Professional Documents
Culture Documents
Group T: Ang Past, Present at Future Naman
Group T: Ang Past, Present at Future Naman
Rachel: Pare! Gusto kung sana maglaro ng basketbol. Sasali sana ako sa inyo.
Gezel: Sorry Bro, ang pandak-pandak mo kasi
Rachel: Kasi pandak ako, hindi na ako pwede maglarao ng basketbol?
Megumi: Oo, matatalo lang kami kung sasali ka.
Rachel: Sige... (at siya’y umalis )
Tagapagsalaysay: Naglaro na lamang si Rachel ng mag-isa at siya’y nakita ni
Megumi at nahanga sa kanyang kagalingan.
Megumi: Ang galing mo pala Rachel. Hindi kong inaakala. Patawarin mo kami sa
aming paghuhusga sa iyo.
Gezel: Sorry nga talaga.
Rachel: Ok lang ‘yon.
Sama-samang naglaro ang tatlo at dahil sa kagalingan ni Rachel, nanalo ang tatlo
at mula noon sila’y naging magkakaibigan. Pagkalipas ng sampung taon, tinamaan ng
bagyo ang Leyte at hindi inaakala ni Megumi na magkikitan naman niya muli ang
kanyang kaibigan. At sa panahon na iyon, nais ng kanyang amo, na si Señora Shirnylia
na magbigay ng mga relief goods para sa mga biktima at nais niyang ipapasama sa
kanya si Megumi.
Shirnyl: Megumi, samahan mo ako sa Leyte para maibahagi ang mga relief goods
na inihanda ko para sa mga biktima doon. Ayaw ko makarinig sa mga tao na maramot
ako na mayamang tao ...
Megumi: Opo, Señora.
Shirnyl: O hali na kayo!
Megumi: Sige na, maglinya na po kayo dahil magbabahagi na po kami ng mga
relief goods para sa inyo.
Francis: Ako muna
Gezel: Hindi, ako ang umuna nandito.
Francis: Umalis ka dtio!
Megumi: Sinong susunod?
Gezel: Ako po! Ako po! Kailangan-kailangan ko ‘yon. Mayroon akong dalawang
kawawang mga anak.
Shirnyl: Nasaan ba ang asawa mo?
Gezel: Nasawi siya sa bagyo at patay na siya.
Megumi: O sige, heto na po.
Francis: Kailangan mas marami ‘yong sa akin dahil napakapayat ko talaga. Tingnan
mo.
Gezel: Hindi! Kailangan mas marami ‘yong sa akin dahil may pamilya akong
ipapakain.
Megumi: Huwag na kayong mag-away, pantay-pantay ang ibinigay ko sa inyo
dalawa at sa iba para ma masigurado na ang lahat ay makakuha ng sapat na pagkain
na kinakailangan nila.
Shirnyl: Ang kawawa naman ninyo talaga, sa lugar na ito hindi na kaya makakaya
ninyong makakapaghanapbuhay. Pwes, tatanggapin kita para magtrabaho sa aking
napalaking Hacienda at nais kung ipaalam sa iyo na malaki talaga ang maiibigay kung
sahod sa inyo kung magtatrabaho kayo ng maigi.
Francis: Sige Ma’am, nasi kung magtrabaho para sa iyo.
Shirnyl: Oo sige, basta mula ngayon tawagin mo akong Doña o Señora.
Megumi: Ay! Francis. Sabi ni Señora Shirnylia na isaayos daw ng mabuti ang mga
kinuhang tubo ng mga magsasaka doon.
Francis: Talaga? O sige, gagawin ko na ‘to
Umalis ang dalawang babae at iniwan nalang mag-isa si Francis sa silid at siya’y
umiyak. Hindi alam ng Señora ang katutuhanan na si Megumi pala ang nagtatamad at
nagpapagawa ng trabaho para kay Francis.
Francis: Ok lang. Ang Diyos na ang bahala sa kanila para sa aking hustisya.
- WAKAS -