Ing jaman biyen ana kulawarga cilik ing sawijining desa.

Kulawarga kasebut dumadi saka bapak, ibu,

lan putri sing ayu. Bocah ayu mau jenenge Bawang Putih. Bapak ing kulawarga nyambut gawe dadi
pedagang, kulawargane rukun lan seneng.

Ing jaman biyen, ibune Bawang Putih lara banget lan akhire seda. Bawang Putih lan bapake sedhih
banget amarga kedadeyan kasebut.

Bawang Putih : bapak, kenging menapa kedadosan menika? Ibu sing tak tresnani saiki wis ora ana.

Bapak : Ayo, ojo nangisi kepergian ibumu. Sing sabar. Kuwi kersané Gusti Allah.

Ing desa panggonane bapak lan Bawang Putih, ana randha duwe anak siji jenenge Bawang
Merah. Ibune Bawang Merah kerep dolan lan nggawa panganan menyang omahe Bawangbutih.

Ibu Bawang Merah : Bawang Putih, kowe seneng karo panganan sing tak gawa?

Bawang Putih : Matur nuwun bu, panganan iki enak banget. Aku seneng banget.

Ibu Bawang Merah : Aku seneng banget yen kowe seneng panganan iki. Sesuk tak gawe panganan
iki maneh kanggo kowe.

Bawang Putih : matur nuwun sanget mbak, kulo sae sanget.

Amarga ibune Bawang Putih kerep dolan menyang keluargane Bawang Putih, lan bapake Bawang
Putih rumangsa cocok karo ibune Bawang Merah, bapake Bawang Putih duwe niat arep rabi karo
ibune Bawang Putih.

Bapake Bawang Putih : Anakku Bawang Putih, apa kowe gelem yen bapakku arep rabi karo ibune
Bawang Putih?

Bawang Putih : Nek bapakmu yakin karo keputusane bapakmu, anakmu mung manut wae. Sawise
kabeh, Ibu Bawang Merah banget banget marang aku.

Bapake Bawang Putih : nggih menawi sarujuk kula badhe ngaturaken sedya dhateng ibu Bawang
Merah.

Sasampunipun pikantuk persetujuan saking putranipun, bapakipun Bawang Putih sowan ibunipun
Bawang Merah kangge nglamar. Akhire padha nikah lan ibu lan anak Bawang Merah manggon ing
payon sing padha karo bapak lan putri Bawang Putih.

Wiwitane bapake Bawang Putih lan ibune Bawang Merah katon apik kabeh, nganti sawijining dina
bapake Bawang Putih ora ana ing omah.

Bawang Merah : Heh bawang putih, aja mung kesed. Ayo ngresiki lan ngresiki omah!

Bawang Putih : Inggih bu, kula badhe nindakaken

Bawang Merah:Putih, sampeyan uga kudu ngumbah sandhanganku lan ngresiki barang-barangku!

Bawang Putih : Oke mbak, kula badhe nindakaken

Jaman biyen, bapake Bawang Putih lara parah lan akhire seda. Saiki Bawang Putih yatim piatu.
Wiwit kedadeyan kasebut, ibune Bawang Merah lan anake sansaya nesu marang anake.
Ibu Bawang Merah : Hai Bawang Putih, saben dina kowe kudu tangi esuk. Nyiyapake panganan,
ngresiki omah lan liya-liyane. Ngerti sampeyan?

Bawang Putih : Ananda ngertos ibu. Aku bakal nindakake iku.

Biyen Bawang Putih lagi ngumbah klambi ing pinggir kali. Dumadakan salah sawijine klambi ibune
dikumbah. Bareng wis ngerti, Bawang Putih nyoba ngrenggani klambine ibu tirine. Nanging sayange
dheweke ora bisa mbalekake, kanthi sedhih lan putus asa dheweke bali menyang omah lan
nyritakake kedadeyan kasebut marang ibune.

Bawang Putih : Nuwun sewu, kula mboten sengaja nyuci klambi ibu.

Ibune Bawang Merah : Opo jare bocah sing ora ngerti awake dhewe! Cepet golek klambi kuwi, ojo
muleh sak durunge ketemu.

Kanthi ati kang sedhih, Bawang Putih kepeksa nindakake kekarepane ibu tirine. Dheweke nggoleki
pinggir kali. Banjur Bawang Putih weruh wong wadon tuwa sing kaya arep menyang pasar

Bawang Putih : Nuwun sewu ibu, kula nyuwun pirsa?

Bulik : Mesthi wae nak, ana apa?

Bawang Putih : Apa kowe weruh klambi-klambi sing ngoceh ing kali iki?

Bulik : oh, klambi kuwi duweke? Aku weruh dheweke mabur sawetara wektu kepungkur.

Bawang Putih : matur nuwun, kula badhe madosi malih bu.

Nalika nggoleki klambi, wis peteng ndhedhet, Bawang Putih kudu golek papan kanggo nginep.
Amarga ora bakal ana wektu kanggo mulih. Dumadakan dheweke weruh gubug lawas.

Bawang Putih : tok…tok. Ana wong ing njero? Nyuwun pangapunten.

Mbah : Kowe sapa nak? Apa sing kedadeyan ing wayah wengi iki?

Bawang Putih : jenengku Bawang Putih, Mbah. Aku nggolek klambine ibuku sing kecemplung ing
kali lan saiki aku butuh papan kanggo nginep. Apa aku bisa nginep ing kene Mbah?

Mbah : oh, klambi kuwi duweke? Aku wis disimpen. Aku bakal bali menyang sampeyan ing siji
syarat. Sampeyan kudu ngancani aku ing kene sawetara dina.

Bawang Putih : nggih mbah, kula sarujuk menawi mbah bade maringi klambi.

Ing sawetara dina sabanjure.

Simbah : Nak, kowe wis netepi janjimu. Lan aku bakal netepi janjiku. Ing kene dakbalekake
klambine ibu tirimu. Oh ya, aku duwe hadiah kanggo sampeyan, nggawa waluh iki kanggo
sampeyan!

Bawang Putih : Matur nuwun, Mbah.

Bawang Putih mulih lan tekan omah Bawang Putih masrahake klambi abang marang ibu tirine.

Bawang Putih : Mbak, kula sampun nemu klambi

Ibu : gawanen mrene, ndang lungaa!

Bawang Putih : Nggih bu. Aku ngresiki dhisik.

Nalika Bawang Putih menyang pawon arep ngupas waluh kang diparingake dening mbah putri,
Bawang Putih kaget banget nalika ngerti yen waluh emas kuwi akeh banget.

Bawang Putih : mas….iki mas, ibu nemu mas sakwise dibelah waluh iki.

Ngerti bab iki, ibune bawang merah lan bawang putih langsung ngrebut emas ing bawang putih.

Bawang Merah : Hai Bawang Putih, mas iki olehmu saka ngendi?

Bawang Putih : Permata emas iki aku entuk saka waluh sing diparingake mbah putri ing tengah alas
nalika aku golek klambi ibu.

Bawang Merah krungu critane Bawang Putih, Bawang Merah duwe niat golek mbah, esuk-esuk
Bawang Merah sengaja mbuwang klambine menyang kali, sakwise kuwi dheweke nglakoni kaya
Bawang Putih.

Bawang Merah : Nyuwun pangapunten, Mbah, apa sampeyan ndeleng sandhanganku sing dibuwang
ing kali biyen?

Mbah : O, klambimu biyen wis tak simpen. Aku bakal menehi sampeyan. Nanging kanthi syarat
sampeyan kudu tetep karo aku sawetara wektu.

Bawang Merah : Inggih mbah, kula badhe ndherek dhawuh.

Pirang-pirang dina Bawang Merah manggon karo mbah putri. Sasuwene karo mbah putri, mung
kesed lan ora nindakake apa-apa.

Nalika wayahe Bwang Merah mulih…

Bawang Merah : Mbah, kula sampun pinten-pinten dinten wonten mriki. Endi ganjaranku?

Mbah : Lho, njupuk waluh iki kanggo sampeyan.

Bawang Merah : (pas njupuk waluh gedhe, Bawang Merah langsung lunga)

Bareng wis tekan omah, Bawang Merah langsung nyeluk ibune lan kanthi seneng nuduhake waluh.
Ibune Bawang Merah lan Bawang Merah wedi yen Bawang Putih weruh dheweke bakal njaluk
bagian. Mula ibune Bawang Putih dhawuh marang Bawang Putih supaya ngumbah klambi ing kali.

Ibu : Heh Bawang Putih, cepet-cepet ngumbah klambiku lan anakku.

Bawang Putih : Nggih bu.

Sawise Bawang Putih ora ana ing omah, ibune Bawang Merah lan putrine mbukak waluh, nanging
jebul sing metu saka wohe dudu emas lan permata nanging kewan ula sing gedhe banget lan berbisa.
Ula kasebut langsung nyerang Ibu Bawang Merah lan Bawang Merah nganti pungkasane mati.