«15 ΔΙΑΛΟΓΙΣΜΟΙ ΓΙΑ ΜΙΑ ΚΑΛΥΤΕΡΗ ΖΩΗ»

1.Δεν σε θέλω γι’ αυτό που είσαι, αλλά γι’ αυτό που γίνομαι όταν είμαι μαζί σου.

2.Κανένα άτομο δεν αξίζει τα δάκρυα σου. Εάν όμως υπάρχει κάποιο, αυτό ποτέ δεν θα σε έκανε
να δακρύσεις.

3.Επειδή κάποιος δεν σ’ αγαπάει όπως θα ήθελες εσύ, αυτό δεν σημαίνει ότι δεν σ’ αγαπάει με
όλη τη δύναμη της ψυχής του!

4.Ο αληθινός φίλος είναι αυτός που δίνοντας σου το χέρι, σου αγγίζει την καρδιά.

5.Ο χειρότερος τρόπος να αγαπάς κάποιον, είναι, να κάθεται δίπλα σου και να ξέρεις ότι δεν θα
τον έχεις ποτέ!

6.Μη σταματάς να χαμογελάς έστω και αν είσαι θλιμμένος.

7.Ποτέ δεν ξέρεις ποιος μπορεί να σ’ αγαπήσει γι’ αυτό σου το χαμόγελο.

8.Μπορεί για όλο τον κόσμο να είσαι ένα άτομο. Όμως για κάποιο άτομο, είσαι ολόκληρος ο
κόσμος του!

9.Μη σπαταλάς τον χρόνο σου με κάποιον, που δεν είναι πρόθυμος να τον περάσει μαζί σου.

10.Ο Θεός να θελήσει να γνωρίσεις πολλούς λανθασμένους ανθρώπους πριν γνωρίσεις το σωστό.
Γιατί όταν το γνωρίσεις θα Τον ευγνωμονείς!

11.Μη κλαις για κάτι που τελείωσε. Χαμογέλα γιατί το έζησες!

12.Πάντα θα υπάρχουν άτομα που θα σε απογοητεύουν. Εσύ, συνέχισε να εμπιστεύεσαι. Όμως, να

είσαι επιφυλακτικός με τα άτομα που θα εμπιστευθείς για δεύτερη φορά!

13.Αν δεν σου αρέσει αυτό που είσαι, γίνε ένα καλύτερο άτομο. Ποτέ όμως μην επιτρέψεις στους
άλλους, να δουν αυτό που ήσουν!

14.Μη απογοητεύεσαι επειδή κάποια προσπάθεια σου απέτυχε. Τα καλύτερα έρχονται όταν δεν
τα περιμένεις!

15.Έχε γεμάτη την καρδιά σου με χαρά και αισιοδοξία. Μη λυπάσαι για τίποτα.

Γιατί το κάθε τι που συμβαίνει, πάντα συμβαίνει για κάποιο λόγο!!

MIA φορά κι έναν καιρό: Μάνος Χατζηδάκις

MIA φορά κι έναν καιρό, υπήρχε ένα νησί στο οποίο ζούσαν όλα τα συναισθήματα.

Εκεί ζούσαν η Ευτυχία, η Λύπη, η Γνώση, η Αγάπη και όλα τα άλλα συναισθήματα.

Μια μέρα έμαθαν ότι το νησί τους θα βούλιαζε και έτσι όλοι επισκεύασαν τις βάρκες
τους και άρχισαν να φεύγουν.
Η Αγάπη ήταν η μόνη που έμεινε πίσω. Ήθελε να αντέξει μέχρι την τελευταία στιγμή.
Όταν το νησί άρχισε να βυθίζεται, η Αγάπη αποφάσισε να ζητήσει βοήθεια.

Βλέπει τον Πλούτο που περνούσε με μια λαμπερή θαλαμηγό.

Η Αγάπη τον ρωτάει: «Πλούτε, μπορείς να με πάρεις μαζί σου;»,

«Όχι, δεν μπορώ» απάντησε ο Πλούτος. «Έχω ασήμι και χρυσάφι στο σκάφος μου
και δεν υπάρχει χώρος για σένα».

Η Αγάπη τότε αποφάσισε να ζητήσει βοήθεια από την Αλαζονεία που επίσης
περνούσε από μπροστά της σε ένα πανέμορφο σκάφος.

«Σε παρακαλώ βοήθησέ με» είπε η Αγάπη.

«Δεν μπορώ να σε βοηθήσω Αγάπη. Είσαι μούσκεμα και θα μου χαλάσεις το όμορφο
σκάφος μου» της απάντησε η Αλαζονεία.

Η Λύπη ήταν πιο πέρα και έτσι η Αγάπη αποφάσισε να ζητήσει από αυτή βοήθεια.
«Λύπη άφησέ με να έρθω μαζί σου».

«Ω Αγάπη, είμαι τόσο λυπημένη που θέλω να μείνω μόνη μου» είπε η Λύπη.

Η Ευτυχία πέρασε μπροστά από την Αγάπη αλλά και αυτή δεν της έδωσε σημασία.

Ήταν τόσο ευτυχισμένη, που ούτε καν άκουσε την Αγάπη να ζητά βοήθεια.

Ξαφνικά ακούστηκε μια φωνή:

«Αγάπη, έλα προς τα εδώ! Θα σε πάρω εγώ μαζί μου!».

Ήταν ένας πολύ ηλικιωμένος κύριος που η Αγάπη δεν γνώριζε, αλλά ήταν γεμάτη
από τέτοια ευγνωμοσύνη, που ξέχασε να ρωτήσει το όνομά του.

Όταν έφτασαν στην στεριά ο κύριος έφυγε και πήγε στο δρόμο του.

Η Αγάπη γνωρίζοντας πόσα χρωστούσε στον κύριο που τη βοήθησε, ρώτησε την
Γνώση:
«Γνώση, ποιος με βοήθησε»;

«Ο Χρόνος» της απάντησε η Γνώση.

«Ο Χρόνος;;» ρώτησε η Αγάπη. «Γιατί με βοήθησε η Χρόνος;»

Τότε η Γνώση χαμογέλασε και με βαθιά σοφία της είπε:

«Μόνο ο Χρόνος μπορεί να καταλάβει πόσο μεγάλη σημασία έχει η Αγάπη».

Μάνος Χατζιδάκις

Ο Αληθινός φίλος...

Ο Αληθινός φίλος...
(Α) λλοιώνει το θυμό σου
(Β) οηθάει όποτε και όταν τον χρειαστείς
(Γ) αληνεύει τις ταραχές σου...
(Δ) ωρίζει ακατάπαυστα πράγματα και συναισθήματα
(Ε) λευθερώνει αισθήματα αγάπης και χαράς
(Ζ) ωντανεύει την ζωή σου
(Ή) λιος είναι σε περιόδους θλίψεων
(Θ) υσίες κάνει για να σ΄έχει στο πλευρό του
(Ι) λαρότητα εκπέμπει όταν σε κοιτάει
(Κ) ολυμπάει στις τρικυμίες της ζωής μαζί σου
(Λ) ιώνει την μοναξιά απο την ζωή σου
(Μ) οιράζεται τα όνειρα μαζί σου
(Ν) ιώθει τον πόνο σου
(Ξ) εχνάει την άσχημη συμπεριφορά σου
(Ο) ραματίζεται την πληρότητα σου
(Π) ροσφέρει την καρδιά του
(Ρ) ωμαλαία σε υπερασπίζεται
(Σ) υγχωρεί τα λάθη σου
(Τ) ρέφει το πνεύμα σου
(Υ) πολογίζει σε εσένα
(Φ) ωνάζει όταν δεν θέλεις να ακούσεις
(Χ) αίρεται όταν προοδεύεις
(Ψ) ηλά κοιτά για να σε συναντήσει
(Ω) ! φίλε της καρδιάς μου, πόσο στ΄ αλήθεια κοντά Στο Θεό κατοικείς ( ; ) ! ...

Εξομολόγηση...

Κύριε, σαν σβήνει το φως της μέρας και φτάνει το βράδυ, δεν ξέρω πως να σου το
πω.
Είναι κάποιες φορές που νιώθω μια θλίψη ανείπωτη να φωλιάζει στα βάθη της ψυχής
μου, να τυλίγει με το πέπλο της τις κρυφές μου σκέψεις, να συντροφεύει τη μοναξιά
μου, που σιωπηλή στην άδεια κάμαρά μου υφαίνει την αβεβαιότητα του αύριο...
Και τότε, συγχώρεσέ με Κύριε, απελπίζομαι. Βυθίζομαι στο χάος, στην απόγνωση.
Δεν έχω κανένα να κουβεντιάσω, ν' ακούσει τους παλμούς της καρδιάς μου, να
μαντέψει τους κρυφούς στεναγμούς μου, να σιγοντάρει στο τραγούδι της σιωπής...
Χιλιάκριβή μου ελπίδα, παρηγοριά μου χρυσή είσαι μονάχα Εσύ, και Σε ψάχνω και
Σε γυρεύω, φωνάζω τ' όνομά Σου. Κι Εσύ μ' ακούς και έρχεσαι απ' τη στράτα του
απείρου σαν πνοή τ' ανέμου χωρίς να Σε βλέπω, να γροικώ τα βήματά Σου, ν' αγγίζω
τ' ακροδάχτυλά Σου. Το μαβί φόρεμά Σου.
Κι όμως! Ένα Θείο κάτι, ένα συναίσθημα παράξενο, πρωτόγνωρο με διακατέχει και
συγκλονίζει ολόκληρη την ύπαρξή μου. Όλα ξαφνικά αλλάζουν. Παίρνουν άλλη
μορφή. Το σήμερα δεν μοιάζει με το χτες. Στους μακρυνούς ορίζοντες γλυκοχαράζει.
Τα γκρίζα σύννεφα της ψυχής διαλύονται, βάφονται ροδόλευκα. Ο πόνος
καταλαγιάζει και δυο χέρια ζεστά, στοργικά, ζεσταίνουν τα δικά μου, μου δίνουν τα
κλειδιά της ευτυχίας κι οδηγούν τα βήματά μου απ' τ' αδιέξοδο του φόβου, στο
φωτεινό μονοπάτι της ελπίδος. Εκεί που δεν υπάρχουν κακίες, έχθρες και πάθη. Εκεί
που το μίσος γίνεται μελωδία χρυσόφωνη της Αγάπης, εκεί που γαληνεύει ο νους και
η μούσα με σκέψη καθάρια γράφει ύμνους και στίχους Ανάστασης σαν αυτόν που
λέει:

Κύριε, δέξου απόψε την προσευχή μου

και της καρδιάς μου τους παλμούς,
άκου δυο λόγια απ' την ψυχή μου
και τους κρυφούς μου στεναγμούς!....

Ιησού...

"Ιησού! λένε τα χείλη μου και τα μάτια γεμίζουν δάκρυα, η καρδιά ηδύνεται, η ψυχή
κατανύσσεται.
Μόνο το όνομα Ιησούς απόψε μου γλύκανε την βραδυά. Τα χείλη χόρτασαν που το
είπαν τόσες φορές.
Τα αυτιά ξεκουράστηκαν. Το πνεύμα ηυφράνθει που Τον σκέφτηκε. Τα μάτια
έλαμψαν μέσα από τα υγρά
που έρρευσαν τόσο αβίαστα.
Ιησού, Ιησού, Ιησού...
Το γλυκύτατον τέκνο του Ουρανίου Πατρός.
Ιησού, Ιησού, Ιησού.
Η γλυκυτάτη μου προστασία.
Ιησού, Ιησού, Ιησού...
Με το όνομά Σου ας σταματήσουν τα χείλη μου να μιλούν, τα αυτιά μου να ακούνε, ο
νους μου να σκέπτεται,
τα μάτια μου να βλέπουν....!
Αμήν!!!! "

(από το βιβλίο "Ξεσπάσματα της καρδιάς μου", Μητροπολίτου Χαλκίδος Νικολάου

Σελέντη)
Λίγες σκέψεις για τη θέληση...

Θέλω!

Ποιά ακαταγώνιστη δύναμη προέρχετε από τη λέξη αυτή! Μ' αυτήν τα

αδύνατα γίνονται δυνατά... Όταν βλέπει κανείς τις Άλπεις χιονοσκέπασμένες
και παγωμένες, χωρίς να θέλει σχεδόν φωνάζει: "Αδύνατον να τις περάσει
κανείς".
Ο Αννίβας όμως και ο Ναπολαίων είπαν μέσα τους: "Θέλω να τις περάσω.
Πρέπει... Θα τις περάσω". Και τις πέρασαν με ολόκληρα στρατεύματα!
...Η θέληση μας δεν είναι αρκετά σταθερή και τούτο είναι η αιτία όλων
σχεδών των ελαττωμάτων μας. Αν ήταν σταθερότερη, γρηγορότερα θα
γινόμασταν τέλειοι.
...Η ισχυρή θέληση δεν είναι δώρο από τον ουρανό, που το βρίσκουμε από το
ξεκίνημα της ζωής μας, αλλά είναι θησαυρός πολύ σπάνιος, που καθένας από
εμάς έχει χρέος να τον εξαγοράσει με εντατικές προσπάθειες.
...Η θέληση μοιάζει με σπόρο σπαρμένο στην ψυχή σου. Αν τον περιποιηθείς,
αν τον βοηθήσεις στην ανάπτυξή του, θα γίνει δέντρο δυνατό, που θα
αντιπαλεύει με όλες τις καταιγίδες. Αλλά αν τον παραμελήσεις θα τον φάνε τα
έντομα των μικρών ελαττωμάτων σου και θα τον καταστρέψουν.
...Το πείσμα και η ισχυρογνωμοσύνη δεν είναι εκδήλωση σιδερένιας
θελήσεως. Νέος με θέληση στην πραγματική σημασία της λέξεως είναι
εκείνος, που μπορεί να κυβερνά τις εκφράσεις του προσώπου του, τα μάτια
του, τ' αυτιά του και το στομάχι του.
...Να εξασκείς τον εαυτό σου κάθε μέρα σε μια μικρή άρνηση και σε λίγα
χρόνια θα έχεις σταθερή θέληση σαν βράχο. Η ισχυρή θέληση απαιτεί
πολυάριθμες μικρές προσπάθειες. Δεν είναι αρκετή μία απόφαση, έστω κι αν
παίρνεται με μεγάλο ενθουσιασμό.
...Ποιό είναι αυτό που εκμηδενίζει τη θέληση τόσο οικτρά; Η πολύ άνετη ζωή.
Νέος που προστατεύεται απ' όλες τις δυσκολίες της ζωής, που δεν έχει παρά
να εκφράζει επιθυμίες, για να αποκτήσει ό,τι θέλει, που δεν πρέπει να
στερήσει τον εαυτό του από τίποτα και που δεν έχει ασκηθεί στην υπακοή...
Από το βιβλίο του T.Toth ''Η πιο υπέροχη νίκη'', Εκδόσεις "Φως-ΧΕΕΝ", (σελ.121-
136)