Wzbudzenie fali sejsmicznej polegało na uderzeniu młotem w aluminiową belkę.

Wzbudozny sygnał
propagował do odbiornika zlokalizowanego na danej głębokości końcówki sondy. W celu zwiększenia
dokładności określenia czasu pierszego dojścia fali poprzecznej Vs, wykonano pomiary przebiegów fal
w różnych kierunkach wzbudzenia (x i y) dla tej samej głębokości zagłębienia stożka. Na podstawie
nałożenia przebiegów fal poprzecznych określono moment pierszego wystąpienia fali poprzecznje w
czujniku.

W celu dokładnego wyznaczenia czasu dojścia sugnału do osbiornika zastosowano dwie metoy
określające czas wyastąpienia fali: metodą corss-korelacji wzajemnej dwóch sygnałów oraz metodę
prędkości fazowej sygnału opartej na częstotlwiości fazowej. Dla dwóch sygnałów o tym samym
kształcie, funkcja korelacji krzyżowej podaje różnicę w czasie ich przybucia, która definiowana jest jako
przesunięcie w czasie. Moment wystąpienia zgodności sygnałów jest przedstawiany na wykresie za
pomocą piku funkcji korelacji krzyżowej.

czas pierwszego nadejścia i czas pierwszego przejścia sygnałów fali poprzecznej: (a) Ścinanie

ciąg fal zarejestrowany po lewym uderzeniu; (b) ciąg fali poprzecznej zarejestrowany po prawym
uderzeniu;

(c) Nałożenie sparowanych ciągów fali poprzecznej w (a) i (b)

W celu wyznaczenia prędkości fali podłużnej w ośrodku gruntowym, zostały wykonane pomiaryw
zbudzenia fali w kierunku pionowym. Na podstawie zarejestrowanych przebiegów fali podłużnej na
głębokościach 0,5m, 1,5m, 2,5m, 3,5m, 4,5m, 5,5m, 6,5m, 7,5, 8,5m,9,5m pozwoliły określić prędkości
fali podłużnej w ośrodku gruntowym. W celu określenia prędkości fali podłużnej na danej głęgokości,
wykorzystano trzy metody określenia prędkości fali: metodą pierwszego wystąpienia fali podłużnej,
metodę korelacji wzajemnej sygnałów oraz metodę prędkości fazowej w dziedzinie częstotliwości.
Zarejestrowany sygnał poddano analizie częstotliwościowej w celu określenia dominujących
częstotliwości. Częstotliwości pochodzące od tzw. „szumu”, zostały zredukowane za pomocą filtra
dolno i górnoprzepustowego (bandpass filter). Przykładową procedurę przetworzenia sygnałów z
różnych głębokości przedstawiono na rysunkach poniżej. Określenie czasu wejściowego w celu
zminimalizowania efektu szumu powstałego przez uderzenie wysokoenergetyczne

Rys. Sygnał zarejestrowany na gł. 0,5m w dziedzinie czasu i częstotliwości

Rys. Sygnał zarejestrowany na gł. 0,5m w dziedzinie czasu i częstotliwości po zastosowaniu filtra
dolnoprzepustowego
Rys. Sygnał zarejestrowany na gł.1,5m w dziedzinie czasu i częstotliwości

Rys. Sygnał zarejestrowany na gł. 1,5m w dziedzinie czasu i częstotliwości po zastosowaniu filtra
Rys. Zarejestrowany moment gwałtownego wzrostu amplitudy fali, czas dotarcia fali P do rejetratora,
τ=5.826ms.

Rys. Zarejestrowany moment gwałtownego wzrostu amplitudy fali, czas dotarcia fali P do rejestratora,
τ=5.672ms.

Uzyskane prędkości fali podłużnej trzema niezależnymi metodami, umożliwiły określenie prędkości
średniej na danej głębokości. W

1. Metoda pierwszego dojścia fali

Metoda polega na określeniu czasu przy którym nastąpi nagłe zaburzenie amplitudy
rejestrowanej fali. Fale podłużne są najszybszymi falami w ośrodku gruntowym. Moment
 zaburzenia oznacza czas pierwszego dojścia fali podłużnej do rejestratora. Znając odległość od
źródła drgań do rejestratora: L, oraz czas dojścia sygnału τ, wyznaczono prędkości fal
podłużnych z zależności:
𝐿 𝑚
𝑉 = [ ]
𝜏 𝑠
Wzbudzenie fali sejsmicznej polegało na uderzeniu młotem w aluminiową belkę. Wzbudozny sygnał
propagował do odbiornika zlokalizowanego na danej głębokości końcówki sondy. W celu zwiększenia
dokładności określenia czasu pierszego dojścia fali poprzecznej Vs, wykonano pomiary przebiegów fal
w różnych kierunkach wzbudzenia (x i y) dla tej samej głębokości zagłębienia stożka. Na podstawie
nałożenia przebiegów fal poprzecznych określono moment pierszego wystąpienia fali poprzecznje w
czujniku.

W celu dokładnego wyznaczenia czasu dojścia sugnału do osbiornika zastosowano dwie metoy
określające czas wyastąpienia fali: metodą corss-korelacji wzajemnej dwóch sygnałów oraz metodę
prędkości fazowej sygnału opartej na częstotlwiości fazowej. Dla dwóch sygnałów o tym samym
kształcie, funkcja korelacji krzyżowej podaje różnicę w czasie ich przybucia, która definiowana jest jako
przesunięcie w czasie. Moment wystąpienia zgodności sygnałów jest przedstawiany na wykresie za
pomocą piku funkcji korelacji krzyżowej.

czas pierwszego nadejścia i czas pierwszego przejścia sygnałów fali poprzecznej: (a) Ścinanie

ciąg fal zarejestrowany po lewym uderzeniu; (b) ciąg fali poprzecznej zarejestrowany po prawym
uderzeniu;

(c) Nałożenie sparowanych ciągów fali poprzecznej w (a) i (b)

W celu wyznaczenia prędkości fali podłużnej w ośrodku gruntowym, zostały wykonane pomiaryw
zbudzenia fali w kierunku pionowym. Na podstawie zarejestrowanych przebiegów fali podłużnej na
głębokościach 0,5m, 1,5m, 2,5m, 3,5m, 4,5m, 5,5m, 6,5m, 7,5, 8,5m,9,5m pozwoliły określić prędkości
fali podłużnej w ośrodku gruntowym. W celu określenia prędkości fali podłużnej na danej głęgokości,
wykorzystano trzy metody określenia prędkości fali: metodą pierwszego wystąpienia fali podłużnej,
metodę korelacji wzajemnej sygnałów oraz metodę prędkości fazowej w dziedzinie częstotliwości.
Zarejestrowany sygnał poddano analizie częstotliwościowej w celu określenia dominujących
częstotliwości. Częstotliwości pochodzące od tzw. „szumu”, zostały zredukowane za pomocą filtra
dolno i górnoprzepustowego (bandpass filter). Przykładową procedurę przetworzenia sygnałów z
różnych głębokości przedstawiono na rysunkach poniżej. Określenie czasu wejściowego w celu
zminimalizowania efektu szumu powstałego przez uderzenie wysokoenergetyczne

Rys. Sygnał zarejestrowany na gł. 0,5m w dziedzinie czasu i częstotliwości

Rys. Sygnał zarejestrowany na gł. 0,5m w dziedzinie czasu i częstotliwości po zastosowaniu filtra
dolnoprzepustowego
Rys. Sygnał zarejestrowany na gł.1,5m w dziedzinie czasu i częstotliwości

Rys. Sygnał zarejestrowany na gł. 1,5m w dziedzinie czasu i częstotliwości po zastosowaniu filtra
Rys. Zarejestrowany moment gwałtownego wzrostu amplitudy fali, czas dotarcia fali P do rejetratora,
τ=5.826ms.

Rys. Zarejestrowany moment gwałtownego wzrostu amplitudy fali, czas dotarcia fali P do rejestratora,
τ=5.672ms.

Uzyskane prędkości fali podłużnej trzema niezależnymi metodami, umożliwiły określenie prędkości
średniej na danej głębokości. W

1. Metoda pierwszego dojścia fali

Metoda polega na określeniu czasu przy którym nastąpi nagłe zaburzenie amplitudy
rejestrowanej fali. Fale podłużne są najszybszymi falami w ośrodku gruntowym. Moment
zaburzenia oznacza czas pierwszego dojścia fali podłużnej do rejestratora. Znając odległość od
źródła drgań do rejestratora: L, oraz czas dojścia sygnału τ, wyznaczono prędkości fal
podłużnych z zależności:
𝐿 𝑚
𝑉 = [ ]
𝜏 𝑠