How To Be The Bachelor's Wife

111K 1.5K 102

by CengCrdva

This is the second book of How To Win The Bachelor's Heart.

Huwag maging spoiler. Respect other readers to avoid being muted. Lastly, my story
my rules. Kung hindi
maintindihan mas mabuti pang iwan nalang ang istorya at i-unfollow ako. Salamat.
~
This is a work of fiction. Names, characters, places, events or any incidents are
only a products of the
author's imagination or used in a fictitious manner. Any resemblance to actual
persons, living or dead, or
actual events are purely coincidental.
This story may not be reproduced in any material form or transmitted to any persons
without permission from
the author.
-----------------------------------------------------------------------------------
--------It also contains strong language, sexual scenes and references from the
outset and throughout. (R-18) Read at
your own risk!

Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing,
please
remove it or upload a different image.
The Bachelor Series 2
Book 2
2018 © CengCrdva
All rights reserved
Awww.. Second book. ?? i love this story. K

P 1-1
DEDICATION
58.8K 751 13
by CengCrdva

To those who are in a toxic relationship with an abusive partner, my heart is with
you. You don't need to put
up with that kind of relationship because you deserve better.
Ang pagmamahal na nakakasakit ay hindi na pagmamahal. Love supposed to make you
feel happy and all
good shit kaya kapag purong sakit nalang, hindi na 'yon love.
Remember, we always have a chance to let go and move forward.
We always have the ability to choose something that we truly deserve.
We always have a choice.
;
Choose your happiness.
;
Bakit nga ba ngayon ko lang 'to nabasa? M.

P 2-1
PROLOGUE
102K 2.2K 116
by CengCrdva

Hate
"How can you love him when he's a troubled man?"
Marahang hinaplos ni mama ang aking buhok habang kinakalma ako. Sa kabila ng
kan'yang pag ngiti ay nakita
ko ang matinding lungkot na nakapaloob sa kan'yang mga mata.
I know she's hurt. Hindi lang dahil sa pisikal na pananakit ni papa kung hindi
dahil narin sa emosyonal na
sakit. Iyong sakit na paulit ulit nalang at wala ng katapusan.
"Mabait ang papa mo, anak."
"You're lying, Ma. We all know that he is not. Kung talagang mabait siya hindi ka
niya sasaktan. Hindi siya
maglalasing at hindi ka niya bibigyan ng sakit sa ulo."
Ang kan'yang paghaplos ay dahan dahang nahinto. Bumaba ang kamay ni mama sa aking
pisngi at banayad na
pinasadahan ng kan'yang malamig na daliri ang aking inosente't batang mukha.
"Hangga't hindi niya kayo sinasaktan, mananatili siyang mabait para sa akin."
Baluktot niyang pahayag.
Gusto ko pa sanang magsalita pero natigil iyon dahil sa malakas na kalampag sa
pintuan dahilan para
mapasiksik ako sa katawan ni mama. Kahit na hindi ko siya tignan ay ramdam ko ang
takot niya.
Ano pa nga bang bago? Lasing na naman si papa at tiyak akong sa pambubugbog na
naman ang hantong ng
lahat ng ito.
"Sige na, Skyrene. Magpahinga ka na ha? Takpan mo nalang ang tenga mo para hindi ka
maistorbo sa
pagtulog. Mama is gonna be fine. Huwag ka ng magtanong ng kung ano ano dahil
sisiguraduhin kong hangga't
nabubuhay ako ay hindi niya kayo masasaktan. I promise."
Nag-angat ako ng tingin para tignan ang kan'yang mukha. Nakita ko ang mga luhang
pilit niyang pinipigilan.
Ang lungkot na pilit niyang nilalabanan...
"Pinky swear?" I said.
Ilang ulit akong napasinghap at napapikit ng marinig ang muling malalakas na
pagkalampag ng pintuan sa
ibaba.
Mabuti nalang at tulog na ngayon ang mga kapatid ko dahil kung hindi ay baka kanina
pa kami nagsiiyakan.
Ngumiti si Mama at agad na inilahad sa akin ang kan'yang kamay.

P 3-1
"Pinky swear, anak." She promised.
Ngumiti rin ako matapos niyang sundin ang gusto kong mangyari.
My little finger embraces her cold pinky. Sa pagluwag no'n ay nagmamadali niya
akong hinalikan sa noo at
inayos sa kama bago tuluyang lumabas ng aking kwarto.
Nang marinig ko ang paglapat ng pintuan sa hamba ay tuluyan ko ng ibinalot ang
aking sarili sa comforter
dahil alam ko, kahit na nasa baba silang dalawa ay kulang ang lahat ng pagtatakip
ko sa aking tenga para
hindi sila marinig.
Pumikit ako ng mariin ng marinig ang malakas na sigaw ni Papa na agad namang
sinundan ng mga iyak at
hinagpis ni Mama.
Nayakap ko ng mahigpit ang aking unan nang sunod sunod ng magsiiyakan ang mga
kapatid ko.
Kahit na nailipat ko na ang unan sa aking tenga ay dinig ko parin ang lahat ng
ingay na posible kong marinig.
Patuloy iyong rumaragasa sa aking magkabilang tenga kahit pa mariin na iyong
nakatakip gamit ang mga unan.
Maingay. Magulo. Mahirap.
Iyan ang araw araw kong naging pananaw sa buhay. My father started his drinking
habits when Cassy was
born. Nangyari iyon simula ng mabinyagan ito.
Noong una ay naging ayos lang naman sa amin pero nang katagalan na ay ilang linggo
ng humaba ang
selebrasyon niya sa pagtungga ng alak. Hindi ko alam kung sinasabay na rin ba niya
ang mga kaarawan namin
para lang magkaroon siya ng dahilan para makipag-inuman sa mga tambay naming
kapitbahay o talagang
naadik na siya.
"Si Papa po?"
Napahinto si Mama sa paghuhugas ng mga plato at pinilit na ngumiti ng magtama ang
mga mata namin.
Napahigpit ang aking kamay sa hawak kong folder ng makita ko ang ayos ni Mama.
Her eyes are swollen and her nose is still red, tanda iyon ng matinding pag iyak.
Hindi ko na napigilan ang
sarili kong maawa sa kan'ya lalo na ng mapagtanto kong lumipas na ang kan'yang
ganda.
I still remember how beautiful she is and that's one of the reason why I admire her
so much.
Noon, walang araw na hindi ko siya nakikitang walang make-up sa tuwing pumapasok sa
trabaho. She
always dress nice and take good care of herself. She never leave the house without
her favorite pair of pearl
earrings and fancy stilletos. Walang araw na walang make-up ang kan'yang
napakagandang mukha kahit na
hindi niya naman iyon kailangan para magpaganda. She's naturally beautiful.
Kung minsan nga ay napagkakamalan siyang may ari ng isang kompanya dahil sa gayak
niya pero ang totoo,
manager lamang ito ng bangko at malayong maging gano'n kayaman.
Pero ang mas minahal ko kay Mama ay ang pagkakaroon niya ng busilak na puso. She
has a thing for poor

P 3-2
people. Mayroon siyang oras para mamahagi ng parte ng sweldong kan'yang kinikita
para sa mga kapitbahay
naming walang makain.
Kung minsan, kapag may mga bonus sila at marami siyang extra ay nagpapakain din ito
sa lugar namin.
Palibhasa noon sa West Side ay tanging ang pamilya lang ni Mama ang may kaya sa
buhay. Maging ang
kan'yang mga magulang ay naging mapagbigay din sa mga nakapaligid sa amin kaya iyon
ang pinaka-namana
niya. Ang pagiging mapagbigay.
Nang mamatay ang mga magulang niya ilang taon bago ako isilang ay naiwan na siya
rito samantalang ang
kan'yang mga kapatid ay minabuti ng umalis sa magulong lugar namin.
Mama choose to stay in West Side not because this is the place where she grew up
but because of Papa. Dito
niya nakilala si Papa na kahit walang wala noon ay minahal niya ng sobra sobra.
Noong una ay tipikal naman kaming masaya at kompletong pamilya. Dahil maganda rin
ag trabaho ni Papa
noon sa pagiging pintor, marami rin silang naipundar bilang mag asawa. I remember
the time when they got
the title of the house. Binili nila ang share ng mga kapatid ni mama sa bahay kaya
tuluyan na itong naipasa sa
pangalan nila.
Nakapundar rin sila ng sasakyan noon. Sa private school kami nag-aral ay walang
araw na hindi masarap ang
pagkain namin. Life was good and easy.
Pero ng mawalan ng trabaho si Papa ay unti-unti ng naging mahirap ang lahat. Kahit
na gano'n, palagi niya
paring ipinagmamalaki si Papa kahit na nawalan na ito ng trabaho at naging pabigat
sa kan'ya.
From there, I saw her struggle. Unti unti siyang naghirap pero hindi niya iyon
ipinadama sa amin, kahit
minsan. Palagi niyang sinasabi na kaya niya pa kahit na ramdam kong nalulubog na
siya.
Ang mga pagkain at mga gamit niyang iniingatan noon ay nagagawa na niyang ibenta
matustusan lang ang
pangangailangan ni Papa. My troubled father...
Today, her beauty faded. I stood in front of a woman that looked three times her
age. Her skin is a bit saggy.
Her hair is a mess and her lips that used to have glamour is now pale and bruised.
Maging ang kan'yang suot na bestidang kupas at bulaklakin na may ilang butas ay
malayong malayo sa
sopistikadang gayak na nakasanayan ko.
I never felt my heart ached this much. And it's not even because of something that
I did but because of how I
feel for her right now. Kung noon ay tinitingala ko siya at hinahangaan, ngayon
naman ay purong awa na
lamang ang nararamdaman ko para sa kan'ya.
This is not my mother anymore. She lost herself a long time ago by loving us... by
loving the man who did
nothing but to give her all variations of pain.
The man who did nothing but to inflict pain physically and emotionally. The man I
hated since the first time
he hurt her.
"Mama, iwan mo na si Papa. Umalis nalang tayo dito! Ayaw ko na dito!" Humahagulgol
kong
pagmamakaawa kay Mama habang hinihila siya patayo.
P 3-3
Iyak na ng iyak ang mga kapatid ko sabayan pa ng ingay ng mga police mobile dahil
sa nangyayaring riot sa
labas.
"Ma!"
"Skyrene, please naman anak? Huwag kang magsasalita ng ganyan. Pagod lang ang Papa
mo."
"Ma, hindi! Lasing na si Papa at sasaktan niya na naman tayo pag uwi niya. Alis na
tayo mama please!" Hindi
na ako makahinga dahil sa paghabol ko sa aking paghinga.
Hinila ako ni Mama at agad na niyakap ng mahigpit.
"Skyrene, huwag kang ganyan sa Papa mo."
"Ma halika na! Umalis na tayo!" Pagpapatuloy ko.
Niyugyog niya ang balikat ko at hinarap ako ng maigi.
"Skyrene! Makinig ka sa akin!" Mabilis kong ipinagdiin ang mga labi ko ng makita
ang pagkawala ng mga
luha niya. "Hindi niya kayo sasaktan hangga't nandito ako. Walang mangyayaring
masama dahil nandito ako!
Mahal ko kayo at hindi ko kayang magkahiwa-hiwalay tayo!"
Kitang kita ko ang hinagpis sa kanyang mukha. Kahit na alam kong hirap na hirap na
siyang buohin ang
walang pag asang pamilyang ito ay tinitiis niya parin.
Wala akong magawa kung hindi ang umiyak at tiisin ang lahat. Wala akong magawa kung
hindi ang panuorin
siyang patayin ng kan'yang pagsasakripisyo.
That's when I started hating my mom. Sa murang edad ay iyon ang unang emosyon na
tumatak sa puso ko.
Hate.
I hate her for being so kind even if other people doesn't treat her with respect.
Especially my father.
I hate her for staying even if she knew that she can't save our family anymore.
I hate her for lying that she can handle it all when the truth is, our situation
already killed every part of her.
But I hate her the most for taking her own life and leaving me with four starving
kids. Kinamumuhian ko siya
dahil sa kasinungalingang sinabi niya na hindi niya kami iiwan. Hindi niya ako
iiwan pinky fucking swear...
I hate Arlette for being dead and giving up on life.
I hate her for everything... and I will hate her until my last dying breath.
Not a good reason to stay. Dati nga hindi ka nya sinasaktan pero ngayon binubugbog
ka na, ano pang assurance na hindi nya sasaktan ang mga
anak nyo? Aantayin mo pa ba yun? Oh my Gaaaaaaas!! Yiehh...the story is so amazing!
Wahh!!! Author I really love your works??

P 3-4
CHAPTER 1
90.5K 1.9K 179
by CengCrdva

Happy

Nangingiti kong iminulat ang mga mata ko kahit na alam kong ilang oras lang akong
nakatulog. I bet I'm
smiling the whole time I'm knocked out. Ewan ko ba. Ganito lang siguro kapag masaya
ka? No, masayang
masaya is the right word to describe what I'm feeling right now.
Muli akong pumikit at dahan dahang ininat ang mga kamay sa ere. Dahil sa hindi
pagkakapawi ng ngisi ko ay
kinagat ko na ang labi ko. Nababaliw na yata ako. Hindi ko naman birthday ngayon
pero 'yung tuwang
nararamdaman ko ay nag-uumapaw. Mas masaya pa nga ako ngayong araw na ito kaysa sa
nagdaang birthday
ko.
Tama nga sila. Ang lahat ng problema ay lumilipas din. And there's always a
sunshine after the rain.
Marahan kong inangat ang kamay ko para tignan ang bagay na nakalagay doon. Sa
pagtama ng sikat ng araw
na galing sa labas ng bintanang nakabukas ay naramdaman ko na ang pag-iinit ng
magkabila kong pisngi lalo
na ng bahagya iyong kuminang.
This ring is beautiful. Iyong sobrang ganda at mamahalin na gusto mo nalang itago
kaysa suotin. Ininat ko ang
mga daliri ko para matitigan iyon ng maigi. My heart is filled with so much joy
right now. I am engage with
the man I love. I'm Eros Ziege Vergara's fiance at kahit na medyo matagal pa naman
ang kasal ay ngayon
palang excited na ako.
After the day of the shooting where he proposed, napag-usapan namin na
ipagpapatuloy ko muna ang pagaaral ko bago kami tuluyang pumasok sa buhay mag
asawa. Ipinagpapasalamat ko ang lahat dahil naintindihan
naman 'yon ni Eros at handa siyang maghintay kahit na alam kong gusto na niyang
lumagay sa tahimik.
Sa pag galaw ng daliri ko ay naramdaman ko na naman ang mainit na bagay na patuloy
ang pagyakap sa aking
puso.
Holy fucking shit... I am his fiance!
Parang gusto ko ng maluha dahil sa saya. Lutang kong hinaplos ang malaking bato sa
pinakagitna ng
engagement ring. Sunod na umikot ang aking hintuturo sa palibot ng sing sing kung
saan may mga maliliit na
diamante. This is expensive. Sa tingin palang ay hindi na ako sasantuhin ng mga
holdaper kung sakaling may
makasalubong ako. Worst, baka maputol pa ang kamay ko ng wala sa oras dahil rito!
Napawi ang tuwa ko sa naisip at akmang huhubarin na ang sing sing pero natigil ako
ng maramdaman ang
mainit na kamay ni Eros na humaplos sa aking hita pataas sa aking tagiliran
hanggang sa tuluyan akong
mayakap.
P 4-1
Naramdaman ko ang pagsisitayuan ng mga balahibo ko sa katawan ng madama ang katawan
niyang dumikit sa
aking likuran at ang pagbaon ng kan'yang mukha sa aking leeg. His hot breath sent
shivers down my spine!
"Baby..." Malambing kong bulong na haharapin na sana siya pero mas hinigpitan niya
ang kan'yang
pagkakayakap sa akin kaya hindi ako nakagalaw.
"Hmm..." He groaned.
"Are you awake?"
Bumaba ang kamay ko sa kamay niyang nakapirmi sa aking tiyan at ipinagdaop ang mga
'yon.
"No." He said in his husky voice.
Napangiti ako.
"Then gumising ka na. Hindi ba may meeting ka pa sabi mo?"
"Hmm..."
Pinigilan ko ang mapamura dahil sa mainit niyang labi na nilalapatan ng halik ang
aking leeg. Umangat ang
balikat ko para itago ang aking leeg pero imbes na huminto ay iyon naman ang
kan'yang hinalikan. My eyes
shuts when I felt the strap of my night gown sliding down my shoulders, removing it
with his mouth.
"You smell so good, baby..."
Napakislot ako ng muling umangat sa aking leeg ang kan'yang mapaglarong labi.
Nagmamadali na akong
humarap sa kan'ya at agad na ikinulong ang kan'yang mukha sa aking mga kamay.
"Eros, stop seducing me every time! I am still young!"
Dumilat si Eros kasabay ng kan'yang paghalakhak. Damn, I hate him! Nakakainis ang
kagwapuhan niya kahit
na bagong gising. Nakakainis ang bango niya kahit na nasa kama parin at hindi pa
naliligo. At mas nakakainis
na kaya niya akong akitin kahit na wala naman siyang ginagawa!
"I am not," Muli niyang akong niyakap at hinalikan ng mabilis sa labi. "Why?
Naaakit ka ba? I am just kissing
my fiance."
Ang mapupungay niyang mga mata ay nakakahipnotismo na parang gusto ko nalang
magpaakit ng tuluyan.
"You're seducing me by that! Marupok ako dahil bata pa ako." Napanguso ako sa
naisip.
Ayaw ko mang isali ang edad sa usapan namin pero wala na akong maisip na dahilan
para lang huwag niyang
ituloy ang paghalik sa mga sensitibong parte ng aking katawan. He knows every
spot...
Muli siyang natawa at hinalikan ang tungki ng ilong ko.
"Yeah, you are my baby, Sky."

P 4-2
Lumakad ang mga kamay ko sa kan'yang katawan pero ng marating nito ang kan'yang
matigas na dibdib ay
kusa iyong tumigil.
"I need to go home. Pasukan na bukas at wala pa akong nabibiling gamit. I still
need to buy things."
Tumango tango siya pero nanatili paring nakayakap sa akin.
"Do you need me?"
Pinagdiin ko ang labi ko at pagkatapos ay umiling.
"Okay lang ako. Kaya ko namang mamili tsaka hindi naman ako mag-isa. Isasama ko si
Valerie."
"Sinong magda-drive sainyo?" Sandaling nalukot ang kan'yang gwapong mukha dahil sa
tanong.
Gustohin ko mang matawa ay hindi ko ginawa. Paano ko pa nga ba ipapaintindi sa
kan'ya ang mga bagay na
parte parin ng simple kong buhay? Kahit ilang beses niyang sabihin na obligasyon na
niya ako ngayon at ang
mga pangangailangan ko ay hindi parin ako handa.
Ang pagpayag kong siya na muna ang magbayad sa tuition ko ay kapalit naman iyon ng
kalayaan kong
ipagpatuloy ang trabaho. Ipinangako ko rin sa kan'yang kapag nakapagtapos na ako ng
pag-aaral at nakahanap
ng mas maayos na trabaho ay babayaran ko siya.
Hindi man naging madali para sa kan'ya ang gusto ko ay pinayagan niya pa rin ako.
Besides, tuwing wala
lang naman akong pasok kung magta-trabaho ako sa cafe.
"Hindi na kailangan. Magco-commute nalang kami."
"Sky-"
"Eros, hindi na. Iti-text kita kung saan ako pupunta. Tsaka kahit naman hindi ko
sabihin, mahahanap mo parin
naman ako 'di ba?"
Nanatili siyang seryoso imbes na matawa sa pagbibiro ko tungkol sa GPS na hanggang
ngayon ay nakamonitor parin.
"Eros, please? Alam mo namang ayaw kong sanayin mo ako sa ganito. Huwag mabilis.
Marami na akong
utang sa'yo at baka hindi na ako makapag-bayad."
"I didn't ask you to pay, Sky. Are we talking about this again?"
"Hindi na. Basta, kami nalang muna ni Val. Sandali lang naman kami sa mall tapos
uuwi rin kaagad. Isa pa,
baka marami ng labahan sa bahay. I need to do the laundry."
Marahas siyang napabuntong hinga pero sa huli ay wala narin namang nagawa.
Pagkatapos ng show ay naging abala kami ni Eros para sa mga after interviews at
reunion ng palabas. Some
of the girls were very happy for us pero ang iba ay alam kong puro lamang
kaplastikan ang nasa utak.

P 4-3
I'm not being mean, sinasabi ko lang ngayon kung ano ang alam kong totoo. Maliban
kay Valerie, Cara at
Dorothy ay wala na yata talaga akong pwede pang maging kaibigan. Iyong kaibigan na
talagang
mapagkakatiwalaan at kayang tumanggap sa kabuuan ko.
Siguro nga malala ang trust issues ko sa mga tao. Siguro nga hanggang ngayon ay
natatakot parin akong
maiwan ng mga taong pinagkakatiwalaan at minamahal ko ng sobra.
Sa mall na kami nagkita ni Valerie pagkagaling ko sa bahay ni Eros.
"May kailangan ka pa ba?" Tanong ni Valerie pagkatapos naming lumabas sa bookstore.
Ibinalik ko ang aking cellphone sa aking sling bag matapos i-text si Eros na
patapos na kami.
"Wala na. Tama na 'to."
"So ano? Uuwi na ba tayo?" Kinuha niya ang isang paperbag na hawak ko.
"Gusto mo bang kumain?"
"Pizza? Libre mo?"
Napangiwi ako. Gustohin ko mang ilibre si Valerie pero maliban sa pagdating ni Eros
sa buhay ko at ang
ilang mga exposure na sapat lang sa gastusin namin sa bahay ay hindi ko parin kaya
ang gano'ng lifestyle. Ang
perang hawak ko ay sapat lang din para sa pambili ng mga gamit ko ngayon.
Napasimangot siya ng hindi ako nakasagot kaagad.
"Kung bakit ba kasi naghihirap ka parin, Skyrene? Willing naman si Eros na tulungan
ka para hindi ka na
mahirapan pero ikaw parin itong nagpapahirap sa sarili mo."
"Val naman, alam mo namang marami na akong utang kay Eros. Isa pa, hindi niya naman
obligasyon na
sustentuhan ako at pag gastusan. Hindi naman ako imbalido na hindi na kayang
kumilos para kumita ng pera.
Nasa poder ko parin ang mga kapatid ko at kargo ko parin sila."
Tamad niyang isinukbit ang kan'yang kamay sa aking braso at hinila ako sa nadaanan
naming ice cream stall.
"Dapat hindi mo nalang talaga mahal si Eros e."
Kumunot ang noo ko dahil sa sinabi ni Valerie. Ito ang unang beses kong narinig ang
bagay na iyon sa kan'ya.
Natigil sandali ang atensiyon niya sa akin ng harapin niya ang tindera ng stall.
"What?" Tanong niya sa pagbalik ng tingin sa akin pagkatapos ibigay ang biniling
ice cream.
Naupo kami sa bench na nasa tabi lamang ng mga food carts.
"Kasi kung hindi mo mahal si Eros madali mong matatanggap 'yung mga ibinibigay niya
sa'yo. No questions
asked. For example, si Jaxel na minahal mo noon ilang beses mo ring tinanggihan
kasi ayaw mong gamitin
pero iyong hayop na matanda nagawa mong kunin lahat ng ibinibigay niya. Simple lang
kasi walang
attachment ng feelings. Deserve niya ring maubusan ng pera pero gets mo ba?"

P 4-4
Napatango nalang ako.
"Skyrene, minsan hindi naman masamang tumanggap. Sadyang mabait lang si Eros at
maswerte ka. Kung
ibang babae na 'yan baka mamulubi kaagad 'yang si Eros. Hindi ko sinasabing perahan
mo o ano kasi alam ko
namang hindi mo 'yon magagawa. My point is, don't be too hard on yourself. Let Eros
help you. Walang
masama. Gano'n naman ang pagmamahal e, nagtutulungan."
Nagbaba ako ng tingin sa ice cream na aking hawak. Valerie has a point. Kuha ko na
iyon umpisa palang pero
hindi ko talaga kaya e. Hindi pa nga siguro ako sanay na palaging tinutulungan.
Ayaw ko ring magkaroon ng
maraming utang na loob at mas lalong ayaw kong mag mukhang mang-gagamit.
"Kung ang iniisip mo ay ang mga sasabihin ng ibang tao, wala talagang makakatulong
sa'yo. Alam mo, 'yang
mga mahaderang walang masabing maganda sa kapwa ay mabubulok sa impyerno. Sila
'yung mga kamaganak ni satanas na nabuhay para magkalat ng bad vibes at kahit na
anong gawin mo ay may masasabi at
masasabi talaga 'yan sila. Gumawa ka man ng mabuti o hindi may mapupuna parin
sila." Aniyang parang
nabasa na naman ang lahat ng sentimyento sa utak ko.
"Hindi ba 'yon nakakahiya? I mean, he's just my fiance. Hindi pa naman kami mag
asawa."
"Doon narin papunta 'yon! At kahit kailan naman hindi nakakahiya ang tumanggap ng
tulong! Ang mas
nakakahiya ay 'yung tumatanggi ka sa grasya pero hindi mo naman mapanindigan! Think
about it."
Wala sa sariling tumango nalang ako at kinain ang ice cream. I get her point. She's
right, maybe I am being
too hard on my self. Gano'n rin kay Eros. Siguro nga hindi naman masama ang
tumanggap ng tulong lalo na
kung doon kami mas magkakasundo.
Pag uwi ko sa bahay ay tinawagan ko kaagad si Eros para sabihing nakauwi na ako at
kahit na alam kong
busy parin siya sa mga oras na tumawag ako ay sinagot niya parin.
"Hey..."
"I'm home. Ikaw saan ka na?"
"I'm still in the office. Okay na ba lahat? May kailangan ka pa?"
Itinaas ko aking mga paa sa couch at nakinuod sa mga kapatid ko. Mabuti nalang rin
at natauhan na si Ramiel
na itigil ang pasugalan kaya bumalik na rin ang dati naming sala. Ang kulay nga
lang ay gano'n parin pero
pwede narin namang pagtiyagaan.
"Wala na. Valerie said hi."
"She's still with you?"
"Hindi na. Kanina kasi hinahanap ka dahil gusto niya ng pizza."
"Oh, do you want me to call for delivery?"
Napaahon ako sandali dahil sa narinig.

P 4-5
"Hindi! Sa susunod nalang siguro na punta mo dito sa bahay."
"Alright. Kailan ka babalik?" Aniyang tinutukoy ang bahay na tinutuluyan niya
ngayon sa Manila.
Kahit na wala siya ngayon sa harapan ko ay umiling ako.
"Pasukan na Eros. Kailangan ko ring asikasuhin sila Zuben ngayon pero kapag may
time ako dadalaw ako
diyan."
Narinig ko ang pagbigat ng hininga niya.
"It's okay. Don't worry about it. Hey, I need to go now. I'll talk to you later,
okay?"
"Sige. Hihintayin kita."
"I love you."
Sumilay ang ngiti ko dahil sa narinig.
"I love you too."
Nang maputol ang usapan namin ay nag-ayos na ako ng mga gamit ko para bukas. Halos
isang taon rin akong
nawala at hindi ko na alam kung may makakasundo pa ba ako. Hindi gaya noon na may
mga
nakapagpalagayan na ako ng loob kahit papaano. Sigurado ako ngayon na hindi na kami
masyadong magkikita
nila Ylona dahil mas ahead na sila sa akin. Depende nalang kung irregular rin sila
gaya ko.
Bago ako tuluyang matulog ay muling tumawag si Eros. Kakauwi lang niya sa bahay at
sinabing susunduin
ako bukas at ihahatid bago siya pumunta sa Batangas. Naalala ko ang mga sinabi ni
Valerie kanina kaya hindi
na ako tumanggi.
Maaga akong nagising kinabukasan para maghanda sa kakainin namin. Sa ilang buwan
kong nawala at hindi
pagkukumahog ng ganito ay nanibago ako. Halos pinagsabay sabay ko na ang
pamamalantsa ng mga uniform
nila Ramiel habang nagpi-prito ng pagkain. Nang kumulo ang mainit na tubig ay
patakbo na akong umakyat
para bulabugin ang mga kapatid ko.
"Gising na! Baba na bilis!"
Sa lahat ng mga kapatid ko ay si Cassy lang ang wala ngayon dahil hinayaan ko na
siya kay Nana para may
mag alaga rin dito. Sa tuwing papasok at uuwi ay sinasabay naman siya ni Rigel pero
doon parin inihahatid
kay Nana.
Nang magsibabaan sila ay nakapaghanda na ako. Imbes na sabayan sila ay pumanhik na
ako sa itaas para
maligo. Pagbalik ko sa hapag ay tulala parin ang mga ito at mukhang hindi pa
tuluyang gising ang mga diwa.
Hinaplos ko ang buhok ni Zuben at niyugyog naman ang braso ng dalawa.
"Anong oras na. Bilisan niyo ng kumain baka dumating na si Eros!" Palatak ko sabay
upo sa gilid ni Zuben.
Nagmadali akong kumain pero ng maalala kong hindi pa pala ako nakakagawa ng baon
nitong sandwich ay

P 4-6
tumayo ulit ako.
Ilang minuto lang ang lumipas ay narinig ko na ang pagbusina ng sasakyan ni Eros sa
labas.
"Dali na!" Isinilid ko sa baunan ang pagkain ni Zuben at muli silang binalikan sa
lamesa.
Tumakbo na si Rigel sa itaas para mag toothbrush. Si Ramiel naman ay sa banyong
nasa ibaba nag sipilyo
samantalang si Zuben ay sa lababo. Diniretso ko ang inom ng gatas bago pagbuksan si
Eros ng pinto.
Hinawi ko ang gilid ng mga labi ko sa posibleng gatas bago iyon tuluyang buksan.
Tumambad sa akin ang
lalaking naka-suit at may hawak na dalawang box ng pizza.
"Good morning! Are you done?"
Niyakap ko siya at hinalikan sa pisngi.
"Magto-toothbrush nalang ako, okay lang?"
He nodded and followed me to the dining area. Tapos na ang mga kapatid ko sa
pagkain pero ng makita ang
dala ni Eros ay hindi parin napigilan ang pagkain.
"Hindi ka ba hinarang sa labas?" Natatawa kong tanong ng maisip sila Kuya Andoy.
"Nah, but I gave them pizza."
Napatalon ako ng maramdaman ang pagyakap ni Eros sa bewang ko habang nasa lababo
ako at nagsimula ng
magsipilyo. Marahan niyang hinalikan ang aking buhok.
"You know they love me right?" Pilyo niyang sabi.
Binilisan ko na ang ginagawa para harapin siya. He is telling the truth. Ang mga
barakong 'yon ay gustong
gusto si Eros pagkatapos mapanuod ang buong show noong nakaraan.
Hanggang ngayon nga ay hindi parin ako makapaniwalang malaya na siyang nakakalabas-
masok sa lugar na
ito. Kung iisipin ay muntik na siyang mabalatan ng buhay noon!
"May pizza rin para kay Val. Gising na kaya 'yon?"
Tinapos ko ang ginagawa pero bago siya sagutin ay hinalikan ko muna siya sa labi.
"Yeah."
Hinapit ako ni Eros at muling hinalikan. Pinigilan ko ang pagkawala ng ungol ko
dahil sa mabilis at paglalim
ng mapusok niyang halik!
Kung hindi pa tumikhim si Ramiel ay hindi na kami mapuputol. Pagkatapos naming
ihatid ang Pizza kay Val
at ang mga kapatid ko sa eskwelahan ay ako naman ang inihatid niya.
"Good luck, baby."

P 4-7
Lumapit si Eros para tanggalin ang seat belt ko pero ng matanggal 'yon ay hindi
parin siya umaalis. I can
almost taste his lips again. Kinagat ko ang aking pang ibabang labi ng makita ang
paglaglag ng mga mata niya
patungo doon.
"Good luck kiss?"
Umangat ang gilid ng labi niya ng makita ang pamumula ko.
"Good luck na good luck na nga ako e. You kissed me so many times already." I
pouted.
Natawa siya dahil do'n at kinuha nalang ang kamay ko para iyon ang lapatan ng
halik.
"Ayaw mo ba?"
Natatawa akong napailing ng makita ang pilyo niyang pag ngisi! Alam niyang hindi ko
siya kayang tanggihan
at kahit na halikan niya ako buong araw ay hindi ako magsasawa.
I peck a kiss on his lips but before I pulls back, he already envelope his hands on
my body. Nagpatianod ako
sa maingat niyang pag-angat sa aking katawan patungo sa kan'yang kandungan. My
breath came in an untamed
gasp. My fingers knotted in his dark brown hair, clutching him to me. I parted my
lips and gave him a
lingering passionate kiss. More than a good luck kiss.
Marahan kong nakagat ang pang ibaba niyang labi ng bumaba ang kan'yang kamay sa
aking kubra pababa sa
aking pang upo. His warm mouth savor my lips softly than I could have imagined. He
tasted my mouth
tentatively with his playful tongue. Sa pagputol ko para huminga ay uhaw niyang
hinabol ang aking labi para
muling ipagpatuloy ang mapusok na halik.
Nang maramdaman ko ang pagkatupok at panghihina ay wala sa sariling napahilig ako
sa manibela. Nakagat
ko ng mariin ang labi ni Eros ng umangat ang kan'yang kamay sa ilalim ng suot kong
t-shirt.
Napaigtad ako pero bago pa niya maabot ang pakay ay naputol na kami ng madaganan ko
ang busina dahilan
para makagawa ng malakas na ingay!
Fuck!
Natatawa niyang pinutol ang paghalik sa akin. Nang makita ko ang tuwa sa kan'ya ay
nahawa narin ako. Mas
lalong lumakas ang tawanan namin ng makita ang babaeng matalim ang titig sa aming
gawi. Nahihiya kong
tinakpan ang mukha ko at umalis sa kandungan ni Eros.
Bago pa kami tuluyang awayin ay ibinaba na ni Eros ang bintana sa kan'yang gawi
para magpaumanhin sa
nabulabog naming babae. Ang mukha nitong parang gusto ng pumatay kanina ay kusang
umamo ng masilayan
siya.
See that charm? Pati yata nagwawalang tigre ay kaya niyang paamuhin!
Pagbalik niya ay hinuli niya kaagad ang kamay ko habang hindi na natigilan ang pag
ngisi.
"I love you. Have fun today, okay? Babalik ako kaagad bukas at susunduin kita."

P 4-8
Ngumiti ako at tumango.
"Ikaw rin. I love you too, Eros. Mag-iingat ka."
He nodded and kissed my knuckles.
"Kulang pa ba 'yung good luck kiss?" Mapang-asar niyang tanong.
Dumoble ang init ng mukha ko at agad na hinawi ang aking kamay para sapakin ang
braso niya. Nagmamadali
ko ng binuksan ang pintuan sa gawi ko at agad na bumaba ng sasakyan.
"Hindi ko pa exam, Eros. Baka sa kaka-good luck mo swertehin na talaga ako at
manalo sa lotto!" Natatawa
kong sabi.
Nang maisara ko ang pintuan ay agad namang bumaba ang bintana.
"Have fun, Mrs. Vergara."
My lips formed a thin line just to stop myself from smiling so much! Kumaway nalang
ako sa kan'ya.
"You too, hubby!" Nag flying kiss pa ako ng makahakbang na ako palayo.
Lumiwanag ang mukha ni Eros dahil sa sinabi ko. Naramdaman ko naman ang mga
malalanding demonyong
kumiliti sa aking tiyan!
Mabilis na akong tumalikod dahil baka kapag naakit na naman ako ay baka hindi
nalang talaga ako pumasok
at magpakalunod nalang ako sa mga good luck kiss niya! Tinapik-tapik ko ang nag-
iinit kong pisngi para
pigilan ang pag-iinit ng mga 'yon kahit imposible.
Eros makes me happy... so damn happy.
Excuses...gawain ko rin yan haha Totoo naman eh. kong yung matandang un nga nagawa
niyang kunin ung mga perang binibigay niya si eros pa
kaya shunga! Isip ang pairalin at hindi puso gaga!??Be wise all.the time

P 4-9
CHAPTER 2
63.4K 1.6K 163
by CengCrdva

Always
Para akong naliligaw sa eskwelahang pinasukan ko noon. Wala namang malaking
pagbabago sa mga building
pero iyong pakiramdam na parang nag-iba lahat, iyon ang nararamdaman ko.
Ang mga ngiti ko ay unti-unting napawi lalo na ng makita ang mga matang dumidikit
sa akin habang
naglalakad ako sa hallway.
Sanay naman akong tinitignan noon. Mga babae rin naman ang karamihang nakatitig sa
akin ngayon pero ang
noo'y mga mukha ng pagkamuhi ay iba na ngayon.
Wala sa sariling napalunok ako ng lumipad ang mga mata ko sa babaeng binati pa
talaga ako at nginitian.
"Hi Skyrene!"
Tipid ko siyang nginitian ay nilagpasan. Weird.
"Hi Ate Skyrene! Omg ikaw nga!"
Muntik na akong mapatalon sa pagsulpot ng isa pang babae na sigurado akong kaka-
graduate lang ng
highschool.
"H-Hi." Nahihiya kong sagot sa kan'ya.
Lumawak ang ngiti niya at natulala nalang sa akin. Nagpatuloy ako sa paglalakad.
Anong nangyayari?
Pumikit pikit ako para alalahanin ang mga mukhang 'yon pero wala akong maisip na
lugar o pagkakataon na
nakilala ko na sila. Pakiramdam ko'y sasabog na ang utak lalo na ng nasundan pa
iyon na napakaraming
pagbati.
Hindi lang ng mga babae kung hindi halos lahat ng mga nakakasalubong ko.
Doon ko lang naisip ang posibleng dahilan ng may magpa-picture sa akin.
"Miss Skyrene pwede ba? Sige na! Idol talaga kita e!" Hindi na ako nakatanggi ng
isukbit niya ang braso sa
akin at agad na inilabas ang camera bago itutok sa aming dalawa.
Hilaw akong ngumiti. Ang kaninang tahimik na hallway ay umingay dahil sa mga
hiyawan at mga yapak na
patungo sa gawi ko.
"I admire how brave you are! Una palang talaga ikaw na ang gusto kong manalo sa
show and I'm happy that

P 5-1
you won! Nanalo rin ako sa pustahan kaya maraming salamat, idol!"
Napangiwi ako sa sinabi ng lalaking lumapit para lang sabihin ang bagay na 'yon.
"Skyrene! Sobrang humanga talaga ako sa'yo sa tapang mo pero mas humanga ako ngayon
dahil mas maganda
ka pala talaga sa personal!"
"Ate kailan na ang kasal?!"
"Baby ba muna ate?!"
"Talaga bang dito ka na mag-aaral o may kukunin ka lang?"
"Nagsasama na ba kayo ni Eros Vergara sa iisang bubong?!"
Bago pa ako makasagot sa mga binabato nilang katanungan ay natigil na ako dahil sa
pagtabi ng isang babae
sa aking gilid para sa parehong dahilan.
Halos mangalay ang panga ko dahil sa dami ng mga nagpa-picture sa akin! Hindi ko na
nga alam kung ano ang
iisipin ngayon. Parang mali talaga ang desisyon kong pumasok dahil hindi ko
akalaing ganito ang mangyayari.
Ang gusto ko lang naman ay makapagtapos para matupad na ang mga plano namin ni Eros
pero malayo iyon
sa ganito!
"Isa pa, wacky naman!"
Nanlaki ang mga mata ko dahil sa pagliwanag ng flash ng kan'yang camera. Iyon ang
naging wacky ko.
Naestatwa ako ng bigla niya akong yakapin pagkatapos ng dalawang picture.
"Thank you talaga Ate Idol!"
Tuluyan na akong nilubayan ng katinuan dahil sa agaran niyang paghalik sa aking
pisngi.
"S-Sige."
Sa ingay ng paligid at nagkakaguluhang tao ay hindi ko na alam kung paano ako
nakatakas doon!
Pumikit ako ng mariin habang hinihingal akong pumasok sa isang silid. Pabagsak kong
isinara ang pinto dahil
sa mga taong humabol pa sa akin.
Wala sa sariling isinandal ko ang aking noo sa pintuan at lutang na hinaplos ang
aking pisngi. Napabuntong
hinga ako ng makita ang pulang lipstick ng babaeng humalik sa akin kanina.
What the fuck just happened?! Totoo bang nangyari lahat 'yon?! Anong nangyari sa
mga babaeng gusto na
akong patayin sa iritasyon? 'Yung mga babaeng walang magawa kung hindi ang magalit
sa akin ng walang
dahilan?
Oo nga at minsan kapag nasa mall kami ni Valerie ay hindi naman maiwasan ang mga
pagpapa-picture pero
ang ganito kalalang crowd?! Iyong mga babaeng walang pakialam at kung tignan ako ay
sobrang baba noon ay

P 5-2
tila naglaho na!
Binigyan ko ang sarili kong kumalma ng ilang segundo dahil sa pagtakbo palayo sa
kaguluhan.
"Talagang ganito na ba? Parang noon lang ayaw nila sa akin tapos ngayon biglang
bumaliktad? Lord bakit?
Bakit hindi niyo ako in-inform!"
Tamad kong pinunasan ang lipstick na nasa aking pisngi. Tibo ba 'yon o sadyang
sweet lang? Bakit
kailangang manghalik?
"Picture picture pa... Hindi naman ako artista." Palatak ko.
Inayos ko ang bag ko at maingat na pumihit para sana makaupo sandali pero sa pag-
ikot ko ay siyang
paglaglag ng panga ko.
Naramdaman ko ang pagragasa ng nakakahilong kahihiyan sa aking sistema ng makitang
ang silid palang
pinasukan ko ay punong puno ng mga estudyanteng ngayon ay nakatitig sa akin!
Ang propesor na nakaangat pa ang kamay sa white board habang nagle-lecture ay
nakaawang rin ang bibig
habang tinititigan ako.
Lumakad ang mga mata ko sa dagat ng tao. My heart pounded so hard when a pair of
hands wave at me. May
mga kumindat pa at tumapik sa kanilang mga upuan.
Clearly, this is not my class! Thirty minutes pa ang simula ng unang klase ko kaya
alam kong maling mali ang
tinakbuhan kong silid!
Ang shunga naman talaga! Nahihiya akong nagbaba ng tingin ng marinig ang pagtikhim
ng lalaking nasa
harapan.
"Yes, Miss? If you belong in this class then take a seat. Kung hindi naman, sorry
nalang pero hindi ko yata
kayang sagutin ang tanong mo kay Lord."
I bit my lower lip at that! Fuck! Siguro nga kulang 'yung good luck kiss ni Eros
kaya ako minalas ngayon! Oh
my God! Hindi ko na alam! Ni hindi na ako makagalaw sa kinatatayuan ko!
"S-Sorry sir! N-Naligaw ako." Nahihiya kong pag amin.
"Skyrene!"
Dumako ang mga mata ko sa isang gawi ng marinig ang pamilyar na boses na iyon. Sa
pagtatama ng mga mata
namin ni Ross ay para akong nabunutan ng sangkaterba't malalaking tinik sa
nagwawala kong dibdib!
"Sorry, sir!" Nagmamadali niya akong dinaluhan.
"Sorry, sir..." Nahihiya na paumanhin ko ulit.
"Excuse lang po." Magalang na paalam ni Ross bago hawakan ang aking siko at igiya
pabalik sa labas.

P 5-3
"You're back!" Halos pasigaw niyang sabi pagkatapos akong bitiwan ilang kwarto ang
layo sa klase niya.
Napangiwi ako ng makita ang pagkinang ng kan'yang mga matang nakatitig sa akin.
Hindi ko tuloy alam kung
masayang masaya ba siyang nagmukha akong tanga kanina o talagang masaya lang siyang
makita ako.
Inayos ko ang aking sarili at pinilit na tanggalin ang lahat ng kahihiyan sa utak.
"O-Oo."
Humalakhak si Ross. Napapitlag ako ng umangat ang kan'yang kamay sa aking pisngi at
pinunasan ang bahid
siguro ng lipstick na hindi ko nakuha.
"Then welcome back. Are you sure you're just lost? Hindi ka talaga sa klase ko?"
Hinawakan niya ang braso ko at bahagyang itinabi sa mga babaeng dumaan na ngayon ay
mukhang kuryoso
parin sa akin.
"Y-Yeah! Ilang minuto pa magsisimula ang unang klase ko." Kinuha ko ang assessment
form ko sa bulsa ng
aking bag at ipinakita iyon sa kan'ya.
Ngumiti siya at tumango.
"Nasa dulo pa 'to. Ihahatid na kita."
I nodded. Hindi ako pumayag dahil hindi ko alam kung paano tuntunin ang klase ko
kung hindi dahil hanggang
ngayon ay naiilang parin talaga ako sa mga matang patuloy akong inuusyoso.
"So... Ano bang nangyari at naliligaw ka?"
Napasimangot ako ng marinig ang tuwa sa boses niya. Inirapan ko siya.
"Tignan mo." Inginuso ko ang mga babaeng nasa dulo palang ay inaabangan na kami.
He chuckled.
"Well, that was a good show, Sky. Noong napanuod ko nga humanga rin ako sa'yo.
Hindi naman sa ayaw
kitang manalo pero ng makita kong mahal ka naman ni Eros ay 'yon na rin ang
hiniling ko. I wished that you
won and you did."
Nalilito ko siyang tinignan. Bakas sa mukha niya ang sinseridad sa mga sinabi.
"Napanuod mo?"
"Oo naman. Nakita palang kita sa commercial inabangan ko na 'yon!" Tumawa siya. "So
this fame is new
huh."
"Alam mo naman 'yan. Bago ako umalis ay halos patayin ako ng mga babae rito dahil
sa ex ko tapos ngayon...
Ewan ko."

P 5-4
Tumango tango si Ross. Natigil kami saglit ng masalubong ang isang babaeng
nagpapicture.
"Sana ikasal na kayo! Maraming nag aabang talaga sa amin lalo na 'yung mga pinsan
kong botong boto sa
love team ninyo."
Pinilit kong ngumiti habang simpleng sinusulyapan si Ross. Tipid naman siyang
tumango at pinutol na ang
usapan para maihatid ako.
"Salamat, Ross. Kung hindi dahil sa'yo baka hindi na ako nakalabas sa classroom
niyo kanina dahil sa
kahihiyan."
"Okay lang 'yon. Kung gusto mo ng kasabay mamaya pwede naman ako."
"Sige. Kapag nagkita nalang tayo mamaya. Salamat ulit."
Nagpaalam na ako sa kan'ya. Pagpasok ko ng classroom ay yumuko kaagad ako kahit na
wala pa naman
masyadong tao sa loob.
Sa mga nangyari kanina ay napagod ako kaagad! Para akong hinarang ng mga uhaw na
leon! Ipinilig ko ang
ulo ko at nagpatuloy sa dulong upuan.
Hinaplos ko ang puso ko para pakalmahin ang patuloy na pagkalampag nito.
Iniisip ko palang na ito ang unang araw ay para na akong nadehado. Ilang minuto pa
ay nagsidatingan na rin
ang lahat ng kaklase ko ngayong araw. I thank God that no one notice me. Pero muli
akong nagsisi dahil
kinailangan parin naming magpakilala dahil ito ang unang araw.
"I'm Skyrene Del Rio..." Panimula ko.
Narinig ko ang mabilis na pagkalat ng mga bulong bulungan dahil sa pagpapakilala ko
pero binalewala ko
nalang ang lahat.
Mabuti nalang rin at hindi naman mukhang fan ng mga TV show ang matandang prof
namin kaya hindi na
dumami pa ang pagkakuryoso ng lahat.
Sa kabila ng mga panaka-nakang titig ng iilan sa aking gawi ay wala namang
nagtangkang tumabi sa akin at
makipag-close. Gano'n rin ang nangyari sa mga sumunod na subject dahil sa mga
professor kong mukhang
masusungit.
Buong araw nga yata akong nakayuko para lang hindi na makakuha pa ng pansin.
Bago tuluyang umuwi ay dumaan muna ako sa college na hawak ng professor na pinaka-
paborito ko sa lahat
para kumustahin siya.
"Miss Del Rio!"
"Sir Javier!"
Lumawak ang ngiti ko ng makita ang pagliwanag ng mukha niya. Iniwan niya ang mga
pinagkakaabalahang

P 5-5
papeles sa harapan ng kan'yang lamesa para puntahan ako.
"It's good to see you, yourself and Sky!" Natatawa niyang bati sa akin.
Masaya kong tinanggap ang kamay niya.
"Sir!"
"Mabuti naman at bumalik ka na sa pag-aaral! kumusta?"
"Ayos naman po! Mabuti nga po nakabalik na ulit ako. Tapos na po ang klase ko
ngayong araw.
Kukumustahin ko lang po kayo."
"Gano'n ba! Mabuti lang naman ang lahat," Tinapik niya ang balikat ko. Sabay kaming
naupo sa couch na
naroon.
Binati ko rin ang mga professor na kilala kong pumasok sa loob. Sandali silang
nakisali sa amin pero hindi
naman nagtagal.
"Mabuti naman at naisipan mong bumalik pa sa pag-aaral pagkatapos ng palabas na
'yon."
"Po? Nanuod ho kayo?"
Tumawa siya at tumango.
"Iyong asawa ko ay mahilig sa mga gano'n. Isang beses pagkatapos gumawa ng lesson
plan ay nakita kita.
Akala ko inihinto mo na talaga ang pag-aaral dahil walang wala ka na naman."
"Oo nga po. Pero tatapusin ko na po ito. Wala na pong hintuan."
Napuno ng galak ang kan'yang mukha. Marami pa kaming napag-usapan ni sir Javier sa
mga plano ko lalo na
kapag nakapagtapos na ako ng pag-aaral.
Simula umpisa palang kasi ay siya na talaga ang isa sa mga nagpupursigi sa aking
mag-aral dahil alam niya
kung gaano kahirap ang buhay namin. Sinabi niyang kapag nakapagtapos na ako ay
madadalian na akong
makapaghanap ng trabaho. Sa bawat pangangaral niya sa klase bago ang totoong lesson
ay doon ko lubos
naisip na sobrang importante ng edukasyon.
Pero ang pinaka-natutunan ko sa lahat ay ang pagkakaroon ng malasakit at pagiging
mabuti sa kapwa. Kahit
na ang iba ay hindi mabuti sa'yo. Kaya nag-papasalamat akong narito parin siya sa
university hanggang
ngayon.
Pag-uwi ko sa bahay ay tinawagan ko kaagad si Eros para ibalita sa kan'ya ang lahat
ng mga nangyari.
"Your kiss gave me bad luck." Napanguso ako ng muling maisip ang kahihiyang nagawa
ko kanina.
Sa tuwing pumapasada sa utak ko ang mga natitigagal na mukha ng mga kaklase ni Ross
ay para akong
patuloy na nilalamon ng lupa!

P 5-6
"I told you, you need more."
Napangisi ako. Niyakap ko ang aking unan at marahang ipinikit ang mga mata.
"Miss na kita, Eros..."
"I miss you too but please don't say it like I'm too far from you. Nagi-guilty
akong wala ako diyan ngayon."
"I'm sorry pero totoo... sobrang miss kita. Nakakapanibagong hindi na tayo araw-
araw magkikita ngayon.
Baka sa susunod na bakasyon pa ako mag stay ulit sa bahay mo."
"It's fine. Pupuntahan mo naman ako palagi. Isa pa, pwede rin namang ako ang
pumunta sa'yo. Just focus on
your studies. Pagkatapos mo naman habang buhay na tayong magkasama." Madamdamin
niyang
pagpapaliwanag.
Humigpit ang yakap ko sa aking unan. Ang isipin ang habang buhay na kasama si Eros
ay muli na namang
nakadagdag ng matinding kasiyahan sa puso ko.
"Kaya mo pa bang maghintay?"
He chuckled on the other line.
"Of course. Everyday without you is hard but I know it's all gonna be worth it.
Makakapaghintay ako at
maghihintay ako para sa'yo. Sa ngayon gusto ko munang maabot mo ang mga pangarap
mo. I'm always here to
support you baby."
Napadilat ako ng mag-init ang mga sulok ng aking mga mata.
"Thank you, Eros. Salamat sa lahat ng pag-intindi at paghihintay kahit na alam kong
kaya ka pumasok sa show
ay para bumuo kaagad ng pamilya."
"We'll get there, okay? Stop thinking too much about it. Masaya akong napag-uusapan
natin lahat ng magiging
desisyon natin. Isa pa, kahit hindi pa naman tayo legal sa papel ay alam na ng
buong mundo na asawa kita.
Alam na ng lahat na sa'kin ka."
"hmm... yeah, I'm yours."
"At kung dumating na tayo sa araw na 'yon, kaya mo ba? Imagine yourself waking up
with me every day...
Waking you up with my kisses..." Nakagat ko ang aking labi dahil sa pagbagal ng
pagsasalita niya. "Making
love to me..."
"I love all of that Eros and I'm ready. Two or more years from now I am more than
ready to be your wife.
Paghahandaan ko."
"I know. Just do your thing baby because I'm already so proud of you."
Napasinghap na ako dahil sa narinig.
"Eros naman... paiiyakin mo ba ako?"

P 5-7
"Sorry. Basta I just want you to know that I'm more than willing to wait for you.
Mahal na mahal kita
Skyrene."
Emosyonal akong napangiti sa narinig. Ang puso ko ngayon ay bumibilis ang pagtibok
dahil sa mga emosyong
gusto talaga yata akong paluhain.
Kung nandito lang siya ngayon sa harapan ko ay baka wala na akong gawin kung hindi
ang tuluyang umiyak.
"Mas mahal kita, Eros... I miss you so much, baby."
"I miss you more..." He paused and let out a heavy sigh. "Maaga ka pa bukas 'di ba?
You should sleep."
"Okay."
"I'll see you tomorrow?"
"Yes. Good night."
"Dream of me alright?"
"Always, Eros. Always..." Buong puso kong sagot.
?????? What the?!??????

P 5-8
CHAPTER 3
53.5K 1.6K 174
by CengCrdva

Limitations
"Hindi ka ba nahihirapan? Tignan mo, ngayon na nga lang ang pahinga mo nagta-
trabaho ka pa."
Magkasalubong ang kilay na tanong ni Dane habang gumagawa ng kape.
Pinunasan ko ang counter dahil sa mga tilamsik ng gatas na natapon ko kanina.
"Hindi naman. Tsaka wala rin naman akong gagawin sa bahay."
"Hindi ka napapagod?" Mangha niyang tanong.
Tinapos niya ang ginagawa. Pumunta siya sa harapan para ibigay ang kape sa customer
na um-order habang
ako naman ay pumunta sa lababo para maghugas ng kamay.
"Hindi naman. Mas magaan pa nga ang trabaho ko dito kaysa sa mga naging trabaho ko
noon."
Bumalik siya sa tabi ko. Napahinto ako dahil sa lalong pagkunot ng noo niya.
"Kung tutuusin ay pwedeng hindi ka naman na magtrabaho. Hindi ka ba talaga
pinipigilan ni Mr. Vergara?"
Siniko ko siya ng dahan dahang umangat ang magkabilang gilid ng kan'yang mga labi.
"Dane, alam mo naman na gusto ko paring magtrabaho. Kahit paano kailangan ko paring
suportahan ang mga
kapatid ko. Hindi ko 'yon magagawa kung mag-aaral lang ako. Wala kaming kakainin."
"Oo na gets ko naman pero bakit dito pa? Pwede ka naman sigurong mag trabaho nalang
sa opisina ni Eros o
kahit ano na mas malaki ang kikitain mo."
Napabuntong hinga ako sa sinabi niya. Naisip ko na rin 'yon noon. Eros offered me
part time jobs too pero
hindi ko na tinanggap. Maliban kasi sa kailangan ako sa bahay ay kailangan ko pa
ring tulungan si Nana sa
computer shop pagkatapos ng klase ko. Lalo na ngayong hindi na masyadong nakakapag-
bantay ang mga
kapatid ko dahil sa pagiging abala sa eskwela.
Gustohin ko mang bumalik sa club para sa mas malaking kita sa pagpa-part time ay
alam kong hindi na ako
pwede doon lalo na't hindi ako papayagan ni Valerie at Eros.
Ang coffee shop na ito ay tamang tama lang rin sa akin. Kakilala ni Ramiel ang may
ari at isang sakay lang ito
simula sa west side.
Mabuti na nga lang rin at pumayag sila na tatlong araw lang ang pasok ko pero
twelve hours naman ang duty
sa kada araw. Ayos na rin at mabait ang may ari kaya pumayag na ako.

P 6-1
Kapag narito rin ako ay wala ring masyadong nakakakilala sa akin dahil sa payak
naming ayos. Nakatali ang
mga buhok na may net, sumbrerong itim, pares ng itim na t-shirt at pantalon at ang
kulay kapeng apron.
Maliban rin sa lipstick ay wala na akong inilalagay sa mukha ko.
Malayong malayo ang ayos ko sa babaeng naging ako sa harapan ng camera.
Hindi ko na sinagot si Dane. Dahil sa pagdagsa ng mga customer ay hindi na kami
nagkaroon ng
pagkakataong makapag-usap ulit.
"Hello sir! Good day!" Malakas na hiyaw ni Dane pagkatapos naming maglinis ng mga
lamesa.
Buong araw kaming naging busy dahil hindi pumasok si Jusly na siyang kapalit ng
isang morning shift kanina.
"Hi."
Tumalon ang puso ko ng marinig ang boses na 'yon. Hindi ko man gustong mataranta ay
wala na akong
nagawa. Napangiwi ako ng muntik ko ng mahulog ang gatas na hawak ko.
Calm the fuck down Skyrene!
Pigil ang paghingang lumapit sa akin si Dane para ibalitang nandiyan na si Eros.
"Ikaw na ang kumuha ng order! Natatae na naman ako sa kilig sainyo e!"
Napahagikhik ako at agad siyang siniko dahil sa lakas ng boses niya. Mas lalo
siyang natawa dahil sa pag
irap ako.
Tinuyo ko ang aking kamay sa apron na nakapatong sa aking katawan at pormal na
pumunta sa harapan para
sundin ang sinabi ni Dane.
Kinagat ko ang labi ko ng makita ang pagtuwid niya ng tayo at paglawak ng ngiti
habang hinihintay akong
makalapit. Sa paghilig niya sa counter ay napangisi na ako.
"Welcome to Cafenity, Sir. What can I get you?" Ngumiti ako ng pagkatamis tamis
para itago ang pagwawala
ng puso ko.
"Hmm," Pinasadahan niya ng tingin ang menu na nasa itaas bago muling nagsalita.
"I'll just have the same but
I want you to add more some dose of love." Nakangisi niyang sabi.
Tumikhim ako at pinagdiin ang mga labi kahit na hindi ko na mapigilan ang tuwa ko.
"Sugar?"
"Nah, You're sweet enough for me."
"No, sugar then." Pormal kong sambit bago buong atensiyon na itinuon ang mga mata
sa machine para ilagay
ang kan'yang order.
Pinigilan ko ang sarili kong titigan si Eros dahil nababaliw na naman ako sa
kakangisi. I hate how he can
make my heart tremble like this!

P 6-2
"Anything else?"
I can almost taste him when he leaned forward the counter. Nag-alburoto ang puso ko
ng makita ang kan'yang
mapuputing ngipin pagkatapos ngumisi.
"How about my fiance? Can she go with me now?"
Pasimple kong sinulyapan ang aking wrist watch. Nang tumikhim ang babaeng nasa
likuran ni Eros ay hindi
ako nakapagsalita. Sinulyapan ko si Dane para sabihing palitan na muna ako sa
counter.
Binati ni Eros si Dane at sinundan ako hanggang sa makalipat ako sa kabilang dako
kung saan ibinibigay ang
mga order.
"Twenty minutes pa ako Eros." I pouted.
Agad niyang hinuli ang kamay kong inilapag ko sa aking harapan. Marahan niya iyong
pinisil.
"Okay, I'll wait here."
I nodded and smiled at him before pulling my hands.
"Alright. I'll bring your coffee to your table," Umatras ako at ngumisi sa kan'ya.
"No sugar and with loads of
love."
He chuckled and nodded again before mouthing I love you. Parang hinaplos ang puso
ko ng makita ang
kaseryosohang nakapaloob sa kan'yang mga mata.
"I love you too." Inginuso ko ang upuang bakante.
Ganito palagi ang eksena sa tuwing narito ako sa cafe. Kapag walang trabaho si Eros
at hindi abala ay
nagagawa niyang dumaan para lang bigyan ng dahilan ang puso kong magwala.
Pagkatapos ng duty ko ay kumain muna kami sa isang italian restaurant bago niya ako
inihatid sa bahay.
Papasok palang ang kan'yang sasakyan sa bukana ng West Side ay nagsitayuan na ang
mga lalaking nag
iinuman sa kalsada para lang bigyan kami ng daan.
Nang matapat sa mga kalalakihan ay awtomatikong bumaba ang bintana sa gawi ni Eros
para batiin ang mga
naroon.
"Eros my man!" Konyong hiyaw ni Kuya Tanding na parang kapamilya niya itong matagal
na hindi nakadalaw
sa lugar namin.
Lumapit ako sa gawi ni Eros para kawayan ang mga nakahilerang lalaki.
"Sky!" Masayang bati nilang lahat sa akin.
"Ihahatid ko lang si Skyrene." Si Eros.

P 6-3
"Mabuti naman! O sige pero tumagay ka muna!"
Tumango si Eros pero bago pa maibigay ni Kuya Andoy ang alak kay Eros ay wala sa
sariling idiniretso niya
ito sa kan'yang bibig ng masalubong ang matalim kong titig.
Napalingon sa akin si Eros ng pisilin ko ang kamay niya.
"It's okay."
Umiling ako.
"Magda-drive ka pa pauwi. Tara na." Tinapunan ko ng tingin ang mga lalaki. "Kuya
next time nalang 'yan!
Mauna na kami ha." Kinawayan ko sila.
Wala ng nagawa si Eros kung hindi ang sundin ang gusto ko. Pagdating namin sa bahay
ay nanatili pa siya ng
ilang oras para daluhan kami sa hapunan.
"Si Ramiel?" Tanong ko kay Rigel ng bumaba itong si Zuben lang ang kasama.
"Ano pa nga ba?" Kibit-balikat niyang sagot.
Napabuntong hinga nalang ako. Ipinilig ko ang ulo ko at minabuti nalang na kumain.
Ramiel is probably with his girlfriend again. Ilang araw na siyang hindi nakakasalo
sa amin sa hapag kainan
dahil kung hindi ito gabing gabi na kung umuwi ay minsan naman sikat na ang araw.
Hindi naman sa pinagbabawalan ko siyang makipag-relasyon, ang ayaw ko lang at
kinatatakutan sa ngayon ay
baka mapabayaan niya ang pag-aaral niya.
"Don't think about your brother too much. He's a grown up man."
Iginiya ako ni Eros papunta sa kan'yang katawan dahilan para mabitiwan ko ang
cellphone na hawak ko.
Nang makahilig na ako sa kan'yang dibdib ay iniyakap niya sa akin ang kan'yang mga
kamay.
Katatapos lang naming kumain at ngayon ay nanunuod ng isang romantic movie. Kahit
na nasa kalagitnaan na
'yon ay wala akong maramdaman sa bawat nakakakilig na eksena. Ang utak ko ay nasa
kinaroroonan parin ni
Ramiel!
"I'm just worried about him. See? it's almost ten pm pero wala parin. It's so not
him. Noon kahit alam kong
may girlfriend siya ay may disiplina parin pero ngayon, ewan ko na." Marahas akong
bumuntong hinga dahil
sa naisip.
Hinaplos ni Eros ang aking braso, pilit akong kinakalma.
"I'm sure he's fine. Matalino si Ramiel at alam kong alam niya naman ang lahat ng
limitasyon niya."
Umahon ako sa pagkakahilig sa kan'yang dibdib. Inayos ko ang sarili ko bago humarap
sa kan'ya.
"Do you think so?"

P 6-4
"Yeah."
"Paano mo naman nasabi? Gano'n ka rin ba noon?"
"What do you mean?" Tumuwid siya ng upo bago nakipagtitigan sa aking mga mata.
"Na alam mo 'yung limitasyon mo noon? I mean, I get it na bata ka pa noon pero
gusto ko lang namang
malaman."
Nalukot lalo ang mukha niya dahil sa pagkalito.
"Are we talking about sex right now?"
"If that's what you mean by limitations, then yes." Naghalukipkip ako sa harapan
niya.
"Well... I don't know but when you're that young I think it's imposible to not
engage to that activity. Though
I'm not promoting premarital sex but..." Nagsalubong ang kilay niya ng makita ang
pananahimik ko't
interesadong pakikinig. "Why are we talking about this again?"
"Eros!"
Natatawa niyang hinuli ang katawan ko at muling niyakap. Kusang nabuwal ang mga
kamay ko sa aking
harapan para yakapin siya lalo na ng igiya niya ako sa kan'yang ibabaw.
Pinigilan kong mapahiyaw dahil alam kong mabubulabog ang mga kapatid ko. Umayos ako
sa pagkakaupo sa
kan'ya.
Damn... Bakit nga ba kami napunta sa gano'n pag-uusap? At bakit para akong
nalalasing sa mga matang
nakatutok sa akin ngayon?
"D-Do you think he's having sex right now?"
Nagkibit siya ng balikat.
"If I'm on my teenage years right now and you're my girlfriend, I don't think I can
control myself not to kiss
you..."
Napalunok ako ng humaplos pababa ang mga kamay niya sa aking bewang.
"Touch you..."
Nakita ko ang pagkislap ng magaganda niyang mata at ang bahagyang pag awang ng
kan'yang labi ng bumaba
ang mga mata sa aking bibig.
"Make love to you..."
I bit my lip at that.
"D-Do you know your limitations Eros?" I asked innocently.

P 6-5
Hinapit niya ang aking pang upo, rubbing his hard sex on my thigh.
Muli akong napalunok ng makita ang pag-angat baba ng kan'yang adams apple sa
lalamunan niya habang
nakikipagtitigan sa akin.
"I am lost when I'm with you, Skyrene... and I don't even know how to define
limitations right now." He said
in his husky voice.
Marahan kong hinaplos ang kan'yang panga at dahan dahang ibinaba ang aking mukha
para salubungin ang
naghihintay niyang labi.
I kissed him slowly with patience. The warmth of his mouth sent shivers down my
spine. Lalo na ang
kan'yang dila na malayang nakikipaglaro sa akin.
I grip his hair when the kiss began lustful. His caressed every part of my body.
The motions from his tongue
caused vibrations that led me to move my hips on top of his massive hard sex.
Nakagat ko ang kan'yang labi
ng marinig ang mahina niyang pag ungol.
Ang nakakapaso niyang kamay ay madaling dumako sa laylayan ng aking suot na dress
at pagkatapos ay
marahan niya iyong inangat hanggang sa aking tiyan. I continued grinding my flesh
on Eros while his hands
cupped my breast.
Habol ko ang aking paghinga ng maghiwalay ang aming mga labi. Bumaba ang kan'yang
uhaw na paghalik sa
aking leeg dahilan para mapapikit nalang ako ng mariin.
Ramdam ko ang ilang libong bagay na kumikiliti sa aking tiyan dahil sa kan'yang
ginagawa.
I could hear him groan with despair every time I grind myself on him. Humigpit ang
yakap niya sa aking
katawan ng pilit kong abutin ang kan'yang pantalon. I kissed him again when I felt
his hands enveloped mine,
preventing me from what I am doing.
Muling umangat ang mga kamay ko para haplusin ang kan'yang mukha at mas halikan
siya ng mabuti. We're
both panting when I pull back.
Pinagdiin ko ang aming mga noo habang patuloy na kinakalma ang sarili sa init na
umaalpas sa aking
katawan.
"I want you to get lost with me right now, Eros Ziege..." Halos padaing kong
bulong.
Ang totoo, ako ang naliligaw sa mga haplos niyang patuloy akong tinutupok. Ang init
ng mga katawan namin
ay nagsasabing ipagpatuloy ko lang ang ginagawa. Kinagat ko ang aking pang ibabang
labi ng makita ang
pagtiim ng kan'yang bagang ng lumayo ako. Pakiramdam ko'y ilang sandali nalang ay
tuluyan na siyang
bibigay sa mga haplos ko.
He spread his arms on the couch as he looked at me intently. Bumaba ang mga kamay
ko para ipagpatuloy ang
kan'yang pinigilan. I swallowed hard when my hands freed his proud manhood. Nakita
ko rin ang paglunok
niya pero hindi na ako nagdalawang isip.
Umangat ako para paghandaan ang sarili sa gagawin. I pulled my panties aside as I
lead his sex on my
P 6-6
soaking core. I rub his tip on my slit, making me moan his name.
"Eros..."
Nakita ko ang pagtigas ng kan'yang mga braso at paghigpit ng kapit sa couch ng
idiin ko ang aking sarili sa
kan'ya.
Hindi ko itinigil ang pagtitig sa kan'yang mapupungay na mata habang dahan dahan
kong ibinababa ang aking
sarili padiin sa kan'yang kalakihan.
Pakiramdam ko'y umiikot ang mundo ko habang tinatanggap ang kan'yang kabuuan. I
never left his eyes while
I take his length fully. Marahas kaming napasinghap ng tuluyan na kaming mapag-isa.
"Oh, God Eros!" I cried.
Nanghihina akong napayakap sa kan'ya habang hinahayaan ang sariling masanay sa
kan'yang pagkalalaki.
Mabilis niya akong ikinulong sa kan'yang nag-aalab na katawan at pinupog ng halik
ang aking leeg.
"Grind me baby..." He whispered in my ear.
I started moving up and down on top of him and he would always grip my waist like
he wants to be in
control. Bumaba ang kan'yang halik sa aking dibdib. I grip his hair tightly when I
felt him draw my nipple
deep into his mouth.
"Baby..." Hindi ko na mapigilan ang paulit ulit kong pagsambit ng kan'yang
pangalan.
He lifted my butt and started taking control of our bodies.
Naging mabilis ang pag galaw ni Eros na ang lahat ng pagpipigil kong makagawa ng
ingay kanina ay hindi ko
na nasunod dahil sa nakakabaliw na sensasyong dulot ng kan'yang dilang mapaglaro at
ang marahas niyang
paggalaw sa aking ilalim.
We are so lost in each other's arms that we didn't even consider our own
limitations...
Damn, I want him. All of him...
LOL ????

P 6-7
CHAPTER 4
50.6K 1.5K 145
by CengCrdva

Inggit
"Thank you Miss Skyrene!"
Tumango ako at ngumiti sa freshman na nagpa-picture sa akin. Sa mga araw na lumipas
ay nasanay narin ako
sa ganito. Minsan bago pa ako makababa ng sasakyan ni Eros o kahit sa jeep ay may
mga taong bumabati na
sa akin.
Nakakapanibago mang marami ng nagiging mabait sa akin pero mayroon parin namang mga
naiirita. Gaya
nalang ngayon...
Diniretso ko ang aking tingin ng makita ang mga pamilyar na mukha. Malayo palang ay
ramdam ko na ang
matinding galit nila sa akin partikular sa nauunang babae. Ewan ko ba. Hindi lang
siguro talaga sila mahal ng
mga magulang nila kaya walang pagmamahal para sa kapwa ang nananalaytay sa kanilang
mga dugo.
It's been what? Two years? Hindi ko na alam.
Natigil ang babaeng lalapit sana sa akin para batiin ako dahil sa paghawi niya.
"Famous ka na pala talaga ngayon 'no?"
Hindi ako umatras o umiwas ng tumapat sa akin ang babaeng nagngi-ngitngit ang galit
noong kumalat sa buong
university ang tungkol sa relasyon namin ni Jaxel at ang pagiging malapit ko sa iba
pa.
Tumabi sa gilid ko ang apat pang babaeng kasama niya. Marami na pala siyang na-
recruit para magkalat ng
kasamaan sa lugar na ito. I'm a bit surprised by that. Uso pa rin pala talaga ang
bullying sa lugar na 'to?
Kumunot ang noo ko ng makita ang pagtigas ng panga niya ng hindi ako nagsalita. Ano
bang ini-expect niyang
sabihin o gawin ko? I-warm hug ko siya sa leeg?
"Oo nga pala. Maliban sa natupad mo na ang pangarap mong makabingwit ng mayaman,
nakuha mo pa ang
puso ng mga taong hindi alam kung gaano ka ka-user. Sabihin mo nga, alam mo bang
malulugi ang mga
negosyo nila Jaxel kaya mo siya iniwan? Kaya mas ginusto mo 'yung mas mayaman?
'Yung hindi basta basta
mauubos ang pera?"
Kumurap kurap ako habang inaanalisa ang mga sinabi niya. What? Ang pamilya nila
Jaxel, nalugi?
Sarkastiko siyang natawa dahil sa pagkalito ko.
"Masaya ka na ba?! Anong pakiramdam na nakukuha mo ang mga kaambisyunan mo?!" Gigil
niyang sigaw na
dahilan ng pagpintig ng tenga ko.

P 7-1
Naikumo ko ang aking mga kamay ng makita ang tuluyang pagkawala ng masidhing galit
niya.
"What the hell are you talking about? Ni hindi ko nga alam ang pangalan mo paano ka
nagagalit ng ganyan
sa'kin? Isa pa wala na akong alam sa buhay ni Jaxel. For fucks sake he's married!
Hanggang ngayon ba bitter
ka pa rin?!"
Napaismid ang mga babae sa gilid ko na tila nagulat sa pagsagot ko ng diretso sa
babaeng nangunguna sa
kanila.
Nanlaki ang kan'yang mga mata at akmang itutulak ako pero mabilis kong nahuli ang
kamay niyang umangat.
"Kendall!"
Sinamaan ko ng tingin ang dalawang babaeng pipigil sa akin kaya napaatras sila
palayo.
Kasabay ng pagbalik ko ng atensiyon kay Kendall ay ang pagdiin ng mga kamay ko sa
kan'yang palapulsuhan.
Napangiwi siya pero nanatili ang matalim na titig sa akin.
"Ano pa bang pinuputok ng kokote mo ha?! Ikaw ba si Jaxel at kung makapag-react ka
akala mo ikaw 'yung
iniwan ko!"
"You're a user Del Rio! Hindi lang dahil kay Jaxel ang issue dito-"
Natigil siya ng mas diinan ko ang pagkakahawak sa kan'yang kamay. Ramdam ko ang
pagpipigil kong hindi
durugin ang mga buto niya kahit na manipis nalang ang pasensiyang natitira sa akin.
I just can't believe that
we're still talking about the same goddamn thing!
Hindi ba uso ang moving on?! The hell! 'Yung iba nga mamatay matay na maka move on
lang pero siya hindi!
Panata niya na atang kontrahin ang bagay na 'yon!
"I get it. Hindi lang issue ni Jaxel o ang pagiging user ko sa paningin mo ang
gusto mong ungkatin ngayon
kung hindi pati narin 'yang inggit mo sa katawan."
Sa sulok ng aking mga mata ay nakita ko ang pagsisilapitan ng mga estudyante sa
gawi namin kaya naman
niluwagan ko ang pagkakadiin ng hawak sa kan'ya. Wala na bang araw na walang
nakakapansin sa akin?
Kahit maging invisible nalang ako. I don't want any fame. Ayaw ko rin ng ganitong
may nakakaaway ako pero
anong magagawa ko kung talagang lapitin ako ng mga ganitong klase ng tao?
Mas lalong dumoble ang galit sa kan'yang mga mata ng maisip na may nasapul akong
punto.
"Move on! Matagal na kaming wala ng lalaking sinasabi mo at wala na akong pakialam
sa lahat ng lalaking
gusto mong idikit sa'kin! Wala na akong pakialam sa sasabihin mo! Malaya kang
magsalita ng kung ano ano
pero tantanan mo na ako!"
Marahas kong binitiwan ang kamay niya pero mas lalo siyang nag-ngitngit sa ginawa
ko.
"Ang kapal ng mukha mong manggagamit ka!"

P 7-2
Hindi ko na napigilan ang mapamura ng itulak niya ako. Sa kabila ng pagkagulat ay
mas naging mabilis naman
ang paggalaw ko para itulak siya pabalik!
Nang gumuhit ang matalas niyang kuko sa aking braso ay doon na awtomatikong lumipad
ang aking mga
kamay para hilahin at sabunutan ang mahaba niyang buhok!
Narinig ko ang matinis niyang paghiyaw pero hindi ako huminto. Hinila ko pababa ng
mas marahas ang ulo
niya dahilan para hindi niya ako maabot at mapayuko nalang. Ilang beses siyang
nagpumiglas at pilit na
pinigilan ang mga kamay ko pero dahil sa gigil ko ay hindi man lang ako natinag.
Ang mga babaeng kasama niya naman ay mabilis na lumayo imbes na tulungan ang
kaibigan nila.
"Aray ko! Fuck you! Bitch ka! Aray! Bitiwan mo ako!"
Wala ako ginawa kung hindi ang hilahin ang buhok niya sa iba't-ibang direksiyon,
baka sakaling magising
siya sa katotohanan at matauhan.
Umingay na rin ang paligid namin pero bago pa naging madugo ang lahat ay nahinto na
ako lalo pa't mabilis
ang nagawang pagyakap sa akin ng kung sino galing sa aking likuran para ilayo kay
Kendall.
Narinig ko ang sigaw ng dalawang babaeng agad na dumalo rito pero nagpatuloy parin
ako sa ginagawa.
Fuck! I don't even know if someone can stop me right now! I am fuming! Gusto ko
nalang siyang kalbuhin
ngayon dahil sobra sobra na siya.
Tanging ang pag-iyak ni Kendall at ang pag cheer ng ilan sa akin ang naging ingay
sa paligid namin.
"Sky let go!" Hiyaw ng lalaki sa likuran ko pero kahit na yata itali nila ako
ngayon ay hindi nila ako
mapipigilan!
Kumukulo ang dugo ko at hindi ko alam kung paano ititigil ang galit na nararamdaman
ko ngayon!
"Sky! Let her go!"
Para akong nagising sa matagal na pagkakatulog ng makita ang mukha ni Ylona na
siyang nagtatanggal ng
kamay ko sa buhok ng umiiyak na si Kendall.
"Sky!" Muli niyang hiyaw.
Pumikit ako ng mariin para kalmahin ang sarili bago gawin ang sinabi niya. Sa
tuluyan kong pagbitiw ay agad
akong inikot ng taong nasa aking likuran para harangan ang pagitan namin ng mga
babae.
"Let me go!" Nagpumilit akong pumiglas pero hindi niya ako binitiwan.
"May araw ka rin Del Rio! May araw ka rin!" Paulit-ulit niyang pagsumpa sa akin.
Ilang beses ko pang narinig ang pagwawala niya sa kabila ng paghagulgol pero maya
maya ay ibang mga
boses na ang naririnig ko.

P 7-3
"Uwi na Kendall!"
"'Yan kasi! Mabuti nga sa'yo Kendall!'
"Buti naman napatulan na 'yang bruha na 'yon!"
"Bye, Kendall!"
Nang tuluyang mawala ang boses ni Kendall ay doon ko lang naramdaman ang pagluwag
ng kamay ng
lalaking nakayakap sa akin.
Sa pagharap ko para kastiguhin siya ay para akong nawalan ng lakas ng makita si
Kade na mukhang nahirapan
sa ginawang pag-awat sa nangyaring kaguluhan.
Ang lahat ng katinuan ko ay mabilis na bumalik sa akin lalo na't hindi lang si Kade
ang nasa harapan ko
ngayon. Maging ang mga kaibigan niya ay narito rin!
Pumunta sa tabi ni Kade ang mga lalaki pagkatapos itaboy ang mga nakiusyoso.
"Oh my God! Are you okay?"
Napatalon ako dahil sa biglaang pagyakap ni Ylona sa akin. Hindi ako nakapagsalita
kaagad. Sa pagkalas
niya ay doon lang ako tuluyang natauhan.
Inabot sa akin ni Kade ang bag kong pinulot niya sa lapag.
"T-Thank you..." Nahihiya kong sabi.
He nodded.
"Puntirya ka parin ni Kendall hanggang ngayon?" Nag-aalalang tanong ni Ylona.
Inginuso niya ang sugat sa braso ko. Kinuha ko ang aking panyo at inilapat iyon sa
ilang bakas ng kuko sa
aking braso para tanggalin ang dugo.
Nagkibit lang ako ng balikat. Hanggang ngayon ay iyon rin ang tanong ko. Ano nga
bang nagawa ko sa kan'ya
at bakit sobra ang galit niya sa akin? Is it really because of Jaxel? Si Ross ba?
Inggit ba siya o all of the
above?
Bumuntong hinga si Ylona. Si Yael at Malfred ay sumenyas na umalis na kami dahil
nagsisimula na namang
dumami ang mga tao. Hindi na ako tumanggi. Mabuti nalang rin at katatapos lang ng
klase ko ngayong araw
kaya pwede na akong sumama sa kanila. Sandali kaming dumaan sa clinic para gamutin
ang mga kalmot ko.
Gusto ko man silang tanggihan ng yayain nila akong magmeryenda pero dahil sobrang
excited si Ylona na
makita ako ulit ay hindi na ako nakatanggi pa. Besides, gusto ko rin silang
pasalamatan dahil kung hindi na
naman sila dumating ay baka dumanak na talaga ang dugo.
Sa ilang buwan kong hindi nagalit ng gano'n ay hindi imposibleng lumabas na naman
ang Skyrene na laking
West Side. Ilang beses ko mang paalalahanan ang sarili kong magtimpi sa mga ganito
pero ang saktan niya

P 7-4
ulit ako ay hindi ko na kaya pang tiisin. Lalo na ngayong wala namang katuturan ang
mga paratang niya.
Kung ano man ang nangyayari ngayon sa pamilya ni Jaxel ay labas na ako doon. Wala
na rin akong pakialam
kung ano ang tingin niya sa pagkatao ko dahil kahit kailan naman ay hindi ko
ugaling magpaliwanag sa ibang
tao.
I am who I am. Hindi ako nabuhay sa mundong ito para ipaliwanag ang sarili sa mga
taong ayaw sa akin.
Kung talagang hindi siya mapakali hangga't hindi ako nasasaktan ay doon kami
magkakaroon ng malaking
problema. I will never let anyone hurt me. Not anymore.
"Narinig ko na noong isang araw sa mga freshmen na bumalik ka pero hindi ko alam
kung saan ka hahanapin!
I'm glad that I finally see you today!"
Tipid kong nginitian si Ylona habang pasimpleng sumusulyap sa mga lalaking abala
rin sa pag-uusap ng
ibang topic.
"Sa building one ako may pinakamaraming klase." Sagot ko.
Tumuwid ako ng upo ng makita ang paglingon sa akin ni Kade. Nahihiya aking nag iwas
ng tingin. Naalala ko
na naman kasi iyong huling araw na nagkita kami. Iyong photo shoot na ipinagawa sa
akin ni Nixon. Parang
gusto kong matunaw habang naaalala ang mga nangyari.
"So kumusta ang love life na masaya ha?" Nangingiting tanong ni Ylona at agad na
kinuha ang kamay ko.
Natigil sa pag-uusap ang mga lalaki dahil sa ginawa nito. Mukhang doon lang rin
nila naalala na pumasok
ako sa isang TV show.
"Wow! Congrats nga pala Sky!" Si Yael.
"Thank you," Ibinalik ko ang pansin kay Ylona bago siya sagutin. "O-Okay naman.
Masaya."
Humiyaw siya at siniko ako.
"Sabi ko na nga ba e! Teka, kinasal na ba kayo?"
Isang iling ang ginawa ko para sagutin siya. Kinuha ko ang soda na nasa lamesa at
uminom doon. Parang
nauhaw ako bigla sa mga tanong niya.
"Hindi pa."
"You look good on TV..."
Naitikom ni Yael ang bibig ng sulyapan siya ni Kade.
"Ahm, anyway totoo ba 'yon Sky? Totoong magpapakasal ka na?" Si Malfred.
Marahan akong tumango. Lumakad ang tingin ko kay Kade na seryoso lang habang
nakikinig sa usapan namin.
Tamad niyang kinuha ang inumin sa harap niya at uminom saglit.

P 7-5
"Hello! Tignan mo nga 'yung singsing! Siyempre totoo!" Si Ylona na muling inangat
ang kamay kong may
singsing.
"Pero bata ka pa. Hindi ba masyado pang maaga para d'on?" Si Yael.
"Oo nga. Isa pa, ilang buwan palang kayong magkakilala. Wala pang isang taon."
Napangiwi ako at muling napainom dahil sa pang-uusisa nila.
"W-Wala naman sa tagal 'yon. Tsaka, kapag mahal mo naman siguro papayag ka na ring
magpakasal. And
also, I don't think I'm too young for marriage. Feeling ko naman ready na ako."
Napangisi si Ylona dahil sa sinabi ko.
"Palibhasa kasi kayong mga lalaki wala sa utak niyo ang kasal. Kami namang mga
babae, hindi pa kami
nabubuo at nailuluwal nag-iimagine na kami ng perfect wedding!"
Nagpatuloy sa pagsasalita si Ylona at ang iba pa. Nakinig lang ako dahil naiilang
ako sa mga pasimpleng
tingin ni Kade sa akin na parang ang daming gustong sabihin pero pinili nalang ang
manahimik.
Sa paglaon ng pag-uusap ay nalaman kong ang kaibigan nilang si Bryan ay hindi na
bumalik simula ng
magbakasyon sa ibang bansa. Ang sabi ay doon na ito nagpatuloy ng pag-aaral.
"'Di ba Kade?" Natigil ang pagtitig ni Kade sa akin dahil sa tanong ni Ylona ilang
minuto pa ang lumipas.
"Huh?"
"Sabi ko ba't di mo ulit kunin si Sky na model? Malapit na 'yung photo exhibit mo
tsaka alam ko naman ang
mga paborito mong subject." Nakangisi niyang sabi pagkatapos diinan ang mga huling
salita.
Napatuwid ako ng upo. Tinapos ko ang burger sa bibig ko dahil sa sinabi niya.
"Photo exhibit?" I asked.
"Oo. Kinakarir na talaga niya 'yun! Pupwede ka pa ba Sky? Kaya lang baka hindi ka
pala payagan ng fiance
mo. Sayang 'yon kasi kung si Skyrene, alam kong hindi ka na mahihirapan pa sa
concept na gusto mong
idagdag. Alam ko rin na mas marami ang makaka-appreciate ng gawa mo lalo na't
magaling ka at kilala na si
Skyrene. For sure dudumugin 'yung event!"
"May model na ako." Tipid niyang sagot.
Tumango tango naman ako.
"Sus Kade! 'Yung model mo e sobra kung maningil. Fifteen thousand na nga 'yung
unang offer tapos ngayong
twenty five ayaw pa rin? Ikaw pa rin ang naghahabol?!"
"T-Twenty five thousand?" Napaawang ang bibig ko dahil sa narinig na gano'n
kalaking halaga ang kinikita
ng mga modelo!

P 7-6
Sabay sabay silang napalingon sa akin dahil sa paglakas ng boses ko.
"Twenty five thousand?" Pagbabago ko gamit ang mababang tono.
"Yes pero pa hard to get pa rin. May past yata kaya no'n Kade e. Aminin mo na
kaya?"
Sarkastikong natawa ang huli dahil sa sinabi ni Ylona.
"Wala."
"Si Kitty pa rin ba?" Tanong ni Yael na tinanguan niya lang.
"Marami pa namang iba diyan. Huwag na 'yun! Nagsawa na ako sa mukha no'n e. Imbes
na bilhin ko 'yun
baka hindi ko pa tignan. Tama si Ylona, si Skyrene nalang!"
Tipid niya akong sinulyapan pero wala akong naging reaksiyon. Hindi ko alam kung
saan ako malilito. Sa
isiping gusto nila akong maging model o ang malaking perang kikitain ko kung
sakali? Dalawang buwan ko ng
sahod 'yon sa cafe!
"Sky, ikaw nalang please?! Baka naman pwede ka?" Pangungulit ni Ylona.
Lutang ko siyang tinitigan pero wala rin akong makuhang sagot. Lahat sila ay
kinumbinsi na ako maliban kay
Kade na siguro'y nahihiya pero hanggang sa matapos ang usapan namin ay hindi man
lang ako nakapag bigay
ng opinyon.
Si Kade naman ay nanatiling tahimik pero hindi naman nagpumilit.
Nang matanggap ko ang text ni Eros at sinabing nasa parking lot na siya ay
nagpaalam na ako sa kanila.
"Think about it Sky!" Pahabol ni Malfred na tinanguan ko lang.
Nginitian ko silang lahat bago nagmamadaling umalis.
"What's that?" Kunot noong tanong ni Eros pagkatapos kong maisara ang pinto.
Maagap niyang hinawakan ang kamay ko para tignan ang galos na natanggap ko kanina.
Hinalikan ko muna siya imbes na sumagot kaagad.
"Wala 'to. Gasgas lang naman."
Gustohin ko mang baguhin ang usapan para hindi na siya mag-alala pero ayaw ko rin
naman magsinungaling
sa kan'ya.
Napabuntong hinga na ako nang manatili siyang nakatitig sa akin at naghihintay ng
totoong sagot sa nangyari
imbes na umalis na at kalimutan nalang ang tungkol do'n.
"Alright. I got into a fight but there's nothing to worry about-"

P 7-7
"A fight?"
Nakita ko ang agarang pag-igting ng kan'yang pangang sumabay sa pagkurap niya.
"Eros, listen. Wala na 'yon. Hindi na mauulit kaya huwag mo ng isipin. There's just
this girl that hates me so
much. Simula palang ng mag-aral ako dito."
"For what reason?"
Lumapit ako sa kan'ya ng maingat niyang hinila palapit ang kamay ko para mas
matitigan ang sugat.
"I don't know. Mainly because of Jaxel, hindi ko rin alam. Mainit lang talaga
siguro ang dugo niya sa'kin."
His breath brushed my wound when his chest lifts and exhales roughly.
"That's it?"
"Yeah." Umangat ako para halikan ang kan'yang pisngi. "I promise it will not happen
again. I will not get into
trouble." Pangako ko.
Ilang segundo siyang nakipagtitigan sa akin. Ang kan'yang madilim na mata ay
mahirap paamuhin pero ng
pisilin ko ang kan'yang kamay para ipadamang totoo ang pangako ay nawala na rin ang
pagdilim no'n.
"Hindi ko sinasabing huwag kang pumatol sa kanila. I know you'll not obey me
anyway. I'm just worried
about this because I don't want anyone to lay a finger on you. I swear to God,
Skyrene..."
Rumolyo ang adam's apple niya dahil sa ginawa niyang paglunok. Parang hinaplos
naman ang puso ko ng
makita ang matinding pag-aalala sa kan'yang mga mata. Maging ang galit na
nararamdaman niya ngayon ay
ikinatutuwa ko.
"Eros... I am fine. You don't have to worry about me, kaya ko ang sarili ko," Muli
kong nilapatan ng halik ang
labi niya, baka sakaling matigil ang namumuong galit sa kan'yang sistema.
"I promise it won't happen again."
Umangat ang kan'yang kamay para yakapin ako at halikan sa noo.
"Alright. I trust you but if you need anything just ask me, okay? I don't want to
see you again with another
wound, Skyrene."
Matamis akong ngumiti at tumango sa kan'ya.
"I promise..."
Nagpakawala siyang muli ng malalim na paghinga. Napangiti na ako ng siya na mismo
ang humalik sa akin.
"Fine. Now where do you want to eat?" Nakangiti na niyang tanong.
Kahit na busog pa ako ay hindi na ako tumanggi. Ayaw ko ng dagdagan pa ang
kasalanan ko sa kan'ya

P 7-8
ngayong araw kaya hindi ko na sinabing busog pa ako.
"Kahit saan."
Natatawa siyang umiling. Sinimulan na niyang buhayin ang makina ng sasakyan.
"Where do I find kahit saan restaurant?" Sarkastiko niyang tanong dahilan para
kurutin ko ang gwapo niyang
mukha!
"Eros naman!" Napasimangot ako.
Tumawa siya at hinuli ang kamay ko pagkatapos ay hinalikan.
"Girls and their language..." Natatawa niyang pahayag bago kami tuluyang lumayo sa
university.
Hahahaha?? Kaya pala di ko ma gets ang Story , Book 2na pala to????

P 7-9
CHAPTER 5
46.7K 1.3K 148
by CengCrdva

Natural
"Kapag ba may ginawa akong raket magagalit ka?" Pagbubukas ko ng topic galing sa
kawalan.
Ilang araw kong pinag-isipan ang pangungulit ni Ylona sa akin. Simula noong araw na
mabanggit niya ang
exhibit ni Kade ay hindi na natigil ang pagte-text niya sa akin tungkol doon.
Si Kitty, ang model kasi na kinuha ni Kade ay gusto na ngayon ng dobleng bayad.
Hindi naman makapagdecide ang huli na tumanggi dahil halos isang linggo nalang
simula sa araw na ito ang kan'yang exhibit.
Napaangat ako ng gumalaw si Eros para dungawin ako at ialis ang atensiyon sa
pinapanuod.
"Raket?" Kunot noo niyang tanong.
Pinagdiin ko ang mga labi ko at inisip mabuti kung tama ba ang gagawin ko. Pero
malaking pera din 'yon at
makakaraos kami ng ilang araw.
Ipinatong ko ang kaliwang kamay sa kan'yang katawan at marahang hinaplos ang
kan'yang dibdib.
"Hmm, kapag ba may ginawa akong photo shoot papayag ka?" Pigil ang paghinga kong
tanong.
Hindi naman sa natatakot ako kaya kailangan kon pang magpaalam. Simula lang talaga
ng maging maayos
kami ay ipinangako ko sa sarili kong magiging tapat na ako sa kan'ya. Lahat din ng
gagawin ko ay gusto kong
alam niya.
"Photo shoot?" Kunot noo niyang tanong.
Tumango ako at umayos ng pwesto para harapin siya ng mabuti.
"May kaibigan kasi akong kailangan ng model sa photo exhibit niya. Gusto ko lang
sanang tumulong tsaka
malaki rin ang bayad kaya pinag-iisipan ko."
Naningkit ang mga mata niya na tila nakulangan sa naging paliwanag ko.
"Isang araw lang naman 'yon tsaka portrait lang tapos kikita pa ako."
Nanatiling magkasalubong ang mga makakapal niyang kilay. Sa nakikita kong reaksiyon
ni Eros ngayon ay
negatibo na ang sagot na nakukuha ko.
"How much?" He asked.

P 8-1
Napanguso ako.
"Eros... Alam mo namang ayaw ko ng ganyan. I want to earn my own money-"
"I'm just asking how much." He cut me off.
Huminga ako ng malalim dahil ramdam kong hindi talaga siya papayag.
"Twenty five thousand." Halos pabulong ko ng sagot.
"Only?" Napaahon ako sa pagkakahilig sa kan'yang katawan ng umupo siya. Mas lalo
yatang nalukot ang
mukha niya ng harapin ako at malaman kung magkano ang presyo ng bayad no'n.
"Baby, you know you're worth more than that," Hinuli niya ang kamay ko. "Make it
fifty."
Pakiramdam ko'y tumalon ang puso ko sa tuwa dahil kahit na hindi niya sinabing
pumapayag na siya ay
nagkaroon parin ako ng positibong pag-asa!
"Papayag ka?!"
"Fifty thousand." Nangingiti niyang sabi bago ako hapitin palapit sa kan'ya at
niyakap ako galing sa likuran.
Nakagat ko ang labi ko ng halikan niya ang aking balikat. There he goes again,
seducing me.
Pinigil ko ang pagwawala ng puso ko para masagot siya ng maayos.
"S-Sobrang laki na no'n. Isa pa, he's my friend. Gusto ko lang rin siyang
tulungan."
"Oh, it's a he?"
Marahan akong tumango.
"Then I'll think about it."
"Eros..." Pumihit ako ng bahagya paharap sa kan'ya.
I want to do it. Gusto kong pumayag hindi lang dahil gusto kong makatulong kay Kade
kung hindi kailangan ko
rin talaga ng pera.
Kumurap kurap siya at bumuntong hinga pagkatapos ay niyakap akong muli. Wala na
akong nagawa kung
hindi ang bumalik sa pagkakadiin sa kan'yang katawan.
"Alright. Fine." He murmured while planting feathery kisses at the back of my
shoulder.
Wala sa sariling napangiti na ako. Marahan kong inangat ang aking kamay para
haplusin ang mukha niyang
nasa aking leeg.
"Thank you. Kapag nakuha ko 'yung pera ako naman ang manlilibre sa'yo pero huwag sa
masyadong mahal
ha."

P 8-2
Natawa siya sa sinabi ko pero nagpatuloy lang sa paghalik. Umangat ang gilid ng
labi ko ng humigpit ang
kan'yang yakap sa akin.
"You don't need to do that."
"But I want to. Gusto ko namang bumawi kahit paano."
"Alright. I'm not gonna argue with that."
Mabilis ang naging pag-ikot ng sikmura ko ng haplusin niya ang aking tiyan. Ang
manipis na telang suot ko ay
walang nagawa para harangan ang init ng kan'yang mga palad na humahaplos pataas ng
katawan ko.
Napapikit ako ng madama ang mainit niyang paghinga sa aking tenga.
"Pero pwede ka rin namang bumawi ngayon, baby..." Mapaglaro niyang bulong.
Kinabukasan ay agad kong ibinalita kay Ylona ang napagdesisyunan namin ni Eros.
Hindi ko pa man mismo
kay Kade nasasabi ang desisyon ko pero ng makita ko siyang papalapit sa gawi namin
ay mukhang hindi narin
kailangan. I'm sure Ylona already told him about the good news.
"Totoo na ba?" Nakangising tanong ni Yael bago sumalampak ng upo sa harapan namin.
Sumunod ang dalawang lalaki sa tabi niya.
Tipid akong tumango bago ilipat ang tingin kay Kade. And for the first time, simula
ng makita ko sila ulit ay
ngayon ko lang nakita ang pag ngiti niya sa akin.
"'Yon!" Hiyaw ni Malfred na nagpaingay sa gawi namin.
"See?! Sinasabi ko na nga ba! Pero teka alam ba 'to ng fiance mo?" He asked.
"Yeah."
"He agreed?" Si Ylona.
Marahan akong tumango.
"Lahat naman napag-uusapan namin."
"Good! You should thank me Kade!" Nakangisi niyang baling dito.
Napapailing nalang itong tumango.
"Thank you."
"You're welcome!" Masayang sagot ni Ylona.
Pinagdiin ko ang aking labi nang sa akin naman siya bumaling. "Are you free on
Saturday?"
"T-This Saturday?"

P 8-3
"Yeah."
Nagbaba ako ng tingin at kaagad tinignan ang schedule ko. Araw ko iyon sa cafe pero
dahil after lunch pa
naman ang duty ko ay baka pwede ako sa umaga.
"Gaano ba katagal tsaka saan? May trabaho pa kasi ako sa Sabado."
Natigil sa pag-inom si Ylona ng soda para pumagitna sa usapan namin.
"Nagta-trabaho ka parin?" Mangha niyang tanong.
"Oo naman. Hindi na mawawala sa akin 'yon."
"So tamang tama rin pala itong pagiging model mo! Tsaka alam mo bang may sarili ng
studio 'yan si Kade!
Mas malaki at kompleto na rin sa gamit. Actually doon rin sa building na 'yon
gaganapin ang exhibit."
"Talaga?" Tumango tango siya.
Bumalik ang tingin ko kay Kade.
"Congrats."
"Thanks. Anyway siguro mga dalawang oras lang or less." Aniya.
"Sige. Sabihin mo nalang kung anong oras."
Kasabay ng pagtango niya ay ang pagtunog ng bell, hudyat ng huling klase ko kaya
naman nauna na ako sa
kanila.
Hindi man kami close ni Kade at ang tanging matagal lang naming interaksiyon ay
iyong araw na humingi ako
ng pabor sa kan'ya pero kahit na gano'n ay panatag parin ang loob ko dahil alam
kong propesyunal naman
siyang katrabaho.
Bago sumapit ang Sabado ay nagpaalam na ako kay Eros sa pagpunta sa studio. Ilang
beses siyang
nagpresintang ihatid ako pero dahil alam kong malaking abala lang ako sa kan'ya
lalo na't marami siyang
kailangang unahin ngayon ay hindi ako pumayag.
Mabuti nalang din at nag-offer si Ylona na isabay ako kaya napanindigan ko ang
desisyon kong huwag ng
magpasama sa kan'ya.
"I'm so excited! Ngayon palang nakikita ko ng magiging successful ang event!" Hiyaw
niya sa kalagitnaan ng
biyahe namin.
Tipid ko siyang nginitian. I'm excited too but I'm nervous. Excited na akong
matapos ang trabaho para
mailaan ko na ang pera sa mga pangangailangan namin sa bahay pero kinakabahan naman
ako dahil hindi ko
sigurado kung may makukuha ba siyang litrato na worth it sa ibabayad niya sa'kin.
"Matagal na ba 'yung studio niya?"

P 8-4
Inikot ni Ylona ang manibela ng kumanan kami.
"Medyo. Naalala mo noong pumunta tayo sa bahay nila? Ginagawa na 'yon that time."
"Ah..."
"Marami na rin siyang achievements after that. He was featured in a magazine too.
Tatlong beses na nga e.
Iyong huli hindi pa lumalabas pero malapit narin 'yon."
"Talaga? I'm happy for his success." Buong puso kong pahayag.
"Me too! Masyado nga lang talagang busy tsaka dedicated sa passion niya kaya hindi
na maatupag ang pag gigirlfriend." Inayos ni Ylona ang kan'yang salamin habang
pasulyap sulyap sa akin at sa daan.
Wala sa sariling napalunok ako ng maisip na parang noon lang ay hangang-hanga ako
kay Kade. Oo nga at
ultimate crush ko siya noon pero iba na ngayon. Parang mas gusto ko nalang hangaan
ang mga achievements
niya ngayon kaysa sa kung anong dahilan kung bakit ko siya nagustuhan noon.
"Wala ba siyang naging girlfriend?" Takang tanong ko.
I first saw Kade during my freshman year. Naalala kong unang beses kong manuod ng
basketball noon dahil
wala akong mapuntahan kung hindi ang gym. Simula ng maging kuryoso ako sa buhay
niya ay wala naman
akong nabalitaan na naging karelasyon niya kahit isa. Oo nga at marami ang
nagkakandarapa sa kan'ya pero
ngayon ko lang din talaga napagtantong wala nga talagang na link na babae sa kan'ya
Kahit minsan.
Humalakhak si Ylona na parang isang malaking joke ang tanong ko.
"Wala. Weird 'no?"
Umiling ako. Hindi naman siguro weird ang pagiging single. Mas weird para sa akin
kung nagagawa mong
manakit ng mga babae ng walang dahilan o dahil nature mo na ang gano'n. Iyon ang
weird. Nakakatanga.
"Baka naman busy lang talaga o may ibang priority sa buhay. Look at you, ikaw rin
naman wala kang
boyfriend, ah?"
Hindi nawala ang tawa niya dahil sa sinabi ko.
"I'm gay Sky, that's why."
Nanlaki ang mga mata ko sa narinig. Para akong nakarinig ng kahindik-hindik na
balita at natulala nalang sa
kan'ya.
Pumikit-pikit ako para linawin ang pagkakaintindi ng utak ko.
"You... mean... he's gay too?" Laglag panga kong tanong.
Mas lalong lumakas ang halakhak niya.
"Crap! I'm sorry but look at your face! Of course not! I'm not gay and he's not
either! I'm just kidding!"

P 8-5
Ilang beses akong napalunok dahil sa paglikot ng utak ko. Para akong nagbasa ng
tanong na nakakalito.
"Relax. We're not gay! Wala namang masama sa pagbabago ng preference but no. Maybe
you're right, he's
just busy. Ako naman, gusto ko munang makapagtapos ng college before getting into
relationship. You know,
rich parents have high expectations."
Wala sa sariling napatango nalang ako. I don't know about that but I agree to her.
Lahat naman siguro ng mga
magulang gano'n?
Ilang minuto pa ay dumating na kami sa isang two-storey building na mayroong
modernong detalye. I was
expecting to see more of a cafe themed vibe. Iyong may maliwanag na paligid. Mga
halaman sa mga sulok ng
kwarto. Malalaking pictures and sculptures pero ang pinasukan namin ay ibang iba sa
akala ko.
It was a huge room. Siguro'y mga dalawang doble ang laki sa bahay namin na kasyang
kasya ang lahat ng mga
obra ni Kade. The room was very dim and almost dark too. Ang tanging maliliit at
kulay dilaw na ilaw lang
ang siyang nagbibigay ng liwanag sa kabuuan ng unang palapag. Hindi ko sigurado
kung nakapatay lang ba
talaga ang ilaw dahil hindi pa naman araw ng event o talagang ganito lang.
Agad kaming dinaluhan ng babaeng naroon at sinabing nasa itaas ito at kasalukuyan
ng naghihintay sa amin.
Lumakad ang mga mata ko sa iilang nakapaskil na mga larawan sa ding ding. Mayroong
malalaki at mayroon
din namang maliliit na may iba't-ibang hugis. Ang iba ay nasa lapag pa at hindi pa
maayos na nailalagay.
Some of the photos have colors but most of them were black and white.
Sa kabila ng may kadilimang lugar ay taliwas naman iyon sa naramdaman ko sa buong
silid. I felt more of a
warm and comfortable vibe rather than dark and empty. Para bang malayo sa gulo ng
mundo at nakakarelax
lalo na't sobrang tahimik.
Iginiya kami ng babae sa isang hagdan kung saan sinabi ni Ylona na naroon ang
studio slash bahay na rin ni
Kade.
Naningkit ang mga mata ko dahil sa liwanag ng kabuuan ng pangalawang palapag gawa
ng mga nakabukas na
kurtina.
Nagmamadaling inilapag ni Kade ang hawak na camera ng makita kami ni Ylona.
"You're early." Nakangiti niyang bati.
"Walang traffic e. Isa pa para maumpisahan niyo na kaagad!" Si Ylona.
Ngumiti ako sa kanilang dalawa.
Inalok niya muna kami ng pagkain bago kami magsimula. Pagkatapos no'n ay dumiretso
na kami sa isang
kwarto kung saan ang kan'yang studio. Nakakailang test shot palang si Kade ng
magpaalam si Ylona na
kailangan na niyang umalis kaya wala na akong nagawa para pigilan siya.
Sa tuluyang pag-iisa namin sa studio ay doon na ako nakaramdam ulit ng kaba. He's
being silent. Hindi naman
sa gusto kong mag-usap kami ng tuloy tuloy pero ang pananahimik niya ay mas lalong
nagpapakaba sa akin.

P 8-6
Napaangat ang tingin ni Kade ng tumikhim ako para kunin ang kan'yang atensiyon.
"Your place is nice, Kade." Panimula ko.
"Do you like it?" He snap some more photos to test and adjust his camera.
Ang seryoso niyang mata at aura ay lalong nagpapalakas ng tibok ng puso ko. It's
been a long time since we
had a real conversation... at hindi rin talaga kami close kaya hindi ko rin alam
kung paano matatanggal ang
malaking harang sa pagitan namin.
"Y-Yeah. This is huge too."
Ngumiti ako ng i-try niya ang camera sa akin.
"Yeah. Nakakatamad ng umuwi sa bahay kaya ito. I built my own place."
"Nice."
Nilagpasan niya ako para ayusin ang lightning at backdrop, naghahanda na sa
pagsisimula ng shoot.
Makalipas ang ilang sandali ay bumalik na siya sa harapan ko.
"Ready?" Nakangiti niyang sabi.
Tumango ako at lumipat sa upuang nasa pinakagitna.
"Do I need to wear props or something?"
Umiling siya.
"No. I guess that's fine." Tukoy niya sa suot kong itim na tube top. Tinanggal ko
ang suot kong cardigan para
iiwan ang tube top.
Ipinaliwanag niyang ang tema lang naman ng gusto niyang makuha ngayon ay dark
close-up portraits.
Sa simula ng shoot ay medyo nailang pa ako pero gaya noong nakaraan ay naging
madali nalang sa akin ang
lahat kalaunan.
Kade is very professional. Kung may kailangan akong gawin ay magalang niya iyong
sinasabi. He gave me
advice and compliments too.
"I like how natural you look on camera. It's sexy and fierce yet very innocent."
Aniya habang seryosong
tinititigan ang mga litratong nakunan niya.
"Do you need more?" I asked.
Ibinalik niya ang tingin sa akin. That same look again...
Napalunok ako dahil sa paglapit niya at marahang paghawi ng aking buhok sa aking
mukha. Naramdaman ko

P 8-7
ang mas pagbilis ng kalampag ng aking dibdib dahil sa pananatili ng seryoso niyang
titig sa akin.
His eyes were very dark like the room donwstairs. Hindi ko maipaliwanag kung anong
emosyon ang
nakapaloob do'n.
Nagbaba ako ng tingin ng hawiin niya ang ilang hibla ng kan'yang buhok na nalaglag
sa kan'yang noo.
Para akong na-estatwa ng umangat ang kan'yang kamay para kunin ang buhok na nasa
kaliwang banda ng aking
leeg at inilagay iyon sa harapan.
"Yeah. Just a couple more shots."
Pakiramdam ko'y natuyo ang lalamunan ko lalo na ng haplusin niya at iayos ang aking
buhok para sa gusto
niyang kuha. Nakahinga lang ako ulit ng maluwag ng maramdaman ang paglayo niya at
pagbalik sa aking
harapan.
"Close your eyes for me please." He instructed.
Ginawa ko ang gusto niya. I bit my lip when he started snapping photos. Ilang beses
rin akong napalunok
dahil habang tumatagal ay ramdam ko ang kaba ko sa hindi malamang dahilan!
Nang subukan kong titigan ang camera ay bigla akong nagsisi nang mahuli siyang
nakatitig rin sa akin.
Nanatili ang mga mata niya sa gawi ko imbes na sa viewfinder ng hawak na camera.
Kumurap kurap siya ng
magkatitigan kami ng ilang segundo pero bago pa ako tumakbo dahil sa pagkailang ay
tinapos na niya ang
ginagawa.
"I'm done."
Nagmamadali akong tumayo at muling ipinatong ang damit kong hinubad kanina. Nang
matapos 'yon ay
kinalma ko muna ang nagwawalang sarili bago siya pormal na dinaluhan sa harapan ng
computer. Ipinakita
niya sa akin ang mga larawang kuha.
Hindi ko maipaliwanag ang pagkamangha ko ng makita ang sariling gano'n kaayos sa
harap ng camera. Wala
naman akong heavy make-up. Hindi ko kasi alam kung ano ang gusto niyang ayos ko
kaya hindi na rin ako
nag-abala pa pero I still look good without it!
"This will look perfect on my exhibit."
Kinuha ko ang upuan sa tabi niya at sinamahan siyang tignan ang mga litratong kuha.
"You think so?"
He chuckled.
"Yeah. Do you still have doubts about yourself? Look at you... You're natural."
Napangiti ako sa sinabi niya. Lumayo siya sandali para kunin ang isang brown
envelope na nasa drawer ng
kan'yang lamesa. Inabot niya iyon sa akin.

P 8-8
"Thank you, Kade."
"Nah, thank you." Mas madiin niyang sabi.
Tatayo na sana ako para magpaalam pero mas nauna siyang tumayo.
"Ihahatid na kita."
"N-Naku, Kade hindi na! Kaya ko namang umuwi tsaka wala namang traffic."
"I insist. Aalis rin naman ako kaya isasabay na kita."
Tatanggi pa sana ako pero hindi na niya ako binigyan ng pagkakataon. Tinext ko
nalang si Eros na tapos na
ang shoot at ngayon nga ay diretso na ako sa cafe para sa duty ko.
"See you next week?" Nakangiti niyang pahabol pagkatapos kong makababa ng sasakyan.
"Huh?"
"Kung gusto mong makita 'yung mga pictures mo then you should come to my exhibit."
Parang gusto kong batukan ang sarili ko dahil sa pagkamulala.
"Sure! Oo naman!"
Tumango tango siya.
"See you Skyrene."
"Sige. Salamat ulit!" Kumaway nalang ako bago siya tuluyang umalis.
sheeeet bakit dpa nabubuntus hahaha Mas lalong sisikat si Sky nito sa
pagmomodelo....????

P 8-9
CHAPTER 6
45.9K 1.4K 168
by CengCrdva

Are You Happy Now

Baby:
Done?
Nagtipa kaagad ako ng reply pagkatapos mabasa ang text ni Eros.
Katatapos ko lang mag-ayos ngayon para sa dadaluhan naming birthday celebration ng
pinsan ni Trystan. Ang
sabi kasi ni Eros ay ito ang unang beses na mangyayari ang ganitong malakihang
party sa mansion ng mga
Travieso lalo na't may sorpresa daw ang pinsan nito sa girlfriend niya.
Hindi na ako nagtanong pa dahil wala rin naman akong gagawin ngayong araw. Juliana
texted me to come too
dahil matagal rin kaming hindi nagkita simula ng mag-umpisa ang klase.
Ako:
Yeah. Pababa na.
Parang gusto kong matawa dahil kahit pwede niya naman akong akyatin sa kwarto ko ay
hindi niya ginawa at
baka daw tumagal kami at hindi na makadalo sa party.
Maingat akong bumaba sa hagdan habang hawak ang stilettos na susuotin ko.
Nagsitayuan ang mga lalaking
nakaupo sa mahabang couch ng makita ako. Nagningning ang mga mata ni Zuben na
parang ngayon lang ako
nakitang nakasuot ng magara sa personal.
Umangat naman ang gilid ng labi ni Eros ng magtama ang mga mata namin.
He looked so handsome wearing his blue suit. Para kaming pinagbiyak dahil sa
parehong shade ng asul na
suot namin ngayon. Siya ang namili at bumili ng damit ko. Noong una ay hindi ako
palagay na magkakasya sa
akin ang long gown dahil hindi ko naman sinabi sa kan'ya ang size ko pero para
iyong hinulma ng masuot ko
na. And the design! I can't believe that he has a great taste shopping for girls
clothes.
Napangiti ako ng makita ang pag-angat ng kan'yang mga labi. Lumapit siya sa akin at
agad akong hinalikan sa
pisngi.
"Your look stunning Sky." Bulong niya sa aking tenga.
Sa paglayo niya ay inilagay ko ang mga kamay ko sa kan'yang dibdib at inilakad iyon
hanggang sa kan'yang
neck tie.

P 9-1
"You look handsome too, Eros." Pinagdiin ko ang labi ko bago haplusin ang neck tie
niya at iayos sa ilalim
ng kan'yang coat.
Pagkatapos naming magpaalam sa mga kapatid ko ay umalis na kami ni Eros. Gaya ng
mga nagdaang araw ay
wala paring pagbabago sa uwi ni Ramiel kaya nasanay narin akong wala siya.
"Skyrene..."
Lumawak kaagad ang ngiti ko ng makita si Juliana at Jacob pagkababa namin ng
sasakyan. Gaya namin ay
kararating din lang nila sa party.
"Hi!" Tinanggap ko ang yakap niya.
"It's good to see you again." Bulong niya sa gitna ng pagyakap.
"It's good to see you too, Julia." Bumitiw ako at binati naman si Jacob. Gano'n din
si Juliana kay Eros.
Sabay sabay na kaming pumasok sa loob ng malaking bahay kung saan gaganapin ang
party.
"Si Asher?" Napatingala ako kay Eros ng tanungin niya si Jacob habang papunta kami
sa garden area.
"I don't know."
"He's not coming?"
"Hindi ba ngayon 'yung trip niya abroad?" Singit ni Juliana sa usapan.
Nakinig lang ako at ipinagpatuloy ang paglalakad. Iginiya kami ng isang babae sa
isang pabilog na lamesa
pagkalabas namin ng garden.
"I'll call him." Si Jacob at saka nagpaalam na muna.
Inilibot ko ang paningin ko sa paligid. Halos lahat ng bisita ay magagarbo ang mga
kasuotan na gaya ng suot
ko ngayon. I'm glad Eros insisted that I wear this gown dahil kung hindi ay baka
mapagkamalan akong pulubi
dito dahil sa isusuot kong damit.
Pagkaraan ay iginiya ako ni Eros sa ilang mga kaibigan niyang bagong mukha sa akin.
They're all nice and
very welcoming. Parang ang tagal na nila akong kakilala at botong boto agad sila sa
akin para kay Eros.
Sa kabila ng tuwa ko ay hindi parin ako makapaniwalang narito ako ngayon sa mundo
ng mayayaman at
ngayon nga ay nakikipagbatian pa sa kanila.
Ilang tao pa ang binati namin bago dumating sila Trystan sa lamesa namin kasama ang
asawa niyang si
Jasmine at ang kambal nilang anak.
"Good to see you, Sky!" Masaya niyang bati bago ako yakapin.
I greeted her the same thing bago bigyan ng pansin ang kambal at ang asawang si
Trystan. Gano'n rin ang
ginawa ni Eros sa mga bagong dating. Maya maya pa ay bumalik na si Jacob para
ihatid ang asawa niya sa

P 9-2
gawi namin pagkatapos ay kinuha naman ang mga lalaki para makipagsusyalan sa iba
nilang kaibigan.
"Sige lang." Nakangiti kong paalam kay Eros.
Dahil sa pagkawala nila ay nagkaroon kami ng sariling usapan ng mga babae. Ang
karamihan nga lang ng
usapan ay tungkol sa kanilang mga negosyo kaya nahirapan din akong makasabay.
"Wait lang ha." Paalam ni Jasmine pagkatapos mapansing wala na sa tabi ang kambal
at naglalaro sa
mababang maze na puno ng bulaklak sa pinakagitna ng garden.
"Can I have some cucumber shake please? Thanks!" Nakangiting sabi ni Juliana sa
dumaang waiter pero
bago pa ito umalis ay kinuha niya ang isang cocktail para ibigay sa akin.
"Thank you," Kinuha ko 'yon at uminom ng kaunti. "Hindi ka na umiinom ng alak?"
Takang puna ko dahil isa
lang ang kinuha niya.
Tipid siyang ngumiti at marahang umiling.
"Umiinom parin naman pero hindi na muna ngayon." She said while blushing.
Tumango ako at napainom nalang ulit pero ng makita ko ang pagsulyap niya sa
kan'yang tiyan ay doon na ako
natigagal!
"Oh my God! Are you..."
"Shh! We're not telling anyone yet, Sky." Madali kong inilapag ang hawak kong baso
para yakapin siya ng
mahigpit. "Congratulations Juliana!" Pigil ang paghinga kong bulong.
"Thank you! But please sa atin nalang muna 'to. We'll have a proper date night para
sabihin sa lahat ang
magandang balita."
Muli ko siyang niyakap!
"God! I'm so happy for you!"
She nodded shyly.
"Thank you Skyrene." Huminga siya ng malalim at kinuha ang basong kakalapag lamang
ng waiter.
Hindi na natanggal ang ngiti ko habang pinapanuod siyang kalahatiin ang lamang
cucumber shake ng kan'yang
basong hawak.
"This tastes so good! I've been craving for this for a while now!"
Napahagikhik ako. Hindi pa naman halata ang tiyan pero ngayon palang ay parang
excited na akong hawakan
iyon! Kaya naman pala parang mas blooming siya ngayon. Akala ko dahil hindi lang
kami nagkita ng matagal
kaya naninibago ako pero may dahilan pala talagang iba.
"Oh my gosh, they're here! Halika Sky, ipapakilala kita."

P 9-3
Sumunod ako kay Juliana ng tumayo siya. Sila Eros ay nananatiling may mga kausap na
lalaki kaya hindi na
ako nag abalang magpaalam sa kan'ya. Sinundan ko si Juliana hanggang sa makalapit
kami sa isang lamesang
mayroong tatlong lalaki.
Nakita ko ang agarang pagliwang ng mga mata nila ng makita ang babaeng kasama ko.
Napangiti narin ako ng
ngitian ako ng isang lalaking nasa dulong kanan.
Hinayaan ko ang sarili kong panuorin si Juliana habang nakikipag-kumustahan sa mga
lalaking parang ang
tagal niyang hindi nakita.
"I missed you guys!"
Tumawa ang apat na lalaki at sandali pang nagkabiruan. Nang mapansin ni Juliana ang
lalaking inginuso ako
ay agad siyang bumalik sa tabi ko. Kinuha niya ang kamay ko para ilapit at
ipakilala sa mga kaharap.
"I'm sorry Sky! Sorry talaga!" Natataranta niyang paumanhin.
Ngumiti ako at pinisil ang kamay niya.
"Okay lang."
"Sorry ha! Matagal kasi kaming hindi nagkita kaya sobrang excited lang ako."
"Me too." Anang isa na may pinakamalawak na ngiti.
Lahat naman sila ay nakangiti pero ang nasa pangalawang dulo ay medyo matagal kung
tumitig kay Juliana.
Siguro nga miss na miss lang niya ito kaya hindi matigil ang paninitig niya.
"Anyway, these are my friends. Si Jecko, Greyson," Pakilala niya simula sa mga
lalaking nasa kaliwa.
"Hi, nice to meet you." Bati ko sa naunang dalawang lalaki habang nakikipagkamay.
"This is Harren and Donovan."
Gaya ng una ay binati ko rin sila.
"She's the one from the show right?"
Sabay kaming napatango ni Juliana sa sinabi ni Donovan.
"Eros's fiance." She added.
"Nice to meet you." He said.
"It's nice to meet you too." Kinamayan ko rin siya.
"So nasaan na si Ellis? And the girls?"
Sumunod kami sa mga lalaking naupo.

P 9-4
"Baka nasa loob pa si Ellis. Namimili ng gown na isusuot." Natatawang sabi ni
Harren na nagpatawa sa
aming lahat.
"Malapit na sila Shey." Si Jecko.
Juliana nodded. Nagpatuloy ang pagkukumustahan nila. Nalaman kong matagal ng mga
kaibigan ni Juliana ang
mga lalaking kaharap namin na galing pa sa kanilang probinsiya. Sinabi niya ring
mga ilang taon lang nila
nalaman na pinsan pala ni Ellis si Trystan dahil hindi naman ito lumaki sa Manila.
Magkaiba rin ang mga
apelyido nila kaya malayong malaman 'yon kung hindi mismo sasabihin.
"Have you been there?" Pukaw sa akin ni Donovan na siyang katabi ko.
"I heard so much about the place but unfortunately I still haven't got a chance to
visit it."
"You should come." He replied.
"Oo nga naman Sky! Tell Eros to visit Buenavista. Kung gusto niyo sabay sabay
tayong magbakasyon doon."
Pagsali ni Juliana.
"Babanggitin ko." Nakangiti kong sambit.
Ilang beses ko ng narinig ang Buenavista at marami narin akong nakitang litrato ng
lugar pero kahit na
gustohin ko mang pumunta noon ay wala naman akong kakayahan dahil bukod sa walang
pera, wala rin talaga
akong karapatang gumastos ng para sa sarili ko lang.
Nang dumating ang mga babaeng kaibigan niya ay mas lalo kong nakita ang kasiyahan
sa mukha ni Juliana.
Doon ko rin naisip kung gaano siya kaswerteng marami siyang kaibigan na pang
matagalan. I love the idea of
having a lot of friends but I'm too afraid to welcome anyone. I don't trust easily.
At siguro nga ang
pagkakaroon ng maraming kaibigan ay hindi para sa lahat.
You can always have a lot of friends pero hindi naman sigurado doon kung ilan ang
tatagal at magiging totoo
sa'yo. Juliana is lucky. Nakikita ko kasing totoo ang mga taong nasa harapan niya
at mas maswerte sila dahil
alam ko rin kung gaano kabuti ang puso ng huli.
Maya maya pa ay nagpaalam na kami ng magsimula na ang party. Ipinakilala ako ni
Eros sa may birthday na
si Ellis.
"You're so damn lucky brother!" Masayang sambit ni Ellis habang tinatapik-tapik ang
balikat ni Eros.
"I am." Proud niyang sabi sabay lakad ng kan'yang mga kamay sa aking bewang.
Hindi ko na napigilan ang pamumula ng magkabila kong pisngi dahil sa pagkiliti ng
mga demonyo sa tiyan ko.
Sa gitna ng kasiyahan ay naging abala si Eros sa pakikipag-usap pagkatapos naming
kumain. Gustohin ko
mang nasa tabi niya palagi pero dahil sa taas ng suot kong sapatos ay nagpaalam na
muna akong babalik sa
aming lamesa.
Naabutan ko ang mga anak ng mag asawang Lewis at nakipag-kwentuhan saglit pero
dahil sa paglalaro ay
iniwan rin nila ako.
P 9-5
Huminga ako ng malalim habang sinisipat ang paligid. The crowd was very formal.
Mamahalin ang lahat ng
mga kagamitan at malalaking tao ang mga bisita. This kind of party was just a dream
for me. Malayong
malayo ito sa pinakabonggang party na naganap sa West Side. Dito yata ang presyo ng
isang putahe ay sapat
na para maging handa ng buong lugar namin.
Ilang beses akong nagpakawala ng malalalim na paghinga. Masaya ako sa lahat ng mga
bagay na nangyayari
ngayon sa buhay ko pero hindi parin ako sanay sa ganito. I know I need to get use
to this lalo na't alam kong
kapag ikinasal na kami ni Eros ay mas marami pang party ang kailangan kong daluhan
na kasama siya. Siguro
nga maganda narin ang ganito para napa-practice akong makipagsosyalan.
Kumuha ako ng cocktail pero nang wala ng dumaang waiter ay tumayo na ako para
kuhaan ang sarili ko.
Hindi ko na nakita si Eros sa kahit saan ako lumingon. Sa dami ng mga tao ay hindi
ko na rin kilala ang mga
nakakasalubong ko.
Tahimik akong naglakad sa gawi kung nasaan ang mga alak. Pagkakuha ko ay hindi
kaagad ako bumalik.
Naglakad lakad ako sa dulo ng garden kung saan iilan lamang ang tao. Gusto ko
munang huminga at kalmahin
ang kanina pang nagwawala kong puso. Hindi ko kasi alam kung ano ang mas
nangingibabaw ngayon. Kung
masaya ba ako. Kinakabahan o purong paninibago lang lahat. I don't know.
Nang maubos ko ang isang baso ay nagpasya akong bumalik sa pinagkunan ko pero bago
pa ako tuluyang
makalapit doon ay kusa ng huminto ang mga paa ko sa paghakbang na makita ang
lalaking nakangiti sa
bartender.
Kinuha niya ang basong may lamang alak pero ang mga ngiti niya ay biglang naglaho
matapos pumihit
paharap sa akin.
I don't know if it's because of the dim lights, o dahil gabi na o sadyang madilim
lang rin talaga ang naging
pagtitig niya sa akin?
His eyes... I remember how he looked at me at malayong malayo iyon sa mga matang
nakatutok sa akin
ngayon.
Pakiramdam ko'y nagkaroon ng puwang ang puso ko ng marahan siyang naglakad papunta
sa gawi ko.
Dahil sa pagkatulala at pagbilis ng kalampag ng puso ko ay hindi ko nagawang umalis
sa aking kinatatayuan.
Gustohin ko mang magkunwaring hindi ko siya nakita ay huli na. Our eyes were locked
into each other. Halos
hindi ako kumurap lalo na ng huminto siya dalawang hakbang ang pagitan sa akin.
Nakita ko ang pag-igting ng kan'yang panga bago iangat ang hawak na alak at
tunggain.
"Skyrene." Sambit niyang parang matalim na guhit sa buong pagkatao ko.
"J-Jaxel..."
Nagbaba siya ng tingin matapos kong banggitin ang kan'yang pangalan.
His jaw clenched. I know he's drunk. Namumula na ang kan'yang pisngi at ang mga
matang tumitig sa akin
kanina ay namumungay narin. Hindi ko alam at hindi ko man gustong alamin kung
nakailan na siya pero
P 9-6
sigurado akong marami na.
Muli akong napalunok ng bumalik ang mga mata niya sa akin.
"How are you?" He asked.
Kaswal naman ang pagkakasabi niya no'n pero hindi ko napigilan ang kabang patuloy
na sumalakay sa akin.
Ito ang unang beses ko siyang nakita ulit simula noong araw na kinasal siya. Ito
rin ang pinaka-mahabang oras
na magkaharap kami pagkatapos ng lahat lahat! Maging ang break up namin noon ay
wala pa yatang limang
minuto kung natapos.
Naitikom kong muli ang labi ko ng sarkastiko siyang matawa sa sariling tanong.
"Oh, don't bother. I know you're doing good. So good." He said bitterly.
Sa bawat pagtagal ng matalim niyang titig sa akin ay para akong unti-unting
bumabaon sa kinatatayuan ko. I've
never seen him like this. Kahit noong huling gabing tinapos ko ang lahat ay kalmado
siya. Walang galit sa
mga mata at malayong malayo sa lalaking kaharap ko ngayon.
"You're drunk." Tanging nasabi ko nalang.
Muli siyang natawa ng sarkastiko dahil sa sinabi ko.
"Yeah, probably..."
Tumango ako at nagpakawala ng isang malalim na paghinga para kalmahin ang sarili.
Kung tutuusin ay wala na dapat akong maramdamang kaba dahil alam ko namang wala ng
dahilan iyon. He's
married now and I'm taken. Alam kong maayos ang buhay niyang wala ako at masaya ako
para sa kan'ya. Iyon
lang naman talaga ang gusto ko kaya ko siya hiniwalayan noon.
Inilagay niya ang kan'yang basong walang laman sa tray ng dumaang waiter bago
muling humakbang palapit
sa akin.
Nang umatras ako ay bigo siyang huminto. Inilagay niya ang kan'yang mga kamay sa
magkabila niyang bulsa
bago muling nakipagtitigan sa akin.
Kumurap kurap ako at sinabi ang unang pumasok na mga salita sa aking utak.
"You're here with your wife?"
Nilingon niya ang mga bisitang nakapaligid sa amin bago umiling.
"I'm just here because of the birthday celebrant. How about you? Are you with your
fiance?" He asked.
Marahan akong tumango.
"I see..."

P 9-7
Pinagdiin ko ang mga labi ko lalo na't alam kong napakarami niyang gustong sabihin
sa akin. Alam ko ring
masyadong naging mabilis ang pangyayari sa relasyon namin at hindi man naging
maayos ang lahat ay alam
kong wala narin naman akong dapat pang klaruhin.
Pinilit kong ngumiti sa kan'ya sa kabila ng kabang nararamdaman ko.
"M-Mauna na ako Jaxel."
Hahakbang na sana ako pero mabilis niyang nahuli ang kamay ko dahilan para mas
lalong magwala ang puso
ko!
Natitigagal ko siyang nilingon. Ang mga mata niyang matalim ay mabilis na tumitig
sa akin. Ang lahat ng galit
na nakapaloob sa mga 'yon kanina ay nabahiran na ngayon ng lungkot. Wala sa
sariling napalunok nalang din
ako ng makita ang pagbaba-taas ng kan'yang adam's apple.
Those eyes... Parang sinapak ang dibdib ko ng maalala ang mga matang iyon na punong
puno ng
pagmamakaawa. Bumigat ang paghinga ko ng makita ang pag-awang ng kan'yang bibig.
"I'm in chain of misery since you walk out of my life Sky." He said in between
gritted teeth.
Natulala nalang ako sa kan'ya. Parang bumagal ang utak kong iproseso ang lahat ng
mga sinasabi niya ngayon.
One thing is for sure, he's really drunk.
"But I don't want to blame you anymore. May gusto lang akong malaman." Aniya.
Ginalaw ko ang mga kamay ko pero nanatili siyang nakahawak sa akin.
"Are you happy now?"
Naramdaman ko ang marahan niyang pagpisil sa aking kamay kaya mas lalo akong
natigilan.
"I... I just want to know Skyrene." May bahid ng pagsusumamo niyang sabi.
My heart is hurting for him kahit na hindi naman dapat. It's been a long time at
kahit na alam kong masaya na
ako kay Eros ay hindi ko parin mapigilan ang maapektuhan dahil kay Jaxel.
Siguro nga dapat lang akong ma-guilty sa pag-iwan ko sa kan'ya. Siguro nga natakot
lang ako noon at
nagkulang sa paliwanag kung bakit ko siya pinakawalan pero kung babalikan ko ang
lahat ay hindi parin
magbabago ang desisyon ko. I will still let him go because I know that he's not the
one for me.
"I am Jaxel. I am happy and you should be happy too."
Ginalaw ko ulit ang kamay ko pero gaya ng una ay hindi niya parin ako pinakawalan.
"Worth it ba 'yung pag iwan mo sa'kin?"
Parang nagpintig ang tenga ko sa narinig. Sa paraan ng pananalita niya ay parang
kahapon lang kami
naghiwalay!

P 9-8
"Jax, how can you bring that up? You are already married!" Madiin kong paglilinaw.
Maybe he's just really drunk and he doesn't know what he's saying. Siguro lasing
lang siya at dahil wala
kaming proper closure ay ganito siya kung makapag-react ngayon.
"You made me do that Skyrene. Binigyan mo ako ng dahilang pakasalan 'yung babaeng
hindi ko naman mahal!
You left me with no choice because you gave up on us. Bumitaw ka. Iniwan mo 'ko."
Naramdaman ko ang pagbaon ng matatalim na bagay sa aking dibdib kasabay ng madidiin
niyang salita.
Marahas kong hinawi ang kamay kong hawak niya. Bigo siyang napayuko. Parang
bumagsak ang puso ko sa
sahig ng muli kong maramdaman ang lahat ng lungkot na nadama ko noon.
"Jaxel... Ang tagal na no'n... May kan'ya kan'ya na tayong buhay at siguro naman
dapat na nating kalimutan ang
lahat. I'm sorry for hurting you... S-Sorry kung iniwan kita pero hindi ako
nagsisisi dahil ginawa ko lang 'yon
para mapabuti ka."
Kuminang ang mga mata niya ng muli siyang mag-angat ng tingin.
"So do you want me to thank you for walking out of my life? Gano'n ba?"
"Jax-"
"Hey..." Napapitlag ako ng marinig ang boses na 'yon kasabay ng mabilis na
pagpulupot ng matipuno niyang
braso sa aking bewang.
Napapikit ako ng mariin bago lingunin si Eros. Nakaigting ang kan'yang panga habang
hawak ako at nakatitig
sa lalaking nasa aming harapan.
"E-Eros..."
"I've been looking for you." He murmured.
Kahit na nakangiti siya ay ramdam kong iba parin ang tunay niyang nararamdaman
ngayon.
Napalunok ako ng magpalipat-lipat ang titig ni Jaxel sa aming dalawa.
"S-Si Jaxel." Buong tapang kong pagpapakilala rito.
"Eros..." Baling ko naman sa kan'ya.
Naramdaman ko ang mas lalong paghapit ni Eros sa aking katawan pero imbes na
magalit sa kaharap ay
pormal niya itong binati. Maging si Jaxel ay pormal ring tinanggap ang kamay niya.
"Do you need anything from my wife?" Makahulugang tanong ni Eros ilang sandali para
patayin ang
katahimikan sa pagitan naming tatlo.
Sumasabay ang kalabog ng puso ko sa maingay naming paligid. Pakiramdam ko ngayon ay
para akong
napapagitnaan ng magsasalpukang mga bato.

P 9-9
Umiling si Jaxel at akma ng sasagot pero natigil siya dahil sa pagsasalita ng kung
sino sa harapan dahilan
para huminto kami at ang lahat ng mga bisita.
AAHHHH ANO BA, MAY KADE NA TAPOS MAY JAXEL PA ULIT Parehas sila ni val. hindi
madaling mag tiwala, siguro dahil na rin sa
karanasan nila sa buhay.

P 9-10
CHAPTER 7
42.6K 1.4K 151
by CengCrdva

Yes
"Excuse me ladies and gentlemen. May I have your attention please?" Ani Ellis na
ngayon ay nakatayo na sa
stage.
Naramdaman ko ang pag alis ni Jaxel pero hindi ko na iyon pinansin lalo na't ang
atensiyon ko ay napunta
narin sa lalaking nasa harapan.
Naramdaman ko ang pagbuntong hinga ni Eros pagkatapos ay binitiwan ang katawan ko
para hawakan ang
aking kamay.
Sinulyapan ko siya. Gusto ko na sanang magpaliwanag pero pinigilan niya ako at
sinabing ang intindihin
nalang muna namin ay ang party ni Ellis.
"Thank you everyone for coming to this typical event where we celebrate another
year of getting old."
Panimula niyang nagpatawa sa lahat.
"I want to thank my parents," Nilingon niya ang dalawang taong magkayakap na nasa
kan'yang harapan.
"Thank you for welcoming me here and still accepting me as your son." Biro niya.
"Sa mga kaibigan kong dumalo at sa girlfriend ko. Babe?"
Inilibot niya ang paningin sa crowd para hanapin ang tinatawag. Maya maya pa ay
dinaluhan na siya ng
girlfriend niya. Sinalubong niya ito ng yakap at halik sa pisngi na agad namang
ikinapula ng huli. Naghiyawan
ang mga kaibigan nila.
"Now, this day is not about me," Muling nagseryoso ang lahat at naghintay sa mga
susunod niya pang
sasabihin.
Pakiramdam ko'y bumalik ako sa huling araw ng shoot kung saan nag propose sa akin
si Eros dahil sa
agarang pagluhod ni Ellis sa harapan ng kan'yang girlfriend. Nakita ko agad ang
pagiging emosyonal ni
Juliana at ang mga babaeng nasa tabi niya habang ang mga lalaki naman ay hindi
narin maitago ang sobrang
kasiyahan.
Natutop ng girlfriend ni Ellis ang bibig lalo na ng hawakan nito ang kan'yang
kamay.
"Nesca Tiangco, baby..." He paused and smiled. The girl in front of him blushed
profusely. "I wanted to do
for so long you know? Kneeling in front of you in a large crowd with my family,"
Dinukot niya ang bagay sa
likod ng kan'yang pantalon at agad iyong binuksan. "Giving this to you as a sign of
my unending love..."

P 10-1
Tumulo na ang luha ng kan'yang girlfriend. Maging ang emosyon ko ay tumaas dahil sa
nasasaksihan.
"Lahat matagal ko ng na-imagine at pinag-planuhan pero mahirap pala. I'm waiting
for the perfect time pero
hindi ko alam kung kailan dahil baka isipin mong nagbibiro na naman ako. Yesterday
I said to myself, well
fuck it. I'm going to propose to her I'm going to marry her. Kahit hindi ako
sigurado kung seseryosohin mo
ako basta ang alam ko lang sa ngayon ay gusto na kitang maging asawa."
Wala sa sariling napayakap ako kay Eros dahil parang nahahawa na ako sa masasayang
luha ni Nesca.
Napapikit ako ng maramdaman ang buong puso niyang paghalik sa aking buhok.
"Naiiyak ka ba ngayon kasi tatanggihan mo ako at nagi-guilty ka sa pag hindi o
masaya ka? Kinakabahan ako
sa'yo e." Natatawa't kinakabahang sabi ni Ellis dahilan para sapakin siya ni Nesca
ng mahina sa braso.
"Alright. I know you will never say no. Baby, you can't say no okay? Nakakahiya
'yon!"
"Ellis!"
Mas lalong lumakas ang tawanan sa harapan lalo na sa gawi ng mga kaibigan ni
Juliana.
"Excited ka na ba o ano?"
"Ellis isa pa!" Nahihiyang sambit ni Nesca habang patuloy ang pagluha at pagsipat
sa mga taong nanunuod.
Napakamot ng ulo si Ellis dahil sa sinabi nito pero bago muling magsalita ay
huminga muna siya ng malalim.
"I'm just making sure... Alright. I'm ready. Ikaw ba?"
Tanging tango nalang ang isinagot ni Nesca. Sinulyapan ni Ellis ang mga magulang at
sa pagbalik ng mga
mata niya kay Nesca ay wala na akong nakita kung hindi purong kaseryosohan sa
handang gawin .
"Nesca Tiangco... I know being with me is a privilege lalo na't maraming
nagkakagusto sa akin at kahit na
hindi mo sabihin noon ay alam ko namang crush mo na ako." Nesca chuckled. "You may
love me first but my
love will definitely last... Nagsimula tayo sa pustahan at ngayon ay gusto ko iyong
tapusin sa kasalan. Baby,
will you marry me?"
Huminga ng malalim si Nesca at nagseryoso narin.
"I wouldn't take no for an answer." Mabilis na dagdag ni Ellis.
Napanguso si Nesca.
"Ellis..."
"I'm really bad at this but you know you can't-"
Naputol ang pagsasalita niya ng abutin siya ni Nesca para halikan sa labi. Halos
lahat ng mga kababaihan ay
napaluha na.
"Yes, Ellis. Pakakasalan kita." Masayang sabi ni Nesca.

P 10-2
Lumakas ang hiyawan ng lahat dahil sa naging pagsagot ni Nesca. Ang mga taong
malalapit sa kanila ay agad
silang nilapitan at binati.
Napalayo ako ng kaunti kay Eros matapos niya akong halikan ulit.
Sa kabila ng pagkatuwa ko sa naganap na engagement ay mas kailangan kong unahin ang
pagpapaliwanag sa
nangyaring pagtatagpo namin ni Jaxel kanina.
"I'm sorry... I don't want you to assume things about me and Jaxel. Wala naman
kaming pinag-usapang
masama-"
"I trust you Skyrene." He cut me off. "I just don't like the thought of you talking
to your ex boyfriend..."
Bumalik kami ni Eros sa lamesa namin habang abala ang iba sa pagko-congratulate sa
mga bagong engage.
Nang makaupo ay hinuli niya ang kamay ko at marahan iyong pinisil.
"I'm sorry. Hindi ko naman alam na nandito siya."
"What did he tell you?"
Napakurap ako ng makita ang matinding kaseryosohan sa mga mata ni Eros. He knows
about what happened
between me and Jaxel. Lahat 'yon maging ang pagbitiw ko sa buhay nito dahil gusto
ko siyang mapabuti ay
hindi naging sikreto sa kan'ya.
Nagkibit ako ng balikat. Kung pupwede lang sana ay ayaw ko na iyong pag-usapan ulit
dahil matagal ko na
iyong ibinaon sa limot pero ayaw ko rin namang maglihim sa kan'ya.
"Is he still blaming you?"
Marahan akong tumango.
"He's drunk."
"And he has sober thoughts. Kung sinisisi ka parin niya ngayong lasing siya,
sisisihin ka parin niya kahit
hindi at 'yon ang ayaw ko. I don't want you to look back. Ayaw kong isang araw
maisip mong iwan rin ako
para sa mga kabutihan ko. I don't want that."
"Eros..."
Ang bigat na naramdaman ko kaninang kaharap ko si Jaxel ay walang wala ngayon sa
bigat na nararamdaman
ko.
Ipinagpalit ko ang mga kamay naming magkahawak at agad na pinisil ang kan'ya.
"I'm not looking back and I will never look back." Pangako ko.
Kung nagawa ko man iyon noon kay Jaxel ay hindi ibig sabihin na kaya ko ulit iyong
gawin kay Eros lalo na
ngayong alam kong siya ang para sa akin. Parang hindi ko na rin kaya ang makita
siyang nahihirapan dahil

P 10-3
wala ako. Masyado na siyang maraming naibigay sa akin na hindi naman dapat kaya
kung ang pananatili lang
sa buhay niya ang magpapasaya sa kan'ya ay mananatili ako.
"Good. I don't want you to think about that ever again... You know I'd rather have
a life that's full of
imperfections than living it without you... I'll always choose you, baby. Always."
Ang mga luha ng tuwa ko kanina para kila Ellis ay gusto na namang kumawala pero
dahil na iyon sa mga
salita ni Eros. Pakiramdam ko ay patuloy ang pagkulong ng mainit na bagay sa aking
puso dahil sa mga
binitiwan niyang salita.
Pagkatapos naming batiin ang bagong engage ay inihatid na ako ni Eros sa bahay.
Dahil sa pagod at sa mga nangyari ay dumiretso na ako kaagad sa aking kwarto para
matulog. Nagising
nalang ako kinabukasan na tirik na ang araw. I replied to Eros's good morning texts
bago ko
napagdesisyunang mag ayos na at maglaba. Mamaya ay magbabantay naman ako sa
computer at magrereview ng kaunti para sa klase bukas.
Mabilis akong natigilan sa gitna ng paglalakad ng makita ang babaeng dali-daling
bumaba sa hagdan habang
nakasuot lang ng puting t-shirt at siguradong naka-panty lang!
Humigpit ang yakap ko sa hamper dahil sa gulat. Hindi ko sigurado kung multo ba
iyong nagmamadaling
bumaba o talagang may bago lang kaming boarder?
Tahimik kong inihakbang ang mga paa ko. Nang matapat ako sa kwarto nila Ramiel ay
nakita ko itong walang
pang itaas at tulog parin. Lumapit ako para hanapin ang dalawa ko pang kapatid pero
bago pa ako nakapasok
ay muling umakyat ang babae dala ang baso ng tubig.
Nagmamadali siyang umakyat pero bago pa makaalpas ng hagdan ay natigil na ng makita
ako.
"Did I wake you up?" Lumapit siya sa pintuan kaya ako napaatras. "Sorry." Aniya at
agad iyong isinarado.
Laglag ang panga ko dahil sa pagkalito. Parang gusto ko nalang sumigaw pero hindi
ko naman magawa!
Nagmamadali akong bumaba at doon ko nakita ang dalawa kong kapatid. Si Zuben ay
nakahiga sa couch
habang si Rigel naman ay nasa sahig. Hindi naman ako gano'n kapagod kagabi para
hindi ko sila mapansin at
hindi pa naman iyon gabing gabi. Baka noong tulog na ako ay saka dumating si Ramiel
at ang babaeng 'yon?
Nagmamadali akong lumabas para i-load ang mga labahin sa washing machine. Sa
pagbalik ko sa loob ay
parang doon lang ako natauhan.
Like what in the world just happened?!
Dinalawang hakbang ko lang ang hagdan para mabilis na makabalik sa kwarto nila
Ramiel.
Kahit na alam kong tulog pa ang dalawa ay walang habas kong kinalampag ang pintuan.
"Ramiel!" Sigaw kong nasundan pa ng ilan dahil tulog pa yata o talagang ayaw lang
buksan.
Mahirap pa namang gisingin ang gising!

P 10-4
"Ramiel buksan mo isa!"
Nakailang katok pa ako bago ako pagbuksan ng pupungas pungas kong kapatid.
"Why are you being so loud?" Magkasalubong ang kilay niyang tanong habang tamad na
binubuksan ang mga
mata.
Hinila ko siya palayo ng lumagpas ang tingin ko sa loob ng kwarto niya. Ang babaeng
kanina ay nakita ko'y
kasalukuyang nakatalikod at nakahiga. Tama nga akong wala siyang suot na short
dahil simula sa kinatatayuan
ko ay nakalihis ang kan'yang damit at kitang kita ang itim niyang panty habang
nakadantay ang mga hita sa
unan.
"Ramiel naman! Hindi ka nakakarinig sa akin ng sermon kahit na ilang beses kang
late na kung umuwi pero
ano na naman ba 'yan?!"
Tamad siyang naupo sa isang container na nasa gilid at akmang magbubukas ng
sigarilyo pero hinawi ko iyon
sa kamay niya at dinurog.
"Ramiel!"
Pumikit siya ng mariin at nagkamot ng ulo. Hindi nawala sa kan'ya ang pagkairita
dahil sa mga pagalit ko.
Naikumo ko ang mga kamay ko para pigilan ang sariling masapak siya. Nakakainis!
"Pinalayas e. Anong magagawa ko?" Tamad niyang sagot.
"Pwes hindi ko na 'yon problema! Kapag sinabi kong lumayas rin siya ngayon ay iyon
ang gagawin mo!"
Umatras ako dahil sa agaran niyang pagtayo.
"No."
Nanggagalaiti kong hinawakan ang kamay niya ng subukan niya akong talikuran.
"Ramiel!"
"I will not do that. This is my house too at wala kang karapatang basta nalang
magdesisyon para sa lahat."
Tinanggal niya ang kamay ko at naiwan nalang akong natitigagal habang sinusundan
siya ng tingin pabalik sa
kwarto.
Dahil sa inis ko ay minadali ko na ang paglalaba para maaga akong makaalis ng
bahay. Nagluto lang ako ng
pagkain para sa mga kapatid ko saka ako dumiretso sa computer shop.
Baby:
What happened?
Ako:

P 10-5
Baliw na si Ramiel. Para na akong walang karapatang pagsabihan siya. I hate that
he's all grown up. Naiinis
ako.
Bumigat lalo ang dibdib ko ng maisip na ganito na ba talaga kapag matanda na ang
mga kapatid mo? Iyong
wala ka ng karapatang magsalita sa mga ginagawa nila at gagawin pa dahil kaya na
nila ang mga sarili nila?
Iyong pakiramdam na parang hindi na nila ako kailangan samantalang buong buhay ko
ay sila ang inintindi ko.
Since when did he become a full grown asshole?
Napapitlag ako ng tumunog ang aking cellphone. Isang malalim at mahabang buntong
hinga ang pinakawalan
ko matapos sagutin ang tawag.
"Hey..."
"Akala ko nasa meeting ka?" Kinuha ko ang bayad ng nag time out na bata bago siya
binigyan ng sukli.
"Katatapos lang. Are you okay?"
Bumalik ako sa pagkakaupo. Okay nga ba ang pakiramdam ko? E parang ayaw ko na
munang makita si
Ramiel dahil naiinis ako! Isa pa, baka hindi ko mapigilan ang sarili kong magsalita
at mag-away lang kami.
"No. I'm still mad."
"Hmm, how about let's talk about this over dinner?"
"Sabi mo may pupuntahan ka mamaya?"
"I can cancel it."
"Eros, okay lang naman ako. Huwag nalang."
"Hindi mo ba ako nami-miss?"
Wala sa sariling napangiti ako sa narinig. Kahit na badtrip ako sa nangyari sa
bahay ay parang kumalma ako
ng marinig ang malambing niyang pagsabi no'n.
"Nami-miss syempre."
"Then let's meet later. I missed you too baby."
"Okay... Anong oras?"
"I'm free after six. Gusto mo bang sunduin pa kita o sa Parissiene na tayo
magkikita?"
"Doon nalang."
"Alright. See you later and please. Huwag ka ng mag-isip. Text me."
"Okay. I love you."

P 10-6
"I love you too, baby. I gotta go."
Pagkatapos ng tawag ay inabala ko nalang ang sarili ko sa panunuod ng mga dance
choreography videos sa
internet.
Bago mag-alas singko ay tinext ko si Rigel na dalhan ako ng damit dahil ayaw ko ng
umuwi. Nakiligo nalang
din ako kila Nana at dumiretso na sa usapan namin ni Eros pagkatapos magpaalam.
Wala pang sampung minuto ay dumating narin naman siya kaya hindi na ako naghintay
ng matagal. Maaga rin
akong pumunta kaya kung tutuusin ay hindi naman siya late. Sinalubong ko ang yakap
niya.
Inayos ko ang suot kong itim na baseball cap ng lumihis iyon sa ulo ko dahil sa
pagyakap kay Eros.
"Kanina ka pa?"
Umiling ako at hindi bumitiw sa pagkakayap sa kan'ya. Parang nawalan na ako ng
pakialam kung
pagtitinginan kami ngayon ng mga tao dahil sa parang linta kong pagyakap. He smell
so fucking good! Kahit
yata dito nalang ay makukuntento na ako. Napangiti ako ng marinig ang pagtawa niya
dahil sa tuwing lalayo
na siya ay humihigpit lang ang yakap ko.
"Ang bango bango mo talaga..." Hindi ko na napigilang sabihin sabay baon ng ulo sa
kan'yang malapad na
dibdib.
Narinig ko ang muling pagtawa niya pero imbes na magreklamo o ano ay niyakap niya
rin ako ng mas
mahigpit.
"Talaga?"
I giggled. Bakit parang ayaw niyang maniwala na mabango siya? Kung hindi bango ang
tawag dito e ano?
Literal na heaven scent?
Umangat ang mukha ko para tingalain siya.
God... Kung noon ay purong negatibong katanungan lang ang itinatanong ko sa itaas,
ngayon naman ay wala na
akong maisip na tanong kung hindi, bakit ang swerte ko?
Ilang babae ang napapahinto sa amin pero wala akong pakialam. Gusto ko nalang
talaga siyang yakapin
habang buhay.
"At napaka-gwapo pa."
Umangat ng kaunti ang gilid ng labi ni Eros at mukhang nagpipigil ng ngisi. I
wonder, kinikilig din ba ang mga
lalaki? Kung oo, kinikilig na ba siya ngayon?
"You're just in love with me, that's why."
"Nah," Lumuwag ang yakap ko para titigan siya. "Hindi talaga e. Gwapo ka talaga."
Kinagat niya ang ibabang labi para pigilan ang tuluyang pag ngiti. Inikot niya ako
at inakbayan. Ang

P 10-7
magkahawak naming mga kamay ay nanatili sa balikat ko.
Parang kiniliti ang tiyan ko ng makita ang gwapo niyang mukha na ngayon ay
nakangisi na at parang hindi na
yata matatanggal pa. Ito na ba 'yon? Kinikilig na ba siya?
"Kinikilig ka?" I teased.
Lumakas ang tawa ni Eros pero hindi na sumagot lalo na't pumasok na kami sa isang
fine dining restaurant.
Silent means yes? Right?
My gosh! Story for these two pls! Ala buntis n yan..hahah

P 10-8
CHAPTER 8
43.4K 1.4K 167
by CengCrdva

Nag-iisa
"Let her stay." Opinyon niya matapos kong sabihin ang lahat ng sama ng loob ko
dahil sa nangyari kanina sa
bahay.
Nakalahati ko na ang pagkain ko at kahit na alam kong mamahalin ang mga pagkain
dito ay hindi na ako
nahiyang um-order ng marami. Hindi kasi ako nakakain ng marami kaninang tanghali
dahil sa sobrang
badtrip ko kay Ramiel.
"Eros naman. Kahit na modern na ngayon ang panahon, hindi parin magandang tignan na
'yung babae nasa
bahay ng lalaki nakatira."
Nagpatuloy ako sa pagkain. Gano'n rin naman si Eros pero sa tuwing natatapos niya
ang pagkain sa bibig ay
nagsasalita siya ulit.
"I get that pero baka naman wala talagang mapuntahan. I'm not defending the girl.
Gusto ko lang intindihin si
Ramiel. Maybe it's better if you let her stay in the house kaysa naman magpunta
'yon sa iba at mapasama pa."
Tinapos ko ang pagkain sa bibig ko. Bakit parang kasalanan ko?
Uminom ako ng tubig bago siya sagutin.
"Paano kung mabuntis siya ni Ramiel? Doon siya mas mapapasama."
Naningkit ang mga mata ko ng matahimik si Eros.
"See?"
"Paano kung hindi naman mabuntis?"
"Eros..."
"Yeah. I got your point but I'm sure she will not stay that long. Sigurado akong
hahanapin din siya ng mga
magulang niya. For now let her stay. Give her a place for at least two days to
crash in."
Hindi na ako nakasagot. Ipinagpatuloy ko nalang ang pagkain habang iniisip ang mga
punto ni Eros. Kung
tutuusin ay hindi naman ako masamang tao para ipagtabuyan siya. Ang ayaw ko lang ay
magkaroon kaagad
ang kapatid ko ng malaking responsibilidad lalo na't nag-aaral pa ito. Hindi pa rin
ako handang magkaroon ng
panibagong miyembro ang pamilya namin dahil wala pa akong maayos na trabaho. Ayaw
ko namang sabay
sabay kaming mamatay sa gutom!

P 11-1
Kung kaya kong pigilan ang pagiging bagito ng kapatid ko ay gagawin ko. Walang
magiging batang ama!
"Can I stay in your place?" Tanong ko kay Eros habang naglalakad na kami papunta sa
parking lot.
"Of course. You're welcome in our home, baby. Gusto mo bang kunin na natin 'yung
mga gamit mo?"
Napanguso ako't inirapan siya.
"I'm just kidding. Sure, I'd love that."
Hinigpitan niya ang pagkakadaop ng mga kamay namin when I mouthed a thank you.
"Pero pwede bang dumaan muna tayo sa bahay? Gusto kong kausapin si Ramiel. Kahit
sandali lang?"
Pinagbuksan niya ako ng pinto ng kan'yang sasakyan.
"Sure." He said.
Dahil walang traffic ay madali kaming nakauwi sa bahay. Naabutan ko sa sala ang mga
kapatid kong
nanunuod. Naroon din ang babae at nakikipagtawanan sa kanila pero ng makita ang
pagpasok namin ni Eros
ay sabay sabay silang natahimik.
Lumapit ako kay Rigel para tapikin ang mga paa niyang nakataas sa couch. Sumunod
naman si Eros sa akin at
naupo sa tabi nito.
Sinenyasan ko si Ramiel napumunta sa kusina. Hindi naman ako nabigo dahil sinundan
niya ako kaagad.
"Dalawang araw Ramiel. I want her to go back to her family after two days."
"Sky-"
"I will be staying at Eros's place. Sa pagbalik ko gusto kong wala na siya sa
bahay. Can you call her? Gusto
ko siyang makausap."
Wala ng nagawa si Ramiel kung hindi ang tawagin ang babaeng ni hindi ko alam kung
anong klaseng relasyon
ang meron sila. Ni minsan kasi ay hindi naman nagdala ng babae si Ramiel dito na
aabot sa puntong dito na
matutulog. Well, iyon ang pagkakatanda ko. Pero wala. Wala rin akong alam na pormal
niyang girlfriend.
Sinipat ko ang kabuuan ng babaeng dumalo sa amin. Nagpapasalamat nalang ako dahil
ngayon ay may short
na siyang suot. Though medyo kita ang suot niyang itim na bra dahil sa manipis na
t-shirt ay hinayaan ko
nalang. Hindi naman iyon ang dahilan kaya ko siya kakausapin ngayon.
"Nica." Tipid na pagpapakilala ni Ramiel dito na tinanguan ko lang.
"I will let you stay here pero gusto kong pagkatapos ng dalawang araw ay bumalik ka
na sa bahay niyo. Ang
kwarto ko ang magiging tulugan mo and please," Nagpalipat-lipat ang tingin ko sa
kanilang dalawa. "No
fucking."
Lumipad ang tingin ni Nica kay Ramiel pero umiling lang ang kapatid ko.

P 11-2
"Okay."
"No sex and even orals, Ramiel." Pag-uulit ko.
Hindi siya sumagot. Imbes na makipagtalo pa ay iniwan na niya ako. Aalis narin sana
si Nica pero dahil
kinakain ako ng mga katanungan ko ay nagawa ko siyang pigilan.
"Nica."
Tahimik siyang pumihit pabalik.
"Hindi ko alam kung bakit ka pinalayas ng mga magulang mo pero kung ano man 'yon ay
ayaw ko ng
makialam. Sa ngayon ang gusto ko ay bumalik ka na sainyo pagkatapos ng dalawang
araw. You're welcome
to come here if you want but just go back to your parents."
Marahan siyang tumango. Tatalikod na sana siyang muli pero natigil na naman ng may
sinabi pa akong
pahabol.
"And if you'll have sex with my brother, just use protection. Be wise. Wala akong
ipapakain sa'yo at sa anak
mo kung sakaling mabuntis ka." I said bluntly.
Namutla siya sa bulgaran kong pagtukoy sa alam kong ginagawa na nila ni Ramiel.
Hindi ako ipinanganak
kahapon at kung sasabihin niyang virgin pa siya o bigyan ako ng isang milyon para
kumbinsihin ako ay hindi
ako maniniwala. I know my brother.
Tumango na ako, hudyat para sa pagtatapos kong mangaral sa kan'ya.
Pagkatapos ng pag-uusap ay kumuha lang ako ng pang dalawang araw na gamit para
dalhin sa bahay ni Eros.
"Oo nga pala, next week na 'yung exhibit. Do you think you can come?"
Hininaan ko ang blower na itinutuyo sa aking buhok. Katatapos ko lang maligo at
ngayon ay nagpapatuyo
nalang para makatulog na.
"What day?"
"Saturday din sabi ni Kade e."
"I'll check my schedule. I don't know if I'll be flying to Cebu this Thursday.
Kapag natuloy baka hindi ako
makapunta but we'll see."
Muli kong nilakasan ang blower para tapusin na ang pag-aayos at madaluhan na si
Eros sa kama. Nasa
harapan parin niya ang kan'yang laptop pero nasa akin naman ang buong atensiyon.
"Gaano ka naman katagal do'n?" Tanong ko.
Binuhaghag ko ang buhok ko at nang maramdamang tuyo na lahat ay pinatay ko na ang
blower. Sinuklay ko
ulit iyon ng paulit-ulit at sinigurong walang buhol. My raven colored hair is
getting long again. Lagpas bra
line na naman. Parang noon lang ay nagawa ko itong ipaputol at pakulayan ng iba
para hindi niya makilala sa

P 11-3
pagpasok ko sa show. Ngayon ay bumabalik na naman ang haba sa dati.
Walang ingay akong lumapit sa tabi ni Eros. Nang maupo ako sa gilid niya ay isinara
niya ang kan'yang
laptop.
"I don't know maybe a week?"
"That long?" Bigo kong tanong.
"Will you miss me?" Sandaling naputol ang titig niya sa akin ng ilipat niya ang
laptop sa bedside table.
Hininaan niya rin ang liwanag ng lamp shade sa tabi kaya mas lalong nakaka-antok
ang paligid.
Lumipat ako sa bandang dibdib niya.
"Of course. Hindi na ako sanay ng hindi ka nakikita."
He chuckled at that. Hinawakan niya ang kamay ko at inangat iyon kaya wala na akong
nagawa kung hindi ang
sundin siyang igiya ako sa kan'yang ibabaw.
"Then I'll facetime you. Kung hindi lang talaga ako kailangan do'n hindi naman ako
uuwi. I'll be back as soon
as I can, I promise."
Umayos ako ng upo sa bandang tiyan ni Eros. Nanatili siyang nakasandal sa headboard
habang nakatitig sa
akin.
"It's okay. Huwag kang magmadali kung hindi mo kaagad magagawa 'yung trabaho mo
within a week.
Maghihintay naman ako."
Lumakad ang kamay niya para hawakan ang akin.
"I'll call you every now and then. Kapag hindi ako nakapunta sa exhibit tatawag
nalang ako, alright?"
I smiled and nodded at him. Napahiga ako sa ibabaw niya ng ipwesto niya ang mga
kamay ko sa kan'yang
leeg. Hinalikan niya ang noo ko at marahang inangat ang aking baba para muli akong
matitigan.
"I'm sure the event will be successful."
"Sana nga."
Ngumiti siya at marahang naupo. Ikinulong niya ang katawan ko gamit ang
matitipunong braso at mas hinapit
ako para mayakap ng mahigpit. Niyakap ko rin siya ng mahigpit lalo na ng maramdaman
ko ang labi niyang
hinalikan ang aking collar bone.
"You're seducing me again Eros Ziege..." Pigil ang ngisi kong bulong sa kan'ya
dahil sa bawat dampi ng
mainit niyang labi sa collar bone ko pataas sa aking leeg ay para na naman akong
natatangay.
Sa paglayo niya ang namumungay na naman ang mga mata niya.

P 11-4
"Baby, you can't blame me. Hindi ko kasalanang naaakit ako sa'yo. Just damn... look
at you," Hinawi niya ang
mga buhok ko at inilagay iyon sa likuran. "You're a goddess... and I love you."
Binuwal ko ang mga kamay ko para ikulong ang mukha niya. I felt his light stubble.
Ang mga daliri ko ay
humaplos sa kan'yang pisngi hanggang sa kan'yang labi.
"Paano kung magsawa ka?"
"I will never."
"Talaga? Bakit nga ba ako Eros? Marami namang mga babaeng mas maganda. Mas sexy.
Mas mayaman at
mas bagay sa'yo. What if-"
"Ilang beses ko bang kailangang sabihin sa'yo na nag-iisa ka? You're different from
all of them and It's you
that I want. Ikaw lang walang iba."
Napanguso ako dahil sa pagsalakay ng aking mga emosyon. Sa totoo lang, kahit ilang
ulit niyang sabihin na
ako ang gusto niya ay hindi ko parin maiwasang magtanong kung bakit. Gano'n naman
siguro talaga kasi
pakiramdam ko hindi ko siya deserve dahil ganito lang ako samantalang siya
tinitingala ng lahat. Napapikit
ako ng pupugin niya ako ng halik sa labi.
He didn't stop until I giggled.
"Stop thinking nonsense." Aniya sa gitna ng pagdampi ng paulit ulit na halik sa
aking labi.
Napahagikhik ulit ako at ginantihan siya ng halik sa kan'yang buong mukha.
"Nagtatanong lang naman ako."
He chuckled and kissed me again on the lips. Sa paglayo niya ay isinuklay ko ang
aking mga kamay sa
kan'yang buhok.
Hay, bakit ang swerte swerte ko? Look at him! I still can't believe I can kiss him
anytime I want. Kahit yata
sa mga panaginip ko noon ay malabong magtagpo ang mga landas namin pero ngayon...
Bakit ang swerte ko?
"What are you thinking, huh?" Aniyang pumukaw sa akin.
Ngumiti ako at muling hinalikan ang kan'yang mapupulang labi.
"Iniisip ko lang kung bakit ang swerte ko sa'yo. Ang bango bango mo na. Ang gwapo
mo pa tapos mahal mo
pa ako."
Ngumisi si Eros at maingat na ipinagpalit ang mga pwesto namin. Kumurap kurap ako
ng tuluyang
maramdaman ng likod ko ang malambot na kama at ang palad niyang humaplos muli sa
aking pisngi. Hindi ko
narin napigilan ang pag ngisi ng kagatin niya ang kan'yang pang-ibabang labi
matapos titigan ang labi ko.
"You know the first time I saw you, I already knew that you're gonna be my wife. I
don't know pero sigurado
na ako. Kung hindi dahil sa'yo ay hindi ako sasaya ngayon kaya ako ang mas
maswerte. You define my
happiness, baby," Inangat niya ang aking kamay at buong puso iyong hinalikan. "I
don't even know if someone

P 11-5
can make me happy like you do... Wala na. Ngayon lang naman ako sumaya ng ganito."
"Eros..." Kinuha ko ang kamay kong hawak niya at emosyonal iyong inihaplos sa
kan'yang mukha. "You are
my happiness too, baby."
He smiled.
"Kaya huwag ka ng mag-isip ng masama okay? Don't compare yourself to anyone because
I don't care about
them. Ikaw ang apple of the eye ko," Natatawa niyang sabi bago kunin ang kamay kong
nakahawak sa pisngi
niya at ilagay iyon sa kan'yang kaliwang dibdib. "You're the center of my life,
Skyrene... Kaya huwag ka ng
mag-isip ng kung sino."
"Siyempre tatanda ako. Papangit din ako. Kukulubot din 'yung balat ko tapos tataba
ako. Magugustuhan mo
parin ba 'yon?"
"We'll grow old together. Sa tingin mo magagawa ko pang maghanap ng iba kung wala
na akong makita kung
hindi ikaw? At ano naman kung kukulubot ang balat mo? You'll still be beautiful in
my eyes."
Napaahon na ako sa kama dahil ramdam ko na ang pangingilid ng mga luha ko. Simula
ng dumating si Eros sa
buhay ko ay naging iyakin na talaga ako pero ngayon ay naiiyak naman ako sa sobrang
tuwa. Pupwede pala
talaga 'yung ganito 'no? Totoo pala ang tears of joy.
Umayos narin ng upo si Eros sa harapan ko.
"You're crying and blushing at the same time. I know I should wipe your tears but I
find it so cute, damn..."
Aniyang hininaan ang huling salita.
Hinawi ko ang mga luha ko at inirapan siya. I can hear my heart screaming his name.
Parang wala ng
pakundangan ang sayang nararamdaman ko at wala na akong magawa kung hindi ang
umiyak nalang.
"Promise ako lang?" Pupungas pungas kong tanong.
He nodded and held my hand again.
"I swear on my life, baby..." Aniya at mabilis na tinawid ang distansiyang
namamagitan sa aming mga labi.
Sna ol may EROS.. ?? WALANG POREBER .....MAG-BREAK DIN
KAYO??????????????????????????????????

P 11-6
CHAPTER 9
43K 1.2K 105
by CengCrdva

Exhibit
"Do you think it will be put on the bidding list?" Tanong ni Malfred kay Yael
habang nasa daan ang paningin.
Pagkatapos ng klase ay umuwi lang ako saglit para magbihis dahil nag-offer sila
Malfred na sabay sabay na
kaming pumunta sa event para hindi na ako mahirapan pang mag commute.
"For sure!" Ganadong singit ni Ylona sabay tingin sa akin.
Magkatabi kami sa backseat samantalang ang dalawa naman ay nasa unahan.
"'Yong picture ko?" Walang ideya kong tanong sa kan'ya.
"Yup!"
Kinalabit niya si Yael kaya napabaling ito sa amin.
"Will you bid?"
"Definitely."
"Me too! Para lang tumaas at mahirapan kayo." Pang-aasar niya.
"Bring it on!" Natatawang hiyaw ni Yael.
"Ilang pictures ba ni Sky ang pag-aagawan natin ngayong araw?" Si Malfred.
Pinakinggan ko ang mga usapan nila kahit na medyo naiilang ako. Naiisip ko palang
na magiging sentro ako
ng atensiyon mamaya ay parang gusto ko ng umuwi ng maaga. Hindi ko rin nasagot ang
tanong nilang ilan
dahil kahit ako ay wala ring ideya. Ni hindi ko nga sigurado kung sure ba si Kade
na isasama niya ang mukha
ko do'n.
I texted Eros before we arrive at the venue.
Ako:
Malapit na kami. I wish you were here though.
Baby:
I'm sorry baby. Babawi nalang ako pagbalik ko. Have fun okay? Send me pictures. I
want to see how
P 12-1
beautiful you are on that wall. I love you.
Ako:
I will. I love you too!
Baby:
And I'm so proud of you.
Kumurap kurap ko para pigilan ang pagiging emosyonal dahil sa nabasa. Sobrang in
love lang siguro talaga
ako kay Eros dahil lahat nalang ng mga salitang galing sa kan'ya ay naaapektuhan
ako kaagad. I'm so in love
with him... at wala ng makakapigil no'n.
Nang huminto ang sasakyan sa parking lot ay marami ng sasakyan ang nakaparada. Ang
mga tao naman ay
pagroo't parito na sa loob ng building ni Kade.
Sumunod ako ng bumaba si Ylona pero huminto muna ako para mag selfie at ipadala kay
Eros. Nangingiti
akong nag pose ng nagfa-flying kiss.
Ako:
I gotta go! XOXO!
Sabi ko kasama no'ng picture na aking kinuha. Nagmamadali na akong naglakad dahil
naiwan na ako nila
Ylona.
Gusto ko sanang isama si Valerie ngayon pero dahil busy siya sa trabaho ay hindi
rin siya makakasama.
Minsan nalang din kami kung magkita dahil magkasaliwa ang mga schedule namin sa
buhay. Mabuti na nga
lang ay nagtagpo kami kanina dahil kung hindi ay baka wala akong damit na naisuot
ngayon.
Huminga ako ng malalim bago tuluyang pumasok sa loob at daluhan ang mga kaibigan ni
Kade. The room was
very pleasant. Kung noon ay medyo madilim, ngayon naman ay maliwanag na iyon dahil
doble ang dami ng
ilaw na nakabukas.
Hindi ko mapigilang kabahan lalo na't marami ngang tao ang pumunta.
Hinawakan ni Ylona ang kamay ko ng ipakilala niya ako sa mga ka-blockmate nilang
nasalubong namin. Ilang
minuto pang kwentuhan bago ako na bored at agad na sinuri ang mga iilang portraits
na natatanaw ko. All of
the photos was black and white.
Sa unang dingding ay nakalagay ang mga landscapes ng iba't-ibang lugar. Sa
pangalawa naman ay ang ilang
mga artistic shots.
"You're that girl!" Napabalik ang tingin ko sa mga taong nasa aking harapan.
Tinanggap ko ang champagne na ibinigay ni Ylona sa akin bago tanguan ang lalaki
kahit na hindi ko naman
sigurado ang tinutukoy niya.

P 12-2
"Yeah! We'll see you around!" Ngumisi si Ylona sa tatlong lalaki at hinila na ako
palayo.
Nalilito naman akong sumunod nalang sa kan'ya. Sa dami ng tao ay hindi ko na alam
kung ano ang iintindihin
ko. Kung ang paglingon ba at pagbati sa kanila o ang mga obra ni Kade. Sa bawat
hakbang ko kasi ay walang
patid ang bati sa akin kahit na hindi ko naman sila mga kilala.
Hindi ko tuloy maiwasan ang mailang lalo na't hindi ko alam kung positive ba ang
mga bating iyon o dahil
ako lang ang nagpapangit sa exhibit na ito. I don't even know if how many photos of
mine were hanging.
Hindi ko pa nakikita ang nasa kabilang banda na pinagkakaguluhan ng lahat.
"There you are!" Hiyaw ni Ylona sabay hila sa akin patungo sa lalaking kinuha ang
pansin.
Inubos ko ang champagne na hawak ko ng lingunin kami ni Kade matapos iwan ang mga
huling kausap.
Nawala na si Yael at Malfred dahil sa dami ng tao.
"Hey! I'm glad you guys came!" Niyakap niya kami ni Ylona.
"Of course!" Masayang sagot ni Ylona.
"We wouldn't miss it. Congratulations, Kade." Buong puso kong sambit.
Ngumiti siya at hinawakan ako pagkatapos ay iginiya sa mga ilang ipinagmamalaki
niyang obra. Si Ylona
naman ay nagpaalam muna dahil may nakitang kaibigan.
Nagpatuloy kami ni Kade hanggang sa gawi ng may ibat't-ibang hugis na litrato.
Umapaw ang paghanga ko sa
galing niya ng makita ng malapitan ang mga 'yon.
Sa isang buong dingding ay nakapaskil ang mga larawang laman ang tunay na buhay ng
mga mahihirap.
Parang kahit na walang kulay ang mga iyon ay nag-uumapaw parin ang masayang emosyon
sa bawat
nakangiting tao. I felt like there's a different color that he likes his audience
to see and feel. Hindi lang basta
pula sa galit. Puti sa pagiging mabait o itim para sa malungkot at hindi magandang
pakiramdam.
"This one was taken a year ago. I was with a friend when we decided to go surfing."
Tukoy niya sa litratong
nasa baba na may mga nakangiting bata habang nasa dagat at nagtatampisaw.
"This is perfect Kade. You captured real happiness." Puna ko dahil kahit na wala
ako sa sitwasyong 'yon ay
damang dama ko ang tuwa sa mga batang malayang nagsasaya.
Kumurap kurap ako at lumapit naman sa litratong may matandang lalaking nakaupo sa
dalampasigan habang
hawak ang mga lambat at nakangiti iyong tinatahi. I can't help my self but to feel
his happiness. Para akong
nalunod sa lalim ng utak ko.
Sabi nila may mga kulay para sa iba't-ibang emosyon. Yellow is associated with joy
and happiness for
example pero bakit kahit na walang kulay ang mga litrato ni Kade ay ramdam ko ang
bawat emosyon sa
bawat kuha?
"Shark?" Tanong ko sa pangalan ng litrato.
He nodded.

P 12-3
"Siguro na-predict ng mga magulang niya noon na lalaki siyang malapit sa mga isda
kaya iyon ang
ipinangalan kay tatay knowing na galing talaga sila sa bundok at malayo sa dagat."
Humagikhik ako.
"How old is he?"
"He's almost eighty I think. Pero sabi nga niya, kalabaw lang ang tumatanda."
Ngumiti ako at sinulyapan pa ang ibang naroon. Pagkatapos ng saya ay para namang
nababasag ang puso ko
ng igiya niya ako sa isang parte kung saan ang mga litrato ay purong kahirapan.
Mayroong mga batang may
mga buhat ng iba't-ibang kalakal hanggang sa mga matatandang naghahanap buhay
parin.
Pinigilan kong madala kahit na imposible iyon lalo na't sa huling litrato ay nakita
ko ang isang batang
babaeng lukot ang mukha at ang mga mata ay papatak na ang mga luha habang
nakatingin sa batang maayos
ang damit at may hawak na maraming pagkain.
"This is sad." Tukoy ko sa nakita.
Marahang tumango si Kade at ibinigay sa akin ang panibagong champagne na kinuha sa
dumaang waiter.
"I thought you're just into portraits."
"Yeah, but I don't want to be in that line forever. I still want to explore. Kapag
may nagustuhan lang akong
alalahaning pagkakataon, I snap some photos. I still need to learn though. Gusto
kong pag-aralan kung ano ang
style ko sa pagkuha kasi ngayon wala pa talaga."
"I'm sure you'll figure it out. Ikaw pa. These photos were deep," Tinuro ko ulit
iyong may bata. "Especially
that one."
"I know," Inangat niya ang baso kaya nag cheers kami at parehas na uminom. "Are you
ready to see my
masterpiece though?" Makahulugan niyang pahayag na parang alam ko na kung ano.
Siniko ko siya. " These are your masterpiece."
Tumawa naman siya at tumango nalang bilang pagsang-ayon. Sa paglipat namin sa
kabilang banda ay mas
lalong dumami ang bumabati sa kan'ya kaya nagkaroon pa ako ng pagkakataong masipat
ang ilang mga
nadaanan naming obra. Ilang beses niya rin akong ipinakilala lalo na't hindi na
magkamayaw ang mga tao sa
pagbati sa kan'ya.
May mga iilang portraits akong nakita simula sa bata hanggang sa matanda pero ng
madako ang tingin ko sa
dulo't pinaka-gitnang litrato ay natigil na ako. Dalawa ang picture kong naroon
pero ang isang pinaka-malaki
ang kumuha ng buo kong atensiyon.
Hindi ko alam ang nararamdaman ko ngayon dahil parang hindi parin ako
makapaniwalang nasa pinakamalaking canvass ang litrato ko. He's right. I look sexy
and fierce but innocent at the same time. Ilang minuto
akong natulala doon hanggang sa bumalik si Kade sa tabi ko.
Ngumiti ako ng tumabi siya sa akin at sinipat narin ang litrato ko.
P 12-4
"See?" Masaya niyang sambit.
Inilahad niya ang kamay niya sa aking harapan at kinuha ko naman iyon para lapitan
pa ang litrato. Naroon
sila Malfred na pareho kong namamangha rin sa nasa harapan.
"Ladies and gentlemen..." Kuha ni Kade sa atensiyon ng lahat na agad namang nakinig
sa kan'ya.
"Thank you all for coming to my first exhibit."
Nakipalakpak ako at nakinig sa lahat ng mga sinabi niya. Ilang beses kong
naramdaman ang pagsiko sa akin ni
Ylona sa tuwing tumatama ang tingin ni Kade sa akin. Ipinagkikibit ko nalang iyon
ng balikat.
Nang matapos ang pagsasalita niya at ilang oras pang pakikipagsosyalan ay nagpaalam
na muna ako para
tawagan si Eros. Gusto ko narin sanang umuwi dahil may pasok pa ako kinabukasan.
"Hello?"
"Hey!"
"How was it?" Masaya niyang tanong.
Lumayo ako saglit sa mga kumpulan ng tao para makausap siya ng maayos.
"Maraming tao. Sabi nila may bidding mamaya pero hindi na ako magtatagal. Uuwi
narin ako pagkatapos
nito. Are you home?"
"Almost... Are you having fun?"
"Oo. Masaya naman."
"I'm glad that you're happy, I wish I can see that though."
Pinagdiin ko ang aking mga labi lalo na't parang na miss ko lang siya ng sobra
dahil sa sinabi niya.
"Miss na miss na kita pero okay lang! Uuwi ka na ba bukas?"
"Baka sa isang bukas pa. I still need to go to the city tomorrow. Marami pa akong
meeting... But don't worry,
I'll be there soon."
Lumabas ako ng pinto dahil pakiramdam ko'y nasasakal ako sa dami ng nakakapansin sa
akin. Kusang
lumabas ang buntong hinga ko ng maramdaman ko ang natural na hanging yumakap sa
aking katawan.
"It's okay. I'll wait for you."
"I'll make it up to you I promise."
"Okay lang nga. Basta mag-iingat ka ha? Tapos tawagan mo ako palagi para hindi kita
ma miss ng sobra."
Umangat ang labi ko ng marinig ang mahina niyang pagtawa. God, I miss him so much!

P 12-5
"Sky! Come on!" Napalingon ako sa pagtawag sa akin ni Ylona kaya nagmadali na akong
magpaalam kay
Eros.
"I gotta go. I'll send the pictures."
"I'll be waiting. I love you."
"I love you too, bye!"
Binilisan ko ang hakbang ko para daluhang muli si Ylona. Sa pagbalik namin ay
ipinakilala niya ako sa ilan
pang malaking pangalan sa industriyang kinabibilangan ni Kade. Dahil naman sa
kalituhan ko ay tanggap lang
ako ng tanggap ng mga calling cards na ibinibigay nila. Pagkatapos kong makuhaan ng
litrato ang dalawang
larawan ko sa exhibit ay sinend ko na kaagad iyon kay Eros.
Ako:
How do I look Mr. Vergara?
Pinigilan ko ang aking ngisi ng makita ang pag-sent ng message na kasama ang mga
litrato. Ibinalik ko ulit ang
cellphone ko para ipagpatuloy ang pakikipag-usap sa mga bisita ni Kade pero ng
maramdaman ko ang pagvibrate ng cellphone ko ay nagmamadali ko iyong inilabas ulit.
Baby:
My wife is always stunning. No questions asked.
Pinigilan kong mapangisi lalo na't seryoso ang sinasabi ng lalaking nasa harapan
namin ni Ylona. He's talking
about how impressed he was knowing that I was just an amateur. Na maliban sa TV ay
wala pang karanasan
sa pagiging model.
Ako:
In love ka na naman, huh?
Pasimple kong reply habang kunwari ay nakikinig sa nagsasalita.
Baby:
At hindi magsasawa.
Kinagat ko na ang labi ko.
"Here's my calling card. If you're interested to be part of my team just contact me
directly Ms. Del Rio."
Ibinaba ko ang hawak kong cellphone para ibaling ang atensiyon sa kan'ya.
"Thank you."
Nakipagkamay ako sa kan'ya gano'n rin si Ylona na parang gusto ng sumigaw dahil sa
mga nangyayari.

P 12-6
"Oh my God, Skyrene! Hindi ko na alam kung anong iisipin ko ngayon! Bakit hindi mo
nalang agad tawagan
'yang mga 'yan!"
Iginiya niya ako palayo sa huling kausap.
"That's Mr. Kross! Kross management manages a thousand of models across five
continents and they've
launched the careers of more supermodels than any other agency! Sinasabi ko na nga
bang malalaking tao
talaga ang darating ngayon!"
Napanguso ako. Hindi dahil sa sinabi niyang pangalan at impormasyon kung hindi
dahil wala talaga akong
idea sa ganitong linya. Parang kahit na nagpa-panic siya sa sobrang excited ay wala
akong maramdaman
dahil hindi ko naman alam kung paano hihimayin ang mga nangyayari ngayon. I'm
overwhelmed. Wala na
akong ibang maisip kung hindi ang magpahinga at sa ibang araw nalang pag-isipan ang
lahat.
Pumunta lang naman ako dito para suportahan si Kade ay wala ng iba. Inayos ko ang
huling calling card na
ibinigay sa akin bago siya ulit sagutin.
"Hindi naman madaling magdesisyon tsaka isa pa, kahit na sabihin nating successful
na ang event ay hindi
parin ako palagay na makita ang mukha ko sa ibang lugar. I don't even know if I'm
fit to be a model-"
"Shut it right now! Hindi na uso ang pagiging humble ngayon, Sky! Ako na ang
nagsasabi na ipinanganak ka
para maging isang modelo! Look!"
Ipinilig niya ang ulo ko sa gawi ng aking mga litrato. Parang gusto ko na namang
mamangha sa sarili ko. Ako
ba talaga 'yon? Am I that gorgeous? Like really?
"You're born to standout!" Tukoy niya lalo na't halos ang lahat ay doon nakatuon sa
litrato ko.
Magsasalita na sana ako ulit pero pinigilan niya ako kaagad.
"Opps! Huwag ng aangal!"
Wala na akong nagawa kung hindi ang matawa nalang. Ylona is really nice. Kung noon
ay akala ko'y
mahiyain siya at tipid lang ang mga kilos, ngayon ay malayong malayo na iyon sa
first impression ko sa
kan'ya. Hindi ako iniwan ni Ylona hanggang sa magdesisyon na akong umuwi.
"Thank you, Sky."
"Congratulations ulit, Kade." Niyakap ko silang lahat bilang paalam.
Hindi na rin ako nagpaabala kahit na nagpupumilit si Malfred na ihatid ako. Alam
kong marami pang
mangyayari sa gabing ito at gustohin ko mang tapusin lahat ay hindi ko naman
pwedeng pabayaan ang pagaaral ko.
Mag-aalas diyes na akong nakarating sa bahay kaya pagkatapos kong maligo ay
nakatulog na ako kaagad.
Ylona:
Saan ang klase mo?

P 12-7
Itinago ko lalo ang hawak kong cellphone lalo na't palakad lakad pa ang professor
namin habang naglelecture. Pasimple akong nagta-type kapag nakatalikod na ito.
Ako:
Building 2. Bakit?
Ylona:
May celebration mamaya dahil sa success ng event ni Kade kagabi. Sama ka!
Kinagat ko ang ibaba kong lalo at nagkunwaring nagbabasa dahil sa pagharap sa akin
ng professor. Nang
malagpasan niya ako ay saka ulit ako nag-reply.
Ako:
Titignan ko. May trabaho ako bukas e.
Ylona:
Come on Sky! Wala akong kasama tsaka isa pa, malay mo hindi mo na kailangan pang
magtrabaho diyan sa
cafe dahil sa bago mong career!
Ako:
Career?
Ylona:
Modeling career! See you okay? Huwag mo akong iwan please!
Magre-reply pa sana ako pero sa kasamaang palad ay hindi ko na naitago ang
cellphone ko sa pagtabi ng
professor sa aking gilid.
Pumikit ako ng mariin at dahan-dahang inangat ang tingin sa kan'ya. Ang kan'yang
natural na mataas na kilay
ay umabot na sa langit ng magkatitigan kaming dalawa.
"Miss Del Rio, what did I just said about using gadgets during my class? Hindi mo
ba naintindihan kaya
gusto mong ulitin ko mismo sa harapan mo?"
Nagpabalik-balik ang matalim niyang titig sa akin at sa hawak kong phone.
Pakiramdam ko'y nilubayan ako
ng kaluluwa ko. Naalala kong noong isang araw lang ay may pinalabas itong
estudyante dahil nahuling may
ka-text! Kung bakit ba naman kasi ang kulit ni Ylona at ang iresponsable kong
maging matang lawin sa prof
na 'to!
Pinilit kong ngumiti kahit na alam kong wala na iyong magagawa sa iritado niyang
mukha.
"Sorry Ma'am..."

P 12-8
Nagbaba na ako ng tingin at inayos ang sarili ng lagpasan niya ako.
"Menopausal stage na yata talaga. Hayaan mo na." Natatawang bulong ng katabi kong
babae.
Tipid ko siyang nginitian.
"Fria." Inilahad niya ang kamay sa aking harapan na tinanggap ko naman kaagad.
"Skyrene-"
"Skyrene, I know you." She cut me off.
Napatango nalang ako.
Sa ilang linggo kong pumasok sa klaseng 'to ay parang ngayon ko lang siya nakita.
Kahit na nakaupo siya ay
alam kong matangkad siya gaya ko. Maputi rin siya at mayroong magandang mukha.
Hindi lang basta dala ng
puti ang ganda niya dahil natural iyong maamo. And I think I've seen her somewhere
too, hindi ko lang
sigurado kung saan talaga.
Hindi ko nalang iyon inisip at nakinig nalang sa buong klase at sa mga sumunod pa.
Ylona:
We're here.
Kumunot ang noo ko at natigil sa pagsusulat ng makita ang texts niya. Sa paglingon
ko sa labas ay napaawang
ang bibig ko ng matanaw siyang kumakaway sa bintana.
Hindi ko na naisip ang pangungulit niya dahil sa mga quiz na dumaan sa huling
dalawa kong klase kaya hindi
ko kaagad nasabi sa kan'ya ang desisyon ko.
Ako:
Hindi ko pa sigurado kung makakasama ako Ylona.
She texted right away.
Ylona:
Sky, deserve mo 'to kaya sumama ka na please? Kasama ka sa success ni Kade kaya
kailangang present ka.
Umangat ang tingin ko pabalik sa gawi niya. May itinuro siya at agad na hinila.
Nang makita ko ang
pagdungaw, pag ngiti at pagkaway ni Kade ay wala na akong nagawa kung hindi ang
ngumiti pabalik at
replayan si Ylona.
Ako:
Saglit lang ako ha?
Parang si Cara siko ng siko ?? Speechless

P 12-9
P 12-10
CHAPTER 10
40.3K 1.2K 122
by CengCrdva

Proposal
"Skyrene! Dito!" Halos malula ako sa dami ng taong patuloy ang sumasalubong sa
akin.
Oo nga't sanay naman ako sa ganitong klaseng lugar na may maingay na paligid,
malilikot na ilaw at mga
taong nagkakasiyahan pero hindi ko akalaing ang pribadong party ni Kade ay
dadagsain ng mas marami pa sa
dumalo sa kan'yang exhibit. Of course, all of them are also from the same
university. Ang iba ay mga
pamilyar na ang mukha sa akin at nakabatian ko pa kagabi sa event.
Nagmamadali akong nakipagsiksikan sa kanila. Palubog palang ang araw kaninang
lumabas kami sa
university pero ang tao dito ngayon ay parang pang madaling araw na!
"Do'n tayo!" Ganadong hiyaw ni Malfred sabay akbay kay Yael.
Nauna silang naglakad sa amin hanggang sa marating namin ang isang upuang bakante
at nakareserve talaga
para sa amin.
Nang makaupo na ako ay doon lang ako nakahinga ng maluwag. Mabuti nalang ay medyo
maayos naman ang
ayos ko ngayon kaya kahit paano ay pumapantay parin ako sa mga suotan ng
nakararami. I texted Eros after I
said yes to Ylona. Nagtext rin naman siyang pumapayag siya kaya kahit paano'y
nabawasan ang pag-iisip ko.
"Oh! Thank you!"
Ibinababa palang ng waiter ang mga shots ng kung anong alak ay nakuha na ni Ylona
ang isa sa kamay nito
bago ibigay sa akin at sa mga kasama namin.
"For Kade's success!" Hiyaw niya at agad na tinungga ang kan'ya.
Wala na rin akong nagawa kung hindi ang sundin sila. Tumayo si Kade ng tawagin siya
ng ilang mga kaibigan
patungo sa harapan ng lahat. Nang mawala ang atensiyon ng mga kasama ko sa akin ay
nakakuha ako ng
pagkakataong itext ulit si Eros at ipaalam na nasa club na kami.
Ako:
We're here. Hindi ako magtatagal I promise.
Ilang minuto akong naghintay pero ng wala parin akong matanggap kahit na tapos na
ang speech ng
pagpapasalamt ni Kade sa harapan ay muli ko nalang itinago ang cellphone ko. He's
still probably busy.
Ngumiti ako ng makita si Kade na bumalik sa lamesa at tumabi sa akin.

P 13-1
"Sorry hindi ko kaagad nasabi sa'yo 'to," Sinulyapan niya sila Yael na abala sa
pagsipat sa mga babaeng
dumaraan. "Hindi na kasi kita nakita kagabi tapos nawala narin sa isip ko."
"Okay lang. Hindi naman talaga ako dapat sasama."
"Why? Your parents are strict?"
Parang gusto kong matawa dahil sa sinabi niya. Nag-eexist ba 'yon sa buhay ko?
Umiling lang ako at kinuha ang isang inumin sa lamesa.
"Oh, your fiance?"
"Hindi. May pasok pa kasi ako bukas kaya nagdadalawang-isip ako. Ikaw? Wala ba
kayong pasok?"
Ginawa ko ang pagsipat niya kanina sa kan'yang mga kaibigan dahil parang hindi ko
kayang makipagtitigan sa
kan'ya ng matagal. Nagpatuloy naman ang pag-uusap ni Ylona kaya labas kami ni Kade
sa kanilang atensiyon.
"Meron."
Bumalik ang tingin ko sa kan'ya.
"Magpupuyat kayo?"
Nagkibit siya ng balikat at muling uminom sa hawak na baso.
"I don't know. Depende bakit? Don't tell me uuwi ka rin?"
Inubos ko ang laman ng hawak ko at muli iyong ibinalik sa lamesa.
"Yeah. Sinabi ko kay Ylona na saglit lang ako. Gusto lang rin kitang i-congratulate
kaya sumama ako."
He smiled and nodded. Napalunok ako ng tumagal ang titig niya sa akin. Nagbaba ako
ng tingin at muling
napainom sa panibagong alak na ibinigay ni Ylona. Hindi ko alam pero sa bawat
pagtagal ng mga mata niya
sa akin ay kinakabahan talaga ako. I don't know. Parang ang dami niya kasing
gustong sabihin na hindi niya
naman maituloy. It just made me confused and uncomfortable.
"D-Do you wanna dance?" Pagputol niya sa katahimikang namagitan sa amin.
"Oo tara, Sky! Let's dance!"
Tumayo na si Ylona pero bago pa niya ako makumbinsi ay umiling na ako. Naudlot ang
pagtayo ni Kade
dahil sa naging sagot ko.
"Dito nalang ako."
"Are you sure?" He asked.
Tumango ako at ngumiti bilang sagot. Sinigurado kong naintindihan ni Ylona ang
pagtanggi ko gawa ng

P 13-2
makahulugang titig kaya naman wala na siyang nagawa kung hindi ang magpahatak
nalang sa dalawang
lalaking nauna.
"Will you wait for us?"
"Oo naman. Magpapaalam na ako bago ako umuwi."
He smiled again pero bago pa tuluyang umalis ay muli siyang nagsalita.
"Alright. Wait for me then." He said and then left.
Naiwan akong nakadungaw sa kanila hanggang sa tuluyan na silang malunod sa dagat ng
taong
nagkakasiyahan sa dance floor. Ilang beses kong sinulyapan ang cellphone ko pero
wala paring text si Eros. I
don't want to text him that much dahil ang sabi ni Valerie ay nakakasakal daw ang
gano'n.
Naalala ko ang kwento niyang hiniwalayan siya ng una niyang boyfriend dahil halos
gawin na niyang habit
ang pagte-text dito kada minuto. Hindi naman sa iniisip kong magsasawa si Eros gaya
ng ex ni Val dahil sa
mga text ko pero gusto ko rin naman siyang bigyan ng katahimikan kahit papaano.
Like mature adults do.
Nakakadalawang shot palang ako at ilang minutong pagbubura ng text para kay Eros ng
muli kong
maramdaman ang pagbalik ng isang bulto sa aking gawi. Nag-angat ako ng tingin at si
Kade ang nakita ko.
"Ang bilis mo naman." I slide my phone inside my bag while glancing at him.
Lumawak ang ngiti niya at tumango bago bumalik sa tabi ko. Pinagdiin ko ang aking
mga labi lalo na ng
maramdaman kong sobrang lapit niya sa akin na ang mga balat namin ay nagdampi na.
Pakiramdam ko'y bumilis ang tibok ng puso ko dahil sa pagbabago ng mabilis at mas
malakas na trance music
sa kabuuan ng club.
Sinubukan kong lumayo sa pamamagitan ng pagkuha ng inumin pero nahuli ako dahil
maagap niyang
nahawakan ang kamay ko. Inilagay niya sa aking palad ang isang brown envelope.
Kumunot ang noo ko
habang natutuliro doon pero agad ding bumalik ang titig ng kalituhan ko sa kan'yang
mukha.
Ngayon ko lang napansin na parang hindi naman talaga siya galing sa dance floor at
nakipagsayaw sa mga
kaibigan gaya ng yaya niya kanina. Para lang siyang nag CR ng mabilis para
mabalikan ako kaagad.
"Ano 'to?" Inangat ko ang hawak na envelope.
Lumuwag ang paghinga ko ng lumayo siya at dumukwang sa lamesa para kumuha ng beer.
"Your money." Tipid niyang sagot sabay inom ng beer.
"Huh?"
Napalunok ako ng bumaba ang mga mata ko sa kan'yang leeg. I watch him swallowed his
beer. Halos
nangalahati ang laman ng bote bago niya ako bigyan ulit ng pansin.
"Your photos were sold at a high price Sky and that is yours."

P 13-3
Humigpit ang kapit ko sa hawak habang pilit na iniintindi ang mga sinabi niya. Oo
nga't narinig ko naman
iyon ng malinaw kahit na malakas ang tugtog at mga boses ng tao sa aming paligid
pero parang gusto ko
paring ulitin niya ang sinabi.
Sa kapal ng hawak ko ay parang hindi ako makakauwi ngayon ng ligtas sa bahay dahil
sa laking halaga ng
laman nito. Ni hindi ko maisip na may bumili sa mga litrato kong 'yon! And did he
said at a high price?!
Kasali ba talaga iyon sa bidding?
Tuluyan niyang inubos ang hawak niyang beer. Muli na naman akong naubusan ng hangin
dahil sa muling
pagtuon ng mga mata niya at ang paglapit sa akin.
"Ylona said that some of the big names from the modeling industry are interested in
you and I want to know if
you have plans on working with them."
Ramdam ko ang panunuyo ng aking lalamunan dahil sa kaseryosohan ni Kade. Hindi ko
man gustong isipin
ang bagay na 'yon ngayon at lalo na sa lugar na ito pero alam ko ring kailangan ko
iyong pag-isipan sa
pagtagal ng panahon.
Kade didn't even move or say something when I tried to look away. Sandali kong
kinalma at inalis ang lahat
ng gusot sa utak ko bago siya balikan.
Naisip ko ang lahat ng plano ko ngayon, namin ni Eros. All I want right now is to
finish my studies and to be
able to put food on our table. Nagagawa ko naman 'yon pero ang malaking
responsibilidad sa pagiging isang
full time na modelo ay parang hindi ko kayang atupagin sa ngayon.
Dahan dahan akong umiling bilang sagot sa katanungan niya. Alam kong hindi ito ang
tamang oras at lugar
para pag-usapan ang bagay na 'yon pero dahil nandito na kami, mabuti pang linawin
ko narin lahat sa kan'ya
at sa sarili kong hindi pa pwede. I need to focus on my goals and being in front of
the camera isn't my main
priority.
"I don't know if I can do that while I'm still studying... baka hindi."
Lumawak ang ngiti niya pero agad ring bumalik sa pagseseryoso.
"I understand," He paused and smile again. Umayos siya ng upo para harapin ako ng
maayos.
"Is it bad if I say that I agree with your decision knowing that you have a great
potential on becoming a
supermodel?"
Nahihiya akong ngumiti at wala sa sariling napainom nalang. Sa pagbaba ko ng shot
glass ay muli kong nakita
ang tuwa sa mga mata ni Kade.
Parang gusto ko tuloy isipin na may hangover pa siya dahil sa nangyaring success sa
event niya. O baka hindi
lang ako palagay na palagi siyang ganito kasaya tignan? Hindi kasi ako sanay ng
ganito. I still remember him
as that snobbish guy who did not even laid his eyes on me. Even once. Kung hindi pa
siguro nangyari ang
pang aaway sa akin noon ay hindi niya pa ako mapapansin. And now we're here...
"Hindi naman siguro... Gusto ko muna kasi talagang makatapos ng pag-aaral. 'Yon
lang muna sa ngayon ang
gusto ko," Inangat ko ang ibinigay niya sa akin. "Thank you pala dito."
P 13-4
"Nah, that is your money and I should be the one thanking you, Skyrene. You're the
biggest highlight of my
event."
"Don't say that."
"It's true."
Napanguso ako. Hindi ko alam kung paano ako mananalo sa kan'ya kaya hindi na ako
nakipagtalo.
"Can I ask?"
"Hmm?"
"Do you mind doing it again?" Aniya.
Napakurap kurap ako habang nakikipagtitigan sa kan'yang mga seryosong mata.
"With me." He added.
"I... I don't know."
Tumango siya na parang may nakuhang malinaw na sagot sa sinabi ko.
"You're still working in that cafe?" Kinuha niya ang dalawang shots at ibinigay sa
akin ang isa.
"Yup." Pormal kong sagot bago ipagdikit ang mga hawak namin at tuluyang inumin.
"Do you really need to work?"
Tumango ako. A lot of people are still questioning me about working in the cafe
instead of working directly
with Eros. Marami narin akong nagawang paliwanag sa mga nagtatanong pero kahit na
hindi parin nila
maintindihan ang desisyon ko ay gusto ko parin 'yong panindigan.
"And how much do you earn if you don't mind me asking?"
"Just enough. Wala e, kailangan ko parin namang magtrabaho para sa mga kapatid ko."
"I understand but what if I can help you earn not just enough money for your
everyday needs but more? And
by that means working with me... officially."
"W-What are you proposing Kade?"
"Well," He cleared his throat before continuing. "I think that this job perfect for
you. Hindi mo na kailangang
magtrabaho sa cafe. You can earn way more than your salary being a barista. Pwede
ka na ring magpahinga
kapag wala kang klase. Though this is a serious job, hindi ko naman sinasabing
kailangan mong pumunta sa
studio o kahit saan para gampanan ang trabaho... I want to give you a better
opportunity with a flexible time.
You can work with me whenever you want or you feel to-"
"Kade-"

P 13-5
"Please... Hear me out first," Bumaba ang mga mata niya sa hawak kong envelope na
may lamang pera. "That
for example, you can't earn that working in the cafe for months. I'm basically
saying that you can work with
me if you ran out of cash and you need to have easy money. Hindi kita gustong
pilitin pero gusto kitang
tulungan, Sky. I need you too and you know that. Apart from being my favorite
subject, you are a friend.
Besides, you are natural and you're born with it so think about it please? Kahit
hindi ngayon okay lang."
Napalunok ako ng hawakan niya ang aking kamay na nakapatong sa aking hita. Marahan
niya iyong pinisil.
"Please?" Aniyang mas lalong nagpawala sa tuwid kong pag-iisip.
"I-I'll think about it."
Lumawak ang ngiti niya at tinanggal na ang pagkakahawak sa akin. Hindi na ako
nakapagsalita lalo na't
bumalik na si Ylona kasama ang dalawang babaeng nakita ko narin sa exhibit kagabi.
Pasalampak silang naupo sa tabi ko habang patuloy ang mga paghagikhik na akala mo'y
may nangyaring
maganda sa pagsayaw nila sa dance floor.
"Sky!" Muntik ng matapon sa damit ko ang hawak niyang beer dahil sa biglaan niyang
pagharap sa akin pero
mabuti nalang at nakaiwas ako kaagad.
"Sorry! Sayaw tayo mamaya ha!"
Naiiling akong sumabay sa ritmo ng pagtango niyang sinusundan ang masayang musika.
"I'm good!" Sagot ko matapos ilapit ang aking ulo sa tenga niya para mas marinig
niya ako ng mabuti.
Dumating narin ang mga lalaki kaya tuluyan ng naputol ang pag-uusap namin ni Kade.
"Uuwi narin ako maya maya Ylona. May pasok pa kasi ako ng maaga bukas."
"Aww! Sky naman!" Paungot niyang sabi bago ako yakaping bigla.
Tumawa ang dalawang katabi niyang babae.
"Uuwi ka na agad? Maaga pa!"
"Oo nga!"
"Skyrene, don't leave me alright?" Humigpit ang yakap ni Ylona sa akin kaya wala
akong nagawa kung hindi
ang yakapin siya pabalik.
Ilang beses ko ring tinapik ang balikat niya dahil sa tuwing susubukan kong lumayo
ay mas lalo niya lang
akong niyayakap. Parang ayaw ko nalang talagang sumamang sumayaw sa gitna dahil
hindi ko alam kung
paano siya nalasing agad ng gano'n kabilis! I didn't know that dancing can make you
drunk!
Pinigilan kong matawa ng makita ang nakangising aso niyang mukha ng kumawala siya
sa akin. Nilingon ko
ang mga lalaking sinusulyapan niya.

P 13-6
Malfred and Yale are probably talking about girls while Kade is just smirking and
listening to them.
Nang magtama ang mga mata namin ay nagkibit lang siya ng balikat. Niyugyog ni Ylona
ang balikat ko kaya
nakuha niya ulit ang atensiyon ko.
"Sige na!" Ulit niyang pamimilit sa akin.
"Sorry Ylona pero kailangan ko kasing umuwi ng maaga! Hindi bale, kapag wala akong
pasok pwede akong
magtagal!" Halos pasigaw ko na iyong sabi para pantayan ang ingay ng malakas na
dagundong ng EDM.
Ngumuso siya at umaktong malungkot kaya kinuha ko nalang ang mga alak at isa-isa
silang binigyan para
mawala ang usapan namin tungkol sa pag-uwi ko.
"Cheers!" Hiyaw ko pagkatapos ay itinaas ang hawak kong shot glass.
Nagpapasalamat ako kay Yael na mukhang wala ng ideya sa ginagawa at sumunod nalang
sa gustong kong
gawin. Ilang minutong nawala ang usapan namin dahil sa iba't-ibang topic nila
hanggang sa muling bumalik
ang mga babae sa dance floor. Doon na ako nagpaalam kay Kade at kahit na nagpumilit
siyang ihatid ako ay
hindi na ako pumayag.
Tinext ko nalang sila at maging si Eros ng makauwi na ako.
Ako:
Nakauwi na ako. Are you still busy?
Napabuntong hinga ako sabay yakap sa aking unan ng lumipas na ang ilang minuto at
dinalaw na ako ng antok
pero wala paring text si Eros simula kanina. I wonder where he is. Hindi naman siya
ganito pero siguro nga
busy lang talaga siya.
Bago ako tuluyang sumuko ay naghintay pa ako pero ng maluha na ako dahil sa
kakahikab ay nagtext nalang
ulit ako sa kan'ya.
Ako:
Matutulog na ako baby. Text mo ako kapag hindi ka na busy ha? Hihintayin ko. I love
you and I miss you Eros
Ziege...
ANO BA KADEEEEE!!!! KAINIS KA he likes you anyway!

P 13-7
CHAPTER 11
40.5K 1.1K 95
by CengCrdva

Pagbabanta
"It's okay. I understand." Inayos ko ang bag na nakasabit sa aking balikat habang
napapatuloy sa paglalakad
patungo sa library.
Katatapos lang ng huling klase ko ngayon at dapat ay uuwi na pero dahil may
kailangan pa ako para sa
research ko ay dadaan muna ako sa library para manghiram ng librong makakatulong sa
akin.
"I'll see you soon okay?" Aniya sa kabilang linya.
Napangiti ako dahil do'n. Kahit na sobrang miss ko na si Eros at hindi ko narin
alam kung hanggang kailan pa
ako makakapaghintay na makita siya ulit ay magtitiis ako. Ang lahat ng mga salita
niya ang siyang kusang
pumapawi sa mga pangungulila ko.
"Yeah. Miss na kita ng sobra pero okay lang!"
"I miss you more Skyrene and Autumn misses you too..."
"I missed her."
I heard him sighed.
"Are you sure you don't want to visit here this weekend?"
Hinawakan ko ang buhok kong sinalubong ng hangin ng lumabas ako sa open hallway.
Sinabi niya kasing
makakauwi siya this week pero babalik rin ulit sa Sabado para sa trabaho niya.
"I have work." I answered.
"Take a leave."
Wala sa sariling napabuga ako ng isang malalim na paghinga. That's so tempting but
I can't just do that. Ayaw
ko namang abusuhin ang kabaitan ng may ari ng cafe. Minsan na nga lang akong
magtrabaho at pabor pa iyon
sa oras ko tapos magle-leave pa ako.
"You know I can't. Besides, marami rin akong kailangang tapusin sa weekend kaya
hindi pwede. I'm sorry..."
"It's okay. We'll figure something out."
Inipit ko ang aking cellphone sa aking tenga at balikat habang hinahagilap sa bag
ko ang panali ng aking

P 14-1
buhok. Nang makuha ko 'yon ay nagmamadali kong itinali ang mahaba't tuwid kong
buhok na isinasayaw ng
hangin.
"Sorry, Eros..." I mumble.
"It's fine. Ako ang dapat mag sorry because I've been so busy lately."
"Ako rin naman."
"We'll figure something out when I come back okay? Just do your thing baby."
Malambing niyang sambit.
Umangat ang gilid ng aking labi. Huminto muna ako sa labas ng pintuan ng library
para magpaalam na sa
kan'ya.
"Do your thing too Mr. Vergara and I'll always be waiting for you. I gotta go now,
nasa library na ako."
"Okay. Text me when you're home."
"Always... I love you, Eros."
"I love you more."
Ibinaba ko na ang tawag at pumasok na sa loob. Sumakit ang tenga ko dahil sa
nakakabinging katahimikan ng
silid. Parang gustong bumalik sa labas ng mga paa ko dahil kahit na puno parin ng
mga estudyante ang library
ay wala akong marinig na kahit anong ingay.
Patuloy na naglakad ang mga paa ko habang ang mga mata ko naman ay naghahanap ng
hindi okupadong
upuan. May nakita akong isa sa bandang kaliwa na malapit sa section ng literature
pero napailing ako at
naglakad palayo doon ng makita ang mga bag na nakalagay sa upuan. It's occupied.
Naninibago man akong marami paring tao ngayon sa library kahit na uso na ang
internet pero gano'n siguro
talaga dahil malapit na ang examination.
Lumiko ako sa isang aisle kung nasaan ang mga librong pakay ko. Kinuha ko ang una
kong nakita at binuklat
iyon sa pahinang babasahin ko. Tumabi ako ng may mga pumuntang estudyante sa aking
gawi. I started
reading the book silently. Kalaunan ay kumuha pa ako ng isa at muling binasa. Some
of the things that I
needed was in the first book but I need to take some notes. Pupwede rin namang
picturan ko ang libro at sa
bahay nalang ito gawin pero mas gusto kong wala na akong aatupaging may tungkol sa
pag-aaral mamaya
pagdating ko sa bahay.
Alam ko rin kasing hindi malabong makalimutan ko ang homework kapag nando'n na ako.
Hindi lang dahil sa
ingay ng mga kapatid ko o sigawan ng mga kapitbahay namin kung hindi dahil marami
parin akong kailangang
ligpitin.
Dahil gusto kong matapos kaagad ay kumuha pa ako ng dalawang libro at lumabas sa
aisle bago muling
naghanap ng mauupuan.
Inilinga ko ang aking ulo sa kabuuan ng library kung nasaan ang mas maraming
estudyante. Lumakad ako
hanggang sa kabilang banda. Ilang beses akong napailing ng makita ang iba na
mukhang nagpapalipas lang
P 14-2
naman ng oras at nakatambay sa library. I'm not against them. Naisip ko lang na
hindi ba mas maganda kung
sa ibang lugar nalang sila tumambay para pagbigyan naman 'yung mga taong kailangan
at gustong mag-aral?
Napangiti ako ng masipat ang isang bakanteng upuan pero agad ring napawi ang tuwa
ko ng makita ang ilang
pamilyar na mukhang nakaupo doon. May nagme-make up, may nagse-selfie at may
nagbubulungan. Bumagal
ang mga hakbang ko ng makita si Kendall habang nakatutok sa nasa harapan niyang
libro at iniikot ang buhok
sa kan'yang daliri.
Natigil siya sa ginagawa ng sikuhin siya ng katabi niyang babae na ngayon ay
nakatitig na sa akin. Imbes na
huminto at magpaapekto sa kanila ay nagpatuloy lang ako sa paglalakad. I'm here to
study anyway. At kung
sakaling mag eskandalo man siya ngayon ay hindi ko na iyon problema.
Umasim lalo ang mukha niya at ang mga katabi ay natigilan narin sa kan'ya kan'yang
ginagawa. They all eyed
me like I am someone they fear now. Base sa mukha ng katabi ni Kendall na wala nang
kulay dahil sa kabang
nakabalandra sa kabuuan niya ay gusto kong malito. Kumunot ang noo ko ng makita ang
takot nila lalo na ng
nakalapit na ako.
Pormal kong inilayo ang upuan sa lamesa at tahimik na naupo doon. Maingat ko ring
inilapag ang mga librong
yakap ko sa lamesa. Not wanting to make even a single noise. Gusto kong panindigan
ang katahimikan sa
lugar na ito. I can feel my pulse beating fast though. Hindi dahil kinakabahan
akong makaharap sila ulit kung
hindi dahil inihahanda ko lang ang sarili ko sa galit ni Kendall.
Iniwas ko ang tingin sa kanila at nagsimula ng magbasa pero sa kalagitnaan ng unang
talata na binabasa ko ay
natigilan ako ng marinig ang bulong ng babaeng katabi niya.
"Ken, tara na. Umalis na tayo." Her voice is shaking.
Sa gilid ng aking mga mata ay nakita ko ang pagsisikuhan nila. Ilang beses ko ring
nakita ang paglunok ni
Kendall at ang unti-unting pagkawala ng kulay sa kan'yang mukha sa kabila ng
pagpipigil ng alam kong galit.
"Kenny, let's go." Pigil na hiyaw naman ng isang nasa kaliwa niya.
Marahas niyang isinara ang nasa harapang libro at walang salitang nagpahila nalang
sa mga kasamang babae.
Nang mag-angat ako ng tingin ay muli kong nakita ang umaapaw na galit sa kan'yang
mga mata pero ni isang
salita ng pagkamuhi ay walang lumabas sa maputla niyang labi.
Dahil sa ginawa niya ay nakakuha siya ng ilang atensiyon. Naiwan naman ako sa
lamesa na mag-isa.
Mas lalong nagkabuhol-buhol ang utak ko. Knowing what she's capable of doing, siya
ba talaga 'yon? O
naging pipi na siya pagkatapos ng lahat? Ibinalik ko ang mga mata sa hawak kong
libro pero ang utak ko ay
nanatili sa pag-iisip sa pagtiklop ni Kendall.
Walang pumasok sa utak ko sa mga binabasa pero ng magsimula na akong magsulat at
napunan na ng mga tao
ang mga bakanteng upuan sa aking gawi ay bumalik na ang pag-intindi ko sa ginagawa.
"I don't know if it's because we're in the library or Kendall just doesn't feel to
be that bitch today."
Awtomatiko akong napalingon sa babaeng naupo sa tabi ko. It was the same girl that
talked to me in the class.
Iyong muntik na akong mapalabas ng professor namin dahil sa pagte-text ni Ylona sa
akin.
P 14-3
Napangiti ako ng ngitian niya ako.
"You know her?"
"Sino bang hindi? She's a pain in the ass."
Tinakpan ko ang bibig ko ng mapahagikhik ako. She giggled and say, "Just being
honest."
Tumango tango ako. Kahit paano ay nasapawan na ng tuwa ang utak ko sa pag-iisip kay
Kendall.
"Inaway ka rin ba no'n, Fria?" I asked while glancing at her.
Inilipat niya ang mga pahina sa librong hawak niya bago umiling.
"Not really. But I've witnessed her bully some of the girls. Especially the new
ones. May inggit lang talagang
nananalaytay sa dugo niya." Aniya.
"I don't know about the other girls but yeah. I've been her target because of
unknown reasons. Hindi na rin
nakapagtataka na kaya niyang gawin 'yon sa iba."
"Nothing is impossible with Ken-the-fuck-dall."
"Shh!" Naudlot ang tawa ko ng mapuna kami ng babaeng nasa aming harapan.
Naningkit naman ang mga mata ni Friya sa nagsalita. Nagpalipat-lipat ang tingin ng
babae sa aming dalawa
kaya tuluyan ng nawala ang ngisi ko.
"Shh too!" She hissed.
Nanlaki ang mga mata ko kasabay ng panlalaki ng mata ng babae.
"How dare you! I'm just asking you whispering bitches to shut up! This isn't the
place for gossips! Kung
magti-tsismisan lang naman kayo dito, umalis nalang kayo! Do it somewhere!" Gigil
niyang sambit na halos
magpapikit sa akin ng mariin.
Sasagot pa sana si Fria pero agad ko ng hinawakan ang kamay niya.
"Let's go, Fria." Pagsuko ko.
Hindi naman sa natakot ako sa nagsalita kaya kami aalis kung hindi dahil gusto ko
ring ipagpatuloy ang paguusap namin ni Friya ng hindi ako nagpipigil ng halakhak.
She scowled at the girl before letting herself be
pulled by me.
Napagpasyahan kong hiramin nalang talaga ang libro sa library. Wala man sa plano
pero gagawin ko parin
dito sa university ang dapat kong tapusin tapos ibabalik ko nalang bukas ang mga
hiniram ko.
I found myself sitting under a tree with Fria. Ang bag at ang librong hiniram ko
ang ginawa kong lamesa sa
pagsusulat. Ilang oras pa kaming nagtawanan ni Fria habang nagpapatuloy sa
ginagawa.

P 14-4
Sa dami ng napag-usapan namin ay nalaman kong parehas lang kaming nasa ikatlong
taon ng kolehiyo.
Magkaiba man ang kurso namin ay may mga subject parin kaming parehas na kinukuha
ngayon.
"You're a model?!" Natutulala kong naibaba ang mga hawak ko dahil sa sinabi niya.
"Yeah, at ikaw din 'di ba? You're a celebrity and a model."
"I am not." Pagkontra ko.
Kumawala ang tawa niya pero inulit niya lang ang sinabi.
"I'm at the exhibit. You may not consider yourself as a model but you are, Sky."
Umiling ako.
Napatitig ako sa sa kan'yang mukha at doon lang tuluyang pumasok sa utak ko kung
bakit siya mukhang
familiar. Siya iyong babaeng nasa cover ng mga teen magazine na ibinibigay ni
Valerie sa kapatid kong
mahilig mangolekta.
"You're the girl from the teen mag?" I asked.
"Which one?" Her smile widened as she confirmed my question by nodding. "Matagal na
'yon but I'm still a
part time model. That's where I'm getting all the money to keep myself here until I
get that diploma. You
know, just making the parents proud."
"Wow... Is it hard?"
Sumandal siya sa puno at inangat muli ang libro pero nanatili sa akin ang buong
atensiyon.
"Not at all. I have my own apartment because of modeling. The clothing line that I
am currently working with
has offered me a huge amount of money that will pay my remaining years here.
Nakatulong din 'yon sa
pagiging independent ko lalo na't matigas ang ulo ko at hindi ako sumusunod sa mga
rules ng mga magulang
ko."
Tumango tango ako bilang pag-intindi. Kaya naman pala. No wonder why she's in that
industry. Fria is not
just beautiful, she's also fierce!
"Ikaw? Ano bang plano mo? You say hindi ka naman model or even a celebrity pero
bakit nasa exhibit ka?"
"Kade is my friend. I just helped him with his event." Hindi ko na isinama sa rason
ko ang sariling dahilan na
kailangan ko ng pera dahil ayaw ko ng magbukas ng parte ng buhay ko sa iba.
"And no one offered you a job after that? Kahit wala akong mukha sa event na 'yon
ay may ilan paring
nakapansin sa akin."
Nagbaba siya ng tingin sa hawak niyang binder bago nagsimulang magsulat ulit.
Gano'n din ang ginawa ko
para matapos na ako at makauwi na.
"Meron naman."

P 14-5
"And?"
"I don't know. Working full time is not really my priority right now. Gusto ko
munang magtapos bago 'yon."
"Then don't work with the big names in the industry. Mangilan lang ang tumatanggap
ng part time lalo na
kapag sikat na sila pero kung talagang gusto ka nila, sila ang mag-aadjust para
sa'yo. If they're that eager to
have you."
"But I don't see myself working part time either. May trabaho na rin kasi ako tsaka
sabi ko nga, gusto ko
munang mag-focus sa pag-aaral."
"Kung sabagay... Pero kung ako sa'yo, you should try it again. The money is good,"
Isinara niya ang kan'yang
libro at inayos na ang mga gamit. "If you want extra cash then do it. Wala namang
masama. Isa pa, alam kong
marami talagang kukuha sa'yo. You now have a name Sky kahit na hindi mo aminin sa
sarili mo. Kilala ka na
ng mga tao."
Tinuldukan ko na ang lahat ng ginagawa ko maging ang usapan namin. Inayos ko narin
ang mga gamit ko sa
aking bag.
Sabay kaming umalis ni Fria pero naghiwalay rin kami ng marating namin ang parking
lot. She offered me a
ride but I refused. Dadaan pa kasi ako sa book store para bilhan naman ng gamit si
Zuben para sa kan'yang
project.
Kumaway ako ng bumusina siya at tuluyan ng lumayo sa kinaroroonan ko. Wala ng araw
at nagsimula ng
palitan ng ilaw ng mga poste ang liwanag na kanina lang ay narito pa.
Naglakad ako patungo sa gate ng university pero bago ko pa iyon tuluyang marating
ay nakasalubong ko na
naman ang isang bulto, si Kendall.
Hindi gaya kaninang marami siyang kasama, ngayon naman ay mag-isa nalang siya.
Hindi gaya kanina na
tahimik siya at mukhang takot sa akin, ngayon ay nakita ko ang normal niya't galit
na aurang parang gusto na
naman akong kaladkarin ano mang segundo.
Hahakbang na sana ako para lagpasan siya pero hinigit niya ang kamay ko.
"I'm still not done with you Del Rio! Kahit anong gawin mo hindi pa tayo tapos!"
Nanggagalaiti niyang
hiyaw.
Marahas kong hinawi ang kamay niya bago pa iyon dumiin sa aking palapulsuhan.
Pinantayan ko rin ang
intensidad ng kan'yang mga matang halos gumuhit sa kaibuturan ng pagkatao ko.
"Grow up, Kendall. Wala akong ginawang masama sa'yo kaya tigilan mo na ako."
Umangat ang gilid ng kan'yang labi dahil sa sarkastikong pag ngisi.
"Hindi kita mapapatawad sa mga pagpapahiyang ginawa mo sa'kin at sa lahat ng
kaambisyunan mo! I will
destroy you Skyrene! May araw ka rin at ang lahat ng pagtitingala sa'yo ngayon ay
kusa ring babagsak! Mark
my words!" Aniya at mabilis akong binangga't iniwan nalang.

P 14-6
Ni hindi ko nagawang sumagot o gatungan ang galit niya dahil sa bilis niyang
nawala. Pumikit ako ng mariin
at hinaplos ang palapulsuhan ko.
At least we didn't fight, right? At least hindi ako nakapanakit ngayon.
Ilang beses akong nagpakawala ng malalalim na paghinga at nagpatuloy nalang sa
paglalakad.
Dahil rush hour na ay puno na ang mga dumaraang jeep. Maging ang mga bus ay naging
sardinas na dahil sa
mga siksikang tao na nakikipagsabayan narin makauwi lang ng bahay.
Niyakap ko ang aking bag dahil kahit na wala namang kayamanang laman iyon ay baka
mahold-up parin ako
lalo na't talamak pa naman ang masasamang loob lalo na sa mga oras na ganito.
Humigpit ang yakap ko sa aking bag ng matanaw ang isang matangkad na lalaking
nakakulay itim na hood,
itim na pantalon at naka-mask rin ng itim.
Nagsi-sakayan ang mga bagong nag-aabang sa humintong bus kaya naiwan na akong mag-
isa. Nang magtama
ang mga mata namin ng lalaki ay agad siyang huminto sa paghakbang at umatras ng
kaunti.
Naramdaman ko na ang pagbilis ng tibok ng puso ko lalo na ng makita ang huling bus
na umarangkada na
palayo.
Sumiksik ako sa gilid ng waiting shed habang nag-iisip kung ano ang gagawin kung
sakaling gawan niya ako
ng masama. Wala namang problema kung ibibigay ko sa kan'ya ang lahat ng mga gamit
ko pero ayaw ko
namang bumagsak bukas kaya makikipagbugbugan nalang siguro ako.
Pasimple ko siyang sinulyapan. Nang mapansin niyang tinititigan ko siya ay mabilis
niyang tinakpan ang
kan'yang mukha gamit ang suot na hood.
Dahil sa agarang pagkalabog ng puso ko gawa ng kaba ay nagmamadali akong naglakad
paalis sa waiting
shed.
I don't want to be paranoid but I also don't want to put myself in a bad situation
just in case there's a reason
why I feel anxious. Narinig ko ang pagsunod niya kaya mas nilakihan ko ang aking
mga hakbang.
Bago pa ako tumakbo ay sumakto naman ang paghinto ng isang jeep ng may bumaba kaya
nagmamadali na
akong sumakay kahit na hindi tinitignan ang plaka kung saan ito patungo.
Ilang beses akong nagdasal na sana ay hindi siya sumakay kaya laking pasasalamat ko
ng umandar kaagad ang
jeep matapos akong makaupo.
Hinihingal na naiwan ang mga mata ko sa lalaking nananatili paring nakatayo at
nakatitig lang pabalik sa
akin.
Kahit na wala akong makitang kasamaan sa mga matang iyon ay hindi ko parin magawang
makampante.
Ganito kasi ang mga napapanuod ko sa mga palabas.
Nang mawala siya sa paningin ko ay doon lang ako tuluyang bumalik sa kasalukuyan.

P 14-7
I let out a heavy sigh. Ayaw ko ng dagdagan pa ang lahat ng negatibong bagay na
nangyari ngayon sa araw ko
considering na hindi pa talaga iyon natatapos.
I still need to buy things for Zuben. Clean my room and cook dinner for them. Maybe
do some dirty laundry
then read my notes before I can finally have some rest.
Iyon ang kailangan kong isipin ngayon at hindi ang tagpo namin ni Kendall. Hindi
ang mga binitiwan niyang
salita. Hindi ang pagbabanta niya... at mas lalong hindi ang weirdong lalaking
'yon.
hmmmmm feeling q makikilala ni kendall c olivia then pagkakalat nila na kabet xa ng
tatay nya or malalaman yung pagbenta nya sa virginity nya.
:) OMG feeling q aq yung writer charot ;)

P 14-8
CHAPTER 12
41K 1.2K 141
by CengCrdva

The Best Part

"Rough night?" Natatawang tanong ni Ross ng makasalubong ko siya sa hallway papunta
sa unang klase ko
ngayong araw.
Mas lalo akong napasimangot sa tanong niya. Kahit kasi sinabi kong hindi na ako
mag-iisip kagabi ng mga
kung ano ano ay iyon parin ang naging dahilan para mapuyat ako.
"Sakto lang." Tipid kong sagot.
Hinayaan ko siyang kunin ang mga librong hawak ko. Tatlong oras lang yata akong
nakatulog kagabi. Maliban
sa ingay ng mga naghahabulan sa labas ng bahay ay buong magdamag rin akong nagbasa
ng mga texts namin ni
Eros.
Marami pang sinabi si Ross pero dahil sa kalutangan ko ay kung hindi tango, isang
sagot lang ang sinasabi
ko. Nang maihatid niya ako ay nagpaalam narin siya.
Sa unang dalawang klase ay nakakahabol naman ako kahit na ramdam ko ang puyat. My
head is hurting.
Maging ang mga mata ko ay parang may nakalambiting mabibigat na bato na pilit
ipinipikit ang aking mga
mata.
Ang unang ngiti ko ngayong araw ay sumilay lang ng makita ko si Fria na palapit sa
akin sa panghuli kong
klase.
"You okay?" She asks as she sit to the chair beside me.
"Yeah. Inaantok lang."
Tumango siya. Hindi na kami nagkaroon ng pag-uusap dahil pumasok na ang professor
namin.
Today was dry. Sa buong klase ay wala akong naisip kung hindi gaano kasarap bumalik
sa kama at matulog.
Parang ngayon ko lang naramdaman kung gaano kahalaga ang bagay na 'yon. Kung gaano
'yon nate-take for
granted minsan. Iyong tipong magpupuyat ka dahil sa mga walang kwentang bagay pero
kapag napuyat ka
naman magsisisi ka kinabukasan. Gaya nalang ngayon.
Mabilis na lumipas ang oras kahit na ilang beses ko nang nakurot ang kamay ko para
lang magising sa buong
durasyon ng lecture.
"Una na ako Sky. See you!" Kumaway si Fria ng maghiwalay kami.
"Ingat!" Ngumiti naman ako at nagpatuloy na sa library.

P 15-1
Binilisan ko ang mga hakbang ko para makauwi na ako kaagad. Isasauli ko ang mga
librong hiniram ko
kahapon at manghihiram naman ng panibago para mag-review sa ilang huling klase ko
ngayong linggo.
Dahil wala ng masyadong estudyante sa loob 'di gaya noong nakaraan ay mabilis akong
natapos. Ilang mga
freshmen ang bumati sa akin. Hindi narin gaya noon na may nagpapa-picture pa. And
I'm totally fine with it.
Mas natutuwa akong nawawala na sa isip ng mga tao ang show na sinalihan ko. I guess
fame is not really for
me. Dahil kung ako lang ay mas gugustohin kong mabuhay ng tahimik at walang
nakakakilala. Iyong simple
lang at walang nagbabantay sa bawat galaw mo.
"Thank you."
Kinuha ko ang mga panibagong librong hiniram habang nakangiti sa babaeng nag abot
no'n.
I walked towards the exit. Niyakap ko ang tatlong librong hindi na nagkasya sa loob
ng bag ko. Ngayon
palang ay iniisip ko na kung saan ako magre-review ngayong alam kong hindi ko 'yon
magagawa sa bahay
namin. Hindi rin pwede sa computer shop o kila Nana dahil nasa iisang environment
lang naman kami.
Magulong environment.
Sa mga ganitong pagkakataon ay isang tao lang ang pumapasok sa utak ko. I miss Eros
and the tranquility that
I feel whenever I'm with him.
"Skyrene."
Awtomatiko akong napalingon sa tumawag sa akin. Nakita ko si Kade na bumilis ang
lakad mapantayan lang
ako.
"Kade." I smiled at him.
Lumawak ang ngiti niya matapos kaming magtapat.
"Saan ka?" He asked.
Hindi na ako nakatanggi ng kunin niya ang mga librong hawak ko.
"Tapos na. Palabas na ako."
"Oh, Ihahatid na kita."
I nod at him. Kahit na minsan ay nakikita ko parin ang mga katanungan sa mga mata
niya ay binabalewala ko
nalang iyon. Siguro nga naging paranoid na ako pagkatapos ng mga nangyari noon.
Masyado na akong maingat
ngayon at kung minsan, sa sobrang pag-iwas ko sa mga posibleng gulo ay kusa ko ng
inilalayo ang sarili ko sa
mga taong gusto akong makilala. Just like the two girls from my first class today.
Simula noong una ay
binabati na nila ako at niyayaya tuwing break pero palagi akong may dahilan. Ewan
ko ba.
"Ikaw wala ka ng klase?" Pormal kong tanong habang nagpapatuloy sa paglalakad.
"Meron pa."
"Anong oras?" Sinulyapan ko ang suot ko relo.

P 15-2
"Don't think about it. May oras pa naman."
Huminto ako at akma ng kukunin ang mga libro dahil sa sagot niya pero nilagpasan
niya lang ako.
"Let's go. Baka ma-late pa ako sa'yo, e." Biro niya.
"Ako nalang, Kade. Baka nga late ka na kaya pwede na dito." Pagtutol ko at
pinantayan siya ulit.
I still don't know how to approach him as normal as I could possibly be. Normal
naman ako pero iba parin
pag siya na ang kaharap ko. Palaging awkward kahit na hindi naman dapat maging
gano'n. Siguro nga dahil
paranoid na ako kaya hindi narin ako marunong makipagkaibigan gaya ng normal na
tao.
Or maybe every friendship is different and unique. Hindi naman kasi ganito si Yael
o Malfred sa akin. Kade
makes me think a lot about his actions. The way he looks at me like I'm a puzzle to
solve. Hindi gaya ni Yael
na hindi naman ako natititigan ng mas matagal pa sa limang segundo. Maybe Kade just
like staring at people.
Reading their minds or something.
Napapitlag ako ng hawakan niya ang kamay ko para hindi kami maghiwalay sa daraanan
naming dagat ng tao.
Napalunok ako ng makita ang kamay niyang nakahawak sa aking palapulsuhan. Si Yael
at Malfred ay hindi
rin ako nagawang hawakan ng ganito.
I'm just paranoid... right? Or assuming? Maybe both?
Agad kong binawi ang kamay ko ng lumuwag na ang daan. Nagbaba ako ng tingin ng
maramdaman ang
paglingon niya sa akin.
"May sundo ka ba?"
Umiling lang ako bilang sagot. I wish...
"Gusto mo bang ihatid na kita hanggang sainyo?"
Nagmadali akong nag-angat ng tingin para salubungin ang seryoso niyang mga mata.
"Hindi na! Tsaka may klase ka pa 'di ba?"
"I can skip that."
"Hindi na."
Binilisan ko ang mga hakbang ko at nagawa pa siyang lagpasan kaya hindi na siya
sumagot. Nang matanaw ko
na ang gate ay huminto na ako para kunin sa kan'ya ang mga gamit ko.
"Dito nalang, Kade," Hindi ko na siya binigyan ng pagkakataong magsalita ulit.
Kinuha ko na sa kamay niya ang mga librong hiniram ko kaya wala na siyang nagawa.
"Salamat sa paghatid. Una na ako." Ngumiti pa ako bilang paalam pero bago ako
makatalikod ay nahawakan
na niya ang siko ko.

P 15-3
Napalunok ako kasabay ng paglaglag ng tingin ko sa kan'yang kamay na nakahawak sa
akin. Lumakas ang
pagtatalo ng mga boses sa aking utak. Maging ang dapat pag-alis ko ay naudlot dahil
sa pagsisigawan ng mga
'yon!
"Are you sure?"
"O-Oo naman. Kayang kaya ko na. Sige. Salamat ulit!" Ang sunod na ngiti ko ay
naging pilit na.
Nagmamadali na akong umalis at hindi na hinintay pa ang sasabihin niya. Walang
lingon narin akong
nagpatuloy.
Nang ituon ko ang tingin ko sa gawi ng gate ay nakita ko kaagad ang isang lalaking
parehas ng ayos noong
isang gabi. Naramdaman ko ang pagbilis ng kalabog ng puso ko dahil sa kung anong
kaba.
Napahinto ako sa paglalakad ng magtama ang mga mata namin.
Kahit na maliwanag ay hindi ko parin makita ng maayos ang mukha niya dahil sa itim
na mask na nakalagay
doon. Inilinga ko ang tingin sa paligid. Ang mga tao ay normal lang naman at
balewala sa kanila ang lalaking
'yon maging sa gwardiyang nasa unahan pero bakit iba talaga ang dating sa akin?
Akmang hahakbang na ako pabalik pero natigilan ako ng magmadali na itong umalis at
lumabas sa university.
Ilang segundo akong nanatili sa aking kinatatayuan dahil do'n!
Pilit kong kinalma ang pagwawala ng utak at puso ko. Sinubukan kong lingunin ang
gawi ni Kade pero wala
na siya doon. Sa pag gala ng mga mata ko ay ibang mga mata na ang nakita ko.
Kendall and her friends are staring back at me. Napalunok ako ng makita ang pag
arko ng labi ni Kendall
bago ako irapan at layuan ng titig.
Napapikit ako ng mariin. Hindi ko alam kung bakit ganito nalang palagi ang kaba ko
sa mga bagay na noon
naman ay wala lang sa akin. Pinilit kong ilakad ang mga paa ko hanggang sa labas ng
gate. Wala naman akong
magagawa kung sakaling may gawing masama ang lalaking 'yon.
Shit. Paranoid na ba talaga ako? Parang gusto ko tuloy pagsisihan ang pagtanggi ko
kay Kade!
Paglabas ko ng university ay sinuri ko muna ang paligid pero ng makitang wala na
iyong lalaki ay
nagmamadali na akong naglakad papunta sa sakayan ng jeep. Kahit na tirik parin ang
araw at may mangilan
ngilang taong naglalakad sa daan ay hindi ko parin matigilan ang kaba ng puso ko.
Halos matapon ko ang mga librong aking hawak ng marinig ang malakas na busina ng
sasakyan na galing sa
aking likuran!
"Fucking hell!" Hiyaw ko bago inis na hinarap ang bumusinang SUV!
Kung ang lalaking ito man 'yon ay handa na akong makipagtalo sa kan'ya! Why is he
stalking me?! Dahil kung
hindi niya ako sinusundan, bakit binubusinahan niya ako ngayon?! Sa pagkakatanda ko
ay hindi naman kami
close!
Mabilis na nabuo ang galit sa aking katawan dahil kahit na ang daming bagay na
tumatakbo sa isip ko ay mas
P 15-4
nangibabaw kaagad ang kagustuhan kong awayin ang kung sino mang pontio pilatong
nasa loob!
Madali akong naglakad para katukin ang pinto ng silver na SUV pero bago pa ako
tuluyang mag apoy at
sumabog sa galit ay parang gusto ko nalang maiyak nang dahan dahang bumaba ang
bintana at bumungad ang
gwapo't nakangiting mukha ni Eros!
"Miss me?" Mas lumiwanag ang mukha niya ng sumagad ang bintana at magtagpo ng
tuluyan ang aming mga
mata.
Walang pag-aatubili kong binuksan ang pinto at agad siyang sinalubong ng yakap!
Ang mga librong hiniram ko ay naglaglagan nalang sa sahig ng sasakyan dahil sa
sobrang pagmamadali kong
mayakap si Eros!
"I guess silence means yes, huh?" Pilyo niyang bulong habang ikinukulong ako sa
kan'yang katawan.
No words came out of my mouth. Sa halip na magsalita ay ibinaon ko lang ang ulo ko
sa kan'yang leeg at mas
hinigpitan ang pagkakayakap sa kan'ya. Hinayaan kong malaglag ang maiinit kong luha
gawa ng sobrang tuwa
at pagka-miss kay Eros.
"Baby," He whispered softly. "I miss you so much..." Aniya sabay halik ng ilang
ulit sa aking buhok.
Nang manginig ang balikat ko ay doon niya lang ako inilayo sa kan'yang katawan.
Pupungas pungas akong
humarap kay Eros. Ang mga kamay niya ay maagap na kumulong sa aking pisngi.
Napapikit ako ulit ng
maramdaman ko ang pagdampi ng kan'yang daliri sa aking mukha para punasan ang mga
luhang lumandas sa
aking mata.
Nang bumaba ang kan'yang haplos sa gilid ng aking labi ay hindi na ako
nakapagsalita ng halikan niya ako.
His lips kissed me gently like he's trying to stop my emotions with it. Ilang beses
niya pa akong dinampian ng
halik at hindi ako tinigilan hanggang sa mapangiti ako.
Marahan kong sinapak ang dibdib niya ng maalala kong galit pala ako dahil sa pang
gugulat niya kanina!
"I hate you!"
Tumawa si Eros at muli akong ikinulong sa kan'yang katawan bago halikan sa noo.
"I love you." He said.
"Ginulat mo ako!" Reklamo ko.
"I'm sorry. Hindi ko sinasadya. Kanina pa kita hinihintay na lumabas."
Muli akong kumawala sa yakap niya. Inayos niya narin ang sarili at sinulyapan ang
seat belt sa gawi ko. Nang
maisuot ko na iyon sa aking katawan ay nagsimula na siyang mag drive.
"You did? Kailan ka pa dumating? Tsaka bakit hindi ka man lang nag-text?" Nang
makabalik na siya sa daan
ay hinuli niya ulit ang kamay ko.

P 15-5
"I wanted to surprise you." Aniya habang hinahalikan ng likod ng aking kamay.
"But this is not your car."
"Yeah. This is our car, Skyrene."
Naramdaman ko ang pag-iinit ng magkabila kong pisngi ng sulyapan niya ako at
ngitian.
Our car... Our... Parang ang sarap pakinggan kapag kasali na ako sa lahat ng kay
Eros. Kahit na hindi pa
naman iyon opisyal pero ngayon palang ay nagbubunyi na ang puso ko.
This is our car... And soon, we'll have our own house... Our own family.
"What's with that smile, huh? Tell me."
I bit the side of my cheek to stop myself from smiling too much.
"Nothing. I just like the sound of that."
"What that?"
Tumuon ang mga mata ni Eros sa akin ng matapat kami sa stop light.
"Our car..."
Ngumisi siya at kinagat narin ang ibabang labi dahil sa tuwang nakapaskil sa
kan'yang mukha.
"What is mine is all yours now and that includes me, baby. I'm yours."
Inilagay ko ang aking kanang siko sa bintana at ang aking kamay sa aking bibig.
Nangingiti kong tinakpan ang
bibig ko. Maging ang buong mukha ko nga ay gusto ko naring takpan dahil sa patuloy
na pag-iinit nito.
Eros winks at me and I swear! I fucking swear I felt my heart pounded so much at
that! Parang gusto ko
nalang siyang hilahin palapit sa akin at huwag ng isipin ang daan o ang disgrasya
kung gagawin ko 'yon.
I want my lips on his lips right now. My moans inside his mouth. His body against
mine and his hands all
over it. I want that... All of that.
"Kuya!" Ginulo ni Eros ang buhok ni Zuben ng makauwi kami sa bahay.
Imbes na sa labas kami kumain ay nag take out nalang kami para dito na sa bahay mag
dinner. Kumawala si
Nica sa pagkakayakap kay Ramiel ng makita ako. Narinig ko ang pagpapaalam niya kay
Ramiel at ang
akmang pag alis pero sinabi ko munang kumain siya bago umuwi.
Pagkatapos ng pag-uusap namin noon ay sinunod niya naman ako at bumalik siya sa
pamilya niya. I'm happy
knowing that she's not yet pregnant. Handa naman ako kung sakali pero nagdadasal
parin akong sana ay
huwag muna. Ramiel is free to do whatever he wants as soon as he finish his
studies. Kahit umalis na siya at
bumukod ay hindi na ako makikialam sa kan'ya.

P 15-6
Pagkatapos naming kumain ay hinatid na ni Ramiel si Nica. Ang mga kapatid ko naman
ay umakyat narin para
magpahinga. Naiwan kami ni Eros sa sala.
Nakabukas man ang TV sa aming harapan at ang mga mata namin ay nakatuon rin doon
pero walang
pumapasok ngayon sa isip ko kung hindi ang halikan siya.
Napalunok ko ng ilagay niya ang kan'yang kamay sa aking balikat at ilapit ako sa
kan'yang katawan. Inangat
ko ang tingin ko para matitigan siya. He's looking at me. I smiled and let our eyes
talk for a second.
Naramdaman ko ang paghaplos ng kan'yang mainit na palad sa aking braso. Sa bawat
pagtaas at pagbaba no'n
ay nagsisitayuan naman ang mga balahibo ko sa katawan. Hindi ko man naririnig ang
boses niya pero
sigurado akong kung ano ang nasa isip ko ay gano'n rin ang nasa isip niya ngayon.
Kinagat ko ang aking pang-ibabang labi ng bumaba ang kan'yang titig dito. Wala sa
sariling napangiti na ako
ng magbaba siya ng mukha at walang sabi akong hinalikan.
His kiss removes every weight that I felt for this past few days. Pakiramdam ko'y
lumulutang na ako ngayon
sa bawat paggalaw ng malambot niyang labi. Maging ang katawan ko ay kusang umangat
para umibabaw sa
kan'ya.
Inilagay ko ang aking mga kamay sa kan'yang balikat. I sat in his lap and grind
myself on top of him without
breaking our kiss. Nang tuluyan na akong makaupo sa kan'yang ibabaw ay kinalas ko
aking kamay sa kan'yang
balikat. I run my fingers through his soft hair...
Napangiti ako ng marinig ang mahina niyang pag ungol na madaling nalunod sa loob ng
aking bibig.
He pulls away to catch his breath and speak. "I missed kissing you baby..." Aniya
sa namumungay na mga
mata.
Kumurap kurap ako at muli siyang hinalikan bilang sagot. His lips catches up
quickly. Napaigtad ako ng
maramdaman ang kamay niyang humaplos sa pinakagitna ng aking likod. Tracing my
spine slowly that it made
me moan. He's touching me everywhere, slowly... that I can't even stop my heart
from screaming so much.
All I can hear is the sound of our lips. Naisip kong sa lahat ay ito ang pinaka-
paborito ko. This is the best
part because I like being kissed by Eros. I may have been kissed by Jaxel before
but I've never felt this way.
This is different. Eros is different and my emotions for him are way deeper than
what I had for Jax.
This is the best part because I like every swift move of his tongue. The sound of
our breaths being drowned
in each others mouth. Sa bawat galaw niya ay umaabot ang kiliti no'n hanggang sa
buo kong katawan at
nananatili sa aking sikmura.
I also love the way he touches me. Gusto ko ang bawat haplos niya dahil hindi lang
purong pagiging
makamundo ang ipinaparamdam niya sa'kin. His touch is composed of love and respect.
Iyong pakiramdam
na kahit kailan ay hindi ko naramdaman sa iba at ayaw ko naring maramdaman kung
hindi lang rin sa kan'ya.
"Baby," He mutters against my mouth. "I... love... kissing you..." He said with
every pull.
Marahan kong inihinto ang paghalik sa kan'ya. Napangiti ako ng maisip na parang
sinagot niya ang nasa utak
ko. He loves kissing me too...
P 15-7
God, I love hearing that.
Ipinagdiin ko ang aming mga noo habang hinahayaang pakalmahin sandali ang sarili.
Maya maya pa ay
lumayo na ako ng kaunti para titigan ang kan'yang mapupungay na mata.
Damn... Hindi naman kami uminom pero bakit parang parehas kaming nalasing?
Magaan ang mga kamay kong humaplos sa kan'yang panga.
"Eros..." Namamaos kong sambit sa kan'yang pangalan.
Parang lalo akong nauhaw ng bumaba ulit ang mga mata ko sa kan'yang mapupulang
labi.
"Hmm?"
Umakyat pabalik ang mga mata ko sa kan'yang mata.
"Can I sleep in our house tonight?" Nakangiti't buong tapang kong tanong na agad
nagpangisi at nagpatango sa
kan'ya.
Hula ko si jaxel to Alam na!!!!

P 15-8
CHAPTER 13
43.1K 1.3K 140
by CengCrdva

Heaven
I didn't sleep that much because of Eros. We made love all night pero kahit na
napuyat ako ay wala akong
naramdamang pagsisisi.
"I'll see you later."
Tumango ako at lumapit para gawaran siya ng halik sa labi.
"Ingat ka." Sabi ko bago bumaba sa kan'yang sasakyan.
Kumaway nalang ako at nagsimula ng maglakad. Sakto naman ang pagbaba nila Malfred
sa sasakyan na nasa
harapan ng SUV ni Eros. Lumipad kaagad ang mata ko kay Kade. Tumango lang siya at
tipid na ngumiti bago
naunang naglakad sa mga kaibigan para lapitan ako. Wala si Ylona at hindi ko naman
sila pwedeng lagpasan
nalang kaya nanatili ako para sumabay sa kanila papasok.
"Good morning." Bati niya sabay kuha sa mga librong hawak ko.
Hindi ko na iyon nabawi ng maglakad siya palayo. Sinabayan narin siya nila Yael
kaya wala na akong
nagawa kung hindi ang sumunod. Sinulyapan ko ang sasakyan ni Eros at muli akong
kumaway. Bumusina siya
at tuluyan ng umalis ng makapasok kami sa loob.
"Your fiance?" Tanong ni Kade ng matabi ako sa kan'ya.
"Oo."
"I haven't seen him lately. LQ?"
Umiling ako. Hindi ko alam kung saan niya nakuha 'yon pero mali siya. Sa estado ng
relasyon namin ni Eros
ay parang wala naman na kaming pag-aawayan. Kung meron man siguro ay alam kong
hindi rin naman 'yon
magtatagal. I know him so well and he's matured enough to deal with almost
everything. Iyon ang isa sa mga
pinaka-hinahangaan ko sa kan'ya.
Though nagseselos naman siya gaya nalang noon kay Asher pero hindi naman iyon
kasing lala kapag
nagseselos si Jaxel noon sa tuwing may lumalapit sa aking lalaki. Eros can properly
handle himself when he
is jealous. Kung hindi pa niya sasabihin ng diretso sa akin ay hindi ko iyon
malalaman.
"Hindi. Busy lang sa trabaho kaya ngayon lang kami ulit nagkita."
Hindi na ako masyadong nagpaliwanag sa kan'ya kahit na alam kong hinihintay niya
pang dagdagan ko ang

P 16-1
sinabi.
"I see."
"Sky, gusto mo bang sumama sa casting sa Sabado? Ylona will come." Nabaling ang
atensiyon ko kay Yael.
Tumabi siya sa akin.
"Anong meron?"
"Wala lang. May sinalihan kasing exhibit si Kade kasama 'yung ibang mga pro-
photographers and naisip ko
lang na baka gusto mong sumama at mag-try narin. I really want to have some of your
photos, you know."
I smiled at him.
"I'll think about it. Kapag hindi ako busy baka pwede." Sabi ko kahit na ang totoo
ay kahit hindi ako busy sa
darating na Sabado ay hindi parin ako sasama.
I still have work at kailangan ko ring mag general cleaning para sa panibagong
darating na linggo ay maayos
naman ang bahay namin kahit paano.
"Great!"
"Sama ka ha!" Si Malfred.
Nginitian ko lang siya. Inihatid nila akong tatlo hanggang sa unang silid ko. Ayaw
ko mang masanay ng ganito
pero hindi ko rin magawang tumanggi. They're just being nice. Isa pa, sa palagay ko
ay wala namang masama
kahit na dumarami na naman ang kuryosidad ng mga tao sa paligid ko.
I am Eros's fiance and that's pretty much it. Wala ng makapagbabago no'n. I am
taken at alam na 'yon ng buong
bansa.
Naging abala ako sa pag-aaral sa mga sumunod na araw. Nang sumapit naman ang
Huwebes ay muling
nagpaalam si Eros na babalik sa Cebu para sa trabaho. I spent the whole night with
him and his cousins.
Nang gabi ding 'yon ay nakausap namin si Tito Samuel at ang kapatid niyang si
Autumn na walang bukambibig kung hindi ang tanungin ako tungkol sa mga pamangkin
niya.
Namumula akong sumiksik sa katawan ni Eros dahil sa muling pagtanong ni Autumn. Mas
lalo akong nahiya
sa isiping katabi niya ang ama habang kausap kami ni Eros gamit ang laptop.
Eros chuckled and wrap his arms around my waist.
"Don't put pressure on me, Autumn." Aniyang ikinahagikhik nito.
"I'm just excited!"
"We'll get married first. You know the plan." He said firmly.

P 16-2
Hindi ko na mapigilan ang pag ngisi ko at maging ang pagtutumalon ng puso ko ay
wala ng pakundangan.
Humigpit ang kamay kong perpektong nakadaop sa kamay ni Eros.
"Then get married already!"
Eros glance at me like he's asking for back up. Parang may kung anong kumurot sa
puso ko sa isiping ako lang
naman ang hinihintay niya. Kung siya lang ang masusunod ay baka matagal na kaming
kasal at may anak na
nga.
Handa naman ako. Alam kong handang handa na ako sa buhay may asawa pero maswerte
akong naiintindihan
ni Eros ang huling bagay na gusto't pangarap kong gawin bago 'yon. Ang
makapagtapos. Gusto ko rin namang
kahit paano ay maipagmalaki niyang edukada akong tao. Kahit iyon nalang.
"We'll get to that and I promise to give you lots of playmates so you don't have to
be such a cry baby."
Autumn pouted and then laughed. Natawa narin ako ng makita ang pagsusumbong ni
Autumn kay Tito Samuel
na parang bata.
Ilang sandali pa silang nag-usap hanggang sa matapos ang tawag. Isinarado ni Eros
ang laptop at hinarap ako.
I slide my hand around his neck. Sinalubong ko ang ngiti niya. Wala namang pangamba
sa mga mata niya
gawa ng napag-usapan kaya nakahinga ako kahit paano.
"You sure you don't wanna come with me?" Tukoy niya sa pagbalik ng Cebu.
Hinuli niya ulit ang kamay ko at agad iyong pinisil.
"I'm sorry." I leaned forward to give him a quick peck on the lips.
Hindi na ako lumayo pa. Muli kong hinalikan ang kan'yang labi kahit na nakikita ko
sa gilid ng aking mga
mata ang mga pinsan niyang nasa garden area ng bahay ng mag asawang Jacob at
Juliana. Pasimple akong
sumulyap sa glass walls.
Ang mag asawang Delaney ay abala sa pakikipag-usap kay Sergio at sa kasama nitong
babae. Si Lance,
Thiago at Ivan naman ay may sariling usapan habang si Asher ay nasa gilid lang ng
pool at may kausap sa
telepono.
Marahan siyang tumango at sinabayan narin ang halik ko kaya nawala ang atensiyon ko
sa mga taong nasa
labas.
"I just wished we had more time together. I don't want to be immature but it's hard
without you. It's so hard
walking into that mansion knowing that you're not there." He sighed heavily.
I like the way he admits being immature. Kahit na hindi naman 'yon pagiging
immature para sa akin. His
sentiments are justifiable.
Nang makita ko ang lungkot sa mga mata niya ay parang gusto ko na namang pagsisihan
ang estado ng buhay
ko na matagal ko nang hindi naisip. Simula kasi ng matapos ang show at magkaayos
kami ni Eros ay hindi ko
na nasisi ang kahirapan pero ngayon, ang isipin na hindi ako pwedeng sumama sa
kan'ya dahil may trabaho
P 16-3
akong kailangang gawin ay parang dapat ikasakit ng dibdib ko.
"I'm sorry baby," I kiss the side of his lips. "Next week I promise I'll ask my
boss to let me have a day off. I'll
make sure we have more time when you come back. I'm sorry." Lumayo ako ng kaunti
para sipatin ang
reaksiyon niya.
I want him to trust my words. Na gagawin ko ang lahat para makabawi sa kan'ya sa
hindi ko pagsama pabalik
ng Cebu. Para makabawi sa mga oras na parehas kaming busy at halos wala ng oras sa
isa't-isa.
Pumikit siya at inangat ang kamay ko sa kan'yang pisngi bago ipadausdos hanggang sa
kan'yang labi at
dampian ng halik ang aking nakabukas na palad.
Agad na nagsalubong ang aming mga mata ng dumilat siya. He smiled. Ang ngiting iyon
ang pumutol sa lahat
ng pag-iisip ko. Alam kong ang pag ngiti niya ay simbolo ng lubos na pag-intindi
lalo na sa sitwasyon namin
ngayon.
I kissed him passionately. Hindi ko na alintana ang mga kaibigan at pinsan niyang
isang lingon lang sa gawi
namin ay makikita na kami kaagad.
Ginising ni Eros ang natitira kong katinuan para pigilan ang halikan namin ng
hapitin niya ang katawan ko
palapit sa kan'ya. Though I need to stop him from kissing me aggressively, I
didn't.
Parang ang katinuang natitira sa akin ang siyang nagbigay pa ng kagustuhang mas
mahalikan siya ng mabuti.
His lips leave mine and lowered himself down to my neck. Napakapit ako sa kan'yang
leeg ng maramdaman
ko ang mapanuyo niyang labi doon. Para akong hinika sa pag-angat ng kamay niya
patungo sa aking hita...
Pataas.
Muling umangat ang labi niya sa aking bibig. His tongue slides between my lips and
into my mouth, and I
welcomed it willingly. I let my tongue battled with his while his hands are
caressing my body. He groans and
presses himself against me as my right hand slide up his neck and his hair while
the other supported our
weight on the couch. Sa muli niyang pagdiin ay nawalan na ng lakas ang kaliwang
kamay ko sa pagtukod at
sabay na kaming napahiga sa couch. He's still kissing me though. Walang pag-
aalinlangan at pagdadalawangisip ang mga halik niyang 'yon.
Sa paraan ng paghalik niya ngayon sa akin ay alam kong gaya ko ay wala narin siyang
pakialam kung mahuli
man kami ng kung sino rito. I'm glad that the Delaney's only have two house
helpers. Pero kahit na siguro
makita kami ng kung sino ay hindi rin kami hihinto. I'm lost again and I can't stop
it now.
Sunod ko nalang naramdaman ang kamay ni Eros ng marahang inangat ang suot kong
dress hanggang sa aking
balakang habang nagpapatuloy sa paghalik sa akin.
He touched my stomach and make its way up to my chest. Sa muling pagbaba ng halik
niya sa aking leeg ay
siya namang pagdilat ko ng kaunti.
I can't believe we're doing this in the living room right across where I can see
everybody!
Parang kahit na hindi tama ay gusto ko lang na magpatuloy. Kahit na hindi magandang
tignan ay gusto kong
magpakalunod sa kan'ya.
P 16-4
Nakakadagdag kaba mang nakikita ko ang mga paglingon ng tao sa labas na siguro'y
hinahanap na kami pero
mas lalo lang akong nae-excite.
Sa bawat tunog ng mga labi niyang humahalik sa aking leeg ay mas lalo kong
nararamdaman ang paglakas ng
kalampag ng aking puso.
His lips stop from kissing my neck. He pulls himself slightly on top of me and look
me straight in the eyes.
Kumurap kurap ako dahil ramdam kong parang ilang minuto nalang ay muli akong
pipikit at hahayaan nalang
siyang angkinin ako ng tuluyan dito mismo.
"Is it crazy if I say that I want to make love to you right here baby?" Namamaos
niyang tanong habang
dinadama na ang aking dibdib. "Is it crazy if I say that I still can't get enough
of you even though we already
made love all night?" He lowers his lips until it's pressed against mine so softly
I barely even feel it.
"It's not..."
Natigil ako sa pagsasalita at napasinghap nalang ng maramdaman ko ang daliri niyang
humaplos sa tuktok ng
aking dibdib. I bit my lower lip when I felt his other hand make it's way on my
back to unclasped my bra.
Nang lumuwag 'yon ay marahan niya itong ibinaba, sapat para damhin ang ibabaw ng
aking dibdib. Ramdam
ko ang daliri niya at ang telang sabay na nagbibigay ng kiliti sa akin.
"It's not crazy at all..." I closed my mouth when I felt him gently caressed my
breast.
He lowers his mouth again until it meets mine. Pinigilan kong kagatin ang labi niya
dahil sa intensidad ng
paraan ng kan'yang paghalik. The way his tongue teases my mouth made me dizzy. Para
akong nalalasing at
nawawala na ng tuluyan sa sarili.
We kissed for a minute before he pulls back. Naramdaman ko ang pangungulila ng
marahan niyang ibaba ang
kamay palayo sa aking dibdib at palabas sa ilalim ng aking damit.
Hinihingal niyang ipinagdikit ang mga noo namin.
"Pero kahit na gusto ko, hindi ko naman gustong makita ka ng iba... You're just
exclusively for me, Skyrene."
Ilang beses akong napalunok ng umalis siya sa aking ibabaw. Pakiramdam ko ay
nilalagnat na ako dahil sa
nangyari.
Inayos niya ang umangat kong damit pagkatapos ay umupo ng tuwid sa aking harapan.
Bumaba ang mga mata
niya sa aking dibdib kaya wala sa sariling napatakip ako doon. Akmang aayusin ko na
ang bra ko galing sa
likod pero maagap niyang hinawakan ang kamay ko.
"But that doesn't mean that I will stop myself from making love to you right now."
Umangat ang gilid ng labi
niya at agad akong tinulungang makabalik sa mga paa ko.
Nalilito akong napatitig sa labas. Parang nilubayan ako ng kaluluwa ko ng magtama
ang mga mata namin ni
Juliana. Ngumiti siya kaagad at kinawayan ako. Sasagot na sana ako pero hinila na
ako ni Eros papunta sa
kung saan kaya tanging tango nalang at pilit na ngiti ang naisagot ko.
Hindi ko na naisip kung ano ang sasabihin nila sa akin ngayon dahil sa matagal
naming pagkawala ni Eros sa
P 16-5
kasiyahan.
I found myself kissing him again right before the door shuts when we entered an
unfamiliar room. Kung
kanina ay may pagpipigil pa kay Eros, ngayon naman ay parang nakawala na sa matagal
na pagkakakulong
ang lahat ng emosyon niya.
Ang mga kamay niya ay mabilis na humapit at naglakbay sa aking katawan. Maging ang
kan'yang mga labi ay
hindi na ako binigyan ng pagkakataong makapagtanong.
Sunod ko nalang naramdaman ang paglapat ng aking likod sa malambot na kama. Pinutol
ko sandali ang
paghalik sa kan'ya para ilabas ang mga katanungan ko pero ang ambang pagsasalita ko
ay napalitan ng impit
na ungol nang agad na umilalim ang mainit niyang kamay at binalikan ang iniwan
kanina.
Ang mga labi niya naman ay muling lumandas sa gilid ng aking tenga pababa sa aking
leeg.
He pulled one side of my bra and automatically cupped my breast.
"Eros..."
Suminghap ako dahil sa tila pagkawala ng hangin sa aking baga ng bumaba ang
kan'yang mapangahas na labi
sa aking collar bone.
"B-Baka hinahanap na nila tayo." I said softly, lasing na sa mga nangyayari.
"Let them search for us while we are busy getting lost..." Sagot niya sa gitna ng
paghalik sa aking katawan.
Natahimik na ako ng tuluyan. Hindi ko na alam kung may salita pa bang pwedeng
makapagpahinto sa kan'ya.
But I'll be damned if he stop. I'll probably feel disappointed if he stop kissing
me.
Mabilis niyang naalis sa katawan ko ang aking suot na dress. Hindi na rin ako
nagsalita pa dahil alam ko
namang hindi ko na siya mapipigilan sa gustong gawin.
Humiwalay ang katawan ko sa kama ng masakop ng kan'yang mainit na labi ang aking
dibdib. He licks,
nibbles at caress it gently while his other hand pull my panties down. Tinulungan
ko siyang maalis iyon sa
aking katawan.
I immediately inhale sharp breaths when his fingers touched my wetness. Bumalik ang
kan'yang labi sa aking
tenga.
"You're dripping wet, baby..." My cheeks burned at that, along with all parts of my
body.
He tease my femininity with his touch. Umangat pabalik ang kamay ko sa kan'yang
leeg hanggang sa kan'yang
buhok. I pulled him closer to me. I kissed his lips the way it should be kissed. Sa
paraang 'yon ay nakakuha
ako ng oras para bumawi sa ginagawa niya ngayon sa aking katawan.
A moan escaped my mouth when he slides a finger inside me.
"And I love how I can make you wet every time."

P 16-6
My moans were followed by curses when he slides another finger inside. Hindi ko
alam kung tama bang
nagagawa niyang paglaruan ang emosyon ko sa bawat haplos at mga salita niya pero
wala akong masabing
reklamo. I fucking love how his fingers move in and out of me. How his lips kissed
my body and how his
words makes me drunk.
He kisses me hard, drowning all my sounds while my body begins to tremble beneath
his hand. Wala na
akong maisip kung hindi ang sensasyong dala ng kamay at salita niyang patuloy akong
inaalipin!
"Eros... Oh my God!"
His stroked didn't lasts that long. In just a second, I felt a familiar sensation
ruled my body and made me
reached my climax.
Hindi nagkulang ang mga labi niyang aluin ang mga ungol at ang pagsuko ko. Hinayaan
niyang sagutin ko ang
mabagal niyang paghalik, binibigyan ako ng oras na makahinga at makaalpas sa naabot
na rurok.
He stops kissing me and runs his left hand to my neck and lifts slightly off of me,
holding his weight up on his
right elbow. I can't stop my cheeks from burning. Lalo na't nakabalandra sa mukha
ko ang mapupungay na
matang 'yon at ang mga labing kulay dugo na sa pula.
We didn't even move or talk for a while. Nanatili lang kaming nakatitig sa isa't-
isa habang hinihintay ang
sunod na galaw ng aming mga katawan.
Sa pag arko ng labi niya ay nakagat ko ang aking labi. Inangat niya ang kan'yang
kamay paalis sa aking leeg
at ipinadausdos 'yon hanggang sa gitna ng aking dibdib bago 'yon ilagay sa kan'yang
bibig.
He's slowly sliding his fingers out of his mouth while staring intensely at me. I
bit my lip hard because of
that. Parang lalo kong naramdaman ang pag ikot ng mundo ko dahil sa patuloy niyang
pang aakit sa akin.
Damn! He's an expert!
Ngumisi siya at muling ibinalik ang kamay sa aking katawan. Inayos niya rin ang
kan'yang sarili sa aking
ibabaw at mabilis akong ginawaran ng halik sa labi.
I can tell that he's just letting me cool down from what happened. Eros must really
have a long patience when
it comes to me. Dahil kahit na kitang kita ko sa kan'yang mga mata ang kagustuhang
maangkin na ako ay
hinahayaan niya muna akong kumalma.
But how can I do that? How can I calm myself down when his eyes wants to make me
reach another orgasm?
"It is fucking crazy how you got me so addicted to you, Sky..." He lowered himself
to kiss me again. "You're
like a drug... My kind of drug." He said with each pull.
Idiniin ko ang mga kamay ko sa kan'yang dibdib kaya napaangat siya. Nang tuluyan
kaming makaupo ay
iginiya ko ang kan'yang katawan pahiga sa kama. I switched our positions. Tinanggal
ko na ang natitirang
saplot sa aking katawan.
"I don't mind being your drug, Eros..."

P 16-7
Ngumiti ako ng umangat ang gilid ng kan'yang labi. Inayos ko ang aking sarili sa
kan'yang ibabaw.
"But isn't it unfair that I'm the only one who's naked right now?" Mapanuyo kong
tanong na nagpatawa sa
kan'ya.
God, I love hearing that! Parang sa tuwing naririnig kong napapatawa ko siya ay
malaking achievement na
iyon sa parte ko.
Umupo ulit si Eros at sinimulan ng tanggalin ang kan'yang pang itaas na damit.
Niyakap niya ang katawan ko
at pagkatapos ay umangat sa kama. He tossed his shirt on the floor. Itinaas niya
ang kan'yang mga kamay sa
headboard kaya naman nagkaroon ako ng pagkakataong tanggalin ang kan'yang suot na
pantalon. Hindi ko
inalis ang titig ko habang ginagawa 'yon.
Narinig ko ang ilang ulit na pagbubunyi ng utak ko sa ilang beses niyang paglunok.
Maya maya pa ay hindi na
niya napigilan ang sariling tulungan akong tanggalin ang lahat ng saplot niya sa
katawan.
He waste no time, he help me positioned myself on top of him while he remove his
pants. Maya maya pa ay
nagpaubaya na ako sa mga kamay niya. Marahan niya akong inangat at hinalikan sa
labi bago dahan dahang
gumalaw sa aking ilalim.
"Oh, baby," he groans.
Mahigpit akong napayakap sa kan'ya dahil sa mabagal na pag-iisa namin. I can feel
his hardness slowly
filling my sex. Ilang beses kong narinig ang ungol niya habang unti-unti kaming
nag-iisa.
"God, it feels so good..."
"Eros..." I pulled and press myself against him, pushing him further inside me,
causing him to grip my waist
even more.
Ilang beses ko pang narinig ang pagtitimpi niyang huwag kontrolin ang lahat pero
sandali pang galaw ko sa
kan'yang ibabaw ay siya na mismo ang sumuko. Mabilis niyang pinagpalit ang mga
pwesto namin.
He slams into me so unexpectedly that I scream so loud. Tinakpan ko ang aking bibig
at hinayaan siyang
angkinin ako.
Sunod sunod ang paghinga niya sa aking leeg kasabay ng pagbilis ng kan'yang galaw.
Kahit na nakatakip na
ang aking bibig ay kusa paring kumakawala ang mga ungol kong dulot ng nakakabaliw
na sensasyon!
"I love hearing you scream but I'm afraid that they will find us before we even
reach heaven, baby..." he said
in his husky voice.
Kahit na hindi ko siya nakikita ay nai-imagine ko ang nakangisi niyang mukha na
ini-enjoy ang lahat ng ito.
Ang lahat ng sigaw ko. Ang pagpapaubaya ko.
Iniyakap ko ng mahigpit ang aking mga kamay sa kan'yang katawan at hinayaang
pigilan ang mga ungol gamit
nalang ang pagkagat sa aking labi. I can almost taste blood because of that.
"I don't want this to end, baby... I want all of you inside me..." I said between
my moans.
P 16-8
"Baby, don't say that. I might reach fucking heaven too early..." Aniya sa hirap at
hinihingal na boses.
"I..." I stopped again when he thrusts deeply inside me. "I don't mind, ah!"
"Are you almost there?" he asks.
"Yeah!" I feel myself begin to tense as he moved in a fast pace!
Hindi na siya sumagot bagkus ay muli nalang ibinalik ang labi sa aking bibig para
lunurin ang mga pagsigaw
ko. All I can hear is our body smashing into each other and the sound of my heart
beating so loud inside of my
ribcage.
Hindi ko na alam kung ano pa ang hahawakan ko para lang ihanda ang sarili sa
papalapit at rumaragasang
sensasyon pero bago pa ako makapag-isip ay naramdaman ko na ang panginginig ng buo
kong katawan
maging ang kay Eros sa huling dalawang mabilis at malalim niyang paggalaw.
"Dammit!"
His cursed traveled on my throat and sends quivering waves in every part of my
body! Our rhythm cautiously
begins to slow down until it stopped.
Ngayon ay tanging ang malalalim naming paghinga ang naririnig ko. Hinayaan kong
pagbigyan ang aming
sarili ng oras para makapag-adjust.
Maya maya pa ay lumuwag na ang yakap niya sa akin at agad na inangat ang sarili
palayo sa aking katawan.
Napadilat ako ng maramdaman kong nakatitig siya sa akin.
"I love you, Skyrene..." He said.
Ngumiti ako at tumango.
"I love you more, Eros."
Hinalikan niya ang aking noo bago tuluyang umalis sa aking ibabaw. Iginiya niya ako
sa kan'yang katawan at
agad na niyakap. Muli akong napapikit ng maramdaman ko ang mumunting halik niya sa
aking noo.
"I never thought heaven could be my favorite destination..." He softly whispered.
"Eros!" Marahan kong sinapak ang dibdib niya kaya natawa siya.
Kahit na pagod ako dahil sa ginawa namin ay hindi ko kayang manahimik lalo na sa
mga lumalabas na salita
sa kan'yang bibig! I can't take him! Wala ng katapusan ang pagwawala ng puso ko! Ni
hindi pa nga humuhupa
ang lahat, heto naman siya sa mga salita niyang nakakabaliw!
Inangat niya ang kan'yang kamay para hawakan ang aking baba at ituon ang mukha ko
sa kan'yang mukha.
"I'm just being honest," He grins. "Should I call you heaven instead of baby?"
Pilyo niyang tanong kaya
nasapak ko ulit siya!

P 16-9
He chuckled and hugged me tightly.
Ilang beses niyang hinalikan ang aking noo buhok kaya wala na akong nagawa kung
hindi ang pumikit muli.
"But I guess it doesn't matter because heaven and Sky are just the same,"
Napangiti ako ng mag-angat ako ng tingin pabalik sa kan'ya. His eyes were gleaming.
Umarko ang gilid ng
labi ni Eros bago muling magsalita kasabay ng paghaplos niya sa aking pisngi.
"And you are my Sky," Lumamlam ang mga mata niya at ang kan'yang mga salita ay
kusang dumaloy patungo
sa aking puso. "You are my baby, my heaven and my everything." He said with
contentment.
Ikaw yung stalker niya noh? Ms.Author pang -ilan na ba nitong ginawa??????????????

P 16-10
CHAPTER 14
41.8K 1.2K 122
by CengCrdva

Never
Gusto kong matawa sa kabila ng lungkot na nararamdaman ko ngayon. Inihahatid ko si
Eros ng tingin habang
papasok sa private jet na pagmamay-ari ng mga Lewis.
Pagkatapos ng klase ay sumama ako para maihatid siya. Kahit na alam kong ilang araw
lang naman kaming
hindi magkakasama ay hindi ko parin mapigilang malungkot ng sobra.
Paano ko nga ba gagawin 'yon kung siya ang kasiyahan ko? How can I be happy without
my happiness with
me? I don't even know how to genuinely feel that when he's not around.
Sabi nila kapag nagmahal ka gamitin mo palagi 'yung utak mo at hindi lang lagi ang
puso. Sabi nila huwag
mong ibibigay ang lahat ng sa'yo. Huwag mo siyang gawing mundo. Huwag mong hayaan
ang sarili mong
malunod sa kan'ya. Those were the rules I used to follow before I met him. And now
that he's in my life, I
wonder how can I still apply that in our relationship.
Paano ko papaganahin ang utak kong huwag ibigay ang lahat sa kan'ya at huwag siyang
gawing mundo kung
iyon mismo ang nag-uudyok sa akin na mas sumisid pa pailalim at magpakalunod sa
pagmamahal niya?
Naputol ang pag-iisip ko ng kumaway siya. Nag flying kiss naman ako bago siya
tuluyang mawala sa paningin
ko. I did not follow him inside the jet. Baka kasi kapag ginawa ko ay hindi na ako
bumaba at sumama nalang
sa kung saan man siya pupunta.
Nang sumapit ang Sabado ay naging abala ako sa cafe. Sakto namang check up ni Nana
at maraming
kailangang gawin ang mga kapatid ko kaya naobliga akong magbantay ng shop pag-uwi
ko galing sa trabaho.
Kinabukasan naman ay naglinis ako ng kaunti sa bahay bago muling magtrabaho sa
cafe.
"Uy, Sky! Okay ka lang?" Napapitlag ako sa ginawang pagsiko sa akin ni Dane.
Katatapos ko lang punasan ang counter at ang huling naaalala ko ay nakatingin lang
ako sa labas dahil sa
dalawang ibon na nagtutukaan kanina. And after that wala na akong maalalang rason
bakit ako nanatiling
nakatanga sa labas kahit na wala na ang mga ibon.
Tumayo ako ng tuwid at hindi na napigilan ang paghikab. I only got two hours of
sleep yesterday. Hinintay ko
kasi si Eros na makauwi pagkatapos ng meeting niya bago ako matulog.
Kahit na sinabi niya namang matatagalan siya ay nagawa ko paring maghintay. I've
been waiting for him these
past few days kaya hindi na bago sa akin ang gano'n. Nasanay narin akong mag-adjust
para lang magkaro'n
kami ng sapat na oras para makapag-usap.
"Okay lang."

P 17-1
Sinundan ako ni Dane hanggang sa likod patungo sa stock room. Sandali akong naupo
sa maliit na upuang
nasa gilid bago muling humikab. Damn, I'm sleepy!
Sleep is just one of many things you take for granted. Naalala kong noong bata pa
ako ay halos paluin na ako
ni Arlette kapag sinasabi niyang matulog ako. Gano'n din si Herald para daw
tumangkad kami.
Noon hindi ko makuha ang logic dahil may mga kapit-bahay naman kaming sagana sa
tulog pero bansot parin.
Iyon rin minsan ang idinadahilan ko kay Arlette pero binabalewala niya lang ako.
Minsan, nagkukunwari nalang kami ni Ramiel para lang matahimik sa sermon ang bahay
namin. Ang sabi
niya, ang mga bata raw ay kailangan ng maraming tulog. I don't really understand
why pero sa puntong ito ng
buhay ko ay malinaw na sa akin.
Kung alam ko lang na ngayong nagta-trabaho na ako ay hahanap hanapin ko ang bagay
na 'yon, sana noong
mga panahong ipinagpipilitan nilang matulog kami ay ginawa ko nalang. Sana sumunod
nalang ako. Ngayon
kasing hawak ko na ang oras ko ay hirap na akong makakuha maski man lang anim na
oras sa isang araw.
Now I hate being an adult. Sana mas bumagal nalang ang oras noong bata pa ako para
mas na-enjoy ko 'yon...
Ipinilig ko ang aking ulo dahil halos malasahan ko ang pait sa mga salitang naisip
ko. No. I don't want to go
back to my childhood.
Bumalik ako sa kasalukuyan ng tumabi si Dane sa akin.
"Puyat at pagod ka na naman 'no?"
Dahil maaga pa at wala pang masyadong tao ay nagagawa pa naming iwan si Jusly nang
mag-isa sa harapan.
Tumango lang ako bilang sagot. Bumuntong hinga siya at mas lalong sinuri ang
kabuuan ko.
"Kahit wala si Eros napupuyat ka parin? Ano bang klaseng lifestyle 'yan?"
Napasimangot ako sa sinabi niya pero wala namang mahagilap na sagot.
"Bakit kasi hindi ka nalang pumayag sa pagiging model? Mas madali namang di hamak
'yung trabaho na
gano'n kaysa dito. Tapos sabi pa 'di ba hindi ka naman pipilitin sa oras? Kapag
free ka lang at feel mong mag
shoot?"
Tinakpan ko ang aking bibig ng muling kumawala ang paghikab ko. Pumikit ako ng
mariin at agad na tinuyo
ang kaunting luha na namuo sa gilid ng aking mga mata.
Simula ng sabihin ko sa kan'ya kahapon ang tungkol sa offer ni Kade ay hindi na
niya ako tinantanan sa
pagtatanong at pangungumbinsi.
I get her point pero hindi ko parin talaga lubos maisip na papasok ako sa gano'ng
klase ng trabaho lalo na't
okay naman ako sa ganitong set up. Okay naman kahit na pagod at limitado lang ang
oras ko sa pagtulog.
Imbes na sagutin siya ay nagkibit nalang ako ng balikat bago bumalik sa harapan.

P 17-2
Gano'n ang naging buhay ko sa mga sumunod na araw. Mas naging abala ako at naging
puyat ng sumapit ang
linggo ng pag re-review para sa exam week. Kung minsan nga ay hindi na talaga ako
nakakatulog at napuno
na ng kape ang katawan ko para lang makapag-review.
Gusto kong matapos ang pag-aaral ng may mataas na grado kaya doble ang effort ko
ngayon.
Hindi gaya noon na ang gusto ko lang ay pumasa at matapos ang lahat. That was my
goal. Siguro kasi noon ay
wala namang taong makaka-appreciate kung sakaling maging cum laude pa ako pero
ngayon, I have Eros. At
ang lahat ng opinyon niya sa akin ay mahalaga. Kahit iyong mga simple.
Sa pangalawang araw ng pagre-review ay doon ko lang nasimulang pagnilayan ang
tungkol sa modeling dahil
parang sasabog na ang utak ko sa pagod.
Naisip kong kung wala ang cafenity sa schedule ko ay makakapag-pahinga pa sana ako.
Kapag may extra rin
akong pera ay hindi na kailangang mag tutor ni Ramiel para makatulong sa pagkain
namin. Pwedeng siya
narin ang permanenteng pumalit sa akin sa internet shop ni Nana nang sa gayon ay
mas maluwag ang oras ko
sa lahat. Mas matutulungan ko pa siya dahil gaya ng sabi ni Fria ay malaki ang
kikitain ko kahit part time lang
'yon.
Naisip ko rin ang mga parating naming bills. For sure ang kita ko ngayong sahod sa
cafe ay sakto lang para sa
mga gastusin namin dahil ang perang natanggap ko noong exhibit ni Kade ay
naipambayad ko na sa ibang
utang namin.
Mabuti na nga lang at nandiyan si Nana para bigyan kami ng supply ng groceries
kapalit ng pagbabantay
namin sa shop.
Speaking of Kade, he is not asking me too much about his offer. Kapag nasasalubong
ko sila o kapag
sumasama ako sa pagyayaya ni Ylona ay kaswal lang naman ang mga takbo ng mga usapan
namin.
During the whole week, we just talked about the casting and their basketball game.
May mga iilan rin namang
napag-usapan tungkol sa plano niya sa mga darating pang opportunities sa kan'yang
career pero maliban doon
ay wala na.
Nang sumapit ang unang araw ng exam ay naging panatag akong may makukuha akong
mataas na score. Ang
lahat kasi ng pinagpuyatan ko ay lumabas sa kada test na sinagutan ko.
Ako:
I'm done. Basic.
Napangiti ako ng mag sent ang text ko para kay Eros. Kahit na inaantok ay alam kong
worth it naman ang lahat
paghihirap ko dahil alam kong hindi malayong ma-perfect ko ang mga exam.
Bumilis ang tibok ng puso ko ng maramdaman ang pag vibrate ng aking hawak.
Baby:
Glad to hear that but it kinda sucks not giving you a good luck kiss today.

P 17-3
I replied right away.
Ako:
It's okay. Your lips occupied my mind the entire time I was answering the tests and
I'm hundred percent sure
that I got all the questions right because of that.
Bumagal ang lakad ko dahil sa kaakibat na kiliti ng mga text ni Eros sa akin. I
know I look so weird right
now but I don't care. Hindi ko kasi mapigilang mapangisi sa tuwing nababasa ang
bawat text niya.
Eros:
That made me want to kiss you so fucking hard right now. God, Sky. How can you turn
me on with just that?
Kinagat ko ang aking labi at sinulyapan ang daan. Nginitian ko ang mga babaeng
ngumiti sa akin. Ang lahat ng
sobrang tuwang nag-uumapaw sa pagkatao ko ay sa kanila ko nalang ibinabaling.
Nang lumuwag ang dagat ng mga estudyante ay saka lang ako nakapag-reply ulit kay
Eros.
Ako:
Am I really turning you on right now?
Baby:
Yeah. I can't stop reading your text while I'm in the middle of this meeting.
Nabawasan ang ngiti ko ng maisip na may meeting nga pala siya ngayon pero gustohin
ko mang tigilan ay
hindi ko magawa. Parang ang sarap sa pakiramdam na kahit masyado siyang busy at
maraming dapat unahin
ay nagagawa niya parin akong kausapin. Those little things really matter to me.
Ako:
Naiistorbo na ba kita? I will stop texting you now.
Pakiramdam ko'y humiwalay ang kaluluwa ko sa aking katawan ng imbes na text ang
dumating ay napukaw
ako sa malakas na pagtunog ng aking cellphone gawa ng pagtawag ni Eros.
Nagmamadali akong umibis sa gawi papunta sa mga bench na nasa gilid ng building
one.
"Y-Yes?" Kusang lumabas ang ngisi ko dahil sa tono ng boses kong napaka-pormal
kahit na ang totoo ay
gusto ko na nalang magsisisigaw sa tuwa.
My cheeks burned when I heard him laugh. Wala akong marinig sa background niya kaya
nagsalita ako ulit.
"Tapos na ba 'yung meeting mo?"
"Not yet. I just want to hear your voice before I go back in there."

P 17-4
His words made my knees tremble. Mabuti nalang at nakaupo na ako dahil kung hindi
ay baka napasalampak
na ako sa bermuda grass na nakalatag sa malawak na school grounds.
"Mag-uusap naman tayo mamaya kaya sige na." Sabi kong taliwas sa totoong gusto kong
mangyari.
Sa ngayon ay isa lang ang gusto ko at 'yon ay ang maubos ang natitirang oras sa
araw na ito na kausap siya.
Kahit sa paanong paraan ay gusto kong magka-konekta kami.
"They're fine... I'm not. Miss na ulit kita, e."
Napahigpit ang kapit ko sa telepono dahil sa lambing ng boses niyang gumapang sa
tenga ko patungo sa aking
tiyan. Ang mga kiliti ng paru-paro ay parang nanganganak sa dami!
"Are you trying to make me cry?"
He chuckled again. I love that. I love how his voice makes my heart jump. I love
everything about him. Lahat
lahat.
"I miss you... And I can't wait to be with you again, Sky."
"I miss you more, Eros..."
Nang maisip kong ilang araw pa kaming hindi magkikita ay nahaluan na ng bigat ang
puso ko. Hindi na 'yon
mabilis gawa lang ng tuwa dahil kausap ko siya. Nalulungkot narin ako dahil wala
kaming magawa sa ngayon
kung hindi ang magtiis muna. We've got this and we will make this work.
Gano'n ang naging sistema namin ni Eros sa mga araw na malayo kami sa isa't-isa.
Sa pagbalik niya ng mas matagal gaya ng mga nauna ay nakita niya kung gaano ako
napapagod sa araw-araw
na gawain. Hindi lang sa bahay o sa eskwela kung hindi pati narin sa trabaho ko.
Natutupad ko man ang pangako kong oras ng pagbawi namin pero hindi parin 'yon
sapat. Parang kulang narin
nga ang habang buhay para masulit namin ang mga oras na kasama ang isa't-isa.
Every second is everything. Parang ang bawat minutong lumilipas ay gusto kong
habulin at pakiusapang
dumoble nang sa gano'n ay mas matagal pa kaming magkakasama.
"Hmm..." Napamulat ako ng maramdaman ang paghalik ni Eros sa aking leeg.
I spent the night in his house. Kailangan ko kasing mag-review at magpatulong sa
ibang subject ko kaya dito
ako nagpalipas ng gabi.
"Wake up, baby. It's time to work."
Ilang beses akong pumikit ng mariin. Sa tuwing idinidilat ko ang mga mata ko ay
kusa lang iyong bumabalik
sa pagkakadikit dahil sa liwanag na hindi pa nito handang tanggapin.
Pagkatapos ng exam week ay lumuwag naman ang schedule ko pero hindi parin 'yon
sapat para
makapagpahinga ako ng maayos. I still need to prepare for my report on Tuesday,
tapos mayroon pa akong

P 17-5
isang group project sa isa kong klase.
Tama nga si Dane, ano bang klaseng lifestyle ito?
Bumaling ako paharap kay Eros pero imbes na tumayo na at mag ayos ay inilagay ko
ang aking kamay sa
kan'yang bewang pagkatapos ay isiniksik ang sarili sa mainit niyang katawan.
Napangiti ako ng halikan niya
ang aking noo habang sinasagot ang aking yakap.
"Do you still want to sleep? Should I call the cafe?"
Marahas akong dumilat at nag-angat ng tingin sa kan'ya.
"Papasok ako."
Tumango siya at hinawi ang mga buhok na humaharang sa aking mukha.
"You sure you don't want to stay all day with me?" He grins. Tinapik niya ang kama
bago nagpatuloy. "This
bed is so damn cozy, baby..." He teased.
Natatawa kong hinampas ang dibdib niya at umangat para makaupo na. Kinusot ko ang
mga mata ko bago siya
muling tignan. Nakatingin lang rin siya sa akin pabalik at hinihintay ang desisyon
ko.
I'm tempted but I can't skip work. Ngayon pang dapat kong isipin ang kakainin namin
sa susunod na buwan
dahil ang natitirang pera ko nalang ay tama lang pambayad ng mga bills.
"I need to work, Eros." Malungkot kong sabi.
Tumango siya at umahon sa pagkakahiga para pantayan ako at pagkatapos ay hinaplos
ang aking pisngi.
"I know and I understand," He lifts my chin so that our eyes will meet. "Kaya mo pa
ba?"
His question makes me smile. Sa simpleng tanong niyang 'yon ay ramdam ko ang pag-
uumapaw ng kan'yang
pag-aalala.
Nakakataba ng pusong maisip na kahit sa simpleng pagtatanong niya ng gano'n ay
malaki ang naging epekto sa
akin.
Ni minsan ay wala namang nagtanong sa akin kung kaya ko pa ba ang lahat. Wala ni
minsan ang nag-alaga sa
akin gaya ng pag-aalaga ko sa mga kapatid ko.
Na kahit ang sarili ko nga ay hindi ko na maharap para lang buong puso kong
maituloy ang responsibilidad ko
bilang pundasyon ng pamilyang naiwan sa akin. Kaya ngayong may isang tao nang nag-
aalaga sa akin ay hindi
ko maiwasang manibago pero sa magandang paraan.
Parang gusto ko ng ngang masanay na palagi siyang nandiyan kahit na may mga pag-
aalinlangan parin ako
kahit papaano.
Ayaw ko kasing balang araw ay ako nalang ang isipin niya at ang mga makabubuti sa
akin. I want him to take
care of himself too. Ayaw kong mas isipin niya ako kaysa sa sarili niya.

P 17-6
"I'm fine."
He sighed heavily.
"Bakit hindi ka nalang tumigil sa pagta-trabaho? I can support you-"
"Eros..." I cut him off immediately.
Alam ko na kung saan na naman papunta ang usapan namin. Pinagdiin niya ang kan'yang
mga labi para pigilan
ang muling pagsasalita.
"It's just a suggestion. Hindi naman kita pinipigilang magtrabaho. Hindi ko lang
gustong napapagod ka. I
know you're tired, kahit na hindi mo sabihin sa akin."
Pinigilan kong maluha dahil ni minsan sa buhay ko ay hindi sumagi sa isip kong
napagod ako. But hearing him
said that, ngayon ko lang nadamang nakakapagod na nga. I'm draining. Pakiramdam ko
ay binuksan ni Eros
ang isang parte ng utak kong ayaw umamin na may kahinaan rin ako. Na hindi ako
superhero na kayang gawin
o akuin ang lahat.
Nakakapagod din. Pagod na nga ako pero anong magagawa ko? This is my life. Wala
akong karapatang
huminto.
"If you're tired, then rest. You don't need to do all of this, Skyrene... I can
help you. I want to help you."
Napahugot ako ng isang malalim na paghinga. I nodded.
"But I still have to work. I still need to earn money. Alam mo naman na ayaw kong
umasa sa'yo. I don't want
that."
"Then at least find another job that doesn't require you to stand for twelve hours
a day. Bakit hindi ka nalang
sa shop?"
Umiling ako. Gustohin ko man pero ayaw kong magpasweldo kay Nana. Masyado na akong
maraming utang
na loob sa kan'ya para magpabayad pa.
Nagbaba ako ng tingin ng may pumasok kaagad sa isip ko. Sandali akong natahimik.
Gano'n din siya. Tanging
ang pagpisil niya sa aking kamay ang nagbibigay sa amin ng koneksiyon ngayon.
Sa muling pag-angat ng mga mata ko pabalik sa kan'ya ay nakatitig lang siya sa
akin, tila hinuhulaan ang mga
bagay na pumasok sa utak ko.
"P-Papayag ka bang maging part time model ako?"
Silence.
Ilang minuto ang lumipas na wala akong narinig sa kan'ya. Ang mga mata niya ay
lumihis sa likuran ko at
kalaunan ay ibinaba nalang.
I don't know what he is thinking right now pero kung ano man ang magiging sagot
niya ay tatanggapin ko. I

P 17-7
respect and value his decisions too. Lahat ng gagawin ko ay gusto kong alam niya at
kung hindi siya palagay
sa isang bagay na gusto kong gawin ay hindi ko na itutuloy.
Sa bawat paggalaw ng mga daliri niya sa kamay ko ay napuputol ang aking paghinga.
I've never thought
silence can make me so tense. Parang naririnig ko ang pilantik ng oras dahil sa
pananahimik niya.
Nang muling umangat ang tingin niya pabalik sa akin ay buong tapang ko iyong
sinalubong.
"If we can have more time during weekends or more... then why not?"
Kumawala ang ngiti ko dahil sa narinig. Naisip ko narin ang bagay na 'yon.
Dahil sa mga udyok ni Dane sa akin kung gaano kaganda ang offer ni Kade ay ilang
beses ko narin iyong
gustong tanggapin. Hindi lang luluwag ang schedule ko, makakapagpahinga pa ako at
mas magkakaroon ng
oras para makasama si Eros.
"R-Really?"
He smiled and pull me close to him. Hinalikan niya ako sa labi at sinagot ko naman
'yon ng buong puso. I
guess that's really a yes!
He licks his lips when our mouth leaves each other.
"Uh-hm, Kung anong gusto mo susuportahan kita. I will always have your back no
matter what."
I chewed the side of my cheek to stop my tears from falling. Hindi ko kinakaya ang
mga salita niyang patuloy
ang pagtagos sa kaibuturan ng puso ko. I kissed his lips once more and while doing
that isa lang ang pumasok
sa isip ko.
Olivia is right. I am damn lucky but she's also wrong because I know that I will
never run out of luck.
Gusto nyang kumita pero di ginagamit ang utak .. akala ko ba matalino sya? Di naman
sya pagbubuhatin ng mabigat kung nagmomodelo sya
Well the time now??

P 17-8
CHAPTER 15
40K 1.1K 126
by CengCrdva

Official
"Kade!" Binilisan ko ang hakbang ko ng makita siyang naglalakad patungo sa locker
room ng gym.
Katatapos lang ng laro nila ngayong araw at nagpapasalamat akong naabutan ko siya
sa kabila ng dami ng
taong paroo't-parito sa gymnasium.
Tinanguan niya si Yael at Malfred para sabihing mauna na ang mga ito. Kinawayan ko
naman sila bilang
pamamaalam at pagbati.
Inayos ni Kade ang hawak na gym bag na nasa kan'yang balikat bago ako harapin ng
tuluyan.
"Did you watch our game?" Nakangiti niyang tanong na tinanguan ko.
Hindi ko man naumpisahan ang laro nila pero natapos ko naman iyon.
"Congrats."
He nodded. Hinintay niya akong mapantayan siya bago naglakad ng dahan dahan pasunod
sa mga kaibigang
nauna na sa gawi ng locker room.
"Thanks."
Hindi ako nakapagsalita kaagad. Matagal narin kasi naming hindi napag-uusapan ang
tungkol sa modeling na
offer niya at hindi ko na alam kung maiko-consider niya pa ang desisyon ko lalo
na't marami pa naming iba at
hindi lang ako ang pwede niyang kunin.
"May sasabihin ka?" Tanong niyang nagpabalik sa akin.
Huminto ako nang malapit na kami sa bukana ng pupuntahan niya.
"Uhm..." My lips formed a thin line when I tried to look at him.
Naghihintay parin siya sa sasabihin ko pero ang pagkawala ng ngiti niya ay mas
lalong nagpakaba sa akin.
"What is it?"
Huminga ako ng malalim para tanggalin ang kabang namumuo sa puso ko.
Ako naman ang may kailangan ngayon at kung hindi naman na niya ako kailangan ay
okay lang. Marami pa
naman sigurong ibang trabaho na pwede kong ipalit sa trabaho ko ngayon.
P 18-1
Nang may bumati sa kan'yang mga teammates ay doon na nabuo ang lakas ng loob ko. Sa
muling pagbaling
niya sa akin ay nagsalita na ako.
"I was thinking about your offer... I mean kung may chance pa naman akong
magtrabaho sa'yo at gusto mo pa"
"Are you kidding me?" He cut me off.
Bumilis ang pagtahip ng puso ko pero naging kaba ng kasiyahan 'yon dahil sa
pagsilay ng ngiti niya.
"Of course I still want that!"
Ang lahat ng negatibong nararamdaman ko ay kusa nang inilipad sa kung saan lalo
na't nakangiti na siya ng
mas malawak ngayon.
Hindi ko narin napigilan ang pagsilay ng tuwa sa akin. Dahil matagal na simula
noong una naming napagusapan ito ay hindi na siguro niya akalaing darating ako sa
araw na makikipag-trabaho pa sa kan'ya.
"O-Okay pa ba? Pwede pa?" Paniniguro ko.
He chuckled and nodded. Pinanuod ko siyang punasan ang pawis na namuo sa kan'yang
noo gamit ang towel
na nasa kabilang balikat.
"Oo naman. Matagal ko nang hinihintay na maging modelo kita." Hindi na nawala ang
ngiti sa mukha niya.
Hinawakan niya ang siko at at iginilid para hindi makaabala sa mga dumaraang
estudyante.
"S-Sorry kung ngayon lang. Hindi naman kita gustong paghintayin ng matagal. Hindi
ko lang talaga alam na
aabot sa ganito na kakailanganin ko lahat ng sinabi mo."
Tumango lang siya at pagkatapos ay tinapik ang braso ko.
"It's fine, Sky. Sabi ko 'di ba maghihintay ako?"
Napalunok ako at wala sa sariling napangiti nalang.
"I gotta. go. Let's talk about this some other time, okay? I stil have class."
"Okay." Ngumiti na ako bilang paalam.
Habang palayo ako sa kan'ya ay nararamdaman ko ang ginhawa. Hindi lang dahil nasabi
ko na sa kan'ya ang
pakay ko kung hindi alam kong sa mga susunod na araw ay may magbabago na kahit
paano sa buhay ko.
Gano'n narin sa lifestyle ko.
I bit my lower lip when I remember Dane. Sa kabila ng tuwa ko ay parang bigla rin
akong nalungkot dahil
alam kong kapag na-finalize na namin ni Kade ang bago kong trabaho ay kailangan ko
ng magpaalam sa
cafenity.
Pinilit kong huwag na munang mag-isip. Hanggang sa movie time namin ni Eros kasama
ang mga kapatid ko

P 18-2
at si Valerie ay hindi ko naisip ang papasukin kong bagong trabaho.
Valerie is still working in the club. Gustohin man niyang palitan 'yon ay wala
naman na siyang maisip na mas
mapagkakakitaan ng malaki. Sa club kasi ay mas kumikita siya sa mga tip ng
customer. Kung minsan ay mas
malaki pa iyon sa sahod na ibinibigay buwan buwan.
"Masyado nang late pero gusto ka paring makita nila Louvre. Gusto rin nilang makita
si Eros! Mga haliparot
talaga!" Natatawang sabi ni Valerie habang palipat-lipat ang tingin sa amin ni
Eros.
Nagkatinginan naman kami.
Hinigpitan ko ang hawak sa kamay niya ng makita ang kan'yang pag ngisi. Umiling
kaagad ako. Naalala ko
'yung mga panahong patay na patay ang mga kasama ko sa club sa mga magpipinsang
Vergara. Bumilis lalo
ang pag-iling ko nang maalala ang sinabi ni Louvre na ang mga kagaya ni Eros ang
trip niya.
Bumalik ako sa pagkakahilig kay Eros bago sagutin si Valerie.
"Busy kami."
Sandaling kumunot ang noo ni Val pero maya maya pa ay humalakhak na. Mukhang nakuha
na kung ano ang
nasa utak ko.
"Alam ko naman tsaka kahit naman makita nila si Eros, wala naman ng ibang nakikita
'yan kun'di ikaw!"
Bumaling ako sa lalaking nakayakap sa akin. Tumango lang siya sabay lapit ng labi
sa tenga ko.
"She's telling the truth, baby." He whispered.
Lumayo ako ng kaunti at ako naman ang bumulong sa kan'ya.
"Dapat lang baby."
Natawa siya ng makita ang nakangisi kong mukha matapos kong lumayo. Niyakap niya
ako ng mas mahigpit at
ibinalik na ang mga mata sa panunuod.
Napangiti ako ng masipat ang mga kapatid kong nakikinig lang sa amin pero hindi
naman nakikisawsaw.
Ramiel is here too. Minsan nalang kaming mabuo na kami lang talaga at kahit na
mukhang hiwalay na sila ni
Nica ay wala akong maramdamang lungkot. Ni minsan ay hindi narin ako nagtanong sa
relasyon nilang
dalawa.
Sa ngayon ay masaya lang ako para kay Ramiel. Kung single man siya ay mas okay.
Gano'n siguro talaga.
Noon ay hindi ko maintindihan kung bakit ayaw ng mga magulang na magkaroon ng
relasyon ang mga anak
nila habang nag-aaral pa pero ngayong ganito na ang sitwasyon namin ay ramdam ko na
sila.
Sabi nga nila, hangga't hindi mo nai-experience ay hindi mo maiintindihan. I'm very
protective of my siblings.
Sila ang mga unang anak ko at lahat ng gusto ng isang magulang para sa anak ay
gano'n rin ang hiling ko. I
want them to have better lives. Gusto kong gumaan ang buhay nila at hindi gaya ng
napagdaanan ko.

P 18-3
Kung sakali ring dumating na 'yung oras na magkakan'ya-kan'ya na kami ay gusto kong
kaya na nila at handa
na sila sa mga sariling buhay.
Alam ko rin namang hindi habang buhay ay magkakasama kami. I want them to discover
their own purpose in
life. Sana magawa nila lahat ng mga gusto nilang gawin sa buhay. Sana maging magaan
sa kanila ang lahat at
sana makita nila 'yung mga taong makapagpapasaya sa kanila gaya nalang ng
pagpapasaya sa akin ni Eros.
"I talked to Kade, sinabi niyang gusto niya parin akong makatrabaho kaya baka mag-
resign na ako sa café."
Sabi ko kay Eros dalawang araw matapos naming mag-usap ni Kade.
Hindi pa man niya ako sinasabihan ng mga plano niya ay sigurado na ang trabahong
ibinigay niya kaya bukas
ay kailangan ko ng magpaalam sa café.
"That's good. Meron ka na bang schedule?"
"Wala pa pero mag-uusap ulit kami."
Lumapit si Eros sa akin para hawakan ang kamay ko.
"So that means we can have a date when I come back?"
Ngumiti ako at tumango.
"Kaya dapat palagi kang uuwi."
Inilagay ko ang aking mga kamay sa kan'yang dibdib.
He nodded and kissed me.
Sa mga susunod kasing linggo ay kailangan niya namang mag out of the country para
sa trabaho. Hindi ko na
nga mapigilan ang malungkot dahil alam kong sa mga susunod pa ay matatagalan naman
siya sa Australia
kasama si Tito Samuel at Autumn.
Hindi man nagkulang si Eros sa pagyayaya sa akin sa tuwing may pupuntahan siya ay
hindi naman ako
makasama.
Maliban sa pag-aaral ay marami rin akong kailangang asikasuhin. Isa na doon ang
trabaho kay Kade. Gusto
kong magpasalamat sa kan'ya dahil sa oportunidad kaya naman ipinangako ko sa sarili
kong hindi siya
magsisisi sa pagkuha at paghihintay sa akin.
Kinabukasan ay nagpaalam na ako sa may ari ng café na huling pasok ko na sa Sabado.
Mabuti nalang at
naintindihan niya naman ang rason kong gusto ko nalang mag-focus sa pag-aaral kaya
hindi na niya ako
inobligang mag render ng ilang araw.
"Mamimiss kita! Nakakainis!" Sinagot ko ang yakap ni Dane habang pinipigilan ang
pagiging emosyonal.
Hindi pa naman gano'n katagal ang pinagsamahan namin pero kahit na gano'n ay
nakakalungkot ring hindi ko
na sila linggo linggong makikita.

P 18-4
Kahit na hindi kasing lalim nang kay Valerie ang relasyon naming ay masasabi ko
paring naging tunay ko
siyang kaibigan. She's been so nice to me since day one at iyon lang ang
maipagpapasalamat ko.
Siguro nga sabik rin ako sa mga taong kaya akong pakisamahan ng maayos. Iyong
balewala lahat sa kanila
kung ano ang estado mo sa buhay o ano pa mang dahilan. They are naturally nice
dahil iyon naman talaga ang
dapat.
"Bakit may nakakainis pa? Hindi ba pwedeng mamiss mo nalang ako?" Humagikhik ako at
bumitiw sa kan'ya.
Pinunasan niya ang munting luhang lumandas sa kan'yang magkabilang mata bago ako
sagutin.
"Naiinis ako kasi iiwan mo na ako!" She pouted and sighed. "Pero para naman sa
ikabubuti mo 'yan kaya
masaya ako para sa'yo. Susuportahan kita Skyrene pero sana naman ipangako mong ii-
improve mo na 'yang
lifestyle mo. Dapat bawasan mo na ang magpagod at kumayod ng sobra para sa pamilya
mo. Tama si Eros,
let him help you. Huwag kang masyadong ma-pride tapos kumain ka rin ng madami.
Huwag mong
kakalimutan ang magdasal gabi gabi o kahit araw para lalo kang buhusan ng blessings
okay?!"
Hindi ko na napigilan ang mapahalakhak dahil sa mga habilin niya.
"Dane! Bibisitahin naman kita rito 'no! Kung makapagsalita ka naman akala mo mag-
aabroad ako!"
"Kahit na!" Depensa niya at muli akong niyakap.
Sa huli ay hindi ako natapos sa pamamaalam sa iba ng hindi niya isinisingit ang mga
natitira niya pang
habilin.
"Mas damihan mo 'yung sex life niyo kaysa sa pag-aaral okay? Make him fall deeper!"
Makahulugan niyang
pahabol matapos akong ihatid sa pintuan.
Nahihiya akong nagtakip ng mukha dahil sa mga matatandang nasa labas ng café na
agarang napunta ang
pansin sa aming dalawa.
Pinanlakihan ko siya ng mata kaya naman natatawa nalang siyang kumaway bago bumalik
ng tuluyan sa loob.
Nang sumapit ang unang araw ng panibagong linggo ay doon lang kami muling nakapag-
usap ni Kade.
Si Ylona at ang mga kaibigan niya ang unang tuwang tuwa dahil sa desisyon ko.
"It's settled! This Sunday ha!" Excited na sabi ni Ylona sa unang shoot ko bilang
totoong model na ni Kade.
"Yeah."
"Pwede ba kaming pumunta?" Tanong ni Yael sabay siko kay Kade para kunin ang
atensiyon niyang nakatitig
lang sa gawi ko.
Napatingin narin ako sa kan'ya.
"Gusto ko ring pumunta." Si Malfred naman.

P 18-5
"No." Tipid niyang sagot bago sulyapan ang mga kaibigan.
Nalaglag ang panga ni Malfred at Yael do'n pero si Ylona ay nanatiling nakangiti na
parang wala ng pasidlan
ang tuwa dahil sa desisyon ko. Kumunot ang noo ni Yael ng makita ang ngisi ni
Ylona.
"What? I don't mind. Gusto ko rin ng surprise! I'm sure Kade will exceed our
expectations! Isa pa, ilalaban
niya 'yon sa darating na exhibit kaya mas magandang surprise nalang!"
Nangingiti lang ako habang nakikinig sa kanila. Wala namang sinabi si Kade. Tumango
lang siya bilang
pagsang-ayon sa sinabi ng babaeng kaibigan.
"Okay pero pwede bang this time mga lima naman? Siguradong hindi ko na naman
mabibili kung isa o
dalawa lang e! I can't even bid twice! Ang bilis tumaas." Reklamo niya.
Hindi ko man alam kung magkano ang eksaktong benta ng mga pictures ko pero ayaw ko
narin alamin. Sa
mukha palang ni Yael ay alam ko ng mataas iyon. Kade gave me another fifty thousand
for that.
Nang magkaroon na ng sariling usapan ang magkakaibigan ay doon lang kami nakapag-
usap ni Kade.
"Okay lang ba sa'yo 'yung araw?"
"Sunday will do. Wala naman akong gagawin."
"You don't have a date?" He asked.
Gustohin ko mang hindi sagutin ang tanong niya pero sa huli ay sinagot ko narin.
"Wala."
"He's away?"
I nodded.
"Okay. So pwede kitang sunduin sainyo?"
Iiling na sana ako pero naudlot 'yon dahil sa pagsasalita niya ulit.
"I mean kung gusto mo lang. Galing rin kasi ako sa bahay kaya madadaanan ko 'yung
sainyo. Kung gusto mo
lang."
Itinuloy ko ang pag iling ko.
"Hindi na. Magti-text nalang ako kapag papunta na ako. Kaya ko namang mag commute
tsaka baka maabala ka
pa."
Kinuha ko ang juice na nasa aking harapan at sumimsim doon. Nakahinga naman ako ng
maluwag dahil imbes
na makipagtalo pa ay tumango nalang siya.
"Okay. I'll text you?"

P 18-6
"Yeah."
Pagkatapos kong sumagot ay tumayo na siya. Napatayo narin sila Yael dahil sa
pagtunog ng bell na hudyat na
panibagong klase. Bineso ako ni Ylona bago sumama sa mga lalaking nagpaalam. May
klase pa sila
samantalang ako naman ay isang oras pang bakante.
Sa buong isang oras ay katext ko si Valerie. Gaya ni Dane ay masaya rin siya sa
desisyon kong umalis na sa
café at magpalit ng trabaho.
Val:
I'm happy for you. Alam mo naman 'yon di ba?
Ako:
Thank you Val.
Val:
Wala 'yon! Basta matapos mo lang 'yang pag-aaral mo ayos na ako. Panatag na ako
dahil alam kong kaya kang
alagaan ni Eros. Hindi ko na nga lang mapigil ang maging excited sa kasal niyo!
Napangiti ako sa nabasa.
Ako:
Malapit na. You'll be my maid of honor, okay?
Val:
Hindi pa tayo nailalabas sa mga sinapupunan ay ako na talaga ang maid of honor mo
Skyrene!
Ako:
Ikaw? Kailan ka ba?
Val:
Inaano kita?
Natawa na ako ng tuluyan dahil sa reply niya. May mga nagiging boyfriend naman si
Valerie at close naman
talaga kami pero siguro nga wala pa talaga siyang boyfriend sa ngayon dahil wala pa
naman siyang naikukwento sa akin.
Hindi na ako nakapag-reply dahil kinailangan ko ng puntahan ang sunod kong klase.
Nakasama ko si Fria at
nalaman niya narin ang desisyon ko kaya gaya ng iba ay isa rin siya sa naging
masaya para sa akin.
Niyaya niya akong kumain sa labas pagkatapos ng klase namin kaya pumayag na ako.
Gusto ko rin kasing
magtanong sa kan'ya ng mga tips dahil sa totoo lang ay kinakabahan na naman ako
para sa Linggo.

P 18-7
Kahit na alam kong propesyunal na si Kade at alam niya kung paano ako i-guide pero
napakarami ko pang
dapat pag-aralan.
"Just be you Sky. I'm sure hindi naman mahirap 'yon 'di ba? Siguro naman kaya
gustong gusto ka ni Kade
dahil madaling makakuha sa'yo ng magandang litrato. Sabi ko nga ito talaga ang
bagay sa'yo and I'm glad that
you're finally doing it!"
"Kinakabahan lang ako. Normal lang naman siguro 'to."
"Oo naman! Kahit nga ako kinakabahan parin kapag may shoot pero kapag nando'n na
parang mabilis lang ang
oras. Ni hindi nga nakakapagod. I don't know, sanay narin siguro. Masasanay ka rin
kaya kung ako sa'yo relax
ka lang. Kung kailangan mo pa ng tips i-text mo lang ako."
Tumango tango nalang ako kay Fria. Sa tagal ng pag-uusap namin ay marami rin siyang
nai-share na
experience niya sa pagmo-model at kahit paano ay napalitan naman ng excitement ang
kaba ko.
Nang sumapit ang Linggo ay nakita ko na kaagad ang text ni Kade sa pagdilat ng mga
mata ko.
Kade:
Are you ready? See you later!
Hdni kya cia ung staker ?? Hahahaha

P 18-8
CHAPTER 16
32.6K 1K 99
by CengCrdva

Visitor
"Are you still living in that place?" Kade ask without making an eye contact.
Tahimik akong nakaupo habang inaayusan ng stylist para sa photo shoot ngayong araw.
Gustohin ko mang
linawin kung ano ang ibig niyang sabihin sa paraan ng pagkakasabi niya sa lugar
namin pero pinigilan ko
nalang ang sarili ko.
Alam ko narin ang gusto niyang iparating at naiintindihan ko. Kahit na kasi marami
ng nagbago sa buhay ko ay
nananatili parin namang magulo sa West side.
"Yeah." Sagot ko nalang.
Inayos niya ang kan'yang mga gamit kaya wala akong nagawa kung hindi ang sipatin
siya. Patapos narin ang
make-up ko kaya pwede na akong gumalaw kahit paano.
"Hindi mo ba naisip na lumipat? I'm not saying anything bad about your place but
you know, it's always in the
news."
Nagkibit ako ng balikat. Pumikit ako para maayos ni Leini ang aking falsies sa
kaliwang mata. Saka lang ako
sumagot ng dumilat na ako ulit.
"Wala pa. Masaya naman na ako do'n. I grew up there and I don't think I can leave
that place."
Sa pagkakataong 'yon ay lumipad na ang tingin niya sa akin. Ang mga mata niya
ngayon ay parang lalong
naging kuryoso dahil sa sagot ko.
Siguro nga sa ngayon hindi ko pa kaya dahil naroon ang pamilya ko. I also don't
think that I'm ready to leave
West side anytime soon. Kahit maraming negatibo ang kakabit ng lugar na 'yon ay
nasa gitna parin 'yon ng
puso ko.
Maliban kasi sa West side ay wala naman na akong naging tahanan. Hindi lang 'yon,
maging ang mga kapitbahay namin ay malapit narin sa akin. Kahit ang mga tambay ay
itinuturing ko ring pamilya.
"Kahit magpakasal na kayo ng fiancé mo?"
Tumuwid siya ng tayo at pinagbuti ang titig sa akin. His dark eyes pierce through
me. Parang gusto kong
malito sa mga tanong ni Kade pero dahil siguro wala pa talaga kaming alam sa buhay
ng isa't-isa ay ayos lang
na mang-usisa siya.
I nodded.

P 19-1
"May pagkakaintindihan naman kami ni Eros tsaka lahat naman napag-uusapan kaya
bahala na. Isa pa, malayo
pa naman. May isa't kalahating taon pa ako sa university."
Tumango siya at inilayo ang tingin sa akin. Lumapit naman siya sa kabilang gilid
ko. Kinuha niya ang lens na
gagamitin bago iayos sa hawak na camera. Sunod niyang inayos ang gitna at ang back
drop.
Pagkatapos akong ayusan ni Leini ay sumunod ako sa kan'ya para magbihis.
Paglabas ko ay tumayo na si Kade sa pagkakaupo sa highchair. Iminuwestra niya ang
gitna kung saan ako
pupwesto.
"We'll have an outdoor photo shoot next week. Are you free by then?"
Lumayo siya sa high chair ng makarating na ako sa gitna. He snapped some photos to
test his camera.
"Yeah, I'll make time."
He smiled and nodded again. Ngumiti narin ako at hinintay siyang matapos ang pag-
aayos.
Pagkalipas ng isang oras ay doon lang ako nakahinga ng maluwag ng marinig ko siyang
magsalita.
"I'm done." Nakangiti niyang sabi pagkatapos ng huling litrato.
Tinanggap ko ang dalang robe ni Leini ng lapitan niya kami. Tahimik lang siya pero
kahit na gano'n ay kitang
kita ko ang tuwa sa kan'yang mukha na akala mo'y isang proud na kaibigan.
Ngayon ko nakilala si Leini pero parang ang tagal na naming nagkikita dahil
napakabait niya at malumanay
lang ang bawat kilos. Sometimes I envy girls that are born calm. Iyong mga babaeng
kaya talagang maging
babaeng tunay.
Mahinhin kung lumakad, magsalita, kumain at maingat sa lahat. Ilang beses ko mang
isipin kung kailan ako
naging gano'n pero wala akong maalala. Kahit nga noong unang gabi ng show ay
mukhang naging agresibo
kaagad ako kay Eros.
Parang gusto kong matawa ng maisip ang sinabi ko sa kan'ya noon. Baliw na yata ako
o desperada lang na
manalo dahil sa pera.
"Thanks Lei."
"You're welcome!"
Lumakad ako palapit kay Kade na tumungo na sa harapan ng computer. Huminga ulit ako
ng malalim at
pagkatapos ay ipinusod ang aking mahabang buhok na binigyan ng buhay ni Leini.
Inayos ni Kade ang upuang nasa tabi niya para makaupo ako.
Today went well. Hindi ako nahirapan dahil gaya ng mga nauna ay magaling si Kade
lalo na't alam niya kung
ano ang gusto niya.

P 19-2
Umpisa palang kasi ay malinaw na kung ano ang makukuha niya sa shoot namin. Hindi
narin siya nahihirapan
sa akin dahil kahit paano ay alam ko narin na ang istilo niya.
"See." Aniya't nilakihan ang pang apat na litratong nakuha niya kanina.
Napangiti ako. I looked calm. Mabuti pa si litrato ay mukha akong mahinhin at
babaeng marangal.
Nasundan pa ang mga litrato kaya naging abala ako sa paninitig do'n. Ilang beses
kong narinig ang papuri ni
Leini at ni Kade pero wala akong maisagot dahil nahihiya parin ako.
Hindi ako sanay na pinupuri. Naniniwala nga lang ako kapag kay Valerie o kay Nana
ang mga papuri pero
kapag galing na sa iba ay hindi ko magawang sumang ayon. Baka kasi binobola lang
nila ako tapos isipin
nilang makapal ang mukha ko kapag um-oo naman ako. I guess my silence was the best
answer to their
compliments.
Kahit kay Eros ay minsan hindi parin ako kumbinsido. You know, love is blind.
Hinatid ako ni Kade hanggang sa labasan ng West Side dahil doon rin naman siya
dadaan patungo sa meeting
niya ngayong araw. Hindi narin ako tumanggi para hindi na ako mahirapang mag-
commute lalo na't rush hour
na naman.
"Salamat."
"Anytime. I'll text you the details for next week?"
"Sige. Sabihan mo nalang ako ng maaga para makapaghanda ako."
Ngumiti siya.
"Sure."
"Thank you ulit. Ingat." Bumaba na ako at tuluyan ng nagpaalam.
Isang busina lang ang isinagot niya bago umarangkada palayo. Tinext ko si Eros ng
makatapat na ako sa gate
namin.
Ako:
I'm home.
Baby:
Good. I'll be with Autumn later. Tatawagan kita kapag free na ako, okay? I love
you.
Ako:
Sige. I'll wait for your call. Kumusta nalang kay Autumn. I love you too.
Baby:

P 19-3
I love you more.
Magrereply pa sana ako pero nang mapansin ko ang isang itim na sasakyan sa harapan
ng bahay namin ay
madali kong naitago ang hawak ko sa likuran ng aking pantalon.
Pakiramdam ko ay patuloy akong binubuhusan ng malamig na tubig sa buong katawan
lalo na at ang sasakyang
nasa harapan ko ay kamukha ng sasakyan noon ni Kalford!
Sa kabila ng kaba ay hindi naman ako makagalaw kaagad! Naiisip ko palang na nasa
bahay ko ito ay
nanginginig na ang kalamnan ko! Ilang beses akong huminga ng malalim bago subukang
igalaw ang akin mga
paa palapit sa bahay namin.
Nilingon ko ulit ang sasakyan ng matapat na ako sa pinto. Kumunot ang noo ko dahil
naninibago akong
walang nakikiusyosong kapitbahay. Wala ring nagtatangkang pagparte-partehin ang
magarang sasakyan.
Nasaan ang mga dakilang tambay at magnanakaw ng West Side?!
Bago pa masagot ng negatibo ang mga katanungan ko ay nakarinig na ako ng mga pag-
uusap sa loob ng bahay
namin. Ilang beses akong napalunok habang dahan-dahang inaabot ang seradura.
I heard an unfamiliar voice of a woman. Buong lakas ko ng pinihit ang door knob ng
maalala kong naroon sa
loob ang mga kapatid ko.
Hinayaan kong nakaawang ng sagad ang pintuan bago ko tawagin ang aking mga kapatid.
"Ramiel? Rigel? Zuben?!"
Tinanggal ko ang suot kong bag at hinayaan nalang na malaglag iyon sa sahig.
Patakbo na akong naglakad
hanggang sa kusina nang mawala ang mga boses na nag-uusap.
Habol ko ang aking paghinga ng mahinto ako't bumungad ang isang pamilyar na mukha
ng babaeng nakaupo sa
tabi ng isang lalaking nakasuot pa ng corporate suit na tila galing sa opisina.
Nagsitayuan silang lahat maliban kay Zuben na nakangiti at nananatiling nakatitig
sa ginang.
Ang lahat ng emosyong hindi ko na dapat maramdaman ay muling sumalakay sa akin lalo
na ng magtama ang
mga mata namin ng babae.
Sa kabila ng pagtitig ko sa kan'ya ay hindi nakaligtas sa akin ang bagay na
nagpalunok sa akin at nagpaalala
sa kung sino. A set of white pearl earrings.
Her familiar face is painted by nude make up that made her look so sophisticated
despite of her age.
Bumaba ang mga mata ko sa kan'yang gayak na halos gaya rin nang sa lalaking nasa
tabi niya. Sa cream
niyang coat ay nakapaloob ang pink na collared blouse. Ang mga paa niya ay nakasuot
rin ng kulay kapeng
stilletos.
Just like someone who loves wearing them. Someone I knew...

P 19-4
"Skyrene." She said softly that I couldn't even hear it.
Doon ko narealize na hindi siya ang nasa harapan ko. This woman is not Arlette.
Though magkamukhang
magkamukha sila, iba parin ang boses ng huli.
Kumurap kurap ako para mas lalo siyang matitigan.
"Skyrene? Ikaw na ba 'yan hija?"
This is not Arlette. Pag-uulit ko pero kahit na paulit-ulit ko ring isatinig 'yon
para masabi ay hindi ko
magawa. Parang may malaking bara sa lalamunan ko na pinipigilan ako kahit sa
pagsasalita ni isa.
"That's her." Matigas na sabat ni Ramiel na nagpatutop sa bibig ng ginang.
Maagap naman ang naging pagyakap ng lalaking katabi nito. Hinaplos niya ang likod
ng ginang na hindi na
napigilan ang paghagulgol.
Now that sounds like Arlette.
Maliban nga yata sa iyak nito ay wala na akong maalala sa boses niya. Ganyan na
ganyan din ito noon sa
tuwing umiiyak gawa ni Herald. Sa tuwing nasasaktan siya. Sa tuwing nagtitiis siya.
Sa tuwing masaya siya.
Iyak. Iyon ang palagi niyang ginagawa.
Napaatras ako ng makita ang maingat niyang paglapit sa akin kaya nahinto rin siya.
Tumaas at bumaba ang
kan'yang balikat dahil sa pagpipigil ng matinding emosyon. Nanatili lang akong
nakatitig sa kan'ya kahit na
gulong gulo na ang utak ko.
I don't remember her name. Kahit ang lalaking nasa tabi niya ay hindi ko maalala
pero mayroong pamilyar na
pakiramdam sa akin.
Nang muli siyang humakbang palapit ay lumayo ulit ako at nagbaba ng tingin. I can't
stand seeing her face. I
can't stand hearing her voice. Her sobs. It felt like facing my dead mother and I
don't like it.
Mabuti nalang at nilapitan ako ni Ramiel dahil kung hindi ay baka tuluyan na akong
mapaupo sa sahig. Ram
held my hand. Napatitig ako sa kan'ya. He nodded like he knows what to do with our
visitors.
"Ako nang bahala-" Aniyang naputol dahil sa muling pagsasalita ng ginang na ngayon
ay ilang hakbang nalang
ang layo sa akin.
"Hija, I want to talk to you. Gusto ko kayong kausaping magkakapatid."
Napahigpit ang hawak ko kay Ramiel kaya umamba siyang sasagot ulit para ipagtabuyan
na ang mga bisita
pero mas diniinan ko ang pagpisil sa kan'yang braso.
"Gusto kong makinig Ram." Bulong ko sa kan'ya.
Kahit na may pagdadalawang-isip sa mga mata ni Ramiel ay hindi na niya ako
pinigilan. Maingat niya akong
binitiwan para harapin ang mga bisita.

P 19-5
Hinawi ng ginang ang mga tumulong luha sa kan'yang mga mata bago ako pilit na
nginitian.
"Hija, isa ako sa kapatid ng mommy niyo. Si Arlene. Naalala mo pa ba Sky?"
Of course. Bulong ng utak ko pero hindi ko na sinabi. Masyado naring malabo ang
memorya ko sa kan'ya o sa
kanino mang kamag-anak ni Arlette kaya wala naring kwenta.
Umiling ako bilang sagot. Bagsak ang balikat niyang tumango bilang pag intindi.
"I'm here with my husband Jeoffrey. Matagal na namin kayong hinahanap pero dito
lang rin pala namin kayo
makikita." Emosyonal niyang sambit.
Ramiel chuckled sarcastically.
"Hinahanap para saan?" Walang preno niyang tanong.
Tahimik lang si Rigel na nakikinig habang si Zuben naman ay mukhang maiiyak na
habang patuloy ang
pagtitig kay Arlene.
"We... we just want to make sure you're all doing fine." Nanginig na ang boses
niya.
Ikinumo ko ang mga kamay ko. Wala naman akong dahilan para magalit sa kahit na
kanino pero iyon ang
nararamdaman ko ngayon.
"We are fine. Makakaalis na kayo kung 'yon lang ang gusto niyong malaman." Matigas
na sagot ni Ramiel.
"Ramiel, hijo..."
"Arlene, stop this. Sinabi kong huwag na tayong pumunta rito. You're not here to be
disrespected by your
own family-"
"Family?!" Sa pagtaas ng boses ni Ramiel ay ako naman ang humawak sa kamay niya.
Hinigit ni Ramiel ang kamay ni Zuben at inilapit sa aming dalawa. Gano'n narin ang
kay Rigel.
"Ito! Ito ang pamilya. Kami lang ang pamilya at kung itatanong niyo ulit kung
maayos kami, nasabi ko na 'yung
sagot. We're just fine!" He said in gritted teeth.
"Watch your mouth young lad!"
"Jeoff, please?" Malumanay na pag-awat ni Arlene para pigilan ang galit ng kan'yang
asawa.
Pinanuod ko siyang haplusin ang dibdib nito hanggang sa kumalma. Sa pagbaling sa
amin ng ginang ay natigil
ang pagsipat niya sa mga mata ko.
Ang mga mata niya ay punong puno ng pagmamakaawa para sa isang bagay na pakay niya.
Iyon ay makapagusap kami ng maayos kahit na wala akong kaide-ideya kung para saan
pa.
I barely knew her. Maliit palang kami ni Ramiel ay wala na sila sa West Side. Ang
tanging malinaw nalang

P 19-6
sa akin ngayon ay ang kwento ni Arlette na mayroon siyang tatlong kapatid. Kung ano
man ang mga pangalan
nila at sino sila ay wala na akong alam na detalye kaya nakakagulat na mayroong
susulpot ng ganito ngayon sa
pamamahay namin!
"Hija... Hindi naman kami narito para manggulo. Narito kami para makita ang estado
ng buhay na iniwan sa
inyo ng kapatid ko," Lumayo siya kay Jeoff para lumapit pa sa gawi ko.
Nanatili ang nakaigting na panga ni Ramiel at damang dama ko ang poot sa kan'ya
kaya walang pakundangan
kong pinisil ang kan'yang kamay. Kahit litong lito narin ako ay gusto ko rin silang
pakinggan. Gusto kong
malaman ang totoong intensiyon nila at kung bakit ngayon pa.
I've never heard any of them. Even when Arlette died pero bakit ngayon narito sila?
Inikot ni Arlene ang tingin sa kabuuan ng bahay namin bago nagpatuloy.
"I know this place isn't right for your family Skyrene... Hindi ko rin naman
gustong ibaba ang pagtingin sa
lugar kung saan ako isinilang pero hindi kayo dapat narito. Dapat noon pa ay umalis
na kayo rito."
Sandali siyang natigil ng umiling si Ramiel, tila hindi makapaniwala sa mga
naririnig.
"We can help you have a better life," Lumakad muli ang mga mata niya sa akin
palakad sa mga kapatid ko.
"All of you." She added.
"We don't need your help," Mariing pagtanggi ni Ramiel sa sinabi ng ginang. "In
fact, we don't need the help
of anyone. Nabuhay kami at lumaki ng maayos kahit kami lang. Kami lang rin 'yung
magkakasama noong mga
panahong ni halos wala na kaming makain. Panahong ni gatas ni Zuben wala. Walang
mga kamag-anak na
tumulong. Walang kadugo na umalalay kaya bakit kami sasama sainyo ngayong kaya na
naming mabuhay ng
kami lang?"
Nakita ko ang pagrolyo sa lalamunan ni Arlene dahil sa litanya ni Ramiel. Kahit ako
ay walang masabi ni isa.
Wala akong maapuhap na tamang sasabihin sa kanila. Nasabi narin ni Ramiel ang lahat
ng dapat ipunto kaya
sa palagay ko ay tama na 'yon.
Bumitiw ako kay Ramiel at muling nagbaba ng tingin. Tahimik lang si Jeoffrey habang
nakaalalay sa asawa.
"I'm sorry but I guess we don't need your help Miss Arlene," Imbes na dito tumitig
ay sa asawa niya ako
tumingin.
Hindi ko talaga kayang tumitig sa kan'ya ng matagal. I hate looking at her. I hate
that she looks like my mom. I
hate everything that's going on right now. I just hate it.
"Makakaalis na ho kayo." Mariin kong sabi.
Napasinghap ang ginang pero pinigil kong mabaling sa kan'ya ang tingin ko.
"Arlene, let's go. I told you that this is not worth it. You don't need to help the
people that doesn't want it. Let
them have their pride at least. Tama na. Tapos na ang usapang ito." Ani Jeoffrey sa
mababang boses.
Sa gilid ng aking mga mata ay nakita ko ang pagtango niya. Nang igiya siya ng
lalaki palabas ay tumalima
P 19-7
naman siya ngunit ng matapat sa akin ay bigla siyang huminto.
Mabilis na kumalampag ang puso ko ng hawakan niya ang aking kamay.
Di gaya ng kay Arlette na palaging malamig dahil sa kaba, ang kamay ng babaeng nasa
harapan ko ay mainit
at buhay na buhay.
Tulala akong napatitig sa kan'yang mga mata habang ang mga tuhod ko ay agad na
nanghina.
She smiled at me and said, "I'm always here for your family Skyrene. Hindi ko kayo
tatalikuran. Kung hindi
niyo ako kailangan ngayon ay hihintayin ko kung kailan. Hindi ako titigil hangga't
hindi ako nakakabawi
sainyo,"
Nanuyo ang lalamunan ko. Ang mga mata ko ay parang nanlabo sa kakatitig sa
nakangiti niyang mukha.
Pakiramdam ko'y ilang segundo nalang ay tutulo na ang mga luha ko kahit na wala
namang dapat ikaiyak.
Damn, I hate them!
Pinisil niya ang aking kamay habang ang isa niyang palad ay magaang humaplos sa
aking pisngi.
"You look just like your mom, Skyrene..." Buong puso niyang dagdag na naging
dahilan ng mas lalong
pagbigat ng aking dibdib.
:o pota di pa nananahimik ang gurang na yun

P 19-8
CHAPTER 17
36K 1.1K 145
by CengCrdva

Evil And Greed

"Fuck them!" Hiyaw ni Ramiel matapos kong maisarado ang pintuan.
Bagsak ang balikat kong hinarap ang mga kapatid ko. I can feel his raging anger.
Kahit nakakagalit naman
talaga na ngayon lang may sumulpot para tulungan kami sa hirap ay mas nangingibabaw
ang ibang emosyon
ko dahil sa huling sinabi ni Arlene.
Ayaw kong ikumpara ako ng kahit na sino sa nanay ko. Matagal na panahon ko ng
narinig ang mga salitang
'yon at ayaw ko ng maulit pa iyon ngayon.
Lumapit ako kay Zuben para aluin siya dahil simula ng mawala ang mag-asawa ay hindi
na naputol ang pagiyak niya.
This is what I hate the most. Ang mga simpleng bagay na ito na nagpapaalala sa amin
sa mga nakaraan at kung
ano ang hirap na napagdaanan namin ay ayaw ko ng maalala ng kahit sino sa kanila.
"Zuben, tahan na." Hinawi ko ang mga takas ng luha sa kan'yang mata.
Pupungas pungas naman siyang tumango pero hindi parin mapigilan ang pag-iyak.
"Kamukhang kamukha siya ni Mama ate. I miss Mama." Parang sinabuyan ng asido ang
puso ko ng agad niya
akong yakapin at sa aking balikat nagpatuloy sa paghagulgol.
"Zuben..." I cleared the lump on my throat and continued comforting him.
Ito na nga ba ang sinasabi ko. Mabuti nalang at wala dito si Cassy dahil kung
sakaling narito 'yon ay dalawa
silang kailangan kong patahanin.
"Tumigil ka nga Zuben!" Galit na hiyaw ni Ramiel bago kami lagpasan at dumiretso sa
kusina.
Napahigpit ang yakap ko kay Zuben ng marinig ang ingay ng mga baso sa kusina. Rigel
followed Ramiel.
Gaya ko ay nanatiling kalmado ito kahit na alam kong marami rin siyang mga
katanungan.
"Tama na Zuben," Hinarap ko siya at muling pinunasan ang kan'yang mga luha. "Your
mama misses you too.
Sabi ko naman sa'yo ipag-pray mo sila 'di ba? Ginagabayan ka nila kahit saan ka
magpunta kaya dapat hindi
ka malungkot ngayon. Huwag ka ng malungkot, okay?"
"Opo."
Pinilit kong ngumiti. Hinalikan ko ang pisngi niya at muli siyang niyakap.

P 20-1
Nang tumahan si Zuben ay doon lang ako nakapanhik sa aking kwarto. Tulala akong
napatitig sa isang sulok
habang inaalala ang mga nangyari kanina.
Pumasada sa utak ko ang mga mata ni Arlene na punong puno ng pagsisisi sa hindi
malamang dahilan.
Kumurap ako ng humapdi ang mga mata ko. Nang maramdaman ko ang nagbabadyang mga
luha ay pumikit na
ako ng mariin.
Bakit niya kailangang magsisi? Dahil ba ngayon lang siya nagpakita sa tagal ng
panahong wala kaming
kasama? Dahil ba sa mga panahong halos mamatay na kami sa gutom ay hindi man lang
nila kami naalala?
Saan do'n?
Ilang oras pa akong ginulo ng mga katanungan ko pero sa huli ay nakatulugan ko
nalang ang lahat. Maging ang
pagti-text kay Eros ay hindi ko na nagawa dahil sa sobrang pagod.
Kinabukasan ay nakapag-solo kami ni Ramiel. Maaga akong nagising at gano'n din
siya. Naabutan ko siyang
nagkakape na sa baba kahit pasikat palang ang araw. Siguro nga ay gaya ko, hindi
rin siya mapakali.
Lumapit ako sa takure at naglagay ng mainit na tubig sa kinuha kong tasa.
Pagkatapos kong malagyan ay
dinaluhan ko siya sa lamesa.
"Okay ka na?" Tanong ko habang nagtitimpla ng kape.
Tipid siyang tumango.
"Sana lang huwag na silang bumalik."
Napabuntong hinga ako.
"Akala ko ba okay ka na? Bakit galit ka parin?"
Itinaas niya ang hawak at uminom doon.
"I can't help it. Hindi ko maiwasang isipin na kaya sila narito ngayon ay dahil
kilala ka na. Kung hindi ka
sumali sa show sigurado naman akong hanggang ngayon ay iiwasan nila tayo. Hanggang
ngayon hahayaan nila
tayong mamatay sa hirap."
"Ram, alam mo namang hindi ko hahayaan 'yan."
Nagbaba siya ng tingin sa hawak na tasa. Nanatili ang nakaigting niyang panga na
tanda parin ng pagkamuhi.
"We don't need them Skyrene. Kaya na natin at kakayanin na natin." Matigas niyang
pahayag.
Tumango nalang ako bilang pagsang-ayon sa kapatid ko.
"Kakayanin." I said.
Pagkatapos naming mag-umagahan ay naging abala na ulit ako sa university. Eros is
still busy pero hindi
naman siya nagkulang na kumustahin ako.

P 20-2
Sa mga sumunod na araw ay naging abala lang ako sa pag-aaral. Isang linggong hindi
nawala sa usapan
namin ni Ramiel ang mga naging bisita namin pero kalaunan ay natabunan narin naman
kaagad sila ng mga
panibagong ganap sa aming buhay.
Naging maayos ang pakikipag-trabaho ko kay Kade. Sa bawat exhibit ay hindi
tumatagal ang mga pictures ko.
Kung hindi nabibili kaagad, mataas naman palagi ang bidding price.
"Another success!" Masayang hiyaw ni Ylona sabay yakap sa akin.
Hinigpitan ko ang aking hawak sa baso ng champagne na muntik ng matapon dahil sa
biglaan niyang pagyakap
sa akin.
"Thank you!"
Lumayo siya at hinarap ako ng maayos. Nanatili ang masaya niyang aura dahil sa
panibagong success ng
event na ito.
"Oh my God! I'm just so happy for you Sky! Iba na talaga kayo ni Kade so for that,"
Inangat niya ang hawak
na baso kaya gano'n narin ang ginawa ko.
"Cheers!" Aniya bago ipagdikit ang mga 'yon.
"Cheers!"
Dinaluhan kami nila Yael na parehas niyang masaya lalo na't ngayon ay nakamit na
niya ang pangarap niyang
makabili ng portrait ko. Hindi na isinama ni Kade ang isang 'yon sa gabing ito
dahil alam niyang makukuha
ito kaagad ng iba.
"I got the best one Sky and that's just one of the perks for being Kade's best
buddy!"
Nahihiya akong ngumiti at tumango.
"For sure wala ng daga kapag nalagay mo na 'yan sa bahay mo."
Lumakas ang tawa niya dahil do'n.
"You're funny! My sister will be happy to see the masterpiece. She's a fan of
yours." Huminga siya ng
malalim na tila may nakamit na parangal sa gabing ito.
"That wall will now be your favorite place!" Komento ni Malfred sa usapan namin.
"Naku, baka hiwalayan ka ng girlfriend mo kapag nakita 'yon!" Biro ko.
Humalakhak si Ylona.
"Single and available si Yael. Isa pa, hindi niya naman bahay 'yon kaya okay lang
'yan!"
Nakitawa nalang ako sa mga biruan nila. Nang daluhan kami ni Kade ay agad kong
sinalubong ang yakap
niya.

P 20-3
"Thank you for being my lucky charm, Skyrene."
Binuwal ko ang pagkakayakap para masagot siya.
"You deserve it, Kade. Sabi ko naman sa'yo magaling ka."
Tumango siya at niyakap narin si Ylona. Pagkatapos ng lahat ay sumabay na ako sa
kan'yang umuwi. Hindi na
ako nakasabay kila Malfred dahil may pupuntahan pa ang mga ito. Kasama rin naman
namin si Ylona kaya ng
magyaya siya ay hindi na ako tumanggi.
"Sana marami pang susunod na event."
Sinulyapan ko si Ylona sa back seat bago tanguan. Ngumiti siya at binalingan naman
si Kade na abala sa
pagda-drive.
"Oo nga pala, a-attend ka rin ba sa photo expo ngayong taon?"
"I'm not sure but I'll try."
"You should come! Bryan said he'll go home just to attend the event. Malayo pa
naman ang finals kaya sayang
'yon."
Nakinig ako sa usapan nila. Ang event na sinabi ni Ylona ay nagaganap lang isang
beses sa isang taon at
dinadaluhan 'yon ng lahat ng mga photographers mapa-sikat man o mga nagsisimula
palang.
Nakisali lang ako ng luminaw sa akin kung gaano iyon kaimportante sa career ni
Kade.
"You should come."
"Right!" Segunda ni Ylona sa likuran.
Sinulyapan niya ako sandali pero bumalik din ang tingin sa daan.
"Malay mo mas lalo kang makilala do'n tapos sa malakihang exhibit na ang susunod
mong event Kade kaya
puntahan mo na."
"Right." Humagikhik si Ylona dahil sa lahat ng mga sinasabi ko ay 'yon nalang ang
naisasagot niya.
Natawa narin ako. Sumilay ang ngiti ni Kade habang naiiling sa aming dalawa.
"Fine." Pagsuko niya.
"Ayun naman pala!" Hiyaw ni Ylona.
Bumagal ang takbo ng sasakyan ng tapikin ng huli ang kan'yang balikat.
"Dahil diyan, ibaba mo ako after that traffic light." Tinuro niya ang nakakulay
berdeng traffic light.
"Where are you going?" Pormal na tanong ni Kade.

P 20-4
"May date ako."
Umayos ako ng upo at pumihit paharap sa kan'ya.
"Akala ko ba uuwi ka na?"
Umiling siya.
"Biglaang date. Diyan nalang ako Kade." Turo niya sa isang magarang restaurant.
Mabilis namang umibis si
Kade para sundin ang utos niya.
"Dito na ako. Mag-ingat kayong dalawa. Bye!" Nagmamadali na siyang lumabas at
walang lingon na kaming
iniwan.
Hindi na ako nakapagpaalam dahil mukhang late na siya sa kan'yang date dahil sa
kan'yang pagmamadali.
Nang kami nalang ni Kade ang nasa sasakyan ay ilang minuto ang lumipas bago naputol
ang katahimikan sa
pagitan naming dalawa.
"He is lucky." Komento niyang nagpakunot ng noo ko.
"Huh?"
"Your boyfriend."
"My fiance?" Tanong at pagtatama ko.
Kahit na hindi siya nakatingin ng diretso sa akin ay nakita ko ang pagkawala ng
arko ng kan'yang labi.
Bahagyang humigpit ang kapit niya sa manibela at ni hindi ako nagawang sulyapan
gaya kanina.
"Uh-hmm."
"Bakit mo naman nasabi?" Pinilit kong maging pormal ang pagtatanong sa kan'ya.
Sa pagsulyap niya't pag ngiti sa akin ay mabilis na nabura sa isip kong may ibig na
naman siyang sabihin.
Baka masyado lang talaga akong masama kung mag-isip at assuming kaya kahit kaunting
galaw lang niya ay
napapansin ko kaagad.
"Because you're too supportive." Tipid niyang sagot.
Napangiti ako.
"Hindi ba dapat gano'n naman talaga? We're friends and friends do help each other.
It's a must, kade."
"Yeah but it's hard to differentiate a genuine support with a fake one. Sometimes
people wish you good things
but deep down they're just waiting for you to fail."
Hindi naputol ang pagtitig ko sa kan'ya dahil sa malalim niyang pahayag. I get
that. Naiintindihan ko ang mga
sinabi niya pero hindi ko akalaing ganito siya kalalim kung mag-isip. Hindi ko
naman sinasabing mababaw
siya pero nakakamanghang marinig ko sa kan'ya ang gano'n. Parang ang sintimyento
niya kasi ay galing pa sa

P 20-5
kailaliman ng kan'yang puso.
Nang huminto kami dahil sa red light ay binalingan niya na ako.
"Minsan may mga taong malapit sa'yo na mas masaya kapag bumagsak ka at makitang
nasa ilalim nila. Mas
gusto nilang mas lamang sila sa'yo sa kabila ng mga hiling nilang kabutihan mo,"
Wala sa sariling napatango ako kay Kade.
"It's crazy that people can be evil and greedy." Komento ko.
Tumango tango siya bilang pagsang-ayon.
"Well, I think that's why number one is invented. Dapat iisa lang ang nasa unahan.
Kapag pangalawa ka,
you're not that good enough. Kaya siguro kailangang maghilahan para maging number
one. Para tingalain at
purihin ng lahat. Kapag ikaw ang una, ikaw ang pinakamagaling. Kaya lahat gustong
mapunta do'n. Kaya
'yung iba nagiging masama at mapanlinlang sa kapwa," Huminga siya ng malalim bago
imaniobra ang
sasakyan ng magpakita na ang go sign sa traffic light.
"But you're not like the fake ones Sky... and because of that, your fiance is
lucky."
Pinagdiin ko ang aking labi para tipid siyang ngitian. Hindi nawala ang pagkamangha
ko sa kan'ya kaya muli
niya akong tinapunan ng tingin ng lumawak ang ngiti ko.
"What?"
Nagkibit ako ng balikat.
"I couldn't agree more pero hindi ko akalaing malalim kang mag-isip."
Kumunot kaagad ang noo niya kaya mabilis kong dinagdagan ang gusto kong ipunto.
"I mean, akala ko cool na tao ka lang."
He chuckled.
"You mean boring?"
"No! Ibig kong sabihin-"
"It's okay."
Lumakas ang tawa niya dahil sa pagiging defensive ko. Wala naman akong masamang
ibig sabihin pero dahil
sa pagpuputol niya ay parang iyon tuloy ang gusto kong sabihin sa kan'ya kahit na
hindi naman talaga.
"That's not what I meant. You're loved by many, especially the girls. Sikat ka kaya
sa university tapos ngayon
marami narin ang nakakakilala sa'yo. I never thought that behind your cool facade
is a man with deep
thoughts. You are more than just that handsome and famous MVP player."

P 20-6
Napangisi siya sa narinig.
"So you find me handsome huh?"
Nagbaba ako ng tingin ng balingan niya ako habang patuloy ang pag ngisi.
Fuck! Kung sabagay, totoo namang gwapo siya at noon ay naging crush ko pa nga kaya
wala naman sigurong
masama sa pagsasabi ng totoo.
"O-Oo naman! Bakit hindi ka ba naniniwalang gwapo ka?" Buong tapang kong ibinalik
ang titig ko sa kan'ya.
Dahil abala parin siya sa pagmamaneho at pagtingin sa daan ay nagkaroon ako ng
pagkakataong pagmasdan
ang mukha niya.
Simula sa simple't malinis na ayos ng kan'yang buhok hanggang sa matalim na titig
at manipis na labi. Kade is
definitely a boy next door type of guy. Medyo may pagkatahimik nga lang at kung
minsan ay mukhang bad boy
rin lalo na kapag nasa loob ng court.
Kung tutuusin ay madali siyang makakuha ng atensiyon lalo na't likas talaga siyang
ma-appeal pero ang
kabuuan niya ngayon ay malayong malayo na sa gusto ko.
His eyes were always hard and mysterious. Hindi gaya ng kay Eros na palaging
malamyos at kumikinang sa
ganda. My fiance is way better than Kade. Hindi lang sa looks kung hindi kahit
saang aspeto. Hindi naman sa
pagiging bias pero iba talaga ang isang Vergara.
"I just can't believe that I will hear that from you. Imagine a Skyrene Del Rio is
telling me that I'm
handsome..."
Natawa ako sa sinabi niya.
"Ano namang kaibahan no'n sa ibang tao?"
"Just like what I've said, some people are fake and you're not one of them kaya
ngayon alam ko ng totoo."
"You're just being humble."
"Am I?" Nakangisi niyang tanong sabay suklay ng kan'yang buhok at pa-cute kaya
napahalakhak na ako.
Napuno ng tawanan namin ang sasakyan niya hanggang sa huminto siya kung saan niya
ako palaging
inihahatid.
Nagpaalam na ako kaagad dahil pagod narin ako. Habang naglalakad patungo sa bukana
ng West Side ay
hindi nawala ang ngiti ko.
Sa tagal kasi ng panahon naming magkakilala ni Kade ay parang ito na ang pinaka-
maraming tawa naming
dalawa. We're starting to be comfortable with each other. Gaya ng turing ko kay
Ylona at sa iba pa.
Bago ako makapasok sa daan namin ay naputol na ang mga ngisi ko ng masipat ang itim
na sasakyang
mukhang kanina pa nakasunod para magmasid.

P 20-7
Kumunot ang noo ko. Wala naman akong naramdamang takot dahil marami paring taong
naglalakad sa daan
pero ng masipat ko ang pamilyar na lalaking naka-hoodie na hanggang ngayon ay
nakikita ko paring
nakabuntot sa akin minsan ay mabilis ng nagwala ang puso ko.
Sa kabila ng mataas kong sapatos ay patakbo na akong pumasok sa looban namin!
Hawak ko ang aking dibdib at walang tigil ang paglakad-takbo ko papasok. Bumagal
lang ako ng matanaw
ang mga tambay sa labas ng bahay na mayroong pinaglalamayan.
Dahil sa malakas nilang hiyawan gawa ng sakla at mga sugal ay napanatag ang puso
ko. Hinawi ko ang aking
buhok at tumayo ng tuwid para maglakad ng pormal palapit sa kanila.
Hindi pa man tuluyang nawawala ang mabilis na pintig ng aking puso ay kahit paano'y
alam kong hindi na
niya ako masusundan dito.
Huminga ako ng malalim ng maisip kong hanggang ngayon ay nakikita ko parin siya.
Imposible namang
namamalikmata lang ako o ano dahil parehas lang naman palagi ang suot niya. Ang
maskara ring nakatakip sa
kan'yang mukha ay hindi parin naaalis.
I've never told anyone about that guy. Kahit si Eros. Hindi dahil sa ayaw ko siyang
mag-alala pero minsan
kasi ay nakakalimutan ko nalang. Hindi ko rin naman siya palaging nakikita pero
ramdam kong walang araw
na hindi niya ako sinusundan. Pakiramdam ko nga ay bawat galaw ko'y pinapanuod
niya.
"Bulaga!"
Kumawala ang malakas kong sigaw kasabay ng pagtama ng aking kamay pahampas sa mukha
ng taong
gumulat sa akin!
"Aray naman Skyrene!"
Sa pagpihit ko ay nakita ko si Charles na hawak-hawak ang mukha niyang nasapok ko.
"Ano ba! May pa bulaga bulaga ka pa!"
Takot siyang lumayo ng itaas ko ang kamay ko sa ambang pagsapak ulit. Naging triple
na ang kalabog ng puso
ko dahil sa kabang nahaluan ng matinding inis!
Patakbong dumalo sa amin sila Kuya Billy na nagulat rin dahil sa pagsigaw ko ng
malakas.
"Anong nangyayari?!"
"Ito kasi!" Inis ko paring hiyaw.
Sa daming tumatakbo ngayon sa utak ko ay imposible talagang kumalma ako sa kung
sino man ang
manggugulat sa akin.
"Aray!" Binatukan ni Kuya Karyo si Charles.
"Ano na namang kagaguhan 'yan Charles? Nagpapapansin ka na naman ano?!"

P 20-8
"Hindi Kuya! Babatiin ko lang sana si Skyrene! Hindi ko naman akalaing mapanakit na
siya ngayon."
Hinarangan ako ng pinsan ni Charles ng sasapukin ko na naman siya dahil sa inis.
Bwisit talaga! Ngayon
parang hirap na tuloy akong pigilan ang pagbilis ng takbo ng puso ko! Kailangan ko
na nga yatang bawasan
ang pagkakape!
"Ginulat mo ako!"
Tumawa si Kuya Billy at binatukan ulit si Charles.
"Kahit ako kapag ginulat mo masasampal din kita e! Baka mapatay pa kitang hayop ka!
Gabi na naman kasi
kaya pagala-gala ka na namang lamang lupa!" Anito.
"Hoy Charles, tigilan mo na nga si Skyrene! Kahit kailan wala ka ng pag-asa diyan
sa muse natin. Walang
wala ka sa mapapangasawa niyan. Amoy palang wala ka ng panlaban," Inamoy naman ni
Kuya Tanding si
Charles at agad na lumayo pagkatapos. "Tignan mo, gabi na amoy araw ka parin!"
Nang humalakhak ang mga lalaki ay hindi ko narin napigilan ang matawa. Lalo na sa
tawa ng huling nagsalita.
Iyong tawa niya kasi ang pinaka-kakaiba sa lahat. 'Yung tawang akala mo naipitan ng
seventy eight na ugat
tapos tunog may hika pa.
"Napakasakit mo namang magsalita Kuya Tands! Tagos sa bones!"
"Spell bones?" Si Kuya Andoy naman.
Tinakpan ko ang bibig ko ng lumabas ang hagikhik ko. Lumakad ang tingin ni Charles
sa amin habang
nagkakamot ng ulo. Huminto sa pinsan niya ang kan'yang mga mata na parang
nanghihingi ng tulong. Nang
walang masabi ang pinsan niya ay bumagsak na ang balikat niya.
"Oo na, oo na! Amoy araw na ako pero 'wag gano'n Kuya Tands! Saktan niyo nalang ako
pero wala namang
usapang spelling!"
Natatawang binatukan niya ulit si Charles pero mahina at pabiro nalang 'yon.
Napapailing nalang ako. Sinamahan nila akong maglakad habang kinukumusta ang araw
ko. Maging ang mga
bisita noong nakaraang araw ay tinanong narin nila pero wala naman akong maisagot.
Kung pupwede lang
kasi ay ayaw ko na iyong pag-usapan.
Nanatili ako sa lamay ng ilang minuto pero hindi na ako sumilip. Nagpakalma lang
ako at nagpawala ng kaba
kaya ng maramdaman kong ayos na ay umuwi narin ako.
Inabala ko ang aking sarili sa pagbabasa ng mga libro para sa klase ko bukas habang
kausap si Eros. Nang
dalawin ako ng antok ay nagpaalam narin ako sa kan'ya.
"Congratulations again baby. I'll see you next week."
"Thank you baby. Matutulog ka narin ba?" Tumagilid ako para mawala ang pangangalay
ko sa pagkakatihaya.
"I still have some e-mails to read. Sige na, matulog ka na. May pasok ka pa bukas."

P 20-9
"Okay. I love you. Matulog ka narin pagkatapos mo ha?"
"Yeah. I miss you..."
"I miss you more, Eros..."
"Good night."
"Good night."
Kinagat ko ang aking labi habang hinihintay na maputol ang tawag pero imbes na
putol na linya ang marinig
ay ang paghinga niya ang umukopa sa tenga ko.
"Ibaba mo na." I said.
Tumawa siya.
"Since when did I hang up on you?"
"Paano ako matutulog kung hindi mo ibababa?"
"You drop it."
Mas diniinan ko ang pagkagat sa pang ibaba kong labi ng madama ko ang pagkiliti ng
mga demonyo sa aking
tiyan.
"Bakit ayaw mong ibaba?"
"I don't want to hang up on you, Sky. Ikaw ang mauuna hindi ako. That's the rule."
Napahagikhik na ako. Kung nandito lang talaga siya sa tabi ko ay baka nilunod ko na
siya ng halik! This is
him being cute! Nakakatuwa na ganito siyang mag-isip.
"May rule tayo?"
"Hmm, not really. Teka nga, matutulog ka na ba o hindi mo kaya dahil miss na miss
mo pa ako?"
Ang tuwa at kilig na nararamdaman ko ay nahaluan ng lungkot. Ang mga oras na ganito
ang ayaw ko dahil
tama siya, sobrang namimiss ko lang siya.
Gusto kong magkwento sa kan'ya kung ano ang nangyari sa araw ko pero mas gusto kong
katabi ko siya
tuwing magkukwento ako.
Gusto ko ring kapag masaya ang naging takbo ng araw ko ay mayayakap ko siya para
ibahagi ang sayang 'yon.
"E ano naman kung namimiss kita? Totoo naman 'yon."
"So ayaw mo lang talagang ibaba kasi nga miss mo ako?" Narinig ko ang paglalaro sa
tono ng kan'yang
boses.

P 20-10
"Oo."
"Ibaba mo." Aniya.
"Huh?"
"Ibaba mo 'to." Lito kong sinunod ang gusto niya.
Wala pang isang minuto ay napalitan ang tawag ng videocall kaya natataranta akong
napaupo sa kama. Ang
kamay ko ay agad na sinuklay ang buhok kong nagulo. Ilang beses din akong tumikhim
para maging pormal sa
camera.
"Hi baby..."
Tumalon ang puso ko ng makita ang gwapong mukha ni Eros! Nakaupos siya sa swivel
chair at mukhang
kakauwi lang talaga galing sa meeting.
Ang kan'yang white button down shirt ay bahagyang nakabukas ang mga butones.
Napatitig ako ng kuminang
ang ginto niyang kwintas na nasa kan'yang dibdib.
"Sige na. Leave this call on and go to sleep. Babantayan kita."
Emosyonal akong napangiti at wala sa sariling tumango nalang. Inayos ko ang aking
cellphone sa gilid na
lamesa ng aking kama bago niyakap ang aking unan.
Gano'n din ang ginawa ni Eros dahil nagbago ang anggulo ng camera na ngayon ay
hindi na niya hawak.
"I love you Eros Ziege. Good night."
He nodded and smiled.
"I love you so much more baby..." Aniya bago ako tuluyang pumikit.
I mean secret bodyguard? Body guard ba nya?

P 20-11
CHAPTER 18
34.8K 1.1K 129
by CengCrdva

Queen
Natapos ng maayos ang lahat sa pangatlong taon ko sa kolehiyo. Dahil sa bago kong
trabaho ay mas maayos
na ang nakakain namin sa bahay. Ang mga pangangailangan naman ng mga kapatid ko ay
madali ko na ring
naibibigay dahil sa pakikipag-trabaho kay Kade.
Dahil din do'n ay nagkaroon kami ng mas maraming oras ni Eros. Hindi gaya noon na
sa tuwing nasa Manila
siya ay minsan lang kaming nakakalabas dahil sa trabaho ko sa cafe at shop.
Si Ramiel naman at Rigel ay permanente ng pumalit sa akin sa computer shop.
Nagpupunta nalang ako doon
para bisitahin si Nana at Cassy o kung minsan na may kailangan akong pag-aralan at
i-research.
Nang dumating ang sunod na taon ay nagpasya ng bumalik si Cassy sa pag-aaral.
Naging mabuti narin ang
lagay niya at sa awa ng Diyos ay hindi na siya muling nagkasakit. Sa pagbabalik
niya sa eskwela ay mas
naging panatag ako dahil sa pagkakataong ito ay kaklase na niya si Zuben.
Si Rigel naman ay nasa kolehiyo narin. Malaki talaga ang pasasalamat ko kay Kade
dahil kung hindi rito ay
hindi ko mapapag-aral sa maayos na unibersidad ang kapatid ko.
Sa ngayon ay napagpasyahan niyang kunin ang kursong culinary. Si Ramiel naman ay
nagpapatuloy parin sa
pag-aaral kahit na kung minsan ay hindi parin mapigilan ang makipag-away sa
eskwela.
"Smells good..." Napangiti ako ng maramdaman ang pagyakap ni Eros galing sa aking
likuran.
Kagabi lang siya dumating at hindi niya 'yon sinabi sa akin. Pagdating sa Manila ay
sa bahay na siya kaagad
dumiretso.
Mabuti nalang at hindi na ako sumama kay Ylona na mag-dinner dahil kung hindi ay
siya ang mas masusurprise kapag wala siyang naabutan sa bahay namin. Dito narin
siya nagpalipas ng gabi kaya ngayon ay
narito parin at patuloy na naglalambing.
"Ako ba o itong adobo?" Natatawa kong hinalo ang nasa harapan kong kaserola na
laman ang adobong
patapos na.
Isiniksik ni Eros ang kan'yang ulo sa aking leeg. Nakikiliti ko namang inilayo ang
aking katawan sa kan'ya ng
maramdaman ko ang pagdampi ng kan'yang labi doon pero dahil sa nakapulupot niyang
kamay sa aking
katawan ay ni hindi ako nakagalaw.
"Mas mabango ka." He whispered.
Pinigilan kong kumawala ang mga hagikhik ko sa pamamagitan ng pagkagat sa aking
labi. Ang mga paru-paro

P 21-1
sa tiyan ko ay nagwawala na naman! Mga salawahan talaga!
"Sus, bolero."
Nilapatan niya ng halik ang aking leeg bago ipirmi ang kan'yang baba sa aking
balikat at pinanuod ako sa
ginagawa.
"I'm not. You know your scent is my favorite..."
Binitiwan ko ang hawak na sandok. Hindi ko na mapigil ang pagwawala ng puso ko
dahil kay Eros. Ano pa
nga bang bago sa ganito? Kahit naman noong una palang na makita ko siya ay hindi na
ako napakali!
Inilakad ko ang aking mga kamay sa kan'yang leeg. Ang kan'ya naman ay patuloy lang
na nakapulupot sa aking
bewang.
Napangiti ako ng makita ang mapupungay niyang mata na halatang kakabangon lang
talaga sa kama.
Kalalabas lang ng mga kapatid ko para pumasok at kami lang ang naiwan ngayon.
Pinilit lang talaga ni Eros
na umuwi dahil alam niyang wala akong pasok sa araw na ito. He said he'll take me
on a fancy date. Ayaw ko
naman sana pero dahil gusto niya raw bumawi ay hindi na ako tumanggi.
Okay lang naman siguro na paminsan-minsan ay hayaan kong i-ispoiled ako ni Eros.
Inangat ko ang isa kong kamay para haplusin ang kan'yang mukha. Awtomatiko namang
lumakad ang kan'ya
para hawakan 'yon.
Dahan-dahan kong hinaplos ang kan'yang pisngi hanggang sa panga niyang bagong
shave.
Napangiti ako ng makita ang pagpikit ni Eros. Like my touch sent him somewhere
peaceful. Naging kalmado
ang kan'yang mukha at sa pagdilat niya ay agad niya akong nginitian.
"Sobrang mahal kita alam mo ba?" He said in his husky voice.
Mabilis na kumalat ang tuwa sa puso ko. Maging ang pagiging emosyonal ay hindi ko
na napigilan.
Sa bawat salitang lumalabas sa labi niya ay hindi ko talaga mapigilan ang
maapektuhan. Siguro nga gano'n
kapag mahalaga sa'yo ang isang tao. Lahat ng sinasabi at sasabihin nila ay itatatak
mo sa utak mo't isasapuso.
Or I am just so deeply in love with him?
"Alam ko..."
Inalis niya ang aking kamay sa kan'yang mukha at buong puso iyong hinalikan.
"At hindi ako magsasawang patunayan sa'yo 'yon," Bumuntong hinga siya bago muling
nagpatuloy. "I can't
even wait to tell you my vows, baby. Parang ang tagal pa ng isang taon." He added.
Tumango tango ako. Gaya niya ay hindi narin ako makapaghintay na matapos ang lahat
at maikasal kami.
"Saglit nalang 'yon."

P 21-2
Ngumisi siya at ibinaba na ng tuluyan ang aking kamay. Hinigit niya ako palayo sa
kalan at muli akong
niyakap ng mapunta kami sa kabilang gilid.
Marahan niya akong inangat para makaupo sa kitchen counter. Mabilis niya akong
siniil ng halik sa labi.
Sa pagbitiw niya ay ramdam ko ang pag-iinit ng magkabila kong pinsgi. Parang lalong
sumilab 'yon ng makita
ang mabilis na pagpasada ng kan'yang dila sa kan'yang mapupulang labi na tila gusto
pang ulitin ang ginawa.
Imbes na hawakan ang nagsusumigaw kong puso para kalmahin ay hinigpitan ko nalang
ang kapit ko sa aking
kinauupuan.
Napalunok ako at buong tapang na sinalubong ang kan'yang mga mata.
"Ayaw mo ba no'n? May isang taon ka pa para umatras." Pagbibiro ko pero imbes na
matawa ay hindi man
lang umangat kahit ang gilid ng labi ni Eros.
He shakes his head.
"That will never be part of my plan,"
Bumaba ang mga kamay niya sa bewang ko para hawakan ang kamay kong mahigpit na
nakakapit sa counter.
Marahan niyang kinuha at inilagay ang mga 'yon sa kan'yang balikat bago ako muling
hapitin palapit.
"You'll be my wife, period."
Umarangkada lalo ang pagwawala ng puso ko ng makita ang dahan-dahang bumaba ang
kan'yang mukha para
halikan ako ulit. Wala na akong nagawa kung hindi ang mapapikit nalang ng tuluyan
ng maglapat ang aming
mga bibig.
I instantly taste the mint in his mouth when his tongue slides inside my parted
lips. Wala sa planong
kumawala ang maiksing ungol ko pero imbes na huminto ay sinagot ko ang halik niya
ng buong puso.
Seconds later, I felt his teeth when he smiled. He gently pulled back and
whispered,
"You'll be the next queen of the Vergara's..." He said softly with each pull.
Napangiti ako at hinayaan lang siyang halikan ako sa magagaan na paraan.
I like what he's doing but I think my most favorite right now is his set of words.
Ang mga salitang palagi
nalang akong dinadala sa tunay na kasiyahan. Kung siguro hindi niya ako hinahalikan
ay baka nabaliw na ako
sa kakangisi dahil sa mga bagay na pumasok sa utak ko.
Ngayon ko lang napagtanto na ang susunod na henerasyon ng mga Vergara ay kay Eros
lang manggagaling...
Sa aming dalawa.
"You'll always be my queen and my all, Sky..." Pagpapatuloy niya habang bumababa na
ang mga labi patungo
sa aking leeg.
Napakapit ako sa kan'yang balikat. I pulled him closer as I tilted my head to give
him more access on my

P 21-3
neck. Amoy na amoy ko ang adobong nagwawala sa kaserola pero kahit na yata masunog
ang buong bahay
namin dahil do'n ay hindi ko puputulin si Eros sa ginagawa.
Napasinghap ako ng maramdaman ang kamay niyang pumasok sa ilalim ng aking dress at
walang
pagdadalawang isip na damahin ang pakay. My eyes automatically shuts when I feel
his hand touching me
there. Bumaba pa ang mga halik niya sa aking balikat habang ang isang kamay naman
ay ibinababa ang strap
ng suot ko.
I don't have any bra. Pagkatapos kasin maligo kanina ay magluluto lang sana ako at
babalik na sa pagtulog
kaya ng maibaba ni Eros ang aking damit hanggang sa aking tiyan ay wala na siyang
oras na sinayang.
Mabilis niyang sinakop ang tuktok ng aking dibdib dahila para mawalan ako ng lakas
at mapabitiw sa kan'ya.
He remove his other hand on my flesh and let it join the other one that's now
cupping my breast.
Nanghihina akong naitukod ang mga kamay ko sa aking kinauupuan habang kagat-kagat
ang labi ko.
Hindi ko na malaman kung dahil ba sa niluluto ko ang init sa kusina o dahil sa
ginagawa ni Eros. Parang sa
bata ikot ng kan'yang dila sa aking dibdib ay nilalagnat ako.
"Hmm..." He groaned when I arched my back.
"Ziege..."
Nababaliw kong bulong ng iangat niya ang aking magkabilang paa sa counter matapos
akong iurong sapat
para a sunod niyang balak na gawin. Binalikan niya ang aking labi pero hindi pa man
ako nakakasagot ay
mabilis na niya iyong pinutol.
Pakiramdam ko'y sasabog na ang puso ko sa magkahalong kaba at excitement. Kaba
dahil kahit na wala
namang tao sa bahay namin ay nasa kusina parin kami at isang bukas lang ng pinto
mapa-front door man o
back door ay agad kaming makikita ng kung sino.
Excitement dahil fuck! This is Eros! Sa ilang beses niyang ginawa 'to ay alam kong
mababaliw na naman ako!
Pinanuod ko siyang iangat ang laylayan ng suot ko hanggang sa aking tiyan. Ang
buong damit ko ay nasa
pinakagitna nalang ng katawan ko.
Nakita ko ang pagsisilabasan ng mga ugat sa kan'yang braso ng itukod niya ang mga
kamay sa counter at idiin
ang noo sa akin. Habol niya ang kan'yang paghinga at tiyak kong mas mainit na ang
katawan niya ngayon
kumpara sa akin.
Niyakap niya ako at muling inayos sa pagkakaupo. Nanatili naman siyang nasa pagitan
ng mga hita ko habang
kinakalma ang sarili.
"Kiss me more, baby..." I whispered.
Marahan niyang inilayo ang kan'yang mukha bago sundin ang gusto ko. Sa una ay
malumanay ang mga halik
niya pero kalaunan ay naging mapusok at uhaw narin ang kan'yang bawat paggalaw. I
helped him remove my
undies.

P 21-4
Sa paghihiwalay ng aming mga labi ay tuluyan na akong napahiga ng muling bumaba ang
kan'yang mga halik.
He continued kissing, licking and carressing my body... Simula sa leeg ay bumaba
ang kan'yang labi patungo
sa aking tiyan. Sa puson, sa baba...
Napasinghap ako ng hawakan niya ang aking magkabilang hita at hapitin pa palapit sa
pinakadulo ng kitchen
counter.
Itinukod ko ang magkabila kong kamay para panuorin siya. His eyes were full of
lust. Ang kaninang inaantok
niyang aura ay tuluyan ng naglaho at napalitan ng init. I watched him lower himself
in front of me. He parted
my legs wider pero bago pa gawin ang gusto ay muling bumalik ang mga mata niya sa
aking mga mata.
Muli kong kinagat ang labi ko. The sight of him in front of my nakedness is making
me crazy! Mas lalong
namumungay ang mga mata niya at mas lalong nagwawala ang buong pagkatao ko!
"Do you want this?" He asked while his face is now in between my legs.
"Y-Yes," Hirap kong sabi.
Eros smirked and slowly... teasingly, buried his face in my flesh, nuzzling at
first. He gently drove his tongue
inside of me and a shattering moan escaped my mouth.
Napapikit ako ng mariin at hindi na nagawa pang makipagtitigan sa kan'ya.
I'm suddenly hit with so much sensation that burst through my entire body when his
tongue struck fire.
"Oh!" I screamed. He continued.
Nalunod ang mga daing ko ng takpan ko ang aking bibig habang ang isang kamay ko
naman ay agad na napunta
sa kan'yang buhok.
Ang mga daing ko ay tila naging musika sa kabuuan ng aming bahay. He continued
licking me like his tongue
is an instrument he loves to play. Na parang ang galaw ng kan'yang mapaglarong dila
ay isang ritmong
parehas naming sinasayaw. I followed his lead, grinding myself against the entirety
of his mouth.
It doesn't take long when I felt my breathing hitched. I gasp quicker and faster
until I finally released my
explosions of desire.
"Ah!" I screamed and my body quiver in an astonishing orgasm.
"Baby, stop! Oh my God! Ah!"
He didn't. Instead, he kept licking me more ardent than before. He didn't stop
until he licked me clean and
damn! I fucking swear it feels so fucking good!
Kinagabihan ay nag-dinner lang kami ni Eros sa Delaney Worldwide. Pagkatapos no'n
ay sa bahay niya narin
ako natulog. Siniguro naman ni Ramiel sa akin na kaya niyang mag-asikaso sa bahay
kaya hindi na ako
nagdalawang-isip pa.

P 21-5
Kinabukasan ay hinatid ako ni Eros sa university. Mabuti nalang talaga't marami
siyang biniling damit para
sa akin dahil kung hindi ay kakailanganin ko pang bumalik sa bahay para magbihis.
"Aalis na ba kayo kaagad ni Asher?" Tanong ko sa kanya.
Sinabi niya kagabi na may pupuntahan silang event kung saan kasama ang mga kaibigan
nila. Kung wala nga
lang akong klase ay sumama narin ako.
"Yeah. But I'll be back before sunset. Sasaglit lang ako."
Tumango ako at tinanggal na ang aking seat belt. Hinarap ko ulit siya.
"Okay. Mag-iingat kayo." Dumukwang ako para halikan siya sa labi pero ang plano
kong isang mabilis lang
ay hindi nangyari dahil sa mabilis na pagkulong ng kan'yang mga kamay sa aking
katawan.
"I love you. Be good." Aniya.
Napasimangot ako kaya hinalikan niya ako sa noo.
"What do you mean be good, huh?"
Sumilay ang ngisi niya at agad na umiling.
"Nothing."
"Ano nga?"
Mas lalong lumawak ang ngiti niya.
"I just said it. Walang meaning."
"Talaga?"
"Talaga."
"Sure?" Itinaas ko ang isa kong kilay.
Nanatili ang pagtitig niya sa akin. Inilipat ko sa kabila ang nakataas kong kilay
para sabihing seryoso ako at
hindi ako susuko hangga't hindi niya sinasabi sa akin ang gusto niyang iparating.
"I don't want to be possessive Sky. Hangga't kaya kong intindihin, iintindihin kita
and I trust you, completely."
Nalilito akong lumayo sa kan'ya ng bahagya.
"Anong ibig mong sabihin?"
Lumapit siya sa akin at agad na kinuha ang kamay ko.
"Can you just work with me instead?"

P 21-6
Wala sa sariling napalunok ako ng maisip si Kade na siyang tiyak kong punto ng
usapan naming ito.
"Why?"
Nalaglag ang kan'yang mga mata sa kamay kong kan'yang hawak. Ilang beses niyang
pinisil 'yon kasabay ng
ilang ulit niyang pagbuntong-hinga.
Ni minsan ay hindi namin napag-usapan ang ganito dahil akala ko'y may pagkaka-
intindihan na kami kaya
nalilito ako bakit ngayon ay parang ayaw niya na namang mag-trabaho ako sa iba.
He remained silent.
"Eros..."
Pinagdiin niya ang kan'yang mga labi bago ibalik ang tingin sa akin.
"Napag-usapan na natin 'to 'di ba? Hinihintay ko lang na makatapos ako. You know I
can't work full time."
"You don't have to work." Aniyang palaging sagot sa mga ganito naming pag-uusap.
Napabuntong hinga ako sa narinig. Nagpatuloy ang pagtititigan namin. Ramdam kong
may iba pang dahilan
kaya naungkat na naman ang usapang ito pero bago pa ako makapagsalita ay nauna na
siya.
"Never mind," Inalis niya ang kamay na nakahawak sa akin at inihaplos 'yon sa aking
mukha. "I trust you."
Makahulugan niyang pahayag.
Parang nagkaroon ng uka ang puso ko dahil sa narinig. I can tell that he's jealous.
Matagal ko ng hindi
naramdaman ang pagseselos niya kaya naguguluhan ako ngayon. Wala rin naman akong
natatandaang ginawa
ko para maramdaman niya ang bagay na 'yon.
"Eros... I'm sorry-"
"Don't," Bumaba ang hinlalaki niya sa aking labi para pigilan ako sa pagsasalita.
"It's okay. It's my fault and
I'm sorry. Kalimutan mo nalang 'yung sinabi ko. Siguro nga namimiss lang kita ng
sobra... I just envy that guy.
Dahil sa mga obligasyon ko mas marami pa siyang oras na kasama ka. I'm sorry for
feeling this way,
Skyrene."
Hinawakan ko ang kamay niya para ilayo 'yon sa aking labi. Sa pagbaba ng kan'yang
kamay ay agad kong
tinawid ang munting pagitan ng aming mga katawan. Niyakap ko siya.
"Walang kwenta ang lahat ng oras ko kapag iba ang kasama ko, Eros... This... Ang
kasama ka ang pinakagusto
ko. Ito lang ang mahalaga sa'kin," Bulong ko.
Hinaplos niya ang aking likuran. Naramdaman ko ang pagtango niya kaya nagpatuloy
ako.
"You don't need to feel jealous," Hinalikan ko ang pisngi niya at pagkatapos ay
hinarap siya ulit. "'Di ba
sa'yo na ako? Bakit ka pa natatakot na may makasama akong iba?"
"I'm not scared, Skyrene. Handa akong makipagpatayan kung sakaling may magtangkang
agawin ka sa'kin. I

P 21-7
just hate the fact that we're not spending every second together. I hate not
spending time with you. It sucks..."
Napangisi ako kahit na hindi naman dapat. Sobrang bigat na naman kasi ng dibdib ko
sa usapan namin at
kapag ginatungan ko pa siya ay hindi na talaga ako makaalis.
"I hate that too but we have goals to achieve... I still want you to be proud of
me-"
"I already am."
Umiling ako sa pagpuputol niya.
"I know, but I still want this for myself. Para maipagmalaki rin ako ng mga
magiging anak natin. Iba parin ang
may diploma. Kahit 'yon nalang."
My statement left him speechless. Kinurot ko ang pisngi niya para matanggal ang
pagtitig niya sa akin ng
seryoso.
"Please? Huwag ka ng mag-isip okay? Malapit na."
"Alright."
"I promise I'll be good. Okay ka na do'n Mr. Vergara?" Ngumisi ako at hinalikan
siya sa labi ng ilang ulit.
Hindi ko tinigilan ang paglalambing sa kan'ya hangga't hindi ko naririnig ang tuwa
niya.
"Fine." Pormal niyang pagsuko pagkatapos ay ginantihan ako sa paghalik.
Napahagikhik ako't napalayo lalo na ng bumaba na ang ganting lambing niya sa aking
leeg.
"Eros!"
"Just be good..." Hinigpitan niya ang yakap sa akin at ibinalik ang paghalik sa
aking labi kaya hindi na ako
nakatanggi.
Sa pagpirmi ng halik niya doon ay muli na naman akong nahulog sa mga pang-aakit
niya.
Ngayon paano na ako makakapagtapos kung ganitong late na ako dahil sa mga
nakakalunod na halik ni Eros?
Baka nga secret bodyguard yung naka hoodie Parang gusto ko ng basahin yun g part na
ng story na mag-aaway sila????

P 21-8
CHAPTER 19
35K 1.1K 137
by CengCrdva

Future
"Chin up just a lil bit." Utos ni Kade habang patuloy lang sa pagkuha ng aking
litrato.
Ngayong araw ay isang outdoor photo shoot ang ginagawa namin pero hindi lang ako at
ang mga tauhan ni
Kade ang narito.
Kasama kasi namin ang ilan pang mga photographers para sa event kung saan limited
lang ang kailangang
gamiting resources.
Maliban sa park na ito na siyang tanging pangyayarihan ng shoot, dapat din ay sa
iisang set ng wardrobe ay
makakuha na ng ilalabang litrato.
Maganda ang concept dahil ang lahat ng kita sa gaganaping event ay mapupunta sa
charity of choice ng
mananalo. Hindi narin ako nagdalawang-isip pa umpisa palang na sinabi ni Kade ang
plano niyang pagsali
dito.
Maliban sa magiging benta ng isasaling litrato ay mayroon pang malaking cash prize
na mapupunta rin sa
charity. Kade and I decided that we will give it to an elders home in case we win.
Hinayaan niya akong
mamili no'n.
"Now look here." Ngumiti ako at sinunod ang bawat utos niya ng buong puso.
I will make sure that we'll dominate this one just like the others. Ito na nga yata
ang unang beses na pinakaganado ako dahil alam kong pagkatapos nito ay marami
kaming matutulungan, manalo man o matalo. Besides,
I'm always a fan of a charitable event.
Kahit kailangan ko ng pera ay masarap parin sa pakiramdam na nakakapagbahagi ka sa
mas nangangailangan.
Hindi lang sa form ng pera kung hindi marami pang iba. Sabi nga, kapag gusto may
paraan pero kapag ayaw
maraming dahilan.
"It's a wrap!" Maya-maya'y sabi ni Kade na nag thumbs-up pa sa akin.
Napalingon sa gawi namin ang ilang naroon dahil sa pagpalakpak ni Leini at pag-
aapiran nila ng personal
assistant ni Kade na si Helena.
Bumaba ako't tinanggap ang nakalahad na kamay ni Kade para alalayan ako sa matarik
at makulay na hagdan.
"Thank you."
"Welcome." Binitiwan niya lang ako ng tuluyan na akong makababa.

P 22-1
Huminga ako ng malalim bago ilakad ang paningin sa ilang kumpulan ng mga abalang
photographers at
modelo.
Nang makita ko ang isang grupo na ang gamit na props ay ang ilang mga kalat sa
lugar ay mas lalo akong
namangha imbes na mapailing.
I wonder how they can pull it. Kung paano nila gagawing kaaya-aya ang kuha gayong
taliwas sa ganda ang
mga gamit nila.
"Let's eat?" Napapitlag ako sa pagkuha ni Kade ng atensiyon ko.
Tumango ako at kinuha naman ang ibinigay na bottled water ni Leini sa akin.
Sumunod kami kay Kade hanggang sa marating ang medyo pataas na lupa na may mga
hilera ng malalaking
puno. Naglatag kaagad si Helena sa damuhan at inilapag ang ilang aayusing gamit ni
Kade.
"Thank you." Ani Kade rito.
Sabay kaming naupo. Hindi pa man kami nakakaayos ay nagpaalam na muna silang dalawa
dahil dumating na
ang pagkaing ipinadeliver ni Kade para sa amin.
"Pagkatapos kumain pwede na tayong umuwi." Aniya.
"Tapos na ba talaga? Sure kang mananalo na tayo diyan sa mga kuha mo?" May pag-
aalinlangan kong tanong.
We're the first one to finish. Habang kami nagpapahinga na, ang ilan ay puspusan
parin sa ginagawa.
Mayroon ring grupo na halos kadarating lang.
May mga photographers na ngang umuusok ang mga ilong dahil sa katagalan ay hindi
parin nakakakuha ng
maayos na litrato.
Somehow, I'm still glad that Kade is very patient with me. Nakikita ko rin naman
siyang nahihirapan sa'kin
pero madalang lang 'yon. Hindi rin naman ako perpekto sa lahat ng oras. May mga
pagkakataong hirap rin ako
sa ginagawa pero nalalagpasan naman.
"Why? Wala ka bang tiwala sa'tin?" Inilapat niya ang hawak na bottled water sa
kan'yang labi.
Nag-iwas ako ng tingin ng magsimula siyang uminom.
"Hindi naman sa gano'n. Gusto ko lang talagang manalo ngayon. Ito ang pinakagusto
kong maging successful
sa lahat ng ginawa natin." Komento ko.
"Don't worry, we will." Buong kumpiyansa niyang sagot kaya muling bumalik ang
tingin ko sa kan'ya.
Nilingon niya ako at pagkatapos ay ngumiti.
"Do you really like doing this with me Sky?"
Tumuwid ako ng upo at hinayaang madikit sa kan'ya ang aking katawan sa pagsandal ko
sa puno.

P 22-2
"Oo naman. Hindi lang dahil sa gusto ko. You know I needed the money too."
"I see," Sinundan niya ang mga mata kong pinapanuod ang lahat na abala parin sa
kaguluhan sa ibaba. "Do
you want me to help you get into the real world of modelling?"
Marahas akong napatingin kay Kade na maagap namang nasalubong ang mga mata ko. Muli
siyang ngumiti.
"Hindi rin naman pwedeng habang buhay na ganito ka lang. You still need to grow and
honestly, I can already
see you doing catwalks and be the next ambassador of big brands. Hindi 'yung ganito
lang. You deserve more
than this."
Natulala ako sa kan'ya. I know that his statement is full of compliments but I
couldn't even mutter a thank you.
Parang nabibigla ako sa mga sinasabi niya ngayon.
"I'm willing to help you even if that means losing you."
Kusang umiling ang ulo ko bilang sagot. Kahit na naisip ko na ang pagiging full
time na modelo, marami parin
akong kailangang unahin.
I promised Eros that I'll be with him after I graduate. Siguro kung para sa akin
ang ganitong career ay
mangyayari rin naman pero sa ngayon ay wala pa talaga sa utak ko. Ayaw ko narin
munang isipin.
"Thank you, Kade. I appreciate that."
He nodded.
"So do you like to take another step on your career?" Tanong niyang nakulangan sa
sagot ko.
Sasagot na sana ako na hindi ko pa alam kung gusto ko na rin ang offer niya pero
naputol ako dahil sa
pagtunog ng kan'yang cellphone.
Tamad niya iyong kinuha sa bulsa para tignan ang tumatawag. Hindi ko man gustong
maging tsismosa pero
nakita ko ang pangalang Via doon.
Nalaglag ang panga ko dahil imbes na sagutin ay pinatay niya ang tawag at
binalingan ulit ako.
"Sorry about that." Paumanhin niya pero natigil ulit dahil sa muling pagtawag ni
Via.
I heard him curse and ignore the call once again. Parang gusto ko tuloy ma-guilty.
Naisip ko kasing kaya
ayaw niyang sagutin ang tawag dahil kasama niya ako.
Sa pangatlong tawag ay muli niya iyong pinatay. Nag-iwas ako ng tingin ng makita
ang pagtipa niya ng text
para sa tumatawag.
Hindi ko alam kung bakit parang naapektuhan ako para kay Via. Siguro kapag ako 'yon
at binababaan ako ni
Eros dahil abala siya kasama ang iba ay sobrang masasaktan ako.
Kahit na purong trabaho lang naman ang ginagawa niya ay iba parin ang magiging
dating para sa akin.

P 22-3
Not that I'm sensitive or being possessive pero nature na kasi ng mga babae ang
maging clingy o masyadong
malambing. At hindi man namin sabihin ay iyon din ang gusto namin pabalik.
Who would want a guy that doesn't text you anyway? Who would want a guy na
binababaan siya kapag
tinatawagan niya? Syempre wala. Halos lahat ng babae ay gustong madamang babae
sila.
That includes good morning texts, good night text, I love you's, I'm going to work,
I'm home and some simple
shit to make the relationship work. Kahit nga iyong mga walang kwenta nalang.
Even the simple things matter to us. Lahat ng uri ng komunikasyon mapa-importante
man o hindi ay mahalaga
na para sa amin. Kahit nga marinig lang ang boses ng boyfriend okay na e.
Napailing nalang ako.
If I can only write a woman's dictionary for all the guys that needs a little
understanding of what we truly
mean when we say unintentional things. Baka magkaroon ako ng parangal sa kapal
no'n.
Natigil ako sa pag-iisip ng ibalik ni Kade ang cellphone na hawak sa kan'yang
bulsa.
"Sorry." Paumanhin niya ulit.
Tipid akong ngumiti.
"Okay lang. Girlfriend mo?" Hindi ko na napigilang itanong.
Bakit ba kasi ang tagal bumalik ng mga kasama namin! Ayan tuloy nagagawa kong
makialam sa buhay niya.
Then it hits me, ano na nga bang alam ko sa buhay ng isang Kade Bustamante maliban
sa magaling siyang
photographer?
Ngayon ko lang naisip na wala pa pala talaga akong alam sa buhay niya samantalang
ako ay palaging nagkukwento sa mga hinaing ko sa buhay at kung ano ang mga
napagdaanan kong hirap noon.
Umiling si Kade at nag-iwas ng tingin.
"I don't have a girlfriend." He said.
"Admirer?"
He chuckled.
"Bakit? Hoy hindi imposible 'yon! Marami ka kayang fans,"
Umalis ako sa pagkakasandal para harapin siya. Kunot noo naman siyang tumingin
pabalik sa akin.
"Ngayon ko lang naisip na wala pala talaga akong alam sa'yo. Kahit man lang sa love
life mo." Buong tapang
kong pahayag.
Kumurap-kurap siya, mukhang hindi inasahan ang sinabi ko.

P 22-4
"I told you, I don't have one kaya wala rin akong dapat i-kwento."
"Pero bakit? I mean, bakit wala? Mapili ka ba? Mataas ba ang standards mo? Ano bang
gusto mo sa mga
babae na wala sa mga babaeng nakapaligid sa'yo?"
Tumaas ang isang gilid ng labi niya sabay iling. He finds it funny. Parang gusto ko
tuloy ma-offend. Hindi ba
ako kaseryo-seryoso?
"Ang hirap namang makakuha ng information sa buhay mo Mr. Bustamante. Napakadamot
mo sa details at ang
unfair!"
Mas lalo akong napasimangot ng marinig ang halakhak niya.
"Why do you want to know something about me?"
"And why not? We're friends. Tsaka kapag ikaw ang nagtatanong, nagku-kwento ako."
Naghalukipkip ako sa kan'yang harapan ng imbes na magsalita siya ay nanatili lang
ang mga mata niyang
nakatitig sa akin. Itinaas ko na ang isa kong kilay dahil nanatili kaming gano'n ng
ilang minuto.
"Alright. I'm single and Via is not my girlfriend or some sort of admirer. She's
just..."
"Just?" Binuwal ko ang mga kamay ko dahil sa pambibitin niya.
Nag-uumpisa na akong manggigil sa kan'ya! Para siyang teleserye na nasa climax na
pero naputol dahil sa
maraming commercial!
"A friend." He continued.
Nalaglag ang balikat ko sa narinig. Sa boses niya kasi ay parang walang chance na
maging sila ni Via.
Hindi naman sa alam ko ang estado ng relasyon nila pero dahil advance akong mag-
isip, nasasaktan na ako
dahil pakiramdam ko ay ako ang na-reject sa pagmamahal.
Girls won't call guys three times if it's not important. Kung magkaibigan nga lang
sila, feeling ko friendzoned
na si Via pero dahil baka advance lang talaga akong mag-isip, baka nga magkaibigan
lang talaga sila at
hanggang doon nalang 'yon. At ako? I'm just being hopeless romantic right now.
"Friends lang?"
"Yeah."
"And?"
"And that's just it."
"Kade, you know you suck at sharing some details about your life. And you're still
being unfair."
Kumawala ang tawa niya at itinuro sila Leini na nasa kalayuan dala ang apat na box
ng pizza.

P 22-5
"This topic is over, Sky. I'm hungry." Pag-iwas niya sa usapan namin pero dahil
malayo pa naman sila sa
pwesto namin ay hindi ko hinayaang wala man lang akong makuhang detalye kahit
kaunti.
"Bakit nga? Hindi ka naman siguro...'' Napalunok ako para lunurin ang kapangahasang
nasa dulo ng dila ko.
Nagsalubong ang kilay niya at ng maisip ang naudlot kong sasabihin ay kumawalang
muli ang tawa niya sabay
hawak sa kan'yang sintido.
"I'm definitely not gay if that's what you're going to say."
I swallowed the lump on my throat for the second time. Ano ba 'tong nagawa ko.
Although he doesn't look
offended, nakakahiya parin!
"So mailap ka lang talaga gano'n?" Patuloy kong pangungulit.
Huminga siya ng malalim na parang sumusuko na dahil sa kakulitan ko.
"Maybe."
I rolled my eyes at him. Bigo kong ibinalik ang katawan ko sa tabi niya para muling
isandal ang likod sa
puno.
Ako nalang ang susuko para matapos na ang usapan namin. Siguro nga hindi lang siya
sanay na napaguusapan ang ganitong topic kaya hindi narin ako mangungulit pa.
Inabala ko nalang ang mga mata ko sa pagsunod kila Leini na papalapit na sa amin.
Nag-isip narin ako ng ibang bagay para mawala ang mga katanungan sa utak ko pero
bago ko pa takamin ang
utak ko sa paparating na pizza ay muli kong narinig ang halos pabulong na sabi ni
Kade.
"Or maybe I'm just afraid of getting hurt again."
Awtomatikong lumingo ang ulo sa kan'yang gawi pero siya'y nananatiling nakatingin
lang sa mga taong
hanggang ngayon ay nagkukumahog parin para lang matapos ang trabaho sa araw na ito.
Gusto ko pa sanang magtanong ng mga detalye pero hindi ko na nagawa dahil sa
pagdating nila Helena.
Habang kumakain tuloy kami ay hindi nawala ang titig ko kay Kade. I want to know
more details about him.
Akala ko matatahimik na ako kapag may nalaman ako kahit kaunti sa kan'ya pero mas
lalo lang akong naging
kuryoso! Hindi ko lubos maisip na naging broken hearted na pala ang gaya niya.
Akala ko noon kapag nakuha mo ang bagay na pinapangarap ng halos lahat ay magagawa
mo ng makuntento.
Gaya ni Kade. Maraming nangangarap na makuha siya kaya natutuliro akong isipin na
sa dami ng nangarap sa
kan'ya at handang magmahal ay nasaktan siya ng maling taong napili niyang mahalin.
"What?" Masungit niyang tanong dahil patuloy parin akong nakatitig sa kan'ya.
Umiling lang ako at nagpatuloy nalang sa pagkain. Pagkatapos naming kumain ay
namigay pa si Kade ng mga

P 22-6
pizza para sa lahat bago ako ihatid.
Nang sumapit ang panibagong linggo ay wala kaming ginawa kung hindi ang paghandaan
at magdasal para sa
gaganaping awards nights sa Sabado. The photos were posted online too at sa ngayon
ay isa na kami sa mga
nangunguna sa event.
"Sama ako ha!" Ani Valerie habang nagmamadaling kinuha ang pitsel ng tubig sa
kan'yang ref.
"Oo naman, bakit hindi!"
Pasalampak siyang bumalik sa harapan ko habang nangingisi.
"Sasama ba si Eros? Uuwi siya 'di ba?"
Nagkibit ako ng balikat.
"Oo pero ayaw kong umasa. Baka mamaya maraming mangyari tapos hindi siya matuloy."
"Sus! Be positive kasi! Sinabi niyang uuwi siya 'di ba? Tsaka dapat umuwi talaga
siya para naman may
sasakyan tayo!"
Tumango nalang ako. Eros said he'll try to attend the event pero dahil may meeting
pa siyang kailangang
puntahan kasabay ng oras ng awarding ay hindi ko sigurado kung maaabutan niya pa
'yon.
Pagkatapos makikain kay Val ay umuwi narin ako. Naabutan kong naglilinis si Rigel
at Ramiel kaya para
akong nakasaksi ng himala.
"Zuben!" Malakas kong sigaw na nagpagulat sa dalawang abala sa pag-aayos ng sala
namin.
Pupungas-pungas na bumaba ang bunso kong kapatid na halatang nataranta rin dahil sa
pagsigaw ko.
"Ate! Bakit?"
"Skyrene, what the fuck!"
Natatawa akong lumapit kay Zuben habang ang dalawa ay patuloy ang pagsunod sa akin
ng tingin.
"Sabihin mo nga kung anong kinain ng mga kuya mo at bakit nagsisilinis?!"
Umiling si Ramiel habang si Rigel naman ay parang nabunutan ng tinik sa dibdib
dahil 'yon lang pala ang
gusto kong malaman.
"Ate naman e!"
Tumawa ako at ginulo ang buhok niya. Sasabayan ko na sana siya paakyat pero natigil
ako dahil sa pagtawag
ni Ram.
"Skyrene, 'yung sapatos mo ano ba?!"

P 22-7
Kumawala ang tawa ni Rigel dahil sa seryosong pahayag ni Ramiel. Gusto ko pa sana
siyang asarin pero sa
huli ay tinanggal ko nalang ang sapatos ko.
Minsan lang silang maglinis kaya dapat ay maging mabait ako para maulit pa ng
maraming beses.
Pinauna ko na si Zuben sa taas. Bumalik ako sa front door para iwan ang sapatos ko
doon. Nagpatuloy sa
pag-vaccum si Rigel samantalang si Ramiel naman ay inaayos ang mga couch.
Hindi nawala ang ngisi ko habang nakikita silang hirap na hirap. Parang gusto kong
ipagdiinan sa kanila ang
lahat ng panahong hindi man lang nila ako nagawang tulungan sa paglilinis. Ngayon
ramdam na nila ang
hirap!
Huminto ako sa tapat ni Ramiel at pinanuod siya sa ginagawa. Nang mapansin niya ako
ay tumigil siya at
pinameywangan ako.
"Ano na naman?"
Ngumisi ako.
"Bagay pala sa'yong naglilinis, Ram." Biro ko.
"Piss off."
Humalakhak na ako dahil mukhang pagod na pagod na siya sa ginagawa.
"Ano ba kasing natira niyo ha?"
Pinatay ni Rigel ang vacuum kaya nabaling ako sa kan'ya.
"Kailangan na daw kasi naming mag-practice para kapag umalis ka na rito sa bahay,
kaya na namin."
Naglaho kaagad ang lahat ng tuwa ko sa sinabi niya. Nilingon ni Ram si Rigel at
tinapunan ng makahulugang
titig.
"Bakit naman ako aalis? Saan naman ako pupunta?" Lito kong tanong.
Ilang segundo pa silang nagtitigan bago muling umingay ang silid dahil sa
pagbubukas niya ng vacuum para
iwasan ang usapan.
"Rigel? Ramiel?"
"Don't think about it." Masungit paring sabi ni Ramiel.
Nang maayos niya ang pinaka-mahabang couch ay inilipat niya naman ang pang-
dalawahan sa kabilang
banda.
"Rigel?"
Nag-aalinlangan niyang pinatay ulit ang vacuum. Bago pa siya makapagpaliwanag ay
padabog ng lumabas si

P 22-8
Ramiel dala ang sigarilyong nasa coffee table.
Napalunok ako ng marinig ang pagsara ng pintuan. Sanay naman akong masungit ang
kapatid ko at talagang
gano'n naman siya pero hindi ko lubos maintindihan ang sinabing dahilan ni Rigel.
"Ano 'yun?"
"Sabi ni kuya Ram, kapag ikinasal ka na kay Eros iiwan mo na kami rito kaya
kailangan na naming matuto na
kami nalang."
Pakiramdam ko'y binagsakan ako ng mabigat na bagay sa dibdib. Ramdam ko rin ang
panghihina ng mga
tuhod ko. The thoughts of leaving them to be with Eros hurts me.
Kahit na naiisip ko narin ang bagay na 'yon ay parang ngayon lang tuluyang pumasok
sa utak ko kung gaano
kabigat ang desisyong dapat kong gawin.
Being married to my fiance means building a new life with him and leaving my old
life behind. Kasama ang
mga tao rito.
Alam ko 'yon. Malinaw sa'kin pero ngayon palang ay nasasaktan at nahihirapan na
ako. I don't know if I am
ready to face that. I don't know if I'm capable of choosing between my own family
and Eros pero isa lang ang
alam ko ngayon, I need to make a decision. Ngayon palang ang kailangan ko ng mag-
isip.
"R-Rigel..." Nanghihina akong napaupo armchair ng couch na hindi pa naaayos ni
Rigel.
"It's okay Ate. Hindi naman kami nagtatampo at hindi rin kami magagalit kapag
dumating 'yung oras na 'yon.
Tama si Kuya Ram, kailangan na naming masanay ngayon palang."
"Rigel, hindi ko naman kayo iiwan-"
"You have to. Kailangan mo rin namang magtayo ng sarili mong pamilya and we
understand that. Mahirap
pero matatanggap naman namin 'yon."
Kinagat ko ang aking pang-ibabang labi. Wala akong masabi.
Tahimik siyang naupo sa gilid ko.
"Masasanay rin kami." Ngumiti siya at hinuli ang kamay ko para pisilin.
"I will never leave you guys."
Umiling si Rigel.
"You need to start thinking about your future with Eros. Hindi naman pwedeng habang
buhay ay nasa amin ka.
Kuya Ramiel will soon understand that. Lahat naman tayo mag-aasawa at maghihiwa-
hiwalay."
His statement doubled the pain in my heart. Parang gusto ko nalang maiyak sa mga
susunod na mangyayari sa
buhay namin.

P 22-9
Since when did we grow up and make
mature decisions? Kailan naging ganito kahirap? Hindi ko kasi nakitang ganito
kabigat ang mangyayari.
Simula pagkabata at buong buhay ko ay ginawa ko ang lahat para lang hindi kami
magkahiwa-hiwalay.
Naalala kong kahit na ilang beses na akong pinilit ng mga kapitbahay naming
ipaampon si Cassy at Zuben ay
hindi ko ginawa.
Mas pinili ko ang magsama-sama kami sa gutom kaysa ang malayo sa akin kahit isa sa
kanila pero ngayon,
parang kaunting panahon nalang ay ako rin pala ang unang aalis. Ako ang unang bubuo
ng sariling pamilya at
unang mang-iiwan sa kanila.
"We'll be fine tsaka hayaan mo na lang kaming matuto para kapag dumating 'yung araw
na-"
Niyakap ko siya kaya natigilan siya sa pagsasalita. Napasinghap ako ng maramdaman
ang pag-uunahan ng
maiinit na likido sa aking mga mata.
Rigel hugged me back. Ilang beses niyang hinaplos ang likod ko ng maramdaman ang
pag-nginig ng aking
balikat.
"It's okay..." He whispered.
Napapikit ako ng mariin. Lalong lumalim ang sugat sa puso ko dahil sa pagdaloy ng
aking mga emosyon. I
don't know how to convince them that it's not gonna be that bad but I also don't
want to think about leaving
them.
"No, Rigel... Hindi ko kayo kayang iwan at hindi ko kayo iiwan." Emosyonal kong
bulong habang yakapyakap na siya ng mahigpit.
Via ''Olivia'' just a hunch ?? Omg!!!! Bka may 2nd meaning ung sinabi ni kade sa
kanya

P 22-10
CHAPTER 20
35.8K 1.3K 218
by CengCrdva

Crush
"Nasaan na?" Tanong ni Valerie sa akin ng sunduin niya ako sa bahay.
Katatapos lang ng pag-uusap namin ni Eros at sinabi niyang male-late siya at
susunod nalang sa event dahil
hanggang ngayon ay hindi parin tapos ang meeting niya.
"Male-late daw, e." Bigo kong sabi sa kan'ya.
Napanguso si Valerie pero imbes na gatungan ang lungkot ko ay muli siyang
nagsalita.
"Hayaan mo na. Mag taxi nalang tayo pero libre mo ha." Pumunta siya sa likuran ko
at inayos ang zipper ng
aking suot na dress.
"Okay na kayo?" Tanong niya pagkatapos maitaas 'yon.
Hinarap ko siya at bigo akong umiling.
"Hindi pa kami nag-uusap."
Napabuntong hinga siya at tinapik ang balikat ko.
"Give him time. Mahal na mahal ka ng mga kapatid mo kaya imposibleng hindi ka nila
maiintindihan. Siguro
sobrang mamimiss ka lang ni Ramiel kaya siya 'yung pinaka-affected. Alam mo naman
'yun, kunwari walang
pakiramdam pero ang totoo mahal na mahal ka," Inikot niya ang katawan ko paharap sa
salamin at inayos ang
aking buhok. "At tama si Rigel, hindi naman habang buhay dito ka lang. Isa pa,
hindi ka naman siguro
ipagdadamot ni Eros."
"I know. Nahihirapan lang ako kasi iniisip nilang hihiwalay na ako ng permanente sa
kanila. Na iiwan ko na
sila sa hirap pero hindi naman gano'n."
"That's normal. Sa umpisa lang 'yan and trust me, makakapag-adjust din sila. Hayaan
mo nalang siguro
muna."
Tumango ako. Pinilit kong ngumiti sa aking repleksiyon.
"Oo nga pala, ano ng balita sa tita mo?"
Kumunot ang noo ko sa tanong niya. Simula kasi ng dumating ang mag-asawa ay nawala
na sa utak ko ang
nangyari kaya hindi ko narin nai-kwento sa kan'ya.

P 23-1
"Alam mo?"
Tahimik siyang tumango.
"Akala nila sa bahay kayo nakatira kaya doon sila unang pumunta. Hindi ko na nga
lang nasabi kasi papasok
ako sa trabaho. Sabi ni Ramiel may trabaho ka kaya hinatid at iniwan ko nalang sila
dito."
"Ramiel is pissed off."
"Ano ba kasing sadya nila?"
Hindi ko mapigilang mapangiti ng mapait. Naupo ako sa isang silya para isuot ang
aking heels.
"Wala naman. Tinignan lang kung kumpleto pa kami. Kung buhay pa kami." Mapait kong
sagot.
Hindi nakapagsalita si Valerie. Pagkatapos kong isuot ang sapatos ko ay sakto naman
ang pagtawag ni Kade.
Sinagot ko 'yon habang naglalakad na kami palabas.
"Where are you?" He asked.
Napangiti ako't napabaling kay Val na kumapit sa akin.
"Paalis palang kami, sorry!"
"Oh, you're with your fiance?"
"Hindi. Kasama ko ang bestfriend ko. Pasakay na kami ng taxi."
"Taxi?"
"Yeah. Eto na papara na!"
Siniko ko si Val para parahin na ang dumating na taxi pero dahil may laman ay
nilagpasan lang kami.
"No, no. Malapit narin naman ako diyan, isasabay ko na kayo."
Awtomatiko kong nahablot ang kamay ni Valerie para pigilan siya sa ginagawa.
Nalilito naman siyang
huminto.
"S-Sige... Salamat, nasa waiting shed kami. Ingat."
"Alright, see you."
Ibinaba ko na ang tawag at ipinaliwanag kay Val na hindi na niya kailangan pang
pumara dahil may instant
sundo na kami. Mas pabor naman sa akin dahil makakatipid kaming dalawa.
Wala pang limang minuto ay umibis na ang sasakyan ni Kade sa harapan namin.
Ipinagtulakan ako ni Val sa
harapan dahil aniya, nakakahiya kung parehas kaming nasa likod.
"Hi." Nakangiting bati ni Kade ng makapasok na kaming dalawa.
P 23-2
"Thanks Kade," Binalingan ko si Val. "Si Valerie, bestfriend ko. Val, si Kade."
Nakita ko ang panlalaki ng mata ni Valerie sa hindi malamang dahilan habang tutok
na tutok kay Kade.
Nahihiya niyang tinanggap ang kamay nitong nakalahad sa kan'yang harapan.
"Si crush naman pala 'to!" Tuliro niyang sambit na nagpakunot ng noo ni Kade.
Naramdaman ko ang mabilis na pagdaloy ng mainit na dugo sa aking katawan at pagpi-
piyesta ng mga ito sa
aking magkabilang pisngi.
"Val!" Naningkit ang mga mata ko sa kan'ya kaya para siyang natauhan.
Nahihiya niyang tinanggal ang kamay niya sa pagkakahawak kay Kade at agad na nag-
iwas ng tingin. Iniwan
ko rin ang nalilitong mata ni Kade na nakapukol sa akin.
"Crush?" He asked.
Masasakal ko talaga si Valerie! Sobrang tagal na no'n at hindi ko sigurado kung
pwede pa ba iyong i-share
lalo na kay Kade! I'm not even attracted to him anymore. Malayong malayo na sa
kan'ya ang mga katangiang
gusto ko. Ang mga katangian na nakay Eros lang!
"B-Baka ma-late na tayo Kade." Nahihiya kong pagbabago ng usapan pero imbes na
gumalaw ay lalo lang
niya akong hinarap.
Kinakabahan kong inangat ang aking ulo para salubungin ang tingin niya. Sa gilid ng
mga mata ko ay nakikita
ko ang pagbibilang ng sasakyan ni Valerie sa labas para iwasan ang pasabog na
inungkat niya.
Hinarap ko si Valerie. Agad naman niyang naramdaman ang paglingon ko kaya napatitig
din siya sa akin.
Pasimple kong sinipat si Kade para sabihin sa kan'yang lusutan niya ito ngayon.
Sunod kong narinig ang hilaw niyang tawa kaya nawala ang atensiyon ni Kade sa akin.
"A-Ah! Ano kasi, Kade! Crush talaga kita! Ikinu-kwento ka kasi ni Sky na magaling
ka daw mag basketball
tska gwapo ka raw kaya na-crushan kita kahit naiimagine ko lang!"
Mas lalo akong nalunod sa kahihiyan dahil sa sinabi niyang parang lalo lang akong
idiniin.
Kade chuckled. Naiiling siyang napangisi at nagsimula ng mag-drive palayo sa West
Side.
"So Skyrene is always talking about me?"
Nanatili akong tahimik. Hindi ko na alam kung paano ko ililigtas ang sarili ko sa
kahihiyan ngayon.
"Oo! I mean mga twice a week!"
"Val!"
"O-Once a week!" Pagbawi niya.

P 23-3
"Oh my God!" Napatakip na ako sa mukha ko dahil sa kahihiyan!
"Hindi pala! Ano, hindi talaga!"
Nang marinig ko ang tawa ni Kade ay lalong dumagdag ang kaba ko.
"Shit! Tangina, I'm sorry Sky." Ani Valerie na wala ng maisip para isalba kaming
dalawa.
"It's fine." Singit ni Kade sa pormal na tono.
Tinanggal ko ang mga kamay ko sa aking mukha. Nanatiling nakataas ang gilid ng mga
labi ni Kade habang
nakatutok sa daan ng sulyapan ko siya.
"Kade, it's not what you think! I... I mean noon 'yon, matagal na pero hindi na
ngayon! Tsaka-"
"I said it's fine, Sky."
"I'm sorry."
"Sorry, Sky." Si Valerie.
"You don't have to say sorry for that. Wala namang masama."
Huminga ako ng malalim at nanahimik nalang. Hindi na talaga ako nagsalita.
Narinig ko ulit ang mahinang pagbibilang ni Valerie sa likod pero mas naging abala
ako sa pagkalma ng puso
ko.
It's not that I still like him pero wala na kasing point kung malaman niya pa. Ayaw
ko lang din na maging
awkward pa kami dahil sa nakaraan. I don't like that. Gusto ko kaswal lang kami
lalo na't magkaibigan
kaming dalawa.
Pagdating namin sa event ay puno na ang parking lot kaya nagpaikot-ikot pa kami
bago tuluyang nakapagpark.
Naunang bumaba ang tumatakas na si Valerie kaya ako lang ang napagbuksan ni Kade.
"I'll meet you inside ha! Bigla akong na-cr!" Itinaas ni Valerie ang kamay niya na
mukhang nagmamadali na
talaga.
I know she's just making excuses para makaiwas sa hagupit ko!
Hindi na ako nakaangal dahil halos patakbo na niya kaming iniwan. Wala na akong
nagawa kung hindi ang
makatabi si Kade at sabayan siyang sundan si Valerie na patungo na sa entrance ng
event.
Tahimik lang ako. Gustohin ko mang magtanong about sa program pero hindi ko magawa
dahil sa kabang
nararamdaman ko. Alam kong kahit na hindi ko ungkatin ang topic kanina ay iyon
parin ang mapag-uusapan
namin once na magsalita ako.

P 23-4
Lumuwag lang sandali ang paghinga ko ng may makita kaming mga kaibigan ni Kade.
Binati siya ng mga ito.
Gano'n rin ang ginawa ko at pagkatapos ay natahimik na ulit.
I heard him chuckle kaya napalingon ako sa gawi niya.
"W-What?"
Pakiramdam ko'y mas lalong lumakas ang kalabog ng dibdib ko ng huminto siya at
hinarap ako.
Halata sa mukha niyang hindi parin siya makapaniwala sa nalaman. Umiling siya at
nanatili lang ang titig sa
akin.
"Nothing. I just don't expect that."
"Kade, matagal na 'yon. I promise."
Muli siyang ngumiti at tumango. Inilahad niya ang kamay sa aking harapan kaya
kinuha ko nalang. Nagsimula
na ulit kaming maglakad.
"I just can't believe it. Hindi lang pala ako gwapo sa paningin mo, naging crush mo
rin pala ako noon."
Aniyang mas lalong nagpainit ng pisngi ko.
Humugot ako ng sapat na lakas ng loob para sagutin siya at maging pormal sa tabi
niya.
"Kalimutan mo nalang. Sobrang tagal na no'n! Tsaka, hindi ko na nga naalala!" I
lied. Wala na rin kasi akong
alam kung paano siya malulusutan.
I don't want to talk about that. Iniiwasan ko lang na magkailangan kami. I want us
to stay professional.
"Right. Fine."
"Can we stop talking about it? Sorry, hindi ko na-briefing si Val na huwag
masyadong maging madaldal."
Umiling siya. "Nah, it's fine. I like her."
Doon na ako napangiti. Hinintay kong matapos ang pakikipag-usap ni Kade sa mga
babaeng nasa entrance
bago ako muling nagsalita.
"She's single."
Kumunot ang noo niyang tila hindi na nasundan ang usapan namin.
"Si Valerie."
"Oh," Tumango siya at iginiya ako sa mga litratong nakapaskil sa kabuuan ng lugar.
"Good for her." He
added.
Bumitiw ako sa kan'ya. Nakita kami kaagad ni Val matapos niyang mag cr kuno kaya
naging abala ako sa
kan'ya.

P 23-5
Ilang beses kong narinig ang paghingi niya ng paumanhin sa sinabi at mabilis ko
naman siyang pinatawad.
Nagsimula ang program. Ang mga pictures na kasali sa contest ay ipinaskil na sa
malaking screen na nasa
harapan. Natahimik ang lahat dahil sa pagkuha ng atensiyon ng babaeng nagsalita
doon.
Ilan sa mga pictures ay nabili na samantalang ang iba naman ay nananatiling for
sale at pataas pa ng pataas
ang pag aagawan sa bidding.
"Putcha!" Napapitlag ako ng hawakan ni Valerie ang kamay ko at pisilin ng
bumalandra sa harapan ang
picture na pinaghirapan namin ni Kade.
Pangatlo iyon sa pinag-aagawan ng lahat mapa-online man o kahit mismo sa event.
"Ang ganda mo Skyrene!" Hiyaw niya ulit.
Binitiwan niya ang kamay ko at pinicturan ang litratong nasa screen. Mayroong
countdown sa screen para sa
pagtatapos ng online bidding. Kapag natapos 'yon at hindi parin sold ay may
pagkakataong magbid ang mga
nasa mismong event.
"Almost half a million na!" Awtomatiko akong napalingon ng marinig ang boses ni
Ylona sa aming likuran.
Masaya ko silang binati at ipinakilala kay Valerie. Habang naghihintay ng countdown
ay naghiwalay muna
kami nila Kade. Naiwan ako sa tabi ni Valerie na nagyayang maglibot. Hindi lang ang
mga pictures na kasali
sa event ang naroon sa malaking hall.
Mayroon ding mga nagdonate ng obra para maibenta at makatulong sa mga charity.
Napangiti ako ng makita ang isang picture ng asong nakangiti at mayroong tangay
tangay na rosas sa bibig.
Gusto ko sanang magtanong kung magkano 'yon pero kusang umatras ang dila ko ng
makitang fifty thousand
ang halagang nakalagay sa pinakailalim.
Habang nauubos ang oras sa malaking screen at ang mga litratong nasa projector ay
parami naman ng parami
ang tao sa venue.
Hinila ko na si Valerie pabalik sa pwesto nila Kade ng magtext siya sa akin na
simula na ang live na bidding.
Pangatlo ang picture namin kanina kaya nanlaki ang mga mata ko ng makitang ito na
ang pinaka-nangunguna
ngayon at pinag-aagawan ng lahat!
"For eight hundred thousand,"
Walang palya ang hiyaw ni Val kasabay ng pagsasalita ng nasa harapan dahil pataas
pa ng pataas ang value
nito.
Halos mapatid narin ang ulo ko sa kakaikot kung saan ang mga taong gusto bilhin ang
litrato namin.
"One million!" Anunsiyo ng babae sa harapan na sinabing ito na ang pinakamataas sa
lahat ng entry ngayong
gabi!

P 23-6
Napapikit ako ng mariin kasabay ng pag-usal ko ng panalangin na sana ay tumaas pa
para mas marami kami
matulungan. Napansin ko ang isang lalaking walang palya kung itaas ang hawak niyag
placard na tanda ng pag
bid.
Napangiti ako ng sumuko na ang isang kalaban niya pero siya ay hindi na ibinaba ang
hawak na parang
sinasabing sa kan'ya na talaga ang picture at wala ng makakaagaw pa!
"One point three million! Anyone? Going once? Going twice?!"
Nabitin ang paghinga ko ng maramdaman ang pagkapit sa akin ni Valerie.
"Sold!" Pinal na sambit ng babae kasabay ng malakas na palakpakan!
Niyakap ako ni Valerie at binati. Gano'n din ang ginawa ko sa mga kaibigan namin at
kay Kade na sobrang
masaya ngayon. Hindi lang dahil sa laki ng pagkakabili no'n kung hindi dahil
sigurado ng kami rin ang
makakatanggap ng pinakaunang premyo sa malakihang event na ito!
"Congratulations to us, Sky!" Masayang bulong ni Kade sa akin na inangat pa ako at
bahagyang inikot.
Our friends were cheering for us. Lalo na si Val na sobrang proud na naman sa akin.
"Congratulations to us!" Pag-uulit ko.
Bumagal ang pag-ikot niya at maingat akong hinalikan sa buhok bago ako ibinaba ng
tuluyan.
"Sabi ko naman sa'yo mananalo tayo."
Tumango ako. Hindi na nawala sa akin ang ngiti. Hindi na ako makapaghintay pang
personal na bisitahin ang
charity na napili namin para ibigay sa kanila ang premyong aming matatanggap!
Hindi pa nawawala ang taas ng masaya kong emosyon ng maramdaman ko ang pag-vibrate
ng aking cellphone
gawa ng isang tawag. Agad ko iyong sinagot ng makita ang pangalan ng Eros.
"Baby! We won!" Bungad ko kaagad.
Nagpaalam ako sandali sa kanila para makausap si Eros.
"Damn, I'm so late, I'm sorry baby!" Narinig ko ang pagmamadali sa boses niya.
Ngayon ko lang naalalang late na nga pala talaga at halos patapos na ang program.
"O-Okay lang. Where are you?"
"I just parked. Where you at?"
Nilingon ko ang kabuuan ng hall. Sa dami ng tao rito ngayon ay imposibleng makita
niya ako kaagad.
"Sasalubungin kita sa entrance."

P 23-7
"Okay."
Binaba ko na ang tawag at nagmamadaling pumunta doon. Ang lungkot dahil sa pagka-
late niya ay naglaho na
dahil nanalo naman kami. Masaya na rin akong pinuntahan niya parin ako ngayon kahit
na sobrang busy niya
sa trabaho.
"I'm sorry..." Hinigpitan ko ang yakap sa kan'ya matapos niya akong ikulong sa
kan'yang katawan.
"It's okay," Naramdaman ko ang paghalik niya sa aking buhok ng paulit-ulit.
Kung tutuusin ay ito ang pinakaunang beses na nakapunta si Eros sa mundo ng trabaho
ko at kahit nahuli na
siya ay malaking bagay parin sa akin ito.
Lumayo ako at hinalikan siya sa pisngi.
"We won and you're here! Mas masaya na ako."
He smiled and kissed me on the lips.
"Let's go. Ipapakilala kita sa kanila."
He nodded. Nagpatianod siya sa akin hanggang sa marating namin ang mga kaibigan ko.
"How much was it?" Tanong niya bago kami tuluyang makarating sa pwesto nila Kade.
"One point three million." Proud kong sabi.
Bumagal ang lakad niya kaya gano'n rin ako. Kumunot ang noo ko at sinundan ang mga
mata niyang nakatitig
sa harapan.
"Can I still bid?"
Natatawa akong umiling.
"No. That's not how it works, baby. It's sold fifteen minutes ago."
Kumurap kurap siya at ang mga mata ay hindi natanggal sa itaas ng stage kung saan
nakalagay na ang aktwal
na obra ni Kade.
Bago pa siya magpilit ay hinila ko nalang siya para makilala ng mga kaibigan ko.
Niyakap siya ni Valerie na
unang nakakita sa kan'ya.
"You look good Val." Aniya matapos sipatin ang kaibigan ko.
Nag pose naman ito at umikot pa kaya natawa na kami.
"Bakit walang always, Eros? Bakit kay Skyrene palaging may always!"
Inakbayan ako ni Eros kaya napayakap ako sa kan'ya. Napanguso nalang si Valerie na
parang na-allergy sa

P 23-8
yakapan namin.
Nahinto sa pag inom ng wine si Kade ng makalapit kami. He eyed my fiance from head
to toe habang abala
ito sa pagbati kay Ylona. Si Malfred at Yael ay pormal na nakipagkilala sa kanya.
"This is Kade. Kade this is Eros."
Lumayo sa akin si Eros para harapin at batiin si Kade. Pormal niyang inilahad ang
kan'yang kamay sa
harapan nito.
"Nice to finally meet you." Eros said.
Ilang segundong hindi nakagalaw si Kade. Ang ngiti sa kan'yang mga mata kanina ay
unti-unting naglaho at
napalitan ng pagkilatis sa lalaking kaharap.
"Nice to meet you too." Pormal niyang sagot at mabilis na tinanggap ang kamay ni
Eros.
"Congratulations." Aniya at bumalik na sa tabi ko.
Wala naman akong dahilan para mailang pero iyon ang naramdaman ko lalo na't sa kada
lipat ng tingin ni
Kade sa akin ay dumidiin 'yon. O baka guni-guni ko na naman?
"Thanks. Sky deserves it. She deserves nothing but the best." Makahulugang sabi ni
Kade.
Eros chuckled and kissed my temple in front of them. Napatingala ako sa kan'ya.
Ang pag-iisip ko ay natunaw dahil sa mga mata niyang makinang na naman. Pakiramdam
ko'y mababaliw na
naman ako dahil sa paraan ng pagtitig niyang parang kami lang ang tao ngayon sa
lugar na ito!
"I know," Aniya at muling binalingan si Kade. "My fiance deserves it all." Pormal
ngunit may diing sambit ni
Eros.
Napainom si Kade sa hawak at tumango nalang. Bumaling siya kay Yael at hindi na ako
nagawa pang titigan.
Imbes na mag-isip ay si Eros nalang ang pinagkaabalahan ko. Ilang beses ko siyang
pinigilang kunin ang
pansin ng babaeng nasa harap dahil habang hinihintay kaming tawagin sa stage ay
gusto niya paring bilhin ang
litratong nabili na ng iba.
Lumayo ako at sumunod kay Kade para tanggapin ang grand prize ng event.
Nagpasalamat si Kade sa lahat.
Nang kuhaan kami ng litrato ay hindi na ako nakaiwas ng hapitin niya ang aking
bewang palapit sa kan'ya
para mag-pose doon.
Ang ngiti niyang malawak ay taliwas sa ngiti kong pilit dahil naisip ko kaagad ang
magiging reaksiyon ni
Eros na nasa baba lang at nanunuod sa aming dalawa.
Parang gusto ko ng tumakbo kaagad at magpaliwanag kay Eros pero ng mahuli siya ng
mga mata ko sa ibaba
ay wala namang galit sa kan'yang ekspresyon. He's still smiling like he's really
happy and proud of me.
Pagkatapos ng dalawang flash ay lumayo ako kaagad. Namumula na ang mukha ni Kade
dahil sa alak. Lasing
na siya, I'm sure of it.

P 23-9
Mabuti nalang at lumapit ang isa sa coordinator ng event kaya nawala ang tingin ko
sa kan'ya.
Inalalayan niya akong makababa sa stage hanggang sa makabalik kami sa aming mga
kaibigan.
Hinanap ko kaagad ang mga mata ni Eros para tignan ang reaksiyon niya pero
napakakalmado ng kan'yang
mga mata at mukhang hindi naman naapektuhan sa paghawak sa akin ni Kade.
Ngumiti ako ng matapat ako sa kan'ya. Imbes na titigan ako ay lumagpas ang tingin
ni Eros sa aking likuran.
Narinig ko ang pagtawag ni Kade pero bago pa ako makalingon ay sunod ko nalang
naramdaman ang paghapit
ni Eros sa aking bewang para yakapin ako ng mahigpit.
Naramdaman ko ang pagtigil ni Kade palapit sa aming dalawa.
Eros lowered his face to my ears. Sunod kong naramdaman ang pagtatayuan ng mga
balahibo ko sa katawan
dahil sa hininga niyang dumadampi sa aking tenga.
"I'm trying to be good tonight, Skyrene," He slowly kissed my ear and traces my
neck with his lips.
Para akong sinilaban sa narinig. Ni hindi ako nakagalaw at hindi nakapagsalita.
He grip my waist and pulled me closer.
"I'm fucking trying, baby..." He added.
c eros yan.. ?????? Hahahah exciting??

P 23-10
CHAPTER 21
30.7K 1K 83
by CengCrdva

With All My Heart

"E-Eros..." Ilang beses akong napalunok dahil sa pagbulong niya.
Ni hindi ako makapagtanong o salitang muli dahil nararamdaman ko ang paghigpit ng
kan'yang pagyakap sa
aking katawan. Naramdaman ko ang paglapit ng kung sino sa amin. Eros lifted his
face away from me. Sa
pagbaling ko sa kan'ya ay nananatili ang kalmado niyang mukha.
But I know, behind his calmness is a man that just want to punch someone's shit
out. Napapikit ako ng
haplusin niya ang aking mukha. Hinapit niya ang aking bewang. Sa pagbaling ko sa
aking gilid ay naroon na si
Kade.
Gaya kanina ay namumula parin ang mukha niya. Matalim parin ang titig niya pero ng
magsalita na siya ay
wala namang nahalukay na gulo.
"I just want you to have this." Pormal niyang sabi.
Pinagdiin ko ang aking mga labi. Saglit kong sinulyapan si Eros. Tumango siya kaya
naman kinuha ko na ang
ibinibigay na trophy ni Kade.
"T-Thank you."
Kade smiled and nodded.
"Congratulations again. See you tomorrow," Binalingan niya si Eros. "Nice to
finally meet you." Aniya.
Sa kabila ng pormal na pagharap ni Eros kay Kade ay alam kong patuloy parin ang
pagpipigil niya sa kung
ano ang kan'yang nararamdaman.
"Same." Sagot nito.
Tumango nalang ako ng balingan ako ni Kade. Pakiramdam ko'y natanggalan ako ng
ilang kilong bigat sa
dibdib ng makita ang paglayo niya sa amin at pagdalo sa aming mga kaibigan.
"I'm sorry..." Halos padasal kong sambit ng harapin akong muli ni Eros.
My heart pounded in my chest when his eyes darted into mine. Kitang kita ko ang
purong kaseryosohan sa
kan'yang mga mata. Sa bawat pagbaba at taas ng kan'yang dibdib ay pinapagalitan ko
ang sarili ko.
I shouldn't let Kade touch me like that in front of him. Oo nga at normal lang
naman ang ginawa niya pero
ngayong alam ko na ang totoong nararamdaman ni Eros ay mali talaga.

P 24-1
"E-Eros-"
Naputol ang pagsasalita ko ng umiling siya. Kinuha niya ang hawak ko at muli akong
niyakap.
"Don't think about it." Napapikit ako ng maramdaman ang paghalik niya sa aking noo.
Bilang ganti ay niyakap
ko siya.
Nanatili kaming gano'n pero ng marinig ko ang pagtawa niya ay napaangat na ako ng
tingin para salubungin
ang kan'yang mga mata. Kumunot ang noo ko dahil imbes na magpaliwanag ay umiling
lang siya.
"What is it?"
Bumuntong hinga siya at muling umiling na parang may napagtantong hindi kapani-
paniwalang bagay.
"I just realized that being jealous is a torture."
"I'm sorry-"
"Sky!"
Naputol ang pagsasalita ko ng marinig si Valerie. Napabitiw ako kay Eros para
yakapin siya kaya tuluyan ng
nawala ang usapan namin.
"Congratulations ulit ha!"
"Thank you, Val."
"Uuwi na ba tayo? Wala na bang after party?"
Lumipad ang tingin niya kay Eros at pabalik sa akin. Umiling naman ako bilang
sagot.
"We'll have pizza party on West Side." Si Eros.
Nagliwanag ang mga mata ni Valerie sa narinig. Maging ako man ay parang biglang
nagutom sa sinabi niya.
"Totoo?"
Tumango si Eros. Kung kanina ay gusto kong saktan si Valerie dahil sa kapangahasan
niya, ngayon naman ay
gusto ko na siyang yakapin dahil ang pagdating niya ngayon ay nakabawas ng tensyon
sa aming dalawa ni
Eros.
"Great! Sige! Sandali lang ha? Magbabanyo muna ako, uuwi na tayo 'di ba?"
"Yeah."
"Okay! Wait niyo 'ko!" Nagmamadali na siyang umalis.
Nang mawala na siya sa paningin ko ay doon lang bumalik ang atensiyon ko sa
lalaking nasa aking tabi. Hindi
na ako nakapagtanong kung saan kami natapos ng akbayan niya ako at igiya palabas ng
venue. Hindi na ako

P 24-2
nakapagpaalam sa mga kaibigan ko dahil hindi ko narin sila nakita.
"Congratulations, Skyrene!" Malakas at sabay sabay na sambit nila Kuya Tanding na
ngayon ay nasa labas ng
bahay namin.
Sinalubong ako ng mga kapatid ko maliban kay Ramiel na hindi natinag sa tabi ni
Kuya Billy at tahimik lang.
"Congrats ate, patingin ako ng pictures mo mamaya ha!" Si Cassy matapos akong
yakapin.
"Oo naman."
Binati rin nila si Eros na nakasunod sa akin. Pagbalik ng tingin ko sa mga tao ay
doon ko lang napansin ang
mahabang lamesa at ang tatlong matataas na patong ng pizza na prenteng nakalagay sa
ibabaw.
"Pizza party palang talaga!" Excited na hiyaw ni Valerie pagkatapos ay nilapitan na
ang mga taong naroon.
Nagsimula na silang kumain. Magpapasalamat na sana ako kay Eros pero nahinto ako ng
makita ng dalawang
batang nasa gilid lamang at nanunuod sa mga kumakain.
Sa gilid ng aking mga mata ay nakita ko si Eros na nilingon ako pero imbes na
lapitan siya ay minabuti kong
daluhan ang dalawang bata.
"Beng?"
Nagsikuhan sila ng makitang palapit na ako.
"Ate..." Nahihiyang bulong ng bunsong si Elang pagkatapos ay sinikong muli ang
kapatid.
Hinuli naman ni Beng ang kamay nito para hindi na siya sikuhin.
"A-Ate, congrats po!" Nahihiyang sambit ni Beng.
Imbes na tuwa ang maramdaman ko ay bigla akong naawa sa nakita. Ang mga damit nila
ay hindi na mabilang
ang butas. Ang mga mukha ay madungis at mukhang may mga sakit pa. Nanlulumo akong
napaupo para
pantayan silang dalawa.
"Beng, bakit ganyan ang ayos niyo?"
Nagtinginan sila.
"Ate pwede po bang-"
"Elang! Huwag ka ngang maingay! Naman 'to e! Lagot tayo nito kay Nanay!"
Kumunot ang noo ko pero hindi kaagad nakasingit dahil sa mabilis na pangangatwiran
ni Elang.
"Ate Beng nagugutom na talaga ako," She started crying. Dumoble ang awang
nararamdaman ko lalo na't
nagsimula ng mamula ang ilong niya dahil sa agarang paghagulgol.

P 24-3
"Elang..." Pigil ang paghingang sambit ni Beng habang inaalo ang kapatid.
Kahit na nahihiya siya sa sinabi nito ay wala narin siyang magawa para pagtakpan
ito. Her sobs made
shallow emotions in my heart. Para akong hinila pabalik noong mga panahong ganito
rin ang sitwasyon ko.
Ganito rin ang nararamdaman ko sa tuwing nagsisiiyakan na ang mga kapatid ko dahil
wala akong maibigay
na kahit ano.
Ang bawat patak ng luha ng mga kapatid ko dahil sa gutom ay tripleng sakit para sa
akin. Mayroong
pagkakataong halos hindi na ako kumakain para lang mapakain sila. I would settle
for water.
Minsan kinakapalan ko nalang ang mukha ko noon para makapangutang o di kaya naman
ay manghingi ng
pagkain sa mga kapit bahay namin para may mailagay sa kanilang mga tiyan. And
sometimes, I would steal
food for them. Wala e, wala ka ng choice kung hindi gawin lahat para lang mabuhay
sila.
Doon ko napatunayang totoo ang mga salitang, makita ko lang silang busog ay ayos at
kuntento na ako.
Bumalik lang ako sa kasalukuyan ng maramdaman ang mainit na likidong mabilis na
lumandas sa aking
kaliwang pisngi. Wala pang dalawang segundo ay bumagsak naman ang nasa kanan.
Yumuko ako kaagad para punasan ang mukha ko. Kinalma ko ang aking sarili sa
pamamagitan ng paghingang
malalim bago sila muling balikan.
Maingat kong hinaplos ang buhok ni Elang kaya naputol ang paghikbi niya.
"Beng, pwede naman kayong kumain ngayon. Nasaan ba ang mama niyo?"
"Kanina pa pong umaga wala si Nanay. Ang sabi niya maghahanap lang siya ng pagkain
pero kanina pa siya
hindi bumabalik."
Tumabi ako kay Elang at sinimulan siyang aluin.
"Elang, tahan ka na," Niyakap ko siya habang hinahaplos naman ang buhok ni Beng.
"Ibig sabihin kanina pa
kayong umaga walang kain?"
She slowly nodded.
Wala sa sariling napabuntong hinga nalang ako. Nabalewala ang ingay ng mga tao sa
paligid ko dahil sa
dalawang bata. Gustohin ko man silang bigyan kaagad ng pagkain pero alam kong mas
kailangan nila ang
presensiya ko.
Hindi ko sila iniwan hangga't hindi tumatahan si Elang. Nang kumalma na siya ay
saka lang ako nagsalita ulit.
"Kain na muna tayo Elang ha? Huwag ka ng umiyak, okay?" Lumagpas ang tingin ko para
kausapin naman ang
kapatid niya. "Beng, kapag ganito huwag kang mahihiyang pumunta sa bahay. Pwede ka
namang manghingi ng
pagkain kila Kuya Ramiel, e. Magsabi ka lang."
May pag-aalinlangan siyang umiling.
"Magagalit po kasi si Nanay kapag nalaman niya."

P 24-4
Mapait akong napangiti. Hinaplos ko ulit ang buhok niya at tumango nalang.
"Kung magagalit siya, e di huwag nalang natin ipaalam. How about we make this our
little secret?"
"P-Po?" Lumawak ang ngiti ko dahil sa kalituhan sa kan'yang mga mata.
"Basta, ako na ang bahalang kumausap sa mama mo. Okay ba 'yon? Kapag nagutom ka at
wala kayong
pagkain ni Elang ay magsabi ka kaagad."
Tumango tango siya. Itatayo ko na sana si Elang pero agad akong nahinto ng makita
ang paglapit ni Eros sa
aming gawi. Parang hinaplos ng paulit ulit ang puso ko ng makita ang dala niyang
pagkain at isang bote ng
soft drinks.
Ngumiti siya ng tuluyan ng makalapit sa amin. Natutulala akong napatitig nalang ng
bumaba siya para
pantayan kami.
He smiled at the kids. Nahihiya namang sumiksik si Elang sa tagiliran ko.
Natatawang hinawakan ni Eros ang
kamay ng bata matapos namang haplusin rin ang buhok ni Beng.
Pakiramdam ko'y mas lalong uminit ang puso ko ng hawiin niya ang munting luha sa
gilid ng mga mata ni
Elang.
"Why are you crying?" Tanong niya rito.
Hindi nagsalita si Elang kaya umangat ang tingin niya sa'kin. Umiling ako para
sabihing hindi naiintindihan ng
bata ang lenggwahe niya. Pinagdiin niya ang kan'yang labi bago ngitian si Elang.
"May dala akong pagkain. Kain tayo?" Aniya at inumpisahan ng bigyan ng pizza ang
mga bata.
Nahihiya man ay tinalo parin ng gutom ang mga nararamdaman nila.
Para akong nanunuod ng isang malaking himala habang inaalalayan niyang kumain ang
dalawa. Not that Eros
isn't capable of doing things like this pero hindi ko lang akalain na ganito kalaki
ang simpatya niya sa ibang
tao sa kabila ng estado niya sa buhay.
Kung iisipin ay hindi madalas nangyayari na makita ang isang lalaking naka suit and
tie at nakahiga sa
kayamanan na nakiki-halubilo sa mga taong ni ambag sa lipunan ay wala. Pero si
Eros... Lumakad ang tingin
ko sa kabuuan ng mga taong narito ngayon para makisaya sa amin.
He makes the poor people happy. Simpleng bagay lang sa kan'ya ang magpakain at
magpainom pero para sa
kagaya kong mahirap ay maituturing na siyang hulog ng langit.
He's an amazing person at wala ng makakapantay sa kan'ya sa paningin ko. He will
always be my favorite
person in the world. Siya lang at wala ng iba.
Matapos niyang bigyan ng inumin ang dalawa ay walang arte siyang naupo sa gutter,
sa tabi ko.
"Thank you..." Emosyonal ko paring sambit ng balingan ko siya.

P 24-5
Uminom muna siya bago ako sagutin.
"You're welcome."
"No, Eros. Thank you hindi lang dahil sa pizza. I want to thank you for all of
this." Sinulyapan ko ang gawi
nila Kuya Tanding na maayos ng nakapwesto sa inuman session na sponsored niya.
Walang humpay ang hagalpak ng tawa nila at ang kanilang kasiyahan ay wala ng
pagsidlan. Dahil sa nakita ay
naisip kong maswerte parin talaga ang mahihirap. Sa kabila kasi ng estado sa buhay
ay madaling mapasaya
ang mga gaya namin. Mababaw ang kaligayahan at kuntento na sa ambon ng grasya.
Hindi gaya ng ibang mga
mayayaman na sa sobrang yaman ay hindi na nakaka-appreciate ng simpleng bagay. Ang
iba pa ay hindi na
alam kung ano talaga ang makakapagpasaya sa kanila.
Ngumiti si Eros at dumukwang para lapatan ako ng mabilis na halik sa labi.
"I said my baby is welcome," Malambing niyang sagot sa akin.
Umangat ang kamay niya para akbayan ako at hilahin palapit sa kan'ya para bigyan
naman ng halik sa noo.
"What makes you happy makes me happy." Makahulugan niyang pahayag.
Imbes na magpatuloy sa pagkain ay tuluyan ko na siyang hinarap. Gusto ko kasing
ipaintindi sa kan'ya kung
gaano kalaki ang ginagawa niya ngayon para sa amin pero alam kong babalewalain niya
lang 'yon. He hates
taking credit for every good deed that he made. Ang katwiran niya ay ginagawa niya
lang ang alam niyang
tama at makapagpapasaya sa lahat. Iyon lang.
Huminga ako ng malalim at hinaplos ang kan'yang pisngi.
"Thank you..." Mas sinsero kong sabi habang nakatitig ng mataman sa kan'ya.
Ibinaba niya ang hawak na paper cup para hawakan ang kamay ko at lapatan ng halik.
He just nodded like he
understand the meaning of my words.
Nagpatuloy kami sa pagkain at pagpapakain kay Beng at Elang na talaga namang
nagutom. Binigyan pa ni
Eros ng take out ang dalawa bago magpaalam sa amin.
Sandali lang kaming nakihalubilo kila Kuya Tanding dahil kailangan ko ng magpahinga
para bukas. Maaga pa
ang pasok ko. I decided to sleep in Eros house para kahit na late na akong magising
ay hindi parin ako malelate ng matagal.
Habang nasa biyahe ay naikwento ko sa kan'ya ang pangyayari kay Beng at Elang
kanina. Hindi ko na
napigilan ang muling mapaluha dahil sa pagbabalik tanaw sa nakaraan namin ng mga
kapatid ko.
Eros held my hand and never let go of it. Ilang beses ko mang sinabing ayos lang
ako ay hindi niya parin ako
binitiwan hanggang sa makarating kami sa bahay.
"Are you done?" Tanong niya paglabas ko ng banyo.
Tumango ako. katatapos ko lang maligo at mag ayos. Inilapag ko ang suklay at
tinabihan ko na siya sa kama.

P 24-6
Ibinaba niya ang hawak na remote para yakapin ako.
Awtomatiko akong napapikit ng mahilig ko ang aking ulo sa kan'yang malapad na
dibdib. Ang kamay niya ay
agad na humaplos sa aking basang buhok. Sa bawat paghaplos niya do'n ay parang
hinihila na ako ng antok.
"Are you sleepy?" He asked.
Hirap kong idinilat ang mga mata ko para tignan siya. Tumango ako.
"Okay, sige na."
Umangat ako at mas niyakap siyang mabuti. Tanging ang tunog ng TV ang naririnig sa
kabuuan ng kwarto
namin.
Pumikit na ulit ako para gawin ang sinabi niya pero sa pagsara ng aking mga mata ay
umulit sa utak ko ang
lahat ng nangyari buong araw. Simula sa kotse ni Kade hanggang sa West Side. Isang
araw lang 'yon pero
parang ang dami ng nangyari.
Muli akong napadilat ng maalala ko 'yung huling sinabi niya kanina pagkatapos
niyang magselos kay Kade.
"Hmm?"
Pinilit kong ilayo ang katawan ko sa kanya para maupo. Sumunod naman siya pero ang
kamay niya ay muling
iniyakap sa akin.
"I remember what you said earlier about jealousy," Lumuwag ang yakap niya para
harapin ako't sagutin.
"What was that all about?"
"I just said that being jealous is a torture," Sagot niya.
Bumuntong hinga siya na tila naalala rin ang mga tagpo kanina. Nalaglag ang
kan'yang mga kamay sa aking
palad at marahan iyong pinisil.
"Seeing you being touch by that boy feels like someone violently punched me in the
face. Gustohin ko mang
sumugod para ilayo siya pero kailangan ko ring kumalma para hindi ako makagawa ng
eskandalo. And you
know it's fucking hard for me, Skyrene. "
Napanguso ako.
"Are you mad? I'm sorry-"
"Nah, I deserve it," Kumunot ang aking noo dahil sa narinig.
"What do you mean you deserve it?"
Ilang beses niyang pinisil ang aking kamay.
"Somehow, I felt like I deserve it for dating thirty girls," Panimula niya habang
nakatitig ng diretso sa aking
mga mata. "I deserve it for letting Amos pick my dates when all I want to be with
is you..." Napalunok ako ng

P 24-7
umangat ang isa niyang kamay para hawiin ang ilang hiblang buhok sa gilid ng aking
pisngi.
"I probably deserve some torture for making you jealous during the show. Ako ang
dapat mag sorry, baby.
I'm sorry for making you feel that way."
Agad akong umiling.
"That's part of the show, Eros. I signed up for that."
"I know," He sighed and pulls me closer.
Hinayaan kong muli kaming bumalik sa pagkakahiga. Muli rin akong napapikit ng
maramdaman ang mainit
niyang labing dumampi sa aking noo.
"But I promise... I will never put you on that situation again. And you don't need
to be jealous because I am
yours, alright? I will never... never let anyone make you feel that way," Buong
puso niyang sambit.
"Promise?"
"With all my heart, baby. I will never let anyone steal your happiness." He added.
Hindi ko na nagawa pang idilat ang mga mata ko dahil sa muli niyang paghalik sa
aking buhok. His words are
enough for me to believe. Kahit na hindi ko makita ang kan'yang mga mata ay
maniniwala ako.
"Thank you, Eros..."
Basta siya, maniniwala ako.
? Haha selos na selos??

P 24-8
CHAPTER 22
33.2K 1K 90
by CengCrdva

Nakaraan
Kinabukasan ay hinatid ako ni Eros sa University. He also promised that he will
stay longer this time. Kung
ibang pagkakataon lang ay nagsisi na ako dahil sa tensiyong nangyari kagabi sa
pagitan ni Kade at Eros pero
sa ngayon ay iyon pa dapat ang pasalamatan ko dahil sa desisyon niyang buong
linggong manatili.
"When is your next shoot?" Tanong niya pagkatapos ihinto ang sasakyan malapit sa
entrance ng university.
Tinanggal ko muna ang seat belt ko bago siya sagutin.
"Wednesday, after class."
Tumango siya.
"That's it? Anything else you need to do this week with that boy?"
Napanguso ako sa sinabi niya.
"We'll visit the charity on Saturday. You're going back to Cebu this weekend,
right?"
Umiling si Eros at tinanggal narin ang seat belt na nakakabit sa kan'yang katawan
para lapitan ako at hapitin
palapit sa kan'ya.
"Nah, no one is going back to Cebu," Inangat niya ang kamay niya sa headrest at
marahang iginiya ang aking
ulo patungo sa kan'yang braso. "I'll be staying. Besides, I think Perry can handle
everything while I'm away."
Pinigilan kong mapasigaw sa tuwa. Tumikhim ako upang maging pormal parin sa
kan'yang harapan.
"Okay lang ba 'yon?"
Ngumiti siya at tumango.
"In the meantime, my job is to be with you. I'll be your driver. Are you okay with
that?"
Kinagat ko ang pang ibaba kong labi. Imbes na yakapin siya ng mahigpit dahil sa
pananatili niya at
anunsiyong magiging driver ko pa ngayong linggo ay kunwaring nag-isip muna ako.
"Susunduin mo ako at ihahatid araw-araw?"
"Uh-hmm,"
"Kahit saan ako magpunta?"

P 25-1
Ngumisi siya at muling tumango.
Hindi ko alam kung dapat ko bang ipagpasalamat ang pagseselos niya kaya magkakasama
kami o dapat akong
kabahan dahil baka sa pagkakataong ito ay hindi na siya makapagpigil kapag muli
akong nahawakan ni Kade.
Marami man akong negatibong naisip pero sa huli ay pumayag narin ako.
I trust Eros.
Alam ko rin na hindi naman siya magagalit ng walang sapat na dahilan. Mahaba ang
pasensiya niya't
pagpipigil para sa akin kaya wala na akong dapat pang isipin kung hindi ang
pagkakataong makakasama ko
siya ng mas matagal ngayon.
I kissed him good bye. Sinabi niyang susunduin niya nalang ako pagkatapos ng klase
kaya naman nagpaalam
na ako.
Habang naglalakad papasok sa university ay hindi nawala ang ngiti ko. Iniisip ko
palang kasi na may mahaba
kaming oras ni Eros ay nagtutumalon na naman ang puso ko sa saya.
Masaya akong nakipagbatian sa mga babaeng nakasalubong ko. Inilakad ko ang tingin
ko sa kahabaan ng
hallway. Malayo palang ay nakita ko na si Ross na walang humpay kung kawayan ako.
Mas lumawak ang
ngiti ko ng makalapit na siya sa akin.
"I've heard someone's got some trophy last night, huh?" Nangingiti ko siyang
siniko.
Sinabayan niya akong maglakad gaya ng dati.
"Wala 'yon. Swerte lang talaga siguro kami."
He laughed at that.
"Lucky my ass. We all know that you and Kade are a great team! I'm happy for your
success Skyrene pero
sana naman sa susunod i-invite mo ako ng personal sa exhibit."
Natawa ako sa kan'ya pero ipinangako ko ang request niya. I'm happy to see him. Sa
ngayon kasi ay hindi na
kami nagkikita ng madalas pero kahit na gano'n ay nananatili parin kaming
magkaibigan.
My friendship with Ross is something that I can treasure. Kaibigan ko na siya noong
mga panahong wala
akong kakampi at alam kong hanggang sa mga susunod pang bukas ay mananatili siyang
kaibigan ko ano pa
man ang ituring sa akin ng ibang tao.
Hindi naman kasi talaga mahalaga kung sino ang mga bumabati sa'yo kapag nasa itaas
ka. Ang mas dapat
mong bilangin at bigyan ng pansin ay 'yung mga taong nariyan sa tabi mo na
tinutulungan kang makabangon sa
mga panahong bagsak ka.
Bumagal ang lakad ko at napawi ang mga ngiti ko ng makita ang babaeng lumabas sa
silid ilang dipa ang layo
sa amin ni Ross.
"I want to see some of Kade's work. Kailan na ba kasi ang susunod..." Naputol ang
pagsasalita niya at agad

P 25-2
na sinundan ang tinitignan ko.
Kahit na malayo ay malinaw sa akin ang galit na rumehistro sa mga mata ni Kendall.
As usual, wala naman
na akong dapat pang asahan sa kan'ya kung hindi ang masidhing galit sa akin pero
hanggang ngayon ay para
parin akong naninibago.
Nag iwas ako ng tingin para muling balikan si Ross.
"W-Wala pa pero sasabihin ko nalang sa'yo kapag meron," Inayos ko ang aking bag
para magpaalam na kay
Ross. "Mauna na ako, Ross."
"Ihahatid na kita."
"Hindi na! Baka ma-late ka pa tsaka..." Sinulyapan ko ang gawi ni Kendall pero wala
na ito. "Sa kabilang
building ka pa 'di ba?" Naglakad na ako palayo kaya wala na siyang nagawa. "I'll
see you around! Salamat!"
Ngumiti siya bilang pagsuko. Kumaway nalang siya sa akin.
"See you!" Sigaw niya sa hallway.
Tinalikuran ko na si Ross at walang lingong naglakad palayo sa kan'ya. Mahigpit ang
kapit ko sa aking bag
dahil alam kong may masamang hangin na namang umihip kay Kendall sa nakita. Ano pa
nga bang bago?
Parang gusto kong matawa dahil napatotohanan ang ideya sa utak ko ng makita ko si
Kendall at ang mga
alagad niyang nakaharang sa pintuan na papasukan ko.
Ilang beses lumingon ang isa sa gilid habang ang isa naman ay mismong sa loob ng
silid tumingin. I'm sure
they're just leaving pero dahil nakita ako ay mami-meste na muna bago ako lubayan.
Naghalukipkip si Kendall at hindi tinanggal ang pagkakataas ng kan'yang kilay. Nang
humakbang ako palapit
para sana lagpasan sila at huwag nalang pansinin ay mas lalo silang bumalandra sa
hamba ng pinto.
"What now Kendall?" Tamad kong tanong dahil paulit-ulit nalang ang ganito.
Naalala ko na naman tuloy iyong lalaking nakasuot ng hood at mask na purong itim.
Hindi pa man siya
nagsasalita ay naramdaman ko na ang pag-usbong ng kaba sa puso ko.
Nakakatakot isipin na baka makita ko na naman ang lalaking 'yon pagkatapos nito.
Hindi sa nag a-assume ako
o ano, naisip ko lang kasi na sa tuwing may komprontasyon kaming dalawa ay saka
nagpapakita ang lalaking
'yon na parang alagad ng kadilimang naghihintay lang ng tamang panahon para saktan
ako gaya ng utos sa
kan'ya.
Or maybe I'm just overthinking things again?
Sarkastikong tumawa si Kendall at umiling.
This time, walang pananakit o ano maski pagdapo ng hibla ng kan'yang buhok sa aking
balat. Nanatili siyang
galit ngunit kalmado lamang sa aking harapan. Maging ang mga babae sa tabi niya ay
tahimik lang.

P 25-3
Hindi ko napigilan ang pagkunot ng aking noo.
"May sasabihin ba kayo o ano? Kasi kung wala naman baka pwedeng papasukin mo nalang
ako."
Nakita ko ang pag ngitngit ng kan'yang bagang. Marahas niyang tinanggal ang
kan'yang mga kamay sa kan'yang
harapan. Hahakbang na sana siya palapit sa akin pero agad siyang napigilan ng mga
babaeng kasama siya.
Inis niyang hinawi ang mga kamay ng humawak.
"Pasalamat ka Del Rio at may nagtatanggol parin sa'yo rito. Magpasalamat ka dahil
hanggang ngayon
maswerte ka parin,"
Nalukot na ang mukha ko. Ilang beses ko pa bang maririnig sa ibang tao na maswerte
ako? I know that
already.
Hindi ako umatras ng subukan niyang humakbang ulit. Nalilito ako dahil sa maagap at
muling pagpigil sa
kan'ya ng kampon niya. Hindi ko lang talaga maintindihan kung bakit pinipigilan na
nila ito ngayon
samantalang noon naman ay halos pagtulungan nila ako.
"Pero malapit na Del Rio. Malapit ng lumabas ang lahat ng baho mo kaya maghanda
ka!"
Napalunok ako dahil sa tumaas niyang boses pero hindi ko napigilan ang kabang agad
na nanalaytay sa akin.
Hindi dahil sa kabang baka saktan niya ako kung hindi dahil sa matalim niyang
pagbabanta.
"Babagsak ka rin Skyrene!" Dagdag niyang sigaw na nakakuha na ng atensyon.
I want to scream at her but I couldn't. Sa sinabi niya ay parang may malaking
bumara sa lalamunan ko. I bet
it's fear. Kahit na alam kong wala naman akong dapat ikatakot dahil imposible niya
namang malaman ang
tungkol sa mga nakaraan ko pero hindi parin ako makakasiguro.
Ang mga taong may matinding galit at inggit sa'yo ay hindi talaga titigil hangga't
hindi ka nasisira. Hangga't
hindi ka bumabagsak.
Hindi na ako nakagalaw sa kinatatayuan ko dahil sa mabilis na pagtakbo ng aking
utak sa mga posibilidad
kung sakaling kumalat sa buong university ang nakaraan ko lalo na ang tungkol kay
Kalford.
Sa pag ngisi ni Kendall ay naramdaman ko ang panlalamig ng aking mga palad. Ang
puso ko ay mas bumilis
ang pagkalabog at para akong nakulong sa isang bangungot na kahit kailan ay hindi
ko na gusto pang maalala.
Ni hindi ko nagawang sagutin ang sinabi niya.
Ilang beses pa siyang nagsalita pero wala na akong maintindihan. Ang boses niya ay
parang nakulong sa isang
kweba at wala na akong makuha ni isang salita.
Ang tanging naisip at narinig ko nalang ay ang nangyari sa Delaney Worldwide.
Ang tagpo kung saan mahigpit akong hawak ni Kalford habang nakadiin sa malamig na
lamesang kasing lamig
na ng buo kong katawan.
Naramdaman ko ang panghihina ng aking mga tuhod ng maisip ang marahas niyang
pagdiin sa akin habang

P 25-4
hinuhubad ang suot kong pantalon.
My heart fucking screamed at that! Bumilis ang pagbaba at taas ng aking balikat
dahil pakiramdam ko ay
mauubusan na ako ng hangin sa baga.
I felt like shutting down! Ramdam ko ang unti-unting pag ikot ng mundo ko. Hindi
ako makagalaw. Hindi ako
makapagsalita. Wala akong magawa. I'm helpless... I'm screaming inside but no one
can hear me. No one
cares.
All I can hear is Kalford. All I see is him... behind me. Groping me, dry humping
me... Kissing and licking
me!
And that made me breathless...
"Sky?!" Tawag ng boses na alam kong malakas pero mahinang mahina ang dating sa
akin.
"Skyrene? Sky..." I heard her voice but my thoughts made me stay still.
Sa pag-uulit niya ng tawag sa aking pangalan ay para akong pilit na hinila paalpas
sa malalim na
pagkakahulog.
Mariin kong naikumo ang aking mga palad ng maramdaman ko ang paghawak ng kung sino
sa akin.
Isang kamay... Dalawa. I want to scream. I want to run but I'm too weak! Ni hindi
na ako makapag-isip ng
matino. Ang tanging nararamdaman ko nalang ngayon ay purong takot dahil sa pag-
iisip ng mga bagay na
tungkol sa aking nakaraan.
Tungkol sa mga baho ko...
Pinilit kong ikurap-kurap ang mabibigat kong talukap pero kahit na naaaninag ko
naman ang mga tao sa gawi
ko ay hindi ko sila makita ng malinaw.
Sa pagtulak sa akin ng nasa aking harapan ay doon lang bumalik ang kaunting lakas
para mapabalik ako sa
kasalukuyan.
"Kendall!" Sigaw ni Ylona na agad umalalay sa akin.
Sa kabila ng panghihina ay hindi ako natumba o ano pa man. Pumikit ako ng mariin
para kalmahin ang aking
sarili. Doon na bumalik ang lahat ng pandinig ko. Agad akong napatakip sa aking
tenga ng marahas na
sumalakay dito ang samo't-saring ingay na nagpabingi sa akin.
Tinapos ko ang mahaba't patay na linyang tunog bago ko muling idilat ang mga mata
ko.
"What the fuck is going on?!"Malakas na sigaw ng dumating na agad hinawi ang mga
taong nakapalibot sa
amin.
Lutang kong ibinalik ang sarili ko sa kasalukuyan kahit pa ramdam ko parin ang
takot at trauma na gusto ko ng
kalimutan.

P 25-5
Kendall is still standing in front of me. Si Ylona naman at ang isang kaibigan ay
hawak ako. Sa lagay nila ay
parang kanina pa nila ako ginigising sa matagal na pagkakatulog dahil sa nangyaring
hindi ko rin naintindihan
kung paano.
"K-Kade..." Namumutlang sambit ng mga kaibigan ni Kendall pero ang nasa gitna ay
biglang naging pipi.
"I said what the fuck is going on here?!"
Tumuwid ako ng tayo at nagpasalamat kay Ylona. Bakas sa kan'yang mga mata ang lubos
na pag-aalala pero
wala akong masagot kung ano ang nangyayari.
"N-Nothing, Kade!" Hinila ng mga babae si Kendall palayo pero maagap ang naging
paghawak ni Kade sa
kamay nito.
Si Ylona ay nanatili sa tabi ko gaya noong unang beses na nangyari ang ganitong
eksena.
"Are you still picking on her?"
Napangiwi si Kendall dahil sa ginawang paghawak ni Kade.
"N-No." Takot niyang sagot rito pero imbes na bitiwan ay nakita ko ang mas lalong
paghigpit ng kan'yang
kamay sa palapulsuhan ng babae.
"K-Kade..." Paos kong sambit.
Mabuti nalang at nilapitan siya ni Ylona kaya hindi ko na kailangan pang ulitin ang
sinabi ko.
"Kade, let her go." Malumanay ngunit may diin na sambit ni Ylona pero ang huli ay
hindi man lang natinag.
Kitang kita ko sa mga mata ni Kade ang nag-uumapaw na galit. Dahil do'n ay lalong
nawalan ng kulay ang
mukha ni Kendall maging ang dalawang babaeng kasama nito.
"Kade, let her go. Hindi na mauulit." Bulong ng isa.
"Shut up," Aniya matapos itong balingan.
Sa pagbalik ng matalim niyang titig kay Kendall ay nakita ko na ang pangingilid ng
kan'yang mga luha dahil sa
takot o 'di kaya sa sakit dahil sa higpit ng pagkakahawak nito sa kan'ya.
"Touch her again and I fucking swear!"
"K-Kade! it hurts!"
Sarkastikong ngumisi si Kade at umiling.
"Nah, Kendall. Try to bother her again and you'll see what that word means."
Maagap na hinawakan ni Ylona si Kade para kalmahin ito.

P 25-6
"Kade..."
Bumaba ang kamay niya at sinubukang kalasin ang mahigpit niyang pagkakakapit kay
Kendall.
Hindi na nakapasalita pa si Kendall. Nang mabitiwan siya ni Kade ay nagmamadali na
silang umalis kasabay
ng mga nagtutumpukan sa gawi namin.
Hindi naputol ang tingin ni Kade sa mga babae. Kung hindi pa siya hinila ni Ylona
palayo ay hindi pa siya
matitinag. Napabuntong hinga ako.
"Okay ka lang, Sky?" Tanong ng babaeng nakalimutan kong nasa tabi ko parin pala.
Marahan akong tumango.
"O-Okay lang. Sorry."
Kumunot ang noo niya pero agad ring napangiti sa sinabi ko.
"Ano ka ba! Bakit ka naman nagso-sorry? Mabuti nalang pala napadaan kami ni Ylona
dito dahil kung hindi,
naku."
Tipid ko siyang nginitian. Kade and Ylona is still talking. Sandali pa niyang
kinalma ang galit na lalaki.
Gustohin ko mang magpatuloy nalang sa dapat kong gawin ngayong araw pero maging
'yon ay hindi ko na
alam kung paano pa gagawin.
I ended up ditching my first class. Gano'n rin si Kade at Ylona para samahan akong
huminga at kumalma kahit
paano.
"Ano bang nangyari? Same old same old?" Tanong ni Ylona habang naka indian sit na
sa harapan ko.
Nasa school grounds kami at hinihintay si Kade na bumili lang sandali ng pagkain at
maiinom para sa amin.
Inayos ko ang scarf na nakalatag sa bermuda grass bago siya tanguan.
Honestly, parang ang bilis lang ng tagpo namin ni Kendall pero napagod ako dahil
pakiramdam ko ay ang
daming nangyari.
Parang ang lahat ng lakas kong naipon sa pagtulog kagabi ay kusang naglaho dahil sa
pagbabalik-tanaw ko sa
nakaraan. Sa isang masalimuot na nakaraan.
Marahas siyang napabuntong hinga.
"Hindi ako makapaniwalang hanggang ngayon ikaw parin ang trip ni Kendall!"
"Same..."
Dumukwang siya at tinitigan ako ng maigi. Naiilang akong napalayo ng lumapit pa
siya para titigan ako ng
malapitan.
Sa naging reaksyon ko ay natawa na siya.

P 25-7
"Kung sabagay, napakaganda mo naman kasi talaga. No doubt kaya inggit na inggit ang
mga 'yon sa'yo."
Hindi ko narin napigilan ang pagsilay ng ngiti sa akin.
Umayos siya ng upo ng makita ang pagdating ni Kade. Simula ng pumunta kami rito ay
nananatiling nakaigting
ang kan'yang mga panga. He still look so mad about what happened.
Ibinaba niya ang hawak na mga pagkain at tahimik na naupo sa tabi ko. Inginuso ni
Ylona si Kade kaya
bumaling ako rito. Nakatingin si Kade sa mga estudyanteng nag-aaral sa ilalim ng
isang malaking puno pero
ng maramdamang nakatitig na ako sa kan'ya ay sinulyapan niya rin ako.
"T-Thank you, Kade..."
He nodded.
"Oh come on, Kadey! Pwede bang huwag mo kaming idamay diyan sa pagsusungit mo? It's
done! Hindi na
gagalawin ng mga 'yon si Sky lalo na't ikaw na mismo ang nagsabi."
Nag iwas siya ng tingin sa akin at ibinalik ang mga mata sa kaninang tinitignan.
"Sorry..." I murmured.
Sinuklay niya ang buhok gamit ang kan'yang mga daliri pagkatapos ay ilang beses na
huminga ng malalim, tila
kinakalma parin ang sarili sa galit na nararamdaman.
"Kadey! Kadey! Tama na!" Natatawang sabi ni Ylona.
Napangiti ako sa paraan ng paglalambing niya rito na akala mo'y kapatid na inaalo
matapos asarin ng todo.
Naputol ang pag inom ko dahil sa pagbaling ni Kade sa akin. Ang kaninang mga mata
niyang puno ng galit ay
napalitan na ng pag-aalala ngayon.
"Are you okay? Did they hurt you?" He asked.
Pinagdiin ko ang aking mga labi at inangat ang mga braso para ipakita sa kan'yang
buo pa naman ako at wala
ni isang galos sa katawan.
"Hindi naman."
Kumawala ang malalim niyang paghinga. Nagpaalam sandali si Ylona sa amin dahil sa
tumawag sa kan'yang
isang kaklase.
"What happened back there? Why are they hating you?" Tanong niya ng makalayo si
Ylona sa amin.
Nagkibit ako ng balikat. Simula palang ay iyon narin ang tanong ko pero hanggang
ngayon ay wala parin
talagang sagot.
"She just hates me, period. At 'yong kanina... She..." Napalunok ako ng maisip ang
mga pagbabanta ni
Kendall. Ipinilig ko ang aking ulo bago magpatuloy.

P 25-8
"Huwag nalang nating pag-usapan 'yon, Kade. I'm okay. I will be okay. You don't
need to do that to her. Kaya
ko naman ang sarili ko tsaka-"
"No, Skyrene," Matigas niyang pagpuputol sa akin. "I don't get it. Hanggang ngayon
ay nasasali ka parin sa
gulo. I mean these girls are still bothering you and I think it's about time that
you should be with us all the
time. Para alam ko kung okay ka lang ba talaga o patuloy ka paring ginugulo ng mga
'yon."
"Kade-"
"No excuses. Simula ngayon ay sisiguraduhin kong wala ng makakapanakit sa'yo. Wala
ng manggugulo. I'll
make sure of that." Pinal at diretso niyang pahayag.
boto din talaga ko kay kade e haneeep :(((((( sakin ka na lang veve Kade naman!!

P 25-9
CHAPTER 23
34.2K 1.3K 207
by CengCrdva

Lipstick
"How's your day?" Nakangiting tanong ni Eros ng sunduin ako pagkatapos ng klase ko.
Hindi na ako nagpahatid kay Kade kahit na ilang beses siyang nagpumilit. Sumang
ayon man ako sa usapang
sasama ako sa kanila para hindi na ako magulo ni Kendall pero hanggang doon lang
'yon. Hindi ko hahayaang
lumaki ang selos na nararamdaman ni Eros dahil wala naman iyong katuturan.
Kade is only my boss and a friend. Maliban do'n ay wala na.
Tipid akong ngumiti at humalik sa kan'yang pisngi pero ang yakap ko sa kan'ya ay
hindi ko inalis. I heard him
chuckle because of that.
"Did you miss me?" Bulong niya sa aking tenga na tinanguan ko kaagad.
Mas hinigpitan ko ang pagkakayakap sa kan'yang katawan. Ang lahat ng lungkot at
stress na naramdaman ko
dala ng trauma kanina ay pilit na pinapawi ng kan'yang mainit na yakap. Napapikit
na ako ng madama ang
palad niyang marahan humaplos sa aking buhok.
"I missed you too, baby," He said before he pulls back. Hinaplos niya ang pisngi ko
gaya dati kaya napadilat
ako.
"Are you okay? What happened?" Tanong niya ng mapansin ang pananahimik ko.
Umiling ako at napa-isip. Alam naman ni Eros ang tungkol kay Kendall at ang
ginagawa nitong pami-meste sa
akin pero hindi ko sigurado kung kailangan ko pa ba siyang pag-alalahanin lalo na't
may mauungkat na
namang tungkol kay Kalford.
Sa huli ay napagdesisyunan kong sabihin parin para alam niya ang lahat ng
nangyayari sa akin. Lumayo ako at
umayos sa kan'yang harapan.
"Si Kendall..." Panimula kong nagpakunot ng kan'yang noo.
Hindi ko inalis ang aking titig sa kan'ya lalo pa't nakita ko kaagad ang pag igting
ng kan'yang panga.
"What about her?"
Napayuko ako. Sa lahat talaga ay ayaw ko ng nagsusumbong. Nasanay kasi akong sa
akin lumalapit ang lahat
kapag may problema kaya ngayong hindi lang kay Valerie ko dapat sabihin ang mga
ganitong bagay ay hindi
parin ako panatag.

P 26-1
Humugot ako ng sapat na lakas ng loob upang magpatuloy.
"She still hates me, Eros. Sinabi niyang ilalabas niya ang lahat ng ikasisira ko
and that scares me. Natatakot
akong baka sa galit niya't inggit ay gumawa siya ng paraan para halukayin lahat ng
nakaraan ko," Nanginig
ang boses ko sa huling sinabi.
Malungkot kong sinalubong ang kan'yang mga mata. "Eros, ayaw ko ng balikan 'yon. I
don't even want to think
about my past. About that guy."
Naramdaman ko ang maagap na paghapit sa akin ni Eros para muling ikulong sa
kan'yang bisig. Ramdam ko
ang panginginig ng aking katawan dahil sa trauma.
"Eros..." Kinagat ko ang aking pang ibabang labi para pigilan ang mga luhang gusto
ng kumawala.
"Shh," Humigpit ang yakap niya sa akin na tila isang sandatang handa akong
protektahan sa kahit na ano pa
mang sakit. "It's gonna be okay. Don't think about it too much, Sky..."
Lumayo ako para muling titigan ang kan'yang mga mata. "Paano mo nasabi?"
"Just trust me, okay? No one will fucking dare to touch my fiance, kahit sino pa. I
promise. God, I fucking
swear."
Pinilit kong ngumiti dahil kahit na hindi ko alam kung paano niya ako mapo-
protektahan araw-araw ay
naniniwala parin ako. Iyon lang rin naman ang kaya kong gawin ngayon para mapanatag
ang utak ko at malayo
sa malalim na pag-iisip.
Gaya ng sinabi niya ay siya ang naging driver at chaperone ko sa mga sumunod na
araw. Nagmintis lang
siyang maihatid ako sa venue kung saan gaganapin ang shoot namin dahil tinawagan
siya ni Asher dahil sa
isang emergency.
"Susunduin kita mamaya, okay?" Aniya sa kabilang linya.
Kumaway ako kay Ylona ng ngitian niya ako. Kararating ko lang sa venue pagkatapos
mag-commute.
Binagalan ko ang aking mga hakbang para magpaalam kay Eros na nasa daan na patungo
kay Asher.
"I'll wait for you. Nandito narin ako."
"Alright, I'll talk to you later."
"Ingat ka. Bye."
"I love you."
"I love you too!" Sagot ko at pagkatapos ay tuluyan ng pinatay ang tawag.
"Nag commute ka?" Tanong ni Ylona kasabay ng pagyakap niya sa akin.
"Oo, e. May emergency kasi si Eros kaya hindi ako naihatid."

P 26-2
Sinundan ko siya hanggang sa loob ng tent kung saan naroon ang mga stylist at ilang
modelo. Si Kade naman
ay abala na sa pag-shoot sa mga naunang model na tapos ng ayusan.
Ito ang unang malakihang shoot ni Kade para sa university magazine kaya naman todo-
todo ang effort ng lahat
para rito. Mayroon rin naman siyang mga kaagapay na photographer pero narito lang
para matuto sa kan'ya.
"Mabuti naabutan pa kita. Nagdala lang ako ng pagkain. Ayun kasing si boss walang
pakain!" Natatawa
niyang turan pagkatapos ay sinulyapan ang mga pagkaing nasa lamesa.
Ngumiti ako at inilapag ang aking mga gamit sa isang gilid. Sumunod naman ako Leini
sa akin na mukhang
kanina pa ako hinihintay.
"Wala kang gala?" I asked.
Nasanay na akong kasama sila noon pero mas masasanay ako ngayon dahil sa naging
usapan namin ni Kade
noong isang araw. Kahapon nga ay sinundo pa nila ako pero ngayon ay hindi na ako
nakasabay dahil sa
huling klase ko.
Umiling siya at hinila ang high chair patungo sa aking tabi. Nagsimula naman si
Leini sa pag aayos sa akin.
"Wala pero baka gusto mong sumama mamaya?" Nakangiti niyang tanong.
"Saan naman?"
"Chill lang sa Bijoux. I don't have class tomorrow so..."
"I'll pass. Meron akong early class." Agaran kong sagot.
Napanguso siya at hindi na muling nang istorbo ng maging abala na si Leini sa akin.
Pagkatapos niya akong
ayusan ay sabay na kaming lumabas ni Ylona. Ako para daluhan si Kade at siya naman
para magpaalam rito.
Malayo palang ay malawak na ang ngiti ni Kade sa amin. Ylona hugs him, gano'n rin
ang ginawa ko.
"Mauna na ako boss. The food is inside kaya may utang ka sa'kin."
Tumawa lang si Kade at tumango sa pagbibiro niya. Masaya akong bumaling kay Ylona
para yakapin siya at
magpaalam.
Nang mawala na ito ay saka lang kami nagsimula. Ipinaliwanag niya muna sa akin ang
gusto niyang makuha
sa shoot na ito at agad ko naman iyong naintindihan kaya hindi na ako nahirapan pa.
Wala pang kalahating oras ay natapos na ang unang salang ko. Pinalitan ako ng
dalawang couple na model.
"Last na muna 'to tapos break." He announced.
Hindi na ako bumalik sa tent. Nanuod nalang ako sa kanila at hinintay silang
matapos.
Hindi naman ako naburyo dahil sa mga babaeng kumausap sa akin. Tuloy tuloy rin ang
pagti-text namin ni
Eros kaya hindi ko na namalayang tapos na sila.

P 26-3
Naunang tumayo ang mga katabi ko at bumalik sa kung saan ang pagkaing sinabi ni
Kade. Napatayo narin
ako't napangiti ng makita siyang palapit sa akin.
"Okay na?"
He smiled and nodded.
"Yeah," Tinanggal niya ang strap ng camerang nakasabit sa kan'yang katawan bago
magpatuloy. "You know I
always capture the best photos." Proud niyang sabi.
"There's no doubt about that."
Sinabayan ko siyang maglakad hanggang sa makabalik sa mga kasama namin.
Kumuha lang kami ng pizza at lumayo na ulit sa kanila para pag usapan naman ang
tungkol sa pagpunta namin
sa charity.
"Same time ba tayo sa Sabado?" Tanong ko pagkatapos maupo sa maliit na silya
paharap sa kan'ya.
"Yeah, or maybe we can go earlier." Kumagat siya sa pizzang hawak.
Uminom ako ng tubig ng punasan niya ang gilid ng kan'yang labi matapos ang ilang
subo.
"I'm just thinking about the extra money that I got from the event. Meron pa akong
natanggap dahil sa mga
nabentang portraits na isinali ko,"
"I'm listening."
Inilapag niya pabalik sa lamesa ang pagkain at buong atensyon ang itinuon sa akin.
"I checked the other charities and I found two that we can also visit and help,"
Hindi ko na napigilan ang paglawak ng ngiti ko. Ibinaba ko narin ang pagkaing aking
hawak para pakinggan
siya.
"The first one is an orphanage,"
Nakinig ako ng ipaliwanag niya ang tungkol sa na-research na charity. Habang
sinasabi niya ang detalye ng
mga batang matutulungan namin ay hindi na nawala ang tuwa sa puso ko. Parang gusto
ko nalang hilingin na
matapos na ang mga araw para makita ko na ang mga musmos na iniwan narin ng mga
magulang.
It's sad to think about their situation pero nawawala narin ang lungkot ko kapag
naiisip kong wala narin
naman akong magagawa maliban sa tulungan nalang sila ngayon.
"Tapos?" Excited kong tanong.
Humilig siya sa kan'yang upuan at ininom muna ang hawak na tubig.
"The other one is a charity that deliberates women from all kinds of oppression and
exploitation based on

P 26-4
sex, race and all. Some are survivors of incest, violence and sex trade. I'm still
thinkimg about this one but
we'll see. Mayroon pa namang iba kaya kung may gusto ka pang charity na pwede
nating pagpilian, pwede
naman. What do you think?"
Nahinto ako saglit sa narinig pero hindi ko nalang ipinahalata. Uminom ulit ako ng
tubig habang siya ay
nanatili lang na nakatingin sa akin at hinihintay ang isasagot ko.
"Kahit ano, Kade. Kung anong gusto mo 'yon nalang. Ang importante naman makatulong
tayo."
Tumango tango siya. "Good."
Ngumiti ako para sang ayunan siya. Kahit na hindi naman na ako nagugutom ay nagawa
ko paring ubusin ang
pizza na kan'yang kinuha para sa akin.
Pagkatapos naming kumain ay muli na akong inayusan ni Leini. Nagpalit rin ako ng
damit gaya ng huling tema
ng aming shoot.
Nakakadalawang kuha palang si Kade sa panghuling parte ng huminto siya at lumapit
sa akin. Natigilan ako
maging ang mga nasa harapang lalaki ng tumigil siya sa aking harapan.
Simula pa kanina ay ganito na si Kade. Hindi gaya noon ay nagsasalita lang kung ano
ang dapat kong gawin,
ngayon kasi ay siya na mismo ang nag aayos ng mga maling nakikita niya.
Ramdam ko ang pagdaloy ng kuryente patungo sa aking katawan gawa ng kan'yang mga
daliring lumapat sa
gilid ng aking labi.
Para akong nasimento sa aking kinatatayuan lalo na't ang mga mata niya ay
nanatiling nakapukol sa akin.
Ramdam ko ang pagbagal ng aking paghinga ng manatili kaming gano'n ng ilang
segundo.
Nang kumurap siya ay sumabay na ang dampi ng kan'yang hinlalaki sa ibabaw ng aking
labi. Ilang beses
akong napalunok. His eyes... Ang mga matang iyon na kahit matalim na nakatitig sa
akin ay mukhang marami
paring tanong at gustong sabihin.
Nang makita ko ang muling pagkurap niya ay agad akong lumayo. Napahawak ako sa labi
kong hinawakan
niya samantalang siya ay parang nagulat rin dahil sa naging reaksyon ko.
"M-May mali ba?"
"I..." Tumigil siya sa pagsasalita.
Bumalik ang titig niya sa aking mga labi pero agad ring nag iwas ng tingin.
"Nothing," Umatras siya at pilit na tinanggal sa akin ang lumalim na atensyon.
"Let's take a quick break. I
think you should change your lipstick. It's too pigmented." Aniya bago ako
talikuran at tawagin si Leini.
Natutuliro akong sumunod sa utos niya ng lapitan ako nito dala ang nude lipstick.
Ang quick break na sinabi niya ay umabot ng ilang minuto. Dinaluhan niya ang mga
nag yoyosing model at
mga alalay habang ako ay naiwan sa tabi ni Leini.

P 26-5
"Ano 'yon?" May pag-aalinlangan niyang tanong naging tanong rin sa akin.
Napakibit ako ng balikat. Kahit ako kasi ay hindi ko alam kung bakit kami nahinto.
Kung bakit kailangan kong
palitan ang lipstick ko gayong ito naman talaga dapat ang look ko para sa shoot na
ito.
Ang naapuhap na isasagot ko sana sa aking katabi ay natigil ng tumunog ang aking
cellphone gawa ng tawag
ni Eros. Nagpaalam ako at lumayo kay Leini para sagutin 'yon.
"Which park?" Bungad niya sa kabilang linya.
Nilingon ko ang mga lalaking nasa ilalim ng puno.
"Courtside." Sagot ko kay Eros.
"Okay. Are you done?"
"Malapit na. Where are you?"
Tumalikod ako sa gawi nila Kade ng makita ko ang pagtigil ng tingin niya sa akin.
"Be there in sec."
"Sige. Hihintayin mo ba akong matapos?"
"Of course."
"Okay lang kahit matagalan?"
Napangiti ako ng marinig ang pagtawa niya.
"Ikaw pa ba?"
Parang may kumiliti sa aking tiyan dahil sa narinig.
"Okay. Pero sandali nalang siguro 'to," Nilingon ko ulit ang mga naninigarilyo sa
hindi kalayuan. "I gotta go.
Magsisimula na ulit."
"Yeah, alright. See you, baby."
Pinatay ko na ang tawag ng makita ko si Kade na nakabalik na. Binilisan ko ang
aking mga hakbang pabalik
sa kanila.
"Okay na?" Pinilit kong maging normal ang boses ko kahit na gusto kong itanong sa
kan'ya kung ano ang
nangyari at bakit parang nawala siya sa mood.
Tumango lang siya.
"Let's do it."
I nodded at him. Tahimik kaming bumalik kasama ang mga tao niya sa dating spot kung
saan kitang kita ang
P 26-6
kabuuan ng mapayapang parke.
Kade instructed us what to do. Hindi na siya lumapit o ano pa man. Tipid narin at
seryoso ang bawat kilos
niya.
Hindi ko tuloy mapigilan ang maapektuhan dahil do'n. Nasanay narin kasi akong fun
at loose lang ang bawat
shoot namin. Hindi ganito na parang kagaya noong unang beses namin itong ginawa.
Masyadong nakakatense!
"Move closer." Tipid niyang sabi na agad ko namang sinunod.
Pagkatapos ng tatlong shot ay natigil na naman kami ng marinig ang ilang hiyawan ng
mga babaeng modelo.
Kumunot ang noo ko ng mas lumakas ang hiyawan nila dahil sa kung ano.
Umalis si Kade sa harap ko para balingan ang kaguluhan. Sa paghawi niya ay agad
kong naramdaman ang
pagwawala ng aking puso ng makita ang matikas na ayos ni Eros na nakatitig na sa
akin.
Kaswal lang naman ang ayos niya para tilian ng husto pero ng iangat niya ang isang
kamay hawak ang isang
bouquet ng pulang rosas ay doon ko na nalaman kung bakit sila maingay.
Eros smiled and at me. Lumakad ang tingin niya kay Kade at tinanguan ito. Gano'n
rin naman ang ginawa ng
huli.
"Let's finish this." Tipid na sambit ni Kade ng muli kaming balingan.
Sumenyas ako kay Eros na sinasabayan ni Leini sa paglalakad palapit sa amin.
Tumango lang siya at nag
thumbs up.
Hindi ko siya nabati dahil kay Kade. Alam ko namang maiintindihan niya kaya
ipinagpatuloy ko nalang ang
ginagawa.
Sa pag upo niya sa ibinigay na upuan ni Leini ay mas naramdaman ko ang tensyong
bumabalot sa amin.
Sa gilid ng aking mga mata ay nakita ko ang paglapag ni Eros sa hawak na bulaklak
at ang paghalukipkip
habang pinapanuod ako.
"Sky? Look this way." Pormal na utos ni Kade.
Napalunok ako ng subukan ko siyang tignan pero agad niya iyong iniwasan. Wala akong
nagawa kung hindi
ang gawin nalang lahat ng sinasabi niya at iwasan nalang muna ang pagsulyap kay
Eros.
"I got it." Ani Kade pagkatapos ng ilan pang minuto.
Kahit na may tensyon sa pagitan namin ay natapos parin naman ng maayos ang shoot.
Lumapit ako sa kan'ya para magpasalamat at silipin ang ilang kuha na malaya niya
namang pinaunlakan.
"Thank you, Kade." Sabi ko pagkatapos makita ang mga kuhang wala parin talagang
kasing galing.
Tumango siya at pilit na ngumiti. May kinuha siya sa kan'yang likuran at sunod ko
nalang naramdaman ay ang

P 26-7
paglapat ng malambot na tela sa aking noo.
"You did great today, Skyrene." Puri niya habang patuloy na nakatitig sa akin at
marahang pinupunasan ang
mga munting pawis sa aking noo.
"I'll see you on Saturday." Itinigil niya ang ginagawa pero bago pa tuluyang lumayo
ay bumaba na ang kamay
niya para ayusin ang ilang hibla ng aking buhok na humaharang sa aking pisngi.
Dahil sa ginawa niya at ang pansin kong pagtayo ng lalaki sa hindi kalayuan ay
napaatras na ako.
"S-Sige... Mauna na kami." Pinilit kong ngumiti at agad ng nagmadaling umalis sa
kan'yang harapan para
puntahan na si Eros.
"Take care, alright?" Sigaw niyang nagpalingon sa akin.
Lumawak ang ngiti niya ng magtama ang aming mga mata. Nang lumakad naman iyon sa
aking likuran ay
nakangisi niyang tinanguan si Eros.
Napapikit ako ng mariin kasabay ng mahinang mura na kumawala sa aking bibig.
Pigil ang paghinga kong lumapit sa gawi nito na ngayon ay tuwid nang nakatayo at
hinihintay akong
makalapit.
Nakaharap man siya sa akin pero ang mga mata niya ay nanatili sa lalaking iniwan
ko.
"I'm sorry about that." Kinakabahan kong sambit na naging dahilan ng pagputol ng
matalim niyang tingin kay
Kade.
Agad naman siyang umiling ng magtama ang mga mata namin. Ngumiti siya at sinalubong
ang yakap at halik
ko.
Ang mga kamay niya ay agad na pumulupot sa akin, padausdos sa pinakakurba ng aking
katawan.
Hinapit niya ako palapit kaya naman napakapit ako sa kan'yang leeg. Hindi ko na
inintindi ang mga matang
nakapukol sa gawi namin bagkus ay siya nalang ang pinagtuonan ko ng pansin.
"Why are you saying sorry? May ginawa ka bang masama?" Kalmado niyang tanong.
"Wala, Eros. Ayaw ko lang na makaramdam ka ng selos tapos-"
"Baby stop," Dinampian niya ng halik ang labi ko para pigilan ako sa pagpapatuloy.
Walang habas ang naging pagtambol ng aking puso gawa ng biglaan niyang paghalik sa
akin.
"It's impossible to stop me from being jealous but you don't have to say sorry
about it. Hanggang wala kang
ginagawang masama ay maayos tayo. Magiging maayos tayo dahil alam ko..."
Kumunot ang noo ko dahil sa pambibitin niya. Umangat ang gilid ng kan'yang mga labi
dahil sa kalituhan ko.
He kissed my temple and the tip of my nose.

P 26-8
Nakangisi parin siya kaya mas lalo lang nalukot ang mukha ko.
"H-Huh?"
Pinag-igi niya ang yakap sa akin at pagkatapos ay inilakad ang tingin sa mga taong
nanunuod sa amin
partikular sa aking likuran. Napasunod ang mga mata ko doon. I found Kade looking
at us intently.
Mas hinapit ni Eros ang katawan ko. Bumaba ang kanyang ulo sa aking tenga at inikot
ako ng bahagya para
masulyapan namin ng sabay ang gawi ni Kade.
"Alam kong kahit na ano pang gawin niya ay hinding hindi ka niya makukuha sa'kin,"
Nawala ang tingin ko sa
kan'yang tinutukoy ng umangat ang kaliwang kamay niya at inilagay iyon sa aking
leeg.
He lifted my face just enough for our lips to touch. He didn't kiss me like I
anticipated. Naramdaman ko ang
pag ngisi niya at ang panunukso sa aking labi gamit kanyang mainit na paghinga.
"He can make me damn jealous but you'll never be his girl. You'll never be anyone's
girl because you are just
mine, Skyrene. And that boy..."
Sarkastiko siyang natawa na. Umangat pa ang isang kamay niya para kulungin ang
aking maliit na mukha.
"That boy didn't even realize that I've been the star of a show. I know how to stir
things and make a good
fucking scene..." My heart pounded so hard in my chest when he teasingly licks my
bottom lip.
"I can do it way fucking better than what he did, baby." Aniya pagkatapos ay agad
na akong siniil ng mainit at
nag-aalab na halik sa labi.
Kilig Kainis hahahah

P 26-9
CHAPTER 24
29.9K 913 86
by CengCrdva

Charity
Eros has fulfilled his promise. Kahit saan ay sinamahan niya ako. Hinatid at
sinundo rin. Kulang na nga lang
ay pati sa klase ko'y sumama siya.
At ngayon, napangiti ako ng makita siyang nakikipagkulitan sa mga batang ulila.
Ilang minuto na ng matapos
kaming magbigay ng tulong pero kanina pa ako hindi umaalis sa aking kinatatayuan
dahil sa nakikita ko.
I don't want it to stop. Parang gusto ko nalang siyang panuorin buong araw na
nakaupo habang may dalawang
bata sa kan'yang magkabilang hita. He's smiling and talking to the kids and they're
all listening to him.
Hindi ko man naririnig ang mga sinasabi niya sa mga ito pero isa lang ang
masisiguro ko, ang lahat ng mga
bata ay masaya ngayon.
"Opo!" Napatuwid ako ng tayo ng umangat ang tingin sa akin ni Eros matapos sabihin
ng mga bata ang
pagpayag sa kung anong sinabi niya.
He smiled at me. Ngumiti rin ako ng walang kasing tamis bago siya lapitan. Maingat
niyang ibinaba ang mga
bata at bago pa ako yakapin ay tinapik niya muna ang mga ulo nito't bahagyang
ginulo ang buhok.
"Let's wait for it. Sandali nalang, okay?"
"Opo!" Muli nilang sagot na wala ng pagsidlan ang kasiyahan.
Buong buo ang puso ko ng yakapin siya. He chuckled and kisses my hair. Lumayo ako
pagkaraan ng ilang
segundo.
"What did you say to the kids? Bakit sobrang saya nila?"
Ngumisi siya at hinalikan naman ako sa noo.
"It's a surprise."
"Surprise?"
"Yeah., you'll find out later." Aniya pagkatapos ay may inginuso sa aking likuran.
Lumihis ako sa harap niya para harapin ang mga palapit sa amin. Naroon si Sister
Ema na abot langit ang
pasasalamat sa amin at hindi na matawaran ang ngiti. Katabi naman nito si Kade na
buong durasyon ng
pagbisita namin sa mga charity ay tahimik at seryoso lang.

P 27-1
"We'll have lunch here." Aniya.
Tumango ako at kumalas kay Eros. Masayang kinuha ni Sister Ema ang aking kamay at
muling nagpasalamat.
"Masaya po akong nakatulong kami," Sinulyapan ko si Kade na sinang-ayunan naman ang
sinabi ko kahit na
ang mata niya'y kanina pa ilag kay Eros.
Sa mga nakaraang araw ay iniwasan ko ng isipin ang pagseselos ni Eros noong araw ng
shoot at ang
ginagawa ni Kade para maramdaman iyon ng huli. Minsan kahit na sinusundo nila ako
sa classroom ay hindi
na ako sumasama sa kanila ng matagal. Hindi narin ako naglalagi sa library gaya
noon. Kapag may kailangan
akong pag-aralan ay hinihiram ko nalang para hindi na magtagal sa university. Iyon
nga lang, para iwas sa
kamandag ni Kendall at iba pang issue ay sila parin ang palagi kong kasama.
"Maraming salamat ulit. Malaki ang tulong na ibinigay niyo at walang hanggan akong
magpapasalamat para
do'n," Lumipat ang mga mata ni Sister kay Eros na bukod sa amin ni Kade ay malaki
rin ang pasasalamat niya
para rito.
"Mr. Vergara, maraming salamat din sainyo."
"Walang anuman Sister." Aniya pagkatapos ay muli akong hinawakan sa bewang.
Mas lumawak ang ngiti ni Sister Ema dahil sa nakita samantalang ang katabi naman ay
agad na nag iwas ng
tingin.
"May inihanda kaming munting salo-salo kasama ang mga bata kaya bilang pasasalamat
man lang ay sana
paunlakan niyo kami."
Sinulyapan ko si Eros na agad tumango sa matanda. Tinanong siya nito kung may mga
request ba siyang
pagkain pero sinabi niya lang na kung ano ang nasa hapag ay 'yon lang ang kakainin
niya.
Kung hindi ko siguro siya kilala ay baka isipin kong napipilitan lang siya pero
dahil kilala ko na si Eros ay
masasabi kong gusto niya talaga ang gagawin at wala naman siyang pakialam kung
simple lang ang pagkain.
Napangiti ako ng maalala ang unang beses na nakita ko siyang kumain ng walang arte
maski na ang pagkain ay
galing lang sa karinderya. Masaya rin palang makita ang mga mayayaman na maging
simple kahit minsan.
Pagkatapos naming kumain ay nagpaalam muna si Eros dahil sa tawag na kailangan
niyang sagutin kaya
naiwan kami ni Kade sa iisang lamesa.
"Do you still want to visit the last one?" Aniyang bumasag sa katahimikang
namamagitan sa amin.
"Sure. Maaga pa naman tsaka wala rin naman akong gagawin ngayong araw."
Tumango siya at kinuha ang inuming nasa kan'yang harapan. Napabalik naman ang mga
mata ko sa mga batang
abala parin sa pagkain.
"Thank you Kade." Mahina kong bulong habang nananatili ang tingin sa karamihan.
I can see how happy they are. Parang ngayon lang sila nagkaroon ng bisita na
tinulungan at sinaluhan pa sila

P 27-2
sa ganito. Itong charity ay kung hindi ako nagkakamali ay bago pa lamang. Medyo
malayo sa syudad pero
kapag dumaan naman sa short-cut ay sandali lang rin ang byahe.
Napabalik ang mga mata ko kay Kade ng ibaba niya ang hawak na inumin. Ngumiti siya
sa akin at pagkatapos
ay lumipat sa tabi ko't hinuli ang aking kamay na nakalapag sa ibabaw ng lamesa.
Hindi ko na nagawang tanggalin ang kamay niya dahil sa mga mata niyang nakapukol na
sa akin ngayon.
"No, thank you," Pinisil niya 'yon at binitiwan rin naman. "I can't do this without
you. Hindi naman sa hindi
ko kaya kapag wala ka but I consider you as my lucky charm, Sky. You see, I didn't
lose even a single event
so thank you."
Pinagdiin ko ang aking labi at ibinaba ang kamay. Huminga ako ng malalim para
tanggalin ang lahat ng
awkwardness na namamagitan sa amin. I shouldn't feel this way because he is just a
friend, right?
"I can't agree to that pero dahil alam kong hindi ko naman mababago ang isip mo
sasang-ayon nalang din
ako," Ngumiti ako. "I hope we can do this more often. I kinda like the thought of
helping people, especially
the kids."
Mas lalong lumawak ang ngiti niya habang tumatango sa sinabi ko.
"I want that too... And I think it's not that hard to make it possible."
"H-Huh?" Nagsalubong ang kilay ko dahil sa kalituhan.
Natawa naman siya sa naging reaksiyon ko.
"Nakikita ko kung gaano ka kasaya sa pagtulong and I want to make you happier..."
Bumagal ang mga huling
salita niya at ang kan'yang mga mata ay bumaba narin sa aking mga labi. Natutuliro
kong nakagat 'yon kaya
napabalik ang mga mata niya sa aking mata.
Napatikhim siya at agad na nag iwas ng tingin.
"I-I want to help people personally. I'm willing to commit to that as long as
you're with me, Sky. We can
make it possible... together."
"Kade-"
"I mean sa pagtulong," Mabilis niyang pagputol sa sasabihin ko.
Ibinalik niyang muli sa akin ang buong atensiyon. "I'm thinking about giving my
part from the proceeds of our
future events to the charities. We can also have programs for the poor lalo na
'yong mga hindi na nabibigyan
ng tulong ng gobyerno. People who are living in remote areas or mountains, tribes
for example."
Ang kaninang pagkalito ko ay naging kuryoso na sa mga sinasabi niya. Parang hindi
ko maisip na maririnig ko
sa kan'ya ang bagay na 'to. I didn't
even think that Kade is capable of doing things like this, helping people... Like
Eros noong una pero hindi na
ngayon. Pwede naman pala ang ganito, masyado lang sigurong masama ang tingin ko sa
ibang mayayaman
noon.
P 27-3
Nanatili akong tulala sa mga sinasabi niya dahil ngayon palang ay ramdam ko na ang
excitement ko. Ang utak
ko ay naisip na kaagad ang mga hitsura ng mga taong masaya wala pa man ang mga
event namin na tutulong sa
kanila.
"What do you think?" May pag-aalinlangan niyang tanong pagkaraan.
"I think..." Napalunok ako sa naisip. Nanatili ang mga mata niya sa akin para
hintayin ang opinyon ko tungkol
sa plano niya.
Sa totoo lang, gusto ko ang gano'n. Gusto kong sa kada-success na natatanggap namin
ay hindi lang kami ang
makikinabang. I want to share my blessings too.
"Hmm?"
"I think I would agree kung hindi lang ang pera mo ang itutulong natin. I want to
be involved, Kade. Kung
gagawin natin 'yon sana isali mo rin ako. I want to help them too."
Lumiwanag ang mukha niya sa sinabi ko.
"So this means..."
Tumango ako kaagad.
"Awesome!"
Naputol ang usapan namin ng marinig an hiyawan ng mga bata sa kung ano. Lumipad ang
mga mata ko sa
pintuan kung nasaan ang buo nilang atensyon. Maging si Kade ay napalingon narin.
I saw Eros standing with three of his staff. Kilala ko lang sa mukha ang mga tauhan
niya dahil hindi ko naman
sila palaging nakakasalamuha. Napatayo ako ng makitang hindi lang ang mga tauhan
niya ang kan'yang
kasama. Mayroon ding mga taong nagpapasok ng malalaking box sa loob kung nasaan
kami.
Pinanuod ko siyang binibigyan ng direksyon ang mga lalaki pagkatapos ay binalikan
na ako. Lumayo ako kay
Kade para salubungin siya at yakapin.
"What's that?"
"A gift."
"Gift?"
"Yeah."
Sinulyapan ko ulit ang mga nagkukumahog na bata at bisita. Maging ang mga madre ay
wala ng pagsidlan ang
tuwa. Sa mga box ay mga brand ng mga bagong gamit para sa pag-aaral pero mas marami
doon ang mga
kahon ng bagong damit na sabi niyang regalo sa mga ito.
Walang katapusan ang tuwa sa puso ko dahil sa ginawa ni Eros pero imbes na manatili
sa tabi niya ay
tumulong nalang ako sa pamimigay ng mga 'yon. Gano'n din siya. Si Kade naman ay
nagpaalam na lalabas

P 27-4
nalang muna para kontakin ang susunod naming pupuntahan.
"Are you happy?" Tanong ni Eros habang namimigay kami ng mga gamit.
Tumango ako at ngumiti. "I can't thank you enough for this, Eros. Look at them,
sobrang saya nila."
Emosyonal kong sagot.
Tumuwid siya ng tayo at nilapitan ako.
"You made me do it so thank you. Lahat ng 'to ay ikaw ang dahilan," Hinawakan niya
ang magkabila kong
kamay. "I wouldn't be this involve with charities without you, Sky. You change my
life for the better," Inilipat
niya ang kan'yang mga kamay sa aking bewang at bahagya akong hinapit kaya napakapit
na ako sa kan'yang
leeg. "You made me do things that I wouldn't think I can do. Lalo na ang ganito.
Sure, we have a lot of
sponsored charities but this... Talking to the kids and laughing with them is
different. Mas gusto ko ang
ganito."
His words made me speechless. Wala na akong masabi sa kan'ya ngayon. Nag uumapaw na
ang tuwang
nararamdaman ko at wala ng tamang salita para isalarawan 'yon.
Dahil sa paghalik niya sa aking labi ay naghiwayan ang mga bata. Para akong
binuhusan ng malamig na tubig
ng maalala kong nasa harapan pa pala kami ng mga ito! Ang ilang hiyawan nila ay
nasundan pa kaya tuluyan
na akong nilamon ng hiya.
Pagkatapos naming magpaalam sa orphanage ay dumiretso naman kami sa huling charity.
Buong durasyon
no'n ay naging maayos naman ang lahat. Ang pakikitungo ni Eros at Kade sa isa't-isa
ay kaswal lang naman
kaya masasabi kong naging successful ang lakad namin kahit na hindi nawala ang
tensyon sa pagitan nilang
dalawa.
"Eros, may naiwan pa." Nilingon ko ang dalawang box na nasa likuran ng kan'yang
sasakyan.
Pagkatapos magpaalam at magpasalamat kay Kade ay nagyaya na kaagad si Eros na
umuwi. Nag drive thru
lang kami ng dinner at napag-desisyunan na sa bahay nalang kumain dahil katwiran
niya'y gusto niya ng
magpahinga ako at makabawi ng tulog.
I texted Rigel that I will be staying in Eros's house. Gusto ko mang magsabi pa kay
Ramiel pero dahil hindi
parin kami masyadong nagkikibuan ay kay Rigel nalang ako palaging nagsasabi.
Ayaw ko naring pati kay Eros ay sumabog siya kaya hangga't sa maiiwasan ay iiwasan
ko 'yon.
Umiling si Eros at hindi man lang ako nagawang tignan dahil sa pagkulay berde ng
traffic light.
"Nah, that's for someone."
Kumunot ang noo ko at muling napatitig sa mga kahong nasa likod. Hindi ko man
buksan ang mga 'yon ay
alam kong gamit iyon sa eskwela at mga damit pambata. Naisip ko tuloy na baka para
kay Zuben 'yon at
Cassy pero masyado ng malalaki ang mga kapatid ko para sa mga damit. Isa pa, ang
mga naiwan ay mukhang
mga pang babae at pang maliliit pa.
"Eros, don't tell me it's for..." Natigilan ako.

P 27-5
Umangat ang gilid ng kan'yang mga labi.
"For Elang and Beng." Pagdugtong niya sa sasabihin ko.
Natutop ko ang aking bibig dahil sa pagiging emosyonal.
"Gusto ko sanang ibigay ngayon pero bukas nalang kapag ihahatid na kita."
Wala sa sariling lumapit ako sa kan'ya para bigyan siya ng mahigpit na yakap. Gaya
ng mga bata sa
orphanage ay parang ganito rin ang estado ng buhay nila Elang. May mga magulang nga
pero mga
iresponsable naman.
Actually, ang buhay ko ang parang gaya ng sa kanila kaya sobrang natutuwa ako
ngayon. Kung noon ay
mayroong magbibigay sa amin ng kahit ano ay buong buhay ko na iyong tatanawing
utang na loob. Kahit
maliit na tulong man lang lalo na't walang wala kami.
Ipinikit ko nalang ng mariin ang aking mga mata ng maalala ko na naman ang lahat.
Nang makarating kami sa bahay ay kumain lang kami sandali bago nagpahinga. Maaga
akong nagpahinga
dahil sa pagod. Hinayaan ko nalang si Eros na naging abala naman sa kan'yang
opisina.
Habang nakahiga ay inisip ko ang mga sinabi ni Kade. Ang pagtulong ng regular sa
mga mas nangangailangan.
Bumaling ako sa kabilang banda ng aking kama at niyakap ang aking unan.
Totoong gusto ko ang ideya niya at kung matutuloy man ay kailangan ko naring
sabihin kay Eros para alam
niya ang lahat. I want him to be involve too. Kung okay lang sa kan'ya ay itutuloy
ko pero kung hindi naman
ay ayos lang sa akin. I'm sure Kade will understand.
Maiintindihan niya kaya?
Napapikit ako ng mariin ng maramdaman ang mahigpit na pagkakakapit ng kung sino sa
aking palapulsuhan.
Ang malaki at matigas niyang kamay ay tila gustong durugin ang aking mahihinang mga
buto.
Sinubukan kong bawiin ang kamay ko pero sa kada hawi ko ay tanging nakakalokong
tawa ng lalaki ang aking
naririnig.
His hard baritone voice is saying something but my mind couldn't process it. Parang
kahit na hawak niya ako
ay napakalayo ng distansiya niya sa akin.
Sa bawat segundong lumilipas ay nararamdaman ko ang paghigpit ng kan'yang mga
kamay. Padiin ng padiin at
walang balak na pakawalan ako.
I can feel my knees getting weaker! Ang buong katawan ko ay nanginig narin ng
luminaw ang boses niya.
"Wala ng makakatulong sa'yo. Wala na! Wala na!" Ang malakas niyang pagsigaw sa
kabila ng paghihinagpis
ang siyang nagbigay ng sobrang takot sa aking pagkatao.
Hala baka si Herald toh AWW

P 27-6
CHAPTER 25
30K 1K 147
by CengCrdva

Hangga't Kaya Ko
"Hey..."
Hinihingal akong napaahon sa kama dahil sa masamang panaginip na dala ng boses na
'yon. I'm sure it was
from hell. That voice. His words.
Kahit na ramdam ko na ang mga haplos ni Eros na tanda na gising na ako ay gusto ko
paring gisingin ang
sarili ko paahon sa bangungot na 'yon.
"Another bad dream?" Tanong niya habang patuloy akong inaalo.
Hindi ako nakapagsalita. Ramdam ko ang panunuyo ng aking lalamunan na tila naglakad
ng ilang araw sa
mainit na disyerto.
Nananaginip naman ako ng masasama pero ang gano'ng klase at tungkol pa sa kan'ya ay
parang hindi ko
masikmura.
Hindi na nagsalita pa si Eros. Lumayo na siya sa akin at agad na tumayo para kuhaan
ako ng tubig. Natutulala
akong napayakap sa aking sarili.
Naroon parin ang paninindig ng balahibo ko dahil sa takot.
Ilang taon ko na bang hindi naaalala ang lalaking 'yon? Bakit ngayong wala namang
dahilan para maalala ko
siya ay kusa nalang siyang pumapasok sa utak ko?
I felt betrayed. Naalala ko noon ay hirap akong matulog dahil natatakot akong baka
pati sa panaginip ay
makita ko siya. Minsan nga ay ni pagkurap natatakot ako pero bakit ngayong hindi
ako handa ay nakita ko na
naman siya?
I've survived all these years without thinking about him. Bakit ngayon pa? Bakit
ngayon nalang ulit?
"Baby..." Napapitlag ako ng marinig ang boses ni Eros.
Maingat siyang lumapit sa kama para ibigay ang dala niyang tubig. Kinuha ko 'yon at
ininom.
"Thank you."
"Are you okay?"
Tumango ako. Ibinalik ko sa kan'ya ang baso na agad naman niyang itinabi. Niyakap
ko siya.

P 28-1
"I'm sorry. Nagising pa yata kita."
Hinaplos niya ang buhok ko at paulit ulit akong hinalikan do'n.
"I'm fine," Matapos ang muling paghalik ay inilayo niya ang sarili sa akin. "Are
you sure you're okay? I'm
worried."
"N-No. I mean yes, I'm okay. Just another bad dream."
Hinawi niya ang buhok na nakaharang sa aking pisngi at pagkatapos ay buong puso
akong hinalikan sa labi.
Umangat siya sa kama at dahan-dahan akong isinama sa paghiga.
"Go back to sleep. Babantayan kita."
"You don't have to do that, Eros. I'm okay, hindi lang talaga naiiwasan 'yung
managinip ng masama."
Imbes na sumagot at nanahimik siya. Inangat ko ang aking tingin para tignan si
Eros. Nanatili siyang
nakatulala sa kisame na parang may malalim na iniisip.
"What are you thinking?"
Nagpakawala siya ng isang buntong hinga.
"Hindi naman importante."
"Eros? Tell me?"
Umangat na ako para harapin siya. Inayos ko ang aking pagkakaupo sa kama kaya wala
siyang nagawa kung
hindi ang gayahin ako. Marahan niyang hinuli ang aking kamay. He didn't look at me,
nanatili ang mga mata
niya sa hawak.
"I'm thinking about asking you to move in with me," Pinisil niya ang kamay ko kaya
hindi ako kaagad
nakapagsalita. "You don't have to say yes, Sky. Naisip ko lang na kapag nandito ka
mas komportable ka.
Gano'n din ako. Hindi ko na iisipin kung paano ang pag uwi mo sa West Side dahil sa
security dito sa
village. It's much safer here even at night. I can also hire someone to be with you
lalo na kapag wala ako.
Maid, bodyguard-"
"Eros..." Ang boses kong bigo ang nagpatigil sa kan'ya.
Dumiin ang pisil niya sa aking kamay at natahimik nalang. Ilang minuto kaming
nilamon ng katahimikan bago
siya naglakas ng loob na basagin 'yon.
"I understand... Naisip ko lang naman."
"I'm sorry, Eros... I can't, lalo na ngayon," Sinalubong niya ang mga mata ko.
His eyes were occupied by unending questions. Ang mga tanong na nakakatakot sagutin
dahil alam kong
hanggang ngayon ay wala parin akong tamang isasagot.

P 28-2
"What happened? May nangyari bang hindi ko alam?"
Ako naman ang napabuntong hinga ng maalala ang huling usapan namin ni Rigel.
Matagal na 'yon pero
hanggang ngayon ay ilag parin kami ni Ramiel.
Kapag papasok ako ay uuwi siya at kapag uuwi naman ako ay sinasadya niya namang
umalis para iwasan
ako.
"I just can't leave my siblings. Ramiel thinks that I will left them for good
because of you. Na magmo-move
on na ako sa buhay ko at hihiwalay na ng permanente sa kanila. I don't want them to
think that I abandoned
them."
Parang bumagsak ang puso ng bitiwan niya ang aking kamay. Hinahanap ko sa kan'yang
mga mata ang pang
unawa gaya ng parati niyang ipinapakita pero ngayon ay wala akong masilayan kahit
kaunti. His eyes were
cold and it scares me to go on with my dilemma.
"Isn't that marriage is all about? Moving on and building your own family?" Ramdam
ko ang pagguhit ng
matalas na bagay sa aking dibdib, "Moving forward with me? Hindi ba dapat gano'n
naman talaga?"
Mahinahon ngunit may diin niyang tanong.
"I know... And I want to spend the rest of my life with you but having siblings
that only depends on me...
Eros, it's not that simple."
Nakita ko ang pagrolyo ng bagay na nasa kan'yang lalamunan. Ang kaninang mga
malamig na mata ay
nahaluan na ngayon ng sobrang kalituhan.
"You mean it's not simple to choose your happiness and be selfish for once?"
Para akong sinasaksak ng paulit-ulit habang pahaba ng pahaba ang usapan naming ito.
Ang noo'y pag-intindi
niya sa ganitong bagay ay parang naubos na ngayon.
"For now," Malungkot kong sagot na nagpabuntong hinga ulit sa kan'ya. Maagap kong
hinawakan ang kan'yang
kamay.
"I'm sorry. Alam kong kaya ka pumasok sa show para makapag-asawa na at magkaroon ng
sariling pamilya
pero hindi pa ako handang iwan ang pamilya ko sa ngayon. Alam kong napakarami ko
pang obligasyon sa
kanila kaya hindi pa. Hindi pa sa ngayon, Eros."
Pinisil ko ang kamay niya pero hindi siya gumalaw.
"You're not ready to be my wife then? Gano'n ba?"
"That's not I what I said, Eros... Ang hindi ko kaya ngayon ay iwan sila. Hindi ko
sila kayang pabayaan dahil
hindi pa nila kaya," Inalis ko ang aking isang kamay sa kanyang palad at inangat
iyon patungo sa kanyang
mukha.
"I want to be your wife and God knows that. Hindi na ako makapaghintay sa bagay na
'yon pero hindi pa
ngayon. Gusto ko pang ipaintindi sa mga kapatid ko ang gagawin ko. They're my life
before you came. Hindi
naman siguro masamang manghingi ng kaunti pang panahon para maintindihan nila ang
gagawin ko. Gusto
P 28-3
kong alam nila ang lahat at maayos ang lahat. I want to be your wife. I want that
more than anything else,
baby..."
I chewed the side of my cheek. Naramdaman ko ang pag-iinit ng sulok ng aking mga
mata habang patuloy na
nakikipagtitigan sa kanya.
Dumausdos ang palad ko ng makita ang pag-igting ng kan'yang panga. Inangat ko narin
ang isa pa patungo
doon. I cupped his face and run it down to his clenched jaw.
"Eros, mahal na mahal kita at mahal ko rin ang mga kapatid ko. Sana maintindihan mo
pa ako. I don't want to
choose between you and them. Kayo ang buhay ko..."
Nag-uunahan ng tumulo ang maiinit kong luha dahil sa emosyong patuloy ang pagragasa
sa akin partikular sa
aking dibdib.
Narinig ko ang muli niyang pagbuntong hinga pero imbes na titigan lang ako gaya
kanina ay umangat narin ang
kan'yang kamay para punasan ang mga luhang lumandas sa aking pisngi.
"Stop." Aniyang mas lalo lang nagpaiyak sa akin.
"I'm sorry..." Napasinghap ako.
Sunod ko nalang naramdaman ang pagyakap niya sa akin at ang walang humpay na
paghaplos sa aking
likuran.
"Stop it, baby... I told you I understand," He tried stopping my emotions by
kissing my hair. "Damn, sabi ko
na kasing hindi naman importante kung anong nasa isip ko."
Lumayo ako at agad na pinunasan ang mga luha.
"Eros, seriously... I'm sorry. Marami na akong pagkukulang sa'yo pero kaunting
panahon nalang."
"Let's not talk about this-"
"Kaya mo pa ba?" I cut him off.
Kumurap siya ng dalawang beses at nahinto na tila may gusto pang malaman bago ako
sagutin pero kalaunan
ay tumango narin siya bilang pagsang-ayon.
"I can wait for you, Skyrene... You do your thing but I want you to make your
siblings realize that I will never
take you away from them. You will remain their sister but they need to accept the
fact that when you become
my wife, you have new priorities. Hindi na sila ang mauuna dahil may kailangan ka
ng unahin. Ang sarili
mong pamilya."
"I understand that. Kaunting panahon pa... please?"
Mahirap man at mabigat ang usapan namin gawa ng mga emosyon ay nagawa niya paring
ngumiti at umintindi.
"Hangga't kaya ko." Aniyang tumapos sa aming usapan.

P 28-4
Kinabukasan ay hinatid na ako ni Eros sa West Side. Ibinigay niya muna sa mga bata
ang kan'yang regalo
bago siya tumulak pabalik ng Cebu.
Nang sumapit ang panibagong linggo ay naging maayos ang lahat maging sa eskwela o
sa bahay.
Umuuwi narin si Ramiel at nakikisabay sa mga ginagawa namin pero nananatiling ilag
kami sa isa't-isa.
"Anong panis ang nakain mo?" Tanong ni Rigel ng maupo si Ramiel para daluhan kami
sa panunuod.
Imbes na sagutin iyon ay binalewala niya lang at itinutok ang mga mata sa TV.
Tumawa si Rigel. Si Cassy at Zuben ay nagtitinginan lang.
"Magkagalit parin ba kayo ate?" Pabulong na tanong ni Cassy.
Napabaling ako sa kan'ya at pagkatapos ay hinaplos ang kan'yang buhok.
"Hindi naman kami magkagalit, Cass. Nagtatampo lang 'yang kuya mo." Paliwanag ko.
"Pero bakit? Hindi ba siya masaya na ikakasal na kayo ni Kuya Eros? Hindi ba boto
naman siya do'n? Hindi
gaya noong ex-boyfriend mo na galit na galit kaagad siya?"
Napangiti ako ng mapait at napasulyap kay Ramiel na hindi kami iniintindi kahit na
alam kong naririnig niya
si Cassy.
"Hindi mo pa maiintidihan Cassy pero maayos naman kami ni Ramiel."
"Dahil ba aalis ka na kapag ikinasal kayo ni Kuya Eros kaya siya nagtatampo?"
Bahagya akong napalayo kay Cassy dahil sa narinig. Si Zuben ay abala lang sa
panunuod.
"Cass, hindi ko naman kayo iiwan. You can always visit me. Sabi nga ni Eros pwede
rin kayong makituloy sa
bahay kung gusto niyo. Wala namang magbabago. Ikakasal lang ako pero hinding hindi
ko kayo iiwan, okay?"
Napalingon ako sa gawi ni Ramiel ng marinig ang pagtawa niya ng sarkastiko.
Galing sa pagkakahiga sa sahig ay napaahon si Rigel at napasandal sa couch. Lumayo
narin ng tuluyan sa akin
si Cassy para harapin ang tumawa.
"May nakakatawa ba sa horror, Kuya Ram?" Inosenteng tanong ni Zuben.
Napatuwid ako ng upo ng umayos siya at binalingan kami.
"Why do you have to lie Skyrene? Bakit kailangan mong i-sugar coat lahat ng
paliwanag mo? Bakit hindi mo
madiretso si Cassy na iiwan mo na sila kapag ikinasal ka na? Na imposibleng
intindihin mo pa sila kapag
bumubuo ka na ng sarili mong pamilya?"
"Kuya!" Maagap na suway ni Rigel.

P 28-5
"Sige nga, paano mo ipapaliwanag ng maayos na kapag ikinasal ka na ay iiwan mo na
kami sa lugar na 'to
para magpakasaya sa mansion kasama si Eros? Paano mo ipapaliwanag na iiwan mo rin
kami kahit pa anong
matamis na salita ang sabihin mo? Bakit hindi mo nalang diretsuhin 'yang mga
kapatid mo para hindi na sila
umasa sa'yo?!"
"Kuya naman!"
"Shut up, Rigel!" Galit na tumayo si Ramiel kaya naman napaahon na kaming lahat sa
pagkakaupo.
Mabilis ang naging pagtalon ng puso ko ng makita ang gigil na pagkwelyo ni Ramiel
kay Rigel na hanggang
ngayon ay nasa panig ko parin sa kabila ng mga sinasabi niyang pang iiwan ko.
"Kung tanggap mong iiwan tayo ni Skyrene dahil kay Eros, pwes ako hindi!"
Hawak ni Rigel ang mga kamay ni Ramiel at nakikipagsabayan sa matalim na titig
nito.
"You're being too fucking selfish, Ramiel." Madiing sagot niya.
Lalapit na sana ako para buwalin sila pero bago pa man ako tuluyang makalapit ay
agad ng lumipad ang
kamao ni Ramiel patungo sa mukha ng kaharap. Mabilis na natumba si Rigel kaya
natataranta na akong
humarang sa pagitan nilang dalawa.
"You're dumb Rigel!"
"Ramiel! Pwede ba! Tama na!" Sigaw ko at agad siyang itinulak palayo sa susuguring
kapatid.
Si Cassy at Zuben ay agad na dinaluhan ang nasuntok habang ako naman ay buong
tapang na hinaharap ang
galit ni Ramiel.
"Oh yeah? Bakit, Skyrene? Hindi ba totoo namang iiwan mo rin kami. Kahit pa anong
sabihin mo ay do'n at
doon parin tutungo ang lahat! Iiwan mo rin kami gaya ng lahat ng mga taong
nangakong mananatili sa buhay
namin! You're just one of them, Skyrene!"
Ikinumo ko ang aking mga kamao at pilit na pinigilan ang galit kahit na ang puso ko
ay wala ng kapaguran ang
pagkalabog dahil sa samo't-saring emosyon.
Ang tanging pumipigil lang ngayon sa aking saktan siya ay ang mga nakababata kong
kapatid. I don't want
them see that our family is drifting apart.
"Ramiel, don't go that far."
"Fuck you!"
"Ramiel!" Dumiin ang mga kuko ko sa aking palad dahil sa pagpipigil ng galit.
I don't want to hurt him kahit na sobra sobra na ang mga sinasabi niya ngayon. I
don't want to hurt any of them
pero paano ko mareresolba ang problemang ito kung si Ramiel ay sarado na ang utak?
"You promised that you will never leave us, Skyrene." Nanginig ang boses niya pero
ang nakaigting na panga

P 28-6
at ang mga matang may bahid ng masidhing galit ay nananatiling nakatutok sa akin.
"I guess promises are always meant to be broken. Kahit sino pang nagsabi. Kahit
gaano pa katotoo." Mapait
niyang sambit.
"Ramiel..." Gumaralgal ang boses ko at hindi na nakapagsalita pang muli.
Alam kong isang salita ko nalang kasi ay tutulo na ang mga luha ko.
Sinubukan niya akong lagpasan pero maagap ang mga kamay kong humawak sa kan'yang
kamay.
"Ramiel, please listen to me-"
Marahas niyang hinawi ang aking kamay.
"Pangarap mong yumaman 'di ba? Pangarap mong makaahon sa hirap? Well congrats! Ayan
na! Yayaman ka
na. Makakaalis ka na sa lugar na 'to pero putang ina! Sana lang sumaya ka sa pag
iwan sa amin-"
Hindi ko na napigilan ang sarili kong sampalin siya.
"Ate!" Sabay sabay at gulat na sambit ng aking mga kapatid.
Mabilis ang naging pagtaas baba ng aking dibdib habang nasa harapan ko siya't tila
pinoproseso rin ang
nagawa kong pananakit.
Napakarami kong gustong sabihin sa kan'yang panunumbat pero wala ni isang salita
ang lumabas sa bibig ko.
Gustohin ko mang ipaalala sa kan'ya ang lahat ng isinakripisyo ko bilang tumayo
nilang magulang pero wala.
Wala akong nasabi.
Pumagitna kaagad sa amin ang mga kapatid ko. Si Zubem ay niyakap ako habang si
Cassy naman ay inilalayo
si Ramiel ngunit gaya kanina ay hinawi niya lang 'yon ng walang kahirap-hirap.
Bumalik ang matalim na titig ni Ramiel padiin sa akin. Ang panga niya ay nakaigting
parin at ang mga mata
niya'y nagpapakita ng kawalang pag asang magbago pa ang pag-iinterpreta sa gagawin
kong buhay kasama
ang ibang tao.
His eyes were full of hatred. Dismayado siyang umiling bago muling nagsalita,
"Arlene is right. You're just like your mother." Makahulugan at puno ng pait niyang
sabi bago kami tuluyang
iwan.
Nakakapagod nadin intindihin si sky. ???? in away selfish mo sa ate mo Ram.. all
her life binigay nya sa inyo..

P 28-7
CHAPTER 26
28.2K 895 115
by CengCrdva

Slam
I told Eros what happened. Alam niya kung ano ang naging reaksiyon ni Ramiel pero
pinilit kong itigil ang
topic dahil baka maisip niyang lumipad pabalik dito at i-postponed and trabaho para
lang makausap si Ram.
Mabuti nalang at walang trabaho si Valerie pagkatapos ng nangyari kaya siya ang
naging hingahan ko ng lahat
ng sama ng loob.
"I don't know what to say anymore, Sky. We all know Ramiel. Kahit sino pa ang
kumausap do'n ay wala
'yong papakinggan."
"Alam ko." Muli akong napasinghap sa naisip.
Pinunasan ko ang mainit na likidong tumulo sa aking magkabilang pisngi.
Malungkot ang mga mata ni Valerie na tumitig sa akin.
"Malapit ka ng grumaduate at alam mo naman siguro ang ibig sabihin no'n. Hindi
naman sa gusto kong
dagdagan ang problema mo pero may point si Ramiel. May point rin naman si Eros pero
magkasalungat
silang dalawa," Umayos siya ng upo para harapin ako.
Ang nananantiya niyang mga mata ang nagpayuko sa akin. I can't handle this. Parang
ngayon ay gusto ko
munang isantabi ang lahat at huwag na munang isipin para hindi ko na maramdaman ang
ganito. I hate feeling
this empty.
"I don't want to say this but eventually you'll have to choose." Malungkot niyang
pagpapatuloy.
Pagod kong inangat ang aking mukha para ibalik ang tingin sa kan'ya.
"Alam kong ipinangako mo kay Ramiel na hindi mo sila iiwan sa hirap at ginhawa pero
hindi naman
pwedeng habang buhay ay ikaw lang ang aasahan nila. They need to move on too,"
Nagpakawala siya ng
isang malalim na paghingang nagpapakita na ramdam narin ang bigat ng kalooban ko.
"Kung hindi niya
matatanggap 'yon..." Pumikit siya ng mariin. "Tang ina naman kasi bakit ganito
kahirap."
"Val..."
"Sorry. Hindi ko na alam, Sky. Ayaw ko namang magpayo sa'yo dahil dapat ikaw ang
magdesisyon para sa
sarili mo ngayon. It's not that easily. Let's just put it this way, I want you to
choose wisely. Mahirap
timbangin sa ngayon but think about your future. Hindi naman pwedeng dito ka
nalang. Mahal na mahal ka
lang talaga ni Ramiel. Mahirap man pero kailangan niya 'yong tanggapin. Siguro sa
ngayon hayaan mo nalang
muna."

P 29-1
"Do I really need to choose between them?"
Pinagdiin niya ang kan'yang mga labi at bigong tumango.
"Nandito lang ako kung ano ang magiging desisyon mo. Ramiel needs more time. Hayaan
mo, kapag may oras
ay tutulungan kitang ipaintindi sa kan'ya ang lahat."
Pinilit kong ngumiti at tanguan ang sinabi niya.
"Thank you."
"Sus! Walang anuman! Naiinis nga lang ako dahil hindi kita mayayang lumabas dahil
may pasok ka pa bukas!
Parang ang sarap inuman ng ganito e!"
Natawa na ako sa sinabi niya. Tinuyo ko na ang aking pisngi at ang magkabilang
gilid ng aking mga mata.
"Nakakamiss 'di ba? Sigurado akong libre ka ng ilang boteng alak kay Maury nito!"
"Bakit kaya kailangang may alak kapag may problema? Hindi ba pwedeng juice or
something? Bakit
kailangang alak talaga?!"
Humalakhak siya at nagkibit ng balikat.
"Ewan ko rin pero ang pangit naman kasing orange juice o gatas ang hawak mo habang
umiiyak 'di ba?"
Tuluyan ng napawi ang lungkot na dala ng pag-iisip ko dahil kay Valerie. Sa dami ng
napag-usapan namin ay
doon nalang din ako nagpalipas ng gabi. Iniwasan kong tanungin si Rigel tungkol kay
Ramiel dahil baka hindi
na naman ako makatulog sa kakaisip.
Tama si Val. Masarap nga sanang inuman ang ganito para madali akong makatulog pero
hindi naman pwede
dahil papasok pa ako ng maaga bukas.
Mabuti nalang at pagkatapos kong marinig ang mahinang paghilik ni Val ay sakto
naman ang pag ulan kaya
tinamaan narin ako ng antok. Well siguro dala narin ng pag iyak.
Kinabukasan ay sinadya kong maagang pumasok sa university. Alas otso pa ang klase
ko pero alas sais
palang ay pumasok na ako. Minabuti kong dumiretso sa malawak na school grounds
imbes na sa library o
bakanteng classroom.
Kinuha ko ang maliit na salamin sa aking bag at binigyan ng oras ang sariling
suriin ang aking repleksyon.
Dahil sa kakaiyak ay namamaga parin ang mga mata ko. I have noticeable dark circles
under my eyes too.
Napangiti ako ng mapait ng maalalang kapag ganito ang hitsura ko ay nangunguna na
si Ramiel sa pangti-trip
sa akin.
Namiss ko ang boses niya sa tuwing sinasabihan akong mukha na akong zombie.
Namimiss ko ang mga oras
na masaya kami't sabay sabay na kumakain sa hapag. I miss him being sweet and
protective of me... Namiss
kong wala kaming problema. I missed him. All of him at ang relasyon naming walang
nakakatibag.

P 29-2
Napabuntong hinga ako ng maramdaman ang muling pagbigat ng aking dibdib. We're not
what we used to and
I know that we will never have the same relationship again. Iba na ngayon.
Napapikit ako ng mariin at ibinalik nalang ang salamin sa aking bag. Kinuha ko ang
isang librong naligaw sa
aking bag at binasa nalang habang naghihintay ng oras. Nakakatatlong pahina palang
ako ng tawagan ako ni
Ylona.
"Nasa grounds na. Left side." Tukoy ko kung nasaan ako.
Bukod sa see you niya sa kabilang linya ay hindi na siya nagsalita. Namatay narin
ang tawag. Pasimple kong
sinulyapan ang aking wrist watch. I still have time to be with them bago magsimula
ang una kong klase.
"Sky?"
Napapitlag ako ng marinig ang pamilyar na boses ng tumawag sa akin. Nakita ko si
Fria na agad lumawak
ang pagkakangiti ng magtama ang mga mata namin.
"Fria..." Tatayo na sana ako pero hindi ko na nagawa ng walang sabi niya akong
tinabihan.
"Glad I found someone that I can talk to!" Humagikhik siya at umayos ng upo sa
aking tabi. "This school
sucks. Ang daming alam ng mga tao rito." Aburido niyang pahayag.
"Bad day? Ang aga pa, a?" Natatawa kong tanong.
Umiling siya at ibinalandra sa mukha ko ang isang bond paper na may mga kung anong
nakasulat.
"See this? Bullshit talaga."
Gigil niyang ibinigay sa akin ang papel kaya wala na akong nagawa kung hindi ang
tanggapin at basahin 'yon.
Mabilisan kong binasa ang mga nakasulat. Maliban sa shame slut slam na naka allcaps
ang pagkakasulat ay
tanging ang date ng huling araw para sa semester na ito ang nakalagay doon.
"Para saan naman 'to? Hindi ko maintindihan."
"Are you serious? You haven't heard about that crap?" Marahas siyang bumuntong
hinga at kinuha ulit sa
kamay ko ang papel bago punitin sa gitna.
"This is trash. Some evil are exposing student's deepest secrets again! Kung
sabagay, uso lang naman 'to sa
mga ga-graduate na at ang huling slam ay limang taon narin ang nakalipas,"
"What are you talking about?"
Hindi ako nakagalaw ng ilapit niya sa aking tenga ang kan'yang labi bago
magpatuloy.
"I just heard that someone committed suicide because of this shit."
"H-Huh?"

P 29-3
Naramdaman ko ang puwang sa aking sikmura dahil sa narinig.
"A nursing student was shame slam for fucking two old men in exchange of money. And
all of her other
dirtiest secrets was revealed the day before the graduation day."
"W-What?!"
"Yep. She hang herself in the ladies room just minutes before her name was called
upon the stage."
Nanindig ang balahibo ko ng lumayo sa akin si Fria. Agad niyang pinira-piraso ang
papel at isinaboy sa ere,
wala ng pakialam kung magkalat siya sa malinis na bermuda grass.
"This is bullshit. They're playing with fire again."
Ang kalituhan sa akin ay mas lalong lumala pero mas nakaramdam ako ng kaba ng
maisip ang tungkol sa mga
sikretong posibleng mabunyag.
"Do you have any idea who's behind this?"
"I wish!" Rumolyo ang mga mata niya.
Inilatag niya ang kan'yang magkabilang paa sa inilagay kong sapin at pagkatapos ay
itinukod ang kan'yang
magkabilang kamay sa kan'yang likuran bago prenteng pinanuod ang mga nagkukumahog
na estudyanteng
hawak ang parehong papel na ipinakita niya sa akin.
"Everyone has a dark side, Skyrene. You can't just assume that a person is part of
the slam just because
they're evil. Sa ilang dekada na nangyari ang slam ay hanggang ngayo'y wala pang ni
isa ang napapatunayan
na parte ng grupong 'yon... Even after that suicide scandal."
Sumunod ang mga mata ko sa mga babaeng tinititigan niya. Napatuwid ako ng upo ng
makita ang grupo nila
Kendall na nakatingin rin sa gawi namin. Kahit nasa malayo ay kita ko ang
nakakalokong ngisi sa kan'yang
mga labi.
"And anyone can be a victim of SSS. Kahit sino ay walang pinipili, that's a fact."
Sarkastiko at nakangising kumaway si Kendall sa gawi namin bago tuluyang umalis
kasama ang kan'yang mga
kaibigan.
"Oh God, I hate that bitch!" Gigil niyang sambit pero wala akong naisagot.
Bumuntong hinga si Fria at dali-daling tumayo.
"I gotta go."
"Teka, saan ka pupunta? Can I come with you?"
Tumayo narin ako at madaling inayos ang aking mga gamit. Umiling si Fria at bago pa
ako makapagsalita ay
inginuso na niya ang mga palapit kong kaibigan. Natigil sa pag-uusap si Kade at
Yael ng sikuhin ito ni
Malfred. Nauna sa paglalakad si Ylona at agad akong niyakap.

P 29-4
"Sorry na-late ng kaunti!" Humagikhik siya at binalingan si Fria. "Hi! You look
very familiar."
Pinagdiin ni Fria ang kan'yang mga labi. Inayos niya ang kan'yang suot na sling bag
at tipid niya itong
nginitian.
"Skyrene and I have class together and I also know Kade," Luminga si Ylona para
tignan ang tinukoy nito na
tumango lang bilang pagbati kay Fria.
Ngumiti rin siya bilang ganti at pagkatapos ay tinapik nalang ako.
"Mauna na ako, Sky. See you around!" Pumasada sandali ang mga mata niya sa gawi
nila Kade bago tuluyang
umalis.
Hindi na ako nakaangal lalo na't kinuha na ni Ylona ang kamay ko at iginiya pabalik
sa pwesto namin ni Fria
kanina.
May kan'ya kan'yang usapan ang mga lalaki. Maging si Ylona ay walang patid ang
pagsasalita pero ang mga
mata at atensyon ko ay naiwan kay Fria. Ang tungkol sa slam, sa nursing student at
ang lahat ng nangyayari sa
tuwing may ganito.
Napalunok ako ng maisip na malapit ng matapos ang semester na 'to. At isang
semester nalang ay ga-graduate
na ako. Hindi ko pa man naka-klaro kay Fria ang tungkol sa mga nagpapakalat ng
sikreto ng mga estudyante
ng Shieffiele ay gusto ko ng kabahan.
Ilang beses pa akong napalunok ng umulit sa utak ko ang ngiting 'yon ni Kendall.
Kahit na sigurado namang
walang basta basta ang makakaalam ng nangyari sa nakaraan ko ay hindi parin ako
dapat maging kampante.
This is creepy. Totoo bang may kayang gumawa ng gano'n sa kapwa nila? At kung oo,
paano naman nila
nalalaman ang gano'ng klase at kalalim na sikreto?
And then it hits me... Money and power. Iyon lang ang kailangan mo para mahalungkat
ang baho ng isang tao
at halos lahat naman ng estudyante sa unibersidad na ito ay may gano'n. Mangilan
lang ang mahihirap na nagaaral dito gaya ko.
Shieffiele is one of the top university in Asia. Maliban sa Ravensbourne at
Campbell International ay dito rin
mahahagilap ang ibang milyonaryo at sikat na mga anak ng mayayaman sa buong bansa.
"Sky? Are you listening?!" Dismayadong tanong ni Ylona na nagpabalik sa akin sa
katinuan.
"S-Sorry! Ano nga 'yon?"
She pouted and shook her head.
"I was saying na sana sumama ka naman sa party this week. Masaya 'yon! Hindi lang
tayo ang kasama. Alam
mo 'yung president ng student council? Sila ang organizer ng event and it will be
big! Alam mo na, last
semester na namin! So ano? Go ka?"
Napakurap-kurap ako at sinubukang ituon sa kan'ya ang buo kong atensyon kahit na
ang utak ko ay nahahati
parin sa malalim na pag-iisip.
P 29-5
"T-Tapos?" Wala sa sarili kong tanong.
Tumawa si Ylona at hinawakan ang magkabila kong balikat.
"Sky naman, pease?! Minsan lang naman 'yon!"
Ipinilig ko ang aking ulo para mawala ang utak ko sa napag-usapan namin ni Fria.
Gustohin ko mang maging
pormal sa harapan niya at makasabay pero hindi ko magawa.
"T-Titignan ko ha. Kapag hindi busy, sige. Walang problema."
Hindi kumbinsido niya akong tinitigan pero wala na akong maisagot na magandang
balita sa kan'ya. Kumunot
ang noo ni Ylona habang nakatitig sa aking mga mata. Nagbaba naman ako ng tingin ng
makita ang kuryosidad
niya gawa ng mga 'yon.
Tinanggal niya ang kan'yang kamay sa balikat ko.
"Okay ka lang ba? Wala ka yata sa mood? Is something bothering you?" Umayos siya ng
upo at mas lumapit
sa tabi ko.
Nag iwas ako ng tingin. Ayaw ko na sanang pag-usapan ang bagay na 'yon pero
pinapatay ako ng kuryosidad
ko. Parang kapag hindi ako nakakuha ng iba pang impormasyon tungkol sa slam ay
ikamamatay ko ngayong
araw.
Huminga muna ako ng malalim bago buong tapang na binuksan sa kan'ya ang parehong
topic.
"Do you know something about SSS?"
Nagsalubong kaagad ang kilay niya.
"Social security system?" Walang ideya niyang sagot na imbes na magpatawa sa akin
ay pagkadismaya lang
ang naramdaman ko.
Umiling ako at sinulyapan ang mga lalaki. Abala sila sa pag-uusap tungkol sa huling
game nila ng basketball
kaya ipinagpatuloy ko nalang ang tanong kay Ylona.
Kung pupwede nga lang ay hihilahin ko siya palayo pero ayaw ko namang maging
malaking issue ang ganito
dahil baka magduda pa sila kung bakit ganito nalang ang kagustuhan kong makaalam ng
impormasyon tungkol
do'n.
"No, Ylona," Hinawakan ko ang kan'yang kamay at lumapit pa sa kan'ya para pabulong
na magpatuloy.
"Shame slut slam."
Awtomatikong napalayo sa akin si Ylona na tila nabigla sa narinig. Madaling lumipad
ang kan'yang tingin sa
mga kalalakihan na nahinto naman agad dahil sa agaran niyang paglingon.
"What?" Kunot noong tanong ni Yael na nahinto sa pagku-kwento.
Imbes na sagutin ay bumalik ang atensyon niya sa akin.

P 29-6
"Where did you hear about that? And when?" Pigil ang boses niyang tanong.
"J-Just now. Fria showed me a piece of paper and-"
Itinaas niya ang kan'yang kamay kaya napahinto ako. Muli siyang tumingin sa mga
lalaki.
"Ano ba 'yon, Ylona?!" Iritadong tanong ni Malfred na mukhang naubos na ang
pasensiya dahil sa
pangalawang beses niyang pang-iistorbo sa masinsinang pag-uusap nila.
"It's happening again." Maiksi ngunit klarong sambit niya na nagpahinto ng tuluyan
sa mga lalaki.
Nagtinginan sila Malfred at Yael samantalang si Kade ay lumakad ang tingin simula
kay Ylona at tumigil sa
akin.
"The triple S is-"
"Yael." Mabilis na saway ni Kade kaya naputol ang pagsasalita niya.
"When?" Tanong ni Malfred na ngayon ay buo na ang atensyon sa aming dalawa.
Napalunok ako ng makita ang kaba sa mukha ni Ylona. Hindi ko alam pero parang
dumaloy sa akin ang kaba
niya. Ang kaninang mabilis na tibok ng puso ko ay lumakas at doble na ngayon!
Parang sa lahat ay ako lang ay walang ideya tungkol sa kademonyohang nangyayari sa
eskwelahang ito!
Ayaw ko mang isiping big deal pero sa hitsura nila ay parang dapat lang talaga
akong kabahan!
"J-Just now. I think." Tumayo si Ylona at tinapunan ng tingin ang kabuuan ng school
grounds.
Napatayo narin ako maging ang mga lalaki sa nakita. Halos lahat kasi ng mga
estudyante ay nagkakagulo
habang hawak ang parehong papel na pinunit ni Fria sa harapan ko kanina.
Ang papel na hindi ko pa man alam kung ano ang kayang gawin ay gusto ko ng matakot.
Just like what Fria said, lahat ay pwedeng maging biktima ng SSS. Lahat pwedeng
magaya sa nursing student,
at sa simpleng papel na 'yon ay pwedeng masira ang ilang buhay... Maging ang sa
akin.
"Oh, fuck... It's the time of the year again." Kabado at makahulugang sambit ni
Yael.
Feel ko part sila ng org na yan Ako nga tubig lang?? Tas nahalo na luha sa
tubig????

P 29-7
CHAPTER 27
29K 1K 80
by CengCrdva

Leaked
"What?!"
"We're doing everything we can to stop this, Kade. Pero sa ngayon ay wala parin
talagang balita kung saan
galing ang mga papel. It's impossible na ang print no'n ay galing sa university but
we're still trying."
"How can you be so sure, Jianco? Ilang taon na ang nakalipas pero parehong istilo
parin ang ginagawa nila.
Paano mo nasabing hindi rito? The guy who found the papers said that he found it in
one of the vacant
rooms!" Si Malfred.
"Jianco, you know you can't let anyone do this shit again. You can't let triple-"
Napapitlag ako sa agarang pagtayo ni Jianco sa kan'yang upuan at dali-daling
isinara ang pinto.
Nagkatinginan kami ni Ylona habang ang mga katabi naman naming lalaki ay parang
hindi na mapakali wala
pa man ang unang pagsabog ng issue.
"Guys... I promise you, I will get to the bottom of this! Ngayon lang ulit pumutok
ang ganito at kahit na paulitulit nalang ay hindi parin madaling masabi kung saan
ito nagsimula at kung ano ang motibo ng mga taong nasa
likod nito. Our researched didn't even solve the suicide scandal." Bigo siyang
bumalik sa kan'yang upuan at
masinsinang tinitigan ang mga lalaki.
"We all know about the slam," He paused and looked at me. Napailing naman ako.
"Well, I mean that's why
I'm here right? Our researched help me got to this place and I will do everything
to stop this mess. Sa ngayon
pwede bang huwag nalang muna nating banggitin ang bagay na 'yon? It still haunts
me."
Napayuko si Malfred at napahawak sa kan'yang sintido.
"Kung may maitutulong kami, just let us know okay?" Si Yael.
Tumango tango naman ito at ipinangako ang sinabi.
Hindi ko na nausisa pa sila Kade tungkol sa triple s dahil sa una kong klase.
Paglabas rin namin sa office ni
Jianco ay naging tahimik na sila. Inihatid lang nila ako at agad ring umalis.
Tinext nalang ako ni Ylona na
sabihan ko sila kung nasaan ako pagkatapos ng pangatlo kong klase kung saan sabay-
sabay kaming bakante.
Sa tagal na wala akong choice kung hindi ang sumama sa kanila ay ngayon ko lang
hiniling na sana ay bumilis
ang oras para muli ko silang makausap.
Mas lalong ikamamatay ko kapag wala akong nakuhang impormasyon lalo na't mas may
alam sila kaysa kay
Fria. They know more about the scandal. Ang sabi pa ni Jianco ay dahil do'n kaya
siya ang naging presidente

P 30-1
ngayon ng student council 'di ba?
Pagkatapos ng pangatlo kong klase ay nabigo akong makapagtanong dahil naging abala
sila Kade sa kung
anong bagay. Si Ylona naman ay hindi nagre-reply sa akin pagkatapos niyang sabihin
na may emergency siya.
Ang buong araw ko tuloy ay puro bulungan at espekulasyon lang ang nangyari.
Sa mga sumunod na araw ay umasa ako pero hindi na lumawak pa ang kaalaman ko
tungkol sa issue.
Simula rin kasi ng sumabog ang pagbabalik ng TS ay naging payak na ang mga usapan
namin. No one dares to
talk about it.
Nakontrol rin siguro kaagad ni Jianco ang lahat dahil mukhang bumalik naman sa
normal ang university
pagkatapos no'n.
Fria, on the other hand has also been quiet about it. Wala na tuloy akong
napagkunan ng impormasyon.
Sa panibagong linggo ay kabaliktaran ang nangyaring pagkalma gaya ng huling mga
araw dahil sa muling pagugong ng issue. Ngayon ay mas malakas. Mas eskandaloso at
mas delikado ang pagbabalik ng TS.
Kung noong una ay wala pa sa kalahati ang nakatanggap ng papel, ngayon naman ay
pagpasok ko palang sa
gate ay nagkalat na ang mga 'yon sa kahit saang sulok. Parang sinadyang isaboy ng
kung sino para mas maging
aware ang mga estudyante.
Sa una kong klase ay klaro na ang pagbubulong-bulungan ng mga taong nakapaligid sa
akin.
Kahit nga nagle-lecture na ang aming professor ay nakikita ko parin ang iba na
nagpapalitan ng makahulugang
tingin habang hawak ang parehong papel.
Ipinilig ko ang aking ulo at pilit na pinakinggan ang babaeng nasa harap at
nagtuturo.
Sa pangalawa at pangatlong subject ko ay pareho parin ang nangyayari. Ang lahat ay
hindi na nakapag-focus
sa klase dahil sa muling pag-iingay ng triple s.
"Ikaw alam mo na ba?" Napalingon ako sa katabi ko.
Nakangiti siya ng malawak kaya napilitan akong suklian 'yon.
"Ang alin?"
Inayos niya ang kan'yang upuan para itabi pa palapit sa akin.
"Hindi ka ba nabigyan ng papel? Look at them, lahat sila pinag-uusapan na 'yon. We
all think that it's a party.
Tignan mo, may date pa. Baka lahat ng meron imbitado kaya kumuha ka na." Ganado
niyang sabi na
nagpailing sa akin.
Fria said the last slam happened five years ago. Kung gano'n ay gaya ko rin ang
katabing walang alam tungkol
rito. The scandal did not even reach the public dahil kung oo, lahat sana ngayon ay
tahimik imbes na excited
pa sa mga mangyayari.

P 30-2
Napailing ako. Alam kong kaunti palang ang alam ko tungkol do'n pero ngayon palang
ay sigurado na akong
walang dapat ikatuwa sa lahat ng pagsabog na magaganap.
Imbes na sagutin ang katabi minabuti kong iligpit ang aking mga gamit at nagpaalam
sa propesor na pupunta
lang sa banyo.
Nakahinga ako ng maluwag sa pagpayag niya kahit na nakita niyang dala ko ang lahat
ng mga gamit ko. Ni
hindi man lang niya ako sinubukang kwestiyunin o pigilan.
Inilabas ko ang aking cellphone at agad na tinext si Ylona. I can't do this
anymore. Hindi ko na kaya pang
manahimik lalo na't alam kong hindi na mapipigilan ang ganito. I need to know
everything about that evilness.
Nagmamadali akong nagtipa ng text para sa kan'ya.
Ako:
Do you still have class? I ditch mine. Meet me?
Binilisan ko ang mga hakbang ko. Ang alam ko ay nasa building two ang klase nila
ngayon. Hindi ko pa man
naibabalik sa aking bulsa ang aking telepono ay nag ring na ito gawa ng pagtext
niya pabalik.
Ylona:
We're kinda stuck in a situation. Meet us in the computer lab. Building one, second
floor.
I locked my phone and headed towards the lab. Ang mga nakasalubong ko sa locker
area ay nagkakagulo
parin sa natagpuang papel at sa mga nakasulat dito.
"Do you think this is some sort of an invitation to a party?"
"Anong party naman?"
"Maybe party that you can be slut for a day? You know, slutty costumes..."
"Orgy!" Sabay nilang sambit pagkatapos ay malanding naghagikhikan.
Mabilis ko silang nilagpasan. Sa bilis ng paglalakad ko ay wala pang limang
minuto'y nakarating na ako sa
kinaroroonan nila Ylona. Maingat kong binuksan ang mabigat at kahoy na pinto ng
computer lab. I don't know
if this is the right room pero ito lang naman ang nakita kong lab sa gawing ito.
Nakahinga ako ng maluwag ng mabungaran sila pero agad rin akong dinagsa ng kaba ng
mapansin ang ilang
miyembro ng student council na nasa harapan ng isang printer na hanggang ngayon ay
wala paring tigil sa
pagpi-print ng papel na katulad ng kumalat sa buong university.
"Turn that shit off now." Utos ni Jianco sa lalaking katabi na agad naman siyang
sinunod.
Hindi pa man nakakapagbigay ng opinyon sila Malfred ay tumunog na ang kan'yang
cellphone. Lumayo
sandali si Jianco sa mga lalaki para sagutin ang tumawag.

P 30-3
Tahimik akong lumapit kay Ylona. I know I should feel guilty for ditching my first
class pero ang makitang
tutok si Jianco gaya ng pangako niya ang nagbigay sa akin ng dahilan para hindi na
magsisi.
"Kanina pa kayo rito?" Pabulong kong tanong kay Ylona.
Tumango siya at hinila ako sa isang gilid.
"You shouldn't come with us after this, Sky. This is so out of your concern." May
pag-aalala niyang pahayag.
Umiling ako. Oo nga't hindi pa malawak ang kaalaman ko tungkol sa triple S pero
siguro naman karapatan ko
ring malaman 'yon. I can also be a victim of the slam and everybody should be aware
of that.
"No, Ylona. I'm now part of this and I want to know everything."
"Sky, I-"
"Please? Where am I supposed to go now that you're all busy investigating this
mess? Most of the student
thinks that the slam is a party that they're invited into. Hindi ba dapat ay
malaman nila kung para saan talaga
ang slam na 'to?"
"No!"
"And why not?"
Naputol ang pag-uusap namin ng pumasok ang isang estudyanteng hinihingal pa gawa ng
pagmamadali.
Ibinaba ni Jianco ang tawag para harapin ang dumating.
"Jianco!" Natigil siya sandali dahil sa dami namin pero hindi parin nagpapigil lalo
na't mukhang napakaimportante ng kailangan niyang sabihin. "Hindi lang ito ang com
lab na source ng mga papel. Mayroon din sa
kabilang building at sa ilang bakanteng classroom."
Narinig ko ang mahinang pagmumura niya. Tumuwid naman ng tayo si Kade at lumapit sa
dumating. Sumunod
rin sila Yael sa kan'ya. Ang mga lalaking naiwan naman ay nagmamadaling kinuha ang
lahat ng papel na naprint para idispatsa.
"What did you just said?" Nalilitong tanong ni Kade.
Nagpalipat-lipat ang kan'yang mga mata sa aming lahat.
"I'm certain that all of the students already got the message. Wala na tayong
magagawa pa para pigilan ang
pagbabalik ng slam," Binalingan niya ulit ang kabadong si Jianco. "And the faculty
wants to see you now."
"Fuck!"
Rumehistro sa mukha nila ang kaba. Humigpit ang hawak sa akin ni Ylona pero sa huli
ay wala narin silang
nagawa. Sumama sila Kade kay Jianco samantalang si Ylona naman ay nagpaiwan para
masamahan ako.
We ended up in the cafeteria. Dahil may mga klase pa ang karamihan ng estudyante ay
medyo kakaunti lang
ang tao doon. Maaga parin para sa tanghalian kaya nasolo namin ang kaliwang parte
ng lugar.

P 30-4
"Spill." Panimula kong nagpabuntong hinga kaagad sa kan'ya.
"Sky, I don't know if I'm capable to explain what's going on but one thing is for
sure. The slam is already
started."
"But there's a date, right? Ibig sabihin ay iyon ang araw ng simula?"
"No," Muli siyang napabuntong hinga at nilingon ang mga pumapasok na tao sa
cafeteria.
Nang makita ang dalawang babae na umibis ilang lamesa bago ang sa amin ay saka lang
siya nagpatuloy.
"Three years ago, we did a research and we stumbled upon the deepest secrets of
this university. Thanks to
Kade and his family na lahat ay alumni ng Shieffiele. Marami kaming nalaman tungkol
sa TS and that
includes the last scandal about the suicide."
"Ibig sabihin matagal na talagang nangyayari ang ganito rito?"
Tumango siya.
"Pero bakit wala man lang lumalabas sa press? O kahit saan tungkol rito?"
Umangat ang gilid ng kan'yang labi na parang gusto pang tumawa ng sarkastiko dahil
sa tanong ko.
"Do you think the chancellor will let that happen? Sa tingin mo mananatili ang mga
sikat at mayayaman dito
kung sakaling lumabas ang totoong dahilan tungkol sa namatay na nursing student?
No. This place will be
burned and cursed. Mabuti nalang at mahirap ang pamilya ng estudyante kaya madaling
nabayaran para sa
pananahimik. The scandal remained unsolved para sa mga totoong may pakialam. Wala
naring may balak
pang ungkatin ang bagay na 'yon. No one wants to dig deeper holes for themselves."
"But how did they get away with that?"
"Money, Skyrene. All of the people who handled the case was promoted and given a
huge amount of money.
Pinalabas lang na may sariling problema ang estudyante kaya niya nagawa 'yon. I
think they focus on the girl's
toxic relationship with her boyfriend. Malayo sa katotohanang na depressed siya at
nagpakamatay dahil sa
kagagawan ng TS gawa ng paglabas sa lahat ng baho niya."
"But why? Masama ba siyang tao at bakit siya nasali sa mga biktima?"
"I don't know but being on the last wave of the slam, iyong date na nakalagay sa
papel means that you really
mess with the wrong person. But anyway, you must remember that no one can be
exempted with TS's wrath.
Hanggang ngayon ay palaisipan parin kung sino ang nasa likod nito at bakit gano'n
nalang kadetalyado ang
lahat ng nakakalap nilang balita tungkol sa mga sikreto ng mga estudyante. All of
the student's secrets has
proof and accurate. Wala kang ligtas kahit na itanggi mo. You'll just look dumb if
you deny your own
scandal."
Wala sa sariling napalunok ako sa naisip. So tama ngang walang makakaligtas.
Humilig si Ylona sa kan'yang upuan dala ang inuming nasa kan'yang harapan. Halos
mangalahati niya ang
laman no'n bago ako muling nagtanong.
P 30-5
"'Yung nursing student. Iyon ba ang unang beses na may nagpakamatay?"
"Unfortunately. TS gone too far. Pero alam mo? They wasn't that bad at first. Based
on our researched, it
started two decades ago. It was like a prank lang na who kissed who pero gaya ng
technology, nag i-evolve
din lahat. Maybe it was funny at first pero paglipas ng panahon ay inabuso na ng
mga may motibong
makasakit o makaganti sa mga kaaway nila. I remember the craziest scandal before
the nursing student was a
gangbang."
"A what?"
"Uh-huh. Year 2007, a student was fucked by eight guys in exchange of a car."
Napahilot ako sa aking sintido dahil sa narinig.
"Two weeks before she graduate, TS leaked her picture. Iyong gabi ng nangyari
ang... alam mo na."
"They had pictures of that?"
"Yes. They suspected two guys na kasali sa session nila na iyon daw ang nag-leaked
at posibleng parte pa ng
TS but no one was proven guilty. Hanggang ngayon wala, kahit isa. Gaya ng nursing
student, the girl was
poor kaya wala ring nangyaring fair justice."
"God..."
Tumango tango si Ylona. Hindi ko na nagawa pang magtanong gaya ng plano ko dahil sa
nalaman ko palang
ay parang sumakit na ang buo kong pagkatao. That was disgusting. Kung sino man ang
parte sa malakihang
pambabastos na iyon ay literal nang mga walang puso!
Ilang minuto pa kaming nanatili sa cafeteria. Nang matapos ang ginawang pagsama
nila Kade kay Jianco ay
nagkita-kita nalang kami sa school grounds kung saan kami madalas na naglalagi.
"Good news?" Masiglang tanong ni Ylona na agad inilingan ni Yael bilang sagot.
Bumagsak ang balikat niya. Naupo sa tabi ko si Kade at sa harapan naman ang
dalawang lalaki.
"Jianco and his people were still talking with the faculty members. Isa lang ang
sigurado sa ngayon, TS has
started."
Napalingon ako kay Kade na tahimik lang at tila nasa malalim na pag-iisip.
"Okay ka lang?" Tanong ko rito.
Nagpatuloy sa pagkukwento sila Yael sa amin pero nahati na ang atensyon ko.
"Yeah."
Tumango ako at ibabalik na sana ang tingin sa nagsasalita pero naudlot 'yon dahil
sa ganting pagtatanong
niya.

P 30-6
"Ikaw? Are you okay? Why did you ditch your class?"
Napangiwi ako sa narinig.
"I-I got bored. Isa pa, lahat ng kasama ko sa classroom wala namang ganang mag-
aral. They're all curious
about TS. Ang iba ay excited pa dahil akala nila party 'yon."
Kade shook his head with disbelief.
"I wish this is just a party but it's not. It's even worse than a three day
hangover."
"I know."
Nagpakawala siya ng malalim na paghinga.
"So sa tingin mo may mabubunyag na kaagad na sikreto kahit na ilang linggo pa ang
layo ng graduation?"
Bigo siyang tumango at agad na nag iwas ng tingin.
"There's no way of stopping it now and that's for sure."
Pakiramdam ko'y bumigat ang dibdib ko dahil sa sinabi niya. Hindi ko na alam kung
ano ang iisipin ko
ngayon. I don't want to feel bothered but I am!
"Do you think TS will stick to the graduating students?" Nalipat ang tingin ko kay
Yael.
Nagkibit ng balikat si Malfred. Si Ylona naman ay wala ring naisagot.
"TS is still evolving. We have no clue who will they strike unless the scandal
itself was released. Wala
tayong magagawa kung hindi ang maghintay nalang at gawing tahimik ang bawat
paglabas ng mga sikreto para
maiwasan ang nangyari noon. We can't let another suicide to happen."
Agad akong tumango para sang ayunan ang sinabi ni Kade.
"Fuck them." Sabat ni Yael.
Napapikit ako ng mariin kasabay ng pagtakip sa aking tenga ng marinig ang malakas
na salita sa intercom na
agad umalingawngaw sa field at sa kabuuan ng university.
"Attention all students of Shieffiele University. This is your student council
president, Jianco Amore. I
would like to have your attention about the papers that was intentionally released
throughout the
university. I would like to ask for your cooperation, if any of you have the
information regarding this
madness, please see me personally..."
"This is not good." Kabadong komento ni Ylona.
Pinanuod kong magpalitan ng tingin sila Yael habang pinapakinggan ang kabuuan ng
announcement ni Jianco.
Sa lahat ng nangyayari ngayon ay parang gusto ko nalang talagang tumakbo palayo at
magtago sa pinakasulok

P 30-7
ng mundo. I'm terrified that my secrets will come out one day. Iyon ang pinakaayaw
kong mangyari sa lahat.
"Sky?"
"H-Huh?"
"Let's go."
Napapitlag ako ng hawakan ni Kade ang aking kamay para tulungan akong makatayo.
Dahil sa pag-iisip ay
hindi ko na namalayang nakatayo na pala silang lahat at balak ng bumalik sa silid
dahil sa hudyat ng bell.
Gaya ng unang nangyari ngayong araw ay hanggang sa huling klase ko'y wala paring
nagbago. Kung meron
man ay mas lalo lang umugong ang tungkol sa TS.
"How's your day been, baby?"
Pagod kong ibinagsak ang aking katawan sa kama. Kanina pa ako nakauwi pero dahil
marami akong labahin
ay ginabi na ako at ngayon lang tuluyang nakapagpahinga.
"I'm tired."
Eros chuckled on the other line and that made me smile somehow.
"Then rest. I'll be there on weekend I promise."
"I'll be waiting, Eros." Pagod kong sambit.
Kahit na gusto ko siyang kumustahin at tanungin sa naging takbo ng araw niya ay
hindi ko magawa dahil sa
patuloy kong pag-iisip sa mga nangyari ngayong araw.
"Do you want to rest now?" Tanong niya, mukhang nahalata rin ang pagiging wala ko
sa mood.
"No," Dumapa ako sa kama at inilagay sa isang gilid ang medyo basa ko pang buhok.
"Sobrang dami lang ng
nangyari ngayon and I'm sure mas marami pang mangyayari sa mga susunod na araw."
"You mean school stuff? Oh, right! Malapit na nga pala ang exam niyo. Do you need
my help?"
Kahit na hindi niya ako nakikita ay napailing ako.
"Baby..."
"Hmm?"
"M-Magagalit ka ba kapag sinabi kong hanggang ngayon ay naaalala ko parin ang
nangyari noon? I know you
did everything para matanggal sa isip ko ang trauma na dala ng nakaraan ko and I
swear, nakalimutan ko na
'yon but last week," Napahinto ako at nilunok ang lahat ng bumara sa aking
lalamunan.
"What is it, baby?" Ang malambing na boses ni Eros ang lalong nagpakaba sa akin
pero gaya nga ng sabi ko,
simula ng ako ang pinili niya ay gusto kong alam na niya ang lahat ng tungkol sa
akin.

P 30-8
I gathered all my strength before I continued, "There's this slut shaming that's
been going on in the
university... And I'm scared that someone might expose my past... I'm mortified
that I might ruin your name
and-"
"Hey, stop! What are you talking about?"
Pinilit kong pigilan ang pagkalabog ng dibdib ko pero huli na. Ramdam ko na ang
panlalamig ng buo kong
katawan habang patuloy kong naiisip ang posibilidad ng mga mangyayari dahil sa TS.
"Eros.... I'm scared..."
Pull the plug ?? I don't know why pero nagkakaroon ako ng pagdududa kay Fria. Ewan
ko ba hahaha

P 30-9
CHAPTER 28
28.6K 876 127
by CengCrdva

First Wave
I told Eros what I've learned about the TS. Sinabi niyang kukuha rin siya ng
sariling impormasyon at hindi
hahayaang mangyari ang kinatatakutan ko. I trust him. Gusto ko ring maniwala na
hindi ako magiging biktima
ng TS dahil kay Eros pero hindi ko iyon dapat panghawakan.
No one knows who's behind the group and how powerful they are. Basta ang alam ko
lang ay kung ano ang
kaya nilang gawin, and that includes death.
Isang linggo at tatlong araw simula ng mangyari ang unang mga mensahe ng TS pero
wala pa ni isang sikreto
ang nabubunyag. Everyone is aware about the slam but no one takes it seriously.
Nananatiling hati ang
opinion ng lahat. Some say that it is just a prank but for someone who knows about
what happened five years
ago, they take the news very seriously.
I prayed every day that my secrets will be safe pero ipinagdarasal ko rin na sana
ay bago pa man lumabas
ang unang hagupit ng TS ay masulosyonan kaagad nila Jianco ang problema.
But I guess not all prayers are being heard.
Sa pang limang araw ng panibagong linggo simula ng kumalat ang unang mga mensahe ng
slam ay sumabog na
ang balita. Pigil ko ang aking paghinga habang hawak ni Fria ang aking kamay at
pinapanuod ang babaeng
pinagkakaisahan ng lahat.
Nagkalat sa malawak na schoolgrounds ang iba't-ibang klase ng papel na laman ang
bawat sikreto ng babae.
Napabitiw sa akin si Fria ng damputin ko ang isang tinangay ng hangin patungo sa
aking mga paa.
Ramdam ko ang mabilis na pagkalabog ng aking puso ng makita ang mukha ng babaeng
pinagkakaisahan at
ang nakalagay na mga salita sa papel. 'Slut number one.' Kasama ang litrato nito na
nasa lumang library ng
Shieffiele kasama ang isang kilalang propesor.
"Sky, tara na!"
Halos madapa ako sa agarang paghila sa akin ni Fria paiwas sa kumpol ng mga taong
palapit sa aming gawi!
Ang babae ay nasa gitna habang ang mga nakapaligid naman rito ay patuloy siyang
kinukundena.
"Akala mo kung sinong virgin, pokpok naman pala!"
"Kaya pala palagi kang nasa libarary ha! Ano wala ka na bang makitang ibang lalaki
at pumatol ka pa sa may
asawa!"
"Wala ka bang pang motel o sadyang inabot ka ng kakatihan sa school?!"

P 31-1
"Malandi ka! Malandi ka!"
Halos mabingi ako sa samo't-saring sigawan at hiyawan nila para lalong pahiyain ang
babae. Ang mga
gwardiya ay walang nagawa kahit man lang protektahan ito sa galit ng mga
estudyante.
Hinila ako ni Fria sa gilid ng sunod na umingay ang kabilang banda kung saan
tumatakbo ang propesor
patungo sa parking lot habang sinusundan rin ng mga estudyante.
Ang halos kalahating oras na sumunod ay purong kaguluhan. Kung hindi pa dumating
ang grupo nila Jianco ay
mas grabe ang natamong pananakit ng babae dahil sa kalupitan ng mapanghusgang tao.
"Shit! Shit! Shit!" Ani Fria bago ako tuluyang bitiwan pagkatapos makaalpas sa
gulo.
Kung hindi niya siguro ako nakita kanina sa pwesto ko ay baka hanggang ngayon ay
naroon parin ako. The
scene was chaotic. Hindi ko akalain na gano'n kalala ang mga mangyayari!
Napaupo ako sa sementong bench at pagkatapos ay pilit na kinalma ang aking sarili.
Hanggang ngayon ay
para parin akong nabibigla!
"Fria, calm down." Kabado kong sambit kahit na sa sarili ko ay hindi ko iyon
magawa.
Pasalampak siyang naupo sa tabi ko.
"How can I calm down Sky? TS has fucking started again! And that girl? Tapos na ang
lahat para sa kan'ya.
I'm pretty sure that the university will kick her out! They will not consider her
kahit na gaano pa siya katalino
at kagaling sa klase. Bago pa may makalusot na balita palabas ng Shieffiele ay
sisiguraduhin na ng
Chancellor na wala ng bakas ng babaeng 'yon dito sa university. Same with the
professor."
shet feeling ko silang dalawa maiinvolve sa magiging scandal na ilalabas para kay
Sky ??. Sabihin pa na pumapatol pa sa ibang lalake habang
sila pa ni Eros ???? May spy na umaaligid kay Sky para mahanapan ng baho o di
kaya'y rumors na maaaring gamitin against sa kanila ni Eros
??

P 31-2
CHAPTER 29
27.4K 928 132
by CengCrdva

Waves Of Secrets
Bago ko pa mabawi ang kamay ko ay binitiwan na niya iyon. He smiled again.
"Don't think about it, okay? Let's just hope for a miracle."
Nag iwas ako ng tingin at ibinalik ang kamay sa aking mga hita. Pasimple kong
dinama ang likod ng aking
palad.
This is not right. He is not allowed to kiss me or even hold me but it already
happened. Gusto ko sanang
sabihin ang lahat ng nasa utak ko pero mukhang normal lang kay Kade ang ginawa kaya
hindi ko na binigyan
ng malisya ang nangyari.
Natahimik nalang ako. Mabuti nalang at ng pumihit ang daan patungo sa West Side ay
wala ng traffic kaya
bumilis na ang arangkada ng kan'yang sasakyan.
Nagpasalamat nalang ako sa kan'ya bago tuluyang nagpaalam. Hanggang sa pagtulog ay
ang ginawa ni Kade
ang umukopa sa utak ko imbes na ang nangyari sa kabuuan ng buong araw. I called
Eros and talked to him
until two in the morning.
Sa haba ng pag-uusap namin ay hindi ko nagawang sabihin sa kan'ya ang ginawa ni
Kade. I'm sure nadala
lang 'yon ng pag-aalala sa akin. Isa pa masyadong masaya ang naging daloy ng usapan
namin ni Eros at ayaw
ko namang masira ang lahat dahil lang sa paghalik ni Kade sa kamay ko.
Pinilit kong ipikit ang aking mga mata kahit na malayo ang espirito ng antok sa
aking pagkatao.
Kinabukasan ay gano'n parin ang takbo sa Shieffiele. Pormal rin ang pakikitungo
namin ni Kade sa isa't-isa.
Ni isa sa amin ay walang nagbukas ng tungkol sa nangyari kagabi. Mabuti nalang at
tahimik naman kami
kadalasan sa harapan ng mga kaibigan namin kaya hindi masyadong awkward, well for
me.
Nang sumapit ang Biyernes ay naging abala kami kaya nawala sa isip ko TS.
Kade and I did a shoot for the school's news paper. Nagbahagi rin ako ng kaunting
insight sa mga activities
ng university na nakakatulong sa bawat estudyante para sa pag-develop ng kanilang
mga angking talento.
Naging maayos naman ang shoot at ang issue noong gabi na hinalikan niya ang aking
kamay ay tuluyan ko
nalang kinalimutan. Kade is naturally caring. Hindi man gano'n ka-obvious pero iyon
ang ugali niya. Gano'n
rin naman siya kay Ylona kaya ipinagpalagay ko nalang na hindi na nangyari ang
bagay na 'yon. Siguro nga
dala lang 'yon ng pag-aalala niya.
Bumalik si Eros ng sumapit ang Sabado. Nagkaroon kami ng family dinner kasama ang
kan'yang buong

P 32-1
pamilya. Kasama niya si Tito Samuel sa pagbabalik dahil marami rin itong kailangang
asikasuhin sa Manila
na kasama ang mag-asawang Delaney.
Nang sumapit naman ang Linggo ay kinailangan niya na ulit bumalik sa Cebu para
matutukan ang bago nilang
housing project para sa mismong mga loyal na empleyado ng kanilang kompanya.
Bilang tutok sa trabaho at malapit sa mga tauhan ay espesyal sa kan'ya ang bagong
proyektong ito kaya mas
kailangan niyang mamalagi sa Cebu. Sinabi niyang gusto na niya akong isama pabalik
doon at hindi na iuwi
sa Manila pero dahil sa pag-aaral ko ay nagpipigil lang siya.
His statement was a half joke. Ngayon palang ay ramdam ko na ang hirap ni Eros at
sobrang pagtitiis para sa
relasyon naming dalawa. Alam kong gusto na niyang malaman ang desisyon ko tungkol
sa pagitan niya at ng
aking pamilya pero dahil ayaw niyang magtalo kami ulit ay dinadaan niya nalang sa
biro ang lahat.
"You still have a chance to change your mind, baby." Biro ni Eros habang
tinutulungan ang kanyang driver na
kunin ang mga gamit niya sa sasakyan.
Napanguso ako at agad siyang nilapitan para bigyan ng yakap. Ibinaba niya ang hawak
na suitcase para
yakapin ako pabalik.
"Eros..."
"I know. I'm just kidding. Isa pa, malapit na ang finals niyo and after that I only
have six to seven months to
wait before you're finally mine."
Marahan akong tumango. Gusto kong sagutin at sang ayunan ang sinabi niya pero sa
huli ay tumango nalang
ako at muling inilapat ang aking mukha sa kan'yang dibdib.
I want to be positive. Gusto ko ring mangyari ang gusto niya gaya ng plano namin sa
kabila ng bigat ng kapalit
ng kasiyahan ko.
Napahigpit ang kapit ko sa kan'yang katawan. Naramdaman ko ang pagbagal at pagbigat
ng kan'yang
paghinga. Napapikit na ako ng haplusin niya ang aking buhok.
"Promise me, Sky..." He pause and softly kisses my hair. "Promise me you'll choose
your happiness this
time... You'll choose me."
My heart is the first one to react to what he said. Dumoble ang paglakas ng kalabog
ng aking dibdib kasabay
ng pagbigat nito.
Marahan niya akong inilayo para hagilapin ang aking mga mata. Ang mga mata niya'y
gaya ng dati na
kumikinang pero sa pagkakataong ito ay punong puno iyon ng pagmamakaawa. As if like
he was begging for
his life and happiness.
Pinilit kong kumurap, nagbabaka-sakaling mawala ang pighati sa mga iyon pero bigo
ako. Rumolyo ang
bagay sa kanyang lalamunan matapos ang paglunok.
"Promise me baby please?" Hirap niyang sambit.

P 32-2
"E-Eros..."
Tinanggal niya ang mga kamay sa aking bewang at ipinadausdos iyon sa aking braso
hanggang sa mahawakan
niya ang aking magkabilang palad.
Kitang kita ko ang lungkot sa kanyang mga mata dahil sa hindi ko agarang pagsagot
pero mas nangingibabaw
parin ang pag-asa roon. Nang maramdaman ko ang pagpisil niya sa akin ay saka lang
ako nagkaroon ng lakas
na sumagot.
"I-I promise."
Tipid siyang napangiti. Pinanuod ko siyang dalhin ang aking mga kamay patungo sa
kanyang bibig. Nang
lumapat ang kanyang labi sa likod ng aking palad ay napapikit na siya. Buong puso
niya iyong hinalikan.
"I love you, Skyrene."
I bit my lower lip when I heard that. Ang boses niya ay punong puno ng pagmamahal
pero ramdam ko doon
ang paupos niyang paghihintay. God knows how much I wanted to be with him but it is
not that easy. Sa
ngayon ay isa nalang ang sinasabi ko sa sarili ko, bahala na.
He kissed me passionately before going inside the terminal. Mabigat ang dibdib kong
kumaway sa kan'ya.
Hindi ko maiwasang maawa kay Eros dahil sa paghihintay niya pero hindi ko rin naman
pwedeng iwan
nalang basta ang lahat ng walang malinaw na paliwanag. Kung hindi parin kami
magkakasundo ni Ramiel
hanggang sa dumating ang araw na kailangan kong mamili ay bahala na.
Bahala na.
Napakurap ako ng mawala na siya sa aking paningin. Pumasok kaagad sa utak ko si
Cassy at Zuben. They are
still too young to be left alone. Parang hindi makatarungan na iwan ko sila sa West
Side kahit na ipinangako
ni Nana na palagi siyang nasa buhay namin kahit na ano pang mangyari.
I still know how it feels to be left alone with no one else to depend. Iyong walang
wala kang makapitan at
mapagkunan ng mga kailangan mo para lang magpatuloy sa buhay. Hanggang ngayon ay
tanda ko parin ang
pakiramdam na walang inang napagsasabihan ng mga problema. Iyong ina na aasikasuhin
at gagabayan ka
hanggang sa magkaroon ka ng tamang pag-iisip para magdesisyon para sa sarili mo. At
lahat ng 'yon ay hindi
kailanman madali.
Ako nga gusto ko ng bumigay noon. Ano pa kaya sila ngayong pangalawang beses nang
may mang iiwan sa
kanila kung sakali?
"Miss Sky?" Napapitlag ako sa paglapit ng driver ni Eros. "Tara na po?" Nakangiti
niyang taong na
nagpabalik sa akin sa kasalukuyan.
Nginitian ko siya at tipid ring tinanguan bago tuluyang bumalik sa loob ng
sasakyan.
The following days at the university were scandalous. Ang mga pasabog ng TS ay mas
lalong umingay.
"This is bad."

P 32-3
Hinila ako ni Ylona para maupo sa kan'yang tabi. Hindi pa man ako nakakaayos ay
ibinigay na niya sa akin
ang papel na panibagong pakana ng TS. Katatapos lang ng klase ko ngayong araw.
Hindi na ako nasundo nila
Kade kaya dumiretso nalang ako rito. Ang sabi ni Ylona kanina ay abala parin ang
mga lalaki kasama si
Jianco na hanggang ngayon ay malayong malayo parin sa paglutas kung saan at sino
ang mga nasa likod ng
slam.
Napatitig ako sa hawak kong papel. They're back on it again. This time, hindi lang
isang issue ang inilabas
nila.
Imbes na mag usisa ay madali kong nilukot ang papel.
"Nasaan na sila?" Pagbabago ko ng topic.
Nagkibit siya ng balikat at kinuha ang panibagong papel.
"Kade said they're on their way," Ipinaypay niya sa ere ang hawak, "She has great
boobs though."
"Ylona!"
Natatawa niyang nilukot ang papel at itinabi na 'yon.
"I'm just saying!" Humagikhik siya pero ng makita ang kaseryosohan ko ay inilihis
nalang rin ang topic. "Oo
nga pala, Yael is inviting us to his birthday party. Sabado naman 'yon and you
don't have class right? Come
with us, Sky."
Inilabas ko ang isa kong libro para may mapaglibangan.
"Hindi ko pa alam. Pag-iisipan ko."
Nakasimangot niya akong hinarap.
"Anong klaseng sagot 'yon? Yael is getting old and you should come with us to
celebrate it!"
Natawa ako. "Everybody is getting old. Walang bago sa gano'n and besides, I'm not
saying that I don't want to
come. It's just that I have something to do during weekends."
"Like what? You told me Eros is not going back for three weeks."
"So? Hindi ko naman sinabing dahil sa kan'ya."
"Oh come on, Sky! Ano bang gagawin ko para sumama ka lang? Kahit ngayon lang ulit?
Kahit malayo man
lang tayo saglit at mapahinga sa issue ng TS!"
Inilapat ko ang aking kamay sa librong binabasa. I traced every words with my
pointing finger. Dahil sa
pangungulit ni Ylona ay wala na akong naiintindihan sa binabasa ko pero
nagpapatuloy parin ako, umaasa na
bumigay siya at tantanan na ang pangungulit.
"I told you, pag-iisipan ko."

P 32-4
"Fine! Huwag lang talaga akong makakarinig na si Eros ang dahilan kaya hindi ka
pupunta ha! Alam ko
namang pinapayagan ka no'n kaya huwag mo siyang idahilan. I will not take it."
True. Gusto kong sabihin na totoo ang sinabi niya pero baka wala akong maisip na
dahilan kapag hindi ko nafeel na sumama kaya nanahimik nalang ako.
Maya maya pa ay dumating na sila Kade. The looks of disappointment in their eyes
are visible. Hindi pa
nakakalapit ay umiling na kaagad si Yael sa amin.
"What happened?"
"Nothing. There's still no progress."
I heave a sigh. Nagkatinginan kami ni Kade. Gaya ng unang lalaki ay wala ring kahit
kaunting pag-asa ang
nakarehistro sa kan'yang mga mata. Maybe he is right, all we need is just to pray
for a miracle.
"One more month." Ylona said.
Right. Isang buwan pa bago ang huling araw ng slam pero ngayon palang ay
pinaghahandaan na 'yon.
Kahit na patuloy ang paglabas ng issue ay hindi naman kami nahinto sa pagpapatuloy
ng kung ano ang dapat
naming ginagawa bilang mga estudyante.
The following week is more calm than the first two. Hindi ko narin napansin ang
ibang issue dahil sa kabikabila naming photo shoot ni Kade.
We signed up for another event. Maliit na event lang pero malaking oportunidad
parin para sa aming dalawa.
Kahit nga iyong mga extra nalang ay pinapatos na namin kahit na minsan ay ayaw nang
kunin ni Kade.
Kapag nasa pagtanggi na siya ay palagi kong pinaaalala ang mga taong matutulungan
namin sa kada perang
aming matatanggap. Sa huli ay wala kaming natanggihan ni isa.
"Are you done?" Eros asked on the other line.
Inayos ko ang zipper ng aking damit at pagkatapos ay inipit ang telepono sa aking
leeg para maisuot ko ang
aking sweatshirt.
"Yeah. We're about to head home. Ikaw? Are you home now?" Pagkatapos masuot ang
damit ay kinuha ko na
ang aking bag.
"Yeah. I just got home. Are you going to commute?" Bumagal ang paglalakad ko
palabas ng ladies room.
Sanay naman akong si Kade ang kasama ko at alam ni Eros 'yon pero hanggang ngayon
ay hindi parin ako
panatag na sabihin sa kan'ya ang bagay na 'yon.
I cleared the lump on my throat before answering him back.
"Ihahatid ako ni Kade."

P 32-5
Natahimik ang kabilang linya ng ilang segundo.
"Hello?"
"Yeah. Okay."
Kinawayan ko ang nakangiting si Kade na tapos narin sa pag-aayos at ngayon ay
hinihintay nalang ako.
Itinaas ko ang aking kamay pagkatapos ay iminuwestra ang telepono. Tumango naman
siya kaya imbes na
daluhan siya kaagad ay dumiretso ako sa isang mahabang upuan para tapusin ang
usapan namin ni Eros.
"Okay lang ba sa'yo?" Hindi ko na napigilang itanong.
Narinig ko ang pagbuga niya ng malalim na paghinga.
"Do I have a choice?" Tanong niya sa mababang tono.
We always have a conversation like this at sa pagkakataong ito ay hindi ko
nagustohan ang tono ng kanyang
pananalita. I am tired. Hindi pa sumisikat ang araw ay gising na ako at nag-asikaso
sa aking mga kapatid. I
tried to take a quick nap after I loaded the laundry but I couldn't because Zuben
had another nightmare. Ang
extra ko sanang oras para sa pag-idlip ay nawala dahil sa pagbabantay ko rito.
My whole day at the university sucks. Kung hindi tungkol sa TS ay tungkol naman sa
paparating na exam ang
kailangan kong isipin. Pagkatapos ng klase ko ay diretso na kami kaagad dito para
sa tatlong oras na photo
shoot and my day isn't over yet.
Mamaya pag uwi ko sa bahay ay magtutupi pa ako ng mga damit at maglilinis ng kaunti
para naman kahit
paano ay matatawag paring bahay ang tinitirahan namin at hindi dump site.
I am exhausted and I don't want to argue with him. Pagod na ako.
"Eros, that's why I'm asking you. Kung hindi ka komportableng ihahatid ako ni Kade
pwede naman akong
mag-commute. Just tell me."
"Wala akong sinabi-"
"But your voice wants to tell me the damn thing! If you are not comfortable with
that, pwede mo namang
sabihin ng diretso. I don't want to argue with you anymore."
"Woah, who said that I want that? I'm just asking, Skyrene."
Marahas akong napatayo ng marinig ang pagsambit niya sa aking pangalan. It was
plain and it felt like I was
slapped. I can hear jealousy in his voice and that's understandable pero wala naman
akong ginagawang
masama. Trabaho lang ito and Kade is just my friend. Kung hindi ko naman kailangan
ng madaliang pera ay
hindi ako magpapakahirap ng ganito.
Hindi ko siya papahirapan sa nararamdaman niya ngayon pero ito lang ang alam kong
makakatulong ngayon
sa aking pamilya. Ito ang kayamanan ko ngayon kaya hindi ko magawang bitiwan.
"Okay!"

P 32-6
"Go home. I know you're just tired." Malumanay niyang sabi sa kabilang linya.
"You know what? You're right! I am tired!" Pumikit ako ng mariin at pinigilan ang
tuluyang pagsabog ng galit
kahit na kaunti nalang ay sasambulat nalang bigla ang lahat. "May I ask why are we
talking about this again,
Eros? Hanggang ngayon ba naiisip mo parin na gagawa ako ng mali?"
"No-"
"Then why? Why are you talking like that?!"
Hanggang ngayon ba dapat niyang sabihin na maging mabait ako habang wala siya?
Hindi niya ba ako
pinagkakatiwalaan? Napamura ako ng mahina.
I hate this day. I hate being tired and I hate to feel this madness inside me.
Parang sa ilang linggong ang dami
kong iniisip ay ngayon ko gustong sumabog ng ganito! I can feel hurtful words
that's building up in my throat.
Inaabangan ko ang pagsagot niya pero imbes na sagutin pa ako ay inulit niya lang
ang sinabi kanina.
"Get some rest, Sky. We'll talk tomorrow..." Naikumo ko ang aking kamay. I hate how
he can easily change
his voice. Kanina ay ramdam ko ang selos niya pero ngayon naman ay mas lamang na
ang pag-aalala. "Be
safe, okay? I love you."
Imbes na sagutin 'yon at pinatay ko nalang ang tawag dahil sa sobrang inis! Humugot
ako ng isang malalim na
paghinga upang kalmahin ang aking sarili. I just can't believe that. Sa tagal
naming magkarelasyon ay ito na
yata ang pinaka-grabe naming pag-uusap.
"You okay?" Tanong ni Kade pagkatapos akong pagbuksan ng pinto. Tumango lang ako.
"You did great today, Sky." Nakangiti niyang sabi bago isara ang pinto at umibis na
sa driver's side.
Habang nasa daan ay muli kong binalikan ang usapan namin ni Eros pero pareho parin
ang nararamdaman ko.
I am still angry. He texted me a bunch of messages but I did not answer him even
once. Sa irita ko ay pinatay
ko nalang ang aking cellphone at itinulog nalang ang inis at pagod.
Kinabukasan ay naalimpungatan lang ako kaya ako nagising. Simula no'n ay paputol-
putol na ang tulog ko.
Nakaidlip ako saglit pero sa ingay ng mga manok na panabong ng mga kapit-bahay
namin ay muli akong
nagising. Pasikat narin ang araw at mas mahaba ang naging tulog ko kumpara sa mga
nakaraan kahit na putolputol.
Umupo ako sa kama at ininat ang aking mga kamay. Napatakip ako sa aking bibig ng
mapahikab ako. I still
feel tired but I had enough of sleep. Inabot ko ang aking cellphone sa gilid ng
kama at binuksan 'yon.
Bumungad kaagad doon ang mga texts ni Eros.
Baby:
I'm sorry baby. I didn't mean to sound jealous. I don't even want to feel that way
but I can't. I'm sorry.
Baby:
I love you... I just love you so much.

P 32-7
Baby:
Text me? Call me? Whatever. I'll be waiting.
Pumikit ako at kinusot ang aking mga mata pagkatapos ay muling tinignan ang mga
mensahe. And then I
realized how angry and tired I was yesterday. Naalala kong nasigawan ko siya. And
that made me feel so
guilty.
He's right, I am tired and all I need is rest. At ngayong alam kong may mali rin
ako... Hindi na ako
nagdalawang isip pa.
I texted him right away.
Ako:
Good morning... Call me? Wala akong load pangtawag e.
sau kaya gawin ni Eros yan.. tingnan natin kung ndi ka magwla.. pde mo naman kse
ilipat ng bahay mga kapatid mo.. somewhere safe and near
sa inyo ni Eros.. maraming paraan pag gusto mo at mas maraming dahilan pag ayaw
mo..

P 32-8
CHAPTER 30
29.7K 950 234
by CengCrdva

Dreams
Wala pang sampung segundo ay tumunog na aking aking telepono gawa ng tawag ni Eros.
Pigil ang paghinga
kong sinagot 'yon. I admit, I was out of the line and I shouldn't said that. Pagod
na pagod lang talaga ako.
"Hey love." Bungad niyang agad na nagpangiti sa akin.
I hate how he can make me feel happy with just that! Nakakainis dahil kahit na
gusto kong humingi kaagad ng
tawad ay hindi ko nagawa dahil sa panlalambing niya.
"I'm sorry." Halos sabay naming paumanhin sa isa't-isa.
"Sorry." Ulit ko.
"No. Kasalanan ko. Hindi ko na dapat pa sinabi 'yon na parang nagdududa ako. I just
I hate that boy so much
and it makes me jealous thinking that he is with you all the time-"
"Eros..."
"Right, I'm sorry. I'm sorry, baby..."
"Sorry din. Sana maisip mo na wala akong ginagawang masama. Wala akong gagawing
masama. We're just
friends at wala ng iba. I mean he is my boss too but that's just it."
"I know. I'm sorry."
"Stop saying that. I'm the one who said bad things about the situation. I'm
sorry... Pagod lang talaga ako.
Hindi ko sinasadya lahat."
"I know. Kaya hindi ko na gusto pang dagdagan ang galit mo. I love you so much,
Skyrene. Please, don't
blame me for being jealous. I promise that I will be better this time."
His statement made me smile.
"I love you more, Eros. I've had enough of this. Let's just move on?"
He now sounds like a happy kid.
"Bati na tayo?"
"Yeah... Sorry ulit. Hindi na mauulit. Hindi na ako magagalit ng basta basta.
Iintindihin rin kita. I'm sorry..."

P 33-1
"What happened to moving on? Did we had a fight? I can't remember."
Napangiti akong muli sa narinig. Imbes na tumayo na ng tuluyan para mag ayos ay
muli kong inilapat ang
aking katawan sa kama.
"We did not. You know what I remember?"
"Hmm, tell me."
"I remember how much I miss you..." Inabot ko ang aking unan at agad iyong niyakap,
imagining that it was
him.
"I miss you more, baby. We'll get there, alright?"
"Yeah."
"Promise?"
I hate that word but I promised anyway. Pinatay ko na ang tawag ng katukin ako ni
Rigel. Pumasok siya para
sabihin ang mga dapat niyang bayaran sa kan'yang pag-aaral. Marami siyang kailangan
ngayon at lahat ng
ginagawa kong trabaho ay mas malaki ang napupunta para lang sa kan'yang pag-aaral.
Mabuti nalang talaga at
wala na akong iisipin pa kay Ramiel. Ang dapat ko nalang paghandaan ay si Cassy,
Zuben at siya.
Muntik na akong mapamura ng maramdaman ko ang pag-akbay ni Yael sa akin. Hindi ko
alam na kanina pa
pala nila ako sinusundan!
"Gulat na gulat ka naman! Magbawas ka kaya ng kape, Sky?" Natatawang sabi nito
pagkatapos ay inalis na
ang kamay.
Pabiro ko siyang inirapan. "Tell me about coffee, Yael. I need one!"
Humalakhak siya. Si Ylona naman ang pumalit sa kan'ya sa tabi ko.
"Do you want one? Pwede tayong magkape muna bago mag-aral?" Nakangisi niyang
anyaya.
"No. Baka ma-late ako," Sinulyapan ko ang aking wrist watch na ilang minuto nalang
ay simula na ng una
kong klase. Paatras akong naglakad para harapin sila at magpaalam. "I need to go.
Mauna na ako at baka malate pa! See you later guys!"

P 33-2
CHAPTER 31
25.6K 1.1K 177
by CengCrdva

Halik
Nang hawakan ni Kade ang aking kamay ay doon lang ako nagkaroon ng lakas ng loob na
mag-react. Parang
ang lahat ng nainom ko kanina ay agad na nawala sa aking sistema! All I can feel is
my rage growing inside
me!
Agad kong hinawi ang kan'yang kamay. Nagmamadali akong tumayo pero dahil sa
pagkahilo ay hindi ako
kaagad nakahakbang. Napapikit ako ng mariin at pinilit na kalmahin ang aking sarili
kahit na para ng sasabog
ang dibdib ko!
Gusto ko ng tumakbo palayo kay Kade pero wala akong lakas kahit na nahimasmasan ako
sa ginawa niya!
Damn it!
"Sky..." Napamulat ako ng maramdaman ang paghawak niyang muli sa akin.
Nakatayo narin siya. Dumoble ang kalituhan sa kan'yang mga mata pero wala na akong
gusto pang gawin
ngayon kung hindi ang umalis. He is drunk and he's right! Hindi niya dapat
nararamdaman ang gano'n para
sa'kin dahil magkaibigan lang kami! Hindi niya dapat ako hinalikan! I'm with Eros
for fucks sake and I don't
like what he did!
"Kade, stop! Don't touch me!" Buong lakas kong hinawi ang kan'yang kamay.
Nakita ko ang agarang pag-igting ang kan'yang panga. I can see disappointment in
his eyes.
"Sky, I-I'm sorry..." Nilagpasan ko siya ngunit agad niya rin akong naharang.
"Kade, please! Get out of my way!"
"Sky, I'm sorry! I'm sorry..." Pagmamakaawa niya pero bingi na ako.
Sa nanghihina kong pagkatao ay nagawa ko siyang itulak para maalis sa aking
harapan. Mabuti nalang rin at
marami na siyang nainom kaya hindi ako nahirapan. Napabalik siya ng upo sa couch
dahil sa aking ginawa.
Sinubukan niyang tumayo ulit at sa pangatlong pagkakataon ay muling hinuli ang
aking mga kamay.
"I'm sorry!"
"Kade! You know I'm with Eros! Bakit mo ginawa 'yon?!" Nanggigigil kong hiyaw na
nakuha na ang atensyon
ng ibang nasa party.
Nagmamadaling lumapit sa amin ang ilan. Marahas kong hinawi ulit ang kan'yang
kamay. Hindi na niya ako
nagawa pang hawakan dahil sa pagharang ng ilang lalaki.

P 34-1
Habol ko ang aking paghinga habang inaalis ang katawan sa mga babaeng nakahawak sa
akin. Naramdaman
ko ang pagtulo ng mainit na likido sa aking magkabilang pisngi dahil sa sobrang
galit!
I told him my problems and yet dinagdagan niya pa ngayon! I hate him! Iyon lang ang
tanging nararamdaman
ko ngayon para sa kan'ya.
Inalalayan ako ng mga babae palayo kay Kade pero napalingon ako ulit ng tawagin
niya ako.
"Did I fucked up, Sky?" Malungkot niyang tanong.
Kuminang ang mga mata niya pero dahil sa galit ko ay wala akong maramdaman kahit
kaunting awa para
pakinggan siya.
I don't know why we end up like this! Kanina naman ay maayos kami tapos... Fuck
him!
Marahan akong tumango at agad na pinunasan ang aking mga luha bago siya tuluyang
talikuran. Buong biyahe
akong tulala habang kinakalma ang sarili sa galit. This party is supposed to be
fun. Makakalma ako at
mapapahinga kahit paano sa pag-iisip pero lalo lang dumami ang problema ko.
Nagpasalamat nalang ako sa aking schoolmate na naghatid sa akin.
Lutang akong naglakad sa daan papasok ng West Side. Mabuti nalang at mukhang
maagang nalasing ang mga
tambay namin kaya wala ako ni isang nakita sa daan. Mabuti narin 'yon para wala ng
mang usisa pa sa akin.
Napabuntong hinga ako ng matapat na ako sa aming bahay. Maingat akong pumasok sa
aming gate at naupo
sandali sa hagdan. Napapikit ako ng mariin at pagkatapos ay dinala ang aking mga
kamay sa aking mukha.
I cheated.
Kahit na hindi ko naman ginusto ang ginawa ni Kade ay iyon ang nararamdaman ko.
Sumisikip ang dibdib ko
habang naiisip si Eros. I don't know how to tell him that we kissed. Or Kade kissed
me. Natatakot ako sa
magiging reaksiyon niya. I don't want him to hate me because of that. Kahit na
hindi ko naman 'yon ginusto ay
may karapatan siyang kamuhian ako.
Napapitlag ako ng maramdaman ang pag-vibrate ng aking cellphone. Dahil sa dami ng
napag-usapan namin ni
Kade kanina ay hindi ko na namalayan ang mga texts ni Eros. Maging ang oras ay
hindi ko narin namalayan.
Baby:
Are you home? Text me please.
Ilang minuto akong natulala sa mensahe niya. I started typing words to describe
what happened pero kapag
isi-send ko na ay nawawalan ako ng lakas ng loob. Napahawak ako sa aking dibdib.
Ngayon palang ay alam
kong malaking gulo ito. Malaking malaki na hindi ko alam kung paano ko haharapin.
Binura ko ang lahat ng
naitipa ko at nag-type ng panibago.
Ako:
I'm home... I love you Eros. I love you so much, okay? Ikaw lang ang mahal ko.

P 34-2
Napasinghap ko ng muling tumulo ang aking mga luha. I hate how alcohol can fuck
with so many people.
Ngayong gabi ay biktima ako no'n at naiinis ako sa sarili ko dahil wala akong
ginawa. Wala akong nagawa
para iwasan ang halik na 'yon.
Mas lalong kumalabog ang puso ko ng makitang tumatawag na siya ngayon. Nilunok ko
na ang lahat ng bara
sa aking lalamunan, kasama na ang takot at pangamba. I'm sorry, Eros. I'm sorry...
"Hey, are you drunk?" Pormal ngunit magiliw niya namang tanong.
Napangiti ako ng mapait.
"I-I'm not. I'm sorry hindi ko nagawang makapag-reply kanina. Sorry, Eros." Sambit
ko na may mas malalim
pang dahilan.
"It's okay. I love you. You should rest now. It's past twelve."
"Yeah,"
"Did you had fun?"
Napangiwi ako ng marinig ang saya sa boses niyang taliwas sa nararamdaman ko
ngayon.
"S-Sakto lang. Masaya naman." I mean it. Masaya noong una pero ang mga huli ay
hindi na.
"Good. Get some rest now."
Nagpaalam na ako sa kan'ya ng maaninag ko ang isang bulto na ngayon ay ilang dipa
ang layo sa akin.
Akmang aatras siya kaya ako napatayo.
"Ramiel..."
Nahinto siya sa pag alis ulit at pilit akong tinapunan ng atensyon.
"Ram, I'm sorry... I-I don't want to hurt any of you-"
Pakiramdam ko'y may ilang napunit sa aking dibdib ng makita ang pagwalang bahala
niya sa akin at ang
tuluyang paglakad palayo para iwasan ako. Muling tumulo ang mga luha ko habang
unti-unti siyang nawawala
sa aking paningin.
What have I done? Naging masama ba ako? Sobrang sama ko ba?
Ang tanging ipinagpasalamat ko lang dahil sa alak ay nakatulog ako kaagad ng
mahimbing. I spent my Sunday
on church and with my siblings. Nalulungkot man akong wala si Ramiel pero wala
narin akong magawa.
Buong araw ko ay mga texts nila Ylona ang aking natatanggap pero mas marami parin
ang kay Kade. Sa
buong araw ay pare-pareho ang sinabi niya. He said he's just drunk at ngayon ay
nagsisisi na sa nagawa. I did
not reply. I should reply but instead, I blocked him.
Nang bumalik ang klase sa araw ng Lunes ay umiwas na ako. Sa tuwing tapos ng klase
ko ay umaalis na ako

P 34-3
kaagad para hindi nila ako maabutan.
Maging sa pinagtatambayan namin ay hindi ko nagawang tumapak. Inubos ko ang mga
bakante kong oras sa
library o di kaya naman sa mga sulok sulok ng university na tiyak akong hindi nila
ako madaling makikita.
Mabuti narin siguro 'yon para mapaghandaan ko ang final exam.
Nang dumating ang Miyerkules ay sumabog na sa buong university ang isang blind item
na nagpanginig sa
akin. Nagmamadali kong kinuha ang isang papel na galing sa TS at agad na pumunta sa
may mga locker na
madalang lang ang mga nagagawing estudyante.
Ylona is still texting me and asking about where I am pero gaya ng mga naunang araw
ay hindi ko parin siya
ni-replayan. Gusto ko na talagang umiwas.
Naisip kong sa nangyari at sa pagiging malapit sa amin ni Kade ay baka nag-assume
siya na gusto ko parin
siya gaya dati. I blame myself too. Maybe I was being vulnerable na akala niya ay
mababaw lang ang
pagmamahal ko para kay Eros pero mali siya. Hindi ko kailanman ipagpapalit si Eros
sa kahit na sino.
Napahilot ako sa aking sintido ng mabasa ang mga nakasaad sa papel. Tungkol iyon sa
isang babaeng
ibinenta ang virginity para sa pera. Wala ng nakalagay sa ibabang bahagi ng papel
kung hindi ang date ng
huling araw ng exam. Hindi ko na napigilan ang kabahan.
Alam kong hindi imposibleng ako na 'yon pero nananalangin parin ako na hindi. This
is just too much for me.
Nasa isang kadena na naman ako ng kamalasan.
"Oh my God! There you are!" Malakas na hiyaw ni Ylona na nagpapitlag sa akin.
Hindi ko alam kung saan siya galing pero hindi ko na siya natakasan pa.
Agad niya akong niyakap na tila mukhang nakahinga ng maluwag sa muli naming
pagkikita. Agad kong nilukot
ang hawak kong papel.
"Where have you been Sky? Bakit naman pati kami iniiwasan mo? May nagawa ba akong
kasalanan? Hindi
ba si Kade lang naman?"
Kumunot ang noo ko sa sinabi niya.
"Alam mo?"
Malungkot siyang tumango. "And he's still being sorry for ruining your friendship."
Nagpahila ako sa kan'ya
hanggang sa gawi ng mga bench.
"Care to tell me what exactly happened?"
Umiling ako. "I don't want to talk about it, Ylona. I don't even want to see him.
Gusto ko nalang munang
lumayo."
"Sky, nagsisisi na si Kade. Kung hindi na maibabalik sa dati ang pagkakaibigan
niyo, sana bigyan mo nalang
siya kahit isang pagkakataon na linawin ang lahat lalo na ngayong matino na siya.
You should really listen to
him, give him a chance. Nabigla lang rin 'yon dahil sa kalasingan."
P 34-4
"Ayoko."
Hinawakan niya ang kamay ko at marahang pinisil.
"Please? Hindi naman dapat na basta nalang ganito. Isa pa, may pinagsamahan rin
naman kayo. Hindi lang
kayo magkaibigan, you are kinda his business partner-"
"But talking to him and giving him a chance to explain doesn't change the fact that
he likes me. Dahil do'n
alam kong may masisira parin kaya gusto ko nalang umiwas."
"Sky? Listen to me please? Give him a chance. Kahit isang usap lang. Let him
apologize now that he is sober.
He is badly sorry for what he have done."
"Ylona-"
"Please? Isipin mo nalang ang pinagsamahan niyo. Kapag hindi parin naayos kahit ang
pagiging civil sa isa'tisa, then I will let you cut your friendship with him. Hindi
kita pipigilan pero sana bigyan mo lang siya ng
chance. Kahit ngayon lang. Siguro naman everyone deserves a second chance. Hear
him, please?"
Napalunok ako sa sinabi niya pero masyado ng sarado ang utak ko sa pakikipag-usap
kay Kade.
"Okay, kung ayaw mo paano nalang 'yung mga tutulungan niyo? Ititigil mo na ba dahil
lang sa isang hindi
pagkakaintindihan? Sky, kahit civil nalang. You still have that last charitable
event. Hahayaan mo nalang
bang masayang ang lahat ng pinaghirapan niyong dalawa dahil sa kalasingan niya?
Think about it. You don't
have to be friends again. I'm not asking you to do that dahil naiintindihan kita.
Pakinggan mo lang sana ang
paliwanag niya."
Buong araw kong pinag-isipan ang naging takbo ng usapan namin ni Ylona. I unblock
Kade's number. Sa
ilang araw kong pag-iisip ay napagtanto kong tama si Ylona. Siguro nga kailangan ko
siyang pakinggan.
Dapat ko ring ipaliwanag na mali ang ginawa niya at imposible ko siyang magustohan
ulit. Hindi na kami
gaya noon at hindi na muling maibabalik pa sa lahat ang kung ano man.
Ipinagsalikop ko ang aking mga kamay sa ibabaw ng aking hita. Nasa isang restaurant
kami ni Kade para
mag-usap at linawin ang lahat. Sila Ylona naman ay nasa parehong restaurant rin
pero malayo sa aming
lamesa. Siniguro rin nilang okupado naming lima ang buong maliit na restaurant para
sa partikular na paguusap naming ito.
"I'm sorry, Skyrene. I didn't mean to kiss you that night. I was really drunk...
And about what I said... It's true.
I like you and I'm sorry for that,"
Umangat ang aking paningin para salubungin ang kan'yang mga mata.
"I'm sorry for crossing the line. Hindi ko hinihiling na patawarin mo ako kaagad-"
"I forgive you, Kade." Pagpuputol ko sa kan'ya na agad nagpaliwanag sa kan'yang
mukha. "I forgive you but
we can't be friends anymore. I hope you understand that. Ayaw ko lang na magulo
kami ni Eros dahil sa'yo,"
Napalunok siya sa diretsahan kong sinabi.

P 34-5
"I'm sorry kung hanggang ngayon ay hindi ko parin maintindihan ang ginawa mo. You
disrespect my
relationship with Eros. Maraming beses akong naging tanga pero hindi ko na kaya
pang palagpasin ito. Ayaw
kong masira kami dahil lang sa'yo. Oo nagustohan kita pero ng sinabi kong noon
'yon, I mean it. Hindi na
ngayon. Hindi na."
"I-I understand," Nakita ko ang pag-igting ng kan'yang panga pero agad ring nawala
at nag iwas nalang ng
tingin. "I'm sorry..."
"Sorry din," Bumalik ang tingin niya sa akin kaya muli akong nagpatuloy. Ilang ulit
ko itong pinag-isipan at
ngayon ay gagawin ko na dahil ito lang ang alam kong tatama sa mga nagawa kong
pagkakamali.
"I'm sorry to tell you this but I don't want to work with you anymore."
Laglag ang panga niyang napatitig sa akin.
"I'm sorry, Kade."
"Sky, I messed up once. Bakit naman pati 'yon?"
Pinigilan kong maging malambot sa kan'yang harapan. Desididong desidido na akong
tapusin ang lahat ng
koneksiyon ko sa kan'ya para sa relasyon namin ni Eros.
Inihanda ko ang aking sarili sa mga susunod kong sasabihin. Muli ay buong tapang
akong nakipagtitigan sa
kan'ya.
"Because I don't want you to mess up again, Kade. I'm sorry... I'm sure marami pa
namang iba na pwede
mong maging modelo pero ayaw ko na. Ayaw ko na ng gulo..."
"I won't mess up this time Skyrene, I promise!"
Mapait akong napangiti.
"I'm not a fan of promises, Kade. The first person I trusted with all my life
promised me that she will stay no
matter what... Look where she ended up, six feet under the ground."
"Sky... Don't do this." Umiiling niyang pagmamakaawa.
"I'm sorry, Kade... I'm sorry..."
Tumayo na ako at nagmamadali silang iniwan. Kahit na narinig ko ang pagtawag niya
maging nila Ylona ay
hindi na ako nakinig. Dire-diretso na akong lumabas at agad na pumara ng taxi pero
gusto ko iyong pagsisihan
dahil singkwenta nalang pala ang natitirang pera sa wallet ko!
Mabuti nalang at pagbaba ko ng West Side ay nakita ko si Lando na siyang nagpahiram
sa akin ng singkwenta
pesos pangdagdag sa bayad ng taxi.
Buong araw magaan ang dibdib ko dahil nasabi ko na ang lahat ng gusto kong sabihin
kay Kade. Nag-aral ako
buong magdamag pero kasabay din no'n ang pag-iisip ko kung paano ko sasabihin kay
Eros ang nangyari sa
party ni Yael.

P 34-6
Sa huli ay naglakas narin ako ng loob na aminin sa kan'ya. Ilang araw narin kasi
akong hindi makatulog at
kung magagalit man siya ay tatanggapin ko. Kasalanan ko 'yon at gagawin ko ang
lahat para makabawi sa
kan'ya. I will do everything just for him to forgive me.
"Hey, are you done?" Bungad ni Eros. Alam niya kasing nagre-review ako ngayon.
"Yeah."
"Are you going to sleep now? Maaga ka pa bukas para sa exam 'di ba? You should
sleep-"
"Eros... I have something to tell you." Pagpuputol ko sa kan'ya.
Ramdam ko ang paninikip ng aking dibdib dahil sa nakakaliyong kabang sumalakay sa
akin.
Tumayo ako at lumipat sa kama. Baka kasi kapag nasabi ko ay bumulagta nalang ako sa
sahig kapag nagalit
na siya. Pero ano pa nga bang dapat kong i-expect? Of course he will surely get
mad.
Bahala na.
"Is that a good one?"
Napabuntong hinga ako ng marinig ang kapilyuhan sa kan'yang boses. Lalong lumakas
ang kalampag ng aking
dibdib. Parang ayaw ko ng ituloy lalo na't mukhang ganado siya't masaya ngayong
araw pero alam kong ito
ang dapat kong gawin. He needs to know what happened. He deserve to know that.
"I'm sorry..." Panimula kong agad na nagpapikit sa akin ng mariin.
I'm expecting the worst. Alam kong matagal ng nagseselos si Eros kay Kade ngunit
binalewa ko 'yon dahil sa
kagustohan kong mabuhay ang pamilya ko sa mas maayos na paraan. With that, naging
unfair ako sa kan'ya.
Sobrang unfair na hindi ko inuna ang nararamdaman niya.
I should've gone back to Cafenity or naghanap ng ibang trabaho pero hindi ko ginawa
dahil nag-aaral na si
Rigel. Hindi ko rin kasi kakayanin ang mag full time gaya noong nasa club na ako.
Ayaw ko ring may maiwan
pa akong subject at ma-delay pa ang pagtatapos ko dahil lang do'n. Gusto ko ng
tapusin ang lahat at iyon ang
dahilan kaya isinantabi ko ang pagseselos ni Eros at nagpatuloy sa pakikipagtrabaho
kay Kade.
"Why? What happened?" Naglaho ang tuwa sa kan'yang boses at dahil do'n ay
naramdaman ko na ang pagdiin
ng matalim na bagay sa aking dibdib.
"Do you remember the night when you let me go to Yael's party?"
"Yeah."
Fuck... Ang maikling sagot niyang 'yon ay gusto ng magpaiyak sa akin. I gathered
all my strength to get this all
over with.
Bahala na.
"K-Kade... kissed me..." Nanginig ang boses ko sa huling sinabi.

P 34-7
I bit my lower lip. Parang sasabog na ang puso ko dahil sa biglaang pananahimik ni
Eros sa kabilang linya.
Ang matalim na bagay sa aking dibdib ay padiin ng padiin habang patagal ng pagtagal
na hindi siya
sumasagot.
"Eros... I-I'm sorry. I don't want him to kiss me but it happened. I'm-"
Napahinto ako ng marinig ang pagbuntong hinga niya sa kabilang linya.
"Eros... Please say something. I'm sorry..."
Tumulo na ang mga luha ko ng ilang minuto pa ang lumipas ay wala parin siyang
naisagot. Inalis ko ang aking
telepono pero naroon parin naman siya. Madali kong pinunasan ang aking mga luha.
"I don't like what he did, Eros. I didn't kissed him back. We're both drunk and it
happened. I'm sorry I-"
"Stop, Sky."
Nakagat kong muli ang aking pang ibabang labi para pigilan ang aking paghikbi. Muli
kaming binalot ng
katahimikan.
"Eros..."
"What do you want me to say?"
Tinakpan ko ang aking bibig ng marinig ang malamig niyang boses. Mas lalo akong
naiyak pero pinigilan ko
ang sarili kong mapahikbi. Ayaw kong isipin niya na dinadaan ko sa iyak para maawa
siya sa akin at
mapatawad ako.
"I'm sorry..." Gumaralgal na ang boses ko.
"Alright."
"Eros..."
"I said it's alright. It's my fault too. Masyado akong maluwag sa'yo." Diretso
niyang sambit.
"I'm sorry..." Pagmamakaawa ko. Wala na akong masabi kung hindi 'yon.
Parang ayaw ko naring magsalita pa dahil sa kada buka ng bibig ko ay gusto lang
kumawala ng aking mga
hikbi. Ang pagkadismaya sa kan'yang boses ay nanalaytay sa akin.
Halik lang 'yon pero lahat ng uri na ikakasakit ng karelasyon mo ay pagtataksil
narin. Maliit man o malaking
kasalanan. Ayaw mo man o gusto. It's the same. I cheated on him and he doesn't
deserve that.
"Get some rest."
"Eros, please?"
"What?"

P 34-8
"A-Are you mad?" Tanong ko kahit na alam ko na ang sagot.
Sino bang tanga ang matutuwa kung sakaling malaman nila na nahalikan ng ibang tao
ang mga karelasyon
nila? I want to hurt myself because of my stupid question.
"No, Skyrene," Magsasalita na sana ako pero tuluyan na akong natigil sa sunod
niyang sinabi.
"I'm fucking hurt..."
Tapos ngayon playing pa victim iiyak iyak Tanga ka kasi

P 34-9
CHAPTER 32
27K 972 229
by CengCrdva

Savior
We didn't talk for a while. Hinayaan ko siyang makahinga muna sa nagawa ko. Mas
naging abala rin siya
ngayon dahil sa kabi-kabila niyang trabaho pero hindi ako nagkulang sa pagti-text
sa kan'ya.
Kahit na may problema kami ni Eros ay hindi ko hinayaang lamunin ako ng lungkot.
Para mawala ang pagiisip ay nag-aral nalang ako. Nadalian ako sa mga unang exam
dahil puspusan talaga ang ginawa kong pagrereview.
Ako:
I need your good luck kiss today but it's okay. I know you're busy. I just want to
say na mukhang perfect ko
ang exam kanina.
Nanatili akong nakatulala sa aking telepono, hinihintay ang pagre-reply niya pero
lumipas na ang sampung
minuto ay wala parin.
Ako:
I love you, Eros and I'm sorry. Maghihintay ako ng text mo.
Ibinalik ko na sa aking bulsa ang cellphone. He's just busy. Iyon nalang ang
ipinasok ko sa utak ko. Wala
namang magbabago kung mag-iisip pa ako ng negatibo. Baka hindi lang ako makapag-
focus sa exam ko.
Gusto kong damahin ang tuwang sumisibol sa aking puso nang matapos ang huling exam
ko ngayong araw
pero sa tuwing gusto ko ng magpadala ay naiisip ko si Eros. Sa mga ganitong
pagkakataon kasi ay hindi siya
pumapalyang mag-text ako kahit na good luck man lang para sa exam. But it's okay.
He is busy.
Pinaniwala ko ang sarili kong busy lang si Eros at hindi ko na namalayan na ilang
araw narin ang lumipas na
wala kaming matinong usapan. Ilang beses rin akong sumubok na tumawag pero
lumilipas lang ang tawag ko
nang hindi niya nasasagot. But then again, maybe he's just busy.
Napangiti ako ng mapait habang nagre-review. Pasado alas dose na ng gabi pero dahil
hindi pa ako inaantok
ay minabuti ko nalang ang mag-aral kaysa ang humilata sa kama at magpatalo sa mga
negatibong maiisip.
Nang tumunog ang cellphone ko ay halos mahulog na ako sa aking upuan dahil sa
pagmamadaling maabot
'yon. Dali-dali kong binuksan ang mensahe ng makita ko ang kan'yang pangalan sa
screen.
Baby:
Hey, I just got home. Are you busy?

P 35-1
Madali akong nagtipa ng reply sa text niyang 'yon.
Ako:
Not at all.
Tumayo na ako ng makita ang ngayo'y pagtawag niya. This is the first time that I
will hear his voice after I
told him what happened to Yael's party.
"Hello?" Pigil ko ang aking paghinga habang hinihintay ang sagot niya.
"Hey..."
"N-Nagre-review lang ako. May exam pa kasi ako bukas. Did you receive my texts?"
"Yeah, I'm sorry I was so busy today. How's your exam?"
Napalunok ako pero inintindi ko nalang ang sinabi niya. Alam ko naman na hindi
gano'n kadaling matanggal
ang galit at sakit sa puso niya dahil sa nagawa namin ni Kade kaya hahayaan ko
nalang muna.
"Okay naman. Marami akong na-review kagabi kaya marami rin akong nasagot. Ngayon
rin marami na akong
nabasa. Ikaw? Anong ginagawa mo? Busy ka parin ba?" Mas ginanahan ko ang boses ko
gaya ng dati pero
sadyang hindi niya ako masabayan.
Baka pagod lang... Baka napagod na?
"No. I just got home."
"Good! Magpahinga ka na pala ngayon. I'll see you on Saturday?" Napangiti ako sa
naisip sa kabila ng
sitwasyon namin ngayon.
Balak ko ng pumunta sa bahay niya pagkatapos ng exam ko sa Friday at ipagluto siya.
I want to surprise him
or maybe plan something para kahit paano ay mapatawad niya ako. Gusto ko ring
magkita na kami para
maipaliwanag ko sa kan'ya ang lahat. Masabi kong hindi ko talaga 'yon gusto at siya
lang ang mahal ko. Siya
lang at wala ng iba.
"That's why I called,"
Ang lahat ng plano ko ay nahinto sa aking utak dahil sa narinig. Maging ang aking
pag ngiti ay kusang napawi.
"I just want you to know na hindi parin ako makakauwi. I have so much work to do
here. I'm sorry."
Napayuko ako kasabay ng paghigpit ng aking hawak sa telepono.
"A-Ah... Gano'n ba." Hindi ko napigilan ang pagrehistro ng lungkot sa aking boses.
"O-Okay lang."
Narinig ko ang kan'yang pagbuntong hinga. Walang nagsalita sa aming dalawa sa mga
sumunod na minuto.
Akala ko ay nawala na siya kaya ibaba ko na sana pero nang muli kong marinig ang
kan'yang boses ay muli
akong napakapit sa aking telepono.

P 35-2
"I'm sorry." He said.
"D-Dahil ba 'to sa kasalanan ko kaya hindi ka uuwi?"
"No," He replied right away. "It has nothing to do with what you did, Sky," Tumigil
siya sandali, tila
binibigyan ako ng oras na huminga dahil sa mga susunod niyang sasabihin. "It's just
that my life is really here.
Nandito ang lahat ng kailangan ko. You know what? I find this odd but what happened
put me into
realization,"
"What?" Pigil ang paghinga kong tanong.
"I realized na hindi ako naging mahigpit at hinayaan lang kita sa lahat ng gusto mo
at 'yon ang kasalanan ko.
I'm not blaming you or someone else, I'm blaming myself for what happened. Masyado
akong naging
mapagbigay." Marahan ngunit may pait niyang sambit.
Sa pagpikit ko ay nag-uunahan ng tumulo ang aking mga luha. Sinubukan ko siyang
intindihin pero lito ako.
"W-What do you mean, Eros?"
He sighed again. Sa kada buntong hinga niya sa kabilang linya ay lalong naninikip
ang dibdib ko. I don't
know why but I'm scared. Natatakot akong marinig pa ang mga susunod niyang
sasabihin pero gusto ko siyang
pakinggan. Gusto kong malaman kung ano ang nararamdaman niya ngayon at kung paano
ko maiibsan ang
sakit. I want to know.
"I gave you so much already... And that includes patiently waiting for you even
though you're still thinking
twice about spending the rest of your life with me,"
Tinakpan ko ang aking bibig dahil sa pagkawala ng aking hikbi. Damang dama ko ang
lungkot at pait sa
kan'yang boses na agad tumagos sa nanghihina kong puso.
"Sky..." Umagos ang lahat ng emosyon sa aking puso dahil sa hirap niyang pagsambit
ng aking pangalan. "I
don't even know if you are ready to be my wife."
"Eros, don't say that please? I am! I-I am ready! Dahil lang ba sa pagkakamali ko
kaya mo naisip 'yan? It's
just a kiss and I don't even asked for it."
"No. Hindi lang 'yon... I feel like I trusted you so much. Inintindi kita. Binigay
ko lahat at handa ko pang
ibigay kung ano ang mga pangangailangan mo pero palagi mo akong tinatanggihan. You
don't need that boy,
Skyrene. I can provide for you. I can help you with everything pero mas matimbang
sa'yo ang pride mo."
His words are like knives in my fragile heart. Sa sobrang sikip ng dibdib ko ay
wala na akong nagawa sa
tuluyang pagkawala ng aking mga hikbi. This is too much. His words are too much.
"I-I just don't want to depend on you, Eros. I have four siblings that needs me.
Hindi naman pwedeng pati
'yon ay sa'yo ko iasa. Ayaw kong maging pabigat. Gusto ko silang buhayin hanggang
kaya ko... sa paraan ko."
"And that hurts me, Sky. Your pride hurts me..."
"Eros, I thought you understand my situation?"

P 35-3
"Akala ko rin. Akala ko kaya kong intindihin hanggang dulo pero hindi pala."
Natigil siya sa pagsasalita.
"What do you want me to do then?"
Nanginginig na ang labi ko. Habol ko narin ang aking paghinga dahil sa paglalim ng
aking mga emosyon.
Hindi ko na alam. Basta ngayon ay purong sakit lang ang nararamdaman ko. Wala ng
iba.
"I don't know..."
"Eros, tell me?"
"I just want my wife, Skyrene. I'm willing to give you more than anything and I
want you to do the same. Sana
ngayon ako naman... Sana ako na."
Wala na akong naisagot dahil sa tuluyang paglamon sa akin ng mga emosyon. Sa tagal
ng panahon ay parang
ngayon nalang ulit ako umiyak ng ganito. Ngayon nalang ako nasaktan ulit ng ganito.
Iyong nawala na ang
lakas ko at inilipad na sa kung saan. Nanlalamig ang aking mga kamay at ang
pagwawala ng bagay sa aking
dibdib ay walang humpay. Masakit. Masakit na masakit.
"Eros-"
"It's crazy... Now I know what it felt like when competing for someone's heart.
Pero hindi ko naman alam na
ganito ka mahihirapang mamili ngayon. I choose you from the very beginning,
Skyrene. When will it be my
turn to be chosen?"
"Eros, tell me what should I do to prove that I choose you?"
"Marry me, Skyrene... Be my wife, live with me... Tayong dalawa."
Nalasahan ko ang dugo sa aking pang-ibabang labi dahil sa mariin kong pagkagat
do'n. Nanginginig ang mga
kamay ko habang lalong lumalakas at bumibilis ang pintig ng aking puso.
Kahit na gusto ko siyang sagutin ay hindi ko na nagawa. Tanging ang mga munting
hikbi na nakakaalpas sa
aking bibig ang siyang nagiging sagot ko kay Eros.
He heave a sigh when I didn't respond, "I guess you still need more time to think
about that. It's fine. Anyway,
I need to hang up. Good night, Skyrene."
Gusto ko siyang pigilan pero hindi ko na nagawa. Hindi na ako nakapagsalita pa.
Tuluyan na akong nilamon
ng sakit at lahat lahat. Sa pagtunog ng hudyat na tapos na ang tawag ay doon na ako
napahagulgol.
Kahit na takpan ko ang aking bibig ay hindi napigilan no'n ang paggawa ko ng ingay.
Nagmamadali akong
lumapit sa aking kama at agad na kumuha ng unan para doon ibuhos ang lahat ng sakit
na aking
nararamdaman.
I can't breathe. Ang paghinga ko ay bumibigat. Ang puso ko ay naninikip. Patuloy
ang sakit at habang
dumadaan ang mga segundo ay mas lalong nagiging marahas ang pakiramdam na 'yon.
Gusto kong iwasan lahat pero wala na. Naisampal na sa akin ang lahat at dapat
ngayon ay magdesisyon na

P 35-4
ako. I need to choose between him and my siblings. Mahirap man pero alam ko na ang
dapat kong gawin.
Alam ko na ang dapat kong piliin.
"Ate?" Mahinang sambit ng narinig kong boses ni Cassy kaya kahit mahirap ay pinilit
kong itigil ang aking
paghagulgol.
Mas lalo kong hinabol ang aking paghinga dahil sa agarang pagpipigil. Napapikit ako
ng mariin ng
maramdaman ang paglapit niya sa gawi ko at ang pag upo sa aking kama.
"Okay ka lang ba Ate?"
Suminghap ako at muling kinagat ang aking labi, umaasang mapunta nalang doon ang
lahat ng sakit at hindi na
sa puso.
Marahan akong naupo sa kama at sinubukang ayusin ang sarili kahit na alam kong
patuloy parin ang aking
pagkabasag. Her innocent sweet face made me more emotional. She's too young...
"Bakit ka umiiyak Ate? Nag away ba kayo ni Kuya Eros?"
Agad akong umiling.
"Hindi. Nahirapan lang akong mag-aral kaya naiiyak ako. Nakakasakit kasi ng ulo ang
exams ko ngayong
araw." Pinilit kong ngumiti at pinunasang muli ang patuloy na pagkawala ng aking
mga luha.
Kunot noo niya akong tinitigan. Fucking hell! How can I stop this?! Noon naman ay
kaya kong magpigil ng
iyak pero bakit ngayon ay ni hindi ko magawa?! Ngayon pa sanang mas kailangan kong
itago ang lahat ng
lungkot at sakit na nararamdaman ko!
"Masakit parin ba? Bakit umiiyak ka parin?"
Pinilit kong matawa kahit na kabaliktaran no'n ang nararamdaman ko. I reminded
myself that I am a good liar.
Kaya kong itago ang lahat ng katotohanan pero parang hindi na ako 'yon. Eros made
me who I am today and I
don't think na kaya ko pang magsinungaling para pagtakpan ang malaking katotohanan.
"T-Tears of joy naman ito! You know why? I think uno lahat ng grades ko ngayong
semester dahil sa mga
exam ko ngayon."
Mas lalong nalukot ang mukha niya ng makita ang pag nginig ng aking magkabilang
balikat sa kabila ng
pagtawa at pagkukunwari. Napatitig ako sa kan'yang nalilitong mga mata na walang
ginawa kung hindi ang
hulihin ang totoo.
Nang maisip kong muli ang bigat ng napag-usapan namin ni Eros ay napayuko na ako
para iwasan ang mga
mapanuring mata ni Cassy.
Fuck this. I can't.
Muli akong nabasag at napahagulgol sa kan'yang harapan. I can't do it. I'm not that
good at lying. Hindi na.
Mas lalo akong napaiyak ng maramdaman ko ang maagap niyang pagyakap sa akin. I
hugged her back,

P 35-5
thinking that it can help me suppress my emotions.
"I know you think that I'm too young for love pero alam ko naman ang pakiramdam na
masaktan, Ate. I know
you're hurting right now but I don't want to ask anymore questions. Alam mo ba sabi
ng mga kaklase ko,
kapag nasasaktan ka raw huwag kang matakot na umiyak kaya sige lang Ate, Sky. Iyak
ka lang ha?"
Humigpit ang yakap ko kay Cassy. She's right. She's too young to understand what
love is and yet she's here,
giving me advice and being my companion.
Wala na akong nagawa kung hindi ang magpatalo ng tuluyan sa aking mga nararamdaman.
I cried and cried
hanggang sa mapagod na ako. Hanggang sa wala na akong mailuha. Si Casey naman ay
hindi ako iniwang
mag-isa. Sinamahan niya ako buong gabi at kahit na hindi kami nag-uusap ay
nagpapasalamat akong hindi
niya ako iniwan.
Pumasok akong nakasalamin. Late narin akong nagising kaya hindi na ako nakapag-ayos
pa kahit man lang
takpan ng make-up ang mga mata kong namumugto. Hindi na nag-text pa sa akin si Eros
kaya hinayaan ko
nalang.
"Anong trip mo?" Natatawang bungad sa akin ni Fria ng makasalubong ko siya sa
hallway patungo sa klase
naming magkasama.
"May sore eyes ako." Pabulong kong sabi dahil baka may makarinig sa aming dalawa.
Ayaw ko namang sabihing umiyak ako dahil lalalim pa ang usapan namin. Mas okay nang
pandirihan niya ako
kaysa ang usisain.
"Talaga ba? Uso ba 'yan ngayon?"
Nagkibit ako ng balikat. "Gusto mo hawaan kita?"
Humalakhak siya at agad umiwas ng subukan ko siyang hawakan.
"Ang baboy!" Lumakas ang tawa niya kaya natawa narin ako. "Halika na nga!"
Isinukbit niya ang kan'yang braso sa aking kamay at sabay na kaming naglakad. Nag-
uusap kami sa kung ano
ang mga ni-review ko habang naglalakad pero kusang huminto ang aking mga paa ng
masalubong namin ang
grupo nila Kade. Kumunot ang noo ni Fria lalo na ng huminto rin ang mga ito sa
aming harapan.
Niyakap ako ni Ylona samantalang ang mga lalaki ay binati rin ako. Kade is just
looking at me. Pinagdiin ko
ang aking labi at tipid na ngumiti para pamamaalam kay Ylona at agad ko nang hinila
si Fria palayo sa kanila.
Narinig ko ang pagtawag ni Ylona pero hindi ko na sila nilingon.
"Ano 'yon? Bakit ang awkward?" Usisa ni Fria ilang silid malapit sa aming
destinasyon.
"Wala."
"Anong wala? Bakit hindi yata kayo nagpansinan ni Kade?"
"Wala nga."

P 35-6
"Nag away kayo?"
"Hindi."
"Eh bakit hindi kayo nagbatian?"
Nagsunod-sunod ang mga katanungan ni Fria pero wala na akong sinagot. Sa huli ay
tumigil narin siya dahil
wala naman siyang napala.
"Paano 'yon? 'di ba may event pa kayo?" Tanong niya pagkatapos naming mag exam.
Bumagal ang lakad ko ng maalala ang bagay na 'yon. Ang lahat ng mga kaibigan niya
ay ilang beses narin
akong pinaalalahan tungkol sa event. Maski nga si Kade mismo ay ilang beses ring
nagpadala ng message
para imbitahan ako.
"Hindi ka na pupunta?"
"I don't know."
"I knew it! Nag away nga kayo 'no?!"
Hinila ko siya kaagad sa gilid dahil sa pagtaas ng boses niya.
"Hindi nga!"
"Kung hindi bakit hindi ka na pupunta? Hindi ba importante para sa'yo 'yung event?
Sabi mo excited ka kasi
para naman sa mga bata ang lahat ng 'yon?"
"Oo nga."
"Oh, ngayon hindi na?"
Napabuntong hinga ako dahil sa pangungulit ni Fria. Sa huli ay sinabi ko narin sa
kan'ya ang lahat.
Kasalukuyan kaming nasa aming tambayan. Kanina pa ako tapos mag-kwento pero ni
isang salita ay walang
lumabas sa kan'yang labi. Naroon ang mga amba niyang pagbibigay ng opinyon pero
nauudlot parin dahil sa
muling pag-iisip.
Nawala ang atensyon ko sa kan'ya ng maka-receive ako ng text galing kay Ylona.
Ylona:
We miss you Sky! Tapos ka na bang kumain? We're done. Nakaka-panibago paring hindi
ka na namin kasama
but we understand. Oo nga pala, pupunta ka ba sa event? Ilang tulog nalang kasi.
Naghahanda narin kami.
Kade is still hoping that you'll come.
Siniko ako ni Fria dahil ilang beses na akong nag-type ng reply pero wala parin
akong maayos na sentence
para i-send sa kan'ya.
"Sige na. Replayan mo na. Si Kade lang naman ang dapat mong iwasan, e. Ylona is
still your friend. Isa pa,

P 35-7
kung ako sa'yo pupuntahan ko 'yon. Sayang naman kasi pinaghirapan mo rin 'yon."
I replied to Ylona's text instead of responding to Fria.
Ako:
I don't know if I will come Ylona. And yes, kumain na ako.
Narinig ko ang pagbuntong hinga ni Fria dahil sa malamig kong pagre-reply sa nag-
text. Imbes na usisain ang
issue ng isa't-isa ay nag-review nalang kami para sa mga susunod pang exam. Sa
pagtatapos ng huli ay muling
umingay ang mga estudyante ng Shieffiele dahil sa muling hagupit ng TS.
A guy handed us the newest message. Iritadong kinuha ni Fria ang kan'ya.
"Who's ready to know the next bitch? She's famous for being a gold digger and a
mistress of a business
tycoon..." Nagpatuloy siya sa gigil na pagbabasa.
Agad kong nilukot ang hawak kong papel kahit na hindi ko pa iyon nabasa. Sa mga
sinabi palang ni Fria ay
muli na akong sinalakay ng matinding kaba. Sinabi pa doon na malapit ng mabunyag
ang mga sikreto ng
kilalang babaeng 'yon!
"DR? Dean Rose? Doctor?" Nalilitong tanong niya pagkatapos basahin ang huling parte
ng nakasaad sa
papel.
Del Rio... my mind screamed.
Agad kong kinuha 'yon sa kan'yang kamay para kumpirmahin ang mga nakasulat. Doon na
mas lumakas ang
kaba ko. This is not Dean Rose! Not even doctor! This is me! Naramdaman ko ang
panginginig ng aking mga
tuhod dahil sa nabasa.
"I-I will go to the bathroom, Fria. Mauna ka na muna sa library ha!" Hindi ko na
hinintay pa ang pagsagot
niya.
Halos patakbo kong tinungo ang pinakamalapit na ladies room dahil sa paglakas ng
kalampag ng aking puso.
Hinihingal akong napasandal sa cubicle ng tuluyan na akong makapasok sa loob! I'm
on the slam! Hindi ako
pwedeng magkamali. I know it's me!
Inangat ko ang papel na hawak hawak ko parin. Hint: DR. Del Rio... Muling bulong ng
aking utak. Fuck...
Napapitlag ako ng marinig ang mga halakhakang pumasok sa ladies room.
"I can't wait for the next slam!"
"I know right!"
"This is exciting! Sana humaba pa ang slam!"
Hinintay kong mawala sila bago ako tuluyang lumabas ng cubicle. Wala sa sariling
tinanggal ko ang suot
kong salamin at agad na napahilamos. Ilang minuto kong pinagmasdan ang aking
repleksyon sa harapan ng

P 35-8
salamin. Nananatiling maga ang mga mata ko pero hindi na gaya kanina na singkit na
singkit 'yon.
Kung hindi pa dumating ang grupo ng ilang kababaihan ay hindi pa ako matitigil sa
kakatitig sa aking sarili.
Ibinalik ko ang suot ko matapos punasan ang aking mukha. Nagmamadali akong lumabas
sa banyo. I want to
call Eros but I'm afraid he wouldn't answer me. Hindi ko na ginawa.
Halfway through the library, I saw Kendall and her friends standing in front of the
door frame. Hindi ako
nagpatinag. Nagtuloy-tuloy ako pero nahinto rin dahil sa pagharang nila sa aking
dinaraanan.
"Glad we see you, Skyrene!" Agad siyang humakbang palapit sa akin at iwinagayway sa
aking harapan ang
hawak na papel. "Nabasa mo na ba? Hindi kaya ikaw na 'to?" Nakangisi siya ng mala-
demonyong bagay na
bagay sa personalidad niya.
"DR. Sana na-reveal na ngayon 'no? Para naman malaman na ng lahat rito kung anong
klase kang babae."
"I don't know what are you talking about. I'm here to study so please? Get out of
my way."
Nakita ko ang pag-igting ng panga ni Kendall at inihagis sa harapan ko ang papel.
"Sige. Tignan natin kung hanggang saan ang tapang mo ngayon. Tignan natin!"
Nang makita ko ang pag-angat ng kamay niya para itulak ako ay agad ko iyong
sinalubong. Idiniin ko ang
aking kamay sa kan'yang palapulsuhan at pinantayan ang matalim niyang pagtitig!
"Gusto mong makita, huh?!"
Napangiwi siya ng bumaon ang mga kuko ko sa kan'yang kamay pero bago ko pa siya
tuluyang masaktan ay
narinig ko na ang isang pamilyar na boses ng lalaking ngayon ay palapit na sa amin.
"Sky! Kendall!" Mas diniinan ko ang hawak sa kan'ya.
I made sure that my nails will leave marks on her skin before finally letting her
go.
"Fuck you bitch!" Galit niya akong sinugod pero agad na naharangan ni Kade ang
pagitan naming dalawa.
Nakaharap siya sa akin at agad akong tinakpan para hindi maabot ni Kendall at ng
mga sumugod niyang
kaibigan. Mabuti nalang rin at may mga umawat kaya hindi na lumala pa ang
sitwasyon.
Palayo na ng palayo ang nagsisisigaw na boses ni Kendall pero hindi parin ako
binibitiwan ni Kade. Ako na
ang tumulak sa kan'ya at agad na umatras.
"Sky-"
"You don't have to do that, Kade. Hindi mo ako kailangang isalba sa lahat ng mga
taong gustong manakit sa
akin. You are not my savior and I don't want you to be!" Inis kong hiyaw bago
patakbong umalis sa kan'yang
harapan.
Naririnig ko ang pagtawag niya't pagsunod sa akin kaya hindi ako huminto. Natigil
lang ako ng mahuli niya
ang kamay ko nang paibis na ako patungo sa building one.

P 35-9
"Sky! I'm sorry... Hanggang ngayon ba galit ka parin?"
Marahas kong tinanggal ang kamay ko sa pagkakahawak niya.
"I'm not, okay?! Ayaw ko lang na palagi kang nandiyan para isalba ako. You don't
have to save me! Kaya ko
ang sarili ko!"
Nag-igting ang kan'yang panga sa narinig pero hindi naman nagsalita bagkus ang nag
iwas lang ng tingin.
"I didn't mean to save you... I just want to see you and talk to you. This is not
about what happened between
us or what I feel for you," Hinawi ko ang mga hibla ng aking buhok na patuloy na
hinahangin at kumakalat sa
aking pisngi para mas matitigan siya ng maigi.
"Gusto ko lang sabihin na sana pumunta ka sa event. Kahit ito na ang huli, Sky.
Hindi ba pangarap mo 'to?
This will be the last, please?"
"Kade, I don't want to go-"
"Please? Just this one. Gusto ko lang makita mo ang lahat ng pinaghirapan nating
dalawa."
"Hindi ko alam-"
"For the kids? Please?"
Parang gusto kong matawa sa pamba-blackmail niya.
"I will not be your savior, Sky. Hindi na kahit kailan. I won't bother you anymore,
pumunta ka lang ngayon.
You deserve this event..."
Tatalikuran ko na sana siya pero maagap niyang nahawakang muli ang aking kamay.
"Huli na, 'to. I will never ask anything from you, I swear." Aniya sa nangungusap
na mga mata.
I asked for Valerie's advice when I got home. Sinabi niyang kung iyon na ang huli
at titigilan na ako ni Kade
sa puntong parang hindi na kami naging magkakilala ay pumayag nalang ako. Sinabi
niya ring gusto niya sana
akong samahan para makita ang mga huling litrato naming ginawa ni Kade ngunit hindi
siya pwede dahil sa
trabaho.
Maging sila Ylona at ang iba pa ay pinilit narin ako. Sinabi niyang kahit para sa
charity nalang ang gagawin
ko. Iyon nalang daw ang isipin ko. I don't need to talk to Kade during the event.
Kung kailangan man ay hindi
naman siguro mahirap na magpaka-plastic para matapos na ang lahat.
Ylona:
You deserve this event Sky. You and Kade worked hard for this. Sana pag-isipan mo
ang mga matutulungan
niyo. Isipin mong huli na ito. Nakakalungkot man pero hanggang dito nalang siguro
talaga ang pinagsamahan
niyo.
Sa huli ay napagdesisyunan ko naring pumunta. Fria accompanied me. Sinundo niya ako
sa West Side kahit

P 35-10
na sinabi kong kaya ko naman.
"At least pagkatapos niyan tapos na. I'm excited to see you on the spotlight
tonight. Tiyak akong pagkatapos
ng event at nang trabaho mo kay Kade ay marami na ang papalit sa kan'ya. Isipin mo
nalang ang mga bagong
oportunidad na trabaho dahil sa event na ito. Let's just be positive okay?"
I nodded at her. Inayos ko ang aking upo sa passenger's seat at naging positibo
nalang sa gagawin. Tamang
tama lang ang aming pagdating.
I texted Eros earlier to let him know about this event. Sinabi ko rin na ito na ang
huling gabi na magkakaroon
kami ng kaugnayan ni Kade. Sinabi ko na gusto ko lang matapos ang lahat para sa
charity na matutulungan
namin. He did not reply.
Nakita ko kaagad sila Ylona pagpasok at ang iba pa. Si Kade naman ay nakita na ako
pero hindi na ako
nagawa pang lapitan. His eyes were deep and dangerous, malayo sa masayang
pakiramdam ngayong ito na
ang isa sa mga pangarap niya.
I don't know why but the ambiance made me nervous. Lalo na ng mawala si Fria sa
paningin ko dahil sa
pakikipag-usap sa mga malalaking tao na kilala niya.
Naiwan ako sa mga noong nakasalamuha ko na. Ilang beses akong napalingon dahil
pakiramdam ko ay may
nakamasid sa akin kahit na sa kada lingon ko ay wala naman.
Napansin ko ang lalaking nasa tabi ng isang malaking portrait, hawak niya ang isang
baso ng wine at
pasimpleng tumitingin sa akin. Nang magtama ang aming mga mata ay agad na kumunot
ang aking noo.
Umiwas naman siya at naglakad palayo.
He looks really familiar. Nakasuot siya ng suit at magara pero feeling ko ay ilang
beses ko na siyang
nakahalubilo sa simpleng mga pagkakataon lang.
Nawala ang pag-iisip ko ng balikan ako ni Fria. Ipinakilala niya ako sa iba pang
mga sikat na photographer.
Mayroon ding mga talent manager kaya tuluyan ng naglaho sa utak ko ang lalaking
nakita.
Naging maayos ang mga sunod na oras ng event pero ng madako ang paningin ko sa
dalawang pamilyar na
mukhang kakapasok lang sa loob ng venue ay agad ng naglaho ang lahat ng pagiging
positibo ko ngayong gabi.
Naramdaman ko kaagad ang panginginig ng aking mga tuhod. Napakapit ako kay Fria
pero ng subukan niyang
titigan ang nakita ko ay nag iwas ako agad ng tingin.
Lumakas ang mga batian dahil sa mga dumating na panauhin. Kasabay rin no'n ang
paglakas ng kaba at takot
na agad namuo sa aking puso! Pakiramdam ko ay nasa isang panaginip ako, isang
masalimuot na panaginip!
Naramdaman ko kaagad ang panunuyo ng aking lalamunan at ang agarang pagpapawis ng
aking magkabilang
kamay dahil sa takot.
"Are you okay?"
Pinisil ko ang kamay niya ngunit imbes na sagutin ay tuluyan na akong sinampal ng
katotohanang totoo ang
lahat at hindi panaginip ang nasa harapan ko.
P 35-11
"Olivia! Kalford! What a surprise!" Mahina ngunit klarong sambit ng mga babaeng
ilang dipa lang ang layo
sa gawi namin.
on point ka eros.. she's ur fiancee and ur fucking rich pero mas binigyan nya ng
pansin ang pride nya.. anu ba naman tumanggap cya ng tulong
from u.. Magkapatid cguro si kade at olivia,plano nilang tlaga ipahiya si sky,

P 35-12
CHAPTER 33
25.4K 1K 314
by CengCrdva

Downfall
Ramdam ko ang panghihina ng aking buong pagkatao lalo ng ng marinig ko ang boses ng
dalawa. Kalford's
voice echoed in my ears... Ang mala-demonyo niyang tawa na parang hinihila ako
pabalik sa malalim na
pagkakatulog. Pabalik sa malalim at masalimuot na panaginip.
"Fria, let's go home now... Please?"
"H-Ha?" Nag-excuse si Fria sa kausap para harapin ako at intindihin pero imbes na
sabihin ko ang dahilan ay
inulit ko lang ang pagmamakaawa ko.
"Let's go home." Hinila ko na siya ngunit bago pa kami makahakbang palayo ay
nakagawa na ako ng ingay.
Natabig ko ang isang may katamtamang istatwa doon kaya napunta ang lahat ng
atensiyon ng mga taong
malapit sa gawi namin, maging ang kanila Kalford!
Naningkit ang mga mata ni Olivia ng makita ako. Si Kalford naman ay halatang
nagulat pero nang magtama
ang aming mga mata ay agad siyang napangisi.
Napaatras ako dahilan para tuluyan ko ng matabig at matumba ang bagay! Maagap ang
mga kamay akong
inalalayan ni Fria.
"Uy, Sky! Are you okay?" Tinulungan niya akong makabalik sa mga paa ko.
Mas lalong lumakas ang kalabog ng aking puso ng makita ko ang paghakbang ni Kalford
palapit sa akin.
Dahil sa pagkakatitig ko sa demonyo ay bumalik narin ang tingin ni Fria dito.
"Skyrene, what a surprise..."
Nagpabalik-balik ang tingin ni Fria sa aming dalawa. Nang hindi parin ako
makapagsalita ay siya na ang
naunang pansinin ang lalaki.
"Hi, Mr?"
Hindi na ako nakagalaw ng hinarap ni Kalford ang katabi ko at agad na nagpakilala.
"Kalford."
"Mr. Kalford." Magiliw na bati ni Fria.
Diniinan ko ang kapit ko sa kan'yang kamay ng makita ang pagbaling sa akin ng
kausap.

P 36-1
"Skyrene... Skyrene..."
Dumausdos ang aking kamay palayo kay Fria at agarang napakumo. Ilang beses akong
napalunok dahil sa
paraan ng pagsambit niya ng aking pangalan. Si Olivia ay nananatiling nakatitig sa
akin ng matalim at sa
amang ngayon ay kinakausap na ako.
Inilahad ni Kalford ang kamay niya sa aking harapan pero imbes na kunin 'yon ay
umatras pa ako.
Naguguluhan akong tinignan ni Fria.
"Anong ginagawa mo rito?!" Pigil ang galit kong sambit.
I want to spit on his face! Gusto ko siyang saktan gaya ng pananakit na ginawa niya
sa akin. Gusto ko siyang
sigawan dahil sa takot at traumang naramdaman ko dala ng pambababoy niya sa akin!
Ang kapal ng mukha
niyang humarap sa akin ngayon at kausapin pa ako! Napaka-kapal ng mukhang umaktong
wala siyang
ginawang masama noon sa akin.
Nang makita ang pagtanggi ko ay nahihiya niyang kinuha pabalik ang kamay. Muli
siyang ngumisi.
"I was invited." Aniya habang patuloy na nakapaskil sa mukha ang nakakalokong
ngisi.
"Fuck you!" Gigil kong sabi na nagpagulat rin kay Fria.
Nagmamadali kong kinuha ulit ang kamay ng aking katabi at hinila siya palayo.
"Sky..." Lito niyang sambit pero sa huli ay wala narin siyang nagawa kung hindi ang
sundin ako.
Gusto ko na sanang tumakbo paalis pero bago ko pa kami makaibis patungo sa gawing
palabas ay namatay na
ang lahat ng ilaw sa venue.
"What the hell!" Kinakabahang sambit ni Fria pagkatapos ay agad akong hinarap.
Dahil madilim ay tuluyan na kaming nahinto. Nanatili kami sa aming kinatatayuan.
"Fria, uuwi na tayo, okay?!"
"Ano bang nangyayari, Sky? Nalilito ako. Do you know that man? Bakit parang-"
Napakapit ako sa kan'ya at agad na napapikit ng mariin ng marinig ang pagtunog ng
mikroponong mukhang
malapit lang sa speaker. Umingay ang loob ng venue dahil sa mga reklamong dahil sa
ingay.
"What the hell is happening?!" Tanong ng mga matatanda naming katabi na wala ring
ideya sa nangyayari.
"Kade said he prepared something tonight. Baka ito na." Bulong naman pabalik ng
isa.
"Ang sakit sa tenga. I don't like it. I hate darkness." Balik nito.
Hinila ko pa palayo si Fria. Gusto kong ipagpasalamat ang pagpatay ng ilaw dahil
nawala sa paningin ko si
Kalford at Olivia pero parang mas lalong hindi iyon nakatulong sa takot na
nararamdaman ko. I want to get
out of this place!

P 36-2
"Hello! I'm sorry if I scared all of you," Anang boses ni Kade.
Maya maya pa ay nagkaroon na ng spotlight ang gawi niya. Nakapatong siya sa
mababang entablado sa aming
harapan. Nakangiti siyang nagpaumanhin ulit.
Nagkatinginan kami ni Fria. Pasimple ko siyang tinangay palayo sa aming pwesto.
Dadahan-dahanin kong
lumayo sa lugar na ito.
"I want to thank all of you for coming. Maraming salamat at pinaunlakan niyo ang
isa sa mga pangarap ko.
Also, I would like to thank the people who donated for our chosen charity. Thank
you." Nagpalakpakan ang
lahat.
Kade nodded in front of us.
"Uuwi na ba talaga tayo? Sayang naman 'to, mukhang may surprise pa si Kade,"
Inginuso niya ang isang
malaking portrait na nasa likuran nito at natatakpan ng isang itim na tela.
Nahinto ako at napatitig sa harapan. I'm excited for that last photo I did with
him. Kampante niyang sinabi
noon na 'yon ang pinaka-best kong kuha. I want to stay. Plinano ko narin 'yon pero
ngayong narito ang
dalawang taong kinamumuhian ko ay gusto ko paring makalayo.
Nagpatuloy sa pagsasalita si Kade.
"Of course, hindi magiging posible ang lahat ng ito kung wala ang pinaka-main
event. Skyrene?"
Siniko ako ni Fria. Sinubukan kong yumuko pero dahil sa pag-uulit ni Kade sa
harapan at ang pagturo sa akin
ni Fria ay agad niya akong nakita.
"Fria!"
"Sige na! He's calling you and I think this is important, Sky."
"Sky, come here real quick please?"
Humawi ang mga tao sa aming harapan hanggang sa tuluyan ng tumambad ang kabuuan ko
kay Kade.
Iminuwestra niya ang kan'yang kamay para anyayahan akong daluhan siya sa gitna.
Binitiwan ako ni Fria at inudyukang puntahan na ang naghihintay. Umiling ako. I
don't want to stand beside
him pero sa huli ay wala na akong nagawa. Natatawa akong nilapitan ni Ylona at
hinalikan sa pisngi.
"Come on Sky! Congratulations!"
Halos mabingi ako sa palakpakan ng mga bisita. Iginalaw ni Kade ang kan'yang mga
kamay kasabay ng
tuluyang pag giya sa akin ni Ylona palapit kaya wala na akong nagawa kung hindi ang
daluhan siya sa
harapan.
Hindi naubos ang palakpakan ng lahat. Maging si Fria ay abot hanggang tenga ang
tuwa at proud na proud sa
akin.

P 36-3
"Sky..." Naamoy ko kaagad ang matapang na alak sa bibig ni Kade.
Pasimple kong hinawi ang kan'yang kamay na humawak sa akin. Mapait siyang
napangiti. I see his jaw
clenched at that. Nag iwas siya ng tingin at muling hinarap ang nakararami.
Iniwasan kong tapunan ng tingin
ang gawi ni Kalford pero hindi ko naiwasan ang anak nitong si Olivia na ngayon ay
nasa pinaka-harapan na
ng lahat.
Nanatili ang ngisi sa kan'yang labi gaya ng demonyo niyang ama. Minabuti ko nalang
ang mag-iwas ng tingin
at intindihin si Kade para matapos na ang lahat.
"To all of you who still doesn't know this lovely lady beside me, let me introduce
Skyrene Del Rio. Let's just
say that she is my favorite subject but sadly, ito na ang huli naming pagiging
magkatrabaho."
"Kade," Pigil ko sa kan'ya.
Napilitan akong harapin at ngitian ang mga taong nanunuod.
Samo't-sari ang naging reaksiyon nila dahil sa narinig. Mayroong mga masaya pero
mas marami ang gustong
malaman ang dahilan kung bakit. Imbes na intindihin ako ay nagpatuloy si Kade sa
pagku-kwento.
"We are friends. She's a good friend of mine at kahit na hindi naman matagal ang
pagiging magkatrabaho
namin ay masasabi kong sa kan'ya ang lahat ng pinaka-paborito kong kuha. She's sexy
and innocent looking.
No wonder why everyone loves her..."
Nalilito ko siyang tinignan pero ni hindi man lang niya ako tinapunan kahit
kaunting atensiyon.
"Unfortunately, ito na ang huling event na magkakaroon ng litrato niya... We are
not gonna be working
together. We are not even friends anymore-"
"Kade," Pigil kong sambit ulit para mahinto siya.
Hindi ko alam kung lasing ba siya o ano dahil sa mga sinasabi niya pero hindi na
'yon mahalaga. I just want
him to shut up. Gusto kong tapusin niya nalang ang lahat para makaalis na ako at
matapos na ito.
Sinulyapan niya ako sandali. Kitang kita ko ang pait sa kan'yang mga mata... and
that terrifies me.
Hindi ako nakagalaw sa agarang pagdapo ng kan'yang kamay sa aking mukha upang
hawiin ang mga takas ng
buhok galing sa likod ng aking tenga. Magaan niyang hinaplos ang aking pisngi.
Nang bumaba ang kan'yang mga mata sa aking labi ay muli siyang napangiti ng mapait.
Ibinaba niya ang
kamay palayo sa akin, maging ang hawak na mikropono para ibigay sa akin ang
partikular na mensahe.
"I like you, Sky... Kahit na hindi dapat. Kahit na hindi pwede. I tried to save you
but you don't want any of
that. I'm willing to do everything for you but I guess what I feel should stop. I
don't want to save you
anymore..."
"Kade? What are you talking about-"
Nanatiling tahimik ang crowd na hinihintay ang kan'yang pagpapatuloy. Umangat ang
gilid ng kan'yang labi at

P 36-4
muling hinarap ang mga naghihintay.
"You may also know Miss Del Rio because of a TV show. Actually she won. She was
praised and admire by
so many people but behind her innocent looking facade is a woman that hides the
filthiest secrets."
Napalunok ako dahil sa narinig. Ang kaninang takot ko ay muli kong naramdaman dahil
sa mga pinagsasasabi
niya. Nabanaag ko sa mga mata ni Kade ang matinding galit na hindi ko maintindihan
kung saan nanggaling.
Napaatras ako ng humakbang siya palapit. He smirked devilishly and that made me
realize something.
That eyes... That face... That smirk... Everything! Bago pa ako makagalaw ay muli
na siyang nagpatuloy.
Tumuwid siya ng tayo at bahagyang inangat ang kan'yang kamay para ituro ako.
"Everyone! I want you to meet her once again! This time, I want you to meet the
real Skyrene!"
"Kade-"
Hindi na niya ako nilingon.
"Kade!"
Napatingin ang lahat sa lalaking lumitaw sa harapan. Si Kalford. Nabuhol ang lahat
ng tino sa aking utak
dahil sa mga nangyayari pero bago pa siya tuluyang mapigilan ay hindi na niya
pinansin ang lalaki at muli ng
nagpatuloy!
"Skyrene is my sister's biggest competition. My father's mistress and my mother's
greatest downfall!" Mas
malakas niyang sambit na tuluyan
ng gumimbal sa akin!
Agad kong natutop ang aking bibig sa narinig. Pakiramdam ko ay ilang drum ng
malamig na tubig ang
ibinuhos sa akin pero hindi pa natapos do'n ang aking mga kalbaryo. Mabilis ang
naging pagdagdag ng mga
ilaw kasabay ng pagtanggal ng takip ng kung anong litratong nasa aming likuran!
Iyon ang litratong kuha namin noong hindi ko pa ginagawang trabaho ang pagmo-model.
Ang litratong kitang
kita ang aking dibdib maging ang tuktok nito dahil sa damit kong sinadya kong
ilihis para sa hinihinging
picture ni Nixon.
Ang kabuuhan ng venue ay agad na lumiwanag gawa ng mga screen na ngayon ko lang
napansin. Sa halos
kada sulok ay naroon ito at nakapaskil ang website ng Las Deux kung saan naka-post
ang picture ko at ang
nangyaring bidding ng aking virginity noon!
Nag-uunahang tumulo ang mga luha ko at agad na ipinasada ang mga mata sa kabuuan ng
lugar. Ang lahat ay
gulat na gulat sa naging pasabog ni Kade. Maging ang mukha ni Fria ay biglang
namutla habang hindi
natitinag ang pagtitig sa nakabalandrang nakaraan ko.
Hinarap ako ni Kade. Triple na ang galit sa kan'yang mga mata ngayon. Tuluyan na
akong tinakasan ng lakas
dahil sa mga nangyari. Napaatras ako pero agad niyang nahuli ang kamay ko.
"You don't want to be save and that's fine with me, Skyrene. Wala na rin akong
balak na isalba ka ngayon.
P 36-5
You are nothing but a home wrecking bitch-"
Mabilis kong hinawi ang kamay kong hawak niya at agad 'yong inangat padapo sa
kan'yang mukha!
Sa lakas ng pagkakasampal ko sa kan'ya ay napabaling siya sa kabilang banda!
Naramdaman ko ang
pamimintig ng aking palad dahil sa impact ng aking ginawa. Nagpatuloy ang pagtulo
ang aking mga luha pero
hindi ko maigalaw ang mga paa ko. Sa ginawa ko ay parang iyon na ang lahat ng
natitira kong lakas.
Ang puso ko ay wala ng nagawa kung hindi ang manghina sa loob ng aking dibdib!
Ramdam ko ang aking
pagkaupos lalo na ng marinig ang mga bulong-bulungan ng lahat ng kan'yang bisita. I
heard all their judgement
kahit na mahihina ang mga 'yon!
"You bitch!" Habol ko ang aking paghingang napatingin sa dako ng babaeng
nanggagalaiting sumusugod sa
akin!
"Via!" Matigas na sabi ni Kalford na agad hinuli ang katawan ng anak para ilayo sa
akin!
Nanghihina akong napahawak sa aking dibdib habang nagpapalit-palit ang aking mata
sa mag-anak. Hindi ko
na namalayan ang pagdating pa ng isang babaeng pumalit sa naudlot na pagsugod ni
Olivia.
Mabilis ang naging pag-angat ng kan'yang kamay na agad dumapo sa aking pisngi.
Muntik na akong napaluhod
dahil sa lakas ng pagkakasampal niya pero mabuti nalang at naalalayan kaagad ako ng
kung sinong may
mabuting loob.
The looks of Kade's visitor's were full of disgust and hate, malayo sa kaninang
lahat sila ay pinupuri ako.
They're probably cursing me. Mayayaman lang sila kaya hindi pa nila ako sinusunog
ngayon dahil sa
matinding pagkamuhi. Kahit na pilit nilang hinihinaan ang pagbaba sa pagkatao ko ay
kitang kita ang
pandidiri sa kanilang mga mukha. Maging sila Yael at Malfred ay nakita ko ang
pananatili sa isang gawi na
hanggang ngayon ay gulat na gulat parin at hindi makagalaw dahil sa mga nalaman at
nasaksihan!
"You ruined my family woman! You are disgusting! Ano! Masarap ba ang asawa ko?!
Masarap ba ang
makatikim ng kaunting kaluwagan sa buhay kahit na ang kapalit ay ang buo mong
puri?!"
"Mom!" Nag-aalalang inalalayan ni Kade ang kan'yang ina na mukha ng aatakihin sa
puso dahil sa galit.
Ramdam ko ang pag-ikot ng mundo ko. Naririnig ko ang sigawan at pagkamuhi ng
kanilang pamilya sa akin
pero pakiramdam ko ay unti-unti na akong namamanhid. Unti-unti na akong nawawalan
ng lakas at kung hindi
pa ako umalis ngayon ay tuluyan na akong mawawalan ng malay. Kalford is still
holding Olivia while Kade
is holding their mother.
Ang buong paligid ay magulo at maingay. Lahat ay parang nakikita kong sinasaktan
ako kahit na hindi naman.
Their voices made me numb. The echoes of their anger are inevitable.
"Stand up, Skyrene! Fuck, let's go now!"
Sa nanlalabo kong paningin at dibdib na halos hindi na makasagap ng hangin ay
nagawa ko parin siyang
bigyan ng atensiyon. Ito ang lalaking nakita ko at mukhang pamilyar kahit na
nahihirapan akong sabihin kung
saan ko siya nakasalamuha!

P 36-6
"Skyrene?!"
"I-I can't. Please help me?" Humahagulgol na pagmamakaawa ko.
Pinunasan niya ang aking mukha at agad akong tinulungang makatayo. Niyakap ako ng
lalaking nakaalalay sa
akin dahil sa muling pagsugod ni Olivia pero dahil sa pagprotekta sa akin ng lalaki
ay ni hindi man lang niya
nahawakan maski isang hibla ng aking buhok.
"Via!" Sigaw ni Kade.
Nagpatuloy ang kumosyon na siyang nagpaingay lalo sa kabuuan ng lugar. Buong lakas
kong inayos ang aking
sarili para makasabay sa paglalakad ng estrangherong nakahawak sa akin. Wala na
akong pakialam kung sino
siya at kung bakit niya ako tinutulungan ngayon pero hindi na ako nagtanong pa. I
just want to get out of hell.
Nagmamadali kaming humakbang palayo pero sa kalagitnaan ay muli kaming nahinto
dahil sa babaeng
humarang sa aking harapan. Kitang kita ko ang nag-uumapaw na galit sa mga mata ni
Kendall. Mabilis niyang
itinapon ang hawak niyang wine sa aking mukha at kahit na sinubukan akong ilayo ng
lalaking kasama ko ay
hindi parin 'yon sapat para hindi tumama sa mga mata ko ang ilan.
"You whore!" Gigil niyang sigaw.
Naramdaman ko ang paglapit niya pero wala ng sabi-sabi pa ang lalaking kasama ko.
Kahit na babae si
Kendall ay agad niya itong itinulak dahilan para masadlak ito sa sahig. Dahil sa
hindi na ako makagalaw,
dagdagan pa ng mata kong mahapdi dahil sa wine na pumasok dito ay nahirapan akong
maglakad.
"Come on, Sky!" Pagmamadali niya't mas hinawakan ako ng maayos.
Ginawa ko ang sinabi niya kahit pa ramdam ko ang ambang kong pagkakalaglag sa bawat
hakbang ko palayo.
My heart is probably bleeding inside. Dahil sa sobrang sakit at bigat ng dibdib ko
ay parang hindi ko na
kakayanin pa. Parang kusa nalang akong bibigay sa lahat ng mga nangyari at nalaman!
I don't know what to think anymore. Ang malakas na ingay kanina ay unti-unti ng
napalitan ng mga ugong ng
sasakyan. We're now outside but I can't even open my eyes properly. Nagtiwala ako
sa kan'yang kaya niya
akong ilayo. Nagtitiwala akong mailalayo niya ako sa mga taong 'yon.
I just want to shut down but I continued walking.
Sunod kong narinig ang pagtunog ng sasakyan at wala pang sampung segundo ay
nabuksan na niya kaagad ang
pintuan nito. Marahan niya akong binuhat dahil hindi na ako gumalaw at napakapit
nalang sa kan'ya.
Napapikit ako ng mariin ng maramdaman ang upuan ng iayos niya ako doon.
"We're leaving." Aniyang napadilat sa akin.
Gusto ko sanang magtanong pero pagod na pagod na ako. Hindi natigil ang pagdaloy ng
mga luha ko. Ang
lahat ng sakit sa aking dibdib ay damang dama ko. Lahat ng kahihiyan at pagkamuhi
ng mga tao dahil sa
nakaraan kong pilit kong itinago at kinalimutan ay patuloy akong sinasampal at
ginigising kahit na ayaw ko
na.
P 36-7
Nanghihina ang mga kamay kong napahiga doon. All my strength has left me.
Umalis narin ang lalaki sa harapan ko at agad na isinara ang pinto bago umibis
patungo sa driver's seat.
Pinanatili ko ang aking mga matang nakapikit nang maramdaman ko ang maingat niyang
pagmamaneho palayo
sa lugar ng kaguluhan.
Pagod kong pinunasan ang aking mga mata at takot na takot na niyakap ang sarili.
Hinayaan kong kumawala
ang lahat ng pait sa aking puso. Naging banayad at mabilis ang pagmamaneho niya. Sa
tuwing humihinto ay
hindi narin ako nakakadilat dahil sa patuloy at paulit-ulit na pagre-reply ng mga
nangyari kanina.
Kade is Kalford's son. And Olivia... Via... She is Kade's sister! How did I missed
that? Parang sasabog na
ang utak ko sa mga napagtanto. Patuloy ang panginginig ng aking mga labi habang
patuloy kong binabalikan
ang lahat.
Nang tumagal ang pagtengga ng sasakyan makalipas ang ilang minuto ay marahan akong
tumayo para tignan
ang dahilan. Doon ko nakita ang traffic sa daan kahit na malalim na ang gabi.
Wala sa sariling nabaling ang mga mata ko sa lalaking ngayon ay tahimik lang at
seryoso sa pagmamaneho
habang hawak ang kan'yang telepono na parang kanina pa may tinatawagan.
Umayos ako ng upo sa back seat at pilit na na inaninag ang kan'yang mukha gamit ang
rear view mirror.
Ambang bubukas na ang bibig ko para pasalamatan siya at tanungin kung saan kami
pupunta pero marahas na
bumagsak ang puso ko ng makita ang mga mata niya sa salamin.
Ang mga matang 'yon na ngayon ko lang naalala kung saan ko nakita! Ang mga matang
ilang buwang sumunod
sa akin sa Shieffiele! Ang mga matang tandang tanda ko! Oo siya 'yon! Hindi ako
pupwedeng magkamali!
Siya ang palaging sumusunod sa akin! Ngayong wala siyang maskara ay kitang kita ko
na ang kabuuan ng
kan'yang hitsura.
Siya ay isa rin sa matagal nang naghihintay ng pagkakataong masaktan ako! Siya
'yon! Wala ng iba! At
ngayon, ako na ang kusang lumapit para isuko ang sarili!
"Pick it up... I got her!" Nawawalan na ng pasensiyang sabi niya at wala sa
sariling napatitig narin sa
salaming nasa harapan ng mapansin akong nakatingin pabalik sa kan'ya!
Siya nga 'yon and he's now kidnapping me! He's my stalker and I'm still in hell!
OMFG gg

P 36-8
CHAPTER 34
29.5K 1.1K 333
by CengCrdva

Time To Choose
"Fuck!"
Napaigtad ako sa matigas niyang pagmumura sa wika ng ingles! Mas lalo akong
kinabahan ng makita ang
agad niyang pagtapon ng cellphone sa dashboard!
Hindi na ako nagdalawang-isip pang buksan ang pinto pero mas maagap ang mga kamay
niyang nai-lock iyon
sa kan'yang gawi!
"Stop the car! Pakawalan mo ako!" Nanginginig sa takot kong sigaw.
"Skyrene, calm down!"
"No! Stop the car and let me go! Please!"
Ilang beses ko pang sinubukang buksan ang pinto pero bigo ako. I tried breaking the
window with my hands
but I failed.
"Skyrene, please stop!"
"No, you stop! Pakawalan mo ako! Pakawalan mo ako!" Halos mapaos na ako sa
kakasigaw pero hindi ako
tumigil!
Bumilis ang arangkada niya pagtapos humawi ng mga sasakyan sa aming harapin. Sa
bawat kalampag ko ng
bintana ay siya namang pagmumura niya at pagpipigil sa akin. Nang makita ko ang
suot kong sapatos ay agad
ko iyong kinuha para tulungan akong basagin ang bintana ngunit bago pa iyon lumapat
ay marahas na niyang
inihinto ang sasakyan.
Agad akong napasiksik sa gilid ng makita ang pagmamadali niyang tanggalin ang
kan'yang seat belt at daluhan
ako sa likod. Mabilis niyang nahawakan ang aking kamay kahit na buong lakas ko na
ang ginugol ko
makapiglas lang sa pagkakahawak niya.
"Let go of me! let go of me!"
"Skyrene, stop it!"
"Anong gagawin mo! Pakawalan mo ako! Pakawalan mo na ako!" Takot na takot ko nang
sigaw na halos
maputol na ang mga litid sa aking leeg!
"Sky, stop! Just stop!" Mas malakas niyang sigaw na nagpatigil sa akin sa
pagpupumiglas.

P 37-1
Nagpatuloy ang hagulgol ko dahil sa takot pero ng matitigan ko ang kan'yang
nangungusap na mata ay mabilis
kong pinigilan ang pagkawala ng aking mga hikbi.
Hinihingal siyang umupo sa tabi ko pero hawak-hawak parin ang aking kamay.
"B-Bakit mo ako sinusundan?! I-Ikaw 'yon! Hindi ako pwedeng magkamali! Ikaw ang
palagi kong nakikita sa
university! Ikaw 'yong palaging nagmamasid sa bawat kilos ko!"
"I know and I'm sorry!"
"No!"
What? Sorry?! No! Hindi! This is just his way to shut me up before doing God knows
what! Buong lakas
kong hinawi ang mga kamay ko sa kan'yang pagkakahawak pero mas pinag-igi niya 'yon.
"Skyrene Del Rio!" Mas diniinan niya ang kamay kong kan'yang hawak kaya tuluyan na
akong nahinto.
Umalpas ang impit kong paghagulgol. Kinalma niya ang kan'yang sarili sa pamamagitan
ng ilang beses na
paghinga.
"I won't hurt you, okay? Hindi kita sasaktan at wala akong masamang intensiyon
sa'yo..." Aniya. "Trabaho
lang."
Napipi na ako dahil sa huling narinig. I shouldn't trust him but his deep set of
eyes tells me that he's being
honest. Pagod na akong magtiwala sa mga tao pero sa hindi malamang dahilan ay gusto
kong maniwala sa
lalaking kaharap.
Hindi nawala ang pakikipagtitigan niya sa akin na tinutulungan ring humupa ang
lahat ng takot, galit at
pangamba ko. Nang makita niyang hindi na ako pumipiglas ay dahan-dahan na niyang
binitiwan ang
magkabila kong kamay.
Madali niyang binalikan ang bagay na nasa dashboard, ang kan'yang telepono.
Pinanuod ko siyang kalikutin
ang hawak habang pasimple kong inaabot ang sapatos ko. If I need to hurt him with
this, then let it be.
Makikipagpatayan nalang ako sa kan'ya kaysa ang magawa niya ang matagal na niyang
pakay sa akin!
Maya maya pa ay iniharap na nito sa akin pabalik ang telepono. Nawalan ng lakas ang
kamay kong may
hawak at agad na nabitiwan ang sapatos. Napaawang ang aking bibig ng mapatitig sa
ipinakita niyang isang
litratong mayroong dalawang lalaking magkaakbay.
Nagpatuloy ang mga luha ko lalo na ng makita ang masayang mukha ni Eros sa litrato
habang masayang
kaakbay ang lalaking kasalukuyang nasa aking harapan.
Nakasuot ang dalawa ng military attire at tiyak akong matagal na ang litratong
'yon. Eros looks so young in
the photo.
"He is my friend Skyrene and this is my job."
Ibinaba niya ang kan'yang telepono at mas maayos akong hinarap. Pagod kong hinawi
ang mga luhang patuloy
paring kumakawala sa aking mga mata.
P 37-2
"A-Anong ibig mong sabihin?"
"Eros asked me to follow you. It sounds creepy but yeah," Huminto siya at kinuha
ang isang panyo para
ibigay sa akin. May pag-aalinlangan ko namang kinuha 'yon. "Let's just say that he
wants to make sure that
you're safe..."
Hindi ako sumagot. Tinitigan ko lang siya.
"Please don't blame me for being the creepy guy. Your fiance is just worried about
you and he is right. He
has something big to worry about."
Wala parin akong naisagot kaagad sa kan'ya. Nanatili lang ang mga mata kong
nakatitig sa nangungusap
niyang mga mata. Nang maramdaman kong huminto na ang mga luha ko ay ilang ulit
akong suminghap para
ihanda ang sariling magsalita.
"I'm sorry if I scared you so many times. I'm not really good at hiding,"
Sinulyapan niya ang kan'yang
katawan. "I'm kinda big for hiding in small places. I'm sorry, Sky."
Umiling ako kaya kumunot ang kan'yang noo.
"You can ask anything if you are still doubting me. Sasagutin ko lahat sa abot ng
makakaya ko. I know you
want to ask me a bunch of questions para masigurong nagsasabi ako ng totoo. Let me
convince you more-"
"I-It's okay. I believe you." Wala sa sarili kong bulalas.
Sinulyapan kong muli ang hawak niyang telepono para sabihing ang litratong kan'yang
pinakita ay sapat na
para maniwala ako. Kumawala ang paghinga niya ng malalim na tila nabunutan ng tinik
sa dibdib.
Tumango tango siya at agad na sumandal sa upuan. Wala sa sariling napahilamos siya
ng kan'yang mukha.
"B-But you're right... I want to ask you questions,"
Napaahon siya ulit.
"Anything, Sky... Anything." He smiled.
Nilunod ko ang lahat ng bara sa aking lalamunan. Ramdam ko parin ang takot pero
ngayong nasa harapan ko
na siya at alam ko na ang pakay niya sa akin ay tila napawi ulit ang mga 'yon. I
feel like I'm now in a safer
place. Hindi man si Eros ang kaharap ko ay panatag ako. Umangat ang aking kamay
para damhin ang puso ko
at kalmahing muli.
"L-Let's start by your name?"
"Right,"
Pinagdiin ko ang aking labi ko at tinitigan siya ng mataman. Is that his name? Bago
pa ako makabuo ng sagot
sa sarili kong tanong ay nalaglag na ang aking mga mata sa kan'yang kamay na
inilahad niya sa aking harapan.
"Malcolm."

P 37-3
Marahan akong tumango sabay tanggap ng kamay niya. Marami akong naitanong kay
Malcom at marami rin
siyang naipaliwanag sa akin kaya kahit paano ay nabasag ang malaking pader sa
pagitan naming dalawa.
"He's still not answering me." Iritado na niyang sabi habang maingat na nagda-
drive.
Inalis ko ang aking tingin sa labas. Kinapa ko ang aking maliit na sling bag at
kinuha doon ang aking telepono.
Humigpit ang aking kamay doon pero nagawa ko parin idial ang telepono ni Eros. Wala
pang isang tunog ay
sinagot na niya kaagad.
"Eros..." Nabasag ang boses ko.
Gusto kong magsumbong. Gusto kong magpatuloy. Gusto kong humingi ng tawad sa lahat
ng eskandalong
nagawa ko ngayon pero imbes na 'yon ang gawin ay muli na akong kinain ng aking mga
emosyon dahilan para
mapaiyak nalang ako. Sa pangalawang pagkakataon ay inihinto ni Malcolm ang
sasakyan. Nanghihina kong
ibinigay sa kan'ya ang telepono para siya na ang kumausap rito.
"We're in trouble Mr. Vergara." Unang sambit niya palang ay hindi ko na nakayanan
ang pakikipagtitigan sa
kan'yang nangungusap na mata.
I let him talk to Eros. Medyo matagal ang naging usapan nila bago siya muling
bumalik sa sasakyan. Nanlumo
ako ng makitang wala na ito sa kabilang linya.
Malcolm said that Eros will call his people to handle the situation. Sa ngayon ay
gusto niyang sa bahay ako
ni Eros dumiretso gaya ng utos nito kaya wala akong nagawa.
Si Malcolm ang naging lakas at tagapagtanggol ko. Hindi ko na alam ang mga nangyari
sa pag-uusap nila at
hindi ko narin nagawa pang mang usisa.
"I will stay here, Sky. Get some rest." Aniya.
Isang tango nalang ang naisagot ko.
Pagkapasok ko ng kwarto ay dumiretso na ako kaagad sa banyo at nag-ayos ng
madalian. Pagkatapos no'n ay
lalabas sana ako ulit para kausapin si Malcolm ngunit ng marinig kong abala parin
siya sa pakikipag-usap sa
kabilang linya ay hindi na ako nang istorbo.
Bumalik ako sa kama at doon muling nalunod sa malalim na pag-iisip. Sa dami no'n ay
nawala na sa utak ko
ang mga huling exams ko para bukas. Ang lahat ng kailangan kong pag-aralan.
Nakatulugan ko nalang ang
pag-iyak.
Ilang beses akong naalimpungatan dahil sa bangungot na ilang ulit akong hinihila
pailalim. Ang mukha ni
Kalford. Ang mukha ni Kade, Olivia at ang kanilang ina. Maging ang mga hiyaw ng
pagkamuhi sa akin ay
hindi rin ako pinalagpas.
Napatalon ako ng makita ang pagtulak sa akin ni Kade sa isang malalim na bangin
kaya ako tuluyang nagising!
Hinihingal akong umupo sa kama kasabay ng pagsapo ko sa aking dibdib. Nang subukan
kong dumilat ay
napapikit lang ako dahil sa sikat ng araw na bumungad sa akin gawa ng bintanang
nakalihis ang kurtina sa
magkabilang gilid.
P 37-4
Inihilamos ko ang aking mga kamay sa aking mukha. Dinama ko ang mga luha doon pero
wala ng lumalabas
sa mga mata ko. Nang marinig ko ang pagtunog ng aking cellphone ay madali ko iyong
kinuha.
I received a lot of messages. Agad kong binuksan ang nakita kong mga nauna na
galing kay Fria.
Fria:
Where are you, Sky?
Fria:
Sky, I'm sorry wala akong nagawa. I don't know how to react to that and I was so
wrong to judge you. Alam
kong hindi dapat pero wala akong ginawa.
Fria:
Sky?
Fria:
Sky, I don't believe them. Hindi ako naniniwala. I want to hear it from you. I want
to hear your side of the
story.
Fria:
I hope you are safe.
Binura ko ang mga texts niya pero natigil ako sa mga mensaheng ngayong umaga lang
dumating.
Fria:
Sky papasok ka pa ba? Tatapusin mo pa ba ang exam?
Umangat ang tingin ko sa itaas na bahagi ng aking telepono. I still have two hours
to prepare para tapusin ang
huling exam ko ngayong araw semester.
Fria:
Sky don't go to school! Stay wherever you are!
Napalunok ako at nanginginig siyang nireplayan.
Ako:
?
Fria:
You're the last part of the Slam Sky. Ang lahat ng nangyari kagabi ay lumabas na
ngayon dito sa university!
Don't come here!
P 37-5
Tuluyan ng nalaglag ang puso ko sa nabasa. Hindi ko na siya nireplayan. Akala ko
pagkatapos ng bagyo ay
payapa na pero ilang bagyo yata ang nakapila sa daraanan ko. Mabilisan ko nalang
binasa ang text ni Eros.
Magre-reply narin sana ako pero naudlot 'yon ng makarinig ako ng mga mahihinang
pagkatok.
Inilapag ko ang aking telepono sa kama para daluhan ang panauhin. Bumungad sa akin
si Malcolm na ngayon
ay bagong ligo na at mukhang tapos naring gawin ang mga ritwal niyang ginagawa
tuwing umaga.
"Breakfast?"
Umiling ako. Tipid niya akong nginitian bago marahang tumango.
"You need to eat before I tell you something, Skyrene."
"What is it?"
"Have breakfast with me first."
Akmang tatalikod na siya para tumungo sa dining area pero muli akong nagsalita.
"No, Malcolm. What is it?"
Napayuko siya. Nakita ko rin ang pagbuntong hinga niya bago sagutin ang aking
tanong.
"It's about your school." Tipid niyang sagot.
Tumalikod na siya pero nanatili ako sa aking kinatatayuan.
"Alam ko na Malcolm," Pagod kong sambit. "Alam ko nang ako ang sorpresa at nasa
huling parte ng slam.
We don't have to eat breakfast before you tell me that. Alam ko na."
Marahan siyang pumihit para muli akong harapin. Nakita ko kaagad ang lungkot sa
kan'yang mga mata.
"Alright," He heave a sigh. "Kung ayaw mong kumain, mas mabuti pang tawagan mo
nalang si Eros ngayon.
He's waiting for your call."
Napalunok ako at agad siyang tinanguan. Hindi ko alam ang dapat kong maramdaman
pero nanaig ang muling
pagsibol ng takot sa aking dibdib.
Bumalik ako sa kwarto at agad na ginawa ang sinabi niya. Nakailang ring na sa
kabilang linya ang telepono
ni Eros pero hindi niya parin sinasagot ang tawag ko. Hindi ko alam kung ano ang
importante naming paguusapan pero ngayon palang ay inihahanda ko na ang sarili ko.
Pinutol ko ang unang tawag at muli siyang
tinawagan. This time, unang ring palang ay sinagot na niya 'yon.
"Eros-"
"Why are you always getting yourself into trouble, Skyrene." May pag-aalala ngunit
may pagkadismaya
niyang bungad.
I bit my lower lip at that. Hindi iyon ang ini-expect kong marinig sa kan'ya pero
wala na akong magawa kung

P 37-6
hindi ang magpaumanhin nalang dahil sa lahat ng gulong nagawa ko. He is right. Ako
lang ang dapat sisihin sa
lahat ng mga nangyayari ngayon. Ako lang naman kasi ang tangang palaging lumalapit
sa gulo. Ang tangang
hindi na natuto na umasa at magtiwala sa ibang tao.
"I-I'm sorry..."
"I know... But we can't change everything with just saying that, Sky," His voice is
cold and hurting.
Narinig ko ang malalim niyang pagbuntong hinga. Ang boses niya ay mukhang pagod na
pagod narin sa lahat
ng mga nagawa ko.
"I hate to say this but I need you to make a decision now. I need you to give me an
answer, Skyrene."
"W-What do you mean, Eros?"
"I'm tired..." Bumagal ang kan'yang pagsasalita na tila naupos na talaga dahil sa
lahat ng mga nagawa ko. Ang
tono ng boses niya ang dahilan ng pagbigat muli ng aking dibdib.
"Do you really love me, Skyrene?"
"Of course, Eros! You know that."
"Then come with me..." Hirap na niyang sambit. "Kung talagang mahal mo ako ay ako
ang pipiliin mo
ngayon."
"Eros-"
"I need your answer, Skyrene. I don't want to wait any longer... I want to know if
we can still do everything
that we planned. Kung tayo ba talaga o hindi. I don't want to do this pero lumiliit
na ang mundo para sa ating
dalawa. I'm exhausted, Skyrene... Pagod na rin ako."
"Eros..."
"I understand that your siblings need you but I need you too. I fucking need you
more that anything else,
baby..." Nabasag na ang boses niya dahil sa paglamon ng kalungkutan at sakit.
Kumawala nang muli ang mga luha ko ng marinig ang pagsinghap niya.
"Kailangan ko pa bang magmakaawa para piliin mo naman ako?"
"Hindi! Hindi, Eros."
"Then come with me. We'll leave tonight and go abroad. Gusto kong ilayo ka sa lahat
ng gulo rito. We need
to leave before things get even messier."
Nanginig ang labi ko kasabay ng pagsikip ng aking dibdib. His helpless voice made
my pain worst. Damang
dama ko ang lahat ng sakit sa boses niyang nagmamakawa para sa buong pagmamahal ko
at doon ko naisip na
ito na ang huling pisi ng kan'yang pasensiya. Ang boses niya ay punong puno ng pag-
asa para sa huling
pagkakataon para sa aming dalawa.

P 37-7
"Kung talagang mahal mo ako sasama ka sa akin. Hahayaan mo akong ilayo ka rito..."
"Eros, mahal na mahal kita at sasama ako sa'yo... sasama ako!" Diretsahan ko nang
sagot.
Sa pagkakataon 'yon ay mas matimbang sa akin si Eros. Ayaw ko na siyang paasahin at
paghintayin pa.
Ramdam ko rin na kapag binigo ko siya ay ito na ang huli at hindi ko 'yon
kakayanin. I don't want to lose
him... Hindi ko kaya.
"I'll wait for you... Malcolm has everything that you need. Kung 'yan na ang
desisyon mo, hihintayin kita sa
airport. Maghihintay ako..."
"Pupunta ako. Pupunta ako, Eros..."
Doon na natapos ang pag-uusap namin. Hindi na ako kumain kahit na ilang beses akong
pinilit ni Malcolm
bago kami umalis sa bahay ni Eros.
Nadaanan namin ang Shieffiele habang patungo kami sa West Side. Sa labas ng
kalmadong harapan ng
unibersidad ay tiyak akong taliwas kung ano ang nasa loob. Ipinilig ko nalang ang
aking ulo.
Habang nasa daan ang buong buo na ang desisyon kong iwan ang lahat para kay Eros.
Ang kulay kahel na
paligid ang nagdagdag ng lungkot na aking nararamdaman. Sumalubong kaagad sa akin
si Zuben na pauwi
palang galing sa shop. Sumunod naman si Cassy at sabay na kaming tatlong pumasok sa
bahay.
Natatakot man akong sabihin sa kanila ang desisyon ko pero wala na akong magagawa
pa. Iniwan ko muna
sila sa baba at ako'y pumanhik na sa aking kwarto. I texted Valerie to come at wala
pang ilang minuto ay
naroon na siya kaagad.
Napahagulgol ako ng makita siya kaya kaagad niyang isinarado ang pintuan. Dinala
niya ako sa kama at doon
na ako nagsimulang magkwento. Ilang beses siyang nagmura dahil sa galit na
nararamdaman pero ng sabihin
ko ang huling parte ng kailangan kong gawin ay tumulo narin ang mga luha niya.
"Sky, you don't have to feel guilty about that. Deserve mo rin ang sumaya at sa
ngayon ay mas kailangan mong
gawin ang sinabi ni Eros dahil para rin naman sa'yo ang lahat ng ito."
"I know, Val."
Marahan niyang pinunasan ang mga luhang patuloy ang paglaglag sa aking mga mata.
"You don't have to worry about them. Marami kaming magbabantay sa kanila rito. Alam
ko naman na kahit
saan ka mapadpad ay hinding hindi mo sila pababayaan. Malalaki narin ang mga
kapatid mo at siguro naman
oras na para ang sarili mo naman ang isipin mo. Ngayon wala na akong pakialam kung
magkamali ka o
magsisi sa advice ko pero gusto kong pakinggan mo naman ang puso mo sa pagkakataong
ito. Bigyan mo
naman ang sarili mo. You deserve to be happy. You deserve, Eros."
Tanging tango nalang ang naisagot ko. Muli niya akong niyakap at kinalma.
"They will understand you. Lahat naman maiintindihan nila, matatalino ang mga
kapatid mo at kung
magkimkim sila ng galit ay hindi mo na 'yon kasalanan, okay?"

P 37-8
Nagpatuloy ang pag-uusap namin ni Valerie. Ipinakilala ko dito si Malcolm na
naghihintay lang sa aking
matapos. Nang makapag-empake na ako ay sinabi niya ang oras ng flight namin ni Eros
paalis ng bansa.
Medyo gabi na 'yon dahil gusto raw ni Eros na makausap ko pa ang mga kapatid ko.
That's what I did. Kahit na labag sa loob ni Ramiel ang umuwi ay wala na siyang
nagawa dahil si Valerie na
mismo ang kumaladkad sa kan'ya para lang masabi ko ang lahat ng gusto kong sabihin
sa huling pagkakataon.
Rigel understands me. Noon pa namang una ay alam na niyang mangyayari ang ganito
kaya matagal na siyang
naging handa.
"Hinding hindi ko kayo pababayaan. Kahit nasa Australia na ako ay hinding hindi ko
kayo babalewalain. I
will still provide for your needs, lahat lahat." Natigil ako ng makita ang pagtaas
ng gilid ng labi ni Ramiel at
agarang pag-iling.
"Ito lang ba kaya mo ako tinawag?" Nakatingalang tanong niya kay Valerie pero ang
huli ay hindi nagpatinag.
"Makinig ka, Ramiel-"
"Alam ko naman nang darating sa ganito, e," Tumayo siya at ibinaling ang buong
atensiyon sa akin. "Hindi mo
na kailangan pang magpaalam, Skyrene. Matagal ko ng tanggap na iiwan mo rin kami."
Tumayo narin ako para pantayan siya. I want to hug him. Gusto ko siyang yakapin.
Gusto kong gisingin ang
kapatid kong malaki ang pang-unawa sa akin pero wala akong lakas ng loob. Ang galit
sa kan'yang mga mata
ay punong puno at nag uunapaw. Dahil do'n ay hindi ko makita ang kapatid kong
simula umpisa ay naging
katuwang ko na.
Humakbang siya palayo pero hinarangan siya kaagad ni Valerie.
"Ramiel, 'yan na ba talaga ang ipapakita mo ngayon kay Skyrene pagkatapos ng lahat
ng isinakripisyo niya sa
inyo?" Ani Valerie na ngayon ay hindi na mapigilan ang paglabas ng galit.
"Val..." Mahinahon kong sambit kahit na gusto na namang tumulo ng mga luha ko.
Kailan ba mapapagod ang mga mata ko sa pag-iyak?
"Ram,"
Humakbang si Valerie palayo. Sinenyasan ko siya para ialis muna sila Cassy na
madali niya namang
naintindihan at ginawa.
Si Rigel naman ay nanatili sa tabi namin. Nang makaakyat na sila Valerie at
maisarado na ang pintuan ay saka
lang ako nagpatuloy.
"Ramiel. hindi ko hinihinging intindihin mo ako," Hinarap niya ako kaya ako
nagpatuloy. "Gusto ko lang
magpaalam ngayon ng maayos. Gusto kong sabihin na alagaan mo ang mga kapatid mo
habang wala ako..."
Sinulyapan ko rin si Rigel. "Kayong dalawa ni Rigel na muna ang bahala kila Cassy."
"Alam ko na ''yon. Wala ka na bang sasabihin? Pwede na ba akong umalis? Baka ma-
late ka narin 'di ba?
Sige na."

P 37-9
Maagap kong nahawakan ang kamay niya ng makita ang amba niyang pag alis.
"Ramiel,"
"Oh bakit? May kailangan ka pa? May nakalimutan kang sabihin? Do you want me to hug
and kiss you
goodbye?"
Nanghihina kong binitiwan ang kamay niya dahil wala na akong makuhang amor sa mga
'yon. Masyado ng
matigas ang loob niya sa akin at doon na ako todong nasaktan. Doon ko na naisip ang
lahat ng mga
isinakripisyo ko para sa kanila. Doon ko na naisip na tama lang na sumama ako kay
Eros ngayon. Tama lang
ang lahat ng desisyon kong ito.
"Ano?" Untag niyang naging mitsa ng pagpintig ng utak ko.
"You know what, Ramiel? Pagod na akong magpaliwanag sa'yo. Pagod na akong
magmakaawa na intindihin
mo kahit ngayon lang! Pagod na pagod na ako sa'yo!"
Tumawa siya ng sarkastiko. "Good! Makakapagpahinga ka na ngayon. Congrats!"
Marahas kong naramdaman ang pait sa bawat binitiwan niyang salita na dahilan ng
agarang pag-angat ng
kamay ko para saktan siya. Itinaas ko ang aking kamay ng makita ko ang pag-awat ni
Rigel sa akin matapos
dumapo ang malutong kong sampal sa mukha ng kapatid!
"Diyan ka lang!" Sigaw ko.
Malakas ang pagkalabog ng puso ko at ang nararamdaman kong galit ngayon ay sobra-
sobra na. Dahil doon
ay hindi ko na napigilan ang sampalin siya ng isa pang beses... at isa pa.
"Ate!" Hiyaw ni Rigel pero hindi ako nagawang lapitan dahil sa sinabi ko kanina.
Nakaigting ang panga ni Ramiel at hindi nagawang gumalaw sa kan'yang kinatatayuan
pagkatapos ng mga
natamo.
"Ano bang nagawa ko sa'yo, Ramiel huh?! Anong nagawa kong kasalanan sa'yo at ang
damot-damot mo!"
Ayaw kong umiyak sa harapan nilang dalawa pero huli na. Sa galit ko ay kumawala na
ang lahat ng
pinipigilan kong mga emosyon!
"Hindi pa ba sapat na nabuhay ko kayo? Hindi pa ba sapat na napag-aral ko kayo at
napalaki ng ganito, huh?!
Putang ina, Ramiel wala kang alam sa lahat ng pinagdaanan ko! Wala kang alam sa
lahat ng hirap ko
madugtungan lang ang buhay ninyong apat!"
Nakita ko ang pagkawala ng mga luha sa kan'yang mata pero hindi iyon naging dahilan
para tumigil ako.
"Hindi mo alam na ginawa ko ang lahat para sa inyo! Ibinigay ko ang lahat ng meron
ako para sa inyo!
Maging ang pagkababae ko ay hindi ko pinag-isipang ibenta para mabigyan kayo ng
magandang buhay! Hindi
mo alam na muntik na akong ma-rape para mapanindigan kayo! Hindi mo alam na
pinagpi-piyestahan na ako
ng lahat ng tao sa university dahil sa mga ginawa kong para rin naman sainyo! Hindi
mo alam dahil wala ka
namang pakialam! Sarili mo lang ang iniisip mo! Ang nararamdaman mo lang ang
inaalala mo at pagod na
P 37-10
pagod na ako sa'yo!"
Nanghihina akong napabalik sa pagkakaupo kasabay ng paglalim ng aking pag-iyak.
Walang gumagalaw sa
kanila at wala ring naglakas loob na magsalita dahil sa mga kumawalang salita sa
aking bibig. Kung tutuusin
ay ayaw kong manumbat pero sumabog na ako! Ubos na ubos na ang pasensiya ko.
"Kailangan kong umalis para iwasan lahat ng tsismis. Kailangan kong umalis para
itama ang mga
pagkakamali ko. Kailangan kong umalis para hindi mawala sa akin si Eros. Ito na ang
huli, Ramiel... Pagod
na pagod na sa akin si Eros dahil kayo ang inuuna ko palagi. I was being unfair
because I love you! Mahal na
mahal ko kayong lahat na handa akong ibigay sainyo lahat ng kaya ko pero mali na!"
Nanginig ang magkabila
kong balikat.
"Ate..." Umupo sa tabi ko si Rigel para bigyan ako ng yakap.
"Si Eros... Siya lang ang kasiyahan ko at hindi ko kakayanin na mawala siya ngayon
sa buhay ko," Umangat
ang tingin ko pabalik kay Ramiel. "Sana naman ibigay mo na sa'kin 'to, Ramiel...
Kahit ito nalang, Ramiel...
Parang awa mo na..."
Nag-iwas siya ng tingin sa akin at hinawi ang mga luhang kumawala sa kan'yang mata.
Imbes na magsalita ay
tinalikuran niya nalang kami ni Rigel.
"Ate, tama na naman..." Patuloy niya akong inaalo.
Maya maya pa ay dumami na ang mga kamay na yumayakap sa akin. Mas lalo akong naging
emosyonal. Ang
plano kong simpleng pamamaalam ay nauwi na ng tuluyan sa iyakan.
"Patawarin niyo ako kung simula ngayon ay mas uunahin ko na si Eros... Hindi ko
kayo pababayaan kahit na
malalayo ako sainyo ngayon-"
"Ate, it's time. Tama na ang iyak. Naiintindihan namin ang desisyon mo." Si Rigel.
Ang mga sumunod naming usapan ay napuno na ng iyakan. Wala na akong nagawa kung
hindi ang tumigil nang
sa gayon ay mahinto rin sila. I need to be strong for them. Malaki ang
pagpapasalamat ko kay Valerie na
siyang nagpalawak ng paliwanag ko. Siniguro ni Valerie na naintindihan nila ang
dahilan ko at hindi naman
masama ang aking gagawin.
"Mag-iingat kayo do'n ha." Niyakap niya ako at hinalikan sa pisngi.
"Ikaw na ang bahala rito, Val... Please help me."
"Ikaw naman, oo naman! Kami na ni Nana ang bahala sa mga 'to. Ako narin ang
magpapaliwanag kung bakit
hindi ka na makakapagpaalam sa kan'ya. Huwag ka ng mag-alala okay?"
Tumango ako at muli siyang niyakap ng mahigpit. Gano'n rin ang ginawa ko sa mga
kapatid ko bago tuluyang
magpatianod kay Malcolm.
Hindi ko na sila nilingon pa dahil baka maiyak na naman ako. Nang palabas na kami
ay nadaanan namin ang
mga tambay na nag-iinuman na naman. Imbes na hintuan sila ay hindi ko na inabala si
Malcolm.

P 37-11
Huminga ako ng malalim ng tuluyan na kaming makalabas ng West Side. Naghalo-halo
ang mga
nararamdaman ko ngayon.
Malungkot ako dahil tiyak akong matagal kong hindi makikita ang mga kapatid ko pero
mas nananaig ang
tuwa sa aking puso sa isiping makikita ko na si Eros at maipapangako na siya naman
ang uunahin ko sa
ngayon.
I want to make him happy because he deserves that. Sa ngayon ay siya naman ang
dapat kong isipin, siya lang
gaya ng ginagawa niya para sa akin. I want to give him my full attention. Kung
yayayain niya na akong
magpakasal ay hindi na ako magdadalawang isip pa. Masyado na akong maraming
pinalagpas na pagkakataon
para sa kasiyahang ito at tama na.
Matagal ko narin dapat ginawa ito para sa kan'ya. Matagal ko na sanang inisip ang
lahat ng mga plano naman
at ginawa nalang. Sana hindi na nangyari ang lahat ng gulo pero wala na akong
magagawa.
Ito nalang ang tanging paraan para makabawi sa kan'ya at maitama ang mga mali. I
want to prove him that I
love him so much... Na siya lang ang mamahalin ko ng ganito at handa akong
patunayan 'yon ngayon. Ito na
ang pagkakataon kong bumawi sa lahat ng sakripisyo at pasensiyang ibinigay niya sa
akin.
Halos dalawang oras ang naging biyahe namin ni Malcolm patungong airport. Imbes na
malungkot ay mas
inisip ko nalang ang lahat ng mangyayari kapag nakaalis na kami ng bansa.
We'll live together. Mas matututukan ko ang relasyon namin, maging siya. Kung ano
ang ibibigay niya at
iaalok sa aking trabaho ay hindi narin ako magdadalawang isip pa. I want to be with
him. I want him. All of
him...
"Thank you, Malcolm." Nakangiti kong sabi matapos niyang ibaba ang maleta kong
dala.
"He's waiting inside," Ngumiti siya at tinapik ang aking balikat. "You made the
right decision Sky and I hope
you're happy with it."
"I am more than happy," Buong puso kong sambit. "Thank you creepy guy." Pagbibiro
kong nagpatawa sa
kan'ya.
"'Yan. Mas bagay pala talaga sa'yo ang tumatawa. Anyway, sige na. I'll get going.
Send Eros my regards,
okay? You two be happy."
Dahil sa nag-uumapaw kong tuwa ay wala sa sariling napayakap narin ako sa kan'ya.
He saved me. Siya ang
tumulong sa akin na maiwas pa sa mas malaking kahihiyan kagabi. Siya rin ang nag
ayos ng lahat para
mangyari ang ganito, para makita ko si Eros at tuluyang makasama.
"I'll get going. Bawal magtagal dito, e"
I nodded.
"Thank you, ulit."
"No worries!" Ngumiti siya at tuluyang nang bumalik sa kan'yang sasakyan.

P 37-12
Bumusina si Malcolm kaya kumaway naman ako bago siya tuluyang sundan ng tingin
habang palayo ng
palayo. Nang makawala na siya sa aking mga mata ay umibis na ako paharap sa
entrance na airport.
Lumakas ang pintig ng aking puso pero sa pagkakataong ito ay hindi na iyon puro
lang sakit. I will see Eros
tonight. Masaya akong makita siya. Miss na miss ko na si Eros and I can't wait to
be in his arms again.
Huminga ako ng malalim at agad na naglakad patungo sa daang papunta sa departure
area. Kinuha ko ang
aking cellphone para sana i-text sila Valerie na nasa airport na ako at ilang oras
nalang ay aalis na ng bansa
pero natigil ako ng makita ang ilang missed calls ni Rigel.
Maging si Valerie, Cassy at Ramiel ay mayroon din. Kinakabahan man pero nagpatuloy
ako sa paglalakad.
Naka-silent kasi ang cellphone ko kaya ngayon ko lang nakita ang mga ito.
Huminto ako sandali sa isang gilid para tawagan si Rigel at tanungin kung bakit ang
dami nilang tawag.
Siguro nga namiss lang kaagad nila ako o baka may naiwan ako pero ang lahat ng
katanungan sa aking utak ay
agad ring nasagot.
"Ate! Y-You called!"
Napahigpit ang kapit ko sa handle ng aking maleta ng marinig ang boses niyang
nanginginig at punong puno ng
takot. Narinig ko ang sigawan ng mga kung sino sa background pero bago pa ako
makapagtanong ay muli na
siyang nagsalita.
"Ate, I'm sorry! I'm sorry! He is here!"
"Rigel? Anong nangyayari diyan?!" Mas bumilis ang arangkada ng puso ko ng marinig
ang boses ni Zuben na
umiiyak na ng sobra!
"Rigel, what is happening?! Sinong nandiyan?!"
"Kuya, Ram!" Sigaw ni Cassy sa background na gaya ni Zuben ay grabe narin ang pag-
iyak.
"Ate! He's here!"
"Rigel! Calm down! Anong nangyayari?! Sino ang-"
"Herald is here Ate!" Takot na takot niyang sigaw na pumutol sa akin.
"P-Papa is back and he's taking the kids!" Aniyang naging dahilan narin ng
panginginig ng buo kong pagkatao
bago tuluyang mamatay ang tawag.
Bakit ngayon ka naman nagtanong nang ganyan :< Sabi na ehh. .

P 37-13
CHAPTER 35
28.8K 1K 295
by CengCrdva

Sacrifice
Natutop ko ang aking bibig ng makitang wala na si Rigel sa kabilang linya. I tried
calling him again pero sa
kasamaang palad ay wala na akong load!
"He's taking the kids!" Muling pag-uulit ng takot na takot niyang boses na tuluyan
ng naging dahilan ng
panginginig ng aking mga tuhod!
I've never heard that name for so damn long and yet it still gives me chills! Ayaw
kong maniwala. Gusto kong
gisingin ang sarili ko sa pagpapatuloy ng mga bangungot sa aking buhay pero gising
na gising ako at totoong
nangyayari ang lahat. Para akong nakulong sa isang maze na kahit saan ako tumakbo
ay iisa lang ang aking
patutunguhan.
Nanginig ang aking balikat ng mapabaling ako sa departure area. That is my escape
to all this mess. My only
escape... Si Eros ang butas ko sa lahat ng kalbaryong ito pero paano na ngayon?
My head shifted towards the road. Paroo't-parito ang mga taxing umaalis at
dumarating...
Napapikit ako ng mariin. Ano ba talagang dapat kong gawin ngayon? Is there anybody
up there? May
nakakakita ba sa lahat ng hinagpis ko galing sa taas o wala ng gusto pang makinig
sa akin?
"Fuck this..." Buong tapang kong pinunasan ang mga luha ko at inayos ang aking
sarili.
I tried walking towards the departure area pero muli akong nahinto sa kalagitnaan
nang muli kong marinig
ang pag-uulit ng sigawan at hiyawan ng lahat sa West Side sa aking utak. Ang mga
kapatid ko... Ang demonyo
kong ama na may mukha pang humarap ngayon sa amin pagkatapos ng lahat!
I never had ill wish to anyone before kaya ngayon ay nagsisisi ako. Sana noon
palang simula ng iwan niya
kami ay hiniling ko na na sana mamatay siya. Sana noon palang na ilang beses niyang
nasaktan si Arlette ay
humiling na akong mawala siya sa mundo. Baka sakaling wala na siya ngayon...
Ilang minuto akong nahinto sa pinakagitna at minsan ay napupuna na ng mga taong
nagmamadali pero hindi
ako natinag.
God knows how much I wanted that life. That man. That love... Simple lang naman ang
gusto ko ngayon pero
hirap parin akong makuha. Hanggang ngayon ay kailangan ko paring pag-isipan ang mga
desisyon ko.
Eros... Mahal na mahal kita... Mahal na mahal...
Napapikit ako ng mariin ng maramdaman ang pagdoble ng sakit sa aking dibdib.
Huminga ako ng malalim
pero tuluyan na akong nilamon nang aking mga emosyon.

P 38-1
Eros... Sobra sobra... God knows how much I wanted to run away with you. How much
I'm willing to
sacrifice everything just for you. Everything baby...
Inangat kong muli ang aking tingin patungo sa harapan ng airport. Isang hakbang ko
pa ay kailangan ko nang
panindigan ang magiging desisyon ko. Isang hakbang pa ay tuluyan na akong
mababasag. Isang hakbang ay
marami akong masasaktan. Isang hakbang ay tuluyan ko ng dapat kalimutan ang isang
hindi ko mapupuntahan.
Sa huli ay buong lakas kong pinihit ang aking katawan patungo sa isang gawi at
walang lingon na naglakad
patungo rito. Pinigilan ko ang aking pag-iyak at wala ng pakialam kung ano ang
maiiwan ko.
Binilisan ko ang aking mga hakbang at bago pa ako tuluyang maiyak ulit at maisip
ang bigat ng ginawa kong
desisyon ngayon ay nagmamadali ko nang pinara ang taxi na una kong nakita. I shove
my luggage inside the
passenger seat and told the driver our destination.
Mabilis na umangat ang aking kamay sa aking mukha at doon na muling naiyak. Ilang
beses kong narinig ang
pag-aalala ng driver pero hindi ko na siya pinansin. Wala akong nagawa kung hindi
ang paulit-ulit na humingi
ng tawad kay Eros habang tuluyan na siyang iniwan.
I'm sorry, Eros... I'm sorry... I'm sorry...
Sa bilis ng biyahe at takbo ng sasakyan ay madali kaming nakabalik sa West side.
Nagmamadali na akong
bumaba at tuluyan ng isinantabi ang taong sigurado akong hanggang ngayon ay
naghihintay parin sa akin.
Walang mga tambay sa labas at alam ko na kung bakit. Malayo palang ako ay kitang-
kita ko na ang kumosyon
na nangyayari. Kitang kita ko rin si Herald na patuloy na hawak nila Kuya Tanding!
"Sky!" Si Valerie na mukhang nagulat ng makita ako pero imbes na siya ang unahin ay
buong tapang kong
hinawi ang mga taong nakaharang sa daan.
Ang lahat ng lungkot at pait na nararamdam ko ay madaling napunta sa matinding
galit ng tuluyan ko nang
makaharap si Herald. Mabilis na umalpas ang mga kapatid ko palapit sa akin maliban
kay Ramiel na
hanggang ngayon ay matigas parin ang pagtitig sa lalaking nasa gitna ng lahat.
"Ate! Ate!" Humahagulgol na pagpapatuloy ng dalawang nakababata kong kapatid at
agad akong niyakap.
Ramdam ko ang panginginig ni Zuben dahil sa takot. Maging si Cassy ay halos hindi
narin makahinga gawa
ng matinding paghagulgol.
"It's okay! Ate is here!" Hinalikan ko ang kanilang mga pisngi at agad na itinago
sa aking likuran kasama si
Rigel na tahimik ding umiiyak.
Hindi ko hinayaang tumulo ang mga luha ko sa pagkakataong ito. Naging matapang ako
sa harapan nila kahit
na patuloy akong kinakain ng sakit sa aking dibdib! I need to be strong and face
the man on my nightmares.
Ang lalaking naging dahilan ng tuluyang pagkasira ng pamilya namin. Ang dahilan ng
lahat ng sakit. Dahilan
ng pagkaulila at tuluyang paghihirap. Siya lang at wala ng iba pa!
"Skyrene! My first born!" Sarkastiko niyang sambit na nagpabalik sa akin sa
pagkakatitig ng matalim sa
kan'ya.

P 38-2
Itinulak niya sila Kuya Tanding dahilan para tuluyan na siyang mabitiwan.
He looks fine. Ang mukha niya ay hindi na kasing payat gaya noong huli namin siyang
makita isang dekada
mahigit ang nakalipas. Ang suot niya ay maayos rin. He looks so fucking fine... Na
parang walang iniwang
mga anak at hinayaang magutom.
Taas noo ko siyang tinitigan at nilapitan bago siya tuluyang sampalin!
"Anong karapatan mong magpakita ngayon at kunin ang mga kapatid ko, Herald?! Anong
karapatan mong
muling manggulo rito!"
Tumawa siya ng sarkastiko at pinihit ang mukhang nabaling ng sampalin ko. That
isn't enough though. Sa lahat
ng ginawa niya sa amin ay kulang na kulang pa 'yon sa nararapat sa kan'ya.
Death is the only thing that he deserves right now. He ruined everything. Simula
palang ay siya na ang dahilan
ng pagkasira ng lahat. Simula kay Arlette, sa pamilya namin at hanggang ngayon ay
siya parin ang dahilan!
Nang makita ang muling pag-amba ng mga lalaki sa kan'yang tabi para muling pigilan
ay mabilis niyang
itinaas ang kan'yang kamay na tila sumusuko sa mga ito. Muli niyang pinihit ang
tingin sa akin. Nag-igting ang
kan'yang panga sa galit. Maging ang kan'yang mga mata ay mabilis na napuno ng
matinding pagkamuhi.
"Kailan ka ba matututong tumanaw ng utang na loob? I fucking brought you into this
world but you're so
ungrateful-"
Hindi ko napigilan ang sarili kong suntukin ang gitna ng kan'yang mukha. Napaatras
siya sa ginawa ko habang
ako naman ay napamura dahil sa naramdaman kong sakit ng aking kamao.
"Fucking shit!" Sigaw ni Herald na ngayon ay dumudugo na ang nabasag na ilong.
Akmang susugurin niya ako pero mabilis ang naging paggalaw ni Ramiel para sunggaban
ito at tuluyan ng
ilabas ang lahat ng galit sa kan'yang katawan na matagal na panahong ng pilit na
pinipigilan.
"You fucking piece of shit! Bakit buhay ka pa! I hate you! I fucking hate you for
coming back! I hate you for
being fucking alive!" Sunod-sunod ang naging pagsuntok nito ng tuluyan itong
masadlak sa lupa. Ni isa ay
walang umawat kay Ramiel.
Ang lahat ay nanatiling natitigagal sa pinapanuod pero wala ni isa ang nagtangkang
awatin ang kapatid ko.
"Wala kang makukuha sa mga kapatid ko! Wala kang karapatang kunin sila dahil kahit
kailan ay hindi ka
naging ama sa kanila! I will kill you! I will fucking kill you!" Mas malakas niyang
sigaw habang patuloy ang
pagsuntok dito.
Sa mga una ay pumipiglas pa si Herald pero sa huli ay tuluyan na itong nawalan ng
malay.
"Ate! Stop kuya Ram please!" Hiyaw ni Zuben sabay kapit sa aking braso.
Napabuga ako ng isang malalim na paghinga ng makita ang duguang mukha ni Herald.
Mabilis kong
sinulyapan sila Kuya Tanding at wala namang pag-aatubili ang mga ito, agad nilang
pinigilan si Ramiel.

P 38-3
Inalis ko ang atensiyon sa kanila at agad na niyakap sila Cassy.
"Skyrene! Come on! Halina kayo!" Nagmamadaling sambit ni Val at pagkatapos ay
nilagpasan ako para kunin
naman si Ramiel at hilahin palayo.
Tamad kong nilingon si Herald na nananatiling nakahandusay sa lapag. I don't know
what his intentions are
but I'm certain that it's no good. Wala kailanman mapupuntahang maganda ang lahat
kapag nasa paligid si
Herald. He is nothing but a lost man.
Naging matapang ako. Wala nang lumabas pang luha sa aking mga mata kahit na ilang
minuto na akong
tinitignan ni Valerie habang hinihintay akong magsabi ng aking mga saloobin.
My eyes just can't cry anymore even though I felt like it didn't even dry out. It
didn't shed a single tear
because my heart just kinda stopped feeling everything.
Manhid na ako sa sakit at kaguluhang nangyayari sa buhay ko ngayon. Parang gusto
kong sigawan ang buhay
at sabihing sige pa, ibigay niya pa. Ibuhos na niyang lahat dahil wala na akong
pakialam.
Ang mga nakababata kong kapatid ay nasa itaas na upang magpahinga samantalang si
Ramiel naman ay nasa
gilid ko at hawak ang ice bag sa kan'yang mga mata.
Malalim na ang gabi. Alam ko 'yon pero hindi ko na gusto pang alamin ang oras. I
don't want to think
anymore. Ang iniisip ko lang ngayon ay kung paano matatakbuhan ang pagbabalik ni
Herald. Kung paano
kami muling mabubuhay ng maayos gayong narito siya.
"You need to leave West Side, Skyrene..."
Tamad kong inilipat ang tingin ko kay Val. I'm glad that it's the first word that
came out of her mouth after the
chaos. Hindi tanong tungkol sa nangyari sa pinuntahan ko. Hindi tanong tungkol sa
nararamdaman ko. Hindi
tungkol sa kung ano ang balak kong gawin. Siya na mismo ang nagdesisyon ngayon para
sa akin kahit na hindi
ko alam kung paano 'yon gagawing posible.
"Val, you know that we have nowhere else to go."
Inilipat ni Ram ang ice bag sa ibaba ng kan'yang labi. Nagpalipat-lipat naman ang
tingin ni Val sa aming
dalawa. Kalaunan ay napabuntong hinga siya.
"Anong plano mo? I want to hear it. We all know that you can't stay here because of
your father.
Manggugulo't-manggugulo si Uncle Herald lalo na't balita ko ay medyo maayos ang
buhay nito ngayon-"
Itinaas ko ang aking hintuturo kaya natigilan siya.
"Don't call him that, Val."
"I'm sorry. I mean si Herald."
Nag iwas ako ng tingin. I hate hearing that name. Pangalan palang niya kasi ay
naaalala ko na ang lahat ng
hirap na pinagdaanan namin. My siblings didn't deserve any of it. Malayong malayo
sa ginawa ng lalaking
'yon ay pangarap ko sa mga kapatid ko. Pati ang pangarap ko nalang sa sarili ko
nagawa niya pang sirain
P 38-4
ngayon...
I wish I can still cry. I wish I can still feel something but I can't. I'm too
numb. Gusto ko nalang ngayon ang
pumikit at hayaang isampal sa akin ang lahat ng kamalasan ko sa buhay.
"Kahit ano pa, kailangan niyo paring umalis. I witnessed what you've been through
and I don't want that to
happen again."
Natahimik kami. Ang lahat ng amor kong isipin ang mga nakaraan ay isinantabi ko
para mag-isip ng solusyon
ngayon sa lahat ng aming problema.
"I heard Nana's family are living in Davao. Paano kung makiusap tayo sa kan'ya at
doon na muna makitira?"
Sabay kaming napabaling kay Ramiel dahil sa narinig. Nakadama ako ng kaunting pag-
asa pero agad rin
iyong naglaho.
"You can't just live with someone you don't know, Ramiel." Malamig kong sabi.
"But we have no choice. Tama si Ate Val, we need to leave now."
Funny how that word feels like. I am about to leave. I am about to be happy with
the man I love... Pero
ngayon ibang pag alis at ibang dahilan na ang kailangan kong isipin.
"W-What if you don't need to go to Davao? What if you don't need to live with
someone you didn't know?"
Ngayon naman ay kami ni Ramiel ang nalilitong napatingin sa gawi ni Valerie. Nakita
ko ang kaba sa
kan'yang mga mukha.
"I-I kinda know someone that can help you..."
Kumunot ang noo ko. Sa hitsura niyang kinakaban ay lalo lang akong nalilito. Para
kasi siyang may matagal
nang ginawang masama pero ngayon lang handang magsabi ng totoo.
"What are you talking about, Val?"
Inayos niya ang sarili at ang mga mata niyang nangungusap ay agad na tumitig sa
akin.
"Well first of, I want to say sorry but I'm not sorry that I took it. Nagso-sorry
lang ako kasi hindi ko kaagad
sinabi sa'yo-"
"Valerie Cross!" Umabante ako sa couch para mas mapansin niyang kuhang kuha na niya
ngayon ang buo kong
atensiyon.
Napayuko siya kaagad at hindi nagawang salubungin ang matalim kong paninitig.
"D-Do you remember that night when someone came to see your family?"
Nalukot ang aking mukha habang iniisip ang mga sinabi niya. Malabo man sa utak ko
pero hindi ko narin
dapat pang magpakahirap sa pag-iisip dahil sa agaran niyang pagkuha ng kan'yang
wallet at paglabas ng isang

P 38-5
calling card na naroon. Maingat niya 'yong inilapat sa coffee table.
Dahil nakaharap 'yon sa kan'ya ay hindi ko gaanong nabasa.
"Your aunt gave me that, Sky. Ibinigay niya 'yon noong sinabi kong sa bahay sila
unang nagpunta. Kahit na
gusto ko nang itapon 'yan at huwag nalang sabihin sa'yo ay hindi ko magawa. I felt
like you will need it
someday... At ngayon na ang pagkakataong 'yon."
"No way." Ani Ramiel pero imbes na lingunin ko siya at intindihin ay napatitig
nalang ako sa card.
I know I shouldn't trust anyone right now pero tama si Valerie. Ang papel na 'yon
lang ang alam kong
magiging sagot sa paghihirap namin. We're helpless... Sa pagpikit ko ay nakita ko
ang mukha ni Arlene na
nagmamakaawang bigyan ko siya ng pagkakataong makabawi.
Napalunok ako ng maisip iyong tagpong hinawakan niya ang aking mukha. I feel her
warm hand gently
touched my face. Ang kamay na malayong malayo sa malamig na kamay ni Arlette...
Kinuha ko ang aking cellphone at marahas na tumayo kasama ang nasa harapang calling
card.
"No you wouldn't, Skyrene." Pigil ni Ramiel sa akin.
Hinarap ko siya.
"Wala na tayong choice, Ramiel. Mas gugustohin mo pa bang makitira sa hindi mo
kamag-anak kaysa ang
tumira sa mga taong gustong makabawi? We don't have to like them. We don't need to
love them. Sa ngayon
kailangan nating magpakumbaba. I'm not doing this just for you, I'm doing this for
the kids. Kung gusto mong
tulungan ang mga kapatid mo then support me. Wala na tayong magagawa."
Humigpit ang kapit ko sa calling card ng ibaba niya ang ice bag. Ilang ulit niyang
inalis ang bigat na nasa
kan'yang dibdib. Nang hindi na siya nagsalita ay muli kong binalingan si Valerie. I
borrowed her phone dahil
ang akin ay naghihingalo na't wala naring load.
Lumayo ako sa kanila at sinimulan nang i-dial ang numerong nakalagay doon,
nagbabakasakaling makausap
ko siya kahit dis oras na ng gabi. Mataas ang hiling kong sagutin niya ang tawag at
makausap ko. Ayaw ko
nang sikatan ng araw sa lugar na ito kung saan naroon ang lalaking pinakaugat ng
lahat ng hirap naming
magkakapatid.
Tumalon kaagad ang puso ko ng marinig ang pag-ring pero mas lalo lang lumakas ang
pintig ng aking puso
dahil sa paulit-ulit nitong pagtunog.
Maybe this is not the right decision but this is the best one we have right now.
Pupwede namang sila lang ang
iiwan ko doon. Magta-trabaho parin ako para mapag-aral sila at hindi masyadong
maging pabigat sa maganak.
"Hello?"
Muntik na akong mapamura ng marinig ang malamyos na boses ng babaeng nasa kabilang
linya na mukhang
nagising ko. Gusto ko siyang diretsahin kaagad pero nananatili akong kabado. Sa
lakas ng pilantik ng aking
puso ay pakiramdam ko'y lalabas na iyon sa aking dibdib ano mang oras!
P 38-6
"Hello? Who's this please?" Tanong ulit ng ginang.
Huminga ako ng malalim bago buong tapang na nagsalita.
"Hello... Is this Arlene Deontelle?" Nanginginig ang boses kong tanong.
"Yes, speaking? Who's this please?"
Wala sa sariling napalingon ako sa dalawang kasama ko na nakaupo lang at tahimik
habang hinihintay akong
bumalik at balitaan sila.
"S-Skyrene... Skyrene Del Rio." I cleared my throat.
The line went silent. I expected that pero hindi ang ganito kabilis. Naiisip ko
palang ang gusto kong ipakiusap
sa kan'ya ay nilalamon na ako ng buong pagkatao ko... Pero ano pa nga ba ang
magagawa ko maliban sa
lunukin ang lahat ng hiya at pride para sa kapakanan ng aking mga kapatid?
"Skyrene... Y-You called," Hindi parin makapaniwala niyang sambit. "What can I do
for you, hija?" Aniyang
naghalo na ang saya at pagka-excited dahil sa pagtawag ko.
Naglakad-lakad ako para maibsan ang kabang nararamdaman at tuluyan nang sabihin ang
aking pakay. Bago
ko pa maitapak ang aking mga paa sa gawi ng kusina ay huminto na ako. I heave a
sigh before telling her what
I need.
"Do you still want to help us?" Buong tapang kong tanong.
"O-Of course, hija! Anything! just tell me!"
Napailing ako dahil sa boses niyang tuwang tuwa na ngayon.
"Then help us leave this place. Tulungan mo kaming makalayo rito... Ngayon. N-
Ngayon na."
Naging agaran ang pagsagot ni Arlene na handa niya kaming tulungan ano pa man ang
mangyari. I set my
terms. Sinabi kong gusto ko ay bago pa sumikat ang araw ay makaalis na kami rito.
Bago pa mahimasmasan
si Herald at kunin ang mga kapatid ko.
"I will! I will let it happen, Skyrene! Makakaasa ka."
Imbes na sagutin 'yon ay nagpaalam nalang ako at nagpasalamat sa kan'ya. Ayaw ko
nang umasa at magtiwala
sa kahit na kanino. Kung tutulungan niya kami ngayong sadlak pa kami sa hirap ay
salamat pero sisiguraduhin
kong kapag kaya ko na ulit ay bubukod rin kami. Ipapangako kong bubuhayin ko silang
lahat hanggang sa kaya
ko.
Bumalik ako kila Valerie para sabihin ang naging takbo ng usapan at para makahingi
ng tulong sa mga tambay
ng West Side na kunin ang mga gamit ng kapatid kong dadalhin sa pag-alis.
Naging abala ako sa mga sunod na oras. Nang malapit na kaming matapos sa pag-aayos
ng mga gamit ay
iniwan ko na sila Ramiel para gisingin naman sila Cassy. Pinaligo ko na sila at
hindi na muna sinagot ang
kanilang mga tanong. Sa ngayon ay gusto ko lang na makaalis na. Saka ko nalang
ipapaintindi ang mga

P 38-7
desisyon ko.
Bago sumikat ang araw ay muling tumawag si Arlene.
"Sky, the car is on the way. Are you done packing?"
"Tapos na. We're ready."
"Thank God, hija! You don't know how much you made me happy. I'll see you soon
okay? I'll see you all
soon."
"T-Thank you." May pag-aalinlangan kong sabi.
"You are always welcome, Skyrene! Let me do this now, please? Hayaan mo akong
makabawi sa lahat."
"We'll see you. I gotta go." Paalam ko imbes na intindihin ang mga sinabi niya.
"Of course. Okay. Mag-iingat kayo."
I dropped the call and helped my siblings get ready. Naligo narin ako at nagpalit
ng damit. Maya maya pa ay
dumating na ang sasakyang maghahatid sa amin patungong airport. Parang gusto kong
matawa matapos maisip
'yon. Ilang oras bago ang kaguluhan ay sa ganoon rin ako patungo. Ilang oras bago
ito ay ibang paglisan ang
gagawin ko...
"Skyrene! Mamimiss ko kayo. Be safe, okay? And call me!"
Ngumiti ako at pinag-igi ang yakap kay Val pero mabilis lang 'yon. Kumawala rin ako
kaagad. Nagpaalam na
kami kanina at tama na 'yon.
Hinayaan ko siyang magpaalam sa iba ko pang kapatid at mag-iwan ng mga bilin bago
kami tuluyang sumakay
sa sasakyan.
Si Rigel ang naupo sa unahan ng van samantalang kami ni Ramiel ang magkatabi sa
gitna at sila Zuben naman
ang nasa dulo.
Tahimik ang mga unang minuto namin pagkatapos tumigil ng driver sa pagsasabi ng mga
kailangan naming
gawin na iniutos sa kan'ya ng among si Arlene.
Wala sa sariling kinuha ko ang aking telepono... My inbox were empty. No phone
calls or even a text from
Eros...
Pagod kong inangat ang aking telepono at agad nagtipa ng mensahe para sa kan'ya
pero sa kalagitnaan no'n ay
marahas akong nahinto.
Binalingan ko si Ramiel na tahimik lang at nakadungaw sa bintana, si Rigel na tulog
sa harapan at ang mga
kapatid kong tulog rin sa likod.
Maybe Eros is right... I'm not ready to be his wife. I will never be ready because
this is my life. Ito na ang
buhay ko bago ko siya makilala at hindi gano'n kadaling basta nalang iwan ang lahat
lalo na ngayon.

P 38-8
Love supposed to make you feel free and light. Ang pagmamahal ay dapat magaan lang.
Hindi gaya ko na
kapag minahal ay kasama ang mga bagaheng 'to. Mabigat, mahirap at komplikado...
Sinubukan kong ipagpatuloy ang mga naitipa kong pamamaalam kay Eros. Ang mga salita
kung gaano ko siya
kamahal...
Mahal na mahal na kailangan ko na siyang tuluyang pakawalan.
He deserves to be happy. He deserves to find a woman that can fulfill his dream of
having a wife, having a
family.
Ganito ang pagmamahal. Iyong dapat kaya mong maging masaya sa lahat ng mga
kasiyahan niya. You should
always be happy for him even if that means being happy with someone else. Dapat mas
maging masaya ka
kaysa ang malungkot. At ngayon... gusto kong malaman niya ang lahat ng 'yon kahit
na sa kada pindot ko sa
aking telepono ay nadadagdagan ang bigat ng dibdib ko.
Mahal na mahal kasi kita Eros kaya ayaw ko ng paghintayin ka...
Ayaw ko nang umasa ka sa akin na kahit ako ay hindi ko alam kung hanggang kailan
makakawala sa mga
kapatid ko. Maybe this is what should I do. Ito lang siguro talaga ang purpose ko
sa buhay, ang alagaan at
mas mahalin ang mga kapatid ko bago ang ibang tao... At ang pakawalan siya para sa
sarili niyang kasiyahan.
Eros... I'm sorry and I'm finally letting you go. Mahal na mahal kita at malaya ka
na...
Ilang minuto akong natulala sa mensaheng hindi ko matapos-tapos. Binura ko ulit
iyon lahat bago nagsimula
ng mas maiksing paliwanag pero bago ko pa iyon mai-send ay tuluyan ng bumigay ang
telepono ko.
Awwww?????? Pwede namn muna pumunta kay eros at sabihin ang nangyayari..

P 38-9
CHAPTER 36
31K 1.2K 243
by CengCrdva

Afraid
Hindi ako umidlip o pumikit man lang ng matagal. Buong biyahe namin patungong
airport ay dilat na dilat ang
mga mata ko't pinanunuod ang lahat ng nadaraanan namin. Tahimik rin si Ramiel na
nakapikit kahit na
ramdam kong hindi naman natutulog.
Sa paghinto ng sasakyan sa airport kung nasaan ang lahat ng domestic flights ay
ibinigay na ng driver ang
lahat ng mga kailangan namin. Mabuti nalang at kompleto ang mga ID ng mga kapatid
ko dahil kung hindi ay
baka hindi pa kami matuloy.
"Miss Sky, may susundo na po sainyo paglapag niyo ng Puerto Prinsesa. Wala na po
kayong dapat pang
alalahanin. Pinapasabi po ni Madam na kung may kailangan kayo sa susundo sainyo ay
huwag kayong mag
atubiling magsabi." Nakangiting paliwanag ng matanda naming kaharap.
Tumango ako.
"Maraming salamat po sainyo."
"Walang anuman. Mag-iingat kayong lahat. Have a safe flight."
Muli akong tumango at ginantihan rin siya ng tipid na ngiti. Pagkatapos maibaba ng
mga kapatid ko ang lahat
ng gamit ay sabay sabay na kaming pumasok sa airport. This is the first time that
we'll travel together. Ito rin
ang unang beses na makakasakay ang mga kapatid ko sa eroplano.
Bumagal ang paglalakad ko ng maramdaman ang paghigpit ng kapit ni Zuben sa aking
kamay.
"Hmm?"
"Ate, totoo na bang makakasakay na kami ng eroplano?"
Magiliw akong ngumiti at tumango.
"Oo, Zuben. Hindi ba pangarap mo lang 'yon noon? O 'di ba, kita mo? Natupad na
ngayon."
Lumawak ang ngiti niya at sunod na kinulit si Cassy.
See? Dreams do come true. Pero minsan, naghahangad at nangangarap tayo ng mga bagay
o taong hindi naman
nakatadhana para sa'tin. Mga bagay na hindi nakasulat sa libro ng ating buhay.
Umaasa tayo ng sobra kaya sa
huli, kapag hindi ibinigay ay nasasaktan tayo. Sometimes we tend to ask for so much
that we forgot to
appreciate what we have.

P 39-1
This. The gift of family and love. Ito ang nakaligtaan ko. Ito ang muntik ko ng
makalimutan dahil sa
paghahangad ko ng mas malaki...
Kahit na wala akong ideya sa pagche-check in at sa lahat ng kalakaran sa loob ng
paliparan ay maayos parin
kaming naka-board. Ang iniisip kong mahirap ay ibang-iba sa nangyari. Totoo nga
iyong sabi na kapag
marunong kang matanong ay hindi ka maliligaw.
Sikat na ang araw ng makalapag ang sinasakyan namin sa Puerto Prinsesa. Hindi na
kami nahirapan sa mga
sumunod dahil nakisabay lang kami sa agos ng mga tao kung saan ang palabas. Hindi
pa man kami tuluyang
nakakatapat sa exit ay natanaw ko na ang lalaking nakasuot ng itim na suit at bihis
na bihis habang hawak ang
plaka na may pangalan ko.
Itinaas ko ang aking kamay.
"Doon tayo." Sabi ko sa mga kapatid kong sumunod lang sa akin.
Binati kami ng nagpakilalang si Leo na siyang isa raw sa mga driver ng mga
Deontelle. Wala namang
nagutom sa mga kapatid ko kaya hindi narin ako nakapagsabi ng aming mga kailangan.
Ang sabi rin ni Leo ay
ilang minuto lang ang byahe patungo sa rancho ng mga ito kaya hindi na ako
nagtanong pa.
Mabuti nalang at hindi naman siya masyadong madaldal kaya hindi ako naobligang
magsalita. Tama rin ang
sinabi niyang saglit lang ang biyahe dahil wala pang dalawampung minuto ay umibis
na ang aming sinasakyan
sa isang daan na humihiwalay sa kalsadang mas abala.
Muli akong napatingin sa labas. Binati ako ng mga bundok at mga kabayong malayang
kumakain ng damo sa
hindi kalayuan. Ang sikat ng araw na nagbubunyi ang nagpasingkit sa aking mga mata.
Ang araw na tila isinisigaw sa akin na ito ang panibago kong buhay. Ito ang
panibagong pag-asa at
pagkakataon kong kalimutan ang lahat at magsimulang muli para sa mga kapatid ko.
Hindi ko maiwasan ay kabahan lalo na ng bumagal ang sasakyan sa kulay itim na gate
na awtomatiko namang
bumukas matapos magsalita ni Leo sa intercom. Nang muling umabante ay bumungad
naman ang mahabang
daan patungo sa isang European inspired mansion na siyang nakatayo sa pinaka-sentro
ng malawak na lupain.
Mas lalo kong narinig ang pagkalampag ng aking puso ng matanaw ang dalawang bultong
magkahawak ang
kamay na lumabas sa malaki't mataas na mahogany double door.
Sinulyapan ko ang mga kapatid ko at sinabing nakarating na kami. Hindi ko
mapigilang mapangiti ng makita
ang tuwa sa kanilang mukha lalo na ang kay Zuben at Cassy. Parang may kung anong
mainit na bagay ang
humaplos sa aking puso dahil sa nakita. And in that moment... I realized that I
made the right decision.
Natigil ako sa pag-iisip ng tuluyan nang huminto ang sasakyan at pagkatapos ay
pinagbuksan ako ni Kuya Leo
ng pintuan. Nakangiti niya kaming iginiya sa mag-asawang ngayon ay naghihintay na
sa amin.
Walang humpay ang pagsusulyapan namin ni Ramiel. I know he's still against my
decisions and I understand
him. Sa ngayon ay gusto kong magpakumbaba kami sa mga taong ito na siyang tumulong
sa aming makaalis sa
lugar na 'yon at matakasan ang lahat ng dalang gulo ni Herald.
"Skyrene..." Pinilit kong ngumiti ng tipid kay Arlene na ngayon ay umabante na
palayo sa asawa.
P 39-2
Bago ko pa siya mabati pabalik ay naestatwa na ako nang sunod kong maramdaman ang
mainit niyang
pagyakap sa akin. Hindi ko mapigilan ang maguluhan lalo na't sa paglayo niya'y
naluluha pa siya. Niyakap
niya rin ang mga kapatid ko ngunit pagdating kay Ramiel ay hindi niya nagawa nang
umatras ito.
"It's okay... It's fine," Aniya sabay sulyap sa asawang patuloy lang na nakatitig
sa kapatid ko ng matalim.
Huminga si Arlene ng malalim at muling ngumiti.
"Welcome sa aming bahay..."
Lumapit si Jeoff sa tabi ng asawa at muling inilagay ang kamay sa bewang nito.
"I'm sure you're all tired. Sa ngayon ay gusto ko munang magpahinga kayo. Saka na
natin pag-usapan ang
lahat."
Tumango ako. May pag-aalinlangan niyang iginiya ang asawa pabalik sa loob ng bahay
at pinasunod narin
kami. Nagmamadali namang lumapit ang tatlong babaeng nakasuot ng parehong uniporme
at agad na kinuha
ang mga gamit naming bitbit.
Ilang beses akong napalunok nang matapat ako sa matayog na kahoy nilang pinto. Kung
hindi ko pa narinig
ang pagbubulungan ng mga kapatid ko ay baka hindi na ako nakagalaw. My eyes were
greeted by old wood
charm and modern day luxury. Sa laki at lawak ng pinasukan naming bahay ay hindi
nagkandaugaga ang mga
mata ko sa pagsipat hanggang sa pinaka-natatanaw ng mga ito.
Pinilit ko silang sundan kahit na manghang-mangha parin ako sa aking mga nakikita.
They are rich! Hell,
they're too damn rich! Ang malawak palang nilang lupain ay sapat nang indikasyon ng
kanilang estado sa
buhay, dagdagan pa ng palasyong ito!
Sa kada tapak ko sa kulay abong exotic wood flooring ay parang gusto kong mahiya at
hilahin palabas ang
mga kapatid ko. Parang hindi ko lubos maisip na nakakatapak kami sa ganito ka-
engrandeng lugar!
"Ang laki ng ilaw nila, Kuya Rigel..." Mahina ngunit klarong bulong ni Zuben na
dahilan ng pagsiko ng huli
sa kan'ya.
"Huwag kang maingay." Puna naman niya pero hindi iyon naging dahilan para hindi
niya mas purihin ang
malaking chandelier na malayang nakasabit sa mataas na ceiling sa pinakagitna ng
entrance.
"This way po." Anang babaeng nakangiti sa aking gilid ng mahinto narin ako ngunit
hindi gaya ni Zuben ay
hindi sa chandelier nakapukol ang tingin.
Natigil ako dahil sa malaking portrait na nakapinta't nakasabit sa dingding. That
face is very familiar. Agad
akong nag-iwas ng titig nang maisip kong hindi nagkakalayo ang hitsura ni Arlene at
ng kapatid nito.
Huminga ako ng malalim at sumunod ulit sa kanila patungo sa living room kung saan
bumungad kaagad sa
aking mga mata ang malaking fireplace at ang TV na kasing laki na ng couch namin sa
bahay. Sa bawat gilid
ng kwarto ay hindi nawala ang mga halaman at ang mga paintings na nakasabit sa
bawat dingding.
Huminto si Arlene at ang asawa pagkatapos ay hinarap kami.

P 39-3
"Mayona, pakihatid na muna ang mga bata sa kanilang mga kwarto," Aniya sa katulong
na nasa tabi ni Cassy
at pagkatapos ay binalingan ako. "Sky, can I talk to you for a second please?"
I nodded. Bumaba ako para pantayan sila Cassy.
"Mauna na muna kayo ha? Susunod nalang ako. May pag-uusapan lang kami sandali,"
Hinaplos ko ang kanikanilang mga buhok bago umahon sa pagkakaupo at balingan si
Ramiel. "Go with them, sandali lang ako."
Tumango siya at sinunod na ang aking utos.
Nang mawala na sila ay naupo sa pang dalawahang couch ang mag asawa. Iminwestra ni
Arlene ang nasa
harapang upuan kaya wala akong nagawa kung hindi ang sundin siya.
"Miss Arlene, s-salamat..."
Tumango siya.
"I don't want you to call me that but it's okay. Lahat naman kayang baguhin,"
Huminga siya ng malalim at
sinulyapan ang katabi. "Masaya akong makabawi ngayon, Skyrene."
"Salamat." Tipid kong sambit.
She nodded again, tila nag-iisip pa ng sasabihin pero sa huli ay wala naring
nasabi. Muli siyang tumayo kaya
napatayo narin ako. Ilang beses akong napalunok ng makita ko ang paglapit niya sa
akin at walang atubiling
paghawak sa magkabila kong kamay.
Nalaglag ang mga mata ko do'n ng maramdaman ang marahan niyang pagpisil.
"I don't ask for you to trust me now but I want you to know that I will do
everything just to protect all of you.
Lahat ay gagawin ko ngayon para sainyo."
Naiilang kong hinawi ang kan'yang kamay kaya napabitiw siya sa akin. Malungkot
siyang ngumiti.
"Maraming salamat ulit sa tulong na ito pero ipinapangako kong kapag nakaipon na
ako ay aalis rin kami.
Kapag kaya ko na ulit ay bubukod kami at babayaran ko ang lahat ng maitutulong niyo
sa amin ngayon-"
"Skyrene... Don't think about it, okay? Sa ngayon ay magpahinga ka na muna. Let's
talk about this after you get
some rest."
Tipid akong tumango.
"Make yourself comfortable, Skyrene. Simula sa mga oras na ito ay sainyo ang bahay
ko. Huwag kayong
mag-atubiling magsabi sa kahit kanino kung ano ang mga kailangan niyo."
Para hindi na humaba ang usapan ay tumango nalang ako upang sang ayunan siya.
Tinawag niya ang isa pang
kasambahay at sinabing samahan ako sa aking magiging silid. Sa huling pagkakataon
ay nagpasalamat ako sa
mag-asawa.
Nagpasalamat rin ako dahil hindi naman nagtanong ang kasambahay. Ang tanging sinabi
niya lang ay kung

P 39-4
saan ang kwartong tutulugan ko na kalapit lang nang sa aking mga kapatid.
"Ito ang pinakamalaking kwarto sa gawing ito." Aniya at tuluyan nang binuksan ang
mukhang mabigat na
pintuan.
Kusang nalaglag ang panga ko sa nakita. A double sided fireplace was placed inside
of it. May malaking
kama at may iilan paring paintings pero mas natulala ako sa malaking TV na
nakasabit sa dingding na katapat
ng higaan.
Maliban sa pagbuhol-buhol nang utak ko ng makitang wala doon ang mga kapatid ko ay
mas lalo akong
natuliro sa laki ng kwartong sinabi niyang tutuluyan ko.
"N-Nasaan sila?" Naguguluhan kong tanong.
Ngumiti siya at itinuro ang isang pinto sa tabi ng kwarto ko at ang tatlo pang
pinto na nasa harapan naman
nito.
"Y-You mean..."
"Opo. Mabuti narin po at hindi nasasayang ang mga 'yan. Sa tagal na panahon ay
ngayon lang may gagamit ng
mga kwarto rito." Paliwanag niya.
"Pero ayos lang na sa iisa nalang kami. Sanay naman kaming magsiksikan-"
"Naku! Hindi po pupwede at baka sermonan kami ni Madam. Ang paliwanag sa amin ay
ihatid lang kayo sa
kan'ya kan'yang silid Ma'am, Skyrene."
Sa mukha niyang nabagabag sa sinabi ko ay hindi ko na dinugtungan ang mga tanong.
Muli kong ibinalik ang
tingin ko sa loob ng kwarto. Pakiramdam ko ay bigla akong dinalaw ng antok ng
mapukol ang aking mga mata
sa malawak at puting kama.
"Sige na po. Magpahinga na po muna kayo at mamaya ay tatawagin nalang namin kayo
kapag kakain na."
That left me speechless. Tatawagin para kumain? Hindi na ako nakapagsalita dahil sa
agaran niyang
pagkawala sa aking harapan.
Pinakiramdaman ko ang paligid, hindi ko alam kung sino ang mga umuokopa sa kwarto.
Kahit na wala
namang ingay sa labas ay wala parin akong marinig na kahit ano sa mga 'yon.
Natatawa kong ipinilig ang
aking ulo ng maisip na soundproof ang mga silid. How can I missed that?
Tuluyan na akong pumasok sa loob at agad na isinarado ang pinto. Sinalubong ako ng
nakakabinging
katahimikan. Parang mas lalo akong nasimento sa aking kinatatayuan ng magawi ang
aking tingin sa malaki at
maayos na kamang parang ni minsan ay hindi nagamit ng kung sino.
Maingat akong naglakad patungo sa kabilang banda kung saan naroon ang pinto patungo
sa isang walk in
closet. Nang mapatitig ako sa isa pang gawi ay naroon naman ang pinto na tingin ko
ay patungo naman sa
banyo. Naglakad ako papunta doon. Parang wala nang katapusan ang pagkamangha ko ng
bumungad sa akin
ang isang bath tub at ang shower na napapaligiran ng purong salamin.

P 39-5
Kumawala ang aking buntong hinga at wala sa sariling bumalik nalang sa kama. Ramdam
ng aking katawan
ang sobrang pagod pero ang utak ko ay nagpapatuloy lang sa pagproseso ng mga
nangyayari.
Hinayaan kong bumagsak ang aking katawan sa malambot na higaan habang ang aking mga
kamay ay
malayang nakabukas... Ilang minuto pa ang lumipas na nanatili ang mga mata ko sa
ceiling. Ramdam ko ang
paghila sa akin ng pagod pero nilalabanan ko ang lahat. Gaya ng paglaban at
pagtanggap ko sa lahat ng sakit
na mabilisang dumating sa buhay ko...
Napapikit na ako ng mariin ng may maalala ako. No, hindi ko na dapat pang isipin
ang lalaking 'yon. Hindi ko
na siya dapat pang guluhin. Hindi na... Hindi na sa pagkakataong ito.
Nagising ako na madilim na ang buong paligid. Nagmamadali kong inangat ang katawan
ko sa pagkakahiga at
agad na lumabas ng kwarto para sana hanapin ang mga kapatid ko pero natigil ako ng
makita ang mga gamit
ko sa labas ng pinto.
Hinila ko ang maleta at idinala sa loob bago lapitan at katukin isa-isa ang mga
kwartong sinabi ng
kasambahay kanina na tinutuluyan ng mga kapatid ko. Sa apat na kinatok ko ay ni
isa'y walang sumagot. Bigo
kong kinatok muli ang huling kwarto pero imbes na galing sa loob ang sumagot ay
napapitlag ako ng marinig
ang boses na nasa aking likuran.
"Wala pong tao diyan."
Muntik ko na siyang mamura dahil sa biglaan niyang pagsulpot! Ngumiti siya at
lumapit sa pintuan ng kwarto
ko.
"Kasalukuyan na po silang kumakain sa ibaba. Ang sabi ni Madam ay gisingin ko na
kayo kaya po ako narito
ngayon."
Hindi ako nagsalita pero kahit na gano'n ay hindi nawala ang ngiti niya.
"Baba na po kayo?"
Naglakad ako pabalik sa aking kwarto at nilagpasan siya.
"S-Susunod nalang ako."
Mabilis ang naging pagtango niya at pag iwan sa akin. Nang mawala na siya ay
mabilis na akong bumalik sa
loob upang maligo. Hindi ko alam kung paano naging mabilis ang pagtanggap ng mga
kapatid ko sa sitwasyon
namin pero nagpapasalamat akong hindi pa sila nagtatanong.
Pagbaba ko ay muli akong sinalubong ng isang nakaunipormeng maid para igiya sa
hapag kainan. Malayo
palang ay dinig ko na ang mga tawanan sa gawing pinakabuhay sa lahat ng parte ng
mansion na ito.
Nahinto ang tawanan ng mag asawa maging ang mga bata kong kapatid ng makita ako.
Inilahad ng babae ang
kan'yang kamay patungo sa gawi ng upuang nakahanda para sa akin.
"Skyrene, nakatulog ka ba ng maayos hija?" Magiliw na tanong ni Arlene.
I nodded at her. Walang ingay akong tumabi kay Ramiel na tahimik lang habang
kumakain. Nanatili ang ngiti
P 39-6
ng mag asawa kahit na naroon na ako.
"So you like to paint, Cassy?" Panibagong simula ni Arlene ng topic.
Pinanuod ko si Cassy na sumagot kahit na may laman pa ang bibig.
"Opo. Sa school po namin ay ako ang nakakakuha ng mataas ng grades kapag may
project kaming gano'n."
Tuwang tuwa ang ginang sa narinig. Uminom siya ng tubig bago muling nagpatuloy.
"Well that's good, Cassy! Ano ba ang mga gusto mong ipinta?"
"I like houses. Big ones, like this Tita Arlene."
Natigil ako sa pagsubo dahil sa narinig. Sa sinabi ng kapatid ko ay parang tanggap
na tanggap na niya kaagad
ang mga nangyayari ngayon. Maging ang mag asawa.
Nagsalubong ang tingin namin ni Rigel dahil do'n ngunit agad siyang nagkibit ng
balikat. Nagpatuloy ang paguusap nila. Maging si Zuben ay inusisa rin nila at
magiliw rin naman itong sumagot. Mailap naman si Rigel
pero si Ramiel at ako ay hindi talaga nakisali. Nang matapos siyang kumain ay agad
siyang nagpaalam na
lumabas.
Wala ng nagawa ang mag asawa dahil sa kan'yang desisyon. Maging ako ay gusto naring
umalis pagkatapos
kong kumain pero hinintay ko parin ang mga kapatid ko. Nang matapos sila ay sabay
sabay na kaming tumayo.
Iginiya ko sila palabas ng dining area at patungo sa gawi pabalik ng mga kwarto.
"Matulog na kayo ha? Bukas nalang tayo mag-uusap, okay?"
"Pero Ate, sabi ni Tita Arlene may ipapakita siya sa akin." Napalingon ako sa aking
likuran ng marinig ko
ang mga yapak na lumapit.
Inalis ko ang tingin kay Arlene at muli silang binalingan.
"You need to rest now. Bukas na tayo mag-usap, Cassy." Matigas kong sambit.
"I-It's okay, Cassy. Tama ang ate mo, bukas nalang." Singit ng babaeng nasa likod.
Tumayo ako ng tuwid at itinuro na ang dulo ng daang mayroong hagdan patungo sa mga
kwarto. Wala ng
nagawa ang mga ito kung hindi ang sundin ako. Si Rigel naman ay umalis rin matapos
naming kumain kaya
hindi ko alam kung nasaan na ang dalawa ngayon.
"Skyrene... Can I talk to you?" Malumanay niyang bigkas dahilan para muli ko siyang
bigyan ng atensiyon.
Tumango ako.
"Jeoffrey is waiting in his office. We want to talk to you about your plans."
Tumango ako ulit bilang pag-intindi. Tipid siyang ngumiti at naglakad palayo.
Sinundan ko lang siya. Tama
siya. Dapat lang na malaman rin nila ang plano ko sa buhay namin. Bukas na bukas
rin ay plano ko ng umalis

P 39-7
at maghanap ng trabaho nang sa gayon ay makapag-ipon ako ng pera para pang tustos
sa mga kapatid ko.
Kabado akong sumunod sa kan'ya hanggang sa isang kwartong sabi niya'y opisina ng
kan'yang asawa.
Tumuwid si Jeoffrey ng makapasok na kami sa loob. Naunang naupo si Arlene sa
harapang upuan ng kulay
mansanas niyang lamesa. Sumunod naman ako at umupo sa tapat ng ginang.
"Skyrene, unang una ay gusto naming malaman ang mga plano mo." Sinulyapan niya ang
asawa na nakatingin
lang din sa akin. "I-I mean, lahat ng kailangan niyo ay gusto naming ibigay-"
"Pupwede ba akong makahiram ng isa sa mga kasambahay niyo?" Pagpuputol ko sa
kan'ya.
Naguguluhan niya akong tinitigan.
"What do you mean, hija?"
"Plano kong maghanap ng trabaho bukas na bukas rin para sa mga kapatid ko. Ayaw
kong iasa sainyo ang
lahat dahil kaya ko naman. Bigyan niyo lang ako ng oras na makaipon. Walang wala
lang talaga kami ngayon
kaya kami narito pero hindi ibig sabihin ay habang buhay na kaming makikitira
sainyo at magiging pabigat-"
"Skyrene, walang nagsasabing pabigat kayo," Napatingin ako kay Jeoffrey. "My wife
wants to help you. She's
sincere. Kahit noon pa man ay gusto na kayong tulungan ng asawa ko kaya lang-"
"Jeoff..."
Nag-iwas ng tingin sa akin si Jeoff dahil sa pagpipigil ng kan'yang asawa.
"Sky, hindi mo naman kailangang magtrabaho kaagad. Hindi ko naman kayo pinapalayas
o inuobliga. Gusto
ko ngang narito kayo. I like a house that we can actually call home because of the
people living in it. Kami
lang ng asawa ko ang narito ngayon at mas gugustohin pa naming dito nalang kayo
habang buhay o hanggang
sa gustohin ninyo."
"That's not how I do things, Mrs. Deontelle." Mariin kong sambit.
Nakita ko ang paglaglag ng balikat niya. Maging ang pag asa sa kan'yang mukha ay
biglang napawi.
"Sige..." She heave a sigh. "Gusto mong magtrabaho para saan ulit?" She asked.
"Para sa pagkain namin. Para mabuhay kami."
"Pero paano ang pag-aaral nila?"
Napalunok ako ng maisip 'yon. Wala akong naisagot.
"Hindi kita hahayaang magtrabaho kung iyon lang ang gusto mo. You have so much on
your plate right now.
Your brother's are in college too. Do you think you can support them by earning a
minimum wage?"
Hindi ko ibinaba ang tingin ko sa kan'ya. Matigas akong nakipagtitigan sa kan'yang
mga mata kahit na sapul
na sapul niya ang lahat ng kahinaan ko.

P 39-8
"Think about your siblings, Skyrene... Kung gusto mong magtrabaho ay bibigyan kita
ng trabaho pero may
kapalit."
"What is it?" Mabilis kong sagot.
"Gusto kong kapalit ng trabaho mo ay ipagpapatuloy mo ang iyong pag-aaral. Hindi ko
hahayaang mahinto ka
ulit sa pagkakataong ito. Hindi ko hahayaang isa sa inyo ay walang mapuntahan. You
can work and save your
pride pero huwag mo namang idamay ang mga kapatid mo sa galit mo sa akin. Hayaan
mong tulungan ko
kayo. You said it yourself, walang wala na kayo at ako? Lahat meron ako kaya
gagawin ko ang lahat para
tulungan kayo. Huwag mong pagdamutan ang mga kapatid mo... Pati narin ang sarili
mo."
Hindi na ako nakapagsalita. Pakiramdam ko ay wala akong kwenta ngayon. Wala akong
magawa kung hindi
ang kapalan ang mukha at pakinggan siya. After all, para naman sa mga kapatid ko
ang lahat ng ito. Iyon
nalang ang iisipin ko. Kung kailangan kong magpakumbaba kay Arlene at sa kan'yang
asawa ay gagawin ko
para sa mga kapatid ko.
"Think about our plans, Sky. Magpapatuloy sa pag-aaral ang lahat ng kapatid mo,
maging ikaw ay
makakapagtapos at sisiguraduhin ko 'yon. You will stay in my house and that's it.
Hindi ako hihingi ng kapalit
pero ipagdarasal kong ang kapalit ng lahat ng ito ay pagtanggap at pagpapatawad sa
lahat ng panahong hindi
ko kayo kaagad natulungan. Patawarin mo ako-"
"Pumapayag na ako." I cut her off.
I don't want to hear her dilemma. Sa ngayon ay papayag na ako para sa mga kapatid
ko. Para lang sa kanila at
wala ng iba.
Tipid na ngumiti si Arlene at tumango tango.
"Salamat, Skyrene..." Malumanay niyang pahayag.
Nag-iwas ako ng tingin at tuluyan ng napayuko.
"Salamat din. Salamat sainyo." Pormal kong sambit kahit na ramdam ko na naman ang
paninikip ng aking
dibdib.
Napapitlag ako ng hawakan niya ang aking kamay.
"I understand what you feel Sky and I'm sorry... Patawarin niyo ako kung hindi ko
kayo napuntahan-"
Hinawi ko ang kamay niya at buong lakas ng tumayo.
"Mauuna na ho ako. Maraming salamat ulit sa lahat ng ito. Salamat sa pagtulong pero
babayaran ko kayo.
Babayaran ko lahat ng ito."
"Sky..." Bigo niyang sambit pero hindi na ako nagpapigil sa kan'ya.
Ayaw ko na siyang pakinggan dahil pagod na akong makinig. Gusto ko ring panindigan
ang mga binitiwan
kong salita dahil ayaw ko nang magkaroon ng utang na loob sa kahit na sino.

P 39-9
Tama si Arlene, kailangan kong makapagtapos ng sa gayon ay magkaroon ako ng mas
malaking oportunidad
na makahanap ng trabaho para makabayad sa kanila.
Binilisan ko ang mga hakbang ko palayo. Hindi ko alam kung saan ako pupunta pero
nagtiwala ako sa mga
paa kong kalaunan ay dinala ako palabas.
A 50 ft. pool and custom raised hot tub with its own cascading stone waterfall
greeted my eyes. Parang bigla
akong nalula sa nakita kaya madali akong napakapit sa upuang naroon. Nang makabawi
ay saka lang ako
naglakad ulit para suriin ang kabilang banda ng lugar. Ilang beses kong nilingon
ang nilabasan ko pero
tahimik ang kabuuan ng mansion.
Huminga ako ng malalim at tumapat sa pinakadulo ng pool. Hinubad ko ang aking suot
na tsinelas at wala ng
pag-iisip na umupo at ibinabad ang mga paa rito. Itinukod ko ang magkabila kong
kamay sa gilid at hinayaang
ipikit ang mga mata.
Ang malamig na simoy ng hangin ang kumalma sa lahat ng bagay na pumapasok sa aking
utak.
I dreamed about this life. Ang ganitong klaseng lugar na malapit sa kalikasan. Ang
ganito kagarang bahay...
Napangiti ako ng mapait at mabilis na itinigil ang pag-iisip.
Muli akong napadilat ng marinig ko ang mga yapak na patungo sa aking pwesto. Nakita
ko kaagad si Ramiel
pero hindi ako nagsalita. Maya maya pa ay naupo na siya tabi ko. Ibinaling ko ang
mga mata ko sa aking paa
na niyayakap ng katamtamang temperatura ng tubig.
I let him smoke beside me. Kung noon ay pinupuna ko siya ngayon ay wala na akong
pakialam. I want him to
do what he wants to do. Kahit ano basta huwag lang sa puntong ikamamatay niya.
"This is weird and nice at the same time." Nanatili ang mga mata ko sa aking paa.
"Sinong mag-aakalang dito tayo mapupunta ngayon. Look at this house, this is
huge..." Komento niya. I didn't
respond to that.
Ilang beses kong narinig ang buntong hinga niya. Tuluyan ko ng hindi naamoy ang
sigarilyong pinatay niya.
"I-I'm sorry, Skyrene..." He murmured.
Sa hina ng pagsasalita niya ay muntik ko pang hindi marinig 'yon. I tilted my head
on his direction. Natitigan
ko kaagad ang mga mata niyang malungkot habang nangungusap.
"I'm sorry..." Ulit niya.
Pinagdiin ko ang aking mga labi at umiling bago muling ibinalik ang titig sa tubig.
"I'm sorry for being selfish," I bit my lower lip.
I hate this kind of conversation with him. Ito ang iniiwasan ko sa lahat pero alam
kong pagdating sa kan'ya ay
mahihirapan akong umiwas.
"I'm sorry for being so hard on you..." Doon na ako napatingin sa kan'ya.

P 39-10
Sa pagkakataong 'yon ay nakita ko na ang pangingilid ng mga luha sa kan'yang mga
mata kasabay ng
pagsisising nakabalandra sa kan'yang mukha.
"I was just afraid, Skyrene... Hindi ako kailanman natakot pero nang maisip kong
mawawala ka sa'min ay
naramdaman ko na ang bagay na 'yon. I don't want you to go because I don't know how
to raise them like what
you did. Hindi ko alam kung kaya kong gawin ang lahat ng ginawa mo para sa amin.
Alam kong hindi ko kaya
'yon and that scares me. I hate being selfish but I couldn't help it."
"Ram-"
"I'm sorry, Skyrene... I'm sorry kung hindi ko kinayang ibigay sa'yo 'yung mga
kasiyahan mo. I'm so sorry for
being stupid and making you cry..."
Nahawa ako sa pagiging emosyonal niya pero hindi ko alam kung ano na ang dapat kong
sabihin. Hinawakan
ko nalang ang kamay niya.
"I'm just afraid to lose you... I fucking love you, you know?"
Sa gitna ng pagiging emosyonal ay hindi ko naiwasan ang mapangiti.
"Wala na 'yon, Ramiel. Tapos na... Isa pa, kahit ano pa ang mangyari ay kayo at
kayo na ang pipiliin ko."
Umiling siya.
"At 'yon ang hindi dapat. Kung sana natuto lang akong maging mapagbigay sa'yo. Kung
sana alam ko kung
paano ka pakawalan at hayaang maging masaya nalang kay Eros. Sana ipinangako ko
nalang na kahit mahirap
ay kakayanin ko para sa mga kapatid natin-"
"Ramiel, stop it. Tapos na..." Tuluyan na siyang natigilan. "It's okay to be
afraid. It's okay to feel vulnerable
pero sana sinabi mo. Maiintindihan ko naman lahat at handa akong ipaliwanag sa'yo
'yung mga bagay na hirap
mong intindihin."
"I'm sorry..."
I nodded. Marahan kong inangat ang aking kamay para haplusin ang kan'yang pisngi.
"It's okay... Normal lang na maging makasarili tayo kapag nagmamahal tayo. You have
your whole life ahead
of you, Ramiel. Sa ngayon ay gusto kong matutunan mo kung paano ang magpalaya ng
mga taong mahirap
pakawalan. Kung paano ang magmahal ng totoo," Napangiti ako ng mapait.
"Minsan kung masaya silang nasa buhay ka nila, then be happy. Pero kapag wala na ka
sa mga kasiyahan nila,
sana matutunan mo paring maging masaya. Love genuinely, Ram. Learn how to let
someone go because
sometimes the more we hold on to people, the more we are afraid to lose them. At
kapag nawala sila, doon
tayo mas masasaktan. Doon mas masakit sa puntong baka hindi mo kayanin..."
Ang mga mata niyang nakatitig sa akin ay napuno ng lungkot at simpatya.
"You lost him, don't you?"

P 39-11
I chewed the side of my cheek. Ilang beses kong nilunod ang mga kung anong bumara
sa aking lalamunan
pagkatapos ay buong tapang na tumango.
"I want him to be happy because he deserves that... He deserves all of that."
Napayuko ako.
Ang mga kamay ko ay kusang nalaglag pabalik sa aking gilid ng makaramdam ako ng
panghihina pero bago pa
ako muling mahila ng kalungkutan ay naramdaman ko na ang mabilis na pagkulong sa
akin ni Ramiel sa
kan'yang katawan.
Pagod ko siyang niyakap pabalik. I want to cry. Gusto kong iiyak lahat pero wala
na. Walang wala na ako...
"I'm sorry, Skyrene... I'm sorry..." Ilang beses niyang sambit na tuluyan nang
nagpapikit sa akin.
because of your selfisness ????????

P 39-12
CHAPTER 37
30.8K 1.1K 172
by CengCrdva

Assume The Worst

Kinabukasan ay tinipon ko na sila Cassy sa aking kwarto. Naguguluhan man pero
pinilit kong ipaintindi sa
kanila ang aming sitwasyon sa abot ng aking makakaya.
Ramiel supports me. Kung ano ang desisyon ko para sa amin ay buong puso niya akong
sinusuportahan. Ang
tanging iniisip ko lang ay ang pagiging panatag ng mga nakababata kong kapatid sa
pamilyang Deontelle.
Gaya ko ay ayaw ko rin silang umasa sa mga ito. Ayaw kong umasa sila sa ibang tao
kahit kailan.
Pumayag man ako sa hiling nilang pagtulong sa amin ay hindi ko parin tinatanggal sa
utak ko ang planong
makabukod kapag nakapag-ipon na at muling nakatayo sa sarili kong mga paa.
Gusto kong kapag nangyari 'yon ay hindi sila mahihirapang bumukod. Ayaw kong
tuluyang mahulog ang loob
nila sa mag-asawa at maisipang hindi na sumama sa akin pagdating ng panahon.
Ipinaintindi ko sa kanila ang mga plano ko at naintindihan naman nila kahit marami
silang naging tanong.
"Sa ngayon ay magpapatuloy kayo sa pag-aaral," Nilingon ko si Ramiel at Rigel.
"Tayong lahat... Kaya sana
pagbutihin niyo para kapag kaya na natin ay makakaalis na tayo rito."
"Pero Ate? Bakit po tayo aalis? Maganda naman po rito tsaka wala namang gumagamit
ng mga kwarto sabi ni
Aling Mayona."
Hinaplos ko ang buhok ni Zuben hanggang sa mukha niyang patuloy ang pagkalukot.
"Kailangan nating umalis dahil hindi natin bahay 'to, Zuben. Ipinapangako kong
magta-trabaho ako
pagkatapos kong mag-aral para makapag-ipon kaagad ako at makabili ng sarili nating
bahay."
"Pero Ate-"
"Bubukod tayo. Sa ngayon ang gusto ko lang ay mag-aral kayong mabuti," Lumakad ang
tingin ko sa kanilang
lahat. "Magtatapos tayong lahat, okay? Kaya natin 'to. Parang dati lang 'to 'di
ba?"
Sa huli ay lahat sila'y tumango tanda na naintindihan nila ang lahat ng gusto kong
ipahiwatig. Niyakap ko si
Zuben at Cassy. Napangiti na ako ng maramdaman ang pagyakap ni Rigel at Ramiel sa
amin.
"Ang korny pero nakaka-miss kayong yakapin." Emosyonal na sambit ni Rigel na naging
dahilan ng mabilis
na pagkalas ni Ramiel.
"Dude?" Nakapameywang niyang tanong rito na mukhang nairita't nandiri sa kahinaang
sinabi ng kapatid.

P 40-1
"What? Masama bang ma-miss na yakapin kayo? Eh nitong mga nakaraan ang gulo gulo
niyo! Where is the
love, Ramiel? Ngayong narito na ulit, masama ba ha? Masama ba?"
Naiiling na humakbang palayo si Ramiel dahil sa sinabi ng malambing kong kapatid.
"Nakakabakla, tang ina." Iritado niyang sagot kay Rigel pero ang huling salita ay
halos pabulong nalang dahil
kila Zuben.
Nagtawanan kami ni Cassy ng makita ang pagmamadali niya para lang makalayo sa amin.
Nang mawala na
siya ay muli kaming niyakap ni Rigel.
"Hug pa tayo, Ate! Hayaan mo siya!" Mas masaya niyang sabi sabay yakap ulit sa
aming tatlo.
Natatawa akong tumango at mas pinag-igi ang pagyakap sa kanilang tatlo.
Naging maayos ang unang linggo namin sa bahay ng mga Deontelle. Hindi na ako
kailanman nagreklamo dahil
totoo ang nakikita kong kasiyahan sa mga kapatid ko. Gusto ko mang huminto para
paalalahanan silang hindi
ito permanente pero hinayaan ko nalang. Kumpiyansa naman akong naintindihan nila
ang lahat ng mga paalala
ko kaya hindi ko na dapat pang ulitin.
Sa pangalawang linggo ay naging abala ang mag-asawa kay Zuben at Cassy. Gaya ng mga
kapatid ko ay wala
ring pagsidlan ang tuwa ng dalawa. Para silang nagkaroon ulit ng pagkakataong mag
alaga ng mga anak.
Napatitig ako kay Arlene na kakauwi lang dala ang mga panibagong gamit para sa
aking mga kapatid.
She is good with kids and that made me wonder, may anak kaya sila? Hindi ko naman
kasi alam ang buhay
niya at sa puntong ito ay parang wala parin naman akong balak alamin. I just shrug
the thought.
Sa mga sumunod na araw ay mas naging kalmado ang lahat. Isang beses sa isang linggo
ay hindi nawawala
ang pakikipag-usap ko sa mag-asawa. Wala silang sawa sa pagtanong sa akin sa mga
pangangailangan ko
pero gaya ng mga una ay iisa lang ang isinasagot ko. Wala.
Kuntento na ako sa ibinigay nilang pag-asa sa aking mag bagong buhay.
"Oo nga pala, naayos na namin ang lahat ng kailangan niyo para sa pag-aaral. Mr.
Javier is very helpful with
what we need. Gano'n rin si Valerie kaya mas napadali ang lahat ng pagkuha ng mga
files mo."
Pinagdiin ko ang aking mga labi at tipid silang nginitian. Malaki ang pasasalamat
ko sa dalawang 'yon lalo na
kay Mr. Javier na siyang nag asikaso ng lahat. Siya rin ang naging daan para
matapos ko ang huling exam na
hindi ko napuntahan.
Nagpatuloy si Arlene sa pagpapaliwanag. Sa dami ng mga nabanggit niya ay hindi niya
naman ako hinayaang
asikasuhin ang mga kakailanganin namin sa pasukan dahil aniya'y siya na ang bahala
do'n. They also gave me
job options. Pinapili ako ni Jeoff kung ano ang gusto kong maging trabaho para
mapagbigyan ang kagustohan
kong sundin ang mga sarili kong plano. Sinabi niyang ngayong bakasyon lang ito pero
kapag simula na ang
pasukan ay pag-iisipan niya pa kung hahayaan niya akong makatulong sa mansion kahit
paano.
I choose to help with the cooking. Habang bakasyon ay doon ako naging abala pero
nang dumating ang
pangatlong linggo namin sa lugar ay binigyan naman kami ng pagkakataon ni Arlene na
libutin ang kanilang
P 40-2
lupain at ipakilala ang ilan sa kanilang mga tauhan.
Sa lahat ng parteng binisita namin ay nakuha ng mga baka ang atensiyon ko. Iyon ang
pangalawa sa huli
naming destinasyon ngayong araw. Ang ilang mga babaeng tauhan ay abala sa pag gatas
ng mga baka pero
huminto rin sila ng dumating kami. Pinakilala kami ni Arlene sa mga ito at gaya ng
mga nauna ay lahat ng tao
ay masayang masayang makilala kami.
Napangiti ako ng magiliw akong nilapitan ng babaeng pinakabata sa lahat ng naroon.
Inilapit niya ako sa baka
na kan'yang ginagatasan. Naging abala rin ang aking mga kapatid pati ang mag asawa
habang kausap ang ilang
matatandang naroon.
"What's her name?"
Ngumiti si Izzi at binigyan ako ng bangkito. Kinuha ko 'yon at tumabi sa kan'ya.
"Pita."
I nodded at her. Nilingon ko ang mga babaeng abala sa ginagawa at lahat sila ay
ngumingiti sa tuwing
natititigan ako. Ang iba pa ay tumatagal ang titig sa akin. Ipinilig ko ang ulo ko
at ibinalik kay Izzi ang buong
atensiyon.
"Matagal ka na rito?"
She continued milking Pita.
"Isang taon palang akong nagta-trabaho ng opisyal sa mga Deontelle, Miss Skyrene.
Ang nanay ko ay isa sa
mga namamahala rito pero wala siya ngayon dahil may sakit."
Tumango tango ako at pinanuod siya sa ginagawa habang nakikinig sa mga kwento niya.
"So you're born and raised here?"
"Opo."
"How old are you?"
"Ako po?"
Naiiling kong nilingon si Pita.
"S-Si Pita nalang. Ilang taon na siya?" Pagbabago ko ng usapan.
"Ah... Apat po."
"I see..." Nang mapuno niya ang bucket na nasa ilalim ni Pita ay inilipat niya iyon
sa isa pang mas malaking
bucket upang salain ang nakuhang gatas.
Pagkatapos kong malaman ang ilang detalye tungkol sa pag-aalaga ng mga baka ay
hindi ko na siya inistorbo
pa. I watched her milk Pita. Sa bawat pagpisil niya rito at paglabas naman ng gatas
nito ay parang gusto ko na

P 40-3
siyang palitan sa ginagawa. I never thought I can be interested into something
again. As weird as it may
sound but I think I'm liking the thought of pinching tits... Big milky tasty tits.
"Ate, we're going to see the horses now!" Excited na paglapit ni Zuben sa akin kaya
naputol ang mga bagong
pag-iisip ko.
Nahinto si Izzi dahil do'n pero hindi naman nagsalita. Nalingunan ko ang mag-asawa
na nasa sasakyan na't
naghihintay. Hinawakan ko ang kamay ni Zuben. Tinawag ko narin si Cassy para
bumalik doon pero nang
makasakay na sila ay kinausap ko si Arlene na magpapaiwan na ako rito.
"Oh, you really want to stay here?" Naguguluhan niyang tanong na tinanguan ko lang.
"Parehas lang naman siguro ang uwi pabalik sa mansion. Sasabay nalang ako sa kanila
mamaya kapag
natapos na sila."
She nodded. "You don't like to see the horses?" She asked.
Mabilis ang naging pag-iling ko. Noon pa man ay ayaw ko na ng mga kabayo pero lalo
na ngayon dahil may
naaalala lang ako.
"I'm not a fan."
Tumango siya ulit pero bago ako iwan ay muli siyang bumaba para kausapin ang
lalaking nasa bukana lang ng
barn. I let them talk for a while. Nang matapos ay sabay silang lumapit sa akin.
"Gery, ikaw na ang bahala kay Skyrene."
"Walang problema, Madam." Ngumiti ang nauna sa akin.
"We'll see you before the sunset, Skyrene. Sumabay ka sa aming sa dinner okay?"
I nodded. "Okay."
Marahan niyang tinapik ang balikat ko bago tuluyang bumalik sa sasakyan. Muli akong
nagpaalam sa mga
kapatid ko. Pagkatapos no'n ay bumalik naman ako kay Izzi. I wasn't planning to
learn but when Izzi offered
Pita, hindi na ako nakatanggi.
Naging magaling siyang instructor at madaldal rin. Tatlong taon ang tanda ko sa
kanya kaya sa lahat ay siya
ang pinaka-nakausap ko ng matagal. The people in this barn was nicer than the
people inside the mansion.
Hindi naman sa kailangan kong ipagkumpara ang lahat pero pakiramdam ko ay mas
panatag ako rito kaysa
doon.
Pagkatapos namin sa ginagawa ay nagpahinga lang kami sandali. Nakipag-kwentuhan rin
ako sa mga naroon
at bago pa bumaba ang araw ay nag-offer na si Kuya Gery na ihatid na ako pabalik. I
prefer walking back to
the mansion but I don't want him to get into trouble just in case I'll be lost.
Ngayong hindi pa ako pamilyar sa
lugar ay susundin ko ang lahat ng gusto ni Arlene.
Ang mga sunod na linggo simula ng maglibot kami at maging pamilyar sa lugar ay mas
naging madali sa akin.
Arlene also agreed when I asked her if I could work on the cattle station. Hindi ko
alam kung gusto niya lang
P 40-4
akong pagbigyan para pagaanin ang loob ko't maging maayos ang pakikitungo ko sa
kan'ya pero wala na
akong pakialam. Masaya akong pinayagan niya ako at nagpapasalamat ako do'n.
While Cassy is busy with paintings. Zuben with his piano lessons. Ramiel and Rigel
with working out and
sports, I was busy milking breast. Too much breast that I actually dream about it
every night. Pero imbes na
magreklamo ay ipinagpasalamat ko 'yon. At least I'm not dreaming of someone else...
Someone who's...
Napabuntong hinga ako sa naisip.
"Ate, Sky! Puno na 'yung lagayan mo!" Humahagikhik na sabi ni izzi kasabay ng mga
tawanan ng taong
kasama namin sa barn.
"Shit!" Nagmamadali kong binitiwan ang hawak ko at agad na inilipat ang gatas sa
isang bucket gaya ng
itinuro niya sa akin.
Napuno ng tawanan at pang-aasar ang barn dahil sa nagawa ko. Natatawa nalang din
ako dahil sa tagal ay
parang ngayon ko lang muling nararamdaman ang paggaan ng dibdib ko. Their laughter
made me smile.
Araw-araw 'yon na minsan ay nasasanay narin ako.
"Ayos lang iyan, Skyrene. Sa susunod baka gusto mo namang makita ang panganganak ng
mga baka."
"Panganganak po?"
Tinulungan ako ni Izzi na ilipat ang gatas dahil sa daldal ko.
"Oo naman. Si Izzi ay nagawa na iyon ng ilang beses. Hindi ba Izzi?" Tinignan ko
ang kaharap na agad
namang tumango.
"H-Hindi po ba 'yon mahirap Nay Maricar?"
Humagikhik ang matanda at pagkatapos at inihinto ang ginagawa para harapin ako.
"Lahat naman ng bagay ay natututunan. Tignan mo nga, magaling ka na sa ganito at
baka sa susunod ay iyon
naman ang magustohan mo."
"Nay Mari, hindi nababagay si Skyrene doon. Isa pa baka mapagalitan tayo ni Madam
kapag mapaano pa
iyan!" Si Ate Kris na isa rin sa mga kasama namin.
Imbes na intindihin si Ate Kris ay nagkibit lang ng balikat si Nay Mari.
Nagkatitigan naman kami ni Izzi at
hinayaan nalang na mamatay ang nabuksang topic.
This is all new to me. Pero sa sinabi niya ay parang gusto ko ngang matutunan ang
lahat. I kinda have a thing
for cows now and to personally see them give birth, mukhang interesting.
Si Izzi ang naging kasabay ko palagi sa ilang araw na lumipas. Siya rin lang ang
palagi kong kinakausap pero
tamang pag-uusap lang na halos wala akong gustong ibigay sa kan'yang impormasyon
tungkol sa buhay ko.
I promised myself that I won't trust someone again. Hindi naman sa pagiging madamot
pero ayaw ko lang na
maging vulnerable pa sa mga tao. Tama nang mga kapatid ko lang ang nakakakilala sa
akin at sapat na 'yon sa
ngayon. I don't need friends, what I need is companion and Izzi is fun to be with
kaya tama na 'yon.
P 40-5
Marami rin akong natutunan sa kan'ya tungkol sa pamilyang Deontelle at kung saan
nagsimula ang yaman ng
mga ito. The Deontelle's were born rich. Ang mga kagaya ni Jeoff ay nabuhay na may
ilang dipa ang
advantage sa mga nakararami.
"Alam mo, masaya ang lahat ng narito na marami na ulit tao sa malaking bahay na
'yan," Inginuso niya ang
natatanaw naming mansion sa ibaba. I smiled at her.
"Ulit? Ibig sabihin marami rin sila diyan noon?" Kuryoso kong tanong sa kanya.
Nabanaag ko ang kalituhan sa kan'yang mga mata dahil sa walang ideya kong sagot.
"O-Oo... Kwento ni Mama ay noong nariyan pa sila Jace at Heidi ay maingay at
palaging masaya ang maganak–"
"Jace? Heidi?" Lito kong tanong,
Kung naguguluhan ako ay mas lalo siya. Bumagal ang lakad niya hanggang sa tuluyan
ng mahinto.
"Si Jaycint at Heidi? H-Hindi mo kilala?" She asked.
Umiling ako kaagad. I never heard any of that name... Kung sabagay, wala naman
akong alam sa mag-asawa
maliban sa kadugo namin si Arlene at asawa niya naman ang isa sa pinaka-mayaman sa
lugar na ito, si Jeoff.
Bago pa muling makasagot si Izzi ay naistorbo na kami ng bumubusina't parating na
sasakyan. Hinila ako ni
Izzi sa gilid para bigyan ito ng daan pero huminto iyon sa harapan namin.
"Sumabay na kayo at baka abutan pa kayo ng dilim bago makarating sa ibaba." Ani
Kuya Gery.
Tumango si Izzi at hindi na muling nagsalita. Sinunod namin ang sinabi ng driver at
doon na natapos ang paguusap naming hanggang sa mansion ay naging laman ng utak ko.
Ilang beses akong napatitig kay Arlene habang nginunguya ang pagkain ko. Masayang
nagkukwento ang mga
kapatid ko sa natutunan nila samantalang ako ay naiwan pa sa sinabi ni Izzi kanina.
Tumikhim si Arlene at uminom ng tubig matapos muling tumagal ang titig ko sa
kan'ya. Nag iwas ako ng
tingin.
"How about you, Sky? How's your day at the barn?" She asked.
Nilunok ko ang mga pagkain sa aking bibig bago siya sagutin.
"I-It's fine. Masaya."
"Good."
Marami pa siyang naging tanong pero mga maliliit nalang 'yon at madaling sagutin.
Sila Ramiel ay nagsalita
lang sa hapag ng sabihin ni Jeoff na bukas ay hindi siya magta-trabaho para lang
makipag-bonding sa
kanilang mag golf. I don't know how that thing works pero mukhang may lumiwanag na
bumbilya sa mukha
nilang dalawa at hindi sila nagreklamo at nagmatigas, lalo na si Ramiel.

P 40-6
This is good right? This is all good. Unti-unti nang natututo ang mga kapatid kong
mag-adjust sa bagong
buhay na sobra-sobra.
I made the right choice... Iyon ang paulit-ulit na bulong ng utak ko hanggang sa
tuluyan na akong pumanhik sa
aking kwarto at makapagpahinga.
Sa mga nagdaang araw ay marami na akong natutunang putahe. My days were spent in
the kitchen and in the
barn. Sa dalawa ay wala akong naging problema pero mas masaya parin sa labas ng
mansion.
Nang sumapit ang panibagong linggo ay nagisingan ko ang buong bahay na mas abala
kaysa sa mga
kadalasang araw na lumipas. Nagmamadali akong bumaba ng makita si Aling Mayona na
nagkukumahog
habang nakikinig sa mando ng kanilang mayordoma.
"Skyrene..." Ngumiti siya ng makita ako pagkatapos maiwanan ng mga panibagong
bilin.
Mukha na siyang pagod pero mas mukha siyang masaya sa kabila no'n. Actually,
they're all excited about
something and I don't understand why.
"Ano hong meron?" Kuryoso kong tanong. "At nasaan po ang mga kapatid ko?" Dagdag ko
ng mapansing wala
ni isa sa mga ito ang nasa kani-kanilang lugar tuwing nag-aaral ng mga bagong
hobbies.
"Naku, hija! Wala bang nagsabi sa'yo? Hindi bale at parating narin naman na. Ang
mga kapatid mo ay nasa
library kasama si Senyor Jeoff."
"Library? Bakit raw po?"
"Hindi ko alam," Lumawak ang ngisi niya. "Pero sigurado akong may kinalaman iyon sa
pagdating ni Jaycint.
O siya sige na ha? Maiwan na muna kita."
"Pero–"
Hindi ko na siya napigilan dahil sa kan'yang pagmamadali. Naiwan na naman akong
nasa isip ang pangalang
'yon. Wala sa plano kong pumunta sa kusina kahit na alam kong hindi ko rin sila
maiistorbo dahil sa mga
paghahanda nila sa panauhing parating. I don't know the guy but I think he's
important.
Malayo palang sa kusina ay naamoy ko na ang mabangong amoy ng vanilla. Someone is
baking something.
Hindi nga ako nagkamali, pagpasok ko ay sakto namang kakalabas lang ng nai-bake sa
oven. Ngumiti kaagad
sa akin ang mga taong naabutan ko pero dahil abala ay walang may gustong kausapin
ako.
I helped myself out. Isinuot ko ang apron na naroon at agad na nilapitan ang
ngayo'y ginagawa nang cake.
"Ano pong maitutulong ko?"
Ngumiti siya at itinuro ang mga gusto niyang ipagawa sa akin. Hindi na ako nag-
atubiling tumulong. Nang
makaluwag kami at matapos ay saka lang ulit ako nagkaroon ng pagkakataong
magtanong.
"Ano po bang meron?" Tanong ko sa katabing nagbi-bake.
Tinanggal niya ang apron at sandaling naupo sa high chair na naroon.

P 40-7
"Ngayon ang uwi ni Jaycint, hija. Hindi mo ba alam?"
I want to act like I know but I couldn't lie. Wala talaga akong ideya kung saan
galing ang parating at kung
bakit abala silang lahat. Kahit na nahihiya ay nilakasan ko nalang ang loob ko para
magtanong. Hindi ko na
inisip kung ano ang sasabihin nila dahil sa kawalang ideya ko sa buhay ng mga
Deontelle.
Maingat akong naupo sa tabi niya.
"Sino po ba si Jaycint?"
Ate Rowena paused and just looked at me. Nang kumunot ang noo ko ay napakurap-kurap
siya.
"Hindi mo kilala si Jaycint?" Nalilito niyang tanong pero bago pa ako makapagtanong
ulit ay nasagot na 'yon
kaagad. "Hindi mo kilala ang pinsan mo?"
"Pinsan? M-May pinsan ako? May anak si Arlene at Jeoff?" Nauutal kong tanong.
Hindi naman iyon imposible pero bakit wala man lang akong nakitang mga litrato
nila?
"Rowena!" Hinihingal na sambit ng pumasok na maid.
Sabay kaming napatayo dahil sa pagmamadali niya.
"Nariyan na si Senyorito Jaycint! Nariyan na kaya halina kayo!"
Hindi ko alam kung bakit pero nakaramdam ako ng kaba. Hindi dahil sa nalaman kung
hindi dahil sa
posibleng maging reaksiyon nito na ngayon ay may mga taong pinatuloy ang kan'yang
mga magulang sa bahay
na balang araw ay magiging pagmamay-ari niya.
Imbes na matuwa dahil may pinsan na akong makikilala ay mas naisip ko pa ang mga
posible at kaya niyang
gawin sa amin. He will surely think of us as invaders. Sagabal sa mga manang
makukuha niya sa kan'yang
mga magulang kung sakali.
Napapitlag ako ng hawakan ako ni Ate Rowena. Ramdam ko ang pagbilis ng puso ko ng
masalubong namin
ang mga nagkakandarapang maid mabati lang ang dumating na tagapagmana ng lahat ng
mga Deontelle.
Hinawi ko ang kamay ni Ate Rowena pagkatapos ay nagpahuli nalang sa kanila. Sa
paglabas namin ng kusina
ay sakto naman ay paglabas rin ng mga kapatid ko maging ang mag-asawang hindi na
maipinta ang tuwa sa
mga mukha.
Sa lahat ay ako lang yata ang kinakabahan. I don't know him but I know what he can
do. Sino ba namang
tagapagmana ang hahayaang lasunin ng mga kamag-anak ang utak ng kanilang mga
magulang para lang
patirahin at bigyan ng kaunti? I'm hoping that he is nice but I just want to assume
the worst.
Kung masama ang ugali niya't paalisin niya kami ay hindi ako magdadalawang isip na
umalis. Ang kaunting
perang naipon ko nitong mga nakaraan ay sapat narin pang gastos ng isang buwan
at...
Nalaglag ang panga ko ng bumukas ang pinto ng mansion kasabay ng pagbaba ng
matangkad at matikas na
lalaking nakasuot ng puting polo shirt na nakatupi hanggang sa kan'yang siko at
cream na pantalon.

P 40-8
Pagharap niya sa amin ay napagtanto ko kaagad kung sino ang mas kamukha niya sa mag
asawa kahit na
natatakpan ng kulay asul na aviator ang kan'yang mga mata.
"Jaycint!" Masayang sambit ni Arlene at agad na nagmadaling bumaba sa ilang baitang
na hagdan para
yakapin ng mahigpit ang anak.
Well now at least I know something about her.
"Mom." Bulong nito sa baritonong tinig pagkatapos ay inangat ang suot na aviator.
"Jaycint, hijo!" Sumunod naman ang kan'yang ama habang kaming magkakapatid ay
natulala lang sa kanilang
tatlo.
Sa gilid ng aking mga mata ay nakita ko ang pagsisikuhan ng mga kasambahay at
pagbubulungan ng mga ito
kung gaano ka-gwapo ang bagong dating.
Jaycint kissed her mother's cheek. Gano'n rin siya sa kan'yang ama. I don't know
how long he has been away
pero sigurado akong matagal-tagal rin 'yon dahil sa naramdaman kong pangungulila
nila rito. Nagbatian sila't
nagkumustahan ng ilan pang minuto.
Walang segundo namang hindi umalis ang titig ko sa bawat galaw niya. He shared most
of his features with
his father... From his deep set of dark eyes down to his chiseled jaw. Maging ang
matikas na pangangatawan.
Ang tanging nakuha lang nito kay Arlene ay ang kan'yang maputi't makinis na balat.
I examined the enemy. Gusto ko kaagad malaman ang mga kahinaan niya para kung may
balak siyang masama
sa amin ay madali kong makokontra pero mabilis akong napapitlag ng dumapo ang mga
mata niya diretso sa
aking mga mata.
Napatuwid ako ng tayo.
"Oh, hijo! I want you to meet your cousins!" Magiliw na sambit ni Arlene pagkatapos
ay hinila na ang anak
palapit sa amin.
Ang lahat ng pag-iisip ko ay parang tuluyan ng inilipad sa kung saan ng mapatingala
ako sa kan'ya. He's tall
like someone I knew...
Ipinilig ko ang ulo ko pero ang puso ko ay walang tigil sa pagbilis ng kalabog. Ito
yata ang sinasabi nilang
lukso ng dugo. I don't want to feel happy meeting my first ever known cousin but
deep inside I am. And it's
weird.
Tinanggal niya ang kan'yang salamin sa buhok at pagkatapos ay magiliw na inilahad
ang kamay sa aking
harapan.
"Finally..." Nakangiti niyang panimula.
Sinubukan kong huwag magpaapekto sa pagiging mabait niya ngayon pero hindi ko
kayang baliktarin ang
sarili kong sabihin na ang mga matang 'yon ay hindi gaya ng kay ni Arlene. Iyong
mga matang walang ibang
intensiyon kung hindi ang tumulong. Walang intensiyong iba kung hindi ang
kabutihan.

P 40-9
Kusang umangat ang kamay ko para batiin siya.
"It's nice to finally meet you, Skyrene." Binalingan niya ang mga kapatid ko at
nginitian rin.
Binitiwan ko ang kamay niya at sunod ko nalang nakita ang pagbaba niya para
pantayan at batiin ang mga
nakababata kong kapatid.
"What's your name young man?" Tanong niya kay Zuben.
Kinakabahan naman itong tumitig kay Jeoff. Tumango lang huli.
"M-Mi nombre es Zuben."
Napaawang ang bibig ko sa narinig. Tuwang tuwa naman si Jeoff. So this is why
they're in the library?
Narinig ko ang mahinang pagtawa ni Jaycint.
"Muy bonito Zuben! Cómo estás?" My brother shyly smiled at him.
Nagpatuloy sila sa pag-uusap na parang nasa ibang bansa na kami. Hindi ko na
napigilan ang pagkamangha
nang maging si Cassy ay nagsasalita narin ng espanyol na tiyak akong turo ni Jeoff.
Sa muling pag ahon ni
Jaycint ay ako naman ang binalingan niya.
"Tu hermano y tu hermana son buenos. Qué hay de ti Skyrene? Has sido una buena
chica?" Nakaangat ang
isang gilid ng labi niyang tanong sa lenggwaheng matuwid at walang hirap na
sinambit.
Dumugo ilong tangna?????? One of a friend of eros?

P 40-10
CHAPTER 38
31.6K 1K 220
by CengCrdva

Cold-hearted
"Tu hermano y tu hermana son buenos. Qué hay de ti Skyrene? Has sido una buena
chica?"
Napakurap-kurap ako sa sinabi niya. Is that an insult? I don't know a thing about
Spanish maliban sa
pagpapakilala ni Zuben at ang pangungumusta niya rito pero ito?
Nakakainis 'yang ngisi niyang nakakaloko pero mas naiinis ako sa sarili ko dahil
gusto ko siyang sagutin pero
hindi ko naman naintindihan ang sinabi niya. Nilunok ko ang lahat ng kabang
nararamdaman ko at buong
tapang siyang tinitigan sa mata.
"I-I'm not offended. Kahit ano pang sabihin mo hindi ako maaapektuhan so say
whatever you want."
Ang ngisi niya ay nauwi na sa tawa. Maging si Arlene at ang asawa nito ay natawa
nalang dahil sa sinabi ko.
Umiling si Jaycint pero imbes na inisin pa ako ay nilagpasan niya na ako. He held
Zuben's hand and guided it
inside the mansion. Natatawang umiling nalang si Ramiel ng matitigan ko.
"May nakakatawa?" Nagkibit siya ng balikat at agad na sumunod sa mag-anak.
Tahimik ang naging tanghalian namin. Well, para sa akin lang dahil iniiwasan kong
makisali sa mga
Deontelle na magiliw ang pakikipag-kwentuhan sa bagong dating.
Hindi ako makapaniwalang si Ramiel at Rigel ay nakikisali rin at sumasagot sa mga
tanong ni Jaycint. Sa
aming lahat ay ako lang yata ang may masamang kutob sa lalaking 'yon.
"I will stay longer this time..." Nagpatuloy si Jaycint sa pagsasalita samantalang
ako naman ay muntik ng
mabulunan dahil sa narinig.
I knew it! Kaya siya dito magtatagal ay dahil threatened siya sa amin. Humigpit ng
kapit ko sa hawak na mga
kubyertos dahil sa naisip. Binilisan ko na ang pagkain dahil sa pagkairita. Maybe
he just want to make sure
na hindi namin lalasunin ang utak ng mga magulang niya para sa mamanahin niya.
Ilang beses umikot ang mga
mata ko dahil sa mga naiisip.
Kung narito siya ngayon dahil natatakot siyang mahati ang mana niya, pwes ngayon
palang sinasabi ko nang
wala kaming balak.
"You're with Prescott this time?"
"Yeah, yeah. I'll meet him tomorrow," Binalingan ni Jace ang ama. "Is Primo still
alive, Dad?" Tanong niya.
"Yes, son. He is still alive."

P 41-1
Umikot muli ang mga mata ko ng makita ang pagkawala ng kaba sa mukha niya't
pagpalit ng tuwa rito. Pero
parang huminto ang mundo ko dahil sa pagkakataong 'yon ay nahuli niya ako. Mabuti
nalang at tapos ko na
ang pagkain kaya bago pa niya ako mapuna ay tumayo na ako kaagad at nagpaalam.
"Ella sigue jugando duro para conseguirlo?"
Napahinto ako sa paglalakad ng marinig ang pagsasalita na naman ng alien.
"Jace, no digas eso. Ella todavía se está adaptando."
Bago pa ako mabaliw sa kanila ay nagmamadali na akong lumabas. Sa inis ko sa sarili
ay hindi ko na
namalayan na dinala na ako ng mga paa ko sa isang silid.
I was greeted by a two storey study and a library. My eyes darted on the wrought
iron spiral staircase. Iyon
ang daan patungo sa itaas kung nasaan ang mas marami pang libro. Sinundan ng mga
mata ko ang hagdan
hanggang sa mapatingala na ako ng tuluyan sa ceiling. A custom stained glass dome
was place in the center of
the ceiling. Napakurap-kurap ako habang sinusuri ang disenyo. Iyon ang pinaka-
nakakuha ng aking atensiyon.
Kung wala lang talaga akong kailangan ngayon ay baka tuluyan ko nalang pagmasdan
ang lugar pero nang
maisip ko ang pakay ay agad ang naglakad sa gawi kung saan nakalagay ang ilang
dictionary. Kinuha ko ang
isang makapal na English-Spanish dictionary bago tuluyang lumabas at bumalik sa
aking kwarto.
Ilang beses kong gustong batukan ang sarili ko dahil kahit na marami na akong
nabasa ay hindi ko naman
natandaan ang pinag-usapan nila noong paalis na ako. I love Spanish language
before, pero ngayon ay parang
gusto ko nalang itaga sa bato ang lahat. Nakatulugan ko nalang ang pagiging trying
hard.
My life has change drastically since I left Manila. Pero ng ma-realized kong
mananatili na muna rito si
Jaycint sa Palawan para tulungan ang ama ay parang mas iikot ng mabilis ang aking
mundo.
The first week was fine. Hindi naman siya palaging nasa mansion kaya hindi rin ako
obligadong makipagplastikan sa kan'ya pero ng malaman niyang sa cattle ako nagta-
trabaho ay dumalas na ang pagbisita niya
doon sakay ng kabayo niyang si Primo.
Kahit na anong pilit na pakikipaglapit sa akin ni Jace ay naging mailap ako. Kung
minsan ay hindi na ako
sumasabay sa kanila sa pagkain para lang umiwas.
Noong minsang naabutan ko sila sa pool ay umalis rin ako kaagad kahit na patuloy
akong tinatawag ni Arlene
na saluhan ko silang mag meryenda.
Nagdadala rin ng pagkain si Jace sa barn kahit na hindi naman dapat. He's nice with
their people too. Gaya
siya ni Jeoff na malapit at hands on sa mga pangangailangan ng kanilang mga
trabahador at mga negosyo.
"Join us, Sky." Anyaya ni Arlene ng mahanap ko ang mga kapatid kong kasama nila sa
theater room.
"I'm good-"
Natigil ako sa pagsara ng pinto matapos tumayo ni Arlene para lapitan ako. Natigil
sa panunuod si Jace para
tignan kami ng ina.

P 41-2
"Hija, come and join us." Hahawakan na sana niya ang kamay ko pero umatras ako
kaagad.
"I gotta go. Inaantok narin kasi ako. Mauna na ako." Hindi ko na siya hinintay pang
sumagot.
Lumabas na ako kaagad at kahit na hindi pa inaantok ay hindi na ako lumabas ng
aking kwarto.
Tinawagan ko nalang si Valerie para i-kwento sa kan'ya ang nangyari sa kabuuan ng
araw ko. Wala namang
nagbago sa mga una kong kwento. Nadagdagan lang dahil sa presensiya ni Jaycint.
Gano'n ang palaging naging usapan namin ni Val at ang lahat ng araw na sumunod
hanggang sa magsimula na
ang pasukan. Ito ang huling semester ko sa kolehiyo bago tuluyang pasukin ang
mundong mas mahirap.
Tuluyan ko ng isinantabi ang lahat ng mga nakaraan ko. Mapa-eskwela man o iba pa.
Iniwasan ko naring
manuod dahil natatakot akong makita ang sarili sa isang balita tungkol sa naudlot
naming engagement o ano
pa man. I just want to move on with this new life. Gusto ko nalang magpatuloy at
huwag ng lumingon pa.
Excited ang mga kapatid ko sa unang araw naming pagbabalik sa eskwela. Maging sila
Ramiel ay ganada
dahil sa iisang kolehiyo lang kami papasok. Malapit lang rin ang school nila Cassy
kaya mas madali ko
silang madadalaw kapag bakante ko.
Huminga ako ng malalim pagkatapos kaming pagbuksan ni Kuya Leo ng sasakyan.
"This is it, huh?" seryosong sambit ni Ramiel habang nakatitig sa building na nasa
dulo ng malawak ng field.
Napangiti ako ng mapait. It hurts my pride and I hate to admit it but I am happy.
Ito lang naman talaga ang
pangarap ko noon e. Iyong simple na magagawa ko 'yung mga bagay na ginagawa ng
isang normal na katulad
ko. Iyong makakapag-aral ako na hindi iniisip kung paano ang pagkain ng mga kapatid
ko o paano ang bayad
ng mga bills namin.
Lahat nang 'yon ay inako na ni Arlene. I'm not supposed to be happy about that but
deep inside me, I am.
Nagpapasalamat ako pero hanggang doon lang 'yon. Ayaw kong umasa sa kanya habang
buhay. Makatapos
lang ako at makatayo sa sarili kong mga paa ay bubukod narin kami.
"Ate, Sky!" Napalingon ako ng marinig ang boses ang tumawag.
Napangiti kaagad ako ng makita si Izzi. Nasa pangalawang taon palang ito sa kursong
education. Nakita ko
ang pamumula ng kanyang pisngi ng lumagpas ang kanyang tingin sa aking balikat
patungo kay Ramiel na nasa
likuran ko.
Dahan-dahang napawi ang ngiti niya ng matitigan ang kapatid ko. Sinulyapan ko naman
si Ramiel na nakatitig
rin pabalik kay Izzi. Tumikhim ako kaya naputol ang titigan nila.
"Ram, si Izzi. Izzi, mga kapatid ko, si Rigel," Tinuro ko ito. "Si Ramiel."
Nahihiya siyang ngumiti at binati ang mga ito.
"Mauna na ako, Ate." Ani Rigel.
Tumango lang ako.

P 41-3
"Saan ang klase mo, Ram?" Tanong ko rito dahil imbes na samahan si Rigel ay
nanatili siya sa aking tabi.
Sumunod silang dalawa sa akin ng maglakad narin ako.
"I don't know. Hahanapin ko pa." Inangat niya ang hawak na papel na ang laman ang
kanyang schedule.
Kinuha ko 'yon at tinignan pero dahil hindi ko rin alam ay ipinasa ko kay Izzi.
"D-Dito rin ako papunta. Gusto mo sabay na tayo?" aniya sa kabila ng pamumula ng
pisngi.
I don't know why pero ganito yata talaga siya kapag nakakakita ng ibang mukha. I
mean, kay Jaycint rin ay
ganito siya kapag nasa barn ito. Imbes na mag-isip ay ipinagtulakan ko nalang sila
sa isa't-isa.
Nang maglakad na sila palayo ay doon ko lang napansin ang mga lalaking nahinto sa
paglalakad para lang
titigan ako. Sinimangutan ko silang lahat kaya nagmamadali silang lumayo.
Sa kada hakbang ko patungo sa aking classroom ngayong araw ay hindi nawawala sa
gilid ng aking mga mata
ang mga estudyanteng kuryoso kung sino ako. Hindi naman kasing laki ng Shieffiele
ang Unibersidad na ito at
tiyak kong marami parin namang mga bago maliban sa akin pero gayunpaman, hanggang
sa unang klase ay
nasa akin ang atensiyon ng lahat.
I never talk to anyone. Iyon na ang una sa rules ko. I made sure I have all the
things that I needed. Kahit ang
mga extra para hindi ko kailangang manghiram o manghingi sa kahit na sino.
Mabuti nalang at mukha namang mahiyain ang mga kaklase ko kaya wala ring naglakas
ng loob na kausapin
ako at kilalanin. I prefer that. Mas okay na ituon ko nalang ang lahat ng atensiyon
ko sa pag-aaral at wala ng
iba pa.
Sinundo parin kami ni Kuya Leo. Akala ko ay sa una lang 'yon pero ng lumipas na ang
mga linggo ay iyon
parin ang naging sistema. Arlene is so hands on with our studies. She never missed
asking about it everyday.
Sa hapag, sa umagahan at kahit sa mga oras na kinakausap nila ako.
Today's topic is different. Simula ng mag umpisa ang klase ay hindi na ako
nakapagtrabaho kaya naman I
asked Jeoff if I can still work in the barn after my class. May pag-aalinlangan man
pero ipinaliwanag ko
namang dalawang oras lang ako doon at ipinangakong aayusin ko parin ang pag-aaral
sa kabila ng pagtatrabaho.
"But you need to focus on your studies, Skyrene-"
"I need to work too, Mr. Deontelle. Hindi ako sanay na walang ginagawa. Isa pa,"
Kinapalan ko ang mukha
ko bago sabihin ang mga sunod na salita. "Nag-iipon ako ng pera para sa mga kapatid
ko-"
"Sky..."
Napayuko ako ng makita na naman ang nangungusap na mga mata ni Arlene.
"Please? I need a job. Kahit ano..."
Narinig ko ang pagbuntong hinga ni Jeoff. Sandali silang natahimik pero gaya ng mga
naunang pagbibigay ay

P 41-4
hindi ipinagdamot ni Arlene sa akin ang isang 'to.
"If that's what you want." Aniya sa malumanay na tono.
Napaangat ako ng tingin at bahagyang napangiti pero kusa ko rin iyong hininto.
"Thank you. I need to go now. Mag-aaral pa ako."
Tumango lang siya pagkatapos ay muling sinulyapan ang hindi kumbinsidong asawa.
Kahit na gano'n ay
hinayaan ko nalang sila.
Kung tutuusin ay hindi ko naman talaga kailangan ng trabaho dahil maliban sa
ibinibigay na allowance ni
Arlene sa akin ay wala rin naman akong ginagastos.
"Marami na 'to Ate ha! Isang buwan palang tayo." Masayang sabi ni Cassy habang
yakap ang malaking jar
namin na ginawang alkansiya.
Saving money is her idea. Bilang pagtulong sa aking makaipon kung sakaling
palayasin kami ay ayos rin ito
kung may mga gusto silang bilhin. Ang lahat ng allowance na ibinibigay ng mag asawa
ay naroon lahat. We
didn't spent any of that money kaya halos mangalahati kaagad iyon.
Naroon din ang mga sahod ko noong bakasyon. Inilagay ni Rigel ang allowance niya
para sa panibagong
linggo. Lahat kami ay napatitig kay Ramiel na hanggang ngayon ay nakapamulsa parin.
"Ram?" Inginuso ko ang jar.
Umiling siya. "Can I keep mine for now?"
Napangisi ako sa naisip pero pinigilan kong ilabas ang tuwa.
"And why?" I asked with my poker face.
"Wala. Baka lang may kailangan akong gastusin."
"Sus! Who's the girl huh?" Pangangantiyaw ni Rigel.
Sinamaan ko ng tingin ito kaya agad na huminto. Humagikhik si Cassy ng makita ang
pag iling ni Ramiel.
"Okay. Kapag may kailangan ka huwag kang mahiyang magsabi. I mean, kahit ano."
Makahulugan kong sabi.
"Stop looking at me like that, Skyrene. I don't need anything. Ito lang allowance
ko."
"Defensive ka."
"No, I'm not!"
"Okay!" Natatawa ko siyang inirapan.
Umiling nalang siya ulit at hinila na si Rigel palabas. Kinumusta ko ang mga
kapatid ko sa pag-aaral nila.

P 41-5
Sinabi ni Cassy na mas mahirap pa ang pag-paint kaysa sa pag-aaral kaya mas lalong
napuno ng tuwa ang
puso ko. Zuben is now good at playing piano. Noong wala pang klase ay si Jeoff lang
ang nagtuturo sa kan'ya
pero naging madalas iyon dahil kay Jace kaya madaling natuto.
Dahil pinayagan akong magtrabaho ni Arlene ay hindi ako tumigil sa barn. Hindi rin
tumigil si Jace sa
pagpunta doon sa tuwing umaalis ako ng mansion. Alam kong dinadahilan niya lang ang
pangangabayo pero
alam kong gusto niya lang talagang hulihin ang loob ko.
"Are you done? Let's go home." Aniya isang hapon matapos bumaba sa kabayong dala.
Ayan na naman siya sa mga simpleng pagyayaya para makuha ang atensiyon ko. Ang
plano kong magtagal
ngayon sa barn dahil wala akong pasok bukas ay mukhang mapupurnada pa dahil sa
kan'ya.
Nang makita ko ang pagkatulala ni Izzi sa lalaking nasa likuran ko ay alam kong
hindi ko na siya maiiwasan.
"Hey, guys!" Bati niya ng mapansing ang lahat ay natigil rin dahil sa kan'yang
pagdating.
Siniko ko si Izzi dahil pakiramdam ko ay ilang minuto pang titig niya sa pinsan ko
ay matutunaw na ito.
"I'm busy, Jaycint. Isa pa," Tumayo ako at agad siyang hinarap. "Hindi ba sinabi
sa'yo ni Kuya Gery na sa
kan'ya ako sumasabay pauwi?"
Hindi ko maintindihan ang sarili kong naiinis palagi sa tuwing hinaharap ko siya
pero mas lalong hindi ko
maintindihan si Jaycint dahil sa tuwing kaharap na ako ay para siyang tuwang tuwa
na parang palagi akong
nakakatawa sa paningin niya.
"Hindi ba sa'yo sinabi na kaya ka pinapasundo ni Mommy kasi wala si Kuya Gery
ngayon?"
Inirapan ko siya at inis na bumalik sa tabi ni Izzi na nananatiling nakatitig kay
Jace.
"Hindi mo ba nakikitang busy pa ako? Hindi mo rin ba nakikitang may mga paa naman
ako at mga kasama rito
na pwede kong sabayan pauwi?"
I'm sure there's nothing funny to what I said but his laugh echoed inside the barn.
Nahihiyang nakitawa nalang
rin ang mga kasama ko do'n. Nang makita kong pati si Izzi ay nakikitawa ay inis ko
siyang tinapik.
"Seriously?" Pinandilatan ko siya ng mata kaya nahihiya niyang ibinalik nalang ang
tingin sa ginagawa.
"Have it your way then," Nang maramdaman ko ang pag-atras niya ay doon na ako
nakahinga ng maluwag.
"Cold-hearted woman." Dagdag niyang tuluyan ng nagpapintig sa aking tenga.
Sa laki ng hakaw niya ay nakalabas na siya kaagad sa barn kaya mas binilisan ko ang
lakad ko para
komprontahin siya.
"Anong sinabi mo?!" Gigil kong singhal ng maabutan siya.
Tamad niya akong nilingon. Nagsalubong ang kan'yang kilay ng muli kaming magharap.
Ang mga ngiti niya
kanina ay naglaho na.

P 41-6
Good. I don't have time for that! Ayaw kong parang tuwang tuwa siya sa akin dahil
alam ko namang hindi.
Ramdam ko namang may balak siyang iba sa amin ng mga kapatid ko. Kung nakukuha na
niya ang loob ng mga
kapatid ko, pwes ako hindi niya mauuto!
"What? Oh, you feel that? Akala ko wala ka ng nararamdaman sa tigas mo."
Naikumo ko kaagad ang mga kamay ko dahil sa narinig.
"You don't know me kaya wala kang karapatang pagsalitaan ako ng kahit ano."
He tilted his head and looked at me like he is surprised with my anger. Sa halip na
iwasan ang galit ko ay
mas hinarap niya ako.
"Look, I don't have to know you Skyrene. Trust me, I hate you more than you hate
me."
That made me swallowed hard.
"Good! I don't have any plans to change that. Mabuti ng malinaw ngayon palang."
"Great! I don't ask you to like me," Nag igting ang kan'yang panga na mukhang
naubusan na ng pasensiya sa
akin.
"If you think that I'm doing all of this just to please you, then you are wrong.
Hindi lahat ng narito umiikot
sa'yo. Hindi lahat ng ginagawa ko ay para sa'yo. At mas lalong hindi lahat ng bagay
ay tungkol sa'yo."
Nag-igting narin ang panga ko sa narinig.
"Then leave me the hell alone, Jaycint. May sinabi ba akong lumapit ka sa'kin?
Sinabi ko bang kausapin mo
ako? Sinabi ko bang sunduin mo ako ngayon? No! And you're right. We don't need to
like each other kaya
huwag ka ng magpanggap. I don't need it."
"God..." Bulong niya kasabay ng pagtawa ng sarkastiko.
"You know what? I get it. You hate me. You hate my parents and everything here.
Alam kong ayaw mo ang
lahat ng tulong na 'to 'di ba pero wala kang magawa kasi walang wala ka? You hate
accepting help because
you have too much pride on you. Ayaw mong magtiwala sa ibang tao kahit sa sarili
mong kadugo kasi ano?
Kasi hindi namin kayo natulungan noon? Minsan ba natanong mo kung bakit? Natanong
mo ba 'yung dahilan o
sadyang kinain ka na ng sama ng loob na lahat ng tao pag-iisipan mo ng masama.
Maging ang pagtulong sa'yo
ng walang kapalit iba ang dating sa'yo."
Gusto ko siyang sampalin pero nanatili ako sa pwesto ko. Ramdam ko ang pag-urong ng
dila ko dahil sa mga
sinabi ni Jace. Natakot akong lingunin ang mga tao sa loob ng barn dahil sa mga
pinakawalan niyang salita.
"I get it, Skyrene. Kung galit ka sa mga magulang ko dahil hindi kayo natulungan
noon, mas galit ako dahil sa
pakikitungo mo sa kanila ngayon. Lalo na kay Mommy. Wala kang alam sa pinagdaanan
ng pamilya ko kaya
huwag mong isisi sa kanila ang lahat. Kung may dapat sisihin dito ay walang iba
kung hindi ang magaling
mong ama." Tumalikod siya kaagad at mabilis na sumakay sa itim niyang kabayong si
Primo.
"I pity you for trusting the wrong people. Look at you, you are just as cruel as
your father."
P 41-7
"Fuck you, Jaycint!"
He laugh sarcastically. Tila mas gustong putulin ang lahat ng natitirang pagpipigil
kong saktan siya.
"Too bad you can't fuck your own cousin,"
Mas lalong nagliyab ang galit ko pero mas lalo ang kan'ya. Ang dinadaan niya sa
tawa at pang-iinis na galit
ay tuluyan ng bumalandra sa kan'yang mukha ng titigan ako ng mas maigi.
"I'm talking facts here, Skyrene. Hindi mo ba nakikita 'yang sarili mo? Do you know
the rules of trusting
people? I know you have a lot of reasons not to trust someone again but think about
it. Hindi porket maraming
nanakit sa'yo ay gagawin rin sa'yo ng iba 'yon. Ngayong narito na sa harapan mo ang
mga taong dapat mong
pagkatiwalaan ay nagmamatigas ka. You know you should be grateful that my mom is
still helping your
family. Sana huwag mong pag-isipan ng masama ang lahat ng itinutulong nila dahil
bukal sa loob nila 'yon
kahit pa ilang beses ko na silang pinaalalahanan kung gaano katindi 'yang pride
mo," Kinuha niya ang tali ni
Primo pero bago pa tuluyang umalis ay muli siyang nagsalita.
"Tama ka. Ngayong mas malinaw na lahat sana maisip mong hindi ko ginagawa 'to para
sa'yo. I hate being
nice to you but because of my mom I did it. Wala kang alam kung ano ang pinagdaanan
niya kaya kung hindi
mo siya kayang pagtiwalaan at respetuhin, mabuti pang umalis ka nalang." Matigas
niyang sambit na mabilis
na gumuhit sa puso ko bago tuluyang imaniobra si Primo palayo.
Mas idiniin ko ang pagkumo sa aking mga kamay. Tama siya, matigas na ako pero ang
lahat ng sinabi niya ay
naging dahilan para muli akong makaramdam ng sakit. He doesn't know a bit of me
kaya wala siyang
karapatang pagsabihan ako no'n pero tama rin siyang wala akong alam sa pamilya niya
kaya dapat ay wala
rin akong dahilan para kamuhian sila.
Imbes na bumalik sa loob ng barn ay mabilis na akong naglakad palayo. Sunod kong
narinig ang mga
pagtawag nila kaya tumakbo na ako. I heard Izzi behind me. Hindi natigil ang
pagtawag niya't paghabol sa
akin kahit na alam kong malayo na kami sa barn.
"Ate Sky! Sandali hintayin mo ako!"
Hindi ako tumigil. Huminto lang ako ng hindi na ako makahinga. Nilingon ko si Izzi
na akala ko hindi na ako
hinahabol pero mukhang sanay siya sa habulan kaya kahit na hinihingal ay nagpatuloy
siya hanggang sa
maabutan ako.
"Ate!"
Tinalikuran ko siya. Naramdaman ko na naman ang masidhing galit sa aking dibdib
pero sa pagkakataong ito
ay hindi lang para kay Jaycint ang nararamdaman ko. Mas galit ako ngayon sa sarili
ko dahil nagpapaapekto
ako sa kan'ya.
Ang lahat ng sinabi niya ay alam kong tama at maling mali ako sa lahat ng galit na
nararamdaman ko sa
kan'yang mga magulang. He is right. Dapat ay magpasalamat nalang ako imbes na mag-
isip ng negatibo sa
mga pagtulong nila. I hate myself for being so hard on them kahit na dapat ay buong
puso ko silang
pinasasalamatan sa lahat ng mga itinutulong nila sa akin.
P 41-8
"Ate, okay ka lang?"
Pumikit ako ng mariin at pilit na kinalma ang aking sarili. Ang lahat ng galit ko
sa mga tao ay sa sarili ko na
napunta. Napayuko ako ng maramdaman ko ang kamay niyang humawak sa aking kamay.
"Ate, Sky?"
"Okay lang ako, Izzi. Bumalik ka na doon." Mahinahon kong sabi kahit na ang dibdib
ko ay tila sasabog na
dahil sa galit.
Masakit na ang mga palad ko dahil sa pagdiin ng aking mga kuko doon pero hindi ako
huminto. I want to feel
something else para lang maibsan ang galit sa dibdib ko.
I hate myself. I hate how life molded me. Ang lahat ng masalimuot na karanasan ang
dahilan kung bakit ako
ganito. Kung gaano ako katigas sa ibang tao imbes na pakinggan sila.
Mabagal akong naglakad hanggang sa isang malaking puno at pasalampak na naupo sa
lilim nito. Gano'n rin
ang ginawa ni izzi.
"Wala ka talagang alam sa mga Deontelle, Ate? Totoo bang galit ka sa kanila? Pero
bakit?"
Nalaglag ang mga mata ko sa mga tuyong dahon sa paligid. Imbes na sagutin siya ay
isang tanong ang lumabas
sa bibig ko.
"Izzi, pwede bang makituloy sainyo? Kahit ngayon lang?"
Natulala siya sa akin. Ang mga mata niya ay agad napuno ng pag-aalinlangan.
"Pero Ate, wala na kaming bakanteng kwarto-"
"Kahit sa lapag, Izzi. Kailangan ko lang ng matutuluyan ngayong gabi, please?"
"Pero-"
"Please? Kailangan ko lang ng mapaglilipasan ng oras..."
"P-Pero paano kapag hinanap ka nila, Madam?"
"Huwag mong sabihing nasa inyo ako. Wala kang pagsasabihan. Kahit ngayong gabi lang
Izzi, please?"
Hindi man siya sigurado ngunit sa huli ay napapayag ko narin siya. Iyon nga ang
nangyari. Hindi na ako
bumalik sa barn. Hinintay ko nalang na magpaalam si Izzi sa mga katrabaho namin
bago kami tumulak sa
kanilang bahay. Isang tricycle lang ang sinakyan namin at nakarating narin kami.
"Kami lang ni Mama ang narito dahil ang mga kapatid ko ay nasa Manila na. Si Tatay
naman ay matagal ng
patay kaya si Mama lang ang kasama ko palagi."
Tumango ako at sinundan siya sa isang may kalumaang bungalow. Nahihiya man pero
hindi ko na inisip 'yon.

P 41-9
Tama si Jace, dapat nga ay umalis nalang ako dahil hanggang ngayon naman ay ramdam
ko parin ang galit
dahil sa nangyari sa nakaraan. Kahit na anong pag-iisip ko para matanggal 'yon ay
hindi ko magawa. Para
akong patuloy na naghahanap ng sagot sa mga tanong na mahirap sagutin. Mga tanong
na alam kong si Arlene
lang rin ang makapagbibigay ng sagot pero dahil makasarili ako ay hindi ko siya
kailanman binigyan ng
pagkakataong magpaliwanag.
Jace is right, I am cruel.
Nahinto sa pagtatahip ang babaeng nasa bukana ng kanilang lumang pintuan ng makita
kami.
"Nay!" Masayang bati ni Izzi rito pero ang mga mata ng kan'yang ina ay agad na
lumagpas sa akin.
"Nay, si Ate Skyrene. Isa sa pamangkin ni Madam Arlene. Ate, Mama ko."
Nagmamadaling ibinaba ng kan'yang ina ang bilaong hawak para batiin ako.
"Magandang gabi, hija."
"Magandang gabi rin ho sainyo..."
Ngumiti siya.
"Winny ang pangalan ko. Tawagin mo nalang ako Tiya Winny," Hinarap niya si Izzi at
nahihiya niya itong
pinagalitan dahil hindi raw ito nagsabing may bisita siya.
Nagpaalam muna si Izzi na iiwan ako at kakausapin ang ina. Naintindihan ko naman na
kakausapin niya ito
para sa pagtulog ko sa kanilang bahay. Naupo ako sa tabi ng bilaong may lamang
bigas. Imbes na
magmukmok ay ipinagpatuloy ko nalang ang ginagawa ni Tiya Winny.
Ilang beses akong nagpakawala ng malalim na paghinga. Hindi ko alam kung kailan ako
magiging handa na
harapin muli si Jace at ang mga Deontelle kaya sa ngayon ay gusto ko munang
magpahinga at mag-isip.
Maybe I was really out of the line. Ilang buwan na rin ang lumipas pero hindi parin
nawawala ang tigas ng
puso ko para kay Arlene. I hate how she looks like Arlette. Isa pa siguro 'yon kaya
hindi ko siya kayang
bigyan ng kahit kaunting tiwala. Ipinilig ko ang aking ulo at nagpatuloy nalang sa
ginagawa.
Tuluyan ng nilamon ng dilim ang paligid. Paglabas ni Izzi ay sinabi niyang pumayag
na raw si Tiya Winny.
Ilang beses rin siyang nagpaumanhin dahil nahihiya siyang wala silang masarap na
pagkain at komportableng
matutulugan. Si Izzi ay sa sala lang natutulog dahil iisa lang ang kwarto sa bahay
nila.
"Doon ka nalang sa kwarto, Skyrene-"
"Tiya, hindi na po. Dito nalang rin po ako sa sala. Sanay rin naman po akong sa
lapag natutulog kaya walang
problema sa akin. Pasensiya na po kayo kung kailangan kong mang abala. Wala na ho
kasi akong alam na
pupuntahan..."
"Wala iyon. Ang kaibigan ng anak ko ay welcome dito sa bahay namin. Pero paano ka
nasanay sa ganito? Pati
diyan?" Tukoy niya sa sardinas naming ulam sa hapag.

P 41-10
Sa totoo lang ay na miss ko rin ang kumain ng sardinas. Ilang buwan rin kasing
lutong bahay at masasarap na
pagkain ang laman ng tiyan ko. Nagbaba ako ng tingin. Ayaw kong sagutin ang tanong
niya pero dahil
nahihiya ako ay sinagot ko nalang.
"Ganito rin ho ang pagkain namin sa Manila."
Kumunot ang noo niya. Magtatanong pa sana siya pero ng pigilan ni Izzi ay hindi na
itinuloy. Naging tahimik
kami sa hapag. Alam kong gusto niyang malaman bakit ako narito pero nahihiya lang
siyang magtanong.
Gayunpaman, sinabi ko narin ang totoo na nagkaroon kami ng hindi pagkakaunawaan ni
Jace kaya kailangan
ko munang umalis sa mansion.
Hindi nawala ang pagtitig sa akin ni Tiya Winny kaya imbes na mailang ay nagtanong
nalang ako.
"Ano po pala ang pinagkakaabalahan ninyo? Sabi ni Izzi ay hindi na kayo
nakakapagtrabaho sa rancho?"
"Oo. Ayaw narin akong pag-trabahuin ng mga kapatid ni Izzi kaya sa ngayon ay
nagiging abala ako sa elderly
home diyan sa kabilang bayan."
"Meron po no'n dito?"
Tumango siya.
"Iisa lang kaya naroon ang lahat ng matatandang wala ng pamilya o hirap ng alagaan
ng mga anak nila."
"Nagvo-volunteer po kayo?"
She nodded.
"Ilang taon narin. Simula palang noong dalaga ako ay aktibo na ako sa
pagboboluntaryo sa mga matatanda.
Hanggang ngayon kaya kapag nagsawa na ang mga anak ko sa akin ay doon nalang rin
siguro ako titira."
"Nay." Nakangusong singit ni Izzi dahil sa sinabi ng kan'yang ina.
Humagikhik naman ang huli.
"Masaya ang tumulong doon lalo na't masisigla ang mga matanda kapag nakakakita ng
mga bisita. Palibhasa
ay minsan nalang bisitahin ng mga kamag-anak nila." Malungkot niyang dagdag.
Uminom ako ng tubig bago siya muling tanungin.
"Pwede rin po kaya akong sumama sainyo para tumulong do'n?"
Agad kong nakita ang pagliwanag ng mukha ni Tiya Winny.
"Aba'y oo naman, hija!"
Simula ng matapos ang pag-uusap namin ni Jace ay ngayon ko lang naramdaman ang
pagluwag ng paghinga ko
dahil sa sinabi niya.

P 41-11
Kung iiwasan ko si Jace sa barn at sa mansion ay kailangan kong may mapuntahang
iba. Natapos ang pagkain
namin na iyon ang tanging laman ng pag-uusap.
Nakahiga na ako sa kahoy na sofa samantalang si Izzi naman ay nasa lapag at
katatapos lang ibaba ang
kan'yang telepono.
Itinaas ko ang aking kamay patungo sa aking noo. Hanggang sa paglalim ng gabi ay
ang mga sinabi ni Jace ang
naging laman ng utak ko.
I don't know how to forgive. Hindi ko na yata kayang gawin ang bagay na 'yon dahil
sa dami ng nangyari.
Kung gano'n ay tama si Jace, kung hindi ko kayang magpasalamat ng bukal sa loob sa
kan'yang mga magulang
ay dapat umalis nalang ako sa mansion.
Tutal ma-pride naman ako at alam ko namang kaya ko ang sarili ko. Siguro naman
kakayanin kong mag-isa.
Alam ko rin na totoo ang mga sinabi niyang wala silang hinihinging kapalit sa
pagtulong kaya kahit na iwan
ko ang mga kapatid ko ay magiging panatag ako.
Hindi ko na alam kung kailan pa ako makakabangon pero siguro dapat na akong bumukod
at hanapin na muna
ang sarili ko. Iyong Skyrene na kayang magtiwala. Kayang magmahal at magpatawad.
Hindi ko na kasi alam
kung paano gawin ang mga 'yon.
I am a cold-hearted woman. Iyon nalang rin ang gusto kong paniwalaan. Ayaw ko ng
pahirapan pa si Arlene
na hulihin ang loob ko. I don't want to hurt her anymore. Ako nalang ang aalis para
wala ng madamay at
magulo.
I'm sure they can handle the kids. Mababait naman ang mga kapatid ko at sa mga
nakita ko nitong nakaraan ay
hindi nila kayang tratuhin ng iba ang mga 'yon. They treat my siblings as their own
and maybe that's enough.
Ako ang problema. Ako lang ang tanging nagpapabigat ng loob ng mag-asawa kaya
ngayon palang ay
kailangan ko ng umalis. Kailangan kong muling matutunan ang magpatawad para kung
sakali ay kaya ko na
silang harapin at pasalamatan ng buong puso. I want that... But I don't know how.
Hanggang ngayon sa tuwing
naiisip ko si Arlette at ang ginawa niyang pag iwan sa amin ay bumabalik ang lahat
ng galit ko.
I'm helpless... I need to move on with my own life at huwag ng mandamay pa ng iba.
Siguro 'yon nalang ang
maibibigay ko kay Arlene at sa mga Deontelle.
Huminga ako ng malalim at ambang ipipikit na ang aking mga mata pero imbes na 'yon
ang gawin ay mabilis
akong napaahon ng marinig ang mga busina galing sa kadarating lamang na mga
sasakyan sa labas.
"Fuck..."
pero wla ka ding alam sa buhay nla why dont u try to open ur heart pride pride
nakita mo na anu nawla sau because of ur damn pride..

P 41-12
CHAPTER 39
31.3K 1.3K 359
by CengCrdva

Arlette And Heidi

Tuluyan na akong bumangon. Maging si Izzi ay napapitlag na ng marinig ang muling
pagbusina ng sasakyan sa
labas. Nagmamadali niyang binuksan ang bintana. Narinig ko ang mahina niyang
pagmumura pero ang
paghingi ng tawad ang bumalandra sa akin ng harapin niya ako.
"Bakit?"
"Izzi, anong nangyayari?" Pupungas pungas na tanong ni Tiya Winny na halatang
naistorbo na sa malalim na
pagkakatulog.
"A-Ang mga Deontelle po," Kinakabahan niyang sabi sa kanyang ina bago ako balingan.
"I'm sorry Ate..."
"Sinabi mo?"
Umiling siya at agad na nagbaba ng tingin. Si Tiya Winny naman ay mabilis na
binuksan ang pintuan.
Binalingan niya kami.
"Narito nga, Sky." Aniya.
Tumayo na ako.
"Pwede po ba akong lumabas doon sa likod? Pasensiya na po nagising ko pa kayo-"
"Skyrene, mabuti pang harapin mo nalang ito."
"Tiya..."
Umiling siya.
"Mabuti pang ayusin mo nalang ito kaysa ang takbuhan, Sky. Sige na,hija."
Hindi na niya ako hinintay pang sumagot. Lumabas na siya at pinuntahan ang mga
bagong dating. Bigo akong
napaupo pabalik sa kinahihigaan ko kanina. Narinig ko ang pag-uusap ni Tiya Winny
at Arlene sa labas.
Alam kong siya 'yon pero may naririnig pa akong ibang boses.
"Sorry, Ate..." Tinabihan ako ni Izzi.
Nagpakawala ako ng isang malalim na paghinga at pagkatapos ay tumango nalang.
Siguro nga tama siyang
kailangan ko ng harapin lahat ngayon. Kailangan ko ng sabihin ang lahat ng gagawin
ko at plano ko.
P 42-1
Hindi ko na alam... Kahit ako hindi ko na rin maintindihan ang sarili ko... Sa
sobrang ilag ko sa mga tao ay
wala na akong mapagsabihan kung ano talaga ang nararamdaman ko. Hindi ko naman
pwedeng sabihin sa
aking mga kapatid kung ano talaga ang nararamdaman ko dahil ako ang tinitingala
nila. Sa akin sila kumukuha
ng lakas kaya hindi ako kailanman pwedeng maging mahina sa kanilang harapan.
I have no one to vent to. Lahat ng sakit ay matagal ng naipon sa akin dibdib...
hanggang sa mga oras na ito.
Maya maya ay muling bumalik si Tiya Winny. Napatayo kami ni Izzi ng makita ang
mangiyak-ngiyak na
mukha ni Arlene. Wala sa sariling napalunok ako ng mabanaag ang lubusang pag-aalala
sa kan'yang mukha.
Ang mga matang 'yon na gaya ng kay Arlette...
Nag iwas ako ng tingin at dahan-dahang lumapit sa gawi niya para matapos na ang
lahat pero tuluyan na
akong nahinto ng sunod kong naramdaman ang mabilis niyang pagyakap sa akin.
Nanginig ang kan'yang
balikat na tanda ng pag-iyak.
Naramdaman ko kaagad ang pagdiin ng kung ano sa aking dibdib lalo na ng marinig ang
paghikbi niya.
Maging ang pagka-guilty ay mabilis na nanalaytay sa buo kong pagkatao. Para akong
binuhusan ng malamig
na tubig dahil sa reaksiyon niya ngayon.
"Skyrene... Bakit ba hindi ka umuwi? Nag-aalala na kami sa'yo. Lahat na hinahanap
ka," Lumayo siya at
hinarap ako.
Kinagat ko ng mariin ang pang-ibaba kong labi ng makita ang tuluyan niyang pagluha.
Mas diniinan ko ang
pagkumo sa aking palad ng ikulong niya ang aking mukha sa kan'yang mga kamay.
"Bakit hindi ka umuwi? Pinag-alala mo ako. Gusto mo ba akong mamatay sa takot?
Huwag mo ng gawin ulit
'yon ha? Huwag na!" Aniya at niyakap ako ulit.
Ito ang ayaw ko. Ito ang gusto kong iwasan sa lahat dahil kahit na wala pa akong
alam sa buhay nila ay
sigurado akong hindi deserve ni Arlene ang lahat ng mga maling ginagawa ko. Iyong
sakit sa pagmamatigas
ko na hindi niya dapat nararamdaman.
"Umuwi na tayo, Sky... Uwi na..." Patuloy niyang pag-alo sa akin.
Lumakas ang tibok ng puso ko ng humigpit ang yakap niya kasabay ng paulit-ulit
niyang haplos sa aking
buhok. Ang malumanay at nag-aalala niyang tinig ay agad na dumaloy sa aking puso na
pati 'yon ay parang
hinaplos narin ng kan'yang mainit na kamay.
Napapikit na ako ng mariin ng maramdaman ang paghalik niya sa aking buhok.
Pakiramdam ko ay may
nasapul siyang emosyon sa akin na kahit sino ay imposibleng makita. Ang emosyong
matagal ko ng itinago at
kinalimutan.
Her touch made me vulnerable. Sa bawat haplos ng kanyang kamay sa akin ay ramdam ko
ang unti-unting
pagkatunaw ng lahat ng pader na iniharang ko sa aking puso ilang taon ang lumipas.
Ang lahat ng tigas simula
ng iwan kami ni Arlette. Simula ng makita ko siyang wala ng buhay...
Ang babaeng buong buhay kong tiningala, minahal at inasahan sa lahat ay tuluyan na
akong iniwan... Ang
tanging lakas ko no'n ay iniwan na rin ako... She just left us and that is the
worst goodbye.
P 42-2
Sa bawat kabog ng puso ko ay sumasabay ang sakit. Akala ko manhid na ako pero
ngayon ay mas dama ko
ang lahat. Mas doble ang pagbigat ng dibdib ko.
Pagod akong napapikit.... Sa pagdiin ng aking mga talukap ay doon ko lang muling
naramdaman ang mainit na
bagay na tumulo sa aking magkabilang mata. Ang mga luhang akala ko ay wala na.
No... I'm not crying. Hindi ako iiyak. Ayaw kong umiyak... Ayaw ko pero hindi ko
mapigilan.
Mas dumami ang pagtuloy-tuloy ng mga luha ko. Tuluyan naring nanginig ang aking
balikat ng maisip kung
gaano na ako naging bato simula ng iwan niya kami. Kung gaano na ako naging malayo
sa lahat para
maprotektahan ang mga kapatid ko.
Sa pangalawang pagkakataon na inilayo ako ni Arlene at makita ko ulit ang kan'yang
magandang mukha ay
tuluyan na akong napahagulgol. Maagap ang naging paghawi ni Arlene sa aking mga
luha.
"Sky... Tahan ka na. Tahan na..."
I didn't. Imbes na sundin ang sinabi niya ang tuluyan na akong nabasag. Muli niya
akong niyakap. Kusang
nabuwal ang madiin kong pagkumo at marahang inangat ang kamay para yakapin siya
pabalik. Ramdam ko
ang panghihina ng aking mga tuhod.
I felt like I was drowning and she was there to save me. Sa tagal kong umiwas sa
tulong ay ngayon ko lang
naramdaman ang tumanggap no'n ng buong puso. Iyong pakiramdam na wala ka ng ibang
makakapitan. Wala
ka ng magawa para isalba ang sarili mo kaya kailangan mo na ng tulong ng iba bago
ka pa tuluyang
bumulusok paibaba. I need that. I need someone who's willing to save me even if I
didn't deserve it.
Hindi ko na pinigilan ang pag-iyak. Hinayaan ko nalang na bumuhos ang lahat ng
nararamdaman ko ngayon.
Ito ang unang beses na naramdaman ko ulit ang ganito simula ng mawala si Arlette.
Sigurado akong ng gabing
iwan niya kami ay doon na nagsimula ang pagiging matatag ko. Ang pagiging matapang
dahil alam kong wala
na akong magiging sumbungan sa lahat. Wala ng tutulong sa akin kaya kailangan kong
tumayo sa sarili ko't
mapilitang maging matigas.
I hate how Arlene can make me feel emotions that I never wanted to feel anymore. I
hate how she can remind
me of my deceased mother. I hate how weak I am right now. I hate how I'm missing
Arlette because of her...
And I fucking hate that I'm now wishing that she's alive.
Naiinis ako sa sarili ko dahil sa nararamdaman ko ngayon. Naiinis ako dahil ang
kaibuturan ng puso ko ay
hinihiling ko na sana ay siya nalang ang kaharap ko. Sana siya nalang ulit...
Gusto kong sabihin sa kan'ya ang lahat ng nangyari sa akin. Gusto kong siya nalang
ang kaharap ko para
masabi ko kung gaano na kasakit ang lahat. Gusto kong magsumbong na simula ng iwan
niya ako ay ngayon ko
lang naramdaman ang ganitong pagod at hirap.
Gusto kong sabihing, " Ang sakit sakit na Mama... Hindi ko na talaga kaya... Ayaw
ko na. Pagod na pagod
na rin ako... Sana sinama mo nalang ako. Sana hindi mo nalang ako iniwan. Sana
hindi ka bumitiw.
Sana... Sana..."
Gusto kong umiyak habang yakap niya. Gusto kong marinig ang boses niya at sabihing
kaya ko pa. Kakayanin
P 42-3
ko pa... Ang malambing niyang boses at ang mga munting halik niya sa aking buhok ay
gusto kong
maramdaman. Ang mahigpit niyang yakap na pinapawi ang lahat ng sakit sa aking puso.
Lahat lahat...
Marahan akong lumayo kay Arlene dahil hindi ko na matigil ang pagkawasak. Napaangat
ang tingin ko sa
lalaking pumasok. Bago pa ako makapagsalita ay hinila na ako ni Arlene palabas.
Wala na akong lakas para
pigilan siya. I let her guide me outside while Jeoff is talking with Izzi's mom.
Mahigpit ang kapit sa akin ni Arlene habang ako naman ay pilit paring pinipigilan
ang mga matang wala ng
pakundangan sa pag-iyak. Nang matanaw ko ang nasa unahang sasakyan at ang lalaking
nakasandal sa pintuan
nito ay agad akong napahinto.
Kahit na medyo madilim ay kitang kita ko ang nakaigting na panga ni Jace habang
nakatuon sa amin ng
kan'yang ina.
"Sky?"
Sinubukan akong hilahin ni Arlene pero hindi ako nagpatinag. Pilit kong pinunasan
ang mga luha ko.
"H-Hindi na po ako sasama. Iwan niyo nalang po ako dito."
"Anong ibig mong sabihin, Skyrene?"
Marahan kong hinawi ang kamay niya at muling tumingin kay Jaycint. Sinundan niya
naman ang titig ko
papunta sa kan'yang anak.
"Skyrene, nag-usap na kami ni Jaycint at hindi niya dapat sinabi ang bagay na 'yon.
Sa mansion na tayo magusap, hija, please? Halika na."
Hindi na ako nagpapigil dahil sa patuloy na pagluha ng aking mga mata't panghihina
ng buo kong katawan.
Mabilis kong nilagpasan si Jaycint ng pagbuksan niya kami ng pinto. Sumunod naman
si Arlene sa akin bago
niya muling isara iyon. Paglabas ni Jeoff sa maliit na bahay ay sinamahan niya ang
ama sa nasa likurang
sasakyan.
I didn't look at them. Maging si Arlene ay hindi ko nagawang titigan dahil alam
kong mababasag na naman
ako. Tahimik kong pinunasan ang mga luha kong wala na talagang kapaguran sa
paglaglag.
Nang makauwi na kami sa mansion ay nauna na akong pumanhik sa aking kwarto.
Inalalayan ako ng mga
kapatid ko pero hindi na sila nagtanong pa. Iniwan rin nila ako kaagad matapos
akong ihatid.
I'm tired... Hindi ko na idinilat pa ang aking mga mata. Hinayaan ko nalang ang
sarili kong maging mahina sa
pagkakataong ito.
Arlette... Are you listening? Nakikita mo ba ako ngayon? Now I know what you feel.
Ang hirap ng buhay
dito... Masaya ka ba kung nasaan ka? Masaya ka na ba ngayon?
Pagod akong napaahon sa kama ng marinig ang mga mahihinang katok sa pintuan. Hindi
pa man ako
nakakatayo ay bumukas na 'yon at iniluwa si Arlene. Nanatili ang simpatya at
lungkot sa kan'yang mga mata.

P 42-4
"Pwede ba kitang makausap, Sky?" Maingat niyang sambit.
Tumango ako at umayos ng upo sa kama. Nagbaba ako ng tingin ng muling lumabo ang
mga mata ko.
Naramdaman ko ang pag upo niya sa aking tabi.
We sat there for a while. Walang nagsasalita. Walang nagtatanong. Ilang minuto ang
lumipas na gano'n kami.
Inangat ko ang kamay ko at muling pinunasan ang mga luha. Sinubukan ko siyang
tignan pero mukhang kanina
pa siya nakatingin sa akin at hinihintay lang akong kumalma bago magsalita ulit.
"Nag-aalala ako, Skyrene... Jace told me what happened in the barn and I'm sorry
about what he said. Nagusap na kami ng pinsan mo at sinabing manghihingi siya ng
tawad sa'yo bukas. Patawarin mo sana ang anak
ko-"
"H-Hindi po..." I cut her off. "Jace is right. I am cruel. You see, totoo ang
sinabi niya. Wala naman akong
ginawa kung hindi ang pag-isipan kayo ng masama sa kabila ng pagtulong niyo sa
amin. He's right... Aalis
nalang po ako para hindi ko na kayo masaktan pa."
Napahinto ako ng maramdaman ang mabilis niyang paghuli sa aking kamay.
"I won't let you leave, Skyrene... Naiintindihan ko. Alam ko ang nararamdaman mo
kahit na hindi mo sabihin
sa akin. I may not be your mother but I am a mom. Alam ko kung ano ang ugat ng sama
ng loob mo.
Naiintindihan ko lahat at kahit na hindi mo parin makalimutan ang mga nangyari noon
ay ayos lang. Kahit na
hindi mo matanggap ng buo ang pagtulong ko ngayon ay iintindihin ko. You have all
the right to hate me for
abandoning all of you. Alam kong walang wala na kayo noon pero wala akong ginawa
para tumulong..."
Huminto siya at pagkatapos ay binitiwan ang titig sa akin. Ilang beses niyang
pinisil at hinaplos ang aking
palad.
"P-Pero bakit?" May bakas ng pait kong tanong.
Hirap siyang napatingala at napabuntong hinga. Pumikit siya ng mariin na tila pilit
na binabalikan ang mga
nangyari.
"I have a daughter, si Heidi..." Panimula niya. Bumalik ang mga mata niya sa akin.
"She has Cystic fibrosis."
Hindi ako sumagot kaya muli siyang nagsalita.
"CF is a genetic disease that affects mostly the lungs, but also the pancreas,
liver, kidney and intestine. She
was diagnosed with CF when she was just two years old. Simula no'n ay nagbago na
ang buhay namin.
People with CF was only given a limited time to live and since then, naging mahirap
na ang lahat sa amin.
Ilang beses kaming lumipat sa iba't-ibang lugar para lang mas maging komportable si
Heidi... When she
turned nine years old, doon na kami nagpasyang dalhin siya sa ibang bansa para
maipagpatuloy ang
gamutan..."
Nahihiya niyang pinunasan ang luhang kumawala sa kan'yang mga mata. Sa pagkakataong
'yon ay ako naman
ang pumisil sa kanyang kamay.
"I was so busy with my daughter that I forgot about everything. Maging si Jaycint
ay hindi ko na naalagaan ng
maayos dahil sa kapatid niya. Walang araw na hindi ako natutulala at naiisip na
paano kapag nawala na ng
P 42-5
tuluyan ang anak ko... You know, no mother should bury their children, Skyrene...
It should be the other way
around."
"S-She's..." Hindi ko na itinuloy ang sasabihin ko dahil sa napagtanto.
Sa marahan niyang pagtango ay doon na ulit tumulo ang aking mga luha.
"Kaya wala na akong nabalikan ay dahil naging abala na ako sa anak ko. She was just
seventeen years old
when we lost her..." Nanginig ang balikat niya.
Wala akong nagawa kung hindi ang makisimpatya. Ito ang mga sagot sa tanong ko. Ito
ang malalim na rason
kung bakit hindi niya kami kaagad natulungan at ito rin ang dahilan kung bakit
galit sa akin si Jace.
"Ilang taon akong nagluksa na parang hindi na ako ang kasama ni Jaycint at Jeoff. I
couldn't handle that loss.
Nang mawala si Heidi ay parang namatay narin ako. Maging ang Mama mo ay hindi ko na
natulungan dahil sa
nangyari sa aming pamilya at iyon ang malaking pinagsisisihan ko, Skyrene..."
Umiling ako at muling pinisil ang kan'yang kamay. Huminga siya ng malalim at
pinunasan ulit ang kan'yang
mga luha. Pinilit niya akong ngitian at kahit na patuloy ang pagtulo ng luha niya
ay mas inuna niyang punasan
ang sa akin.
"Patawarin mo ako kung hindi ako nakatulong kaagad. Patawarin niyo ako kung
napilitan kayong harapin ang
buhay na walang makakapitan."
Matapang kong hinarap ang lahat ng katotohanan. Ngayong alam ko na ang sinasabi ni
Jace ay tuluyan na
akong kinain ng pagsisisi.
Ito ang dahilan ng pagiging masama ko sa kanila. She lost her only daughter and
that's understandable. Kahit
sino naman siguro ay iyon rin ang gagawin kapag nasa panganib na ang isa sa mahal
nila sa buhay. Wala ka
ng iisipin kung hindi ang kaligtasan nila. I feel that. Muntik ng mawala si Cassy
sa akin noon kaya damang
dama ko kung ano ang pinagdaanan niya.
"I'm sorry... Hindi ko alam... S-Sorry kung nagtanim ako ng sama ng loob na wala
namang sapat na dahilan."
Tinulungan ko siyang pawiin ang aking mga luha.
"I'm sorry for being so hard on you..." I added.
"It's okay, Skyrene... May mali rin ako. And you know what? May mga pagkakataon
lang rin talaga na
mahirap maunawaan lalo na kung puno na ng galit ang puso mo. I'm glad that you let
me explain myself but I
still want to apologize. Patawarin mo ako dahil hindi ko natulungan ang mama niyo
noon."
Maagap akong umiling.
"She made her choice." I said bluntly.
Suminghap ako upang itigil ang pagbuhos ng aking mga emosyon. Gano'n rin si Arlene.
Inayos niya ang sarili
at pinanuod akong kumalma.

P 42-6
"Do you hate your mom for taking her own life?"
Umangat ang aking mga mata para salubungin ang kanya. I don't know how she did it
but I felt like it's just
right to trust her. Marahan akong tumango at tuluyan ng sinabi ang totoo kong
nararamdaman.
"Do you think she made the right choice?"
Mapait akong napangiti ng maalala ulit ang araw na 'yon...
I still remember being happy that day because of my report card. Matataas ang
nakuha kong grades at excited
akong sabihin 'yon kay Arlette pero ang lahat ng tuwa ay kusang napawi at napalitan
ng matinding takot ng
makita ko siyang wala ng buhay. I tried reviving her but she has no pulse... Halos
bumigay na ang aking mga
kamay sa kaka-diin sa kan'yang dibdib pero wala na. She already left us.
Wala ni isang nakakita sa kan'ya sa mga huling sandali ng kan'yang buhay. Walang
pumigil. Wala kami... She
chose to die alone.
Madali kong ipinilig ang aking ulo bago siya sagutin.
"I-I don't know."
She nodded. Muli ay hinaplos niya ang aking pisngi. Maging ang aking buhok ay
inayos niya rin.
"Do you know why she did it?"
My teeth gritted at that.
"Because she wants to escape from all the pain. Pinili niya ang short-cut para
tapusin ang lahat ng sakit na
nararamdaman niya. She took her own life because she is weak..." Itinikom ko ang
aking bibig at madaling
kinagat ang aking labi para pigilan ang muling paghikbi.
Marahang inangat ni Arlene ang aking baba upang magpantay muli ang aming mga mata.
"Your mom has cancer, Skyrene..."
Napakurap-kurap ako dahil sa mas malakas na pagkalabog ng puso ko at muling
panlalabo ng aking mga
mata.
Hindi ko maintindihan. Hindi maproseso ng utak ko ang mga narinig.
"No..."
Bigong tumango si Arlene. Hinigpitan niya ang hawak sa aking kamay na tila pilit
akong binibigyan ng lakas
para sa mga sunod niyang sasabihin.
"Your mother called me and said that she has ovarian cancer. Ilang araw bago ang
tawag na 'yon ay muntik ng
mawala si Heidi kaya imbes na matulungan siya ay pinilit kong umiwas. I was so
lost, Sky... Parang ang lahat
sa paligid ko ay mabilis na kinukuha sa akin. I can't deal with that. Hirap na
hirap ako kaya pinilit kong
umiwas. Si Jeoff ang laging kumakausap sa mama mo at iyon ang pinaka-pinagsisisihan
ko hanggang ngayon.

P 42-7
Sana pinakinggan ko siya. Sana naging Ate ako sa kapatid ko... Sana kinaya niya
para sainyo pero gaya ko,
naging mahina si Arlette. She chose to end her life para wala na kayong iisipin
pang iba. Tama ka, ginawa
niya ang pinaka-madali para hindi na kayo tuluyang mahirapan..."
Napabitiw na ako sa kanya. Ang mga kamay ko ay agad na umangat para ikulong ang buo
kong mukha. Doon
na ako muling napahagulgol. Wala ng tigil ang paghikbi ko at hindi ko narin alam
kung may katapusan pa ba
ang lahat ng ito.
The woman I hated the most took her own life just for us to have an easier one...
Mali parin pero naintindihan
ko. Naramdaman ko ang paghaplos ni Arlene sa aking likod. Hinayaan niya akong
umiyak ng umiyak.
"Hindi ko alam na ang tawag niyang 'yon ang huling beses na maririnig ko ang
kanyang boses... Dahil sa
pagkatuliro ko kay Heidi ay hindi ko na naisip na iyon na pala ang pamamaalam niya.
Naalala kong sinabi
niyang bago pa kayo mawalan ng bahay at mga gamit dahil sa sakit niya ay lalayo
nalang siya. I never thought
that she's talking about taking her own life... Sana nakinig ako. Sana mas
inintindi ko siya... I'm sorry,
Skyrene... I'm sorry..."
Niyakap na niya ako ng makita ang paglalim ng aking mga emosyon.
"I'm so sorry that you've been through all that. Patawarin mo ako kung ngayon lang
rin ako nagkaroon ng lakas
ng loob na bumawi. Natatakot kasi akong mangyari ulit ang lahat. Hindi ko na yata
kakayanin pang mawalan
ng isang anak. Hindi ko na alam kung kaya ko pa bang magbukas para sainyo... I'm
sorry if I was late... Sorry,
anak..."
Binuwal ko ang aking kamay sa aking mukha para gantihan ang yakap niya. Gaya niya
ay masakit rin ang lahat
ng kan'yang pinagdaanan. Mali ako sa panghuhusga at pag-iisip ng masama sa pamilya
nila. Her son is right,
dapat ay sila ang pagkatiwalaan ko ngayon dahil sila ang kadugo ko. Sila lang ang
nagtiyagang tumulong sa
amin ngayon sa kabila ng mga nangyari sa nakaraan.
Nanatili kaming gano'n ng ilang minuto bago niya ako ilayo at pakalmahin. Pagod
siyang ngumiti habang
pinapalis ang mga luha ko.
"Don't hate your mother, Sky... Sometimes life gave us something that's out of our
control. Pinili lang ng
mama mo ang alam niyang mas makabubuti sa inyo. Kaysa mahirapan kayo sa kanya ay
mas pinili niyang
kamuhian niyo siya't isiping bumitiw nalang sa buhay kahit na ang totoo ay nagawa
niya lang ang lahat ng iyon
para parin sa ikabubuti niyo. She was a great mother, Skyrene... Mahal na mahal
kayo ng mama niyo. Lalo ka
na... Alam niyang kakayanin mo ang lahat kaya panatag siya. And you know what?
She's right. Matapang ka at
matatag gaya niya kaya nalagpasan mo lahat ng hirap. I know you're not in a perfect
place right now kaya
sana sa pagkakataong ito ay hayaan mong tulungan kita. Sabay nating aabutin ang mga
pangarap mo at
pangarap ng kapatid ko para sa inyo," Marahan niyang pinisil ang aking pisngi at
muli akong nginitian.
"Magtatapos ka at hindi ka aalis sa poder ko. I need you too, Skyrene... I need
your help because I don't know
how to raise a family again after I lost Heidi. Tulungan mo akong makabawi sainyo
para mawala na ang lahat
ng bigat sa loob ko't pagsisisi sa mga nangyari. Help me become a better mother for
all of you... Tulungan mo
akong maging ina ulit para na rin kay Arlette at Heidi."
I nodded.

P 42-8
"You're already the best mother that anyone could ever ask for... T-Tita, Arlene...
I'm sorry for judging you...
I'm sorry for causing you pain... Sorry sa pagiging matigas ko-"
"Shh... Anak ang turing ko sainyo at walang ina ang hindi kayang magpatawad ng
anak. Isa pa, lahat naman
tayo ay nagkakamali. Lahat tayo ay nagsisisi sa mga bagay na hindi natin nagawa o
nasabi sa mga taong
mahal natin pero hindi iyon dapat maging dahilan para huminto tayong magtiwala sa
buhay na ibinigay. Lahat
ay may oras para sa pagkakaintindihan at pagpapatawad... At ngayon, ito ang oras
natin, Skyrene..."
Wala na akong nagawa kung hindi ang tanguan nalang siya.
"Thank you, Sky... Thank you for listening to me pero may isa lang sana akong
request..."
Marahan akong lumayo sa kanya. Pinigilan ko ang aking dibdib sa patuloy na pagsikip
gamit ang ilang ulit na
paghinga.
"Ano po 'yon?"
Tinuyo niya ang kanyang mga luha at muling hinawakan ang aking magkabilang kamay.
"Can I hear that again? Pwede ko bang marinig ulit ang pagtawag mo sa akin?"
Walang pag-iimbot akong ngumiti at tumango.
"I'm sorry and thank you sa lahat... Thank you, Tita Arlene..." Buong puso kong
sambit na tuluyan ng naging
dahilan ng muli niyang pagyakap sa akin.
Actually naintindihan ko sya ikaw ba namn iwanan ng 4 na bata taoos maliliit
pa.tsaka ni isnag kusing walang iniwan kung ako siguro mababaliw
na ako saa ko hahanapin araw araw na pangkain. Yung feeling na nagbabasa ka sabay
iyak mo naman??????

P 42-9
CHAPTER 40
32.8K 1.1K 252
by CengCrdva

25
"Skyrene, hija! Pumayag ka ng makipag-date sa anak ko. Ay naku, sinasabi ko saiyo
na kamukha ko iyong
bunso kong si Pabling." Natatawa kong binalikan ang pwesto ni Tatay Tino at
pagkatapos ay naupo sa
katabing silya ng kanyang wheelchair.
"Tatay, Tino naman. Twenty five palang po ako. Ilang taon na po si Kuya Pabling, e.
Mas matanda pa 'yon
kay Tito Jeoff." Nakanguso kong pagpapaliwanag sa kanya.
"Walang asawa iyon!" Giit niya.
Natatawa nalang ako't naiiling sa mga sinabi niya. Ganito palagi si Tatay Tino
kapag narito ako sa shelter
kaya nasanay narin ako. Kung hindi niya kasi ako nirereto ay ibinubugaw niya naman
akong mag-boyfriend na
raw habang bata pa. Ang sabi niya ay ang asawa niya'y huli na kung nagbuntis kaya
ang huling anak nila ang
naging dahilan ng pagpanaw nito. Sabi niya rin na habang maaga ay magpamilya na ako
at nang makarami.
Pero gaya ng mga sinasabi ko mula noong umpisa ay marami pa akong gustong gawin sa
buhay bago ang
bagay na 'yon.
Mas lalong lumakas ang tawa ko ng makita si Nanay Mila na agad binatukan ang
matandang aking katabi. Sa
gulat ay hindi siya nakapagsalita bagkus ay napakamot nalang ito ng ulo kasabay ng
paglukot ng kanyang
mukha.
"Tino, tigilan mo iyang pagrereto kay Skyrene. Kung si Pabling lang naman e sana
magmatandang dalaga
nalang 'yan." Masungit na pagalit na Nanay Mila rito.
Kumawala ang hagikhik ko at agad na tumayo para yakapin siya't halikan sa pisngi.
"Nanay naman oh! Masyadong over-protective ha! Baka hindi na talaga ako makapag-
asawa niyan!"
Natatawa kong biro sa kanya pero imbes na matawa ay pinagtaasan niya lang ako ng
kilay.
Umismid siya kay Tatay Tino na agad naman siyang sinagot gamit ang pagdila. Sa
ginawa nito ay tuluyan ng
nabuo ang araw ko.
That woman's grumpy face is my favorite. Si Nanay Mila ang pinakamasungit sa lahat
ng mga matanda rito sa
shelter kaya ang tawag sa kanya ng ilan ay monster. Apat na taon noong una ko
siyang makilala at lahat ay
ilag na sa kan'ya noon pa man at hanggang ngayon. Ilang beses na rin akong naging
biktima ng pagsusungit
niya pero kalaunan ay nagbago iyon na hindi ko rin alam kung paano.
Maybe Jace is right. Meron nga akong charm na lahat ay kaya kong paamuhin. Pati
siya dahil kahit na naging
aso't-pusa rin kami ilang taon ang nakalipas ay nagbago na rin ngayon. Kung noon ay
wala siyang pakialam sa
P 43-1
akin, ngayon naman ay siya na mismo ang hindi mapakali mahuli lang ako ng uwi. Siya
itong pinaka-OA
kapag gabi na at wala pa ako sa bahay.
Sabi ni Tita Arlene ay simula ng magkasundo na kami ni Jace ay nagbago na rin ito.
Mas naging masayahin
ito kumpara noon. Siguro nga raw ay nasabik ito sa kapatid na si Heidi. Ang sabi ni
Tita Arlene ay kung
hindi namatay si Heidi ay halos magkasing-edad lamang kami. Jace is very protective
too. Hindi lang sa akin
kung hindi pati na rin sa mga kapatid ko lalong lalo na kay Cassy.
Napangiti ako ng magawi kami ni Nanay Mila sa paborito niyang pwesto. Iyong nasa
harapan ng maliit na
fountain sa bukana ng shelter. May kalumaan na 'yon pero alaga kaya hanggang ngayon
ay gumagana parin.
"Skyrene, kapag si Pabling ang napangasawa mo ay itatakwil kita bilang anak ko."
Mas lalo akong natawa dahil sa sinabi niya. Inalalayan ko siyang makaupo sa kanyang
rocking chair habang
ako naman ay sa silyang nasa tabi lang niya naupo. I love this spot too. Maliban sa
preskong hangin gawa ng
mga nakapalibot na malalaking puno ay kitang-kita ang mga bulubundukin sa hindi
kalayuan.
Hanggang ngayon ay hindi parin nawawala ang pagkamangha ko sa mga ganitong klaseng
tanawin. Noon ay
pangarap lang ito pero ngayon ay nangyayari na. Dreams do really come true.
"Nay naman. Matanda na po si Kuya Pabling."
"Alam ko kaya nga hindi pwede."
Hindi na nawala ang ngisi ko. Parang mas gusto ko siyang inisin ngayong araw dahil
sa patuloy niyang
pagsusungit. Kinawayan ko ang mga matatandang dumaan sa aming harapan bago siya
muling asarin.
"Pero paano pala kapag gano'n, nay? Paano kapag main-love ako sa matanda na sa
akin? Hindi parin ba
pwede?"
Awtomatiko siyang napalingon sa akin. Sa nakabusangot niyang mukha ay parang gusto
kong lumayo. Para
kasing isang pagpipilit ko pa ay mapipingot na ako ng todo.
"Seryoso ka ba diyang bata ka? Sasayangin mo ang ganda mo't pinag-aralan para sa
matanda lang?"
Nilunok ko ang lahat ng tuwa ko para magmukha talagang seryoso sa mga sinasabi.
"Bakit naman po hindi? Paano kapag na-fall ako sa gano'n? Hindi naman po 'yon
madaling pigilan."
"Gaano katanda, aber?!" Nakataas na ang kilay niya sa pagkakataong ito.
Ang makulay na abaniko niyang hawak at nahinto sa ere para lang pigain ako ng todo
sa tanong. Kinagat ko
ang gilid ng aking labi para pigilan ang pagkawala ng tawang nakakaloko.
"M-Mga kasing tanda po ni Kuya Pabling?"
"Que horror!" Agaran niyang bulalas.
Hindi ko na napigilan ang paghagalpak ng tawa ko dahil sa mabilis niyang pagsapo sa
kanyang noo dahil sa

P 43-2
tanong ko.
"Nay naman! Grabe naman kayo. Hindi ba nga po sabi age doesn't matter?"
"It does! Hindi lang age! Pati ang linya ng pamilya. Tignan mo nga iyang si Tino.
Kapag lahi niyan ang
napangasawa mo, habang buhay kang magsisisi." Bumaba ang kamay niya sa kanyang
dibdib at madramang
sumandal sa kanyang upuan. "Itigil mo na ito at baka ito pa ang ikamatay ko."
Natatawa ko siyang niyakap at pagkatapos ay kinuha ang kanyang kamay para masahiin.
"Naku, ang sabi ni Doc ay baka umabot pa kayo ng isang daang taon kaya imposible
'yon!"
"Ayaw ko na. Tigilan mo ako, Skyrene."
Hindi ko alam kung bakit pero tuwang tuwa akong napapagalitan niya. Sa tagal kasi
ng panahon na walang
naninermon sa akin ay nakakamiss rin pala. Noon ay si Nana lang ang may kayang
pagalitan ako o di kaya si
Valerie pero dahil malayo sila ay wala na talaga. Si Tita Arlene naman ay masyadong
malumanay at hindi
yata talaga kayang magalit sa amin.
Simula ng gabing nag-usap kami ay naayos na ang lahat. Hindi man madaling
paniwalaan pero maging si
Mama ay napatawad ko na. Ang lahat ng galit ko sa aking puso ay tuluyan ko ng
kinalimutan, maging ang galit
para sa aking sarili. Hindi man naging madali pero ang lahat ng iyon ngayon ang
dahilan kung bakit nasa
maayos ang buhay ko.
Sa ilang taong lumipas ay nagawa kong patawarin ang sarili ko't hanapin kung ano
talaga ang mga bagay na
makapagpapasaya sa akin at tuluyang magpapabitiw sa pagbabalik tanaw ng nakaraan.
My studies help me get through that. Kahit na halos isang taon lang ako sa
unibersidad rito ay masasabi kong
nakatulong iyon ng malaki sa pagpapatuloy ko sa buhay na may mas positibong
pananaw.
May mga mangilan akong naging kaibigan pero hanggang doon nalang 'yon. I may
learned how to make
friends but that's just it. Nagpapasalamat nalang ako at hindi naman naging
matanong ang mga naging kaibigan
ko. Nakilala man ako ng ilan gawa ng TV show ay naging maayos naman ang lahat. Wala
ring nagtanong sa
kung anong nangyari kaya naging panatag ako sa buong durasyon ko sa eskwela
hanggang sa matapos ko ang
aking kursong education at makapasa sa board exam.
Noong una talaga ay gusto kong magturo pero siguro nga hindi iyon para sa akin. Mas
nagustohan ko kasi ang
pagta-trabaho sa rancho at pagtulong kay Jaycint kaya doon nalang ako mas nag-
focus. Maliban sa pagiging
abala sa rancho at shelter ay kumuha rin ako ng kurso para pag-aralan ang
industriyang gusto kong pasukin.
Jaycint is very patient with me. Gano'n rin si Jeoff at Arlene na handa akong
tulungan sa lahat ng bagay kaya
hindi ako nahirapan.
"Oo nga pala, iyon bang isa ay hindi mo pa sinagot? Kung kay Pabling ka lang rin
naman mapupunta ay
maayos nang iyon nalang ang maging katuwang mo sa buhay. Mas mapapanatag pa ako."
Ani Nanay Mila na
dahilan ng pagkaputol ng mga nasa isip ko.
Nagbaba ako ng tingin ay pinagbuti ang pagpisil sa kan'yang palad bago umiling.

P 43-3
Kung lalaki lang ang usapan ay marami na ang nagkagusto sa akin. Sa ilang taon kong
pamamalagi rito sa
Palawan ay marami rin ang nagtangkang manligaw pero ewan ko ba. Siguro ay naging
abala lang ako at mas
inuna ang career kaysa sa pag-ibig. Totoo pala iyong minsan ay kailangan mong mas
unahin ang ibang bagay
kaysa sa pagmamahal.
There's so much more in life than love. Dumating ako sa puntong iyon ang pinaka-
huli sa mga prioridad ko sa
buhay, hanggang ngayon.
"Pero mabuti kung hindi pa. Bata ka pa nga. Sayang lang at iyong bunso ko ay may
girlfriend na ngayon-"
"Nay, okay lang po. Hindi naman kailangan no'n tsaka sabi niyo nga, bata pa ako.
Marami pang oras para sa
gano'n. Sa ngayon ay masaya naman akong kayo lang ang kasama ko sa buhay."
Ang pagsusungit niya kanina ay tuluyan ng nawala. Hinawi niya ang kamay ko at
hinuli bago ito pisilin.
"Alam ko naman iyon, Skyrene. Gusto ko lang na maging masaya ka dahil marami ka ng
napagdaanan."
Tipid akong napangiti sa sinabi niya. Kung iisipin ko lang ang lahat ng napagdaanan
ko ay baka murahin ko
na ang tadhana dahil sa dami no'n pero imbes na iyon ang isipin, mas iniisip ko
nalang ang lahat ng mga
biyayang natanggap ko pagkatapos ng lahat.
There's indeed a rainbow after the rain. Hindi lahat ng oras ay nasa ibaba ka at
sadlak. You always have a
choice and a chance to change that and I'm glad that I did. Nagpapasalamat akong
binigyan pa ako ng tsansang
baguhin ang lahat ng negatibo sa buhay ko.
I'm not that religious but I thank God everyday for this life. Walang hanggang ang
pasasalamat ko sa lahat
dahil sa napakaraming biyayang balik niya sa akin.
Ngayon ay mas masasabi kong nagkaroon ako ng pamilyang maayos pagkatapos ng matagal
na panahon. Ang
pamilya at buhay na mas komportable para sa mga kapatid ko at dahil do'n ay
kuntento na ako. Lahat ng sakit
at hirap na napagdaanan ko noon ay tapos na at ngayon ay para na akong umaani ng
mga kapalit sa lahat ng
pagsubok na dumating sa aking buhay.
"Masaya naman po ako."
She nodded.
"I know but I want you to be happier, mija. Matagal na panahon na simula noong
naghiwalay kayo ni Eros at
sa palagay ko ay panahon na rin naman para sumaya ka."
Wala sa sariling napalunok ako ng marinig ang pangalang 'yon. It's been a long time
since I told her that part
of me. Kung may mga pagkakataon ang ibang tao na magpakalasing at mai-share sa iba
ang nararamdaman
nila, ako naman ay hindi na kailangan dahil kaya ko namang i-kwento sa tamang tao
ang lahat ng walang alak
sa aking sistema. Maybe because I have moved on.
Sa lahat ng mga matatanda rito sa shelter at maging sa naging bagong buhay ko ay
tanging siya lang rin ang
nakakaalam ng tungkol sa ilang parte ng aking nakaraan. I told her how it all
started but I never told her how
it ended. Natatakot akong mahusgahan. Hindi ko kasi alam kung may makakaintindi ba
sa ginawa ko maliban
kay Valerie.
P 43-4
Gayunpaman, ang tungkol sa nakaraan ko ang isa sa mga naging dahilan kung bakit
kami naging magkasundo.
Noong una ay hirap rin akong hulihin ang loob niya dahil wala siyang gustong
kausapin. Palagi lang siyang
mag-isa. Minsan nga ay binalaan pa ako ni Tiya Winny dahil baka matakot daw ako't
hindi na bumalik sa
shelter dahil sa sungit nito. Ilang linggo ang lumipas na sinunod ko ang mga
sinasabi nilang umiwas pero sa
huli ay naglakas loob na rin akong kausapin siya at alamin kung totoo ba ang lahat.
I remember her first word was "Cállate." And that made me shut up even if I didn't
want to. Pero ang unang
salitang 'yon ay hindi naging dahilan para sundin ko siya at manahimik nalang.
Araw-araw ay hindi ako nagmintis na batiin siya gaya ng magiliw kong pagbati sa mga
matatandang nakatira
rito.
Ang masungit, kulubot ngunit maganda niyang mukha ay halos napapanaginipan ko na
gabi-gabi dahil sa
patuloy kong pag-amo sa kanya. Nagtanong na rin ako sa head ng shelter kung bakit
ganito siya naging
masungit. They let me see her files. Noong una ay hindi ako makapaniwala dahil sa
lahat ng mga litratong
naroon ay walang wala ang matandang mataray na nakikita namin ngayon.
Sa lahat ng litrato niya ay para siyang palaging walang problema, malayo sa
matandang parang pinagsakluban
na ng langit at lupa ngayon. Mas lalo akong naging kuryoso dahilan para hindi siya
sukuan. Ibinahagi rin ng
ilang mga nakakaalam ang kwento niya sa akin.
All of my questions were answered after eight months of being curious. I learned
that after her husband died,
her children decided to leave her in the shelter. Ang limang anak niyang puro
lalaki ay nasa ibang bansa na at
may kanya-kanya ng buhay. Doon ko naisip na siguro ay iyon ang naging dahilan kung
bakit galit siya palagi
sa mundo at sa mga taong nasa kanyang paligid.
Mas naintindihan ko ang sitwasyon niya kaya hindi ako sumukong hulihin ang kanyang
loob. Kaya naman
noong unang beses kong nakita ang pag ngiti niya sa akin ay parang gusto ko ng
magtatatalon sa tuwa. It made
me happy but it saddens me at the same time. Naisip ko kung gaano kahirap iyon sa
kanya. Na nawalan lang
siya ng asawa pero nawala na rin lahat maging ang kanyang mga anak.
It's true that pain changes people. Kung minsan ay para sa mas magandang pagbabago
pero hindi lahat.
Sometimes people change into something they're not because they don't want to be
vulnerable again. Ayaw na
nilang magpakita ng kahinaan dahil takot na silang masaktan. Kapag mas matigas at
matapang ka kasi sa harap
ng iba ay wala ng makakapanakit pa sa'yo. Naranasan ko rin iyon kaya naintindihan
ko kung bakit gano'n
nalang siya sa lahat.
Hindi na ako nakapagsalita sa sinabi niya. Pinisil niya ang aking kamay kaya
bumalik ang aking tingin sa
kanyang mga mata.
"Kung sana'y hindi pa single iyong bunso ko. Bagay na bagay kayo no'n, mija."
Pinilit kong ngumiti at tumango nalang. Magsasalita pa sana siya pero nang umangat
ang kanyang mukha
patungo sa mga palapit na yapak ay napalingon na rin ako.
"Kung sabagay... Pupwede na rin ang batang iyan kung wala na talagang pag-asa."
Bulong niya sa akin.
Napanguso ako at nagpaalam sandali para batiin ang mga parating. Nakita ko kaagad
ang pag ngisi ni Jaycint

P 43-5
habang palapit sa akin kasama ang lalaking hindi na nawala ang titig sa aking
direksiyon.
That gray eyes... Parang gusto kong mapangiwi dahil naiilang talaga ako sa paraan
ng pagtitig niya sa akin.
Sure, he is hot but I don't think we can be a perfect match.
"Dios eres hermoso..." God, you are beautiful... Bulong ni Prescott pagkatapos ay
ikinulong ako sa kanyang
malapad na katawan.
Kahit na ayaw ko pang bumitiw ay kumawala kaagad ako at natatawang sinapak ang
dibdib niya.
"Cállate." Shut up.
Natawa si Jaycint ng irapan ko ang kanyang kaibigan. Siya naman ang niyakap ko.
"Has terminado?" Tanong niya at pagkatapos ay inayos ang kanyang suot na salamin.
"Yeah, I'm done." Sagot ko sa aking pinsan.
Sinulyapan niya ang kanyang suot na wrist watch bago sikuhin si Prescott na
hanggang ngayon ay titig na titig
parin sa akin. Inirapan ko ulit siya kaya naman kumawala ang tawa niya. What a
tease! Alam na alam niyang
ayaw kong tinititigan niya ako kaya nang iinis na naman ang loko!
"Let's go then. Late na tayo."
Tumango ako at nagpaalam sandali sa kanila para magpaalam kay Nanay Mila. Sa
pagbaling ko rito ay
nakangiti na siya ulit.
"Kung hindi lang talaga taken ang anak ko ay hindi kita ipapaubaya kay Prescott."
Pabulong niyang pahayag
na nagpabusangot na sa akin.
Kung tutuusin ay dapat masanay na ako sa ganito. Noon pa man ay ganito na siya sa
akin simula ng malaman
niyang matagal na rin akong single at hindi nakikipag-date. Kahit na pinipigilan
niya ako minsan kapag iba na
ang nagsasabing mag boyfriend na ako ay siya rin itong unang una na gustong maging
bukas ulit ako sa
gano'ng bagay.
"Mauna na ho kami, Nay. Sa Sabado nalang po ako babalik kapag may oras ako."
Pagtataboy ko sa topic
niya.
Tuluyan na siyang bumigay at niyakap nalang ako pabalik.
"Mag-iingat kayo, mija." Aniya bago ako tuluyang pakawalan.
Sa huling pagkakataon ay nginitian ko siya bago muling daluhan ang dalawang barako
kong sundo. Inayos ni
Prescott ang sarili at matikas na inilahad ang kanyang kamay. Naiilang man pero
isinukbit ko nalang doon ang
kamay ko at nagpaubaya na sa kanya.
Jace is strict when it comes to men but with Prescott, he is fine. Ang kababata
niyang ito lang yata ang kaya
niyang pagkatiwalaan pagdating sa akin. Ang katwiran niya ay hindi ako lolokohin ni
Prescott kung sakaling
ito ang magustohan ko dahil mas gugustuhin pa nitong maglaho nalang sa mundo kaysa
ang lokohin ako. Ilang

P 43-6
beses ko mang sinabi na magkaibigan lang kami ay hindi niya parin tinatanggal ang
posibilidad na isang araw
ay dito rin ako mahuhulog.
Ipinilig ko ang aking ulo ng marinig ang boses ni Jaycint pero dahil okupado ng
ibang bagay ang utak ko'y
hindi ko nakuha ang sinabi niya.
"You can go with Pres, may dadaanan pa ako." Aniya bago bilisan ang mga hakbang
habang abala sa hawak
niyang telepono.
Hindi na ako nakapagtanong ng ilagay niya ito sa kanyang tenga at may kausapin.
Nagkatinginan kami ni
Prescott ngunit nagkibit lang ng balikat ang huli.
"I guess I'm all yours now." Lumitaw ang mapuputi't pantay niyang ngipin ng maging
pilyo ang kanyang ngiti.
Pinigilan ko ang mapa-ngisi dahil sa nagpapa-cute niyang hitsura. I must admit that
Prescott is too damn fine.
Noong una kaming ipakilala ni Jaycint sa isa't-isa ay halos hindi ako makatingin sa
kanya ng diretso dahil sa
mga kulay abo niyang mata. He's just as tall as Jace but more muscular than him.
Kung si Jace ay babad na sa
gym, si Prescott naman ay doon na yata nakatira.
"All yours your ass, Pres." Bumitiw ako sa kanya pero imbes na mainis ay tuluyan ng
kumawala ang tawa
niya.
Binilisan ko ang aking lakad patungo sa kanyang kulay dilaw na lamborghini. Hindi
ko na siya hinintay pang
pagbuksan ako. Nang buksan niya ang pintuan gamit ang susi ay pumasok na ako
kaagad. Gano'n rin siya pero
hanggang sa loob ay hindi nawala ang tuwa sa kanyang mukha.
Umirap ulit ako pero gaya niya ay hindi ko na rin napigilan ang pag ngisi.
"Te ves hermosa cuando sonríes." You look beautiful when you smile.
Pakiramdam ko ay nanghina ang tuhod ko dahil sa narinig. Maliban sa mga matang 'yon
ay ang accent niya
ang kahinaan ko. Sure, Jace can talk the same language but Prescott's voice is
different. May lambing sa
boses niyang parang magandang pakinggan lalo na kung sa espanyol.
"Huwag mo na akong bolahin, Prescott. Drive."
Kinagat niya ang kanyang labi para tigilan na rin ang pag ngisi. Sinunod niya ang
gusto ko pero bago kami
tuluyang umalis sa shelter ay muli siyang nagsalita.
"I'm not, Skyrene. Estoy diciendo la verdad." I am telling the truth.
Nag iwas ako ng tingin at ipinirmi ang ulo sa bintana para hindi na madala sa mga
sinasabi niya.
Parang sa pagkakataong ito ay mas gusto ko nalang na hindi maintindihan ang mga
'yon. Sana hindi nalang ako
natutong mag-espanyol dahil sa kada bukas ng kanyang bibig at pagsasalita ng
lenggwahe ay parang may
umiikot sa tiyan kong kung ano.
This is a good thing, right? Sign lang naman 'to na nakaka-appreciate na ako ng
ibang tao maliban kay...
Maliban sa taong naging malaking parte sa akin.
P 43-7
Napalunok ako ng muli akong malunod sa pag-iisip. Ang sikat ng araw na dumadampi sa
aking balat ay
naging dahilan ng mas pagkalunod ko.
Kung pumunta ba ako at pinili siya, masaya kaya kami? Magiging masaya kaya siya sa
akin? Kung tinawagan
ko ba siya at ipinaliwag ang lahat, maiintindihan niya pa kaya? Or he's just better
off without me? I heave a
sigh.
Simula noong gabing 'yon ay hindi na ako nagtangkang magtanong pa sa kahit na
sinong kaya akong bigyang
ng sagot. Si Valerie din ay tila kinalimutan na iyon kaya wala na talaga. Maliban
sa update niya tungkol kay
Herald na hindi na rin nagpakita sa West Side pagkatapos naming umalis ay wala na
rin siyang iba pang
ibinabalita. I've change my number too. Kasagsagan iyon ng palagian kong pag-iisip
sa mga ' paano ' kaya
napilitan akong tuluyan ng kalimutan ang lahat.
Our last conversation always made me tear up. Palagi rin akong natutulala sa number
niya at ilang beses na
iyong tinangkang tawagan pero takot ako.
They say things happen for a reason at kung ang rason para sa aming dalawa ay hindi
talaga kami, iyon nalang
rin ang papaniwalaan ko. Mas maging masaya lang siya. Mas makuha niya lang ang
lahat ng gusto niya sa
buhay. Okay na ako do'n. Sobrang okay na...
Napalingon ako kay Prescott ng tumikhim siya.
"What?"
"You're doing it again. Sinong iniisip mo?" He asked, seryoso na ngayon ang tingin
habang hati ang atensiyon
sa akin at sa daan.
"W-Wala. Bakit? Sino namang iisipin ko." Tanggi ko.
"Sino nga ba?"
Nagkibit ako ng balikat.
"Do you want me to say his name?"
Hilaw akong natawa sa sinabi niya.
"I don't care, Press."
Sandali siyang ngumiti pero muli ay nagseryoso ulit. Bumagal ang takbo ng sasakyan
habang ang atensiyon
niya sa akin ay mas lamang at tumatagal na.
Napalunok ako ng makita ang purong kaseryosohan sa kanyang mga mata.
"A-Are you sure you've moved on, Sky?" He asked while looking intently at me.
Dumiin ang titig ko sa mapanuring lalaking nasa aking harapan. Hindi ko na
kailangan pang sabihin sa kanya
ang naging relasyon ko kay Eros dahil alam naman halos ng lahat iyon gawa ng show.

P 43-8
"Oo naman."
"Then why can't you be happy? I mean, bakit hanggang ngayon wala ka paring
sinasagot sa mga nanliligaw
sa'yo?"
Kumawala ang sarkastiko kong tawa.
"Wala akong manliligaw Prescott and you know why."
Muling lumitaw ang kapilyuhan sa kanyang mga labi.
"That's not true. Anong tawag mo sa'kin kung gano'n?"
Napanguso ako at muli ay pabiro siyang inirapan. Natatawa siyang umiling at
pagkatapos ay marahang
ibinaba ang kanyang kanang kamay sa manibela upang hulihin ang sa'kin. Nalaglag ang
mga mata ko sa
kanyang kamay na marahang ikinulong ang sa'kin.
Hindi ako umiwas. Hindi ko tinanggal ang kamay niya bagkus ay hinayaan lang siya.
Naramdaman ko ang
marahang pagbilis ng tibok ng aking puso pero tamang tama lamang iyon. Ang pagtibok
na para akong
niyayakap at patuloy na pinapakalma. I kinda like that. I supposed to like that...
And him... All of it. Wala
akong makitang hindi ko dapat magustohan dahil lahat naman ay parang na kay
Prescott na.
He's from a prominent family like the Deontelle's. Successful, matalino,
responsable at matino rin gaya ni
Jaycint. Naghuhumiyaw rin ang kagwapuhan at kinahuhumalingan ng lahat ng mga babae
rito. Ang kabuuan
niya ay dapat magustohan ko na dahil ganito naman ang pangarap ko noon... Ganito
rin naman...
Hindi na nagsalita si Prescott hanggang sa hindi humihinto ang sasakyan papasok sa
rancho ng mga Deontelle.
Nang huminto na kami sa bahay ay saka lang niya binasag ang katahimikan sa aming
pagitan dahilan para
mapatitig ulit ako sa kanyang kulay abong mga mata.
"Kung hindi parin malinaw pwes lilinawin ko ulit... Liligawan kita Skyrene Del
Rio,"
Maingat siyang humarap sa akin at kinuha ang isa ko pang kamay bago iangat ang
aking magkabilang palad
patungo sa kanyang mapupulang labi. Doon na mas bumilis ang tibok ng puso ko.
Prescott's eyes made my
heart tremble...
"Porque me gustas mucho... Gustong gusto, Skyrene..." Aniya bago lapatan ng halik
ang mga 'yon.
Eros asan ka na ba Paakkk kinikilig ako

P 43-9
CHAPTER 41
31K 1.3K 370
by CengCrdva

Sad And Scared

"What did you tell her!" Inis kong sinapak si Jace matapos akong batiin ni Tita
Arlene at sinabing masayang
masaya raw siya ngayon para sa amin ni Prescott.
Matagal niya na raw pinapangarap na magkaroon ako ng ipapakilalang boyfriend at
ngayon nga ay natupad na
ang lahat ng hiling niya.
Ilang beses niya pang dinagdag na noon pa ay boto na sila kung sakaling maging kami
kaya ngayon ay labis
nalang ang naging tuwa niya sa nalamang hindi ko alam. Hindi ko nagawang itanggi
iyon dahil naging abala
na siya kaagad sa pagbati sa kanyang mga bisita matapos kumawala sa pagkakayakap sa
akin.
Kumunot ang noo ni Jaycint at sinamaan lang ako ng tingin.
"What? Doon rin naman papunta 'yon." Iritado niyang sambit na dahilan para sapakin
ko ulit ang braso niya.
"Skyrene! Stop!"
I punched his chest this time.
"I hate you." Gigil kong bulong na nagpatawa na sa kanya.
"Oh trust me, I know that already. Isa pa, wala akong nakikitang dahilan para hindi
maging kayo. You're both
single and ready to be in a relationship. Depende nalang kung hindi ka parin naka-
move on sa ex mo?"
Inis ko siyang nilagpasan dahil pakiramdam ko ay hindi na ako mananalo sa kanya
ngayon. Diniretso ko ang
bar area at walang pagdadalawang-isip na kumuha doon ng inumin at tinungga.
"Easy, baby..." Pilyo niyang sambit sa aking likuran.
I swear! Isa pang pang-iinis nito ay masasapak ko na talaga siya! Kumuha ulit ako
ng isa pang baso ng wine
at ininom bago siya muling harapin. Handa ko na sana siyang pagalitan pero natigil
ako ng muling makita ang
lalaking dahilan ng pagtatalo naming dalawa.
Press is holding two bottles of beer. Dahil nakaangat na ngayon ang kanyang sleeves
hanggang siko ay
dumungaw na doon ang kanyang tattoo na mukha ng isang leon na mayroong korona. This
is not his only
tattoo. Mayroon pa siyang malaking nasa likod na ilang beses ko naring nakita sa
tuwing kasama niya si Jace
at iba pang mga kaibigan dito sa bahay.
Lumawak ang ngiti niya at paglapit sa amin ay agad na ibinigay kay Jace ang isa
pang hawak na beer.

P 44-1
"You're drinking?" Tanong niya ng tumabi sa akin.
Tumango ako at inangat ang panibagong alak bago ismiran ang pinsan kong malawak na
naman ang pag ngisi.
Tinanguan ni Jace si Prescott pero bago pa umalis ay muli akong hinarap at
nginisihan! Napahigpit ang kapit
ko sa hawak na baso at hinatid siya ng matalim na titig patungo sa mga babaeng
kaibigan ng kanilang pamilya.
Tinungga ko muna ang hawak kong alak bago balingan si Prescott.
"What was that?" Walang ideya niyang tanong at pagkatapos ay uminom rin sa hawak.
Umiling ako bilang sagot. Hindi ko alam kung paano ko sasabihin sa kanya ang akala
ni Tita Arlene pero
mabuti nalang at dumating si Ramiel kaya hindi muna ako naobligang sabihin sa
kanya.
Nagpaalam si Ramiel kay Prescott na kakausapin lang ako. Hindi na rin ito
nakatanggi ng hatakin ako ng
kapatid ko palayo.
Binitiwan lang ako ni Ramiel ng makabalik na kami sa aming lamesa. Marami na ang
bisita sa rancho dahil
sa engrandeng selebrasyon ng kaarawan ni Tita Arlene kaya hindi ko na kinailangang
balikan ng tingin si
Prescott. I bet he's with Jace now.
"Is it true?" Nalilitong tanong ni Ramiel na dahilan ng pagsasalubong ng aking
kilay.
"What?"
"You and Kuya Pres are a thing now?"
Nalaglag ang panga ko sa narinig. Who the hell told him that?! Sa dami ng tao ay
mabilis ko paring nakita ang
nakikipag-tawanang si Jaycint sa mga kababaihan. That dumb! Ibinalik ko ang tingin
sa kapatid ko.
"No!"
Nang makita ko ang mas lalong pagkalukot ng kanyang mukha ay mas lalo akong
naguluhan. I'm pretty sure na
wala akong sinabing masama pero sa hitsura niya ay parang hindi niya nagustohan ang
naging sagot ko.
"And why not?"
"Because... We are not. Sino naman bang nagsabi sa'yo niyan? Hindi ba dapat ako ang
mas nakakaalam? Ako
mismo ang magsasabi kung oo o hindi."
Mas dumiin ang titig niya sa akin.
"Ram, hindi ka ba naniniwala?"
Umiling siya kaagad. "Honestly... I'm now disappointed," Nilingon niya ang
posibleng gawi ni Prescott pero
wala ito. "Damn, akala ko totoo na! I was happy two minutes ago, Sky."
Napalunok ako sa narinig kay Ramiel. Mali man ang naging balita pero ang reaksiyon
niyang ito ngayon ay
malaking bagay para sa akin.

P 44-2
Ang relasyon namin ni Ramiel ay matatag na noon pero mas naging matatag ito noong
nagkaayos na kami.
Mas naging maluwag na siya sa akin at ginawa ang pangakong ibibigay ang lahat ng
kasiyahan ko. Gano'n rin
pagdating sa lalaki. Hindi ko nga alam kung panatag lang ba siya dahil sa mas
pagbabantay ni Jaycint o
talagang kung ano at sino ang pipiliin ko ay buong puso na niyang susuportahan.
Ngumiti ako at hinawakan ang kanyang kamay. I can't help but to admit that he kinda
looks like Jaycint now.
Moreno lang ang kulay ng kapatid ko kumpara sa huli pero ang pangangatawan niya
ngayon ay kagaya na rin
nito. Dahil sa pagsusumikap niya ay nakatapos narin ito ng pag-aaral habang si
Rigel ay patapos palang sa
susunod na taon. Cassy and Zuben are doing good in school too.
Si Zuben ay mas naging aktibo sa pagtugtog ng piano habang si Cassy naman ay gano'n
rin sa pagpinta. Tita
Arlene is very supportive with my siblings. Ang lahat ay siya ang naging dahilan
para mas madiskubre ng
mga ito ang kanilang mga angking talento.
"We're not what you think, Ram. W-We're just friends..."
Kumurap-kurap siya at pagkatapos ay tinitigan lang ako na parang gusto niyang
bawiin ko ang sinabi.
"But Kuya Jace-"
"He's lying."
"Pero bakit hindi pa kasi?" He asked.
Parang gusto kong matawa sa tanong niyang iyon na ilang beses ko naring naitanong
sa aking sarili. Kung
tutuusin ay wala naman na akong kinabibisihan maliban sa shelter at trabaho sa
rancho. Kung tutuusin ay mas
maluwag na ngayon ang oras ko para sa pakikipag-relasyon pero wala. Hindi pa kami
at hindi ko alam kung
talagang handa na ba ako ulit sa gano'n. I doubt myself too much when it comes to
loving another man. Hindi
ko na alam.
"Because we're not." Pag-uulit ko.
"You don't like him?"
Binitiwan ko ang kamay niya. Lumagpas ang mga mata ko sa likuran ni Ramiel. Nakita
ko doon si Prescott na
masayang nakikipag-usap kay Tito Jeoff. Gaya ni Jaycint ngayong wala na si Heidi ay
nag-iisa lang rin itong
anak ng pamilyang Zabdiel. I met his parents once, noong galing ang mga ito sa
Spain. Nakapunta na rin ako
doon kasama ang buo naming pamilya para bisitahin noon si Jaycint na ilang buwang
hindi nakauwi.
Jaycint made me stay there for a couple of months. Inilibot nila ako ni Prescott
doon at hanggang ngayon ay
isa parin ang trip na 'yon sa pinaka-paborito ko sa lahat.
"It's not that I don't like him..."
"Then why?"
"I don't know." Sumandal ako sa aking kinauupuan.
Bakit nga ba hindi pa? Bakit nga ba hanggang ngayon ay hindi ko parin ginagawa
gayong alam kong pwede
P 44-3
naman na? Napailing ako ng makita ang pag-awang ng bibig ni Ramiel na gaya ng iba'y
mukhang may gustong
sabihin pero minabuting hindi na ituloy.
Imbes na magsalita ay tumango nalang siya na tila naintindihan na ang laman ng utak
ko.
"Well, I just want you to know that I want you to be happy. Kahit sino ang piliin
mo at kahit na kailan ay
handa akong intindihin ka. Basta maging masaya ka lang. I will support you in every
way possible. Kahit ano,
Sky." Buong puso niyang sabi matapos maudlot ang tuluyang kasiyahan dahil sa
pagkakalat ni Jace ng maling
balita.
Tumango ako at matamis siyang nginitian.
"I know, Ram..."
Tumayo na siya pero bago pa umalis ay muli akong dinungaw para iwan ng mga huling
salita.
"Do me a favor."
"Huh?" Kumunot ang noo ko.
"Be happy. Iyon nalang talaga ang hiling ko sa ngayon." He said.
Emosyonal akong tumango. Tumayo na rin ako para pantayan siya. Hindi ko na
napigilan ang sarili kong
yakapin si Ramiel.
"I am happy Ram ano ka ba."
Hinaplos niya ang aking likod matapos gantihan ng mas mahigpit ang aking yakap.
"You deserve more... And besides, I like Kuya Prescott." Makahulugan niyang
pahayag.
Bumitiw na ako sa kanya. Ngayon palang ay napuno na ng tuwa ang puso ko. Naisip ko
kasing nag matured na
siya kumpara noon na sarado talaga ang utak pagdating sa akin. Tumango nalang ako
at hinayaan siyang iwan
ako.
Sa mga sumunod na oras ay naging abala na ang lahat sa salo-salo. Naki-halubilo ako
sa mga ipinapakilala sa
akin ni Jaycint.
Some of them are business partners pero mayroon din namang mga kamag-anak ni Tito
Jeoff. As for Tita's
side, hanggang ngayon ay wala parin kaming nakikilala dahil nag-migrate na raw ang
nag-iisang lalaki sa
kanila at ang pamilya nito sa London. Mayroon naman silang komunikasyon pero hindi
na kami nakikialam.
"Are you tired?" Napaangat ako ng tingin sa nagsalita at walang pasabing naupo sa
aking tabi.
Nginitian ko si Prescott.
"I'm fine. Ikaw?"
He smiled back and nodded before he leaned closer to me. Pakiramdam ko ay nanindig
ang lahat ng balahibo

P 44-4
ko sa katawan ng maramdaman ang paglapit ng kanyang mukha sa aking tenga.
"I'm fine but I just don't know how to react knowing that you're now my
girlfriend." Aniya at natatawang
lumayo sa akin.
Natawa na rin ako ng makita ang tuwa sa kanyang mukha.
"Your friend is an idiot." Natatawa kong sabi tukoy ang pinsan ko.
"I'm sorry about that."
Umiling ako.
"It's okay. Alam naman nating hindi."
Napakagat ako sa aking labi ng makita ang dahan-dahang pagpawi ng mga ngiting 'yon.
"I-I mean-"
He chuckled.
"It's okay, Sky. Don't pressure yourself. Hindi naman porket nililigawan kita ay
kailangan mo na akong
sagutin. That's not how it works and I understand."
"Pres..."
"Really..." Aniya. "Ayaw ko namang sagutin mo ako dahil napipilitan ka lang. Though
I'm hoping you'd say
yes, hindi naman kita minamadali. Take your time."
Huminga ako ng malalim. Wala sa sariling hinawakan ko ang kanyang kamay kaya naman
napatuwid siya ng
upo at pumihit ng mas maayos upang harapin ako.
"Everybody is rooting for you to be my boyfriend," Panimula ko. "And I like you too
Pres... Pero tama ka,
hindi ko pwedeng madaliin ang lahat ng nararamdaman ko para sa'yo... O kahit
kanino. I just don't think that
I'm now capable of loving someone. Pakiramdam ko ay hindi pa ako lubusang handa sa
isang relasyon."
Pinagpalit niya ang pwesto ng aming mga kamay. Siya naman ang pumisil sa kamay ko.
"That's why I don't want you to think about it. Huwag mo na munang isipin 'yon kung
nahihirapan ka. Let's just
have fun okay? Tapos bahala na."
I nodded.
"Pero para malinaw lang, I will still pursue you, alright? Oo man o hindi ang
magiging sagot."
Hindi na ako nakapagsalita lalo na dahil sa pagdating ni Jaycint na malayo palang
ay abot tenga na ang ngiti
sa amin.
Naging maayos at masaya ang buong durasyon ng party maliban sa fake news na
ipinalaganap ni Jace sa lahat

P 44-5
pero kinabukasan ay nilinaw niya naman iyon sa kanyang mga magulang.
"You silly, silly boy!" Inis na sambit ni Tita Arlene sa hapag kainan na naging
dahilan ng pagtawa ng lahat
pati na rin ng mga kapatid ko.
"I'm sorry, mom! I thought they're together though."
"Liar." Bulong ko sabay irap sa lalaking nasa aking harapan.
Mas lalong lumakas ang tawa niya.
"That's not funny, Jaycint. I already invited Prescott's family to join us over
dinner next week."
Nalaglag ang panga ko sa sinabi ni Tito Jeoff! Dapat ay magpasalamat talaga si
Jaycint dahil kung hindi lang
malaki at grandiyoso ang lamesa nila at gaya lang ito ng lamesa namin noon sa West
Side ay nasipa ko na
siya ng ilang beses.
"That's not a big deal, Dad. Malay mo sila na sa panahong 'yon."
"Oh, Jaycint! Stop that. Ano nalang ang sasabihin natin bakit tayo biglaang nagyaya
ng dinner sa mga
Zabdiel?!" Si Tita.
He chewed his food instead of answering his parents. Parang wala lang sa kanya ang
mga sinasabi pero sa
huli ay sinabi niyang sila na ang bahala ni Prescott sa mga magulang nito.
Hindi natapos ang issue na ipinalaganap ni Jaycint kahit na ilang linggo na ang
lumipas. Maging ang mga
matatanda sa shelter ay naging kuryoso sa relasyon ko kay Prescott dahil palagian
na ito sa pagsundo at hatid
sa akin.
"Tiya, sasabay po ba kayo sa amin ni Pres mamaya?" Tanong ko kay Tiya Winny habang
kasama ang tatlong
matandang babaeng kakwentuhan.
Tumayo siya at nagpaalam sandali sa mga ito.
"Naku, hindi na hija. Makakaabala pa ako sainyo ni Prescott. Isa pa, medyo
magtatagal ako ngayon dahil sa
programa na paghahandaan sa darating na kaarawan ni Nanay Lora."
"Kailan po iyon? Kailangan niyo po ba ng tulong?"
"Kayang kaya na namin, Skyrene." Hinawakan niya ang aking balikat at bago pa ako
makasagot ay nagpaalam
na siya.
Imbes na magtanong pa ng mga kakailanganin ay pinuntahan ko nalang si Nanay Mila na
hanggang ngayon ay
sinabing nasa kwarto pa raw at walang balak na lumabas.
Tahimik kong tinungo ang kanyang kwarto. Hindi na bago sa akin ang ganitong
scenario. Minsan kasi kapag
sinusumpong siya at walang gana ay wala talagang kahit na sino ang kayang
magpalabas sa kanya. Malaki ang
pasasalamat sa akin ng mga nagbabantay sa shelter dahil minsan ay nakakaya ko ang
sumpong niya't
natutulungang maging magana ulit.

P 44-6
"Nay..." Walang ingay akong lumapit sa kanyang higaan.
Nakatalikod siya at hindi ko alam kung natutulog kaya minabuti ko nalang na maupo
sa silyang katabi ng kama
nito.
"Nay..." Mas mahina kong tawag.
Tumalon sa tuwa ang puso ko ng makita ang paggalaw ng kanyang katawan. She's awake.
"Okay lang po ba kayo?"
Tumayo ako't lumipat na sa kama. Doon lang siya humarap sa akin.
Nabanaag ko kaagad ang lungkot sa kanyang mga mata ng magkatitigan kami pero imbes
na malungkot gaya
niya ay mas siniglahan ko ang boses ko.
"Bakit narito kayo? Ang ganda kaya ng panahon sa labas Nay!" Ngumiti ako ng mas
malawak pero imbes na
mahawa ay mas lalo lang siyang nalungkot.
"May bahaghari ba?" Pagod niyang tanong.
Nahinto ako sa pagsagot. Ganito palagi ang unang tanong niya sa akin sa tuwing
sinusumpong siya ng lungkot
at ayaw makihalubilo sa lahat. She's always asking about rainbows and I don't know
why.
Umiling ako.
"Pero baka kapag lumabas kayo magkaroon na." Walag patid ang tuwa kong sabi.
She eyed like she knows the truth.
"Why are you always lying, mija?"
Wala sa sariling napalunok ako. I should be intimidated by that look. Kung noon
sigurong hindi ko pa alam
ang ugali niya ay baka tumakbo na ako palabas pero ngayong wala na siyang magagawa
para itaboy ako at
kahit ano pang sabihin niya'y tatanggapin ko nalang.
I gently held her hand. Maingat ang naging pagpisil ko sa kanyang tila isa siyang
babasaging bagay.
"Bakit malungkot na naman po kayo? Alam niyo bang kapag nalulungkot kayo ay
malungkot rin ako?"
She just looked at me. Para siyang wala sa kanyang normal na sarili pero gusto
parin akong pakinggan kaya
nagpatuloy ako.
"And I need my Nanay Mila to tell me what to do..."
Muli kong pinisil ang kamay niya. Pinanatili ko ang aking mga mata sa kamay naming
magkahawak.
"I'm sad and scared, Nay..."

P 44-7
Hindi ko tinanggal ang tingin ko doon kahit na naramdaman ko ang kanyang pag upo sa
kama. I don't know
why pero totoong kapag may problema siya ay mayroon ding bumabagabag sa akin. At sa
maraming
pagkakataon ay ang problema ko palagi at ang sa kanya ay nagtatagpo dahilan para
hindi niya ako maitaboy at
tanggihan.
Si Nanay Mila lang talaga ang napagsasabihan ko sa lahat ng aking mga hinaing dahil
pakiramdam ko ay lahat
ng mga sinasabi ko sa kanya ay dadalhin niya at sa kanya lang hanggang sa huling
hininga ng kanyang buhay.
Gano'n rin ako. I'm so passionate with making her happy. Hindi lang siya kung hindi
ang lahat ng mga narito
sa shelter.
"Is Prescott making you sad, mija?"
I bit my lower lip when I heard his name. Sa mga nangyayari kasi at mas pagiging
malapit kay Pres ay mas
lalo kong nararamdaman ang takot. Hindi takot sa papasuking relasyon kung hindi sa
isiping baka magkamali
na naman ako. Baka masira lang ang pagkakaibigan namin at masaktan ko lang siya sa
huli gaya ng nagawa ko
noon. Parang imbes na sarili ko ang isipin ko sa posibilidad ng relasyon namin ay
mas naiisip ko pa ang
mararamdaman niya kung sakaling pumalpak ako.
"The idea of being his girlfriend scares me... and not giving myself a chance to
love again makes me sad,"
Umangat ang tingin ko sa kanya. "Natatakot akong magmahal dahil baka magkamali ulit
ako. Natatakot akong
makasakit ulit..."
"Skyrene..." Pinilit kong ngumiti ng pisilin niya ang palad ko. "Bakit mo ba ako
dinadamayan sa lahat? Sa
dami ng pwedeng emosyon ay itong lungkot palagi ang mas napipili mo."
"Sabi ko nga po kapag malungkot kayo ay malungkot din ako. Kapag masaya kayo ay mas
masaya ako."
"Mija..."
Lumapit pa ako sa kanya ng iangat niya ang kanyang kamay. Sa paglapit ko ay marahan
niyang hinaplos ang
aking hanggang balikat na buhok at paulit -ulit iyong ginawa.
"Bakit ka nalulungkot gayong may taong handang mahalin ka ulit?"
Hindi ako nakasagot.
"Hindi ba dapat ay mas maging masaya ka dahil may taong gustong pumasok sa buhay
mo't alagaan ka? You
know what, mija? No necesitas estar asustado. A veces solo necesitas dejar que las
cosas fluyan y no debes
tener miedo de cometer errores porque eso es solo parte de una relación," You don't
need to be scared.
Sometimes you just need to let things flow and you should not be afraid of making
mistakes because that's
just part of a relationship.
Marahan akong tumango tanda ng pag-intindi sa kanya.
"Paano titibay ang isang relasyon kung hindi hahamakin ng tadhana? Paano mas
magiging matatag kung hindi
kayo susubukin?"
"Pero paano kung masaktan ko lang rin si Prescott?"

P 44-8
"It's up to him kung paano iha-handle ang sakit. Kung paano ka niya tatanggapin
ulit sa kabila ng mga
pagkakamali mo," Ibinaba niya ang kamay sa aking buhok at pagkatapos ay itinuro ako
sabay ikot ng kanyang
hintuturo sa direksiyon ng aking puso.
"This... Ito ang mas kailangan mong bigyan ng pansin. Tandaan mo na ang bawat
relasyon ay magkakaiba.
Tandaan mo rin na magkaiba ang taong pinag-uusapan natin. Hindi ko man alam kung
bakit kayo naghiwalay
noon ni Eros pero tiyak ko namang hindi lang siya ang nasaktan. Alam kong mas
nasaktan ka."
Ilang beses kong pinakawalan ang bigat sa aking dibdib. Nanay Mila is right. Siguro
nga ay kailangan kong
mas isipin ang puso ko kaysa sa mga bakit at paano.
Nang makita ko ang pag ngiti niya ay napangiti na rin ako.
"Alam mo, iyong anak ko ay nasaktan na rin ng sobra pero kahit na gano'n ay
nakahanap parin ng babaeng
muli niyang mamahalin..." Nabahiran ng lungkot ang mga mata niya habang nakatitig
sa akin.
"Sobra ang sakit na pinagdaanan niya pero tignan mo... Mukhang masaya naman siya
ngayon kaya kung ako
sa'yo, maging masaya ka na rin, Skyrene. Maiksi lang ang buhay kaya dapat ay mas
pagtuonan mo ang
pagiging masaya kaysa ang balikan ang mga bagay na pumipigil sa mga kasiyahan mo.
You deserve to be
happy too. You deserve to love and be loved... Kung si Prescott ang lalaking kayang
gawin 'yon ay huwag
kang matakot. Bigyan mo siya ng pagkakataon... Bigyan mo rin ang sarili mo kahit
paunti-unti."
Ang mga pangaral ni Nanay Mila ay hindi na nawala sa utak ko kahit na nakaalis na
ako sa shelter. Ilang
beses akong natutulala sa labas ng sasakyan ni Pres maging nang nasa isang
restaurant na kami't kumakain ng
hapunan.
"You okay?" He asked.
Napasubo ako ng wala sa oras dahil ilang segundo ng tumagal ang titig ko sa aking
pagkain. Tinapos ko muna
ang pagkain sa aking bibig bago siya sagutin.
"I'm fine, Pres. Medyo napagod lang siguro."
"Then let's finish this para maihatid na kita pauwi."
Tumango ako at sinunod ang sinabi niya.
"Oo nga pala, I need to go back to Spain for a week."
Kinuha ko ang wine na nasa aking harapan at sumimsim doon.
"Ngayong linggo na ba 'yon?"
"Yup."
"Kasama si Jace?"
Umiling siya. "I don't think so. Maybe not this time."

P 44-9
Tumango tango lang ako.
"Do you want to come with me?"
Napaisip ako sa sinabi niya maging ang sinabi ni Nanay Mila pero sa huli ay
tumanggi ako.
"Marami akong kailangang gawin sa rancho ngayong buwan kaya sa susunod nalang
siguro, Pres."
He smiled and nodded at me.
"That's fine."
"Sasama nalang ako sa paghatid. Kailan ba?"
"Sunday morning."
"Sige. I'll ask Jace to come with me."
"Alright."
Marami pa kaming napag-usapan pero mga kaswal lang iyon at malayo sa relasyong
hinihintay niya.
Nang dumating ang Linggo ay hindi ako nasamahan ni Jace sa paghatid kay Prescott.
Si Ramiel at Rigel
naman ay busy rin kaya si Kuya Leo lang ang nagtiyagang samahan ako't ipag-drive
para ihatid sa bahay nila
Prescott.
"I'll be back after a week." Pag-uulit niya habang binabaybay na ng kanilang
sasakyan ang daan patungong
airport.
"Hmm, okay."
Napapitlag ako ng hulihin niya ang aking kamay.
"Kapag na-miss mo ako, tawagan mo lang ako."
Natawa ako sa sinabi niya't hitsurang nagpapa-cute pa.
"Oo na, Prescott. Tatawag ako."
"Good... And I'll call you every night."
Napangiti ako kahit na hindi ko napigilan ang pagkunot ng aking noo.
"Bakit naman gabi-gabi? Hindi ka ba magiging busy do'n?"
Nagkibit siya ng balikat at hindi itinigil ang pagtitig sa akin. Of course... I
must admit that I'll miss that gray
orbs... Ang pagiging maalaga niya at araw-araw na pagdadala ng kung ano-ano para sa
akin.
"Mamimiss kita araw-araw and yes... Kaya tuwing gabi ako tatawag kasi magiging
abala ako sa umaga.
Promise me you'll pick up?"
P 44-10
Marahan akong tumango.
"O-Oo naman."
Lumawak ang ngiti niya at mabilis na hinalikan ang aking kamay. I don't know why
pero sa tuwing ginagawa
niya 'yon ay samo't-saring pakiramdam ang nararamdaman ko. I always feel that hole
in my stomach
whenever he kisses my hand.
Minabuti ko nalang na ipilig ang aking ulo upang mawala ang mga pag-iisip. Niyakap
ko si Prescott
pagkatapos naming makarating sa airport at magpaalam na sa akin.
"Te extrañaré." Bulong niya sa aking tenga dahilan para mapapikit ako.
"I'll miss you too, Pres..." Bumitiw na ako sa kanya pero bago pa siya tuluyang
lumayo ay naramdaman ko na
ang maingat niyang paghalik sa aking noo.
Mabilis ang naging pagkalabog ng puso ko dahil pagkatapos ng isa ay bumaba naman
iyon patungo sa aking
ilong. Napalunok ako ng maramdaman ang pagbaba pa ng kanyang mukha patungo sa aking
labi pero bago pa
lumapat ang mga ito sa aking bibig at naramdaman ko na ang paghinga niya ng malalim
at pagdikit sa aming
mga noo. Ang kanyang yapos sa aking bewang ay humigpit rin na tila nagpipigil sa
gustong gawin.
"Pres..." Ilang beses akong napalunok dahil sa ginawa niya pero bago pa ako
makapagsalita ulit ay marahan
na siyang lumayo sa akin.
"I'll see you next week..." Aniya kasabay ng pilit niyang pag ngiti pagkatapos ng
tensiyong namagitan sa amin
ilang segundo ang nakalipas.
"M-Mag-iingat ka."
Tumango siya bago kinuha ang kanyang gamit sa gilid at hilahin patungo sa departure
area. Hindi na niya ako
nilingon.
Wala sa sariling napahawak ako sa aking dibdib upang kalmahin ang aking sarili.
It's been four years since I've met him. Apat na taon ring wala siyang ipinakita sa
akin kung hindi purong
kabutihan at iyon siguro ang dahilan ng pagkalamang niya sa mga lalaking
nagtangkang manligaw sa akin.
Wala sa sariling napangiti ako habang nakatingin sa kanyang likuran. My heart is
still beating fast pero hindi
pa man nakakapasok ng tuluyan si Prescott ay para nang umikot ng mabilis ang aking
mundo dahil sa
paglingon ko sa kabilang banda.
Naramdaman ko kaagad ang mas pagbilis pa ng kalampag ng aking puso ng mapukol ang
aking mga mata sa
isang pamilyar na bultong kahit nasa malayo ay napaka-lakas ng naging epekto sa
akin!
Kahit na simpleng faded jeans at kulay maroon na polo shirt lamang ang suot niyang
damit ay hindi ako
pupwedeng magkamali! Matikas siyang nakatayo na tila naghihintay lang ng sasakyan.
Humugot ako ng isang malalim na paghinga dahil pakiramdam ko ay nauubusan na ako ng
hangin lalo na ng
gumalaw siya at inangat ang hawak na telepono patungo sa kanyang tenga. He's
wearing a polarized aviator
P 44-11
at kahit na hindi ko kita ang buong mukha niya ay tiyak akong siya iyon!
Napaatras ako ng luminga siya sa paligid.
Ang puso ko ay hindi na natigil sa pagwawala lalo pa ng tumagal ang tingin niya
malapit sa aking gawi. Nang
lumakad pa ang mga iyon patumbok sa kinatatayuan ko ay mabilis na akong tumalikod!
Oh my fucking God! What the hell is happening! My hands were shaking. Ang mga tuhod
ko rin ay parang
biglang nawalan ng lakas!
Hindi ako pwedeng namamalik-mata lang! I know it's him! It's Eros! Siya iyon at
wala ng iba!
Parang ganyan ka din kay Kade nun bes haha alamin mo ang kaibahan ng kay Eros bes
Daebak galing lola.

P 44-12
CHAPTER 42
31.4K 1.3K 595
by CengCrdva

Bahaghari
I stood there... I just stood there... Hindi ko sinubukang gumalaw man lang dahil
pakiramdam ko ay bigla
akong naupos. It's him and he's here! Parang hindi ko lubos maisip na ilang dipa
lamang ang layo ng lalaking
tinalikuran ko ilang taon ang nakalipas.
Dumiin ang hawak ko sa aking dibdib. Ang mga paghinga ko ay naging malalim at
mabigat lalo na ng makita
ang pamilyar na pulang kotseng dumiretso patungo sa kanyang gawi. It's his car. His
favorite car...
Pumikit ako ng mariin at hinayaan ang sariling kumalma. Ang utak ko ay walang tigil
na sa pagsigaw. I can't
even stop my heart from beating so fast. And my hands... It's still fucking
shaking!
"Ma'am Skyrene? Ayos na po ba kayo? Handa na po ba kayong umuwi?" Tanong ng driver
ni Prescott sa
aking likuran.
Inangat ko ang aking kanang kamay at pagkatapos ay muling idiniin pabalik sa aking
dibdib.
Just fucking stop please... Why can't you stop?
Itinaas ko ang kaliwa kong kamay kahit na nakatalikod parin ako sa kanya para
sabihing sandali lang. I can't. I
need a moment to process this. I need to think straight and regain some of my
strength.
Eros is here... Hindi naman sa wala siyang karapatang pumunta sa Palawan pero ang
makita siya ngayong
araw ay kahalintulad ng muling paglatag sa akin ng lahat.
Ang gabing 'yon... Ang huling pag-uusap namin. Ang boses niyang pagod na sa
paghihintay... Ang mga
pangako kong hindi ko natupad.
Parang gusto kong matawa ng maisip na ang huling lugar kung saan ko siya iniwan ay
siyang lugar rin pala
kung saan ko siya ulit makikita.
Ilang ulit akong nagpakawala ng malalalim na paghinga. Nang makita ko ang pag ibis
ng kotseng pula palabas
ng airport ay mabilis ko ng hinarap ang driver ni Prescott. I nodded and told him
that I'm now ready.
Pinagbuksan niya kaagad ako ng pintuan at agad naman akong sumakay.
Kahit na nasa daan na ay buhol-buhol parin ang takbo ng utak ko. Imbes na
magpahatid sa mansion ay sa
shelter nalang ako nagpadiretso. Pakiramdam ko kasi ay hindi lang ako mapapakali
hangga't hindi ko
nailalabas ang nararamdaman ko ngayon. Alam ko rin na tanging isang tao lang ang
makakatulong sa akin.
"Nay..." Hindi siya nakagalaw ng bigla ko siyang yakapin matapos pumasok sa kanyang
kwarto.

P 45-1
"Mija..."
Mas hinigpitan ko ang aking yakap sa kanyang katawan. I shut my eyes. Sa pagbalik
ng mga iyon sa
pagkakapikit ay muli kong nakita ang lalaki sa airport kanina.
Eros Ziege...
Marahas akong napadilat ng ilayo ako ni Nanay sa kanyang katawan.
"Anong nangyari sa'yo at napaaga ka yata ngayon ng bisita?"
Iginiya niya ako patungo sa kanyang kama. It's true. Dapat ay hapon pa ang punta ko
at marami pa akong
kailangang gawin sa rancho pero dahil kay Eros ay narito na ako ngayon. Napipi ako
ng magkatitigan na
kami.
I don't know where to start o dapat ko bang sabihin sa kanya ito ngayon. Litong
lito na ako. Ang naging
kalmadong takbo ng aking buhay ay muling umaalon sa tuwing naiisip kong nasa iisang
lugar na ulit kami.
Ano nga ba ang dapat kong unahing sabihin? Ang tungkol sa pag-usad ng relasyon
namin ni Prescott o ang
lalaking poaibleng dahilan kung bakit hindi iyon matuloy? I decided to confess the
latter.
"I-I saw Eros at the airport..." Panimula kong nagpalaglag kaagad ng kanyang panga.
She looked so shock, gaya ko noong mahagip ng mga mata ko si Eros kanina.
"Y-Your Eros?"
Marahan akong tumango.
"What happened? Nagkita kayo?"
Mabilis akong umiling bilang sagot. Is that even possible? Ni hindi ko nga naisip
na makikita ko pa siya ulit.
It's not that I don't want to see him, of course I do. Kahit na tapos na kami ay
gusto ko paring isang araw ay
makita siya pero hindi ngayon. Hindi pa sa ngayon.
"Nakita mo siya pero hindi ka niya nakita?" She asked again.
I nodded. Tinitigan niya ako gaya ng palagian niyang ginagawa. Iyong tingin na tila
hinuhuli ang totoo kong
nararamdaman ngayon.
"Pero bakit mukhang natatakot ka?"
"Hindi po."
"You can't lie to me, Mija. You look scared and I'm now confused."
Nagbaba ako ng tingin. Am I scared? But why? Dahil ba hindi ko man lang siya
binigyan ng rason kung bakit
mas kailangan kong unahin ang mga kapatid ko? Dahil ba nasaktan ko siya? Dahil ba
pinaasa ko siya o all of
the above?

P 45-2
"Que pasó, Mija?" Hinawakan ni Nanay ang kamay ko.
Sumunod ang mga mata ko doon pero nang muli siyang magtanong ay nag-angat na ako ng
tingin.
"Qué pasó realmente entre ustedes dos?" What really happened between you two?
I swallowed hard at that. Huminga ako ng malalim. Sa pagbukas muli ng aking bibig
ay wala na akong pagaalinlangan na isalaysay sa kanya ang lahat ng mga nangyari sa
pagitan namin ni Eros simula ulit sa umpisa.
I didn't even realized that my tears were falling when I told her the last part of
our story. Hindi natigil ang
pagpisil niya sa aking kamay habang pinapakinggan ako.
"Mali po ba ako? Kasalanan ko po ba talaga kung paano kami natapos?"
Sa tagal ng panahong si Nanay Mila ang naging hingahan ko sa lahat ay tila ngayon
lang siya walang naisagot
kaagad sa problema ko. I was expecting her to give me advice and some life lessons
but she did not. Nanatili
ang mga malungkot niyang mata sa pagtitig sa akin.
Mabilis kong pinunasan ang luha ko. Now this is crazy! Bakit ako umiiyak? Bakit
biglaan nalang ang lahat ng
mga emosyong ito gayong masaya pa naman ako kanina? Or even four years ago! Why
now? Is this guilt? I
don't even know. Marahan kong inilayo ang aking kamay sa kanyang pagkakahawak at
ginamit ang dalawang
kamay sa pagtanggal ng aking mga luha.
"Bahaghari..." She murmured, minutes after being silent.
Suminghap ako at pinilit na itigil ang pagluha kahit na patuloy parin ang paunti-
unting pag-alpas ng mga iyon
sa aking mga mata.
"P-Po?"
She heave a sigh and looked straight at the door in front of us.
"Alam mo ba kung bakit gusto kong makakita ng bahaghari?" Hindi ako sumagot at
hinintay lang siyang
magpatuloy. "Para sa akin ang bahaghari ay indikasyon ng panibagong buhay.
Panibagong saya at masasayang
emosyon gaya ng mga kulay nito... Panibagong umaga't pag-asa pagkatapos ng
masalimuot na karanasan.
Lahat ng sakit... Tanda iyon ng pagtatapos ng lahat lahat..."
I silently chewed my lips. I just listened to what she has to say.
"Alam ko kung gaano kabigat at kasakit ang ginawa mong desisyon, Mija... At hindi
kita masisisi. Mahirap
mang paniwalaan pero para sa akin ay pinili mo lang ang tamang desisyon. Kung ako
ang nasa lagay mo ay
iyon rin ang pipiliin ko," Napatuwid ako ng upo ng bumaling siya sa akin.
"Your rainbows are not showing yet because you're still trapped in your own
darkness. Hanggang ngayon ay
nakakulong ka parin sa iyong nakaraan at alam mo kung bakit? Dahil walang linaw ang
naging pagtatapos ng
inyong relasyon."
Kahit na marami akong gustong sabihin ay hindi ko nagawa dahil sa pagbuo ng mga
kung anong bara sa aking
lalamunan.
P 45-3
"Nay..."
"Clearly, you and Eros doesn't have a closure. That's why you are still hurting.
Kaya may epekto parin siya
sa'yo kahit pa alam nating nakausad ka na kahit paano."
"But Nay, do we need to have a closure?" Hirap kong tanong kahit na alam ko sa
sarili kong kabaliwan lang
iyon.
It's been a fucking long time and I don't know what's up with his life anymore.
Kung may asawa na ba siya o
ano. I don't know and I don't think it's still my right to know that.
Nanay Mila answered me by nodding.
"Pero hindi po ba dapat ay mas umiwas ako ngayon para hindi ko na siya magulo pa?
Mas mabuting hindi na
niya malaman ang totoong dahilan kung bakit hindi ko siya sinipot noong gabing
hinintay niya ako? Porque lo
que no sabes no te hace daño, verdad?" Because what you don't know doesn't hurt
you, right?
"Hindi palagi, Mija... Sa buhay, ang mga hindi mo alam ay iyon pa ang mas
mapanganib. Ang hindi
pagkakaroon ng mga kasagutan sa lahat ng tanong ay mas masakit. Ang habang buhay na
pag-iisip ng dahilan
kung bakit ka nagawang iwan ng taong mahal mo ay mahirap. Lahat ng hindi mo alam ay
habang buhay kang
sasaktan... Kung minsan ay mas mabuti paring alam ng bawat isa ang totoong dahilan.
Everybody need
answers, even if it hurts... even if they don't want to. Kailangan mong sabihin
para na rin sa sarili mo. If it
will not benefit him then do it for yourself."
"Pero paano kung ayaw na niya talagang malaman? Paano kung galit parin siya sa akin
at ipagtabuyan niya
lang ako?"
"Paano kung hindi?"
"Nay..."
"This can make or break you Mija but I think this is the sign. Ito na rin siguro
ang tamang panahon para
masabi mo ang lahat ng gusto mong sabihin sa kanya. Marinig ang mga dapat mong
marinig noon pa. Hindi ko
sinasabing magpaliwanag ka para magkaayos kayong dalawa o ano. Sinasabi ko ito
dahil gusto kong bigyan
mo ng gaan ang iyong puso. Gusto kong makawala ka sa patuloy na pagkakakulong sa
isang parte ng buhay
mong wala ni isang liwanag. I want you to see your own rainbow... Kung kay Prescott
man o kahit sa
pamamagitan nalang ng pakikipag-usap sa lalaking kayang magpalaya sa lahat ng
pagsisising nararamdaman
mo."
Hindi na ako nagsalita. Hindi ko na rin alam kung tama ba ang mga narinig ko sa
kanya at kung dapat ko ba
iyong sundin. I'm confused and lost right now.
Marahan niyang hinaplos ang aking pisngi at hinawi ang buhok kong humarang doon.
"Hindi naman siguro masamang klaruhin ang naging desisyon mo noon. Walang masama sa
ginawa mo."
"But what if he doesn't understand it? What if he doesn't need any of it?"
Napalunok ako ng maisip ang mga
susunod kong sasabihin pero nagpatuloy ako. "P-Paano kung masaya na siya ngayon sa
iba at makakagulo
lang ako?"
P 45-4
He probably doesn't need my explanations. Para saan pa 'di ba? Ngayon pa? Anong
katangahan?
"Sky..." Muli kong ipinilig ang aking ulo dahil sa pagtatalo ng aking utak.
"He doesn't need to understand it. He just needs to know... And Mija, Eros has the
right to be happy with
someone else pero ikaw rin naman. Huwag mo ng isipin na para sa kanya lang ang
gagawin mo. Think of it as
your only escape for a better future with someone else. Kung kayo, kayo talaga pero
kung hindi naman ay
sigurado akong karapatan mo ring sumaya sa iba. I know you're starting to like
Prescott and that's a good
thing. Kung ang pagtuldok sa nakaraan mo ang tanging makakapagbigay sa'yo ng purong
kasiyahan sa piling ni
Prescott ay hindi masamang sumugal sa isang pag-uusap na tatapos sa lahat. Ilang
taon ka ng naging
matapang, ngayon ka pa ba maduduwag?"
"But how can I talk to him? Paano ko siya makikita ulit?"
"Make yourself ready first before you think about it. I'm sure Eros is easy to
find. Saan pa nga ba
mamamalagi dito ang gaya niya?"
Napakurap-kurap ako ng maalala si Jacob.
"Delaney worldwide..." I murmured.
Nagpatuloy ang pag-uusap namin ni Nanay Mila hanggang sa tuluyan nang nahinto ang
mga luha ko. Doon na
rin ako nagpalipas ng oras hanggang sa pagbaba ng araw. I texted Jeoff, Jaycint and
my siblings that I'm about
to go home in an hour. Nang kainin na ng dilim ang paligid ay sakto naman ang
pagsundo sa akin ng kapatid
ko.
"Ate, Sky!" Ngumiti ako kay Izzi pagkatapos niyang ibaba ang bintana sa tabi ni
Ramiel.
Dumiretso ako sa passenger seat. Tinapik ko ang balikat ng kapatid ko pero imbes na
paandarin na ang
sasakyan ay nanatili ang pagtitig niya sa akin gamit ang rear view mirror. Inayos
ko ang pagkakaupo sa
likuran nang harapin niya ako.
"Malabo ba ang mata ko o totoong umiyak ka?" Magkasalubong ang kilay niyang tanong
na agad kong
inilingan.
"PMS." Tipid kong sagot at pagkatapos ay nag iwas kaagad ng tingin.
Sa pagkakataong 'yon ay lumipat ang tingin niya sa kanyang girlfriend na agad naman
nagkibit ng balikat at
inginuso nalang ang manibela. Wala ng nagawa si Ramiel kung hindi ang magpatuloy
nalang sa pagda-drive.
Pagdating sa bahay ay sabay sabay kaming naghapunan. Gaya ni Ramiel ay matalim rin
ang naging pagkilatis
ni Jaycint sa akin. Hindi ko alam kung ano ang hitsura ko but I don't think that I
look that bad. Kumpara kanina
na namamaga pa ang mga mata ko.
Ang rason ko ay mukhang gumana naman dahil hindi na nila ako kinulit kung bakit.
Sa buong linggong nagdaan ay hindi nawala sa isip ko ang sinabi ni Nanay Mila. I
realized that maybe it's the
right time to face him after all this years. Tama lang na paghandaan ko ang lahat
at kapag sigurado na ako ay
maglalakas loob nalang akong puntahan siya sa hotel na iyon.
P 45-5
Bumaling ako sa kabilang banda ng aking higaan. Muli ay umulit sa utak ko ang
kanyang mukha... Kahit na
matagal na panahon na noong huli ko siyang nakita ay klarong-klaro parin sa akin
ang bawat detalye no'n.
Simula sa kanyang mga matang makinang na napapalibutan ng makakapal at mahahabang
pilik, matangos na
ilong, mapupulang labi hanggang sa kanyang prominenteng panga.
Marahan akong napapikit. It's crazy that I still remember every details of him.
Lalo na iyong pinaka-unang
beses ko siyang makita. Sa unang beses na nagkaroon na kami ng pag-uusap noong
simula ng show... The first
time he held my hand, our first kiss...
Dumiin ang aking pagpikit ng umulit muli ang lahat. Letting my vision conquered by
darkness let series of
emotions flowed through my head. I now felt like watching our failed love story
being played fast paced.
Humihinto lamang at bumabagal sa mga huling sandali.
Hindi... I know that I shouldn't think of him but I couldn't get rid of him in my
head. Kahit na ilang beses kong
pinaalalahanan ang sarili kong tapos na kami at gagawin ko lang ang posibleng
pakikipag-usap sa kanya para
mabigyan ang sarili ko ng laya sa nakaraan ay hindi ko parin maiwasan ang sakit na
gumuguhit sa aking
dibdib. Ang bawat diin no'n sa aking puso ay tuluyang nagmamarka.
"That is crazy, Skyrene! Totoo bang siya ang nakita mo? Sigurado ka?" Tanong ni
Valerie sa kabilang linya
ng tawagan ko siya ilang linggo ang nakalipas noong nakita ko ito sa airport.
"I'm pretty sure it's him, Val."
"But I thought he's still in Australia..." Mahina niyang sambit na halos hindi ko
pa naintindihan.
"What?"
"W-Wala!"
"Val..."
"Fuck. Okay, I bumped into Asher one day but I can't really remember kung kailan na
iyon. Anyway, bilang
Valerie Cross at best friend ng ex ng pinsan niya ay hindi ko na napigilang
magtanong tungkol kay Eros."
Napalunok ako sa narinig. Hindi man ako handang pakinggan ang sasabihin niya pero
naghintay ako.
"Sinabi ni Asher na kahit hindi ka dumating ay umalis parin si Eros at nanatili na
doon. Kaya nga hindi ako
makapaniwalang narito na siya sa Pilipinas o nariyan na sa lugar kung nasaan ka!"
Wala sa sariling napabalik ako sa pagkakaupo sa aking kama. Hindi ko lubos maisip
na kahit hindi ko siya
sinipot ay umalis parin siya sa bansa at doon nagpatuloy ng buhay...
"Hey..."
"I'm still here." Sagot ko kahit na ang totoo ay inililipad na sa kung saan ang
aking utak.
"I'm sorry pero iyon lang ang nakuha ko kay Asher. Wala rin siyang naisagot sa akin
kung ano ang nangyari
dahil maging sila ay wala ring ideya. They just know that you two are over. That's
it."

P 45-6
Naitikom ko ang aking bibig. My heart is hurting again. Kung nasaktan ako noong
pinili ko siyang bitiwan ay
alam kong mas nasaktan ko siya dahil hindi ko tinupad ang pangako ko.
"Skyrene..."
Tumikhim ako at inayos ang sarili para magpaalam nalang sa kanya.
"I-I gotta go, Val. Tatawag nalang ulit ako mamaya."
"Uy teka! Ayos ka lang ba?"
"I'm fine. May naalala lang akong kailangan kong tapusin. I promise I'll call you
later."
"S-Sige pala."
"Bye."
Ibinaba ko na ang tawag. Natutulala akong nahinto sa pagkilos habang iniisip ang
mga nalaman. Kung hindi
pa ako kinatok ni Aling Mayona at sinabing nasa baba na si Prescott para ihatid ako
sa meeting ko ngayong
araw ay hindi pa ako matitinag.
Hindi ko nasabayan ang tuwa ni Prescott habang magiliw na nagkukwento sa akin sa
nangyari sa na-extend
niyang trip sa Spain. Kakauwi lamang nito dalawang araw ang nakalipas at sinabing
tiniis niya lang ang lahat
at nakuntento sa gabi-gabi naming pag-uusap para lang hindi siya umuwi ng wala sa
oras.
"Pres..." Putol ko sa pagsasalita niya.
Pagkatapos ng meeting ko ay dumiretso kami sa restaurant na paborito naming dalawa.
Siya rin ang
maghahatid sa akin ngayon pauwi.
"Hmm?"
Pinigilan kong huwag tanggalin sa kanya ang titig ko kahit na parang naghihina na
naman ang puso ko sa mga
sasabihin. Nilunok ko ang lahat ng takot para maging patas sa kanya. He deserves to
know what's going on
with me. Kung ano ang nararamdaman ko dahil alam kong umaasa siya sa akin. Sa aming
dalawa.
Matapang kong tinitigan ang kanyang kulay abong mata bago nagsimula.
"I saw Eros..."
Agarang bumagal ang kanyang pag nguya dahil sa narinig. Kaagad niyang tinapos ang
pagkaing nasa bibig.
"Y-Your ex?" He asked.
Marahan ang naging pagtango ko.
"I saw him the day you left Palawan... Doon ko rin siya nakita sa airport."
Inabot ni Prescott ang tubig sa kanyang gilid at uminom muna bago ako sagutin.

P 45-7
"And you didn't even tell me?"
Napalunok ako do'n.
"I-I'm sorry... Hindi ko alam kung paano sabihin sa'yo-"
"It's fine..." Pagpuputol niya sa akin. "I'm just concerned about you. Nagkita ba
kayo? Did he hurt you?"
"No," Uminom narin ako para mawala ang lahat ng kabang nagbabadyang pagbawalan ako
sa pagsasalita. "I
just saw him there."
"And?"
"And now I wanted to let you know why things ended between us. Gusto kong malaman
mo kung bakit
hanggang ngayon ay hindi ako sigurado kung kaya kong pumasok na sa isang
relasyon... Pres, I want to be
honest with you..."
Nakita ko ang pagrolyo ng bagay sa kanyang lalamunan. Umupo siya ng tuwid at
pagkatapos ay marahang
tumango at sinabing makikinig siya. Sinimulan ko ang lahat. Simula sa umpisa, kung
paano kami natapos at
ang lahat ng posibilidad kung bakit hindi ako makausad.
Napapitlag ako ng hawakan niya ang aking kamay, kasabay no'n ang pag ngiti niya sa
akin dahilan ng
pagkalma ng nagwawala kong puso.
"Thank you for being honest, Sky... Believe me, I understand you."
"Y-You do?"
Marahan siyang tumango.
"I told you I will not force you into something that you are not ready for. Ngayong
mas alam ko na ang dahilan
ay mas malinaw na sa akin kung paano mas magiging matiyaga sa'yo... Your past
doesn't change the way how
I feel for you... Hindi magbabago ang desisyon kong makuha ka."
"Prescott... Don't say that. Ni hindi ko alam kung kailan iyon. Ni hindi ko
sigurado kung kailan pa darating
ang oras na kaya ko na ulit. Paano kung masaktan lang kita sa huli?"
"Why are you being so negative? Paano kung hindi? Paano kung mas magiging masaya ka
sa akin? Paano kung
hindi talaga kayo? Paano kung tigilan nalang natin ang pag-iisip ng mga paano?"
Pinagdiin ko ang aking labi at malungkot na napangiti. Muli ay naramdaman ko ang
pagpisil niya sa aking
kamay.
"I'm also your friend right? At gawain ng isang kaibigan na pakinggan ang isa't-
isa. Tulungan kung sakali...
And if you've decided to talk to him then let me accompany you. Kahit ano gagawin
ko. Your happiness is my
utmost priority."
"But you don't have to."

P 45-8
"I want to, Sky... Kung ang pag-uusap na 'yon ang magbibigay ng linaw at
posibilidad ng relasyon natin ay
susugal ako. I will risk everything just to be with you... or not. I don't care.
Bahala na 'di ba?"
Hindi ko na namalayan ang pagtulo ng luha ko dahil sa pagiging emosyonal. Loving
someone supposed to be
easy at first. Hindi ba nga nasa umpisa ang lahat ng saya? Kaya ngayong umpisa
palang ay hindi na tama ang
lahat para sa posibilidad namin ni Prescott ay kailangan ko munang tuldukan ang
lahat ng bakit.
Prescott is very supportive with me. Isa rin siya sa mga nag-udyok na puntahan ko
si Eros at kausapin kaya
naman paulit-ulit kong pinag-isipan ang lahat. Bago matapos ang linggo ay
napagdesisyunan ko nang sumugal.
Huminga ako ng malalim at tinitigan ang bukana ng Delaney worldwide. Ngayon palang
at hindi ko pa siya
nakikita ay nagwawala na ang puso ko. Tahimik kong sinulyapan si Prescott na agad
naman ngumiti. Hinuli
niya ang aking kamay at sinabing gawin ko na. Kinalas ko ang aking seat belt pero
bago pa ako lumabas ay
muli niyang hinuli ang aking kamay.
"Call me if you need anything, okay?"
Pinilit kong ngumiti at tumango.
"Kahit anong mangyari narito lang ako..." Makahulugan niyang sabi.
Imbes na sagutin siya ay nagpaalam na ako. Buong tapang kong inihakbang ang aking
mga paa patungo sa
entrance ng magarbong hotel.
Hindi ko man sigurado kung narito pa si Eros pero puno na ng pagbabakasakali ang
puso ko kaya hindi ako
huminto at bumalik kay Prescott.
I asked the receptionist about him. Nagsinungaling akong may meeting ako sa kanya
para lang magbigyan niya
ako ng sagot pero ng marinig ko ang sinabi niya ay nalaglag na ang aking balikat.
"Kakaalis lang po ni Mr. Vergara and we don't have any idea kung kailan siya
babalik."
"B-But he's still here? Right?" I sounded desperate, damn it!
Magalang na ngumiti ang babaeng kaharap ko at kalaunan ay tumango nalang.
"I'm sorry ma'am pero kung may kailangan pa po kayo ay tawagan niyo nalang po si
Mr. Vergara ng personal.
Wala na po kaming maibigay na details. I'm sorry."
I wish I can do that. Imbes na magtanong pa ay nagpasalamat nalang ako. Nagmamadali
kong ibinaba ang
suot kong salamin at mabilis na bumalik sa sasakyan ni Prescott. I told him that
our plan didn't work out.
Sinabi niyang babalik nalang kami at sasamahan parin ako. Imbes na mag-isip ay
itinuon ko nalang ang
atensiyon ko sa mga dapat kong gawin ngayong araw.
Hinatid ako ni Prescott sa shelter.
"I'll pick you up later, okay? Tawagan mo nalang ako. I'll go with Jace now.
Nagyayang mag golf, e."
"Sige. Mauna na ako. Thank you, Pres..."

P 45-9
Lumawak ang ngiti niya at tinulungan akong tanggalin ang aking seat belt.
"You're welcome, Skyrene... Always welcome."
Nginitian ko na rin siya bago tuluyang lumabas ng sasakyan. Hindi ko na siya
nilingon. Sobrang bigat na
naman ng ulo ko. Maging ang aking dibdib ay grabe na naman ang pagkabigo.
Ang lahat ng tapang ko kanina ay kusa ng naglaho ng madaluhan ko si Nanay Mila sa
likurang bahagi ng
shelter at maikwento sa kanya ang lahat.
Katatapos lang niyang makipaglaro ng chess kay Tatay Tino. Lumipat kami sa isang
bench na nakaharap sa
dalawang punong mayroong duyan sa gitna.
"Nasaan raw?"
Nagkibit ako ng balikat. Bumuntong hinga si Nanay at muli ay binigyan na naman ako
ng payo. Ang lahat ng
sinabi niya ay sinapuso ko.
Napangiti ako ng mapait sa naisip. Naghanda ako ngayon. Matagal ko 'tong
pinaghandaan pero hindi parin
pala tama ang oras.
"I'm proud of you, Mija... At least ay kaya mo ng harapin ang ganito."
"I just wished that I can get this all over with, Nay. Gusto ko ng matapos ang
lahat at makausap siya para
matahimik na ako."
"Darating din ang oras na iyon, Mija..."
Kumawala ang pagtawa ko ng sarkastiko.
"I don't even know where to find him, Nay... Tama ba ang ginagawa ko? Tama ba 'to o
tadhana na ang
nagsasabing huwag na. Na itigil ko nalang at tuluyang kalimutan ang lahat?"
She tilted her head just to get a good look on my helpless face. Ang aura ko ngayon
ay bagsak na bagsak na
and for what? For chasing my ex who doesn't even need my explanations. Ngayon tuloy
ang parang nagsisisi
na ako! Tama pa ba 'to? This is ridiculous!
Nalaglag ang mga mata ko sa aking kamay na nakapatong lamang sa aking mga hita.
Nanatili kaming tahimik
at nakikinig sa ingay ng mga nagkakasiyahang matanda sa shelter at ang sariwang
hanging isinasayaw ang mga
dahon sa mga punong nakapalibot sa amin.
Nang umingay ang paligid ay sumabay ang paghawak sa akin ni Nanay Mila kaya
napabalik ang tingin ko sa
kanya. Ang kanyang malungkot na mga mata ngayon ay nagkaroon na ng pag-asa sa hindi
malamang dahilan.
Kunot noo ko siyang tinignan.
"Tal vez no tengas que esperar tanto tiempo, Mija..." Maybe you don't have to wait
for that long.
Nang makita ko ang paglagpas ng kanyang tingin patungo sa aking likuran ay mas lalo
akong naguluhan.

P 45-10
"It's the right time, Mija..." She mumbles.
Kumurap-kurap ako at dahan-dahang pinihit ang aking paningin sa kung anong gusto
niyang ipaintindi sa akin.
Sa pagbaling ko sa aking likuran ay doon na muling nagsumigaw ang bagay sa aking
dibdib! Pakiramdam ko
rin ay natuyo kaagad ang aking lalamunan ng makita ang paglapit ng isang lalaki
patungo sa gawi ng mga
matatandang naglalaro ng chess.
Ang lalaking ilang linggong naging laman ng utak ko. Ang lalaking nagpagulo na
naman sa lahat ng mga
desisyon ko sa buhay!
Sa pagkakataong ito ay wala siyang suot na salamin kaya kitang kita ko ang kabuuan
ng kanyang gwapong
mukha. Gustohin ko mang itigil ang pagtitig pero wala na akong lakas na ibaling pa
ang ulo maliban sa
kanyang gawi.
Naramdaman ko ang agarang panlalamig ng buo kong katawan habang pinanunuod siyang
batiin ang mga
naroon na masaya naman siyang binati pabalik. Nakipagtawanan pa siya sa mga lalaki
na parang kay tagal na
niyang kilala ang mga ito.
"Ngayon na rin siguro ang oras para makilala mo ang anak-anakan ko, Mija..."
Maingat na sambit ni Nanay
Mila sa aking gilid.
Pakiramdam ko ay binuhusan ako ng nagyeyelong tubig at pinilit na gisingin sa
matagal na pagkakatulog lalo
pa ng maramdaman ko ang pagbitiw ni Nanay sa aking kamay at ang maingat na pagtayo.
Wala sa sariling napatayo na rin ako sa kabila ng panginginig ng aking mga tuhod.
Tuluyan ng huminto ang pag-inog ng aking mundo ng makita ang pagtuwid ng tayo si
Eros at marahang
pagpihit patungo sa gawi namin ni Nanay Mila.
Kahit na sa gilid ng aking mga mata ay nakita ko ang pagkaway ni Nanay upang kunin
ang kanyang atensiyon
ay sa akin tumitig ang mga matang 'yon.
Those eyes... and my heart... my damn heart is at it again, it's pounding so hard
and causing me too much pain
because of guilt and everything.
Eros...
He doesn't looked shock or something gaya ng inaasahan ko sa muli naming pagkikita.
Imbes na 'yon ay
blankong ekspresyon niya ang nakita ko.
His eyes were deep, empty and hard. Ang mga matang 'yon ay tila pilit na tinutupok
ang lamig na
nararamdaman ng buo kong pagkatao. I felt like being tortured by his eyes.
Walang emosyon... Walang kahit anong gustong ipakita sa akin kahit na alam kong ako
ang tinititigan niya.
Ang babaeng nanakit sa kanya ng sobra. Kahit galit ay wala akong nakita... Kahit
ano. Kahit isa, wala.
Muli kong naramdaman ang panlalata lalo na ng makita ang matikas at pormal niyang
paglalakad palapit sa
amin ni Nanay.
P 45-11
Ang puso ko ay tuluyan ng nahaluan ng pait at sakit sa kabila ng kaba. My heart is
screaming so loud inside
my rib cage. Sa bawat pilantik ng oras ay ramdam ko ang paglala ng puso ko. It's
getting worst... It's
nauseating.
Sa bawat paghakbang niya ay dahan dahan rin ang pagkaubos ko.
Napalingon ako kay Nanay pero ang mga mata niya ay puno lang ng simpatya at suporta
sa dapat kong gawin.
Tumango pa siya kaya ng bumalik ang tingin niya kay Eros ay buong tapang ko na ring
tinitigan ang panauhin.
"Nanay, Mila." Pormal na bati ni Eros.
Wala sa sariling napaatras ako ng marinig ang kanyang baritonong boses. Ilang beses
akong napalunok ng
makita ang pagkuha niya sa kamay ng matanda para magmano rito.
"Kaawaan ka ng Diyos, Eros." Masayang bati ni Nanay bago ako balingan.
Pakiramdam ko ay nasasakal na ako. Ang bangong 'yon. Ang mga matang iyon. Ang
kabuuan niyang 'yon na
nakatayo nang muli sa aking harapan pagkatapos ng mahabang panahon!
Ikinumo ko ang aking mga kamay. Umaasang doon ay makakuha ako ng sapat na lakas
para batiin lamang siya
sa pinaka-pormal na paraan pero nanatiling tikom ang aking bibig. Ang magkabilang
gilid ng aking mga mata
ang nag-iinit na rin...
Eros Ziege...
Nang bumalik ang mga mata niya sa akin ay parehong blankong ekspresyon parin ang
nakita ko.
All I could feel was his coldness. Iyong parang kailangan niya pang mag-isip kung
sino ba ako. Kung naging
parte pa ba ako ng buhay niya. Kung dapat pa ba akong ibilang sa taong minsan ay
nakapasok na rin sa
masayang mundong iyon.
I see his adams apple rolled in his throat while looking intently at me. Ang
kanyang panga ay umigting rin
pero ang mga mata ay walang pagbabago. Parang gaya ko ay hirap rin siyang magsalita
ng kahit isa.
Nilunok ko ang lahat ng takot at pinilit siyang ngitian pero bago pa lumabas ang
mga salita ng pagbati sa akin
ay tila naputol na ang dila ko ng marinig ang isang boses ng babaeng nagmamadaling
lumabas patungo sa
gawi namin.
"Babe! There you are! I'm sorry naligaw ako kaya hindi ako kaagad nakasunod. What
did I..."
Mabilis kong kinagat ang aking labi ng pumihit si Eros dahilan para makita ko ang
kabuuan ng babaeng
kasama niya.
"..miss?" Pagpapatuloy niya pero agad ring napaawang ang bibig ng tuluyan na akong
makita.
My heart... Ang puso ko ay tuluyan nang muling nabasag ng makita ko ang agarang
paglapit nito kay Eros at
pagsukbit ng kamay sa kanyang matipunong braso.
Wala akong narinig kung hindi ang tuluyang pagkapira-piraso ng puso ko habang
nagpapalipat-lipat ang tingin

P 45-12
sa kanilang dalawa.
No, Skyrene... You better not cry in front of them! No you wouldn't dare!
Mabilis kong ikinumo ang aking magkabilang kamay. Mahigpit... Mas madiin kumpara sa
ilang beses ko ng
nagawa iyon. I can feel my nails digging into my palms but I didn't stop. Mas
diniinan ko pa... Mas madiin pa
para iyon ang mas maramdaman ko at hindi ang pagwawala ng aking puso.
My heart didn't stop from screaming so fucking loud in my chest!
Sa hitsura nila ay hindi na kailangan pang itanong kung anong klaseng relasyon ang
mayroon sila.
"Sky..." Mahinang sambit ng babaeng nakahawak kay Eros sa kabila ng gulat na
nakabalandra sa kanyang
mukha ng makita ako.
Wala sa sariling napaatras ako. I can't believe that she is here! She is with Eros!
"Y-You're here... What a surprise." Matabang niyang sabi.
Sa kabila ng lahat ay naging matapang ako't pinilit siyang ngitian.
"P-Peene..." Mahina kong sambit na halos wala namang nakarinig sa kanila.
Omg ?? Naiiyak ako sa part na to, na hanggang ngayon nakakulong pa rin ako. Ni
kausapin ako hnd nya magawa, hindi nya kaya ??

P 45-13
CHAPTER 43
32.7K 1.3K 495
by CengCrdva

Sobrang Swerte
"P-Peene..."
Pinagdiin niya ang kanyang labi para tipid akong ngitian. Napalunok ulit ako ng
makita ang pagbaling ni Eros
kay Peene at ang pagtigil ng mga mata niya rito. His eyes soften when he looks at
her... Ang may pag-iingat at
puno ng emosyong titig na iyon... Hindi ko mapigilang madama ang pamilyar na
pakiramdam ng maalala ang
mga matang iyon. Kahit na malinaw parin sa utak ko ang lahat ay pilit naman akong
sinasampal ng
katotohanang hindi na iyon para sa akin.
Hindi na siya para sa akin dahil ngayon ay mayroon na siyang iba. Those orbs that I
used to admire so much
is now for someone else, for Peene...
Tumikhim ako at inilagay ang aking mga kamay sa aking likuran. Pinigilan ko ang
mapapikit ng maramdaman
ko ang marahang paghawak ni Nanay sa akin pero kahit na gano'n ay hindi ko binuksan
ang naka-kumo kong
mga palad bagkus ay mas idiniin pa ang mga kuko doon.
Nang makita ko ang paglipat ng tingin ni Eros pabalik sa gawi namin ay mabilis
akong humarap kay Nanay
Mila. Ang paghabol ko sa aking paghinga gawa ng malakas na kalampag ng aking puso
ay pilit kong itinago.
Pinaigting ko ang aking panga nang sa gayon ay makakuha pa ako ng kahit kaunting
lakas para maging matatag
sa harapan ng dalawa... Kahit ngayon lang.
"Nay, pwede po bang mauna na muna ako sa loob-"
Hinigpitan niya ang kapit sa aking kamay dahilan para mahinto ang pagbulong ko.
Hinigit niya ako palapit sa
gilid niya na parang dama niya rin ang panghihina ko ngayon. Her grip made me stay.
Umangat ang kanyang
mukha pabalik sa dalawa kaya sumunod narin ang akin.
"Eros..." Malumanay na sambit ni Nanay Mila sa kaharap.
Bumaba ang mga mata ko patungo sa mga labi ni Eros dahil parang hindi ko na kaya
pang makipagtitigan sa
mga matang iyon gayong alam kong hindi na rin naman dapat.
"This is Skyrene, hijo... My only daughter that I want you to meet?"
Sumigla ang boses niya pero nanatili akong tahimik. Si Peene ay gano'n rin. Hindi
ko alam ang nasa isip niya
pero sigurado akong sa pagkakataong ito ay gusto na niyang hilahin palayo si Eros.
"I know her, Nay."
Mabilis na napabalik ang titig ko sa kanyang mga mata pero nanatili ang mga iyon sa
kausap.
"Mabuti," Nagpakawala rin ng malalim

P 46-1
na paghinga si nanay na tila hindi na rin kaya pang tagalan ang tensiyong mabilis
na nabuo sa pagitan naming
apat. Pinisil niya ang kamay ko. "And Skyrene... My hijo." Dagdag niya kahit na
obvious nang ito ang
tinutukoy niyang bunso.
It now makes sense. Ang lahat ng kwento niya tungkol sa pagmo-move on nito at
paghahanap ng bagong
mamahalin sa kabila ng nakaraan. Maraming tumakbong tanong sa utak ko pero nanatili
akong tahimik.
Kumawala si Peene sa pagkakahawak kay Eros. Bilang kaswal at para hindi mapahiya
ang matanda dahil sa
pag nguso nitong kamayan ako ay maingat na inangat ni Eros ang kanyang kamay sa
aking harapan.
Kusang nalaglag ang mga mata ko sa mga iyon. God knows how much I fucking want to
touch him... hold
him... and even feel him... again...
Napangiwi ako ng subukan kong iangat ang mga kuko ko sa aking palad pero dahil
sigurado akong nagsugat
na 'yon ay hindi ko nalang iginalaw ang mga ito.
Imbes na kunin ang kanyang kamay na nakalahad sa aking harapan ay mabilis akong
umiling.
I reminded myself that I can do this. Na kaya kong huwag ipakita ang totoong
nararamdaman ko ngayon dahil
magaling akong magsinungaling. I don't want them to think that I am weak... No, I
will never cry in front of
Peene. I will fucking not!
Huminga ako ng malalim at buong tapang na inarko ang magkabilang gilid ng labi bago
buong tapang na
nakipagtitigan kay Eros.
"It's good to see you both," Nagpalipat-lipat ang tingin ko sa kanila habang
patuloy ang pag ngiti ng natural.
Nang bumaba ang kamay ni Eros pabalik sa kanyang gilid ay maagap itong kinuha ni
Peene para ipagdaop.
Hindi ko na iyon pinansin bagkus ay nagpatuloy nalang sa sasabihin.
"And I'm glad that you're here," Binalingan ko si Nanay pero mabilis lang iyon.
"May salo-salo kami para sa
birthday ng isang elder and if you want to join us, welcome kayo." Masigla kong
sabi kahit na ang totoo ay
hanggang ngayo'y hirap parin akong huminga ng maayos.
Lumipat ang tingin ko kay Peene ng siya ang sumagot.
"Thanks Sky but we have plans tonight, right babe?" Malambing niyang sabi sa katabi
na agad namang
ngumiti at tumango.
"G-Good! I mean great! Maybe you can join us some other time? O-Or not... Anyway,"
Pinilit kong ibuka ang
palad ko para hawakan ang kamay ni Nanay Mila at alalayan.
Inayos naman nito ang kanyang tungkod sa kabilang gilid para ihanda ang sarili sa
pag alis naming dalawa.
"See you around?" I smiled at them for the last time.
Eros didn't seem impressed. Hanggang sa mga huling segundo ay hindi nagbago ang
kanyang titig sa akin. Ang
kabuuan niya ay hindi nagbago. Same cold, hard and unbreakable facade.

P 46-2
Minabuti ko nalang na ipagpatuloy ang pag-alis at alalayan si Nanay pabalik sa
kanyang kwarto.
Keep walking, Skyrene... Be strong! You are a one tough cookie and you can pull it
together! Wala sa
bukabolaryo mo ang umiyak! Hindi ka iiyak!
Putang ina!
Nang tuluyan ko nang maisara ang pintuan ng kwarto ni Nanay ay agad akong
napasandal doon at mabilis na
ikinulong ang mukha dahil sa mabilisang pagkawala ng natitira kong pagpipigil.
Kasabay ng paghagulgol ko
ay ang panginginig ng magkabila kong balikat.
"Oh, Mija..." Malungkot na sambit ni Nanay bago ako yakapin at igiya patungo sa
kanyang kama.
"Lo siento..." Buong pag-iingat niyang sambit ng makaupo na kami. Niyakap niya ako
ulit.
Marahan kong binuwal ang aking mga kamay para yakapin siya pabalik. Sa nanlalabo
kong mga mata ay
nakita ko ang pagdaloy ng mga munting dugo sa aking palad gawa ng aking mga kuko
kanina. Imbes na
intindihin iyon ay niyakap ko nalang ng mahigpit si Nanay Mila at doon na hinayaang
ibuhos ang lahat ng
sakit na nararamdaman.
Nagpatuloy siya sa paghaplos ng aking buhok pababa sa aking likod.
"He was hurt too, Mija... Things were different now and I understand the both of
you. Kung saan kayo
nanggaling ay alam ko at wala akong masisi ngayon kung hindi ang sarili ko dahil
kahit gustohin ko mang
sabihin ang napagdaanan ng bawat isa sainyo ay hindi ko iyon kayang gawin. That's
not me... At alam mo
namang ang lahat ng sikretong alam ko ay mamamatay sa akin. Patawarin mo ako...
Hindi ko naman inakalang
kasama niya ngayon si Peene at ngayon nga'y nasasaktan ka, Mija..."
Imbes na sabihin kong ayos lang iyon ay tanging mga hikbi lang ang kumawala sa
aking bibig.
"Pero alam mo... Iyong bunso ko ay naging ganito rin sa akin noon..."
Maingat niya akong inalis sa kanyang katawan. Patuloy niyang pinunasan ang mga luha
ko habang ang mga
mata ay punong-puno pa rin ng simpatya.
"Hindi ko man kayang sabihin kung ano ang eksaktong pinagdaanan ni Eros pero pwede
naman akong
magkwento tungkol sa mga anak ko hindi ba?"
"N-Nay-"
"It was one rainy night... Mas lalong naging madilim ang lahat sa akin ng makita ko
kung gaano siya
nasasaktan. Isang gabi lang iyon pero sapat na 'yon para makita ko kung ano ang
hirap na napagdaanan ng
anak ko. He was broken... lost and so much hurt... Ang gabing 'yon ang naging linaw
sa akin para sa kabuuan
ng istorya niya. I knew you first, Mija... pero wala akong ideya na konektado kayo
hanggang sa marinig ko sa
aking nurse ang tungkol sa isang TV show ilang taon lang ang nakalipas. Alam ko ang
umpisa mo at ang
huling parte naman ang alam ko sa buhay ng anak ko... Nalinawan lang ng tuluyan ang
lahat ng sabihin mo na
sa akin ang pagtatapos ng pagsasamang iyon. I supposed to hate you for hurting my
son but I'm glad that I
didn't. It's true that there are two sides to every story at bago ka manghusga't
magdesisyon ay dapat alamin mo
muna ang lahat ng rason. You can never judge a whole book with just reading two
chapters of it. Wala ka
P 46-3
talagang maiintindihan kung gano'n... And my son-"
"It doesn't matter, Nay... He is already happy with someone else-"
"Sinabi niya? Maybe he looks happy but we can't be so sure about that. He maybe
moved on but who knows?
And Mija... trust me, it does matter. Hindi ba kaya kita pinayuhan ay dahil hindi
lang naman iyon para sa
kanya? Para rin sa ikatatahimik ng lahat ang gagawin mo. If he is now happy with
his relationship then good
for him. Alam ko naman na hindi mo hahadlangan ang kasiyahan ng mga taong malapit
saiyo. You are my
daughter and letting this chance slip away is not an option. Free yourself, Mija...
know the whole story.
Alamin mo lahat at ipaalam mo rin sa kanya... You two deserves that one last talk,"
Bumaba ang kamay niya
upang daluhan ang kamay kong nasa aking kaliwang dibdib.
"Ang bigat pa nitong dala mo, anak... Bitiwan mo na."
"B-But how can I do that, Nay?"
She smiles as she squeezes my other hand.
"Ano pa bang ginagawa ko rito sa mundo kung hindi ang maging daan para matulungan
kayo? You know,
meeting the both of you was meant to be but helping you fix what was broken is my
greatest purpose. Kung
hindi mo kaya ng mag-isa ay gagawan natin ng paraan. Gagawin ng isang ina ang lahat
ng ikabubuti para sa
kanilang mga anak... Isa pa, I don't know how much time I have left in this world
before Frederico and I will
finally reunite... Our clock is ticking fast, Mija."
"Nay, don't say that-"
"Oh, Skyrene... Basta ang gusto ko lang ay magkaayos kayo sa lalong madaling
panahon," Suminghap ako at
muling pinunasan ang aking mga mata.
"Ang tanong e, kaya mo ba?" Aniyang sinusubukan na kung gaano ako katapang
pagkatapos ng lahat ng
suportang ipinakita niya.
Sa kabila ng pag-iyak ay ngumiti ako at tumango.
"Anak ninyo ako... Kakayanin ko hindi para gumawa ng gulo kung hindi para sa sarili
ko. Para sa
ikatatahimik ng lahat."
Lumawak ang ngiti niya at marahang tinapik ang aking balikat.
"Then close your eyes."
"P-Po?"
"Cierra tus ojos..." Mas madiin niyang pag-uulit dahilan para sumunod na rin ako.
"Kung si Eros na ang kaharap mo ngayon... Anong sasabihin mo, Mija?"
Her question made me chewed the side of my cheek. Ang weird man pero ginawa ko na
ring isipin.

P 46-4
Kung siya na nga ang kaharap ko... Ano nga ba ang dapat kong sabihin? Should I say
sorry before I let him
know what was really happened? Kailangan ko ba munang magmakaawa na pakinggan niya
ako kahit na hindi
ko deserve iyon?
"Eros..."
Nalasahan ko ang pait ng dumampi ang aking dila sa ibabaw ng aking bibig matapos
sambitin ang kanyang
pangalan.
Saying his name felt like saying something I'm not allowed to. Iyong parang kahit
iyon ay wala na rin
akong karapatang sambitin.
Nagbaba ako ng tingin at mas mariing ipinikit ang aking mga mata.
"I... I just wanted to let you know that I chose you... Pinili kita noong gabing
'yon at ikaw ang gusto kong
puntahan dahil mahal..." Hindi ko na naituloy pa ang mga sasabihin ng muli akong
sinalakay ng mga
emosyong hindi ko akalaing mararamdaman ko parin hanggang ngayon.
Maagap ang naging pagyakap sa akin ni Nanay.
"It's okay... It's okay, Mija..." Nagpatuloy ang pag-alo niya sa akin hanggang sa
kumalma na ulit ako. Our
conversation went lighter pagkatapos ng lahat.
Nang mahinto na ang mga mata ko ay minabuti ko nalang na magpahinga at umuwi. Hindi
na rin ako nakasali
sa salo-salo dahil sa nangyari. The nurse helped me with my wounds, hindi naman
masakit pero sinunod ko
ang sinabi ni nanay na gamutin.
Kay Rigel ako nagpasundo dahil alam kong siya itong hindi na ako masyadong uusisain
sa mga bagay-bagay.
Paglabas ko ng shelter ay wala na rin ang sasakyan ng mga bisita, siguro nga ay
kanina pa sila umalis para sa
mga plano nilang gawin. Mabuti na rin iyon para hindi nila ako makitang ganito ang
ayos.
"Why are you still wearing your sun glasses? Gabing gabi na." Kunot noong tanong ni
Rigel nang umusad na
kami palayo.
"My eyes were itchy. Kanina pa 'to."
"Your nose too?"
"Allergy, I guess."
"Since when did you have allergies? At anong nangyari diyan sa kamay mo?"
Rumolyo ang mga mata ko kahit na hindi niya naman iyon nakikita. Mukhang mali yata
ang desisyon kong sa
kanya pa magpasundo. I didn't answered his questions. Nagtulog-tulugan nalang ako
at umaktong pagod para
hindi na niya guluhin pa.
Pagdating sa bahay ay hindi na rin ako nakisalo at sinabing masama ang pakiramdam.
Mabuti nalang at
mukhang nakuha na nila ang punto ko kaya hindi na rin nagpumilit. Tinawagan ko
kaagad si Valerie para

P 46-5
sabihin ang mga nangyari sa kabuuan ng araw ko.
"Hell no..."
Hindi ako sumagot. Hinintay ko siyang matapos sa pagmumura ng ilang beses sa
kabilang linya. Sa dami no'n
ay tiyak akong kumota na siya para sa taong ito.
"Putang ina, seryoso? Si Peene talaga?"
"My ex's baggage ako pero hindi ako bulag, Val. I know Peene and clearly, she's now
Eros's girlfriend."
"Shit... Holy fucking shit..."
Huminga ako ng malalim at pagkatapos ay ibinaba na ang suklay na hawak pabalik sa
aking tokador.
Sinubukan kong ngitian ang aking malungkot na repleksiyon sa salamin. Nang makita
ko ang mukha kong
masaya ay parang gusto ko nalang tapusin ang tawag para kunan iyon ng litrato.
Mukhang matagal-tagal pa bago maging totoo ang mukha at emosyong ito para sa akin.
Matagal pa ang
bahagharing 'yon...
"Any advice?"
Kumawala ang tawa niyang sarkastiko.
"Oh, trust me! Kung mayaman lang ako ay binili ko na lahat ng closure sa buong
mundo para hindi ka na
nahihirapan ngayon."
"Advice 'yon? O pangarap mo?"
"You know I'm not that good at giving advice. Magaling lang akong mag udyok ng mga
kalokohan pero ang
ganito... I think, I'll pass."
"Val... That's not true."
"It is-"
"It isn't. Kung puro kalokohan lang lahat sana wala tayo ngayon sa ganito-"
"Exactly my point! Ako ang naglagay sa'yo sa sitwasyong 'yan! I'm going to hell
Skyrene."
"Valerie... You know how happy I am when I met Eros. Masaya akong naging parte siya
ng buhay ko at saksi
ka do'n."
Bumuntong hinga pa siya ng ilang ulit bago sumuko.
"Fine..." She paused for a moment. "Siguro tama lang si Nanay Mila... You need
closure. Hindi man magiging
madali pero iyon ang kailangan mo, e. Kung iyon ang magpapalaya sa lahat ng bagahe
sa dibdib mo, then go
for it. I'll support you."

P 46-6
Sinabi ko sa kanya ang lahat ng anxiety ko sa gagawin pero mas nakontra niya iyon
kaya naging buo pa rin
ang loob kong gawin ang alam kong para sa ikabubuti ng aking puso.
Naging handa man ako ngunit ang oras para sa balak kong makausap siya ay hindi
umayon sa mga plano
namin. Simula kasi ng makita ko si Eros at Peene ay hindi ko na sila muli pang
nakita sa shelter o kahit saan.
Bumalik na rin kami ni Prescott sa hotel pero hindi gaya ng una na maaga lang ito
umalis, ngayon ay tuluyan
na raw itong nag check-out.
Lumipas ang ilan pang buwang pag-asa na makita siya at makausap kahit sa shelter
nalang pero bigo ako.
"Ito na ba lahat?" Tanong ni Prescott sa akin matapos dungawin ang cart na puno ng
mga gamit pang regalo sa
mga matatanda sa shelter sa darating na pasko.
Napagdesisyunan naming mamili ng maaga para hindi na kami makasabay sa nakararami.
Gaya ng mga
paskong lumipas ay tanging si Prescott ang kasama ko sa tuwing namimili ako ng mga
pangregalo para sa
aking pamilya.
"Yes." Ngumiti ako at inilagay ang huling damit na kinuha para kay Tatay Tino bago
bumalik sa tabi niya.
Itinulak naman ni Prescott ang cart patungo sa cashier.
"Any news?" Tanong niya nang makapila na kami.
Umiling ako.
"Do you want us to go to his hometown? Sigurado akong doon siya mas namamalagi."
"Malamang pero for what Pres? Para mas lalong magmukhang desperada? No, I'm fine.
Hindi pa siguro tama
ang oras o baka wala na kasing point kaya hindi na."
Imbes na sumagot ay tinitigan niya lang ako. Napabuntong-hinga ako ng wala sa oras
at agad na nag iwas ng
tingin.
"I'm too desperate, I know... And I'm sorry kung ganito. Sorry kung hindi normal na
ligawan lang ang
nangyayari ngayon," Para na akong mababaliw sa pagkairita sa sarili ko. "I'm sorry
for dragging you into this
mess. Kung tutuusin sinong tanga ang kukunsintihin ang babaeng nililigawan niyang
makipag-ayos sa ex nito?
That's just dumb-"
Natigil ako sa pagsasalita ng hawakan niya ang aking kamay.
"Ang tanga tanga ko ba?" Pabiro ngunit may laman niyang tanong.
Napasimangot ako.
"I-I'm sorry, Prescott."
"No! No! It's okay, gusto ko ngang nailalabas mo lahat ng sama ng loob mo. Isa
pa... Tanga na kung tanga
pero mahal kita!"

P 46-7
Naputol ang paghinga ko sa narinig. Sa lakas ng pagkakasabi niya ay napalingon ang
lahat ng mga katabi
naming customer.
Napailing si Prescott at agad na tumawa lalo na ng makita ang gulat sa mukha ko.
Bumaba ang mukha niya
patungo sa aking tenga sabay bulong,
"I got it from a movie and no, don't you dare judge me for watching that."
Napahagikhik ako at agad na sinapak ang braso niya. Hanggang sa pag uwi ay walang
habas ang naging
pagtawa ko dahil sa mga kalokohan ni Prescott.
Then I realized how he can make me happy. Nakakatuwa na kahit walang kasiguruhan
ang relasyong gusto
niya para sa aming dalawa ay nananatili pa rin siya sa tabi ko't kinukunsinti ang
lahat ng kagagahan ko.
Huminto kami sa tapat ng kanyang sasakyan. Ihahatid ko lang sana siya para makauwi
na pero nagpatuloy ang
pag-uusap namin.
"I'm your friend, Skyrene. Kahit anong mangyari, sagutin mo man ako o hindi we'll
remain friends. Wala kang
choice. Once you enter my world, there's no chance of escaping it."
"I won't, Pres..."
Inangat ko ang kamay ko para hawakan ang kanya at tanggalin sa kanyang bulsa.
Dumausdos ang aking hawak
hanggang sa kanyang palad. Ang mga pagbibirong natira sa kanya ay tuluyan ng
naglaho ng magkatitigan kami.
"Thank you for everything, Prescott..." Buong puso kong sambit.
Lumapit pa siya at kinuha ang isa ko pang kamay. Napalunok ako pisilin niya 'yon at
pagkatapos ay walang
pag-iimbot na ngumiti.
"Maging masaya ka lang, lahat gagawin ko."
Marahan akong tumango.
"Ang swerte mo sa'kin 'no?"
Ang pagbibiro niyang 'yon ang hindi ko kayang palitan ng pananakit. It's true.
Napaka-swerte ko at naging
parte ng buhay ko si Prescott. Sa sobrang swerte ko ay parang gusto ko nalang na
itigil niya ito para hindi ko
siya masaktan pero sabi nga niya, hindi siya titigil hangga't hindi ako sigurado sa
magiging desisyon ko. He
will stay with me no matter what and I appreciate that.
"Sobrang swerte ko sa'yo, Pres... What did I do to deserve you?" Hindi ko na
napigilan ang pagiging
emosyonal ng sabihin 'yon.
Ngumiti siya at binitiwan ang mga kamay ko pagkatapos ay muling humakbang palapit
sa akin. Marahan
niyang hinawi ang mga buhok sa aking pisngi. Ang kanang kamay niya ay maingat na
iginilid ang buhok
pabalik sa likod ng aking tenga. Pinigilan kong mapapikit ng haplusin niya ang
aking pisngi.
"Hindi ko gustong ipilit ang sarili ko sa'yo pero mahalin mo lang ako, Sky...
Mahalin mo lang ako pati mundo

P 46-8
ko sa'yong sa'yo..."
"Pres..." Wala sa sariling napakagat ako sa aking pang-ibabang labi ng makita ang
purong kaseryosohan sa
kanya.
Nakita ko ang dahan-dahang pagbaba ng kanyang mukha pero imbes na umiwas ay maingat
ko nalang na
ipinikit ang aking mga mata at hinintay siyang halikan ang aking labi.
Naputol na ng tuluyan ang aking paghinga ng madama ang kamay niyang humapit sa
aking bewang kasabay ng
tuluyang paglapat ng kanyang labi sa akin.
He's kissing me... Ilang segundo ng lumipas bago siya nagsimulang gumalaw ng
sobrang ingat na tinatantiya
pa ang magiging reaksiyon ko. But then again, I let him kissed me. Hindi ko alam
pero gusto ko iyon. Gusto
kong makita kung may mararamdaman ba ako sa pamamagitan ng magaan niyang paghalik
sa akin.
Nang iawang ko ang aking bibig ay napaangat na rin ang aking kamay patungo sa
kanyang leeg. I began to kiss
him back and I'm glad that I did. Dahil ang akala kong wala akong mararamdaman ay
kabaliktaran, I actually
feel lighter. Parang kahit paano ay napapawi ng kanyang labi ang bigat at kalituhan
sa puso ko. Iyong parang
sa dami ng nangyari ay ito ang kailangan ko para kumalma...
Sa pagbitiw namin sa isa't-isa ay agad niya akong niyakap. Hindi na ako nakagalaw
doon. Hinayaan ko
nalang siya... Hahayaan ko nalang ang lahat. Ang pagkakataon, ang panahon at ang
tadhanang paikutin ang
buhay ko.
Isang linggo bago ang christmas party sa shelter ay mas naging abala ako. Nauna
kasi ang paghahanda ng
party sa rancho bago iyon kaya naman hindi na ako magkanda-ugaga sa pagtulong.
Ilang meetings rin ang sumabay sa akin kaya ilang beses rin akong nagmintis sa
pagdalaw sa shelter. Mabuti
nalang at maraming volunteer doon kaya hindi naman ako naobliga.
Apat na araw bago ang christmas party ay nagpunta kami ni Jaycint sa Bohol dahil sa
trabaho. Kasama rin
namin si Prescott sa dalawang araw na 'yon at hindi pa man kami nag-uumpisa ay
nakatanggap na ako ng
tawag na inatake raw sa puso ni Nanay Mila. Nasa hospital daw ito ngayon at wala
paring malay.
Nanlalata akong napaupo sa aking upuan. Sinabi ko kaagad kay Prescott na kung pwede
ay umuwi na ako
pero hindi niya ako pinayagan.
"We need you here, Sky. I'm sure Nanay Mila is fine. She's a fighter, Skyrene."
"But she needs me, Jace-"
"I need you too..." Ang pagmamakaawa sa kanyang mukha ay hindi ko natanggihan.
Hindi ko man sigurado kung naging maayos ba ang naging meeting namin kasama ang
ilang investors ng mga
Deontelle pero tiniyak naman ni Jace na successful iyon kaya wala na akong dapat
pang alalahanin.
Pagkatapos na pagkatapos ng unang meeting sa huling araw ay hindi ko na talaga
kinaya.
Buong gabi akong hindi pinatulog ng pag-iisip. I just can't imagine what Nanay Mila
is feeling right now.
Alam kong kahit na may mga nurse siyang bantay ay iba pa rin kapag pamilya na ang
naroon at wala siya ni
P 46-9
isa.
"Jace... Please?"
"Sky, nag-usap na tayo 'di ba? We still have to close that deal before-"
"Bro..." Naputol sa pagsasalita si Jaycint ng sumingit si Prescott. Maging ito ay
sinungitan niya. "Let her go.
I'll help you with that one."
"Pres-"
Imbes na intindihin ang pinsan ko ay tumayo na siya at agad na inilahad ang kamay
sa aking harapan. Madali
ko naman iyong kinuha.
"Ihahatid ko lang siya sa airport, I'll be back in an hour." Anito bago ako igiya
palabas.
"Unbelievable..." Naiwang bulong ni Jace.
Hindi na ako nagpaalam sa kanya dahil baka ikulong niya nalang talaga ako. Alam
kong napaka-importante ng
kailangan naming gawin ngayon pero importante rin sa akin si Nanay Mila at ang
kalagayan niya.
"Text me when you're home."
Niyakap ko si Jaycint dahil malaki ang pasasalamat ko sa kanya.
"Thank you. I will!" Bumaba na ako at nagmamadaling pumasok sa airport.
Sinundo ako ni Kuya Leo at inihatid sa hospital kung saan naka-confine ang matanda.
Nagpasalamat lang ako
sa kanya at nagmamadali na siyang iniwan. The receptionist is very helpful. Madali
kong nahanap ang kwarto
ni Nanay kahit na medyo naligaw rin ako.
Sa pagbukas ko ng pintuan ay para akong nabunutan ng malaking tinik sa dibdib ng
makitang gising na siya at
ngayon nga ay tuwang tuwa pa sa pinapanuod na palabas sa TV. Mabilis siyang
napabaling sa akin kaya
naman patakbo kong tinawid ang pagitan naming dalawa. Binigyan ko siya ng mahigpit
na yakap at halik sa
pisngi na dahilan ng kanyang paghagikhik.
"Nay naman! Pinag-alala niyo ako ng sobra!" Ang nagbabadyang mga luha ng pag-aalala
kanina ay tumulo na
ng harapin niya ako.
"Ano ka bang bata ka! Para heart attack lang iyon!"
Napanguso ako kaagad pero imbes na sermonan siya ay niyakap ko nalang siya ulit.
Pagkatapos no'n ay naupo
ako sa katabing upuan ng kanyang kama.
"Kumusta na po ang pakiramdam ninyo ngayon?"
Ngumiti siya ng pagkatamis-tamis at pinatay na ang TV na tanging nag-iingay sa
buong kwarto.
Sa hitsura niya ngayon ay parang hindi naman na dapat akong mag-aalala. Totoo ngang
matapang siya. Alam

P 46-10
kong seryoso ang sakit niya pero sa mukha niya ay parang wala naman siyang
napagdaanang gano'n. Masigla
na siya kaagad at hindi gaya ng inaasahan ko.
"Estoy bien, Mija... Maayos na ang pakiramdam ko. I didn't even think that it was
heart attack, nahilo lang
ako-"
"But the doctor says it is. Kaya sana mas alagaan niyo ngayon ang sarili ninyo,
okay? Please, Nay?"
Mataman niya akong tinitigan pero sa huli ay tumango nalang at hindi na nakipagtalo
pa sa akin. Nang makita
ko ang amba niyang pagbalik sa pagkakahiga ay tinulungan ko siya.
Ang kumot na nasa kanyang binti ay inangat ko rin hanggang sa kanyang bewang. Nang
masiguro kong maayos
na siya ay saka lang ako bumalik sa pagkakaupo.
"Sino nga po palang nagbabantay sa inyo? Si Tiya Winny po ba narito-"
Naputol ang pagsasalita ko ng marinig ang marahang pagbukas ng pinto sa aking
likuran. Sa pagbaling ko
doon ay wala sa sariling napaawang ang bibig ko't napatayo ng wala sa oras ng
makita ang pagpasok ni Eros
dala ang isang basket ng prutas sa kanyang kanang kamay.
Shit!
"Siya." Narinig kong sabi ni Nanay pero hindi ko siya nalingon.
Nanatili ang mga mata ko kay Eros na gaya ko ay sandali ring natigilan. Ako ang
unang bumitiw sa
pagkakatitig. Maingat niyang isinara ang hawak kaya mas lalo akong napatitig doon.
"You're here." Aniyang hindi rin makapaniwala bago naglakad ng diretso sa kabilang
gawi kung nasaan ang
lamesang walang ni isang nakapatong.
"Y-Yeah... Ikaw... rin." Ikaw rin ! Ulit ng utak ko.
Nang makita ko ang pag ibis niya pabalik sa gawi ko at umamba akong aalis para
ibigay sa kanya ang upuang
siguro'y inuupuan niya pero mabilis niyang itinaas ang kanyang kamay.
"It's okay, I'll sit here." Aniya sabay baling sa couch na nasa paanan at katapat
lang ng pwesto ko.
Nanghihina akong napaupo pabalik pero ang tingin ay hindi na naalis kay Eros.
Pinanuod ko siyang ayusin
ang sarili bago sulyapan si Nanay.
Fucking hell! Siya ang nagbabantay?!
"Salamat sa mga prutas, Hijo. Nag abala ka pa."
Sa pag ngiti niya ay muli kong naramdaman ang malaking puwang sa aking puso. Hindi
ko akalaing makikita
ko pa ang mga ngiting 'yon...
Heto na naman... nararamdaman ko na naman ang talipandas na pagsusumigaw ng buo
kong pagkatao!

P 46-11
"Just be healthy, okay? I know how much you hate hospitals, Nay. Magpagaling kayo
para makabalik na kayo
sa shelter."
Bumaling ako kay Nanay na ngumiti naman sa huli.
"Okay na sa akin ang ospital, Hijo. Maayos naman sila rito. Isa pa, mukhang mas
gugustohin kong magtagal
kung ganito." Makahulugan niyang sambit sabay tingin sa aming dalawa.
Lumipad pabalik kay Eros ang tingin ko ngunit ang mga mata niya ay mariing
nakapukol lang kay Nanay Mila.
Those orbs... Alam kong baliw na ako pero kahit na gano'n ay hiniling ko paring
titigan ako ng mga 'yon.
Kahit isang beses... sa paraang gaya noon. I must be crazy. Really... really crazy.
"Magpagaling po kayo." Aniyang hindi inintindi ang kahulugan ng sinabi ng matanda.
Bumalik naman ang tingin ko rito kaya nahuli ko itong inginunguso ako. Gusto ko
sana siyang pagalitan pero
imbes na gano'n ay ibinalik ko nalang ang titig kay Eros.
Agad naman itong nagbaba ng tingin para hindi masalubong ang sa'kin.
"Hay naku... Magpapagaling naman ako pero sana sa pag galing ko ay marami ring
gumaling."
Naputol ang makahulugang pagsasalita ni Nanay ng dumating ang nurse para i-check
ang lagay nito.
Pinayuhan rin itong magpahinga ng marami kaya naman iyon ang ginawa niya. Bago pa
ako masakal ng
tuluyan ay lumabas na muna ako't nagpalaam kay Eros. Tanging tango lang naman ang
isinagot niya sa akin.
Dumiretso ako sa cafe para bumili ng kape. Nagpalipas ako ng ilang minuto doon at
umasang sa pagbalik ko
ay sana wala na si Eros... Kahit kabaliktaran iyon ng gusto ng aking puso. Tumagal
ako ng isang oras doon
bago ako nagkaroon ulit ng lakas na bumalik.
Huminga ako ng malalim matapos hawakan ang seradura. Ilang beses kong pinagalitan
ang sarili ko dahil sa
muling pagwawala ng aking kabuuan partikular ng bagay sa aking dibdib pero mas lalo
pang nagsumigaw ang
puso ko ng muli kong makita si Eros na nakahilig sa upuan at nakapikit. Hindi ako
kaagad nakagalaw sa aking
kinatatayuan. Ang pagkakapikit niya ang nagbigay sa akin ng pagkakataong masuri
siya ng hindi niya
nalalaman.
Kahit ilang dipa ang layo namin ay kitang kita ko ang mahahabang pilik ng kanyang
mga mata. Ang matangos
niyang ilong at mapupulang labi, this time, mas payapa ang kanyang mukha at ang
panga at hindi na
nakaigting.
Maingat kong ibinalik ang pintuan sa hamba at walang ingay na lumipat sa aking
upuan. Naramdaman ko na
naman ang mabilis na pag-arangkada ng aking puso lalo na ng maharap siya. Hinawi ko
ang mga hibla ng
buhok na nakaharang sa aking mukha para mas matitigan siya ng mabuti.
Eros...
Paano ko ba sasabihin ang pangalan na 'yon na wala na akong mararamdamang kahit
ano?
Ang lalaking gusto akong kasama noon ay halatang ayaw na akong makita pa. Para
siyang allergic sa kabuuan
P 46-12
ko at hindi man lang ako magawang tignan ngayon. How silly I am... Talagang naisip
ko 'yon? My head
curses twice.
Kung pumunta ba ako't mas pinili ang mga plano niya para sa aming dalawa... Nasa
tabi niya pa rin kaya ako
ngayon? Ako pa rin kaya ang hawak niya? Ako pa rin kaya ang mahal niya? Masaya kaya
siya?
Eros... I'm sorry... I'm sorry for hurting you... I'm so sorry for everything...
"Shit..." Mabilis akong napatayo at kunwaring inayos ang kumot na nakayakap sa
katawan ni Nanay ng
biglaan siyang dumilat!
Muntik pa akong matumba dahil sa pagmamadali! Mabilis ang naging pag arangkada ng
puso ko dahil sa
kanyang pagdilat! Ang mga pagmumura sa utak ko ay bumaha na rin. Shit! Shit and
shit!
Sa gilid ng aking mga mata ay nakita ko ang pagtuwid niya ng upo at pagsulyap sa
kanyang relo.
"A-Are you going home?" Pormal kong tanong kahit na ramdam ko ang pag garalgal ng
aking boses sa loob
ng aking lalamunan.
"Not yet."
Tinanggal ko ang pagkakaipit ng kumot sa gilid ni Nanay pero muli rin iyong
ibinalik ng paulit-ulit para lang
may magawa. Ikinumo ko ang aking mga kamay ng maramdaman ko na naman ang
panginginig ng mga ito.
Calm the fuck down, Skyrene! Just calm down!
Bumalik ako sa pagkakaupo pero hindi gaya kaninang ramdam ko ang takot, ngayon ay
buong tapang ko ng
tinitigan ang kanyang mga mata. Naramdaman ko ang pag-ikot ng aking tiyan pero
hindi ako bumitiw.
"M-Mag isa ka yata ngayon... Where's Peene?"
This is just me starting a conversation. Kahit naman hindi magkakilala kailangang
mag-usap pampalipas ng
oras 'di ba? This is okay. Okay lang ang ganito. Baby steps... Baby... Fuck.
"She's back in Cebu."
I swallowed hard at that. Parang nakita ko na ang hitsura ni Peene sa palasyo ni
Eros... Sa pool, sa kusina...
Sa kwarto... Ipinilig ko ang aking ulo para mawala ang pag-iisip.
Putangina ngumiti ako! Ngumiti nalang ako!
"She's now living in Cebu?"
Marahan siyang tumango. Pinilit kong ngumiti kahit pa sumisikip na naman ang dibdib
ko. Malamang hindi
malabong magkasama na sila ngayon sa iisang bubong. That's what he wants. A wife
and a family.
Kumalat ang pait sa puso ko ng maisip ang bagay na 'yon.
"I see..."

P 46-13
Tatanggalin ko na sana ang tingin sa kanya pero hindi natuloy ng magsalita siya.
"You live here?"
Imbes na mahulog sa sakit ay para akong nabigyan ng pag-asa dahil sa pagtatanong
niya.
"Yes," We moved here pagkatapos ng gabing 'yon, Eros... I'm sorry...
"I see." Aniya.
Ngumiti ako pero nanatili ang seryoso niyang mukha.
"E-Eros-"
Napalunok ako't nahinto sa pagsasalita ng makita ang agaran niyang pagtayo at
muling pagsulyap sa kanyang
suot na relo. Sinulyapan niya rin ang bintana na ngayon ay wala ng liwanag.
"I'll go grab some coffee, you need anything?" He asked.
Mapait akong napangiti. He's voiding me... God, what was I thinking!
Marahan akong umiling kaya naman tumalikod na siya at walang lingong tumungo
papunta sa pintuan at
diretso ng lumabas.
Now I know what I need... Parang gusto ko siyang habulin at sabihing siya ang
kailangan ko ngayon. I need to
talk to him... Nakakatawa mang isipin pero kailangan ko siyang makausap. Siya ang
kailangan ko ngayon at
wala ng iba pa... Pero paano?
Can i have 1 prescot..?? TANG INA ANG SAKIT

P 46-14
CHAPTER 44
30.8K 1.4K 448
by CengCrdva

Left Or Right
Para patayin ang oras ay ibinalita ko nalang kay Valerie ang mga nangyayari ngayon.
Si Eros, ang sitwasyon
at ang pag iwas nito sa akin gaya ng inaasahan ko.
"Kapag naman talaga oh! Nasaan na? Are you still in the same room?!"
"No," Sinulyapan ko ang gawi ng pintuan. "Umalis na muna. Hindi ko alam kung
babalik pa."
"Do you wish that he'll come back?"
"Val..."
"I'm just asking! Ano, gwapo pa rin ba?"
"Ang laking tulong niyan grabe. Naka move on na ako kaagad. Thank you."
Humagikhik si Valerie sa kabilang linya.
"Sorry! I just can't imagine the thought of you and Eros being in the same room. I
mean noon oo pero ngayon,
kahit yata sa iisang building ang hirap ng isipin. Ang tagal na rin no'n."
Hindi ako nakasagot dahil kahit ako ay hindi ko rin inasahan ang ganito... Ngayon
pa? At dito lang pala ulit
kami magkikita.
Tumayo ako at pumunta sa CR. Ibinaba ko ang takip ng bowl at bago naupo. Nasapo ko
kaagad ang aking
sintido at marahan iyong hinilot. Wala akong ideya kung babalik pa siya kahit na
iyon ang hiling ng
kaibuturan ng aking puso.
"Anong plano mo ngayon?"
"Ano bang dapat kong gawin? Dapat ko bang ipagpilitang kausapin niya ako?"
"Tingin mo kaya mo?"
"H-Hindi."
"See..."
"Any advice?" Wala nang pag-asa kong tanong.
"Skyrene... I don't know what to do. Kung ako rin ang nasa sitwasyon mo ngayon ay
baka mahimatay nalang
P 47-1
ako sa kaba lalo na kung ganyang ang dami mo pang bagahe sa nakaraan ninyo. Just
act normal. Huwag mo na
munang gawin iyong mahirap, unti-untiin mo lang. Kapag alam mong tama na ang
pagkakataon, then go."
"Thank you..." Buong puso kong sagot ng maisip kong iyon nga ang dapat kong gawin.
Nag-usap pa kami ni Valerie pero hindi na iyon tungkol kay Eros. Hanggang sa
mamatay nalang ang
cellphone ko ay siya ang kausap ko. Sa pagkawala niya sa kabilang linya ay bumalik
na ulit ako sa tabi ni
Nanay. Naramdaman ko ang pag-ikot ng aking tiyan ng makita ang bakanteng upuang
gamit ni Eros kanina.
Imbes na hayaang malunod ang puso sa lungkot ay bumalik nalang ako sa silya't
naupo.
Tulog na si Nanay Mila at ang paligid namin ay masyado ng tahimik kaya madali akong
dinalaw ng antok. I'm
tired and sleepy. Kagabi pa ako hindi nakatulog dahil sa kakaisip sa lagay ni Nanay
at maaga rin akong
bumangon para naman sa paghahanda ng meeting namin kanina.
Hinila ko ang upuan patungo sa gilid ng kama at inayos ang sariling humilig doon.
Sa paghikab ko ay
hinayaan ko nang pumikit ang mabibigat kong talukap.
I don't know what to do anymore... Dapat asahan ko na ang pag iwas niya sa akin
pero hindi ko naman
maiwasan ang masaktan. I know that this is pain. Best friend na kami ng ganitong
pakiramdam kaya alam kong
iyon ang pinaka-nangingibabaw sa lahat ng emosyong nararamdaman ko.
Ang lamig... I'm pretty sure that it's because of the aircon pero mas malamig pa
doon ang mga mata ni Eros.
It's funny that I still think of that. Na alam na alam ko pa rin kung paano ako
titigan ng mga matang iyon noon.
Kung paano ako halikan ng labing 'yon. Kung paano ako mahalin at alagaan ng
lalaking iyon...
Napadilat ako ng marinig ang tuwang nakapaloob sa boses ni Nanay Mila. Naririnig ko
siyang nagsasalita
pero hindi ko maintindihan. Ang antok ay pilit pa rin akong hinihila pero ang
katinuan ko ay unti-unti nang
nagigising. Nagpatuloy lang sa pagsasalita si Nanay Mila. Ang tawa niya habang
nagkukwento ang agad na
humaplos sa aking puso.
Sinubukan kong igalaw ang aking mga kamay but I'm still too weak to even move.
Hindi ko sigurado kung
nanghihina ba ako dahil sa antok o dahil sobra na ang tulog ko. Pinikit ko ng
mariin ang aking mata bago
subukang idilat.
Sinalubong naman ng liwanag ang mga iyon kaya muli akong napapikit. Nang mas
lumakas ang pandinig ko sa
boses ni Nanay ay pinilit ko ng igalaw ulit ang mga aking mga kamay. Hirap kong
inangat ang mga 'yon para
hawiin ang aking buhok sa mukha. Tumihaya ako sa pagkakahiga pero agad akong
nahinto sa paggalaw. Bago
ko pa tuluyang maisip kung paano ako napunta sa pwesto ko ngayon ay napabalikwas na
ako ng marinig ang
isang pamilyar na boses.
Mabilis kong kinuha ang kumot na nakabalot sa aking katawan at agad na itinakip sa
kabuuan ko! Sa
nakabukas na bintana ay pumapasok na ang init ng araw na nakatutok sa kwartong ito.
"Hija! Pasensiya na. Nagising ka ba namin?" Magiliw na bati ni Nanay Mila dahilan
para mas lalo akong
mataranta.
Ang natitira ko pang antok sa katawan ay mabilisang napawi ng lingunin ako ni Eros!

P 47-2
He's wearing a white polo shirt, iba sa suot niyang kulay asul kagabi. Pati ang
kabuuan niya ay mukhang
mabangong mabango na at fresh samantalang ako? Muli kong hinawi at inayos ang aking
mga buhok na
siguro'y nagtitikwasan na dahil sa mahimbing na pagkakatulog.
"H-Hindi po!" Nagmamadali akong tumayo at tumalikod sa kanila at agad na tinupi ang
kumot na hindi ko
alam kung paano napunta sa katawan ko.
Nalaglag ang mga mata ko sa couch... Did he...
"Malapit nang magtanghalian, Mija. Ang sabi ni Winny ay sinabi na niya sa rancho na
narito ka dahil kagabi
pa nag-aalala saiyo ang mga tao doon. Hindi ka man lang daw nag-text."
Ibinaba ko ang natuping kumot at muling inayos ang sarili bago sila harapin.
"Na-lowbat na po kasi ang cellphone ko kagabi tapos nakatulog ako..." Lumipat ang
mata ko sa kinauupuan ni
Eros.
Ang titig na naman niyang iyon ang lalong nagpagulo sa bagong lakas ko ngayong
araw. Imbes na magpatuloy
ay nagpaalam nalang muna akong magbabanyo.
Binuksan ko kaagad ang gripo sa lababo para maiwasang marinig ang mga boses nila.
Naghilamos ako at
tinuyo ang aking mukha pagkatapos. Sinulyapan ko rin ang aking relo, it's almost
eleven am. How long did I
sleep? Ang alam ko ay parang kakapikit palang ng mga mata ko kanina diyan sa kama
ni Nanay tapos...
Tumalikod ako sa sink at humarap sa pintuan bago pilit na inisip kung paano ako
napunta sa couch. Hindi
naman ako naglalakad kapag natutulog. Imposible ring maalimpungatan ako't kusang
mahiga doon tsaka isa
pa, iyong kumot ay wala naman kagabi... Wala sa sariling isinuklay ko ang aking mga
daliri sa aking buhok.
Nagtagal pa ako ng ilang minuto sa loob pero bago pa sila magduda kung ano nang
ginagawa ko sa banyo ay
lumabas na rin ako.
"We'll visit the beach next time kaya dapat ay magpagaling na kayo."
Tinanguan ako ni Nanay Mila kahit na ang atensiyon niya ay na kay Eros. Dumiretso
naman ako sa
kinauupuan ko at kunwaring inayos ang mga gamit pero ang totoo ay ukopado ng pag-
uusap nilang dalawa ang
utak ko.
"Oo na... Ikaw naman masyado kang nag-aalala. Sinabi ko namang maayos na ako."
"You still need to rest, okay?"
Tumango ang matanda. Nag-iwas kaagad ako ng tingin ng balingan niya ako. Nagpatuloy
ako sa
paghahalungkat ng kung anong hindi ko mahanap sa loob ng aking bag.
"Mija, uuwi ka na ba ngayon?" Bumalik ang tingin ko sa kanya at pinigilan ang
sariling mapatingin sa iba pa.
"Papunta na rin naman si Winny at Izzi kaya ayos lang na umuwi ka na muna at
magpahinga. Huwag na kayong
mag-alala sa akin at magaling na nga ako." Giit niya.
Isinarado ko ang aking bag bago tumayo. Naglakad ako patungo sa kabilang banda para
daluhan rin si Nanay.
P 47-3
May pagtutol man sa kanyang mga mata dahil doon ako pumwesto ay wala na rin siyang
nagawa. Hinawakan
ko kaagad ang kamay niya at marahan itong pinisil.
"Magpahinga pa rin po kayo at huwag na sana kayong makulit."
She chuckled and presses my hand.
"Magaling na magaling na nga ako. Kung may dapat magpagaling rito e hindi ako
iyon."
Napalunok ako dahil sa makahulugan niyang sinabi kaya agad kong binago ang usapan.
"Anong oras po kaya makakarating dito sila Tiya Winny? Uuwi po muna ako sandali at
kapag wala naman
akong trabaho sa rancho ay babalik rin ako mamayang gabi."
Kinuha niya pa ang isa niyang kamay para ihawak sa magkadaop naming palad.
"Kung abala ka at wala nang oras ay ayos lang. Kahit sa isang araw ka nalang
pumunta o di kaya naman ay
kapag libre ka nalang."
"Tatawag nalang po ako rito at pakisabi kay Tiya Winny na huwag kayong iiwang mag-
isa. Kapag wala pong
libreng magbantay at kailangan niyo ako ay tawagan niyo lang po ako kaagad."
Tumango-tango siya. Marahan niyang binalingan si Eros na tahimik lang na nakikinig
sa amin.
"Nakakatuwa..." Makahulugang sambit ng matanda. "Nakakatuwa at gusto niyo akong
bantayan dito. Parang
gusto ko na tuloy tumira dito..."
"Nay..."
Humagikhik si Nanay at tinanggal ang isa niyang kamay bago ilahad sa harapan ni
Eros. Napatitig naman
doon ang huli pero hindi naman nag-alinlangang hawakan rin ito.
"Wala na talaga akong mahihiling pa sa buhay kung hindi ang maayos ang mga dapat
maayos... Kayong
dalawa-"
"Nay..." Halos sabay naming sambit ni Eros na nagpatigil sa kanya.
Nagkatinginan kaming dalawa pero agad rin akong bumitiw.
"Hindi po ba papunta na rito sila Tiya Winny?" Pagbabago ko ng usapan.
Tumango siya ulit at bago pa makapagsalita ng kung ano-ano ay naputol na kami sa
pagbukas ng pintuan.
Sabay-sabay kaming napabaling kay Tiya Winny at Izzi na natigil rin sa nakita. Ang
panga ni Izzi ay parang
malalaglag na sa sahig lalo na ng matuon ang mga mata nito sa lalaking ngayon ay
tumayo na rin.
"Nay..." Lumapit si Tiya Winny sa matanda at niyakap ito. Gano'n rin si Izzi na
gulat na gulat pa rin.
Nahihiya siyang tumabi sa akin at kahit na alam kong napakarami niyang gustong
sabihin ay wala ni isa ang
lumabas sa kanyang bibig.

P 47-4
"Skyrene, naghihintay na si Senyor Jeoff ngayon sa mansion. Pinapasabi na doon ka
mananghalian."
Tumango ako at binalingan si Izzi dahil sa paghuli niya sa kamay ko. Nakipagbatian
si Tiya Winny kay Eros
at sa matanda kaya nagkaroon ako ng pagkakataong makaiwas.
"Ate... Hinahanap ka na ni Ramiel kagabi pa. Alalang-alala na sa'yo 'yon mabuti
nalang at sinabi ni Mama na
narito ka."
"Sorry... Hindi na ako nakapag-text dahil na-lowbat na 'yung phone ko."
She nodded. Pinisil ko ang kamay niya ng subukan niyang sulyapan ang gawi ni Eros.
"Mauuna na ako Izzi ha. Kapag may kailangan si Nanay ay tawagan mo ako kaagad.
Babalik nalang ako
mamaya kapag hindi ako busy."
Tumango-tango siya. Binitiwan ko siya at muling lumapit sa tabi ni Nanay.
"Nay, mauuna na po muna ako..." Mahina kong pamamaalam.
"O sige, sino ang sundo mo?"
Umiling ako kaagad.
"Magko-commute nalang po ako. Saglit lang naman ang biyahe."
Mabilis siyang umiling at bago pa ako tuluyang makaalis ay mabilis na niyang
binalingan si Eros.
"Hijo, paalis ka na rin hindi ba?"
Tumango si Eros sa matanda. Hindi ko mapigilang purihin ang tindig niyang iyon at
ang katawang matikas na
nakabalandra na naman sa harapan ko. Natigil ang mga mata ko sa kanyang matigas na
braso ng ayusin niya
ng bahagya ang kwelyo ng kanyang damit.
"Yes."
"Naku, tamang tama! Hijo, ito kasing anak ko e walang sundo ngayon. Baka sakaling
maisabay mo nalang o di
kaya'y maihatid sa rancho-"
"Nay! Hindi na po! Kayang kaya ko na po 'yon-"
"No problem."
Nalunod pabalik ang lahat ng mga salita sa lalamunan ko dahil sa pagsasalita ni
Eros. Umangat ang tingin ko
pabalik sa kanya para muling magdahilan.
"Eros, hindi na. Paglabas ko naman rito may mga tricycle na kaya hindi na
kailangan."
"Oh Dios mío!" Pare-parehas kaming naalarma dahil sa agarang pag-angat ng mga kamay
ni Nanay sa
kanyang dibdib na tila nahirapan itong huminga!

P 47-5
Sabay kaming napahawak ni Eros sa kanyang kamay kaya naman naramdaman ko kaagad ang
kuryenteng
mabilis na dumaloy sa akin ng halos magdaop ang mga kamay namin. Ang mainit niyang
palad ang
nagpahuramentado ng puso ko pero imbes na iyon ang isipin ay mas nataranta ako ng
makita ang pamimilipit
ni Nanay Mila.
"Nay! Izzi! Call the doctor now!" Natataranta kong sigaw dahil sa hitsura nitong
mukhang may biglaan na
namang naramdamang sakit.
Mabilis na tinanggal ni Eros ang kamay niya paalis sa palad ko't inilipat nalang sa
balikat ng matanda para
hindi na kami magkahawak pa. Naramdaman ko ang pag-ikot ng aking tiyan dahil
doon...
"Skyrene... Aatakihin na naman ako ng sakit sa puso. Pumayag ka na bago pa ako
matuluyan," Hirap niyang
bulong na may halong pagalit.
Ang kaba ko ay nahaluan ng pagkalito dahil sa sinabi niya. Hindi ko tuloy maiwasan
ang magduda... Totoo
nga bang masakit ang dibdib niya o ginagawa lang niya ito para pagbigyan ko ang
kahilingan niya?
Mabilis naman ang pagdating ng doctor. Umalis ako sa tabi niya para bigyang daan
ang mga dumating pero
ang kabang nararamdaman ko ay mabilis ng nawala dahil sa mabilisang pag-examine ng
doctor dito.
"Nanay Mila, hindi po ba unang-una ay iwasan dapat ang pagiging stress?" Napailing
ako sa mga unang
narinig.
Nagpatuloy pa ang doctor sa mga paalala at mga dapat iwasan. Si Eros ay nakikinig
rin pero abala sa
kanyang cellphone. Maybe he's texting Peene? Ipinilig ko nalang ang aking ulo.
Pagkatapos ng pag-uusap at pag-alis ng doctor ay kinuha ko na ang bag ko sa couch.
Nang magkatitigan kami
ni Nanay ay parang gusto ko siyang pagalitan lalo na't kitang-kita ko ang pagkinang
ng kanyang mga mata sa
tuwa.
"Skyrene, Eros... Sige na humayo na kayo," She looks at him kaya naman itinago
kaagad nito ang hawak na
cellphone. "Ihatid mo ang anak ko at nag-iisang babae iyan ha? Alam mo naman."
Madali akong tumayo para magdahilan sana ulit.
"Nay-"
"Diyos ko! Sumasakit na naman talaga Eros!" Aniya't madramang pumihit paharap sa
katabi na gaya ko ay
mukhang lito na rin.
Wala sa sariling napabuntong-hinga nalang ako bilang pagsuko. Oo nga't gusto ko rin
namang magkaroon pa
kami ng pormal na interaksiyon pero kung sobrang labag sa kalooban ni Eros ang
gagawin ay iyon ang ayaw
ko. Hindi ba't uunti-untiin ko lang? This is not taking everything slow,
kabaliktaran ito ng lahat.
Humakbang ako sa paahan ni Nanay bago sinabi ang pagpayag para sa ikatatahimik
niya.
"Sige na po, Nay."
Mabilis ang naging pagtanggal niya sa kamay niyang nasa dibdib at pagbaling sa
akin. I knew it! Drama niya
P 47-6
lang talaga ang lahat para pumayag ako!
Wala na akong nagawa. Pagkatapos magpaalam sa natatawang si Tiya Winny ay hindi ko
na sila nilingon.
Nakasunod rin si Eros sa akin kaya wala na talagang dahilan para lumingon pa ako.
Damn! Nanay Mila is the best actress I've ever known so far! Ang drama niyang 'yon
ay masyadong epektibo
at nakakahawa na parang pati ako ay inatake na rin sa puso!
Binagalan ko ang lakad ko para masabayan ni Eros pero dahil sa laki ng mga hakbang
niya ay ako naman ang
nahuli. Nang makuha ko na ang ritmo no'n ay nagpantay na kami.
"Okay lang, Eros... Hindi naman na malalaman ni Nanay kaya hindi mo na ako
kailangan pang ihatid."
He didn't respond. Imbes na sagutin ako ay kinuha niya lang ang kanyang aviator at
isinuot iyon.
"Uy..."
"Ihahatid na kita. I'm not that busy and like what you've sad, sandali lang naman
ang biyahe. It probably won't
hurt my schedule for today."
Napakagat ako sa aking labi sa pinal niyang desisyon. Ayaw ko na sanang magsalita
pero nang maalala ko
ang nangyari kagabi sa pagtulog ko ay hindi ko na napigilan pang magtanong.
"B-Bumalik ka pa ba kagabi?" Nahihiya kong tanong.
Kung bumalik pa siya at nakita ako sa gano'ng posisyon ay hindi imposibleng siya
ang bumuhat sa akin para
ilipat sa couch. Nauna nang mag-react ang bagay sa aking dibdib maging ang mga
demonyong nakawala na
naman sa aking tiyan.
He held me? Binuhat ako ng matipunong brasong iyon? Ilang beses akong napalunok.
Hindi ko alam kung
dapat ko bang ikatuwa 'yon o ano. Nabigatan kaya siya sa akin? Anong hitsura ko
no'n? Oo nga't ilang beses
niya na rin naman akong nakitang tulog pero sa pagkakataong ito ay hindi na iyon
dapat. Nakakahiya.
"Yes."
So... Siya? Siya ang... Muli kong kinagat ang aking labi para pigilan ang paglabas
ng ngisi ko dahil sa naisip.
"So ikaw 'yung..." Hindi ko naituloy ang sasabihin ng lumiko kami patungo sa gawing
palabas.
Kunot noo niya akong sinulyapan. Damn... Ang pula ng mga labi niya...
Seriously? What the hell is wrong with me?! Malinaw na malinaw na hindi lang isang
bagahe ang nadala ko
sa relasyon namin... Pati ang paghanga ay naroon parin at hindi man lang nabawasan
kahit kaunti.
"'Yung?" Masungit niyang tanong.
"I-Ikaw 'yung bumuhat sa akin para ilipat sa couch?"
Gumalaw ang isang kilay niya at nag-iwas ng tingin ng marinig ang pagtawag ng
lalaking nurse na parating.

P 47-7
"Miss, Skyrene! Nakatulog po ba kayo ng maayos kagabi?"
Bumagal ang lakad ko at tuluyan nang nahinto ng magkatapat kami. Marahan kong
ipinilig ang aking ulo para
isipin kung kilala ko ba ito o nakausap na pero ng muling bumukas ang kanyang bibig
ay tuluyan ng nalaglag
ang lahat ng tuwang naramdaman ko.
"Pasensiya na po, kailangan ko kasing i-check si Nanay Mila kagabi kaya inilipat ko
kayo sa couch. Naging
komportable po ba ang tulog ninyo?"
Tuliro kong naiyakap ang mga kamay ko sa aking katawan! Siya? Siya ang humawak sa
akin at hindi si Eros?!
Hindi... Binalingan ko ang huli na ngayon ay nakatingin na rin sa akin. Muli ay
bumilis ang pagtibok ng puso
ko lalo na ng makita ang pag-angat ng gilid ng kanyang labi gawa ng sarkastiko't
bahagyang pag ngisi.
"That's the answer to your question." He said bago muling nagpatuloy sa paglalakad
at iniwan na ako.
I can't help but curse! Nagpaumanhin ako kaagad sa kaharap dahil parang na-offend
siya sa pagmumura ko.
Nagpasalamat nalang ako at mabilis nang hinabol si Eros.
Nakakahiya! Bakit? Malay ko bang may iba pang pwedeng bumuhat sa akin kagabi
maliban sa kanya!
Nang mapantayan ko siya ay hinihingal akong natahimik. Ilang ulit pang nagmura ang
utak ko dahil sa
kahihiyan. Nakakahiya talaga! Parang gusto ko nalang tumakbo palayo o di kaya naman
ay magpakuha nalang
sa lupa at pakiusapang huwag ng ibalik sa mundong ibabaw!
Inilabas niya ang susi ng kanyang sasakyan. This time, hindi iyon ang pulang palagi
niyang gamit. It's a white
BMW X6 M. Pinagbuksan niya ako ng pintuan kaya naman nagmadali akong sumakay doon.
Hindi ko na
naisip ang pwesto ko basta ay sumakay nalang ako para kahit paano ay maitago pa ang
kahihiyan.
Mabilis niyang isinara ang pintuan ng makapasok na ako. I was greeted by
intoxicating smell that reminds me
of money and all fancy things. Malayo sa mabangong amoy ng tsokolate o pagkaing
masasarap ang amoy na
sumalubong sa akin pero mabangong mabango pa rin ang dating sa akin. It smells
fresh and nice because it's a
brand new car.
Itinigil ko ang pagsipat sa loob ng pumasok na siya.
"Seat belt." Tipid niyang sabi kasabay ng pagkuha ng kanya. Ginawa ko ang kanyang
utos.
Nang buksan niya ang makina ay parang naputol ang paghinga ko. I know how to drive.
Alam ko rin kung
gaano kabilis ang posibleng takbo ng bagong sasakyang ito pero ang excitement na
nararamdaman ko ay mas
malaki parin dahil sa isiping katabi ko siya ngayon. Magkalapit kami. Malapit na
malapit lang...
Napaiwas ako ng titig sa kanya ng marinig ang kanyang pagtikhim.
"Where's your place?"
"D-Deontelle's... Sa rancho."
He nodded. Alam kong napakalapit lang niya pero ang pakiramdam na napakalayo parin
niya sa akin ang

P 47-8
nangibabaw sa utak ko. Pakiramdam ko ay kumulo ang tiyan ko dahil sa mga pinag-
iisip.
Hindi na siya nagsalita ng umandar na kami. I'm sure alam niya na ang ranchong
tinutukoy ko. Nag-iisa lang
naman ito rito.
"Alam mo ang daan?" Pagbasag ko sa katahimikan ilang minuto palang kaming nakaka-
usad.
Umiling siya. "You show me."
Pinagdiin ko ang labi ko at tumango nalang. Sa sobrang tahimik ay kung saan saan na
napunta ang utak ko.
Kung bago ang sasakyang ito, paghahanda ba 'to para sa pamilya nila ni Peene?
Pasimple kong nilingon ang
likuran... Sayang naman ang kotseng ito kung dito sila... Madali kong ipinilig ang
aking ulo at muli ay
binalingan nalang siya.
I swallowed hard when I caught him biting his lower lip. Sa pagbitiw ng kanyang
mapuputing ngipin sa
mapula niyang labi ay lalo iyong kumulay. His biceps hardens when he turned left.
Hindi na ako natigil sa
pagsipat sa kanya kaya ng lingunin niya ako ay agad kong naramdaman ang pag-iinit
ng aking magkabilang
pisngi.
"S-Sorry..." Nahihiya kong sabi bago magbaba ng tingin.
Hindi siya sumagot bagkus ay nagpatuloy lang sa pagtingin sa kalsada. Wala pa mang
isang minuto ang
lumipas ay muli na namang hinila ng kuryosidad ang mukha ko pabalik sa gawi ni
Eros. I just can't stop
looking at him. Kung pwede nga lang ay tititigan ko nalang siya.
Five years... Matagal na panahon ko ring hindi nakita ang mahahabang pilik matang
iyon na halos sumadsad
na sa suot na salamin ngayon. Ang kanyang kabuuan ay patuloy na pinapaikot ang
aking sikmura. I'm probably
hungry pero hindi sa pagkain. I'm hungry for answers... I'm damn hungry for him to
listen to me. Kahit alam
kong wala na sa bokabularyo niyang makinig pa.
"Left or right?" Pormal niyang tanong ng matapat kami sa intersection.
"Left." Tipid ko namang sagot.
Ano nga bang meron at hindi ako matigil? Nakita ko ang ilang paglunok niya kaya
kahit na
nakakapanghinayang ay tuluyan ko ng itinigil ang pagsipat. I'm making him
uncomfortable.
Kung sabagay, ilang beses na ba ang ganito? Makita nga lang siguro ako ay hindi na
siya kumportable,
makasama pa kaya sa ganito kaliit na lugar? Makita nga lang ang ex mo ay weird na,
ang matitigan pa kaya
nito?
Nilaro ko ang mga daliri ko para hindi ko na siya maistorbo sa ginagawa. Doon ko
nalang ibinuhos ang lahat
ng aking atensiyon. Nang buksan ko ang aking mga kamay ay muli kong nakita ang
magkabilang-apat na marka
doon gawa ng pananakit ko sa aking sarili ilang buwan ang nakalipas. Wala sa
sariling inangat ko ang isa
kong kamay at gamit ang hintuturo ay inilapat ko iyon sa natirang marka sa gitna ng
aking palad. Nangyari ito
noong una ko silang makita ni Peene sa shelter...
Kung nakatira na si Peene sa bahay niya ay ibig sabihin, kasal na sila? Maingat
akong bumaling para
P 47-9
sulyapan ang kanyang mga kamay. Nang makita kong wala siyang suot na sing sing ay
bumalik ang atensiyon
ko sa aking kamay. I traced the second scar, iyong mas markado dahil iyon ang
pinaka-malalim.
Kung masaya na siya kay Peene gaya ng sabi ni Nanay ay sana kasal na sila hindi ba?
He wants a wife... A
family... Napakurap-kurap ako ng madamang muli ang pagguhit ng hapdi sa aking puso.
I'm willing to give you all of that, Eros... Gusto kong ibigay sa'yo ang lahat ng
gusto mo, lahat ng
magpapasaya sa'yo... Handa na ako pero tadhana ang nanalo sa buhay ko at dahil do'n
patawarin mo
ako.
Lumipat pa ang daliri ko sa pangatlong marka hanggang sa huli.
Gaya ng sakit dahil sa mga sugat na ito, gaano kaya kalalim ang sakit na naramdaman
mo dahil sa
pagmamahal ko? Masakit parin kaya?
Eros... Nasasaktan ka parin ba gaya ko? O totoong nakausad ka na't iniwan na ako
kung saan tayo
natapos? Pero sabi mo hihintayan mo ako 'di ba? Sabi mo papantayan mo ako...
Nagsinungaling ka pero
naiintindihan ko. Ang gusto ko lang malaman ngayon...
Si Peene na ba ang kapantay mo? Siya na ba talaga ang sasamahan mo hanggang dulo?
Naramdaman ko ang pagbagsak ng lahat ng tuwang dapat kong maramdaman sa
pagkakataong kasama ko siya.
Ipinilig ko nalang ang aking ulo at muling isinara ang mga kamay ng maramdaman ang
pag-iinit ng sulok ng
aking mga mata. This is crazy...
"Left or right." Tanong niya ulit.
Hindi na ako tumingin sa daan. My thoughts are suffocating me but I couldn't stop
it. Mas mabuting mag-isip
nalang ako kaysa ang titigan siya sa buong biyahe 'di ba?
"Right."
Tama bang siya na ang gusto mo? Iyon na ba ang daang gusto mong tahakin o pwede ka
pang kumaliwa
para balikan ako? Pwede ka pa kayang bumalik kahit dahan-dahan? Kahit napakalayo mo
na? Kahit man
lang para tulungan rin akong makagalaw at makaalis doon? Tapos kapag nakausad na
ako... pwede ka na
ulit tumakbo pabalik sa kanya. Pupwede pa ba?
Pagod akong napasandal sa head rest at tuluyan ng ipinikit ang mga mata. Kahit
anong gawin ko ngayon ay
maling-mali. Kung tititigan ko siya ay mali. Kung mag-iisip naman ako ay baka
mabaliw lang ako. Ano pa
bang dapat kong gawin ngayon? Kung hindi lang talaga kay Nanay ay hindi na ako
sasama pa rito.
"So..."
Pagod akong napadilat ng marinig ang kanyang boses.
"Hmm?"
"Left or right?"

P 47-10
Mapait akong napangiti at sinulyapan na ang kalsada.
"You chose..." Mahina't pagod kong sabi.
Naramdaman ko ang pagbaling niya sa akin pero hindi ko siya nilingon.
"K-Kahit anong piliin mo, ikaw na ang bahala," Kahit sino Eros... Kahit hindi na
ako, sige lang.
"You sure?" Tanong niyang parang narinig ang mga komento sa utak ko.
I nodded slowly at his question. Basta ba maging masaya ka, bakit hindi?
"Sa rancho ang dulo niyan." Sabi ko nalang.
Hindi na siya nagtanong pa bagkus ay mas binilisan nalang ang andar ng kanyang
sasakyan.
Do we need to run away from this Eros? Matatakasan pa ba natin ang isa't-isa gayong
alam naman natin na
may mga kailangan pa tayong sagot sa mga tanong?
Tumuwid ako ng upo ng makapasok na kami sa malaking gate. Nanatili ang seryoso
niyang tingin sa daan.
Hindi na ako napakali ng matanaw ang mansion. Ibig sabihin no'n ay katapusan na ng
pagkakataong ito.
"Eros..."
Nakita ko ang pagdiin ng hawak niya sa manibela. Sinulyapan niya ako bilang sagot.
"A-Are you..." Pinag-isipan kong mabuti ang susunod na sasabihin pero bago ko pa
maituloy ay nagsalita na
siya para putulin ako.
"You live there?" Tukoy niya sa malaking bahay sa dulo ng mahabang daan.
Marahan akong napatango.
"Ikaw... Sa Cebu ka na ba ulit?" Hirap kong sambit.
Parang ang bawat salitang lumabas sa labi ko ay gumuguhit muna ng marahas sa aking
lalamunan bago
kumawala.
"Yeah."
"You're staying there for good?"
Nagkibit siya ng balikat kaya napatango nalang ako.
For fucks sake Skyrene. Ayaw ka nang kausapin ng tao pero bakit ba ang kulit mo?!
Hindi ako nagpatalo sa boses na patuloy akong inaaway. Nang umikot na ang sasakyan
sa gawi ng bukana ng
mansion at marahang huminto ay hindi muna ako gumalaw. Imbes na tanggalin ang seat
belt at umalis na ay
hinarap ko si Eros. Wala siyang nagawa kung hindi ang balingan nalang rin ako.

P 47-11
"E-Eros... A-Are you happy?" Buong tapang kong tanong na hindi ko na alam kung
saang parte ng pagkatao ko
hinugot.
Napalunok ako ng umangat ang kamay niya sa suot niyang salamin at maingat na inalis
iyon sa kanyang
mukha. Ang panlalamig ng mga kamay ko ay muli kong naramdaman lalo pa't ang mga
mata na niya ngayon
ang natititigan ko.
Nakita ko ang kasarkastikuhan sa mga iyon dahil sa mapangahas kong tanong. Dumiin
ang titig niya sa akin
bago sumagot.
"I am, Skyrene... I am happy." Matuwid, klaro at walang pagdadalawang-isip niyang
sagot na tila ilang
mahahaba at matatalas na punyal na sabay sabay bumaon sa aking puso.
Ito ang unang beses na narinig kong binanggit niya ang pangalan ko pagkatapos ng
mahabang panahon and I
should be happy, right? Pero sa naging sagot niya ay mas lalo ko lang naramdaman
ang panghihina. Ramdam
ko ang pagbulusok ng puso ko paibaba, pilit na umiiwas sa matatalas na sakit pero
sa dulo... Mababasag pa
rin. Walang ligtas... Walang kawala.
Imbes na ipakita ang kahinaan ay buong tapang kong tinanggal ang lahat ng kaba at
takot sa puso ko.
"Kung gano'n," Nilunok ko ang lahat ng mga emosyong patuloy na pumipigil sa aking
magpatuloy. "Gusto mo
bang mas pasayahin pa kita?" Wala sa sarili kong tanong dahilan para mas dumiin pa
ang pagtitig niya sa
akin.
Hahaha HAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHA

P 47-12
CHAPTER 45
33.4K 1.4K 456
by CengCrdva

Happiness And Contentment

Napamura ako ng maisip ang naging dating ng seryoso kong pagtatanong. Mabilis ko
iyong binawi.
"I-I mean... Kung may bumabagabag pa sa'yo tungkol sa nakaraan... Kung may mga
tanong ka o kung may
gusto kang sabihin para maliwanagan ka't mas maging maayos ang pagsasama niyo ni-"
Kinapos ako sa paghinga nang agad siyang nag-iwas ng tingin kaya napahinto ako.
"There's no need for that, Skyrene. I don't need anything from you. I don't want
anything." Madiin niyang
sambit.
"Eros..."
Nakita ko ang pag-igting ng kanyang panga. Oh Eros... Parang gusto kong haplusin
ang mga 'yon... Alam ko
kung paano pawalain ang mga 'yon.
Bumabaon... Pabaon ng pabaon. Pabulusok ng pabulusok ang sakit habang pinagmamasdan
siyang pilit na
iniiwas ang sarili sa akin.
"I-I'm sorry, Eros Ziege..." Ang paglalaro ng dila ko sa itaas ng aking bibig
matapos sambitin ang kanyang
pangalan ay mas nakadagdag sa lahat ng nararamdaman ko ngayon.
"Forget about it. You don't have to say anything about the past, Skyrene. Tapos na
'yon. Tapos na tayo."
Tapos na tayo... Umulit sa utak ko ang mga katagang iyon hanggang sa parang
isinisigaw na. Nakakabingi ang
pagsusumigaw ng utak ko at maging ang bagay sa aking dibdib. I should run away form
him pero imbes na
matakot ay mas hinarap ko siya.
"Alam ko... Pero hindi ako matatapos hangga't sa hindi ko nasasabi lahat ng..."
Nahinto ako ng makita ang pag-iling niya. Narinig ko ang pagtawa niyang tila hindi
na makapaniwala sa mga
pinagsasasabi ko ngayon. It's unbelievable, right?
Dalawang beses rumolyo ang bagay sa kanyang lalamunan bago ako muling harapin.
"I answered your question and I think this conversation is now over."
"Eros-"
Muli siyang umiling para pigilan ako sa pagsasalita.

P 48-1
"Have a great day Miss Del Rio." Aniya bago sulyapan ang pintuan sa aking likuran.
Bagsak ang balikat kong sumuko at nagbaba nalang ng tingin. Suminghap ako at
kinagat ang labi para pigilan
ang pagkawala ng mga emosyon. Hinayaan kong humina ang mga ingay sa aking utak.
Bumagal ang
pagpapasakit sa akin ng puso ko. Nanatili kaming tahimik ng ilang segundo bago ako
naglakas loob ulit na
titigan siya pero agad siyang tumingin sa bintanang nasa kanyang gilid.
Inabot ko ang pintuan pero hindi iyon itinuloy na buksan. Nakita ko ang pagkawala
ng kanyang buntong-hinga.
Hindi ko na alam kung ano ang iniisip niya ngayon pero sigurado akong nagsisisi na
siyang hinatid pa ako. Sa
huling pagkakataon ay nilunok ko ang lahat ng nararamdaman at buong tapang na
nagpatuloy.
"Eros, kung iniisip mong hanggang dito nalang ako ay nagkakamali ka... Kung ikaw
tapos na, pwes ako hindi
pa... And I'm sorry. I'm sorry kung may mga bagay akong hindi natupad noon pero
gusto ko paring malaman
mo ang lahat ng dahilan..."
Mabilis akong napakapit sa pinto dahil sa muling pagdiin ng matalim niyang mga mata
matapos muling
bumaling sa akin.
No. You can't cry, Sky... Hindi na ngayon. Hindi ka na dapat pang umiiyak lalo na
sa harapan niya. Hindi.
Ang malakas na boses na iyon ang dahilan para makakuha ako ng lakas ng loob na
lunukin nalang ang lahat
pabalik sa kung saan galing ang mga ito at makipagtitigan sa kanya.
"Just go." He said firmly.
This is not the right time, Sky. Paalala ng utak ko. Mariin kong kinagat ang aking
labi at tumango nalang
bilang pagsuko. Susuko ako ngayon pero ngayon lang, Eros... Ngayon lang.
"Thank you sa paghatid." Pormal kong sabi bago tuluyang lumabas ng sasakyan.
Pagbabang-pagbaba ko naman at paglapat ng pintuan pabalik ay mabilis nang
umarangkada ang kanyang
sasakyan palayo. Siguro kung hindi lang simentado ang kinatatayuan ko ngayon ay
kumain na ako ng
maraming alikabok.
Wala na akong nagawa kung hindi ang titigan nalang ang kanyang sasakyan na
humaharurot paalis.
Nakisalo ako sa tanghalian namin kahit na hindi ko naman ramdam ang gutom. Imbes na
mag-isip ay inabala
ko nalang rin ang sarili ko sa trabaho at pag-aayos ng mga kakailanganin sa
shelter. Ang Christmas party na
inihanda ay inilipat na rin sa ibang araw para kay Nanay Mila. Wala namang naging
problema dahil
naintindihan naman ng mga matatanda ang lagay nito.
"Kailan ba ang uwi ni Mila?" Nag-aalalang tanong ni Tatay Tino nang bumisita ako
isang hapon sa shelter.
Gustohin ko mang bisitahin si Nanay sa hospital ay parang hindi ko pa kayang makita
si Eros kaya
nagpahinga muna ako ng dalawang araw. Mabuti nalang at naroon si Izzy na
napakiusapan kong magbantay
kaya kahit paano ay napanatag ako.
"Baka po sa isang linggo pa iyon at kahit na makabalik na ay baka hindi pa rin
makasali sa ilang activities.
Kailangan pa ho kasing magpahinga."

P 48-2
Tumango ang matanda.
"Nakaka-miss rin pala ang monster na iyon, ano?"
Natatawa akong bumalik sa tabi niya para pakinggan pa ang kanyang mga sasabihin.
"Mabuti nalang rin talaga at monster ang babaeng iyon kaya matapang at kinakaya ang
lahat. Sana ay makauwi
na siya."
"Nami-miss niyo talaga, Tay?"
Payak siyang tumawa at tumango.
"Ang lahat ay miss na miss ang isang iyon. Kung pwede nga lang na dumalaw ay
dinalaw ko na."
Parang may bumbilya ng ilaw na nagliwanag sa utak ko. Kung tutuusin ay ngayon ko
lang nakitang ganito siya
ka-concerned sa matanda. Si Nanay Mila kasi, kung hindi puro pintas sa pamilya nito
ang sinasabi ay puro
kasamaan naman ang ipinapakita kay Tatay Tino.
"Gusto niyo po bang sumama sa akin sa pagdalaw bukas ng hapon?"
Agad na pumirmi ang tingin niya sa akin.
"Pupwede ba?"
"Oo naman po! Ako na po ang bahala."
Nagpasalamat si Tatay Tino sa sinabi ko. Pagkatapos ng pag-uusap namin ay
ipinagpaalam ko naman siya sa
shelter at pagkatapos ay nagpahatid na kay Kuya Leo pabalik sa hospital.
Nagpasalamat lang ako sa kanya at umalis na rin kaagad. I made sure that my phone
is fully charge. Dala ko
rin ang charger ko at may dala rin akong unan. Ngayong gabi ay dito ako matutulog.
Dalawang gabi na rin
kasi akong wala sa tabi niya at gusto ko namang bumawi ngayon.
Nang matapat ako sa kwarto ni Nanay ay muli akong nakaramdam ng kaba. Baka kasi sa
pagbukas ko ay
naroon na naman si Eros. Oo nga't gusto ko na siyang makausap para sana matapos na
pero sa nangyari noong
huli ay parang kailangan ko rin munang dumistansiya kahit paano. I don't want him
to hate me more. Unti-unti
lang tapos bahala na.
Pagkatapos rin kasi ng nangyari ay pinilit ko ng kalimutan ang lahat at nagpaka-
busy nalang ulit. Sa tuwing
binabalikan ko kasi ay naiisip ko lang iyong mga salitang tumatak sa akin, Ang
salitang tapos na tayo. Ayaw
ko namang matapos ang isang araw na purong sakit lang ang nararamdaman ko kaya
itinigil ko muna. My
family helped me get through that. Ramdam nilang malungkot ako nitong mga nakaraan
kaya kung saan saan
rin nila ako isinama.
I told Prescott what happened. Sinabi ko rin sa kanya ang totoong nararamdaman ko
sa tuwing nagku-krus ang
landas namin ni Eros, lahat lahat nang iyon ay wala akong itinago because I want
him to think twice about us.
Hindi lang dalawang beses kung hindi sana ay mas marami pa. Clearly, I'm still into
him. Ang akala kong
pag-usad ko ay hindi naman pala totoo. Iniiwasan ko lang ang lahat at sa pag-iwas
ko ay nakalimutan ko siya
P 48-3
panandali pero ngayong narito na siya ulit ay muli akong binalikan ng lahat. At sa
pagbalik na 'yon ay hindi
lang doble ang naging epekto.
Prescott told me that it's okay. Na ang lahat ng nararamdaman ko ay normal lang
dahil marami rin naman daw
kaming pinagdaanan ni Eros at wala pang closure ang naging pagtatapos namin. I told
him to pursue someone
else pero sinabi niyang kung hindi rin lang ako ay huwag nalang muna. He said he's
happy being with me and
that's enough.
Pigil ang paghinga kong pinihit ang seradura. Nang makita kong nag-iisa lang si
Izzi sa kwarto ay doon lang
ako nakahinga ng maluwag. Tumayo siya at binati ako kaagad.
"Ate..." Tinulungan niya ako sa mga gamit ko.
"Kanina pa tulog?" Tukoy ko kay Nanay Mila at maingat na lumapit sa gawi nito para
tignan kung ayos na ba
ang lagay niya. Inayos ko ang kumot na nakapatong sa kanyang katawan.
"Oo. Mabuti na rin kasi hindi 'yan nakatulog kaninang tanghali, e." Aniya.
Tumayo siya at pagkatapos pagpagan ang couch ay inilahad na iyon sa akin. Nagpalit
kami ng pwesto, siya
naman ang lumapit kay Nanay at naupo sa tabing upuan nito.
Inayos niya ang katawan sa upuan at muling inangat ang hawak na libro.
"Hindi ka pa uuwi? Kaya ko na 'to, Izzi. Ako na ang bahala sa lahat."
Bahagya niyang ibinaba ang hawak para sulyapan ako.
"Ayos lang ate, hinihintay ko si Ramiel."
"Nasaan ba?"
"Kasama 'yung mga kaibigan niya."
Tumango nalang ako at kinuha ang aking cellphone. Inabala ko ang sarili ko sa pag-
scroll ng aking nag-iisang
social media account. Mapait akong napailing ng makita ang mga bagong friend
requests doon. Ang ilang
nag-add ay mga pamilyar na photographer na noon ay ilang beses ko naring mga
nakasalamuha.
Mabilis kong ibinalik sa aking bag ang hawak at muli nalang hinarap si Izzi imbes
na alalahanin pa ang mga
nangyari at ang pamilyang iyon.
"Izzi,"
"Po?"
Sinulyapan ko si Nanay at nang masiguro kong mahimbing nga ang tulog nito ay saka
ako nagpatuloy.
"May bumisita pa ba kay Nanay maliban sa mga normal na bisita?"
Kumunot ang noo niya pero hindi ko alam kung dahil ba hindi niya ako naintindihan
sa mahina kong tanong o

P 48-4
sa mismong sinabi ko.
"May abnormal po bang bisita ni Nanay Mila?"
Napangiwi ako't agad na umiling. Doon na nagliwanag ang mukha niya.
"Oh! Si Kuya-"
"Shh!" Maagap kong saway.
"Sorry! Naku Ate, wala e. Iyong huling nakita ko kayo iyon lang din 'yung unang
beses kong nakita iyon. Wala
ring nasabi si Mama dahil kung bumisita si Kuya E-"
Pinanlakihan ko siya ng mata kaya nilaktawan niya ang pagbanggit ng the one who
can't be named.
"Basta Ate, hindi." Pagpapatuloy niya.
Tumango tango ako. So ibig sabihin ay walang kwenta rin ang pagtitiis kong bumisita
dahil hindi rin naman
pala napadpad rito ang isang 'yon. I don't know if I'm supposed to be happy or not.
Sa huli ay binitiwan ko
nalang ang pag-uusap. Isang oras pang nanatili si Izzi bago dumating ang kapatid
ko.
"Mag-iingat kayo, Ram. Diretso uwi na." Matigas kong sabi.
Humalakhak ang kapatid ko at inakbayan ang kanyang katabi. Sa mala-porselanang
kutis ni Izzi ay hindi
nakaiwas sa mga mata ko ang pamumula ng kanyang magkabilang pisngi.
"I'm not a kid anymore, Skyrene."
"I don't care, Ramiel," Binalingan ko ng mas matalim na titig si Izzi. "Mag-iingat
ka sa kapatid ko, okay?
Huwag kang maging kampante."
"Psh, Skyrene." Inilayo na nito si Izzi bago tuluyang nagpaalam sa akin.
Hanggang sa makaalis na sila ay hindi na nawala ang tuwa sa puso ko. Maging ang
ngiti sa aking labi ay hindi
na napawi. Pagbalik ko sa couch ay nabaling ang tingin ko sa librong naiwan ni
Izzi. Agad ko iyong kinuha
pero imbes na habulin sila ay dinala ko nalang iyon pabalik sa couch para basahin.
Inayos ko ang aking sarili
sa pagkakahiga bago magsimulang magbasa.
Hindi naman ako masipag magbasa pero ng mabasa ko ang synopsis ay naintriga ako
kaagad. Hindi rin ako
emosyonal pagdating sa pagbabasa ng mga nobela pero nang marating ko ang kalahati
kung saan naghiwalay
ang mga bida dahil sa mga desisyong mali at maling pagtingin sa sitwasyon ay
nalungkot na ako. Ang aking
mga luha ay kusang tumulo ng mabasa ang pagmumura ng lalaki sa babaeng bida at ang
hindi pakikinig sa mga
paliwanag nito.
Naiisip ko palang ang eksena kung paano umiyak ang babae sa gitna ng ulan ay hindi
na ako makahinga. I hate
it! Now I hate reading! Parang mali ang desisyon kong hindi ibalik ang libro. Sa
kabila ng iba't-ibang
emosyon ay nagawa kong magpatuloy hanggang sa inantok nalang ako.
Maliwanag na ng magising ako. Sumibol ang munting pag-asa sa aking puso ng marinig
ang boses ni Nanay

P 48-5
na may kausap pero ng humarap ako't umahon na sa pagkakahiga ay kusang naglaho ang
pag-asang iyon ng
makitang si Tiya Winny ang nasa tabi nito.
"Sky, mabuti naman at gising ka na. Mukhang napuyat ka yata kagabi?" Anito sabay
sulyap sa librong ngayon
ay nakabalik na sa lamesa, siguro ay siya ang nag-ayos.
Inayos ko ang mga gamit ko bago lumapit sa kanya at magmano. Binati ko rin si
Nanay.
"Naiwan po ni Izzi."
"Oo nga, paborito niya iyan at ilang beses ng nabasa."
Ngumiti ako. "Maganda po."
She nodded.
"Kaya naman pala."
Kinumusta ko si Nanay at hinintay ang doctor na sabihin ang lagay nito. Lahat kami
ay nakahinga nang
maluwag ng sabihin nitong pwedeng sa shelter na siya magpatuloy sa pagpapagaling at
pwede ng lumabas sa
Miyerkules.
"Matutuwa ang lahat! Mukhang tuloy na tayo sa party sa Biyernes!" Masayang sambit
ni Tiya Winny dahilan
para malukob ng saya ang puso ko.
"Huwag ng makulit Nay ha? Para okay na okay na kayo sa Friday!"
Sa aming tatlo ay siya lang itong hindi naging masaya sa balita. Nagpaalam na muna
sandali si Tiya Winny
para bumili ng pagkain. Tinapik ni Nanay ang gilid ng kanyang kama kaya naman
pumunta ako doon at umupo.
"Bakit po mukhang malungkot pa rin kayo? Dapat po ay masaya kayo, Nay. Uuwi na
kayo, e. Isa pa nga po
pala, tinawagan na po ni Tiya Winny ang mga anak ninyo. Nakausap niyo po ba?"
Matipid siyang tumango.
Napawi ang mga ngiti ko dahil kahit ano yatang sabihin ko ay mananatili siyang
malungkot sa kabila ng
napakagandang balita.
"Bakit po? May problema po ba?" Kinuha ko ang kamay niya at ilang beses na pinisil.
"Nagkausap na ba kayo ni Eros, Mija? Ang sabi ni Winny nang patawagan ko ay busy
raw ito. May nangyari
bang hindi ko alam?"
Pinagdiin ko ang aking mga labi at marahang tumango. Ikinwento ko sa kanya ang
nangyari sa sasakyan ni
Eros at ang naging daloy ng usapan namin. Pagkatapos magkwento ay muli siyang
nagsalita.
"Kaya kayong dalawa ay hindi ako nabisita dahil sa nangyari?"
Hindi ko man sigurado ang dahilan ni Eros pero tumango pa rin ako. Wala na rin
naman sigurong dahilan

P 48-6
kung hindi iyon. Depende nalang kung talagang busy siya.
"Nag-iiwasan na kayo ngayon?"
"Ano po bang dapat kong gawin? I tried, Nay."
Bakas sa mukha niya ang kawalang pag-asa pero pinayuhan pa rin akong maging matatag
at ipagpatuloy ang
mga napag-usapan naming desisyon.
Pagkatapos kumain ay umuwi na muna ako para bisitahin ang rancho. Nagtrabaho rin
ako ng ilang oras bago
maghanda ulit para sunduin si Tatay Tino at dalhin sa hospital.
Malaki ang naging pasalamat ko kay Prescott dahil kahit na may pupuntahan pa siya
ngayon ay nagboluntaryo
pa rin siyang ihatid kami sa hospital.
"No worries, babe." Nakangisi niyang sabi habang itinutulak si Tatay Tino sa
wheelchair.
Napangiwi ako sa paraan ng pagtawag niya. Yuck.
"Ang sagwa nung babe, nakakasuka." Nandidiri kong pagbibiro na nagpatawa sa kanya.
"I just realized na masyadong plain kapag tinatawag kitang, Skyrene. I want to call
you something new.
Something special."
"Like what?"
"Since you didn't like the first one, hmm... how about baby?"
"Definitely not baby, Pres." Agaran kong sagot.
"And why?"
"Masyadong common."
"But it sounds nice. I mean, I can treat you as my baby..."
"Think of something else."
"I can't think of something else, baby..."
Mabilis kong sinapak ang braso niya. Naiiling nalang ako lalo na't pati si Tatay
Tino ay nakisali na rin sa
pagtawa at pang-aasar sa akin.
"Ang cute ninyong dalawa. Bagay kayo."
"Hear that, baby?"
Naiinis at natatawa kong inirapan si Prescott. Natahimik lang silang dalawa sa
panti-trip sa akin ng
makapasok na kami sa kwarto ni Nanay. Natigil sa panunuod ang matanda ng makita
kami. Lumapit si Tatay

P 48-7
Tino at nag-usap sila sandali samantalang si Prescott naman ay nagpaalam na.
"I-text mo nalang ako kapag kailangan mo ng kahit ano."
"Thank you, Pres. Hatid na kita," Ambang aalis na ako para ihatid siya pero maagap
niyang napigilan ang
kamay ko.
"Hindi na. Kaya ko na." Nakangiti niyang sabi at niyakap na ako.
"Sure ka?"
He chuckled. "Why? Nag-aalala ka ba kapag wala ako sa tabi mo?"
"Sino bang hindi?"
Naglaro ang pilyong ngisi sa kanyang mga labi ngunit bago pa tuluyang dumilim ay
nagpaalam na rin siya.
Naputol sa pag-uusap ang dalawang matanda dahil sa pagpapaalam ni Prescott. Hinatid
ko nalang siya ng
tingin hanggang sa bumalik ang pintuan sa hamba nito. Itinulak ko si Tatay Tino at
inayos ang pwesto niya sa
tabi ni Nanay Mila.
Tahimik sila't pormal na nag-uusap. Wala sa sariling napangiti ako ng makita ang
tuwa sa mga mata ni Nanay
Mila habang hawak ang sariwang bulaklak na hiniling ni Tatay sa akin para ibigay
rito. Umupo ako sa couch
at ipinagpatuloy nalang ang pagbabasa sa librong tuluyan ko nang hindi ibinalik kay
Izzi.
Sa bawat pagtawa ni Nanay ay hindi ko mapigilang mapalingon sa kanilang gawi.
Parang gusto kong malito
at itanong sa sarili kung sila ba talaga ang nasa harapan ko ngayon dahil sa magaan
nilang pakikitungo sa
isa't-isa. Malayong malayo kasi ito sa araw-araw na nasasaksihan ko sa shelter.
Mayroon bang kakaibang
hangin rito sa hospital?
Imbes na maki-chismis ay nagpatuloy nalang ako sa pagbabasa. Nang dumilim na ay
niyaya ko ng umuwi si
Tatay Tino pero nagpumilit pa itong manatili ng ilang oras kaya pinagbigyan ko na
rin. Sakto rin namang busy
pa ang mga magsusundo sa amin kaya naging pabor lang ang sitwasyon.
Nang makaramdam ako ng gutom ay nagpaalam akong bibili muna ng pagkain. Madilim na
sa labas at ang
hallway na magulo kanina ay kalmado na rin kaya madali akong nakabili ng mga
pagkain sa cafeteria. Hindi
ako nagmadali dahil habang naglalakad ay okupado ng librong binabasa ko ang buo
kong pagkatao.
Nang makabalik na ako sa harapan ng kwarto ni Nanay ay hindi ko pa rin inalis ang
tingin sa hawak. Mabagal
kong binuksan ang pinto at dumiretso sa alam kong pwesto ng dalawang matanda na
hanggang ngayon ay naguusap pa rin.
Wala sa sariling napakagat ako sa aking pang-ibabang labi ng mapunta ako sa parteng
sinusuyo ng babaeng
bida ang lalaking nasaktan niya pagkatapos iwan. Pinigilan kong kumawala ang tawa
ko sa mga
kabulastugang ginagawa niya para lang makuha ulit ang loob ng lalaki.
Hindi nakatinging inilapag ko sa lamesa ang mga pagkaing binili at kinuha lang ang
gatas para sa akin bago
bumalik sa dako ng couch.

P 48-8
Nakakailang hakbang palang ako palapit pero agad na akong nahinto sa paglalakad ng
may mapansin akong
bultong nauna ng nakaupo doon.
Nang maamoy ko ang pamilyar na bangong 'yon ay para na akong binuhusan ng malamig
na tubig. Marahan
kong ibinaba ang hawak na libro at sinubukang tignan ang lalaking prenteng nakaupo
ngayon sa aking
harapan.
Pakiramdam ko'y naputol ang paghinga ko ng makita ang mga matang parang kanina pa
nakapukol sa akin.
Natahimik ang buong kwarto dahil sa paghinto ko at hindi paggalaw ng ilang segundo.
Kung hindi ko pa
narinig ang pagtikhim ni Nanay Mila ay hindi pa ako makakaalis sa harapan ngayon ni
Eros!
Nagmamadali akong umibis patungo sa kabilang dulo ng couch at isiniksik ang sarili
doon kahit na ramdam
ko na naman ang pagkaaligaga!
What is he doing here?! Akala ko ba umiiwas na siya? Napapikit ako ng mariin at
mabilis na inangat ang
librong hawak para matakpan ang mga tingin nila sa akin.
Tumawa si Tatay Tino at muling nakipag-usap kay Nanay. Mabuti nalang rin at hindi
naman nangungulit si
Nanay Mila gamit ang mga mabulaklak niyang salita dahil baka kamuhian na ako ng
tuluyan ni Eros kapag
nagkataon.
Pinilit ko ang sarili kong ipagpatuloy ang pagbabasa kahit na ang totoo ay wala na
doon ang atensiyon ko
kung hindi nasa lalaki nang isang dipa lang ang layo sa akin.
"Nakakatuwa. May naaalala lang ako sa dalawang ito." Narinig kong sabi ni Tatay
pero hindi ko sila
pinansin.
Nagkunwari akong busy sa pagbabasa para lang masabi nilang wala akong pakialam
ngayon sa lalaking
malapit sa tabi ko.
"Tino, tigilan mo ang mga anak ko."
"Abay bakit, Mila? Natutuwa lang ako. Hanggang ngayon ay uso pa rin pala ang ganito
ano. Eros, ayos ka
lang ba diyan?"
Pinigilan kong mag-react kahit na parang gusto kong magmura ng marami ngayon.
Maraming marami.
"Ayos lang naman ho." Magalang nitong sagot.
Tumawa si Tatay. "Alam mo ba, Hijo... May kilala rin akong ganyan noon. Iyon bang
sabi nila'y nagmahal,
nasaktan at pinilit nalang na mag-move on para kalimutan ang masakit na nakaraan."
"Tay-"
"Ganyang ganyan noon iyong babaeng minahal ko. Nasaktan ko kaya pinilit nalang na
magmahal ng iba kahit
na ang totoo ay ako pa rin naman talaga. Alam mo bang mahirap din iyon? Iyon bang
pinilit mo nalang na
ibaling sa iba ang pagmamahal mo dahil galit ka sa nang iwan sa'yo? Iyon bang
pinili mo nalang na kalimutan
ang lahat at hindi na sinubukang pakinggan kung ano ang mga sagot sa nakaraan dahil
natatakot ka na ulit na
masaktan? Alam ko ang pakiramdam."
P 48-9
Hindi nagsalita si Eros. Maging ako ay parang nabingi sa mga narinig. Hindi ko man
alam ang mga naikwento ni Eros kay Tatay Tino tungkol sa buhay niya pero tiyak
akong kaming dalawa lang ang tinutukoy nito.
"Mas mahirap na piliting magmahal ng iba lalo na kung alam mo sa sarili mong gusto
mo pang malaman ang
mga kasagutan sa nakaraan. Mas magiging madali ang lahat kapag malinaw."
"Hindi na kailangan, Tay."
Napatikhim ako ng wala sa oras dahil sa naging sagot niya.
"Sigurado ka ba diyan, Hijo?"
"Tino... Tigilan mo na iyang dalawa..." Sa malumanay na boses ni Nanay Mila ay
nailayo ko sa aking mukha
ang librong aking hawak para sulyapan sila.
Malungkot niyang hinawakan ang kamay ng katabi at emosyonal na tinitigan ito.
Parang sasabog ang puso,
utak at kaluluwa ko sa napagtanto pero bago pa ako nakapagsalita ay nalaglag na ng
tuluyan ang panga ko sa
sunod na narinig.
"Tino, nagawa ko rin namang mahalin si Frederico..."
Napatuwid ako ng upo at wala sa sariling natutop ang aking bibig. Nanay Mila smiled
at him.
"Masaya ako kung ano ang nangyari sa buhay ko at masaya rin akong natagpuan mo si
Delilah. Tignan mo nga
at biniyayaan naman tayo ng masayang pamilya kahit na hindi tayo ang nagkatuluyan
noon."
Malungkot na napangiti si Tatay Tino at inilagay pa ang isang kamay sa magkahawak
na nilang kamay.
Parang sasabog na ang utak ko sa mga nalaman! Si Nanay... Si Tatay... Silang
dalawa?!
"Kung sana pinakinggan mo ako noon, Mila..."
Tinapik-tapik ni Nanay Mila ang kamay ng kaharap.
"May mga desisyon tayong ginagawa na hindi natin kontrolado, Tino. Sa lagay ko ay
kinain na ako ng galit ko
noon kaya hindi ko na nagawa pang makinig sa'yo... Estaba tan enojado y herido..."
I was so angry and hurt.
"Nagsisi ka bang hindi mo ako pinakinggan noon?" May bahid ng lungkot nitong
tanong.
Tuliro kong isinara ang librong aking hawak dahil parang napupunit ang puso ko
habang pinagmamasdan sila.
I just can't believe it!
Wala sa sariling napasulyap ako kay Eros pero agad itong nagbaba ng tingin palayo
sa matatanda at sa akin.
Pagbalik ng tingin ko sa dalawa ay nakita ko ang marahang pagtango ni Nanay Mila.
"Pero huli na... Natutunan ko ng mahalin si Frederico dahil sobrang mahal niya ako.
Gustohin ko mang
makinig pa sa'yo ngunit mas pinili kong huwag ng makasakit. Pinaniwala ko nalang
ang sarili kong hindi ka
para sa akin at nakuntento nalang sa buhay na iginuhit ng tadhana para sa akin. At
alam mo bang ang pagiging

P 48-10
kuntento ay kakambal rin ng pagiging masaya?"
Nanatiling nakatitig ang malungkot na mga mata ni Tatay kay Nanay Mila kaya
nagpatuloy ito.
"Hindi lahat ng masaya ay kuntento ngunit lahat ng kuntento ay natututong sumaya...
Masaya ako, Tino...
Naging masaya ang buhay ko kay Frederico."
Marahang tumango si Tatay.
"Wala akong pinagsisihan sa nangyari sa relasyon natin pero kung uulitin ang lahat
ay makikinig ako.
Papakinggan kita dahil gusto ko ring maging malaya ka sa lahat ng pagsisisi noon sa
puso mo..."
"Mila..."
"Karapatan mong makalaya doon, Constantino... at patawarin mo sana ako kung hindi
ko na nagawa pang
makinig."
Nang subukang tumayo ni Tatay Tino ay sabay kaming napatayo ni Eros para alalayan
ito. Hindi ko na inisip
kung magkakadikit kami, sa pagkakataong ito ay inisip ko nalang ang matulungan ang
matanda.
"Tay..." Maagap kong hinawakan ang kamay niya.
Si Nanay Mila naman ay umayos rin sa kanyang kama para salubungin ang yakap ng
matanda.
My heart is breaking. Ramdam ko ang unti-unting pagkapiraso ng puso ko pero hindi
si Eros ang dahilan
ngayon. Sumisikip ang dibdib ko dahil sa kanilang dalawa. Sa lahat ng nalaman at sa
isiping ang sitwasyon
namin ngayon ni Eros ay napagdaanan nila. Sila pa mismo.
Matapos yakapin ni Tatay si Nay Mila at nagpaalalay ito kay Eros na muling maupo
ngunit hindi nito
binitiwan ang kamay ng huli.
"Subukan mong makinig, Hijo. Subukan mo lang..." Aniyang dahilan ng maingat na
pagbaling ni Eros sa akin.
Wala sa sariling napalunok nalang ako dahil sa mga matang iyon...
Eros... Wala akong hinihiling kung hindi ang pakinggan mo lang ako. Pakinggan mo
naman sana ako...
Relate much huhuhu Ooouucchhh

P 48-11
CHAPTER 46
33.5K 1.5K 559
by CengCrdva

Trust
Eros just looked at me. Ang titig niyang malamig ay tila dahan-dahang natitibag sa
mga salita ng dalawang
matanda pero nanatili ang pagtanggi sa kanyang mukha. Sa huli ay siya rin ang unang
bumitaw.
Nalaglag ang mga mata ko sa nangungusap na mga mata ni Tatay Tino. Marahan akong
umiling at malungkot
na ngumiti sa kanya.
"Tay, uuwi na po tayo." Pormal kong sinabi.
Nagpapasalamat naman akong naintindihan niya kaagad ang bigat ng nararamdaman ko
kaya tumango nalang
siya. Hinarap ko si Nanay Mila at niyakap. I don't want to look at the man behind
the old guy. Kung hindi pa
siya handa ay hindi na muna ako magpupumilit.
"Mag-iingat kayo, Mija." Hinalikan ko ang kanyang pisngi at diretsong tinalikuran
sila Eros para balikan ang
mga gamit ko.
Nagmamadali kong ibinalik ang libro sa aking bag at agad na tinawagan si Kuya Leo.
Mabuti nalang rin at nasa rancho lang ito ngayon kaya ilang minuto lang ay tiyak
akong narito na iyon sa
hospital. Tinulungan ni Eros si Tatay Tino na ayusin ang kanyang mga gamit
samantalang ako naman ay
tahimik na nagdarasal na sana ay dumating na si Kuya Leo para matapos na ang lahat
ng ito ngayon.
Nanatili ang atensiyon ko sa aking cellphone at doon nalang inabala ang sarili para
malibang. Nakisali si
Eros sa munting mga usapan ng matanda pero hindi na ako naglakas ng loob pang
magsalita.
Ilang minuto pa ang lumipas ay dumating na si Kuya Leo. Tumayo na ako kaagad ng
makita siya. Binati niya
ang mga matanda maging ang lalaking nasa tabi ni Tatay Tino bago ito kunin. Hindi
na ako nag-aksaya pa ng
oras. Nagpaalam ako ulit kay Nanay at pagkatapos ay pormal na ring hinarap ang
lalaki.
"Mauna na kami."
Isang tango lang ang tanging isinagot niya. Muli kong nabanaag ang masidhing
lungkot sa mga mata ni Nanay
Mila ng baling ko ito sa huling pagkakataon. Gayunpaman ay nagpatuloy na kami.
Hinatid lang namin si Tatay Tino sa shelter at umuwi na rin. Bago matulog ay
siniguro ko munang may
magbabantay kay Nanay sa pag alis ni Eros. Mabuti naman at merong volunteer kaya
kahit paano ay
nabawasan na ang pag-aalala ko.
Maaga akong nagising kinabukasan para tumulong sa pag-aayos ng party sa shelter sa
darating na Biyernes.
Ang mga paghahanda ay nadagdagan pa para sa gagawing pagbabalik ni Nanay Mila. Ang
lahat nga ay hindi

P 49-1
na magkamayaw dahil gustong gusto nang umuwi ito sa kabila ng palagiang pagsusungit
sa kanilang lahat.
Pagkatapos mag-ayos ay sinundo naman ako ni Prescott para ihatid sa mansion at
sumabay sa aming
mananghalian. Gaya ng mga ganitong tagpo ay nasanay na akong masayang masaya ang
mga kapatid ko lalo na
si Zuben na talagang pinakaboto sa lalaking nasa aking tabi.
"Tuloy ba ang punta ninyo sa Manila next month, Prescott?" Tanong ni Tito Jeoff.
Maagap na tumango si Prescott bago ako sulyapan.
"I don't know if Skyrene will come. Masyadong dedicated sa rancho ang pamangkin
ninyo Tito."
"Yeah, right," Singit naman ni Jace. "You coming with us?"
Tinapos ko ang pagkain sa aking bibig. Isang linggo na ang nakalipas ng tanungin
ako ng dalawa kung sasama
ako sa Manila para sa ilang mga kakailanganin doon pero hanggang ngayon ay wala pa
rin akong maisagot.
Ewan ko ba, sa tuwing naririnig ko kasi ang Manila ay parang nagiging allergic ako.
Kung pwede nga lang ay
dito nalang ako sa Palawan habang buhay o di kaya naman sa Spain para wala na akong
makasalamuha pang
mga kakilala noon.
I asked Valerie to visit me here pero dahil sa trabaho ay kahit minsan hindi niya
pa nagawa. Bukod kasi sa
walang oras ay tamad rin itong bumiyahe.
"I don't know yet. Kailangan niyo ba talaga ako do'n?"
Umangat ang gilid ng labi ni Jace at naglaro sa labi ang pang-aasar.
"Well, maliban sa wala na 'yung cook sa bahay ay kailangan rin namin ng support ni
Pres."
Inirapan ko siya.
"Gagawin mo lang naman pala akong tagaluto, Jaycint. Wala kang kamay?"
Humagikhik si Tita Arlene at natatawang inilingan ang anak.
"Nagbibiro lang iyan, Hija. Mamimiss ka lang ng pinsan mo kapag hindi ka sumama
kaya gusto kang palaging
nakikita. Isa pa, sigurado namang kaya na ng Tito Jeoff mo ang trabaho sa ilang
araw mong pagliban rito."
"Pag-iisipan ko po." Tanging sagot ko nalang.
Nagpatuloy ang pag-uusap at pangungulit ng dalawang sumama na ako pero dahil wala
naman talaga akong
balak ay sinabi kong pag-iisipan ko nalang.
"Ako nalang ang sasama Kuya Jace!" Boluntaryo ni Zuben na agad inilingan ni
Jaycint.
"Hindi pwede Zuben at may klase pa kayo." Si Tita Arlene.
Nakita ko ang lungkot sa mga mata ng kapatid ko pero hindi ko naman siya nagawang
aluin. Alam kong miss

P 49-2
na miss na niya ang West Side at ang mga naging pamilya namin doon. Gano'n rin
naman ako pero marami pa
ring mga bagay na pilit pumipigil sa aking bumalik.
Nang matapos ang tanghalian ay sinamahan ako ni Jaycint sa hospital. Maayos na
maayos na talaga ang lagay
ni Nanay Mila at mas ganado na ito kumpara kahapon. Excited na rin siyang umuwi at
hindi na makapaghintay
pa para sa darating na party.
"Paano 'yan? Wala pa akong regalo. Nagbunutan na ba para doon?"
Umalis ako sa tabi ni Prescott para puntahan si Nanay sa kanyang kama.
"Hindi pa po, baka bukas nalang pag-uwi ninyo."
"Mabuti naman. Masasamahan mo ba ako sa pamimili ng regalo, Mija?"
"Oo naman po. Walang problema."
Kuminang ang mga mata ni Nanay Mila sa sinabi ko.
"Naku, miss na miss ko na ang mamasyal sa mall. Pupwede kayang mamasyal tayong
lahat at manuod ng sine
gaya dati? Na miss ko na rin ang tunog ng sinehan at amoy ng popcorn."
Marahan akong tumango.
"Sige po. Kung ano ang gusto niyo ay sasabihin ko nalang sa kanila."
Hindi na niya napigilan ang pagpalakpak dahil sa sobrang tuwa. Ramdam ko rin ang
pagdaloy ng tuwa sa
aking puso dahil sa nakita. I really love making her happy. Lahat sila ay hindi ko
kayang pagdamutan dahil
gaya ng mga Deontelle, sila na rin ang naging pamilya ko sa paglipas ng panahon.
Ang lahat ng mga biyayang
natatanggap ko ay ibinabahagi ko sa kanila maging sa iba pang mga charity na
kailangan ng suporta.
I've been an active volunteer since I finished my studies. Kung ang mga kapatid ko
ay nahanap ang mga hilig
sa ilang aktibidad, ako rin ay nahanap ang sariling mas nagiging masaya sa
pagtulong sa mga
nangangailangan.
I've met a lot of people too at hindi ko lubos maisip na halos lahat ng mga
nakilala ko noon hanggang ngayon
ay mga simpleng tao lamang. Ngayon ay naniniwala akong mas mapagbigay ang mga taong
sapat lang ang
meron. Mas mapagbigay ang mga taong kakaunti lang ang hawak dahil mas alam nila
iyong pakiramdam na
walang wala. Gaya nalang namin noon.
"Maligayang pagbabalik, Mila!" Masayang sambit ng lahat ng pumasok kami ni Nanay sa
maliit na ballroom
ng shelter.
Ang lahat ay naghanda para sa pagbabalik ni Nanay. Lahat sila ay nakasuot pa ng
pormal na damit para sa
dinner na gaganapin. Napangiti ako ng makita si Tatay Tino na naka-suit pa habang
palapit sa bagong dating.
Nang balingan ko si Nanay ay nakita ko kaagad ang pagiging emosyonal niya. Hinayaan
ko siyang batiin ang
lahat bago ianunsiyo ang gagawin naming paglabas bukas gawa ng request nitong
manuod ng sine.

P 49-3
Hindi ko nagawang magtanong kay Nanay tungkol kay Eros. Iyong huli sa hospital ang
huling beses ko itong
nakita at wala na rin akong ideya kung kailan ulit kami magkikita. Kahit sa
paglabas sa hospital ni Nanay ay
naging tikom na ang bibig ko.
Ang naging planong sine ay natuloy kinabukasan pero hindi naman ako nakasama dahil
sa aking trabaho.
Dumalaw nalang ako sa shelter sandali ng makauwi na sila.
"Salamat, Mija..." Masayang sambit ni Nanay ng makita akong pumasok sa kanyang
kwarto.
"Walang anuman po. Nag-enjoy po ba kayo?"
"Aba'y oo naman. Maraming salamat at pinagbibigyan mo kami sa ganito."
"Walang anuman ho. Kung ano ho ang gusto ninyo ay ibibigay ko, Nay."
"Emosyonal niyang kinuha ang aking kamay at iginiya sa ibabaw ng kanyang hita bago
haplusin.
"Ako kaya? Kailan naman kaya ako makakabawi sa'yo?"
"Nay, naman. Hindi niyo naman kailangang bumawi. Wala naman akong hinihiling na
kapalit. Basta makita ko
lang kayong masaya ay kuntento na ako."
Pinagdiin niya ang kanyang labi at tipid akong nginitian. Hindi nawala ang tuwa sa
kanyang mga mata pero
nalapatan iyon ng kaunting lungkot habang dumadaan ang mga segundong pagtitig sa
akin.
"Hayaan mo at babawi pa rin ako kahit na hindi mo sabihin."
"Kahit huwag na po..."
"Callatè, Mija... Kapag hindi gumana ang huling pakiusap ko ay ako na mismo ang
magsasabi sa'yong
kalimutan mo nalang ang mga ipinayo ko."
"P-Po?" Nalilito kong tanong pero imbes na sagutin ako ng diretso ay mas lalo lang
niyang inilihis ang punto.
"Basta sa ngayon ay parehas pa rin ang gusto kong gawin mo. You really need to talk
to him. Kung hindi niya
ako pagbibigyan sa huling kahilingan ko..." Malungkot siyang nagbaba ng tingin.
"Ayaw ko mang sabihin pero
mukhang mauulit ang nangyari sa amin ni Tino. Hindi bale, sigurado naman akong
pagbibigyan ako ng anak
kong 'yon."
"Ano po ba 'yon, Nay?"
Umiling siya.
"Basta..." She smiles as she lifts her head to glance at me. "Sa ngayon ay gusto
kong paghandaan mo pa rin
kung sakaling dumating na iyong pagkakataon na tuluyan na kayong makapag-usap.
Gusto kong kapag nangyari
'yon ay sabihin mo na ang lahat at 'wag ka ng magtira pa para isahan nalang. I want
you to let go of all of that
baggage. Kung hindi ko man napalaya noon si Tino ay gagawin ko naman ang lahat
ngayon para tulungan ka.
You didn't deserve that, Mija... No one deserves to feel that burden. Kung hindi na
talaga maaayos, sana ay
kahit matulungan nalang ang isa't-isa na makapagpatuloy sa bukas na wala nang
pagsisisi. Sana matapos at

P 49-4
matuldukan ng maayos ang lahat."
Hindi ko man alam kung ano ang plano niya at kung ano ang sinabi niya kay Eros ay
tumango nalang rin ako't
nagtiwala.
Nang dumating ang araw ng Christmas party ay naging ganado ang lahat wala pa man
ang mismo ang oras ng
program.
Dumalo ang pamilya ko maliban kay Jace at Prescott na nasa El Nido pa dahil sa
trabaho. Maliban sa mga
Deontelle ay marami ring mga volunteer na pumunta. Ito na nga yata ang pinaka-
malaking party simula ng
itayo ang shelter na ito. Dumalo rin kasi ang mga nagtatrabaho sa rancho para
makisaya sa amin.
Nagtipon ang lahat sa labas ng shelter kung nasaan ang malaking Christmas tree na
aming paiilawin. Tiya
Winny started the program with prayers. Hindi nawala ang buong pusong pasasalamat
namin sa pagsasalong
ito.
Pagkatapos magdasal ay lumapit na kami sa harapan at hinintay na matapos ang
kanilang countdown bago
namin buksan ang ilaw ng mataas na Christmas tree.
Malakas na palakpakan ang nagwagi ng lumiwanag na't kumislap ang mga ilaw na
nakapalibot sa puno.
Niyakap ko si Tiya Winny maging ang mga katabi bago yakapin sila Tita Arlene at ang
mga kapatid ko.
Marami kaming inihandang pagkain. Marami ring mga laro na magaganap bago ang
palitan ng mga regalo at
ang pang huli ay ang videoke challenge ng mga volunteer. Halos napuno ang malawak
na bakuran ng shelter
dahil sa dami naming nagkakasiyahan.
Hindi ko na napigilan ang makisali sa mga palaro kahit na hindi ko maiwasang mag-
alala kay Nanay Mila na
tahimik lang at tila aligaga sa kung ano. Pagkatapos ng pangatlong laro na tanging
sinalihan ko ay lumapit ako
sa kanya para kumustahin ang kanyang lagay.
"Okay lang po ba kayo?" Tanong ko pagkatapos maupo sa kanyang tabi.
Agad siyang ngumiti pero hindi inalis ang panunuod sa mga naglalaro sa gitna.
"Oo naman. Huwag kang mag-alala sa akin. Makisaya ka na sa kanila at manunuod lang
ako rito."
"Ayaw niyo po bang sumali?"
"Hindi na, Mija... Isa pa, wala ako sa mood ngayon para sa kasiyahan." Aniya
kasabay ng mas lalong
pagbalandra ng lungkot sa mukha.
"Bakit naman po? Tignan niyo nga po at sobrang saya nila Tatay. Dapat kayo rin!"
Hindi siya nagsalita kaya natahimik nalang rin ako. Lumipas ang ilang minutong
gano'n siya. Kung hindi pa
ako kinuha ni Cassy para muling sumali sa kasiyahan ay baka hindi na ako nakaalis
sa tabi niya.
I was laughing the whole time. Nakakatuwa at maging ang mga kapatid ko ay masayang
masaya ngayon. Kahit
si Ramiel na hindi masyadong nakikisali noon ay magiliw na ring nakikisaya kasama
ang girlfriend na si Izzi.

P 49-5
Nang matapos ang ilan pang laro ay nagpaalam na sila Tita Arlene na uuwi pero hindi
naman pinilit ang mga
kapatid kong sumama dahil wala naman ng pasok dahil sa Christmas break. Ramiel and
Rigel is staying too
kaya walang problema.
Nang makaramdam ako ng pagod ay sandali akong naupo. Wala sa sariling napangiti ako
ng makita ang mga
texts ni Prescott.
Prescott:
How's the party baby? I hope you're having fun hindi gaya rito na nagsasawa na ako
sa mukha ni Jaycint.
Madali akong nagtipa ng reply pabalik. Parang nakikita ko na ang aburido niyang
mukha habang patuloy na
nakikinig sa mga hinaing ng pinsan ko. Poor Prescott.
Ako:
We're having fun, Pres. Sana hindi mo nalang sinamahan si Jace. Malaki naman na
yan.
He replied right away.
Prescott:
Nagsisisi na ako. Damn. Hanggang anong oras ka diyan?
Ako:
Tatapusin ko. Tutulong pa ako sa pagliligpit. Baka before one pa ako makauwi.
Prescott:
Good. You need anything?
Ako:
Wala naman. What do you think I need huh?
Tinanggap ko ang wine na ibinigay ni Izzi sa akin. I mouth the words thank you
before reading Prescott's
response.
Prescott:
I don't know. A hug maybe?
Aniya kasabay ng malanding emoji. Magre-reply na sana ako sa kanya pero natigil ako
dahil sa paghiyawan
ng mga tao sa kabilang banda.
Ibinaba ko ang aking cellphone para tignan ang pinagkakaguluhan nila pero bago pa
ako tuluyang makatayo ay
nauna nang nag-react ang puso ko ng makita ang masayang mukha ni Nanay Mila na
mukhang sinapian na ng
masasayang anghel ngayon habang yakap si Eros.

P 49-6
Napakapit ako sa aking hawak na telepono ng marinig ang maligayang pagbati sa kanya
ng host ng party.
Nakita ko kaagad ang pagtayo ng mga kapatid ko maging si Cassy na nahinto sa
pagkain at mabilis na
napatakbo sa pwesto ko.
Pakiramdam ko'y aatakihin na naman ako sa puso dahil sa agarang pagwawala ng bagay
sa loob ng dibdib ko.
Ni hindi ko magawang humakbang o gumalaw man lang dahil sa pagbaba ni Eros sa
harapan ng matanda at
pagbati rito.
Pinanuod ko siyang kausapin ito at nang tumayo na siya para harapin naman ang ibang
mga bumabati ay
naramdaman ko na ang paghigpit ng kapit ni Cassy sa aking kamay.
"Ate..." Mahina niyang bulong na imbes na sagutin ay pinakinggan ko lang.
Naglakad si Eros palapit sa iba pang matatanda. Kumaway rin siya sa pag-uulit ng
babaeng may hawak na
mikropono ng muli siyang i-welcome nito. Ang ilang volunteer ay inabutan siya ng
alak na magiliw niya
namang tinanggap.
Lumakad ang mga mata ko pabalik kay Nanay Mila na ngayon ay nakatingin na sa gawi
ko. Nang magtama ang
mga mata namin ay inginuso niya si Eros na ngayon ay kausap si Tatay Tino.
Umiling ako kaagad. Parang may kung anong sumabog sa aking dibdib ng mapansin ko
ang pagtayo ng mga
kapatid ko at pagbaling sa gawi nito. Halata sa kanila ang matinding pagkagulat at
pagkalito dahil sa mga
nangyayari ngayon.
Nakikita ko palang ang hitsura ni Ramiel ay mukhang nababasa ko na kung ano ang
nasa utak niya. Sa dami ng
pinag-kaabalahan ko ay hindi ko na rin pala nasabi sa kanila na nakita ko na ulit
si Eros. Tanging si Prescott
lang ang nakakaalam no'n at tiyak akong hindi rin nagsalita si Izzi kay Ram dahil
sa kabiglaang nakikita ko sa
kanyang mukha ngayon.
Ang pagtigil nilang tatlo dahil sa muling paghaharap ay nawala lang dahil kay Zuben
na agad nilapitan si
Eros para batiin. Wala sa sariling napalunok ako ng makita ang paggulo ng huli sa
buhok ng aking bunsong
kapatid. Pasulyap-sulyap naman si Rigel sa akin samantalang si Ramiel ay pormal na
rin itong binati ng
lapitan siya.
"Ate, si Kuya Eros..." Hindi parin makapaniwalang bulong ni Cassy sa akin.
Pinilit kong itigil ang pagtitig kay Eros para bigyan ng pansin ang kapatid ko.
Pagharap ko sa kanya ay
marahan akong tumango para sabihing alam ko at nakikita ko.
"Nagkita na ulit kayo?" Tanong niya paring litong-lito sa mga nangyayari.
I nodded.
"T-Totoo?"
Pinilit kong ngumiti para kumpirmahin ang sagot sa kanyang tanong. Sa muling
pagtuwid ko ng tayo ay nakita
ko na ang pagkakamayan ni Ramiel at Eros na gaya ng dati.
Humigpit ang kapit ko kay Cassy ng makita ang pagsulyap ni Eros sa aking gawi
matapos nila akong ituro.
P 49-7
Nahihiya akong nagbaba ng tingin at hinarap nalang si Cassy pero bago pa ako
makapagsalita ay
nagmamadali na siyang umalis sa tabi ko para puntahan na rin ang lalaki.
Laglag panga ko siyang sinundan habang excited na lumalayo sa akin patungo sa
panauhin. Eros greeted her.
Gaya ng mga kapatid kong lalaki ay magiliw niya rin itong binati na parang walang
nangyari noon.
Pakiramdam ko tuloy ay parang piniga ang puso ko sa nakikita.
Nag-iwas ako ng tingin at pagkatapos ay tinalikuran na sila. Dumiretso ako sa tabi
ni Izzi na walang patid pa
rin ang tuwa sa kakaumpisang panibagong laro. Nakisali ako doon para lang mawala sa
paningin ko si Eros
kahit papaano. Hindi ko na rin sinulyapan ang gawi niya dahil hindi ko na alam kung
kakayanin ko pa bang
matitigan sila ulit.
Ang ilang oras na pag-iwas ay naputol ng puntahan ako ni Nanay Mila pagkatapos ng
huling laro.
"Mija..." Maagap niyang kinuha ang aking kamay kaya tuluyan na niya akong naukopa.
"Ito na ang tamang oras, handa ka na ba?"
Naramdaman ko kaagad ang pagkalata ng mga tuhod ko sa narinig pero imbes na sabihin
ang totoong
nararamdaman ay sinabi ko nalang na handa na ako sa kung ano mang kahahantungan ng
mangyayaring paguusap namin. I reminded myself that I can do it. At kahit na hindi
ay pipilitin ko paring kayanin para sa
pagtatapos ng lahat ng bigat na nararamdaman ko.
Ang mga paghahanda at pag-iipon ng sapat na lakas ng loob ay hindi naging madali at
hindi rin nakatulong
ang mga programang ginanap.
Nang lumalim ang gabi ay nagpaalam na si Rigel na ihahatid si Cassy at Zuben
samantalang si Ramiel naman
ay hihintayin pang matapos ang programa. Ang ilan sa mga matatanda ay nagpahinga na
kaya mas marami na
ngayon ang bisita at ang volunteer na nagkakasiyahan.
"Mag-iingat kayo." Paalam ko kila Rigel matapos silang ihatid sa labas.
Niyakap niya ako pero nang bibitiw na sana ako ay hindi niya ako kaagad pinakawalan
bagkus ay mas
hinigpitan niya pa ang kanyang yakap sabay bulong.
"Call me if you need any help, Ate." Aniya.
Tumango ako at lumayo na sa kanya.
"I'll be fine. Sige na. Mag-iingat kayo. Drive safely, Rigel."
Tumango siya bago tuluyang mawala sa paningin ko. Nang makaibis na ang sasakyan
nila sa labas ay doon
lang ako bumalik sa loob. Umaapaw pa rin ang tuwa ng lahat kahit na malalim na ang
gabi.
Kung kanina ay masaya kami noong kasama ang mga matatanda, ngayon ay mas mataas pa
ang energy ng lahat
sa pagkawala ng mga ito. Some of them were already dancing. Ang mga tuwa sa
kanilang mukha ang
nagbigay sa akin ng lakas na magpatuloy at hanapin ang lalaking pakay pero bago pa
iyon ay mas inuna ko
munang puntahan ang direksiyon ng inumin kung saan may natitira pang ilang alak.

P 49-8
Hindi naman sa kailangan kong maglasing pero kailangan ko lang ng kaunti para sa
lakas ng loob upang
masabi ang lahat ng dapat kong sabihin sa kanya... Kung paano? bahala na.
"Hindi ka pa uuwi?"
Napapitlag ako ng marinig ang boses ni Ramiel sa aking likuran. Madali ko siyang
hinarap at inilingan.
"Mag-aayos pa kami. Kayo ba?"
Umiling rin siya at itinaas ang bote ng beer niyang hawak. Ngumiti ako at dinaluhan
ang bote niya ng aking
baso sa ere.
"I'll wait for Izzi."
"Okay." Inilipat ko ang aking tingin sa mga lalaking nasa tapat ng videoke.
Kinawayan ako ng isa sa mga babaeng volunteer na daluhan sila pero tanging tango
lang ang naisagot ko.
Sinubukan kong hanapin si Eros sa kanilang linya pero hindi ko nakita. Umalis na
kaya siya?
"He's in the garden..." Ani Ram na parang narinig ang laman ng utak ko.
Dumiin ang pagtikom ng aking bibig. Marahan kong inangat ang aking hawak at muling
uminom doon.
"You know you should talk to him, right? Dapat niyang malaman kung ano ang nangyari
at kung bakit hindi ka
nakaalis," Bumalik ang tingin ko sa kanya. "Kung gusto mo ako ang magsa-"
"Ram..." Pagpuputol ko. "I can talk to him. Ako na ang bahala." Sabi ko nalang
kahit na alam kong
napakahirap gawin no'n.
Hindi na siya kumibo. Tinapos namin ang aming mga alak at pagkatapos ay tinapik
niya ang balikat ko. Tipid
ko siyang nginitian.
Huminga ako ng malalim bago tuluyang iwan si Ramiel at tahimik na tinahak ang daan
patungo sa hardin.
Sa bawat hakbang ko ay ramdam ko na kaagad ang pagwawala ng aking puso. Ang
paghinga ko ay unti-unti
ring napuputol dahil sa malakas na pagsusumigaw nito. I don't know how to start a
conversation with him.
Hindi ko alam kung paano ako magsasalita na hindi ko nakikita ang pagtataboy niya.
Pinaalalahanan ko ang sarili ko sa mga salitang ibinigay sa akin ni Nanay Mila.
Kailangan ko nang bitiwan
ang lahat ng bigat na dala-dala ko at kung ano man ang sasabihin ni Eros ay
tatanggapin ko. He has the right to
be mad but I deserve his forgiveness. Kahit iyon nalang...
Napasinghap ako ng tuluyan na akong makalabas sa hardin. Simula sa gawing 'yon ay
rinig pa rin ng kaunti
ang tugtog na galing sa kasiyahan pero natatalo iyon ng kalabog ng aking puso. Lalo
pa nga itong nagwala ng
makita ko ang isang bultong nakaupo sa bench at nakatalikod sa gawi ko.
Bumagal ang aking paghakbang ng makita siyang inangat ang hawak at uminom doon.
He's drinking too...
Gaya ko, kinakabahan rin kaya siya?

P 49-9
Hindi na ako nagpapigil sa mga tanong sa aking utak. Binilisan ko na ang paglalakad
pero bumagal ulit iyon
ng tuluyan na akong makalapit. Ilang beses kong pinagalitan ang sarili ko para lang
kahit paano ay kumalma
ang pag-aalburuto ng buo kong pagkatao pero kahit na yata magmurahan kami ng
kaluluwa ko ay hindi na ako
mahihinto.
Tahimik akong umibis sa kabilang dulo ng bench at marahang naupo doon. Nakita ko
ang pagbaling niya
sandali sa akin pero agad ring ibinalik ang tingin sa harapang may maliit na
wishing well.
Nagpakawala ako ng isang malalim na paghinga at ilang beses na lumunok dahil sa
panunuyo ng aking
lalamunan. Sa pagtikhim ko ay muli siyang napasulyap sa akin.
"Thank you for coming, Eros..." Pormal kong panimula.
Muli akong napalunok ng makita ang pagtango niya't muling pagtungga sa hawak na
alak.
Fuck... Hindi ko naisip na ganito pala talaga kahirap ang magsimula ng pag-uusap sa
taong nagawan mo ng
masama. Sa muling pag-alis ng kanyang mga mata sa gawi ko ay doon lang ako ulit
nakapagsalita.
"I'm sorry... Eros..." Gumaralgal ang boses ko ng banggitin ang kanyang pangalan.
Muli niyang inangat ang hawak at tuluyan na itong inubos. Tahimik niyang ibinalik
ang bote sa kanyang tabi at
pagkatapos ay umupo ng tuwid. Mas lalo nga yatang nagwala ang puso ko dahil sa
pananahimik niya.
"Just forget about it, Skyrene."
"Eros..."
"You don't have to say sorry for what happened between us. Look at you, you're
fine. Your family is fine and
that's enough. Hindi mo na kailangan pang ma-guilty sa nangyari. I get it. I
totally get it." Walang preno niyang
sabi na parang gusto nalang tapusin kaagad ang lahat ng nangyayaring pag-uusap na
ito.
Inayos ko ang aking sarili paharap sa kanya at wala ng takot na nagpatuloy ng
makita ko rin ang tuluyan
niyang pagbaling niya sa akin. Nanatili ang kanyang malamig at matigas na matang
nakatitig sa akin na
gustong panindigan ang sinabi pero hindi ako nagpapigil.
"Still... I'm sorry for hurting you. Hindi mawawala 'yon sa akin dahil hindi kita
sinipot. Hindi ako sumama
sa'yo-"
"I know and I already forgave you for that." He said, trying to soften his words
but they still come at me like
knives.
Ang lahat ng lakas ng loob ko ay hindi umatras sa kabila ng malamig niyang mga
mata.
Oh Eros... Can I just talk to my Eros? Kahit ngayon lang? Kahit ngayon nalang...
"Pinili kita..." Buong tapang kong sambit.
Napailing siya at napapikit bago magbaba ng tingin na tila hindi makapaniwala at
ayaw na akong paniwalaan
pa.

P 49-10
"Alam kong mahirap paniwalaan at huli na pero gusto kong malaman mo na pumunta ako
no'n. Nasa airport
na ako dahil kay Malcolm... Buo na ang loob kong sumama sa'yo para mailayo sa mga
gulong ginawa ko..."
Nahinto ako ng makita ang pag-igting ng kanyang panga.
"B-But things happened." Dagdag kong nagpabalik sa kanya sa matalim na pagtitig sa
akin.
Sa muling pagtitig ko sa mga naging paborito kong mata ay nakita ko na ang sakit...
Ang sakit na galing pa sa
nakaraan. Hindi ako makatitig sa kanya pero pinilit ko.
My heart is hurting... and it bleeds when he stares at me. Ang mga matang iyon na
parang ang daming gustong
isumbat pero nagpipigil lang. Alam ko kung gaano ko nasaktan si Eros noon pero
nasaktan rin ako. Parehas
kaming nasaktan.
"You didn't choose me Skyrene and that's enough for me to believe. Tama na 'yon
para isipin kong hindi ka
pa nga handa kahit na ilang beses mong sinabing handa ka. I get it. You're still
too young and-"
"I am ready, Eros." Giit ko.
Mabilis ang naging pagtaas at baba ng aking dibdib dahil sa pagkawala ng aking mga
emosyon.
"I was ready to left everything behind, Eros. God knows how much I wanted to run
away with you-"
Natawa siya ng sarkastiko sa narinig kaya napahinto ako.
"You didn't show up... You left me, Skyrene. Alam mo ba kung gaano kasakit 'yong
pakiramdam na
magmukhang tanga habang umaasa sa mga pangako mo? Mukhang tangang naghihintay
sa'yo? Sa wala?"
Mabilis akong kumurap-kurap para mapigilan ang ambang pagtulo ng aking mga luha.
No. I'm not crying this
time. Hindi ngayon...
"Eros, si Papa-"
Mabilis siyang tumayo kaya napatayo na rin ako. Pakiramdam ko ay nahilo ako sa
nangyari pero sigurado
akong hindi iyon dahil sa alak na ininom ko. Sigurado akong dahil iyon sa sakit na
ngayon ay patuloy na
naman akong sinasalakay.
"I told you. Pinatawad na kita kaya kalimutan nalang natin-"
"Bumalik si Papa at kukunin niya ang mga kapatid ko. Hindi ko kayang mangyari ang
bagay na 'yon, Eros.
They need me!"
Napaatras ako ng harapin niya ako.
"See? I don't know you... Ni hindi ko alam kung ano ang totoo sa'yo. I didn't even
know that your father is
still alive."
I swallowed hard at that. Pumasok sa utak kong maliban sa mahal ko siya ay wala na
siyang alam pa sa buhay
ko. He didn't bother to ask me that at dahil wala rin naman sa utak kong i-kwento
'yon ay hindi ko na naisip

P 49-11
ang kahalagahan nito.
"Tell me... Ano ba talagang gusto mo at bakit gusto mo pang mag-usap tayo? You
still want to hurt me? Gusto
mo bang ipamukha sa akin kung gaano ako naging tanga sa'yo noon? Ano bang gusto
mong malaman at
patunayan ngayon?"
"Eros, hindi 'yon!"
"Then what?!"
Nagpatuloy at puot at galit sa kanyang mga mata na patuloy ang tinutupok. I can
feel my hands shaking
because of his voice. Ang boses na iyon na tila mga punyal na tumutusok sa aking
dibdib.
"I-I just want to explain myself. G-Gusto kong malaman mong totoong ikaw ang pinili
ko. Ikaw ang gusto
kong puntahan noon kahit na malalayo ako sa mga kapatid ko. Ikaw ang pinili ko
dahil mahal kita. Nagkataon
lang na bumalik si Papa at kinukuha ang mga kapatid ko. Paniwalaan mo naman ako..."
Napapaos kong
sambit.
Naramdaman ko ang pagkapunit ng aking puso ng umatras siya matapos makita ang
ambang paghawak ko.
Doon na nagsipag-laglagan ang aking mga luha. He's too hard... Ni hindi ako
makapasok sa utak niya... Mas
lalo akong nasaktan sa naisip kung ano ang nagawa ko at bakit siya naging ganito na
katigas. What have I
done?
"How am I supposed to trust you when you didn't even trust me five years ago,
Skyrene? I'm willing to give
you everything... Lahat lahat pero hindi mo ako binigyan ng pagkakataon... You left
me, Skyrene. Ikaw ang
tumapos sa lahat ng kung anong meron tayo." Mapait niyang sabi.
"Eros..."
"You should've called me... Sana ipinaliwanag mo. Sana sinabi mo ang lahat ng dapat
kong malaman sa
buhay mo para alam ko. Sana hindi ka nangako. Umasa ako, e. I fucking waited for
you."
"Alam ko pero ramdam kong pagod ka na at kung sasabihin ko pa sa'yo ay maghihintay
ka pa ulit. Mas
matagal pa ang hihintayin mo bago makuha ang pamilyang gusto mo. Ang asawang gusto
mo..."
"Fuck that, Skyrene! Ikaw lang ang gusto ko no'n pero hindi mo ibinigay!" Punong-
puno ng hinanakit niyang
sabi.
Hindi ko na napigilan ang pag-agos ng mga luha sa aking mga mata. Sa gitna ng
panghihina ay buong tapang
akong muling humakbang para hawakan ang kanyang kamay. I just need to touch him...
Baka sakaling mas
maintindihan niya lahat ng ginawa ko. Baka mas mapatawad niya ako ng bukal sa loob.
"Eros... I'm sorry... I'm sorry..." Wala na akong masabi.
"For what? For being scared? For leaving me? For not trusting me enough? Saan
do'n?"
"I'm sorry..."

P 49-12
"I have plans for us and all I want is you... All I want is your trust... Ikaw lang
ang gusto kong makasama
noon. Gusto kitang ilayo sa mga taong gustong manakit sa'yo but you didn't trust
me. You didn't even give me
a fucking reason why you didn't show up. You just left. Iniwan mo ako ng basta
nalang."
Tuluyan na akong nabasag ng hawiin niya ang aking kamay. Sinubukan kong makiusap sa
kanyang mga mata
pero tanging sakit at galit lang ang nakita ko doon.
"Now tell me what else do you want from me?"
Walang tigil ang naging pagpunas ko sa aking mga mata. I reached the end. Wala na
akong masabi kung hindi
ang paghingi ng paulit-ulit na tawad sa kanya. Narinig ko ulit ang pagmumura niya
ng kumawala ang mga
hikbi ko.
"Why are you even crying, Skyrene? I told you to forget about it. Huwag mo nalang
isipin 'yon. Kalimutan
nalang natin lahat ng nangyari dahil kahit anong gawin natin, tapos na 'yon. Hindi
na natin maibabalik pa ang
lahat. You already made a choice... Mas pinili mong saktan ako kaysa pagkatiwalaan
at dahil do'n ay tinapos
mo na ang lahat. Tapos na."
"A-Alam ko, Eros... Alam kong tapos na..."
Nakita ko ang marahas niyang paglunok.
"Then move on. I'm sorry kung natapos na lahat ng kabaliwan ko sa'yo. I'm sorry for
moving forward with my
life without you-"
"Do you love her?" Buong tapang kong pagpuputol sa kanya kahit na alam kong wala
ako sa posisyong
itanong 'yon.
Dumiin ang titig niya sa akin. Muli ay tinuyo ko ang aking mukha para matitigan
siya pabalik.
"I-I just want to know if she's making you happy, Eros... Gusto kong masigurong
masaya ka at mahal mo si
Peene..."
"That's none of your business-"
"Do you love her?" Pag-uulit ko sa kabila ng patuloy na pagkawasak ng aking puso.
Alam kong wala akong karapatang itanong sa kanya 'yon pero iyon lang sa ngayon ang
pinaka-huling gusto
kong malaman bago ko tuluyang bitiwan ang lahat. Bago ko siya tuluyang ipaubaya sa
iba. Kapag alam kong
masaya na siya at kung totoong mahal niya si Peene ay hindi na ako hahadlang.
"She trusts me, Skyrene."
"But do you love her?" Pagpupumilit ko.
"Kapag sinabi ko bang oo, titigilan mo na ang lahat ng ito?"
Wala sa sariling naikumo ko ang aking mga kamay. Pakiramdam ko ay sa muling
pagbukas ng kanyang bibig
ay sasalpok na ako sa isang pader at doon tuluyang mababasag.

P 49-13
Sa huling pagkakataon ay hinawi ko ang aking mga luha at buong tapang siyang
tinitigan.
"Gusto kong malaman kung totoong masaya ka kay Peene bago ko tuluyang kalimutan ang
lahat, Eros...
Sabihin mong masaya ka sa kanya at hindi na ako magtatanong pa. Please tell me if
you're truly happy with
her... Kahit wala na akong karapatang malaman 'yon. Kahit ito na ang huli..."
Nanatili ang pag-igting ng kanyang panga habang nakatitig lang sa akin ng matalim.
Sabihin mong siya na ang mahal mo Eros... Sabihin mo lang na masaya ka... Sabihin
mo lang ang lahat
ng gustong malaman ng puso ko nang sa gayon ay hayaan na kitang tuluyang sumaya sa
piling niya .
Wala na akong karapatan sa'yo pero gusto ko paring siguraduhing hindi ka na
magkakamali. Gusto kong
sa'yo mismo manggagaling kung siya na ba talaga... Kung talagang wala na...
Pigil ang paghinga ko ng makita ang kanyang pagbuntong-hinga pero bago pa bumukas
ulit ang kanyang mga
labi ay sabay na kaming natigil dahil sa paglabas ng isang lalaki patungo sa
kinaroroonan namin.
"Baby!" Masayang sambit ni Prescott na agad ring naglaho ng makita ang lalaking
ngayon ay matikas na
nakatindig sa aking harapan.
Ang sakit nito, sobrang sakit nito. Yung story na to, bakit sobrnag sakit . Sobrang
naaakma sakin|samin ?????? Shitttyyyy

P 49-14
CHAPTER 47
31.4K 1.4K 483
by CengCrdva

I Love You Prescott

"Pres..." Ilang beses akong napalunok ng makita ang mabagal niyang paglalakad
patungo sa aming gawi.
Nakita ko kaagad ang paglabas ng kasarkastikuhan sa mukha ni Eros ng marinig at
makita ang lalaking ngayon
ay palapit na sa amin. Sa muling pagbalik ng mga mata niya sa akin ay mabilis ang
naging pag-iling niya.
"You don't have the right to ask about my relationship because I don't question
yours, Skyrene. Wala akong
balak."
Bigo kong naitikom ang aking bibig at hindi na nakasagot dahil sa paglapit ng
tuluyan sa akin si Prescott.
Hindi ako kaagad nakatingin sa mga mata nito dahil sa pagluha ko. Pasimple kong
tinuyo ang aking pisngi.
Nang maramdaman ko ang kamay ni Pres na humawak sa aking kamay ay mabilis nalang
akong nagsalita para
hindi muna siya matitigan.
"P-Pres... T-This is Eros... Isa sa bisita." Pormal kong sambit kahit na alam kong
kilala na ito ni Prescott.
"Oh..." Pinisil niya ang aking kamay na parang binibigyan ako ng lakas dahil alam
niyang naupos na ako.
Labag man sa kalooban kong makita niya akong ganito ay napatingin na rin ako sa
kanya.
Ang kanyang mga mata ay napuno kaagad ng pag-aalala ng masilayan ang sa'kin. Nakita
ko rin ang agad na
pagrehistro ng galit sa nga abong 'yon pero imbes na unahin ang nararamdaman ko ay
bumalik ang tingin niya
sa kaharap.
"Prescott, nice to meet you." Pormal niyang sabi sabay lahad ng kamay rito.
Nalaglag ang mga mata ko ng
kunin iyon ni Eros.
"Same."
Pakiramdam ko ay nanlamig lalo ang katawan ko ng maramdaman ang paghapit ni
Prescott sa akin palapit sa
kanya matapos makipagkamayan. Hindi ako nakagalaw dahil do'n. Marahan siyang
pumihit para harapin ako.
"Are you crying?" Tanong niya kahit na alam niya naman ang sagot.
Mabilis akong umiling at muling inayos ang sarili sa kanyang harapan.
"A-Akala ko kasama mo si Jaycint..." Pagbabago ko ng usapan, baka sakaling itigil
niya ang pagsipat sa akin
at pagtatanong kung ano ang nararamdaman ko ngayon.
He didn't. Nanatili ang mapanuri niyang tingin habang pinipisil ang kamay ko. Ilang
beses ko rin iyong pinisil

P 50-1
na parang mayroon itong sariling pagkakaintindihan.
Prescott heave a sigh and smiles sweetly at me. Ang mabilis na pagbabago ng emosyon
niyang ipinapakita
ngayon ay nakadagdag sa kaba ko ngunit hindi na gaya ng kanina. Ngayon kasi ay mas
naging kampante ang
puso sa kanyang pagdating.
Eros last words broke me. Totoong wala akong karapatang magtanong at wala na rin
akong karapatan pang
malaman. Tama siya. Simula ng iwan ko siya ay tinanggal ko na ang lahat ng
karapatan ko sa buhay niya. My
head is screaming that I should stop this. Nasabi ko na naman sa kanya ang mga
dapat kong sabihin kaya nasa
kanya na iyon kung paano tatanggapin.
I was hurt too... Hindi lang naman siya ang nakaramdam no'n. Ang kasalanan ko lang
siguro ay ang hindi
pagbibigay ng linaw sa mga nangyari. Sa hindi pagklaro sa mga desisyon ko at ang
pagbitiw ng walang
dahilan.
Napalunok ako ng umayos ng tayo si Prescott sa harapan ko at pagkatapos ay inilagay
ang isa pang kamay sa
aking bewang. He pulls me closer.
"I wanted to surprise you... Isa pa, na miss kita kaagad," Malambing niyang sambit
sa kabila ng pilit na
paglabas ng galit dahil sa naabutan kaninang pag-iyak ko.
Imbes na sumagot ay wala sa sariling napatingin ako kay Eros na ngayon ay
nakatingin lang sa aming dalawa.
Nang subukan kong gumalaw ay mas hinigpitan ni Prescott ang kapit sa aking bewang.
Napasinghap ako ng
makita ang pag-igting ng panga ni Prescott.
I know he's now mad. Alam na alam ko na ang ugali niyang 'yon at alam kong wala na
akong magagawa
ngayon para pigilan siya sa gustong gawin.
"Are you ready to go home, baby?" Mas malambing niyang sambit na mas lalong
nagpawindang sa buo kong
pagkatao.
"T-Tatapusin ko pa ang-"
"Okay, let's go! Baby Jace is waiting." Mas malawak ang ngising sabi niya na
tuluyan nang nagpatikom sa
aking bibig!
Just what the hell is he doing?! Bago pa ko pa siya masapak ay binitiwan na niya
ang katawan ko't kinuha ang
aking kamay bago muling balingan si Eros na nananatiling nanunuod lang sa amin.
"Sorry Eros but we need to go home now. It's hard when your fiance is not around,
you know. Do you have
one? I'm sure you understand."
"Pres-" Sinubukan ko siyang pigilan pero bigo ako.
Alam kong sa galit na nararamdaman niya ngayon ay himala na ang pagpipigil niyang
makasakit kaya kahit
paano ay dapat pa rin akong magpasalamat.
Umiling lang si Eros bilang sagot.

P 50-2
Itinago ni Prescott ang kamay ko ng bumaba ang mga mata ni Eros doon. Probably
searching for something.
"You're still single?" Magaling na arte ni Pres kahit na ang totoo ay alam niya ang
lahat dahil sinabi ko na sa
kanya iyon.
Umiling siya ulit na agad namang tinanguan ng katabi ko.
"Well, you should settle down. Masaya ang relasyong may kasiguruhan at maswerte
akong malapit na iyong
mangyari sa amin," Hinigpitan ko ang hawak sa kanyang kamay sa puntong ang kuko ko
ay ramdam kong
bumaon na doon pero hindi siya natinag bagkus ay mas lalo lang yatang tumaas ang
kagustuhan niya sa
ginagawa.
"And our kid... He gives us so much happiness."
"Kid?" Gigil kong bulong sa kanya.
Hinarap ako ni Prescott at pagkatapos ay nakangising tumitig sa akin.
"Baby Jace is waiting for you and we should go home now." Ang nanlalaki niyang mga
mata ang nagsabi sa
aking tigilan ko na si Eros at ang pinaka-magandang gawin sa ngayon ay magpaubaya
nalang sa kanya.
"O-Okay."
Huminga siya ng malalim na tila nabunutan ng tinik sa pagpayag kong isalba niya. Sa
huling pagkakataon ay
hinarap niya si Eros.
"We'll go ahead." Mataas pa rin ang tuwa na paalam ni Prescott rito.
God, he's enjoying this! Hindi na ako nakatingin pa ng tuwid kay Eros at hinayaan
nalang na magpatianod kay
Prescott.
Nakakailang hakbang palang kami ay pilit ko ng binabawi ang kamay ko dahil gusto ko
na siyang sapakin
pero hindi niya ako binigyan ng pagkakataong makawala. Bago kami makapasok pabalik
sa kasiyahan ay
ibinaba na niya ang kamay ko at mabilis akong inakbayan.
"I hate you." Inis kong bulong na nagpatawa lang sa kanya.
I know I should thank him for saving me but all I can do is let my tears fall. Wala
na talagang preno ang mga
iyon habang iniisip ang naging daloy ng usapan namin ni Eros. Mabilis naman ang
pag-alo sa akin ng Pres.
Hinigit niya ako sa isang tabi at mabilis na niyakap.
"Tama na, Skyrene."
Sa kabila ng paghikbi ay tinanguan ko siya. Naiinis at natatawa ako sa sarili kong
lumayo at muling pinunasan
ang mga luha.
Ikinulong ni Prescott ang aking mukha gamit ang kanyang magkabilang kamay. Buong
puso siyang ngumiti sa
akin habang ang mga mata ay punong puno ng simpatya.

P 50-3
"Tama na..." Mas malumanay, makahulugan at may madiin niyang pag-uulit pagkatapos
ay marahang hinawi
ang aking mga luha.
Ang emosyon ko kaninang sobrang baba ay ramdam kong tumigil at dahan-dahang naging
maayos dahil sa
ginawa ni Prescott. Mali man ang ginawa niyang pagsisinungaling pero iyon na rin
siguro ang takas ko sa
kahihiyan dahil sa mapangahas na pagtatanong kay Eros.
Ilang sandali pa kaming nahinto pero bago pa kami maabutan ni Eros sa gano'ng
posisyon ay ako na mismo
ang nagsabing umalis na kami.
Wala na si Ramiel at Izzi pagbalik namin at kasalukuyan na ring nagliligpit ang mga
volunteer. Si Prescott na
ang nagpaalam sa akin na hindi na ako makakatulong pa. Madali naman nilang
naintindihan kaya hinayaan na
rin nila akong sumama rito.
Pagsakay palang namin sa kanyang sasakyan ay natulala na ulit ako.
I guess that's just it, huh? Siguro nga tama lang na huwag ko ng pakialaman ang
lahat ng kung ano mang meron
sila ni Peene. If he's happy then good for him pero kung hindi naman ay nasa sa
kanya na rin.
"I still hate you, right?" Nagtatampo ko paring sabi kay Pres ng makasakay na siya
sa driver's seat.
Kumawala ang mabilis niyang pagtawa pero agad ring nagseryoso.
"He's lucky I'm in a good mood today! Kung hindi lang ay baka nasaktan ko na 'yong
ex mo!" Inis na niya
ngayong singhal.
"Bakit naman? 'Di ba dapat expected mo nang kasali ang pagiging emosyonal sa
mangyayaring pag-uusap
namin?"
"I know but I still can't stop feeling mad about it! Ayaw kong nakikita kang
umiiyak o nasasaktan dahil ulit sa
nakaraan. You didn't deserve that, Skyrene and you know that."
"It's my fault-"
"No. Lahat ng nararamdaman mo ngayon ay hindi mo lang kasalanan. Kasalanan ng
nakaraan 'yon and I don't
want you to feel guilty about the decisions you've made. Tapos na 'yon at tama na."
Imbes na sagutin si
Prescott ay hindi na ako nakipagtalo pa.
I hate how he's being serious about this. Minsan lang rin siyang ganito magseryoso
kaya naman hindi ko
nagawang magbiro o magdahilan dahil may punto siya. Sa pagkakataong ito ay gusto ko
nang maniwala na
hindi ko deserve ang masaktan ulit dahil sa nakaraan. Kung totoong naka-move on na
si Eros palayo sa akin
ay dapat tanggapin ko nalang... Dapat ako rin 'di ba? Pero bakit napakahirap gawin?
Prescott started the engine. Wala pang tatlong minuto ay umalis na kami sa shelter.
Habang nasa daan ay muli
akong binagabag ng mga nangyari. Simula sa unang pagbigkas ko ng mga salita sa
pagbubukas ng usapan
hanggang sa pinakahuli.
Did I say too much? O sa dami no'n ay hindi niya pa rin ako naintindihan?

P 50-4
"She trusts me..." Muling umulit sa utak ko ang mga katagang 'yon. Wala sa sariling
napabuntong hinga
nalang ako sa naisip.
He didn't say that he loves her... At dahil do'n ay nagtalo na naman ang utak ko.
Kanina sa paglayo ko ay ramdam kong huli na iyon pero nang muli kong maisip ang mga
sinabi niya ay
parang may parte sa puso ko ang nabuhayan ng pag-asa.
Love is complicated... Ang hirap ng mag-isip ng matino lalo na kung alam mo ang
totoong kagustuhan ng buo
mong pagkatao. Na kahit sinasampal ka na ng katotohanan ay iba pa rin ang gusto
mong paniwalaan. Mas
gusto mo pa ring maniwala sa gusto mong mangyari kahit napakalabo na.
Pero bakit nga ba napakahirap kalimutan ng mga bagay na kahit ilang taon na ang
lumipas ay sobrang mahal
pa rin natin? Gano'n ba talaga ang pagmamahal? Kapag totoo ay hindi agad-agad
nawawala? O talagang
umaasa lang akong meron pa?
Nagpaulit-ulit ang pagtatalo sa utak at puso ko hanggang sa makauwi na kami sa
mansion. Nanatili doon ng
ilang oras si Prescott para pakinggan akong ikwento ang mga nangyari. Sinabi niyang
mabuti nalang daw ay
nauna na siya kay Jaycint at kahit paano ay nailigtas pa ako sa mas masakit na
katotohanan.
"Dapat ba hindi na ako nagpumilit?" Malungkot kong tanong sa kanya. "Dapat ba
hinayaan ko nalang sa limot
ang lahat at hindi na nagpaliwanag pa?"
Tahimik siyang umiling.
"I think you just did the right thing, Sky. Nasa kanya na iyon kung paano niya
paniniwalaan at tatanggapin ang
mga nangyari."
Malungkot akong napangiti at nagbaba ng tingin.
Imbes na dagdagan pa niya ang bigat ng loob ko ay muling umandar ang mga pagbibiro
niya.
"Do you think I can be an actor after that scene?"
Napangiwi ako sa narinig. Mahina kong sinapak ang kanyang braso.
"Pwede na." I replied.
Lumabas ang tawa niya. Maya maya pa ay naramdaman ko na ang maingat niyang paghawak
sa aking kamay
kaya muli akong napatingin sa kanya.
"Kung sana mas nauna mo akong nakilala, sa tingin mo magkakatotoo 'yung sinabi kong
may anak na tayo at
fiance na kita?"
Nagkibit ako ng balikat.
"Hindi na bale... Malay mo kahit hindi ako ang una, ako naman ang huli..."
"Pres," Pinisil ko ang kanyang kamay at inayos ang sarili para mas maharap siya ng
mabuti.

P 50-5
Sa narinig ko ay parang napakarami niyang nasapul na emosyong ngayon lang nagkaroon
ng linaw sa akin.
Malungkot akong napatitig sa kanya. I realized how much of a good man he is. Na
maswerte ang babaeng
magmamahal sa kanya. Iyong babaeng kayang pantayan o higitan pa ang pagmamahal na
kaya niyang ibigay...
Ang lahat ng hindi ko kayang ibigay sa kanya dahil alam kong hanggang ngayon ay may
laman pa ring iba ang
puso ko.
"You're a good man, Prescott..."
Kumunot ang noo niya dahil sa kaseryosohang nakapaloob sa aking tinig. Nang maisip
ang bigat ng sasabihin
ko ay napalunok na siya.
"Sky, you don't have to say that-"
Umiling ako at buong tapang na nagpatuloy.
"I love you, Prescott... Mahal kita pero hindi sa gano'ng paraan..." May
pagsusumamo't paghingi ng tawad
kong sambit.
"Sky-"
"I don't want to lose you, Pres... You mean so much to me and look at me. This is
not the relationship that I
want you to have. Ayaw kong pati ikaw ay masaktan dahil alam ko at ramdam kong
hanggang ngayon ay iba
pa rin ang gusto ko. Ayaw kitang paasahin dahil mahalaga ka sa akin. Patawarin mo
ako pero hindi ko talaga
kayang ibigay sa'yo ang pagmamahal na gusto mo dahil hanggang ngayon ay wasak pa
rin ako..."
Nakita ko ang kanyang marahas na paglunok dahil sa diretso kong pagsasalita. Ang
lahat rin ng kanyang tuwa
ay napawi kaya mabilis kong pinisil ang kanyang kamay, nagbabakasakaling
maintindihan niya ako. Sana
maintindihan niya ako.
Kumurap-kurap ako ng mangilid na naman ang mga luha sa aking mga mata.
"I've been lying my whole life, Pres... At sa pagkakataong ito ay gusto ko ng
mapalaya ang sarili ko sa lahat
ng 'yon. I want to be honest with you because I value everything that we have. Ayaw
kong ipilit. Ayaw kitang
saktan... Ayaw ko..."
"Sky, don't say that... Please?"
Malungkot kong inangat ang pagod kong kamay at marahan iyong inilapat sa kanyang
pisngi. Ang muling
pagkapunit ng aking puso ay naramdaman ko dahil sa pagbaba niya ng tingin at bigong
pagpikit.
"I want you to stay in my life, Pres... Ayaw kong matapos ang kung anong
pagkakaibigang meron tayo dahil
lang sa relasyong ipipilit natin. Kung hindi ko deserve ang masaktan ay gano'n ka
rin. Hindi mo deserve ang
magmahal at maghintay sa babaeng marami pang bagahe ng nakaraan. I still need to
heal and I don't know if
how long will it takes me to do that. Gusto kong hanapin mo ang lahat ng kasiyahan
mo sa ibang tao dahil
alam kong malabo mong makikita ang gano'n sa akin. Minsan lang ako maging sigurado
sa mga bagay pero sa
pagkakataong ito ay sigurado akong mas mabuti pang manatili tayong magkaibigan
kaysa ang ipilit ang
relasyong mahirap pasukin."

P 50-6
Marahan kong ibinaba ang aking kamay sa kanyang panga at marahan iyong inangat para
matitigan siya ulit.
Sa pagbukas ng kanyang mga mata ay bigo siyang ngumiti at dinaluhan ang aking kamay
na nasa kanyang
mukha.
"I'm sorry..." Maagap kong sabi.
"Shh..."
Pinisil niya ang kamay ko at pagkatapos ay inalis sa kanyang mukha. Nalaglag ang
aking mga mata sa
pagbaba niya no'n sa kanyang hita.
"Akala ko kaya ko kapag sinabi mo na, masakit pa rin pala."
"Pres..."
"Esta bien y yo tambien te amo... I understand all of it," Tumuwid siya ng upo at
muling nakipagtitigan sa
aking mga mata. "Thank you for being honest with me, Sky..."
"I'm sorry-"
"Shh... You don't have to say sorry for rejecting me. Mas gusto ko pa nga 'yon para
alam ko kung saan talaga
ako dapat lumugar... And yes, hindi ako aalis sa buhay mo dahil lang rito. Sinabi
ko naman sa'yo simula sa
umpisa palang na hindi ako magpupumilit 'di ba? Basta kung saan ka masaya, doon
ako."
Ngumiti ako at tumango. "Thank you, Pres..."
He nodded and sigh again. Kumunot ang noo ko dahil sa lalim ng naging pagbuntong-
hinga niya.
"Can I ask a question?"
"Oo naman..."
"So ngayong hindi na ako kasali sa mga pwede mong makasama habang buhay... Does
this mean na wala na
rin akong karapatang saktan si Eros kung sakaling paiyakin ka niya ulit?"
Seryoso man ang naging tanong niya pero hindi ko napigilan ang mapangiti.
Pakiramdam ko'y gumaan ang
dibdib ko dahil sa pagtanggap ni Prescott sa aking desisyon.
"Do you have to hurt him for making me cry?"
Mabilis siyang tumango.
"Hindi lang ako. FYI, marami kaming handang manakit sa kanya kung sakaling paiyakin
ka pa niya ulit."
"Hindi naman kailangan, Pres..."
"You really love him, don't you? Hanggang ngayon?"
Hindi ako kaagad nakasagot sa kanyang malalim na tanong. Sa mga naging reaksiyon ko
simula ng nakita ko si

P 50-7
Eros hanggang sa kanina ay siguro namang sapat na iyon para makumpirma ang totoo
kong nararamdaman.
Isn't it a bit unfair? Kung nagawa na niyang mag move on gaya ng sabi niya, bakit
ako hindi? Bakit ako hirap
pa rin? Kung gano'n, ibig sabihin ay hindi gano'n kalalim ang naging pagmamahal
niya sa akin para hindi
maramdaman ang nararamdaman ko ngayon? O baka totoong gumana lang sa kanya ang mga
salitang ' time
heal all wounds?'
"S-Siguro." Tipid kong sagot.
Humilig siya sa sandalan pero hindi na tinigilan ang kamay kong paglaruan.
"Now I envy the guy..."
"Bakit naman? Wala namang espesyal sa akin. Isa pa, si Peene ay mas bagay sa kanya
kahit noon pa man."
Parang may sumipa sa puso ko dahil sa sarili kong sagot. Stupid, Sky. Stupid stupid
Skyrene.
"Wala naman 'yon sa estado ng buhay o ano... Ang sinasabi ko ay maswerte siya dahil
sa pagmamahal na
nararamdaman mo para sa kanya. Sa panahon ngayon ay mahirap ng hanapin ang ganyang
klaseng
pagmamahal. Iyong hindi kumukupas... Maswerte siya at siya ang nawalan, Sky... Sa
inyong dalawa ay siya
ang mas nawalan."
"You think so?" Puno ng pag-asa kong tanong.
"Hell yes!"
Natawa na ako. Ang mga sinabi niya ay nasundan pa ng maraming maraming pagpuri kung
gaano ka-swerte
ang lalaking makakatuluyan ko. Sa bigat ng naging takbo ng araw ko ay kay Prescott
ko nahanap ang
kasiyahan kaya sobra akong nagpapasalamat na hanggang ngayon ay nananatili pa rin
siya sa buhay ko.
Nariyan pa rin siya para suportahan ako sa lahat. Ang malungkot na naging takbo ng
araw ko ay tinapos ni
Prescott na masaya.
Kinabukasan ay ikinwento ko kaagad kay Valerie ang mga nangyari kahit na alam kong
pagagalitan niya ako
sa ilang mga kapangahasang nagawa ko.
"He's still into you." Komento niya pagkatapos kong magsalita.
"What?" Para akong nabingi sa narinig.
"Tinanong mo kung mahal niya si Peene pero hindi siya nakasagot ng diretso 'di ba?
Ibig lang sabihin niyan
ay hindi. Hindi niya gano'n kamahal si Peene para hindi sagutin ng diretso ang
tanong mo."
"Do you think..." Napalunok ako sa naisip.
Ayaw ko na ring magpatuloy dahil alam kong kabaliwan na ang susunod na mga salitang
lalabas sa aking
labi.
"It's crystal clear that Eros is still in love with you! Oh, God! I don't know if
that's a good news or a bad
news!"

P 50-8
"You can't say that. Masaya na siya kay Peene-"
"Kung talagang mahal ka ng lalaki ay ipagsisigawan niya 'yon kahit sa ex niya!
Dapat nga mas ipamukha niya
'yon sa'yo pero hindi! Eros maybe mad but he still have feelings for you! I'm
hundred percent sure!" Sa
pagtaas ng boses niya dahil sa hindi maitagong tensiyon ay sumabay na ang pagwawala
ng puso ko!
"Val-"
"This is crazy but fuck! Walang duda that Eros is still in love with you kahit na
galit siya sa'yo!"
"No."
"Hell yes! Minsan ang pagmamahal na gustong itago ay dinadaan nalang sa galit para
hindi na kumawala!
Parang defense mechanism nalang 'yon lalo pa't move on move on na ang peg niya sa
girlfriend niya!"
Napipi ako sa narinig. I don't know if she's just crazy and hopeful para sa kung
ano o talagang may point ang
mga sinasabi niya?
"Teka, what happened after that? Ano nakita mo ba sa mukha niya ang gulat? Any hint
na nasaktan siya nung
sumulpot si Prescott?"
Wala sa sariling napailing ako kahit na hindi niya naman iyon makikita.
"I-"
"You don't have to answer that because It doesn't matter anyway! Sa ngayon ay
sigurado akong may natitira
pang pagmamahal si Eros sa'yo! Nababalutan lang siguro ng galit sa ngayon pero
trust me! Mahal ka pa rin ng
lalaking 'yon sa maniwala ka o hindi! I know guys! Alam ko na 'yan sila!"
Napapitlag ako't naputol sa ambang pagsagot sa kanya ng marinig ang malalakas na
pagkatok sa aking
pintuan. Nagpaalam ako kaagad kay Valerie para pagbuksan ang taeng-taeng nasa likod
ng pagkatok!
"Sandali!" Halos madapa na ako sa pagmamadali para lang mabuksan kaagad ang pinto.
Nagsalubong ang kilay ko ng makita si Jaycint na ngayon ay parang may susuguring
kung sino gawa ng
kanyang matigas na hitsura. Mas lalong nalukot ang mukha ko ng makita si Prescott
na nasa likuran nito't
hawak ang panga.
"What is happening Jaycint?!" Gulantang kong tanong.
Litong-lito na ako ngayon pero bago pa ako nakasagot ay mabilis niyang hinawakan
ang mukha ko at tinitigan
ako ng maigi sa mata. Mabilis ko siyang itinulak palayo.
"Anong trip mo, Jaycint!" Inis kong singhal dahil sa pagka-weirdo niya.
Narinig ko ang pagtawa ni Prescott sa likuran nito pero ng sulyapan sandali ng
galit na lalaking humawak sa
akin ay natahimik siya ulit at napahawak nalang sa gilid ng kanyang labi.
"What happened yesterday?!" Galit niyang tanong sa akin.

P 50-9
"Ano? Wala!"
Umatras siya para balingan si Prescott na agad namang tumuwid ng tayo. Nag-aalala
ko itong nilapitan ng
makita ang munting sugat sa gilid ng kanyang bibig.
"Ano bang nangyayari, Pres?"
"Your cousin is being so fucking..."
Marahas kong hinarap si Jaycint ng maisip kong siya ang may gawa ng sugat ni
Prescott!
"What did you do?!"
Inis kong tinulak sa dibdib si Jaycint pero hindi man lang ito natinag.
"Sky... Hey!" Hinigit ako ni Prescott pabalik sa kanyang tabi nang samaan ako ng
tingin ng pinsang kong
baliw na yata.
"Where's your ex?" Matigas niyang tanong na nagpalaglag sa aking panga.
What the hell?! Totoo ba ang narinig ko?! Imbes na magpatalo sa titig niya ay mas
tinaliman ko ang pagtingin
sa kanyang mga mata.
"I don't know Jace! Bakit sa akin mo tinatanong!"
Nagngitngit lalo ang kanyang panga at bago pa ako sagutin ay mabilis na siyang
umalis.
Just what the hell was that for?!
Hinarap ko si Prescott na mabilis namang nagkibit ng balikat. Bago pa ako magtanong
ay kusa na rin siyang
nagpaliwanag.
"This is for telling him na naging anak natin siya kagabi," Turo niya sa kanyang
labi.
Doon ko na naisip ang lahat. He knew. Alam na ni Jace ang nangyari kagabi.
"S-Sinabi mo?"
"Alam na niya bago ko pa banggitin. Sinabi ni Zuben. Sinabi ni Rigel at sa sinabi
ni Ramiel na ako ang huling
may alam at hindi ko man lang sinabi sa kanya ang tungkol sa pagkikita't pag-uusap
niyo ng ex mo, ayun
nagalit na. Not to mention... Dalawa sana 'to nung sinabi kong umiyak ka, mabuti
nalang at napigilan ni
Ramiel." Aniyang tuluyan ng nagpalaglag sa aking panga.
hahahhaa bugok din eh.. Hahaha nakakataba ng puso.

P 50-10
CHAPTER 48
35.4K 1.5K 545
by CengCrdva

Manila
Naintindihan ni Nanay Mila ang lahat. Pinayuhan niya akong tigilan na ang sinabi at
umusad nalang ng magisa. Hindi nawala ang paghingi niya sa akin ng tawad dahil alam
niyang nasaktan na naman ako.
Simula no'n ay naging tikom na rin ang bibig niya sa pagbanggit kay Eros. Hindi na
namin ulit iyon napagusapan. Ang pagbisita ko sa shelter ay naging madalang nalang
rin dahil sa pagiging abala sa trabaho. Hindi
naman ako umiiwas dahil alam ko namang wala na akong dapat pang iwasan, naging mas
abala lang talaga
ako dahil sa parating na pasko.
Tatlong araw bago ang paghahanda ay nag-usap kami ni Prescott gamit ang social
media. Gaya ng mga
nagdaang usapan ay hindi napawi ang tuwa ko dahil sa magiliw niyang personalidad.
Pagkatapos naming
mag-usap ay tumagal naman ako sa pag-browse ng aking social media account. Hindi ko
mapigilang
mapangiti ng makita ang post ni Izzi kasama si Ramiel na nakayakap at nakahalik sa
kanyang pisngi. Imbes na
pusuan ay crying emoji ang inilagay ko do'n.
He's all grown up... They all are. Pakiramdam ko ay nalulunod ngayon ang puso ko sa
isiping ilang taon
nalang ay alam kong bubuo na siya ng sarili niyang pamilya. Wala na akong
naramdaman kung hindi ang
pagiging emosyonal kaya itinigil ko nalang ang pagtingin sa kanilang litrato.
Pumunta ako sa mga bagong tagged photos sa akin ni Prescott. I accepted all of it.
Nag post rin ako ng sarili
kong litrato naming dalawa. Wala pang dalawang minuto ay marami na kaagad nag-react
doon. Nagsimula na
rin ang pagbagsak ng mga comments na halos iisa lang ang tumbok, ang relasyon
namin.
"Kailan ba magiging kayo?"
"Kayo nalang kasi, Ate Sky!"
"Bagay na bagay!"
"Heart heart!"
Napangiti ako sa huling comment ni Cassy. Pati siya ay nakikisali na rin sa mga
ganito. Naghalo ang emosyon
ng saya at pagka-proud sa aking sarili.
I did it. Hindi pa man tapos ang obligasyon ko sa mga kapatid ko ay masasabi kong
nagawa ko na ng maayos
ang parte ko. Nagampanan ko ng maayos ang iniwan sa akin ni Mama. Ilang beses kong
nilunod ang aking
mga emosyon nang ma-imagine kong yakap ako ngayon ni Mama at sinasabi kung gaano
siya ka-proud sa
akin.
Ang mga daliri ko ay isinara nalang ang litrato at nagpatuloy sa aking account.
Kusa itong pumunta sa mga
P 51-1
bagong friend requests. Sa dami no'n ay hindi ko na nabasa ang ibang pangalan pero
ng makita ko ang nasa
pinakagitna ng listahan at ang mabilis kong pagbabasa sa pangalan nito ay
naramdaman ko na ang pagtalon ng
aking puso!
Wala sa sariling napatuwid ako ng upo. I immediately opened her profile. Mas lalo
akong nalunod sa tuwa ng
makita ang cover ng kanyang account na kasama ang asawang si Jacob at ang dalawang
anak nitong karga...
Sa tagal ng panahong hindi ko siya nakita ay alam kong mas lalo pa itong gumanda
ngayon! And she looks so
happy too...
Naramdaman ko ang pagbalot ng mainit na bagay sa aking puso ng maisip na noon ay
kasama ko rin sila.
Kasama ko ang pinsan ng asawa niya na gaya ni Jacob sa litrato ay napasaya ko rin
noon ng sobra.
Sa pag-scroll ko ng pangalawa't huling litrato ay parang umikot na ang aking tiyan.
Sa litrato ay naroon ang
buo niyang pamilya maging sila Autumn. It was taken three years ago. Napalunok ako
ng mapadpad ang aking
mga mata sa lalaking nasa gilid ni Asher na parehong may hawak na beer. Nakangiti
man si Eros do'n pero
halata ang lungkot sa kanyang mga mata. Naramdaman ko na naman ang pagiging guilty
kaya imbes na titigan
ay isinara ko nalang iyon.
Ilang minuto kong pinag-isipan kung tatanggapin ko ba ang request niya pero sa huli
ay in-accept ko pa rin.
Sigurado naman akong hindi na ito aktibo sa gano'n pero mali ako! Ang akala kong
abandonado nang account
ay buhay na buhay at ngayon nga ay nag-chat pa!
Kumalampag ang puso ko makita ang pag pop-up niya sa aking screen ngunit imbes na
panghinaan ng loob ay
agad ko iyong binuksan.
Juliana A. Delaney:
Skyrene! Finally! How are you?!
Hindi ko napigilan ang pagkawala ng mura ko ng mabasa ang mensahe niya. Ngayon ay
wala na akong
kawala. I need to reply! Sinubukan kong magtipa pero sa kada-type ko ay mas
dumarami lang ang
pagdadalawang-isip ko sa sasabihin pero sa huli ay nagawa ko pa rin siyang sagutin
kahit paano.
Ako:
Hi! I'm good. How are you?
Hindi ko pa man naisasara ang chat ay muli na siyang nag-reply. I don't know if
she's just bored o talagang
matagal na niya akong hinihintay?
Juliana A. Delaney:
I'm good! God, I don't know what to say! Ang tagal na ng request ko. Hindi na nga
ako umaasang ia-accept
mo pa ako pero mabuti naman! I miss you! Everyone misses you!
Hindi ko napigilang mapangiti sa nabasa. Pati ba si Eros? Parang gusto kong itanong
ang kabaliwang 'yon!
Ako:

P 51-2
I miss you too... Miss ko rin kayo.
Sabi ko nalang. Pati si Eros...
Juliana A. Delaney:
Is it true that you're in Palawan? I mean, you moved there after that... You know.
Ako:
Yes.
Sa pagkakataong 'yon ay tumagal ang pagta-type niya't hindi kaagad nakasagot. Our
conversation shouldn't be
awkward. Naging mabuti sa akin si Juliana at wala naman siyang kinalaman sa
nangyaring hiwalayan namin
ni Eros kaya siguro naman kahit na may kaugnayan siya rito ay pwede ko pa rin
siyang maging kaibigan?
Juliana A. Delaney:
Good! When are you coming back to Manila?
Ako:
Wala pa sa plano. May trabaho rin kasi ako rito kaya hindi ako pwedeng basta-basta
nalang umalis.
Juliana A. Delaney:
But your siblings, hindi ba nasa Manila sila?
Ako:
No. They moved here with me.
Juliana A. Delaney:
I see. Well anyway, gusto lang talaga kitang kumustahin. You're still looking good
Sky.
Lumawak ang ngiti ko.
Ako:
Ikaw rin Julia.
Juliana A. Delaney:
We're still friends right? Hindi lang dito kung hindi pati sa real life?
Hindi ako nagdalawang-isip na sagutin 'yon.
Ako:

P 51-3
Oo naman!
Juliana A. Delaney:
Good! Just making sure!
Ako:
We're still friends.
Reply ko kasama ng isang nakangiting emoji.
Juliana A. Delaney:
That's a relief! Sabihan mo ako kung kailan ka makakabalik sa Manila huh? I want to
see you.
Ako:
Sure.
Juliana A. Delaney:
Sige. I gotta go. Ingat Sky!
Nagpaalam na rin ako sa kanya. Nakakatuwang isipin na kahit ilang taon na ang
lumipas ay hindi pa rin
nagbabago ang pakikitungo sa akin si Juliana. Kung tutuusin ay hindi ko na ini-
expect ang ganito. Ang nasa
isip ko ay galit ang lahat sa akin dahil sa pag iwan ko kay Eros kaya naman
nakakatuwa na hindi naman pala
lahat. At least ang relasyon naming magkaibigan ay naroon pa rin.
Pagkatapos kong gugulin ang ilang oras sa opisina ay dinaluhan ko ang aking pamilya
sa hapag ng sumapit na
ang hapunan.
"Ngayon ka lang lumabas doon?" Tanong ni Tita Arlene na nag-aalala na naman dahil
sa pagiging workaholic
ko.
Palagi niya akong sinasabihan na magpahinga kahit na ang totoo ay hindi naman ko
kailangan no'n. Mas
kailangan ko ng mas marami pang trabaho para matigil ang lahat ng kabaliwan ko sa
isang tao. Naisip kong
kahit na may posibilidad pa ng kaunting pagmamahal si Eros para sa akin ay hindi
naman iyon madali dahil
nariyan na si Peene.
"Opo. Ayos lang Tita. Marami akong kailangang tapusin kaya medyo natagalan pero
ayos lang naman ako."
"Huwag kang magpapagod masyado. Health is wealth, okay?" Muli niyang paalala.
Tumango nalang ako at ipinagpatuloy ang pagkain. Na-late si Jaycint ng dating
kasama si Prescott na
hanggang ngayon ay tahimik pa rin at minsan lang akong kibuin dahil sa nangyari.
Dinaluhan nila kami sa hapag. Tito Jeoff started some topic about golf kaya silang
mga lalaki lang ang
nagkaintindihan. Mayroon rin naman kaming usapan nila Tita Arlene pero nang
mapadpad ang pag-uusap sa

P 51-4
iisang bagay ay nagkaisa na kami.
"It's on Sunday. Do you want to join us this time, Sky?" Tanong ni Tita Arlene
dahilan para lahat sila ay
mapatitig sa akin.
The day after Christmas ang birthday ni Mama at niyayaya nila ako ngayong sumama
naman sa Manila para
bisitahin man lang ito sa simenteryo. Parang nagkaroon ng puwang ang puso ko ng
maisip na ni minsan ay
hindi ako dumalaw doon simula ng mamatay siya dahil sa sobrang galit ko noon sa
kanya. Right after her
casket was buried, hindi ko na nilingon ang gawing 'yon at ipinangako na sa
sariling habang buhay na siyang
kamumuhian. Ngayong naalala ko na naman ay kinakain na ako ng konsensiya.
"Ate, sama na tayo please?" Pagmamakaawa ni Zuben.
Napatingin ako kay Arlene na hinihintay lang ang sagot ko. Maybe this is the right
time to apologize to her.
Masyadong matagal ko rin siyang kinamuhian kahit na hindi naman inaalam ang lahat
ng dahilan. Kung sana
alam ko lang...
Tinapos ko ang aking pagkain bago muling harapin ang aking kapatid. Hinaplos ko ang
kanyang gwapong
mukha bago siya tanguan.
"Oo, sige na. Sasama na tayo ngayon."
"Finally!" Masayang sambit ni Cassy.
Pagbaling ko sa mag-asawa ay pati sila'y tuwang tuwa sa desisyon kong magbakasyon
muna at bumalik sa
Manila pagkatapos ng ilang taong lumipas. Sa dami ng naging tanong nila ay nasagot
ko naman ang lahat
maliban sa tanong ni Rigel kung pupwde ba kaming bumisita sa West Side.
"Pag-iisipan ko," Hinarap ko si Jace. "Are you coming with us?"
Masungit siyang tumitig sa akin. God! What the hell is wrong with him at bakit
hanggang ngayon ay
sinusungitan niya pa rin ako. Nakakainis!
"Kung saan ka, doon rin ako and yes. Sasama ako para mas klarado."
Natatawa't naiiling nalang si Prescott sa tabi ko. Maging si Ramiel ay tuwang tuwa
sa kabila ng pagkakaroon
ng regla ni Jaycint. Nang balingan ko si Cassy ay itinaas niya ang kanyang
hintuturo at iginalaw iyon sa
kanyang harapan na tila sinasabing lagot ako.
Hindi ko na kinanti si Jace. Kung magsusungit siya ay dapat mas masungit ako. Dapat
mas lamang ako palagi
sa kanya dahil alam kong wala naman akong ginawang masama sa kanya.
Pagkatapos naming kumain ay nagpaalam na si Prescott. Nalungkot ako ng sabihin
niyang hindi siya
makakasama dahil sa trabaho kahit na gustohin niya man.
"You sure this is a good idea?"
"Oo naman. Wala naman na siguro doon si Herald tsaka isa pa, we're safe with the
Deontelle's. Ikaw ba?
Ayaw mo ba talagang sumama?" Tanong ko kay Ramiel.
P 51-5
Umupo siya sa kama ko at pinanuod akong tapusin ang pag-iempake.
"Ilang araw lang naman kayo do'n tsaka baka ma-bored lang ako. Dito nalang ako."
"Sus. Wala lang do'n si Izzi kaya ayaw mo, e!"
"Exactly, kaya kayo nalang. Ikumusta mo nalang ako kay Mama..."
Tumango tango ako. Tinulungan niya ako sa pagsara ng aking maleta bago namin
puntahan ang mga kapatid ko
upang tulungan na rin sa pag-aayos.
Sa lahat ay si Valerie ang pinaka-excited. Sinabi niyang i-text ko kaagad sa kanya
ang address ng bahay nila
Tita para mapuntahan niya ako do'n. Wala pa rin siyang pinagbago. Hanggang ngayon
ay todo pa rin ang
pagkayod niya pero hindi na gaya dati na waiter lang. Nixon promoted her as Las
Deux's manager two years
ago. Gayunpaman, hindi pa rin napipigilan ang mag-overtime para sa extrang pera na
kikitain kaya wala pa
ring usad ang ibang parte ng kanyang buhay, lalo na ang love life.
Bumisita ako sa shelter para magpaalam sandali kay Nanay Mila at sinabi niyang
masaya siyang malaman na
uuwi na rin ako at bibisitahin pa si Mama pagkatapos ng matagal na panahon.
"Hindi naman po permanente iyon. Babalik rin kami kaagad."
"Pero hindi ba't may mga negosyo rin si Jeoff doon?"
"Marami po."
"Ayaw mo bang mamalagi doon ng matagal? Nabuhay ka rin naman doon ng matagal,
Mija."
"Nay naman, narito na po ang buhay ko tsaka isa pa narito rin po kayo. Paano na
kayo kapag nando'n ako?"
Ngumiti siya't tumango-tango.
"Salamat Mija at mahal na mahal mo talaga ako. Hayaan mo't magpapakabuti ako habang
wala ka. Mag-iingat
ka doon ha?"
Nagpatuloy ang mga bilin niya hanggang sa mga huling sandali ko sa shelter.
Maaga kaming bumiyahe kinabukasan kaya mabilis rin kaming nakarating sa Manila. Sa
paglabas palang
namin sa airport ay sinalubong na ako ng kaba lalo na ng madako ang mga mata ko sa
parte kung saan kami
inihatid ng tauhan ni Tita Arlene pagkatapos ng gulo sa West Side ilang taon ang
nakalipas.
Parang nakikita ko pa rin ang sarili kong basag na basag habang hawak ang aking mga
kapatid para lang
mailayo kay Herald. Lumakad ang mga mata ko sa gawi ng departure area. Ramdam ko
ang pagbigat ng aking
dibdib pero nawala naman iyon dahil sa paghatak sa akin ni Cassy na nag-uumapaw na
ang katuwaan dahil sa
muli naming pagbabalik.
Ilang minuto lang ang naging biyahe namin sa sasakyan bago kami nakarating sa isang
village kung saan
nakatirik ang bahay ng mag-asawa. I texted Valerie the address pero wala akong
natanggap na sagot. Maybe
she's still sleeping. Tirik na ang araw pero alam kong mamayang hapon pa siya
magigising.

P 51-6
Ang akala kong pagbisita namin ngayong araw mismo ay na-postponed dahil sa urgent
meeting na kailangang
daluhan ni Tito Jeoff at Jaycint kaya natengga kami sa bahay.
Pagdating ng hapon na wala pa ang mag-ama ay nagpasya na si Tita Arlene na pumunta
nalang kami sa mall
para bumili ng kakailanganin namin bukas sa pagbisita kay Mama. Siya na rin mismo
ang nagsabing iluluto
niya ang paborito nitong caldereta para sa pagbawi ng ilang buwan hindi pagbisita
rito.
Pagkatapos naming personal na mag-grocery ay nagpaayos naman kami ng aming mga
kuko. Kung tutuusin ay
hindi naman kailangang kami ang mag-grocery pero hilig talaga ni Tita ang aktibidad
na 'yon kaya kahit paano
ay minsan siya mismo ang namimili ng mga kailangan namin sa bahay.
"Ito nalang." Nakangiti kong sabi sa babaeng nasa aking harapan ng ibigay niya sa
akin ang mga pagpipiliang
kulay.
Tita Arlene is busy reading a magazine. Natigil sandali ang tingin ko sa cover ng
makita ang isang pamilyar
na mukha pero imbes na kunin ay kumuha nalang rin ako ng sa akin para may magawa
habang inaayusan.
"Do you need anything before we head home?" Tanong ng katabi ko.
"Wala naman po."
"Sila Cassy kaya?"
Ibinaba ko ang hawak kong magazine para tignan siya.
"Wala naman po siguro."
"Food? Pizza? Donut? I don't know kung may stock pa sa bahay. Anyway, magpabili
nalang rin tayo para
sigurado."
Tumango nalang ako. Nang ma-bored ay kinuha ko ang aking cellphone at nag-browse
ulit pampalipas ng
oras. Ni-like ko ang mga tagged sa akin ng mga kapatid ko at nag-share rin ng mga
walang ka-kwenta
kwentang bagay para lang masabing buhay pa ang account ko. Nang mapagod ay
kinumusta ko nalang si
Prescott. Sa mga ganitong pagkakataon kasing wala akong ginagawa at wala pa siya sa
tabi ko ay hindi ko
maiwasang manibago.
Ako:
Busy ka? Bukas pa kami pupunta sa simenteryo. Wala lang. This is just me saying
that I miss you.
He didn't replied. Naka-offline rin naman siya kaya hindi na ako umasa. Pagkatapos
namin sa salon ay umuwi
na rin kami ni Tita Arlene.
Kinagabihan ay nagpunta si Valerie sa bahay. Nagpapasalamat akong tinupad niya ang
usapang pagbisita
dahil pakiramdam ko'y mababaliw na ako dahil sa pagiging bakante. Sa dami ng napag-
usapan namin at paguusapan pa ay napilit ko na siyang doon na rin matulog.
"Nakakapanibago ang ganito! Ang laki ng bahay niyo! Ganito rin ba sa Palawan?"
Masaya niyang tanong
pagkatapos ay mas hinarap ako.
P 51-7
Kinuha ko ang aking unan at niyakap ito bago umiling.
"Mas malaki ang bahay nila doon."
"Talaga?!"
I nodded.
"Nakakainis! Hayaan mo, pangako pupunta na talaga ako kapag may oras ako!"
Ngumiti ako at nagkwento pa ng marami. Iyong mga napagdaanan ko sa probinsiya at
kung ano na ang takbo
ng buhay ko ngayon na malayong malayo sa nakaraan.
"I'm happy for you, Sky..." Emosyonal niyang sambit.
"Thank you, Val. Oo nga pala, sasama ka ba sa amin bukas?"
Umiling siya.
"I have work. Baka sa ibang araw ko nalang dalawin si Tita Arlette. Doon pa rin ba
siya nakalibing?"
Umiling ako. Kahit ako ay wala ring ideya. Ang sabi ni Tita ay inilipat nila ang
mga labi nito at isinama sa
kanilang mga magulang sa iisang mausoleum.
"Hindi ko pa alam pero bukas iti-text ko nalang sa'yo."
Nagpatuloy kami sa pagkukwentuhan na ang topic ay napunta na sa kung saan saan at
nakatulugan nalang.
Gaya ng plano, natuloy at naging maayos ang pagbisita namin kay Mama. Hindi ko
maiwasan ang maging
emosyonal habang nakatapat sa kanyang lapida. Abala ang mga kapatid ko sa
paghahanda ng pagkain
samantalang ako ay nagpaiwan sa ibaba ng dalawang palapag na mausoleum para
kausapin ito.
"Ma..." Nahinto ako ng agad maramdaman ang pagbara ng mga kung ano sa aking
lalamunan.
Imbes na sabihin ang mga gusto kong sabihin ay sa utak ko nalang iyon
ipinagpatuloy.
Kung noon ay punong puno ng galit ang puso ko, ngayon naman ay nababahiran ng
pagka-guilty ang tuwang
nararamdaman ko. Kung sana alam ko lang ang sakit niya at ang dahilan kung bakit
niya nagawa 'yon... I hated
her for years. Sa tagal no'n ay dapat lang na magsisi ako. Totoo ngang walang
naidudulot na maganda ang
galit.
Naalala ko tuloy ang galit ni Eros para sa akin ngayon. Ilang beses man niyang
itanggi iyon ay hindi parin ito
nakaligtas sa mga mata ko. He's still mad even if he already said that it's all
okay. Nananatili pa rin ang galit
niya para sa akin at alam kong 'yon ang totoo...
"Ate, tara na." Excited na tawag ni Cassy sa akin kaya nawala ang mga pinag-iiisip
ko.
Ang pahinga't bakasyon pagbalik sa Manila ay hindi ko nakitaan ng positibong epekto
sa akin. Sabi nila
kapag pagod ka ay dapat lang na magpahinga ka pero sa lagay ko ay mas lalo akong
napapagod kapag

P 51-8
nagpapahinga. Para sa akin ay mas mabuti pang magtrabaho nalang ako para hindi na
ako pagurin ng kakaisip
sa mga bagay-bagay.
Sa pangatlong araw namin sa Manila ay hindi ko na nakayanan ang pag-istambay lang
sa bahay. May kanyakanya namang pinagkakaabalahan ang mga kapatid ko kaya hindi ko
sila maistorbo. Maliban sa masungit na si
Jaycint ay wala na akong maistorbong iba kaya siya nalang rin ang pinagtiyagaan ko.
"Thank you sa paghatid." Sabi ko ng huminto ang kanyang sasakyan para ibaba ako sa
harapan ng Parissiene.
"Do you want me to come with you?"
"Hindi na. Kaya ko na."
"Okay, text me when you're done. Susunduin kita."
Hindi na ako nakipagtalo kay Jace. Kahit na wala akong balak na magpasundo sa kanya
ay tumango nalang
ako. Dumiretso na ako papasok sa loob ng mall. Hindi ko alam kung saan ako pupunta
sa totoo lang. Maliban
kasi sa wala naman akong hilig mag-shopping ay minsan lang rin akong napadpad rito
noon dahil wala naman
akong ipambibili kung sakaling may magustohan ako.
Hinayaan ko nalang ang sarili kong magpatangay sa agos ng mga tao. Nang mapadaan
ako sa isang bookstore
ay nanatili ako doon ng ilang minuto. Sa pagka-bored ay binili ko nalang ang mga
librong nahawakan ko. Ano
pa nga bang magandang pagkaabalahan kung hindi ang pagbabasa 'di ba? Nag-ikot pa
ako. Sinubukan kong
pumasok sa mga boutique pero sa dami no'n ay wala akong binili. Hindi naman sa wala
akong pera kung
hindi dahil napakarami ko pang damit na bago sa bahay.
Tita Arlene loves shopping for us. Dahil sa magandang taste nito sa pananamit ay
wala kaming naging
problema sa lahat ng mga binibili niya. Sinulyapan ko ang aking wrist watch ng
maramdaman ko ang pagkulo
ng aking sikmura.
Sa pagiging abala sa pagtitingin-tingin ay hindi ko na namalayang hapon na pala at
hindi pa ako kumakain ng
tanghalian. Hindi na ako nagdalawang-isip na pumasok sa isang italian restaurant.
"Table for how many ma'am?" Nakangiting bati ng lalaking waiter na sumalubong sa
akin.
"Just one." Pormal kong sagot.
Hindi napatid ang ngiti niya habang iginigiya ako sa isang lamesang malapit sa
babasaging dingding na kita
ang labas ng mall.
"Thank you." Inilapag ko ang mga gamit ko sa aking tabi at pagkatapos ay iginala
ang tingin sa paligid.
This is the place where I want to spend money. Ang tuwa ko habang tinitignan ang
menu ay napawi ng ilakad
ko ang aking tingin sa kabuuan ng restaurant at makita ang mga lamesang okupado ng
mga magkakasintahan.
sa dami ng lamesa ay ako lang ang mag-isa!
Napangiwi ako at inalis nalang ang tingin sa kanila't inabala ang sarili sa menu.
Dapat ba sinama ko nalang si
Jaycint? Pero hindi pwede. Baka pati ako masaktan lang no'n kapag napunta ang
usapan namin kay Eros... I
wish Prescott was here...
P 51-9
Pagkatapos kunin ng waiter ang order ko ay inilabas ko ang isang librong binili ko.
This is my date for tonight. Minsan maganda rin ang ganitong ikaw lang mag-isa para
nakakapagnilay-nilay
ka sa mga bagay pero kapag maraming demonyo sa paligid mong nagpapaalala sa'yong
malungkot ka dahil
wala kang katipan ay nakakainis lang rin.
Sinimulan ko nalang basahin ang librong aking hawak imbes na mag-isip pa.
Nakakatatlong chapter na ako ng
maputol ako dahil sa babaeng mabilis na huminto sa aking gilid.
"Skyrene?!" Bulalas niyang nagpakaba kaagad sa akin!
Awtomatiko akong nag-angat ng tingin at ibinaba ang aking hawak bago tumayo para
pantayan siya.
"Juliana..."
Hindi pa ako nakakaayos ay niyakap na niya ako kaagad.
"Oh my God, you're here!" Ngumiti ako sa kanya ng ilayo niya ako. "Kailan ka pa
nandito?! Hindi ka man
lang nagsabi!" Bakas ang tampo sa kanyang tono.
"Sorry! Hindi ko na kasi naharap tsaka hindi rin naman kami magtatagal. Bago ang
bagong taon ay uuwi rin
kami pabalik sa Palawan."
She nodded and hugs me again. Sa muling pagkalas namin ay binalingan niya ang
lamesa ko.
"You're with someone?" Tanong niyang may naglalarong kapilyuhan sa mga labi.
Mabilis akong umiling.
"No. Mag-isa lang ako."
"Oh great! Can I sit with you while I wait for Jacob?"
"Oo naman. Sige."
Humagikhik siya't inayos ang sarili sa harapan ko. Bumalik na rin ako sa pagkakaupo
ng makaupo na siya.
"Actually, pwede kayang dito nalang rin kami para may kasama ka? Is that okay with
you?"
Ang magiliw na presensiya ni Juliana ay nakatulong kahit paano para hindi ko na
isiping mag-isa lang ako sa
mundo ngayon. Pasimple kong inayos ang mga gamit ko.
"Okay lang naman siguro?" Hindi sigurado kong sagot.
Hindi nawala ang ngiti sa magandang mukha niya.
"Nah, kung iniisip mo ang iisipin ni Jacob kapag nakita ka, huwag mo ng isipin
'yon. Kung ano man ang
nangyari sa inyo ni Eros noon ay labas na kami ng asawa ko. Besides, I'm sure
you're now happy right?"

P 51-10
"O-Oo naman." Payak at nahihiya kong sagot sa kanya.
Kinuha ko ang tubig na nasa lamesa at uminom dahil parang nanunuyo ang lalamunan
ko.
"Good! So who's the lucky guy? Taga Palawan ba?" Bumaba ang mga mata niya sa aking
kamay. "'Yung
boyfriend mo?" She added.
Muntik na akong mabilaukan sa mga tanong ni Juliana kaya imbes na lumagok pa ay
itinigil ko nalang 'yon.
Tama bang dito ako kumain kung pupwede naman sanang sa fast food nalang? I'm pretty
sure na mas mababa
ang tiyansang kumain ang mga ito doon.
Imbes na sumagot ay umiling lang ako. Nakita ko ang agarang pagkunot ng kanyang
noo.
"What do you mean?"
"I don't have a boyfriend. Masaya lang talaga ako kahit na walang lalaki sa buhay
ko ngayon." Buong tapang
kong pagtatapat.
"Oh..." Ang kabiglaan sa mukha ni Juliana ay kabaliktaran naman ng tuwa na
nakapaloob sa kanyang mga
mata.
"I'm still single." Itinaas ko pa ang kamay ko para ipakitang wala iyong suot na
kung ano.
Sandali siyang natigil sa pagsasalita at tila hindi na alam kung ano pa ang dapat
sabihin. Mabuti nalang at
dumating na si Jacob kaya sandaling nahinto ang pag-apuhap niya ng mga tamang
tanong para sa akin ngayon.
Gaya ni Juliana ay masaya rin si Jacob na makita ako. Magiliw niya akong binati na
parang walang nangyari
noon. Nagkwento ang mag-asawa sa kanilang buhay ngayong dalawa na ang kanilang mga
supling.
Hindi na nawala ang saya sa puso ko ng tuluyan ng mabura ang pagka-awkward namin sa
isa't-isa dahil sa
matagal na hindi pagkikita't pag-uusap.
Nagkwento rin ako sa kanila ng mga ilang bagay sa buhay ko. Juliana looks so proud
of me when I told her
that I finished college. I know, mahirap rin iyong paniwalaan pero nagawa ko.
"That's a good news! So you're still living with your siblings?"
I nodded at Jacob. Lumawak ang tuwa niya matapos harapin ang kanyang asawa. Sa
pagiging sweet nila sa
harapan ko gamit palang ang titig sa isa't-isa ay gusto ko ng mainggit.
"Baby, I was thinking about inviting Sky on 30th..." Malambing na sambit ni Juliana
habang kumakain.
"Oh, yeah. Why not," Binalingan ako ni Jacob. "You should come, Sky..."
Hinintay kong magpatuloy si Juliana para ipaliwanag ang imbitasyong sinasabi.
"It's our daughter's birthday... Tanghali pa naman ang umpisa pero kung hindi ka
pwede no'n ay hanggang gabi
naman kaya ayos lang na ma-late. Join us, Sky." Magiliw na anyaya niya sa akin.

P 51-11
Tumango naman si Jacob bilang pag segunda rito.
"Titignan ko..."
"Please?" Ang mga mata niya ngayon ay napuno na ng pagmamakaawa.
Pinagdiin ko ang aking mga labi at nag-aalinlangan silang tinignan. Mukha namang
nakuha ni Juliana ang
gusto kong ipahiwatig pero hindi ko akalaing tumbok na tumbok niya ang gusto kong
itanong at nagawa pang
ibulalas sa asawa.
"Pupunta ba si Eros?" Tanong niya matapos bitiwan ang mga kubyertos at punasan ang
labi.
Nagkibit naman ng balikat si Jacob at uminom bago gawin ang ginawa ng asawa.
"You think he'll come?" Tanong ulit ni Juliana.
Kinuha ni Jacob ang wine sa kanyang harapan at muling nagkibit ng balikat. Umayos
siya ng upo matapos
bitiwan ang hawak bago nagsalita.
"Why don't you ask him personally, baby?" Aniya at bago pa makapagtanong ulit si
Juliana ay agad nang
inginuso ni Jacob ang kung ano't sinong nasa aking likuran.
Hahaha HAHAHAAHA

P 51-12
CHAPTER 49
33.6K 1.7K 855
by CengCrdva

Liar
"Eros!"
Napatuwid na ako ng upo ng marinig ang masiglang paghiyaw ni Juliana sa pangalan ng
bagong dating.
Pakiramdam ko'y mabilis na umikot ang aking tiyan dahil do'n! Tumayo kaagad ang
mag-asawa para batiin ito
pero ako ay nanatili lang sa pagkakaupo. Ibinaling ko ang aking tingin sa labas,
nagbabaka-sakaling
matakasan pa ang mga nangyayari ngayon kahit na alam kong imposible.
Fuck... Sabi ko na nga bang mali ang desisyon ko! Sana nanatili nalang ako sa bahay
kaysa ang ganito!
"Hey." Napapikit ako ng mariin ng marinig ang boses niyang iyon.
Narinig ko ang pagbati ni Jacob sa kanya pabalik pero ang usapan nila ay tinalo ng
malakas na kalampag ng
aking puso!
Pasimple kong kinuha ang mga gamit ko kahit na hindi pa naman kami tapos kumain. I
need to leave! Ayaw
kong baka dito na naman siya sumabog at sa harapan pa mismo ng dalawa ako mapahiya!
Mabilis kong inayos ang mga gamit ko bago pilit na kinalma ang sarili. Naririnig ko
ang pag-uusap nila kaya
dahan-dahan akong tumayo para sana tumakas pero nang marinig ko ang masiglang boses
ni Juliana at ang
agad niyang pag-ibis patungo sa tabi ko ay nahihiya akong napabalik sa pagkakaupo
at nabitiwan ang mga
iniligpit na gamit. Shit!
"Eros, Tamang tama! I want you to meet someone!" Mas mataas ang energy niyang
sambit.
Narinig ko ang mahinang pagtawa ni Jacob pero hindi na ako nakatanggi ng pihitin
ako paharap ni Juliana sa
gawi nito.
Imbes na salubungin ang mga mata niya ay nagbaba ako ng tingin sa kanyang malapad
na katawan... Pababa sa
kanyang bewang... Hanggang sa pinakababa and his shoes looks so nice. Ito lang yata
ang kaya kong tignan sa
kanya ngayon!
"Sky, this is Eros pinsan ng asawa ko. Eros, this is my friend, Skyrene..." Marahan
akong siniko ni Juliana
kaya wala sa sariling umangat ang tingin ko pabalik kay Eros.
I bit my lower lip when I meet his gaze... Ilang beses kong narinig ang mas
malulutong na mura sa aking utak
ng masilayan muli ang mga matang iyon. Alam kong busog na ako pero ang pagkulo ng
tiyan ko dahil sa
pagtitig sa kanya ay para akong hinila ulit sa ilang buwang hindi pagkain.

P 52-1
Eros eyes remained cold. Hindi naman na ako nanibago sa ganito pero hindi gaya noon
ay hindi ko binitiwan
ang pagtitig sa kanya kahit pa nakikita ko si Jacob na panay ang iling sa asawa.
Tumikhim si Juliana ng walang magsalita sa amin.
"Sige na... Handshake naman for formality." Makahulugan niyang sabi.
Siniko rin ni Jacob ang kanyang pinsan pero nanatili lang itong nakikipagtitigan sa
akin. Iyong titig na kung
sino ang bumitiw ay siyang matatalo. I didn't. Kung gusto niyang titigan lang ako
buong gabi ay gano'n rin ang
gagawin ko. Hindi ako bibitiw... Hindi.
Naputol ang aking paghinga ng siya ang unang mag-iwas ng tingin pero imbes na
sundin si Juliana ay may
sinabi lang siya kay Jacob na kung ano. Naging maagap ang paghawak sa akin ng
babaeng nasa aking gilid.
"Well, that isn't a good start but it isn't that bad either," Bulong ni Juliana
pagkatapos ay hinila ako pabalik sa
pagkakaupo.
Sa pagkakataong ito ay sa tabi ko na siya naupo at hindi na sa tabi ng asawa.
"Join us." Si Jacob na bumalik na rin sa upuan.
Umurong ito kaagad para matapat sa asawa bago muling balikan ng tingin ang pinsan
na niyayayang manatili
sa pwesto namin. Hindi na ako naglakas ng loob na titigan ang lalaking nasa aking
gilid. Imbes na hintayin
siya sa sasabihin o gagawin ay kinuha ko nalang ang aking basong may alak at
mabilis na uminom doon.
"No, thanks. I'm with someone." Aniya.
Nalaglag ang puso ko dahil sa narinig. Of course, sino pa bang makakasama niya kung
hindi ang girlfriend
niya 'di ba? Affected ako? Bakit ako magiging affected? Ibinalik ko ang baso sa
aking bibig at uminom ulit.
Fuck, I am... I am affected kahit na ilang beses kong itanggi. Affected pa rin ako
kahit na matagal ng walang
kami.
"You're with Peene?" Jacob asked.
"Yeah."
Nakita ko ang paghahanap nito sa sagot ng pinsan pero ng makitang wala naman ito sa
paligid ay muli siyang
nagsalita.
"Date night?"
"Uh-hmm. She's on her way."
"Hindi mo sinundo?" Nakangisi pa ring tanong ni Juliana.
"No, she's-"
"It's okay. I don't need to know why." Pagpuputol niya.

P 52-2
Parang mas lalong bumibilis ang pagwawala ng puso ko dahil sa mga salitang
lumalabas sa bibig ni Juliana!
I don't know what's with her at bakit parang ang saya saya niya lang ngayon sa
sitwasyon. I get that she's
happy with Jacob but I don't know kung saan niya mas nakukuha ang kasiyahan ngayon!
"She's late. Baka na-traffic pa 'yon sa daan kaya samahan mo nalang muna kami
habang wala pa." Muling
tinapik ni Jacob ang upuan sa kanyang tabing nasa harapan ko.
Hindi siya nagsalita. Hindi rin siya gumalaw.
"Don't be such a bummer, Eros. Join us." Singit muli ni Juliana.
Tuluyan na akong nabingi sa paghuramentadong muli ng puso ko ng maramdaman ang
paggalaw niya't pagupo sa tabi ng kanyang pinsan, paharap sa akin. Ilang beses
akong napalunok ng makita ang napipilitan niyang
mukha. Inubos ko na ang laman ng baso ko.
Nang makaayos ito ay tinawag na ni Juliana ang waiter. Tumanggi man si Eros sa
pagpili ng kung ano sa
menu pero hindi nagpapigil ang dalawa.
Nagpatuloy kami sa pagkain kahit na hindi ko na alam kung paano lunukin ang mga
inilalagay ko sa aking
bibig. Ang inasahan kong decent meal with my date ay napurnada na ng tuluyan dahil
sa kanila! Imbes na
maging komportable ako sa pagkain ng masasarap gaya ng plano ko ay mas naging
aligaga lang ako dahil sa
mga nangyayari ngayon.
Dahil may date siya ay tinanggihan niya ang pagkain at tanging alak nalang ang
pinagkaabalahan. Hinayaan
kong mag-usap ng magpinsan. Nakipag-usap rin ako sa magandang babaeng katabi ko
kahit na ramdam kong
hindi ko na siya dapat pang pagkatiwalaan dahil sa pagkakanulo niya sa akin ngayon.
"We're just talking about Jerah's birthday party, pupunta ka ba?" Maya-maya'y
tanong ni Juliana ng humupa
ang pag-uusap ng dalawa sa mga kung anong bagay.
"Yeah."
"Good! Skyrene is going too! Right, Sky?"
Pinilit kong lunukin ang pagkaing mabagal kong nginunguya.
"I-I don't know..."
"Sky naman. 'Di ba pupunta ka na?" May laman niyang sabi bago harapin si Eros. "Is
Autumn coming?"
"I think so."
Inilipat ko ang tingin kay Jacob ng makita ang pagsulyap ni Eros sa aking gawi. Sa
muling pagbigay ni Juliana
sa akin ng atensiyon ay nakita ko na ang pinal niyang desisyon para sa buhay ko.
"Pupunta ka, okay? Autumn will be so happy to see you-"
"Juls." Matigas na singit ni Eros pero hindi man lang natinag ang huli.

P 52-3
"I'll send you the invitation later. Isa pa, you're coming to see my daughter and
not someone else. 'Di ba?"
Parang may nai-plug si Juliana sa utak ko dahil sa kanyang sinabi kaya tuluyan na
akong napapayag.
"S-Sige..."
"Good!" Sa tuwa ay hindi na niya ako napigilang yakapin. "Asher will be so happy to
see you too!"
Napangiti ako ng marinig ang pangalang 'yon. Parang hanggang ngayon ay hindi pa rin
ako makapaniwalang
ganito pa rin ang magiging pagtanggap nila sa akin sa kabila ng lahat ng mga
nangyari.
Tumango nalang ako. Nakita ko ang pag ngisi ni Juliana ng titigan ang asawa at
sunod ay si Eros na walang
magawa sa desisyon nito.
"Mga anong oras pa ba darating si Peene?"
Sinulyapan ni Eros ang kanyang relo.
"Malapit na 'yon."
"Huwag mo na kayang hintayin?"
"Baby..." Marahang agap ni Jacob dahilan para mahinto sandali si Juliana.
Matamis niyang nginitian ang nagsalita at agad na sinalubong ang kamay nito sa
ibabaw ng lamesa.
"I'm just saying... Malala na ang traffic ngayon at baka maghintay ka pa ng
matagal. Concerned lang naman
ako,"
Hindi man ako nagsasalita ay parang napapaos na ako dahil sa mga pinagsasasabi ni
Juliana. Sa dami ng mga
makahulugan niyang pahayag ay nagbubunyi ang ilang parte ng pagkatao ko kahit na
hindi naman dapat dahil
sa pagiging seryoso ni Eros.
Sinubukan ko ulit siyang titigan. Mukha na siyang napipikon sa sinasabi ni Juliana
pero hindi niya naman ito
mapigilan.
"Sana traffic pa..." Patikhim na sabi ni Juliana at bago pa muling mapuna ni Eros
ay agad na siyang tumayo.
"Baby..." Malambing siyang lumapit kay Jacob at hinila ang kamay nito pagkatapos ay
nagpaalam sandali sa
amin.
"Bathroom lang kami." Tipid niya kaming nginitian kahit na alam kong hindi iyong
totoo.
She's just using it as an alibi para iwan kami ni Eros! Sa pag alis nila ay inisip
kong tatayo na rin ito at lilipat
ng ibang pwesto pero mali ako. Nanatili lang siyang nakaupo sa aking harapan.
Hindi ko na itinuloy ang pagkain. Kinuha ko nalang ang panibagong wine sa aking
baso at mabagal iyong
ininom. Kinuha naman ni Eros ang kanyang telepono para hindi mapunta sa akin ang
atensiyon niya habang
wala ang mag-asawa.

P 52-4
Hindi ko alam kung dapat ko bang ikatuwa ang mga nangyayari o dapat kong pagalitan
si Juliana dahil rito.
Look at him, hindi siya mapakali at makatingin man lang ng hindi bumibitiw sa akin.
Ang pagitan namin ngayon ay ang totoong depinisyon sa pinaka-depinisyon ng salitang
awkward.
Sabi nila, kapag ganito raw ang ex mo ibig sabihin ay may epekto ka pa rin sa
kanya. Kapag hindi ka niya
maharap ng walang galit o ano ay totoong minahal ka niya o mahal pa rin hanggang
ngayon.
Sa nangyayari ngayon, ibig bang sabihin ay may epekto pa rin ako sa kanya maliban
sa galit? Or I'm just one
of those hopeful souls?
"It's okay...." Maingat kong sambit pagkatapos punasan ang aking labi.
Wala sa sariling napalunok ako ng makita ang pagbaling ng kanyang mga mata papunta
sa akin. He didn't say
anything but God! Those eyes... Parang nakatitig iyon hindi lang sa aking mga mata
kung hindi sa kaibuturan
ng aking pagkatao. Iyong mga matang gusto na naman akong hilahin sa nakaraan at
manatili sa huling parte
nito't tanungin kung bakit ko siya nagawang iwan.
Ipinilig ko ang aking ulo para maituwid ang mga dapat sabihin sa kanya.
"I mean, pwede ka ng lumipat sa ibang lamesa kung hindi ka kumportable rito..."
Imbes na sagutin ako ay bumalik lang ang atensiyon niya sa hawak na telepono.
What. The. Hell?
Napailing ako. Hanggang kailan ba siya magiging ganito sa harapan ko? Hanggang
kailan niya ako iiwasan at
hanggang kailan siya magtatanim sa akin ng galit?
Ilang minuto akong nanatiling nakatitig sa kanya at gano'n rin siya sa hawak.
Sinubukan ko na ring tumikhim
pero ni hindi niya ako sinulyapan. He didn't even move. He's forcing himself to be
busy just to avoid me.
Alam ko 'yon kahit na hindi niya sabihin.
"You're a liar, Eros." Bulalas ko dahil wala na akong maisip na salitang magiging
dahilan ng pagpansin niya
sa akin.
Ilang beses akong napalunok ng makita ang agarang paghinto ng mga kamay niya sa
pagtitipa ng kung ano sa
hawak. Napatuwid na ako ng upo ng bumalik muli ang titig niya sa akin.
"What did you say?" Magkasalubong ang kilay niyang tanong.
Mas lalong nagwala ang puso ko ng makita ang pagtago niya sa kanyang telepono
pabalik sa bulsa para
ngayon ay ibigay na ang buo atensiyon sa akin.
Now what Skyrene?!
Buong tapang akong nakipagtitigan sa matalim niyang mga matang sinusubukan akong
muling saktan pero
imbes na umiwas ay wala na akong ginawa kung hindi ang salubungin 'yon.

P 52-5
I am numb. Sa pagkakataong ito ay wala na akong maramdaman kung hindi ang
kagustuhan kong magpatuloy
sa sasabihin imbes na matakot at masaktan nalang palagi. Huminga ako ng malalim
bago bumalik sa matalas
na pagsasalita.
"You lied when you said that you already forgave me..."
Natawa siya ng sarkastiko. Pakiramdam ko'y tumalon palabas ng dibdib ko ang aking
puso ng umayos siya ng
upo at umabante sa lamesa pagkatapos ilagay ang mga kamay sa ibabaw nito't titigan
ako ng mas malapitan.
Mabilis ang naging pag igting ng kanyang panga at mas pagtalim ng kanyang titig.
"Hindi ako kailanman nagsinungaling, Skyrene... You know that." Madiin at dahan-
dahang niyang sambit.
Imbes na panghinaan ng loob ay wala sa sariling napailing ako't natawa ng bahagya
ng bumalandra ang mas
masidhing galit sa kanya ngayon.
I can't believe him! Tama siya, hindi siya gaanong nagsisinungaling kaya ngayon ay
hindi niya rin iyon kayang
itago sa akin. He's not a good liar.
Hindi gan yan magsinungaling, Eros Ziege. No one can do it better than me.
"Ganyan ang mga sinasabi ng taong nagsisinungaling, Mr. Vergara," Walang kurap kong
sagot sa kanya. "At
hindi lang 'yon, we all know that you are still lying to yourself. Pretending it's
all alright when it's not..."
Dumiin ang matalim niyang titig sa akin pero wala iyong naging epekto. Imbes kasi
na matakot ay mas
lumalakas lang ang loob ko habang patuloy siyang pinupuna.
"Do you want to talk about my relationship again?"
Umiling ako.
"No, I want to talk about your lies. Alam mong nagsisinungaling ka. Alam mong
hanggang ngayon ay galit ka
pa rin sa akin dahil sa ginawa ko. Hanggang ngayon ay may epekto pa rin ako sa'yo
kahit na itanggi mo.
You're a liar, Eros."
Maski ang pagrolyo ng bagay sa kanyang lalamunan ay hindi ako nagawang pigilan.
"Good, then that makes us even."
"So it's true? Hanggang ngayon ay galit ka pa rin sa akin? Hanggang ngayon ay may
epekto pa rin ako sa'yo?"
"Don't be so full of yourself, Skyrene."
"I'm not. Nagtatanong lang ako kasi sa pinapakita mo ngayon lumalabas lang ang
totoo."
Nakita ko ang marahas niyang paglunok dahil sa matapang kong pagsagot.
"You're talking nonsense." He commented.
"Talaga, Eros? Nonsense ba talaga na hanggang ngayon ay may galit pa ring natitira
diyan sa puso mo?

P 52-6
Nonsense pa rin ba na nararamdaman mo 'yan sa tuwing nakakaharap mo ako?"
Umalis siya sa pagkakahilig sa lamesa at bumalik sa pagsandal sa kanyang upuan.
"Gano'n ba talaga kasakit 'yung ginawa ko na kahit sinabi ko na 'yung totoong
dahilan ko ay hindi mo pa rin
ako magawang intindihin? Ilang beses ko pa bang kailangang humingi ng tawad para
matanggal 'yang galit sa
dibdib mo, Eros? Do you want me to beg for your forgiveness? Dapat ba gano'n kasi
feeling mo ikaw lang
'yung nasaktan? Ikaw lang 'yung umiyak at nadurog noong gabing 'yon?"
Hindi na siya kumibo.
"Eros... I broke my heart when you asked me to choose. Akala ko maiintindihan mo
ako no'n pero hindi
naman pala. But it doesn't matter now. Gusto ko lang ipaintindi at malaman mo
ngayon na hindi lang ikaw ang
nasaktan. At kung hanggang ngayon ay galit ka pa rin kahit na sinabi ko na ang
dahilan sa desisyon kong alam
kong tama noong mga panahong 'yon, then so be it. Hahayaan kitang magalit pero sana
isipin mong hindi ko
'yon ginusto..."
Nag-iwas siya kaagad ng tingin ng habulin ko na ang aking paghinga dahil sa mga
salitang lumabas sa aking
bibig.
"At kung pakiramdam mo hindi kita pinagkatiwalaan then I'm sorry... Maybe I really
don't know how to trust.
Iyon ang totoo. Hindi siguro ako marunong magtiwala ng sobra. Madaling sabihin 'yon
pero hirap akong
gawin noon pa man. I'm sorry kung hindi ko na nasabi sa'yo lahat ng kung anong
meron sa buhay ko bago ka
dumating dahil noon ay hindi naman na iyon mahalaga sa akin. Ikaw lang ang mahalaga
sa akin noon..."
Kahit na hindi siya nakatingin sa akin at nananatiling nakaigting lang ang panga't
nagpipigil sa kung ano ay
nagpatuloy ako.
"Patawarin mo ako kung hindi ko nabanggit na nagpakamatay ang nanay ko at iniwan
kami sa kabila ng mga
pangako niya dahil ayaw na niya kaming magdusa pa sa sakit niya. Patawarin mo ako
kung hindi ko nasabi
sa'yo kung gaano kagago 'yung tatay ko para ipagpalit kami sa bisyo't saktan noong
mawala si Mama. I'm
sorry for not learning how to trust because of my awful childhood... At patawarin
mo ako kung hindi ako
nagtiwala sa lahat ng plano mo dahil sa pride ko. Pasensiya na kung hindi ako
tumanggap ng tulong dahil
hindi ako sanay sa gano'n. Bata palang ay natuto na akong tumayo ng mag-isa at
buhayin ang mga kapatid ko
kaya sana maintindihan mong ayaw kong maging pabigat sa'yo... Ayaw kong mamroblema
ka sa akin pero
dahil doon ay mas lalo tayong nagulo kaya patawarin mo ako... Sana maisip mong
kahit hirap akong
magtiwala ay totoong minahal kita. Totoong pinili kita. Totoo ang lahat kahit na
napaka-sinungaling kong tao
kasi minahal kita! No, mahal kita... At mahal na mahal pa rin kita!"
Sa naging paglakas ng boses ko gawa ng mga huling salita ay naramdaman ko ang
paglingon ng ilang nasa
tabi namin. Pakiramdam ko'y dumoble ang hingal ko ng mabilis siyang nag-angat ng
tingin pabalik sa akin.
I bit my lower lip when his gaze remained for a second. Tatlo... Lima... Sampu...
Hanggang sa tumagal pa.
Nagpatalo ako. Sa pagkakataong 'yon ay isinuko ko ang lahat at agad na nagbitiw ng
titig sa kanya.
Damang-dama ko ang panginginig ng aking mga tuhod kahit na nakaupo lang ako. Sa
kabila ng panghihina at
kahihiyan o kung ano pa man ay nagawa ko pa ring imisin ang mga gamit ko at
nagmamadaling tumayo para

P 52-7
umalis.
Hindi ko na siya nilingon. Binilisan ko ang mga hakbang ko pero bago ko pa marating
ang pintuan ay bigla
akong napahinto ng maisip ang pagkaing kinain ko.
Napapikit ako ng mariin. Fuck! I can't leave without paying that food! Hindi
kailanman naging rason ang galit
sa pagtakas sa isang restaurant! Hindi ko alam kung anong sasabihin niya bakit ako
babalik pero wala na
akong paki.
Buong lakas akong pumihit pabalik sa direksiyon ng aming lamesa. Humigpit ang kapit
ko sa mga hawak kong
libro ng makita ang lalaking nananatiling nakaupo doon at ngayon ay nakatingin pa
rin sa akin.
Mabilis kong dinukot ang kung anong natirang pera sa aking sling bag at mas mabilis
na naglakad pabalik sa
lamesa. Huminga ako ng malalim bago ilapag ang pera sa kanyang harapan.
"Pakisabi nalang kay Jacob at Juliana na nauna na ako."
I didn't wait for his reply. Hindi na rin naman siya nagsalita kaya nagpasalamat
nalang ako dahil baka kapag
sumagot pa siya ay masaktan na naman ako. I don't want that. I didn't deserve any
of his hate. Hindi na ngayon
at hindi na kailanman!
HHAHAHAHAHAHAHA Hahahsh

P 52-8
CHAPTER 50
42.1K 1.8K 783
by CengCrdva

Stay
Emosyonal kong inikot ng mabagal ang aking hawak... Sa bawat pagkislap nito habang
tinatamaan ng sinag ng
araw ay parang may kung anong humahaplos na mainit sa aking puso. Pumihit ako't
humarap sa swimming
pool. Ang klaro't makinang na kulay nito ay gaya sa diamanteng singsing na hawak
ko. It's clear, pure and
genuine.
Our engagement ring resembles the love that I have for Eros. Malinaw, puro at
totoo. Walang halong
kasinungalingan at kahit na ilang taon na ang lumipas ay alam kong kailanman ay
hindi kukupas.
Malungkot akong napangiti ng maisip ang naging daloy ng pag-uusap namin. Alam kong
kahit paano ay
naibsan naman ang bigat sa aking dibdib dahil sa mga nasabi ko kay Eros pero
hanggang ngayon ay paulit-ulit
ko pa rin iyong naaalala.
Maingat kong ipinasok ng kaunti ang diamanteng singsing sa aking kanang hintuturo
at magaang hinaplos ang
batong nasa pinakagitna nito. Parang hanggang ngayon ay hindi pa rin ako
makapaniwalang dumating sa buhay
ko si Eros pero wala akong nagawa para isalba ang relasyon namin. Minsan parang
gusto ko nalang matawa
sa dami ng napagdaanan kong pagsubok sa buhay. I may not be God's favorite but I'm
still thankful. Patuloy
akong nagpapasalamat at magpapasalamat dahil kahit na ilang buhos pa ng problema
ang dumating sa buhay
ko ay alam kong hindi niya ako pinababayaan.
He's the source of my strength. Kung gaano ako katatag sa buhay ay alam kong dahil
sa kanya. Hindi man ako
relihiyosong tao but I still believe in him. Naniniwala akong hindi siya nagbibigay
ng problema sa isang
indibidwal na hindi nito kayang lagpasan. May mga pagkakataon talagang susubukin
tayo pero sa huli, kapag
may tiwala tayo at tunay na paniniwala na kaya natin ay kakayanin natin ang lahat.
Sabi nga ni Nanay Mila, lahat tayo ay may kanya-kanyang bahaghari. Hindi ko pa man
nakikita ang sa'kin
ngayon pero magtitiwala akong balang araw ay sisilay din iyon. And if that happens,
I'll make sure that my
rainbow will be the brightest rainbow that I'll ever seen. Na sa pagtatapos ng
lahat ng sakit ay mas makulay
na bukas ang darating sa akin.
I'll be positive. I will always be positive from now on... because why not? Wala
namang mawawala kung
maniniwala ako sa magandang guhit ng bukas para sa akin hindi ba?
"Hey," Mabilis kong ibinaba ang hawak ko't nilingon ang nagsalita.
Napangiti ako ng makita si Rigel.
"Are you sure you're not coming with us?" Tanong niya matapos umupo sa harapan ko.
Umiling ako. Ngayong araw ang balik nila sa Palawan dahil may kailangang tapusing
trabaho si Tito Jeoff sa
P 53-1
rancho. Dapat ay bukas pa ang uwi namin pero dahil sa emergency doon ay kinailangan
na nilang bumalik.
Jace and I are staying. Hindi na nga yata niya ako hahayaang mawala sa mata niya
dahil kung nasaan siya ay
gusto niyang naroon din ako.
"Hindi na. Uuwi rin naman kami ni Jace bago ang bagong taon."
Tumango tango siya.
"Alright, mag-iingat kayo rito ate," Sinundan ko siya ng tumayo siya. "Tita wants
to see you."
I nodded and followed him back into the house. Matapos magpaalam sa mga kapatid ko
at sa mag-asawa ay
hindi na ako sumama sa paghatid. Jace is busy today. Ayon sa sekretarya niya ay
puno ang schedule niya
ngayong araw kaya as usual, ako na naman ang maiiwan sa bahay.
Napabuntong-hinga ako matapos madama ang malambot na kama sa aking likuran. I don't
want to go to the
mall. Parang mas gugustohin ko nalang talagang manatili rito kaysa ang may
makasalamuha pang tao galing sa
aking nakaraan.
Natigil ako sa pag-iisip ng maramdaman ang pag-vibrate ng aking cellphone. Tamad ko
iyong kinuha,
nagbabakasakaling si Valerie ang nag-text at sabihing pupuntahan niya ako ngayon
pero imbes na siya ay
nakita ko ang paglitaw ng pangalan ni Juliana sa aking screen.
Juliana A. Delaney:
Sky, are you coming tomorrow? We're all excited to see you! Sinabi ko na kay Asher
na pupunta ka kaya
come and join us, please?
Kumurap-kurap ako't bumaling sa kabilang banda ng aking kama. Oo nga pala, isa pa
ang bagay na 'yon.
Hanggang ngayon kasi ay pinag-iisipan ko pa ring mabuti kung pupunta ba ako o hindi
lalo na pagkatapos
noong mga sinabi ko. I'm sure Eros will not be happy to see me. Kailan nga ba siya
natuwa? Hindi ko na
maalala.
Itatabi ko na sana ang cellphone ko pero natigil ako ng muli siyang mag-chat.
Juliana A. Delaney:
Remember, pupunta ka para sa anak ko at hindi naman para sa ibang tao 'di ba?
Right. Exactly. Kung pupunta man ako ay hindi naman para kay Eros. Bakit nga ba
palagi nalang tungkol kay
Eros? Hindi ba pwedeng kahit minsan ay huwag naman siya ang isipin ko? Kung galit
pa rin siya pagkatapos
ng lahat ng paliwanag ko ay nasa kanya na iyon. Hindi ko na 'yon dapat pang
problemahin. Ang dapat ay
makisaya nalang ako lalo na't makikita ko ulit ang mga naging kaibigan ko.
Imbes na replayan si Juliana ay itinabi ko nalang ang aking cellphone ng may
pumasok pang isang tao sa utak
ko. Kahit na gustohin ko mang pumunta, kailangan ko pa ring sabihin 'yon kay
Jaycint. Ngayon palang na
naiisip ko ang magiging reaction niya ay kinakabahan na ako, ano pa kaya kapag
nagpaalam na ako?
Buong araw akong natengga sa bahay. Gabi na ring umuwi si Jaycint pero sakto lang
iyon para sa hapunan.
Dahil kaming dalawa nalang ang naiwan maliban sa mga kasambahay ay solo namin ang
mga pagkain sa
P 53-2
hapag-kainan.
I asked him about his day, gano'n rin siya sa'kin. Tinanong ko siya tungkol sa
trabaho at sinabi namang ayos
lang iyon. Nagpatuloy ang mga kaswal naming pag-uusap hanggang sa nagkaroon na ako
ng pagkakataong
sabihin ang balak kong pagpapaalam.
"Do you need me tomorrow?"
"Why?" Tanong niya sa gitna ng pag-nguya.
"I have to attend to a friend's party. Kung kailangan mo ako sa umaga, sa gabi
nalang ako pupunta do'n."
Marahan niyang ibinaba ang hawak na mga kubyertos at tinapos ang pagkaing nasa
bibig. Hindi ako nagpakita
ng kahinaan o takot dahil baka hindi niya ako payagan pero kahit naman siguro hindi
siya pumayag ay pupunta
pa rin ako para madalaw ang mag-asawa. I really want to go because of them. Kahit
hindi na ang dahilang
makikita ko ulit si Eros because he is right, hindi naman lahat tungkol sa akin
kaya ngayon ay dapat gano'n rin
ako. Hindi na lahat ay dapat tungkol pa sa kanya.
"Do I know that friend of yours?" Kunot noo niyang tanong.
Kinuha niya ang manok na nasa gitna at naglagay ng panibago sa kanyang plato.
Gano'n rin ang ginawa ko
kahit na kinakabahan ako sa daloy ng mga tanungan niya.
"Since when did you meet a friend of mine, Jace? Of course, hindi mo kilala."
"Right." Walang amor niyang sagot pagkatapos ay muling kumain.
"So? Pwede ba akong umalis?"
Nag-iwas ako ng tingin at agad na kinuha ang tubig ng makita ang pagtitig niya sa
akin.
"What time?"
"I don't know. Maybe six in the evening ako pupunta."
"Until?"
Imbes na tarayan siya dahil sa dami ng mga katanungan niya sa buhay ay nagpa-
kumbaba nalang ako.
"I don't know yet but I'll be back before midnight."
He nodded.
"Is that a yes?"
Pinanuod ko siyang tapusin ang pagkaing nasa bibig pero pagkatapos ng isa ay muli
siyang sumubo at hindi na
ako kinibo.
"Uy?"

P 53-3
Tamad niya akong binalikan bago pagtaasan ng kilay.
"Nando'n ba ang ex mo?" Matalas niyang tanong.
"I don't know... Maybe?" Hindi sigurado kong sagot.
Ayaw ko mang sabihin sa kanya 'yon pero gusto kong alam niya pa rin ang lahat.
"Then no."
Laglag pangang nanlaki ang mga mata ko.
"Seriously Jaycint?!"
"Yes. Seriously Skyrene."
Hinigpitan ko ang kapit sa mga hawak ko, nagbabaka-sakaling doon nalang maibaling
ang gigil at inis sa
kanya.
"Well..." Nilunok ko ang lahat ng inis at pagkatakot sa kanya bago nagpatuloy. "I'm
a grown old woman. I can
decide for my own at hindi ko na kailangan pa ng permiso mo."
Natatawa niyang tinapos ang pagkain bago lunurin iyon gamit ang tubig na ininom.
"Then why are you asking for my permission when you know you'll not going to obey
me anyway?" Naiiling
niyang sagot.
Inis ko siyang inirapan.
"Because...." Ano nga ba? Nainis ako ng makita ang mapang-asar niyang ngisi.
"I hate you."
Lumakas ang tawa niya. Aba't nang iinis pa ng sobra ang damuho!
"I don't care." Inubos niya ang tubig sa kanyang baso bago tapusin ang pagkaing
nasa pinggan.
Tinapos ko na rin ang huling subo ng pagkaing nginunguya ko. Natapos kaming hindi
na nag-usap pa. Buo na
ang loob kong pumunta sa party kahit na hindi ako pinayagan ni Jace. I mean, totoo
ang sinabi ko at iyon ang
gagawin ko. May sarili akong desisyon at gagawin ko kung ano ang gusto ko. Isa pa,
ano naman kung nando'n
ang ex ko? At ano naman kung kasama pa niya ang ex niya?
Nauna akong umakyat sa kanya sa itaas kahit na naririnig ko ang mga hakbang niyang
sinusundan ako. Sa
pagpihit ko patungo sa daan ng aking kwarto ay natigil ako ng muli siyang
magsalita.
"Kung naroon ang ex mo, ako ang maghahatid sa'yo."
Agad na lumabas ang ngiti sa labi ko at madaling pumihit para harapin siya pero
naglalakad na siya palayo
habang nakapamulsa.

P 53-4
"You sure?" Nilakasan ko ang boses ko.
Damang-dama ko ang pagbubunyi ng puso ko dahil sa sinabi ni Jaycint. Walang kaso sa
akin kung ihahatid
niya ako, mas mabuti pa nga 'yon para hindi na ako makapang-istorbo pa ng iba.
Tamad siyang pumihit para harapin ako. Nang makita niya ang sobrang katuwaan sa
akin ay nalukot ang
mukha niya at tinitigan ako ng mas matalim.
"At ako rin ang susundo." Pinal niyang sabi na tinanguan ko lang imbes na
kwestiyunin pa.
Hindi ko na napigilan ang matawa ng umirap siya sabay iling dahil sa pagka-excited
ko sa kanyang sinabi.
I texted Valerie about my decision. Gano'n rin si Juliana na sobrang natuwa kaya
mas lalo akong naging
excited. Mabuti nalang rin at may mga dala akong pormal na damit para sa gano'ng
klaseng okasyon kaya
wala na akong po-problemahin pa.
Kinabukasan ay nagpasama nalang ako kay Jace sa mall para bumili ng pang regalo sa
anak ni Juliana at
Jacob. Pagkatapos kong makabili ay isinama naman ako ni Jaycint sa kanyang opisina
pero sandali lang iyon.
Dahil ito ang unang beses kong makapunta doon ay hindi ko naiwasan ang mga papuri
ng mga empleyado.
Ang iba pa nga ay inakalang girlfriend ako nito pero hinayaan ko nalang. Si Jace
rin ang naghatid sa akin
pauwi sa bahay.
Prescott:
I'm going back to Spain tomorrow. I wish I can see you before I leave.
Naupo ako sandali sa harapan ng aking vanity mirror para ma-replayan siya.
Katatapos ko lang mag-make up
at ngayon at nagbibihis na rin para sa pupuntahan.
Ako:
Hindi ko pa alam kung anong oras kami makakauwi ni Jace bukas. I'm sorry Pres pero
mukhang hindi aabot.
Prescott:
It's okay. Pag uwi ko nalang. Te echo de menos.
Ako:
I miss you too, Pres. Mag-iingat ka.
Ibinaba ko na muna ang cellphone ko para tapusin ang ginagawa. Nang mai-zipper ko
na ang nasa aking
likuran ay sakto naman ang pagkatok ng kasambahay para sabihing naghihintay na si
Jaycint sa akin. Hindi na
ako nagtagal. Pagkatapos pasadahan ang sariling repleksiyon na nakasuot ng
pinaghalong puti at itim na kulay
ng tube na jumpsuit ay umalis na rin ako.
Inayos ko ng kaunti ang harapan nito ng makita ang agarang pagtaas ng kilay ni
Jaycint ng makita ang suot ko.
There he goes again!

P 53-5
"I'm not a teen, Jace. Hindi mo ako kailangan pang pagsabihan sa mga damit na
sinusuot ko." Mataray kong
sabi.
Ipinilig niya ang kanyang ulo sa kabilang banda at pagkatapos ay pinameywangan ako.
"Ano? Let's go." Nilagpasan ko siya pero bago pa ako makaabot sa pinto ay nahinto
na ako ulit dahil alam
kong hindi niya ako sinusundan.
Damn, it! Palagi nalang ganito ang lalaking ito noon pa man!
"Jaycint!" Inis kong palatak. "Late na ako, please? Okay na 'to. Ayaw ko ng
magbihis pa!"
Pakiramdam ko'y nasaid ang pasensiya ko ng makita ang pagpasada niyang muli sa
aking kabuuan at ang
muling pagtaas ng isang kilay. Inis kong inangat at ibinagsak ang paa ko sa sahig
pagkatapos ay nakipagtitigan
sa kanya. Nakakainis!
"Kung ayaw mo, magta-taxi nalang ako!"
Tinanggal niya ang kamay sa kanyang bewang at sa pangalawang pagkakataon ay muli
akong nirolyohan ng
mga mata. Dahil sa laki ng mga hakbang niya ay madali niya akong napantayan.
"Bad trip ka." Inis niyang bulong bago ako lagpasan.
Gusto ko pa sana siyang sagutin pero baka tuluyan na siyang mainis sa akin at hindi
na talaga ako ihatid kaya
sumunod nalang ako.
Hanggang sa biyahe tuloy namin ay nanatili siyang tahimik. Sa bawat buntong hinga
niya ay gano'n rin ang
pagtaas ko sa aking damit para hindi na magpakita pa ang mga pilit na nagpapasikat
doon. Kahit hanggang sa
harapan niya nalang ngayon!
Dahil medyo traffic ay nakarating kami sa bahay ng mga Delaney nang mag-aalas
siyete na ng gabi.
Nagpaalam lang ako kay Jace at siya naman ay pinaalalahanan nalang akong mag-text
kapag magpapasundo
na ako. Our war ended there.
Pagbaba ko ng sasakyan ay agad akong sinalubong ng isang babae para igiya sa
kasiyahan. Hindi ko
mapigilan ang kabang mabilis na lumakad sa aking puso. I miss this house. Ang
malaki't marangyang bahay ng
mag-asawa na noon ay ilang beses ko na ring napuntahan dahil kay Eros.
Huminga ako ng malalim ng lumabas kami sa may poolside kung saan mabilis akong
nakita ni Juliana.
Lumawak ang ngiti ko at natalo ang lahat ng kaba ng yakapin niya ako't batiin.
"I'm so happy to see you, Sky! Oh my God you look so beautiful!"
Naramdaman ko kaagad ang pag-iinit ng magkabila kong pisngi dahil sa pagpuri niya.
"Sorry medyo na late ako." Paumanhin kong inilayo ang topic doon.
"It's okay! Tamang tama lang ang pagdating mo. Kadarating lang rin ni Asher,"
Sinundan ko ang paglingon
niya sa isang banda pero wala ito doon. "Nasa paligid lang 'yon mamaya na natin
hanapin! Let's go to our

P 53-6
table." Ngumiti ako at tumango bago nagpatianod sa kanya.
Gustohin ko mang magtanong tungkol sa lalaking bumabagabag na naman sa akin pero
hindi na ako
nakapagsalita. Mabuti nalang at natalo ng musika ang kabang nararamdaman ko ngayon
dahil kung hindi ay
baka umatras nalang ako.
Iginiya ako ni Juliana sa gawi ng kapatid ni Jacob. Nakita ko kaagad ang tuwang
bumalandra sa mukha ni
Trystan na siyang unang nakakita sa akin at una ring tumayo upang batiin ako.
"It's good to see you!" Masaya niyang bati at niyakap rin ako. I greeted her wife
too, Jasmine.
Nakipag-kwentuhan ako sa kanila ng kaunti pero hindi naman nagtagal 'yon dahil sa
paghila sa akin ni Juliana
sa isang gawi kung nasaan naman ang mga lalaking kaibigan ni Eros.
Bumilis ang tibok ng puso ko lalo pa't halos sabay sabay ang pagtayo nila Ivan para
lang mabati ako.
"Wow! It's nice to see you again, Skyrene!" Masayang bulong ni Sergio.
"Good to see you too, Serge."
Lahat sila ay binati ko maging si Jacob na malaki ang pasasalamat na pumunta ako.
Ibinigay ko kay Juliana
ang regalo ko para kay Jerah ng makaupo na kami.
Katabi ko si Ivan at kaharap naman ang mag-asawa. Hindi natapos ang pagpuri nila sa
akin na hindi ko na
alam kung totoo ba o purong pambobola lang. Gayunpaman, pilit kong nilunod ang
topic at nagbukas ng
panibago.
Nakisali ako sa ilang usapan nila at sinagot ang mga katanungan nila sa ilang bagay
na madali lang namang
sagutin kaya wala akong naging problema.
Iniwasan kong mag-isip. Nakisaya nalang rin ako gaya ng totoong dahilan ng pagpunta
ko rito. Iniwasan kong
magtanong. Iniwasan ko ang lahat. Mabuti nalang at wala rin silang nababanggit
tungkol sa lalaking 'yon.
Maybe he's with his girlfriend. Sinubukan kong iikot ang aking paningin sa kabuuan
ng lugar pero ng hindi ko
pa rin makita ni anino niya ay ipinagpatuloy ko nalang ang pagkain at pakiki-
salamuha sa kanila.
Masaya ang party gaya ng inasahan ko. Si Ivan ang pinaka-nakausap ko sa lahat dahil
siya ang katabi ko.
Pagkatapos kong kumain ay nakiinom na rin ako sa kanila pero nilimitahan ko lang
ang sarili ko. Ayaw kong
mas magalit pa sa akin si Jace kung sakaling uuwi ako ng lasing at wala na sa
wisyo. Marami na kasi akong
utang na loob sa kanya ngayon at hindi ko na alam ang gagawin kapag sumabog siya sa
akin. Kahit naman
ginagawa ko ang gusto ko at pinagbibigyan niya ako madalas ay gusto ko pa ring
respetuhin ang mga
kagustuhan niya para sa akin dahil alam kong ginagawa niya lang naman ang lahat
para sa ikabubuti ko.
"Where's Asher? Kanina pa wala?" Kunot noong tanong ni Jacob na siyang nagpatigil
sa akin sa paglagok sa
hawak na basong may lamang wine.
Humagikhik si Juliana bago nagkibit ng balikat.
"Hayaan mo na 'yon. Baka kasama si-"

P 53-7
"Ayan na pala e!" Masayang hiyaw ni Lance na agad tumayo ng matanaw ang lalaking
parating.
Pinigilan kong kumawala ang lahat ng tuwa ko ng makita ang matikas na pangangatawan
at walang kupas na
ka-gwapuhan ni Asher na tuwid ang lakad patumbok sa aming pwesto.
Nahihiya akong ngumiti ng tumigil sa akin ang tingin niya. Nagsitayuan na sila kaya
napatayo na rin ako.
Lance is the first one to greet him.
"Akala ko umuwi ka na, e!" Natatawang sabi nitong inilingan niya kaagad bago
lumipat kay Ivan.
"Nah, hinatid ko lang ang asawa ko."
Nalaglag ang panga ko sa narinig pero hindi ko na iyon ipinahalata lalo na ng
matapat siya sa akin.
"Skyrene..." Madiin ngunit masaya niyang sambit.
"It's good to see you, Asher." Pormal kong sabi sabay tanggap ng yakap niya.
"Same here. Akala ko bali-balita lang na pupunta ka, totoo pala."
Natatawa akong lumayo sa kanya bago tumango. Ang mga lalaki ay umalis muna sa
lamesa para makihalubilo
sa mga ilang nasa party. Maging sila Juliana ay nagpaalam na muna. Sabay kaming
bumalik ni Asher sa
pagkakaupo.
"Yeah, bisita lang ako rito."
"I see... How are you? Wala na akong balita sa'yo simula no'ng..." He paused.
Pinagdiin ko ang aking mga labi bago marahang tumango.
"It's okay. Ayos lang naman ako."
"Are you married?"
Mabilis akong umiling.
"No. Are you?" Natatawa kong tanong pabalik.
Kinuha ni Asher ang bote ng beer na kalalapag lamang ng waiter. Uminom muna siya
bago ako sagutin
kasabay ng pagtaas niya sa kanyang kamay na mayroong singsing.
"Yep, and I'll become a father soon."
His eyes lights up because of too much happiness. Dahil do'n ay nahawa ako.
"Wow! That's a great news, Asher! Congrats!" Mas masaya kong sabi.
Tumango tango siya at nagpasalamat.
"Akala ko nga ako na ang mahuhuli, e. Hindi pala." Makahulugan niyang pahayag.
P 53-8
Wala sa sariling inangat ko ang aking baso at walang sabing nilagok ang lahat ng
laman no'n. Narinig ko ang
pagtawa niya ng ibaba ko ang basong simot na ang laman.
"Nagkausap na ba kayo?" Ngayo'y seryoso na niyang tanong.
Marahan akong tumango. Gusto ko pa sanang magkwento pero hindi ko na nagawa ng
umangat ang tingin niya
sa isang gawi. Tuliro naman akong napatingin doon at bago pa ako makaiwas ay
nagdikit na kaagad ang mga
mata namin ni Autumn.
Nakita ko ang agarang pagliwanag ng kanyang mukha na tila isang bumbilyang mabilis
na umilaw sa gitna ng
kadiliman. Tinulungan ako ni Asher na makaahon sa aking kinauupuan.
Pakiramdam ko'y nalagot ang paghinga ko ng lumagpas ang mga mata ko sa likod ng
babaeng ngayon ay
masaya akong sinasalubong. Nakita ko ang lalaking seryoso lang at nakapamulsa
habang tamad na nakasunod
rito.
"Skyrene!" Masaya niyang bati dahilan para maputol ang titig ko sa kanyang kapatid.
"Autumn." Niyakap ko siya pabalik.
"Wow! I'm so glad you came! Gustong gusto talaga kitang makita! Gosh, I'm sorry
we're late!" Hinigpitan
niya ang yakap sa akin na parang ilang taong nangulila sa akin.
Damn, I miss this. Nakaka-miss pala ang ganito. Parang kailan lang ay pinapayuhan
niya akong magkaroon
kaagad kami ng anak para may nilalaro siya pero ngayon... Lumakas ang kaba ko ng
maglayo na kami at binati
niya naman ang lalaking nasa tabi ko.
Mabagal na naglakad si Eros sa aming pwesto. Nang matapos ang usapan ni Asher at
Autumn ay ang dalawa
naman ang nagbatian. Nagpalipat-lipat ang tingin ni Autumn sa aming dalawa ngunit
hindi naman nagsalita.
Hindi na rin niya kami inusisa dahil sa hindi namin pagkikibuan ng kanyang kapatid.
Naupo na ako ng maupo si Autumn, gano'n rin ang dalawang kasama namin. Hindi pa man
nag-iinit ang pang
upo ni Eros ay kumuha na kaagad siya ng isang beer sa lamesa bago tunggain at
ubusin ang laman nito.
Tumikhim si Autumn kaya naputol ang pagtingin ko sa lalaki ngunit sa gilid ng aking
mga mata ay muli siyang
kumuha ng panibago. Asher, on the other hand is taking his time drinking his first
beer.
"I heard that you're now living in Palawan! Is that true?"
Si Eros ba ang source niyan? Sinubukan kong sulyapan ang lalaki pero ang buo nitong
atensiyon ay nakay
Asher lang at sa hawak na alak. Ibinalik ko nalang ang tingin kay Autumn.
"Yeah. Ilang taon na rin. Doon na ako nagpatuloy..." Sa buhay. Sa lahat...
Tumango-tango si Autumn. Kumuha na rin siya ng inumin at sinabayan akong uminom.
Halos isang oras
kaming nag kwentuhan sa mga bagay bagay. Nang magpaalam ang dalawang lalaki sa tabi
namin ay doon ko
lang natanong sa sarili ko kung bakit wala yata ang girlfriend niya.
"That was awkward..." Mahinang bulong ni Autumn ng mawala ang dalawa. Sa tono niya
ay para siyang
P 53-9
nabunutan ng tinik sa dibdib dahil sa pagkawala ng mga ito.
Tipid ko nalang siyang nginitian.
"It's okay. Wala namang dahilan para maging magkaibigan ulit kami kaya ayos lang
ang ganito." Hindi
nakatakas sa tenga ko ang lungkot sa aking boses.
Sinong niloloko kong okay lang? Oh God, I'm crazy!
Maagap na hinuli ni Autumn ang aking kamay at marahan iyong pinisil.
"Bakit naman hindi? Kung masaya naman kayo sa kung anong meron kayo ngayon ay dapat
wala ng space
para sa galit o ano pa man. Not unless you're still in love with each other... I
mean, that is awkward... Good
kind of awkwardness."
Nag-iwas ako ng tingin sa kanya. Imbes na sagutin 'yon ay iniliko ko nalang ang
usapan sa ibang bagay. Magaalas onse na ng matapos kaming mag-usap at iwan niya ako
sa aming table. Umalis na rin ako't nakipagkwentuhan sa mga babaeng bumati sa akin.
Some of them asked me the most awkward question, ang mga
tanong na tungkol sa relasyon namin ni Eros. Ang iba ay alam na may iba itong
girlfriend pero mas marami
ang nag-assume na hanggang ngayon ay kami pa rin at kasal na nga.
Hindi ko na namalayan ang oras dahil sa pagbalik ni Juliana sa tabi ko. Ang mga
lalaki ay nasa iisang gawi
nalang at hindi na natapos sa inuman. Inusisa ako ni Juliana kung ano ang nangyari
sa huling tagpo namin ni
Eros sa restaurant kaya sinabi ko naman sa kanya ang lahat ng nangyari.
"I'm sorry..."
Umiling ako kaagad.
"Okay lang 'yon. I should thank you Juliana kasi dahil sa ginawa mo ay nasabi ko na
rin kay Eros ang mga
gusto kong sabihin kahit na alam kong hindi na niya kailangan ang mga 'yon."
"No, Sky... Everyone need answers. Lalo na sa mga tanong na hindi kayang sagutin ng
pag-iisip lang kung
saan naging mali ang lahat. And I think na tama lang 'yung ginawa mo... I'm so
proud of you for being that
brave. Hanggang ngayon ay matatag ka pa rin gaya sa show."
Tipid akong napangiti ng maalala ang TV show. Nagpatuloy kami sa masayang pag-uusap
hanggang sa
mahinto kami dahil sa pamamaalam ni Asher. Totoo ngang pamilyadong tao na siya
ngayon. Kinumpirma na
rin iyon ni Juliana pero parang hindi pa rin ako makapaniwalang nauna pa si Asher
kaysa sa pinsan nitong
sumali pa sa show para sa pagmamahal.
Narinig ko ang pagmumura ng aking utak ng lumatay sa akin ang pagka-guilty. Ayaw
kong isiping kasalanan
ko kung bakit naudlot ang mga pangarap ni Eros pero ako lang ang tanging dahilan
no'n.
"This is not good..." Maya maya'y bulong ni Juliana kaya nawala ang atensiyon ko sa
kung anong
bumabagabag sa akin.
"Bakit?"

P 53-10
Inginuso niya ang gawi nila Jacob. Si Sergio at Lance ay lasing na't natutulog sa
upuan habang si Ivan naman
ay hindi na mapigil sa pagsasalita ng kung ano-ano. Lahat sila ay lasing na kahit
si Jacob.
"Do you want to help me check on them?"
I nodded.
"Pero bathroom lang muna ako. Susunod ako."
Ngumiti siya't tumango.
"Alam mo naman kung saan 'di ba?" Nakangiti niyang sabi na tinanguan ko lang.
Of course, I've been here countless of times. Bawat sulok nga yata ay alam ko na.
Bawat kwarto...
Madali kong ipinilig ang ulo ko't tinungo nalang ang pakay. Hanggang ngayon ay wala
pa ring pinagbago ang
malaking bahay ng mag-asawa maliban sa mga gamit at dekorasyong pampaskong naka-
display pa rin. Ang
mga taong dumalo ay nagsisi-alisan na. Maging ang mag-asawang Lewis ay nauna na
ring umuwi.
Pagkatapos mag CR at mag-ayos ay tamad kong sinulyapan ang aking relo. It's almost
twelve pero wala
namang text si Jaycint. Siguro nakatulog nalang 'yon kakahintay sa akin?
Muli kong ibinalik ang hawak ko sa aking sling bag at pagkatapos ay inayos ang
sarili sa harapan ng salamin.
Nang makuntento ay lumabas na rin ako.
Naramdaman ko ang pagkauhaw kaya imbes na balikan si Juliana ay minabuti kong
uminom muna. May mga
nakasalubong akong bisita na gaya kanina ay nginingitian ko lang. Binilisan ko ang
aking mga hakbang para
makainom na pero kusang huminto ang mga paa ko sa pagpasok ko palang doon.
Napahigpit ang kapit ko sa aking bag ng makita ang lalaking nakaharap sa lababo at
tila pilit na inaayos ang
sarili dahil sa matinding kalasingan. Kahit na nakatalikod ay alam na alam ko kung
sino 'yon...
Nagbaba ako kaagad ng tingin ng makita ang paggalaw niya. Imbes na intindihin siya
ay nagmamadali akong
pumunta sa isang gawi para kumuha ng baso bago dumiretso sa refrigerator at kumuha
ng isang bottled water
doon.
Alam kong nagmamadali na ako pero pakiramdam ko'y napaka-bagal ko pa ring kumilos!
Damn it! Ibinalik ko
sa pagsara ang pinto at dumiretso sa counter para salinan ang baso.
Mabilis ang naging pagkalabog ng puso ko mg maramdaman ang pagpihit ni Eros paharap
sa akin. Sa gilid ng
aking mga mata ay kitang kita siyang nakatitig lang sa gawi ko. Like he's
memorizing every part of me! Shit!
Pumikit ako ng mariin at tumuwid ng tayo. Sinubukan ko siyang sulyapan at
komprontahin pero ng balingan ko
ito ay nakapikit na siya't nakatingala habang nakakapit ang mga kamay sa counter.
Pakiramdam ko'y mas lalo akong nauhaw ng matitigan ang gwapo't mamula-mulang
mukhang iyon... He is
drunk. Hindi ko alam kung paano dahil hindi ko naman siya na-monitor pero sa
hitsura niya ngayon ay
sigurado akong naparami ng sobra ang alak ngayon sa kanyang sistema.

P 53-11
Sa nanunuyo kong lalamunan ay nagawa paring lumabas ng mga salita sa labi ko.
"A-Are you okay?"
Nakita ko ang pag-igting ng kanyang panga ngunit nanatili lang na nakapikit. Bumaba
ang mga mata ko
patungo sa kanyang kamay na humigpit sa counter. Muli ay nilunod ko ang kabang
nararamdaman ko gamit
ang pag-inom ng tubig.
Fuck! What was I thinking! Bakit pa kasi ako uminom-inom rito!
Nang subukan niyang gumalaw ay ibinaba ko na ang hawak kong baso lalo na ng
makitang hindi na niya maibalanse ang kanyang sarili.
"Y-You're drunk." Komento ko.
Muli ay napalunok ako ng makita ang paggalaw niya't pagdiin sa kanyang mga mata
bago ang tamad nitong
pagdilat at pagkurap-kurap para matitigan ako.
Naramdaman ko kaagad ang panlalamig ng buo kong pagkatao ng matitigan ang mga
matang iyon.
Umiling si Eros at sinubukan ulit gumalaw pero gaya ng mga una ay hindi na niya
kaya ang sarili niya.
"Fuck..." He cursed.
Ayaw ko man siyang daluhan at tulungan pero parang may sariling pag-iisip ang mga
paa't kamay ko para
kusang bitiwan ang hawak na baso at maagap siyang daluhan. Hindi na ako
nagdalawang-isip na alalayan
siya. Nilabanan ko ang kuryenteng dumaloy sa aking katawan ng tuluyan kong
mahawakan ang kanyang
matigas na braso.
"I-I'm okay. You don't need to help me."
Imbes na sundin siya ay mas inayos ko lang pagkakahawak sa kanya.
"I don't want to help you but I need to, Eros. Hindi ka na makatayo ng maayos."
Matabang kong sambit kahit
na ang totoo ay nag-uumapaw ang pag-aalala ko sa kanya ngayon.
Nalaglag ang panga ko ng marahan niyang hawiin ang kamay ko at bahagyang lumayo.
Pinanuod ko siyang
huminga ng malalalim, tila kinakalma ang sarili sa nararamdamang kuryenteng
dumadaloy sa paglalapit
naming dalawa.
"Eros-"
"I'm okay, Sky... You don't need to. Kaya ko."
Mas lalong lumakas ang paghuramentado ng puso ko ng marinig ang mahinahong
pagsasalita niya't pagsambit
sa aking palayaw. Wala man iyong malalim na kahulugan sa kanya pero para sa akin ay
napakarami...
I heard him curse again at pagkatapos ay isinuklay ang mga daliri sa kanyang buhok.
Muli siyang tumingala at
pilit na inaayos ang sarili.

P 53-12
No. He's too drunk to even move again. Sa hitsura niya ngayon ay hindi na niya
dapat pagkatiwalaan ang
sarili niya dahil kahit na sabihin niyang kaya pa niya ay hindi na. Inilagay niya
ang isang kamay sa kanyang
mukha at diniinan ang mga mata gamit ang daliri.
He cursed again. Iyon na ang naging hudyat ko para hindi na magpapigil sa kanya.
Muli ay lumapit ako't
hinawakan siya.
I know that it's not a good idea to touch him again dahil lumalakas at bumibilis pa
lalo ang pagwawala ng
aking puso pero hinayaan ko iyon. Buong tapang kong kinuha ang kamay ni Eros at
inilagay sa aking balikat.
"Just let me help you, Eros. This is just me being kind and not being your
concerned ex girlfriend."
Fuck... My mind cursed.
Pakiramdam ko'y nalasing na rin ako ng bumukas ulit ang mga mata niya para tignan
ako. Nag-iwas ako ng
tingin at muling inayos ang kanyang kamay sa akin. Hindi na siya nagsalita.
Nakahinga ako ng maluwag ng hindi ko na marinig ang reklamo niya. Inilagay ko ang
kamay ko sa kanyang
bewang... Fucking hell! I'm holding him! Just what the fucking flying fuck!
"Saan tayo?" Tanong kong walang ideya kung saan siya dadalhin ngayon.
Parang gusto ko tuloy mapamura ng maisip na dapat ay tinawag ko muna si Juliana
bago siyang tinulungan.
"I'm going home. I want to go home."
"Then where's your driver?"
Umiling siya.
"I'm going home. I want to go home." Pag-uulit niya lang habang nakapikit na ulit
ang mga mata.
Damn, this is the alcohol talking and not him. Gusto ko siyang pagalitan pero wala
na ring sense dahil hindi
niya naman ako maiintindihan.
Ano ba kasing nakain mo at nagpakalasing ka, ha? Nag-away ba kayo ni Peene kaya ka
naglalasing
ngayon? Para sabihin sa'yo, hindi alak ang solusyon diyan. Hindi kailanman. Kung
nag-away kayo ay
pag-usapan niyo pero putang ina naman! Bakit kailangan ko pang problemahin ang
paglalasing mo't
pag-aaway niyo kung totoo man?
"Nasaan nga ang driver mo?" Ulit ko.
Inalalayan ko siyang maglakad palabas ng kusina. He didn't respond. Binilisan ko
ang lakad ko hanggang sa
marating namin ang sala. Sa bilis ng paglalakad ko ay para akong nahawa sa
kalasingan! Kainis!
Pabagsak kaming naupo sa mahabang couch. Mabilis kong tinanggal ang kamay niya sa
balikat ko. Siya
naman ay agad na inayos ang sarili pasandal sa couch at agad na inihilig ang ulo
doon. Ako naman ang
napapikit ng mariin ng makita siyang pagod na pagod na at hinihila na ng antok.

P 53-13
"Eros..." Sinubukan kong yugyugin ang kanyang balikat pero bigo ako.
Napabuntong-hinga ako ng hindi na siya sumagot kahit na nakailang yugyog at tawag
na ako.
Tinignan ko ang daan palabas, wala ng tao doon. Sigurado akong tapos na ang party.
Tumayo ako para hanapin si Juliana pero imbes na puntahan ito sa labas ay nakita ko
nalang ang sarili kong
kinakapkapan si Eros. I need to call his driver para makauwi na siya! Ayaw ko mang
maging pakialamera
pero bahala na!
Kahit nanginginig ang mga kamay ko habang ikinakapa ang kamay sa kanyang pantalon
ay hindi ako huminto.
Muli akong napamura ng tuluyan ko iyong makuha pero bago pa ako makapag-dial ay
parang may kung anong
pumiga sa puso ko ng matitigang muli ang payapang mukha ni Eros na tuluyan ng
nagpatalo sa kalasingan.
Dahan-dahan akong napabalik sa pagkakaupo sa kanyang tabi.
Are you okay? Ayos ka lang ba? Anong problema mo, Eros Ziege? Hindi man ako ang
gusto mong makita
ngayon at wala man akong karapatang malaman pero sabihin mo lang... Kahit ano,
papakinggan ko...
Ang kabang nararamdaman ko ay nahaluan ng lungkot ng tumagal ang titig ko sa
kanyang mukha... Ang
mamula-mula niyang pisngi ay natalo ng kapulahan ng kanyang labi... Ang labing noon
ay...
Minabuti kong tanggalin ang titig kay Eros ng mabahiran ng lungkot ang nararamdaman
kong kaba. Sinubukan
ko nalang kalikutin ang kanyang cellphone para tawagan ang driver niya.
My heart pounded so hard when I unlocked his phone. Gaya noon ay wala pa rin itong
passcode. Mabilis
kong pinuntahan ang kanyang contact list at nag-type ng letter D pero bigo ako kaya
labag man sa loob kong
gisingin siya ay ginawa ko nalang.
"Eros, anong number ng driver mo? Anong pangalan rito? Tatawagan ko..."
Pagod siyang dumilat sa pang-ilang yugyog ko.
"I'm driving..." Sinubukan niyang umahon sa kinauupuan pero dahil sa nararamdaman
ay hindi niya magawa.
Parang may lumiwanag sa paligid ng matanaw ko si Juliana na nag-aalalang lumapit sa
amin. Itinabi ko muna
ang hawak ko para harapin siya.
"He's drunk. Hindi na siya pwedeng mag-drive, Julia. Alam mo ba ang number ng
driver niya?"
"Oh, God..." Nasapo niya kaagad ang kanyang noo. "He still doesn't have one, Sky.
Si Autumn ay umalis na
rin kanina pa. Gano'n rin si Asher at ang lahat ng mga lalaki naman maging ang
asawa ko ay lasing na rin."
"Then dito nalang siya matutulog?"
"No... I'm going home." Nataranta kami ni Juliana ng buong lakas na tumayo si Eros
at pilit na inayos ang
sarili.
Nilagpasan ako ni Juliana para harapin ang nagpupumilit na lalaki.

P 53-14
"Eros, dito ka nalang matulog-"
"Juls..." Nakagat ko ang aking pang-ibabang labi ng makita ang pag-ngiti niya at
mabilis na pagyakap rito.
"Thank you for today..." Tinapos niya ang yakap bago magpatuloy. "I need to go
home. I don't want to stay
here. Kaya ko. I'm driving."
"No, Eros. You can't drive at wala na ring pwedeng maghatid pa sa'yo at-"
He chuckled to stop Juliana from talking. Tinapik-tapik niya ang ulo nito na parang
bata lang ang kaharap.
"Kaya ko. I'm driving and I'm going home now..." Sinubukan na niyang maglakad kahit
na hindi na tuwid ang
direksiyon niya.
Bigo kaming nagkatinginan ni Juliana dahil kahit na yata itali namin siya ngayon ay
magpupumilit pa rin
siyang umuwi at mag-drive.
"Sky... I don't know what to do. My husband and all of them are drunk. Ang driver
namin ay kakaalis lang
para ihatid si Lance na pinakamalayo sa kanilang lahat," Nilingon niya si Eros na
napakapit muli sa couch
habang dahan-dahang humahakbang palayo.
Nakita ko ang lungkot sa kanyang mga mata dahil wala na rin siyang magawa sa dami
ng nalasing ngayong
gabi. Parang gusto ko tuloy isipin na may halong betsin ang inumin nila dito at
nalasing lahat ng mga barako!
"How about Peene?" Hindi ko na napigilang itanong.
"She's out of the country. Next year pa ang balik sabi ni Eros kanina. Kaya nga
sila na-late dahil hinatid pa
nila ito sa airport."
Doon na ako napabuntong-hinga.
"I'm sorry, Sky... I don't know what to do anymore. Naparami talaga ang inom ng mga
ito ngayon palibhasa
ngayon nalang rin ulit nagkita-kita."
Pinilit kong ngumiti at kahit na kabaliwan ang gagawin ko ay wala na rin akong
magawa gaya niya. Ang
malungkot niyang mukha ngayon ang nag-udyok sa aking gawin na ang natitira pang
paraan para maiayos kahit
paano ang sitwasyon.
"It's okay. Ako nalang ang maghahatid kay Eros. I just need someone to help me
bring him to his car."
Agad na nagliwanag ang mukha niya dahil sa sinabi ko.
"Thank you, Sky! Let's do it."
Nang lapitan namin si Eros ay nagpatuloy ang pagtanggi niya pero sa huli ay wala na
ring nagawa dahil
talaga namang hindi na niya kaya. Pag-ayos namin sa kanya sa kanyang sasakyan ay
agad na siyang pumikit.
Kinuha ni Juliana ang susi nito at ibinigay sa akin. Nagpaalam nalang rin ako sa
kanya.
"Thank you for doing this, Sky. I'm sorry wala na akong magawa."

P 53-15
"It's okay. Doon pa rin ba tumutuloy si Eros?"
Tipid siyang ngumiti.
"Yes... Mag-iingat kayo and text me if you need anything."
Tumango nalang ako at bumalik na sa kotse. Sa pag-upo ko sa driver's seat ay para
akong tinakasan ng lakas.
Now what Skyrene?
Marahan kong nilingon si Eros na tuluyan ng sumuko sa antok. Inayos ko ang seat
belt sa kanyang katawan
bago ilagay ang sa akin at buksan ang makina.
"Kung bakit ba kasi sobra-sobra ang ininom. Gano'n ka ba kauhaw?" Inis kong pagalit
kahit na wala iyong
saysay.
Muli kong sinulyapan si Eros na wala na talagang malay at mahimbing ng natutulog ng
paandarin ko na ang
sasakyan. Napailing nalang ako ng muling purihin ng utak ko ang kanyang hitsura.
Ipinilig ko ang aking ulo at ibinalik nalang ang atensiyon sa ginagawa.
Dahil maluwag na ang daan ay hindi na kami nagtagal sa kalsada. Nagpasalamat ako ng
makarating na kami.
Muli ko siyang ginising matapos mai-park ang kanyang sasakyan sa garahe. Tinanggal
ko ang kanyang seat
belt at lumabas na para tulungan siyang makalabas.
"We're here, Eros. Gising ka na muna." He just groaned as a response.
Mas pinag-igi kong yugyugin ang kanyang magkabilang balikat.
"Come on." Natigil ako ng mapunta ang mga kamay ko sa kanyang mukha.
"Eros..."
Pakiramdam ko'y agad akong napaso ng dumilat siya. Hindi ko alam kung nakikita niya
ba ako o nakikilala pa
dahil ang inaakala kong pag-iwas niya at muling pagtaboy sa akin ay hindi nangyari.
Imbes na gano'n ay
pumikit siya ulit ng mariin bago tulungan ang sariling makatayo na't sundin ako.
Siguro naman sa naging biyahe namin ay nahimasmasan na siya at nakapag-ipon kahit
paano ng sapat na lakas
para tulungan ako at ang sariling makaabot sa kanyang kwarto. Hindi na ako
nahirapan sa pagpasok sa loob
dahil wala namang pinagbago iyon.
Naramdaman ko ang pagkakaroon ng malaking puwang sa aking tiyan ng tuluyan na
kaming makapasok.
Ang kung anong ayos ng bahay niya ng huli akong makatapak rito ay gano'n pa rin.
Ang paintings sa mga
dingding... Ang mga halaman sa bawat sulok, ang kulay, ang mga gamit... Lahat. It
just looks and feels exactly
the same.
Inayos ko ang hawak sa kanyang katawan at ang kamay niyang nasa aking balikat bago
siya igiya papanhik sa

P 53-16
mga kwarto. Ayaw ko mang isipin ang ayos niya rito kapag kasama si Peene pero hindi
ko na naiwasan ng
tuluyan na kaming makapasok sa kanyang kwarto... Sa kwartong noon ay naging kwarto
ko rin...
Sa paglapit ko sa kama at paglapag kay Eros ay nasama ako dahil sa kanyang bigat at
kamay na nanatiling
nakahawak sa akin.
Inayos ko kaagad ang sarili ko palayo pagkatapos ay inayos naman ang mga paa niya
sa ibabaw ng kama. I
removed his shoes. Pagkatapos kong matanggal 'yon ay natigil ako ng makita ang
kanyang puting polo shirt na
bahagya ng nakabukas ang ilang mga butones. Wala sa sariling napalunok ako pero
hindi ko na inisip iyon.
Tutal narito nalang rin ako, mabuti pang tulungan ko nalang siyang palitan ng damit
bago umalis. Hindi na ako
nagdalawang-isip na mangialam.
Wala ng humpay ang pagkalampag ng puso ko habang naglalakad papasok sa kanyang walk
in closet.
Naramdaman ko ang muling pag-ikot ng aking tiyan ng madako ang tingin ko sa lagayan
ng mga gamit ko
noon. It was empty. Wala ng bakas na naging parte ako ng bahay na ito gaya ng
pagiging malaking parte ko sa
buhay niya noon. We're done and he's now with someone else...
Imbes na lunurin ang sarili sa pag-iisip ay kumuha nalang ako ng isang t-shirt at
pagkatapos ay binalikan na
ito.
Hindi na ako nag-aksaya pa ng oras lalo na ng masipat ang suot kong wrist watch.
Mag-aala una na ng
madaling araw at alam kong hinahanap na ako ngayon ni Jaycint. Walang pag-
aatubiling tinanggal ko na ang
mga butones ng kanyang damit.
"Eros, saglit nalang 'to." Hindi ko mapigilang maging emosyonal sa bawat paglandas
ng mga mata ko sa
kanyang gwapong mukha.
Bakit kasi mahal kita? Bakit hanggang ngayon ganito pa rin?
"Eros..."
Tamad siyang dumilat kaya naman nagkaroon ako ng pagkakataong hilahin siya paupo
para isuot ang t-shirt na
kinuha ko. Sa pagtakip no'n sa kanyang malapad at mahulmang katawan ay muli na
siyang nahiga at pumikit.
Doon na ako muling napabuntong-hinga.
Ang hirap mong malasing. Pati ang puso ko nahihirapan sa'yo...
Mapait akong napangiti ng muli siyang mapagmasdan. Binigyan ko ang sarili ko ng
kaunting oras para
matitigan siya. Kahit ito man lang ang kabayaran sa lahat ng ginawa ko para sa
kanya ngayong gabi... Kahit
ito nalang...
Lutang kong hinawakan ang kanyang kamay at magaan iyong pinisil. Ang puso kong
hindi na napagod ay
muling nagwala dahil do'n...
I miss touching him. Alam kong kabaliwan ito pero kahit ito nalang, Eros... Kahit
ito na ang huli...
Ramdam ko ang muling pagbahid ng kirot sa aking puso habang hawak ang kanyang kamay
at nakatitig lang sa
kanyang mukha. Pinilit kong ngumiti at magbaba ng tingin papunta sa aking hawak.

P 53-17
"Huwag mo ng ulitin 'to, ah? Ang bigat mo e... Kawawa naman si Peene kapag sa kanya
nangyari 'to. Huwag
ka ng maglalasing ha..." I bit my lower lip when I felt the rush of emotions.
Mahal kita kahit mali na. Mahal kita kahit alam kong huli na, Eros...
Diniinan ko ang pagkagat sa aking labi ng unti-unti ko ng ialis ang kamay ko sa
kanyang kamay.
Mahal na mahal pa rin kita kahit alam kong wala na...
Humugot ako ng isang malalim na paghinga at hinanda na ang sarili sa pag-alis pero
natigil ang ambang
pagtayo ko ng maramdaman ang pagpulupot ng mainit niyang kamay sa aking
palapulsuhan!
"Baby..." He said in his husky voice.
Ang pagwawala ng puso ko ay trumiple sa aking dibdib ng marinig ang pagod na boses
niyang 'yon!
Sa paglingon ko ay nanatili siyang nakapikit na tila nananaginip lang. Pakiramdam
ko'y tumalon na ang puso
ko palayo sa aking katawan dahil sa paghigpit ng kanyang kapit sa aking kamay.
"Don't leave me... Stay... Stay with me please..." Paulit-ulit niyang sambit na
parang may kung anong
masalimuot na napapanaginipan.
uhaw na uhaw eros hahaha Sino ung asawa mo Asher huhu ????

P 53-18
CHAPTER 51
39.4K 2.1K 1.1K
by CengCrdva

Not Anymore
"Don't leave me... Stay... Stay with me please..."
Ang pahina ng pahinang pag-uulit ni Eros sa mga katagang 'yon kasabay ng dahan-
dahang pagdausdos ng
kanyang kamay pababa sa aking palapulsuhan ang naging dahilan ng tuluyang pagbagsak
ng aking puso.
Para akong nasimento sa aking kinatatayuan habang nakatitig sa kanya. Hindi ko alam
kung ano na ang
gagawin at iisipin sa pagkakataong ito. I'm sure he's just dreaming pero hindi ko
mapigilan ang maapektuhan
sa mga sinabi niya ngayon.
He's begging for me to stay. I may not be sure kung ako ba ang tinutukoy niya o si
Peene pero mas malaki ang
pag-asa kong ako iyon. Ayaw kong maging assuming pero iyon ang nararamdaman ko. Ako
lang naman ang
nang iwan sa kanya 'di ba? Ako lang ang umalis sa buhay niya at kung may hihingan
siya ng gano'ng pabor ay
ako lang 'yon.
Ilang beses akong napalunok, hinihintay na magsalita pa siya ulit pero tanging ang
mahihina niyang paghilik
nalang ang sunod kong narinig. He's sleeping now, iyon ang sigurado.
Mapait akong napangiti't napailing. My job here is done. Naayos ko na siya at
nasiguro ko ng maayos ang
lagay niya kaya wala na akong dapat pang gawin kung hindi ang umalis.
Sinubukan kong ihakbang ang mga paa ko palayo, hindi na siya gumalaw o muling
nagsalita kaya nagpatuloy
ako. Maingat kong itinuloy ang mga hakbang ko palabas.
Humigpit ang kapit ko sa seradura ng kanyang pintuan, umaasang makakuha ako ng
sapat na katinuan doon
para hindi manatili. Para umalis na at hayaan siya. Kinagat ko ang aking pang-
ibabang labi at dahan-dahang
lumabas at inilapat ang pintuan sa hamba nito. Wala sa sariling napasandal ako doon
ng masiguro kong
naisara at nai-lock ko na ang pinto.
Hindi na ako nag-aksaya pa ng panahon. Lutang akong lumabas sa bahay ni Eros
matapos siguraduhing sarado
ang lahat. Iniwan ko nalang rin ang susi sa isang paso doon kung saan namin iniiwan
ito noon. I'm sure he can
find it.
Pasado alas dos na ako nakauwi sa bahay. Nag-taxi lang ako paglabas ng village at
hindi na inistorbo pa si
Jaycint. Kinuha ko ang extrang pera sa maliit na bulsa ng aking bag para ibayad sa
taxi bago nagmamadaling
lumabas.
Kabado akong pumasok sa bahay. Ang mga ilaw sa kabuuan ng malaking bahay ng mga
Deontelle ay sarado
na at tiyak akong tulog na rin ang lahat maging si Jaycint.

P 54-1
Day this is too much. Masyadong maraming nangyari na kapag binabalikan ko ay
sinasalakay lang ako ng mga
emosyong dapat ay iwasan ko na.
Maingat akong pumasok sa loob. Humugot ako ng isang malalim na paghinga bago isara
ang pintuan. I'm
tired. Sa dami ng mga nangyari ngayong araw ay parang sasabog na ang utak ko.
Hindi pa man ako nakakapihit para tumungo sa hagdan patungo sa itaas ay napapitlag
na ako sa pagbukas ng
lampshade sa sala.
Kinagat ko ang aking labi para iwasan ang mapamura ng makita si Jaycint na nakade-
kwatro pa at parang
istriktong tatay na kanina pa ako hinihintay sa pag-uwi.
"Anong oras na?" Matigas niyang tanong na hindi ko nasagot kaagad.
"Uwi ba 'yan ng matinong babae, Skyrene?" Kahit na seryoso siya sa galit ay hindi
mapigilan ng utak ko ang
matawa dahil sa pagtayo niya't pagdala ng mga kamay sa kanyang bewang.
Kumunot ang noo niya ng mahuli ang pag ngisi ko kaya itinago ko iyon kaagad sa
pamamagitan ng pagtikhim.
"I'm sorry, Jace. Hindi ko na kasi namalayan ang oras-"
"Where have you been? Kanina pa kita tinatawagan."
"Nasa party ako 'di ba? Sorry, busy kasi ako kaya hindi ko na nasagot ang tawag mo.
Hindi ko na rin
nahawakan pa ang cellphone ko-"
"Sinundo kita at wala ka na do'n, Skyrene. Now I'm asking you again, where have you
been?"
Shit!
Nag-iwas ako ng tingin sa kanya at ginawa nalang ang pagtataray pabalik para
tantanan niya ako.
"Na-bored ako sa party kaya bumisita ako sa West Side." Pagsisinungaling ko.
Dumiin ang titig niya sa akin pero hindi ako nagpatalo. Naglakad ako palapit sa
kanya at pinantayan ang titig
niyang hinahalungkat ang lahat ng nasa utak ko. Parang gusto kong mapangiti dahil
kahit na ilang beses niya
akong hulihin ay hindi niya iyon magagawa. Isa yata ito sa talent ko kaya kahit
sino ay hindi ako mahuhuli
kaagad, lalo na siya.
"I'm sorry, Jaycint. Sorry kung hindi na ako nakapagpaalam pa at nakapag-pasundo."
Hindi ko na siya
hinintay pang sumagot. Nilagpasan ko na siya ."Bukas nalang tayo mag-usap. I'm
tired." Dagdag ko bago
nagpatuloy sa pagpanhik sa itaas.
Mabuti nalang at hindi na rin siya nagsalita kaya tuloy-tuloy na ang paglayo ko.
Ang lahat ng tapang ko kanina sa pagharap kay Jaycint ay parang tinangay sa kung
saan ng mapag-isa nalang
ako sa aking kwarto. Ngayong sinalubong ako ng katahimikan sa loob nito ay doon ko
na totoong naramdaman
ang depinisyon ng pagod. Pagod sa katawan maging pagod sa utak.

P 54-2
Tamad kong tinungo ang kama ko at inilapag ang aking bag bago dumiretso sa aking
walk in closet para
kumuha ng damit.
Naligo muna ako pero kahit doon ay laman pa rin ng utak ko ang mga nangyari simula
sa umpisa ng party
hanggang sa dulo... Hanggang sa mga salitang binitiwan ni Eros...
Pagbalik ko at pagkatapos magbihis ay inilipat ko nalang ang ginamit kong bag sa
aking bed side table.
Tinatamad na akong kumilos dahil bukod sa pagod ay ramdam ko na rin ang epekto ng
ilang baso ng alak na
ininom ko kanina. Tinakpan ko ang aking bibig ng mapahikab ako. Inayos ko ang aking
sarili sa pagkakahiga
at pagkatapos ay pumikit na. Muli akong napahikab at tuluyan ng nagpahila sa antok.
"What the hell?!" Bulalas ni Valerie sa kabilang linya kinabukasan.
Sa pagmumura niya ay mas lalo lang akong kinabahan! Maaga pa naman pero kailangan
kong tawagan si
Valerie ng magising ako dahil sa paulit-ulit na pagtunog ng kakaibang ring tone ng
cellphone sa loob ng aking
kwarto. Akala ko nananaginip lang ako kanina pero tuluyan na akong gumising ng
maalala ko ang mga
nangyari kagabi.
"Nauwi ko ang phone ni Eros!" Sa bawat katagang binitiwan ko ay ramdam ko na ang
katangahang nagawa ko
kagabi!
Who does that?! Sinong babae ang iuuwi ang cellphone ng ex niya o kahit
pakikialaman?! Oh my God! Bakit
ang tanga tanga, Skyrene?!
"Anong ginawa mo?! Bakit ninakaw mo!" Hiyaw niya pabalik na hindi kailanman
nakatulong sa pagpa-panic
ko ngayon!
Oo tanga na ako, okay? Pero anong magagawa ko kung hindi ko na naalala na nailagay
ko sa bag ko ang
bagay na ito habang inaalala siya kagabi? Damn it!
"I didn't! Stop it! You're not helping me!"
"I'm sorry but how did that thing ended up in your purse?! And why do you even
touch your ex boyfriend's
phone?!"
Ipinaliwanag ko sa kanya ang mga nangyari kagabi. Mukha namang naintindihan niya
pero sa huli ay parehong
reaksiyon pa rin ang sinabi niya. I get it. This is not my phone. Nagmamadali lang
talaga ako kagabi at hindi
ko na naisip na isinuksok ko ang cellphone niya sa gamit ko!
"Paano mo ngayon ipapaliwanag 'yan?"
"Kailangan ko pa ba talagang ibalik 'to? I mean, he's drunk! Hindi naman niya
siguro maaalala kung saan niya
nailagay ang phone niya! Na sa sobrang kalasingan ay nailapag niya nalang sa kung
saan! That's a better
option for me. Lalabas na inosente ako at burara siya! Isa pa, ano naman ang motibo
ko kung kukunin ko? As
if may titignan ako rito! Val, My intentions are genuine!"
"Weh? Wala kang tinignan?" Tanong niya sa haba ng hinaing ko.
Nahinto ako sa paglalakad-lakad sa aking kwarto dahil sa pagka-aligaga.
P 54-3
"Wala!"
"'Yung totoo, Skyrene Amarillo Del Rio? Wala kang tinignan kahit isang message ng
girlfriend niya?" Ang
pang-aasar sa boses ni Valerie ang bumabakas sa bawat binitiwan niyang salita.
"Oo! Wala! Hindi ko tinignan kahit isa 'no! Tsaka ano namang pakialam ko kung nasa
Australia na si Peene
ngayon at gusto niyang tumawag si Eros?!"
Napapikit ako ng mariin ng marinig ang malakas na pagtawa ni Valerie sa kabilang
linya.
Shit! Okay. Isa lang 'yon at hindi ko pa sinasadyang mabuksan! Kasalanan ko bang
walang pass code ang
cellphone niya?
"You can't lie to me, Sky. Kilala na kita."
Problemado akong naupo pabagsak sa aking kama.
"What should I do then? Any tips?"
"Well for starters, you should tell him that you have his phone."
"Like how? Iti-text ko? Paano e nasa akin nga."
"I know."
"Bakit kasi kailangan ko pang sabihin?"
"It's his personal thing, Sky. He is the heir of his company and I'm sure that all
of his contacts are in that
phone. Wala kang ibang choice kung hindi ang ibalik 'yan dahil importante 'yan kay
Eros."
Muling nagmura ang utak ko. Actually kanina pa nga iyon tunog ng tunog gawa ng mga
e-mails na dumarating.
Maliban sa mga tawag ni Peene ay may mga tawag rin doon ng kanyang sekretarya. Wala
sa sariling
napabuntong-hinga ako.
"So do you think na kailangan ko talaga 'tong ibalik? Walang ibang choice?"
"Yes. Wala kang choice but you can tell him the truth na naiuwi mo lang pero hindi
mo naman talaga
sinasadya."
"Okay, then?"
"Then that's it. Be casual. Iyon lang naman ang dapat mong gawin unless magti-thank
you siya at patatawarin
ka niya kapalit ng pag-alaga mo sa kanya kagabi. And maybe this time, you can get
that closure. Malay mo ito
na ang tamang oras para mag-usap kayo ulit at tuldukan ang lahat."
Hindi ko alam kung dapat ko bang ikatuwa 'yon pero sa huli ay wala na akong nagawa
dahil tama naman siya.
"Okay..."

P 54-4
Kahit na malinaw na sa akin ang dapat kong gawin ay ilang beses ko pang kinulit si
Valerie kung iyon na ba
talaga ang dapat kong gawin at wala na akong iba pang choice.
Pagkatapos ng tawag ay tinawagan ko si Juliana, nagbabakasakaling sa kanya ko
nalang iiwan ang telepono ni
Eros pero sinabi nitong patungo sila ng Hong Kong ngayon at doon magpapalipas ng
bagong taon kasama ang
pamilyang Lewis.
"Do you know about Eros's schedule?" Walang takot kong tanong.
She paused for a a while. Nang makabawi sa tanong ko ay agad na sumigla ang kanyang
boses.
"I don't. Why?"
"Uhm... Do you know where he would spend new year's eve?"
"Hmm, I don't know but Autumn said na sa Manila sila until new year. Can I ask
why?"
"N-Nothing, Julia... May kailangan lang akong ibigay..." Napahinto ako't nakagat
ang aking labi ng maalala ko
na naman ang katangahang nagawa ko.
"I see. I'm sure Eros is just at home. Naka-bakasyon naman iyon ngayon. Do you need
his phone number? I'll
send it to you so that you can call him-"
"No! No! It's okay. Thank you, Julia."
"Oh... Okay. Just call me if you need anything."
"Sure. Thank you ulit."
"Thank you rin for helping me yesterday. I don't know what will I do without you so
thank you, Sky."
"You're welcome..."
Nagpaalam na kami sa isa't-isa. Sa pagtatapos ng tawag ay doon na ako muling
natulala. Kung hindi pa ako
kinatok ng aming kasambahay ay hindi pa ako makakabalik sa kasalukuyan. Hanggang
ngayon kasi ay lutang
na lutang pa rin ako kahit na hindi naman ako nalasing kagabi. Parang ang
nangyaring katangahan ko ang
nagbigay sa akin ng hangover!
"You already packed your things?" Tanong ni Jaycint habang kumakain kami ng
tanghalian.
Parang gusto ko ulit murahin ang sarili ko ng maalalang mamayang gabi na nga pala
ang uwi namin sa
Palawan. We need to go back home before new year's eve! Nagbaba ako ng tingin at
ipinagpatuloy nalang
ang pagkain.
"Mamaya pa. Ikaw?" Tanong ko pabalik kahit na pilit inaabala ang sarili sa pagkain.
"Yeah. You should pack para hindi na tayo magahol sa oras mamaya."
"Yeah..." Tipid kong sagot.

P 54-5
I know this is crazy but I need to see Eros before our flight. Kailangan kong
maibalik ang cellphone niya
bago ang lahat.
"Shit..." Nahinto ako sa pagtitig sa aking pagkain dahil sa pagmumura ni Jace.
Nag-angat ako ng tingin para salubungin ang kanyang titig.
"What?"
"I shouldn't be talking to you. Nakalimutan kong galit nga pala ako sa'yo dahil sa
pag-uwi mo kagabi ng
madaling araw at hindi pagti-text kung nasaan ka. Galit ako dapat sa'yo dahil
pinag-alala mo ako. I should
hate you right now at hindi tayo dapat nag-uusap ng ganito."
Hindi ko napigilang matawa dahil sa pagsusungit niyang alam ko namang hindi
magtatagal.
"Jace, I'm sorry okay? Nakauwi naman ako ng maayos kaya huwag ka ng magtampo."
"Wala akong naririnig, Skyrene. At kahit anong sabihin mo, hindi magbabago ang
nararamdaman kong inis
sa'yo. Hindi pa ngayon."
"Alright," Nangingiti kong sambit. "New year, new you kaya dapat bago ang bagong
taon mapatawad mo na
ako 'di ba?"
Nagsalubong ang kilay niya pagkatapos ay umiling-iling.
"Asa ka." Masungit niyang sagot.
Napahagikhik na ako ng tuluyan. Ang pagsusungit ni Jace ay hindi natapos hanggang
sa matapos namin ang
pagkain. Pagbalik ko sa kwarto ay nag-empake na ako para wala na akong iintindihin
pa mamaya.
Nag ayos na rin ako ng sarili mapa-physical man at emosyonal para sa gagawing
pakikipagkita kay Eros
upang maibalik ang mga gamit niya.
Pinagdiin ko ang aking mga labi ng mapunta ang mga mata ko sa gawi ng bagay na nasa
gilid ng aking vanity
mirror. Wala sa sariling nagpakawala ako ng malalalim na buntong-hinga... Isa pa
ito... kinuha ko ang
singsing at muli itong sinuri.
Ngayong araw na ito, bago ang bagong taon ay dapat ko ng kalimutan ang lahat at
ibalik sa kanya ito. This is
not mine anymore. Wala na akong karapatan sa singsing na ito gaya ng pagkawala ng
karapatan ko sa buhay
niya.
Kinuha ko iyon at inilagay sa bag ko gaya ng cellphone niya at tinapos na ang pag-
aayos.
Habang nasa biyahe ay nananalangin akong sana ay mabilisan lang ang mangyayari.
Hindi ko man alam ang
magiging reaksiyon niya kapag nalaman niyang nauwi ko 'to pero umaasa akong hindi
naman siya galit. Hindi
ko rin naman talaga sinasadya kaya sana lang.
Ramdam ko ang muling pag-arangkada ng aking puso ng lumiko na ako't huminto sa
harapan ng kanyang
bahay.

P 54-6
I don't know what to expect. Ni wala rin akong ideya kung nariyan ba siya o umalis
na pero nagpatuloy pa rin
ako. Sa pagtapat ko sa kanyang pintuan ay nalaglag kaagad ang mga mata ko sa paso
kung saan ko iniwan ang
susi kagabi. It's still there. Hindi nagalaw ang paso kaya alam kong nasa ilalim pa
rin ang iniwan ko.
Napakapit ako sa sling ng aking bag ng pindutin ko na ang door bell.
Sinulyapan ko ang aking wrist watch. Padilim na at kailangan kong makauwi ng alas
otso dahil kung hindi ay
baka maunahan ako ni Jaycint sa bahay at magka-world war eighty eight na naman. I
mean, hindi. I think we
already argued more than that.
Muli ko pinindot ang door bell. Pinaalalahanan ko ang sarili kong kapag wala pang
sumagot sa pang limang
pindot ko ay uuwi nalang ako o kaya naman ay iiiwan nalang ito sa bahay ng mga
Delaney kahit wala ang mga
ito doon.
Pangatlong pindot.
"Come on, Vergara-"
Napaawang kaagad ang aking bibig at ang ulo kong ililiko ko na sana patungo sa
aking sasakyan ay biglang
huminto sa harapan! Sa lalaking ngayon ay...
Wala sa sariling napalunok ako ng bumungad sa akin si Eros na ngayon ay wala man
lang suot na pang itaas!
Hindi naman siya mukhang kakabangon lang sa kama o galing sa gym dahil sa ayos
niya. Sa katunayan nga ay
basa pa ang kanyang buhok. Amoy na amoy ko rin ang kanyang mabangong katawan gawa
ng paborito niyang
green tea na body wash at... I swallowed hard again when my eyes fall into his
chest... Down to his cuts...
Umaga ba ngayon at bakit uso ang pandesal? Kape... Kape!
Ang talipandas kong mga mata ay bumaba pa sa kanyang bewang. Pababa pa patungo
sa...
Napapitlag ako ng tumikhim si Eros dahilan para muli akong mapalunok ng mariin at
mabilis na mag-angat ng
mga mata pabalik sa kanyang mukha kahit na ramdam ko ang panghihinayang sa ginawang
pagtanggal ng titig
sa kanyang nagmumurang katawan.
What the hell is wrong with me! Focus Skyrene! Focus!
"H-Hi! I-I'm sorry I-"
Natigil ako ng makita ang pag-atras niya pero imbes na matakot dahil sa inaasahan
kong galit sa kanya ngayon
at nanatili akong nakatitig sa kanyang mga mata.
Wait... Walang galit? Parang gusto kong malito. His eyes doesn't show any anger.
Mas kalmado ang mga
matang iyon, gaya ng kabuuan ng kanyang aura.
Mas lalong nagkabuhol-buhol ang utak ko't maging ang paglalaro ng kung ano sa aking
tiyan ng makita ang
paghawak niya sa pintuan at pagluwag ng pagkakabukas nito. I don't want to assume
but his actions are telling
me that I should go inside.
Do I need to go inside? Gusto niya ba? Ayos lang sa kanya 'yon?

P 54-7
Sa pag-angat ng kamay niya sa pinto ay doon ko lang nakita ang hawak niyang isang
basong tiyak na alak na
naman ang laman. Imbes na gumalaw sa aking kinatatayuan ay nauna pang mang intriga
ng bibig ko.
"Y-You're drinking again?" Naningkit ang mga mata ko ng marinig ang pagmumura sa
akin ng aking utak.
Eh ano naman sa'yo? He's an adult. Pwede siyang maglasing o gawin ang lahat ng
gusto niya sa buhay.
Right. Baliw na ako.
"Hindi." Tipid niyang sabi bago muling umatras para bigyan ako ng daan.
Itinikom ko ang aking bibig at hindi na nagsalita. Kahit na ang buong pagkatao ko
ay nagbubunyi sa ganito ay
hindi ko pa rin mapigilan ang tanungin ang sarili ko kung totoo bang siya ngayon
ang kaharap ko. Maybe he's
still drunk?
Nang lagpasan ko siya ay naamoy ko na ang alak. I knew it. Nilingon ko siya ulit at
doon na nakumpirma ang
tanong ko.
Umiinom na naman siya ng sobra at sigurado akong kanina pa niya ginagawa 'yon dahil
namumula na naman
ang kanyang magkabilang pisngi. Ang kanyang mga mata ay naging mapungay na rin.
Ipinilig ko nalang ang aking ulo ng tumalikod siya't isinara ang pinto. Nagpatuloy
ako sa paglalakad hanggang
sa living room kahit na hindi niya naman iyon sinabi.
Nag-umapaw ang kabang nararamdaman ko ng makaupo na ako sa couch. Habang hinihintay
siyang maupo ay
inisip ko na ang mga dapat kong sabihin.
This is not the right time to be happy, Skyrene. Hindi ba ito na ang huli? Hindi ba
ito na ang pagkakataong
bibitiwan mo ang lahat at isuko ang pangarap na buhay kasama siya dahil mayroon na
siyang iba? Now, do it.
Agad kong hinalungkat ang bag na nasa aking kandungan ng makita ang pag-upo niya sa
aking harapan.
Naninibago man akong medyo kalmado ang pakikitungo niya sa akin pero hindi ko na
iyon gusto pang isipin.
He's drunk, what should I expect?
Inilabas ko ang kanyang cellphone.
"Eros, I'm sorry I-"
"What happened yesterday?" Pagpuputol niya sa pagsasalita ko dahilan para muling
may kung anong bumara
sa aking lalamunan!
Inilapag niya ang hawak na alak sa center table at agad na kinuha sa gilid ang t-
shirt para isuot sa kanyang
katawan.
No... tama na 'yan!
Ipinilig kong muli ang ulo ko dahil sa pag-aalburuto ng utak ko. Mabuti nalang at
madali niya namang nasuot
ang damit. Tama lang 'yon para hindi ako ma-distract 'di ba? Pero bakit mas lamang
ang panghihinayang ko
kaysa ang paghinga ng maluwag?

P 54-8
Sa pagtikhim niyang muli ay nahila ako pabalik sa kasalukuyan.
"I-I'm sorry... Ano nga 'yon?"
Kumunot ang noo niya.
"What happened yester-"
"Oh, yeah..." Nakita ko ang kalituhan sa kanyang mga mata at ang paghihintay sa
sunod kong sasabihin.
Dahil sa mga mata niyang masuring nakapukol sa akin ay hindi ko naiwasan ang
kagatin ang aking labi. That
look makes me so uncomfortable and... No fucking way! Hindi ako naaakit.
Bakit ba ganito?! Kung kailan kailangang mag-isip ng maayos ay pilit na inililipad
ang utak ko sa
kamunduhan! The thought of Eros being half naked in front of me keeps my heart
screaming for more! I must
be really really crazy. Ano na ba kasing ginagawa ko?!
"H-Hindi mo alam?" Tanong ko imbes na sabihin na ang mga nangyari kagabi.
"That's why I'm asking."
"Oh..." Nalaglag ang panga ko. How stupid Skyrene 'no?
"Hindi mo talaga alam?"
Pinigilan kong mapangisi ng makita ang paglunok niya't ang pagbalandra ng kaba sa
kanyang mukha.
"Juliana told me that you drive me home. D-Did we..." He stops right there.
Gusto ko nang humalakhak pero pinigilan ko. Baliw na nga siguro ako dahil natutuwa
pa ako sa ganitong
sitwasyon. Palasing-lasing ka pa kasi. Kasalanan mo 'yan.
"What?" Kunwaring inosente kong tanong.
Muli kong nakita ang pagrolyo ng bagay sa kanyang lalamunan. Damn! Alright, I know
he's faithful. Alam
kong natatakot lang siyang masira ang relasyon nila ni Peene kaya gusto niyang
malaman ang mga ginawa niya
habang alipin ng alak. He's now guilty. Imbes na paglaruan pa siya ay inamin ko na
ang totoo.
Inangat ko ang kanyang cellphone at inilapag iyon sa kanyang harapan.
"We didn't do something bad, Eros. This," Inurong ko pa iyon patungo sa kanyang
gawi. "Kinuha ko 'to sa'yo
kagabi para sana tawagan ang driver mo pero wala pala."
"You know I don't have one here." Rason niya.
"I don't. Malay ko ba kung meron na ngayon. Anyway, naiuwi ko 'to dahil nagmamadali
na rin akong umuwi
kagabi. I didn't touch or open any of your message..."
Nanatili ang seryosong mga mata niya sa akin.

P 54-9
"Well..." I cleared the lump on my throat. "I accidentally opened one... Sabi ni
Peene, tawagan mo siya
kaagad."
Ang paghiwa ng pait sa aking lalamunan ay natikman ko ng banggitin ang bagay na
'yon. Sana pala hindi
nalang at nagsinungaling nalang ako.
Marahan siyang tumango pero hindi naman kinuha ang kanyang telepono. Imbes na 'yon
ay ang kanyang alak
ang kinuha niya't ininom. My eyes winced at that.
"You know that's not gonna cure your hang over, right?"
Umiling siya't inilapag pabalik ang baso sa lamesa.
"I don't have one."
Hindi na ako sumagot. Dahan-dahan kong kinuha ang singsing sa aking bag. You know
the feeling when a
nurse is about to inject something in your skin? Gano'n ang naiisip ko ngayon. Like
someone is telling me that
it's probably going to hurt pero kaunti lang.
Ang pagbalik ko ng singsing kay Eros ay tiyak na masakit pero umaasa akong kaunti
lang. Gaya ng nurse.
Handa na sana akong sabihin ang mga huling salitang sasabihin ko sa kanya pero
naputol ako ng siya ang
naunang magsalita.
"Thank you, Skyrene..." He said gently.
Sa ingat ng mga salita niya ay hindi ko napigilan ang muling pag-ikot ng aking
tiyan.
"I'm sorry you've left with no choice but to help me. Juliana told me what happened
before we left their
house..." Nakita ko ang pag-igting ng kanyang panga ng may mukhang naalalang kung
ano.
"I'm sorry kung hindi ka nasundo ng fiance mo kagabi dahil sa'kin. You know you
don't need to help me-"
"Fiance?" Sa dami ng sinasabi niya ngayon ay iyon ang naibulalas ko.
Who the hell... Teka, I'm pretty sure that Pres is now out of the country.
Napailing ako ng maalala si Jaycint...
Right, ang sabi nga pala nito ay sinundo niya ako kagabi pero hindi na naabutan.
Eros is talking about my
cousin and not my fake fiance.
Gusto ko sanang sabihin kay Eros ang totoo pero ang malamig na bagay na hawak ko
ang pumigil sa akin.
Kung isusuko ko na ang lahat ay dapat mag iwan ako ng kahit kaunting kahihiyan sa
aking sarili. Having a
fiance seems a good idea para hindi ako masyadong maging sobrang looser sa aming
dalawa. Na kahit ilang
taon na ang dumaan ay hindi pa rin nakaka-move on sa kanya. I don't know what's
right and wrong right now.
Nagtatalo ang utak ko pero sa huli ay tumango nalang ako para kumpirmahin 'yon.
"It's okay, Eros. Ayos lang."
Nakita ko ang paglaglag ng mga mata niya sa aking labi pero mabilis lang iyon.
Pinagdiin ko ang mga ito't
kinuha na ang singsing. Nang mailabas ko na ito ay hindi lang ang puso ko ang
nagwala. Maging ang pagdaloy
ng aking dugo ay parang naririnig ko na rin.
P 54-10
Napasandal siya sa couch ng tuluyan ko iyong mailapag sa kanyang harapan.
"I..." Mabilis kong pinagdiin ang labi ko para makapag-patuloy. "I want to give
this back to you, Eros...
Walang nangyari kagabi sa pagitan natin maliban sa tinulungan kitang makauwi. You
don't need to feel guilty
because of that. Hindi naman kita pinagsamantalahan pero kung mag-aaway pa rin kayo
ni Peene dahil do'n,
I'm sorry. Ikaw nalang ang magpaliwanag na wala naman talaga. I know that you're
faithful when loving
someone..." Nahirapan akong magpatuloy kaya kinailangan kong huminto.
Nang makita ko ang ambang pag-awang ng kanyang mga labi ay nagpatuloy ako sa
pagsasalita at mas ngumiti
pa.
"I know that you love her dahil hindi mo naman siya pipiliin kung hindi." Sa kada
labas ng mga salita sa
aking bibig ay patuloy ang pagsikip ng aking dibdib. "And all I want is your
happiness, Eros. Kung si Peene
ang magbibigay sa'yo no'n ay ayos na sa aking siya ang makasama mo-"
"How can you say that when you're with someone else too, Skyrene?" He cut me off.
His words felt like
punching me directly in the stomach after turning into fists.
"I'm just saying that this will be the last time, Eros... I want us to be happy.
Ikaw, kasama si Peene at ako
kasama ang fiance ko... Wala tayong pagtatapos noon kaya kahit ilang taon na ang
nakalipas ay gusto ko pa
ring matapos tayo ng maayos," Pinilit ko pa ring ngumiti sa kabila ng panghihina ng
aking puso.
"I want you to be happy with Peene. Hindi na ako kailanman manggugulo. I'm sorry
for being unfair. Alam
kong ayaw mo ng marinig ang lahat ng 'to pero kailangan ko, e. Kailangan ko kasing
matapos muna tayo ng
maayos bago ako tuluyang umusad. Kailangan kong maisara lahat ng natitirang
pagmamahal ko sa'yo para mas
maibigay ko ng buo ang sarili ko sa ibang tao. I'm giving this back tanda ng
pagsuko ko sa lahat..."
"I didn't ask you to give it back. That's yours, Skyrene-"
"But you're not mine, Eros..." Hindi ko na naiwasan ang lungkot sa boses ko. "Not
anymore... And this ring
symbolizes the love you have for me. Ngayong wala na ay wala na akong karapatang
itago pa 'yan."
Nalaglag ang mga mata niya sa singsing na nasa gitna ng lamesa pero hindi naman
nagsalita kaya tumayo na
ako. Pumikit siya ng mariin, siguro'y nahihilo na dahil sa alak.
"I-I'm going home, Eros... Sorry kung nanggulo pa ako and thank you sa pagkakataong
ito."
Thank you sa alak dahil nagkaroon tayo ng pagkakataong magharap ulit ng mas
kalmado.
Napaatras ako ng tumayo na rin siya. Marahan siyang tumango kaya tumalikod na ako't
naglakad patungo sa
gawing palabas. Tahimik lang na nakasunod sa akin si Eros. Sa bawat hakbang ko ay
hindi ko mapigilan ang
pangingilid ng aking mga luha.
We're finally done. Tapos na ang closure na gusto ko at opisyal na ring tapos ang
lahat ng nangyari sa pagitan
naming dalawa.
Sa pagtapat ko sa pintuan ay muli ko siyang hinarap. Pinilit kong ngumiti kahit na
ang sakit sakit na naman ng
puso ko. This bitch keeps on hurting and I don't know how to stop it. Kahit ang
pag-alo ay hindi ko alam kung
paano dahil pakiramdam ko'y wala na talagang katapusan ang sakit kahit na tapos na
talaga kami.
P 54-11
Nang umangat ang mukha niya para salubungin ang mga mata ko't titigan ay kusa ng
nalaglag ang aking mga
luha. Nahihiya kong pinunasan ang mga iyon at sa huling pagkakataon ay muli akong
ngumiti at nagpakatatag
sa kanyang harapan.
Ito na ang huling beses na makikita ko ang mga matang iyon... Ang mga matang noon
ay walang tigil sa
pagkislap habang nakatitig sa akin.
Ito na ang huling beses na matititigan ko ang kanyang kabuuan kaya naman kahit na
ramdam ko ang panghihina
ng aking mga tuhod ay hindi ko sinukuan ang pagtitig sa kanyang mga mata.
"I'm sorry, Eros... I'm sorry for ruining everything... I'm sorry for-"
Agad akong natigil at tuluyan ng na-estatwa sa aking kinatatayuan dahil sa mabilis
na paggalaw ni Eros
palapit sa akin at pagtawid niya sa pagitan naming dalawa para sunggaban ako't
gawaran ng nag-aalab na
halik sa labi!
He's kissing me! Eros is kissing me! He is fucking kissing me!
ahahahaha gagu din eh.. Gago haha

P 54-12
CHAPTER 52
38.5K 1.8K 1.1K
by CengCrdva

Happy New Year

Nanghihina akong napaatras at napasandal sa pintuan dahil sa kanyang ginawa! Ang
puso ko ay umarangkada
na rin sa pagkalampag kasabay ng pagwawala ng buo kong pagkatao!
Wala sa sariling napahawak ako sa kanyang dibdib. Ang maagap na pagyakap sa akin ni
Eros para alalayan
dahil sa pagtakas ng lakas sa akin ang naging dahilan naman ng paglipad ng katinuan
ko. Napapikit ako ng
gumalaw ang kanyang labi at hinalikan ako ng mas maayos.
I instantly tastes the alcohol when his tongue slides gently inside my mouth. Ang
paraan ng mabagal ngunit
malalim niyang paghalik sa akin ngayon ay gaya ng mga mata niyang kumikinang sa
tuwing natititigan ako
noon. It's full of love, emotions and gentleness... but this time, his kisses were
laced with so much longing, na
parang kay tagal nagpigil na halikan ako.
Umangat ang kamay ko patungo sa kanyang leeg at bahagyang nakagat ang kanyang pang-
ibabang labi ng
lumakad ang kanyang kamay pababa sa aking bewang at maingat iyong hinaplos. Muli
niya akong sinibasib ng
halik kasabay ng pagdiin niya sa aking katawan padiin sa pinto. Like he wants to
crush me and protect me at
the same time.
Patuloy ang pagkalabog ng puso ko dahil sa antisipasyon gawa ng namamagitan sa amin
ngayon. Ang katinuan
ko ay tuluyan ng naupos dahil tuluyan na rin akong nalasing sa paraan ng kanyang
madamdaming paghalik. I'm
sure it's his kisses at hindi ang lasa ng alak sa kanyang bibig. Ang marahan niyang
paghalik sa akin ngayon ay
sobra sobrang nakakalasing... Nakakadala at wala ka nalang pwede pang isipin kung
hindi ang sarap nito.
Hindi na ako nagdalawang-isip na gantihan siya dahilan para kumawala ang mahina
niyang pag-ungol. His
rough voice sent shivers down my spine. Wala na akong inisip pa. I don't care
anymore. Ang gusto ko nalang
ngayon ay namnamin ang lahat. Ayaw ko na ring isipin pa ang tama at mali dahil ang
kasalukuyang
nararamdaman ko ay alam kong tama sa pagkakataong ito.
Sa pagbilis ng mga uhaw niyang halik ay halos malagutan ako ng hininga kaya naman
nang huminto siya't
idiniin ang kanyang noo sa akin ay gano'n nalang ang pagtaas-baba ng aking dibdib
para lang makakuha ng
hangin patungo sa aking baga.
Mas diniinan ko ang pagpikit sa aking mga mata. His hot deep breathes are crushing
into my lips. Na gaya ko
ay tila nabigla rin sa ginawa.
Buong loob kong hinanda ang aking sarili sa posibleng kahihiyan dahil sa nangyari
sa pagitan namin pero
bago ko pa matanggal ang mga kamay ko sa kanyang leeg ay agad niyang hinawakan ang
mga ito gamit ang
magkabilang kamay.
"Baby..." Sambit niyang hirap na hirap na ngayon sa pagpipigil.
P 55-1
I know I should be happy hearing that word but it just added another batch of
excruciating pain in my heart.
Ramdam ko ang pamimintig ng aking mga labi na dama pa rin ang kanyang mga halik.
I feel like my heart is escaping my weak body. Parang isang salita pa niya ay
tuluyan na akong mababasag.
Napadilat ako ng bitiwan niya ang aking mga kamay at pagkatapos ay lumayo't
inihawak ang mga iyon sa
aking mukha. Hinayaan kong malaglag ang magkabila kong kamay sa aking gilid.
Marahang hinawi ni Eros ang mga luhang lumalandas sa aking pisngi habang nakatitig
ng mataman sa aking
mga mata.
Eros... What are you doing? Anong ginagawa nating dalawa?
Napalunok ako sa pagpungay ng mga mata niyang nadarang na sa kung anong init gawa
ng pinagsaluhan namin
ilang segundo ang nakalipas. Ang pagkinang ng kanyang mga mata ang dahilan kung
bakit muling naubos ang
hangin sa aking baga.
I can't... This is my Eros. Ito ang lalaking minahal ko at mahal ko pa rin hanggang
ngayon. Hindi ito ang Eros
ni Peene... This is mine. He is mine...
Napakumo ako ng muli niyang ipagdikit ang aming mga noo at pagkatapos ay
nagpakawala ng ilang malalalim
na paghinga. Pinigilan kong lalong maiyak ng maingat niyang haplusin ang aking
pisngi.
"Stop me... Just... fucking... tell me to stop..." Mabagal ngunit may diin niyang
pagmamakaawa na taliwas sa
kanyang sinabi.
Ang boses niya at pakiusap sa akin ay nagtatalo dahilan para lalo lang akong
malito.
"E-Eros..."
"Fucking stop me, Skyrene..."
I didn't. Pakiramdam ko ay nakulong na ang mga salita ko't hindi na kailanman pwede
pang lumabas sa aking
bibig. My words are now a prisoner of my mouth. Na sa kabila ng gusto kong sabihin
ay wala akong masabi.
Sa kabila ng pagtutol ng ilang parte ng aking utak ay wala akong ginawa para
pigilan siya.
Mabagal siyang lumayo para muling salubungin ang titig ko pero nang muling malaglag
ang kanyang mga mata
sa aking labi ay para na siyang hinila nito pabalik.
He kissed me again ngunit sa pagkakataong ito ay naging mabagal at banayad ang
halik niyang 'yon. It's like
kissing me slowly because we have all the time in the world to do that. Na parang
sa amin ang mundo at ang
mga oras na narito. Kaimpokritahan man pero nagpaubaya ako.
I closed my eyes and began responding to his kisses. Ang mga kamay ko ay kusa na
ring bumalik at
pumulupot sa kanyang leeg.
Mas humigpit ang kapit ko sa kanya ng maging mapusok muli ang paraan ng kanyang
paghalik. Marahan
siyang lumayo para bigyan ako ng pagkakataong huminga pero sandali lang iyon na
hindi man lang ako
nakakuha ng buo't mahabang hangin para sa aking baga. He's drowning me again. We
know that we are both
P 55-2
drowning in each other's arms but that didn't stop us.
Bumaba ang kamay niya't hinapit ang katawan ko para ilayo sa pinto pero nalunod ang
ungol ko sa loob ng
kanyang bibig ng walang hirap niya akong binuhat!
He's still kissing me! He's still hugging me! He's Invading every part of me and I
let him do all that. Buong
puso kahit na alam kong hindi tama. Ano pa nga ba ang tama sa pagkakataong ito?
Naramdaman ko ang paglalakad ni Eros patungo sa kung saan habang buhat ako. Hindi
ko na binuksan pa ang
aking mga mata. Imbes na iyon ang gawin ay mas pinag-igi ko ang paghalik sa kanya
and damn! I forgot how
good this feels... Halos nakalimutan ko na ang pakiramdam na mahalikan niya
pagkatapos ng ilang taong
lumipas.
Eros's other hand move to the back of my head as he presses his mouth to mine,
kissing me desperately that I
could taste my tears in between our lustful kisses. Sunod ko nalang narinig ang
pagbukas ng kung anong pinto
at ang patuloy niyang paglalakad bago tuluyang madama ng aking likuran ang malambot
na kama. We didn't
stop there. Gaya ng hindi ko pagsagot sa sinabi niya kanina. I didn't stop him
because honestly, I don't want
him to fucking stop!
Ang bawat paggalaw ni Eros ang dahilan ng pagkadarang ko. I didn't open my eyes.
Kahit na naramdaman ko
na ang mabilis na pagbaba ng kanyang kamay sa laylayan ng suot kong dress at ang
agarang pagsapo ng mainit
niyang kamay sa ilalim nito ay hindi ko iminulat ang mga mata ko. I'm kissing him
back. Harder and deeper,
doble sa ginagawa niya.
Hindi ko na napigilan ang mapasinghap ng maramdaman ang mainit niyang palad sa
aking hita kasabay ng
pag-iwan ng kanyang bibig sa aking labi at pagdako nito sa aking leeg. Naging abala
ang mga kamay namin sa
katawan sa isa't-isa.
He removed my clothes and I removed his. Ramdam ko ang pagmamadali sa bawat kilos
namin na sa sobrang
bilis ng pangyayari ay hindi ko na nasundan ng maayos.
We're both naked just like that. Para kaming mga leong uhaw sa isa't-isa. Mga leong
wala ng naisip at
gustong maramdaman kung hindi ang matinding bugso ng damdamin.
Eros waste no time pushing himself between my legs... Pakiramdam ko ay nagliliyab
na ang aking
magkabilang pisngi at ang buo kong katawan ng maisip ang gagawin niya pero huli na.
I let him spread my
legs wider and watch him as he pushes his massiveness inside me.
Mabilis kong kinagat ang aking labi dahil sa pagkawala ng malakas kong ungol pero
ang labi ni Eros ay
naging maagap. Tinulungan niya akong manatili ang mga iyon sa aking bibig habang
siya ay dahan-dahan
akong pinupunan.
"Hmm!" He kissed me again. Iyong halik na siya rin ay gustong lunurin ang lahat ng
pagkawalang ungol sa
kanyang labi.
Our voices and lustful screams were drowned in each other's mouth. Sa bawat pag
ungol niya sa aking bibig
kasabay ng bawat ulos ay mas lalo lang tumitindi ang kagustuhan kong hayaan siya.

P 55-3
He pulls himself out, then thrusts inside me again. Fast, hard and deep that made
me shut my eyes and tighten
my legs around him.
"Ah!" Hindi ko na napigilan ang ungol na iyon ng lumayo ang kanyang labi sa aking
bibig at muling bumaba
sa aking leeg. Kissing and sucking me there!
Muli akong napasinghap ng maramdaman ang mabibilis at sunod-sunod niyang galaw
padiin sa akin.
"Sky..."
"No, Eros... Kiss me... Just kiss me please..." Hinihingal at wala sa sarili kong
sambit habang pinipigilan
siya sa mga sasabihin.
Dahil sa pagmamakaawa ko ay mabilis niya naman akong sinunod.
What we're doing is wrong and I don't want him to say that. Ayaw kong sabihin
niyang pagkakamali ito kaya
gusto kong lunurin nalang ang mga salita niya. I want him to continue. Kahit dala
lang 'to ng alak at alam kong
pagsisisihan namin ito pagkatapos ay gusto ko pa ring magpatuloy siya.
Limitations.
May God forgive me but I don't want to know my limitations right now. Alam kong sa
pagkakataong ito ay
wala na iyong magagawa pa. I already crossed the line and all I can think of is
him... My Eros... Mine. He's
mine right now and that's what I want to believe. Kahit ngayon nalang. Ito
nalang...
We're both gasping for breath between the motions of our body. Hindi ko na alam
kung saang parte ng
katawan niya ako kakapit dahil sa kada galaw niya ay kusang nagwawala ang kabuuan
ko. I can feel myself
being empty whenever he pulls away and I hate that. I want him to fill me in. I
want him to fill me more...
"Z-Ziege, Ah!" I pleaded when he thrusts his hard shaft deeper in me!
Damn, I love him! I love him so fucking much that I'm willing to continue this
unforgivable sin just to please
what we really feel for each other. Ramdam kong mahal niya ako. Mahal niya pa rin
ako kahit hindi ako
tamang mahalin. Ramdam ko iyon at iyon ang paniniwalaan ko.
"Baby!" I cried when I felt the familiar sensation.
Napasabunot ako sa kanyang buhok at naipikit ng mariin ang aking mga mata ng hindi
ko na mapigilan ang
nakakaliyong sensasyon dulot ng mabilis niyang paggalaw. I heard him curse and in a
matter of second, we
both reached our climax.
I felt the hot gush of liquid in my legs but he's still moving slowly... Tila
sinusulit ang pagkakataong ito.
Dahan dahang bumitiw ang mga kamay ko sa kanyang buhok at pagkatapos ay nilapatan
ng halik ang kanyang
balikat habang kinakalma rin ang sarili.
Nang mas naging mabagal ang paggalaw niya ay doon ko lang itinigil ang paghalik.
Binigyan ko ng
pagkakataon ang sarili kong tuluyang kumalma gaya ni Eros na ngayon ay dahan-dahan
at pilit pa ring
inihihinto ang sarili sa paggalaw pagkatapos ng nangyari.

P 55-4
Ang mainit niyang paghinga sa aking leeg ay hindi nakatulong sa pagpatay ng
nagliliyab na init sa aking
katawan. Amoy na amoy ko man ang alak sa kanyang hininga pero natatalo pa rin iyon
ng bango ng kanyang
kabuuan.
I didn't move when he finally stop. I'm afraid to move dahil natatakot akong kapag
nahimasmasan siya ay
ipagtabuyan na niya ako. Nanatili siyang nasa aking ibabaw at patuloy pa rin ang
paghabol sa paghinga.
Muling tumulo ang mainit na likido sa aking mukha habang unti-unti akong hinihila
pabalik ng aking katinuan
sa kasalukuyan. Unti-unting bumabalik ang pagtatalo ng utak ko. Unti-unti kong
naririnig ang mga sigawan
nila't pagalit sa akin.
Sa paglipas ng ilang segundong hindi siya gumagalaw o nagsasalita ay nadaragdagan
ang takot sa aking puso.
What have I done?
Wala sa sariling napasinghap na ako ng dumami pa ang mga luhang sumunod na naunang
umalpas sa aking
magkabilang pisngi.
Nang marinig niya 'yon ay marahan niyang hinalikan ang aking leeg bago nag-angat ng
tingin. Napalunok ako
ng matitigan ang nangungusap niyang mga mata... at ang labing walang kasing pula.
Inangat niya ang sarili pero nanatili siya sa kanyang pwesto. My heart melted when
I felt his hands on my
face, wiping each tear...
Hindi siya nagsalita. Nagpatuloy siya sa pagpunas sa aking pisngi gaya ng mga mata
niyang nananatili ring
nakatitig sa akin at nakikipag-usap sa hindi ko malamang lenggwahe.
Kahit na walang nagsasalita sa aming dalawa ay parang naiintindihan ko ang gusto
niyang sabihin. Kahit na
walang salita ay damang dama ko ang lahat... I want to touch him but I'm afraid
he'll wake up from this mess.
Natatakot akong magising siya kapag may sinabi ako. Natatakot akong matauhan siya.
I'm scared as hell...
Bumaba ang kanyang mga mata ng kagatin ko ang aking labi dahil sa pagpigil ng
muling pagkawala ng aking
mga luha.
He swallowed hard when my sobs escaped my mouth. Dumiin ang pagsakit ng aking
dibdib ng pumikit siya
pero bago pa ako tuluyang mabasag sa nararamdaman ay muling bumaba ang kanyang
mainit na labi para
halikan akong muli at pawiin ang pag-alpas ng aking mga emosyon.
Ang halik na iyon ay ibang-iba sa mga nauna. Ang labi niyang muling lumapat sa akin
ay punong puno ng
pagsusumamo, pag-iingat at pagpawi sa lahat ng sakit.
Ipinikit kong muli ang aking mga mata at doon na naglakas loob na hawakan siya
ulit. Eros gently switched
our positions without breaking our lips apart. Nanatili ang banayad niyang paghalik
sa akin na tila kinakausap
ako't sinasabing 'ayos lang'. Magiging maayos lang ang lahat at wala akong dapat
isipin kahit na ang totoo ay
maraming mali.
We fucked up. Literally.
Umayos siya ng upo at iginiya ang katawan ko hanggang sa makasandal na siya sa head
board ng kama. Sa
P 55-5
pagbitiw niya sa akin ng halik ay muli niyang pinunasan ang mga luha ko at
pagkatapos ay niyapos ako ulit.
Kahit na nanghihina ang mga kamay ko ay nagawa kong yakapin siya pabalik. Mas
diniinan niya ang paghapit
sa aking katawan kasabay ng mararahan niyang paglapat ulit ng mga munting halik sa
aking balikat.
"I don't know what to say, Skyrene..." Hirap niyang sambit na punong puno ng
pagsusumamo habang ang mga
labi ay lumalakad patungo sa aking leeg. "I don't fucking know what to say
anymore..." Kisses... More kisses.
"I just want to kiss you... I want to kiss you... so damn hard..."
Napabitiw ako sa kanya at agad na napatingala ng lumipat ang mainit niyang labi sa
kabilang banda ng aking
leeg.
"I just want to get lost with you, Sky... Fuck..."
I should stop. We should stop right? but his voice... how can I stop myself from
that? Paano ko matatakasan
ang pagmamakaawa sa boses na 'yon?
"E-Eros..." Nanginig ang boses ko ng bumaba pa ang magagaan niyang halik pababa sa
aking dibdib.
Napaigtad na ako ng maramdaman ko ang magkabila niyang kamay na agad dumako doon
habang ang mainit
na labi ay agad na sinakop ang tuktok ng isa nito.
Nalasahan ko ang dugo sa aking labi dahil sa mariin kong pagkagat do'n. Humigpit na
rin ang kapit ko sa
kanyang buhok ng lumipat pa ang kanyang bibig sa kabila. Licking, touching and
sucking my peak.
Kumawala ang malalim kong paghinga nang sandali niya iyong tigilan para muling
magpatuloy sa sasabihin.
"I can't stop kissing you... I just can't, Skyrene..."
"Eros!" I blurted when he resumes kissing my peak.
Sa maingat niyang paggalaw ngayon ay napawi ang lahat ng takot ko. Marahang bumaba
ang mga kamay niya
patungo sa aking bewang... pababa sa aking pang upo. He gently lifts me while he
positioned himself again.
Humigpit ang yakap ko sa kanya ng sundan ko ang kanyang galaw at dahan-dahang ibaba
ang sarili para muli
siyang salubungin.
This time, ang pag-iisa ng aming katawan ay walang pagmamadali. Dahan-dahan iyon at
punong puno ng pagiingat.
"E-Eros... I-" Gumaralgal ang boses ko dahil hindi ko na alam kung ano ang mas
nangingibabaw na emosyon
sa akin ngayon.
I'm happy. Masaya ako sa mga narinig sa kanya pero hindi rin mawala sa isip ko ang
sakit dahil alam kong
lasing lang siya at tiyak na pagsisisihan niya ito kapag nawala na ang alak sa
kanyang sistema.
Umangat muli ang mainit niyang labi patungo sa aking leeg habang tinatanggap ko ang
kanyang kabuuan.
Ipinilig ko ang aking ulo at inilayo ng bahagya ang sarili sa kanya pagkatapos ay
buong tapang akong
nakipagtitigan sa kanyang mga matang punong-puno ng mga emosyon.

P 55-6
I stare at him while I started moving my hips up and down his massiveness. Hindi ko
pinutol ang titig sa mga
matang lango na sa akin. Ilang beses kong naramdaman ang paghigpit ng kapit niya sa
aking mga hita pero
hindi ako nagpapigil.
If this is how we should end our failed relationship then I'm giving in. Ito na ang
huli. Ipinapangako kong ito
na talaga ang dulo.
Ang mga mata niya ay mas lalong nag-alab dahil sa ginawa ko. My heart is screaming
inside my chest. Ang
aking katawan ay nanginginig sa bawat ulos ko pero binalewala ko ang lahat.
I bit my lower lip when he groaned again. As if he's drowning with so much lust and
about to release again in
a moment.
Nang makita ko ang hirap sa kanyang mukha ay umabante ako para muli siyang yakapin
at halikan sa labi.
Marahan ko siyang itinulak pabalik sa pagkakahiga na agad naman niyang nasundan.
Nang tuluyan ng lumapat
ang kanyang likod pabalik sa kama ay muli akong gumalaw sa kanyang ibabaw.
I bury my face against his neck and bite his shoulders gently in order to stop
myself from moaning so loud. Sa
pagkakataong ito ay hindi na ako ang may kontrol sa mga katawan namin. He is lost
with me... so lost that we
didn't even know how to stop it.
"E-Eros... I'm about to... Ah!"
I hear the hitch in his breath and the stiffening in his legs because of my moans.
Ang mga katawan namin ay
kusang nag-iisa sa mabilis na ritmo. Crashing harder together. Nagpatuloy ang
paggalaw namin hanggang sa
tuluyan ko ng naramdaman ang pangalawang beses na pagdating sa sukdulan.
"Sky..." He says against my mouth the same time he sucks in a sharp deep breath.
He hugs me tight as he switched our positions again before he continues inside me.
My head is spinning. Ang init na akala ko'y tapos na ay mas lalong nag-aalab at
pabilis ng pabilis pa
hanggang sa muli kong naramdaman ang nakakaliyong sensasyong 'yon!
My eyes automatically shuts when I felt him pulls away, and releases himself
outside my soaking folds.
Nanatili kaming magkadikit pero hindi iyon nagtagal gaya ng una. Para akong
nilubayan ng aking kaluluwa ng
maramdaman ang pagrolyo niya sa aking gilid at doon na tinapos kalmahin ang sarili.
Sa kabila ng patuloy na pag-ikot ng aking pagkatao dahil sa nangyari ay nagawa kong
tumayo at agad na
pinulot ang aking mga gamit bago nagmamadaling pumasok sa banyo.
Sa kaunting tinakbo ko ay hindi ko maiwasang hingalin ng sobra. Now I need to
think! Binuksan ko ang gripo
at agad na naghilamos doon. Humigpit ang kapit ko sa counter dahil hanggang sa
pagkakataong ito ay ramdam
ko pa rin ang pagpintig ng bagay sa pagitan ng aking mga hita. Like he's still
inside me. Making love to me...
Mabilis kong ipinilig ang aking ulo.
Kahit na tuliro pa ay nagawa ko pa ring ayusin ang aking sarili. Humigpit ang aking
kapit sa seradura ng
subukan ko itong pihitin ilang minuto pagkatapos kong mag-ayos.
P 55-7
I'm going home. I need to go home and run away from this. Kailangan kong
magpakatatag kahit na alam kong
kinakain pa rin ako ng panghihina. God maybe cursing me right now because of what I
did but it's too late.
Nangyari na.
Napailing ako't itinigil ang pagbukas ng pinto. I don't understand why people lie
after doing an unforgivable
mistake or after being caught cheating.
Kadalasan kasi ang rason ng mga tao kapag nagloloko ay hindi sinasadya but I call
it bullshit. Because I
know that before you even engage to that, you already know the consequences. You
are already aware of it.
Imposibleng hindi mo sinasadya dahil umpisa palang naman ay alam mo na ang tama at
mali. May chance
kang huminto at itigil ang maling gagawin pero ipinagpatuloy mo. Alam mong may
masasaktan pero ginawa
mo pa rin. Kagaguhan man pero wala, e. Minsan kinakain nalang talaga tayo ng mga
kahinaan natin and that's
bullshit.
Hindi ko na naiwasan ang paglatay ng pagka-guilty sa aking puso. I admit that I'm
at fault. Sinadya ko.
Hinayaan ko. Ginusto ko. Walang ibang dapat irason sa kasalanan ko dahil kahit alam
kong mali ay
nilagpasan ko pa rin ang mga barikadang dapat ay hindi ko man lang nilapitan and
with that, I'm sorry.
Sorry kay Eros dahil nagpadala ako. Sorry kay Peene dahil alam kong masasaktan siya
kapag nalaman niya
pero mas malaki ang gusto kong hinging kapatawaran sa sarili ko dahil nagpatalo ako
sa aking puso at utak.
I'm sorry because I hurt myself once more. Sobra sobrang sakit na naman...
Walang ingay kong pinihit ang hawak at dahan-dahan iyong iniawang. Hindi ko na
inisip kung ano ang
gagawin niya't sasabihin pagkatapos ng ginawa namin kaya hinanda ko nalang ang
sarili ko pero sa pagbukas
ko no'n at paglabas patungo sa kama ay nakita ko si Eros na nakapikit na. Ang
kanyang katawan simula sa
bewang ay nababalutan na ng kanyang kulay asul na kumot.
Napahinto ako ng makita ang pag-angat at baba ng kanyang dibdib pero imbes na
mahinto nalang doon ay
para pa akong nakahinga ng maluwag dahil sa napagtanto.
He's now sleeping.
Sinubukan kong maglakad ng mabagal pero nanatili siya sa kanyang posisyon kaya
nasiguro kong tulog na nga
siya.
Wala na akong inaksayang oras. Tinigil ko na rin ang pagtitig sa kanya at mabilis
ng tinungo ang pintuan para
iwan siya. Iwan ang lahat ng kabaliwang ito at hindi... Sa huling pagkakataon ay
hindi na ako iiyak. It's just a
good bye sex, right? Sex lang 'yon... Sex lang sa kabila ng mga bagay na lumabas sa
labi niya habang
ginagawa namin 'yon...
Dinoble ko ang bilis sa pagbaba sa hagdan. Bago pa ako tuluyang makababa doon ay
napamura na ako ng
makita ang oras. Ayaw ko ng tignan ang cellphone ko dahil sigurado akong nagwawala
na si Jaycint ngayon!
"Ma'am Peene, ang-"
"Shit!" Natigil ako sa pag-aayos ng nagusot kong damit dahil sa pagsulpot at
pagharang sa akin ng babaeng
ngayon ay laglag ang panga pagkatapos matanto na hindi ako ang kanyang tinawag.
P 55-8
Nahihiya kong inayos ang aking buhok. Maging ang harapan ng aking suot bago tumayo
ng tuwid para harapin
siya.
"S-Sino po kayo?" Namumutla niyang tanong na imbes sagutin ay dahan-dahan akong
humakbang patungo sa
pinto.
Napangiwi ako ng maisip na may maid na si Eros. No, maid nila ni Peene!
"I-I'm no one and I'm going home." Nagmamadali kong sambit bago binilisan ang mga
hakbang at tuluyan
siyang iwan na laglag pa rin ang panga.
Hindi na ako lumingon pa. Sa paglabas ko sa bahay ni Eros ay madali akong dumiretso
sa aking dalang
sasakyan at paharurot iyong minaneho palayo.
Magulo man ang naging takbo ng utak ko habang nasa daan ngunit nakauwi pa rin ako
ng maayos. Laking
pasasalamat ko nalang talaga dahil wala pa si Jaycint hanggang ngayon! Ang sabi ng
maid ay tumawag raw
ito sa bahay dahil hindi ko sinasagot ang mga tawag niya at pinapasabi nalang na
male-late ng ilang minuto
pero tuloy pa rin ang uwi namin mamaya.
Ang pagka-late ni Jaycint ay naging blessing in disguise para sa akin dahil
nakapag-ayos pa ako ng sarili
kahit na parang ayaw ko nalang gumalaw at gusto nalang itulog ang lahat baka
sakaling matauhan ako't
magising sa lahat ng kahibangang namagitan sa amin ni Eros.
"You're just in time!" Masayang bati ni Tita Arlene sabay yakap sa akin pagkatapos
niya kaming salubungin
ni Jaycint.
Niyakap ko siya pabalik at sunod naman ang asawa nito't ang mga kapatid kong
excited na sa paghihintay ng
pagbabagong taon.
Si Cassy ang humila sa akin patungo sa pool area kung nasaan ang ilang mga bisitang
inanyayahan ng magasawa para saluhan kami sa okasyong ito.
"How's your trip?" Tanong ni Ramiel pagkatapos ay binigyan ako ng wine.
"It's fine." Sagot ko bago uminom rito.
Sinundan niya akong umupo sa isang lamesang bakante pero ang mga mata niya ay
nananatiling sinusuri ang
kabuuan ko.
"You don't look fine. You look tired." Komento niya.
Nag-iwas ako kaagad ng tingin at kunwari'y sinipat ang mga taong nagkakasiyahan.
Oh Ram, kung alam mo lang...
"I'm fine. Medyo inaantok na but I can still celebrate until midnight." Sabi ko
nalang matapos ibalik sa kanya
ang tingin.
Tumango-tango ang kapatid ko kahit na alam kong marami pang mga katanungan ang
nabubuo sa kanyang isip

P 55-9
ngayon.
"Can you get me some food? I'm hungry."
Inilapag niya ang kanyang baso sa lamesa.
"What do you want?"
"Anything." Sumimsim ulit ako ng makita ang pagtayo niya.
Inihatid ko nalang ng tingin si Ramiel sa gawi ng mga pagkain bago muling
nagpakalunod sa pag-iisip.
Naputol lang ulit 'yon sa pagbalik niya.
I'm not really hungry pero ibinuhos ko nalang doon ang lahat ng atensiyon ko.
Pagkatapos kong kumain ay
nakihalubilo rin ako sa kanila at nakisali sa mga kung anong usapan hanggang sa
dumating na ang oras ng
countdown sa pagpasok ng bagong taon.
Pigil ang paghinga kong nakisali sa pagbibilang nila kahit na sa paglapit ng
katapusan no'n ay hindi ko na
napigilan ang pagiging emosyonal.
Mas inayos ko ang aking pagtingala sa langit, umaasang mapigilan ng fireworks ang
paglabas ng aking mga
emosyon pero bigo ako.
"Three! Two! One! Happy new year!" Sabay sabay at malakas nilang sambit kasabay ng
pagtulo ng mga
mainit na luha sa aking pisngi at pagliwanag ng madilim na kalangitan gawa ng kabi-
kabilang mga paputok.
OMGGGG ???????????? Naka-3 Rounds sila....PUTUKAN NA TALAGA????????

P 55-10
CHAPTER 53
34.3K 1.5K 983
by CengCrdva

Pregnant
Sabi nila, new year new me raw dapat kapag bagong taon. New life, new hobbies...
Maging ang pagpili ng
mga tao sa buhay ay dapat pinag-iisipan o di kaya ay binabago. I agree to that,
minsan alam na nating marami
tayong bagahe sa nakaraan pero hanggang ngayon ay dala pa rin natin at hirap na
hirap kung bitiwan.
May mga pagkakataon rin na alam na natin kung sino ang mga taong dapat nating iwan
para sa tuluyang
pagbabago pero hindi natin magawa.
"Let go... Hayaan mo ang sarili mong maging malaya sa mga emosyong nagiging dahilan
ng hindi mo pagusad. Bitiwan mo ang mga taong dahilan sa pananatili mo sa nakaraan.
Let go of the anger, guilt and your
what if's.... I want all of you to focus on what is..." Nagpatuloy ang sermon ng
paring nasa harapan habang
nakikinig ang mga tao sa paligid.
This is not the first time I went to church pero ang homily ngayon ang pinaka-
naging makahulugan para sa
akin. Pakiramdam ko kasi ay para sa akin ang misang ito at sinasagot ni Father ang
lahat ng mga agam-agam
ko sa buhay.
He's on point. Tama ang mga sinabi niya. Hindi madali pero kung gugustuhin ay
kakayanin naman. I want to
follow his advice. Iyon naman talaga ang gusto kong gawin at pilit ko na iyong
gagawin sa pagkakataong ito.
New year, new me? Right?
"Anong balak mo ngayon niyan?" Malungkot at pag-uulit na tanong ni Valerie sa akin
isang araw ng muli
kaming magkausap.
Napailing ako sa narinig. She's asking me the same question all over again. Sa
tuwing tatawag kasi siya ay
ito ang bungad niyang tanong at bago matapos.
"I don't know. Sabi ni Father kailangan kong bitiwan ang mga bagay na nagiging
dahilan ng hindi ko pag-usad
and he's right. Iyon ang dapat kong sundin."
"But can you do it?"
Hindi ako kaagad nakasagot dahil sa pangingilatis sa kanyang boses.
"I get it, Sky... I know you tried and you are still trying. Alam ko rin na hindi
mo na gustong isipin ang
nangyari pero paano kapag nagkita kayo ulit? You can't run away from him again.
Hindi mo na matatakasan
ang panibagong problemang ito and besides, this is not an old baggage. Ilang araw
palang nangyari 'yon at
kailangan niyo itong pag-usapan-"

P 56-1
"Val..."
"Sky, I'm stating facts here. Kailangang maging klaro kung ano ang nangyari sainyo.
Eros, should man up and
follow you there! Dapat bigyan ka niya ng linaw kung ano ang plano niya pagkatapos
niyang gawin sa'yo
'yon! Alam kong nagi-guilty ka at gusto mo na namang takasan 'yang problema mo pero
hindi dapat. Hindi
lang ikaw ang may kasalanan rito. Kung tutuusin nga ay si Eros ang mas may
kasalanan sa mga nangyari. He
knew that you're still in love with him and yet he took advantage of that-"
"Val, it's my fault too. Hinayaan ko."
"Kayong dalawa ang may kasalanan at kailangan niyo 'yang linawin bago malaman ni
Peene! Damn,
makakasapak ako kapag hindi niya inayos 'yan! Susugurin ko talaga siya doon sa
bahay niya't mumurahin ko
ng malupit!"
Hindi ko alam kung matatawa ba ako o mag-aalala sa mga sinabi ni Valerie. Ramdam ko
ang pagkadismaya
niya pero alam ko ring tama ang mga sinabi niya kaya hindi ako nakasagot.
"Think about it, will you?" Bakas ang pagmamakaawa sa kanyang boses.
"Yes, Val. I will."
"Good. Call me later?"
"Yeah. Bye."
Ibinaba ko na ang tawag at bumaba na rin para saluhan ang pamilya ko sa hapag.
Sa pagbabago ng taon ay wala namang malaking pinagbago ang buhay ko. Naging busy pa
rin ako sa trabaho.
Madalas pa rin akong bumibisita sa shelter at sa iba pang charities na nakagawian
ko ng tulungan.
oh my gastoooss Akala ko pa naman si SKYRENE yung buntis??????

P 56-2
CHAPTER 54
40.6K 1.9K 1.1K
by CengCrdva

Two Words
I'm pregnant... I'm pregnant... I'm pregnant.
Ang mga salitang 'yon ay paulit-ulit at walang mintis na nagsumigaw sa aking utak.
Nanghihina akong
napaupo sa bench na inupuan ni Peene. Hindi ko na siya nagawang sundan at sa lagay
ko ngayon ay alam kong
hindi ko na rin kayang gumalaw ngayon. Nanghihina akong tumingala at sinimulang
kalmahin ang sarili.
She's pregnant... She's pregnant with Eros's child. His first child...
Wala sa sariling napalunok ako sa naisip. Sa mga oras na ito ay parang gusto ko
nalang hayaan ang sarili
kong ipasok sa utak ko ang bagay na 'yon kahit na hindi ko iyon kayang tanggapin.
Pumikit ako at sumandal sa
upuan, I just can't...Peene is pregnant with Eros's child. Ang pag-asang nabuo sa
utak ko nitong mga nakaraan
ay tuluyan ng nasaid sa mga nalaman.
Kahit kumalma na ang pagkatao ko makalipas ang ilang minuto ay hindi ko pa rin
nagawang umalis sa aking
pwesto. Sa ngayon ay parang gusto ko nalang umuwi at mag-isip ng mas maayos. Mabuti
nalang at nilapitan
ako ng isang volunteer at tinawag sa loob para sa mga huling pag-aayos namin para
bukas dahil kung hindi ay
baka naging rebulto na ako doon. Lutang akong bumalik sa kanila pero kahit na
nagsisimula na kaming magdecorate ay inililipad pa rin ang utak ko sa naging takbo
ng usapan namin ni Peene kanina.
"Are you okay?" Tanong ni Jaycint kinagabihan habang nasa tabi ko't kumakain kasama
ang buong pamilya.
Inayos ko ang pagkaing nasa aking bibig para tapusin ito't masagot siya.
"I'm okay, why?" Kunot-noo kong tanong.
"Kanina ka pa tulala. Kanina ka pa tinatanong ni Cassy kung pwede mo siyang sunduin
sa susunod na araw sa
school kasi hindi kami pwede nila Ram. You know, golf day."
"A-Ah..." Nahihiya kong kinuha ang aking tubig at uminom doon. "O-Oo naman. Ayos
lang. Ayos lang rin ako
may iniisip lang."
"What?"
Umiling ako.
"Then, who?" He asked again.
Nag-iwas ako ng tingin at sumubo nalang ng panibagong pagkain bago ipakita sa
kanyang ngumunguya ako at
abala kaya wala na siyang nagawa kung hindi ang tantanan ako.
Ang mga sumunod na oras ay siniguro kong makakasabay na ako sa usapan nila para
hindi na ako kulitin pa ni

P 57-1
Jaycint. Naging epektibo naman dahil nalunod na ang kanyang mga katanungan para sa
akin sa pagdaloy ng
aming mga usapan sa hapag.
Pagpanhik ko sa aking kwarto pagkatapos kumain ay agad kong tinawagan si Valerie.
"Any news? Ano nang balak mong gawin Skyrene?" Ganado niyang bungad na agad
nagpangiwi sa akin.
Hindi ko napigilan ang aking pagbuntong-hinga ng maisip na naman ang mga nangyari
kanina sa shelter.
"Anong drama 'yan? Bakit may pagbuntong-hinga?"
Imbes na sagutin ay inulit ko lang ang ginawa.
"Something happened? What is it?" Ang tuwa sa boses niya ay napalitan na ngayon ng
pag-aalala.
"S-Si Peene," Nilunod ko pabalik sa aking lalamunan ang kabang pumipigil sa aking
magpatuloy. "Pumunta si
Peene kanina sa shelter at kinausap ako."
"Oh, shit... And?"
"Do you want me to tell you what happened o iyong pagtatapos nalang?"
"Sky, tell me everything!"
I didn't. Imbes na sabihin kay Valerie ang naging daloy ng buong pag-uusap ay
nilagpasan ko lahat iyon at
pinunto na kaagad ang dulo.
"Peene is pregnant." Parang gusto kong pagtawanan ang sarili ko ngayon kahit na
parang gusto ko ring umiyak
kaya ang boses ko ng sabihin 'yon ay hindi ko nakilala.
The line went silent. Gusto kong bilangin kung gaano katagal ang paglipas ng mga
oras na walang nagsasalita
sa aming dalawa pero sa kada umpisa kong magbilang ay napuputol lang iyon dahil sa
isiping buntis na ang
girlfriend ni Eros at isa lang talaga akong malaking gulo sa relasyon nilang
dalawa.
"W-What... the..."
"She's pregnant with Eros's child, Val. Ngayon, sabihin mo... Kailangan ko pa ba
siyang kausapin ngayong
alam kong kapag ginawa ko 'yon ay may masisira na akong pamilya?"
Hindi siya nagsalita. Ngayon ay alam ko nang maling-mali ang lahat ng nangyari. Ang
pagsisisi ko sa
kasalanan kay Peene ay dumoble ngayon dahil sa nalaman ko. Kung alam ko lang ang
lahat ay sana hindi na
ako nagpadala. Sana hindi ko nalang ibinalik ang cellphone niya. Sana hindi nalang
ako pumunta sa party.
Sana hindi na ako sumama sa Manila. Sana hindi ko nalang siya nakita dito sa
Palawan. Sana tuluyan nalang
kaming hindi nagkita para hindi na nangyari ang mga nangyari.
"Sky..."
"It's okay, Val. Ngayon sabihin mo naman kung dapat pa bang magpumilit pa ako.
Sabihin mo kung tama pa
bang kausapin ko siya at linawin ang mga nangyari. Tell me what to do because I
have no plan to do that.

P 57-2
Hindi na baleng maging goodbye sex nalang ang lahat o tuluyan nang matuldukan ang
relasyon namin noon
dahil totoo namang matagal na iyong tapos. Peene is right, tapos na ang tiyansa ko
sa buhay ni Eros at dapat
ay manahimik na ako sa kung saan ako ngayon sa buhay niya. I am his mistake...
Minahal... Past tense. Tapos
na."
"Sigurado kang finish na, Sky?"
Kahit na alam kong naiintindihan ni Valerie ang sitwasyon ko ngayon ay alam ko ring
naiintindihan niya ang
posibilidad ng mga gagawin kong paglilinaw kay Eros pero para saan pa 'di ba?
Mas mabuti na ring mag-isa nalang ako kaysa ang mas marami pa akong masaktan sa
susunod. Tama na, Sky.
This is the end. Itigil mo na. Sumuko ka na. Wala na. Wala na!
"Okay..." Maya-maya'y segunda niya. "I understand and I respect your decisions...
I'm sorry, Sky... I'm sorry."
"Val, stop... Wala ka namang kasalanan. Kung tutuusin ay dapat pa akong
magpasalamat sa'yo dahil kahit na
alam mong mali na ang nangyari ay hindi mo ako kailanman hinusgahan. Sinuportahan
mo pa rin ako sa
kagagahan ko at hindi iniwan."
"Of course... You are my sister, Skyrene. Isa ka sa pinaka-mahalaga sa buhay ko at
handa akong ipagtanggol
ka sa kahit na sino. Kahit mali ay titimbangin ko pa rin dahil sino pa ba ang
magtutulungan kung hindi tayong
dalawa 'di ba?"
Napasinghap ako at napakurap-kurap ng maramdaman ko ang aking pagiging emosyonal.
Now I want to hug
her! Parang gusto ko ring magpakalasing kasama siya pero sa tuwing naaalala ko ang
alak ay iba lang ang
pumapasok sa utak ko. Sa tuwing naiisip ko ang alcohol ay naaalala ko ang lahat ng
mga pagkakamali ko sa
buhay. Lalo na ang pagkakamaling nakasakit ng sobra sa isang tao.
Nagtapos ang pag-uusap namin ni Valerie nang may napagkasunduan. Ako na ang iiwas
sa ngayon at wala na
rin talaga akong balak pang ungkatin ang kung anong namagitan sa amin ni Eros dahil
isa lang iyong
pagkakamali. Inilatag ko na sa utak kong bugso lang iyon ng damdamin na dala ng
alak. Iyon nalang ang
iisipin ko at wala ng iba pa.
"Okay na?" Nakangiti kong tanong sa mga volunteer kinabukasan matapos silang
maabutang tapos na sa
ginagawang pag-aayos para sa kaarawan ni Nanay Mila.
Nag thumbs-up ang isa samantalang ang lahat ay masaya naman akong tinanguan.
"Alright. Uuwi muna ako para mag-ayos. See you all in a bit." Masaya kong paalam sa
kanila.
Bago umuwi ay nagpaalam na muna ako kay Nanay na ngayon ay sobrang excited na rin
sa gaganaping
birthday party niya. Pagkatapos no'n ay tinawagan ko na rin ang bakeshop na in-
orderan ko ng tatlong layers
na cake para sa kanyang 85th birthday bago ako mag-ayos at sunduin ang mga kapatid
ko sa bahay.
"Si Jace?"
Umiling si Ramiel at dumiretso sa driver's side ng kotse niyang gagamitin namin.
Sumunod na rin ako sa
loob.

P 57-3
"I don't know. Sabi niya may pupuntahan muna raw siya, e."
Inilabas ko ang aking cellphone pagkatapos ayusin ang seat belt sa aking katawan.
Tinext ko si Jaycint para
itanong kung nasaang lupalop na siya ng mundo at nagreply naman itong susunod
nalang kaya hindi na ako
nangulit.
Pababa palang ang araw ng makabalik kami sa shelter. Ang mga regalo nila ay
inilagay na nila kung nasaan
ang gawi ng mga iba pang nakaayos na sa isang tabi. Hinayaan ko silang makihalubilo
sa mga bisita habang
ako naman ay pinuntahan si Nanay Mila sa kwarto nito.
Nagmano ako't humalik sa kanyang pisngi ng makalapit na ako. Ramdam ko ang tuwang
nag-uumapaw sa
kanya ngayon. Sa pag-upo ko sa kanyang tabi ay agad niyang hinuli ang aking kamay.
"Nariyan na ba sila, Anak?" Tanong niya, tukoy sa mga totoong anak niya.
Bumagsak ng bahagya ang tuwa ko dahil hindi ko alam kung paano sasabihing hindi
makakauwi ang dalawa
niyang anak at tanging ang nasa Manila lang ngayon ang bibisita.
"Nay, si kuya Justine lang po ang pupunta ngayon..."
Tinantiya ko ang kanyang reaksiyon dahil natatakot akong ang lahat ng tuwa niya ay
maglaho kapag diretsang
salita ang sinabi ko pero nakahinga ako ng maluwag dahil kahit na ramdam kong
nabawasan ang kanyang
tuwa ay masaya pa rin naman siya.
"Gano'n ba... Hindi bale, ang mahalaga naman ay narito kayo ngayon at pinaghandaan
niyo pa ang kaarawan
kong ito. Salamat, Mija..."
"Walang ano man ho, Nay. Tsaka, kung nabawasan man ang saya niyo dahil sa hindi
pag-uwi nila Kuya
Martin ay sana maisip niyong maraming anak niyo ang darating ngayon kaya iyon
nalang dapat ang mas
pagtuonan niyo ng pansin, okay?"
Tumango-tango siya.
"Si Eros kaya? Sa tingin mo ay pupunta siya?" Pormal niyang tanong na walang bahid
ng malisya pero hindi
ko naiwasang maramdaman ang pagpait ng sikmura ko.
Naalala ko na naman ang nangyari kahapon at ang mga nalaman kay Peene. Ipinilg ko
ang aking ulo at pinilit
na ngumiti.
"Hindi ko po alam pero malay niyo naman, Nay. Mahal kayo ni Eros at hindi niya
palalagpasin ang ganitong
pagkakataon dahil importante kayo sa kanya."
Napawi ang mga ngiti niya't muling pinisil ang aking kamay.
"May nararamdaman akong lungkot sa'yo..." Pagbabago niya sa usapan. "Bagong
lungkot, Skyrene...."
"Nay, waala po. Okay lang po ako."
"Inuulit ko, hindi mo kailangang sabihin sa akin kung ano ang nangyari pero gusto
kong aminin mo sa akin...

P 57-4
Si Eros ba ang dahilan niyan?"
That made me bit my lower lip. I hate lying to her. Kung tutuusin ay gusto ko
talagang alam niya ang lahat
pero hindi ko pa talaga kaya. Hindi ko rin alam kung kakayanin ko bang sabihin sa
kanya ang bagay na iyon.
I just nodded to answer her question. Nakita ko ang pagbaba at taas ng kanyang
dibdib.
"I understand, Mija. Kung ano man ang dahilan ng lungkot na nararamdaman mo ngayon
ay naiintindihan ko at
hiling kong sanay ay mawala iyan. Sana ay tuluyan na iyang mawaala."
Pinagdiin ko ang aking mga labi at niyakap na siya. Nagpatuloy pa ang ilang
minutong pag-uusap namin bago
ko siya yayaing daluhan na ang karamihan.
Paglabas namin ni Nanay ay kulay kahel na ang langit. Maliwanag na rin ang labas ng
hardin na siyang
pangyayarihan ng okasyon. Masaya naming binati ang mga naroon. Unang una ang anak
nitong si Kuya Justine
na kasama ang kanyang asawa at nag-iisang anak. Nang maging abala na si Nanay ay
nagsimula na rin ang
paty.
Si Ramiel ang katabi ko habang nakikinig sa madamdaming kwento ng mga matatandang
kaibigan ni Nanay
Mila sa harapan. Halos lahat sila ay nagpaumanhin sa pagtingin nilang monster rito
pero bawing bawi rin ang
mga pahayag nilang pagmamahal para sa kanya.
Napangiti ako't ininom ang alak na nasa lamesa. Kahit na katatapos ko lang kumain
ay parang kumukulo na
naman ang tiyan ko. Kaninang umaga rin ay ramdam ko ang sakit ng aking boobs maging
ang panaka-nakang
sakit ng aking puson. I'm expecting my period soon and I'm sure that this is just
part of my PMS.
Imbes na intindihin ang mga nararamdaman ay inabala ko nalang ang sarili ko sa
pakikipag-usap kay Ramiel.
Habang palalim ang gabi ay parami pa ng parami ang mga bisita ni Nanay. I don't
know if Eros will attend
tonight but I'm hoping that he can't make it. Sana hindi na siya pumunta dahil gaya
ng mga desisyon kong
gustong panindigan ay hinding hindi na talaga ako makikialam o lalapit man lang sa
kanya kapag nagkita
kami. Hahayaan kong matapos na kami sa gano'n. We're done and I gave up. Katangahan
ang pag-asang
itinatak ko sa utak ko dahil malinaw na ngayong wala na talaga. At Kahit kailan ay
hindi ko binalak na sirain
ang relasyong mayroon sila ni Peene at kung totoo ang rason niya ritong inakit ko
siya ay isusumpa ko siya ng
buong puso. Kung may nang-akit man sa aming dalawa ay sigurado akong hindi ako
'yon.
Napabuntong-hinga na ako dahil sa pagbigat ng aking ulo. My point is that sana lang
ay huwag na siyang
pumunta. Huwag na siyang magpakita sa akin dahil ayaw ko ng marinig ang kahit anong
sasabihin niya
pagkatapos ng lahat lahat.
"Kuya Eros!" Malakas na sigaw ni Zuben kasabay ng excited niyang pagtakbo patungo
sa taong tinawag niya't
kadarating lamang.
Napapikit ako ng mariin at napahigpit sa aking hawak na baso bago magpakawala ng
isang malalim na
paghinga. Narinig ko ang mahinang pagtawa ni Ramiel pero hindi ko siya hinarap
dahil baka sa kanya ko lang
mabunton ang kaba't inis na nararamdaman ko ngayon.
"You okay?" Magiliw niyang tanong na walang alam sa mga nangyari.

P 57-5
Oh, Ramiel... Baka kapag nalaman mo ay hindi ka na makatawa at bugbugin mo nalang
si Eros.
Tumango ako at tinungga ang hawak kong alak. Muli akong napamura dahil kahit na
hindi pa naman ako
nakakalingon para tignan ang mga bagong dating ay narinig ko na ang boses ng
babaeng kasama nito habang
binabati ang mga taong sumalubong.
"Ate Peene! I'm glad you came!" Kumpirma ng tiyak kong isa sa mga volunteer.
Natigil si Ramiel sa pag-inom ng makita ang paglapit ng isang bulto sa amin.
Gustohin ko mang umiwas ng
tingin pero ang talipandas kong mga mata ay nagmagaling na para sulyapan ang
lalaking ngayon ay matikas na
nakatayo sa gilid ng kapatid ko.
Tumayo na si Ramiel para batiin ito. Nang matapos sila ay lito akong tinignan ni
Ram at simpleng sinenyasan
para sabihing batiin ko rin ito pero hindi ako nakagalaw.
Napakurap-kurap ako ng mabaling pabalik ang mga mata ko sa mata ni Eros na parang
sobrang daming
gustong sabihin sa akin pero hindi magawa dahil sa sitwasyon.
Is it guilt? Is he being sorry for what happened? Hindi ko alam.
"Sky..." Pormal niyang sambit sa aking pangalan.
Alam kong isang salita lang iyon pero ang dating nito'y parang isang buong kanta na
punong-puno ng
malalalim na pagpapaliwanag at katanungan.
Doon na ako tumayo para pormal siyang batiin pabalik.
"Eros." Bati ko at mas payak na sambit kahit na ang totoo ay parang sasabog na ang
utak ko sa mga
nagsusumigaw na mga salitang gustong ilabas ng aking bibig.
He's still alive. Mabuti naman at buhay pa siya pagkatapos ng lahat. Nagbaba ako ng
tingin ng marinig ang
pagtikhim ni Ramiel matapos naming manatili sa pagtititigan.
"So," Putol ng kapatid ko pagkatapos ay tinapik ako sa balikat. "I'm gonna go get
Izzi. Na miss ko na, e."
Aniya at hindi na ako binigyan ng pagkakataong makasagot. Nagmamadali na siyang
umalis kaya naman
naiwan kaming magkaharap ni Eros.
"You're here-"
"I'm sorry, Sky..." Pagpuputol niya sa akin matapos tuluyang mawala ang kapatid ko.
Napaawang ang bibig ko sa narinig. This is not the conversation that I want pero
anong magagawa ko? Hindi
ko napigilan ang pagsibol ng munting sakit sa aking puso.
Three weeks and a half. Halos isang buwan pagkatapos ng nangyari sa amin at ito
lang ang sasabihin niya?
Not that I want him to chase me like what Valerie said but I'm expecting more than
just two words. Hindi ako
sumagot at hinayaan siyang magpatuloy pa pero wala na akong narinig.
He's just being sorry and that's just it. Sorry lang kasi pareho kaming nagkasala
at nakasakit. Walang

P 57-6
eksplenasyon sa kung ano ang dahilan niya at bakit taliwas sa sorry ang bugso ng
nararamdaman niya habang
ginagawa namin 'yon. Ang ginawa niya sa akin ay hindi kailanman mapapantayan ng
dalawang salitang 'yon. I
want more. I need more and I deserve more.
Umiling ako at dahan-dahang tumango.
"It's okay..." Sagot ko sa dami ng mga pagalit ng aking utak.
Nakita ko ang pangungusap ng kanyang mga mata pero ang bibig niyang ambang
magsasalita pa ulit ay kusa
nang naitikom sa pagdating ni Peene at pagkawit ng kamay niya sa braso nito.
"Let's greet Nanay, Mila." Masaya niyang sabi na parang wala ako sa paligid.
Imbes na intindihin sila ay tinanguan ko nalang ulit si Eros bago nag-iwas ng
tingin at lagpasan sila patungo
sa gawi ng mga alak.
Inabala ko ang sarili ko doon at sa pagkaing nasa mahabang lamesa habang
nagpapatuloy ang kasiyahan.
Iniwasan kong tignan ang gawi nila Eros dahil ramdam kong kahit na hindi na kami
magkaharap ay alam kong
nakasunod pa rin ang titig niya sa akin.
Humarap lang ako sa gitna ng marinig ang mensahe ni Nanay Mila para sa mga dumalo
sa kanyang party.
"Masaya ako dahil sa gabing ito. Masayang masaya ako at isa nalang ang hiling ko
ngayon. Hindi para sa akin
kung hindi para sa mga pusong nasaktan at patuloy pa ring nasasaktan. Hiling ko na
sana ang lahat ng puso
niyo ay maghilom at maging maayos na ang bukas para sainyo. Hiling ko na sana
makamtam niyo ang kanya
kanya ninyong bahaghari dahil lahat tayo ay karapat-dapat na makita iyon..."
Napalunok ako ng mahuli ni
Nanay ang aking mga mata. Kumikinang ang mga mata niya kahit malayo dala na rin ng
pagiging sobrang
emosyonal.
"Salamat sainyong lahat at habang buhay akong magpapasalamat sa lahat ng mga
kabaitang ipinakita ninyo sa
akin. Salamat sa pagkakataong ito at sana... Bago man lang sana matapos ang pahina
ko sa mundong ito ay
makita kong masaya kayong lahat... Lalong lalo na ang mga anak ko. Iyon nalang ang
huling hiling ko."
Pinagdiin ko ang aking mga labi at pinilit siyang ngitian. Lumipad naman ang
kanyang mga mata patungo kay
Eros bago hipan ang kandila ng cake hudyat ng pagtatapos ng makahulugan niyang
hiling para sa aming lahat.
Ayaw ko mang magpaapekto sa presensiya ng dalawang taong malapit sa gawi ni Nanay
pero hindi ko
maiwasan. Sa simpleng pagsulyap ko sa pwesto nila Eros ay napailing ako ng makita
ang paghawak muli ni
Peene rito at paglapit ng mukha niya sa tenga nito para ibulong ang kung ano.
"Ate!" Napapitlag ako ng hilahin ako ni Izzi sa gilid ng buffet table.
Mabilis niyang inginuso ang nasa likuran ng suot kong pantalon.
"You have something in your pants, Ate."
"What?" Sinubukan kong dungawin 'yon pero hindi ko na kailangan pang malaman kung
ano dahil nakuha ko
na kaagad ang gusto niyang sabihin.

P 57-7
Shit! I don't have anything with me right now! Maging ang extrang napkin ay wala
akong dala dahil nasa
sasakyan ko ang lahat ng gamit ko!
"Do you have an extra napkin, Izzi?" Itinakip ko ang aking bag sa aking likuran.
"Kukunin ko lang sa muna sa bag ko, Ate. I'll meet you in the bathroom."
Tumango ako at hindi na nagdalawang isip na ayusin ang sarili pero bago 'yon ay
sinimot ko muna ang laman
ng basong hawak ko.
Great, this is just great! Ngayon paano ako magpapatuloy sa party kung may dalaw
ako? Paano ako tatagal
rito kung narito si Eros at Peene? Paano ako makikipagsaya ngayong alam kong sa
presensiya nilang dalawa
ay imposible ko na iyong magawa?
Nanlulumo akong naupo sa unang cubicle habang hinihintay si Izzi. I'm on my period.
Nagpapasalamat ako
dahil hindi ako buntis pero hindi ko maiwasang manghinayang dahil ngayong buntis na
si Peene ay alam kong
wala na talaga kaming pag-asa ni Eros. We've reach the end at hindi na kailanman
mangyayari ang
posibilidad na magkaroon kami ng anak.
Parang gusto kong pagtawanan ang sarili ko sa mga naiisip. Alam kong ang hindi
pagiging buntis ang pinakamagandang nangyari sa akin ngayon lalo na sa sitwasyon
pero hindi ko mapigilan ang mainggit. It's ridiculous
to feel jealous but I can't help it.
Noon ay nasa kamay ko na ang lahat ng pangarap ko pero binalewala ko 'yon at hindi
naalagaan kaya ngayon
ay napunta na sa iba.
Si Eros... Ang buhay kasama siya... at ang pamilyang plano namin ay hawak na ng
iba.
Kumalat muli ang pait sa aking sikmura dahil sa mga naisip.
"Ate, I'm here!"
Tumayo na ako at kinuha ang mga gamit kay Izzi bago ayusin ang sarili. Paglabas ko
sa stall ay inabot niya
naman sa akin ang jacket niya para maharangan ang tumagos sa aking pantalon.
"Thank you..."
"Walang anuman, Ate. Okay ka na? May kailangan ka pa?"
Lumapit ako sa sink at doon ipinagpatuloy ang pag-aayos. Parang gusto kong maluha
dahil sa hitsura ko.
Hindi lang ako mukhang pagod. Mukhang sobrang lugmok at lungkot ko pa at hindi iyon
madaling itago. Ang
mga mata ko ay nagsusumigaw na ng pagsuko sa lahat ng sakit. Kahapon ko lang
nalamang buntis si Peene at
hindi ko na alam ang dapat kong maramdaman ngayong narito pa sila ni Eros.
Imbes na magpakalunod ay nagpatianod nalang ako kay Izzi palabas ng ladies room
pero awtomatiko't sabay
kaming nahinto ng masipat ang lalaking mukhang kanina pa naghihintay doon.
Narinig ko ang pagdagundong ng puso ko ng maramdaman ang kabadong paghawak sa akin
ni Izzi lalo na ng

P 57-8
gumalaw si Eros at hinarap kaming dalawa.
Nagkatitigan kami at kahit na ayaw kong iwan niya ako ngayon ay iba ang nakita niya
sa akin. Binitiwan niya
ako kaagad at sinipat muli si Eros.
"Izzi..." Makahulugan niyang sambit na mukhang nakuha naman kaagad ng kaharap.
"Izzi-"
"Mauna na muna ako, Ate. Hihintayin nalang kita doon." Pagpuputol niya sa pag-tutol
ko.
Nalaglag ang panga ko ng makita ang pagmamadali niya para maiwan kami ni Eros.
Wala na akong nagawa kug hindi ang kalmahin ang marahas na pagwawala ng aking puso.
Buong pormalidad
ko siyang hinarap habang patuloy ang pagpapakalma sa nagwawala kong sarili.
"Naliligaw ka ba? Doon sa kabila ang CR ng mga lalaki, Eros." Pormal kong sabi bago
kumapit sa jacket ni
Izzi at ayusin iyon sa aking bewang.
Imbes na sumagot ay para akong sinapian ng baliw na kaluluwa ng makita ko ang
paglapit niya sa akin.
Natataranta akong napaatras dahil kahit na medyo may kadiliman sa pwesto namin
dahil sa papunding ilaw
ay kitang kita ko pa rin ang kaseryosohan sa mga matang nakapukol sa akin ngayon!
No. Hindi siya naliligaw! Imposibleng maligaw siya dahil matagal na niyang kabisado
ang lugar na ito! Ibig
bang sabihin...
Humakbang siya ulit kaya agad ko nang itinaas ang kamay ko para pigilan siya.
"Eros, stop... Just stop right there..."
He steps forward again imbes na sundin ako pero bago pa ako tuluyang malapitan ay
huminto na rin siya.
Napalunok ako ng rumagasa ang balde-baldeng lungkot sa akin habang nakatitig sa
nangungusap niyang mga
mata.
What are you doing Eros? Bakit narito ka na naman?
"H-Hinahanap mo ba si Peene? Wala siya sa loob kaya baka naroon lang 'yon sa
labas-"
"I know."
I swallowed hard at that. So anong ginagawa niya sa tapat ng ladies room? Ako ba
ang kailangan niya? Ako
ba ang sadya niya at hindi lang siya basta naliligaw?
Nasagot ang tanong ko sa sunod niyang sinabi.
"We need to talk."
"About what? Wala naman tayong dapat pang pag-usapan." Buong tapang kong sagot.

P 57-9
"That's bullshit." Matigas niyang sagot at pagkatapos ay muling humakbang palapit
sa akin.
Hindi na ako nakagalaw dahil ang utak ko ay napuno na ng sigawan! Agad akong
napasinghap ng maamoy ko
ang kanyang bango, palatandaan na sobrang lapit na namin sa isa't-isa!
Really?! Oo nga at sanay naman akong nababaliw kapag may dalaw pero bakit ngayon ay
parang triple ang
pag agos ng mga emosyon ko?! I hate it! Naiinis ako dahil palagay ko'y isang salita
pa niya ay iiyak na naman
ako.
Umiling ako pero hindi siya nagpapigil.
"You know we need to talk about what happened, Sky..."
Pinakawalan ko ang sarkastiko kong pagtawa dahil sa ngayon ay iyon nalang ang
tanging alam kong gawin
para mapigilan ang aking mga luha.
"You mean the good bye sex? Wala 'yon, Eros. Wala naman na 'yon sa akin at sana
gano'n rin sa'yo."
Kumunot ang noo niya at dumiin ang titig sa akin pero hindi ako natinag. Nakita ko
ang pag-angat ng kamay
niya at ang marahan nitong pagdampi sa aking balat dahilan para tuluyan na akong
maging mahina ulit.
Fuck you, Eros! Fuck you...
"I'm sorry, Skyrene... I'm sorry..."
Mabilis akong nag-iwas ng tingin nang mabilis na mamuo ang aking mga
luha sa aking mga mata. Sa pagpikit ko ay naramdaman ko na ang pag-uunahan nilang
pagtulo sa magkabila
kong pisngi.
Stupid PMS!
Hindi ako nakagalaw. Hindi ko rin natanggal ang mga kamay niya at hindi ko na alam
ang gagawin ngayon
kaya ng hilahin niya ako palapit sa kanyang katawan at agad na ikulong sa kanyang
bisig ay mas lalong
kumawala ang mga hikbi ko.
Mariin kong kinagat ang aking labi para mabawasan ang ingay ng aking emosyon pero
hindi nakatulong 'yon
lalo na ng higpitan ni Eros ang pagkakayakap sa akin sabayan pa ng paghaplos niya
ng marahan sa aking
buhok.
"Damn... I'm sorry... I'm sorry..."
"Eros... Ayaw ko na. Tama na, please..."
Dumoble ang sakit sa aking puso ng humigpit pa ang yakap niya't pag-aalo sa
kumakawala kong pagkabasag.
"I'm sorry, Sky... Alam kong huli na naman ako kaya patawarin mo ako. I'm so sorry
for what I did. I'm sorry
for hurting you... Damn, I'm sorry."
Nagpatuloy siya sa paghaplos sa akin pero sa kada galaw ng mga kamay niya ay parang
lalo lang bumabaon

P 57-10
ang matatalim na bagay sa aking puso.
He's just guilty because of what we did kaya siya nagso-sorry. Sa ginawa namin ay
hindi lang si Peene ang
nasaktan kung hindi pati na rin ako. Nanghihingi siya ng sorry kasi alam niya sa
sarili niyang dapat ay hindi
niya iyon ginawa. Nagsisisi siya sa nangyari sa amin at naiintindihan ko.
Mabilis kong ikinulong ang aking mukha gamit ang aking mga kamay at pasimpleng
pinunasan ang mga luha
doon sa kabila ng pagyakap niya.
Dahan-dahan kong inikot ang mga kamay ko paharap sa kanyang dibdib at buong lakas
na itinulak siya para
makalayo ako.
Nakita ko ang agarang paglunok niya dahil sa ginawa ko.
Muli kong pinalis ang mga luhang naglulumandas sa aking mukha. Sa nanginginig kong
labi gawa ng pag-iyak
ay nagawa ko pa rin siyang ngitian kahit na alam kong unti-unti na naman akong
nababasag sa kanyang
harapan.
"You don't have to say sorry, Eros. May kasalanan rin ako kasi hinayaan kita. Wala,
e... Gusto ko 'yon kahit
mali. Gusto kita kahit hindi na tama pero ngayon ay pinakagusto ko nang kalimutan
ka kasi hindi ko na kaya."
"Sky-"
"Tama si Peene... Dapat ay iwasan mo nalang na lapitan ako at iiwasan na rin kita
ulit," Tumikhim ako para
tanggalin ang bumara sa aking lalamunan para makapagpatuloy ng mas maayos.
"Huwag mong isiping dahil sa'yo ang mga luhang 'to. This is just me being so
emotional because I got my
perood today and I feel so stupid for not being prepared for it. Naiinis ako dahil
pakiramdam ko ang lungkot
lungkot ko at halo-halo na ang emosyon ko ngayon. I have cramps everywhere and that
makes me cry. I know
you wouldn't understand that and it's okay. Ganito talaga pag babae,"
Ipinilig ko ang ulo ko at muli siyang nginitian.
"I'm just saying na hindi mo kailangang ma-guilty ngayon kasi umiiyak ako,"
Nanginig ang magkabila kong balikat dahil sa mas lalo kong pagiging emosyonal pero
hindi ako nagpatinag.
"Kalimutan mo na 'yung nangyari sa atin... I mean pati ang lahat ng nangyari noon
dahil tama ang mga sinabi
ni Peene, dapat lang talaga na kalimutan mo na ako dahil sa magiging pamilya ninyo.
I want to say
congratulations but I can't Eros... Sana maintindihan mong hindi ko kaya kasi hindi
ako sanay ng sumusuko
pero wala na akong choice ngayon. Pagod na akong masaktan at maging malungkot...
Pagod na akong
maramdaman 'yung pagmamahal ko sa'yo kasi ang sakit na. Ang sakit sakit na,
Eros..."
Inangat ko ang kamay ko at natatawang pinunasan ulit ang mga luha sa kabila ng
panginginig ng aking katawan
dahil sa pag-iyak.
Damn it! Baliw na nga talaga ako. Nakakabaliw na ang lahat ng ito. Nakakabaliw na
ang pagmamahal na
nararamdaman ko para sa kanya at hindi na healthy. Tama na. Ayaw ko na. Ititigil ko
na.

P 57-11
Magpapatuloy pa sana ako pero ng makita ko ang kalituhan sa kanyang mga mata ay
naudlot ang mga salita
ko.
"You what?" Kunot noo niyang tanong na hindi ko alam kung bakit bigla nalang
nagbago.
Ang kanina kasing lungkot niya ay napalitan na ng pagkalito ngayon.
"Eros, sabi ko ayaw ko na. Pagod na pagod na ako-"
Humakbang siya ulit para lang mas matitigan ako ng malapitan.
"Why do you want to congratulate me, Skyrene?" Pagpuputol niya sa mga sinasabi ko.
Napakurap-kurap ako't nahinto sandali sa paghabol ng hangin sa aking baga ng
bumalandra sa kanyang mukha
ang sobrang kalituhan.
"Y-You're going to be a father, Eros. Gustohin ko mang batiin ka pero..."
Para akong binuhusan ng malamig na tubig ng malukot ang kanyang mukha dahil sa
sinabi ko kaya napahinto
ako ulit.
Teka... Hindi niya alam? Did I ruined something again? Sorpresa ba 'yon ni Peene
kaya hindi niya pa alam?!
"H-Hindi mo pa alam?" Nalilito ko na rin tanong.
Fuck. I'm sorry Peene...
"Peene is pregnant? Since when?"
Nagkibit ako ng balikat. Bakit niya sa akin tinatanong? Ako ba ang tatay no'n?!
"And when did you two meet?"
Ang kaninang pagkalito niya ay nabahiran na ngayon ng galit.
"K-Kahapon..."
Napapitlag ako ng makita ang agad niyang pagsuklay sa kanyang buhok na tila hindi
makapaniwala sa mga
narinig sa akin.
"Are you sure?" He asked.
"Sure na kahapon kami nagkita at sure rin na sinabi niyang magkakaroon na kayo ng
anak. Hindi naman ako
bingi, Eros."
"But that's impossible..." Mahina niyang komento habang iniisip ang mga sinabi ko.
"What's not impossible, Eros? Don't tell me that you didn't do it with her..."
My heart pounded when his eyes meet mine again. Pakiramdam ko'y lumagapak na naman
ang puso ko ng
P 57-12
masipat ang mga matang iyon at makumpirmang may posibilidad na mabuntis niya si
Peene at hindi iyon
imposible. It's a couples thing to do at normal nalang iyon dahil hindi na naman
sila mga bata. But fuck... Ang
sakit pa rin palang malaman ang totoo!
"No... No way-"
"Babe! Anong ginagawa mo rito-"
Parehas kaming natigilan ni Eros at sabay na napalingon sa boses ng papalapit.
Nakita ko kaagad ang pamumutla ni Peene ng lumagpas ang mga mata niya patungo sa
akin. Ang panlalamig
ng mga kamay ko ay hindi na natigil bagkus ay dumoble pa ng harapin ito ni Eros.
"You're pregnant?!" Naguguluhan niyang tanong.
Fuck! I'm sorry...
"Eros-"
"Peene, tell me the truth! Are you really pregnant?!"
Ang kabang bumalandra sa kanyang mukha kanina ay nabahiran na ng galit sa muling
pagbaling sa akin!
"Sinabi mo?!" Malakas niyang hiyaw sa akin.
Pakiramdam ko'y lumabas na ang kaluluwa ko sa aking katawan ng makita ang agaran
niyang pagsugod sa
gawi ko pero maagap ang naging pagharang ni Eros para protektahan ako't hindi
mahawakan ng girlfriend
niya.
Mabilis niyang hinuli ang magkabila nitong kamay at inilayo sa akin pagkatapos ay
bahagyang niyugyog para
maputol sa akin ang atensiyon!
Well that escalated so quickly! What the hell is happening?! Hindi ba dapat masaya
siya ngayong magkakaanak na sila pero bakit ganito? Big deal ba sa kanya na hindi
kaagad sabihin?! Nagkamali na naman ba ako?!
"Peene! Sabihin mo sa akin ang totoo?!"
Oh God! He's hurting her!
"Eros-" Pipigilan ko na sana siya ng makita ang pag ngiwi ni Peene dahil sa higpit
ng kapit nito sa kanyang
kamay pero ang galit sa boses ni Eros ang pumigil sa akin.
"Are you really pregnant?! Peene, tell me the truth now because I swear! I fucking
swear and I'm damn sure
that it's not mine!" Malakas at galit na sambit ni Eros dahilan para matigil ako sa
pagpigil sa kanya at tuluyan
nang matuliro sa mga narinig.
LAGOT KA PEENE?????????? GRABE YUNG PANGHUHUSGA MO KAY
SKYRENE ???????? ????????????????????

P 57-13
CHAPTER 55
42.3K 1.6K 661
by CengCrdva

Impyerno
Hindi ko alam kung paano ko nakayang iwan silang dalawa at hayaang mag-usap pero
nagawa ko!
Lutang akong bumalik sa tabi ni Izzi na kasama si Ramiel. Pumukol kaagad sa akin
ang mga mata niya pero sa
mga nangyari ay hindi ko siya nabigyan ng pansin. Imbes na sabihin ang mga nangyari
sa iniwan niya ay agad
kong kinuha ang basong ilalapit na sana ni Ramiel sa kanyang bibig para inumin!
"Hey! Manners!"
Hindi ko siya inintindi. Inubos ko ang alak pero hindi ako nakuntento. Parang kahit
lumubo ang tiyan ko sa
pag-inom ay hindi na kailanman mapupunan ang pagkauhaw ko. Tuyong-tuyo ang
lalamunan ko at hindi ko na
alam kung ano ang iisipin!
"Kuha ka pa. Now na, Ramiel!"
"Skyrene-"
"Ako ang mas matanda kaya kailangan mo akong sundin! Now go!" Ipinagtulakan ko na
siya kaya wala nang
nagawa ang kapatid ko.
Mas dumoble ang kuryosidad ni Izzi sa aking reaksiyon ngayon at alam kong gusto na
niya akong tanungin
pero itinaas ko kaagad ang kamay ko bago pa siya makapagsalita.
Wait lang. Wait lang!
Peene is pregnant pero hindi kay Eros? Tama ba ang narinig ko? Tama ba 'yon o iyon
lang ang gusto kong
paniwalaan pero paanong hindi siya ang ama kung buntis nga ito?
Bumaling ako sa aking gilid at tulirong tumayo nalang para puntahan si Nanay at
magpaalam na. Gusto kong
sa pagbalik ng dalawa rito ay wala na ako. Tutal sumasakit na rin ang puson ko ay
kailangan ko na talagang
magpahinga.
Malayo palang ako ay nagtama na ang mga mata namin. Naaninag ko kaagad ang
kasiyahan sa kanyang mga
mata at pagkatapos ay buong puso akong nginitian.
"Mija..."
"Nay..." Niyakap ko siya ulit at muling binati ang pamilya ng kanyang anak na si
Kuya Javier.
"Oh, anong mayroon diyan?" Bumaba ang tingin niya sa jacket na nakalagay sa aking
bewang. Lumapit ako sa

P 58-1
kanya at pagkatapos ay ibinulong ang dahilan.
"At hindi na rin po ako magtatagal, Nay." Umupo ako sa silyang nasa harap niya't
kinuha ang kanyang kamay.
"Medyo naparami na rin kasi ako ng alak at masama na rin ang pakiramdam ko kaya
mauuna na po ako
ngayon. Isasabay ko na rin sila Cassy."
"Gano'n ba. O sige. Maya maya rin ay magpapahinga na kami at sila na ang maiiwan."
"Opo..." Ngumiti ako at tumayo para halikan siya sa pisngi pero bago pa ako
tuluyang makawala sa kanya ay
muli kong naramdaman ang marahang pagpigil niya sa aking kamay.
Nalaglag ang mga mata ko doon bago umangat pabalik sa nagtatanong niyang mga mata.
"Nagkausap kayo?" She asked.
Napalingon ako sa tabi niya ng tumawa ang kanyang apo gawa ng pangingiliti ng nanay
nito. Gustohin ko
mang sabihin sa kanya ang mga nangyari ay alam kong hindi iyon akma sa pagkakataon
ngayon pero tumango
pa rin ako.
"Dadalaw po ako ulit bukas, Nay..." Makahulugan kong sambit na mukha namang nakuha
niya kaya tuluyan na
akong pinakawalan.
Pagkatapos kong halikan sa huling pagkakataon ang kanyang pisngi ay pinuntahan ko
na rin ang mga kapatid
ko. Yayayain ko na rin sana si Ramiel at Rigel pero ng matanaw ko ang lalaking
kapapasok lamang sa
kasiyahan ay parang nakahinga ako ng maluwag.
Jaycint was greeted by his fans. iyong mga volunteer na malaki ang paghanga sa
kanya. Hinayaan ko siyang
makihalubilo sa kanila sandali pero dahil gusto ko na talagang umuwi lalo pa't
sumagi na sa utak ko ang
magiging negatibo niyang reaksiyon kapag nakita niya si Eros ay pinutol ko na ang
kasiyahan nila.
"Kanina ka pa?" Kunwaring tanong ko pagkatapos sumulpot sa kanyang gilid.
Tinapos niya ang laman ng hawak na baso bago ako harapin.
"No, I just got here-"
"Great! Let's go home then! Tamang tama, pauwi na kami."
Agad na nagsalubong ang kanyang makakapal na kilay at pagkatapos ay ibinigay ang
basong walang laman sa
katabi bago naghalukipkip sa harapan ko.
"And why would I do that?" Masungit niyang tanong.
"Jace, may pasok pa 'tong mga 'to bukas."
"Bakit kasalanan ko? I'm also invited here at kadarating ko lang. Ni hindi ko pa
nga nababati si Nanay Mila."
Rumolyo ang mga mata ko at pinantayan ang pagmamatigas niya. Damn it! Bakit ngayon
ka pa nagpapabebe,
Jaycint?! Kailangan na nating umalis like now na!

P 58-2
"Bumalik ka nalang! Ihatid mo na muna kami."
Bahagya niyang ipinilig ang kanyang ulo at dinagdagan pa ang pagiging bato sa
harapan ko. Inis ko siyang
inirapan ulit!
"Okay! Utang 'to kaya sige na. Dalawang utos ang katumbas nito ihatid mo lang
kami."
Nagliwanag kaagad ang mukha niya pero agad rin iyong tinanggal.
"Make it three and it's a done deal."
"Fine!"
Natawa ang dalawang kapatid ko sa pag-uusap namin ni Jaycint dahil ganito naman
kami palagi. Kinuha niya
ulit ang alak na ibinigay sa kanya at walang sabi itong ininom habang nakatitig sa
akin ang mukha niyang
tagumpay na naman.
"Wait for me outside. Babatiin ko lang si Nanay."
Tumango na ako pero imbes na sundin siya ay pinauna ko nalang ang mga kapatid ko sa
sasakyan habang ako
ay nasa gawi kung saan tanaw ko siya sa tabi ni Nanay at nasa gawing papunta rin ng
ladies bathroom.
Hinintay ko si Jaycint na tapusin ang pag-uusap nila kahit pa hati na ang atensiyon
ko ngayon.
Kahit na malayo ay parang naririnig ko pa rin at ramdam ang tensiyon na nangyayari
ngayon sa kabilang gawi
kung nasaan sila Eros. Ayaw ko na sanang isipin pero hindi ko talaga mapigilan.
Nagpakawala ako ng isang malalim na paghinga nang mainip na ako sa pinsan kong
magiliw pang nakipagkwentuhan sa may kaarawan.
Nang marinig ko ang mga yapak sa aking gilid ay napatuwid na ako kaagad ng tayo
kasabay ng mahina kong
pagmumura ng makita ang paglabas ng mga bulto doon. Napalunok ako ng magtama kaagad
ang mga mata
namin ni Eros habang si Peene ay tahimik lang na nakasunod sa kanya. Wala sa
sariling napalingon na rin ako
sa gawi ni Jaycint na ngayon ay nakatayo na't tapos nang magpaalam sa matanda.
Shit!
Pakiramdam ko ay sinilaban ang pagkatao ko dahil sa sabay nilang paglapit sa akin
dahilan para
maramdaman ko ang kagustuhang tumakbo nalang palabas! Sana ay sumama nalang ako
ngayon sa mga
kapatid ko! Damn it, Skyrene!
"Let's go?" Nakangising tanong ni Jaycint habang malawak ang pagkakangisi dahil
alam niyang malaki ang
kapalit nitong gagawin niyang pabor sa akin.
Tumango lang ako at humawak na sa kanya para sana hilahin na siya paalis pero
gano'n nalang kabilis ang
mga naging paghakbang ni Eros kaya sabay sabay kaming lahat na nahinto sa paggalaw
nang huminto siya
ilang dipa sa amin.
Napalunok ako ng sipatin ako ng naguguluhan na ngayong titig ni Jaycint pero hindi
ako kaagad nakasagot lalo
na't nagtagpo nang muli ang mga mata namin ni Eros!
P 58-3
Nakita ko kaagad ang paglunok niya't paglaglag ng tingin sa kamay kong nakakapit sa
aking pinsan!
Shit! Shit! Shit!
Lumakas ang pagkalabog ng puso ko ng makita sa gilid ng aking mga mata ang pag-
angat ng tingin ni Jaycint
patungo sa pinupukol ng mga mata ko ngayon!
"Oh..." Makahulugan niyang sambit pagkatapos ay agad na humakbang ng isang beses
paabante sa gawi ni
Eros pero mabuti nalang ay mas makapit pa sa linta ang kapit ko sa kanya ngayon!
"Jace, tara na..."
Hinila ko ang kamay niya pero hindi man lang siya natinag! Now what Skyrene?! Oh my
fucking God!
Nagwawala na ang buo kong pagkatao ngayon! Mas sumasakit ang puson ko't utak ko!
What the hell! Think,
Skyrene! Think fast!
Nagpalipat-lipat ang tingin ni Eros sa amin ni Jace pero wala namang sinabi. Si
Peene ay nanatiling nasa
gilid ni Eros at tahimik lang ring hinihintay ang mga susunod na mangyayari gaya
ko.
Hinila ko ulit si Jace kaya natinag siya sa matalim na pagtitig rito.
"Come on." Pigil ang paghinga kong pagpupumilit pagkatapos ay hindi ko na siya
binigyan ng pagkakataong
makatutol.
Mabilis ko na siyang kinaladkad palayo kahit na hindi na naputol ang pagsipat ng
matalas niyang mga mata
kay Eros! Ilang beses akong napalunok dahil kahit na malayo ay kitang-kita ko rin
ang pagdilim ng mga mata
ni Eros habang nakatanaw pabalik kay Jaycint!
Shit! Damn it!
"Jace, please..." Mahina kong bulong nang medyo makalayo na kami sa dalawa.
Hindi ko na talaga napigilan ang paglabas ng boses kong mag bahid ng pagmamakaawa
dahil maliban sa
magulo na ang sitwasyon ngayon at ang utak ko ay nararamdaman ko na rin ang
pagsakit ng todo ng aking
puson.
Mabuti nalang at binitiwan na ni Jaycint ang pagbuo ng galit sa kanyang pagkatao at
sinunod nalang ako. Paguwi namin ay nauna na akong bumaba, nagmamadali dahil gusto
ko nang magpahinga at ayaw ko na munang
sagutin ang mga katanungan niya.
Bagsak ang katawan kong nahiga sa kama pagkatapos ayusin ang sarili. Hindi ko na
tinuyo ng sobra ang
buhok ko dahil gusto ko nalang talagang matulog. Nakatulong ang mga alak na nainom
ko kanina dahil mabilis
akong hinila ng antok kahit pa ang daming tumatakbo sa utak ko na dapat kong
isipin.
Kinabukasan ay nagising ako sa sakit ng aking puson. Hindi ko mapigilang mapamura
dahil alam kong
sinusumpong na naman ako ng dysmenorrhea. Halos maluha na ako dahil sa sakit pero
nagawa ko pa ring
ayusin ang sarili pero hindi na ako nakisalo sa umagahan. Sinabihan ko na rin
silang huwag na muna akong
istorbohin sa araw na ito dahil sa nararamdaman ko.

P 58-4
It sucks being a woman... Really. Minsan lang ako sumpungin ng ganito pero kapag
meron ay hindi ko talaga
kinakaya. Kung tutuusin ay pwede naman akong uminom ng gamot at isantabi ang lahat
para makapagpatuloy
sa trabaho pero ginawa ko na rin iyong dahilan para mapag-isa ako't makapag-isip.
Ayaw ko rin munang makita si Jaycint dahil alam kong uusisain niya ako.
Pagod kong pinatay ang mga tawag na natatanggap ko galing sa mga volunteer. Ngayong
araw ay gusto ko
lang talagang mag-isip at huwag makipag-kausap sa kahit na sino. Sinilent ko ang
aking cellphone at binuksan
ang speaker bago nagpatugtog ng mga pampakalma ng kaluluwa.
Bumalik ako sa kama at muling inisip ang mga nangyari... Kagabi, kahapon hanggang
sa gabi bago ang bagong
taon. Sa dami ng mga naisip ko ay hindi ko na namalayang nakatulog nalang ulit ako.
Pag gising ko ay patay
na ang speaker dahil sa pagka-lowbatt.
Pagod kong ininat ang aking mga kamay para abutin ang aking cellphone sa bedside
table. Ang pagmumunimuni ko ay nawala at awtomatiko akong napabangon ng makitang
alas otso na ng gabi!
Nilingon ko kaagad ang gawi ng bintana at doon ko nakumpirmang gabi na nga at hindi
nagsisinungaling ang
hawak ko!
Nagmamadali akong bumangon at pupunta na sana sa banyo para maligo't bumaba pero
natigil ako ng
maramdaman ang pag-vibrate ng aking hawak gawa ng pagtawag ng isang unregistered
number. Sa pagkalito
ko ay imbes na cancel button ay answer ang napindot ko kaya wala na akong dahilan
para hindi kausapin ang
nasa kabilang linya.
"Hello?" Klinaro ko ang aking lalamunan dahil rinig ko ang boses kong halatang
kakagaling lang sa mahabang
pagkakatulog.
"Hello?" Tanong ko ulit ng walang magsalita sa kabilang linya pero bago pa ako
magsalita ulit ay naputol na
ako ng marinig ang boses ng huling taong inaasahan ko.
"Sky, where are you?" Wala sa sariling napasandal ako sa pintuan ng banyo dahil
pakiramdam ko'y kinapos
ako ng hangin sa baga ng marinig ang kalmado ngunit nag-aalalang boses ni Eros sa
kabilang linya.
Napahawak ako sa aking tiyan pababa sa aking puson ng maramdaman ko na naman ang
pagkirot no'n.
"E-Eros? I-I'm home. Why?"
"I'm at the hospital..." He paused and that is the worst paused I've ever heard all
my life!
Sa pagtigil niya kasi ay umarangkada na ang mga katanungan sa utak ko pagkatapos ng
kanyang sinabi.
Ramdam ko ang agarang panghihina ng aking mga tuhod ngunit bago pa ako makapag-
tanong ay nagpatuloy na
siya.
"I'm with Nanay Mila..."
I hold my breath because of that.
"W-What happened, Eros?" Tanong kong puno ng takot.
P 58-5
Sa pagbuntong-hinga niya ay parang mas lalong bumigat ang aking dibdib.
"She's okay and she's waiting for you. They're all trying to call you-"
"Text me the details. Papunta na ako." Pagpuputol ko sa kanya at agad nang pinatay
ang tawag bago tuluyang
pumasok sa banyo't mag ayos.
Hindi na ako nagpapigil sa mga kasambahay na pinipilit akong kumain muna bago
umalis dahil buong araw
nang walang laman ang aking tiyan. Sinabi ko nalang ang mga bilin ko imbes na
sundin sila.
I just texted my siblings that I'm on my way to the hospital. Pagdating ko doon ay
saka ko lang sila ulit nareplayan na walang problema sa akin kung hindi kay Nanay
Mila.
Dahil sa pagkataranta ko ay halos hawiin ko na at banggain ang mga nakakasalubong
para lang madaling
makapunta sa kwarto ni Nanay. Buong lakas kong binuksan ang pinto at agad na nakita
ang pagtayo ni Eros.
Doon lang ako nahinto lalo pa't pumukol kaagad sa akin ang kanyang nag-aalala't
emosyonal na mga mata.
Mabuti nalang at pinutol niya ang pagtitig sa akin para sulyapan ang matandang
ngayon ay nakahiga sa kama't
kasalukuyang nagpapahinga. Inihakbang ko ang mga paa ko para lapitan si Nanay.
Gusto ko sana siyang
kausapin pero mahimbing na ngayon ang pagkakatulog niya kaya wala akong nagawa kung
hindi ang
sulyapang muli si Eros.
Naramdaman ko ang pagbuhol-buhol ng nararamdaman ko ngayon. Gusto kong magtanong sa
kanya kung ano
ang nangyari pero gusto ko ring maiyak dahil sa kaba't takot na nararamdaman ko.
Hindi ko alam kung ano
ang uunahin.
"She's fine. You don't have to worry about her." Aniyang sinasagot ang mga
katanungan sa aking utak.
Tipid ko siyang tinanguan at muling tinitigan si Nanay Mila. Maaga akong umuwi
kagabi pero okay naman
siya noon. Masaya pa nga kaming nagpaalam sa isa't-isa. Is it stress? Mali ba ang
party na nangyari kagabi?
Hindi ba siya nakapagpahinga? Napuyat ba siya kaya ganito?
"The doctor's said that she's still lucky after this one," Nagpatuloy sa
pagpapaliwanag si Eros pero sa dami
no'n ay parang ayaw ko nalang makinig.
"What do you mean?" Humigpit ang kapit ko sa gilid ng kama ni Nanay Mila sa huling
narinig kay Eros.
Malungkot ang mga mata niyang tumitig sa akin bago umiling at ayaw ng magpatuloy.
"Do you mean she's..." Lumabo ang mga mata ko ng sulyapan si Nanay.
"No, Sky..." Napayuko ako't napapikit ng maramdaman ang paglapit ni Eros sa aking
gawi. "She's fine. This
not a major heart attack but because of her age, kailangan niya pa ng maraming
pahinga."
Alam kong hindi doctor si Eros pero parang gusto kong sabihin sa kanyang ipangako
niya sa akin na walang
mangyayaring masama kay Nanay. Na hindi mangyayari ang mga pumapasok sa utak ko. Na
mabubuhay pa
siya ng mas matagal at mas sisigla pa.

P 58-6
Napakagat ako sa aking labi ng maramdaman ang paghuli niya sa aking kamay at ang
marahan nitong pagpisil
na tila gusto pasanin ang lahat ng takot ko.
Malungkot akong nag-angat ng tingin para muli siyang sulyapan. Kumurap-kurap ako
para mawala ang mga
nagbabadyang luha sa aking mga mata pero bago pa maalis ang aking mga emosyon ay
kusa na itong
nagsilabasan.
Tatanggalin ko na sana ang kamay niya para lumayo pero sa pagtulo ng mga luha ko ay
naramdaman ko lang
ang paghigpit ng kapit niya sa aking kamay at ang marahan niyang paghapit sa akin
palapit sa kanyang
katawan.
Stupid tears! Stupid emotions! Stupid period! Stupid me!
Nang maramdaman kong muli ang mainit niyang katawan na nakayakap sa akin ay parang
gusto ko nalang
kwestiyunin ulit ang sarili ko. Alam kong mahina ako pagdating kay Nanay pero alam
ko ring ang presensiya
ni Eros ang dahilan kaya mas lalo akong nagiging emosyonal. This is not just being
scared because of
Nanay's health kung hindi, dahil na ito sa lahat.
Eros... Hindi ko na alam...
"You're thinking too much, Skyrene... I told you it's gonna be okay."
Napalunok ako sa narinig at hindi napigilang mag-angat ng tingin para titigan siya.
Is it, Eros?
Nang maramdaman niya ang ginawa ko ay bumaba naman ang kanyang mukha para dungawin
ako gamit ang
nang-aalong mga mata.
Bakit ba ganito tayo? Bakit ganyan ka sa'kin? Bakit parang sinasagot mo ang lahat
ng tanong ko tungkol sa
atin? Bakit kahit ang lapit lapit mo na ay ramdam ko pa ring hindi tayo magtatagpo?
Bakit ayaw kong
maniwala na ayos lang lahat?
Dumiin ang paghugot ko ng hangin sa aking dibdib ng maramdaman ang pag-angat ng
kanyang mga kamay
para ikulong ang aking mukha... And for the first time... For the fucking first
time in a long time... Eros smiles
at me.
Iyong ngiting gustong mangako. Iyong ngiting pilit na inaagaw ang mga agam agam ko
sa puso. Iyong ngiting
gustong tanggalin ang lahat ng gulo sa utak ko.
Wala sa sariling napalunok ako at napatitig nalang sa kanya.
"I don't want you to think about it too much..." Makahulugan niyang sabi na kahit
alam kong tungkol kay
Nanay ay hindi ko maiwasan ang idirekta iyon sa nangyayari sa amin ngayon.
"Pero paano kapag may nangyaring masama?"
"Sky."

P 58-7
Napasinghap ako ng makita ang malalim niyang pagbuntong-hinga at pagpikit ng mariin
na tila hirap na hirap
na rin sa sitwasyon.
We're still talking about Nanay, right?
Umiling ako para pigilan siya sa pagsasalita. Maingat niyang inilapit sa akin ang
kanyang mukha at
ipinagdikit ang aming mga noo. Nang maramdaman ko ang paglapat no'n ay muli na
akong napapikit.
Malakas ang naging pagwawala ng aking puso pero mas malakas ang sigaw ng aking
utak. Umangat ang
kamay ko para hawakan ang kamay niya at doon na kami nanatili ng ilang minutong
walang nag-uusap.
Tanging ang mabibigat at hirap naming paghinga ang nagkakaintindihan sa sitwasyon
ngayon. Magsasalita na
sana ako pero natigil kami ng marinig ang pagtikhim ng isang boses dahilan para
maghiwalay kaming dalawa.
Sa pagbaling namin kay Nanay ay nakadilat na ang kanyang mga mata pero hindi naman
nagsasalita.
Emosyonal akong lumayo kay Eros para yakapin si Nanay.
"Nay..." I kissed her cheek. "Pinag-alala niyo na naman ako!" Pagalit ngunit masaya
kong sambit.
Sa paglayo ko ay hindi pa rin siya nagsasalita. Marahan niyang inangat ang kanyang
kamay. Isa sa akin para
hawakan at isa para kay Eros. Parehas kaming lumapit sa kanya at sa paghawak niya
sa aming mga kamay ay
madali niya iyong ipinagpatong.
Nagkatinginan kami ni Eros pero hindi gaya ng dating nag-iiwasan, ngayon ay
hinayaan ko ang kamay niyang
nasa ibabaw ng aking palad. Kung noon ay para siyang nakukuryente sa akin, ngayon
naman ay marahan niya
pang iginalaw ang kanyang kamay para ikulong at bahagyang pisilin ang akin.
Napalunok ako at agad na bumitiw sa kanya ng titig para sulyapan si Nanay Mila na
ngayon ay malaki na ang
pagkakangiti.
"Makakaalis na yata ako. Huwag niyo akong biguin ha?" Makahulugan niyang sambit.
"Nay-" Sabay naming sambit ni Eros.
Pagod ang naging pagtawa niya pero hindi pa rin nawala ang nag-uumapaw na kasiyahan
sa kanyang mga
mata. Handa na sana akong pagalitan siya pero sa pagpisil ni Eros sa akin ay
natigil ako.
Right. Mas kailangan niyang magpahinga ngayon. Imbes na magtampo pa ay kinumusta ko
nalang siya. Gano'n
rin si Eros na tila ibinibigay ang gustong makita ng matanda sa amin para gumaling
na ito kaagad.
Nang lumipas ang oras ay hinayaan naming magpahinga ulit si Nanay.
Tahimik kaming naupo ni Eros pabalik sa couch. Kasabay ng pilantik ng oras sa
orasang nasa uluhan ko ay
tumutunog rin ang tiyan ko dahil sa gutom.
Kinuha ko na ang aking bag.
"Eros, pupunta lang ako sa cafeteria-" Natigil ako dahil sa agaran niyang pagtayo.

P 58-8
"What do you want?" Tanong niya.
"Ahm..."
Ano nga bang gusto ko? Bukod kasi sa wala pa akong kain ay uhaw na uhaw na rin ako.
"K-Kahit ano nalang. I just need something to eat." Tatayo na rin sana ako para
samahan siya pero agad
siyang umiling.
"Just wait for me. Ako nalang." Aniya pagkatapos ay lumabas na't iniwan akong
laglag ang panga.
Imbes na humabol pa ay ibinalik ko nalang ang bag ko sa aking gilid at inilabas ang
cellphone para
magpadala ng gamit. Ako ang magbabantay ngayon dahil alam kong may pasok ang ilang
mga volunteer bukas
at wala rin naman akong pwedeng asahan lalo na sa lagay ni Nanay Mila.
"Alright." Si Rigel pagkatapos kong ibilin ang mga kailangan kong ipadala sa
kasambahay namin.
Hindi ko na napigilan ang magtaka sa tagal ni Eros dahil nauna pang dumating ang
kasambahay namin dala
ang gamit ko kaysa sa kanya. Sa pagkakaalam ko ay nasa ibaba lang naman ang
cafeteria pero bakit hanggang
ngayon ay wala pa rin siya?
"Thank you. Pakisabi nalang kay Jace na narito lang ako."
Ngumiti si Aling Mayona at tumango bago umalis. Isasara ko na sana ang pinto
matapos siyang ihatid pero
natigil ako sa pagsara ng matanaw si Eros dala ang mga paper bag ng pagkain sa
kanyang magkabilang
kamay. Naguguluhan man pero inawang ko nalang ang pinto para papasukin siya.
Gusto ko sanang sundin ang payo niyang huwag mag-isip ng kung ano pero hindi ko
napigilan dahil baka kung
gaya niya ang delivery boy na makikita ko sa pagbukas ng pintuan ay baka mabusog na
ako kaagad hindi pa
man nakukuha ang mga pagkain.
Ibinalik ko ang pintuan sa hamba nito't sinundan siya sa lamesang nasa gilid.
"B-Bakit ang tagal mo? Tsaka... ano 'yan?" Laglag panga kong tanong habang
sinisipat ang mga paper bag na
iba't-iba ang tatak na galing sa hindi magkaka-parehas na kainan!
"Wala akong nahanap na kahit anong pagkain kaya binili ko nalang lahat ng makita
ko." Walang lingon niyang
sagot sa akin habang inilalabas ang mga iyon sa paper bag.
Lutang kong naitikom ang aking bibig. Hindi ko alam kung matutuwa ba ako o ano sa
sinabi niya pero gusto
kong magpasalamat kaya ginawa ko nalang imbes na magtanong pa. Isa pa, gutom na rin
talaga ako.
"Thank you, Eros..." Hinila ko ang upuan at umupo doon.
Pagkatapos niyang ilabas ang huling pagkain ay umupo na rin siya sa harapan ko.
"No worries." Tipid niyang sagot.
Hindi na ako kumibo. Maliban sa pasasalamat ay wala na rin akong masabi kay Eros
dahil natatakot ako kung

P 58-9
saan na naman kami pumunta.
"Yeah. I'm going back to the hotel. Do you need anything?" Pigil ang paghinga ko
habang pinapakinggan
siyang kausap si Peene sa kabilang linya ilang minuto pagkatapos naming kumain.
Right. Wala na akong alam sa nangyari sa kanila kagabi at dapat ay wala na rin
akong pakialam doon hindi
ba?
Umayos ako sa pagkakaupo ng bumalik siya sa pwesto namin.
"Peene?" Nahihiya kong tanong.
Marahan siyang tumango at naupo sa aking tabi.
"I'll be back tomorrow..."
Pinagdiin ko ang aking mga labi. I know that I don't need to be hurt by the thought
of him going back to Peene
but I can't help it. Dama ko ang pag-usbong ng pait sa aking sikmura sa isiping
'yon. They're fine after what
happened yesterday? I mean...
Ipinilig ko ang aking ulo. They're still together. That's for sure and I know I
can't handle it kapag nilinaw niya
iyon kaya hindi na ako nagtanong.
Napalunok ako ng lumakad ang mga kamay niya para hawakang muli ang aking palad.
"You should rest too. Babalik ako."
Napangiti ako ng mapait dahil sa sinabi niya.
Bakit hindi ka nalang bumalik sa akin, Eros? O kaya huwag ka ng umalis? Pwede bang
dito ka nalang?
Sa akin ka nalang?
Lugmok na dalangin ng utak ko. Wala nga talagang nagagawang mabuti ang pag-iisip ng
sobra.
Marahan kong hinawi ang kamay ko't tumango nalang bago tumayo para ihatid siya
palabas ng pinto. I heard
him sigh at that. Wala ng nagsalita sa aming dalawa hanggang sa tuluyan na siyang
makaalis.
Sa pagbalik ko ng pinto sa pagkakasara ay doon ko na naman naramdaman ang pagdoble
ng pait sa buo kong
pagkatao. I don't what happened between them but one thing is for sure, they're
still together... Wala naman
akong inaasahan dahil hindi ko naman alam ang relasyon nila ni Peene pero hindi ko
maiwasang malito dahil
sa ipinapakita niya ngayon sa akin.
Is this him being nice dahil hanggang ngayon ay guilty pa rin siya dahil sa
pagtataksil niya rito? Well, that
sucks... I don't want him to be nice. Ang gusto ko lang ay linawin niya sa akin ang
lahat dahil nalilito na ako.
Gusto kong siya naman ang magsabi kahit na hindi ko itanong. I want him to man up
dahil mas gusto ko pang
wala siya sa buhay ko kaysa naman extra lang ako sa buhay niya.
Magulo ang utak ko. Maingay at wala ng pagsidlan ang mga pagalit kaya naman nagbasa
nalang ako para
mawala ang mga negatibo rito. Pinilit ko ang sarili kong ituon ang pansin sa
kwentong binabasa kahit na may

P 58-10
pagkakataong hinihila pa rin ako ng kuryosidad at mga katanungang, ano bang
nangyayari?
Napapitlag ako't tuluyang nagising sa malalim na pagkakatulog. This time, hindi
dahil sa ingay o tawanan nila
Nanay Mila gaya noong na-confine ito sa hospital. Sa pagkakataong ito ay iba.
Parang may kusang gumising
sa akin kaya nagmamadali akong dumilat para tignan kung sino pero wala naman akong
nakita.
Pagod kong inahon ang aking sarili sa couch. It's still dark outside. Sinulyapan ko
ang orasan at nakitang magaalas kwatro palang ng madaling araw.
Kunot noo kong sinipat si Nanay Mila na natutulog pa rin naman. Babalik na sana ako
sa pagkakahiga pero
tila may pilit na humihila sa akin para lapitan siya. Hindi ko na nagawa pang isuot
ang aking tsinelas dahil
bigla na akong sinalakay ng kaba ng mapansing hindi na gumagalaw ang kanyang
dibdib.
"Nay?"
Pakiramdam ko'y nanginig ang buong katawan ko ng mahawakan ang kanyang kamay na
ngayon ay nanlalamig
na.
"Nay? Nay! Gising po!" Sinubukan kong yugyugin ang kanyang katawan at ihinto muna
ang pag-apaw ng mga
emosyon pero nang hindi pa rin siya gumalaw sa ilang ulit na pagyugyog ko ay doon
na bumagsak ang aking
puso.
Hindi ko na nasundan ang mga sunod na nangyari. I just found myself running down
the hallway. Screaming,
crying and begging! Hindi alintana ang malamig at maduming sahig ng hospital.
Maingay, magulo at maraming tao ang paroo't-parito samantalang ako ay nasa isang
sulok lang at nanginginig
habang pinapanuod silang isalba ang buhay ni Nanay.
I remember calling everyone pero walang sumasagot. I even called Eros but he
immediately hangs up when
my words came out as sobs. Tanging malalakas na hikbi ang nagagawa ko at hindi ko
na alam kung paano
mas bumilis ang mga pangyayari.
Kahit na pinipilit na ako ng ilang nurse na ilabas ay hindi ako nagpapatinag. Ang
mga hikbi ko ay kusa ng
lumalabas sa aking bibig habang ang aking buong pagkatao ay ramdam kong unti-unti
ng nauupos, lumiliit at
nagiging madalim.
Ang doctor ay pilit na pina-pump ang kanyang dibdib. Ginamitan ng machine. Isa,
dalawa, tatlo then he stop.
Sinubukan naman ng isang nurse gamit ang kanyang kamay. Isa, dalawa, lima, sampu
hanggang sa dahandahan na rin siyang huminto gaya ng doctor. They look so helpless,
lahat sila.
Nanginginig akong umalpas sa pagkakahawak sa akin ng dalawang lalaking nurse para
subukan ang ginawa
nila't buhayin si Nanay pero nahuli nila ako kaagad.
"No! Please do it again! Save her! She's still alive! Please! Let me go! Let me
save her! Just let me!" Malakas at nanginginig kong sigaw pero hindi nila ginawa.
Ang bigong mga mata ng doctor na tumitig sa akin ang tuluyang sumampal sa aking
wala na si Nanay Mila.
She left me... Iniwan niya na rin ako.
P 58-11
"Time of death, 4:12." Anang doctor.
Natutop ko ang aking bibig at nanghihinang napaupo pero bago pa ako tuluyang
mapasalampak sa sahig ay
naramdaman ko na ang maagap at panibagong kamay na sumalo sa akin.
"Sky... Hey... Look at me..."
Kumurap-kurap ako para makita siya dahil hindi ko na sigurado kung nananaginip lang
ba ako o totoo ito. I
need to see him clearly.
"I'm here..." Hinawakan ni Eros ang aking mukha at pilit na iniharap sa kanya bago
pawiin ang mga luhang
patuloy na kumakawala.
Umiling-iling ako. I want to scream. I want them to bring Nanay Mila back pero
maging ang boses ko ay
tuluyan na rin akong tinakasan.
Mabilis niyang ipinulupot ang kanyang mga kamay para saluhin ako't sundin ang mga
nurse na ilabas na muna
ako.
"E-Eros... They're wrong. Buhay pa si Nanay..." Paos at paputol-putol kong
pagsasalita.
"Let's just get out of here..."
"Eros, hindi. Hindi pwede... Kailangan ako ni Nanay... Kailangan niya ako ngayon!"
Tuliro kong
pagmamakaawa kaya imbes na ipagpilitang ilayo ako ay huminto siya at tinulungan
akong makaayos.
Sa pagtuwid ko ay siya namang paghapit niya sa aking katawan para tuluyang ikulong
sa kanyang bisig at
aluin.
He didn't say anything. Wala siyang sinabing pampalubag loob bagkus ay hinigpitan
niya lang ang yakap sa
akin. Niyakap ko rin siya. Mahigpit, masakit at madiin pero wala siyang reklamo.
Ipinikit ko ang aking mga mata ng pagpalitin niya ang pwesto namin para hindi ko
makita ang sunod na
gagawin kay Nanay Mila.
"Eros... S-Si Nanay... Si Nanay... Eros." Humahagulgol at paulit-ulit kong
hinagpis.
Mas lalong sumikip ang dibdib ko sa pagdiin ng yakap niya. Iyong yakap na
indikasyong tama ang doctor.
Tama na umiyak lang ako dahil totoo... Totoong wala na si Nanay Mila...
I've lost a mother again... Iniwan na naman ako ng walang paalam...
Hindi ko na alam kung ilang oras akong tulala at nakatitig sa krus na nasa aking
harapan habang si Eros ay
nanatili lang sa aking tabi at walang salita akong inaalo. His presence comforts me
in some way. Sa
pagkurap-kurap ko'y muling nalaglag ang mga luha ko pero hindi na iyon gaya
kaninang madaling araw na
buhos kung buhos.
Am I just dreaming? Marahan kong pinihit ang aking mukha para sulyapan si Eros.
Maingat naman niyang
pinisil ang aking kamay habang ang lungkot sa kanyang mga mata ay patuloy na ring
kumakawala. Bahagya rin

P 58-12
iyong namumula dahil sa pag-iyak and that answered my question.
No. This is real and I'm not dreaming. Totoo ito. Totoong masakit.
Nalaglag ang mga mata ko sa kamay ni Eros nang iangat niya iyon para hawiin ang mga
buhok na nakaharang
sa aking magkabilang pisngi. Tipid siyang ngumiti kahit na alam niyang hindi ko
'yon maibabalik.
I'm numb. I am tired. And I just want to give up... Sa lahat.
Sinubukan kong iawang ang aking bibig para magsalita pero naitikom ko lang iyon ng
muli kong naramdaman
ang pagragasa ng sakit sa kaibuturan ng aking pagkatao.
Umiling siya at lumapit pa sa aking tabi bago inilakad ang kamay sa aking likod at
marahan akong iginiya
patungo sa kanyang balikat. Sumunod ako. Hindi dahil sa wala akong lakas kung hindi
dahil alam kong
kailangan ko rin iyon.
Napapikit ako ng maramdaman ang magagaan niyang paghaplos sa aking buhok.
"You know she's now in much better place. Alam kong kung nasaan man siya ngayon ay
masaya na siya."
I didn't say anything. Nanatiling tikom ang aking bibig. Naramdaman ko ang paghinga
niya ng malalim.
"I have so much to tell you but this is not the right time. Sa ngayon ay gusto ko
lang mag sorry... I'm sorry for
our loss and I'm sorry because this is all what I can give."
Inangat ko ang ulo at tinitigan siya pero bago pa ako makapagsalita ay naputol na
ako dahil sa pagdating ng
babaeng nagkukumahog para lang makalapit sa amin.
"Babe! Oh my God! Is it true?" Mabilis akong lumayo kay Eros at agad na inalis ang
tingin sa kanya.
Napalunok ako ng makita sa gilid ng aking mga mata ang pagyakap ni Peene sa kanya.
Tinapik ni Eros ang
balikat nito't tumayo na.
"I'm sorry... I'm sorry for your loss babe..." Malungkot niyang simpatyang
tinanguan nito.
Tumayo na rin ako at akmang aalis na dahil hindi ko na kinakaya ang presensiya
nilang dalawa pero maagap
ang naging paghuli ni Eros sa aking kamay.
"Sky..."
Pagod ko siyang nilingon.
"Ako na ang mag-aayos ng lahat. I'll call Ramiel para sunduin ka na't
makapagpahinga na muna."
"Kaya ko na 'yon-"
I shut my mouth when he sqeezes my hand.
"Sky..."

P 58-13
Umangat ang mga mata ko para pakiusapan ang kanyang bitiwan na ako dahil baka
maiyak naman ako at iyon
ang ayaw ko lalo na't nasa harapan ko si Peene na tila leon nang naghihintay lang
na iwan ako ni Eros bago
ako sakmalin.
"Please..."
Kumirot ang puso ko ng maramdaman ang dahan-dahang pagluwag ng kanyang kamay.
Ang mga mata ni Eros ay nanatiling nangungusap at nagmamakaawa sa akin pero hindi
ko kaya. Hindi ko
kayang makasama siya habang narito si Peene. Hindi ko kaya.
"Alright..." Pagsuko niya. "I'll call you when everything is settled, okay?"
Tumango nalang ako. Sinulyapan niya si Peene.
"Let's go."
Tumango si Peene pero hindi gumalaw ng maglakad na siya palayo.
"Susunod ako." Anito.
Lumipad ang tingin ni Eros sa akin dahil do'n kaya muli akong tumango. He swallowed
hard, hindi ko alam
pero dama kong marami pa siyang gustong sabihin pero hindi niya lang magawa dahil
sa girlfriend niya. Sa
huli ay nauna na siya rito't iniwan kaming dalawa sa chapel.
Ang malungkot na mukha ni Peene kanina habang kasama namin si Eros ay nauwi sa
galit na mukha ng kami
nalang dalawa ang naiwan.
"I know what you're doing. Look Skyrene, kung akala mong makakatulong ang sitwasyon
na ito para
magkaroon ng tiyansang ahasin si Eros ay nagkakamali ka."
Pakiramdam ko'y umikot ang aking tiyan kasabay ng pagpintig ng aking tenga dahil sa
narinig. Gusto kong
masuka sa talas ng bibig niya.
Humakbang ako palapit sa kanya kaya naman napaatras siya kaagad.
"What did you say, Peene?"
Hindi siya nakasagot kaagad ng mapansin ang pagbabago ng ekspresyon kong galing sa
lugmok pataas
hanggang sa sukdulan ng pagkamuhi at tiyansang pagiging kriminal sa pagkakataong
ito.
"Sabihin mo ulit Peene and I swear..."
"Swear what? Hindi ba tama naman? Gagawin mo naman talaga ang lahat para agawin si
Eros sa akin!
Nagawa mo na ng isang beses kaya hindi na ako magtatakang-"
Mabilis ang naging pag-angat ng mukha ko at agad siyang sinampal para alugin ang
baliw niyang pag-iisip!
Gulat siyang napaatras at namutla dahil sa ginawa ko pero imbes na makonsensiya ay
mabilis akong lumapit

P 58-14
sa kanya at buong lakas siyang itinulak dahilan para muntik na siyang malaglag sa
sahig!
"How could you say that, Peene?! Namatay ang Nanay ko at imbes na makiramay ka ay
iyan pa ang sasabihin
mo ngayon?!"
Madiin kong ikinumo ang aking mga kamay pero ang galit ko ay tuluyan na akong
nilamon! I just can't stop.
Baka kapag bumukas pa ang bibig niya ay siya na ang sunod na paglalamayan! I swear
to God I'll make her
suffer West Side style!
"Why? Bakit hindi ba, ha?! Malandi ka, e! Ahas ka-"
Mabilis akong sumugod sa kanya at agad siyang itinulak dahilan para pareho kaming
masadlak sa sahig!
Hindi ko na alam ang ginawa ko. Para akong sinapian ng ilang demonyo! Wala na akong
naisip! Ang gusto ko
nalang ngayon ay manahimik siya't tigilan ako!
Malalakas ang naging pagsigaw niya ng ilang beses ko siyang nasampal sa kabila ng
pagtakip niya sa kanyang
mukha.
Ang mga sigaw niya't pagmamakaawa ay hindi ko na narinig. Hindi ko na rin alam ang
ginagawa ko dahil sa
sobrang galit!
Hinihingal ko siyang sinabunutan, kinalmot, sinampal and I didn't stop! I don't
want to fucking stop until she
stops screaming like a bitch!
Hinila niya ang buhok ko kasabay ng ilang pagmumura niya pero hindi ko iyon ininda!
Oh bitch, no! This not how you fight!
Pinilit kong inangat ang sarili ko palayo sa kanya. Nabitiwam niya ang aking buhok
at doon na ako
nanggigigil na tumayo habang hila ang buhok niyang tuluyan ng makakalbo kapag hindi
pa siya tumigil!
I don't even care! Sa pagkakataong ito ay wala na akong pakialam! Wala na! Wala na!
"Sky! Sky! Fuck! Stop it! Let go damn it!" Sigaw ng sigurado akong kapatid ko pero
hindi ako natinag.
Ang utak ko ay nasa malayo. Nasa malayo kasama ng galit, pagkamuhi, lungkot at
lahat ng emosyong gusto
kong ilabas sa paghila ko sa buhok ni Peene na ngayo'y umiiyak na!
"Fucking let go!" Dalawang boses.
My siblings are here. Naramdaman ko ang pagpigil nila at pagbuwal sa kamay kong
mahigpit na nakakumo sa
buhok ni Peene pero bigo sila.
"Kuya, Eros!"
Pumikit ako ng mariin ng umalingawngaw ang pangalang 'yon!
"Skyrene!" Malakas at hinihingal nitong sigaw dahilan para mahatak ako pabalik sa
aking katinuan!

P 58-15
Pakiramdam ko ay ilang minuto akong nakulong sa impyerno dahil sa nangyari.
Agad kong nabitiwan ang buhok ni Peene ng muli niyang akong tawagin!
Niyakap ako ni Ramiel at inikot palayo sa harapan ng mga ito matapos kaming
maghiwalay.
Maraming tao. Marami ng tao at sobrang ingay na sa loob ng chapel pero sa lahat ng
iyon ay nangingibabaw
pa rin ang paghagulgol ni Peene.
"Eros! She started it! Sinaktan niya ako! Sinaktan niya ako!" Paulit-ulit nitong
hagulgol habang inaalalayan na
ako palabas ng mga kapatid ko.
Lolobo talaga yang tiyan mo't buntis ka hahaha! epal neto ampota

P 58-16
CHAPTER 56
39.5K 1.8K 1.2K
by CengCrdva

His Wife
Wala akong inintindi kung hindi si Nanay Mila. Pagkatapos ng insidente sa chapel ay
hindi ko na nakita si
Peene. Si Eros naman ay naging abala rin para sa mga kakailanganin sa libing kaya
hindi na kami nakapagusap. Hindi ko rin alam kung paano pa kami makakapag-usap
dahil kay Jace.
"Where the fuck is he?" gigil pa ring tanong ni Jace dahil hanggang ngayon ay hindi
pa rin naaabutan si Eros
matapos marinig ang mga nangyari.
Nagkibit-balikat si Ramiel. Narinig ko ang patuloy nilang pag-uusap pero hindi ko
na sila inintindi pa. Ang
buong atensiyon ko kasi ay nasa harapan lang. Kay Nanay Mila na natutulog sa puting
kabaong at kay Tatay
Tino na gaya ko'y nakatingin lang rin sa kanya.
Bigo akong napayuko.
Paano 'yan Nay? Hindi ko na alam ang gagawin ko ngayon. Sa pagkakataong ito ay
parang ayaw ko ng
maniwala sa bahaghari. Ayaw ko ng maniwalang mayroon ako no'n. Ayaw ko na.
"I'm going back to Spain eight hours from now, Ramiel. And I don't think I can
punch the hell out of him kung
hindi ko pa siya makikita ngayon."
"Tsk, Kuya. Ipagpaliban mo na muna 'yan. Ako na ang gaganti sa'yo kapag hindi mo
nagawa."
"Kuya Ram, Jace? Please? Huwag na muna ngayon," Mahinahong boses ni Rigel na
patuloy silang inaawat.
"She's been through so much already. Sana ngayon bigyan na muna natin ng
katahimikan ang lahat. Tama na
muna, kahit ngayon lang."
Natigil ang mga boses sa pag-uusap pero nanatili akong nakatitig sa aking kamay,
nilalaro ang mga bakas ng
lahat ng pagpipigil ko ng mga emosyon.
Hindi ako umalis sa pagbabantay kay Nanay. Kung minsan ay nagmamakaawa na silang
magpahinga naman
ako pero hindi ko ginawa. Hindi rin naman kasi ako makatulog. Walang sumubok na
kumausap sa akin dahil
pagod na rin akong makipag-usap. I don't want everyone to feel sorry for me. Kahit
iyon lang naman ang
dapat nilang maramdaman para sa akin dahil sa pagkamatay ni Nanay. Sa ngayon ay
gusto ko lang ng oras.
Gusto ko munang mapag-isa.
Bahagyang umangat ang aking ulo ng maramdaman ang pag-upo ng kung sino sa aking
tabi. Pagod ko siyang
sinulyapan pero hindi niya ako nilingon. Ang mga mata niya ay tahimik na nakapukol
rin kay Nanay. Gaya ko,
mukhang pagod na pagod na rin si Eros. Nakakapagod na nga talaga...
Ipinilig ko ang aking ulo patungo sa tinititigan niya. We sat there for minutes.
Walang nagsasalita. Wala ng
P 59-1
emosyong nararamdaman. Pagod na. Manhid na.
Nang makita ko ang pagpihit niya at paglingon sa aming likuran na tila may
hinahanap ay doon ko na
nasalubong ang boses ko.
"M-May hinahanap ka?"
Payak siyang ngumiti at umiling.
"You're alone." Komento niyang tinanguan ko.
Parang gusto kong matawa sa sarili ng maalalang sa dami nga naman ng naging fiance
ko sa harapan niya ay
wala ni isa sa mga iyon ang katabi ko ngayon. Kung sino pa ang dapat kong iwasan at
layuan ay siya pa itong
kasama ko. How funny is that?
"Yeah... Unfortunately, wala 'yung mga fiance ko ngayon."
Tumango tango siya na mukhang hindi naman talaga iyon ang ibig sabihin. Iiiwas ko
na sana ang titig sa kanya
pero natigil ako sa muli niyang pagsasalita.
"You mean your friend and your cousin?"
Napaawang ang aking bibig kasabay ng pagsalubong ng aking mga kilay pero hindi na
ako nakapagsalita pa
dahil hindi ko na alam kung paano lulusutan 'yon.
Alam niya? Alam niya ang mga relasyon ko sa mga ito pero paano?
"No, I'm not talking about them. I'm talking about your siblings." Aniya.
"A-Ah... Nasa school."
Tumango tango siya't muling ibinalik ang tingin sa aming harapan.
Nagpasalamat akong wala ng sinabi pa si Eros kaya kumalma ulit kahit paano ang utak
ko. Nagpatuloy kami
sa pagtitig kay Nanay Mila pero ng tumagal ay hindi ko na rin napigilang magtanong.
"Kaya ka ba narito ngayon kasi gusto mo akong mag-sorry sa girlfriend mo dahil sa
nagawa ko?" Tanong ko
para basagin ang katahimikang namamagitan sa aming dalawa at tapusin na rin ng
diretsahan ang sadya niya
sa akin ngayon.
Nakita ko ang mabilis niyang pag-iling.
"No."
Napakurap-kurap ako sa narinig. Teka, hindi siya galit? I mean, alam ko namang wala
siyang karapatang
magalit sa akin pero iyon ang inaasahan ko. I know Peene. Alam kong gagawin niya
ang lahat ng pwedeng
makasira sa akin kay Eros pero wala akong pakialam. Hindi ako nagsisising nasaktan
ko siya at hindi ako
magdadalawang isip na saktan siya ulit kapag kinanti niya pa ako.

P 59-2
Wait... Hindi talaga siya galit sa pananakit ko rito? Pero bakit?
"Y-You're not mad?" Lito kong tanong na dahilan ng muli niyang pag-iling.
He doesn't look mad. Kung tutuusin ay taliwas doon ang nakikita kong nararamdaman
niya sa sitwasyon and
that makes me so confused.
"I don't know what exactly happened but I know you have your reasons and I
understand."
"H-Hindi sinabi ni Peene?"
Umiling siya.
"It doesn't matter what she says. Ayaw ko nalang pahabain ang usapan... I'm sorry,
Sky. I'm sorry na
nakadagdag pa ang pagseselos niya sa sitwasyon ngayon."
Pinagdiin ko ang aking mga labi at natahimik dahil sa narinig. Bakit siya nagso-
sorry sa akin? Bakit siya ang
kailangang humingi ng tawad sa nagawa ni Peene?
Sa dami ng kumalat na tanong sa utak ko ay ni isa wala man lang akong naisatinig.
Pareho kaming naging pipi
sa mga sumunod na minuto at naghihintayan na naman sa kung ano ang mapag-uusapan.
Ilang beses kong
narinig ang malalalim niyang paghinga bago nagsalita.
"Peene is not pregnant..." Maingat niyang sambit malayo sa pwede niyang buksang
topic ngayon kaya nakuha
niya ulit ang buo kong atensiyon.
Bumalik ang titig ko sa kanya at hinintay siyang magpatuloy pa.
"Sinabi niyang pagkatapos niyang malaman ang nangyari sa atin ay natakot lang
siyang hiwalayan ko siya
dahil alam niya kung gaano kita kamahal noon. Nagsinungaling lang siya dahil
natatakot siya at naintindihan
ko.... I don't want to say this in the middle of the situation but I know that this
is what Nanay Mila wants me
to do... We're still together, Skyrene. Peene is still my girlfriend..."
Hindi ako gumalaw. Ni hindi ako kumurap dahil ayaw kong bigyan siya ng dahilang
huminto. Kahit alam
kong masakit ang mga susunod niyang sasabihin ay gusto ko pa ring makinig.
"We're together for a year now... Matagal kaming naging magkaibigan noong nagkita
kami sa Australia bago
maging kami. She's been a good friend and I couldn't help myself but to give it a
try even if I know that I'm
still not over you. Alam ko sa sarili kong hindi pa kita tuluyang nakakalimutan
pero nagawa kong sumugal sa
relasyong mayroon ako ngayon. Baka sakaling mawala 'yon. Baka sakaling mabura sa
panibagong relasyon
ang lahat ng bakas mo. And if you want me to be honest... I think I just did the
right thing."
Bigo akong napapikit sa narinig. Magugunaw na ba ang mundo? O iyong mundo ko lang?
Hindi ko alam na ang lahat ng mga masasakit na nangyayari ngayon sa akin ay mas may
ilalala pa. Ngayong
sa kanya na mismo nanggaling ang estado nila at ang maayos pa rin nilang pagsasama
ay may isasakit pa rin
pala.
Pakiramdam ko ay paulit-ulit akong sinasaksak at hindi tinatantanan hanggang sa
hindi ako nawawalan ng
P 59-3
buhay.
Ang malungkot na boses ni Eros ay tila mas matalas pa sa pinaka-matalas na punyal
na patuloy na
sumasaksak sa aking dibdib. Hindi man niya diretsahang sabihin pero alam ko't
ramdam kong mahal niya si
Peene.
Nang pisilin niya ang aking kamay ay pagod akong napadilat. Gusto kong magpatuloy
siya. Gusto kong
tapusin na niya ang lahat para isahan nalang... Kahit ikadurog ko. Kahit alam kong
wala ng katumbas ang sakit
na nararamdaman ko ngayon.
"I never thought I'll see you again, Skyrene. Pinilit na kitang burahin sa puso ko
kasi alam kong wala na.
Nakapagdesisyon ka na at hindi naging madali para sa akin ang lahat ng naging
desisyon mo... Gano'n rin
sa'yo. My relationship with Peene is built with trust and honesty. Mahina ang
pagmamahal sa una pero gaya
ng sabi ni Nanay Mila, natututunan nga talaga iyon. But then..." He swallowed the
lump in his throat before he
continued speaking. "You came back... And I'll be lying if I say that I didn't feel
something the moment my
eyes laid on you because the truth is... I felt everything, Sky... Para akong
hinila pabalik noong una kitang
makita sa simbahang iyon. Sa gabi ng show. Sa mga oras na sinabi mong pakakasalan
mo ako. Lahat ng saya
ay bumalik sa akin pero kasunod no'n ay ang matinding sakit. You made me feel that
I'm not worthy of your
love. Pinaramdam mo sa'kin na hindi kita kayang alagaan at protektahan and that's
the worst feeling that I've
been trying to forget."
Sunod-sunod ang naging paglunok ko't pagalit sa sarili dahil sa bawat binitiwan
niyang salita ay damang
dama ko ang pighati at bigat ng kanyang dibdib dahil sa mga nangyari.
"Minahal kita, Skyrene... Pinili kita simula umpisa kaya gano'n nalang kasakit na
maisip na hindi mo iyon
nagawa sa akin kahit minsan pero naiintindihan ko. Dumating lang rin talaga ako sa
punto ng buhay kong
naging makasarili ako dahil mas gusto kitang protektahan sa mga taong handa kang
saktan. I want you to run
away with me not because I want you all by myself but because I don't want people
to ruin you. You're my
everything, Skyrene... At hindi ko kayang hayaan silang saktan ka nalang. All I
need is your trust but you
didn't trust me enough... You ended our relationship without even giving me an
explanation... Kahit isa.
Iniwan mo nalang ako basta."
I chewed the bottom of my lip. Siguro dapat kong ipagpasalamat ang pagkaubos ng mga
luha ko dahil kung
hindi ay baka bumaha na naman at wala na akong ibang gawin kung hindi ang umiyak ng
umiyak.
"You made me love someone else, Sky... Ang pagbitiw mo sa'kin ang dahilan kung
bakit nasa buhay ko si
Peene. I know that I'm being unfair dahil aminado akong sinubukan ko lang noong una
pero nasanay na rin
akong nariyan siya. Dahil sa kanya ay nakalimutan ko kahit paano ang sakit at hindi
ko alam kung paano
bibitiwan ang parteng iyon ng buhay ko dahil sa pagbabalik mo." May bakas ng pait
niyang sabi bago itikom
ang kanyang bibig at malungkot akong tinitigan.
Nanatili ang mga matang iyon na tila gustong marinig ang reaksiyon ko pagkatapos
niyang magpaliwanag pero
wala akong maapuhap na salita. Parehas kaming may kasalanan sa nangyari.
Hindi ko siya pinagkatiwalaan ng sapat. Hindi ko nabuksan sa kanya ang lahat ng
mayroon sa pagkatao ko.
Hindi ako nagpaliwanag kaagad dahil natakot akong mas masaktan ko siya kapag
naghintay pa siya ng mas
matagal sa asawang pinapangarap niyang hirap akong ibigay noon. I don't want him to
feel that I'm taking him
for granted at sa lahat ng nangyari ay malinaw na kakulangan ng tiwala ang pinaka-
puno't dulo ng lahat.
P 59-4
Tama nga. Tama ngang may tamang pag-ibig pero maling oras at iyon ang deskripsiyon
naming dalawa ni
Eros.
Pinagtagpo at itinadhana pero sa maling pagkakataon.
"W-What do you want me to do, Eros? Anong kailangan kong gawin ngayon?" Emosyonal
kong tanong.
"Sky..." Napahugot ako ng isang malalim na paghinga ng marinig ang boses niyang
hirap na sa mga susunod
na sasabihin. "Mahalaga si Peene sa akin at pinagkakatiwalaan niya ako. Trust is
what I need, Skyrene... Iyon
na ang importante sa akin ngayon simula ng iwan mo ako... I need someone to trust
me and vice versa."
"A-Are you saying goodbye, Eros? Do you want me to say goodbye too?"
Maagap ang naging pag-iling niya.
"Hindi kita iiwan ngayon."
Hindi niya ako iiwan ngayon pero iiwan niya pa rin ako dahil kay Peene. Dahil pa
kay Peene! Kung tutuusin
ay wala naman na akong pakialam pero dahil sa ginawa ni Peene sa akin ay parang
hindi ko na matanggap
ngayon na sa kanya pa napunta si Eros. Sa dami ng nakipag-kompitensiya noon para
makuha ito ay parang
hindi ko kayang makitang kay Peene lang siya mapupunta.
"I understand..." Pagsuko ko.
Parehas kaming natahimik. Ilang minuto ang hinayaan kong lumipas habang inaanalisa
ang mga nangyayari.
Ang mga ipinapakita niya sa akin at ginagawa na taliwas sa mga sinasabi niya
ngayon.
Ipinilig ko ang aking ulo at agad siyang hinarap para magsalita ulit.
"No, actually I don't. Hindi ko maintindihan, Eros. Sabihin mo, ginagawa mo ba 'to
dahil nagi-guilty ka pa rin
sa nagawa natin? O ganti mo pa rin 'to sa pag-iwan ko sa'yo noon?"
"Neither..." Tipid niyang sagot.
Ilang beses rumolyo ang bagay na nasa kanyang lalamunan ng muling titigan ang mga
mata ko.
"Kung gano'n bakit nandito ka ngayon? Bakit mo sinasabi 'yan? Bakit hindi mo nalang
ako iwan kung iyon
lang rin naman ang gagawin mo sa huli? Bakit hinahayaan mo akong makaramdam ng pag-
asa dahil sa
ginagawa mo kahit na may desisyon ka na pala? Bakit binibigyan mo pa ako ng dahilan
para mag-isip? Bakit,
Eros?"
"Sky..."
Mabigat ang puso kong pumihit para harapin siya ng mas maayos. Nilunod ko ang mga
panibagong emosyon
sa aking lalamunan para lang makapagsalita ulit.
"Why are you even here, Eros? Kung hindi ka naman pala nagi-guilty sa nagawa natin
o hindi ka gumaganti
para saktan ako then what? Anong dahilan mo ngayon? Huwag mong sabihing ito ang
gusto ni Nanay dahil
alam mo... Alam nating pareho kung ano ang gusto niya."

P 59-5
Hindi siya sumagot pero nanatili ang malungkot niyang titig sa akin kaya naman
nagsalita ako ulit kahit na
hindi ko na napag-isipang mabuti ang mga sunod na lumabas sa aking bibig.
"Do you still love me, Eros?" Buong tapang kong tanong sa kabila ng kagustuhan kong
sumuko nalang sa
lahat.
"Kaya mo ba ginagawa 'to dahil mahal mo pa rin ako? You kissed me Eros. You beg for
me to stop you pero
alam kong kahit na sabihin kong huwag ay magpapatuloy ka pa rin no'n. Alam nating
pareho na hindi lang
dala ng alak ang mga nangyari sa atin. Ikaw ang nagsabi na mas totoo ang mga
sinasabi ng taong nakainom
kaysa sa mga taong hindi. Now tell me, Eros? Kaya ba hindi mo ako maiwan at
maiwasan ngayon dahil
mahal mo pa rin ako?"
Doon na siya ng iwas ng tingin, tila iniiwasang malaman ko ang mga kasagutan sa
kanyang mga matang puno
ng kalituhan.
"Eros... Answer me... please?" Maingat kong tanong habang pinapakiramdam siya.
Umangat ang kanyang kamay para hilutin ang kanyang sintidong tila nanakit dahil sa
diretsahan kong tanong.
Napalunok ako ng pumihit siya't hinarap akong muli.
Naramdaman ko ang pagpipira-piraso ng bagay sa aking dibdib ng muling matitigan ang
mga mata niyang
hindi na rin alam ang gusto at dapat gawin.
"But that's not enough, Skyrene..."
"Eros..."
Ang nanghihina kong kamay ay madaling umangat patungo sa kanyang nakaigting na
panga. Ang akala kong
pamamanhid ng aking pagkatao dahil sa pagkawala ni Nanay ay hindi pa umabot sa
sukdulan. Ngayon kasi ay
nararamdaman ko na naman ang pagsalakay ng sakit lalo na ng haplusin ko ang kanyang
mukha gaya ng
ginagawa ko noon. Rinig ko ang pagkapunit ng bagay sa aking puso ng pumikit siya't
hinuli ang aking kamay
na tila gusto akong pigilan pero hindi magawa. I feel like my touch hurts him so
much but it also comforts
him. Iyong hindi na niya alam ang gagawin at litong lito na rin gaya ko.
My heart... It's breaking. Ang pira-pirasong parte ng puso ko ay patuloy pa ring
nababasag habang
pinapanuod siyang hirap na hirap na ngayon sa sitwasyon.
"Tell me you love me, Eros... Kahit pagod na akong lumaban basta sabihin mo lang na
mahal mo ako,
magpapatuloy ako. Kahit ikadurog ko. Kahit mali. Kahit katangahan. Kahit ikamatay
ko... Sabihin mo lang...
Isang sabi mo lang..."
Dumiin at mas lumakas ang pagkabasag sa loob ng aking dibdib sa muling pagbukas ng
kanyang mga
nangungusap na mata. Nabanaag ko kaagad doon ang walang katumbas na lungkot, sakit
at hirap sa kung
anong tunay na nararamdaman para sa akin at kay Peene.
"I don't want you to do that, Sky. I don't know what to do right now and I don't
want you to wait for me
because you deserve someone better than I am... You deserve to be happy-"
"But you're my happiness, Eros... Ikaw lang at alam mo 'yon..."
P 59-6
Bigong nalaglag ang mga mata niya matapos tanggalin ang aking kamay sa kanyang
mukha at ipinirmi 'yon sa
kanyang hita.
"I'm so confused, Skyrene," Napasinghap ako ng tumuon pabalik sa akin ang bigong
titig niya. "I don't know
how to love you without hurting you again... Tayo... I don't know if that word
still fits us... Sobrang dami ng
nangyari. I'm damn lost. Hindi ko na alam..."
Mabilis kong pinisil ang kamay niya.
"Do you love me? Just answer it, Eros..."
Kumurap-kurap siya. Parang gusto kong pagsisihan ang tanong ko ng makita ang
pangingilid ng kanyang mga
luha sa magkabilang mata.
Oh Eros... Don't do that... Ayaw kong sumuko kahit alam kong talo na ako. Gusto ko
pa ring magpatuloy
dahil alam ko... Ramdam kong mahal mo pa rin ako. Mahal mo pa ako 'di ba?
Sa pagtaas-baba ng kanyang ulo ay napasinghap ako.
"I still love you, Skyrene... But I don't think that it's enough to gamble for the
relationship that we used to
have."
Alam kong magkasalungat ang mga salitang sinasabi niya at sa ginagawa niya ngayon
pero imbes na bigyan
ako ng dahilang sumuko ay parang doon pa ako nakakita ng liwanag at posibilidad sa
aming dalawa.
"Mahal mo ba si Peene?" I asked him again.
Binigyan niya ako ng hindi kumpiyansang titig bago marahang tumango.
"Does she makes you happy, Eros?"
He nodded again. Lumunok akong muli dahil kahit na kabaliwan ang mga tinatanong ko
ay hindi ko na
mapigilan ang aking sarili.
"Do I make you happy?"
I see him bit the side of his lip pero sa huli ay binigyan pa rin niya ako ng sagot
sa pamamagitan ng pagtango.
"Sa tingin mo ba sasaya ka sa kanya?"
He didn't give me an answer. Doon na siya natigilan.
"O mas magiging masaya ka sa akin?" Pagpapatuloy ko.
Dumiin ang pagtangis ng kanyang bagang at imbes na sagutin ay nakita ko ang mabilis
na pagtaaas at baba ng
kanyang dibdib. Yumuko siya at maya maya pa ay inangat na ang isang kamay patungo
sa kanyang mukha at
idiniin ang daliri sa mga mata para pigilan ang pagkawala ng nagbabadyang emosyon
pero huli na.
He's crying... Fuck, Eros is crying!

P 59-7
"Eros..."
Gusto ko siyang aluin. Gusto kong sabihing ayos lang ang lahat pero ayaw kong
magkunwari. This is far from
okay and we're lost again. Naliligaw kami ngayon sa gitna ng hagupit ng tadhana.
Naiipit sa sakit at hindi na
alam kung paano pa makakaalpas doon.
Namumula na ang mga mata niya ng muli kaming magkatitigan. Mabilis ang naging
pagsikip ng aking didib ng
magsalita na siya ulit.
"I don't know how to trust you anymore... I lost trust in our relationship-"
Mabilis akong umiling para kontrahin kaagad ang sinabi niya.
"But you still love me... You still want me and you're damn sure that you'll be
happier with me, Eros... Alam
mo 'yan. My questions are not that difficult to answer kung talangang si Peene na
ang gusto mo pero hindi.
Ayaw kong gumitna sa relasyon ninyo Eros pero kung si Peene lang rin naman..."
Huminto ako sandali para
umiling.
"Handa akong maging masama nalang huwag ka lang mapunta sa babaeng hindi mo naman
talaga sigurado
kung sasaya ka."
"Sky-"
"Kung si Peene ang makakasama mo habang buhay at alam mo sa sarili mong hindi ka
sasaya gaya ng sayang
mararamdaman mo sa'kin bakit kailangan mong magpatuloy? "
Hindi siya nagsalita. Pakiramdam ko ay sinisiraan ko si Peene pero wala na akong
pakialam sa ngayon. Kung
si Peene rin lang ang makakatuluyan niya ay mas mabuti pang makipagpatayan nalang
ako kaysa ang iwan
siya sa babaeng alam kong hindi rin naman siya magiging kuntento habang buhay.
I don't hate Peene for hating me, ang ayaw ko lang ay iyong pakiramdam na wala na
siyang choice kung hindi
ang magpabulag at mag-settle sa babaeng 'yon dahil lang sa pag-iwan ko. I can't let
him be miserable with
her. Hindi gano'n ang pagmamahal at sigurado akong walang magtatagal sa gano'n.
Why would you settle for less when you can have more? When you can have it all?
Bakit hindi mo piliin ang
mas gusto mo at mas deserve mo?
Mas lalong nagwala ang utak ko sa mga naisip... Alam kong naguguluhan ngayon si
Eros pero malinaw sa
aming dalawa at ramdam kong sa akin lang siya sasaya. Eros loves me and he's just
scared. Naiintindihan ko
dahil ang lahat ng nangyari sa amin ay hindi madali. Maraming puwang at mga
katanungan pero wala namang
sinabi ang tadhanang tapos na kami. Kahit nga siguro ilang barikada ang humarang sa
akin patungo sa kanya
ay gigibain ko pa rin dahil hanggang ngayon ay naniniwala pa rin ako sa Eros na
naging sa akin noon at sa
Eros na mahal pa rin ako hanggang ngayon.
"Mali ka Eros. Hindi mo pwedeng sabihing wala ka ng tiwala sa akin dahil
pinagkatiwalaan mo ako nang
sabihin mong naiintindihan mo ako sa kabila ng pananakit ko kay Peene. Alam kong
mas naniniwala ka sa
akin dahil kilala mo ako. Nagtitiwala ka sa akin kaysa sa mga sasabihin niya dahil
mas mahal mo ako. Mas
matimbang ako, Eros... Alam kong kahit na hindi imposibleng mahal mo na rin si
Peene ay naniniwala pa rin

P 59-8
akong hindi ka pwedeng magmahal ng pantay. Mayroon at mayroong mas matimbang and we
both know that
it's me... You love me more than her Eros and you need to admit that..."
Nakita ko ang paglunok niya dahil sa mahaba't makahulugang punto ko. Nanatili lang
ang mga mata niyang
nangungusap at wala na yatang gusto pang sabihin kaya muli akong nagpatuloy.
"Binabawi ko na, Eros... Binabawi ko na ang sinabi kong magpakasaya kayo ni Peene
kasi ngayon ayaw ko
na..." Pinisil ko ang kanyang kamay at buong pusong nakipagtitigan sa mga mata
niyang walang kasing
lungkot.
"Alam kong wala akong karapatang hingin 'to sa'yo pero ngayong alam ko't sigurado
akong mas sasaya ka sa
akin ay gusto kong ako ang piliin mo. Choose me... Pick me... Piliin mo ulit ako.
Piliin mo ulit ang tayo..."
Humigpit ang hawak niya sa aking kamay nang makita ang paglalaglagang muli ng aking
mga luha.
"I will not hurt you this time Eros and you don't have to be scared. I will not
leave you. I will make you
happy and I will do everything because I am your wife, Ziege. Hangga't mahal mo ako
ay mananatiling ako
ang asawa mo. Ako ang nakatadhana sa'yo at tayo ang magpapatuloy hanggang dulo.
Just give me a chance...
Bigyan mo lang ako ng pagkakataon. Sumugal ka. Sugalan mo kung ano ang naudlot
sa'tin noon dahil ngayon
ay handa na ako. Handang handa na ako piliin mo lang ako..."
Dumiin pa ang hawak niya sa aking kamay at sunod ko nalang naramdaman ang paghapit
niya't pagyakap sa
akin. Sobrang higpit... Mahigpit na mahigpit na hindi ko na alam kung ano ang
kahulugan.
I'm not sure if it's a farewell hug, a sorry hug or a hug that will end our
sufferings. Gayunpaman, isa lang ang
naramdaman ko.
Masakit.
ano ba nabwbwisit na ko pota Wtf fuck u eros

P 59-9
CHAPTER 57
49.4K 2.1K 1K
by CengCrdva

Happy Without You

Sa huling gabi ng lamay ay umalis na si Jaycint patungong Spain para sa trabahong
kailangan niyang tapusin
doon. Gusto niya na rin sana akong isama pero dahil gusto ko munang pag-isipan ang
gagawin at tapusin ang
sitwasyon ni Nanay Mila ay pinauna ko nalang siya.
Sa totoo lang ay hindi ko na alam ang gagawin ko kapag nailibing na si Nanay. I
don't know if I can visit the
shelter again without falling apart. Hind ko na rin alam kung kailan ako makaka-
recover sa muling
pangungulila sa isang taong naging malaking parte ng aking pagkatao.
Eros and I became civil. Isinantabi na muna namin ang lahat dahil sa sitwasyon.
Hindi na rin ako nagtanong
dahil kahit na walang naisagot sa aking malinaw si Eros patungkol sa plano niya ay
nanatili siya sa aking tabi
at nakuntento ako doon.
Sa araw ng libing ay doon ko nalang muling nakita si Peene. Pinilit kong pigilan
ang pagkawala ng galit ko ng
makita siyang pumasok sa loob at agad na hinuli ang aking tingin pero imbes na
bigyan siya ng katiting na
pansin ay hindi ko ginawa. Okay lang namang bisitahin niya si Nanay Mila pero huwag
niya nalang akong
lapitan dahil baka kahit na huling pagluluksa na ito ay hindi ko pa rin mapigilan
ang sarili kong hindi siya
saktan kapag may sinabi na naman siya sa akin.
"Okay na ba?" Tanong ko kay Izzi pagkatapos itanong sa kanya ang kalesang karo na
gagamitin sa paghatid
nito sa huling hantungan.
Tumango naman siya at agad akong hinawakan sa braso.
"Ikaw, Ate? Are you okay?"
Pinagdiin ko ang aking mga labi bago tumango. Maya maya pa ay dumating na ang mga
mag-aayos kay Nanay
kaya naman tuluyan ng nawala sa utak ko si Peene.
Naging magaan na ang pagtanggap ko habang tinatanaw ang kabaong niyang ibinababa sa
ilalim ng lupa.
Napakagat ako sa aking pang-ibabang labi ng maramdaman ang simpleng paggalaw ng
kamay ni Eros sa
aking tabi at marahang paghuli nito sa aking mga daliri bago ang tuluyan niyang
paghawak sa kabuuan nito
para pisilin at ipahiwatig na nasa tabi ko lang siya't kakayanin ko ang sitwasyon.
Tipid ko siyang sinulyapan at nginitian dahil doon pero agad ko iyong tinanggal ng
maalalang si Peene ay
nasa kabilang gilid lang niya.
Mabuti nalang at pagkatapos ng seremonya ay iginiya na ako ni Rigel patungo sa
sasakyan para makaiwas kay
Eros at sa iba pa. I didn't look back. Sa ilang araw kong nagbantay at hindi
natinag sa pag-asikaso kay Nanay
ay ngayon lang ako nakaramdam ng pagod. Hindi na ako lumingon pa pabalik sa mga
naiwan. Inayos ko ang
P 60-1
aking katawan sa sasakyan at pagkatapos ay pagod na ipinikit ang aking mga mata.
I need rest. All I want is to have some of it kahit kaunti lang. Kahit ngayon
nalang.
Dalawang araw matapos ang libing ay nagawa ko na ring magpatuloy sa kung anong
nahinto kong gawin.
Eros never fails to text me about how am I feeling at sinasagot ko naman iyon pero
hanggang doon lang palagi
ang aming pag-uusap. Let's just say that I'm scared talking to him dahil alam kong
kahit na tapos na ang
sitwasyon kay Nanay at sinabi kong magiging matatag na ako ay hindi ko pa rin yata
kaya kung sakaling
sabihin na niya na si Peene ang pinipili niya at tuluyan na akong kakalimutan.
I need more time to think. More courage to fight for his love and enough wisdom to
do it without making all
of this more complicated than it actually is.
Nagpatuloy ako sa trabaho pero ang pagbisita sa shelter ay hindi ko nagawa. Maging
ang sa iba pang
charities ay hindi ko na rin nakaya dahil gusto ko munang ipahinga ang sarili ko
doon. Ipinangako ko sa sarili
kong magiging maayos ang mga araw na darating dahil ano pa bang hagupit ang tatalo
sa nangyaring
pagkawala ni Nanay Mila at naging usapan namin ni Eros? I'm sure that that's my
rock bottom. Iyon na ang
pinaka-sagad at wala ng makakatalo pa doon.
"Miss Skyrene, mayroon po kayong bisita." Nahihiyang pukaw sa akin ng bago naming
kasambahay na
pamangkin ni Aling Mayona.
Ngumiti ako at tumango sa kanya pero nang mawala na siya ay doon lang ako natanga
ng maisip na sinong
bibisita sa akin rito sa mansyon? Kung hindi si Prescott ay wala naman akong naging
bisita at isa pa, hindi na
ako kailangan pang tawagin ng kasambahay para lang kitain siya kung sakali dahil
kung tutuusin ay mas bahay
niya pa ang lugar na ito kaysa sa akin. Now who the hell is my guest?
Imbes na tawagin ulit si Mika ay ginawa ko nalang ang gustong gawin ng utak ko
masagot lang ang aking
kuryosidad.
Ang mga paa ko ay kusang nahinto ng makita ang pagtayo ng isang babae sa couch ng
masulyapan ang
pagpasok ko doon. Hindi ko alam kung paano siya nakapasok dito at kung paano siya
pinapasok sa pintuan
namin pagkatapos ng mga nangyari pero huli na. She's already here. Peene is here
and I don't have any idea
why!
"Skyrene..." Sambit niya sa mukhang tila pinaka-maamong tupa sa lahat.
Gusto kong maniwala ngayon. Gusto kong paniwalaang wala siyang intensiyong masama
sa pagbisitang ito
pero hindi mapigilan ng utak ko ang isipin ang tungkol sa nangyari sa chapel.
Ganitong ganito rin siya kaamo
noong kaharap namin si Eros pero naging iba na nang kaming dalawa nalang ang
magkaharap.
Nagawa kong humakbang palapit sa kanya kahit pa nag-aalburoto na ang buo kong
pagkatao. I don't know
why she's here at wala rin akong balak na alamin pero anong magagawa ko?
"Peene." Pormal kong sambit ng makatapat na ako sa kanya.
Sinulyapan ko ang kanyang inuupuan saka umibis sa kaharap nito bago kami sabay na
naupo.

P 60-2
Hindi ko na kailangan pang sabihin sa mga kasambahay ang paghahanda para sa bisita
dahil nauna na silang
maging mabuti rito kahit na ramdam kong hindi naman tama. Damn it! Hindi dapat ako
magalit pero hindi ko
talaga mapigilan kapag nakikita ko siya at alam kong hindi lang ito tungkol sa
sitwasyon naming
napapagitnaan ni Eros. Mas lamang ang galit na nararamdaman ko dahil hindi niya
nagawang respetuhin ang
pagluluksa ko.
"Hindi ako narito para manggulo, Sky... I'm here to apologize." Maagap niyang
bungad sa akin.
Wala sa sariling napalunok ako ng makita ang pangungusap sa kanyang mga mata. I
swear I want to believe
her but some part of me just couldn't. Pakiramdam ko'y sa kabila ng maamo't
mapagkumbaba niyang awra ay
ang kabaliktaran nito.
Tumango lang ako.
"I'm sorry for what I've said that day. Emosyonal rin ako and I'm sure Eros already
told you that. Masyado
lang talaga akong nadala ng selos dahil sa nangyari sa inyong dalawa."
Inayos ko ang aking tingin para makipagtitigan sa kanya.
Well... Maybe she's really being sorry?
"Sorry kung nasaktan kita." She added.
Hindi ko man planado ang mga pumasok sa isip ko pero sa nakita ko at narinig ay
para akong nakonsensiya. I
nodded at her.
"I understand Peene and I'm sorry too..." Bigkas ng bibig ko sa kabila ng ilang
milyong pagpipigil sa akin ng
nagdududa kong utak.
Payak siyang ngumiti at tumango rin. Hindi ako nagsalita dahil mukhang marami pa
siyang gustong sabihin
pero gaya ko ay hindi siya kaagad nakapagpatuloy kaya ang mga sumunod na minuto ay
nagtitigan lang kami't
naghintayan.
"Also..." Lumunok siya at tumuwid ng upo bago nagpatuloy. "Eros told me what
happened. Nakapag-usap na
kayong dalawa at maayos na rin kayo."
Naningkit ang mga mata ko sa sinabi niya pero nanatiling tikom ang aking bibig. I
want her to continue
talking. Gusto kong siya na muna ang magsalita kung saang daan niya gustong matapos
ang pag-uusap naming
ito. I'm not evil pero iba talaga ang pakiramdam ko pagdating kay Peene. Pakiramdam
ko nga ay hindi ko siya
nakilala kailanman. She's not what I used to be friends with. Ibang iba ang kaharap
ko ngayon kaysa sa
babaeng naging kaibigan ko noon sa show.
"I know that you still love him, Sky." Maingat niyang sambit dahilan para mapatuwid
na rin ako ng upo.
I hate feeling this negativity inside me but damn... Something is just really off.
Parang sa pagpapatuloy pa
niya ay mawawala na ulit ang pagpipigil ko sa aking sarili.
Kumunot ang noo ko ng huminto muna siya habang hinuhulaan ang nararamdaman ko
ngayon.

P 60-3
"He told you that?" Tanong ko.
Marahan siyang tumango at doon na ako tahimik na napangisi.
Unbelievable!
Ikinumpas ko ang kamay ko para sabihing magpatuloy siya kaya naman nakinig ako.
Pinakinggan ko lahat
habang pigil ang aking paghinga.
"Sinabi niya ang lahat ng napag-usapan ninyo. Kung gaano mo siya kamahal at handang
agawin sa akin." She
said bitterly.
Naramdaman ko ang agarang pag-igting ng aking panga pero pinigilan ko iyon at
pinilit nalang na ngumiti't
pakinggan pa siya.
"And Sky... I know you. Kilala kita bilang competitive at alam kong tototohanin mo
ang sinabi mo kay Eros,"
Aniya habang gumuguhit na sa mata ang matinding pagkamuhi sa akin.
Ang kanyang maskarang maamo ay unti-unting nabasag hanggang sa nabanaag ko na ang
totoong siya.
Now shall we talk real shit?
"Pero kahit na gano'n ay alam kong may natitira ka pa rin namang kahihiyan hindi
ba? I'm not here to argue
with you but to ask you nicely to leave Eros alone, Sky. Leave us alone please."
Buong pagmamakaawa
niyang sabi pero imbes na maawa ay nairita lang ako.
Oo nga't hindi ko alam kung ano ang relasyon nila ni Eros at kung gaano sila
katatag but one thing is for sure.
He will never do such thing. Naniniwala akong kahit kailan ay hindi magagawa ni
Eros na sabihin sa kahit na
sino ang naging daloy ng madamdaming pag-uusap namin kahit pa kay Peene. I'm not
convince with her
words. Hindi sa ayaw kong maniwala pero ramdam ko lang talagang hindi totoo ang mga
sinasabi niya.
"Tama na siguro na nasaktan mo siya noon. Tama na 'yung pagkakataon na ibinigay
niya sa'yo at huwag mo
nalang kaming guluhin dahil tapos na ang tyansa mo. Tapos na ang pagkakataon para
sa inyong dalawa. You
already made a choice and you broke him. Ako... Ako ang umayos sa lahat ng mga
nagawa mo kaya sana
ngayong maayos na kami ay huwag ka nalang makisali pa-"
Hindi ko napigilang matawa ng sarkastiko dahilan para matigil siya sa pagsasalita.
Seriously? Wala na ba talaga siyang pinipiling lugar o sitwasyon? She's in my house
and yet ganito ang
sinasabi niya sa akin?
"Listen Sky, kung akala mong mahal ka pa rin ni Eros ay nagkakamali ka. Ikaw na ang
lumayo at-"
Tumayo na ako. Now I'm sure that she's lying and I've had enough of it! Masyado na
niyang ginulo ang utak ko
nitong mga nakaraan kahit pa noong wala naman akong balak na bawiin si Eros gaya ng
ibinibintang niya
ngayon pero sobra na yata ito. She's desperate but I can't blame her.
Sino ba namang babae ang hindi mag-iisip kung iyong boyfriend nila ay mahal pa rin
ang ex-girlfriend nito? I
understand the situation pero siya ang hindi ko kayang intindihin.
P 60-4
Kasi kung panatag naman siya at alam niya namang mahal siya ni Eros, bakit
kailangan niya pang
magmakaawa sa akin at sabihin ang mga naging pagkakamali ko sa loob pa mismo ng
pamamahay namin?
Napatayo na rin si Peene.
"Leave him now that he's finally happy."
Hindi nawala ang pag ngisi ko habang madiin na nakatitig sa kanya. Parang sumasabog
na naman ang utak ko
at hindi ko na mapigilan ang hindi siya patulan.
"Are you sure about that?" Makahulugan kong tanong na nagpalunok sa kanya.
"Because if you're sure that he is happy, bakit nandito ka ngayon? Why are you
asking me to leave him? Ako
ba ang girlfriend niya? Hindi ba ikaw naman? At bakit ako ang pinagdedesisyon mo?
Why don't you ask Eros
to leave me? Oh baka naman may hindi ka pa nalaman sa napag-usapan namin?"
Sunod-sunod ang naging paglunok niya. Ang kolorete sa kanyang mukha ay natalo ng
kabang nararamdaman
niya ngayon. Kitang kita ko kung paano siya magpigil ng inis at galit sa mga
sinasabi ko para panindigan ang
pagmamakaawa niyang layuan ko si Eros pero hindi iyon gumagana sa akin.
"Malaki ang tiwala namin ni Eros sa isa't-isa at iyon ang hindi na niya kailanman
matututunan sa'yo. Sinira
mo na ang tiwala niya at alam kong masasaktan ka lang kapag nagpumilit ka kaya
ngayon palang binabalaan
na kita."
Pinilit kong pigilan ang sarili kong matawa dahil sa narinig. I just can't take her
seriously. Nakakabaliw ang
mga sinasabi niya at iyon ang dating niya sa akin ngayon. Baliw.
"Peene, do you even know what I've been through?" Tanong kong nagpatikom sa kanyang
bibig.
"Hindi? Then let me tell you na kaakibat na ng buhay ko ang sakit. I lost so many
people in my life. Iyong mga
taong mahal ko't pinaglaanan ko ng lahat. Ilang beses na akong umiyak, nasaktan at
nadurog ng paulit-ulit kaya
hindi mo ako matatakot sa sakit. Sa sobrang manhid ko na ay mahihiya na ang
salitang 'yon sa pagkatao ko.
And yes, siguro nga tama kang nawalan na ng tiwala si Eros sa akin pero hindi ba
wala naman siyang
pagmamahal sa'yo noon?"
Kumunot ang noo niya kasabay ng pag-igting ng kanyang panga dahil sa talim ng gusto
kong puntohin.
"Lahat ng bagay natututunan, Peene. If he can learn how to love you then I'm pretty
damn sure he can learn
how to trust me again."
"You're really being that bitch, Sky?" Tanong niyang walang ni isang naging dating
sa akin.
Umiling ako at humakbang palapit sa kanya.
"I don't know who's the bitch here, Peene. Nananahimik ako pero masyado kang mapag-
isip ng masama. 'Yan
ba ang may tiwala sa karelasyon? Because that's not how I imagine myself before.
Kung ako ang nasa
sitwasyon mo ngayon ay hindi ako pupunta rito at hindi magmamakaawa sa isang babae
na layuan ang
boyfriend niya dahil kung talagang naniniwala akong ako ang mahal niya ay hindi ko
na kailangan pang
bumaba sa lebel na ganito."
P 60-5
Napaatras siya ng muli akong humakbang.
"Now tell me... Natatakot ka ba sa akin? Natatakot ka ba dahil alam mo't ramdam
mong ako pa rin talaga ang
mahal ni Eros?"
Lumabas ang kabado niyang pagtawa na gustong kontrahin ang mga sinabi ko.
"You're delusional."
Ako naman ang natawa.
"Am I?" I smile devilishly.
Doon na siya tuluyang namutla. Pinanuod ko siyang ayusin ang kanyang sarili upang
masagot pa ako.
"You are just his ex, Skyrene. Past ka na ni Eros and you'll never be his future."
Mapait niyang sabi sa gitna
ng pag-igting ng kanyang panga.
Imbes na masaktan gaya ng sinabi niya ay gusto ko lang talagang matawa ngayon.
Gustohin ko man siyang
intindihin sa abot ng makakaya ko pero hindi ko alam kung paano.
"Do you still remember how I dominate the show, Peene?"
She didn't answer. Tipid ko siyang nginitian bago siya harapin ng mas maayos at
tapusin na ang pag-uusap na
ito.
"I'm sure you still remember how it ends," Doon ko na itinigil ang pag ngiti para
tapusin ng seryoso't latag
ang lahat ng punto ko sa kanyang harapan.
"I've won Eros's heart once and I don't mind doing it again. If you really want a
competition then so be it,
Peene. I'm not scared. Hindi ako natatakot na piliin ka ni Eros pero hindi mo ako
mapipigilang sumubok lalo
na't alam nating mas mahal niya ako kaysa sa'yo. Hindi ko siya hahayaan nalang na
ikaw ang piliin lalo na't
alam kong mas sasaya siya sa akin."
"Nananaginip ka ng gising, Skyrene. Eros loves me." Giit niya.
"Not that much..." Nakita ko na naman ang pangingilid ng mga luha sa kanyang mga
mata pero nagpatuloy
ako't hindi nagpadala sa konsensiyang nararamdaman ko ngayon.
"You're a safe choice Peene but that doesn't mean na ikaw ang pinaka the best sa
mga pagpipilian niya. You
help him heal his wounds but he will never be happy being with someone he doesn't
truly love and you know
that. Alam nating lahat at alam mong ako pa rin kaya ka narito ngayon para
pakiusapan akong ako na ang
tumigil pero hindi, Peene. I'm not giving him up. Hindi ko siya susukuan ngayon
dahil hangga't ako ang mahal
niya ay mananatiling ako ang asawa niya. I am still Eros's fiance and you're just
his girlfriend. Kung talagang
sigurado na siya sa'yo noon at maayos naman ang relasyon niyo bakit hindi ka pa
niya pinakasalan kaagad?
He's eager to have a wife, a family pero bakit hindi? Bakit hanggang ngayon ni
hindi ka niya inalok ng
kasal?"
Ikinumo niya ang kanyang mga kamay ngunit nagpatuloy lang ako? Wala nang pakialam
kung tuluyan ko na
P 60-6
siyang masasagasaan.
"Eros beg me to marry him right after the last taping of the show. Gano'n siya
kasabik na mag-asawa kaya
hindi ko maintindihan ngayon ang sa inyo," Tumuwid ako ng tayo at mas tinaliman ang
paraan ng pagtitig sa
kanya. "Oh I know why... because he already have a wife and you're currently
looking at her," Ngumisi ako
ng makita ang pagtaas at pagbaba ng kanyang dibdib na parang nahirapang huminga sa
mga sinabi ko.
Hindi ko alam kung paano pa pipigilan ang bibig ko dahil pikon na pikon na talaga
ako sa kanya. Hindi ko
siya gustong saktan pero wala na. Mas mabuti na rin ang ganito dahil kahit paano ay
napipigilan kong huwag
maging pisikal sa kanya dahil sa pambabastos niya ngayon sa balawarte ko.
Aawang na sana ang bibig niya para sagutin ako't muling kontrahin pero natigil kami
dahil sa pagpasok ni
Tita Arlene sa living room.
"Sky! May bisita ka pala, Hija!" Masayang sambit niya dahilan para lumayo ako ng
kaunti kay Peene.
Matamis ko siyang nginitian bago salubungin ng yakap.
"Yeah, but she's about to leave." Bumitiw ako kay Tita at binalingan ang babaeng
bisita. "Right, Peene?"
Nahihiya itong ngumiti at tumango nalang.
"Thank you." Aniya bago nagpaalam.
Wala sa sariling nagkatitigan kami ni Tita Arlene nang mawala na siya.
"Is that..."
I nodded.
Nanghihina akong napaupo sa couch. I didn't mean to hurt her gaya ng pananakit na
paulit-ulit niyang ginawa
sa akin pero wala e. Hindi ko na alam kung saan ako humugot ng lakas ng loob na
sabihin sa kanya ang lahat
ng iyon at ipamukha sa kanyang ako lang ang mahal ni Eros. Parang gusto kong
murahin ang sarili ko dahil sa
lakas ng loob ko pero tingin ko'y sinabi ko lang naman ang totoo.
Kilala ko si Eros. Kahit na ilang taon na ang lumipas ay alam ko't ramdam ko pa
ring hanggang ngayon ay
mas malalim pa rin ang lahat ng nararamdaman niya para sa akin. Iyon ang
paniniwalaan ko hindi dahil iyon
ang gusto ko kung hindi dahil iyon ang totoo.
Ilang araw matapos iyon ay bumalik ako sa simenteryo upang bisitahin si Nanay Mila.
Hindi pa rin nagpapalya si Eros sa pasimpleng text sa akin pero pagkatapos ng
nangyari sa mansion ay
nahinto na ito. I'm sure Peene already told him what happened kaya hindi na ito
nag-text. Sigurado rin akong
mali na naman ang mga sinabi niya kaya ang pag-asa ko ay bumagsak na naman sa
pinakailalim.
"Ang dami talagang nagmamahal sainyo, Nay..." Masaya kong sabi habang inilalapag
ang dala kong mga
rosas sa tabi ng ilan pang naroon na mukhang bago lang rin.
Inayos ko ang aking upo sa bermuda grass paharap sa kanyang lapida. Wala sa
sariling napalunok ako ng

P 60-7
maisip kung ano kaya ang pag-uusapan namin kung narito siya ngayon sa aking
harapan.
Papagalitan niya kaya ako kapag nalaman niya ang mga sinabi ko kay Eros at Peene o
kukunsintihin niya ako
gaya noon?
Nagsimula akong magkwento tungkol sa mga bagay na nangyaring hindi ko na nasabi sa
kanya. Huminga ako
ng malalim ng matapos ako.
"I know you're mad because of what I did and I'm sorry. Wala rin akong sapat na
dahilan para magpalusot
dahil kasalanan ko naman talaga 'yon, Nay... Ang gusto ko lang sana ngayon ay
tulungan niyong liwanagan ang
utak ko. Hindi ko naisip na ganito na pala kami ka-komplikado. Posible pala ang
ganito nay, 'no? Iyong kahit
mahal niyo pa rin ang isa't-isa ay mahirap ng ibalik dahil may mga tao na kayong
masasagasaan."
Lutang kong inangat ang aking kamay patungo sa aking mga braso at taas-baba iyong
ginalaw dahil sa pagihip ng malakas na hanging dahilan ng pagsisitayuan ng aking
mga balahibo.
"Noon hindi ko naramdaman 'yung ganitong hirap kahit pa ilang babae ang kalaban ko
kay Eros pero ngayong
iisa nalang... Mas mahirap pala, Nay."
Nagpatuloy ako sa pagsasalita kahit na alam kong para na akong baliw na naluluha at
natatawa habang
nakikipag-usap sa kanya.
Ilang araw pagkatapos ng libing ay hindi na ulit kami nagkita ni Eros. Nakuntento
nalang ako sa mga
pangungumusta niya dahil hindi ko rin alam kung paano siya haharapin para pag-
usapang muli ang napagusapan namin noong lamay.
"Sorry, Nay ha? Baka kasi sasama na muna ako kay Jace sa Spain," Napalunok ako't
sandaling nahinto sa
naisip.
Sa kabila ng kumpiyansa kong ako pa rin ang mahal ni Eros ay hindi pa rin nawala sa
utak ko ang posibilidad
na piliin niya rin si Peene. Kapag gano'n ang nangyari ay susundan ko nalang si
Jaycint sa Spain at doon
nalang ulit ako magpapatuloy sa buhay.
"Kapag nangyari 'yon huwag kayong malungkot, ha? Sigurado namang papayagan akong
umuwi-uwi no'n para
bisitahin kayo rito. Isa pa, marami namang nagmamahal sainyo kaya hindi kayo
malulungkot. I'm sure Eros
will not stop visiting you. Mabait 'yon. Mahal ka no'n at hinding hindi ka no'n
kakalimutan... Hindi 'yon basta
nakakalimot..." Inayos ko na ang sarili ko para tapusin ang pamamaalam dahil baka
tuluyan na naman akong
maiyak dahil sa paglalim ng mga sinasabi ko.
Nang makatayo na ako ay inayos ko't pinagpagan ang aking pang upo bago emosyonal na
napatitig muli sa
litrato niyang nakangiti sa kanyang lapida.
"Si Eros na po ang bahala rito, Nanay. Hinding hindi kayo pababayaan no'n dahil
mahal na mahal kayo no'n.
Mahal na mahal..." Napasinghap na ako at malungkot na napangiti sa naisip.
Hindi madaling lumimot ang pusong nagmahal ng sobra... Ako nga hindi nakalimot e,
siya pa kaya?
Inayos ko na ang aking bag at pumihit na para sana makalayo pero sa pagtalikod ko
kay Nanay Mila ay
kasabay naman ng pagiging estatwa ko't biglaang panlalamig ng buong katawan ng
makita ang isang bultong
P 60-8
tahimik lang at nakapamulsa habang nakatitig sa akin na mukhang kanina pa ako
pinapakinggan at pinapanuod!
Ang seryosong mga mata ni Eros ay agad na dumiin sa akin kasabay ng pagdami ng mga
katanungan sa mga
iyon.
Nagsumigaw ang puso ko sa loob ng aking dibdib ng makumpirmang hindi ako
namamalikmata! Totoong nasa
harapan ko siya! Totoong mukhang kanina pa siya at totoong pinanuod niya lang ako!
Para akong biglang naubusan ng hangin sa baga dahil sa presensiya niyang hindi ko
alam kung galit ba,
naguguluhan o all of the above! Hindi ko na mabasa ang nararamdaman niya ngayon!
Nadama ko ang mas mabilis pang pag-arangkada ng kaba sa buo kong pagkatao ng makita
ang kanyang
paggalaw at paghakbang palapit sa akin!
Kinakabahan akong napalunok at pagkatapos ay pinilit na buksan ang bibig para
magsalita.
"E-Eros... K-Kanina ka pa?" Nauutal at kinakabahan kong tanong sa kanya.
Imbes na sagutin ako ay humakbang lang siya para mas magtapat pa kami. Pakiramdam
ko'y naubos na ng
tuluyan ang lahat ng lakas ko lalo na ng maamoy ko ang kabuuan niya.
Natutuliro akong napalunok, nagbabakasakaling mabawasan ang kabang nararamdaman ko
pero mali ako.
Imbes kasi na kumalma ay parang mas lalo lang nag-alburoto ang pagkatao ko ng mas
dumiin ang pagtitig niya
sa akin.
"You're leaving?" Kunot noo niyang tanong imbes na batiin ako ng magandang araw o
mas maganda ako sa
araw ngayon.
Pinilit kong ngumiti sa kabila ng nakakaliyong kabang nararamdaman ko. Umiling
ako't pumihit para sulyapan
si Nanay Mila sandali at pagkatapos ay tinitigan siya gamit ang mas nalilitong mga
mata.
"You know eavesdropping is bad, right?" Masigla ko pang sabi pero imbes na matuwa
siya ay mas lalo lang
dumiin ang kanyang titig sa aking mga mata kaya wala sa sariling napabuntong hinga
nalang ako.
Umatras ako para bigyan siya ng daan kay Nanay. Sinulyapan ko ang lapida nito at
inginuso iyon para
sabihing batiin na muna niya bago ako pagtuonan ng pansin.
Nakahinga ako ng maluwag ng sundin niya ako. Pinanuod ko si Eros na lumuhod at
hawiin ang mga tuyong
dahon at bulaklak na nalaglag dahil sa muling pag-ihip ng malakas na hangin.
Natinag lang ako't napaatras ng makita ang muling pagtayo niya pagkatapos ng ilang
minutong pakikipag-usap
sa matanda.
"Where are you going?" He asked again.
Nagkibit ako ng balikat.
"Uuwi na." Walang ideya kong sagot na agad niyang inilingan.

P 60-9
"Nagpapaalam ka kay Nanay? Tama ba?"
Napaawang ang bibig ko pero imbes na magsalita ay nanatili akong nakatulala sa
kanya. So totoong nakinig
siya sa lahat ng sinabi ko kay Nanay? Pero paano? Kanina pa siya narito? Bakit
hindi man lang niya ako
nilapitan kung gano'n?
Pinilit kong itikom ang aking bibig at pagkatapos ay buong puso nalang siyang
nginitian para maputol ang
usapang gusto niyang buksan.
"Parang ang sarap magkape ngayon, Eros... Gusto mo ba akong samahan?"
Kumunot lalo ang noo niya dahil sa pagyayaya ko imbes na sagutin nalang siya.
Gayunpaman ay sinamahan
niya pa rin ako. Mabuti nalang rin palang narito siya ngayon para hindi ko na
maistorbo ang mga kapatid ko
sa pagpapasundo.
We ended up in a small coffee shop ilang kanto simula sa university na pinagtapusan
ko. Kaunti lang ang mga
estudyante ngayon dahil kasagsagan pa ng klase kaya ito na rin ang pinili ko.
Malimit lang rin naman ang mga
pumupunta rito dahil mas simple ito kumpara sa mga iba pang kalapit na
establisyimento.
Eros orders coffee for us. Siya na rin ang namili ng cake dahil ayaw kong kumain
noon. Wala sa sariling
bumaba ang mga mata ko patungo sa kanyang katawan. Kahit na may suot siyang damit
ay hindi ko maiwasang
isipin kung ano ang nasa ilalim no'n!
This is why I don't like cake. Ngayon kasi ay parang pandesal ang gusto kong
kainin. Pandesal sa mainit kong
kape.
Bumilis ang paglunok ko sa tubig ng marinig ang kanyang pagtikhim dahilan para
kusang umangat pabalik sa
kanya ang paningin ko.
Ibinaba ko na rin ang hawak at ngumiti bago ibinalik ang pagtikhim sa kanya.
"Still no sugar?" Tanong ko sa dami ng pwedeng itanong sa kanya.
Damn it! Umayos ako ng upo. Hindi kaagad siya nagsalita dahil sa pagdating ng
waiter dala ang mga order
namin. Pag alis nito ay doon lang siya tumango.
"Walang nagbago?" I asked him again.
I know I'm being weird pero hindi ko alam kung ano na ang weird at hindi ngayon. I
don't know how to talk to
him without thinking about his abs... Hard, define abs...
"That's how I like my coffee."
Tumango tango ako at ngumiti.
"Right. Mahirap rin naman kasi talagang baguhin ang nakasanayan... Lalo na kapag
alam mong iyon lang ang
gusto mo."
Kinuha niya ang tasang nasa harapan at maingat na sumimsim doon para maiwasang
sagutin ang mga sinabi

P 60-10
ko. Imbes na magsalita pa ay ginaya ko nalang siya.
Sinuri ko ulit ang kanyang kabuuan at pagkatapos ay ipinirmi na ang titig sa
kanyang mga mata. Gusto ko
mang magtanong tungkol kay Peene at kung anong sinabi nito sa kanya pero naduwag
ako.
"So... Why are you saying goodbye to Nanay Mila?"
Ibinaba ko ang tasang hawak at pinagdiin ang aking mga labi.
"Hindi pa naman sure 'yon..."
"You're going back to Spain?"
Para akong napipi sa narinig kung paano niya nalaman iyon pero nang maalala ko ang
mga sinabi ko kay
Nanay na posibleng narinig niya ay doon na ako naliwanagan.
Marahan akong tumango tango.
"Depende, Eros..." Hindi ko naiwasang sabihin iyon sa malungkot na tinig. "Depende
pa."
He nodded at that.
"Nagkita kayo ni Peene?" Tanong niyang nagpahinto sa akin sa muling pag inom.
Ayaw ko sanang pag-usapan ang bagay na 'yon pero mukha naman siyang nagtatanong
lang at walang
negatibong gustong punahin kaya sinagot ko.
"Yeah."
Tumango siya ulit.
"Did she say anything about me?"
"Everything is about you, Eros. Hindi ba niya nasabi sa'yo?"
Sa pag-iling niya ay nalito na ako. Are we really talking about Peene? Hindi niya
ako siniraan? Hindi niya
ikinwento kay Eros kung paano ako naging desperada at nananaginip ng gising?
"No. Sinabi niya lang na nagkita kayo."
"And?"
"That's it."
Hindi niya talaga ako siniraan ulit? Gusto kong itanong pero hindi ko nagawa.
"What did you talk about?"
Sa dami ng bumalik sa utak ko tungkol sa naging daloy ng usapan namin noong
nakaraan ni Peene ay parang
gusto ko nalang ulit matawa.
P 60-11
"Wala naman," Mapait akong napangiti.
Gaya ni Eros ay naguguluhan na rin ako. Bakit hindi sinabi ni Peene ang napag-
usapan namin?
Napabuntong hinga ako dahil sa sobrang kalituhan at sinabi na rin sa kanya ang mga
nangyari.
"I mean it when I said that I'll fight for you, Eros... Kung nagawa kong manalo
noon sa puso mo gayong hindi
ko naman alam kung ano talaga ang nararamdaman mo para sa akin dahil sa dami namin,
ngayon pa ba ako
susuko na alam kong mas lamang ako?"
"Sky-"
"Gusto pa kitang bigyan ng oras, Eros... Alam kong hindi madali ang gagawin mo gaya
ng pagpili ko noon sa
gitna ng magkaibang pagmamahal ko para sa mga kapatid ko at sa'yo pero hindi ko
alam kung hanggang kailan
ko pa kayang maghintay."
Napayuko ako't napakapit sa aking tasa para kumuha ng lakas doon upang
makapagpatuloy pero hindi ko
kaagad nagawa. Nang maramdaman ko ang paghuli ni Eros sa aking kamay ay hirap ko
siyang tinitigan.
Ang mga mata niya ngayon ay napuno ng pag-intindi at hirap gaya noong huli namin
itong napag-usapan.
"Ayaw kong pilitin kang magdesisyon pero karapatan ko rin naman sigurong sumaya,
Eros... Kung talagang
sasaya ka kay Peene, tatanggapin ko. Kung talagang mas sasaya ka sa kanya ay susuko
ako. Iyon lang naman
ang gusto ni Nanay para sa ating dalawa hindi ba? Iyong maging masaya tayo kahit na
hindi tayo ang nasa
dulo nito. Iyon lang rin naman ang gusto ko, Eros. Gusto kong buong puso kang
maging masaya at handa akong
gawin ulit 'yon bigyan mo lang ako ng pagkakataon. I still want to be your wife,
Eros... Iyon ang pangarap ko
at iyon lang ang gusto ko."
Marahan niyang pinisil ang aking kamay ngunit nanatili siyang tahimik, tila
pinapakiramdaman ang sarili at
ang emosyon ko.
Doon na ako nakapagdesisyon. Huminga ako ng malalim para masabi ang lahat plano ko.
"I'm going back to Spain this Friday... Siguro naman sa ilang araw ay makakapag-
isip ka pa," Napasinghap
ako ng muli ko na namang maramdaman ang pagkalunod ko sa emosyong napakalalim.
"Kung ako ang pipiliin mo pigilan mo akong umalis pero kung si Peene na ang gusto
mong makasama habang
buhay... Then let me be happy without you. Kung kaya mong maging masaya sa iba ay
alam kong kakayanin ko
rin 'yon..."
Napalunok ako ng magbaba siya ng tingin sa kamay kong kanyang hawak at muli iyong
pinisil. Tinanggal ko
na rin ang tingin sa kanya dahil ramdam ko na naman ang hirap ng kanyang pakiramdam
dahil sa kagustuhan
kong tapusin na ang lahat ng ito.
Totoo ang sinabi ko at kung talagang hindi man ako ang piliin ni Eros ay
paninindigan kong magiging masaya
ako kahit na hindi na sa kanya. Kung hindi niya ako pipiliin ay hindi na ako uuwi
rito hangga't Del Rio pa rin
ang apelyido ko.
Kung magiging masaya nga siya kay Peene ay wala na akong pwede pang gawin kung
hindi ang maging
P 60-12
masaya na lang rin sa kung sino ang lalaking ipapalit ng tadhana sa pwesto ni Eros
dahil iyon and deserve ko.
Deserve kong mahalin at magmahal ng iba kung hindi na talaga kami ang para sa
isa't-isa.
"Skyrene!" Pakiramdam ko'y tutulo na naman ang mga luha ko nang sa wakas ay
bisitahin ako ni Val
pagkalipas ng ilang taong pagpupumilit ko.
Hinigpitan ko ang yakap sa kanya at hindi na siya binitiwan. Masaya akong pumunta
siya ngayon dahil may
tatlong araw nalang kami para magsama bago ang alis ko sa Biyernes! Hindi man
nawala ang pag-asa sa puso
kong pipigilan ako ni Eros pero nahahati pa rin iyon kapag naiisip ko si Peene.
Kapag natuloy ako at si Peene
ang piliin niya ay hindi ko na alam kung kailan pa ako makakabalik.
"Totoo na ba talaga?" Tanong ni Valerie kinagabihan habang nasa lounger kami't
nakaharap sa pool.
Buong araw simula ng mapunta siya rito ay wala siyang naging bukang bibig kung
gaano kaganda ang buhay
at bahay ng mga Deontelle kaya naging magaan ang buong araw ko. Sa pagtatanong niya
lang muli ngayong
gabi ko naramdamang may dapat nga pala akong isipin kahit na pilitin ko iyong
takasan.
Marahan akong tumango.
"Well fuck him kung pipiliin niya si Peene. Kapag nangyari 'yon at magsisi siya't
balikan ka niya pagkatapos
ay hindi na ako makakapayag. Mas mabuti pang tumandang dalaga ka nalang kaysa ang
balikan ka niya kapag
pinalagpas niya ang pagkakataong ito."
Napabuga ako ng malalim na paghinga. Tama si Val, kung hindi ako ang piliin ni Eros
ay wala na akong
magagawa kung hindi ang tuluyan na ring sumuko.
This is our last chance. Ito ang huling pagkakataon para sa aming dalawa at kung
hindi na niya gusto pa iyon
sa kabila ng nananatiling pagmamahal niya sa akin ay iintindihin ko.
"Kung gano'n, wala na tayong magagawa. I'll move on and that's it."
Umangat si Val sa lounger pero bago pa makapagsalita ulit ay natigil kami dahil sa
mabibilis na yapak na
paparating sa aming gawi.
Nalilito na rin akong napaahon pero bago pa ako makapagtanong ay hinila na ako ni
Cassy. Gano'n rin si
Zuben kay Valerie at agad na iginiya pabalik sa loob ng mansion. Wala na akong
nagawa kung hindi ang
magpatianod sa kanila dahil sa pagmamadali nilang dalawa!
Bumilis ang pagkalampag ng aking puso ng makita sa living room ang buong pamilya ko
habang nakatutok ng
maigi sa telebisyong nasa harapan!
What the hell is going on?!
Hindi ko na nagawa pang magtanong dahil pagtitig ko doon ay nasagot na rin ang mga
katanungan ko.
"Holy fuck..." Natitigagal na sambit ni Valerie habang pinapanuod sa entertainment
news ang balita tungkol
sa aming dalawa ni Eros habang nakapaskil sa malaking screen ang litrato namin sa
coffee shop noong isang
araw!

P 60-13
Nalaglag ang panga ko ng makita ang head line na. ' Second chance?'
"Mr. Vergara is currently with his girlfriend Peene who's also from the show but
what is the real score
between this two?"
Napapikit ako't nag-was agad ng tingin sa mga nangungusap na titig ng pamilya ko
para hintayin akong
magpaliwanag pero wala akong gustong sabihin ngayon. Imbes na makinig pa sa balita
at pang-uusyoso nila
sa buhay ko ay hinila ko nalang si Valerie patungo sa aking kwarto ngunit bago pa
man kami makapasok sa
loob ay nagwala na ang aking teleponong nasa aking bulsa.
Agad kong naramdaman ang pagkalampag ng aking puso ng makita ang pangalan ni
Jaycint sa screen! Kabado
akong napatingin kay Val at pinauna nalang muna siya sa loob bago ko sinagot ang
tawag ng pinsan ko.
"What the hell?! Are you serious?!"
"Jace-"
"Now I hate you, Skyrene. How many times do you wish to hurt yourself, huh? He have
a girlfriend for Christ
sake!"
"I know!"
"And yet you're still seeing him!"
Napapikit ako ng mariin dahil damang dama ko ngayon ang galit ni Jaycint. Gusto ko
mang ipaliwanag sa
kanya ang sitwasyon pero alam kong nasa mali pa rin ako kaya hindi ko nalang
pinalaki.
"I want you here by Thursday, Skyrene. You need to be here or else..."
Napalunok ako sa sinabi ni Jace pero wala na akong nagawa kung hindi ang sumang
ayon sa kanya. Ang akala
kong mapayapang gabi dahil sa pagdating ni Valerie ay hindi nangyari. Bago pa ako
makapag-sumbong kay
Val ay si Tito Jeoff naman ang kumausap sa akin na gaya ni Jace ay pinal na rin ang
desisyong papuntahin ako
sa Spain.
"Rigel wants to accompany you. Maayos na rin iyon para makapagbakasyon pa kahit
paano ang kapatid mo
bago sumabak sa training para tulungan si Ramiel dito sa rancho."
Nagpatuloy siya sa pagsasalita at sa huli ay wala akong naging reklamo.
Naintindihan ko sila. Lahat naman
sila ay ginagawa lang ito para sa ikabubuti ko at tama nga sigurong mas mabuti pang
huwag ko na ring
patagalin.
"Anong plano mo ngayon niyan?" Nag-aalalang tanong ni Valerie nang makahiga na
kami.
Hinigpitan ko ang yakap sa aking unan at hinarap siya ng mas maayos bago
nagpakawala ng nawalan na ng
pag-asang paghinga.
"Call him,Sky..."
Pagod akong napapikit at hinayaan siyang magsalita.

P 60-14
"Let him know the change of plans. Sabihin mo lang kahit na hindi na rin naman
kailangan. Paano kung ikaw
pala ang piliin niya at hindi niya alam ang flight mo? Malay mo maihipan ng
pagbalik sa katinuan si Eros
galing sa gayuma ni Peene at maisip na huling pagkakataon na niya ito. It's now or
never!" Tumayo siya at
muli akong napadilat ng hatakin niya ang kamay ko para sundin ang utos niya.
Tamad kong inangat ang aking katawan at pagod siyang tinitigan.
"Ngayon ka pa ba susuko? You're the queen of the Vergara's hindi ba? Bakit mo
isusuko ang tronong 'yon?!
Hindi sumusuko ang Skyrene na kilala ko kaya get your shit together! Call him!"
"Val, it's two o'clock in the morning-"
"It doesn't matter! Call him and tell him that you're leaving this Thursday then
hang up. Simple lang naman e!
Come on!"
Gusto ko siyang pagalitan dahil sa pagpupumilit niya pero hindi ko na nagawa lalo
na ng agad na niyang
iharap sa akin ang hawak niyang teleponong kasalukuyan ng tinatawagan ang numero ni
Eros!
Naramdaman ko ang pagdagundong ng aking puso ng makita ang hudyat ng pagsagot nito
sa kabilang linya!
Holy mother of fucks Valerie!
Natataranta kong kinuha ang cellphone ko't nagmamadaling tumayo para ipagpatuloy
nalang ang kabaliwan
niya.
"Hello?"
Hindi ko na napigilan ang pagmumura ng aking utak lalo ng ng marinig ang boses
niyang galing pa sa
mahimbing na pagkakatulog!
"E-Eros! I-I'm sorry! Hindi ko sinasadyang tawagan ka-"
"What's wrong?" Malumanay at kalmado niyang sambit dahilan para mabawasan ang
kabang nararamdaman
ko dahil sa pang-iistorbo sa kanya.
"W-Wala naman... It's Val... Val is here-"
"Hi, Eros! I miss you! Ano na?! Kilos na! Bihis na-"
Nagmamadali akong tumakbo palabas ng kwarto dahil sa mga kabaliwang sinasabi ni
Valerie!
Naramdaman ko ang pag-ikot ng aking tiyan ng marinig ang mahina niyang pagtawa sa
kabilang linya.
"She's here?"
Nakagat ko ang aking pang-ibabang labi ng maulinigan ang inaantok ngunit magiliw
niyang boses sa nalaman.
"Yeah..."

P 60-15
"Hmm... Okay."
Wala sa sariling napabuntong hinga ako ulit.
"What's with the sighing?"
Napasandal ako sa aking pinto at nanlalatang binitiwan ang hawak na seradura bago
higpitan ang kapit sa
aking telepono.
"Change of plans, Eros..."
"I'm listening." He said.
"Jace wants me to go to Spain this Thursday... W-Wala lang... I'm just hoping na
pipigilan mo ako kahit na
hindi ko na alam ang gusto mong gawin ngayon..."
Siya naman ang napabuntong hinga sa kabilang linya.
"I'm sorry kung naistorbo kita. I just want to let you know about that... And...
we're on the news, Eros..."
I heard him let out a hard curse. Pumikit ako ng mariin at ipinukol nalang ang
titig sa aking mga paa ng
dumilat ako.
"I'm hanging up now..."
"Sky..."
"It's okay... It's okay..." Sabi ko bago tuluyang patayin ang tawag.
Kahit na wala na siya sa kabilang linya ay paulit-ulit pa ring sinasabi ng utak ko
ang mga salitang 'yon.
Sa tanang buhay ko ay parang ngayon ako dapat mawalan ng kumpiyansa dahil sa
pagkakataong ito ay hindi
ko na rin talaga alam kung ano ang dapat kong paniwalaan. Kung ang sarili ko ba at
ang tingin ko sa relasyon
namin o ang realidad na baka nga totoong masaya na si Eros at totoong nakakagulo
nalang ako.
"So?" Malawak ang ngising tanong ni Val pagbalik ko sa loob.
Bagsak ang balikat kong naglakad patungo sa kama at hinayaan ang sariling bumagsak
doon. Maagap naman
ang naging pag-alo sa akin ni Val at dahil sa nangyari ay hindi na kami nakatulog
pa ng mas maayos.
Late na kaming nakapag-pahinga kaya late na rin kaming nagising kinabukasan.
Inilibot ko si Val sa rancho at
sa ilang atraksiyong malapit. Doon naubos ang mga oras namin hanggang sa dumating
na ang araw nang oras
ng aking pag-alis sa bansa.
Mahigpit akong niyakap ni Tita Arlene nang makababa na kami sa sasakyan. Alam kong
ayaw kong umasa ng
sobra na darating si Eros at pipigilan ako sa gagawin pero malaki pa rin ang
panalangin kong sana ay ako nga
ang piliin niya.
"Okay ka lang?" Tanong ni Val pagkatapos naming magpaalam sa aking pamilya.

P 60-16
Tahimik si Rigel habang hila ang mga gamit namin. Ngayon ay sasabay na rin si Val
sa amin pabalik sa
Manila. Tumango lang ako kahit na malayo sa pagiging maayos ang totoong
nararamdaman ko ngayon. Sa
kada hakbang ko kasi papasok ay hindi ko mapigilan ang mapalingon sa kahit saang
dako para lang hanapin si
Eros.
"Pwede pa naman tayong maghintay. Maaga pa naman." Bulong niya sa akin sabay sulyap
sa kapatid kong
tahimik lang na nakikinig sa aming dalawa.
Kahit na tahimik lang si Rigel ay alam kong alam niya kahit paano ang mga
nangyayari ngayon pero nanatili
siyang walang reaksiyon sa nangyayari.
Tahimik kaming pumasok sa loob at inayos ang lahat ng kailangan para sa flight
namin.
Pigil ang naging paghinga ko sa bawat hakbang patungo sa counter at kusang
nahihinto ang pag-ikot ng aking
mundo tuwing napapalingon ako sa gawi ng mga taong papasok sa departure kung saan
kami galing. Kung
saan posibleng manggaling si Eros...
We sat in silence after we checked in. Kahit si Rigel na walang masyadong alam sa
ginagawa naming
paghihintay ni Val ay tahimik kaming hinayaan sa trip namin.
Ramdam ko ang pagwawala ng puso ko sa kada sulyap ko sa aking orasan.
"Maaga pa naman..." Ani Val.
I believe her.
"Maaga pa."
"Twenty minutes."
"Meron pa."
"Pupunta 'yon."
"Ten minutes."
"Baka na-traffic lang."
Naniwala ako sa mga sinabi ni Val pero sa pagkaubos pa ng mga minuto ay nadama ko
na ang pagbagsak ng
lahat ng pag-asang pinilit kong pinaniwalaan.
Bagsak ang balikat kong sumunod sa dalawa ng tumayo na sila't naghanda patungo sa
boarding gate.
"There's still time. Pwede pa naman tayong maghintay hanggang sa hindi pa nagla-
last call-"
"Val..." Mabilis akong umiling at pinilit nalang na ngumiti sa kabila ng pagbagsak
ng lahat ng pag-asa ko sa
sarili.
Maybe Peene is right. Nananaginip nga talaga ako ng gising. Siya talaga ang mahal
ni Eros ngayon at wala ng

P 60-17
makapaghihiwalay sa kanilang dalawa. Extra lang ako. She's right. Tapos na ang role
ko sa buhay ni Eros at
hindi na ako kailanman magiging parte ng bukas nito.
"Wait ha! Tatawagan ko!" Hindi ko na napigilan si Val ng lumayo siya dala ang
kanyang cellphone para
gawin ang sinabi.
Malungkot akong tinitigan ni Rigel at agad na lumapit sa akin para tapikin ang
aking balikat.
"It's time for you to be happy, Ate. Kung hindi man si Kuya Eros ang magiging
dahilan no'n ay sigurado akong
mayroon at mayroon pa ring taong kayang pantayan at higitan pa ang sayang
naramdaman mo sa kanya noon."
He squeezes my shoulder and gives me a reassuring smile.
"It's not the end of the world. Sobrang hindi pa. We're all here at kung sino man
ang papalit sa pwesto ni
Kuya Eros ay siyang pinaka-maswerte sa lahat. You're a gem Ate, Sky... At ang mga
gaya mo ay mahirap
hanapin kaya kung ako kay Kuya, Eros... Ngayon palang ay magsisisi na ako."
Pinilit kong ngumiti pero ang simpleng ngiting iyon ay naging emosyonal ng bigla
niya akong yakapin.
Humigpit ang yakap ko kay Rigel at doon ko naisip na tama siya.
This is not the end of the world. Kung tutuusin ay ito palang ang umpisa ng totoong
mundo kong malayo na sa
lahat ng sakit at bigat. This is not the end. This is far away from it.
Nang maglayo kami ay sakto ang pagbabalik ni Val pero hindi gaya kanina na may
natitira pang pag-asa,
ngayon ay nakabalandra na sa kanyang mukha ang sobrang lungkot.
"Naka-off..." Bigo niyang pahayag.
Sa baba ng emosyon ko dahil sa pagkatalo sa labang ayaw kong sukuan ay nagawa ko pa
ring ngumiti.
"It's okay... I'm okay..." Buong tapang kong sabi gaya nalang ng sinabi ko kay Eros
noong isang gabi.
It's okay. Lahat ay magiging okay at iyon ang paniniwalaan ko ngayon. Mabigat man
ang dibdib kong pumasok
sa loob ay wala na akong nagawa.
Siguro nga napasobra na ang pagbabasa ko ng mga libro dahil ngayong kahit na
malinaw na sa akin ang
piniling buhay ni Eros ay umaasa pa rin akong may mangyayaring himala at
magkakagulo sa gawing dulo
habang tumatakbo siya para pigilan akong umalis. Sasabihin niyang hindi niya kayang
mawala ako sa buhay
niya at ako ang pinipili niya sa kabila ng mga taong manunuod sa amin.
Mahihinto ang lahat at papalakpak ang mga tao kapag umiyak na ako't salubungin siya
ng mahigpit na yakap.
Iyong yakap na tuluyang tatapos sa lahat ng paghihirap naming dalawa. Iyong yakap
na tatapos sa lahat... He
will kiss me. Hahalikan niya ako ng buong puso at sa mga susunod na araw ay muli
kaming kakalat sa balita.
Against all odds, right?
"Miss? Excuse me? It's your turn." Masungit na inginuso ng lalaki ang agent sa
aking harapan na mukhang
kanina pa ako ginigising sa mga kahibangan ko.

P 60-18
Nahihiya akong nagbaba ng tingin at nagmamadaling nagpaumanhin bago tuluyang
lumabas para sumakay na
sa eroplano.
Well, reading romance novels really sucks. Doon perpekto. Hindi masyadong magulo at
komplikado hindi
gaya ng realidad na nangyayari ngayon sa buhay ko.
Kung sabagay, hindi naman lahat ng happy ending ay nagtatapos sa pagiging maayos at
pagkakatuluyan ng
mga bida. Ang tunay na happy ending ay kung parehas naging masaya ang mga bida
kahit na iba ang mga
nakatuluyan nila. Iyon ang sa amin ni Eros. If he's now happy with Peene then I'll
be happy with someone else
too. Kapag nangyari 'yon ay doon na nagtatapos. That will be our happy ending.
Hindi man sa isa't-isa pero
natagpuan naman ang saya sa iba.
Kumurap kurap ako ng madama ang malamig na ihip ng hangin. Every step I take grows
heavier and heavier,
because I know with each step, I'm closer to another final goodbye. Iyong
pamamaalam na permanente na at
tuluyan nang tutuldukan.
Sa halip na malugmok at maiyak ay buong puso kong pinakawalan ang lahat ng sakit na
aking nararamdaman
sa huling tapak ko sa baitang ng hagdan bago tuluyang pumasok sa loob ng eroplano.
Pag upo ko sa gawi ng bintana ay positibo ko pa ring nilingon ang nilabasan ko
kanina. I didn't see him there
and that's an indication that this relationship has finally ended. Ito na ang huli
at ipinapangako kong tapos na
ang lahat sa amin.
Imbes na umiyak ay buong puso akong ngumiti. Matatag ako. Kaya ko. Makakausad ako
at magiging masaya. I
can do it. I am Skyrene Del Rio... Nagmahal, lumaban pero hindi pinili. Gayunpaman,
positibo pa rin.
Tahimik ang sunod na naging oras namin paglapag sa Manila. Matapos magpaalam kay
Valerie ay tumuloy na
kami ni Rigel sa sunod naming flight patungong Spain.
Na-appreciate ko ang pagiging maalaga ng kapatid ko habang nasa labing siyam
mahigit na oras patungo kay
Jaycint. Kung hindi dahil sa mga kapilyuhang kwento ni Rigel ay baka naramdaman ko
na naman ang lungkot
pero hindi. Sa ginawa niya ay doon ko na-realized na hindi lang pag-ibig ang dapat
umikot sa mundo.
Dapat mayroon ka ring compassion sa kapwa mo. Dapat marunong kang makiramdam at
marunong kang
makisimpatya. I realized how lucky I am to have them in my life. Oo nga't hindi
naging madali pero ang lahat
ng paghihirap namin noon ay marami nang naging kapalit na kaluwagan sa buhay at
lahat ng iyon ay dapat
kong ipagpasalamat.
I'm still blessed without the man that I love. Marami pa rin akong blessings na
galing sa itaas at iyon ang
dapat kong bilangin at pagtuonan ng pansin imbes na ang mga kabiguan.
"We're here..." Marahang niyugyog ni Rigel ang aking balikat.
Tinanggal ko ang eye mask na nakalagay sa aking mga mata bago tumuwid ng upo't
ayusin ang sarili. We're
finally here and I'm still alive. Ano pang dapat kong ireklamo 'di ba? Being alive
and well is just one of the
things I should be grateful for.
Sa paglapag ng eroplano ay buong puso akong ngumiti at taas noong tumayo para
salubungin ang buhay nang
P 60-19
mas may positibong pananaw.
Hindi ko mapigilan ang maging emosyonal dahil gusto kong purihin ang sarili ko sa
pagiging matatag. I did it.
I finally did it again!
Bago tuluyang lumabas sa airport ay huminto na muna si Rigel para tawagan si
Jaycint para ibalitang
nakarating na kami. Ilang minuto ko siyang hinintay bago niya kuning muli ang aming
mga gamit at tuluyang
igiya palabas.
Mabilis akong napayakap sa aking sarili kahit na nakasuot naman ako ng jacket dahil
sa pang gabing simoy ng
hangin na sumalubong sa akin.
"Where is he?" Tanong ko kay Rigel na nagkibit lang ng balikat at luminga-linga sa
paligid.
"Papunta na. Doon tayo." Hinila niya ang mga maleta patungo sa isang gilid kaya
wala na akong nagawa kung
hindi ang sumunod.
Ilang beses kong nahaplos ang aking braso. Hindi naman talaga sobrang lamig pero
naninibago ako. Kumpara
sa Pilipinas ay iba pa rin talaga ang simoy ng hangin dito.
"There he is!" Masayang sambit ni Rigel dahilan ng pagkaudlot ng pagsandal ko sa
poste.
Kumurap-kurap ako't kinuha na ang aking bago pero bago ko pa tuluyang maiahon sa
sahig iyon ay parang
tuluyan na akong nawalan ng lakas ng makita ang lalaking matikas at diretsong
naglalakad patungo sa aming
gawi!
Naging mabilis at malakas ang agarang paghuhumiyaw ng puso ko ng magkatitigan ang
mga mata namin! He
looks tired but that's not the issue here!
No way! No fucking way!
Baliw na ba ako? Nananaginip ba ako? Tanga ba ako o ano?!
Pakiramdam ko'y nabaon sa simentong aking kinatatayuan ang aking mga paa ng makita
ang kanyang pag
ngiti't pagbilis ng malalaking hakbang para lang tuluyang makalapit kaagad sa amin
ni Rigel na ngayon ay
may malawak na ring pagkakangisi!
"Kuya Eros!" Masaya't excited niyang sigaw dahilan para mas lalong maghuramentado
ang talipandas kong
puso at tuluyan nang bumigay ang mga emosyong ilang oras kong pinigilan!
I'm crying. No. I'm ugly crying dahil gustohin ko mang punasan ang mga luha ko ay
hindi ko magawa! My
hands are shaking and it's now impossible to even lift it!
Hindi ko na maintindihan kung ano ang emosyon ko. Naghalo-halo na ang lahat ng
sigawan sa aking utak.
Maging ang pagwawala ng aking puso ay wala na ring naging katapusan at hindi ko na
alam kung ano na ba
talaga ang dapat kong unahin sa ngayon.
Ilang beses akong suminghap para pigilan ang aking mga luha pero kulang iyon lalo
pa ng huminto na siya sa
aking harapan matapos batiin si Rigel at ituro ang kanyang dalang sasakyan.
P 60-20
Hindi nawala ang ngiti ni Eros kahit na sobra na ang pag-alpas ng maiinit na likido
sa aking magkabilang
pisngi. Kinagat ko ang aking labi ng makita ang pagbukas ng bibig kanyang bibig at
ang kalmado niyang
pagsara sa maliit na espasyong pumapagitna sa aming dalawa.
"Am I late?" Payak niyang tanong dahilan para mas lalo akong maiyak sa halo-halong
pakiramdam!
Naging maagap naman ang paggalaw niya at sunod ko nalang naramdaman ang mabilis
niyang paghapit sa
akin para ikulong sa kanyang mainit na katawan! Ang lahat ng panlalamig ko kanina
ay kusang napawi lalo na
ng maramdaman ko ang magaan niyang paghalik sa aking noo at paghaplos sa aking
buhok. Sa dami ng gusto
kong sabihin at itanong ay tanging ang mga impit na pagkawala ng iyak ko ang naging
boses ko sa lahat.
"I'm sorry if I couldn't meet you back there. Wala ka namang sinabing airport 'di
ba?"
Ang pagod kong mga kamay ay kusang umangat para yakapin siya pabalik kahit na ang
dibdib ko ay hirap na
hirap na sa paghinga.
He's real. Totoong narito ngayon sa harapan ko si Eros! Totoong yakap ko siya at
kung hindi ako nagkakamali
ay totoong ako ang pinili niya?
Ako ang pinili niya!
The rise and fall of his chest become more prominent when I pull myself away from
his hug. Kahit na
nanlalabo ang aking mga mata ay sigurado pa rin akong siya ang kaharap ko ngayon!
Kahit malabo, sigurado
ako!
"E-Eros..."
Ngumiti siya at tumango tango bago ako muling higitin palapit sa kanya't ikulong
muli sa kanyang matipunong
bisig!
I close my eyes and keep my head pressed against his chest. He has one hand wrapped
around the back of my
head and the other hand secured around my back. Ang magaan niyang labi ay paulit-
ulit akong nilapatan ng
halik sa aking buhok habang pahigpit ng pahigpit ang kanyang pagyakap na tila ayaw
na rin akong bitiwan.
"Tell me I'm just right on time, baby..." Hirap at nagmamakaawa niyang sambit
habang patuloy na hinahaplos
ang aking buhok.
Umiling ako at muling lumayo sa kanya. Buong loob kong pinunasan ang aking mukha
bago ayusin ang aking
sarili sa kanyang harapan.
"You're late..." Gumagaralgal kong sambit.
His teeth gritted at that. Tila gustong malito, masaktan at magtanong pero nanatili
siyang nakatitig lang sa
akin. Nakita ko ang handa niyang pagtatanong pero bago pa makapagsalita ay inunahan
ko na.
"But you're here..."
Maagap niyang hinuli ang kamay ko't magaang ipinasada ang hinlalaki sa likod nito
na parang hindi na
makayanan pa kapag pinatagal ko pa ang mga sasabihin.
P 60-21
"At iyon ang mahalaga..."
Ang kabang nakapaskil sa kanyang gwapong mukha ay madaling napawi dahil sa sinabi
ko. Emosyonal siyang
napangiti at bago pa ako makapag-isip ay tuluyan nang bumilis ang ikot ng aking
mundo ng maramdaman ang
kanyang malambot na labing humalik sa akin!
Hindi ko na alam kung gaano katagal ang madamdaming halik na aming pinagsaluhan
pero hindi na iyon ang
gusto kong isipin ngayon. Pareho kami ng habol ang paghinga ng muli niya akong
yakapin.
We hold the hug for at least two solid minutes, neither of us wanting to let go.
His hand is cradled around the
back of my head and I try to memorize how his hand feels there. I try to memorize
how he smells... Iyong
bangong galing pa sa aming nakaraan. Inalala ko kung paano ang lahat ng mga haplos
niya noon. Ang bawat
galaw niya. Ang ritmo ng kanyang paghinga. Lahat lahat...
Nang maisip ko ulit ang desisyon niya ay napabitiw ako sa pangatlong pagkakataon.
Bumalik ang mga mata namin sa isa't-isa. Inangat ko ang aking kamay patungo sa
kanyang dibdib at doon na
iyon ipinirmi habang matamang nakatitig sa kanyang mga matang ngayon ay kumikinang
na naman. God, I miss
those orbs so much!
"I-Ibig bang sabihin nito ako ang pinili mo?" Nanginginig pa rin ang boses kong
tanong.
Marahan siyang tumango.
"Do you really think I can pick someone over you?" Umiling siya. "You said it
yourself, Skyrene. You're my
wife and this relationship doesn't need a priest to lecture us about for better or
for worst because I know
better."
Kinagat ko ang aking pang-ibabang labi at sunod-sunod na suminghap para lang
huminto kahit sandali sa pagiyak! I don't want to ruin the mood. I don't want him
to stop talking pero hindi ko rin mapigilan ang sarili
kong magtanong.
"K-Kung gano'n, handa ka ng ipagpatuloy natin ulit lahat ng naudlot sa atin?"
Bumaba ang mga mata niya sa aking labi bago ipadausdos ang kanyang mga kamay pababa
sa kurba ng aking
katawan.
Umiling siya ng dalawang beses bago ako sagutin.
"No. Tapos na ang lahat ng iyon, Sky. We're starting over again. Magsisimula tayo
ulit dahil gusto kong
sumugal. Gusto kitang sugalan hanggang sa maubos ako dahil mahal kita... Ikaw ang
mahal ko at kahit na may
posibilidad pa ring matalo ako sa pagkakataong ito ay magtitiwala ako. I will trust
you because you're right.
Ikaw ang kasiyahan ko. You're the only one who can make me happy and that's worth
taking all the risks."
"Eros..."
"I love you, Skyrene... I love you so fucking damn much, baby..." Nanginig muli ang
mga labi ko dahil sa
dahan dahan at mariin niyang mga salita pero kusa iyong nawala ng muli siyang
magbaba ng mukha at
madamdaming sinalubong muli ang aking labi gamit ang kanyang buong pusong paghalik.
P 60-22
"I love you, Eros... I love you so fucking damn much too, baby..."
what ur saying is opposite of what ur doing.. if u trust eros wla ka sana jan at
nagmamakaawa kay Sky Hormones is talking hahaha!

P 60-23
CHAPTER 58
47.1K 1.7K 433
by CengCrdva

Let Me Go
"Huwag na, Eros..."
Humigpit ang kapit niya sa aking kamay nang sabihin kong huwag na niya kaming
ihatid ni Rigel sa mismong
bahay namin dahil alam kong malaking gulo ito.
Hindi ko alam kung paano tatanggapin ni Jaycint ang sitwasyon gayong kaya niya nga
ako pinapunta rito ay
para ilayo kay Eros. I'm not sure if he can handle that at parang ayaw ko na ring
isipin dahil alam kong hindi
maganda ang kalalabasan no'n.
Naaalala ko palang ang naging reaksiyon niya noon sa nangyari sa chapel ay parang
gusto ko nalang magtago
kung ako si Eros. Sure Jaycint is not a criminal pero hindi ko 'yon dapat
ipagpanatag ng loob lalo na't kilala
ko ito pagdating sa akin.
Kumurap-kurap ako para mas matitigan siya ng mabuti habang nagmamaneho. Pakiramdam
ko'y niyayakap ng
mainit na mga kamay ang aking puso habang nakatuon sa kanya.
Hindi pa rin ako makapaniwala. Sa bilis ng mga nangyari kanina ay wala na akong
naalala kung hindi ang
yakap niya't mga halik kasama ng pagmamahal niya't pangungulila para sa aming
dalawa.
My Eros is back... Narito siya ngayon at handang sugalan muli ang relasyong
bubuohin namin. Oo nga't
marami pa kaming dapat klaruhin sa isa't-isa pero sa ngayon ay ayaw ko na munang
isipin ang lahat. Sa
ngayon ay ito nalang ang importante sa akin.
Ang kasalukuyan. Siya. Ang pagpunta niya. Ang pagpili niya sa amin at sa ngayon ay
sapat na iyon.
Umiling si Eros habang pasulyap-sulyap sa akin at sa daan.
"But I want to."
Napangiwi ako. Hindi ko alam kung paano siya pipigilan sa gustong gawin kaya naman
nang tumikhim si
Rigel sa likuran ay para akong nabawasan ng pasanin sa dibdib.
"Ate Sky is right, Kuya. Huwag na muna ngayon. May mas maayos na pagkakataon kaysa
rito."
Sinulyapan niya ito sa rear view mirror bago ako. Pinagdiin ko ang aking mga labi
at pinisil pabalik ang
kanyang kamay.
"Please?" Pagmamakaawa ko.

P 61-1
Nakita ko ang pagsuko niya sa kagustuhan ko sa pamamagitan ng pagbuntong hinga at
pagtango nalang.
Ang nagiging kalmado kong puso ay muli na namang nagsumigaw ng ngumiti siya't
marahang inangat ang
aking kamay patungo sa kanyang malambot na labi at buong puso iyong hinalikan.
"Alright, if that's what my wife wants..." Aniya habang nakaangat ang isang gilid
ng labi.
Wala na akong nagawa kung hindi ang tumango nalang rin at tuluyan ng magpatalo sa
mga mapangahas na
demonyo sa aking tiyan. Wala na ring naging pagsidlan ang pag-iinit ng aking
magkabilang pisngi lalo na ng
ulitin pa ni Eros ang paghalik sa aking kamay at hindi na iyon binitiwan sa buong
durasyon ng biyahe.
Nagpababa lang kami ni Rigel kung nasaan ang sasakyang maghahatid naman sa amin sa
bahay. Ayaw ko
mang mawala si Eros sa aking tabi ngayon pero kailangan ko munang magpaliwanag kay
Jaycint at
ipagtanggol siya para kung sakaling magkita na sila ay hindi na masyadong mabigat
at magulo.
Muling lumakas ang paghuramentado ng aking puso ng higitin ako ni Eros sa bewang
para ilapit sa kanyang
katawan matapos kong bumaba ng sasakyan.
"Are you really sure you don't want me to come with you?" May bahid ng lungkot
niyang sambit.
Pinagdiin ko ang aking mga labi at inangat ang kamay sa kanyang dibdib bago
ngumiti.
"Not tonight, Eros..."
Dumiin ang tingin niya sa akin.
"Paano kung hindi na kita pakawalan ngayon?" Aniya pagkatapos ay idiniin pa ako sa
kanyang katawan.
Muntik na akong mapasigaw ng kumalampag ang puso ko dahil sa kanyang ginawa!
Nanghihina na nga ako sa presensiya niya, ano pa kaya ngayong pati ang mga
lumalabas sa labi niya ay
nakakadagdag na rin sa nararamdaman ko?! Hindi ko na alam! This is just too much!
Napalunok ako ng muling makita ang pagbukas ng kanyang bibig.
"Paano kung hindi ko kayang matulog ngayong gabi ng wala ka? Paano kung ma-miss
kita... No, I'm missing
you already Skyrene... Marami tayong kailangang bawiin sa mga oras na lumipas and I
don't think I can
survive a night without you."
"Eros..."
"Can you just stay with me tonight?"
Wala sa sariling napalingon ako kay Rigel na kanina pa kami pinapaunod at
pinapakinggan. Hindi ko alam
kung ano ang nasa isip niya pero sigurado akong dapat ay sundin nalang namin ang
planong maghiwalay muna
ngayon dahil kay Jaycint.
Sumenyas si Rigel na mauuna na sa akin at hihintayin nalang ako sa sasakyan. Nang
gumalaw na ang kapatid
ko ay naaalarmang ipinulupot ni Eros ang kanyang mga kamay sa aking katawan para
hindi ako makatakas

P 61-2
kaagad. Natatawang tinapik ni Rigel ang braso niya at naiiling kaming iniwan.
Pagbalik ng mga mata ko kay Eros ay walang bakas ng tuwa sa kanyang mukha taliwas
nang sa kapatid ko.
Nanatili ang seryoso niyang mukha kaya naman bigo akong napailing.
"I want to... But I respect Jaycint so much. Kailangan ko munang ayusin iyon bago
kayo magkita. Gusto kong
ipagtanggol ka sa kanya at sabihin ang lahat ng ito para kung sakaling magkita kayo
ay maayos na ang lahat.
Ayaw ko na ng gulo, Eros... I hope you understand."
Bumuntong hinga siya at kahit na ramdam kong hindi pa rin kumbinsido sa mga sinabi
ko ay tumango nalang
para sundin ang sinabi ko.
"I understand but I don't think I can let you go now..." Iginalaw niya ang kamay
niyang nasa aking likuran para
sabihing naka-lock na iyon at imposible na akong makaalpas pa.
Nababaliw kong kinagat ang aking pang ibabang labi dahil sa kanyang kapilyuhan.
"Eros, sige na... Let me go..."
"God, baby..." Huminga siya ng malalim at agad na akong niyakap. "I hate that word.
I just hate it..."
Humagikhik ako't niyakap siya pabalik.
"Ano pala?"
Ang pagwawala ng puso ko ay kusang kumalma ng maramdaman ang maingat niyang
paghaplos sa aking
buhok.
"Just don't say those words because I'm not letting you go. Not ever again..."
Napapikit ako ng mariin dahil sa sinsero at makabagbag-damdamin niyang pahayag.
Nakangiti akong umangat
paalis sa kanyang dibdib para tuluyan ng magpaalam.
"Then just let me rest? Pwede ba 'yon?" Nakangiwi kong tanong na nagpangiti sa
kanya.
Tumango siya at mabilis akong hinigit ulit para halikan sa noo.
"Alright," Binuwag na niya ang yakap sa akin at agad na hinuli ang aking kamay para
ipagdaop ang mga 'yon.
"Are you really going to rest when you get home?"
Kumunot ang noo ko sa tanong niya. Dahan dahan kaming naglakad patungo sa sasakyang
ilang dipa ang layo
sa amin.
"Yeah?"
"Uhm, okay."
Nalilito ko siyang sinulyapan.

P 61-3
"Why? You don't want me to rest?"
Umiling siya.
"Nothing. Naisip ko lang na baka gusto mo akong kausap mamaya?"
Lumawak ang ngiti ko ng makita ang nag-aalinlangan niyang mukha dahil sa sinabi.
"I want to but I don't have your number. Teka kukunin ko nalang muna kay Rigel ang
number ko para ikaw
nalang ang tumawag sa akin mama-"
Naputol ang amba kong pagbitiw sa kanyang kamay para sana takbuhin ang cellphone ko
sa nadalang bag ni
Rigel pero nahinto ako dahil sa paghinto niya't pagpigil sa akin.
"K-Kukunin ko lang-"
"It's okay," Aniya at dinukot ang kung anong bagay na nasa likuran ng suot niyang
pantalon.
Literal nga yatang nalaglag ang panga ko sa sahig ng kunin niya ang kamay ko't
ilagay doon ang kanyang
telepono.
"Just use my phone. Tatawag ako mamaya."
"P-Pero may cellphone-"
Naitikom ko ang aking bibig ng akbayan niya ako't iginiya na patungo sa sasakyan.
Hindi na ako
nakapagsalita dahil alam kong hindi ko na rin naman siya mapipigilan sa gustong
gawin. Imbes na
magreklamo pa ay hinigpitan ko nalang ang hawak ko sa kanyang telepono.
Damn, I'm holding his phone again! Hindi ko na mabilang kung pang ilang deja vu na
ito pero ayaw kong
magreklamo pa. Isang mabilis nalang na halik ang iginawad sa akin ni Eros bago ako
tuluyang pakawalan.
Kinawayan ko siya at tinitigan habang papalayo kami kahit na alam kong hindi niya
naman na ako nakikita sa
loob. Hindi siya umalis sa pwesto niya hanggang hindi kami nakakaliko at nawawala
sa kanyang paningin.
Ang puso ko... Punong puno at nag-uumapaw ang kasiyahan ko doon at kahit na mahirap
ang iwan siya
ngayong gabi para ayusin muna ang kay Jaycint ay hindi pa rin natalo no'n ang
kasiyahang nararamdaman ko.
Marami pa kaming oras. Maraming marami pa.
Sinalubong ako ng pilit na yakap ni Jaycint dahil kahit na masaya siyang narito na
ako ay nananatili siyang
masungit dahil sa nabalitaang pakikipag-kita ko kay Eros.
"Welcome back." Pormal niyang sambit na nagpanguso sa akin pero imbes na ungkatin
ngayon ang
ikinagagalit niya ay ipinasya kong bukas nalang kapag may sapat na akong pahinga sa
lahat.
Naguguluhan man dahil sa pagmamadali kong makapunta sa aking kwarto ay hindi na rin
niya ako
kinwestiyon dahil sa dahilan kong napagod ako sa biyahe. Nagmadali akong mag ayos
ng sarili at pinabayaan
nalang ang aking mga gamit dahil mas gusto kong unahin ngayon ang paghihintay sa
pagtawag ni Eros.

P 61-4
Inayos ko ang aking pwesto sa kama at kabadong inangat ang kanyang telepono.
Nagdalawang isip akong
buksan iyon dahil hanggang ngayon ay parang hindi pa rin talaga ako kumbinsidong
nangyayari ang mga
nangyayari ngayon. Pakiramdam ko kasi ay nananaginip pa rin ako.
Huminga ako ng malalim at sinunod nalang sa talipandas kong mga kamay na nagsimula
nang makialam sa
kanyang gamit.
Gaya noon, nanatiling walang background na wallpaper ng kanyang telepono. Ang
kanyang camera roll ay
wala ring lamang mga pictures maliban sa ilang screen shots na galing pa kay
Trystan. Kunot noo kong inikot
pahiga ang cellphone para sipatin ang litrato pero dahil hindi ko naman
maintindihan ang ibig sabihin ng mga
numerong nakasulat ay hindi ko na pinakialaman. Itinayo ko ulit ang cellphone pero
ang lahat ng kalituhan ko
ay nasagot na rin sa pangalawang kuha. Napaahon ako ng bahagya sa aking pagkakahiga
ng maisip na ang mga
numero at mga detalyeng nakapaloob sa usapan ay ang flight ko simula sa Palawan
hanggang rito sa Spain!
Muntik na akong mapamura dahil sa biglaang pagtunog ng aking hawak gawa ng pagtawag
ng pangalang 2
lang ang naka-save.
Natataranta akong napatayo at nagpalakad-lakad na hindi na alam ang gagawin. Sa
kabang nararamdaman ko
ngayon ay parang gusto ko munang magsisisigaw bago siya sagutin para kung sakali ay
kalmado na ako pero
hindi ko naman magawa dahil katabi lang ng kwarto ko ang kay Jaycint!
Huminto ako sa gitna at kabadong nagpakawala ng isang mahabang pag hinga bago
pormal na sagutin ang
kanyang tawag.
"Hello?" Napalunok ako ng marinig ang pinaghalong excitement at kaba sa boses kong
naging pilit ang
paglabas.
"Baby..."
I bit my lower lip as hard as I can just to stop myself from screaming! I know this
is not what girls my age
would do pero hindi ko mapigilan ang sarili kong mabaliw!
"Hey..."
"Uhm, yeah," Tumikhim ako at nagmamadaling bumalik sa kama bago ibaon ang sarili sa
kumot. "I'm here,
sorry..."
"Are you tired? I just want to hear your voice and now that I did, pwede ka nang
magpahinga-"
"Do you want me to?" Pagpuputol ko.
Sa totoo lang ay kahit na ramdam ko ang pagod ay alam kong hindi ako mapipigilan
no'n sa pakikipag-usap sa
kanya. Kahit na yata maubos ang lakas ko ay ipagpapatuloy ko ito marinig ko lang
ang boses niya. Titiisin ko
ang pagod maramdaman ko lang ang lahat ng tuwang si Eros lang ang may kayang
magbigay sa akin.
I heard him sigh on the other line. Baliw na nga ako dahil kahit na ramdam ko ang
hirap niya ay napangiti pa
rin ako.
"I want you to rest but I also want to be selfish tonight..."
P 61-5
"Then I'm asking you to be selfish right now, baby..."
Kung kanina ay mga pagbuntong hinga lang ang naririnig ko, ngayon naman ay narinig
ko na ang napakahina
niyang pagmumura na tila gustong gusto nalang akong puntahan rito ngayon at ilayo
sa lahat magawa lang ang
gustong maging makasarili.
"I miss you, baby..." He said in his husky voice.
"I-I miss you too..."
He heave a sigh again. Parang gusto ko na tuloy mahawa. Ramdam ko ang kagustuhan
niyang makita ako
ngayon at gano'n rin naman ako pero hindi ko alam kung paano. Hindi ko pa rin alam
ang plano ni Jaycint
para sa akin kaya hindi ko pa masabi sa kanya ang alam kong hinihintay niyang
marinig na kaayusan para sa
amin.
"Can I see you tomorrow?" Napangiwi ako ng marinig ang boses niyang puno ng
pangungulila.
"Okay." Sa huli ay nasabi ko nalang kahit na wala akong ideya kung paano iyon
gagawin pero bahala na.
Gaya ng sabi ko kay Jaycint ay kaya ko ng gumawa ng sarili kong desisyon kaya
paninindigan ko iyon ngayon.
Papanindigan ko si Eros.
Nagpatuloy ang pag-uusap namin ni Eros pero dahil pinanghawakan na niya ang sinabi
kong magkikita kami
bukas ay hindi niya na rin ako hinayaan pang mapuyat. Ipinaliwanag ko nalang sa
kanya kung bakit hindi siya
pwedeng pumunta rito sa bahay dahil sa pinsan ko at napagkasunduang magkikita
nalang sa ibang lugar.
Kinabukasan ay maaga akong nagising para sana kausapin si Jaycint at ipaliwanag sa
kanya ang relasyong
tatahakin ko kasama si Eros pero hindi ko siya naabutan sa kanyang opisina.
Nagmamadali akong bumaba
para itanong sa kasambahay kung nasaan siya pero bago pa ako makahanap ng isa ay
bumagal na ang
paglalakad ko ng marinig ang ingay na nagmumula sa living room.
Kumunot ang noo ko't litong napasulyap sa aking orasan. Alas siyete palang may
bisita na kami?
Napaawang ang bibig ko ng marinig ang boses ni Prescott! Kusang lumabas ang ngiti
ko at nagmamadaling
humakbang patungo doon para batiin ito pero ang lahat ng tuwa ko ay mabilis na
ninakaw sa akin ng makitang
hindi lang si Prescott ang narito ngayon!
Sa isang mahabang couch ay nakaupo si Prescott, Jaycint at Rigel habang nakatutok
ang mga seryoso nilang
mukha sa lalaking kahit nakatalikod sa aking gawi ay alam ko na kung sino.
"Eros..."
Napalunok ako ng magsitayuan silang lahat para balingan ako. Parang gusto kong
sumugod at pumagitna
kaagad sa kanila ng masipat ang namumulang gilid ng labi ni Eros at ang paghawak
niya sa panga pero imbes
na sakit ang nakita ko ay ngumiti lang siya sa akin.
What the hell is he doing here?!
"Jaycint, anong ginawa mo?!" Nagmamadaling lumapit sa akin si Rigel para hindi ako
tuluyang makalapit kay
P 61-6
Eros.
"What is happening?"
Umiling si Prescott at nagkibit ng balikat bago inguso ang pinsan kong matalim pa
ring nakatitig sa lalaking
nasa harapan nito.
Sinubukan kong lagpasan si Rigel pero hindi ko nagawa dahil sa pagiging desidido
niyang maging malaking
barikada sa harapan ko!
"Rigel?!" Umiling-iling siyang parang takot na takot sa kung anong iniutos ni
Jaycint rito.
Sa paglipad ng tingin ko kay Eros ay marahan siyang tumango at ngumiti ulit.
"I'm fine, baby."
Tinulak ko si Rigel pero imbes na hayaan ako ay mas lalo niya akong hinarangan.
"Jaycint! Ano ba 'to!" Kinakabahan kong sambit!
"Prescott?!" Kuha ko't nanghihingi ng tulong pero bumukas lang ang bibig niya para
sabihin ang mga salitang '
I'm sorry' na gaya ni Rigel ay parang wala na ring magawa sa sitwasyon.
Hindi natinag si Jaycint sa pagkilatis kay Eros na parang binabalatan na ito ng
buhay pero ang huli ay wala
namang ni isang takot na ipinakita. Na parang ang tagal na niyang pinaghandaan ang
pagkakataong ito kaya
kahit na anong hirap pa ang haharapin niya ay hindi siya papapigil.
Napalunok ako ng ipinilig ni Jaycint ang kanyang mukha para mas matitigan ng maigi
si Eros. Bumilis ang
pintig ng puso ko ng makita ang pag-igting ng kanyang panga pagkatapos muling
salubungin ni Eros ang tingin
niya.
"Jaycint for fucks sake stop doing that!"
Hindi siya sumagot. Ni hindi niya man lang ako nilingon na parang hangin lang ako
at walang bilang para sa
kanya!
"Jaycint Ace! Nagmamahalan kami!" Malakas kong sigaw dahilan para mapayuko si Eros
at mapangiti ng
napakalawak para itago ang kasiyahan at kapilyuhang naisip dahil sa sinabi ko.
Sinapak ko ang dibdib ni Rigel ng marinig ang pagtawa niya pero muli akong naging
alerto ng makita ang
dahan-dahang paglingon ni Jaycint sa gawi ko para ibaling sa akin ang madilim na
titig!
"Nagmamahalan nga kami!" Gigil kong hiyaw pero literal akong na seen zoned dahil
imbes na pansinin niya
ako't sagutin ay bumalik lang ang tingin niya sa kaharap.
Tumikhim naman si Eros at tinanggal ang ngiti sa pamamagitan ng pagkagat sa kanyang
labi.
"Sige na, Rigel." Maawtoridad niyang sabi.

P 61-7
Napaatras ako ng gumalaw si Rigel pero hindi iyon sapat para tuluyang makaiwas sa
paghawak niya sa akin.
"Tara na muna, Ate." Aniya at pilit na akong inilayo kahit na nagpupumiglas ako sa
kanya.
Pinagdiin ni Eros ang kanyang mga labi bago tumango tango para ipahiwatig na ayos
lang siya at magiging
ayos lang sa kabila ng galit na nakikita ko sa aking pinsan.
Sinapak ko ang dibdib ni Rigel ng ibalik niya ako sa kwarto ko.
"I hate you! Ano bang gagawin niyo ha?!" Sinapak ko siya ulit pero lalo lang
lumawak ang ngisi ng damuho!
"Wala. Dito lang ako," Hinawakan niya ako at itinulak hanggang sa mapaupo ako sa
kama. "And you... you
stay here, Ate. Dito lang ako sa pinto at hindi ako aalis kaya huwag mong subukang
lumabas dahil parehas
tayong malalagot sa hagupit ni Senyor Jacinto!"
Hindi ko alam kung matatawa ba ako sa kanya o sasapakin siya ulit pero nagawa pa
ring umangat ng kamay
ko para saktan siya. Imbes na magalit sa akin ay tumawa lang ang kapatid ko't
lumayo na sa akin pagkatapos
ay tinungo ang pintuan para lumabas.
Pakiramdam ko'y gusto ko nalang tumalon sa bintana at takbuhin sila sa living room
para lang malaman kung
ano ang ginagawa nila ngayon! Ayaw ko mang isipin pero kinakain ako ng mga
negatibong bagay sa utak ko!
Pumunta si Eros rito ng ganito kaaga? Pero wala sa usapan naming pumunta siya! Wala
sa usapang harapin
niya ang galit ni Jaycint ng mag-isa lalo na't alam kong sobra sobra ito pero ano
pa bang magagawa ko?
Mukhang huli na't nasaktan na siya ni Jaycint!
Napapitlag ako ng marinig ang pagtunog ng teleponong nasa gilid ng aking kama.
Nagmamadali ko iyong
kinuha at agad na binuksan ang dumating na mensahe.
Nakahinga lang ako ng maluwag ng makitang siya ang nag-text gamit ang numerong
ipinang-tawag sa akin
kagabi.
Eros:
I'm okay. You don't have to think too much. I'm gonna be fine, baby.
Napabuntong hinga ako at agad na nabitiwan ang aking hawak ng bumukas ang pinto at
sumilip si Rigel.
"Just checking..." Nakangisi niyang sabing inirapan ko kaagad!
"Go away, Rigel!"
Humalakhak siya at hindi na ako sinagot bagkus ay muli nalang isinarado ang
pintuan.
Nanlalata kong ibinagsak ang aking katawan sa kama. Kahit na sinabi na ni Eros na
ayos siya at mukha naman
siyang ayos talaga ay hindi ko pa rin mapigilan ang mag-isip at mag-alala. Naiisip
ko palang ang hitsura ni
Jace na mukhang walang gagawing mabuti ay nababaliw na ako!
Inis akong napapikit ng mariin at hindi na tumayo nang muling bumukas ang pinto
dahil sa pang-iinis ni Rigel

P 61-8
pero ng maramdaman ko ang paglapat ng pinto at ang paglalakad ng mga yapak palapit
sa akin ay awtomatiko
na akong napadilat!
Pakiramdam ko'y tumayo ang pagod kong kaluluwa sa aking katawan ng makita si Eros
na nakangisi habang
dinudungaw ako!
"E-Eros?!" Natataranta akong napaahon sa pagkakahiga at agad na tumakbo patungo sa
kanya para salubungin
siya ng mahigpit na yakap!
Oh thank God he's still alive!
I heard him chuckled! Napapikit akong muli ng maramdaman ang ilang ulit niyang
paghalik sa aking buhok
pero nang maisip ko ang nangyari sa ibaba at ang posibleng pananakit sa kanya ni
Jace ay agad akong
napabitiw.
Pinilit kong kalmahin ang nagwawala kong pagkatao at agad na ikinulong ang kanyang
mukha sa aking mga
kamay.
"What did he do? Saan masakit, Eros? Dito ba?" Nag-aalala kong ibinaba ang daliri
ko sa gilid ng kanyang
labing may kaunting dugo pang nakalapat.
Imbes na magsalita ay hinuli niya lang ang kamay ko't inilagay iyon sa kanyang
dibdib bago kopyahin sa akin
ang ginawa ko. Naputol ang paghinga ko ng makita ang pag-iling niya't paghaplos
ngayon sa aking pang
ibabang labi.
"I'm fine... Walang masakit."
"Did Jace do that?"
Marahan siyang tumango.
"I deserve it."
"No-"
"I deserve it," Giit niya. "I'm actually expecting more but your brother and your
ex-fiance steps in so this is
just what I get."
"Fiance?" Nalilito kong tanong bago naisip si Prescott.
Natahimik ako't nahihiyang napayuko pero maagap ang naging pag-angat niya sa aking
baba para hindi
maputol ang pagtititigan naming dalawa.
Hindi ko alam kung saan nanggaling ang tuwa sa kanya pero hindi ko siya masabayan!
What the hell is really
happening?! Ano ba talagang nangyari at nangyayari?
"I'm fine with the fake relationship thing and you don't have to be embarrassed by
that. Remember Cara?" His
hand brushes away a strand of hair in my face while looking at me appreciatively.
Marahan akong tumango
kaya muli siyang ngumiti.

P 61-9
"I'm just saying that I'm okay, Skyrene. You don't have to worry about me because
trust me... I've been
through hell and one punch cannot justify even an inch of pain that I've suffered
the night you left me."
"But I didn't, Eros..."
Huminga siya ng malalim at tumango bago ako halikan ng mabilis sa labi.
"I know," He said as he pulls away. "And I'm sorry because that is what I believe.
Hinayaan kong kainin ako
ng lungkot at galit noon dahil ang totoo... Nawalan rin ako ng tiwala sa'yo. I
should've done better but I came
to a point where I felt like chasing people is not worth any shot and I'm sorry for
that... I'm sorry if I blame it
all on you... I was mad. I was so mad and broken, Skyrene."
Umangat ang aking kamay at marahang ipinasada ang haplos ko sa kanyang
nagngingitngit na panga. Napapikit
siya at nahinto sandali. Sa pagbukas ng kanyang mga mata ay naging malamlam na ulit
iyon.
Iginiya ko siya sa aking kamay at doon na kami nagpatuloy.
"Are you still mad?" I asked.
Umiling siya.
"Not anymore... I'm actually happy," Hindi ko maiwasang kabahan ng lumagpas ang mga
mata niya sa aking
likuran at pagkatapos ay iginala ang tingin sa kabuuan ng aking kwarto.
Nang may maisip ako ay doon lang ako tila binalikan ng katinuan! Wala sa sariling
napatayo ako't napalayo
sa kanya.
"W-Why are you here again? I-I mean paano ka nakapunta rito? Tinakasan mo si
Jaycint sa ibaba?"
Natataranta't tuloy tuloy kong tanong na naging dahilan ng muli niyang pagtawa.
Inangat niya ang kanyang kamay sa harapan ko.
"Come here." Aniya sabay tapik ng isa sa kanyang hita.
Kahit na hindi sagot ang sinabi niya ay para akong nahihipnotismong tumango at
sinunod ang kanyang gustong
maupo ako sa kanyang hita.
Kinagat ko ang aking labi ng maramdaman ang mabilis niyang pagyapos sa aking
katawan at ang pagpirmi ng
kanyang mukha sa aking balikat. Sa kada buga ng mainit niyang paghinga sa aking
leeg ay para na akong
sinisilaban ngayon.
"You don't have to be scared for me."
Gustohin ko man siyang lingunin pero hindi ko nagawa ng maramdaman ko ang magaan
niyang paghalik sa
aking balikat.
Damn it, Eros! Seriously? Paano niya nagagawang akitin ako sa gitna ng
pagdidiskusyon naming dalawa?!
"What did you-"

P 61-10
"Why do you have to smell so damn good, baby?" Muntik na akong mabulunan ng maputol
ang paglunok ko
dahil sa narinig.
Naramdaman ko kaagad ang pagsisitaasan ng mga balahibo ko sa katawan lalo na ng
maulit ang ilang
paglapat ng kanyang mainit labi sa aking balat.
Eros! Stop!
"Tan jodidamente bueno..." Dahan dahan at mapang-akit niyang sambit.
Oh God! Did he just say ' so fucking good' in Spanish?!
Nag-alburuto na ang lahat lahat ng pwedeng magwala sa aking pagkatao dahil ang
akala kong magandang
boses ni Prescott noon kapag nagsasalita ng espanyol ay walang wala ngayon sa aking
narinig!
Holy damn! Eros can speak the fucking language and I just can't fucking stop
cursing because fucking
fuck! That was freaking music to my ears!
Mariin ang naging pagkagat ko sa aking labi ng lumakad ang kanyang magagaang
paghalik simula sa baba ng
aking leeg... Pataas... Mabagal... Magaan... Mapang-akit habang humihigpit ang
yakap sa aking katawan.
"D-Did you just say what I think you said?" Hirap ko nang sambit habang dinadama
ang kanyang maingat na
paghalik sa akin.
Huminto siya at ibinaba ang ginagawa pabalik sa umpisa, sa aking balikat.
"Te extraño, Skyrene ... Te extraño mucho." Aniyang tuluyan nang bumaliw sa akin.
Oh my God! Oh my God! Daig ko pang may kiti-kiti sa tiyan na mabilis akong nahawaan
sa paggalaw kaya
hindi ko na napigilan ang sarili ko't tuluyan na ring pumihit paharap kay Eros at
mabilis siyang sinunggaban
ng nag-aalab na halik sa labi!
I want him to speak more of the language. Gusto ko siyang magpatuloy at mas baliwin
pa ako pero likas
akong marupok pagdating sa kanya! Parang hindi ko na kaya pang pigilan ang sarili
kong magpigil dahil ang
totoo, simula ng pumasok siya sa kwarto ko kanina ay gusto ko na siyang pupugin ng
halik at hindi na
pakawalan kailan man!
I love him so much and I miss him so much too!
Naramdaman ko ang pag ngiti niya habang magkahinang ang aming mga labi at dahil
do'n ay napangiti na rin
ako. Nagpatuloy ang kapangahasan kong halikan siya sa pinaka-masarap na paraang
alam ko hanggang sa
parehas na kaming hinihingal ng lumayo ako pero hindi kami tumigil doon.
He kisses his way back down my neck until he's hovering over me. He slides a hand
to the nape of my neck
and dips his head. Wala sa sariling napakapit ako sa kanyang buhok habang dahan
dahang ang pagbaba ng
kanyang mga labi patungo sa ngayon ay hinahawakan niya pero bago pa maitaas ang
suot kong damit ay
pareho na kaming natigil ng marinig ang mahihinang pagkatok sa aking pintuan at
bago pa bumukas iyon ay
nagmamadali na kaming bumitiw sa isa't-isa.

P 61-11
Natigil si Rigel ng makita ang ayos naming parehas na hinihingal pero bago pa
bumukas ang kanyang bibig ay
sinamaan ko na siya ng tingin habang inaayos ko ang aking sarili't pilit na
kinakalma!
Damn, it! Oo nga't hindi naman na bata ang kapatid ko para hindi malaman ang ganito
pero hindi ko mapigilan
ang patuloy na paglamon ng lupa sa akin dahil sa nabibigla niyang mga matang
patuloy ang pagpapalipat-lipat
ng tingin sa amin ni Eros!
Kahit na magkalayo na kami ay sigurado pa rin akong halatang may ginagawa kaming
masama dahil sa ayos
namin pero ano pa nga bang magagawa ko kung totoo naman at muntik pa kaming mahuli
sa gano'ng posisyon!
Sa gilid ng aking mga mata ay nakita ko ang ngisi ni Eros pero imbes na siya ang
unahin ko ay nagmamadali
akong tumayo at itinulak palabas si Rigel.
"Hindi ka kumakatok!" Natataranta kong palatak ng tuluyan na siyang maitaboy.
"I-I actually did." Tuliro niyang sagot sa pagalit ko.
"But I didn't tell you to open the door, Rigel. That's still invasion of privacy!"
Umatras ako pabalik sa loob at
hindi na inintindi ang kalituhan niya.
Nagmamadali kong isinara ulit ang pinto. Hindi ko na rin napigilan ang pagmumura
ko. Nakakainis! Heto na
naman ako! I hate cursing but I can't help it! Parang sasabog na nga ang puso ko sa
kaba dahil sa halik ni Eros
tapos ngayon muntik pa kaming mahuli ng kapatid ko!
"Take it easy, baby..." Pilyong pukaw ni Eros sa akin.
Hindi ko mapigilang irapan siya. How can he be so calm about that?!
"You're blushing you know..." Puna niyang mas lalong ikinasiklab ng aking
magkabilang pisngi!
"Eros naman... Paano mo nakakayang kumalma? Muntik na tayong mahuli ni Rigel!"
Palatak ko bago bumalik
sa tabi niya matapos siguruhing naka-lock na ang pinto.
"So? You're my wife and there's nothing wrong with what we are doing. I like
kissing you at isa pa," Ngumiti
siya't hinuli ang aking kamay. "You seduce me."
"Excuse you, Mr. Vergara?!" Nanlalaki ang matang bulalas ko!
I can't believe he's saying that! Ako pa ngayon?! I chewed the inside of my cheek
when I see him grin! What a
tease!
"You don't have to be guilty, Mrs. Vergara," Lumapit siya at muli akong inihiga
pabalik sa pwesto namin
kanina. "You can kiss me all you want..." Hinalikan niya ang aking labi. "Kahit
gaano katagal... Kahit ilang
beses... Kahit kailan..." Aniya sa gitna ng patuloy na pang-aakit at pagtunaw sa
lahat ng katinuang natitira sa
akin.
Oo nga't gusto ko siyang pagalitan pero ang mga salita ng pagpipigil ko ay tina-
traydor ako sa pagkakataong
ito! I hate how weak I am when it comes to Eros! Masyado akong marupok at madaling
madarang.

P 61-12
"Hmm!"
Mabilis kong inilagay ang aking kamay sa aking bibig para pigilan ang ilan pang
nagbabadyang pagkawala ng
mga ungol ng maramdaman ang kamay niyang pumasok na sa loob ng aking damit.
Touching and caressing my
mounds under my bra.
Nang tuluyan niyang maingat iyon ay inangat ko na rin ang sarili ko para tulungan
siyang matanggal ang aking
damit. Naramdaman ko kaagad ang hanging mula sa air-con na dumampi sa aking dibdib
nang tuluyan na rin
niyang mahubad ang maliit na telang iyon pero bago pa tuluyang makapag-isip ng
matino ay sunod ko nang
naramdaman ang mainit niyang labing sumakop sa tuktok ng aking dibdib habang ang
isa pang kamay ay nasa
kabila naman at patuloy itong binibigyan ng sapat na atensiyon.
Napakapit ako sa katawan ni Eros ng maramdaman ang paglakad ng kanyang kamay sa
aking likuran at ang
maingat niyang pag-angat sa akin sa kama't pagkarga pabalik sa pagkakaupo.
Napapikit ako ng muling umangat ang kanyang labi sa aking leeg habang nagpapatuloy
ang mararahang
paghaplos sa akin. Idiniin ko ang aking katawan sa kanya ng muli niyang salubungin
ang aking labi.
He's kissing me again. He's kissing me harder, deeper and passionately until I
realize I'll never have enough.
I will never have enough of Eros. Parang kahit na buong araw naming gawin ito ay
hindi ako magrereklamo.
I love him. I love all of him.
Napasinghap ako ng maghiwalay ang aming labi at bumaba ulit ang mga iyon sa aking
dibdib pero bago pa
mabalikan ang iniwan ay napapitlag na ako ng marinig ulit ang pagkatok ng kung sino
sa aking pintuan.
Eros groaned as he stops himself from kissing me. Parehas kaming hinihingal at
napayakap nalang ng
mahigpit sa isa't-isa.
Kumatok ulit.
Habol ang paghinga kong inilayo ang aking katawan kay Eros para muli siyang
titigan. The fact that I'm the
reason for that heated look in his eyes makes me want to kiss him more but I
couldn't because of the person
behind the door that is still currently knocking!
Niyakap niya ako't ipinagpatuloy nalang ang mga halik sa aking balikat habang
kinakalma rin ang sarili.
Imbes na tumayo at kausapin ang nang-iistorbo ay sumigaw nalang ako.
"What is it, Rigel?!" Iritado ko nang sabi.
"Take it easy, baby..." Mapang-asar na bulong ni Eros dahilan para hindi ko marinig
ang mga sinabi ng
kapatid ko sa kabilang banda.
"What?!"
"Oh come on! Kuya Jace is waiting downstairs and I think it's still too early to
have sex! Pagod na ako sa
inyong tatlo so just meet the guy already!" Hiyaw niyang naging dahilan ng mas
lalong pag-iinit ng aking
mukha.

P 61-13
"We're not having sex!"
"Whatever!"
"We are not!" Inis kong giit pabalik bago nagmamadaling ipinag-krus ang aking mga
kamay sa aking harapan
at agad na kinuha ang aking mga gamit sa kama bago umalis sa kandungan ni Eros at
tumalikod para suotin
'yon.
Hindi na sumagot si Rigel na siguro'y umalis na rin kaya mas lalo kong binilisan
ang kilos ko.
Natigil lang ako sa pagmamadali ng marinig ang pagtikhim ni Eros.
"We're not?" Pilyo niyang tanong.
Shit! You're not helping me Eros! Itinaas ko ang aking buhok at inayos sa isang
gilid matapos masuot ang
damit ko.
Sa paglingon ko sa kanya ay hindi ko napigilan ang mapalunok lalo na sa ayos niyang
nakatukod ang mga
kamay sa likuran, namumula ang mukha, bahagyang gusot at bukas ang ilang butones ng
damit at parang ang
sarap sarap na namang...
"You know I've seen all of you, right?" Aniya bago ipinadausdos ang tingin pababa
sa aking dibdib!
"Eros!"
Hindi nawala ang pag ngisi niya. Tuluyan na siyang natawa ng ibalik ko ang mga
kamay ko paharang sa aking
dibdib!
Tumayo na siya at akmang yayakapin ako ulit pero ako na ang umatras!
Oh, tukso! Layuan mo ako!
"Stop... S-Stop seducing me!" Iniwas ko ang tingin sa kanyang mukha dahil kahit na
hindi ko siya tignan ay
ramdam ko parin ang pagwawala ng ang mga demonyo sa tiyan ko!
Muli ay hinuli niya ang aking katawan at ikinulong sa kanyang bisig.
"Alright. Rigel is wrong about the best time for sex but he's right that this is
not the best time for us. And
baby... I'm not even trying to seduce you, let me just clear that."
Napanguso ako sa sinabi niya.
So marupok lang talaga ako?
He trails the backs of his fingers down my cheek and I shiver. Napabalik ako ng
tingin sa kanya.
"But I'm not complaining... I kinda like the thought of you seducing me-"
"Eros!"

P 61-14
Nahihiya kong sinapak ang dibdib niya at doon na siya natawa ng mas malakas!
I hate him! I hate him so much!
Val oh Jaycinth Hahaha yare tlga kyo iy senyor jacito hahaha

P 61-15
CHAPTER 59
50.8K 1.9K 491
by CengCrdva

His Queen
Naging maayos ang naging pag-uusap namin sa hapag. Parang hindi ako makapaniwalang
ganito si Jaycint.
Hindi ko maisip na ngayong magkatabi kami ni Eros ay tahimik lang siyang kumakain.
And I can't still
believe that he invited him to eat lunch with us!
Masyado mang pormal ang naging pag-uusap sa hapag ay natapos naman iyon ng maayos.
Iyon nga lang, hindi
ko mapigilang pamulahan ng mukha sa tuwing nahuhuli ko ang pag-iling ni Rigel sa
akin!
Parang gusto ko siyang pingutin! I can't believe that he's now an adult. Parang
kailan lang kasi umiiyak pa
siya kapag napipikon ni Ramiel pero tignan mo nga naman ngayon... Alam na ang sex.
"Pres..." Niyakap ko ito matapos niyang magpaalam na mauuna na pagkatapos naming
kumain.
"Tengo que ir."
I nodded.
"Mag-iingat ka." Paalam ko na rin.
Ngumiti siya at tumango bago naman harapin si Eros at magpaalam rito.
"Take good care of my fiance, Eros." Natatawa niyang pagbibiro na ikinangiti naman
ng huli pero kahit na
alam kong biro lang 'yon ay hindi ko mapigilan ang mag-alala.
Lumakad ang kamay ni Eros patungo sa aking bewang bago ako hapitin palapit sa
kanya. That made me bit
my lip.
"Of course..." Inangat niya ang kanyang kamay para tanggapin ang kamay ni Pres pero
bago pa bitiwan ay
nagpatuloy na siya. "She will be walking down the aisle the next time you see her.
And yeah, this is me
inviting you to our wedding."
Napanganga ako sa narinig pero hindi na nakasingit dahil sa mabilis at masayang
pagsagot ni Prescott sa
kaharap.
"Just send me the invitation," Napatuwid ako ng tayo ng bumaling siya sa akin.
"Plus one, Sky."
Ngumiti ako at tumango bago yakapin pabalik si Eros.
"Of course, Pres..."

P 62-1
Pinagdiin niya ang kanyang mga labi at tuluyan ng nagpaalam sa amin. Sumunod na rin
si Jaycint sa kanya
matapos tanguan si Eros na parang may malalim na silang pagkakaintindihan sa
sitwasyon.
Sa paglapat ng pinto sa hamba nito ay kumawala ang nabunutan ng tinik kong
paghinga.
Now what? Sa pagkakatanda ko ay wala pa namang sinasabi si Jaycint tungkol sa
trabaho at wala rin siyang
inutos sa akin kahit isa. Ibig bang sabihin nito day off ko pa rin sa lahat? Kung
gano'n... Lumawak ang ngiti
kong makahulugan kay Eros.
Hindi na ako nagdalawang-isip na sumama ng mapag-usapan namin ang Costa Brava.
Nagtiwala ako ng
sabihin niyang siya na ang bahala kay Jaycint kaya hindi na rin ako nag-abala pang
magpaalam ng pormal
rito. Si Rigel naman ay naging positibo lang sa gagawin ko kaya buong biyahe
patungo roon ay naging
magaan ang aking loob.
Napangiti ako ng maramdaman ang pagyakap ni Eros sa aking likuran habang nakatanaw
ako sa mga batang
naliligo sa beach. Hindi ko mapigilang maisip kung siguro'y naging mag-asawa na
kami noon pa ay mayroon
na rin kaming mga anak ngayon at ang mga ito na siguro ang pinapanuod ko but then I
remember that
everything happens for a reason.
Totoo ang kasabihang iyon dahil hindi ko sigurado kung kaya kong maging matatag na
gaya nito kung hindi
nangyari ang lahat. Hindi kami masusubok at tatatag kung wala ang lahat ng mga
hagupit na sumubok sa akin
at tama lang ang lahat kahit na masakit.
Sinundan ng mga mata ko ang mga bata at hindi ko na napigilan ang mapahagikhik ng
magtakbuhan sila't
maghabulan. Sa pagtawa ko ay narinig ko rin ang pagtawa ni Eros kasabay ng pagbaon
ng kanyang mukha sa
aking leeg.
Nang maramdaman ko ang paghalik niya sa akin doon ay mabilis akong lumayo hindi
dahil sa nagiging
marupok na naman ako kung hindi dahil gusto ko pa rin talagang malaman kung anong
klase ng pagkain ang
ipinakain niya sa pinsan ko't hindi siya nito napatay ng ilang ulit.
Nagpatianod ako kay Eros sa isang parteng malilim at doon kami sabay na naupo
habang nakatanaw sa dagat.
"Tell me," Inayos ko ang aking sarili sa kanyang harapan at pinag-igi ang pagdadaop
ng aming mga kamay.
"Anong nangyari kanina? Bakit ka pumunta at bakit hindi mo sinabing pupunta ka?"
"You will not let me."
"Because I know what Jaycint can do."
"A punch?"
I nodded. "And more."
He grins and kisses my hand.
"I can take that. Besides, hindi rin ako makatulog kaya pumunta nalang ako para
bisitahin ka. Nainip na akong
hintayin ang araw and I don't think I can wait that long before I see you again,"
Napalunok ako ng makita ang
purong kaseryosohan sa kanyang mga mata. "Enough of this torture, baby..."
P 62-2
"Eros... Ibig sabihin, hindi ka natulog?"
Umiling siya.
Hindi ko naiwasang ma-guilty dahil kabaliktaran no'n ang naging tulog ko't pahinga.
Iyon na nga yata ang
pinaka-mahaba't payapa kong tulog pagkalipas ng napakaraming taon.
"I didn't even close my eyes because I miss you... And I'm still missing you now
that you're here with me..."
Madamdaming sambit ni Eros dahilan para mangilid muli ang aking mga luha.
"You really love me, do you?"
"Are you really asking me that?"
Pinagdiin ko ang aking labi bago siya marahang tanguan. Pakiramdam ko'y sasabog na
naman ang puso ko ng
akbayan niya ako't hapitin palapit sa kanyang katawan. Awtomatikong yumakap ang
aking mga kamay sa
kanyang bewang.
"Do you know how far is the end of that sea?" Aniya, tukoy sa dagat na ngayon ay
tinatanaw habang yakap
yakap ako.
Wala sa sariling napangiti ako. I know how cheesy his line will be but I let him
finish it. Kahit na parang
ilang beses ko ng narinig ang bagay na 'yon sa mga librong nababasa ko.
"No."
Inosenteng tumango tango si Eros.
"Right, me too."
Laglag pangang kumawala ang tawa ko at agad na napalayo sa kanya. What the hell?!
"Eros, you're the worst! I'm expecting some cheesy line!"
Kumunot ang noo niya't napangiti na rin bago ako hatakin pabalik sa kanya.
"Baby, I may not know how far is the end of the sea but I know how far my love can
go for you. Kahit saan,
kahit mahirap at kahit gaano kalayo ay mananatili ako sa tabi mo because you're the
only fish I want to catch
Mrs. Vergara. Kahit na ilang milyong alon pa ang sumalubong sa akin ay hindi ako
titigil makuha ka lang..."
Now that's more than a cheesy line! Napadiin ang kagat ko sa aking labi at
emosyonal na napaangat ng tingin
sa kanya. Nanatili naman ang ngiti at pagkinang ng kanyang mga mata kaya naman doon
palang ay umapaw
nang muli ang galak sa aking puso.
"Kung isda ako ay hindi na ako gagalaw. Hihintayin nalang kitang maabot ako dahil
kahit kailan ay hindi mo
naman kailangan pang habulin ang mga taong gusto rin."
Kumawala ang mas malawak niyang ngiti bago kagatin ang gilid ng labi na tila
gustong pigilan ang sarili sa
sobrang pag ngisi.

P 62-3
"I don't really like to talk about the sea right now but that's what in front of us
so I need to think of something
cheesy to please my wife but you're being competitive again and now I am pleased."
Napahagikhik ako dahil sa narinig at muling lumayo sa kanya para halikan siya ng
mabilis at harapin.
"I appreciate you so much baby and I'm sorry for still not letting you win this
time. You're right, I'm
competitive and I like being one. Ilang beses na akong nanalo sa lahat ng pagsubok
sa buhay pero ikaw ang
pinaka-gusto ko sa lahat ng kompetisyong napasukan ko. I know you are mine since
the day I saw you on TV
and I promised my self that I will make you mine no matter what. Kahit ano, kahit
mahirap and look where
my competitiveness has brought me."
Naramdaman ko ang pagpisil niya sa aking kamay at sunod ko nalang nakita ay ang
dahan-dahang pagbaba ng
kanyang mukha upang halikan ako sa labi. Buong puso akong napapikit at napakapit
nalang sa kanyang leeg
habang sinasagot ang kanyang madamdaming mga halik.
Hindi ko mapigilang maging emosyonal lalo na sa pag-ihip ng pang hapong hangin
kasabay ng ingay ng mga
alon sa dalampasigan. Nanatili akong nakapikit at pilit na kinakalma ang sarili
pagkatapos ng pinagsaluhan
namin.
Marahan niyang tinanggal ang kanyang noong nakadikit sa akin kaya napadilat na ako.
Hindi ko mapigilang
muling kapusin ng hangin sa baga ng matitigan siya ng ganitong mas malapit. Parang
ngayon nalang rin kasi
ako nagkaroon ng karapatang gawin iyon.
Limang taon mahigit na ang lumipas pero ang kagwapuhan niya ay wala pa ring kupas.
Kung tutuusin nga ay
mas lalo pang siyang naging perpekto sa aking paningin. His eyes are still my
favorite orbs. Ang kanyang
kumikinang na matang animo'y palaging bituin sa madilim na kalangitan. Ang kanyang
mapupulang labi na
kahit katatapos ko lang halikan ay gusto ko na ulit... At his jaw... Wala sa
sariling napakagat ako sa gilid ng
aking labi ng umarangkada na naman ang kahinaan ko.
"Penny for your thoughts and dollars if they're dirty?"
Mabilis akong umiling at agad na nag-iwas ng tingin. Kung gano'n lang rin ang
usapan ay baka yumaman ako
ng wala sa oras dahil ngayon palang ay pinag-iisipan ko na siya ng kung ano ano! My
mind! Mas berde pa
ang utak ko sa mga damo sa rancho!
"I bet they're dirty..." Mapang-asar niyang bulong at pagkatapos ay muli akong
niyakap.
"They're not! Wala akong iniisip 'no!"
Natatawang humigpit ang yakap ni Eros pero natigil siya sa pagsasalita ng muling
umingay ang gawi ng mga
bata. Pakiramdam ko'y nagkaroon ng puwang ang aking puso dahil sa pananahimik
niyang mukhang may
naiisip na napakalalim na bagay and I can't help but to feel guilty. Gaya ng naisip
ko kanina na kung hindi
kami nagkahiwalay ay sana mayroon na rin kaming pamilya ngayon.
"Are you thinking what I think you're thinking?" Malungkot kong sambit na agad
niyang inilingan.
Bumaba ang kanyang labi sa aking bibig at ilang beses akong dinampian ng halik.
Dahil sa ginawa niya ay
napawi ang negatibong ingay na patuloy akong sinisisi.
P 62-4
"We have all the time in the world to make babies and trust me, we're going to be
busy..." Sumiklab ang apoy
sa magkabila kong pisngi dahil sa sinabi niya.
"Like ilan?"
"Kung hanggang ilan ang kaya ng asawa ko."
Iginilid ko ang aking ulo para matitigan siya.
"Paano kung isa lang?" I teased.
"Then isa lang."
"You sure?" Hindi ko mapigilan ang pag ngisi dahil masyado siyang kalmado sa topic
namin kahit na alam
kong ang plano namin noon ay marami para maraming maingay sa bahay niya.
He nodded. Muli ay ngumiwi ako.
"Pero paano kung hindi ako pwedeng manganak?"
Kumunot kaagad ang noo niya.
"I'll get you pregnant no matter what, Skyrene."
My mind cursed at that. Ang aking utak rin ay sumabay ng paghalukay ng nakakaliyong
kilig sa aking sikmura!
"No, I mean paano kung wala pala akong matres?" Natatawa kong pagbibiro.
"Then I'll buy you one."
"Eros, that's not how it works!"
"I will make it work. We will make it work." Giit niya kahit na alam ko namang
nakuha niya ang punto ko.
Tinanggal ko ang lahat ng tuwa sa aking mukha para muli siyang subukan.
"Pero paano nga kung may problema ako? Paano kunwari kung hindi ako pwedeng
mabuntis? Will you stay
with me? Kahit na hindi kita kailanman mabibigyan ng anak?"
"Kahit itaboy mo ako hindi ako aalis," Sagot niyang hindi na kailangan pang pag-
isipan.
Pinigilan kong kumawala ang luha ko dahil sa totoo lang, masyado na naman akong
nagiging emosyonal sa
lahat ng mga sinasabi niya.
"Pero hindi kita mabibigyan ng anak."
"Then we'll adopt. You don't have to give birth to become a mother. Kung iyon ang
plano para sa atin then
we'll accept it. I will never leave you, Skyrene. You can try but that's the only
competition that you will
never win. Once you're granted by the law to become the next queen of the
Vergara's, you will never be

P 62-5
ousted from the throne."
Doon na tumulo ang aking mga luha. Pinagdiin ni Eros ang kanyang mga labi bago
ikulong ang aking mukha at
buong pusong hinalikan ng madiin ang akin para pigilan ang pagkawala ng aking mga
emosyon.
"Why are we even talking about infertility, huh?"
"I'm just asking..." Pupungas pungas kong sabi.
Natuliro ako ng makita ang pilyong ngisi sa gilid ng kanyang mapupulang labi.
"Do you want to try me now? Wala namang problema, baby..."
Napahagalpak ako ng tawa ng makita ang mapang-akit niyang ngisi at agad akong
hinuli para pupugin ng
halik! Tila gusto nang gawin ang bagay na napag-usapan namin!
"Eros!" Hiyaw ko habang nagpupumiglas sa kanyang makawala pero bigo ako! He's too
strong at ang bawat
haplos niya sa akin ay talaga namang nanunuot sa kabuuan ng pagiging marangal kong
babae!
"My baby wants to test me, huh..." Pinilit ko siyang itinulak palayo pero humigpit
lang ang yakap niya sa akin
at agad na tinunton ang aking tenga para bulungan. "I'm damn ready, Skyrene... So
fucking ready..."
"Eros!"
Umalingawngaw ang mga hiyaw ko dahil sa pangingiliti ng mga salita niya sa
kailaliman ng aking pagkatao
pero wala na akong pakialam kung ano ang sasabihin ng iba because what the hell!
Ayaw kong maging
marupok! Kailangan kong lumaban dahil baka dito pa talaga kami abutin!
Natatawa akong tumakbo palayo sa kanya ng makawala na ako sa kanyang pagkakayakap
pero hindi doon
natigil ang pagwawala ng aking puso't kaluluwa dahil sa pagtayo niya't paghabol sa
akin!
Sa beach naubos ang oras namin at kinagabihan naman ay naghanda na kami sa plano
niyang dinner date para
pagsaluhan naming dalawa.
"Okay." Jace said on the other line when I told him that I'm not going home.
Awtomatiko akong napalingon kay Eros na ngayon ay nakaupo lang sa couch habang
hinihintay akong
matapos.
"That's it?" Nalilito kong tanong sa kanya.
"Yeah. Why? Do you want me to say that you need to be home tonight or else-"
"No but that doesn't sound like my cousin and now you're making me confused. Is
this really Jace?"
"Piss off, Skyrene! Bye!"
Napaawang ang bibig ko ng marinig ang hudyat ng pagtatapos ng usapan naming dalawa!
Did he just hang up
on me?! Totoo bang siya ang kausap ko? Oo nga at boses niya iyon at palagi naman
siyang masungit kapag

P 62-6
nasa labas ako pero ang payagan ako ng ganito nalang kadali kahit pa si Eros ang
kasama ko? Unbelievable!
Nagmamadali akong bumalik sa loob para tanungin ulit si Eros kung ano ba talaga ang
ginawa niya sa pinsan
ko't bakit ganito nalang ang naging tiwala nito sa kanya.
"What did you do to Jaycint?"
Pasalampak akong naupo sa kama, paharap sa kanya at agad na ipinatong ang aking
kanang hita sa kaliwa
dahilan para lumabas ang aking legs sa slit ng suot ko ngayong silver mermaid cut
na dress.
Pakiramdam ko'y muli na namang nag-init ang aking buong mukha ng makita ang
pagtuwid ng upo ni Eros
pero imbes na sagutin ako't titigan sa mga mata ay napirmi ang tingin niya sa aking
hita.
Tumikhim ako pero hindi siya natinag.
"Wala."
"Eros?" Tumikhim ulit ako kaya wala siyang nagawa kung hindi ibalik ang tingin sa
akin.
Inayos niya ulit ang tindig at ilang beses na lumunok bago ako sagutin.
"Just like what you've said, nagmamahalan tayo and that's it."
"No... I'm missing something here, Eros."
Huminga siya ng malalim at tumayo para tabihan ako sa kama.
"I didn't do anything. I just told him what I really feel for you."
"Na?"
Hinuli niya ang kamay ko pero muling nagbaba ng tingin na tila nahihirapan sa kung
ano.
"I told him how much I'm willing to take his punches just to be with you because I
don't care. Kahit patayin
niya ako sa pagkakataong 'yon ay hindi na niya ako mapipigilan. Lahat ng ipinangako
ko kay Jaycint at sa
kapatid mo ay gagawin ko. It's my turn to take good care of you at gagawin ko.
Naging totoo lang ako and
that's it."
Napalunok ako ng makita ang purong kaseryosohan sa kanyang mga mata.
"That's it? He believed you?"
"There's nothing to doubt about my love for you, Skyrene."
Napasinghap ako't hindi na nakapagsalita. Sa muling pag-angat ng kanyang mukha para
titigan ako ay nakita
ko ang pag-iinit ng kanyang mga mata pero bago pa kami mapunta sa gano'ng sitwasyon
ay nagsalita na ako
ulit.
"And Peene... How..."

P 62-7
Hindi ko na inisip kung mahuhuli kami ngayon sa dinner date dahil sa totoo lang ay
hindi ko na yata kaya
pang tumagal ng ilang oras nang hindi nalalaman ang lahat ng nangyari sa kanilang
dalawa.
"We're done."
"How?"
"Do you really want to talk about it now?"
Agad akong tumango at naging desidido sa desisyon ko dahil hindi na ako
makapaghintay na plantsahin ang
lahat ng gusot na kailangan naming ayusin. I need answers now!
Umangat ang kamay ni Eros at bahagyang niluwagan ang kanyang suot ng neck tie.
Umayos na rin ako ng upo
sa kanyang harapan.
"I tried to break up with her when I told her what happened that night..."
Napakurap-kurap ako sa narinig pero hindi ako nagsalita dahil gusto kong magpatuloy
siya.
"I know I shouldn't have done it. I don't want to give you mix signals but I can't
stop myself from thinking of
you. Hindi kita gustong paasahin dahil wala rin naman talaga akong balak na guluhin
ang kanya-kanya nating
buhay pero hindi ko kaya. Hindi ko kinayang maisip na totoong mapupunta ka na sa
iba because that will kill
me again, Skyrene..."
Hinuli ko ang kanyang kamay at marahan siyang tinanguan.
"I trust Peene so much and I know that she loves me kaya nakuntento ako doon kahit
na alam kong malaki pa
rin ang pagmamahal ko para sa'yo at kailanman ay hindi nawala. Nang magtapat ako sa
nagawa kong
kasalanan ay sinubukan kong bitiwan siya pero hindi niya ako hinayaan. She gave me
a chance...
Pinagkatiwalaan niya pa rin ako sa kabila ng pagtataksil ko kaya mas lalo akong
naguluhan," Nagbaba siya ng
tingin habang ginagantihan ang aking mga haplos.
"Hindi ko sigurado kung ano ang susundin kaya nagtiwala akong sa kanya pa rin ang
puso ko. Na siya pa rin
ang gusto ko pero hindi na kita maiwasan. I feel bad for not talking to you right
after what happened between
us but I have so much on my plate lalo na kompanya. Kailangan kong unahin ang
trabaho at nawala na sa isip
ko ang mga nangyari. Peene stayed with me kahit na sa tuwing nakikita ko siya ay
kinakain lang ako ng pagkaguilty ko. I don't want to hurt her pero anong magagawa
ko? You are back and I can't deny the fact that I'm
still in love with you... So much in love with you, baby..."
Pinigilan kong tumulo ang mga luha ko sa pamamagitan ng pagkurap nalang dahil ang
totoo ay ramdam ko ang
hirap niya.
"When Rigel told me that you've never been with anyone, iyon na siguro ang isa sa
mga dahilan para muli
kong sabihin sa kanya ang gusto ko. Hindi dahil sa gusto kitang balikan kaagad kung
hindi dahil alam kong
totoong masasaktan ko pa siya kapag ipinilit ko pero ayaw niya. She beg for me to
stay and I just couldn't
handle it."
Oh baby... Ramdam ko ang pagbigat ng aking dibdib hindi lang para sa kanya kung
hindi para na rin kay
Peene. Naiisip ko palang ang naging sitwasyon niya ay parang nababasag na rin ang
puso ko.
P 62-8
"Ilang beses kong sinubukang tapusin ang relasyon namin pero hindi ko maituloy
dahil hindi iyon madali.
Walang ipinakitang masama sa akin si Peene and I value what we have. I hate
breaking someone's heart
because that's not me. Hindi ako bibitiw kung walang malalim na dahilan dahil takot
akong makasakit kaya
umasa pa akong kaya pa pero sa pagtagal ay mas nasaktan ko lang siya dahil bigo
ako. I hate waking up
thinking about you and not her. Kahit sa pagtulog ay ikaw ang naiisip ko at iyon
ang pinaka-mabigat na
pakiramdam sa lahat. Iyong kahit na maayos na kami at tanggap niya ang naging
pagkakamali ko ay ramdam
ko pa rin ang pagtataksil sa tuwing nakikita kita."
"I'm sorry..."
Umiling siya at diniinan ang hawak sa aking kamay.
"You don't have to feel bad about our relationship because it's all my fault.
Kailangan ko pa rin talagang
putulin ang lahat sa amin dahil ayaw kong umasa siya sa isang gago na hindi
marunong lumimot sa
pagmamahal mo..." Aniya kasabay ng pag-igting ng kanyang panga dahil sa
pagkadismaya sa sarili.
I don't want to blame Peene dahil nagmahal lang naman siya pero hindi ko pa rin
kayang palagpasin ang lahat
ng mga sinabi niya tungkol sa pagkatao ko. Iyon lang ang dapat kong ikainis pero
kung tutuusin ay dapat ko pa
siyang pasalamatan dahil kung hindi dahil sa kanya ay tiyak akong hanggang ngayon
ay malungkot pa rin si
Eros at nasasaktan dahil sa mga naging desisyon kong hindi naging madali para sa
aming dalawa.
"Our relationship finally ended the night before Nanay Mila passed away."
Napaawang ang aking bibig.
"Y-You mean wala na kayo nang nangyari ang pag-aaway namin sa chapel?"
Tipid niya akong tinanguan.
"But..." Natigil ako sa pagsasalita.
Hindi ko sigurado kung dapat ko pa bang sabihin ang eksaktong nangyari noon kaya
nagdalawang-isip ako.
"Hmm?"
"She said..."
Kumunot ang noo niya kaya wala na akong nagawa kung hindi ang magpatuloy.
"She asked me to leave you and your relationship, Eros. Sinabi niyang huwag na
akong manggugulo sa
relasyon ninyo noong araw na 'yon at noong pumunta siya sa bahay." I stop myself
from talking because I feel
like I'm being unfair at some point kahit na nagsasabi lang naman ako ng
katotohanan.
Bumalandra sa kanyang mukha ang matinding kalituhan at nang makita ko ang muling
pagtangis ng kanyang
bagang ay muli akong nagsalita.
"She's just really in love with you Eros and that's not your fault. Kahit ako ay
gagawin 'yon manatili ka lang
sa akin pero mali siya ng hiningian ng pabor because giving up is not really my
game," Malungkot ang mga
mata niyang tumitig sa akin kaya naman pinagdiin ko ang aking labi at pinilit
siyang ngitian.
P 62-9
"Wala kang kasalanang maraming nagmamahal sa'yo at hindi mo rin kasalanang hindi
nawala ang
pagmamahal mo sa akin dahil alam kong iyon ang nakatakda. Tayong dalawa ang para sa
isa't-isa noon pa
man at kahit siguro makasakit ako ay hindi pa rin ako titigil lalo na't alam kong
mahal mo pa ako... Hindi ako
titigil hangga't hindi ka nakukuha ulit dahil sigurado akong sa akin ka lang ulit
sasaya at iyon ang gagawin ko.
I want to make you happy, Eros Ziege..."
"I am happy, baby..."
Buong puso akong napangiti at sa pagkakataong iyon ay ako naman ang dumukwang para
halikan siya.
Mabilis na pumulupot ang kamay ni Eros sa aking katawan at iginiya ako sa kanyang
ibabaw na agad ko
namang sinunod.
We kiss hungrily for minutes before letting each other catch a breath. Hinaplos ko
ang nag-iinit niyang pisngi
pababa sa kanyang prominenteng panga.
"I know being selfish is not good but baby I just want you all by my self. Kahit
mali at baluktot ay hindi ako
hihinto makuha ka lang."
Ngumiti siya at tumango tango.
"But you can't pursue the willing, right?"
Mabilis akong napangisi at muli siyang hinalikan sa labi. My fingers grip his hair,
pulling him closer to me.
Ramdam ko ang pagwawala ng bawat pulso sa aking katawan lalo na ng maramdaman ang
paghapit niya sa
akin ng mas maayos habang nagpapatuloy lang sa paghalik sa akin.
I can't help but to smile. Kahit na wala namang nakakatawa sa nangyayari ngayon ay
hindi ko mapigilan ang
nag-uumapaw na tuwa sa aking puso.
I've kissed four guys in my life pero ang halik lang ni Eros ang siyang tumatak sa
akin. Not that they're a bad
kisser pero gano'n siguro talaga kapag sobrang mahal mo. Iyon bang iyon nalang ang
maaalala mo. Iyon
nalang ang gusto mong tumatak sa utak mo.
I love it when his lips kisses mine. I love the taste of his breath and the way his
tongue teases mine every
time. Lahat iyon ay nakaukit na sa aking isip pero kahit ilang beses na naming
ginawa iyon ay hindi pa rin ako
nakukuntento.
Marahan kong kinagat ang kanyang pang-ibabang labi at pinilit na ihinto ang aming
paghahalikan ng muli kong
maalala si Peene.
"I still don't understand one thing..." Kunot noo ko siyang tinignan.
He swallows hard and tries to calm himself.
"What?"
"I know you said that she's not pregnant but why did you react like that? Bakit
sigurado mong hindi sa'yo 'yon
kung buntis siya?"
P 62-10
Dumiin ang titig niya sa akin kaya nagpatuloy ako.
"I know this is weird pero gusto ko lang malaman-"
Naputol ang pagsasalita ko't paghinga ng halikan niya ako! Ang puso ko ay hindi na
napagod at hindi na
nasanay sa ganito! Nakakainis! Natatawa siyang lumayo.
"I don't want to be kiss and tell."
"But you told her that we had sex-"
"Make love." A surprising wave of heat rolls over me with those words.
Napanguso ako at inayos ang aking mga kamay sa kanyang leeg.
"M-Make love?"
"It's a different situation. I need to tell her what happened because we're in a
relationship and that's what
people need to do when they're already committed to someone. I need to be honest
because I am guilty."
"But I want to know..." I pouted and he sigh pero sa huli ay wala na rin namang
nagawa.
"We're busy. May trabaho siya at gano'n rin naman ako. I didn't want to believe
that she is pregnant dahil
wala naman akong maalalang dahilan para mangyari 'yon."
"And why is that?"
Itinikom niya ang kanyang bibig na tila hindi sigurado sa isasagot.
"Am I in trouble?" Nag-aalinlangan niyang tanong.
Umiling ako.
Sa totoo lang ay walang kaso sa akin 'yon dahil matagal rin naman ang limang taon
at mahigit. Isa pa,
karapatan niya 'yon at sa ngayon ay gusto ko lang talagang malaman kung bakit siya
gulat na gulat at nagalit pa
nang sabihin kong buntis si Peene.
"You're doing fine, Mr. Vergara... I just really want to know."
Kumawala ang mabigat niyang paghinga.
"We're being safe."
Bahagyang lumuwag ang mga kamay ko sa kanyang leeg bago nalilitong napaatras.
"Safe? You mean you're using condoms?"
Sa pag-iling niya ay naramdaman ko na ang pagsabog ng utak ko!
"Used a condom." He corrected.

P 62-11
"W-Why?" Nababaliw ko nang tanong pero imbes na sumagot ay hinalikan nalang ako ni
Eros para putulin na
ang usapan at dahil natangay na naman ako sa mga haplos niya ay muli siyang nanalo.
Pakiramdam ko'y lumulutang ako. Nagpapadala sa hangin at agos ng dagat at sumusunod
lang sa kanyang
banayad na paggalaw. Ang mga sigawan sa aking utak ay natahimik sa ilang taong
pagsusumigaw lalo na ng
maramdaman ko ang akmang paghiga niya sa akin sa kama kaya naman para akong
inagawan ng matamis na
tsokolate ng hindi niya itinuloy ang balak.
"We're so late in the reservation..." Hinihingal niyang pahayag.
Nanghihina akong napatukod sa kama at agad na hinuli ang kanyang tingin pero bago
pa ako makasagot at
makagalaw sa pwesto ko ay natulala nalang ako at agad na natutop ang bibig dahil sa
pagtayo niya't dahandahang pagluhod sa aking harapan.
"But fuck dinner," Nakita ko ang pagbalandra ng kaba sa kanyang mukha habang
dinudukot ang kung anong
nasa likurang bulsa ng kanyang pantalon.
"Will you marry me for real this time, baby?" Aniya pagkatapos buksan ang itim na
box at kuminang doon ang
singsing na noo'y naging sa akin na rin.
Dumiin ang paghugot ko ng malalim na paghinga at nahinto sa rurok no'n! I didn't
know my lungs could hold
this much air but this is too much! Hindi man ito ang unang beses na inalok niya
ako ng kasal pero walang
nakatalo sa nararamdaman kong emosyon ngayon!
"Eros-"
"No... Answer me first, baby. Will you marry-"
"I will! I will marry you!" Nanginginig kong sagot na hindi ko na nakilala ang
aking sariling boses dahil sa
pag garalgal no'n!
Mabilis ang naging galaw ni Eros at agad na isinuot sa aking daliri ang singsing at
agad akong niyakap
pagkatapos akong tulungang makaahon sa pagkakaupo.
Ikinulong niya ang aking mukha sa kanyang mga kamay at doon muling ipinagpatuloy
ang buong pusong
paghalik sa akin! Emosyonal kong ipinikit ang aking mga mata pero kahit na wala na
akong makita ay
nababanaag ko pa rin ang mga mata ni Eros na punong puno ng kasiyahan sa pagsagot
ko. Iyong mga matang
wala nang pagsidlang ang lahat ng galak dahil sa pangalawang pagkakataong ito.
Eros pulled me by my waist as he parted my lips with his tongue. Wala man kaming
ininom na alak ay para
akong nalasing ng muli kong malasap ang halik niya.
Nahihilo ako sa kaba at antisipasyon sa bawat paggalaw niya! Wala pa man ay tila
nakikita ko na ang sarili
kong naghahanda para sa totoong kasal naming dalawa!
I just can't stop myself from thinking too much because dang it! I can't wait to
fulfill my duties of being his
queen.
Hindi na ako makapaghintay na bumuo ng pamilya at muling harapin ang buhay ng mas
positibo at buo dahil
P 62-12
alam kong sa pagkakataong ito ay hindi na ulit ako nag-iisa.
Sa pagkakataong ito ay kasama ko na ulit si Eros at kailanman ay hinding hindi ko
na hahayaan pang
magkahiwalay kami dahil gaya niya ay handang handa rin ako sa pangalawang pagsugal
na ito. Sa sugal ng
tadhanang alam kong walang ibang mananalo kung hindi kami.
We will dominate the game of life because we're destined to be together. I am
Skyrene Del Rio Vergara. His
queen, his wife, his happiness and his everything. Ako lang at wala nang iba!
May dinner pa kayo huy!!?? Boys will be boys. They has needs.

P 62-13
CHAPTER 60
45.3K 1.6K 290
by CengCrdva

Promise
Nagising ako sa boses ni Eros kasabay ng paghalik niya ng marahan sa aking noo.
"Good morning..." Aniya at muli akong hinalikan naman sa labi.
Wala sa sariling napangiti ako kahit na hindi ko pa man nabubuksan ang aking mga
mata. Kahit na hindi ko pa
nasisilayan ang kanyang gwapong mukha ay nauuna nang mag-react ng aking puso.
Napadilat lang ako ng
maamoy ang mabangong aroma ng kapeng kumalat sa loob ng aming silid.
"Breakfast in bed?" Nakangising sambit niyang ikinahagikhik ko.
Hindi ko alam kung para saan ang pagkulo ng aking tiyan. Sa gutom ba dahil hindi na
kami nakakain kagabi o
sa gutom sa kanya dahil kahit na nakasuot naman siya ng t-shirt ngayon ay naaaninag
ko pa rin ang mga
matitigas na bagay doong pinagsawaan ko kagabi.
I bit my lower lip when I feel my cheeks burned. Pinilit kong umahon at umupo sa
kama habang
pinagmamasdan si Eros. Napalunok ako ng makita ang paninigas ng kanyang braso ng
iangat niya ang tray na
may lamang mga pagkain at maligayang inilapag iyon sa aking harapan.
Hinalikan niya ulit ako matapos maupo sa tapat ko kasabay ng paglatag ng pagkain.
"Kanina ka pa gising?" I asked.
Mukha kasing anong oras na at amoy na amoy ko na rin ang mabangong katawan niyang
tiyak akong
kakagaling lamang sa shower.
He nodded slowly. "Yeah."
Inayos niya ang mga pagkain kaya sumunod nalang ako't inayos na rin ang sarili.
"I don't want to wake you up. Anong oras na rin tayo natulog kagabi."
Nahinto ako sa ambang pag-inom ng kape ng marinig ang kapilyuhan sa kanyang boses.
It's true. Ang lahat ng karupukan ko sa katawan ay lumabas kagabi sa mahina kong
pagkatao kaya naman wala
na kaming naatupag kung hindi ang pangungulila sa isa't-isa.
Nahihiya akong tumikhim at tinaliman ang tingin sa nakangising mukha ni Eros.
"Pinagod mo ako, Mr. Vergara." Nakanguso kong sumbat na agad niyang tinawanan.

P 63-1
"Really, huh?" He teased.
Oh God! Mas diniinan ko ang pagkagat sa aking labi at nanghihina nang ibinalik ang
tasa ng kapeng hawak ko
sa tray lalo na't mukhang tatraydurin na naman ako ng katawang lupa ko!
Ilang beses akong napalunok habang nakatitig ng mataman sa mga mata niyang unti-
unti nang nababalutan ng
init na galing pa kagabi't tila hindi man lang natupok!
My mind curses when he licks his lower lip. Pakiramdam ko'y may kung anong
nagtakbuhan sa loob ng aking
tiyan dahil do'n!
"Y-Yes! You seduced my again and you're still seducing me! Palagi mo akong inaakit
dahil alam mong
marupok ako pagdating sa'yo..." Hindi ako nagpatalo kahit na pahagalpak na sa tawa
ang mukha niya habang
pinapakinggan ang mga dahilan ko!
"A-And that's... T-That's being unfair, Eros Ziege!"
Doon na siya tuluyang natawa! My heart pounded when he stood up and remove the tray
in front of us.
Nalilito ko siyang pinanuod habang pigil na ang aking paghinga.
Napahigpit ang kapit ko sa kumot ng muli niya akong harapin at dahan dahang lumapit
patungo sa aking gawi.
Sa bawat lunok ko ay parang mas lalo lang nag-aalburuto ang bagay sa aking dibdib.
Nahirapan na akong
makahinga ng maupo siya sa harapan ko't marahang hinawi ang mga hibla ng buhok sa
aking pisngi.
"I love you, Skyrene..." Aniya habang nakatitig sa aking mga mata ang kanyang
punong puno na naman ng
pagsusumamo.
Sa pagkurap niya ay bumilis na ang pagtahip ng aking dibdib. Ang lahat ng ngiti
niya kanina at maging ang sa
akin ay parang kusang inilipad sa kung saan para lang mabigyan ng daan ang
kaseryosohan ngayon.
Napalunok na rin ako ng makita ang pagrolyo ng kanyang adams apple sa kanyang
lalamunan.
"I love you with all my heart and I will love you forever, baby..."
Pakiramdam ko'y tutulo na naman ang mga luha ko dahil sa mabilis na pangingilid ng
mga ito kaya naman
suminghap ako ng ilang beses.
"I.. I love you too, Eros..." Madiin at dahan dahan kong sagot.
Napakurap-kurap na rin ako ng maramdaman ang marahang pagbaba ng kanyang mainit na
kamay sa aking
leeg habang patuloy ang paghaplos sa aking pisngi.
Pinanuod ko siyang titigan at suriin ang mukha ko. Ramdam ko ang pagkalabog ng puso
ko sa bawat paglipat
ng kanyang mga matang tila sinasaulo ang lahat ng sa akin.
Napatuwid ako ng upo ng makita ang pagkagat niya sa kanyang labi ng bumaba ang
kanyang mata mga sa labi
ko.
"Why?"

P 63-2
Umiling siya at pagkatapos ay nagpakawala ng isang malalim na paghinga.
"Nothing." He answered.
Muli siyang ngumiti pero hindi ako natigil sa pagtatanong lalo na ng mabanaag ko
ang ilang pagsisising
nakapaloob sa kanyang mga mata.
"Tell me, Eros... Anong nasa isip mo?"
Ibinaba niya ang kanyang kamay palayo sa aking mukha at pagkatapos ay hinuli naman
ang aking palad
habang hindi pinuputol ang matamang pagtitig sa akin.
"I just can't believe that I let you go... Hindi ko maisip na nagawa kong mabuhay
ng ilang taong wala ka,"
Dumiin ang pagkagat ko sa aking pang ibabang labi ng pisilin niya ang aking palad
tanda na hanggang ngayon
ay ramdam pa rin ang sakit sa nangyari naming hiwalayan.
"Eros-"
"Because if that happens now," He pause and swallows hard. "I don't know, Sky...
Hindi ko na alam kung
kakayanin ko pa."
Agad akong umiling at inayos ang sarili para harapin siya ng mas maayos. Kinuha ko
ang isa pa niyang kamay
at magkasabay iyong pinisil.
"That will never happen again... Hinding hindi na ako mawawala sa'yo." Buong puso
kong pahayag.
Tumango tango siya at kahit na emosyonal ay nagawa pa rin akong ngitian.
"I know. Wala lang... Hindi lang ako makapaniwalang nakaya ko noon kasi kung
iisipin kong may posibilidad
pa ring mawala ka ay ngayon palang nababasag na ako. I don't want to lose you
again-"
"You will never."
Hindi na ako nagdalawang-isip na halikan siya para matigil ang mga agam agam niya.
Nang matapos ang
mabilis kong paghalik ay agad ko siyang niyakap kaya naman nang gumanti siya't mas
hinigpitan ang pagkakayapos sa akin ay doon na ako napanatag.
"I don't want to lose you, Sky... Please don't let things happen between us again.
Promise me... Promise me
baby."
Huminga ako ng malalim at ibinaon ang mukha sa leeg niya. Alam kong sa tuwing
naririnig ko ang salitang
'yon ay gusto kong umilag pero sa pagkakataong ito ay wala akong inisip kung hindi
ang kagustuhan kong
harapin ang lahat.
Gusto kong ipangako. Gusto kong sabihin sa kanya ang lahat ng gusto niyang mangyari
sa relasyon namin
hindi lang dahil iyon ang gusto niyang marinig kung hindi dahil iyon rin ang gusto
kong mangyari.
I want to promise him everything gaya ng alam kong ipapangako niya sa akin. Gusto
kong tapusin ang lahat ng
takot ko sa pangangako dahil gusto kong patunayan sa lahat na kaya ko. Na gagawin
ko ang lahat para lang

P 63-3
mas maging maayos kami sa pagkakataong ito. Ngayon ay gusto kong tuldukan ang lahat
ng pag-ilag sa
salitang iyon simula ng sirain ni Mama ang tiwala ko. Simula ng talikuran ako't
iwan ng mga taong nangakong
hindi ako sasaktan.
Huminga ako ng malalim at tumango kahit na hindi niya ako lubusang kaharap.
"I promise, Eros... I promise..." Buong puso kong pangako sa kanya.
Nadama ko ang paghalik niya sa aking buhok kasunod ang marahan niyang paglayo sa
akin sa kanyang
katawan. Nakangiti niyang inangat ang aking kamay at hinalikan iyon.
"Will you go home with me now?"
Ngumiti ako.
"Sa Madrid?" Inosente kong tanong na agad niyang inilingan.
"I want us to get married immediately, Sky... Gusto kong pag-uwi natin sa Pilipinas
ay ikakasal nalang tayo."
Natutuliro akong napatitig nalang sa kanya.
"I already told your cousin that I will marry you. Sinabi ko na ring pagkatapos
nito ay iuuwi na kita sa
Pilipinas para pakasalan."
Nalaglag ang panga ko sa narinig. Pakiramdam ko'y bumagal ang naging pagproseso ng
aking utak sa mga
salitang binitiwan niya.
Ibig sabihin, alam na ni Jaycint ang ganito? Pero paano? Wala pa naman akong
pinagsasabihan kahit na sino
sa pagsagot ko sa tanong niyang pakasalan ko siya?
Kumunot ang noo ko nang maisip ko ang imposibleng posibilidad na ginawa ni Eros...
And then it hits me.
Kaya ba hindi niya ako kinukulit at basta niya nalang akong hinayaan kay Eros ay
dahil nangako na siya ritong
pakakasalan ako't iuuwi na sa Pilipinas hindi pa man niya ako naaalok ng kasal?
"Y-You what?"
Ibinaba niya ang aking kamay at ilang beses pinasadahan ng kanyang hinlalaki ang
likod ng aking palad.
"Kaya ba hindi tayo kinukulit ni Jaycint ngayon dahil hindi lang basta nagmamahalan
tayo ang sinabi mo?
You told him that I'm marrying you without even asking me yet? I mean-"
Nakangiti siyang tumango.
"I did, baby. Advance akong mag-isip at alam ko namang papayag ka kapag nag-propose
na ako sa'yo kaya
inunahan ko na."
Nababaliw kong hinawi ang kamay niya! What the hell?! So alam niya na talaga kung
gaano ako karupok?!
"How can you be so sure about that, Eros Ziege!" Naiinis at pabiro kong sabi sabay
layo sa kanya ng kaunti.

P 63-4
Ang ngisi niya ay hindi nawala pero hindi naman ako hinuli. Hinayaan niyang
kumawala ang pagiging ugaling
bata ko dahil sa mga sinasabi.
"You love me, Skyrene. Ako lang ang minahal mo. Ako lang ang lalaking binigyan mo
ng lahat and you still
love me even after all these years. Kahit nagka-girlfriend ako ay hindi nawala ang
kumpiyansa mong ikaw
ang pipiliin ko and you're right," Lumapit siya sa akin at muli ay hinuli ang
mailap kong mga kamay.
"Kahit ako ay ikaw at ikaw pa rin ang pipiliin dahil una palang ay alam kong para
sa'yo lang ako. We're
meant to be together at gagawin ko ang lahat para panindigan iyon. Papanindigan ko
ang lahat dahil mahal na
mahal kita. Ikaw lang ang minahal ko ng ganito..."
Binalewala ko ang pangingiliti ng mga kung anong bagay sa aking sikmura para huwag
tuluyang bumigay sa
mga sinasabi niya.
"I already told Jaycint that we're gonna get married right away. Pag uwi natin sa
Pilipinas ay didiretso tayo
sa rancho at mamanhikan ang pamilya ko sainyo. My Dad and Autumn is already there.
Sila Jacob at Asher
naman ay pupunta nalang kapag sinabi kong uuwi na tayo,"
Muling napaawang ang bibig ko pero hindi gaya kaninang naisara ko kaagad ay
nanatili iyong nakabukas
dahil sa pagpapatuloy niya.
"Call me crazy but they are already planning the wedding even before I got here...
Kahit hindi pa tayo
nagkakaayos ay inaayos na ang kasal natin sa Pilipinas at maliban sa gusto mong
idagdag ay tayong dalawa
nalang ang hinihintay ng lahat."
Naramdaman ko ang pagdiin ng paghugot ko sa aking paghinga dahil sa mga narinig.
Nag-unahan nang tumulo
ang aking mga luha hindi pa man ako nakakapagsalita pero naging maagap ang pagsalo
ni Eros sa mga iyon.
"Just come with me, Sky... Umuwi na tayo't pakasalan mo na ako."
Pupungas pungas kong binitiwan ang kamay ni Eros para punasan ang pagkawala ng mga
emosyon kong hindi
ko na alam kung ano na ang nangingibabaw. Ramdam kong para akong idinuduyan sa ere
dahil sa tuwa pero
hindi ko maiwasang kabahan lalo na't totoo na nga talaga ang lahat ng ito!
Who does that?! I mean sinong lalaking may lakas ng loob na planuhin ang isang
kasal na wala pa man ding
kasiguruhan?
Damn... Si Eros na nga yata ang isa sa mga alpha-male na nakilala ko sa totoong
buhay na hango sa librong
walang ibang ginawa kung hindi hamakin ang lahat makamtam lang ang totoong
pagmamahal na matagal ng
pinangarap!
"Ngayon na ba?" Pupungas pungas kong tanong na nagpangiti kay Eros.
"Anytime, baby..."
"Pero paano si Jaycint? Si Rigel?"
Sandali niyang sinulyapan ang kanyang relo bago muling ibalik sa akin ng tingin.

P 63-5
"I think they're just waiting for us."
"Waiting?"
Hindi na niya ako sinagot bagkus ay tumayo na siya sa kama at sinabay akong iahon
doon bago hapitin ang
aking bewang at muling ikulong sa kanyang katawan.
"I'll wait for you to get ready. Let's have some breakfast first before we go back
to Madrid," Dumukwang
siya para halikan ako sa labi at pagkatapos ay binitiwan na ako kahit na kitang
kita ko ang pagprotesta ng
kanyang buong pagkatao sa ginawa.
"Go now. Baka mainip pa si Jaycint at tutulan tayo."
Napanguso ako't natatawa nalang siyang sinunod.
Gaya ng plano, pagkatapos naming umuwi sa Madrid ay inayos na namin ang lahat para
sa gagawing pag-uwi
ng Manila kinabukasan. Kasabay naming uuwi ni Eros ang kapatid ko pero si Jaycint
ay magpapaiwan muna
dahil hihintayin nito si Prescott para sabay na silang umuwi't um-attend sa aming
kasal.
Sa lahat ng planong napag-usapan namin ay tanging nabago lang ay ang pag-uwi namin
sa Palawan dahil sa
pagbisita namin sa West Side. Napag-usapan kasi naming isabay na rin ang ilang
galing doon para
masaksihan ng mga ito ang pag-iisang dibdib naming dalawa.
Simula sa eroplano ay hindi na nawala ang nag-uumapaw na tuwa sa puso ko lalo na't
hindi na ako binitiwan
ni Eros pagkatapos kaming sunduin kanina sa bahay.
"Are you really sure?" Nag-aalala kong tanong nang maisip ang mga taga West Side.
Walang kasong tumango siya para sagutin ang tanong ko.
"Pero paano kung maingayan ang pamilya mo sa kanila?" Tanong ko ulit dahil kahit na
kilala naman na ni
Eros kung paano umakto ang mga taga West Side ay hindi ko pa rin maiwasan ang mag-
aalala lalo na't ibangiba ang galaw ng mga taong gaya namin kapag naihalo na sa mga
taong mayayaman.
Hindi naman sa ikinakahiya ko kung saan ako galing pero nag-aalala lang akong
mapahiya ang ilan sa kanila
o ano pa man.
Damn it! Hindi ko lang talaga maiwasan ang mag-isip ngayon, iyon lang!
"They love loud people," Ngumisi siya at pinisil ang kamay ko kasabay ng
kapilyuhang lumitaw sa kanyang
mga mata. "And I love it when you're the one who's being loud..."
Umarangkada ang kalampag ng aking puso dahil sa walang preno niyang sabi na hindi
man lang ibinulong sa
akin! Natataranta kong hinawi ang kamay niya kaya tuluyan na siyang natawa.
"I'm just saying." He teases and held my hand hand again.
"Eros!"

P 63-6
"What?" Inayos niya ang upo at ang hawak niyang librong hindi naman iniintindi
dahil nasa akin ang buong
atensiyon.
"Paano kung ubusin nila ang pagkain?" Pinigilan kong matawa dahil kahit na alam
kong patay gutom kaming
lahat ay matino naman ang mga taga West Side kapag may okasyon.
"We have unlimited food. Besides, mahina kumain ang pamilya ko at tama lang na
naroon sila para hindi
masayang ang pagkain."
Pasimple kong nakagat ang gilid ng aking labi dahil sa patuloy niyang pagsagot sa
mga walang kwenta kong
katanungan.
"You're saving now? Nagtitipid ka na?"
"For my wife and kids."
Natigilan ako sandali dahil kahit na ano yatang sabihin ko ay hindi siya titigil sa
pagsagot sa akin gamit ang
mga salitang ikinababaliw ko.
"Pero paano kung malasing sila sa party?"
"It's a party. They deserve to have fun."
"Paano kung magwala si Kuya Tanding? Grabe malasing 'yon tapos-"
"Baby, that's imposible. Sa tingin mo ba sisirain nila ang isa sa pinaka-mahalagang
araw sa buhay mo? I
doubt that. They are your family, Sky... At kahit na marami kang iniisip tungkol sa
pagsasama nila't ng
pamilya ko ay gusto kong isantabi mo 'yon. We are getting married at ayaw kong
ipagdamot sa kanila ang
okasyong ito dahil gusto kong masaksihan ng lahat ng taong malapit sa'yo ang
pagmamahal ko. Gusto kong
patunayan sa kanilang ako ang para sa'yo... Ako lang at wala nang iba..."
Wala na akong nasabi. Wala na rin naman akong dapat pang sabihin dahil alam kong
nagdesisyon na siya.
Gusto ko lang talagang marinig sa bibig niyang magiging maayos lang ang lahat at
wala na akong dapat pang
isipin dahil sa totoo lang ay sumasabog na ang utak ko sa mga naiisip.
"The wedding is going to be perfect," Itiniklop niya ang librong hawak para ibigay
sa akin ang kanyang buong
atensiyon. "We will get married at iyon ang importante. Stop thinking too much,
okay? Everything is going to
be fine. We are going to be fine..."
Tumango tango nalang ako at sumang ayon sa lahat ng sinabi niya. Pagdating namin sa
West Side ay daig
pang may konsehal na bumisita't mamamahagi ng mga aginaldo dahil sa pagdagsa ng
lahat sa amin. Halos
lahat nga yata ay walang bukambibig kung hindi ang pangalan naming dalawa ni Eros.
Gaya ko at ni Rigel ay
tuwang tuwa rin itong makitang muli ang mga kaibigang naging malapit na rin sa
kanya dahil sa naging
relasyon namin noon.
"My man! I'm so happy to see you!" Konyong sambit ni Kuya Billy pagkatapos ay
mabilis na niyakap si Eros.
Natatawa akong lumayo sa kanila para naman batiin si Nana na kahit nadagdagan ang
edad ay malakas pa rin!

P 63-7
"Hija... Mabuti naman at nagbalik ka ulit!"
Ginantihan ko siya ng yakap.
"Nana... Na-miss ko po kayo!"
Masaya niyang hinaplos ang aking mukha matapos naming maghiwalay.
"Na-miss rin kita. Kaming lahat ay miss ka, anak," Pinagdiin ko ang aking labi ng
lumagpas ang tingin niya sa
akin patungo kay Eros na masayang nakikipagbatian pa rin sa mga kalalakihan.
"Naghiwalay ba talaga kayo ni Eros? Ay parang hindi sa tingin ko." Humahagikhik
niya akong iginiya pabalik
sa kanyang inuupuan kanina.
Isang ngiti lang ang tanging naisagot ko.
"Kung sabagay nga naman, hindi naman nawala ang presensiya ng batang iyan rito."
Masaya niya pa ring
pahayag.
"Po?"
Napailing ako sa naisip pero bago pa ako paglaruan ng utak ko sa pag-iisip ay muli
na siyang nagsalita.
"Ay kahit bali-balitang naghiwalay nga raw kayo noon ay hindi natigil iyan si Eros
upang tulungan kami rito."
"Tulungan po?" Nalilito kong tanong.
Sa mga sinasabi niya kasi ay para akong bumili ng puzzle na hindi ko kailanman
mabubuo hangga't hindi niya
sinasabi kung paano.
"Iyong si Bebang, naalala mo?"
Wala sa sariling tumango nalang ako kahit na hindi ko pa rin sigurado kung saan
patungo ang usapang ito.
"Nag-aaral na ang dalawang batang iyon at marami pang napag-aral si Eros rito sa
West Side. Iyong anak ni
Linda ay nakatapos na nga ng kolehiyo maging iyong anak ni Judas sa kabilang
dulo..."
Tuluyan nang nalaglag ang panga ko lalo na't nagpatuloy pa siya sa pagsasalita
tungkol sa mga bagay na kahit
kailan ay hindi ko nalaman.
"Iyang sila Andoy ay hindi na rin naging tambay pa dahil sa trabahong ibinigay ni
Eros. Nakakatuwa nga at
kahit na alam ng lahat na wala na kayong dalawa ay nagpatuloy pa rin siya sa
pagtulong rito. Mayroon na ring
court doon sa bagong loteng binili niya para sa mga bata at-"
"Nay..." Ilang beses akong napalunok dahil hindi makayang tanggapin ng utak ko ang
mga sinasabi niya. Hindi
ko maintindihan at hindi ko alam kung paano ko iisipin ang mga nagawa niya noon
kahit na hindi na kami.
"Si Eros po? T-Tinulungan kayo rito?"

P 63-8
Magiliw siyang ngumiti at pagkatapos at tinapik ang balikat ko.
"Pero paano? Alam po ba ito ni Valerie?"
Umiling ang matanda. "Napaka-busy ng isang iyon, Skyrene. Isa pa, bukod sa naging
mabilis ang buhay rito
ay tahimik lang naman ang lahat dahil ayaw ipaalam ni Eros ang mga ginagawa niya
para sa amin."
Napayuko ako ng marinig ang pakikipag-tawanan ni Eros kilay Kuya Andoy. Hindi ko na
napigilan ang
pagiging emosyonal dahil sa mga narinig. Pakiramdam ko'y wala na talagang
makakapantay pa kay Eros dahil
sa mga nalaman ko. Bukod kasi sa perpekto niyang hulma at kayamanang nag-uumapaw ay
bukod tangi rin ang
kabutihan sa kanyang puso.
Naluluha akong tumayo at nagpaalam na muna kay Nana at pagkatapos ay hindi na
naiwasang takbuhin ang
gawi ni Eros para bigyan siya ng mahigpit na yakap.
Naghiyawan ang lahat dahil sa ginawa ko pero si Eros ay nalilito habang iniyayakap
ang mga kamay sa akin.
"Hey..." Aniya ng maramdaman ang panginginig ng aking magkabilang balikat.
Kumawala ang mga hikbi ko kaya naman mas lalo siyang naalarma pero hindi ako
bumitiw.
"What's wrong?" Nag-alala niyang tanong kasabay ng ambang paglayo niya sa akin pero
hinigpitan ko lang
ang yakap sa kanya.
"Y-You... You really helped them..." Hirap kong sambit dahil sa patuloy na
pagkawala ng aking mga
emosyon.
Hindi siya sumagot kaya naman ako na ang lumayo para harapin siya't tanungin ulit.
"Ginawa mo 'yon?"
Imbes na sagutin ako ay pinunasan niya lang ang aking mga luha.
"Eros..."
"I know how much they mean to you at gano'n rin ako... Kahit na wala ka na sa'kin
ay nananatili silang
pamilya and I just can't let them live with nothing. Hangga't kaya ko namang
tumulong bakit hindi?"
Kinagat ko ang aking labi para pigilan ang pagkawala ng aking mga luha pero bigo
ako. Ramdam kong hindi
na titigil ang aking mga emosyon kaya naman minabuti nalang ni Eros na magpaalam na
muna para sundan si
Rigel sa bahay naming kahit na luma na ay maayos pa rin naman dahil si Valerie ang
naging taga-pangalaga
habang wala kami.
Doon na kami nagpalipas ng oras at sa pagdating ni Valerie ay doon lang inanunsiyo
ni Eros ang balitang
isasama ang ilan sa kanila para sa gaganaping kasal namin sa Palawan.
Walang naging pagsidlan ang lahat ng tuwa sa kanilang mga mukha lalo na ang mga
lalaking parang hindi nga
talaga nalayo kay Eros kahit na naghiwalay kami ng ilang taon.

P 63-9
Pakiramdam ko'y bumabagal ang pag-ikot ng aking mundo habang pinagmamasdan silang
lahat na masaya sa
balita.
Doon ko lang naisip na napaka-swerte ko. Mas maswerte pa ako sa maswerte dahil
nakatagpo ako ng
lalaking higit pa sa pinangarap at ipinagdasal ko noon. Ang lalaking nalagpasan pa
ang mga nagawa ng
lalaking napapanuod at nababasa ko lang sa mga libro. Ang lalaking pinagpala ng
Diyos sa lahat at nag-iisa
lamang.
Nanay Mila is right. Lahat ng sakit ay may katapusan at lahat ng hirap ay may
kapalit... Si Eros.. Siya ang
lahat ng kapalit sa lahat ng hirap na pinagdaanan ko noon at ngayon ay wala na
akong mahihiling pa.
Wala na...
?????? Bagay na di pinahintulutan ni Sky dati.. ang tulongan sila ni Eros

P 63-10
SPECIAL CHAPTER
47.9K 1.8K 425
by CengCrdva

Amarillo
Kinabukasan pagkatapos ng lahat ng anunsiyo sa West Side ay tumulak na kami pabalik
sa Palawan. Doon
naman inanunsiyo ni Eros sa mga nasa shelter ang gaganapin naming kasal.
Pinigilan kong maiyak ng makita ko si Tatay Tino na naluluha habang masayang
nakatitig lamang sa akin.
Ipinagulong niya ang kanyang wheelchair para batiin ako pagkatapos kong kumalas kay
Eros.
"Thank you, Tatay..." Naupo ako sa kanyang harapan upang pantayan siya.
"Kung sana'y narito si Mila ngayon... Magiging masaya ang isang iyon."
Pinagdiin ko ang aking labi at nilunok ang lahat ng emosyong gustong umalpas sa
akin dahil sa sinabi niya. Ito
nalang ulit ang naging pagbisita ko sa shelter pero hanggang ngayon ay hindi ko pa
rin maiwasang maging
emosyonal. Kung siguro ngang narito si Nanay ay baka magtatatalon pa iyon sa tuwa
dahil sa desisyon
naming ito ni Eros.
Tinapik niya ang aking palad at pagkatapos ay ikinulong iyon gamit ang isa pang
kamay.
"Hindi bale, Skyrene... Kahit na wala na rito sa pisikal si Mila ay tiyak akong
masayang masaya iyon ngayon
lalo na't ikakasal na ang paborito niyang mga anak."
"Tay... Pinapaiyak niyo naman ako." Nakanguso kong sambit.
Inangat niya ang kanyang kamay at pagkatapos ay inilagay ito sa aking ulo.
"Kahit umiyak ka ay maganda ka pa rin naman, Hija... Manang mana ka sa Nanay Mila
mo..."
Napangiti na ako.
"Ang hiling ko lang ay sana'y kung ano man ang maging problema niyo ni Eros sa
hinaharap ay sabay niyo
iyong klaruhin at pag-usapan. Kung mayroon man kayong dapat tapusing pagtatampuhan
ay tapusin na kaagad
at huwag nang ipagpaliban pa," Tumayo na ako ng maramdaman ko ang paglapit sa akin
ni Eros pagkatapos
makipag-usap sa iba pang mga matandang naroon.
"Kayong dalawa," Nagpalipat-lipat ang tingin niya sa amin. "Magmahalan kayo't
ibigay ang lahat ng
ikabubuti para sa isa't-isa. Hiling ko na sana ay tuparin niyo ang lahat ng
kahilingan ni Mila na maging
masaya kayo't maayos. Tiyak kong gaya ko ay mas nag-uumapaw ang kasiyahan ng isang
iyon para sa inyong
dalawa."
Ipinalibot ni Eros sa aking bewang ang kanyang kamay.

P 64-1
"Mas masaya po akong pakakasalan ako ni Skyrene, Tatay."
Pasimple ko siyang siniko dahil hindi na naman magkamayaw ang mga paru-paro sa loob
ng aking tiyan
maging ang pag-iinit ng aking magkabilang pisngi.
Nagpatuloy ang mga pambobola niyang hindi ko na naiwasan. Pagkatapos naming
bumisita doon ay binisita
rin namin ang iba pang charity para personal na imbitahan ang ilan upang saksihan
ang pag-iisang dibdib
namin. Kahit na sandaling oras nalang ang natitira ay hindi naman iyon naging
hadlang para limitahan namin
ang lahat.
Ilang beses ko mang sabihin kay Eros na gusto kong kaunti lang sana para hindi na
masyadong magastos pero
nagpumilit siyang imbitahan ang lahat para lang ipangako sa mga ito ang pagmamahal
niya para sa akin.
Kinabukasan ay natigil ako sa paglalakad kasama si Cassy ng makita ko si Eros sa
living room na nasa
harapan ni Jaycint, Prescott, Ramiel, Rigel, Zuben at ni Tito Jeoff. Pinigilan kong
mataranta lalo na't mukhang
pormal ang pinag-uusapan nilang lahat ngayon.
"Wala pa sila, Ate?" Tanong ni Cassy kaya naputol ang pagtingin ko sa mga lalaki.
Nagkibit ako ng balikat. Kahit ako ay naguguluhan dahil hindi ko nakita ang pamilya
ni Eros sa
pamamanhikan ngayong araw. Nang mapansin kami ni Rigel ay sabay sabay silang
nagsitayuan.
Pormal naman akong lumapit kay Eros para tabihan siya't bigyan ng suporta kung
sakaling tinatakot siya ng
pamilya ko pero bilang isang Eros Ziege Vergara ay wala na nga talaga siyang
kinatatakutan pagdating sa
akin.
"They'll be here in a minute." Bulong niyang tinanguan ko lang.
Sa pagdating ni Tita Arlene ay dumating na rin ang pamilya ni Eros para sa gagawin.
Habang nag-uusap ay
hindi ko na rin mapigilan ang aking pagiging mahina lalo na ng mauna nang maiyak si
Tita Arlene pagkatapos
sabihin ni Eros ang lahat ng mga pangako niya sa akin maging sa pamilya ko.
Hinigpitan ni Eros ang kapit sa aking kamay at nakangiti akong binalingan.
"I love you..." Madamdamin niyang pahayag lantad sa harapan ng lahat.
Naramdaman ko ang pag-iinit ng aking magkabilang pisngi pero sinagot ko pa rin siya
kahit na mukhang
nasusuka na si Jaycint sa nag-uumapaw naming pagmamahalan sa isa't-isa.
Sa mga sumunod na araw ay naging mabilis ang pag-ikot ng aking mundo. Naging abala
ako sa pamimili ng
damit pero hindi naman ako nahirapan dahil sa tulong ni Autumn at Juliana. Naging
maayos naman ang lahat
sunod sa plano at wala na rin akong gusto pang baguhin dahil lahat ng plano ni Eros
ay dumaan na rin naman
sa pamilya ko.
We'll be getting married at the flower farm. Maging iyon ay maayos na rin kahit na
isang linggo pa naman ang
seremonya simula sa araw na ito.
Limang araw bago ang kasal ay naging abala kami ni Eros pero kahit na gano'n ay
nanatiling mas marami
kaming oras para sa isa't-isa.
P 64-2
Dalawang araw rin akong sa hotel natulog dahil kahit na gustohin kong umuwi ay
hindi ko naman siya kayang
iwan doon ng mag-isa pero kahit na gano'n ay ipinangako niyang hindi namin ulit
iyon gagawin hangga't hindi
kami nag-iisang dibdib.
Sinabi niyang mag-ipon ako ng lakas dahil sa honeymoon niya nalang babawiin ang
lahat ng pagtitiis niya sa
akin. Hindi ko alam kung ako ba ang mas na-challenge sa mga araw ng pagdidikit
namin pero sa huli ay
nagawa kong maging matatag para sa usapan naming dalawa.
Kahit na wala kaming ginawa kung hindi ang mag-usap sa mga araw na nagdaan ay hindi
pa rin nauubos ang
mga pwede naming mapag-usapan. Lahat na nga yata ng napagdaanan ko't nalaman kay
Mama noon ay
nagawa ko na ring sabihin sa kanya maging ng naging buhay ko bago siya dumating
kaya naman halos
kakatulog lang namin ng mag-alarm ang inilagay kong oras kinabukasan.
Ngayong araw ay maaga kami dahil sa wine tasting. Iyon nalang ang tanging huli sa
aming listahan at pwede
na kaming magpahinga at isipin ang mga vows namin para sa isa't-isa.
Pinatuyo ko ang aking buhok gamit ang blower habang hinihintay si Eros na matapos
maligo. Ilang beses kong
narinig ang pagtunog ng kanyang telepono pero hindi ko iyon pinansin. Tinapos ko na
muna ang pagpapatuyo
sa aking buhok pero hindi ako kaagad nakapagbihis dahil sa muling pagtunog nito.
Kunot noo ko iyong inangat. Marami siyang mga e-mails na dumating at ilang text
messages galing sa trabaho
pero ang tanging kumuha ng aking atensiyon ay ang text ni Amos. Ang intrimitida
kong mga daliri ay mabilis
iyong binuksan kahit na alam kong personal iyon.
Amos:
I'm sorry about the paparazzi.
Napailing ako sa mensaheng iyon pero lalo pa akong naguluhan sa isa pang dumating
na bagong mensahe.
Amos:
You sure you don't want to televise this one? Just this one? I've been helping you
for years dude. Just let me
announce the greatest love story of all time!
Napapitlag ako ng marinig ang pagtikhim ni Eros pero imbes na bitiwan ang kanyang
cellphone at umaktong
hindi naging pakialamera ay natutuliro ko siyang hinarap. Napalunok ako ng makitang
kalahati lang ng
kanyang katawan ngayon ang natatakpan ng tuwalya and God damn... Basang basa pa ang
parte ng kanyang
dibdib hanggang sa ibaba ng umbok at mga nagmumura niyang abs...
"S-Si Amos nag text..." Nahihiya akong lumakad palapit sa kanya para ibigay ang
kanyang telepono.
Agad niya naman iyong kinuha at ilang segundong nagtipa ng reply bago ibalik ulit
sa akin at naglakad
patungo sa kama kung saan nakaayos na ang kanyang mga damit.
Nanlaki ang mga mata ko ng hayaan niyang malaglag sa sahig ang tuwalyang nasa
kanyang bewang at ibinaba
ang hawak na tuwalya galing sa buhok para punasan naman ang ilang parte ng katawan
niyang namamasa pa
rin.

P 64-3
Ang malandi kong utak ay agad na nagbunyi ng makita ang kanyang hubad na katawang
walang pakialam na
makita ng makamundo kong mga mata!
Nang marinig ko ang mahinang pagtawa ni Eros ay nagmamadali akong tumalikod dahil
alam kong nang-aakit
na naman ang damuho! Hindi ako nagsalita dahil hindi ko alam ang sasabihin ko sa
kanya. Kahit na ilang
beses ko na ring nakita ang kabuuan niya ay hindi pa rin ako mapirmi ngayon! Ang
puso ko ay kusang
kumakalabog kasabay ng utak kong hindi nawala ang imahe niyang hubad kahit na wala
na siya sa paningin
ko.
Handa na sana akong pagalitan siya pero hindi ko iyon naituloy ng marinig ang
muling pagtunog ng hawak ko.
Kusang nalaglag ang mga mata ko at doon ko nalang ibinaling ang lahat ng kababuyang
naiisip ko.
Eros:
No.
Amos:
Come on! Maraming nag-aabang sa kasal mo at isa na ako doon. My Mom wants to see it
too, Eros. You
know she can't come right? Pwede bang huwag mo namang ipagdamot si Skyrene sa
lahat. The crew is now
begging me to convince you, so please?
Hindi ko man gustong balikan si Eros sa likuran ko pero wala akong magawa. Pumikit
ako ng mariin at
marahang pumihit para harapin siya.
"Amos, replied..."
Napakagat ako sa aking labi ng marinig ang mahina niyang pagtawa. Muli ay
naghuramentado ang puso ko ng
maramdaman ang paglapit niya sa akin.
Sa pagyapos ng kanyang mga kamay sa aking bewang ay para na akong sinilaban!
"Open your eyes."
"No." Giit ko.
He chuckled again.
"Baby... Open it."
"Are you dressed?" Kinakabahan kong tanong pero imbes na salita ay sunod ko nalang
naramdaman ang
mabilis niyang paghalik sa aking noo bilang sagot.
Hindi pa rin ako dumilat kahit na naramdaman ko ang pagbaba noon sa tungki ng aking
ilong hanggang sa
aking labi na buong puso niyang hinalikan dahilan para mapakapit ako sa kanyang
leeg.
Sa pagbitiw namin ay doon na ako napadilat. Napahugot ako ng isang malalim na
paghinga at nagpasalamat
sa mga santo nang makita kong nakasuot na siya ng pantalon. Iniwasan kong bumaba
ang mga mata ko sa
kanyang katawan at inisip nalang ang hawak ko. Binuwal ko ang aking mga kamay sa
kanyang leeg at

P 64-4
ipinakita sa kanya ang kanyang telepono.
Nanatili ang mga kamay niya sa aking bewang habang binabasa ang laman ng mga
mensahe ni Amos.
"What is this all about?"
Nagkibit siya ng balita.
"Nothing. He wants our wedding to be televise."
Umiling ako ng maisip ang nabasa ko pang isang text nito.
"I get that pero anong ibig sabihing tinulungan ka niya noon at hanggang ngayon?"
Muli siyang umiling pero bago pa niya ako masagot ay nauna na ang utak kong sumagap
ng balita.
Doon ko lang lubusang naisip na maliban nga sa kumalat naming litrato noon sa cafe
bago ako pumunta ng
Spain ay wala ng ibang balita ang kumalat noon tungkol sa aming dalawa.
"Eros... T-Tell me... Kaya ba walang ni isang balita sa paghihiwalay natin noon ay
dahil sa tulong ni Amos?"
Hindi siya kaagad sumagot kaya hindi rin natigil ang titig ko sa kanya hanggang sa
bumigay na siya't tumango.
"I respect your decision for not choosing me. Ayaw ko nang guluhin ka ng lahat
dahil lang do'n and Amos
understand that. And now..."
Napakurap-kurap ako ng hawiin niya ang mga hibla ng aking buhok sa aking mukha at
pagkatapos ay
marahang hinaplos ang aking pisngi.
"He's begging me for it. Ilang beses ko na ring sinabing hindi pwede pero makulit
pa rin." Ngumiti siya at
hinalikan ako sa labi.
"A-Ayaw mo?"
Pinagdiin niya ang kanyang mga labi at pagkatapos ay nagpakawala ng isang malalim
na buntong hinga.
"I don't want it to be live. Kahit na gusto kong ipagsigawan sa lahat ang mga
pangako ko para sa'yo ay gusto
ko pa ring maging pribado kahit paano ang lahat. Gusto pa rin kitang ipagdamot
hangga't hindi pa opisyal na
napapalitan ang apelyido mo."
Emosyonal akong napangiti at tumango nalang. He kissed my temple once again.
"Let's go? Baka ma-late na tayo?"
Tumango nalang ako kahit na napakarami ko pang gustong itanong sa kanya.
Ang mga sumunod na araw ay mabilis na lumipas. Tatlong araw bago ang kasal ay
ginanap ang kanyang
bachelor's party kasama ang mga pinsan maging sila Jaycint. Simula rin noon ay
hindi na ako pinayagan nila
Juliana na sa hotel matulog. Kami rin ay nagkaroon ng simpleng bachelorette party
na kahit tutol ang mga

P 64-5
lalaki ay wala na ring nagawa.
Huminga ako ng malalim ng makita ang sarili kong repleksiyon sa malaking salamin na
nasa aking harapan.
Today is the big day...
Ang mga babaeng nasa kwartong kinaroroonan ko habang inaayusan ay wala na ring
patid ang tuwa dahil sa
gaganapin naming pag-iisang dibdib ilang oras nalang simula sa mga oras na ito.
Pakiramdam ko'y hindi na ako nakatapak sa sahig dahil sa halo-halong emosyon na
nararamdaman ko ngayon.
Masayang masaya ako ngayon dahil ikakasal na ako pero hindi ko maiwasan ang sobrang
kabahan dahil hindi
pa man ako nakakalabas sa kwartong ito ay naluluha na ako. Naiisip ko palang ang
mangyayari mamaya sa
flower farm at ang magiging reaksiyon ng asawa kong naghihintay sa akin sa dulo ay
gusto ko nang maiyak.
Pakiramdam ko ngayon ay nasa loob lang ako ng isang masayang panaginip na kahit
sino ay gugustohin nalang
na hindi magising. Kinagat ko ang aking labi lalo na ng mangilid na ang aking mga
luha. Ilang beses akong
kumurap para matuyo kaagad iyon.
"Breathe, Sky... Breathe..." Malumanay na paalala ni Valerie na nasa aking tabi at
kanina pa pinipisil ang
kamay ko bilang suporta.
Nag-angat ako ng tingin para ngitian siya pero hindi pa man nagtatama ang mga mata
namin ay nauna nang
nagsipaglaglagan ang mga luha sa aking mga mata.
"Oh, Sky..." Mabilis niya akong niyakap at hinaplos sa likod.
Kahit na narinig ko ang pagkataranta ng mga make-up artists dahil sa nangyari ay
hindi ko nagawang bumitiw
kay Valerie. Narinig ko na rin ang mga hikbi nila Tita Arlene at maging ni Cassy
kaya mas lalo akong
nalunod sa emosyon.
This is our dream. Pangarap lang namin ito ni Valerie noon dahil mga ambisyosa
kami. Naalala kong ang
pangarap ko lang noon ay ang yumaman. Tanging pera lang gusto ko pero nagbago iyon
dahil kay Eros. Ang
pagmamahal niya ang bumago sa lahat ng simple kong pangarap dahil siya na ang
pinangarap ko.
I'll be living that dream hours from now. Ilang oras nalang ay hindi nalang ito
basta magiging panaginip para
sa aming dalawa ni Valerie. Hindi man naging madali ang lahat pero tignan mo naman.
Umiiyak niya akong inilayo sa kanya at pagkatapos ay agad akong inabutan ng tissue
bago ayusin ang kanyang
sarili.
"Ano ka ba! Nakakainis ka! Huwag ka ngang manghawa!" Natatawa niyang pagalit na
ikinahagikhik ko.
Nakakainis! Naiiyak at natatawa nalang talaga ako sa mga nangyayari ngayon. Maging
ang make-up artist ay
parang gusto na ring mahawa sa amin kaya pinilit kong magpakatatag sa huling
pagkakataon. Muli nilang
inayos ang mga make-up namin at doon na ako natigil.
Kahit na wala kaming masyadong malalim na pag-uusap ni Val ay ramdam ko kung gaano
siya ka-proud at
kasaya para sa aming dalawa ni Eros. Ayaw ko na ring ungkatin kung ano ang mga
gusto niyang sabihin dahil
baka hindi na ako tumigil sa pag-iyak.
P 64-6
"You ready?" Nakangiting tanong ni Tito Jeoff pagkatapos ay inilahad sa akin ang
kanyang kamay pero imbes
na kunin ko iyon ay agad ko siyang niyakap.
"Thank you Tito Jeoff... Thank you for everything..." Emosyonal kong sambit.
Sa gilid ng aking mga mata ay nakita kong muli ang pagpunas ni Tita Arlene ng
kanyang mga luha.
"Makita ko lang kayong masaya ay ayos na ako, Hija..."
Ilang beses akong suminghap habang hinihigpitan ang yakap sa kanya. Kung tutuusin
ay sila ang nagbigay ng
pag-asang muli hindi lang sa akin kung hindi pati na rin sa mga kapatid ko. Alam
kong kung wala sila ngayon
ay baka sa kangkungan pa rin kami pupulutin. Hindi man ako naging masalita sa mga
nararamdaman ko ay
buong puso akong nagpapasalamat at magpapasalamat sa kanilang dalawa habang buhay.
Hindi ako bumitiw hangga't hindi ako kumakalma dahil baka muli na naman akong
mabasag. Sunod kong
hinarap si Tita Arlene na ngayon ay mas mahirap kausapin dahil ang kanyang umaalpas
na emosyon ay
mabilis na kumakapit sa akin.
Napapikit ako ng haplusin niya ang aking pisngi.
"Your mother is very proud of you, Skyrene..."
"Tita..."
Tumango siya at agad akong nginitian para putulin ang pagiging emosyonal naming
dalawa.
"Gaya ko ay proud na proud kaming lahat saiyo dahil deserve mo ang lahat ng ito.
Wala na kaming mahihiling
pa kung hindi ang mabuhay kayong masaya ni Eros at palagi mong tatandaan na kahit
ano ang mangyari ay
narito kaming pamilya mo. Aalis ka man sa mansion pagkatapos ng kasal na ito ay
mananatili kayong
welcome doon. You will always be my child, Skyrene... Mahal kita at hiling ko ang
lahat ng kasiyahan mo..."
Niyakap ko ulit si Tita Arlene pero pinilit ko ng pigilan ang aking mga emosyon
dahil baka hindi na ako
abuting maganda sa harapan ni Eros.
Ilang minuto kong kinalma ang aking sarili bago ako nagpatianod kay Tito Jeoff
patungo sa sasakyan pero
bago pa ako makarating doon ay nahinto akong muli ng makita si Ramiel na mukhang
kanina pa ako
inaabangan.
Nagpaalam ang mag asawa sa akin para ibigay naman ako kay Ramiel.
"You look perfect, Ate..."
"You sure this is a good idea?" Pagbibiro ko para tantiyahin ang kanyang reaksiyon
ngayon na agad niya
namang tinawanan at tinanguan.
"Hell, yeah!"
"You sure you can let me go now?"

P 64-7
He pouted and then hugs me. Humigpit ang yakap niya sa akin at kahit na hindi niya
dapat ako makita ngayon
ay hinayaan ko nalang. He's my first child at kilalang kilala ko na ito na kahit
matigas ang panlabas ay mas
malambot pa sa bulak ang panloob lalo na pagdating sa akin.
"All I want is your happiness, Skyrene... And I can't wait for you to be his wife
because I know that it will
make you complete. Alam kong si Kuya Eros nalang ang kulang sa'yo."
"Thank you, Ram..."
Lumayo siya ngumiti bago ako alalayan hanggang sa sasakyan.
Bago pa kami umalis ay nauna na rin siya dahil ang lahat ay naroon na at ako nalang
ang hinihintay doon.
Pigil ang aking naging paghinga sa mga sumunod na minuto. Malayo palang ang
sasakyan ay lumalakas na ang
kalabog ng aking puso lalo na ng matanaw ko ang malawak na parteng lupain ng mga
Deontelle kung saan
gaganapin ang seremonya na punong puno na ng mga bisita.
Wala sa sariling nasapo ko ang aking dibdib dahil pakiramdam ko'y lalabas na sa ang
puso ko dito.
Ilang malalalim na paghinga ang ginawa ko bago ako lumabas sa sasakyan.
Napaawang ang panga ko ng makita ang malaking pintuang kahoy na napapalibutan ng
makukulay na bulaklak.
Maging ang buong paligid ng lugar ay napapalibutan rin ng mga namumukadkad at
samo't-saring klase nito.
Hindi ko maiwasang mamangha dahil kahit na alam kong engrande ang kasal na ito ay
lumagpas pa rin sa
inaasahan ko ang lahat. Simula sa ayos ng lugar na tila naging dagat ng makukulay
na bulaklak hanggang sa
mumunting detalye.
Naramdaman ko ang panginginig ng aking mga tuhod lalo na't naririnig ko ang mga
bulungan ng tiyak akong
mga taga West Side sa likod ng malaking pintuang ginawa para lang hindi ako makita
sa kabilang banda.
Nagkukumahog akong tinulungan ng mga stylist ng matapat ako doon.
"Thank you..."
"You're so beautiful Mrs. Vergara." Masayang sambit ng babaeng nasa harapan ko
pagkatapos niyang ayusin
ang kung ano mang nakita pang mali sa aking mukha.
Hindi ko naiwasan ang pagdoble ng pag-iinit ng aking pisngi dahil sa sinabi niya.
Hindi pa man ako opisyal
na Vergara ay parang gusto ko nang masanay na tawagin sa pangalang iyon.
Tumango nalang ako para sabihing handa na ako. Pakiramdam ko ay tatalon na ang puso
ko palabas sa aking
dibdib lalo na ng manahimik ang lahat... Sa huling pagkakataon ay pumikit ako't
itinaas ang aking mukha para
damhin ang malamig na simoy ng hanging niyayakap ang aking kabuuan.
Huminga ako ng malalim at kasabay ng pagdilat ko ay ang pagkalat ng malamyos na
tugtuging madaling
kumalat sa kabuuan ng lugar.
Dahan dahang bumukas ang pintuan para bigyan ako ng daan. Wala sa sariling nakagat
ko na ang aking pang
ibabang labi ng marinig ang malamig na boses ng wedding singer na kahit nasa
pinakaunahan ay rinig na rinig
P 64-8
parin sa malawak na farm.
"Not sure if you know this
But when we first met
I got so nervous..."
Ang lahat ng tapang ko't pagpipigil ay kusang natalo ng magtama ang mga mata namin
ni Eros na gaya ko ay
emosyonal narin at naluluha. Pinilit kong igalaw ang aking mga paa kahit na sobra-
sobra na ang
nararamdaman ko ngayon.
Nag-uumapaw ang kaba ko at saksi ang malakas na pagkalabog ng puso ko sa bawat
hakbang na aking
ginagawa.
"In that very moment I found the one
and my life had found its missing
piece..."
Dumiin ang pagkagat ko sa aking labi ng makita ang pag-iiyakan ng mga bisitang
nadaanan ko pero kusa nang
tumulo ang aking mga luha ng makita ko ang agarang pagpunas ni Eros sa kanyang mga
mata at ang pagkagat
niya sa kanyang labing nanginginig habang nakatitig ng mataman sa akin.
"So as long as I live I'll love you
Will have and hold you
You look so beautiful in white..."
Ilang beses kong pinaalalahan ang sarili kong huwag umiyak pero ang mga luha ko ay
wala ng tigil.
Si Asher at Jacob ay maagap na tinapik ang balikat ni Eros para bigyan ito ng
suporta't matigil sa pagluha
pero mas lalo pa yata siyang naiyak habang palapit ako ng palapit.
Sinalubong ako ni Tito Jeoff sa gitna para ihatid na kay Eros. Nagpatuloy ang
pagiging emosyonal ng lahat
maging kaming dalawa ni Eros pero hindi iyon naging dahilan para huminto akong
maabot siya.
Kahit na ilang beses akong kinalma ni Tito Jeoff ay wala na akong naririnig kung
hindi ang sariling malakas
na pagtibok ng aking pusong nagsusumigaw sa loob ng aking dibdib.
Pasimple kong pinunasan ang aking mga luha ng tuluyan na kaming magkatapat.
"Eros..." Kinuha ni Tito Jeoff ang aming mga kamay at marahan iyong ipinagdaop.
Niyakap ito ni Eros pero hindi na ako binitiwan.
"Stop crying, Eros Ziege... You're making me cry." Mahina kong pagalit ng harapin
na niya ako.

P 64-9
Pinilit niyang ngumiti kahit pa patuloy pa rin ang paglalaglagan ng luha sa kanyang
mga mata. Kusang
umangat ang aking mga kamay para punasan ang mga iyon. Mabilis namang umangat ang
kanya para daluhan
ang sa akin.
"You're so beautiful, baby... I love you... I love you..."
Nanginig ang aking mga labi ng halikan niya ang aking mga kamay habang nagpapatuloy
sa pagsambit ng
salita ng pagmamahal niya para sa akin.
Kung hindi pa kami pinutol ng pari ay baka hanggang doon nalang natapos ang lahat.
Maging ako ay lutang
ang utak ko pero nanatili akong panatag dahil sa mga pasimpleng pagpisil ni Eros sa
aking kamay.
Noon akala ko sa TV lang nangyayari ang ganito. Iyon bang lahat na ng emosyon ay
posible mong
maramdaman habang naglalakad ka palapit sa taong mahal mo pero ngayong ako na mismo
ang
nakakaramdam ay masasabi kong totoo pala ang lahat at hindi ito pagiging OA.
Pakiramdam ko'y triple ang lahat ng aking mga emosyon at wala ka nalang talagang
iisipin kung hindi ang
isa't-isa. Hindi ko na nga rin naintindihan kung ano ang mga sinasabi ng pari dahil
sa sobrang kalutangan ko.
Sa bawat pagsasalita kasi nito ay rinig ko ang pagiging mahina ng kanyang boses at
ang malalalim lang na
paghinga ni Eros ang tanging malinaw sa aking pandinig. Maski ang mga tao sa
paligid ay tingin ko'y malabo
at tanging siya lang ang malinaw.
"Skyrene Amarillo Del Rio," Muling pinisil ni Eros ang aking mga kamay dahilan para
muli kong balikan ang
lahat nang nasa kasalukuyan.
Muli kong nakagat ang aking labi ng makita ang pangingilid ng kanyang mga luha.
"Today, in front of all these wonderful people... I take you as perfectly as you
are. I vow to love and cherish
you for who you are and who you are going to become. You are my Amarillo... Ikaw
ang kulay dilaw sa
bahaghari ng buhay ko dahil ikaw ang kasiyahan ko,"
Tumango ako para bigyan siya ng lakas upang magpatuloy.
"Our love is not about winning or losing. It's about choosing and I choose you...
Simula noon at lalo na
ngayon ay ikaw at kayo ng mga magiging anak natin ang pipiliin ko... Baby..." He
swallows the lump on his
throat before he continue his speech pero hindi iyon naging madali dahil sa patuloy
na pagbara ng kanyang
mga emosyon.
Sandali niyang diniinan ang pagkagat sa kanyang ibabang labi bago pinilit na
magpatuloy.
"...I promise to be the best father I can be because I know that you'll be the best
mother of my children.
You've stolen my heart and it will always be yours because you are my joy, my life,
my queen and forever be
my wife..."
Napasinghap na rin ako dahil ramdam ko ang pagtagos ng bawat salitang binitiwan
niya patungo sa
kaibuturan ng aking puso. Hindi natigil sa pagpunas ng mga luha ang mga kapatid ko
maging si Ramiel. Sa
kanilang apat nga ay parang siya itong pinaka-emosyonal habang pinapanuod kami ni
Eros na magpalitan ng
mga pangako para sa isa't-isa.
P 64-10
"Baby..." I heard Eros cursed at that.
Sa unang banggit ko palang noon ay muli na siyang napatingala para subukang pigilan
ang muling pagluha.
Pinunasan ko ang lumandas na luha sa aking magkabilang pisngi at mas inayos ang
hawak kong papel laman
ang pangako ko para sa kanya.
"I was at the lowest point of my life before I met you... Naalala kong nasa
simbahan ako no'n para panuorin
ang kasal ng lalaking naging parte ng buhay ko. And that day... Sa harap ng
simbahang iyon ay umasa ako't
nanalangin na sana isang araw ay ikasal rin ako sa lalaking para sa akin... And
then you came... The guy on
the red sports car. Hindi ko pa man alam noon pero doon palang pala ay sinagot na
ang lahat ng panalangin
ko because you are that guy... Ikaw ang lalaking para sa akin at ang lalaking
ngayon ay pakakasalan ko."
Huminto ako para pagalitan ang sarili sa muling pagluha pero dahil sa mga matang
nangungusap ni Eros ay
hindi ko na talaga napigilan.
Sa bawat pagpintig kasi ng aking puso ay kusang nag-uumalpas ang lahat ng kasiyahan
at walang hanggang
pasasalamat ko sa may kapal dahil sa napaka-laking biyayang ibinigay niya ngayon sa
akin.
"The first night of the show wasn't easy but when I looked into your eyes, my chest
felt like something
slammed against it... And I felt like I was plug into something familiar...
Something I've longed for. You
made me realized that I'm still capable of loving someone so intense and unfeigned.
You're the truth and the
life that I've always prayed and asked for. You're my king and I'm your queen and
today begins our fairy tale
that has no end. Today, I marry you with no hesitations, lies and doubt..." Huminto
ako ng manginig ang aking
boses.
Naging maagap ang pagpisil ni Eros sa aking kamay.
"It's okay, baby..." Malambing niyang bulong dahilan para makakuha ako ng sapat na
lakas upang magpatuloy
pa.
"I will love you truthfully and wholeheartedly. You truly are my life, my truth and
my only. So to tell you that
I love you with all my life just doesn't seem fair because this one lifetime with
you will never be enough.. I
love you... And I vow to love you always and forever..."
"Baby..." Agad niyang inangat ang aking mga kamay para muling halikan ng paulit-
ulit.
Doon na tuluyang nanginig ang aking magkabilang balikat. Wala na akong pakialam
kung ano na ang hitsura
ko ngayon. Ang tanging naiisip ko nalang ay ang pagmamahal namin para sa isa't-isa
na naging saksi ang lahat
ng narito ngayon.
"You may now kiss the bride!" Masayang sambit ng pari kaya naman wala nang pag-
aatubiling tinanggal ni
Eros ang aking belo at mabilis na hinapit ang aking katawan para gawaran ng isang
malalim at madamdaming
halik.
Natalo ng mga hiyawan at palakpak ang lahat ng pag-iingay sa aking puso at utak.
Nangunyapit ako sa
kanyang leeg at hindi siya nagawang bitiwan kaagad. Sinagot ko ng buong puso ang
unang halik namin ni Eros
bilang mag-asawa kahit na ilang beses kong narinig ang masayang pagbubunyi nila
Asher at nang mga
kaibigan niya para sa aming dalawa.

P 64-11
"We did it, baby..." Maligayang sambit ni Eros ng maghiwalay ang aming labi.
Narinig ko ang pagbabalik ng mga sigawan sa aking utak na nagpapaalalang hindi nga
ako basta lang
nananaginip!
Holy hell! I'm finally his wife! I am now Eros Ziege Vergara's wife!
Lumawak ang ngiti ko pero ang lahat ng tuwa ay nahaluang muli ng pagiging emosyonal
ng hapitin ako ni Eros
para ipirmi at pagkatapos ay inguso ang ngayo'y makulay na bahagharing nakadungaw
para makisaya sa
aming pag-iisang dibdib ngayon.
Ang bahagharing noon ay nawalan na ako ng pag-asang muli pang masilayan pero
ngayon...
"Nanay Mila..."
Niyakap niya ako't muling hinalikan sa noo ng ilan pang beses, tila hindi rin
makapaniwala sa nakikita
ngayon.
"She's happy for us."
"I know... I know..." Naluluha na muli kong sambit.
Hinigit ako ni Eros para muling mapaharap sa kanya at muli akong yakapin.
"Skyrene! Congratulations!" Nagkukumahog na sambit ni Valerie dahilan para mabuwal
ako kay Eros at
atupagin ang mga bisitang ngayon ay muli ng maingay sa pagtatapos ng seremonya.
Buong puso ko siyang niyakap at hinayaan si Eros na makipagbatian sa lahat.
Napangiti ako ng makita si Cara na nakakapit kay Amos at ang mga naging kaibigan ko
noon sa show.
"Skyrene! I'm the happiest!" Excited akong niyakap ni Dorothy na ngayon ay hindi ko
akalaing makikita ko
ulit!
Sa paglayo ko sa kanya ay doon ko lang narealized na inimbitahan rin pala ni Eros
ang mga babaeng naging
malapit sa akin noon sa show maging ang mga crew na sila Bryant!
Sunod akong niyakap ni Acsie at Cara na ngayon ay nahawa na rin sa pagiging
emosyonal ko!
Makalat, maingay, magulo at mahirap... Iyon ang noo'y deskripsiyon ng buhay ko pero
ngayon... Isang 'M'
nalang ang pwede kong ihalintulad sa magiging buhay ko kasama si Eros.
Makulay.
Wala sa sariling lumipad ang mga mata ko patungo sa aking asawa na ngayon ay
nakikipagtawanan sa
kanyang mga pinsan.
Ano pa nga bang mahihiling ko ngayon? Noon ay halos lahatin ko na ang pwede kong
hilingin para lang
makaahon kami kahit paano sa hirap pero ngayon ay wala na akong maisip na
idalangin.

P 64-12
Being Eros's wife is what I've always dreamed of. Napatingala ako sa itaas kung
saan nananatili ang
pagkulay ng bahaghari sa maliwanag na kalangitan.
Tama nga si Nanay Mila, ang lahat ng sakit at kadiliman ay may kapalit na
kaligayahan... Hindi man bastabasta at madaling makamit pero mayroon at mayroon pa
rin.
Ang makulay na bahagharing aking tinatanaw ay ang totoong simbolo ng pagmamahalan
namin ni Eros na
kahit hinamak ay sisilay at sisilay pa rin pagkatapos ng lahat.
Our love will have no end just like our fairy tale. Ang pagmamahalang ito ngayon ay
sisiguraduhin kong
tanging makukulay na bagay at pangyayari lamang ang magaganap at kahit na hindi man
kami perpekto ay
magiging perpekto pa rin kami para sa isa't-isa.
Eros is my rainbow. Siya ang katahimikan ko sa magulong mundo. Siya ang kasiyahan
ko sa lahat ng lungkot.
Siya ang pag-ibig sa lahat ng aking kabiguan at siya ang lahat lahat para sa akin
at ngayon... Bilang opisyal na
niyang asawa ay masasabi kong nanalo na ako.
I've won the bachelor's heart because now I am officially... his wife.
Pano qng c jace at val kya ang mgkatuluyan ???? Ang ganda ng story ni eros
pinagpuyatan ko talaga para matapos agad kasi sobrang excited
ako sa ending hahaha

P 64-13
EZAV 1
34.6K 1K 132
by CengCrdva

Eros Ziege Abreantes Vergara

Nagsalubong ang aking kilay ng bumaba ang aking mga mata patungo sa kulay puting
damit na inilahad ni
Skyrene sa aking harapan.
"What's that?"
Nahihiya niyang kinagat ang kanyang pang-ibabang labi at pagkatapos ay agad na nag-
iwas ng tingin sa akin.
Hindi ko maiwasang matuwa sa kabila ng pagkalito dahil sa napakagandang babaeng
nasa aking harapan
ngayon.
She is beyond beautiful. Noon at hanggang ngayon ay hindi kumukupas ang paghanga ko
sa kanya. I am
always amazed by her. Palagi ko mang sinasabing napaka-swerte ko dahil sa kanya
pero ang salitang iyon ay
kulang pa rin para isalarawan kung gaano ako kapalad na makuha siya.
"I..." She paused again.
Wala sa sariling napangisi na ako kahit na hindi ko maintindihan kung bakit
namumula na ang kanyang
magkabilang pisngi dahil sa kaba at kahihiyang nararamdaman dahil sa puting damit
na hawak niya ngayon.
"Hmm?" I tilted my head to catch her eyes.
Sa pagbalik ng mga mata niya sa akin ay hindi ko na siya binigyan pa ng
pagkakataong makaiwas.
"I did something stupid... I mean, it was really Cara. It's her idea and I
swear..."
Kinuha ko ang damit at litong tinignan kung anong meron doon. It was just a damn
plain white shirt.
Tumaas ang isang kilay ko sa pagkalito. Hindi ko alam kung ano bang nangyayari
dahil hindi niya maituloy
ang kanyang sasabihin pero hindi ko alam kung bakit natutuwa ang pagkatao ko sa
kabang nakikita sa kanyang
magandang mukha ngayon.
God... She's really... Amazingly... Damn beautiful. Sa bawat pagkagat niya sa
kanyang labi ay mas lalo iyong
namumula at mas lalo naman akong naaakit sa mga iyon! I don't know if she wants me
to strip in front of her
and put the shirt on or what.
Inangat ko ang aking kamay at tamad iyong tinignan.
"Hindi ko sinasadya! I mean sinasadya ko pero si Cara talaga ang may pakana ng
lahat. I don't want to steal
your shirt pero kailangan ko ng pera noon at ginamit niya ako para sa walang
katuturang deal na kumuha ng
kahit anong gamit mo para ibigay niya sa akin ang allowance niya noon sa show! I
just did it because I need

P 65-1
the money, okay? Don't judge me..."
Mas lalong nalukot ang mukha ko pero ang lahat ng kalituhan sa akin ay muling
nawala ng ibaba ko damit at
titigan siya.
Fucking hell... Why does she need to bite her lips every damn time?! Hindi niya ba
alam kung gaano ako
nababaliw sa tuwing ginagawa niya ang bagay na 'yon?!
Ipinilig ko ang ulo ko at itinuong muli ang titig sa hawak.
"This shirt?"
"Y-Yeah. You remember the night you found me with Asher? Hindi totoong naglakad-
lakad lang ako dahil
hindi ako makatulog. I was with Cara and she used my weakness to steal that from
your cabin-"
"That is not mine." I cut her off.
Nalaglag ang panga niya kasabay ng pagsasalubong ng kanyang mga kilay. Madali
siyang natigil at napalunok
at sumunod ang pamumutla ng kanyang mukha.
"A-Anong sabi mo?"
"It's not mine. It's probably Asher's."
"N-No... Eros, I..." Muli siyang napalunok at parang gusto nalang akong takbuhan
ngayon.
Inihagis ko ang aking hawak sa kama bago siya lapitan.
"It's not mine, baby."
Nahihiya siyang yumuko at agad na tinakpan ang mukha. Natatawa kong ipinulupot ang
aking mga kamay sa
kanyang bewang at hinila siya padiin sa aking katawan.
"I didn't stay in the cabin. I never slept there. It's Asher's secret spot."
Hinawakan ko ang kanyang mga kamay
para alisin iyon sa pagkakatakip pero hindi niya ako hinayaan.
"Hey..."
"Nakakahiya, Eros! No!"
Kumawala ang mga tawa ko kahit na alam kong hindi iyon nakakatulong ngayon sa
sitwasyon.
Muli ko siyang niyakap at hinigit palapit sa upuang nasa gilid ng kama. kahit na
nakatakip pa rin ang kanyang
mukha ay nagawa ko siyang dalhin sa aking kandungan.
"Bakit ka nahihiya?" Malumanay kong tanong na inilingan niya lamang.
"Baby..."

P 65-2
Pinisil ko ang kanyang kamay at muli ay nagpumilit na tanggalin ang kanyang mga
palad sa pero dahil
determinado siyang magtago nalang doon ay wala na akong nagawa kung hindi ang
hayaan siya.
Imbes na pilitin pa ay niyakap ko nalang siya ulit pagkatapos ay ibinaon ang aking
mukha sa kanyang leeg.
Nang maamoy ko ang mabango niyang katawan ay ako naman ang napakagat sa labi't
napapikit. Her scent is
luring me into kissing her and I did. Imbes na magpumilit ay kusang lumakad ang
aking mga labi patungo sa
kanyang leeg at buong puso siyang hinalikan doon. Paangat, padiin, mapanuyo...
Wala sa sariling napangiti ako ng marinig ang pagkawala ng mahina niyang pag-ungol
kasabay ng dahandahan niyang paggalaw upang tanggalin ang kanyang mga kamay sa
mukha at nanghihinang napakapit sa aking
balikat.
"Eros..."
"Tell me what you did with Asher's shirt." Panunuya ko sa gitna ng paghalik pero
imbes na sagutin ako ay
inayos niya lang ang kanyang katawan para mabigyan ako ng mas maayos na daan para
mahalikan siya ng
mabuti.
"I..."
Hindi niya naituloy ang sasabihin dahil sa pag-angat ng aking labi sa patungo sa
gilid ng kanyang tenga. Ang
pag-uusap namin tungkol sa t-shirt ni Asher ay mabilis na napunta sa kung dahil sa
tuluyan kong pagkalunod
sa kanyang kabuuan.
Pagkatapos ng show at ang desisyon naming huwag na munang ituloy sa kasal ang lahat
dahil gusto niyang
makapagtapos muna ng pag-aaral ay hindi ako napigil nitong mag-plano pa rin para sa
pinakahihintay kong
sandali sa buhay naming dalawa. I secretly planned our wedding para kung sakaling
makapagtapos na siya ay
sa altar na kaagad kami didretso.
Kahit naging abala kaming dalawa sa kanya-kanyang buhay ay nanatili akong may oras
para sa kanya. Kung
pupwede nga lang na isama ko na siya sa Cebu at doon nalang kumbinsihing tapusin
ang kanyang pag-aaral ay
ginawa ko na kaya lang ay alam kong hindi niya iyon basta nalang magagawa dahil sa
kanyang pamilya.
Gaya niya ay importante rin sa akin ang kanyang mga kapatid at nirerespeto ko ang
kanyang desisyon na
hayaan na muna siya. Besides, she's still too young. Alam kong sa buhay niya ay
hindi niya pa nagagawang
mag-enjoy kaya inintindi ko ang mga kagustohan niya. I let her do things that she
wants. Kung ano ang gusto
niya ay nananatili akong nasa kanyang tabi para suportahan siya.
Maski ang pagta-trabaho habang nag-aaral ay nagawa ko ring payagan dahil kahit na
gusto ko nang akuin ang
lahat ay hindi ko naman gustong tapakan ang kanyang pride. Nagmahal ako ng babaeng
may mataas na
paninindigan at wala akong pwedeng gawin ngayon kung hindi ang respetuhin siya't
intindihin... I love
everything about her. Kahit na nakakababa para sa akin ay papalampasin ko para sa
ikabubuti naming
dalawa.
"What's that?" Kunot noo kong tanong ng makita ang galos sa kanyang mga kamay isang
araw matapos ko
siyang sunduin.
P 65-3
"Wala 'to. Gasgas lang naman." Sagot niya pero imbes na hayaan nalang ang nangyari
ay hindi ko nagawang
isantabi iyon.
Hindi ko naiwasan ang pag-igting ng aking panga ng maisip na may nanakit sa babaeng
iniingatan ko.
Bumuntong hinga siya dahil alam na niyang hindi ko mapapalagpas ang ganito. I need
answers at kung hindi
niya iyon magagawa ay ako na mismo ang hahanap ng sagot sa paraang kaya ko. Kahit
anong paraan.
"Alright. I got into a fight but there's nothing to worry about-"
"A fight?"
"Eros, listen. Wala na 'yon. Hindi na mauulit kaya huwag mo ng isipin. There's just
this girl that hates me so
much. Simula palang ng mag-aral ako dito."
"For what reason?"
Lumapit siya sa akin nang maingat kong hinila ang kamay niya para mas matitigan ang
mga galos.
"I don't know. Mainly because of Jaxel, hindi ko rin alam. Mainit lang talaga
siguro ang dugo niya sa'kin."
"That's it?"
"Yeah." Umangat siya para halikan ang aking pisngi. "I promise it will not happen
again. I will not get into
trouble." She promised.
Pumikit ako ng mariin. I don't want anyone to hurt her. Sa lahat ay iyon ang hindi
ko kaya pero ang mga
haplos niya ay kusang tinunaw ang lahat ng pangamba ko. Kahit na alam ko namang
gagawin niya ang
pangako ay hindi pa rin naalis sa utak ko ang nangyari.
Ang sitwasyong iyon ang naging dahilan para humantong ako sa puntong tawagan si
Malcolm para makiusap
ritong bantayan siya.
"You sure? What happened to never be involve in someone's girl rule?"
"She's not my girl. She is my wife, bro."
Umangat ang ngisi niyang hanggang tenga at hindi na iyon nawala.
"I'm proud of you, you know." Komento niya sabay angat ng hawak na baso sa aking
harapan.
Napangiti na rin ako't inangat ang sa'kin bago pagtunugin ang aming mga baso.
"Thank you. I'm proud of myself too."
"I can already imagine that pero parang ang hirap pa ring isipin na ikakasal ka na
anytime soon!"
That made me chuckled. Naalala kong maging siya noon ay naging kontrabida rin sa
buhay ko nang ipaalam
ko ang plano ko tungkol sa show pero tignan mo naman ngayon. Isa na rin siya sa
humahanga sa akin at sa

P 65-4
relasyong mayroon ako sa babaeng mahal ko.
"Handa na akong magpatali noon pa. There's nothing wrong with being married kaya
kahit kailan ay hindi mo
ako mahahawaan ng pananaw mo sa buhay!"
Humalakhak si Malcolm at tumango tango nalang.
"Anyway, are you willing to help me with this? I just want to make sure that she's
in good hands habang wala
ako do'n. I can't think of someone that I can trust when it comes to my wife except
you. Ikaw lang ang naiisip
ko at gusto kong magbantay sa kanya."
Tumango tango siya at pagkatapos ay nilagok na ang lahat ng laman ng basong hawak.
"Alright. Walang problema."
"Good!" Ininom ko na rin ang sa akin bago ibigay sa kanya ang ilan pang bilin ko.
I don't want him to just follow her. Gusto kong kahit saan magpunta si Sky ay
maging mata ko si Malcolm
para lang masiguro kong maayos lang siya at wala nang mananakit pa sa kanya habang
wala ako sa kanyang
tabi.
Naging maayos naman ang ilang araw ng kanyang trabaho kaya medyo napanatag ako.
Maging ang pagpasok
sa university ay nagawa niya na rin para lang masigurong hindi na malalapitan ni
Kendall ang asawa ko.
"She's a daughter of a business man and I think you know her family, Eros." Bungad
na balita ni Malcolm
matapos ang isang linggong pagmamatyag sa babaeng iyon.
Parang gusto kong gamitin ang lahat ng kung anong kakayahang meron ako para lang
makaganti sa paglapat ng
kamay niya sa asawa ko pero ayaw kong magpadalos-dalos.
Alam kong kaya ni Skyrene ang lumaban sa kahit na sino kaya nagtiwala ako. Hinayaan
kong pakawalan ang
isang ito dahil naroon naman si Malcolm para protektahan siya kung sakali and
besides, I reminded myself
that this is a girl's fight. Imbes na doon makisawsaw ay sa ibang bagay ako humanap
ng butas.
"Mr. Vergara, the Agustin's are begging for your time. Ilang beses na rin silang
pumunta rito ngayon sa
opisina para makausap kayo ng personal. Your father is also-"
"Tell them that I am busy and my decisions are final. I'm pulling all my shares.
Anyway, did Asher answer
the e-mail that I ask you to send?"
"Not yet pero si Mr. Delaney ay sumagot na."
"Alright, I gotta go. Just tell them what I said."
Pinatay ko na ang tawag. It's funny how small our world is. I found out that
Kendall Agustin's father is one of
the people who my father used to help decades ago. Hindi naman sila gano'n kalapit
na magkaibigan pero
dahil likas na matulungin si Dad sa mga nag-uumpisa pa lang maging ang mga kapatid
niya ay isa sila sa
tumulong sa negosyo ng pamilyang iyon.

P 65-5
The Delaney's and Tan also invested a huge amount of money to the Agustin's because
of the willingness of
my father to help. Imbes na makisali sa away babae ay dito ako pumasok.
If this is just the way I can punish the girl for what she did, then so be it.
"You sure about that? Ano na bang plano niyo?" Tanong ni Asher nang mapadpad siya
sa Cebu para sa
kanyang business trip.
Gaya ng sabi kong pagpayag sa mga kagustuhan ni Skyrene ay hinayaan ko rin siyang
gumawa ng isang photo
shoot kahit na hindi ako palagay nang sabihin niyang lalaki ang bibigyan niya ng
pabor. It's not that I don't
trust her, it's actually the boys who are being close to her that I do not trust
but in the end, pinayagan ko pa rin
siya.
Napailing ako ng makita ang pangatlong bote ng alak ni Asher na inilapag niya sa
aking harapan.
Is it the time of the year again? Imbes na magtanong ay umiling nalang ako.
"Yeah. It's just one shoot though."
"But what if she enjoys it? Do you really want to put yourself on that line?
Maghihintay ka talaga?"
Wala sa sariling napainom ako sa hawak.
"Clock is ticking fast, bro... You should follow your plan and fuck waiting."
"I know but I want her to be happy. Sa ngayon ay kaya ko pa namang maghintay kaya
ayos lang and if she
enjoys it, then I'll be happy for her."
"Paano kung sabihin niyang gusto na niyang maging modelo pagkatapos no'n? What if
after she graduates
hindi na niya gustong magpakasal muna dahil sa career na 'yon?"
Napahigpit ang kapit ko sa aking baso.
"We already have a plan."
"But not everything works according to plan."
Napipi ako't napaisip nalang. It's indeed the time of the year. Parang gusto ko
tuloy magsisi na kinita ko siya
ngayon at hingan pa ng payo. Ayaw ko man siyang pakinggan dahil alam kong marami
siyang ipinaglalaban sa
mga oras na ito pero hindi ko rin maiwaglit sa utak kong may punto siya ngunit ano
nga ba ang dapat kong
gawin?
"I saw her ex at Ellis's birthday and engagement party." Pagbabago ko nalang ng
usapan kaya naman medyo
huminahon ang kanyang aura.
"Skyrene's ex?"
"Uhm-hm."

P 65-6
Nagpatuloy ako sa pagkukwento at dahil do'n ay natabunan na ang naunang topic
namin.
Hindi natanggal ang ngiti ko ng maisip ang tagpong 'yon habang nagku-kwento. I just
can't feel anything but
pity for the guy. Oo nga at nakakainis na nauna siyang minahal ni Skyrene pero mas
importante namang ako na
ngayon... Ako na ang sa bukas at ako na ang huli.
Hindi ko man gustong ipagdiinan sa mukha ng ex niya kung gaano kalaki ang nawala sa
kanya pero hindi ko
na rin napigilan.
I'm just a proud man. My fiance is the most beautiful girl on this planet and how
can someone let go of that?
Sa ginawa niya ay para niyang binitiwan ang lahat ng sandata niya sa gitna ng
madugong gyera at kahit kailan
ay hindi ko iyon kayang intindihin kaya nababaliw akong maisip na paano niya
nagawa? But then I realized
that she is not the one for him. Wala na rin akong dapat na isipin kung hindi ang
magpasalamat dahil sa
pagbitiw niya rito ay napunta ito sa akin.
Naging matatag ang relasyon namin ni Skyrene at ang lahat ng bagay ay napag-uusapan
na namin. Natutuwa
akong ngayon ay opisyal na rin akong parte ng kanyang magulo ngunit matatag na
pamilya. Mas nakilala ko
rin ng mabuti ang kanyang mga kapatid at ang lahat ng hinaing niya sa mga ito ay
ngayo'y sa akin niya na rin
ibinabahagi.
"Any news?" Bungad kong tanong kay Malcolm ng tawagan ko siya isang araw.
"Aside of talking to those girls, wala naman. Everything is fine and clear but
there's just one thing that I'm
now concerned..."
Napalunok ako dahil sa kaseryosohan ng tono ni Malcolm.
"What?"
"Well she kinda saw me last time..."
"Kinda? How bad is kinda?"
"Five out of ten?"
"What happened?"
"I'm fucking huge man! Hindi ko sinasadyang makita niya ako at hindi ko rin alam
kung bakit lumapit pa ako-"
"That's nine out of ten!"
Humalakhak siya sa kabilang linya kaya napailing nalang ako.
What the hell! I bet my wife is now freaking out! Ilang beses kong sinabon si
Malcolm pero dahil aminado
naman siya sa nagawa ay nauwi lang sa tawanan ang usapan namin at sa pangako niyang
mas pag-iigihin ang
trabaho.
Awww asher, ramdam ko sya dito???? HAHAHAHA

P 65-7
EZAV 2
28.2K 984 59
by CengCrdva

Silent War
I witnessed Skyrene provide for her family. Nakita ko kung gaano siya kapursigido
at kabihasa sa ginagawa.
Doon ko rin naisip ang sinabi niyang noong una ay pera lang naman talaga ang habol
niya sa pagsali sa show
dahil iyon talaga ang kailangan niya. I understand her situation at kahit yata
maging gano'n lang ang habol niya
sa akin ngayon ay susugal pa rin ako at tototohanin ang sinabing ibibigay ang lahat
mahalin niya lang ako.
Nakita ko kung paano siya lumalaban sa hirap ng buhay na ibinigay sa kanya at imbes
na mabawasan ang
pagmamahal dahil sa ilang beses niyang pagtanggi sa tulong ko ay mas hinangaan ko
siya. I can let her ruin
my pride, kahit ano gagawin ko para lang sa kanya... Lahat lahat.
"Papayag ka bang maging part time model ako?"
Natigilan ako sa narinig. I felt like my tongue was being cut off. I didn't mean to
be silent. Kung tutuusin ay
marami akong gustong sabihin sa kanya tungkol sa bagay na iyon pero pilit na
pumapasok sa utak ko ang mga
sinabi ni Asher.
Ramdam ko ang pagtutol ng isang parte ng aking utak pero mas nananaig ang pag-
intindi ko.
Kung mas magiging maluwag at makapagpapahinga siya sa ganito kumpara sa cafe, sino
ako para tutulan
'yon? Sino ako para pangunahan ang mga bagay na nakatakda sa amin? If this is just
part of her happiness then
I'm up for it.
"If we can have more time during weekends or more... then why not?" Pormal kong
sabi para basagin ang
nakakabinging katahimikang namagitan sa aming dalawa.
Nakita ko kaagad ang agarang paglitaw ng kanyang ngiti.
I let her make decisions for herself. Ang pagiging modelo ay nakatulong rin kahit
paano dahil kaunting oras
lang naman ang kailangan niya hindi katulad kapag nasa shop na pagod na siya at
kaunting pera lang ang
naiuuwi niya.
Sa panahong dumaan ay nanatili akong suportado ang pinasok niya pero dahil sa
pagiging abala sa kompanya
ay hindi ko rin nagawang ipakita ang tindi ng suporta ko sa pamamagitan ng pagdalo
sa kahit isang exhibit na
pinag-hirapan nila.
Gayunpaman, hindi ako nagsawa na araw-araw sabihin sa kanyang sobrang proud ako sa
lahat ng mga
nakakamit niya. I'm proud of her for being responsible pero mas ikinatuwa ko ang
sinabi niyang gusto niya
talagang magpursiging makapagtapos hindi lang para sa akin kung hindi para na rin
maging proud sa kanya
ang mga magiging anak namin.
P 66-1
"You sure about that?" I asked Malcolm twice after the board meeting.
"Yeah. It's just normal but I still want to let you know."
Nag-igting ang aking panga sa balita nitong palaging nakabuntot sa kanya ang Kade
na iyon. Oo nga at palagi
namang ganito simula nang mag-umpisa siya sa pagta-trabaho roon pero hindi ko pa
rin talaga maiwasang
mainis sa tuwing ganito ang balita ng kaibigan ko.
I just hate that boy. Hindi ko pa man siya nakikilala ay hindi ko na gusto ang
nararamdaman ko. Hindi rin
madaling iwasan ang pagkairita ko kahit na panatag naman ako sa relasyong mayroon
kami ni Skyrene. I'm
just jealous. Naiinggit rin akong wala ako sa tabi niya para ihatid siya't isundo
kung kailangan. At mas
nakakainis na ang trabaho ko bilang fiance niya ay minsan iba pa ang gumagawa.
Nang dumating ang unang beses na nagkaroon ako ng pagkakataong dumalo sa malakihang
exhibit ay doon ko
ito unang beses na nakaharap. Hindi pa man ito nagsasalita sa harapan ko ay parang
gusto ko nalang
markahan si Skyrene at isampal sa mukha niyang kahit na anong gawin niya ay wala na
siyang pag-asa rito.
"Sky deserves it. She deserves nothing but the best." Makahulugang sabi ni Kade.
I chuckled and kissed my fiance in front of them. Napatingala naman ito sa akin at
hindi ko na nagawa pang
ilayo ang pagtitig sa napakagandang babaeng hawak ko.
Damn... I can't help myself but to praise her beauty. Ang kagandahan sa maamo
niyang mukha ay walang
pinipiling oras and even without that make-up, nananatiling nag-uumapaw ang kanyang
kagandahan.
Kade, the boy who is trying so hard to win my baby is silently proclaiming war.
Hindi ko mapigilang
mapangiti nalang at pilit na kalmahin ang sarili kahit na maliwanag pa sa head
light ng sasakyan ko sa
madilim na gabi ang ginawa niyang paghapit sa bewang ni Skyrene para lagpasan ang
linyang maliwanag
naman sa kanya.
Imbes na mag-iwas ng tingin ay buong tapang kong tinitigan ang lalaki at hinayaan
siya sa ginawa kahit na ang
totoo ay parang gusto ko nalang siyang sugurin sa stage at bigyan ng leksiyon. Kung
hindi ko nga lang naiisip
na malaking bagay ito para sa asawa ko ay baka nawala nalang talaga ako sa sarili.
Napailing ako ng makita ang paumanhin sa mukha ni Skyrene ng makababa siya sa stage
pero bago pa siya
makapagsalita ay mabilis ko nalang hinapit ang kanyang katawan.
Sandali akong napapikit ng mariin at mas diniinan ang kapit sa kanya padiin sa
akin.
"I'm trying to be good tonight, Skyrene," I lowered my face and slowly kisses her
ear and traces her neck
with my lips.
I almost lost it... Damn, I want to lose it all just to give the boy the taste of
his own medicine pero mas nanaig
ang pag-iisip ko kung gaano kahalaga ang bagay na ito para kay Sky kaya nagtimpi
ako.
She didn't answer when I grip her waist and pulls her closer once more.
"I'm fucking trying, baby..." Hirap ko nang sambit.

P 66-2
"E-Eros..."
Her voice soothes in the deepest part of me, trying to calm me. Marahan akong
lumayo ng makalapit ang
lalaki sa aming gawi para ibigay sa kanya ang trophy. Nagpapasalamat nalang talaga
akong nasa tabi ko siya
dahil kung hindi ay baka hindi na ako nakapagpigil. And that boy should thank my
fiance as well... Because
fucking hell! Walang may alam kung paano ko pa napipigilan ang galit ko ngayon!
"I'm sorry..." Halos padasal na sambit ni Sky ng mawala na ito sa paningin namin
pero imbes na sagutin iyon
ay nanatili lang ang mga mata ko sa pagtitig sa kanya.
Ilang beses akong huminga ng malalim. Hinayaan kong kusang kumalma ang sarili ko't
maiba nalang ang
nararamdaman sa pamamagitan ng pagtitig sa kanya.
Marahan akong tumango sa huli at inisip nalang na hanggang doon nalang siya. Nawala
ang pag-igting ng
aking panga dahil sa paulit ulit niyang pagpisil sa aking kamay.
Ngayon, paano ako mananatiling iritado? Paano ko gagawin 'yon kung isang magandang
anghel ang umaawat
sa akin at nagpapa-alalang wala akong dapat ikaramdam ng negatibo?
Sinunod ko ang plano kong manatili sa Manila at bantayan si Skyrene dahil si
Malcolm ay may kailangang
gawin panandali. Mabuti nalang at nasa Cebu rin ang kapatid ko kaya wala akong
kailangang alalahaning
trabaho habang wala ako ng personal doon.
Gaya ng pananatili ko ay nanatili rin ang mga pananadya ni Kade sa relasyon namin
ni Skyrene pero hindi
ako nagpatalo. Sure, I can be jealous. Kaya niya akong bigyan ng emosyong pwede
niyang pagsisihan pero
ang tangkang pagkuha kay Skyrene sa akin ay iyon ang hinding hindi niya kailanman
magagawa.
"He can make me damn jealous but you'll never be his girl. You will never be
anyone's girl because you are
just mine, Skyrene. And that boy..."
Nababaliw akong natawa sa gitna ng pagpipigil ng galit. Umangat ang isang kamay ko
para kulungin ng ng
tuluyan ang kanyang maliit na mukha.
"That boy didn't even realize that I've been the star of a show. I know how to stir
things and make a good
fucking scene..." I teasingly licks her bottom lip before continuing. "I can do it
way fucking better than what
he did, baby." I said before kissing her hard.
Mabilis siyang napakapit sa aking leeg pero hindi naman ako pinigilan. Imbes na
iyon ang gawin ay sinundan
niya lang ang bawat paggalaw kong tila nahipnotismo na rin sa aking masiil na
paghalik.
Sa mga sumunod na araw ay naging abala naman kami sa mga charitable events. Habang
ginagawa 'yon ay
hindi ko naiwasang maisip kung gaano nagbago ang buhay ko habang kasama siya. She
made me do things
that I never imagine that I am capabale of doing.
Marami man kaming charity na tinutulungan pero ang personal na ma-experience ang
pagiging volunteer ay
ibang lebel na para sa akin. I didn't expect that I will enjoy it like she did. Sa
pagiging malapit ko rin sa mga
taga West Side ay mas lalong tumaas ang simpatya ko sa mga taong nangangailangan ng
kaagapay.
Doon ko naisip na hindi lang dapat na basta ka lang nakakatulong gamit ang pera.
The most important thing
P 66-3
that you could give someone is your time... Your presence. And while volunteering,
I realized that there is
more to helping people who are in need.
Kung minsan kasi ay hindi lang naman pera ang kailangan ng mga tao para magpatuloy
sa buhay. Some people
also needs attention. Nakita ko ang lungkot ng mundo ng mapunta kami ni Skyrene sa
isang orphanage.
Pakiramdam ko'y sa lahat ng pinuntahan namin ay doon piniga ang puso ko hanggang sa
puntong wala nang
matira dahil sa pagkadurog nito.
Habang nakikita ko ang mga mata ng mga batang ang iba ay wala pang muwang at hindi
pa alam ang dahilan
kung bakit sila nasa ganitong sitwasyon ay hindi ko na naiwasang malungkot.
I promised myself that from that day, I'll volunteer more. I will make time helping
those people who are in
need.
Napangiti ako ng makita si Skyrene na masayang masaya habang karga-karga ang isang
batang babae sa
kanyang kamay. Napahugot ako ng isang malalim na paghinga ng maisip ko kung gaano
kalaki ang epekto ni
Skyrene sa aking buhay kahit na hindi naman iyon ang gusto niyang ipaintindi sa
akin.
Skyrene inspires me the most. Siya rin ngayon ang nagbukas sa aking mas maging
makatao dahil hindi habang
buhay ay may kakayahan tayong tumulong kaya naman hangga't kaya natin ay gawin
natin.
Days went so fast. Naging maayos naman ang lahat maliban sa palagiang pagdalaw ng
bangungot kay Skyrene
na naging hudyat para sabihin ko ang naisip kong solusyon sa sitwasyon.
Matagal na rin akong kinukumbinsi ng mga pinsan kong tanungin si Skyrene sa pagtira
sa aking bahay pero
naging malinaw lang sa akin ang desisyong iyon dahil sa palagian niyang pananaginip
ng masasama.
"I'm thinking about asking you to move in with me," Pinisil ko ang kamay niya kaya
hindi siya kaagad
nakapagsalita. "You don't have to say yes, Sky. Naisip ko lang na kapag nandito ka
mas komportable ka.
Gano'n din ako. Hindi ko na iisipin kung paano ang pag uwi mo sa West Side dahil sa
security dito sa
village. It's much safer here even at night. I can also hire someone to be with you
lalo na kapag wala ako.
Maid, bodyguard-"
"Eros..." Ang boses niyang bigo ang nagpatigil sa akin.
"I understand... Naisip ko lang naman." Bigo kong sambit dahil alam kong kahit sa
ganito ay hindi rin siya
handa.
Ayaw ko namang biglain siya at ayaw ko rin siyang pilitin but I still want to try.
"I'm sorry, Eros... I can't, lalo na ngayon," Sinalubong niya ang mga mata ko.
Nakita ko kaagad ang pangamba't kalungkutan ng mga iyon.
"What happened? May nangyari bang hindi ko alam?"
Nagsimula siyang magkwento tungkol sa nangyari sa pagitan nila ni Ramiel. I
understand where she is
coming from and I hate pushing my self towards that direction but I have no control
over my emotions.

P 66-4
Sa bawat pagsasalita niya't pagdadahilan ng tungkol sa kanyang mga kapatid ay
parang lumalayo ang mundo
para sa amin. Pakiramdam ko ay lumalabo ang mga plano namin para sa isa't-isa.
"You mean it's not simple to choose your happiness and be selfish for once?" Hindi
ko na napigilang itanong.
I just want her to live comfotably. Lalo na ngayong nag-aaral pa siya. I want her
to think what's best for
herself and maybe for her siblings. Besides, hindii naman malayo ang bahay ko sa
West Side and if they
decided to visit her then I'll be more than willing to let them in. It's just that
I want her to pick me. I want her
to give herself some time to breathe. Kahit kaunti lang...
"I'm sorry. Alam kong kaya ka pumasok sa show para makapag-asawa na at magkaroon ng
sariling pamilya
pero hindi pa ako handang iwan ang pamilya ko sa ngayon. Alam kong napakarami ko
pang obligasyon sa
kanila kaya hindi pa. Hindi pa sa ngayon, Eros."
Pinisil niya ang kamay ko pero hindi ako gumalaw. I don't know how to explain my
point without her getting
hurt or think lowly about my plan but I couldn't help my selfish self to stop
talking.
"You're not ready to be my wife then? Gano'n ba?"
"That's not I what I said, Eros... Ang hindi ko kaya ngayon ay iwan sila. Hindi ko
sila kayang pabayaan dahil
hindi pa nila kaya," Inalis niya ang kanyang kamay sa aking palad at inangat iyon
patungo sa aking mukha.
"Eros, mahal na mahal kita at mahal ko rin ang mga kapatid ko. Sana maintindihan mo
pa ako. I don't want to
choose between you and them. Kayo ang buhay ko..." She said followed by the tears
that quickly strums down
her face.
Napatuwid ako ng upo at agad na pinunasan ang kanyang mukha. Pakiramdam ko ay
binuhusan ako ng
malamig na tubig sapat para gumising ako sa kahibangan ko. I'm hurting her and I
should not let her feel that
way.
"Stop..." Marahan kong pag-alo sa kanya.
God, what have I done? Ilang beses akong pinagalitan ng utak ko pero sa huli ay
nagkaayos rin kami.
"Kaya mo pa ba?" She asked.
Napakurap ako sa kanyang tanong. Sa ilang linggong lumipas ay naging tanong ko rin
iyon sa aking sarili.
Kaya ko pa nga ba? I swallowed the lump on my throat. May dahilan nga ba para hindi
ko kayanin? I love
her. Hindi lang basta simpleng pagmamahal ngunit malalim at matibay ang
nararamdaman ko para sa kanya
kaya kahit siguro lumala ang sitwasyon ay kakayanin ko para sa kanya... Kaya ko.
Kaya ko pa...
"I can wait for you, Skyrene... You do your thing but I want you to make your
siblings realize that I will never
take you away from them. You will remain their sister but they need to accept the
fact that when you become
my wife, you have new priorities. Hindi na sila ang mauuna dahil may kailangan ka
ng unahin. Ang sarili
mong pamilya."
"I understand that. Kaunting panahon pa... please?"
Mahirap man at mabigat ang naging usapan namin gawa ng mga emosyon ay nagawa ko
paring ngumiti at
P 66-5
umintindi.
This is what love right? You need to understand even the hardest situation... At
iyon ang gagawin ko.
?????? Ud.... Plssss

P 66-6
EZAV 3
31K 1.1K 160
by CengCrdva

Her Promise
"You still have a chance to change your mind, baby." Biro ko habang tinutulungan
ang driver ko sa aking mga
gamit.
This is what I hate the most. I hate leaving Manila without her. Kahit na ilang
beses kong pigilan ang sarili
huwag maging desperado't nagmamadali ay hindi ko pa rin mapigilan.
Napanguso siya at agad akong nilapitan para bigyan ng yakap. Ibinaba ko naman ang
hawak kong suitcase
para yakapin siya pabalik.
"Eros..."
Lumayo ako't pinagdiin ang aking labi bago marahang tumango.
"I know. I'm just kidding. Isa pa, malapit na ang finals niyo and after that I only
have six to seven months to
wait before you're finally mine."
Sa kabila ng pangambang nakapaloob sa kanyang mga mata ay nagawa niya pa rin akong
tanguan. But even
after nodding, I feel like I still need more assurance. Pakiramdam ko ay dapat ulit
ulitin ko sa kanya ang
tungkol sa amin dahil kahit na naiintindihan ko ang kanyang sitwasyon ay natatakot
pa rin akong hindi
matupad ang mga plano namin gaya ng sabi ni Asher.
"Promise me, Sky..." I pause and softly kisses her hair. "Promise me you'll choose
your happiness this time...
You'll choose me."
She didn't answer. Ramdam ko ang pagsikip ng aking puso habang nakatitig sa mga
mata niyang nakikiusap sa
akin. Ilang ulit pa akong napalunok... Is it really hard to choose me?
I just want her to promise me. Gusto kong sabihin niya na nasa parehong pahina pa
rin kami. Na kahit
mahirap at marami siyang obligasyon ngayon ay mas pipiliin na niya ang kasiyahan
niya. Mas bibigyan na
niya ng panahon ang sarili niyang makahinga ng maluwag at ibigay sa akin kahit ang
lahat ng paghihirap niya.
I just want her to promise me that.
"Promise me baby please?" Hirap kong sambit sa kabila ng pagbara ng mga bagay sa
aking lalamunan.
"E-Eros..."
Now I hate hearing my name. I don't like the tone in her voice. Parang gusto kong
magsisi na inulit ko ulit ang
ganito kahit na alam ko namang mahihirapan siya pero ano bang dapat kong gawin? I
want her to let me do
things for her. Gusto ko siyang tulungan sa lahat ng mga paghihirap niya at
magagawa ko lang iyon ng legal

P 67-1
kapag mag-asawa na kami. Kapag dala na niya ang apelyido ko ay wala na siyang
magagawa kung hindi ang
gamitin ang kung anong meron ako para isuporta sa mga kapatid niya dahil kung ano
ang sa akin ay magiging
kanya na rin.
Kapag naging ganap na siyang Vergara ay hindi na niya matatanggihan ang mga tulong
ko dahil iisa na kami. I
badly want to make it easier for her... Sa aming dalawa... Sa aming lahat.
Please answer me baby? Just please say yes... Please promise me...
"I-I promise."
Tipid akong napangiti. Naramdaman ko rin ang pagtuloy ng kanina'y nabibitin kong
paghinga. That's enough
for now. Sa pagkakataong ito ay makukuntento ako sa mga pangako niya kahit na alam
kong hindi iyon
magiging madali.
Sa mga sumunod na linggo ay nagpatuloy ang pag-aaral niya't trabaho. Naging normal
lang rin naman ang mga
balita sa akin ni Malcolm kaya wala akong prinoblema.
"She's still busy?" Tipid na tanong ni Juliana habang nasa hapag kami.
Ngayong araw ay maaga akong umuwi para daluhan ang mag asawa kasama si Asher na
abala pa rin ngayon
rito sa Cebu.
I nodded. Tipid kong pinunasan ang aking labi matapos uminom ng tubig.
"Yeah. She's getting there. Kaunting panahon nalang ga-graduate na." Proud kong
sabi.
Nakita ko ang paghinto ni Asher sa pag nguya at hindi na rin nakaligtas sa aking
mga mata ang agaran niyang
pag-iling.
"She's still doing modeling?" Mas lumawak ang ngiti ni Juliana na gaya ko ay masaya
rin para kay Sky.
"Yeah."
"See how lucky you are?!" Humagikhik siya at natatawang binalingan ang asawa pero
ang mga mata ni Jacob
ay nanatili lang na nakatuon sa kanya.
"What?"
Umiling ito at pagkatapos ay nginitian si Juliana.
"Why are you smiling like that Mr. Delaney?"
Kumunot ang noo ko ng umakyat hanggang tenga ang ngisi ng aking pinsan habang titig
na titig sa asawa.
"Maswerte rin ako... Maswerteng maswerte sa'yo..." Hibang niyang sabi dahilan ng
agarang pamumula ng
mukha ni Juliana.
Natawa ako't napainom nalang ulit.

P 67-2
"She's still doing that?" Kunot noong singit ni Asher sa amin kaya naman lumipad
ang aming mga atensiyon
patungo sa kanya.
"Yeah."
"You sure you are really fine with that?"
Napawi ang kasiyahan ko dahil sa muling pang-iintriga nito. Napatuwid ng upo si
Jacob maging si Juliana.
"Why note Ash? Hindi naman napapabayaan ni Skyrene ang pag-aaral niya. Besides, she
is doing it to
provide for her family. Hindi naman masamang magsumikap para sa mga kapatid niya.
She is a woman of
pride." Depensa ni Juliana para sa akin.
"Bro, what the hell is wrong with you? Are you really questioning that?" Si Jacob.
Nagpalipat-lipat ang tingin ko sa kanila pero imbes na sumagot pa si Asher ay
nanahimik nalang ito. Alam ko
naman kung saan siya nanggagaling at naiintindihan ko ang punto niya pero
magkakaiba kami ng paniniwala.
"I'm totally fine with it. Wala naman siyang ginagawang masama." Depensa ko.
Nagkibit siya ng balikat at tahimik na kinuha ang wine na nasa kanyang gilid bago
iyon ininom. Nagkatinginan
nalang kami nila Jacob dahil kahit na gusto ko pang depensahan ang mga plano namin
ni Skyrene ay ayaw ko
namang ungkatin ang pinaghuhugutan niya. Kung tutuusin ay dapat nalang naming
iwasan ang topic na iyon
dahil wala namang magandang maidudulot sa aming lahat.
Ang mga sumunod na linggo ay naging pagsubok para sa amin ni Skyrene pero
naintindihan ko ang sitwasyon
niya. Hindi madaling pagsabayin ang trabaho at ang pag-aaral and I totally get
that. Ako ngang nagta-trabaho
lang napapagod na, ano pa kaya siya na pagkatapos sa eskwelahan at sa raket ay sa
bahay naman ang tuloy ng
trabaho para sa kanyang mga kapatid.
Dumating ang una naming hindi pagkakaintindihan sa loob ng ilang buwang maayos na
pagsasama pero imbes
na sabayan ang galit niya ay nagpatalo ako. She is just tired... At iyon ang mas
kailangan kong intindihin
kaysa sa pagod ko.
Kaya ko... Kaya ko pa.
"Are you really letting her go to that stupid party?"
"Yeah, and now I want you to follow her. Make sure she gets home safely."
"Dude, are you insane?"
Napailing ako. I know that this is not a good idea but I want her to enjoy.
Besides, deserve rin naman niya
ang magpahinga at gumawa ng malayo sa kadalasan na niyang ginagawa. I want her to
live her life just like
how most of college students live theirs.
I remember when I was in college, kabi-kabila ang mga party no'n at hindi kami
nababakante. Minsan lang rin
ang gano'n sa buhay at gusto ko namang maranasan niya ang mga normal na bagay bago
kami tuluyang
pumasok sa buhay mag-asawa.
P 67-3
"Malcolm, let my wife enjoy her youth. Nandiyan ka naman para bantayan siya kaya
alam kong hindi mo ako
bibiguin."
Bumigat ang paghinga niya sa kabilang linya pero wala na rin siyang nagawa sa huli.
Ang lahat ng lakas kong natitira para magtiis at ilaban ang lahat para sa ikabubuti
ng relasyon namin ay
ramdam kong naupos nang sabihin niya sa akin ang nangyari noong gabi ng party.
"K-Kade... kissed me..." Nanginginig ang boses niyang pag amin.
Bigo akong napapikit kasabay ng paghigpit ng kapit ko sa aking telepono.
The boy fucking what?
I swallowed the lump on my throat. Ramdam ko ang pamamanhid ng aking mga kamay
dahil sa agarang
pagkumo ng mga itong nauna na sa pag-react sa narinig.
"Eros... I-I'm sorry. I don't want him to kiss me but it happened. I'm-"
Well that sucks... Nanatiling nakaigting ang aking panga at hindi ko alam kung
paano pa ako ngayon
makakapagsalita dahil sa narinig. Mabilis ang naging pagdiin ng aking paghinga.
Pakiramdam ko ay
sinasaksak ang puso ko... nang paulit, ulit, ulit.
Marahas akong napadilat nang pumasok sa utak ko ang posibleng tagpo nila nang
gabing iyon. Wala na nga
yata talagang pinipiling tao o pagkakataon ang lalaking iyon.
So... this is really what happened that night. Ang sabi lang kasi ni Malcolm ay
umuwi nalang si Skyrene bigla
at hindi niya alam ang dahilan kung bakit. Parang gusto ko ring pagalitan ang isang
'yon dahil napasobra rin
ang inom at pakiki-party sa ilan imbes na gawin ang trabaho.
"Stop, Sky." Madiin kong sambit ng marinig ko ang pag-iyak niya sa kabilang linya.
I want her to stop not because I don't want to listen to her. Gusto ko siyang
tumigil dahil hindi ako makapagisip ng matino. My heart is hurting and I feel so
betrayed.
Kahit na sabihin nating halik lang iyon at hindi niya pa ginusto ay nanatili sa
utak kong nagawa iyon ng iba sa
kanya. I'm not mad... Hindi ako galit pero sobra sobra akong nasasaktan at iyon ang
hindi ko matigil.
Nagpatuloy siya sa pagsasalita pero ako ay nagpatuloy rin sa pagtitig ko sa
kawalan. I'm confused and lost
right now. Hindi ako makapag-isip ng matino.
Gusto kong umuwi pabalik sa Manila nang araw ding iyon pero dahil marami akong
kailangang asikasuhin sa
bagong proyekto ng aming kompanya ay hindi ko nagawa.
Asher told me to rest for a bit. Na bigyan ng oras ang sarili kong makahinga at
makapag-isip ng maayos.
Sinabi niyang huwag akong magpadalos-dalos sa pagdedesisyon and I thank him for
that. Parang gusto ko
tuloy sisihin ang sarili ko sa pagiging panatag at sobrang pagbibigay kay Skyrene
at hindi nakinig sa mga
payo niya kahit minsan.

P 67-4
"A kiss is a kiss." Komento ni Jacob.
Sa gilid ng aking mga mata ay nakita ko ang panlalaki nang kay Juliana para punahin
ang kanyang asawa.
"You're not helping, Jacob Seth."
I didn't look at them. Humigpit ang kapit ko sa aking baso pero imbes na inumin
iyon ay tinitigan ko lang ang
laman nito.
"I'm just saying..."
"Stop saying something that will not benefit the situation. He is confused
already."
"I'm sorry."
Muling tumuon sa akin ang tingin ni Juliana.
"Eros, I'm just saying-"
"It's okay... I'm fine." Sabi ko kahit na ang buong atensiyon ko ay nasa aking baso
lang.
Nanatili akong tuliro at wala nang ibang naisip kung hindi ang sitwasyon naming
dalawa. Sa tagal kong
nagtiis, naghintay at umintindi ay parang ngayon lang ako nakaramdam ng pagod at
iyon ang kinatakutan ko.
Maging ang aking trabaho ay nakisabay sa dami ng mga iniisip ko kaya hindi ako
nakauwi nang linggong
dapat ay pagbalik ko sa Manila.
Siguro nga kailangan kong mag-isip muna. Siguro nga dapat maayos na ako at
nakapagpahinga na para sa
muli naming pagkikita but the situation is draining me. Sa bawat oras na lumilipas
at hindi naaayos ang
nararamdaman ko ay parang mas bumibigat at lumalala lang ang nagiging takbo ng utak
ko.
Ayaw ko mang pag-isipan ng iba ang nangyari pero naging magulo ang utak ko. Ang
pagod na iniwasan ko ay
paulit-ulit akong dinalaw hanggang sa tuluyan ko na itong naramdaman.
"You're one of a kind, Eros... At lahat ay magkakandarapang sumagot ng oo at
magpapakasal kaagad sa'yo!
Ano pa kaya kung totoong mahal ka ng babae, hindi ba? Sorry ha? Nalilito lang kasi
ako na hanggang ngayon
pala ay hindi ka pa rin ikinakasal. The show was successful, right?"
Payak na ngiti lang ang isinagot ko sa ginang na isa sa mga business partner ni
Daddy. Ang simpleng mga
salita niyang iyon ay hindi ko akalaing paulit ulit na tatakbo sa utak ko. Ayaw ko
mang magpaapekto pero
iyon ang naglaro sa akin.
Mahal nga ba ako ni Skyrene? Kung oo, bakit hirap siyang hayaan akong patuluyin sa
buhay niya't hayaang
akuin ang ilan sa kanyang mga responsibilidad?
"Ikaw na ang bahala." I said to Malcolm.
"Dude." Narinig ko ang hindi kasiguruhan sa tono sa kanyang boses nang sabihin kong
bantayan niya si
Skyrene sa pagpunta nito sa event ni Kade.

P 67-5
She texted me earlier to ask for my permission pero dahil may meeting ako at marami
akong ginagawa sa
opisina ay hindi na ako nakasagot. Parang wala na rin ako sa utak na sagutin iyon
dahil sa dami ng kailangan
kong unahin.
"Just call me if it's done."
"Okay na ba kayo?" Tanong niya imbes na klaruhin ang mga utos ko.
"We are fine." Tipid kong sagot kahit na ang totoo ay hindi ko alam kung paano at
kailan pa magkakalinaw
ang gulo sa isip at puso ko.
Sa isang buong araw na iyon ay walang ibang pumasok sa utak ko kung hindi paano
namin maaayos ang gusot
sa aming relasyon. Kahit na buong araw akong busy ay hindi iyon nawala sa aking
utak.
Gabi na ng mahawakan ko ang aking telepono. Napailing ako ng makita ang dami ng mga
texts ni Malcolm
pero dahil malapit na naman ako sa bahay ay ipinagpaliban ko nalang na buksan ito.
Nagpatuloy ang tunog ng
aking cellphone gawa ng mga texts niya't tawag na hindi ko nasagot dahil nasa daan
pa rin ako.
I park my car and head towards the house pero hindi pa man ako nakakalapit sa pinto
ay awtomatiko na
akong nahinto ng mabasa ang mga naunang message niya.
Malcolm:
You won't fucking believe this!
Malcolm:
Kalford is here, bro.
Malcolm:
Olivia is here too!
Malcolm:
I don't feel good about this Eros.
Malcolm:
Bro, come on! Pick the fucking phone up! We're in trouble!
Malcolm:
Eros! Come on man!
Nagmadali akong naglakad papasok sa loob ng aking bahay para doon sana ipagpatuloy
ang pagbabasa pero
nahinto na ako nang muling tumunog ang hawak ko dahil naman sa pagtawag ni Skyrene.
Malakas ang naging pagtambol ng aking puso sa loob ng aking dibdib simula palang
nang mabasa ko ang mga

P 67-6
text ni Malcolm kanina pero trumiple iyon ng marinig ko na ang pagkabasag ng boses
ni Sky sa kabilang linya
pero hindi na iyon nasundan dahil si Malcolm na ang sunod kong narinig.
He explained what happened and I did not say anything beside cursing for at least
two solid minutes.
Ramdam ko ang panginginig ng kalamnan ko sa galit dahil sa lahat ng sinabi niya.
Ang mga huling salita ni
Malcolm ay naging mahina na ang dating sa tenga ko dahil sa pag-uumapaw ng aking
mga emosyon. Ang
kinahantungan ng pag-uusap namin ay sinabi niyang naihatid na niya si Skyrene sa
bahay at maayos na sila
roon.
Hindi na ako nag-aksaya ng panahon. I called Jacob and Asher and told them about
the situation. The next
hour was chaos. I was occupied with phone calls from my cousins and our lawyers.
I stay up all night calling every connections that I have. Maging ang ilang taong
kilala ko sa industriya kung
nasaan ang gagong lalaking iyon.
Pagod kong isinandal ang aking katawan sa couch at wala sa sariling napahilot sa
aking sintido. My head
fucking hurts. Ang utak ko ay walang tigil ang naging pagsigaw na sa bawat paglipas
ng segundo ay parang
sasabog nalang ito.
"This is a fucking mess, Eros." Ani Asher sa kabilang linya.
My mind curse at that. Alam ko kung gaano kalaking problema ito ngayon at hindi ko
na alam kung ano na ang
dapat kong unahin.
"You have to decide now. You know how the media works. Hangga't narito kayo ni
Skyrene ay alam kong
hindi na kayo tatantanan ng lahat pagkatapos nito."
"I already called Amos about that."
"Hindi ka pa rin pwedeng magsiguro. How about her studies? That stupid slam is now
after her. Sa tingin mo
ba tatahimik pa ang buhay niya rito sa Pilipinas-"
"She will not choose me..." I cut him off.
Ramdam ko ang pait ng mga salitang tila nanatili sa ibabaw ng aking dila.
"Then make her choose you. This is not about you or your relationship anymore. This
is now all about her
safety."
Napadiin ang mga daliri ko sa aking sintido. I get what he mean by that pero hindi
ko pa rin napigilan ang
magdalawang-isip dahil alam ko... Kahit sa puntong ikapapahamak niya ay pipiliin
niya pa rin ang kanyang
mga kapatid.
Nagpatuloy si Asher sa kanyang payo maging sa plano niyang sila na ni Jacob ang
gagawa ng paraan para
maisaayos rin ang mga kapatid ni Skyrene kung sakaling sumama ito sa akin sa
Australia.
Sa dami at paulit-ulit naming pag-uusap ay naramdaman ko na ang pagkaubos ng lahat
ng lakas ko.

P 67-7
Sa sobrang gulo ng sitwasyon dagdagan pa ng usapan namin ni Asher ay nagawa ko nang
humantong sa
desisyong tanging natitira para sa amin at iyon ay ang yayain na siya sa Australia.
"I hate to say this but I need you to make a decision now. I need you to give me an
answer, Skyrene." I'm
exhausted. I'm drained at wala na akong maisip na iba kung hindi ang papiliin siya.
Tama si Asher, hindi nalang ito basta tungkol sa relasyon namin kung hindi para sa
kanya. Para lang sa
kanya...
"Do you really love me, Skyrene?" Hindi ko na naiwasan ang baba ng emosyon ko
habang tinatanong ang
bagay na 'yon.
"Of course, Eros! You know that."
"Then come with me..." Hirap na hirap kong sambit. "Kung talagang mahal mo ako ay
ako ang pipiliin mo
ngayon." Nagmamakaawa na ang boses ko.
Hanggang sa pagkakataong ito ay ramdam ko ang pagdadalawang isip niya at iyon ang
pinaka-masakit para sa
akin.
Doon ko napatunayang wala talaga ako sa unahan ng mga prioridad niya hindi gaya sa
akin na siya palagi ang
una. Hindi ko naman sinasabing dapat pantay ang pagmamahal ng dalawang tao para sa
isa't-isa pero kahit
man lang sana assurance. O kahit kasinungalingan nalang... Kahit magsinungaling
nalang siyang ako ang nasa
unahan... Tatanggapin ko. Gusto ko lang maramdamang ako naman dahil hindi ko na
alam ang dapat kong
gawin ngayon. Nagmamakaawa na ako... Ang sakit na...
"I understand that your siblings need you but I need you too. I fucking need you
more that anything else,
baby..." I pleaded. She's all what I need and I will definitely lose it if she says
no. I will fucking lose it.
"Eros, mahal na mahal kita at sasama ako sa'yo... sasama ako!" Diretsahan niyang
sagot na nagbigay sa akin
ng pag-asa.
Natapos ang usapang 'yon sa pangako niyang pupuntahan niya ako. Mabuti nalang at
hindi pa man pumapayag
si Skyrene ay positibo na si Jacob na sasama ito sa akin kaya naman siya na ang
nag-ayos ng mga
kakailanganin namin patungong Australia.
Wala na akong inaksayan panahon. Ipinaliwanag ko kay Daddy ang lahat maging sa
kapatid ko na naging
bukas naman sa aking desisyon. They're all worried about her. Suportado ng buong
pamilya ko ang desisyon
kong ilayo si Skyrene sa lahat.
Huminga ako ng malalim at wala sa sariling napatingala sa flight information system
na pinaka-malapit sa
akin. Our flight is just two hours from now. Kahit na kumakalabog ang puso ko sa
takot na baka
magdalawang-isip pa siya at hindi ako siputin ay naging positibo pa rin ako.
I trust her with all my heart. Alam kong hindi niya ako bibiguin. Alam kong
tutuparin niya ang mga pangako
niya dahil ngayon ay naniniwala akong ako na ang pinili niya. Naniniwala akong
mahal niya ako at ako naman
ngayon.
Napapitlag ako ng maramdaman ang pag-vibrate ng aking cellphone gawa ng text na
dumating galing sa
P 67-8
kaibigan ko.
Malcolm:
Have a safe flight you two! Mag-iingat kayo. I gotta go.
Napangiti ako't napatayo na para hanapin si Skyrene at salubungin sana kung saan
man siya papasok pero ang
oras ay mabilis na naubos kasabay ng pag-asa ko.
Kahit na namamanhid na ang paa ko sa pagkakatayo at nananakit na rin ang aking leeg
sa kakalingon sa daan
ng posible niyang pasukan ay wala pa rin akong nakikitang Skyrene.
Nang marinig ko ang boarding announcement ay nanlamig na ang aking buong katawan.
Ilang ulit akong
napalunok.
"Come on, baby... Where are you?" Mahina at padasal kong bulong, umaasang maririnig
niya ako't susulpot
nalang siya bigla sa harapan ko pero habang dumaraan ang bawat segundo ay mas lalo
ko lang nararamdaman
ang pagkabigo.
Nanlumo ako ng marinig na ang final boarding announcement.
"No... She's here... My baby is here..." Hibang kong sambit.
Tuliro kong nadiinan ang pagkagat sa gilid ng labi ko dahil para na akong gagong
pinagtitinginan ng mga
taong dumaraan.
Napayuko ako ng magsimula nang manlabo ang aking mga mata gawa ng mga luhang tanda
ng matinding
kabiguan. Tuluyan na akong napapikit sa pag-ulit ng announcement sa kabuuan ng
airport. Doon na ako
sinuntok nang katotohanang wala na. Hindi na siya pupunta at kahit sa huling
pagkakataon ay nagdalawangisip pa rin siya't hindi ako nagawang piliin.
Pasimple kong tinanggal ang mga luha sa aking mga mata at agad na kinuha ang aking
cellphone. I'm still
hoping that she's just lost. Naligaw lang siya o di kaya naman ay nag-CR muna o
baka hindi niya ako nakita
kanina at nauna na sa gate.
Lumakas at tumindi ang pag guhit ng pighati sa aking puso nang ilagay ko sa aking
tenga ang aking hawak.
Hindi ko naiwasan ang magmura nang paulit-ulit dahil sa pagsagot sa akin ng
machine. Her phone is off but
that did not stop me from calling her.
Nagmadali akong tumungo na sa gate at baka nga nagkasalisihan lang kami pero
tuluyan nang bumagsak ang
lahat ng pag-asa ko nang sabihin ng agent na dalawa pa kaming hinihintay.
Pagod akong napaupo sa upuang naroon kahit na ilang ulit na nila akong pinilit na
pumasok sa loob.
"Check it again please? Make sure that your list is accurate. My wife is already
here!" Dire-diretso kong
salita sa kabila ng panginginig ng aking boses.
"Sir-"

P 67-9
Marahas akong tumayo para pantayan ang lalaking ni hindi man lang sinulyapan ang
walang kwenta nilang
listahan.
"Just fucking check it, okay?!" Mataas ang boses kong sigaw na dahilan ng agaran
niyang pamumutla.
Nagsipag-atrasan ang ilan pero ang isang babae roon ay nanatili sa tabi ko, mukhang
naintindihan ang gusto
kong ipagawa kaya inutusan niya nalang ulit ang lalaki kahit na malinaw pa sa sikat
ng araw na wala si
Skyrene sa loob ng eroplano. Kahit na malinaw pa sa bagong bumbilya na hindi siya
tumuloy. Na hindi niya
talaga ako nagawang siputin. Hindi niya nagawang tuparin ang mga pangako niya at
ngayon... Tuluyan na niya
akong iniwan.
"Sir, wala po talaga."
Muli siyang napaatras ng humakbang ako sa kanya palapit pero maagap ang naging
paghawak sa akin ng
babaeng tiyak akong mas mataas sa kanilang lahat.
"Mr. Vergara, they already check the list at kahit kailan ay hindi naman kami
nagkakamali sa trabaho namin.
Ang mabuti pa ay sumakay nalang kayo-"
"We still have time." Giit ko.
"Mr. Vergara..." Ang simpatya sa kanyang mga mata ay nag-umapaw na ngayon. "We need
you to board the
plane or else you'll miss your flight."
I wanted to shout at her. Gusto ko siyang sigawan at sabihing wala akong pakialam
pero ang nangungusap
niyang mga mata ang gumising sa ilang kahibangan ko.
Skyrene didn't show up. She left me. She already made her choice and clearly, she
did not choose me. Hindi
ngayon, hindi bukas at hindi na kailanman.
Nanginig ang labi ko at agad akong napahilamos sa aking mukha at mabilis silang
tinalikuran upang maitago
ang agarang paglalaglagan ng mga luha sa aking mga mata.
Hinabol ko ang aking paghinga lalo na't damang dama ko ang pagdiin at paulit ulit
na sakit sa aking puso.
Damn it! I can't believe that she did not choose me. She made a promise. She
fucking promised me that she
will run way with me... and ito... Alam
niyang ito na ang huling pagkakataon namin para gawin 'yon. Alam na niya ang
kapalit ng kanyang desisyon.
Alam niyang tuluyan na akong mawawala sa hindi niya pagtupad sa usapan namin ngayon
pero siguro nga
wala na iyon para sa kanya.
Siguro nga hindi talaga ako ang para sa kanya dahil hindi pa siya handa sa buhay na
gusto ko.
We're not on the same page anymore at hindi ko na rin alam kung nagawa ba talaga
naming mapunta sa iisang
pahina.
My heart is breaking...
Para akong bumalik sa mga oras na nalaman kong wala na si Mama pero ang sakit na
naramdaman ko noon ay
P 67-10
walang wala kumpara sa nararamdaman ko ngayon.
Pakiramdam ko ay namatayan ako ulit... Pakiramdam ko ay pati ako pinatay na rin
niya... But what can I do?
Kung nakapag-desisyon na siya ay dapat ngayon rin ay magdesisyon na ako.
Itinigil ko ang aking mga daliri sa aking mga mata at diniinan iyon, umaasang sa
pamamagitan ng ginagawa ay
matigil ang mga luha ko. Matigil ang sakit na nararamdaman ko... Matigil ang aking
mundo dahil ano pang
gagawin ko ngayong wala na siya? Ano pang gagawin ko kung wala na ang kasiyahan ko?
Anong gagawin
ko?
Fuck... Hindi ba talaga ako kapili-pili?
Ni hindi ba sumagi sa isip mo ano kaya nangyari kay Sky at hindi sya nakasipot
dyan? You knew she was on her way so why didn't you
wonder anong kayang posibleng nangyari bakit wala sya dyan. That should've been
your first thought kasi mahal mo yung tao. Next is ask the
closest to her what happened? ??????

P 67-11
EZAV 4
33.1K 1.1K 231
by CengCrdva

Wounded Heart
"You sure you still want to do that?" Asher asked on the other line.
Pinagdiin ko ang aking labi habang patuloy na nakadungaw sa kurtinang nakabukas sa
aking harapan na kita
ang siyudad sa baba ng hotel na pagmamay-ari ng mga Delaney.
Simula nang umalis ako sa Pilipinas ay dito na muna ako tumuloy imbes na sa bahay
namin dahil gusto ko
munang mapunta sa hindi pamilyar na lugar. Gusto kong umiwas. Gusto kong kalimutan
ang lahat ng sakit at
galit na nanirahan sa puso ko sa paglipas ng mga araw.
"Yeah." Sagot ko kay Asher sa tanong niya kung sigurado pa ba akong ituloy ang
paglaban sa pamilya ni
Kalford dahil sa ginawa nito kay Skyrene.
"Alright. We're all doing what we can to prevent the news from spreading. But
anyway, I just want to let you
know that the boy's building has been demolished and Kalford is now being
responsive. Turns out that most
of his business were illegal. He is also involved in drugs, just like the rest of
the people who are part of the
splurge."
"Jacob is right..." Komento ko.
"Yep, we are still on the case and I'll update you again-"
"It's okay. I don't want to hear any irrelevant news about that family. Ang gusto
ko lang ay huwag nang
magulo ang buhay ni..." Napahinto ako hindi ko pa man natatapos ang aking mga
sasabihin. The coldness in
my voice forces all of my words back down my throat.
"I just want it to be done, Asher." Sa huli ay dagdag ko nalang.
Gustohin ko mang matuwa sa balita niyang nagkanda-letse letse na ang lahat sa
pamilyang iyon pero walang
ni isang positibong ekspresyon ang gustong kumawala sa akin.
"Alright." He said on the other line.
"Again, thank you for buying that piece of crap and for taking care of my mess."
"No worries. It's nothing," Natahimik sandali ang kanyang linya bago siya nagsalita
ulit. "How are you
feeling? We are all worried about you, Eros. Sabi ni Autumn hindi ka pa rin
umuuwi-"
"I'm fine." I interject.

P 68-1
"Do you have any news about her?"
My teeth gritted at his question.
"No." Natigil ako't napalunok ng maramdaman ang pagbara ng mga bagay sa aking
lalamunan. "Do I still have
to bother myself searching for her when she didn't even bother to send me even a
single text explaining why
she can't choose me?"
Narinig ko ang paglalim ng kanyang paghinga at sa huli ay sinang-ayunan nalang ako.
Walang araw na hindi pumasok sa isip ko si Skyrene. Simula ng gabing iyon ay hindi
na ako nakapag-isip ng
maayos dahil patuloy akong sinasaktan ng utak ko. My heart did not stop bleeding.
Sa paglipas ng mga araw
ay lutang kong tinititigan ang aking telepono, nagbabakasakaling may maligaw kahit
isang text man lang kahit
na imposible na iyon. Umasa ako. Umasa pa rin ako sa isang text... Kahit sana
goodbye text nalang...
"Get up, Eros!" Napapikit ako ng mariin dahil sa matinis at malakas na hiyaw ni
Autumn na hindi ko alam
kung paano nakapasok sa aking hotel room.
Imbes na sundin siya ay tinakpan ko lang ang aking mukha gamit ang unan na nakapa
sa tabi ko.
Marahas niyang hinila ang kumot na nakayakap sa aking katawan at inihagis sa kung
saan.
"This is not how you deal with a heartbreak! This is something a girl would do,
Kuya!" Sa determinasyon
niya ay nakuha niya ang unan sa aking kamay kaya mas dumiin ang pagpikit ko dahil
sa pagbungad ng
liwanag.
"Leave me alone, Autumn." Mahinahon ngunit may diin kong sambit.
I heard her sigh heavily.
"Dad is worried. We are all worried about you and look at you!"
Doon na ako napadilat. Nagsalubong ang aking kilay ng makita ang kanyang pag upo sa
gilid ng aking kama.
"You didn't even look like my brother." Bigo niyang sambit na kahit gusto kong
damdamin ay wala man lang
akong naramdaman.
Kumurap kurap ako't inangat ang kamay para idiin sa aking mga mata ang aking mga
daliri. Sa mabagal na
pagproseso ng aking utak ay saka ko lang naisip ang mga unang sinabi niya kung
paano ang tamang paraan
para tanggapin ang pagkabigo.
I want to laugh at that. May tama nga bang paraan para tanggapin ang pagkawasak ng
puso?
Pagod akong umahon sa kama upang maupo at inihilamos ang mga kamay sa mukha bago
siya bigyang muli ng
atensiyon.
"What do you want me to do now, huh?"
Naitikom niya ang kanyang bibig at wala ng nagawa kung hindi ang titigan ako gamit
ang mga matang nag-

P 68-2
uumapaw sa awa para sa akin.
Kusang umangat ang gilid ng aking labi ng maisip na kinaaawaan niya ang sitwasyon
ko. Mabilis akong
umiling.
"You don't have to feel sorry for me, Autumn."
"I'm not." She said even if her eyes are telling me that she is feeling sorry for
what happened.
Gumalaw ako patungo sa gilid ng kama pero hindi ako tuluyang nakatayo nang hawakan
niya ang aking
kamay.
"Kuya... Hindi ko sinasabing huwag kang malungkot at ayaw kong pangunahan ka pero
nag-aalala na kaming
lahat para sa'yo. You don't even go out of this room and-"
"This is how I deal with my personal problems Autumn at sa ginagawa mo ay
pinapakialaman mo na ako."
Nalaglag ang balikat niya. Ang kanyang mga mata ay nanatiling nakatitig sa akin na
parang pilit pa rin akong
kinikilala hindi lang sa pisikal kung hindi pati na rin sa emosyonal.
"This is not how man deal with a broken heart-"
Kumawala ang sarkastiko kong pagtawa dahilan para mapahinto siya.
"Are you fu..." I swallowed hard to prevent myself from cursing in front of her.
Pinilit kong kalmahin ang aking sarili para madagdagan ang mga unang sinabi.
"Sige nga," I continued. "Paano ang tamang paraan sa sitwasyong ganito? Tell me."
Napalunok siya ng tumaas ang aking boses. Nanahimik siya sandali na tila inaapuhap
ang mga tamang salita
para may masabi sa akin at pagkalipas ng ilang segundong pananahimik ay nagsalita
na ulit.
"Y-You need to be busy to forget about her..." Hindi sigurado niyang sagot.
Ang kabado niyang mukha ang muling dahilan ng pagkairita ko pero hindi siya
nagpatalo. Tumayo siya at
tumapat sa harapan ko kasabay ng pagpantay sa aking iritasyon.
"Man up! Do things a bachelor should do! Go out and have some fun with strangers!
Have sex! Lots of sex if
that can help you forget about her because that's how a man like you should deal
with a heartbreak to move
the hell on! Hindi ang magmukmok dito at hindi man lang magpasikat sa araw! You are
not helping yourself
by being a prisoner of this room! Mas lalo ka lang hindi makakapag-isip ng mas
maluwag kapag nandito ka!"
"That's bullshit." Hindi ko na naiwasang sabihin. Nag-iwas ako ng tingin sa kanya.
Ayaw kong magmura sa kanyang harapan at ayaw ko ring ibunton sa kanya ang baba ng
mga emosyon ko pero
sa mga sinasabi niya ay hindi ko na napigilan.
Napaatras siya ng tumayo na rin ako.

P 68-3
"Everyone deal with things differently, Autumn. And if you think that's how a man
should do it then I don't
want to consider myself as a man from this point."
Hindi ko siya binigyan ng pagkakataong makasagot dahil alam kong taliwas lang ang
mga salitang lalabas sa
kanyang labi sa mga gusto kong gawin.
"I don't want to waste my night talking to random strangers just to forget about
her because I don't want to
forget her!"
Nagpakawala ako ng isang malalim na paghinga dahil pakiramdam ko ay nalulunod na
naman ako sa malalim
na dagat ng mga emosyon.
"Because how can you try to forget someone who's also responsible for your
happiness? Sa sinasabi mong
maglasing ako't magpakasaya kasama ang iba para kalimutan siya ay parang sinabi mo
na ring kalimutan kong
maging masaya."
Nakita ko ang pagdiin ng kanyang mga labi sa isa't-isa. Bigo akong napabalik sa
pagkakaupo. Guilt is
consuming me for raising my voice in front of her. I hate that.
"I just need time... Oras lang ang kailangan ko para makalimutan ko kung gaano
kabasag ang puso ko ngayon.
I just need more time to fight the sadness inside me... And with giving me that,
gusto kong huwag niyo na
akong isipin. I am fine. I can deal with this on my own."
Walang ingay siyang tumabi sa akin at pilit na hinuli ang aking paningin.
"Really..." I added to convince her.
Marahang tumango si Autumn at muling hinawakan ang aking kamay bago iyon pisilin.
"I'm sorry."
"No. I'm sorry. I get that you are all concerned and I appreciate it pero huwag na
muna ngayon. I can handle
myself, okay?"
Pinagdiin niya ang kanyang mga labi at saka tumango sa aking harapan bago ako
bigyan ng isang mahigpit na
yakap.
Mabilis na umikot ang aking mundo sa loob ng kwartong minsan ko lang lisanin.
Naging makulit man ang mga
pinsan ko at ang aking kapatid maging si Daddy ay pinagbigyan pa rin nila akong
mapag-isa sa huli.
"Bro..."
Tumayo si Asher at agad akong sinalubong ng yakap matapos ko itong kitain sa isang
bar isang gabi
pagkatapos ng paglapag niya sa Australia para sa ilang business trip.
"Good to see you!" Masayang bulong niya sa aking tenga na sinagot ko naman ng
parehong linya.
Hindi naalis ang ngiti ko kahit na tapos na ang yakap na ibinigay niya. Huminga ako
ng malalim at wala sa
sariling inilinga ang paningin sa kabuuan ng bar. This isn't that bad, right? Ilang
buwan na nga bang sa hotel at

P 68-4
coffee shop lang malapit rito ang naging destinasyon ko?
Simula ng mapunta ako sa Australia matapos ang gabing iyon ay ito lang pinaka-unang
pagkakataon na
nakalabas ako at nakapunta sa lugar na ngayon ko lang rin napuntahan. Nag-drive ako
ng halos isang oras
para lang rito.
This isn't that bad. Paulit-ulit na bulong ng utak ko hanggang sa nabuo na doon na
walang masama sa ginawa
kong pakikipagkita sa kanya matapos ang ilang buwang pananahimik
That night was the start of my true healing. Hindi man madali pero doon ako
nagsimula. Maybe my sister is
right about going out. Hindi man siya tama na makipag-sex dahil lang sa pagiging
brokenhearted pero tama
siyang dapat ay lumalabas ako para kahit paano ay maiwasan kong isipin ang nawasak
kong puso.
My family was happy when I told them that I am ready to go back to work. Hindi
naman sa napabayaan ko
iyon habang nakakulong ako sa hotel pero ngayong ilang buwan na ang nakalipas at
kontrolado ko na ulit ang
pag-iisip ko ay sigurado na akong mas mahahawakan ko na ulit ang mga obligasyon ko
ng mas maayos.
It's been exactly one year of being busy when I decided to go out by myself. I
could've ask my friends to go
out with me but I didn't. Sa araw at oras na ito ay sinadya kong mapag-isa.
I put my pointing finger to the rim of my glass. Lutang kong tinitigan iyon habang
sinusubukang isipin ang
lahat ng nangyari sa buong taong lutang kong ipinagpatuloy.
I still feel my heart aching when I remember her words... Her voice telling me that
she will meet me at the
airport. Ang lahat ng pangako niya't desisyong ako ang piliin ng mga sandaling
iyon.
Wala sa sariling napalunok ako. It's been exactly one year but I still remember it
as if it just happened
yesterday... My wounds are far from healing. Pakiramdam ko ay nasa gitna palang ito
nang paghilom kahit na
isang taon na ang nakalipas. Mapait akong napangiti pagkatapos inumin ang pang
pitong baso ko ng alak.
What have I done wrong? What could I have done differently? Tanong ng aking utak
habang dahan-dahang
gumuguhit ang mapait na likido sa aking lalamunan.
Ang pang pitong baso ay nadagdagan pa ng ilan hanggang sa naramdaman ko na ang
pamamanhid ng aking
mga kamay at ang sobrang pag-iinit ng aking pisngi pero hindi iyon naging dahilan
para huminto ako.
"I guess the rumors are true..." Makahulugang sambit nang tinig ng isang babae
matapos maupo sa aking tabi.
I didn't give her any of my attention. imbes na sulyapan siya ay muli akong
nanghingi ng panibagong alak.
This will be my favorite day of the year. Hindi man ako sobrang mahilig sa alak
pero dahil ramdam ko ang
pamamanhid ng lahat sa akin maging ang aking utak na pagod na sa pag-iisip ng mga
kung ano ang mas tama
sanang ginawa ko upang baguhin ang nakaraan ay alam kong umpisa na ito sa
pagkakaroon ko ng ritwal kada
taon. At least I have a reason to get myself drunk. Hindi ko man alam kung hanggang
ilang taon ang
katangahang ito pero wala na akong pakialam sa ngayon.
Narinig ko ang mahinang hagikhik ng katabi ko dahil sa napalakas kong bagsak ng
baso sa aking harapan
matapos itong lagukin.

P 68-5
"You are drunk." She commented.
Hindi ko siya nilingon. Hinayaan ko ang sarili kong pag-iisip na kumalma matapos
ang ininom na alak na
dahilan ng pagragasa ng mga matataas na alon sa aking mga mata.
Pumikit ako ng mariin ng marinig ko ang pa ang pagsasalita niya pero hindi ko siya
nagawang tignan lalo na
ng marinig ko ang mga babaeng lumapit sa kanya sandali. Lumingon lang ako sa gawi
niya nang maramdaman
kong nawala na ang mga boses pero ang akala kong pagkawala niya rin kasama ng mga
boses na iyon ay mali
ako.
Napakurap-kurap ako para ayusin ang pagtitig sa kanya.
"You still remember me, Eros?" Aniya kasabay nang mas paglawak ng ngiti dahilan
para mapatuwid ako ng
upo.
Sa mabagal na pag-iisip ng aking utak ay sumagi na ang pangalan niya sa aking
natitirang katinuan.
"Peene?"
Mas lumawak ang kanyang ngisi at simula ng gabing 'yon ay doon na nagsimula ang
pagkakaibigan naming
dalawa.
"I broke up with him."
Nag-igting ang panga ko sa narinig kasabay ng pagkasimento ng aking mga paa sa
sahig. Eksaktong
pangalawang taon simula ng iwan ako ni Skyrene nang hiwalayan ni Peene ang kanyang
boyfriend dahil sa
kabi-kabila nitong pambababae.
Wala sa sariling napalunok ako ng mabilis niya akong niyakap kasabay ng paghagulgol
niya sa aking dibdib.
Napapikit ako ng mariin ng maisip na mauudlot ang plano naming pumunta sa bar
ngayon pero tiyak akong
mas matutupad ang plano naming magpakalasing lalo na't may panibagong dahilan para
gawin ito.
Tonight is not about me. This is now about Peene.
Oo nga at hindi naman kami palaging magkasama sa buong taong lumipas pero simula ng
gabing makita ko
siya noon sa bar ay nagsimula nang muli ang pagkakakilanlan namin sa isa't-isa. Ang
paglalasing namin
noong gabing iyon ay nauwi sa pagiging magkaibigan at ngayon... Alam kong mas
titibay pa ito.
Paulit-ulit kong hinaplos ang kanyang likuran habang siya naman ay patuloy sa
pagluha at pagsimsim sa
hawak na alak.
"I hate him, Eros. I hate him!"
I sighed at that. This is what I can't understand when it comes to girls and their
feelings. Ilang beses na siyang
niloko ng boyfriend niya pero nagpakatanga pa rin siya. Gustohin ko mang ilatag sa
kanya ang katotohanang
may kasalanan rin siya sa nangyari ngunit itinikom ko nalang ang bibig ko.
Sinaluhan ko siyang uminom.
My wounds are getting better even though it's still not yet properly healed. I can
still feel my heart aching but
Peene occupies my mind. Sa araw na ito, hindi lang ang pagiging brokenhearted
naming dalawa ang dapat
P 68-6
kong ikatuwa. Kasama na rin sa dapat kong iinom ang pagkakahuli kay Kalford at sa
mga kasama nitong utak
ng drug den na bumubuo sa Solandres. Ang sabi ni Asher ay nagtatago na rin ang
pamilya nito sa ngayon pero
patuloy naman ang paghahanap sa kanila lalo na't kasali rin ang may bahay nito sa
ilegal na gawain.
The clink of our glasses became our background music. Peene's sobs became laughter.
Our conversation
becomes lighter. Hanggang sa ilang bote na ng alak ang natapos namin.
"It's his loss... It's definitely his loss and not mine, Eros..." Aniya sa boses na
hindi na halos maintindihan.
Imbes na sagutin siya ay tumawa nalang ako. I don't know what to say anymore. Ni
hindi ko na nga alam kung
ano ba ang pinag-uusapan namin at sino dahil ang utak ko ay kung saan saan na
nakakalat at wala ng maisip
na matino at diretso.
Humalakhak si Peene at muling umiyak kaya muli ay napaayos ako ng upo upang aluin
siya.
"It's his loss... Magsisisi siyang ipinagpalit niya ako," Ang namumula niyang mga
mata ay dumiin sa akin.
"How can he cheated on me, Eros? How can he fuck another woman when he can fuck me
instead?"
Umiling ako. "Because he is stupid."
Muli siyang tumawa at hinawi ang mga luha sa kanyang mga mata.
"Right! He is stupid! He is just stupid!" Aniya sabay inom ulit.
Sinundan ko ang bawat galaw niya maging ang kanyang mga hinaing. Wala siyang ibang
ginawa kung hindi
ang umiyak at tumawa. Wala akong ginawa kung hindi ang pakinggan siya't aluin. Wala
kaming ginawa kung
hindi ang uminom hanggang sa mangyari ang mga hindi dapat mangyari.
Hindi ko na kailangan pang itanggi sa sarili ko ang lahat dahil malinaw sa mga
nakakalat naming damit sa
sahig at balat ng condom na kasama ang pantalon ko ay siguradong may nangyari nga
sa amin.
I don't know how exactly it happened but it did. Ilang beses ko siyang sinubukang
kausapin tungkol do'n pero
naging bukas siya. She remains the same. Nanatili kaming magkaibigan. Nanatili
akong nasa tabi niya lalo na
sa tuwing gusto niyang kalimutan ang ex-boyfriend niya pero hanggang doon nalang
iyon.
Ang kagustuhan kong iwasang maulit ang mga nangyari sa pagitan naming dalawa ay
lumalim pa.
"Why don't we try to be in a relationship, Eros?" She said with sober thoughts.
Napahinto ako sa pagsasalita dahil sa narinig. I don't know what to say to her
dahil alam naman naming may
kanya-kanya pang naninirahan sa aming mga puso pero hindi na rin nawala sa isip ko
iyon.
For the next three years, I've been physically involved with charities. Naging
bisyo ko na rin iyon simula
noong makilala ko si Skyrene, noong umalis siya at hanggang ngayon.
Hindi man tamang pakinggan pero maging ang mga tao sa West Side ay naging malaking
parte sa kagustuhan
kong tumulong... Or maybe a part of me is still searching for answers. Gustohin ko
mang makasagap ng kahit
katiting na balita noon pero bigo ako. Sa dami ng mga tsismosa sa lugar ay wala
akong nasagap kahit kaunti.

P 68-7
No one knows where she is and it sucks because even if I have the means to search
for her, I didn't. Wala
akong karapatang gawin 'yon at hinding hindi ko 'yon gagawin. I am committed to my
relationship with Peene
and that's the only line that I don't want to cross, hangga't maaari ay ayaw kong
sirain ang lahat.
Pagkatapos ng pagiging maayos ng pagbisita ko sa Pilipinas ay nagpasya na rin akong
umuwi na ng tuluyan.
Nanatili ako sa Cebu habang si Peene naman ay pabalik-balik na rin sa Pilipinas
para sundan ako pagkatapos
naming magdesisyon na maging kami na nang opisyal.
I trusted Peene. May mga bagahe man kami sa nakaraan pero walang naging hadlang sa
relasyon naming
dalawa. Our relationship is built with trust and the core of it is our friendship.
Doon palang ay matibay na
ang ugat naming dalawa kaya nagpatuloy ako.
Naging tahimik kami noong una dahil hindi pa rin kami sigurado sa isa't-isa pero
doon pa rin kami dinala ng
aming mga desisyon.
Halos lahat rin ng kakilala ko ay naging sang-ayon sa amin maliban nalang kay
Juliana na sa tuwing nakikita
ko sa tuwing umuuwi ako sa Pilipinas ay napakarami pa ring gustong itanong tungkol
kay Skyrene o sa kung
ano ang totoong nararamdaman ko para kay Peene.
Kung wala nga lang siguro ang asawa nitong palagi siyang pinipigilan ay baka muling
nabuksan ang lahat ng
mga sugat na pinilit kong hilumin sa mga nagdaang taon.
"You what?!" Gulantang kong tanong sa kanya dahil sa nalaman ko.
"Yeah, and if you think that I am crazy well ngayon pa lang sinasabi ko nang hindi!
Huwag kang assuming,
okay?" Natatawa niyang sagot sa akin sa kabilang linya matapos ipaalam na bumili na
rin siya ng bahay sa
Cebu malapit lamang sa bahay ko para hindi na siya mahirapan pa sa hotel na may
kalayuan sa akin para lang
may matuluyan kapag narito.
"But you can stay here."
"Hmm, are you asking me now to move in with you?" Pabiro ngunit may laman niyang
tanong.
Napalunok ako't nahinto sa pag sagot.
God knows how much I want that. How much I want to settle down. He knows how much I
wanted to ask her
to marry me but I just couldn't. Pakiramdam ko ay hindi pa tama ang oras at
sitwasyon kahit na maayos naman
kami. I feel like there's still some part of me that is missing or maybe I'm just
not prepared for a married
life... Not with her... yet.
Ayaw ko man siyang paasahin pero ayaw ko ring magpadalos-dalos. Gusto kong sundin
ang puso ko dahil
alam kong hindi iyon nagkakamali. Gusto kong masigurong wala na akong bagahe pa ng
nakaraan kapag
inalok ko na siya ng kasal. Gusto kong maayos lang ang lahat. Gusto kong sigurado
at tama ang gagawin ko
dahil kapag kinasal na ako ay ayaw kong may pagsisisihan ako.
Natuturuan ang puso. Iyon ang natutunan ko kay Nanay Mila. Ang mga salita rin
niyang iyon ang naging daan
ko para maniwalang kaya ko pa ring magmahal ng iba sa kabila ng sobrang pagmamahal
ko noon sa iisang
babaeng binaliw ako ng todo.
P 68-8
"Do you love her?" Tanong ni Nanay Mila noong bumisita ako.
She is not the kind of woman that you want to hang out with but it's her grumpiness
that gives me the urge to
know her more.
Nag-umpisa iyon sa matalim niyang titig sa akin na nauwi sa pagiging ina niya.
Nagsimula siya sa
pagsusungit ngunit ang mga iyon ay humantong sa mga payo sa pag-ibig at buhay.
Nanay Mila becomes my fresh breathe of air. Sa mundong akala kong wala na akong
mapagsasabihan tungkol
sa nakaraan ko ay naroon siya't naghihintay lamang sa akin. I shared my problems
with her. Mapa-kay Peene
man o sa nakaraang sakit na naramdaman ko at patuloy pa rin akong dinadalaw
paminsan.
"I am now happy... And that's what matters." I answered.
"Tama naman iyon, Hijo, Dapat ay napapasaya ka ng iyong katipan pero mahalaga pa
ring mahal mo siya."
"I'm getting there, Nay."
Marahan niyang pinisil ang aking mga kamay kasabay ng pagtuon ng may pagsusumamo
niyang mga mata.
I understand. I get it. I am fine and I'm finally happy until the day that I saw
her again.
Five years.
Five fucking stupid years had passed and yet my heart screams the same. My heart
bleeds from the same
amount of pain that she have caused me five damn years ago. My fucking heart rips
it's own bandages and
voluntarily welcomes new wounds. The pain is inevitable. Mas madiin, mas malalim at
mas masakit.
The sight of her proudly standing in front of me stabs my heart repeatedly and I
couldn't do anything but to
stare at her coldly.
Wala akong magawa kung hindi ang lunukin at hilahin pabalik sa kailaliman nang baul
ng aking mga emosyon
ang lahat ng gusto kong sabihin at gawing ngayong nagkita na ulit kami. I want to
drag her back to the hallway
and ask her how did she sleep every night knowing that she broke someone's heart?
Paano siya nakatulog ng maayos at magmukhang maayos ngayon at masaya sa harapan ko
pagkatapos ng
limang taon gayong alam niyang may iniwan siyang lalaking walang ibang ginawa kung
hindi ang mahalin at
intindihin lang siya?
Paano?
At paanong siya ang ikinu-kwento sa akin ni Nanay Mila na kayang nag-iisang anak na
babae?
Nagpatuloy ang mga tanong na 'yon kahit na nakabalik na kami sa hotel ni Peene.
"Eros, you can't be affected by her." Malumanay niyang sambit.
Hindi ko alam kung ilang beses na siyang nagsalita sa harapan ko pero iyon lang ang
naintindihan ko sa lahat
ng mga sinabi niya. Hindi ko na rin alam kung ano pa ang dapat kong maramdaman
ngayon at hindi ko rin

P 68-9
alam kung bakit niya ako sinundan ngayon rito sa Palawan.
Wala na akong maintindihan, ang tanging nasa utak ko nalang ay ang mukha ni Skyrene
habang nakatitig sa
akin kanina.
Pagod kong inihilig ang aking ulo sa sandalan ng inuupuan ko saka pumikit ng
mariin. Narinig ko ang mga
yapak niya patungo sa kung saan pero napadilat lang ako ng marinig na naman ang
ilang ulit na pagtunog ng
kanyang telepono.
Nahihiya niyang kinuha agad iyon at dinutdot. Napailing ako. Well, I can't let
myself be affected by Peene's
ex either. Sa loob ng isang taon naming pagiging magkarelasyon at halos apat na
taong pagiging magkaibigan
ay hindi naman nawala ang pangungulit ng kanyang ex-boyfriend.
"Is he texting you again?" Nagtiim ang bagang ko ng magkatitigan kaming dalawa.
She slowly nodded at that. Nang kumawala ang aking malalim na pagbuntong hinga ay
naaalarma niya akong
nilapitan.
"I told him that I am over him, Eros. Ikaw," May pag-iingat niyang pinisil ang
aking kamay. "Ikaw na ang
gusto kong makasama ngayon at hindi na siya. Alam niya 'yon at alam nating dalawa
'yon. I'm over him-"
"But you see him once without me knowing it." I spat bitterly.
Kahit na ilang buwan na ang nakalipas noon ay hindi ko pa rin makalimutan. Kahit na
wala naman silang
ginawang masama ay hindi ko pa rin maiwaglit sa isip ko ang naganap.
Siguro nga at mabuting nagsimula kami sa pagtitiwala sa isa't-isa dahil kahit
nagkita sila at nagkausap noon
ng kanyang ex-boyfriend ay naniniwala pa rin ako sa kanya.
"I'm sorry, okay? We did not see each other on purpose. Wala naman iyon. Nagkita
lang kami sa coffee shop
at nag-usap but that's just it."
"But he is still texting and calling you. How many times did I told you to change
your number?"
"Eros... Are we talking about the same damn thing again instead of focusing on your
ex? Bakit sa akin na
naman napunta?"
Muli akong napapikit. Okay, sabihin ko mang hindi ako apektado pero kusang
kumakawala ang lahat ng mga
emosyon ko.
"Eros, they are just our exes right? Wala nang iba 'di ba?" She squeeze my hand
tightly and that forces me to
look at her again.
Nabanaag ko ang pag-aalala niya ngayon sa naganap at iyon ang ayaw kong makita.
Tumuwid ako ng upo at
ibinalik ang pagpisil sa kanyang palad.
"She is just my ex, Peene."
Tipid na umarko ang kanyang mga labi at pagkatapos ay tumayo upang lumapit sa akin.
Naupo siya sa

P 68-10
kandungan ko at doon na ako niyakap ng mahigpit. She hugs me tight like she is
afraid of losing me. Niyakap
ko naman siya pabalik upang ipadama na hindi ako aalis. Hindi ako magpapaapekto at
magpapatuloy kami.
Skyrene already chose to let me go at siguro naman doon palang ay malinaw ng hindi
na siya kailanman dapat
pang bumalik sa buhay ko.
Aaron, Peene's ex did not stop texting and calling her pero dahil may tiwala ako sa
kanya ay hinayaan ko. Isa
pa, nakikita ko namang mahal ako ni Peene at sigurado akong hindi niya ako
magagawang lokohin kaya
nagtiwala ako.
Nagpatuloy ang pakiramdam kong pagliit ng mundo para sa aming dalawa ni Skyrene
simula ng muli ko
siyang makita. Hindi man tugma sa plano ko ang bumalik ng Palawan pero hindi ko
magawa lalo na kung
minsan ay kailangan kong personal na naroon dahil sa trabaho... at kay Nanay Mila.
I promised her that I will visit her at least once a month. Naging panata ko na
iyon pero kung minsan ay hindi
rin natutupad pero naintindihan niya naman. Gaya ng pagturing niya sa akin bilang
isang anak ay gano'n na rin
ang naging turing ko sa kanya kaya naman ng tawagan ako ng shelter para ipaalam na
nasa hospital ito ay
wala na akong inaksayang panahon para maghintay.
"You're here." Gulat kong sambit ng makita ko si Skyrene sa hospital isang araw
para bisitahin si Nanay.
"Yeah... Ikaw... rin." Nauutal niyang sagot na gulat rin dahil sa muli naming
pagkikita.
I don't want to sound nervous or act nervous in front of her but my heart is
screaming inside my chest. Ilang
beses kong pilit na tinanggal ang pakiramdam na iyon sa sistema ko pero habang
nakikita ko siya at
pasimpleng natititigan ay kusang naghuhuramentado ang aking pagkatao.
Paano nangyaring nasa iisang kwarto kami ngayon? Paano nangyari sa tagal nang
panahon ay narito siya't
konektado pa kami sa iisang tao? This is just fucked up. So fucked up that I can't
even take it.
Umiwas ako. Sa kahit anong paraan ay iiwas ako. Iyon ang plano ko dahil kahit na
pangalan ko palang ang
binabanggit niya ay parang napakarami ng laman ng isang salita iyon. Ramdam ko ang
pangungulila at
pagsisisi sa simpleng salita lang na iyon at iyon ang gusto kong iwasan.
"Eros..."
It's just my name for fucks sake but the way it came out of her mouth... Iba na.
Ibang iba na ang dating.
Iiwas ako. Iiwas ako dahil iyon ang plano at iyon ang kailangan kong gawin pero
paano ko iyon
isasakatuparan ngayong ang mala-anghel niyang mukha ay tila hinigit ako patungo sa
gitna ng kalsadang
maraming dumaraang mabibilis na sasakyan?
I couldn't stop myself from walking towards her direction. Para akong dahong pilit
na isinabay ng hangin
patungo sa tama kong direksiyon... Patungo sa natutulog na Skyrene sa gilid ng kama
ni Nanay Mila.
Ilang beses akong napalunok ng marinig ang mahina niyang paghilik habang natatakpan
ng ilang hibla ng
buhok ang kanyang maamong mukha.
Napakurap-kurap ako. Am I seriously staring at her now? Ilang minuto akong tumayo
sa aking tinatapakan.
P 68-11
Hindi ako gumalaw. Hindi ako nagsalita. Wala akong ibang ginawa kung hindi ang
titigan siya habang
mahimbing na natutulog.
Fifteen minutes... Twenty minutes... Thirty.
Nagtalo ang utak ko sa dapat kong gawin pero nagpapasalamat akong kahit na patuloy
ang pag-ikot ng oras ay
patuloy ko pa ring napipigilan ang sarili kong huwag siyang lapitan o pakialaman
dahil alam ko... Alam kong
kapag ginawa ko ito ay dito na muling mag-uumpisa ang paggulo ng lahat. Nang utak
ko. Nang puso ko. Nang
relasyon ko kay Peene. Lahat...
I know what's the consequences. Alam ko kung saan hahantong ang bawat kilos ko pero
ang lahat ng
pagpipigil ko ay kusang naglaho ng makita ko nalang ang sarili kong binubuhat siya
para mailipat sa couch at
makapagpahinga doon ng mas maayos at komportable.
My heart is pounding so hard when I lift her up. Napahinto pa ako saglit dahil
ramdam ko ang panlalamig ng
kalahati ng aking katawan na nagsisisi sa nagawa pero huli na. I can't put her back
on the chair... And I can't
let my confused mind gets in my way.
Naging mabigat ang paghakbang ko dahil sa patuloy na pagtatalo ng aking utak habang
nakatitig sa payapa
niyang mukha na ngayon ay nakahilig pa sa aking dibdib at tangay nang ibang
dimensiyon dahil sa
pagkakatulog.
Maingat ang naging paggalaw ko ngunit napahinto ulit. Ilang beses na gano'n ang
nangyari pero ng
maramdaman ko ang pagsusumigaw ng aking puso ay tila doon ako nagkaroon ng lakas na
ipagpatuloy nalang
ang nasimulan. I'm afraid that my heartbeat will wake her up.
Nagmadali akong naglakad patungo sa couch na inayos ko bago siya buhatin pero bago
ko pa siya tuluyang
mailapag ay napalingon na ako sa pagbukas ng pintuan gawa ng pagpasok ng lalaking
nurse na ngayon ay
nanlalaki ang mga mata ng makita kami sa gano'ng posisyon.
Nalaglag ang kanyang panga pero mas inuna ko nalang ang paglapag kay Skyrene.
Tinakpan ko ang kanyang
katawan kasabay naman ng paglapit ng nurse upang tignan ang lagay ni Nanay Mila. I
watch him do his job
but before he left the room I ask him for a favor.
"Ano po 'yon Mr. Vergara?" Nalilito niyang tanong sa akin.
I get it. Kilala niya ako at alam ko na kung saan niya ako nakilala.
"You did not see me doing that," Malinaw kong bilin na agad niyang tinanguan. "Ikaw
ang bumuhat sa kanya.
Ikaw ang magsasabi no'n sa kanya bukas at wala kang nakita."
Sunod-sunod ang naging pagtango niya sa akin upang sabihing naintindihan ang gusto
kong mangyari pero
kahit na gano'n ay binigyan ko pa rin siya ng pera para mas malinaw ang usapan
naming dalawa. Hindi man
iyon big deal sa mata ng iba pero para sa akin ay napaka-laking bagay no'n.
Madaling araw na akong umalis sa hospital at bumalik nalang ng mas maaga
kinabukasan. Sigurado na akong
magtatanong si Skyrene sa nangyaring paglipat niya sa couch kaya hindi na ako
nabigla ng itanong niya iyon
sa akin.

P 68-12
I didn't give her the answer that she wants. Mabuti nalang rin at nakasalubong
namin ang nurse na sinuhulan
ko kagabi kaya nakaligtas ako. Pero kahit na gano'n ay hindi na ako nakaligtas sa
kanyang presensiya.
Sa bawat ikot ng gulong ng aking sasakyan patungo sa bahay na paghahatiran ko sa
kanya ay doon ko naisip
kung gaano na nagbago ang lahat. I don't know about her anymore. Hindi ko na rin
alam kung ano ang naging
buhay niya pagkatapos niya akong iwan at kahit na ayaw ko rin namang malaman ay
patuloy akong sinasagot
ng mga nakita ko.
Bumungad sa akin ang malaking mansion na walang isinigaw kung hindi karangyaan. And
from that moment I
knew that she's in a good position. Her life is different. She's maybe married by
now, living in that mansion...
With her own family... and that sucks. That fucking sucks...
"Eros..."
Dumiin ang hawak ko sa aking manibela ng muling marinig sa kanya ang mga salitang
iyon. Ayaw ko na
sanang makipag-usap pero ayaw ko namang makita niyang apektado ako kaya sinagot ko
ng pormal ang ilan
niyang tanong sa akin. I asked her the same thing just to convince myself that I'm
not affected. I don't want to
be affected by that. Ayaw ko pero kusang lumalabas ang totoo.
"E-Eros... A-Are you happy?"
Parang gusto kong matawa sa sinabi niya. Really? Nagawa niya talagang itanong 'yon?
Matigas ko siyang tinitigan, hindi pa rin makapaniwala sa mga narinig. Sa kabila ng
pagdiin ng aking puso sa
kada pintig nito ay nagawa ko siyang sagutin ng diretso.
"I am, Skyrene... I am happy." Matuwid, klaro at walang pagdadalawang-isip kong
sagot na hindi ko na alam
kung saan ko pa hinugot.
Nagpatuloy siya sa pagsasalita pero wala ng gustong tanggapin ang utak ko.
"I-I mean... Kung may bumabagabag pa sa'yo tungkol sa nakaraan... Kung may mga
tanong ka o kung may
gusto kang sabihin para maliwanagan ka at mas maging maayos ang pagsasama niyo ni-"
"There's no need for that, Skyrene. I don't need anything from you. I don't want
anything." I cut her off.
"Eros..."
There she goes again... Lumobo ang lahat ng galit sa sa aking sistema lalo na't
mukhang wala pa siyang balak
na lumabas sa aking sasakyan kahit na dapat ay iyon ang gawin niya simula nang
huminto ako sa harapan ng
ngayo'y mala-palasyo niyang bahay.
Hindi ba dapat ay iwasan niya rin ako? Hindi ba dapat ay layuan niya na rin ako
pero bakit ganito pa ang mga
lumalabas ngayon sa bibig niya? Hindi ba naka-move on na siya? Hindi ba iniwan na
niya ako? Hindi ba
tapos na? Tapos na ang lahat pero bakit kailangan niya pang makipag-usap sa akin na
parang may dapat pa
rin kaming tapusin kahit na limang taon ng tapos ang lahat lahat sa pagitan naming
dalawa?
Daig ko pa ang hinahabol ng aso ng marinig ko ang mga katagang 'I'm sorry' sa
kanyang labi pero imbes na
magpatalo sa galit na nararamdaman ko ngayon ay ipinagtabuyan ko nalang siya
kasabay ng pagtataboy ko sa
P 68-13
katiting na simpatyang naramdaman ko sa sitwasyon.
She wounded my heart. She moved on. She is fine and so am I. Maayos naman na at
wala na kaming dapat
pang pag-usapan. Wala na dahil matagal ng natapos ang lahat para sa aming dalawa.
Tapos na. Tapos na
tapos na.
Nyahahaah ahahaha

P 68-14
EZAV FINALE
36.8K 1.3K 367
by CengCrdva

God's Plan
Sinubukan ko munang ilayo ang sarili ko sa kanya. Sa hospital at maging kay Nanay
Mila kahit pa nanatili ako
sa Palawan. Umasa akong hindi ko na muna siya makikita sa doon pero pinaglalaruan
talaga kami ng tadhana.
I saw her again with Tatay Tino.
Bago ang tagpong 'yon ay ilang beses na akong kinausap ni Nanay Mila tungkol sa
sitwasyon pero hindi ko
siya binigyan ng malinaw na sagot sa kung anong totoong nararamdaman ko. Kahit na
wala siyang sinabi sa
akin tungkol kay Sky ay alam kong wala rin siyang sinasabi rito tungkol sa mga
napag-usapan namin. Iyon na
rin ang isa sa mga bagay na gusto ko kay Nanay Mila. Siya iyong taong pwede mong
pagsabihan ng lahat ng
sikreto mo dahil kaya niya iyong dalhin hanggang sa kanyang huling sandali.
"Eros..."
"Nay, I'm fine. We don't have to talk about the past-"
"Makinig ka, Hijo..." Umayos siya ng upo at hindi ko na siya nagawang tulungan sa
bilis niya para lang
maharap ako ng mas maayos.
"You both went through so much," Pagpapaintindi niya. "Kayong dalawa ay pareho ng
pinagdaanang hirap-"
"She is fine Nanay-"
"Eros, anak..." Ang malumanay niyang boses ang nagpatigil sa akin sa pagpuputol sa
kada salita niya.
"Naiintindihan kong galit ka dahil sa pag-iwan niya saiyo noon pero may dahilan.
Lahat ng bagay ay may
dahilan."
"I understand what you are trying to say, Nay. Shit happens... Karapatan niyang
magdesisyon at nagawa
niyang magdesisyong huwag na akong isali sa buhay niya kaya ayaw ko ng malaman ang
iba pang dahilan
dahil wala na iyong halaga ngayon."
Marahan niyang pinisil ang aking kamay kaya naman nagbaba ako ng tingin. Ni hindi
ko kayang matitigan ang
kanyang mga matang malungkot.
"You are still angry. Masyadong mabigat ang galit mo sa ginawa niya at
naiintindihan ko. Hindi mo man ako
paniniwalaan pero ramdam ko ang sakit na pinagdaanan mo pero hijo... Wala namang
masama kung
pagbibigyan mo ang sarili mong makinig sa mga dahilan niya-"
"Nay, I've been through hell searching for answers why she didn't show up that
night and I don't want to put
myself in that situation again. I don't want to experience hell again just because
she's now back. Tama nang
maayos siya at gano'n na rin ako. Not every relationship deserve some closure.
Minsan mas maayos na
P 69-1
huwag nalang."
Sa pananahimik ni Nanay Mila ay nagawa kong tingalain siya. Nakita ko kaagad ang
pang-unawa sa kanyang
mga mata at wala ng sinabi pa. Tumango nalang siya at ikinulong ang kamay ko gamit
ang dalawa niyang
kamay.
Akala ko hanggang doon nalang ang usapan namin pero sa tuwing nagkikita kami ay
paulit-ulit niyang
inungkat iyon sa akin. She still wants me to talk to Skyrene. Ilang beses ko mang
sabihing ayaw ko ay naging
makulit siya.
"Can you at least do that for me, Hijo?" Aniya sa boses na punong-puno ng
pagmamakaawa.
Wala sa sariling napabuntong-hinga nalang ako.
"What is it that you want me to know, Nay? Bakit pinipilit niyo akong kausapin si
Skyrene? May dapat pa ba
akong malaman?"
Marahan siyang tumango. "Marami ka pang dapat malaman at hindi ako ang dapat
magsabi no'n sa'yo. You
have to listen to her. Pwede mo bang gawin iyon kahit para nalang sa akin?"
Pinagnilayan ko ang naging pag-uusap namin at sa huli ay nagawa kong pumayag kahit
na kabaliwan iyon sa
ilang parte ng pagkatao ko. I don't know to react in front of her. Naiisip ko
palang na kakausapin niya ulit ako
ay parang gusto ko na namang mawala sa katinuan. I just can't handle my emotions.
Sa tuwing nakikita ko siya
ay para akong hinihila ng oras pabalik sa nakaraan. Pabalik sa mga oras nang sakit
at walang wala ako.
Isinantabi ko ang lahat ng bumabagabag sa aking may asawa na siya at naninirahan
siya ngayon sa mansion na
iyon dahil sa bago niya't sariling pamilya dahil naisip kong ilang beses ko na nga
siyang nakita pero wala pa
naman akong nakikilalang lalaki sa buhay niya maliban sa kanyang mga kapatid na
narito ngayon sa party na
ginaganap sa shelter.
Kung tutuusin ay hindi ko binalak na pumunta. Ayaw kong pumunta dahil alam kong
makikita ko siya at
maguguluhan na naman ako pero naisip ko rin ang mga bilin at pakiusap sa akin ni
Nanay Mila.
Baka nga kailangang mag-usap pa rin kami sa kabila ng lahat ng mga nangyari kaya
sumunod ako. Para kay
Nanay Mila... Para sa kanya nalang.
"I'm sorry... Eros..." Gumaralgal ang boses niya ng banggitin ang aking pangalan.
Fuck it... This is wrong. Mali ako. Mali ang pagpayag kong sundin si Nanay dahil
kahit na nakailang bote na
ako ng alak at ilang minuto na ring naihanda ang sarili para sa sandaling ito ay
hindi ko pa rin mapigilan ang
pagkawala ng aking galit. Hindi ko maiwasang masaktan kahit na matagal ng natapos
ang lahat sa amin.
"Just forget it, Skyrene."
"Eros..."
"You don't have to say sorry for what happened between us. Look at you, you're
fine. Your family is fine and
that's enough. Hindi mo na kailangan pang ma-guilty sa nangyari. I get it. I
totally get it." Walang preno kong
pahayag.
P 69-2
Gusto ko ng tapusin ang lahat ng pag-uusap na ito at lumayo nalang pero hindi ko
magawa. Ang kanyang
presensiya ang pumipigil sa akin na umalis at itigil ito ngunit ang parehong
presensiya niya rin ang dahilan ng
muling sakit na pilit gumuguhit sa aking puso.
I don't want to hear how sorry she was for leaving me. Ayaw ko ng marinig pa ang
mga salitang iyon but she
is unstoppable. Ang mga salita niya ay kusang lumalabas sa kanyang labi na kahit
gusto kong iwasan ay hindi
ko magawa.
"Still... I'm sorry for hurting you. Hindi mawawala 'yon sa akin dahil hindi kita
sinipot. Hindi ako sumama
sa'yo-"
"I know and I already forgave you for that." I answered calmly.
Ilang beses kong pinaalalahanan ang sarili kong tama lang ito para matapos na pero
hindi ko inasahan ang
mga sunod na salitang lumabas sa kanyang mga labi.
"Pinili kita..." Buong tapang niyang sambit.
Ang tenga ko ay napuno ng kanyang mga salita pero ang aking utak ay ayaw nang
tanggapin ang lahat. Parang
hindi ako makapaniwalang maririnig sa kanya ang lahat ng mga salitang iyon
pagkatapos ng ilang taong
lumipas.
Gustohin ko mang kalmahin ang sarili ko't ipaliwanag sa kanyang tapos na ang lahat
at hindi na niya kailangan
pang magsisi pero ang lahat ng pag-intindi ko ay kusang naputol ng marinig ang
tungkol sa kanyang ama.
I realized that I didn't know much about her. Na imbes na intindihin siya at
pakinggan ay nauna nang isipin ng
utak ko ang mga nangyari sa nakaraan.
She can lie. Sa lahat ay iyon ang Sigurado ko at hindi ko napalagpas ang binanggit
niya tungkol sa pagpili
niya sa akin noong gabing iyon pero dahil sa kanyang ama ay hindi niya tuluyang
nagawa.
She already made a choice and we can't change the past. Wala na ring dahilan para
balikan pa iyon kaya
ngayon ay hindi ko maintindihan at bakit kailangan niya pang magsinungaling para
pagaanin ang sa amin na
minsan ay hindi ko naman na hiningi at gusto pang ungkatin.
I just can't believe that she has the audacity to ask if I'm happy with Peene when
she is also in a relationship
with other man.
I regret following Nanay Mila's advice. I regret talking to her again and I regret
seeing her with that guy but
things just happened.
May mga bagay na nangyayari nalang ng hindi mo inaasahan at hindi mo na matatakasan
kahit pa anong gawin
mo.
I was mad. Hindi lang kay Skyrene kung hindi pati na rin sa sarili ko. Naiinis ako
dahil sinunod ko pa ang
parte ng utak kong gusto siyang pakinggan kahit na wala na naman ng pakinabang ito.
She is in a relationship. Ilang beses na umulit sa utak ko ang mga salitang 'yon at
nakakatangang isiping
nagawa niya pang pakialaman ang relasyon ko kay Peene gayong siya ay meron na rin
naman palang iba.
P 69-3
Ipinirmi ko ang aking mga mata sa pagkakapikit habang inaalala ang mga nangyari
noong gabi ng party.
She is getting married.
Napangiti ako ng mapait habang ang utak ko ay patuloy na nagsusumigaw ng mga murang
malulutong. I can't
blame her. She deserves to marry someone who can truly make her happy and it's been
five years already...
But fuck it.
She is finally getting married.
Napabuntong hinga ako at napadilat na ng muli kong maisip ang tuwa sa mga mata ng
lalaking 'yon habang
minamarkahang pag-aari niya si Skyrene sa harap ko mismo. I can lie to everyone
that I'm not affected by it
but I can't lie to myself. I feel like someone is punching me in the gut everytime
I remember the both of them.
She is getting married... Finally getting married. Kahit na limang taon na ang
nakalipas ay parang ayaw kong
maniwalang pumili na rin siya ng iba. Ayos lang naman iyon sa akin pero ang hindi
ko lubos maintindihan ay
kung bakit kailangan niya pang ibalik ang lahat.
Bakit kailangan niya pang sabihin na ako ang pinili niya ng gabing iyon? Bakit
kailangan niya pang
magdahilan kung bakit hindi siya nakapunta? Anong rason ng pagpapaliwanag niya
gayong ikakasal na rin
naman pala siya? And they... My mind did not stop from cursing inside my head. Tama
nga ba ang naring
kong may anak na sila?
"She what?" Bulalas ni Juliana.
"Shut up, Asher!"
Tumawa lang ito pero hindi pa rin sinunod ang sinabi kong manahimik dahil imbes na
itikom niya ang
kanyang bibig ay masaya niya pang ibinalita sa kadarating lamang na si Juliana ang
nangyari.
Umiling-iling si Jacob at wala na ring nagawa para pigilan si Asher na itsismis
rito ang nalaman ko.
"Seriously?" Laglag ang pangang tanong ni Juliana habang natutulirong naupo sa tabi
ng asawa.
Tumango tango si Asher upang segundahan ang ibinalita. Kung hindi ko lang talaga
sila pinsan at kung meron
lang sana akong mapagsasabihan ng problema bukod sa kanila ay hindi talaga ako
magsasabi. I know mali na
pag-usapan pa naman ang nakaraan at ang mga nangyari sa Palawan pero kailangan kong
ilabas because I
need their opinion too.
"I doubt it!" Napatuwid ako ng upo at inabutan ng beer si Asher pero tinanggihan
niya lang ako.
Kinunutan ko siya ng noo ngunit imbes na kunin ang inalok ko ay inangat niya lang
ang juice na kanyang
hawak.
Since when did he drink orange juice? At kailan pa siya tumanggi sa alak kahit na
kami-kami lang naman
ngayon? Hanggang ngayon ay hindi pa rin ako makapaniwala sa pagbabago niya.
It takes a perfect woman to fix a broken man but any woman can break a perfect
man... But I am happy for
Asher. Ang hindi ko lang talaga matanggap ngayon ay nagawa niya akong tanggihan!
P 69-4
"She is now with her fiance, baby." Si Jacob.
Nakita ko ang pagbagsak ng balikat ni Juliana dahil sa balita pero imbes na makinig
sa mga pampalubag loob
niya't mga tanong tungkol sa relasyon namin ni Peene ay ginugol ko nalang ang
sarili ko sa pag-inom.
I am being unfair. Alam ko sa sarili ko 'yon at nagsisimula ko na ring kamuhian ang
sarili ko dahil kahit na
anong pilit kong kalimutan si Skyrene at ang nangyari ay hindi ko magawa.
Her status and her words are so confusing. Gustong maniwala ng sarili kong hindi
totoo ang mga nakita ko at
tama si Juliana pero patuloy pa rin akong sinasampal ng katotohanan.
"Don't be such a bummer, Eros. Join us." Singit ni Juliana.
Parang gusto kong magsisi na sa lugar na pwede ko siyang makita ulit ay dito pa at
narito pa ang mag-asawa.
Ang plano naming dinner ni Peene sa lugar na ito pagkatapos ng ilang araw na hindi
pagkikita ay mukhang
hindi pa yata magandang ideya.
Ang lahat ng mga udyok ni Juliana ay binalewala ko dahil alam ko na ang nasa isip
niya. She doesn't like
Peene and being Juliana herself, kahit kailan ay wala siyang inaayawang tao na
walang malalim na basehan.
"She's not for you, Eros... Masasaktan mo lang si Peene kapag itinuloy mo 'yan. You
don't love her. You
still love someone else and you just need more time. Hindi mo kailangang may
patunayan sa sarili mo at
sa mga taong kaya mong magmahal ng iba dahil alam naman nating lahat na niloloko mo
lang ang sarili
mo. Yes, you maybe trust each other but you are also both lying to yourselves."
That's her exact words.
Maging ang kapatid ko ay paulit-ulit rin akong pinaalalahan sa kung ano talaga ang
totoong nararamdaman ko
kahit na ilang beses ko na ring ipinagdiinan sa kanila na maayos na ako kay Peene.
Maayos kami at
nagkakaintindihan kami.
"Patawarin mo ako kung hindi ko nabanggit na nagpakamatay ang nanay ko at iniwan
kami sa kabila ng mga
pangako niya dahil ayaw na niya kaming magdusa pa sa sakit niya. Patawarin mo ako
kung hindi ko nasabi
sa'yo kung gaano kagago 'yung tatay ko para ipagpalit kami sa bisyo't saktan noong
mawala si Mama. I'm
sorry for not learning how to trust because of my awful childhood... At patawarin
mo ako kung hindi ako
nagtiwala sa lahat ng plano mo dahil sa pride ko. Pasensiya na kung hindi ako
tumanggap ng tulong dahil
hindi ako sanay sa gano'n. Bata palang ay natuto na akong tumayo ng mag-isa at
buhayin ang mga kapatid ko
kaya sana maintindihan mong ayaw kong maging pabigat sa'yo... Ayaw kong mamroblema
ka sa akin pero
dahil doon ay mas lalo tayong nagulo kaya patawarin mo ako... Sana maisip mong
kahit hirap akong
magtiwala ay totoong minahal kita. Totoong pinili kita. Totoo ang lahat kahit na
napaka-sinungaling kong tao
kasi minahal kita! No, mahal kita... At mahal na mahal pa rin kita!"
Malakas niyang sabi pagkatapos ng mainit naming sagutan. Ang mga mata ko ay kusang
pumirmi sa kanya
kahit pa ang utak ko ay parang idinuduyan na dahil sa matinding pagkalito. Ang
bawat salita niya ay mabagal
ang naging pagpasok sa aking utak at dahan-dahang hinihimay ang bawat salitang
lumabas sa kanyang mga
labi.
She bit her lower lip when my gaze remained for a second. Tatlo... Lima... Sampu...
Hanggang sa tumagal pa.
My lips were sealed and my voice felt like being pull down inside my throat. Wala
akong nagawa kung hindi

P 69-5
ang titigan siyang lumayo sa pangalawang pagkakataon.
Ang paggulo ng utak ko ay dumoble pa at ang lahat ng natitirang katinuan ay kusa na
akong iniwan.
No. She can't love me. She can't say that. Namali lang ako ng pandinig 'di ba?
Because how can she still love
me when she already have someone in her life? For damn sake, may fiance na siya.
May anak na rin sila and
this is wrong. Ang puso ko ay mali na naman sa gustong paniwalaan.
"Are you still with me?" Natatawang tanong ni Peene dahilan para bumalik ako sa
kasalukuyan.
Umayos ako ng upo at pinag-igi ang pagmamaneho bago siya sulyapan.
"I'm sorry."
"What is it?" She asked.
"Nothing."
She chuckles and lean forward to reach me.
"Tell me, mami-miss mo na naman ako 'no?"
Napalunok ako ng tumagal ang pagsulyap ko sa nagsusumamo niyang mukha. Pakiramdam
ko'y muli akong
sinasaksak sa dibdib dahil sa matinding pagka-guilty.
Sino ba naman kasing matinong lalaki ang mag-iisip ng ibang babae gayong nasa tabi
niya naman ang babaeng
dapat ay iniisip niya?
Kahit kasinungalingan ay tumango ako para maging panatag siya... Para maging
panatag rin ako.
Namula ang mukha ni Peene at malambing na ikinawit ang mga kamay sa aking braso
bago ihilig ang kanyang
ulo rito.
"Eros, you can come with me. Pwede ka namang sumama sa akin kahit na ilang araw
lang."
"You know I can't." Malungkot kong sagot.
Kung tutuusin ay dapat sumama nga ako kay Peene para maiwasan ang gulo sa utak at
puso ko pero
napakarami kong kailangang gawin sa Cebu kaya hindi ko magawa.
Bumuntong hinga siya at hinalikan ang ibabaw ng aking braso.
"It's okay. Babalik naman ako pagkatapos ng bagong taon. I'm sorry if we can't
celebrate new year's eve
together."
Inangat ko ang kamay ko upang haplusin ang kanyang buhok.
"It's okay. We can get through it. I'll see you next year." Sabi kong nagpaangat sa
kanya.

P 69-6
Tuluyan ko ng inihinto ang sasakyan sa airport para ihatid siya. Mabilis niya naman
akong niyakap
pagkatapos akong halikan ng mabilis sa labi.
"Pakisabi nalang kay Juliana na hindi ako makaka-attend sa party ni Jerah,"
Ibinigay niya sa akin ang
regalong binili niya para sa anak nito. "Ikaw nalang ang magbigay, babe." She
kissed me again.
Habang tinatanaw siya papasok sa loob ng airport ay ramdam ko na ang pagbigat ng
bagay sa aking dibdib.
Hindi dahil sa pag-alis niya ngunit dahil alam kong ngayong gabi ay makikita ko
ulit si Skyrene.
Makikita ko ulit ang babaeng ilang araw na akong hindi pinatulog. Bumibigat ang
dibdib ko dahil alam kong
kahit na may pagkakaunawaan na kami ni Peene ay hindi pa rin mawala sa utak ko ang
mga sinabi ni Skyrene.
Skyrene and Juliana is right. I am a liar and Peene is not the girl for me. Alam ko
naman iyon simula palang
pero pinilit ko pa rin ang sarili kong siya na ang maging tama para sa akin kaya
ngayong bumabalik ang lahat
ay naguguluhan ako.
I never thought that lying can help me get through the situation. Ni minsan ay
hindi ko kailanman gustong
magsinungaling pero mas lalong ayaw kong makasakit. If my lies can make the
situation better then so be it.
Tinungga ko ang hindi ko na alam kung pang ilang bote ng beer na ibinigay sa akin
ng pinsan ko. Maging ang
para kay Asher ay iniinom ko na rin dahil hindi naman na siya malakas kung uminom
simula ng mag-asawa
siya. Hindi naman sa ayaw kong mag-asawa siya. Ang ayaw ko lang ay hindi na siya
sumasabay sa amin sa
mga ganitong okasyon dahil sa sinasabi niyang pagbabago. I barely see him smoke a
cigarette. Parang ang
huli pa nga ay single pa siya.
"Cheers!" Napangiti ako sa sinabi ni Jacob bago pagdikitin ang aming mga baso.
Mabuti na nga lang at narito siya't sinasabayan ako kahit na alam kong pabor lang
iyon sa kanya dahil hindi
na siya magda-drive pauwi. Iniwas ko ang tingin ko ng mahagip ng aking mga mata ang
babaeng patuloy na
ginugulo ang lahat sa akin.
Planado na ang lahat. Kalmado na ang utak ko at alam ko na ang gagawin ko sa
relasyon namin ni Peene pero
anong gagawin ko ngayong kahit na hindi ko iniisip si Skyrene at ang mga sinabi
niya ay kusa akong ginugulo
ng mga 'yon?
Sa kada simpleng sulyap ko sa kanyang gawi habang nakikipag-usap sa mga bisita ng
mga Delaney ay
nagpatuloy ang pag-inom ko ng alak.
Sa ilang taon kong naging sandalan 'yon ay ngayon nalang ulit ako lumagpas sa aking
limitasyon. Ramdam ko
ang pag-alon ng aking paningin pero hindi ako huminto kahit na pati ang mundo ko ay
umikot na rin
pagkatapos pa ng ilang oras.
Nagising ako kinabukasan na mabigat ang aking ulo. Hindi ako kaagad nakatayo dahil
pakiramdam ko ay may
nakapatong na simento rito. I know what happened. Kahit na lasing na ako kagabi at
napasobra na ako sa alak
ay tanda ko pa ring hinatid niya ako.
I found myself drinking again. I want to stay drunk. Gusto kong maging manhid ako
sa lahat dahil alam kong
hindi magtatagal ay sasabog na ang katotohanan sa harapan ko at may masasaktan
akong tao. This is what

P 69-7
sucks being a man. My father told me to be a man with dignity. Mawala na ang lahat
pero kailangang hindi
mawala ang paninindigan at pagtupad sa mga pangako.
Simula noon ay tumatak na sa isip ko na kapag lalaki ka ay kailangang may isang
salita ka. Kailangang
tuparin mo lahat ng mga pangako mo. Hindi ko sinasabing para lang sa lalaki ang
pagtupad ng mga pangako
pero nakalakihan ko na ang paniniwalang kapag lalaki ka ay dapat mas matatag ang
paninindigan mo sa mga
bagay.
Kaya nga kapag nagdedesisyon ako ay ilang beses ko munang pinag-iisipan bago ko
gawin. Kapag
nagdesisyon na ako ay hindi na mababago dahil ilang beses ko na iyong binalikan
pero sa pagkakataong ito...
Habang hawak ang bote at patuloy na inuulit ng utak ko ang mga nangyari kagabi...
Pakiramdam ko ay lahat ng
paniniwala ko ay mababali dahil sa gulo ng buong pagkatao ko.
Ilang araw rin akong hindi nakatulog dahil kay Skyrene at sa bagong buhay nito na
wala ako. Ang buhay
kasama si Prescott... Napatuwid ako ng upo at iritadong ibinagsak ang bote sa
lamesa. Napahilamos ako sa
aking mukha at tulalang napatitig sa isang sulok.
I can marry Peene whenever I want. I can buy things that will satisfy me pero sa
lahat ng perang mayroon ako
para makuha ang mga bagay na makakapag-bigay sa'kin ng tuwa ay hindi pa rin ako
kuntento. I want to buy
time. Gusto kong bilhin ang bukas at planuhin ang lahat ng pwede kong ikasaya ng
tuluyan pero imposible
iyon.
You can't buy time. You can't go back. Sa buhay natin ay wala tayong pwedeng gawin
kung hindi ang
magpatuloy. Magsimula ulit at hanapin ang totoong ikasisiya natin. It's either you
suck it up and move
forward or let your life fall apart. Gayunpaman, ikaw at ikaw lang ang makakapag-
desisyon no'n. Be happy
or not. Start over or stay broken, It's your choice. The people who truly cares
will help you stand your
ground but you must help yourself first before you let other people help you. Kahit
anong mangyari, ikaw pa
rin ang pinakaunang makakatulong sa sarili mo.
We had sex.
I made love to my ex-fiance.
I failed and I've sinned pero sa nangyari ay wala akong naramdamang mali. Hindi ko
alam kung bakit but
what happened between us felt like things just fall into place.
Hindi ko na naabutan si Skyrene. Sa kalasingan ko ay hindi ko na siya nahintay na
lumabas sa banyo
pagkatapos naming gawin 'yon. I fell asleep. Gustohin ko man siyang sundan kaagad
sa Palawan pero
kinailangan ako ni Daddy sa Cebu dahil sa negosyo namin.
"Bro, that't not good." So Asher sa kabilang linya matapos kong sabihin sa kanya
ang nangyari ng araw na
iyon.
"I know... And I don't know what to do."
He heave a sigh.
"Ash-"

P 69-8
"You should tell Peene. She deserves to know it and whatever happens," Muli siyang
napabuga ng malalim
na paghinga. "You must respect her decision. Ikaw ang nagkamali at kailangan mong
akuin ang lahat ng
nagawa mo."
"Then?"
"Then talk to Skyrene. Honestly, I don't know what to say anymore. Hindi ko na alam
kung ano pang ipapayo
ko sa'yo dahil alam ko naman na alam mo na ang dapat mong gawin at sundin ngayon.
We all know that you
still love Skyrene. Kung totoo ring mahal ka pa niya sa kabila ng relasyong mayroon
siya ngayon ay dapat
niyo munang ituwid ang pagkakamaling ito."
"I'm not getting back with Sky just because we had sex-"
"Wala akong sinabi tungkol sa pagbabalikan, Eros. You know better than that."
Ako naman ang napabuntong hinga. Sobrang gulo na ng sitwasyon pero mas lalo ko pang
pinagulo ang lahat.
Sa huli ay ginawa ko ang alam kong tama. Sinundan ko si Peene sa Australia at doon
ko inamin ang lahat ng
kasalanang nagawa ko.
"Peene... Say something please..."
Nakita ko ang pag-uunahan ng kanyang mga luha pero imbes na hayaan akong pawiin
iyon ay siya na mismo
ang nagkusa. Napayuko ako dahil hindi ko makayang tignan siyang nasasaktan. It's my
fault. I fucked up. Hindi
ko natupad ang mga pangako ko. Hindi ko nagawa at ngayon ay nasaktan ko pa siya.
"Peene... It's all my fault and I don't know what to say anymore," Bumalik ang
tingin ko sa kanya.
Agad niyang tinakpan ang kanyang bibig para pigilan ang pagkawala ng kanyang mga
hikbi.
Gusto ko siyang aluin. Gusto kong subukang tanggalin ang sakit na nararamdaman niya
ngayon gamit ang mga
haplos ko pero alam kong mas masasaktan lang siya. Alam kong hindi makakatulong
iyon kahit na lumuha pa
ako ng dugo.
"I'm sorry... I'm sorry, Peene..."
Umiling siya.
"What are you gonna do about it, Eros?"
"Peene, I cheated on you..."
"I know."
Napalunok ako ng wala ng naging palya ang paglalaglagan ng kanyang mga luha.
"I don't know what to do."
Lumakad ang kamay ko patungo sa aking bibig. Inilagay ko ang aking siko sa arm rest
habang patuloy na
nakasuporta ang aking kamay sa aking baba. My pointing finger is place across my
lips. Hindi ko na rin

P 69-9
talaga alam ang dapat kong gawin. Juliana is right. I maybe happy because of Peene
but it is not enough. Ang
puso ko ay malinaw na iba pa rin ang isinisigaw kahit na mali.
"Do you want to break up with me now, Eros?" Hindi ko nakilala ang boses niya dahil
sa panginginig nito.
Malungkot kong sinalubong ang kanyang naghihinagpis na mga mata. Pulang pula na ang
kanyang ilong ngunit
nanatili siyang kalmado para itanong ang plano kong gawin ngayon.
"Peene..."
"I know, Eros. Alam ko namang siya pa rin hanggang ngayon..."
Napapikit ako ng mariin sa narinig. I cheated. Hindi lang ngayon kung hindi noon
pa. Nagsinungaling ako sa
sarili ko at pinaniwala kong magiging maayos ang lahat sa papasukin naming relasyon
dahil tapos na kami ni
Skyrene pero mali ako. Mali ang paniniwala kong magiging maayos ang lahat dahil
kahit pagbali-baliktarin
pa rin ang sitwasyon ay nananatiling siya pa rin ang gusto ko. Siya pa rin ang
mahal ko at minamahal ko kahit
na lumipas na ang panahon.
"Peene-"
"But you can't break up with me," Lumipat siya sa aking tabi at agad na hinawakan
ang aking kamay. "We can
get through this, right? I forgive you, Eros. I can forgive you..."
"Peene, I don't want to be unfair-"
"Listen," She cut me off. "I forgive you, okay? I forgive you for having sex with
your ex-girlfriend.
Pinapatawad na kita at kung iyon ang magiging daan para manatili ka sa buhay ko ay
papalagpasin ko, Eros.
We can all make mistakes, okay? Pinapatawad na kita."
"Peene, that's not fair. I don't want to lie to you and myself. I don't want you to
get hurt even m-"
"Hindi ba masaya naman tayo? Okay naman tayo 'di ba? Skyrene have a fiance too,
Eros. Pagkakamali lang
ang nangyari sa inyo pero pinapatawad na kita. Pinapatawad kita..." Paulit-ulit
niyang sabi sa gitna ng
pagluha.
Napapikit ako ng mariin ng yakapin niya ako. Nagpatuloy ang panginginig ng kanyang
balikat dahil sa
paglalim ng kanyang mga emosyon. I found myself hugging her back. Masyado ng
masakit ang nagawa ko at
hindi ko na alam ang mararamdaman niya kapag sinabi kong maghiwalay nalang kami.
Sobra sobra na ang
nagawa ko at litong lito na rin ako sa mga nangyayari pero isa lang sigurado. Mali
ito. Maling mali.
I tried breaking up with Peene pero sa tuwing napupunta kami do'n ay ayaw niya
akong pakinggan. Kahit na
alam naman namin sa sarili naming kapag nagpatuloy kami ay hindi na maibabalik sa
dati ang aming relasyon
pero nanatili ang desisyon niyang huwag akong bitiwan.
Napakurap-kurap ako habang tinatanaw ang malaking mansion sa unahan ng lupang
kinaroroonan ng sasakyan
ko. Ilang beses na ba akong napunta rito pero hindi naman maituloy-tuloy ang
gagawing pakikipag-usap kay
Skyrene?
Ilang beses ko na nga bang tinangkang bumalik rito at pumasok sa bahay na 'yon para
lang makausap siya't
P 69-10
makahingi ng tawad? I've lost count. Hindi ko alam kung ano ang magiging reaksiyon
niya at naiisip ko
palang ang presensiya ni Prescott at ang posibilidad ng galit nito kay Skyrene
kapag nalaman niya ang
nangyari sa amin ay parang hindi ko na kinakaya.
Ayaw kong isipin na kapag kinausap ko si Skyrene tungkol doon ay masira ang pamilya
niya. Maybe Peene is
right, pagkakamali lang ang nangyari at hanggang doon nalang 'yon.
Napatuwid ako ng upo ng makita ang paghinto ng isang sasakyan sa gilid ng akin. Sa
pagbaba ng bintana ay
dumungaw na kaagad doon si Rigel kaya ibinaba ko na rin ang bintana ko.
"Kuya, Eros?" Gulat niyang tanong.
"Hey." Hilaw akong napangiti.
I've been sitting inside this car for about two hours now. Wala akong ginawa kung
hindi ang tumitig lang sa
mansion pero ngayong nakita na ako ni Rigel ay wala na akong kawala para mag-back
out pa kung sakali.
Lumabas siya ng sasakyan at sinabihan nalang ang driver na mauna na.
"What are you doing here, Kuya?"
Umiling ako.
"Can I talk to you, Rigel?"
Ngumiti siya at tumango. Hindi na rin ito nagdalawang isip na sumakay sa aking
sasakyan. We ended up in a
bar. Wala man sa planong kausapin ko si Rigel at magtanong rito pero wala na akong
choice. I need to ask
him if her sister is safe and happy with Prescott. Again, ayaw kong masira ang
pamilya niya pero kahit na
gano'n ay manghihingi pa rin ako ng tawad sa nagawa kong kapusukan.
"It's been five years..." He said.
Wala sa sariling nalagok ko ang bagong alak na nasa aking harapan. Rigel told me
everything. Kung ano ang
totoong nangyari at bakit hindi natuloy si Skyrene na puntahan ako at kung bakit
naglaho nalang sila ng parang
bula sa West Side.
Dumiin ang kapit ko sa aking baso. Guilt fills me in. Ang noo'y magulo ko nang utak
ay may igugulo pa pala.
"And no. She is not married yet and she doesn't have a kid because she is still
single. Kuya Prescott is only
her Ate's best friend."
Skyrene is not lying and I hate myself for not believing in her. Kung mabibili ko
nga lang ang oras para ibalik
ang nakaraan at gumawa ng ibang hakbang ay gagawin ko para sana malaman ang mga
katotohanan but it's
already too late... Things already happened.
Five years... Limang taon na ang lumipas simula ng saktan namin pareho ang mga
sarili namin. Nakakagago.
Ang gago ko. Damn it!
Sinubukan kong kausapin siya pero hindi ako makakuha ng tiyempo dahil sa pagsunod
sa akin ni Peene sa

P 69-11
Palawan.
"Tama si Peene... Dapat ay iwasan mo nalang na lapitan ako at iiwasan na rin kita
ulit," Ramdam ko ang
pagsikip ng aking dibdib habang pinapanuod siyang umiiyak sa harapan ko't
sinasabing kalimutan nalang
namin ang nangyari kahit na alam naman namin sa sarili namin ang totoong ibig
sabihin ng namagitan sa
aming dalawa.
Hinayaan ko siya. Pinakinggan ko siya pero nang sabihin niya ang kanyang dahilan at
ang tungkol sa
pagbubuntis ni Peene ay doon na ako nawalan muli ng kontrol sa aking mga emosyon.
Hindi ko na inintindi ang pag-alis ni Skyrene habang hawak ko si Peene.
"Tell me the truth!" Humigpit ang hawak ko sa kanyang kamay.
"Eros, nasasaktan ako!"
"Peene, I swear! That's not mine! We only had sex once and if I got you pregnant
after that then sana noon
palang may anak na tayo!"
"Eros! I'm sorry-"
"Sorry? For what?!"
Marahas niyang hinawi ang kanyang kamay sa pagkakahawak ko. Nag-igting ang aking
panga dahil sa ginawa
niya't sa galit na aking nararamdaman. Pakiramdam ko ay sasabog na ang utak ko.
"I'm not pregnant okay?! I-I just told her that I am para tigilan ka niya-"
"Fuck that, Peene!"
"Eros, alam ko kung ano ang ugali ni Skyrene! Alam kong pagkatapos ng nangyari sa
inyong dalawa ay
hahabulin ka niya kahit na may sarili na siyang pamilya dahil malandi siya!"
Mabilis kong inangat ang aking kamay sa kanyang harapan dahil sa galit na dumagsa
sa aking buong pagkatao.
"Peene... Say that again and I swear..."
Mas lalo siyang namutla at napaiyak nalang dahil sa nangyayari. Ipinaliwanag niya
ang nagawa at pagkatapos
ng party ay nag-usap kaming dalawa. Sinabi niyang nagawa lang niya iyon dahil ayaw
niyang mawala ako
pero iyon ang naging sukdulan para sa sunod na desisyon ko.
"You can't break up with me, Eros... May pamilya na si Skyrene and you know that.
May sarili na siyang
buhay. Limang taon ka ng nawala sa kanya at hindi niyo na maibabalik pa ang lahat
and you... You belong
with me, Eros... Please? Give us another chance. Hindi ko na siya guguluhin-"
"Peene..."
"Eros, please? We can get through this right? Kaya natin lahat 'di ba?"

P 69-12
Bigo akong umiling. Tinanggal ko ang mga kamay niyang nakahawak sa akin.
"I'm breaking up with you not because I'm going back with her, Peene. I'm breaking
up with you because it's
the right thing to do and you know that. We tried and we failed... I'm sorry... I'm
sorry, Peene..."
Humahagulgol niya akong niyakap ng mahigpit pagkatapos ay paulit-ulit siyang
nagmakaawang huwag ko
siyang iwan... and that broke me. Oo nga at wala naman akong inaasahan kay Skyrene
pagkatapos nito at
ginawa ko lang naman ang alam kong tama pero ang makita siyang nabasag dahil sa
kagagawan ko ay para na
rin akong nabasag ulit.
Ito ang iniiwasan ko noon pero pinilit pa rin namin kaya ngayon ay parehas kaming
nasaktan. I broke up with
Peene because I want to give myself time to think. Gusto kong makapag-isip ng
matino at gusto kong simulan
iyon sa tamang desisyon... Ang tuluyan ng putulin ang aming relasyon.
"Hijo... Ikaw na ang bahala kay Skyrene..."
"Nay... You're not leaving me, okay? Gagaling ka pa. You're fighter." Pinisil ko
ang kamay niya ngunit imbes
na paglaban ang nakita ko sa kanya ay bigo ako.
Ngumiti siya at marahang ibinalik ang pagpisil ko.
"My job reached the finish line, Hijo... Ramdam kong magiging maayos na kayo ng
anak ko at iyon ang
panghahawakan ko. Ipagdarasal ko pa rin kayo at ibubulong ko sa panginoon na
hilumin na ang lahat ng mga
sugat na dulot ng masalimuot na pangyayari sa inyong mga nakaraan nang sa gayon ay
manumbalik ang purong
pagmamahal niyo at muli niyong masimulan ang naudlot ninyong pag-iibigan,"
Binitiwan niya ang kamay ko
para iangat iyon sa aking pisngi.
Marahan niya itong hinaplos kaya naman napahawak ako sa kanyang kamay.
"You are her destiny, Eros. You and Skyrene are meant to be together and everyone
knows that. Isipin mo
nalang ang mga nangyari... Hindi ba lahat iyon ay tugma at tama lang sa sitwasyon
ninyong dalawa ngayon?
You are both single. Hindi rin naman nawala ang pagmamahal niyo para sa isa't-isa
and look at you... You
just did the right thing by breaking things off with Peene and being honest with
yourself. Masaya akong
pinakawalan mo na ang sarili mo sa isang kasinungalingang pinilit mong paniwalaan.
And you know why
God let the both of you live without each other? It's not because he is cruel.
Hindi rin dahil gusto lang niya na
saktan kayo pareho kung hindi dahil gusto niya kayong bigyan ng malaking leksiyon
sa buhay. Gusto niyang
subukin kayo kung gaano kayo katatag. Gusto niyang bigyan kayo ng aral kung paano
hintayin ang isang bagay
na may takdang oras..."
Natahimik ako sa narinig kaya muli siyang nagpatuloy.
"Kung natuloy ang pagpapakasal ninyo noon sa tingin mo ba magiging maayos kayo
ngayon?"
Nanatili akong nakatitig sa kanyang mukha. Hindi ako nagsalita, hinintay ko lang
siyang magsalita ulit.
"She is not yet ready to have her own family, Eros. Tama ka. Mahal na mahal ka ni
Skyrene pero hindi pa
siya handa doon dahil napakarami niya pa ring responsibilidad sa sarili niyang
pamilya. You know what
she's been through at hindi madali sa kanya ang ibigay sa'yo ang lahat ng
responsibilidad. That's not how I

P 69-13
know my daughter at walang dulot na mabuti kapag pinilit mo ang isang bagay na
hindi pa handa. Look what
happened between you and Peene. Ang anak ko ay pinilit na sumugal sa pagmamahal at
pahinang
kinaroroonan mo dahil mahal ka niya at kahit na hindi siya handa ay pipilitin niya
para lang mapasaya ka
pero dahil may tamang oras ang lahat at hindi iyon ang tamang oras para sa inyo ay
hindi nangyari. But on the
bright side, ramdam kong tapos na ang pagsubok sa inyong dalawa. Tapos na ang hirap
at simulana ng
pagkulay ng buhay para sa inyo. Skyrene is now ready. Maayos na at malalaki ang
kanyang mga kapatid and
she is still in love with you, Hijo. Now tell me that not God's plan?"
Tipid akong napangiti sa sinabi niya at tumango nalang.
Ang akala ko'y sinasabi niya lang na tapos na ang misyon niya sa mundong ito ay
nagkatotoo. Nanay Mila left
us at doon ko nakita kung paano muling mabasag si Skyrene sa aking harapan. Noong
mga panahong yakap ko
siya at paulit-ulit na sinasabi ang kalagayan ni Nanay Mila ay ilang beses ring
umulit sa akin ang sinabi ng
matanda. She wants me to take care of Skyrene. She wants me to follow God's plan,
gaya ng tawag niya sa
sitwasyon naming dalawa at kahit na wala na kami ni Peene at pwede ko ng gawin iyon
ay hindi pa rin
madali.
I let Peene stay with me. Nakatulong siya sa pagluluksa ko at hindi niya ako iniwan
kahit na tapos na ang
lahat sa pagitan naming dalawa.
"Ihahatid mo pa rin ba ako?" Malungkot niyang sabi isang gabi ng magkita kami
pagkatapos kong dumalaw sa
burol.
Marahan akong tumango. Ito nalang ang tanging magagawa ko sa huling pagkakataon
para kay Peene at sa
pinagsamahan naming dalawa. Tumango siya at niyakap ako pero hanggang doon nalang
iyon. Hindi ko na
siya binigyan pa ng pagkakataong magsalita tungkol sa relasyon namin dahil nakapag-
desisyon na ako at
tapos na.
Pagkatapos ng libing ay inasahan kong magkakaroon pa kami ng maraming pagkakataon
upang mag-usap at
magkaliwanagan. Gusto kong magkaayos kami kahit na ilang beses na niyang
ipinagdiinan na gusto niya pa
rin ako. Mahal pa rin ako ni Skyrene at handa siyang ipaglaban ako dahil totoo ang
sinabi niyang sa kanya
lang naman ako sasaya but I still want to take things slow...
Gusto kong masiguro kung tama nga ba ang lahat at ang pagkakataong ito para sa
aming dalawa dahil ayaw ko
ng magkamali pero ang lahat ng plano ko ay hindi nasunod dahil sa ultimatum na
ibinigay niya.
Doon ko naisip kung ano ang pakakawalan ko. Kung gaano na naman kabigat ang
bibitiwan ko kapag hindi ko
sinabi sa kanyang sa kaibuturan ng puso ko ay tanging siya lang naman ang naroon...
Walang iba.
"I can't Rigel... Are you sure that's final?"
Nagpabalik-balik ako sa paglalakad sa aking kwarto dahil sa sinabi ni Skyrene na
pagbabago ng flight niya
patungong Spain at ang desisyong kailangan kong gawin na kakambal ng kanyang pag-
alis.
"Yeah. Kuya Jace wants us to be there immediately."
I murmured a curse. Napahilot ako sa aking sintido. Oo nga at malinaw naman na sa
akin ang dapat kong
gawin pero hindi ko siya mapupuntahan sa airport dahil ang schedule ng pag-alis
niya at kasabay ng usapan

P 69-14
namin ni Peene.
Dahil sa komplikadong sitwasyon ay hindi ako nakapunta sa airport para pigilan siya
sa pag-alis.
Mabuti nalang at naroon si Rigel para i-update ako kung nasaan na sila at kung ano
ang dapat kong gawin
para matapos na ang lahat ng paghihirap namin.
I am tired. Ilang oras man ang naging biyahe ko simula sa Pilipinas patungong
Australia hanggang sa Spain ay
naging malaki naman ang kapalit ng makita ko ulit siya.
Ang lahat ng pagod ko at pag-aalalang baka hindi na niya ako tanggapin ay kusang
napawi nang muli ko
siyang mahawakan... And at that moment... Alam kong tama si Nanay Mila. It's indeed
God's plan. Ang lahat
ng mga nangyari sa amin. Ang lahat ng pagsubok at sakit. Hindi man madaling
paniwalaan pero dapat ko pa
ring ipagpasalamat ang lahat ng napagdaanan namin dahil alam kong mas naging
matatag kami. Mas magiging
maayos ang hinaharap para sa aming dalawa dahil pareho na kaming handa sa bukas.
Lumawak ang ngiti ko ng makita ang babaeng ilang segundo nalang ay magiging reyna
na ng lahat para sa
akin. Parang gusto kong tapikin ang sarili kong balikat at sabihin ang ilang
litanya ng pagiging proud ko sa
aking sarili. I'm sure my mother is smiling at me right now. Sigurado akong kung
narito lang siya ngayon ay
siya mismo ang magsasabi kung gaano ako ka-swerte sa babaeng emosyonal habang
dahan-dahang naglalakad
palapit sa akin.
Ang kanyang puting wedding gown ay bahagyang sumasayaw dahil sa sariwang simoy ng
hangin kasabay ng
katigasan kong inilipad na rin sa kung saan. I never thought that I would cry. I've
watch my cousins got
married at hindi ko alam na ganito pala talaga. Iyon bang parang kayo nalang ang
paligid sa tao at wala ka ng
iba pang mararamdaman kung hindi ang purong pagmamahal mo para sa kanya. And damn
it... Idiniin ko ang
aking mga daliri sa aking mga mata dahil sa pag-agos ng maiinit na likidong
umaalpas rito.
Nawalan na ako ng pakialam dahil halos lahat naman ng bisita ay naging emosyonal na
rin sa nangyayari.
"...I promise to be the best father I can be because I know that you'll be the best
mother of my children.
You've stolen my heart and it will always be yours because you are my joy, my life,
my queen and forever be
my wife..." Buong puso kong sambit.
Sa gilid ng aking mga mata ay wala ng naging pakundangan ang pagpupunas ng mata ng
aking kapatid dahil sa
mga emosyon para sa okasyong ito. My sister witnessed everything. Simula ng maging
masaya ako sa piling
ni Skyrene, sa pagkadurog at sa pagiging buo ulit.
She loves my Sky. Gano'n rin si Daddy at ang buong pamilya ko na simula't sapul
palang ay suportado na
kami.
"I will love you truthfully and wholeheartedly. You truly are my life, my truth and
my only. So to tell you that
I love you with all my life just doesn't seem fair because this one lifetime with
you will never be enough.. I
love you... And I vow to love you always and forever..."
Hindi ko na napigilan ang muling paghalik sa kanyang malalambot na palad. Ang mga
salitang lumabas sa
kanyang labi ang tuluyang gumamot sa lahat ng sugat at sakit na naranasan ko.

P 69-15
She is the perfect woman for me because she is the only one who can make feel me
whole again. Si Skyrene
lang at wala ng iba...
Magkahawak kamay kaming pumasok sa loob ng mansion. Pagkatapos ng party kagabi ay
sa hotel na kami
dumiretso pero dahil kailangan naming balikan ang mga gamit niya para sa
pangingibang bansa namin upang
mag honeymoon.
Napag-usapan na rin naman na pagbalik namin ng Pilipinas ay didiretso na si Skyrene
sa Cebu at doon na
maninirahan kasama ko. Her family is very supportive with our decision, lalong lalo
na si Ramiel na
ipinagtutulakan na si Skyrene para bumuo ng sarili nitong pamilya kasama ako.
"They're still sleeping?" Tanong niya sa isang kasambahay na sumalubong sa amin.
Tumango ito kaagad. "Maliban nalang po kay Sir Jeoffrey at Madam Arlene. Maaga po
silang umalis pero
may ibinilin po sila't ipinapabigay sa inyo bago raw po kayo tumulak patungong
airport ngayon."
She nodded.
"Thank you. Mamaya nalang pagkatapos naming makuha 'yung mga gamit ko." Hindi
natanggal ang pagdadaop
ng mga kamay namin kahit na nagsimula na kaming maglakad papasok.
"Anong oras na ba sila natapos?" Sinulyapan ako ng asawa ko pero nagkibit lang ako
ng balikat.
Hindi na namin halos nasaksihan ang party dahil marami pa kaming gusto tapusin at
umpisahan ni Skyrene
pagkatapos ng kasalang iyon... Isa na doon ang buong gabi naming pagpupuyat para
bawiin ang ilang taong
pagkawala niya sa akin at ang simulan ang masayang pamilyang ipinangako namin sa
harapan ng lahat.
"Naku, may araw na po," Binalingan ako ng babae at nginitian." Congratulations nga
po pala ulit Mr. and
Mrs. Vergara." Aniya sabay balik ng tingin sa asawa ko.
Ang kalituhan niya ay mabilis na napalitan ng tuwa.
"Thank you, Janine," Naglakad kami patungo sa staircase. "Kukunin ko lang 'yung mga
gamit ko," Napahinto
ako ng huminto siya para kausapin ulit ang babae. "Sure kang tulog pa sila?"
Tumango tango naman ito.
"Lasing na lasing po ang mga lalaki." Nasapo ni Sky ang kanyang noo pero agad kong
pinisil ang kanyang
kamay.
Nagpaalam nalang kami sa kasambahay at nagpatuloy na sa pagpanhik sa taas.
"I can't believe that my family got wasted." Natatawa kong binitiwan ang kanyang
kamay para maakbayan
siya't mailapit sa aking katawan.
"It's a party, baby... Our party. Tsaka minsan lang magkaroon ng malaking
pagtitipon sa rancho."
Pinagdiin niya ang kanyang mga labi at wala ng nagawa kung hindi ang tumango. Nang
makaakyat na kami sa
pangalawang palapag ay agad kong hinapit ang kanyang bewang.

P 69-16
"Isa pa... Hindi lang naman sila ang napuyat kagabi... We had our own party-"
"Eros!" Nahihiya niyang hinampas ang aking dibdib dahilan para matawa ako.
Mabilis na kumalat ang pagpula sa kanyang magkabilang pisngi kasabay ng pagkagat
niya sa kanyang labi.
Lumaki ang ngisi ko't mabilis siyang hinalikan doon.
"I heard my name a hundred times already pero hindi pa rin ako nagsasawa..."
Nakita ko ang pagdiin ng pagkagat niya sa kanyang pang-ibabang labi. Nang igalaw ko
ang aking kamay sa
kanyang leeg ay sandali siyang napapikit. Sa pagdiin ko ng kanyang katawan sa akin
ay muli siyang napadilat.
Kahit na ilang beses na siyang napalunok dahil sa kaba ay buong tapang niya pa rin
akong tinitigan.
Dahan-dahan kong ibinaba ang aking mukha para muli siyang halikan. Hindi kagaya
kanina na sandali lang,
ngayon ay mas tumagal iyon dahilan para hingalin kami sa pagtatapos nito. Pumikit
ako ng mariin at
ipinagdiin ang aming mga noo.
"Is it bad when I say that even here... Right here... I want to make you scream my
name?" Hirap kong sabi
dahil kahit na buong gabi na naming pinagsaluhan ang isa't-isa ay hindi pa rin ako
napapagod.
God, I will never get tired of making love to my wife... Never.
"Eros... I-It's still early to seduce me... And no. We can't do it right here...
Ayaw kong pagpantasyahan ka ng
mga kasama namin rito sa bahay. Para sa akin ka lang."
Kumawala ang pagtawa ko. Maingat kong inilayo ang aking mukha sa kanya at hinawakan
ulit ang kanyang
kamay.
"Then let's go to your room now."
Humigpit ang kapit niya sa akin pero wala ng nagawa ng hilahin ko siya patungo roon
pero bago pa kami
makapasok ay sabay na kaming napahinto dahil sa malakas na pagkaluskos ng kung ano
sa isang pintuan at
ang agarang pagbukas nito at pagluwa kay Valerie na parang hinahabol ng kung anong
animal!
Nakita ko ang sabay na paglaglag ng kanilang mga panga ng magkatitigan sila ni
Skyrene. Natigil siya sa pagaayos ng sarili at lutang na napatitig nalang sa amin
ng kaibigan.
"S-Sky... E-Eros..." Kinakabahan niyang sambit pagkatapos ng ilang ulit na paglunok
pero imbes na batiin
siya ng asawa ko ay awtomatikong lumipad ang tingin nito sa kwartong nilabasan
niya.
"V-Val... You-"
"No, Sky!" Sinubukan niyang humakbang palapit pero dahil sa hiya dulot ng
presensiya ko ay napahinto siya
kaagad. "This is not what you think-"
"Oh, trust me. I know exactly what to think, Val." Hinayaan ko silang mag-usap at
kahit na gusto ko nalang
hilahin si Skyrene papasok sa kanyang kwarto at ipagpatuloy ang dapat naming gawin
ay hinayaan ko siyang
kalmahin ang nagpa-panic na kaibigan.

P 69-17
"You... A-And Jace... Oh my God!" Natatarantang tinakpan ni Valerie ang bibig ni
Skyrene dahil sa
ibinulalas nito.
"Shut up. Shut up!"
Natatawang tinanggal ni Sky ang kamay nito at pagkatapos ay sinulyapan naman ako
para ibida ang nangyari
sa pagitan ng pinsan niya't best friend.
"Can you believe this?!"
Tatango na sana ako pero dahil sa panlalaki ng mga mata ni Valerie sa akin ay
naudlot iyon. Nagkibit nalang
ako ng balikat.
"Wow! Just wow!"
"Skyrene!" Muli niya itong hinila.
Sinulyapan nalang ako ni Sky na mauna na sa kwarto kaya sinunod ko nalang siya at
hinayaan silang magusap sandali.
Pagpasok ko doon ay kinuha ko na ang mga maletang naayos na at inilagay sa gilid ng
pintuan habang
hinihintay siyang bumalik. Hindi naman ako naghintay ng matagal dahil ilang minuto
lang ay bumalik na siya
ulit at sinabing inutusan niya muna ang driver namin na ihatid ito sa hotel kung
saan naman talaga ito dapat
natulog kagabi.
"I can't believe it! I just can't." Hinuli ko ang kanyang kamay.
"They are both single, right?"
"Yes but Valerie and Jaycint?!" Umayos siya ng upo sa aking harapan habang patuloy
ang pag-iisip ng
malalim dahil sa nalaman.
"They had sex... They had sex!" Hindi pa rin makapaniwalang bulalas niya.
"And so are we."
Napanguso siya dahil sa sinabi ko.
"Baby, they barely know each other."
Umayos ako ng upo at hinuli ang kanyang katawan paupo sa akin at dinala siya
hanggang sa makasandal ako
sa head board ng kama.
"But that doesn't mean that they can't have sex." Giit ko.
"You think it's just a one night stand?"
Umangat ako ay hinalikan siya sa leeg. Narinig ko ang pagputol ng kanyang paghinga
dahil sa ginawa ko.

P 69-18
"I don't know."
"But from a guy's point of view... Do you," She swallows hard when my lips touched
the back of her ear
while my hands is now everywhere. "T-Think... It's just a one night thing?" Hirap
niyang tanong dahil sa
patuloy kong paghalik sa kanya.
God... Kahit na hindi akma ang pinag-uusapan namin ngayon ay hindi natutupok ang
init na galing pa sa
kagabing ilang oras naming pag-iisa.
My hands started to unbutton her blouse while her lips is sealed with mine.
Mapusok, nagmamadali ngunit
mayroon pa ring pag-iingat.
Agad na umangat ang kanyang mga kamay patungo sa aking buhok. Tuluyan ko ng hindi
nasagot ang kanyang
tanong dahil naging abala na ako sa ginagawa.
Isang ungol ang kumawala sa labi ni Skyrene ng halikan ko ang ibabaw ng kanyang
dibdib. I placed my
tongue in the middle of her chest and glides it down as I pulls her bra away from
her body... Nang gumilid
ang aking labi patungo sa tuktok ng kanyang kanang dibdib ay dumiin na ang kanyang
mga kamay sa aking
buhok.
"Oh! Eros... Ah!"
Her nipples sprang up stiff as little sergeants as I kiss, suck and licks them
repeatedly. A quick intake of
breath escapes her mouth. Nagpatuloy ako sa ginagawa habang siya naman ay nag-
uumpisa na ring ilantad
ang kahubaran ko sa kanyang harapan.
Tinulungan ko siyang tanggalin ang aking damit pagkatapos ay maingat ko siyang
inihiga sa kama. Hindi ko
tinigilan ang paghalik sa kanyang labi habang inaalis ang aking pantalon at ang
natitira niyang pang-ibaba.
I know I should answer her question but I can't. Muli ay tuluyan na akong tinupok
ng kasabikan sa kanya.
Nang tuluyan ko na iyong matanggal ay muling bumaba ang aking mga labi patungo sa
kanyang dibdib.
Ilang beses akong napangisi ng marinig ang pagsambit niya ng aking pangalan habang
dahan-dahang
bumababa ang aking mga halik sa kanyang tiyan... Pababa... I kneel on the floor by
the side of the bed and
pulls her gently at the edge of it.
Nakita ko ang pagdoble ng kapulahan ng kanyang mukha habang nakadungaw sa akin.
Hindi ko tinanggal ang
pagtitig sa kanya habang inaayos ang sarili sa kanyang harapan.
I can see the immediate rise and fall of her chest as I place my face in her
throbbing folds and takes in her
lustful aroma. Tuluyan nang bumalik sa pagkakalapat ang kanyang likod sa kama ng
dumampi ang aking mga
labi doon.
"Baby..." Hirap niyang sabi bago muling ibalik ang kamay sa aking buhok.
I gently kiss the lips of her now soaking folds. Humigpit ang kapit ko sa kanyang
mga hita ng maramdaman ko
ang panginginig ng mga ito. My tongue slowly trace along the outer walls of her
aching pulse. Muling
humigpit ang pagsabunot niya sa aking buhok sa pagsisimula kong gumalaw ng mabilis.

P 69-19
I take my fingers in her and spread open its lips and then I began to run my tongue
along the inner walls of her
cherry
"Oh God, baby! Oh!"
"Fuck..." I mumbled while my lips is still working on her wetness.
Bumilis ang paggalaw ko kasabay ng ilang ulit niyang paghabol sa kanyang paghinga.
Skyrene screamed my
name when I flicked my tongue over her swollen bud, then sucked it into my mouth.
Humigpit ang kapit ko sa kanyang magkabilang hita lalo na't ramdam kong malapit na
siya.
"Eros! Baby! Oh! Baby, don't stop!" She said while panting heavily.
Pinag-igi ko ang ginagawa hanggang sa tuluyan ng manginig ang kanyang katawan
matapos marating ang
sukdulan.
"Oh!" She held my head in place as her hips bucked at my face, covering it with her
taste... And fuck! I felt
my throbbing shaft getting fucking ready for her.
Binigyan ko siya ng pagkakataong makahinga pero hindi natigil ang paghalik ko sa
kanya. I don't want to stop.
Maingat kong ibinaba ang kanyang mga hita bago simulang halikan siya pataas.
We kissed once more then I gently lift her up from the bed to bring her to my lap.
Hindi natigil ang aming mga labi sa paghahalikan pero siya na mismo ang pumutol
no'n ng bumalik ako sa
pagkakasandal sa uluhan ng kanyang kama. She seductively bit her lower lip as she
held my massiveness.
Nakita ko ang pagpungay lalo ng kanyang mga mata habang inaayos at inihahanda ang
sarili sa akin. I placed
my hand on her waist. Hindi ko siya pinigilan sa gagawin kaya naman parehas kaming
napasinghap ng tuluyan
nang mag-isa ang aming mga katawan.
Nakita ko ang hirap sa kanyang mukha na dinadaan nalang sa pagkagat sa kanyang labi
habang dahan-dahan
akong tinatanggap.
"Oh, God baby... Why do you have to be so fucking sexy while making love to me?"
Hindi ko na napigilang
sabihin.
She smiled at that but instead of answering me with words, tanging ang mga ungol
niya ang sunod na lumabas
sa kanyang labi at ipinagpatuloy nalang ang ginagawa. She started grinding in my
thick and long shaft. Hindi
naputol ang pagtitig niya sa akin kahit na ramdam ko ang muling panginginig ng
kanyang katawan habang
patuloy ang pagbaba at pagtaas sa aking ibabaw.
"I-I love making love to you, Eros... Only you..."
Namumula na ang kanyang bewang dahil sa ilang ulit kong pagpisil doon para lang
pigilan ang sarili kong
ipatigil sa kanya ang ginagawa at ako na mismo ang gumalaw para sa aming dalawa.
Ilang beses akong
napalunok.

P 69-20
Gustohin ko mang pumikit pero hindi ko ginawa. Gusto kong panuorin siya at ayaw
kong makaligtaan ni isang
segundo nito.
"You're so big, baby... But... I... I-I love it... All of it." Dahan-dahan niyang
sambit dahilan para hindi ko na
napigilan ang sarili kong hapitin siya't idiin sa aking katawan.
I kissed her lips and let her moans drowned inside my mouth. Nanatili ang mabagal
niyang paggalaw. Sabay
naming habol ang aming paghinga ng lumayo ako sandali. Hinawi ko ang mga buhok na
nakaharang sa
kanyang pisngi pagkatapos ay pinupog ng halik ang nag-iinit niyang pisngi.
"Don't say things like that, Skyrene... Or else..."
"Hmm," Nakita ko ang pagngisi niya ngunit ng muli siyang bumaba sa akin ay
napaawang na ang kanyang
bibig at napapikit nalang ulit.
I placed my hand on the nape of her neck and tilted her head so I could kiss her
lips once more, pulling her
into a deeper lustful kiss. My tongue swirling around hers, exploring her mouth and
claiming it.
"I might not control myself... Damn..." I said in between kisses.
Nang sagutin niya ang lumalalim na paghalik ko ay tuluyan na akong natalo ng aking
sarili. Binuhat ko siya at
inilapag pabalik sa kama.
I positioned myself in front of her as I kissed down her neck. I pushed the head of
my sex up to the opening of
her fold, sliding gently into it.
"God, Skyrene..." I said with gritted teeth and finally buried myself deep to my
full length in one fluid
motion.
"Eros!" She screamed as my massive hardness moved swiftly inside of her.
She was crying out in her passion. I pushed into her a little deeper and then I
stopped. Pinipigilan ko ang
sarili kong madaliin ang lahat ngunit nang maramdaman ko ang pagyakap ng kanyang
mga paa sa aking
bewang upang idiin pa ako sa kanya ay tuluyan na akong nalunod sa dagat ng
kapusukan!
I probed further into her and then I began a gentle, slow, shallow motion. Maya
maya pa ay nakuha na niya
ang ritmo ng ginagawa ko at bahagya na ring sinasalubong ang aking bawat paggalaw.
"Baby, you're making me damn crazy!"
Her breathing quickened at that. Her cries were pure pleasure now. Then her head
began to jerk from side to
side and I began to thrust more forcefully. Her pace began to fall apart. Ramdam ko
ang pagbaon ng kanyang
mga kuko sa aking likuran habang mas bumibilis ang aking paggalaw.
Nang subukan kong ilayo ang aking labi sa kanya ay nakita ko ang agaran at mariin
niyang pagkagat doon at
ang mabilis na pagpikit ng mga mata. Like she's about to reach another climax.
I buried my face in her neck and started kissing her hanggang sa muling bumalik ang
aking mga labi sa
kanyang bibig dahil sa muli niyang pagsambit sa aking pangalan.
P 69-21
Pakiramdam ko ay nababaliw na ako. All I can feel is the tightness and warmness of
her folds. All I can hear
is her sultry scream... And all I could think of is how lucky I am to be her
husband. I am that damn lucky
because even if we broke up and live without each other for five years, I know that
I am the only one who's
ever been inside of her. Ako lang at wala ng iba.
"Baby, I'm gonna..." Nilunod kong muli ang mga salita niya sa aking bibig at
sinabayan na siyang makamit ang
rurok ng aming pinagsasaluhan!
"Eros! Oh My God!"
I literally stopped breathing as I felt the tumult of her orgasm. Napadiin ang
halik ko sa kanyang leeg ng
maramdaman ko ang aking sukdulan.
"Fuck... Baby!" I grunted and with one last thrust, I exploded deep within her...
Emptying myself inside her.
Binigyan ko ng ilang sandali ang aming mga sarili para makahinga kahit saglit.
"I love you... I love you so much, Skyrene..." Hibang kong bulong sa kanyang tenga
pagkatapos ay marahang
inangat ang mukha para bigyan siya ng mabilis na halik sa labi.
"I love you too, Eros... I love you more, baby..." Hinihingal niya pa ring sambit.
Ngumiti ako at ilang beses pa siyang hinalikan sa labi. Nang maging normal na kahit
paano ang aming mga
paghinga ay marahan na akong umangat sa kanya. I gently pulled my manhood from her
streaming folds.
Napangisi ako ng makita ang pagkagat niya sa kanyang pang-ibabang labi. Nahiga ako
sa kanyang tabi
pagkatapos ay muling ibinaon ang aking mukha sa kanyang leeg.
"What are you asking again about the one night stand?" Nakangisi kong tanong sabay
diin ng labi sa kanyang
leeg.
I heard her chuckled.
"N-Never mind!"
Natatawa kong itinukod ang aking siko sa kama para ilagay sa aking kamay ang aking
ulo't dungawin ang
namumula niyang mukha. Pulang pula ang kanyang mga labi at ang kanyang mga mata ay
walang isinigaw
kung hindi purong kasiyahan. Inilagay ko ang aking isa pang kamay sa kanyang pisngi
at marahan iyong
hinaplos.
"Mahal na mahal kita, Mrs. Vergara..." I run my thumb across her lips. Marahan
siyang ngumiti pero nawala
iyon kaagad at napalitan ng pag-awang ng muling lumakad ang aking kamay pababa at
pahaplos sa kanyang
leeg, dibdib hanggang sa mapunta ang aking mainit na palad sa kanyang tiyan.
"And I can't wait to be a father of your children," Ang kaninang tuwa sa kanyang
mga mata ay nabahiran na
ngayon ng pagiging emosyonal.
Dumukwang ako para bigyan siya ng halik sa noo.

P 69-22
"Gustong gusto ko ng makabuo tayo... Gusto ko ng dagdagan ang aalagaan ko." Ilang
beses kong hinaplos ang
kanyang tiyan na agad niya namang hinuli.
Umangat siya at pinantayan ako pagkatapos ay ako naman ang hinalikan sa labi.
"You're planting your seeds inside me since yesterday and I am fertile so I think
that it is happening right
now."
Lumawak ang ngiti ko at muli siyang siniil ng halik sa labi. Napuno ng tuwa ang
kwarto niya dahil sa paulitulit kong paghalik sa kanya. Ipinagpalit ko ang aming
pwesto at marahang hinawi ang buhok na humarang sa
kanyang mukha.
"I love you," Emosyonal niyang sambit at pagkatapos ay inangat sa mukha ko ang
kanyang suot na singsing.
"And I still can't believe that I'm finally your wife, Eros..." Hindi pa rin
makapaniwala niyang sambit.
Agad ko siyang niyakap at inihilig sa aking dibdib habang sinusuklay ng magaan ang
kanyang buhok.
"I know it's crazy but we both know that you're going to be my wife since the first
night of the show. Noon
palang alam ko ng ikaw ang magiging asawa ko. Ikaw lang Skyrene..."
Sa pag-angat ng mukha niya ay nag-uunahan ng tumulo ang kanyang mga luha.
"I am finally your wife..." She murmured emotionally.
I nodded. Hinawi ko ang mga luha sa kanyang mga mata bago siya nginitian.
"And you will always and forever be my wife, Skyrene Vergara. Always and forever,
baby..." Buong puso
kong sambit pagkatapos ay muling sinalubong ng halik ang kanyang mapupulang labi.
Sino maging asaw ni Izzi si Ramil ba Rigel ask lg me haha Hahaha sabi ko na nga ba.

P 69-23
EPILOGUE
35.4K 1.6K 404
by CengCrdva

The Bachelor's Wife

Naalarma ako ng makita ang pamumutla ni Skyrene habang dahan-dahan itong napaupo sa
kama.
"What's wrong?" Mabilis ang naging hakbang ko para lang madaluhan siya doon pero
imbes na sagutin ako ay
natulala nalang siya.
Iginapang ko ang aking kamay para hulihin ang kanya na hanggang ngayon ay nakakapit
pa rin sa telepono.
We're currently in Bali celebrating our second week being husband and wife.
Katatapos ko lang ring maligo
para sana mag-ayos na upang simulan ang pamamasyal ngayong araw pero hindi ko alam
kung magagawa pa
namin iyon ngayong ganito ang reaksiyon niya sa kung ano man ang ibinalita nang
nasa kabilang linya.
"Baby tell me what's wrong?" Nag-aalala kong tanong.
Nakita ko ang paglunok niya't marahang pagbaling sa akin. Pakiramdam ko'y sinaksak
ako ng ilang daang
punyal sa dibdib ng mabanaag ang pangamba't kalungkutan sa kanyang mga mata.
"S-Si Papa..."
Muli kong napisil ang kanyang kamay dahil sa narinig.
"What happened?"
Kinagat niya ang kanyang labi ngunit hindi na nagpatuloy kaya kinuha ko nalang ang
cellphone na hanggang
ngayon ay naroon pa rin ang kaibigang si Valerie. Tatayo na sana ako para kausapin
ito pero naudlot ako ng
siya naman ang pumisil sa aking kamay na tila nagmamakaawang huwag ko siyang iwan
ngayon.
Maingat kong inangat sa aking tenga ang hawak para sana tanungin si Valerie ngunit
hindi pa man ako
nakakapagsalita ay tumunog na iyon hudyat ng pagbaba nito.
Nalaglag ang panga ko dahil sa mabilis na pagyakap ni Skyrene sa akin. Nabitiwan ko
ang aking hawak para
sagutin ang humihigpit niyang yapos. My lips cursed when I feel her shoulders
tremble.
"What happened? Tell me." Sinubukan kong tanggalin ang pagkakayakap niya para
siya'y harapin pero
humigpit lang ang kapit niya sa aking katawan.
"Papa is dead, Eros..." Doon ko na naitikom ang aking bibig at gaya niya ay wala na
ring nagawa kung hindi
ang yakapin nalang siya pabalik.
Hinayaan ko siyang umiyak sa aking dibdib. Ilang ulit ko ring hinaplos ang kanyang
malambot na buhok at

P 70-1
hinalikan ito. I don't know what to say to her. Kahit na alam kong hindi naging
maganda ang relasyon nilang
dalawa ay nananatiling ama niya pa rin ito.
We already have a plan to see the guy. Bago kami magsimula sa honeymoon ay
pinahanap ko na rin ito para
ituloy ang plano naming klaruhin ang nangyari sa nakaraan kahit na alam ko namang
hindi magiging madali
iyon kung sakali ay sinuportahan ko pa rin siya sa kanyang desisyon. He is still
her father.
Bago pa ang balitang ito ay sinabi na rin niyang kahit na nagkanda-letse ang buhay
nila noon ay patatawarin
niya pa rin ito kung manghihingi ito ng tawad pero huli na ulit kami.
Nagpatuloy ako sa paghaplos sa kanyang likuran, umaasang sa bawat haplos ko ay
mapapawi kahit paano ang
pagkabigla niya't lungkot dahil sa masamang balita.
"Breathe, baby..." Mahinahon kong bulong ng muling manginig ang kanyang balikat.
Marahan ko siyang inilayo sandali para kuhaan siya ng tubig. Nagpasalamat nalang
ako't hindi niya iyon
tinanggihan. Hinayaan ko siyang umiyak at bigyan ng oras ang sarili. Nang medyo
kumalma na siya ay saka na
niya sinabing napaaway ito ay nasaksak at bago pa naisugod sa hospital ay
idineklara nang patay.
"I'm sorry..." Paulit-ulit kong sambit dahil wala akong maisip na sabihin sa kanya.
All I want is to hug and
listen to her right now.
Pinunasan niya ang kanyang mukha at inayos ang buhok patungo sa kanyang likuran.
"I'm sorry," She murmured apologetically. "Can we just stay here today? I'm sorry-"
"It's fine. We can stay here as long as you want," Umangat ang aking kamay patungo
sa kanyang maliit na
mukha at marahang idinampi ang aking hinlalaki sa muling tumulong luha sa kanyang
pisngi. Tipid akong
ngumiti sa kanya. "Don't worry about it. Marami pa namang ibang araw para
maglibot."
She nodded. Nagbaba siya ng tingin sa kanyang mga kamay na ngayon ay nakakumo na
naman. Kusa kong
dinaluhan ang mga iyon at marahang binuwal sa pagkakakumo.
"How can I make my wife happy? Gusto mo bang umuwi na tayo?"
"No..." Maagap niyang sambit sabay balik ng tingin sa aking mga mata. "I just need
time to think. Hindi ko rin
kasi alam kung paano sasabihin sa mga kapatid ko."
Umayos ako pahiga sa kama at hinila naman siya patungo sa aking dibdib. Narinig ko
ang ilang beses niyang
pagsinghap kaya maagap ang naging pag-angat at baba ng aking mga kamay sa kanyang
braso.
"Do you want me to tell them what happened?"
Narinig ko ang pagbuntong hinga niya pero hindi ko maiwasang magulat ng marahan
siyang tumango.
"Okay lang ba 'yon?" Dinungaw ko siya at pagkatapos ay nginitian.
"Of course, baby. I'll do anything for you."

P 70-2
Tipid siyang napangiti pagkatapos ay muling inayos ang pagkakahilig sa aking
dibdib. Kasabay ng pag iwan
niya sa aking mga mata ay ang pagtitig ko sa hinahanging kurtina gawa ng nakabukas
na sliding door
patungong veranda.
"Huli na naman ako," Mahina niyang bulong. "Akala ko makakausap ko pa si Papa.
Akala ko maitatanong ko
pa kung bakit niya kami pinabayaan noon. Kung bakit niya nagawang saktan si Mama.
Akala ko makakahingi
pa siya ng tawad sa akin. Huli na."
Muling umangat ang aking kamay patungo sa kanyang buhok at magaan iyong
pinaglaruan.
"Everything happens for a reason, baby... But you know what? You don't need to know
what's the reason
behind every circumstances because sometimes the more we look for answers, the more
we'll get hurt. And
maybe your father's passing is enough to be the only reason for us to move forward.
Baka ang pagkakataong
ito na ang nagsasabing isara nalang natin ang parteng iyon ng buhay mo at mas
pagtuonan nalang ng pansin
ang ngayon at ang bukas na kasama ako."
Naramdaman ko ang paggaan ng aking dibdib dahil sa pag-ahon niya't pagtukod ng
kamay sa kama para
dungawin ako. Namumula pa rin ang kanyang mga mata pero wala nang mga luha doon.
"We will visit him once we are done here and you don't have to worry about your
siblings. Ako na ang
bahala. Ako na ang bahala sa lahat, okay?"
Ngumiti ako para subukang pagaanin ang bigat ng dibdib niya dulot ng balita.
Marahan siyang tumango at
muli akong niyakap.
"Thank you..."
"Anything, baby. Anything." Hinalikan ko ng ilang ulit ang kanyang buhok.
Ang tatlong linggo naming honeymoon sa iba't-ibang panig ng mundo ay umabot pa sa
isang buwan dahil
gusto kong sa pagbalik namin sa Pilipinas ay maayos na ang lahat.
Maayos na ang bahay ko sa Cebu kung saan ko siya ititira. Maayos na ang lagay ng
kanyang ama at sigurado
na ring nakaisa na ako't magiging ganap na kaming isang pamilya.
"Eros..." Napangiti ako't muli siyang niyakap galing sa likuran habang sinusundan
ang mga mata niyang
lumalakad sa bawat sulok ng aming bahay.
Hinalikan ko ang kanyang buhok ng huminto ang kanyang pagsuri sa malaking painting
naming dalawa na
nakapaskil sa pinakagitna ng entrance ng bahay namin.
The photo was taken before our wedding at mukhang hindi ako nagkamali sa pagpili ng
interior designer
dahil lahat ay nabago na ngayon. Kung noon ay pang isang tao lang ang malaking
bahay na ito, ngayon ay
pakiramdam ko'y puno na ito ng pagmamahal kahit na dalawa palang kami. It feels
like home now and not just
a bachelor's pad.
Hinawakan ko ang kanyang kamay at iginiya siya sa kabuuan ng bahay. Gaya niya ay
hindi ko rin mapigilan
ang pagkamangha dahil sa laki ng pinagbago nito alinsunod sa alam kong taste ng
aking asawa.

P 70-3
Napag-usapan naming hindi muna siya magta-trabaho at mananatili muna sa bahay
hangga't hindi pa kami
nagkakaroon ng anak. Naintindihan naman niya pero sinabi niyang dalawang kasambahay
at isang driver lang
ang gusto niyang kasama namin dahil gusto niyang magpaka-asawa sa akin. She wants
everything to be done
by herself.
Marunong at masarap siyang magluto ng pagkain noon pa man at kahit na pwede naman
akong bumili ng sarili
kong pagkain kapag nasa trabaho ay gusto kong ibinabaon pa rin ang mga niluluto
niya. Hindi rin ako
kumakain sa labas dahil gusto kong sa bahay kumakain kasama siya.
Sa pangalawang buwan ng aming pagsasama ay ramdam kong mas naging malalim ang
pagkakaunawaan
namin. Kung noon ay hindi niya ako basta hinahayaang gawan siya ng pabor, ngayon ay
naiintindihan na niya
ako at ang dapat kong gampanan bilang kanyang asawa kaya mas naging kalmado ang
lahat para sa amin.
"Our wedding is still all over the news." Napatuwid ako ng upo sa aking swivel
chair dahil sa pagkaalarma.
Oo nga at pinayagan ko naman si Amos na ibalita iyon sa lahat pero hindi ko alam
kung ikatutuwa ko iyon
ngayon lalo na't ngayon ay gusto lang naming dalawa ni Skyrene ng tahimik at
masayang buhay. My wife said
that people messes up everything and the more people you let into your life, the
more things get complicated.
"I'm sorry, baby. I'll call Amos right now-"
"No no! It's okay! I'm fine with it," Pigil niya sa akin kaya naman nakahinga ako
ng maluwag kahit papano. "I
feel like I'm still dreaming, Eros. The way you look at me that day..."
Napangiti ako. "How do I look at you?"
"You look at me like I am the most beautiful girl in the world-"
"Because you are." I interject.
Kahit na hindi ko siya nakikita ay naiisip ko na ang pagpupula ng kanyang pisngi.
"Really?"
"Since day one, baby... Wala na akong gustong tignan kung hindi ikaw lang and did
you know how hard is
that? Alam mo ba kung gaano kahirap na huwag kang isipin para lang hindi kaagad
matapos ang palabas na
'yon at hindi ako awayin ni Amos?"
"So patay na patay ka na sa akin noon?" Malambing niyang tanong.
Natawa ako't hindi na nawala ang pag ngisi.
"Patay na patay... Pero may pilit ka pa ring binubuhay sa'kin." Makahulugan kong
sagot.
Tumayo na ako ng pumasok ang aking sekretarya at isenyas na okay na't nai-cancel na
niya ang huling
appointment ko ngayong araw para makauwi ko ng maaga.
"And what is it?" Inosente niyang tanong.

P 70-4
Umabot na hanggang tenga ang aking ngisi dahil kahit na malayo siya sa akin ngayon
ay parang naaamoy ko na
siya kaagad. I miss her. Parang hindi ko na gusto pang umalis sa bahay dahil ayaw
ko na siyang mawala sa
paningin ko.
"Do you really want to know?" I teased.
"It depends..."
"Wait for me," Kinuha ko ang aking suitcase at binitbit na iyon palabas ng aking
opisina. "I'm going home
now."
"What? Why? Sabi mo may meeting ka pa?"
"It can wait. Sa ngayon mas mahalagang malaman ng asawa ko kung ano ang binubuhay
niya sa'kin-"
"Eros! Oh my God stop it!"
Kumawala ang tawa ko dahil sa agarang pagtaas ng kanyang boses upang pigilan ako sa
pagsasalita. Now I'm
sure that she is blushing.
"Just wait for me, baby." Malambing ko ring sambit bago tuluyang magpaalam sa
kanya.
Pangalawang buwan. At exactly two months after our wedding is the day that she told
me that we are finally
having a baby.
Ako na yata ang pinakamasayang lalaki sa buong mundo habang tinititigan ang
pregnancy test na patunay na
sumusunod na sa plano namin ang lahat.
Mahigpit ko siyang niyakap at hindi na pinakawalan. Pareho kaming emosyonal at
umiiyak ng bumitiw kami
sa isa't-isa. Pinaliguan ko siya ng halik kasabay ng pagpapasalamat ko dahil kahit
na wala pa man sa mundo
ang anak namin ay katumbas na ng pagmamahal ko sa kanya ang nararamdaman kong
pagmamahal para rito.
"Ilang kwarto nga ulit meron dito?" Tanong niya isang araw habang inaayos ang
kanyang mga listahan ng
papamilihin naming mga gamit para sa baby.
We don't have a name for our baby yet pero marami ng naglalaro sa aking utak.
"Why? Pupunuin ba natin ng anak ang lahat ng kwarto?"
She pouted at that.
"You said we only have four spare rooms para sa mga bisita."
"Yeah,"
"Then bakit sabi ni Loli may isa pang bakanteng kwarto sa ground floor? Hindi naman
namin mabuksan kasi
hindi mahanap ang susi. It's the biggest room downstairs. 'Yung nasa dulo."
Kumunot ang aking noo at pilit na inisip ang pagbabagong pinagawa ko sa bahay at
doon ko lang naisip ang

P 70-5
kwartong iyon! God damn it! How can I forget that?!
"Damn..." I murmured.
Kinunutan niya ako ng noo ng makita ang reaksiyon ko.
"Is it a game room or something? It can't be a guestroom, right?"
Umiling ako habang patuloy ang pag-iisip.
"Tutulungan ko sanang maglinis si Loli noong nakaraan pa kaso lang hindi ko alam
kung saan nakalagay ang
susi. Ngayon ko nalang ulit naalalang itanong-"
Natigil siya sa pagsasalita ng tumayo na ako't pumunta sa aming walk in closet.
Narinig ko ang patuloy niyang
pagtatanong tungkol sa kwartong iyon pero imbes na sagutin siya ay minadali ko ng
buksan ang katamtamang
vault na nasa loob ng aking cabinet. Kinuha ko ang isang pulang box na naroon bago
siya balikan at kunin ang
kanyang kamay.
"Let me show you what's inside that room."
Nalilito man pero wala an siyang nagawa. Nagpatianod siya sa akin ngunit bago pa
kami makaibis patungo sa
kwartong iyon ay natataranta niyang binawi ang kanyang kamay dahilan para matigilan
ako sa paglalakad.
"Eros don't tell me it's a shag pad!"
Imbes na ipaliwanag sa kanya ang naroon ay hindi ko sinasadyang mapangisi.
"Oh my God! Don't you dare tell me that it is a red room or something where all the
bdsm shit are going to
happen because I'm-"
Kumawala ang malakas na pagtawa ko dahil sa hitsura ng asawa kong tingin ko'y
bumilis ang pintig ng mga
pulso sa katawan dahil sa mga pumasok sa kanyang isip.
Hinuli ko ulit ang kanyang katawan para muli siyang yakapin.
"Do you trust me?" Nakangisi kong tanong na agad niyang inilingan.
Parang gusto ko nalang siyang pupugin ng halik! She's naturally glowing and her
cheeks is now blusing
profusely. Ang puso ko ay patuloy na pinupuri ang kanyang natural na kagandahan.
"But baby... I'm now pregnant."
"I know and you will stay that way."
Agad niyang kinagat ang kanyang labi at pabiro akong sinapak sa dibdib. Masaya ko
namang hinuli ang
kanyang kamay at ilang beses iyong binaunan ng madamdaming mga halik.
"Trust me," I said as we walk towards the door.

P 70-6
Kinuha ko ang box na nasa aking bulsa para kunin ang susi doon at wala ng pag-
aalinlangang binuksan ang
kwartong dapat ay una palang ay ipinakita ko na sa kanya.
Sa pag-awang ko ng pinto at pagbukas ng mga ilaw sa loob nito ay nakita ko kaagad
ang paglaglag ng
kanyang panga at ang pag-angat ng mga kamay upang takpan ang bibig.
Wala pang limang segundo ay sumunod naman ang paglalaglagan ng kanyang mga luha
lalo na ng igiya ko na
siya papasok sa pinaka-malaking kwarto sa loob ng aming bahay.
"Eros... You didn't..." Emosyonal niyang bulalas habang inililibot ang paningin sa
kabuuan ng kwartong
punong-puno ng lahat ng kanyang litratong galing sa pagtatrabaho kay Kade.
Simula sa mga naibenta sa kanilang event hanggang sa pinaka-una't naging
kontrobersiyal sa lahat.
Ang pinaka-malaking litrato na iyon ay nasa pinaka-sentro ng kwartong may tatlong
malalaki at
magkakahilerang chandelier sa mataas na ceiling. Ang ayos ng kwartong ito ang
pinakaiba sa lahat ng kwarto
sa aming bahay. The room is inspired by our mansion in Batangas. May mga istatwa at
mga halaman sa bawat
sulok na patuloy na sinasamba ang kanyang mga larawan sa bawat dingding.
Ang kwartong ito ay sinadya kong ipagawa para lang kay Skyrene. Ang mga litratong
nasa paligid namin ay
tanda ng lahat ng paghihirap, pagsusumikap at sakripisyo niya para sa kanyang mga
kapatid at gusto kong
ipaalala sa kanya ang magandang naging bunga ng lahat ng kanyang ginawa. I want her
to realized how
amazing she is and how proud I am for her.
I am not perfect. I made a lot of mistakes in the past and I'm sure I still can do
some but I promise to be the
perfect man for her. Ang lahat ng pangako ko ay buong puso kong gagawin para sa
ikabubuti naming dalawa.
Para sa aking pamilya at para sa pagmamahalan naming may biyaya na galing sa Diyos.
"I-Ikaw ang bumili ng lahat ng pictures ko?" Suminghap siya at nilapitan ang isang
obra, sumunod naman ako
at hinayaan siyang libutin ang kabuuan ng silid.
"Uh-hmm."
Naputol ang pag-uusap namin ng maging abala siya sa pagsipat ng kanyang sariling
kagandahan.
Nang mapunta siya sa pinakadulo ay saka niya lang ako ulit hinarap. Namumugto na
ang kanyang mga mata
kaya naman hindi ko siya hinayaang magsalita ulit hangga't hindi ko napupunasan ang
kanyang mga luha.
"Pero hindi... May ibang bumili. Iba-iba sa kada event." Lito niya pa ring sabi.
"I have ways, baby." I smiled and planted feathery kisses against her soft lips.
"Pero..." Nahinto siya't nalunod muli sa pag-iisip.
Maingat kong ipinulupot ang aking mga kamay sa kanyang bewang at pagkatapos ay
inilapit siya sa akin.
Umangat ang isa kong kamay sa kanyang baba at inangat iyon para magkatitigan kami
ulit.
"Sa tingin mo ba hahayaan kong makuha ka ng iba? No, baby. I will never."

P 70-7
Muling nalaglag ang masasaganang luha sa kanyang mga mata. Mabilis niyang tinawid
ang munting espasyong
naglalayo sa amin para yakapin ulit ako ng mahigpit.
"I thought I would never see these photos again..."
"These are mine. You are mine." Dahan dahan kong bulong.
Hinaplos ko ang kanyang likod at ginantihan siya ng mahigpit ring yakap.
"Thank you, baby... Thank you so much!"
Napapikit ako't dinama ang aking asawa. I never thought that I'll keep her photos
but I'm glad that I did.
Tanging ang mga pinsan ko lang ang nakakaalam ng mga litratong ito pero ni minsan
ay hindi naman nila
nakita. Gaya ng sabi ko, sa akin lang ang mga ito at wala akong balak na ibahagi sa
kanila kahit na isa.
"No... Thank you... Thank you for making me happy, Sky... Thank you for making me
feel complete and thank
you for being my wife." Buong puso kong sagot.
Some people say that being married is not ideal when you are at the peak of
success. Some men will agree to
that but in my opinion, people have their own definition of succes and mine comes
in many forms. Una na
doon ang asawa ko. Ang pamilya ko at ang tunay na pagmamahal ng mga taong
nakapalibot sa akin. That is
my success.
Kailanman ay hindi naging basehan ng tagumpay para sa akin ang pera at
kapangyarihan because all of it is
just temporary. Yes, it may give us happines but not joy because happiness is only
a bliss or pleasure, but
ultimately they leave us feeling empty. Hindi permanente at kung minsan ay hindi
rin nagtatagal.
Joy, on the other hand is something deeper. It is the pace that comes with knowing
life at it's core and all you
can think of is the goodness of it. Joy is permanent, forever and endless... Like
love.
I've found joy and love at the same time and I think that it is the true meaning of
success. At sa ngayon ay
wala na akong mahihiling pa.
This is the life that I want and she is the only girl that I wish to spend the rest
of my life with. Simula pa no'ng
una.
I have won. We have dominated the game of life and today...
Nine months after our wedding. Nine months of excitement and preparation, I am
finally holding my little man
and thanking God for giving me so much more.
"He is beautiful." Maluha-luha kong sabi habang inilalapag ang anak ko pabalik sa
mga kamay ni Skyrene na
patuloy na rin sa pagluha habang nakatitig rito.
"Evanzo Skylar..." Emosyonal niyang bulong ng pangalan nito at pagkatapos ay ilang
beses na dinampian ng
halik ang maliit nitong kamay.
Naupo ako sa kama at hinalikan siya sa noo. Hindi ko na alam ang nararamdaman ko
ngayon. Pakiramdam ko
ay sasabog na ang puso ko sa tuwa. Parang gusto ko nalang yakapin ng mahigpit ang
mag-ina ko buong araw
P 70-8
at ipadama sa kanila kung gaano ko sila kamahal. I want them to know that they are
my life now. Sila lang ang
buhay at kayamanan ko.
"I love you, baby..." Bumaba ang aking halik hanggang sa maabot ko ang kanyang
labi.
"I love you more." She said while smiling and looking back and forth at me and
Skylar.
I can't contain my happiness. Nagtumalon lalo ang puso ko sa kagalakan ng hawakan
ng anak ko ang aking
hintuturo at hindi na iyon binitiwan pa. Kusang tumulo ang aking mga luha dahil sa
samo't-saring emosyon!
Wala sa sariling napapikit nalang ako't napayakap muli kay Skyrene.
We did it. Sa pagkakataong ito ay wala na akong mahihiling pa at tanging
pasasalamat nalang ang gustong
kumawala sa aking labi. I thank God for every blessings that he has given me,
habang buhay ko siyang
pasasalamatan sa lahat ng ito.
Huminga ako ng malalim at muli silang hinalikan ng buong pagmamahal.
Skyrene already fulfilled my dream of becoming a husband, a partner and a father...
And because of that, she
is no longer the bachelor's wife. She is just Eros Ziege Vergara's wife....
His destiny... His baby... and his queen , forever and always.
??????????????????????
CENG CRDVA
©? 2018-2019
Feeling ko mga pictures niya ang laman nun yung mga shots ni Gagong Kade ?? Best
story.I love it

P 70-9
NOTES
36.5K 1.2K 284
by CengCrdva

Hello Cenglots!
Thank you all so much for reading and supporting Eros and Skyrene's story! Salamat
sa mga nag-abang at
nagtiyaga sa paghihintay sa mga update ko simula sa How To Win The Bachelor's Heart
hanggang sa
pangalawang librong ito na wala talaga sa plano!
Maraming salamat sa pananatili at sa pagdamay sa isang buong taong naging makulay!
Thank you ulit sa mga certified Cenglots na simula palang sinamahan na ako kahit na
walang maayos na sagot
kung bakit iyon ang tawag ko sa kanila! Haha! Thank you sa pagpatol sa lahat ng
kaabnormalan ko.
Maraming salamat rin sa mga bagong sumusuporta at sa mga susuporta pa! Para sa mga
OFW, mabuhay
kayong lahat at masaya akong napasaya ko na naman kayo. Kapit lang mga bayani!
At para sa aking nag-iisang ina na nangunguna sa lahat. Mahal kita. Salamat Mama!
??
Happy New Year guys! Sana sa susunod na taon ay sama sama pa rin tayo sa mga kwento
kong sunod na
yayanig sa mundo nating lahat! Samahan niyo ako sa huling parte ng The Bachelor
Series at sa mga susunod
pa!
Thank you all! Abangan nalang ang huling hagupit ni Eros at ang iba pang regalo ko
sa susunod na taon dahil
mamaya ay magwawalwal muna ako! HAHAHA!
Salamat at mahal ko kayo!

To God Be The Glory! ????

P.S
Sinong gustong mahawakan ang unang CORDOBAE na maisasalibro ngayong 2019?!
Who's ready?
Abangan...

Newbie ir. Heheh thanks din po.. Sulit ang puyat. Tangal stress ky madam hahaha 0

P 71-1
The Bachelor Series 2
28.2K 839 95
by CengCrdva

??
"So don't get tired of doing what is good. Don't get discouraged and give up, for
we will reap a harvest of
blessing at the appropriate time." ~

Galatians 6:9
See you on The Bachelor Series 3!
Wahhh i love you ceng.. You are one of my favorite author. Kindly keep it up.. I
really love your stories. Thanks for sharing your gift to us. God
bless you more!!!! ito na yata ang pinaka the best na nabasa ko sa mundo ng wattapd
,,worth it talagang basahin ,,,kahit mapuyat n akitch at
my work pa kinabukasan my god super ganda author

P 72-1