TOLERANCIAS XERAIS

UNE EN 22768-1:93 (ISO 2768-1:89) – Tol. Dim.

UNE EN 22768-2:93 (ISO 2768-2:89) – Tol. Xeom.

Posto que todos os elementos dun compoñente (liña, superficie, distancia, etc.) teñen dimensión e
forma, os seus defectos deben estar limitados para garantir a función => establecer intervalo de validez
A especificación das tolerancias nos debuxos debe ser completa, con obxecto de garantir as
características dimensionais e xeométricas de cada elemento, e sin deixar nada á interpretación
subxetiva nos talleres ou departamentos de control.
A Norma ISO 2768-1 establece que “as dimensións liñais e angulares poden non ser obxecto de
indicación individual da tolerancia”, sustituindo éstas por tolerancias xerais admisibles para todas as
cotas do debuxo. A ISO 2768-2 considera o mesmo para as tolerancias xeométricas.
Cando, unha vez seleccionada para un debuxo unha clase xeral de tolerancia, en algunha dimensión
en particular:
a) Se aprecien tolerancias menores (máis precisas que as xerais)
=> Indicalas ao carón da cota nominal (según ISO 286-1)
b) Tamén poden empregarse tolerancias maiores que as xerais
=> Indicalas o carón da cota nominal (sólo cando implique economía de fabricación)
Non se indican: 1. En dimensións explícitamente reguladas por outras normas
2. En dimensións auxiliares (entre paréntesis)
3. En dimensións teóricamente exactas (en recadro)

INDICACION NOS DEBUXOS:

No cadro de rotulación ou nas súas inmediacións, indicar:
Tolerancias Xerais ISO 2768 + clase de tolerancia. Ex.: ISO 2768 m
Clase de tolerancia
(Letras minúsculas)
 UNE EN 22768-2:93 Toleranc. Xeom. Xerais (ISO 2768-2)
Tolerancias para cotas sin indicación individual de tolerancia xeométrica

 Abarcan a todas as características xeométricas

 Igual que no caso anterior: cando sexa necesario especificalas, por ser diferentes
das tolerancias xerais, indícanse (segundo ISO 1101)
 Ver táboas en ISO 2768-2

“Rectitud” y “Planitud”

(Letras maíúsculas)

Rectitud: para la longitud de la línea

Planitud: para la mayor dimensión de la superficie o el diámetro, si es circular.
Redondez - La tolerancia general es igual a la del diámetro (nunca puede superar a la de oscilación
circular radial)
Cilindricidad - No se establecen
• El defecto de cilindricidad incluye a otros 3: redondez, rectitud y paralelismo entre generatrices
opuestas (cada uno limitado por su tolerancia individual o general)
• Si este defecto debe ser menor que la suma de los 3 => hay que indicarlo (según ISO 1101)
Elementos asociados (están relacionados con otros y no poseen indicación individual):
-Paralelismo: igual a la dimensional o a la de rectitud/planitud, tomando la mayor de ellas
- como referencia se toma el mayor de los dos elementos (si los dos son guales => cualquiera)
-Perpendicularidad: Tabla (tomar como referencia la cota mayor de las que forman el ángulo recto)

Perpendicularidad
Simetría - Táboa (tomar como referencia o elemento máis longo)
Aplícanse cando: - polo menos un dos elementos controlados ten plano medio,
- os eixos dos dous elementos son perpendiculares entre sí

(Eixos perpendiculares)
a) Referencia especificada: b) Referencia especificada: c) Referencia especificada:
elemento máis longo (l2) elemento máis longo (l1) elemento máis longo (l2)
Coaxialidade – Non se establecen nesta norma
Pode ser tan grande como o defecto de oscilación circular radial (éste resulta da suma de redondez e coaxialidade)
Oscilación circular (radial, axial e sobre toda superficie de revolución) – Táboa
Como referencia tómanse as superficies portantes, se están definidas

INDICACIÓN NOS PLANOS: conxunta coas dimensionales => ISO 2768 + clase de ambas tolerancias
Ex.: ISO 2768 mK (ángulo recto, implícito, non se acota)
• Tamén pode indicarse só para a xeometría: ISO 2768 K
• Se existise recubrimento “E” , será igual en todos os elementos dimensionais:
Ex.: ISO 2768 mK - E