﭼﮍﻫﻨﺪي ﻣﻌﺎ ڏﻧﻲ‪ “.‬ﺑﺲ‪ ،‬ﮔﻬﭧ ﺗﻪ‬
‫َ‬ ‫ﻣﻌﺎف ﻛﺮ ﺟﻴﺌﻦ ﺗﻮ ﭼﻮر ﮐﻲ‬
‫ﮔﻬﭩﺠﻲ وﻳﺎ‪ ،‬ﺟﻮت ﮔﻢ ﭤﻲ وﻳﺌﻲ‪ ،‬رﮘﻮن ﺑﻴﻬﺠﻲ وﻳﻮن ۽ ﭘﺮאن ﭘﮑﻲ ﭘﺮوאز ﻛﺮي‬
‫وﻳﻮ‪.‬‬
‫ﻛﻬﮍو ﺑﻪ ﮔﻨﻬﮕﺎر ﻫﻮ ﺗﻪ ﺑﻪ ﮀﺎﻛﺎڻ ﺗﻪ ﺳﻨﺪس آ ﺎ אﻳﺸﻮر ﮐﻲ ﭘﻴﺎر ﭤﻲ ﻛﻴﻮ‬
‫۽ אن ﺟﻲ אﻣﺮ رﺣﻢ ﺗﻲ آﺳﺮو ﭤﻲ رﮐﻴﻮ‪ ،‬ﺗﻨﻬﻦ ﻛﺮي ﮐﻴﺲ ﻧﺮכ ﺟﻲ ﻋﺬאﺑﻦ‬
‫ﮐﺎن ﮀﻮﭨﻜﺎرو ﻣﻠﻴﻮ ۽ ﻫﻮ ﺳﺮڳ ﺟﻲ ﺳﮍכ وﭠﻲ אﭼﻲ ﺟﻨﺖ ﺟﻲ دروאزي‬
‫ﺗﻲ ﺳﻬﮍﻳﻮ‪ .‬ﻛﮍو ﮐﮍﻛﺎﻳﺎﺋ ۽ אﻧﺪر ﮔﻬﮍڻ ﺟﻲ אﺟﺎزت ﭘﻨﮡ ﻟﮙﻮ‪ .‬אﻧﺪرאن آوאز‬
‫ﻧﺪﮔﻲء ۾‬
‫َ‬ ‫آﻳﻮ‪”:‬در ﺗﻲ ﺑﻴﭡﻞ ﻣﻨﺶ ﻛﻬﮍي ﻗﺴﻢ ﺟﻮ آﻫﻲ ۽ ﭘﻨﻬﻨﺠﻲ دﻧﻴﻮي ز‬
‫ﻛﻬﮍא ﻛﻬﮍא ﻛﻢ ﻛﻴﺎ אﭤﺲ‪“.‬‬
‫ﭘﺎﺳﻲ ﮐﺎن آوאز ﺟﻮאب ۾ ﻫﻚ ﻫﻚ ﻛﺮي ﺳﻨﺪس ﺳﭛ ﮔﻨﺪא ﻛﺮﺗﻮت‬
‫ﮐﻮ ﭔﮅאﻳﺎ ۽ ﭼﮝﻮ ﻫﻚ ﻧﻪ ﭔﮅאﻳﻮ‪.‬‬
‫ﻻء‬‫ﻋﻴﺐ ﺗﻪ ﻫﻦ ﺟﻲ אﻧﮓ ۾ ﻫﺌﺎ ﻣ אﺋﻲ ﻣ א‪ .‬אﻧﺪرﻳﻦ آوאز ﻓﺮﻣﺎﻳﻮ‪” :‬ﮔﻨﻬﮕﺎرن ِ‬
‫ﺟﺎء ﻛﺎﻧﻬﻲ‪ .‬ﻫﻠﻴﻮ وﭸﻲ ﻫﺘﺎن‪“.‬‬ ‫ﺑﺎدﺷﺎﻫﻲء אﻧﺪر ِ‬
‫َ‬ ‫ﺑﻬﺸﺖ ﺟﻲ‬
‫ﭘﺎﭘﻲء ﭘﺮאرﭤﻨﺎ ﻛﺌﻲ ﺗﻪ אو ﭘﺎכ ﻣﻨﺼﻒ! ﺗﻨﻬﻨﺠﻮ آوאز ﻣﻨﻬﻨﺠﻦ ﻛﻨﻦ ﺗﻲ‬ ‫َ‬
‫ﭘﻮي ﭤﻮ‪ ،‬ﭘﺮ ﺗﻨﻬﻨﺠﻮ روپ ﻣﺎن ﻧﻪ ﭤﻮ ﭘﺴﺎن ۽ ﻧﻜﻲ ﺗﻨﻬﻨﺠﻲ ﻧﺎ ﺟﻲ ﮔﻢ אﭤﻢ‪.‬‬
‫ﭘﺎﭘﻲء ﭔﺎڏאﺋﻲ ﭼﻴﻮ‪ ” :‬אي ﭘﻴﻐﻤ ﭘﻴﭩﺮ‪ ،‬ﻣﻮن ﺗﻲ‬
‫َ‬ ‫آوאز ورאﮢﻴﻮ” آءٌ ﻧ ﭘﻴﭩﺮ آﻫﻴﺎن‪“.‬‬
‫ﺋﻲء ﮐﻲ ڏﺳﻲ ڌﮢﻲ ﭔﺎﺟﻬﺎري ﺟﻲ ﺑﻲ‬ ‫رﺣﻢ ﻛﺮ‪ .‬אﻧﺴﺎن ﺟﻲ ﻫﻴﮣﺎﺋﻲ ۽ ﻧﺎﻗﺼﺎ َ‬
‫אﻧﺖ ﻣﻬﺮ ﺟﻮ وﻳﭽﺎر ﻛﺮ‪.‬‬
‫ﻋﺪل ﮀﭩﺎن ﻧﻪ آءٌ‪ ،‬ﻛﻮ ﭰ و ﻛﺞ ﻓﻀﻞ ﺟﻮ‪.‬‬
‫ﻧﻬﻲء ﺒﺖ ﺟﻲ ﻣﻮرت ۽ אﻟﻔﺖ ﺟﻲ אوﺗﺎر ﺣﻀﺮت ﻋﻴﺴﻰ ﺟﻮ ﺷﺶ‬ ‫ﺗﻮن ﭘﺎڻ א َ‬
‫ﻫﺌ ‪ ،‬ﺳﻨﺪس وאﺗﺎن ﺗﻮ ﭘﺮ ﺟﺎ ﭘﻴﻐﺎم ﭔﮅא ۽ ﺳﻨﺪس ﺷﺨﺼﻲ ﺟﻴﻮن ۾ אﮐﭧ‬
‫ﻗﻴﺎس ۽ אڻ ﻣﺌﻲ ﺒﺖ ﺟﻮ ﻧﻈﺎرو אﮐ ﭘﺴﻴﺌﻪ‪ .‬אي ﺳﻬﮣﺎ ﺳﺮدאر‪ ،‬ﻳﺎد ﻛﺮ ﺗﻪ‬
‫ﻛﻴﺌﻦ ﺗﻨﻬﻨﺠﻲ ﻏﻔﻠﺖ ﺣﻀﺮت ﺟﻦ ﺟﻲ دل ﮐﻲ ﺳﺨﺖ ﭼﻮٽ رﺳﺎﺋﻲ ۽ ﻫﻦ‬
‫ﺑﻠﻜﻞ دک وﭼﺎن ﺗﻮﮐﻲ ﭨﻲ دﻓﻌﺎ ﭘﻜﺎري ﭼﻴﻮ ﺗﻪ ﭜﺎﺋﻲ‪ ،‬ﮀﻮ ﺳﺞ ﮐﻲ ﭜ ﻫﮣﻲ‬
‫ﻧﻬﻲء ﻫﻮﻧﺪي ﺑﻪ‬
‫ﺳﺎﺟﻬﺮﻳﺌﻲ وﭸﻲ ﺳﺘﻮ آﻫ ۽ ﮀﻮ ﻧﻪ ﭤﻮ אﭤﻲ א� ﺳﺎن אور אورﻳﻦ‪ .‬א َ‬
‫ﮀﺎﻛﺎڻ ﺗﻪ ﺗﻨﻬﻨﺠﻲ אﮐ ﺗﻲ ﻧﻨﮉ ﺟﻮ ﺎر ﻫﻮ‪ ،‬ﺗﻨﻬﻦ ﻛﺮي ﺗﻮن ﺳﺘﻮﺋﻲ رﻫ ‪.‬‬
‫ﻫﻮ ﺳﮇﻳﻨﺪو ﺋﻲ رﻫﻴﻮ ۽ ﺗﻮن ﻏﻔﻠﺖ ﺟﺎ ﮐﻮﻧﮕﻬﺮא ﻫﮣﻨﺪو ﺋﻲ رﻫ ‪ .‬ﻳﺎد ﻛﺮ אي‬
‫ﻣﺮد ﺧﺪא ﺟﺎ‪ ،‬ﺗﻪ ﺗﻮ ﭘﻴﺎري ﻛﺮﺳﺖ ﺳﺎن وאﻋﺪو ﻛﻴﻮ ﺗﻪ ﻳﺎ ﻋﻤﺮ ﺳﻨﺪس‬
‫يء ﮐﺎن ﻣﻨﻜﺮ ﻧﻪ ﭤﻴﻨﺪﻳﻦ ۽ ﻫﺮ ﻛﻨﻬﻦ ﺣﺎﻟﺖ ۾ ﺳﺮ ﺟﻲ ﺳﭧ ڏﻳﮡ ِ‬
‫ﻻء‬ ‫رﻫ َ‬
‫ﺣﻴﺎﺗﻲء ۾ ﭨﻲ دﻓﻌﺎ ﻫﻦ ﮐﺎن‬
‫َ‬ ‫ﻧﻬﻲء א ﺎم ﺟﻲ ﺧﻼف ﺗﻮ ﭘﻨﻬﻨﺠﻲ‬ ‫ﺗﻴﺎر ﭤﻴﻨﺪﻳﻦ ﭘﺮ א َ‬
‫ﻣﻨﻬﻦ ﻣﻮڙﻳﻮ ۽ ﻫﻦ ﮐﻲ رﺳﻮل ﻛﺮي ﻣﭹﮡ ﮐﺎن אﻧﻜﺎر ﻛﻴﻮ‪ .‬אي دروﻳﺶ‪،‬‬
‫ﻣﻨﻬﻨﺠﻮ ﭘﮡ ﺳﺎﮘﻴﻮ ﺣﺎل ﭘﻲ ﭤﻴﻮ آﻫﻲ‪ .‬ﻳﺎد ﻛﺮ ﻣﻨﻬﻨﺠﺎ ﺳﺮدאر ﺗﻪ ﺟﮇﻫﻦ‬
‫ﭘﮁﺘﺎء ﺟﺎ ﮘﻮڙﻫﺎ ﮘﺎڙﻳﺎ ۽ زאر زאر‬
‫َ‬ ‫ﻛﻜﮍ ﭔﺎﻧﮓ ڏﺋﻲ‪ ،‬ﺗﮇﻫﻦ ﺗﻮ ﭔﺎﻫﺮ אﭼﻲ‬
‫رﻧﻮ‪ .‬ﻣﻮن ﺳﺎن ﺑﻪ ﺳﺎﮘﻲ ﻛﺎر ﭤﻲ آﻫﻲ‪ .‬ﺟﻲ א� ﺗﻌﺎﻟﻰ ﺗﻨﻬﻨﺠﻦ ﻋﻴ ڏאﻧﻬﻦ ﻧﻪ‬
‫ڏﺳﻲ ﺗﻮﮐﻲ ﺳﻮري ﻫﻨﺞ ۾ وﻫﺎرﻳﻮ ۽ ﭘﻴﺎر ﺟﺎ ﻫﭥﮍא ڌرﻳﺎ ﺗﻪ ﺗﻮن وري ﻣﺎن‬
‫ﭔﺎڏאﺋﻴﻨﺪڙ ﻣﺴﻜ ﮐﻲ ﻛﻴﺌﻦ ﭤﻮ ﭤﮇﻳﻦ؟“‬
‫ﻫﻦ ﺟﻲ ﭘﻜﺎر ﺟﻮ ﺟﻮאب ﺻﺮف ﺧﺎﻣﻮﺷﻲ ﺋﻲ ﻣﻠﻴﻮ‪ .‬ﻛﺠﻬﻪ ﭘﻠﻚ ﭘﻬﺮ‬
‫رﮐﻲ وري ﭔﻴﻮ در ﮐﮍﻛﺎﻳﺎﺋ ۽ ﻟﻴﻼﺋﮡ ﻟﮙﻮ‪ ،‬ﮀﻮ ﺗﻪ ِאﻫﻮ ﺳﺒﻖ ﻳﺎد ﻫﻮس ﺗﻪ‪:‬‬
‫”ﺟﻲ ﻟﻴﻼﺋﻲ ﻧﻪ ﻟﻬ ‪ ،‬ﺗﺎن ﭘﮡ ﻟﻴﻼﺋﻴﺞ‪،‬‬
‫آﺳﺮو م ﻻﻫﻴﺞ‪ ،‬ﺳﭵﮡ ﺳﭕﺎﺟﻬﻮ ﮔﻬﮣﻮ‪“.‬‬
‫אﻧﺪرאن ﻧﺌ آوאز ﺳﺎﮘﻴﺎ ﺳﻮאل ﭘﮁﻴﺎ ۽ ﭘﺎﺳﻲ وאري آوאز ﺳﺎﮘﻴﻮ ﺳﻨﺪس ﮔﻨﺎﻫﻦ‬
‫ﺟﻮ وﺳﺘﺎر ﻛﻴﻮ‪ .‬آﺧﺮﻳﻦ ﻓﺮﻣﺎن ﺑﻪ ﺳﺎﮘﻴﻮ ﺳﻨﺪس ﻧﻴﻜﺎ َء ﺟﻮ ﺋﻲ ﻧﻜﺘﻮ‪.‬‬
‫وﻳﭽﺎري وري ﭘﻜﺎري ﭘﮁﻴﻮ ﺗﻪ ﺳﺎﺋ ﭜﻼﺋﻲ ﻛﺮي ﭘﻨﻬﻨﺠﻲ ﻧﺎ ﮐﺎن ﺗﻪ آ ﮔﺎه‬
‫ﻛﺮ‪.‬‬
‫ﺟﻮאب آﻳﻮ‪” :‬ﻣﺎن ﭘﻴﻐﻤ ﺑﺎدﺷﺎه دאﺋﻮد آﻫﻴﺎن‪“.‬‬
‫ﭘﺎﭘﻲء ﭘ ﻧﻪ ﭼﻮرﻳﻮ ۽ ﺎﮢﻲ آوאز ۾ ﭼﻴﺎﺋ ‪”:‬אو ﺑﺎدﺷﺎه دאﺋﻮد‪ ،‬ﻣﻮن ﺗﻲ ﺗﺮس‬ ‫َ‬
‫ﻛﺮ‪ .‬ﻳﺎد ﻛﺮ אي ﻣﻨﻬﻨﺠﺎ ﺳﺎﺋ ‪ ،‬ﺗﻪ אﻧﺴﺎن ﺧﻄﺎ ﺟﻮ ﮔﻬﺮ آﻫﻲ ۽ ﭘﺮم آ ﺎ ﻟﻄﻒ‬
‫ڌﮢﻲء ﺗﻮﮐﻲ ﭘﻴﺎرو ﮔﻬﺮﻳﻮ ۽ ﺗﻮ ﮐﻲ ﭔ אﻧﺴﺎﻧﻦ ﮐﺎن אوﭼﻮ درﺟﻮ‬ ‫َ‬ ‫ﺟﻮ ﺳﺎﮔﺮ آﻫﻲ‪.‬‬
‫ﺋﻲء ﺳﺎن ﺑﺎدﺷﺎﻫﻲ ﻫﺌﻲ‪ ،‬ﺷﺎن ﺷﻮﻛﺖ‬ ‫ﻋﻄﺎ ﻛﻴﻮ‪ .‬ﺗﻮﮐﻲ ﭜﮙﻮאن ﺟﻲ ﭜﻼ َ‬
‫ﻫﺌﻲ‪ ،‬ﻣﺎل ﻣﻠﻜﻴﺖ ﻫﺌﻲ‪ ،‬ﺳﻠﮁﮣﻲ ﻧﺎري ۽ ﭔﭽﺎ ﭔﺎر ﻫﺌﺎ ۽ ڏڌ ﭘﭧ ﺧﻮאه ﻋﻴﺶ‬
‫ﻧﻬﻲء ﻫﻮﻧﺪي ﺑﻪ ﻫﻜﮍي ڏﻳﻨﻬﻦ ﺗﻮ‬ ‫ﻋﺸﺮت ﺟﻲ ﺗﻮ وٽ ﻛﻤﻲ ﻛﺎ ﻧﻪ ﻫﺌﻲ‪ ،‬א َ‬
‫ﺑﺮيء ﻧﻈﺮ ﺳﺎن ﻧﻬﺎرﻳﻮ‪ ،‬ﭘﺎپ‬
‫َ‬ ‫ﻳﺴﺮيء ﺟﻲ زאل ﺗﻲ‬
‫َ‬ ‫ﭘﻨﻬﻨﺠﻲ ﮐﮇ ﺗﺎن ﻏﺮﻳﺐ ﭘﺎڙ‬
‫زوريء ﮐﻨﺌ ۽ אن ﺟﻲ ﻣﮍس ﮐﻲ ﺑﻲ‬ ‫َ‬ ‫ﺗﻨﻬﻨﺠﻲ ﭘﻨﮉي ۾ ﭘﻴﻬﻲ وﻳﻮ‪ .‬ﺗﻮ ﭘﺮאﺋﻲ زאل‬
‫ﻲء ﺳﺎن ﻣﺎرאﺋﻲ ﮀﮇﻳﻮ‪ .‬ﺗﻮن ﺷﺎﻫﻮﻛﺎر ﻫﺌ ‪ ،‬ﻣﺎل ﻣﺘﺎع ﺟﻲ ﺗﻮ وٽ‬ ‫ر َ‬
‫ﻛﻤﻲ ﻛﺎ ﻧﻪ ﻫﺌﻲ ۽ ﻫﺰאرﻳﻦ ﻧﻮﻛﺮ ﺗﻨﻬﻨﺠﻲ ﭘﮕﻬﺎر ﺗﻲ ﭤﻲ ﭘﻠﻴﺎ‪ ،‬ﺗﻪ ﺑﻪ‬
‫ﻧﻬﻲء ﻣﺴﻜ ﮐﻲ‬ ‫ﻣﺎﮢﻬﻮء ﮐﺎن ﺗﻮ ﮔﻬﻴﭩﻲ ﮐﺴﻲ ۽ ﺑﻴﮕﻨﺎﻫﻪ א َ‬ ‫َ‬ ‫ﻫﻜﮍي ﻏﺮﻳﺐ‬
‫ﭰﺎﺳﻲء ﭼﺎڙﻫﻴﻮ‪ .‬אﻳ ﻳﻦ ﺧﻄﺎﺋﻦ ﻛﺮڻ ﺑﻌﺪ ﺑﻪ ﺟﮇﻫﻦ ﺗﻮ ﭘﮁﺘﺂءٌ ﻛﺮي ﭘﺮאرﭤﻨﺎ‬ ‫َ‬
‫ﻛﺌﻲ ﺗﻪ ﻣﺎن ﭘﻨﻬﻨﺠﻲ ﻋﻴﺐ ﻗﺒﻮل ﭤﻮ ﻛﺮﻳﺎن ۽ ﻣﻨﻬﻨﺠﻲ ﭘﺎﭘﻦ ﺟﻮ ﻧﻘﺶ אﮐ‬
‫ﺳﺮﺷﭩﻲء ﺟﻲ ﺳﺎﺋ َء ﺗﻮﺗﻲ رﺣﻢ‬ ‫َ‬ ‫אﮘﻴﺎن ﭼﭩﻮ ﭘﻴﻮ ﭰﺮي‪ ،‬ﺗﮇﻫﻦ ﻛﻴﺌﻦ ﻧﻪ‬
‫ﻛﻴﻮ‪ .‬אي دروﻳﺶ! ﻣﻮن ﺳﺎن ﺑﻪ אﺋ ﺋﻲ ﭤﻴﻮ آﻫﻲ‪ .‬ﻣﺎن ﺑﺮאﺑﺮ ﻛﭻ ﺋﻲ ﻛﭻ‬
‫ﭘﻲ ﺳﻮدﻳﻮ آﻫﻲ‪ ،‬ﭘﺮ אﻧﺖ ﻲ ﻣﻨﻬﻨﺠﻲ دل ﮐﻲ ﺑﻪ ڌﻛﻮ آﻳﻮ ۽ ﭔﮅو ﻫﻮم ﺗﻪ ﭘﺮﻣﺎ ﺎ‬
‫ﺟﻲ ر ﺖ ﻣﺎن אﻣﻴﺪ ﻻﻫﻴﻨﺪڙ ﻛﺎﻓﺮ ۽ ﺷﻴﻄﺎن ﺟﻮ ﻣﺮﻳﺪ آﻫﻲ‪ ،‬ﺗﻨﻬﻨﻜﺮي‬
‫ﭘﮁﺎڙيء ﺟﻲ ﭘﺮאرﭤﻨﺎ ﻛﺮي ﭼﻮﻟﻮ ﮀﮇ ۽ آﺳﻦ אﻣﻴﺪن ﭜﺮﻳﻮ ﭤﻲ אﭼﻲ ﻫﺖ ﭘﻬﺘﻮ‬ ‫َ‬
‫آﻫﻴﺎن‪ .‬אي ﺳﭕﺎﺟﻬﺎ ﺳﺎﺋ ‪ ،‬ﮀﺎ ﺗﻮن ﻣﻮن ﮐﻲ ﻟﻮڌي ﻛﮃﻧﺪﻳﻦ؟“‬
‫ﭼﻮڌאري ﺳﻨﺎﭨﻮ ﮀﺎﻧﺌﺠﻲ وﻳﻮ‪ .‬ﻣﻨﭣ ﻣﺎٺ ۾ ﻣﻠﻲ وﻳﺌﻲ‪ .‬אﻧﺪرﻳﻮن آوאز ﺧﺎﻣﻮش ﭤﻲ‬
‫ﺋﻮء وאرو وאت ﭰﺎڙﻳﻮ ﭤﻲ ﮘﺮﻛﺎﺋﮡ آﺋﻲ ﭘﺮ‬ ‫وﻳﻮ‪ .‬ﻧﺎ אﻣﻴﺪي ﻫﺎ َ‬
‫”ﻣﻮرم ﻣﺮد ﻣﻨﺠﻬﻦ ﻣﭥﻲ آر אوڙאه ﺟﻲ‪“.‬‬
‫ﺳﻬﮣﻲ ﺳﺎﺋ َء ﺟﻮ ﺳﺒﻖ ﭘﻜﻮ ﻫﻮس ﺗﻪ‬
 ‫ووء ﻛﻨﺪي وت‪ ،‬ﺟﻢ ورﭼﻲ ﮀﮇﻳﺌ ؛“‬ ‫ووء ِ‬
‫” ِ‬
‫ﺳﻮ ﮔﻬﮍي ﭘﻬﺮ ﮔﻬﺎري‪ ،‬وري وﭸﻲ ﭨﻴﻮن درכ ﮐﮍﻛﺎ ِ‬
‫ﻳﺎء‪،‬‬
‫وري ﺑﻪ אﻧﺪرאن آوאز‪ ،‬ﺳﺎﮘﻴﺎ ﺳﻮאل ۽ ﺳﺎﮘﻴﺎ ﺟﻮאب‪ .‬وאﻗﻔﻴﺖ ڏﻳﻨﺪي آوאز‬
‫ورאﮢﻴﻮ‪”:‬ﻣﺎن دﻳﻮﺗﺎ ﺟﺎن آﻫﻴﺎن ۽ ﻛﺮﺳﺖ ﺟﻮ ﺷﺶ آﻫﻴﺎن ﺟﻨﻬﻦ ﮐﻲ ﻫﻦ‬
‫ﭘﻴﺎرو ﭤﻲ ﮔﻬﺮﻳﻮ‪“.‬‬
‫ﮔﻨﻬﮕﺎر ﺟﻲ دل ۾ ﺳﺮﻫﺎﺋﻲ אﭼﻲ وﻳﺌﻲ ۽ وڏي ﻫﻴﺞ ﻣﺎن ﭼﻴﺎﺋ ‪” :‬ﺗﻮن ﻣﻮن ﮐﻲ‬
‫ﻛﻴﺌﻦ ﻧﻪ ﭤﻮ אﻧﺪر אﭼﮡ ڏﻳﻦ؟ ﭘﻴﭩﺮ ۽ دאﺋﻮد ﮐﻲ אﻧﺴﺎن ﺟﻲ ﺧﻄﺎﺋﻲ ﻴﺰ ۽ אﻳﺸﻮر‬
‫ﺟﻲ אﺟﻬﺎڳ ر ﺖ ﺟﻲ ﺧﻴﺎل ﮐﺎن ﻣﻮن ﮐﻲ אﻧﺪر אﭼﮡ ﺟﻲ אﺟﺎزت ڏﻳﮡ ﮐﭙﻨﺪي‬
‫ﻫﺌﻲ‪ ،‬ﭘﺮ ﺗﻮن ﻣﻮن ﮐﻲ אﭼﮡ ڏي‪ ،‬ﮀﺎﻛﺎڻ ﺗﻪ ﺗﻨﻬﻨﺠﻲ ﭘﻮﺗﺮ دل ۾ ﭘﺮ ﺳﺎﮔﺮ ﺟﻮن‬
‫ﻟﻬﺮون ﭘﻴﺌﻮن אﭤﻦ‪.‬س אي دﻳﻮﺗﺎ ﺳﺮوپ ﺟﺎن! ﮀﺎ‪ ،‬ﺗﻮ ﭘﻨﻬﻨﺠﻲ ﭘﺎכ ﭘﺴﺘﻚ ۾‬
‫ﻫﭥﻦ ﺳﺎن ﻧﻪ ﻟﮑﻴﻮ آﻫﻲ ﺗﻪ ’אﻳﺸﻮر آﻫﻲ ﭘﻴﺎر‪ ،‬ﺟﻨﻬﻦ ﮐﻲ ﻗﻠﺐ אﻧﺪر ﻗﺮب‬
‫ﭘﻨﻬﻨﺠﻲء ﭘﻮﺋ َء ﻋﻤﺮ ۾ ﻣﺎﮢﻬﻦ‬
‫َ‬ ‫ﻛﻮﻧﻬﻲ ﺳﻮ אﻳﺸﻮر ﮐﻲ ﻧﭥﻮ ﺳﭹﺎﮢﻲ‪ ‘.‬ﮀﺎ‪ ،‬ﺗﻮن‬
‫ﮐﻲ ِאﻫﺎ ﺳﮑﻴﺎ ﻧﻪ ڏﻳﻨﺪو رﻫ ﺗﻪ ﭜﺎﺋﺮو‪ ،‬ﻫﻚ ﭔﻲ ﮐﻲ ﭘﻴﺎر ﻛﺮﻳﻮ‪ .‬א َ‬
‫ﻧﻬﻲء ﺳﮑﻴﺎ‬
‫ﭘﻮء ﻣﻮن ﮐﻲ ﺗﻮن ﻛﻴﺌﻦ ﭤﻮ ڌﻛﺎري ﻳﺎ ﻫﻜﺎ ﻛﮃﻳﻦ؟ ﻳﺎ ﺗﻪ‬ ‫ﺟﺎ ﺳﺎﺋ ! ِ‬
‫ﻣﻮن ﮐﻲ ﺟﻬﻮ َء ۾ ﺟﻬﻞ ۽ ﭘﻴﺎر ﻛﺮ ﻳﺎ وري ﭘﻨﻬﻨﺠﻲ ڏﻧﻞ ﺳﮑﻴﺎ ﮐﺎن ﻋﺎري ۽‬
‫אﻧﻜﺎري ﭤﻲءُ‪“.‬‬
‫ﺑﻬﺸﺖ ﺟﺎ دروאزא ﻳﻜﺪم ﮐﻠﻲ وﻳﺎ‪ ،‬ﺟﺎن אﮘﭝﺮو אﭼﻲ ﮔﻨﻬﮕﺎر ﻣﻨﺶ ﮐﻲ‬
‫ﮀﺎﺗﻲء ﻻﺗﻮ ۽ ﻫﭣ ﮐﺎن وﭠﻲ ﺑﻬﺸﺖ ﺟﻲ آﻧﻨﺪ ﻞ ۾ دאﺧﻞ ﻛﻴﻮ‪.‬‬ ‫َ‬
 ‫ﭨﻲ ﺳﻮאل‬
‫ﻛﻮ ﺑﻪ ﻛﻢ ﻛﻬﮍي وﻗﺖ ﺷﺮوع ﻛﺠﻲ؟‬
‫ﻣﺎﮢﻬﻮء ﺳﺎن ﺗﻌﻠﻖ رﮐﺠﻲ؟‬
‫َ‬ ‫אن وﻗﺖ ﻛﻬﮍي‬
‫ﻛﻬﮍو ﻛﻢ ﮔﻬﮣﻮ ﻓﺎﺋﺪ ﻨﺪ ﭤﻴﻨﺪو؟‬
‫ﻫﻜﮍو ﻫﻮ رאﺟﺎ‪ .‬ﻛﻨﻬﻦ ڏﻳﻨﻬﻦ ﭘﻮر ﭘﭽﺎﺋﻴﻨﺪي ﺧﻴﺎل ﻛﺮڻ ﻟﮙﻮ ﺗﻪ ﺟﻲ‬
‫ﻣﻮن ﮐﻲ ﺧ ﭘﻮي ﺗﻪ ﻛﻮ ﺑﻪ ﻛﻢ ﻛﻬﮍي وﻗﺖ ﺷﺮوع ﻛﺠﻲ‪ ،‬ﻛﻬﮍن‬
‫ﻣﺎﮢﻬﻦ ﺳﺎن ﻣﻠﻲ ﻛﻢ ﻛﺠﻲ‪ ،‬ﻛﻬﮍن ﮐﺎن ﻛﻨﺎرو ﻛﺠﻲ ۽ ﺳﭝ‬
‫ﻛﻤﻦ ﮐﺎن وڌﻳﻚ ﻛﺎرאﺋﺘﻮ ۽ ﻻﭜﺪאﺋﻚ ﻛﻢ ﻛﻬﮍو ﭤﻴﻨﺪو ﺗﻪ ِ‬
‫ﭘﻮء‬
‫ﺟﻴﻜﺮ ﻛﮇﻫﻦ ﺑﻪ ﮔﻬﭩﺘﺎﺋﻲ ﻧﻪ ﭤﺌﻲ ۽ ﻫﻤﻴﺸﮧ ﺟﻴﻜﺮ ﻓﺎﺋﺪو ۽ ﻓﺘﺢ ﻣﻠﻲ‪.‬‬
‫ﻳﻜﺪم ﭘﻨﻬﻨﺠﻲ ﻣﻠﻚ ۾ אﻋﻼن ﻛﮃﻳﺎﺋ ﺗﻪ ﺟﻴﻜﻮ אﻧﺴﺎن ﻣﻮن ﮐﻲ‬
‫ﭔﮅאﺋﻴﻨﺪو ﺗﻪ ﻛﻨﻬﻦ ﺑﻪ ﻛﻢ ﺟﻲ ﺷﺮوع ﻛﺮڻ ﺟﻮ وﻗﺖ ﻛﻴﺌﻦ ﭴﺎﮢﺠﻲ‪،‬‬
‫ﺳﭝ ﮐﺎن وڌﻳﻚ ﺿﺮوري אﻧﺴﺎن ﻛﻬﮍא ﺠﻬﮡ ﮔﻬﺮﺟﻦ ۽ ﻛﻴﺌﻦ ﭘﺘﻮ ﭘﻮي‬
‫ﺗﻪ ﻓﻼﮢﻲ ﻛﻢ ﻛﺮڻ ﺳﺎن ﮔﻬﮣﻲ ۾ ﮔﻬﮣﻮ ﻓﺎﺋﺪو ﺣﺎﺻﻞ ﭤﻴﻨﺪو ﺗﻪ אن ﮐﻲ دل‬
‫وﮢﻴﺎ دאن دﻟﻮ ﭼﺎ ڏﻳﺌﻲ رאﺿﻲ ﻛﻨﺪس‪.‬‬
‫ﻫﻚ رאﺟﺎﺋﻲ אﻋﻼن‪ ،‬ﭔﻴﻮ אﻧﻌﺎم ﺟﻲ آڇ‪ ،‬ﺳﻮ ﻫﺮ ﻛﻨﻬﻦ ﺟﻮ وאت ﭘﺎﮢﻲ ﭘﺎﮢﻲ‬
‫ﭤﻴﮡ ﻟﮙﻮ‪ .‬ﭼﻮڌאري ﻣﭥﺎﻛﭧ ﺷﺮوع ﭤﻲ وﻳﺌﻲ‪ .‬ﻫﺮ ﻛﻮ ﺟﻮאب ﭠﺎﻫﻲ درﭔﺎر ۾‬
‫ﭘﻴﺶ ﻛﺮڻ ﻟﮙﻮ‪ .‬ﻫﻴﭡ ﻗﺴﻤﻦ ﺟﺎ ﺟﺪא ﺟﺪא ﺟﻮאب ﺑﺎدﺷﺎه ﺟﻲ אﮘﻴﺎن אﭼﻲ‬
‫ﻣﻮﺟﻮد ﭤﻴﺎ‪:‬‬
 ‫ﭘﻬﺮﻳﻦ ﺳﻮאل ﺟﺎ ﺟﻮאب‬
‫)‪ (1‬ﻛﻨﻬﻦ ﺑﻪ ﻛﻢ ﺟﻲ ﭘﻮري وﻗﺖ ﭴﺎﮢﮡ ِ‬
‫ﻻء ﺿﺮوري آﻫﻲ ﺗﻪ ﺳﺎﻟﻴﺎﻧﻮ‪،‬‬
‫ﻣﺎﻫﻴﺎﻧﻮ ۽ روزאﻧﻮ ﭘﺮوﮔﺮאم ﺗﻴﺎر ﻛﺠﻲ ۽ ِ‬
‫ﭘﻮء אن ﺗﻲ אﮐﺮ ﺑﻪ אﮐﺮ ﻋﻤﻞ ﻛﺠﻲ‪.‬‬
‫ﭤﮅي ﺳﻴ وﻳﭽﺎرﻳﻞ وﻗﺖ ﺗﻲ ﻛﻢ ﻛﺮڻ ﻣﺎن ﺿﺮور ﻓﻴﺾ رﺳﻨﺪو‪.‬‬
‫ﻻء ﭘﻮري وﻗﺖ ﺟﻮ אﮘﻮאٽ ﭘﺘﻮ ﭘﻮڻ ﺎل‬‫)‪ (2‬ﻛﻨﻬﻦ ﺑﻪ ﻛﻢ ۾ ﻫﭣ ﮘﻨﮃڻ ِ‬
‫آﻫﻲ‪ .‬אﻧﺴﺎن ﮐﻲ ﮔﻬﺮﺟﻲ ﺗﻪ ﺻﺮف ﻋﻴﺶ ﻋﺸﺮﺗﻦ ۽ ﻣﻮﺟﻦ ۾ ﭘﺎڻ ﮐﻲ ﻣﺸﻐﻮل‬
‫ﻛﺮڻ ﺟﻲ ﺑﺪرאن אﮐﻴﻮن ﮐﻮ ﭼﻮڌאري ﭼﻜﺎﺳﻴﻨﺪو رﻫﻲ ۽ ﻫﺮ ﻫﻚ‬
‫ﭘﻮء ﺟﻨﻬﻦ وﻗﺖ ﻣﻮﻗﻊ ڏﺳﻲ אن ﻣﻬﻞ ﻛﻢ ﮐﻲ‬ ‫ﭤﻴﻨﺪڙ وאﻗﻊ ﻧﻈﺮ ﻣﺎن ﻛﮃي‪ِ .‬‬
‫ﺟﻨ وﭸﻲ‪.‬‬
‫)‪ (3‬رאﺟﺎ ﻛﻴ و ﺑﻪ ﺧﻴﺎل ۽ ﺧﻮض ﻛﻨﺪو ۽ אﮐﻴﻮن ﮐﻮ ﻫﻠﻨﺪو ﺗﻪ ﺑﻪ‬
‫אﻛﻴﻠﻲ ﺳﺮ ﭘﻮري ﻓﻴﺼﻠﻲ ﺗﻲ ﭘﻬﭽﻲ ﻛﻮﻧﻪ ﺳﮕﻬﻨﺪو‪ .‬ﺗﻨﻬﻦ ﻛﺮي ﮐﻴﺲ‬
‫ﻛﻲ ﺳﻴﺎﮢﺎ ﺻﻼﺣﻜﺎر ﻧﺰدﻳﻚ رﮐﮡ ﮔﻬﺮﺟﻦ‪ ،‬ﺟﻲ وﻗﺖ ﺑﻮﻗﺖ ﮐﻴﺲ‬
‫ﺻﻼح ڏﻳﻨﺪא رﻫﻦ ۽ ﺳﻨﺪن ﻣﺼﻠﺤﺖ ﻣﻮﺟﺐ ﻫﻮ ﻛﻢ ﻛﻨﺪو رﻫﻲ‪.‬‬
‫ﻻء ﺻﻼﺣﻜﺎر ﻳﺎ وزﻳﺮ ﻛﻨﻬﻦ ﺑﻪ‬ ‫)‪ (4‬ﻛﻨﻬﻦ ﺑﻪ ﻛﻢ ﺟﻲ وﻗﺖ ﭴﺎﮢﮡ ِ‬
‫ﭘﻮري ﻓﻴﺼﻠﻲ ﻛﺮڻ ۾ ﻣﺪد ڏﻳﺌﻲ ﻧﭥﺎ ﺳﮕﻬﻦ‪ ،‬ﮀﺎﻛﺎڻ ﺗﻪ ﻛﻴ א دﻓﻌﺎ אﻫﮍא‬
‫وﻗﺖ آڏو ﭤﺎ אﭼﻦ‪ ،‬ﺟﻦ ﺗﻲ אوﭼﺘﻮ ﺋﻲ אوﭼﺘﻮ ﺑﻨﺎ ﺗﺮﺳﮡ ﺟﻲ ﺗﺮت ﻓﻴﺼﻠﻮ ﻛﺮﮢﻮ‬
‫ﻧﻬﻲء ﻛﺮي אﮘﻮאٽ ﭴﺎڻ ﺟﻲ ﺿﺮورت آﻫﻲ‪ ،‬ﻧﻪ ﺗﻪ ﻣﻮ ﻬﺎري ﺟﻮ‬ ‫ﭘﻮي ﭤﻮ‪ .‬א َ‬
‫אﻣﻜﺎن آﻫﻲ‪ .‬رאﺟﺎ ﮐﻲ ﻛﻲ ﺟﻮﺗﺸﻲ درﭔﺎر ۾ ﻫﻜﻴﺎ ﺗﻜﻴﺎ ﻫﺠﻦ‪،‬‬
‫ﭘﻮء رאﺟﺎ ﺳﻨﺪن ﻫﺪאﻳ ﺗﻲ ﻋﻤﻞ‬ ‫ﺟﻲ ﺣﺴﺎب ﻟﮙﺎﺋﻲ אﮘﻜﭥﻲ ﻛﻦ ۽ ِ‬
‫ﻛﺮي‪.‬‬
‫ﻣﻄﻠﺐ ﺗﻪ ﺟﻴ א وאت אوﺗﺮﻳﻮن ﮘﺎﻟﻬﻴﻮن‪ .‬ﭔﻲ ﺳﻮאل ﺟﺎ ﺑﻪ אﻧﻴﻚ ﺟﻮאب آﻳﺎ‪.‬‬

‫ﭔﻲ ﺳﻮאل ﺟﺎ ﺟﻮאب‬

‫ﻻء ﺑﻠﻜﻞ ﺿﺮوري ﻣﺎﮢﻬﻮ ﺳﻨﺪس ﺻﻼح ﻛﺎر وزﻳﺮ آﻫﻦ‪.‬‬ ‫)‪ (1‬رאﺟﺎ ﺟﻲ ِ‬
‫)‪ (2‬رאﺟﺎ ﮐﻲ ﺻﺮف ﺟﻮﺗﺸ ﺳﺎن ﺋﻲ ﺗﻌﻠﻖ رﮐﮡ ﮔﻬﺮﺟﻲ‪.‬‬
‫)‪ (3‬رאﺟﺎ ﺟﻮ ﻧﺘﻴﺎرو ﺣﻜﻴﻤﻦ ﻣﺎن ﭤﻴﻨﺪو‪.‬‬
‫)‪ (4‬رאﺟﺎ ﮐﻲ ﮔﻬﺮﺟﻲ ﺗﻪ ﻛﻲ ﺑﺎﻧﻜﺎ ﺑﻬﺎدر ﺟﻨﮕﻲ ﺟﻮڌא ﭘﻨﻬﻨﺠﻲ ﭼﻮڌאري‬
‫ﻣﻮﺟﻮد رﮐﻲ ۽ אﻧﻬﻦ ﺳﺎن وאﺳﻄﻮ رﮐﮡ ﺋﻲ ﮐﻴﺲ ﻓﺎﺋﺪو ﭘﻬﭽﺎﺋﻴﻨﺪو‪.‬‬
‫ﮐﻮﭘﺮيء ﮐﻮﭘﺮي ﻣﺖ ﻧﻴﺎري ﻫﺌﻲ‪ .‬ﭨ ﺳﻮאل ﺟﺎ ﺟﻮאب وري ﻫﻴﭡ َء‬ ‫َ‬ ‫ﻣﻄﻠﺐ ﺗﻪ‬
‫رﻳﺖ آﻳﺎ‪-:‬‬

‫ﭨ ﺳﻮאل ﺟﺎ ﺟﻮאب‬
‫)‪ (1‬دﻧﻴﺎ ﻫﻠﻲ ﭤﻲ ﺳﺎﺋﻨﺲ ﺟﻲ آڌאر ﺗﻲ‪ ،‬وﮔﻴﺎن ﺟﻲ وﺳﻴﻠﻲ ﮐﺎن ِ‬
‫ﺳﻮאء ﻛﺎ ﺑﻪ‬
‫ﺗﺮﻗﻲ ﭤﻲ ﻧﻪ ﭤﻲ ﺳﮕﻬﻲ‪ .‬ﺗﻨﻬﻨﻜﺮي رאﺟﺎ ﮐﻲ ﭘﻨﻬﻨﺠﻮ ﻮرو ﺧﻴﺎل ﺳﺎﺋﻨﺲ ڏي‬
‫رﺟﻮع ﻛﺮڻ ﮔﻬﺮﺟﻲ‪.‬‬
‫)‪ (2‬אڄ ﻛﺎﻟﻬﻪ دﻧﻴﺎ ۾ ﺟﻴﻜﻮ ڏאڍو ﺳﻮ ﮔﺎﺑﻮ‪ .‬ڏאڍي ﺟﻲ ﻟﭟ ﮐﻲ آﻫﻦ ﭔﻪ ﻣﭥﺎ‪،‬‬
‫ﺳﻮאء ﺑﺎدﺷﺎه ﺟﻲ ﺑﺎدﺷﺎﻫﻲ ﻧﻪ ﻗﺎﺋﻢ رﻫﻲ‬ ‫ﺋﻲء ۽ ﺟﻨﮓ ﮐﺎن ِ‬ ‫ﺗﻨﻬﻨﻜﺮي ڏאڍא َ‬
‫ﻬﻲء ﻛﺮي رאﺟﺎ ﮐﻲ ﺟﻨﮕﻲ ﻓﻦ وڌאﺋﮡ‬ ‫ﺳﮕﻬﻲ ۽ ﻧﻜﻲ وري وڌي ﺳﮕﻬﻲ‪ .‬אﻧ َ‬
‫ﻧﻬﻲء ﺟﻬﮍو ﻓﺎﺋﺪ ﻨﺪ ﻛﻢ ﭔﻴﻮ ﻛﻮ ﺑﻪ ﭤﻲ‬ ‫۾ وﻗﺖ ﺻﺮف ﻛﺮڻ ﮔﻬﺮﺟﻲ‪ .‬א َ‬
‫ﻧﻪ ﭤﻮ ﺳﮕﻬﻲ‪.‬‬
‫ڌﮢﻲء ﺟﻲ ﻧﺎﻟﻮ ﺟﻮ ﺟﻨﻬﻦ אﻧﺴﺎن ﮐﻲ ﭔﻞ آﻫﻲ ﺗﻨﻬﻦ ﺟﻲ ﺳﺪאﺋ ﻓﺘﺢ آﻫﻲ‪.‬‬ ‫َ‬ ‫)‪(3‬‬
‫ﺗﺎوريء ۾ ﮀﺎﻧﻮ ﻛﺮي ﭤﻮ‬
‫َ‬ ‫ﺗﮑﻲء‬
‫َ‬ ‫ﻣﺎﻟﻚ ﺟﻲ ﻋﺒﺎدت ﻛﻠﭗ ﺑﺮڇ آﻫﻲ‪ ،‬ﺟﻮ‬
‫۽ ﻣﻬﺮ ﺟﻮ ﻣﻴﻨﮕﻬﻪ آﻫﻲ‪ ،‬ﺟﻮ رڃ ۾ אﻣﺮت ورﮐﺎ ﻛﺮي ﭤﻮ‪ .‬אﻳﺸﻮر ﭘﺮאرﭤﻨﺎ ﻣﺎن‬
‫אوﻫﻲ ﻓﺎﺋﺪא ﻣﻠﻦ ﭤﺎ ﺟﻦ ﺟﻮ אﻧﺴﺎن ﺳﭙ ۾ ﺑﻪ אﻧﺪאزو ﻟﮙﺎﺋﻲ ﻧﻪ ﭤﻮ ﺳﮕﻬﻲ‪ .‬ﺗﻨﻬﻦ‬
‫ﻛﺮي رאﺟﺎ ﮐﻲ ﮔﻬﺮﺟﻲ‪ ،‬ﺗﻪ ﻻﮘﺎﭘﺎ ﻻﻫﻲ دﻧﻴﺎ ﺟﺎ ﻓﺎﻧﻲ ﻛﻢ ﻛﺎر ﺗﺮכ‬
‫ﻛﺮي אﻻﻫﻲ ﺒﺖ ﮐﻲ ﭼﻬﭩﻲ ﭘﻮي ﺟﻮ ِאﻫﻮﺋﻲ אﻣﻮﻟﻚ رﺗﻦ آﻫﻲ‪.‬‬
‫ﺟﻮאب ﺟﺪא ﺟﺪא ﻫﻮא‪ .‬رאﺟﺎ ﺟﻲ ﺧﻴﺎل ﮐﻲ ﻛﻮﺑﻪ ﻧﻪ وﮢﻴﻮ‪ .‬ﻛﻨﻬﻦ ﮐﻲ ﺑﻪ‬
‫אﻧﻌﺎم ﻧﺼﻴﺐ ﻧﻪ ﭤﻴﻮ‪ .‬رאﺟﺎ ﺎم ﻣﺎﻧﺪو ۽ ﻣﺎﻳﻮس ﭤﻴﻮ‪ .‬ﺳﻨﺪس אﻧﺪر ۾ آﻧﮅ ﻣﺎﻧﮅ‬
‫ﭘﻴﺪא ﭤﻲ‪ ،‬ﺟﻨﻬﻦ ﺳﻨﺪس ﻮرو ﺳﮏ ﭰﭩﺎﺋﻲ ﮀﮇﻳﻮ‪ .‬ﻧﻴﭟ ڏس ﻣﻠﻴﺲ ﺗﻪ ﭘﺮي‬
‫ﺟﻬﻨﮓ ۾ ﻫﻜﮍو دروﻳﺶ رﻫﻲ ﭤﻮ ﺟﻮ ﺑﻠﻜﻞ دאﻧﺸﻤﻨﺪ ۽ ﮔﻴﺎﻧﻮאن آﻫﻲ‪ .‬ﻫﻮ‬
‫ﻛﻨﻬﻦ ڏي ﺑﻪ אﭼﻲ وﭸﻲ ﻛﻮﻧﻪ ۽ ﻣﻼﻗﺎت ﺟﻮ وﺟﻬﻪ ﺑﻪ ﺻﺮف ﻋﺎم ﻏﺮﻳﺐ‬
‫ﻟﻮﻛﻦ ﮐﻲ ڏﻳﻨﺪو آﻫﻲ‪ .‬ﺷﺎﻫﻮﻛﺎر ﺳﺮدאر ﮐﻲ وﭨﺲ ﭘﻬﭽﮡ ﺟﻮ وﺟﻬﻪ ﻣﻠﻲ‬
‫ﻧﭥﻮ ﺳﮕﻬﻲ‪ .‬رאﺟﺎ ﮐﻲ אﻫﺎ ﮘﺎﻟﻬﻪ ﭔﮅي دل ۾ אﻣﻴﺪ ﭘﻴﺪא ﭤﻲ ۽ ﻣﺴﻜﻴ‬
‫ﭘﻮﺷﺎכ ﭘﻬﺮي ﻟﺸﻜﺮ وﭠﻲ روאﻧﻮ ﭤﻴﻮ‪.‬‬
‫ﺟﻬﻮﭘﮍيء ﮐﺎن ﻣﻴﻞ ﮐﻦ ﭘﻨﮅ אوري رאﺟﺎ ﻟﺸﻜﺮ ﮐﻲ ﺗﺮﺳﺎﻳﻮ ۽‬ ‫َ‬ ‫دروﻳﺶ ﺟﻲ‬
‫ﮔﻬﻮڙي ﺗﺎن ﻟﻬﻲ אﻛﻴﻠﻮ ﭘﻴﺎدل ﺳﻨﺖ ڏאﻧﻬﻦ ﻫﻠﻴﻮ‪ .‬ﻧﺰدﻳﻚ ﭘﻬﭽﻲ ﻫﻦ ڏﭠﻮ ﺗﻪ אﻫﻮ‬
‫ﺳﻨﻴﺎﺳﻲ ﻫﻜﮍي ﻧﻨﮃڙي ﺑﺎﻏﻴﭽﻲ ۾ وﻳﭡﻮ ﮐﮇون ﮐﻮﭨﻲ‪ .‬رאﺟﺎ ﮐﻲ ڏﺳﻲ ﻫﻦ‬
‫ﻣﻨﻬﻦ ﻣﭥﻲ ﻛﻴﻮ ۽ ﮐﻴﻨﻜﺎر ﻛﺮي وري ﭘﻨﻬﻨﺠﻲ ﻛﻢ ﮐﻲ ﻟﮙﻲ وﻳﻮ‪.‬‬
‫ﺳﻬﻜﻲء ۾ ﭜﺮﺟﻲ ﭤﻲ وﻳﻮ‪،‬‬
‫َ‬ ‫ﻣﮍس ﻫﻮ ﺿﻌﻴﻒ ﺳﻨﻬﮍو‪ ،‬ﺳﻮ ﮐﻮﭨﻴﻨﺪي ﮐﻮﭨﻴﻨﺪي‬
‫رאﺟﺎ ﺳﻨﺪس אوڏو وﭸﻲ ﭼﻴﻮ‪:‬‬
‫”אي ﻣﺮد ﺧﺪא ﺟﺎ‪ ،‬ﻣﺎن ﺗﻮ وٽ ﺳﻮא آﻳﻮ آﻫﻴﺎن‪ .‬ﭜﻼﺋﻲ ﻛﺮي ﻣﻮن ﮐﻲ ﻣﻨﻬﻨﺠﻦ‬
‫ﭨﻦ ﺳﻮאﻟﻦ ﺟﺎ ﺟﻮאب ڏي‪ .‬ﻫﻜﮍو ﺗﻪ אﻫﻮ وﻗﺖ ﻛﻬﮍو آﻫﻲ‪ ،‬ﺟﻮ دل ۾ ڌאرڻ‬
‫يء ۾ ﮔﺬאري وﭸﮡ ﺗﻲ אرﻣﺎن ۾ ﻫﭣ ﻣﻠﮣﺎ ﻧﻪ ﭘﻮن‪.‬‬ ‫ﮔﻬﺮﺟﻲ ۽ ﺟﻨﻬﻦ ﺟﻲ ﺑﻲ ﺧ َ‬
‫ﭔﻴﻮ ﺗﻪ ﻛﻬﮍא ﻣﺎﮢﻬﻮ ﺿﺮوري آﻫﻦ ﺟﻦ ﺟﻮ ﺳﻨﮓ ﻛﺠﻲ ۽ ﻛﻬﮍن ﺳﺎن‬
‫ﭤﻮرو ر ﻲ ﻣﻠﺠﻲ ۽ ﻛﻬﮍن ﺳﺎن ﮔﻬﮣﻮ‪ .‬ﭨﻴﻮن ﺗﻪ ﺎم ﺿﺮوري ﻛﻢ ﻛﻬﮍא‬
‫آﻫﻦ ﺟﻲ ﺟﻴﻜﺮ ﭔﻴﺎ ﺳﭛ ڏﻳﺌﻲ ﭔﻦ‪ ،‬אول ﮐﮣﺠﻦ ﻫﭣ ۾‪“.‬‬
‫دروﻳﺶ رאﺟﺎ ﺟﺎ ﻟﻔﻆ ﺳﺎﻧﺖ ﻛﺮي ﭔﮅא‪ ،‬ﭘﺮ ﺑﻨﺎ ﻛﻨﻬﻦ ﺑﻪ ﺟﻮאب ڏﻳﮡ ﺟﻲ‬
‫ﻫﭥﻦ ﮐﻲ ﭤﻚ ﻣﻬﭩﻲ وري ﺑﻪ ﻛﻮڏر ﮐﮣﻲ ﭘﻨﻬﻨﺠﻲ ﻛﻢ ﮐﻲ ﺟﻨ وﻳﻮ‪ .‬رאﺟﺎ‬
‫ﭼﻴﻮ‪” ،‬ﺳﺎﺋ אوﻫﺎن ﺑﻠﻜﻞ ﭤﻜﻞ آﻫﻴﻮ‪ .‬ﻣﻮن ﮐﻲ ڏﻳﻮ ﻛﻮڏر ﺗﻪ ﮔﻬﮍي ﮐﻦ ﻣﺎن‬
‫ﭤﻮ ﻛﻢ ﻛﺮﻳﺎن ۽ אوﻫﺎن ﺗﻴﺴ ﺳﺎﻫﻲ ﭘﭩﻲ وﭠﻮ‪ “.‬دروﻳﺶ ﺳﻨﺪس ﺷﻜﺮ‬
‫ڌرﺗﻲء ﺗﻲ وﻳﻬﻲ‬
‫َ‬ ‫ﮔﺬאري ﻛﻨﺪي ﮐﻴﺲ ﻛﻮڏر ﻫﭣ ۾ ڏﻧﻲ ۽ ﭘﺎڻ ﭤﻮرو ﭘﺮﭜﺮو‬
‫وﺳﺮאم وﭠﮡ ﻟﮙﻮ‪ .‬رאﺟﺎ ﺑﻪ ﮐﮇون ﮐﻮﭨﻲ وري ﺳﺎﮘﻴﻮ ﺳﻮאل ﭘﮁﻴﻮ ﭘﺮ ﻫﻦ ﻛﻨﻬﻦ ﺑﻪ‬
‫ﺳﻮאء ﻫﭣ ڊﮔﻬ ي ﮐﺎﻧﺌﺲ ﻛﻮڏر ﮔﻬﺮي ۽ ﭼﻴﻮ ﺗﻪ ﻫﺎﮢﻲ ﺗﻮن‬ ‫ﺟﻮאب ڏﻳﮡ ﮐﺎن ِ‬
‫آرאم ﻛﺮ ﺗﻪ ﻣﺎن ﭤﻮ وאرو وﭠﺎن‪ .‬رאﺟﺎ ﻛﻮڏر ﻧﻪ ڏﻧﻲ ﭘﺮ وري ﺑﻪ ﻛﻢ ﮐﻲ‬
‫ﻟﮙﻲ وﻳﻮ‪ .‬ﭘﻠﻜﻦ ﻣﺎن ﭘﻬﺮ ﭤﻲ ڏﻳﻨﻬﮍو ﮔﺬري وﻳﻮ‪ .‬ﺳﺞ‪ ،‬ﺟﻮ ﻛﻢ وﭠﻨﺪڙ‬
‫ﻛﺎرﻳﮕﺮ آﻫﻲ‪ ،‬ﺳﻮ ﻛﭽﻬﺮي ﺑﺮﺧﻮאﺳﺖ ﻛﺮي ﭨﻮﭘﻠﻮ ﻣﭥﻲ ﺗﻲ رﮐﻲ رאﻫﻲ‬
‫ﭤﻴﻮ ۽ ﭔﻴﺎ ﻛﻤﻲ ﭘﮡ ﺳﻨﺪس وﭸﮡ ﮐﺎن ِ‬
‫ﭘﻮء ﭨﭙﮍ ﺳﻬﻴﮍڻ ﻟﮙﺎ‪ .‬روﺷﻨﺎﺋﻲ ﻏﺎﺋﺐ ﭤﻲ‬
‫وﻳﺌﻲ‪ .‬رאت ﭘﻨﻬﻨﺠﻮ دﻳﺮو ﭴﻤﺎﺋﮡ ﺷﺮوع ﻛﻴﻮ‪.‬ﭘﮑﻲ ﭘﮑﮡ وﭸﻲ آ ﮐ ن ۾ آرאﻣﻲ‬
‫ﭤﻴﺎ‪ .‬رאﺟﺎ ﮐﮇون ﮐﻮﭨﻲ ﮐﻮﭨﻲ ﺑﻴﺤﺎل ﭤﻲ ﭘﻴﻮ ۽ ﺳﻨﺖ ﺟﻲ ﺳﺎﻣﻬﻮن אﭼﻲ ﻋﺮض‬
‫ﻛﻴﺎﺋ ‪” :‬ﻫﻲ ﻣﻬﺎﭘﺮش‪ ،‬ﻣﺎن ﺗﻮ وٽ ﭨﻲ ﺳﻮאل ﮐﮣﻲ آﻳﺲ‪ .‬ﻋﺮض ﻛﻴﻢ‪ ،‬ﻟﻴﻼ ‪،‬‬
‫ﭘﻮرﻫﻴﻮ ﻛﻴﻢ ﭘﺮ ﺗﻮ ﻛﻮ ﺑﻪ ﺟﻮאب ﻧﻪ ڏﻧﻮ‪ .‬ﺟﻲ אﻧﻬﻦ ﺳﻮאﻟﻦ ﺟﻲ ﺟﻮאب ڏﻳﮡ‬
‫ﺳﺨﻲء ﮐﺎن ﺷﻮم ﭜﻠﻮ‪ ،‬ﺟﻮ ﺗﺮت ڏﺋﻲ‬
‫َ‬ ‫ﺟﻲ ﺗﻮﮐﻲ ﻛﺎ ﺳﺎﻣﺮ ﭤﻲ ﻧﻪ ﻫﺠﻲ ﺗﻪ ’‬
‫ﺟﻮאب؛‘ وﻫﻠﻲ ورאﮢﻲ ڏﻳﺌﻲ روאﻧﻮ ﻛﺮﻳﻨﻢ ﺗﻪ ﭼﮝﻮ‪“.‬‬
‫ﺳﻮאء ﭼﻴﻮ‪” :‬ﻫﻮ ﺗﻪ ڏس‪ ،‬ﻛ ﭜﭵﻨﺪو ﭘﻴﻮ وﭸﻲ‪.‬‬ ‫دروﻳﺶ ﮐﻴﺲ ﺟﻮאب ڏﻳﮡ ﮐﺎن ِ‬
‫ﺳﻮڙﻫﻲء ﮔﻬﭩﻴﻮ ﭤﻮ ڏﺳﺠﻴﺲ‪ .‬ﻫﻞ ﺗﻪ ﻫﻠﻲ ﮐﻴﺲ وאﻫﺮ ﻛﺮﻳﻮن ۽‬ ‫َ‬ ‫ﻛﻨﻬﻦ‬
‫ﻛﻬﮍيء ﻣﺎﺟﺮא ورﺗﻮ אﭤﺲ‪ “.‬رאﺟﺎ ﻣﻨﻬﻦ ورאﺋﻲ ڏﭠﻮ ﺗﻪ ﺑﺮאﺑﺮ ﻫﻜﮍو‬
‫َ‬ ‫ڏﺳﻮن ﺗﻪ‬
‫ڏאڙﻫﻲء ﺳﺎن ﻣﺮد ﭔﻴﻠﻲ وﭼﺎن ڊوڙﻧﺪو ﭤﻲ وﻳﻮ‪ .‬ﺳﻨﺪس ﻫﭣ ﭘﻴﭧ ﺗﻲ ﻫﻮא ۽‬
‫َ‬
‫ڌرﺗﻲء ﺗﻲ‬
‫َ‬ ‫אﻧﻬﻦ ﺟﻲ ﻫﻴﭡﺎن رت ﭤﻲ وﻫﻴﻮ‪ .‬رאﺟﺎ ﺟﻲ ﻧﺰدﻳﻚ ﭘﻬﭽﻲ ﻫﻮ‬
‫ﻛﺮي ﭘﻴﻮ ۽ אﮐﻴﻮن ﭨﻤﻜﺎﺋﮡ ﻟﮙﻮ‪ .‬ﺳﻨﺪس ﭼﺮﭘﺮ ﺑﻨﺪ ﭤﻲ وﻳﺌﻲ ۽ ﺻﺮف وאت‬
‫ﻣﺎن ﺟﻬﻴﮣﻮ ﻛﻨﺠﻬﮡ ﺟﻮ آوאز ﭔﮅڻ ۾ ﭤﻲ آﻳﻮ‪ .‬رאﺟﺎ ۽ ﺳﻨﺖ ﺳﻨﺪس ﻛﭙﮍא‬
‫ﭔﮅيء آﻫﺮ ﺳﻨﺪس زﺧﻢ‬‫َ‬ ‫ﻻﭤﺎ‪ .‬ﮐ ﻫﻚ وڏو زﺧﻢ ﻧﻈﺮ آﻳﻮ‪ .‬رאﺟﺎ ﭘﻨﻬﻨﺠﻲ‬
‫ڌوﺗﻮ ۽ ﻳﻜﺪم ﭘﻨﻬﻨﺠﻮ روﻣﺎل ۽ ﺳﻨﺖ ﺟﻮ ﭨﻮאل ﮐﮣﻲ ﻣﭥﺲ وﻳﮍﻫﻴﻮ‪ .‬رت ﺟﻮ‬
‫ﭰﻮﻫﺎرو ﺑﻨﺪ ﻧﻪ ﭤﻴﻮ‪ .‬ﺟﻠﺪ ﺋﻲ ﭔﺌﻲ ﻛﭙﮍא ﭔﮇي وﻳﺎ ۽ ﻫﻦ אﻫﻲ ﻻﻫﻲ وري ﻧﻮאن‬
‫אﻫﮍيء ﻃﺮح زﺧﻢ ڌوﺋﻴﻨﺪي ۽ ﭘﭩﻴﻮن ﭔﮅﻧﺪي ۽ ﻻﻫﻴﻨﺪي ﻧﻴﭟ رت‬
‫َ‬ ‫ﻛﭙﮍא ﭔﮅא‪.‬‬
‫ﮐﻲ ﺟﻬﻠﻮ آﻳﻮ ۽ ز ﻲ ﭤﻴﻞ ﻣﻨﺶ אﮐﻴﻮن ﮐﻮﻟﻴﻮن‪ .‬ﺳﺎﻣﺖ ۾ אﭼﻲ ﻫﻦ ﭘﺎﮢﻲ ﮔﻬﺮﻳﻮ‪.‬‬
‫ﭘﺎﮢﻲء ﺟﻮ ﮔﻼس אﭼﻲ ﺳﻨﺪس ﭼﭙﻦ ﺗﻲ رﮐﻴﻮ‪ .‬ﮔﻬﮍي ﮐﻦ‬ ‫َ‬ ‫رאﺟﺎ ڊوڙﻧﺪي ﺗﺎزي‬
‫ﭤﮅيء رאت ﺟﻲ ﺷﺎﻧ َء ۾ رאﺟﺎ ۽ دروﻳﺶ ﮔﮇﺟﻲ אن ﮐﻲ ﮐﻨﻴﻮ ۽‬ ‫َ‬ ‫ﮔﺬرڻ ﺑﻌﺪ‬
‫ﺟﻬﻮﭘﮍيء ۾ ﻫﻨﮅ ﺗﻲ ﻬﺎرﻳﻮ‪ .‬ﻳﻜﺪم ﮐﻴﺲ ﻧﻨﮉ ﮐﮣﻲ وﻳﺌﻲ ۽ ﮐﻮﻧﮕﻬﺮא‬‫َ‬ ‫אﭼﻲ‬
‫ﻫﮣﮡ ﻟﮙﻮ‪.‬‬
‫رאﺟﺎ אﻳ و ﺗﻪ ﻫﭵﻲ ﭘﻴﻮ ﻫﻮ ﺟﻮ ﭼﺎﻧﺌﭟ ﺗﻲ وﻳﭡﻲ وﻳﭡﻲ ﮔﻬﺮي ﻧﻨﮉ ﮐﮣﻲ وﻳﺲ‪.‬‬
‫ﺳﭵﻲ رאت ﺑﻴﺠﺎن ﻻش ﺟﻴﺎن ﭘﺎﺳﻮ ﺑﻪ ﻧﻪ ﭼﻮرﻳﺎﺋ ‪ .‬ﺳﻨﺪس ﻫﮇ ﻫﮇ ﭼﻮر ﭤﻴﺎ ﭘﻴﺎ‬
‫ﭘﻮء ﺟﻮ ﻋﻀﻮو ﺟ ﺳﻮ ﺗ ﺳﻚ ﭤﻲ وﻳﻮ ﻫﻮ‪ .‬ﺻﺒﻮح ﺟﻮ‬ ‫ﻫﻮא ۽ ﻬﮡ ﮐﺎن ِ‬
‫ﺟﮇﻫﻦ אک ﮐﻠﻴﺲ ﺗﮇﻫﻦ ﭘﺘﻮ ﺋﻲ ﻧﭥﻲ ﭘﻴﺲ ﺗﻪ ﻛﭥﻲ אﭼﻲ ﭘﻬﺘﻮ آﻫﻴﺎن ۽ ﻫﻮ‬
‫ﺳﺎﻣﻬﻮن ﮐﭩﻮ ﺗﻲ ﻬﻴﻞ ﻣﻨﺶ‪ ،‬ﺟﻮ ﻤﭼﻜﻨﺪڙ אﮐﻴﻮن ﮐﮣﻲ ﻧﻬﺎري رﻫﻴﻮ آﻫﻲ‪،‬‬
‫ﺳﻮ ﻛ آﻫﻲ‪.‬‬
‫ز ﻲ ﻣﺮد ﺟﮇﻫﻦ ڏﭠﻮ ﺗﻪ رאﺟﺎ ﺟﺎﮘﻲ ﭘﻴﻮ ﺗﮇﻫﻦ ﺿﻌﻴﻒ آوאز ۾ ﭼﻴﺎﺋ ‪”،‬ﻣﻌﺎف‬
‫ﻛﺮ“رאﺟﺎ ﭼﻴﻮ‪” ،‬ﻣﺎن ﺗﻪ ﺗﻮﮐﻲ ﺑﻨﮧ ﻛﻮﻧﻪ ﺳﭹﺎﮢﺎن‪ ،‬ﺗﻮ ﻣﻨﻬﻨﺠﻮ ﻛﻬﮍو‬
‫ﻗﺼﻮر ﻛﻴﻮ آﻫﻲ ﺟﻮ ﻣﺎن ﺗﻮﮐﻲ ﻣﻌﺎف ﻛﺮﻳﺎن‪“.‬‬
‫ز ﻴﻞ ﻣﻨﺶ ﭼﻴﻮ‪” ،‬ﻫﻲ رאﺟﻦ‪ ،‬ﺗﻮن ﻣﻮن ﮐﻲ ﻛﻮﻧﻪ ﭤﻮ ﺳﭹﺎﮢ ﭘﺮ ﻣﺎن ﺗﻮﮐﻲ‬
‫ﺳﭹﺎﮢﺎن ﭤﻮ‪ .‬ﻣﺎن ﺗﻨﻬﻨﺠﻮ אﻫﻮ د ﻦ آﻫﻴﺎن ﺟﻨﻬﻦ ﺟﻲ ﺗﻮ ﻣﻠﻜﻴﺖ ﮐﺴﻲ آﻫﻲ ۽‬
‫ﺟﻨﻬﻦ ﺟﻲ ﭜﺂءٌ ﮐﻲ ﺗﻮ ﻗﺘﻞ ﻛﻴﻮ آﻫﻲ‪ .‬ﻣﺎن ﺗﻮﮐﺎن ﺑﺪ وﭠﮡ ﺟﻮ ﻗﺴﻢ ﮐﻨﻴﻮ ﻫﻮ‪.‬‬
‫ﺟﮇﻫﻦ ﻣﻮن ﮐﻲ ﺧ ﭘﻴﺌﻲ ﺗﻪ ﺗﻮن دروﻳﺶ ڏאﻧﻬﻦ אﻛﻴﻠﻮ آﻳﻮ آﻫ ‪ ،‬ﺗﮇﻫﻦ ﻣﺎن‬
‫ﺳﻬﻲ ﺳﻨﭝﺮي ﻧﻜﺘﺲ ۽ אﭼﻲ رﺳﺘﻮ ﺟﻬﻠﻲ ﭔﻮڙن ۾ ﻟﻜﻲ وﻳﭡﺲ ﺗﻪ ﺟﻴﺌﻦ‬
‫ﺗﻮن ﻣﻮﭨ ﺗﻴﺌﻦ ﺗﻮﮐﻲ رאه ﻋﺪم رﺳﺎﻳﺎن‪ .‬ﺳﺎرو ڏﻳﻨﻬﻦ ﻟﻨﮕﻬﻲ وﻳﻮ ﭘﺮ ﺗﻨﻬﻨﺠﻮ ﭘﺘﻮ‬
‫ﻛﻮﻧﻪ ﭘﻴﻮ‪ .‬ﺗﻨﻬﻦ ﻛﺮي ﭔﺎﻫﺮ ﻧﻜﺮي ﻧﻬﺎرڻ ﻟﮙﺲ‪ .‬ﭨﻜﺮ ﭘﻨﮅ ﻣﺲ ﻛﻴﻢ‬
‫ﺗﻪ ﺗﻨﻬﻨﺠﺎ ﺟﺴﻢ –رﮐﻴﻚ ﺳﻮאر ﮔﮇﻳﺎ‪ ،‬ﺟﻦ ﻣﻮن ﮐﻲ ﺳﭹﺎﺗﻮ ۽ ﻣﻮن ﺗﻲ وאر‬
‫ﻛﻴﻮ‪ .‬ﻣﺎن وﭠﻲ ﭜﮙﺲ ۽ رت وﻫﺎﺋﻴﻨﺪو אﭼﻲ ﻫ ﭘﻬﺘﺲ‪ ،‬ﺟ ﺟﻴﻜﮇﻫﻦ‬
‫ﺗﻮن ﺗﻜﻠﻴﻒ وﭠﻲ ﻣﻨﻬﻨﺠﺎ زﺧﻢ ڌوﺋﻲ آرאﻣﻲ ﻧﻪ ﻛﺮﻳﻦ ﻫﺎ ﺗﻪ ﺟﻴﻜﺮ ﻫﻦ‬
‫ﮐﺎن אﮘﻲ ﭘﻮرو ﭤﻴﻮ ﭘﻴﻮ ﻫﺠﺎن ﻫﺎ‪ .‬ﻣﺎن ﺗﻮﮐﻲ ﻛﻬﮡ ﭤﻲ ﭼﺎﻫﻴﻮ ﭘﺮ ﺗﻮ ﻣﻨﻬﻨﺠﻲ‬
‫ﺟﺎن ﺑﭽﺎﺋﻲ آﻫﻲ‪ .‬ﻫﻴﻨﺌﺮ ﻣﺎن زﻧﺪه آﻫﻴﺎن ۽ ﺟﻲ ﺗﻮن ﻣﻮﻛﻞ ڏﻳﻨﺪﻳﻦ ﺗﻪ ﺑﺎﻗﻲ‬
‫ﻋﻤﺮ ﺟﺎ ڏﻳﻨﻬﻦ ﺗﻨﻬﻨﺠﻲ ﺧﺬﻣﺖ ۾ ﺑﺴﺮ ﻛﺮي ﭘﻨﻬﻨﺠﻦ ﭔﭽﻦ ۽ אوﻻد ِ‬
‫ﻻء ﭘﮡ‬
‫ﭘﻴﮍﻫﻲء ﺗﻨﻬﻨﺠﻲ ﭼﺎﻛﺮي ﻛﻨﺪא‬ ‫َ‬ ‫ﭘﻴﮍﻫﻲء ﺑﻪ‬
‫َ‬ ‫وﺻﻴﻌﺖ ﻛﺮي وﻳﻨﺪس ﺗﻪ‬
‫رﻫﻦ‪’ .‬אي ﻣﻬﺮﺑﺎن ﺳﺎﺋ ‪ ،‬ﻣﻮن ﮐﻲ ﻣﻌﺎف ﻛﺮ‪“.‬‬
‫ﺑﺎدﺷﺎه وאﺋﮍو ﭤﻲ وﻳﻮ‪ .‬ﺳﻨﺪس אﻧﺪر ۾ אﺟﻬﻞ آﻧﻨﺪ ﺟﻲ אﭤﻞ אﮀﻠﻮن ڏﻳﮡ ﻟﮙﻲ‪.‬‬
‫ﭤﻮرﻳﺌﻲ ۾ ﮀﭩﻲ وﻳﻮ‪ .‬ﺳﻨﺪس روאﺟﻲ ﺧﺬﻣﺖ ﺳﻨﺪس ﺟﮕﺮي د ﻦ ﮐﻲ‬
‫دوﺳﺖ ﻳﺎ אﭸﺎ ﺑﻪ ﭼﺌﺠﻲ ﺗﻪ ﺧﺎدم ﺑﮣﺎﺋﻲ ﮀﮇﻳﻮ‪ .‬ﻋﻤﺮ ﺟﻮ אوﻧﻮ ﻟﻬﻲ ﭘﻴﺲ‪.‬‬
‫ﻣﭡﻲء ﻣﺮכ ﺳﺎن ﻣﻌﺎ ڏﻧﺎﺋ ۽‬ ‫َ‬ ‫ﻳﻜﺪم ز ﻴﻞ ﻣﻨﺶ ﺟﻲ و ﻬﻮ وﭸﻲ ﮐﻴﺲ‬
‫ﭼﻴﺎﺋﻴﻨﺲ‪” ،‬د ِﺎء ﻛﺮ‪ .‬ﻣﺎن ﻧﻪ ﻓﻘﻂ ﺗﻮڏאﻧﻬﻦ ﭘﻨﻬﻨﺠﻮ ﺷﺎﻫﻲ ﺣﻜﻴﻢ ﻋﻼج‬
‫ﻻء ﻣﻮﻛﻠﻴﻨﺪس‪ ،‬ﭘﺮ ﺗﻨﻬﻨﺠﻲ אﭼﮡ ﺗﻲ‬ ‫ﻻء ۽ ﻧﻮﻛﺮ ﺗﻮﮐﻲ ﺷﻬﺮ ۾ ﭘﻬﭽﺎﺋﮡ ِ‬ ‫ِ‬
‫ﺗﻨﻬﻨﺠﻲ ﻮري ﮐﺴﻴﻞ ﻣﻠﻜﻴﺖ ﺗﻨﻬﻨﺠﻲ ﺣﻮא ﻛﺌﻲ وﻳﻨﺪي‪“.‬‬
‫אﺋ ﭼﺌﻲ ﮐﺎﺋﻨﺲ رﺧﺼﺖ وﭠﻲ ﭔﺎﻫﺮ ﻣﻴﺪאن ۾ آﻳﻮ‪ ،‬ﺟ دروﻳﺶ ﮐﻲ ﮐﮇن ۾‬
‫ﺋﻲء‬
‫ﻧﻴﺰאريء ۽ ﺎﮢﺎ َ‬
‫َ‬ ‫رڙﻫﻨﺪو ۽ ﭜﺎﭴ ﺟﻮ ﭔﺞ ﭘﻮﮐﻴﻨﺪو ڏﭠﺎﺋ ‪ .‬אﮘ وڌي ﺑﻠﻜﻞ‬
‫ﺳﺎن ﭼﻴﺎﺋ ‪” ،‬אي ﻣﻮﻻﺋﻲ ﻣﺮد‪ ،‬ﻣﺎن ﻫﻲ آﺧﺮﻳﻦ دﻓﻌﻮ ﻫﭣ אدب ﺟﺎ ﭔﮅي ﺳﻮאﻟﻦ‬
‫ﺟﺎ ﺟﻮאب ﭤﻮ ﭘﻨﺎن‪ “.‬دروﻳﺶ ڏאﻧﻬﻨﺲ ﻧﻬﺎري ورאﮢﻴﻮ‪” :‬ﺗﻮﮐﻲ ﺟﻮאب ﺗﻪ אﮘﻴﺌﻲ ﻣﻠﻲ‬
‫ﭼﻜﺎ آﻫﻦ‪ .‬אﭸﺎ ﺑﺎﻗﻲ ﮀﺎ ﮔﻬﺮﺟﻴﺌﻲ‪“.‬‬
‫رאﺟﺎ‪ -‬ﺟﻮאب ﻛﻴﺌﻦ ﻣﻠﻴﺎ؟ ﻣﻮن ﮐﻲ ﺗﻪ ﺠﻬﻪ ۾ ﻛﺠﻬﻪ ﻧﭥﻮ אﭼﻲ‪.‬‬
‫دروﻳﺶ‪ -‬ﮀﻮ‪ ،‬ﺳﭵﻲ ﮘﺎﻟﻬﻪ ﺻﺎف ﭘﮅري ﭘﻴﺌﻲ آﻫﻲ‪ .‬ﺟﻴﻜﮇﻫﻦ ﻛﺎﻟﻬﻪ ﺗﻮن‬
‫ﺋﻲء ﺗﻲ رﺣﻢ ﻛﻮﻧﻪ ﮐﺎﺋ ﻫﺎ ۽ ﺳﺎرو ڏﻳﻨﻬﻦ ﮐﮇن ﮐﻮﭨﮡ ﺟﻲ‬ ‫ﻣﻨﻬﻨﺠﻲ ﺿﻌﻴﻔﺎ َ‬
‫ﺑﺪرאن ﺟﻮאب وﭠﻲ ﭘﻨﻬﻨﺠﻮ ﻣﻄﻠﺐ ﭘﻮرو ﻛﺮي ﭘﻮﺋ ﻣﻮﭨ ﻫﺎ ﺗﻪ ﻫﻮ ﺗﻨﻬﻨﺠﻮ‬
‫ﭘﮁﺎڙيء ﺟﻲ ﭘﺴﺎﻫﻦ ۾ ﺗﻮن‬
‫َ‬ ‫ﺟﺎﻧﻲ د ﻦ ﺗﻮﮐﻲ ﻣﺎري ﺧﺘﻢ ﻛﺮي ﮀﮇي ﻫﺎ ۽‬
‫ﻫﭣ ﻣﻠﻴﻨﺪو رﻫﺠﻲ وﭸ ﻫﺎ ﺗﻪ ﮀﻮ ﻧﻪ وﻳﻬﻲ ﮐﮇون ﮐﻮﭨﻴﻢ ۽ ﻛﻨﻬﻨﺠﻮ ﭜﻠﻮ‬
‫ﻛﻴﻢ‪ .‬ﺗﻨﻬﻨﻜﺮي‬
‫)‪ (1‬ﭘﻮرو وﻗﺖ אﻫﻮ ﻫﻮ ﺟﻨﻬﻦ وﻗﺖ ﺗﻮ ﮐﮇون ﮐﻮﭨﮡ ﺷﺮوع ﻛﻴﻮن‪.‬‬
‫ﻻء ﺎم ﺿﺮوري ﻣﺎﮢﻬﻮ ﻫﻮس ﺟﻨﻬﻦ ﮐﻲ ﻣﺪد ﻛﺮڻ ﺗﻮﺗﻲ‬ ‫)‪ (2‬ﻣﺎن ﺋﻲ ﺗﻨﻬﻨﺠﻲ ِ‬
‫ﻻزﻣﻲ ﻫﺌﻲ‪.‬‬
‫ﻻء ﻫﻮ ﻣﻮن ﮐﻲ ﻣﺪد ﻛﺮڻ‪.‬‬ ‫)‪ (3‬ﺳﭡﻲ ۾ ﺳﭡﻮ ﻛﻢ ﺗﻨﻬﻨﺠﻲ ِ‬
‫وري ﺟﮇﻫﻦ ﻫﻮ ز ﻴﻞ ﻣﻨﺶ ﺗﻮ وٽ ڊوڙﻧﺪو آﻳﻮ ﺗﮇﻫﻦ‬
‫ﭘﻮرو وﻗﺖ אﻫﻮ ﻫﻮ ﺟﮇﻫﻦ ﺗﻮ ﻫﻦ ﺟﻲ ﺧﺬﻣﺖ ۾ ﻫﭣ ﮘﻨﮃﻳﻮ‪ .‬ﮀﺎﻛﺎڻ ﺗﻪ ﺟﻲ‬
‫ﻻء وﻳﺮ ﺳﻨﺪس‬ ‫ﻫﻮ ﺑﻨﺎ ﮀﭩﮡ ۽ ﺑﻨﺎ ﺗﻮﺳﺎن ﮘﺎﻟﻬﺎﺋﮡ ﺟﻲ ﻣﺮي وﭸﻲ ﻫﺎ ﺗﻪ ﺗﻨﻬﻨﺠﻲ ِ‬
‫אﻧﺪر ۾ ﺋﻲ رﻫﺠﻲ وﭸﻲ ﻫﺎ ۽ ﺗﻨﻬﻨﺠﻲ دل ﭘﻴﺌﻲ ﺳﺎري ﻋﻤﺮ ﮐﺎﭴﻲ ﻫﺎ‪.‬‬
‫ﻣﭥ ﺳﺒﺐ ﺟﻲ ﻛﺮي אن وﻗﺖ ﺿﺮوري ﻣﺎﮢﻬﻮ وري אﻫﻮ ز ﻴﻞ ﻣﻨﺶ ﻫﻮ‬
‫ﺟﻨﻬﻦ ﮐﻲ ﺗﻮ ﻣﺪد ﻛﺌﻲ‪.‬‬
‫ﻻء ﻫﺌﻲ ﮐﻴﺲ ﻣﺪد ﻛﺮڻ ۽ ﺳﻨﺪس‬ ‫אن وﻗﺖ ﺎم ﺿﺮوري ﮘﺎﻟﻬﻪ ﺗﻨﻬﻨﺠﻲ ِ‬
‫ﺧﺬﻣﺖ ﻛﺮڻ‪.‬‬
‫ﻣﭥﻴﻮن ﮘﺎﻟﻬﻴﻮن ﺧﻴﺎل ۾ رﮐﻲ ﻳﺎد رک ﺗﻪ‬
‫)‪ (1‬ﺎم ﺿﺮوري وﻗﺖ ﺻﺮف ﻫﻜﮍوﺋﻲ آﻫﻲ ﻳﻌ ’ﺣﺎل‘ )ﻫﺎﮢﻲ(‘‪،‬‬
‫ﺟﻴﻜﻲ ﻛﺮﮢﻮ ﻫﺠﻲ ﺳﻮ ﻫﺎﮢﻲ ﻛﺮ‪ .‬ﮔﺬرﻳﻞ ﻳﺎ אﻳﻨﺪڙ وﻗﺖ ﺟﻮ وﻳﭽﺎر ﻧﻪ‬
‫ﻛﺮ‪ ،‬دﻧﻴﺎ ۾ ﻛﻨ ﻣﺎﺿﻲ ﻣﻦ ۾ ﻛﻨ ﻣﺴﺘﻘﺒﺎل ﭘﺮ ﺣﻴﻒ ﺗﻨ ﺟﻲ ﺣﺎل‬
‫ﺟﻦ وﺳﺎرﻳﻮ ﺣﺎل ﮐﻲ‪.‬‬
‫ﻫﺎﮢﻮﻛﻲ وﻗﺖ ﮐﻲ ﻏﻨﻴﻤﺖ ﺠﻬﻪ‪ ،‬ﮀﻮ ﺗﻪ ﮔﺬرﻳﻞ وﻗﺖ وﭸﮡ ﮐﻲ وﻳﻮ؛ אن ﮐﻲ‬
‫ﺗﻮن ﻣﻮﭨﺎﺋﻲ ﻧﭥﻮ ﺳﮕﻬ ‪ .‬ڏڌو ﭤﮣ ﻛﻮﻧﻪ ﭘﻮﻧﺪو‪ .‬ﺟﻴﻜﻮ وﻗﺖ אﭼﮣﻮ آﻫﻲ אن ﺗﻲ‬
‫ﺗﻨﻬﻨﺠﻮ ﺑﺎور ﻛﻮﻧﻬﻲ‪ .‬ﻧﻜﻲ ﭘﻨﻬﻨﺠﻲ دم ﺗﻲ ﭜﺮوﺳﻮ رﮐﻲ ﭤﻮ ﺳﮕﻬ ‪ .‬ﺗﻨﻬﻨﺠﻮ‬
‫ﻗﺒﻀﻮ ﺻﺮف ﭼﺎﻟﻮ وﻗﺖ ﺗﻲ آﻫﻲ ۽ אن ۾ ﺋﻲ ﻛﺠﻬﻪ ﻛﺮڻ ﺟﻮ ﺗﻮن ﺘﻴﺎر‬
‫آﻫ ‪.‬‬
‫)‪ (2‬ﺿﺮوري ﻣﺎﮢﻬﻮ ﺟﻨﻬﻦ ﺳﺎن ﺗﻌﻠﻖ رﮐﺠﻲ ۽ ﺟﻨﻬﻦ ﮐﻲ وﻳﭽﺎر ۾ آﮢﺠﻲ ﺳﻮ‬
‫ﻧﻬﻲء ﻫﻠﻨﺪڙ ﻣﻨﭧ ۾ אﮐ ﺳﺎﻣﻬﻮن ﻣﻮﺟﻮد آﻫﻲ ۽‬
‫אﻫﻮ آﻫﻲ ﺟﻴﻜﻮ א َ‬
‫)‪ (3‬ﺎم ﺿﺮوري ۽ ﻓﺎﺋﺪ ﻨﺪ ﻛﻢ آﻫﻲ אن ﻣﻨﭧ ۾ אن ﺷﺨﺺ ﺳﺎن ﭼﮝﺎﺋﻲ‬
‫ﻛﺮڻ‪.‬‬
‫ﻧﻲء ڏאﻧﻬﻦ ﻣﻮﭨﻴﻮ ۽ ﭘﻨﻬﻨﺠﻲ‬
‫ﻣﭥﻴﻮن ﺳﻮﻧﻬﺮي ﺳﺒﻖ ﭘﺮאﺋﻲ‪ ،‬رאﺟﺎ ﭘﻨﻬﻨﺠﻲ رאﭴﮅא َ‬
‫ﺑﺎﻗﻲ ﺣﻴﺎﺗﻲ ﺧﻠﻖ ﺟﻲ ﺧﺬﻣﺖ ۾ ﮔﺬאرﻳﺎﺋ ‪ .‬ﺟﻴﻜﻮ ﺟﻨﻬﻦ وﻗﺖ ﻣﻨﻬﻦ‬
‫ﭼﮍﻫﻨﺪو ﻫﻮس‪ ،‬אن ﺟﻲ אن وﻗﺖ ﺷﻜ َء آﻫﺮ ﺧﺬﻣﺖ ﻛﻨﺪو ﻫﻮ‪.‬‬