Midnight with a Virgin (Campbell Series 2)

by CengCrdva

Maganda, mabait, mayaman, perfect. Yan ang mga katangian na palaging bukam-bibig ng
mga taong kilala si Jasmine.

Nasa kanya na nga siguro ang lahat maliban sa isang bagay... Love.

She's just one of those hopeless romantic girl na naghahanap ng kanyang prince
charming. Fairytales, happy endings, Forever. She still believe on those things.

She's innocently perfect indeed.

Until one night, everything's changed when he met this handsome adonis like stanger
named Trystan.

Her world turned up side down in just a night.

Will she ran away like cinderella even if she left him with a big part of "HER"?

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

Midnight With A Virgin

— TO UNDERSTAND THE STORY, PLEASE READ THE FIRST BOOK OF

THE CAMPBELL SERIES PARA MAIWASANG MA-SPOIL AT HINDI MASYADONG MAGULO. I SUGGEST NA
SUNDIN ANG PAGKAKASUNOD-SUNOD NG LIBRO SA SERYENG ITO.
— BAWAL ANG MAARTENG MAMBABASA SA LIBRONG ITO.  CLICHE, MABABAW, MARAMING
MALING GRAMMAR AT TYPO.
WALA NA PO AKONG BALAK I-EDIT ANG KWENTONG ITO DITO SA WATTPAD.
SALAMAT SA MGA NAKAINTINDI AT NAGPATULOY.

—
Campbell Series 1 : The Unforgettable Ex
Campbell Series 2 : Midnight With A Virgin
Campbell Series 3 : The Runaway Virgin
Campbell Series 4 : Her First And Lust

~~~~~~~~~~~
All rights reserved. No part of this book may be reproduced, distributed or
transmitted in any form or by any means, including photocopying, recording, or
other electronic or mechanical methods, without the prior written permission of the
author.
This book is a work of fiction. All names, characters, locations and incidents
are products of the author's imaginations. Any resemblance to actual persons,
things, living or dead, locales or events is entirely coincidental.

-
It also contains strong language, sexual scenes and references from the outset
and throughout. (R-18) Read at your own risk!
 2016 © CengCrdva
All rights reserved

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

SYNOPSIS

Synopsis
Virginity

Maselan mang pag-usapan pero habang tumatagal parang pawala na ng pawala ang
value nito. Importante pa nga ba 'yun sa panahon ngayon?
Sabi nila "virginity" is the best gift you can give to your husband.
Pero paano kung nabigay mo 'yon sa taong hindi deserving? Paano kung nabigay mo
'yon ng basta na lang?
Sa isang estranghero.
Magiging masama ka ba sa paningin ng iba?
May lalaki pa kayang magmamahal sayo?
May lalaki pa kayang tatanggapin ka ng buong-buo?
May lalaki pa kayang magta-tyaga sayo?
Paano kung wala na?
Yes,
I'm that girl.
One midnight.
With a stranger.

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

CHAPTER 1

Chapter One
Jasmine Sacha Delaney

"Hoy Jasmine Sacha? Anong iniisip mo diyan?" Pukaw nI Kuya na kakapasok lang sa
kwarto ko.

Napalingon ako sa kan'ya.

Anong oras na kasi ay nakaupo parin ako sa kama ko at nakatulala sa isang
bintana na may kurtinang puti habang hinihipan ng hangin galing sa labas.
"Kuya Jacob... Saan ba ako makakakita ng lalaking magmamahal sa'kin habang
buhay? 'yung lalaking hindi kayang manloko? 'yung lalaking through ups and downs?
Ibili mo naman ako." Madamdaming salaysay ko sa kan'ya.
Nakita ko ang inis sa mukha ng kapatid ko pero mas nangibabaw ang pang unawa sa
mga mata niya. Mukhang may nakain siyang masarap kagabi kaya medyo magaan ang mood
niya ngayon. Kung sa ibang pagkakataon kasi ay baka piningot na niya ako dahil sa
mga kabaliwang naiisip ko tungkol sa pag ibig.

Si Kuya Jacob Seth ang nag iisa kong kapatid at dahil kaming dalawa lang ay
wala na akong ibang choice kung hindi ang maging malapit sa kan'ya sa kabila ng
paghihigpit niya sa akin sa halos lahat ng bagay.
But seriously, he is a brother that everybody wish they had. Bukod sa nakuha
niya ang good genes namin nila Daddy ay masyado siyang maalaga at mapagmahal. Well,
ibang pagmamahal para sa babaeng mga nalandi niya. I cringe about the thought.

Bukod pa sa lahat ng dilemma kong kaya niyang sabayan ay alam kong kapag
nahanap na niya ang babaeng para talaga sa kan'ya niya ay ipaglalaban niya 'yon
kahit sa kamatayan. Just like my Dad.

Alam kong bata pa ako pagdating sa usapang pag-ibig pero alam ko sa sarili ko
na balang araw ay gusto kong magkaroon ng katuwang sa buhay na kagaya ng Daddy. Ang
Daddy ko na sobrang faithful kay Mommy.
"Are you kidding me, Jasmine? Umandar na naman 'yang pagka hopeless romantic
mo. Nalipasan kana yata ng gutom!" Natatawang sabi niya at pagkatapos ay ginulo pa
ang buhok ko.
"Hey! I'm serious!" Napanguso ako.
Katatapos ko lang magsuklay pero sa ginawa niya ay kailangan ko na namang
ulitin! He doesn't really take me seriously when it comes to love! Nakakainis!
Umupo siya sa tabi ko at sumeryoso ng tingin sa'kin.
"Alam mo Jas, lahat ng bagay may tamang oras. Tamang timing kumbaga. Kaya wag
kang mag feeling matanda diyan. Ang love ay para lang sa mga matured na tao. And
you're not." Sabi niya sabay pisil sa ilong ko.
"Ouch!" Wala sa sariling napahawak ako doon.

Gusto ko pa sanang umangal at ipagpilitan sa kan'ya na hindi na ako bata pero

pinigilan ko ang sarili ko. Nasa good mood kasi siya ngayon at baka kapag sumagot
pa ako ay magising ang masungit niyang pagkatao.
"Tsaka kaka-debut mo palang. You're too young to love, trust me. Lika na nga,
kanina pa naghihintay sila Mommy sa baba, e! At nagugutom na rin ako." Tumayo na
siya.

Tamad ko siyang sinundan ng tingin habang papunta sa pintuan ng kwarto ko.

"Don't keep us waiting, okay?" Aniya bago tuluyang umalis sa paningin ko.

Nag ayos na ako at kaagad na bumaba para masaluhan silang mag tanghalian.
Oo nga at katatapos lang ng eighteenth birthday ko pero alam ko sa sarili ko na
hindi na ako bata para sa mga gano'ng bagay.
Bata pa lang ako ay fan na ako ng mga disney movies. And you know disney, it
makes you believe in love and magic!
Noong tumuntong naman ako ng high school ay nagsimula naman ang hilig ko sa
pagbabasa ng mga novels at pocketbooks. 'yon nga siguro ang pinaka naka-
impluwensiya sa utak ko para maniwala sa one true love.

Ano ba talaga ang tunay na batayan ng pagmamahal?

Sabi nila maganda ako, mabait, balingkinitan at totoong mayaman ang pamilya ko
pero ni minsan sa loob ng labing walong taon ay hindi pa ako nagkaka boyfriend.
Kaya nga hindi na ako naniniwala kapag may nagsasabing maganda ako. Wala naman
kasing nagtatangkang manligaw sa'kin. Siguro nga hindi mo pwedeng makuha ang lahat.

Sabi pa sa isang movie na napanood ko, "Hindi lahat ng gusto mo, makukuha mo."
 Pero kahit na gano'n, hindi ako nawawalan ng pag-asa na balang araw may isang
tao parin na magmamahal sakin. Isa lang naman ang hinahanap ko e, yung makita ang
lalaki na mag papahinto sa pag galaw ng mundo ko.
Pumunta nalang kaya ako sa Mars?
Dahil sa pagka hopeless romantic ko na 'to ay siguro noong paglabas ko kay
Mommy ay may hawak akong banner na may nakasulat na, May Forever!
Ah basta, Hanggang magkasama ang Mommy at Daddy ko ay hindi magbabago ang
pananaw ko sa buhay na mayroong forever.
Si Daddy kasi ay 'yung tipo na masyadong family oriented at sobrang mapagmahal.
Gano'n narin si Mommy kaya kahit na may kan'ya kan'ya silang trabaho at busy ay
gumagawa parin sila ng paraan para makasama kami ni Kuya at makasama rin nila ang
isat-isa.
Lahat ng magagandang paguugali na dapat ituro sa mga anak ng isang magulang ay
naituro samin at maayos nila kaming pinalaki ng Kuya ko.
That's why I'm so thankful to be their only daughter.
Natapos akong kumain na punong-puno ng ka-echosan ang laman ng utak ko.
Matapos no'n ay umakyat na ako sa kwarto ko at pagkatapos maligo't mag-ayos ay
tinawagan ko ang mga bestfriend kong sila Maddy, Hailey at Bea. May usapan kasi
kaming lalabas ngayon para mamili ng damit na susuotin sa debut ng isa naming
kaibigan.
"Bea late ka nanaman. Pinoy ka nga talaga." Natatawang kantiyaw ni Maddy kay
Bea na halos isang oras nang late.
Sa aming tatlo ay siya talaga yung pinakamabagal kumilos.
"Wala ba kayong orasan man lang? Naghihirap na ba talaga kayo?" Dagdag pa nito.
"Sorry guys. Si Mama kasi ayaw  akong paalisin..." Dahilan niya.
"Reasons." Natatawa na ring singit ni Hailey.
"Asus! Ikaw talaga last mo na yan ha! Masyado kang pa V. Tara na nga may nakita
akong dress kanina tignan na natin do'n." Sabi ni Maddy sabay turo sa isang
boutique.
Grabe talaga ang bunganga ng babaeng 'to. Masyadong pranka.
Lahat ng gusto niyang sabihin ay sasabihin niya talaga kahit na makakasakit o
ano. She's also the most liberated in our circle!
Ah, Basta ako. Sinabi ko na sa sarili ko na ibibigay ko lang 'yung pinaka-
importanteng bagay ng pagiging babae ko sa lalaking makakasama ko habang buhay.
Sa lalaking pakakasalan at mamahalin ako forever.
Hanggang ng dumating ang gabi ng party...
"Happy birthday Cassidy!" masayang bati namin sa kanya.
Nandito kami ngayon sa 18th birthday ng friend namin nila Maddy. ka-blockmate
namin siya ngayong third year college.
Mas lalong naging mukhang prinsesa si Cassy sa suot niyang pulang ball gown.
Napaka elegante nito at mas lalong lumabas ang kagandahan niya.

Engrande ang party ni Cassidy.

Yung place nila halos palasyo sa laki.
Yung mga bisita niya na galing pa sa mga kilalang personalidad.
Yung lamesang pagkahaba-haba ay punong puno ng samo't-saring pagkain.
Tapos yung cake niya ay mas matangkad pa yata sakin and last ay yung mga
regalo. Napamangha ako dahil ang iba do'n ay kasing laki pa ng balik-bayan boxes
eh.
Kulang na lang ay lagyan 'yon ng to, from at address. Ano kayang laman non?
Kotse? House and lot?
Noong debut ko kasi ay wala namang nagbigay ng kasing laki ng balik bayan box
kaya napapaisip ako kung ano ang posibleng laman ng mga 'yon.
Bakit pa ba ako magtataka? Cassy's family is very wealthy. At halos lahat
naman ng nag-aaral sa Campbell ay mayayaman pwera na lang siguro sa mga nakakuha ng
scholarship na kagaya ni Bea.
Hindi naman sila gano'n kahirap na isang kahig isang tuka pero hindi rin naman
sila mayaman kumpara sa nakararami.
Yung Papa niya ay ofw sa saudi at ang Mama niya naman ay teacher sa isang
public school. Nakakuha lang siya ng scholarship kaya siya nakapag-aral sa Campbell
International University.
"Thank you Guys! Mag enjoy lang kayo sa party ha." Sabi niya sa aming apat.
Umupo na kami sa table kung saan mayroong mga pangalan namin.
Pagkatapos ng kainan at program ay nag dim na ang ilaw at napalitan ang
kaninang debut songs ng mga party songs. Napuno na ang bulwagang 'yon ng mga
nagsasayawang tao.
"Hey let's get some drinks!" Pag-aaya ni Maddison samin.
"Let's go." sabi naman ni Hailey at lahat kami nagtungo na sa bar area para
kumuha ng kanya kanyang drinks.
"Cheers!" At pagkatapos nun ay nasundan pa ng maraming shots at nag ka hiwa-
hiwalay na kami.
Si Bea at Hailey ay nasa dance floor. Si Maddy naman ay kasama si Remi, yung
ka-fling niyang player rin ng football team.
At ako? Heto nasa may table namin. Mag-isa. Tulala. Bored.
Hindi naman sa lasing nako pero wala lang talaga ako sa mood para sumayaw.
Tsaka isa pa, I'm not really good at dancing.
"Miss can I join you?" Tanong sa'kin ng isang lalaki na sa ngayon ay nasa
harapan ko.
"Uh... I- guess." Napilitang sagot ko.
Hindi ko maaninag ang mukha niya dahil mga maliliit at magalaw na ilaw lang na
galing sa dance floor ang nagpapaliwanag sa buong lugar.
"Are you alone?" Tanong niya.
Ayoko sana siyang kausapin pero Ican't help myself. Mas mabuti pang kausapin ko
siya kaysa naman tumunganga ako buong magdamag sa party na 'to di ba?
Umupo na siya sa harapan ko. Kahit na madilim ay pilit kong inaaninag ang
hitsura niya.
Nang makapag adjust na ang mga mata ko ay napasinghap ako sa nakita ko.
In all fairness, gwapo ang lalaking ito. Hindi ko alam pero may resemblance
akong nakita sa features niya na parang nakita ko na sa kung saan.
"No. actually my friends are in there." Turo ko sa may dance floor.
"Oh okay, Cheers?" Medyo nahihilo na ako pero ewan ko ba at bakit alak na alak
ang katawan ko ngayon.
I drink with him.
Hanggang sa nagka-kwentuhan na kaming dalawa. Nagta-trabaho daw siya sa
kompanya ng Dad niya.

Ni hindi ko na nga maalala ang mga iba pa niyang sinabi eh.

Maingay na masyado at alam kong lasing na rin ako.
Tumayo siya at tumabi sa inuupuan ko. He's wearing a gray long sleeves, black
coat, gray tie and black pants. I saw him earlier. Kasali siya sa eighteen roses ni
Cassy pero hindi ko 'yon masyadong napagtuunan ng pansin dahil sa daldalan namin ni
Maddison kanina.
Malaki ang built ng katawan niya pero tamang-tama lang para sa height niyang
siguro'y mga nasa 5"11 o 6 ft.
Sa pag tabi niyang 'yon ay amoy na amoy ko ang pabango niya. Parang ang sarap
niyang halikan. Damn!
"Are you still listening?" Tanong nito.
Hindi ko napansin ang sinabi niya dahil sa mga kapilyuhang pumapasok sa utak
ko.
"Ah sorry. Ano nga ulit 'yun?" tanong ko na lang.
"Where's your boyfriend?" Umalingaw-ngaw sa tenga ko ang tanong niya.
I wish I had one.
"He's... He's not here." Pagsisinungaling ko.
Gusto kong sabihing wala akong boyfriend pero ewan ko ba at bakit ko nasabi
'yun. Lasing na nga yata ako.
"Good." Maikling sabi niya.
His smile wiped out. Napailing ako. I started to examine his face like a rare
specimen. He has thick brows, deep set of brown eyes, narrow nose, red lips and a
define jaw that made a really good impression on his handsome face.
"Cheers?" Pag-iiba ko ng topic at sabay naming inubos yung mga drinks na nasa
table.
Pagkatapos ng isang oras  ay magkausap parin kami.
"I'm single... magiging woman hater na nga sana ako kaso nakita kita kanina.
Kaya I changed my mind." Pabirong sabi niya.
I know it was only a joke but It made me happy. Oh Gosh, I'm stupid!
"Bakit ako? may magic ba ako?" Nauutal na tanong ko sa kanya.
"Paano ako magiging woman hater, eh ang ganda mo..." Sagot niya.
Tama ba ang narinig ko? Lasing na din ba siya at kung ano-ano na lumalabas sa
bibig niya.
Maganda ako?
Totoo ba 'yun?
Gusto kong maniwala pero pinanindigan ko sa sariling ko ang salitang hindi.
Tsaka sigurado akong likas na sa kanya ang pagiging bolero, sa gwapo niya ba naman
eh.
Ilang babae na kaya ang nasabihan niya ng gano'n?
"Ang bolero mo naman. hindi bagay sayo ang pagiging woman hater no! Kawawa
naman yung mga babaeng maiinlove sayo." Gusto kong bawiin ang mga sinabi ko pero
huli na.
Bumalik ulit sa isipan ko ang sinabi niya na maganda ako. Hindi ko maiwasang
mapangiti.
Meron pa rin pa lang lalaki na mabubulag sa ganda ko maliban kay Crisostomo.
"Kaya nga hindi na eh..." Maikling sagot niya ulit kasabay ng pag titig niya
sakin.
Gusto kong mapaso sa titig na 'yon.
Say something Jas...
"Ang... Ang gwapo mo kaya..." I blurted out of nowhere.
Hell no!
Nabigla ako sa sarili ko ng bigla ko pang hawakan ang mukha niya. Oh c'mon
Jasmine! Masyado kang flirty.
"Ikaw pala 'tong bolera eh." sabi niya sabay hawak naman sa kamay ko.
Nakaramdam ako ng kakaibang kuryente dahil sa ginawa niya.
Hindi naman ako ganito. Palibhasa kasi ay ngayon lang ako uminom ng ganito
karami.
Lasing lang ako.
Lasing lang.
Shit!
Lasing na ako!
Paano na...
"I'm not..." Pakonti na lang ng pakonti ang mga tao sa party.
Hinagilap ng mga mata ko sila Bea pero hindi ko sila makita.
Iniwan na ba nila ako? Nakakainis naman oh!
"Excuse me." Tatayo na sana ako pero bigla naman akong nahilo, mabuti na lang
at mabilis niya akong naalalayan at nasalo.
"Hey, hindi mo na kaya. Ihahatid na kita." Gusto kong tumanggi pero may isang
bahagi ng utak ko na nagsasabing just go with the flow.
Malay mo siya na ang prince charming mo...
Agad niya akong inalalayan sa pag labas sa bulwagang 'yon at sa pag sakay ng
kotse niya.
Habang nag dadrive siya ay nakatitig lang ako sakanya. Yung labi niya. Para
akong na hihipnotize. Lalo pa't nakita ko ang pag basa niya sa mga 'yon gamit ang
kanyang dila.
Good grace! Bahala na...
Sabi ng utak ko at pagkatapos ay tinawid ko ang mga pagitan namin.
 Wala akong pakialam kahit na madisgrasya kami.
Basta ang alam ko lang ay gusto ko siyang mahalikan.
His lips...
This kiss...
My first kiss...
Was with a total stranger...

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

CHAPTER 2

Chapter Two
Aftermath

Nagising ako sa hindi pamilyar na kwarto, maganda ito at halatang mayaman ang
nakatira dahil sa mga mamahaling gamit na nakadisplay.
Napaka musculine ng kwartong iyon na combination ng white at black. Babangon na
sana ako sa kama ng mapansin ko ang hubad na lalaki sa tabi ko.
"Oh my gosh!" Bulalas ko.
His eyes were still shut, but you can tell how beautiful it was, those thick
brows that really made a good impression.
His nose were perfect, his lips are so red and almost full. Jeez! nakakatempt
pari siyang halikan.
Napaka manly talaga ng features niya. Like... what the fuck happened?! Ipinilig
ko ang ulo ko.
Bumaba ang mga mata ko sa katawan niya. His chest, those tight abs... Napalunok
ako sa isiping 'yon. He's a gorgeous man.
Parang nag overtime si God ng ihulma siya. Gusto ko nalang siyang titigan buong
magdamag pero kailangan ko ng umalis bago pa siya magising.
Tatayo na sana ako ng makaramdam ako ng kirot "down there" and the thought hits
me hard.
Yes, I surrendered my virginity to a total stranger.
You didn't even know his name Jasmine! Reklamo ng utak ko.
Bumaba na ako sa kama niya at agad kong pinulot ang mga damit ko na nagkalat sa
ibaba.
Napaigtad pa ako ng bigla siyang gumalaw kaya naman napaupo ako sa sahig.
Hinihintay kong gumalaw ulit siya pero ni isang movement at kaluskos ay wala na
akong narinig pa.
"Thank God! He's still sleeping..." Bulong ko.
Iniangat ko ang mukha ko sa kama at nakita ko ang pagbabago niya ng pwesto.
Nakatalikod na siya sa akin at bahagyang nakalihis ang kumot na tanging
bumabalot sa katawan niyang hubad.
I can see his toned sexy butt! Damn! He's a fucking Adonis!
Ipinilig ko ulit ang ulo ko. I need to get the hell out of here! Dahil kapag
tumagal pa ako ay baka hindi ko na mapigilan ang sarili ko.
Nagsimula na akong magbihis at pagkatapos ay kinuha ko ang aking itim na sling
bag na nasa lamesa na katabi ng lampshade.
Bago pa man ako tuluyang makalabas ay sinulyapan ko ulit siya.
Mahimbing parin ang tulog niya na para bang napagod sa ginawa namin.
"Bye Mr. Stranger!" Bulong ko bago lumabas ng kwarto niya.
Condo actually.
Sari-saring emosyon ang nararamdaman ko ngayon.
Masaya ako dahil sa isiping, finally ay dalaga na ako at isang adonis ang
nakasama ko pero nalulungkot ako dahil ngayon palang nag si-sink in sa utak ko na
wala na ang virginity ko.
Paano na yung magiging asawa ko?
Yung promise ko sa sarili ko?
Gusto kong umiyak pero kahit na gano'n ay may parte parin sa'kin na hindi
naguguilty.

Hindi nga ba? Singit ng pakialamera kong utak.

"Jas, bakit ngayon ka lang Hija? bakit hindi ka umuwi kagabi? kumusta ang
party?" Napapitlag ako sa boses ni Mommy pagkapasok ko ng bahay.
Sunod sunod ang tanong niya na lalong nagpakaba sa'kin. Hindi rin kasi ako
sanay na nandito siya ng alas otso ng umaga. Kadalasan kasi pagkatapos naming mag
breakfast ay umaalis na sila ni Daddy. Tinignan ko siya pero hindi naman siya
mukhang galit.
"Ma, nandito pala kayo. You supposed to be at work. About the party... uhm, it
went fine... Sorry kung hindi na po ako nakapagpaalam man lang na hindi ako
makakauwi ha?" Sagot ko nalang sabay halik kay Mommy.
"May kinuha lang ako saglit pero aalis na rin ako... I'll tell your Dad and
Kuya na nandito kana. Kagabi pa sila nag-aalala sayo. You text them okay?" Si
Mommy.
"Thanks Mom. Sige po medyo inaantok pa po kasi ako. I'll go to my room." Paalam
ko sa kan'ya pero ang totoo, hindi naman na talaga ako inaantok.
Gusto ko lang mapag-isa.
Dali-dali na akong umakyat sa grand staircase ng bahay. Pagpasok ko ng kwarto
ay kaagad akong dumiretso sa banyo at binuksan ang shower bago tumapat doon.
Habang naririnig ko ang lagaslas ng tubig sa ulo ko ay kasabay naman no'n ang
pagisip ko sa lalaking 'yun at ang mga nangyari kagabi.
What were you thinking...
Campbell International University
Habang naglalakad ako papunta ng classroom na mag-isa ay sunod sunod naman ang
pagsalubong sa'kin ng mga couples na nag lalandian.
Mayroon pang isa na halos kainin na ang mukha ng isang lalaki dahil sa kanyang
paghalik.
Mayroon namang simple lang na magka-holding hands with pa sway sway pa.
"How great!" Bulong ko.
Normal people would say, "aw. They look so cute together." but I was like "I
wonder if they fucked yet."
Ewan ko ba. Kahit naman nung virgin pa ako ay ganito na ako mag isip. Am I too
advance?
Ako lang ba yung weird? Hindi naman sa green yung utak ko but I'm just
seriously curious.
Napag-uusapan din naman kasi namin 'yun nila Maddison. Palibahasa sa aming apat
ay siya ang unang lumandi. Her mouth is full of vulgarity.
Ngayong hindi na ako virgin, hindi ko alam kung paano ko sasabihin sa kanila
yung mga nangyari.
Ike-kwento ko ba? Pero kasi nahihiya ako. I sighed my frustrations. Bahala na.
For the mean time I'll just keep it to myself.
"Hey Jas! Nag-iisa ka yata ah! Wait for me aking mahal!" Sabi ni Cris.
Ang malas ko naman talaga ngayong araw na to oh! What did I do to deserve this?
Please, not today Satan.
Siya si Crisostomo Burgos, ang weird na classmate slash panget pero feeling
pogi slash na nagkakagusto sa'kin.
First year palang kami ay gusto na daw ako nito.
Nakakatawa lang kasi pangalan niya palang ay nasusuka na ako! Para siyang
galing pa sa panahon ni Rizal.
Hindi lang dahil sa pangalan niya kun'di pati narin sa pagmumukha niya. Lahat
na nag evolve pati technology pero siya ay consistent parin at walang improvement!
"O? Ang aga mo yatang mambi-bwisit ngayon ano?" Hindi ko na talaga ma take!
 Binilisan ko ang lakad ko pero narinig ko parin ang pares ng mga habang nito sa
likod ko.

Hay nako! Hindi pa nga nag-uumpisa yung first subject kong

financial management ay stress na ako. Tsaka ang dami dami pang gumugulo sa utak ko
ngayon for fucks sake!
"Grabe ka naman my loves! This is what you called fate. Tignan mo, ngayon ka
lang walang kasama tapos ako pa ang unang nakita mo. Di'ba? Dagdag pa niya.
Nanayo ang mga balahibo ko sa batok ng makita ang nakakalokong pag ngisi niya.
Kasi naman kung bakit nauna na sa'kin sila Maddy. Na late lang ako ng kaunti ng
gising kanina kaya ganito. Kung alam ko lang ay sumunod na ako kanina kay Juliana
sa pagtawag niya para hindi ako nahuli.
Pakiramdam ko tuloy ay lagi nalang akong iniiwan. Ayan at literal na kamalasan
ang nasa harapan ko ngayon.
"Omg! Oo nga 'no? so totoo pala talaga ang fate..." Sabay hinto, lapit at hawak
ko sa mukha niya.
Gusto kong mandiri ng mahawakan ko ang mga tigyawat niyang busog. Bakit ba kasi
hinawakan ko pa 'to. Badtrip!
Bago pa man masunog ang kamay ko sa mukha niya ay nagsalita na ako ulit.
"My loves... Fate fate-in mo yang mukha mo!" Sabay takbo ko papunta ng
classroom.
Ugh! See!? Ganyan ako kamalas sa pagibig 'yung mga nagkakagusto sa'kin kung
hindi manloloko, playboy, ay likas na weirdo.
"Where are you my prince charming..." Bulong ko nalang ng makapasok na ako sa
classroom.
Pagkatapos ng klase ay nag punta kami sa Casa Café ng mga kaibigan ko.
Maaga pa naman at wala ang professor namin sa last subject kaya medyo
makakagala kami ngayon.
"Maddy kamusta naman kayo ni Remi? Kelan ang binyag?" Pabirong tanong ni
Hailey.
"Same old same old. Tsaka binyag? Mauuna kapa sa'kin noh! It was just a fling
Hails. Wala sa bokabularyo ko ang salitang love." Mahabang sagot naman ni Maddy.
"Teka kilala nyo ba 'yung classmate natin sa psychology? Yung matangkad? Buntis
pala siya." Singit ni Bea sa dalawa.
"Pano mo naman nalaman?" Curious na tanong ko.
Andun ba siya nung nag make love 'yung dalawa? Ano siya dun? Referee or scorer?
"Hello? kaya nga siya naka civillian e, tsaka tignan mo oh! Ang laki na ng
tiyan niya." Sabay turo ni Bea sa may dulo ng Cafe kung saan naroon kami.
"Damn! Oo nga. Sayang naman, ang ganda pa naman niya." Nanghihinayang na sabi
ni Maddy.
Sabagay, tama siya matalino pa naman din 'yon.
"Oo nga no? Pero teka ikaw ba Jasmine mag mamadre ka ba? bakit hanggang ngayon
nga nga parin ang lovelife mo?" Si Maddy ulit.
Well sino pa nga ba?
"Baka nga e, kaya lang wala akong kasama kasi hindi ka na pwede dun Maddy."
Sabi ko at kunwaring nalungkot.
Sa totoo lang hindi narin ako pwedeng mag madre kung alam lang nila.
"Loka loka! Kahit kailan hindi ko pinangarap mag madre ang sarap kayang makipag
do! Try mo din minsan." Sagot pa niya.
Nagtaas pa ito ng kilay sakin.
"Hoy! B.I ka talaga Maddison!" Singit ni Hailey habang binubuklat ang isang
clear folder na laman ang mga gamit niya.
"Hoy ka din! Wag ka nga, totoo naman 'yun e. Di'ba Bea?" Sabay baling namin kay
Bea.
"Totoo ba 'yun Bea?" Curious na tanong ni Hailey.
"Ha? e bakit ba ako? si Maddy ang tanungin nyo no!" Reklamo niya habang
nakanguso pa.
 Nakakunot ang noo nito at ibinaba ang tingin sa isang libro na nasa harapan
niya.
Si Bea kasi ay yung babaeng maganda, simple lang pero matapang. Tsaka may
pagkamahiyain.
Ewan ko ba dito, pakiramdam niya siguro ay ang liit liit niya sa paningin
namin. Which is not true. We love her like a real sister.
Si Maddy naman ang pinakabulgar sa aming apat pero kung sa kaibigan, siya
talaga ang maasahan mo sa lahat ng bagay. May pagka loka loka nga lang talaga siya.
She also doesn't believe in love unlike the rest of us.
Si Hailey naman ay sakto lang. Neutral at magaling makisama.
Maganda rin si Hailey kagaya ng iba pang nauna. Martyr nga lang at pwede ng
tayuan ng limang rebulto!
Sa aming apat ay kaming dalawa ang magkasundo pagdating sa usapang love dahil
kagaya ko rin itong hopeless romantic at naniniwala sa mga fairytales.
Nagtawanan nalang kami sa naging reaksiyon ni Bea.

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

CHAPTER 3

Chapter Three
Confession

Isang buwan na ang nakakalipas after ng party ni Cassy.

After the... Uhm, well you know what I mean, and I'm still thinking about that
guy. Wala nga yatang araw na hindi siya sumagi sa isip ko e.
Hindi na ako magsisinungaling pa and for some reasons, I think I wanna kiss him
again.
But this can't be!
He's nothing Jasmine! Pagalit ng utak ko.
He only wanted a one-night stand and you gave it to him.
He simply wanted to fuck someone.
End of the story.
"Guys, do you remeber when you leave me on Cassy's eighteenth birthday?" I
sighed.
Now I am ready to confess. kasama ko silang tatlo ngayon dito sa bahay nila
Hailey.
Aalis sana kami at magsa-shopping pero nagpumilit si Bea na mag movie marathon
nalang. Siguro wala pa siyang allowance. Nahihiya din kasi ito sa mga paglibre
libre namin sa kanya.
"Leave? hindi ka naman namin iniwan in fact, we were looking all over the place
to find you." Pagde-depensa ni Hailey.
Hawak nito ang ilang mga classic blu-ray disk movies na siyang pinagpipilian
namin ngayon para panoorin.
Gusto ko sanang manuod ng mga nakakatakot pero hindi naman nanunuod ng gano'n
si Hailey. Kill joy!
Masyado kasing matatakutin ang isang ito. Minsan nga noong nanuod kami sa
sinehan ng horror story ay isang linggo daw siyang naparanoid at hindi makatulog
kaya pagkatapos no'n ay hindi na kami ulit nanuod ng mga nakakatakot.
Nakita ko ang mga mata nilang nakatuon sakin.
"Well, okay. But you didn't found me right?" Huminga ako ng malalim at
tinantiya ang mga reaksiyon nila. Nagpatuloy ako. "there's this guy in her
party..." Tinignan ko kung ano ang magiging reaksiyon nilang tatlo.
Nanghihina ako pero hindi ko naman pwedeng ilihim sa kanila ang lahat ng gano'n
nalang. They're my bestfriends after all.
 "Oh my God! So you're telling us that you now have a boyfriend?! How could you
not told us Jasmine!" Reklamo ni Maddy.
"No! wait let me finish first." Pagpipigil ko dito.
Hinawi ni Madisson ang kan'yang shoulder length na buhok para ilagay sa
kanilang side. Hindi rin nawala ang paninitig niya sa'kin.
"Jasmine don't you ever lie or I'll break your fuckin' head off." Dag-dag pa
ulit ni Maddy.
"No! Gosh! please. I don't have a boyfriend, but..." Hindi ko maituloy ang
sasabihin ko.
I dont know how to tell them the exact words. Parang may mga daga sa dibdib
kong patuloy na nagsisitakbuhan. Hindi ko masabi ang eksaktong tawag sa ginawa ko.
Katangahan?
"She slept with that guy." Conclusion ni Bea at lahat kami ay napatingin sa
kan'ya.
Pakiramdam ko ay mayrong isang malaking kampana na tumunog ng malakas sa
harapan ko.
My hands began to sweat. Biglang uminit ang pakirmdam ko at alam kong naubos na
ang dugo ko sa mukha.

"What? I'm just assuming, you know..." Pagpapaliwanag niya

at nilalaro pa ang straw sa basong hawak niya na parang wala lang ang kan'yang
sinabi.
Just a pure guess.
"Jasmine wouldn't do such thi-"
"Acually I did..." Putol ko sa sasabihin ni Hailey.
And the room filled with awkward silence.
Napatuwid ng upo si Beatrice at lahat sila ay laglag ang panga dahil sa mga
sinabi ko. Kahit nga ako hindi ko maipaliwanag e. How can I be so reckless?
Ako itong nangangarap ng mala fairytale love pero agad rin namang  bumigay sa
lalaking ni hindi ko alam ang pangalan.
Ganun na ba talaga ako ka desperada para gawin 'yun?
Ilang minutong katahimikan ang lumipas pero ni isa sa kanila ay walang nag
lakas loob na magsalita ulit.
My face curved an awkward smile.
"So... hey! Say something you guys." Nasabi ko nalang.
Hindi ko alam kung anong nasa isip nila ngayon. If they hate me for doing that
or what. Ang tanging nakikita ko sa mga mukha nila ang pagkagulat.
Nagtinginan pa silang tatlo. Bumagsak ang balikat ko dahil do'n. What a stupid
act Jasmine. Now what?
"Let's celebrate!" Sabi ni Hailey sabay tayo at kuha ng wine sa bar area.
Nakita niya siguro na nalungkot ako. Nakita niya siguro ang mga luhang kanina
pa nagbabadyang tumakas sa mga mata ko.
Jeez! Are they judging me now?
Pagbalik ni Hailey ay may dala na itong wine. Inilapag niya ang hawak niya sa
center table and they all stand up at lumapit sakin para yakapin ako.
I felt relieved. Tears started falling. Lahat kami ay umiiyak na.
"Hey guys! bakit ba tayo nag iiyakan? wala namang namatay ah!" Sabi ni Bea
habang pinupunasan ang mga luha niya.
"We still love you no matter what happened okay. Alam ko ang nasa isip mo
Jasmine. Don't be sad, we still love you." Pagko-comfort naman ni Maddy sa'kin.
Tumango naman si Bea at Hailey para pagsang ayon sa sinabi ni Maddison.
"Finally! Dalaga kana." Nakangising sabi ni Bea.
"Tse! but seriously, thank you so much guys... I know it's crazy, but thank you
for not judging me anyway. I love you all too." Sabay yakap ko ulit sa kanilang
tatlo.
Alam kong hindi kami ganito kadrama noon pero kasi naman kung baga sa mga
pasabog, e nuclear itong news ko para sa kanila.
 Pagkatapos naming mag-iyakan at yakapan ay nagsimula na kaming uminom ng alak.
"So did it feel good?" Pagbibirong tanong ni Maddy.
Umiling ako. Does it?
Pero seryoso hindi ko alam kung anong nakain ko ng gabing 'yon at hinayaan kong
mangyari ang hindi dapat mangyari.
I exactly remembered when my wrist watch hits its midnight...
Iyon ang oras na nakarating kami sa building na kinaroroonan ng condo niya.
When we entered his place, he hurriedly pulled my hand guiding me to the couch.
He started kissing me once I got on top of it.
It was slow at first, para akong lumulutang sa halik na 'yun.
I get butterflies on my stomach, or was it my demons?
He was so gentle and careful and it was indeed a peaceful kiss until he pressed
his body harder on mine. When he did this, tingles erupted in every part of my
body.
I can't believe how this guy can make me feel this way when I don't even know
his name!
Bago pa ako nakapag-isip ng kung ano man ay isang ungol na ang kumawala sa
bibig ko.
The kiss turned from slow, gentle and peaceful to hardcore, hot and amazing.
My hands climbed from his neck to his not so curly hair and began gripping his
hair roughly.
He's a good kisser! God!
This time it was his time to moan and I smirked and took the opportunity to
stick my touge inside his taste-like-mint mouth.
He moaned again and tighten his grip around my waist and pulled me sideways,
causing us to tumble on the floor. but that didn't stop us from kissing each other
hungrily.
I find myself on top of him and felt something growing on my thighs.
His... his..
Bumaba ang halik niya sa leeg ko habang ang mga kamay niya naman ay nagsimula
ng bumaba simula sa balakang ko hanggang sa aking hita.
Dahan dahan niyang inangat ang pulang dress ko. Kasabay no'n ay ang pag gapang
ng mga kamay niya sa aking likod. Volts of electricity erupted when he traced my
spine.
Finally, he reached my brassiere and started unhooking it. He did it in just
one hand, freeing my breast. I gazed at this beauty, I can see his eyes full of
desire. I can feel his heart beat raising just like mine.
He stood up and began carrying me. Moments later, he gently lay me through his
soft white bed.
As he undressed, I can't help myself admiring how sexy this guy is. He began to
set out my undies off and climbed to the bed and got on top of me. He resume
kissing every part of my body.
He burried gentle kisses all over.
When he think I was ready, he then started positioning himself and..
"Hoy! ano nga masarap ba?" Ulit ni Maddy na pumukaw sa pagmumuni muni ko.
"I don't know, I was drunk remember?" Pag-iwas ko sa tanong niya kahit na alam
ko ang lahat ng detalye ng gabing 'yon.
Ayoko ng sabihin sa kanila ang lahat ng nangyari. Masyado nang awkward 'yon.
"Who is he by the way?" Curious na tanong ni Hailey.
Who is he Jasmine? Gusto ko nalang pagtawanan ang sarili ko dahil kahit ako
hindi ko rin alam. Basta nalang akong sumama sa kan'ya at nagpadala sa tangang
udyok ng alak.
"I don't know his name." maikling sabi ko.
"You're wild and crazy Jasmine! hindi mo man lang tinanong kung anong pangalan
nung lalaki bago mo siya bigyan ng access sa atm mo?" Sabi naman ni Bea.
"ATM? yeah I know. I forgot. I was so drunk and desperate..." Nahihiyang
pagpapaliwanag ko.
Kahit na hindi ko alam kung anong pangalan niya, kung ilang taon na ba siya,
kung may asawa na ba siya. Pero sana wala pa. Pero kahit na wala akong idea sa
pagkatao niya, I can't forget his gorgeous face that haunts me every single day.
Daig ko pa ngang in love e.
Hindi ba sabi nila ganito kapag in love ka? Na walang oras na hindi mo maiisip
ang taong mahal mo? Every seconds of every day.
In love?
Saan naman galing 'yon? Gosh! I'm taking things too far.
I'm freaking insane!

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

CHAPTER 4

Chapter Four
Trystan

Nagising ako dahil sa kirot ng ulo ko. Hindi naman ako uminom ng marami kagabi
pero kakaiba yung hangover kong 'to, Para bang may mga hallow blocks na nakapatong
sa ulo ko.
Iminulat ko ang mata ko.
Maliwanag na pala. Anong oras na ba at bakit ngayon lang ako nagising? Sapo ang
ulo ng makaupo ako sa kama ko. Ininat ko pa ang dalawang kamay ko sa ere. I popped
my knuckles.
Tatayo na sana ako ng may masulyapan akong dugo sa puting bedsheet ko.
That girl...
Ngayon ko lang naisip ang isang magandang babae kagabi.
What the fuck?!
Gusto kong magmura ng malakas.
She's a virgin!
But she said she has a boyfriend? Napahilamos nalang ang mga kamay ko sa mukha
ko. Am I really drunk to not notice her tightness? Dammit! Ilang mura pa ang
kumawala sa utak ko dahil sa nadiskubre.
I don't know but this gave me a strange feeling. 'Yung pakiramdam na gusto ko
siyang makita ulit.
Nasaan na nga ba siya?
Baka hindi pa siya nakakalayo.
Tumayo na ako at dumiretso sa banyo. Habang inaalala ko ang mga nangyari kagabi
ay parang muling umiinit ang katawan ko.
It was not my first time to fuck a virgin but fuck it! I feel so stupid right
now. Naguguilty ako at ngayon lang ako nakaramdam ng ganito.
Halos hindi matanggal ang boner ko habang iniisip ang mga nangyari kagabi.
Habang iniisip ko siya. Her sweet and pretty face... those porcelain skin, red
cherry lips. Damn!
It was unusual.
Natapos na akong maligo pagkatapos ay hinalughog ang bawat sulok ng condo ko.
She's gone and I don't know where to find her. Wala na akong nagawa kung hindi
ang dumiretso nalang sa office ko. Wala narin namang bakas niya sa labas man o sa
loob ng building.
Where is she?
What's her name?
When can I see her again?
Mga katanungang nabuo sa utak ko.
Bahala na! Sa ngayon magtatrabaho nalang muna ako. I need to forget about her
kahit ngayon lang. Kahit litong lito parin ang utak ko.
I parked my car in one of the biggest building in town. Our building.
 Aeroflot Lewis Airlines.
I am currently the acting CEO of an airline company that my father built.
Pagkatapos kasi niyang mag retiro ay nagpumilit ito na agad ko siyang palitan sa
pwesto niya. Kahit na ayaw ko ay wala naman akong choice.
Kaka-graduate ko lang dalawang taon ang nakalipas ng kolehiyo at isang ganap na
piloto. Pero dahil sa kailangan ako ng kompanya ay napilitan akong ihinto ang
pangarap ko.
Pero kahit na ganon, hindi naman malayo sa pangarap ko yung business na ima-
manage ko dahil kahit anong oras na gustuhin kong maging piloto ay pwede parin
akong tumuntong sa isa sa mga eroplano na pagmamay ari namin.
"Good morning, Sir Trystan." Bati sakin ng sekretarya kong si Syrena.
Parang nagulat pa ito sa pagdating ko. I shrugged it off.

"Good morning. What do we have for today?" Tanong ko dito

ng makaupo na ako sa aking swivel chair.
"I cancelled all your early meetings for today but you have a presentation
later at four o'clock in the afternoon at Schroeder." Isang tango nalang ang
ibinigay ko dito saka bumaling sa mga nakatambak na papel sa aking lamesa.
May mga documents pa pala akong hindi napipirmahan dahil sa pag attend ko ng
birthday ng pinsan kong si Cassidy.
"Anything else?" Tanong ko ulit ng makita ko siyang nakatayo parin sa harapan
ko.
Halos mamutla siya na halatang kabado sa mga susunod na sasabihin.
"Uhm, Ms. Saunders... She is looking for you and later at three pm, she said
she'll come here." Oh great!
Rafaela Saunders. Kumirot na naman ang sintido ko sa narinig.
"Thanks Syrena. But please next time tell her that I'm busy." Pagtatapos ko ng
usapan.
Tumango nalang ito at iniwan na ako. Napasandal ako sa upuan ko at naisip ulit
ang babaeng kasama ko kagabi. I can still imagine her smiling at me.
Damn...
I said I will forget about her!
Napasulyap ako sa wall clock na nakasabit sa gitna ng office ko. Five minutes
nalang pala ay nandito na si Rafaela.
She's a daughter of Ramiro Saunders, a family friend and business partners.
Ilang taon narin kaming magkakilala nito pero ni minsan ay hindi ako nag alok sa
kan'ya ng relasyon. I hate being in a relationship. I mean, one relationship.
I feel like I am too young for that kahit na twenty three na ako. Siguro ayaw
ko lang talaga na magpatali sa isang relasyon. I am so stubborn at hindi ko kayang
minamanduhan ako sa mga bagay na gusto kong gawin. Sex is what I want. Pure
relationship with sex.
I don't want anyone to own me. I'm not that type of guy who loves the idea of
marriage because It's far beyond my view.
Nakarinig ako ng mahihinang katok sa pintuan ng office ko.
"Come in..." Sabi ko at iniluwa nito si Rafaela na naka red dress na hapit na
hapit sa kan'yang katawan.
Kitang kita ang magandang hubog ng katawan niya. Damn those boobs! It's like
talking to me on a very sensual tone.
She's my favorite course for now. Matagal na siyang may gusto sa akin pero
pumayag naman siya sa ganitong set up. I tried to broke up with this habbit but I
just can't. She's too hot to ignore.
"Hi!" Nakangiting bati nito sa'kin at agad na lumapit sa kinauupuan ko para
umupo sa aking kandungan.
"Why are you here?" Tanong ko habang ang kaliwang kamay ko ay lumakad na sa mga
hita niya.
"Oh come on Trystan! I know you missed me. And I missed you so much too!"
Malanding sagot nito habang patuloy parin sa pang-aakit sakin.
 "I know, but I have a meeting."
Totoo namang may meeting ako pero sino ba naman ako para hindian ang isang
kagaya niya? Palay na ang lumalapit, tatanggi pa ba?
"Syrena, already told me about your schedule for today babe, kaya may oras pa
para masolo kita." Itinulak nito ang upuan ko palayo sa lamesa at tumayo sa harapan
ko.
Para itong nag i-strip tease. Dahan dahan niyang inangat ang suot niya dahilan
para makita ko ang itim niyang underwear. I can almost see heaven from there.

Ngumisi lang siya ng makita niyang umumbok ang harapan ko.

"I know you want me Trystan..." Umupo siya ng paharap sa'kin habang kinakagat
ang pang ibabang labi niya.
Magkalapat na magkalapat na ang mga katawan naming dalawa. Hinalikan niya ako
sa mga labi ko kaya naman hinapit ko ang bewang niya at idiniin sa'kin.
It was a rough kiss full of hunger and desire. Tutal mamaya pa naman ang
presentation ko at wala rin naman akong gagawin, I might as well do Raffie some
favor.
Sinimulan ko ng buksan ang mahabang zipper sa likod ng red dress ni Raffie.
Napapaliyad pa ito sa ginagawa ko habang magkalapat parin ang mga labi naming
dalawa.
Nang maabot ko na ang dulo nito ay agad kong tinanggal 'yon sa katawan niya.
Tumambad sa harapan ko ang malulusog na dibdib niya kaya naman wala akong
inaksayang oras at hinawakan ko kaagad ang nagmumurang niyang dibdib.
I unhooked her bra with my left hand at pagkatapos no'n ay tuluyan ko ng inalis
ito. Bumaba ang mga halik ko patungo sa leeg niya papunta sa kalakihan niya.
I left little kisses on her chest. When I reached her nips, I started sucking
it repeatedly. A moan escaped her mouth.
Binuhat ko siya habang nakakapit ang mga paa sa bewang ko.
Mabilis na inihiga ko siya sa malaking sofa na nasa loob parin ng office ko.
Sinimulan na niyang tanggalin ang mga damit ko.
Maya maya pa ay parehas na kaming walang saplot. Nagpalit kami ng pwesto at
ngayon ay nakapatong na siya sakin.
Bumaba ang mga halik niya sa leeg ko, dibdib, tiyan hanggang sa marating niya
ang manhood ko.
Fuck! This girl knows what she's doing!
I gripped his hair when I felt his warm mouth sucked my manhood. Her  tongue
swirling around slowly. Rafaela's mouth slides all the way down to the base of my
dick.
Napapikit ako ng mariin sa ginagawa niya. Hindi ko na napigilan ang sarili kong
hawakan ang kan'yang pang upo. Ilang sandali pa niyang ipinagpatuloy ang ginagawa
habang nakatitig sa akin. Dammit! She's a legend when it comes to sex! Siya lang
ang tumagal sa akin sa ganitong relasyon.
Nang matapos siya doon ay parang lalo akong nang gigil sa kan'ya. Inihiga ko
ulit siya sa couch at agad na hinalikan ng marahas. Itinaas ko ang mga paa niya sa
balikat ko pero as I enter her.
Parang may kung anong nagflashback sa utak ko at iyon ay ang babae na kasama ko
kagabi.
Yung babaeng ibinigay sa'kin ang virginity niya kahit na hindi niya naman ako
kilala.
"What's wrong babe?" Tanong sakin ni Rafaela ng maramdaman niyang huminto ako.
"Nothing..." Sagot ko dito.
"Please don't stop! Come inside me now, Trystan!" Kaya naman napagalaw na ako.
Marahas kong ipinasok sa kan'ya ang aking kalakihan na dahilan ng pag ungol
niya ng malakas.
Binilisan ko 'yon. Naramdaman ko ang mga kuko niyang halos bumaon na sa likod
ko.
"Oh God Trystan! You're so good! Fuck... Ah!" Nababaliw sa sensasyong sabi
niya.
Mabuti nalang at sound proof ang loob ng office ko dahil kung hindi ay baka
kinalampag na ako ng mga empleyado ko.
"Oh! Trystan I'm coming!" Maya maya pang sabi niya at kasabay non ang pag ungol
niya at pag kapit sa akin ng mahigpit. Nanginig ang mga hita ni Raffie ng marating
niya ang dulo para sa kan'ya.
Kahit na masarap ang nararamdaman ko ngayon ay parang wala parin ako sa sistema
ko.
Parang hindi ko gusto ang lahat ng nangyayari ngayon.
Shit! Ipinilig ko nalang ang ulo ko at ipinagpatuloy ang ginagawa namin.
Hanggang sa marating ko ang sukdulan ko.
Humihingal akong napahiga sa mga braso ni Raffie. Habang nanatili parin akong
nakaibabaw sa kanya.
Napasulyap ako sa wall clock at lumayo kay Raffie. Ang meeting ko.
"I'll take a bath..." Sabi ko rito at tinungo ang bathroom na nasa katabing
kwarto lamang ng opisina ko.
May sarili akong kwarto rito dahil minsan ay dito narin ako natutulog. Binuksan
ko ang shower at agad na tumapat doon.
Hanggang ngayon ay hindi parin mawala sa isip ko ang mysteryosong babae na
'yon.
Bakit ba hindi siya mawala sa utak ko. Ni hindi ko nga alam ang pangalan niya o
kung taga saan siya eh.
Napailing nalang ako at pinagpatuloy ang pagligo.
Pagkatapos no'n ay umalis na ako at pumunta sa presentation ko. Si Rafaela
naman ay naiwan lang sa office. Ang sabi niya ay wala naman daw siyang gagawin
buong araw at hihintayin niya lang ako for round two.

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

CHAPTER 5

Chapter Five

Jasmine

"Do you have homework?" Tanong ni Maddison sa akin.

Napailing ako at sandaling natigilan sa kan'ya.
"Yeah, bakit? Hindi ka ba nakagawa?" I asked.
Umupo siya sa tabi ko.
"Hindi ko natapos. Marami lang akong naiisip lately." Napailing ako ng makita
ang problemado niyang mukha.
"At ano naman ang kailangang problemahin ng isang Maddison Montealegre? Don't
tell me it's still your brother?"
"No. Not Harrison."
"Your man?" Napangisi ako ng mapatuwid siya ng upo dahil sa sinabi ko.
Hindi ko tuloy alam kung nagulat ba talaga siya o hindi lang siya sanay sa
sinabi ko.
"Oo?"
"Oo? You're not sure about your problem? I mean, come on! Pwede bang
namomroblema ka sa hindi mo alam?" Naghalukipkip ako sa kan'ya bago siya titigan ng
mabuti.
"Nevermind. Akin na nga lang 'yung homework mo. I'll copy what I didn't
finished."
Walang pag aalinlangang ibinigay ko sa kan'ya ang binder ko at ang libro kung
saan ko kinuha ang mga sagot sa homework namin.
 "I check mo nalang din kung tama 'yung sagot ko. Okay? May fifteen minutes kapa
naman para tapusin yan." Nakangisi siyang tumango at nagsimula ng magsulat kaya
naman tumayo na ako at lumabas muna.
I feel sticky today. Hindi ko sigurado kung mainit lang ba ang panahon o ako
kaya pakiramdam ko'y gusto kong magbabad sa bath tub na puno ng yelo. I decided to
go to the ladies bathroom to wash my face. Iniwan ko na muna si Maddison habang
abala sa gingawa.
Nakasalubong ko sila Gabriel sa hallway, ang matalik ring kaibigan ni Beatrice
dito sa campus.
Kumaway lang ako ng makita siyang kasama ang mga cheerleader. Siguro ay may
practice na naman para sa huling taon ng cheer dance competition.
Hindi ko pa man natatanggal ng tuluyan ang paningin ko sa kanila ay nahagip ko
na si Hailey na halos takpan na ang buong mukha gamit ang hawak na panyo. My jaw
dropped when I saw sadness in her eyes.
Bukod sa lungkot ay namumugto rin ang mga mata nito at halata parin ang mga
munting butil ng luha na bahagyang tumutulo pa.
"Hailey! Gosh! Are you okay?" Tanong ko at agad siyang nilapitan.
Tumingin lang siya sa'kin at maya maya pa ay niyakap niya nalang ako ng
mahigpit. Napahaplos ako sa likuran niya ng marinig ang mga paghikbi niya.
"Why?" Pag aalalang tanong ko.
"S-Si Kelvin kasi, Jas..." Hinawakan ko ang mga kamay niya at dinala siya sa
loob comfort room bago pa siya tuluyang mabasag.
We can't burst our feeling in the hallway. Masyadong maraming makakakita at
kahit na wala namang dapat pakialam ang mga tao, hindi parin maiiwasan ang may mga
malalaking bibig.
"Tell me..." Sabi ko pagkapasok namin sa comfort room.
"Remember noong grad ball natin last day? At 'yung mistery caller sa bahay?"
Emosyonal niyang sambit.
Mabilis akong tumango bilang kumpirmasyong naaalala ko.
"T-Totoong si Caleb ang tumatawag at naghahanap sa'kin, Jas..." Napahinto siya
ng biglang bumuhos muli ang mga luha niya.

What?! And so? Hindi ko maintindihan kung bakit kailangan

niyang umiyak ng ganito katindi ngayon!
Simula ng naging sila ni Kelvin ay ngayon ko lang siya nakitang umiyak ulit ng
ganito. 'Yung iyak niya na kagaya noong sila pa ni Caleb. Did they broke up?
Pakiramdam ko'y sumakit ang ulo ko sa mga bagay na naisip ko.
"What about Kelvin? At anong koneksyon nito kay Caleb?" Naguguluhang tanong ko.
"He lied to me! Matagal na niyang alam na naaksidente si Caleb pero hindi niya
sinabi sakin. Ang sama sama niya!" Nakita ko ang galit sa mga mata ni Hailey.
Napaawang ang bibig ko sa narinig. Kaya pala bigla nalang silang nawala na
parang bula sa graduation ball namin.
Isang buwan nalang ay ga-graduate na kami at ngayon pa talaga sila nagkaganito.
Hindi ko itinigil ang mga haplos ko sa likod ni Hailey para i-comfort siya.
Wala akong masabi sa lahat ng mga bagay na isinalaysay niya ngayon.
Hindi ko alam na magagawa ni Kelvin ang magsinungaling kay Hailey pero alam
kong may dahilan ito. Para saan pa ang mga katagang 'everything happens for a
reason, right?'
Hinayaan ko lang siyang umiyak at ilabas ang lahat ng sama ng loob niya. I can
see that she's really hurt. Matapos ang ilang sandali ay pinunasan na niya ang mga
luha niya at nag ayos.
Naghilamos na rin ako at sabay na kaming lumabas ng ladies room.
Natapos ang buong araw na inaasikaso namin ang lahat ng requirements para sa
graduation next month.
Hanggang ngayon nga parang hindi parin ako makapaniwala na natapos na ang apat
na taon at ngayon ay kailangan ko ng ihanda ang sarili ko sa realidad ng buhay.
Gustohin ko mang tumulong sa family business namin ay parang mas gusto ko
munang tuparin ang mga sarili kong pangarap.
Isa na doon ay ang pagiging flight attendant.
Noon pa mang nagkakilala kami nila Hailey ay iyon na ang plano naming lahat.
Plano naming apat na libutin ang buong mundo kasama ang isat-isa pero may mga
bagay nga sigurong dapat iprayoridad. Gaya nalang ni Maddison na uunahin ang
business nila pagkatapos ng aming graduation.
Papalabas na kami ng campus ng sikuhin ako ni Maddy.
"Ano?" Bulong ko dito.
"Tingin ka sa kaliwa mo dali!" Paglingon ko ay nakita ko si Garret.
Ang long time crush ko.
Para akong nalusaw ng makita kong nakatingin siya sa'kin. Ngayon niya lang ako
tinignan ng ganito! Naghuramentado kaagad ang puso ko.
'Yun bang para akong nakalutang sa alapaap dahil sa saya.
"OA ka Jasmine..." Sita ni Hailey.
Napalingon ako sa kanilang tatlo at nakita ko silang nagtawanan.
Gano'n na ba ako katagal nakatitig sa kan'ya?
Hinawakan ko ang mainit kong pisngi. Ano ba 'to! Inilingon ko ulit ang mukha ko
sa gawi ni Garret pero hindi na ito nakatingin sa'kin.
May kausap na itong mga lalaki.
"Nag de-day dream ka kasi e. Halika na nga!" Pagalit sa'kin ni Maddy.
Sabay na kaming lumabas sa campus. Isa isa na kaming naghintay ng sundo at
ngayon ay kami nalang ni Hailey ang naiwan.
"Uy una na ako ha?" Sabi ni Hailey na ngayon ay nag beso na sa'kin. Sinundo
narin siya ni tatay Duke.
Nasaan na ba kasi si Mang Pedring. Alas sais na ay wala pa. Ayoko namang mag
taxi pauwi dahil baka mamaya pag umalis ako saka naman siya dumating.
Malalagot nanaman 'yon kay Mommy pag nagkataon.
Lumipas ang thirty minutes ay wala parin siya. Halos mabutas na nga ang relo ko
sa kakatitig ko sa oras e. Luminga ako sa paligid, bumababa na ang araw at nauubos
narin ang mga tao doon.
"Jasmine, my love!" Sigaw ng lalaki sa loob ng pulang sasakyan na ngayon ay
nakaparada sa harapan ko.
Nginitian ko siya ng isang plastik na ngiti sabay bumaling sa kabilang banda
para hindi ko siya makita.
Narinig ko ang pag baba nito sa kotse niya at ang pag lapit sakin.
"Let me give you a ride!" Agad akong nangilabot sa mga pinagsasasabi niya.
Kahit ni anino niya ay gusto kong sunugin ngayon!
"No thank you..." Maikling sabi ko.
Bakit kasi ang tagal ni Mang Pedring! Pangatlong beses na siyang nalelate ah.
Dapat siguro ay nag taxi nalang talaga ako o di kaya ay tinawagan nalang si
Kuya para magpasundo kaysa sa ganito.
"Come on Jasmine. I know you want me." Kumindat pa siya.
What the hell! Ilang irap ang pinakawalan ko sa ere.
Napabaling ang tingin ko sa kan'ya at nakita ko sa madilim na paligid ang mukha
niyang pangit.
Kung baga sa standards merong tall, dark and handsome.
Siya naman ay tall, dark and chaka! I just can't! Nakakapanindig balahibo ang
taong 'to. Please God forgive me for being so honest!
Tumayo na ako at hinarap siya.
"Huwag ka ngang ambisyoso Crisostomo! Kahit ikaw nalang ang nag iisang lalaki
sa mundo hindi kita magugustuhan, magbibigti nalang ako kapag nagkataon!" Singhal
ko sa kan'ya.
Grabe kasi e! Dati hindi naman kami ganito. Noong first year college kami ay
palagi ko siyang ipinagtatanggol sa mga nambu-bully sa kan'ya.
Pero makalipas lang ang isang buwan ay parang nag iba na ang pakikitungo niya
sa'kin. To the point na mahal na daw niya ako.
May pag ka psycho!
Ang weird niya talaga.
Nakita kong nagdilim pa lalo ang mukha niya na anytime ay para akong sasakmalin
na kagaya ng isang leon.
"Jasmine don't say that. Mahal mo ako 'di ba? Palagi mo akong pinagtatanggol
dati. Alam ko 'yun at mahal na mahal kita..." Akmang hahawakan na niya ako ng
biglang bumusina ang isang kotse na nasa likuran ng sasakyan ni Cris.
"Manong!" Nasambit ko nalang at dali daling umalis sa harapan ni Burgos.
Halos takbuhin ko ang sasakyan namin dahil sa sobrang takot ko. Madilim na rin
kasi at baka kung anong magawa sakin ng lalaking 'to.
Baliw na talaga siya.
"Hija pasensya kana, may aksidente kasi sa highway kanina kaya na traffic tuloy
ako." Usal ni Mang Pedring ng makasakay na ako.
"Okay lang po Manong. Huwag nalang po sanang mauulit..." Mahinahong sabi ko.
Hindi parin nawawala ang bilis ng pag tibok ng puso ko.
Nakita ko si Crisistomo na naka tiim bagang habang pinagmamasdan ang sasakyan
namin na papalayo sa kan'ya.
Hindi naman halloween pero para akong nakakakita ng multo sa tuwing nakikita ko
siya.
Meron siyang aura na hindi ko maipaliwanag basta ang weird niya.
Creepy!

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

CHAPTER 6

Chapter Six
Trystan

"Thank you everyone for giving such a great effort this month. Congratulations
to us!"
Pagkasabi ko non' ay napuno ng palakpakan ang kwarto kung saan ginaganap ang
monthly meeting namin.
Tumaas ang sales ng kompanya ngayong buwan ng thirty percent kaya naman lahat
kami ay masaya.
"Congrats, Mr.Lewis!"
"Thanks,Bradley. See you tonight at the party."
Umalis na ako sa harapan nito at tinungo ang elevator.
Libre na ako for the whole day. Pagbaba ko ng parking lot ay agad na akong
sumakay sa itim na maseratti ko at binaybay ang daan papunta sa aking condo.
Alas siyete ang party ng kompanya sa Bijoux. Ang pinaka sikat na club at para
lang sa mga kilalang tao sa industriya.
Ngayong buwan, dahil thirty percent ang itinaas ng sales ng kompanya ay napag
desisyunan ko na magsagawa party para sa mga empleyadong naging maayos sa trabaho
nila.
Nagbihis na ako at agad na tinawagan ang mga kaibigan ko para i-invite sa
Bijoux.
"Hi Mr. Lewis!"
Bati sa'kin ni Syrena pag dating ko sa club.
"Hi Syrena." Sagot ko rito matapos kunin ang isang basong may laman na alak sa
kamay niya.
"Cheers!" Sabi nito at sabay na naming idinikit ang mga baso namin.
"Hey Trys!"
"Hey Lance! Glad you're here!" Masayang bati ko sa kaibigan ko.
Si Lance ay isa na ring CEO ng mining company sa bansa. Naging kaibigan ko siya
simula ng tumuntong at hanggang sa mag tapos ako ng kolehiyo.
"Hey bro! Of course! Have you seen Seth?" Tanong nito sa'kin.
 Si Seth naman ang bestfriend ko. Nasaan na nga ba siya? Ilang linggo na rin
kasi kaming hindi nagkikita ng mokong na 'yon. Palibhasa busy na rin kasi sa kanya
kanyang trabaho.
"Not yet. Pero darating yun!" Kumpiyansang sabi ko.
"Speaking of the devil!"
Baling ni Lance sa isang lalaking paparating sa pwesto namin.
"Hey hey hey! What's up brothers! Long time no see!"
Aniya sabay tapik sa balikat namin ni Lance. Tumaas ang kilay ko ng mapansing
may nag iba sa aura nito ngayon.
"Hey bro!"
"Did you just shave your beard?" Tanong ni Lance.
"Yeah. Shit happens..." At sabay-sabay kaming nag tawanan.
Meaning, he got a new girl that doesn't want a bearded guy. He looks like a
high school heart rob student with his new look.
"Well anyway, Let's grab something to chug!" Yaya ko sa kanila sa may bar area.

Habang lumilipas ang oras ay tuluyan ng napupuno ang bar na 'yon.

Maya maya pa ay may naramdaman akong dalawang kamay na yumakap sa likuran ko.
"I was looking for you all over this place Trys..."
Napalingon ako at nakita ko si Raffie na nasa harapan ko.
She's wearing a black crop top showing her sexy curves paired with a long
fitted skirt that has slit on one side. This girl is so damn hot. She makes
anything burn in just a peek.

Humarap ako sa kanya at agad na hinalikan ang mapulang labi

niya.
Hindi pa naman ako lasing pero nag-iinit ang buong katawan ko.
I lowered my hands and grab her butt.
Naputol ang halik na 'yon ng kantiyawan ako nila Jacob.
"Go get a room love birds!" Sigaw ni Seth na nasa harapan na pala namin.
"Hi Jacob, Lance. Me and Trys will get a room for sure!"
Malanding sabi nito sa mga kaibigan ko.
Ipinulupot nito ang mga kamay niya sa braso ko. Iginiya ko siya sa isang couch
at sabay kaming umupo.
"Congratulations babe! You did a good job this month." Masayang sabi nito.
"Thanks Raffie..."
"Dad says you beat his company by thirteen percent! He's proud of you too."
Isang tango na lang ang naisagot ko sa mga sinabi niya.
Alam ko na kung saan na naman patungo ang topic namin.
Saan pa ba?
Kung hindi sa merging ng Saunder's at Lewis. Isa pa, wala sa hinagap ko na
pakasalan si Rafaela. She's just my toy.
I don't want anyone on my life right now besides sex. Sinimulan na niyang
halikan ang leeg ko.
Nakatingin lang ako sa mga tao sa paligid na parang sinusuri kung ano ang
nangyayari.
Naramdaman ko ang isang kamay ni Raffie na hinawakan bumaba sa pantalon ko. Her
touch builds fire in my system! Napabuntong hinga ako ng ipasok niya ang kamay niya
sa loob ng pantalon ko habang kagat ang kanyang labi.
"Let's hear from our CEO Mr. Trystan Lewis!"
Narinig kong sabi ng host ng party kaya naman napahinto si Raffie sa ginagawa.
Agad kong inayos ang sarili ko at tamad na nagpunta sa harapan.
"Good evening everyone! Are you guys having fun?!" Nakarinig ako ng mga hiyawan
at palakpakan.
"Well tonight, all you need to do is to enjoy and have fun because tomorrow is
another day. Another day to strive more. To learn more and to do more. I hope you
guys are having a blast! Don't forget to limit yourself. Just drink moderately.
Cheers to Aeroflot Lewis Airlines!"
"Cheers!" Sabay-sabay ang pag taas ng mga baso ng alak at ang pag ubos ng mga
laman niyon.
Bumaba na ako sa may dj's booth at nagbalik sa upuan kung nasaan si Raffie.
Hinalikan ako nito ng madiin kaya naman sinagot ko 'yon. Nang lumalim ang mga
halik at haplos namin sa isa't-isa ay hinila niya ako sa exit ng bar. Alam ko na
ang gusto niyang mangyari ngayon.
"Raffie... We should go back." Bulong ko habang ang mga labi niya ay
hinahalikan parin ako.
"Let's have a quickie then, Trys!" Hinihingal niyang sambit habang hinahalikan
ang leeg ko.
Napahinto ito lang ito ng bahagya ko siyang inalayo sa katawan ko. Pinigilan ko
rin ang bewang niya sa paggalaw.
"What are you doing Trystan?" Tanong niya na inihinto na ang ginagawa.
"Let's go."
Nasabi ko na lang kasabay ng pag hila ko sa kanya pabalik sa table kung saan
ang pwesto namin.
Naninibago ako sa sarili ko.
Dati naman kahit na sobrang busy ako ay hindi ko natatanggihan si Raffie sa
ganitong bagay.
Pero pagkatapos noong isang gabi ay parang nawalan ako ng gana sa kanya. Oo nga
at kaya niya akong painitin pero parang hindi ko maituloy ang gusto kong gawin sa
kanya. Ewan ko ba.
Hanggang ngayon kasi ay hindi parin maalis sa isip ko ang magandang babaeng
nakasama ko.
Pagkaupo palang namin ni Raffie ay agad namang nag vibrate ang aking cellphone.

"I have to answer this." Paalam ko sa kanya at tinungo ang exit ng bar.
Nakahinga ako ng maluwag ng makalanghap ako ng malamig na hangin.
"Hello?" Sagot ko sa kabilang linya.
"Hello my dear son! I've heard the good news and I just want to congratulate
you for your hard work!" Masayang sabi ni Mommy sa kabilang linya.
"Thanks Mom! Maybe we should celebrate when you come home. Kailan nga ba?"
Tanong ko dito.
"Son, alam mo naman ang business dito sa Korea. But I promise to be home soon!"
Napangiti na lang ako ng mapait sa sinabi niya.
It's been three months simula ng umalis si Mommy. I know, I'm a Mama's boy and
she's the only girl I treasure the most.
"Okay, Be safe Mom I have to go."
Sa totoo lang hindi niya naman na kailangan pang magtrabaho.
Pero dahil sobrang passionate ni Mommy sa ginagawa niya ay pinagbigyan na ito
ni Daddy.
"I love you Trystan. Talk to you soon." 'Yun na lang ang huling narinig ko at
pagkatapos ay pinatay ko na ang tawag niya.
Parang nawalan na ako ng ganang bumalik sa loob kaya naman naisipan ko na lang
ang maglakad at libutin ang paligid.
Alas onse na pero punong puno parin ng tao ang lugar na 'to.
Napadaan ako sa isang coffee shop.
Hindi naman ako mahilig sa kape ngunit parang may kung anong bagay na mina-
magnet ako papasok ng shop na 'yon. I walked towards the cafè.
"Hello good evening, Sir! Can I take your order?"
"Ah, give me the best seller."
"Great! Coming right up."
Umupo muna ako sa isang table habang hinihintay ang order ko.
Nakuha ng atensiyon ko ang bagong pasok na babae sa coffee shop.
Nakasuot ito ng black na pleplum top at ripped jeans. Wala namang mga kitang
extra skin sa kanya but I find her sexy.
Umakyat ang tingin ko sa mukha niya. Her red lips, her eyes... Parang nakita ko
na siya noon.
 "Here's your vanilla bean frappucino caramel. Enjoy!" Sabay lapag nito sa table
ko.
Nakita kong lumabas na rin ang babae kanina matapos um-order.
Tinikman ko ang frappucino na nasa harapan ko.
Not bad. Naibulong ko na lang.
Pero bago pa man ako makapag-isip ulit ay naalala ko na naman ang mukha ng
babaeng nakasama ko last time.
What the hell is going on with me?!
Her eyes. Nose. Lips. Wait?! That lips!
Agad akong tumayo at tinungo ang pintuan.
Iginala ko ang paningin ko para hanapin yung babae kanina sa shop. Hindi ako
pwedeng magkamali.
Siya yung babaeng nakasama ko.
Siya yung babaeng matagal ng hindi nawawala sa isip ko.
I need to find her!
I just need to!

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

CHAPTER 7

Chapter Seven
Jasmine

"Ready na ba kayo? Okay, smile!" Sabi ng photographer na kumukuha ng graduation

picture namin.
Actually, group picture na namin nila Hailey. Ito na siguro yung last na proper
photo namin ngayong college.
Nakakalungkot man na hindi ko na sila makakasama at makakausap araw araw pero
alam kong gano'n talaga ang buhay.
Kasama na doon ang mag move on para mas mag grow ka.
Kagaya ng pag momove-on ko sa one night stand.
Kahit hindi.
"Wacky!" Usal nito at pagkatapos ay ang sunod sunod na pag click ng camera.
"Can you believe it?! Ga-graduate na tayo after four crazy years!" Parang gusto
ko ring mag freak out sa sinabi ni Hailey.
"I'm so proud of us!" Masayang sabi ko.
"True and take note, wala pang nabubuntis sa'tin." Biro ni Maddy.
"Malay mo Maddy, next month meron na 'yang tiyan mo." Pagbibiro ko rito.
Nakita ko na lang ang pag rolyo ng mga mata niya at kasabay no'n ay ang tawanan
naming tatlo.
"Mga baliw talaga kayo. Pero I swear mami-miss ko kayong dalawa. Sana nga lang
andito si Beatrice." Si Hailey.
"Kailan ba siya uuwi?" Tanong ko.
Nagkibit balikat lang siya sa tanong ko. Kung sabagay hindi naman siya pwedeng
hindi umuwi sa graduation namin dahil importante 'yon. I'm sure she'll be home by
then.
Parang may dumaang anghel sa harapan namin na may dalang separation anxiety
dahil kay Bea.
"Group hug!" Pagbabago ko ng topic ng makita kong gusto na naman nilang umiyak.

Sa buhay talaga ay magkakaroon ka ng mga kaibigan na kahit sa sandaling panahon

lang ay maituturing mo naring pamilya.
Nagbihis na kami at pumunta sa gym. May klase pa kasi kami at pagkatapos no'n
ay may laban naman ng basketball.
Hindi naman ako mahilig sa sports pero ng malaman kong basketball player pala
si Garret ay halos lahat ng laro ay hinihila ko ang mga kaibigan ko sa court.
"Dito na tayo, please!" Pagmamakaawa ko sa kanilang dalawa.
Kasi naman e! Itong seat na 'to ang pinakamalapit sa team nila Garret.
"Hindi masyadong obvious Jasmine, ha." Pangangantiyaw ni Maddy pero wala naman
silang ibang ginawa kundi ang kunsintihin ako sa mga kabaliwan ko.
"Sige na please?! One week na lang graduation na. Tsaka last game na 'to, malay
mo mapansin na niya ako ngayon." Umupo na sila kaya naman nakahinga ako ng maluwag.

This is it! Mag che-cheer talaga ako hanggang sa mapaos ako.

Nagsimula na ang championship game nila Garret pero kahit wala akong
naiintindihan sa nangyayari ay tuwang tuwa pa rin ako kapag nakakashoot siya.
Nang tumawag ng time out at substitution ang coach nila ay umupo muna si Garret
sa harapan ko.
"Luh! Girl just hold your horses!" Bulong sa'kin ni Hailey ng makita ang
pagkamangha ko.
"Yung ovaries mo pigilan mo, Jasmine!" Namula ako lalo sa pangangantiyaw nilang
dalawa.
Para akong nag freeze ng tumingin siya sa likuran na parang may hinahanap at
nagsagi ang mga mata namin.

Hindi ko alam pero itinaas ko ang kaliwang kamay ko at

iwinagayway 'yon.
"Hi Garret! Hi Garret! Oh my Gosh! I love you! Wait... Hindi! Basta ang galing
mo! Ikaw na talaga." Gusto kong sumigaw!
"Girl, Wala na girl... Tulala ka." Bulong ni Maddy.
"Maddy, tinignan niya ako. I need blood transfusion right now!" Sabi ko habang
nakatingin lang at nakatulala sa likod ni Garret.
"Girl, masyadong in love huh! Gusto mo bang tanungin ko siya kung gusto niyang
mag donate ng dugo sa'yo?" Si Hailey.
"Joke lang ito naman hindi ka mabiro." Isang malakas na sigawan at palakpakan
ang umalingawngaw sa loob ng gym ng maka shoot ang kalaban na dahilan ng pagka-
lamang nito sa team nila Garret ng one point sa score na 67-68.
Napatayo si Garret at kinausap ito ng coach nila. Siguro babalik na siya ulit
sa game.
"Hayaan niyo na lang na tignan ko siya sa malayuan! Tutal nagiging masaya lang
naman ako kapag nakikita ko si Garret!" Oh crap! Nakita kong napalingon si Garret
sa direksiyon ko.
Sakto naman kasing nawala ang ingay ng mga nag che-cheer na studyante dahil sa
time out at napalakas ang pagkakasabi ko no'n.
Patay! Paano na 'to?
A. Tatakbo?
B. Magtatakip ng mukha?
Or
C. Mag papalamon sa upuan?!
"Hi Garret! Goodluck." Pag se-save sakin ni Hailey.
Ngumiti lang ito at tumango sa'kin.
"Oh shocks, He didn't!" Bulong ko.
Gusto ko ng hambalusin si Maddison dahil sa sobrang kilig ko pero pinigilan ko
ang sarili ko.
Inhale... Exhale! Oh my God!
Ten seconds na lang ang natitira sa fourth quarter pero siguradong panalo na
ang team ng school namin dahil lamang na sila ng eight points.
Isang malakas na tunog ng buzzer ang sunod na namutawi sa lugar.
78-86 ang final score. What a great year! Next year wala ng basketball game
para sa'kin.
Hindi lang dahil graduate na kami kung hindi dahil wala na rin naman akong iba
pang gustong panuorin maliban sa kanya. Pwera na lang kung maglalaro din siya sa
isa sa mga basketball team ng bansa. I'll probably be a fan girl!

Trystan

"Syrena. Tumawag ba si Mommy?" Tanong ko dito. Kakarating ko lang sa office.

Alas onse na kasi ng magising ako.
"Hindi pa po pero si Ms. Raffie mga thirty times na siguro." Isang tango na
lang ang ibinigay ko sa kanya bago siya lumabas ng office ko.
That girl is so clingy. Alam niya naman na wala kaming relasyon at wala akong
balak na maging girlfriend siya pero daig niya pa si mommy kung i check ako.
Sinimulan ko ng pirmahan ang mga papel na nasa lamesa ko. Next couple of weeks
ay start na ng leave ko. I should make the most out of it right?
Gusto ko munang lumayo kay Raffie at sa office. Gusto kong mag soul searching.
Halos dalawang linggo na rinakong walang gana at sex. Hanggang ngayon kasi ay
hindi ko maintindihan ang sarili ko.
Gusto ko lang magtrabaho at umuwi kaagad ng bahay. Ni hindi ko na nga nakikita
ang bestfriend ko e. Oo nga 'no?
It's been a while. Kinuha ko ang cellphone ko at sinearch ang pangalan ni Seth
sa phone ko.
"Hey, bro what's up?" Bati nito sa kabilang linya.
"Are you free tonight? Let's hit that club again. Just like the old times."
"Old times sounds good to me Bro. See you at seven."
"Thanks Bro!" 'Yun na lang ang nasabi ko at ibinaba ko na ang telepono.
Saka itinuon ang pansin ko sa one inch na kapal ng papel na nasa lamesa ko.
Sinimulan ko na ulit ang pagpirma sa mga 'yon.
"What's up bro?" Tanong ni Seth ng makapasok na ako sa bar at lumapit sa kanya.

"I'm fucked up man..." Bulong ko saka umupo sa tapat ng bartender at sumenyas

ng drinks.
"How so?" Natatawang tanong nito.
"Sobra." Pagkasabi ko no'n ay tinungga ko ang isang basong vodka na inilapag ng
bartender sa harapan ko.
"Are you in love now Mr. Mailap?" Halos maging kulay pula na ito sa katatawa.
"I wish. But it's weird man." I shook my head.
Hindi ko rin kasi talaga maintindihan ang nararamdaman at ang sarili ko.
Tumatanda na ba ako?
"You wish! But that's new coming from a bachelor that doesn't really know what
love is." Hindi makapaniwalang sabi niya.
Sumenyas pa siya ng drinks sa bartender na agad namang tumalikod para gawin
'yon.
"You're right. But I don't feel like myself."
"Is she gorgeous?" Pang iintriga nito.
"Yes." Maikling sagot ko.
"When can I see the lucky girl huh?" Good question.
Kailan nga ba?
E kahit ako nga ay gustong gusto ko na siyang makita.
"I'm wishing and hoping that I can see her too." Inabot ko ulit ang shot ng
vodka at nag sign ng toast bago ko inumin 'yon.
"What do you mean? Bro pumatol ka sa may sabit na? What the hell Trys!"
"Hell no! I don't know." Nakita kong kumunot ang noo ni Seth sa mga sinabi ko.
"Can you just atleast tell me what happened?" Uminom ulit ito ng vodka.
"Last time I went to the birthday party of my cousin, Cassidy. Then I met this
girl and things happened. I don't know her. I don't even know her name and such."
Pagpapaliwanag ko.
 "That's the weirdest thing you can do Trys. Maybe that girl is your karma sa
lahat ng napaiyak mong babae noon." Pagbibiro nito.
"Baliw!" Nag cheers ulit kami.
Mag uusap pa sana kami ni Seth ng may mga babaeng lumapit samin. Siguro nga
tama siya. Baka nga this girl is my karma.
I can't even have a day without thinking about her.
The thing we had.
Is this Love? Gusto kong magmura ng malutong!

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

CHAPTER 8

Chapter Eight
Graduation

"Congratulations Hija!" Masayang bati at yakap sa'kin ni Mommy at Daddy.

Nakabihis na kami at papunta na sa venue para sa aming graduation ceremony.
"Thanks Mom, Dad." I hug them back.
"Hey hey! Congratulations to my not so little sister!" Sabi ni Kuya Jacob na
ngayon ay kakapasok lang ng bahay.
Lately ay naging abala na siya sa trabaho kaya hindi na kami masyadong
nagkikitang dalawa. Napansin kong nakabihis din ito.
"Thank you kuya. Are you coming with us kuya?" Masayang tanong ko.
"Of course. I wouldn't miss the milestone of my favorite sister." Lumapit siya
sa'kin at niyakap ako.
"Kuya, I'm your only sister remember?!" Sabi ko ng makabitiw sa yakap niya.
Humalakhak siya at tumango tango.
"Yeah and with that, I have no choice." Pagbibiro nito.
Natawa na lang si Mommy at Daddy sa sinabi nito. Sinimangutan ko na lang siya.
What a bully!
Pagkatapos ng mga pangaalaska niya ay sabay sabay na kaming umalis at pumunta
sa kung saan gaganapin ang graduation namin.
"Jasmine!" Bati at yakap sakin ni Hailey.
Si Maddy at Beatrice naman ay hindi namin alam kung nasaan na. Pero siguro ay
nauna na sila sa loob dahil sampung minuto na lang ay simula na ng ceremony.
"Hija congratulations to you too!" Bati ni Mommy kay Hailey na niyakap pa ito.
"Thank you, Tita." Sagot naman niya kay Mommy.
Pumasok na kami sa loob. Habang nagbibigay ng speech ang may ari ng Campbell
International University na si Mr. Simon Escarcega II ay panay ang siko sa akin ni
Beatrice.
"Bakit?" Kunot noong tanong ko.
She handed me a note.
"Just a token. Meron din para kila Hailey." Ngumiti siya pero ang mga mata niya
ay mayroon pa ring lungkot.
Suminghap ako. Alam ko ng mangyayari ang ganito. Ang paghihiwalay naming apat
pero ang pag alis ni Beatrice pagkatapos ng graduation ay parang sumisira sa tuwa
ko.
Ngumiti siya.
"I'll be okay." Matapang niyang sabi.
Bumaling na siya sa iba pang mga katabi namin para ibigay ang mga dala niyang
tokens.
Ilang mga members ng school community pa ang sumunod na nagsalita at nangaral
sa amin. Hindi naman kami nakikinig masyado dahil abala na kami nila Maddy sa
pagpaplano kung saan kaming party pupunta mamaya.
Pagkatapos kasi ng program ay mag di-dinner kaming apat kasama ng family mga
namin.
"Beatrice Loi Cazares." Tawag kay Bea sa malawak na stage.
Isa isa na kasing tinatawag ang mga rarampang estudyante para ibigay yung mga
diploma.
"Garret Davidson." Oh Garret!
Ito na ang huling araw na makikita ko siya and by the way, he rocked that black
toga. Parang kahit ano naman ang suotin niya ay nagmumura ang kakisigan niya.

Kahit na malayo ako kung saan ang stage ay kitang kita ko

pa rin ang gwapo niyang mukha. That face I used to admire so much! Noon pa lang
unang nakita ko siya sa court.
"Jasmine Sacha Delaney." It's me! That's me!
Tumayo na ako at lumakad papalapit sa stage.
Nilingon ko muna kung nasaan ang pwesto nila Kuya at nakita ko silang kumaway
sakin. Si kuya Jacob ay nag thumbs up pa.
"Congratulations." Sabay hand shake ko sa president ng school namin at iba pang
board members.
Natapos ang ceremony at ang sabay sabay na paghagis ng itim na cap na simbolo
ng pagtatapos namin ng apat na taon sa Unibersidad ng Campbell.
"Time to party!" Masayang hiyawan ng mga studyante sa bulwagang iyon.
Halos hindi magkamayaw ang lahat sa pag co-congratulate sa isat-isa.
"Congratulations." Bati ng isang boses sa likod ko.
Nakita ko sa mga mata nila Hailey ang pagkagulat at panlalaki. Umikot ako para
makita kung kanino nanggaling ang boses na 'yon.
"Garret-" Nauutal na sabi ko. Ngumiti lang siya.
"You supposed to say the same thing you know... I graduated too." Sabi niya at
bahagyang itinaas pa ang diploma.
Gosh. Totoo ba kasi 'to? Siya nga ba talaga ang nasa harapan ko? Anong klase ng
pagkain ang kinain niya para mabilhan ko siya araw araw at mapansin niya ako?
"C-congratulations din sa'yo Garret..." Halos tulala pa ring sabi ko.
Pakiramdam ko ay mukha na akong pomegrenade sa sobrang pula ng magkabilang
pisngi ko. Ang tibok ng puso ko ay nakakabingi.
"Thanks! See you girls later sa party downtown. Bye!" Nag wave pa siya bago
siya umalis sa harapan naming apat.
"Oh! Alam na!" Nag group hug kaming apat at nagtatatalon sa saya.
"So I guess we're settled. Downtown after our dinner." Sabi ni Maddison.
"Wait, yung hair ni Jasmine natatapakan mo." Pagbibiro ni Hailey.
"Sorry girl!" Maagap namang sabi nito at sabay sabay kaming natawa sa gesture
na ginawa niya.
"Congratulations girls!" Kuha ng isang nakakairitang boses na galing sa aming
likuran.
Hindi pa man ako nakakalingon ay alam ko na kung kaninong demonyo nanggaling
ang boses na 'yon.
"Same to you Cris. Bye!" Sabi ni Maddy at hinila na kami papalabas ng lugar na
'yon at papalayo kay Crisostomo.
Pagkatapos ng dinner ng family namin ay nagpaalam na kami nila Hailey na
pupunta sa party. Hindi naman tumanggi ang mga oldies at nagpaiwan na lang. Si
Kuya Jacob ang naghatid sa amin doon.
"Text me after the party and please, you guys should drink moderately!"
Pagpapaalala niya.
"Oo naman Kuya! I'm responsible just like you!" Sinubukan ko siyang bolahin
pero kumunot lang ang noo niya.
"I am not." Masungit niyang sabi. Humagikhik ang mga kaibigan ko dahil doon.
"We'll behave, Kuya Jay!" Ani Maddison at itinaboy na ang kapatid ko.
Bumuntong hinga pa siya bago namin siya talikuran at lumakad patungo sa entrace
ng Bijoux. I can hear the trance music even if we're still outside! Lumulundag
tuloy ng todo ang puso ko dahil sa saya.

Pagdating namin sa loob ng bar ay halos puno na ito. Dito

na nga yata dumiretso ang lahat ng mga taga campbell e. I'm thinking of a wild
crazy night! I mean, not like the last one. Wala ng makakatalo doon. Ipinilig ko
ang ulo ko.
"Cheers for surviving four crazy years!" Taas ni Beatrice ng shot glass na may
lamang vodka.
"Cheers!" Sabi naman naming tatlo at agad na ininom ang laman ng shot glass na
'yon.
Halos mag iba ang mukha ko sa tapang ng ininom ko. Nagtawanan kami pagkatapos
masundan pa ng ilang shots. Natigil lang ako dahil lumalim ang pag iisip ko sa mga
bagay bagay.
Bukas ay hindi ko na sila makakasama.
Bukas ibang yugto na ng buhay ko ang haharapin ko.
Pero bukas alam kong nandiyan pa rin kami para sa isat isa.
Habang lumalalim ang gabi at sumasaya ang party ay mas lalo pa kaming nag e-
enjoy.
Nakakausap ko rin ang mga taga ibang department na ni minsan ay hindi ko
nakausap. Hindi kasi ako gano'n ka-friendly pero hindi rin naman ako snob or
something. Siguro'y hindi lang ako palagay na i-entertain ang lahat ng mga
nakakasalubong ko.
Nakita ko sila Hailey na sumasayaw pa rin sa dance floor.
Ganito naman palagi e. Ako yung naiiwan sa table. Hindi rin kasi ako mahilig
sumayaw. Aaminin kong parehas na kaliwa ang mga paa ko. Tsaka masakit na rin ang
paa ko dahil dito sa four inches na suot kong sapatos.
Tinungga ko ulit ang basong may lamang alak. Hindi ko nga alam kung gaano na
karami ang nainom ko e. Basta ang alam ko ay kaya ko pa at masaya ako ngayon.
"Akala ko nga super masungit ka e. Kaya I never approached you." Sabi ni Kyla.
She was a cruise line student na never kong nakita sa campus. But she knows me
so...
"Really? I'm not. I'm just... Uh, I don't know. Shy I guess." Sagot ko rito.
Siya na lang kasi ang natitira sa table namin. Yung iba ay bumalik na ulit sa
dance floor para magsaya.
Habang tumatagal at lumalalim ang gabi ay parang mas lalo pang napupuno ang
club imbes na maubos ang tao dito.
"Besides, you're always with your friends. You were like charlies angels or
mean girls. No offense..." Pagpapatuloy nito.
Gusto kong matawa sa sinabi niya.
"You're funny! But seriously, simple lang kami ng mga kaibigan ko. Let's cheers
again?" Yaya ko dito at uminom ulit ng alak.
"Excuse me, I'm going to the ladies room." Nakangiting sabi ko matapos ubusin
ang laman ng basong hawak ko.
Tumayo na ako at iniwan siya sa table namin.
Medyo umiikot na ang mundo ko pero kaya ko pa naman ang sarili ko. Bago pa man
ako makarating ng comfort room ay naharang na ako ng isang bulto.
"Babe! You're here. God, you're so beautiful! I could kiss you right now!"
Kahit na malikot ang ilaw sa loob ng club ay kitang kita ko pa rin ang mukha ni
Cris.
Gusto kong tumakbo papalayo sa kanya. Makita ko nga lang siya ay nagtataasan na
ang mga balahibo ko e!
Ang mahalikan pa kaya siya?
Baka ikamatay ko na talaga!
"Fuck off Cris!" Inis na sabi ko ng pilit niyang hinaharangan ang daan ko.
What the hell is wrong with this guy aside from his face?
"Masyado kang pakipot e, no? Alam ko namang pare parehas lang kayo ng mga
kaibigan mo." Hindi ko alam ang pinagsasasabi niya pero parang nabuhay lahat ng mga
dead veins ko.

Isang sampal ang isinagot ko sa mga sinabi niya.

"Don't you dare talk shit about my friends!" Nakita kong nag iba ang ekspresyon
niya.
Alam kong lasing na siya at mas lalo siyang nagiging demonyo sa paningin ko.
Nagulat ako ng hawakan niya bigla ang isang kamay ko at pilit na hinihila.
"Don't touch me you asshole!" Pilit akong kumakawala sa mga hawak niya pero
parang ang hina hina ko.
Hindi ko alam kung lasing na rin ba ako o talagang malakas lang siya.
Hinila niya ako sa isang sulok ng bar. Kahit kanina pa ako nagsisisigaw ay
parang walang gustong tulungan ako.
Dahil na rin siguro sa ingay kaya hindi nila ako ganong marinig at sobrang hype na
nila kaya wala na silang pakialam.
"You bitch! I know you want me!" Naiiyak na ako sa mga pinagsasasabi niya.
Nasasaktan ako sa higpit ng pagkakahawak niya sakin. Bakit ba kasi nakasalubong
ko pa 'tong unggoy na 'to. I should've stayed with Kyla!
Halos mag apoy ang mga mata niya sa galit. Hinawakan niya ang ulo ko na akmang
hahalikan ako.
Gusto kong pumiglas pero masyado siyang malakas.
Wala akong ibang nagawa kung hindi ang umiyak at pilit na inilalayo ang mukha
ko sa kanya.
"Let me go! Please stop!" Ipinikit ko ang mga mata ko. I give up.
Naramdaman ko na lang ay biglang pag bitiw niya sa'kin at ang pagbagsak ko sa
sahig.
"You stupid piece of shit! Come on! Stand up!" Pinilit kong imulat ang mga mata
ko kahit na hindi pa rin tumitigil sa pag agos ang mga luha sa mata ko.
Nakita ko si Garret na nakatayo sa harapan ko habang si Cris naman ay naka
handusay na sa sahig. Nang hindi na gumagalaw si Cris ay nilapitan ako ni Garret at
tinulungang tumayo.
"Are you okay?" Tanong niya habang iginigiya ako palayo sa nakahandusay na si
Cris.
Bakas sa boses niya ang labis na pagaalala na humaplos sa puso ko.
Hindi pa rin ako maka move on. Sobrang takot na takot ako sa nangyari.
Humahagulgol pa rin ako. Hindi ko alam ang gagawin ko.
Sunod na naramdaman ko na lang ang paghinto niya at marahang pag yakap niya
sa'kin. Napapikit na lang ako at niyakap din siya ng pabalik.
"Thank you, Garret..." Bulong ko sa kanya na hindi pa rin bumibitaw sa
pagkakayakap.
Sakto naman na naging love song ang kanta sa loob ng bar kaya para lang kaming
sumasayaw.
"It's nothing. Do you want to stay here? Or you want me to take you home?"
Tanong nito ng bumitiw na ako sa pagkakayakap niya.
Pinunasan niya pa ang mga luha sa pisngi ko. Naghuhuramentado tuloy ang puso
ko. If an ugly door closes, a handsome one opens? Gano'n ba kami ngayon?
"Can you take me home?" Hindi ko na rin kasi kaya.
Parang lalo akong nahilo sa pagkakabagsak ko. I can still feel the pressure on
my hips. Napapangiwi na lang ako.
Hindi ko na alam ang gagawin ko kapag nakita ko ulit si Crisostomo.
Nakakatakot.
Nakita kong nakahandusay pa rin ito sa sahig hindi kalayuan sa pwesto namin at
ni isa ay walang pumapansin.
"Let's go." Sabi nito at hinawakan na ako sa kamay para iginiya palabas ng club
na 'yon.
Garret...
Nang makalabas na kami ay hindi pa rin nawawala ang lakas ng kabog ng puso ko.
 Hindi ako makapaniwala na makakasama ko si Garret ngayon. Lalo na yung isipin
na mahawakan siya at iligtas ako kay Cris.
Parang sa panaginip ko lang nakikita 'to e. Sinulyapan ko ulit siya.
Ang gwapo niya pa rin kahit na medyo magulo ang buhok. Yung kamay naming
magkahawak.
Gosh! I am palpitating!
First time kong makipag holding hands sa lalaki. Gusto ko tuloy mag freak out!
Bago pa man dumating ang sasakyan ni Garret na kinuha ng attendant ng bar ay
may isang lalaki nang sumagi sa paningin ko.
Isinakay niya ang isang babae sa itim na BMW.
Hindi ko alam pero parang may nagsasabi sa'kin na huwag kong tanggalin ang
tingin ko sa kanilang dalawa.
Nang maisakay na nito ang babae ay nakita kong umibis na siya sa driver's seat
pero bago pa man ito makasakay ay nagtama ang mga mata naming dalawa.
Siya.
Hindi siya gumagalaw sa kinatatayuan niya at nanatiling nakatitig sa'kin at
gano'n din naman ako sa kanya.
Bumitiw ako sa pagkakahawak ni Garret pero maya maya lang ay nagsalita na ito.
"Let's go, Jas." Pinagbuksan ako ng pinto ni Garret kaya naman sumakay na ako
sa loob ng sasakyan.
Nakatingin pa rin sa direksiyon ko ang lalaking 'yon. Sumakay na rin si Garret
sa driver's seat at sinimulang paandarin ang sasakyan niya.
Nang madaanan namin ang pwesto nila ay parang doon lang nagkalakas ng loob yung
lalaki na habulin ang sasakyan ni Garret.
Ang sinasakyan ko.
Hindi ako pwedeng magkamali.
He was the guy I gave my virginity without hesitations.
He's the only guy I slept with.
He's the one.

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

CHAPTER 9

Chapter Nine
Trystan

Pauwi na sana ako ng condo nang tumawag sa'kin si Cassy. Ngayon kasi ang
graduation niya at nasa downtown daw siya para sa graduation party. Nagpapasundo
ito sa'kin dahil ang driver daw nila ay umuwi muna sa probinsiya.
Ang mga magulang niya naman ay siguradong tulog na. Well kahit naman may kuya
ito ay hindi naman iyon maaasahan dahil mas pinili no'n ang buhay probinsiya kasama
ang kanilang mga grandparents.
Kahit na pagod ako at gusto ko ng umuwi ay hindi ko naman pwedeng iwang mag-isa
ang pinsan ko.
Cassidy is like my sister. We grew up together at dahil nag-iisa lang ako ay
silang dalawa ni Ellis ang kasangga ko noon sa lahat.
Kapatid ng Mommy ko ang Daddy niya at sila lang ni Ellis ang pinaka-malapit
sa'kin noong una. But when their parents decided to move to Buenavista ay naging
malapit na rin ako sa iba ko pang pinsan na narito lang sa Manila.
Bumalik lang ulit sila nang tumuntong na sa kolehiyo si Cassy samantalang si
Ellis naman ay nagpaiwan na lamang doon.
"Hello kuya, Trys? are you still going to fetch me here?"
"I'm on my way Cass."
 "Thanks Kuya. I'll be waiting outside." 'Yun na lang ang nasabi niya at
pagkatapos ay ibinaba na niya ang telepono.
Maya maya pa ay nakarating na ako sa club kung saan ang venue ng party nila.
Nakita ko siyang nakaupo sa may hagdan at naka kalumbaba.
"Hey, are you okay?" Agad na tanong ko rito ng makalapit ako sa pwesto niya.
"Yup! But I'm tired and tipsy." Tatayo na sana ito ngunit muntik na itong
matumba. Mabuti na lang at naalalayan ko siya kaagad.
"Cassy I told you to drink moderately! You look like a mess." Pagalit ko sa
nakapikit kong pinsan.
"Hot mess kuya, I'm a hot mess..." Sagot pa niya.
Hindi ko na lang siya pinansin bagkos ay inalalayan siya papunta sa kotse ko.
Binuksan ko na ang pinto at dahan dahan siyang pinaupo sa passenger's seat bago
ikinabit ang kanyang seatbelt. Pagkatapos 'non ay isinara ko na ang pinto.
Umibis ako para makasakay na sa driver's seat pero ng mahagip ng mga mata ko
ang isang magandang babae na nakatayo sa entrance ng bar at natigilan ako.
Damn it!
Nakita kong nakatitig din siya sa'kin at ngayon ko lang napansin na may kasama
siyang lalaki. Mag kahawak pa ang mga kamay nila.
Para tuloy may mga langgam na kumukurot sa dibdib ko. Kumawala siya sa
pagkakahawak sa lalaki pero ang tingin niya ay nakapako pa rin sa akin.
I don't know how to react! Hindi ako makaalis sa kinatatayuan ko kahit na
gustuhin ko mang lapitan siya at kausapin.
What's wrong with you Trystan! You've been looking all over the place for that
girl and you can't even talk to her? You Coward!
Pagalit ng utak ko. Sumakay na ito sa sasakyan at maya maya lang ay umandar na
ang sasakyan nila papalayo sa akin.
I was left dumbfounded!
Parang ngayon lang bumalik ang buong lakas kong gumalaw at hinabol ang sasakyan
pero mabilis nang nakalayo iyon.
Nasapo ko na lang ang noo ko habang humihingal dahil sa paghabol ko sa
sasakyang nila.
Ano bang nangyayari sakin? Halos ilang buwan na rin ang nakalipas simula ng
mangyari ang hindi dapat nangyari pero heto ako, still longing to see that girl
again!

Inihilamos ko ang mga kamay ko sa mukha ko bago bumalik ng

sasakyan. Mabuti na lang at sa pagbalik ko ay mahimbing na ang tulog ni Cassy.
Inayos ko ulit ang seatbelt niya pagkatapos ay saka sinimulan ang pag usad ng
sasakyan at binaybay ang daan kung saan ang bahay nito. Ilang sandali lang ay
nakarating na kami doon.
"Cassy, we're here." Niyugyog ko ang balikat ni Cassidy na mahimbing ang tulog
sa loob ng kotse.
Umikot lang ito sa kabilang side pero hindi pa rin nagigising. Ungol lang ang
isinagot niya sa'kin. Ang tigas kasi ng ulo 'e!
"Cassidy, Hoy!" Pagpapatuloy na yugyog ko sa balikat niya.
Mukhang naparami nga ang inom nito kaya pagod at antok na antok ito ngayon.
"Kuya!" pupungas-pungas na sabi niya pagkatapos niyang imulat ang mga mata
niya.
Gusto ko pa sana siyang pagsabihan pero pinigilan ko ang sarili ko. Graduation
naman niya kaya sa ngayon ay pagbibigyan ko siya. Pero last na ito. I don't wanna
see her looking like a big mess.
"Go on, magpahinga kana." Sabi ko ng nakapag adjust na siya at bumalik na ang
lakas niya.
"Oh, were here. Thank you kuya, Trys. You're the best kuya in the whole wide
world." Pambobola pa nito.
Niyakap niya pa ako. Amoy na amoy ko tuloy ang alak sa kanya. Umiling na lang
ako at ginulo ang buhok niyang magulo na.
 "Sige na Cassy. Wag ka ng mambola dahil alam ko naman na 'yun! Uhm,
Congratulations for making out of Campbell."
Tumango siya at ngumiti.
"Thanks kuya. Thank you talaga!" Sabi nito bago pa lumabas ng sasakyan.
Siguro nga mabuti na rin na wala akong kapatid na babae dahil kung hindi ay
baka makapatay lang ako kapag nakita ko itong umiyak dahil sa lalaki.
Nagdrive na rin ako pauwi. Mag uumaga na ay nasa daan pa rin ako. May meeting
pa man din ako bukas ng umaga. Mas binilisan ko ang pagpapatakbo. Bahala na.

Jasmine

"Go left here..." Turo ko sa daan kay Garret papunta ng bahay. Nakapasok na
kami sa Village.
"Thank you ulit Garret. Mabuti na lang dumating ka kanina kung hindi baka kung
ano na ang nagawa sa'kin ni Cris."
Thank Goodness talaga na dumating si Garret para i-save ako sa walang hiyang
Crisostomo na 'yun!
Kahit na gusto kong magalit ay pinigilan ko na lang. Gusto ko na lang kasing i-
enjoy ang oras ngayon na kasama ko ang lalaking 'to.
"No worries. That kid is weird, Jasmine. You should try harder to avoid him or
might as well file a case so that he can't be near you." Napangiti ako sa sinabi
niya.
Concerned ba siya sa'kin? Teka lang, bakit parang kilalang kilala niya ako
dahil sa paraan ng pag tawag niya sa pangalan ko?
"Pag-iisipan ko." Napuno ng katahimikan ang loob ng sasakyan niya.
"Garret... Uh," tawag ko na puno ng pag-aalinlangan. Napailing ako.
"Yes?"
Pangit ba ako? Bakit sa apat na taon kong nasa Campbell ay ngayon lang kita
nakausap ng ganito? Ngayon mo lang ako napansin?
Gusto kong itanong sa kanya ang lahat ng bagay na bumabagabag sa utak ko pero
ni isa ay walang lumabas sa bibig ko.
"May sasabihin ka ba?" Ulit na tanong niya.

Kahit na nahihilo pa rin ay hindi na ako nagtanong pa sa

kanya. Yung lakas ng loob ko kasi ay baka sa iba na naman mapunta. Just like the
last time.
That guy.
Masaya akong nakita ko siya at malaman na tama ang sinasabi ng iba na maliit
lang ang mundo.
Natutuwa akong makita siya at masabi ko sa sariling kong totoong nag eexist
siya. Pero may parte sa pagkatao ko na parang nanghihinayang dahil hindi ko man
lang siya nakausap o kahit natanong man lang kung ano ang pangalan niya.
"What are your plans after this?" Tanong ni Garret na pumukaw sa pag-iisip ko.
"I don't know yet. Maybe work for the family business or apply in any airline."
Pero mas gusto ko ang huli kong sinabi.
Napag usapan na ng pamilya namin 'yon at sana nga ay payagan na nila ako ng
walang halong sama ng loob.
"That's great!" Nakangiting sabi niya.
Kay ganda ng view. Sana lagi na lang siya ang nakikita ko. Ang gwapo niyang
mukha na nakangiti lang sa'kin. My heart is freaking melting!
"Garret, okay lang kahit dito na lang sa labas ng village mo ako I drop off."
Sabi ko ng marating namin ang malaking gate na entrance ng village.
"No." Maikling sagot niya.
"Baka hinahanap ka na ng girlfriend mo, eh." I blurted.
Para-paraan, Jas?
"It's okay. Siguro naman okay lang sa kanya." Ouch!
Dapat pala ay hindi ko na lang sinabi 'yon. What a stupid move!
"Taga Campbell din ba siya?"
Pakiramdam ko ay uminit sa loob ng sasakyan dahil sa mga tanong ko.
Kung taga Campbell siya..
Uhm, pero hindi ko naman nakita si Garret na may kasama ni minsan ah! Siguro
hindi. Baka taga ibang university.
"I don't know..." He answered.
Ano bang I don't know? Pwede ba 'yon? Kumunot ang noo ko at dumoble ang
kuryosidad ko sa kanya.
"What do you mean you don't know?" Follow up question ko.
"I don't have a girlfriend at kung magkakaroon man, siguro naman ay okay lang
sa kanyang ihatid kita sa ngayon." Sagot niya habang nakatuon lang ang tingin sa
kalsada.
"Ah..." Tipid na sagot ko.
Isang ngisi ang sumilay sa labi ko dahil sa sinabi niya.
Hoping!
Napabaling pa ako sa may bandang bintana bago pakawalan ang isang mas malaking
ngiti.
Ano ba 'tong nararamdaman ko? Kanina lang iniisip ko si Mr. Stanger tapos
ngayon naman ay kinikilig ako dahil kasama ko si Garret.
Ganito naba talaga ako kababaw? Palibhasa kasi ni minsan ay hindi ko pa
naranasan 'yung ganito. 'Yun bang may naghahatid sayo. O kahit man lang 'yung may
kasamang lalaki. Feeling ko tuloy boyfriend ko siya ngayon.
Assumerang Sacha!
"Garret, diyan na lang sa may gray na gate..." Sabi ko rito ng matanaw ang
bahay namin.
Huminto naman ito sa harapan ng bahay.
"Thank you for everything you did for me today..."
Gusto ko siyang yakapin pero ako lang mag bebenefit no'n. Ako lang kasi ang
nagiisip ng malisya dahil crush ko siya. Imbes na yakapin ay nginitian ko na lang
ito.
"You're welcome."
Bumaba na ako ng sasakyan at siya naman ay umalis na sa harapan ko. Bago pa man
ako pumasok at inayos ko muna ang sarili ko. Hindi ko kasi alam kung gising pa si
Kuya. Ayokong makita niyang namumugto ang mga mata ko dahil baka kung anong
mangyari kapag nagkataon.
Nakahinga lang ako ng maluwag ng makita kong wala ng tao sa loob ng bahay. Agad
akong dumiretso sa kwarto ko at nag shower.
Pagkatapos no'n ay nahiga na ako sa kama ko. Bukas ko na lang siguro itetext
sila Maddy at ike-kwento ang buong pangyayari ng pagkawala ko.
I'm always MIA! Baka kung ano na ang isipin nila sa pagakawala ko. I can't.
Last na 'yon at hindi na muling mauulit ang katangahan ko.
Ang daming nangyari ngayong araw. I'm so exhausted. Ang bigat na ng mga talukap
ko ngunit sa bawat pagpikit ko ay nakikita ko ang isang lalaki na tumatakbo at
hinahabol ako.
That scene earlier.
Maybe someday magkikita rin tayo.
Makikita rin kita, Mr. Stranger!

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

CHAPTER 10
 Chapter Ten
Jasmine

Masakit ang ulo ng buksan ko ang mga mata ko. Gano'n ba karami ang nainom ko
kagabi? This is why I hate drinking, seriously! Hangover sucks!
Tatayo na sana ako ng mapansin ko ang phone ko na kanina pa tumutunog.
Binuksan ko 'yon at binasa ang mga messages. Gosh! ala una na pala ng tanghali!
Tumayo na ako sa higaan ko at bahagyang inayos ang mga unan at kumot saka dumiretso
ng banyo para maligo.
May usapan kasi kami ni Hailey na magkikita sa Casa Cafe, ang favorite place
namin.
Pagkatapos do'n ay magpapasama rin ako sa Parissiene para mamili ng nga
gagamiting damit sa mga future interviews ko. Yes, I will pursue my dream of
becoming a flight attendant.
Kaming dalawa lang ngayon dahil si Maddy ay nagbabakasyon na muna sa ibang
bansa. Si Beatrice naman ay lumipad na ulit patungong Australia. Simula ng intern
namin ay bumalik lang ito ng ilang araw para asikasuhin ang parating naming
graduation. She eventually goes back to Australia after that. And Hailey... Mabuti
na lang at umuwi ito ngayon para makipagkita sa'kin.
"Hailey, nasan ka na?" Tanong ko dito.
"Malapit na. Na traffic lang. Eto na oh, naglalakad na. Saglit na lang!" Na
rinig ko pa ang paghabol niya ng hininga.
"Bilisan mo ha. Ingat ka." Sabi ko na lang rito saka ibinaba ang phone.
Mga fifteen minutes na akong nandito sa coffee shop pero ni amoy niya'y wala
pa.
"Sorry Jas!" Bungad niya sa'kin matapos ang lima pang minuto.
Nag coffee muna kami at nagusap sa iilang bagay na gagawin namin ngayong araw.
Pagkatapos no'n ay umalis na rin kami sa coffee shop.
"Let's go?" Yaya ko.
Lumabas na kami ng coffee shop at nagpunta sa mall.
"You should have these!" Excited na abot ko kay Hailey sa navy blue dress na
business attire type.
Nasa isang boutique na kami ng Parissiene.
"Okay, I'll get that." Sagot nito.
Nagsukat pa kami ni Hailey ng mga damit na naroon sa boutique.
"That will be Seven thousand four hundred ninety nine ma'am." Sabi ng cashier
sa'kin.
Inabot ko ang credit card ko pagkatapos ay kinuha ang itim na paper bag.
Dumiretso kami sa restaurant matapos maglibot. Ilang boutiques din kasi ang
nalibot namin at dahil do'n ay inabot na kami ng alas sais ng hapon.
"Di'ba si Garret yun?" Tanong nito sa'kin habang nakatingin sa labas ng
restaurant.
Nilingon ko ang gawi kung saan siya nakatingin. Natigil ako sa pagkain ng
makita ko si Garret na pumasok sa restaurant kung nasaan kami ni Hailey.
Nagtama ang mga mata namin at nginitian ko siya pero hindi man lang niya
ibinalik yung ngiti na ginawa ko. Parang hindi niya ako kilala.
May bi-polar syndrome ba si Garret? Kagabi naman okay kami ah. Di'ba hinatid
niya pa nga ako?
"Awkward." Bulong ni Hailey.
Umiling na lang ako sa sinabi niya.
Paasa talaga yang mga lalaki. Bakit ka kasi umaasa?! Pagalit ng utak ko.
 Trystan's POV

"Raffie, we can't be together. Nag usap na tayo di'ba?"

Madiing sabi ko sa kanya.
"Trys, that's a lie. You love me now! Matagal na tayong ganito at ako ang
pinakamatagal mo Trystan, I know it." Gumaralgal ang boses niya.
Heto na nga ba ang sinasabi ko e!damn! Ayoko talaga ng commitment. Inayos ko
ang aking neck tie dahil para akong nasasakal ngayon.
"No I don't. Since the beginning I made it clear to you. At hanggang ngayon
walang nagbabago Raffie."
Nakita ko ang galit sa kanyang mukha pero mas nangingibabaw ang sakit.
"You'll gonna regret this, Trystan!" Na rinig kong sigaw niya bago umalis na
umiiyak sa harapan ko.
Ano bang nakain niya at nag-iinarte siya ngayon na parang girlfriend ko? Hindi
ko siya gusto at kahit kailan hindi ko siya gugustuhing makasama habang buhay.
Huminga ako ng malalim bago muling humarap sa computer ko. Marami pa akong
deadline ngayon. I should focus on this.
This past few days ay medyo hectic ang schedule ko kaya naghahabol na ako ng
trabaho bago pa man ang leave ko. Magsisimula na sana ulit akong magtipa ng mga
emails, ng makarinig ako ng mahinang katok sa pintuan ng office ko.
"Come in." Sagot ko kahit na alam ko namang hindi 'yon naririnig ni Syrena.
"Sir Trystan, Mr. Seth just called and was inviting you to his 23rd birthday
this coming Wednesday." Bungad ni Syrena.
Oo nga pala, ngayong buwan nga pala ang birthday ni Seth. I almost forgot!
Masyado akong maraming iniisip at nakalimutan ko na 'yon. Itinuon ko kay Syrena ang
aking buong atensiyon.
"Where is the party? Uh, nevermind I will call him later. Thanks Syrena."
Baling ko dito at nginitian siya ng bahagya pagkatapos ay bumalik ng muli ang mga
mata ko sa screen ng computer ko.
Pagkatapos ko namang mag-type ng para sa presentation ko ay kinuha ko na sa
drawer ang aking cellphone para tawagan si Seth.
Sinabi niyang sa bahay nila gaganapin 'yon. Pagkatapos ng tawag ay bumalik na
ako sa trabaho. Kahit na may mga schedule ako ng Wednesday ay hindi naman ako
pwedeng mawala sa birthday ng bestfriend ko.
Nakatapos na akong magbihis at binabaybay na ng sasakyan ko ang lugar kung saan
ang party ni Seth.
Kahit na ilang taon na kaming magkaibigan ay ngayon lang ito nagpaparty sa
bahay nila.
Pumupunta lang kasi ako doon sa tuwing may kailangan kaming pag-usapan tungkol
sa negosyo o di kaya naman ay mga babae. But you can still count it on your
fingers.
Fifteen minutes lang ang layo ng Buenavidez village from our main building.
Nakatingin ako sa isang malaking gray na gate at dinig ang tunog ng masayang
tugtugin sa loob ng kanilang mansiyon.
Bago pa man ako makababa ay nakita ko na si Seth na papalapit ng gate at may
mga sinundong bisita. Dali dali akong lumabas ng sasakyan at agad na tinungo ang
bukas na gate na 'yon.
"Happy birthday bro!" Masayang bati ko sa kanya at tinapik ang kanyang balikat.
"Thanks bro! I'm glad you came!" Sagot niya.
"Of course, I can't miss the fun in your party." Alam na niya ang ibig kong
sabihin.
Fun means girls. Magkadikit na yata ang mga bituka naming dalawa. Pumasok na
kami at mas lalo pang lumakas ang masayang tugtugin na galing sa malawak na hardin.
 Napasinghap ako ng makita ko ang dami ng bisita niya. It's not that I am afraid
of crowds but I feel something strange.
Umupo ako sa isang bilog na table at agad na kumaway sa waiter doon na may mga
dalang alak. Busog pa kasi ako kaya alak na lang ang aatupagin ko.

Pagkadating nito sa harapan ko ay kumuha ako ng isang

basong Jack Daniel. Habang nagsasayawan ang mga tao sa dance floor ay nakita kong
papalapit sa akin ang mga kaibigan naming sina Sergio, Ivan, Thiago at Lance.
Mabuti na lang ay nakita nila ako dahil kung hindi ay buong gabi na akong mag isa
rito.
"Kanina ka pa ba?" Tanong ni Lance sakin.
"Medyo." Sagot ko.
Naupo na ang mga ito sa table kung nasaan ako pero pareho silang pabaling
baling sa mga babaeng kanina pa umaaligid sa lamesa namin.
Bakit nga ba sila lang? Bakit ako hindi ko magawa 'yon?
Dalawang oras ang lumipas ay nanatili akong nakaupo sa pwesto ko. Isang beses
lang akong tumayo para samahan ang isang babae na niyaya akong sumayaw.
Hindi ko mapigilan ang sarili kong humindi sa kanya. She's just my type.
Matapos ng isang kanta ay nakahanap naman ito ng panibagong makakasayaw. Saan ba
napunta ang charm ko pag dating sa mga babae?
Focus Trystan! Undies is your fucking goal man!
Hindi ko pa man nasasagot ang tanog na 'yon sa utak ko ay nakita ko na si Seth
na papalapit sa aking inuupuan kasama ang isang babaeng nakasukbit ang kanang kamay
sa isang braso niya.
She's wearing a white detailed cocktail dress and a high heels na mas
nakadagdag sa ganda niya. Nakangiti rin ito habang nakatingin sa mga bisitang
nadaraan nila.
Hindi pa man nagtatama ang mga mata naming dalawa, but damn. Nagmumura na naman
ang utak ko.
Hindi ko alam ang dapat kong maramdaman pero napatayo ako ng makita kong
nakangiting nakalapit na sila sa akin.
Fuck!
Gustong lumabas ng mga mura sa bibig ko pero pinigilan ko ang sarili ko. Halos
mabaliw na ako sa kakaisip kung saan ko ba ulit siya makikita. Then here she is...
Wait, Is this his girlfriend?
Tama ba ako? Si Seth ba ang boyfriend na sinasabi niya noong party ni Cassy?
Siya ba ang dahilan kung bakit... No.
Pero hindi, iba ang kasama niya noong huling nakita ko siya. Hindi si Seth
'yon.
"Bro, I want you to meet Jasmine..." Nakita kong nawala ang mga ngiti sa
kanyang labi ng makita ang kabuuan ko.
She just stare at me as if like she's standing in front of a ghost. Her
beautiful face turned pale.
"Jasmine, meet Trystan. Trystan, Jasmine. Siya ang bestfriend ko, Jas..."
Pormal na pagpapakilala ni Seth sa kanyang kasama.
Parang may mga kung anong elemento ang bumayo sa dibdib ko. Kaba at takot sa
mga susunod pa niyang sasabihin. Parang gusto kong pumikit pero hindi ko hahayaang
mawalang muli sa harapan ko ang babaeng ito.
"My Sister..." Pagpapatuloy ni Seth pagkatapos bumaling sa akin.
Parang tumahimik ang kapaligiran dahil sa sinabi niya. Para akong binuhusan ng
malamig na yelo. Daig ko pa ang nag ice bucket challenge dahil sa nararamdaman ko
ngayon.
"S-Sister?!" Tanong ko dahil sa pagkagulat.
Ipinilig ko pa ang ulo ko na dahilan ng paghagalpak ng tawa ni Seth.
Natutuwa ako na hindi siya ang girlfriend ni Seth. Pero may dapat ba akong
ikatuwa dahil sa nalaman kong kapatid ng bestfriend ko ang naka one night stand ko?
This isn't good! Not at all!
Fuck! Gusto kong suntukin ang sarili ko.
Nananatiling nakatingin lang sa'kin si Jasmine. Now atleast alam ko na ang
pangalan niya. But damn! Hindi ko talaga alam kung papaano ako mag re-react.

"Hoy! Natulala ka diyan! Yes kapatid. Sister nga, eh. Why?

Aren't we kinda look alike?" Pukaw ni Seth sa kung anong bagay na nasa utak ko.
Tumango na lang ako at inilahad ang aking kamay sa harapan ni Jasmine. May pag
aalinlangan nitong inabot iyon. Kay tagal kong hinintay ang oras na 'to.
Ang tagal kong hiniling na makita ko siya ulit. Pero parang kahit sa hinagap ko
ay hindi ko pa rin maiwasang isipin na kapatid siya ni Seth.
"That's enough bro... Hands off ang kapatid ko." Nakangiting sabi nito pero sa
tono niya ay alam kong seryoso ang mga sinasabi niya.
Bumitiw na si Jasmine sa pagkakahawak ko pero bago pa man ito magsalita ay
nagsalita na muli si Seth.
"Maiwan ko muna kayo. Dumating na kasi yung mga high school friends ko do'n."
Baling niya sa kabilang table.
"Kuya..." is it me or talagang nanginig ang boses niya?
"Kausapin mo muna si Trystan, Jas. Kanina pa 'yan walang kausap e. Pero not too
much okay?!" Na rinig kong sabi nito sa kapatid bago kami iwang dalawa. 

Jasmine's POV

Sana panaginip lang lahat ng 'to!

Hindi totoo 'to. Hindi pwedeng bestfriend ng kuya ko ang lalaking pinagbigyan
ko ng virginity ko. Hindi maari!
Gusto kong sumigaw pero para saan? Parang sasabog ang dibdib ko. Ni minsan ay
hindi ko ito nakitang kasama ng kapatid ko. May kilala nga ba ako sa mga kaibigan
nito? Wala!
Kaya kahit na sino sa party na ito ay wala akong kilala. Well, ngayon meron na.

Si Trystan...
Um-echo sa utak ko ang pangalan niya.
Nakatingin lang siya sa'kin na para bang name-mesmerized. Umupo ako sa harapan
niya at gano'n din siya. Ilang minuto na ang nakakalipas pero wala pa rin ni isa
sa'min ang nagsasalita. Parehas lang kaming nagpapakiramdaman.
Dumating ang waiter at naglagay ng alak sa lamesa namin. Pagkalapag no'n ay
agad kong kinuha at sinimot ang laman ng baso.
"Easy..." Na rinig kong bulong ng kaharap ko.
Gusto kong matawa sa sinabi niya. After all this time, yan lang ba ang
sasabihin niya?
Kahit na ilang beses kong pilitin na hindi siya tignan ay hindi ko magawa. He
look so hot than ever! Ngayon ko na lang ulit siya nakita ng ganito kalapit.
Tinawag ko ulit ang waiter at agad itong naglapag na muli ng isang basong alak
sa harapan ko.
"Jasmine..." Napahinto ako sa paginom at muntik ng mabilaukan dahil sa
pagsambit niya ng pangalan ko. His cold voice sent shivers down my spine!
Para bang isang magandang musika ang na rinig ko. Nakita kong seryoso ang mukha
niya at matalim na nakatingin sa'kin dahilan para ibaba ko ang basong hawak ko. I
felt so uneasy.
"Yes?" Hindi ko ipinahalata sa kanya ang aking kaba.
It was just a one night stand after all. Siguro naman sa dami ng mga babae sa
paligid niya at sa dami ng mga nakaka one night stand niya ay nakalimutan na niya
'yon?
 I will play it cool... Pero hindi ko maiwasang makaramdam ng kirot sa dibdib ko
dahil sa mga pumasok sa isip ko.
"Do you still remember me?" Napatuwid ako sa pagkakaupo.
Play it cool Jasmine...
"I guess so..." Nagkibit balikat ako ng makita kong nagiba ang expression ng
mukha niya.
Parang ang dami dami niyang gustong sabihin pero hindi niya magawa.
"I was looking for you everywhere..." Mahina pero madiing sabi niya.
"What for?" Pormal na tanong ko.
Pinilit kong titigan ang mga mata niyang nagaalab pero hindi ko kaya. I'm
melting!
Bago pa man siya muling nakapagsalita ay nakabalik na si Kuya Jacob sa table
namin. Nakahinga ako ng maluwag ng mabaling ang atensyon niya kay Kuya.
Nag usap sila pero hindi ko naman maintindihan ang mga pinag uusapan nila. It's
all about the business world.
Tinungga ko ang alak na nasa harapan ko bago ako nagpaalam sa kanilang dalawa.
"Nice to meet you Trystan." Pormal na sabi ko sa kanya bago sila tuluyang iwan.
Nanghihinayang ako sa nasayang na oras sa pagitan namin. Marami akong gustong
sabihin sa kanya pero alam kong hindi ko pa kaya.
Maybe someday. Kapag nagkita ulit kami.
Kung magkikita pa kami ulit.

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

CHAPTER 11

Chapter Eleven
About the deal

Naalimpungatan ako dahil sa alarm clock na nasa itaas ng aking bedside table.
Agad kong inabot 'yon ng hindi dumidilat. Masakit parin ang ulo ko pero hindi
kagaya ng mga nakaraan na sobra 'yung sakit.
Teka, bakit ba nag alarm 'to?
Did my clock forgot that I already graduated in college? Iminulat ko ang mga
mata ko tsaka pinatay ang alarm. Nag stretching pa ako bago ko tuluyang hiwalayan
ang bed ko.
That was the hardest good bye.
Hindi narin naman ako makakatulog kahit na gustohin ko pa.
Alas nuebe na ng umaga pero parang sobrang tahimik yata ng bahay namin. Parang
walang tao sa labas. Kahit na kaluskos nga ay wala man lang akong marinig.
Pagkatapos kong magshower at mag toothbrush ay agad na akong bumaba. Tama nga
ang hinala ko dahil wala ngang tao doon at lahat ay malinis na.
Bumaba ako sa grand staircase at agad na pumunta sa hardin. Malinis narin 'yon
at dinidiligan na ni Masha ang mga halaman doon. Napangiti ako ng makita ang
makukulay na rosas na alaga ni Mommy.
Bumalik na ako sa loob ng hindi ko makita ang hinahanap ko. Napailing nalang
ako ng tuluyan ng makapasok ulit sa loob. Teka? Ano nga bang hinahanap ko? Pagikot
ko sa kusina ay nakasalubong ko si Manang Celia.
"Oh, Hija gising kana pala. Saglit lang at maghahain ako para makakain ka na."
Nakangiting bati at sabi nito sa akin at tsaka dali daling kumuha ng mga kobyertos
at naghain sa harapan ko.
"Nasaan po ang Mommy at Daddy Manang?" Tanong ko dito habang sinasalinan niya
ang pink na mug ng gatas.
"Ay si Sofia ay nagmamadaling umalis at aasikasuhin ang isa sa mga store habang
si Joaquin naman ay ganoon din. Hinatid ang Mommy mo." Sabi nito.
Umibis siya palabas at pagbalik niya ay dala na niya ang fried rice, bacon at
itlog.
"Eh, si Kuya po?" Tanong ko ulit.
Kumuha ako ng bacon at inilagay 'yon sa plato ko. Inabot din ni manang ang
fried rice sa'kin.
"Nasa kwarto pa yata niya at natutulog. Halos umaga na ng natapos ang party
niya e. Oh sige na, kumain ka na diyan at mag aayos pa ako." Paalam nito sa'kin.
Tumango nalang ako.
Mukhang lasing pa ang isang 'yon ah! Habang inuubos ko ang pagkain ko ay
nagiisip naman ako ng pwede kong gawin ngayong araw.
Wala ng school. Wala naman akong trabaho na ibinigay ng mga magulang ko. Gusto
ko rin naman sanang makatulong sa kanila kahit papaano pero masyado nila akong baby
rito sa mansion! Hindi bale, mamaya pag dating nila ay manghihingi ako ng kahit
anong trabaho sa kanila. Kahit sa office pa ni Kuya. Napangisi ako sa naisip.
Ilalagay ko na sana sa sink ang mga plato at kobyertos na ginamit ko ng may
narinig akong nag doorbell. Inilapag ko na ng tuluyan 'yon at saka naglakad
papalabas ng bahay.
Maaga pa at wala naman sigurong maghahanap ng kahit na sino sa nakatira dito.
Binuksan ko ang double door at tinungo ang mataas naming gate. Sumilip muna ako
sa maliit na butas doon para tignan kung sino ang bisita.
Muntik na akong mapatalon ng makita ko si Trystan na naka white v-neck shirt at
maong pants.
Halatang bagong ligo lang ito. Napapikit pa ako bago sumilip ulit sa butas.
Hindi ko na napigilan ang lukso ng puso ko ng makita ang kabuuan niya.

Shit! Parang ang bango bango at ang sarap niyang yakapin.

Well, as always. I wonder kung masarap din ba siyang...
Bago pa man ako makapagisip ng kung ano ay binuksan ko nalang ang gate.
Bakit ba kasi ako ang nag bukas? Nasaan ba ang mga kasambahay namin? Si Manong?
Si Masha? Jaja?Where are they? Parang wala silang lahat rito.
"Hi..." Bati ni Trystan na ngayon ay malawak ang ngiting nakatingin sakin.
Parang nanghihina ang mga tuhod ko.
Matangkad pala talaga siya. Halos hanggang balikat niya lang ako. Hindi ko
maisip kung sino ang mas matangkad sa kanila ni Kuya Jacob.
"Hi." Sagot ko dito.
Hindi ko kailangang pilitin ang pag ngiti ko kasi sa totoo lang ay masaya akong
makita siya ulit.
"Si Kuya ba ang hinahanap mo? Tulog pa kasi siya baka mamaya pa 'yon magigisi-"
"Okay lang, maghihintay ako." Putol niya sa sasabihin ko.
"Pwede ba kitang makausap?" Pagpapatuloy niya.
Naririnig kong dumoble ang lakas ng tibok ng puso ko. Ano naman ang sasabihin
ko sa kan'ya? Tungkol saan naman ang pag uusapan namin? At bakit? Just why does he
wants to talk to me?
"Tuloy ka."
Hindi na ako nagtanong pa at pinagbuksan ko nalang siya. I don't wanna be rude.
Masyado akong mabait para ipagtabuyan ko siya.
Iginiya ko siya sa hardin namin. Mabuti nalang at tapos ng magdilig ng mga
halaman si Mang Pedring.
"Do you want anything? Coffee? Juice?" Ngarag ang boses na sabi ko.
Nakaupo na siya sa harapan ko ngunit hindi parin inaalis ang mga mata sa'kin.
"Anything..." Sagot niya.
Hindi nga yata siya kumukurap e. Tumayo na ako at dali daling pumunta sa
kitchen. Ako na mismo ang kumuha ng hot chocolate para ibigay dito.
"Thank you..." Bulong niya at sabay inom ng ibinigay ko.
"Bakit ka nga pala nandito?" Pag basag ko sa katahimikang namamagitan sa aming
dalawa.
 Gusto kong mawala ang tensiyon sa pagitan namin. Gusto kong makalimutan na ang
lahat ng nangyari.
"Seth and I have some business to deal with." Isang tango nalang ang naisagot
ko sa kan'ya.
"So graduate ka na rin, right?" Tanong nito sakin.
Be casual Jasmine Sacha!
"Yes." Maikling sagot ko.
"What are your plans now?" Kinuha niya ang hot chocolate at uminom ulit doon.
Plans? Ano nga ba ang plano ko?
"I am just waiting for some airline..."
"Flight attendant?" Tanong nito.
Bakit ba feeling ko ay nasa isang job interview na ako? I nod.
"Ikaw... I mean, what do you do?" I don't like him asking me too many
questions. Kumakalabog kasi ang puso ko.
"I'm now running the family business." Sagot niya.
Oo nga pala, naalala ko na tinanong ko na rin sa kan'ya 'yon the first time we
met.
He took over his Dad's company shortly after he graduated. Actually ang bagay
na 'yun lang talaga ang naaalala ko sa mga sinabi niya ng gabing 'yon.

"CEO." Pabulong na sabi ko.

Alam kong hindi kami magka edad pero he's still young to handle such kind of
field. Kung sabagay, ganoon din naman si Kuya, kahit na hindi pa nagreretiro si
Daddy ay inihahanda na niya ito para i-manage ang ibang business namin.
"Aeroflot Lewis Airlines. If you heard about it." Seryosong sabi niya.
Of course I heard about it! It is one of the biggest major airlines in this
planet and I'm a fan!
"Is that what you want to do? Or you just don't have any choice?" Curious na
tanong ko.
"Both. I am a pilot before taking over the company." He said humbly.
Pilot...
Is he good at steering and clicking all those different kinds of buttons inside
the cockpit?
Hindi ko maintindihan ang sarili ko pero hindi ko lubos maisip na nasa loob
siya ng cockpit doing things. Clicking things, holding things... I find it so sexy.

I once dreamed about dating a pilot. Bakit nga ba hindi? Ipinilig ko ang ulo
ko.
"Cool!" Sa dami ng laman ng utak ko ay 'yon lamang ang nasabi ko.
"Teka tatawagin ko na si Kuya. Siguro naman gising na 'yon." Tatayo na sana ako
pero bigla niyang pinigilan ang isang kamay ko.
Nakaramdam ako ng ilang milyong boltahe ng kuryente na dumaloy sa katawan ko na
galing sa kan'ya.
Agad akong bumitaw sa pagkakahawak niya dahil baka kasi masunog ako sa init
nito.
"Can we just talk?" Seryoso at nag-aalab ang mga matang sabi niya sa'kin.
"We just talked Trystan." Mabilis parin ang pagtibok ng puso ko pero pinipilit
kong hindi isipin 'yon.
"About what happened that night when-" Hindi na niya natapos ang sasabihin niya
ng biglang lumabas si Kuya Jacob sa hardin namin.
Halos mailuwa pa nito ang iniinom ng makita kaming magkasama.
"Seth!"
"Kuya Jacob..." Sabay pa kaming nagsalita.
Para kaming mga daga na may ginagawang kung anong masama at biglang nahuli ng
isang pusa.
"Oh shit, I almost forgot about the deal." Sinapo niya ang kan'yang noo bago
tuluyang lumapit sa kinaroroonan naming dalawa.
 "It's okay. Mabuti nalang at nandito si Jasmine." Napatingin si Kuya sakin na
parang nanunuri kung ano ang nangyari at kung ano ang napaguusapan namin ng
kaibigan niya.
Nginitian ko siya at sinulyapan si Trystan.
"Ang aga mo yatang magising Jas?" Nakakunot noong tanong nito sakin bago umupo
sa upuang nasa harapan namin.
"Maaga akong umakyat kagabi." Pagpapaliwanag ko.
Tumango na ako sa kanilang dalawa at inihakbang ang mga paa paalis sa harapan
nila.
Pumunta ako sa sala at binuksan ang TV baka kasi ay palabas na ang inaabangan
kong series. Umupo ako sa sofa habang yakap ang isang throw pillow. Ilang oras ang
lumipas ay nakarinig ako ng sasakyan sa labas ng bahay.
Siguro ay sila Mommy na 'yon. Pinatay ko ang TV at tinungo ang ingay ng
pumaradang sasakyan.
Tama nga ako, sasakyan namin ang nandoon. Iniluwa nito si Daddy at agad na
umibis ng sasakyan para pagbuksan ng pintuan ang Mommy.
Sa halos twenty five years na nilang magkasama ay hindi parin nagsasawa si
Daddy na ipakita kay Mommy ang sobrang effort at pagmamahal niya dito.
Tuwing biyernes ay palagi niya paring dinadalhan si Mommy ng flowers at every
month naman ay nagbabakasyon sila sa ibang bansa para i-celebrate ang kanilang
monthsary.
Sobrang swerte nila sa isat-isa. At swerte rin kami ni Kuya sa pagkakaroon ng
mga magulang na sobrang mahal ang isat-isa.
"Mom, Dad.." Bati ko sa mga ito at halik sa pisngi.
"Jasmine Hija nag lunch na ba kayo? Asan ang kuya mo?" Tanong ni Mommy na
niyakap rin ako. Pumasok na kami sa loob ng bahay.
"May bisita po si Kuya Jacob. Yung bestfriend niya nung college." Nakita kong
nagtinginan silang dalawa bago ako sagutin ulit.
"Talaga?" Bakas sa mukha ni Mommy ang pagkagulat.
Ni minsan kasi ay hindi nagdala ng kahit na sino sa bahay si Kuya maliban sa
mga business partners niya o kaya naman ay tungkol sa trabaho. O baka sadyang wala
lang ako noong mga panahong nagdadala siya?
"Yes. They were discussing some kind of deal." Dagdag ko pa.
"Let's meet the visitor, Hon." Baling ni Mommy kay Daddy.
Tumango lamang ito.
"Sumama ka Jasmine." Baling naman nito saakin ng mapansin na aalis na ako sa
harapan nila.
Gusto kong magdabog paalis pero may isang part ng pagkatao ko ang gusto ulit
makita si Trystan.
"Dad, Mom!" Sabi ni Kuya ng makalabas na kami.
"I wan't you to meet Trystan Lewis. CEO of Aeroflot Lewis Airlines." Masayang
pagpapakilala ni kuya kay Trystan kila Mommy.
"Nice to meet you Hijo. Ikaw pala ang pumalit sa pwesto ni Theodore." Ani Daddy
na masayang iniabot ang kamay ni Trystan.
"This is my only daughter, Jasmine Sacha Delaney." Maya maya pa ay baling ni
Daddy.
"Nagkakilala na po kami." Sabi ni Trystan na nagpatibok ng puso ko na para bang
may mga kabayong naghahabulan.
Tinignan ko ang reaksiyon ng mga magulang ko. Malawak ang ngiti ni Mommy at
Daddy pero ang kay Kuya ay seryoso lang na nakatingin kay Trystan.
"Talaga? Kailan? Mabuti naman pala at nakilala mo na ang anak namin. Welcome ka
dito anytime you want." Nababaliw na ba si Daddy? Ano bang pinagsasasabi niya?!
"Dad!" Saway naman ni Kuya Jacob.
"Nagkakilala na po kami kagabi sa party ni Kuya Dad." Pagsisinungaling ko.
Nakita ko ang ngisi sa mukha ni Trystan.
"He can't come over if we're not around, O kapag si Jasmine lang ang nasa
bahay." Si Kuya.
Kahit naman nakangiti siya ay alam kong seryoso siya sa bagay na 'yon.
"Of course." Maagap na sagot ni Mommy.
 "Dito ka na mananghalian Hijo. Mag papahain na ako ng pagkain para makakain na
tayo." Sabi ni Mommy.
Tumango lang ito pero si kuya ay parang batang gustong pigilan ang suggestion
niya.
Maya maya pa ay pumasok na kami ng sa bahay at iniwan ang dalawa sa hardin
namin. Mukhang marami pa silang kailangang pag-usapan.
Ano naman kaya ang deal na gagawin nila? Teka, kailan pa ako naging interesado
sa business ng pamilya ko?
Hindi nga ba kaya ko gustong maging flight attendant ay para makaiwas sa
paghahandle ng business namin?
Ayokong ma-stuck sa apat na sulok ng isang kwarto at habang buhay na nakatapat
sa computer. I am destined to be outside, exploring the world.
Siya kaya?
Forever na niyang gustong makulong sa office? Ano bang pakialam ko sa gusto
niyang gawin?

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

CHAPTER 12

Chapter Twelve
Tragedy

Habang naghahanda ng pagkain ay patuloy parin ako sa panonood ng the last song.
Pasulyap sulyap pa ako sa pintuan na nakakonekta sa garden namin. Mag aalas dose na
pero hindi parin natatapos ang usapan nila kuya sa labas.
"Jas, nakahain na ang pagkain at pinapatawag kana ng Mommy mo." Maya-maya pa'y
nakangiting sabi ni Juliana sa akin.
Siya ang anak ni manang Celia na ngayon ay naninilbihan narin sa'min.
Nang mamatay kasi ang asawa ni Manang Celia ay hindi na nila kinaya ang mga
gastusin dahil bukod kasi kay Juliana, may mga pinsan pa siyang sa kanila rin
umaasa. Kahit na ayaw ni Manang Celia na magtrabaho si Juliana ay wala siyang
magagawa dahil hindi rin naman sapat ang kinikita niya bilang mayordoma namin.
Kapalit ng trabaho ay pinag-aaral ni Mommy at Daddy si Juliana ng kolehiyo sa
Ravensbourne University na malapit sa bayan.
Dalawang taon nalang rin naman ito sa kursong business administration nang
magsimula itong magtrabaho sa'min at ga-graduate narin ngayon sa kolehiyo.
Noong una ay tumanggi pa ang Daddy na magtrabaho siya rito dahil wala namang
kaso sa mga magulang ko ang pagpapaaral kay Juliana. Pero hindi naman ito pumayag
na tumanggap ng libre kahit na parte na sila ng pamilya namin.
Pinalaki ni Manang at ng kan'yang asawa na may dignidad ang nagiisang anak na
si Juliana. Kaya nga minsan naaalala ko si Beatrice kay Juliana e. Kahit na gipit
sa buhay ay ni minsan hindi sila nagmakaawa o nanglimos ng tulong. Magkasing edad
lang kami ni Juliana pero ang sabi ni Mommy ay mas matanda ako rito ng buwan.
Sinundan ko na siya papunta ng dining area. Nakaupo na ang lahat ganoon narin
si Trystan. Nakatingin lang siya habang hinihila ko ang upuan na katabi ni Kuya
Jacob.
"So kumusta naman ang negosyo ninyo Hijo?" Panimula ni Daddy.
Hindi ko alam kung may dumi ba ako sa mukha dahil sa palagi niyang pag titig
sakin eh. Naco-conscious na tuloy ako.
"Okay naman ho Tito. Hindi naman po ako gaanong nahirapang mag adjust dahil
part parin ng field ko ang trabaho ni Daddy maliban nalang sa ibang office works."
Nakangiting sabi nito.
"Mabuti naman kung ganoon. Namana mo ang talino ng Daddy at Mommy mo. Kumusta
na nga pala si Theodore? Kay tagal na naming hindi nagkita h. Ang huli pa yata ay
ang conference noon sa palawan." Sabi ni Daddy habang abala sa kanyang kinakain at
sumusulyap sa amin.
"Maayos naman ho. Sa susunod na linggo ay sasamahan niya si Mama sa Singapore
para narin makapag bakasyon at maayos ang ilang business nila doon." Feeling ko
sobrang talino ng nagsasalita.
Yung salita niyang diretso at malinaw.
"Mabuti naman at nakakapag pahinga na ang Daddy mo ngayong ikaw na ang nagha-
handle ng business ninyo. Hetong si Jasmine ay wala talagang balak na sundan ang
yapak namin ng Mommy niya." Muntik na akong mabilaukan sa sinabi ni Daddy.
Totoo naman kasi 'yon, kahit na hindi pa sila tuluyang pumapayag ay alam na
nila ang gusto kong gawin at hindi iyon ang pagsalo ng negosyo.

"Dad!" Saway ko sa kan'ya at sabay tingin ng masama.

Nakita ko ang pag ngiti ni Trystan.
"Ilang taon ka na nga ba Hijo?" Sabat naman ni Mommy.
"Twenty three ho, Nauna lang ako kay Jacob ng dalawang buwan." Sagot nito.
"Ganoon ba. Nako, ang swerte ng magiging asawa mo. Bata ka pa pero successful
na." Pagbibirong sabi ni Mommy.
Gusto kong mahiya sa mga sinabi niya. Asawa kaagad? Ang bata bata niya pa kaya!
"Hay nako Ma, hindi mag-aasawa yang si Trystan. Ni girlfriend nga ayaw niyan e.
Ganon talaga siguro kapag playboy!" Pangangantiyaw ni Kuya.
Gusto kong matuwa sa sinabi niya na walang girlfriend si Trystan pero hindi ko
gusto ang huling sinabi niya na playboy ito.
Napaiwas ako ng tingin ng magtama ang mga mata namin. Tama nga ako. Playboy
siya at alam kong wala lang sakan'ya ang nangyari noong gabing 'yon!
Isang buwan na ang nakalipas at heto na ang araw ng pag aaply ko bilang isang
flight attendant sa isang airline.
Hindi ko alam kung bakit ako kinakabahan. Casual lang naman na interview na
'yon at alam kong kayang kaya kong sagutin lahat ng mga katanungan.
Pumasok na ako sa isang matayog na building at agad na dumiretso sa front desk.
Ibinigay ko ang isang I.D ko at saka tinungo ang elevator. Pinindot ko ang 8th
floor. Doon kasi gaganapin ang screening at interview.
Pagkalabas ko doon ay parang nalula ako sa dami ng taong nakapila. Lahat sila
ay nag hihintay na magsimula ang screening. Pumirma ako ng ilang mga papel at tsaka
pumila sa napakahabang line ng mga aplicante.
After thirty minutes ay isinalang na ang batch namin sa isang room. Inayos ko
ang white long sleeves ko at ang knee length skirt ko. Tinignan ko rin ang make up
at buhok ko.
Kailangan neat looking at walang kung anong flaws ang makita sa mukha ko. Meron
pa nga ba akong flaws?
Pumasok na kami sa isang room at pinahubad na ng isang flight attendant ang mga
heels namin para sukatin ang height namin. Five foot and six inches, yan ang height
ko. Sa slim kong figure ay tamang tama lang ang height ko sa timbang ko.
We introduced ourselves to everyone and they screened our teeth, skin and
everything. May maya pa ay tinawag na isa isa ang mga nakapasa doon.
"Trisha Garcia, Princess Elizondo and Jasmine Sacha Delaney." Parang gusto kong
mapatalon sa tuwa ng marinig ko ang pangalan ko.
Kahit na ineexpect ko ang pangalan ko ay hindi parin ako makapaniwalang
nakapasa ako sa unang step. Kay tagal ko yatang hinintay to no! Isang buwan din
akong nag-prepare para dito.
After the first screening ay ang aming first interview kasama ng mga nakapasa
sa screening. Nang matapos 'yon ay tinawag na muli ang mga sasalang sa last pace ng
interview. Ito ay 'yong one on one.
Nang tinawag ang pangalan ko ay agad kong inayos ang sarili ko. Lumabas na muna
kami sa room pero bago pa man ako makapasok para sa last interview ay biglang
tumunog ang cellphone ko.
 "Please silent your phone please." Saway ng isang magandang babae na ngayon ay
nakalapit na saakin.
Nakangiti siya pero halata sa mukha niya ang pagka dismaya. Nginitian ko lang
siya at saka tumango.

Sinilip ko ang phone ko at nakita ang pangalan ni Mommy sa

screen. Bigla akong kinabahan.
Hindi naman kasi basta-basta tumatawag ang mga parents ko lalo na ngayon na
alam nila na nag aapply ako ng trabaho.
Tinatawag na lahat pero ako ay hawak hawak parin ang aking telepono. Sinagot ko
ang tawag na 'yon.
"Hello?" Sagot ko.
Pinipigil kong gumawa ng malakas na ingay dahil sobrang tahimik ng hallway.
Kahit na ang mga kasama ko ay naghihintay sa turn nila, nananatiling walang
masyadong nag-uusap. Halos lahat na nga sila ay nakatingin sa'kin e.
"Jasmine anak! Where are you?!" Sagot ng nasa kabilang linya.
Ang boses ni Mommy ay parang natataranta dahilan para kumabog ng mabilis ang
dibdib ko.
"Ma, nasa interview po ako. Nakapasa po ako sa screening at first interview.
Last na pong interview ito Mom!" Halos excited paring sabi ko sa kanya.
"Anak your Dad is in the hospital." Halos gumuho ang mundo ko sa huling sinabi
niya.
Parang nawalan ako ng lakas. Ang gusto ko nalang gawin sa ngayon ay ang tumakbo
pabalik ng sasakyan ko at pumunta sa hospital.
Napaupo ako sa sahig. Habang ang mga kasama ko ay nakatingin lang sakin.
"Are you okay?" Bulong ng katabi ko.
"Mom what happened? Where are you? What hospital?" Pinipigilan ko ang pag-iyak.

Narinig kong sinabi ni Mommy kung saang hospital dinala si Daddy.

Ibinaba ko na ang tawag na 'yon at saka ibinalik ang cellphone ko sa bag ko.
Pagkatapos ay agad na nagpaalam sa isa sa mga flight attendant na nandoon.
"But if you leave, you can't resume this interview Ms. Delaney. You will lose
your spot and this kind of opening will resume maybe six months from now. Take note
of the maybe." Seryosong sabi nito sa'kin.
Tumango nalang ako bago umalis sa harapan niya.
Gusto kong tumakbo papalabas ng building na 'yon. Hindi ko alam kung anong
nangyari kay Daddy. Kinakabahan ako. Hindi pa ako handang mawalan ng ama.
Pagkasakay ko ng kotse ay agad ko iyong pinaharurot papunta sa hospital. Halos
maluha luha na ako. I don't want to assume anything.
"Daddy... Please hold on. Malapit na po ako." Bulong ko habang patuloy paring
binabaybay ang daan. Tumulo na ang mga luha ko.
Pagkaraan ng twenty minutes ay nakarating na ako sa hospital. Maraming tao doon
pero parang may kusang humawi sa kanila ng pumasok ako sa loob.
Dumiretso ako sa reception. Isang babaeng nasa late forties ang naabutan ko.
"Miss, Joaquin Delaney please.." Hindi na matapos ang mga luha ko.
Nakatingin lang siya sakin. Parang gusto niya naring umiyak dahil sa pag-iyak
ko. Nakita kong kumunot ang noo niya pagkatapos niyang sabihin ang room ni Daddy.

Kinakabahan ako na nanghihina ang tuhod ko habang

naglalakad papunta sa kwarto niya. Halos takbuhin ko na nga 'yon eh. Kahit
nakakaramdam na ako ng sakit sa paa dahil sa suot kong four inches na heels ay
binalewala ko 'yon.
"405..." Ito na 'yon.
Dahan dahan kong pinihit ang door knob. Humahagulgol pa ako. Paano nalang kung
wala na si Daddy?!
 Hindi ko kaya Jusko!
"Daddy!" Takbo ko ng makita ko siyang nakahiga sa isang puting bed at walang
malay.
"Daddy! Mahal na mahal kita. Wag mo akong iiwan. Please! Lumaban ka Daddy!"
Niyakap ko siya ng mahigpit.
Hindi parin siya nagigising. Halos pwede na ngang pigain ang isang parte ng
kumot niya dahil sa mga luha ko eh. Bahagya ko pang niyugyog ang katawan niya pero
ni isang sagot ay wala akong naramdaman.
"Dad diba sabi mo walang iwanan? Bata pa ako. Hindi ka pa pwedeng mawala. Diyos
ko! Wag niyong kukunin ang Daddy ko parang awa niyo na." Ang sikip ng dibdib ko.
Gusto ko naring mawala sa mundo.
Maya maya pa ay naramdaman ko ang pagbukas ng pintuan sa kwarto ni Daddy.
"Jasmine?" Mahinang tawag sa pangalan ko ng kakapasok lang na si Kuya Jacob.
Agad akong lumapit sa kanya at niyakap siya ng mahigpit.
"Kuya sabihin mo! Hindi pa mawawala ang Daddy! Hindi siya pwedeng mawala--"
Magsasalita pa sana ako ng biglang akong nakarinig ng isang impit na tawa.
Tumingala ako sa kanya at hindi nagtagal ay bigla na siyang tumawa ng malakas.
Pupungas pungas akong umalis sa pagkakayakap sa kanya at agad na pinunasan ang
mga luha ko.
"Bakit ka ba tumatawa?! Nasa critical ang kalagayan ni Daddy! How dare you!"
Pagalit na sabi ko sa kanya. Hindi ko alam pero bigla akong nainis sa kapatid ko.
"Sino bang may sabing nasa critical ang lagay ni Daddy?!" Tanong nito na
malawak parin ang pagkaka-ngiti.
Sumulyap akong muli sa kama kung saan siya nakahiga at nakapikit. Lumapit na
siya kay daddy at inilapag ang isang basket ng prutas sa table na katabi ng
hospital bed nito.
"Bakit hindi ba?!" Pinigilan ko ang pagiyak ko.
"Para kang timang. Nadulas lang si Dad sa banyo. Masakit ang balakang niya kaya
pinainom muna siya ng pampatulog. Hinihintay lang ang x-ray."
Gusto kong matuwa na hindi pala malala ang nangyari kay Daddy. Pero paano naman
kasi, tama si Kuya mukha nga akong timang!
"Maghilamos ka nga sa doon sa banyo. Mukha kang panda!" Turo nito sa isang
sulok kung saan naroon ang banyo.
Pinipigilan niya parin ang pagtawa habang kumakain ng apple na dala niya.
Padabog akong umalis sa harapan niya at pumasok sa banyo. Napaka-oa ko! Kasi
naman eh! Kasalanan to ni Mommy. Akala ko naman kung ano na ang nangyari kay Daddy.
Pero kahit na ganon ay nakahinga narin ako ng maluwag.
Pagkalabas ko ng restroom ay nakita ko si Mommy at isang doctor at nurse na
kausap nito.
"Wala namang fracture sa balakang ni Mr. Delaney. Kailangan niya lang
magpahinga. For the meantime bibigyan ko nalang siya ng pain reliever para mawala
ang kirot sa kanyang balakang." Tumango lang si Mommy at maya maya pa ay umalis na
ang doctor sa harapan namin.
"Oh Jasmine nandito ka na pala. Anong oras ka pa narito?" Baling ni Mommy
sakin.
"Hay nako Ma, yang bunso mo akala mo kung anong nangyari dahil sa sobrang pag-
iyak." Tinignan ko ng masama si Kuya Jacob.
"Bakit? Bakit ka umiiyak?" Tanong ni Mommy at bahagyang lumapit pa saakin.
"Ma, nextime sabihin niyo kung anong eksaktong nangyari kay Daddy! Nataranta
ako. Akala ko critical ang kalagayan niya. Nasa last part pa naman na ako ng
interview!" Bumuntong hininga ako ng maalala ko ang interview.
Umupo ako sa isang upuan doon.
Last part na 'yon e. Ngayon maghihintay na naman tuloy ulit ako ng mahabang
panahon para sa hiring ng Airline na 'yon.
"Anong airline? Nag apply ka talaga?" Hindi makapaniwalang tanong ni kuya Jacob
bahagya pa itong nag kunot-noo bago bumalik sa pagbabasa ng isang magazine na
nakita niya sa drawer.
"Oo. Sa Avianca Airways." Sagot ko rito.
"Bakit hindi ka mag apply sa Aeroflot?" Bigla akong napatuwid sa pagkakaupo
dahil sa sinabi niya.
"Aeroflot?" Ulit ko.
Malinaw ang pagkakasabi niya pero gusto kong makasigurado.
"Hindi ba yung anak ni Theodore ang naghahandle no'n ngayon Jacob?" Baling ni
Mommy sa kanya.
"Yeah. I will ask Trystan kung kailan ang opening nila for cabin crew." Sabi ni
kuya na hindi man lang tumitingin sa aming dalawa ni Mommy. 
Naka de-kuatro pa ito habang nagbabasa at kumakagat sa hawak niyang mansanas.
"Mabuti ng mapagbigyan mo naman itong kapatid mo sa gusto niya." Napatingin
kaming lahat ng makitang gising na si Daddy.
Thank God!
"Dad!" Masayang bati ko at agad na yumakap sa kanya.
Tumayo naman si kuya at sabay saby kaming yumakap kay Daddy. Kahit na kaming
apat lang ay masaya kami.
Masaya ako kasi kahit na sa una ay tutol sila sa mga plano kong maging isang
flight attendant ay sa huli, pinayagan din nila ako.
Kung tutuusin, hindi ko naman talaga kailangang magtrabaho pero yun kasi ang
pangarap ko. Gusto kong libutin ang buong mundo pero gusto kong paghirapan ko ang
lahat ng 'yon. Ayokong umasa sa yaman ng pamilya ko.
Besides, kayang kaya ko 'yon. Alam ko sa sarili ko na kaya ko.

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

CHAPTER 13

Chapter Thirteen

Gorgeous Chaperone

"Mang Pedring, paki kuha nalang po ang mga gamit ni Daddy sa compartment." Sabi
ko rito habang inaalalayan si Daddy na makapasok sa bahay.
Isang linggo rin itong nagtagal sa hospital. Ayaw kasi siyang pauwiin ni Mommy
hanggat hindi siya makatayo ng maayos.
Malaking tao ang Daddy ko, pero lately nag gain siya ng weight dahil sa
pananatili niya sa hospital.
"Kaya ko na anak." Bulong nito ng makalapit na kami sa upuan.
"Dad, mag-ingat naman po kayo. Papano nalang kung nabagok kayo or kung ano."
Ginulo nito ang buhok ko at hinaplos ang mukha ko pagkatapos ay umupo na siya.
"Yes mam." Natatawang sabi nito.
"Seryoso Dad. Tsaka tingin ko may kailangan kayo.." May pag-aalala paring sabi
ko.
Nakita ko sa mukha niya ang pagkalito.
"Anong kailangan ko?" Umupo ako sa tabi niya.
"Kailangan niyo na pong mag diet!" Tumawa ito ng malakas kaya napatawa nalang
din ako.
Iniwan ko na si Daddy. Pumunta na ito sa office niya at meron daw siyang
kailangang ayusin.
Kahit na si Kuya Jacob na ang naghahandle ng business ay hindi niya parin ito
tuluyang binibitawan.
Patuloy parin siya sa pag train kay kuya kung paano i-manage ang aming Hotel
chains.
Bata ring nag simula si Daddy sa ganitong business. Sa pagkakataong 'yon ay ang
Lola Velinda ko naman ang nag train sa kaniya. Bente uno palang ang Daddy ng
mamatay sa car accident ang lolo Benjamin ko. Naguumpisa palang siya noon sa hotel
industry.
Pero nang alam niya na ang mga pasikot-sikot nito ay tuluyan nang siya ang
nagmanage no'n.
Isang anak lang din nila si Daddy kaya wala din siyang choice kung hindi ang
sundan ang yapak ng kan'yang yumaong ama.
Nagkakilala sila ni Mommy noong nasa college palang sila. Habang si Daddy ay
busy sa kanyang hotel chains, si Mommy naman ay pumasok sa industriya ng jewelries.
Mahilig talaga siya sa mga 'yon. Noong una ay nag aalinlangan pa siya sa
pagtatayo ng sarili niyang kompanya pero nang maging patok 'yon ay tuloy tuloy na
ang pag asenso nila.
Ang mga magulang ni Mommy ay nasa new york. Minsan ay doon kami nagbabakasyon
pero nang maka graduate na si Kuya Jacob ay minsan nalang ang aming pagbisita.
"Oh kuya, why are you still here?" Tanong ko rito ng makasalubong ko ito sa
hagdanan.
Nagdikit ang makapal niyang kilay sa tanong ko.
"This is still my house right?" Sagot nito.
Minsan talaga ang hirap niyang kausapin. He's so snob and sarcastic!
Nakakairita.
"I mean. Wala ka bang trabaho ngayon? So... pwede mo na akong samahan sa mall?"
Ikinurap kurap ko pa ang mata ko para mag mukha akong cute sa kanya.
E kasi naman, isang linggong mahigit na akong walang ginagawa. Ang dami ko ng
pinagpasahan ng curriculum vitae pero ni isa ay wala pa akong nakukuhang sagot.

"Wag ka ngang magpacute, Babalik din ako sa office."

Lumakad na ito palayo sakin pero nananatili akong nakabuntot sa kanya.
"Sige na kuya! I'm so bored. Ni wala na nga akong makausap dito sa bahay e!"
Pagmamaktol ko.
Totoo naman kasi, tsaka hindi ko naman ugaling magbabad sa internet at mag
halungkat ng kung ano anong issue doon.
"Kausapin mo si Juliana." Matigas na sabi niya.
Sakto naman na kakalabas lang ni Juliana ng kwarto niya.
Siguro ay kakatapos lang nitong maglinis doon. Sa palagay ko nga ilang oras na
siyang naglilinis e, halata kasi sa mukha niya ang pagod. Knowing Kuya, makalat
talaga ang kwarto nito. Nakakaawa naman si Julia. I wonder why they...
"Hi, Juliana!" Bati ko rito.
Nahihiyang ngumiti ito at nagbaba ng tingin saka dali daling umalis sa harapan
namin. Napatingin naman ako sa gawi ng kapatid ko na nakatanaw lang sa babaeng
umalis. This is harder than I thought. What should I do now?
"Kuya! Ano! Sige na kasi!" Pagpupumilit ko.
Pumasok na ito sa kwarto niya pero pumasok din ako doon.
"Kung ayaw mo, Sige ka. Maghahanap nalang ako ng lalaking sasama sa'kin..."
Napahinto siya sa paghuhubad ng sapatos niya dahil sa sinabi ko.
"Fine! And please don't say that again." Hindi maipinta ang mukha ko ngayon
dahil sa tuwa habang ang kan'ya naman ay nakabusangot.
Ngayon na lang ulit kami magkakasama ni kuya. Dati ay tuwing weekend niya akong
sinasamahan sa mall. Ayaw niya kasing makita akong may kasamang iba maliban nalang
kina Hailey kaya siya na mismo ang sumasama sakin.
Nakangiti parin ako ng tumikhim siya.
"Wait for me outside, magbibihis lang ako. Lumabas kana, go!" Pagtataboy nito
sa'kin.
Lumabas na ako pero bago pa ako umalis ay sumigaw pa ako na bilisan niya.
Bumaba na ako at naghintay sa labas ng sasakyan niya. Mabuti nalang at fresh pa
ako. Sinundo ko lang naman kasi si Daddy sa hospital kaya hindi pa ako masyadong
haggard.
Parang bagong ligo parin.
Nakita ko na itong nakalabas ng bahay at saka pinindot ang alarm ng kotse
dahilan ng pag tunog nito. Binuksan ko na ang pintuan sa tabi ng driver's seat at
umupo don. Pumasok narin siya ng sasakyan. Iniabot ko ang seatbelt ko at isinuot.
"This isn't the way to the mall!" Pagalit ko sa kanya ng makita kong lumiko
kami taliwas sa daan papunta sa Parissiene.
"I know." Sabi nito habang ang tingin ay nasa daan lang.
"Then where are we going?" Tanong ko.
Gusto ko ng kurutin yung mukha niya dahil sa sobrang inis ko.
"I need to see Trystan first. May ibibigay lang ako." Napalingon ako sa kanya
dahil sa sinabi niya.
Tama ba? We're going to see Trystan? May tuwa sa dibdib ko ang sumibol dahil sa
isiping 'yon.
"Ah, okay." Nawala ang inis ko at napalitan ng kaba.

Inayos ko ang upo ko at sumulyap sa side mirror na nasa

labas ng bintana ko. Hinawi ko pa ng bahagya ang iilang mga buhok na nakakalat sa
mukha ko.
Naramdaman ko ang pag hinto ng sasakyan sa parking lot ng isang coffee shop.
Tinanggal na ni kuya Jacob ang seat belt niya at binuksan ang pintuan niya.
"Hindi ka pa ba tapos diyan?" Iritadong tanong nito ng makita niya akong
inaayos muli ang sarili ko.
Lumabas na ito ng sasakyan. Nakakainis naman eh! Hindi man lang ako na
informed.
Dapat pala ay naligo muna ako. Nagpalit ng dress, yung maganda. Feeling ko
tuloy bigla akong na haggard ngayon!
Relax si Trystan lang naman ang makikita mo. Bulong ng utak ko. Yun na nga eh!
Si Trystan 'yon.
"Pwede bang dito nalang ako?" Tanong ko sa kan'ya.
Nakapamulsa na si Kuya Jacob at halata ang pagkairita dahil sa paghihintay
sa'kin. Dinungaw niya ako simula sa labas ng kotse niya at tinitigan ng seryoso.
"No. Baka may pag uusapan pa kaming dalawa. Samahan mo na ako tutal sasamahan
naman kita pagkatapos. Now please get out." Nataranta ako sa sinabi niya.
Nako, baka kanina pa naghihintay si Trystan. Baka mag-away pa silang dalawa
dahil sa kaartehan ko.
Umibis na ako ng sasakyan at pinantayan ang lakad ng kuya ko.
Medyo masakit na sa balat ang sinag ng araw dahil mag aalas tres na ng
tanghali. Pumasok kami sa Casa Cafe.
Dito kami lagi nila Maddy kapag may vacant kami. Dito rin ako madalas
nagrereview noong college pa ako. Hay, nakakamiss tuloy!
"Hey bro, sorry I'm late." Maya-maya pa'y bati ni kuya kay Trystan.
Tumayo ito at nakita ko ulit ang magandang built ng katawan niya. Nakasuot ito
ng navy blue na long sleeve na nakatupi hanggang siko at isang dark blue pants.
Parang gusto kong ma-intimidate sa tangkad nilang dalawa.
"It's okay kakarating ko lang rin." Lumapit na ako at nakita kong nagiba ang
aura niya.
Lumiwanag ang mukha niya na para bang nakakita ng isang magandang anghel.
"Hi!" Bati ko saka tuluyang umupo sa tabi ni Kuya Jacob.
Umupo narin silang dalawa.
"Here's the proposal. If you have any questions you can call me anytime."
Binuklat ng kapatid ko ang iniabot nitong brown envelope at kinuha doon ang ilang
mga papel.
Pinasadahan niya ito ng tingin bago muling nagsalita.
"I'll give this to my father just in case meron siyang gustong i-adjust. But
it's all good to me." Nakangiting sabi ng kuya ko.
"Good." Sabi nito.
Grabe siya,
Bakit ba para siyang isang charm na pag tinignan mo ay hindi mo pwedeng hindi
magustuhan? Tapos yung labi niyang mapula. I kissed that lips a long time ago and I
wouldn't mind kissing it again.
 Nawala lang ako sa pag nanasa ko sa kanya ng tumunog ang
cellphone ni kuya Jacob.
"Excuse me. I have to take this." Sabi nito at tumayo na papalayo samin.
"Are you guys going somewhere?" Curious na tanong nito pero sa ngayon ay hindi
na ito nakangiti.
"Parisienne..."
"Really? Chaperone mo pala ang Kuya mo." Natatawang sabi nito.
"Kinda, ngayon na lang kami ulit nakaalis. Palagi na kasi siyang busy." Kinuha
ko ang cellphone ko sa bag ko pagkatapos ay kung ano ano ang pinindot doon.
Hindi ko kayang makipag titigan sa kanya. Hindi ko rin kayang kausapin siya ng
hindi nakakaramdan ng kung anong awkwardness.
"Sorry guys, But I have to go, may emergency sa office." Sabi ni Kuya Jacob ng
makabalik na ito sa lamesa namin.
Sinulyapan ako nito. What! No!
"Jas, I'm sorry but I promise to make it up to you some other time."
Nangungusap na baling nito sa'kin.
Ano ba yan! Wala na talaga siyang panahon sakin. May sumibol na lungkot sa puso
ko.
"But kuya-" hindi ko na naituloy ang sasabihin ko nang sumabat na si Trystan sa
usapan.
"I'll accompany her Seth. Ihahatid ko nalang rin siya sa inyo pagkatapos niyang
mamili." Nakita ko ang pagluwag ng hininga ng kapatid ko.
Siguro nga ay sobrang importante ng gagawin niya. Wait... Si Trystan sasamahan
ako?! Hell no!
"Good! Bring her home bro. I have to go now." Paalam nito bago pa ako
makatanggi.
Niyakap pa ako nito bago umalis at tinapik naman sa braso si Trystan. Lagot na.
Paano ako makakapagsalita ng maayos nito. Ano bang kailangan kong gawin para maging
natural at casual ang kilos ko?
Tumayo na kaming dalawa at iginiya ako sa isang itim na maserati ghibli niyang
nakaparada sa labas ng coffee shop. Impressive!
Pinagbuksan pa niya ako ng pinto bago siya sumakay sa driver's seat. Hindi ko
mapigilang hindi mapangiti sa ginawa niya. Ganito ba siya sa lahat ng babae niya?
"Saang mall nga ulit tayo?" Tanong nito nang sinimulan niya ng buksan ang
engine.
"Sa... sa Parissiene." Nahihiyang sagot ko.
"Okay." Maikling sagot niya.
"Trystan, you don't have to do this. Pwede naman akong magsama ng kaibigan ko
e. " Nakatingin lang ito sa daan pero nakita ko ang pag tiim bagang niya.
"No, sinabi ko sa Kuya mo na sasamahan kita. Besides, naka leave ako ngayon."
Seryoso paring sabi niya.
"Leave? You supposed to be enjoying this on your own you know. Alam kong busy
ka. Really, okay lang ako. Kaya kong mag-isa--" Pagpupumilit ko.
"I said I can go with you." Sinabi niyang pinal.
Napatigil ako dahil doon. Para akong batang pinagsabihan ng isang striktong
teacher. Seryoso lang siya habang nagmamaneho pero ako, hindi ko mapigilang hindi
siya lingunin.

Sa natitirang biyahe namin ay hindi na ako nakapagsalita

pa.
Nakarating na kami sa Parissiene. Pinagbuksan niya ulit ako ng pinto bago siya
pumasok sa entance ng mall.
Ano ba kasing naisip niya at gusto niya akong samahan? Pumasok ako sa isang
store at tumingin ng mga damit.
 Pagkatapos kong kunin ang mga napili ko ay dumiretso na ako sa fitting roon.
Nakita ko siyang umupo sa couch.
Pagkatapos kong magsukat ay pumunta na ako sa counter para bayaran ang mga
napamili ko.
Hanggang saan kaya niya ako kayang samahan? Isang store palang to pero nakita
ko na sa mukha niya ang pagka-bored.
Sinabi ko naman kasing wag na eh. Ang kulit niya! Bahala na nga siya.
"Akin na." Kuha niya sa mga paperbag na iniabot ng cashier.
Nakita ko pa ang pamumula ng cashier ng magkasanggi ang mga kamay nila ni
Trystan.
Landi nito!
Hindi ko napigilan ang pag rolyo ng mga mata ko at ang dire diretsong paglabas
ng store na 'yon.
Gusto niya palang maging chaperone ko ha! Pumasok na ulit ako sa isang store at
katulad ng nauna ay nagsukat ako pagkatapos ay binayaran ang mga kinuha ko.
Halos lahat ng mga mata ay nakatingin sa aming dalawa o baka nga sakanya lang?
I don't care! Nakakainis!
Nasundan pa 'yon ng tatlo pang boutique. Hindi pa sana ako titigil pero nakita
kong puno na ang mga kamay niya.
"Let me hold that." Turo ko sa iilang mga paper bag na nasa kanang kamay niya.
"No." Nagkibit balikat nalang ako at nagpatuloy sa paglalakad papuntang parking
lot.
Ipinasok niya ang napamili ko. Nang mapuno na ang compartment ay sa loob niya
na inilagay ang iba pa.
Maya maya ay binabaybay na namin ay daan pauwi sa bahay. Nakakabingi ang
katahimikan kaya nagsalita na ako.
"Why don't you go out with your girlfriend." Mahinang sabi ko.
Nakita ko ang paglingon niya sa'kin sabay balik ng mga mata sa daan.
Really Jasmine? Eh wala akong maisip na ibang sasabihin ko eh! Kung pwede lang
burahin ang mga sinabi ko ay gagawin ko. I should have ask him about business
instead.
"I don't have one." Bakas sa mukha niya ang galit.
Hindi ko alam kung saang parte ako nagkamali. May nasabi ba akong masama?
Oo nga pala, sabi ni kuya wala siyang girlfriend dahil playboy siya. Dapat pala
sinabi ko girlfriends.
"Edi fuck buddies or something..." Naramdaman ko ang biglang pag-ibis ng
sasakyan at ang paghinto nito.
Ilang milyong kaba ang dumaloy sa pagkatao ng harapin niya ako. Galit ba siya?
Bakit? Nagtatanong lang naman ako.
Sinubukan kong sulyapan siya at nakita ko ang nag-aalab na mga mata niya na
diretsong nakatingin sa'kin.
Inilayo ko ang tingin papalayo sa kanya. Para akong napapaso. Nakarinig ako ng
isang malalim na paghinga kaya napalingon ako ulit sa kan'ya.
Hindi pa man ako tuluyang nakakalingon ay tinawid na niya ang mga pagitan
namin. Hinawakan niya ang pisngi ko at pagkatapos ay siniil ako ng halik.
Sari saring emosyon ang nararamdamn ko. Ito ang pangalawang halik ko.
Pangalawang halik na galing sa iisang tao.
Ngayon nalang ulit merong humalik sa mga labi ko! Gusto kong kumawala sa mga
halik niya pero parang naubos ang lakas ko dahil do'n.
Naramdaman ko ang dila niyang gustong pumasok sa labi ko. I parted my lips na
dahilan para tuluyan kong matikman ang bibig niyang lasang mint.
What the hell are you doing Jasmine!
Pagalit ng isang side ng utak ko pero wala akong lakas para putulin ang mainit
na halik na 'yon.
Napapikit pa ako ng lumalim ang mga halik niya.
Para akong nalulunod sa isang malalim at kulay asul na dagat. Para akong
lumulutang sa isang ulap kasama siya.
"Shut up or I'll kiss you again." Sabi niya sa baritonong boses ng matapos ang
halik niya.
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

CHAPTER 14

Chapter Fourteen

Hiring

Hindi ako makapaniwala sa mga nangyari ngayong araw.

Una ay naging chaperone ko si Trystan, pagkatapos ay bigla bigla nalang siyang
nagalit at hinalikan ako. Tuwing sumasagi sa isip ko 'yon ay parang gusto kong may
hyper ventilate!
Ito na yata ang pinaka mahabang biyahe ko sa buong buhay ko.
Habang tinatahak namin ang daan pauwi ay feeling ko lahat ng tao at mga
sasakyan sa labas ay nags-slow motion.
Does he like to kiss me or just want me to shut up? I bit my lower lip.
Umayos ako ng upo ng makita ang pagpasok niya sa aming village, maya maya pa ay
huminto na ang sasakyan niya sa labas ng bahay namin. Binuksan ni Masha ang gate
saka pumasok ang itim niyang maserati sa loob.
Hindi ko alam kung ano ang dapat kong sabihin sa kan'ya. He really made me shut
up and left me speechless! He sealed my lips with his kiss!
Bumaba na ako ng sasakyan at ganoon din siya. Kinuha niya ang mga paper bags ng
mga gamit na pinamili ko at ibinigay ang mga 'yon kay Masha. Ang iba naman ay
kinuha niya.
"Where should I put this?" Tanong niya habang hawak hawak ang mga natirang bag.
"P-Pumasok ka muna..." Nauutal na sabi ko.
Hindi na ako nagprisintang ako nalang ang magdadala dahil alam kong hindi niya
naman ako papansinin.
Naglakad na kami papasok ng bahay. Sakto naman ay pababa si Mommy ng hagdan.
Nakita ko ang malaking ngiti nito ng makita si Trystan sa likod ko.
Ano bang meron kay Trystan at hindi nila ito maitaboy palayo sa'kin?
Palibhasa siguro kaibigan ni Daddy ang Daddy niya kaya ganoon nalang kakampante
ang mga ito sa kan'ya. Tsaka isa pa'y bestfriend din siya ng Kuya ko.
"Oh hijo, bakit ikaw ang kasama nitong si Jasmine?" May halong pagtatakang
tanong ni Mommy.
Lumapit ito sa'min at niyakap ako saka siya binalingan.
"May emergency po kasi si Seth kaya ako nalang ang sumama kay Jasmine na mag
shopping." Kinuha na ni Manang Celia ang mga natitirang bag na hawak ni Trystan at
idiniretso ang mga 'yon sa kwarto ko.
"Gano'n ba. Teka kumain na ba kayo? Dito ka na maghapunan Hijo. Saglit lang at
tatawagin ko si Joaquin." Umalis na si Mommy sa harapan namin bago pa man makasagot
si Trystan.
Naiwan kami nito sa sala. Lumapit ako sa couch at humarap sa kan'ya.
"U-Upo ka..." Calm down Jas.
Lumapit ito sa akin at umupo sa nasa harapang couch ko.
"Trystan-"
"Trys nalang." Sabi niya at ibinalimg ang tingin sa TV.
"T-Thank you..." May pag nginig parin sa boses ko pero sana'y hindi niya
nahalata 'yon.
Lumingon siyang muli sa'kin bago nagsalita.
"No worries. You can call me anytime na kailangan mo ng chaperone." Nakita ko
ang pag ngiti niyang nakakaloko.
Hindi na ako nagsalita. Kinakabahan parin kasi ako. Pakiramdam ko nga ay
manginginig na ng tuluyan ang mga kalamnan ko kapag hindi pa siya nawala sa
paningin ko e!

Maya maya pa'y tinawag na kami ni Manang Celia dahil

nakahain na raw ang pagkain. Hindi pa umuuwi si Kuya Jacob kaya kami nalang muna
ang kakain.
Siguro nga sobrang daming nangyayari ngayon sa chain kaya wala na siyang time
sa'kin. Gustuhin ko mang mag tampo pero wala naman akong magagawa. That's his job.
"Pinagod ka ba nitong anak ko Trystan?" Biglang nag-init ang mga pisngi ko sa
sinabi ni Daddy.
Masyado na yatang nagiging madumi ang utak ko kapag kasama ko ang lalaking 'to!
"Hindi naman po." Nakangiting sagot niya.
"Medyo madaldal lang po ang anak ninyo Tito." Pagpapatuloy niya na bahagya pang
pinasadahan ng kan'yang dila ang kan'yang labi.
Kasunod no'n ang isang nakakalokong ngiti. Gusto ko nalang umirap sa kawalan!
"Talaga? Mabuti naman at komportable ang anak ko sayo. Mahiyain ito e, but I
guess nagma-matured na."
Hay nako Daddy! Can you just eat? Gusto ko ng magpalamon sa lupa ngayon.
Kung alam lang nila ang sinasabi ni Trystan at kung alam lang nila kung gaano
ako kinakabahan sa tuwing kausap o kasama ko siya. Kung paano niya ginagawang baliw
ang puso ko sa bawat titig niya.
Natapos na ang kainan at sinabayan ko na siya palabas ng bahay.
Nakakahiya naman kasi kung hindi ko 'yon gagawin. Alam kong napagod din siya
ngayon dahil sa tagal kong mamili at sa dami ng mga pinamili ko. Lumapit na ito sa
sasakyan niya pero bago pa ito makasakay ay nagsalita na ako.
"Trystan, salamat ulit." Tumango lang siya.
"Next time I wanna hear you call me Trys." Sabi nito bago siya sumakay doon at
agad na umalis.
Anong pinagkaiba no'n sa Trys at Trystan? E parehas lang naman na siya 'yon! Ah
bahala siya! Parang mas gusto ko parin kasi ang Trystan.
Ilang oras na akong pabaling baling sa higaan ko pero hindi parin ako dinadalaw
ng antok. Napahawak ako sa labi ko na hanggang ngayon ay ramdam parin ang halik
niya. Bakit ba ako nagkakaganito sa kan'ya.
Isang halik lang naman yun! Ano na naman kasi ang ina-assume ko. Does he think
about it too? Kissing me? Holding me... Uh! This is frustrating!
"Saan ang gawi mo hija at gayak na gayak ka?" Nakakunot noong tanong ni Manang
Celia kinabukasan.
Pupunta lang ako ngayon sa coffee shop para mag review. Baka kasi sa mga
susunod na araw ay may magreply ng airline at gusto ko bago 'yon ay ma refresh na
ulit ang utak ko sa mga napag-aralan ko.
"Magre-review lang po Manang." Sagot ko habang inaayos pa ang mga librong hawak
ko at isinisilid 'yon sa aking itim na doctors bag.
"Ganoon ba? O sige tatawagin ko si Pedring para ihatid ka." Suhestiyon niya.
"Ay naku manang huwag na po. Ako nalang po ang aalis, diyan lang naman po
'yun." Pagpigil ko sa kanya.
"Teka nagpaalam ka ba kay Jacob?" Tanong nito.
Si Kuya lang naman kasi ang bukod tanging istrikto at may rules sa tuwing aalis
ako ng bahay.
"Tatawagan ko nalang ho siya kapag nasa cafe na ako. Busy din po 'yun sigurado
ako. Sige Manang mauna na ho ako ha." Aalis na sana ako ng makita kong lapitan ni
Juliana ang kan'yang ina.
Maya maya pa ay may kinuha na si manang Celia sa kanyang bulsa at ibinigay iyon
sa anak.
Humalik na ito sa pisngi ni Julia na tanda ng pagpapaalam.
 "Ah, Juliana aalis ka rin ba?" Tanong ko rito.
Tumango lang siya at saka yumuko ulit.
"Gusto mo bang sumabay sa'kin?" Nakangiting tanong ko.
"Uhm, hindi na Jasmine." Tipid niya akong nginitian.
"Halika na!" Excited na sabi ko nang hilahin ko ang kamay niya at iginiya sa
labas ng bahay patungo sa isang itim na bmw ng parents ko.
Simple lang si Juliana pero maganda ito. Sigurado akong ganito rin ang mukha ni
Manang Celia noong kabataan niya.
Pwede nga siyang maging beauty queen e! Sa kulay niyang morena at itim na buhok
na may natural big curls sa ilalim ay hindi na nito kailangan pa ng hair stylist!
Ang mukha naman nito ay hindi narin kailangan ng make-up. She is just simply
beautiful. Matangkad at maganda rin ang pangangatawan niya kagaya ko.
"Saan ka nga pala pupunta?" Tanong ko rito ng makasakay na kami sa sasakyan.
Binuksan ko na ang engine at dahan-dahang pinaandar 'yon.
"Sa bookstore lang Jasmine." Napatingin ako rito ng masulyapan ko ang sling bag
niya na mayroong maliit na butas sa gilid.
"Gano'n ba. Saan ka ba bibili? Idadaan nalang kita doon." Sabi ko sabay balik
ng tingin sa daan.
"Hindi na Jas, sobrang abala na ito sa'yo. Isa pa, boss kita hindi normal na
ihatid ng boss ang katulong." Gusto kong matawa sa sinabi niya.
Bakit ba masyado siyang pormal? Hindi naman na sila iba sa pamilya ko. Dalaga
pa si Manang Celia ng magsimula ito sa paninilbihan sa'min kaya parte narin sila ng
pamilya Delaney.
"Wala 'yun Juliana. Hindi na kayo iba sa pamilya namin. Do you still think
about..." Nakita ko ang pag iwas niya ng tingin kaya hindi ko nalang ito itinuloy.
Maybe that's the reason why she's being so distant.
"Thank you Jas..." May pag-aalinlangang sabi niya.
"No worries, ikaw pa ba?" Ginantihan ko siya ng isang matamis na ngiti.
Nakarating na kami sa bookstore. Hindi ko siya hinayaang sumakay pa ng jeep
para lang makarating doon. Isa pa wala rin naman akong gagawin buong araw.
Dumaan din ako sa Parissiene para bumili ng isang itim na sling bag. Sana lang
hindi niya tanggihan ang regalo ko. Inilapag ko ang mga gamit ko pagkatapos um-
order ng paborito kong latte sa coffee shop.
Habang binabasa ang mga airline codes ay parang hindi ako mapakali. Pakiramdam
ko ay may mga matang kanina pa nakamasid sa akin.
Nag-angat ako ng tingin at inilibot ang mga mata sa loob ng cafe. Bumalik ulit
ako sa ginagawa ko ng wala naman akong napansing kakaiba.
"Airline codes..." Sabi ng isang boses na nagpatingala sa'kin.
Nakita ko siyang nakangiti at nakadungaw sa librong binabasa ko. Amoy na amoy
ko na naman ang mabango't mamahalin niyang perfume.
"T-Trystan..." Hinila niya ang isang upuan at umupo sa harapan ko.
What a small world. Bakit ba palagi nalang kaming nagkikita. Is he stalking me?
"Nagre-review lang." Dugtong ko.
"Para saan?" Nakakunot noong tanong niya.
Inilapag niya sa lamesa ang isang cup ng hot coffee.

"For the future." Gusto kong matawa sa sinabi ko.

Why am I so tensed when he's around? Pag talagang siya ang kaharap ko ay
natotorete ako.
"Where are you going after you finished that?" Usisa niya ulit.
"Home." Maikling sagot ko. Hindi ko siya tinitignan.
Halos isubsob ko pa ang mukha ko wag ko lang siyang makita. Naalala ko nanaman
tuloy 'yung kagabi.
Ayoko ng magsalita dahil baka mamaya ay kung ano nanaman ang gawin niyang labag
sa kalooban ko.
"Sabi ni Jacob nag-aapply ka for cabin crew?" Napatingin na ako sa kan'ya dahil
sa sinabi niya.
 "Yeah. Avianca Airways kaya lang na hospital si Daddy that time kaya hindi
natuloy." Nanghihinayang parin ako.
Siguro ngayon kung hindi nangyari kay daddy 'yon ay nasa ibang lugar na ako or
baka nasa loob ng eroplano sa mga oras na 'to and better, hindi siya ngayon ang
kaharap ko.
"So saan mo balak?" Sumimsim pa ito sa coffee na hawak niya at tumingin ulit
sa'kin.
Sa suot niyang puting plain na shirt at faded jeans ay lalo siyang nagmumukhang
adonis!
Yung mga mata niya na parang kayang magbasa ng isip ng tao sa sobrang dark na
parang nang-aakit.
"Kahit saan." Ang tagal naman kasi ng mga opening e.
Hindi ko tuloy alam kung hanggang kailan ako naka tambay sa bahay. Napabalik
ako ng tingin sa mga libro ko. Hindi ko talaga kayang makipag-titigan sa kan'ya.
"Saturday eight am. Lewis Aviation Center." Sabi niya at tsaka nag ayos ng
sarili bago tumayo.
"H-Ha?" Naguguluhang tanong ko.
"We're hiring..." Sabi nito bago umalis ng coffee shop.
Itiniklop ko ang mga libro ko at agad inilagay ang mga 'yon sa bag ko. Sinundan
ko siya papalabas, patungo sa parking lot.
"Seryoso ka?" Hinihingal na sabi ko.
Gusto ko ng lumundag sa tuwa. Sa wakas! May chance na akong makaalis ng bahay.
"Yeah." Isinuot pa nito ang kanyang aviator bago pumasok ng sasakyan at
pinaharurot 'yon palayo.
Naiwan akong nakatulala sa parking lot.
Totoo ba 'to?
Nananaginip ba ako?
Nang bumalik ang katinuan ko ay hinanap ng mata ko ang kotseng dala ko kanina
at agad na pumasok do'n. Gusto kong tawagan si Hailey pero kasi sabi nila kapag
mag-aaply ka daw ng trabaho ay dapat wala kang kasamang kaibigan.
Pero bahala na! Tatawagan ko nalang siya mamaya. Malay mo parehas pa kaming
makapasa.
"Kuya, I'm going to Lewis aviation center this saturday." Masayang sabi ko rito
ng maabutan ko siya sa bahay na nagme-meryenda.
"Aeroflot?" Nagtatakang tanong nito.
"Oo, bakit marami bang hawak na airline ang mga Lewis?" Bangag ba siya?
"Hindi pa naman sila hiring." Sagot nito at kinagat pa ang kanyang favorite na
peanut butter jelly.
Meron pang red velvet ice cream na nakapatong sa counter top. Hinatak ko ang
isang high chair at tumabi sa kanya.
"Uhm, sinabi ni Trystan kanina e." Napahinto siya sa pagkain kaya kinuha ko ang
tub ng ice cream at ang kanyang spoon pagkatapos ay kumuha doon.
"Hey! That's mine!" Pagmamaktol nito sabay agaw ng ice cream.
"Pahingi!" Kumuha ulit ako ng isang kutsara at agad na isinubo ang laman nito.
"Give me that!" Nabawi na niya sa kamay ko ang tub.
"At bakit ka nakipagkita kay Trystan?" Sumeryosong tanong nito.
Halos magdikit pa ang mga makapal na kilay niya ng sabihin niya 'yon.
"Hindi 'no! Nagkita lang kami sa coffee shop kanina." Pagdedepensa ko.
Totoo naman e. Bakit naman ako makikipagkita sa taong 'yun!
"At bakit ka nasa coffee shop? Hindi ka man lang nagpaalam."
Lagot! Oo nga pala. Nakalimutan kong tumawag sa kanya kanina bago ako umalis.
Nabusy kasi ako dahil dumaan pa ako ng Parissiene after kong ihatid si Julia.
"Nag review lang ako. Tsaka hinatid ko si Julia sa bookstore." Mas lalo kong
nakita ang galit sa mukha niya ng sinabi kong hinatid ko si Julia.
"Next time magpaalam ka." Alam kong marami pa siyang gustong sabihin pero hindi
niya na ito naituloy.
"Sorry na. Hindi na mauulit..." Pangungulit ko sa kan'ya.
"Ano, sasamahan mo ba ako sa Saturday?" Inilagay ko pa ang mga kamay ko sa baba
ko para mag pa cute sa kan'ya.
 Oo nga 'no, nakakapagtaka na kahapon lang nag check ako ng hiring sa Lewis pero
wala naman akong nakitang opening.
"I don't know. I can't promise you anything. Maraming complain sa isang chain
natin at hindi ko pa nakakausap ang board members." Tumango nalang ako.
Masasanay din siguro ako ng ganito. We're not children anymore. Hindi na ako
ang unang priority niya.
Bago pa man ako tuluyang malungkot ay iniabot ko sa kanya ang paperbag na laman
ang sling bag na ibibigay ko kay Julia. Baka kasi makatulog ako kaya sakan'ya ko
nalang ipapabigay.
"Pakiabot naman 'to kay Julia. Napansin ko kasi yung gamit niya kanina medyo
luma na. Sige Kuya bye!" Bago pa siya maka angal ay umalis na ako sa harapan niya
at patakbong pumunta sa kwarto ko.
Saturday.
Eight am.
Huminga ako ng malalim. Kaya mo yan Jas! Aja!

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

CHAPTER 15

Chapter Fifteen

Hating A Flirt

As usual, busy parin si Kuya Jacob kaya ako lang mag isa ang pupunta sa
interview. Hindi narin ako nagpahatid kay Mang Pedring. Baka kasi mamaya ay
kailanganin siya ni Mommy.
Bumaba na ako ng sasakyan ng makarating ako sa Lewis Aviation Center. Nagtanong
pa ako sa front desk kung saan gaganapin ang interview. Kinuha ko ang isang I.D na
ibinigay niya pagkatapos ay pumanhik sa 5th floor.
Inayos ko pa ang itsura ko ng masagi ng mata ko ang repreksiyon ko sa
elevator . Ibinaba ko ng bahagya ang palda ko. Dapat knee length lang at decent
looking. Nang bumukas 'yon ay hinanap ko na ang venue.
Bakit parang wala namang tao? Naglakad pa ako ng kaunti at tinanong sa isang
front desk officer kung tama ba ang pinuntahan ko.
Shocks! Baka late na ako! Pero sabi ni Trystan ay alas otso ang simula ng
interview. It's only seven thirty in the morning.
Teka makikita ko ba siya ngayon? Pupunta kaya siya dito? Pero napaka
impossible. Hindi niya trabaho ang pag interview ng mga nag-aaply sa airline niya.
Nakaramdam ako ng lungkot sa isiping hindi ko siya makikita. Bakit ba parang
lagi nalang napapadalas ang kagustuhan kong makita siya?
Ang gulo ng utak ko. Kapag nasa harapan ko siya, ayoko siyang makita or
makausap dahil samo't-saring emosyon ang nararamdaman ko kapag siya ang kaharap ko.

Pero ngayon namang hindi ko siya nakikita, gusto ko siyang makita. Hay nako ang
gulo mo Jasmine.
Namimiss ko ba siya? Ipinilig ko ang ulo ko.
"Yes. Just fill up this form and you can go inside." Sagot ng isang maputing
babae na naka corporate attire.
Nginitian ko lang siya at ginawa ang sinabi niya. After kong mag fill-up ng
form ay pumasok na ako sa isang room. Nakahinga ako ng maluwag ng makita na mayroon
din naman palang mga nag-aaply.
Umupo ako sa tabi ng isang lalaki. Dahil 'yon nalang ang natitirang upuan.
Siguro ay mga nasa thirty lang ang laman ng kwartong 'yon.
"Dapat nga two months pa 'to diba? Tapos two days ago nag email na sila na
ngayon ang opening." Narinig kong sabi ng isang babae sa likuran ko.
"True! Ang sabi ng friend ko iniutos daw mismo ng CEO na mag start na sila ng
hiring process." Sagot naman ng isa pang babae.
Binalewala ko nalang ang mga pinag-uusapan nila. Inilabas ko ang isang maliit
na salamin sa bag ko.
Nakita ko kasi na mag aalas otso na. Sigurado akong magsisimula na kami ilang
minuto nalang.
"Ay jusko te! Maloloka ka kapag nakita mo yung CEO ng airline na 'to. Hot na
hot, as in spicy hot!" Kinikilig pang bulong nito sa katabi.
I cringe. Ang landi nitong babaeng 'to! Wala sa planong hinawi ko ang maliit
kong salamin para makita ang nagsalita.
Isang morenang babae na naka pink lipstick ang nakita ko. Halata pa sa mukha
niya ang kilig dahil sa mga sinabi niya. Pa pink pink lipstick pa! Akala mo naman
ikinaganda niya!
"Nakita ko na yun sa TV te! Laglag panty ko!" Sumagot pa ang isang babae na
katabi rin nila.
Humahagikhik pa ito na parang uod na binudburan ng asin! Nakaramdam ako ng init
ng ulo. Pinasadahan ko rin siyempre ng tingin sa magic salamin ko ang babaeng
nagsalita.

Isang babaeng naka bob cut ang nakita ko. Hindi ba sila
nahihiya? Naririnig kaya sila ng mga ibang tao dito sa loob! May mga lalaki pa man
din. Mga walang delikadesa!
Huminga ako ng malalm. Kung sabagay, talaga namang gwapo si Trystan. Kaya nga
siya playboy sabi ni kuya diba?
"Valerie Lopez, Darwin Tuason, Brianna De jesus, Ivanna Santiago, Tiara Garces
and Jasmine Sacha Delaney." Naparolyo ang mga mata ko imbes na matuwa dahil
nakapasa ako sa initial screening.
Kaya lang nakita ko na ang dalawang kasama ko ay yung dalawang babae na kilig
na kilig habang pinag ke-kwentuhan si Trystan. Lumapit sa'kin si Ivanna. Mukhang
anghel ito at hindi makabasag pinggan.
"Congrats! Uhm, Jasmine right?" Tanong nito sabay lahad ng kamay niya sakin.
"Same to you." Tumango pa ako para kumpirmahin na tama ang pagkasabi niya ng
pangalan ko.
Inabot ko rin ang kamay niya at sabay kaming naglakad papunta sa pangalawang
kwarto. Ito na yung general na interview. 'Yun bang lahat ng nakapasa ay
iinterviewhin ng tatlong tao ng magkakasabay.
Nasa hallway palang kami ay narinig ko nanaman ang malalanding boses sa likod
ko.
"Oh my god! Yung CEO ng Aeroflot. Di'ba siya 'yun!?" Nilingon ko pa ang mga
babae at nakita ko silang nakatingin sa isang kwarto na glass ang pintuan at ang
pader.
Sinundan ng mga mata ko ang tinutuloy nila and there I saw him.
Trystan was sitting in the middle of two guys na sa tingin ko ay mga nasa late
twenty's.  Nakadiretso ang upo niya sa isang swivel chair.
He's wearing a gray suit and a black tie. His hair, dark and lustrous, had a
sheen like fine hardwood. But that comparison isn't entirely fair, I suppose.
Hardwood doesn't swish gently like his hair does, swaying with the words as he
speaks. A shiny varnish catches merely light around it, but the depths of that deep
chestnut brown reflected all the radiance of his smile.
As I stood there, I can feel my legs lose its strength. I shifted my head while
catching my breath.
"This way please." Mabuti nalang at nagsalita muli ang isang babae dahil kung
hindi ay baka kung saan na inilipad ang utak ko.
Pagpasok palang namin ay hindi na maipinta sa kilig ang mukha ng dalawang
babae.
Nagkibit balikat nalang ako at nakita ko si Ivanna na pinipigil ang pagtawa.
Siguro napansin niya rin 'yung dalawa kaya gano'n nalang ang naging reaksiyon niya.
Pinaupo na kami at maya maya pa ay nagsimula na ang interview.
Sinulyapan ko si Trystan at nakita ko siyang nakatitig sa'kin.
Bakit ba ang hilig niyang makipagtitigan? Hindi ko nga sports 'yan! Naiilang
tuloy ako. Hindi ako makapag-concentrate.
Inhale, exhale. Hindi ko hahayaang mawala ako sa katinuan lalo pa ngayon. This
is my chance to be part of the aviation kaya huwag niya akong masulyap sulyapan
dahil baka mabaliw na ako ng tuluyan dito.
"Brianna De Jesus, why do you want to become a flight attendant?" Tanong ni
Trystan sa haliparot na babae.
Nakita ko ang pagpula ng mukha niya nang tumitig sa kanya si Trystan at
naghihintay ng sagot niya.

"This is my passion and I know I can do good at it..."

Parang nagpintig ang tenga ko habang patuloy lang ito sa pagsagot sa tanong ni
Trystan.
Naningkit ang mga mata ko dahil pagkatapos nitong magsalita ay isang
makahulugang ngiti pa ang ibinigay nito kay Trystan. Tumango lang ang huli at may
ibinulong sa dalawang kasama niya.
Pagkatapos tanungin ng iba pang kasama ko ay huling huli akong tinawag para
tanungin. Napatitig ako kay Trystan ng makita ko siyang naghahanda para sa
itatanong niya sa'kin.
What is he doing here anyway? This isn't his job.
Gusto niya bang magpa-impress at mang hunting ng mga magagandang babae kaya
siya nandito?
Nakaramdam ako ng mga munting kurot sa dibdib ko. Tumikhim pa ito bago
nagsalita.
"Jasmine Sacha Delaney, what is your biggest weakness as a person?" Itiniklop
pa nito ang mga kamay sa harapan niya at tinitigan akong muli.
Focus Jasmine!
"Interesting question. Well, I think some people would consider the fact that I
have never worked in this field before as a weakness. However, being highly
trainable and open minded, I have no preconceived notions on how to perform my job.
Working with the airline will give me the opportunity to learn the job the way you
want it done, not the way I believe it is done." Isang ngiti ang pinakawalan ko sa
kabila ng pagda-gundong ng puso ko.
Nakipagtitigan pa ako sa kanya pero this time siya ang bumitaw sa mga titig ko.
Gusto kong mapangiti dahil sa ginawa niya pero kung magiging totoo lang ako,
sasabihin ko na isa siya sa mga weakness ko.
Yung titig niya.
Yung anino niya.
Yung buong presensiya niya.
Lahat ng 'yon nagpapakatog ng tuhod ko.
Pagkatapos ng interview ay pinalabas na muna kami.
Ilang saglit pa ay lumabas na ang dalawang lalaki na kasama niya sa panel
kanina. So siya lang mismong mag-isa ang mag-iinterview sa finale?
Mas lalo yatang gusto kong manghina ngayon.
"You guys are through except for Tiara Garces and Valerie Lopez." Sabi ng isang
babae na siyang nagsisilbing guide namin through-out the interview.
Wait, What?! That Brianna bitch is still here?! What's so special with her
answer! It was for a fifth grade student.
Nagkatitigan lang kami ni Ivanna sa nangyari. But atleast masaya parin ako na
nakapasa kaming dalawa.
"I will call you one by one." Pumasok na ulit ito sa loob ng kwartong
kinaroroonan ni Trystan.
 Paglabas nito ay tinawag na niya si Darwin pagkatapos ay si Ivanna. Habang
naghihintay ako sa labas ay gusto kong lumayo kay Brianna.
Minsan talaga sa buhay mo, darating yung panahon na may makikilala kang taong
magpapa-init ang ulo mo.
'Yun bang alam mong kahit forever kayong magkita o magkasama, hinding hindi
kayo magkakasundo.

"Ang gwapo niya girl 'no?" Lord help me!

Bulong ng isip ko ng marinig ko nanaman ang pagpuna ni Brianna kay Trystan.
Kausap pa nito si Ivanna sa loob. Wala na ba siyang kayang sabihin kundi ang gwapo
ni Trystan? I know that already duh?
"Not my type..." Sagot ko rito.
Luminga ako papalayo sa direksiyon niya. Ayaw ko siyang kausap okay?! Hindi pa
ba obvious 'yun?
"Really? Good for me then." Kinikilig na sabi niya.
Napangiwi ako at naparolyo ng mga mata. Mabuti nalang at hindi ako nakaharap sa
kanya. Kundi, baka sabunutan ako ng babaeng 'to. Hindi ko maisalarawan ang aura
niya. Kakaiba to. Mutant.
"Jas! I got the Job!" Masayang sabi ni Ivanna ng makalabas siya sa transparent
door.
Halos maluha-luha pa siya habang nagsasalita.
"Thank God! Congratulations!" Niyakap ko siya.
Mabuti nalang at tinawag na si Brianna sa loob. Habang naglalakad siya ay
bahagya niya pang itinaas ang palda niya.
"Flirt." Bulong ko.
"What?" Tanong ni Ivanna.
"A-ah wala--"
"Brianna huh!" Nakita kong ngumisi pa siya kaya kinurot ko ang braso niya.
Bakit kapag kay Ivanna ang gaan-gaan ng pakiramdam ko pero bakit pagdating sa
kanya iba?
"Ouch, uy selos ka?" Dugtong nito.
Hala? Bakit naman kaya ako magseselos?
"H-uh? Ah- eh, bakit naman ako magseselos?" Inilayo ko ang tingin ko sa kan'ya.

I think I need to practice more about suppressing my emotions. Masyado na

kasing lumalabas ng kusa sa katawan ko.
"E kasi kanina pa sila nag ngi-ngitian nung CEO. So it's either inggit or selos
nga?" Pangungulit nito.
Tumingin ako ulit sa loob at tinuro ang pwesto ng dalawa.
"Shh, hindi mo ba nakita? Tignan mo oh, sobrang pagpapacute niya kay Trystan.
Tapos, What the fuck! see? Did she just winked at him? Why the hell did she do
that!" Pag lingon ko sa kan'ya ay nakita ko ang isang kilay niya na nakataas at ang
isang nakakalokong ngiti sa labi niya.
Kaya hindi ko na naman natapos ang sasabihin ko. Tumuwid ako ng upo at nakita
kong nag hand shake na si Brianna at Trystan.
Naparolyo ulit ang mga mata ko.
"Easy, Chill ka lang. After niya turn mo na. Uy! Trystan pala ha." Pang-aasar
nito.
Hindi ko na alam kung papano ako magre-react. Huling huli ba ako sa akto?
Naiinis lang naman ako dahil sa pinapakitang kaharutan nung babae na 'yon.
Pagseselos na ba 'yun? Ingget? Ah basta! I don't like her. Kahit na hindi
maipinta ang mukha ko ay pinilit ko paring ngumiti habang naglalakad papunta sa
upuan na nasa harapan ng CEO ng Aeroflot.
Mabuti nalang at sabi sakin ni Ivanna ay hihintayin niya ako sa ground floor.
Kaya kahit na hindi ko makuha ang trabahong 'to, atleast may nakuha naman akong
kaibigan.
"Good morning." Nakangiting bati ni Trystan.
 "Good morning Mr. Lewis." Nakapaskil parin sa mukha ko ang isang pekeng ngiti.
Nakita ko ang pag tiim bagang niya.
"Take a seat." Sinunod ko 'yon. Eye contact Jas. Bulong ng utak ko.
Tumingin ako sa mga mata niyang nang-aakit. Gaano ko ba katagal kakayanin 'to?
Ilang minuto na ang nakalipas pero hindi niya parin ako tinatanong ng kahit na ano.

Tumikhim pa ako sa kanya habang siya ay nakatuon lang ang pansin sa kanyang
computer.
"Uhm, Mr. Lewis, aren't you gonna ask me something?" Napaligon siya sakin dahil
sa sinabi ko.
Nakakunot ang noo niya habang nakatingin sakin na para bang naguguluhan.
"This is my final interview right? You supposed to ask me a question remember?"
Hindi ko na napigilan ang bibig ko.
Gosh! I will understand if Trystan will not hire me. Masyado akong mapapel at
intrimitida.
"Right." Sabi niya at bumalik na ulit sa kan'yang computer.
Hello? Asan na yung tanong? Ilang buwan na akong nagpraktis para don eh! Halos
pati nga ang pag-sagot like a beauty queen ay inaral ko na para lang makasagot with
grace sa interview.
Teka, nananadya ba tong si Trystan? Ano na?
"Mr. Lewis?" Tumikhim pa ako bago ko sabihin ang last name niya.
"Sh. Wait..." Narinig ko ang pagtype niya sa keyboard.
Are you kidding me right now?
Bakit kanina kay Brianna may pa ngiti ngiti pa siya at hawak ng kamay Tapos
ako, pinaghihintay niya lang!
Lumipas ang ilang minuto ay tutok na tutok parin siya sa kanyang ginagawa.
"Done!" Sabi niya at inayos pa ang kanyang desk. Umayos din ito ng upo at
hinarap ako.
"What are you doing later?" Finally a question! Wait...
"What?" Tanong ko pabalik sa kanya.
"I'm asking you kung anong gagawin mo mamaya pagkatapos nitong interview."
Nakita ko pa ang isang ngiti sa kanyang mukha na para bang hindi inintindi ang
tungkol sa interview.
"Mr. Lewis, can you just ask me a question that can help me get this job?"
Pinipigilan ang inis na tanong ko.
Nakakainis! Ano bang akala niya, laro laro lang 'to? This is my dream he's
ruining.
"I am asking you a question." Sumeryoso ang mukha nito. Nagpapatawa ba siya.
"Are you serious?!" Hindi na siya nagsalita pa.
Oh great! I don't have any choice but to answer his nonsense question.
"Uhm..."
Badtrip, sa lahat ng tanong na inaral ko itong tanong niya ang wala akong
maisagot. Saan nga ba ako pupunta? It all depends on this interview.
Kung matatanggap ako baka sa Parissiene or cafe pero kung hindi naman, siguro
sa simbahan. Mag nonovena. Mag papamisa at mag rorosaryo. God knows how badly I
want this.
"It depends. If I got this job I'll go to Parissiene but if not, I don't know."
Tumango lang ito at umibis na sa desk niya patungo sa kinauupuan ko.
Napatayo narin ako at pagkatapos ay naramdaman ko ang kamay niya na hinawakan
ako.
"Let's go to Parissiene then."

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

CHAPTER 16

Chapter Sixteen
 Elevator

Kahit na nagwawala ang utak ko at ang buong pagkatao ko ay parang hindi naman
'yun ramdam ng mga paa ko. Para akong nahi-hipnotized sa pagkakahawak niya sa'kin.
Yung mga paa ko na kusang sumusunod lang kung saan niya ako dalhin.
What the hell is wrong with this guy? Pinagtitinginan na kami sa buong building
oh!
"Mr. Lewis, can you let go of my hand?" Naramdaman ko ang mas lalo nitong
paghigpit sa pala-pulsuhan ko.
Pinindot nito ang elevator at pagbukas non' ay sakto namang lumabas ang lahat
ng nasa loob.
Hinila niya ako papasok dito. Bago pa man ako nakapagisip ay sumarado na ang
elevator.
"Mr. Lewis, my hand-" binitawan niya ang kamay ko.
Trystan now faced me while trapping me with his arms in the corner of the
elevator. His face was just inches away from mine. I can smell his mint breath. His
eyes are on flames habang titig na titig sa mga mata ko.
Olaf. Ako si Olaf, gusto kong matunaw sa harapan niya. Naramdaman ko ang init
ng kanyang katawan.
Oh Shit! Napapikit ako ng makita kong akmang hahalikan niya ako. Again? Baka
maadik na ako ng tuluyan sa mga halik niya.
Ano nanaman bang pumasok sa isip niya? Ano nanaman ba ang nagawa ko? Is he
giving me his hot punishment again?
Pero bakit... Ang tagal naman yata?
Iginalaw ko pa ang mga labi ko para tantiyahin kung malapit na ba ang mga labi
niya.
Napapitlag ako ng maramdaman ko ang paghinga niya sa tenga ko. He gives me
shivers!
Napakapit ang magkabilang kamay ko sa railings ng elevator. Nanghihina ako,
parang anytime ay babagsak ako. Mas inilapit niya pa ang bibig niya sa tenga ko
bago nagsalita.
"Call me Mr. Lewis again and I will kiss you." He said it with a very sexy,
teasing husky voice.
I could feel my nerves tingling like being tickled with a small feather. Bago
pa man ako makasagot ay narinig ko na ang tunog ng elevator at ang pagbukas nito.
Dang! Narinig ko rin ang mga ingay ng mga nagtatrabaho sa building. Masaya pa
ang usapan nila pero bigla nalang napahinto ang mga ito.
Guminhawa ang pakiramdam ko ng maramdaman ko ang pag-alis niya sa harapan ko.
Dahan-dahan ko pang iminulat ang mga mata ko para makasigurado kung talaga bang
umalis na siya.
"Good morning Mr. Lewis!" Natatarantang bati ng mga empleyado sa kanya.
Patay. Nakakahiya. Naabutan pa nila kaming ganon ang pwesto. Nakita ba nila
kung gaano kalapit ang boss nila sakin? Ugh!
Ano nalang ang mukhang ihaharap ko sa kanila? Kinuha niya na ulit ang kamay ko
at hinila papalabas ng elevator. Lahat ng mga ulong nadadaanan namin ay sa amin
nakatingin.
Mr. Lewis!
Gusto ko siyang sigawan pero baka totohanin niya ang sinabi niya sakin kanina
sa elevator. Pero bakit parang may part sa pagkatao ko na gustong isigaw 'yon ng
paulit-ulit?
Parang nanghihinayang pa ako sa naudlot na halik niya. Crap! Ipinilig ko ang
ulo ko para mawala ang mga weird thoughts sa utak ko.
"Trystan... Nakakahiya, pwede mo na akong bitiwan. Lahat sila nakatingin na
sa'tin." Bulong ko dito habang papalabas kami sa building.
 "I don't care." Ma-awtoridad na sagot.
Ni hindi man lang niya ako tinignan. Nakita ko pa si Ivanna sa hallway. Halos
mabali ang leeg niya masundan lang kami ng tingin ni Trystan. Bakas pa sa mukha
niya ang pagka-gulat. Teka, sabi niya nga pala sa'kin na hihintayin niya ako. Paano
na to? Di bale, may cellphone number naman niya ako. Tatawagan ko nalang siya
mamaya para sabihing babawi ako.
Nakalabas na kami ng building pero hawak parin ni Tyrstan ang kamay ko.
Binitawan niya lang 'yon ng pasakayin niya ako sa kanyang sasakyan.
"Trystan, yung sasakyan nila Mommy." Sabi ko rito.
Nakaupo na ako at inaayos ang seatbelt ko.
"Ipapakuha ko nalang mamaya at ipapahatid sa bahay niyo." Sagot nito.
"Totoo bang tanggap na ako?" Humarap pa ako sa kanya.
"Not yet." Binuksan niya na ang engine at nilisan ang lugar na 'yon.
"What?!"
"Joke lang. Let's eat lunch. I'm hungry." Bale walang sagot nito.
Gusto ko ng umiyak. Feeling ko pinaglalaruan niya ako. Isa ba akong laruan para
sa kanya? Bakit ba siya ganito? Pangarap ko ang nakasalalay dito. Mahirap bang
intindihin 'yon?
Hindi na ako umimik sa buong biyahe namin. Baka hindi ko mapigilan ang sarili
ko.
Nakarating na kami sa isang italian restaurant ni Trystan. Ibinigay na sa amin
ng isang babaeng waiter ang menu at saka niya ito ibinuklat. Naiinis na talaga ako
sa lalaking 'to!
Ano bang gusto niyang palabasin? Hindi niya ako masusuhulan ng pagkain kahit na
medyo kumukulo narin ang tiyan ko dahil sa gutom.
"What do you want?" Tanong nito.
Nakatutok parin ang mga mata niya sa menu.
"I'm not hungry." Pinisil ko ang daliri ko.
Pinipigilan ko ang sarili kong huwag umiyak pero parang hindi ko na kaya.
Aaminin ko, hindi ako matapang. Hindi ko kayang pigilan ang mga emosyon ko but I'm
trying my best to do so...
"It's lunch time Jasmine, order what you want. Kumain ka, ang payat mo." Puna
pa nito sakin.
Really? May oras pa siyang punahin ang katawan ko pero ang tanong ko, hindi
niya masagot ng maayos?
"Ano bang gusto mo Trystan? This is my dream. Bakit ba hindi mo nalang sabihin
kung tanggap na ba ako o hindi? Bakit ba dinala mo pa ako rito? Ano 'to pampalubag
loob?" Nanlalabo na ang mga mata ko.
Tumayo na ako bago nagmamadaling lumabas ng restaurant.
Ayokong makita niyang umiiyak ako. Ayokong maging mahina sa paningin niya.
Besides, madami pang airline diyan. Pwede akong maghintay nalang ulit. Kahit gaano
pa katagal, huwag lang akong maging mukhang bale wala sa kanya. O sa kahit na sino!
Sasakay na sana ako sa taxing pinara ko pero may isang kamay ang pumigil sakin.
Nang makita ko si Trystan ay bumuhos na ang mga luha ko.
The sea of dark emotions churns with no outlet but the sobs, I can feel my
hands shaking from anger and hurt.
Mabilis na tumataas at bumababa ang mga balikat ko. Sinubukan ko pang bawiin
ang kamay ko pero mahigpit ang pagkakahawak niya 'don.
"Let me go Trystan please... Huwag mo na akong paglaruan. That is my dream.
Hindi biro para sa'kin lahat ng 'yun. Matagal akong naghanda para dun. Bakit ba
parang wala lang sa'yo?" Humahagulgol na sambit ko.

Pero imbes na sagutin ako ay isang yakap ang ginawa niya.

Mahigpit na yakap.
 Gusto kong pumiglas at kumawala sa kanya pero mahina ako. Naubos na ang lakas
ko dahil sa mga luhang pinakawalan ko. Hinagod niya ang likod ko at hinawakan ang
ulo ko.
"I'm sorry..." Bulong niya.
"I didn't realized I was hurting you. I forgot to congratulate you. Nakalimutan
kong sabihin sayong tanggap kana. I'm sorry for making stupid signals. Sa unang
interview pa lang alam kong magiging isa kang asset ng kompanya Jas. I'm sorry,
please stop crying..." Pagmamakaawa nito.
Halata sa boses niya ang pag-aalala. Hinigpitan niya pa ang pagkakayakap niya
sakin. Totoo na ba ang mga sinabi niya? Malinaw na ba? Tanggap na ba talaga ako?
Yung totoo?
Lumuwag ang pagkakayakap niya at tsaka niya hinawakan ang mukha ko. Pinunasan
niya ang mga luhang lumalandas doon.
"You're hired. I'm sorry. Gusto lang kitang makasamang mag lunch. Yun lang kasi
ang alam kong dahilan para makasama ka..." Nag-angat ako ng tingin at sinalubong
ang mga mata niya.
"I know matagal ko na dapat ginawa ang humingi ng tawad sayo. Jasmine, let's
start over... Alam kong hindi ko na maibabalik pa lahat ng mga nangyari. Pero isa
lang ang gusto ko ngayon at yun ang makilala ka..." Huminto na ako sa pag-iyak.
Nakita ko ang sincerity sa mga mata niya. Kahit na nagmamakaawa siyang
patawarin ko siya ay nananatili parin siyang gwapo sa paningin ko.
Halo halong emosyon ang nararamdaman ko dahil ngayon ay malinaw na sa mga unang
sinabi niya na tanggap na ako.
Na magiging isang ganap na Cabin crew na ako. Parang lalo pang naging panatag
ang loob ko sa mga huling sinabi niya.
"Am I still hired?" Tama siya.
Mas maganda sigurong mag-umpisa kami ulit. Diba nga, change is the law of life
and those who look only to the past or present are certain to miss the future.
Isang tango lang ang tanging naisagot niya. Napakababaw kong tao. Hindi ko
kayang magtanim ng sama ng loob sa kahit kanino.
"Okay Trys. I forgive you..." Huminga pa muna ako ng malalim bago ko nasabi sa
kanya yun.
Nakita ko ang pagliwanag ng mukha niya na lalo niyang ikina-gwapo. Pumaskil pa
doon ang isang genuine na ngiti. Yayakapin na sana niya ulit ako ng may narinig
kaming isang boses sa loob ng taxi.
"Ah miss, boss. Mawalang galang na baka pwedeng magtanong kung sasakay pa ba
kayo? Kasi kanina pa ako naghihintay eh..." Magalang na tanong ni manong driver ng
taxi.
Napakamot pa ito sa ulo kaya napangiti ako kay Trystan. Kinuha naman nito ang
wallet niya sa likod ng kanyang pantalon at kumuha ng pera don.
"Sorry Manong. Hindi na ho siya sasakay." Sabi ni Trystan pagkaabot ng pera
dito.
"Keep the change." Halos mapunit na yata ang mukha ni manong sa sobrang saya
dahil sa ibinigay ni Trystan.
Lumabas pa ito ng sasakyan at nagpasalamat sa kanya.
"Walang anuman ho." Sabi nito.
"Salamat Ser. Malaking tulong ito sa pamilya ko. Salamat ulit. Mauna na ho ako
sainyo. Nako ang swerte nin'yo sa isat-isa. Bagay na bagay kayo. Parehas maganda at
gwapo." Naramdaman kong nag-init ang magkabilang pisngi ko dahil sa sinabi ni
manong.
Palibhasa siguro may edad na siya kaya malabo na ang paningin niya. Nang
makaalis na ito ay naiwan kami ni Trystan na nagtatawanan.
"Pano ba yan, bagay daw tayo." Pagbibiro nito.
Tinignan ko siya ng masama. Nakakaloko kasi ang mga ngiti niya. Huwag nga siya
diyan. Kaka-ayos palang namin ay kung ano ano na naman ang mga sinasabi niya.
"Jasmine..." Sumeryoso ang mukha niya dahilan para kabahan ako.
Napahawak pa ako sa itim na doctor's bag ko. Ano na naman ba ang lalabas sa
labi niya? Baka tuluyan na akong mahulog sa kanya. No!
"Can we eat now? I'm starving." Hinawakan pa nito ang kanyang tiyan. Natawa
nalang ako sa ginawa niya bago siya tinanguan.
Aysus, nagugutom lang naman pala siya.
After naming kumain ay nagprisinta na itong ihatid ako. Sinabi niya rin mismo
na siya ang magi-email sakin ng mga kailangan ko bago ako sumalang sa training.
Papalabas na kami ng Parissiene ng may makasalubong kaming isang maputing
babae. Nakasuot ito mg dress na hapit sa katawan. Ang sexy niya. Tapos kutis
mayaman. Makapal nga lang ang make-up niya kaya hindi ko alam kung maganda rin ba
siya kapag wala ang mga kolorete niya sa mukha.
"Trystan? Is that you?!" Sabi nito na parang sinisipat pa si Trystan.
"What now Raffie?" Wala sa mood na sabi nito.
Nawala rin ang ngiti niya bago kami lumabas ng resto.
"Nothing and... Who the hell is she?!" Tinignan pa ako nito from head to toe!
Wow ha! Ako lang naman yung babaeng magbibigay ng hell sayo kapag sinabihan mo
pa ako ng masama. Hindi ko naisatinig 'yon. Naramdaman ko ang pag-akbay sakin ni
Trystan na ikinagulat ko.
"This lovely hell you're talking about is my girlfriend. So please get the hell
out of my sight." Dire-diretsong sabi nito.
Halos namutla ang babaeng tinawag niyang Raffie. Kahit na makapal ang make up
niya ay kita sa mukha nito ang kabiguan at inis.
Girlfriend. Lovely... Girlfriend...
Umalingawngaw sa utak ko ang sinabi ni Trystan. Nababaliw na ba siya? Alam
niyang hindi totoo ang lahat ng 'yon.
"Girlfriend?! This can't be Trystan! And you! You will pay for this!" Baling
niya sa'kin.
Imbes na magsalita pa si Trys ay iginiya na ako nito papalayo. Sinulyapan ko pa
si Raffie na padabog na umalis sa pwesto niya.
Nakaramdam ako ng konting awa para sa kanya pero hindi ko alam kung ano ang
meron silang dalawa kaya dapat maging neutral lang ako.
Hindi naman ako natatakot sa banta niya pero bakit ganun nalang ang gulat at
galit niya ng malaman niyang girlfriend ako ni Trystan?! Hindi. Hindi niya ako
girlfriend. Ano ba 'tong mga sinabi niya dun sa babae?
"Sino yun?" Tanong ko dito ng nasa daan na kami pauwi ng bahay.
"Si Raffie. Don't mind her. She's just obsessed..." Bale walang sagot niya.
Nagkibit balikat nalang ako. Ayoko naman kasing manghimasok sa kung anong meron
sila nung babaeng 'yun.
Kahit na gustong-gusto kong itanong kung bakit niya ako ipinakilalang
girlfriend kay Raffie ay hindi ko na ginawa.
Siguro gusto niya lang itaboy si Raffie. Pero gusto ko yung isiping...
Girlfriend niya ako at boyfriend ko siya.

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

CHAPTER 17

Chapter Seventeen

Kiss

Trystan Lewis:
Next week will be the start of your training.
Ito ang unang nabasa ko sa email ko ngayong araw. It made my day. Akala ko
maghihintay na naman ako ng matagal pero mabuti nalang at hindi naman. Excited na
akong magtrabaho. Excited na ang mga paa kong malibot ang mundo.
 Ako:
Thanks Trys!
Sagot ko rito. Bakit ba siya ang nag e-email sakin ng mga dates at kung ano-
anong kailangan ko? Hindi ba'y may mga tao namang yun ang trabaho sa kompanya nila?

Isinara ko na ang laptop ko. So what should I do today? Hit the beach? Hit the
cafe? Hit the quan?
Narinig ko ang pagtunog ng cellphone ko. Baka sila Hailey na ang tumatawag. I
can't wait to tell them na nakapasok na ako sa airline at any time soon ay training
na.
Nawala ang ngiti ko ng makita ko ang isang unknown number sa screen ng
cellphone ko.
I really hate answering calls from strangers. Kahit nga sa kakilala eh. I don't
know why i'm this lazy to hit the answer button.
Hinintay kong mawala ang tawag pero wala pang limang segundo ay tumawag na ulit
ito.
Gusto ko lang i-enjoy ang tunog ng cellphone ko habang pinaghihintay ang nasa
kabilang linya. Nakaka-apat na tawag na ito kaya sinagot ko na.
"Hello?"
"What took you so long?" Iritado ang baritonong boses na narinig ko sa kabilang
linya.
"Who's this?" Sino ba siya para tawagan ako?
E hindi nga naka-register ang phone number niya sa cellphone ko e. Meaning, we
are not friends.
"It's Trystan." Napatuwid ako ng pagkaka-upo ng binanggit niya ang pangalan
niya.
"Trystan?" Nauutal na tanong ko sa kabilang linya.
"How many people named Trystan do you know?" Sure na ako na siya ang nasa
kabilang linya. Ang sungit naman kasi.
"A few..." Narinig ko ang pag buntong hininga niya na parang nauubos na ang
pasensiya.
"Joke! How did you know my number?!" Natatarantang tanong ko.
Mahirap yata siyang biruin ngayon. Baka meron siyang dalaw mahirap na.
"I have your resume remember?" Oh crap! Oo nga pala.
"Ah. e, bakit ka pala napatawag? Hindi mo ba makontak si Kuya Jacob? He's not
even here-"
"No. I want to talk to you. Cherry peek four pm." Hindi na ako nakasagot ng
marinig ko ang isang mahabang beep sa kabilang linya.
Usap? Tungkol saan? Nagsimula na namang bumilis ang pagtibok ng puso ko.
Tungkol ba 'to sa application ko? Babawiin niya ba? Napapikit ako ng mariin sa
naisip ko.
Napasulyap ako sa wall clock ng kwarto ko. What? three pm na! How am I supposed
to get ready within one hour? Babiyahe pa ako. Gosh! He is insane.
Tumayo na kaagad ako sa kama ko at saka dumiretso sa banyo. Para akong si the
flash habang ginagawa ang mga seremonyas ko. three thirty pm na pero nakatunganga
parin ako sa harapan ng closet ko.

Ano bang isusuot ko? Sa dami ng mga nakahanger dito ay wala

akong mapili. Wala na akong maisuot! This one, kuha ko sa isang itim na pleplum
top.
I already wore this at school for an event.
And this, baling ko naman sa red dress na medyo daring ang likod. This isn't
appropriate. Hindi naman kami mag de-date ni Trystan para yun ang suotin ko. Hinawi
ko isa-isa ang mga damit sa walk-in closet ko, baka sakaling makahanap ako ng
maayos na isusuot.
"No, no, too short, no, baduy, no, nice but no, too tight, nope, gotcha!" Hawak
ko ang isang navy blue dress na simple lang.
 Hindi masyadong maiksi pero hindi manang tignan sa haba. Bakit ba ako namimili
at nag-aayos para sa kan'ya?
Maghahanap pa sana ako ng iba pero ng sinulyapan ko ang orasan ay bigla akong
nataranta. three fourty na! Late na ako. Patay!
Agad kong isinuot ang damit na hawak ko kumuha rin ako ng doll shoes na
gagamitin ko.
Pagkatapos kong sipatin ang repleksiyon ko sa salamin ay lumabas na ako ng
kwarto. Tinakbo ko na nga yata ang hagdan para lang makarating sa baba eh.
"Mang Pedring." Tawag ko dito.
Ayoko na kasing mag drive baka lalo lang akong mahuli. Siguro naman ay may alam
si Mang Pedring na shortcut patungo sa Cherry Peek.
Lumabas ako ng garden pero hindi ko siya nakita. Kapag nga naman minamalas ka
oh! Kinuha ko nalang ang susi ng bmw at saka lumabas ng bahay.
Halos mapatalon ako sa gulat ng makita ko si Trystan na nakatayo sa labas ng
double door namin.
He's wearing a dark green long sleeves, jeans and a pair of leather sneakers.
The rays of sun highlight the dimples in his cheeks. His aviators looks so good on
him.
Nakita ko rin sa likod nito si Mang Pedring na inaayos ang gate.
"Trystan, why are you here?" Takang tanong ko sa kanya.
"You are not answering my calls. Kaya sinundo nalang kita." Nasa bulsa ng
pantalon niya ang mga kamay niya.
About my phone... Naiwan ko pa yata sa kwarto ko dahil sa pagmamadali.
"Uh, I think I left my phone upstairs." Nahihiyang sabi ko sa kanya at agad na
yumuko.
"It's okay. I'll wait for you here."
Wow. Good mood na ba siya?
Tumalikod na ako at umakyat sa kwarto ko. Nakita kong nakapatong sa ibabaw ng
kama ko ang cellphone ko at ng buksan ko 'yun ay lahat mg notifications ay galing
sa mga tawag ni Trystan.
Ano bang meron ngayon at gusto niyang mag-usap kami?
"Ano bang pag uusapan natin?" Tanong ko rito nang makarating na kami sa cherry
peek at ngayo'y nasa isang restaurant.
"Nothing. I just wanna see you." Hindi ko mapigilang hindi mapangiti dahil sa
sinabi niya. Kinikilig ba ako?
"Ha? bakit naman?" Nakita ko ang pagsalubong ng mga kilay niya. Sungit talaga.
"I just want to." Diretsong sagot nito. Um-order na kami ng pagkain at tahimik
na hinihintay 'yon.
"Is it true that you have a boyfriend?" All of a sudden na tanong niya.
Napalingon ako rito. Ano bang dapat kong isagot? Yung totoo o yung sinabi ko sa
kanya before?
"No--" Ayokong magsinungaling sa kan'ya.

Besides, napag-usapan na namin na magsisimula ulit kami.

Getting to know each other stage ito kumbaga.
"So you lied to me back then?" Isang tango nalang ang tanging naisagot ko sa
kanya.
"Why?"
Anong klaseng tanong ba yan? Bakit wala akong boyfriend oh bakit ako pumayag na
sumama sa kanya ng gabing 'yon?
"What do you mean why?"
Kinuha niya ang isang tubig ng baso sa harapan niya at uminom doon. Parang
bigla ring natuyo ang lalamunan ko dahil sa usapan namin.
"Why did you kissed me that night?" Seryosong tanong niya habang ang mga mata'y
nakatitig lang sakin.
"I just want to." I'm not mocking him.
Totoo naman talagang gusto ko lang siyang halikan that time. Oo na, naakit ako
sa kanya. Sino ba namang hindi?
Hindi na nasundan pa ng mga tanong ang usapan namin. Nag-usap nalang kami about
sa application ko at pagkatapos non ay naglakad lakad sa isang park.
"Akala ko ba naka leave ka?" Tanong ko rito habang naglalakad palibot sa
malaking park.
Marami ring mga taong nakatambay sa lugar na yon. Parang ang aliwalas ng
paligid. Mayroon pang isang fountain sa gitna nito na pinalilibutan ng mga taong
naghahagis ng coins.
"Yes. I am still on my leave." Sagot naman niya.
"Why don't you spend your time outside the country? Go to the beach or
something like that..." Patuloy parin kami sa paglalakad at ini-enjoy ang sariwang
hangin ng lugar.
"How about you? Why don't you spend your last week of being un-employed?" Bale
walang sabi niya sa tanong ko.
"I'm thinking about it. But i will ask for Kuya Jacob's permission first."
"Of course. So, can we go to the beach this weekend?" Napahinto ako sa sinabi
niya.
Is he spending his vacation with me?
"W-what?" Gusto kong makasigurado sa mga sinabi niya.
"Let's go to the beach..."
"Are you serious?" Sa totoo lang gusto ko talagang pumunta sa beach ngayon,
kaso nga lang wala naman akong kasama.
Ngayon namang niyayaya ako ni Trystan parang hindi ako makasagot kaagad. Bahala
na nga. Magpapaalam nalang ako ng maayos kay kuya.
"Yeah."
"But why do you want to go to the beach with me? You can go with your friends,
girlfriends, fling friends. You know..." Napatiim-bagang siya sa mga nasabi ko. Did
i say too much?
"I just want to go with you." Sumeryoso siya ng tingin sa daan na para bang
maraming iniisip.
"Why me?" Curious na tanong ko.
Umupo kami sa isa sa mga bench doon. Kahit na medyo malayo din ang nalakad
namin ay wala akong naramdamang pagod. Ngayon na lang din kasi ako nakapasyal sa
isang park. Parang ang tagal ko ng naka tambay sa bahay.
Palubog na ang araw at kitang kita sa pwesto namin ni Trystan ang dahan dahang
pagbaba nito.
"Trys..."
Bwisit! Bakit ba kinakabahan ako tuwing kasama siya. Kahit na anong pilit kong
maging normal ay hindi ko magawa.
"Just don't ask, Jas." Pa-supladong sagot nito.
"Ah, okay bahala ka kung hindi mo sasabihin. Hindi nalang ako sasama." Siguro
naman kahit ngayon lang pwede akong tumanggi sa kanya diba?
Hindi naman na related sa work to' tsaka boss ko siya dapat hindi kami ganito.
Ano nga ba kami? Wala namang kami eh.
Napapikit siya ng mariin bago humarap sakin. Yung mga mata niyang nangungusap.
Itinukod niya ang mga siko niya sa kanyang tuhod at pinagsalikop ang dalawang
kamay.
"I... I just want to be with you. I mean, I don't know Jasmine. Basta ang alam
ko lang ay gusto kitang makasama." Nauutal na sabi niya.
Tumuwid na ito ulit ng upo bago humarap sakin. Nakipagtitigan ako sa mga mata
niyang nag-aalab.
Oh my Gosh Trystan!
My heart began to pound and I could feel my cheeks getting hot.
"I like you Jasmine and believe it or not, I can't stop thinking about you
since that night. I was looking all over the place to find you." I gripped on my
dress tightly with sweaty hands as my heart still beating fast.
I can also feel the butterflies on my stomach.
"Trystan..." That was the only word I can say.
Gusto ko siyang yakapin. Gusto kong matuwa sa lahat ng mga sinabi niya.
 "Jasmine, I like you. And it's killing me not to see you everyday. I know it's
weird but that's how I feel." Hinawakan ko ang kamay ni Trystan at pinisil 'yon.
Hindi niya alam kung gaano niya ako pinasaya. Gusto ko ring sabihin sa kanya na
araw-araw naiisip ko siya at gusto ko rin siyang makita. Pero wala ng lumalabas na
mga salita sa bibig ko.
Gumalaw nalang ako at niyakap siya. Ginantihan niya ang mga yakap ko. I feel
like I'm on cloud nine.
Hindi pa ako sigurado sa nararamdaman ko dahil kahit kailan ay hindi pa naman
ako nakaramdam ng ganito. Basta masaya ako kapag nakikita ko siya.
Kapag magkasama kami parang yung paligid namin humihinto. Hindi ako mapakali at
parang sari-saring emosyon ang nararamdaman ko.
Ang this hug, I feel comfortable with it. Para bang sapatos ni cinderella na
sukat na sukat sa kanya.
Ito na ba yung sinasabing love?

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

CHAPTER 18

Chapter Eighteen

Coastal Paradise

Nakasuot ako ng sando at beach shorts na ang panloob ay itim na two piece
habang inaayos ko ang mga gamit na dadalhin ko para sa pagpunta namin ni Trystan sa
beach.
"Kuya I'll be back tomorrow." Sabi ko dito na ngayo'y naka-upo sa office niya
na nasa isang bahagi ng aming bahay.
Ni hindi man lang niya ako sinulyapan, halata kasing napaka busy niya at marami
na ring mga papel ang nakatambak sa ibabaw ng kanyang lamesa.
"Okay. Call me when you get there."
Talaga? Halos magliwanag ang mukha ko ng literal dahil sa sayang naramdaman ko.
Ni hindi man lang niya tinanong kung sinong kasama ko or kung may kasama ba ako.
Basta ang mahalaga pumayag na siya.
Lumapit ako sa kanya at niyakap siya.
"Thank you Kuya. I'll be home tomorrow. Love you!" I peck a kiss on his cheeks
and hugged him once again before leaving his office.
Tinawagan ko pa ang parents ko at nagpaalam narin sa kanila na bukas pa ang
balik ko. Sabi ni Trystan susunduin niya ako pero mag-aalas otso na ay wala pa
siya.
Lumabas na ako ng bahay at naglakad-lakad. Sigurado naman akong kapag pumunta
siya sa amin ay dito rin ang daan niya. Maganda kasi ang sikat ng araw dahil maaga
pa. Hindi pa ito nakakapaso ng balat.
Sabi ni Manang Celia masyado na daw maputla ang kulay ko kaya kailangan ko rin
ng araw para naman magkaron ng kaunting kulay ang balat ko.
Naramdaman ko ang pag vibrate ng cellphone ko sa aking bulsa. Dinukot ko iyon
at nakita ang pangalan ni Hailey sa screen. Dali-dali kong sinagot ang tawag niya.
"Hailey! Oh my God I miss you!" Excited na sabi ko sa kabilang linya.
"Hi Jasmine! I just wanna congratulate you and I miss you too!" Ramdam na
ramdam ko sa boses niyang totoo ang mga sinasabi niya.
Paano ba naman, ilang buwan narin kaming hindi nagkikita-kita.
"Thank you Hailey! So what's up?" Isang malawak na ngiti ang nasa mga labi ko
habang kausap siya.
 This day is going to be great!
"Okay lang naman ako..." Naramdaman ko ang lungkot sa boses niya.
"Are you really okay? How's Caleb?" Si Caleb ang ex niya.
Hindi ko nga maintindihan itong si Hailey kung bakit hanggang ngayo'y
tinutulungan niya parin yung ex niya. Last time I check, he hurts her so bad.
"He's fine. Hows Kelvin?" Nauutal na sabi niya.
"I haven't seen him in awhile. Hails, when are you coming home again?" Sa
kabila ng pagka-miss ko sa kanya, alam kong marami pang mga bagay ang dapat niyang
ayusin.
Pinipilit ko siyang intindihin pero hindi ko magawa.
Kung sabagay, wala pa naman akong karanasang mainlove. Kaya susuportahan ko
nalang si Hailey sa mga desisyon niya.
"Soon Jas, hey... I gotta go. Bye Jas. Take care!" Hindi na ako nakasagot pa.
Ibinaba ko nalang ang linya at saka patuloy na naglalakad. Asan na ba kasi
itong si Trystan? Mangingitim pa yata ako bago siya makarating.
"Ay palakang bakla!" Napapitlag ako dahil sa isang busina ng sasakyan sa likod
ko.
"Why are you walking?" Tanong ni Trystan ng bumaba ang tinted na salamin ng
kanyang sasakyan.

"Get in." Dagdag pa nito. Binuksan niya ang front seat at

pinasakay ako don'.
"I was at your house at sabi ni Mang Pedring ay nakaalis kana."
"Ang tagal mo kasi eh. Tsaka akala ko makikita mo ako pagpasok mo ng village."
Isinuot ko na ang aking seatbelt.
"Ah." Maikling sagot niya.
Sinulyapan ko si Trystan. Nakasuot ito ng isang plain na puting t-shirt at
puting shorts.
"That was too short." Mahinang sabi niya habang nagmamaneho. Napatingin ako sa
kanya para tignan kung ano ang tinutukoy niya.
"What?" Tanong ko rito.
"That shorts." Hello? Malamang. kaya nga tinawag na shorts eh.
"We're going to the beach Trys."
Shorts palang nagsusungit na siya? Paano pa kaya kapag nag two piece na ako
mamaya?
Halos alas tres na ng hapon ng makarating kami sa isang beach sa Batangas.
Naipit kasi kami sa traffic at medyo malayo rin sa kabihasnan ang lugar na ito.
Kinuha ni Trystan ang mga gamit ko at binitbit ang mga yon papasok ng front desk.
"Mr. Lewis!" Bati ng isang babaeng naka sky blue na uniform at puting shorts.
Nakita ko ang pag ngiti ni Trystan dito na bahagyang ikinainis ko.
Ibinaling ko nalang ang mga mata ko sa dalampasigan na may mga pino at puting
buhangin. Private ang beach resort na ito at iilan lamang ang tao doon.
Mayroon pa akong nakitang golf course sa kanan ko at sa kaliwa naman ay ang
isang malaking infinity pool na napapaligiran ng matataas na puno at mga puting
beach chairs.
Sa may dalampasigan naman ay nakapwesto ang mga kahoy na upuan at malalaking
payong.
Pakiramdam ko tuloy para akong nasa isang panaginip. Sariwa ang hanging
nalalanghap ko.
Ang hanging dumadaan sa balat ko ay malamig at presko. Napatingin ako kay
Trystan habang kinakausap parin ang isang front desk officer.
"Mabuti naman at napadpad ulit kayo rito." Masayang sabi nito kay Trystan.
Siguro ay suki na siya dito. Baka nga dito niya dinadala ang lahat ng mga babae
niya eh. Hmp!
Nakaramdam ako ng inis. Sa mga oras na to isa lang ang gusto kong gawin, ang
lumangoy sa kulay asul na dagat na nasa harapan ko.
"This is Jasmine Delaney." Pagpapakilala sa akin ni Trystan sa babaeng ang
pangalan ay Lea.
Siguro mga nasa trenta anyos na itong si Lea. Maluwag ang pagkakangiti nito
sakin, pero ang mga ngiti niya'y makahulugan. Ibinigay na nito kay Trystan ang
isang key card.
Teka bakit isa lang? Hindi pwedeng sa iisang kwarto lang kami ni Trystan!
Protesta ng utak ko.
"Teka, Trystan nakalimutan mo yata ang susi ng kwarto ko." Pagkuha ko ng
atensiyon niya habang patuloy na naglalakad sa harapan ko.
"This is the key." Itinaas pa nito ang key card na ibinigay ni Lea kanina.
"How about your room? Asan ang susi mo?" Jusmiyo.
Hindi ko kakayaning makasama siya sa iisang kwarto! Baka kung anong mangyari.
Baka hindi ko na naman mapigilan ang sarili ko!

"We have the same key card."

Sinasabi ko na nga ba eh! Ano bang binabalak niya? Wag niya akong maakit-akit.
"What?! Trystan no-" Magsasalita pa sana ako pero bigla akong namangha sa nasa
harapan ko.
Hindi lang ito simpleng kwarto kundi para itong isang penthouse na nasa harapan
mismo ng beach. Meron din itong sariling pool sa labas ng glass walls.
Pumasok na kami sa loob matapos niyang buksan ang pinto. Moderno ang pagkaka-
disenyo ng penthouse na 'yon. Pagkapasok palang namin ay napansin ko na ang isang
litrato ng isang batang lalaki na nasa taas ng fireplace.
Lumapit ako doon habang si Trystan ay binubuksan ang isang kwarto.
"You can stay here. This room has the best view to the entire resort." Inilapag
niya ang mga gamit ko sa kwartong tinutukoy niya at lumabas na ulit.
"Who's this?" Curious na tanong ko sa isang portrait photo na hawak ko.
"Why?" Nakakunot noong tanong niya.
"Is this you?" Tinignan ko ulit ang litratong hawak ko.
Pagkatapos ay tumingin ulit sa kanya. Nose, eyes, eyebrows. Check. Nagpalipat
lipat pa ang mga mata ko bago siya muling sumagot.
"Yes that's me okay. You don't need to look at me like I did something
wrong..." Masungit na sabi nito at tumungo sa bar area ng penthouse. Kumuha ito
doon ng isang basong alak.
"So this resort..."
"Yes." Sagot ulit niya.
Nalaglag ang panga ko. Tama nga ako. Pagmamay-ari nila ang magarbong lugar na
ito. Kaya naman pala parang kilalang kilala na siya ni Lea.
Hindi lang siya suki, kundi sa kanya na rin mismo ang lugar na ito kaya anytime
pwede siyang magdala ng kahit na sino.
Inilapag ko na ulit ang larawan niya sa kinalalagyan nito. Bata pa pala siya ay
gwapo na siya. Napangiti ako sa naisip ko. Sabi ng iba kapag maganda or gwapo daw
ang bata, paglaki nito ay pangit. Pero simula ngayon hindi na ako maniniwala sa mga
sabi-sabi.
Trystan is the living proof that myths don't exist.
Inilakad ko ang mga paa ko sa kwartong pinaglagyan niya ng mga gamit ko.
Napasinghap ako sa nakita ko.
"Wow..." Hindi ko mapigilang hindi sabihin 'yon.
Nakaka-mesmerized ang lugar. Halatang alaga ito kahit na sobrang lawak, at
walang parte ng resort ang hindi makakaakit ng kahit kaninong mata.
Napaka brilliant ng nag design ng lugar na 'to. Para akong nasa isang modernong
paraiso.
Teka iisang kwarto lang ang narito sa penthouse? Saan naman kaya matutulog si
Trystan? Lumabas na muli ako ng kwarto at hinanap siya. Nakaupo ito sa couch habang
nakataas ang mga paa sa isang coffee table at nanunuod ng basketball.
"Trystan, iisa lang ang kwarto sa penthouse na 'to?" Tanong ko rito at umupo sa
gilid ng couch niya.
"Yeah." Bakit ba kahit na isang tanong isang sagot siya ay gustong gusto ko
parin siyang kulitin?

"So saan ka matutulog?" Hindi na ito sumagot bagkus ay

tinapik nito ang couch na kanyang kinauupuan.
Really? Ang CEO, ang nag-iisang anak ng Lewis at ang may-ari ng Coastal
Paradise na ito ay sa couch matutulog?
"Trys, I can sleep in the other rooms." Hindi niya pinansin ang mga sinabi ko.
"Meet me at the beach front." Tumayo na ito ng hindi ako tinitignan.
Wala na akong nagawa kundi ang bumalik sa kwarto ko at magpalit ng pang
swimming. Kanina ko pa gustong lumusong sa tubig simula matanaw ko ang magandang
dagat sa hindi kalayuan.
Tinanggal ko ang aking sando at shorts na puti. Tanging ang itim na two piece
nalang ang suot ko. Kinuha ko rin ang puting see-through kimono dress sa bag ko.
Sumulyap pa ako sa repleksiyon ko bago lumabas ng kwarto. Paglabas ko don ay wala
na siya. Lumabas na ako ng penthouse at hinanap si Trystan.
Nang makatapak ang tsinelas ko sa lupa ay parang gusto ko ng tumakbo sa dagat.
Inilinga ko ang paningin ko at halos muntik na akong madapa ng makita ko si
Trystan.
Tanging shorts nalang ang suot nito. Napalunok ako ng makita kong muli ang
katawan niya.
May good grace help me! Those tight abs... Kanin nalang ang kulang!
Kahit na gusto kong iiwas ang paningin ko ay hindi ko magawa. Ipinilig ko ang
ulo ko. Ano nanaman bang mga bagay itong pumapasok sa utak ko.
Dahan dahan akong lumapit sa kan'ya. Nakahiga ito sa isang kahoy na upuan. Alam
kong mainit pa pero ng makalapit ako sa kan'ya ng tuluyan ay parang lalo kong
naramdaman ang init ng sikat ng araw. Naka-shades ito kaya hindi ko makita kung
nakatingin ba siya sa akin o hindi.
Umupo na ako sa katabing upuan niya. Kinuha ko ang lotion sa aking bag at agad
na naglagay non. Tumayo ako at hinubad ang aking puting kimono.
Nasa beach naman ako kaya wala akong dapat ikahiya. Nakita ng peripheral view
ko ang bahagyang pag galaw ni Trystan ng mahubad ko na ito ng tuluyan.
I wonder kung naaakit din ba siya sakin kagaya ng pagka-akit ko sa kanya?
Parang may biglang naglaro sa utak ko.
Umupo na ulit ako para tapusin ang paglagay ko ng sunscreen. Pinapakiramdaman
ko ang reaksiyon niya habang dahan-dahan kong pinapagapang ang mga kamay ko sa
katawan ko. Nakita ko siyang napalunok dahilan para mapangiti ako.
"Trys, can you help me?" Tignan natin kung hanggang saan ang pagka suplado mo
Mr.Lewis.
"What?" Iniangat niya ang kanyang aviator.
Iniabot ko sa mga kamay niya ang suncreen at tumalikod sa kanya.
"Please..." Hirit ko pa ng hindi ko parin maramdaman ang paglalagay niya sa
likod ko.
Napaigtad ako ng maramdaman ko ang kamay niya sa likod ko.
God! It feels good! Parang may mga kuryenteng dumaloy sa katawan ko ng tumaas
ang kamay niya papunta sa leeg ko. Pababa ng spine ko...
Shit! Parang lugi yata ako. Parang ako yung mas naaapektuhan. Bumabang muli ang
kamay niya. Nang hawiin niya ang buhok ko ay napatayo na ako.
"Okay na. Thank you." Nag-aapoy ang pisngi ko.
Hindi ko alam ang nararamdaman ko. Bigla akong nahiya sa kapusukan ko. Bad
move! Palibhasa kasi kung ano ano ang nasa isip ko eh.
Tumakbo na ako papalapit ng dagat at naglakad haggang sa makalubog sa tubig ang
katawan ko. Huminga ako ng malalim bago lumusong doon. Sobrang lamig ng tubig kahit
tirik pa ang araw. Namiss ko lang talagang lumangoy. Noong bata pa ako ay maitim
ang balat ko dahil sa pagbababad sa beach at swimming pool.
Noong highschool ako ay sumasali pa ako sa swimming competition tuwing
intramurals namin. Ako lagi ang nagcha-champion sa lahat ng swimming competition na
ginaganap sa school namin. Gano'n din si Kuya Jacob. Siya nga ang nagturo sa akin
ng mga styles e. Sa kan'ya siguro ako nagmana sa galing ko sa pag langoy.
Aahon na sana ako ng may maramdaman ako pares ng kamay na humigit sa bewang ko.

Nang tuluyan na akong makaahon ay nakita ko ang mukha ni Trystan. Ang mga mata
niyang nag-aalab. Yung katawan niyang mainit na nakadikit sa katawan ko. Yakap
yakap niya parin ako habang ang kanyang mga mata ay parang nangungusap habang
nakatitig sa akin.
My heart began to beat fast that its normal pace! Habol ko ang aking paghinga
kahit na hindi naman ako gaanong tumagal sa ilalim ng dagat. Napahawak ako sa
balikat niya. Hindi naman ako nalulunod sa dagat pero naghihina ako sa paraan ng
pagtitig niya sa'kin.
"Don't do that again Jasmine. I might not control myself next time..." He said
it with his husky sexy voice.

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

CHAPTER 19

Chapter Nineteen

Jealous

Dumadagundong parin ang dibdib ko. Matagal na akong binitawan ni Trystan pero
ako, heto naiwang tulala. Parang hindi pa nagpo-process sa utak ko ang mga
nangyari. 
Fuck! What the hell did just happened? Para akong na-estatwa sa ginawa niya.
I can't play that game anymore. Napapikit pa ako ng madiin bago lumusong muli
sa tubig. Nagpapalpitate ako. Paano ko nanaman siya haharapin mamaya?
Ilang minuto ang nakalipas bago ako umahon at pumunta sa lounger kung saan
nakasabit ang kimono ko. Nakaupo lang siya doon habang hawak hawak ang isang baso
ng refreshment. Ugh! Paano ba mawawala ang attraction ko sa kan'ya?
Palubog na ang araw pero nandito parin kami sa dalampasigan at pinapanuod ang
pag galaw ng mga ulap.
"Trystan, are you sure you're going to sleep on the couch?" Pagbasag ko sa
katahimikan sa pagitan namin.
"Yeah. I don't wanna let you sleep alone in the penthouse." Feeling ko tuloy
girlfriend niya ako sa mga kilos niya eh. 
Kahit na medyo may pagka-moody siya ang lakas parin ng dating niya sakin. Tsaka
bakit parang ang sarap pakiggan ng thought na girlfriend niya ako? Ganito na ba
talaga ako ka excited pag dating sa love?
"Okay. Pero, pwede naman kasi akong matulog sa ibang rooms dito sa resort."
Kinuha ko ang isang baso ng smoothie na nasa maliit na table.
"No. All rooms are occupied. Sabi ni Lea ay mayroong bachelor's party sa
kabilang side. We will go home tomorrow anyway." Maotoridad niyang sabi.
Biglang pumasok sa isip ko ang mga sinabi niya last time. Totoo bang gusto niya
ako? Gusto niya parin ba ako hanggang ngayon?
"Ang ganda ng lugar niyo Trystan.  I can see myself living in a paradise like
this." Wala sa intensiyong sabi ko. 
Nakita ko ang bahagyang pag ngiti niya.
"You can live here if you want." Kahit na nagbibiro lang ako ay nakita ko ang
pagiging seryoso ng mukha niya. 
But I want to live here with you Trystan... Singit ng puso ko. Hindi na utak
ang sumisingit ngayon. Am I in a big trouble?
Nang lumubog na ang araw ay tumayo na siya at niyaya na ako nitong bumalik sa
penthouse para maghanda sa dinner namin sa resort.
Mabuti nalang at dalawa ang banyo sa penthouse, hindi ko na makikita ang
katawan niyang nagpapalito sa katinuan ko.
Pagkatapos maligo at mag ayos ay kinuha ko ang bag ko at inilabas doon ang
isang puting long dress. Napangiti ako sa nakita ko sa salamin ng sukatin ko ang
damit. Mayroon pala akong damit na ganito ka simple pero disente tignan. Sa dami ba
naman kasi ng mga damit ko ay hindi ko na alam ang laman ng aking closet.
Ang sabi ni Trystan ay sa taas daw kami ng resort magkikita. Sa laki nito paano
ko naman malalaman kung saan kami kakain at kung saan ang way papunta doon? 
Pagkalabas ko ng penthouse ay pumunta ako sa reception. Alam ko na, hahanapin
ko nalang si Lea para magpasama kung saan ang lugar na tinutukoy ni Trystan.
Maingay ang kabilang side ng resort na nadaanan ko. Halos lahat nga ng tingin
ng mga lalaki ay sa'kin napunta nang dumaan ako sa harapan nila. Binilisan ko ang
paglakad ko pero may isang pamilyar na boses ang tumawag sa akin.

"Jasmine?" Tawag nito sa akin na dahilan para mapalingon

ako.
"Garrett?" I can't believe he's here! 
Wow, ngayon ko nalang ulit siya nakita pagkatapos ng hindi niya pagpansin sakin
sa Parissiene.
"What are you doing here?" Tanong nito. 
Halata sa mukha niyang namumula na nakainom na ito ng alak. What do I expect?
Mapupungay narin ang mga mata niya pero yung ngiti niya ang nagpangiti sakin. 
Nakakainis ha, kanina lang ay kinikilig ako dahil kay Trystan, tapos ngayon
namang si Garret ang nasa harapan ko ay natutuwa naman ako.
"Wala, just hitting the beach." Ginantihan ko ang mga ngiti niya.
"Ikaw? Bachelor's party?" Tanong ko pa rito.
"Yep!"
"Are you with your friends?" Tanong nito. Isang iling lang ang isinagot ko sa
kanya.
"Hey Garret, how come you didn't told us that you have a gorgeous girlfriend?"
Namula ako sa sinabi ng isang lalaking halos kasing-edad lang din namin. 
Girl friend? Or girlfriend? Lumapit pa ito sa amin at inilahad ang kamay niya
sa harapan ko.
"Brian." Nginitian ko lang siya at pagkatapos ay sinabi ang pangalan ko.
"Nice to see you Garret. Mauna na ako ha." Paalam ko rito.
"See you around Jasmine." Lumakad na ako papalayo sa kanila. 
Sakto namang nakita ko si Lea na may mga hawak na beach towels. Kahit na gusto
kong makausap pa si Garret ay parang mas gusto ng puso kong makita si Trystan.
"Lea." Tawag pansin ko sa kanya. 
Nang makita niya ako ay napangiti nanaman siya. Napaka genuine ng ngiti niya at
nakakahawa din ang mga 'yon.
"Hi Jasmine!" Ibinigay nito ang mga beach towels sa isang lalaking empleyado ng
resort.
"Nakita mo ba si Trystan? Kasi sabi niya mag di-dinner daw kami sa taas."
"Ay oo. Halika sasamahan na kita doon." Walang ano-ano'y umibis na ito at
naglakad sa isang direksiyon. 
Sinundan ko lang siya. Mayroon pa palang part ng resort ang hindi nakita ng mga
mata ko kanina. Ilang hagdan din ang inakyat namin ni Lea patungo sa taas ng
resort.
"Grabe naman pala si Trystan. Mabuti at hindi napapagod ang mga babaeng
dinadala niya rito?" Narinig ko ang pag tawa ni Lea. 
Nakakailang hagdan palang kami pero parang kinakapos na ako ng hininga. Mabuti
nalang at maganda ang view sa baba dahil sa mga ibat-ibang kulay na nagmumula sa
buong resort. Kahit na madilim na ang kabuuan ng lugar ay buhay na buhay parin ang
ganda ng coastal paradise.
"Bakit pagod ka na ba?" Natatawa paring tanong nito.
 "Medyo." Nginitian ko siya.

"Ikaw lang ang napagod dito." Napahinto ako ng ilang saglit

sa mga sinabi niya. 
So weak pala ako kumpara sa mga babaeng dinadala ni Trystan rito? Bakit ko pa
ba kasi tinanong ang bagay na 'yon. Wrong move.
"Talaga? e, Ilang babae na ba ang nadala ni Trystan dito?" 
Pinilit kong maging kaswal pero pakiramdam ko ay nagmukha lang akong
pakialamera sa paningin ni Lea. Narinig ko ulit ang tawa niyang parang nakakaloko
bago siya muling nagsalita.
"Ikaw palang." Magsasalita pa sana ako pero huli na. 
Nandito na kami ngayon sa taas kung saan mayroong isang table sa gitna ng
magarbong balkonahe. Mayroon ding nakahandang wine at kandila sa gitna ng isang
lamesa. Sa isang dulo ng balkonahe ay ang bar area. Hindi pa pala natatapos ang
paghanga ko sa lugar na 'to. Napasinghap ako ng makita ko si Trystan na nakadungaw
sa ibaba ng resort.
"Sige Jasmine, Mauna na ako." Paalam ni Lea sa'kin. 
Kami lang pala ang tao ni Trystan doon. Akala ko ay isa sa mga restaurant sa
ibaba ang kakainan namin. Hindi niya naman sinabi na mayroon siyang ganito ka
romantic na lugar para sa dinner naming dalawa.
"Thank you Lea." Nginitian ko siya. 
Umibis na siya sa harapan ko para bumabang muli papunta sa resort.
"Trystan, ang ganda dito." Hindi ko mapigilan ang tuwa ko pero parang bigla
akong kinabahan ng malapitan ko siya. 
Bakas sa mukha niya ang galit. Masyado ba akong matagal para magalit siya? Wala
naman kasi siyang sinabing oras eh.
"Okay ka lang?" Tanong ko rito.
"Oo." Inurong niya ang isang upuan at pinaupo ako pagkatapos naman ay umupo na
siya sa harapan ko.
Nagsalin pa ito ng red wine sa mga baso namin.
"Cheers." Tinapik ko ang baso niya gamit ang baso ko. 
Pero hindi parin mawala sa isip ko ang expresyong nakikita ko sa kanya.
Nilinga ko ang paligid. Mayroon palang light house sa medyo hindi kalayuan.
Maganda rin kaya don? 
Parang ayoko ng umuwi sa kabihasnan! I swear, I can live here forever. And if
God allows someone to be with me, I will surely choose this handsome guy in front
of me. Kahit na masungit pa siya at suplado.
Hindi mawala ang kilig ko sa mga bagay na pumapasok sa isip ko. Tapos itong
ginawa niya. It's very romantic. Kahit na sinong babae ay mapapa-oo kapag dito
nagpro-pose ang isang lalaki. Napapikit ako ng may marinig akong magandang musika
na lalong nagpadagdag ng kilig ko.
"Sino 'yung kausap mo kanina?" Tanong nito sa gitna ng pagkain namin at
pagmumuni-muni ko. 
Kahit na romantic ang tugtog na nanggagaling sa kung saan ay hindi naman no'n
naimpluwensyahan ang mood ni Trystan. Nananatili parin itong naka tiim bagang at
matalim kung makatingin.
"Ha?" Nalilitong tanong ko rito.
"I saw you talking to someone." Pagpapatuloy niya.

"Ah, Si Garret ba? Schoolmate ko."

"Okay." Supladong sagot nito.
"Bakit mo natanong?" Kinakabahan ako dahil sa magiging sagot niya.
"Nothing." Same reaction. Isang tanong isang sagot.
"We just greeted each other." Nagsalubong ang kilay niya sa sinabi ko. 
Natapos na kaming kumain ng main course kahit na medyo awkward ang sitwasyon
namin.
"Okay."
"Are you jealous?" Napatawa siya sa sinabi ko. 
Right.
Bakit nga naman siya magseselos? Ano ba ako sa ka'nya? Wala naman e. Walang
kami. Ilusyunada lang talaga ako. Gusto kong lumubog sa kinauupuan ko ngayon dahil
sa hiya.
"Why would I be jealous?" Nakapaskil parin sa mukha niya ang isang sarkastikong
ngiti. Napayuko nalang ako sa sinabi niya. "I just confessed my feelings for you. I
told you I like you. Why would I be jealous if the girl I like was talking to
another guy?" Tumayo na siya at pumwesto sa edge ng balcony. 
Nakaharap siya ngayon sa baba ng resort habang ang mga kamay ay nakakapit sa
railings na kahoy.
Napaangat ako ng tingin sa mga huling sinabi niya.
So... Kaya siya nagagalit dahil tama ako? Nagseselos nga siya? Ang cute niyang
magtampo. Hindi ko mapigilan ang ngiti ko.
Tumayo na ako at walang ano-ano'y niyakap siya sa kanyang likuran. Gosh
Trystan! You are always making me jump off my boundaries.
"I... I like you too, Trystan..." Hindi ko na napigilan ang sarili kong sabihin
ang mga 'yon.
"And I don't know if I just like you or it's more than that." Naramdaman ko ang
pag hawak niya sa mga kamay ko at dahan dahan akong hinarap. 
Napayuko ako ng makita ang mga mata niyang nakatitig sakin. Hinawakan niya ang
pisngi ko at ini-angat dahilan para magkasalubong ang mga mata naming dalawa.
"Yes. I'm jealous Jasmine. I don't want any guys talking to you or just looking
at you. I don't know, but it makes me angry." Malambing niyang pagpapaliwanag. 
Para bang kay sarap pakinggan ng mga sinasabi niya ngayon. Naramdaman ko na
naman ang mga paro-paru sa tiyan ko na nagsisiliparan. My heart is pounding. It's
like shouting Trystan's name all over again.
Hinalikan niya ako sa noo bago muling nagsalita.
"Please don't make me jealous again." Narinig ko sa boses niya ang pagmama-
kaawa. 
Wala akong tanging naging sagot kundi ang yakapin siya ulit. Naramdaman kong
inilagay niya ang mga kamay ko sa kanyang leeg at saka ibinaba ang kanya sa aking
beywang.
"Let's dance." Bulong niya ng maipwesto na niya ang kanyang kamay. 
Ihinilig ko ang ulo sa kanyang dibdib. Naramdaman ko ang mas paglapit ng
katawan niya sakin at ang pagkakayakap niya.
Sa kabila parin pala ng pagka suplado niya ay may malaking parte ng pagkatao
niya ang boyfriend material.
Kahit na wala akong alam sa love ay alam ko naman kung paano manuri ng klase ng
lalaki. 'Yun bang mga lalaki na may kailangan lang sa'yo at 'yung lalaki na kayang
dumaan sa hirap mapasa kanya ka lang.
Habang nakasandal ang ulo ko sa dibdib niya ay rinig na rinig ko ang malakas na
pag tibok ng puso niya. Halos parehas pa nga ng pagpintig ang mga puso namin e.
See? Kahit yun napansin ko pa. Perks of being a hopeless romantic. Siya na nga
kaya ang prince ko? Or gusto niya lang ako at hanggang doon nalang 'yun?
Ipinilig ko ang ulo ko. Sa ngayon isa lang ang gusto kong gawin, ang i-enjoy
ang natitirang oras namin dito sa resort. Ang natitirang oras kasama si Trystan.
Nakaramdam ako ng lungkot habang iniisip na bukas ay uuwi na kami.
Parang ayokong umalis sa mga bisig niya. Parang gusto kong huminto nalang ang
pag-ikot ng mundo at ang paghinto ng oras para lang makasama ko pa siya ng matagal.
Napapikit ako ng mariin ng marinig ko ang isang pamilyar na kanta.
First Love by Utada Hikaru na Instrumental. Bawat tunog ng piano ay damang dama
ko.
Sabi nila magulo ang mundo ng pag-ibig pero isa lang ang alam ko at
nararamdaman ko ngayon.
Masarap ang magmahal.
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

CHAPTER 20

Chapter Twenty

Stranded

Pagkatapos naming mag dinner ni Trystan ay magkahawak kamay kaming bumaba

pabalik ng kanyang suite.
I'm not used to what I feel but it's in a good way. Habang hawak niya kasi ang
mga kamay ko ay hindi ko mapigilang sulyapan ang kan'yang gwapong mukha at
mapangiti. Hinigpitan pa niya ang kamay ko ng mapadaan kami sa tapat ng bachelor's
party nila Garret.
"Jasmine!" Tawag sa'kin ng isang lalaki.
Inaninag ko kung sino ang tumawag ng pangalan ko at nakita ko si Brian.
Namumula ang mukha nito at medyo hyper na.
"Garret is looking for you!" Sigaw niya pa ulit.
Pero tuloy-tuloy lang ang paglakad namin ni Trystan. Nakita ko pa ang isang
ngisi sa labi niya.
Nang makalagpas kami doon at narating ang suite ay agad akong niyakap ni
Trystan.
Napakapit ako sa likod niya. Grabe, ang sarap sa pakiramdam ng yakap na 'yon. I
feel like a precious gem that's being secured.
"Goodnight..." Sabi nito ng maihatid ako sa tapat ng kwarto ko.
Yumuko pa siya para halikan ang noo ko. Aalis na sana siya sa harap ko pero
hinawakan ko ang kamay niya.
"Are you sure you're going to sleep in the couch?" Pinisil niya lang ang ilong
ko.
"Ouch! Trys, I'm asking..." Napahawak ako sa ilong ko na kan'yang pinisil.
"I'm okay. Don't worry about me okay? Get some sleep. Maaga pa tayo bukas."
Nginitian niya pa ako bago tuluyang pumunta sa couch at humiga doon.
Wala na akong nagawa, pumasok na ako sa loob ng kwarto ko. Pagkasara ko palang
ng pinto ay nagtatatalon na ako sa tuwa at kilig.
Totoo ba lahat ng nangyari? O nananaginip lang ako? Mahilig kasi akong mag day
dream e! Kinurot ko ang pisngi ko.
"Aw..." Daing ko.
Totoo nga ang lahat at hindi lang 'yon basta panaginip. Sumandal ako sa pintuan
at niyakap ko ang sarili ko habang dumausdos pababa doon. Gusto kong sumigaw pero
pinigilan ko ang sarili ko.
Bago pa man maabot ng pang-upo ko ang sahig ay bigla namang nalaglag ang mga
hanger at ang damit na nakalagay doon dahilan para gumawa ng ingay.
"Jas, are you okay?!" Narinig kong sigaw ni Trystan sa labas ng pintuan ko.
Agad akong tumayo at inayos ang sarili. Hinawi ko muna ang mga buhok na
nakaharang sa mukha ko bago ko pinihit ang door knob at nakita ko si Trystan na
topless at tanging boxer shorts lang ang suot.
Shit!
"Ah, uhm... okay lang naman ako. May nahulog lang sorry!" Nahihiyang sabi ko.
Hindi ko maialis ang tingin ko sa katawan niya partikular sa kanyang dibdib,
pababa sa kanyang abs, hanggang sa... Napakagat labi nalang ako bago pa may
kamunduhang pumasok sa isip ko.
"Get some rest okay?"
Kahit na hindi siya mag flex ay kitang kita ang mala pandesal niyang abs.
 Hindi naman mainit ang paligid pero pakiramdam ko ay pinagpapawisan ako ng
malagkit.
Napalunok ako.
Why are you torturing me like this Trystan Lewis!
"Uy..." Pag gising niya ng katinuan ko.

"Ha? Uh... ano nga ulit yun?" Papikit-pikit pang tanong ko

rito.
Kasi naman eh, kahit na siguro bente kwatro ko siyang tignan ay hinding hindi
ako magsasawa.
Nalaglag ang panga ko ng makita ko ng tuluyan ang boxer shorts niya. Napalunok
ulit ako ng maisip ko kung ano ang nasa loob nito.
Shit! Ang manyak ko. Jusko! Patawarin niyo po ako sa kamunduhang naiisip ko!
Mukhang kailangan kong magrosaryo ngayong gabi at magdasal ng paulit-ulit para
lang mabawasan ang kasalanan ko sa itaas.
"I said go get some rest lil lady." Nag pout ako dahil sa huling sinabi niya.
I'm not that little anymore Trys.
Fuck! I wan't to kiss that soft lips again.
Ngumiti pa siya bago pumunta ulit sa couch at humiga. Naiwan ako nitong
nakatulala habang nakatayo sa pintuan ng kwarto ko.
"Goodnight Trystan..." Itinaas niya ang isang kamay niya.
Pumasok na ulit ako sa loob at pumunta ng kama. Ilang minuto ang lumipas ay
hindi parin ako dinadalaw ng antok.
Bumaling ako sa kabilang side at nakita ko sa labas ng glass na wall ang ganda
ng lighthouse sa hindi kalayuan. Paiba-iba pa ang kulay nito.
Kailan kaya ako makakapunta don? Napangiti ako pero agad na nawala 'yon ng
maisip kong ilang oras nalang ay babalik na ulit kami sa realidad. Babalik na ulit
ako sa bahay.
Napatigin ulit ako sa labas ng kwarto ko. Nakita ko ang isang jacuzzi sa labas
na para bang kinakausap ako na puntahan ko siya. Kinuha ko ang cellphone ko. Mag-
aalas dos na pala ng madaling araw. Pero parang gusto ng mga paa kong libutin pa
ang kabuuan ng resort.
Tumayo ako ng kama at marahang binuksan ang pintuan. Tahimik na ang buong
paligid paglabas ko ng kwarto.
Gising pa kaya si Trystan?
Pumunta ako ng kitchen para kumuha ng isang basong tubig pagkatapos kong uminom
doon ay bahagya akong lumapit sa couch kung saan nakahiga si Trystan. Nakita ko
siyang nakakumot ng kulay gray at mahimbing na ang pagtulog.
Hindi ko naiwasang hindi mapangiti. Akala ko itong resort na ang
pinakamagandang nakita ko buong araw.
Hindi pala, ngayon habang tinititigan ko si Trystan ay parang lumulukso sa tuwa
ang puso ko.
Lumapit ako sa sandalan ng couch at nagkalumbaba pa para lang matitigan siya ng
malapitan. I will never get tired looking at this wonderful creature.
Bumaba ang mukha ko para abutin ang walang malay na si Trystan. Isang goodnight
kiss lang tapos matutulog na ako.
Promise...
Pagkatapos kong dampian ang labi niya ay mabilis na akong pumunta sa kwarto ko.
Good night Trys! Bulong ng utak ko.
"Sigurado ka ba Fredo?" Pagtatanong ni Trystan sa isang lalaking empleyado ng
resort.
"Oho Sir, eh ang sabi pa ay wala ng nakakadaan sa tulay dahil sa umapaw na
dike." Bigla kasing sumama ang panahon.
Madaling araw palang ng naramdaman ko ang pagbuhos ng ulan pero binale-wala ko
'yon dahil halos kakatulog ko lang rin. Hindi ko naman alam na mayroon na palang
dumating na bagyo. Kahapon ay maayos naman at maganda ang panahon.
 "Eh doon sa kabilang ruta?" Tanong ulit ni Trystan sa
kausap.
"Ganoon din Sir. Baha at hindi iyon kakayanin ng sasakyan maliban sa truck."
Tumango nalang si Trystan.
Bakas sa mukha nito ang frustration. Alas sais na pero bagong gising lang din
ito, dapat sana'y alas sais ang alis namin sa resort. Siguro nahirapan din siyang
makatulog dahil sa hinigaan niya.
Sumulyap ito sakin.
"Trys it's okay. We can stay here hanggang sa medyo maayos na ang panahon at
pwede na tayong bumalik." Alam ko kasing naga-alala siya para sakin dahil ang
paalam ko ay ngayon ang balik ko.
Sa totoo lang hindi ko rin alam kung ano ang magiging reaksiyon nila kuya kapag
hindi ako nakauwi ngayong araw.
"But you can't contact them. Hindi ka makakapag-paalam."
Shocks, oo nga pala! Dahil sa lakas ng bagyo ay walang signal ang buong lugar.
Mabuti na nga lang at may generator doon kaya hindi kami mawawalan ng kuryente.
"I can explain everything when we get home. Don't worry about me okay?"
Halatang hindi pa siya kumbinsido sa mga sinabi ko.
"Trys, we don't have any choice but to stay." Tumango nalang ito.
Pagkatapos naming mag breakfast ni Trystan ay pumunta kami sa isang part ng
resort na mayroong mga billiard tables, bowling alley at kung ano-ano pang games na
pwedeng paglibangan.
Niyaya ako nitong mag billiards. Kahit na wala akong idea sa paglalaro non ay
pumayag ako. Tinuruan niya ako kung paano humawak ng billiard stick. Gano'n narin
kung paano ito laruin.
"Not like that." Pagtatama niya sa ginagawa ko.
Tumapat siya sa likuran ko at pumwesto doon. Napatuwid ako ng tayo dahil sa
ginawa niya pero sinunod ko ang mga tinuro niya.
Ibinend ko ulit ang katawan ko kagaya ng katawan niyang nasa likuran ko.
Nagkalapat nanaman ang mga katawan namin. Napapangiti nalang ako. Masyado na
talagang nababahiran ng masamang hangin ang aking katinuan tuwing napapalapit ako
sa kanya. Para siyang magnet at ako nama'y isang uri ng metal.
Makamundong metal.
Pagkatapos naming maglaro ay nagyaya akong maglibot muna. Malakas parin ang
ulan pero enjoy parin ako habang naglalakad kami at nadudumihan sa mga tilamsik na
galing sa ulan.
Actually, I really love the smell of the rain. Ewan ko ba, mas gusto ko ang
ulan kesa sa maaraw na panahon. Tuwing umuulan kasi ay ang gaan ng pakiramdam ko.
Hindi lang ako hopeless romantic but I'm also a pluviophile.
"Matagal na bang sainyo ang resort na ito Trys?" Tanong ko rito habang patuloy
paring naglalakad.
"I guess. Lupa lang ito ng bilhin ng Dad ko. Si Mommy mismo ang nag encourage
sa Daddy na gawin itong resort." Sagot niya.
"How come I never heard of this?" Amazed na tanong ko.
Kung sabagay mas maganda rin sigurong hindi ito open sa public para hindi ma-
exploit ang kagandahan nito.
"Last year lang ito inopen sa mga gustong maging member." That explains. Tsaka
wala pa akong masyadong nakikitang ads tungkol rito.
Dumaan kami sa isang pathway sa dagat papunta sa isang kubo na nasa pinaka-
gitna. Malakas parin ang ulan pero ang dagat ay hindi naman ganoon kaalon. Umupo
ako sa isang malapad ng kutsong upuan at ganun din siya.
"Nakaalis naba yung mga nag party kagabi?" Tanong ko.
Nagkibit balikat lamang siya. Pero alam kong nainis siya sa itinanong ko dahil
sa bahagyang pagsalubong ng mga kilay niya.
"I don't know but I hope so..." Halos pahina ang mga huling sinabi niya pero
dinig ko parin ang mga 'yon.
"Garret huh," Panunuksong dag-dag pa niya.
 "Garret what huh?" I mocked him.
"That's the guy I saw you with at downtown." Right.
After ng graduation ceremony at dinner namin nila Jas ay ang party downtown.
Bakit nga ba siya nandoon? Hindi naman siya estudyante ng campbell. I mean, hindi
naman siya grumaduate that day. Tsaka noong gabing 'yon, Garret was my knight in
shining armour.
"Y-yeah.." Kibit balikat kong sagot. "Bakit ka nga pala nando'n?" Tanong ko sa
kan'ya.
Tumayo ito at kumuha ng dalawang wine glass at isang bote ng white wine sa isa
sa mga cabinet doon. Bumalik ito sa coffee table at nag indian sit ulit sa harapan
ko.
"Sinundo ko ang pinsan ko." Nagsalin ito sa dalawang baso at iniabot sa akin
ang isa.
"Pinsan?" Curious kong tanong sa kanya. Nagcheers kami bago ulit siya sumagot.
"Cassidy Travieso." Sumimsim ulit siya sa hawak niyang wine.
Cassy!
Kaya pala parang may resemblance sila ni Cassy. Pinsan niya pala ito. Ngayon
nagiging malinaw na ang lahat kung bakit kami nagkakilala at kung bakit siya nasa
party nito noong gabing...
"Talaga? Kaya pala may pagkakahawig kayo." Napangiti siya sa sinabi ko.
Napalingon ako sa isang gayo kung saan naroon ang lighthouse.
"Have you been there?" Turo ko sa kanya rito.
"Yeah."
"Can we go there?" Kagabi ko pa kasi talaga gustong magpunta doon.
"It's still raining." Tumingin ulit ako doon.
Napansin kong parang hindi ito open sa mga taong nagpupunta rito. Mayroon itong
sariling fences at security system.
"Mukhang romantic sa lighthouse. Uh... siguro kapag may nag propose na lalaki
doon sa girlfriend niya ay sigurado akong oo ang magiging sagot nito." Napapikit pa
ako ng maimagine ko ang mga sinabi ko.
That would be prefect! Nakarinig ako ng tawa dahilan para mapadilat ang mga
mata ko.
"For sure, that was somehow part of the history why I'm here."
"What do you mean?" Naguguluhang tanong ko rito.
"That was where my Dad asks my mom to marry him." Totoo ba?
So sa Daddy niya pala nakuha ang pagka romantiko niya. Like father like son
indeed.
Dumaan ang mga oras at medyo humuhupa naman na ang ulan. Nagpasya na kaming
bumalik sa penthouse pagkatapos naming mag lunch. Napansin kong naroroon parin pala
ang ibang mga bisita ng bachelor's party kagabi. Siguro ay parehas namin ni Trystan
na na-stranded dahil sa bagyo.
Ito na yata ang pinaka-magandang lugar para ma-stranded. Kahit na gusto ko ng
umuwi dahil baka naga-alala na ang parents ko lalo na si Kuya, ay parang
ibinibulong naman ng dibdib ko na sana hindi tumila ang ulan.
Na sana lumakas pa ang ihip ng hangin. Na sana mas matagal ko pang makasama si
Trystan.
Am I weird or just crazy in love?

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

CHAPTER 21

Chapter Twenty One

Light House
 Pangatlong araw na namin ni Trystan sa resort at sabi sa balita ay bukas ng
umaga'y tuluyan ng gaganda ang panahon. Kahit na hindi parin ako kuntento sa
pananatili namin dito ay kailangan na naming umalis bukas na bukas din. Ilang araw
na sigurong nag aalala ang pamilya ko lalo na si kuya Jacob.
"Trys look!" Masayang sabi ko rito at taas ng isang kulay pink na shell na
nakuha ko sa ilalim ng dagat. 
Pabugso bugso nalang ang ulan at hindi na gaanong masama ang panahon kaya
pumunta kami ni Trystan sa dagat para mag snorkeling.
Nakita ko nalang ang pagsisid niya at pag-ahon nito ay hawak niya naman ang
isang pulang shell. Mas malaki nga lang 'yon ng kaunti ng sa akin.
"Can I keep this?" Tanong ko sa kanya. 
Umiling lang siya at lumapit sakin.
"No. I will keep that and you'll keep this." Iniabot niya sakin ang pulang
coral. 
Napangiti nalang ako dahil sa ginawa niya. Itinabi na muna namin ang mga 'yon
sa lamesang katabi ng aming beach chairs at bumalik na muli sa dagat.
"Thank you, Trystan." Sabi ko rito ng makaupo na kaming dalawa sa
dalampasigan. 
Papalubog na ang araw at tamang tama ang pwesto namin para makita ang magandang
sun set. Ang langit ay naging kulay kahel sa ganda.
"For what?" Tanong nito pagkatapos ay bumaling sa direksiyon ko.
"For taking me here." Ngumiti lang siya sa'kin.
"You can always go here anytime you want." Nagliwanag ang mukha ko. For sure! I
will make time for this place.
Nang matapos kaming manuod ng sunset ay nag ayos na kami pabalik ng penthouse.
After non ay nagdinner na kami ni Trystan.
"Do you miss your old job?" Tanong ko rito. 
Naglalakad kami ngayon sa dalampasigan. Kahit na paulit ulit akong maglakad
dito ay hindi ako magsasawa.
"Yeah. But I'm fine with handling our company." Matalino si Trystan at alam
kong masipag din ito. 
Dahil kung hindi ay sigurado akong bagsak na ang kanilang negosyo sa ngayon.
Naitanong ko lang naman 'yun dahil curious lang ako kung anong itsura niya kapag
nakasuot siya ng pilot's uniform. 
Siguro ay nagkakandarapa ang mga babae dito tuwing sasakay ito ng eroplano. Ano
kayang reaksiyon ng mga flight attendant kapag nasa paligid si Trystan? Kagaya ko
rin kaya sila na makamundo ang isip?
"How about the girls on your old job?" Walang prenong sabi ko. 
Nakita ko ang pag ngisi niya pero hindi na ito muling nagsalita. Bakit ba
parang ang pribado niya pagdating sa mga babae niya? Ganoon ba talaga ang mga
playboy?
"Uy..." Pagkuha ko ulit ng atensiyon niya.
"Bakit ba ayaw mong magkwento about sa mga babae mo." Napahinto ako ng lakad ng
makita ko ang pagtingin niya sa'kin na para bang nanunuri ng pagkatao. 

Ayan! Ang daldal mo kasi Jasmine!

"I wanna show you something." Sabi niya at hinawakan ang mga kamay ko. Mabilis
ang paglalakad namin. Mabuti na nga lang at hindi ako nadapa.
"Where are we going?!" Kinakabahang tanong ko rito ng mapansing papalayo na
kami sa penthouse. 
Papatayin niya na ba ako? Is he going to cut my tongue now?
Hinihingal ako ng naramdaman ko ang pagbitaw niya sa kamay ko. Napahawak pa ang
magkabilang kamay ko sa aking tuhod.
"Do you wanna go up?" Tanong nito. 
Naguguluhan man ay iniangat ko na ang ulo ko at tinuwid ang pagkakatayo. Nakita
ko sa harapan namin ang light house. Halos malula ako sa taas nito. 
 Wow! Naibulong ko sa sarili ko.
Agad nawala ang pagod ko dahil sa nakita ko. Tumango lang ako sa kan'ya at 
sinundan siyang maglakad papasok doon. Kahit na hindi pa ako nakaka-recover sa
paglalakad namin kanina ay parang hindi naman ako napagod sa pag akyat namin sa
lighthouse.
Nang marating na namin ang tuktok ay mas lalo pa yata akong natuwa. Grabe,
hindi ako nagkamali sa ini-expect ko rito. Mas maganda pa nga ito sa naiimagine ko
e. Unang araw palang ay gusto ko ng mapunta rito.
Gusto kong yakapin si Trystan pero naalala ko na naman ang mga itinanong ko sa
kan'ya kanina na hindi niya man lang sinagot.
"Is this some kind of your way to change the subject?" Pinipigilan ko ang inis
ko.
"What?" Nagkasalubong ang kilay niya ng sabihin niya 'yon.
"Why are you even asking about my past?" Tama siya. 
Wala akong karapatang tanungin kung anong relasyon ang mayroon siya sa kahit na
sino. Naglayo ako ng tingin sa kanya.
Lumapit ako sa bintanang bato at dumungaw doon. Bakit gusto kong may paki ako?
Sana meron.
"I just want to know you more." Bulong ko. "I just want to know if how many
girls do you like. How many girls do I compete with..." Naninikip ang dibdib ko
habang sinasabi ang lahat ng mga salitang 'yon. 
Ilang babae nga ba ang kailangan kong kalabanin sa puso niya? Kahit na wala
kaming relasyon ay alam ko sa sarili kong gusto ko siya. At alam ko rin sa sarili
kong handa akong makipag kompetensiya sa kahit na sinong babae sa buhay niya.
Nanlabo ang paningin ko dahil sa mga luhang nagbabadyang pumatak sa mga ito.
Wala akong narinig na sagot mula sa kanya.
Kung sabagay, wala naman ako sa lugar para itanong sa kan'ya ang mga 'yon.
Parang dinudurog ang puso ko sa katahimikang namumutawi sa light house. 
Nakaramdam ako ng mga yabag papunta sa kinaroroonan ko at ang marahan niyang
pagyakap sa likuran ko.
Napapikit ang dalawang mata ko sa ginawa niya dahilan para tumulo ang mga
luhang kanina pa gustong kumawala doon. Bakit ba nasasaktan ako tuwing naiisip kong
marami siyang babae?
Maingat niya akong iniharap sa kan'ya at nakita ko sa mga mata niya ang
pagkagulat ng makita niya ang mga luhang pumapatak sa mga mata ko.

Inangat niya ang mukha ko at marahang pinunasan ang mga

'yon pagkatapos ay agad niyang tinawid ang pagitan naming dalawa. Mabilis ang
pagtibok ng puso ko.
Yung malambot niyang labi na ngayo'y nakalapat sa labi ko. He moved his lips
with passion and desire. God! His lips feel so good on mine. Nang lumalim ang
kan'yang halik ay isang ungol ang kumawala sa labi ko.
I miss him, I want him...
Iginiya niya ako sa isang parte ng light house at dahan dahang inihiga sa
malamig na sahig doon. Gumapang ang mga halik niya sa leeg ko habang ang kan'yang
mga kamay ay busy sa pagtatanggal ng mga saplot namin.
I can see his eyes burning with desire. Nang mahubad na niya ang lahat ng
saplot ko ay napasinghap siya ng suruin niya ang aking kabuuan. Nag-init ang pisngi
ko sa ginawa niya at inilagay ang aking mga kamay sa harap ng dibdib ko at ang
aking mga hita nama'y pinaglandas ko.
"Don't Jas... Dammit, you're beautiful!" Parang gusto kong mabaliw sa sinasabi
ni Trystan. 
His husky voice is making me crazy! I can't even stop him from what he's doing!
I can't even stop myself too!
Maingat niyang tinanggal ang mga kamay ko sa aking dibdib. Maya maya pa'y
pumatong na siyang muli sa akin. Hindi ko na na alam kung paano niya nahubad ang
kan'yang mga damit. Basta ngayon ay ramdam ko ang init ng balat niyang nakapatong
sa balat ko.
Napasinghap ako ng dumampi ang kan'yang labi sa leeg ko, pababa sa dibdib ko
hanggang marating ang tuktok niyon.
"Oh!" Napaliyad ako ng maramdaman ko ang kan'yang labing naglalaro sa ibabaw ng
dibdib ko.
Napahawak ako sa ulo ni Trystan. 
Shit! Napapikit pa ako ng hawakan niya ang kabilang dibdib ko.
Bumaba ang mga halik niya sa aking tiyan, pusod hanggang sa marating niya ang
akin. Pinaghiwalay niya ang mga hita ko to have a full access on mine. Napasinghap
ako ng marating niya yon. Napasabunot ako sa buhok niya dahil sa nakababaliw niyang
ginagawa.
"Trys!" Hindi ko na mapigilan ang sarili ko. 
Sari saring emosyon ang nararamdaman ko dahil sa ginagawa niya. Umangat nang
muli ang kan'yang mga labi sa katawan ko.
His eyes rested on my face na para bang hindi sigurado sa susunod niyang
gagawin.
"Trystan... I want you now." Bulong ko sa kan'ya. I want him since the day we
did this. Kahit na lasing kaming pareho no'n.
Inilandas ko ang mga paa ko sa kan'yang bewang at inilapit 'yon sa akin. He
positioned himself and slowly entered mine. Nakaramdam ako ng bahagyang sakit pero
hindi ito kasing sakit ng una. It's bearable.
"Tell me if it hurts Jas. I will not do it..." Nag-aalab ang mga matang sabi
niya habang tinitignan ang reaksiyon ko. 
Hindi na ako sumagot, dahil sa nakakapit kong mga hita sa baywang niya'y ng
igalaw ko yon papalapit sakin. I can feel him goes deeper in me.
"Fuck baby, you're so tight..." Sabi nito sa kan'yang nakakaakit at tila
nahihirapang boses. 
Kahit na medyo napangiwi ako sa sakit ay agad naman iyong nawala dahil sa
masuyong na pag galaw ni Trystan.

Sa kabila ng malamig na paligid dahil sa ulan ay hindi nito

nasabayan ang mga init ng katawan namin. Para akong mababaliw dahil sa pleasure na
nararamdaman ko. My moans are echoing inside the light house. May mga luhang tumulo
sa mga mata ko.
Trystan continued until we reach each other's climax...
I gave myself to Trystan once again at alam kong kasabay nito'y naibigay ko na
rin pati ang puso ko sa kan'ya.
Naka ayos na ang lahat ng mga gamit namin ni Trystan kinaumagahan at naghahanda
na kami para sa aming pag uwi. Tumila na rin ng tuluyan ang ulan at maayos narin
daw ang mga daan.
"Mauna na kami Lea. Ikaw na ang bahala rito." Bilin nito kay Lea.
"Mag ingat kayo Trystan, Jasmine." Baling naman nito sa akin. Pagkatapos kong
magpaalam ay sumakay na ako sa sasakyan ni Trystan at ganoon din siya.
Nasulyapan ko pa ang grupo nila Garret na naghahanda narin para maka-alis.
"Jas." Nagulat ako ng makita ko siyang nasa may bintana kung saan ako nakaupo.
"Garret!"
"Uuwi narin kayo?" Tumango nalang ako sa kanya. 
Pagkatapos no'n ay umandar na ang sasakyan ni Trystan. Nang sulyapan ko siya ay
nakita ko na naman ang masungit niyang aura. Ilang minuto na ang nakakaraan pero
hindi parin siya nagsasalita.
"Uy..." pagkuha ko ng atensiyon niya.
"What?" Hindi niya ako sinulyapan ng sinabi niya 'yon.
"Galit ka?" Nahihiyang tanong ko.
"I'm not. Gaano ba kayo ka-close nung Garret na 'yon?" 
Gaano nga ba? Eh hindi naman talaga kami close ni Garret. Ni hindi nga ako
pinapansin nun sa school noon eh. Sadyang crush ko lang talaga siya.
"Hindi kami close. Casual lang." Sagot ko sa tanong niya.
 "But you talk to him with a big smile on your face like... I don't know." Kibit
balikat nito na halata parin ang pagkainis.
"Trys... Stop being so jealous, I told you I liked you too." Kahit na ang cute
niyang magselos ay wala naman talaga siyang dapat pagselosan. 
Hindi naman ako gusto ni Garret. Naramdaman ko ang paghinto ng sasakyan namin
sa isang tabi. Tumingin ako sa gawi niya.
"I'm sorry. I can't help myself Jas." Sinabi niya yon sa boses niyang
malumanay. 
Hinawakan niya pa ang mga kamay ko. Para siyang lechon na nagpapataba ng puso
ko. Gusto niya ako at gusto ko rin siya. 
Pero kahit na walang label ang relasyon namin ay wala akong pakialam. Kahit na
ilang ulit ko pang ibigay ang sarili ko sa kanya ay hindi ko 'yon pagsisisihan.
Mahal si Trystan.
"You don't have to. Okay?" Pinisil ko ang kamay niya. 
Bumaling na siya ulit sa pagda-drive pero ng subukan niyang i-start ang kanyang
sasakyan ay hindi na ito gumagana.
Ilang beses niya pang inulit yon pero hindi parin nagi-start ang engine nito.
Tinanggal ni Trystan ang kanyang seatbelt at lumabas ng sasakyan. Binuksan niya ang
harapan nito. Bumaba na rin ako para tignan kung ano ang gagawin niya.
"What's happening?" Tanong ko rito na busy sa pag-aayos ng kanyang sasakyan.
"This thing won't start." Yumuko ulit siya at inayos 'yon. 
Matapos ang ilang minuto ay pumasok na siya muli ng sasakyan para subukan kung
aandar na ito.
"Fuck!" Narinig kong sambit niya. 
Kinuha niya ang cellphone niya pero wala paring signal sa lugar dahil sa
bagyong dumaan.
"What now?" Tanong ko rito.
"We can wait for a bus. Hindi na 'to aandar. I think it runs out of battery."
Tumango nalang ako. 
Wala namang kaso sa'kin kung saan at kung ano ang sasakyan namin pauwi. Basta
kasama ko siya ay okay lang.
Kinuha na niya ang mga gamit namin sa sasakyan at naghintay ng mga public bus.
Pagkatapos ng thirty minutes ay wala paring dumadan kahit ni isa.
Lumapit siya sakin at hinawakan ang isang kamay ko. Parang may isang musika sa
likuran namin ang tumunog dahil sa ginawa niya.
"Are you tired?" Tanong nito sa'kin. 
Umiling lang ako bilang sagot. Maya maya pa ay umibis ang isang itim na
sasakyan sa harapan namin.
"Jas, what happened?" Bumungad samin ang grupo nila Garret na sakay ng isang
tucson.
Naramdaman ko ang pag pisil ni Trystan ng palad ko.
"Nasiraan kami..."
"Trys! Sabay na kayo samin." Sabi ng lalaki na nasa driver's seat. 
Bumaba ang salamin non para makita si Trystan.
"Jake... Hindi na puno na kayo e." Alam kong ayaw niya lang dahil nasa loob din
ng sasakyan si Garret.
"Come on man! Wala paring mga public buses na dadaan dito at kung mayroon man.
Sigurado akong puno na rin ang mga 'yon. Besides kasya pa kayo dito." Tumingin ako
kay Trystan at tinatantiya ang reaksiyon niya. 
Bago pa man ito sumagot ay bumuntong hininga muna siya.
"Thanks Jake." May halong pagaalinlangan ang kilos niya. 
Actually, tatlo lang naman talaga ang sakay ng sasakyan dalawa sa harapan at si
Garret sa backseat.
Pagkatapos mailagay ang mga gamit namin sa likod ay bago pa man ako sumakay sa
backseat. Nakita ko ang makahulugang tingin ni Trystan. Ako kasi ang uupo sa gitna
nila ni Garret.
Pwede pala yung ganito... Yun bang hindi naman kayo, pero you act like you're
together.
Pagkaupo ko doon ay sumunod narin si Trystan. Mahaba-habang biyahe pa ang
tatahakin namin bago makabalik sa kabihasnan.
"Mabuti nalang nakita namin kayo. Baka abutin kayo ng gabi sa daan." Sabi ng
lalaking tinawag niyang Jake.
Sinulyapan ko si Garret. Tahimik lang din ito at nakikinig sa usapan ng dalawa.

"What are you doing tomorrow?" Maya-maya'y pabulong na tanong nito at baling
sakin.
"I don't know. Rest maybe." Bakit ba tumataas ang alta presyon ko?
Pakiramdam ko'y ang haba haba ng buhok ko dahil sa mga adonis na nasa tabi ko.
Pinipilit kong maging kalmado pero hindi 'yon magawa ng puso ko.
Hindi na muling nagsalita si Garret kaya naman sumandal nalang ako sa headrest
ng sasakyan. Susubukan ko nalang matulog tutal matagal pa ang biyahe namin.

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

CHAPTER 22

Chapter Twenty Two

Sundo

Nagpababa nalang kami ni Trystan sa harapan ng village namin. Masyado na kasi

kaming nakaabala kila Jake at isa pa'y naiinis na rin itong katabi ko si Garret.
Si Jake pala ay kababata ni Trystan at isa ito sa mga best man sa kasal ng isa
pa nilang kaibigan.
Nang marating namin ang gate ng bahay ay bigla ng bumilis ang pag tibok ng puso
ko. Paano ko haharapin ang pamilya ko?
Nagulat pa si mang Pedring ng makita kami ni Trystan na magkasama.
"Hija, kay tagal mong nawala nag aalala na ang mommy at daddy mo." Sinulyapan
nito si Trystan at sinamahan na kami papasok ng bahay.
Nang makapasok na kami sa loob ay nakita ko si Mommy at Daddy na may kausap na
mga pulis.
"Jasmine oh my God! Where have you been!" Nag aalalang sabi ni Mommy at niyakap
kaagad ako ng makalapit ito sa akin. Nakita ko rin si daddy na lumapit sakin.
"I'm sorry Mom, Dad. Hindi po ako nakapag paalam ng maayos." Umiiyak na si
Mommy. Parang may kumurot sa puso ko. I don't like to see her crying. Tumango lang
ito.
"You were missing for days Jasmine! What were you thinking?!" Pagalit sakin ni
Daddy.
"It's my fault Tito Joaquin." Singit ni Trystan.
Napalingon ang mga ito na sa gawi niya na parang ngayon lang napansin na kasama
ko ito.
"Hijo, why are you here?" Naguguluhang tanong nito sa kan'ya.
"Kasalanan ko kung bakit hindi nakapag paalam si Jasmine. Ako ang nagyaya sa
kan'yang pumunta sa beach pero ng aalis na kami ay biglang dumating ang bagyo. We
don't even have a signal to contact you." Pagpapaliwanag niya.
Bumuntong hininga muna si Daddy bago tumango. Alam kong naiintindihan niya ang
nangyari at alam ko ring malaki ang tiwala nito kay Trystan.
"I'm sorry Dad." Niyakap ko siya.
"Pinag alala mo kami ng Mommy mo. Don't scare us again okay?" Malumanay ang
boses na sabi nito. Nagpaalam na ang mga pulis na nasa bahay kanina.
Nagpaalam narin si Trystan kila mommy at inihatid ko na siya sa labas ng bahay.
Tumawag nalang ito ng taxi, ayaw niya narin kasing magpahatid at makaabala kay Mang
Pedring.
 "Thank you again Trystan." Sabi ko rito.
Lumapit ito sa kinatatayuan ko at hinalikan ako sa noo. Napangiti ako sa ginawa
niya.
"Get some rest." Yun nalang ang tanging nasabi niya bago siya sumakay ng taxing
nasa harapan namin. Kumaway pa ako rito bago muling pumasok ng bahay.
"Sinong kasama mo?" Tanong ni Kuya Jacob. Ngayon lang kasi siya nakababa. Ang
sabi ni Mommy ay nasa office niya ito at busy sa mga paperworks.
"Si Trystan." Kinakabahang sagot ko rito.
Nakita ko ang pag tiim bagang ni Kuya ng banggitin ko ang pangalan ni Trystan.
"Napapadalas na yata ang pagkikita niyo ah." Puna nito sa'kin.
"Where have you been?"Dag-dag tanong pa nito.
"Sa resort nila sa batangas. Coastal Paradise."

"Kuya..." Hindi na ako pinatapos nito.

Gusto ko lang sanang mag sorry sa kan'ya pero umalis na ito sa harapan ko kaya
naman nagkibit balikat nalang akong umakyat sa kwarto ko.
Ganito naman talaga si Kuya Jacob, Kapag galit siya ay hindi na siya
namamansin. Kahit na sanay na ako sa ganoon ay hindi parin mawala sa dibdib ko ang
kaba at lungkot. Hindi bale, bukas ay ipagbe-bake ko nalang siya para mawala ang
inis niya sa'kin.
Pagkahiga ko sa kama ko ay bigla akong nakaramdam ng pagod kaya naman nakatulog
na ako.
Ito na ang araw na simula ng aming training. Sa mga nakalipas na araw ay
binabalewala ko nalang ang pagtatampo ni Kuya. Kahit na sinusungitan parin niya ako
ay alam kong ano mang oras ay magbabati narin kami.
Sa ngayon ay gusto ko nalang mag focus sa training kaya nama'y maaga palang ay
nagising na ako para maghanda. Excited narin akong makita si Ivanna. Napangiti
nalang ako ng maalala ko siya. Kinuha ko na ang bag ko at umalis ng bahay gamit ang
bmw.
Pagkadating ko sa Aviation ay agad kong natanaw si Ivanna.
"Ivan!" Masayang bati ko rito ng makababa na ako ng sasakyan at makalapit sa
kanya.
"Jas!" Niyakap niya ako.
"Oh my God, I miss you..." Kahit na hindi pa kami ganoon katagal magkakilala ay
parang ang gaan gaan talaga ng loob ko sa kanya.
"I miss you too, and you owe me a long explanation."
Crap, oo nga pala. Isang tango nalang ang naisagot ko sa kan'ya. Magkasabay na
kaming pumasok sa loob. Halos lahat parin ng mga tao sa building na 'yon ay
nakatingin sakin. Ewan ko ba pero parang nanunuri ang mga mata nila.
Pumasok kami ni Ivanna sa isang room at doon kasama namin ang mga natanggap din
sa trabaho. Nakita ko pa sa aking peripheral vision ang aura ni Brianna. Bakit ba
tuwing nakikita ko siya'y nagiinit ang dugo ko.
Maya maya pa'y dumating na ang isang matangkad na babae na posturang pustura.
Medyo may edad na ito pero maganda parin ang kanyang pangangatawan at kutis.
Nagpakilala siya bilang isang senior flight attendant. Halos lahat ng nasa loob ay
namangha sa ganda niya.
"I'm Vale Mauricio and this week I'm in charge for teaching all of you the
fundamentals of social etiquette, personal grooming and passenger handling skills."
Maluwag ang ngiting sabi nito.
Natapos ang mga oras na nakikinig lang kami at syempre ang pag nonotes ng mga
bagay na sinasabi ni Ms. Vale. Exciting ang araw na ito, kahit pinapasadahan lang
namin ang mga topic ay mas lalo akong naeexcite sa mga susunod pang araw.
"Thank you guys! See you again tomorrow!" Pagtatapos na bati nito. Nagsilabasan
na kami ng room.
Kasama ko ngayon si Ivanna. Tama siya, marami akong dapat ipaliwanag sa kanya.
Dapat kong linawin na hindi naman kami ni Trystan at hindi ko rin alam kung
magkakaroon ng kami sa future. Napahinga ako ng malalim sa naisip ko.
 I gave myself to Trystan for the second time, yet we are not even together.
Napalitan na nga yata ang pananaw ko sa buhay simula ng makilala ko siya.
"So where are we going Jas?" Nakangiting tanong ni Ivanna na nagpaputol sa mga
iniisip ko.
"I know a coffee shop nearby." Nakangiting sagot ko rin sa kanya.
Papalabas na kami ng building ng Lewis aviation ng may makita akong lalaking
naka sandal sa labas ng aviation.
He's wearing a dark blue jeans paired with a white shirt and a leather brown
sneakers. Yung mga kamay niya'y nasa loob pa ng kanyang mga bulsa. Gusto ko sanang
hilahin si Ivanna papalayo pero huli na. Nakita na kami nitong papalabas ng
building.

"Si Sir Trystan ba yun?!" Patiling hiyaw ni Brianna na

nagpakulo ng dugo ko.
Bakit ba kasi ganun nalang palagi ang reaksiyon niya tuwing makikita niya si
Trystan? Pwede naman niyang sarilinin nalang yung opinyon niya. Nakita kong
naparolyo ang mata ni Ivanna sabay sulyap sakin at ngumiti.
"What?" Kibit balikat kong tanong.
"Sundo mo." Nakita ko pa ang bahagyang ngisi sa mga labi niya.
"Bakit naman niya ako susunduin?" Hinawakan ko si Ivanna ng makita kong
papalapit sa direksiyon namin si Trystan. Pinilit ko pang maglakad papalayo sa
kanya pero huminto si Ivanna at hinarap ako.
"Jas, I think it's time to annoy someone. Sige ka, baka si Brianna ang sunduin
niyan." Pang-aasar niya.
Nagpintig ang aking tenga sa narinig ko. Oh hell no! Makipagdate na siya sa
lahat wag lang kay Brianna bitch!
Mali, hindi. Ayaw ko. Basta.
"Oh my God! Hi Mr.Lewis!" Nagha hyper ventilate pang sabi ni Brianna pero
nakita kong nilagpasan lang ito ni Trystan kasabay ng paglapit samin ni Ivan.
"Let's go." Halos malaglag pa ang panga nito ng makita niyang hinawakan ni
Trystan ang kamay ko.
"Trys..." Huli na ng sabihin ko 'yon.
Umalis na kami sa harapan ng mga ka batch ko. Lahat sila ay halos na estatwa sa
ginawa ni Trystan maliban kay Ivan na nag thumbs-up pa sa akin at tinaasan ng kilay
si Brianna.
Hindi ko maiwasang hindi mapangiti dahil sa ginawa niya. Pero kasi isang
malaking issue na naman ito.
"Trys, you can't do this whenever you want." Pagalit ko sa kanya ng makasakay
na kami sa kanyang maserati.
"Do what?" Umibis na ang sasakyan paalis sa parking lot.
"Yung pagsundo sakin. Yung makita tayo sa public." Napalingon lang ito sa akin
bago muling ibinalik ang mata sa kalsada.
"Tsaka, saan ba tayo pupunta?" Nakakainis talaga siya.
"I'm hungry." Bale walang sagot nito.
"Then eat. You can eat without me." Nakita kong napa tiim bagang siya at hindi
na muling nagsalita.
Ano ba 'to! Feeling ko tuloy kasalanan ko na naman dahil sa dami ng mga nasabi
ko. Kasi naman eh, kaya nga naimbento ang cellphone para makontact ang isag tao.
Pwede naman sana siyang magtext nalang na magkita kami kung saan.
Nakarating na kami sa Palesene. Parehas lang kaming tahimik habang kumakain.
"How's your training so far?" Tanong nito pero hindi man lang ito sumulyap
sakin. Napahinto ako sa pagkain at tinignan siya.
"Okay lang. Exciting." Sagot ko. "Trys bakit mo ba ginagawa 'to?" Muling tanong
ko sa kanya.
"I just want to see you."
"You're my boss Trystan." This time nakita ko na ang matalim niyang mga mata na
napatitig sa akin. "Besides, hindi mo naman ako girlfriend para sunduin sa kung
saan man." Pakiramdam ko'y bumigat ang dibdib ko sa mga huling sinabi ko.
"Right, I'm sorry." Sagot niya.
Matapos naming tapusin ang pagkain namin ay inihatid na ako nito sa bahay.
Hindi na rin ito pumasok, umalis na ito simula ng makababa ako ng sasakyan.
Bakit parang nalungkot ako? Ano ba kasing pumasok sa isip ko at nasabi ko ang
mga 'yon? Hay!
Pumasok nalang ako sa bahay at dumiretso sa kwarto ko. Mabuti pa ay magrereview
nalang ako ng mga diniscuss ni Ma'am Vale kanina.
Panibagong araw na naman at as usual maaga parin akong nakarating sa aviation.
Nakita ko ang pagpasok ni Brianna sa silid kasama ang dalawa pang babae doon. Wala
parin si Ivan, nasaan na kaya siya. Wala tuloy akong makausap.
"At least hindi ako sumisipsip sa boss ko." Pagpaparinig ni Brianna na agad
namang sinang ayunan ng dalawa pa niyang kasama.
What the heck? Are they talking shit behind my back?
"True ka diyan Brianna." Sabi pa ng isa.
"Well knowing the CEO, he's really a playboy." Napapikit ako sa narinig ko.
"Baka gusto lang ng one night stand." Nagtawanan pa ang mga ito.
Huminga ako ng malalim at pinaalalahanan ang sarili kong maging kalmado. Mabuti
nalang at biglang pumasok si Ivan. Nakakunot ang noo nito ng makita ang itsura kong
naiinis.
"Are you okay?" Bulong nito ng makaupo sa tabi ko.
Inayos niya pa ang mga gamit siya at bumaling mulit sa akin.
"This B, bitch is talking behind my back." Nakita ko ang pag taas ng kilay niya
at ang paglingon sa mga babae sa likod.
Napatigil ang mga ito. Paano ba nahire ang mga babaeng ganito ang ugali. Being
a flight stewardess, you must be friendly not flirty.
"Don't mind them. They didn't know the whole story. Ano nga ba ang story
ninyo?" Nakangiti ng sabi nito at bahagya pang itinukod ang kanyang mga siko sa
desk dahilan ng kanyang pagkalumbaba.
"Walang kami Ivan. I don't know. He said he likes me and that's it."
Pagpapaliwanag ko. Napatuwid ito ng upo.
"Well at least he likes you." Kumindat pa ito para i cheer ako.
Nilakasan niya pa ang pagkakasabi niya ng huling salita para marinig ng mga
babae sa likuran. Napatawa nalang kaming dalawa.
Pagkatapos ng lecture ay maayos lang naman ang lahat. Next week ay meal service
procedures, including food and wine appreciation courses naman ang tatalakayin
namin.
Niyaya ko si Ivanna na mag coffee pero may pupuntahan daw ito. Pagkalabas namin
ng building ay kinabahan ako ulit.
Paano kung nakaabang na naman si Trystan at susunduin ako? Baka kung anong
chismis na ang ikalat ni Brianna at ng mga kakosa niya about samin. Huminga ako ng
malalim at nilinga ang paligid.
Nagpaalam na si Ivanna sakin. Nang makalabas na ako ng tuluyan ay bigla naman
akong nakaramdam ng lungkot ng hindi ko nakita ang aura ni Trystan.
"I told you girl, one night stand lang." Nagtatawanan pa ang mga bruha bago
umibis ng kinatatayuan ko. Compose yourself Jas!
Bakit sa sinabi nila'y parang naapektuhan ako? One night stand, Sex lang ba
talaga ang habol ni Trystan sakin?
Naglakad na ako papunta ng sasakyan. Parang gusto kong umiyak dahil sa sikip ng
nararamdaman ko.
Hindi ba ito naman ang gusto ko? Ang hindi niya ako sunduin. Ang hindi siya
magpakita sa akin sa public.
Pero bakit parang ang sakit at ang lungkot ng wala siya?
Kumawala sa mga mata ko ang ilang mga butil ng luha ng makasakay na ako sa
kotse.

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
CHAPTER 23

Chapter Twenty Three

Past time

Dalawang linggo na ang nakalipas ng huling makita ko si Trystan sa labas ng

aviation. Medyo hindi narin nagpaparinig ang grupo ni Brianna. Siguro imbes na
isipin ko lahat ng hinaing ko ay mabuti pang ituon ko nalang ang pansin ko sa
training.
Marami narin akong nakakasundo sa mga ka batch ko maliban syempre sa mga
babaeng mahadera at malalandi.
"Let's go to Parissiene,  Jas." Masayang sabi ni Ivanna. 
Tapos na kasi ang training namin ngayon. Maaga nga itong natapos kumpara sa mga
nakarang araw.
Palinga linga ako sa paligid ng makalabas kami ng building at mapadpad sa
parking lot kung saan nakapark ang bmw. Bakit ganon? Isang linggo na siyang hindi
nagpapakita o kahit man lang magparamdam.
Ganoon na ba kasama yung mga nasabi ko sa kanya? Hindi ko naman sinabing hindi
na kami pwedeng magkita eh. Ang sabi ko lang hindi niya na ako pwedeng sunduin sa
public. Hay!
"Jas?" 
Tanong ng isang bulto na ngayon ay nasa harapan namin ni Ivan. Pupunta sana
kami sa isang boutique ng makasalubong namin ito.
"Garret." Bakit parang habang tumatagal lalong nagiging gwapo itong si Garret.
Siguro dahil sa new hairstyle niya.
"Ahm, Garret this is Ivanna my friend. Ivanna this is Garret my schoolmate."
And ultimate crush. Bulong ng utak ko. 
Nag handshake ang dalawa at pagkatapos ay muli ng nagsalita si Garret.
"Are you free tomorrow?" Aniya.
"I guess, but not until my training is finished." Hindi ko rin kasi alam kung
anong oras kami matatapos bukas.
"Can I just get your number?" Gustong tumutol ng utak ko pero sa huli ay
ibinigay ko nalang 'yon sa kanya. 
Maybe Garret can help me forget about Trystan just a little.
Nagpaalam na ito at tumuloy na kami ni Ivan sa shop. Hindi maalis ang ngiti sa
mukha niya na para bang nang aasar.
"Where did you find all these hottie Jasmine!" Pabulong na sabi nito ng
makapasok na kami. Agad akong pumunta sa isang rack ng mga dresses pero sinundan
niya ako doon.
"I don't know. Sa tabi tabi." Gusto kong matawa sa sinabi ko.
"Nasaan nga pala si Trystan? Hindi ka na niya sinusundo?" Bigla akong kinabahan
at napahinto dahil sa sinabi niya.
"I don't know." Kibit balikat kong sagot.
"Nag away ba kayo?" Kinuha nito sa rack ang isang itim na dress at isinukbit sa
kanyang braso.
Umupo ako sa couch na nasa loob ng store. Parang gusto kong manghina.
"I just told him na hindi pwedeng sunduin niya ako sa aviation and stuff."
Napayuko ako. Naramdaman ko ang pag upo ni Ivanna sa tabi ko.
"Tignan mo, kung ano anong chismis tuloy ang pinapakalat ni Brianna."
Pagpapatuloy ko. 
Nakita ko ang sinseridad sa mata ni Ivan bago ito muling sumagot.
"Bakit mo kasi pinapansin yung sinasabi ng bitch na yun? I'm sure inggit lang
ang mga yun sayo. Why don't you call him? Or surprise him? Baka nagtampo lang yun
sa'yo." Suhestiyon niya. 
 Paano ko naman gagawin 'yon? Ni hindi ko nga alam kung
nasaan siya.
"Ivan, hindi naman kami eh. Wala ako sa posisyon para surpresahin siya or
something." Nakita ko na naman ang pagtaas ng isang kilay niya.
"So? What if ikaw naman ang sumundo sa kanya?" Kahit na hindi ito seryoso sa
mga sinabi niya ay parang gusto kong gawin 'yon.
"Do you think? Hmm hindi ba masyadong awkward?"
"Not really. If you really miss him and if you truly love him." Tama siya. Why
not take the risk.
Natapos na kaming mamili at kumain. Nagpahatid lang si Ivanna sa bus stop at
ngayon nama'y tinatahak ko ang daan papunta sa main building ng Aeroflot. Kahit na
hindi ako sigurado kung madadatnan ko ba siya doon ay wala akong pakialam. Siguro
nga na offend siya sa mga sinabi ko.
Ipinark ko ang sasakyan ng makarating ako sa mataas na building na 'yon.
Lumabas na ako ng sasakyan at agad na pumasok dito.
Naririnig ko ang pag kabog ng dibdib ko habang patuloy na naglalakad ang mga
paa ko. Tinanong ko sa front desk kung tama bang dito ang office ng CEO. Medyo may
pagaalinlangan ito ng sumagot.
"I have an appointment with Trystan Lewis." Inayos ko ang postura ko at
nilakasan ang loob bago masabi 'yon. 
Hindi ko naman pwedeng sabihing gusto ko lang makipagkita sa CEO nila.
"What company ma'am?" Tanong ng front dest officer sa harapan ko. 
Shit, ang dami namang tanong nito. Teka, hindi ba may deal si Kuya at Trystan?
"Delaney Worldwide." Taas noong sabi ko.
"For a moment Ma'am. Mr. Lewis is still in a meeting." Sabi nito at iginiya ako
sa floor kung saan ang main office ni Trystan. 
Umupo ako sa isang itim na couch doon. Patuloy parin ang pagdagundong ng dibdib
ko. Paano kung hindi niya naman talaga ako gustong makita? Paano kung ayaw niya na
talaga akong makita forever? Parang may kung anong kumurot sa dibdib ko ng maisip
ko 'yon.
Thirty minutes na ang nakalipas pero wala paring lumalabas sa office niya.
Bumaba muna ako sa cefeteria na nasa loob lang ng building. Pinindot ko ang
elevator pababa doon. Bumili ako ng dalawang hot coffee. Ibibigay ko nalang kay
Trystan ang isa. Napangiti ako sa naisip ko.
Naghihintay na ako ng elevator paakyat. Ng makasakay na ako doon ay parang
naging doble ang kabog ng dibdib ko. Huminga pa ako ng malalim ng marinig ang tunog
ng elevator tanda na narating ko na ulit ang floor ng office ni Trystan.
Pagbukas non ay may isang pamilyar na bulto ang bumungad sa harapan ko ng
bahagya akong makalabas sa elevator. Saan ko nga ba siya nakita? Pinag cross niya
ang kanyang dalawang kamay ng makita niya ako kasabay ang pagtaas ng kanyang kilay.
Tama siya yung Raffie. Yung nakasalubong namin ni Trystan sa Palesene.
"Well well..." Is she talking to me? Nagtaas ako ng tingin para salubungin ang
mga mata niya.
"Are you visiting your fake boyfriend? Or should I say my boyfriend?!"
Nagpintig ang tenga ko sa sinabi niya.
Parang nilalamukos ang puso ko. Sino ba siya sa akala niya? At sino ba talaga
siya sa buhay ni Trystan?!
"Boyfriend?" Tanong ko rito. 
Lumapit pa siya sakin. Walang tao sa paligid kaya mas lalo akong kinabahan.
Paano kung saktan niya ako? Hindi ko forte ang makipag-away.
"Why? Hindi ba obvious? Trystan is my boyfriend and you are just... Just his
past time." Diniinan niya pa ang salitang past time. 
Huminga ako ng malalim at nagpaskil ng isang pekeng ngiti.
 "I don't believe you. Maniniwala lang ako kung kay Trystan
mismo mang gagaling ang mga yan." Kompiyansang sagot ko. 
Nakita ko ang pag ngisi niya at pag ibis sa loob ng elevator.
"Then ask him. But I'm sure he is still exhausted after we made a hot steamy
sex in his office." Nananatili ang nakakalokong ngiti niya ng sabihin niya yon. 
Bago sumarado ang elevator ay narinig ko pa ang mala bruha niyang pagtawa.
Parang nawala lahat ng lakas ng loob ko sa mga sinabi niya. Is Trystan fucking
her like he fucked me? Hindi ko kayang isipin ang mga 'yon. Parang may mga blade na
pilit gumuguhit sa puso ko ng paulit-ulit.
Nawala ang buong lakas ko para lumakad papasok ng office niya. Parang ayoko ng
makita siya. Bakit nga ba ako nandito? Bakit ba may pabili bili pa ako ng kape para
sa kanya? 
Napahigpit ang kapit ko sa dalawang kapeng nasa magkabilang kamay ko kahit na
mainit ang mga 'yon ay parang hindi ako makaramdam ng sakit galing don. Lahat ng
sakit ay galing sa dibdib ko. Nakakapasong sakit.
"Miss Delaney, Mr. Lewis is ready for you." Narinig ko ang sambit ng babae na
nagpabalik sa katinuan ko.
Pinipilit kong palakasin ang loob ko at pigilan ang pagiyak. 
Jasmine! Kahit ngayon lang, ipakita mo namang malakas ka. Bulong ng isip ko.
Kahit na ang sakit sakit ng nararamdaman ko ay sinundan ko nalang ang babae papasok
sa office ni Trystan.
Anong makikita ko sa loob ng office niya? Bakit para akong naduwag na makita
siya. Kumatok muna ito bago binuksan ang pinto para makapasok ako.
Nakita ko siyang nakaharap sa kanyang  computer. Ang bilis niya namang magbihis
at mag-ayos after ng hot steamy sex nila nung Raffie na 'yun!
"Jasmine?" Gulat na tanong nito ng masulyapan ako. 
Sumarado na ang pinto at napuno ng katahimikan ang loob ng office niya.
Inilibot ko ang paningin ko sa kabuuan niyon. Alam kong noise proof ito. Tapos may
pintuan pa sa hindi kalayuan. 
Anong meron doon?
"I thought it's Jacob." Tumayo na ito at lumapit sakin. 
Hindi ko napigilan ang inis ng makita ko ang malawak na ngiti sa kanyang mga
labi.
This guy is really a player! Nakakangiti pa siya ng ganito matapos niyang
hawakan o kung ano man ang babaeng 'yon?
Masakit isiping kahit nasasaktan ako ay wala naman akong karapatang magalit o
manumbat ng kung ano sa kanya. Kasi in the first place wala namang kami. Pinilit
kong magpaskil ng ngiti at iniabot ang cup ng coffee sa kanya.
"Thanks. Have a sit." Bumalik na ito sa pwesto niya kaya naman ay umupo ako sa
harapan ng kanyang lamesa.
"What brought you here?" Tanong nito. 
Wow Trys, siguro kung ihahalintulad sa paminta ang puso ko ngayon ay ito yung
pamintang durog. As in durog na durog.
Bakit nga ba ako nandito? Gusto ko lang naman talaga siyang makita at isurprise
pero ako pa yata ang mas na surprise ngayong araw na 'to.
"Nothing. I'm just wondering what are you up to..." Napakunot ang noo niya sa
sinabi ko. 
Right, wala nga pala akong karapatan sa kanya. Wala akong pakialam sa ginagawa
niya.
"Kung... kung na-offend kita?" Dagdag ko.
"I'm not. I'm sorry hindi ko nasabi na nagkaproblema sa aviation kaya sobrang
busy ko ngayon." Ngumiti lang ako.

"It's okay. You don't have to explain anything." 

I'm not your girlfriend. 
Gusto kong idagdag 'yon pero hindi na muling bumuka ang bibig ko.
"Sige Trys, I'll go ahead." Tumayo na ako at mabilis na tinungo ang pintuan. 
 Hindi ko na siya hinayaang magsalita pang muli. Nanlalabo na ang mga mata ko.
Dali-dali akong pumunta sa elevator. Mabuti nalang at sakto naman ang pagdating
nito. 
Pumasok na ako sa loob at pinindot ang ground floor. Nakita ko si Trystan na
papalapit sakin. Tumulo na ang mga luha ko. Bago pa man siya makapasok sa elevator
ay sumarado na ito.
Nakita ko sa mga mata niya ang pag-aalala. Pero para saan pa? Nasaktan na niya
ako. Hindi ko siya masisisi, hindi ko pinigilan ang sarili kong mahulog ng tuluyan
sa kanya. Hinayaan ko siyang magkaroon ng access sa buhay ko pati narin sa sarili
ko.
Patuloy ang pag agos ng mga luha sa mata ko hanggang sa makasakay na ako ng
aking sasakyan.
Binuksan ko ang engine nito at agad na tinapakan ang gas dahilan para mabilis
na umandar ito.
Gusto kong mapalayo sa kanya. Ayoko na siyang makita. Bakit ba pinipilit kong
maging parte ng buhay ng isang tao na ni minsan alam kong hindi naman magiging
sakin?
Sinabi na ni Kuya Jacob na playboy si Trystan pero hindi ako nakinig. Mas
pinakinggan ko ang bulong ng puso ko. Kahit na alam kong mali. Nagpadala ako sa
utos ng utak at katawan ko.
Pinunasan ko ang mga luha ko ng matanaw ko ang village namin. Nagpalit ako ng
direksiyon, imbes na pumasok at dumiretso sa bahay ay dumiretso ako sa isang pub.
Pagkapasok ko doon ay wala naman gaanong tao. Dumiretso ako sa bar area at um-
order ng isang vodka. Tinanggal ko ang coat ko. Masyado kasing pormal ang suot ko
para sa lugar na 'to. Naiwan ang aking sleeveless gray blouse na low cut ang sa
likod.
Binigay ng bar tender ang isang shot ng vodka sa harapan ko at agad kong ininom
'yon.
Habang lumalalim ang gabi ay napupuno naman ng tao ang pub. Hindi naman ako
masyadong nagpapakalasing. Alam ko naman ang limit ko. Besides, may training pa ako
bukas. Siguro ay nakaka limang shot palang ako.
Itinuon ko ang mga mata ko sa paligid. Ngayon lang ako nakapunta sa ganitong
klaseng lugar. Maya maya'y may tumugtog ng banda sa gilid ng pub na 'yon. Masayang
mga tawanan ng tao ang naririnig ko sa kabuuan.
Naramdaman ko ang pag-upo ng isang tao sa tabi ko. Sinulyapan ko lang siya.
Isang morenong lalaki na hindi katangkaran ang nakita ko. Hindi naman siya gwapo na
kagaya ng level ni Trystan pero hindi naman siya kasing pangit ni Crisostomo.
Bumaling ito sakin at itinaas ang kanyang shot glass. Tumango lang ako at saka
tinungga din ang akin.
"May problema ka 'no?" Lapit at bulong nito sa akin. Tumango nalang ako sa
sinabi niya.
"Do you wanna talk about it?" Bulong niyang muli. Napailing ako sa sinabi niya.
Nandito ako para makalimutan ang mga problema ko kahit sandali. Hindi para mag
reminisce ng ikakasakit ng puso ko.
"No... Let's drink about it." Sabay angat ko ulit ng panibagong shot glass kong
may lamang vodka.
Lumipas ang oras at ng sulyapan ko ang aking wrist watch ay nakita kong alas
diyes 'y medya na. Maaga pa ang training ko bukas.
Pwede na siguro akong umuwi tutal hindi naman na namamaga ang mga mata ko at
sigurado rin akong tulog na ang mga magulang ko.
"I need to go Neo." Nakangiting paalam ko rito. 
Tumayo na ako pero nakita ko ang pag alalay nito sa akin.
"Are you sure you can drive?" Tanong nito.
"Of course. Tsaka, malapit lang ako dito." Nginitian ko siya ulit. 
Pero nagpumilit itong ihatid ako. Pinagbuksan niya pa ako ng pintuan ng kotse
bago muling nagpaalam.
Nagpahinga muna ako sa loob ng sasakyan. Pakiramdam ko kasi ay tinatamaan na
ako ng alak. Inihawak ko ang magkabilang kamay ko sa manibela saka himigit muli ng
isang malalim na hininga.
 Bago pa man ako makaandar ay may isang lalaki ang humarang sa harapan ng aking
sasakyan. Hindi ko siya maaninag dahil madilim ang parking lot sa pub na 'yon. 
Sinuri ko ang kabuuan niya. Alam kong hindi ito si Neo dahil mas maliit ito
kumpara sa kanya.
What the hell? Bakit siya nakatayo sa way ko? Paano ako aandar? Nang-iinis ba
siya?! Ilang minuto ang nakalipas pero hindi parin ito natitinag.
Bumaba na ako ng sasakyan para tignan kung sino ang bultong nakaharang sa
dadaanan ko.
"Long time no see Jasmine..." Sabi nito sa isang nakakapangilabot na boses.

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

CHAPTER 24

Chapter Twenty Four

Bodyguard 

May mga dagang biglang nagsitakbuhan sa dibdib ko. Pamilyar ang boses na 'yon.
Yun lang naman ang boses na nagpapatindig ng balahibo ko. Hawak hawak ko parin ang
handle ng pintuan ng sasakyan ko at pilit na inaaninag ang taong nasa harapan ko.
Humakbang pa ito ng bahagya para makalapit ng kaunti sa akin. Halos mapasigaw
ako ng makumpirma ko kung sino ang lalaking nasa harapan ko.
"C-Cris?!" Bulalas ko ng makita ko ng tuluyan ang pangit niyang mukha. 
Kahit na matagal kaming hindi nagkita ay alam na alam ko parin ang hilatsa ng
mukha niya.
"Dito lang pala kita makikita..." Nakangising sabi nito. 
Tumayo ang lahat ng balahibo ko sa katawan dahil sa sinabi niya. Naglalakad
lang siya papalapit sa kinatatayuan ko.
"S-stay away from me!" Umatras ako papalayo sa kanya pero patuloy lang ang
paglalakad niya patungo sa direksiyon ko.
"Bakit ba ang ilap mo sakin ha? Dahil ba hindi ako kasing gwapo ni Garret at
yung lalaking palagi mong kasama ha?" 
Anong pinagsasasabi niya! Bubuksan ko na sana ang kotse pero bigla ko namang
nabitawan ang susi dahil sa sobrang kaba at taranta.
Hindi ko na pinulot 'yon dahil nakita kong malapit na siya sa kinatatayuan ko.
Umibis ako ng takbo papunta sa gawing kalsada. Nakakailang hakbang palang ako ng
mahawakan niya ang braso ko.
"Let me go!" Pagpipilit kong bawiin ang braso kong ngayo'y hawak niya. 
Nakaramdam ako ng matinding takot ng makita ko ang nanglilisik niyang mata at
ang nakangiti niyang labi. Sa sobrang takot ko ay hindi ko na napigilan ang
pagluha.
Hinapit niya ang bewang kong papalapit sa katawan niya. Shit! Bakit ba kasi ako
bumaba pa ng sasakyan! Luminga ako sa paligid pero walang tao sa lugar kung nasaan
kami. Mas lalo pa nga yata akong nahilo dahil sa pagtakbo ko eh.
"Sh... Stop crying babe. Hindi kita sasaktan." Hinawakan pa nito ang mukha ko. 
Isang impit na iyak nalang ang nagawa ko ng lumapat sa mukha ko ang kamay niya.
Kahit na anong pilit kong kumawala sa braso niya'y hindi ko magawa. Nauubos na ang
lakas ko.
Nang maramdaman ko ang pagluwag ng kamay niya ay saka ako nakakuha ng lakas
para tadyakan ang hinaharap niya at tumakbo papalayo. Nakita ko siyang namilipit sa
sakit at hawak 'yon.
Kahit na umiikot ang mundo ko ay hindi ako tumigil sa pagtakbo hanggat hindi ko
nararating ang kalsada. May nakita akong sasakyang paparating kaya naman itinaas ko
ang dalawang kamay ko at ikinaway ito. Nilingon ko ang pwesto kung saan ko iniwan
si Cris at nakita ko siyang paika-ika naring tumatakbo papalit sa lugar ko.
Nang makalapit na ang sasakyan ay mas tinaasan ko pa ang kamay ko pero sa pagka
dismaya ko'y hindi ito huminto. Nakita ko ang anino ni Crisostomo na papalit na sa
akin kaya tumakbo na ulit ako.
Kahit na pagod na ako at hindi ko na mahabol ang aking paghinga ay hindi parin
ako huminto.
God help me! Bulong ko sa sarili ko. Takot na takot ako. Dinig na dinig ko ang
malakas na pagkabog ng dibdib ko.
Nakaramdam ako ng pag asa ng makita ang head light ng isang sasakyang patungo
sa direksiyon ko. Kumaway ako rito at pumagitna na sa kalsada para lang
masiguradong hihinto na ito.

Hindi ko na alam kung hanggang saan ang kaya kong itakbo.

Wala na akong lakas at ngayon ay nararamdaman ko na ang tama ng alak sa huwisyo ko.
Parang gusto naring kumawala ng mga alcohol na ininom ko kanina. Umiikot na ang
buong paligid ko.
Nakahinga ako ng maluwag ng huminto ito. Napahawak pa ako sa harapan ng
sasakyan dahil pakiramdam ko'y matutumba na ako.
Umibis ang isang lalaki sa sasakyan pero bago ko pa man makita ang mukha niya'y
bigla ng lumabo ang panigin ko kasabay ng pagdilim nito.
God help me!
Masakit ang ulo at buong katawan ko ng magising ako. Napahawak pa ako sa ulo ko
bago ko idinilat ang mga mata ko.
"Where am I?" Nilinga ko ang mga mata ko sa hindi pamilyar na paligid. Sinuri
ko rin ang sarili ko. 
I am wearing a white man's shirt sa isang cream na kwarto na may mga mamahaling
muebles. Napaupo ako sa puting kama at pilit na inaalala ang mga nangyari.
Fuck! I swear magbibigti ako sa kwartong 'to kapag nalaman kong nakuha ako ni
Cris. Nagsitaasang muli ang aking mga balahibo dahil sa naisip ko.
Ano bang kailangan niya sakin? At bakit ba siya ganon ka obssess sa akin?
Parang gusto na namang kumawala ng mga luha sa aking mga mata. Tuwing pinipikit ko
kasi ang mga mata ko ay nakikita ko ang mukha niyang nakangisi.
Nakarinig ako ng mga yabag sa labas ng kwarto kaya naman mabilis akong humiga
sa kama at kunwari'y nagtulog-tulugan. Maya maya pa'y bumukas na ang pinto.
Nakatalikod ako doon kaya hindi ko rin nakita kung sino ang pumasok. Narinig ko rin
ang marahang pagsara nito at ang paglapit nito sa kinahihigaan ko.
Napapikit ako n madiin ng maramdaman kong umupo ito sa may paanan ko pero ng
masagi nito ang kanang paa ko ay bigla na akong bumalikwas ng upo papalayo sa
kanya.
"Don't you fuckin touch-" Natigilan ako ng makita ko siya. 
Naka paskil sa mukha niya ang galit at pag-aalala.
"G-garret? Why are you here? Where am I? What happened?" Sunod-sunod na tanong
ko sa kanya. Huminga siya ng malalim bago muling nagsalita.
"You're in my house." Sa dami ng tanong ko ay yun lang ang tanging sinagot
niya. 
Teka eh bakit nandito ako sa bahay niya?
"Why?" Naguguluhang tanong ko rito.
"You we're drunk last night and passed out." Naalala ko na naman ang pagtakbo
ko para lang makalayo kay Crisostomo. 
Itinukod ko ang mga tuhod ko sa kama at lumapit sa kanya. Hindi ko narin
napigilan ang sarili kong yakapin siya.
"Garret thank you for saving my life... Again!" Bulong ko sa gitna ng pagyakap
ko sa kanya. Bakit ba siya nalang lagi ang nagiging knight in shining armour ko.
"Why are you even in that pub?" Iritadong boses ang sumagot sa akin. 
Napabitiw na ako sa kanya at nagbaba ng tingin. Bakit nga ba? Kasi nasaktan
ako. Nasaktan ako dahil nagmahal ako. Nagmahal ako kaya naglasing ako para
makalimutan ko ang taong nakasakit sa akin.
"Nothing..." Mahinang sagot ko. 
Hindi ko naman pwedeng sabihin sa kanya ang mga nasa isip ko. Magmumukha lang
akong tanga.

"And that guy..." Napalingon ako sa kanya. Nakita ko rin

ang isang kamao niyang nakakumo. "I will kill him next time." 
Totoo bang kaya niyang pumatay para lang sakin? Bakit ba pakiramdam ko ay safe
ako kapag kasama ko siya? Kung sabagay, he saved my life twice.
"W-what did you do to Cris?" Tanong ko rito.
"Nung nawalan ka ng malay, nakita ko siyang nakasunod sayo. I beat him up."
Kaya pala mayroong maliliit na blisters sa magkabilang kamay niya. "Jas hindi ba
sinabi ko na sayo na ireport mo na siya sa pulis? You can have restrictions para
may laban ka or might as well he can go to jail." Parang tumaba ang puso ko sa
sinabi ni Garret. 
Tama siya pero ewan ko ba kung bakit noong una palang ay hindi ko 'yon ginawa.
"I didn't know na magkikita pa ulit kami." Narinig ko ang pagbuntong hininga
niya.
"What if hindi ako napadaan don? Ang kulit mo kasi eh!" Patuloy na pagalit niya
sakin. 
Nag-iwas pa ito ng tingin sakin. Kahit na alam kong galit siya ay hindi ko
naman mapigilan ang pag ngiti. Para kasi siyang cute na baby sa hitsura niya ngayon
eh.
"Why are you even smiling? I'm serious!" Napahinto ako dahil sa sinabi niya
pero lalo lang akong natawa sa kanya. Kumunot pa lalo ang noo nito dahil sa ginawa
ko.
"From now on let me be your bodyguard." Napahinto ako dahil sa sinabi niya.
"Garret..."
"No Jas, hanggat hindi nakukulong ang lalaking 'yon ay alam kong hindi ka niya
titigilan. He's crazy!" 
Tama siya, wala naman akong magagawa kundi ang pumayag sa suhestiyon niya. Sa
tuwing naiisip ko ang mga nangyari at ang mukha ni Cris ay parang nangangatog ang
mga tuhod ko.
One more thing, sino ba ako para tanggihan ang gwapong nasa harapan ko?
"Okay." Mabuti nalang may isang Garret na laging nandiyan para i-save ako.
Bigla akong kinabahan ng tumunog ang cellphone ko. Nasa ibabaw ito ng table na
katabi ng lampshade. Shocks! Paano ang training ko? 11am na pala!
"Shit!" Nasambit ko ng makita ko ang oras at ang mga tawag sa phone ko.
"Why?" Tanong nito.
"Yung training ko Garret." Patay, paano na 'to!
"I called them earlier. I told them that you were sick." Hay mabuti naman kung
ganoon. 
Pero paano ako uuwi sa bahay? Lagot na naman ako kay Kuya.
"Thank you Garret." Napatitig ako sa kanya. 
Dati hanggang court lang at hanggang tingin lang ako sa kanya tuwing naglalaro
siya. Tapos ngayon, nasa harapan ko na siya at magiging bodyguard ko pa.
"May dumi ba ako sa mukha?" Tanong nitong nagpabalik sa katinuan ko.
"Nothing... May naisip lang." 

Ginulo niya ang buhok ko pero sa ginawa niya ay naalala ko

lang si Trystan. Yung araw namin sa Resort. Yung time na nagseselos siya dahil kay
Garret.
Hay, reminisce na naman Jas?
"Sige na. Ipapa-akyat ko nalang dito ang mga damit mo para makapag lunch na
tayo. Ihahatid narin kita sa inyo." Tumayo na ito at naiwan akong nakatulala.
Tumayo na rin ako ng makalabas siya at tinungo ang banyo sa loob ng kwartong
'yon. Pagkatapos kong maligo ay nakita ko na ang mga damit kong nakapatong sa
puting kama. 
Mabilis akong natapos mag-ayos dahil wala naman akong dalang make up or kahit
lipstick man lang. Nasa loob kasi ng sasakyan ang lahat ng gamit ko.
Bumaba na ako at nakita si Garret na nakaupo na sa lamesa at hinihintay ako.
Malaki ang bahay nila pero kagaya rin ng sa amin, tahimik din ito.
Pagkaupo ko ng lamesa ay iniabot niya pa ang kanin para sakin.
"Where are your parents?" Tanong ko rito sa gitna ng aming pagkain.
"Work." Maikling sabi niya. Kaya naman pala tahimik ang bahay nila.
"How about your siblings?" Curious kong tanong rito. 
Kasing gwapo at ganda niya rin kaya ang mga kapatid niya?
"My brother is still at school and my sister is out." Natapos na kami sa
pagkain at agad na pinuntahan ang pub. 
Pinilit ko kasi itong daanan ang sasakyan na naiwan ko kagabi. Nang marating
namin 'yon ay nakita ko pa ang susi sa ilalim ng kotse.
"Susundan nalang kita." Sabi nito.
"Garret this is too much. I can go home safely. Malapit nalang naman ang
village dito." Pagpupumilit ko pero hindi ako nito pinansin. 
Sumakay lang ito sa kanyang sasakyan kaya naman wala na akong nagawa kundi ang
magdrive pauwi. Si Garret naman ay nakasunod lang sa akin hanggang sa marating
namin ang bahay.
Pinagbuksan pa ako ni mang Pedring. Nagpaalam na ito ng makapasok na ako sa
bahay.
"Jas, are you okay? Makakapasok ka na ba bukas?" Tanong ni Ivan ng sagutin ko
ang tawag niya. 
Naalimpungatan pa ako dahil sa tawag na 'yon. Kahit na gabi na ay nananatili
paring masakit ang katawan ko at ramdam ko parin ang pagod. Pakiramdam ko nga ay
daig ko pa ang sumali sa marathon eh.
"Yeah. Madami ba akong na miss?" Tanong ko rito. Sayang excited pa naman ako sa
topic namin ngayon. Hindi bale, bukas ay magka catch up nalang ako.
"Not really. Nag re-cap lang about sa kahapon. Teka ano bang nangyari sayo?
Okay na ba kayo ni Trystan?" Narinig ko pa ang boses niyang excited.
"No. Basta mahabang kwento." Pagiwas ko rito.
"E'di i-summary mo..." Pilit niya.
"I promise bukas. Makikita mo rin bukas kung ano ang ikekwento ko." 
Mas lalo yata siyang nacurious dahil sa huling sinabi ko. Hindi na ito
nagpumilit at pagkatapos ay ibinaba na rin niya ang telepono.
Nakita ko ang pagdating ng isang message na galing kay Trystan. Hindi ko pa man
nakikita ang laman non ay bigla ng dumaloy ang kaba sa dibdib ko.
From: Trystan
Where are you? Are you okay?
Bakit kailangan niyang tanungin sakin 'yon. Dapat nga ako ang magtanong sa
kanya kung bakit niya ako pinapaasa ng ganito. Bakit ba kasi ako umaasa. Hay!
Pinatay ko nalang ang cellphone ko.
Bakit ba ang galing niyang mag panggap na parang wala lang ang lahat ng
nangyari?
Tsk,
Akala ko ba handa kang lumaban sa mga babae niya? Pangaasar ng isang tinig sa
ulo ko.
Paano naman ako lalaban kung alam kong ngayon palang talo na ako?
May girlfriend na siya.
Naramdaman ko na naman ang sakit sa dibdib ko. Para bang may mga kung ano doon
na pilit pinupunit ang puso ko.
Hindi ko yata kayang makasira ng isang relasyon. I don't wanna be a
relationship wrecker!
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

CHAPTER 25

Chapter Twenty Five

Let me go

"Good morning!"
"Mother father!" Napapitlag ako sa boses na 'yon ng makalabas ako ng double
door naming pintuan.
Papasok na ako ngayon sa training. Medyo maaga ako ngayon dahil hindi ako
nakapasok kahapon, gusto ko sanang mag catch up ng mga lessons.
"Garret? Why are you here?" Gulat paring sabi ko.
"I'm your bodyguard remember?" Kumindat pa ito matapos magsalita.
Oh my! Ipinilig ko ang ulo ko at nag iwas ng tingin sa kan'ya. Pakiramdam ko
kasi ay nag-iinit ang magkabilang pisngi ko.
"Are you sure?" Bumaba na ako sa hagdan at lumapit sa kan'ya.
"Of course!" Masaya paring sabi nito.
Lumapit siya sa sasakyan at binuksan ang passenger's seat para makasakay ako.
Itinuro pa niya 'yon ng makita niyang nakatayo parin ako at hindi natitinag.
Napapitlag ako at agad na sumakay.
I'm still not sure about this. Bakit kasi tinototoo niya pa lahat.
"Garret baka busy ka, nakakahiya na sa'yo. Sobrang abala na 'to e." Papunta na
kami ngayon sa center.
Two weeks nalang ang natitira sa training ko at pagkatapos ng two weeks na 'yon
ay magiging ganap na flight attendant na ako.
Hindi ko lubos maisip na ilang araw na lang ang layo non. Excited na ako sa
first flight ko, parang gustong lumabas ng puso ko sa sobrang tuwa tuwing naiisip
ko ang bagay na 'yon.
Dati pangarap ko lang makapunta sa rome pero ngayon alam kong anytime soon ay
makakarating na rin ako hindi lang doon kundi kahit saang lugar ko pa gustuhin.
"It's okay Jas. I just want to keep you safe." Parang isang masarap na musika
ang mga sinabi niya sa tenga ko.
"Thank you Garret." Bumaling ito sa akin at ngumitng muli.
Ano ba 'to, bakit ba siya ngiti ng ngiti? Naiilang na tuloy ako.
"Text me when it's done. Okay?"
Isang tango nalang ang isinagot ko sa kanya bago ako naglakad papasok ng
building. Wala ring traffic kaya wala pang thirty minutes ay nasa aviation na kami.
"Is that the guy at the mall?" Curious na tanong ni Ivanna ng makita niya ako
sa hallway.
"Yes." Maikling sagot ko.
"Where's Trystan? Anong nangyari sa'yo bakit hindi ka nakapasok?" Magkasunod na
tanong niya sakin.
Nakarating na kami sa room bago ko ikwento sa kanya ang lahat ng nangyari ng
araw na 'yon.
"What?!" Bulalas nito ng mai-kwento ko na sa kanya ang lahat. "Holy freaking
smokes!" Hindi ko alam kung para saang part ang sinabi niya.
Yeah, alam kong masalimuot ang buong nangyari sa araw ko noon pero at least I
can say that I'm a survivor. And I'm still surviving.
"But I'm fine." Sumeryoso ang mukha niya na para bang nakikisimpatya.
"Don't lie Jas. Hindi bagay sa'yo." Napangiti nalang ako ng mapait.
My world turned up side down noong nakita ko palang si Raffie sa main building
ng mga Lewis. Alam kong mayroon silang koneksiyon ni Trystan pero hindi ko naman
alam na girlfriend niya pala ito. He just used me to annoy her.

Pero ako ito, si tanga. Nagpadala sa mga salita niya. I

jump off my limitations kasi akala ko iba siya. Akala ko totoong gusto niya ako.
Siguro nga totoong gusto niya ako...
Gusto niya akong saktan.
Ang sakit na naman ng dibdib ko. May sakit na nga yata ako sa puso e!
Natapos ang training namin kaya naman tinawagan ko na si Garret para sunduin
ako. Kahit na nahihiya na ako sa kanya ay narealized kong tama siya. I can't
protect myself. Hindi ako kasing lakas ng akala ko.
Palabas na kami ng building ni Ivan ng makita ko ang itim na maserati ni
Trystan na nakaparada sa parking lot. Sumibol ang kaba sa dibdib ko ng makita ko
'yon.
Hindi pa man kami tuluyang nakakalabas ay bigla akong napaatras ng makita ko
naman itong papalapit sa kinatatayuan namin.
Hinila ko kaagad si Ivanna papasok muli ng building pero huli na.
"What took you so long?" Iritadong tanong nito.
Napatingin ako kay Ivan pero kahit siya ay hindi rin makapag salita.
"Are you talking to me?" Sarkastikong sagot ko rito.
Duh! Bakit siya nandito? Eh hindi naman ako ang girlfriend niya. Tsaka, ayoko
na siyang makita pa! Napatawa ito ng sarcastiko bago muling sumeryoso at tumingin
ng diretso sa mga mata ko.
Hindi na ito nagsalita pang muli. Lumapit na ito sa akin at hinawakan ang isang
kamay ko saka iginiya papalabas ng building.
"Get off me Trys!" Bawi ko sa kamay ko na hawak niya ng makarating na kami sa
parking lot.
Nakatiim ang kanyang bagang ng humarap muli sa akin. Nanlilisik din ang mga
mata niya.
"Why are you being so stubborn?!" Pagalit niya sakin.
Pinindot niya ang car keys niya at bumukas ito.
"Get in the car." Pabulong niya at lumakad na papalapit dito.
Binuksan na niya ang drivers seat.
"I won't Trystan. I'm not being stubborn! I just don't like this!" Napahinto
siya dahil sa mga sinabi ko.
Naglakad ako paalis sa harapan ng sasakyan niya pero nahawakan niyang muli ang
kamay ko. But this time, his eyes were full of emotion. Parang gustong manglambot
ng mga tuhod ko.
Nang puso ko.
"Please..." Pabulong niya pang sambit.
Pero bago pa man ako makapagsalita ulit ay nakita ko na si Garret na papalapit
sa aming dalawa.
"No Trystan. Let me go!" Pagpoprotesta ko.
"Let her go Trystan." Napalingon ito sa kakalapit lang na si Garret.
Naramdaman ko ang mas lalo nitong pag higpit sa wrist ko. Bumalik ng muli ang
tingin niya sa akin. Kahit na halata sa mukha niya ang galit ay nakikita ko rin sa
mga mata niya ang pagmamakaawa.
"Let me go now." Bulong ko.
Habang nararamdaman ko ang dahan dahan niyang pagbitiw sa kamay ko ay kasabay
din nito ang pag sikip ng dibdib ko. Parang mayroong parte ng utak ko ang
nagsasabing wag niya akong bitawan. Wag niya akong pakawalan.
Pagkatapos niyang bitawan ang kamay ko ay agad naman itong hinawakan ni Garret.
Nakita ko ang pagkumo ng  dalawang kamay ni Trystan pero bago pa man may mangyari
ay mabilis na akong umibis para makalayo kaming dalawa ni Garret kay Trystan.
Way to go Jasmine!
Pagbati ng utak ko. Kahit na nagawa ko 'yon with a strong face ay hindi naman
maikakaila na sobrang nanghihina na ang loob ko.
 Habang papalayo ako kay Trystan ay parang mas bumibigat ang
dibdib ko. Para bang hindi tama ang ginawa ko. Pero anong magagawa ko? Ayokong
umasa habang buhay sa lalaking alam kong hindi kailanman kayang magseryoso.
Habang nasa biyahe ay ramdam ko parin ang kamay ni Trystan na nakahawak sa
akin. Napapikit pa ako ng maalala ko yung mga oras namin sa resort. That night when
we passed the bachelor party. Those grip that makes my heart whole.
"Are you okay?" Pagbasag ni Garret sa katahimikan.
Malapit narin kami sa village. Wala rin kasing traffic ngayon kaya medyo maaga
ang pag-uwi ko.
"Yeah." Ngumiti pa ako sa kan'ya.
"So Trystan..." Napalingon ako ulit kay Garret. "What relationship do you
have?" Napailing ako sa kanya.
"Nothing." Pinilit kong maging normal ang kilos ko.
Totoo naman kasing walang kaming relasyon di'ba.
Pinipiga ang puso ko.
Hindi na muling nakasagot si Garret. Nakarating na kasi kami sa bahay. Mabuti
narin 'yon. Ayaw ko narin kasing sumagot sa mga tanong na wala naman talaga.
"Thank you Garret and please drive safely." Paalam ko rito.
Ngumiti lang ito bago umalis sa harapan ko.
"Hija, hindi ka raw nagpahatid kay mang Pedring?" Tanong ni Mommy ng tuluyan na
akong makapasok sa loob ng bahay.
"Hindi Mom." Niyakap ko ito at binigyan ng isang halik sa pisngi.
"Sinundo ka ba ni Trystan? Siya rin ba ang naghatid sayo ngayon?" Usisa pa
nito. Nawala lang ang ngiti niya ng umiling ako.
"Ah, so sino ang naghatid sayo?" Pumunta kami ng living room ni mommy at umupo
sa couch.
Nakabukas pa ang TV na tanda ng panunuod nito ng isang cooking show. Mahilig
magluto si Mommy at kahit na mayroon kaming mga taga luto dito sa bahay ay minsan
siya parin ang naghahanda ng mga pagkain namin.
"Si Garret po." Napakunot ang noo nito.
"Garret?"
"Schoolmate ko po, I gotta go Ma. May gagawin pa pala ako." Pag-iwas ko sa mga
susunod niya pang tanong.
Lumabas na ako sa living room at tinungo ang kwarto ko.
Pagkatapos kong maligo ay napansin ko ang pag ilaw ng cellphone ko na ngayon ay
nakapatong sa aking computer table.
Pinunasan ko pa ang basa kong buhok bago ko tuluyang abutin 'yon. Puro text
lang ito ni Ivanna. Puro sorry ang nabasa ko doon. Dahil wala daw siyang nagawa
kanina sa pagdating ni Trystan. 
I texted her.
Ako:
It's okay. I'm home Ivan. See you tomorrow!
Nakapansin pa ako ng isang text pero this time galing naman ito kay Trystan.
Bubuksan ko na sana ang message niyang 'yon pero bigla namang nag ring ang
cellphone ko. Muntik ko na itong mabitawan.
Fuck.
Mas lalo pa yata akong nagulat ng makita ang pangalan ni Trystan sa screen ng
telepono ko. Bago ko pa man ito sagutin ay nawala na ang tawag. Napaupo ako sa kama
ko. Hinihintay muli ang pagtunog no'n pero hindi na ito nangyari.
Pagkatapos naming mag dinner ay nagpaalam na ulit ako kila Mommy. Bukas ay
simula na ng last phase ng training. Kailangan ko ng maghanda para sa hands on
namin. Excited na rin akong subukang sumigaw para sa emergency. Mahina ang boses ko
kaya naman buong gabi lang akong nagsisisigaw sa kwarto ko. Good thing dahil sound
proof naman ito.
 Lumipas ang ilang araw na si Garret ang kasama ko. Siya ang
tanging taga sundo at hatid sakin. Mabuti nga at hindi na masyadong mahigpit si
Kuya pagdating sa mga lalaki e. Siguro ay narealized na niyang hindi na ako bata
para pagbawalan niya.
Habang tumatagal ay mas nakikilala ko ngayon si Garret. Ngayon ko lang din
nalaman na isang beses palang siyang nagkakaroon ng girlfriend pero nakipag-hiwalay
din ito sa kan'ya.
"Kaya pala ang ilap mo sa mga babae e." Natatawang sabi ko rito.
Nasa park kami ni Garret ngayon. Maaga kasing natapos ang training kaya naman
nagyaya muna akong maglibot tutal bukas ay wala akong pasok.
"Mailap?" Kunot noong tanong nito.
"Yeah. 'Yun bang ilag sa mga babae. Ganun." Pagpapaliwanag ko.
Pero parang mas lalo niyang hindi naintindihan ang sinabi ko.
"I'm not." Pagdedepensa niya.
"Sa dami mong fans noon, bakit ni isa ay wala kang nagustuhan?"
Nakakacurious kasi eh, noon nakikita ko ang mga ka-team niya na may kanya
kanyang babaeng dala pero siya gano'n parin. Ilag, suplado, masungit.
"I don't have fans." Sagot niya.
"Uy, pahumble." Pinindot ko pa ang braso niya. "Ang dami kayang may crush sayo.
Sikat na sikat ka nga eh. Lalo na nung last two years dahil ikaw na palagi ang
MVP." Napalingon siya sakin.
Hindi ko maintindihan kung ano ang nasa isip niya. Masyado yata akong naging
fan girl sa harap niya.
"Alam mo rin 'yun?" Tanong niya.
Nawala ang ngiti ko ng makita ko ang mga seryosong mata niyang nakapukol sa
akin.
"Oo naman! Number one fan mo kaya ako." Kahit na pilitin kong maging kalmado ay
parang hindi ko napigilan ang sarili ko. Nasabi ko pa yun in a high pitch voice.
Natawa siya dahil sa sinabi ko. Pero maya maya pa'y sumeryoso na muli ito at
tumingin sa mga taong nasa park.
"So crush mo ako?" Bigla akong nakaramdam ng kaba sa dibdib ko. Naglayo ako ng
tingin. This is so darn awkward.
"Uy." Pagkuha niya ng atensiyon ko. Paglingon ko sa kanya ay nakatingin na siya
ulit sa akin.
"Nako. Wala 'yun matagal na yun e'" Pagiwas ko sa tanong niya.
E kasi naman! Babae ako, hindi natural na sabihin ng isang babae na gusto niya
or kung ano man ang isang lalaki. Well, that's just my thought.
"I just want to know." Ngumisi pa ito.
Wala na akong nagawa kundi ang tanguan siya. Honesty is the best policy diba?
"Why don't you join the basketball association?" Pag-iiba ko ng topic.
"I'm thinking about it. Siguro nasa sixty over forty na ako. But now, knowing
that you're my fan, that made me go eighty over twenty." Napangiti ako dahil sa
sinabi niya.
He should play. Swerte ang team na mapupuntahan niya. I've watched all of his
games back then at alam kong magiging successful siya sa field na 'yun.
"But seriously, you should do it! I promise to watch your first game tapos kung
gusto mo, gagawa pa ako ng cheer. Kung gusto mo lang!" Natatawang sabi ko.
Natawa narin siya at sinabing pagiisipan niya ulit ang pagpasok sa basketball.
Nagyaya na akong umuwi ng dumilim na ang paligid. Inihatid niya parin ako kahit
na sinabi ko sa kanya na hindi na kailangan. Halos isang linggo narin ang lumipas
pero hindi ito bumitaw sa pangako niyang magiging bodyguard ko siya.
Sa loob ng mga araw na lumipas ay patuloy parin ang pangungulit sa akin ni
Trystan. Pero lahat ng mga texts niya at agad kong binubura. I don't wanna be his
other option kapag hindi sila okay ni Raffie.
"What are you doing tomorrow?" Tanong ni Garret bago ako makababa ng kanyang
sasakyan.
"I don't know. Why?" Tanong ko rito.
"Basta. I'll see you tomorrow. Pick you up at four pm?" Nakangiting sabi nito.
"Okay.m." Bumaba na ako ng sasakyan at hinintay siyang makaalis bago ako
tuluyang pumasok sa loob.
Nang hindi na makita ng paningin ko ang sasakyan niya ay pumasok na ako. Himala
yata at tahimik ang buong bahay namin. Siguro ay wala pa sila Mommy at Daddy
ngayon.
Tuluyan na akong pumasok. Walang tao sa living room gaya ng inaakala ko. Dahan
dahan akong lumapit sa may garden. Nakita ko si Kuya Jacob at si Juliana doon.
Inilapag ng huli ang isang bote ng alak sa bilog na lamesa saka dali daling umalis.
Kinuha naman ni Kuya ang alak ang nagbuhos sa basong nasa harapan niya saka ininom
ito habang nakatingin sa papalayong babae.
I sighed.
Umatras na ako at tinungo nalang ang daan papunta sa grand staircase ng bahay.
Medyo napagod kasi ako ngayon sa training. Pakiramdam ko ay nag work out ako ng
limang oras dahil sa swimming at emergency lessons.
"Holy shit!"

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

CHAPTER 26

Chapter Twenty Six

Home Sweet Home

Paikot na ako papunta sa hagdan. Ewan ko ba kung bakit bigla akong nakaramdam
ng takot. Madilim kasi ang buong bahay namin na tanging ang mga lampshade lang ang
natitirang ilaw na bukas. Nagtitipid na ba kami ng kuryente?
Napakapit ako ng mahigpit sa mga gamit na yakap ko habang patuloy parin ang
paglalakad papunta sa grand staircase.
Konting kembot nalang papunta sa hagdan ng may biglang isang malaking bulto ang
bumangga sa akin. Muntik na akong mapasigaw pero ng makita ko siya ay nabitawan ko
ang lahat ng hawak kong gamit.
"Holy shit!" Bulalas ko rito.
"Jeez! Calm down." Sabi nito kasabay ang pagpulot ng mga gamit kong nalaglag sa
sahig.
Yumuko narin ako para kunin ang mga 'yon. What the hell is he doing here?!
Dinig ko ang malakas na pagkabog ng dibdib ko. I hate being scared like this!
Nang makuha ko na ang lahat ng nalaglag ay tumayo na ako. Sumunod ito at
ibinigay rin ang mga ilang gamit na napulot niya.
Maglalakad na sana ako para lumayo sa kanya pero maagap ang magkabilang kamay
niya. Hinila niya ako sa isang sulok ng bahay namin na napapaligiran ng malalaking
vases at antique figurines. Ikinulong niya ako sa magkabilang braso niya na
nakasandal sa dingding.
"What are you doing Trystan?!" Bulalas ko.
Amoy na amoy ko ang alak sa mga labi niya. Halata rin sa mamula mulang pisngi
nito na marami na itong nainom. Ramdam ko ang init ng katawan niya sa bawat
paghigit niya ng hininga.
Gosh... I haven't seen him for quite some time now at kahit na medyo madilim sa
lugar namin ay napansin ko parin ang pagtubo ng beard at mustache niya. I don't
know pero parang nagmukhang matured siya sa hitsura niya ngayon.
Yumuko pa ito kaya halos magkalapit na ang mukha naming dalawa.
"Jasmine..." He whispered. That voice...
Sinalubong ko ang mga mata niyang malalim at nangungusap.
"I missed you." Sa sinabi niyang 'yon ay nagsimula na naman ang pagdating ng
mga paro-paro sa tiyan ko.
 Napayuko ako. Hindi ko alam ang isasagot ko sa sinabi niya. Sa ilang linggong
hindi ko siya nakita ay alam ko sa sarili kong ganun din ang nararamdaman ko.
Kahit na ilang ulit kong pagbawalan ang sarili kong hindi siya kausapin, hindi
basahin ang mga messages niya, hindi sagutin ang mga tawag niya ay parang mas
lalong ko lang pinahirapan ang sarili ko.
I know that I love Trystan so much and seeing him like this kills me.
Hinawakan niya ang pisngi ko gamit ang kaliwang kamay niya. Bababa na sana ang
mga labi niya pero umiwas ako.
"Trystan please..." Bulong ko sa kanya.
Tinanggal niya ang natitirang kamay niya na nakatukod sa wall na malapit lang
sa living room namin.
"What I've done wrong Jas? You're making me crazy..."
Mapungay na ang mga mata niyang nanghihingi ng kasagutan. Ang isang kamay niya
ay napasuklay pa sa kanyang buhok. Naglayo ako ng tingin.
Hindi ko na sinagot ang mga 'yon at dali dali na akong umalis sa harapan niya.
Hindi ko kayang makipaglaro sa kanya. Ayoko na. Tama na. Halos patakbo kong inakyat
ang hagdan namin. Para akong nasa isang karera sa ginawa ko.

Nakahinga lang ako ng maluwag ng maisara ko ang pintuan ng

kwarto ko.
Ano bang gusto niya sakin? Trip niya ba talagang saktan ako? Nang makakuha ako
ng lakas ay nag ayos na ako ng sarili ko. Pagkatapos kong maligo ay bumaba ako ulit
para mag dinner. Suot ko ang isang gray shorts at plain white t-shirt.
Habang bumababa ako sa hagdan ay bumubulong ako sa hangin na sana wala na siya
dito. Hindi ko alam kung paano ko siya haharapin. Hindi ko alam kung paano
makipaglaro sa kanya.
Tahimik parin ang bahay namin ng marating ko ang kitchen. Nasalubong ko si
Manang Celia na ngayon ay naghahain na sa lamesa.
"Manang wala pa po ba sila Mommy?" Tanong ko rito.
Hinila ko na ang malaking dining chair at saka umupo rito.
"Hija katorse ngayon hindi mo ba naalala?" Oo nga pala.
Sa sobrang dami ng nasa isip ko ay nakalimutang kong monthsary nga pala ng
parents ko at sigurado ako ngayon na nasa ibang lugar ang mga ito.
"Si Kuya po?" Tanong ko ulit.
"Nasa labas pa ang Kuya mo." Turo nito sa may garden.
Tumango nalang ulit ako. Kumuha ako ng brown rice, brocolli at isang chicken
breast.
"May bisita parin po ba siya?" Sumubo ako ng pagkain para maging normal ang
kilos ko.
Hay, bakit ba ako masyadong kinakabahan kay Trystan?
"Oo. Kanina pa nga yung dalawa doon. Nakakarami na yata. Oh sige na hija.
Aayusin ko pa yung guest room." Naghugas pa ito ng kamay sa sink.
"Guest room po?" Napatigil ako sa pagkain ko ng sabihin niya 'yon.
Hindi ba gabi na para maglinis pa?
"Mabuti pa'y pagkatapos mo diyan puntahan mo na ang Kuya mo ha." Umalis na ito
sa harapan ko bago pa man ako makapagtanong.
Binilisan ko ang pagkain. Pagkatapos no'n ay dahan dahan akong naglakad papunta
sa hardin namin. Nakita ko ang dalawang naguusap parin pero hindi ko na
maintindihan ang mga pinaguusapan nila.
Sinulyapan ko ang malaking wall clock namin. Mag aalas onse na pala ng gabi
pero heto, patuloy parin silang dalawa. Balak ba nilang mag matira matibay Pumunta
muna ako sa living room. Siguro naman ay mamaya uuwi narin si Trystan. Umupo ako
doon at binuksan ang TV.
Lumipas ang dalawang oras pero wala parin akong nakikitang Trystan na lumalabas
sa bahay namin. What the hell? Naiinis akong tumayo sa couch at bumalik muli sa
garden para silipin ang dalawa. Nakita kong nakayuko na si Kuya sa lamesa.
Nakita ko rin si Juliana na papalapit sa mga ito kaya naman lumabas na ako para
tignan kung anong nangyayari.
"I'm done bro." Narinig kong sabi ni Kuya Jacob.
Tatayo na sana ito pero dahil sa kalasingan niya ay muntik na siyang ma out of
balance. Mabuti nalang at naalalayan ito kaagad ni Trystan at Julia.
"I can do it. Fuck!" Hindi natinag si Juliana bagkus ay kinuha pa ang braso
niya saka inilagay sa kanyang balikat.
"Hey! Are you okay?" Tinapik ko ang mukha ni Kuya Jacob pero nakapikit na ito.
Nilakasan ko pa 'yon.
"What?" Iritadong tanong niya.
"I'll help him get to his room." Sabi ni Trystan saka tinulungan si Juliana.
Napatingin lang ako sa kan'ya pero inalalayan na niya si kuya para makapunta sa
kwarto nito. Pagkapasok namin ng bahay ay nakasalubong namin si Manang Celia.

"Manang, nasan ho si Mang Pedring?" Natatarantang tanong ko

rito.
Ngayon ko lang kasi nakitang naglasing ang kuya ko ng ganito. Ipapahatid ko
nalang si Trystan kay Mang Pedring.
"Nasa probinsiya si Pedring at manganganak daw ang anak niya. Sige na kami na
ang bahala sa kuya mo." Kinuha ni Manang Celia ang kamay ni Kuya na nakasabit sa
balikat ni Trystan.
Pagewang gewang narin kasi ito. Gosh! Paano siya makakauwi ngayon.
"Bro, stay here. Pinaayos ko na ang guest room. Okay?" Habol pa ni Kuya Jacob
sa salitang halos buhol buhol habang umaakyat sila sa hagdan.
Napahinga ako ng malalim sa sinabi ni Kuya. Nakita kong umupo si Trystan sa
isang upuan doon. Nahilo siguro ito.
Now what?! I am here left with the guy na ilang linggo ko ng iniiwasan. Tumayo
na ulit ito pero napahawak ito sa sintido.
"Can you please just sit down?" Pagalit ko sa kanya.
Bakit ba pumunta pa siya dito. Ano para maglasing lang? Nakita ko ang isang
ngisi sa labi niya.
"I'm going home..." Naglakad na ito papalayo sa harapan ko pero pinigilan ko
siya.
He can't even walk straight ang mag drive pa kaya?
"Trystan no!" Hinawakan ko ang magkabilang dibdib niya ng makaharang ako sa
harapan niya.
Para akong nakuryente sa ginawa ko. Pumukol pa ang mga mapungay niyang mata sa
akin. Naramdaman ko ang pag init ng magkabilang pisngi ko kaya naman nag-iwas ako
ng tingin at tinanggal ang mga kamay ko sa dibdib niya.
Hinawakan ko ang isang kamay niya at inilagay 'yon sa balikat ko. Tinulungan ko
na rin siyang maka-akyat papunta sa guest room.
"Stay here for tonight." Sabi ko rito ng mailapag ko siya sa kama.
Nakapikit na ito. Kahit na kumpleto pa naman ang damit niya ay naaaninag ng
makamundo kong mata ang tight abs niya sa suot niyang puting t-shirt. Napansin ko
rin na basa 'yon. Iniayos ko ang dalawang paa niya pataas sa kama. Tinanggal ko rin
ang sapatos niya.
What's next? Umupo akong muli sa tabi niya. I need to remove his wet shirt.
Ipinikit ko ang isang mata ko at hinawakan ang pundilyo ng kanyang white t-shirt.
Iniangat ko yon. Napalunok ako ng makita ko ng tuluyan ang abs niya.
Focus Jasmine! Ipinilig ko ang ulo ko at pinagpatuloy ang ginagawa kong
kalaswaan. I mean. Pagtanggal ng damit niya. Gosh!
Inalog ko ang balikat niya para magising siya. Nakahinga ako ng maluwag ng
dumilat ang mga mga mata niya kaya naman inalalayan ko siya at pinasandal sa
headboard ng kama bago tuluyang tinaggal ang damit niya. Nakapikit lang siya habang
ginagawa ko 'yon. Siguro nga ay talagang madami silang nainom ni kuya. Nang
matanggal ko 'yon ay pinahiga ko na ulit siya.
I guess my job here is done. Kinuha ko ang kumot at inilagay yon sa katawan
niya. Ayan! Safe na yung abs niya sa mata ko. Hay. Inayos ko ang sarili ko.
 "Jas..." Lalabas na sana ako ng kwarto pero narinig ko ang pagtawag niyang
'yon.
Nilingon ko siya pero nananatiling nakapikit ang mga mata niya.
Goodnight Trystan. I hope this will be your last game.
Napapikit ako ng mariin ng maisarado ko na nang tuluyan ang kulay puting
pintuan ng guest room. Naglakad na rin ako papunta sa kwarto ko. Dalawang kwarto
lang naman ang layo nito sa kwarto ko at tatlo naman ang kay Kuya Jacob.
Pagkatapos kong mag toothbrush ay humiga narin ako sa kama ko. Mag-aalas tres
na pero hindi parin ako nakakaramdam ng kahit konting antok.
Paaano nga naman? Tuwing naiisip kong nasa iisang bahay lang kami ni Trystan ay
parang gustong sumabog ng puso ko. Tulog na kaya siya? Bumaling ako sa kaliwang
side ng kama ko. Inabot ko ang lampshade don para patayin. Sabi nila mas madaling
makatulog kapag madilim ang paligid. Bumaling na ulit ako sa kabilang side.
"One sheep, two sheep, three sheep, four sheep, five..." Nakaramdam ako ng
mahihinang katok sa pintuan ng kwarto ko.
"Shit." Napabalikwas ako ng tayo.
Sino naman kaya 'yon? Kahit na tinatamad ay tinungo ko parin ang pintuan.
Pagkabukas ko non ay agad na tumambad sa harapan ko si Trystan. Bagong ligo na
ito. I can smell the mint manly scent on his body. Napababa ang tingin ko sa
topless niyang katawan.
"Jasmine..." He whispered, his face was only inches from mine and the warmth of
his breath lit me up like a candle.
A rush of heat started in my chest and slowly spread throughout my body,
reaching every last limb. I could feel his eyes watching my every move, from the
slight twitch of my lip to the way my shoulders rose and fell as I breathed. He
leaned forward slowly, his hand brushing the hair out of my face and in an instant
his lips were on mine.
Habol ko ang paghinga ko dahil sa ginawa niya. Kahit na nagpoprotesta ang utak
ko ay hindi 'yon pinakinggan ng katawan ko.
His kisses were rough and smooth, they were perfect. He moved them around in
circles and my heart swelled. His breathing was deep and loud in my ear. He moaned
and so, I did too. I stepped back giving him space to enter my room.
Pagkatapos non ay marahan niyang isinara ang pintuan. Lumalim pa ang mga halik
niya. Ang mga haplos niya. Fvck...
"Trys..." Hirap kong sabi sa gitna ng mga halik niya.
He stopped kissing me and looked at me with his eyes full of emotion and
desire.
"Jasmine." That husky voice that made me feel weak every time I hear it.
Raffie!
Sigaw ng utak ko kaya naman bigla akong napalayo sa kan'ya. Nakakunot ang noo
at mga mapupungay na mata ang sumalubong sakin.
Tumalikod ako. Hindi ko na maintindihan ang sarili ko. Pagod na akong
makipaglaro sa kan'ya. Gusto na namang kumawala ng mga luha sa mata ko. Naramdaman
ko ang paglakad niya at ang pagyakap niya sa akin galing sa likuran ko. Napapikit
ako ng mariin sa ginawa niya.
"What's wrong?" Pabulong na tanong nito.
"Trystan, stop playing your games with me." Humarap ako sa kanya.
"What do you mean?" Naguguluhang tanong nito.
"Damn Trystan! Stop using me to make your girlfriend jealous!" Napatawa ito na
para bang naguguluhan sa mga sinabi ko.
"Girlfriend? Jasmine, what are you talking about?" Lumapit ng muli ito sa akin.
"Raffie!" Tumulo na ang mga luha ko.
Bakit ba nasasaktan parin ako tuwing naiisip ko ang mga sinabi ng babaeng
'yun?!
"Raffie? Who told you na girlfriend ko siya?" Hindi makapaniwalang sabi nito.
"Bakit Trys? Ayaw mo bang malaman ko huh?" I don't deserve this pain.
Humahagulgol na ako. Akmang lalapit na muli siya sakin pero lumayo ako. "Trystan,
ayoko na please. Ang sakit sakit na kasi e. I don't deserve all of this." Niyakap
niya ako ng makita niyang mas lalo akong napahagulgol.
 "Shh... Jas stop crying. Damn! I didn't mean to hurt you. Please stop." Pilit
niyang pinupunasan ang mga luha ko.
"Hindi ko girlfriend si Raffie at kahit na kailan ay hindi 'yon mangyayari. Her
Dad is our business partner sa ibang aviation at hanggang doon lang 'yun. Jasmine,
ikaw ang gusto ko." Pagpapatuloy niya.
Huminga ako ng malalim at pinigilan ang pagiyak ko. Napaangat rin ako ng tingin
sa kanya. Kahit na madilim ang kwarto ko ay nakita ko ang sencerity sa mga mata
niya.
Marami pa akong gustong itanong sa kanya. Pero sa kilos niya ngayon ay parang
sapat na lahat ng 'yon para masagot ang mga tanong ko.
"Jasmine, please believe me." Niyakap niya ako.
Parang nalaglag ang isang mabigat na bagay sa dibdib ko dahil sa sinabi niya.
Ayokong maniwala pero ramdam kong totoo ang mga sinasabi niya.
Habang yakap yakap ako ni Trystan ay pakiramdam ko'y nagbalik ako galing sa
isang matagal na bakasyon.
Home sweet home.

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

CHAPTER 27

Chapter Twenty Seven

Girlfriend

Magkatabi kaming nakahiga ni Trystan ngayon sa kama ko. Ang ulo ko ay nasa dibdib
niya, dinig na dinig ko pa ang malakas na pagtibok ng puso niya na para bang
isinisigaw ang pangalan ko. Naramdaman ko ang paghigpit ng yakap niya sa'kin.
"I miss you, Jas..." Nag angat ako ng tingin.
Nakita ko siyang naka tingin lang sa ceiling pero ng maramdaman niya ang pag
galaw ko ay sinalubong niya ang mga mata ko.
"I miss you too." Hindi ko na pinigilan ang sarili kong sabihin 'yon sa kanya.
Alam kong talo ako sa lahat ng laro ni Trystan pero bahala na si batman. Isa
lang ang alam ko ngayon, ang i-cherish ang oras naming magkasama.
He slowly lowered his face and reach my forehead. He left a sweet kiss na
nagpapikit sakin.
"Jas!" Isang malakas na katok ang narinig kong nagpagising sa akin.
Sapo ko ang ulo ko bago dumilat. Anong oras na ba? Parang kakatulog ko palang
e.
Nagpalit ako ng pwesto at napangiti ako ng makita ko si Trystan na mahimbing
paring natutulog sa tabi ko. Para siyang isang inosenteng adonis. Hindi ko
mapigilan ang sarili kong abutin ang labi niya at bigyan ito ng isang halik.
"Sacha!"
Bigla akong nataranta ng marining kong muli ang boses ni Kuya Jacob! Fvck! Si
Trystan! Agad kong niyugyog ang balikat ni Trystan. Hawak rin nito ang kanyang ulo
ng dumilat ito. Hangover pa more!
 "Babe..." Parang may isang pusa ang lumukso sa dibdib ko dahil sa sinabi niya.
Naramdaman ko rin ang biglang pag-init ng pisngi ko. Agad niya akong niyakap.
Ang isang kamay niya ay nasa bewang ko at ang isa naman ay nasa likuran ng ulo ko.
Umangat ang kanyang ulo para bigyan ako ng isang halik na punong puno ng
pagmamahal at pag-iingat. Napapikit pa ako. Jusko! Kung panaginip man ito, hayaan
niyo na akong bangungutin.
"Jas! Come on!" Nasundan pa 'yon ng tatlong katok dahilan para magbalik ako sa
katinuan. Pinilit kong pigilan ang mga labi niya.
"Trys... Si Kuya." Sabi ko rito ng maputol ang halik namin sa isat-isa.
"Hayaan mo siya." Pumaskil pa ang isang nakakalokong ngiti sa labi nito.
Hinapit niya ang bewang ko at iniikot dahilan para mag palit kami ng pwesto.
Siya na ngayon ang nasa ibabaw ko. Nagiinit na ang buong katawan ko dahil sa mga
makahulugang titig niya sakin. Kinurot ko ang pisngi niya.
"Magtago ka muna please." Tinulak ko ang hubad niyang dibdib papalayo sakin
saka umibis ng kama papunta sa pintuan.
"In there!" Turo ko sa comfort room ng kwarto ko.

Ngayon ko lang napansin na naka boxer shorts nalang din

pala ito. Tamad na naglakad siya papasok ng comfort room. Tumalikod na ito sa akin
pero napangiti ako ng masulyapan ko ang kanyang sexy butt. Nang makapasok na siya
doon ay inayos ko muna ang buhok ko bago pinihit ang door knob.
"Kuya!" Nakangising sagot ko rito ng mapagbuksan ko siya ng pinto. Kumunot ang
noo niya at nagsalubong pa ang kilay.
"Why are you smiling like crazy?" Usisa nito.
"Ah-eh kasi- maganda yung panaginip ko. Teka, bakit ba ang lakas mong mang
istorbo? Ano ba yun?" Pinilit kong mag mukhang mataray sa kanya para maging
convincing ang acting ko.
"Late na ako. Pakisabi nalang kay Trystan pag nagising siya na nauna na ako
okay?" Sus! Yun lang naman pala.
"For sure. Sige na bye!" Isasara ko na sana ang pinto pero inipit niya ang
kanyang sapatos sa gilid ng pintuan.
"What?!" Iritang tanong ko. Luminga pa siya sa loob ng kwarto ko bago muling
nagsalita.
"Nothing. Sige na bye!" Hindi kumbinsidong sabi nito.
Sinarado ko na ang pintuan. Siguro kung hindi lang ito late sa office ay
papasok pa yun sa loob ng kwarto ko. Lagot ako pag nagkataon!
Umalis na ako at tinungo ang comfort room kung saan ko pinapunta ang isang
adonis na naligaw sa kwarto ko.
"Trystan. Kuya told me na sabihin ko raw sayong aalis na siya." Naglakad pa ako
papasok sa cr.
Pagbukas ko non ay wala naman akong taong nakita. Pumasok pa ako papunta sa
shower at hinawi ang shower curtain dito.
"Ah!" Napatili ako ng hawakan niya ako ng payakap sa bewang ko.
"Trys, ano ba!" Natatawang sabi ko.
Iniharap niya ako sa kanya. His eyes were deep na parang nakakahipnotize.
"I'll call him later. You're so beautiful..." Sabi niya habang sinusuri ang
kabuuan ko.
Nag-iwas ako ng tingin sa kanya dahil pakiramdam ko ay napapaso ako sa bawat
tingin at sulyap niya sa akin.
Hinapit niyang muli ang katawan ko papalapit sa kanya at sinalubong ang labi
ko. Sa una'y isang mabagal na halik lang 'yon pero ng tumagal ay lumalim na ito.
Napaatras ako at napasandal sa wall. Napakapit ako sa knob ng shower.
Napasinghap ako nang maramdaman ko ang malamig na tubig galing sa shower head
na ngayon ay bumubuhos sa katawan naming dalawa.
Naputol sandali ang halik ni Trystan dahil don pero bumalik na ulit ito.
Hinubad niya ang puting t-shirt ko na ngayon ay basa na pagkatapos ay isinunod nito
aking bra. Nang tuluyan na niyang maalis 'yon ay napahugot siya ng isang malalim na
paghinga.
Hinalikan niya ulit ako. Kahit na malamig ang tubig na dumadaloy sa katawan
namin ay natatalo parin 'yon ng init ng katawan ni Trystan. Binuhat niya ako at
isinandal sa malamig na dingding ng aking bathroom. Ang magkabilang binti ko ay
nakakapit na ngayon sa kan'yang bewang. Madali niya ring natanggal ang natitirang
saplot namin sa katawan.
He lowered his kisses papunta sa leeg ko pababa sa dibdib ko. Napasabunot ako
sa kanya ng maramdaman ang mapaglarong labi niyang nilalaro ang tuktok ng dibdib
ko. Isang ungol pa ang lumabas sa labi ko ng lumipat pa ito sa kabila.
Halo halong emosyon ang nararamdaman ko. I missed Trystan. I miss this.
"Oh! Trys..." Daing ko ng maramdaman ang isang matulis na bagay sa pumasok
sakin.

Nakita ko ang pagalala sa mukha niya kaya naman napahinto

ito sa ginagawa.
"Did I hurt you? Sabihin mo lang Jasmine... Ayaw kong saktan ka..." His husky
voice just made me horny jeez!
Umiling ako.
"I want you now Trystan, you are the only pain I want..." Paungol na sabi ko
rito.
Ilang saglit pa'y pumasok na ulit siya sa'kin. Para akong mababaliw sa ginagawa
niya. Halo halong sensasyon ang nararamdaman ng buong katawan ko. Maya maya pa ay
parang gusto ko ng sumabog.
"Trys..." Hinagilap ko ang mata niya na ngayon ay punong puno ng emosyon.
Napapikit din ito ng madiin as we reached the peek of our love making.
Hinalikan niya ang labi ko ng madiin at dahan dahan akong ibinaba.
"I love you..." Bulong niya.
Nagliwanag ang mukha ko. Kahit na hindi pa man ako nakakabawi sa ginawa namin
ay parang mas lalo akong natuwa sa sinabi niya.
"You love... me?" Paguulit ko.
Parang kay sarap pakinggan ng sinabi niya. Imbes na sagutin ako ay itinapat
niya ako sa shower. Ang lagaslas nalang ng tubig ang tanging naririnig ko sa
paligid.
"I love you Jasmine Sacha Delaney." Bulong niya ulit.
Natapos kaming maligo. Nang makalabas na kami sa banyo ay nakita ko siyang
nakatulala lang sa akin habang pinapatuyo ko ang aking buhok sa harap ng aking pure
white na vanity mirror. Nakapagbihis narin ito. Ibinigay ko sa kanya ang isang t-
shirt ni kuya Jacob para magamit niya pauwi.
Nang matapos na akong mag-ayos ay lumapit ako sa kanya. Nakaupo ito sa bed ko.
Tumapat ako sa kanya at siya naman ay niyakap ako habang nakatayo ako sa harapan
niya.
Naramdaman ko ang pag singhap niya sa kabuuan ko. Sa ginawa niya ay parang
nagsitayuan ang mga balahibo ko sa buong katawan. Hinawakan ko ang mukha niya gamit
ang magkabila kong kamay.
"I love you too..." Nakangiting sabi ko.
Hindi ko kasi siya nasagot kanina eh. Matagal ko ng gustong sabihin sa kanya
ang bagay na 'yon. Kahit noong mga panahong nasa resort palang kami. Nagliwanag ang
mukha niya at agad akong hinapit. Nakapatong ako sa kan'ya at siya naman ay
napahiga sa kama ko.
"Will you be mine?" Hindi pa man ako nakaka-move on sa dami ng nangyari kanina
pero ngayon nama'y meron namaman siyang ibang pasabog.
Pinipilit kong kalmahin ang sarili ko. Pero maya maya pa'y parang sasabog na
naman ang dibdib ko.
Omg! Is he really asking me to be his girlfriend?! What do I do? What should I
say? How am I gonna say the right words?
Kumunot ang noo niya dahil ilang minuto na ang lumipas ay wala parin akong
maisagot sa kanya.
 "Jas? Can you be my girlfriend?" Paguulit niya.
Nakita ko ang mga mata niyang nangungusap na may kasamang pagsusumamo.
Nakatitig lang siya ng diretso sakin. Patuloy na naghihintay ng sagot pero kahit na
anong pilit ko ay hindi ako makapagsalita.
Parang may isang banda sa dibdib ko na patuloy na tumutugtog ng magulo at
maingay na musika. Wala akong marinig kundi ang napakalakas na tibok ng puso ko na
tumatalon dahil sa sobrang saya.
Totoo na ba to? Totoo bang siya ang nasa harapan ko?
Nang makakuha na ako ng sapat na lakas ay dahan dahan akong tumango para
sagutin ang kanyang tanong. Alam ko sa sarili kong hindi lang atraksiyon ang
nararamdaman ko sa kanya.

Gusto ko si Trystan at alam kong mahal ko siya kaya ngayon

gusto kong mag take ng risk sa unang pag-ibig na 'to.
Gusto kong magwork ang maling naumpisahan namin.
Nakita ko ang pagliwanag ng mukha niya at kaagad akong binuhat habang yakap
yakap ako.
"Trystan stop!" Natatawang pagpigil ko sa kan'ya.
Halos umabot pa nga hanggang tenga ang ngiti niya e. Inikit ikot pa ako nito.
"You're my girlfriend now!" Masayang sabi na halos pasigaw pa.
"Shh, Trystan enough... Put me down!!" Napuno ng tawanan ang kwarto ko.
Nang maibaba niya ako ay agad niyang hinapit ang bewang ko at inilapit sa
kanyang katawan. Sumeryoso ang mukha niya and I can see his soft and soulful eyes.
He lowered his face slowly until it reaches mine. He kissed my lips in a slow
motion like dancing on the rhythm of the instrumental song that's being played
inside my room. I respond to his kiss by clinging my hands unto his neck.
Wala akong ibang nagawa kundi ang pumikit at i-enjoy ang moment na kasama si
Trystan.
Besides, I am his Girlfriend now. Officially!
Nang matapos ang halik na 'yon ay nagkatitigan na naman ang mga mata namin.
"On one condition." Nakita ko ang pagpawi ng ngiti sa kanyang labi pero sandali
lang 'yon.
"What?" Taas baba ang balikat niya dahil sa mga malalim na paghinga.
"Hindi mo ako pwedeng ihatid or sunduin sa aviation or kahit saan na building
niyo..." Nagsalubong ang kilay niya. Alam kong hindi siya papayag ng ganon.
"Wait, wait. Paano kita makikita? Makakasama? That's unfair." Pagtutol nito.
Tinanggal niya ang mga kamay niyang nakapalupot sa bewang ko at inilagay ang
mga 'yon sa loob ng kanyang bulsa.
"Trys, you have to understand na boss parin kita. Ayokong mahaluan ng kung
anong malisya ang trabaho ko dahil sa relasyon natin." Naglayo siya ng tingin sakin
kaya naman kinuha ko ang isang kamay niya at hinawakan 'yon.
"I love you Trystan at sana maintindihan mo." Humigit siya ng isang malalim na
paghinga saka pinisil ang kamay ko.
"But you're still my girlfriend right?" Nakangising tanong nito.
Tumango ako para sagutin ang tanong niya.
"Good. Bukas ay magpapaalam ako sa parents mo at kay Jacob." Dugtong pa nito na
nagpalaki ng mata ko. Oh my gosh no!
"No!" Mabilis na sabi ko.
"T-trys..not now please? I mean, let's think about it first." Nauutal na sabi
ko.
"What do you mean Jas? Do you want us to be in a secret relationship ganun ba?"
Ramdam ko sa mga salita niya ang lungkot at disappointment.
"No Trystan. Of course not. Ayoko lang na may masabi sila sakin or sayo lalo na
ngayong hindi pa tapos ang training ko." Hindi ko alam kung anong mangyayari kapag
nalaman ng parents ko na boyfriend ko na si Trystan at mas lalong hindi ko kayang
isipin ang magiging reaksiyon ng kuya ko.
Nakita ko ang pag-intindi sa mga mata ni Trystan. Niyakap niya nalang ulit ako
sa huling pagkakataon bago ito nagpaalam sa akin.
"See you tomorrow babe." Mapanuksong bulong niya bago pa ito pumasok ng tuluyan
sa kanyang sasakyan.
"Tomorrow?" Sumilip ako sa bintana ng driver's seat kug saan siya ngayon
nakaupo.
"Yeah. Text me after your training." Kumindat pa ito.
"Trys. Napag-usapan na natin 'to diba?" Hindi niya ako pwedeng sunduin sa kahit
saang lugar na pag-aari nila.
"I know. Basta."
Hay naku! Kinakabahan ako sa mga gagawin niya eh! Paano nalang kapag nakita
ulit kami ng mga mahadera doon? Anong chismis na naman ang ipapakalat nila? Bahala
na nga. Kailangan ko pang problemahin ngayon si Garret.
Nakaalis na ang sasakyan ni Trystan nang biglang tumunog ang cellphone ko.
Garret:
See you later!
Patay! Oo nga pala mayroon kaming usapang aalis kami.
Humigpit ang hawak ko sa cellphone ko.
Ngayong may boyfriend na ako, paano ko 'yon sasabihin kay Garret?

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

CHAPTER 28

Chapter Twenty Eight

Research

Kinabukasan ay sinundo akong muli ni Garret. Hindi ko na rin siya nakita

kahapon dahil sa dami ng nangyari at gumugulo sa isip ko. Sinabi ko sa kan'ya na
masama ang pakiramdam ko at hindi ko kayang lumabas ng bahay namin. Naintindihan
niya naman ako kaya hindi na ito nagpumilit pa.
Hanggang ngayon ay iniisip ko parin kung paano ko sasabihin sa kanya ang lahat.
Hindi ko naman siya pwedeng ipagtabuyan ng basta nalang.
Garret has been my friend and savior. And for that I'm always be thankful to
him. Hindi ko na alam ang gagawin ko. I can't protect myself at hindi ko rin naman
pwedeng sabihin kay Trystan ang tungkol kay Cris.
Ayoko nang maging kumplikado ang lahat. Maayos na kami at sana maging maayos na
rin ang lahat.
Pero paano?
"Are you okay now?" Baling nito sakin.
Papunta palang kami sa aviation ngayon kaya nga lang ay medyo traffic ang daan
sa mga oras na 'to.
"Ha? Ah yeah. Sorry ulit kahapon ha." Nag-iwas ako ng tingin sa kan'ya. I'm a
bad liar pero sana hindi niya mapansin 'yon.
"It's okay basta maging maayos ka lang." Ngumiti pa ito kaya naman parang may
kumurot sa dibdib ko.
Naguiguilty ako, ayoko sanang magsinungaling sa kan'ya pero I have left with no
choice. Mabait si Garret at maalaga kaya naman sigurado akong swerte ang magiging
girlfriend niya.
Bakit ko pa ba naisip ang bagay na yun?
Think of a way na masabi mo sa kan'yang huwag ka ng sunduin! Or might as well
tell him the truth! Pagalit ng utak ko.
Hindi. Hindi pwedeng malaman niyang boyfriend ko na si Trystan. Ano ba 'tong
napasok ko?
"Thank you sa lahat Garret pero sobra sobra na ang ginagawa mo para sa'kin."
Napalingon ito sa akin.
Nakataas ang dalawang kilay niya na parang naninigurado sa sinabi ko.
"What do you mean?" Tanong niya habang pabaling baling sa'kin at sa daan ang
kanyang mga mata.
"I can't thank you enough for saving my life twice. But this is too much. I
don't deserve all of this. Yung pag save mo sakin sobra sobra na." Nakita ko ang
pag-iling niya.
Huminto na ang sasakyan sa parking lot ng Lewis aviation bago niya ako hinarap.
"Jasmine kung may magagawa pa ako para protektahan ka gagawin ko. Wag mo akong
isipin. Masaya ako kapag alam kong safe ka." Napakaseryoso ng gwapo niyang mukha
niya.
"Pero Garret-"
"Oo nga pala, nag try out ako kahapon." Pag-iiba niya ng usapan. "Gusto sana
kitang surpresahin kasi sabi mo diba ikaw ang number one fan ko." Tumawa pa ito.
Pero sa sinabi niya ay parang lalo akong naguilty. Napayuko nalang ako.
"Jas sige na baka ma late kana. Susunduin nalang kita mamaya." Tinanggal niya
ang seatbelt ko kaya naman umibis na ako ng sasakyan. Magulo parin ang utak ko.
Masaya akong finally ay mayroon ng direksiyon ang relasyon namin ni Trystan
pero masyado paring komplikado ang sitwasyon. I can't wait for this week to end.
Maya maya'y nag vibrate ang cellphone ko dahil sa isang message. Agad ko 'yong
binuksan ng makita ang pangalan niya.
Trystan:

Babe, may emergency meeting at conference ako. I'll be gone

for a week. I'm sorry if I can't see you pero babawi ako pagbalik ko okay? I love
you!
Nakahinga ako ng maluwag sa text ni Trystan. Mabuti naman at may gagawin siya
ngayon. Teka. Isang linggo? Isang linggo ko siyang hindi makikita? Bigla akong
nanlumo sa text niya. Siguro nga ay importante ang gagawin niya. Hihintayin ko
nalang siya tutal isang linggo lang naman 'yon. Tamang tama rin dahil isang linggo
nalang ang natitira sa training ko.
Nagpaalam na ako kay Ivanna. Kahit sa kan'ya ay hindi ko sinabi ang tungkol sa
amin ni Trystan. Pagkalabas ko ng building ay agad kong nakita ang kotse ni Garret.

Parang bigla akong nanghina nang makita ko siyang nakatayo sa labas nito.
Masyado siyang mabait sa'kin tapos ako heto, puro kasinungalingan sa kan'ya. This
can't be.
"Hi." Nakangiting bati niya ng makalapit ako sa kanya. "Let's go?" Pinagbuksan
niya ako ng pintuan ng sasakyan.
"Thank you." Pinilit kong ngumiti.
Parang sasabog na ang dibdib ko dahil sa sobrang guilt na nararamdaman ko
ngayon.
"How's your day?" Tanong niya.
Nagsimula nang umandar ang sasakyan.
"Uh, Okay lang naman ikaw?" Nauutal na sabi ko.
"Ayos lang din." Isang malawak na ngiti pa ang nakita ko sa labi niya.
Bakit parang ang saya saya niya ngayon.
"Ah Garret-"
"Jas, I wanna show you something." Pagputol niya sa sasabihin ko.
Habang nagmamaneho ay inabot ng kanang kamay niya ang dashboard ng kanyang
sasakyan at kinuha doon ang isang puting envelope. Ibinigay niya 'yon sa'kin. Kahit
na nagdadalawang isip ako ay kinuha ko 'yon sa kamay niya.
Nakita ko ang logo ng Crimson Hawks na isang kilala at nangungunang Basketball
team sa bansa. Nawala ang kaba at lungkot ko. Napalitan 'yon ng saya.
"Are you serious?!" Halos pasigaw na sabi ko ng mabasa ko sa sulat na tanggap
na siya sa number one basketball team ng bansa.
"Yeah." Nakatuon parin sa daan ang mga mata niya.
"Oh my God Garret! This is great! Congratulations!" Tinanggal ko ang seatbelt
ko para bigyan siya ng isang yakap.
Wow, I'm really excited for him! Hindi naman obvious ang pagka fan girl ko sa
kan'ya.
"Easy peasy!" Natatawang sabi niya.
Pagkatapos ng mabilis na yakap na 'yon ay ibinalik ko na ulit ang seatbelt ko.
"I'm really happy for you Garret!" Hawak ko parin ang envelope na 'yon.
Hindi parin makapaniwala sa mga nabasa ko. Sinulyapan ko pang muli ang mga
nakasulat don.
"Thank you Jas. You're the reason why I got in." Napatigin ako sa kanya. Ako?
Paanong naging ako.
"Me?" Tanong ko sa kanya.
"Yeah. You're my number fan right?" Natawa ako sa sinabi niya.
Tama naman siya e. Ilang sandali pa ay huminto na kami sa tapat ng gate namin.
"Thank you ulit Garret. Drive safe." Paalam ko dito ng makababa na ako ng
sasakyan.
Umibis na ito papalayo. Bago pa man ako makapasok sa gate namin ay bigla namang
tumunog ang cellphone ko.
Muli na namang bumalik ang kaba sa dibdib ko. Pakiramdam ko kasi ngayon ay
nangangaliwa ako. Ano ba 'to.

"Hello?" Sagot ko sa tawag ni Trystan.

"Hey babe, I'm sorry." 'Yun agad ang unang narinig ko sa kabilang linya.
"It's okay. I understand boss." Pang aasar ko sa kanya.
Narinig ko ang pagbuntong hinga niya.
"Joke lang. Ikaw talaga hindi ka mabiro. Nasa bahay na pala ako kakauwi ko
lang.p" Pumasok na ako sa bahay namin at dumiretso sa kwarto ko.
"How's your training?"
"Fine. Ikaw? Kumusta yung meeting mo?" Inilapag ko na ang bag ko saka padapang
humiga sa kama ko.
"Ayos lang but I miss you already." Napangiti ako sa sinabi niya.
Ako din, parang gusto kog makita ang gwapo niyang mukha ngayon.
"I missed you too Trys." Hindi mawala ang mga ngiti ko sa labi.
Totoo ngang may boyfriend na ako. Thank you Lord ha! Sabi ko dati kahit hindi
na gwapo e, pero whole package na yata ang ibinigay mo.
"Saan nga pala ang conference niyo?" Tanong ko rito.
"Sa tagaytay." Ang layo naman.
Kahit pala gustuhin kong makita siya ngayon ay malabo paring mangyari.
"Si Kuya ba kasama mo?"
"Yeah." Nakahinga ako ng maluwag. Mabuti naman pala kasama niya si Kuya.
"Uhm, e si Raffie?" Usisa ko rito.
Ang sabi niya ay kasosyo din nito ang pamilya nila Raffie sa ibang megosyo nila
kaya hindi rin malabong kasama niya ito. Kung sabagay, pumupunta nga ito sa office
ni Trystan e! Parang may kumurot sa dibdib ko. Napapikit nalang ako ng maalala ang
mga sinabi ni Raffie sa'kin.
"Yeah. She represents her Dad. Why?" Ah, magkasama pala sila ngayon.
Napaupo ako sa kama ko at napatitig sa kawalan.
"Hello?" Pagpapabalik niya sa katinuan ko.
"Ah osige na. Maliligo na ko Trys... Pagod narin kasi ako e. Bye." Pinindot ko
na ang end button.
Tuwing naririnig ko nga lang ang pangalan ni Raffie ay naiinis na ako e! Ang
isipin pa kayang magkasama sila ngayon sa tagaytay?
Ano bang mayroon sa Raffie na 'yon. Kinuha ko ang laptop ko at nagresearch
tungkol sa kompanya at ang mga kasosyo nito. Sa unang page palang ay nakita ko na
ang mukha ni Raffie.
 "Rafaela Saunders president of Saunders corporation..." Marami pang nakalagay
na detalye sa website na 'yon.
Marami pa akong nabuksang thread about sa mga Saunders. Pakiramdan ko nga ay
isa akong detective ngayon eh. Pagkatapos ng isang link ay iba naman ang binubuksan
ko. Hanggang sa makita ko ang isang picture na nakakuha ng atensiyon ko.
Sa front page nito ay may headline na "Saunders and Lewis will unite soon!"
Ini-scroll ko pababa ang page at nakita ko ang picture ni Trystan at Raffie. They
look so good together.
Nakasuot sila ng pormal at fancy na damit. Isang puting dress ang kay Raffie at
suit naman ang kay Trystan. Nakahawak pa ito sa bewang ni Raffie at ang isa naman
ay nakakapit sa balikat niya. Para silang nasa movie ng the vow at inlove na inlove
sa isa't-isa.
Agad kong sinara ang laptop ko ng maramdaman ko ang kakaibang inis na bumalot
sa utak ko. Nakasulat pa kasi dito ang mga salitang tungkol sa love. Akala ko
paranoid lang ako pero mayroon naman pala talaga akong dapat pagselosan.
Kahit na ilang oras na ang lumipas ay hindi parin mawala sa isip ko ang tungkol
kay Raffie at Trystan. Pakiramdam ko isa lang akong malaking singit sa kung anong
mayroon silang dalawa.
Nasa living room ako ng marinig ang pagdating ng isang sasakyan. Maya maya pa
ay pumasok na si Mommy at Daddy.
"Hija." Tumayo ako at sinalubong ang mga yakap nila.
"Where's Jacob?" Tanong ni Daddy.
Ibinigay nito ang suitcase niya kay Juliana.
"May conference daw po sa tagaytay kasama si Trystan." Tumango lang ito.
"Napaaga yata ang annual conference ngayon." Sabi ni Mommy na bumaling naman
kay Daddy.
"Talaga po bang isang linggo 'yun Mom?" Naglakad na kami papasok sa dining
area.
Nakahain narin ang pagkain sa mesa. Hinila ni Daddy ang upuan at pinaupo si
Mommy dito bago ito umupo sa upuan niya.
"Thanks Hon." Ngumiti ito kay Daddy bago bumaling sa'kin. "Oo Jas, naalala ko
pa nga ang Daddy mo dati na umaabot ng dalawang linggo sa conference. Hindi ba
Hon?"
"Yeah." Sang ayon naman ni Daddy.
"Sofia, Joaquin! Nakabalik na pala kayo. Mabuti naman at nakahain na pala si
Julia." Galak na sabi ni Manang.
"Celia, halina kayo't kumain na tayo. Hindi na kasi kami kumain ni Sofia sa
hotel bago umalis kaya nagugutom na ako." Natawa ako sa sinabi ni Daddy.
Aangal pa sana si Manang Celia pero pinaupo na ito ni Daddy gano'n narin si
Juliana. Pinaupo ko naman ito sa tabi ko. Nagsimula na kaming kumain.
Habang nag uusap ang tatlo ay tahimik lang kami ni Juliana. Mega throwback kasi
ang pinaguusapan nila kaya hindi kami makasabay ni Juliana.
"Julia, nagagamit mo ba 'yung binigay kong bag sa'yo?" Nakangiting baling ko sa
kan'ya. Medyo nagulat pa ito ng kausapin ko siya.
"Bag?" Kunot noong tanong niya.
Parang wala siyang idea sa sinasabi ko. Naku, baka hindi ibinigay ni Kuya Jacob
sa kan'ya. Malalagot sa'kin 'yung lalaking 'yun!
"Hindi ba ibinigay ni Kuya sa'yo?" Takang tanong ko sa kanya.
Blanko ang mukha niya pero maya maya'y nagsalita na ulit ito.
"Yung itim ba?" Hay salamat naman! Tumango ako para sagutin siya.
"Sa'yo ba galing 'yun Jas? Akala ko sa Kuya mo kaya-" Kaya pala hindi nag thank
you sakin si Julia.
Siguro hindi sinabi ni Kuyang galing sa'kin yun.
"That punk! Oo, hindi ba sinabi ni Kuya?" Pagputol ko sa sasabihin niya.
Sumubo na ulit ako at pagkatapos ay uminom ng orange juice. Nakita ko ang
paghinto niya sa pagkain. Humarap ito sa'kin.
Is he trying to win her heart? I mean, wala ba siyang ibang way? Nakakairita
talaga siya!
"Naku Jasmine, sorry hindi man lang ako nakapag thank you sa'yo. Sorry talaga."
Hinawakan pa nito ang isang kamay ko.
"Ano ka ba, wala 'yun. Basta gamitin mo ha." Nginitian ko lang siya.
Natapos na kaming mag dinner kaya naman pumanhik na ako sa kwarto ko. Kailangan
kong maghanda sa huling linggo naming training. Sigurado akong magiging intense
'yon.
Pinilit ko munang kalimutan ang tungkol kay Raffie at Trystan. Kailangan ko
siyang pagkatiwalaan kahit na mahirap.

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

CHAPTER 29

Chapter Twenty Nine

Love Letter

"Julia tumawag na ba si Kuya?" Tanong ko rito ng maabutan ko itong naglilinis

sa baba.
Kahit na busy ang Kuya ko sa trabaho ay parang hindi naman ako sanay ng wala
siya. Kakauwi ko lang galing sa training ngayon.
"Hindi pa Jas." Baling niya sa'kin pagkatapos ay pinagpatuloy ng muli ang
ginagawa niya.
"Ganun ba." Kibit balikat na sabi ko.
Ano kayang nakain niya sa tagaytay at hindi man lang niya nagawang tumawag?
Si Trystan naman nagtext lang na mag-uumpisa na ulit ang conference nila.
Pumanhik na ako sa kwarto ko para magbihis. Maaga kasi akong nakauwi ngayon and as
usual hinatid parin ako ni Garret.
Maya maya pa ay narinig ko ang isang katok at kasunod nito ang boses ni Julia
na tinatawag ang pangalan ko. Lumapit ako sa pinto at binuksan 'yon.
"Bakit?" Iniabot niya sa'kin ang isang puting sobre.
May pag-aalinlangang kinuha ko 'yon sa kamay niya.
"Kanino galing?" Uso pa pala ang love letter ngayon?
"Ewan ko. Iniabot lang nung isang lalaki kanina no'ng nagtapon ako ng basura sa
labas. Ang sabi ay ibigay ko raw sa'yo." Paliwanag nito.
"Thank you Julia." Umalis na ito sa harapan ko.
Bumalik na rin ako sa kama ko at umupo doon pagkatapos kong isara ang pinto.
Napangiti ako ng makita ang mga maliliit na pulang hearts sa likod sobre at ang
"for my love" na nakasulat dito.
Napaaga yata ang gift sa'kin ni Trystan for valentines.
Alam kong romantic si Trystan pero kahit na kailan ay hindi ko maisip na
bibigyan niya ako ng letter. Dahan dahan kong binuksan ang sobre. Inayos ko pa
talaga para hindi iyon mapunit. Isang pulang papel ang nasa loob nito na nakatupi
sa tatlo. Binuklat ko ang papel at sinimulan ng basahin.
"Dear My Love,
        I need to begin by saying I'm almost dying, I miss you so much. You
know, it's sunny and warm, but my heart only has light when it comes to my memory
the light in your eyes and the sparkle in your smile.
Hindi ko mapigilan ang pag ngiti ng mga labi ko sa mga unang nabasa ko. Wait,
warm? Hindi ba malamig sa tagaytay?
I need you so badly by my side, I need so badly to feel your caring touch and
the sensuality of your kisses, I need so badly to feel your presence, that in some
moments, I think that your absence will slowly bring me to some illness.
 Oh Trystan! I miss you loads too! Hindi bale pag uwi mo ay babawi tayo. Isang
ngisi ang namutawi sa labi ko dahil sa naisip ko. Kahit sa sulat ay hindi ko
maiwasang pagnasaan si Trystan. Gosh!
I can't wait until this tormenting is over, I can't wait until I have you back,
really close to me, hugging me, receiving my care, kisses and hugs.
Without you by my side my days are real sad and my nights are terrible. Hours can
go by, and
I'm still trying to sleep so time will go by faster, so the moment when we meet
again will be sooner. I feel better when I dream about you, and that way, I always
dream about you. I dream about you even when i'm awake.

Pinagpatuloy ko pang basahin ang huling paragraph ng sulat.

Napuno na ng halo halong emosyon ang puso ko ngayon.
I love you so much Jasmine and i will never ever lose hope. I will see you
soon. I promise my love. I promise. I will never let you go again. I will see you.
-Cris."
Bigla akong napabalikwas sa kama ko at agad na nabitawan ang papel na 'yon.
Hindi! hindi galing kay Trystan 'yon? Crisostomo! Nag echo pa sa utak ko ng paulit
ulit ang demonyong pangalan niya.
Isang impit na iyak ang lumabas sa bigbig ko. Nabalot nanaman ng takot ang
buong pagkatao ko.
Hindi. Paano kung bigla na lang siyang sumulpot dito sa bahay namin? Nanginig
ang tuhod ko ng isipin ko 'yon.
Kahit na nawala ang buong lakas ko ay pinilit kong tumayo para makalabas ng
kwarto ko.
"Julia!" Sigaw ko sa hallway.
Pero kahit na isang sagot ay wala akong narinig. Sumilip ako sa baba ng hagdan
pero wala ring tao dito at bukas din ang front door namin.
"Julia!" Mas malakas na sigaw ang ginawa ko sa pangalawang pagkakataon pero
bigo ako.
Katahimikan lang ang sumagot sa tawag ko.
Madali akong bumaba sa hagdan para hanapin si Juliana. Malakas ang pagtibok ng
puso at habol ko ang aking paghinga ng makababa ako. Pinuntahan ko ang bukas na
pintuan. Nakakita pa ako ng ilang putik sa labas at sa may dalawang baitang ng
hadgan naman ang korteng yapak ng tao na dahil rin sa putik na namuo doon. Dahil sa
sobrang takot ay mabilis kong isinara 'yon.
Saan ako pupunta? Nasaan si Juliana! God no! Isang malakas na hangin ang
naramdaman ko. Humawi rin ang puting kurtina sa pintuan na palabas ng garden.
Nagsitayuan ang lahat ng balahibo ko. Patakbo kong tinungo 'yon at kagaya ng
nasa front door, mayroon ding mga putik dito. May bakat pa ng kamay sa gitna ng
kurtina.
Bumuhos na ang mga luha ko. Napuno ng hikbi ang buong bahay. Hindi ko alam kung
nasaan ang mga tao dito. Kung nandito ba si Cris sa loob ng bahay namin. Lumapit
ako sa hagdan para silipin kung mayroong tao dito.
Nang wala parin akong makita ay umibis naman ako sa kabilang direksiyon.
Maglalakad na sana ako papunta sa kitchen pero nakarinig ako ng mumunting kaluskos.

Wala kaming pusa o kung ano mang alagang hayop kaya sigurado akong tao ang may
gawa ng ingay.
Patakbo akong umakyat ulit sa kwarto ko. Hindi ko na alam ang gagawin ko. Kahit
na hindi ko mahabol ang paghinga ko ay pinilit ko paring makaabot sa loob nito.
Pagkapasok ko ng kwarto ay inilock ko na ang pinto at agad na pinuntahan ang
bintana para isarado rin ang mga 'yon. Hinagilap ko ang cellphone ko. Wala 'yon sa
kama. Inalis ko rin ang lahat ng nakapatong na gamit sa kama ko pero kahit na
tinanggal ko na ang mga unan at cover non ay hindi ko parin nakita ang cellphone
ko.
I need to call Garret!
 I know he can save me. Siya ang hero ko diba? Hindi niya ako bibiguin. He can
save me!
Bumaling ako sa study table ko at nakita ko ang cellphone kong nakacharge sa
computer ko. Agad kong binunot ang cord at nanginginig na binuksan 'yon. Hinanap ko
kaagad ang pangalan ni Garret at idinial ang number niya.

Nakarinig ako ng mga yapak na papalapit sa kwarto ko kaya

naman napaupo ako sa ilalim ng kama. Sa side kung saan hindi nakatapat sa pintuan.
Yakap yakap ko ngayon ang tuhod ko.
I can't stop myself from crying. I'm terrified!
"Hello?" Dinig kong sagot ng nasa kabilang linya.
"Garret help me! Please help me! Oh my God!" Hysterical na bungad ko sa kan'ya.

Ramdam ko ang pag nginig at pag garalgal ng boses ko.

"Why?! What happened? Where are you?" Pag aalala niya.
Narinig ko rin ang pagbilis ng kanyang hininga.
"He's here Garret. He's in my house! Please help me! Please!" Isang malakas na
beep sunod na narinig ko.
"Hello? hello?!" Tinignan ko ang cellphone ko pero patay na ito.
Na low batt na ng tuluyan ang cellphone ko.
Anong gagawin ko ngayon?! Jusko Lord! Tulungan niyo ako. Tumayo na ulit ako at
dahan dahang lumapit ulit sa pintuan ng kwarto ko.
Kung nandito man si Crisostomo sa loob ng bahay namin ay kailangan ko ng
makalabas dito.
Dahan dahan kong inilapat ang tenga ko para marinig ang mga ingay sa labas pero
wala akong narinig ni isang kaluskos.
Maingat kong hinawakan ang handle ng pintuan at pinihit 'yon. Iniiwasang gumawa
ng kahit na anong ingay. Sumilip ako sa bahagyang pagkakabukas ng pintuan at nang
masigurado kong walang tao sa labas ay agad akong tumakbo pababa ng hagdan.
Mabilis akong umibis papunta sa front door pero pagbukas ko no'n ay may
nabangga akong bulto.
"Jas!" Huli na.
Parehas na kaming dalawang natumba. Ako sahig at siya naman ay gumulong pa sa
hagdan bago tuluyang bumulagta sa semento.
Natapon pa at nabasag sa kan'ya ang pasong hawak niya. Napuno rin ng putik at
lupa ang uniform na suot niya.
"Ah!" Hindi ko alam kung para saan ang mga luhang ngayon ay patuloy parin sa
pagpatak, sa sakit ba ng pagbagsak ko o sa sobrang takot na baka nandito si
Crisostomo sa bahay.
Pinilit kong tumayo hawak ang balakang ko pero natumba ako ulit.
"Jas ayos ka lang ba? Sorry!" Lumapit sakin si Juliana.
Maputla ang mukha niya dahil nakita niya ang walang tigil na pag iyak ko.
"May iba pa bang tao sa bahay Julia?!" Takot paring tanong ko sa kanya.
Umiling lang siya bago nagsalitang muli.
"Jas, sorry talaga. Hindi ko sinasadya!" Aalalayan na sana niya akong tumayo
pero niyakap ko siya.
Ngayon alam kong safe na ako dahil kasama ko na si Julia. Hindi na ako nag
iisa. Nakahinga na ako ng maluwag kahit na patuloy parin ang paghikbi ko sa balikat
niya.

"Sorry Jasmine." Tumulo narin ang mga luha niya.

Napabitiw lang ako ng yakap sa kanya ng maramdaman ko ang mainit na likidong
dumaloy sa braso ko.
Dugo.
Maraming dugo!
 "J-julia... Your head!" Ngayon lang din napansin nito ang isang sugat sa ulo
niya na itinuro ko.
Hinawakan niya 'yon para pigilan ang pag dugo. Humugot naman ako ng sapat na
lakas para makatayo at para matulungan siyang gamutin ang sugat niya.
It's not her fault. Kasalanan ko. Paranoid ako. Takot ako. Duwag. I'm
traumatized.
Inalalayan ko siya sa papasok ng living room. Pinaupo ko siya sa sofa at ako
naman ay pumunta na sa kusina para kunin ang medicine kit.
"Jasmine, sorry hindi kita napansin." Muling sabi niya.
Napawi na ang mga luha ko at mas nangibabaw ang pag-aalala ko kay Juliana.
"Julia, okay lang yun. Ako ang dapat humingi ng sorry sa'yo. Sa nangyari ikaw
ang mas nasaktan. I'm sorry." Nilinis ko ang sugat niya pagkatapos ay kinuha ko ang
bulak at nilagyan 'yon ng betadine bago inilapat ulit sa sugat niya. Napangiwi pa
ito ng maramdaman 'yon.
"Sorry." Bulong ko ng makita ko ang sakit sa mukha niya.
Nang matapos 'yon ay kinuha ko naman ang gasa at pumutol ng sapat doon para sa
sukat ng sugat niya. Nang matapos ko ng ilagay 'yon ay sakto naman ang pag tunog ng
door bell namin.
"Ako na." Baling ko kay Juliana.
Tumayo narin ito at inayos ang sarili. Madali akong pumunta sa gate namin. Pero
naisip ko ulit si Crisostomo kaya hindi ko binuksan ang gate.
Paano kung siya ngayon ang bumungad sa'kin at pilit akong kunin?
Umatras ako papalayo sa gate. Aalis na sana ako pero narinig ko ang pag kalabog
no'n.
"Jasmine! I'm here!" Nakahinga ako ng maluwag ng marinig ang boses ni Garret
kaya agad kong binuksan ang gate namin.
Thank God he's finally here!
Nang makita niya ako ay isang yakap ang sumalubong sakin. Tumulo na ulit ang
luha ko.
I'm scared.
Tinugon ko ang yakap ni Garret.
"Sh, I'm here now. No one's gonna hurt you." Pag comfort niya sa'kin ng
napahikbi akong muli.
Hinawakan niya pa ang buhok ko at hinaplos 'yon ng paulit ulit.
"Are you okay?!" Sabi nito ng maiharap na niya ako sa kanya.
Bakas parin sa mukha niya ang labis na pag-aalala. Pinunasan ni Garret ang mga
luha ko.
"Thank you for coming Garret." Niyakap ko siya ulit.
Matapos 'yon ay hinawakan na niya ang kamay ko at sabay naming tinahak ang daan
pabalik sa loob ng bahay.
Nakita ni Garret ang basag na paso ng madaanan namin 'yon. Napansin ko ang
pagkumo ng magkabilang kamay niya.
"Julia, magpahinga kana muna ha. We can talk about this later. I'm sorry." Sabi
ko rito ng makapasok na kami.
Isang tango nalang ang isinagot ni Julia. Alam kong naguguluhan ito pero i
can't tell her what's happening.
Pagkatapos kong magpaalam rito ay pumanhik na kami ni Garret papunta sa kwarto
ko.
"What?! Paano niya nalaman ang address niyo?" Sabi nito matapos niyang basahin
ang sulat na galing kay Cris.
"I don't know Garret. Maybe sa school records ko or I don't know." Parang gusto
nanamang kumawala ng mga luha sa mata ko pero pinigilan ko ang mga 'yon.
Kinuha niya sa bulsa niya ang kanyang cellphone at maya maya pa'y may kausap na
ito.
"Yeah, I need to report an incident." Sabi nito.
Kinuha niya ulit ang sulat at sinulyapan 'yon. Matapos ang ilang minuto ay
pinutol na niya ang tawag.
"Who's that?" Tanong ko sa kanya. Umupo ito sa tabi ko.
"Jas we need to report this now. Your crazy stalker is on the loose at hindi na
tama ang ganito." Tumango nalang ako. Hinawakan niya ang pisngi ko.
"I don't know what to do kapag may mangyaring masama sa'yo." Isang seryosong
tingin at pag-aalala ang nakita ko sa mukha niya.
Ilang sandali pa ay isang mahihinang katok ang pumukaw sa'min ni Garret.
"Pasok ka Julia." Sagot ko.
"Jas mayroong mga pulis sa labas." Mas lalo pa yatang namutla si Julia dahil sa
mga bagong dating.
Sumunod na kami sa kanya pababa pero sinabi ko sa kanyang magpahinga nalang
siya.
Hanggang ngayon kasi ay natatakot akong malaman ng kahit na sino ang tungkol sa
stalker ko.
Mas mabuti pang sa'min nalang ni Garret 'yon.

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

CHAPTER 30

Chapter Thirty

Secretary

"What? You can't arrest that guy?!" Rumehistro ang galit sa mukha nito nang
sabihin ng isang pulis na wala silang magagawa tungkol sa nangyari.
"Sir, wala pong nasaktan sa nangyari at isang sulat lang ang natanggap ni Miss
Delaney. Walang threat sa letter." Pagpapaliwanag ng isa pang pulis.
"Hindi pa ba threatening ang sinasabi niyang magkikita ulit sila?!" Frustrated
na sabi nito sa kaharap.
Hinawakan ko ang kamay ni Garret para kahit papa'no ay kumalma siya.
"Pasensiya na pero love letter po ang nakasaad diyan. Ang sinasabi niyo namang
pangyayari ay matagal na. Hindi na 'yon pwedeng gawan ng report at wala rin tayong
kasong pwedeng isampa sa Cris na ito." Palipat lipat ang mga matang sabi nito
sa'min.
"Fuck!" Galit na sabi niya.
"Garret-" Pagpigil ko sa kung ano pa mang sasabihin niya.
"Masasampahan lang natin siya ng kaso kapag may nagawa siyang pagbabanta kay
miss Delaney." Dagdag pa nito.
Naniningkit ang mga mata ni Garret at ang kamay niya naman ay nakakumo.
"Mauuna na ho kami. Gagawan nalang po naman ito ng report." Tumayo na ang mga
ito at nagpaalam sa'min.
"Salamat SPO1 Diaz at Garces." Paalam ko sa mga ito.
Nang makaalis na sila ng tuluyan ay niyaya ko si Garret na pumunta muna sa
garden. Hindi parin kasi nawawala ang galit nito sa nangyari.
"Jasmine you can't go outside or anywhere without me." Nakaupo na kami ngayon
sa mga puting upuan na nakapalibot sa isang maliit na puting lamesa.
"I understand, pero Garret please can we just keep it to ourselves?"
Inilagay niya ang dalawa niyang kamay sa ibabaw ng lamesa at pinagsalikop 'yon.
Matagal bago siya muling nagsalita.
Ayoko ng iskandalo. Ayokong magkaroon ng mahabang issue ang pamilya ko ng dahil
lang sa'kin.
"I can't protect you 24/7 Jas." Nakatingin na siya ngayon sa'kin na para bang
nangungusap ang mga mata.
"I know and you don't have to. Garret, marami na akong utang sa'yo. Siguro
naman magsasawa din si Crisostomo sa kasusunod at stalk sa'kin." Alam kong walang
kasiguruhan ang mga sinabi ko.
Pero ayokong mag-alala siya sa'kin. Napaka unfair nito para sa kanya.
"We need to tell your parents Jas." Desisyong sabi niya.
"No! Garret please. Not now..." Hinawakan ko pa ang kamay niyang magkasalikop
parin.
"Jas, kailan? Kapag may mangyari ng masama sa'yo?!" Nag aalab ang mga tingin
niya sa'kin.
Alam ko ang ibig niyang sabihin pero natatakot ako sa gagawin ng pamilya ko.
Hindi ko alam kung hanggang saan ang kaya nilang gawin para sa'kin. Lalo na si Kuya
Jacob. Baka mapatay niya si Crisostomo kapag nalaman nito 'yon.

"Please?" Naglayo siya ng tingin sa'kin.

Tinanggal niya rin ang kamay kong nakapatong sa kamay niya.
"Promise me na hindi ka aalis ng hindi ako kasama." If that's what it takes
then yes.
"I promise." Humugot siya ng isang malalim na pag hinga tsaka sinabi ang
salitang okay. Niyaya ko na siyang pumasok muli sa loob ng bahay namin.
"Dito ka na mag dinner Garret." Pinaupo ko muna siya sa living room at binuksan
ang TV.
Pagkatapos ay pinuntahan ko ang kwarto ni Juliana.
Napansin ko kasing malinis na ang kalat kanina sa labas. Ang malaking pasong
nabasag ay wala narin. Ang tanging natitirang bakas nalang ay ang bakat ng kamay sa
puting kurtina sa kusina.
Nang makalapit ako sa kwarto niya ay kumatok ako. Maya maya pa'y bumukas na
ito. Nakapagpalit narin siya ng uniform at bagong ligo na.
"Julia, masakit pa ba?" Tanong ko rito sabay turo sa sugat niya.
"Ah, hindi na masyado Jas. I'm okay." Napahawak pa siya dito.
Lumabas na ito sa kwarto niya at sinabayan akong maglakad pabalik sa baba ng
aming bahay.
"Nasaan nga pala si Manang Celia at sila Jaja?" Naglakad na kami pababa ng
hagdan.
Oras na kasi para mag dinner pero wala pa itong naihahaing pagkain.
"Nagpunta sa bayan si Mama para magpadala ng pera kay Tiya Carmel. Sila Jaja
naman ay may pinuntahan lang. Sorry Jas ha, hindi pa ako nakakapaghanda ng
pagkain." Naramdaman ko ang pagbilis ng lakad niya kaya naman sinundan ko lang
siya.
Nang makarating na kami sa kitchen ay inilabas nito ang mga ingredients ng
kanyang lulutuin.
"Uhm, Jas? May kailangan ka pa ba?" Tanong pa nito ng mapansing nakabuntot
parin ako sa kan'ya.
"Julia, pwede bang huwag mong sabihin kila Mommy o kahit kanino dito sa bahay
ang tungkol sa mga pulis na dumating?" Napahinto ito sa ginagawa at humarap sa'kin.
"Oo nga pala, bakit ba sila nandito kanina?" Kinuha niya ang carrots at
binalatan 'yon gamit ang peeler.
"Ah wala. Basta wag mo nalang banggitin okay?" May pag aalinlangan man sa mukha
niya pero tumango nalang din ito.
"Thank you Julia, tulungan na kita." Lumapit ako sa kitchen counter at kinuha
naman ang patatas.
"Naku Jasmine, ako na diyan." Bawi nito sa mga patatas na kinuha ko.
"Tutulungan na kita para mapabilis tayo. Ganito nalang tutulungan nalang kita
tapos tuturuan mo naman akong magluto? Ano deal?" Napangiti siya sa sinabi ko.
Wala narin itong nagawa kundi hayaan ako sa ginagawa ko.
Ngayon ko lang nagawang magbalat ng
kahit na anong gulay at aaminin kong mahirap din pala 'yon lalo na at kailangan
mong mag-ingat dahil sa matalim na peeler.
 "Ganito. Ibabad mo nalang muna yung patatas sa tubig."
Nakangiting sabi nito sa'kin saka bumaling sa refrigerator at inilabas ang
marinated pork.
"Ready kana?" Natatawa pang sabi nito.
"Yes chef. Ay teka pupuntahan ko muna si Garret wait lang." Tinanggal ko ang
apron ko at patakbong pumunta sa living room.
"What happened?!" Napatayong sabi niya ng makita akong tumakbo papalapit sa
kanya.
Natawa pa ako ng makita ang kabadong mukha ni Garret.
"Ah wala. Wait ka lang okay? Magluluto lang kami." Sabi ko kasabay ng pagtawa.
Kumunot ang noo ni Garret.
"Don't do that Jasmine Sacha." Pagalit niyang sabi sa'kin.
"Masyado kang seryoso MVP!" Kinurot ko pa ang mukha niya pero parang may
kuryenteng dumaloy sa katawan ko ng hawakan niya ang kamay kong ngayon ay nasa
mukha niya. Malamlam ang pagtitig niya sa'kin.
"Garret..." Tumaas ang dalawang kilay niya at hinihintay pa ang susunod na
sasabihin ko.
"Ano kasi, uh." Pagpapatuloy ko.
"What?"
"Yung niluluto namin." Napangisi nalang ako.
Lumayo na ako sa kanya at bumalik ng muli sa kitchen.
"Sorry Julia, okay na ba?"
"Oo. Halika na dito sa tabi ko." Binuksan na niya ang stove saka kinuha ang
karneng kanina ay inilabas niya sa fridge.
Unang inilagay nito ang garlic at onion. Nang okay na ito ay inilagay niya
naman ang marinated pork.
"Ikaw nalang ang maghalo Jas. Ituturo ko nalang ang sunod mong ilalagay kung
gusto mo." Hindi ko na siya sinagot.
Kinuha ko na ang sandok sa kamay niya at ipinagpatuloy na ang pagluluto namin.
Nilagay ko ang mga susunod na ingredients. Hindi ko mapigilan ang pag ngiti ko.
Hindi naman pala ganun kahirap ang pagluluto gaya ng nasa isip ko. Napapangiti din
si Julia dahil nakita niyang nageenjoy ako sa ginagawa ko.
"Madali lang pala 'to e." Sabi ko pa sa kanya.
"Oo. Kayang kaya mo yan Jas." Kumuha na ito ng mga plato at gamit na ilalagay
sa dining table.
Pagbalik niya ay halos patapos narin ako sa pagluluto.
"Matagal ka na bang nagluluto Julia?" Tanong ko ng tabihan niya ako.
"Oo. Si Mama ang nagturo sa'kin. Noong buhay pa si Papa ay ako na ang nagluluto
dahil gusto nito ang luto ko." Nakita ko ang paglungkot ng mga mata niya.
"Ano nga bang sakit ng papa mo?" Usisa ko.
"It's just a complication of lungs and heart." Mahinang sabi niya.
"Sorry Julia." Ngumiti lang siya pero halata parin ang lungkot sa mga mata
niya.
"Wala 'yon. Alam kong nasa mabuting kalagayan na si papa. Pwede na 'to Jas.
Sigurado akong gutom na yung kasama mo." Pinatay na niya ang kalan.

Pagkatapos ay kumuha ito ng bowl at naglagay ng menudo

doon.
Sinundan ko siya hanggang sa dining area pagkatapos ay tinawag ko narin si
Garret para makakain na kami.
Kami paring tatlo ang nasa bahay na 'to. Wala parin si manang Celia kahit alas
siyete na ng gabi.
"Julia san ka pupunta?" Tanong ko rito ng makaupo na kami ni Garret at nakita
ko ang pag-alis niya.
"Ah, e sa kwarto lang." Paalam nito.
"Sabayan mo na kami ni Garret. The more the merrier hindi ba? Tsaka ayaw mo
bang tikman ang luto ko?" Nagpaskil pa ako ng malungkot na mukha.
Mukha namang nakumbinsi siya dahil bumalik na ulit ito sa lamesa at sinaluhan
kami ni Garret.
"Garret si Juliana pala. Anak siya ni Manang Celia ang mayordoma namin. Julia
si Garret, MVP ng campbell at soon mapapanood mo narin sa Crimson hawks." Excited
na pagpapakilala ko sa dalawa.
"Nice to meet you." Magalang na bati ni Garret kay Juliana.
"Nice to meet you too Garret, good luck sa mga laro mo." Sabi naman ni Julia.
Natapos na kaming kumain at nakauwi na rin si Garret ng dumating sila Mommy
kasama si Manang Celia. Pinuntahan pala nito si Mommy para samahang mamili ng mga
gamit at iba pang kailangan nito sa dadaluhang engagement party sa makalawa.
Sa tagal na panahon ng magkasama ni Mommy at manang Celia ay ito narin ang
halos nagiging taga payo niya sa lahat. Parehas lang sila ng generation ni Mommy
kaya naman hindi rin nagkakalayo ang mga taste nila sa mga bagay kahit na medyo
matanda si Manang ng ilang taon dito.
Ayaw pa nga sanang umuwi ni Garret pero tumawag ang kapatid niya at
nagpapasundo sa kanya sa Campbell. Isa pa, wala naman siyang obligasyon sa'kin.
"Jusko anak anong nangyari sayo?" Nabitawan ni Manang ang ilang paperbags na
hawak niya sabay lapit kay juliana. Sinuri nito ang sugat niya.
"Ma, wala po ito. Nahulog lang po ako kanina sa hagdan sa labas. Nag aayos kasi
ako ng mga bulaklak sa hardin tapos Nagkagulatan kami ni Jas kaya natamaan ako ng
basag na paso ng matumba ako tapos..." Napatigil si Juliana at tumingin sa'kin.
Napakagat naman ako sa labi ko dahil akala ko ay sasabihin na niya ang tungkol
sa mga pulis.
"Tapos?" Tanong ulit ni Manang.
"Tapos po ayun, tinuruan kong magluto si Jasmine." Pautal utal na sabi niya.
"Talaga ba Hija?" Proud na tanong naman ni Mommy.
"Yes Mom. Kumain na po ba kayo? Tamang tama at marami po 'yung niluto namin ni
Julia kanina." Salamat naman at naging magaan na ang usapan namin.
"Kahit na busog pa ako ay siyempre kailangan kong matikman ang luto ng anak
ko." Excited namang sabi ni Daddy saka pumunta sa dining area. Sumunod naman kaming
lahat sa kanya.
"Anak bakit mo naman pinagluto si Jasmine?" Narinig kong pagalit ni Manang kay
Julia.
"Manang hindi po, ako po ang nagpaturo sa kan'ya at sigurado po akong hindi ito
ang huli." Wala ng nagawa si Manang.
Naghain na si Juliana ng pagkain habang si manang naman ay inaayos ang mga
gamit na pinamili nila ni Mommy.
Bukas pa kasi ang dating ni Mang pedring kaya si Daddy muna ang pansamantalang
driver ni Mommy.
"Salamat Hija sa pagtuturo mo dito kay Jasmine." Kumuha nalang ako ng dessert
para sa'min ni Julia habang silang tatlo naman ay kumakain ng hapunan.
"Walang ano man ho Tito Joaquin." Ngiting sagot naman nito.
"Taste good baby two thumbs up!" Puri naman ni Mommy.
Kahit na nainis ako sa pagtawag niya sa'kin ay binalewala ko nalang yun tutal
masarap naman daw ang luto ko.
"Kailan nga pala ulit ang graduation mo Hija?" Tanong ni Daddy sa gitna ng
pagkain.
"Sa makalawa na po." Nakita ko ang pagliwanag ng mukha ni Manang Celia.
Sigurado akong proud na proud din ito sa pagtatapos ng anak. Sino ba namang
magulang ang hindi?
"May kailangan ka pa ba? Damit? Accesories? Anything?" Excited na tanong ni
Mommy.
"Ay naku Sofia, hindi na kaya ko na 'yon." Pigil naman ni Manang.
"Mommy sasamahan ko nalang si Julia sa Parissiene para sa gagamitin niya sa
graduation niya." Napalingon sa'kin si Manang.
Magsasalita pa sana ito pero muli ng sumingit si Daddy.
"Hayaan mo na ang mga bata Celia. Tsaka hindi narin ako makapaghintay na
matapos itong si Juliana para may pumalit na sa pwesto ng secretarya ni Jacob."
Mahabang litanya ni Daddy na parang wala lang sa kan'ya ang sinabi.
Samantalang ang mag ina naman ay halos lumuwa ang mga mata.
"Ako po? Sa Delaney worldwide? Secretary? Ni Jacob?" Walang kakurap kurap at
putol putol na sabi ni Juliana.
Hindi ko mapigilang hindi matawa sa reaksiyon niya. I'm happy for her at alam
kong bagay siya sa kompanya namin.
"Congratulations Julia!" Masayang bati ko rito.
Niyakap ko pa siya ng mahigpit. Narinig ko ang mga paghikbi niya sa braso ko.
Si Manang Celia naman ay nagsimula naring maging emosyonal. Patuloy lang ang
pag daloy ng mga luha sa mata nito. Nagpasalamat ito sa parents ko. Mabuti nalang
at tapos narin silang kumain kaya magkakaroon kami ng time na i-advance ang
graduation celebration ni Julia.

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

CHAPTER 31

Chapter Thirty One

Fiance 

"Sorry babe, ngayon lang. Katatapos lang namin ngayong araw." Sabi ni Trystan
na ngayon ay kausap ko sa skype. 
Nag inat pa ito ng braso niya. Halata na sa mukha niya ang pagod.
Pinagod ni Raffie.
Nagpintig ang tenga ko dahil sa kahibangang naisip ko. Paano kung pinagod nga
siya ni Raffie? Paano kung magkasama sila ngayon sa iisang kwarto? Paano ku-
"Hey, say something. Hindi mo ba ako na miss?" Lumapit ang mukha niya sa
monitor at itinukod ang siko sa magkabilang hita niya. 
Gosh. Kahit na mukhang pagod siya ay hindi naman 'yon nakaapekto sa hitsura
niya. He still looks hot asf!
"Ah, syempre na miss. Limang araw ka na diyan e." Limang araw narin kaming
magkausap pero through internet lang and phone. 
Si kuya naman ay isang beses palang tumatawag dito sa bahay.
Masyado yatang madaming issue ang annual conference nila at madaming bagong
project kaya lahat sila ay busy. Maayos naman ang business namin. Bakit ba kasi
kailangan pa ng ganun?
"Don't worry two days nalang naman. I can't wait to hug and kiss you Jas." His
sleepy husky voice made his words sexier. 
Nag init ang pisngi ko sa sinabi niya. Nakita ko pang binasa niya ang mapulang
labi niya gamit ang kanyang dila.
Is he teasing me?
"Ikaw talaga. Sige na you look tired. Talk to you later Trys." Humikab na ito.
Maaga rin ako para bukas at kailangan ko na ring magpahinga.
"I love you Jasmine." Napuno ng tuwa ang dibdib ko dahil sa sinabi niya.
Napanatag din ako dahil don.
I'm his girlfriend at kahit na alam kong mayroon silang something ni Raffie
before ay wala akong ibang pwedeng gawin kundi ang magtiwala sa kanya.
"I love you too Trystan." Natapos na ang tawag kaya naman pumanhik na ako sa
kama ko. Niyakap ko rin ang unan ko at inimaging sana si Trystan nalang ito.
"When is your graduation?" Tanong ni Maddison sa'kin na ngayon ay nasa kabilang
linya. 
Katatapos lang ng training ko ngayon at hinihintay ko nalang si Garret para
sunduin ako.
Patapos palang daw kasi ang unang game niya kaya naman sinabi nitong male-late
siya ng kaunti. Sayang nga at hindi ko man lang 'yon napanuod. Hindi na bale,
siguro naman ay may replay no'n mamaya.
"Tomorrow." Hindi ko mapigilang hindi mapangiti ng maisip kong bukas ay
magkakaron na kami ng sariling flight schedule!
"Gosh! Congratulations Jas! Sorry kung hindi ako makakapunta sa celebration mo.
Babawi ako ng sobra pag uwi ko." Malungkot na boses niyang sabi.
"No worries. E kelan ka ba kasi uuwi? Hailey is still at Subic and Bea's still
in Australia. " 
Mukhang napasarap na rin talaga ang isang 'to  sa Paris at wala ng balak umuwi.

"Okay na ba si Caleb?" Curious niyang tanong imbes na sagutin ang tanong ko.
"Medyo. I still dont understand Hailey pero hey, kelan ka nga uuwi?" I miss my
girls! Lalo na si Hailey. I miss talking to her about our love life. Kahit
masyadong komplikado ang bagay na 'yon sa sitwasyon naming dalawa.

"Me too. But Hailey is a genius. She can figure all things
about love. Anyway I still have no plan on going home but you can visit me here
after your training. You know mayroon akong ipapakilala sayo. Hot. Gwapo-"
"I have a boyfriend remember?" Pagputol ko sa sasabihin niya. 
Kahit naman magkakalayo kaming apat ay syempre mayroon parin kaming update sa
isa't-isa.
Sa kanila ko pa nga lang sinabi ang tungkol kay Trystan e. Teka, Bakit kaya
hindi nalang siya ang maghanap ng para sa kan'ya tutal matagal narin namang wala
siyang boyfriend.
Kelan nga ba ang huli? Hmmm, Parang wala naman akong matandaang naging
boyfriend niya maliban sa mga lalaking "fling" kung ipakilala niya sa'min.
"Right."
"E ikaw? Hanggang kailan mo ba balak mag soul searching diyan sa Paris? Hindi
mo ba namimiss si--"
"Good for you! I gotta go talk to you later Jasmine! I miss you all so much!"
Hindi na ako nakasagot pa dahil ibinaba na niya ang tawag.
Napailing nalang ako. This girl is crazy for avoiding someone who truly loves
her. Kung siguro'y ako ang nasa kalagayan niya ay baka umuwi na ako para sundin ang
tibok ng puso ko.
Ughh! Why the heck I have weird good friends!
Nakita ko ang pagdating ng kotse ni Garret ng maiayos ko na ang gamit ko at
nailagay ang cellphone ko sa loob ng aking bag. Lumabas na ako ng building para
salubungin siya.
"How's the game?" Bungad na bati ko sa kanya. 
Mukhang nagmadali pa ito dahil suot pa niya ang kanyang jersey shorts.
"First win of the season." Nakangiting sabi nito. 
Nagliwanag ang mukha ko dahil sa tuwang naramdaman ko. Sabi ko na nga ba eh,
magaling talaga siyang maglaro at swerte ang Crimson Hawks dahil napunta sa kanila
si Garret.
"Congratulations Garret! I know you will be a big asset to Crimson since the
beginning!" Proud na sabi ko sa kanya. Natatawa nalang siya.
Nang makasakay na kami ay dumaan muna kami sa Parissiene. Nagbihis lang ito ng
shorts at pagkatapos ay dumaan narin kami sa isang coffee shop.
He handed me a mocha frappuccino which is my favorite at ang kan'ya naman ay
java chip frappucino.
Nag stay din kami doon ng ilang oras bago niya ako tuluyang inihatid sa bahay.
Yun na daw kasi ang celebration namin sa unang larong ipinanalo nila.
Gabi na ng makauwi ako at sakto namang lowbat ang cellphone ko kaya pagkabukas
ko non ay agad na pumasok ang mga late texts ni Trystan.
Bakit ko ba kasi nakalimutang i charge 'to kanina.
"Hello?" Kabadong sagot ko sa tawag niya.
"Why aren't you answering my texts? Pinatay mo pa yung phone mo!" Galit na
sabi nito sa kabilang linya na nagpakaba ng dibdib ko.
"Trys na-lowbat ako at kakauwi ko lang din." Pagpapaliwanag ko rito. Mas lalo
akong nakaramdam ng pagod dahil kay Trystan.
"It's already late Jasmine. Where have you been?!" Tama siya ngayon lang ulit
ako nakauwi ng ganitong oras.
Paano kasi, late ng natapos ang last day ng training namin tapos late naring
dumating si Garret dahil sa game niya. May dahilan siya para magalit. Siguro nga ay
kanina pa siya naghihintay sa'kin. It's all my fault.

"Ha? Uh, kasi dumaan pa kasi kami sa coffee shop."

"Kami? Sinong kasama mo?" Magsasalita pa sana ako pero may narinig akong isang
boses ng babae sa kabilang linya. 
Mayroong pang edm song sa background nila pero medyo malayo 'yon dahil mahina
lang ito.
"Come on Trystan!" Pag-aaya nito sa boses na parang nang-aakit.
Kilala ko ang boses na 'yon pero gusto kong makasigurado. Napahigpit ang hawak
ko sa telepono dahil sa boses ng babaeng nagsalita.
"Who's that?" Nabalot ng kaba ang pagkatao ko.
What if he's cheating on me? Good Grace!
"Trystan baby... come on." Dagdag pa ng babaeng nagsalita. 
Bakas rin sa boses nitong lasing na ito. Yung boses niyang para bang
humahalinghing at nakakairita sa tenga! 
Are they in the same fucking room?!
"Oh! baby I miss you so much already!" This time mas naging malinaw at malapit
na ang boses nito. 
Narinig ko pa ang pag kaluskos sa kabilang linya na para bang may umaagaw ng
teleponong hawak ni Trystan.
"Not now Raffie. No. Stop!"
Raffie...
Raffie...
Baby?
Hindi na nakayanan ng puso ko ang lahat ng naririnig ko. I ended the call and
switched off my phone.
What the hell is going on with them?! Bakit magkasama sila sa iisang lugar? Sa
iisang kwarto to be exact!
Alam kong business ang ipinunta nila doon pero hindi naman ako nainform na
monkey business pala talaga ang pakay nilang dalawa!
Bakit ganito? I mean bakit ganito, Sumisikip ang dibdib ko...
Napahawak pa ako sa kaliwang dibdib ko at napaupo sa edge ng aking kama.
I can't breathe...
I need air...
I'm gasping for air!
Napayakap ako sa isang pink na unan doon bago napahagulgol na ng iyak. Tuloy
tuloy lang ang pag agos ng masasaganang luha sa mga mata ko.
Is he cheating on me?
And with that same fucking girl again?!
Tumayo ako at pinunasan ang mga luha ko saka bumaba sa kusina para maghanap ng
maiinom na alak.
I know hindi 'yon makakatulong sa sitwasyon ko but i badly need it.
Just to numb the pain...
Just to calm my heart...
Kinuha ko ang isang karton ng black label ni Daddy at naglagay ng kalahati sa
baso ko. Napakapit pa ako ng mahigpit sa basong nasa harapan ko bago agad na
tinungga ang laman no'n. 
Napangiwi ako ng maramdaman ang mainit na pagdaloy ng likido sa lalamunan ko
pagbaba sa tiyan ko.
Nang maibaba ko ang baso ay kahit isang patak nito ay walang natira.
 Wait,
What if I over think things?
Paano kung mali na naman ang nasa isip ko? Hindi ba sinabi kong I will just
trust Trystan?

Ano bang iniisip ko! Hindi magagawa ni Trystan 'yon. Alam

ko...
Kinuha ko ang telepono na nakapatong sa isang marmol na lamesa at agad na
idinial ang cellphone number ni Kuya Jacob.
Ilang beses ng nagring 'yon pero wala paring sumasagot.
"Answer the damn phone!" Bulong ko. 
Nakatatlong ulit pa ako ng dial bago ito sumagot. Narinig ko pa ang malakas na
tugtog sa kabilang linya.
"Hey my little sister! What's up?" Sa boses nito ay alam kong lasing narin
ito. 
Bakit ba parang palagi nalang siyang naglalasing?! Ano bang problema niya sa
buhay? Bumalik ng muli ang pagkainis ko.
"Are you drunk?!" Pagalit ko sa kan'ya. 
Marami pa akong naririnig na tao sa background niya na pilit siyang kinakausap.
"Hey!" Pagkuha ko ng atensyion niya.
"What was that again, sorry?" Natatawa pang sabi nito. 
Mukhang enjoy na enjoy talaga sila ngayon sa tagaytay ha! Ibang klaseng
conference yata 'to.
"Why are you being such an alcoholic?!" Pasigaw kong sabi. 
E kasi naman parang hindi niya naririnig ang mga sinasabi ko o baka talagang
hindi niya lang iniintindi ang mga 'yon.
Narinig ko ang paghalakhak ng kapatid ko. What a douche! Kainis!
"You bet but I'm not drunk little sister. This is our last day here and we are
just celebrating for the business. Good business." 
Celebrating your ass! Gusto kong sabihin 'yon pero pinigilan ko ang sarili ko.
"Are you with Trystan?" Hindi ko na napigilang itanong sa kanya 'yon ng walang
paligoy ligoy.
"Trystan? Why?" Takang tanong nito. May kinausap ulit ito.
"Nothing. I'm just asking." 
Ugh. Can he just answer my question?! Narinig ko ang muling pagtawa niya bago
nagsalita.
"Do you like Trystan?!" Sarkastikong tanong niya.
"Hell no!" Mariing pag tanggi ko. 
Lasing na nga siya at alam ko yun dahil kung ano ano na ang lumalabas sa bibig
niya ngayon.
"Good. He's not the right guy for you anyway! And oh, I'm not with him but I
saw him with his fiance." 
He's not the right guy for me? How can he say that! Wait, her fiancé?
Trystan's fiancé?
Napasandal ako sa isang malaking pigurin na nasa likod ko. Bigla na naman
kasing nanghina ang mga tuhod ko dahil sa sinabi niya.
"His fiance?" Nauutal na pag uulit ko.
"Rafaela Saunders the girl who--" Ibinaba ko na ang telepono. 
I don't wanna hear anything about it! I'm sick of it! Sinasabi ko na nga ba na,
I can't trust him. I really can't.
Once a playboy, always a playboy.
Tama yata na kapag nagumpisa ang lahat sa mali ay hindi rin ito matatapos ng
tama.
Kahit na bigo at nanghihina ay pinilit ko paring umakyat papunta sa kwarto ko.
Pasubsob akong nahiga sa kama ko at saka humagulgol ng iyak doon.
Akala ko makakatulong ang alak to numb the pain pero sa ginawa ko ay parang mas
ramdam ko ngayon ang mga iilang guhit ng matulis na bagay ngayon sa puso ko.
 I can feel my heart bleeding.
I hate him.
I hate both of them!

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

CHAPTER 32

Chapter Thirty Two

Rome

Buong gabi akong bangag dahil punong puno ng negativity ang utak ko. I can
believe that Trystan can do such things.
I can believe na hanggang ngayon mayron parin pala silang relasyon ng Raffie na
'yon! At hindi lang basta relasyon dahil fiancé niya pa ito.
"Congratulations batch 216! You're all certified flight attendant from now on!"
Bati ng aming instructor slash senior flight attendant na si Vale Mauricio.
Napuno ng masasayang tawanan at batian ang loob ng kwartong 'yon. Sa loob ng
limang linggong training ay finally makakalipad narin kami. We officially earned
our wings!
Pero ako ganun parin ang pakiramdam ko. I can still feel my heart bleeding. I
can still hear Raffie's voice calling Trystan names.
Baby to be exact.
Tuwing naiisip ko 'yon ay pakiramdam ko binubuksan ang dibdib ko ng sapilitan
pagkatapos ay parang binubud-buran ng asin.
I thought they don't even have a thing. Naniwala akong wala dahil 'yun ang
sinabi niya kaya heto ang napala ko.
"Congrats Jas!" Masayang bati ni Ivan sa'kin kasabay ng pag yakap niya.
Napakurap pa ang mga mata ko ng bumalik na sa realidad ang utak ko.
"Congratulations to us." Bulong ko sa kanya at ginantihan siya ng ngiti.
Hindi ko alam kung saan ako humuhugot ng lakas ngayon para gawin ang mga bagay
na mahirap para sa kalagayan ko.
"Now. Today I'll be giving you your schedules."
Napatahimik ng muli ang lahat at pati kami'y napatingin na ulit kay Miss Vale.
Isa isa nang ibinigay ang isang brown envelope na mayroong mga pangalan namin
at logo ng Aeroflot Lewis Airline. Kinakabahan man pero mas nangingibabaw parin ang
pag lutang na utak ko ng mahawakan ko 'yon.
Nanginginig pa ang mga kamay ko ng simulan ko ng buksan ang laman ng envelope.
For once, I need to focus!
Focus! Segunda pa ng utak ko. Pinilit kong ngumiti at huminga ng malalim. Ito
na yung pangarap ko hindi ba? Dapat masaya ako. I deserve to be happy anyways.
Inilabas ko sa envelope ang puting papel at binasa ang nakasulat don.
"Rome!" Hindi makapaniwalang sigaw ko ng makita ko ang unang destination ko.
Matagal ko ng pangarap ang makapunta sa rome at ito na 'yon! Totoo na nga ang
mga nangyayari. Sumibol ang munting saya sa puso ko. Napawi din nito ang sakit
kahit papano.
"Dubai." Napasulyap ako kay Ivanna alam kong excited din siya pero nalungkot
din ito ng makitang hindi kami parehas ng schedule.
"Okay lang yan Ivan malay mo next time same na tayo diba!" Niyakap ko ulit ito.

"Reserved?!" Narinig kong hiyaw ni Briana.

Nagtataka nga ako kung bakit hanggang ngayon ay nandito pa siya eh. Hindi pa
siya masaya sa reserved? I'm shaking my head literally.
 "What is the meaning of this Miss Vale?" Lumapit pa ito sa aming instructor.
Halos lahat ng tao sa room ay mayroon ng kanya kanyang schedule pero ang grupo
ni Brianna ay naka reserved lahat.

"Anyone who scheduled as reserve simply means that you are

being held "on reserve" for the needs of the airline crew schedulers."
Pagpapaliwanag nito.
"You mean we can't fly like the rest of us?" Uh-oh attitude.
Napangisi ako. Mabuti nga sa kanya masyado kasi siyang mapapel. Karma niya na
siguro yan.
"Exactly." Nakangiti at calm parin si Miss Vale kahit na alam nitong medyo
beast mode na ang mga babaeng nasa harapan niya.
I envy her. Sana mayroon din akong traits na maging kalmado sa lahat ng oras.
Sana kaya kong kontrolin ang emosyon ko in just a snap.
"For how long?" Tanong naman ni Asha.
"If a flight attendant who holds a regular schedule, also known as a "line"
calls in sick, for example. A reserve flight attendant will be called to fly that
trip. It depends on Lewis airline how long you will be on reserve." Nakita ko ang
pagbilog ng mga mata ni Brianna.
Ang isa pa niyang kasama ay napaiyak nalang at sigurado akong dahil sa inggit
'yon. Dapat sa una palang ay inihanda na nila ang sarili para sa mga ganitong
bagay.
Hindi man lang ba sila nagresearch about dito? Napa-taas ang labi ko dahil sa
naisip ko.
"This can't be. This is a mistake." Pagpoprotesta pa ni Rowena.
Tahimik lang ang buong kwartong nanunuod sa eksena nilang tatlo. Itinukod ni
Miss Vale ang dalawang kamay sa table na nasa kaniyang harapan. Ngumiti ito ng
malawak bago muling nagsalita.
"Ladies if you can't accept your schedule, you still have a choice and that is
to leave..." Nakarinig ako ng mga kantiyaw at tawanan sa likod ko.
May bumulong pa ng "aw" na nagpalingon kay Brianna.
Hindi maipinta ang mukha nito dahil sa sobrang inis pero wala naring nagawa ang
mga ito kundi ang bumalik sa kanilang upuan at tapusin ang graduation ceremony
namin.
"See you on board!" Yan ang mga huling salitang binitawan ni Miss Vale na
lalong nagpa-inspired sa'kin.
Napangiti ako ng pumasok muli sa isip ko na bukas ay aalis na ako sa bansang
'to at mapupuntahan ang dreamland ko.
"Do you wanna join with us Jas?" Tanong ng grupo ni Dean na ngayon ay nakalapit
na sa'min ni Ivan.
"Saan? Let's go Jas!" Yaya naman ni Ivan sa'kin pero nananatiling blanko ang
expression ng mukha ko.
"Bijoux." Nakangiting sagot ni Dean.
"Tara count us in!" Excited na sabi ni Ivan.
"H-ha? Eh, ano kasi Ivan, hindi nalang ako sasama. I'm not really feeling well
today." Nagpaalam na ang grupo ni Dean at sinabing sumunod nalang daw kami kaya
naiwan kami ni Ivan.
"Sige na Ivan join them. Wala lang talaga ako sa mood ngayon and I hope you
understand..." Hinawakan ko pa ang kamay niya.
"Are you okay?" Namutawi sa mata niya ang pag aalala.
Pinilit kong ngumiti para ipakitang okay lang ako.
Magiging okay din ako.
Magiging okay din ang lahat.
"Of course! Sige na. Balitaan mo nalang ako ha. Just enjoy but please drink
moderately!" Ngumiti ako sa huling pagkakataon.
 Tumango nalang ito at sabay na kaming lumabas ng building.
"Jasmine Congratulations!" Iniabot sa'kin ni Garret ang isang bouquet ng pink
roses ma may purple carnations.

"Thank you Garret! This is beautiful!" Sinipat ko ang bouquet na 'yon.

Inilapit ko pa ang ilong ko para maamoy ito. Hindi naman niya siguro alam na
favorite color ko ang pink no?
"So are you ready to celebrate?" Isang malaking ngiti ang nasa labi ni Garret.
Ngayon ko lang napansing pormadong pormado ito sa suot nitong black jeans, blue
leather shoes and polo shirt with gray coat.
"Celebrate?" Naguguluhang tanong ko.
Nagsimula na kaming maglakad papunta sa parking lot. Mag-aalas sais na ng gabi
kaya tamang tama lang ang pag babar nila Ivanna.
"Yeah, what's your first destination?" Tanong nito.
Rome! I'm going to rome. God! Ngayon pa lang nagrerehistro sa utak kong
finally! Makakapunta na ako sa rome. Tumingin ako sa kanya bago siya sinagot.
"Rome..." Hindi ko napigilan ang paglabas ng ngiti ko.
"You deserve it Jasmine. Let's go." Napapitlag ako ng hawakan ni Garret ang
kanang kamay ko pero hindi ko 'yon inialis.
"Where are we going?"
"No questions please. This is my celebration surprise okay?" Tumaas pa ang
dalawang kilay niya bago ngumiti ng pagkatamis tamis.
I can't help myself but sighed. I should be happy right now pero bakit hindi ko
magawa?
Malapit na kami sa sasakyan ni Garret ng may naramdaman akong humila sa braso
kong nagpahinto sa'kin.
Isang pares ng matang nagaalab at pangang naka tiim bagang ang sumalubong
sa'kin ng lingunin ko ang taong ngayon ay hawak ang braso ko.
There he is.
Muntik ko ng mabitawan ang bulaklak na hawak ko. I can see his anger pero para
saan?
Ako ang dapat na magalit sa kanya hindi ba?
"Jas?" Napalingon si Garret ng huminto ako at doon nakita kong napatayo ng
diretso si Garret ng makita naman niya si Trystan.
Sinalubong ko ang nakakapasong tingin ni Trystan. Dati rati'y hindi ko 'yon
kayang titigan pero ngayon ay parang wala akong maramdaman. I feel numb.

Binitawan ko ang kamay ni Garret pagkatapos ay sinulyapan

ko pa siya para sabihing magiging maayos din ang lahat. Kinuha niya ang bulaklak na
hawak ko.
Pagkatapos ay pinilit kong  tanggalin ang mahigpit na pagkakahawak ni Trystan.
Nang matanggal ko 'yon ay nakita ko ang frustration sa mukha niya.
"Wow Jasmine. Isang linggo lang akong nawala napalitan mo na ako kaagad?"
Napapikit ako dahil sa sinabi niya.
Nagpalipat lipat ang tingin nito sa'kin at kay Garret.
"Jas?" Narinig kong tawag ulit ni Garret.
 Humarap muna ako sa kanya at tumango. Naintindihan niya naman ang ibig kong
sabihin kaya medyo dumistansiya ito sa'min.
Ayokong siya ang pag buntunan ng galit ni Trystan. This is our problem at labas
siya dito.
"Ano pa bang kailangan mo Trystan?" Parang sasabog ng muli ang dibdib ko.
Pinipigilan ko ang mga luhang gusto na namang kumawala sa mga mata ko. I can
feel my knees getting weak.
Ngayong kaharap ko na siya'y parang buong lakas ko ang nawawala.
"Why are you with that guy? Alam mong ayaw kong nakikitang magkasama kayo diba?
Nakalimutan mo na bang may boyfriend ka ha?!" Lahat ng salitang binitawan niya ay
may diin at punong puno ng hinanakit.
Hindi ko alam kung saan siya kumuha ng kapal ng mukha para sa'kin isisi ngayon
ang lahat.
Hindi ba't siya ang may kasalanan kung bakit ako nagkakaganito?
Kung bakit ang bigat bigat ng pakiramdam ko?
Kung bakit nasasaktan ako?
At kung bakit ayaw ko na siyang makita ulit.
Sinalubong ko ulit ang mga nag-aalab niyang mata. Gusto kong matawa sa sinabi
niya. Nagbibiro ba siya?
"Really Trystan? Ako pa ngayon?" Tumawa pa ako ng bahagya.
Nakita ko lalo ang pag dilim ng mga mata niya.
"Bakit hindi ba? Hindi mo naman sinabing habang nasa ibang lugar ako ay meron
ka naman palang kalandian dito!" Hindi na napigilan ng sarili ko ang galit.
Isang sampal ang ipinadapo ko sa kaliwang pisngi niya pero hindi man lang ito
natinag.
"Ang kapal ng mukhang mong sabihin sa'kin ang bagay na yan Trystan! Ang kapal
ng mukha mong ibintang sa'kin yung mga ginawa mo! Ano ha, nag enjoy ka bang kasama
si Raffie ng isang linggo?!" Tuloy tuloy ang pagbaba at taas ng dibdib ko.
Hindi ko narin napigilan ang sarili ko sa pag iyak. This is the worst feeling
ever.
Ang hina ko. Mahinang mahina.
Hahawakan na sana niya ako pero umiwas ako. Kung pwede nga lang magteleport
ngayon ay sana kanina ko pa ginawa. I don't wanna see him. Kahit na ang anino niya.

"What the hell are you talking about?"

"Fiance? You lied to me Trystan! Hindi lang siya basta kasosyo sa negosyo niyo
hindi ba? Kasosyo mo rin siya sa lahat pati sa kama!" Nanlalabo na ang mga mata ko
dahil sa dami ng luhang dumadaloy  sa mga mata ko.
"Jas-"
"Wag mo akong hawakan. We're done Trystan!" Madiing sabi ko.
"What? No! Jasmine, Please hear me out." Ang galit niyang aura ngayon ay
napalitan na ng pag aalala at pagmamakaawa.
"Wala na tayong dapat pang pagusapan Trystan and that one week? That was the
biggest mistake I've ever made." Tatalikod na sana ako pero muli niyang nahawakan
ang isang kamay ko at niyakap ako sa likuran.
Narinig ko ang pag hikbi ni Trystan sa balikat ko pero wala na akong ibang
maramdaman kundi ang sakit ng puso ko.
"Jas don't leave me. I'm sorry hindi ko sinabi ang lahat ng nakaraan namin ni
Raffie. Ang tungkol sa engagement. Pero nakaraan na 'yun. Hindi mo naman ako
kailangang iwan. Jas maayos natin 'to. Sabihin mo. Diba? Please- I'm begging you."
Kahit na nanghihina na ako at hindi ko na mahabol ang pag hinga ko ay nakakuha
parin ako ng lakas para kumawala sa mga yakap niya.
Inihakbang ko ang paa ko. Kahit na mabagal ayos lang. Basta ang alam ko lang
ngayon ay gusto kong makalayo sa kanya.
I didn't know that love was this hard and complicated.
Hindi ko alam na ganito kasakit ang magmahal.
"So ganon nalang 'yun Jasmine? Iiwan mo nalang ako dahil sa lalaking yan?
Ipagpapalit mo nalang ako ng basta nalang?" Napahinto ako at humarap ulit sa gawi
ni Trystan.
 Kahit na madilim na ang paligid ay kitang kita ko parin ang pag daloy ng mala
crystal na luha sa mata niya.
Ito na ang huli. This is the last time na magpapaloko ako sa isang kagaya
niyang mapaglaro.
Ang sikip ng dibdib ko. Parang mas triple pa ang sakit na nararamdaman ko
ngayon kumpara sa sakit na naramdaman ko dati.
Tumalikod na ulit ako sa kanya at pumunta sa direksiyon ni Garret. Nang
makalapit na ako dito ay inalalayan na ako nitong makasakay sa kanyang sasakyan.
Nang makasakay na ako ay nakita ko si Trystan na napahilamos ng mukha at
napatingin sa aming sasakyan pagkatapos ay sumandal sa kanyang maserati.
Mahirap magmahal pero mas mahirap magmahal ng isang kagaya ni Trystan.
Umalis na kami sa lugar kung nasaan siya.
Kung nasaan ang lalaking kailangan kong kalimutan.
Ang lalaking dapat noon palang kinalimutan ko na.
Napapikit ako at tumulo ng muli ang masaganang luha sa mata ko.
Goodbye Trystan Lewis.

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

CHAPTER 33

Chapter Thirty Three

First flight

So why don't you go your way

And I'll go mine. Live your life, and I'll live mine. Baby you'll do well, and I'll
be fine. Cause we're better off, separated...
Hinagod ni Garret ang likod ko. Hanggang ngayon kasi ay hindi parin ako
tumitigil sa pag-iyak. Halos tatlong oras na rin kaming nasa isang fine dining
restaurant.
Eto sana ang surprise sa'kin ni Garret pero sa kalagayan namin ngayon ay para
kaming nagbebreak dahil hindi ko parin mapigilan ang sarili ko.
Hindi ko mapigilang tuluyang masaktan ang puso ko.
Ngayon alam ko na ang naramdaman ni Hailey ng magsinungaling sa kanya si
Kelvin. Kahit ano pa mang bagay yun as long as you lied to your partner ay hindi na
magiging maayos ang lahat.
Sino nga bang tao ang gustong nagsisinungaling sa kanila yung partner nila?
Wala naman diba?
"Tama na yan." Kuha ni Garret sa Champagne na hawak ko.
Nakakadalawang bote na kami at hindi narin kami nakakain pa ng dinner.
"This is just a champagne Garret. Hindi naman 'to nakakalasing." Pinilit kong
ngumiti kahit na patuloy parin ang pagtulo ng luha ko. Para na akong baliw pero
wala akong pakialam.
"Alcohol parin yan Jas. Okay? My flight ka pa bukas, 'di ba?" Hinawi ko ang
buhok ko na humarang sa kanang mata ko.
Inayos ko rin ang pagkakaupo ko pagkatapos ay naramdaman ko nalang ang kamay ni
Garret sa pisngi ko.
Wiping my tears.
"Ang tanga ko 'no? Hindi ako nakinig sa kuya ko. Hindi ako nakinig sa sinabi
niyang babaero si Trystan. Hindi ko rin nasabi kahit sa'yo ang tungkol sa'ming
dalawa." Humigit ako ng isang malalim na hininga.
Pakiramdam ko kasi ay bubuhos na naman ang susunod na batch ng luha ko.
Tinanggal na ni Garret ang kamay niya sa mukha ko at hinawakan ang kamay kong
nakapatong sa lamesa.
 "Nagmahal ka lang." Napatingin ako sa kanya.
"Ganito ba talaga kasakit ang magmahal?" Nakatitig lang sa'kin ang malamlam na
mata ni Garret.
Tanging ang isang kandila sa gitna ng lamesa at ang mga dim lights sa balkonahe
ng restaurant ang nagbibigay ng ilaw sa'ming dalawa.
Nasa rooftop ang restaurant na ito kaya kitang kita sa baba ang mga sasakyan at
ilaw ng buong syudad.
"I guess. Tama na yan. Hindi bagay sa'yo ang umiiyak." Pinisil niya pa ang
kamay ko pero sa ginawa niya ay parang lalo lang akong nanghina.
"Nasaktan ka na ba?" Hindi ko napigilang itanong ang bagay na 'yon sa kanya.
Matagal bago siya muling nagsalita.
"Ah Garret, sorry. Hindi ko naman sinasadyang itano-"
"Ella..." Pagpuputol niya sa sasabihin ko. Napakunot ang noo ko dahil don.
"E-Ella?" Nag-iwas siya ng tingin sa'kin.
Sumandal siya sa kanyang upuan bago muling nagsalita.
"She's my first love." Napatuwid ako ng upo.
So siya pala yung una at huling naging girlfriend ni Garret.

Kinuha ko ulit ang baso ng champagne at uminom ng konti.

Nakita ko kasi ang pagbabago ng aura niya. Hindi ko alam pero bakas sa mukha niya
ang lungkot.
"Sinaktan ka rin ba ni Ella?" Tumingin na siya ulit sa direksiyon ko at nakita
ko ang pag tango niya.
"She pushed me away. Yun bang isang araw nagising ka nalang na ayaw na niya
sa'yo. Na hindi ka na niya mahal." Nagbaba ng tingin si Garret saka napatawa ng
sarkastik.
Yung tawang parang hanggang ngayon ay hindi parin makapaniwala.
"I'm sorry..." Bulong ko.
"Isang araw magigising ka nalang na hindi na ikaw yung sarili mo. Because
you're now broken." Kinuha niya rin ang baso niya at ininom ang natitirang laman
non pagkatapos ay nagsalin ulit siya.
Kinuha ko ang bote ng champagne at magsasalin na sana sa baso ko pero pinigilan
niya ang kamay ko.
"You know what? hindi sagot ang alak sa problema mo." Binawi nito ang bote sa
kamay ko at inilayo sa'kin.
"Lilipas din yan. One day magigising ka nalang na okay ka na ulit. Na ready
kana ulit. Kaya ito?" Taas niya sa boteng hawak niya.
"You don't need this. This is only for the weak. You are strong Jasmine and you
can move on kagaya ko. Eventually." Tama siya.
Kaya ko at kakayanin ko.
I have no choice anyway.
"Naka move on ka na ba?" Nakita ko ang pag ngiwi niya.
"She will always be in here." Turo niya sa kaliwang dibdib niya.
Parang may kumurot naman sa puso ko at sumibol pa ang bahagyang pagka-inggit
kay Ella.
Ang swerte naman pala ni Ella. Kahit na pinagtabuyan niya na si Garret ay
hanggang ngayon nasa puso parin siya nito.
"You know what? Ella is too dumb to let you go." Pagbibiro ko.
Ngumiti lang siya pero yung ngiti niya ay hindi totally ngiti ng isang masayang
tao.
Konti nalang ang natitirang alak sa baso ko kaya sinimot ko na 'yon. Nakita
kong nagsalin ulit siya ng alak sa baso niya.
"I though that's only for the weak." Puna ko sa kanya.
"I'm not drinking because of her. Matagal na 'yon. And yes, naka move on na
ako..." Kahit na hindi ako kumbinsido sa sagot niya ang hindi na ako muling
nagsalita.
Pinag-usapan nalang namin ni Garret ang tungkol sa game niya at pagkalaon ay
nagyaya na akong umuwi.
"Congratulations!" Masayang bati nila Mommy pagbukas ko ng pintuan ng bahay
matapos akong ihatid ni Garret.
Nasa harapan ko ngayon ang pamilya ko at sila Julia kasama pa ang dalawa naming
kasambahay at si mang Pedring.
"Mom? Dad?" Hindi makapaniwalang sabi ko.
Si Daddy ay may hawak na cake at yung iba naman ay hawak ang ibat-ibang kulay
ng lobo.
Si kuya naman ay hawak ang confetti na kanyang pinasabog pagkabukas ko ng
pintuan.
"Kuya!" Agad ko siyang niyakap.
Namiss ko lang talaga siya tsaka ewan ko ba. Pakiramdam ko kasi ay kailangang
kailangan ko ng yakap niya.

"Easy! Ang tagal mo kanina pa kaya kami naghihintay sa'yo."

Bulong niya sa gitna ng pagyakap ko sa kanya.
Nang matapos 'yon ay sila Mommy namang ang niyakap ko.
"Congratulations anak." Bati ng mga ito.
Dumiretso na kami sa kusina. Naghanda kasi sila ng mga pagkain para pagsaluhan
namin.
"So we are guessing your first flight..." Natatawang sabi ni Kuya.
Pinipilit kong ngumiti at itago ang sakit ng puso ko sa harap nila. I don't
want to ruin this intimate time with my family.
Mabuti nalang nga at hindi narin namamaga ang mga mata ko dahil sa pag tambay
namin ni Garret sa restaurant kanina.
"Dubai!" Sabi ni Daddy.
"Spain?" Sabay pang sabi ni Masha at Jaja habang si Juliana ay tahimik lang.
"No Dad, Australia." Sagot naman ni Kuya pero nasa iba ang tingin niya.
"I'm rooting for Greece!" Natatawang sabi ni Mommy.
"Ikaw Celia anong hula mo?" Tanong pa nito kay Manang.
"Canada ako. Nako, may prize ba ito Joaquin?" Napangiti ako dahil sa kanila.
Siguro kailangan ko na munang isantabi ang nararamdaman ko. Marami pang tao ang
nagmamahal sa'kin. Kagaya nalang ng mga taong nasa harapan ko ngayon.
"Oo isang tub ng reese ice cream!" Inangat pa ni Daddy ang tinutukoy niya.
Napuno ng masasayang tawanan ang dining area.
"Ang hula ko ay sa Antartiks diba Jasmine?" Natawa ako sa sinabi ni Mang
Pedring.
"Antartica iyon Pedring hindi Antartiks." Pagtatama dito ni Manang Celia na
sinabayan pa ng tawa.
Halos nawala na ang mata nito dahil sa katatawa.
"Parehas lang 'yon Celia. Sounds like hindi ba Hija?" Napahagalpak ng tawa si
Daddy dahil sa sinabi ni Mang Pedring.
Kahit nga ako ay hindi ko napigilan ang pagtawa dahil sa sinabi niya eh.
Napatakip pa ako sa bigbig ko dahil baka mailuwa ko ang pagkain ko. Nag thumbs
up nalang ako sa kanya para sang ayunan siya.
"Pero mali po. Wala pong tumama sa inyo. paano po ba yan? Edi sa'kin na ngayon
yang ice cream!" Lahat sila ay napatingin sa'kin.
Nakita ko ang pagkainis sa mukha ni Kuya Jacob. Palibhasa kasi ay gusto niya
rin yung ice cream.
Natawa nalang ako dahil hindi maipinta ang mga mukha nila na puno ng
panghihinayang.
Kinuha ko sa harap ni Daddy ang tub ng reese flavored ice cream bago sinabi
kung saan ang first destination ko.
"Sa Rome po ang first flight ko."
"Talaga Jas? Makakapunta ka na sa The colosseum, St. Peter's square at marami
pang iba?" Excited na sabi ni Masha sa gitna ng pagkain naming lahat.
Natuwa ako ng rumehistro sa isip ko ang sinabi niya.
 Bata palang kasi ako ay pangarap ko na talagang mapuntahan ang mga 'yon. Unang
nakita ko ang the colosseum noong grade six ako sa isang travel magazine and since
then palagi na akong nagreresearch about sa rome at tungkol sa mga iconic landmarks
at tourist spot doon. And it's very special to me to go there with my own hardwork.
"Gano'n na nga." Ginantihan ko ang ngiti niya.
"Congratulations again Hija. Kailan ang flight mo?" Tanong ni Mommy.
Oo nga pala! Kinuha ko ang bag ko sa likod ng upuan ko at inilabas doon ang
brown na envelope na naglalaman ng schedule ko.
"Seven am saturday." Pagbasa ko sa puting papel na hawak ko.
"Tomorrow?!" Gulat na tanong ni Kuya.
"Yes."
Sinulyapan ko ang wrist watch ko at nakita kong mag aalas dose na pala ng gabi.

Makakatulog pa ba ako nito?

"All right... So I guess bilisan na natin ang pagkain. Sasama kami ng Mommy mo
bukas sa airport para ihatid ka. Ikaw Jacob?" Tanong ni Daddy sabay baling kay
Kuya.
"Ako nalang ang mag da-drive Dad." Sagot nito at muli ng kumain.
Natapos na kami at pumanhik na ako kaagad sa kwarto ko. Nang matapos akong
maligo at magbihis ay humiga na ako sa kama ko.
Mamayang alas singko ng madaling araw nalang ako mag eempake ng mga gamit ko.
Punong puno na kasi ang araw ko at pagod na rin ako literally and emotionally.
Sinulyapan ko ang pulang skirt, cap with scarf at longsleeves na coat na
nakasabit sa aparador ng kwarto ko. Ito na ang magiging uniform ko simula bukas.
Hindi ko pa 'yon nasusukat pero napapangiti na ako tuwing nai-imagine ko ang
hitsura ko suot ang uniform ng Aeroflot.

Natapos na akong mag empake at mag ayos. Papunta na kami ngayon sa airport.
Si Kuya Jacob ang nagda-drive at ang parents ko naman ay nasa back seat.
"Mag iingat ka doon ha and don't forget to call us when you get there." Isa sa
mga ilang daang bilin nila sa'kin.
Sinulyapan ko ang cellphone ko. Speaking of call, kanina pag gising ko ay
nakita ko ang ilang missed calls ni Trystan kaya naman kumuha ako ng panibagong
simcard sa office ni Daddy para palitan ang simcard ko.
"Yes Mommy. Tatawag nalang po ako kapag nakarating na ako sa rome." Naramdaman
ko ang paghinto ng sasakyan sa harap ng international airport.
Humalik na ako sa pisngi ni kuya at niyakap ko naman sila Daddy.
"Take care okay?" Nakita ko ang namumuong luha sa mata ni Daddy kaya niyakap ko
ulit siya.
Ngayon pa lang kasi ako mawawala sa bahay at take note hindi lang isang araw
yun or panandalian. It can take months and even years depende sa magiging schedule
ko but for now ang rome na ang magiging tahanan ko.
"Of course Daddy. Sige na po mauna na po ako. Mag-ingat din po kayo dito."
Sinulyapan ko si Kuya at tumango na ito.
Nagsimula na akong maglakad papalayo sa kanila. Napahigpit pa ang kapit ko sa
aking maleta ng marating ko ang main entrance ng airport.
This is it. You can do this Jasmine!
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

CHAPTER 34

Chapter Thirty Four

Aeroflot

I go down to the crew room below the airport concourse. Each base has a crew
room complete with couches, computers and supervisors' offices. Pilots and flight
attendants also have boxes or folders there for company mail.
Bago magsimula ang flight ko as a crew member i must check in first.
Pumunta ako sa computer na nakapatong sa isang itim na table at nagsimulang mag
check in para sa unang flight ko.
After checking in, I headed to the plane and meet with the rest of the crews.
Once on the plane, Bella , the lead flight attendant, briefs Dean and me on
safety procedures, delegates announcement responsibilities and confirms that we
have our emergency manuals.
Afterward, the captain conducts his briefing, reviewing safety-related issues,
flight time, weather, and what he likes to drink.
About thirty minutes prior to departure, the agent working our flight comes
down the jetway to begin boarding. Bella nods okay, and we finish checking our
emergency equipment and catering supplies.
From the forward galley, Bella and I greet the passengers and prepare drinks
for first class customers.
Dean hangs out in the back, monitoring the dwindling space in the overhead
bins.
This is so overwhelming and exciting at the same time.
With a nearly full flight, it is pretty much guaranteed that space in the
overhead bins will go quickly.
Tensions mount, but bags need to be checked.
Though the company no longer requires passenger counts, many pilots prefer to
have them.
Dahan dahan akong pumunta sa aisle ng eroplano at binilang isa isa ang mga
pasahero.
I'm counting them one by one with the help of my fingertips pagkatapos kong
mabilang ang mga pasahero ay inulit ko ulit ito para masiguradong tama ang count
ko.
Once all the overhead bins are shut and the passengers are seated, the flight
is ready for departure. I verify that the passengers seated in the window exit row
are willing and able to assist in an emergency if necessary.
Before shutting the door, the agent hands Bella a copy of the manifest, which
lists first class passengers, passengers with special needs or meals, and gate
connections.
We arm the exits, enabling the slides to inflate if the doors are opened.
After the safety video and a final cabin walk-through, the three of us strap
into our jump seats and I practice my 30-second review, which includes evacuation
commands and door operation procedures.
It is still a thrill when we taxi onto the runway and the engines roar.
You learn to recognize the strange (and initially scary) noises as just the
lavatory toilet seat coming down or unused hangars banging in the closet.
Once we level-off at 10,000 ft, I head to the back and help Dean prepare for
the breakfast service.
To no one's surprise, we serve the staple of the skies: omelettes and French
toast.

In the back galley, we brew coffee, cook the meals in the

ovens and set up the carts.
Since the beverage cart comes stocked with cans of sodas and juices, we just
add a few things on top such as some cream and sugar for the coffee.
Once the meals finish cooking, we begin serving from the front of the cabin to
the back.
"Fun diba?" Nakangiting sabi ni Dean.
Hindi ko namalayang nasa tabi ko na pala siya.
"Yeah." Nag thumbs up pa ako dito at ipinagpatuloy muli ang ginagawa ko.
Space is undeniably tight on the beverage cart, and accidents are bound to
happen.
I am no exception on this leg, aabutin ko na sana ang isang can ng soda para
ibigay sa isang pasahero pero natumba 'yon at tumapon sa pantalon niya.
Not much spills, but he is still peeved.
Halos mamutla ako sa nangyari.
Huminga ako ng malalim bago humingi ng tawad sa lalaking nasa mid thirties at
ngayon ay matalim ang pagkakatingin sa'kin.
"I'm really sorry Sir!" I handed him some towels para punasan ang natapong
inumin.
Mabilis kong kinuha muli ang cart pabalik sa galley at agad na bumalik dala ang
hawak ko.
I gave him a sorry form to get his pants dry-cleaned at the airline's expense.
"It's okay. Things happen at masasanay ka rin." Nakangiting sabi ni Bella
sa'kin.
"I hope so..." Nakakahiya.
Pero tama siya masasanay din ako sa ganito.
Pagkatapos kong gawin ang lahat ng kailangan ko. I settle in the back row with
a book, assisting in the cabin as needed.
Some passengers occasionally bring cups and other trash back for me to dispose
of as they head to the toilet, but the remainder of the long flight is a coffee
break of sorts for us.
"How long have you been in Aeroflot?" Tanong ko kay Bella.
"Seven years." Mahinhing sabi nito.
Nagkatinginan kami ni Dean. Ngayon kasi ay first time para sa'ming dalawa.
"Wow. Sana tumagal din ako ng ganyan." Pagbibiro ko habang sumisimsim ng kape.
"You will. Mabilis lumipas ang panahon at oras lalo na kapag nasa himpapawid
ka. Magugulat ka nalang naka isang taon kana or more!" Uminom din ito ng kape.
Service in first class is usually more involved. With twelve or fewer
passengers on the smaller jets, it also tends to be more intimate.
No carts are needed, and food and beverages are presented in china and
glassware.
Various types of people fly first class, but that cabin mostly fills up with
business people and other frequent flyers.

"I once bumped with Paris Hilton and many other celebs."
Excited niyang kwento.
"Is she nice and beautiful like on tv?" Usisa naman ni Dean.
Parang ngayon lang siya naging interesado sa topic namin.
"Yes she's nice and very beautiful." Manghang sabi nito.
"Dang, I hope one day I meet her and Jennifer Lawrence, Beyonce, Rihanna..."
Natawa nalang kami sa sinabi niya.
With matching tingala pa kasi ito na para talagang nananaginip ng gising.
During the flight, a problem arises, which is relatively common on longer
flights.
Sitting in the back, We notice the smell of cigarette smoke coming from the
lavatory.
A passenger exits and it is obvious he has been smoking. There is no sign of
the cigarette in the trash, but Bella advise him that smoking in the lavatory is a
violation of a federal law and comes with a large fine.
There are set procedures to deal with situations like these and paperwork to
complete.
We cruise through the rest of the day with little problem, except when I smash
Dean's finger in the overhead bin as we both try to close it.
"Oh my God I'm sorry dean!" Maagap na sabi ko ng makita ko ang pag ngiwi niya
at paghawak sa daliri niyang naipit.
"Okay lang." Maya maya pa'y nakangiti na ito.
He's okay, though he is quick to point out the tiny white scratch on his
fingernail.
After 18 hours and 10 minutes of chaos ay nakarating narin kami sa aming
destination.
Leonardo da Vinci International Airport.
"Are you ready?" Tumango kami ni Dean at sinundan namin si Bella palabas ng
airport.
Natapos ang layover namin sa isang magandag hotel sa Rome.
Wala kaming time maglibot dahil madaling araw na ng dumating kami sa lugar.
Konting oras lang din ang ipapahinga namin dahil mayroon na naman kaming flight
kinabukasan.
The next week ay nasa Washington naman kami. The trip are surprisingly
uneventful.
The video system on the Airbus, sophisticated as it is with its automatic
preprogramming, occasionally malfunctions.
Threatened with having to do the safety demo the "old-fashioned way," we manage
to play the video manually.
At the end of day, as the plane pulls off the runway. Bella persuade me to
spice up the arrival announcement.
Humugot muna ako ng sapat na lakas ng loob bago kinuha ang telepono sa galley
na ginagamit para mag announce ng mga emergency procedures at lahat ng kailangang
malaman ng mga pasahero during the duration of the flight.
I grip my hands tightly on the phone before speaking.
"Ladies and gentlemen, welcome to our nation's capital," I said, instead of the
scripted welcome to Washington, DC.
I cannot tell if anyone notices. By the end of the week, most of the giddiness
has been replaced with exhaustion.
At the end of the last leg, we land in Philadelphia. The trip is now over. I am
released from duty 15 minutes later.
This rest period lasts at least eight hours and is guaranteed to be free from
phone contact from schedulers.
Leaving the airport, we headed outside the airport waiting for the airline's
service bus to fetch and drop us to our next home for eight hours.
Kahit na pagod na ang katawan ko ay parang hindi naman 'yon iniisip ng katawan
ko. I'm enjoying my work.
Pagdating namin sa hotel ay agad ko namang tinawagan sila Mommy. Ngayon ko
palang sila makikita ulit through skype. The last time i called them ay nung
makarating ako sa rome.
Nakailang ring na ang telepono nito pero hindi parin ito sumasagot. Napalingon
ako sa orasan na nasa table ng hotel room.
"Fudge!" Bigla kong pinatay ang tawag.
Oo nga pala, it's almost three am na sa Philippines at sigurado akong tulog pa
ang mga ito.
Hindi pa kasi ako masyadong sanay sa oras. It has been one week since I've
started flying.
Nagshower na ako at nagbihis pagkatapos ay agad na pumunta sa kama upang
magpahinga.
Nagising nalang ako ng marinig ko ang tunog ng cellphone ko. Si Bella 'yon kaya
agad ko itong sinagot.
"Hello?" Pupungas pungas kong sagot sa cellphone ko.
Nag-inat pa ako ng katawan. I can feel something strange on my feet.
Kahit na sanay naman akong mag heels ay naramdaman ko parin ang bahagyang pag
sakit non.
Umupo ako at saka hinilot hilot ang magkabila kong paa.
"Jas sorry to interrupt your beauty sleep but I just need to remind you about
our flight one hour from now..." Mahinahong sabi nito sa kabilang linya.
Nanlaki ang mata ko. Oo nga pala we still have a flight! Wait? Nakatulog na ako
ng six hours?
Pakiramdam ko kasi ay kakatulog ko palang eh.
"Oh my! Yes Bella mag-aayos na ako. Thank you ha! See you later." Tumayo na
ako pero bigla akong nataranta ng maalala ang sinabi niyang one hour nalang ang
flight namin.
"Okay. See you!" Natawa pa ito. Dahil siguro sa boses kong nataranta.
Hinagis ko na ang cellphone ko sa kama at dali-daling pumasok sa restroom.
Pagkatapos kong maligo ay agad na akong nag ayos. Being a flight attendant,
kailangan mong magkaroon ng time para sa make up mo.
Hindi lang kami bayad dahil sa serbisyo but we are also paid for being
glamorous.
Nang matapos ko na ang akong seremonyas ay inayos ko na ang mga gamit ko.
Isinilid ko nalang ang lahat ng 'yon sa itim na maleta kong may logo ng
Aeroflot.
Isang tingin pa sa salamin ang ginawa ko bago ako tuyang lumabas ng kwarto.
Sa loob ng isang linggo ay mas natututunan ko na ang halaga ng oras at ang
pagkilos ng mabilis.
Nang makarating na ako sa lobby
ng hotel ay nakita ko na si Bella.
Maya maya pa'y si Dean naman ang dumating kaya sabay sabay na kaming lumabas ng
dumating naman ang service namin at inihatid na kami nito sa airport.

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

CHAPTER 35

Chapter Thirty Five

Lay over

"Jasmine?! Gosh, I miss you!" 

Masayang bati at yakap sa'kin ni Ivanna ng magkita kami ngayon sa Auckland
Airport New Zealand.
I surprised her. Nagpapalit ako kay Dean ng schedule ng makita ko ang flight ni
Ivanna na kakalapag lang din sa New Zealand one hour kagabi bago dumating ang
sa'min.
Ngayong araw ay sa Peru na ang flight ko instead of San Paolo Brazil.
"I missed you too, Ivan!" I hugged her back. 
Ngayon ay mag che-check in palang kami kaya hindi niya pa alam na nandito rin
ako at ngayon pa nga ay magkakasama pa kami sa iisang flight.
"Sabi ko sa'yo eh. Magkakasama din tayo!" Dagdag ko pa ng bumitaw na ako sa
pagkakayakap niya.
"Oo na madam manghuhula!" Sabi nito at hinila na ako sa computer para mag check
in. Baka daw kasi magbago pa ang isip ko.
Nang matapos 'yon at ang briefing namin ay nagsimula na naman ang panibagong
araw at challenge sa buhay ko sa loob ng eroplano.
"Ladies and gentlemen, the Captain has turned on the Fasten Seat Belt sign. If
you haven't already done so, please stow your carry-on luggage underneath the seat
in front of you or in an overhead bin. Please take your seat and fasten your seat
belt. And also make sure your seat back and folding trays are in their full upright
position." With grace na sabi ko.
"If you are seated next to an emergency exit, please read carefully the special
instructions card located by your seat. If you do not wish to perform the functions
described in the event of an emergency, please ask a flight attendant to re-seat
you." Kinausap naman nila Bella ang mga pasaherong malapit sa emergency exit.
Ako ang malapit sa cockpit dahil ako ang naatasang mag salita ng mga
announcement ng flight.
Si Ivan naman ay nasa gitna ng aisle habang si Bella naman ay nasa dulo malapit
sa galley. Ang iba pa naming mga kasama ay naghahanda na ng pagkain para sa mga
pasahero.
"We remind you that this is a non-smoking flight. Smoking is prohibited on the
entire aircraft, including the lavatories. Tampering with, disabling or destroying
the lavatory smoke detectors is prohibited by law. If you have any questions about
our flight today, please don't hesitate to ask one of our flight attendants. Thank
you." 
Matapos ang boarding announcement ay sumunod naman ang door closure. Sinabi ko
ang mga details ng flights at kung anong oras ang estimated arrival namin sa Peru.
"Ladies and gentlemen, I'd like to direct your attention to the television
monitors. We will be showing our safety demonstration and would like the next few
minutes of your complete attention." Pagpapatuloy ko.
"When the seat belt sign illuminates, you must fasten your seat belt. Insert
the metal fittings one into the other, and tighten by pulling on the loose end of
the strap. To release your seat belt, lift the upper portion of the buckle. We
suggest that you keep your seat belt fastened throughout the flight, as we may
experience turbulence.
Pagkatapos ng video ay kinuha ko na ulit ang phone bago nagsalita.
"You will find this and all the other safety information in the card located in
the seat pocket in front of you. We strongly suggest you read it before take-off.
If you have any questions, please don't hesitate to ask one of our crew members. We
wish you all an enjoyable flight." Naramdaman ko na ang pag galaw ng aircraft sa
runway.

"Flight attendants, prepare for take-off please." Sabi ng

aming Captain na si Franko. 
Kaya naman bumalik na kami sa loob para umupo naman sa aming seat.
Within a minute after take-off, an announcement made reminding all the
passengers to keep their seat belts fastened.
After passing above clouds or turbulence, the Captain turn off the Fasten Seat
Belt sign, but usually, the aircraft is still climbing to its cruising altitude.
Nang maging maayos na ang paglipad ng eroplano ay bumalik ng muli ako sa phone
to invite the passengers to release their seat belts if needed.
"Ladies and gentlemen, the Captain has turned off the Fasten Seat Belt sign,
and you may now move around the cabin. However we always recommend to keep your
seat belt fastened while you're seated." Panimula ko.
"In a few moments, the flight attendants will be passing around the cabin to
offer you hot or cold drinks, as well as breakfast. Alcoholic drinks are also
available with our compliments. Also, we will be showing you our video
presentation. Now, sit back, relax, and enjoy the flight. Thank you."
Naging maayos lang at smooth ang flight na 'yon at ngayon nga ay nasa
kalagitnaan na kami.
 Ngayon lang din kami nagkaroon ng oras para magusap-usap. Mayroon kasing isang
pasaherong masyadong demanding kaya naging challenging din ang araw na 'to lalo na
para kay Ivan.
"Jas magkwento ka naman. Hindi ko na natrack yung schedules mo ang alam ko lang
kasi yung sa Rome tapos naging super busy nadin." 
Hawak niya ngayon ang isang bottled water habang nakaupo sa cabin crew chair.
Ito ang water break naman instead of coffee.
"I've been to NZ, DC and mostly europe." Kibit balikat kong sabi. Kinuha ko ang
sandwich at ibinigay sa kanya ang isa pa.
Si Bella kasi ay nasa business class pa kasama ang iba pang cabin crew kaya
kaming dalawa palang ni Ivan ang nag wa-water break.
"Have you been to colosseum?" Kumagat siya sa sandwich at tumingin muli sa'kin.
"Not yet. Wala pa kasi akong mahabang layover eh. Ikaw? Where have you been?"
"Dubai is still my home. But I've been to Australia, Paris and China." Kahit na
medyo matagal din kaming hindi nagkita ay super close parin namin sa isat-isa.
We talked about random stuffs and new experiences.
"Ikaw, umuwi ka na ba?" Maya maya pa'y tanong nito. Napalingon ako sa gawi
niya.
"Not yet. Ikaw ba?" Tumayo na ako at kumuha ulit ng tubig.
"Yes. Nakita ko nga si Brianna sa aviation eh. Isang beses palang daw itong
nakalipad." Ngumisi pa ito. What a meanie!
"Ang sama mo!" Pagbibiro ko. Nang makakuha na ako ng tubig ay umupo na akong
muli.
"Oy hindi ah! Mas masama kaya yung ugali nun! Naalala mo pa ba nung araw na-"
Napahinto ito at napatayo pa ng pumasok ang badtrip na si Bella.
"Oh what happened?" Pag-aalalang tanong ni Ivan.
"That perv passenger!" Inayos niya ang buhok niya at ang skirt niya pagkatapos
ay ngumiti na ulit.

Ganito talaga ang trabaho namin. Minsan hindi maiiwasan ang

mga issues pero still we need to compose ourselves and remember to look glamorous
at all times!
After fourteen hours inside the aircraft nag-ayos na ulit kami dahil anytime
soon ay magta-take off na ang eroplano at kailangan na naming iinform muli ang
aming mga pasahero.
"Ladies and gentlemen, as we start our descent, please make sure your seat
backs and tray tables are in their full upright position. Make sure your seat belt
is securely fastened and all carry-on luggage is stowed underneath the seat in
front of you or in the overhead bins. Thank you." 
After my announcement, the Captain make the following announcement for the
flight attendants to take our sit and prepare for landing.
After touchdown, and as the aircraft is turning off the active runway and
taxiing to the gate, i do one last announcement.
"Ladies and gentlemen, welcome Jorge Chavez International Airport. Local time
is six pm. For your safety and comfort, please remain seated with your seat belt
fastened until the Captain turns off the Fasten Seat Belt sign. This will indicate
that we have parked at the gate and that it is safe for you to move about.
Please check around your seat for any personal belongings you may have brought
on board with you and please use caution when opening the overhead bins, as heavy
articles may have shifted around during the flight.
If you require deplaning assistance, please remain in your seat until all other
passengers have deplaned. One of our crew members will then be pleased to assist
you.
On behalf of Aeroflot Lewis Airlines and the entire crew, I'd like to thank you
for joining us on this trip and we are looking forward to seeing you on board again
in the near future. Have a nice stay!" Nakahinga na ako ng maluwag ng finally ay
natapos ko na ang aking last announcement.
 Habang tumatagal ay nagiging natural na ako sa pagannounce ng kahit na ano on-
board.
Minsan pa nga ay mayroong time na may nag propose na isang Australian citizen
sa kanyang long time girlfriend.
I gave them the benefit of the doubt but  willingly helped the guy with his
proposal.
Masaya ako para sa kanila. Masaya rin akong makakita ng babaeng nahanap yung
isang taong talagang nagmamahal sa kanila.
Sa mga mumunting bagay at taong nakakasalamuha ko ay hindi parin ako nawawalan
ng pag-asang mayroon ngang forever.
Natapos na ang mahabang flight na 'yon at dumiretso na kami nila Ivan sa hotel
para magpahinga.
Kinabukasan ay naglibot kami sa Peru.
Ito na ang pinakamatagal kong layover so far. Two day's kaming mags-stay dito
sa peru maliban kay Bella.
Being the lead flight attendant, mas marami siyang responsibilities sa Aeroflot
kaya sa ngayon ay lulubusin na muna namin ang oras para libutin ang peru.
Bukas kasi ay kailangan na niyang umalis ulit at bumyahe naman papuntang
Hongkong.
Una naming pinuntahan ay ang chan chan. This is a vast adobe city in Peru was
once the largest city in pre-Columbian America.
It is estimated that around 60,000 people lived in the city. Although Chan Chan
must have been a dazzling sight at the time, devastating floods and heavy rainfall
have severely eroded the mud walls of the city.
Today the most impressive aspect of the site is its sheer size.
Kumuha lang kami ng iilang litrato dito bago pumunta sa susunod naming
destination ang Machu Picchu.
Habang nasa biyahe ay hindi matigil si Ivan ng kakasabi ng Pikachu!
"Maybe we can choose our own pokemon there!" Natatawa nalang kami sa kalokohan
niya.
"Haha! You bet!" Patol naman ni Bella.
Machu Picchu is one of the most beautiful and impressive ancient sites in the
world. Isa itong top tourist spot sa Peru.
Kagaya rin sa Rome, ang makikita dito ay mga ancient structures at ito rin ang
tinatawag nilang "Lost City of the Incas" this is invisible from the Urubamba
Valley below and completely self-contained, surrounded by agricultural terraces and
watered by natural springs.
How cool was that?!
"Dito naman tayo please! Ang ganda ng view dito!" Excited na hiyaw ni Ivan na
nagpatawa ulit sa'min ni Bella.
Lumakad kami papunta sa kinatatayuan niya at nagpose habang kitang kita ang
ibabang view ng Machu Picchu.
Para rin itong rice teraces sa Pilipinas pero mas maganda parin ang sariling
atin.
Tumagal pa kami ng isang oras doon bago pumunta sa next destination namin.
Our last stop is the plaze de armas. This has always been the heart of Cuzco.
The plaza is carefully landscaped with plenty of benches and walls for sitting,
making it a popular outdoor lunch destination.
Located in the city center, the plaza is lined with restaurants and shops as
well as two Spanish churches; the Cathedral and the Church of La Compañía.
Pagkatapos naming maglibot ay kumain kami sa isang local restaurant.
Being a foodie, nag eenjoy ako sa kahit na anong pagkain na ihain sa harapan ko
lalong lalo na ang mga delicacies ng ibat-ibang bansa.
"Lomo saltado and causa for me please! Thank you!" Um-order narin sila ng
pagkain.
After twenty minutes ay kumain na kami. Maraming ibiniling mga advice sa'min si
Bella para baunin namin sa mga susunod pa naming flight.
Hindi rin kasi namin alam kung kailan namin ulit siya makakasama.
"Just call me whenever you can ha..." Nakangiti pang sabi nito.
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

CHAPTER 36

Chapter Thirty Six

Korea

"It's been 6 months, eight days, 12 hours since you went away..."

"Hay! Salamat naman at natapos na ang araw na 'to!" Nakangiting sabi ni Ivanna
na bahagya pang nag-inat ng kanyang katawan.
"Pagod ka na? Akala ko aalis pa tayo?" Binuksan ko na ang hotel room.
Nasa Korea kami ngayon ni Ivanna, simula kasi ng flight namin sa Peru ay hindi
na ito nawala bilang partner ko sa bawat flight.
Pumasok na ito sa kwarto ng mabuksan ko 'yon. Ngayon kasi ay tumanggi parin
itong magkahiwalay kami ng kwarto kaya ganito na ang sistema namin.
Room sharing.
Sa ilang buwan na naming magkasama ay hindi parin kami nauubusan ng chika sa
isat-isa.
Dali-dali itong lumapit sa kama at padapang sinunggaban 'yon.
"Can we please just rest for now?" Mahinang sabi niya dahil nakalubog ang ulo
niya ngayon sa dalawang unan.
Inilapag ko ang luggage ko sa tapat ng closet at sinimulan ng kumuha ng damit
doon.
"Akala ko ba gusto mong libutin ang Seoul?" Natatawang sabi ko rito.
Hindi na kasi ito gumagalaw sa pagkakahiga niya.
Sigurado nga akong napagod na ito sa biyahe namin.
"Yeah pero gusto ko rin namang mag pahinga Jasmine." I shook my head at
bumaling na lang ulit sa aking luggage.
Pagkatapos kong kumuha ng damit don ay nagsimula na akong maligo para damayan
siyang magpahinga.
Seventeen hours is not a joke. Lalo na kung halos wala na kaming oras para
magpahinga galing sa aming last flight.
Nang matapos na akong maligo ay nananatili paring nakahiga si Ivan sa kama pero
this time ay nakabihis na ito.
Napangiti nalang ako ng makita ko ang naka busangot niyang mukha habang
nakapikit.
I checked the time at tamang tama lang ang oras sa Pilipinas para tumawag ako.
I dialled kuya's number.
"Hello?" Mahinang sagot nito.
"Kuya I'm in Seoul where are you?" Excited na sabi ko ng marinig na ang boses
niya.
Nakarinig naman ako ng mga tao sa background ng kabilang linya.
"Office. I'm in a meeting katatapos lang actually. Bakit ka napatawag?" He
asked.
"Wala lang. Kumusta na sila Mommy?" Tanong ko rito.
Minsan kasi ay hindi ko na sila nagagawang kausapin pa dahil una, sa schedule
ko at pangalawa ay alam kong puro drama na naman ang pag-uusapan namin for sure!
They're always asking kung kailan daw ako uuwi na kahit ako ay hindi ko rin
kayang sagutin.
"They're fine. You should call them." Suhestiyon niya.
"Okay... Maybe later." Nakarinig ako ng mga boses sa lugar niya. Mukha ngang
nasa office ito.
"Okay. Wait lang mag-aayos lang ako. Trystan is here I'll pass the phone to
him-"

"Ah! no, Kuya! kailangan ko na kasing magpahinga eh.

Tatawag nalang ako ulit kapag hindi kana bu-" Natatarantang pigil ko sa kanya.
"Hello?" That voice na pumutol sa mga susunod pang sasabihin ko.
Napa-upo ako sa kama at ang kamay ko naman ay napatukod doon.
"Hello?" Pag-uulit na sabi niya pero parang bigla naman akong napipi dahil ni
isang salita ay walang lumalabas sa bibig ko.
"Jasmine..." Napapikit ako ng sabihin niya ang pangalan ko.
Heto na naman, nasasaktan na naman ako. Bakit ba ganito ka unfair ang mundo?
Yun bang gusto mo ng makalimot pero sadyang mapaglaro ang tadhana.
Bakit kahit ilang buwan na ang nakalipas ay nakakaramdam parin ako ng sakit?
Hindi ko ba talaga deserve ang sumaya kagaya ni Snow White?
Ni Rapunzel?
O kaya ni Sleeping beauty?
Isa lang ba talaga ako sa mga kapatid ni Cinderella na pilit inaagaw ang Prince
Charming na pagmamay-ari na ng iba?
Imbes na sagutin ko si Trystan sa kabilang linya ay ibinaba ko ang aking
cellphone pagkatapos ay agad na pinatay ang tawag.
Ilang minuto na ang nakalipas ng maputol ang tawag na 'yon pero nananatili
parin akong nakatulala sa kawalan ng kwartong 'yon.
"Trystan huh?" Napalingon ako sa nagsalita.
Kahit na nakapikit pa siya ay alam kong si Ivan ang nagsalita. Sino pa nga ba?
eh kaming dalawa lang naman ang nandito sa loob ng hotel room.
"Akala ko naman tulog ka!" Hinampas ko siya ng mahina sa braso niya.
Nagdilat na ito ng mata at tumihaya. Tumayo naman ako sa kama. Hindi ko alam
kung anong dapat kong sabihin sa kanya.
Kung talaga bang dapat naming pag-usapan ang mga bagay na 'yon lalo na ngayon.
Pinuntahan ko ang luggage ko at nagsimulang maghalungkat doon.
"Do you wanna talk about it now?" Napahinto ako sa sinabi niya.
"Talk about what?" Hindi ko siya nilingon.
"Oh come on Jasmine. Why are you being so tense?" Pinilit kong tumawa at mag
mukhang natural bago ko siya hinarap.
"Tense? Hindi no!" Tanggi ko.
"Eh anong ginagawa mo ngayon? Hindi ba dahil tensed ka?" May halong pang-aasar
ang boses ni Ivan.
"What? I'm not." Umikot pa ang mga mata ko para tarayan siya.
"Eh ano ngang ginagawa mo diyan?" Pangungulit niya.
Ano nga bang gingawa ko? I'm just. Wait...
Ano nga bang kukunin ko? Bakit nakalabas na lahat ng damit ko sa luggage at
nakalagay sa sahig?
"Oh? Jasmine Sacha, wala ka ng maitatago sa'kin. Kaya wag mo ng pag diskitahan
yang mga gamit mo para umiwas sa mga tanong ko." Napabuntong hininga nalang ako.
Saka tumayo para lapitan siya.
Napaupo naman ito sa kama at ang dalawang kamay niya ay magkasalikop pang
nakapatong sa mga paa niyang naka indian sit.
Umupo ako ng paharap sa kanya.

"I am fine..." I gave her a fake smile.

Naramdaman ko ang pag-hawak niya sa kamay ko.
"You're not... And it's okay. Okay lang maging hindi okay." Ngumiti pa siya ng
bahagya para iparamdam sakin na okay lang na aminin kong mahina ako.
Okay lang ang masaktan.
 Okay lang magmukhang tanga.
Kasi nga diba? Nagmahal ka.
Tumulo na ang mga luha ko. Kahit na ilang beses kong subukang umiwas sa mga
tanong niya ay alam ko namang darating din ang oras na 'to.
Darating din yung oras na babalik ako ulit sa umpisa ng pagmo-move on ko.
Simula ng makapag tapos kami ng training sa Aeroflot ay ngayon lang ulit namin
naopen ang topic na 'to.
Ang topic tungkol kay Trystan.
Bilang isang tunay na kaibigan niya, alam ko namang alam ni Ivanna ang sakit na
pinagdaanan ko.
Ang sakit na hanggang ngayon ay nararamdaman ko parin.
"Hindi mo kailangan piliting kalimutan ang isang tao Jas. Para mo lang niloloko
yang sarili kapag ginawa mo 'yon. Yun bang, binura mo nga yung cellphone number
niya pero memorize mo naman." Mahabang pangaral niya sa'kin.
"It takes time... Ganun talaga eh, kung gaano kasarap ang magmahal ay doble
naman ang sakit lalo na kung hindi para sa'yo." Pagpapatuloy pa niya.
Hinagod niya rin ang likod ko nang mas lumalim pa ang pag iyak ko.
"Hanggang kailan ako masasaktan Ivan?" Tumingin lang siya sa'kin. Nakita ko sa
mga mata niya ang pang-unawa.
"Hanggang nagmamahal ka." Mahinahon niyang sagot sa tanong ko. Ngumiti pa siya
ng bahagya.
"Pero ayoko na siyang mahalin Ivan. Ayoko na... Pagod na ako. Ang sakit sakit
na... Ang sakit sakit parin..." Napakapit ako sa kamay niya. Tumango lang siya at
pinisil naman ang kamay ko.
"Kung gusto mong umiyak sige lang. Kung gusto mong sumigaw sige. Kung
makakatulong yun sa pag gaan ng pakiramdam mo gawin mo. Hindi masamang maging
mahina... Pero sana pagkatapos niyan tama na... Pagkatapos niyan, sarili mo naman
ang isipin mo..." Tama siya. Kailangan ko namang isipin ang sarili ko.
Pinunasan ko ang mga luhang tumulo sa mata ko at tumingin ng diretso sa mga
mata niya.
"Thank you Ivan and sorry kung hindi ko pa nasasabi sa'yo lahat ng mga
nangyari." Hinawi niya ang buhok kong nakaharang sa mukha ko.
"I understand... Pero kung ano man yun, you can always count on me. Nandito
lang ako. Handang makinig kapag ready kana... Uhm, Jas?" Napakunot ang noo ko.
"What?" Takang tanong ko sa kanya. Nakakaloko kasi yung tingin niya sa'kin eh!
"Kahit maganda ka, hindi parin pala bagay sa'yo ang umiyak kaya tara na!
Maliligo lang ako tapos aalis tayo. Lilibutin natin ang Seoul okay?!" Ilang minuto
palang siyang nakatulog nakapag recharge na siya kaagad?
"Eh diba sabi mo gusto mong mag paghinga?" Bumaba na ito sa kama at kinuha ang
bathrobe na nakapatong sa drawer.
"Oo nga, pero mas mahalagang sumaya ka! Ang pangit mong umiyak. Ewan ko sa'yo!
Chaka!" Natatawang biro pa nito bago pumasok ng tuluyan sa banyo.
Baliw talaga siya! Sino ba namang tao ang maganda kung umiyak?
Nagbihis narin ako at nagayos. Nang matapos na kami ay dumiretso na kami ni
Ivan sa Gyeongbokgung Palace.
The name of the palace Gyeongbokgung, translates in English as "Palace of
Shining Happiness." Kaya dito daw muna ang first stop namin para sumaya naman daw
ako.
Kumuha lang kami ng iilang pictures sa gitna ng palace. Pagkatapos ay nagyaya
naman itong puntahan namin ang Bukchon Hanok Village.
Situated between by two palaces, Gyeongbokgung to the west and Changdeokgung to
the east, this village has the largest cluster of privately owned traditional Korea
wooden homes or hanok in Seoul.
"Feeling ko si Jang-geum ako!" Natatawang sabi ni Ivan habang suot ang
traditional na damit ng Korean na ang tawag ay hanbok.
"Sira ka talaga!" Natawa narin ako ng makita pa itong nag pose na parang isa
talagang koreano.
"Bagay ba ha?" Tanong niya ulit. Suot niya kasi ang skyblue at pink na hanbok.
Ako naman ay red and white.
 "Oo na." Bakit ba kasi ako pumayag na magsuot nito? Ang bigat na mainit pa.
"Selfie!" Sabi ni Ivan sabay click ng kanyang camera na nakalagay sa selfie
mode.
Natapos na ang tour namin sa Bukchon Hanok Village sinunod naman namin ang
Changdeokgung, Jongmyo Shrine, Lotte World at Myeongdong.
Ang Myeongdong kasi ang kanilang most shopping district.
Myeongdong also houses a variety of family restaurants, fast food, plus Korean,
Western and Japanese dining options. Many restaurants in Myeongdong specialize in
pork cutlet (donkas) and kalguksu (thick noodles).
Ugh! My paradise!
Food.

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

CHAPTER 37

Chapter Thirty Seven

Nickel

Dalawang taon na ang nakalipas simula ng ma destino ako sa ibat-ibang lugar.

Maliban sa pamilya ko ay kinalimutan ko na lahat ng naiwan ko sa Pilipinas.
Including my feelings.
I've been all over the world. Europe, America, Asia, Australia, Middle East
name it. Pero this month ay nasa Rome na ulit ako.
I gasped when I walk towards the entrance of the colosseum.
The floor of the colosseum, where you might expect to see a smooth ellipse of
sand, is instead a bewildering array of masonry walls shaped in concentric rings,
whorls and chambers, like a huge thumbprint.
The confusion is compounded as I descend a long stairway at the eastern end of
the stadium and enter ruins that were hidden beneath a wooden floor.
I compose myself for getting too much excited. Baka kasi mapasigaw na ako ng
tuluyan. Naglakad lang ako habang patuloy na sinisipat ang paligid at loob ng
arena.
Weeds grow waist-high between flagstones, caper and fig trees sprout from dank
walls, which are a patchwork of travertine slabs, tufa blocks and brickwork.
The walls and the floor bear numerous slots, grooves and abrasions, obviously
made with great care, but for purposes that you can only guess.
Napahinto ako sa isang part ng arena kung saan ang sira nito.
Matagal kong tinignan 'yon at hindi ko na namalayan ang pag lapit ng isang
lalaki sa tabi ko.
"See where a semicircular slice has been chipped out of the wall?" he said,
resting a hand on the brickwork.
Napatingin ako sa kanya ng may halong pagtataka.
Tinatantiya ko pa kung sa'kin ba siya nakatingin o kung ako ba ang kinakausap
niya.
"A team of workmen at the capstan could raise a cage with a bear, leopard or
lion inside into position just below the level of the arena. Nothing bigger than a
lion would have fit." Pagpapatuloy niya.
He pointed out a diagonal slot angling down from the top of the wall to where
the cage would have hung.
Yes, he was talking to me pero tanging tango lang ang naisagot ko sa mga
sinasabi niya.
Besides, naging interesado rin naman ako sa sinasabi niya tungkol sa lugar na
'to.
"A wooden ramp slid into that slot, allowing the animal to climb from the cage
straight into the arena," he added.
Tumabi siya sa kinatatayuan ko at sabay naming tiningala ang wall na 'yon.
"I'm Adan." Nakita ko ang kamay niyang ngayon ay nakalahad sa harapan ko.
"J-Jas... Jasmine." Ngumiti ako at kinuha ang kamay niya.
Moreno ang kulay niya na para bang kakagaling lang sa isang tanning salon.
Maganda rin ang pangangatawan nito at masasabi kong pwede siyang ihanay sa hot
lists ko.

"Is this your first time here?" Tanong niya matapos bitiwan
ang kamay ko.
Sinabayan niya rin ako sa paglalakad para tignan pa ang ibang parte ng lugar.
"Am I that obvious?" Nakita ko ang pag ngisi niya.
His teeth is white as a pearl and his smile made him more attractive. His eyes
were almond and really fits him well.
"No. I'm just guessing..." Mabuti naman!
Akala ko kasi masyadong obvious ang pagka amaze ko sa colosseum which is totoo
naman at hindi ko itinatanggi.
"It's my second actually." Dagdag ko.
Kahit nga siguro ulit ulitin ko ang pagpunta rito ay hindi ako magsasawa eh.
This kind of place must be preserved and treasured.
"So, what brought you here again Jasmine?" Nakapamulsa ito sa magkabilang
pantalon niya.
"Work. I'm a flight attendant and just taking my layover worthy." Dumiretso
lang ako ng lakad hanggang sa ma satisfy ang mga mata ko.
Hindi narin ito nagtanong pa ulit.
Adan's Mom is a filipino and his Dad is brazilian at nasa rome din siya dahil
sa trabaho kagaya ko. He's been here right after graduating college kaya alam na
alam na niya ang mga lugar dito pati narin ang history ng mga ito.
Masyado siyang madaldal kaya nalaman ko ang mga bagay na 'yon. Nakalabas na
kami sa arena pero nananatiling nakabuntot parin siya sa'kin.
"So have you slept with a pilot?" Napahinto ako sa sinabi niya at tinignan siya
ng masama.
Ganun ba talaga ang tingin nila sa'ming mga flight attendant?
Hooking up with the pilot? Seriously?!
"Are you kidding me?" Ngumisi pa ito na lalong nagpa-inis sa'kin.
Sa buhay talaga ay may makikilala kang sisira ng araw mo. Humagalpak pa ito ng
tawa bago muling nagsalita.
"Nagbibiro lang ako." Nirolyo ko ang mga mata ko at tinalikuran siya.
"Presko!" Inis na bulong ko.
Akala ko pa naman matino siyang kausap. Marami talagang namamatay sa maling
akala!
Hay, parang yung akala ko dati na magbabago si... Teka nagtagalog siya?
Just what the hell! May pa english english pa 'tong mokong na 'to! Binilisan ko
ang paglakad at iniwan na siya.
"Hey! I said it was just a joke." Narinig ko ang mga yabag niyang palapit
sa'kin.
"I don't care. Leave me alone!" Mataray na sabi ko rito pero hindi ito natinag
sa pagsunod sa'kin.
"I'm just joking jeez! I'm sorry. Hey!" 
Bahagya akong nakaramdam ng kuryenteng dumaloy sa katawan ko ng hawakan niya
ang kamay ko pero agad kong hinila 'yon papalayo sa kanya.
 Lalo akong nainis ng makita ko parin ang malawak niyang
pag-ngiti. Dumukot ako ng coin sa bulsa ko at hinarap siya pagkatapos ay inilagay
ang hawak ko sa kamay niya.
"Look here's a nickel, go buy yourself someone that you can talk to!" Mabilis
na akong naglakad paalis sa lugar na 'yon.
Balak ko pa naman sanang pumunta sa St.Peter's square pero nawalan na ako ng
mood. Ngayon ko lang din kasi sana bibisitahin ang mga tourists spot dito ng mag-
isa.
Sa loob ng dalawang taon kasi ay isinubsob ko ang sarili ko sa trabaho. May mga
oras pa nga na kahit lay over ko ay tumatanggap parin ako ng flight kahit na
sobrang pagod na ang aking katawan.
I don't know.
I guess I'm just desperate.
Desperate to get over ruthless things.
Memories.
Pumara ako ng cab para bumalik na sa hotel ko. Being in this business really
made me feel blessed.
Alam ko sa sarili kong marami ng nagbago.
Marami ng nawala.
Marami naring nangyari pero sana sa dami ng mga 'yon ay kasama don ang
pagbabago ng puso ko.
"When are you coming home?" Tanong ni Mommy na ngayon ay nasa kabilang linya.
Nung isang linggo pa kasi ako kinukulit nitong umuwi dahil sa opening ng new
branch ng kanyang jewelry business.
"Mom, I don't know. I have a flight to New Zealand that day." Sa totoo lang ay
kaya ko namang palitan 'yon kaya nga lang ay pakiramdam ko hindi pa ako handang
umuwi.
"Jasmine it's been two years since you've left us. Kung alam lang namin ng
Daddy mo na hindi ka na pala babalik ay hindi na kami pumayag na maging flight
attendant ka." May lungkot sa boses ni Mommy na kumurot sa dibdib ko.
Lahat kasi ng flight ko papunta sa Pilipinas ay pinapalitan ko. Kahit saan wag
lang doon.
"Sorry Mom... Masyado lang kasi talaga akong nag-eenjoy sa trabaho ko and
besides, palagi niyo naman po akong nakikita through skype." Narinig ko ang pag
buntong hininga niya.
Sa loob ng dalawang taon ay palaging ganito nalang ang usapan namin. They're
always begging for me to come home.
"Iba parin ang personal anak... Joaquin! Kausapin mo nga itong anak mo..." Bago
pa man ako makapag salita ay naipasa na nito kay Daddy ang telepono.
"Jasmine anak what do you want us to do para lang umuwi ka?" I can hear
frustrations in his voice.
"Si prega di fermarsi qui." Sabi ko sa driver ng cab na ibig sabihin ay ihinto
ang sasakyan.
Lalakarin ko nalang ang iilang hakbang papunta sa hotel. Parang gusto kong
lumanghap ng sariwang hangin.
I hate this kind of conversation. Lalo na kung palaging sila ang kausap ko. I
missed them so much at tiniis ko 'yon.
Am I selfish?
"Daddy-"
"Are you waiting for someone to die before you can finally come home?" That
line got me on full alert.

"Dad don't say that! I will call you back. Bye." Tinapos ko
na ang tawag na 'yon pero hindi parin mai-alis sa isip ko ang sinabi ni Daddy.
Of course I don't want any of my family to die!
Sino bang may gustong mawalan ng minamahal sa buhay?
 Naglakad na ako papasok ng hotel.
"Benvenuto." Nakangiting bati ng attendant sa pintuan.
"Grazie!" Ngumiti rin ako pabalik sa kanya.
Tinungo ko ang elevator papunta sa floor ng kwarto ko. Nang makarating ako doon
ay bigla akong nakaramdam ng lungkot.
Sa tagal kong mag-isa at hindi kasama ang pamilya ay parang ngayon lang ako
nakaramdam ng matinding pagka homesick.
Umupo ako sa dulo ng kama at tsaka kinuha ang cellphone ko sa loob ng aking
coat. I browse my gallery and look for our family photo.
Napaluha ako ng makita ko ang masasaya naming mukha sa larawang 'yon. Bakit ko
nga ba hinayaan ang sarili kong pati sila ay makalimutan ko?
I wiped my tears pagkatapos ay nagbihis na ako.
Dahil maaga rin naman ako bukas ay kinuha ko nalang ang itim na lingerie sa
cabinet ko at isinuot 'yon pagkatapos ay bumalik muli sa kama.
I opened skype and called kuya Jacob. Natawa nalang ako ng makita ko ang
profile picture nito.
"Hey!" Bati nito na ngayon ay hindi ko alam kung nasaang lupalop ng mundo.
Naka casual attire lang ito kaya alam kong wala ito sa office. Nakaupo siya
ngayon at naririnig ko sa background ang boses ng mga kasama niya. Bad timing yata
ang tawag ko.
"Really kuya?!" Natawa ako ng mapansin ko ulit ang profile picture niya.
"Really what?" Nakataas ang kilay nito at hinihintay ang susunod na sasabihin
ko.
"Justin Bieber?!" Bumaba ang mga kilay niya at rumehistro sa mukha niya ang
tuwa.
"What's wrong with him?" Humagalpak siya ng tawa. Itinaas niya ang hawak niyang
inumin na panigurado akong alak na naman.
Mag aalas sais palang dito sa rome at sa Pilipinas naman ay mag aala-una ng
madaling araw kaya panigurado akong nasa happy hour na naman ito.
"Believer? Seriously?!" I can't stop myself from laughing.
Hindi ko akalain na makakakita ako ng picture ni Justine Bieber sa kahit anong
gamit niya.
Si Kuya kasi yung lalaking brusko, suplado, almost bad boy kind of guy that's
why I don't expect this at all.
"No. Shh, ayoko lang ilagay yung photo ko. Teka bakit ka ba napatawag?" Nakita
kong tumayo ito at lumayo sa ingay ng mga kasama niya.
"Mom called me at pinapauwi niya na naman ako."
"So? Then go home." Mariing sabi niya.
"It's not that simple." Ano bang dapat kong sabihin sa kanila para hayaan
nalang nila ako?
"Grab a flight then come home. It's not complicated Jasmine. Bakit ba kasi ayaw
mong umuwi? It's been two years..." Nakita ko ang paglakad niya pabalik sa ingay.
"I just-"
"Wait I'm going to pee..." Nakita ko ang pag abot niya ng telepono sa kung
sino.
Padapa akong nahiga sa kama ko at hinintay si Kuya Jacob. Hindi ko pa man
naayos ang pagkakadapa ko ay umikot na ang camera.
Umikot at naging steady ulit. Focusing on a guys face that made my heart
tremble.
His eyes we're soulful and mesmerizing kahit na mukhang pagod. His hairstyle
was different o baka nagkakamali lang ako. It's been two freaking years!
Napatayo ako at sa sobrang taranta ko ay napindot ko kaagad ang end call.
I can't believe that I just saw him!
Nagsimulang akong mag palakad-lakad sa loob ng kwarto ko. Papunta sa pintuan
pabalik sa kama ng paulit-ulit.
Bakit ba ako nate-tense?
Hindi ba okay na ako?
Two years na ang lumipas diba?
I started a breathing exercise hanggang sa kumalma ang kaibuturan ko. Siya lang
ba ang dahilan kung bakit hindi ko kayang umuwi sa Pilipinas? Then I'm really
selfish!
Naalala ko ang sinabi ni Garret.
Kung talagang matapang ako ay kaya kong bumalik para sa pamilya ko.
I sighed ng mabuo ang isang desisyon sa utak ko.
It's time to face everything.
It's time to go home.

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

CHAPTER 38

Chapter Thirty Eight

Home

"You can take everything I have

You can break everything I am
Like I'm made of glass

Like I'm made of paper..."

"Are you sure?" Tanong ni Ivanna. 

Katatapos lang ng eight hour flight namin at ngayon ay nasa hotel na ulit kami.
Nag-aayos narin ako ng mga gamit ko para sa pag-uwi ko ng Pilipinas bukas.
"Oo naman." Ngumiti pa ako sa kanya pagkatapos ay kinuha ang mga natitirang
damit na nakapatong sa taas ng kama ko.
Isinilid ko na ang mga 'yon sa maleta ko pagkatapos ay siniguradong nakasarado
ito ng maayos.
"Done!" Itinukod ko ang tuhod ko saka tumayo.
"Paano yan?" Napatingin ako sa kanya. Nakita ko sa mukha nito ang lungkot.
"Paano ang alin?" Hinila ko ang luggage ko papunta sa isang kanto tsaka kinuha
ang damit na susuotin ko para sa aking pag-uwi.
"Wala na akong kasama dito." 
Nag sad face pa ito kaya naman napahinto ako at nilapitan siya sa kama.
"Sira! Eh ano naman? Pwede ka naman kumuha ng roomate mo sino nga yun? Yung
African?" Tumaas ang isang kilay nito.
"Ayoko! Mas gusto ko pang mag-isa nalang kung hindi lang rin ikaw." Natawa ako
sa tinuran ni Ivan.
"Ikaw talaga... Babalik din naman ako saglit lang ako dun." Tumayo na ulit ako
baka kasi kung saan pa mapunta yung usapan namin.
Kinabukasan ay maaga akong nagising para sa flight ko pauwi ng Pilipinas. Si
Ivan naman ay maaga ring nagising dahil sa flight schedule niya.
Matapos ang mahabang oras ay inanounce na ng flight attendant na nakarating na
kami sa Pilipinas.
Nang marinig ko 'yon ay biglang bumilis ang pagtibok ng puso ko. Humigit muna
ako ng lakas para tumayo sa kinauupuan ko.
Ako ang huling pasahero na nakababa kaya naman nasa dulo ako. Kinuha ko ang
aking aviator para suotin 'yon.
"Ei, tu! (Hey you!)" Sigaw ng isang baritonong boses na nagpalingon sa'kin.
Nagulat ako ng makita ko ang isang lalaking nakasuot ng uniform ng isang
piloto. Nagmamadali itong lumapit sa'kin at hinakawan ang kamay ko.
"Adan?" Gulat na tanong ko.
Hindi ko narin naialis ang kamay niyang hawak parin ang kamay ko. Masyadong
mabilis ang mga pangyayari.
 "Ecco una nichel può ti parlo? (here is a nickel can I talk to you?)" Ngayon ko
lang naramdaman ang malamig na bagay sa kamay ko.
Napukol ang tingin ko doon. Ito yung binigay kong coin sa kanya noon sa
colosseum. Teka, bakit siya nandito?
Sinuri ko ang kabuuan niya...
"You're a pilot?!" Hindi parin makapaniwalang tanong ko sa kanya.
Imbes na sagutin niya ako ay ngumiti lang ito.

"Weh?" Hinila ko na ang kamay ko palayo sa kanya.

"What do you think?" Tinalikuran ko na siya at naglakad palayo sa kanya.
Bakit ba kinakausap ko pa siya? Hindi ba dapat mas lalong hindi ko na siya
kausapin lalo na ngayong alam ko na kung anong trabaho niya.
"Why are you always running away?" Narinig ko ang mabibilis na hakbang nito sa
likuran ko.
Ako? Tumatakbo?
"I'm just walking can't you see?" Walang lingong sabi ko.
"I know! I mean..."
Napangiti ako ng marinig ko ang pagkainis sa boses nito.
"You want your nickel back?" Magkapantay na ulit kami ng lakad ngayon.
"Keep it. Please can we just talk? I'm really sorry for asking you that stupid
question last time. It was just a joke." 
Humarang pa ito sa harapan ko kaya naman umibis ako pakaliwa pero maagap siya.
Lumipat naman ako sa kanan pero dahil malaki ang katawan niya ay hindi parin ako
nakawala sa paghaharang niya.
Pinagcross ko ang magkabilang kamay ko sa aking harapan.
"Ganun naman kayong mga lalaki eh, akala niyo biro lang lahat." Bulong ko.
"What?!" Nakabukas pa ang mga kamay nito kaya tuloy para kaming nagpapatentero
sa arrivals.
"See? Kayong mga lalaki hindi kasi kayo nakakaintindi. Hindi niyo kasi
naiintindihan ang nararamdaman naming mga babae." Pinilit ko ulit kumawala sa kanya
pero bigo parin ako.
"What are you talking about?" Kahit na naiinis ako ay hindi ko napigilan ang
pagtawa ko dahil sa hitsura niya.
Kung isa akong pintor ay isang abstract ang mailalagay ko sa aking canvass
imbes na yung mukha niya.
"Now you're laughing. Are you crazy?" Naputol ang pagtawa ko dahil sa huling
sinabi niya.
"Sorry-" Agap nito ng makita niya ang pagtaas ng kilay ko. "Please, can we
talk?" Ibinaba na niya ang kamay niya. Masyadong makulit 'tong piloto na 'to
nakakainis!
We ended up in a cafe pagkatapos ay nagpresinta naman itong ihatid ako sa
bahay.
Hindi ko rin kasi sinabi kila Mommy na uuwi ako ngayon. I just want to surprise
them.
"Eh bakit ka nga pala nandito sa Pilipinas? I mean, you have your own car so
meaning may bahay ka rin dito." Usisa ko dito.
"Yeah. I'm going to my relatives here. May bahay din ako sa Palaccio."
Nagpalipat-lipat ang tingin nito sa'kin at sa daan habang sinasagot ang tanong ko.
"Really?! Malapit lang pala yung place mo sa'min eh. Buenavidez village..."
"Stalker mo ako eh!" Tumawa pa ito pero napatingin lang ako sa kanya.
Stalker...
Huh?! Seryoso ba siya sa mga sinasabi niya? Napakapit ako sa seatbelt ko.

Paano kung isa rin siyang stalker ko? Paano kung bigla niya
nalang iliko yung sasakyan sa isang lugar na malayo sa kabihasnan?
 Paano kung bigla siyang mag spray ng pampatulog para makatulog ako? Tapos pag
gising ko wala na akong mga kamay at paa?
Naramdaman ko ang pag nginig ng mga kamay ko.
Stalker...
Echo ng isang nakakatakot na boses sa ulo ko.
Gano'n ba talaga ako kaganda para magkaron ng stalker?
Bumilis ang pag taas at baba ng dibdib ko. Paano kung bigla niya nalang
akong...
"Uy!"
"Ah!" Dahil sa pagsigaw ko ay bigla niyang iginilid ang sasakyan.
Is he going to kill me now? No!
"Don't touch me! Please!" Pinipilit kong buksan ang front seat pero naka-lock
'yon dahilan para lalo akong mag panic.
"Hey Jasmine. Are you okay?" Kinakabahan narin ito dahil parang nawala ang
kulay ng mukha niya dahil sa naging reaksiyon ko.
"Please don't kill me. Please!" Tumulo na ang mga luha ko. Ayoko pang mamatay.
Please! No! Bata pa ako! Marami pa akong pangarap sa buhay.Gusto ko pang
makaron ng asawa't mga anak.
Tinanggal niya ang seatbelt niya at agad akong hinila papunta sa mga matipuno
niyang bisig.
"I'm not gonna kill you. No one's gonna get hurt. Please stop crying. I'm
sorry..." Hinagod niya ng paulit-ulit ang likod ko hanggang sa mahimasmasan ako.
"So you're... N-not my s-talker?" Paputol putol paring sabi ko.
"I'm not. Okay? Why are you being so scared. Stop it..." Sabi niya habang yakap
parin ako.
Nang masigurado niyang ayos na ako ay nagsimula na ulit siyang tahakin ang daan
papunta sa bahay.
Ginabi na kami bago naming marating ang bahay namin. Nakita ko ang gate namin
na ngayon ay kulay puti na.
Sakto naman na nasa labas si Mang Pedring kaya hindi parin alam nila Mommy na
nakauwi na ako.
"Hija! Jusko! Nagbalik ka!" Tuwang-tuwa na sabi nito.
"Opo manong. Pwede po bang pakibuksan ang gate para po makapasok kami." Ngiting
sabi ko naman dito habang nakadungaw sa bintana ng kotse ni Adan.
"Aba'y oo naman. Saglit lang ha." Tumakbo na ito para pagbuksan kami ng gate.
Matapos 'yon ay pumasok na ang sasakyan ni Adan sa loob.
"Dito kana mag dinner Adan." Tumango naman ito at sabay na kaming naglakad
papasok sa bahay.
Maliwanag ang loob ng bahay namin. Pakiramdam ko nga ay mas umaliwalas pa ito
hindi kagaya noon. O baka sadyang namiss ko lang 'to?
Pagpasok namin ni Adan ay walang tao sa sala. Pumasok narin si Mang Pedring.
"Nasa dining area sila Hija kumakain. Halina kayo." Hindi ko mapigilang hindi
mapangiti sa naging reaksiyon ni Mang Pedring.

Bakas parin kasi sa mukha nito ang sobrang saya na makita

ako.
Ganoon ba talaga nila ako namiss? Eh parang dalawang taon lang naman akong
nawala eh.
"Surprise-"
Masayang sabi ko pagkapasok namin sa dining area pero imbes na sila ang
masurpresa ay parang ako pa ang mas nasurprise dahil sa nakita ko.
Anong ginagawa ni Trystan dito?!
Wala na ba siyang makain sa kanila kaya dito na siya nakikikain sa bahay namin?
Napakapit ako sa braso ni Adan. Pakiramdam ko kasi ay babagsak ako anytime.
Napatayo silang lahat ng makita kami. Bakas sa mukha nila ang matinding
pagkabigla. Nakita ko ring napaluha na si Mommy at Daddy saka dali-daling lumapit
sa pwesto ko.
 "Hija! Finally!" Masayang sabi ni Mommy.
"I love you anak. I miss you!" Sabi naman ni Daddy sa gitna ng pagyakap niya
sa'kin.
Niyakap ko rin silang dalawa pagkatapos ay si Kuya Jacob naman.
"Gwaps ah." Tukso nito sa'kin matapos sulyapan si Adan.
So okay na sa kanya ngayon na may kasama akong lalaki?
Siniko ko siya at sinamaan ng tingin.
"Mom, Dad, Kuya- this is Adan. Adan my family." Nakatingin lang sa'min si
Trystan.
Nakatiim bagang lang ito habang inaabot nila Kuya ang kamay ni Adan.
"Nice meeting you all po." Sabi nito sa kanyang italian accent.
"And this, t-his is Trystan. Bestfriend ni kuya." Pinilit kong kalmahin ang
sarili ko.
"Boyfriend mo?" Imbes na abutin nito ang kamay ni Adan ay isang tanong ang
isinukli nito sa kanya.
Isang matalim na tingin ang nagpalipat-lipat sa'min ni Adan galing kay Trystan.

Napatingin sa'kin si Adan kaya bigla naman akong kumapit ulit sa braso niya na
parang isang linta.
"Ah Mom, Dad, Kuya... Trystan, My... My boyfriend, Adan Fontalleon." Pinisil ko
pa ang braso ni Adan para sumang-ayon ito.
Tumango naman ito na parang alam na ang ibig kong sabihin.
Nakita ko ang pag dilim ng aura ni Trystan kaya naman inilayo ko nalang ang
tingin ko sa kanya.
"Really?! Wow congratulations!" Masayang bati sa'kin ni Mommy.
"It's about time." Si Daddy naman ang nagsabi.
Totoo bang sang-ayon na silang magka boyfriend ako? Pamilya ko ba talaga ang
nasa harapan ko ngayon? Si Kuya Jacob ay niyakap pa si Adan dahilan para bitawan
ako nito.
Umupo na ang mga parents ko pati narin kami ni Adan. Binigyan kami ni Julia ng
plato at mga kobyertos.
Si Manang naman ay hindi narin magkamayaw sa pagdating ko kaya sumalo narin ang
mga ito sa pagkain namin.
"Eh kagwapo naman nitong si Adan. Adan ba hijo? asawa ni Eva?" Natawa ako sa
pagbigkas ni manang dahil tagalog na tagalog 'yon. 
Ang tama kasing pagbigkas sa pangalan niya ay Eydan.
"Pwede narin po yun." Natatawang sagot naman nito.
"Ano bang rank mo Hijo?" Usisa naman ni Daddy kaya napabaling ito sa upuan ni
Daddy na nasa gitna naming lahat.
Ang katabi ko sa aking side ay si Mommy at Adan. Nasa gitna nila akong dalawa
tapos katapat naman namin sila Kuya Jacob at Trystan. Sa dulo naman ng lamesa ay
sila manang Celia.
Pakiramdam ko nga ay nagmemelt na ako dahil sa mga mapanuring titig sa'kin ni
Trystan eh.
"First officer po." Sagot nito sa gitna ng pagkain namin.
"Nice! Etong si Trystan din ay nagpiloto noon. Pero siya na ang nagmamanage ng
Aeroflot ngayon." Singit naman ni Kuya.
"Talaga? You're the owner of Aeroflot?" Hindi makapaniwalang tanong ni Adan.
He looks like a fan of him. Gusto kong mainis sa kanya.
"Yes. You're in my company." Walang emosyong sagot nito.
"Ah... eh Dad, hindi naman talaga siya full time sa Aeroflot, talagang masipag
lang si Adan kaya kahit last minute ay sinamahan niya ako para maihatid dito."
Kunwaring kilig na kilig pang sabi ko.
"Hindi ba babe?" Baling ko kay Adan na patuloy parin sa pagkain at parang hindi
narinig yung sinabi ko.
Jusmiyo naman Adan na asawa ni Eva makisama ka. Kahit ngayon lang! Sigaw ng
utak ko. Hindi na nga ako mapakali dito eh.
"A-hh yes babe..." Napasulyap ako kay Trystan pero nakayuko lang ito.
Nang matapos na ang tensiyonadong dinner namin ay inihatid ko na si Adan sa
labas.
"So you're my girlfriend now huh..." Pagbibiro nito habang naglalakad kami
papalabas ng bahay.
"Please kahit ngayon lang pagbigyan mo na ako." Nakita ko ang nakakalokong
ngiting namutawi sa labi niya.
"Babe..." Panunukso niya pa.
"Sisipain ko yang mukha mo!" Inis na sabi ko rito. Kasi naman eh!
"Oo na... Chill ka lang, babe-" Pag-uulit niya pa. 
Akmang tatalikuran ko na siya pero nahawakan niya agad ang kamay ko.
"Ang pikon mo kamo. But seriously, I can be your babe 24/7." Seryosong sabi
nito.
Napatitig ako sa malalim na almond niyang mga mata.
"Thank you Jas for the dinner..." Ngumiti na ako.
"Sige na... Thank you ha. Mag-ingat ka sa biyahe." Pumasok na ito sa kanyang
sasakyan at nag wave pa sa'kin bago tuluyang umalis sa harapan ko.

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

CHAPTER 39

Chapter Thirty Nine

Curious

"You're the fear, I don't care

Cause I've never been so high..."

Nakaalis na ang sasakyan ni Adan kaya naman pumasok na ako ulit sa loob.
Pagbalik ko sa dining area ay nag-aayos na sila manang.
Sila Mommy at Daddy naman ay umakyat na para magpahinga. Masyado raw kasing
busy ang mga ito sa trabaho lalo na ngayong magbubukas pa ng bagong branch si
Mommy. Halos wala narin daw pahinga ang mga ito.
Tumango nalang ako at iniwan na si Manang sa kusina.
"Jas come on!" Tawag ng boses ni Kuya na nasa labas ng garden.
Aakyat na sana ako pero narinig ko ang pag-tawag niya. I composed myself bago
lumabas doon. Nakita ko si Trystan na nakaupo lang din at hawak ang basong may
laman na alak.
"Join us!" Nakangiting sabi ni Kuya na ngayon ay nasa harapan ko na.
"No thanks Kuya. Pagod kasi ako eh. I'll go ahead. Trystan." Tinanguan ko pa
siya bago ako umalis at pumunta sa kwarto ko.
Pagkabukas ko no'n ay kakaibang saya ang sumibol sa dibdib ko. Mabuti pa 'tong
kwarto ko, kung ano yung iniwan ko dati ay ganoon parin ito.
Dumiretso na ako sa banyo para maligo. Pagkatapos no'n ay nagsuot ako ng
lingerie at nahiga sa kama. Hindi na kasi ako sanay magsuot ng pajama or shorts
pang tulog kaya lingerie na ang attire ko every night.
Ano kayang dahilan bakit nandito yung lalaking 'yun?
Kumusta na kaya siya?
May asawa na ba siya?
Nagkatuluyan na ba sila ni Raffie?
Ipinilig ko ang utak ko dahil sa sunod-sunod na tanong na pumasok dito.
Bumaling ako sa kabilang side ng kama ko para mawala ang mga tanong sa isip ko.
Ilang oras na ang lumipas pero hindi parin ako makatulog. Nagpabaling baling pa ako
sa kama pero hindi rin 'yon umepekto.
 Kahit na pagod na ang katawang lupa ko, Gising na gising naman yung utak ko.
Ano bang nararamdaman ko? Bakit kailangang makaramdam ako ng kaba at samo't saring
emosyon ngayon?
Wala namang dahilan para maramdaman ko 'to. Sinulyapan ko ang orasan ko at
nakita kong mag-aalas tres na pala ng madaling araw.
Tumayo ako sa kama at bumaba sa kitchen ng makaramdam ako ng uhaw.
Hindi kagaya sa hotel na ilang hakbang lang ay refrigerator na. Dito bababa ka
pa at maglalakad ng malayo para lang marating ang kitchen.
Madilim na ang buong bahay at iilang dim lights nalang ang nakabukas. Hindi
narin ako nagsuot ng robe para takpan ang katawan ko dahil sa manipis na lingerie
na suot ko.
Wala naman ng tao dito dahil tahimik na ang buong bahay. Sarado narin ang ilaw
sa garden kaya nakahinga ako ng maluwag. Pagdating ko sa kusina ay kinuha ko kaagad
ang baso at lumapit sa ref para kumuha naman ng tubig.

Nang makainom na ako ay inilagay ko naman sa sink ang baso.

Haharap na sana ako pero nakarinig ako ng mga yabag sa likod ko.
Shit! Alas tres na. Labasan na ng mga multo, engkanto, dwende at mga masasamang
elemento!
Biglang bumilis ang tibok ng puso ko. Inayos ko ang buhok ko at halos patakbong
lumabas sa kitchen, pero hindi pa man ako nakakalabas ay may nabangga na akong
isang maligno dahilan para mapaupo ako sa sahig.
"Ouch!" Napapikit ako ng maramdaman ang kirot sa bandang balakang ko.
Kahit na madilim at malakas ang tibok ng puso ko ay nagawa kong maaninag kung
sino ang nabunggo ko nang mag-angat ako ng tingin.
Bakit ba nandito pa siya?
Umaga na eh hay! Bago pa man ako makagalaw ay bigla na akong napaigtad ng
naramdaman ko ang pares ng kamay niyang inaalalayan akong makatayo.
"Kaya ko na." Bulong ko sa kanya pero hindi ako nito binitawan.
"You're almost naked." Masungit na sabi nito habang sinisipat ang kabuuan ko.
Agad akong napatakip sa katawan ko ng marealize kong wala nga pala akong ibang
suot kundi under wear sa ilalim ng lingerie na 'to.
Alam ko ring kahit na madilim ay makikita mo kaagad ang katawan ko dahil sa
manipis na telang suot ko.
"Bastos!" Singhal ko sa kanya habang  nakatakip ang kamay ko sa dibdib ko.
Hindi ko alam kung bakit ganito ang nararamdaman ko. Kung bakit parang kulang
nalang ay tumalon palabas yung puso ko sa dibdib ko.
Nang makatayo ako ay lumayo ako sa kanya. Pakiramdam ko kasi ay kakapusin ako
ng hininga kapag malapit ako sa kanya.
"Why are you still here anyway?" Pinilit kong maging matapang at mataray ang
pagsasalita ko.
I can smell the strong scent of alcohol in his system. Mapupungay narin ang mga
mata niya but fuck, that just made him more attractive.
Parang gustong mag init ng katawan ko.
"I helped your brother get to his room..." Napatitig ako ulit sa kanya.
Kahit na moreno ang kulay niya ay namumula parin ang magkabilang pisngi niya.
"Ah okay..." Maiksing sabi ko at nagsimula ng maglakad. Aw! My hips.
Napakapit ako sa dingding dahil hindi ako makalakad ng maayos. Naramdaman ko
ang kirot ng balakang ko dahil sa pagbagsak ko kanina. Hahakbang na sana ako ulit
pero laking gulat ko ng buhatin niya ako.
"N-no no! Trystan ibaba mo ako!" Protesta ko sa kanya pero parang wala itong
naririnig.
Nagpatuloy lang siyang maglakad paakyat ng hagdan at papunta sa kwarto ko
habang buhat buhat niya ako.
"Trystan! Put me down! Now!" Hindi ko kaya ang ilang libong boltahe ng
kuryenteng nararamdaman ko ngayon.
Ang kuryenteng mabilis na dumadaloy sa buong pagkatao ko at ginigising ang
katawang lupa ko.

Ayoko! Hindi ko 'to gusto!

"Open the door..." Baritonong boses na sabi niya ng makatapat na kami sa
pintuan ng kwarto ko.
"Okay na ako, kaya ko na. Put me down and please go home!" Kinabahan ako ng
makita ang galit niyang mukha kaya wala na akong ibang nagawa kundi ang sundin
siya.
Pagkabukas ko ng pintuan ay pumasok na siya at marahan akong inilapag sa kama.
Napatitig pa siya sa mga mata ko na parang may iba pang gustong sabihin o gawin.
Napakagat labi ako ng mapako ang mga mata niya sa mata ko. Halos naririnig ko
ang pag sigaw ng puso ko. Unti-unting bumaba ang ulo niya habang ang mga mapupungay
na mata ay tila ba nangungusap.
Napakapit ang kamay ko sa bedsheet ng kama ko pero nagulat nalang ako ng bigla
itong tumayo at walang ano-ano'y lumabas ng kwarto ko.
Narinig ko pa ang mahinang pagsara ng pintuan habang naiwan akong nakatulala at
nakatingin doon.
Bakit parang naghihinayang ako?
Ano bang ini-expect ko? May gusto pa ba akong ibang gawin niya?
Move on Jas! Pagalit ng utak ko. Naka move on na ako hindi ba? Okay na ako.
Maayos na. Hindi na masakit. Tama na.
Niyakap ko ang unan ko at saka pumikit.

"Good morning Garret! Yes I'm home. Yes sige I'll wait for you!" Masayang sabi
ko sa kanya sa kabilang linya.
Susunduin niya raw ako para makapag-coffee sa Parissiene. Ilang saglit pa ay
tinawag na ako ni Julia dahil nasa ibaba na raw si Garret.
"Thank you Julia..." Nakangiting sabi ko rito at saka sumabay sa kanya pababa.
Nakita ko ang malawak na pag ngiti ni Garret ng makita ako. Pagkababa ko ay
bigla niya akong sinalubong ng yakap.
"You look so good! I miss you Jasmine." Bulong niya.
"You look good too Garret!" Sabi ko naman sa kanya matapos ang yakap na 'yon.
"Shall we?" Inilahad pa niya ang kamay niya para kunin ang kamay ko.
"We shall..." Sagot ko naman sa kanya at abot ng kamay niya.
Parehas kaming nagtatawanan habang papalabas ng bahay.
Nalaman kong simula ng sumali siya sa Crimson Hawks ay hindi parin nakukuha sa
kanila ang titulo ng pagiging champion at sa last game nila ay siya pa nga ang
naging MVP!
"Congratulations!" Masayang bati ko sa kanya. Nasa coffee shop na kami ngayon.
"Thank you. Ikaw? Bukod sa lalo kang gumanda ay parang ang dami ng nagbago
sa'yo." Sabi nito sabay inom ng kape na nasa harapan niya.
"Bolero! I'm still the same Jasmine but bolder and stronger." Stronger my ass!
Gusto kong matawa sa sinabi ko.
Stronger ba yung natetense dahil lang sa ex boyfriend niya? I doubt that.
"That's good! Congratulations din sa'yo." Tumango nalang ako sa kanya.
Natapos na kaming mag coffee at nagyaya naman akong mamili sa loob ng mall.

Matapos ang ilang boutique ay natapos narin ako. Hawak ni

Garret ang mga pinamili ko habang papalabas kami.
"So nagkita na ba kayo?" Napakunot ang noo ko dahil sa tanong niya.
"Nino?" Tanong ko. Naglakad na kami papalabas ng mall.
"Trystan." Right.
"Oo kagabi." Bale walang sagot ko.
Nakita ko ang pagbilog ng mata niya at pagtaas ng kilay na para bang
naninigurado sa sinabi ko.
 "Speaking of the devil." Sabi ko sabay baling sa isang lalaking kakalabas lang
ng itim ng maserati.
Nakasuot ito ng blue suit at shades. Hinawakan ni Garret ang kamay ko ng makita
ang paglapit ni Trystan sa direksiyon namin.
Nagpatuloy lang kami sa paglalakad at kunwaring hindi namin siya nakita.
He looks so good. Hindi ko na idedeny 'yon. Napatingin ako kay Garret at
bahagyang ngumiti. I held his hands.
Nawala lang ang kaba ko ng makita ang paglagpas sa'min ni Trystan. Pero sa
ginawa nito ay parang may kung anong kumurot sa dibdib ko.
Hindi niya ba ako nakita? Ugh, Bakit nga ba kailangan ko pang isipin 'yon. Ano
bang pakialam ko kung ayaw niya na akong kausapin.
Teka, dapat lang no. Bakit ba ako nakakaramdam ng inis ngayon.
"Are you okay?" Tanong ni Garret ng marating na namin ang sasakyan niya.
"O-oo naman. Yes of course I'm okay... Bakit naman hindi?" Ngumiti pa ako at
mabilis na pumasok sa sasakyan niya.
I'm not okay. I'm tensed at naiinis ako.
Nang makauwi na ako ay nagpaalam na si Garret at tsaka sinabing tawagan ko
nalang siya kapag kailangan ko siya lalo na kapag aalis ako ng bahay.
Hanggang ngayon kasi ay inaalala niya parin ang kalagayan ko kahit na matagal
ng panahon ang lumipas.
Sabi nito ay gusto niya paring makasiguradong safe ako at malayo sa
kapahamakan.
Kinabukasan, pagdilat ko ng mga mata ko ay isang text kaagad ang bumungad
sa'kin galing sa Aeroflot.
Aeroflot
Good day Miss Delaney! Please report to the aviation as soon as you received
this message.
Agad akong nag-ayos at pagkatapos ay tinawag ko si Mang Pedring para magpahatid
dito.
Hindi ko alam ang gagawin ko pero sigurado naman akong tungkol sa trabaho ang
message na 'yon.
Baka mas mapapaaga ang uwi at pagbalik ko sa trabaho. Bahala na.
"Salamat Manong." Sabi ko rito ng makababa na ako ng kotse.
"Hihintayin ba kita Hija?" Tanong nito habang nakadungaw sa bintana.
"Hindi na po. Mag tataxi nalang po ako pauwi. Hindi ko po kasi alam kung
hanggang anong oras ako rito."
"Ah o siya, mag-ingat ka nalang pauwi ha..." Tinanguan ko nalang ito bago
dumiretso sa entrance ng building na 'yon.
Pagkapasok ko ay agad kong tinanong sa front desk kung saan ako dapat magpunta
pero itinuro niya ako sa office ni Trystan.
"Ha? Tama ba ang narinig ko?" Paglilinaw ko rito.
"Yes Miss Delaney..." Wala na akong nagawa kundi ang sundan siya pa-akyat sa
floor kung saan ang office ni Trystan.
Habang nasa elevator kami ay ginagawa ko ang aking breathing exercise para
kalmahin ang sarili ko. Ano bang pakulo nanaman ito?
Nagulat pa ako ng marinig ang matinis na tunog ng elevator na hudyat na
nakarating na kami.
Kinausap ng babaeng naghatid sa'kin ang secretary ni Trystan at nagpaalam na
ito.
"Thank you." Sabi ko sa kanya.
Ngumiti lang ito at tinawag naman ako ng secretary niya para pumasok sa office
ni Trystan.
Kahit na nagpoprotesta ang utak ko ay wala naman akong ibang nagawa kundi ang
pumasok. Boss ko parin siya at kahit na ano ay gagawin ko para sa trabaho ko.
"Hi Mr. Lewis." Isang pormal na bati ko sa kanya.
"Have a seat." Hindi man lang ako nito sinulyapan.
Busy kasi ito sa kanyang computer. Sinunod ko naman siya at naupo sa upuang
nasa harapan ng desk niya.
"So what's with the urgent message." Pagkuha ko ng atensiyon niya.
 Nakita ko ang pag hinto niya sa kanyang ginagawa at hinarap ako.
"We will have a party kasama ng mga investors and I want you to represent
Aeroflot." Pinagsalikop niya pa ang kanyang mga kamay sa harapan ko.
"No." Tutol ko.
"Why not?" Nakita ko ang pag salubong ng kilay niya.
"Ayaw ko." Mariing sabi ko.
"I'm your boss..." Nagpintig ang tenga ko dahil sa sinabi niya.
Napaikot pa ang mata ko pero sa huli ay alam kong wala naman akong magagawa
dahil tama siya.
He's my boss.
"Fine! Where?" Inis na tanong ko.
"Sa Coastal Paradise..." Maikling sabi niya kasabay ng pag-iwas niya ng tingin
sa'kin.
"Sa... resort niyo?" Tumango lang siya at bumalik na ulit ang mata sa computer.
Makakabalik na ako ulit sa resort nila? Tama ba?! God. Kung doon din lang naman
pala ang punta namin ay okay lang sa'kin. I missed their paradise. Bigla akong
natuwa at na-excite sa balita niya.
"Okay. Deal." Masayang sabi ko.
"Yun lang ba?" Tanong ko ulit sa kanya.
"Yes. Tomorrow eight o'clock in the morning, susunduin kita." Maotoridad na
sabi nito.
"Ha? Tomorrow na?!"
What? Bakit pabigla-bigla naman 'tong lalaki na 'to!
"Yes. May tomorrow bang sa isang linggo pa?" Sarkastikong tanong niya.
"Hindi mo ba alam na maraming tomorrow? Boss?" Idiniin ko pa talaga ang
pagbanggit ko ng boss.
Napangisi ako ng makita ang inis sa mukha niya. Kung hindi lang dahil sa resort
niyo ay hindi naman talaga ako sasama sa'yo ng basta nalang no!
Kaya ko bang makasama siya?
Kaya ko na.
Kung hindi,
E'di kakayanin ko.

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

CHAPTER 40

Chapter Forty

Hurt

"Every inch of your skin is a holy grail I've got to find. Only you can set my
heart on fire, on fire..."

Nakasuot ako ng isang maiksing puting dress na may malalim na uka sa likod.
Napangiti ako ng makita ko ang repleksiyon ko sa malaking salamin ng kwarto ko.
Hindi ko alam na ganito pala kaganda at ka-kurba ang katawan ko.
"Hija, nandito na si Trystan." Sabi ni Manang at sinabayan pa 'yon ng
mahihinang katok.
"Heto na po." Nagmamadaling kinuha ko ang mga gamit ko at saka lumabas ng
kwarto.
Ayoko na kasing makita yung masungit niyang mukha. Baka mamaya magbago pa ang
isip niya at iwan ako dito.
No way!
Bumaba na ako sa grand staircase namin at dumiretso sa labas para puntahan si
Trystan. Nakita ko ang paghinto niya at ang pag tanggal niya ng shades niya ng
makita akong lumabas sa double door na pintuang 'yon.
Kahit na walang expression ang mukha ko ay tuwang tuwa naman ang loob ko dahil
sa tinuran nito.
"Stop staring at me..." Kunwari'y inis na sabi ko.
"That's too short." Puna niya sa suot kong dress.
"So?" Tinaas ko ang isang kilay ko. 
Bumuntong hinga nalang ito at saka ako pinasakay sa kotse. Kumuha ako ng bubble
gum sa purse ko at sinimulang nguyain 'yon. Pakiramdam ko ay isa akong bad ass sa
ginagawa ko.
Nakita ko ang ilang beses na paglunok ni Trystan habang nagmamaneho.
"Gum?" Alok ko rito at abot ng isang bubble gum.
"No, thank you." Masungit na sabi nito at nagpatuloy parin sa pagtingin sa daan
at pagsulyap naman sa legs ko.
Nararamdaman kong naiilang ito kaya naman dumausdos pa ako ng upo para tumaas
pa ng kaunti ang suot kong dress. Napangisi ako ng makita ko sa aking peripheral
vision ang pag lunok niya.
Medyo mababa din ang harapan ng dress ko kaya kita rin ang cleavage ko. Natuto
akong magsuot ng ganito noong mga panahong naging tahanan ko ang australia at
england.
Masyadong liberated ang mga tao doon kaya bale wala lang ang mga klase ng
ganitong kasuotan. Sa haba ng byahe namin papunta sa resort ay hindi ko namalayang
nakatulog ako.
Nagising nalang ako ng maramdaman ko ang mahinang pagyugyog sa'kin ni Trystan.
"We're here..." Mahinang sabi nito saka umibis ng sasakyan.
Napatuwid ako ng upo at agad na tinanggal ang seatbelt ko saka nagmamadaling
lumabas para sundan siya.
"God I missed this place." Bulong ko ng makapasok na ulit ako sa resort at
ngayon ay tanaw na ang magandang kulay asul na dagat.
"Sir Trystan! Kumusta ho?" Narinig ko ang masayang boses ni Lea sa front desk
ng resort.
"Jasmine? Ikaw na ba 'yan? Naku! Lalo ka yatang gumanda!" Baling naman nito
sa'kin.
Napangiti ako at sinalubong siya ng yakap.
"Ako nga Lea!" Sabi ko pa sa kanya.
"Nandito ba kayo para sa honeymoon niyo?" Nakakalokong ngisi ang nasa labi niya
pagkatapos ay nagpalipat-lipat ang tingin niya sa'min ni Trystan.

Wala namang sinabi si Trystan. Nananatili lang itong nasa

kanyang supladong state.
"Ah naku, hindi. Palabiro ka talaga! We are here dahil sa business mamaya yun
lang." Mas lalong lumawak ang ngiti ni Lea.
"Kelan na ba kasi ang kasal? ha?" Napahinto ito ng umiling ako.
Why is she asking me these kind of questions? I am not Raffie...
"Hindi ba... K-kayo?" Naguguluhang tanong nito.
Umiling ulit ako at doon na tuluyang nawala ang mga ngiti sa labi niya at agad
na nagpaumanhin sa kanyang boss. Namula rin ang pisngi nito dahil sa pagkapahiya.
"Give me the key of the penthouse." Maya maya pa'y sabi ni Trystan. Nagmamadali
namang kinuha 'yon ni Lea.
"Let's go." Senyas nito sa'kin ng makuha ang susi.
Hahakbang na sana siya pero tumikhim ako para pigilan siya.
"What?!" Iritadong tanong niya ng lingunin ako.
"Lea can you give me a room na malayo sa penthouse? I don't like the view
there." Pagsisinungaling ko.
Ang totoo kasi ay ayaw ko lang talagang makasama si Trystan sa iisang lugar.
Ayoko ng mangyari ang hindi dapat mangyari. Hindi ko alam ang nararamdaman ko
ngayong kasama ko siya at lalo na kapag hawak niya ako kaya kung maari lang sana ay
gusto kong dumistansiya sa kanya.
 Malayo. Kung pwede.
"No. We're fully booked!" Pagalit na sabi niya sa'kin pero imbes na matinag ako
ay sinamaan ko siya ng tingin.
"Okay. But I'm still not staying in the penthouse..." Nakita ko ang kaba sa
mukha ni Lea dahil sa tensiyong namamagitan sa'min ni Trystan.
"Don't make this too hard for me..." Matalim akong tinignan ni Trystan.
"Just give me room for Christ sake! Mahirap ba yun?!" Nagulat si Lea sa pagtaas
ng boses ko at agad na napaharap sa kanyang computer.
"Ah Sir... meron pa naman pong isang available na room sa may west side na
pwedeng tuluyan ni Miss Jasmine." Singit ni Lea.
"No!" Mariing tutol ni Trystan.
"Yes, Lea... Give me the key and I will pay for that room." Lumapit na ako kay
Lea para hintayin ang susi sa sinasabi niyang kwarto.
Nakarinig ako ng malalim na buntong hiningang nagmula kay Trystan. I can't let
him do what he wants. Siya na nga itong sinamahan ko. I should lay my demands on
the table.
"Fine..." Pagsuko niya.
Napalingon ako rito. Magsasalita pa sana siya pero pinutol ko 'yon.
"If you want this event to turn out great, just give me what I want..." Mataray
na sabi ko rito.
Wala na itong nagawa at iniwan nalang kami ni Lea sa front desk.
"May regla yung boss mo!" Natatawang sabi ko rito ng mawala na ito sa harapan
namin.
Parang ngayon ko lang naramdaman ang preskong hangin ng coastal sa pagkawala
nito sa paningin ko.

"Nako, ngayon ko lang nakitang nagpatalo 'yon. Teka, hindi

nga... Hindi talaga kayo?" Usisa nito.
Iniabot na niya ang susi sa'kin at nagpresintang ihatid ako doon.
"Hindi nga." 
Paano ba nakarating sa kanya ang tungkol sa pagiging mag jowa namin ni Tyrstan?
Naglakad na kami papunta sa suite ko. Mas nakahinga ako ng maluwag dahil sa
kabilang side nga ito at malayo sa penthouse.
Hindi ko pa alam ang mga susunod na mangyayari. Ang alam ko lang ay gawin ang
mga in-instruct ni Trystan habang nasa biyahe kanina.
"Naghiwalay din pala kayo..." Nang lingunin ko si Lea ay nakita ko sa mukha
nito ang lungkot.
"Matagal na panahon na 'yun." Pinilit kong tumawa pa ng bahagya para magmukhang
wala lang sa'kin ang mga nangyari.
Nang makarating na ako sa tutuluyan ko ay nagpaalam narin ito. Ngayon din kasi
ang dating ng aming nga investors at iba pang mga personalidad kaya kailangan ko
naring mag-ayos para dito.
Pagkatapos kong maligo ay nasulyapan ko ang magandang lighthouse sa gilid ng
kwarto ko na iilang hakbang nalang.
Mayroon naring malawak na garden sa ilalim nito na punong puno ng mga magaganda
at makukulay na bulaklak.
Napakapit ako sa kurtinang 'yon. Bigla akong natuwa sa nakita ko. Pero
kailangan ko ng mag-ayos.
Tumalikod na ako doon at agad na kinuha ang luggage ko para humanap ng aking
susuotin. Nakakarinig narin ako ng mga ingay sa labas at sigurado akong ang mga
bisita na 'yon.
Kinuha ko sa aking luggage ang pulang dress. I know this is too revealing pero
wala na akong ibang nadalang damit na para sa party maliban dito.
Naglalagay na ako ng make up ng ma-receive ko ang text ni Trystan.

From: Boss
Meet me at the ballroom in thirty minutes.
 Napasulyap ako sa labas at nakita kong madilim na. Inayos ko na ulit ang makeup
ko at nang makuntento ako ay isinuot ko naman ang aking high heels at dali daling
lumabas ng kwarto.
Nasulyapan ko ang ballroom na puno na ng tao at mayroon masayang tugtugin sa
loob nito.
Nagsimula na akong maglakad papunta doon ng maramdaman ko ang pag vibrate ng
cellphone ko.
Hindi 'yon si Trystan dahil unregistered number ito.
Agad akong lumihis ng direksiyon para sagutin ang tawag na 'yon.
"Hello?" Nako, baka hinahanap na ako ni Trystan.
"Hey! Jas naistorbo ba kita?" Sagot nito sa kabilang linya.
"Ha? Who's this?"
"It's Adan. Where are you? Pumunta ako sainyo pero wala ka raw sabi ni mang
Pedring." Paliwanag nito.
Si Adan lang pala. Teka anong ginagawa niya sa bahay namin?
"Anong ginawa mo sa bahay? Nasa batangas ako Adan." Sabi ko rito. Tumalikod pa
ako sa direksiyon ng ballroom.

"I just wanna see you sana. I have a flight tomorrow.

Biglaan nga eh." Narinig ko ang lungkot sa boses niya.
"Talaga? Bakit ang bilis naman? Akala ko sabay pa tayong makakauwi next week."
Akala ko pa naman ay may makakausap na ako sa flight pauwi. Hay.
"Aeroflot called me at kailangan nila ng pilot for Europe." 
"Ganun ba... Osige basta mag-ingat ka nalang bukas. Sorry hindi man lang tayo
nakapag farewell dinner or kahit nakalibo-" Hindi ko na naituloy ang sasabihin ko
ng marinig ko ang baritonong boses sa likod ko.
"There you are!"
Nang lumingon ako ay nakita ko si Trystan na nakasuot ng itim na suit at ayos
na ayos. I can't help myself but to admire him.
Nang nakaharap ko siya ay hindi rin nawala ang pagtitig nito sa kabuuan ko na
para bang gusto akong purihin.
I can see the amazement in his eyes.
"Hello?" Bigla akong nataranta ng marinig ang boses ni Adan sa kabilang linya.
"Yes babe! Yes, Oo... I'll call you back okay? I love you!" Mabilis na sabi ko
kay Adan at agad na pinatay ang tawag.
Isinilid ko ang aking cellphone sa purse ko at inayos ang sarili ko. Bigla kasi
akong na conscious sa pagtitig niya sa katawan ko. Pakiramdam ko ay wala akong suot
na kung ano dahil sa paraan ng pagtingin niya.
Parang gusto tuloy mamula ng magkabilang pisngi ko dahil sa ginagawa niya.
Napayuko ako pero nang magtama ulit ang mga mata namin ay para itong nahimasmasan.
"Kanina pa kita hinihintay nandito ka lang pala." May inis sa tono ng
pananalita nito.
"Sorry. Adan called m-"
"You are part of this program Jasmine! Mas kailangan mo pa bang unahin yang
boyfriend mo?!" Galit na sabi nito.
I rolled my eyes at saka agad na naglakad para lagpasan siya pero maagap niyang
nahawakan ang kamay ko.
"I'm still talking to you!" Naka tiim bagang na sabi nito.
Hinawi ko ang kamay kong hawak niya.
"Mahalaga ang pamilya ko o kung sino man sa buhay ko Trystan! Kaya huwag mong
kwestiyunin 'yon!" Ano bang pakialam niya kung kausapin ko si Adan sa gitna ng
letcheng program na 'to?!
Sinabi ko bang ako ang kunin ng kompanya niya para magrepresent dito? Hindi
naman diba? Padabog akong umalis sa harapan niya at dumiretso sa ballroom.
Pagdating ko don ay halos mapuno na ang malaking bulwagan na 'yon. Ngayon ano
bang gagawin ko rito? Hay! Nakakainis. Bakit ba kasi pumayag pa akong sumama dito.
Nananatili lang akong nakatayo sa isang gilid pero maya maya pa'y naramdaman ko
na ang paglapit niya sa'kin.
"Look, just act natural." Kinuha na niya ang kamay ko at inilagay 'yon sa braso
niya.
Natural natural pa siya. Kung hindi ko lang siya ang boss ko ay nasapak ko na
siya. Nakakainis talaga! Kahit na naiilang ako sa paghawak sa kanya ay ginawa ko
nalang ang sinabi niya. 
Just act natural.
Lumapit na kami sa iilang mga kilalang personalidad.
"This is Jasmine Delaney one of our finest flight attendant." Napatingin ako
kay Trystan. 
Plastik! Bulong ng utak ko.
"Nice meeting you..." I plastered a fake smile too while greeting the visitors
and investors.
"Mukhang mapapadalas ang biyahe ko sa Aeroflot." Nakangiting sabi ng isang
matanda na siguro'y nasa edad sitenta na at mukhang chinese.
Hahawakan pa sana nito ang kamay ko pero agad na hinawakan ni Trystan ang
bewang ko at inilayo dito.
Napasulyap ako sa kanya. I can even smell his manly perfume dahil sa lapit ng
mga katawan namin.
Ang gwapo niya talaga kahit nabu-bwisit ako sa kanya. Bakit ba pakiramdam ko sa
loob ng dalawang taon ay parang mas gumwapo pa siya lalo imbes na pumangit?
Naiilang na naman tuloy ako. Napalayo ako sa kanya para matanggal ang
pagkakahawak niya sa'kin.
"Wow you're gorgeous..." Bati ng isang gwapong businessman na sigurado akong
kagaya rin ni Trystan.
Playboy.
Paano ba naman ay dalawa ang hawak nitong babae sa magkabilang braso at ng
makita kami ay agad itong lumapit at hinalikan ang kamay ko.
Hindi na 'yon napigilan ni Trystan. Nakita ko nalang ang pag tiim bagang niya
ng matapos ang ginawa nito. O baka imahinasyon ko lang 'yon?
"That's not just the brand of the employees, she also reflects our service.
Beautiful and perfect." Napatingin ako sa kanya. 
Pati ba naman dito nagagawa niya akong bolahin?
Okay na sana ang gabi ko pero nawala ang lahat ng saya ko ng makita ang isang
babaeng nakaitim na long gown at papasok sa ballroom na kasama ang isang may edad
na lalaki.
"Mr. Saunders." Bati ni Trystan ng makalapit kami sa mga ito.
"Trystan, this resort is beautiful! Nakakalungkot na ngayon ko lang ito
napuntahan." Nakangiting sabi ng matanda.
Nakita ko ang biglang pag-ibis ni Rafaela kay Trystan at ang pagkapit nito sa
leeg niya. Pero bago pa man ako makapag move-on sa ginawa nito ay agad nitong
hinalikan si Trystan sa labi.
Hindi lang yon basta isang halik na mabilis.
It was a french kiss! They were kissing like a hungry couple in front of me!
Pakiramdam ko ay biglang nawala ang lahat ng lakas ng mga tuhod ko. Napaatras pa
ako dahil doon.
Shit!
Ano ba tong nararamdaman ko?
Bakit ganito?
Nasasaktan ba ako?
Nasasaktan parin ako?

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

CHAPTER 41

Chapter Forty One

 I love you

"I don't know what to do, there is no easy way of letting go..."

"Lovers." Sabi ni Mr. Saunders habang nakangiti ng maluwag sa'kin. Napangiwi

lang ako sa kanya.
Anong klaseng ama siya? Bakit hindi niya pagsabihan yung anak niya sa kalandian
nito? Ugh! Maya maya'y tumikhim na si Mr. Saunders dahilan para maputol ang
ginagawa ng dalawa.
Pinunasan ni Raffie ang lipstick niyang napunta sa labi ni Trystan. Ngumiti
naman ang huli at agad na hinawakan sa bewang si Raffie.
"This is Jasmine Delaney..." Pormal na pagpapakilala nito sa'kin at sa matanda.
Bigla akong nakaramdam ng matinding inis ng makita ko ang mukha ni Raffie na
parang nananadyang mang-asar!
"She is beautiful. You are beautiful Hija..." Pagpuri nito sa'kin.
"Thank you Mr.Saunders. You look good too!" Pambobola ko rin sa kanya.
"Dad!" Suway ni Raffie sa matanda.
"What? Talaga namang maganda siya." 
Right tama namang maganda ako. Or should I say, mas maganda ako sa anak niya?
Sinuklian ko siya ng malanding ngiti.  Nakatingin lang sa'min si Trystan na para
bang nagugulat sa mga kilos ko.
Hinayaan kong hawakan ako ng ama ni Raffie sa bewang habang papunta kami sa
isang lamesa do'n. Nagsimula na ang program at ang speech ng mga bisita nila
Trystan. Kahit na marami ng nauna ay parang hindi ko 'yon iniintindi.
Mas iniintindi ko ngayon ang nararamdaman ko.
Bakit ganito...
Kahit na sabihin ko sa sariling kong nakalimutan ko na siya ay iba naman ang
nararamdaman ng puso ko.
Nang matapos na ang mga speech ay nagsimula naman ang party. Nakita kong kinuha
ni Trystan ang kamay ni Raffie at iginiya ito sa dance floor.
Hindi ko maiwasang hindi makaramdam ng matinding inggit.
Malawak ang pagkakangiti ni Raffie kay Trystan at ito naman ay parang inlove na
inlove sa kanya.
Parang gusto ko silang pag untuging dalawa!
Bakit kasi sa dami ng babae sa mundo ay bakit 'yun pa? Bakit si Raffie pa?Nag-
iwas ako ng tingin papalayo sa direksiyon nilang dalawa.
Kumuha rin ako ng wine sa mga waiter na nag-iikot. Nakailang wine at champagne
na din ako pero hindi parin bumabalik ang mga ito sa dance floor.
Maya maya pa ay nakita ko ang paglapit ng isang lalaki sa harapan ko. Inilahad
niya ang kamay niya sa harap ko.
"Lachlan..." Ngumiti ako sa kanya at kinuha ang kanyang kamay.
Siya yung lalaki kanina na sabi kong babaero.
Nakalapit na kami sa gitna ng dance floor. Napaigtad pa ang katawan ko ng
maramdaman ko ang paghapit niya sa bewang ko.

Napalitan ng sweet music ang ballroom kaya naman inilagay

ko nalang ang magkabilang kamay ko sa leeg niya.
Napatingin ako sa gawi nila Raffie. Ganoon din ang pwesto ng mga ito kaya mas
idinikit ko pa ang katawan ko kay Lachlan ng makita ang pag lingon sa'min ni
Trystan.
"You are beautiful. How come ngayon lang kita nakita?" Ngumiti ako ng mapunta
ang mga mata ko sa direksiyon niya.
"Ganyan ba talaga kayong mga babaero?" Kahit na nakangiti ako ay may laman
naman ang mga sinabi ko sa kanya.
"Hindi ako babaero 'no. I just love women..." Nakangising sabi niya.
 Gusto kong mainis dito pero habang nakikita ko ang pag sulyap sa'min ni Trystan
ay parang mas gusto kong kausapin nalang si Lachlan.
Gusto kong tumawa habang kausap siya.
Gusto kong makalimutan 'tong weird na nararamdaman ko.
"Sorry but I don't like playboys." Bakit ba lahat nalang ng gwapo ay babaero?
"You can change me..." Bulong nito sa tenga ko na nagpatayo ng mga balahibo ko
sa katawan.
Hindi ko na kasi namalayan na halos magkayakap na pala talaga kami. Nakita ko
ang paghapit ni Trystan kay Raffie pero nawala ang tingin ko dahil sa pag-ikot
namin.
Inilapit ko naman ang katawan ko kay Lachlan.
I can hear his deep breaths na para bang nagpipigil sa kung anong nais gawin.
Nang umikot ulit ang katawan namin sa ibang direksiyon ay napako ang mukha ko
sa direksiyon ni Raffie at Trystan.
Halos manghina ang tuhod ko ng makita ko na magkadikit na naman mga labi nila.
Naramdaman ko ang pag ngilid ng luha ko. Pinupuyos ko ang sarili ko para hindi
malaglag ang mga 'yon.
Gano'n na ba talaga sila ka walang delikadesa? Bakit hindi nalang sila kumuha
ng kwarto at doon ipagpatuloy ang ginagawa nila!
"Lachlan, I'm sorry pero pagod na kasi ako." Pagsisinungaling at pagbitiw ko
kay Lachlan.
Hindi ko na siya hinintay na magsalita pa. Agad na akong umalis doon. Hinawi ko
ang nga tao sa ballroom para makalabas ako. Ang sikip ng dibdib ko.
Naninikip ang dibdib ko pero hindi ko alam ang dahilan. Kung bakit, kung
papa'no.
Nang tuluyan na akong makalabas ng bulwagang 'yon ay agad na tumulo ang mga
luha ko.
Napakapit ako sa railing ng hagdan dahil naghalo-halo na ang nararamdaman ko,
sabayan pa ng hilo dahil sa alak. Pinilit kong bumaba sa hagdan na 'yon.
Pagkababa ko ay mas lalo lang akong naiyak ng makita ko sa hindi kalayuan ang
lighthouse na nagpapalit palit ng kulay.
Ang lugar na 'yon na naging saksi ng pagmamahalan namin ni Trystan. Nagpupuyos
ang dibdib ko sa sakit na nararamdaman ko.
Bakit ganito?
Bakit hanggang ngayon nararamdaman ko parin ang sakit na 'to?
Napalingon ako sa dagat na para bang niyayaya akong puntahan siya. Mabilis ang
mga hakbang kong tinahak ang daan papunta sa dalampasigan.

Hindi naman madilim doon dahil mayroong mga dilaw na ilaw

na nakapalibot sa lugar.
Tinanggal ko ang sapatos ko ng marating ko na ang pinong buhangin doon.
Naglakad ako sa may bandang dulo ng resort kung saan hindi na masyadong abot ng mga
ilaw.
I removed my dress. Tanging ang aking underwear nalang ang itinira ko sa
katawan ko.
Inilagay ko lang ang mga gamit ko sa buhangin at pagkatapos ay agad na lumapit
sa dagat.
Nag-iinit ang katawan ko dahil sa galit at lungkot na nararamdaman ako. I need
this para kumalma ang pagkatao ko.
Ang puso ko.
Nang marating ko na ang dagat ay agad akong lumubog do'n.
Bumalot ang malamig na tubig sa katawan ko pero binalewala ko 'yon. Kahit na
nasa ilalim na ako ng tubig ay ramdam ko parin ang maiinit na likidong dumadaloy
pababa sa mata ko.
Ramdam ko parin ang sakit dahil sa nakita ko.
Ang mga mumunting matulis na bagay na pilit tinutusok ang puso ko.
Nagpalipat lipat ako ng pwesto sa dagat hanggang sa mapagod na ang katawan ko.
 Pagkatapos ng ilang minuto ay umahon na ako at agad na pinulot ang mga gamit ko
saka binaybay ang daan patungo sa aking suite.
Nagpatuloy lang ako sa paglalakad hanggang sa marating ko ang kwarto ko.
Kahit na alam kong hindi pa tapos ang programa ay naligo na ako't nagbihis ng
pang tulog. This day was too much for me. Hindi ko na kaya ang lahat ng mga
nakikita ko.
Hindi ko na alam ang sunod pang mararamdaman ko kung sakaling tumagal pa sila
sa ganoong posisyon.
Gusto ko ng magpahinga.
Gusto ko na ring ipahinga ang puso ko.
Humiga na ako sa kama at saka kinuha ang unan at doon ibinuhos ko ang lahat ng
sakit na nararamdaman ko.
Lahat-lahat.
Naalimpungatan lang ako ng makarinig ako ng mga malalakas na katok sa labas ng
aking suite.
Kahit na hindi ko maimulat ang mga mata ko ay pinilit kong umupo sa kama.
Anong oras na ba? Nasulyapan ko ang bukas ng sliding door papunta sa jacuzzi.
Gabi pa dahil tanaw ko pa ang maliwanag na buwan sa labas ng kwarto kong
nagbibigay ilaw sa kabuuan ng isla.
I checked my phone. Maga-alas tres palang ng madaling araw.
Sino naman kayang poncio pilato 'tong nang-iistorbo sa'kin?
Bigla akong kinabahan ng maulit pa ang mga malakas na katok na 'yon.
"Wait!" Sigaw ko kahit na alam kong hindi naman ako maririnig nito sa labas.
I can't find my bathrobe! Nasaan na ba kasi 'yon? Kahit sa banyo ay wala rin
ito. Pinuntahan ko pa ang labas kung nasaan ang jacuzzi pero wala din doon 'yon.

Wala na akong nagawa kundi ang buksan ang pintuan kahit na

manipis na tela lamang ang suot ko.
Pagbukas ko no'n ay agad na bumungad sa'kin si Trystan. Naka long sleeves
nalang ito at bahagya pang nakabukas ang tatlo niyang botones, exposing his chest.
Ang kanyang messy hair at malamlam niyang mata na nakatingin sa'kin ang agad na
nakakuha ng atensiyon ko.
Nagtago ako sa likod ng pintuan para takpan ang katawan ko.
"Why are you here?" Usisa ko sa kanya.
Nakatukod lang ang kamay nito sa pader at pinto at seryoso lang itong nakatitig
sa'kin.
"Jasmine..." His husky voice.
Bakit parang gustong tumalon ng dibdib ko sa tuwing binabanggit niya ang
pangalan ko gamit ang boses niyang 'yan.
"Trystan. This is not the penthouse. Go to sleep, you look ridiculous."
Napaatras ako sa pintuan dahil bahagya niyang binuksan 'yon imbes na sundin ang mga
sinabi ko.
"Hey! Lasing ka na okay! Go to sleep! go to your room." Umalis na ako sa likod
ng pinto.
Bahala na kung makita niya ang katawan ko. Hinawakan ko ang magkabilang dibdib
niya para mapigilan siya sa tuluyang pagpasok sa kwarto ko at para maitulak
palabas.
Pero sa ginawa ko ay para akong napaso.
Fuck! Bakit ba ganito. Ang init niya. He's one hot af. Halos mapatalon ako ng
hawakan pa niya ang magkabilang kamay ko.
"I missed you so much babe..." Napatingin ako sa mga mata niyang ngayon ay
nakatingin lang sa mga mata ko while saying those words.
Hindi ko alam kung nahihibang ba siya o nananaginip ng gising?
He missed... Me? Naamoy ko ang matapang na amoy ng alak sa bibig niya.
"Trystan sige na lasing kana. Lasing ka lang. I'm not your babe. Hindi ko alam
kung nasaan ang babe mo at wala akong pakialam kung nasa-"
Hindi ko na naituloy ang mga sasabihin ko dahil bigla niyang tinawid ang mga
pagitan namin.
He kissed me.
He is still kissing me.
Gustong magwala na utak ko pero hindi ako makagalaw.
Tanging ang mabilis at maingay na tibok ng puso ko ang naririnig ko. Kahit nga
yata may mga crickets na maingay sa paligid ay hindi ko parin 'yon maririnig.
After two years...
I'm kissing him again. This lips na palaging nagpapabaliw sa katinuan ko.
This guy na pilit kong kinalimutan.
At pilit paring kinakalimutan.
Ipinasok niya ang kanyang dila sa loob ng bibig ko dahilan para mas lumalim ang
halik niyang 'yon.
Napaatras ako.
Bigla akong naalarma ng bumaba ang mga kamay niya sa bewang ko.
Hindi, mali 'to.
"Ano ba!" Bigla ko siyang naitulak ng maisip ko ang halikan nila ni Raffie
kanina.
Ano yun? Kapag nagsawa na siya sa isa ay ako naman ang hahalikan niya?!
"Jasmine... I love you..." Tumalikod ako sa kanya at naglakad palayo.
Nagtakip pa ako ng tenga. Ayokong marinig ang mga sasabihin niya. Ayoko ng
makarinig ng mga kasinungalingan niya.
Tama na.
Lumapit ito sa kinatatayuan ko.
"Jas..." Niyakap niya ako sa likuran ko pero mabilis parin akong umiwas.
Agad akong lumapit sa pintuan at binuksan 'yon.
"Leave." Mahinang usal ko.
Nakita ko sa mata niya ang matinding emosyon. Hindi ko mawari kung talagang
magaling lang siyang umarte o talagang kailangan niya lang ng babae ngayon.
Hinawakan ko ang doorknob at iniawang pa ang pinto.
"Leave!" Hindi ko na napigilan ang pagtaas ng boses ko ng makita kong hindi
parin siya umaalis sa kinatatayuan niya.
Nanghihina ako. Naramdaman ko na naman ang pangingilid ng mga luha sa mga mata
ko.
Lumapit siya sa'kin.
"Jasmine-"
"Sige na Trystan. Just leave now!" 
Lalapitan pa sana ako nito pero umatras pa ako kaya wala na itong nagawa kundi
ang lumabas sa suite ko.
Nang tuluyan na siyang makalabas ay tinignan niya pa ako. Those eyes na parang
gusto kong paniwalaan.
Yung mga matang kahit sa paniginip ay dinadalaw ako.
Naglayo ako ng tingin then i slowly closed the door.
Ayoko ng ganitong pakiramdam. Tama si Ivan. Niloloko ko lang ang sarili ko.
Akala ko tuluyan ko na siyang nakalimutan pagkatapos ng dalawang taon pero
hindi parin pala.
Bumalik na ako sa kama at tsaka pinakawalan ang mga luhang kanina pa gustong
kumawala.
Mahal niya ako?
Mahal niya parin ako pagkatapos ng mga taong lumipas? Tapos kanina lang kung
halikan at yakapin niya si Raffie ay para silang bagong kasal.
Sinong niloloko niya?
Kilala ko na si Trystan at hinding hindi na ako magpapaloko sa isang katulad
niya. Ayoko na.
Ayoko ng mahalin siya.

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

CHAPTER 42
 Chapter Forty Two

Do you still love me?

Kinaumagahan ay maaga akong nagising. Halos hindi narin kasi ako nakatulog ng
maayos pagkatapos ng mga nangyari kagabi.
Pagkatapos ng pagpunta niya sa suite ko at sabihing mahal niya ako. Napangiti
ako ng mapakla ng maisip na naman ang mga nangyari. Nagshower na ako at pagkatapos
ay nagpalit nang damit.
Isinuot ko ang aking puting two piece at ipinatong ang aking kimono pagkatapos
ay agad na lumabas para puntahan ang kulay asul na dagat.
Lumulundag sa tuwa ang puso ko habang papalapit ako rito. Habang nalalanghap ko
ang sariwang hangin sa buong isla.
Pumunta ako sa isang beach chair at inilapag doon ang mga gamit ko.
Hinubad ko narin ang aking kimono pagkatapos ay umupo ako doon para maglagay ng
lotion.
Tahimik narin ang buong resort at wala naring halos tao sa paligid.
"Ehem!" Napalingon ako sa biglang nagsalita.
Si Lachlan. Nandito parin pala siya. Akala ko kasi lahat ng pumunta kagabi ay
nakaalis na.
"Hi." Nakangiti kong bati at pagkatapos ay ipinagpatuloy ko na ulit ang
paglalagay ko ng sunscreen.
"Hi. What a nice view..." Naglakad ito palapit sa'kin at umupo sa harapan ko.
"Can I help you?" Maya maya pa'y sabi nito ng makitang pilit kong inaabot ang
likod ko para lagyan ng suncreen.
"Yeah sure..." Kahit na may pag-aalinlangan ay ibinigay ko parin sa kanya ang
lotion.
Sunod na naramdaman ko ay ang kanyang mainit na palad na ngayon ay hinahagod
ang likod ko. Papunta sa leeg ko at pababa.
"Thank you." Sabi ko ng matapos 'yon.
Humiga na ako sa beach chair para simulan ang pag sa-sun bathing doon.
Tamang tama lang kasi ang oras dahil hindi pa gaanong mainit sa balat ang sikat
ng araw. Nakita ko rin na ganoon din ang ginawa ni Lachlan.
"You know, this place really fits you." Maya maya pa'y sabi nito.
Napatingin lang ako sa kanya at itinaas ko ng bahagya ang aking isang paa.
"Bakit naman?" Tanong ko rito.
"It's beautiful and sexy like you." Napatawa ako dahil sa sinabi niya pero sa
ginawa ko ay kumunot naman ang noo niya.
"Alam mo Lachlan, hindi uubra sa'kin yang mga pambobola mo. Like I told you
yesterday, I hate playboys." Tumayo na ako at iniwan siyang nakahiga doon.
Lumapit ako sa mala-crystal na dagat at lumusong doon. Lumangoy lang ako ng
lumangoy. Pag-ahon ko sa tubig ay naramdaman ko ang isang matulis na bagay sa paa
ko kaya naman sumisid akong muli.
Pag-angat ko sa tubig ay hawak ko na ang isang shell na kulay pula. Ito ang
sumingit sa mga daliri ko sa paa. Napangiti ako, kagaya rin kasi ito ng shell na
ibinigay noon sa'kin ni Trystan. 
Noon Jasmine. Past tense. Nakalipas. Pagalit sa'kin ng utak ko.
Gusto ko sanang ihagis pabalik sa tubig ang shell na 'yon pero hindi ko magawa.

Parang nanghihinayang akong ibalik 'yon sa tubig kaya nagpasya nalang akong
bumalik muna sa dalampasigan kung nasaan ang mga gamit ko.
Pagkalapag ko no'n ay agad na akong naglakad pabalik sa tubig pero biglang may
yumakap sa likuran ko. Nagulat nalang ako ng makita ang nakangising mukha ni
Lachlan na ngayon ay yakap yakap ako.
 "What are you doing?" Pormal na tanong ko sa kanya kahit na
kinakabahan ako.
"Gusto ko yung mga babaeng kagaya mo Jasmine. Yung pumapalag." Nagpumilit akong
kumawala sa braso niya pero masyado siyang malakas.
"Please bitiwan mo ako!" Natataranta na ako dahil sa posisyon namin ngayon.
Iilang inches nalang kasi ang layo ng mukha namin sa isat-isa.
"Paano kung ayoko?" He grinned devilishly.
"Sisigaw ako!" Imbes na bitiwan ako ay tumawa lang ito.
Naramdaman ko pang mas humigpit ang pagkakayakap niya sa'kin. Napapikit ako ng
itapat niya ang bibig niya sa tenga ko at saka bumulong.
"I like it loud baby! I wanna her you moan and scream my name." Sinubukan ko
ulit ang magpumiglas pero para itong statwa sa tigas at lakas.
Bumaba ang labi niya sa leeg ko na dahilan ng pagbilis ng tibok ng puso ko. 
Naramdaman ko ang bahagyang pag gapang ng labi niya sa leeg ko. Para akong
binubuhusan ng mainit na tubig dahil sa ginagawa niya.
Nagwawala na ang utak ko pati narin ang katawan ko.
"Let me go!" Nagsimula na akong magsisisigaw.
Bakit ba lagi nalang akong napupunta sa ganitong sitwasyon.
Bakit palagi nalang akong nilalapitan ng mga demonyong lalaki!
"I want you right now Jasmine! what's your price? Name it!" Nagpintig ang tenga
ko dahil sa sinabi niya.
Itinaas ko ang mga kamay ko pagkatapos ay pinagsasampal at suntok ko siya pero
imbes yata na masaktan ay lalo pa itong natutuwa sa ginagawa ko.
"You idiot let me go!" 
Bumaba ang mukha ni Lachlan na akmang hahalikan na ako sa labi pero hindi nito
natuloy ang balak dahil may isang malakas na suntok ang dumapo sa mukha niya
dahilan para matumba ito sa buhangin at mabitiwan ako.
Napaupo narin ako sa buhangin dahil sa bigla nitong pagbitaw sa'kin.
Nakita ko ang nag ngangalit na si Trystan na puma-ibabaw pa kay Lachlan at
sinundan pa ang suntok na ibinigay nito.
Hindi naman nakagalaw si Lachlan dahil mas malakas si Trystan at mas malaki ang
katawan nito kumpara sa kanya.
Naalarma lang ako ng makita ang mga dugo sa labi at mukha ni Lachlan. Lumaban
naman ang nasa ilalim at nasapol ang bandang ibabang labi ni Trystan.
"Trystan stop it!" 
Mabilis kong pigil at hila sa kanya papalayo dito ng makita ko ang muling pag-
amba niya ng suntok kay Lachlan.
"You asshole! Don't you fucking touch her or I will kill you!" Galit paring
sabi nito at sinipa pa ang buhangin papunta sa nakahandusay na lalaki.
Sapo ni Lachlan ang kanyang bibig na ngayon ay patuloy parin sa pagdudugo.
"Trystan pare, what's wrong with you?" Gulat na sabi nito ng mapag-tantong si
Trystan pala ang nanakit sa kanya.
"Huwag mo akong ma pare pare!" Sasapakin niya pa sana ulit ito pero maagap
akong nakaharang sa dadaanan niya.
"Tama na!" Sigaw ko.
Patakbo kong kinuha ang mga gamit ko at hinatak na ang kamay ni Trystan
papalayo kay Lachlan.
"Ano bang pumasok sa isip mo? He is your client!" Pagalit na sabi ko rito ng
marating namin ang penthouse.

Nakita ko ang konting cut sa bibig niya na siguro'y

natamaan ni Lachlan kanina.
Pumasok na kami at dumiretso ako sa isang drawer doon para kunin ang medicine
kit.
 "I don't care. I don't need him!" Nakatiim bagang parin ito at nananatili
paring nakakumo ang mga kamay.
Mayroon ding dugo ang mga 'yon.
"So para saan pa yung program kagabi kung wala ka rin naman palang makukuhang
investors." Lumapit na ako sa kanya at inilabas ang betadine sa maliit na kulay
pulang box.
Kumuha rin ako ng kaunting bulak at naglagay doon pagkatapos ay idinampi ko
'yon sa labi niya.
Napahinto lang ako ng hawakan niya ang kamay ko.
"Bakit? Gusto mo bang binabastos ka ha?" Nag-iwas ako ng tingin.
Tapos ko narin namang lagyan ang sugat niya kaya ibinalik ko na ang mga gamit
sa box at umalis sa harapan niya.
"Bakit ba hindi ka makasagot? Gustong gusto mo bang bastusin ka ng gagong yun?"
Sinundan niya ako hanggang kitchen.
"Pwede ba Trystan-" Nag-iwas ako ng tingin at akmang iiwan siya pero hinawakan
niya ako sa kamay at hinila sa isang corner ng penthouse.
"Gusto mo bang hinahalikan ka niya ng ganito!" Bago pa ako nakapag-isip ay
naramdaman ko na ang labi ni Trystan sa leeg ko.
He is now kissing my neck.
Naramdaman ko rin ang marahas na pagsipsip niya doon na tiyak akong mag-iiwan
ng isang kiss mark.
Isang impit na iyak nalang ang lumabas sa labi ko.
Pinilit ko siyang itulak pero hinawakan niya ang magkabilang kamay ko at
idinikit sa pader.
"Mas gusto mo bang hawakan ka niya dito." Binitawan niya ang kamay ko at agad
na hinawakan ang dibdib ko.
"Trystan, t-tama na..." Pagmamakaawa ko sa kanya pero parang wala itong
naririnig.
"Dito!" Bumaba pa ang kamay niya sa pang upo ko.
"Trystan ano ba!" Buong lakas ko siyang naitulak.
Nakita ko ang pagsabunot niya sa buhok niya kasabay ang isang mahinang mura.
"Bakit Jasmine? Talaga bang wala na ako sa'yo ha? Talaga bang iba na ang gusto
mo?" Nagsimula na namang dumaloy sa sistema ko ang kakaibang sakit lalo na ngayong
nakita ko sa mukha ni Trystan ang magkahalong despair at lungkot.
"Matagal na yun Trystan. Tsaka hindi ba may Raffie ka na? Bakit mo pa
tinatanong sa'kin ang bagay na yan?" Naramdaman ko ang pagbaba at pagtaas ng dibdib
ko.
Nagpatuloy na ang pagluha ko.
"Sagutin mo lang ako Jasmine. Wala na ba talaga ako sa'yo? Hindi mo na ba
talaga ako mahal?" Nabibingi ako sa mga sinasabi niya.
Bakit ba kailangan pa niyang tanungin ang mga bagay na 'yon?
"Trystan pwede ba tama na?" Pinunasan ko ang mga luha ko.
Dinaanan ko siya at kinuha na ang puting kimono ko sa kanyang couch at agad
kong sinuot 'yon.
"Just tell me!" Frustrated na sabi nito sa likuran ko.
Napatukod ang kamay ko sa couch. Tumulo na ulit ang mga luha ko. Hindi ko alam
kung paano ko sasagutin ang mga tanong niya.
Ang alam ko lang ngayon ay nasasaktan ako. Nasasaktan ako sa ganitong sitwasyon
namin. Nasasaktan ako tuwing naiisip kong hinahalikan niya si Raffie.

Tuwing naiisip kong iba ang kasama niya. Tuwing naiisip

kong iba na ang gusto niya.
Humarap ako sa kanya kahit na tumutulo na naman ang mga luha ko. Bigla naman
itong napalapit sa'kin at agad na hinawakan ang mukha ko. Naramdaman ko ang pag
nginig ng tuhod ko. Nauubusan na ako ng lakas. 
Akala ko malakas na ako.
Akala ko kaya ko na.
 Akala ko hindi ko na siya mahal.
Akala ko lang pala.
"Tell me..." Pagmamakaawang sabi niya.
Hinawi ko ang mga kamay niya sa mukha ko. Tinulak ko rin siya bago muling
nagsalita.
"O-oo na! Mahal parin kita! Ano?! may magbabago ba ha?! Wala naman diba?" Tuloy
tuloy lang ang pagdaloy ng mga masasaganang luha sa mga mata ko.
"Jasmine..." Hinawakan niya ulit ako pero this time hindi na ako nagpumiglas.
Ubos na ubos na ako. Talo na naman ako.
"Akala ko kaya ko na... Akala ko hindi na kita mahal pero mali ako! Mali ring
umuwi ako at sumama sa'yo rito!" Hinaplos niya ulit ang mukha ko.
Napapikit naman ako ng mariin dahil do'n. Naramdaman ko ang kamay niyang
marahan na pinupunasan ang mga luha ko.
"Ayoko na Trystan..." Pagkatapos no'n ay pinilit kong maglakad papalayo sa
kanya.
Pero niyakap niya ulit ako.
Nang mas mahigpit.
Nang sa gayon ay hindi na ako makakaalis sa bisig niya.
"Jasmine. Don't do this. I don't wanna lose you this time... Please, give us a
chance..." Sabi nito sa basag na boses.
Iniharap niya ako at tama nga ang hinala ko. Umiiyak rin ito. Parang gusto kong
haplusin ang mukha niya pero pinigilan ko ang sarili ko.
"Tama na Trystan. We are a mistake, and we will always be. Wag na nating ipilit
'to!" Tinanggal ko na ang mga kamay niya sa pagkakahawak sa'kin.
Dali-dali na akong lumabas sa penthouse at agad na pumunta sa suite ko.
Nakasalubong ko pa si Lea pero hindi naman nito nagawa pang magtanong.
Nang makarating na ako sa suite ay agad kong kinuha ang cellphone ko para
tawagan si Garret.
"Garret can you fetch me here? Sa Resort nila Trystan. Yes, dito nga..." Hindi
ko mapigilan ang pag-iyak habang kausap ko siya sa telepono.
Naalarma naman si Garret at sinabi nitong hintayin ko siya dahil susunduin
niya ako. Kinuha ko na ang mga gamit ko sa cabinet at inilagay ang lahat ng 'yon sa
maleta ko. Naligo narin ako at nag-ayos.
Mabuti na yung handa na ako para pagdating ni Garret ay aalis nalang kami.
Dinalhan nalang ako ng lunch ni Lea. Ayoko na kasing pumunta sa balcony para lang
kumain kaya nagpahatid nalang ako dito ng pagkain.
Pagkatapos kong kumain ay nagpalipas oras nalang ako sa loob ng aking suite sa
pamamagitan ng pag tanaw sa mga magagandang tanawin na nakapalibot sa resort.
Kahit na hindi ko napuntahan ang magandang landscape sa may bandang kaliwa ng
resort ay na-satisfy narin ako kahit papaano sa pag tanaw sa mga 'yon.
Maya maya pa ay may kumatok na sa pintuan ko. Sinilip ko muna 'yon sa maliit na
butas at ng makita ko si Garret ay binuksan ko na ang pinto.
"Garret!" Masayang bati at yakap ko sa kanya.
"What happened? Are you okay?" Pag-aalalang tanong nito ng makita ang namumugto
kong mga mata.
"Sa biyahe ko nalang sasabihin. Let's get out of here." Tumango siya at kinuha
na niya ang maleta kong ngayon ay nasa gilid lang ng pinto.
Naglakad na kami papalabas papunta sa kotse niya.
Habang inaayos ni Garret ang mga gamit ko ay nakita ko naman ang pag-sulpot ni
Trystan sa kung saan.
I don't wanna leave this place pero kailangan. Same thing as, i don't wanna
leave him pero 'yun ang tama.
Bakas parin sa mukha nito ang matinding lungkot.
"Jas..." Napalingon si Garret sa'kin, isinara na niya ang likod ng kotse sabay
lapit sa pwesto ko.
Nagpalipat-lipat naman ang tingin nito sa'kin at kay Garret.
"Let's go Jas." Umibis na kami at tinalikuran siya.
Pinagbuksan ako ng kotse ni Garret pero narinig ko muli ang tinig ni Trystan.
"Iiwan mo na naman ako? Sasama ka na naman sa lalaking yan ganun ba?" Ramdam ko
sa basag na boses niya ang matinding kabiguan.
Wala akong ibang nagawa kundi ang tignan siya pagkatapos ay sumulyap naman ako
kay Garret, senyales para lisanin na namin ang lugar na 'to.
Agad naman itong tumalima at sumakay sa driver's seat pagkatapos ay pinaandar
na ang sasakyan.
Parang napupunit ang puso ko habang nakikita sa side mirror ang paglayo ng
sinasakyan namin sa kinatatayuan ni Trystan.
Nakita ko pang napatukod ito sa kanyang tuhod.
One thing is for sure, he is devastated...

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

CHAPTER 43

Chapter Forty Three

Ella

As soon as forever is through

I'll be over you...
"Tama na." Mahinang sabi ni Garret.
Iniabot niya rin sa'kin ang isang pack ng tissue na galing sa dashboard ng
kanyang sasakyan.
Pauwi na kami pero hindi ko parin mapigilan ang mga luha ko.
"Thank you." Kumuha ako ng ilang sheet at ipinunas 'yon sa mukha ko.
Maswerte akong mayroon akong kaibigan na masasandalan ko sa mga oras na ganito.

Ilang beses na ba niya akong sinagip sa mga panganib sa buhay ko? I can't count
anymore.
"I thought you are stronger now." Nakangiting baling nito sa'kin na para bang
nang-aasar.
"I thought so too..." Pinilit kong suklian yung mga ngiti niya. "Sabi mo I can
move on eventually? Mali ka naman pala eh." Dagdag ko.
Para akong baliw na iiyak tatawa sa harapan ni Garret ngayon. Kumunot ang noo
niya at namutawi ang pagiintindi.
"Sabi nga ng kanta diba? It takes some time, God knows how long. Hindi ako si
God Jasmine kaya hindi ako sigurado kung kailan." Napakagat ako sa labi ko,
pakiramdam ko kasi ay iiyak na naman ako.
Napatuon naman ang pansin ni Garret sa daan.
"Ikaw ba? Kailan ka tuluyang naka move on kay Ella?" Usisa ko sa kanya.
Nakita ko ang pag ngiti niya pero alam kong hindi 'yon ngiti ng saya. The sides
of his eyes filled with tears.

"I don't know how to answer your question Miss Delaney." Napanguso ako dahil sa
sinabi niya.
Pinunasan ko narin ang huling mga takas ng luha sa aking mukha.

"Naloloko rin pala kayong mga lalaki 'no?" Nag iwas ng tingin si Garret ng
sulyapan ko siya.
"I guess so." Mahinang sabi niya.
"Pero sigurado naman akong mas gwapo ka do'n sa ipinalit niya sa'yo!"
Kumpiyansang sabi ko rito pero nananatili ang seryoso niyang mukha.
"Sinong nagsabing pinagpalit niya ako?" His lips curved.
"You said she pushed you away because she loved someone else?"
Narinig ko ang mahinang pag tawa ni Garret pero maya maya pa'y sumeryoso na
ulit ito.
 Napanguso ako sa naging reaksioyn niya. I'm a bit confused by it!
"Yeah, she pushed me away pero hindi dahil ipinagpalit niya ako sa iba, she
pushed me away because she's sick." Mas lalo yata akong naguluhan sa kwento ni
Garret.
Humarap ako sa kan'ya habang siya naman ay pasulyap sulyap lang sa'kin at sa
daan.
"What do you mean?" Kunot noong tanong ko rito.
"She has leukemia. Nang malaman niya 'yon ay huli na at malala na. That's why
she pushed me away para kalimutan ko siya. Para hindi na ako masaktan sakaling
mawala siya, kapag namatay siya. Niloko niya ako, sinabi niyang may iba na siya
pero hindi 'yon totoo." Bigla akong nakaramdam ng lungkot dahil sa mga sinasabi ni
Garret.

Ramdam ko rin sa boses niya ang matinding lungkot at

pangungulila. Hindi ko alam na ganito pala ka bigat ang pinagdaanan niya. Hindi ko
alam na mas malala pa pala ang mga naranasan niya sa mga napag dadaanan ko ngayon.
"Garret I'm sorry..." Hinawakan ko ang kanang kamay niya at pinisil 'yon.
Napatingin lang siya sa'kin at ngumiti.
"You know sometimes, life is unfair. Minsan ka lang makakakita sa buhay mo ng
taong mamahalin ka at mamahalin mo rin ng buong buo. Tapos isang araw magbabago
nalang bigla ang lahat. Mawawala nalang na parang bula." Pakiramdam ko ay
malalaglag na naman ang mga luha ko.
Ramdam ko kung gaano kasakit ang nararamdaman ni Garret. Kaya pala sinabi
nitong hinding hindi mawawala si Ella sa puso niya.
He really loved her and she really loves him, but God has other plan.
Kinuha niya ang cellphone niya at maya maya pa ay iniabot na niya sa'kin 'yon.
I saw a picture of him with a girl. They look really happy sa unang litratong
'yon. Bakas sa mga mukha nila ang matinding pagmamahal sa isat-isa.
Bakit nga ba ganito ang buhay? Yung akala mo perfect na lahat pero magkakaroon
parin pala ng twist ang love story niyo sa huli.
"She's beautiful..." Napakapit pa ang kamay ko sa cellphone niya.
Inilipat ko ang litrato at nakita ko naman ang mga solong litrato ni Ella. Mga
candid shots.
Maganda si Ella. She has big curly brown hair, brown eyes, narrow nose, thin
pink lips and her smile is so genuine.
"She is." Proud na sabi nito.
"Kaya pala sabi mo, she will always be in your heart. Now I understand Garret."
Ibinalik ko na sa kanya ang kanyang cellphone.
"Do you still love Trystan?" Napahinto ako dahil sa tanong niya.
"Do I have to answer your question Mr. Davidson?"
Natatawang tumango lang ito dahil sa pang-gagaya ko sa kanya.
"I guess, I don't know..."
Oo, mahal ko parin si Trystan pero ang hirap niyang mahalin.
"So bakit ka nag momove on kung mahal mo pa naman pala siya? And sa nakita ko
kanina, he still loves you too." Pinagtatanggol niya ba si Trystan?
"You don't understand. Mayro'n na siyang girlfriend." Inayos ko ang upo ko at
tumingin sa labas ng bintana. Para kasing nababasag na naman ang puso ko.
"How did you know?" Tanong niya.
"I saw them..."
"You saw them. Okay, but that doesn't mean na girlfriend niya 'yon right?"
Pangangatwiran nito.
"K-Kissing..." Maiksing dag-dag ko.

That made him stopped talking for a while.

Naalala ko na naman kung paano kumapit si Rafaela sa leeg ni Trystan at kung
paano niya halos lamunin yung mukha nito sa harapan ko.
 "Okay. But what if kagaya siya ni Ella na may sariling
dahilan sa mga bagay bagay?"
Is he really taking Trystan's side?
"Dahilan para saktan ako gano'n ba?" Kung ganun lang din pala yung dahilan niya
edi sige! Panalo na siya.
Nasaktan na ako. Sobrang sakit pa nga e. Hanggang ngayon ramdam ko parin.
Ngayon pa lang sumusuko na ako. Game over. He won okay.
"I don't know. I'm just guessing. Paano kung kagaya lang pala kita? Na basta
nalang lumimot? Na basta nalang naniwala sa mga sabi sabi? Na hindi man lang
nagtanong kung bakit at kung ano 'yung totoo?" Naalerto ako sa mga sinabi ni
Garret.
Hindi ko alam pero parang may katotohanan ang mga sinabi niya.I walked away
without giving him a chance to explain.
Naniwala ako sa mga gusto kong paniwalaan. Pero ano nga ba ang totoo?
Mali ba ako?
Hindi na ako muli pang nagsalita. I just closed my eyes and let my thoughts
scream in my head.
Paano kung kagaya ko nga talaga si Garret? Tanong ng utak ko.
Nakarating na kami sa bahay matapos ang mahabang biyahe. Nagpasalamat na ako
kay Garret kaya nagpaalam narin ito.
May laro pa kasi siya ngayong gabi kaya kailangan narin niyang umalis para
nakapag ensayo pa siya.
"How's the event?" Bungad na tanong sa'kin ni Kuya.
Dumiretso kasi ako sa kitchen para kumuha ng maiinom at sakto namang kumakain
ito ng meryenda. Himala yatang naabutan ko siya ngayon dito.
"Fine." Maikling sagot ko sabay baling sa ref para kumuha ng orange juice.
"Akala ko mamayang gabi pa ang uwi niyo?" Tanong nito sa gitna ng pagkain.
Lumapit ako sa kanya.
"Nauna na ako kay Trystan." Kibit balikat kong sagot.
Isang matalim na titig ang pumukol sa'kin.
"Eh sino 'yung naghatid sa'yo? Hindi ba si Trystan?" Kumuha ako ng chocolate
cookies sa table.
"It's Garret." I bite the cookies in my hand.
"Bakit? Nag away ba kayo?" Gusto kong matawa sa sinabi niya.
"No. Teka, bakit ba parang interesado ka ha?"
"Wala lang. It's very unusual." Napasalubong ang mga kilay ko.
Unusual? Eh ano ba yung usual? Wala naman di ba?
"Sige na kuya, I'll go ahead. Thanks for the cookies." Tumalikod na ako sa
kanya kasabay ng bahagyang pag wave ng hawak kong cookies.
"Don't forget to prepare for the branch opening and after party on Saturday!"
Pahabol pang sabi nito.
Saturday? Tinignan ko ang wrist watch ko.
Wednesday palang naman eh. May oras pa ako para makapamili ng mga gagamitin ko
sa opening ng new store ni Mommy. Dumiretso na ako sa kwarto ko.

Bigla akong nalungkot. Gusto ko pa kasing mag stay sa

resort. Dalawang taon rin akong kasi hindi nakapasyal do'n. Kumbaga kasi sa food,
ang resort na 'yun ang comfort food ko.
Itinali ko na ang buhok ko pagkatapos kong maghubad ng damit at suotin ang
aking puting bathrobe.
Papasok na sana ako sa restroom pero bigla namang tumunog ang cellphone ko.
Napangiti ako ng makita ang pangalan ni Ivan sa screen. She's calling me through
skype.
"Hey!" Masayang bati ko sa kanya.
"Jasmine oh my gosh! I miss you! When are you coming back?" Panigurado akong
kakauwi lang nito galing sa trabaho dahil nakasuot parin siya ng uniform.
"Next week?" Hindi siguradong sagot ko.
"Next week pa? I'm so bored. Wala akong makausap. Teka, kwentuhan mo naman ako.
Anong nangyari? Nagkita na ba kayo? Nag-usap? Ano na?" Sunod sunod na pang-iintriga
niya sa'kin.
"Yes, yes and yes!" Sagot ko naman rito.
Nakita ko ang paglaki ng mga mata niya dahil sa sinabi ko.
"Really? What happened? Wait, is that a kiss mark?" Halos hindi magkanda-
ugagang turo nito.
"What? Where?"
Kiss mark? Oh crap! Baka ito yung resulta ng ginawa ni Trystan kanina.
"Sa leeg mo. Hello? Is that really a kiss mark?!" I shifted my phone sa
kabilang side ng pisngi ko para hindi na niya makita 'yon.
"No! I-its just... A... a mosquito bite!" Pagsisinungaling ko.
"Ang laking lamok huh!" Nakita ko ang isang makahulugang ngisi sa labi niya.
"Medyo malamok talaga dito sa pilipinas di ba? Sige na maliligo na muna ako,
okay? I'll call you back Ivan. I miss you so much!" Nagpaalam narin ito.
Nang makapasok na ako sa banyo ay agad kong tinignan ang kiss mark na tinutukoy
niya.
Dahil sa maputi ang balat ko ay kitang kita ang isang mapulang marka sa leeg
ko.
Wala sa huwisyong napahawak ako doon. Pakiramdam ko kasi ay nararamdaman ko
parin ang labi ni Trystan dito.
His touch.
Ipinilig ko nalang ang ulo ko at pumasok na sa shower.
Madaling lumipas ang mga araw at ito na nga ang araw ng opening ng bagong
branch ni Mommy na malapit lang din sa Parissiene.
Suot ko ang isang dark blue na dress para sa party. Pagkatapos ng ribbon
cutting at ang program sa new store ay mayroon namang after party na gaganapin sa
bahay namin.
Halos mapuno ang buong bahay namin at bakuran sa dami ng mga bisita ni Mommy.
Nandito din ang lahat ng mga kasosyo nila sa trabaho. Nasa isang lamesa lang ako
habang ang mga bisita ay may kanya kanyang agenda sa party.
Hindi rin naman pwede si Garret dahil mayroon daw itong laro at hindi niya rin
alam kung hanggang anong oras pa matatapos 'yon.
Si Kuya naman ay kausap rin ang mga kasama niya sa trabaho. I feel out of
place. Parang hindi ako belong sa lugar na 'to.
Tumayo na ako para sana kumuha ng maiinom pero nang mapadaan ako sa tapat ng
main entrance ay nakita ko ang papasok na si Trystan.
He's wearing a suit na kakulay pa ng suot kong dress ngayon.
Mabilis akong umibis papunta sa bar area para hindi ako nito makita. Sinulyapan
ko kung saan siya pupunta.
Sinalubong ito ni Kuya Jacob at ang iba pang mga kasama nito.
"Hija, are you okay?" Concerned na tanong ni Daddy sa'kin.
Hindi ko na namalayang nakalapit na pala ito. Gusto ko na sanang magpaalam sa
kanya pero hindi ko 'yon nagawa ng sabihin nitong huwag akong mawawala sa paningin
niya.
Importante daw ito lalo na para kay Mommy kaya sana raw ay suportahan ko 'yon.
"Yes, Dad!" 'Yun nalang ang tanging nasabi ko.
Ngumiti lang ito at pinuntahan na ulit si Mommy.
Kumuha na ako ng isang basong margarita at bumalik sa kung saan ako nakaupong
table kanina.
Maya maya pa ay lumapit na ang grupo ni Kuya Jacob sa pwesto ko. Napatayo na
ako ng makita sila sa harapan ko.
"Hey Jas, bakit mag isa ka lang?" I rolled my eyes as a response.
He knows exactly that I am alone and why. Nakita niya ang inis sa mukha ko kaya
naman nagpatuloy nalang ito.
"Anyway, this is Fidel and Miko, isa sila sa co-owner ng ibang chains ng
Delaney worldwide. Guys this is my sister, Jasmine." Nginitian ko sila. As if I
have a choice.
"Nice meeting you!" Inilahad ko ang kamay ko at nakipag hand shake sa kanila.
Teka nasaan na si Trystan? kanina lang ay nandito siya ah. Luminga ako sa
paligid pero bago pa man bumalik ang tingin ko kila Kuya ay nakita ko na ito.
I can feel my heart beating fast.
Parang gusto pa ngang lumuwa ng mga mata ko ng makitang papalapit na siya sa
kinaroroonan namin.
Parang bumalik ang panghihina ng mga tuhod ko ng makitang kasama nito si Raffie
na hawak pa ang braso niya.
Pakiramdam ko ay umakyat lahat ng dugo ko sa ulo. Pati ba naman sa pamamahay ko
ay nakuha niyang dalhin yang babaeng yan?
Pati ba naman dito ay gusto niyang bahiran ng kalandian?

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

CHAPTER 44

Chapter Forty Four

Revelations

"Oh Raffie! I'm glad you're here." Bati ni Kuya dito ng makalapit na ang mga
ito sa'min.
Naparolyo ulit ang mata ko ng halikan pa nito si Kuya sa pisngi.
"Bitch..." Napalakas yata ang bulong ko dahil napalingon sa'kin si Trystan. 
Hindi ko nalang 'yon pinansin at nag-iwas nalang ng tingin sa kanya.
"Raffie, this is Jasmine my sister." Lumapit pa si Raffie sa pwesto ko. Bakas
sa mukha nito ang pagkagulat ng makita niya ako.
"Your sister?" Pag-uulit niyang tanong kay Kuya Jacob.
"Yeah, bakit? Hindi ba kami magkamukha?" Natatawang biro ni Kuya.
"I didn't know na kapatid mo pala ang ex girlfriend ni Trystan." Intrimitidang
kwento nito.
"Ex girlfriend? No Raf, nagkakamali ka-" Naputol ang pagsasalita ni Kuya dahil
nagsalita ulit ito.
"I'm really sure Seth! Hindi ba 'yon nai-kwento sa'yo ni Trystan?" Bumaling pa
ito kay Trystan na parang hinihintay ang kaniyang sagot.
Nakita kong nawala ang mga ngiti ni Kuya Jacob at napukol ang matalim na tingin
kay Trystan.
What the hell.
Is he going to punch him?
Nakita ko ang pag tiim bagang ni Kuya at ang pagkumo ng mga kamao nito.
Napahawak ako sa braso ni Kuya Jacob para mawala ang kung ano pa mang tensiong
bumabalot sa paligid namin.
"Masyado kang maraming alam Raffie. Anyway let's take a seat..." Pormal na
singit ko sa kanila.
Sumunod naman ang mga ito at umupo na kami sa isang lamesa doon. Katabi ko si
Miko at Kuya tapos nasa harapan ko naman yung dalawa.
Bwisit na babae 'to. Ano bang pakialam niya sa kung anong meron kami ni Trystan
dati?
"So what are you up to now Jasmine?" Maya maya pa'y tanong ng mahaderang babae
sa harapan ko.
I grab a glass of champagne at ininom ang laman no'n bago ko siya sagutin.
"I'm a flight attendant of Aeroflot. I represented the airline remember?" Inis
at walang ganang sagot ko sa kanya.
"I'm sure Trystan helped you to get in the aviation industry. Masyado kasing
mabait 'to eh." Makahulugang sabi nito na nagpa-init ng ulo ko.
Ang kapal ng mukha niyang sabihin 'yon. Parang sinabi niyang wala akong kwenta
at kung hindi dahil kay Trystan ay wala ako ngayon sa kung ano ang trabaho ko.
"Jasmine is hardworking Raffie. She is smart at sa akin niya namana 'yon."
Birong singit naman ni Kuya.
Nakita ko si Trystan na parang walang amor sa pinag-uusapan namin. Ni hindi man
lang niya ako magawang ipag-tanggol sa hitad na yan?

"Do you have any boyfriend now?" Pagkatapos sabihin 'yon ay

kumapit ulit ito sa braso ni Trystan. 
Aba't talagang nananadya ang bruha!
"It's none of your business..." Mataray na sagot ko rito.
Napataas ang kilay ko ng makitang humilig pa ito sa balikat ni Trystan. Sila
kuya ay may sariling topic kaya hindi nito masyadong iniintindi ang usapan namin.
"I just remember when Trystan used you to make me jealous..." Napalingon ang
lahat sa dako ni Raffie. 
Napasulyap sa'kin si Kuya at pagkatapos ay kay Trystan naman. I composed
myself. Nagpupuyos ang kalooban ko dahil sa matinding galit na nararamdaman ko.
Who does she think she is para sabihing ginamit lang ako ni Trystan?! Hinawi ko
ang buhok na nakaharang sa mukha ko bago ko siya hinarap at sinabing,
"I'm not the "girl" he used just to make you jealous Raffie... Dahil walang
kayo nung mga panahong 'yon remember? At hindi na niya kailangang pagselosin ka
dahil noon pa man ay patay na patay ka na sa kanya. And after a long time I'm just
wondering, kaya ka ba pinatulan ni Trystan ngayon dahil wala na siyang ibang
choice?" 
Nakita ko ang pagtuwid nito sa kanyang kinauupuan. Bakas ang matinding inis at
galit sa mukha ni Raffie dahil sa mga sinabi ko.
"How dare you!" Bigla itong napatayo kaya naman gano'n din ang mga tao sa table
namin pati ako.
Nagpakawala pa ako ng matinis na tawa para lalo siyang mainis.
"Bakit hindi mo itanong sa kanya Raffie para malaman mo kung ano ka ba talaga
para sa kanya? Kung ano ka lang para sa kanya? Fuck buddy? Past time?" May diing
sabi ko.
"Enough Jasmine!" Napalingon ako kay Trystan. Ang mga matatalim niyang titig
ang sumalubong sa'kin.
I can sense his anger pero bakit? Totoo naman ang mga sinabi ko ah. Totoo
namang wala na siyang ibang choice kaya pinagta-tiyagaan niya lang yang babaeng
yan!
Hindi ba tama ako?
Hindi ba sinabi niyang ako ang mahal niya? Na mahal niya parin ako? 
Hindi ba totoo naman lahat ng sinabi ko?
Pero bakit siya nagagalit sa'kin?
"You bitch!" Galit na sigaw ni Raffie sabay akmang sasabunutan ako pero maagap
ang mga kamay ni Kuya at mga kasama nito.
Nabaling sa kinaroroonan namin ang mga mata ng lahat ng bisita dahil sa
eskandalong ginawa ni Raffie.
Si Trystan naman ay maagap na inilayo si Raffie at iginiya papalabas ng bahay
namin.
Bakit gano'n? Mali ba ako? Talaga bang ipinagpalit niya na ako sa malanding
'yon?
Bakit parang mas pinagtatanggol niya pa si Raffie? Hindi ba kung talagang mahal
niya ako, dapat sa'kin siya papanig? Ako ang kakampihan niya?
Napaupo ako dahil naramdaman kong biglang nawalan ng lakas ang mga paa ko.
"Jasmine what's happening here?" Mabilis na nakalapit sa'min si Mommy at Daddy.
 Bakas sa mga mukha nila ang matinding pagkabigla at pag-
aalala.
Inalalayan naman ako ni Kuya Jacob na makaayos ng pagkakaupo at kaagad na
umalis sa harapan ko para sundan si Trystan.
"I'm okay Mom. Sorry..." Mahinang usal ko.
Si Daddy naman ay kinausap na ang mga guest. Nakarinig lang ako ng mga bulong-
bulungan sa lugar.
"Let's talk about it later okay?" Mahinahong sabi ni Mommy at bumalik narin sa
tabi ni Daddy para kausapin ang mga bisita.
Tumango nalang din ako sa kanya at patakbong umalis sa kinaroroonan namin.
Naalala ko kasi si Kuya Jacob. Hindi ko alam kung anong gagawin niya.
Nang makalabas na ako ay hinagilap ko ang mga ito pero ni isa sa kanila ay
hindi ko nakita. This day sucks! Hindi lang dahil sa nangyari kun'di dahil
pakiramdam ko'y kasalanan ko ang lahat.
Kasalanan kong nagalit sa'kin yung Raffie na 'yon at kung bakit nag eskandalo
ito party. Tapos galit pa si Kuya.
Nang hindi ko sila mahanap ay bumalik na ako sa loob at sinamahan nalang sila
Fidel sa table.
"Are you okay?" Tanong ni Fidel ng makalapit ako at makaupo sa pwesto ko
kanina.
"Don't worry magkaka-ayos din yung dalawang 'yun." Nakangiting baling naman
sakin ni Miko.
Nginitian ko lang siya. Paaano kung mag sapakan si Kuya at Trystan? Hay! I
don't want any of them to get hurt.
This is all my fault.
Habang lumalalim ang gabi ay mas lalo ko namang nakikilala ang mga katrabaho ni
Kuya. Nakarami narin ako ng alak dahil sa pabalik balik na ikot ng waiter sa table
namin.
Nauubos na ang mga bisita ng mas lumalim pa ang gabi. Sila Mommy naman ay
nagpaalam narin sa'min. Tanging ang mga natitira nalang ay ang mga kaibigan ni
Kuya.
Nakabalik narin si Kuya matapos ang ilang oras niyang pagkawala. Mukhang okay
naman ito dahil nakikitawa na rin siya sa mga kaibigan niya.
Nakikinig lang ako sa mga kwentuhan nila. Masyado palang alaskador itong si
Fidel. Lahat nalang kasi ng bagay ay napupuna niya.
"Hindi ko maipinta yung mukha mo nun bro!" Tuwang kantiyaw nito sa isa pang
kasama nila.
"Bro chicks na yun eh. Chicksilog pala!" Natawa nalang ako dahil sa pinag-
uusapan nila.
Mahirap talagang mag assume lalo na kapag nasa bar ka at madilim. I remember
noong nasa ibiza ako, I met a super hot British guy.
I was mesmerized by his perfectly shaped face at muscular body. Pero after an
hour nalaman kong he's a transgender. Napailing nalang ako.
Maya maya pa'y nakita ko na ulit ang pagbalik ni Trystan at paglapit sa
kinaroroonan namin. Napansin ko ring wala na itong kasama. Which is good. I don't
wanna see that bitch ever again!
Nag-iwas ako ng tingin sa kanya. I don't wanna see him either.
Tumayo na ako at lumapit kay Kuya Jacob.

"Kuya, I'll go ahead. Inaantok na kasi ako eh..." Paalam ko

rito.
Tumango nalang ito pero bago pa man ako makaalis ay nakalapit na si Trystan sa
pwesto namin.
"Jacob can I borrow your sister?" Bigla akong nataranta sa narinig ko. Borrow?
Hindi ako laruan o gamit para hiramin niya.
Pinanlakihan ko ng mata si Kuya Jacob para tumutol siya pero laking
pagkadismaya ko ng sumenyas lang ito na parang pumapayag sa gusto ni Trystan.
Mabilis akong hinawakan sa kamay ng huli at inilayo sa mga bisita ni Kuya.
"No! Bitiwan mo nga ako! Hindi ako bagay para hiramin mo. Sa'kin ka magpaalam
hindi kay Kuya. He doesn't own me!" Inis na bulyaw ko sa kanya.
Pinilit ko ring tanggalin ang kamay niya pero mahigpit ang pagkakahawak no'n
sa'kin.
Huminto kami sa may maliit na wishing well sa isang sulok ng garden namin na
walang ibang tao kundi kami.
Nang lumuwag ang pagkakahawak niya sa'kin ay agad kong hinila ang kamay ko.
"Ano pa bang gusto mo Trystan?" Matapang na singhal ko sa kanya.
Sunod sunod narin ang pagbagsak ng luha sa mga mata ko.
"I want you Jasmine! Ikaw lang ang gusto ko. Bakit ba ayaw mong maniwalang
mahal parin kita? Na gusto kita?" Para akong napipi dahil sa sinabi niya.
Bakit ba ang galing niyang maglaro? Bakit kahit na alam kong paulit ulit akong
matatalo ay nakikipaglaro parin ako sa kanya?
"Trys, ayoko na sabi eh! Wala na naman si Raffie sa harapan mo kaya ako na
naman ang gusto mo ganun ba 'yon? Hindi ako second choice mo lang Trystan!" 
Tama nga yung sabi sa kanta na first love is the sweetest and first cut is the
deepest.
He cuts me deep everytime single na sasabihin niyang mahal niya ako. Everytime
na ipaparamdam niyang gusto niya ako.
Wala na bang katapusan 'tong pagluha ko?
Mabilis niyang hinapit ang katawan ko kasabay ng isang mahigpit niyang yakap.
He brushed my hair gently. I can hear his heart beat dahil nasa dibdib niya ang ulo
ko. Hinarap niya na ulit ako and he wiped my tears.
Napatitig ako sa mga mata niyang malalim ng matapos niyang punasan ang mga luha
sa magkabilang mata ko.
His eyes are full with despair. Gusto kong matunaw dahil do'n. Hinawakan niya
ng magkabila ang pisngi ko bago muling nagsalita.
"You're my only choice Jas, and I will do anything para patunayan sa'yo yan..."
Bakas sa basag na boses ni Trystan ang sinseridad.
Sunod sunod ang malalakas na pag kabog ng dibdib ko. Kahit naman anong sabihin
ko ay taliwas 'yon sa nararamdaman ko.
Lahat ng pagmamatapang ko ay isa lang kasinungalingan. Dahil ang totoo, sobrang
hina ko pagdating kay Trystan.
Sobrang hina ko pagdating sa nag-iisang lalaking minahal at mahal ko. Pagod na
akong maging matapang. Pagod na akong iwasan siya.
"B-but I have a boyfriend..." Mahinang usal ko.
"He's not your boyfriend." Kumpiyansang sagot naman niya.
"Did you talk to him?" Nag hire ba siya ng private investigator para alamin
'yon?
"I already knew it since the day you told me that you still love me. Alam kong
ako lang Jasmine..."
Yeah right, Adan and I was just a lie but him and Raffie... They were like a
perfect couple sa mata ng lahat.
"P-pero... s-si Raffie-" Hindi ko mapigilan ang paghagul-gol ko.
"Like what you've said, siya lang ang patay na patay sa'kin kasi ako? Sa'yo
lang ako nababaliw..." Napayuko ako dahil sa sinabi niya.
Hindi ko alam kung lasing lang ba ako dahil pumapayag ako sa ganito o talagang
hindi ko na siya kayang iwasan. Hindi ko na kayang tiisin pa si Trystan.
"Hindi ikaw ang ginamit ko para pagselosin si Raffie, it's the other way
around. At kung yun lang ang magiging dahilan para bumalik ka sa'kin ay hindi ako
magsisising gawin 'yon ng paulit ulit..." Pagpapatuloy niya.
Hindi ko alam kung anong dapat kong sabihin sa kanya. I'm so overwhelmed.
Inangat niya ang mukha ko and this time nagtama na naman ang mga mata namin.
Parang gusto kong matunaw hindi dahil sa sakit kung hindi dahil sa kakaibang
emosyong nararamdaman ko.
 Bumaba ang mukha niya at pinagdikit ang mga noo namin. Nakita ko ang marahang
pag pikit niya bago muling nagpatuloy,
"God, you don't know how much I wanna kiss you right now... How much I wanna
hold you in my arms and never ever let you go Jasmine. If you will just give me a
chance. I'm begging you..." That husky voice again. 
That voice na parang isang sexy na musiko sa tenga ko. Bago pa man ako
makapagsalita ay bigla na siyang gumalaw at lumuhod sa harapan ko.
"Trystan..." Hinawakan ko ang mga kamay niya pero hindi ito natinag at
nananatili paring nakaluhod sa aming bermuda grass.
"Hindi ako aalis rito hangga't hindi mo sinasabing bibigyan mo ako ng chance."
Nakita ko ang pagtulo ng mga luha niya dahilan para maalarma ako.
"Trystan, please get up." It hurts to see him cry.
Ang hirap niyang tiisin knowing na lahat ng mga sinabi niya sa'kin ay gano'n
din ang gusto kong gawin sa kanya.
Kung alam niya lang kung gaano ko rin siya gustong yakapin ng mahigpit na
mahigpit. Halikan ang mga mapupulang labi niya hanggang sa masatisfy ako.
"No, Please say you'll give us a chance. Please?" Isang impit na iyak ang
lumabas sa labi ko kasabay ng dahan dahang pag tango ko.
Nakita ko ang pag liwanag ng mukha niya at ang agaran niyang pagtayo.
Sinalubong niya ako ng yakap na punong puno nang pagmamahal.
Kahit na alam kong dehado ako sa labang 'to, hinding hindi naman ako basta
nalang aatras at magpapatalo. I need to fight not with him but for him.
I love Trystan so much and I am ready to get hurt all over again just to be
with him.
"I'm sorry for everything Jasmine..." Bulong niya sa tenga ko, I responded by
hugging him tight.
This time, mas dama ko ang Trystan na minahal ko.
Ang Trystan na hanggang ngayon ay patuloy paring itinitibok ng puso ko. Ang
kaisa-isang lalaking pinapasok ko sa buhay at puso ko.
"Can I?" Napatingin ako sa mga mata niya. 
Nakita ko ang bahagyang pag tingin niya sa mga labi ko. Gusto kong matawa dahil
nagpapaalam pa ito para halikan ako.
Hindi na ako sumagot. I tiptoed para maabot ko ang mapupulang labi niya.
I kissed him...

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

CHAPTER 45

Chapter Forty Five

Perfect

Matapos ang halik na 'yon ay parang baliw parin itong nakangisi at hindi
bumibitiw sa pagkaka-yakap sa'kin.
"What is the purpose of your face?" I mocked O. It's from my favorite movie
home.
"I'm just really happy. You made me complete..." Nag-iwas ako ng tingin sa
kanya.
Heto na naman kasi yung pakiramdam na para akong isang apoy na nilalagyan pa ng
sandamakmak na gas. I can feel my cheeks turning red.
He held my hand at naglakad pabalik sa table namin. Pagdating namin do'n ay
wala na ang mga bisita. I checked my watch at nakita kong maga-alas tres na rin
pala ng madaling araw.
Nakasalubong namin si Kuya kaya naman napabitaw ako sa pagkakahawak kay
Trystan. Napangisi ito dahil sa tinuran ko.
"You can't hide it from me Jasmine." 
How come he's smiling like crazy at us?
Sinulyapan ko si Trystan na nakatingin lang kay Kuya. Maya maya pa'y nakita ko
ang pagtango nila sa isat-isa na para bang meron silang hidden agenda.
Mas lalo akong naguluhan ng hawakan ulit ni Trystan ang kamay ko at sumunod sa
naglalakad na kapatid ko.
Where are we going? May super mega after party parin ba silang dalawa? Nang
makapasok na kami ay dumiretso kami sa grand staircase papunta sa mga kwarto.
"Anong gagawin natin Trystan?" Lumutang ang isang pilyong ngisi sa labi niya ng
mapadaan kami sa kwarto ko.
"Ouch!" Kinurot ko ang tagiliran niya.
Wait, we are not going to my room. We are going to my parents room! What's
going on? Kumatok na si Kuya Jacob pero walang sumasagot do'n.
"Mom! Dad! Open the door!" Ilang sandali pa ay bumukas na ito.
Hindi maipintang mukha at gusot na damit ni Daddy ang bumungad sa'min. Si Mommy
naman ay nasa likod nito na gano'n din ang ayos.
"What's going on?" Naguguluhang tanong ni Daddy. 
Inayos niya pa ang kanyang salamin.
"You have a visitor." Sabi ni Kuya sabay baling kay Trystan.
"Trystan, why are you still here? Is there anything wrong Hijo?" Pag-aalalang
tanong naman ni Mommy.
"Mr. And Mrs. Delaney, I am sorry to interrupt your sleep but this can't wait
until sunrise..." 
Ano bang sasabihin ni Trystan?
May problema ba sila sa kompanya? Nalulugi na ba sila? Bagsak na ba ang
ekonomiya ng Airline industry? Lumabas na ang mga ito sa kwarto at dumiretso na
kami sa office ni Kuya Jacob.
Si Daddy naman ay parang hindi parin maintindihan ang mga nangyayari pero
halata naman sa mga mukha nila na gusto nilang makinig sa kung anong sasabihin ni
Trystan.

Kahit ako, I don't understand what's happening. Nang

makarating na kami do'n ay agad kong nakita ang kaba sa mukha ni Trystan.
Si Kuya naman ay parang natatawa lang sa mga kilos nito.
"Shut up Bro!" Inis na bulong nito kay Kuya pero mas lalo lang itong tumawa ng
nakakaasar.
"Anong meron Trystan?" Pabulong na tanong ko sa kanya pero ngumiti lang siya
sa'kin at muling ipinukol ang tingin sa parents ko.
"Tito Joaquin and Tita Sofia..." Humigit siya ng isang malalim na paghinga bago
muling nagpatuloy. "I want to ask your permission to date your only daughter...
Jasmine." Nanlaki ang mga mata ko kasabay ng panlalaki ng mata ni Mommy saka
bahagyang pinisil ang kamay niya. Is he serious?
"Wait wait, Tama ba ang narinig ko Hijo?" Bigla ulit napasingit si Daddy sa
usapan.
"Yes Tito, I'm in love with your daughter..." Naramdaman ko ang paghigpit ng
hawak ni Trystan sa kamay ko. 
Wala akong masabi dahil para akong naestatwa sa mga nangyayari. Trystan is
asking for my parents permission at three in the morning! How crazy is that?!
Nagkatinginan lang ang parents ko. Hindi naman sila galit pero parang hindi
sila sigurado sa mga nangyayari.
"But Jasmine have a boyfriend and we don't allow infidelity in this house, lalo
na sa mga anak ko..." Maya maya'y sabi ni Mommy matapos ang mga makahulugang
tinginan nila ni Daddy.
Tumingin sa direksiyon ko si Trystan na para bang nanghihingi ng back up.
Tinignan ko ang mga magulang ko na ngayon ay parang naghihintay naman ng sagot ko.
I need to confess to them what's going on with me and Adan.
"Mom, I'm sorry but I lied... Adan is not my boyfriend. He's just a good
friend..." I explained. "Dad, Mom..." Parehas ko silang tinignan for the last time.
"I'm In love with Trystan too..." Pagtatapos ko. 
Nabalot ng katahimikan ang buong kwartong 'yon.
"Are you okay with this?" Baling ni Daddy kay Kuya.
Knowing him, alam kong mas mahigpit pa siya kay Daddy pagdating sa mga boys
pero sa ikinikilos nito ay parang botong boto na ito ngayon kay Trystan.
"Yeah. Matagal ng nagpapaalam sa'kin si Trystan Dad." Kumunot ang noo ko dahil
sa sinabi niya.
Matagal? Paano?
"Anong ibig mong sabihin kuya Trystan? Ano 'to?" Nagpabaling baling ang tingin
ko sa kanilang dalawa.
Kahit na parang sasabog na ang utak ko dahil sa mga nangyayari ay pinipilit ko
paring kalmahin ang sarili ko.
"Matagal ko nang sinabi kay Seth ang nararamdaman ko sa'yo. Na gusto kita,
mahal kita. Mahal na mahal kita Jasmine..." Napangiti ako sa sinabi nito.
"But Kuya? Kailan pa 'to nagsimula?" Baling ko naman sa kanya.
"Since our drinking session started." Kaya naman pala parang palagi silang may
meeting na umaabot pa ng madaling araw.

So sa lahat ng inuman nila ay ako ang pinag-uusapan nilang

dalawa? Gano'n ba ka-convincing si Trystan para pumayag na si Kuya sa'min?
Kung sabagay, ako nga napa-oo niya eh. Si Kuya pa kaya?
"Then Trystan, I am giving you our blessing!" Tumayo na ang parents ko at
niyakap ako. Kinamayan naman ni Daddy Si Trystan at si Mommy ay niyakap din ito.
"Just don't hurt my princess. I trust you Trystan..." Tumango lang ito kay
Daddy.
Si Mommy naman ay parang kagaya ko rin na speechless at hindi makapaniwala sa
nangyari. But by just looking at her, alam kong masaya siya para sa'min ni Trystan.
Tska alam ko namang noong day one palang ay boto na ito sa kanya eh!
"Ako ng bahala sa part na yan Dad." Natatawang sabi ni Kuya na bahagyang nag
flex pa sa harapan namin.
Napuno ng tawanan ang kwartong 'yon dahil sa ginawa nito.
"Just making things right..." Bulong ni Trystan sa tenga ko. 
Isang ngiting may halong kilig nalang ang tanging naisagot ko sa kanya.
Nagsimula kami sa isang pagkakamali pero sana, eto na nga ang pag-uumpisa ng
mga tama sa buhay namin.
Sa relasyon namin...
"Sure ka na ba ulit?" May halong pagaalinlangang sabi ni Maddy. Kasama ko ito
ngayon sa coffee shop.
Kakauwi lang kasi ulit nito at sakto namang nandito pa ako sa Manila kaya
nakipagkita ako sa kanya. Sa loob ng dalawang taon ay ngayon lang din kami ulit
nagkita.
"Oo naman. Wala naman sigurong masama kung bibigyan ko siya ng isa pang
chance." Sagot ko sa kanya.
"Alam mo minsan hindi ko kayo maintindihan."
"Yung ano?" Naguguluhang tanong ko.
"Kung paano niyo nagagawang magpatawad. Kayo ni Hailey parehas kayo."
"Maddy, mararanasan mo rin yung ganito kapag nagmahal ka. Malay mo kapag
dumating na yung taong para sa'yo. Baka nga mabaliw ka pa eh!" I drink my coffee
pagkatapos ng mahabang litanya ko.
"Malabong mangyari yan Jasmine. Ayokong maging tanga dahil lang sa lalaki. Love
is for the weak! No offense ha. Pero masaya ako para sa'yo." Alam ko namang ito rin
ang sasabihin ni Maddy sa'kin.
Hindi naman sa mapride siya pero iba kasi si Maddy. Mayroon siyang ugali na
kapag galit siya sa isang tao ay galit talaga siya. Hindi gano'n kadaling mabago
'yun.
"Thank you Maddy.".
Matapos naming mag coffee ay sinundo na ako ni Trystan.
"How's your day?" Tanong nito ng makasakay na ako sa kanyang sasakyan.
"Okay lang. Ikaw?" Nginitian niya ako kaya naman gano'n din ang ginawa ko sa
kanya.
"Mas naging better ang araw ko ngayon." Kumunot ang noo ko dahil sa sinabi
niya.
Naramdaman ko na ang pag-andar ng sasakyan at pagbaybay nito patungo sa bahay
namin.

"Bakit naman ngayon lang?" Naguguluhang tanong ko sa kanya.

"Ngayon lang kita nakita eh." Napatigil ako sa pagsasalita dahil sa sinabi
niya. I can't look at him.
Bakit ba kung ano-ano ang naiisip niyang pakulo. Hindi niya ba alam na tuwing
makikita ko palang siya ay kinikilig na ako.
"Oh come on Trys. Marami ka namang nakikita araw-araw ah. Mga babae, yung
secretary mo... Alam mo maganda yun. Ano nga bang pangalan no'n?" Humagalpak ito ng
tawa sa tinuran ko.
Masyado bang naging possessive yung dating ko? Or I sounded like a jealous
wife?
"Why are you laughing? I'm asking what's her name." Inis na sabi ko rito.
"Seryna."
"Yun si Seryna. Hindi ba maganda siya tapo-" Hindi ko na natapos ang sasabihin
ko dahil nagsalita na siya ulit.
"But she's not you." Bulong niya. Tinitigan pa ako nito bago bumaling muli sa
daan.
Kahit na madilim sa loob ng kotse ay pakiramdam ko'y nangingibabaw ang kulay ng
magkabilang pisngi ko.
"Hmp! Bolero!" Huminto kami dahil sa stop light kaya naman bumaling ito sa'kin.
Nakipagtitigan ako sa malalim niyang matang parang nakakatunaw ng kahit na
anong bagay.
Hinawakan niya ang kamay ko at iniangat 'yon papunta sa labi niya. Pagkatapos
niyang halikan 'yon ay inilagay niya ang kamay ko sa gwapo niyang mukha.
Pakiramdam ko ay nag-iinit na naman ang katawan ko dahil sa mga makahulugang
titig niya sa'kin. Yung mukha niyang pakiramdam ko ay may isang nakakaliyong magic
spell.
"Just trust me." Bulong niya.
Dahan-dahang lumapit ang mukha niya pababa sa mukha ko. Nakita ko pa ang
bahagyang pag basa niya ng kanyang labi gamit ang kanyang dila kaya naman napakagat
ako sa pang ibabang labi ko.
Napakapit ako sa kamay niya. Pakiramdam ko'y nababaliw na ako kahit na hindi pa
man naglalapat ang
mga labi namin.
Bumaba pa ang ulo niya pero bago pa man magdikit ang mga labi namin ay isang
matinis at malakas na busina ng sasakyan ang nagpahinto sa kung anong balak niya.
Parehas kaming natawa dahil do'n. Naka go na kasi ang traffic light at
nakaharang kami sa unahan nito.
Umibis ang mukha niya papunta sa kanang pisngi ko at doon nag-iwan ng isang
matamis na halik. Bumalik na ang kamay at mata niya sa pagmamaneho.
Matapos ang ilang minuto ay nakarating na kami sa labas ng bahay.
"See you tomorrow?" Tanong niya.
"Trys, hindi ba may meeting ka?baka nakaka-istorbo na ako sa'yo eh." Tinanggal
ko na ang seatbelt ko at hinarap na siya ulit.
"Hindi mangyayari yan babe, I wanna see you everyday. Pakiramdam ko hindi buo
ang araw ko kapag hindi kita nakikita..."
 "Hay, bahala ka na nga." Ngumiti lang ako sa kanya.
Parang wala ng pagsidlan ang kilig ko sa araw na 'to. Kotang kota na.
Ayoko naring makipagtalo sa kanya. He's the boss. Besides, i wanna see him
everyday too.
"Sige na. Gabi na eh..." Dagdag ko.
Akmang bubuksan ko na ang pintuan pero pinigilan ako nito gamit ang paghawak
niya sa kamay ko.
"What?" Tanong ko ng lingunin ko siya.
"Where's my goodnight kiss?" Sabi nito sa nakakalokong paraan.
Parang nagtatatalon na naman sa tuwa ang puso ko.
Agad akong lumapit sa kanya at binigyan siya ng isang mabilis na halik sa labi.
"Goodnight!" Sabi ko saka dali-daling lumabas ng kotse niya.

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

CHAPTER 46

Chapter Forty Six

Hold you tight

Mabilis na lumipas ang mga araw. Anim na buwan narin ang nakalipas simula ng
magka-ayos kaming dalawa at maging legal sa pamilya ko.
"Happy sixth month babe. See you later. I love you." Basa ko sa isang card na
nakasingit sa bouquet ng white roses sa bedside table ko.
Sa mga buwan na 'yon ay hindi ko na alam kung saan ko ilalagay ang mga sobrang
tuwa ng puso ko. Pakiramdam ko sa tuwing kasama ko si Trystan ay bumabagal ang
oras. Bumabagal ang ikot ng mundo.
I feel like he's the one I've been praying for. Siya ang prince charming na
ipinagdadasal ko noon pa man.
Anim na buwan din akong hindi pinaalis nito. Gusto daw kasi niyang bumawi sa
mga oras na nasayang namin noong naghiwalay kami.
Just making things right. Bulong ng utak ko.
Tumayo na ako at naligo. Last day ko ng kasama ulit si Trystan dahil bukas ay
balik Rome na ulit ako para sa aking trabaho.
Kahit naman ayaw pa niya akong paalisin ay hindi naman niya ako pinigilan.
Dahil una palang ay alam na nitong ito talaga ang pangarap ko at masaya ako sa
ginagawa ko.
Matapos kong magbihis ay sakto naman ang pagtext nito sa'kin at sinabing nasa
baba na ito.
I grab my black purse at saka mabilis na bumaba para makita siya. Sa nakalipas
na mga araw ay parang mas lalo akong nae-excite tuwing aalis kami. Tuwing magkikita
kami.
I saw a handsome man as soon as I step out of our front door. He's wearing his
casual style look that makes any woman breaks their neck just to look at him.
Lumapit siya sa kinororoonan ko and peck a kiss on my cheeks. I blushed ng
maramdaman ko ang malambot niyang labi sa pisngi ko.
Siguro kung nasa isang pribadong lugar lang kami ay nahalikan ko na ang mga
labi niya. 
"You look gorgeous babe." Sabi nito sa tinig na para bang manghang mangha
sa'kin.
"Oo na Trys. Don't make me blush so much... Ayaw kong magmukhang strawberry, so
please?" Natatawa lang itong tumango saka hinawakan ang mga kamay ko at iginiya sa
kanyang sasakyan.
Halos tatlong oras din kaming nasa daan. Puro puno at malulubak na daan ang
dinaanan namin bago huminto ang isang kotse sa isang modernong bahay.
Para itong secret rest house sa gitna ng isang magandang forest.
Maganda ang pagkakagawa ng bahay na 'yon at malawak din ang lupain na
kinatatayuan nito.
"Let's go." Tumango nalang ako.
Umibis na ito ng sasakyan at pinagbuksan ako ng pinto.
"Is this yours too?" Mangha paring sabi ko.
Pakiramdam ko ay sobrang picky at hands-on ng pamilya niya pagdating sa mga
properties nila.
Hindi biro ang magdevelop ng isang lugar lalo na kung ikaw mismo ang
magdedesenyo nito. Kagaya nalang ng resort nila sa batangas na mismong ang Mommy
niya ang involve sa mga designs.

"Yup." Maiksing sagot niya. "Do you like it?"

"This is beautiful Trystan..." Nakangiting sagot ko.
Inilagay niya ang kamay ko sa kanyang braso bago kami naglakad papasok sa loob
ng rest house na 'yon. Agad akong napatakip ng bibig ko kasabay ng pag-ngilid ng
mga luha sa mata ko ng makita ang mga petals ng red roses na nakakalat sa sahig ng
bahay.
Mayroon pang maliliit na scented candles na nakapwesto sa bawat sulok nito.
Palubog narin ang araw kaya naman mas lalong naging romantic ang ambiance ng lugar.
Naglakad pa ako papasok. I saw a big bouquet of roses na nakapatong sa coffee
table. Mayroon pang mga pulang heart shape na lobo dito.
Napalapit ako kay Trystan ng hindi ko na mapigilan ang pag-iyak ko. This time
hindi 'yon luha ng sakit kun'di luha 'yon ng saya. I can't believe I am with him
now...
"Thank you Trystan! You don't know how happy I am right now." Bulong ko sa
gitna ng mahigpit na yakap ko sa kanya.
"You are my happiness Jas, making you happy is my job... I love you...."
Binuhat niya pa ako kaya naman nagtama ang mga mata namin.
Hinawakan ko ang magkabilang mukha niya kasabay ng pagyuko at halik ko sa
malambot niyang labi.
Tumagal kami sa ganoong posisyon bago ito muling nagsalita.
"I still have a surprise for you Jas. Pero kapag hindi ka tumigil baka hindi mo
na 'yon makita pa." Pilyong panunukso nito sa'kin.
Napansin ko ring uminit ang katawan niya sa ginawa kong paghalik sa kanya. Ang
mga mata niyang punong puno ng desire at lust.
Bumaba na ako at nagpatuloy sa pag sipat sa lugar. Nakita ko ang bukas na
sliding door na patungo sa balcony at ang isang naka set-up na table.
Nakabuntot lang siya sa likuran ko. Lumabas ako sa balcony at pumunta sa dulo
nito. Wala ng mapagsidlan ang tuwang lumulukob sa puso ko ng makita ko ang paligid
at ang nasa baba nito.
"This is beautiful Trys!" Nag-uumapaw na tuwang sabi ko ng matanaw ko ang
tahimik at payapang lake na 'yon.
Mayroon ding mga matatayog na puno na pumapalibot sa lugar. Nakita ko rin sa
kaliwang side nito ang isang tree house na mayroong mga puting christmas lights.
Napabalik ang tingin ko sa lake na 'yon, sa totoo lang hindi pa ako nakakaligo
sa isang lake. Naramdaman ko ang pagyakap ng lalaking mahal ko sa aking likuran.
"I love you..." Bulong niyang sabi sa tenga ko dahilan para manayo ang mga
balahibo ko sa katawan.
Humarap ako sa kanya at sinalubong ang kanyang mga mata.
"I love you too Trystan..."
Nang matapos kaming kumain ni Trystan ay nagyaya akong bumaba sa lake. Gusto ko
kasing mas malapitan pa 'yon.
"Kaya pala mala paraiso yung mga properties niyo eh." Nakangiting sabi ko sa
kanya ng marating namin ang mahabang pathway patungo sa lake.
"Ha? Bakit?" Naguguluhang tanong nito.
"Kasi isa kang adonis." Isang ngisi ang lumabas sa bibig niya.
"And you're my goddess..." Napangiti naman ako sa sinabi niya.

Nang marating namin ang dulo ng pathway ay umupo kami doon.

I removed my shoes at pagkatapos ay inilubog ko ang paa ko sa tubig. Gano'n din ang
ginawa nito.
Inihilig ko ang balikat ko sa kanya habang nilalasap ang sariwang hangin. Maya
maya pa'y naramdaman ko ang kamay niya sa bewang ko.
Humarap ito sa'kin kaya naman napalingon ako sa kanya. He's just staring at my
lips na para bang gustong gusto na nitong sunggaban.
I just smiled at him. Dahan dahan namang bumaba ang mukha niya para maabot ang
akin. Hindi ko mapigilang mapapikit ng maramdaman ko ulit ang malambot niyang labi.
Hinawakan niya ang pisngi ko bago tuluyang pumasok sa labi ko ang mapaglaro
niyang dila. Nagpaikot ikot ang dila namin while sucking each other's lips. Nang
lumaon ay naramdaman ko ang marahang pag higa niya sa'kin sa kahoy na kinauupuan
namin.
Nananatili akong nakakapit sa leeg niya. Naihiga niya ako doon ng hindi
napuputol ang mga halik namin sa isat-isa.
Isang mahinang ungol ang lumabas sa labi ko dahil sa sensasyong ngayon ay
bumabalot sa katawan ko.
Naramdaman ko ang marahang pag gapang ng kamay ni Trystan na puno ng ingat
papunta sa tiyan ko. Paangat sa dibdib ko.
My back arched when I felt his hands touched my nips. Gumapang ang halik nito
pababa sa leeg ko dahilan para mapasabunot ako sa kanya.
Iniangat niya ang damit ko pero mabilis akong umikot nang sa gayon ay ako naman
ang nasa ibabaw niya. I kissed his lips again. Biting and teasing him repeatedly.
Napangiti ako ng marinig ang nakakabaliw na ungol ni Trystan ng gumapang ang
kamay ko sa ibaba niya.
Mabilis akong tumayo kaya naman napatukod ang magkabilang siko nito. I removed
my white dress at umalis sa harapan niya.
Naglakad ako ng bahagya papalayo sa kanya at saka hinayaang bumagsak ang puting
dress ko sa pathway.
Napatayo narin ito at nakatitig lang sa'kin. Isang ngisi ang lumabas sa labi ko
ng makita ang paglunok nito.
Dahan-dahan kong ibinaba ang strap ng bra ko while my eyes was glued on his.
Nang matanggal ko ang isa ay ang kanan naman ay marahan kong tinanggal. I wanna
tease him so bad at alam kong mananalo ako sa larong 'to.
Nang maibaba ko na ang mga strap nito ay inilagay ko sa aking harapan ang
kanang kamay ko at ang kaliwa naman ay pinang-abot ko sa hook nito.
Nang ma-unclasp ko na 'yon ay hinila ko ito paalis sa katawan ko. Pero ang
kanang kamay ko ay nanatili paring nakapatong sa magkabilang dibdib ko.
Nakita ko ang akmang paglapit niya kaya naman umatras ako.
"Not now babe..." Sinulyapan ko ang tubig at pagkatapos ay dali daling tumalon
do'n.
Sumisid ako pailalim para taggalin ang underware ko. Pagka-ahon ko ulit ay
itinaas ko na ang pulang huling saplot ng katawan ko kasabay ng pagwagayway no'n.
"Come on Trystan!" Inihagis ko sa kanya ang huling damit na hinubad ko.
Natatawa nalang ako sa kanya ng makita ang pagkataranta niya at mabilis na
paghubad ng kanyang mga damit sa katawan.
This time ako naman ang napalunok ng bumaba ang tingin ko sa katawan niya.
Parang mas lalong naging musculine ang katawan nito. And his...
Naputol na ang kalaswaan sa utak ko ng marinig ang splash ng tubig ng tumalon
na ito. Agad akong lumangoy papalayo sa kanya pero mabilis itong nakahabol sa'kin.
"Ah!" Napasigaw ako ng maramdaman ang kamay niyang yumakap sa'kin.
"Why are you doing this to me..." He said it in his sexy voice while panting.
 Naramdaman ko ang paghawak niya sa pangupo ko at ang pag karga nito sa'kin.
Ipinulupot ko naman ang mga paa ko sa bewang niya.
I can feel his huge erection under the cold water. Kumapit pa ako sa leeg niya
at hinayan ang mga labi niyang halikan muli ang akin.
He sucked my lips and gently biting it at the same time. Napapikit ako ng
mariin ng maramdaman ang labi niyang bumaba muli sa leeg ko.
Iniangat niya pa ako nang mas bumaba pa ang mga halik niya. Napaliyad ako ng
maramdaman ang mga labi nitong nasa tuktok ng dibdib ko. He's kissing it like a
hungry child.
"Oh..." Hindi ko napigilan ang pag-ungol ng bahagya nitong kagatin ang tuktok
ng dibdib ko.
Para akong sasabog sa samo't saring sensasyong nararamdaman ko dahil sa
ginagawa niya. He cupped my two breast at pinagdikit ang mga 'yon pagkatapos ay
bumalik ng muli ang mga labi niya rito.
"Fuck..." Mahinang ungol ko. 
Iniangat ko pa ang katawan ko sa tubig at mas inilapit ang mukha niya sa
katawan ko.
Maya maya pa'y ibinaba ko na ang underware niya gamit ang magkabilang paa ko.
Napatigil ito sa ginagawa ng maibaba ko 'yon. I just looked at his worried eyes. He
is unsure sa susunod niyang gagawin. I smiled sweetly followed by parting my legs
under the cold water.
Hinawakan niya ang magkabila kong paa as he positioned himself. Dahil sa tubig
ay naging mabagal ang pag galaw niya.
"Trys..." Naramdaman ko ang dahan-dahang pagpasok ng isang matulis na bagay sa
ibaba ko. Wala akong nagawa kundi ang mapasabot sa buhok niya.
This is not our first time but this is my first time after almost three years.
Siya lang ang lalaking pinagbigyan ko ng lahat. And I'm willing to give my
everything to Trystan...
"Baby you're making me crazy...." Parang nahihibang na sabi nito. 
Yumakap lang ako sa kanya para maipagpatuloy niya ang pag-iisa ng katawan
namin. Halos mapahiyaw ako ng maramdaman ang sunod-sunod niyang pagpasok sa'kin.
I can feel every slow thrust na ginagawa niya. Every thrust that made me moan
and even scream for his name. I bite my lip ng maramdaman ko ang isang nakakaliyong
sensasyon sa katawan ko.
Maya maya pa'y naramdaman ko ang pag tigil ni Trystan at ang paglabas nito sa
akin kasabay ng kanyang nakakabaliw na ungol.
Nananatili lang akong yakap ang katawan niya habang ang mga paa ko naman ay
nakapalupot parin sa kanyang bewang.
We made love on a lake. Sa katunayan nga ay ang tubig pa ang mas nagpadagdag ng
pleasure sa ginawa namin.
Nang matapos yo'n ay siniil niya ulit ng halik ang mga labi ko.
"You're mine Jasmine..."

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

CHAPTER 47

Chapter Forty Seven

All night

"What about Garret?" Kunot noong tanong ko rito.

Nasa rest house parin kami at ngayon ay nagtitimpla lang ako ng orange juice
para sa movie marathon namin ni Trystan. Sinundan niya ako sa kitchen para lang
itanong ang tungkol kay Garret.
"Why are you being so close to him." Tiim bagang na tanong nito.
Hinalo ko muna ang juice na 'yon bago ko siya hinarap.
"Garret is just a friend Trys. Wala kang dapat ika-selos sa kanya." Lumapit ako
sa kinatatayuan niya. Nakasandal ito sa counter at nakalayo ang tingin sa'kin.
"Friend... Okay." Masungit na sabi nito.
"Are you jealous?" Panunukso ko ng makitang seryoso ito at hindi man lang ako
ngini-ngitian.
"No." Still, napakasuplado ng boses niya.
Hinawakan ko ang magkabila niyang pisngi at iniharap 'yon sa'kin. Gusto kong
matawa ng makita ang nakabusangot niyang mukha na parang hindi kumbinsido sa mga
sinabi ko.
"Look, kung may ibang relasyon kami ni Garret aside from being friends e'di
sana siya ang boyfriend ko ngayon at hindi ikaw." Pakiramdam ko ay lalo siyang
naiinis sa mga sinasabi ko.
"Okay..." Walang amor paring sagot niya.
"Trystan, trust me. Wala kaming relasyon ni Garret."
"Pero bakit noong umuwi ako from Tagaytay ay siya ang kasama mo? Siya rin ang
sumundo sa'yo sa resort?" Napabitiw ako sa pagkakayakap sa kanya.
Ayoko na kasing sabihin ang totoong dahilan kung bakit. Matagal na panahon na
ang nakalipas. Ayokong maging dahilan pa 'yon ng panibagong gulo sa relasyon namin
ni Trystan.
"Dahil wala ka. Dahil buong akala ko niloloko mo ako. Niloloko niyo ako ni
Raffie and he's the only one who's been there for me." May hinanakit na sabi ko. 
Naalarma ito kaya naman niyakap niya ako.
"Same thing with Raffie and I. Noong magkausap tayo during the conference,
lumayo ako sa party and I didn't know that Raffie followed me... I swear, I never
cheated on you." Isang tango nalang ng naisagot ko sa kanya.
I believe Trystan. Walang dahilan para hindi ko siya paniwalaan. Ramdam ko sa
bawat binibitiwan niyang salita ang sinseridad.
"Sorry kung hindi kita pinakinggan... Sorry kung umalis ako. Sorry kung iniwan
kita. Sorry kun-"
"Shh..." Putol niya sa mga sasabihin ko pagkatapos ay hinapit niya ako at
niyakap ng mahigpit.
Nangilid ang mga luha ko. Hindi ko na alam ang gagawin ko kapag nangyari ulit
ang mga nangyari dati.
"Let's move on babe. Matagal na panahon na 'yon. To be honest, simula ng may
mangyari sa'tin ay hindi ka na nawala sa isip ko. Simula ng makita kita sa party ni
Cassidy ay na-hook na ako sa'yo. I don't know but something was kept on pushing me
to talk to you that night and I'm glad I did. After that hindi na ako yung dating
Trystan na babaero, yung Trystan na lahat ng babae ay kayang paglaruan." Napatitig
ako sa mga malamlam niyang mata.

"You changed me... Ikaw lang ang babaeng bumago sa sistema

ko. Tama nga si Seth, darating yung araw na makakahanap ako ng katapat ko. Jas, you
came into my life out of nowhere but you leave deep footprints to my heart since
the day you left me..." Pagpapatuloy niya.
Pakiramdam ko ay tutulo na naman ang mga luha sa mata ko. I can't explain what
I'm feeling right now. Basta ang alam ko'y nag-uumapaw sa galak ang puso ko.
Humigpit ang hawak niya sa kamay ko then he kissed my forehead. Pagkatapos no'n
ay sabay na kaming pumunta sa isang kwarto ng rest house dala ang juice na ginawa
ko.
Nakatapos na kami ng isang action movie nang muli itong magsalita.
"Are you sure you wanna go back to Rome?" Nakahiga ako ngayon sa balikat niya
habang nanunuod kami ng isang chick lit na movie.
Napagpasyahan kasi namin na dito nalang kami magpapalipas ng gabi ng sa gano'n
ay masulit pa namin ang mga natitirang oras naming magkasama.
 "Trys, napag-usapan na natin 'yon diba?" Napaharap ako sa kanya.
"Yeah I know, pero kasi..."
"Kasi?" Tanong ko.
"I'm gonna miss you." Pagkasabi niya no'n ay niyakap niya ako.
"I'll be flying back here okay? Maybe every other week."
"What time is your flight?" Inangat ko ang mukha ko para salubungin ang mga
tingin niya.
"Three pm?" Sabi niya kasi ay hindi niya ako maihahatid sa airport bukas kaya
nagtataka lang ako kung bakit niya ito tinatanong ngayon.
Sumulyap ito sa wall clock na nasa loob ng living room ng cabin. 10:00 pm
palang.
"So I still have seventeen hours to be with you then?" Agad niya akong niyakap
at iniikot para mapunta ako sa ibabaw niya.
"And so?" Natatawang tanong ko rito. 
Naramdaman ko ang pag-init ng magkabilang pisngi ko dahil sa tinuran nito.
"So... we still have time to..." Bumaba ang tingin niya sa dibdib ko. 
Wala pa naman akong suot na bra dahil hindi ako nagsusuot nito kapag gabi't
matutulog na. Hinampas ko ng bahagya ang balikat niya pero hindi ito natinag.
Umangat ito at sumandal sa headboard ng kama na hinihigaan namin.
He grabbed my butt para mapalapit ako sa kanyag katawan pagkatapos ay hinalikan
na niya ang mga labi ko. It was a slow kiss at first pero ng lumaon ay naging mas
malalim na 'yon.
Bumaba ang halik niya sa leeg ko na dahilan para mapahawak ako sa buhok niya.
Kung pwede nga lang sigurong u-rate ang sensasyong ibinibigay niya sa'kin ay
sigurado akong perfect ang makukuha nitong score!
He gives me shivers when he kiss the back of my ears then started going up
again. His lips devoured in mine while his hands are still caressing my behind.
His tongue explored my mouth once again.
When he was satisfied, he began to kiss my neck down to my chest. My back
arched when his teeth found my breasts and nips, his tongue were torturing them
until i moaned in need.

With a swift move, Trystan is now on top of me removing all

of my clothes. When he was done throwing our clothes all over the floor, he began
kissing me again.
Started with my lips, neck chest and down to my...
With a movement that made me startled, he gently opened my legs with his strong
arms, cupped my buttock in his hands, and lifted my hips to meet his mouth.
"Oh!" I gasphed.
Nananatili lang itong nakatitig sa'kin habang patuloy parin sa kanyang
ginagawa. He's so freaking hot!
With gentle, delicate flicks of his tongue, Trystan brought me close to the
edge so many times that i lost count in delirium. I could do nothing more than
squeeze the gray pillows and the bedsheet.
I can feel like i'm going to explode every time he licks me.
Napakapit ako sa buhok niya habang tinitignan ang kanyang ginagawang
nagpapabaliw sa'kin.
"Let it go babe..." Sabi nito ng mapansin ang paglalim ng aking paghinga.
"Trys... Oh!" Maya maya pa'y naramdaman ko na ang tuluyang pagsabog ng kung ano
sa'kin.
I can't believe that he made me explode again. He is so freaking good at it.
After that, he moved my fingers down to the soft head of his erection where I
let them linger and explore, running the tiny, delicate pads over his veined skin.
I could feel myself blush and prickles of pleasure moved through my arms when
he grew harder in my hand.
I squeezed instinctively, feeling the muscle throb and flex, forcing her to
tighten her grip. More moisture drenched her in anticipation.
 Nagpatuloy lang ako hanggang sa maramdaman ang pag pigil niya sa'kin at ang
pagpatong niya sa ibabaw ko. Itinaas niya ang paa ko sa kanyang balikat at marahas
na pumasok sa'kin.
Imbes na makaramdam ng sakit ay kakaibang pleasure ang idinulot nito sa'kin.
"Jas..." Nababaliw na sambit niya sa pangalan ko habang patuloy siya sa kanyang
ginagawa.
Naramdaman ko ang pagbilis ng galaw niya na naging dahilan para maramdaman ko
na naman ang isang napakasarap na bagay. He goes on and on until we finally reach
each other's zenith.
Pagal at habol ang paghinga niyang tumabi sa pagkakahiga ko.
Ilang saglit lang ay bumaling na ito sa'kin.
"Mahal na mahal kita Jasmine..." Sabi nito pagkatapos ay isang halik na punong-
puno ng pagmamahal ang kanyang ibinigay sa labi ko.
Niyakap niya rin ako kaya naman sumiksik pa ako lalo sa katawan niya.
"Mahal na mahal din kita Trystan..." Niyakap niya ako and I started closing my
eyes.
Ako na yata ang pinaka-maswerteng babae sa balat ng lupa. Tama nga si Garret na
minsan ka lang makakatagpo ng taong mahal ka at mamahalin mo ng buong-buo.
And I will do everything just to stay in his life. Ayoko ng mawala sa'kin ulit
si Trystan.
Not today,

Not tomorrow,
Not anymore.
Kinabukasan ay iniwan na namin ni Trystan ang lugar na 'yon. Inihatid lang ako
nito sa bahay at agad na dumiretso sa trabaho niya.
"Baka two years ka na naman bago umuwi ha." Pagbibiro ni Mommy habang papalabas
kami ng front door.
Si Mang Pedring lang kasi ang maghahatid sa'kin dahil kailangan din nilang
pumunta sa kani-kanilang opisina. Si Daddy nga ay nasa office na kaya hindi na ito
nakapagpaalam pa sa'kin.
"Mommy naman! Hindi na po mauulit 'yon." Sagot ko rito.
"Si Trystan lang naman pala ang magpapabalik sa'yo rito. Kung alam ko lang
dapat noon ko pa siya pinilit na pauwiin ka..." Natawa nalang ako sa mga sinabi ni
Mommy.
Hindi naman nila alam ang naging relasyon namin ni Trystan pero ang mahalaga
naman ay ang ngayon. Masaya na kami ni Trystan at hindi tutol ang pamilya ko sa ano
mang relasyong meron kami.
"Sige na Mommy. Baka ma-late ako. I love you!" Humalik na ako sa kanya at saka
pumasok ng sasakyan.
"Mag-ingat ka. Call me when you get there..." Tumango nalang ako saka bumaling
kay Mang Pedring.
Umandar na ang sasakyan namin at sinimulang baybayin ang daan patungo sa
airport.
Halos trenta minutos na ang nakalipas pero nagitgit kami sa gitna ng traffic.
Pagdating sa isang intersection ay lumiko nalang si Mang Pedring para baybayin ang
isang daan na mas mapapadali ang patungo sa airport.
Narinig ko ang pag tunog ng cellphone ko kaya naman kinuha ko 'yon sa itim na
sling bag ko.
"Hello?" Sagot ko ng makita ang pangalan ni Trystan sa screen ng aking
telepono.
"Hey babe, I'm sorry kung hindi na kita naihahatid. Where are you now?" Tanong
nito sa kabilang linya.
"We're on our way to the airport babe. It's okay. Don't think about it."
Malumanay na sabi ko rito.
Halos masubsob ako sa dashboard ng sasakyan kahit na mayroon akong suot na
seatbelt. Masyadong mabilis ang takbo ni Mang Pedring kaya naman ay malakas ang
naging impact dahil sa pagpreno nito.
"Hello? What happened?" Narinig kong sabi nito sa kabilang linya.
Umayos ako ng pagkakaupo at tinignan si Mang Pedring.
"Manong?" Bulalas ko rito.
Bakas rin sa mukha nito ang matinding takot at pagkabigla. Hindi ko
maintindihan kung bakit gano'n nalang ang nakarehistro sa mukha niya.
Luminga ako sa labas ng sasakyan at doon ko nakita ang dalawang itim na van ang
humarang sa daraanan namin. Maya maya pa ay umibis ang limang malalaking lalaki na
nakasuot ng itim na maskara kasabay ng paglapit sa sasakyan namin.
"Oh my God!" Nasabi ko nalang ng makita ang isa sa mga ito na binasag ang
salamin ng aming sasakyan at hinila si Mang Pedring palabas rito.
Hindi pa nakuntento ito ng makita ang panlalaban ni Mang Pedring. Agad nitong
sinimurahan ang matanda pero wala akong nagawa kun'di ang sumigaw.
Hindi ko na alam kung anong gagawin ko. Nabalot ng takot ang buong pagkatao ko.

"No!" Sigaw ko ng makita ko itong bumunot ng baril at itinapat sa nakahandusay

na matanda.
"Jasmine what is happening?!" Rinig ko paring sabi ni Trystan dahil
nananatiling hawak ko ang cellphone ko na malapit sa aking tenga.
"There's some guy Trys! Hindi ko sila kilala Trystan tulungan mo ak-"
Hinablot na ng isa pang lalaki ang telepono ko sa aking kamay ng mabuksan nito
ang pintuan sa gawi ko. Tinanggal rin niya ang seatbelt ko at pilit akong inilabas
ng sasakyan.
"No! Manong Help me!" Nakita ko ang mga dugong dumadaloy sa katawan ni Mang
Pedring na naging dahilan para maubos ang lakas ko.
"Sino kayo! Anong kailangan niyo sa'kin!" Sigaw ko pero ni isa sa kanila ay
walang sumasagot.
Hinila nila ako papunta sa isang sasakyang dala nila pagkatapos ay mayroon
silang isang telang inilagay sa mga mata at bibig ko. Naramdaman ko narin ang
mabilis na pag galaw ng sasakyan at ang pag-iwan namin sa lugar na 'yon.
Halos hindi na ako makahinga dahil sa takot na nararamdaman ko. Hindi ko alam
kung sino ang mga lalaking dumukot sa'kin.
Kung sino ang mga walanghiyang 'to at kung anong gagawin nila sa'kin.
Pinilit kong sumigaw pero mahina ako. Hindi ko na alam ang gagawin ko.
Pagkalaon ay naramdaman ko nalang ang pag lagay ng kung ano sa mukha ko.
Naamoy ko ang isang nakakasulasok na amoy ng matapang na kemikal na naging
dahilan ng pagbilis ng ikot ang mundo ko.
God help me!

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

CHAPTER 48

Chapter Forty Eight

Danger

Masakit ang ulo ko nang bumalik ang ulirat ko. Nanatili paring nakapiring ng
mga mata ko kaya naman hindi ko malaman kung saang lupalop ako dinala ng mga
dumukot sa'kin kanina.
I started moving my hands pero naramdaman kong nakagapos ito. Nabalot na naman
ng takot ang pagkatao ko. Tahimik ang lugar kung nasaan ako ngayon. Ni isang boses
ng tao ay wala akong marinig.
 Tinatantiya ko ang paligid. Hindi ko alam kung paano ako makakaalis sa lugar na
'to. Nakaupo ako sa isang upuan pero hindi ko rin alam kung anong klase itong
materyal.
Halos mabingi ako ng marinig ko ang mga yabag na papunta sa aking pwesto. Sa
bawat pag hakbang ng mga nito ay doble ang kabang bumabayo ngayon sa dibdib ko.
"Boss gising na pala eh!" Sabi ng isang boses ng lalaki na sa pandinig ko ay
parang boses ng isang demonyo.
"Anong kailangan niyo sa'kin?! Pakawalan niyo na ako! Kung pera lang ang habol
niyo just name your price!" Sigaw ko na umalingawngaw sa buong lugar.
Narinig ko ang paglapit ng isang tao at ang paghablot ng piring nito sa mata
ko. Napapikit ako ng mariin dahil sa nakakasilaw na liwanag galing sa butas butas
na bubong.
Umaga na pala. Hindi, tanghali na dahil tirik na ang araw. Napatingin ako sa
lalaking humablot ng aking piring.
Bumigat ang paghinga ko kasabay ng pagtulo ng malamig na pawis galing sa aking
noo. I can hear my pulse beating in my ears, blocking out all other sound except
the breath that was raggedly moving in and out of my mouth.
Hindi maari!
"Did you miss me my love?" Nakangising usal ni Crisostomo na nakatayo sa
harapan ko.
Sa loob ng mahigit tatlong taong hindi ko siya nakita ay masasabi kong mas
lalong naging pangit ang hitsura niya. Mas lalo siyang nagiging demonyo sa paningin
ko. 
Isang impit na iyak ang lumabas sa bibig ko.
Hindi ako makapaniwalang hanggang ngayon ay nagagawa niyang guluhin ang buhay
ko!
Kahit na siguro tawagin ko ang lahat ng mga santo ngayon ay wala na akong
kawala sa demonyong nasa harapan ko ngayon. Para siyang isang malagim na sumpa sa
buhay ko na hindi ko kailanman matatakbuhan.
"Ang tagal kitang hinintay na bumalik dito pero ngayon lang ako nagkaro'n ng
tiyempo..." Sabi niya habang nakangisi.
Lumapit pa ito sa kinauupuan ko. Hindi ko na mapigilan ang pagtulo ng mga luha
ko.
"I've been patiently waiting..." Narinig ko pa ang matinis niyang pagtawa na
para bang nanalo siya sa lotto. "Sinabi ko sa'yo na tayo ang destiny Jasmine..."
Iniiwas ko ang tingin ko sa kanya ng makita ang kamay niyang hahawakan ang mukha
ko.
"Wala ka paring pinagbago. Ikaw parin ang babaeng mahal ko." Hinaplos niya ang
mukha ko dahilan para manayo ang lahat ng balahibo ko sa katawan.
Agad kong iniiwas ang mukha ko. Nakita ko sa mukha niya ang galit ng hawakan
niya ng mahigpit ang panga ko at iniharap sa kanya.
"You won't escape from me! Walang magagawa ang boyfriend na ipinagmamalaki mo!"
Singhal niya sa mukha ko at saka ito binitawan.
Tuloy tuloy lang ang mabibigat na paghikbi ko. Alam kong hahanapin ako ni
Trystan, pero paano? Hindi ko rin alam kung nasaan ako. Hindi ko alam kung paano
ako napunta sa impyernong 'to.

"Hahanapin ako ni Trystan! At hinding hindi ako papayag na

mapunta ako sa walang hiyang katulad mo! Hayop ka! Hayop ka!" Nanginginig na sigaw
ko.
Sumenyas na ito sa kasama niyang lalaking may malaking dragon na tattoo sa
balikat.
Agad naman itong tumalima at ibinalik ang piring sa mga mata ko. Pinilit kong
magpumiglas pero wala akong nagawa. Hindi ko narin alam ang gagawin ko. Natatakot
ako!
Narinig ko ang malakas na langitngit ng pintuan na isinasara ng kung sino.
Naiwan akong mag-isa na walang kasiguruhan kung kailan ako mananatili sa ganitong
klaseng lugar.
Hindi ko na alam kung paano ako makakaligtas sa mga kamay ng demonyong si
Crisostomo!
Tahimik na ang paligid at tanging ang mga hikbi ko nalang ang naririnig ko. I
feel so helpless. Sigurado akong malayo sa kabihasnan ang lugar na ito dahil ni
isang sasakyan ay wala man lang akong naririnig.
Ilang oras narin ang lumipas simula ng makita ko ang mukha ni Cris pero
hanggang ngayon ay nararamdaman ko parin ang pag nginig ng tuhod ko. Nakikita ko
parin ang impyernong kinasasadlakan ko ngayon.
Napatigil lang ako sa pag-iyak ng marinig kong muli ang pagbukas ng pintuan.
Lumapit sa pwesto ko ang isang pares ng yabag at marahang inialis ang piring ko sa
mata.
Madilim na ang paligid at wala naring araw. Tanging ang isang ilaw lang ang
nagbibigay liwanag sa kwartong 'yon. Kumurap-kurap ako bago ko tuluyang tignan ang
lalaking kumuha ng piring ko.
Tumambad sa'kin ang siguro'y mga nasa early-twenties na lalaki. Nakasuot ito ng
puting damit at faded maong pants. Sinipat ko ang kabuuan niya, hindi siya kagaya
ng naunang lalaking nakita ko, hindi nakakatakot ang aura niya at malinis rin ang
katawan nito. Kung tutuusin ay hindi ito mukhang bodyguard o utusan ni Cris.
Hawak nito sa kanang kamay ang isang platong may lamang pagkain. Ilang oras na
ba akong hindi kumakain? Ramdam ko narin ang gutom at uhaw pero isinasantabi ko
'yon. Kailangan kong makaalis dito!
"Kumain ka." Mahinahong sabi nito.
Hindi ko nakita ang lalaking ito noong araw na dinukot ako ng mga tao ni
Crisostomo.
"Hindi ako gutom!" Pasigaw na sabi ko.
Isa lang ang alam ko, kahit na mamatay ako sa gutom ay ayos lang basta wag lang
akong mahawakan ni Cris.
"Kailangan mo 'to..." Pilit niya.
Hinila niya ang isang kahoy na upuan at saka umupo ng paharap sa'kin. Inilapag
niya rin ang baso ng tubig sa sahig at sinimulang kumuha ng kanin at ulam gamit ang
kutsara.
Tumitig siya sa'kin pagkatapos ay inilapit sa bibig ko ang pagkain. Imbes na
kainin ko ito ay naglayo ako ng tingin sa kanya.
"Jasmine wag ka ng makulit. Sige na..." Napabalik ang tingin ko sa kanya.
I examined him once again...
"Kilala mo ako?!" Tanong ko.
Bakas sa mukha nito ang pagkabigla.
"Kumain ka nalang." Pag-uulit niya.
Siguro ay dahil narin sa pagkabanggit niya ng pangalan ko.
Hindi ako sigurado pero may kung anong pag-asa ang sumibol sa dibdib ko.
"Bakit mo ako kilala? Anong gagawin niyo sa'kin?!" Gumaralgal ang boses ko.
Luminga siya sa paligid na para bang hindi sigurado kung sasagutin ang mga
tanong ko o hindi.
"Hindi ko alam." Maiksing sabi nito.

"Please tulungan mo ako! Parang awa mo na... Tawagan mo ang

daddy ko o kung sino. Tumawag ka ng pulis parang awa mo na!" Taas baba ang balikat
ko dahil sa pag-iyak.
Hindi na ito muling nagsalita pa. Bakas sa mukha niya ang pag-aalala at awa
para sa'kin.
"Zac! Tawag ka ng Kuya mo." Sabay kaming napalingon sa taong nagsalita.
Ito ang lalaking bumasag ng salamin ng kotse namin at bumugbog kay Mang
Pedring.
Si Mang Pedring...
Bigla akong nanghina ng maalala ko ang kalagayan nito na huli kong nakita. Ang
duguang katawan nito bago ako sapilitang isakay ng mga tao ni Cris.
 Teka, Kuya? Kapatid niya si Cris?! Paano? Bukod sa hindi sila magkamukha ay iba
ang aura nitong Zac na ito.
Sa huling pagkakataon ay sumulyap pa ito sa'kin at mabilis na itong tumalima
pagkatapos ay agad na sumunod sa lalaking tumawag sa kanya.
Naiwan sa harapan ko ang pagkaing dala nito. Dahil sa matindig galit at
frustrations ay sinipa ko ng malakas ang silyang pinagpatungan niya ng pagkain.
Lumipad ang platong 'yon at ang pagkain ay nagkalat sa sahig.
Nagsimula na naman ang pag hikbi ko. Kahit ang mga paa ko ay hindi ko rin
maigalaw dahil sa pagkakatali nito.
"Pakawalan niyo ako! Tulungan niyo ako! Help!" Patuloy na pagsisisigaw ko pero
tanging ang boses ko ang sumasagot pabalik sa'kin.
Ilang oras akong umiyak ng umiyak hanggang sa mapagod na ako. Bumalik na ulit
ang araw pero nananatili parin akong nakatulala sa kawalan.
Nasaan na ba ang pamilya ko? Bakit hanggang ngayon ay hindi parin nila ako
nahahanap at nailalabas sa lugar na 'to?
Trystan... Where are you?
Pagpikit ko ay tumulo na naman ang mga luha ko. Hindi ko na alam kung bakit
palagi nalang akong nalalagay sa ganitong sitwasyon.
Napatuwid ang upo ko ng makita ang pagmumukha ni Cris habang papalapit sa'kin.
Nakita niya rin ang pagkaing natapon sa sahig na ngayon ay pinagpepyestahan ng mga
langgam.
Paika itong lumapit sa'kin, iniiwasang maapakan ang pagkaing natapon sa sahig.
Napatiim bagang nalang ako ng makalapit na ito.
"Good morning my love... Huwag kang mag-alala malapit na..." Masayang bulong
nito.
Lumuhod pa ito sa harapan ko para makita ang kabuuan ng mukha ko. Ubos na ang
lakas ko para gumalaw. Nakipagtitigan ako sa kanya kahit na malabo ang paningin ko
dahil sa mga luhang paunti-unti paring kumakawala sa mata ko.
"Bakit mo ba ginagawa 'to Cris? Bakit mo ba ako pinapahirapan ng ganito? Ano
bang nagawa ko sa'yo?!" Nagtiim bagang lang siya kasabay ng isang mapaklang ngiti.
"Shh... Basta tayo ang destiny Jasmine... Ikaw at ako lang..." Mariing sagot
niya.
"Magkakasama na ulit tayo. Hindi ba ito naman ang plano natin dati?" Kumunot
ang noo ko dahil sa sinabi niya.
"Dati? Ni hindi tayo nagkasama dati Cris!" Pumikit siya na para bang nasa isang
magandang panaginip. 
Parang hindi niya naririnig ang mga sinasabi ko.
"Matutupad na ang mga pangarap natin. Mahal na mahal kita at mahal mo rin ako.
Ngayon handa na ako... Tayo parin ang para sa isat-isa. Kahit kamatayan ay walang
magagawa sa pagmamahalan natin..." Hindi ko maintindihan ang mga sinasabi niya.

Napuno ng sari-saring katanungan ang utak ko.

"Mahal na mahal kita Jasmine..." Sumulyap siyang muli sa mga mata ko at bahagya
pang ngumiti.
"Pero hindi ikaw ang mahal ko Cris! Noon pa man sinabi ko na sa'yo yun. Pero
bakit? Bakit patuloy mong sinisira ang buhay ko?" Napatayo ito at tumalikod sa'kin.
"Hindi totoo yan! Ako lang ang mahal mo! Wala ng iba! Ako lang ang gugustuhin
mong makasama habang buhay!" Nakita ko ang galit sa mga mata niya ng muli ako
nitong hinarap.
"Sa tuwing tinuturuan mo ako ay hindi ko maialis ang tingin ko sa'yo. Wala ka
paring pinagbago. Ikaw ang dahilan kung bakit ako nagkaganito. Natatandaan mo ba
noong pinagtatanggol mo ako sa walang kwentang bully na si Franco? Hindi ba kaya mo
ginawa 'yon ay dahil mahal mo ako?" Pagpapatuloy niya.
"Bakit ba hindi mo ako gusto? Dahil ba sa hitsura ko? Dahil ba hindi ako kasing
galing ni Garret mag basketball? Hindi kasing gwapo ni Trystan ha?!" Halos mabingi
ako dahil sa lakas ng boses niya.
"Hayaan mo. Wala ng makakapaghiwalay sa'tin ngayon. Sa'kin ka lang! Sa'kin
lang! Hahaha!" Napapikit ako ng lumapit siyang muli at hinawakan ang mukha ko
pagkatapos ay kinuha ang buhok ko at parang baliw na inamoy 'yon.
Hindi na ako nagsalita pa. Ayoko ng makita siya. Ayoko ng sayangin ang oras
kong sagutin ang mga sinabi niya.
Nakahinga lang ako ng maluwag ng lumabas na ito.
Maya maya pa'y nakita ko naman si Zac na papasok at hawak ang isang bottled
water at sandwich.
"Zac!" Puno ng pag-asang sambit ko sa pangalan niya.
Nag-iwas lang ito ng tingin at inilapag ang hawak niya sa harapan ko. Aalis na
sana siya pero muli akong nagsalita.
"Zac, parang awa mo na tulugan mo ako." Napahinto ito at nilingon ako.
Lumapit siyang muli sa'kin at umupo sa silyang nasa harap ko.
"Jasmine..." Bakas rin sa mukha nito ang takot.
"Please, Zac! Help me!" Pagmamakaawa ko.
"Shh. Wag kang maingay baka marinig tayo ni Kuya..." Kinuha niya ang sandwich
at inilagay 'yon sa tapat ng bibig ko.
Nag-iwas lang ako ng tingin.
"Eat Jasmine kung gusto mong maakalis rito." Mahinang bulong niya. "Magpalakas
ka. Kainin mo 'to, bago mahuli ang lahat..."
"A-anong ibig mong sabihin?" Naguguluhang tanong ko.
"Kuya Chris is planning to get you out of the country." Halos bumagsak ang
panga ko dahil sa sinabi niya.
"K-kelan?" Garalgal ang boses na tanong ko.
Hindi pwede!
Ayokong makasama si Cris! Ayokong mapalayo sa pamilya ko. Kay Trystan.
"Bukas, bago sumikat ang araw."
"Pero paano?" Hindi niya ako pwedeng ilabas ng bansa gamit ang legal ng paraan.
"I'll explain later. Sige na kumain ka na muna." Nakuha niya na ang buong
atensiyon ko kaya naman sinunod ko ang mga sinabi niya.
Parang akong isang patay gutom sa bilis kong pag-nguya ng sandwich na 'yon.
Ilang araw na ba akong hindi nakakain? I lost count. Pakiramdam ko kasi ay
ilang taon na akong nakakulong sa apat na sulok ng madilim at mabahong kwartong
'to.
Matapos kong uminom ay hinarap ko ulit siya.
"Please call my parents Zac! Help me I'm begging you..." Tumango lang ito.
"Later at midnight, ako na mismo ang tatawag sa kanila." Kinuha nito ang
ballpen sa kanyang bulsa at binuklat ang laylayan ng kanyang puting t-shirt para
isulat ang numero ng pamilya ko.
Matapos kong ibigay 'yon ay naiyak na naman ako. Hindi parin talaga natutulog
ang diyos!
"Salamat Zac! Salamat!" Iminuwestra niya ang kanyang kamay sa kanyang labi.
Tumango nalang ako at hindi na muling nagsalita pa. Pumunta rin siya sa likuran
ko upang luwagan ang pagkakatali ng lubid na 'yon. Ngumiti pa siya ng bahagya bago
tuluyang lumabas ng kwarto.
Napuno ng pag-asa ang puso ko dahil kay Zac. Alam kong siya lang ang huling
baraha ko sa labang ito. Ipinikit ko ang mga mata ko kasabay ng pag-usal ko ng
isang panalangin.
Wala akong orasan pero alam kong lumalalim na ang gabi. Bumibilis na ang
pagtibok ng puso ko dahil ang sabi ni Zac ay tatawagan niya ang pamilya ko ng sa
gayon ay mailigtas nila ako sa kamay ni Cris.
Hindi ako nagpahinga. Hindi ko ipinikit man lang ang mga mata ko kahit sandali.
Alam kong maililigtas na ako. I'm hoping na sana makaalis na ako sa masalimuot na
lugar na 'to.
Nakarinig ako ng malalakas na sigawan sa labas ng kinaroroonan ko. Ano kayang
nangyayari? Pinilit kong pakinggan ang mga boses na ngayon ay papalapit sa'kin.
Isang malakas na sipa ng pinto ang nagpa-alerto sa'kin.
Tinulak ni Cris ang kapatid niyang si Zac papasok doon na dahilan naman ng
pagkatumba nito sa sahig.
Nakita ko rin ang duguang bibig nito. Nakapikit rin ang isang mata niya na
halos hindi na niya maimulat at bahagya ng nangingitim. Namimilipit din ito dahil
sa matinding sakit na nararamdaman.
Nakita ko sa mata ni Crisostomo ang masidhing galit ng balingan ako.
"Tatakasan niyo pa ako?!" Malakas na sigaw nito na nagpa-gunaw ng mundo ko.

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

CHAPTER 49

Chapter Forty Nine

Hopeless

Halos mawala ang dugo ko sa katawan dahil sa sinabi nito. Paano niya nalaman
ang tungkol sa pagtakas namin? Napasulyap ulit ako sa nakahandusay na si Zac.
Hindi!
Agad na lumapit ang galit na si Cris sa kinauupuan ko at hinawakan ng mariin
ang panga ko. Pakiramdam ko ay mawawasak ang mukha ko dahil sa higpit ng
pagkakahawak niya sa'kin.
"You can't escape from me Jasmine! Hindi na ako papayag na ngayon ay mawala ka
pa sa'kin! Hinding hindi!" Nakita ko ang pag dating ng tatlong lalaki sa loob ng
kwarto.
"Itali niyo yan!" Sigaw parin ni Cris at turo sa kanyang kapatid.
Halos mawalan narin ng malay si Zac dahil sa mga natamo nitong sugat at pasa sa
katawan.
"Pakawalan mo na ako! You asshole!" Halos mabingi ako ng dumapo ang kanang
kamay nito sa kaliwang pisngi ko.
Isang matinis na tunog ang pumasok sa tenga ko. Pakiramdam ko ay umikot ang
buong mundo dahil sa lakas ng sampal na ginawa nito sa'kin.
Hindi pa ito nakuntento. Hinawakan niya ang buhok ko para maiangat ang mukha ko
patungo sa direksiyon ng kanyang mukha.
"Shut the fuck up! You will pay for this!" Isang sampal pa sa kanang pisngi ko
ang ginawa niya.
Ngayon lang ako nasaktan ng pisikal ng kahit na sino sa buong buhay ko. Ni
minsan ay hindi ako napagbuhatan ng kamay ng mga magulang ko.
Nalasahan ko ang dugo sa aking labi. Masakit rin ang ulo ko dahil sa
pagkasabunot ni Cris sa'kin. Sasampalin pa sana niya ako pero biglang sumigaw si
Zac na ngayon ay hawak na ng mga tauhan ni Cris.
"Tama na Kuya! Maawa ka kay Jasmine! Wala siyang kasalanan sa lahat!" Narinig
kong sabi nito.
Umalis na ito sa harapan ko at agad na pumunta kay Zac para ito ang pagbalingan
ng kung anong galit sa kanyang sistema.
Mahina na ang katawan ko kaya hindi ko na alam ang mga nangyayari. Hindi ko
narin maidilat ang mga mata ko. Ramdam ko parin ang sakit ng pisngi at buong
katawan ko.
Never in my life na naisip kong mapupunta ako sa ganitong klaseng sitwasyon.
Pero wala eh, ganito siguro talaga yung nakatadhana sa'kin. Ang maging miserable sa
kamay ng mala-hayop na tao.
"Jasmine."
"Jas!"
"Wake up! Jas!" Pagal ang katawan at umiikot parin ang mundo ko ng marinig ko
ang paglinaw ng boses na 'yon.
Am I still dreaming?
 "Jasmine! Gising!" Sigaw pa niya ulit.
Iminulat ko ang mga mata ko. Madilim parin ang paligid at nanginginig na ang
katawan ko dahil sa lamig. Ang tanging suot ko lang ay ang aking puting panloob na
sleeveless sa aking Aeroflot uniform.
Mayroon narin itong dugo galing sa aking labi.
Inilinga ko ang malabong paningin ko sa paligid at doon ko nakita ang isang
lalaki na may tatlong dipa ang layo sa kinauupuan ko.
Nakaupo rin ito at kagaya kong nakagapos ang mga kamay at paa. Kumurap-kurap pa
ako para luminaw ang aking paningin.
Dahil sa ginawa ni Cris kanina ay nawalan pala ako ng ulirat.
"Are you okay? Jasmine focus! Kailangan na nating makaalis dito. Sisikat na ang
araw at sigurado akong darating na ang yateng gagamitin ni Kuya para ilabas ka ng
bansa." Kahit na mahina na ang katawan ko ay napatuwid parin ako ng pagkaka-upo
dahil sa mga sinabi niya.

"Zac?" Paniniguradong tanong ko.

Hindi ko parin kasi maintindihan kung totoo ba 'to o isang malagim na panaginip
lamang.
"Oo ako nga." Mahinang sagot niya.
"Zac! Anong gagawin natin?!" May pag garalgal ang boses na sabi ko.
Tumulo na naman ang masasaganang luha sa mga mata ko.

"Stop it Jas... Please, now all I need you to do is to stop crying. Everything
will be okay." Pagko-comfort nito sa'kin. I composed myself and breathe normally.
Tama siya, walang maitutulong ang pag-patak ng mga luha ko. Baka maging dahilan
pa ang pag-iyak ko kung bakit hindi kami makalabas sa masalimuot na lugar na ito.
"I want you to move your hands. I loosen it up earlier kaya madali mo nalang
yan matatanggal. Go do it!"
Iginalaw ko ang mga kamay ko. Inikot-ikot ko pa ang mga 'yon pero nanghihina
parin ako. Humugot ako ng isang malalim na paghinga saka malakas na hinila ang
kamay ko sa pagkakataling 'yon. Napangiti ako ng maramdamang isang ikot nalang ay
makakawala na ako rito.
"Do it faster." Usal niya.
Sinunod ko ang sinabi niya kaya naman nang matanggal ko 'yon ay nagmamadali ko
namang tinanggal ang lubid sa paa ko.
"Almost!" Halo-halong emosyon ang nararamdaman ko ngayon. 
Hindi ko na maintindihan dahil pakiramdam ko ay sasabog na ang puso ko.
Matapos kong tanggalin ang akin ay lumapit na ako kay Zac. Bigla akong
nakaramdam ng awa ng makita ang mga dugo sa mukha niya at ang nangingitim at putok
nitong bibig. Mayroon din siyang sugat sa kilay. Daig pa nito ang sumabak sa
matinding boxing.
Sinimulan kong kalagan ang lubid sa kanyang mga paa at pagkatapos ay ang nasa
kanyang kamay naman.
Hindi ko na napigilan ang sarili kong yakapin siya ng matanggal ang mga 'yon.
"Alright. Come on!" Tapik niya sa balikat ko.
Hinawakan niya ang kamay ko ay iginiya papunta sa pinto. Dahan-dahan itong
sumilip pero mabilis ring bumalik.
"Why?" Kinakabahang tanong ko rito.
"Nasa labas ang mga tao ni Kuya."
"How many?"
"Dalawa." Sumilip ulit ito.
"Dalawa lang ang tao ng Kuya mo?" Lumapit ako at sumiksik sa pwesto niya.
Pakiramdam ko kasi ay matutumba ako. Hindi ko kaya ang ganito ka delikadong
sitwasyon.
Kanina nga lang nang nalaman ni Cris ang tungkol sa pagtakas namin ay halos
patayin na nito si Zac, paano pa kaya kapag nahuli na kami nitong papalabas sa
lugar na 'to? Baka hindi na ito magdalawang isip pang patayin kami ng tuluyan.
 "No. Madami sila. Dito sa loob ay lima lang pero sa labas ay mahigit nasa
trenta." Patuloy parin itong nakasilip sa maliit na butas doon.
"Trenta?!" Bulalas ko.
Para akong binuhusan ng malamig na tubig. Paano kami makakaalis dito kung
gano'n karami ang mga tauhan ni Crisostomo?
"Where are we anyway? Bakit parang wala man lang ritong sasakyang dumaraan."
Pagpapatuloy ko.
"We are in the Valleys." Napaawang ang bibig ko dahil sa sinabi niya. 
Ito na yata ang pinakaliblib na lugar sa buong mundo.

Ni hindi nga ito nababalita sa television dahil parang wala

namang nakatira rito. Ang alam ko lang ay isa itong maliit na komunidad na malayo
sa kabihasnan pero hindi rin naman ito nahuhuli pagdating sa teknolohiya. Kaya
naman pala parang ghost town sa tahimik ang lugar na ito.
Ngayon hindi ko na lubos maisip kung paano na kami matutunton ng pamilya ko
kung ganito pala kalayo ang pinagdalhan sa'kin ni Cris?
"Anong gagawin natin Zac? Ayokong sumama sa Kuya mo." Pagmamakaawa ko.
"We need to wait. Sigurado akong mag-aalas tres pa lang ng madaling araw at
mayroon pa tayong dalawang oras para makatakas sa lugar na 'to. Mamaya ay aalis na
rin ang mga yan para asikasuhin ang mga utos ni Kuya." Umupo ito sa sahig kaya
naman napaupo narin ako.
Inabot niya gamit ang kanyang paa ang isang pako na nakakalat sa sahig at maya
maya pa ay gumawa ng butas sa lumang dingding na 'yon.
"I'm sorry Jas." Baling nito sa'kin pagkatapos ng kanyang ginawa.
"B-bakit ka nagso-sorry? Wala kang kasalanan sa'kin Zac..." Ano bang mga
sinasabi niya? Hindi naman siya ang may kasalanan kung bakit ako nasadlak sa lugar
na 'to.
"Ako na ang humihingi ng tawad sa'yo dahil sa ginagawa ng kapatid ko." Napayuko
siya.
"Zac, don't say that. Kapatid mo nga ba si Cris?" Isang mapait na ngiti nalang
ang naisagot nito sa'kin.
"Sa ama. Nabuntis ng kanyang ama ang nanay ko noong magbakasyon ito rito. Sa
kanila ang minahang kinauupuan natin ngayon Jas. Tahimik lang ang pamumuhay dito at
nagbago lang ang buhay ni Nanay ng makilala niya si Carlos. Ang tatay namin ni Kuya
Cris. Nagbunga ang pagmamahalan nila at ako 'yon." Patuloy akong nakikinig sa
kwento ni Zac. Ramdam ko ang lungkot sa boses niya.
"Nang mamatay si Carlos ay doon lang nalaman ni Kuya Cris na may kapatid siya
dahil sa naiwang huling testamento nito. Si Nanay naman ay namatay ng isinilang
ako. Tanging ang tiya Helen nalang ang nagpalaki at nagkwento sa'kin ng lahat."
"Thirteen years old ako ng una kong makilala si Kuya Cris. Binihisan niya ako
at isinama sa Maynila. Mabait sa'kin si Kuya. Sa katunayan nga ay siya ang tagapag
tanggol ko sa lahat. Pero hindi ko nagustuhan ang maynila kaya bumalik nalang ako
rito. Dito niya nakilala si Yasmin."
"Sino si Yasmin?" Naguguluhang tanong ko.
"Siya ang una at huling minahal ni Kuya Cris." Tumitig sa'kin si Zac na para
bang tinitignan ang hilatsa ng mukha ko.
"Pero dahil sa isang aksidenteng pagputok ng isang makina dito sa minahan na
naging dahilan ng isang malaking sunog ay nasunog din ang kalahating mukha ni Kuya
Cris. Hindi na ito kagaya ng dati kahit na ilang ulit pa siyang nagpa plastic
surgery. Hindi na maibabalik pa ang lahat sa dati that's why Yasmin hated him.
Dahil hindi na siya kagaya ng lalaking pinangarap niya." Pagpapatuloy niya.
"Pagkatapos ng aksidente at pakikipag-hiwalay ni Yasmin ay naging tahimik na si
Kuya. Hindi na siya yung dating mapagmahal at masiyahin. Naging tahimik nalang ito
at kahit hindi niya sabihin sa'kin ay alam kong siya rin ang laman ng mga bulong-
bulungan dito sa lugar." Nakita ko ang pag ngilid ng luha nito kaya naman agad
akong nagtanong para hindi 'yon matuloy.
"N-nasaan na nga pala si Y-yasmin?" Paputol putol na sabi ko.
 May pag-aalinlangan naman itong sumagot.
"She committed suicide... After niyang makita si Kuya galing hospital at hindi
nito natanggap ang bagong mukha niya ay nagpakamatay ito. She hanged herself."
Hindi ko maipaliwanag ang nararamdaman ko ngayon. 

Bigla akong nakaramdam ng awa para kay Cris.

There are two sides of every story at ito ang hindi ko alam sa kanya. It was
very unfortunate.
Yung mapahiwalay ka nga lang sa taong mahal mo ay sobrang sakit na, paano pa
kaya kung magpakamatay pa ito dahil lang sa hindi ka na niya tanggap? Dahil lang sa
hitsura mo na hindi mo naman ginusto?
Nagtatalo ang isip at puso ko ngayon. Sa kabila kasi ng awang nararamdaman ko
rito ay parang hindi ko naman lubos maisip ang sinasabi ni Zac na mapagmahal ito
matapos kong makita kung paano niya saktan si Zac kanina.
"Pero paano mo ako nakilala?" Hindi ko naman matandaan kung kailan kami nagkita
at kung paano. 
Matalas ang memorya ko pagdating sa mga taong nakakasalamuha ko pero hindi ko
matandaan itong si Zac.
"Pagkatapos ng ilang taong hindi namin pag-uusap ni Kuya ay tinawagan ako nito.
Hindi ako makapaniwala noong araw na 'yon. He invited me to visit him sa manila
which I did dahil excited narin akong makita siya. Una niyang sinabi ay kasama na
ulit niya si Yasmin. Hindi ako makapaniwala noon kasi alam kong hindi na maari ang
sinasabi niya dahil matagal na itong patay."
"Pero nawala ang lahat ng pagaalinlangan ko ng makita ko ang picture mo sa
cellphone niya. Yasmin looks just like you..."Para akong isang sundalong hinagisan
ng granada dahil sa sinabi nito.
"Alam kong hindi na si Yasmin ang nasa litrato pero hinayaan ko si Kuyang
mahibang sa kanyang paniniwala. He printed thousands of your photos at ginawa niya
iyong wallpaper sa kanyang kwarto. Bumalik ang dating sigla niya ng makilala ka
niya. Pero Jasmine hindi ko akalaing aabot sa ganito. I'm sorry... Sana noon pa
lang nakipagkita na ako sayo't binalaan kita." Ipinatong niya sa kamay ko ang
kanyang kamay.
Nakatulala lang ako dahil sa mga nalaman ko. Kaya obsessed sa'kin si Cris ay
dahil kay Yasmin. Dahil sa babaeng minahal nito pero hindi siya nito nasuklian.
Paulit ulit na prinoseso ng utak ko ang mga sinabi ni Zac.
"Maniwala ka Jas, gusto kong balaan ka pero huli na ang lahat. Nadukot ka na
niya. Patawarin mo ako. Kasalanan ko..." Nakaramdam ako kahit papano ng kaliwanagan
dahil sa kanya. Pinilit kong ngumiti kay Zac.
"I forgive you." Mahinang sabi ko.
"Itatakas kita rito Jas. Ayokong may mangyaring masama sa'yo. Hindi kakayanin
ng konsensiya ko kapag tuluyan kang makuha ni Kuya." Niyakap ko siya bilang sagot.
Wala naman akong magagawa ngayon kung hindi ang pagkatiwalaan siya. Si Zac lang
ang natitirang pag-asa ko ngayon.
Sumilip muli si Zac sa butas bago tumingin sa'kin.
"They're gone. Let's go!" Tinulungan ako nitong tumayo. 
Hawak niya ang kamay ko habang binubuksan ng maingat ang yerong pintuan na
'yon.
Konting awang lang ang ginawa niya, sapat para makalabas kami. Nauna na itong
lumabas pagkatapos ay inalalayan ako. Maingat at walang kahit konting kaluskos
akong nakalabas doon.
Madilim ang paligid ng lugar na 'yon dahil tatlong ilaw lang ang nagbibigay
liwanag sa kalakihan ng lugar. Dahang dahan kaming naglakad ni Zac. Palingon-lingon
sa paligid.
Wala na ang mga taong kanina ay nasa labas ng kwartong pinagkulungan sa'kin.
Tanging dalawang lalaking nasa ikalawang palapag ng building ang nakita ko. Mayroon
silang mga hawak na mahahabang baril.
Pigil ang paghinga ko habang maingat kaming naglalakad at nagtatago patungo sa
unang fire exit.
Puno ng mga malalaking makinaryang gamit sa pagmimina ang building na ito.
Mabuti nalang at sakto lang ang mga 'yon upang makapag tago kami ni Zac at hindi
masulyapan ng mga tao ni Cris.

Nang makarating kami sa unang fire exit ay agad itong

binuksan ni Zac pero sa kamalasang palad ay naka lock ito.
"What now?" Bulong ko sa kanya.
"Let's go to another fire exit." Sagot niya.
Sinusundan ko lang ang paglalakad niya pero bigla kaming nakarinig ng malalakas
na putok ng baril sa labas.
Napa-upo kaming dalawa sa sahig habang takip ang aming mga tenga.
Sunod-sunod na palitan ng putok ang naririnig namin. Hinila ni Zac ang kamay ko
para mapabilis ang takbo namin sa susunod na fire exit pero kagaya ng sa una ay
naka kandado rin ito.
"Fuck!" Inis na usal niya. "We don't have any choice kung hindi sa main entrace
dumaan."
"Ah!" Napasigaw ako kasabay ng pag dapa namin dahil sa isang malakas na
pagsabog.
Halos mabingi ang tenga ko dahil dito, bahagya ring gumuho ang bahagi ng
building kung saan ako ikinulong ng mga tao ni Cris.
"We stay here hanggang sa malaman natin kung ano ang nangyayari sa labas. Mas
safe tayo rito Jas." Tinakpan niya ang tenga ko. \
Hindi na kasi maputol ang mga nagsasagutang tunog ng baril sa labas ng
building.
"Konti nalang Jas. Makakalabas na tayo rito." Puno ng pag-asang sabi niya. Maya
maya pa ay nakarinig kami ng takbuhan ng isang grupo ng taong pumasok sa loob ng
building.
"Mga bobo! Fajad doon ka sa kabila! Huwag kang sumunod sa'kin! Ikaw! Kunin mo
si Jasmine at Zac! Bilisan mo! Kailangan na nating makaalis sa lugar na 'to bago pa
tayo mapatay ng mga putang inang pulis na yan!" Malakas na sigaw ni Cris.
Napapikit ako ng marinig ang boses niya. Alam ko kasing sa lakas nito ay
malapit lang ito sa kinasasadlakan namin ngayon ni Zac.
Pulis! Tama ba ang narinig ko? May mga pulis sa labas? Napahagulgol na naman
ako.
"Shh..." Bulong ni Zac sa'kin. Ipinikit ko nalang ng mariin ang mga mata ko.
"Boss wala na yung dalawa sa kwarto!" Maya maya'y sabi ng isang lalaki.
"Nasaan?! Hanapin mo tonto! Hanapin niyo! Mga walang kwenta! Ang bobobo niyo!"
Tumango sa'kin si Zac para senyasan akong umalis na kami sa pwesto namin dahil
hindi na ito safe.
Pakiramdam ko ay sasabog narin ang puso ko kagaya ng mga pag sabog na naririnig
ko sa labas. Tumayo na kami at nakayukong naglakad patungo sa direksiyon ng main
entrance.
Iikot na sana kami pero agad kaming nakita ng isa sa mga tauhan nito.
"Boss nandito sila!" Sigaw nito at tutok ng baril sa'min.
Lumapit ang mga ito sa pwesto namin pero tumakbo kami ni Zac!
"Zachary stop or I will shoot you!"  Malakas na sigaw ni Cris at agad na
nagpaputok sa ere.
Napaluhod kami ni Cris dahil doon.
"Kunin niyo!" Galit paring singhal nito sa mga tauhan niya.
Lumapit ang dalawang tauhan nito at kinuha si Zac pagkatapos ay naramdaman ko
naman ay paghawak sa'kin ng matigas na kamay ni Cris.
"Bitiwan mo ako!" Pagpupumiglas ko rito pero masyado siyang malakas  kumpara
sa'kin.
Inilagay niya ang kanyang kamay sa leeg ko. Nakita kong hawak ng dalawang
lalaki ang kanyang kapatid at iginigiya palabas. Ginawa akong shield ni Cris.
 Hawak niya ang leeg ko habang ang isang kamay ay hawak ang
baril na nananatiling nakatutok sa ulo ko. Naglakad kami kasunod ng may hawak kay
Zac.
Bago pa kami makalabas sa building ay dalawang magkasunod na putok ang
sumalubong sa dalawang taong may hawak kay Zac. Bumulagta ang dalawang ito sa sahig
pagkatapos ay agad nang tumakbo si Zac papalabas ng building at pumunta sa
kinaroroonan ng mga pulis.
Nakapalibot ang pitong police cars, isang private car at mayroon pang isang
chopper na lumilipad sa ere.
Sasakyan namin ang itim na trailblazer na nasa gilid ng mga police cars.
Labis labis ang tuwang nararamdaman ko ngayon dahil alam kong nandito sila para
iligtas ako. Sabi ko na nga ba na hindi ako kailan man pababayaan ng pamilya ko at
ng Diyos.
Napalingon si Cris sa paligid dahil wala na siyang kasamang lumaban sa mga
pulis.
"Crisostomo Burgos! Sumuko ka na." Sabi ng isang pulis gamit ang microphone na
hawak nito.
Naramdaman ko ang mas paghigpit ng kamay ni Cris sa leeg ko. Isang impit na
iyak ang lumabas sa aking labi.
"Nasasaktan ako Cris! Pakawalan mo na ako parang awa mo na!" Labis parin ang
iyak na sabi ko.
"Manahimik ka!" Itinutok niya ang baril sa aking sentido na dahilan para
mapapikit ako.
"Umalis kayo rito kung hindi ay papatayin ko si Jasmine!" Sigaw niyang pabalik
habang naglalakad parin kami papalabas ng building.
"Mom..." Bulong ko ng makita kong lumabas ito ng aming sasakyan.
Umiiyak na si Mommy na tatakbo sana patungo sa direksiyon ko pero maagap itong
napigilan ni Kuya at Trystan. Maya maya pa ay umibis naman sa driver's seat si
Daddy.
"Dad!" Pinilit kong magpumiglas pero hindi parin ako binitiwan ni Cris!
Trystan... Napuno ng pag-asa ang dibdib ko ng makita ko siya. Matapos kunin ni
Kuya si Mommy ay lumakad sa direksiyon namin si Trystan.
Nang mapansin naman ito ni Cris ay ibinaling niya ang kanyang baril dito.
Lumabas naman sa isang police car si Garret.
"Cris pakawalan mo na si Jasmine! Wala ka ng magagawa pa. Napapalibutan kana ng
mga pulis!" Sigaw nito.
Narinig ko ang malakas na pagtawa ni Cris. Parang hindi man lang nito inintindi
ang sinabi niya. Pinalipat lipat lang nito ang baril sa dalawa.
"Mabuti naman at nakarating kayo sa maliit naming party ni Jasmine. Salamat sa
inyong pagpunta pero huli na ang lahat. Kung ayaw niyong masaktan ang babaeng ito
ay hayaan niyo kaming makaalis rito!" Matapang na sabi nito.
"Cris! Please let her go!" Pagmamakaawa naman ni Trystan lumapit pa ang dalawa
papunta sa kinaroroonan namin.
"Kuya itigil mo na 'to! Maawa ka kay Jasmine." Dagdag naman ni Zac na ngayon ay
nasa tabi na ng tatlong armadong pulis.
"Crisostomo Burgos pakawalan mo na si Jasmine kung ayaw mong masaktan!" Muling
sabi ng leader ng kapulisan.
Luminga sa paligid si Cris at tumawa lang ito ng makita ang dalawang sniper sa
loob ng umiikot na chopper sa ere.
"Hindi ako natatakot na mamatay mga gunggong!" Itinutok nito ang baril kay
Trystan at agad na pinaputok 'yon!
"Trystan! No!" Malakas na sigaw ko ng makitang bumulagta ito sa lupa.
Pakiramdam ko ay gumugunaw ang mundo habang nakikita ang dugong lumalabas sa
kanyang katawan.
Parang naging slow-mo ang pag galaw ng paligid. Natutulala ako sa mga
nangyayari. Pinilit kong magpumiglas ulit sa pagkakahawak niya.
Gustong kong lapitan si Trystan! Gusto kong masiguradong okay lang siya. Hindi
ko kayang mawala siya.
Napaiwas si Garret ng ito naman ay pinaputukan ni Cris.
Masyadong mabilis ang mga pangyayari. Ilang mga putok pa ang narinig ko bago ko
naramdaman ang isang matulis na bagay na bumaon sa aking braso kasabay ng pagbagsak
naming dalawa sa lupa.
Hindi ko parin maialis ang paningin ko kay Trystan.
Sa malabong paningin ko ay nakikita ko ang mga nagkakagulong pulis pati na ang
pamilya ko. Ang isang ambulansiya at ang mga sakay nitong agad na tinungo ang
pwesto ni Trystan.
They are reviving him pero hindi ito sumasagot. Hindi ito gumagalaw.
"No..." Please gagawin ko ang lahat 'wag lang may mangyaring masama sa kanya.
Ang isang babae ay inilagay ang kanyang kamay sa taas ng dibdib nito saka
idiniin ng paulit-ulit pero nananatili parin itong nakapikit at walang malay.
Nahihilo na ako dahil sa sakit na nararamdaman ko.
Pero mas masakit pa yatang makita ang mahal mo na walang malay at nag-aagaw
buhay.
Hindi niya ako pwedeng iwan. Hindi! Ayoko!
Bago ako tuluyang pumikit at mawalan ng malay ay nakita ko ang mga taong
lumapit sa kinaroroonan namin.

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

CHAPTER 50

(This is the last chapter of Midnight With A Virgin. Thank

you all so much!)

Chapter Fifty
Goodbye

"I love you Jasmine. Please always remember that." Nakangiting sabi ni Trystan
sa'kin.
Hindi ko alam kung nasaang lugar kami ngayon.
Inilinga ko ang aking paningin sa buong paligid ng parkeng 'yon. Walang tao sa
lugar maliban sa'ming dalawa.
Nakita ko ang kulay asul na ulap at ang mga matatayog na punong nagbibigay ng
malamig at sariwang hangin sa buong paligid.
Ang mga huni ng ibon sa hindi kalayuan na tila ba parang isang napakagandang
musika.
Nakipagtitigan ako sa malamlam niyang mga mata at doon ko nakita ang lungkot sa
kanyang mukha. Ipinilig ko nalang ang ulo ko bago siya sagutin.
"I love you too Trys." Puno ng pagmamahal na sabi ko rito.
"Just always take good care of yourself. Palagi lang akong nasa tabi mo okay?"
"Why are you saying that? Bakit parang nagpapaalam ka? May problema ba?" Walang
ideyang tanong ko rito.
Wala naman akong matandaang pinag-awayan namin ni Trystan. Sa katunayan nga ay
masaya pa kaming nagpaplano ng mga bagay-bagay.
"Basta." He smiled sweetly. "I will always be by your side..." Isang halik ang
iginawad niya sa aking noo.
Napapikit ako ng maramdaman ko ang kanyang labi pero bigla naman akong
nakaramdam ng takot at kaba na hindi ko alam kung para saan.
Umalis na ito sa harapan ko at nagmamadaling tumalikod saka naglakad papalayo
sa'kin.
"Babe? Where are you going?" Tanong ko rito pero hindi siya sumagot. Ni hindi
niya narin ako tinignan pang muli.
"Trystan? Babe?" Pag-uulit ko. Nakita ko siyang patuloy paring naglalakad
palayo sa'kin.
Habang lumalabo ang kanyang aura ay nakakaramdam ako ng matinding takot.
Nilalamon ng dilim ang buong paligid.
Ang mga malalaking kulay berdeng puno kanina ay nalalanta at naagnas na.
What is going on! He's scaring me right now. All i can see is darkness.
Pinilit kong umalis sa kinatatayuan ko at habulin si Trystan pero hindi ako
makagalaw. Hindi ko maihakbang ang mga paa ko. As if like i was super glued to the
ground.
"Trystan don't leave me!" Malakas na sigaw ko at sa isang kurap pa ng mata ko
ay nawala narin ito ng tuluyan.
"Trystan!" Bigla akong napabalikwas sa kamang hinihigaan ko.
Habol ko ang aking paghinga habang ang malamig na pawis ay bumaba galing sa
aking noo. Malamig naman ang kwartong 'to pero kakaiba ang panaginip na 'yon.
Natatakot ako.

Bakit parang namamaalam siya sa'kin? Anong nagawa ko?

Nasaan ako?
Inilakad ko ang aking paningin sa puting kwartong 'yon. Wala ng bahid ng dugo
ang suot kong puting damit. Nakita ko rin ang mga puting bulaklak sa aking bedside
table. Ang kanang kamay kong mayroong nakakabit na swero.
Napapitlag ako ng marinig ko ang marahang pagpihit ng door knob sa gawing
pintuan at iniluwa nito si Mommy.
"Oh my God hija you're awake!" Emosyonal na sambit ni Mommy na nabitiwan pa ang
kanyang dalang basket na puno ng prutas.
Mabilis itong lumapit sa aking higaan at saka ako sinalubong ng isang mahigpit
na yakap. Narinig ko rin ang kanyang impit na paghikbi sa aking balikat.
Nang matapos 'yon ay hinarap niya ako.
"Mommy what happened? Nasaan ako? Where is Trystan? Is he okay?" Sunod-sunod na
tanong ko sa kanya.
"Calm down Jas." Nakita ko ang lungkot sa kanyang mga mata.
"What's going on Mom?" Nagpupuyos ang aking damdamin sa anumang sasabihin niya.

Pakiramdam ko ay may masamang nangyari kaya ganito nalang ang reaksiyon niya
ngayon.
"Pagkatapos ng insidente sa minahan ay dinala kayo sa hospital. Tatlong araw
kang walang malay." Napayuko ito na para bang hindi sigurado sa kanyang susunod na
sasabihin.
"Where is Trystan? Is he okay? Kinakabahang tanong ko rito pero nananatili lang
itong nakatitig sa'kin.
"Mommy please tell me he's okay!" Napataas na ang boses ko.
Alam kong may mali dahil sa ikinikilos ni Mommy at alam kong may itinatago ito
sa'kin.
"Jas, this is not the right time. You should rest okay? Sige na anak."
"Mommy tell me what's going on!" Malakas na sigaw ko kasabay ng aking
paghagulgol.
Halata sa mukha niya ang pagkagulat dahil sa pagtaas ng aking boses kaya naman
hindi na ito muling nagsalita pa.
Sakto naman ang pagdating ng dalawang nurse hawak ang mga gamot na ibibigay
sa'kin. Bigla akong nataranta kaya naman pinilit kong tanggalin ang mga bagay na
nakakabit sa katawan ko.
Gusto kong makita si Trystan! Gusto kong malaman kung ayos lang ba siya.
Mabilis na lumapit ang mga ito sa aking pwesto at agad na hinawakan ang
magkabilang braso ko.
Nagwawala na ako dahil sa matinding pagkalitong nararamdaman ko. I just wanna
know the truth! Bakit ayaw nilang sabihin ang mga nangyayari?
 Tumawag ang isang babaeng nurse at maya maya pa ay dumating naman ang lalaking
doctor na may dalang kung ano.
"No!" Hiyaw ko ng maramdaman ang karayom sa aking braso. 
Hindi parin nila ako binibitawan dahil patuloy parin akong nagpupumiglas sa
pagkakahawak nila.
Maya maya pa'y umepekto na ang itinurok nila sa'kin.

Sinulyapan ko si Mommy, umiiyak lang ito sa isang sulok ng

kwarto. Nanghina na ang katawan ko. I began to breathe normally. Bumagal narin ang
pagtibok ng puso ko.
Pakiramdam ko ay namamanhid ang buong katawan ko. Gusto kong makita si Trystan.
Nasaan na siya? Bakit wala siya ngayon sa tabi ko?
Where are you Trys? I need you...
"Trystan..." Bulong ko kasabay ng pagpatak ng huling luha sa mga mata ko.
Nakasuot ako ng itim kagaya ng buong pamilya ko at ang lahat ng mga nakiramay
sa'min. Ito na kasi ang araw ng kanyang libing.
Sinabi ni Mommy na hinintay raw nila akong magising at maging maayos bago ito
ihatid sa kanyang huling hantungan.
Hanggang ngayon ay hindi ko parin lubos maisip na wala na siya. Kasalanan ko
ang lahat kung bakit nangyari ito. Kung bakit ang lahat ng tao rito ay nagluluksa.
It's all because of me!
Lumapit sa pwesto namin nila Mommy ang isang maputing babae na siguro'y nasa
kwarenta mahigit ang edad kasama ang kanyang asawa.
"Theodore, Damaris..." Bulong ni Daddy at nakipagkamay sa mga ito.
Hindi ko akalain na kamukhang kamukha pala ni Trystan ang kanyang ama maliban
sa labi ng kanyang ina na siyang minana niya rito.
Matangkad rin ito at kahit na may edad na ay nananatili paring maganda ang
postura at pangangatawan nito.
Parang may biglang kumurot naman sa dibdib ko ng yakapin ako ng Mommy ni
Trystan. Napahagulgol ako dahil doon.
"Everything will be alright Hija. It's not going to be easy but God is with
you." Bulong nito sa aking tenga habang hinahaplos haplos ang aking likod.
Napaka-wrong timing ng pagkakakilala namin, hindi ko lubos maisip na sa isang
libing pa kami magkikita.
Sobrang sakit ng mga nangyari. Hindi ko alam kung paano ako babangon sa
trahedyang ito.
Nang matapos ang yakap na 'yon ay napasulyap na naman ako sa aking harapan.
Nakita ko ang kanyang puting kabaong at ang nga bulaklak sa paligid nito. Totoo
ngang wala na siya.
Ipinuyos ko ang aking sarili. It feels like my heart is getting ripped off.
Habang papalapit ako sa kanyang kabaong ay pabigat na pabigat naman ang
nararamdaman ko.
Gusto kong magwala, umiyak, sumigaw pero alam kong hindi makakatulong ang mga
'yon. Hindi na maibabalik ang buhay niya.
Taas baba ang dibdib ko dahil sa aking pag-iyak. Tinanggal ko ang shades ko at
pinunasan ko ang aking luha.
Kailangan kong maging matapang. Kailangan kong harapin ang lahat ng pagsubok na
'to pero paano? Hindi ko alam kung saan ako magsisimula.
Para akong isang papel na walang direksiyong lumilipad sa ere. Lutang ang
katinuan ko habang naglalakad patungo sa kanyang kabaong. Nanghihina at nanginginig
narin ang mga tuhod ko.
Lahat ng taong kasama ko dito sa sementeryo ay nagluluksa dahil sa pagkawala
niya. Ang mga kaibigan niyang halos hindi parin makapaniwala sa nangyari.
Napahagulgol akong muli ng marating ko ang kayang higaan. Ang gwapo niya ngayon
sa suot niyang puting suit. Parang hindi siya nakaranas ng kahit anong hirap.
Napakagat ako sa pang ibaba kong labi.
 Hinaplos ko ng marahan ang salamin sa kanyang puting
kabaong.
Kahit na anong gawin kong pagpigil sa sarili ko ay hindi ko magawa. Hindi ko na
napigilan ang malakas na pagbuhos ng masidhing emosyon sa dibdib ko. I began crying
and asking for his forgiveness.
"I'm sorry! I'm sorry... I love you..." Mahinang usal ko sa bawat paghikbi ko.
Hindi ko alam na sa maling desisyon ko ay mangyayari ang ganito. Lumapit sa
kinaroroonan ko si Kuya at niyakap ako ng mahigpit.
"Jas tama na. Huwag mo ng sisihin ang sarili mo." Tumulo narin ang kanyang
luha. Nag angat siya ng tingin at niyakap ako ng mahigpit.
Paano ko gagawin 'yon? Kung alam kong ako naman talaga ang dahilan ng lahat.
Hindi ko kaya. Sana isang panaginip nalang ito. Sana mas naging ma-ingat ako.
Sana noon pa lang ay sinunod ko na si Garret. Edi sana kasama ko pa siya ngayon.
Kasalanan ko!
Kasalanan ko ang lahat!
"Kuya." Hagulgol ko sa balikat niya. Sinaluhan naman kami ni Mommy at Daddy.
Hindi ko na alam kung paano haharapin ang bukas pagkatapos ng mga nangyari.
Matapos ang ilang eulogy at ang paglagak sa kanyang libingan ay nagsi-alisan
narin ang lahat ng mga nakiramay sa'min.
Nasa sasakyan na ang mga magulang ko pero ako ay nananatili paring nakatulala
sa kanyang puntod.
Hindi parin mapatid ang paghagulgol ko. I can't belive na iniwan niya ako,
kami. Gusto kong sisihin ang Diyos sa mga nangyari pero alam kong mayroon siyang
dahilan kung bakit nangyari 'to.
"Patawarin niyo po ako." Napaluhod ako ng maalala ko ang katawan niyang duguan
habang patuloy na lumalaban para sa'kin.
"Mang Pedring... Mahal na mahal ko po kayo. Sana balang araw matanggap kong
wala ka na. Sana balang araw hindi ko na sisihin ang sarili ko sa pagkawala mo.
Pero paano? Tulungan niyo po ako... Mang Pedring, salamat sa lahat lahat ng mga
nagawa niyo sa'kin at sa pamilya ko. Hinding hindi namin kayo makakalimutan."
Napatukod ang kamay ko sa lupang 'yon.
Sana ako nalang ang nawala. Mas mahirap pa yatang magpatuloy sa mundong ibabaw
na alam mong dahil sa maling desisyon mo ay mayroong nagbuwis ng buhay.
"Jasmine, tama na. Halika na hinihintay ka na ni Trystan." Napalingon ako sa
nagsalita.
Nakita ko si Garret na nakalapit na pala sa lugar ko. Tinulungan niya akong
makatayo saka pinunasan ang mga luha ko.
"May mga bagay sa mundo na hindi mo kontrolado Jas. Gaya ng sinabi ko sa'yo
noon, si God lang ang nakakaalam ng lahat. Huwag mong sisihin ang sarili mo kagaya
ng ginawa ko dati. Magiging unfair ka sa mga taong nakapaligid sayo lalong lalo na
sa sarili mo. Tama na, alam kong mahirap ang pinagdaraanan mo ngayon pero nandito
lang kami para sa'yo. Ako, yung pamilya mo at si Trystan..." Napatigil ako sa pag-
iyak ng marinig ang pangalan niya.
Pagkatapos kasi ng pagbaril sa kanya ni Cris ay na comatose ito dahil sa tindi
ng kanyang tama na malapit sa kanyang puso at hanggang ngayon ay hindi parin
nagigising.

Magsasalita pa sana ako pero tumunog ang cellphone ko na

nakalagay sa aking bulsa.
"Hello?"
"Jasmine! Please go to the hospital right now." Natatarantang sabi ni Maddy.
Nang malaman nila ang trahedyang nangyari sa'kin ay agad umuwi ang mga ito para
damayan ako at tulungang makabangon kahit papaano. 
Pagkatapos ng libing ay dumiretso narin sila pabalik sa hospital para tignan
ang kalagayan ni Trystan. Silang tatlo rin kasi ang kasama ko sa pagbabantay rito.
 I'm still lucky na nandito sila ngayon para sa'kin. Para suportahan ako at
tulungan akong makaalpas sa masalimuot na pangyayaring ito.
"Why?! Is everything okay?" Parang naging tambol ang dibdib ko dahil sa malakas
na pagkabog ng puso ko.
Sinulyapan ko si Garret na agad namang tumango at inalalayan ako papunta sa
kanyang sasakyan.
"Trystan is awake!" Sigaw naman ni Hailey sa kabilang linya.
"Oh my God! Okay, we are on our way!" Excited naring sabi ko.
Nagmamadali akong sumakay sa sasakyan at pinutol na ang tawag na 'yon.
Pagkatapos kong isuot ang seatbelt ko ay sinabi ko narin kay Garret ang
magandang balita kaya naman binilisan niya pa ang kanyang pagmamaneho.
Ilang saglit lang ay narating na namin ang hospital. Patakbo kong tinungo ang
kwarto niya at nang makarating ako sa harap ng pintuan nito ay humigit muna ako ng
isang malalim na paghinga bago ko hawakan ang door knob na 'yon.
Pagbukas ko rito ay nakita ko ang pamilya ni Trystan, sila Mommy at ang mga
kaibigan ko.
Namumugto pa ang mga mata ni Tita Damaris. Marahil siguro sa labis na tuwa
dahil gising na ang kanyang nag-iisang anak.
Nang umibis ito at lumayo sa kanyang pagkakayakap sa anak ay nakita ko ang
lalaking pinakamamahal kong nakaupo at malawak na nakangiti sa'kin.
Kahit na nakasuot ito ng sky blue na attire ng mga pasyente at may mga munting
sugat sa mukha ay hindi naman 'yon nakabawas sa kanyang kagwapuhan.
Lumabas na muna ang mga pamilya namin ng sa gayon ay magkaroon kami ng oras
para makapag-usap.
Walang pagsidlan ang tuwa ng puso ko. Gusto kong magtatatalon sa saya.
Iminuwestra niya na ang kanyang kamay na para bang sinasabing yakapin ko siya.
Mabilis naman akong umibis sa kinatatayuan ko at agad na lumapit para
salubungin ang mga nakabukas niyang braso.
Akala ko wala na akong mailuluha pa pero nagkamali ako. Habang yakap ko kasi si
Trystan ay tumulo na naman ang mga masaganang luha sa mga mata ko.
"Thank God you're okay!" Masayang sabi ko sa kanya sa pagitan ng paghikbi ko.
"Shh. Enough babe." Iniharap niya ako at maingat na pinunasan ang mga luha sa
aking mata.
"Ouch!" Reklamo nito ng bigla kong hampasin ang balikat niya. "What was that
for?!" Nagsalubong ang kanyang kilay na para bang naguguluhan sa mga ikinikilos ko.

"Don't scare me again! Bakit ang tagal mong magising? Ilang

araw na akong naghihintay sa'yo! Akala mo ba nakakatuwang maghintay ha?!" Imbes na
sagutin ang mga tanong ko ay niyakap niya ako ng mahigpit.
I smiled sweetly dahil sa tinuran niya.
"I'm sorry for waking up late and I'm sorry for your loss..." Bulong niya sa
tenga ko. "Kahit naman tulog ako ay ikaw parin ang kasama ko sa panaginip ko."
Pagpapatuloy niya.
Humarap na akong muli sa kanya at inayos ang aking pagkakaupo sa kanyang kama.
"Pero paano niyo ako nahanap sa Valley's?" Hanggang ngayon ay malabo parin
sa'kin kung paano nila ako natunton lalo pa't ilang daang kilometro ang layo nito
sa kabihasnan.
"Simula ng mawala ka ay agad ka naming hinanap. We called all of your friends,
schoolmates. Sila Hailey, Bea pero wala silang alam kung nasaan ka at kung sino ang
posibleng dumukot sa'yo." Tahimik lang ako habang nakikinig sa mga sinasabi niya.
"The next day, Garret called and came over to your house. Hindi ko alam kung
paano nawala ang galit at selos ko sa kanya pero nang sinabi niyang alam niya kung
sino ang may motibong kumuha sa'yo ay nawala na lahat ng inis ko sa kan'ya. The
police prepared to raid his place pero wala kaming nadatnan do'n at wala ring
nakakaalam kung nasaan ito. We are hopeless at that time Jas." Nangilid ang mga
luha niya.
"Hindi ko alam kung saan kita matatagpuan. Kung kailan at kung paano...
Nababaliw ako tuwing naiisip ko ang posibleng gawin sa'yo nang gagong yun! The next
evening ay may unregistered number na tumawag sa bahay niyo. Mabilis lang ang tawag
na 'yon. Ang sabi ni Manang ay isang lalaki ang nasa kabilang linya. Hindi ito
nanghihingi ng pera gaya ng inaasahan namin. He was asking and begging for help
pero bago pa niya nasabi ang lugar kung nasaan kayo ay naputol na ang linya." That
was the night Zac told me na tatawagan niya ang mga magulang ko.
Hindi ko alam kung anong nangyari that night dahil binugbog na ito ni Cris bago
pa man mag alas dose ng gabi. Ang sabi niyang oras ng pagtawag niya sa aking
pamilya.
"Paano niyo kami natunton?" Kunot noo paring tanong ko sa kanya.
"The police traced his phone at nakita namin na active pa ito at malayong
malayo dito sa Manila. Ang sabi ni Manang ay magmadali daw kami dahil sabi ng
tumawag na bago sumikat ang araw ay ilalayo ka na ni Cris sa'min."
That's how they found us. Hindi ko akalain na nakuha pa nilang ma trace ang
telepono nito. Akala ko ay hindi na kami maililigtas ni Zac ng gabing 'yon. Akala
ko ay tuluyan na akong maitatakas ni Cris palabas ng bansa.
"Sorry Jas kung hindi kita kaagad pinaniwalaan na wala talaga kayong ibang
relasyon ni Garret maliban sa pagiging magkaibigan." Dagdag pa niya.
"Sorry din Trystan kung hindi ko kaagad nasabi sa'yo at kay Kuya ang tungkol
kay Cris. I didn't think na big deal 'yon. Akala ko magsasawa rin siya one day na
sundan ako, but I was wrong. Garret was the only one protected me from him. Hindi
ko kaagad nasabi sa'yo dahil ayoko na ng kung anong gulo sa'tin." Napayuko ako. 
Hindi ko kayang makipagtitigan sa kan'ya. Nahihiya ako dahil hindi ko siya
pinagkatiwalaan.
"You should've told me Jas. Paano kita mapo-protektahan kung hindi ko naman
alam?" Pinisil niya ang kamay ko kaya naman napatingala akong muli para salubungin
ang mga mata niya.
"I'm sorry..." Kahit na magsisi ako ngayon ay hindi ko na maibabalik ang lahat.
Lalong lalo na si Mang Pedring. Nangilid ang mga luha ko at ang mabilis na
pagtulo ng mga ito. Naging maagap naman si Trystan at pinunasan ang mga 'yon.
"From now on, we must trust each other. No secrets, no lies. We will move on
together from this and i promise to protect and love you Jasmine Sacha..." Tumango
ako bilang sagot sa kanya.
Tama si Trystan.
Dapat naming pagkatiwalaan ang isat-isa lalo na ngayon dahil sa napagdaanan
naming trahedya.
Maswerte parin ako at nakaligtas siya. Gaya ng sinabi ko ay hindi ko kakayanin
kapag mayroong mangyaring masama sa kan'ya dahil sa pagkakamali ko.
I can't afford another significant person in my heart to lose their life just
because of me.
Ngumiti si Trystan at hinawakan niya ang pisngi ko saka dahan-dahang bumaba ang
mukha niya para halikan ang labi ko.

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

EPILOGUE

Epilogue
You and I

"We're on our way to the airport when Crisostomo's men ambush us. Si Mang
Pedring ay pinilit pang lumaban sa kanya." Turo ko sa isang lalaking balbas sarado
at puno ng tattoo sa kanyang magkabilang braso.
Nandito kami ngayon sa korte kaharap ang buong pamilya at mga kaibigan ko.
 Nandito rin si Zac para tumestigo laban kay Cris at ang isa pang natirang
tauhan nito na nahuli bago ang pagsagip sa'min sa minahan.
Ang dalawang ito ay parehas na nakaposas sa kanilang mga kamay. Si Cris ay
nakayuko lang at halos hindi makatingin sa'kin ng diretso.
Mayroon parin itong benda sa kanyang dibdib hanggang sa braso. Marahil ito ang
tama ng baril sa kanya ng gabing pagresponde ng mga pulis.
"That guy beats him to death at pagkatapos ay kinuha na nila ako." Napalunok
ako dahil sa emosyong nararamdaman ko habang nakaturo parin sa lalaking 'yon.
"I was their prisoner for four days but Zac helped me. Siya ang tumawag kay
Mommy para makatakas kami sa lugar na 'yon. Zac was also Cris's prisoner." Nakita
ko ang bahagyang pag ngiti ni Zac sa'kin.
Kahit na kapatid niya ito ay nananatili parin siyang testigo laban dito dahil
alam nitong mali ang mga ginawa nito sa'kin at sa pamilya ko.
Habang buhay kong pasasalamatan si Zac dahil sa pagliligtas ng buhay ko sa
kamay ng sarili niyang kapatid.
"Crisostomo threatens my life not only once and Garret Davidson can attest to
that. Malaki ang pagkakagusto nito sa'kin simula pa lang ng makita ko ito sa
Campbell international University. He was my classmate since first year college
dahil parehas kami ng kursong kinuha. Since then, hindi na natapos ang
pagpaparamdam niya ng pagkagusto niya sa'kin pero hindi ko naman aakalain na sa
ganito aabot ang lahat." Napatingin ako sa direksiyon nila Mommy.
Bakas sa mga mukha nila ang pagkagulat sa mga salaysay ko. Ngayon ko lang
sinabi ang tungkol kay Cris at sa harap pa 'yon ng lahat.
"Miss Delaney, kung matagal ka na pa lang napeperwisyo ng aking kliyente ay
bakit ni minsan ay hindi ka man lang nagsampa ng reklamo?" Tanong ng isang lalaking
naka brown na suit at makapal na salamin.
"The police did a report when he sent me a love letter. Si Juliana Arevalo ang
nag abot nito sa'kin." Katwiran ko sabay napatingin kay Juliana na katabi ng
kanyang inang si Manang Celia.
"Love letter iyon at hindi death threat. Ang sinasabi ko ay bakit hindi ka man
lang nagfile ng restraining order?" May diin sa boses nito na nagpagulo ng isipan
ko.
Nakita ko ang mala demonyong pag ngisi ni Cris sa tapat ko na dahilan para
bumuhos ang mga luha ko.
"Because I don't want any of my family to get involved with his craziness!
Ayokong magkaro'n ng eskandalo ang pamilya ko dahil lang sa lalaking yan!"
Magsasalita pa sana ang abogadong 'yon pero maagap ang judge at pinabalik na ako sa
upuan.
Ito na ang huling trial ng mga kasong isinampa namin kay Cris. Buo ang pag-asa
kong mabubulok siya sa kulungan kasama ang lalaking pumatay kay Mang Pedring.
Maswerte parin ito dahil hindi ito napuruhan ng mga pulis dahil daplis lang ang
tama niya.
Pero kahit na umiyak pa siya ng dugo sa harapan ko ay hinding hindi ko siya
mapapatawad. Kinasusuklaman ko siya! Mamamatay tao siya!

Tama nga ang sabi nila na ang mga masasamang damo ay

matagal mamatay.
Niyakap ako ni Trystan ng makarating ako sa inuupuan ko kanina.
Maya maya ay tinawag naman ng judge ang kanyang kapatid na si Zac para ito
naman ang magbigay ng huling testemonya.
"Kapatid ko si Crisostomo Burgos sa ama pero ang gamit kong apelyido ay
nananatiling ang sa aking ina." Panimula nito pagkatapos ay isinalaysay niya ang
lahat ng mga sinabi niya sa'kin noong gabing tatakas sana kami sa minahan.
Ang tungkol kay Yasmin at sa pagiging obssesed nito sa'kin.
"Hindi ko alam na may balak itong masama kay Jasmine at huli na rin ng malaman
kong dadalhin niya ito sa Valley's. Wala na akong ibang nagawa para balaan si
Jasmine. Halos tatlong taon ring nanahimik si Kuya sa pagsubaybay rito dahil nasa
ibang bansa ito. Akala ko okay na ang lahat. Akala ko wala na siyang masamang balak
kay Jasmine pero mali ang lahat ng akala ko." Tumingin ito sa kanyang kapatid na
ngayon ay nanggigigil sa kanya dahil sa galit.
"Pagdating ko sa minahan ay naroon na si Jasmine. Hindi ko alam ang gagawin ko
dahil natatakot rin ako sa kung anong kayang gawin ni Kuya sa'kin kapag tinulungan
kong makatakas ito. Nang malaman ko ang buong plano niyang ilabas ito sa bansa ay
hindi ako pumayag. Kinagabihan ay sinubukan kong tumawag sa pamilya ni Jas matapos
kong kausapin ito pero nahuli niya ako bago ko pa man masabi ang lugar kung nasaan
kami." Napatingin si Zac sa kaniyang sariling abogado at sumenyas naman ito na
magpatuloy lang sa kanyang salaysay.
"Tama ang sinabi ni Jasmine. Kuya has obsession kaya gano'n na lang ito sa
kanya." Napatayo si Zac sa kanyang upuan ng makita niya ang pagsugod ni Cris sa
kanya.
"Hayop ka! Pinalaki kita at inalagan tapos ganito lang ang igaganti mo sa'kin!
Wala kang kwentang kapatid!" Malakas na sigaw nito na umalingawngaw pa sa buong
kwartong 'yon.
Nagkagulo ang mga tao pero maagap ang mga pulis sa pagkuha kay Cris.
"Order in the court!" Sigaw naman ng judge habang pinupukpok ang kanyang hawak.
Nang matapos ang ingay sa loob ng court room ay nagusap na ang mga kasama sa
paghahatol sa mga nasasakdal.
Tahimik lang ako habang hawak ni Trystan ang kamay ko.
"We can win this." Bulong niya sa'kin at niyakap ako.
Napapikit naman ako ng maramdaman ko ang malambot niyang labi sa aking noo.
Napatingin ang lahat sa babaeng may hawak na papel na pumunta sa harapan ng
court room.
Napausal ako ng isang dasal habang inaayos niya ang kanyang sarili at
inihahanda ito sa pagsasalita.
"Crisostomo burgos, was charged with kidnapping and sexual assault of Jasmine
Sacha Delaney. While Gardo Viko was accused of second degree murder of a sixty two
year old man, Pedro Garces." Pinisil ni Trystan ang kamay ko.
Kinakabahan ako sa huli niyang sasabihin. Para ito kay Mang Pedring, katarungan
para sa kanyang pagkamatay.
"Crisostomo Burgos and Gardo Viko is both guilty as charged and was sentenced
to lifetime imprisonment." Malinaw at pagtatapos na sabi nito kasabay ng pagpalo ng
Judge sa kanyang kahoy na gavel.
Lumakas ang ingay ng mga tao sa loob ng court room.
Mabilis na lumapit sa'kin ang buong pamilya ko dahil sa wakas ay nakamit na
namin ang hustisya. Hindi lang para sa sarili ko kung hindi pati narin kay Mang
Pedring.
Nakita ko ang pagwawala ni Cris habang hawak hawak ng mga pulis at iginigiya
papalabas ng kwartong 'yon.
Napuno ng tuwa ang dibdib ko. Ngayon kasi ay nasisigurado kong wala ng
magtatangka pang muli sa buhay ko.

Ngayon ay habang buhay na siyang mabubulok sa bilangguan

para pagbayaran ang lahat ng mga kahibangang nagawa niya.
"Congratulations Babe!" Masayang baling sa'kin ni Trystan.
Niyakap ko siya ng mahigpit bilang tugon rito.
Matapos 'yon ay nagpaalam narin si Zac na babalik na siya sa Valley's.
"Thank you Zac for everything. Kung hindi dahil sa'yo ay wala ako ngayon dito."
Sabi ko rito ng makalabas na kami sa hukuman.
"Walang anuman Jasmine. Mag-iingat ka palagi." Sinuklian ko ang ngiti niya at
niyakap siya sa huling pagkakataon bago tuluyang nagpaalam sa kanya.
Matapos ang mga pangyayaring 'yon at ang tuluyang pagkakakulong ni Crisostomo
ay nanahamik na ng tuluyan ang buhay ko. I can go wherever and whenever I want
kahit na wala si Garret sa tabi ko.
Ngayon nga ay kasama ko si Trystan on our way to London para sa aming first
anniversary.
We've been to australia, europe, america sa mga nakaraang buwan just spending
quality time together.
Isang taong naging whirlwind ang buhay naming magkasama. Sa isang taon ding
'yon ay napagdesisyunan kong iwan muna ang trabaho ko para makasama siya.
Sa lahat ng nangyaring sa buhay ko ay isa lang ang natutunan ko. Ito ay ang
mag-enjoy sa buhay kasama ng mga taong nagmamahal at minamahal ko.
Walang nakakaalam kung kailan matatapos ang journey ng isang tao, kaya habang
nandito pa sila at habang may oras pang makasama sila ay gagawin kong maging masaya
ang mga oras na 'yon kasama sila.
As soon as we arrived at the airport ay sunod sunod ang pagbibigay ng mga roses
ng nakakasalubong ko.
"What is this Trys?" Nakangiting tanong ko sa kanya pero tanging ngisi lang ang
isinagot nito sa'kin.
Mayroong limang babae, dalawang empleyado ng Aeroflot, at limang bata na nag
abot sa'kin ng mga pulang rosas na 'yon.
"Bakit twelve?" Walang ideyang tanong ko sa kanya ng tuluyan na kaming
makalabas ng airport at habang ang mga mata ko ay gusto ng lumuha.
"It's for the twelve crazy months we've been together." Humarap pa siya sa'kin
at tinitigan ang mga mata ko.
"I love you!" Nakipagtitigan ako sa napaka misteryoso niyang mata pero saglit
lang ito dahil bigla na niya akong hinapit at niyakap ng mahipit.
"I love you to Trystan! Thank you for this." I hugged him back.
Nang dumating na ang kotse ay sumakay na kami para puntahan ang bahay na aming
tutuluyan for this month.
Wala pang kinse minutos ay narating na namin ito. Hindi mapigil ang ngiti ko
habang nakatingala sa isang mala palasyong three storey house.
Kinuha niya ang mga gamit namin habang ako naman ay pumasok na sa loob nito.
"Huwag mong sabihin sainyo rin ito?" Natatawang tanong ko rito nang makapasok
na kami.
I see some picture frames with their family photo sa taas ng fire place ng
bahay.
"It's better if you say na sa'tin." Napalingon ako sa kanya at doon ko nakitang
nakaluhod na ito sa harapan ko while holding a red box na mayroong lamang isang
diamond ring.

Halos hindi ako kumurap dahil sa matinding pagkagulat ko. I didn't expect him
to do this. It was like a dream finally came true.
Lumapit ako sa kanya at doon ko napatunayang hindi ako namamalikmata lang.
Ang gwapong mukha ni Trystan at ang hawak niyang singsing ang nagpabagal ng
ikot ng mundo ko.
Hindi man ito kagaya ng isang proposal na maraming pakulo ay parang mas gusto
ko na ganito ang ginawa niya. Isang intimate proposal.
Napatakip ako sa aking labi habang tumutulo ang luha ko.
"Jasmine, babe, baby, hon, and hopefully my future wife..." Natatawang panimula
nito.
 Nakita ko rin ang pag ngilid ng luha niya sa magkabilang mata.
"I don't want to promise you anything but instead I will do everything just to
make you happy. I will protect you and love you for the rest of my life. But for
now, please... Will you marry me?" Natawa na rin ako sa tinuran nito. Hindi pa man
kami nakakapag-ayos ay ganito na kaagad ang bungad niya sa'kin.
He made me the happiest woman on earth. Napatingin ako sa sing sing na hawak
niya. Sa mukha niyang kinakabahan at nananatiling naghihintay ng sagot ko. I can
feel his heart beating fast.
I look at him once more.
"Yes!" Masayang sagot ko kaya naman mabilis niyang isinuot ang sing sing na
'yon sa kamay ko at niyakap ako ng mahigpit.
"I love you Jas! Or should I say Wifey?" Bulong niya.
"Anything my fiance!" Iniharap na niya ako at pgkatapos ay marahang hinalikan
ang aking labi.
Pakiramdam ko ay sumasayaw kami sa isang romantikong musika ni Trystan habang
magkadikit ang aming mga labi. Habang ramdam ko ang buong pag-iingat niyang halikan
ako.
I feel his tongue entered my mouth. Kahit na ilang beses na naming nagawa ito
ay hindi parin nagbabago ang nararamdaman ko sa tuwing hinahalikan niya ako.
I always feel like it was our first time. Binuhat ako ni Trystan at dinala sa
pinakamalapit na kwarto ng bahay na 'yon.
Sunod kong naramdaman ang malambot na kama nang ihiga niya ako rito. Our lips
was still glued to each other. Our breathe become heavier.
He opened my button down red flannel dress with his thumb and third finger.
After successfully removing it, he run his finger along my breastbone. Pagkatapos
ay sunod niyang tinaggal ang brassiere ko.
He gasped with desire when he finally remove it. Trystan studied my breast, I
can see his eyes burning with eagerness.
It was like he was still surprised even though he already saw me naked so many
times.
Bumaba ang halik niya sa aking leeg patungo sa aking dibdib, then he caressed
my breasts gently. He licked my nipples in a circular motion, then moved his lips
slowly down my chest, leaving unimaginable pleasures.
I moaned when his lips are running down my stomach. He was like searching for a
tresure but i couldn't care less.
Trystan unhurriedly removed my black underwear, and began kissing me just above
my pubic bone.
"Babe..." Naliliyo na ako dahil sa
Samo't-saring sensasyong dala ng mga labi niya.
Nakita ko ang pagsulyap niya sa'kin before he slipped his two fingers inside
me.
"Oh!" Nagpatuloy lang ito sa ginagawa.
Napakapit ako puting unan na katabi ko. I fucking love his tongue and fingers
down there.
Maya maya pa'y naramdaman ko na ang kakaibang sensayong 'yon kaya naman
hinawakan ko ang kamay ni Trystan until he stopped suddenly. Removing his fingers
inside me.
"I want you now Trysytan..." I pleaded.
Ngumiti lang siya at hinalikan akong muli sa labi at mabilis na hinubad ang
kanyang mga saplot sa katawan.
I could see instantly his long, big manhood. I gulped.
Hindi ko maimagine na ganito pala kalaki ang magiging asawa ko. Naputol ang mga
bagay na nasa isip ko ng pumaibabaw na itong muli sa'kin.
He slowly entered mine with caution. He groaned.
Napangiwi ako ng maramdaman ang kabuuan niya pero nawala rin kaagad ang sakit
at napalitan na ng kakaibang sarap.
I feel myself soaking wet while he fully entered mine. I wrapped my legs around
him as he began to thrust.
"Trystan..." Nagpatuoy lang siya sa ginagawa habang sa mas bumilis ang ritmo ng
kanyang pag galaw.
Para na akong nakukulangan ng hininga dahi sa sensasyong dala ng ginagawa
naming dalawa.
"Jas! I love you!" At mas binilisan pa niya ang pag galaw.
We are both screaming each other's name until I felt his warm juice exploding
inside me. Napakapit ako sa leeg niya. Habang habol namin ang aming paghinga.
Nakapatong parin ito sa ibabaw ko.
"I love you so much Mrs. Lewis." Sambit nito nang magkasalubong ang mga mata
namin.
"I love you more Mr. Lewis!" He passionately kiss me again.
I'm ready to spend the rest of my life with him.
This moment represents our own fairy tale together.
The fairy tale that I longed for.
The guy that I asked and prayed to God.
Siya ang lalaking kayang gawing slow motion ang takbo ng mundo ko.
Ang lalaking kayang patagalin ang oras tuwing kasama ako.
Ang lalaking sa una pa lang ay nabihag na ang puso ko.
At ang lalaking mamahalin ko at mamahalin ako kagaya ng pangarap ko.
Trystan is my Prince Charming.
Yes, fairytale do exist.

——————————————————
CENGCRDVA
©2016 

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

NOTES

Hi guys!
I wanna thank you all for reading and supporting Midnight With A Virgin
(Campbell series 2). Lalong lalo na sa lahat ng nagvo-vote and comment. Nakakataba
ng puso!
Mahal ko kayo! Maraming maraming salamat!
If you want to read the story of Jacob Seth Delaney and Juliana Arevalo just go
to my profile and search for my works.
Under Pleasure (Book 1)

Just The Pleasure (Book 2)

Thanks again!
To God be the glory!
See you on CAMPBELL SERIES 3!