Moodytimes

Ένα Διαφορετικό Μέρος

O αυχένας του άρχισε να τον πονάει και πάλι καθώς τεντώθηκε προς τα πίσω. Μόρ-
φασε ενοχλημένος και χαμογέλασε ταυτόχρονα γιατί θυμήθηκε τη κόρη του όταν
πάλευαν στο κρεβάτι «κανει κρακ κρακ ο ώμος σου μπαμπά».Έτριψε τα κουρασμένα
μάτια του κι άνοιξε κι άλλο το παράθυρο του αυτοκινήτου για να πάρει λίγο αέρα.
Φθινόπωρο είχε να καταλάβει εδώ και 20 χρόνια περίπου, ο Σεπτέμβρης τέλειωνε κι
έξω είχε 30 βαθμούς σχεδόν.Κοίταξε τη θάλασσα που θύμιζε γκριζογάλανο σεντόνι
με λίγες ζάρες, ακόμα και η βουτιά του ήλιου στα νερά ήταν ανίκανη να τον συγκι-
νήσει όταν την παρακολουθούσε απο αυτό το ύψωμα που βρισκόταν κοντά στη Βου-
λιαγμένη.Ηλιοβασίλεμα στην Ίο, αυτό μάλιστα....και με τους Rolling Stones να τον
κάνουν καβαλάρη των Wild Horses μέσω μιας συσκευής mp3.
«Ο ώμος του μπαμπά κάνει κρακ κρακ γιατι ο μπαμπάς γερνάει»
«Όοοοοχι» του φωναζε θυμωμένη κι εγκατέλειπε την πάλη. Βασικός κανόνας,ο
μπαμπας δε θα γερνούσε ποτέ.Κοίταξε το ρολόι του ήταν σχεδόν 7,θα έκανε γαλλικά
τέτοια ώρα η μικρή.Πήρε το κινητό τηλέφωνο απο τη θέση του συνοδηγού που το
είχε παρατημένο κι ετοιμάστηκε να σχηματίσει τον αριθμό του σπιτιού του, μπα δεν
ήταν και πολύ καλή ιδέα,για την ώρα τουλάχιστον αφού το συζυγικό καβγαδάκι ήταν
ακόμα φρέσκο.
Την καταλάβαινε, μπορούσε να διακρίνει πως κάτω απο το θυμό της υπήρχε ένας φό-
βος.Το είχε υποσχεθεί όμως στον εαυτό του και σιωπηρά το είχε υποσχεθεί και σε εκ-
είνη «θα ήταν η τελευταία φορά».Το τζακ-ποτ που όχι μόνο θα τον ξελάσπωνε αλλα
θα μπορούσε να τον κάνει να φύγει μακρυά απο τις άγρυπνες νύχτες που τον έστελ-
ναν κατευθείαν στο μπαλκόνι για να καπνίσει ένα τσιγάρο ή για να πιεί ένα ποτήρι
ουίσκυ.
«Γιατί δεν έρχεσαι στο κρεβάτι?» ρωτούσε εκείνη στην αρχή αγγιζοντας του τρυφερά
τους ώμους.... «κρακ κρακ»
«Η δουλειά,λένε πως θα διώξουν κόσμο μετά τα Χριστούγεννα και λόγω του επιδό-
ματος για το παιδί εγώ θεωρούμαι υψιλόμισθος... τους μαλάκες!!»
Την κάθιζε στα γονατά του και της έδινε ένα φιλί στο μάγουλο. Δεν της έλεγε ψέματα
απλά της έλεγε τη μισή αλήθεια.Τελικά όντως απολύθηκε λόγω αναγκαστικής μείω-
σης προσωπικού «το τμήμα κλείνει και δεν υπάρχει αντικείμενο για σας» του είχε πει
η προσωπάρχης σαν να του ζητούσε να φύγει για να μη χαλάει την αισθητική του
γραφείου της. Αλλά βρήκε δουλειά σχεδόν αμέσως χάρη στο θείο της γυναίκας του.
Αντιπροσωπεία ανταλλακτικών γεωργικών μηχανημάτων,όχι τίποτα σπουδαίο αλλά
πάλι το σπίτι είχε δύο μισθούς και μπορούσαν να «βγούν» οι δόσεις του στεγαστικού
δανείου.Στην αρχή ήταν στις παραγγελίες και στην αποθήκη,μετά όμως που έπρεπε
να βολευτεί πάση θυσία ο ανηψιός της γυναίκας του αφεντικού τον μετέθεσαν στις
εξωτερικές δουλειές, μετάθεση που συνοδεύτηκε απο μείωση μισθού αφού ο νέος
εργασιακός νόμος επετρεπε κάτι τέτοιο.120 ευρώ λιγότερα το μήνα,νέο στρίμωγμα.
Αργότερα πάλι τα ίδια, αναγκαστική μείωση προσωπικού, το αφεντικό είχε αποφα-
σίσει να διαλύσει το γάμο του και η νέα σύζυγος είχε απαιτήσεις τις οποίες ικανο-
ποιούσε μέρος από τα κέρδη της εταιρείας, «οι δουλειές δε πάνε καλά Δημήτρη
μου…δυστυχώς..» Μικρές Αγγελίες και πάλι αλλά μέσα σε 15 μέρες είχε πιάσει
δουλειά σε εταιρεία πληροφοριών τηλεφωνικού καταλόγου, αυτές φύτρωναν σαν
μανιτάρια αφού ο ΟΤΕ είχε χάσει πια το μονοπώλιο, αυτή όμως στην οποία πήγε είχε
κυβερνητικές άκρες, είχε καταφέρει να πάρει εκτός από τις πληροφορίες καταλόγου
Ελλάδος και τα ραντεβού του ΙΚΑ καθώς και τις πληροφορίες δρομολογίων ΟΣΕ.
Κυλειώμενο ωράριο και όχι ιδιαίτερα καλό περιβάλλον εργασίας, όμως από εκεί
κατάφερε να βρεί την άκρη για το έξτρα εισόδημά του.Είχε κάνει εκατοντάδες φορές
την ερώτηση στον εαυτό του.. «είχα μπει με τη θέληση μου στα σκατά ή με είχαν
ρίξει πριν καλά καλά το καταλάβω?»

1
Η απάντηση ήταν πάντα η ίδια «με είχαν ρίξει», όχι δεν ήταν η εύκολη δικαιολογία
και οι μπούρδες του τύπου «κι άλλοι ζορίστικαν αλλα δε....» δεν είχαν καμμιά θέση
στη συνειδησή του τώρα πιά.Θύμωσε,λυπήθηκε αλλά δεν υπήρχε λόγος,ξεμπέρδευε
απόψε!!!!Ο αυχένας πονούσε ακόμα και τα μάτια έκαιγαν,δεν είχε πάρει μαζί του
ποτό γιατι θυμόταν εκείνη τη νύχτα που τον σταμάτησαν για αλκοτέστ ενώ λίγα λεπ-
τά πιο πρίν έψαχνε να βγεί απο την παραλιακή για να παρκάρει κάπου απόμερα και
να βρέξει το λαρύγγι του.Τα χέρια του έτρεμαν και ο τροχονόμος έμοιαζε καχύποπ-
τος,ήταν μετά το τρίτο του ραντεβού κι ακόμα ένοιωθε τον ιδρώτα να πλυμμηρίζει τη
πλάτη του.Δεν είχε εγκλιματιστεί ποτέ, είχε δίκιο ο Παναγιώτης όταν του το υπεν-
θύμιζε.Ο Παναγιώτης που είχε τσαντιστεί λιγάκι όταν είχε ακούσει το «τελευταία
φορά όμως, τελευταία και καλύτερη γιατί δεν πάει άλλο», προσπάθησε να του αλ-
λάξει γνώμη αλλα εκείνος τίποτα.Αυτό σκεφτόταν κι επαναλάμβανε μέσα του για να
παρηγορηθεί ή καλύτερα για να αυτοαθωωθεί, αν ήταν γεννημένος για τέτοια δεν θα
σταματούσε ποτέ.Το πακέτο με τα τσιγάρα είχε τσαλακωθεί απο το στρίμωγμα στην
μπροστινή τσέπη του παντελονιού του που φιλοξενούσε και τα κλειδιά.Ήθελε πολύ
να καπνίσει και σκέφτηκε πως αυτό που θα έκανε όταν γύριζε στο σπίτι θα ήταν να
έπεφτε ξερός στο κρεβάτι, είχε πάρει μια μέρα άδεια κι έτσι όταν θα τελείωναν όλα
με το καλό θα έκανε μια γενναία προσπάθεια να αναπληρώσει κάμποσο απο τον ύπνο
που είχε στερηθεί τις τελευταίες νύχτες.
Άνοιξε το ραδιόφωνο,λίγες αθλητικές ειδήσεις για να σπάσει η μονοτονία. Ο δημο-
σιογράφος ακουγόταν πιο αγχωμένος και απο επιβάτη ταξί που έβλεπε ότι εξαιτίας
της κίνησης θα έχανε ένα σημαντικό επαγγελμάτικό ραντεβού, «μας πιέζει ο χρόνος
Νίκο πες μας γρήγορα τι ενδεκάδα βλέπεις για το ματς του Σαββάτου, έχω εδώ χιλ-
ιάδες μηνύματα».....
-Πόσο καραγκιόζης είσαι ρε Αντωνίου μονολόγησε και άναψε ένα τσιγάρο
«Νίκο ξέρεις τι λένε οι περισσότεροι φίλοι των οποίων διαβάζω τα sms… αν ο
δανεικός Περράκης θα σκοράρει εναντίον της ομάδας που ανήκει, εσύ τι
αισθάνεσαι?»
Ο Νίκος απάντησε με τις τυπικές ανοησίες που αποτελούσαν κλισέ για όλους τους
κακόμοιρους ψάρακες του οπαδικού ρεπορτάζ που νόμιζαν πως μπροστά τους ανοι-
γόταν μια καριέρα γεμάτη υποσχέσεις. Ο Παναγιώτης ήταν σαφής «αυτές οι βδέλες
μας κόβουν ποσοστά σου λεω, αλλά τους έχουμε ανάγκη, θα ρθει όμως η μέρα που
θα φάνε πόρτα σου λέω, παίρνουνε εκεί ένα μικρόφωνο και γραφουνε σε μια εφημε-
ρίδα και νομίζουν ότι κάποιοι είναι, μεγαλοπιαστήκανε και οι δημοσιογράφοι σου
λέω...» αυτό το «σου λέω» ήταν το σήμα κατατεθέν του Παναγιώτη. Όταν στα τηλέ-
φωνα απαγορευόταν ν’αναφέρεις όνομα γινόσουν κατανοητός με το «είπε ο «σου
λέω».Τα ρεπορτάζ των ομάδων είχαν γίνει αφόρητα βαρετά τα τελευταία δύο με τρία
χρόνια, συνεχής γκρίνια για έλειψη χρημάτων, προσφυγές στην UEFA απο ποδοσ-
φαιριστές για μη καταβολή μισθών και φυσικά μαλλιοτράβηγμα με την ΕΠΟ για το
ποιές απο τις ομάδες θα έπαιρναν αδειοδότηση.Όμως έπρεπε να τα παρακολουθεί όλα
αυτά,έπρεπε. Διαφημήσεις και μετά πολιτικό δελτίο ειδήσεων βαρέθηκε κι έψαξε τα
cd του. Διχάστηκε ανάμεσα στο AGENTS OF FORTUNE των Blue Oyster Cult και
στο ONCE IN A LIVETIME των αγαπημένων του Dream Theater. Οι πρώτες νότες
του Just Let Me Breathe του αγκάλιασαν το μυαλό "απλά άσε με να αναπνεύσω"
Open your eyes
And turn off your mind
Σύνθεση του Mike Portnoy του ντράμμερ,έπιασε τον εαυτό του να κουνάει το πόδι
του σαν πιτσιρικάς που προσπαθεί να ενυπωσιάσει την γκομενίτσα του με τα συγκ-
ροτήματα που ακούει . «Πότε θα μάθεις ρε τρόμπα να ακούς μουσική?» ο ψηλός ,ο
υπέρμαχος της κλασσικής ροκ με τον οποίο οι «μάχες» στις καλοκαιρινές διακοπές

2
γύρω απο τη μουσική ήταν ατελείωτες. Ο Στέφανος όμως με τον πενταψήφιο αριθμό
βινυλίων και cds σεβόταν πάντα τους Dream Theater «αν μη τι άλλο ψηλέ παραδέξου
πως είναι μουσικάρες».Σεβασμός στο Στέφανο που η δισκοθήκη του κάλυπτε σχεδόν
τα πάντα αν και ο ίδιος συνεχώς έβρισκε ελείψεις και ποτέ δεν έμενε ικανοποιημένος.
Κοίταξε και πάλι το ρολόι του, είχαν αργήσει και δεν το συνήθιζαν, να άλλαξε
τίποτα?
Κάτι μέσα του που δε μπορούσε να εξηγήσει τον έκανε να τηλεφωνήσει στο σπίτι...
απάντηση καμμία.Εκείνη ίσως είχε βγεί να αγοράσει κανένα περιοδικό,αλλά η μκρή?
Ξαναδοκίμασε ,τίποτα όμως. Αμέσως σκέφτηκε πως πολύ πιθανόν η Χριστίνα, η
καθηγήτρια γαλλικών της μικρής, να είχε πάει με το παιδί σε μια απο τις περίφημες
εκπαιδευτικές βόλτες κατα τη διάρκεια των οποίων μιλούσαν μόνο γαλλικά, είχε τον
τρόπο της η Χριστίνα δεν ήταν συνηθισμένη καθηγήτρια και το καλύτερο απ’όλα
ήταν ότι το κορίτσι την λάτρευε. Το μάθημα στο σπίτι δεν είχε μόνο ασκήσεις και
διάβασμα ,περιείχε και παιδικές ταινίες. «Όταν μεγαλώσει θα της μάθω τον Τρυφώ»
του είχε πει.Έκανε πολλά ιδιαίτερα μαθήματα η Χριστίνα που αντιπαθούσε τα φρον-
τιστήρια ,με τα οποία δεν είχε καλές σχέσεις λόγω των ριζοσπαστικών της ιδεών, δυο
χρόνια διδακτικής εμπειρίας σε πολυφυλετικό σχολείο στο Παρίσι, εντυπωσιακός
αριθμός σεμιναρίων πάνω σε σύγχρονες μεθόδους εκπαίδευσης μα κυρίως η μεγάλη
αγάπη της για τα παιδιά ήταν αυτά που την έκαναν τόσο ικανή στη δουλειά της και
τόσο αγαπητή στις οικογένειες που είχαν εμπιστευτεί σ’εκείνη την δεύτερη γλώσσα
των παιδιών τους , την πρωτιά την είχαν πάντα τα αγγλικά.Της ήταν ευγνώμων όχι
μόνο γιατι δεν τους είχε κάνει καμμιά αύξηση στα δίδακτρα αλλά και γιατι όσο καιρό
εκείνος είχε δυσκολίες με την μείωση μισθού εκείνη αποφάσισε να πληρώνεται κατα
50% λιγότερο προκειμένου να συνεχίσει να κάνει μαθήματα στη κόρη του.Σχεδόν την
είχαν κάνει μέλος της οικογένειας κι ευτυχώς για εκείνη έβγαζε ένα έξτρα εισόδημα
αφου βοηθούσε και στο καφε-μπαρ που είχαν η αδελφή και ο ξαδελφός της, ο κόσμος
στριμωχνόταν οικονομικά και μόνο με τα ιδιαίτερα μαθήματα,τα οποία δε χρέωνε
καθόλου ακριβά, η Χριστίνα δε θα μπορούσε να τα βγάλει πέρα.
Δεν πρόσεξε την ασημί Toyota που πάρκαρε κάπου εκατό μέτρα πίσω του.Ο πόνος
στον αυχένα είχε υποχωρήσει ενώ το αεράκι τον δρόσισε λίγο.Δυο άντρες βγήκαν
απο την Toyota ,εκείνος που προχωρούσε μπροστά ήταν υπερβολικά αδύνατος και
φορούσε ένα μαύρο μεταξωτό πουκάμισο με κίτρινη γραβάτα ενώ το γκρι λινό παν-
τελόνι του έμοιαζε να είναι τουλάχιστον 2 νούμερα μεγαλύτερο απο όσο έπρεπε.Τα
καστανά μαλλιά του ήταν χτενισμένα προς τα πίσω και γεμάτα ζελέ και τα ζυγωμα-
τικά του προσώπου του έμοιαζαν να θέλουν να σκίσουν το δέρμα και να βγούν.
Εκείνος που τον ακολουθούσε ήταν αρκετά ψηλότερος, γεροδεμένος με κατάξανθα
κοντοκουρεμένα μαλλιά και αξύριστο πρόσωπο το κάτω χείλι ένωνε με το πηγούνι
του μια ουλή που είχε χρώμα καφέ-ροζ.
Ο αδύνατος έκανε νόημα στον άλλον να μείνει ακόμα πιο πίσω ενώ ταυτόχρονα
άνοιξε το βήμα του, το cd είχε φτάσει στο Take The Time
-Τι ακούς πάλι?
Πετάχτηκε ξαφνιασμένος, τόσο πολύ είχε απορροφηθεί απο σκέψεις και μουσική,λες
και τον ειχαν ξυπνήσει.
-Σε τρόμαξα ε? ρώτησε χαμογελώντας ο αδύνατος
Χαμογέλασε κι εκείνος,αλλα ναι είχε τρομάξει
-Ξεχάστηκα ρε Έντυ αυτό είναι όλο
-Ο Παναγιώτης μου είπε ότι σήμερα τέλος?
Κοίταξε τα κίτρινα μάτια του Έντυ που έμοιαζαν σχεδόν λυπημένα, δε μπορούσε να
καταλάβει από που θα μπορούσε να πηγάζει αυτή η λύπη,δεν συμπαθούσε ιδιαίτερα ο
ένας τον άλλον.

3
-Τέλος είπε προσπαθώντας να το κάνει να ακουστεί σε κάτι σαν «κρίμα»
Ο κοντοκουρεμένος είχε πλησιάσει αρκετά και όταν έφτασε περίπου ένα μέτρο πίσω
απο το πορτ παγκαζ έβαλε το χέρι του στην εσωτερική τσέπη του σακκακιού του.
-Τα λεφτά που είναι? ρώτησε τον Έντυ που ακόμα κρατούσε αυτό το περίεργα
λυπημένο ύφος ενώ δεν κρατούσε τη τσάντα που έπρεπε να έχει μέσα την αμοιβή
Δεν είχε έρθει ο Παναγιώτης,άλλη μια παράξενη προτοτυπία.Με τη γωνιά του ματιού
του κάτι είδε να πλησιάζει στο παραθυρό του οδηγού,ο Έντυ του είχε αποσπάσει τη
προσοχή.....ένας δυνατός πόνος λίγο πάνω απο το αυτί, ένα πηγάδι να ανοίγει και ο
John Petrucci σε άλλο ένα κιθαριστικό σόλο.

Κεφάλαιο 1ο
Ξύπνησα απότομα όπως και απότομα είχα κοιμηθεί, η Μπίζυ η παχουλή γκρί γάτα
είχε κουλουριαστεί στην πολυθρόνα που βρισκόταν απέναντι απο τον καναπέ πάνω
στον οποίο με είχε πάρει ο ύπνος.Δεν θυμάμαι να είχα δει όνειρο αλλά μάλλον η όψη
μου ήταν περίεργη αφού η γάτα με κοιτούσε σα να φοβόταν μήπως και της επιτεθώ.
Δίπλα μου το τασάκι με τα τρία τελευταία τσιγάρα του προχθεσινού πακέτου,επιτέ-
λους είχα καταφέρει να το ελατώσω. Όλα όμως έχουν το τιμημά τους, το μετρίασμα
του τσιγάρου έδωσε τη θέση του σε τέσσερα παραπανίσια κιλά. Σηκώθηκα με κόπο
και με τα γονατά μου να διαμαρτύρονται, το κινητό μου δεν είχε χτυπήσει αλλά αυτό
δεν ήταν απαραίτητα καλό νέο, μάλλον το αντίθετο,τα λόγια της Ελένης βούιζαν ακό-
μα στο κεφάλι μου.
«Νάσο ανησυχώ,ο Δημήτρης δεν συνηθίζει να αργεί, αν δεν βάλει την μικρή για
ύπνο....»
Κοίταξα το ρολόι, είχε πάει έξι και δέκα, όχι τα πράγματα δεν πήγαιναν καθόλου
καλά!Προχώρησα προς την τουαλέτα έριξα παγωμένο νερό στο προσωπό μου και
βρήκα το κουράγιο να κοιταχτώ.Δε με ενοχλούσαν πια οι φαβορίτες που είχαν
γκριζάρει,όσο τα μάτια μου που έμοιαζαν με αυτά κάποιων δυστυχισμένων πρεζ-
άκηδων που μας έφερναν στο τμήμα.Οι σακούλες που είχαν σχηματιστεί κάτω
απ'αυτά είχαν πάρει ένα περίεργο ανθρακί χρώμα.Έπρεπε να φτιάξω καφέ,έπρεπε και
να φάω κάτι αλλά δεν κατέβαινε τίποτα.Τα πιάτα ήταν ακόμα στο νεροχύτη ,το
σέικερ ανοικτό και περίμενε την μία και μοναδική κουταλιά του φραπέ.Όταν ήπια την
πρώτη γουλιά ένοιωσα το στομάχι μου να χοροπηδάει,καφείνη και αγωνία,ιδανικός
συνδιασμός.
Η αδελφή μου επέμενε να κανω εξετάσεις και να τσεκάρω την πίεση μου με τόσους
καφέδες που έπινα ενώ σύμφωνα με την γνώμη της και η διατροφή μου ήταν ¨για τα
μπάζα" όπως έλεγε χαρακτηριστικά, ήταν που ήταν παράξενη με θέματα υγείας παν-
τρέυτηκε και γιατρό και το γλυκό έδεσε.Η Μπίζυ τεντώθηκε και πήδησε απο την
πολυθρόνα.Για μια στιγμή σκέφτηκα να ανοίξω την τηλεόραση αλλά άλλαξα γνώμη,
δεν μπορούσα oύτε να ακούσω μουσική όπως συνήθιζα όταν ξυπνούσα πιο νωρίς απο
την προγραμματισμένη ώρα, μόνο να περιμένω έπρεπε.
Το κινητό χτύπησε,ένοιωσα τα δαχτυλά μου να παγώνουν,αυθόρμητα έψαξα για
τσιγάρο...κοίταξα την οθόνη...δεν ήθελα να δω αυτό το νούμερο!
Δεν χρειάστηκε καν να μιλήσω
-Λυπάμαι κύριε προϊστάμενε, ήταν η φωνή του υπαστηνόμου Σπανού
-Που να έρθω Μάκη?
-Η αστυνομία της Βουλιαγμένης τον βρήκε.....
-Μάκη αργότερα αυτά... που να έρθω? Ακόμα κι εγώ απογοητεύτηκα με το πόσο
βραχνή και σπασμένη ακουγόταν η φωνή μου
-Είμαστε ένα χιλιόμετρο περίπου μετα το ξενοδοχείο Περσεύς ,έχουν έρθει κι απο την
τροχαία, θα δείτε και τον γερανό που....

4
Έκλεισα το τηλέφωνο,δεν ήθελα να ακούσω άλλα,όχι για την ώρα.Κράτησα το
κεφάλι μου που το αισθάνθηκα να ξεκολλάει.Ντύθηκα βάζοντας μόνο ένα παλιό
μαύρο κοντομάνικο πουκάμισο κι ένα τζιν παντελόνι πήρα το σέικερ μαζί μου,θα
έπινα τον υπόλοιπο καφέ στη διαδρομή,τελευταία στιγμή πήρα και το σήμα μου.Την
ώρα που έβγαινα απο το σπίτι ένοιωσα ότι βούρκωνα,τελευταία φορά που μου είχε
συμβεί ήταν όταν είδα την φωτιά που ρήμαξε το δάσος στην Ικαρία.
Ευτυχώς είχα παρκάρει κοντά,έπιασα το τιμόνι λες και κρατιόμουν να μην καταρ-
ρεύσω.Καθώς απομακρυνόμουν απο την Καστέλα για να βγώ στην παραλιακή η κί-
νηση είχε μόλις αρχίσει,αποφάσισα να πατήσω λίγο παραπάνω το γκάζι,το τελευταίο
πράγμα που ήθελα ήταν ένα μποτιλιάρισμα.
Έφτασα εκεί που μου είπε ο Σπανός, τρία περιπολικά,δύο μοτοσυκλέτες, ένας γερα-
νός της τροχαίας, κάποιοι περαστικοί λίγο πιο πέρα να κοιτούν.
Ένας απο τους περαστικούς έδειχνε κάτι δίπλα απο τον γερανό, μια μπλέ μάζα απο
παλιοσίδερα που κάποτε, για την ακρίβεια πριν λίγες ώρες, ήταν αυτοκίνητο. Σταμά-
τησα και βγήκα έξω, ο γερανός μου είχε κρύψει και την θέα ενός ασθενοφόρου. Προ-
χωρώντας προς τα περιπολικά αναγκάστηκα να δείξω ταυτότητα και να εισπράξω και
τον χαιρετισμό απο δυό ένστολους, το βούρκωμα προσπαθούσε επίμονα να
ξανακάνει την εμφανισή του,έσφιξα τη γροθιά μου δάγκωσα δυνατά τα μαγουλά μου
και κατάφερα να το σταματήσω.
Ο Σπανός είχε κι αυτός όψη κακοκοιμισμένου, η βάρδια του είχε τελειώσει αλλά για
χάρη μου την είχε τρενάρει αρκετές ώρες.
-Τροχαίο, είπε όσο πιο μαλακά μπορούσε, μάλλον έχασε τον έλεγχο του αυτοκινήτου
κι έπεσε απο το γκρεμό.Βρέθηκε κι ένα μπουκάλι ουίσκυ θρίψαλα στη θέση του
συνοδηγού.
-Τι μάρκα?
-Ποιό?
-Το ουίσκυ
-Jack Daniels.
Ήταν η μάρκα που έπινε όντως.Προχώρησα αργά προς το ασθενοφόρο ο οδηγός
έδειχνε πως με περίμενε,μάλλον τον είχε ειδοποιήσει ο Σπανός.
-Αστυνόμος Αθανασάκος, ,Αστυνομική Διεύθυνση Πειραιά Εγκληματολογικές
Έρευνες.
-Ήταν φίλος σας έτσι? ρώτησε ο οδηγός και χωρίς να πάρει απάντηση
συμπλήρωσε...λυπάμαι πολύ. Ότι απέμεινε από το κινητό του, τα κλειδιά και το
πορτοφόλι του τα βάλαμε…μαζί του
Κούνησα το κεφάλι μου
-Μπορώ να ρίξω μια ματια....
Ο οδηγός συμφώνησε με ένα νεύμα,ούτε εκείνος και σίγουρα ούτε κι εγώ θέλαμε να
χρησιμοποιήσουμε τη λέξη «πτώμα».Μου άνοιξε τις πίσω πόρτες του ασθενοφόρου
την ώρα που άκουγα σαν απο μίλια μακρυά μια φωνή
-Φίλος του Αθανασάκου ε?
Κατέβασα με πολύ μεγάλο κόπο το φερμουάρ του μαύρου πλαστικού σάκου κι
ένοιωσα το σαγόνι μου να μουδιάζει.
Το πρόσωπο του Δημήτρη δεν ήταν εντελώς παραμορφωμένο αλλά αυτό που είχε
αφήσει η πτώση του αυτοκινήτου ήταν σοκαριστικό,ακόμα και για μένα.
-Είστε καλά? Η φωνή του Σπανού.
Σήκωσα μονάχα το χέρι μου σαν να ήθελα να καθησυχάσω.Μετά το βαθμό του
Υπαστηνόμου Α είχα πείσει τον εαυτό μου πως διέθετα το στομάχι να αντικρίζω πτώ-
ματα σε οποιαδήποτε κατάσταση, τραγική ειρωνία το’χαμε συζητήσει κάποτε και με
τον Δημήτρη

5
«Απορώ ρε Ικαριώτη πως μπορείτε να κοιμάστε όταν βλέπετε τέτοια πτώματα» μου
είχε πει μετά την ανακάλυψη μιας ακρωτηριασμένης κοπέλας θύμα του ζηλιάρη
φίλου της που θεώρησε πως μετά τον στραγγαλισμό θα μπορούσε να μεταφέρει πιο
άνετα το σώμα της κοπέλας σε σακούλες σκουπιδιών τεμαχίζοντας το με το πριόνι
που είχε ένας θείος του.
«Εγώ βλέπω την κόρη μου να ματώνει απο χτύπημα και τα κάνω πάνω μου» συνέχισε
«Αυτό είναι διαφορετικό» του απάντησα «με τους δικούς μας ανθρώπους δεν χωράει
αναισθησία,το άλλο είναι δουλειά,σαν τους γιατρούς ένα πράγμα»...
Δεν χωράει αναισθησία Δημήτρη....κάτι γαργάλησε την πλάτη μου,ιδρώτας,κάτι
ανέβηκε στο στόμα μου,καφές.Οι εικόνες άρχισαν να θαμπώνουν.Ένα χέρι με ακούμ-
πησε στον ώμο,τινάχτηκα απότομα, τόσο απότομα που ο άντρας που με είχε ακουμ-
πήσει ξαφνιάστηκε και οπισθοχώρησε.Ήταν αξιωματικός της τροχαίας,κοντός παχου-
λός και το προσωπό του είχε μια απορία στην έκφραση.
-Υπαστηνόμος Αριστόπουλος
-Συγνώμη..δεν...ψέλισα και προσπάθησα χωρίς αποτέλεσμα να βρώ το σάλιο μου
ο Αριστόπουλος έδειχνε να καταλαβαίνει
-Ένα ζευγαράκι που είχε πάει βόλτα είδε το γκρεμισμένο αυτοκίνητο και ειδοποίησε
την Άμεση Δράση,μετά αυτοί με τη σειρά τους ειδοποίησαν τους αρμόδιους και
μαζευτήκαμε όσοι βλέπετε.
-Πήρατε κατάθεση απο το ζευγάρι έτσι?
-Δυο πιτσιρίκια 18άρικα,είπε ο Αριστόπουλος,απο αυτά που νομίζουν πως
ανακάλυψαν κάτι φοβερό...
-Ήταν φοβερό αυτό που ανακάλυψαν Υπαστηνόμε, τον διέκοψα
-Ναι,καταλαβαίνω τι εννοείτε..απλά ήθελα να πω...
-Είναι κάπου εδώ τα παιδιά?
-Τα στείλαμε σπίτι τους
-Μπορώ να δω την καταθεσή τους?
Ο Αριστόπουλος δεν φάνηκε να ενοχλείται ακριβώς απλά δεν μπορούσε να εξηγήσει
την επιμονή μου,κι εγώ στη θέση του μαλλον το ίδιο θα ένοιωθα αλλά δεν μπορούσα
να του δώσω να καταλάβει περισσότερα. Ένας αρχιφύλακας με έντονα υπηρεσιακό
ύφος δέχτηκε να μου δώσει τις σημειώσεις της κατάθεσης.
-Ραντεβουδάκι απο τα γνωστά,ο νεαρός είχε αμάξι κι έφερε την κοπέλα σε μιά από-
μερη περιοχή για να είναι μόνοι και ήσυχοι, μετά βγήκαν απο το αμάξι κι έκαναν
βόλτα,η κοπελίτσα εντόπισε πρώτη το αυτοκίνητο.
Τον άκουγα ενώ παράλληλα διάβαζα και τις σημειώσεις...
-Απόμερη περιοχή...αυτό ακριβώς,είπα
-Ορίστε?
-Λέω πως το ζευγαράκι ήρθε δώ για να έχει την ησυχία του,είναι μέρος ιδανικό για
έναν που δεν θέλει πιθανούς αδιάκριτους γύρω του...
-Ε ναι...συμφώνησε χωρίς να καταλαβαίνει το γιατί ο αρχιφύλακας, με κοιτούσε σα
να έβλεπε κάποιον αργόστροφο
Ο Σπανός μιλούσε με τον Αριστόπουλο, κάποιοι τραβούσαν φωτογραφίες,ενώ άντρες
της σήμανσης έλεγχαν το αυτοκίνητο
-Ποιός είναι ο υπέυθυνος για την ομάδα σας?ρώτησα έναν ψηλό ξερακιανό της
σήμανσης
-Ο Υπαστηνόμος Λιάρος,απάντησε εκείνος κι έδειξε έναν τύπο με καφέ καλοκαιρινό
σακκάκι που φαινόταν να κολυμπάει πάνω απο τους κυρτούς ώμους του.
Πήγα προς το μέρος του Λιάρου,με χαιρέτησε με ένα κούνημα του κεφαλιού
-Θα θελα να ενημερωθώ για ότι βρείτε,του είπα
-Ξέρετε πρέπει πρώτα να ενημερώσω...

6
-Την ξέρω την διαδικασία υπαστηνόμε,είπα κοφτά,όσον αφορά τη γυναίκα του θα την
ειδοποιήσω εγώ,αλλά για τις έρευνες θέλω να ενημερωθώ.
Σχημάτισα έναν αριθμό στο κινητό μου, η απάντηση ήρθε μετά απο πέντε χτυπήματα
-Λευτέρη ο Νάσος είμαι..
-Καλημέρα,πως κι έτσι πρωί?
-Δεν είναι για καλό σκοπό....
ο συνομιλητής μου είχε καταλάβει πάνω κάτω τι θα ζητούσα
-Τροχαίο ατύχημα η πρώτη εκτίμηση θα σε παρακαλέσω να εξετάσεις τον νεκρό
σχολαστικότατα και πριν μου πεις πως πάντα αυτό κάνεις θέλω να ξέρεις πως
προσπαθώ να προλάβω κάποιους που θα θελήσουν να ξεμπλέξουν γρήγορα με τα
διαδικαστικά και να κλείσουν τον φάκελο.Κατ’αρχήν έχεις ρεπό?
-Όχι Νάσο δεν έχω αλλά και να είχα απο το ύφος σου φαίνεται πως θέλεις να το
αναλάβω προσωπικά αν και...
-Δεν είναι δουλειά για κάποιον βοηθό,διέκοψα,ξέρω ότι έχεις άριστο προσωπικό
κατάλαβε με όμως έχω περισσότερη εμπιστοσύνη σε σένα..
-Ετοιμάζομαι και πάω, είπες πριν «η πρώτη εκτίμηση»...
-Ναι,η πρώτη εκτίμηση,θα τα πούμε σε λίγη ώρα
Έκλεισα και προσπάθησα να πάρω βαθιά ανάσα,ένοιωσα τα μαλλιά μου να κολλούν
στο σβέρκο μου,τα γυαλιά μου είχαν θαμπώσει και τα καθάρισα με το ύφασμα του
πουκαμίσου μου.Έφτιαξα με το μυαλό μου έναν πρόχειρο διάλογο με την Ελένη, «με
τους δικούς μας ανθρώπους δεν χωράει αναισθησία,το άλλο είναι δουλειά,σαν τους
γιατρούς ένα πράγμα»...οι δικοί μας άνθρωποι,η δουλειά, ο Δημήτρης,η Ελένη η
μικρή Ρούλα η κόρη τους....άναψα τσιγάρο,το χέρι μου έτρεμε.Ξαναπήγα μέχρι το
ασθενοφώρο,ο Αριστόπουλος έμοιαζε να βιάζεται,είχε δει πολλά παρόμοια στη ζωή
του,άλλο ένα τροχαίο...ε και?Οδήγηση υπο την επήρρεια αλκοόλ,ο οδηγός έχασε τον
έλεγχο,τ’αντανακλαστικά του υπολειτουργούσαν,πτώση του οχήματος στα βράχια.
Ναι ήταν μια περίπτωση απο αυτές που έχουν ξανασυμβεί στην παραλιακή κατα την
διάρκεια του καλοκαιριού και των αρχών του φθινοπώρου,απο μεθυσμένους οδηγούς
άλλο τίποτα...όλα καλά λοιπόν....ο φάκελος κλείνει, το συρτάρι ανοίγει και η Τροχαία
έχει κάνει το καθήκον της.
-Την νεκροψία αναλαμβάνει το ιατροδικαστικό Πειραιά,είπα στον οδηγό του
ασθενοφώρου
-Ο Υπαστηνόμος είπε πως θα πηγαίναμε στην Αναπαύσεως το πτώμα
Θύμωσα όταν άκουσα τη λέξη «πτώμα» που τόση ώρα απέφευγα να ξεστομίσω και
μάλλον φάνηκε αυτός ο θυμός μου αφου ο οδηγός πήρε μια έκφραση λες και είχε
κάνει γκάφα,ήθελαν όντως να ξεμπερδεύουν γρήγορα.
-Θα το πάτε στην Γούναρη στον Πειραιά,είπα,θα κανονίσω η γυναίκα του να περάσει
απο εκεί.
Ο οδηγός κατευθύνθηκε προς το μέρος του Αριστόπουλου κάτι φάνηκε να του λέει
και ο δεύτερος ξεφύσηξε με αποτέλεσμα η κοιλιά του ν’ανεβοκατέβει απότομα και να
τον κάνει να θυμίσει κάποιους παχουλούς καρατερίστες της παλιάς ελληνικής κωμω-
δίας, αν ήταν εδώ εκείνος...θα θυμόταν σκηνές και ατάκες,πόσο θα θελα να
μπορούσα να χαμογελάσω με τη σκέψη που μόλις είχα κάνει.
-Με όλο το σεβασμό,γιατί δεν πάμε τον νεκρό στην Αθήνα,έχει πιο πολύ προσωπικό
σήμερα και θα εξυπηρετηθούμε καλύτερα...
-Θα «εξυπηρετηθούμε»? ρώτησα με ύφος που έσταζε ειρωνία,το μετάνοιωσα όμως
αμέσως,ο Αριστόπουλος δεν μου έφταιγε σε τίποτα, ήταν απο αυτούς που μπήκαν στο
σώμα για τον σταθερό μισθό και την αξιοπρεπέστατη σύνταξη,ένας άνθρωπος που
είχε φάει τη ζωή του με παραβάσεις και ατυχήματα,αυτός ήταν ο κόσμος του,ο δικός
μου ήταν διαφορετικός κι εδώ και λίγη ώρα είχε αρχίζει να γίνεται και ασφυκτικός.

7
-Νότια προάστια....για το τυπικό του πράγματος
ο Αριστόπουλος απομακρύνθηκε πιθανότατα μουρμουρίζοντας κάτι και έχοντας
αναγνωρίσει την ήττα του.Ο Σπανός έτοιμος να σωριαστεί από την κούραση δεν
φαινόταν να συμμερίζεται ούτε εκείνος την απόφαση μου.
-Γιατί να ταλαιπωρηθείτε κι άλλο?Τώρα θα πρέπει να ειδοποιήσετε τη γυναίκα
του,φαντάζομαι θα περάσετε κι απο το σπίτι,ότι ήταν να κάνετε το κάνατε κύριε
προϊστάμενε.
Τον χτύπησα φιλικά στον ώμο.
-Πήγαινε να κοιμηθείς ,είπα,εσύ ότι ήταν να κάνεις το έκανες,εγώ έχω ψωμί ακόμα.
-Μα δεν καταλαβαίνω αφου...
-Ελεύθερος Μάκη.
Με χαιρέτησε κι έφυγε αλλά ήξερα καλά πως το μυαλό του θα άρχισε τις υποθέσεις.Ο
Σπανός ήταν απο τους καλύτερους αξιωματικούς με τους οποίους είχα δουλέψει και
αισθάνθηκα εξαιρετικά τυχερός όταν μετατέθηκε στο γραφείο μου,σπάνια συναντάς
τέτοιους τύπους στο Σώμα, λάτρευε τη δουλειά του και σκόπευε να φτάσει ψηλά
χωρίς όμως να είναι απο αυτούς του μωροφιλόδοξους που ονειρεύονται καλοσιδε-
ρωμένες στολές ,δημόσιες σχέσεις και συνεντεύξεις τύπου ή προβολές.Εκείνος ήταν
αυτό που λέμε «μπάτσος του δρόμου» με αξιόλογη καριέρα,όλη η Αλεξάνδρας είχε
να λέει για την θητεία του στην Δίωξη Ναρκωτικών,ανέβαινε γρήγορα στην ιεραρχία
και δεν ήταν λίγοι αυτοί που πίστευαν πως μια μέρα θα γινόταν Αρχηγός της Αστυνο-
μίας, η δική μου άποψη ήταν πως αν δεν είχες ταλέντο στο γλύψιμο πολιτικών κώλων
την συγκεκριμένη θέση έπρεπε να την ξεχάσεις.Μπορούσα να βασίζομαι πάνω του
γιατί αν και ήταν πιστός στην ιεραρχία και τηρούσε τους κανόνες και το πρωτόκολο
κατα γράμμα ήμουν σίγουρος πως κάποιες στιγμές αυτό που θα έβαζε πάνω απ’όλα
θα ήταν η αφοσιωσή του σε μένα και αυτές οι στιγμές έμοιαζαν να πλησιάζουν.
Κοίταξα για λίγο τη θάλασσα,η καρδιά μου κλωτσούσε κουρασμένα το στήθος μου,
επέτρεψα σε δυο δάκρυα να κυλήσουν αλλά κατάφερα να μπλοκάρω αυτά που θα ακ-
ολουθούσαν.Χρειάστηκαν 5 λεπτά για να μπορέσω να καλέσω το κινητό της Ελένης
ενώ ταυτόχρονα προσευχήθηκα να κοιμόταν η μικρή.
-Νάσο...η πρώτη της κουβέντα που έμοιαζε με μια απελπισμένη άρνηση
Τρείς ώρες πριν
Διάβαζε την αθλητική εφημερίδα περισσότερο για να σκοτώσει την ώρα του παρά
γιατί είχε βρεί κάτι που είχε τραβήξει την προσοχή του.Τα μάτια του είχαν αρχίσει να
κουράζονται,πίστεψε πως μπορεί να ήταν απο τη νύστα αν και η γυναίκα του επέμενε
πως έπρεπε να επισκεφθεί οφθαλμίατρο.Κούνησε το κεφάλι με αυτή του την τελευ-
ταία σκέψη ,αυτός δεν θα φορούσε ποτέ γυαλιά,δεν ταίριαζαν με το στυλ της δου-
λειάς που έκανε, και επειδή η δουλειά που έκανε ήταν από αυτές που απαιτούσαν
πυγμή ,πυγμή και γυαλιά δεν «κολλούσαν».Κοίταξε το ρολόι του, πέντε παρά τέταρτο
και πάλι τον είχαν στήσει αλλά τουλάχιστον είχαν κάνει αυτό που έπρεπε.Έτσι ήταν ο
Έντυ,εκνευριστικός,συχνά ξεροκέφαλος αλλά έφερνε αποτελέσματα,ένα πιστό σκυλί
με τις παραξενιές του μεν αλλά ικανό να βασιστείς πάνω του δε, βασικό του προσόν,
δεν «ψάρωνε» με τα λεφτά που του έταζαν, σε αντίθεση με τη φάρα του τους άλλους
Αλβανούς που άλλαζαν εύκολα αφεντικά αρκεί να έπεφτε το χρήμα.Ο Έντυ όμως τα
είχε καταφέρει και αλλού καλά,του είχε βρεί ικανούς «εργάτες» και τους είχε στρώ-
σει όλους τόσο μεθοδικά ώστε η μηχανή να δουλεύει άψογα.Απο το 94 που είχε πετύ-
χει να λαδώσει κάτι μπάτσους στα Γιάννενα για να τον αφήσουν επιτέλους ήσυχο
ώστε να κατέβει στην Αθήνα και να βρεί τον ξαδελφό του με κάτι άλλα φιλαράκια
για να μπει στα κόλπα ο Έντυ σχεδίαζε το μέλλον του προσεκτικά,ήξερε βέβαια πως
ο ξάδελφος ήταν μόνο ένα σκαλοπάτι γιατί οι δουλειές με τα νυχτερινά κέντρα και τα
περίπτερα όσα κέρδη και αν έφερναν σε έσπρωχναν άλλο τόσο εύκολα στο στόμα του

8
λύκου.Οι Ουκρανοί τα πήγαιναν καλύτερα με τους αστυνομικούς και δεν θα ανέχον-
ταν κανέναν Αλβανό να πάρει κομμάτι απο την πίττα.Κάποιοι φραγκάτοι πελάτες του
νυχτερινού κέντρου συμπάθησαν τον Έντυ και προσπάθησαν να τον καβατζάρουν για
λογαριασμό τους αλλά εκείνος περίμενε,όταν θα ερχόταν η κατάλληλη ώρα θα διάλε-
γε σωστά και η κατάλληλη ώρα ήρθε εκείνο το βράδυ του 2003,τότε που η ομάδα πή-
ρε το εισιτήριο για την Ευρώπη για πρώτη φορά στην ιστορία της και οι παίκτες ήρ-
θαν να το γιορτάσουν στο μαγαζί.
Το κινητό του χτύπησε,ούτε είδε ποιός ήταν και απάντησε με ένα βαριεστημένο
«ναι».
-Αφεντικό έμαθες μήπως κανένο νέο για τον Βελίδη?
-Τι είναι ρε Νικόλα, είπε θυμωμένος που διέκοψαν την ησυχία του, όχι δεν έμαθα
κανένα νέο..άσε με σου λέω δεν έχω όρεξη.Θα βγήκε να πιει κάτι παραπάνω για να
γιορτάσει το γεγονός..να τα πούμε άλλη ώρα?
-Κατάλαβα...αλλά πάντως τον τελευταίο καιρό δεν ήταν καλά, πριν λίγες μέρες που
τον είδα ήταν πολύ αγχωμένος,ακούστηκε ότι ήθελε να τελειώνει...
-Ποιός λέει αυτές τις μαλακίες ρε Νικόλα,τόσα λεφτά έβγαζε,υπάρχει κανένας που
θέλει να φύγει όταν γλυκαθεί?
-Ναι δε διαφωνώ..αλλά..
-Νικόλα,πιες ένα καφέ αγόρι μου ή κάνε κάτι άλλο μη με ζαλίζεις μόνο, να σου πω οι
δικοί σου στην Αργυρούπολη εντάξει?
-Εντάξει αφεντικό,το’χουν αλλά θέλουν να σου μιλήσουν
-Για ποιό πράγμα?
-Βγαίνει πολύ βρώμα στις εφημερίδες για το Σάββατο,εκείνο το αρχίδι ο Λινάρδος
είχε σφυρίξει πέρσι και αφου τα’χε κάνει σκατά άφησε ακάλυπτο τον κώλο του κι
απο τότε τον κυνηγάνε οι δημοσιογράφοι
Χάιδεψε το φαλακρό του κεφάλι και ξεφύσηξε δυνατά, ο Νικόλας δεν ήταν Έντυ για
ότι και να έκανε,ακόμα και στην τουαλέτα να πήγαινε έπρεπε να το συζητήσει δυο
μέρες πριν και να κάνει χίλιες δυο ερωτήσεις,δεν μπορούσε να πάρει την παραμικρή
πρωτοβουλία αλλά δεν μπορούσε να τον διώξει,μακρινός του ξάδελφος και αδυναμία
της μάνας του.Έσφιξε την τεράστια γροθιά του,ξεκούμπωσε το πάνω κουμπί του
πουκαμίσου του κι αφού ένοιωσε αρκετά ψύχραιμος είπε
-Νικολάκη οι δημοσιογράφοι αυτό κάνουν, κυνηγάνε και γράφουν και τις περισσό-
τερες φορές γράφουν παπαριές για να πουλήσουν,ακόμα να το μάθεις? Σου κάνουν
ανοιχτή πρόσκληση για να τους βάλεις στο μισθολόγιο,δεν είδες τι έγινε με τον Τσαγ-
κάρη? Όσο ήταν στη φυλακή τον σταύρωναν,τώρα που βγήκε κι έγινε ήρωας μόνο
που δεν του κάθονται να τους γαμήσει...άσε με σου λέω.
-Τώρα που’πες Τσαγκάρη...
αδιόρθωτος ο Νικολάκης,δεν έλεγε να το κλείσει!
-Άστον τον Τσαγκάρη..δικό μου θέμα,λοιπόν αγορίνα μου έχω δουλειά τώρα,θα τα
πούμε κάποια άλλη στιγμή,πάντως εσύ πες στα παιδιά πως αύριο θα περάσω απο το
καφέ να τα πούμε,καθησύχασε τους,ξέρεις εσύ.
Αυτό το «ξέρεις εσύ» μόνο που δεν τον έκανε να βάλει τα γέλια, καθησυχαστικός ο
Νικολάκης....
Την ώρα που έκλεισε το κινητό χτύπησε η πόρτα.Πάλι το βαριεστημένο «ναι».Ήταν ο
Έντυ και τα μάτια του έλαμπαν λες και είχε κοιμηθεί μια βδομάδα συνέχεια
-Άργησες λεβεντιά μου
-Ο Ντανήλ κι εγώ πήγαμε για έναν καφέ μετά που σου στείλαμε μήνυμα
-Καλά κάνατε αλλά ας ερχόσουν λίγο πιο νωρίς,ήθελε να τον επιπλήξει γιατι καλό
ήταν να καταλαβαίνει που και που πως δεν μπορούσε να ενεργεί σαν αφεντικό.
Ο Έντυ έσκυψε για λίγο το κεφάλι αλλά βρήκε το θάρρος να ρωτήσει

9
-Δεν έχεις μιλήσει σε κανέναν άλλο γι’αυτό έτσι αφεντικό?
Τέντωσε λίγο την πλάτη του και έριξε στον Αλβανό ένα εξεταστικό βλέμμα
-Και ούτε σκοπεύω να μιλήσω,οπότε έχε αυτόν τον πίθηκο απο κοντά μήπως και
μεθύσει σε κανένα απο τα κωλάδικα που πάτε και κελαηδίσει τ'αντερά του.
-Όχι ο Ντανήλ ξέρει να προσέχει,εδώ δεν πρόκειται για τσαμπουκά...
-Τώρα θα μου κάνεις άλλη μια χάρη, πριν από λίγο με πήρε ο Νικολάκης για το
παιχνίδι του Σαββάτου στην Αργυρούπολη, καλό παλικάρι αλλά δεν το κατέχει το
άθλημα,θέλω να πας μαζί του και να πιάσετε στο μπλα μπλα τα παιδιά,τα πράγματα
είναι μιλημένα εδώ και μήνες,η πρώτη επαφή ήταν ο Μήτσος κι είχε κάνει καλή
δουλειά,αλλά τώρα ο Μήτσος..
Το βλέμμα του Έντυ ακολούθησε την φράση που δε τελείωσε,οι πατούσες του τον
έκαιγαν και το χέρι του εισέβαλε στη τσέπη του παντελονιού που βρισκόταν το
σωληνάριο με τα διεγερτικά.
-Εντάξει ξέρω, θα μιλήσω αλλά πάλι σφυρίζει ο Λινάρδος, είμαστε οκ μ'αυτόν έτσι?
-Εντελώς,λίγο τα'χει παίξει με τους δημοσιογράφους αλλά κανένας δεν θα τον βγάλει
από τους πίνακες
Ο Έντυ χαιρέτησε κι έφυγε, ο Βελίδης ήθελε και τα'παθε,ήξερε που είχε μπλέξει κι
αποφάσισε να φύγει τη στιγμή που γνώριζε πράγματα,είχε γυναίκα κι ένα μικρό
κοριτσάκι ίσως να μη μιλούσε,όμως πως μπορείς να είσαι και σίγουρος.Οδηγούσε
χωρίς προόρισμο,οι σκέψεις βομβάρδιζαν ανελέητα το κεφάλι του,έπρεπε να σταμα-
τήσει για καφέ.Άρπαξε δυο διεγερτικά τα κατάπιε χωρίς νερό,πίκρα στο λαιμό και
βήχας για μισό λεπτό.Στάση για καφέ σε μία τρύπα στο Περιστέρι που πούλαγε και
χοτ-ντογκ.Ο καφετζής τον κατάλαβε πως δεν ήταν Έλληνας και δε χάρηκε καθό-
λου,σερβίρησε τον φραπέ του ενός ευρώ σε πλαστικό ποτήρι με φανερή δυσφορία.Ο
Έντυ ρούφηξε δυό γουλιές,χάλια.Δεν τον ήπιε όλο κι έφυγε,απόσταση περίπου 10
λεπτά από το σπίτι του,η Μαριάνα θα γκρίνιαζε πάλι για τη συμπεριφορά του μικρού
στο σχολείο, ούτε θυμόταν σε πόσους καυγάδες είχε μπλέξει ο γιός του σε μιά εβδο-
μάδα, ο πιτσιρικάς δε μάσαγε από ρατσιστικές μαγκιές κάποιων τσογλαναράδων
συμμαθητών του,είχε μάθει Ταε-Κβον -Ντο και δεν δίσταζε να σπάσει δόντια.Η
διευθύντρια όταν πλάκωναν στο ξύλο τα Αλβανάκια έμενε στις ευγενικές συστά-
σεις,αν τύχαινε όμως το ξύλο να το φάει Ελληνόπουλο τότε γονείς και παιδί σχεδόν
απειλούνταν με απέλαση.Ήθελε να περάσει κι από το μαγαζί που έκανε στριπ-τηζ η
Σαμάνθα αλλά μάλλον η κατάστασή του δεν ευνοούσε κάτι τέτοιο,παραδόθηκε...θα
γύριζε στη γκρίνια της Μαριάνας.Κοιμόταν όταν μπήκε μέσα,προσπάθησε να μην
κάνει θόρυβο πήγε στο ψυγείο κι έβαλε στο στόμα του μια φέτα τυρί διαίτης.Το σπίτι
ένα μίζερο τριάρι σχεδόν 35 ετών,τα πλακάκια της κουζίνας φαγωμένα και η βρύση
κάθε λίγο και λιγάκι να θέλει σφίξιμο,εκείνος όμως είχε κανει το κουμάντο του,είχε
μαζέψει χρήμα,οι μέρες του γκρίζου θα τελείωναν."Ο Βελίδης πίνει Τζακ Ντάνιελς
κοίτα μην πάρεις άλλη μάρκα" τα λόγια που είπε στον Ντανηλ όταν έφτασαν στη
κάβα...ο Βελίδης πίνει Τζακ Ντάνιελς επανέλαβε τώρα
-Μόνος σου μιλάς,η σχεδόν κοριτσίστικη φωνή της Μαριάνας, άργησες κιόλας,θα
κάνεις μπάνιο ή θα πέσεις,μούσκεμα έισαι,αν...
-Σσσσσ,πονάει το κεφάλι μου,την έκοψε,σταμάτα ναι θα κάνω μπάνιο
-Έχω βάλει θερμοσίφωνα
-Πλένομαι και με κρύο, ο μικρός?
-Καλά είναι,έπαιξε 5χ5 κερδίσανε κι είναι όλο χαρά
Ο Έντυ ξεκούμπωσε το πουκάμισό του και μετά έβγαλε από τη τσέπη του
παντελονιού του ένα ζευγάρι δερμάτινα γάντια.
-Γάντια τέτοια εποχή? ρώτησε η Μαριάνα

10
-Το μεσημέρι αν δε το βάλεις σε σκιά το αμάξι καίει και δε γίνεται με γυμνό χέρι να
πιάσεις τιμόνι...
-Καλά...
-Καλά,τι?
-Καλά..σε λίγο μπαίνουμε στον Οκτώβρη και μου λές για ζέστη,28 βαθμούς είχε
σήμερα,πάλι ο Παναγιώτης έτσι? Νe fer te tyre..στο διάολο
-Έλα σκάσε πιά..
-Να μαζέψουμε λεφτά να φύγουμε από αυτόν τον κωλότοπο, unë nuk dua, δε θέλω
..δε θέλω άλλο,φοβάμαι κι εσύ λείπεις όλη μέρα, στη λαϊκή είναι αυτοί οι δύο που
απειλούνε συνέχεια και..
-Γάμησέ τους,θα μάθω ποιοί είναι και θα τους κανονίσω,ο Παναγιώτης πληρώνει
καλά,δε μας άφησε ποτέ και το ξέρεις,ε για την ώρα του χρωστάμε αλλά όπου να'ναι
ξεμπερδεύουμε,τι θα κάνουμε αν γυρίσουμε στην Αλβανία,θα ταϊζουμε τις κότες του
πατέρα σου ή θα δουλεύουμε στο συνεργείο του γαμπρού σου, λεφτά τους
στέλνουμε.
-Να φύγουμε...
-Καλά,πάω να κάνω μπάνιο,πέσε εσύ
Δεν άντεχε άλλη κουβέντα,ήξερε πως δεν θα κοιμόταν έτσι κι αλλιώς αλλά την
αυπνία δεν ήθελε να την μοιραστεί με κανέναν άλλον.Δεν χρησιμοποίησε ζεστό
νερό,το κρύο τον παρέλυσε αλλά ξέπλυνε και το μέσα του,τώρα το μόνο που είχε να
σκεφτεί ήταν το ματς της Αργυρούπολης και το ντάντεμα του Νικολάκη.Το διπλό
σύμφωνα με τις μέχρι τώρα αποδόσεις του ΟΠΑΠ ήταν στο 5,60 αλλά οι μπουκς του
διαδικτύου είχαν κάνει καλή δουλειά,το είχαν φτάσει στο 8.20, καθαρά πράγματα
όπως και άλλες φορές,αρκεί να μη λαλούσε ο Λινάρδος. Άρχισε να τρέμει...τα
διεγερτικά.Σκουπίστηκε κι άρχισε να θυμάται την Βουλιαγμένη.Ο Παναγιώτης δεν
ανησυχούσε για τους δημοσιογράφους, εκείνος όμως είχε άλλη άποψη,ναι ο Αντω-
νίου έκανε καλή βιτρίνα αλλά έπρεπε να του θυμίζεις και κάποια πράγματα όταν
αποφάσιζε να παριστάνει τον σταυροφόρο της ενημέρωσης.Εκτός από τα παιδιά στην
Αργυρούπολη ίσως θα έπρεπε να κάνει και μια βολτίτσα από τον PLAY-FM, όλα με
τη σειρά τους.Σειρά τώρα της ατζέντας,αύριο επίσκεψη σε δύο μαγαζιά, η περίοδος
χάρητος είχε τελειώσει.Η γνωστή απειλή,τα κορίτσια θα φύγουν.Κάθισε για λίγο
ολόγυμνος πάνω στη λεκάνη, είδε τον εαυτό του μέσα σ'ένα αμάξι, είδε δύο άντρες
να τον πλησιάζουν ,ο ένας του έπιασε κουβέντα και ο άλλος.. Νe fer te tyre.Ο Έντυ
πίνει Duars.

Kεφάλαιο 2ο

Σταμάτησα σ'ένα στενό δρομάκι στη Γλυφάδα πίσω από τη Μπιφτεκούπολη, ήταν
αδύνατον να οδηγήσω για λίγη ώρα, ο Δημήτρης συνέχεια μπροστά μου,η Ελένη να
σπαράζει,η εικόνα της Ρούλας όταν θα μάθαινε για τον πατέρα της.Το χέρι που χτυ-
πούσε με μανία το στήθος μου εδώ και ένα τέταρτο δεν έμοιαζε να είχε κουραστεί,
τσιγάρο. Έπρεπε να σκεφτώ,το ουίσκυ δίπλα του,προσπάθησα να καταλάβω, προσ-
πάθησα ακόμα και νάνοιξω κουβέντα με την αόρατη Ελένη που καθόταν στη θέση
του συνοδηγού. Ατύχημα,απελπισμένος οδηγός, χαμένος έλεγχος, αυτοκτονία ίσως,
κάποιος θα έπρεπε να ειδοποιήσει και...με άκουσα να μουγκρίζω και με είδα να
χτυπάω το κεφάλι μου στο τιμόνι,το φράγμα υποχώρησε και το κλάμα ελευθερώθηκε.
Κράτησε λίγο παραπάνω από ένα λεπτό ένας κρύος αέρας χάιδεψε το στομάχι μου. Ο
ίδιος αέρας που με αναγκάζει να φτιάχνω παζλ στο μυαλό μου, αναμνήσεις από τις

11
διακοπές στη Σέριφο με τον Δημήτρη και...να κυνηγούν τη σαραντα ποδαρούσα που
είχε τρυπώσει στο δωμάτιο να την χάνουν και να ψεκάζουν κάθε γωνιά με εντομο-
κτόνο με αποτέλεσμα να εγκαταλείπουμε το δωμάτιο από τη μυρωδιά και να γυρί-
ζουμε σε τρείς ώρες. Κουβέντα στη παραλία υπό τους ήχους των Byrds και των
Doors μ'εκείνον να λέει πόσο αδικημένοι ήταν οι πρώτοι επειδή δεν είχαν στη
συνθεσή τους έναν Τζιμ Μόρισσον, αργότερα ιστορίες τρόμου,Λαβκραφτ,Πόε και το
δικό μου αγαπημένο, Το Στρίψιμο Της Βίδας του Χένρυ Τζαίημς. Στοπ, αρκετά
χρόνια μετά,ο γάμος του Δημήτρη και η δεξίωση με το τρελό μεθύσι,στοπ η γέννηση
της Ρούλας,το κοριτσάκι με καρδιακή αρρυθμία, εκείνος κι εγώ δίπλα από τον
Δημήτρη που είχε γίνει κίτρινος από την αγωνία,η Ελένη δεν ήξερε τίποτα, εικόνες
view master, ασύνδετες. Εκείνος φεύγει για Αγγλία, σύγκρουση,ξανάρχεται,βαφτίζει
τη Ρούλα,την έχει σαν κόρη του, πάντα ήξερα πως βοηθούσε τον Δημήτρη χωρίς η
Ελένη να ξέρει τίποτα και να νομίζει πως ο άντρας της έπαιρνε κάποια μπόνους και
κάποιες υπερωρίες από τη δουλειά."Μη με λες Νονέ" έλεγε στη Ρούλα και τη πετού-
σε ψηλά στον αέρα, "να με λές με τ'όνομα μου",η μικρή τον λάτρευε και ίσως τώρα
να τον χρειαζόταν,ερχόταν κάποιες φορές, δεν το μάθαινα, περνούσε όλες τις ώρες
του με το κορίτσι,ήταν το καθαρτήριο του, για λίγο ξεχνούσε,έδινε άφεση αμαρτιών
στον εαυτό του. Η Ρούλα είχε δύο μπαμπάδες που θα έδιναν και τη ζωή τους για
εκείνη..τη ζωή τους! Ήπιε κι έχασε τον έλεγχο...ένας απελπισμένος Δημήτρης με μια
οικογένεια που ήταν τα πάντα γι'αυτόν, μυστικά. Τριγύρω μου οι εικόνες άρχισαν να
φεύγουν,το αυτοκίνητο βρισκόταν στη μέση μιάς γκρίζας ερήμου,ο τελευταίος άνθ-
ρωπος πάνω στη Γη,εγώ.Έβαλα μπρος και όταν βγήκα και πάλι στην παραλιακή
πάτησα λίγο παραπάνω το γκάζι,κάποιος είχε βαλθεί να μου θυμίσει πως μπορεί και
να μην είχα αρκετό χρόνο μπροστά μου.Φτάνοντας στο σπίτι μου αποφάσισα να
κάνω μπάνιο και ν'αλλάξω ρούχα, να φάω κάτι, και να έπινα δυό γουλιές ουίσκυ. Η
αδελφή μου έμενε στον επάνω όροφο αλλά για την ώρα δεν ήθελα να μοιραστώ
τίποτα και με κανέναν. Έκανα όση λιγότερη φασαρία μπορούσα,μετά το μπάνιο και
το κρουασάν οι δυό γουλιές ουίσκυ έγιναν ένα ποτήρι,μπουκώθηκα με λιστερίνη να
φύγει η μυρωδιά. Όταν έφτασα στην Ιατροδικαστική Υπηρεσία στη Γούναρη βρήκα
την Ελένη να με περιμένει στην είσοδο. Για την ακρίβεια με περίμενε κάτι που θύμιζε
την Ελένη,τα μάτια της ήταν δύο πληγές ενώ το κάτω χείλος της έμοιαζε να ετοιμά-
ζεται να ξεκολλήσει.Έπεσε στην αγκαλιά μου κλαίγοντας,εγώ για την ώρα είχα στε-
ρέψει, παρακολουθούσα έναν αγώνα πινγκ-πονγκ που γινόταν στο κεφάλι μου.Η
Ρούλα για την ώρα ήξερε πως ο πατέρας της αρρώστησε και μπήκε στο νοσοκομείο,η
Ελένη ειδοποίησε και την καθηγήτρια Γαλλικών της μικρής, Χριστίνα την έλεγαν,θα
έβρισκε μία φίλη της σπουδαία παιδιψυχολόγο για την στήριξη του κοριτσιού,
πρόλαβε να ειδοποιήσει στενούς συγγενείς και 2-3 φίλους που με τη σειρά τους θα
ειδοποιούσαν άλλους.Συμπληρώσαμε τα απαραίτητα χαρτιά στη γραμματεία κι εγώ
τα έγγραφα που θα πήγαιναν στην προανακριτική.Το σώμα του Δημήτρη ήταν ήδη
στο νεκροτομείο για αναγνώριση και ο ιατροδικαστής Λευτέρης Σάλτας ήταν
παρών.Η Ελένη με τα βίας στεκόταν στα πόδια της.Με το που είδε τους γκρι-βεραμαν
τοίχους του θαλάμου κόντεψε να λιποθυμήσει.Την βάλαμε να καθίσει και ο Λευτέρης
αισθανόταν ιδιαίτερα άβολα.Αναγνώριση,τρόμος,λυγμός που κρατάει έναν αιώνα κι
ένα χέρι που θέλει επίσης έναν αιώνα για ν'αγγίξει ένα πρόσωπο.
-Κάθισε λίγο έξω Ελένη,της είπα όσο πιο στοργικά μπορούσα αλλά μάλλον
ακούστηκα πιο υπηρεσιακός απ'όσο θα ήθελα.
Υπάκουσε κι έκλεισε αργά τη πόρτα.Ο Λευτέρης με κοίταξε περιμένοντας ν'ακούσει
από μένα ότι δίσταζε να πει εκείνος.Το πινγκ -πονγκ του κεφαλιού είχε κάπως πιο
αργό ρυθμό.
- Λευτέρη αν ήταν άλλος θα έκανε εξέταση 10 λεπτών..

12
- Όχι Νάσο....
- Άκουσέ με, θέλω να τσεκάρεις πολύ προσεκτικά πόσο αλκοόλ είχε μέσα του ο
Δημήτρης.
-Μύριζε όλος πάντως
- Το ξέρω,το θέμα όμως είναι πως ξέρω και τον Δημήτρη....ήξερα.
- Αν βρώ αρκετό?
- Τσέκαρε όλο το σώμα για οτιδήποτε ασυνήθιστο..
Ο Σάλτας ήταν σε αναμμένα κάρβουνα,κράταγε τις απόψεις του για τον εαυτό του
και δεν παρίστανε τον δαιμόνιο ντέντεκτιβ,με ήξερε όμως πολλά χρόνια κι αυτό του
επέτρεψε να ρωτήσει
-Τι σ'ενοχλεί Νάσο?
Μ'ενοχλούσαν τα πάντα,ακόμα και η Ελένη που ήταν έξω μ'ενοχλούσε, πιεζόμουν να
βρώ απαντήσεις σ'ερωτήματα που έβαζα εδώ και λίγη ώρα,έριξα μια ματιά τριγύρω
σα να έψαχνα να βρω μέρος για να κρύψω το βλέμα μου από αυτό του ιατροδικαστή,
το ένοιωσα όμως να καρφώνεται επάνω μου.
-Ήταν φίλος σου, σύμφωνοι ,όμως....
-Θα στο πώ απλά Λευτέρη, ο Δημήτρης δεν ήταν ο τύπος που θα γινόταν σκνίπα στο
μεθύσι την ώρα που οδηγούσε,δεν το έκανε όταν ήταν ελεύθερος όχι τώρα που είχε
οικογένεια.Πιτσιρικάς όταν ήθελε να πιεί δεν έπερνε ποτέ του αμάξι...πιτσιρικάς.
Με κοίταζε και περίμενε υπομονετικά να συνεχίσω,
-Στην Ελένη για την ώρα θα πούμε ότι είχε μάλλον κάποια καρδιακή δυσλειτουρ-
γία,αυτό τον έκανε να χάσει τον έλεγχο...
-Καλή δικαιολογία,σε καταλαβαίνω
-Αυτό το κομμάτι θα το αναλάβω εγώ,εσύ όπως είπαμε.
-Αν βρώ όμως αυτό το... ασυνήθιστο που λες ,θα το γνωστοποιήσω το ξέρεις αυτό
δεν γίνεται...
-Ξέρω ,τον έκοψα,γι'αυτό τον έφερα εδώ,αν τον άφηνα στη τροχαία η Αθήνα θα τον
εξέταζε στο πόδι και τέλος.
-Υπερβάλεις τώρα
-Λευτέρη είσαι ο καλύτερος ιατροδικαστής,βλέπεις και διαισθάνεσαι πράγματα που
αδυνατούν να δουν οι άλλοι,γι'αυτό σε θέλω.
-Μη περιμένεις να σου δώσουν την υπόθεση,αν υποθέσουμε ότι υπάρχει υπόθεση,
προσωπική σχέση και μπλα μπλα..
-Θα περιμένω τηλεφώνημά σου
Η Ελένη είχε έρθει με ταξί και επέμενε να ξαναφύγει μόνη,έπρεπε να βρεί τρόπο να
το πεί στη μικρή που για την ώρα την είχε αφήσει στους γονείς της,θα τη συμβούλευε
η ειδική παιδοψυχολόγος γι'αυτό. Προσπάθησα να γίνω όσο πιο πειστικός μπορούσα
στο ζήτημα του δυστυχήματος,την ρώτησα ακόμα κι αν ο Δημήτρης είχε κάποιο πρό-
βλημα υγείας,εκείνη κούνησε αρνητικά το κεφάλι.Το θέατρο προς το παρόν έπιασε
αλλά άρχιζα να προετοιμάζω τον εαυτό μου και για τη στιγμή που θα γινόμουν μπάτ-
σος απέναντί της.Αν επιβεβαιώνονταν κάποιοι φόβοι μου.Το κινητό μου χτύπησε,η
Δέσποινα
-Που είσαι?
-Περίμενε λίγο
Χαιρέτησα την Ελένη καθώς έμπαινε σε ένα ταξί και της υποσχέθηκα να περάσω κι
από το σπίτι
-Δε θα μπορέσω να σε δώ σήμερα,της είπα,δεν πρόκειται για δουλειά,σκοτώθηκε σε
τροχαίο ο Δημήτρης.

13
Ο Δημοσθένης Αντωνίου πάρκαρε το τζίπ του περίπου 100 μέτρα μακρυά από το
σπίτι του,την καλή θέση του την είχε φάει μια BMW κόκκινη και τώρα που πλησίαζε
στην είσοδο της πολυκατοικίας του φάνηκε πως ο οδηγός της του ήταν
γνωστός.Ακούστηκε κορνάρισμα και τα φώτα της BMW άναψαν για δευτερόλεπτα.Ο
Αντωνίου έμεινε ακίνητος,ο οδηγός του αυτοκινήτου βγήκε έξω,όντως τον ήξερε,120
κιλά,1,82 πρώην μποντυμπίλντερ αλλά το σταμάτημα των συμπληρωμάτων
διατροφής είχε αφήσει το στομάχι να φουσκώνει.Ο Αντωνίου δε φοβήθηκε,δεν είχε
λόγο αλλά ο τύπος έδειχνε μάλλον κακοδιάθετος.
-Είμαι πτώμα Ζήση,καλημέρα κιόλας,έφτιαχνα την παραγωγή της μεσημεριανής
εκπομπής αν ήρθες να τα πούμε...
-Ν'ανέβω σπίτι ή προτιμάς να κουβεντιάσουμε κάπου αλλού? ρώτησε ο Ζήσης
Ο Αντωνίου ένοιωσε ένα τσίμπημα ανησυχίας αλλά όχι για τον εαυτό του, έκανε
νόημα με το κεφάλι να πάνε σ'ένα διπλανό παρκάκι που είχε μόνο δύο παγκάκια και
που κάποτε ήταν παιδική χαρά.Όταν κάθισαν ο Ζήσης έβγαλε από τη τσέπη του
παντελονιού του ένα σακουλάκι στραγάλια και πρόσφερε και στον Αντωνίου αλλά
εκείνος αρνήθηκε ευγενικά.
-Ο Παναγιώτης "τα πήρε" λίγο με την εκπομπή σου, κι αν με ρωτάς δεν έχει και
άδικο,πως σου κόλλησε να ρωτήσεις για τον Περράκη αν θα παίξει και αν θα βάλει
γκολ στην ομάδα από την οποία είναι δανεικός, ρε συ έλεος!
-Ζήση τη δουλειά μου κάνω,λες να ήθελα να τσαντίσω τον Παναγιώτη,όλα τα
αθλητικά ΜΜΕ αυτό ρωτάνε,ε θα'μουν και μαλάκας αν δε ρώταγα κι εγώ,ξέρεις πόσα
sms πέφτουν στο σταθμό,αλήθεια τι λένε οι δικοί σου για την απόδοση του γκολ?
-Α μάλιστα,να σου πώ λοιπόν έτσι όπως τα'χουν κάνει οι λεβέντες σου η απόδοση ότι
θα βάλει θα πέσει στο 3 με 4.Τι σας έπιασε ρε ε? Τι σας έπιασε,έχει που το δουλεύει ο
Παναγιώτης εδώ και κάμποσο καιρό,φτιάξαμε κι αυτή την ιστορία με τις ενοχλήσεις
στους κοιλιακούς, πήγαμε να τον βγάλουμε μιλημένο,πάει η απόδοση στα ταβάνια
και μου αρχίζετε τις κωλοσυνεντεύξεις για πίκρα με τον πρώην προπονητή και για
εμφάνιση εκδίκησης και δικαίωσης,ακόμα και οι Σκοπιάνοι ρε στο 3,5 το'χουνε το
γκολ του.
-Ποιός σφυρίζει?
- Ο Γεωργαντέας
ο Αντωνίου κούνησε το κεφάλι του,ο άνθρωπος που αγαπούσε η UEFA, ούτε και
θυμόταν για πόσα από τα παιχνίδια που είχε σφυρίξει,η ΕΠΟ είχε λάβει φάκελο από
την UEFA ότι υπήρχαν σοβαρές υποψίες πως αυτά τα ματς ήταν στημμένα,ακόμα
όμως διαιτήτευε,αξιωματικός του λιμενικού και κουμπάρος πρώην βουλευτή της
Νέας Δημοκρατίας.
-Δε νομίζω πως θα το κάνει πουτάνα το ματς πάντως, αν το καλοσκεφτείς είναι
ικανός διαιτητής αλλά παίζει και το πως έχει πιεστεί,εκείνες οι κασσέτες που είχαν
βγει στη φόρα πριν 5 χρόνια δεν του έκαναν καλό,εντάξει καθαρίζει ο κουμπάρος οι
μάρτυρες αλλάζουν καταθέσεις ο εισαγγελέας κοντοχωριανός της νύφης του,γελάνε
και οι πέτρες αλλά αθώος και αιώνια ύποπτος, αυτό το ξέρει ο Παναγιώτης
τελικά ο Αντωνίου πήρε μια χούφτα στραγάλια από το σακκουλάκι του Ζήση.
-Θες να πείς κάτι?
-Θέλω να πω ρε συ Ζήση πως πρέπει νάνανεώσετε λίγο τους ανθρώπους σας
-Ακόμα δεν καταλαβαίνω
-Ο Γεωργαντέας πάλιωσε και όπως σου είπα αιώνια ύποπτος
-Έχουμε υπ'οψη μας κάτι καινούργιους
-Το γιο του Σπανάκου ας πούμε?
ο Ζήσης φάνηκε να ενοχλείται λίγο,ο δημοσιογράφος θυμήθηκε πως δεν του άρεσε
να του χτυπάνε κατάμουτρα τις διασυνδέσεις του πριν να τις ανακοινώσει ο ίδιος.

14
-Κάποιοι παραλαλάνε...
-Σας είδαν να πίνετε καφέ παρεούλα όταν είχες ανέβει στα Γιάννενα,αλήθεια τι έχει
γίνει μετά από εκείνο το ματς?Ο ανταποκριτής του σταθμού δεν έχει πάρει χαμπάρι.
-Ο Καδής βγήκε καθαρός, η ομάδα το έδωσε κι έτσι κράτησε δυο παίκτες, τον δικό
μας τον Αλβανό και τον Μαροκινό,όλοι ευτυχισμένοι.
-Εννοώ για υποψίες..
-Αυτές υπάρχουν πάντα,ήταν κι ένας εισαγγελέας εκεί κι είχε λυσσάξει να ψάχνει
αλλά δεν είχε βρεί τίποτα,μιλημένο από δυο μεριές.Και στη Ξάνθη καταλαβαίνουν τι
έγινε αλλά....
-Ζήση ή θα πιω καφέ ή θα πάω να κοιμηθώ,με θέλεις τίποτε άλλο?
Ο Ζήσης κοίταξε το δημοσιογράφο από την κορυφή ως τα νύχια,του ήρθε να τον
φτύσει,δεν τον συμπαθούσε και τον έβλεπε περισσότερο σαν έναν υποψήφιο εκ-
βιαστή παρά σαν έναν αξιόπιστο συνεργάτη,θεωρούσε πως για λίγα χρήματα
παραπάνω θα πουλούσε όχι μόνο αυτούς αλλά και τη μάνα του την ίδια,του αναγ-
νώριζε όμως κάτι,είχε τεράστιο ταλέντο στο ν'αλλάζει στρατόπεδα ανάλογα με τα
ωφέλη και μάλιστα να γίνεται και απόλυτα πειστικός,αν δεν ήταν πετυχημένος
δημοσιογράφος θα μπορούσε να κάνει καριέρα στη πολιτική.Αλλά μήπως κι εκεί δεν
είχε απλώσει τα πλοκάμια του? Φιλίες με υπουργούς,παρέα με βουλευτές, αβαντά-
ρισμα από την στήλη του για κάποιους απο αυτούς,ο Αντωνίου ήξερε μια χαρά τους
κανόνες του παιχνιδιού κι αυτό δεν ήταν πάντοτε καλό.
-Αυτό που θέλω είναι να μην το παρακάνετε με την υπεράσπιση του Περράκη,θα βγεί
καλό χρήμα τη Κυριακή.
-Μη φοβάσαι,θα το ελένξω όσο μπορώ, στο κάτω κάτω κάποιοι φίλοι από την Ιταλία
μου είπαν πως υπάρχει ενδιαφέρον από τη Νάπολι και θα κοιτάξω να ρίξουμε εκεί το
βάρος,στην προοπτική της μεταγραφής. Αλήθεια εκείνο το μελαμψό παλικάρι ,ο ντε-
λιβεράς σας, ο Βελίδης έτσι δεν τον λένε? Έχω καιρό να τον δω και κάποιος μου
σφύριξε ότι θα φύγει,έχετε το νου σας αν και δεν τον φοβάμαι.
ο Ζήσης άναψε τσιγάρο κι έβηξε άγρια με την δεύτερη ρουφηξιά
-Να μην τον φοβάσαι.
ο Αντωνίου παραξενεύτηκε λίγο από το βλέμα του Ζήση αλλά δεν τον έτρωγε και η
περιέργεια.Χαιρετήθηκαν κι όταν ο δημοσιογράφος έφτασε σπίτι του το πρώτο πράγ-
μα που έκανε ήταν να κοιτάξει τα mail που είχε λάβει στον νέο του ηλεκτρονικό
ταχυδρομείο.Ποδοσφαιριστές,διαιτητές, ο άνθρωπος δεξί χέρι του Γενικού Γραμ-
ματέα Αθλητισμού και ένα άλλο δεξί χέρι,αυτό του μεγαλοδικηγόρου Καπάτου.
Πρώτο απ'όλα αυτό θα άνοιγε.Το μήνυμα ξεκάθαρο, ο Τσαγκάρης έψαχνε για
παλιούς φίλους και παλιούς εχθρούς.Πήρε δύο βαθειές ανάσες,ότι κι αν ήσουν για
τον Τσαγκάρη είτε φίλος είτε εχθρός είχες κάθε λόγο ν'ανησυχείς.Αν ήσουν φίλος ο
Θεός ήξερε τι θα σε έβαζε να κάνεις για χάρη του κι αν ήσουν εχθρός του πάλι ο
Θεός ήξερε τι μπορούσες να πάθεις.Αν έψαχνε κανείς την ιστορία αυτού του ανθ-
ρώπου σε βάθος χρόνου θα έβλεπε πως είχε συλληφθεί για παραβιάσεις του μισού
σχεδόν ποινικού κώδικα.Όταν όμως οι υποθέσεις έφταναν στα δικαστήρια,μάρτυρες
ξεχνούσαν, εισαγγελείς έμοιαζαν βαριεστημένοι και από το πουθενά εμφανίζονταν
νυν και πρώην υπάλληλοί του,κυρίως οι δεύτεροι για να πουν πόσο καλός εργοδότης
ήταν.Κόντρα με τον εφοπλιστή Ξανθόπουλο, κόντρα που είχε να κάνει με
λαθρεμπόριο ρούχων και χρυσαφικών,ναι ο Βασίλης Τσαγκάρης υπήρξε κάποτε και
πλοιοκτήτης ανάμεσα σε όλα τ'άλλα,όμως όλος ο κόσμος τον έμαθε σαν
ποδοσφαιρικό παράγοντα,εκεί άνοιξαν οι πιο πολλές δουλειές του που μαζί με τον
κόσμο της νύχτας του έφεραν εκατομμύρια.Ο Καπάτος είχε πάρε δώσε μαζί του και
μάλιστα κάποτε ο Τσαγκάρης τον έβαλε στο διοικητικό συμβούλιο της ομάδας στην
οποία ήταν πρό-εδρος. Ο δικηγόρος ξεπλήρωσε τη χάρη αναλαμβάνοντας την

15
υπερασπισή του όταν βρέθηκε στο δικαστήριο σαν κατηγορούμενος για δωροδοκία
ποδοσφαιριστή. Ο Αντωνίου δε μπόρεσε να μη χαμογελάσει στη σκέψη ότι ο
τερματοφύλακας του Λεβαδειακού που φερόταν σαν ο αποδέκτης της δωροδοκίας
λίγο πριν έρθει στο δικαστήριο έπαθε τροχαίο. Το αυτοκίνητό του συγκρούστηκε
μ'ένα τζιπ που βγήκε από το πουθενά και κανένας δεν πρόλαβε να δει τίποτα.Όλος ο
κόσμος πίστευε πως ο τερματοφύλακας θα έκαιγε τον Τσαγκάρη αλλά το ατύχημα
του άλλαξε τα μυαλά και ο "Μπίλαρος" όπως αποκαλούσαν τον Τσαγκάρη φίλοι και
εχθροί μετατράπηκε σε "αληθινή ευλογία" για το Ελληνικό ποδόσφαιρο."Μπίλαρος"
ειρωνικά αφού το ύψος του δεν ξεπερνούσε το 1.65,ακόμα και η κρατική τηλεόραση
είχε κάνει αφιέρωμα στην αμφιλεγόμενη αυτή προσωπικότητα,με τους πολλούς
εχθρούς αλλά και με τους πολλούς φίλους,για την ακρίβεια τους πολλούς
φοβισμένους.Η ατμόσφαιρα δεν μύρι-ζε ακριβώς σύγκρουση αλλά σίγουρα δε μύριζε
και λουλούδια,ο Παναγιώτης και ο Τσαγκάρης -φυσικά για τα μάτια του κόσμου-
είχαν δώσει τα χέρια, ειρήνη με δόντια έστω, και το όποιο τσεκούρι πολέμου υπήρχε
πριν είχε μπει στο συρτάρι μάλλον, ο Αντωνίου βέβαια είχε την αίσθηση ότι θα
ερχόταν η ώρα που θα έπρεπε να επιλεχ-θούν στρατόπεδα. Εκείνος όμως είχε τον
τρόπο του να τα πηγαίνει καλά με όλους, από την εποχή κιόλας της πρώτης του
δουλειάς στην εφημερίδα Η ΧΩΡΑ ΤΩΝ SPORT όπου όταν τα πράγματα σκούρηναν
γύρω από τη κόντρα που είχε ανοίξει ο αρχισυντάκτης του με τον τότε πρόεδρο της
ΕΠΑΕ και με τον πρόεδρο της ΕΠΟ γύρω απο σκανδαλώδεις αθωώσεις
ποδοσφαιριστών για χρήση απαγορευμένων ουσιών ,ο Αντωνίου δεν δίστασε να
πουλήσει τον αρχισυντάκτη κάνοντας δημόσιες σχέσεις με ΕΠΟ κι ΕΠΑΕ και να
ξεκινήσει τις διασυνδέσεις για μεγαλύτερους ομίλους ΜΜΕ ,οι πόρτες σιγά- σιγά
είχαν ανοίξει μπορούσες ν'ακούσεις το τρίξιμο. Οι συγκεκριμένοι παίκτες που
αθωώθηκαν ήταν βασικοί στην Εθνική ομάδα και μάλ-ιστα ο αδελφός του ενός
κατέβαινε στις δημοτικές εκλογές της Αθήνας,με τέτοια πράγματα δεν παίζουν,ειδικά
αν πρόκειται να στοχεύεις σε καριέρα δημοσιογράφου σε κορυφαία ΜΜΕ κι όχι να
παραμείνεις γραφικός "επαναστάτης" με λαπτοπ και αιχμηρό γραπτό αλλά μετά βίας
με 100 αναγνώστες και ακροατές και στα 35 να ψάχνεις για δουλειά."Ο
δημοσιογράφος πρέπει να βρίσκεται πάντα απέναντι στην εξουσία" του έλεγε ένας
μεγάλος του επαγγέλματος που δε ζούσε πιά,άλλα χρόνια όμως,η πραγματικότητα
άλλαζε πλέον το ρητό σε "ο έξυπνος δημοσιογράφος βρίσ-κεται απέναντι στην
εξουσία όταν έχει γίνει ο ίδιος κομμάτι της".Ο Αντωνίου ήταν έξυπνος,εκπομπή στο
συνδρομητικό κανάλι με περίεργες ιστορίες ποδοσφαίρου που για να τις
ανακαλύψουν και να του τις φέρουν στο πιάτο οι τυφλοπόντικες απόφοιτοι των ΙΕΚ
Δημοσιογραφίας έλιωναν τα μάτια τους μπροστά στους υπολογιστές και μάλιστα
αμισθί, μέτοχος στον ιδιωτικό αθλητικό ραδιοσταθμό PLAY-FM και συνυπεύθυνος
στην αρχισυνταξία με τον Σωτήρη Γριμάνη τον κατά πολλούς κορυφαίο
αθλητικογράφο.Τέλος πολύ δημοφιλής και η στήλη του στην εφημερίδα Ball-News
όπου γινόταν επιλεκτικά επιθετικός με προέδρους μεγάλων ΠΑΕ ανά-λογα με τις
διαθέσεις, των τελευταίων για "κάνουλα" ή αλλιώς μισθολόγιο. Πολύ απλά ο
"αλαζόνας πρόεδρος που δεν μπορεί να χτίσει ομάδα" γινόταν "οραματιστής" αν
αποφάσιζε να δείχνει που και που την ευγνωμοσύνη του στην πέννα του Αντω-νίου,
ευγνωμοσύνη μεταφρασμένη σε χρήμα κυρίως.Ο φίλαθλος κόσμος είχε μάθει να ζει
με τις κωλοτούμπες κάποιων ανθρώπων του τύπου και ο Αντωνίου είχε μάθει καιρό
τώρα ότι το "δε βαριέσαι όλοι τα παίρνουν από παντού" αποτελούσε το καλύτερο
άλλοθι του Έλληνα οπαδού-αναγνώστη-ακροατή-τηλεθεατή για να μην κουράζει το
μυαλό του και να συνεχίζει να ταϊζει τα ΜΜΕ.Ο απενοχοποιημένος Έλληνας με το
τεμπέλικο μυαλό,σταθερή αξία!Κοίταξε το ρολόι του, δίστασε να πάρει τηλέφωνο,θα
κοιμώταν τέτοια ώρα αφού το μαγαζί έκλεινε στις 5 το πρωί.Ήθελε όμως κάπου να

16
μιλήσει.Χρειάστηκε μισό λεπτό για να μπορέσει να σχηματίσει τον αριθμό.Το
σήκωσε,η φωνή μόλις που ακουγόταν
-Συγνώμη που σε ξύπνησα..
-Ρε συ Δημοσθένη...κοίτα το ρολόι σου, βγήκα δύο φορές μετά το τέλος του
προγράμματος,επέμεναν να τους πω κάτι παλιά,κάτι μαλακίες του Κουγιουμτζή και
του Πλέσσα, τι το θελα από τότε που δοκίμασα να τα πω έχουν κολλήσει...σκατά,
τώρα ήρθες?
-Πριν λίγο,ήθελα λίγο να μιλήσουμε,έτσι να χαλαρώσω.
-Ξέχνα το είμαι πτώμα,σέρνομαι.Κοιμήσου λίγο κι εσύ,θα δεις θα νοιώσεις καλύτερα.
Ο δημοσιογράφος απογοητεύτηκε
-Καλόν ύπνο τότε...
-Έλα μωρό μου μη θυμώνεις,θα τα πούμε άλλη ώρα, τώρα δε γίνεται όμως,
ακούστηκε πνιχτό γέλιο,θα κάνω ρυτίδες θα αγουρογεράσω και δεν θα με θες
πιά..τώρα που είπα για ρυτίδες πέρασε από το μαγαζί ο Καπάτος ο φίλος σου,ο
πούστης ζήτημα αν έχει 5 άσπρες τρίχες και κοντεύει 55.
-Δε θέλω να μιλήσω για τον Καπάτο,άντε ξανακοιμήσου
-Φιλιά και ελπίζω να μη μου θύμωσες
-Όχι μωρέ,είπε όσο πιο ήρεμα μπορούσε ο δημοσιογράφος και το'κλεισε, λίγο
θυμωμένος ήταν αλλά ήταν και μάστορας στο ήρεμο ύφος όταν έπρεπε,κι αυτή του η
μαστοριά τον είχε ξελασπώσει αρκετές φορές.Για να τον πάρει πιό εύκολα ο ύπνος
αποφάσισε ν'ανοίξει την τηλεόραση.Σε όλα τα κανάλια,τσιτωμένοι πολιτικοί να
φωνάζουν όλοι μαζί και να θυμίζουν κερκίδα,οι συντονιστές της συζήτησης
προσπαθούσαν να επιβάλουν την τάξη αλλά τα έκαναν χειρότερα αφού η προσπάθεια
επιβολής γινόταν επίσης με φωνές.Έβαλε Δημόσια Τηλεόραση, ήταν η ώρα των
μικρών ειδήσεων που στις εφημερίδες συνήθως τις στρίμωχναν σε μια παράγραφο
στις μεσαίες σελίδες.
Τροχαίο ατύχημα στη παραλιακή στο ύψος της Βουλιαγμένης,οδηγός χάνει τον
έλεγχο του αυτοκινήτου και πέφτει στα βράχια.Μεθυσμένος σίγουρα, είχε κι εκείνος
ανάγκη από ένα ποτό αλλά όχι,όχι τώρα.Έπεσε στο καναπέ κοιτούσε την τηλεόραση
αλλά δεν παρακολουθούσε πια όπου να'ναι θα τον έπαιρνε ο ύπνος.Ο Καπάτος είχε
περάσει από το μαγαζί,ήξερε άραγε?Έκανε μεγάλη προσπάθεια για να διώξει όποιες
ανησυχητικές σκέψεις θα του χαλούσαν την προσπάθεια για ύπνο..ο Καπάτος στο
μαγαζί,ε και?Έριξε μια ματιά στο σαλόνι του, πίνακες ζωγραφικής μοντέρνοι,μοδάτα
έπιπλα και και κορνίζες με φωτογραφίες δικές του από χειραψίες με διάσημους
ποδοσφαιριστές και προπονητές. Ξαφνικά όλα αυτά του φάνηκαν κάπως ξένα,"είμαι
όντως κουρασμένος" σκέφτηκε κι αυτή ήταν η τελευταία του σκέψη πριν κοιμηθεί.

Το κινητό του τηλέφωνο χτυπάει κι όταν βλέπει ποιός καλεί φτύνει μια
βλαστήμια,βέβαια καλύτερα να καλεί στο κινητό παρα΄να κάνει καμιά εμφάνιση στο
γραφείο του
-Μόνο δυσάρεστα νέα μη μου πείς...
-Καλημέρα και σε σένα,όχι δεν έχω δυσάρεστα,να σου πώ μόνο ότι δεν έχεις να
φοβάσαι τίποτα από τον μαλλιά..το'πιασες?Τι-πο-τα
Τόνισε και τις τρείς συλλαβές,σίγουρα κάτι είχε πάρει
-Δε θέλω να ξέρω περισσότερα..
-Θα τα μάθεις,εσύ κοιτα να μας κρατάς καθαρούς,κάποια στιγμή να κανονίσουμε να
τα πούμε και με τους δικούς σου στη Θεσσαλονίκη, εκείνος ο Θεοδωρόπουλος έχει
σαλτάρει κι αμολάει τη μιά μαλακία πάνω από την άλλη,το ήξερε το παιχνίδι,αυτούς
τους μονόλογους για τη διαιτησία καλό είναι να τους σταματήσει.

17
-Συμφωνώ αλλά γενικός αρχηγός ομάδας είναι δε μπορεί να μη μιλάει, μπορεί να
είναι κι ένας έμεσος τρόπος να μας πει ή μάλλον να σου πεί ότι θέλει περισσότερα.
-Να μη σου πω τι θα πάρει,έτσι όπως έστησε το ματς με το Κορδελιό στο Κύπελλο
ακόμα και τυφλός θα καταλάβαινε τι έγινε,πέσαμε πάνω να τον σώσουμε,ε να το βου-
λώσει και να κάνει υπομονή.Στο μεταξύ θ'ασχοληθώ και με την Αργυρούπολη άλλοι
χέστες απο κει,το ματσάκι του Σαββάτου το'χουμε αλλά θέλει προσοχή.Αυτό το νού-
μερο στο οποίο σε παίρνω το'χουν πολλοί?
-Όχι,κανένας από τους μεγάλους αν εννοείς αυτό
-Στελάρα αγόρι μου κι εσύ μεγάλος είσαι,ακούστηκε δυνατό γέλιο
Σίγουρα κάτι είχε πάρει,τον τελευταίο καιρό η κατάσταση μαζί του έμοιαζε εντελώς
εκτός ελέγχου αλλά ήταν από τους πρώτους κρίκους της αλυσίδας δε μπορούσε να
γίνει διαφορετικά,έπρεπε να τον υποστεί.
-Για την επιστροφή του Μπίλαρου έμαθες φαντάζομαι
-Ο Μπίλαρος δεν είναι απειλή
-Ξέρεις βέβαια γιατί βγήκε έτσι?
Παύση για περίπου 10 δευτερόλεπτα
-Ξέρω αλλά και πάλι είμαι βέβαιος ότι δεν θα ασχοληθεί, με τις παλιές του δουλειές
θα γυρίσει θα δεις,άσε τη μπατσαρία να τραβιέται.
-Απ'όσο ξέρω ούτε αυτή θα τραβιέται,θα πέσουν τηλεφωνήματα απο πάνω,για ένα
διάστημα είναι βέβαιο πως θα τον αφήσουν ήσυχο,εσύ έχε το νου σου μην τον έχουμε
εμείς στα πόδια μας.
-Δε μου είπες πως σας φάνηκαν οι μικρές που σας έστειλε ο Έντυ στην
εκδήλωση,ήθελε ν'αλλάξει θέμα
- Μια χαρά και σ'ευχαριστούμε,ελπίζω μόνο να μην μας έρθει κι εμας κανένα dvd
σαν κι αυτά που κράταγε ο Μπίλαρος για τις δύσκολες ώρες
-Στελάρα τώρα με προσβάλεις,με ξέρεις χρόνια και έχεις καταλάβει ότι τέτοιες
πουστιές ο Πεφάνης δεν τις κάνει
-Καλά κουβέντα να γίνεται...σ'αφήνω τώρα θα πάω στο γραφείο,το μεσημέρι θα
δώσω συνέντευξη τύπου για την Εθνική
Όταν έκλεισε σκέφτηκε πως όσες διαβεβαιώσεις κι αν του έδινε κατά πάσα
πιθανότητα η βραδιά με τις δύο Μολδαβές εικοσάρες είχε γραφτεί σε dvd,δε
φοβήθηκε,ήξερε πως ήταν η κατάσταση κι ο καθένας προστάτευε τον κώλο του με
τον καλύτερο δυνατό τρόπο.Ο Πεφάνης τον είχε διαβεβαιώσει πως δεν είχαν να
φοβηθούν τίποτα πια από τον μαλλιά "ταχυδρόμο" κορόιδεψε τον εαυτό του
κάνοντας την ερώτηση "τι να εννοούσε?" ήξερε πολύ καλά τι είχε γίνει,ήλπιζε μόνο
να μην είχε αφήσει σκατά στο πέρασμα του όποιος αποφάσισε να λερωθεί.
-Δεν έχεις αργήσει?
Ήταν η φωνή της γυναίκας του.Την κοίταξε σαν υπνωτισμένος,δύο βαθειές ρυτίδες
που ξεκινούσαν από τα ρουθούνια της και κατέληγαν στο σαγόνι την έκαναν να
μοιάζει αρκετά μεγαλύτερη από την πραγματική της ηλικία,τα σαρανταδύο χρόνια.
-Ναι...κάτι έκτακτες δουλειές,απάντησε
Εκείνη κοίταξε το καινούργιο κινητό του,δεν γνώριζε την ύπαρξη του,δεν το είχε
ξαναδεί και φυσικά αφου δεν είχε αλλάξει την παλιά του συσκευή,προφανώς το νέο
το είχε αγοράσει για κάποιους ειδικούς λόγους. Δεν ήταν ανόητη ήξερε πως που και
που τσιλιμπούρδιζε αλλά δεν την ένοιαζε και ιδιαίτερα,ο γιός της έπαιρνε το πτυχίο
του φέτος και με το καλό θα έμπαινε στην τεχνική εταιρεία που είχε ο πατέρας της κι
εκεί τον περίμενε ένα σίγουρο μέλλον. Με τον Στέλιο ο γάμος είχε τελειώσει καιρό
τώρα αλλά οι πολιτικές του διασυνδέσεις βοηθούσαν και τον πατέρα της και το γιό
τους.Ο γάμος αυτό ήταν σε τελική ανάλυση,μια καλή συναλλαγή,κι αν ξενοπηδούσε
ούτε ο πρώτος ήταν ούτε ο τελευταίος,η ζωή τους ήταν άνετη με κεφαλαίο Α.

18
-Σου έχω ετοιμάσει το γκρί λινό κοστούμι,άσπρο πουκάμισο και σκούρα γαλάζια
γραβάτα
-Μμμμ ωραία σαν υπουργός θα είμαι
-Μπορεί μια μέρα...
-Ούτε για αστείο,απάντησε κάνοντας προσπάθεια να χαμογελάσει.
Πήγε στο μπάνιο να πλύνει τα δόντια του,κοιτάχτηκε στον καθρέφτη και ήθελε
ξύρισμα,ο μαλλιάς ταχυδρόμος...ποτέ δεν ήταν απειλή..όχι..απλά χρειαζόταν έξτρα
χαρτζιλήκι για την οικογένεια.Άλλοι ήταν η απειλή, κι αυτοί οι άλλοι δε μπορούσαν
να είναι ποτέ αξιόπιστοι.Ο μαλλιάς φοβόταν από την αρχή,δεν είχε τα κότσια για
μεγάλα πράγματα ,ταχυδρόμος ,παιδί για όλες τις δουλειές,μετέφερε,εισέπρατε κι
έπαιρνε τα ποσοστά του,τόσο απλά,κάποια στιγμή θέλησε να σταματήσει,τι πιο
φυσικό?Τι-πο-τα, δεν έχεις να φοβάσαι..πήρε μιά βαθειά ανάσα, τα πα-ντα έχεις να
φοβάσαι,τα πα-ντα,προσπάθησε να μιμηθεί τη φωνή του Πεφάνη κι άκουσε τον εαυτό
του να μιλάει,ξαφνιάστηκε,ευχήθηκε να μην τον είχε ακούσει η γυναίκα του.Στη
Συγγρού σχετική κίνηση και μάλλον θ'αργούσε λίγο να φτάσει αλλά στο κάτω κάτω
πρόεδρος ήταν ποιός θα του έκανε επίπληξη,έπιασε PLAY FM στο ραδιόφωνο
κάποιον είχαν καλέσει στο τηλέφωνο και μιλούσε κουρασμένα,προσπάθησε να
αναγνωρίσει τη φωνή αλλά δεν τα κατάφερνε όσο ο δημοσιογράφος έμενε στον
πληθυντικό και δεν τον αποκαλούσε με το ονομά του.Η αλήθεια ήταν πως δεν ήξερε
παλιούς βετεράνους του ποδοσφαίρου ούτε και άλλες σημαντικές
προσωπικότητες,αλλά άλλες γνωριμίες μετρούσαν αν ήθελες αληθινά να μπείς στα
κόλπα και να βγάλεις χρήμα
-Κύριε Βαμβακούση τι γνώμη έχετε για τους φακέλους που ανά τακτά χρονικά
διαστήματα στέλνει στην ΕΠΟ η UEFA για ύποπτα στημμένα παιχνίδια?Εγώ στα
χρόνια της δουλειάς μου δε θυμάμαι ποτέ να γίνεται τέτοια φασαρία...
"Προφανώς γιατί είσαι ένα από αυτά τα μαλάκισμενα που μπήκαν στη
δημοσιογραφία για να πουλάνε μούρη στους φίλους τους" σκέφτηκε καθώς έμπαινε
με το αυτοκίνητο στο στενό στο οποίο βρισκόταν το πάρκιγκ της
ομοσπονδίας.Στημένα ματς υπήρχαν από τη γέννηση του ποδοσφαίρου απλά
παλιότερα δεν παιζόντουσαν τόσα συμφέροντα και τόσο πολύ χρήμα,κοίτα μόνο
πόσες στοιχηματικές σελίδες έχουν γίνει στο διαδίκτυο,τσέκαρε μόνο πόσα
πονταρίσματα πέφτουν σε κάποιους ασιάτες μπουκς.
-Αυτό νομίζω δεν είναι καθόλου καλό για το Ελληνικό ποδόσφαιρο και ειλικρινά
λυπάμαι που η UEFA μας αντιμετωπίζει έτσι,είναι αλήθεια πως ο χώρος πρέπει να
καθαρίσει από κάποιους οι οποίοι μόνο για το καλό του αθλήματος δεν μπήκαν
μέσα,αλλά σε αυτό έχει και τεράστια ευθύνη η πολιτεία δεν νομίζετε?Δηλαδή τι
έκαναν τόσα χρόνια οι κυβερνήσεις, τι έκαναν οι αρμόδιοι για να σταματήσει ο
κόσμος να είναι καχύποπτος και να απομακρύνεται σιγά-σιγά από τα γήπεδα?
Κούνησε το κεφάλι του...Βαμβακούσης,μάλλον παλιός παίκτης του Ηρακλή και κανα
δυό φεγγάρια βασικός στην Εθνική,χαφ?Κάθε φορά που άκουγε τις παλιοσειρές να
μιλούν για τα "ρομαντικά" χρόνια και για το τωρινό χάλι ήταν σα να άκουγε κάτι
μισοπεθαμένους ηθοποιούς της χουντικής τηλεόρασης που παρουσίαζαν τους
εαυτούς τους σαν ήρωες του Αλβανικού μετώπου σε σχέση με τα αστέρια των
τωρινών τηλεπαραγωγών. Λόγια...λόγια...και προτάσεις "η πολιτεία πρέπει..", "οι
αρμόδιοι πρέπει..." καρμπόν,θα έλεγε κανείς πως όλες αυτές οι προτάσεις είχαν βγεί
σε φυλλάδιο και τις μοίραζαν σε όσους επρόκειτω να δώσουν συνέντευξη.Ο κόσμος
μπορεί να έφευγε από τα γήπεδα μπορεί να υπήρχε η σχετική χασούρα αλλά το
ρευστό είχε βρει τρόπο να κινηθεί μέσω του στοιχήματος,και αν ήθελε να βάλει
κανείς τα πράγματα στη σωστή τους βάση ε τότε καταλάβαινε πως ο γεννημένος
καχύποπτος Έλληνας αυτήν ακριβώς τη βρωμιά του ποδοσφαίρου γούσταρε ειδικά

19
όταν θα έβγαζε χρήματα.Η πολιτεία και οι αρμόδιοι,χαμογέλασε αβίαστα,λες και δεν
ήξεραν,λες και δεν είχαν πάρει μέρος σε παλιές συναλλαγές όπου ακόμα και τελικοί
κυπέλλου είχαν χρησιμεύσει για "ταξίδι ψήφων", παιχνίδια πρωταθλήματος στη κόψη
του ξυραφιού έκλειναν πονηρά το μάτι σε υπουργούς και θεσμικούς
παράγοντες,επιχειρηματίες μετά από επίσημα δείπνα με κυβερνώντες σε μιά νύχτα
αγόραζαν καταχρεωμένες ομάδες που είχαν πολύ κόσμο πίσω τους και από το
πουθενά έπαιρναν δουλειές, αν δεν ήταν τόσο ξεροκέφαλος ο πεθερός του θα είχε
μπει κι εκείνος στο χορό,"σκεφτείτε το" του είχε πει, "Στέλιο μου το ποδόσφαιρο
μόνο χάσιμο έχει" του απαντούσε με ύφος πατέρα που εξηγούσε στο μικρό παιδί του
κάποιες αλήθειες,μάταια προσπαθούσε να τον πείσει,ίσως αν του έλεγε περισσότερα
να του άλλαζε γνώμη αλλά δεν γινόταν να του πει περισσότερα είχε ήδη παίξει
παραπάνω απ'όσο έπρεπε με τη φωτιά και η γυναίκα του θα έκανε φασαρία αν ο
πατέρας της έμπλεκε με κάποιους ανθρώπους,βέβαια πιθανότατα θα έκανε φασαρία
αν ήξερε και με ποιούς είχε μπλέξει εκείνος τώρα. Ο γιός τους? Πως θα αντιδρούσε
αν μάθαινε? Και η πιο δύσκολη ερώτηση απ'όλες που φυσικά δεν την έκανε στον
εαυτό του για πρώτη φορά,πόσο ασφαλής ήταν ο μικρός με τις δουλειές που είχε
ανοίξει ο πατέρας του,η απάντηση ήταν πάντα η ίδια,ίσως και γιατί αυτή η απάντηση
τον βόλευε,ο γιός ήταν ασφαλής γιατί υπήρχαν ισχυρές πλάτες,αυτές οι πλάτες εδώ
και δεκαετίες κρατούσαν ολόκληρη τη χώρα,ξανάνοιωσε τη γνώριμη ανακούφιση
που ένοιωθε κάθε φορά που έδινε απάντηση στην ίδια ερώτηση.Ο Βαμβακούσης
συνέχιζε με τη κουρασμένη φωνή του να κατακεραυνώνει,είχε γίνει γραφικός
-Εγώ αν ήμουν πρόεδρος της ΕΠΟ όπως ο κύριος Γαλανός θα διέτασα έρευνα σε
βάθος,θα είχα πάρει κεφάλια,θα ήμουν σε στενή συνεργασία με τους αρμόδιους
υπουργούς ώστε να πάνε στη φυλακή όλα αυτά τα λαμόγια που καταστρέψανε το
ποδόσφαιρο...
Σα να διάβαζε τεύχος του Μπλεκ,τέτοιους λόγους έγβαζαν οι ήρωες των κόμικ.Ο
σεκιουριτάς στην είσοδο του πάρκιγκ του χαμογέλασε και τον χαιρέτησε,ακόμα κι
αυτός είχε βρεί δουλειά χάρη σε τηλεφώνημα βουλευτή,"ένα καλό παιδί σχεδον
μακρινός συγγενής,να του βρίκαμε τίποτα?Κάτι απλό χωρίς πολλά πολλά,κάτι ας
πούμε σαν φύλακας"
-Λέτε δηλαδή πως η ΕΠΟ δεν έχει κάνει αυτό που πρέπει προκειμένου να καθαρίσει
ο χώρος του ποδοσφαίρου έτσι μου λέτε..πίεσε λίγο παραπάνω το στραβάδι
-Μα θέλει κι ερώτημα,ο κύριος Γαλανός είναι πρόεδρος στην ΕΠΟ στην πιο
διεφθαρμένη εποχή για το ποδόσφαιρο,τον έχετε δει να κάνει κάτι? Πέστε μου...κι
έχω και την εντύπωση πως δεν αγαπάει καν το ποδόσφαιρο,χρησιμοποιεί το πόστο
του για να ανέβει πολιτικά, γνωρίζετε βέβαια ότι ο πεθερός του..
-Δεν έχουμε άλλο χρόνο κύριε Βαμβακούση,το στραβάδι έπιασε το νόημα υπάρχουν
και γειτονιές από τις οποίες καλό είναι να μην περνάς, πρέπει να διακόψουμε για
διαφημιστικά σποτάκια...
Ο Αντωνίου τους είχε δασκαλέψει καλά, πολλές κόντρες με συγκεκριμένους
ανθρώπους δεν θα βγουν σε καλό,ως γνωστόν κάποια "χέρια" είναι προόρισμένα για
να γλύφονται και όχι για να δαγκώνονται.
-Δυο κουβέντες μόνο...ο Βαμβακούσης προσπάθησε να συμπληρώσει
-Λυπάμαι,ανένδοτο το στραβάδι που σε λίγους μήνες θα έπαυε να είναι και
στραβάδι,σας ευχαριστούμε για το χρόνο σας να είστε καλά..
Σποτ για εφημερίδα life-style με αποκαλυπτικές φωτογραφίες σέξυ ηθοποιού η οποία
είχε να παίξει σε σήριαλ γύρω στα τρία χρόνια και με κάποιο τρόπο έπρεπε να
επανέλθει στο προσκήνιο.Σχεδόν άκουσε το στραβάδι να ξεφυσάει με ανακούφιση
που έκοψε τον Βαμβακούση πριν χάσει τον έλεγχο,ο χειρισμός της συζήτησης έδειχνε
πως ο Αντωνίου είχε βάλει για τα καλά το χεράκι του,οι ερωτήσεις ωρολογιακή

20
βόμβα έπρεπε να γίνονται προς το τέλος της εκπομπής,τότε αν τα πράγματα άρχιζαν
να παίρνουν σκούρο χρώμα υπήρχαν πάντα κάποια σποτάκια στην άκρη που σε
συννενόηση με τους χορηγούς για το χρόνο που θα έμπαιναν έπαιζαν το ρόλο του από
μηχανής Θεού οπότε ναι μεν ο καλεσμένος έμενε με το παράπονο αλλά ο
δημοσιογράφος έμενε με τη δουλειά του και το ΜΜΕ είχε γλυτώσει την καραμπινάτη
μύνηση.Του περνούσε μερικές στιγμές από το μυαλό πως η κατάσταση κανα-δυό
φορές έφευγε εκτός ελέγχου με τους φακέλους που έστελνε η UEFA και με τη
φασαρία που έκαναν οι δημοσιογράφοι όμως δε μπορούσες να προστατεύεις τους
πάντες,όπως έλεγε και ο Πεφάνης "υπάρχουν και αναλώσιμοι σου λέω",αναλώσιμος
κατά πάσα πιθανότητα ήταν και ο μαλλιάς ταχυδρόμος,αυτή η σκέψη τον τρύπησε σα
βελόνα.Τι-πο-τα, δε θα φοβόταν τι-πο-τα.Χαιρέτησε τη γραμματέα, τηλεφώνημα από
τον κύριο Καπάτο, και από τα mails το πιο σημαντικό εκείνο από τον Γενικό
Γραμματέα...mail ο Γενικός Γραμματέας? Γιατί? Γιατί όχι τηλέφωνο? Μπήκε στο
γραφείο κι άνοιξε τον υπολογιστή..ο ΓΓΑ,όχι από τον λογαριασμό της Γραμματείας
αλλά από τον δικό του,τον κόκκινο.Κόκκινο...φανατικός αντικομμουνιστής με πατέρα
στην ΕΣΑ κι είχε βαφτίσει το λογαρισμό του "κόκκινο", η δική του γραμματέας όμως
είχε εκπαιδευτεί,ήξερε και δε μιλούσε, τσεκαρισμένη,ήξερε να αξιολογεί καλύτερα
από τον καθένα τα mail."Ο φίλος μας ο Μπίλαρος ζει ανάμεσα μας, καλό είναι να το
θυμόμαστε κάθε πρωί με το που ξυπνάμε",ούτε καλημέρα ούτε τίποτα...τι-πο-τα, να
γιατί δεν είχε τηλεφωνήσει αλλά πάλι....φοβόταν κάτι? Έσφιξε τα χείλη του,
παρακολούθηση?Μπορεί,αλλά ποιός?Απαντήσεις διάφορες.
-Πάρε μου σε παρακαλώ το γραφείο του ΓΓΑ, ειδοποίηση στην γραμματέα
Δε χρειάστηκε να ρωτήσει τίποτα η κοπέλλα,θα μιλούσε με τον ίδιο.
O ΓΓΑ έδειχνε ανήσυχος,οι παύσεις σε συνδιασμό με έναν ελαφρώς προσποιητό
βήχα το φανέρωναν.
-Το μόνο που δε θέλω είναι να τρέχουμε και να μη φτάνουμε, ο ΓΓΑ ξανάβηξε, ο
τύπος είναι ανακατωσούρας και τα ΜΜΕ θα ακονίσουν τα νύχια τους..
- Έλα τώρα,ο πατέρας του γνώριζε τον πατέρα σου και τέτοια...ε και? Εσένα αυτό
που πρέπει να σε νοιάζει είναι ότι θα σεβαστεί ο Μπίλαρος τη γνωριμία αυτή κι ούτε
γάτα ούτε ζημιά,μαγκιά θέλει να πουλήσει λες και δεν τον ξέρεις..."είμαι εδώ"
- Δε μου το βγάζεις από το μυαλό ότι θα ψάξει για ξεκαθάρισμα λογαριασμών,επειδή
τον ξέρω λοιπόν στα λέω όλα αυτά.Και μη νομίζεις πως η αστυνομία θα ασχοληθεί
πολύ μαζί του,έχω τις πληροφορίες μου και ως γνωστόν οι πληροφορίες οι δικές μου
σπάνια είναι ανακριβείς.
Έτσι ήταν, o πατέρας του Μπίλαρου και ο πατέρας του ΓΓΑ ήταν από τα πιο
"εργατικά" γκλοπς στην ΕΣΑ,μάλιστα κάποιοι είχαν πεί πως ο ένας διαδεχόταν τον
άλλον στις βάρδιες ανταλλάσοντας προτάσεις για τις μεθόδους που θα ακολουθούσαν
προκειμένου να κελαηδίσουν τα κουμμούνια, αν και λίγοι από αυτούς που έπιαναν
στα χέρια τους ήταν αληθινά κόκκινοι, κάτι μαλακισμένα φοιτηταριά ήταν συνήθως
με μακρύ μαλλί που έβγαζαν λόγους και έγραφαν κείμενα της πλάκας. Στα γεγονότα
του Πολυτεχνείου δεν τους είχε πάρει χαμπάρι κανείς, έκαναν εφόδους σε κάποιες
γκαρσονιέρες που νοίκιαζαν φοιτητές, σε κάτι συνοικιακά καφενεία και σε κάποια
"καλλιτεχνικά" στέκια που στιβάζονταν ο ένας πάνω στον άλλο και η ατμόσφαιρα
μύριζε ιδρωτίλα και τσιγάρο.Ο πατέρας του ΓΓΑ κατάφερε να ελιχθεί έξυπνα, το
ΕΣΑτζίδικο παρελθόν του δεν είχε αφήσει έντονα ίχνη, στο κάτω κάτω δύσκολοι
καιροί ήταν και ποτέ δεν υποστήριξε ανοιχτά τη Χούντα, μάλιστα σε συγγενείς και
φίλους έλεγε πάντα "τι να κάνω ρε παιδιά οικογένεια έχω",ο πατέρας του Μπίλαρου
αντίθετα ,Ιωαννιδικός μέχρι κόκκαλο κι όμως δεν τον πείραξε ποτέ κανένας, δεν έγινε
αξιωματικός καριέρας αλλά πάλι γι'αυτό δεν έφταιγε η προσύλωση του στους

21
Συνταγματάρχες αλλά το ότι ο ίδιος δεν είχε το μυαλό και τις ικανότητες για κάτι
παραπάνω.
-Στέλιο, θέλω να συνεχίσω να κοιμάμαι ήσυχος το καταλαβαίνεις αυτό
-Το καταλαβαίνω
-Το μεσημέρι είναι η συνένετευξη τύπου;
-Ναι αλλά οι περισσότεροι είναι δικοί μας, και το θέμα θα είναι το ότι ο Δημητρίου
αναλαμβάνει γενικός αρχηγός για τα αποδυτήρια, η γέφυρα των παικτών με τον
Ιταλό.
-Ο οποίος έχει πολλές συμπάθειες γιατί λέει κάποιες αλήθειες για την ελληνική
πραγματικότητα να σου θυμίσω, οι μεγάλοι στο μεταξύ γκρινιάζουν ότι ζορίζει τους
παίκτες
Όταν ο ΓΓΑ έλεγε "οι μεγάλοι" εννοούσε τους προέδρους των μεγάλων ΠΑΕ που δεν
είχαν τις καλύτερες σχέσεις με τον Ιταλό Ομοσπονδιακό προπονητή και αυτό το
ήξεραν οι πάντες.
-Ξέρω να τους χειριστώ, σε αφήνω τώρα πρέπει να τακτοποιήσω κάποια πράγματα,
θα τα ξαναπούμε μέσα στη μέρα οκ;
-Τα λέμε λοιπόν
Μπίλαρος
Το σπίτι ήταν σε γειτονιά κοντά στον σταθμό τραίνου της Ν.Ιωνίας, ο δρόμος
γεμάτος με παμπάλαιες πολυκατοικίες, τη μονοτονία έσπαγαν ένα ψιλικατζίδικο, ένα
συνεργείο αυτοκινήτων, μια μικρή βιοτεχνία γυναικείων εσωρούχων, ένα φαγάδικο
το οποίο ήταν ζήτημα αν τηρούσε έστω κι έναν από τους βασικούς κανόνες υγιεινής
κι ένα καθαριστήριο. Στο τέλος του τετραγώνου τρείς άντρες σταμάτησαν ταυτό-
χρονα μπροστά από το βρώμικο κι εγκαταλελειμένο μπαλκόνι ενός ισογείου.
Ο πιο ψηλός από τους τρεις έγνεψε καταφατικά,ενώ ο πιο κοντός χαμογέλασε, οι
άλλοι δύο ήξεραν πολύ καλά τι σήμαινε αυτό το χαμόγελο.
-Θα'χει κι άλλους μαζί του; ρώτησε ο κοντός
-Το πολύ πολύ κανένα δυο σαπάκια, είπε γεμάτος αυτοπεποίθηση ο πιο ψηλός του
οποίου οι δικέφαλοι κόντευαν να σκίσουν τα μανίκια του σακακιού του, ο τρίτος της
παρέας έψαξε κάτι στην εσωτερική τσέπη του δικού του σακακιού, ο κοντός αντάλ-
λαξε μαζί του άλλο ένα χαμόγελο.Το κουδούνι που χτύπησε ο ψηλός ήταν το μονα-
δικό που δεν είχε όνομα
"Έλα" ακούστηκε μια φωνή
"Καυκάσιος" ήταν η απάντηση του ψηλού
Ένα φύσημα που θύμιζε ταυτόχρονα θυμό και αγωνία ακούστηκε να βγαίνει από το
θυροτηλέφωνο.Τελικά η πόρτα εισόδου άνοιξε και έπειτα από 5 δευτερόλεπτα άνοιξε
και η φθαρμένη πόρτα ενός διαμερίσματος, οι τρείς άντρες πέρασαν μέσα κι ο κοντός
άφησε να του φύγει ένα "μμμ" αποδοκιμασίας.Κοίταξαν τριγύρω, πεσμένοι σοβάδες,
μια τηλεόραση με οθόνη LCD στηριγμένη πάνω σε δυο ξύλινα κιβώτια στη μέση του
σαλονιού,ο Θεός να το έκανε, στους τοίχους κίτρινοι λεκέδες, ένας καναπές πολλών
δεκαετιών αγορασμένος από παλιατζή, και τρεις τέσσερεις καρέκλες σκόρπιες.Ο
Καυκάσιος κοίταξε προς τα εκεί που ήταν η κουζίνα, δεν έβλαπτε να έπαιρνες έξτρα
προφυλάξεις αν και κανένας δεν ήταν τόσο ηλίθιος ώστε να παίξει τον θαρραλέο.Ο
άντρας που είχε απαντήσει στο θυροτηλέφωνο φορούσε ένα λευκό κοντομάνικο t-
shirt με μία τρύπα στο αριστερό μανίκι και μία στο ύψος της κοιλιάς.Τα μαλλιά του
ήταν κατσαρά καστανόξανθα και μάλλον είχε να τα λούσει πάνω από τρείς μέρες,
αξύριστος,αδύνατος και δε χαιρόταν που τους έβλεπε, το βλέμμα του έδειχνε ότι
μπορεί και να τον είχαν ξυπνήσει.Το τζιν που φορούσε έδινε την εντύπωση πως για
κρεβάτι είχε χρησιμοποιήσει χώμα.

22
Άλλος ένας ήταν μαζί του ο οποίος έκλεισε με το τηλεκοντρολ την τηλεόραση μόλις
χτύπησε το κουδούνι.Κι αυτός φθαρμένα ρούχα φορούσε απλά έδειχνε λίγο πιο
καθαρός,προσπαθούσε βιαστικά να στριμώξει ένα πλαστικό φακελάκι στη βερμούδα
του. Οι τρεις απρόσμενοι επισκέπτες του προκαλούσαν φόβο, δεν ήξερε ακριβώς το
γιατί αλλά ένοιωσε την επιθυμία να τρέξει προς την τουαλέτα η ακόμα καλύτερα να
την κοπανήσει από το διαμέρισμα, δεν γνώριζε πρόσωπα και πράγματα αλλά για τον
Καυκάσιο είχε ακούσει, κι αν ακόμα δεν είχε ακούσει η όψη του τα έλεγε όλα, 1.88
με τεράστιες πλάτες, φουσκωμένους δικέφαλους, σπασμένη μύτη και κομμένο φρύδι,
σε κοιτούσε και σε ακινητοποιούσε, είχε υπερβολικά άσπρη επιδερμίδα και κατάξαν-
θα μαλλιά, από εκεί είχε οικονομήσει το "Καυκάσιος", ο άλλος ήταν γύρω στο 1.80
γεροδεμένος και αυτός αλλά αυτό που τον έκανε απειλητικό ήταν κάτι που φούσκωνε
στην εσωτερική τσέπη του σακακιού του.Φορούσε κίτρινα γυαλιά ηλίου κι είχε
ειρωνικό χαμόγελο, οι κρόταφοί του ήταν ξυρισμένοι αλλά η κορυφή του κεφαλιού
του είχε πλούσια μαλλιά τα οποία κατέληγαν σε αλογόουρα.
-Κρίστο μωρό μου δε σε προσέχει το νέο σου αφεντικό; ρώτησε ο κοντός
Βασίλης Τσαγκάρης, ή Μπίλαρος, έτσι τον ήξεραν όλοι.Κατάλευκα μαλλιά και λευκό
μούσι μποέμ ζωγράφου, δύο χρυσά δαχτυλίδια ένα σε κάθε παράμεσο κι ένας σταυ-
ρός, χρυσός κι αυτός πάνω από το κόκκινο πουκάμισό του.Ο Κρίστο έπαιξε λίγο με
τη τρύπα που είχε στο μανίκι του t-shirt του κι αντί για απάντηση σήκωσε τους ώμους
-Σου μιλάει το αφεντικό ρε Χρηστάκο, μη γίνεσαι γαϊδούρι, είπε η αλογόουρα
-Εεε ντύσκολα λίγκο τώρα...είπε ο Κρίστο
-Ντύσκολα...κορόιδεψε ο Μπίλαρος
Ο Κρίστο θίχτηκε αλλά δε τόλμησε να το δείξει, Πολωνός ήταν και ο κωλοέλληνας
ειρωνευόταν την προφορά του.
-Να φέρω κάτι;
-Μη βιάζεσαι Κρίστο, θα φέρνεις πολλά από δω κι εμπρός, και για να χουμε καλό
ερώτημα τι γυρεύεις μέσα σε αυτό το μπουρδέλο, εγώ σε είχα μέσα σε παλατάκι στη
Νίκαια, ακόμα κι όταν σταμάτησες να παίζεις, πεσ'μου ότι έκανες τη μαλακία και το
πούλησες.
Ο Κρίστο ήξερε πως ο Μπίλαρος γνώριζε την απάντηση, αυτό που δεν μπορούσε να
καταλάβει ήταν το που οδηγούσε όλη αυτή η κουβέντα.
-Ντεν έβγκαινα....
-Ρε μαλάκα...ρε μαλάκα, ο Μπίλαρος του σφίγγει τον ώμο, αλλά ο Πολωνός αντί να
ηρεμήσει ανησυχεί περισσότερο,τρέμει λίγο.Ο Μπίλαρος του χτυπάει απαλά το
μάγουλο.
-Όλα θα αλλάξουν τώρα, ξεμπέρδεψα με τα κάγκελα και ξαναμπαίνω στο παιχνίδι
Ο Κρίστο βυθίζει τα νύχια του στις παλάμες, ο Παναγιώτης αλλιώς του τα΄χε πει,δεν
τον είχε προειδοποιήσει.Του'χε ξεκαθαρίσει μάλιστα πως ακόμα κι αν ο Μπίλαρος
έβγαινε σύντομα στο παιχνίδι δε θα ξαναέμπαινε γιατί οι μπάτσοι θα του κάθονταν
στο σβέρκο, αθωώσεις σκάνδαλα, ηχητικά ντοκουμέντα, ρεπορτάζ καταπέλτες,
λογικά ο Μπίλαρος θα τελείωνε,κι όμως ήταν εδώ μπροστά του γεμάτος σιγουριά.
-Ο Παναγιωτάκης δε τα ξέρει καλά πεσ'του χαιρετίσματα, διάβαζε τις σκέψεις του....
-Παναγκιώτης ντεν...
-Αυτό λέω κι εγώ...ντεν!
Ο Μπίλαρος πήρε σκυθρωπό ύφος, έπλεξε τα δάχτυλα του κι αφού τα έφερε πίσω στη
πλάτη του άρχισε να τριγυρίζει τον Κρίστο
-Εγώ θα φύγω Κρίστο, είπε ο φίλος του στα Πολωνικά κι έκανε να σηκωθεί αλλά το
τεράστιο χέρι του Καυκάσιου τον κατέβασε με το ζόρι κάτω.
-Ελληνικά μάγκα, ελληνικά γιου νόου; Θα φύγεις μόνο όταν το πούμε εμείς, Κρίστο
φρόντισε να μάθει κάποια πράγματα ο φιλαράκος σου, τ'ονομά σου;

23
-Λούζιαν, απάντησε ο Κρίστο
-Δε ρώτησε εσένα, τον επέπληξε ο Μπίλαρος είχε κάνει τη φωνή του πιο αυστηρή.
-Λούζιαν, απάντησε ο Πολωνός
-Εγώ θα σε φωνάζω Λόλεκ, είπε με πλατύ χαμόγελο η αλογόουρα, Μπόλεκ, έδειξε
τον Κρίστο και Λόλεκ, έδειξε τον Λούζιαν
Ο Καυκάσιος ξέσπασε σε γέλια,ο Μπίλαρος τους έκοψε με νεύμα.
-Ο Παναγιώτης είναι χωριάτης,είπε καθαρίζοντας με βήχα τον λαιμό του, αχάριστος
και νομίζει ότι τα ξέρει όλα, υπήρξε βέβαια καλό παλικάρι κάποτε κι έπαιρνε στροφές
το μυαλό του, μπορούσε περισσότερα αρκεί να έκανε τις σωστές κινήσεις,αλλά...τι
έκανε; Έβαλε στο μυαλό του την τρελή ιδέα ότι μπορεί τι να μου κάνει; Τι Κρίστο;
ο Κρίστο ξανασήκωσε τους ώμους και ο Μπίλαρος του έπιασε το σαγόνι. Ο Πολωνός
προσπάθησε να καταπιεί το σάλιο του αλλά σάλιο δεν υπήρχε.
-Πήγε να με γαμήσει μωρό μου, γαύγισε ο Μπίλαρος κι αμέσως ο Κρίστο οπισ-
θοχώρησε ένα βήμα πίσω,ο Λούζιαν πήγε κάτι να πεί αλλά η αλογόουρα του έκανε
νόημα με το δάχτυλο να σωπάσει.Ο Κρίστο ένοιωσε σε όλο του το κορμί να περπα-
τούν μυρμήγκια, σε λίγα λεπτά αυτά τα μυρμήγκια θα άρχιζαν να δαγκώνουν.
-Και ρε πούστη μου λέω συχνά στον εαυτό μου, συνέχισε ο Μπίλαρος, πήγαινε λάου
λάου με τους ανθρώπους μη ξανοίγεσαι δεν έχουν μπέσα, αλλά μετά τη κάνω κι εγώ
τη μαλακία μου, δίνω χώρο, μοιράζομαι, εμπιστεύομαι, συνεργάζομαι...και...σε
ρωτάω ποιό το όφελος; Ο Παναγιωτάκης συνιδιοκτήτης σε δύο νυχτερινά κέντρα του
κώλου που εγώ του τα συμμάζεψα μπαίνει στα κόλπα χάρη σε μένα, "ναι Βασίλη
μου, εγώ είμαι εδώ σου λέω, είμαι ο άνθρωπός σου Βασίλη μου, ξέρω να κινούμαι.."
ο Μπίλαρος μιμείται αποτυχημένα τη φωνή του Παναγιώτη
-Γαμήθηκε ο Δίας Κρίστο,αυτό έγινε,ο Μπίλαρος κλωτσάει μια καρέκλα. Ξέρεις τι
μου σφυρίξανε κάτι δικοί μου όσο ήμουν μέσα, ακούστηκε ότι είπε σε κάποιους στη
Συγγρού , "ο γέρος ξώφλησε" και ο γέρος είμαι εγώ.Το'πιασες τι πάει να κάνει το
μουνί; Να πάρει τη πίτα, κι εσύ κάθεσαι και με κοιτάς..
Δάκρυα ανέβηκαν στα μάτια του Κρίστο ενώ μετα βίας κρατιόταν να μην κατουρηθεί
επάνω του, ήταν η ώρα που δάγκωναν τα μυρμήγκια.
-Έπρεπε να μας μιλήσεις Κρίστο, είπε ο Καυκάσιος, όπως σου θύμισε το αφεντικό με
μας είχες σπιτάκι σούπερ και τώρα ζεις σαν πρεζόνι του κερατά, βέβαια εδώ που τα
λέμε είσαι και πρεζόνι του κερατά, κι επόμενο ήταν διότι όποιος ακολουθεί τον
Παναγιώτη καταλήγει ορτινάτζα του κώλου.
Ο Κρίστο δεν ήξερε τι σημαίνει ορτινάτζα αλλά στη κατάσταση που βρισκόταν δεν
είχε και καμμία διάθεση να ρωτήσει.
-Άκου σοφά λόγια, είπε ο Μπίλαρος ακουμπώντας με το δείκτη του τον κρόταφό του,
ο Καυκάσιος είναι μαζί μου δέκα χρόνια και ο Απάτσι, έδειξε την αλογόουρα, μόλις
τρία αλλά μαθαίνει γρήγορα, δες τι φοράνε, μοντέλα τους έχω,πείτε του παιδιά
Απάτσι και Καυκάσιος γνέφουν καταφατικά
-Στα καλύτερα είμαστε, είπε ο Απάτσι, μαγαζιά, ξενοδοχεία, αμάξια, ότι θες.
-Ο Παναγιωτάκης πως σας έχει, υπαλληλάκια εκείνης της γαμιόλας του Αλβανού του
Έντυ. Πότε σας πόνεσαν εσάς οι Αλβανοί ε; Εγώ το έλεγα πάντα, μετά τους Έλληνες
τα πιο έμπιστα παιδιά είναι οι Πολωνοί. Και για να δεις ότι το εννοώ, τη κοπέλλα που
έκανε το σπίτι της πρώην γυναίκας μου, Πολωνέζα κι αυτή, τη πήδαγα και όχι μόνο
δε γκρίνιαζε με περιποιόταν λες και ήμουν άντρας της, κι απο χρήμα άλλο τίποτα,
έστελνα ένα σκασμό φράγκα στην οικογένεια της στο Γκντάνσκ. Έτσι λοιπόν Κρίστο
είχα να λέω για σας τους Πολωνούς, αλλά όπως και σε όλες τις φάρες έτσι και στη
δική σας υπάρχουν εξαιρέσεις.Δε μου λές τι μουσική ακούς;
-Εεε, ο Κρίστο προσπάθησε να μιλήσει
-Έξι κι ένα εφτά, τι μουσική ακούς, τον αποπήρε ο Απάτσι

24
Τα μυρμήγκια δάγκωναν ολοένα και περισσότερο, είχαν περάσει την κοιλιά κι
έφταναν στο στήθος.Ο Καυκάσιος χωρίς ν'αφήσει τον Λούζιαν από το βλέμμα του
κατευθύνθηκε προς την μπαλκονόπορτα.Τράβηξε τις κουρτίνες και κοίταξε έξω.Ο
Απάτσι πήγε προς την κουζίνα και γύρισε κρατώντας ένα μικρό τρανζίστορ.Ο
Μπίλαρος το κοίταξε για λίγο και κούνησε το κεφάλι του επιδοκιμάζοντας.Δεν
χρειάστηκε να πει τίποτα ο Απάτσι ήξερε πάρα πολύ καλά τι έπρεπε να κάνει. Άνοιξε
το τρανζιστοράκι κι έβαλε την ένταση στο τέρμα, Βασίλης Καρράς και Πυξ Λαξ
συνεργασία,"Άστην Να Λέει'', ο Καυκάσιος χαμογελώντας κούνησε το κεφάλι του
τραγουδώντας με κλειστό το στόμα.
-Φωνάρα ο Βασίλης, είπε ο Μπίλαρος ενώ τα μυρμήγκια δάγκωναν ολοένα και με
περισσότερη μανία, και ξέρεις Χρηστάκο ε, τραγούδησε κι ένα φεγγάρι στο μαγαζί
του Παναγιώτη, φυσικά αυτός που τον έφερε εκεί ήμουν εγώ, ξέρω ότι σας παρα-
μύθιαζε και σας έλεγε πως αυτός τους έφερνε, και για τον άλλο τον παπάρα τον Πο-
λυκράτη τα ίδια έλεγε, "εγώ τον έφερα σου λέω"..ο μαλάκας, που οι μόνες τραγου-
δίστριες που χε φέρει στα μαγαζιά του ήταν κάτι ξέκωλα από τα ριάλιτυ που τα'χαν
πηδήξει μέχρι κι αυτοί που κάναν μοντάζ, Αντριάνα Ραζή, Μαίρη Πέππα..Πίππα να
λές καλύτερα, ο Μπίλαρος χαμογέλασε φιλικά αλλά ο Κρίστο με το ζόρι κρατιώταν
όρθιος
"Ααααστη να λέεεεει..." ο Καρράς τα έδινε όλα όμως ο θόρυβος έκανε την ατμό-
σφαιρα ακόμα πιο ασφυκτική.
-Το τραγουδάκι το γουστάρω αλλά είπαμε σαν οικοδεσπότης θα μας βάλεις εσύ
μουσική σήμερα..διάλεξε
Ο Μπίλαρος πήρε από το χέρι του Απάτσι το τρανζίστορ και το έδωσε στον Κρίστο
χωρίς να μειώσει την ένταση.Ο Πολωνός το πήρε και με τα δυό του χέρια, με το ένα
ήταν αδύνατο να το κρατήσει,αυτό το πραγματάκι ζύγιζε τουλάχιστον έναν τόνο.Ο
Καυκάσιος του έκανε νόημα να ψάξει να βρεί σταθμό ενώ ο Λουζιάν συνειδητο-
ποιούσε με τρόμο πως κατά πάσα πιθανότητα είχε βρεθεί τη λάθος ώρα στο λάθος
μέρος.Τα μυρμήγκια δεν είχαν χορτάσει ακόμα, ο Κρίστο συνέχισε να ιδρώνει και τα
χέρια του έτρεμαν, το μυαλό του γύρισε πολλά καλοκαίρια πίσω όταν είχε έρθει να
παίξει στην Ελλάδα, 19 χρονών μόλις και ήταν το μεγαλύτερο ταλέντο της Λέγκια,
τότε η Λέγκια έπαιζε Τσάμπιονς Λήγκ και τα τρία αστέρια της είχαν πάρει μετα-
γραφή στη Δυτική Ευρώπη, ο ένας στην Μάντσεστερ Σίτυ, ο άλλος στην Ντόρτμουντ
και ο τρίτος στη Φέγιενορντ, ο Μπίλαρος πρόεδρος ΠΑΕ και με καλή ομάδα σκάου-
τινγκ τον ανακάλυψε, δεν ήταν και δύσκολο γιατί πέρα από το ότι αυτός ο πρόεδρος
ήξερε μπάλα, τα παιδιά που κανόνιζαν να φέρουν κορίτσια του πρώην Ανατολικού
Μπλοκ στην Ελλάδα έψαχναν και για παίκτες, οι εφημερίδες παρακο-λουθούσαν τον
πρόεδρο της ΠΑΕ όχι τον άνθρωπο της νύχτας.Το απόγευμα που ο Κρίστο άφηνε τις
βαλίτσες του στη "δωματιάρα με θέα την Ακρόπολη" που του είχε κλείσει ο πρόεδρος
είχε ανοίξει το τρανζιστοράκι του και είχε πετύχει μετά από πέντε λεπτά ψαξίματος
ένα πολύ ωραίο τραγούδι του Nat King Cole το Unforgettable, θυμόταν ότι το
αγαπούσε και η μάνα του αλλά και η αδελφή του, δεν του άρεσαν όλες αυτές οι
αναμνήσεις, δεν χάρηκε που έφερε στο μυαλό την οικογένειά του, δεν ήξερε ακριβώς
το λόγο αλλά δεν χάρηκε, του φάνηκε αιώνας μέχρι να ακούσει τις πρώτες στροφες
του The Sun Ain't Gonna Shine Anymore από τους Walker Brothers εκεί σταμάτησε,
ο ήλιος δεν πρόκειται να ξαναλάμψει...τα μυρμήγκια δεν έλεγαν να σταματήσουν
πήγε να χαμηλώσει την ένταση
-Δε χρειάζεται μωρό μου, του είπε ο Μπίλαρος υψώνοντας τη φωνή του για να
μπορεί να ακούγεται, το σκατόπραμα είναι μιά σταλιά αλλά άκου πόσο δυνατά
μπορεί να παίξει
-Αυτές τις μαλακίες ακούς ακόμα; χλεύασε ο Απάτσι

25
ο Κρίστο δε μπορούσε να απαντήσει, τα μάτια του έκαιγαν και συνάντησαν αυτά του
Λουζιάν πάνω στα οποία καθρεφτίζονταν όλος ο τρόμος του κόσμου.Ο Καυκάσιος
έβγαλε από τη τσέπη του παντελονιού του ένα ρολό με πλαστική αυτοκόλλητη ταινία
κι ένα μικρό κοπίδι, ο Λούζιαν άφησε να του ξεφύγει ένα βογκητό αγωνίας αλλά με
κλειστό το στόμα.Ο Κρίστο δεν άντεξε και σωριάστηκε στη καρέκλα λιώνοντας
μερικά μυρμήγκια αλλά όχι αρκετά ενώ το τρανζιστοράκι έπεσε στο πάτωμα,ο
Καυκάσιος το πήρε στα χέρια του χαμογελώντας και το έφερε μπροστά στο πρόσωπο
του Κρίστο.
-Γερό πράμα, του είπε, και αν θυμάμαι καλά το είχες φέρει μαζί σου όταν ήρθες από
την Πολωνία που σημαίνει ότι κάποια συναισθηματική αξία θα έχει για σένα
Δεν μπορούσε άλλο να κρατήσει τα δάκρυά του, κάθε μάτι κι από ένα υγρό πέπλο,
ξανάφερε στο μυαλό του τη μάνα του και την αδελφή του και ούτε τώρα δεν του
άρεσε
-Μη το σπάσεις σε παρακαλώ...
-Να το σπάσω; Τι λες ρε, εγώ είμαι άνθρωπος που ξέρει τι θα πει συναισθηματική
αξία, ένα παλιορόλογο μου χάρισε ο παππούς μου και το κρατάω ακόμα κι ας μη
παίρνει μαστόρεμα, από συναισθηματική αξία Χρηστάκο καταλαβαίνω πάρα πολύ
καλά όπως πολύ καλά καταλαβαίνω κι από αφοσίωση, εσύ από την άλλη παικταρά
μου...
-Πας καλά στην συναισθηματική αξία....συμπλήρωσε ο Απάτσι
-Ενώ στον τομέα αφοσίωση...χωλαίνεις άσχημα, έκλεισε την πρόταση ο Μπίλαρος
Το στομάχι του Κρίστο έψαχνε απελπισμένα δρόμο για τους αστραγάλους του, η
μάνα του, η αδελφή του, περισσότερα δάκρυα, όπως έλεγε και ο πάτερ - Ζπιγκνιεβ
στο δημοτικό "να φοβάστε όταν θα έρθει η ώρα της κρίσης"...μόλις είχε έρθει.
-Ντ..ντε σε πούλησα...το "πούλησα" ο Κρίστο το ψιθύρησε
Ο Μπίλαρος τον κοίταξε αυστηρά, όποια απόφαση κι αν είχε πάρει ο Κρίστο δε θα
μπορούσε να του αλλάξει γνώμη.Ο Λούζιαν ήθελε πολύ να ξαναβογκήξει αλλά δεν
έβγαινε τίποτα,ο Καυκάσιος έκοψε ένα μεγάλο κομμάτι ταινίας, ο Απάτσι το κοίταξε
και κούνησε επιδοκιμαστικά το κεφάλι..
-Ο Παναγιώτης...μ..με εκβίασε τον ξέρεις...τον ξέρεις, ο Κρίστο ικέτευε και κλαψ-
ούριζε ταυτόχρονα, έπαιζε το τελευταίο του χαρτί, με απειλούσε έτσι κάνει με όλους,
έτσι...
-Κι εσύ αντί να πας στο γιό μου ή στον ξαδελφό μου στη Νίκαια και να μιλήσεις το
παιξες λαγός και του φίλησες το κώλο, μπράβο μωρό μου αυτό είναι το "ευχαριστώ"
-Ήρτε..
-Σκάσε ρε, ο Μπίλαρος ήταν εκτός εαυτού, ποιός σ'έκανε φίρμα εδώ ε; Ποιός; Ο
μαλάκας ο "σου λέω"..εγώ σε έκανα,όταν σ'έφερα στην ομάδα ψωμολύσαγες κι απο
μένα τα είχες όλα, τα λεφτά σου στην ώρα σου, μπόνους για γκολ και θά'περνες κι
ένα σκασμό χρήμα αν παίρναμε και το πρωτάθλημα που το χάσαμε από εκείνο το
πουλητάρι τον Λινάρδο που μας γάμησε στα ανάποδα σφυρίγματα, σε πληροφορώ
λοιπόν πως κι αυτή τη γαμιόλα εχώ την είχα κάνει διαιτητή,κατάλαβες ρε..κατάλαβες;
Ο Μπίλαρος ξανακλώτσησε τη καρέκλα που είχε κλωτσήσει και πριν. Φύσηξε
δυνατά κι έμοιαζε να ηρεμεί για λίγο κι ύστερα χτένισε πρόχειρα τα μαλλιά του με τα
δάχτυλα.Έπιασε πάλι τον Κρίστο από το σαγόνι που ήταν μουσκεμένο από δάκρυα.Ο
Καυκάσιος κάτι έκανε με την ταινία αλλά ο Κρίστο δεν μπορούσε να δεί,ο Μπίλαρος
του έκοβε τη θέα, η μουσική πάντα δυνατά,τα μυρμήγκια πάντα πεινασμένα κι ένα
αόρατο φορτηγό που μετέφερε χώμα,άδειαζε το εμπόρευμα στο λαιμό του Κρίστο.
Τώρα το ραδιόφωνο έπαιζε το Walking In The Rain από τις Ronettes ο παραγωγός,
αν υπήρχε δηλαδή, δεν ανέφερε καθόλου ποιό κομμάτι παιζόταν, play-list το
σύγχρονο ραδιόφωνο

26
-Το καλό ξέρεις ποιό είναι με μένα Κρίστο;
o Πολωνός χαμήλωσε το βλέμμα σαν απάντηση
-Το καλό λοιπόν είναι πως δεν είμαι τόσο μνησίκακος, στο βάθος καταλαβαίνω πως
υπάρχουν κι άνθρωποι που δειλιάζουν στα δύσκολα, τι να κάνουμε σάυτή τη ζωή δεν
ήρθαμε όλοι κουβαλώντας μεγάλα αρχίδια, είναι και κάποιοι που θα την πουλέψουν
όταν μυριστούν φωτιά, αλήθεια όλα αυτά τα καταλαβαίνω λόγω τιμής, ο Μπίλαρος
χτύπησε το στήθος του με την παλάμη, αλλά πρέπει κι εσείς να καταλαβαίνετε πως
ξέρω να σημειώνω κιόλας και να ανταμείβω ανάλογα, θυμάσαι όσο ήσουν τραυμα-
τίας με το γόνατο θρίψαλα;
-Ντεν ξέκασα...πάντα με πλήρωνες, ο Κρίστο δε σήκωσε το βλέμμα του
-Κι όμως μάλλον ξέχασες, είπε ο Καυκάσιος, δεν έφταιγε το αφεντικό που δε θα
ξανάπαιζες μπάλα άμα ήταν άλλος θα σε είχε στείλει με κούρριερ πίσω στη Πολώνία
αλλά το αφέντικό σπαθί, ντάγκα ντάγκα το χρήμα και σε πήρε στη δουλειά δίπλα του,
μέχρι και γκόμενες σου έβρισκε, σου δωσε και την περιοχή Αισχύλου κι Ευρυπίδου
κι όλη τη δουλειά την έκανες μέσα από το αμάξι για να μην σε αναγνωρίσει και καν-
ένας, καθαρός από την κορφή ως τα νύχια, ήσουν ο πρώτος Πολωνός που βάλαμε
σ'αυτό το πόστο, τι λέω, όχι απλά ο πρώτος Πολωνός, ο πρώτος ξένος.
Ο Κρίστο θεώρησε περιττό να τους πει πως η περιοχή περνούσε σιγά σιγά στα χέρια
του Παναγιώτη.Τώρα πια από τα φιξάκια και τα φακελλάκια μέχρι και τα κορίτσια
από την Αφρική και το Μπαγκλαντές τα είχε αναλάβει ο Έντυ και η παρέα του, η
αναφορά πήγαινε στον Παναγιώτη κι εκείνος απλά έκανε μικροδουλειές.
-Τα ξέρω όλα, είπε ο Μπίλαρος, κι όσα δεν ξέρω θα τα μάθω, κατ'αρχήν θα μου τα
πεις εσύ, θα κελαηδήσουν και οι άλλοι όμως, είχα τις πληροφορίες μου μέσα από τα
κάγκελα.
Ο Κρίστο δεν αμφέβαλλε, ο Μπίλαρος λάδωνε χρόνια μπάτσους και όχι μόνο, στη
φυλακή είχε πάει για διακοπές, χρέη προς το δημόσιο, πλαστά τιμολόγια, υπεξαίρεση
χρημάτων από το ταμείο της ομάδας, εταιρεία φάντασμα, στο δικαστήριο έπεσε στα
μαλακά, είχε ενισχύσει χρηματικά από εκκλησίες και συλλόγους συνταξιούχων
στρατιωτικών μέχρι πολιτιστικές εκδηλώσεις που είχαν οργανώσει άτομα με ειδικές
ανάγκες, απλά είχε "αμαρτήσει λίγο", κατά τα άλλα ήταν αγαπητός σε πολλούς.
Ο Απάτσι έβγαλε ένα άδειο μπουκάλι μπύρας από την εσωτερική τσέπη του σακκα-
κιού του, αυτό λοιπόν ήταν που φούσκωνε κι όχι κάποιο πιστόλι όπως είχε αρχικά
υποθέσει ο Κρίστο. Μια υποψία ανακούφισης έκανε την εμφάνισή της αλλά πάλι ο
"ρόλος" του μπουκαλιού δεν ήταν ξεκάθαρος.Ο Καυκάσιος και ο Απάτσι πλησίασαν
τον Κρίστο, τώρα η ανακούφιση είχε πάει περίπατο και ο Πολωνός είχε αρχίσει να
βουρκώνει πάλι..
-Μη φοβάσαι ρε, του είπε ο Μπίλαρος ανέκφραστα, σου είπα καταλαβαίνω και δε θα
σε πετάξω όπως με πέταξες εσύ..
-Ντεν..
-Μη διακόπτεις ρε..γαύγισε ο Καυκάσιος που την ίδια στιγμή του άρπαξε το σβέρκο
και με γρήγορες κινήσεις του έκλεισε με την πλαστική ταινία το στόμα.Ο Κρίστο
μούγκρισε, φοβήθηκε ότι θα του κοβώταν η ανάσα, αλλά μπορούσε να αναπνέει
άνετα από τη μύτη, η ταινία είχε κολλήσει στο στόμα του με τέτοιο τρόπο που
σκέφτηκε πως αν κάποιος προσπαθούσε να την τραβήξει θα έπαιρνε και τα χείλη του
μαζί
Ο Καυκάσιος τον γύρισε έτσι ώστε ο Κρίστο να βλέπει μόνο τον τοίχο, τα μυρμήγκια
έκαναν σαν τρελλά και το χώμα συνέχισε να κατεβαίνει από το λαιμό, η μάνα του, η
αδελφή του, ο τραυματισμός του στο ματς στη Ν.Σμύρνη, όλα μπροστά του, η φρίκη
επιθεωρούσε το δωμάτιο.Ένιωσε τα δυνατά χέρια να του κατεβάζουν το παντελόνι
και το εσώρουχο, θυμήθηκε ρεπορτάζ με ακρωτηριασμούς και κομμένα γεννητικά

27
όργανα, ανέπνεε πανικόβλητος και ούρλιαζε, αλλά δεν θ'ακουγόταν σχεδόν τίποτα
έστω κι αν η μουσική δεν ήταν τόσο δυνατή.
-Τώρα ήρθε η ώρα να καταλάβεις πως αυτό που έκανες δε μπορεί να περάσει έτσι,
είπε ο Μπίλαρος, μετά από τα σημερινά θα γίνουμε και πάλι όπως πρώτα..
Η Petula Clark τραγουδούσε το Downtown ο Απάτσι κατευθύνθηκε προς τα γυμνά
οπίσθια του Κρίστο κρατώντας το μπουκάλι σαν μαχαίρι, ο Λούζιαν έκλαιγε κι αυτός
και ο Μπίλαρος έγνεψε καταφατικά.Η ηλικιωμένη γειτόνισα του Κρίστο που
περνούσε έξω από το διαμέρισμά του άκουγε μόνο τη μουσική στη διαπασών όπως
θα την άκουγαν και αρκετά άλλα διαμερίσματα
-Στα κομμάτια, ανάθεμα την ώρα που σας φέρανε εδώ, δεν τσακίζεστε να πάτε απο
κει που ρθατε, μουρμούρισε η γριά, γεμίσαμε βρωμιάρηδες Αλβανούς, Ρώσους κι
αραπάδες...πιο σιγάααα, φώναξε τέλος προς τη μεριά της πόρτας του Κρίστο, όλους
θα μας σφάξουν μια μέρα.
Ο Λουζιάν έκλαιγε με το πρόσωπο πάνω στον καναπέ, ο Κρίστο λιπόθυμος στην
αγκαλιά του Καυκάσιου, αίμα ανάμεσα στα πόδια του κι όταν συνήλθε παρά τον
φρικτό πόνο χάρηκε που δεν σκέφτηκε την οικογένεια του και χάρηκε ακόμα
περισσότερο που τα μυρμήγκια είχαν φύγει.

Διεύθυνση Αστυνομίας Πειραία

Το γραφείο μου μου φάνηκε πιό άδειο από ποτέ, είχα πλύνει τα δόντια μου κι είχα
μπουκωθεί δυό φορές με λιστερίνη κι έτσι δε θα μύριζα αλκοόλ, πόσο ήθελα ακόμα
ένα ποτήρι.Δε μπορούσα να καθίσω και δε μπορούσα να σκεφτώ καθαρά,θα περίμενα
το τηλέφωνο του Σάλτα αλλά δεν ξέρω κι αν αυτό με βοηθούσε.Τίποτα δεν έμοιαζε
λογικό και από πουθενά δεν μπορούσα να πιαστώ κι εγώ, κοίταξα από το παράθυρο
τον δρόμο, Ηρώων Πολυτεχνείου μονοδρομημένη, τα έργα για το μετρό, ο Πειραιάς
θα άλλαζε,όλα θα άλλαζαν για την ακρίβεια είχαν αλλάξει ήδη, ήμουν στην αρχή
ενός τούννελ, ένα δυνατό χέρι με έιχε αρπάξει και με τραβούσε μέσα ενώ εγώ δεν
πρόβαλα καμία αντίσταση.Θα μπορούσα να ξεκινήσω την περιπλάνησή μου στο
τούνελ με δύο τηλεφωνήματα, το πρώτο ήταν στο Αστυνομικό Τμήμα Βουλιαγμένης,
ήξερα ότι μάλλον έκανα μια τρύπα στο νερό αλλά εκεί που είχαν φτάσει τα πράγματα
λίγο με ένοιαζε, ζήτησα τον αξιωματικό υπηρεσίας και συστήθηκα
-Σε τι μπορώ να σας βοηθήσω;
-Πρόκειται για το αυτοκίνητο που βρέθηκε στα βράχια σήμερα λίγο μετά το ύψος του
ξενοδοχείου Περσεύς, ένα Πεζό 207 χρώματος μπλέ, νεκρός ένας άνδρας ονόματι Βε-
λίδης Δημήτριος...
-Λέτε αυτό που βρήκε ένα νεαρό ζευγάρι, με διέκοψε, ειδοποιηθήκαμε εμείς και η
Τροχαία Ελληνικού ήρθε αργότερα και...
Ήταν σειρά μου να τον διακόψω
-Τα γνωρίζω όλα αυτά, απλώς ήθελα να ξέρω αν μιλήσατε με την τροχαία κι αν
είχατε τίποτα νεότερο.
-Αθανασάκος είπατε;
Με τσέκαρε ο μαλάκας και χάναμε χρόνο, τα νεύρα μου ήταν πειραγμένα κι έδωσα
μια μάλλον αδύναμη κλωτσιά στο γραφείο.Δεν του άρεσε που πήρα ήταν ολοφάνερο,
όπως στις περισσότερες δημόσιες υπηρεσίες στην Ελλάδα έτσι και στην Αστυνομία η
συναδελφική αλληλεγγύη είχε πάει περίπατο και με τον νέο νόμο για την αξιολόγηση
των αξιωματικών στα σώματα ασφαλείας ο ένας προσπαθούσε να βγάλει το μάτι του
άλλου.
-Η τροχαία δεν έχει δώσει ακόμα τίποτα αλλά απ'όσο ξέρω ήταν χάσιμο ελέγχου από
υπερβολική κατανάλωσηη αλκοόλ οπότε..
θα τον διέκοπτα δεύτερη φορά

28
-Προσωπικό ενδιαφέρον, πήρα μια ανάσα και ξεφύσηξα από τη μύτη, ήταν φίλος
μου.
-Α λυπάμαι, ακούστηκε περισσότερο σαν "ε και;" αλλά ήξερα ότι για την ώρα τα
πάντα μου φαίνονταν ανάποδα, Ξέρετε, συνέχισε ο συνάδελφος, στην αρχή
ξαφνιάστηκα γιατί δεν κατάλαβα πως το Εγκληματολογικό Πειραιά μπορούσε να
ενδιαφέρεται αλλά αφου μου είπατε...
-Αν μάθετε κάτι θα ήθελα να με ειδοποιήσετε, ήξερα βέβαια πως δεν θα μάθαινε
τίποτα
-Ασφαλώς, είπε, αλλά καλού κακού δεν παίρνετε και την τροχαία;
Έκλεισα το τηλέφωνο βέβαιος πως κανείς δε σκόπευε να ασχοληθεί με ένα ατύχημα
μόνο και μόνο επειδή υπήρχε ένας σπασαρχίδης Αστυνόμος που ρωτούσε από δω κι
από κει.Πήρα και τη τροχαία, ξανά συστάσεις, ξανά εξηγήσεις..
-Ο Υπαστυνόμος Αριστόπουλος είπε ότι πρόκειται περί ατυχήματος, και αυτός ο
αξιωματικός υπηρεσίας δεν ήταν ιδιαίτερα πρόθυμος, τι άλλο να σας πω δεν έχει
τελειώσει η εξέταση του αυτοκινήτου για πιθανές μηχανικές βλάβες αλλά...
-ΟΚ ευχαριστώ, αρκέστηκα να πω, αν θέλετε επικοινωνήστε μαζί μου.
Θα συνέχιζα, θα τους έσπαγα τα νεύρα αλλά θα συνέχιζα, κανένας δεν είχε όρεξη να
ψάξει λίγο παραπάνω και το ατύχημα τους ερχόταν λουκούμι.Επόμενο τηλεφώνημα
στον Σάλτα
-Δεν περιμένεις να έχω τελειώσει βέβαια, μου είπε
-Όχι αλλά κάνε μου μια χάρη ακόμα, στείλε τα ρούχα του Δημήτρη στο εργαστήριο
του Εγκληματολογικού
Ο Σάλτας ξεφύσηξε
-Νάσο βοήθησε με να καταλάβω
-Τον Δημήτρη τον ήξερα Λευτέρη, ήταν πολλά χρόνια φίλος μου, καταλαβαίνεις πως
για μένα δεν είναι άλλος ένας φάκελλος μη λέμε τα ίδια.
-Εγώ θα κάνω ότι μου ζήτησες να δώ εσύ τι θα εξηγείς μετά στα κεφάλια επάνω.
Σταύρωσα τα χέρια μου και κοιτούσα το ταβάνι για περίπου ένα τέταρτο, κάτι μου
έλεγε να ξαναπάω στη Βουλιαγμένη, θα ξανακοιτούσα, θα ξανάβλεπα τον
Δημήτρη...δεν ήμουν σε θέση να δουλέψω σήμερα, ή ίσως ειδικά σήμερα πιο πολύ
απ'όλες τις μέρες θα έπρεπε να δουλέψω.Σχεδόν δεν άκουσα τον αρχιφύλακα που
μπήκε στο γραφείο μου.
-Κύριε Αστυνόμε καλημέρα, σας ζητάει ο Ταξίαρχος
-Σου είπε τι ακριβώς με θέλει; ηλίθια ερώτηση έκανα, αποτέλεσμα της κούρασης και
της ψυχολογικής μου κατάστασης το δίχως άλλο.
Σήκωσε τους ώμους του δείχνοντας ότι δεν ήξερε. Ανέβηκα τα σκαλιά απρόθυμα και
προσπάθησα να σκεφτώ τι θα μπορούσε να με θέλει.Χτύπησα τη πόρτα του γραφείου
του, το "ναι" έδειχνε πως μάλλον είχε θυμώσει με κάτι, 5 χρόνια μαζί του είχα μάθει
να τον διαβάζω.Μετά την κλασσική καλημέρα έριξα μια ματιά στους τοίχους, κάδρα
με φωτογραφίες από συγχαρητήρια στους απόφοιτους της Ακαδημίας, χειραψίες με
άνδρες της ΕΜΑΚ, πόζα δίπλα από τον Αρχηγό της Αστυνομίας και βέβαια χαμόγελα
δίπλα από πολιτικούς.
-Κάθησε Αθανασάκο
Εντάξει το πήρα το μήνυμα, κάτι είχα κάνει ή κάτι είχε κάνει κάποιος δικός μου κι
έπρεπε να τ'ακούσω εγώ
-Πριν από λίγο μου τηλεφώνησαν από την Τροχαία Ελληνικού, μπορείς να
φανταστείς γιατί;
Γιατί κάποιοι βαριούνται να δουλέψουν παραπάνω, ήταν η απάντηση που ήθελα να
δώσω αλλά περίμενα να απαντήσει εκείνος

29
-Επίσης θα ήθελα να ξέρω με ποιό σκεπτικό πήρες ένα πτώμα για το οποίο δεν
έχουμε καμία αρμοδιότητα και το έφερες στο ιατροδικαστικό Πειραιά
Πτώμα...άντε γαμήσου!
Η φωνή του μαλάκωσε λίγο
-Έμαθα ήταν φίλος σου, λύπάμαι
Εδώ θα τελείωνε η λύπη και θα ξεκινούσε το μάθημα "κουμάντο κάνω εγώ"
-Ναι ήταν, απάντησα, επειδή η Γλυφάδα ανήκει..
-Ξέρω που ανήκει Αθανασάκο, δε θέλω τέτοιες εξηγήσεις, αν και μάλλον θα πρέπει
να σου θυμίσω πως το εγκληματολογικό ασχολείται με δολοφονίες και ο φίλος σου
σκοτώθηκε σε τροχαίο, οκ υπάρχει προσωπικό ενδιαφέρον, κατανοητό,σεβαστό,
μπορεί να θές να δείξεις στην οικογένεια του ότι ενδιαφέρεσαι, καλά μέχρι εδώ αλλά
το να δυσκολεύεις τη ζωή των συναδέλφων που πάνε να κάνουν τη δουλειά τους είναι
κομματάκι άσχημο δε νομίζεις;
-Απλές ερωτήσεις έκανα κύριε Ταξίαρχε βασιζόμενος σε όσα ξέρω για τον
Δημήτ...τον νεκρό, καλύτερα να έλεγα το όνομα του το "νεκρός" μου έριξε ένα
χαστούκι κατάμουτρα.
-Τι ξέρεις δηλαδή;
-Για αρχή ότι δεν έπινε, ή αν θέλετε δεν έπινε όταν οδηγούσε
-Έχασε τον έλεγχο, έχει ξανασυμβεί, κοίτα ξέρω ότι σε πονάει αλήθεια σε καταλα-
βαίνω κι ευχαρίστως σου δίνω δυό-τρεις μέρες άδεια να συνέλθεις κι όσο μπορείς να
ηρεμήσεις, είμαι σίγουρος ότι θα δεις τα πράγματα με άλλο μάτι μετά
Δεν είπα τίποτα, περίμενα να συνεχίσει
-Μου έκαναν παράπονα πως συμπεριφέρθηκες σαν επικεφαλής έρευνας, πήρες το
σώμα όταν έπρεπε να πάει στην Αθήνα και κατόπιν άρχισες να τους πιέζεις να σου
πουν αν βρήκαν κάτι στα συντρήμια.
-Δεν πίεσα κανένα, ερωτήσεις έκανα και μάλιστα λίγες, δεν είναι και τίποτα φοβερό
να με ενημερώσουν για ότι βρουν
Κάθισε στο γραφείο του και με μια στροφή μου έδειξε την πλάτη της καρέκλας του,
τον άκουσα να χτυπά τα γόνατά του, ήταν πολύ εκνευρισμένος
-Από πότε ερευνούμε ατυχήματα Αθανασάκο; Ότι ήταν να κάνεις το έκανες, θα σου
άρεσε εσένα να σου πάρουν ένα πτώμα μέσα από τα χέρια σε δική σου υπόθεση;
Πάρε δύο μέρες άδεια και κοίτα να ηρεμήσεις, είσαι πολλά χρόνια στο σώμα για να
φέρεσαι τόσο παρορμητικά και τόσο ανώριμα και στ'αλήθεια λυπάμαι που σου μιλάω
έτσι.
Γύρισε τη περιστρεφόμενη καρέλα του και με κοίταξε. Αγαμέμνων Μυλόπουλος, ο
πεντακάθαρος Ταξίαρχος που είχε ρεκόρ κλεισμένων υποθέσεων, δημοσιοσχεσίτης
και με σωστές πολιτικές διασυνδέσεις, βέβαια με καμιά σοβαρή περίπτωση στο ενερ-
γητικό του όσο ήταν στην Γενική Αστυνομική Διέυθυνση Πελοποννήσου, κυρίως
κάποιες εξαρθρώσεις μικροσυμμοριών από αλλοδαπούς, δυό τρείς έμποροι ναρκωτι-
κών της πλάκας αλλοδαποί κι αυτοί, και τρεις-τέσσερεις φόνοι για κληρονομικές
διαφορές ή για λόγους ερωτικής ζήλειας. Από τους ιεροκύρηκες κατά των λαθρομε-
ταναστών που "έφεραν το έγκλημα" στον παράδεισο που λέγεται Ελλάδα, οι ακρο-
δεξιές φασιστικές ιστοσελίδες του έπλεκαν το εγκώμιο κάθε τρείς και λίγο, αν μη τι
άλλο του αναγνώριζα ότι ήξερε να διαλέγει υποθέσεις που μπορούσε να λύσει αν και
κάτι μου έλεγε πως έστω κι έτσι ορισμένες από αυτές τις είχε λύσει στο πόδι κι έριχνε
το χώμα κάτω από το χαλί. Στη Πελοπόννησο η δράση του οργανωμένου εγκλήματος
είχε αυξηθεί, το ίδιο και η σωματεμπορεία, μετανάστες από τη Συρία και το Αφγανισ-
τάν δούλευαν αδήλωτοι στα χωράφια σε συνθήκες Αμερικάνικου Νότου, ακόμα και
βασανιστήρια είχαν υποστεί, ο Μυλόπουλος δεν έβρισκε ποτέ τίποτα κι ας βούιζε ο
τόπος, μπουζούριαζε κανα δυό μελαμψα κλεφτρόνια που είχαν στη κατοχή τους

30
μαχαίρι κι έτσι η κακομεταχείρηση αλλοδαπών περνούσε σε δεύτερη μοίρα, πάρε
δώσε με τον Υπουργό Προστασίας Του Πολίτη που ήταν και πατριωτάκι του από την
Τρίπολη και μετάθεση στον Πειραιά, άλλη δόξα άλλη χάρη. Ήθελε πάντα καθαρό το
γραφείο του από "περιττές" υποθέσεις, καμία εκρεμότητα, πρόσωπο για να βγαίνει
στη τηλεόραση και να κάνει φιγούρα στα ΜΜΕ, πίστευα ότι η Αστυνομία γι'αυτόν
ήταν απλά ένα σκαλοπάτι για μια πιθανή καριέρα στη πολιτική, πίστευα επίσης ότι
ούτε η Αστυνομία, ούτε η πολιτική είχαν να κερδίσουν κάτι από αυτόν. Στο βλέμμα
του υπήρχε μια προσποιητή συμπάθεια αλλά και μια ανυπομονησία να τελειώνει μαζί
μου, ήμουν κι εγώ άλλη μια περιττή υπόθεση για εκείνον, γενικά δεν ανακατευόταν
στη δουλειά μου και για να είμαι ειλικρινής με επαινούσε συχνά αλλά τώρα ήταν
αλλιώς, τώρα του έκανα χαλάστρα στις καλές σχέσεις που ήθελε να έχει με τους
συναδέλφους του.'Ηρθε η ώρα να γίνει κι αυτός περιττή υπόθεση για μένα, όσο αυτό
ήταν δυνατόν βέβαια.
-Λυπάμαι αν σας έφερα σε δύσκολη θέση, κοίταξα το πάτωμα και μάλλον το έχαψε
ότι μετάνοιωσα, κέρδιζα χρόνο
-Εντάξει Αθανασάκο, σου είπα και πριν καταλαβαίνω, απλώς επειδή είσαι πολύ
τυπικός και δουλεύεις οργανωμένα και με σύστημα ξαφνιάστηκα λίγο. Θα φροντίσω
όσο έχεις άδεια να μην σε ενοχλήσει κανείς.
Η συζήτηση είχε λάβει τέλος, αυτό μου έλεγε με τον τρόπο του και μου έκοβε και
κάθε διάθεση να διαπραγματευτώ την αδειά μου. Για κάποιο λόγο η ματιά μου έπεσε
σε μια οικογενειακή φωτογραφεία που βρισκόταν σε ασημένια κορνίζα πάνω στο
γραφείο του, από τη θέση που βρισκόμουν την έβλεπα σχεδόν ολόκληρη. Η γυναίκα
του μια επαρχιωτοπούλα των δύο λέξεων το πολύ, κλασσική περίπτωση καταπιεσ-
μένου από την οικογένεια κοριτσιού που πίστευε πως η στολή και ο "βρέξει -χιονίσει"
μισθός αποτελούσαν τα πιο σίγουρα εισιτήρια για το καλύτερο αύριο, δύο παιδιά,
αγόρια, το ένα πρέπει να φορούσε στολή απο το μαιευτήριο, ξινό, αντιπαθέστατο και
ευχόμουν να μην περνούσε ποτέ στην Ακαδημία, όσες φορές το είχα δει από κοντά
μου θύμιζε τα παιδιά ναζί που βλέπουμε στις ταινίες, ο άλλος γιός αρκετά παχουλός
λιγότερο πειραγμένος όμως από τον αδελφό του καμάρωνε για τον πατέρα του που
μπορούσε να διατάζει τους πάντες και τα πάντα.
-Να υποθέσω πως δεν με χρειάζεστε άλλο, είπα
-Όχι, αλλά οτιδήποτε χρειαστείς εσύ να ξέρεις ότι θα είμαι στη διάθεσή σου, το πολύ
πολύ να κρατήσω εγώ επαφή με την Τροχαία Ελληνικού κι αν μάθω κάτι θα σε
ενημερώσω, ένας μορφασμός που ελάχιστα έμοιαζε με χαμόγελο φάνηκε στο πρόσ-
ωπό του. Εξήγησα στους συναδέλφους το λόγο για τον οποίο ήσουν αναστατωμένος,
συνέχισε ο Μυλόπουλος, και σε βεβαιώνω ότι κατάλαβαν.
Κούνησα το κεφάλι μου δείχνοντας ότι συμφωνούσα, ήθελε να με κάνει να χωνέψω
πως το δικό του κύρος ήταν μεγαλύτερο από το δικό μου, αλήθεια ήταν αυτό, αλλά
επίσης ήξερα πως με την Τροχαία δεν θα είχε καμία επαφή, ο Δημήτρης ήταν πιά
ένας ακόμα φάκελος στο συρτάρι.
-Θα ενημερώσεις τον Σπανό για την άδειά σου και δώσ'του σε παρακαλώ τις όποιες
εκρεμμότητες έχεις αφήσει, το χαμόγελό του έγινε λίγο πιο αληθοφανές, αν και εσύ
δεν αφήνεις εκρεμμότητες.
Το στομάχι μου άρχιζε πάλι να με σουβλίζει, ήθελα όσο τίποτε άλλο να φύγω από
εκεί, ήθελα να αναπνεύσω, ακόμα και το καυσαέριο του Πειραιά μου φάνηκε
καταλληλότερο για τα πνευμόνια μου από τον αέρα αυτού του γραφείου.Το σούβ-
λισμα του στομαχιού μετατράπηκε σε αναγούλα,αφού έφυγα από το γραφείο του
Μυλόπουλου μουρμουρί ζοντας πρώτα ένα "σας ευχαριστώ και πάλι συγγνώμη"
κατευθύνθηκα στις τουαλέτες.Ευτυχώς δεν υπήρχε κανένας άλλος εκεί και δεν
άκουσε τους δύο μικρούς εμετούς που άφησα.Πήγα στο νιπτήρα κι έπλυνα λίγο στο

31
στόμα μου, αντίκρυζα κάποιον άγνωστο στον καθρέφτη,ένα άψυχο πλάσμα, έσφιξα
δυνατά τον νιπτήτα και πήρα βαθειά ανάσα, είχα χρόνο στη διαθεσή μου κι έπρεπε να
τον διαχειριστώ σωστά, η άδεια του Μυλόπουλου μπορούσε να μου φανεί πολύ
χρήσιμη, συννενοήθηκα με το είδωλό μου και είπαμε να μοιράσουμε τις δουλειές,
εκείνο θα έκανε τις πράξεις κι εγώ θα σκεφτόμουν και θα γινόμουν όσο πιο
παρανοϊκός μπορούσα.Πήγα στο γραφείο του Σπανού, δεν είχε ακούσει τη συμβουλή
που του έδωσα να πάει για ύπνο και η κούραση έκανε πανηγυρική εμφάνιση στο
πρόσωπό του.Με κοίταξε απόγοητευμένος, είχε προηγηθεί τηλεφώνημα από τον
Μυλόπουλο.
-Τρείς μέρες μου είπε ο κύριος Ταξίαρχος, ο Σπανός μου έδωσε την αίτηση αδείας με
τη σφραγίδα του διοικητή, η υπογραφή θα έμπαινε αργότερα
-Εμένα πάλι δεν μου διευκρίνησε πόσες, απάντησα, αλλά τρείς μέρες καλό θα μου
κάνουν, έχω διάφορες υποχρεώσεις
Ο Σπανός με κοίταξε και κατάλαβε πολύ καλά τι θα γινόταν, ήταν ικανός ψυχολόγος
έτσι κι αλλιώς αλλά όσο δούλευε μαζί μου είχε καταφέρει να μάθει τα βασικότερα
χούγια μου καλύτερα από τον καθένα ακόμα κι από την Δέσποινα ή κι από την
αδελφή μου.
-Θέλετε να ψάξω, όσο πιο διακριτικά γίνεται στον ελεύθερο χρόνο μου βέβαια...
-Ούτε να το σκέφτεσαι, τον διέκοψα με την πιο φιλική διαταγή που θα μπορούσα να
δώσω, το μόνο που θα ήθελα από εσένα είναι να με ενημερώσεις αν συμβεί κάτι πολύ
επείγον, κοίταξα τριγύρω και δεν υπήρχε κανένας για να μας ακούσει οπότε
πρόσθεσα, ήδη έχω αρχίσει να τσαντίζω κόσμο οπότε δεν χρειάζεται να μπλέξεις κι
εσύ.
-Πάντως, με όλο το σεβασμό, γνωρίζω πολύ καλά πως δεν θα περάσετε το χρόνο της
αδειάς σας μόνο με τη συμπαράσταση στην οικογένεια του Δημήτρη.Γι'αυτό πήρα το
θάρρος και...
-Βάλε το θάρρος πίσω εκεί που το βρήκες, τον ξαναδιέκοψα ακόμα πιο φιλικά και
κατάλαβα πως ήταν η πρώτη φορά που χαμογελούσα από το πρωί.Θα είμαι φρόνιμος
Μάκη, όταν θα επιστρέψω με το καλό θα δούμε τι μπορούμε να κάνουμε
-Επίσης ξέρω ότι ο Σάλτας δεν πρόκειται να μου τα πει όλα γύρω από το αποτέλεσμα
της νεκροψίας
Έβαλα την υπογραφή μου στην αίτηση και τον κοίταξα αυστηρά
-Συγγνώμη, πρόσθεσε
-Δεκτή, του είπα, ο Λευτέρης θα δώσει επίσημη έκθεση και θα μαθευτούν τα πάντα
Δεν χρειαζόταν να ειπωθεί τίποτα περισσότερο, ήξερε ο ένας τι ακριβώς ήθελε να πεί
ο άλλος, μια ανταλλαγή τηλεπάθειας είχε στεφθεί με απόλυτη επιτυχία.Τον χαιρέτησα
κι έφυγα.
Ανέβηκα την Β.Γεωργίου μέχρι το ύψος του Προφήτη Ηλία αλλά δεν μπορούσα να
οδηγήσω άλλο. Πάρκαρα άναψα ένα τσιγάρο και περπάτησα μέχρι το Βεάκειο Θέατ-
ρο, είχε συννεφιάσει και μάλλον από στιγμή σε στιγμή θα έπεφταν οι πρώτες ψιχάλες,
δεν με ένοιαζε. Είδα κολλημένη σε μια κολώνα την αφίσσα για τη συναυλία που θα
έδιναν απόψε στο Βεάκειο οι Bernie And The Jets, ένα ελληνικό ψυχεδελικό γκρούπ
που είχε πάρει τ'όνομά του από το τραγούδι του Elton John.Φτωχό καλοκαίρι σε
συναυλίες, τρείς τέσσερεις αρπαχτές στα Βοτσαλάκια από συγκροτήματα της δεκαετ-
ίας του 90 που μετά από μία-μιάμιση ώρα έφευγαν από τη σκηνή προκαλώντας την
δυσαρέσκεια του κοινού, και το Βεάκειο πολύ μακρυά από τις ένδοξες μέρες του, να
φιλοξενεί αρχαίες τραγωδίες ερμηνευμένες από τηλεοπτικούς γκόμενους και γκόμ-
ενες που η εξωτερική τους εμφάνισή τους είχε δώσει ρόλο σε μετριότατες ελληνικές
σειρές, υπήρχαν βέβαια και οι Αριστοφανικές κωμωδίες που δυστυχώς –χάρη στην
επιμονή κάποιων πάλαι ποτέ ιερών τεράτων του θεάτρου που πλησίαζαν τα 80 και

32
ήθελαν να μας θυμίσουν ότι είναι ακόμα ζωντανά -έμοιαζαν περισσότερο με
αντιαισθητικές επιθεωρήσεις παρά με έργα του Αριστοφάνη.Ο Πειραιάς μαράζωνε
μαζί μου, όχι δεν ήταν μόνο ο θάνατος του Δημήτρη, η πόλη μου ήταν κι αυτή στο
τραπέζι του Λευτέρη Σάλτα και περίμενε τη νεκροψία της. "Ο Αριστοφάνης πέθανε
κι αυτός μαζί με τον Θύμιο Καρακατσάνη" είχε πει εκείνος ένα βράδυ που είχαμε
βρεθεί στο τσιπουράδικο του Στέλιου."Θυμάσαι τις Νεφέλες;"
-Θυμάμαι, απάντησα στον ανύπαρκτο συνομιλητή μου, θυμάμαι
Αυτό ήταν το πρόβλημα τελικά, θυμόμουν πάρα πολλά πράγματα και όλα μέσα σε
λίγες ώρες.Μια κατολίσθηση αναμνήσεων που δεν μπορούσα να τις μαζέψω και να
τις βάλω σε μία σειρά με είχε διαλύσει.Παιδικά χρόνια και μπάλα στο πάρκινγκ του
Προφήτη Ηλία κοντά στο Μπόουλινγκ, ένας χώρος που στα μάτια μας έμοιαζε Μα-
ρακανά. Κανένας δεν ήθελε να παίζει τερματοφύλακας, τελικά έπαιζα εγώ για να μη
χαλάσει η ομάδα, ήμουν και ο ψηλότερος.Αυτή την δερμάτινη ασπρόμαυρη μπάλα
κρατούσα στα χέρια μου και τώρα απλώς δεν την έβλεπα.Μαζί μ'εμένα πρέπει να
είχαν μείνει στη γειτονιά μόνο 3-4 από εκείνη την ενδεκάδα, ύστερα αγοράσαμε
εμφανίσεις, η Καστέλα ήταν πια πολύ μικρή για μας, είχε έρθει η ώρα του Αγίου
Κοσμά.Εκεί έγινε η γνωριμία με τον Δημήτρη, το αγόρι με το σκούρο δέρμα και με
το κατάμαυρο μαλλί που θύμιζε Marc Bolan, ο Θωμάς άφησε την ομάδα γιατί είχε
ξεκινήσει εντατικό διάβασμα για να περάσει στην ιατρική, ο Δημήτρης ερχόταν από
τη Ν.Σμύρνη για να προπονηθεί αφού στο γήπεδο του Πανιωνίου δεν τους άφηναν να
χαρούν τη γυμναστική οι γκρίνιες των αθλητών που έκαναν εκεί προπόνηση.Ερχόταν
για τρέξιμο και η παρέα του ήταν ένα γουόκμαν που φιλοξενούσε μια κασέτα των
AC/DC αν θυμάμαι καλά το Back In Black.
"Να ρωτήσουμε τον Ομάρ αν θέλει να παίξει μαζί μας;" είχε προτείνει εκείνος
"Δεν είναι δικός μας, δε θα είναι τακτικός στην ομάδα" ο Ευθύμης έφερε αντιρρήσεις
Ο Δημήτρης όμως δέχτηκε να παίξει, ήξερε μπάλα και ήταν και μαχητής, δεν
καταλάβαινε από κλαδέματα.Έβλεπε γήπεδο, ήταν ομαδικός και δεν άργησε να δεθεί
μαζί μας.Λίγους μήνες αργότερα είχε μπεί στη παρέα, κατέβαινε στον Πειραιά,
ανεβαίναμε στη Νέα Σμύρνη. Η ομάδα διαλύθηκε αλλά η παρέα έμεινε. Εκείνος τον
είχε συμπαθήσει από την πρώτη στιγμή, "έχεις δει το Καζαμπλάνκα ρε Τουαρέγκ;"
τον ρώτησε κερνώντας τον ένα κουτί μπύρα ένα Σάββατο βράδυ που είχαμε καθίσει
σ'ένα παγκάκι με θέα την παραλία στα βοτσαλάκια.Το παρατσούκλι Τουαρέγκ του το
είχε κολλήσει λόγω του σκούρου δέρματος που έκανε τον Δημήτρη να μοιάζει με
Βορειοαφρικάνο ή και με Άραβα, ο Δημήτρης όμως δεν ενοχλήθηκε ποτέ, αντίθετα
το παρατσούκλι το κρατησε σε όλη του τη ζωή....ζωή!
-Δεν το έχω δει, απάντησε
-Και σε κάνω παρέα ρε άθλιε; είπε γελώντας εκείνος κάνωντας του ένα φιλικό
κεφαλοκλείδωμα
-Χάμφρεϋ Μπόγκαρντ - Ινγκριντ Μπέργκμαν, του είπε, έρωτας, πόλεμος,
κατασκοπεία...όλα μαζί στο Rick's Cafe Americain στη Καζαμπλάνκα, ασπρόμαυρο
αριστούργημα, η ωραιότερη ερωτική ιστορία..
Είχε πάει δύο μετά τα μεσάνυχτα, οι μπύρες μας είχαν χτυπήσει κι εμείς
γελούσαμε.Κοροϊδεύαμε τη ζωή, όλα έμοιαζαν με μια ξέφρενη πορεία σ'εναν μεγάλο
αυτοκινητόδρομο, και το μοναδικό αυτοκίνητο ήταν το δικό μας...αυτοκίνητο...έχασε
τον έλεγχο.Όταν τελικά ο Δημήτρης είδε το Καζαμπλάνκα δήλωσε ενθουσιασμένος,
εκείνος ανέλαβε να γίνει ο δάσκαλος του στο νουάρ, δε μας χώριζε τίποτα, μαθαίναμε
τον κόσμο και τους ανθρώπους μέσα από την κάμερα ενός σκηνοθέτη ή μέσα από τα
αυλάκια του βινυλίου. Εγώ πάλι τους δάνειζα τα βιβλία που είχε ο πατέρας μου κι
έτσι γνώρισαν συγγραφείς και ποιητές, όταν εκείνος είχε διαβάσει τον Ξένο του

33
Καμύ μου είχε πει, "ρε πούστη ότι και να μου κάνεις από δω κι εμπρός, στα συγχωρώ
όλα, χαλάλι σου αφού μου έμαθες τον Καμύ"
Δε ξέρω τι μου είχε συγχωρήσει και τι όχι τελικά, σήμερα περισσότερο από κάθε
άλλη φορά ήθελα να του μιλήσω.Προχώρησα πάλι προς το μέρος που είχα παρκάρει
αλλά πριν φτάσω στο αυτοκίνητο σταμάτησα για τη θέα, ο Πειραιάς στο πιάτο μου,
μέχρι το λιμάνι, ένα τεράστιο στόμα με χαλασμένα δόντια που μασούσε τις
αναμνήσεις που το τάϊζα.
Ένα φιλμ έτρεχε στο κεφάλι μου και δεν μπορούσα να το παρακολου θήσω. Δεκα-
εξάχρονα αγόρια αγόραζαν κασσέτες από τα περίπτερα και ύστερα έκαναν εκπομπές
από πειρατικό σταθμό εγκατεστημένο στο πλυσταριό μιας ταράτσας στη Συραγγίου.
Ράδιο Viper, στο μικρόφωνο ο Adman o λιγότερο ντροπαλός, θα ακούσει η Μάνια,
θα ακούσει η Λέλα. Για την ώρα έπρεπε να σταματήσω αυτό το μαρτύριο που είχε
προκαλέσει άθελά του ο Δημήτρης, έπρεπε να μιλήσω με την Ελένη, έπρεπε να ενη-
μερώσω την αδελφή μου, εκείνον ποιός θα τον ειδοποιούσε; Όχι εγώ δε μπορούσα..η
Ελένη θα το έκανε σίγουρα, μπορεί να το είχε κάνει ήδη.
Γραφείο ΓΓΑ
Παρακολουθούσε μέσα από την οθόνη ενός λαπτοπ -την ύπαρξη του οποίου μόνο
εκείνος ήξερε - μία παρτούζα από πέντε άτομα φτιαγμένα με κόκα και αλκοόλ, σε
μικρές ποσότητες και τα δύο για να μην υπήρχαν παρατράγουδα.Τα δύο κορίτσια
ήταν πανέμορφα, Μολδαβές ξανθιές πάνω από 1.80, λίγο αδύνατες για τα γούστα του
αλλά δε βαριέσαι, όπως του είχε πεί στα αγγλικά και ο αντιπρόεδρος της Μολδαβικής
Ομοσπονδίας Ποδοσφαίρου "κάνουν τις καλύτερες πίπες, δεν τις αλλάζω με τίποτα",
όλα αυτά μία μέρα μετά το φιλικό της Εθνικής κόντρα στη Μολδαβία στο στάδιο
Σερίφ.Ο Αντιπρόεδρος στο παρελθόν ύποπτος για σωματεμπορία και διακίνηση
ναρκωτικών σε κράτη της πρώην Γιουγκοσλαβίας, η αστυνομία του είχε φτιάξει
φάκελο στο πάχος τηλεφωνικού καταλόγου αλλά δεν υπήρχαν οι απαραίτητοι
μάρτυρες ούτε οι απαραίτητες αποδείξεις εναντίον του για να καταλήξει στη
φυλακή.Φίλος του Μπίλαρου, από που κανένας δεν ήξερε. Δυο κορίτσια και τρείς
άντρες, "περίπου τρείς" σκέφτηκε εκείνος και του ξέφυγε ένα γελάκι, ο ένας ήταν
γκέη και παρακολουθούσε τις Μολδαβές να κάνουν τσιμπούκι στους άλλους δύο ενώ
εκείνος ρουφούσε κόκα κι έπινε μικρές γουλιές βότκα.Τα κορίτσια γελούσαν, το
τρίτο τσιμπούκι έγινε με διακοπές και δεν το χάρηκε κανένας, είχαν "καεί" αλλά
έψαξαν πάλι για κόκα, ο γκαίη ήταν δυσαρεστημένος
-Δεν ήρθα μόνο για να πάρω μάτι, γκρίνιαξε
ο ήχος δεν ήταν και πολύ καλός και οι κοπέλες προσπαθούσαν να καβαλήσουν τον
γκέη για να φτάσουν το κωμωδίνο με το καθρεφτάκι και τη σκόνη.Ο γκέη μουρμού-
ρισε κάτι αλλά δεν ακούστηκε καθαρά, δεν έφταιγε μόνο ο ήχος, ήταν και το γόνατο
της πιο ψηλής κοπέλας που στην προσπάθειά την να περάσει από πάνω του του
χτύπησε με δύναμη το στόμα ενώ εκείνη συνέχισε να γελάει υστερικά. Πάγωσε την
εικόνα και κοίταξε προσεκτικά, απογοητεύτηκε και πάλι με το μικρό μέγεθος του
πέους του, έφερε στο μυαλό του τυχόν υποτιμητικά σχόλια από αυτούς που είχαν
τραβήξει σε dvd την παρτούζα. Δεν έπρεπε να είχε εμπιστευτεί τον αντιπρόεδρο,
γνώριζε με τι είδους άνθρωπο έμπλεξε και δεν υπήρχε καμία δικαιολογία. Βέβαια από
την Ιταλία του είχαν δοθεί οι πρώτες πληροφορίες για τις «υπηρεσίες» που πρόσφερε
η ποδοσφαιρική Μολδαβία στους φιλοξενούμενους αλλά πάλι αμφέβαλλε πολύ αν
κάποιος είχε τολμήσει να τραβήξει παρτούζα μελών της Ιταλικής αποστολής, ακόμα
και ο τσαμπουκάς του εκβιαστή είχε ταβάνι. Πάτησε πάλι το play, οι Μολδαβές
συνεχίζουν να κακανίζουν και μετά τις επόμενες μυτιές κόκας ίσα που στέκονται στα
πόδια τους. Ο ένας από τους δύο άντρες σπρώχνει τον γκέη παραπέρα και προσπαθεί
ν’αρπάξει την ψηλότερη από τον πισινό. Ο γκαίη πέφτει από το κρεβάτι και βλασ-

34
τημάει, ο πισινός της Μολδαβής γλυτώνει το πιάσιμο και ακούγονται γέλια. Ο γκαίη
σηκώνεται από το πάτωμα και πλησιάζει, χουφτώνει το μικρό πέος, με δυσκολία
αντέχει να παρακολουθεί τον εαυτό του σ’ένα τόσο κακόγουστο θέαμα αλλά δε
μπορεί και να πατήσει το stop. Ο γκαίη μιμείται το σκυλί που κλαψουρίζει, εκείνος
χαμογελάει, μα τι διάολο είχε πάρει κι ήταν σε τέτοια κατάσταση, δεν είχε φτιαχτεί
ούτε στο 1/10 απ’όσο είχαν μαστουρώσει και μεθύσει οι άλλοι. Ο γκαίη τον
αγκαλιάζει και του πιπιλάει το αυτί, θυμήθηκε πόσο κρύα χέρια είχε, βλέπει τα
διάφορα κόλπα που χρησιμοποιεί προκειμένου να τον ερεθίσει, δε γίνεται τίποτα, ο
γκαίη δίνει ένα εντελώς αδύναμο σκαμπιλάκι στο πέος δήθεν θυμωμένος, ο άλλος
σέρνεται στο χαλί και αυτή τη φορά προσπαθώντας ν’αρπάξει όποιον αστράγαλο
Μολδαβής προλάβει αλλά τα κορίτσια χοροπηδούν και τον κοροϊδεύουν. Η μία
μάλιστα αφού κατεβάσει ένα σφηνάκι βότκα τον καβαλάει και παριστάνει την
αναβάτισα. Εκείνος παλεύει να σταθεί στα τέσσερα αλλά είναι αδύνατον, χέυ..χέυ, η
Μολδαβή παριστάνει τον καουμπόϋ και με τις φτέρνες της σπιρουνιάζει τα πλευρά
του πεσμένου, ένα κινητό ακούγεται να χτυπάει, είναι της πιο ψηλής, η αναβάτισα
συνεχίζει να καλπάζει και ο πεσμένος συνεχίζει να γελοιοποιείται προσπαθώντας να
σηκωθεί. Προσπάθησε να θυμηθεί αν είχε ακούσει κινητό να χτυπάει. Ο γκαίη
συνεχίζει τη προσπάθεια ερεθισμού αλλά συνεχίζεται και η αποτυχία, εκείνος αρχίζει
να νοιώθει ενοχλημένος και σπρώχνει απαλά τον γκαίη που κάνει έναν μορφασμό
απογοήτευσης
-Μη μου πεις ότι θα κάνεις κι εσύ το άλογο του ξέκωλου;
Χέϋ, χέϋ, η αμαζόνα το γλεντάει και πίνει άλλο ένα σφηνάκι βότκα ενώ το άλογο της
δεν ξαναδοκιμάζει να σηκωθεί. Αρχίζει να βήχει και σε κάθε βήχα η χοντρή κοιλιά
του χοροπηδάει. Η άλλη κοπέλα μοιάζει να έχει συνέλθει κάπως λίγα δευτερόλεπτα
αφότου έχει σηκώσει το κινητό, ακούει το συνομιλητή της, μορφάζει ανήσυχη,
νομίζει πως η εικόνα έχει σκουρύνει λίγο, πατάει το stop. Κάτι σοβαρό έχει ακούσει
το κορίτσι, τι όμως, ποιος είναι στην άλλη γραμμή, δεν την θυμάται καθόλου εκείνη
τη σκηνή, μουρμουρίζει ένα «σκατά» και νοιώθει να πνίγεται, play, η κοπέλα ακούει
μόνο δεν μιλάει και ξαφνικά γυρίζει το βλέμμα της στην οθόνη, τον κοιτάει
κατάματα…κοιτάει μία κάμερα, αυτό είναι! Όποιος κι αν ήταν στο τηλέφωνο της
εξηγούσε τι ακριβώς γινόταν, ίσως τελικά να μην ήταν τόσο φτιαγμένη, ίσως να
έπαιζε θέατρο γιατί είχε συνέλθει πολύ γρήγορα, κόπηκαν και τα γέλια και το βλέμμα
της χωρίς να χαθεί καθόλου έπεσε ακριβώς επάνω στο σωστό σημείο, ήταν στο
κόλπο, αν όχι και οι δυο τους, αυτή ήταν σίγουρα. Δεν είχε αντέξει ποτέ να δει όλο το
dvd από τότε που του το έστειλε ο άγνωστος αποστολέας, σήμερα όμως θα το
πήγαινε μέχρι τέλος. Στο δίπλα δωμάτιο ένας από τους δύο κεντρικούς αμυντικούς
της Εθνικής με μία ανήλικη, η ηχομόνωση χάλια και μπορούσε ν’ακούσει κανείς τα
πάντα, ο μαλάκας πήδηξε 3-4 φορές τη πιτσιρίκα και στο ματς της ομάδας του
σερνόταν, ο πρόεδρος πυρ και μανία με τον Ιταλό προπονητή που τον έβαλε σε άνευ
σημασίας φιλικό παιχνίδι και τον κούρασε. Η μισή Εθνική ομάδα εκείνο το βράδυ
κοιμόταν με πουτανάκια, όπως άλλωστε και δύο από τους δημοσιογράφους που
κάλυπταν το ματς, όχι εκείνος που το μετέδιδε από την τηλεόραση, εκείνος ήταν
αλεπού, πρόσεχε και δεν έδινε δικαιώματα. Θυμόταν τον Αντωνίου να έχει καθίσει
στη ρεσεψιόν και να πίνει το ένα ποτό πίσω από το άλλο φανερά εκνευρισμένος, κάτι
είχε γίνει εκείνο το βράδυ, η σκέψη του έφτιαχνε ένα πρόχειρο ψηφιδωτό από
γεγονότα μήπως και μπορέσει να βγάλει άκρη. Το μόνο σίγουρο ήταν πως την όλη
δουλειά την είχε σχεδιάσει ο Μπίλαρος με τη βοήθεια του αντιπροέδρου της ομοσ-
πονδίας ποδοσφαίρου της Μολδαβίας. Τώρα ήταν έξω, η φυλακή ήταν απλά μια
παρένθεση, τι σχεδίαζε να κάνει; Αυτό το dvd ήταν ασφαλώς προειδοποίηση για να
μη μπλεχτεί κανένας στα πόδια του. Αναρωτήθηκε τι ήξερε ο Γαλανός, αναρωτήθηκε

35
αν ήταν αλήθεια ότι κι εκείνος συμμετείχε σε παρτούζα με τις ίδιες Μολδαβές. Ο
Γαλανός όμως είχε τις πλάτες του πεθερού του και δεν είχε πολλά πάρε – δώσε με
τον Μπίλαρο, στο κάτω κάτω είχε βάλει και σαν σημαία της υποψηφιότητάς του για
την προεδρία της ΕΠΟ την κάθαρση από τη Μαφία του ποδοσφαίρου, ο Μπίλαρος
μπήκε φυλακή, όχι γι’αυτό που έπρεπε αλλά μπήκε και ο Γαλανός μπορούσε να
κομπάζει, από την άλλη έχοντας πεθερό τον πιο ισχυρό εργολάβο στην Ελλάδα είχε
υψώσει αυτόματα ένα ισχυρό τείχος προστασίας, ο πεθερός του ήταν και στα ΜΜΕ,
έκλεινε δουλειές με το κράτος για μεγάλα έργα, είχε δική του εφημερίδα και ήταν
συνιδιοκτήτης ραδιοφωνικού σταθμού και τηλεοπτικού καναλιού με μεγάλη ακροα-
ματικότητα. Παλιές διασυνδέσεις με την αριστερά σαν φοιτητής και με πατέρα κυνη-
γημένο από τη δικτατορία του Μεταξά, κατάφερε να μπλέξει και με τους
Παπανδρεϊκούς κι εκεί πια δυνάμωσε.Ο Γαλανός από την άλλη ήταν από τα
αγαπημένα παιδιά της Καραμαν-λικής Δεξιάς, αργότερα στην ΟΝΝΕΔ αλλά ποτέ
μπλεγμένος σε φασαρίες, μετριο-παθής με φιλικές ματιές προς το κέντρο "ο
Καραμανλής νομιμοποίησε το ΚΚΕ" φώναζε στους ΠΑΣΟΚους, η ίδια καραμέλα
που πιπιλούσαν όλοι οι σύγχρονοι δεξιοί τότε κι έκαναν τους Κνίτες να βγαίνουν από
τα ρούχα τους, στα αμφιθέατρα γινόταν χαμός. Πολλοί φίλοι του από την ΟΝΝΕΔ
τον έβλεπαν σαν μελλοντικό υπουργό και μόλις έγινε πάλι κυβέρνηση η Νέα
Δημοκρατία οι γνώμες διχάζονταν ανάμεσα στο "Υπουργείο Πολιτισμού" και στο
"Υπουργείο Παιδείας" αν και για το δεύτερο περισσότερο τον φαντάζονταν σαν
υφυπουργό, ο τωρινός υπουργός ήταν από τους δυό τρείς που δεν είχαν αλλάξει
πόστο ακόμα και με τη συγκυβέρνηση Μνημονίου της ΝΔ με το ΠΑΣΟΚ. Ο Γαλανός
όμως είχε τον τρόπο του, η ΕΠΟ ήταν ένα σκαλοπάτι, σκαλοπάτι που αποδείχτηκε
πολύ πιο ωφέλιμο από ένα υπουργείο β' κατηγορίας. Το χρήμα αλλάζει τον άνθρωπο
ή καλύτερα η δύναμη, οι πολιτικές του φιλίες που του χάρισαν την προεδρία της ΕΠΟ
έφεραν τον πεθερό του σε επαφή με την κυβέρνηση η οποία ετοιμαζόταν να δώσει τα
έργα σε δικούς της- μέχρι τότε- εργολάβους, άλλωστε ο Μάριος Παναγόπουλος, ο
πεθερός του Γαλανού, ήταν από τους πολύ " πράσινους" επιχειρηματίες και την εποχή
του μνημονίου τόσο το ΠΑΣΟΚ όσο και η ΝΔ που είχε και τη πλειοψηφία τους
ήθελαν έξω από τους κύκλους τους για να ξορκίσουν το "αμαρτωλό" παρελθόν τους.
Είχε έρθει υποτίθεται η ώρα των νέων άφθαρτων επιχειρηματιών που θα έφερναν τον
αέρα της ανάπτυξης στην οικονομία και στη χώρα, μια τρύπα στο νερό, ένα μάτσο
αεριτζήδες με κομπίνες στο χρηματιστήριο που διψούσαν για μίζες, ο Παναγόπουλος
μπορούσε να τους φάει για πρωϊνό ήταν παλιά καραβάνα και ικανός επιχειρηματίας,
θα τους τσάκιζε με την εφημερίδα,το κανάλι και τον σταθμό του με το που θα
γινόταν η πρώτη στραβή, ανθρώπους σαν τον Παναγόπουλο δεν τους πολεμάς, κοιτάς
να διαπραγματεύεσαι μαζί τους ώστε όλοι να βγουν κερδισμένοι. Ο "μεγαλο -
νταβατζής του ΠΑΣΟΚ" όπως έγραφαν κάποτε οι δεξιές εφημερίδες, έγινε "σταθερή
επιχειρηματική αξία" και μεγάλο κεφάλαιο τόσο για την οικονομία όσο και για τη
χώρα, ο εργολάβος χωρίς να ασπαστεί ποτέ τη δεξιά και χωρίς να ταχθεί ποτέ υπέρ
του μνημονίου από τα ΜΜΕ του συνέχισε να παίρνει δουλειές - συχνά χωρίς
διαγωνισμούς, συνέχισε να παίρνει δάνεια για επιχειρήσεις του που ήταν
προβληματικές και πολλές από αυτές τις διευκολύνσεις οφείλονταν στον Στέλιο
Γαλανό. Το κλασσικό δούναι και λαβείν που συμβαίνει σε ανάλογες περιπτώσεις,
όση βοήθεια βέβαια κι αν είχε δώσει ο Γαλανός του είχε πει κάποτε πως ήξερε πάρα
πολύ καλά τι συμβαίνει στο τέλος. Το πάνω χέρι θα το είχε ο πεθερός του, πάντα
τέτοιοι άνθρωποι είχαν το πάνω χέρι, αυτοί κυβερνούσαν, ευχόταν μόνο μέσα του ο
Παναγόπουλος να μην ήταν αχάριστος και να θυμόταν τη βοήθεια που είχε πάρει,
αλλά εκείνο που τον τρόμαζε ήταν ότι σε περίπ-τωση που ξεχνούσε ο Γαλανός θα
έκανε μεγάλο λάθος να προσπαθούσε να του το θυμίσει. Κοίταξε το ρολόι του, σε

36
λίγο θα ξεκινούσε εκείνη η συνέντευξη τύπου που ήταν απλά χάσιμο χρόνου,αλλά
είχε συμβιβαστεί με την ιδέα πως η Εθνική ομάδα από τότε που κατέκτησε το EURO
2004 είχε γίνει ένα εμπορικό προιόν από το οποίο κέρδιζαν όλοι ή προσπαθούσαν να
κερδίσουν όλοι, από χορηγούς μάνατζερς και παράγοντές, μέχρι πολιτικούς και
καλλιτέχνες. Εκείνος ήθελε μονάχα να ξεμπερδεύει με την Γενική Γραμματεία
Αθλητισμού και περίμενε με αγωνία τον ανασχηματισμό που συζητούσαν όλοι. Μετά
τις καταλήψεις και τις μαθητικές εξεγέρσεις ακόμα και φιλοκυβερνητικές εφημερίδες
ζητούσαν την απομάκρυνση του υπουργού παιδείας, οι νέες μειώσεις συντάξεων
έφεραν στο απόσπασμα και τον υπουργό οικονομικών και ήδη ο πρωθυπουργός
σχεδίαζε να τον κάνει διοικητή της Τράπεζας Της Ελλάδος και στη θέση του να βάλει
τον υπουργό Προστασίας Του Πολίτη ο οποίος είχε κάνει "εξαιρετική δουλειά" με
την απέλαση των παράνομων μεταναστών. Η απόλυτη παραφροσύνη, πως μεταθέτεις
έναν άνθρωπο που θεωρείς πετυχημένο στο πόστο του σε κάποιο άλλο πόστο, η
εξήγηση απλή, εξ'αρχής δεν ήταν πετυχημένος αλλά με τη συγκέντρωση των
εξαθλιωμένων μεταναστών στο στρατόπεδο συγκέντρωσης στην Αμυγδαλέζα ή με
την απέλαση τους τα περισσότερα ΜΜΕ είχαν φροντίσει να διαδώσουν το παραμύθι
πως οι γειτονιές της Αθήνας είχαν "καθαρίσει" και ο κόσμος μπορούσε να
κυκλοφορήσει ελεύθερος, κανείς δεν κάθισε να σκεφτεί γιατί μια επιχείρηση που
κράτησε 5 μόνο μέρες δε μπορούσε να γίνει στον ενάμιση χρόνο που ήταν στη
καρέκλα του ο υπουργός και οι νεοναζοί έκαναν τάγματα εφόδου για να κυνηγήσουν
τους αλλοδαπούς εγκληματίες. Βασάνιζε το μυαλό του με πολλά τέτοια ερωτήματα
αλλά ήξερε πως όλος αυτός ο βασανισμός αποσκοπούσε σε ένα και μόνο πράγμα, να
διώξει από την σκέψη του την επίστροφή του Μπίλαρου.
Καφετέρεια Ξενοδοχείου Μέτροπολ
Άναψε το δεύτερο τσιγάρο του μέσα σε μισή ώρα, ο συνομιλητής του ήταν φανερά
αμήχανος αλλά ήταν έτοιμος να "πέσει".
-Βαγγέλη ελπίζω να έχεις καταλάβει σε τι θέση με έχεις φέρει, ο συνομιλητής έδιωξε
με το χέρι του το καπνό από το τσιγάρο του Βαγγέλη
-Την ιστορία την ξεκίνησες εσύ, είπε ο Βαγγέλης..
-Μη μου λες μαλακίες....
Δυο τρία βλέματα στράφηκαν προς το μέρος τους και ο Βαγγέλης του έκανε νόημα
όσο πιο φιλικά μπορούσε να χαμηλώσει τον τόνο της φωνής του.
-Εσύ ξεκίνησες να το ψάχνεις, και να σου πω κάτι και για τη φάρα σας τους δημοσιο-
γράφους, είδικά εσείς του αθλητικού τύπου τις γαμάτε τις πηγές σας
Ο Βαγγέλης του έκανε θιγμένος νόημα να σταματήσει
-Όχι "εσείς" Βασίλη , άσε το "εσείς", ξέρεις πολύ καλά ποιός είμαι κι αν ήμουν
σκατόφαρα όπως είπες τώρα θα δούλευα σε μεγάλη εφημερίδα και σε μεγάλο στα-
θμό, όχι σε ιστοσελίδα και σε φυλλάδα του Σαββατοκύριακου με θέμα το στοίχη-
μα.Με απέλυσαν και από σταθμό και από εφημερίδα και μάλιστα πρώτης κυκλο-
φορίας γιατί έγραφα Βασιλάκη, έγραφα και μίλαγα. Και γι'αυτό το λόγο δεν έχω βρεί
δουλειά της προκοπής, επειδή γράφω κι επειδή μιλάω ακόμα. Ήμουν αγκάθι στα
πλευρά του Αντωνίου όσο ήμουν στον PLAY FM ειδικά από τότε που ξεκίνησα την
έρευνα για τις τελευταίες αγωνιστικές του προπέρσινου πρωταθλήματος της Football
League. Γαμημένο σκάνδαλο με την ομάδα του δημάρχου νάνεβαίνει κατηγορία κι
εκείνος να γίνεται "στέλεχος" στο γραφείο του αντιπροέδρου της κυβέρνησης..
-Ναι Βαγγέλη δεν εννοούσα...
-Η ΟΥΕΦΑ έστελνε τον ένα φάκελο μετά τον άλλο, τον διέκοψε ο Βαγγέλης μιλών-
τας όσο πιο σιγά μπορούσε, και η πηγή μου στην ΕΠΟ μου τα σφύριξε, η πηγή έχει
ακόμα τη θέση της κι εγώ όχι, εκείνο το περίφημο ματς για τους προκριματικούς του
Τσάμπιονς Ληγκ με το άσσο ημίχρονο δύο τελικό που χτύπησε κόκκινο στην ευρώπη

37
αντί να γίνει πρώτη στήλη με έβαλαν να το γραψω στην τελευταία παράγραφο της
τελευταίας σελίδας μετά τη σελίδα για την συναυλία του Ρισβά στη Μύκονο..
Ο Βασίλης σώπασε παραδεχόμενος την ήττα του.
-Σόρρυ για το ξέσπασμα, είπε ο Βαγγέλης προσπαθώντας να χαμογελάσει, η ιστορία
όμως που έχει βγεί είναι τρομακτική, το καταλαβαίνεις έτσι; Μιλάμε για αναβολικά
που προκαλούν καρδιακή δυσλειτουργία ή και καρκίνο ακόμα. Μιλάμε ότι τα έδωσαν
σε παιδιά Βασίλη, παιδιά που έπαιζαν μπάσκετ σε εφηβικά περιφερειακά πρωταθλή-
ματα, δύο θάνατοι μέσα σε έξι μήνες
Ο Βασίλης έσφιξε τις γροθιές του και θύμωσε
-Δε χρειάζεται να λές τίποτα τα πήρα, πάλι καλά που γλύτωσα. Ένα χρόνο αποχή
λόγω προβλήματος με έναν ύπουλο μύκητα που με ταλαιπώρησε όπως γράψατε
...συγγνώμη έγραψαν. Καταστράφηκε η καριέρα μου Βαγγέλη, θυμάσαι τι χρονιά
είχα κάνει.
Ο Βαγγέλης κούνησε το κεφάλι του, Βασίλης Κρεμμύδας 1.97 κι ένα από τα καλύ-
τερα shooting guard που είχαν περάσει τα τελευταία χρόνια, επιπλέον είχε και μυαλό
play maker. Εθνική ομάδα νέων, αργυρό στο Ευρω-μπάσκετ νέων, τραυματισμός στο
γόνατο και χάνεται λίγο έδαφος, παρόλα αυτά μεταγραφή στον πρωταθλητή, καλή
χρονιά 3η θέση στην Γιουρολήγκα αλλά με οργανισμό καταπονημένο, τότε άρχισαν
όλα. Εκείνο το βραδυ στο ξενοδοχείο που τον πλησίασε ένας από τους φροντιστές. Η
κίτρινη κάψουλα από το Χογκ - Κονγκ που όχι μόνο ανακούφιζε από τους πόνους
αλλά έδινε και ενέργεια, απλώς έπρεπε να μην ξεπερνούσες τις δύο την ημέρα κι αν
είχες ελαφρα προπόνηση καλύτερα να έμενες στη μία. Επίσης καλό θα ήταν να είχαν
περάσει 2-3 ώρες από το τελευταίο σου γεύμα και η λήψη της πάντα μισή ώρα πριν
την προπόνηση ή πριν τον αγώνα, δεν ανιχνεύεται...αυτό το τελευταίο γιατί το είπε;
-Όσα σου λέω σε τι θα βοηθήσουν; ρώτησε ο Κρεμμύδας, εννοώ αμφιβάλλω ότι
μπορείς να αποδείξεις τίποτα, το όνομά μου δε μπορεί να εμφανιστεί πουθενά, δεν
είναι ότι θα κινδυνέυσω εγώ η μπάλα θα πάρει και την οικογένειά μου.
-Καταλαβαίνω, είπε ο δημοσιογράφος, δε σκέφτηκες ποτέ να πας στην αστυνομία;
Ο Κρεμμύδας γέλασε και κοίταξε τον Βαγγέλη σα να είχε έρθει από άλλον πλανήτη.
-Ρε συ Ασβεστόπουλε, έλεος πια δε ξέρεις ότι αυτούς τους ανθρώπους δε τους
πειράζει κανένας; Το αναβολικό κυκλοφορεί χρόνια τώρα και σε Ιταλία και σε
Γαλλία, τυγχάνει ο έλεγχος στο μπάσκετ να είναι πολύ πιο χαλαρός, το αντιντόπιγκ
είναι σαν ανέκδοτο.Το πολύ πολύ η FIBA να καυλώσει και να τσεκάρει τους ημι-
τελικούς και τον τελικό ή του Ευρωπαϊκου ή κάποια αντίστοιχα ματς στο Μουν-
τομπάσκετ. Το λεμονάκι, έτσι το λένε, το ξέρουν οι μισοί προπονητές, αυτό,που δεν
ήξεραν όμως είναι τι συνέπειες έχει, ή αν θες το έμαθαν αργά, μετά το θάνατο των
δύο παιδιών έμαθα πως μάλλον έχει αποσυρθεί. Θες τη γνώμη μου, εντάξει εγώ
θέλησα να σε δώ, αισθάνομαι περίεργα από τότε που έχασαν τη ζωή τους οι πιτσι-
ρικάδες, συχνά δεν κοιμάμαι και καλά, επίσης γνωρίζω ότι έπαιρναν...
-Αυτό είναι το θέμα που με καίει, πως στην ευχή το ήξερες;
Το βλέμμα του Κρεμμύδα έμοιαζε γυάλινο και ύγρανε τα χείλη του πριν να μιλήσει
-Δωσ' μου ένα τσιγάρο σε παρακαλώ
-Εσύ πριν από λίγο έδιωξες το καπνό...
-Μόνο εγώ ξέρω ότι καπνίζω, προσπαθώ να μη μπαίνω στο πειρασμό, τώρα το ξέρεις
κι εσύ, δεν είναι ότι καλύτερο
Ο Ασβεστόπουλος του πρόσφερε ένα και του το άναψε
-Δε βαριέσαι ο Βράνκοβιτς και ο Πάσπαλιε ήταν παικταράδες και κάπνιζαν και οι
δύο.
Ο Κρεμμύδας τράβηξε δυο ρουφηξιές πριν να μιλήσει

38
-Ο φροντιστής που μου τα έδωσε έχει έναν κουμπάρο ή κάτι τέτοιο πάνω στα
Γιάννενα και ξέρω ότι τα πάσσαρε κι εκεί, το παιδί που πέθανε στη προπόνηση είχε
πάρει σίγουρα, έγινε καυγάς στο τηλέφωνο, μιλούσε στο κινητό του δίπλα από τα
αποδυτήρια, νόμιζε πως δεν ήταν κανένας εκεί αλλά εγώ είχα πάει γιατί είχα ξεχάσει
τα γυαλιά ηλίου, τον άκουσα τι έλεγε, υπεράσπιζε τον εαυτό του ότι δεν έφταιγε
αυτός. Πρέπει λοιπόν ο δικός του να ήταν έξω φρενών γιατί όπως φαίνεται το
λεμονάκι που πήρε το παλικάρι στο Ρέθυμνο το πάσσαρε με τη σειρά του εκείνος.
Ο Ασβεστόπουλος άφησε ένα σφύριγμα εντυπωσιασμένος και σοκαρισμένος ταυτό-
χρονα.
-Είδες; Κύκλωμα σου λέω και μη νομίζεις πως οι περισσότεροι συνάδελφοί σου δε
ξέρουν για το λεμονάκι, αλλά ποιός να μιλήσει και τι να γράψουν, την όλη ζημιά
μπορούσε να την κάνει ο Αμερικάνος
Ο δημοσιογράφος του έγνεψε να του εξηγήσει τι εννοούσε.
-Α ναι, ο Τόμμυ Νας..
-Πλάκα κάνεις, ο δικός σας;
-Ο πρώην δικός μας, εγώ δεν είμαι στον πρωταθλητή πια, εγώ είμαι τελειωμένος,
αυτός με είδε να παίρνω πρώτη φορά το λεμονάκι, το ήξερε από το ισπανικό πρωτ-
άθλημα όταν έπαιζε στη Μπανταλόνα, με προειδοποίησε ότι το έπαιρνε ο Στανκοβιτς
ο σέντερ που είχαν εκεί κι έπαθε καρδιακή αρρυθμία, η γιατροί το έψαξαν και βρήκαν
τι έτρεχε, η υπόθεση δεν έφτασε παραπέρα αλλά ο Νας είπε πως το χρησιμοποιούν
συνεχώς και στα πρωταθλήματα της Ασίας καθώς και σε κάποιους παράνομους
αγώνες πολεμικών τεχνών στο Χόνγκ-Κονγκ λόγω της ανακούφισης στους πόνους.
Δεν αισθάνομαι εντάξει με τον εαυτό μου αλλά με ησυχάζει, τρόπως του λεγειν, το
ότι μέσα μου ξέρω πως δεν μπορούσα να κάνω τίποτα, αλλά δε θέλω να πεθάνει
κανένας άλλος.
Ο Ασβεστόπουλος καταλάβαινε ή νόμιζε πως καταλάβαινε, ο μπασκετμπολίστας είχε
τύψεις, ήθελε να μιλήσει κι αφού η αστυνομία δε θα βοηθούσε ή τέλος πάντων θα τον
έβαζε σε κίνδυνο υπήρχε πάντα η λύση ενός δημοσιογράφου έμπειρου αλλά που θα
έπρεπε να είναι μακρυά από το κύκλωμα, εκείνος πληρούσε τις προδιαγραφές.
-Δε ξέρω τι μπορείς να κάνεις, είπε ο Κρεμμύδας σβήνοντας το τσιγάρο του στο
τασάκι, δεν έχω να σε συμβουλέψω κάτι και μάλλον αυτό που έκανα, να έρθω να σε
βρώ δηλαδή, ήταν μια κίνηση πανικού. Θέλω να πιστέυω πως έχεις το τρόπο σου να
το χειριστείς αν και σου είπα πριν πως το λεμονάκι μπορεί να έχει εξαφανιστεί από
την πιάτσα
Η φωνή του αθλητή έσπαγε, έμοιαζε να κουράζεται όσο πιο πολύ μιλούσε
-Θα μπορούσα να βρώ τον Νας και να μου πει δυο πράγματα, θα τον χρησιμοποιήσω
σαν πηγή, τελείως off the record, δεν είχε πάρει κανένας χαμπάρι από την ομάδα ότι ο
Νας ήξερε έτσι;
Ο Κρεμμύδας κούνησε αρνητικά το κεφάλι του
-Δε ξέρω αν έπαιρναν κι άλλοι τη κάψουλα εκτός από εμένα στην ομάδα, ο
Αμερικάνος άφησε να εννοηθεί πως ήμουν μόνο εγώ, και πιστεύω πως μόνο εγώ
ήμουν γιατί το μάτι του γύρισε ανάποδα όταν με είδε, άρα ήμουν ο πρώτος που
έβλεπε, δεν είχαμε άλλα κρούσματα οπότε...
τα μάτια του Κρεμμύδα περιεργάστηκαν για λίγο το χώρο τριγύρω αλλά φυσικά δεν
έψαχνε να βρεί κάτι, ο Ασβεστόπουλος κατάλαβε πως έκανε πολύ μεγάλη προσπά-
θεια για να μη βουρκώσει. Την υπόθεση αυτή έπρεπε να την κυνηγήσει πριν ξεφύγει
για πάντα, στην ιστοσελίδα που έγραφε είχε απόλυτη ελευθερία κινήσεων αλλά το
www.sports4ever.gr δεν ήταν δα και ο πιο δημοφιλής διαδικτυακός τόπος σε επισκε-
ψιμότητα, στην ουσία όμως εδώ επρόκειτο για ένα σχεδόν αστυνομικό ρεπορτάζ.
Αθήνα – Γιάννενα – Ρέθυμνο κι ένας Θεός ήξερε που αλλού ακόμα. Ποιοι αθλητές

39
αντιμετώπιζαν προβλήματα που είτε είχαν αποσιωπηθεί είτε δικαιολογήθηκαν αλλιώς
όπως στην περίπτωση του Κρεμμύδα που η επίσημη αιτία ήταν ο σπάνιος μύκητας
και ο ίδιος είχε δώσει τη συγκατάθεση του γι’αυτή τη «διάγνωση», να το έπαιρνε
πίσω ήταν αδύνατο αλλά αν είχε τα κότσια να το κάνει θα ξεσπούσε τεράστιο σκάν-
δαλο, με τα «αν» όμως δε γινόταν τίποτα, η έρευνα έπρεπε να ξεκινήσει αμέσως. Τη
σκέψη του Ασβεστόπουλου ήρθε να διακόψει η εμφάνιση ενός άντρα που κατευθύν-
θηκε προς το τραπέζι που βρισκόταν στην αριστερή γωνία της καφετέριας όπως
έμπαινε κανείς. Ο δημοσιογράφος αναγνώρισε έναν από τους άντρες που καθόταν
εκεί, ήταν ο Λάμπρος Μαρτίνος ο πλαίη μαίηκερ του Απόλλωνα Ιωαννίνων, οι άλλοι
δύο από την παρέα ήταν άγνωστοι, ο άντρας που τους πλησίασε αναγνωρίσημος από
κάθε αθλητικογράφο που είχε καλύψει ρεπορτάζ σε γήπεδα ποδοσφαίρου της Σούπερ
Λήγκας, ο Καυκάσιος, ένα από τα «παλικάρια» που κυκλοφορούσαν δίπλα από τον
Βασίλη Τσαγκάρη, τον Μπίλαρο, η όποια θεά της δημοσιογραφίας εκείνη την ημέρα
είχε αποφασίσει να του κάνει πολλά χατήρια. Ο Ασβεστόπουλος σκούντησε τον
Κρεμμύδα και του έδειξε τον Καυκάσιο και τη παρέα.
-Τον ξέρεις τον γορίλλα; ρώτησε ο μπασκετμπολίστας
-Πάρα πολλοί του συναφιού μου όπως λές τον ξέρουν, δεξί χέρι του Τσαγκάρη και
για να τα λέμε όπως έχουν , μπράβος, απειλή σε διαιτητές σε δημοσιογράφους ακόμα
και σε ποδοσφαιριστές, βέβαια κανένας δεν τον έχει δει να χτυπάει αλλά κάθε φορά
που ήθελε να «προειδοποιήσει» σε περίπτωση που δε πήγαινες με τα νερά του αφεν-
τικού του έφερνε το δάκτυλο στο λαιμό κάνοντας τη χειρονομία του κοψίματος.
Ο Ασβεστόπουλος επανέλαβε τη χειρονομία χωρίς να πάρει τα μάτια του από την
παρέα στην οποία είχε εισχωρήσει και ο Καυκάσιος. Ο Κρεμμύδας παρακολουθεί
προσεκτικά τον μπράβο και διατυπώνει την απορία
-Ο Μαρτίνος τι δουλειά έχει εδώ; Ο Απόλλωνας παίζει στη Λάρισα, λες να παζαρεύει
καμιά μεταγραφή; Σιγά τον παίκτη εδώ που τα λέμε ποιος ενδιαφέρεται..
Ο Ασβεστόπουλος σταματάει ν’ακούει και συνεχίζει να βλέπει, «δεν παίζει στην
Αθήνα ο Απόλλωνας», «σιγά τον παίκτη», «Καυκάσιος», «Μπίλαρος»….
-Εσύ τον έχεις ξαναδεί Βασίλη;
O Κρεμμύδας δεν έκανε ιδιαίτερη προσπάθεια να θυμηθεί
-Ναι ήταν στους VIPS μαζί με αυτή τη χαμούρα τον Τσαγκάρη, φιλοξενούμενοι του
δικού μας του προέδρου, όσο ξέρω ο Τσαγκάρης είναι φυλακή όμως
-Δεν είναι πια, και όσο ήταν φυλακή κανείς δεν έβλεπε πουθενά τον Καυκάσιο..
-Τον ποιόν;
-Αυτόν τον τύπο για τον οποίον μιλάμε..
-Δεν καταλαβαίνω…
Ο Ασβεστόπουλος είχε ακούσει σχεδόν όλα όσα ήθελε και το μυαλό του είχε αρχίσει
να ακολουθεί και άλλη διαδρομή. Έπαιζε με συνδυασμούς και υποθέσεις
-Είχε πει ότι θα παρατούσε το ποδόσφαιρο γιατί κατέστρεψε αυτόν και την
οικογένειά του…μάλιστα!
-Τι μουρμουράς ρε Ασβεστόπουλε;
-O Τσαγκάρης στη συνέντευξη που είχε δώσει μέσα από τη φυλακή μυξόκλαιγε ότι
ήταν πολιτικός κρατούμενος και βρισκόταν εκεί ύστερα από σκευωρία ενός υπουργού
που απλώς δεν τον γούσταρε επειδή κάποτε το περιοδικό που έβγαζε είχε βγάλει τον
υπουργό τζογαδόρο και μάλιστα το ρεπορτάζ είχε και πλούσιο φωτογραφικό υλικό.
-Κάτι θυμάμαι, είπε ο Κρεμμύδας, ε καλά παπαριές του Τσαγκάρη όλοι ξέρουμε τι
Μαφία είναι, άμα είχατε…είχαν τσαγανό οί συναδελφοί σου θα είχαν βγάλει στη
φόρα ένα σωρό άπλυτα.
-Πάντως για τον συγκεκριμένο υπουργό είχε απόλυτο δίκιο μου το επιβεβαίωσε
«πολιτικός» συνάδελφος που του έχω απόλυτη εμπιστοσύνη απλώς το παιχνίδι

40
έκρυβε μια προσωπική κόντρα, ο υπουργός πολεμούσε τον Μπίλαρο στα γήπεδα και
ο Μπίλαρος χτυπούσε στην προσωπική ζωή, στο θέμα μας τώρα, για να βρίσκεται
εδώ ο Καυκάσιος κατά 90% ο Τσαγκάρης κρύβεται από πίσω
-Τι να σου πω….
-Σε κάποια πιθανά στημένα παιχνίδια πίσω από τα οποία ύποπτος ήταν ο Τσαγκάρης,
λίγο πριν τη διεξαγωγή τους έκανε την εμφάνισή του ο Καυκάσιος. Και τώρα νάτος
φάντης μπαστούνι
-Δε μπορώ να σε παρακολουθήσω…
-Τους άλλος δύο που κάθονται με τον Μαρτίνο τους γνωρίζεις;
Ο Κρεμμύδας κοίταξε λίγο πιο προσεκτικά, έξυσε το σαγόνι του και χωρίς να είναι
πολύ βέβαιος είπε
-Έχω την εντύπωση ότι ο γκριζομάλλης είναι φυσιοθεραπευτής αλλά όχι στον
Απόλλωνα, δε μπορώ να θυμηθώ σε ποια ομάδα αλλά όχι στα Γιάννενα..
Ο Ασβεστόπουλος πήρε το smartphone του και τράβηξε φωτογραφία από τέτοια
γωνία έτσι ώστε το πρόσωπο του γκριζομάλλη να φαίνεται καθαρά, η λήψη της
φωτογραφίας είχε γίνει γρήγορα αλλά και προσεκτικά. Εξετάζει την εικόνα από το
μενού της συκευής, η λήψη είναι καλή τελικά και ο Καυκάσιος φαίνεται επίσης αν
και όχι τόσο καθαρά,στέκεται για δημοσίευση και κανένας δε παίρνει χαμπάρι.
-Τι έκανες; ρώτησε ο Κρεμμύδας κι ας ήξερε την απάντηση
Ο δημοσιογράφος χαμογέλασε
-Είμαι λίγο τυχερός σήμερα, πρόσθεσε
-Θα τη δημοσιεύσεις;
-Μπορεί, θα πρέπει να συνεννοηθώ, άλλωστε από μόνη της μια φωτογραφία δε λέει
και πολλά, ενώ αν περιμένω να τη συνδυάσω με κάτι άλλο τότε ίσως και να αποδειχ-
θεί πολύτιμη
-Προσπαθώ να καταλάβω τι θες να πείς...
-Εγώ προσπαθώ να καταλάβω τι θέλει ένας μπράβος σε μια παρέα με έναν
μπασκετμπολίστα, μέτριο όπως λές κι έναν φυσιοθεραπευτή, κάτσε σκέψου λίγο, ο
Τσαγκάρης βγαίνει από τη φυλακή, έχει δηλώσει ότι παρατάει το ποδόσφαιρο, ε κάτι
δε λέει αυτό;
Ο Κρεμμύδας απλά κοιτάει και παίρνει την έκφραση ανθρώπου που δεν μπορεί να
καταλάβει και περιμένει ανυπόμονα να του εξηγήσουν
-Ο Τσαγκάρης μπορεί να θέλει να χωθεί στο μπάσκετ, εξήγησε ο Ασβεστόπουλος, ή
έστω να ξεκινήσει από εκεί αφού για την ώρα το ποδόσφαιρο το ξεχνάμε, εσύ είπες
ότι τον είχες δει στους Vips. Πιθανότατα τότε να προετοίμαζε το έδαφος
Στο τραπέζι που κάθισε ο Καυκάσιος δεν είχαν ιδέα ούτε για τη φωτογραφία που
τραβήχτηκε, ούτε και για τη συζήτηση που γινόταν λίγα μέτρα μακρυά τους. Οι
συστάσεις περιττές, ο Μαρτίνος είχε προετοιμάσει το έδαφος και ο Καυκάσιος δεν
ήταν από αυτός που έχανε το χρόνο του με δημόσιες σχέσεις.
-Το μόνο που θέλει να ξέρει το αφεντικό είναι αν σας έχει πλησιάσει ο Πεφάνης, είπε
ο μπράβος
Λες και κάποιος αόρατος διευθυντής ορχήστρας έδωσε κάποιο πρόσταγμα και οι
τρείς συνομιλητές του κούνησαν αρνητικά το κεφάλι.
-Δεν ασχολείται τόσο με το μπάσκετ, είπε ο γκριζομάλλης, όχι τουλάχιστον στα
Γιάννενα
-Αν και πρώην μπασκετμπολίστας ο ίδιος, πρόσθεσε με μια δόση χιούμορ ο Μαρτίνος
αλλά δε γέλασε κανένας, δε βοηθούσε και η παρέα του Καυκάσιου για κάτι τέτοιο
-Ο Πεφάνης έκανε διάφορες πουστιές όσο καιρό το αφεντικό ήταν μέσα, κάποιος
σφύριξε πως έχει βάλει στόχο τις κάψουλες και τα σκονάκια.

41
-Δεν έχουμε πάρει χαμπάρι κάτι τέτοιο, εκτός από τον δικό σας δε μας έχει πλησιάσει
κανένας άλλος
ο Καυκάσιος κοίταξε εξεταστικά και τους τρείς, φοβόντουσαν μεν έλεγαν την
αλήθεια δε, ήταν έμπειρος και κάτι τέτοια τα έπιανε αμέσως. Από την εσωτερική
τσέπη του σακακιού του έβγαλε ένα πράσινο σακουλάκι με ασημένια γράμματα, η
μία λέξη ήταν X-TREME.
-Ότι καλύτερο κυκλοφορεί αυτή τη στιγμή στη πιάτσα, είπε ο μπράβος, το παίρνουν
κάποιοι γνωστοί μου στο kick boxing που κάνουν διπλές προπονήσεις κι αισθάνονται
σα να έχουν περπατήσει μόνο ένα χιλιόμετρο.
-Με όλο το σεβασμό οι απαιτήσεις του μπάσκετ είναι διαφορετικές, είπε ο Μαρτίνος,
θέλω να ξέρω τις παρενέργειες αν αυτές υπάρχουν. Άθλημα από άθλημα έχει διαφο-
ρά το ξέρεις.
-Ξέρω τι σου λέω επέμεινε ο Καυκάσιος, δεν έχει τη παραμικρή παρενέργεια αν ο
οργανισμός σου είναι εντάξει, αυτό που χρειάζεται μονάχα είναι να πίνεις πολύ νερό
και να κατουράς συχνά.
-Είμαστε λίγο επιφυλακτικοί με όσα συνέβησαν τον τελευταίο καιρό, ήταν η σειρά
του τρίτου της αρχικής παρέας να μιλήσει, ήταν φαλακρός γύρω στα 50,φορούσε ένα
πολύχρωμο καρό πουκάμισο που ο Καυκάσιος το βρήκε μάλλον φτηνιάρικο και
κακόγουστο και τα γυαλιά του είχαν λεπτό επίχρυσο σκελετό. Ο πιτσιρικάς που
έμεινε στη προπόνηση προκάλεσε μεγάλο σούσουρο, κι εδώ θα γινόταν χαμός πολύ
δε περισσότερο στα Γιάννενα, εντάξει ο εισαγγελέας την έπιασε την υπόθεση αλλά
τελικά αρκέστηκε στη γνώμη του γιατρού για οργανικό πρόβλημα που ήταν δύσκολο
να ανιχνευθεί.
-Ο πιτσιρικάς είχε πρόβλημα εξ'αρχής, είπε ο Καυκάσιος, όπως και το αγόρι στο
Ρέθυμνο, μερικά από αυτά τα παιδιά παίρνουν παράνομα αυξητική ορμόνη, όπως
κάποια πιτσιρίκια στο στίβο, αυτή κάνει όλη τη ζημιά. Το δικό μας απλά είναι
βιταμίνη.
-Να ξέρεις πάντως ότι ο θάνατος του μικρού συζητιέται ακόμα, είπε ο γκριζομάλλης
Ο Καυκάσιος είχε αρχίσει να εκνευρίζεται λίγο ώρα να μιλούσε με παραδείγματα.
-Θυμάστε δύο ποδοσφαιριστές της Σεβίλλης πριν από 4 χρόνια; O ένας πήγε από
καρδιά και ο δεύτερος με μόνιμο πρόβλημα στο νεφρό αναγκάζεται να σταματήσει το
ποδόσφαιρο.Μιλάει κανένας γι'αυτούς σήμερα; Έγινε κάτι; Τιμωρήθηκε κανένας;
Ντόπια μαλακία είχαν πάρει η φουκαράδες, έτσι λέγεται, η ομοσπονδία ήξερε ή τέλος
πάντων αδιαφορούσε, για να μην ξεσπάσει μεγαλύτερο σκάνδαλο τα έριξαν στο
ιατρικό επιτελείο που δεν είχε βρει το πρόβλημα εξ'αρχής. Ο Λάμπρος δεν θα έχει
κανένα πρόβλημα, αυτό που σας δίνουμε είναι άλφα ποιότητα και ξέρετε πολύ καλά
πως το αφεντικό δε διακινδυνεύει.
-Μη με παρεξηγήσεις αλλά υπάρχουν φήμες πως τα πιτσιρίκια πήραν αυτό που
μοίραζε το αφεντικό σου, είπε ο γκριζομάλλης αλλά σχεδόν αμέσως μετάνοιωσε
γι'αυτή του τη παρατήρηση, δεν εννοώ κάτι εγώ, προσπάθησε να διορθώσει ότι
μπορούσε, αλλά ξέρεις πως είναι οι φήμες
Ο Καυκάσιος κούνησε απόγοητευμένος το κεφάλι του.
-Από που να το πασσάρει το αφεντικό; Από εκεί που ήταν; Άμα ρωτήσετε θα μάθετε
πόσο έχει βοηθήσει ο κύριος Τσαγκάρης άλλους αθλητές, και πρόβλημα μηδέν! Εγώ
άλλο θέλω να ξέρετε εσείς μια και το έφερε η κουβέντα για το σκάρτο πράγμα. Ο
Πεφάνης μπαίνει στο παιχνίδι και σπρώχνει μια παπαριά που του δίνει ένας γνωστός
του από την Ιταλία, έρχεται στην Ελλάδα μέσω Αλβανίας και τη διανομή την έχει
αναλάβει ένας δικός του μια κουτσουλια με το όνομα Έντυ. Αυτός λοιπόν έχει
γνωστούς στα Γιάννενα και το ξέρουμε πολύ καλά. Ο Πεφάνης θα θελήσει να μπει
στην αγορά ανταγωνιστικά, τέτοιος πούστης είναι. Φτηνό πράμα από το κάτω ράφι

42
Παρίστανε το δεξί χέρι του αφεντικού έφαγε ψωμί από μας και τώρα....
Ο Μαρτίνος έβαλε το σακουλάκι στην τσέπη του κι έκανε νόημα στον Καυκάσιο να
του πει πόσο κόστιζε. Ο μπράβος φόρεσε ένα αρχοντικό χαμόγελο
- Όπως λέει και το αφεντικό "δείγμα δωρεάν μωρό μου", αυτοί είμαστε, θέλουμε
πάντα τον πελάτη ευχαριστημένο, αν ικανοποιηθεί πληρώνει αλλιώς δεν έχει νόημα.
Εμείς συνεργαζόμαστε με επιστήμονες για τα συμπληρώματα, ο Πεφάνης με
αεριτζήδες. Το δικό μας το προϊον δεν πωλείται από πολυεθνική φαρμακευτική κι ας
είναι ανώτερο. Εμείς είμαστε μικροεπιχειρηματίες αλλά κάνουμε σωστή δουλειά.
Όσο για το ματς κόντρα στη Λάρισα ο Λάμπρος είναι απόλυτα καλυμένος, ο γιατρός
θα τον απαλλάξει αφού αισθάνεται ζαλάδες με την δικαιολογία πως ίσως να τον
τριγυρίζει κάποια ίωση, ένα ματς είναι όλο κι όλο σιγα..
-Δεν είναι έτσι ακριβώς, σχολίασε ο φαλακρός, η διοίκηση δεν έμεινε και πολύ
ευχαριστημένη από την επίσκεψη στην Αθήνα, όσο και δικός του να είναι ο γιατρός
το να γυρίσει τη πλάτη στο γιατρό της ομάδας είναι κάπως άκομψο, ίσως και
αντιεπαγγελματικό. Καθόλου δύσκολο ν'αρχίσουν μετά οι κουβέντες για "ύποπτη
ξαφνική ασθένεια", ο κόσμος δε θέλει και πολύ το ξέρουμε.
-Ο κόσμος θα το βουλώσει όταν δει τις μετέπειτα αποδόσεις του Λάμπρου, ένα παιχ-
νίδι είναι και κόντρα σε μια ομάδα του τέλους μη με τρελαίνετε. Σε λίγο το μόνο που
θα συζητιέται θα είναι το ποσό της μεταγραφής.
-Κι εμείς ομάδα του τέλους είμαστε, του θύμισε ο Μαρτίνος, το παιχνίδι είναι κάτι
σαν ντέρμπυ αλλά τέλος πάντων, ελπίζω μόνο ο κύριος Τσαγκάρης να φροντίσει για
τη μεταγραφή που λέγαμε.
Ο Καυκάσιος κοίταξε τον αθλητή σαν να ετοιμαζόταν να τον μαλώσει
-Αφου σου έχω εξηγήσει ρε Λάμπρο, το αφεντικό πιστεύει πολύ σε σένα, σε θεωρεί
μεγάλο ταλέντο που δυστυχώς δεν δουλεύτηκε όσο έπρεπε, με αυτό που θα πάρεις
τώρα θα αρχίσεις να κερδίζεις το χαμένο έδαφος. Η μεταγραφή σου θα γίνει όβερ και
άουτ. Μόλις κλείσεις μια βδομάδα που θα το παίρνεις τηλεφώνησέ μου για να με
ενημερώσεις, να κανονίσω και συνάντηση με το αφεντικό, είμαστε εντάξει;
Ο Μαρτίνος έκανε νόημα ότι συμφωνούσε
-Και με τη μεταγραφή του Λάμπρου ξέρουμε ότι βγαίνουν όλοι κερδισμένοι και
ανοίγουν παράλληλα νέοι ορίζωντες.
Και οι τρείς τους κατάλαβαν τι εννοούσε ο μπράβος, τόσο από το ποσό της μεταγ-
ραφής, όσο και από το συμβόλαιο ή τα διάφορα πριμς θα υπήρχαν μίζες, επιπλέον θα
μπορούσαν να έχουν μερίδιο από το σπρώξιμο των συμπληρωμάτων αν αποφάσιζαν
να συνεργαστούν στη διανομή. Τελικά το φακελάκι αποκλείεται να είχε σκάρτο
πράμα. Ο Καυκάσιος είχε τελειώσει την διάλεξη του και είχε έρθει η ώρα να φύγει.
Είπε απλά ένα "σας χαιρετώ" και αποχώρησε.
-Αν είναι να διαλέξουμε στρατόπεδο, τουλάχιστον ας πάμε με αυτό του νικητή, είπε ο
γκριζομάλλης.
-Ο Τσαγκάρης είναι παλιά καραβάνα, ξέρει τα κόλπα ο Πεφάνης είναι ψευτομαγκιές
και τίποτε άλλο, ο Μπίλαρος θα τον καταπιεί να μου το θυμηθείς, είπε ο φαλακρός.
-Όλοι λένε πάντως πως κάποιες γέφυρες έχουν κοπεί, είπε ο Μαρτίνος, δεν έχει τη
δύναμη που είχε, ακόμα και φυλακή μπήκε
-Και βγήκε στο πι και φι, είπε ο γκριζομάλλης, άκρες έχει ακόμα, δε ξέρω πόσες και
ποιές αλλά έχει, κατόπιν έπιασε το μπράτσο του αθλητή και συμπλήρωσε, τη μετα-
γραφή σου τη σπρώχνω κι εγώ, σε λίγη ώρα θα μιλήσω με ανθρώπους του Σέρβου
αλλά και του Μήλιου
Οι προπονητές των δύο καλύτερων ομάδων, ο Σέρβος Σρέτσκο Ταρκοβιτς και ο
Θανάσης Μήλιος ένας προπονητής 45 ετών με δύο πρωταθλήματα, ένα κύπελλο κι
έναν τελικό Γιουρολήγκας που τον έχασε στο τελευταίο δευτερόλεπτο από τρίποντο.

43
Ο Ασβεστόπουλος παρακολουθούσε από μακρυά όσο πιο διακριτικά γινόταν τη
συζήτηση, δεν μπορούσε να ακούσει αλλά πάλευε να μαντέψει, ένα χέρι στο τραπέζι
μετά ένα άλλο στη τσέπη, κάτι δώθηκε.
-Ο Τσαγκάρης επιστρέφει, μουρμούρισε
Ο Κρεμμύδας τον κοίταξε παραξενεμένος
-Τι λες;
-Τίποτα, είπε ο δημοσιογράφος, οι καφέδες όπως σου υποσχέθηκα είναι δικοί μου
-Με θες κάτι άλλο;
-Όχι Βασίλη, σ'ευχαριστώ για όλα,θα ξεκινήσω το ψάξιμο και θα προσπαθήσω να
βγάλω μία άκρη, αν με χρειαστείς ξέρεις που θα με βρείς, μπορείς να μου έχεις
εμπιστοσύνη
-Πρόσεξε τι θα γράψεις, εντάξει είσαι πεπειραμένος αλλά..πρόσεξε
-Δεν υπάρχει τίποτα να γράψω ακόμα, τώρα είναι η ώρα της έρευνας, μετά βλέπουμε.
Κάνε μου μόνο μια χάρη, φύγε όσο πιο διακριτικά μπορείς χωρίς να σε πάρουν
χαμπάρι οι τρείς καμπαλέρος
Ο Κρεμμύδας αποφάσισε να μη ρωτήσει γιατί ο δημοσιογράφος του ζήτησε κάτι
τέτοιο, απλώς χαιρέτησε κι έφυγε καλύπτωντας ελαφρά το πρόσωπό του με το χέρι
του και σκύβωντας λίγο το κεφάλι, ήταν βέβαιος πως η παρέα των τριών δεν τον
πρόσεξε, αν και κάποιοι από τους παρευρισκόμενους τον είχαν εντοπίσει από πριν.Ο
Ασβεστόπουλος αποφάσισε να διασκεδάσει για λίγο, άφησε τα χρήματα για τους
καφέδες που ήπιαν με τον Κρεμμύδα, πλησίασε την τριάδα και συστήθηκε
-Καλημέρα, Ασβεστόπουλος από sports4ever και από εφημερίδα Bet & Money
-Σε ξέρω, είπε άχρωμα ο Μαρτίνος
-Η ομάδα σας δεν παίζει στη Λάρισα; ρώτησε ο Ασβεστόπουλος
Άλλος ένας δημοσιογράφος που νομίζει πως ανακάλυψε ποιός πραγματικά σκότωσε
τον Κέννεντυ, τουλάχιστον στα Γιάννενα τέτοιοι δεν υπήρχαν, έπρεπε ν'αρχίζει να
συνηθίζει τα τσιμπούρια.
Καστέλλα
Από το μπαλκόνι μου μπορούσα να βλέπω τη θάλασσα, το όνειρο του πατέρα μου,
ένα σπίτι με θέα τη θάλασσα, το πήρε μια εποχή στην οποία ο καθηγητής φιλολογίας
μπορούσε να πάρει δάνειο κι αν αποταμίευε με σύνεση αποκτούσε και δική του
στέγη. Χρειάστηκε να πουλήσει κι ένα κτηματάκι που είχε στην Ικαρία βέβαια αλλά
αν τη σημερινή εποχή έκανε όλα τα παραπάνω ζήτημα ήταν αν θα μπορούσε να
αγοράσει διάρι σε υποβαθμισμένη περιοχή. Ο πρώτος όροφος δικός μου, ο δεύτερος
της αδελφής μου και το ισόγειο για την γιαγιά η οποία μας είχε αφήσει εδώ και 25
χρόνια. Κάποια στιγμή οι γονείς μου μετακόμισαν στο ισόγειο αφού δεν ήθελαν να το
νοικιάσουν σε κανέναν, η ανάμνηση της γιαγιάς δεν τους άφηνε. Μπορούσα να
διακρίνω τρία ιστιοπλοϊκά και ένα επιβατικό που γύριζε από κάποιο νησί, ίσως την
Ικαρία, πόσο καιρό είχα να πάω; Σλίπινγκ μπαγκ, κατάστρωμα, κρύο..still my guitar
geeeently weeeeps από το κασσετόφωνο AKAI. Κατάφερα να ανάψω ένα τσιγάρο με
τη τρίτη προσπάθεια, αφού χρησιμοποιούσα σπίρτα και το αεράκι που είχε
δυναμώσει έσβηνε αμέσως τη φλόγα. Ο ουρανός ακόμα γκρίζος αλλά η ψιχάλα είχε
σταματήσει, ο ίδιος ουρανός μου έκανε ερωτήσεις για τις οποίες δεν είχα απάντηση.
Χτυπάει το κουδούνι και ξέρω ποιός είναι δεν έχω καθόλου όρεξη για κουβέντα αλλά
κάποια στιγμή θα έπρεπε να μιλήσω. Άνοιξα τη πόρτα και δεν είπα ούτε "γειά" στην
αδελφή μου μονο της έκανα νόημα να περάσει.
-Δεν είσαι στη δουλειά;
-Άδεια, της απάντησα, κάθισε
με κοίταξε ανήσυχη, είχε ακριβώς το ίδιο βλέμα με αυτό που αντίκρυσα στο νοσοκο-
είο όταν βγήκα τελευταία φορά από το δωμάτιο του πατέρα μας, παρόμοια νέα θα της

44
ανακοίνωνα. Η Μπίζυ εισέβαλε στο δωμάτιο αλλά σαν να κατάλαβε την ένταση που
θα ξεσπούσε κι εξαφανίστηκε στο χωλ πριν προλάβει κάποιος από τους δυό μας να
την πάρει αγκαλιά, αυτό το γατί παραήταν έξυπνο τελικά. Τόσα χρόνια στην υπη-εσία
είχα μάθει να είμαι και ωμός και «επαγγελματίας» όταν έπρεπε, χρειάστηκε να πάρω
μια βαθειά ανάσα για να μπορέσω να μιλήσω, στα ρουθούνια μου έφτασε κάτι σαν
μυρωδιά καμένου χαρτιού.
-Ο Δημήτρης σκοτώθηκε σε τροχαίο, άλλη μια βαθειά ανάσα, έχασε τον έλεγχο του
αυτοκινήτου..κοίταξα προς τη θάλασσα
Γούρλωσε τα μάτια της σα να είχε τρομάξει, αρχικά έπιασε το κεφάλι της και μετά
έκρυψε το πρόσωπό της.
-Η Ελένη, η Ρούλα…ψέλισε
Πέρασαν κάπου πέντε δευτερόλεπτα μέχρι να ανεβοκατέβουν οι ώμοι της, μπορεί να
μην ήξερε τον Δημήτρη τόσο καλά όσο εγώ αλλά τον συμπαθούσε, πείραζε συχνά ο
ένας τον άλλον και μάλιστα για ένα διάστημα πίστευα πως θα γινόντουσαν ζευγάρι,
το ευχόμουν κιόλας, γιατί κατά έναν παράξενο τρόπο ταίριαζαν , τώρα η Άννα θα
ήταν στη θέση της Ελένης. Σηκώθηκε απότομα από τον καναπέ και έτρεξε προς την
τουαλέτα, την άκουσα να φυσάει τη μύτη της και να παίρνει χαρτί, αμέσως μετά πήγε
στη κουζίνα γέμισε ένα ποτήρι νερό και το κατέβασε μονορούφι, το νερό ήταν
ανακατεμένο με δάκρυα. Έτσι ακριβώς είχε αντιδράσει κι όταν της ανακοίνωσα ότι
«έφυγε» ο πατέρας. Είχε τρέξει στον ψύκτη για να πιεί νερό λες και αυτό μπορούσε
να την κρατήσει όρθια. Τα μάτια της ήδη είχαν κοκκινίσει αρκετά, από μικρή έτσι
ήταν όταν έμπηγε τα κλάματα, μύτη και μάτια γινόντουσαν σα παντζάρι, θυμάμαι
εκείνον να την κοροϊδεύει και να την λέει κλόουν ή Ρούντολφ το ελαφάκι με την
κόκκινη μύτη, εκείνη αμέσως γελούσε. Τώρα εκείνος δεν ήταν εδώ και σίγουρα δε θα
μπορούσε να τη κάνει να γελάσει. Κάθισε και πάλι στον καναπέ και σκούπισε τα
μάτια της
-Πότε…ήταν το μόνο που κατάφερε να πει
Της εξήγησα με λίγες λεπτομέρειες τι περίπου είχε συμβεί, εκεί θα έμενα, δε
χρειαζόταν να ξέρει τίποτε άλλο.
-Μάλλον είχε πιεί και λίγο, θα τον πείραξε και…..
Με κοίταξε κατάματα, δε μπορώ να πω ότι μπορούσα να αντιμετωπίσω την έκφρασή
της, η θέα στη θάλασσα με διευκόλυνε και πάλι τα ιστιοπλοϊκά σκάφη είχαν γίνει 4.
-Τι εννοείς; Οδηγούσε μεθυσμένος; Πως γίνεται αυτό; Εκείνος δεν…
-Ποιος ξέρει τι έγινε, την διέκοψα
Όχι δεν είχα καμία διάθεση να έρθει εκείνη στη θέση μου και να πάρω εγώ τη θέση
του Αριστόπουλου ή του Μυλόπουλου, το χωνευτήρι μέσα μου είχε φράξει για τα
καλά και η μυρωδιά του καμένου έγινε ακόμα πιο έντονη, μία προσπάθεια ακόμα,
κάνε μια προσπάθεια
-Ίσως να αντιμετώπιζε προβλήματα που δε ξέραμε, να ένοιωθε πιεσμένος να κράτησε
πράγματα μέσα του και να πήγε κάποια βόλτα για να ξεσκάσει, εκεί ίσως του ήρθε η
όρεξη να πιεί…
Δε μιλούσα εγώ απλά ήταν η φωνή μου, ακούστηκε μέσα σε ένα άδειο δωμάτιο, το
δωμάτιο αυτό ήταν μόνο η αρχή σιγά σιγά άδειαζε και ο υπόλοιπος κόσμος, έπρεπε
να αδειάσει, αυτός ήταν σήμερα ο προόρισμός του.
-Τι προβλήματα; Εδώ την άλλη φορά που μαζευτήκαμε στη Ροζαλία στα Εξάρχεια
δεν είχε πάρει αμάξι μαζί γιατί θα έπινε τσίπουρα, εκείνο το Σαββατοκύριακο που η
Ελένη είχε πάει σε κάτι θείους της που ήθελαν να δουν τη μικρή και ο Δημήτρης είχε
βάρδια το Σάββατο….
-Ναι θυμάμαι

45
Ψέματα έλεγα, δηλαδή θυμόμουν μεν αλλά δεν το είχα σκεφτεί δε, άλλο ένα καρφί
τρυπούσε το κεφάλι μου, εκείνη τη Κυριακή το μεσημέρι, και τώρα; Πάω στον
Μυλόπουλο και του τα εξηγώ; Πάω και μπριζώνω την Τροχαία Ελληνικού; Τσάμπα
κόπος, δε μπορούσα να κάτσω άλλο στο σπίτι, τα αποτελέσματα της ιατροδικαστικής
εξέτασης θα αργούσαν, έπρεπε ή να τηλεφωνούσα στην Ελένη και να περνούσα
κάποια στιγμή από εκεί ή....
-Λες να έπαιζε θέατρο όταν μας έλεγε πως είναι καλά; ρώτησε η Άννα, αν και
ήμασταν φίλοι του θα μπορούσε...φύσηξε τη μύτη της άλλη μια φορά, θα μπορούσε
να μας μιλήσει το είχε κάνει τόσες φορές
-Θα μπορούσε...είπα πάλι με κάποια ξένη φωνή
-Η κηδεία;
-Δε ξέρω ακόμα, θα δει η Ελένη τι ακριβώς θα γίνει με τη μικρή, πρέπει να φύγω
τώρα, εσύ έχεις ρεπό από το φαρμακείο;
-Κανονικά δουλεύω το απόγευμα,αλλά θα τηλεφωνήσω πως είμαι άρρωστη δεν
υπάρχει περίπτωση να δουλέψω. Σε λίγο θα πάρω την Ελένη να την συλλυπηθώ
Ήξερα μερικές φορές πως παρά την καλή της πρόθεση η Άννα μιλούσε πριν να
σκεφτεί φρόντισα να πάρω τα μέτρα μου
-Μείνε μόνο στα συλλυπητήρια σε παρακαλώ, μην της πεις τίποτα περισσότερο, αν ο
Δημήτρης είχε πιεί τόσο πολύ δε χρειάζεται να το μάθει μόνο καλό δε θα της κάνει
Με κοίταξε θυμωμένη
-Τι με πέρασες; Είπες "αν ο Δημήτρης είχε πιει"...
μόλις είχα κάνει κι εγώ την μαλακία μου
-Τρόπος του λέγειν, επιχείρησα να διορθώσω, έχω συνηθίσει να μιλάω υπηρεσιακά
και δεν μπορώ να το αποβάλλω μερικές φορές.
Έβγαλα παντόφλες, φόρεσα παπούτσια, πήρα τσιγάρα και κινητό και ήμουν έτοιμος,
η Άννα ακόμα στον καναπέ
-Φεύγω, της είπα
Σηκώθηκε αργά και βγήκαμε μαζί, κάτι άλλο που έπρεπε να πάρω μαζί μου δεν ήθελα
να το δεί, η Άννα ακόμα και στη χάλια κατάσταση που ήταν τώρα δε θα σταμάταγε
να δίνει συμβουλές υγείας.
-Ανέβα εσύ εγώ κάτι ξέχασα
-Τί; ρώτησε
Έλεος αδελφούλα, έλεος!!! Βέβαια είχα πάντα την ίδια δικαιολογία αλλά σύντομα θα
έπρεπε να βρω άλλη, αυτή είχε παλιώσει.
-Ξέχασα ένα μπλοκάκι με σημειώσεις, θα περάσω λίγο από την υπηρεσία για κάτι
λεπτομέρειες μιας προηγούμενης υπόθεσης για την οποία θέλω να μιλήσω με τον
Σπανό..
-Αφού είσαι σε άδεια, κάτσε να ξεκουραστείς λίγο
-Δεν είναι τίποτα σπουδαίο, θα το κοιτάξω αργότερα σπίτι για να ξεφύγει και λίγο το
μυαλό μου
-Αφου μπορείς....
-Τα λέμε μετά.
Ξαναμπήκα σπίτι και σαν τρελός άνοιξα το συρτάρι για να πάρω το πλακέ παγούρι με
το ουίσκυ, το σφήνωσα όσο μπορούσα καλύτερα στην αριστερή τσέπη του
παντελονιού μου, μικρό και βολικό, ίσα ίσα για πέντε έξι καλές γουλιές, έφταναν δεν
ήθελα παραπάνω. Ο χρόνος γυρνάει πίσω για να μου κάνει το χατήρι, πάμε πάλι από
την αρχή, ξεκινώ για τον τόπο του ατυχήματος.. "στη Ροζαλία στα Εξάρχεια δεν είχε
πάρει αμάξι μαζί γιατί θα έπινε τσίπουρα", αν είχα προϊσταμένη ή έστω συνάδελφο
την Άννα θα μπορούσα να δούλευα πολύ καλύτερα. Έβαλα μπρος το αυτοκίνητο και
ξαναείδα αυτό το τεράστιο τούνελ που πρωτοσυνάντησα στο γραφείο μου, το χέρι

46
που με οδηγούσε σε αυτό είχε δυναμώσει τη λαβή του. Δεν υπήρχαν γύρω μου ούτε
δρόμοι, ούτε άλλα αυτοκίνητα ούτε άνθρωποι, κάποιες σκιές μονάχα, σκιές που
χόρευαν, γελούσαν, αγαπούσαν, πονούσαν, ξενυχτούσαν και υπόσχονταν. Σκιές που
έκαναν κι αυτές ερωτήσεις στο όνομα κάποιων αναμνήσεων, κατόπιν αναμνήσεις και
ερωτήσεις μπερδεύτηκαν με παιδικές φωνές κι έγιναν ένα θορυβώδες γαϊτανάκι,
οδηγούσα χωρίς να βλέπω, κάπως σαν τον Αλ Πατσίνο στο "ΑΡΩΜΑ ΓΥΝΑΙ-
ΚΑΣ", μία από αυτές τις αναμνήσεις με επέπληξε χαμογελώντας "η ταινία με τον
Πατσίνο είναι ρημέικ, η πρώτη γυρίστηκε με τον Βιττόριο Γκάσμαν", η συγκεκριμένη
ανάμνηση είχε έρθει για να μείνει και δεν θα έφευγε μέχρι να έπαιρνε ότι της
αντιστοιχούσε από το μερίδιο που όριζε η διαθήκη μιας χαμένης νεότητας. Ο γκρίζος
ουρανός, για την ώρα, είχε γίνει η καλύτερη κρυψώνα μου ώστε να μη με βλέπει
κανείς. Άναψα ένα τσιγάρο, ακολουθούσα συνεχώς το τούννελ μου μέχρι που έφτασα
στο ύψος του Σταδίου Ειρήνης Και Φιλίας και με σταμάτησε το κόκκινο φανάρι, λίγο
πιο πέρα από τις γραμμές του τραμ ανάμεσα σε κάποια κακοποτισμένα δέντρα ήταν
στημένες δυο τρείς σκηνές με τσιγγάνους, ένα πιτσιρίκι χάϊδευε και τάϊζε μάλλον με
ξεροκόμματο ψωμιού ένα αδέσποτο σκυλί, μου ήρθαν στο μυαλό τα παράπονα και οι
καταγγελίες που ερχόντουσαν στο τμήμα από κάποιους κατοίκους της περιοχής γύρω
από την παρουσία των τσιγγάνων εκεί.
"Κάντε κάτι με τους βρωμιάρηδες, απειλούν την υγεία μας και τα παιδιά μας", "καλά
τηλεόραση δεν βλέπετε; Οι περισσότεροι από τους γύφτους πουλάνε ναρκωτικά και
όπλα, περιμένετε να μας σκοτώσουν και μετά να έρθετε;" αυτές ήταν μερικές από τις
πιο ήπιες, υπήρχαν φυσικά κι εκείνες με τον χαρακτήρα προειδοποίησης "αν δεν
κάνετε κάτι εσείς θα αναγκα-στούμε να πάρουμε εμείς το νόμο στα χέρια μας" και
καταλήγαμε και στις εκβιαστικές "σας το λέω αν συνεχίσετε να αδιαφορείτε θα πάμε
στα κανάλια". Οι περίφημοι εισαγγελείς και τιμωροί των καναλιών που έπρε-πε κάθε
αστυνομικός να στέκεται προσοχή μπροστά τους, θα 'ρχοταν μια εποχή που αντί για
τους προϊσταμένους μας θα μας έθεταν εκείνοι σε διαθεσιμότητα, μέσα στην ΕΛ.ΑΣ
δε μερικοί από αυτούς ήταν τα μάτια και τ'αυτιά υπουργών. Το λάθος είχε ξεκινήσει
από τις αρχές της δεκαετίας του 90 όταν η Αστυνομία είχε αποφασίσει να στέλνει
εκπροσώπους της στην τηλεόραση είτε για να διαφημιστεί είτε για να
αυτομαστιγωθεί. Το σταριλίκι είχε μπεί ύπουλα στους κόλπους της και την έτρωγε.
Οι περισ-σότεροι υπουργοί Προστασίας Του Πολίτη για να γιορτάσουν κάθε επιτ-
υχία έστηναν χολλυγουντιανές παραστάσεις της πλάκας μπροστά στις κάμερες, ενώ
στις γκάφες και στις αποτυχίες φρόντιζαν με τη βοήθεια του τηλεδικαστηρίου να
αστράφτουν και να βροντούν αφού θα "έπεφταν κεφάλια". Κεφάλια έπεφταν βέβαια
αλλά έπεφταν ανάλογα με τις πολι-τικές διασυνδέσεις και με τις αλλαγές
κυβερνήσεων, δεν παραπονιόμουν, τα ήξερα όλα αυτά όταν μπήκα στο Σώμα, τότε
που σχεδόν όλοι μου οι φίλοι είχαν αρχίσει να απομακρύνονται από μένα γιατί ήταν
αδύνατον στα δικά τους τα μάτια ένας τύπος που διάβαζε Όργουελ, Καμύ και
Μπακούνιν να γίνει μπάτσος. Και στα δικά μου τα μάτια αδύνατο φάν-ταζε, η
σοβαρή αρρώστια του πατέρα μου, η αδυναμία του να δουλέψει, η λευχαιμία
επιθετική και η αδελφή μου να βρίσκει και δεύτερη δουλειά σε μαγαζί που έβγαζε
φωτοτυπίες για να βγουν τα έξοδα των γιατρών. Πέντε χρόνια μπορούσε να αντέξει ο
πατέρας, σύμφωνα με τις πρώτες εκτιμήσεις, σαν αξιωματικός είχα την δυνατότητα
να τον βάλω σε στρα-τιωτικό νοσοκομείο όπου εκεί θα τον παρακολουθούσαν
σπουδαίοι αιμα-τολόγοι χωρίς η οικογένεια να γονατίζει οικονομικά.
Χημειοθεραπείες, ανοσοθεραπεία με μονοκλωνικά αντισώματα και μεταμόσχευση
μυελού των οστών. Ζαλάδες, εμετοί, κοπώσεις ακόμα και παραισθήσεις από τα
φάρμακα. Είχα γίνει ο "μπάτσος" παρ'όλα αυτά που ναι μεν είχε σοβαρά άρρωστο
πατέρα αλλά θα μπουζούριαζε παιδάκια στο τμήμα και θα τα πλάκωνε στο ξύλο στην

47
ανάκριση. Σταδιοδρομία με εξέλιξη που δεν την περίμενα για να πω την αλήθεια και
σιγά σιγά άρχισα να πλησιάζω τη δουλειά και να την αφήνω και αυτή να πλησιάζει
εμένα, οι άνθρωποι συνέχιζαν να φεύγουν όμως, πάλι καλά που είχαν μείνει κάποιοι
πιστοί. Στην άλλη όχθη ορισμένες γυναίκες της γειτονιάς οι οποίες με ήξεραν από
μικρό παιδί καμάρωναν για τον "Νάσο τους" που είχε βρει σταθερή και καλή δουλειά
κι αν ποτέ είχαν πρόβλημα θα τους το έλυνε αμέσως, μετεμφυλιακή γενιά μεγαλω-
μένη με την ιδέα πως η Αστυνομία είναι το κράτος "και δεν έχει να δώσει λογαριασ-
μό σε κανέναν" όπως είχε πει και στην αρχή της σύντομης πρωθυπουργικής του
θητείας ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης. Μπορεί κάποτε να ίσχυε αυτό- αν και πολύ
αμφι-βάλλω- αλλά στα χρόνια του Μητσοτάκη η αλήθεια είναι πως είχαν δωθεί
πολλές αφορμές για να γίνουν παράπονα γύρω από την Αστυνομική αυθαιρεσία και
την κατάχρηση εξουσίας. Πριν από τον Μητσοτάκη υπήρχε η κακή φήμη του
Σώματος για εισβολή ΠΑΣΟΚικών μετ-ριοτήτων που έπαιρναν ψηλές θέσεις εξαιτίας
των σχέσεων με βουλευ-τικά γραφεία, "έχω ένα δικό μου παιδί, γιός μιας συγχω-
ριανής μου, ξέρει και λίγα Αγγλικά...ξέρω κι εγώ, βαλ'τον στην τροχαία, σε κάποιο
πόστο που να μην έχει και πολλούς κινδύνους" αυτή ήταν μία παράκληση-διαταγή
κλισέ που ερχόταν ή στον Υπουργό Δημόσιας Τάξης (όπως λεγόταν τότε) ή στο
γραφείο του Αρχηγού της Αστυνομίας, βέβαια αργότερα για να μην ανακατεύονται
τα μεγάλα γαλόνια, ένα τηλεφώνημα ή ένα σημεί-ωμα στα χέρια ενός διοικητή
έφτανε και περίσσευε. Κυβερνήσεις που αντιμετώπισαν την Αστυνομία σαν έναν
ακόμα δημόσιο οργανισμό που έπρεπε να ταϊσει πελάτες – ψηφοφόρους, αλλά και
αξιωματικοί που με τη σειρά τους αντιμετώπισαν τη δουλειά σαν «βρέξει – χιονίσει»
εισόδημα με προοπτικές για «τυχερά». Δεν ήταν και λίγοι αυτοί που με είχαν στη
μπούκα όταν μαζί με την ομάδα μου ξεσκεπάσαμε πριν δύο χρόνια μια ομάδα
«δικών» μας που τα έπαιρνε από μαγαζάκια και καντίνες της παρ-αλιακής. Η δικαι-
ολογία του πενιχρού μισθού για μια τόσο δύσκολη δουλειά στο μυαλό ορισμένων
ξεπερνούσε την όποια παράνομη συμπερι-φορά συναδέλφου. Τέτοιου είδους συνα-
δελφική αλληλεγγύη είχε τρυπ-ώσει δεκαετίες τώρα στο υποσυνείδητο πολλών από
εμάς και είχε αρχίσει να αποκτά χαρακτήρα άγραφου νόμου, δεν καρφώνεις ποτέ
συνάδελφο, απλά τον νουθετείς και τον επαναφέρεις στη τάξη, ή ακόμα καλύτερα του
δίνεις να καταλάβει πως είναι άβολο για σένα να κάνεις τα στραβά μάτια. Επισήμως
η υπόθεση των εκβιαστών με στολή που πιάσαμε μας έκανε στα μάτια του κόσμου
ιδεολόγους-μπάτσους, αδιάφθορους, μάγκες, τα κανάλια και οι εφημερίδες
προσπάθησαν να το ξεχειλώσουν λίγο αλλά το υπουργείο τους έβαλε φρένο.
Συγχαρητήρια από διοικητές, από τον Αρχ-ηγό, από βουλευτές και από υπουργούς,
κάποιοι της αντιπολίτευσης είπαν πως απλά κάναμε το αυτονόητο και ούτε συγ-
χαρητήρια χρειαζόντουσαν ούτε τίποτα, κατά κάποιο τρόπο δίκιο είχαν, τη δουλειά
μου έκανα, ωστόσο όταν τέλειωσε ο χαρτοπόλεμος ξεκίνησε και ο δεύτερος γύρος.
Δύο από τους εκβιαστές είχαν μπει στο Σώμα με σημείωμα, από ποιόν ακόμα δε
γνωρίζω, οι φήμες λένε ότι τον έναν τον έφερε Νομάρχης και τον δεύτερο καναλάρ-
χης. Η δυσαρέσκεια φούντωσε, στο κάτω κάτω «τα παιδιά δεν είχαν σκοτώσει και
κανέναν, παρασύρθηκαν απλά» τα παρα-πάνω δε ξέρω αν ακούστηκαν από τα
«σημειώματα» σίγουρα όπως ακούστηκαν από γαλόνια. Θυμάμαι ακόμα μερικά
βλέμματα κατά τη διάρκεια της Ένορκης Διοικητικής Εξέτασης όπου ήμουν και
βασικός μάρτυρας σαν αρχηγός της ομάδας. Κάθε φορά που έλεγαν τον βαθμό και το
όνομά μου ήταν και μια υπενθύμιση του πισώπλατου μαχαιρώματος που είχα δια-
πράξει. Ήμουν εντάξει με τη συνείδηση μου ακόμα και όταν 3 μέλη της ομάδας μου
πήραν δυσμενή μετάθεση, φροντίζεις να τα σκοτώσεις όταν είναι μικρά λέει ένα
ρητό, έτσι κι έγινε, τους έκοψαν τα φτερά αντί να τους βοηθήσουν, Δίωξη Ηλεκτρο-
νικού Εγκλήματος με περιορισμένα καθήκοντα ο ένας, αρχείο στη ΓΑΔΑ ο άλλος,

48
και ο τρίτος αν θυμάμαι καλά στη Διεύθυνση Μεταγωγών Δικαστηρίων Αττικής. Δεν
σκόπευαν απλά να τους σπάσουν τον τσαμπουκά, ήταν και ένα είδος γενιτσαρισ-μού,
ήθελαν να τους δείξουν πόσο καλύτερα περνά ένας δημόσιος υπά-λληλος με στολή
από έναν αστυνομικό που δεν υπολογίζει τίποτα μπρο-στά στο καθήκον του, όταν
θελήσεις να πολεμήσεις κάτι επαναστατικό το κάνεις μόδα κι όταν θέλήσεις να
πολεμήσεις τον όποιον ιδεολόγο φρο-ντίζεις να τον εντάξεις στη μηχανή σου, στο
μέλλον ήλπιζαν πως τα τρία αυτά παιδιά θα είχαν γίνει τρία ακόμα γρανάζια για να
δουλεύει σωστά η μηχανή. Η μηχανή μούγκριζε έτριζε και το σέρβις το είχαν
αναλάβει Μυλόπουλοι και Αριστόπουλοι, ειδικά σήμερα όμως ο θόρυβος της μηχ-
ανής ήταν εκκωφαντικός. Τη δυσμενή μετάθεση την είχα γλυτώσει λόγω του υψηλού
βαθμού μου, οποιοσδήποτε υποβιβασμός με τη δικαιολογία της επάνδρωσης ενός
μικρότερης σημασίας πόστου από αυτό που ήμουν θα ισοδυναμούσε με σκάνδαλο
που θα έπαιρνε στο διάβα του κάμπο-σους, κανείς δεν ήθελε να ρισκάρει κάτι τέτοιο.
Αλλά για να είμαι και δίκαιος υπήρχαν και υψηλόβαθμα στελέχη στην ΕΛ.ΑΣ που
εκτίμησαν τη δουλειά μας και είχαν μόνο καλά λόγια να πουν για μας, σύμφωνα με
τα λεγόμενα του Σπανού, είχαν παίξει κι αυτοί το ρόλο τους ώστε να μη με κουνήσει
κανένας από τη θέση μου. Η δουλειά με είχε βάλει σε έναν άγνωστο κόσμο, σε
κάποιο σύμπαν όπου συνέβαιναν περίεργα και συχνά δυσνόητα για μένα πράγματα.
Για να επιστρέψω στην κανονική ζωή, όπως την ονομάζουν οι περισσότεροι, έπρεπε
να ανοίγω πόρτες τις οποίες αφού μετά τις έκλεινα τις κλείδωνα κιόλας. Σήμερα οι
πόρτες αυτές είχαν γίνει άφαντες, το σύμπαν των δυσνόητων γεγονότων με ακολου-
θούσε, ούτε μπροστά ούτε πίσω πήγαινα, απλώς πήγαινα. Το κινητό μου χτύπησε,
βρισκόταν στη θέση του συνοδηγού και μπορούσα να δω στην οθό-νη του τον αριθμό
της Δέσποινας, δε θα απαντούσα, ήξερα ότι θα γκρί-νιαζε αλλά δε θα απαντούσα,
έδινα σημασία σε άλλες κλήσεις. Πάτησα το γκάζι σα να ήθελα να διώξω τις σκέψεις
μου αλλά εκείνες ερχόντ-ουσαν με φόρα από την αντίθετη κατεύθυνση...μπαμ
μετωπική, έχανα τον έλεγχο, τα πάντα έχαναν τον έλεγχο, ένα καλά οργανωμένο χάος
βολεύτηκε στο κεφάλι μου κι εγώ το καλωσόρισα, δε μπο-ρούσα να κάνω αλ-λιώς.
Είχα φτάσει στη μοιραία στροφή αλλά λίγο έλλειψε να την προσ-περάσω αφού είχα
αφαιρεθεί πάλι. Έκοψα ταχύτητα και σταμάτησα στο χαλι-κόστρωτο μέρος τέσσερα
περίπου μέτρα από το χείλος του γκρεμού.
Το αεράκι είχε δυναμώσει κάπως και μικρά κύματα έκαναν την εμφανισή τους,
κανείς δεν θα υποπτευόταν πως λίγες ώρες πριν το μέρος ήταν γε-μάτο με άντρες της
τροχαίας, τώρα δεν υπήρχε τίποτα. Κοίταξα τριγύρω και ξαναγύριζα σε όσα είχα δει
το πρωί, πάντα το κάνω αυτό γιατί ορισμ-ένες φορές μου αποκαλύπτονται
λεπτομέρειες που αρχικά δεν τις είχα προσέξει. Απέναντι από εκεί όπου βρισκόμουν,
ένας φούρνος ζαχαρο-πλαστείο κι ακριβώς δίπλα του ένα μαγαζί με χρώματα, το
μαγαζί κλεισ-τό αλλά ο φούρνος όχι. Κοιτάζω στο δρόμο, στροφή, 5-6 αυτοκίνητα
που πιάνουν τα 80 με 100 χιλιόμετρα, ο καιρός καλός σχετικά και κάποιοι ακόμα
τρέχουν στα λιμανάκια πιο κάτω για καμιά βουτιά και για θαλασ-σινά στις γύρω
ψαροταβέρνες. Ο Δημήτρης πότε πέρασε από εδώ; Από-γευμα; Βράδυ; Το νεαρό
ζευγάρι ήρθε βράδυ σίγουρα, πόση ώρα μετά; Κοιτάω προσεκτικά το χαλίκι. Τίποτα.
Η κατάθεση τους δεν περιείχε καμιά λεπτομέρεια απλά και μόνο την ανακάλυψη του
τσακισμένου στα βράχια αυτοκινήτου. Σύμφωνοι τα βράδια στάθμευαν εδώ κάμποσα
αμάξια με ξαναμμένη πιτσιρικαρία. Κανένας άλλος μάρτυρας ως τώρα, σε έναν
δρόμο που διέσχιζαν συνεχώς αυτοκίνητα, κανένας δεν είδε τίποτα, κανένας δεν
ειδοποίησε. Ένα αυτοκίνητο του οποίου ο οδηγός χάνει τον έλεγχο, φεύγει από τη
πορεία του, περνάει από χαλίκι που μπορεί να κόψει λίγο τη φόρα αλλά τελικά
καταλήγει στον γκρεμό. Πόση ταχύτητα έχει αναπτύξει για να μη μπορέσει να σωθεί
ο οδηγός ακόμα κι αν φρενάρει; Προχωρώ προς την άκρη του γκρεμού, κοιτάζω

49
ενώ κάποιος τραβάει το έδαφος κάτω από τα πόδια μου αλλά παραμένω στον αέρα,
όπως ακριβώς ο Δημήτρης για ένα-δυό δευτερόλεπτα. Ποια ήταν η τελευταία του
σκέψη; Ευτυχώς όποιος μου είχε βουτήξει απότομα το έδαφος φρόντισε να μου το
επιστρέψει. Πατούσα πάλι στη γη, το χαλίκι τακτοποιημένο εκτός από τις δυο
χοντρές ρυτίδες που του είχαν αφήσει οι ρόδες του αυτοκινήτου μου, ίχνη, οδηγός
που χάνει τον έλεγχο, τρελή πορεία…ίχνη στο χαλίκι, προσπάθεια φρεναρίσματος
εικόνες, πρόσωπα. Αρπάζω το πλακέ παγούρι και κατεβάζω δυο γερές γουλιές ουίσ-
κυ, το στομάχι μου διαμαρτύρεται αλλά το μυαλό μου το αγνοεί. Ίχνη, η Τροχαία
Ελληνικού μ’έγραψε κανονικά και φρόντισε να με βγάλει από τα πόδια της, αντιπ-
άθεια για το «κάρφωμα» των συναδέλφων που εκβίαζαν; Μπορεί, αντιπάθεια που
ζητούσε τη κατάλληλη στιγμή για να βγεί στην επιφάνεια, ωραία, φίλος μπάτσου και
μάλιστα μπάτσου-καρφιού σκοτώνεται σε τροχαίο, προβλημα-τικός χαρακτήρας,
πιωμένος, στενοχωρημένος, πατάει γκάζι….όχι πάλι τα ίδια!!! Κάποιος προχωρά
πάνω σε ένα βάλτο από χαρτιά, σφραγίδες και κεφάλια που κουνιούνται
συγκαταβατικά, αυτός ο κάποιος μου μοιάζει. Αποφασίζω να πάω στον φούρνο
απέναντι αλλά πρέπει να περιμένω γύρω στο ένα λεπτό για να καθαρίσει ο δρόμος
από τα αυτοκίνητα που έρχονται βολίδα, κανένας μάρτυρας. Διασχίζω τρέχοντας την
απόσταση που με χωρίζει από το φούρνο και μπαίνω μέσα. Ένας ξινός τύπος πίσω
από το ταμείο που αντί για καλημέρα κουνάει το κεφάλι του και μια κοπέλα που
φέρνει λουκανικόπιτες μέσα από το εργαστήρι ψησίματος.
-Καλημέρα, είπα κι έδειξα την ταυτότητά μου, Αστυνόμος Αθανασάκος, Αστυνομική
Διεύθυνση Πειραιά Εγκληματολογικές Έρευνες, θα ήθελα να σας κάνω μερικές
ερωτήσεις για κάποιο ατύχημα που συνέβη εδώ απέναντι εχθές το απόγευμα μάλλον,
έδειξα το σημείο που είχα παρκάρει.
Ο τύπος έμοιασε να φοβάται αλλά ο φόβος αυτός ήταν συνέπεια μιας αμηχανίας που
είχε ο περισσότερος κόσμος απέναντι στους αστυνομικούς, όταν άκουσε δε και το
Εγκληματολογικές Έρευνες πιθανόν να στράβωσε ακόμα περισσότερο.
- Ααα μάλιστα τώρα κατάλαβα τι λέτε, λέτε για εκείνο το αμάξι που σήκωσε από τα
βράχια η Τροχαία σήμερα το πρωί, ήρθα λίγο πιο αργά και είδα ότι είχε μαζευτεί η
αστυνομία και είχε έρθει ο γερανός, άργησα να πάρω μπρος με συγχωρείτε πολύ, από
τη φύση μου δεν είμαι πολύ περίεργος,σκέφτηκα ότι κάποιος φουκαράς θα
γκρεμίστηκε. Πάντως εμείς κλείσαμε εχθές στις έξι το απόγευμα, δεν ήμουν εγώ εδώ
αλλά ήταν ο αδελφός μου και η Βάνα, έδειξε την κοπέλα, η οποία όμως έφυγε στις
τρεις και μισή, κανείς δεν είδε τίποτε αν είχε δει θα είχαμε ειδοποιήσει.
Τον κοιτάζω κατάματα, δε λέει ψέματα αν και επιθυμεί όσο τίποτε άλλο να
ξεκουμπιστώ από το μαγαζί. Δεν είναι τύπος που μπορεί να σε ξεγελάσει.
-Θα ήθελα να μου δώσετε το τηλέφωνο του αδελφού σας ή ακόμα καλύτερα αν μένει
κάπου εδώ κοντά θα ήθελα να έρθει να μιλήσουμε.
-Μένει στον Άγιο Δημήτριο, απάντησε σα να μου έλεγε «καλύτερα πάρε τηλέφωνο»
Του ζήτησα να μου το δώσει κι αυτός το έκανε, ευτυχώς ο αδελφός του ήταν σπίτι,
συστήθηκα και εισέπραξα την παγωμάρα που ακολουθεί όταν λές πως είσαι
αστυνομικός
-Προσπαθείστε να θυμηθείτε μόνο αν είδατε κάτι ασυνήθιστο, οτιδήποτε κάποιο
αυτοκίνητο να παρκάρει....ένα πεζό μπλέ 207 ίσως
Παύση για λίγα δευτερόλεπτα, ξεφύσημα
-Πολλά αυτοκίνητα παρκάρουν εκεί δεν συγκρατώ μάρκες και χρώματα γιατί δεν
δίνω και σημασία, είναι καλό σημείο για να τραβάς φωτογραφίες και για τρυφερά
τετ-α-τετ αν με καταλαβαίνετε, οπότε πετάγονται και σε μας για να πάρουν κάτι για
να φάνε ή για να πιούν.Δε θυμάμαι κάτι ιδιαίτερο για την ώρα
-Αν θυμηθείτε πάντως καλέστε με στο νούμερο που θα σας δώσω

50
του έδωσα ένα καρτοκινητό που είχα για ανάλογες περιπτώσεις αλλά το είχα αφήσει
σπίτι.
Όταν κλείσαμε ρώτησα
-Εσείς θυμάστε ένα πεζό μπλε να παρκάρει απέναντι;
Η ερώτηση έγινε με λίγο ανεβασμένο τον τόνο της φωνής ώστε να καταλάβει η Βάνα
ότι απευθυνόμουν και σε εκείνη
ο άντρας κούνησε αρνητικά το κεφάλι
-Όχι, είπε η Βάνα που μάλλον κατέβαλε μια προσπάθεια έστω και μικρή για να
θυμηθεί, αλλά θυμάμαι ένα Toyota με το χρώμα μολυβί ή ασημί, σταμάτησε λίγο
πριν να σχολάσω, κι ένας τύπος βγήκε από μέσα κοίταξε λίγο την περιοχή μετά
ξαναμπήκε στ'αμάξι κι έφυγε. Είχα το νου μου μήπως έρθει να πάρει κάτι γιατί το
αφεντικό είχε μπει μέσα να τσεκάρει κάτι σπανακόπιτες από έναν καινούργιο μας
προμηθευτή
Λίγες τρίχες στο σβέρκο σηκώθηκαν
-Σίγουρα ήταν Toyota;
-Ναι, έχει ίδιο αμάξι ο κουνιάδος μου γι'αυτό και ξέρω τη μάρκα αλλιώς είμαι
άσχετη, άφησε να της φύγει ένα γελάκι που το έπνιξε σχεδόν αμέσως γιατί θεώρησε
πως η ερώτηση μου δεν επέτρεπε γέλιο.
-Θυμάστε πως ήταν ο άνθρωπος που λέτε;
-Λίγα πράγματα γιατί δεν κάθισα να τον παρατηρήσω, μάλλον κοντός και αδύνατος
και φορούσε κοστούμι, δυστυχώς τίποτε άλλο δε μπορώ να θυμηθώ
Κούνησα το κεφάλι μου αντί για "ευχαριστώ" δεν είχα τίποτα στα χέρια μου αλλά
πάλι ένας τύπος που κοιτάει για λίγο χωρίς να τραβάει φωτογρ-φίες και μετά
φεύγει...τα χάνεις Αθανασάκο!!
-Δε τράβηξε φωτογραφία έτσι; ρώτησα, επειδή πριν μου είπατε ότι συχνά σταματούν,
είχα αρχίσει να γελοιοποιούμαι
-Όχι, γι'αυτό είμαι σίγουρη, είπε η Βάνα
-Να ρωτήσω κάτι και μη με παρεξηγήσετε, είπε το αφεντικό, αναφέρατε πριν ότι ήταν
ατύχημα, αλλά με τόσες ερωτήσεις...
-Τυπική διαδικασία, τον διέκοψα, και μια τελευταία ερώτηση, κάποιος από την
Τροχαία σας επισκέφτηκε για να μάθει αν είδατε κάτι όση ώρα ήταν εδώ το
συνεργείο της;
-Κανένας, απάντησε, μας είδαν ότι χαζεύαμε αλλά όχι, τι να μας ρωτήσουν κιόλας....
Έλα ντε τι να ρωτήσουν, μαζεύουν το αυτοκίνητο βλαστημούν που τους τραβάνε
πρωί πρωί από τα κρεβάτια τους εξ'αιτίας του μεθύστακα οδηγ-ου που του φεύγει το
τιμόνι, ίσως μάλιστα να βρίζουν ακόμα και τον οδηγό τον ίδιο που χάρη στη μαλακία
του να οδηγεί τύφλα αυτοί χάνουν την ησυχία τους και ... τόσο απλά άλλο ένα
ατύχημα στη χώρα που θρηνεί πάνω από 1.200 νεκρούς το χρόνο στην άσφαλτο. Ο
μαγαζάτορας με κοιτούσε ανήσυχος, δε ξέρω πως έδειχνα, ήξερα μόνο πως μέσα μου
έβραζα.
-Το μαγαζί δίπλα δεν άνοιξε σήμερα, ακούστηκε πιο πολύ σαν ερώτηση παρά σαν
διαπίστωση
-Κλειστό εδώ και τρείς μέρες, είπε ο άντρας, ο ιδιοκτήτης του έχει κάτι κληρονομικά
ζητήματα και τρέχει στη Τρίπολη στα δικαστήρια, δεν είναι παντρεμένος και δεν έχει
κανέναν για να κάτσει στο πόδι του οπότε...
Η συζήτηση είχε τελειώσει, το Toyota δεν ήξερα αν έπρεπε να το κρατήσω ή να το
διαγράψω από τη μνήμη μου. Από το διπλανό μαγαζί δε θα μπορούσε να με βοηθήσει
κανένας, μια τελευταία ματιά.
-Σας ευχαριστώ πολύ πάντως, είπα, κι όπως είπαμε αν θυμηθείτε κάτι..
-Ασφαλώς είπε ο άντρας.

51
Περίμενα πάλι μισό λεπτό για να μπορέσω να διασχίσω το δρόμο. Εκείνο το χέρι που
τράβηξε πριν τη γη κάτω από τα πόδια μου ξανάκανε την ίδια δουλειά.

Κεφάλαιο 2ο
(Μία Μέρα Πριν)
Λονδίνο
Ο ελέφαντας που έχει καθίσει στο στήθος μου έχει βολευτεί για τα καλά και δε
σκοπεύει να το κουνήσει από κει. Ο σβέρκος μου μούσκεμα στον ιδρώτα κι έχω την
εντύπωση ότι με έχει ξυπνήσει το ίδιο μου το βογκητό, το laptop στο γραφείο μου
αναμένο, στην ιστοσελίδα του κλαμπ όπως την είχα αφήσει μετά την τελευταία
ενημέρωση. Σηκώνομαι από το κρεβάτι με φοβερό πονοκέφαλο και βλέποντας στο
πάτωμα το σχεδόν άδειο μπουκάλι Jameson θυμάμαι τι τον έχει προκαλέσει. Σκον-
τάφτω πάνω στο ποτήρι και ο θόρυβος που προκαλεί καθώς κυλάει κάνει την Τζάνις
που έχει ξαπλώσει πλάϊ μου να στριφογυρίσει και να παρασύρει κουβέρτα και σεν-
τόνια. Φοράω μόνο το εσώρουχό μου αλλά παρ'όλα αυτά ζεσταίνομαι, τακτοποιώ
λίγο τα σκεπάσματα πάνω από την Τζάνις φροντίζοντας όσο γίνεται να μην την ξυπ-
νήσω,δεν ξυπνάει. Τουαλέτα για ασπιρίνη ή καλύτερα για ασπιρίνες, έχει μείνει μόνο
ένα κουτί στο φαρ-μακείο κι εκει μέσα βρίσκω τρείς, γεμίζω τη χούφτα μου με κρύο
νερό από τον νιπτήρα πετάω και τις ασπιρίνες στο στόμα μου κι ύστερα το νερό τις
βοηθά να κατέβουν στο στομάχι αφου τις μασήσω λίγο πρώτα. Ίσως να καταφέρω να
ξανακοιμηθώ, τι με είχε ξυπνήσει τελικά; Αδύν-ατον να θυμηθώ, επόμενος σταθμός
σαλόνι, δε θα άνοιγα τηλεόραση θα έπαιρνα ένα από τα 5.000 cd μου και θα έστελνα
στο διάολο τα πάντα γύρω μου.
Willard Grant Conspiracy - Regard The End, αυτό που λένε κάποιοι goth-country
ή όπως ε'ιχε επισημάνει ο Λεωνίδας -ξαδελφός μου και συνέταιρός μου στο κλαμπ-
"ο Nick Cave με καουμπόϋκα". Χαμο-γέλασα όταν έφερα στο μυαλό μου τον
Λεωνίδα να γελάει με την καρδιά του κάθε φορά που έκανε μια παρατήρηση πάνω
στη μουσική. Πρέπει να ήταν και η πρώτη φορά που χαμογέλασα από το πρωί, είχα
ρεπό μετά τα δύο εξοντωτικά βράδια συναυλιών αλλά ευτυχώς είχαμε πάει πολύ
καλά. Τέσσερα συγκροτήματα δύο Λονδρέζικα, ένα από το Νιούκασλ κι ένα από την
Ουαλία. Οι δε Ουαλοί ξετρέλαναν τον κόσμο κι έπαιξαν δύο encore, ο αρχηγός τους
ο Πάτρικ μου είπε πως το πρώτο βιντεο που θα ανέβαζαν στο you-tube θα ήταν από
την εμφάνιση που είχαν κάνει στο κλαμπ μας . Όλοι είχαμε μείνει ευχαριστημένοι και
ο τζίρος είχε πάει στα ύψη αυτό το μήνα. Τα περισσότερα γκρουπάκια του Λονδίνου
ξεκινού-σαν από εμάς τις εμφανίσεις τους, αλλά και από το υπόλοιπο νησί μας
ζητούσαν συναυλίες. Τα είχαμε καταφέρει πολύ ικανοποιητικά και αυτό ήταν
αποτέλεσμα εργασιομανίας -της δικής μου και του Λεωνίδα - τρέλας για τη μουσική
που είχε τις ρίζες της στη παιδική ηλικία αλλά και χρημάτων τα οποία μας δάνεισε ο
εφοπλιστής Απόστολος Βρεττός που είχε μεταφέρει το μεγαλύτερο κομμάτι της
επιχειρηματικής του δραστη-ριότητας στην Αγγλική πρωτεύουσα αφήνοντας την
αδελφή του να κάνει κουμάντο στην Ελλάδα. Πόσα χρόνια ήμουν δίπλα στο Βρεττό;
Δε μπορ-ούσα να υπολογίσω, το μυαλό μου άδειαζε σιγά σιγά και την ίδια ώρα
σταμάτησα και να ιδρώνω. Φόρεσα ένα t-shirt με στάμπα τον Ιγκυ Ποπ, βόλεψα
τ'ακουστικά στο κεφάλι μου κι αφού ξάπλωσα στον καναπέ πάτησα το play. Ένας
καταραμένος τόπος που κατοικείται αποκλειστικά και μόνο από αποτυχημένους που
γρύλιζαν πάνω σε υπέροχες και στοι-χειωμένες μελωδίες με καλοδέχτηκε. Ήμουν
ασφαλής, εκεί ήθελα να μείνω, εκεί που δεν είχα εφιάλτες, αυτός ήταν ο δικός μου
παράδεισος, οι δικοί μου άγγελοι μύριζαν αλκοόλ και μάτωναν, ξανακλειναν τις
πληγές τους ξερνούσαν τα ποτά τους και πάλι από την αρχή, όποτε τους χρειαζ-όμουν
τους έβρισκα. Ηρεμούσα σιγά σιγά κι ο ελέφαντας εγκατέλειψε το στήθος μου αλλά

52
περίμενε την κατάλληλη ευκαιρία για να επιστρέψει όταν θα έκλεινα και πάλι τα
μάτια μου. Ο ύπνος τελικά με πήρε για λίγο και ξύπνησα πάνω στο τελευταίο
τραγούδι του άλμπουμ το σχεδόν οκτά-λεπτο The Suffering Song (Το Τραγούδι Που
Υποφέρει), δεν ήξερα τι ώρα είναι πάντως το στομάχι μου έδωσε σήμα για πρωινό.
Περίμενα το cd να τελειώσει, κι'αφου έριξα μια ματιά στη Τζάνις που κοιμόταν
ακόμα κατευθύνθηκα στη κουζίνα, είχε αρχίσει να ξημερώνει και το πρώτο φως της
μέρας λες και χάιδευε το τζάμι του παραθύρου.Έβγαλα από την πρίζα το μικρό
λαμπάκι που το είχα για υπάρχει λίγο φως το βράδυ κι άνοιξα το ψυγείο, βραστό
αυγό, γιαούρτι, τυρί, βούτυρο κι ένα μπουκάλι γάλα. Δίπλα από το ψυγείο η ψωμιέρα,
μέσα της γύρω στις δέκα φέτες ολικής αλέσεως, πέντε φρυγανιές κι ακριβώς πάνω
από την ψωμιέρα ένα κουτί κορν φλαίηκς. Βιαστικά αλείβω μια φέτα ψωμί με
βούτυρο και μαρμε-λάδα βερύκοκο την καταβροχδίζω και φτιάχνω αυτό που αληθινά
χρειά-ζομαι, έναν δυνατό καφέ. Το κίτρινο σαίηκερ από την εποχή που ήμουν
φοιτητής, ρίχνω μέσα του δυο κουταλιές νες και αυτό είναι! Μετά τις τρεις πρώτες
ρουφηξιές ήμουν σχεδόν έτοιμος, ένοιωθα σα να είχα κλεί-σει ένα βιβλίο που με
ενοχλούσε όταν το διάβαζα, ένοιωθα σαν να ξεκι-νούσαν όλα τώρα αλλά ήξερα
επίσης πως αυτή η ευχάριστη παραίσθηση θα κρατούσε μονάχα για λίγο, ωστόσο
κάθε πρωί ευχόμουν η διάρκειά της να ήταν μεγαλύτερη από την προηγούμενη.
Ήθελα να κάνω μια βόλτα, το περπάτημα του ξημερώματος ήταν αγαπημένη
συνήθεια αλλά πριν να το κάνω έπρεπε να διώξω την Τζάνις, δεν της είχα
εμπιστοσύνη για να μείνει μόνη με τα cd και τους δίσκους μου. Κοιμόταν μπρούμητα
και την σκούντηξα, η πρώτη της αντίδραση ήταν ένα μουγκρητό διαμα-ρτυρίας,
δεύτερο σκούντηγμα
-Νυστάζω....είπε με παράπονο
-Ώρα να φεύγω και ώρα να φεύγεις Τζάν, θέλεις να σου φτιάξω πρωϊνό; έστω έναν
καφέ;
Μούγκρισε ναζιάρικα και πάλι και κούνησε αρνητικά το κεφάλι της. Έτριψε με τις
παλάμες της τα μάτια κι όταν τ'ανοιξε κοίταξε το ρολόι της
-Έλεος Στηβ, επτά το πρωί είναι, τι έχεις να κάνεις;
-Κάτι δουλειές, θα περάσω από το μαγαζί και κατόπιν από το αφεντικό, άντε σήκω
Έριξε μια ματιά στο μπουκάλι και μετά με κοίταξε μισο-αυστηρά, μισο-αστεία.
-Το τσάκισες
Σήκωσα τους ώμους μου, σιγά μην ξεκινούσα κουβέντα για τις χθεσινοβραδινές μου
επιδόσεις στο αλκοόλ. Ωστόσο ήθελα να μάθω κάτι άλλο αν και δε με έκαιγε και
τόσο πολύ η απάντηση
-Κοιμήθηκα ξερός ε;
Έγνεψε ναι μάλλον απογοητευμένη και χαμογέλασα
-Συγγνώμη που σου χάλασα το βράδυ, αρκέστηκα να πω
Μου αντιγύρισε το χαμόγελο και χτύπησε απαλά το στρώμα με το χέρι της
προσκαλώντας με να ξαπλώσω.
-Δε πειράζει, μπορούμε να ξαναδοκιμάσουμε
-Αποκλείεται, άλλη φορά. Έλα ετοιμάσου σιγά σιγά
Δεν ήθελε να φύγει, σηκώθηκε και φόρεσε κιλότα και σουτιέν που είχε αφήσει στο
κομοδίνο. Με αργές κινήσεις έβαλε τζιν, μπότες κι ένα λεπτό φούτερ, ήταν όμορφη
και μου άρεσε να την κοιτάω, απλώς είχα ένα ακόμα άσχημο βράδυ, ένα από τα
πολλά. Ύψος 1.68, καστανά μαλλιά και γαλανά μάτια σχεδόν σχιστά. Κολακεύτηκε
που την κοίταζα αλλά έβγαλε λάθος συμπέρασμα
-Άλλαξες γνώμη μήπως;

53
-Θα τα πούμε το βράδυ, επέμεινα, αν θέλεις πέρνα από το κλάμπ, έχει d.j set ο Πέρρυ
με electronica και μετά θα παίξουν δυο σχήματα ambient, ο Λέο μου είπε ότι είναι
πολύ καλοί έχει ακούσει demos τους.
-Δεν τρελαίνομαι και τόσο για το ambient, μου είπε, οι περισσότεροι που παίζουν
είναι σκατά, αλλά εντάξει έχω εμπιστοσύνη στη γνώμη του Λέο.
Το τελευταίο μάλλον ήταν μια άκυρη προσπάθεια για να ζηλέψω αφού η Τζάνις πριν
περάσει από το δικό μου κρεβάτι είχε τιμήσει αυτό του Λεωνίδα. Είχε ζητήσει δου-
λειά σαν dj και την προσλάβαμε αμέσως, όχι για την εμφάνιση της, ήξερε από μου-
σική, λίγο πειραματική για τα γούστα μας αλλά έφερε πελάτες και οι πελάτες έφεραν
με τη σειρά τους άλλους πελάτες. Οργανώναμε ηλεκτρονική-πειραματική βραδιά
κάθε Πέμπτη με αρκετά μεγάλη επιτυχία, βέβαια μαζευόντουσαν και κάμποσα
μαλακισμένα που δοκίμαζαν χόρτο σε συνδυασμό με μπύρα και χαπάκια με απο-
τέλεσμα να παίρνουν αγκαλιά τη λεκάνη της τουαλέτας η ακόμα χειρότερα να ξερ-
νανε στο πάτωμα αν δεν προλάβαιναν το "μέρος" οπότε και τους πετούσαμε έξω. Το
ειδύλλιο Λεωνίδα-Τζάνις κράτησε κάπου δύο μήνες γιατί η κοπέλα κατάλαβε
σύντομα πως ο παράνομος δεσμός με έναν παντρεμένο συνιδιοκτήτη κλαμπ ήταν
μάλλον χαμένη υπόθεση αλλά στο τέλος ούτε γάτα ούτε ζημιά. Μετά ήρθα εγώ,
τρόπος του λέγειν διότι όλα ξεκίνησαν από ένα βράδυ που τη μετέφερα με ταξί σπίτι
της επειδή ζαλιζόταν, την έβαλα να ξαπλώσει και....έγινε ότι έγινε. Δεν είχ-αμε
δεσμό, δεν είχαμε μέλλον, τον τελευταίο καιρό δεν περνούσαμε και καλά, τελικά
μετά από λίγο διάστημα κανένας δεν περνούσε καλά μαζί μου. Κι αυτό το διάστημα
δοκιμασίας γινόταν ολοένα και πιο σύντομο. Πλύθηκε, χτένισε τα μαλλιά της και
βάφτηκε πολύ ελαφριά.
-Θα με πάρεις μαζί σου τα Χριστούγεννα στην Ελλάδα; ρώτησε μόλις τελείωσε με το
μαίηκ απ
- Δε θα φύγω τα Χριστούγεννα, μάλλον θα έρθει ο Δημήτρης με την οικογένεια εδώ.
Έχουμε πολύ δουλειά στο μαγαζί, ο Λεό παλεύει να κλείσουμε κομμάτι του φεστιβάλ
νεοψυχεδέλειας.
- Ο Δημήτρης;
Δεν είχε ξυπνήσει ακόμα καλά, της είχα μιλήσει γι'αυτόν αλλά δεν θυμόταν
-Ναι ο φίλος μου που του έχω βαφτίσει το κοριτσάκι, της θύμησα
-Α, ναι..είπε μαλλον συνειδητοποιώντας ότι όσο θα ήταν εδώ ο Δημήτρης με τη
γυναίκα και την κόρη του εμείς θα βλεπόμασταν ακόμα πιο αραιά.
Όταν τελείωσε με τον καλοπισμό μου έδωσε ένα πεταχτό φιλί στο μάγουλο αλλά δε
μπήκα στο κόπο να το ανταποδώσω. Με σκούντηξε σαν επίπληξη γι'αυτή μου την
ψυχρότητα.
-Πάρε με ένα τηλέφωνο να βρεθούμε το μεσημέρι για φαγητό, σήμερα έχω τη
συνέντευξη με τον εκδότη του περιοδικού για το οποίο σου μίλησα προχθές, θυμάσαι
Δεν θυμόμουν αλλά έγνεψα καταφατικά
-Θα γράφω κριτική δίσκων και για κανα δυό συναυλίες το μήνα, ευκαιρία να
διαφημίσω και το κλαμπ, βέβαια δεν είναι και πολλά τα λεφτά αλλά είναι κάτι.
Μου υπενθύμιζε με το τρόπο της ότι έπρεπε να της κάνω αύξηση, έτσι κι αλλιώς το
είχα σκοπό
-Καλή επιτυχία τότε, της είπα χτυπώντας την πολύ απαλά στον πισινό κάνοντας
ταυτόχρονα και προσπάθεια να ακουστώ όσο πιο ειλικρινής γινόταν.
Με χάιδεψε στοργικά με τον αντίχειρα κάτω από το αριστερό φρύδι, η έκφρασή της
έδειχνε ότι πραγματικά νοιαζόταν.
-Το σημάδι δεν έχει φύγει τελείως, αλλά πρέπει να πλησιάσεις πολύ για να το δείς
-Τέσσερα ράμματα ήταν,σχολίασα, όπου να'ναι θα ξαναγίνω κούκλος

54
Χτύπημα από συρραπτικό που μου πέταξε ένας λεχρίτης που χρωστούσε κάμποσες
λίρες στο Βρεττό και στον πεθερό του. Ο πεθερός δεν ήξερε τίποτα για τις μεθόδους
είσπραξης που εφάρμοζε ο γαμπρός του αν και νομίζω πως κάτι υποψιαζόταν. Το
συρραπτικό εκτοξεύτηκε στη προσπ-άθεια του λεχρίτη να μου ξεφύγει. Ο Βρεττός
επέμενε να πάρω και κανα δυο άλλους μαζί μου σε περίπτωση που ο οφειλέτης του
είχε συνοδεία. Δεν είχε, τον είχα παρακολουθήσει για λίγες μέρες και είχα μάθει τις
κινήσεις του. Πολλά χρόνια σ'αυτή τη δουλειά με είχαν κάνει έμπειρο, μπορεί οι
νόμοι της νύχτας να άλλαζαν συχνά όμως εγώ ήμουν συνεχώς εκεί έτοιμος για τις
αλλαγές. Μπήκα στο σπίτι του παραβιάζοντας την κλειδαριά και τον περίμενα με τα
φώτα σβηστά. όταν τα άναψε και με είδε να κάθομαι χαμογελαστός στην πολυθρόνα
του σαλονιού φορώντας γάντια και κρατώντας ένα πτυσσόμενο γκλοπ κόντεψε να
πάθει συγκοπή. Τον είχα προειδοποιήσει, ήξερε, άρχισε να ζητά εξηγήσεις για την
εισβολή μου και να απειλεί με αστυνομία, τον υποτίμησα, απλώς προσπάθησε να
κερδίσει χρόνο. Αποδείχτηκε πολύ γρήγορος, σε δευτερόλεπτα άρπαξε το συρραπτικό
από το τραπέζι και μου το πέταξε, δεν ήμουν όσο προσεκτικός θα έπρεπε και αιφνι-
διάστηκα, ο πόνος πολύ δυνατός και το αίμα να μου καλύπτει το μάτι αλλά τον πρόλ-
αβα, χτύπημα με το γκλοπ στα δύο γόνατα στη μέση και στους αγκώνες. Κανένας
δεν άκουσε τη φωνή του, τον ακινητοποίησα με το γόνατο μου στη πλάτη του και
αφού του έκλεισα το στόμα με το χέρι κατόπιν τον έκανα να σωπάσει με πλαστική
αυτοκόλλητη ταινία. Όλα αυτά πέρασαν γρήγορα μπροστά στα μάτια μου και σχεδόν
φοβήθηκα μήπως τα είχε δει μαζί μου και η Τζάνις.
-Εεε τι έπαθες, με συνέφερε, αφού μου είπες πως κέρδισες τον αγώνα και πως ο
άλλος ήταν χάλια.
Ναι ο άλλος ήταν χάλια, δύο σπασμένα δάχτυλα σε κάθε χέρι και πάτσισα και με το
δικό του φρύδι, το δεξί όμως. Στη Τζάνις είπα πως ήταν αγώνας Kick-Boxing για ένα
τουρνουά ανάμεσα σε τέσσερεις σχολές, φυσικά δεν ήξερε ότι είχα σταματήσει να
κατεβαίνω σε αγώνες εδώ και τρία χρόνια
-Στηβ, μη μου θυμώσεις αλλά....θέλω να πω...δεν είσαι λίγο μεγάλος για να δίνεις
ακόμα αγώνες; Ιδιοκτήτης κλαμπ είσαι, δεν πας για πρωτάθλ-ημα
Ναι ήμουν και ιδιοκτήτης κλάμπ, όμως είχα ξεκινήσει αλλιώς, η γνωρ-ιμία με τη
νύχτα είχε γίνει από την Ελλάδα...όχι όχι τώρα!!!
-Καλά φεύγω, με καθησύχασε, να προσέχεις και όπως είπαμε, πάρε με τηλέφωνο για
μεσημεριανό αν ευκαιρήσεις
Δεν θα ευκαιρούσα. Όταν επιτέλους έφυγε φόρεσα τη φόρμα μου πήρα πορτοφόλι,
κινητό τηλέφωνο και mp3 player και ξεκίνησα το περπάτημα μου. Μετά από ένα
περίπου χιλιόμετρο συνειδητοποίησα πως δεν είχα πάρει μαζί μου ομπρέλλα, μερικά
πράγματα δεν τα συνηθίζεις ποτέ, ο Λονδρέζικος καιρός ήταν ένα από αυτά, τι κι αν
δεν έβλεπες σύννεφα και τα πάντα θύμιζαν άνοιξη, από λεπτό σε λεπτό θα μπορούσε
να αρχίσει το ντους. Προσπαθούσα να μη σκέφτομαι τίποτα, να διώχνω πρόσωπα και
γεγο-νότα και να γεμίζω με αέρα, η ζωή άρχιζε σιγα-σιγά και μαζί με αυτήν ο άτυπος
αγώνας μεταξύ μπλε και γκρι κοστουμιών, οι εναλλακτικές ενδυ-ματολογικές
επιλογές του Άγγλου εργαζόμενου, ή μπλε ή γκρι. Οι πιο νέοι βέβαια δοκίμαζαν και
κάτι πιο μοντέρνο με λεπτή ρίγα για να σπάει τη μονοτονία αλλά τα χρώματα σπάνια
άλλαζαν. Ανάμεσά τους φοιτητές με φουτερ ζακέτες και οι άνεργοι με το τζάκετ της
φόρμας και τα φθαρ-μένα τζιν παντελόνια. Είχα περπατήσει κάπου τρία χιλιόμετρα
και απο-φάσισα να πάρω το μετρό και να συνεχίσω για όπου με βγάλει, σε δύο ώρες
θα περνούσα από το κλαμπ για το πρόγραμμα της μέρας και αργό-τερα θα
τηλεφωνούσα στον Βρεττό. Σταμάτησα στο Νόττινγκ Χιλ Γκαίητ, είχα πεινάσει.
Μπήκα σ'ένα συμπαθητικό καφέ που έπαιζε απαλό lounge καί είχε μόνο δυο πελάτες
μέσα. Η γκαρσόνα σίγουρα αφρικάνα, χαμογελαστή αλλά δεν θα πρέπει να ήταν και

55
πολύ καιρό στην Αγγλία γιατι μιλούσε άθλια τη γλώσσα. Παρήγγειλα έναν χυμό
πορτοκάλι κι ένα καίηκ σοκολάτα βανίλια. Ήταν από τα καφέ που στα ράφια των
τοίχων τους είχαν περιοδικά για να διαβάσεις και μάλιστα πολλά. Όχι τελευταίες
κυκλοφορίες αλλά σχετικά πρόσφατα, πήρα ένα κινηματογραφικό κι ένα μουσικό. Το
μουσικό είχε εκτεταμένο αφιέρωμα στις ηχογραφήσεις του Exile On Main Street
των Rolling Stones, αλλά περισσότερο με ενδιέ-φεραν οι στήλες που αναφέρονταν
στα νέα ονόματα, ειδικά σε όσα δεν είχαν ακόμα κυκλοφορήσει τίποτα,
βολιδοσκοπούσαμε την κατάσταση για να δούμε ποιά από αυτά θα μπορούσαμε να
φέρουμε στο κλάμπ. Η Μ.Βρετανία αυτό τον καιρό ζούσε την εποχή του post-punk ή
για να το θέσω πιό σωστά την αναβίωση του. Όλα έκαναν κύκλο, η
γκαραζοψυχεδέλεια της δεκαετίας του 60 στα μέσα της δεκαετίας του 80, το χαρντ-
ροκ τη δεκα-ετία του 90 έγινε grunge και τώρα το new-wave και το post-punk ζητ-
ούσαν τα ρέστα. Στο Λονδίνο πάντα συνέβαινε κάτι, αυτή η πόλη ήταν συνεχώς
έγκυος. Ο Βρεττός δάνεισε μεν τα χρήματα του αλλά δεν ήθελε να ανακατευτεί στις
δουλειές μας, αποκαλούσε "γιεγιέδες" όσους κρατ-ούσαν ηλεκτρική κιθάρα λες και
ήταν καθηγητής γυμνασίου την περίοδο της χούντας. Γεννημένος και μεγαλομένος
στα Κύθηρα δεν είχε ποτέ του την παραμικρή επαφή με αυτή τη μουσική, μουσική
άκουγε μόνο στα πανηγύρια. Ο πατέρας του παλιός καπετάνιος μάζεψε χρήμα αφού
είχε ρημάξει πρώτα την οικογένεια στη δίαιτα κι αγόρασε πλοίο μαζί με τον ξάδελφό
του, ο ξάδελφος πέθανε από ανακοπή και όντας ανύπαντρος κληρονόμος δεν υπήρχε,
ο πατέρας Βρεττός είχε πιά όλο το πλοίο δικό του. Μετά ήρθαν το δεύτερο και το
τρίτο, και ακούστηκαν κάποιες φήμες για σπάσιμο εμπάργκο και μεταφορά πετρ-
ελαίου στη Σομαλία και στην Υεμένη. Δεν ήταν ο μόνος που το έκανε, αν το έκανε, οι
εχθροπραξίες και οι αποκλεισμοί ήταν ευκαιρία για χρυσές δουλείες αν ήξερες τον
τρόπο να κινηθείς. Μέσα σε 20 χρόνια η οικογένεια Βρεττού είχε γίνει μεγάλη δύ-
ναμη στη ναυτιλία, δυο γραμμές για κυκλάδες και 5 πλοία σε δρομολόγια Πάτρα -
Μπάρι και Πάτρα - Αγκόνα. Ο Απόστολος το μεγαλύτερο παιδί από τα τρία ο πιο
ικανός διάδοχος, το μικρότερο ο Αλέξανδρος είχε προτιμήσει την δικηγορία και ο
πατέρας του τον αποκ-λήρωσε γιατί δεν ενέκρινε ούτε το επάγγελμα που διάλεξε ούτε
και το γάμο που έκανε με δικηγόρο και στέλεχος του Κομμουνιστικού Κομ-μάτος. Αν
στην ηλικία των 22 ετών όταν και πρωτοέπιασα δουλειά στην VS την εταιρεία του
Απόστολου μου έλεγε κάποιος ότι θα κατέληγα να γίνω το δεξί του χέρι θα τον
περνούσα για τρελό. Ο πατέρας μου με έβα-λε στη δουλειά για να είμαι ανεξάρτητος
οικονομικά μια και οι σπουδές μου τελείωναν και είχαν μείνει μόνο δύο μαθήματα
για το πτυχίο, οικονομολόγος, που με λίγο σπρώξιμο, ή καλύτερα με πολύ σπρώξιμο,
κάμπ-οσο γλύψιμο και φυσικά με σκληρή δουλειά θα μπορούσα να κάτσω στη
καρέκλα του οικονομικού διευθυντή. Κάθε μέρα εδώ και πολλά χρόνια έφερνα στο
μυαλό μου την επαγγελματική μου "σταδιοδρομία" δίπλα στην οικογένεια. Πτυχίο δε
πήρα ποτέ, είχα γλυκαθεί με τα λεφτά και με την αστερόσκονη που πίστευα ότι
μάζευα, χωρίς καλά καλά να το κατα-λάβω είχα γίνει το παιδί για όλες τις δουλειές, ο
πατέρας Βρεττός με καλόβλεπε, με πίστευε όπως πίστευε και τον πατέρα μου που τον
είχε υπάλληλο για πάρα πολύ καιρό, η επιχείρηση είχε περάσει στον Απόσ-τολο,
πούλησε τα φορτηγά κι αγόρασε επιβατηγά, "εκεί είναι το μέλλον" έλεγε στον πατέρα
μου που μαζί με την επιχείρηση πέρασε και αυτός στα χέρια του. Ο μικρός, εγώ
δηλαδή, θα μάθαινε σιγά σιγά, και ο πατέρας μου κατάφερε να ψήσει τον Απόστολο
να γίνει χορηγός μου στο kick boxing. Στην αρχή με βοήθησε πάρα πολύ, είχα όλα
όσα θα επιθυμούσε ένας αθλητής, με τα δικά του χρήματα η Ομοσπονδία δούλεψε
καλύτερα, μετά έγινε ο ίδιος πρόεδρος ξήλωσε πάρα πολλούς και είχε τον πλήρη
έλεγχο. Το άθλημα γνώρισε μέρες δόξας επί εποχής του, αλλά υπήρχε και η άλλη
πλευρά, πολλά νέου τύπου αναβολικά κινήθηκαν στη πιάτσα και βγήκαν και πολλές

56
φήμες για στημένους αγώνες. Ο Έφηβος Αντικυθήρων η ομάδα που ίδρυσε έγινε το
σωματείο πρότυπο με τέλειες εγκαταστάσεις, προπονητές από το εξωτερικό, ψυχο-
λόγους, γιατρούς και διατροφολόγους. Παραιτήθηκε από πρόεδρος της ομοσπονδίας
και ανέλαβε ολοκληρωτικά τον σύλλογο με αποτέλεσμα να γεμίσουμε πρωταθλητές.
Τα ράφια των γραφείων μας στόλιζαν μετάλεια και κύπελλα, φτάσαμε να έχουμε και
πανευρωπαϊκές διακρίσεις. Αλλά τα αναβολικά και τα στοιχήματα είχαν πια τον
πρώτο λόγο. Οι έντονες προπονήσεις απαιτούσαν αντοχές και οι αντοχές απαιτούσαν
βοηθήματα. Κάποιοι τα παράτησαν στα μισά του δρόμου, ο προπονητής μου ένας
Ολλανδός ονόματι Φαν Ντερ Χόϊτ άφησε το σύλλογο μετά από έναν άγριο καυγά με
το Βρεττό. Ο Φαν Ντερ Χόϊτ ήταν κορυφαίος στο είδος του, σπουδαίοι αθλητές είχαν
περάσει από τα χέρια του, απλώς ο Βρεττός είχε μάθει σε όλα τα πράγματα να είναι
το αφεντικό, το χρήμα ήταν πάνω από γνώσεις, πάνω από εμπειρία, πάνω από την
αγάπη για το σπόρ. Ποτέ δεν έμαθα την αληθινή αιτία του καυγά τους αλλά
υποψιαζόμουν πως θα πρέπει να είχε σχέση με τη χορήγηση κάποιων "βιταμινών" για
τις οποίες ο Ολλανδός δεν είχε γνώση. Ορισμένοι από τους αθλητές μας έχαναν
βάρος και γράμ-μωναν σε χρόνο ρεκόρ κάτι που φάνηκε ύποπτο στον προπονητή.
Όταν ένα δεκαεξάχρονο παιδί του τμήματος εφήβων έπαθε καρδιακή αρρυθμία τότε
το σκοινί που ήταν ήδη τεντωμένο έσπασε. Πίσω από τον Ολλανδό και την
προπονητική ομάδα που είχε μαζί του υπήρχε ένα κύκλωμα που μας προμήθευε
αναβολικά. Όταν κάνεις πρωταθλητισμό ελάχιστα πράγ-ματα σε νοιάζουν κι εγώ τότε
ήμουν ένας νεαρός βασιλιάς, έβγαζα καλό μισθό, δούλευα σχετικά λίγες ώρες για να
έχω χρόνο να προπονούμαι και περίμενα τα καλύτερα να έρθουν, το ποιά ήταν αυτά
τα καλύτερα όμως ούτε κι εγώ ο ίδιος καλά καλά δεν ήξερα. Κάθε μέρα αυτό το φλας
μπακ, λές και το είχα ανάγκη, λες και με συνέδεε με κάτι που άφησα πίσω μου όταν
πήρα την απόφαση να ακολουθήσω τον Βρεττό στο Λονδίνο.
"Έχεις έναν ξάδελφο εκεί έτσι δεν είναι; Νομίζω πως μου είχες πει ότι έχει μαζί με
ένα φίλο του μπαρ στο Μάντσεστερ. Ε λοιπόν τέρμα όλα εδώ και τέρμα και το
μπαράκι για τον ξάδελφο. Θα σας ανοίξω εγώ ένα κλαμπ που θα ντρέπεσαι να μπείς
μέσα. Θα κάνετε το ψώνιο σας με τη μουσική αφού το θέλετε κι εγώ δε θα
ανακατευτώ καθόλου. Απλώς θα έχω ένα μικρό μερίδιο, αλλά το γενικό κουμάντο
δικό σας. Αφού μπορείς να μου εγγυηθείς για τον...πως τον είπες, Λεωνίδα; Αφού
λοιπόν είναι σπαθί είμαι κι εγώ ήσυχος, εσύ ρε είσαι πως να στο πω, σαν μικρός μου
αδελφός, έτσι σε είδα από τη πρώτη μέρα.."
Διέκοψα τον λόγο του Βρεττού γιατί προς το παρόν δεν ήθελα να ακούσω άλλο, θα
έβαζα τη συνέχεια κάποια άλλη στιγμή, συνέχισα να διαβάζω τα περιοδικά που είχα
πάρει και τσάκιζα τις σελίδες που με ενδιέφεραν. Ζήτησα από την σερβιτόρα ένα
στυλό κι ένα φύλο χαρτί αν υπήρχε αλλά χρειάστηκε να της κάνω και μια μικρή
παντομίμα για να καταλάβει καλύτερα. Μου τα έφερε και άρχισα να σημειώνω
διάφορα ονόματα, έβαλα το χαρτί στη τσέπη του παντελονιού της φόρμας και
επέστρεψα στυλό και περιοδικά. Στάση στο σπίτι για πρωινό μπάνιο και κατόπιν θα
ξεκινούσα τις υποχρεώσεις μου. Το περπάτημα μου είχε κάνει πολύ καλό αν δε το
είχα δοκιμάσει θα είχα πάλι εκείνες τις ενοχλήσεις στα γόνατα και στον αριστερό
ώμο. Προπονήσεις, κακώσεις από χτυπήματα, ηλικία όλα μαζί είχαν κάνει το έργο
τους.
"Μέχρι πότε θα αγωνίζεσαι, δε θα σε αφήσω να σκοτωθείς, το χρωστάω στο γέρο σου
το χρωστάω και σε σένα, τα χρόνια περνάνε, θα γίνεσαι πιο αργός, θα τραυματίζεσαι
πιο εύκολα, ενώ αν έχετε ένα μαγαζί το λύσατε το πρόβλημα", άλλο ένα απόσπασμα
από τον περίφημο λόγο του Βρεττού αλλά το έκοψα κι αυτό για να αφήσω το ζεστό
νερό να κυλήσει επάνω μου. Κι εκείνος το είχε λύσει το πρόβλημά του, η ναυτιλία
στην Ελλάδα πέρασε πολύ άσχημες μέρες την δεκαετία του 90, σαπιοκάραβα, θαλασ-

57
σοδάνεια, απεργίες, παραβάσεις κανόνων ναυσιπλοϊας, και ξαφνικά οι μισές εταιρείες
είχαν πρόβλημα ρευστότητας. Το Υπουργείο Εμπορικής Ναυτιλίας έκανε τα στραβά
μάτια για αρκετούς από τους εφοπλιστές, αλλά όταν τα σκάνδαλα ξεσπούσαν το ένα
με τά το άλλο κάτι έπρεπε να γίνει, κάποιος έπρεπε να την πληρώσει. Όπως γίνεται σε
αυτές τις περιπ-τώσεις ο εύκολος στόχος ήταν αυτός που δεν είχε μεγάλες κυβερνη-
τικές άκρες, αυτός που είχε τις λιγότερο καλές δημόσιες σχέσεις, ο Βρεττός ήταν ο
καταλληλότερος. Δεν συμμετείχε σε εκδηλώσεις πολιτικών, δεν του άρεσε η προβολή
και τα κοσμικά πάρτυ και γενικά δεν παρακάλαγε, δεν έγλυφε "αυτοί πρέπει να
γλύφουν εμένα όχι εγώ αυτούς" έλεγε συχνά "εμείς κρατάμε όρθια τη χώρα, τα
πλοία", η αλήθεια ήταν ότι αρκετούς τους έγλυφαν, αλλά ο Βρεττός δεν ήταν ένας
από τους αρκετούς. Η αλαζονία του σε συνδυασμό με την συχνά προκλητική συμ-
περιφορά του απέναντι σε Υπουργείο, Λιμενικό και τράπεζες ξεκίνησαν τον πόλεμο.
Οι επιθεωρήσεις πλοίων η μία μετά την άλλη και σχεδόν όλες με πορίσματα κατα-
πέλτες. Όχι ότι αυτά που διαπίστωναν οι επιθεωρητές δεν ίσχυαν, τη δουλειά τους
έκαναν και κανείς δεν μπορούσε να τους κατηγορήσει για "στήσιμο" ή για παραποί-
ηση, απλώς ο Βρεττός ήταν ο μοναδικός στόχος αυτών των επιθεωρήσεων, ο μονα-
δικός ένοχος για την όποια ναυτιλιακή κατρακύλα. Για όλη αυτή την ιστορία βέβαια
έπαιξε μεγάλο ρόλο και η αντιπάθεια που υπήρχε στο πρόσωπό του από την πλειο-
ψηφία των υπολοίπων εφοπλιστών. Στους κύκλους των πλοιοκτητών ο Βρεττός ήταν
πάντα ο άξεστος χωριάτης που τους χαλούσε την εικόνα, άκομψος με άθλιο γούστο
στο ντύσιμο, στριφνός και με απότομους τρόπους. Τα αγγλικά του καθόλου καλά κι
αυτό για μια διεθνή ναυτική δύναμη όπως η Ελλάδα ήταν απαράδεκτο. Δεν είχε γίνει
ποτέ αγαπητός αλλά αν η δικαιοσύνη ήθελε να κάνει έργο υπήρχαν άλλοι που έπρεπε
να κυνη-γηθούν πολύ περισσότερο από τον Βρεττό. Τότε περίπου η τύχη έβγαλε τον
λαγό από το καπέλλο της. Σε ένα από τα λίγα πάρτυ που είχε πάει ο Βρεττός γνώρισε
τη κόρη του Αναγνώστου, ενός Κύπριου μεγαλο-εφοπλιστή του οποίου η οικογένεια
είχε χρόνια τις δουλειές της στο Λονδίνο. Ο έρωτας ήταν κεραυνοβόλος τουλάχιστον
από την πλευρά της Άλις, της κόρης, τον Βρεττό δυσκολεύομαι να τον φανταστώ
ερωτευμένο αλλά ήταν και η πρώτη φορά που τον είχα δει να ενδιαφέρεται για γυν-
αίκα, έκοψε μαχαίρι τις "επισκέψεις" του σε κάποια κωλάδικα και συνειδητοποιώ-
ντας πόσο θα μπορούσε να τον οφελήσει ένας τέτοιος γάμος το προχώρησε. Οι δυο-
λειές του εδώ δεν είχαν μέλλον, οι τράπεζες του είχαν κατασχέσει τα περισσότερα
πλοία και δύο - τρείς μικρές επιχειρήσεις που είχε ξεκινήσει είχαν γίνει αγαπημένα
στέκια της ΣΔΟΕ. Τα ΜΜΕ είχαν βρει ένα καινούργιο θέμα να ασχοληθούν κι αυτό
ήταν το πως ο πατέρας του είχε κάνει περιουσία, είχαν αφήσει υποννούμενα ακόμα
και για συνεργασία της οικογένειας του με τους Γερμανούς στο Β' Παγκόσμιο, δεν
είμαι σε θέση να ξέρω αλλά το τελευταίο μου έμοιαζε πολύ κατασκευασμένο.
Κάποιοι δε από τους ιδιοκτήτες των ΜΜΕ που τον πολέμησαν ήταν επίσης εφοπ-
λιστές κι αυτό μου αρκούσε για να αμ-φισβητήσω την όποια εγκυρότητα αυτών των
ρεπορτάζ. Με το παιχνίδι χαμένο εδώ στην Ελλάδα αλλά με το γάμο να του ανοίγει
νέους δρόμους που θα περνούσαν μέσω Λονδίνου ο Απόστολος Βρεττός συνεταιρί-
ζεται με τον πεθερό του έχοντας όμως και το νου του σε ότι είχε απομείνει από τις
δουλειές του στην Ελλάδα, η αδελφή του η Βαρβάρα σύμφωνα με τη γνώμη των
οικονομικών αναλυτών τα είχε πάει περίφημα, δύσκολα τα δύο πρώτα χρόνια αλλά
τελικά μπόρεσε να βάλει τα πράγματα σε μία σειρά. Ούτε κι εγώ είχα μέλλον στην
Ελλάδα, δε θα μπορούσα πουθενά να βρώ δουλειά και με αφεντικό την Βαρβάρα
αποκλείεται να υπήρχε πόστο για μένα. Δε το πολυσκέφτηκα, και φυσικά η προοπ-
τική του να έχω μια μουσική σκηνή όπως την ονειρευόμουν διέλυσε εντελώς τις
όποιες αναστολές θα μπορούσα να έχω. Συνέχισα τις προπονήσεις , συνέχισα τους
αγώνες για λίγο διάστημα και συνέχισα να "εισπράττω" και να "προειδοποιώ" για

58
λογαριασμό του Βρεττού. Την ώρα που σκουπιζόμουν χτύπησε το τηλέφωνο, ήταν ο
Λεωνίδας
-Ξάδελφε, θα περάσεις από το μαγαζί;
-Ναι ρε Λεό, έχω αργήσει κιόλας κι εσύ πρέπει να είσαι κομμάτια από την κούραση,
ποιός είναι μαζί σου;
-Ο Ρομπ και ο Μάρτιν, χαμήλωσε λίγο τη φωνή του, είναι εδώ κάτι σαφρακιασμένα
εικοσάρικα, έχουν φέρει ντεμος και τώρα κάθομαι και τους ακούω...πω πω ρε πούστη
μου, έχει και τα κακά της αυτή η δουλειά πάντως.
Γέλασα ελαφρα γιατί φαντάστηκα τον Λεωνίδα να υποφέρει ακούγοντας τη μουσική
του γκρουπ και την ίδια ώρα να προσπαθεί να γίνει όσο πιο διπλωματικός γίνεται, δεν
ήταν εύκολο αλλά ο ξάδελφος είχε το χάρισμα σε αντίθεση με μένα, μπορούσε να
θέλει να σου σπάσει το κεφάλι αλλά με τον τρόπο που σου χαμογελούσε ήταν σα να
σε διαβεβαίωνε για το πόσο πολύ χάρηκε που σε είδε.
-Ελπίζω να μη με βρίζει και πολύ η γυναίκα σου πάντως, του είπα
-Όχι ρε, μάλιστα μου είπε ότι άμα θες πριν να παμε στο μαγαζί το βράδυ να περάσεις
από το σπίτι να φάμε παρέα, φέρε και τη Τζάνις δεν υπάρχει πρόβλημα.
-Δε θα πάμε το βράδυ στο μαγαζί, θα πάω, εσύ θα κάτσεις λίγο σπίτι σου να σε δει η
Ερμίνια και να καταλάβεις επίσης ότι σε λίγο καιρό θα γίνεις μπαμπάς, πράγμα που
σημαίνει ότι πρέπει να κόψεις και τις αλητείες.
-Καλά αυτό θα το λύσουμε στο ρινγκ, σε περιμένω λοιπόν.
Έβγαλα τη μοτοσυκλέτα από το γκαράζ του σπιτιού και ξεκίνησα για το κλάμπ, η
Harley, άλλο ένα όνειρο ζωής που είχα πραγματοποιήσει δίπλα στον Βρεττό, άργησα
να την αποκτήσω γιατί δεν άντεχα την αγωνία της μάνας μου, θεωρούσε τη
μοτοσυκλέτα σίγουρο θάνατο και έχοντας αδύ-ναμη καρδιά που ήθελε προσοχή η
απόκτηση της θα ήταν σα να την σκό-τωνα, τελικά έφυγε ήσυχη στον ύπνο της έξι
μήνες πριν αποφασίσω να φύγω εγώ για το Λονδίνο. Δεν άργησα να φτάσω στο
κλαμπ, Hyena, έτσι το είχα ονομάσει από ένα τραγούδι των REM, παλιά αποθήκη με
κρέατα, η υπόθεση με τις τρελές αγελάδες έκανε όμως τη ζημιά της, οι δουλειές
έπεσαν κι έκλεισε.Έξι μήνες μας πήρε να το στήσουμε, ηχομονώσεις, διακόσμηση,
βαψίματα, προσωπικό, ξενύχτια, αλλά ήταν όμορφο, το καμάρωνα. Χαιρέτισα τις δυο
Τζαμαϊκανές καθαρίστριες που σφουγγάριζαν τα πατώματα, ο Ρόμπ και ο Μάρτιν
καθισμενοι στη γωνιά του μπαρ έτοιμοι να κοιμηθούν όρθιοι, ο Ρόμπ σαράντατριων
χρονών πρώην πυγμάχος είχε θέσει σοβαρή υποψηφιότητα για τον τίτλο των μεσαίων
βαρών μέχρι που ένα νοκ-αουτ του στοίχησε τόσο πολύ που τα παρά-τησε, απο κει
και μετά σωματοφύλακας διάφορων ροκ-σταρς αλλά δεν άντεχε όλη αυτή τη τρέλα
που κουβαλούσε πάνω της η συγκεκριμένη μουσική, "είναι σα να έκανα περισσότερο
χρέη νταντας παρά σωματοφύλακα αφεντικό, δε μπορείς να φανταστείς πόσο
γαμημένα κακομαθημένοι είναι οι περισσότεροι από δαύτους, να ξερες μόνο πόσες
φορές ήθελα να τρίψω τη γροθιά μου στις μούρες τους", αυτή ήταν η άποψη του
Ρομπ για τα πρώην αφεντικά του, παιδί από το Νιούκασλ, μαθημένο στα δύσκολα,
μεγαλωμένο στους δρόμους, ο πατέρας του σε συγκρούσεις με τους μπάτσους στην
απεργία των ανθρακορύχων επί Θάτσερ, συλλήψεις, συμμορίες. Ο Ρόμπ είχε
κουραστεί να βλέπει το γέρο του να μπαινο-βγαίνει σε κελί, θεωρούσε το
συνδικαλισμό το χειρότερο κακό που είχε βρεί την οικογένειά του. Το μποξ ήταν το
δικό του εισιτήριο για κάποιο καλύτερο κόσμο.
-Καλημέρα και τράβα σπίτι πρωταθλητή, του είπα χτυπώντας του φιλικά τον ώμο
Νύσταζε τόσο που δε με πήρε χαμπάρι όταν τον πλησίασα από πίσω κι ένοιωσε πολύ
άσχημα γι'αυτό μου τον αιφνιδιασμό, σαν να τον είχα πιάσει να κλέβει ή κάτι τέτοιο.
-Καλημέρα αφεντικό, με συγχωρείς, όλο το βραδυ...
-Είπαμε τράβα για ύπνο, τον διέκοψα, όλα οκ εχθές έτσι;

59
Μου έκανε νόημα με τον αντίχειρά του ότι όλα είχαν πάει καλά. Ο Μάρτιν δίπλα του
δεν ήταν σε καλύτερη κατάσταση, νεώτερος σε ηλικία αλλά εξίσου στραπατσαρισ-
μέ-νος, μάλλον δε φανταζόταν ότι στα τριανταπέντε θα έκανε τον σωματοφύλακα και
τον μπράβο νυχτερινού κλάμπ αφού όταν έπαιξε το πρώτο του ματς φορώντας τη
φανέλα της Εθνικής Αγγλίας στο ράγκμπυ ο τύπος είχε γράψει για το αστέρι που είχε
γεννηθεί και θα ξαναέδινε στα λιοντάρια τη παλιά τους αίγλη. Δεν ήταν γραφτό, ένας
πολύ σοβαρός τραυματισμός στο γόνατο του σταμάτησε την καριέρα, ακολούθησαν
ακριβά παυσίπονα και αλκοόλ, ο Μάρτιν το μόνο που ήξερε να κάνει ήταν να παίζει
ράγκμπυ και να μπλέκει σε φασαρίες, όταν το ράγκμπυ τελείωσε του απέμεινε το
δεύτερο. Είναι εντάξει τύπος στο βάθος, χρόνια τώρα στη νύχτα έμαθα να
καταλαβαίνω ορισμένα πράγματα, τυπικότατος, αφοσιωμένος, έντιμος. Μας τον
σύστησε ο πρώην συνεργάτης του Λεωνίδα κι ευτυχώς πετύχαμε διάνα.
-Η Μπέτυ είναι στο γραφείο της και τσεκάρει τα χθεσινά πάρε-δώσε, είπε ο Μάρτιν,
αφεντικό ξέρεις πόσο σε εκτιμώ και γενικά δε μιλάω πολύ, δεν είναι η δουλειά μου
έτσι κι αλλιώς, εσύ είσαι που έχεις το μάτι και το αυτί, φυσικά και ο κύριος Λήο αλλά
αυτοί εδώ που μας κουβαλήθηκαν σήμερα....
Κούνησα το κεφάλι μου κάνοντας ότι καταλαβαίνω
-Ποιός είπε ότι δεν έχεις καλό αυτί Μάρτυ, του είπα, στο Νιούκασλ μεγάλωσες την
πατρίδα των Animals και του Sting..όλα κι όλα!
Ο Μάρτιν φάνηκε να χάρηκε με την παρατηρησή μου, ένας από τους λόγους που
έμενε κοντά μας ήταν γιατί τον αντιμετωπίζαμε σαν ένα πολύτιμο μέλος της όποιας
ομάδας μας, δεν τον είδαμε ποτέ σαν μαντρόσκυλο που απλά έπρεπε να τρομάζει
τους ενοχλητικούς.
-Κι εμένα δε μου γεμίζουν το μάτι, του είπα, αλλά καταλαβαίνεις πρέπει να τους
ακούσω
-Συγνώμη κύριε...
Ήταν η φωνή ενός ψηλόλιγνου τύπου όχι πάνω από 22-23 που βρισκόταν πάνω στη
σκηνή κρατούσε το μικρόφωνο και είχε περασμένη με λουρί μια ηλεκτρική
κιθάρα.Το συγκρότημα που λέγαμε
-Είστε ο υπεύθυνος έτσι;
-Ένας από τους δύο, απάντησα, πως ονομάζεται το γκρουπ;
-Lifeless (χωρίς ζωή)
-Πιο εύστοχο όνομα δε θα μπορούσαν να βρουν, ψιθύρισε ο Μάρτιν, και πάλι σόρρυ
αφεντικό
Γέλασα όσο πιο διακριτικά μπορούσα και ρώτησα τον ψηλόλιγνο
-Τι περίπου παίζετε;
-Κυρίως post-rock, ξέρετε Mogwai και τέτοια αλλά τα δικά μας κομμάτια έχουν
μικρότερη διάρκεια, είμαστε όμως ανοικτοί σε πολλά πράγματα, τα demos που σας
φέραμε είναι από την πρώτη μας περίοδο τότε που παίζαμε πιο πολύ πανκ αλλά τώρα
έχουμε ωριμάσει, είμαστε διαφορετικοί.
Τον κοίταξα καλά καλά, πουκάμισο τζιν τουλάχιστον δύο νούμερα μεγαλύτερό του,
στρατιωτικό παντελόνι, παπούτσια του μπάσκετ και από δύο κρίκους στο κάθε
αυτί.Τα υπόλοιπα μέλη όπως μου τους είχε περιγράψει ο Λεωνίδας, κοντά στα 20,
άγουρα μουτράκια κι αυτό με έκανε να αναρωτηθώ πότε στην ευχή προλάβαν να
έχουν πρώτη και δεύτερη περίοδο.
-Είχατε πει ότι κάνετε και καλές διασκευές, ήταν η σειρά του Λεωνίδα να μπεί στη
συζήτηση.
Χαιρετηθήκαμε παίζοντας απαλές μπουνιές στα μπράτσα

60
-Για να τους ξεφορτωθούμε πιο γρήγορα θα τους πάρουμε στο ψιλό, είπε ο Λεωνίδας,
άστους να παίξουν κανα δυο διασκευές και μετά τέλος, θα σας ειδοποιήσουμε και τα
σχετικά...εγώ έφυγα ίσα που με βαστανε τα πόδια μου.
-Σ'ευχαριστώ, του είπα
-Μη το συζητάς, έκανε νόημα στον Μάρτιν και τον Ρομπ, λεβέντες λήξη συναγερμού
πίσω στα κρεβάτια σας, αναλαμβάνει το άλλο αφεντικό
-Να καθίσουμε λίγο ακόμα καλού κακού; ρώτησε ο Ρομπ
-Είμαι εντάξει, τον καθησύχασα, θα τους ακούσω και μετά θα τσεκάρω τα
οικονομικά με τη Μπέτυ, τραβάτε για ύπνο τώρα
-Θα σας παίξουμε το Moonage Daydream, είπε ο ψηλόλιγνος, το ξέρετε έτσι;
Εγνεψα καταφατικά, δεν έβλεπα όμως πουθενά σαξόφωνο κι αναρωτιόμουν πως
μπορούσε να παιχτεί αυτό το κομμάτι χωρίς το συγκεκριμένο όργανο του οποίου το
σόλο αποτελούσε σήμα κατατεθέν. Ο Μάρτιν και ο Ρομπ είχαν φτάσει στη πόρτα
όταν ο Λεωνίδας άκουσε ποιό τραγούδι θα διασκεύαζαν και ήρθε σχεδόν τρέχοντας
-Μαλάκα μου αυτό δε το χάνω με τίποτα, είπε σχεδόν γελώντας, να τους δω να
διασκευάζουν Bowie και μετά φεύγω διακοπές για να συνέλθω.
Παραείχε κέφια μετά από τόσο κουραστική νύχτα πράγμα που με έβαλε σε υποψίες
-Ρε παπάρα, που τη βρίσκεις τόση ενέργεια;
Πήρε ένα αστείο ένοχο ύφος που τον έκανε ακόμα πιο συμπαθή
-Μου'χουν μείνει κάτι κάψουλες από τις προπονήσεις, και μην ξεχνάς πως ήμουν και
ΟΥΚας
-Έναν αιώνα πριν, τον πείραξα
Η αλήθεια είναι πως αν έβλεπε κανείς τον Λεωνίδα δύσκολα μπορούσε να φανταστεί
πως είχε υπηρετήσει στη Μονάδα Υποβρηχίων Καταστροφών, έδειχνε μεν γυμνασ-
μένος παρά τα κάποια παραπάνω κιλά που είχε πάρει τα τελευταία χρόνια, αλλά το
ξυρισμένο κεφάλι του και το χαμογελαστό πρόσωπο του παρέπεμπαν πιο πολύ σε
ασφαλιστή, ωστόσο καλό ήταν να μην παίξεις μαζί του αν τα πράγματα ζόριζαν θα
τον ήθελες οπωσδήποτε δίπλα σου, είχα εμπειρία πάνω σ'αυτό. Φορούσε το καλό του
σκούρο ανθρακί καλοκαιρινό κοστούμι, σκούρο μπλέ πουκάμισο και τη γαλάζια
γραβάτα που του είχα πάρει δώρο στα γενέθλιά του.
-Επι τη ευκαιρία μικρέ σου ξαναθυμίζω ότι διατηρούμε σύγχρονη μουσική σκηνή κι
όχι σκυλάδικο ή lounge - club για να μου ντύνεσαι τραπεζίτης.
Κούνησε το κεφάλι του σαν να σκέφτηκε κάτι αλλά η έκφρασή του πρόδιδε πως θα
ακολουθούσε καλαμπούρι
-Σκυλάδικο...καλή ιδέα ρε ξάδερφε, νέα διασκέδαση στο Λονδίνο, μπραβο τελικά
είσαι μεγαλοφυία, χωρίς να το θέλεις αλλά είσαι..
-Να ξεκινήσουμε; ο ψηλόλιγνος έβαλε τέρμα στις ανοησίες μας
-Ναι ναι παιδιά, ενθάρρυνε ο Λεωνίδας, το Moonage Daydream είναι από τα
αγαπημένα μου
-Κι εμείς λατρεύουμε τον Bowie, απάντησε ο ντραμερ
Τους έκανα νόημα να ξεκινήσουν, ο Λεωνίδας έκανε το σταυρό του και τον
σκούντησα, ο ψηλόλιγνος έδωσε το παράγγελμα, το ξεκίνημα δεν ήταν άσχημο αλλά
στα δύσκολα μέρη ο ψηλόλιγνος φάλτσαρε, στα θετικά τους ήταν η συμπαθητική
rhythm section, τελικά μας λύθηκε η απορία το σόλο σαξόφωνο θα το αντικαθιστού-
σε ένα σόλο από αρμόνιο αλλά ο τύπος που έπαιζε φαινόταν ή ελαφρά φτιαγμένος ή
ελαφρα μεθυσμένος, στην άποψη μου αυτή ήρθε να συνηγορήσει ένα άγριο βλέμμα
που του έριξε ο μπασίστας. Έκανα μια πρόχειρη ζυγαριά στο μυαλό μου με τα υπέρ
και τα κατά, υπήρχε μια σχετική ισορροπία
-Πως είπαμε το ονομά σου, ρώτησα τον ψηλόλιγνο όταν τελείωσαν
-Τζων, Τζων Χάνσεν

61
-Λοιπόν κοίτα πως έχει το πράγμα Τζών, κατ'αρχήν έχετε μάνατζερ, ατζέντη ή κάτι
τέτοιο;
Τα μέλη του γκρουπ κοιτάχτηκαν μεταξύ τους σα να τους είχαν πιάσει να
καλλιεργούν χασισόδεντρα.
-Όχι, είπε ο Τζών, αλλά ξέρετε...
-Δεν είναι πρόβλημα αυτό...ακόμα,είπα, δεν έχω ακούσει βέβαια τα demos σας
-Και να μην τα ακούσεις, είπε μέσα από τα δόντια του ο Λεωνίδας
-Πιστεύω όμως ότι πρέπει να δουλέψετε λιγάκι τα φωνητικά και το σόλο στο
αρμόνιο, μιλάω βέβαια για το συγκεκριμένο κομμάτι αν σκοπεύετε να το παίζετε στις
εμφανίσεις σας, σε κάποιες στιγμές χανόταν το αρμόνιο πίσω από την κιθάρα.
-Τα περισσότερα νέα γκρουπάκια ένα πρόβλημα με τα φωνητικά το έχουν, είπε ο
Λεωνίδας, αλλά αυτό που μας ενδιαφέρει είναι να βγάζετε αυθεντικότητα κι εσείς τη
βγάζετε, λίγη δουλίτσα θέλετε και θα βρεθεί η άκρη.
-Δηλαδή δεν είμαστε τόσο χάλια; σειρά του μπασίστα να κάνει την ερώτησή του
-Όχι δεν είσαστε, του είπα, εδώ οι Beatles στην αρχή της καριέρας τους ήταν
ξεκούρδιστοι και ανώριμοι
-Δε μας άρεσαν ποτέ, πετάχτηκε ο ντραμερ, δεν είχαν ενέργεια τα τραγούδια τους.
Τι απαντάς τώρα σε τέτοια επισήμανση, κανονικά του δίνεις να φάει τις μπαγκέτες
και τα πιατίνια
-Πάντως σύμφωνα με τη γνώμη αρκετών στα πρώτα τους άλμπουμ τα φωνητικά του
Λέννον παραπέμπουν σε πανκ, του είπα
-Το ροκ εντ ρολλ τα έκαψε όλα στο πέρασμά του με τους Pistols και τους Clash,
επέμεινε ο ντράμμερ, αυτοί άλλαξαν τη μουσική
Το θράσος συχνά σε πάει μπροστά, σε περιπτώσεις μουσικών είχαμε δει να συμβαίνει
κάτι τέτοιο, αλλά αυτός ο τύπος κάτι μου έλεγε πως ήταν καταδικασμένος, αυτό το
ύφος ξερόλα συνδυασμένο με την ασέβεια αποτελούσε ουκ ολίγες φορές μια χαρά
τοίχο για να σπάσεις τα μούτρα σου. Ίσως πάλι εγώ είχα αρχίσει να γερνάω
-Θα σου δώσω μια συμβουλή, είπα, ξεκίνα να μελετάς ορισμένους παλιούς και θα
διαπιστώσεις πόσο δεξιοτέχνες ήταν, όλοι οι μεγάλοι μουσικοί μελετούν συνεχώς δε
δίνεται αλλιώς έτσι ώστε να μπορείς να βελτιώσεις το παιξιμό σου και να μην μείνεις
στάσιμος, άκου λίγο Τζών Μπόναμ, Κόζυ Πάουελ, Κάρλ Πάλμερ, Τζιμ Γκορντον,
Νικ Μαίησον
-Τον Άνιμαλ του Μάπετ Σόου, πρόσθεσε ο Λεωνίδας ψιθυριστά
Ο ντράμερ έκανε μια γκριμάτσα δείχνοντας ότι βαριόταν αλλά κούνησε καταφατικά
το κεφάλι σαν να μου έλεγε πως θα μου έκανε τη χάρη ν'ακούσει τη συμβουλή μου.
-Θα περιμένουμε νέα σας λοιπόν; ρώτησε ο Τζών. Εννοώ για το πότε θα μπορέσουμε
να εμφανιστούμε στο κλαμπ.
-Όπως σου είπα και πριν θα χρειαστώ περισσότερο υλικό από εσάς,
οπότε κοίταξε τι θα κάνουμε, θα σου δώσω δύο τρία τηλέφωνα από κάποια στούντιος
ηχογραφήσεων που ξέρω, μπορείς να τους πεις ότι τηλεφωνείς εκ μέρους μου, δες
ποιό από όλα σας βολεύει οικονομικά και ξεκινήστε να γράψετε, μετά μιλάμε μου τα
φέρνεις εδώ και βλέπουμε τι θα γίνει. Και είπαμε δουλειά στα φωνητικά και στην
ενορχήστρωση.
Ο τύπος που έπαιζε αρμόνιο έμοιαζε να εγκαταλείπει όλο και περισσότερο το δικό
μας κόσμο και να εισέρχεται σε έναν δικό του, μάλλον η πρώτη αλλαγή που θα
έπρεπε να κάνουν στο σχήμα ήταν αυτός
-Καλή τύχη παιδιά, είπε ο Λεωνίδας
Μάζεψαν σιγά σιγά τα οργανά τους μας χαιρέτησαν κι έφυγαν ενώ ο Λεωνίδας
εξακολουθούσε να τους δίνει θάρρος.

62
-Για να είμαστε εξηγημένοι ξάδελφε, μου είπε μόλις έφυγαν, τις ηχογραφήσεις θα τις
ακούσεις μόνος σου δε θα αντέξω άλλο, αλλιώς παίρνω το μερίδιο του μαγαζιού και
φεύγω, μπορώ να φύγω και χωρίς να πάρω το μερίδιο βέβαια..
-Δεν είναι τόσο κακοί, υπερβάλλεις
-Έχεις δει τι έχουν γράψει τα περιοδικά για το μαγαζί; Μας θεωρούν σαν το Χασιέντα
του Λονδίνου
-Σε δύο από αυτά λαδώσαμε σου θυμίζω
-Απλά τους κεράσαμε δείπνο δε λαδώσαμε, σου θυμίζω εγώ, πάμε ολοένα και
ψηλότερα οπότε καλό θα είναι να προστατέψουμε και το όνομά μας δεν συμφωνείς;
Κοίτα αυτό το μέρος...όχι κοίτα το!!!
Μοιραζόμουν τον ενθουσιασμό του, ήταν ευτυχισμένος και μου έδειχνε τη
διακόσμηση λες και μου έδειχνε το Ταζ Μαχαλ. Κόκκινο και γκρίζο μεταλλικό τα
χρώματα που κυριαρχούσαν, παλιά βινύλια καρφωμένα στους τοίχους και κάδρα με
πόστερ και φωτογραφίες από συναυλίες. Πίνακες ποπ αρτ και φυσικά καδραρισμένα
αποκόμματα εφημερίδων που έγραφαν καλά λόγια για το μαγαζί.
-Το παλατάκι μας, μου είπε και έβαλε το χέρι του στον ώμο μου, φτύσαμε αίμα αλλά
γαμήσαμε...γαμήσαμε, τα καταφέραμε.
-Φύγε και μη μου σπας τα νεύρα
-Πάω να ξεραθώ, και όπως είπαμε το βράδυ, πάρε την Τζάνις κι έλα για φαγητό, η
Ερμίνια θα φτιάξει σπέσιαλ ψητό κοτόπουλο από συνταγή της μάνας της ενώ εγώ θα
δώσω τα ρέστα μου στη σαλάτα
-Δε ξέρω για την Τζάνις αλλά εγώ θα έρθω οπωσδήποτε, με περιμένει δύσκολη νύχτα
εδώ και πρέπει να ξεκουράσω και τη Μπέττυ.
-Τώρα που την ανέφερες, μου είπε συνωμοτικά, έχει λαλήσει από τη δουλειά μήπως
να της κάναμε καμμιά αύξηση;
Είχε απόλυτο δίκιο, ώρες ώρες αναρωτιέμαι τι θα έκανα χωρίς τον Λεωνίδα,
μπορούσε να πλησιάζει και να ακούει τις ανάγκες του προσωπικού πολύ καλύτερα
από μένα, ναι η Μπέττυ άξιζε αύξηση και με το παραπάνω
-Θα της μιλήσω, του είπα, τα χω αφήσει όλα πίσω μου και σε παραφόρτωσα
-Εσύ είσαι το μουσικό αυτί εδώ μέσα, κι έχεις και ένστικτο, άσε σε μας τους πεζούς
όλα τα υπόλοιπα.Τα λέμε το βράδυ λοιπόν
Προχώρησα στο διάδρομο κι έφτασα έξω από το γραφείο της Μπέττυ, χτύπησα τη
πόρτα και το "ναι" που άκουσα πρόδιδε την κούρασή της
-Καλημέρα, έμαθα σκίσαμε χθες, ή καλύτερα...σήμερα
Χαμογέλασε και δυο πολύ λεπτές ρυτίδες φάνηκαν στις άκρες του στοματός της
-Καλημέρα, όντως και νομίζω ότι τον επόμενο μήνα θα πάμε ακόμα καλύτερα, θες
καφέ;
Έκανα νεύμα πως δεν ήθελα, κάθισα απέναντί της και την είδα να περνάει κάποια
στοιχεία στον υπολογιστή της, μόλις τελείωσε έκλεισε έναν μπλέ μεγάλο φάκελλο
από χαρτόνι και μου τον έδωσε.
-Αφήνω ανοιχτό τον υπολογιστή και τσεκαρε ότι θές, εδώ σου έχω όλα τα χαρτιά από
αποδείξεις και άλλα παραστατικά μέχρι ραντεβού και υποχρεώσεις που προέκυψαν,
να μην το ξεχάσω μίλησα και μ'εκείνους τους μάνατζερς που φέρνουν τους
Κουβανούς, θα μας στείλουν λέει dvd από συναυλίες, οπότε τους είπα να μιλήσουν
μαζί σου
Η Μπέττυ για τα σαρανταδύο της χρόνια κρατιόταν μια χαρά, κυρίως εξαιτίας της
καλής της διατροφής, της αποχής της από το κάπνισμα και το αλκοόλ και του
τζόγκιγκ που έκανε τρείς φορές την εβδομάδα. Έμπειρη στις δημόσιες σχέσεις αφού
ήταν στέλεχος σε διαφημιστική εταιρεία αλλά την είχε κουράσει αυτή η δουλειά και
είχε σταματήσει να την βρίσκει ενδιαφέρουσα. Εργασιομανής παρέμενε βέβαια και

63
μάλλον αυτό της το «κουσούρι» της είχε στερήσει την οικογένεια, δεν είχε δείξει το
παραμικρό ενδιαφέρον για άντρα όσο την είχαμε μαζί μας. Μας την είχε συστήσει η
Ερμίνια γιατί ήταν συμφοιτήτριες και στενές φίλες από το πανεπιστήμιο. Η
Μπέττυ,όπως ισχυριζόταν τουλάχιστον, είχε βρει σ’εμάς κάτι το διαφορετικό,
αγαπούσε την μουσική και της άρεσε το πώς είχαμε φτιάξει αυτόν το χώρο. Ήταν ο
κατάλληλος άνθρωπος στην κατάλληλη θέση. Πριν τη στείλω να πάει για ξεκούραση
θα της έλεγα τα ευχάριστα νέα
-Μπέττυ το πόσο σε εκτιμάμε το ξέρεις φαντάζομαι,αναγνωρίζουμε και ο Λεωνίδας
και εγώ το τι έχεις προσφέρει εδώ μέσα
Με κοίταξε κάπως περίεργα και χαμογέλασε
-Δε με απολύεις έτσι;
Ήξερε βέβαια την απάντηση αλλά αυτό που δεν ήξερε ήταν το που θα πήγαινα την
κουβέντα
-Πρέπει να’χεις κουραστεί αρκετά για να αμολάς τέτοια ανοησία, της είπα, απλώς
σκεφτόμασταν πως ίσως και να αμοίβεσαι λίγο για όλα όσα κάνεις
-Αφεντικό ο τρόπος που ξεκίνησες την κουβέντα είναι ο κλασσικός πρόλογος του
«λυπάμαι αλλά πρέπει να φύγεις» δε φταίει η κούρασή μου φταίει ότι δεν έχεις το
απαιτούμενο ταλέντο στις εισαγωγές, και ποιος σου είπε πως δεν είμαι ευχαρισ-
τημένη με όσα βγάζω, έχω ένα πολύ ωραίο σπίτι, ωραίο αμάξι, μ’αρέσει αυτό που
κάνω και ελπίζω να μη με ζήτησε ο Βρεττός ή ο πεθερός του για κάποιο διαθέσιμο
πόστο στην εταιρεία τους.
-Όχι αν και θα το άξιζες, της είπα, έχεις δει τη γραμματέα του Βρεττού και ξέρεις
Χαμογέλασε και πάλι
-Δε θέλω να σε κουράσω άλλο, ήθελα να ξέρεις ότι σκοπεύουμε να σου κάνουμε
αύξηση, το κουβεντιάσαμε με τον Λεωνίδα και εκείνος μάλιστα σκέφτηκε πως το
καθυστερήσαμε κιόλας.Κάτσε λοιπόν και σκέψου ένα ποσό που θα ήθελες να το
βάλουμε στο τραπέζι
-Αφεντικό με σκλαβώνεις, αλλά άσε να δούμε πως θα πάμε τον χειμώνα και
βλέπουμε, ίσως να μιλήσουμε με βάση τα ποσοστά αντί για μισθό, για αρχή
τουλάχιστον, κυκλοφορεί ευρέως αυτός ο τρόπος αμοιβής για κάποια στελέχη.
-Ναι τον είχαμε και στην Ελλάδα πριν 10-15 χρόνια τότε που κάποιες εταιρείες
ήξεραν πως ο υπάλληλος θα έκλεινε δύο με τρείς δουλειές το πολύ θα τον πλήρωναν
ένα 10% και μετά αντιός αμίγκο! Είχε βρωμίσει ο τόπος από κάτι τέτοιες εταιρείες
ιδιαίτερα στον χώρο των ασφαλειών. Όχι καλή μου μιλάμε για μισθό, τα ποσοστά
πάνε κι έρχονται.
Η Μπέττυ πέρασε τα δάχτυλά της μέσα από τα πλούσια μαύρα της μαλλιά και τα
χτένισε προς τα πίσω, ήταν αρκετά όμορφη και αναρωτιόμουν αν το εκμεταλλεύτηκε
ποτέ για να «ανέβει» επαγγελματικά, μπα…
-Προς το παρόν θα πάω για ύπνο, χαρούμενη για την καλοσύνη που μου δείχνετε και
θα κοιμηθώ σαν πουλάκι
Έκανε τα μαλλιά της αλογοουρά με τη βοήθεια μιας καρφίτσας και αφού σηκώθηκε
από τη θέση της μου άγγιξε απαλά το μπράτσο
-Αλήθεια σ’ευχαριστώ, μου είπε, και επίσης ισχύει αυτό για το πόσο ευχαριστημένη
είμαι, έχεις το λόγο μου θα το σκεφτώ και θέλω να ευχαριστήσεις και τον ξαδελφό
σου εκ μέρους μου
-Αυτό το κλαμπ δεν θα κρατιόταν χωρίς εσένα, της είπα ανταποδίδοντας το άγγιγμα
στο μπράτσο
-Μην το λές, απλώς θα μπορούσες να προσλάβεις στη θέση μου δύο μπρατσωμένες
ντουλάπες των δεκαπέντε λέξεων που δε θα ήξεραν τα λογιστικά που ξέρω εγώ αλλά
θα είχαν μεγαλύτερη πειθώ και μάλλον θα σου στοίχιζαν και φθηνότερα.

64
-Αύριο μεθαύριο ίσως κάνεις οικογένεια οπότε….
-Ξέχνα το αφεντικό, είμαι πια περασμένης ηλικίας και να σου πω την αλήθεια δεν την
ήθελα και ποτέ μου.Είμαι πλασμένη αλλιώς, τα’χουμε ξαναπεί.Με φαντάζεσαι χον-
τροκώλα με fish n chips, κουτσούβελα στο χέρι που θα ζητάνε το καινούργιο cd του
Τζάστιν Μπήπερ και σύζυγος με μπύρα και κασκόλ της ομάδας; Βολτίτσες στο Χάιντ
Παρκ, διαρκείας της Τσέλσυ ή της Άρσεναλ; Μπα εδώ είναι η οικογενειά μου, ξέρω
ότι ακούγεται βαρετό αλλά ισχύει, σας συνήθισα. Φεύγω και ότι με χρειαστείς πάρε
το κινητό μου είναι πάντα ανοιχτό
-Φύγε με άγχωσες, της είπα, το βράδυ έχεις ρεπό το οποίο σου χρωστάω
Έκανε να διαμαρτυρηθεί αλλά της έδειξα την πόρτα δειχνοντας και τα δόντια μου
ενώ μιμήθηκα παράλληλα και το γρύλισμα του σκύλου μου έστειλε ένα φιλί στον
αέρα κι έκλεισε την πόρτα.
Πήρα τα χαρτιά και πήγα στο γραφείο μου, διάβαζα μάλλον απρόθυμα κι ένας
πονοκέφαλος μου θύμισε πόσο άσχημα είχα κοιμηθεί το βράδυ, πήρα ένα ποτήρι και
το γέμισα νερό από ένα μπουκάλι που είχα στο ψυγειάκι. Δύο ασπιρίνες στη χούφτα
και...εβίβα. Δεν ένοιωθα και πολύ καλά, εκείνος ο ελέφαντας που με είχε ξυπνήσει με
θυμήθηκε και πάλι, ίσως έπρεπε να κάνω κάποιες εξετάσεις, τον τελευταίο καιρό
έβλεπα όνειρο ότι έδινα αγώνες και δε μπορούσα καν να πλησιάσω τον αντίπαλό μου
που έμοιαζε απίστευτα ταχύς και πολύ πιο δυνατός από μένα, τα χέρια μου και τα
πόδια μου ίσα που μπορούσαν να κουνηθούν κι όταν γυρνούσα προς τον πάγκο για να
δώ τον προπονητή μου και να τον ακούσω να μου δίνει οδηγίες δεν έβλεπα κανέναν,
εκτός από μια σκοτεινή φιγούρα που μου είχε γυρίσει την πλάτη της και
απομακρυνόταν από το ρίνγκ, προσπαθούσα κάτι να πω αλλά ούτε φωνή έβγαινε,
αισθανόμουν πώς όσο μεγάλωνα η ζωή μου γέμιζε με σκιές σαν κι αυτή που έβλεπα
στο όνειρό μου.Δούλεψα για αρκετή ώρα προσπαθώντας να αποφύγω άλλες
δυσάρεστες σκέψεις χωρίς όμως να τα καταφέρω και πολύ καλά κοίταξα το ρολόι
μου, ο πατέρας μου τέτοια ώρα θα ήταν στο καφενείο και θα τσακωνόταν με τους
φίλους του για τα πολιτικά, καυγάδες του δεκάλεπτου που παρέδιδαν τη θέση τους σε
αναμνήσεις από τα νεανικά τους χρόνια. Σχημάτισα τον αριθμό του κινητού του και
περίμενα υπομονετικά για να απαντήσει αφού τον τελευταίο καιρό είχε αποκτήσει
πρόβλημα στην ακοή και αν το τηλεφώνημα μου είχε πέσει πάνω σε κάποια
συζήτηση όπου οι φωνές ήταν έντονες θα έκανε το άκουσμα της κλήσης ακόμα πιο
δύσκολο.Τελικά το σήκωσε, δύο "ναιαι" ακούστηκαν και κατάλαβα ότι δεν είχε δει
ποιός τον είχε καλέσει
-Μπαμπά εγώ είμαι, καλημέρα
-Εεεεπ τι έγινε αγόρι μου όλα καλά;
Δυνατές φωνές ακούγονταν στο βάθος και αυτό τον δυσαρεστούσε γιατί ταλαιπωρού-
σε ακόμα πιο πολύ την ακοή του
-Πάψτε ρε κωλόγεροι μιλάω με το γιό μου, είπε μισογελώντας
-Χαιρετισμούς στον Εγγλέζο, ακούστηκε η γνώριμη φωνή του κυρίου Χρήστου μαζί
με κάτι άλλα "χαιρετίσματα"
-Και τους δικούς μου, είπα, τι γίνεσαι μπαμπά;
-Καλά είμαι ...εδώ...μαζευόμαστε, τα λέμε, και κανένα απογευματάκι πάμε σινεμά με
τον μπάρμπα σου και τη θειά σου. Χθες πήγαμε και είδαμε ένα με το Νίκολσον,
αυτός δεν έκανε τον τρελό στη Φωλιά Του Κούκου; Δε θυμάμαι όμως πως λέγανε το
χθεσινό, έκανε έναν αστυνομικό που βγήκε στη σύνταξη...λίγο δύσκολο μου φάνηκε
Το "λίγο δύσκολο μου φάνηκε" στη διάλεκτο του πατέρα μου σήμαινε πως τον είχε
πάρει ο ύπνος αλλά ντρεπόταν να το πεί
-Μάλλον την Υπόσχεση είδες, του είπα

65
-Ναι αυτό...μπράβο! Εσύ πως τα περνάς; Το μαγαζί; Εκείνη η κάμπια ο ξαδελφός
σου;
-Προετοιμάζεται να γίνει μπαμπάς αλλά αμφιβάλλω αν το έχει καταλάβει
-Πότε ήσασταν σπόρια και σας πηγαίναμε στην Άνεση να δείτε Γκοντζίλα και Λουί
Ντε Φυνές
Αυτό μου το έλεγε κάθε φορά, είχε ανάγκη να το λέει, γιατί είχε ανάγκη να μας
θυμάται παιδιά, ξανάνιωνε έτσι, μας ξαναέφερνε κοντά του, ο ελέφαντας κάθισε
απότομα στο στήθος μου.
-Περνάω καμιά φορά από το μέρος που ήταν η Άνεση βλέπω το οικόπεδο και
λέω...κοίτα να δεις έτσι το αφήσανε, χορτάρι και πέτρες
Άφησε ένα φύσημα απογοήτευσης, τον καταλάβαινα γιατί η Άνεση ένα από τα
ωραιότερα σινεμά στον Πειραιά, αν όχι το ωραιότερο, τον είχε μεγαλώσει κι εκείνον
όταν ήταν παιδί, Έρρολ Φλυνν, Ρόμπερτ Μήτσαμ, Χάμφρευ Μπόγκαρντ, Μαίρυλιν
Μονρό, Τζών Γουέην
-Μπορεί να το ξαναφτιάξουν
-Μπα, είναι κάτι μαλάκες στο δήμο και δεν δίνουν σημασία, είχαν πει ότι θα το
κάνουν παιδική χαρά αλλά τίποτα. Εκείνο το μοσχάρι ο Αναστασιάδης όλο φρου
φρου και αρώματα είναι, τις προάλλες είχαν πάει κάτι ανάπηρα παιδάκια με μια
επιτροπή από γονείς για να τον δούνε και να του ζητήσουνε να τους φτιάξει έναν-ας
το πούμε-δικό τους χώρο για να μαζεύονται κι αυτός τους έστησε γιατί είπε πως του
έτυχε πολύ σοβαρό ραντεβού, αλήτες παιδί μου μόλις πιάσουνε την πουτάνα τη
καρέκλα λες και ξεχνάνε όλα όσα έχουν υποσχεθεί.
Πάντα είχε να πει κάτι άσχημο για τον Αναστασιάδη, δεν τον συμπαθούσε γιατί ήταν
αριστερός και ο γέρος μου πίστευε πάντα πως οι αριστεροί παραμύθιαζαν το κόσμο
και έφερνε σαν επιχείρημα γι'αυτή του την άποψη σε κάθε συζήτηση το παράδειγμα
της Σοβιετικής Ένωσης. Στη περίπτωση του Αναστασιάδη είχε κάθε δίκιο να φωνά-
ζει, είχε βάλει σημαία το σφυροδρέπανο και την ταλαιπωρημένη πειραϊκή εργατιά για
να εκλεγεί και επί των ημερών του πάρα πολλοί ύποπτου ποινικού μητρώου επιχειρ-
ηματίες της νύχτας άνοιξαν μαγαζιά. Η περιοχή γύρω από το Στάδιο Ειρήνης Και
Φιλίας είχε γεμίσει με κακόγουστα σκυλάδικα και χορευτικά στέκια στα οποία και
όρθιος καθόσουν και η μουσική σε ξεκούφαινε, στις λίγες μας επισκέψεις στην
Ελλάδα είχαμε πάει σε ένα από αυτά μαζί με τον Λεωνίδα και τον Δημήτρη μόνο
μισή ώρα είχαμε αντέξει και μάλλον το ποτό ήταν μπόμπα!
-Σε λίγο καιρό έχουμε εκλογές όμως και το καθίκι θα φάει μαύρο και πολύ θα το
φχαριστηθώ, άκου να κοροϊδέψει ανάπηρα παιδάκια ο πούστης
-Μη συγχίζεσαι ρε μπαμπά, όλοι το ίδιο είναι εσύ να κοιτάς την υγεία σου και να
βγαίνεις έξω να μην κάθεσαι μέσα και μιζεριάζεις, να παίρνεις και τον κύριο Άρη να
πηγαίνετε παρέα για ψάρεμα
-Άλλος αυτός...τελευταία μου λέει πως ο Αναστασιάδης είναι καλός, γέρασε και λέει
μπούρδες
Κάποιος καυγάς πρέπει να είχε γίνει, θα ξαναμόνοιαζαν αλλά δε σκόπευα να το
σκαλίσω άλλο, ένας κεντρώος με εύθραυστη ιδεολογία όπως ο πατέρας μου κι ένας
κομμουνιστής παλαιάς κοπής όπως ο κύριος Άρης τα ξαναέβρισκαν εύκολα, άλλωστε
ο παππούς μου την περίοδο της Χούντας είχε κρύψει τον πατέρα του κυρίου Άρη για
ένα μήνα στο σπίτι του, άλλοι καυγάδες με τον πατέρα μου τότε.
-Το μαγαζί πάει μια χαρά πάντως να ξέρεις και να μην ανησυχείς, τον καθησύχασα,
και ξανασκέψου αν θέλεις να έρθεις να κάτσεις λίγο μαζί μου τα Χριστούγεννα, θα
έρθει και ο Δημήτρης με την οικογένεια του, καλά θα περάσουμε και ξέρεις πως ο
Δημήτρης με την Ελένη σε αγαπάνε πολύ

66
-Το ξέρω αγόρι μου, με πήρε στο τηλέφωνο να μου ευχηθεί για τη γιορτή μου, είναι
χρυσό παιδί ο μπαγάσας μόνο που τρέχει πολύ αυτό τον καιρό για να τα βγάλει πέρα,
είναι χάλια η κατάσταση εδώ, ούτε καλές δουλειές υπάρχουν ούτε πληρώνουν καλά,
τι θα γίνει δε ξέρω,και αύριο μεθαύριο εμείς θα φύγουμε από τη ζωή τα νέα παιδιά τι
θα κάνουν. Τα Χριστούγεννα ίσως να πάω στη Καλαμάτα, μ'έχει καλέσει ο ξάδελφος
της μάνας σου ο Γιάννης.
-Ότι θες μπαμπά, θα ερχόμουν εγώ αλλά ξέρεις...
-Ξέρω, να κάτσεις εκεί και να κοιτάξεις τις δουλειές σου γιατί πας καλά αλλά όποτε
μπορέσεις έλα κι απο μας, μην τα τινάξω και δε σε δω
-Έλα ρε μπαμπά....
-Το αφεντικό σου είναι πολύ ικανοποιημένο από σένα πάντως, μου το εμπιστεύτηκε
στο τηλέφωνο, με πήρε κι αυτός για τη γιορτή μου μας αγαπάει πάρα πολύ, "ότι
θέλεις εγώ" μου είπε
Φαντάστηκα τη συνομιλία, καλωσήρθατε στον κόσμο του αλισβερισιού, ναι ο
Βρεττός δεν ξεχνούσε τις εξυπηρετήσεις που του έκανε ο πατέρας μου χάρη στις
γνωριμίες που είχε στο ΝΑΤ αυτό ήταν αλήθεια εκείνο όμως που δεν ήταν αλήθεια
ήταν το δουλειά έλεγε στον πατέρα μου ο Βρετός ότι έκανα για εκείνον, ώρα να
αλλάξει θέση ο ελέφαντας, τίναξα το κεφάλι μου για να μην έρθει η ανάμνηση που
φοβόμουν
-Σ'αφήνω τώρα, είπα, θα σε πάρω πάλι σύντομα και όπως είπαμε έτσι;
-Μη φοβάσαι, ξέρεις τις προάλλες είδα στο δρόμο το Νάσο, με χαιρέτησε και τα
είπαμε λίγο, είναι Αστυνόμος πιά, θα πάει μπροστά αυτό το παιδί, εσείς μιλάτε
καθόλου;
-Που και που, είπα ψέμματα
-Να μη ξεχνάς τους φίλους σου αγόρι μου δεν είναι σωστό
-Όχι μπαμπά δεν τους ξεχνάω, δεν είπα ψέμματα
Μόλις τελείωσα με τα οικονομικά και τον προγραμματισμό για τις πληρωμές των
προμηθευτών αποφάσισα να ακούσω τα demos που μου είχαν αφήσει κάποιοι, ήταν
ένα κομμάτι της δουλειάς που δεν είχε σταματήσει να μου αρέσει απλώς τον
τελευταίο χρόνο είχα χάσει λίγο τον ενθουσιασμό μου γιατί διαπίστωνα με πίκρα πως
το ταλέντο είχε εκλείψει από τα περισσότερα νέα συγκροτήματα, πολύ αντιγραφή
των Oasis και των Coldplay, από τα έξι συνολικά demos που άκουσα μόνο ένα
παρουσίασε ενδιαφέρον, κάτι τυπάκια ονόματι Κλοσάρ που έπαιζαν ένα μείγμα ska,
punk και funk αλλά είχαν και τραγουδιστή με καλή φωνή, αυτούς θα τους έπαιρνα
οπωσδήποτε τηλέφωνο και θα πήγαινα το βράδυ το demo στο Λεωνίδα. Είχε φτάσει
σχεδόν απόγευμα και δεν είχα μιλήσει καθόλου με τον Βρεττό, μια χαρά, αν με
χρειαζόταν θα με έπαιρνε εκείνος, βέβαια είχε το κουσούρι να θέλει να τον ρωτάς εσύ
αν χρειάζεται κάτι αλλά γνωρίζοντας πόσο τρέξιμο είχε το κλαμπ είχε περιορίσει και
τις απιτήσεις του γύρω από την αφοσίωσή μου. Ετοιμάστηκα να φύγω από το μαγαζί
όταν χτύπησε το κινητό μου, ήταν ο Δημήτρης
-Είσαι σίγουρος πως δε θέλετε κανένα γκαρσόνι εκεί; με ρώτησε
-Θέλουμε αλλά θέλουμε όμορφο, δε λέω καλός είσαι αλλά οι Άγγλοι έχουν ένα θέμα
με τους Μεσανατολίτες ύστερα από τις φασαρίες με τους Τζιχαντιστές κι έτσι όπως
είσαι εσύ βλέπω τη Σκότλαντ Γυάρντ να μου κουβαλιέται κάθε τρείς και λίγο εδώ
-Τα Χριστούγεννα να με περιμένεις...
-Θα στολίσω και δέντρο
-Η μικρή με έχει φάει, ρε μαλάκα υποτίθεται ότι τα κορίτσια έχουν κρυφό έρωτα με
τον πατέρα εσύ τι έχεις κάνει στη δικιά μου;
-Απολύτως τίποτα απλώς το κορίτσι έχει καλό γούστο

67
Ακουγόταν κουρασμένος αλλά μέσα στη κούραση διέκρινα και μία υποψία ανακού-
φισης, χαράς ίσως
-Απόψε τελειώνω αδελφάκι μου, είπε
-Τελειώνεις τι ακριβώς;
-Την δεύτερη δουλειά
Κόντευα να ξεχάσω ότι ο Δημήτρης για να τα βγάλει πέρα είχε πιάσει δουλειά σε μία
αποθήκη τροφίμων απλώς δεν το είχε πει στην Ελένη γιατί ήξερε πως θα την στενο-
χωρούσε, της είχε πει ψέμματα πως που και που έκανε διπλοβάρδιες στη δουλειά,σε
μένα μόνο είχε πει τι ακριβώς συνέβαινε
-Πάλι καλά, είχες εξοντωθεί
-Δε θα πει τίποτα, Σάββατα ,Κυριακές, κάτι απογεύματα, εντάξει δεν έχω παράπονο
βγήκε κάμποσο χρήμα παρά την κούραση
-Θα σε ξαναρωτήσω κι ας με βρίσεις, θέλεις να σε βοηθήσω σε κάτι;
-Ναι η γαλοπούλα που θα μας μαγειρέψεις να είναι νόστιμη γιατί οι Άγγλοι φημί-
ζονται για την άθλια κουζίνα τους και μπορεί τόσο καιρό που είσαι εκεί να έχει
χαλάσει το γούστο σου
-Σίγουρα δε θες λεφτά; επέμεινα
-Είμαι κατά των δανείων, το ξέρεις, δεν πήρα από τράπεζα τις καλές εποχές τότε που
σου δάνειζαν ακόμα και για να πάρεις τσιγάρα από το περίπτερο όχι τώρα..
-Ποιος μιλάει για δάνειο…
-Μη τσακωθούμε πάλι, είπαμε αδέλφι είμαι μια χαρά απόψε ξεμπερδεύω κιόλας κι
είμαστε εντάξει. Έχω συννενοηθεί και με την προϊσταμένη και μάλλον θα μπορέσει
να μου δώσει τίποτα έξτρα ώρες, οπότε αυτή τη φορά θα λέω αλήθεια και στη
γυναίκα μου.
-Μήτσο αν θέλεις καλύτερη δουλειά πάντως…
-Σ’ευχαριστώ αλλά εγώ δεν γίνεται να φύγω από δω, τα’χουμε ξαναπεί είναι ο τόπος
μου, θα’ταν δύσκολα και για την Ελένη και για τη μικρή να ξενιτευτούμε,άσε που
εγώ δε σκίζω από γλώσσα,ένα λόουερ πήρα στα 17 μου κι από τότε δεν έχω ξανα-
μιλήσει αγγλικά
-Εκτός από τότε στην Ιο…
Γέλασε με τη καρδιά του, θυμήθηκε την Αυστραλέζα τουρίστρια που φλέρταρε σε
ένα μπαρ στη χώρα και μετά από κάμποσα ποτά κατέληξαν μαζί στο δωμάτιο, έκανε
πλάκα και συστήθηκε ως Ομάρ από το Ιρακ, ένα στοίχημα που είχε βάλει με τη
παρέα πως λόγω εμφάνισης θα μπορούσε να περάσει ως Άραβας
-Σας έβγαλα από το δωμάτιο και με βρίζατε…
-Σε καμαρώναμε κιόλας ,του είπα, τι μούσι της είχες πουλήσει της κοπέλλας ρε
τομάρι
-Ωραίες εποχές, είπε με κάποια μελαγχολία στη φωνή, καμιά φορά κάθομαι και τις
σκέφτομαι, ύστερα βλέπω το πώς είμαστε τώρα..
Ήξερα που θα πήγαινε η κουβέντα κι έψαχνα να βρώ τρόπο να της κόψω την πορεία
αλλά με πρόλαβε
-Έλα κι εσύ από τα μέρη μας, και μην το πάρεις σαν παρατήρηση, έτσι για να σε
βλέπει και ο πατέρας σου λίγο περισσότερο..
Η αναφορά στον πατέρα μου ήταν αντιπερισπασμός, άλλος ήταν ο στόχος
-Είναι δύσκολο ρε Μήτσο, οι δουλειές βλέπεις. Όταν έχεις να κάνεις με κλαμπ δεν
ησυχάζεις αλλά το καλοκαίρι έχεις το λόγο μου θα φροντίσω να πάμε παρέα διακοπές
Σιωπή στην άλλη άκρη, δεν άκουσε από μένα αυτό που ήθελε, δεν είχα κι εγώ τι να
του πω και καταλάβαινα πως λυπόταν πράγμα που με στενοχωρούσε κι εμένα

68
-Έχεις κάνει καλή μπάζα ρε, γιατί δε παίρνεις το μερίδιό σου και να έρθεις εδώ να
ανοίξεις ένα κλαμπ, ένα μπαρ κάτι ανάλογο, να με βάλεις κι επικεφαλή των δημοσίων
σχέσεων.
-Γιατί για να ανοίξω τέτοιου είδους επιχείρηση στην Ελλάδα πρέπει να περάσω από
εξάμηνη γραφειοκρατεία, να πληρώνω «αέρα» στον κάθε μαλάκα ιδιοκτήτη ακινη-
του, να λαδώνω δημοτικές αρχές ή περιφέρεια κι επιπλέον να πληρώνω και κάποιον
σαβουρομαφιόζο για προστασία.
-Ποιός θα πάει να σου πουλήσει προστασία εσένα; Πες μου τώρα πως στην Αγγλία
δεν έχετε τέτοια..
-Έχουμε αλλά όχι σε τέτοιο βαθμό άλλωστε πίσω από το μαγαζί μας υπάρχει ο
Βρεττός οπότε όπως καταλαβαίνεις αυτό μας κάνει και λίγο άτρωτους
-Γράφουν ένα κάρο πράγματα γι’αυτόν και για τον πεθερό του οι εφημερίδες
-Κανένας της φάρας του δεν έχει πάει μπροστά με το σταυρό στο χέρι αυτό το
ξέρουμε όλοι, ποιος από τους εργοδότες που είχαμε το έπαιξε τίμιος;
-Πες το ψέμματα, καλά να μη σε κρατάω άλλο θα ξαναμιλήσουμε, όπου να’ναι θα
ετοιμαστώ για το τελευταίο μεροκάμματο του τρόμου
-Να προσέχεις μη πάθεις καμιά ζημιά με τη μέση σου
-Κι εσύ να ξέρεις πως δεν λείπεις μόνο σε μας και στον πατέρα σου
Τελικά κατάφερε και το έδωσε το χτύπημα και μάλιστα αυτή τη φορά δεν το
περίμενα
-Μπα, όλα έχουν περάσει πια, μας έχουν μείνει οι αναμνήσεις
-Τίποτα δεν έχει περάσει αδέλφι…τίποτα.
Ο αιώνιος Δημήτρης, αυτός που πάντα πιστεύει πως όλα μπορούν να διορθωθούν
αρκεί να υπάρχει λίγη καλή θέληση. Δε μπορούσα να πάψω ν'αναρωτιέμαι τι στην
ευχή έβρισκε σ'εμένα έτσι όπως είχα γίνει πια και μ'είχε ακόμα κοντά του, ίσως αυτό
ακριβώς, το ότι περίμενε την καλή μου θέληση ν'αλλάξω και να γίνω όπως πριν. Ίσως
πάλι κι εγώ να έμενα κοντά του για τον ίδιο λόγο, επειδή μάλλον ήταν ο μόνος που θα
με βοηθούσε να βρω αυτή τη θέληση, αλλά όχι, ήξερα κατά βάθος ότι ο Δημήτρης
και η οικογένεια του ήταν μονάχα ένα παράθυρο που έφερνε λίγο φώς στη ζωή μου
και όχι μια πόρτα που θα την άνοιγα και θα έφευγα αφού την έκλεινα πίσω μου για
πάντα. Τον άφηνα στη πίστη του δεν ήθελα να του χαλάω τις προσδοκίες, γι αυτό τον
αγαπούσα
-Θα τα πούμε Ομάρ, καλά ξεμπερδέματα γι'απόψε
-Κανένα καλό χέβυ μέταλ σχήμα έχει έρθει από το μαγαζί;
-Τίποτα, τα ίδια και τα ίδια
Όταν έφυγα από το Hyena είχε πιάσει ένα ψιλόβροχο και βλαστήμισα που είχα ξε-
χάσει να πάρω αδιάβροχο. Σκέφτηκα να περάσω από τον Βρεττό γιατί πάντα προ-
τιμούσε την παρουσία από το τηλεφώνημα αλλά καθοδον έκανα στάση στο σπίτι μου
άλλαξα μπλούζα και φόρεσα ένα λεπτό αδιάβροχο. Ήμουν στα γραφεία της εταιρείας
σε ένα τέταρτο έδωσα το όνομά μου στην είσοδο κι ανέβηκα στον 8ο όροφο, δεν
χρειαζόμουν ραντεβού. Όταν μπήκα στη ρεσεψιόν η Νίκη η γραμματέας του Βρεττου
κοιτούσε κάτι στον υπολογιστή της, ήταν από τους ελάχιστους υπαλλήλους που είχε
πάρει μαζί του όταν έφυγε από την Ελλάδα, την είχε από 25 χρονών, ποτέ δε
κατάλαβα το γιατί, πιθανόν για το φιλότιμό της διότι ούτε όμορφη ήταν, ούτε
ιδιαίτερα έξυπνη, δούλευε όμως πολύ για να καλυψει τις όποιες αδυναμίες της και
ήταν και φοβερά εχέμυθη, ο πεθερός του δεν την συμπάθησε ποτέ αλλά υποχώρησε
-Καλώς τον, είπε χωρίς να σηκώσει τα μάτια της από τον υπολογιστή, κάτσε θα σε δει
σε πέντε λεπτάκια, να σου φέρω κάτι εκτός από τσάϊ εννοείται..

69
Τη τελευταία φράση την είπε με πονηρό χαμόγελο που αποκάλυψε την τέλεια
οδοντοστοιχία της, ήταν το δικό μας ιδιωτικό αστείο, είχαμε κάνει κρυφή συμφωνία
να μη μας χαλάσουν οι Άγγλοι κι αρχίσουμε να πίνουμε τσάϊ
-Δε θα πάρω τίποτα σ'ευχαριστώ, πως είναι τα κέφια του; ρώτησα δείχνοντας με το
βλέμμα το γραφείο του εφοπλιστή
-Έχει τις ανάποδες του πάλι, τώρα είναι μέσα με έναν άνθρωπο από το γραφείο του
υπουργού ναυτιλίας της Αιγύπτου, μου είπε ότι μπορεί να πάει εκεί για 5 μέρες. Τον
έχει πιάσει μανία για δουλειές στην Αφρική και ο πεθερός φυσικά μέσα, μη ρωτάς
περισσότερα δε ξέρω...
-Κι αν ήξερες δε θα μου έλεγες,γνωστό
Χαμογέλασε και πάλι, φορούσε μια πανάκριβη κατακόκκινη βαμβακερή μπλούζα, το
μαλλί της ήταν πρόσφατα βαμμένο ξανθό κι απ'όσο μπορούσα να καταλάβω το
σουτιέν της είχε ενίσχυση. Δεν είχε παντρευτεί ποτέ της, μια φορά είχε φτάσει κοντά
σε γάμο αλλά τελικά ο τύπος την άφησε για μια πιτσιρίκα μασεζ. Δεν την θυμάμαι
από τότε να έχει δεσμό κάτι σαν την Μπέτυ δηλαδή με τη διαφορά ότι η Νίκη δεν
είχε αυτοπεποιθηση σε αντίθεση με τη Μπέτυ. Η πόρτα του γραφείου του Βρεττού
άνοιξε και μαζί με τον εφοπλιστή βγήκε κι ένας άντρας γύρω στα 55 με πανάκριβο
μαύρο κοστούμι μελαμψό χρώμα και γκρίζο μποέμ μουσάκι, ο Βρεττός με
καλωσόρισε με νεύμα, δε με σύστησε στον επισκέπτη του κι όταν τελείωσαν οι
χαιρετούρες μου έκανε νόημα να περάσω.
-Φρόντισε να μην μου τον τσαντίσεις, ψιθύρισε η Νίκη πριν να μπώ, ξέρεις βέβαια
ότι παίρνει χάπι για τη πίεση
-Έχει παραπαχύνει, της είπα το ίδιο ψιθυριστά, μάλλον εσύ δεν τον προσέχεις, της
έκλεισα το μάτι
Έφερε λίγο φοβισμένη το δάκτυλο στο στόμα για να μου δείξει πως έπρεπε να
σωπάσω. Όταν μπήκα στο γραφείο πέτυχα τον Βρεττό να καταπίνει ένα χάπι
-Πίεση, μου εξήγησε, 11 η μικρή και 18 η μεγάλη. Ο γιατρός μου είπε να κόψω το
κάπνισμα και να χάσω 15 κιλά.Το κάπνισμα το μετρίασα, αλλά δεν έχω χάσει δράμι
-Δεν ξαναρχίζετε τις προπονήσεις; τον παρότρυνα
-Γέρασα, άστα, πως από δω;
Ήξερε την απάντηση αλλά ήταν το συνηθισμένο παιχνίδι μας
-Πέρασα να δω αν χρειάζεστε τίποτα, είπα, όλα καλά με τις εισπράξεις σε γενικές
γραμμές, ο Χάρρυ από τη μάντρα αυτοκινήτων μας δυσκολεύει λίγο αλλά νομίζω πως
θα είμαστε οκ σε δυο-τρεις μέρες και με αυτόν. Το μαγαζί πάει καλά κι εδώ σας έχω
φέρει ένα στικάκι με την κίνηση της τελευταίας εβδομάδας, έβγαλα από τη τσέπη μου
το μπλέ στικάκι και του το έδωσα.
Το πήρε στη τεράστια παλάμη του και το έβαλε στο συρτάρι, σίγουρα δε θα το
κοίταζε, θα το έδινε ή στη Νίκη που είχε βγάλει ένα ΙΕΚ λογιστικής ή σε κάποιον από
το λογιστήριο της εταιρείας
-Λέω να σταματήσουμε την ενημέρωση σε εβδομαδιαία βάση και να το κάνουμε κάθε
μήνα, άλλωστε εσύ είσαι το μαγαζί και σου έχω απόλυτη εμπιστοσύνη
-Δεν είμαι μόνο εγώ..
-Μόνο εσύ, με διέκοψε κάπως απότομα, καλό παιδί ο Λεωνίδας αλλά πολύ μπλα
μπλα και δημόσιες σχέσεις, τον ήθελα πιο αποφασιστικό 15 μέρες έκανε για να έρθει
σε διακανονισμό με την εφορία για εκείνο το πρόστιμο.
-Τα κατάφερε όμως και το μείωσε γιατί τους έπεισε πως δεν υπήρχε δόλος με τις
παραλείψεις στην αναλυτική κατάσταση προμηθευτών που υποβάλαμε, του θύμισα
κάπως θιγμένος.
Κούνησε το χέρι του σα να μου έλεγε «εντάξει αλλά βαριέμαι να ακούσω περισ-
σότερα», έτσι ήταν οι τρόποι του τις περισσότερες φορές, αλλά η Νίκη έκανε διάνα

70
είχε τις ανάποδες του. Τώρα που τον παρατηρούσα έμοιαζε να έχει γεράσει απότομα.
Βέβαια τα μαλλιά του όσο κι αν είχαν γκριζάρει έφταναν σχεδόν μέχρι τα φρύδια του,
μάλιστα ο Λεωνίδας τον παρομοίαζε με Ούνο από τεύχη του Αστερίξ, αλλα το
πρόσωπό του ήταν σκαμένο πολύ και τα μάγουλά του είχαν αρχίσει να κρεμάνε. Τα
μάτια του έμοιαζαν θολά ενώ μέσα σε ένα χρόνο περίπου είχε πάρει 20 κιλά. Ποτέ
δεν είχε την αίσθηση της κομψότητας αλλά επέμενε παρά τα κιλά του να φοράει
πουκάμισα ριχτά ένα νούμερο μικρότερα απ’ότι θα έπρεπε. Προσπαθούσα να σκεφτώ
τι εντύπωση θα είχε κάνει στον Αιγύπτιο όταν τον είδε να έχει τέτοια εμφάνιση.
Φτηνό μαύρο πουκάμισο μάλλον από την αγορά του Κάμντεν, τζιν ξεβαμμένο που
δεν ταίριαζε καθόλου με την ηλικία του και παπούτσια τιμπερλαντ τουλάχιστον δέκα
ετών φαγωμένα στις μύτες, μόνο για εφοπλιστής δεν έμοιαζε.
-Ξέρεις σκεφτόμουν μια και το Hyena πάει καλά μήπως να ανοίγαμε κι ένα κλαμπ
αποκλειστικά για Έλληνες, λίγο όμως πιο…πώς να το πω, λίγο πιο κλασσάτο αν με
πιάνεις
Δε ξέρω αν ήταν από τη κούραση ή από τον πονοκέφαλο που άρχισε να με
ταλαιπωρεί και πάλι όμως δεν είχα καμία διάθεση να συνεχίσω αυτή τη συζήτηση, ο
Βρεττός το έκανε συχνά αυτό, ξεστόμιζε ιδέες που του έρχόντουσαν ξαφνικά, σε
έβαζε στη διαδικασία να ασχοληθείς με αυτές και το ίδιο ξαφνικά τις παρατούσε.
Στάθηκε μπροστά στο τεράστιο παρά-θυρό του απ’όπου είχε θέα ένα πολύ μεγάλο
κομμάτι του Λονδίνου.
-Ωραία εικόνα αλλά σαν τον Πειραιά τίποτα έτσι;
Σήκωσα αδιάφορα τους ώμους ενώ εκείνος κάθισε άτσαλα πάνω στη καρέκλα του
γραφείου του.
-Η αδελφή μου γκρινιάζει ότι στην Ελλάδα ακόμα μας πολεμάνε, έχουν γαμηθεί να
γράφουν για την οικογένεια μου και να ψάχνουν να βρουν κομπίνες. Είμαι ο
μοναδικός με τον οποίο ασχολούνται ξέρεις
Πάλι καλά, παράτησε τη συζήτηση για το «Ελληνικό» μαγαζί τουλάχιστον.
-Κάποια στιγμή θα σταματήσουν, ξεχάστε το, έχουμε φύγει πια από εκεί ας κάνουν
ότι γουστάρουν, φασαρία θέλουν να δημιουργήσουν, είναι και η ζήλεια για τις εδώ
δουλειές….
Κούνησε το πελώριο σα λουκάνικο δάχτυλό του προς το μέρος μου
-Αυτό που λές είναι…αυτό..ζήλεια. Ξέρεις τι σκάλιζαν τις προάλλες;
Ένοιωσα τι καρδιά μου να ανεβοκατεβαίνει και μάλλον κι εκείνος κατάλαβε τι
σκέφτηκα και προσπάθησε να με ηρεμήσει
-Εκείνη την ιστορία με την Αννέτα την τραγουδίστρια που είχα κάνει παραγωγή στο
δίσκο της. Τη θυμάσαι.. «Έρωτας Πολιορκητής». Επειδή είχα μερίδιο στο μαγαζί που
τραγουδούσε προσπάθησαν να ξαναφέρουν στην επιφάνεια εκείνη την μανούρα με
τους πυροβολισμούς
Δεν ήταν μανούρα, ξεκαθάρισμα λογαριασμών ήταν. Κάποιος άλλος ήταν να πάρει το
μαγαζί ένας τύπος ονόματι Τσοτάκος αλλά όταν η συμφωνία μαζί του χάλασε και το
μερίδιο πέρασε στο Βρεττό έστειλε δυο τύπους με καλάσνικωφ και γάζωσαν την
είσοδο του μαγαζιού. Είχε πελάτες μέσα αλλά δεν ήθελαν να σκοτώσουν κανέναν
μόνο να τρομάξουν.Το πέτυχαν και το μαγαζί μετά από λίγο καιρό έκλεισε αλλά πρίν
να γίνει αυτό ο Βρεττός είχε προβεί σε αντίποινα. Έστειλε εμένα και άλλους πέντε να
πάμε να κάνουμε λίμπα δύο μπαράκια του Τσοτάκου στα Μανιάτικα του Πειραιά. Οι
δύο κρατούσαν καραμπίνες για εκφοβισμό και οι υπόλοιποι τρείς κρατούσαμε ρόπα-
λα του μπαίηζμπολ και κάναμε τα πάντα γυαλιά καρφιά με τους πελάτες παρόντες
που ούρλιαζαν και κατόπιν έφυγαν κακήν κακώς. Φορούσαμε κουκούλες τις οποίες
βάλαμε μόλις βγήκαμε από το αυτοκίνητο, τα μαγαζιά δεν είχαν κάμερες ασφαλείας,
ελάχιστα είχαν τότε, κι έτσι κανείς δε μπορούσε να αναγνωρίσει κανέναν. Ο Τσοτά-

71
κος δεν τόλμησε να δώσει συνέχεια στο επεισόδιο και όταν μόλις μετά από μια
βδομάδα από την επίθεση στα μπαρ δυό μπράβοι του Βρεττού τον περίμεναν έξω από
το σπίτι και όταν πάρκαρε το αυτοκίνητό του πυροβόλησαν και τα τέσσερα λάστιχα
μπροστά στη γυναίκα και τις κόρες του κατάλαβε πως είχε μπλέξει με λάθος
άνθρωπο. Ήμουν στο κάθισμα του συνοδηγού στο αυτοκίνητο που μετέφερε τους
πιστολέρος εκείνο το βράδυ, οδηγός όπως πάντα ο Αρίστος.
-Δεν υπάρχει κανένας που να μπορεί να πει τίποτα γύρω από όλα αυτά, του είπα
-Ναι το ξέρω αν και μερικές φορές βρίσκεται κάποιος που θέλει να παραστήσει το
παλικάρι. Βέβαια έχω τον Αρίστο ακόμα εκεί αλλά αν ήσουν μαζί του θα
αισθανόμουν ακόμα πιο ήσυχος
Η συζήτηση ξέφευγε, βιαζόμουν να φύγω
-Αυτό βασικά ήθελα να κουβεντιάσουμε, την προόπτική ενός καινούργιου μαγαζιού,
για Έλληνες, υπάρχουν πολλές οικογένειες εδώ, βάλε και τους Κύπριους…καλή ιδέα
δεν είναι, τι λές; Μπορεί να μαζέψουμε κι άλλους, το μπουζούκι πουλάει, κάνω
λάθος;
-Όχι δεν κάνετε αλλά δεν έχω τα κουράγια να αναλάβω κι άλλο μαγαζί ήδη
κουράζομαι πολύ με το Hyena
-Μα δε θα το αναλάβεις εσύ, εσύ απλά θα παρακολουθείς θα βάλω το Σωκράτη να το
τρέξει…
Χριστέ μου, πάλι ο ηλίθιος στο δρόμο μου. Σωκράτης Παπαθανασίου, πρώην
καπετάνιος από τη Σαλαμίνα, λίγες πολιτικές διασυνδέσεις κυρίως με δημάρχους και
αστυνομικούς και μπλεγμένος με ιδιοκτήτες μικροσκυλάδικων του νησιού. Κάποια
στιγμή είχε μπει και συνέταιρος σε μια δισκογραφική εταιρεία της πυρκαγιάς, για
άγνωστο σε μένα λόγο ο Βρεττός τον είχε πάρει μαζί του στην Αγγλία και τον είχε
κάνει έναν από τους δικούς του ανθρώπους. Στην Ελλάδα ήταν δεξί του χέρι, συχνά
είχε συνεργασία και με τον πατέρα μου αλλά ο γέρος μου δεν τον εκτιμούσε καθόλου,
"καραβόσκυλο" τον έλεγε συνέχεια, όμως αμφιβάλλω κι αν ο Παπαθανασίου
συμπάθησε ποτέ τον πατέρα μου, μεταξύ τους υπήρχε ένα είδος ανταγωνισμού γύρω
από την εύνοια του αφεντικού. Όταν μπήκα κι εγώ στο κόλπο τότε ο Παπαθανασίου
σκύλιασε, δε με ήθελε μεσα στα πόδια του αλλά δεν μπορούσε να κάνει κι αλλιώς.
Μου χαμογελούσε και με έλεγε "αγόρι μου" ή "παιχταρά μου" αλλά ήξερα καλά πως
αν έβρισκε την κατάλληλη ευκαιρία θα μου έσκαβε το λάκκο. Δεν μοιράστηκα ποτέ
αυτές μου τις σκέψεις με τον Βρεττό, ήξερα πως θα τις θεωρούσε υπερβολές και
φαντασιώσεις, θα μου έλεγε πως η ζωή της νύχτας με έχει κάνει παρανοϊκο και η
κουβέντα θα τελείωνε εκεί. Περιττό να πω βέβαια πως και ο πεθερός του Βρεττού
έτρεφε τα ίδια αισθήματα με τα δικά μου για τον πρώην καπετάνιο αλλά μέσα στο
πακέτο της συμφωνίας όταν ένωσαν οι δύο εφοπλιστές τις δυνάμεις τους ήταν και ο
Σωκράτης!
- Ξεχάστε το,του είπα και τον είδα να ξυνίζει τα μούτρα του, με όλο το σεβασμό είναι
αδύνατο να προσθέσω κι άλλη ευθύνη στο κεφάλι μου όποιος και να το τρέξει,
άλλωστε με τον Παπαθανασίου δεν έχουμε και τις καλύτερες σχέσεις
-Εκείνος σε εκτιμάει πάντως, μου είπε τραχιά, και τον πατέρα σου τον εκτιμάει, μέχρι
και για χρόνια πολλά τον πήρε, τον έχεις αδικήσει το Σωκράτη, μας πονάει όλους και
σκίζεται για τη δουλειά. Καλά ας τα αφήσουμε αυτά για την ώρα για πές μου πως
πάει το μάτι; Έδειξε με το βλέμμα του τη πληγή μου
-Εντάξει είμαι,δεν είναι τίποτα και θέλω να ζητήσω συγγνώμη που το παράκανα και
του σπασα τα δάχτυλα, θόλωσα λίγο από το χτύπημα
Ο Βρεττός κούνησε το κεφάλι του σαν να απογοητευόταν
-Τι λες τώρα; Νοσοκομείο έπρεπε να τον στείλεις, μας έκλεβε και πήγε να μας τη
φέρει, έπρεπε να ήταν κανένας άλλος, με καροτσάκι θα τον είχε να κυκλοφορεί. Μα

72
τι έχετε πάθει όλοι και μου έχετε γίνει παρθένες, κάτι τέτοια μου λέει και ο Αρίστος
από τον Πειραιά, σα να μαλακώσατε πολύ μου φαίνεται. "Αφεντικό μήπως να του
δώσουμε λίγη προθεσμία ακόμα; Έχει παιδιά, εγώ λέω να τον τρομάξουμε μόνο"
μιμήθηκε αποτυχημένα τη φωνή του Αρίστου. Λες και δεν την έχετε σπουδάσει τη
νύχτα και δεν έχετε μάθει πώς όσο πιο λάσκα τους αφήνεις τόσο πιο πολύ σε καβα-
λάνε. Το τελευταίο καιρό, μεταξύ μας αυτό έτσι, κάτι μου σφύριξε για στημένα
παιχνίδια σε ποδόσφαιρο και μπάσκετ, δεν είχα πρόβλημα και του είπα να με βάλει
μέσα, ε είναι ένας πούστης που μου χρωστάει λεφτά από το ποντάρισμα και τον
ψάχνουμε ακόμα. Πες μου τώρα αυτός δε θέλει το ταρακούνημα του; Τι είμαι δηλαδή
κανένας ψιλικατζής να νομίζει η κάθε σαύρα ότι μπορεί να με κοροϊδέψει και να της
περνάει; Να ξέρεις πάντως ότι αυτή η μπίζνα με τα στημένα ματς έχει ψωμί, αν σε
είχα στην Ελλάδα θα σε ήθελα εκεί. Θυμάσαι πόσο καλά είχαμε πάει με το Kick
Boxing.
-Θυμάμαι, είπα, μέχρι που αναγκάστηκα να χάσω αγώνα από εκείνο το φυτό τον
Παντελίδη, οι αθλητικές εφημερίδες μας είχαν βάλει στη μπούκα τότε για τα καλά.
Ήταν εντελώς κακοστημένος αυτός ο αγώνας σχεδόν κανένας δεν το είχε χάψει.
-Ο Παντελίδης ήταν μαστουρωμένος για να αντέξει μαζί σου, αλλιώς θα τον έβγαζες
ξάπλα από τον πρώτο γύρο ακόμα κι αν δεν το ήθελες, ήταν όμως αθλητής εκείνου
του αληταρά του Τσαγκάρη κι αυτός μας είχε βάλει στο κόλπο, αλήθεια έμαθα ότι
τον έχωσαν μέσα,τελικά δεν ήταν όσο μάγκας νόμιζε.
Προσπάθησα να φέρω στο μυαλό μου τα λίγα που είχα διαβάσει σχετικά με την
υπόθεση Τσαγκάρη, θυμόμουν κυρίως ότι ήμουν χαρούμενος που μπήκε φυλακή
γιατί αυτή την ξεφτίλα με τον Παντελίδη δεν μπορούσα να την ξεπεράσω με τίποτα,
ήταν σα να έπαιρνα ένα μικρό κομμάτι εκδίκησης.
-Δε πήγε μέσα για στημένα νομίζω, αν και ήξεραν όλοι τι έκανε απλώς δεν είχαν ή
καλύτερα έχαναν αποδείξεις. Τον μπουζούριασαν για πλαστά τιμολόγια ,υπεξέρεση
και ασφαλιστικές εισφορές που χρωστούσε από τότε που έβγαζε εκείνο το περιοδικό
την ΙΝΤΡΙΓΚΑ, το είχε μαζί με την πρώην γυναίκα του πρώην προέδρου της ΕΠΑΕ,
όλοι οι πρώην μαζεμέ-νοι. Ακόμα και ο Τσαγκάρης πρώην πρόεδρος ομάδας ήταν.
Ο Βρεττός έξυσε το σαγόνι του σκεφτικός.
-Ξέρεις ποιός αγόρασε ομάδα ε; Ο "φίλος" μου ο Μακρής και ξέρεις βέβαια και ποιά
ομάδα
Κούνησα καταφατικά το κεφάλι μου
-Όποιος εισαγγελέας ήθελε το κεφάλι μου στο πιάτο τον Μακρή φώναζε για μάρτυρα
κατηγορίας, αυτόν τον εξαιρετικό άνθρωπο που είχε λαδώσει το μισό ΝΑΤ και το
μισό Υπουργείο Εμπορικής Ναυτιλίας για να παίρνουν άδειες πλεύσης τα
κωλοκάραβά του. Το ξέρεις ότι τρείς από τις εταιρείες του εκτός ναυτιλίας δεν είχαν
φορολογική ενημερότητα κι όμως λειτουργούσαν χωρίς πρόβλημα; Το ξέρεις εκείνο
το σκάνδαλο πριν 14 χρόνια τότε που πλήρωσε δεν ξέρω κι εγώ πόσους υπαλλήλους
της ΔΟΥ Πλοίων για να καθήσουν ώρες παραπάνω και να θεωρήσουν τα εισιτήρια
για ένα καράβι του αδελφού του. Κάποιος κάτι σφύριξε αλλά η έρευνα σταμάτησε
και το πιο ωραίο απ'όλα είναι ότι ο τότε προϊστάμενος της ΔΟΥ Πλοίων πήρε
μετάθεση στην εφορία του νησιού του. Μάλιστα κύριε κι αυτός ο τύπος είναι
ιδιοκτήτης μεγάλης ομάδας. Κάποτε ήθελα να μπλεχτώ κι εγώ με το ποδόσφαιρο το
θυμάσαι; Βρώμικο ξεβρώμικο αν ξέρεις πως να αποφύγεις τις λακκούβες βγάζεις
χρήμα, είναι σίγουρη δουλειά. Προσπαθούσα να ψήσω και το πεθερό μου έστω να
κάτσει να το κουβεντιάσουμε λίγο αλλά δε θέλει ούτε να το ακούει και να σκεφτείς
ότι είναι φανατικός ΑΠΟΕΛ, κι όμως φίλε μου έμεινε μακρυά ακόμα και από το
Κυπριακό ποδόσφαιρο και τον έκαναν χρυσό να αναλάβει την ομάδα.

73
Στη τελευταία φράση ο Βρεττός χτύπησε δυνατά το γραφείο με το χέρι του, ήταν
θυμωμένος με τον πεθερό του
-Κάνε μου τη χάρη και δες πως πάνε οι μάντρες αυτοκινήτων και παράλληλα πετάξου
αύριο και μέχρι τον Χάρντιγκ να μιλήσετε για τα ποσοστά μας, κι αυτός καθυστερεί
αν θες να ξέρεις και ο πεθερός μου είναι έξω φρενών, τον βοηθάμε να κάνει
κουμάντο στους ναυτεργάτες κι αυτός όλο γκρίνια είναι. Πάνω από ενάμισι
εκατομμύριο τόνοι περνάνε από τον Τάμεση, φέτος υπήρχε αύξηση 23% και τι
γυρίζει και μας λέει; "Να δούμε πως θα πάμε;" τι να δούμε; Τελικά είναι σκατόφαρα
και είχε δίκιο ο πατέρας μου που έλεγε ότι ουδείς πιο αχάριστος του ευεργετηθέντος.
Τρίξτου λιγάκι τα δόντια, ξέρεις εσύ. Εν ανάγκη πάρε τους δικούς σου από το κλαμπ.
-Δε θα χρειαστεί, είπα, καταλαβαίνει από λόγια απλώς πείτε μου πάνω σε τι ποσοστά
θέλετε να κάνω κουβέντα για να έχω και κάπου να πατήσω.
-Νομίζω πως ένα 15% είναι καλό, τι λές κι εσύ. Δεν το έχω συζητήσει με τον πεθερό
μου αλλά ξέρω ότι δε θα φέρει αντίρρηση, για κάτι τέτοια βάζει εμένα μπροστά.
-Εντάξει, αύριο θα γίνουν όλα και θα σας ενημερώσω μείνετε ήσυχος
Ετοιμάστηκα να φύγω γιατί είχα ήδη καθίσει πολύ και ο πονοκέφαλος μου μεγάλωνε,
σκέφτηκα μάλιστα πως τον τελευταίο καιρό κάθε φορά που συναναντούσα τον
Βρεττό έφευγα παίρνοντας κι έναν πονοκέφαλο μαζί μου.
-Και να σου πω...
Γύρισα και τον κοίταξα, είχε πάρει αυτό το δήθεν ύφος του αυστηρού πατέρα
-Μοιάζεις πολύ κουρασμένος, πολύ αφηρημένος, μήπως θέλεις άδεια και ντρέπεσαι
να μου το πείς;
-Άδεια; Γίνεται χαμός στο μαγαζί, λίγος ύπνος μου λείπει μόνο και θα είμαι εντάξει
Μου έκανε νόημα να περιμένω. Άνοιξε το συρτάρι στα δεξιά του γραφείου του κι
έβγαλε από μέσα ένα πράσινο κυλινδρικό πλαστικό κουτάκι. Μου άνοιξε το χέρι και
το έχωσε στη παλάμη μου. Έκλεισε πονηρά το μάτι
-Μπορεί να μη δίνεις αγώνες στο ρινγκ πια αλλά δίνεις σε άλλα μέτωπα και το ίδιο
σκληρούς, δύο την ημέρα να παίρνεις.Κατά προτίμηση μεσημέρι και βράδυ
-Έχω κάτι...
-Μαλακίες έχεις, σαν κι αυτά δεν είναι. Να σου δώσω να καταλάβεις εγώ παίρνω ένα
κάθε βράδυ και είμαι..
Έσφιξε τις γροθιές του και έφερε μπρός πίσω τα χέρια του σα να τραβούσε δύο
αόρατους μοχλούς, ήθελε να μου δείξει τις σεξουαλικές του επιδόσεις, πόσο φτηνός
γινόταν ώρες ώρες, ο πονοκέφαλος συνεχιζόταν και ανησύχησα μήπως είχε γίνει
πλέον πολύ φανερό το πόσο ήθελα να φύγω από εκεί μέσα. Μου χτύπησε φιλικά το
μάγουλο
-Έλα δε σε δασκαλεύω, είπε, αλλά δε θέλω να νομίζεις ότι σταμάτησα να σε
προσέχω, τόσα χρόνια εδώ είσαι σχεδόν σα μικρός μου αδελφός, δες το έτσι μην το
δεις σαν υπόδειξη του αφεντικού.Να θυμηθείς τις μέρες με τον Έφηβο!
Δεν ήθελα να θυμηθώ τίποτα, ήθελα να τελειώνω και με το δείπνο στο σπίτι του
Λεωνίδα και μετά να κλειστώ στο μαγαζί. Έφυγα μουρμουρίζοντας ένα «ευχαριστώ»
κι όταν βγήκα στο δρόμο πήρα μια βαθειά ανάσα για κάποιο ανεξήγητο λόγο δεν
αισθανόμουν καλά, σαν κάτι να με απειλούσε. Σκέφτηκα να πάρω τον Λεωνίδα και
να αναβάλω το δείπνο αλλά έπρεπε να βρώ και την κατάλληλη δικαιολογία, τι να
έλεγα ότι ένοιωθα αδιάθετος; Θα παράταγε την Ερμίνια και θα ερχόταν στο μαγαζί.
Όχι, μια ψυχή που'ναι να βγει ας βγεί, πριν να ξεκινήσω για το σπίτι του Λεωνίδα
τηλεφώνησα στην Τζάνις. Ήταν χαρούμενη γιατί είχε πάρει τη δουλειά στο περιοδικό
-Και είναι ακόμη καλύτερα απ'ότι περίμενα, ξεχείλιζε από ενθουσιασμό, θα είμαι
βοηθός επιμελήτριας μουσικής ύλης, καλά λεφτά και κατά πάσα πιθανότητα σε έξι
μήνες θα είμαι εγώ η επιμελήτρια γιατί η τώρινή έχει δεσμό με έναν τύπο από το

74
Άμστερνταμ που δουλεύει σε φαρμακευτική εδώ αλλά η εταιρεία θα τον στείλει στα
γραφεία της στην Ολλανδία κι έτσι η επιμελήτρια θα φύγει μαζί του, πεσ'μου δεν
είναι φοβερό
-Σπουδαία νέα, είπα γιατί ντρεπόμουν να της πως ότι δεν έδινα φράγκο
Μίσησα τον εαυτό μου που είχα γίνει τόσο αδιάφορο καθίκι αλλά αυτή ήταν η
αλήθεια, δεν έδινα φράγκο, η Τζάνις έχανε τον καιρό της μαζί μου.
-Μάλλον όμως θα έρχομαι μόνο μία φορά την εβδομάδα στο μαγαζί πια, μου είπε σαν
να απολογούνταν, δε θα μπορέσω παραπάνω γιατί θα γίνω χώμα στο τέλος, πεσ'μου
ότι δεν θύμωσες
-Αστειεύεσαι, κι εγώ στη θέση σου το ίδιο θα έκανα, μη το σκέφτεσαι καθόλου
Τζάνις, απάντησα, το περιοδικό είναι καλή δουλειά με προοπτικές, πολύ ευχάριστα
νέα το ξαναλέω
-Χαίρομαι, τι θα κάνεις τώρα;
Της είπα για το δείπνο και μπορούσα να αισθανθώ ότι πειράχτηκε που δεν την
κάλεσα,αλλά εδώ καλά καλά δεν ήθελα να πάω εγώ όχι να κουβαλήσω και παρέα
μαζί μου.Ανταλλάξαμε καληνύχτες γιατί είχε αποφ-ασίσει να μην περάσει από το
κλαμπ, ίσως και να μου έκανε αντίποινα και είπαμε να συναντηθούμε αύριο.
-Γειά σου ξάδελφε, είπε χαμογελώντας η Ερμίνια μόλις άνοιξε την πόρτα του σπιτιού
και αμέσως μετά με αγκάλιασε, ο Λεωνίδας ελέγχει το κοτόπουλο
-Σ'έχει ομορφύνει η εγκυμοσύνη της είπα χαιδεύοντας της την κοιλιά, μόλις γεννηθεί
το παιδί παράτα τον άχρηστο κι έλα να ζήσεις μαζί μου, εγώ δε θα τολμούσα να
ανακατευτώ ποτέ στη κουζίνα σου, την τελευταία φράση την είπα δυνατά για να με
ακούσει ο οικοδεσπότης
-Μη ξεχάσεις μόνο να της πεις ότι δεν αφήνεις γυναίκα να πλησιασει τη δισκοθήκη
σου σε απόσταση μικρότερη του ενός χιλιομέτρου, ακούστηκε η επίσης δυνατή
απάντηση του Λεωνίδα
Η Ερμίνια έλαμπε πραγματικά, τελικά ίσως και να είχαν δίκιο αυτοί που λένε για την
ομορφιά που φέρνει η μητρότητα. ήταν ψηλή 1.76, μακρυά σκούρα καστανά μαλλιά,
υπέροχα μεγάλα μάτια στο χρώμα του μελιού κι ένα χαμόγελο που μου θύμιζε την
Ελίζαμπεθ Ταίηλορ. Φορούσε ένα φαρδύ ροζ φόρεμα που κατάφερνε να την δείχνει
κομψή παρά την προχωρημένη εγκυμοσύνη. Καθίσαμε στο τραπέζι αφού πρώτα η
Ερμίνια φρόντισε για την μουσική επιμέλεια του δείπνου.
-Roxy Music,είπε κι έφερε τα χέρια της σε σχήμα προσευχής, μην είσαι πολύ
σκληρός μαζί μου έγκυος γυναίκα είμαι θέλω κάτι τρυφερό, υπάρχει γυναίκα που να
μην αγαπά τον Bryan Ferry;
-Το Avalon το άκουγα κι εγώ πιτσιρικάς, έχω φάει πολλές χυλόπιττες στα πάρτυ με
αυτό το τραγούδι, της είπα
-Η Τζάνις; με ρώτησε
Της έκανα νόημα σαν να της έλεγα "που θες να ξέρω;" αλλά της εξήγησα και για την
καινούργια δουλειά στο περιοδικό
-Τη χάνουμε από d.j; είπε ο Λεωνίδας βάζoντας την ρώσικη και την μεσογειακή
σαλάτα πάνω στο τραπέζι, και ποιός θα βάζει Prodigy και Chemical Brothers στο
μαγαζί;
-Σου πάει η ποδιά, τον πείραξα, να σε βγάλω φωτογραφία και να τη στείλω στους
φίλους σου τους ΟΥΚάδες;
-Περίμενε να βαφτώ πρώτα και να βάλω σκούφο παραλλαγής, είπε γελώντας, ψωμί
θες;
-Όχι, φέρε το φαγητό και παλουκώσου επιτέλους, θες βοήθεια;

75
Απάντησε με τη γκριμάτσα "όλα είναι εντάξει" και πήγε να φέρει το κοτόπουλο και
το κρασί. Το φαγητό ήταν όντως εξαιρετικό όπως και το κρασί αλλά ήπια μόνο ένα
ποτήρι γιατί με περίμενε το μαγαζί
-Ερμίνια κλείνω το κλαμπ, σταματάω να βλέπω τη σκυλόφατσα του άντρα σου κι
ανοίγουμε εστιατόριο Ελληνο-Πορτογαλικής κουζίνας τι λες;
-Λέω ότι δε μας έρχεσαι συχνά πια, απάντησε η Ερμίνια
-Εγώ τον βλέπω κάθε μέρα οπότε δε μου λείπει, είπε ο Λεωνίδας, αν τον έβλεπες κι
εσύ όπως εγώ θα σου λεγα αν θα τον καλούσες
-Μόλις γεννήσεις με το καλό θα έρχομαι να κάνω την μπέϊμπυ σίτερ στον μπόμπιρα
όταν θα θέλετε να βγείτε έξω. Θα τον μεγαλώσω με Siouxsie και θα τον κάνω
άρρωστο Λίβερπουλ, σκέφτεσαι καλύτερο μέλλον;
Η Ερμίνια γέλασε και ο Λεωνίδας πήγε να μας βάλει κρασί
-Εγώ δε θέλω άλλο,τον έκοψα, έχω να πάω στο μαγαζί
-Και τι θα πάθεις με ένα ποτηράκι παραπάνω, μου είπε, ίσα ίσα θα σου φτιάξει τη
διάθεση
-Εγώ έχω καλή διάθεση ήδη και είμαι έγκυος, τον επέπληξε η Ερμίνια
-Κανείς δε μου κάνει το χατήρι, ε θα πιώ και εγώ μόνος μου τότε, αγάπη μου είσαι
εντάξει με το φαϊ δε θες να σου φέρω τίποτα παραπάνω έτσι;
-Ακόμα να καταλάβεις πως δεν είμαι από αυτές τις υστερικές συζύγους που πεινάνε ή
νομίζουν ότι πεινάνε κάθε τρεις και λίγο επειδή είναι στο μήνα τους, είμαι μια χαρά
μόνο που θα πρέπει να σας αφήσω και να πάω να ξαπλώσω λίγο διότι ο γκρινιάρης,
είπε έπιασε την κοιλιά της, μάλλον νύσταξε και τσινάει.
Την καληνύχτισα και την ευχαρίστησα για όλα, ήταν υπέροχο κορίτσι η Ερμίνια και ο
Λεωνίδας ήταν πολύ τυχερός. Ζευγάρι που οι περισσότεροι θα ζήλευαν, δούλευαν
βέβαια και οι δύο σκληρά και είχαν ένα πρόβλημα με τα ωράρια τους αλλά
αγαπιόντουσαν κι αυτό τελικά μετρούσε, παρά τις μια δυο αλητείες του Λεωνίδα ο
γάμος είχε κρατήσει γιατί ο ξαδελφός μου ήξερε καλά πως Ερμίνια δεν θα
ξανάβρισκε. Ήμασταν δύσκολοι άνθρωποι για να μας αντέξει κάποιος για καιρό,
ιδιότροποι, πιθανότατα ανώριμοι σε κάποια ζητήματα και με απαιτητική δουλειά
-Έπρεπε να φέρεις και τη Τζάνις, μου είπε ο Λεωνίδας, η καημένη μπορεί να είχε
ανάγκη να γιορτάσει μαζί μας την πρόσληψη στο περιοδικό
-Μη το παλεύεις Λεό,η Τζάνις κι εγώ δε θα παντρευτούμε. Ήθελα να μείνω λίγο
μόνος αυτό είναι όλο γι’αυτό δεν της είπα να έρθει.
Τη τελευταία φράση μετάνοιωσα που την είπα γιατί σκέφτηκα πως μπορεί να τον είχα
στενοχωρήσει, είχαν χαρεί τόσο πολύ που μου έκαναν το τραπέζι κι εγώ φερόμουν
σαν κόπανος, μ’αγαπούσαν και δεν είχα το δικαίωμα να αμολάω ότι μου κατέβαινε
στο κεφάλι. Ήταν οι μόνοι άνθρωποι που είχα κοντά μου πια, ο Δημήτρης ήταν στην
Ελλάδα και…
-Μαλακία είπα συγγνώμη ρε Λεό δεν εννοούσα ότι…
-Κατάλαβα, μου είπε, αλλά δεν είσαι μόνος να το ξέρεις εδώ είναι το σπίτι σου χίλιες
φορές στο έχω πει, απλώς έχω μεταλλαχθεί λίγο με την οικογενειακή ζωή και με τον
ερχομό του παιδιού και βλέπω τα πράγματα κάπως αλλιώς με αποτέλεσμα να πετάω
καμιά μπαρούφα παραπάνω. Είναι και ο πανικός του μπαμπά, δε ξέρω αν έχεις
ακούσει κάτι
Χαμογέλασα κι εκτίμησα ότι προσπαθούσε να μου φτιάξει τη διάθεση, η Ερμίνια και
ο Λεωνίδας ήταν το μέρος που μπορούσα να κρυφτώ έστω για λίγο
-Πάντως θα επιμείνω, μου είπε πίνοντας λίγο κρασί ακόμα, για την Τζάνις εννοώ,
είναι καλό κορίτσι και ίσως θα έπρεπε να της δώσεις μια ευκαιρία. Ξάδελφε
μεγαλώνουμε..

76
Μου ακούμπησε τον ώμο και ξεφύσηξε σα να συνειδητοποίησε κάτι που του έφερε
απογοήτευση
-Δεν είναι και τόσο κακό να κάνεις οικογένεια έχε το υπ’όψη σου, σε κρατάει σε
ισορροπία, και με τη δουλειά που κάνουμε αυτή την ισορροπία την έχουμε ανάγκη.
Μας έχουν φάει τα ξενύχτια κι ότι αυτά κουβαλάνε μαζί τους, δεν συμφωνείς;
Υπήρχαν βράδια, πριν παντρευτώ με την Ερμίνια που γύριζα σπίτι και στη κυριολεξία
δεν ήξερα που βρισκόμουν, ήταν κάτι σαν την άσκηση πανικού που μας έκαναν
στους βατραχανθρώπους όταν οι υπαξιωματικοί εκπαιδευτές μας έβγαζαν τη μάσκα
και τον αναπνευστήρα στη νυχτερινή κατάδυση χωρίς να τους πάρουμε χαμπάρι και
μας βύθιζαν. Αυτό ήταν κάποια στιγμή, έπρεπε να ανέβω στην επιφάνεια, χωρίς
μάσκα, χωρίς αναπνευστήρα και με το νερό σκοτεινό
Ήπιε ακόμα μια γουλιά κρασί αλλά το βλέμμα του ήταν καθαρό
-Αφήσαμε πολλά πίσω μας, ειδικά εσύ. Εγώ σχεδόν μεγάλωσα εδώ αλλά εσύ, ίσως θα
μπορούσες να φτιάξεις μια ζωή στην Ελλάδα. Το παλέψαμε όμως με νύχια και με
δόντια, ούτε μια στιγμή δε κάναμε πίσω, γι'αυτό σου λέω αφού ριζώσαμε πια εδώ
κοίτα τι θα κάνεις κι εσύ.
-Λεό, την ίδια κουβέντα είχα με τη Μπέτυ πριν λίγες ώρες, δε μπορώ να ξαναμιλάω
για οικογένεια
-Δίκιο είχε η κοπέλλα, το καλό σου θέλει
-Εγώ της έλεγα να κάνει, είπα γελώντας
Άλλη μια γουλιά κρασί,το ποτήρι άδειασε και ο Λεωνίδας το ξαναγεμίζει
- Ήρεμα, μη μεθύσεις
- Αντέχω, είπα να κάνω κι εγώ μια κουβέντα από καρδιάς με τον ξαδελφό μου, είσαι
το μόνο μου εισιτήριο για Ελλάδα, τις έχω ανάγκη τις αναμνήσεις, μη φαντάζεσαι ότι
μου λείπει αλλά κάποιες φορές μου κάνει καλό η επιστροφή στην Ευαγγελίστρια. Τα
μεσημέρια μετά το σχολείο, εσύ στο πάνω μπαλκόνι κι εγώ στο κάτω. Να δένεις με
σπάγγο ένα καλαθάκι γεμάτο στρατιωτάκια και να μου το κατεβάζεις. Γερμανοί κι
Αμερικάνοι και ξανά πάλι η απόβαση στη Νορμανδία, ο Λεωνίδας έκανε τον ήχο των
πυροβολισμών με το στόμα του, όλα σου τα παιχνίδια μου έδινες μπαγάσα, είχες
γλυτώσει τους γονείς μου από πολλά λεφτά, θυμάσαι τη θεία σου που νόμιζε ότι σου
τα έκλεβα..."να τα δώσεις πίσω του παιδιού, εμ που σε παίζει εμ τον κλέβεις"
Οι ώμοι μου βάραιναν, δεν ήθελα να μείνω άλλο εκεί
-Πρέπει να πάω στο μαγαζί, του είπα, ξεκουράσου, κοιμήσου, ονειρέψου την Ευαγ-
γελίστρια κι αύριο θα ακούσουμε μαζί ντεμος. Μην ανησυχείς για μένα, έχω όλα
αυτά που θέλω, σχεδόν όλα έστω
-Άφησε λίγο μαλλί ρε, έχεις κουρευτεί σαν αμερικάνος κομμάντο, θυμάσαι στα 20
που ήσουν ίδιος ο Μπον Τζόβι;
-Οι κρόταφοι ασπρίζουν λίγο ενώ στο πλάι του μετώπου έχω τις πρώτες απώλειες, δε
βαριέσαι, το στρατιωτικό λουκ είναι της μόδας
Είχα φτάσει στη πόρτα όταν με φώναξε
-Ξάδελφε...
-Πέσ'το
-Ίσως να ήρθε η στιγμή να παρατήσεις τον Βρεττό, τι διάολο...ας αγοράσουμε και το
μερίδιο του από το μαγαζί και να πάει από κει που ήρθε, δεν τον έχεις..έχουμε..
ανάγκη πια. Εγώ σου λέω ότι θα μας το πουλήσει, τον είδες να ενδιαφερθεί ποτέ;
Μοναχά τον ιδιοκτήτη παριστάνει κουνάει σα μοσχάρι το κεφάλι και φεύγει, ή
φαντάζεσαι ότι δίνει σημασία στα οικονομικά στοιχεία που του πας κάθε φορά. Μη
χαραμίζεσαι άλλο μαζί του.
Υπήρχε αληθινό ενδιαφέρον στα λόγια του, αρνιόταν να καταλάβει πως μερικές
καταστάσεις δεν είχαν γυρισμό αλλά επίτηδες τον είχα αφήσει απ'έξω.

77
-Είναι συνιδιοκτήτης δεν τον παριστάνει, του θύμησα, έχεις δίκιο για το ενδιαφέρον
του αλλά όσον αφορά εμένα δεν έχω πρόβλημα που και που να δουλευω και γι'αυτόν,
μη ξεχνάς πόσο έχει βοηθήσει την οικογένεια
-Σας χρωστάει κιόλας, δε του χρωστάτε μόνο. Έχεις βάλει αρκετές φορές το κεφάλι
σου στο ντορβά για χάρη του.
Είχε θυμώσει με τον Βρεττό και ήθελε να ξεσπάσει, μιλούσε αυτός αλλά μιλούσε και
το κρασί
-Όλα θα πάνε καλά, του είπα κι έφυγα
Κοίταξα το ρολόι σκέφτηκα να πάρω τηλέφωνο τον Δημήτρη για να μάθω για την
τελευταία του μέρα στη δεύτερη δουλειά, καμία απάντηση εκτός από το "η σύνδεση
με τον συνδρομητή που καλείτε δεν είναι εφικτή", θα'χε βρεθεί κάπου που δεν είχε
σήμα. Έφτασα στο μαγαζί χαιρετώντας τον Χιού που ήταν στην είσοδο και ήταν
υπεύθυνος για τα ρούχα. Από μέσα ακουγόταν ήπια τριπ-χοπ
-Ο Πέρρυ είναι πολύ καλός dj αφεντικό, είπε ο Χιού σα να διάβασε τη σκέψη μου,
έχει έρθει και αρκετή πιτσιρικαρία απόψε.
-Πήραν οι μουσικοί από τα συγκροτήματα κανένα τηλέφωνο;
-Σε κανένα μισάωρο θα είναι εδώ, μίλησα και με τα δύο γκρουπ, λίγο βλαμμένοι μου
φάνηκαν, όλο "ναι", "όχι", "οκ" γενικώς της μίας λέξης.
Ο Χιου με γκρίζα μαλλιά αλλά Κιθ Ριτσαρντς μεγαλωμένος με new wave και post
punk. Πρόσωπο ταλαιπωρημένο από τα ξενύχτια και το αλκοόλ αλλά το δεύτερο το
είχε κόψει πάνω από 5 χρόνια λόγω προβλημάτων με το συκώτι. Δημόσιες σχέσεις -
γενικά καθήκοντα και αυτός, δεν ήταν Μπέτυ βέβαια αλλά ήταν καλός συνεργάτης
-Θα είμαι στο γραφείο μου ότι χρειαστείς, ειδοποίησέ με μόλις έρθουν τα
συγκροτήματα.
Μια παρέα απο τρεις κοπέλες μπήκε στην είσοδο γελώντας τρελλά μόλις όμως
έκαναν να μπουν και στον κυρίως χώρο ο Χιού τις έκοψε
-Ωωωπ, κορίτσια 4 λίρες η κάθε μία, παίρνετε το κουπονάκι σας και πίνετε με αυτό
το ποτό σας.
-Τι θα έλεγες για ένα φιλάκι από τη κάθε μια μας, είπε η πιο ψηλή από τις τρείς μια
ξανθιά με λίγες κόκκινες βαμμένες τούφες
-Δε λέω καλή η προσφορά αλλά είναι μπροστά το αφεντικό, είπε ο Χιού και με έδειξε
-Αφεντικό ένα φιλάκι; επανέλαβε η ξανθοκόκκινη και οι άλλες δύο κακάρισαν,
προφανώς είχαν πιει τις μπυρίτσες τους και δε ξέρω τι άλλο πριν έρθουν εδώ
Χαμογέλασα στην ξανθιά και τις έδειξα 4 δάχτυλα
-Τα ποτάκια σας και σαν καλά κορίτσια σπίτι μετά
-Αααα όχι,διαμαρτυρήθηκε η πιο παχουλή η οποία είχε κάνει και το λάθος να φορέσει
εφαρμοστό παντελόνι, απόψε παίζουν οι Sheevastorm κι εμείς θα πάμε σπίτι; Παίζει
να είναι και το πιο γαμάτο ambient γκρουπ που υπάρχει, εγώ κάθε φορά που τους
ακούω μου έρχεται να χύσω
-Σκάσε, είπε και τη σκούντησε η τρίτη της παρέας που μάλλον φοβήθηκε μην τις
πετούσα έξω
-Με ότι χύνει κανείς καλό είναι, είπα στη χοντρούλα, να κάτσετε όσο θέλετε αλλά
ήρεμα έτσι; Απ'ότι βλέπω έχει πέσει προπόνηση λίγο πριν μας επισκεφθείτε
Γέλασαν συνωμοτικά αλλά πλήρωσαν, περίμενα να μπουν μέσα όταν είπα στον Χιου
-Ας έχουν καλού κακού τα παιδιά το νου τους στο κουαρτέτο
-Έγινε
Χαιρετησα και το υπόλοιπο προσωπικό και πήγα στο γραφείο, ο Πέρρυ είχε βάλει
Portishead και αμέσως μετά Morcheeba, είχε προετοιμάσει τέλεια το έδαφος για την
εμφάνιση των δύο σχημάτων που περιμέναμε.

78
Δοκίμασα να πάρω και πάλι τον Δημήτρη τηλέφωνο αλλά η ίδια απάντηση. Θα
έπρεπε να είναι σπίτι τέτοια ώρα, αλλά και πάλι γιατί να έχει κλειστό το κινητό.
Αποφάσισα να τηλεφωνήσω στο σπίτι κι έτσι θα είχα και την ευκαιρία να μιλήσω στη
βαφτιστήρα μου, το σήκωσε η Ελένη λιγότερο χαρούμενη απ'ότι συνήθως.
-Με συγχωρείς Στέφανε, απλώς ο κολλητός σου έχει αργήσει πάρα πολύ δεν απαντάει
στο κινητό και ανησυχώ λίγο.
-Θα τον έχουν κρατήσει παραπάνω στη δουλειά, της είπα προσπαθώντας να πείσω
μαζί μ'εκείνη κι εμένα.Ξέρεις ότι δεν τους επιτρέπουν να έχουν το κινητό ανοιχτό,
υπηρεσία κλήσεων είναι.
Μόνο που ο Δημήτρης δεν είχε βάρδια στην υπηρεσία κλήσεων
-Ναι το ξέρω, είπε η Ελένη, αλλά όταν το έχει κλειστό απαντά ο τηλεφωνητής, τώρα
λέει για μη εφικτή σύνδεση, έχω και τη μικρή που γκρινιάζει, ουφφφφ.
-Κάτι θα έπαθε η μπαταρία του τότε, είπα πάλι και σε κείνη και σε μένα, δε μου δίνεις
λίγο και τη φατσούλα να της μιλήσω;
-Ναι ευχαρίστως, ίσως έτσι να σταματήσει να μουρμουράει είσαι ο μόνος που μπορεί
να αντικαταστήσει τον μπαμπά, κόρες παιδί μου πεταμένα λεφτά κι έχουμε κι εσάς
τους άντρες που τις χαλάτε ακόμα περισσότερο
Η Ελένη πάσχιζε να ευθυμίσει και να διώξει έτσι και την ανησυχία που την βασάνιζε
αλλά υπήρχε και κάτι άλλο..
-Καυγαδίσαμε λίγο πριν να φύγει, αρκετά δηλαδή…κουράζεται πάρα πολύ, έχει
άγχος, αϋπνίες, δε ξέρω αν στα λέει όποτε μιλάτε και τον τελευταίο καιρό πίνει κι ένα
ποτηράκι παραπάνω, όχι βέβαια μπροστά στο παιδί αλλά έχει σηκωθεί από τον ύπνο
έχει καθίσει στο σαλόνι και βάζει ένα ποτήρι. Μην νομίζεις πως είμαι καμία από
αυτές που δεν αναγνωρίζουν το τι κάνει για την οικογένειά του αλλά δε μ’αρέσει
αυτό που βλέπω τον τελευταίο καιρό και…να …φοβάμαι μη χάσει τη δουλειά που
έχει. Κωλοδουλειά δε λέω αλλά δεν είναι εποχές για πολυτέλειες. Να σου πω και
κάτι, πολλές φορές του έχω κάνει κουβέντα να τα μαζέψουμε και να έρθουμε στην
Αγγλία, μου έχει πει ότι το έχετε κουβεντιάσει κι εσείς, εκεί δεν είναι καλύτερα τα
πράγματα; Κοίτα πως φτιάχτηκες εσύ
«Φτιάχτηκα», ναι από μία άποψη αλλά τι να σου εξηγώ ρε Ελένη
-Τον αγαπάς και το ξέρει, κι αν ζητάς τη κατανόηση μου την έχεις κάτι μου λέει ότι
τα πράγματα θα φτιάξουν, κάνε λίγο υπομονή παραπάνω αυτό είναι όλο, όταν θα
έρθετε στις γιορτές θα κοιτάξω να ξανακάνουμε κουβέντα.
-Αχ βρε Στέφανε μακάρι,όλο και κάτι θα βρεθεί εκεί έτσι δεν είναι;
Είχε ανάγκη από λίγο κουράγιο και δεν μπορούσα να της το στερήσω
-Έτσι νομίζω αλλά που ξέρεις μέχρι τότε μπορεί να έχει βρει εκείνος κάτι άλλο.
-Τώρα που το λες νομίζω πως κάτι ψάχνει, τον έχω ακούσει που μιλάει με κάποιον
τύπο αλλά μιλάνε σιγά κι εγώ δεν είμαι από τις κυράτσες που κρυφακούνε, για να
δούμε, άντε σε ζάλισα σου δίνω τον ερωτά σου, φιλιά από μένα
«Με κάποιον τύπο», μάλιστα…εγώ δεν είχα ακούσει ποτέ να αναφέρει κάποιο όνομα
όχι ότι είχε και σημασία αλλά συνήθως κάτι τέτοια ο Δημήτρης μου τα έλεγε, θα το
είχε ξεχάσει μάλλον.
-Στέφανε….η φωνή της Ρούλας ότι πιο όμορφο είχα ακούσει από το πρωί
-Κόψε πια αυτό το Στέφανε, ακούστηκε η Ελένη, επιτέλους νονός σου είναι δείξε
λίγο σεβασμό
-Πες στη μαμά σου να μη γκρινιάζει αγάπη μου, είπα στη Ρούλα, αφού έχουμε
συννενοηθεί οι δυό μας τι θέλει κι ανακατέβεται; Αν αρχίζεις να με λές «νονέ» θα σε
αποκληρώσω και δε θα πάρεις τους δίσκους μου όταν πεθάνω
Ξεκαρδίστηκε στα γέλια και πάλι, πόσες φορές δεν είχα επαναλάβει αυτή την
«απειλή», κι όμως κάθε φορά γελούσε το ίδιο σα να μην την είχε ξανακούσει. Μου

79
μίλησε για το σχολείο της, για μια συμμαθήτρια της που ήταν μάλλον ψώνιο και
νόμιζε πως όλα τα αγόρια την κοιτούσαν, μου είπε ακόμα ότι έχει ζωγραφίσει κάποιες
εικόνες για μένα αλλά δε θα μου έλεγε τίποτα για να μου κάνει έκπληξη μέχρι την
ώρα που θα συναντιόμασταν. Μελαγχόλησα και χάρηκα ταυτόχρονα, μελαγχόλησα
γιατί κατάλαβα πόσο μου έλειπε και χάρηκα γιατί με είχε στο μυαλό της.
Θυμήθηκα τι μου έλεγε ο Δημήτρης «τα ξεχνάω όλα όταν τη βλέπω να γελάει και να
μου δείχνει τι έχει ζωγραφίσει για μένα. Δε μπορείς να φανταστείς τι ταλέντο έχει το
άτιμο». Αλήθεια ήταν αυτό, δεν ήταν κουβέντες ενός χαζομπαμπά, η Ρούλα ζωγρά-
φιζε πολύ όμορφα και συχνά χάζευα τα έργα που μου είχε χαρίσει κάποιες φορές που
άκουγα μουσική κι έπινα κι ένα ποτό. «Τα ξεχνάω όλα όταν τη βλέπω να γελάει»
τον καταλάβαινα, εγώ είχα κανέναν που όταν τον έβλεπα να γελάει μπορούσα να τα
ξεχάσω όλα; Όχι, κανέναν, και δε μου άξιζε να έχω κάποιον όμως η Ρούλα ήταν κάτι
σαν το ξυλαράκι που πετάς πάνω σε μια φωτιά που ετοιμάζεται να σβύσει, οι
τελευταίες σπίθες τσιρίζουν αλλά μόλις πέσει πάνω τους το ξυλαράκι να’σου πάλι μια
φλόγα, έστω και μικρή.
Μου είπε πόσο πολύ με αγαπάει και πόσο της λείπω, «δε μπορείς να φανταστείς
σκέρτσο και γαλιφιά, δε θα έχει κανένα πρόβλημα στη ζωή της, άνετα μπορεί να
κρατήσει πρωινάδικο και να χαριεντίζεται με τους καλεσμένους, μα καλά αφού εσύ
της έβαλες λάδι πως βγήκε έτσι;” Λόγια του Δημήτρη και αυτά. Κλείσαμε το τηλέ-
φωνο ανταλλάσοντας υποσχέσεις και της άφησα παραγγελία να μου τηλεφωνήσει ο
πατέρας της αύριο το πρωί. Δεν ήθελα να τον πρήζω κι εγώ, αρκετά τρεξίματα είχε κι
επιπλέον έπρεπε να τα ξαναβρεί με την Ελένη μετά το καβγαδάκι, θα τα έβρισκαν
εύκολα, γι’αυτό ήμουν σίγουρος. Υπήρχε τόση αγάπη ανάμεσά τους κι αυτό από
μόνο του έλυνε όλα τα προβλήματα. Δεν άντεξα όμως, ξαναπροσπάθησα να πιάσω το
Δημήτρη αλλά τζίφος πάλι. Χτύπησε το τηλέφωνο του γραφείου, ήταν ο Χιού και
μου είπε ότι μόλις είχε έρθει το πρώτο συγκρότημα, επιτέλους είχε έρθει η ώρα να
απασχολήσω με κάτι το μυαλό μου. Το όνομα του γκρουπ ήταν Movie Drifters, με τη
πρώτη ματιά τους έκανες Σκανδιναβούς, παραήταν ροδοκόκκινοι για Άγγλοι,
κατάξανθοι κοντοκου-ρεμένοι με ανοιχτόχρωμα εφαρμοστά ρούχα. Τρία-τέσσερα
σκουλαρίκια στο κάθε αυτί και σχεδόν όλοι τους είχαν τατουάζ στα δύο χέρια.
Συννενοηθήκαμε να παίξουν γύρω στη μία ώρα κι αν ο κόσμος ζητούσε encore αυτό
να μην ξεπερνούσε το δεκάλεπτο, στη τιμή τα είχαμε βρεί ήδη, ο Χιού είχε δίκιο δεν
ήταν πολύ ομιλιτικοί αλλά σημασία είχε τι θα έκαναν στη σκηνή. Το δεύτερο γκρουπ
ήταν οι Common Dread αυτοί έπαιζαν περισσότερο dub, δύο μαύροι με κοτσιδάκια
ρεγγε και δύο λευκοί με τιράντες, λευκά κοντομάνικα και μαύρα παντελόνια,
αναβίωση των γκρουπ στς 2-ΤΟΝΕ δηλαδή στο πιο σύγχρονο, αυτοί τουλάχιστον
ήταν πιο επικοινωνιακοί. Μου είπαν ότι για να ξεσηκώσουν λίγο το κόσμο θα έπαιζαν
λίγο ska και rocksteady και μου άρεσε αυτή η προοπτική. Έτσι κύλησε το βράδυ,
ήρεμα, όταν δεν παρακολουθούσα τα δύο συγκροτήματα μπαινόβγαινα στο ίντερνετ
διαβάζοντας ειδήσεις από την Ελλάδα. Καθαρίστριες που είχαν απολυθεί απο το
Υπουργείο Οικονομικών και κάθε πρωί εδώ και διακόσιες μέρες διεκδικούσαν την
επαναπρόσληψή τους, επεισόδια στα Εξάρχεια με αντι-εξουσιαστές κουκουλοφόρους
(η αγαπημένη ετικέτα του Έλληνα μεγαλοδημοσιογράφου) όποιος φορούσε
κουκούλα ήταν αντιεξουσι-αστής. Χαμογέλασα ειρωνικά και θυμήθηκα τις ένδοξες
εποχές που κάναμε αντίποινα σε εκείνους που είχαν "χτυπήσει" το Βρεττό κουκούλες
φορούσαμε κι εμείς, κουκούλες και οι άλλοι, αντιεξουσιαστές! Νέες μειώσεις στις
επικουρικές συντάξεις και πιθανότατα σε λίγο καιρό θα περνούσε το νομοσχέδιο για
το ελαστικό ωράριο εργασίας. Ο πρωθυπουργός χαρούμενος και αισιόδοξος ύστερα
από την συζήτηση στο Euro-group αφου οι εταίροι μας στην Ευρώπη εκτιμούν
αφάνταστα τις θυσίες του Ελληνικού λαού και μας παρουσιάζουν σαν πρότυπο στις

80
υπόλοιπες χτυπημένες από την οικονομική κρίση χώρες της Νότιας Ευρώπης, ο κόσ-
μος συγκεντρώνεται κάθε λίγο και λιγάκι στις πλατείες, τα ΜΑΤ πετούν ληγμένα
δακρυγόνα, κι ένας συνδικαλιστής μέλος του Κομμουνιστικού Κόμματος νεκρός από
ανακοπή κατά τη διάρκεια της διαδήλωσης. Εκτιμήσεις οικονομολόγων γύρω από την
βιωσιμότητα του χρέους της Ελλάδας και το συμπέρασμα είναι πως μόνο βιώσιμο δεν
είναι. Ένοιωθα σα να διάβαζα Φίλιπ Ντικ ή Ουίλλιαμ Μπάροουζ, αντίκρυζα έναν
εφιάλτη από επικεφαλίδες και παραγράφους. Ανεργία γύρω στο 27% και κάποιοι
εκτιμούσαν πως μέσα σε ένα χρόνο θα έχει φτάσει το 30%, δεν υπήρχε πια το τέχ-
νασμα που είχαν εύκαιρο πριν πέντε χρόνια, όταν δηλαδή φρόντιζαν να μετρούν την
ανεργία την εποχή που πολύς κόσμος εύρισκε απασχόληση σε ευκαιριακές δουλειές
διάρκειας δύο το πολύ μηνών. Όταν έληγαν οι συμβάσεις κανένας δεν έμπαινε στο
κόπο να ελέγξει τίποτα. Οι Ελλάδα είχε γεμίσει με αεριτζήδες εδώ και 15 χρόνια
τουλάχιστον, επιχειρήσεις φούσκες, κομπίνες, χαμένα ευρωπαϊκά κονδύλια, επιδοτ-
ήσεις που κανείς δεν έμαθε τι έγιναν. Το κόλπο συνεχι-ζόταν, όλοι εκείνοι που
δημιούργησαν αυτή τη κατάσταση ή έστω οι περισσότεροι από αυτούς κυβερνούσαν
και διαπραγματευόντουσαν το χρέος με την Ευρωπαϊκή Ένωση όμως στη πραγματ-
ικότητα απλώς υπάκουαν σε εντολές της Ευρωπαϊκης Κεντρικής Τράπεζας. Ξένες
ιστοσελίδες είχαν φωτογραφίες αστέγων στο κέντρο και στις συνοικίες της Αθήνας,
μία Αγγλική ιστοσελίδα μάλιστα έκανε δριμύτατη κριτική σε Έλληνα δημοσιογράφο
που σε τηλεοπτικό δελτίο είχε πει πως οι άστεγοι φέρνουν κατάθλιψη στους τουρίσ-
τες και θα δημιουργήσει πρόβλημα στην έλευση τους. Η Αγγλία μακρυά απ'όλα αυτά,
η περήφανη Αυτοκρατορία δεν δεχόταν υποδείξεις από κανέναν παρόλο που το δικό
της χρέος έφτανε σε δυσθεώρατα ύψη. Έψαχνα για αθλητικές ειδήσεις την ώρα που
χτύπησαν την πόρτα οι Movie Drifters, με ρώτησαν πως μου φάνηκαν και αν υπήρχε
η περίπτωση να ξαναπαίξουν. Η αλήθεια ήταν πως δεν τους είχα προσέξει και πολύ
αλλά σε γενικές γραμμές έβγαλαν μάλλον καλά τη βραδιά, η γνωστή διαδικασία, θα
τηλεφωνούσα, θα ενημέρωνα, κλπ. Μακάρι να ήταν ο Λεωνίδας εδώ θα τα είχε κατα-
φέρει σίγουρα καλύτερα.
-Δεν ήταν κακοί αφεντικό αλλά για να πω την αλήθεια μου με πιάνει λίγη νύστα με
αυτό το ηλεκτρονικό, ατμοσφαιρικό ambient, μου είπε ο Ρομπ όταν τον ρώτησα τη
γνώμη του για τους Movie Drifters, ο κόσμος βέβαια ήταν θετικός αλλά τα πιτσιρίκια
είναι και λίγο χαζεμένα γενικά. Κανά δυο μκάνανε τσιγαριλίκια αλλά τους άφησα,
καλά δεν έκανα;
-Ναι Ρομπ καλά έκανες, αρκεί να μη φύγει εκτός ελέγχου η κατάσταση
-Τη κοπάνησαν αυτοί που έκαναν, τώρα δεν κάνει κανένας ακούνε τους Ρέγγε...αυτοί
είναι πολύ καλοί! Έχουνε κάτι από Bad Manners, τους θυμάσαι αφεντικό;
Κούνησα το κεφάλι μου, η ώρα της Ρομπ-νοσταλγίας
-Αυτές ήταν μπάντες, και τούτοι εδώ οι μικροί δείχνουν σεβασμό, ξέρουν τι σπουδαία
μουσική έβγαλε κάποτε αυτή η γαμοχώρα, σόρρυ αφεντικό, κι αυτό εγώ το εκτιμώ κι
ας μην έχω τις δικές σου γνώσεις.
-Κατ'αρχήν αυτή τη μουσική την έβγαλε η Τζαμάϊκα, για να βάλουμε τα πράγματα
στη θέση τους, τον διόρθωσα, αλλά έχεις είναι καλοί και κάνουν κέφι.
Οι Common Dread τα είχαν δώσει όλα στη σκηνή και το κοινό χτυπούσε ρυθμικά
παλαμάκια όταν ξεκίνησαν να παίζουν το Night Boat To Cairo, ο ένας από τους δύο
μαύρους είχε πολύ καλή φωνή και φρόντισε να κάνει και κάποια κολπάκια με το
λαρύγγι του για να τονίσει λίγο περισσότερο αυτό του το ταλέντο. Ξαναγύρισα στο
γραφείο και για να περάσει η ώρα συνέχισα να διαβάζω ειδήσεις αυτή τη φορά
αθλητικού περιεχομένου αλλά και πάλι οι βασικότεροι τίτλοι δεν είχαν να κάνουν με
καθαρό αθλητισμό. «Νέο Φάκελο Στέλνει Η UEFA Για Έξι Ύποπτα Παιχνίδια της
Football League», «Σοβαρά Κενά Παρουσιάζουν Οι Φάκελοι Αδειοδότησης Τριών

81
ΠΑΕ», «Κλήθηκε Και Ο Ζήσιμος Νικολόπουλος Για Κατάθεση» ο τελευταίος τίτλος
αναφερόταν σ’ένα ύποπτο παιχνίδι που είχε γίνει πέρσι ανάμεσα στον Λεβαδειακό
και τον Πανιώνιο μέχρι το 89 ο Λεβαδειακός κέρδιζε με 1-0 και εκείνη ακριβώς τη
στιγμή παίχτηκαν τρελλά λεφτά σε κάποιες στοιχηματικές ιστοσελίδες αλλά και σε
πρακτορεία για την ισοφάριση του Πανιωνίου η οποία ήρθε στο 94 ενώ ο διαιτητής
είχε δείξει μόνο τρία λεπτά καθυστέρηση. Ο πρώτος αθλητικός εισαγγελέας το έβαλε
στην άκρη αλλά ο δεύτερος ήταν λίγο πιο τσαμπουκάς και ξανάνοιξε την υπόθεση,
μια τρύπα στο νερό θα έκανε και αυτός, χρόνια τώρα στο ποδόσφαιρο είχαμε τέτοιες
κομπίνες και δεν είχε γίνει ποτέ τίποτα, αυτό προφανώς εννοούσε ο Βρεττός όταν μου
έλεγε ότι «βγάζεις χρήμα, είναι σίγουρη δουλειά». Ο Παναγιώτης Πεφάνης θα κληθεί
κι αυτός σαν βασικός μάρτυρας, πόσες φορές είχα διαβάσει το όνομα του Πεφάνη
γύρω από βρωμιές στο ποδόσφαιρο; Είχα χάσει πια τον λογαριασμό, άνθρωπος της
νύχτας, άνοιγε και έκλεινε μαγαζιά, ιδιοκτήτης γνωστού στριπτιτζάδικου και με δυο
καφετέριες κάπου στο Χαϊδάρι αν θυμώμουν καλά. Άρθρο του Δημοσθένη Αντωνίου
γύρω από όλους αυτούς που θέλουν να βλάψουν το ποδόσφαιρο και προσπαθούν να
εμποδίσουν την πετυχημένη πορεία της Εθνικής. Ο πρόεδρος της ΕΠΟ Στέλιος
Γαλανός δηλώνει πως οι φάκελοι που στέλνει η UEFA περιέχουν μόνο υποψίες και
όχι στοιχεία, «γιατί κάθε φορά που υπάρχουν ανατροπές σε έναν αγώνα πρέπει να
τρωγόμαστε με τα ρούχα μας και να αρχίζουμε τις θεωρίες συνομωσίας; Αυτή δεν
είναι η ομορφιά του ποδοσφαίρου; Η έκπληξη, η ανατροπή. Πρέπει να ξέρετε πως
μετά το EURO του 2004 και την κατάκτησή του από την Εθνική μας ομάδα ορισ-
μένοι κύκλοι έχουν ξεκινήσει μια ενορχηστρωμένη προπαγάνδα για να βλάψουν το
ποδόσφαιρό μας και αυτό που με στενοχωρεί περισσότερο είναι πως κάποιοι από
αυτούς τους κύκλους είναι εγχώριοι». Οι γνωστές σποντούλες που τελικά ακούγονται
για εντυπωσιασμό. Αν θυμάμαι καλά κάποτε ο Γαλανός είχε επισκεφθεί και τα
γραφεία του Βρεττού στην Ελλάδα, ίσως έψαχνε για χορηγούς, δεν είμαι σίγουρος
και δεν ασχολήθηκα. Άλλη βασική είδηση ήταν η αποφυλάκιση του Βασίλη
Τσαγκάρη η οποία συνοδευόταν και από δηλώσεις του τελευταίου ότι είχε επιτέλους
δικαιωθεί και πως η δίωξή του ήταν πολιτική. Άλλος ένας άνθρωπος της νύχτας έξω,
δηλωνε πως θα σκεφτόταν σοβαρά αν θα ξανασχοληθεί με το ποδόσφαιρο γιατί πάνω
απ’όλα ήταν επιχειρηματίας κι έπρεπε να φροντίσει τις δουλειές και την οικογένειά
του. Η ώρα τελικά πέρασε πιο γρήγορα απ’ότι περίμενα κι αφου τελείωσαν και οι
Common Dread τους πλήρωσα και ειδοποίησα το προσωπικό πως θα κλείναμε σε μία
ώρα. Ο πονοκέφαλος με ξανάπιασε, πήρα άλλο ένα χαπάκι αλλά άρχισα να ιδρώνω,
μπορεί να ήταν περασμένη η ώρα αλλά κάτι με έτρ-ωγε να ξανατηλεφωνήσω στον
Δημήτρη. Κουταμάρες, είχα αρχίσει να γίνομαι γεροπαράξενος και σχεδόν παρα-
νοϊκός, ή απλώς ήμουν μόνος και δεν είχα τι να κάνω. Κλείσαμε και γύρισα σπίτι,
ήμουν σε υπερένταση και συνέχισανα ιδρώνω κι ας μην έκανε ζέστη. Άνοιξα την
τηλεόραση και προσπάθησα να χαλαρώσω και να κοιμηθώ, δεν τα κατάφερα. Δεν
ήθελα ούτε μουσική ν’ακούσω, τι στο διάολο ήθελα; Να φύγω; Να εξαφανιστώ για
ένα διάστημα και κανένας να μη ξέρει που βρίσκομαι, έτσι κι αλλιώς δεν ήταν λίγες
οι φορές που ένοιωθα σαν εξαφανισμένος. Σκόρπιες σκέψεις έκαναν την εμφανισή
τους και μου κράτησαν για λίγο συντροφιά, τις προτιμούσα από τον γνωστό απαιτη-
τικό ελέφαντα, η επίσκεψή τους κρατούσε μόνο μετικά δευτερόλεπτα κι έφευγαν,
ήταν σαν να με αποχαιρετούσαν. Έβαλα λίγο ουίσ-κυ, δυο δάχτυλα και το κατέβασα
μονομιάς, μου έκαψε λαρύγγι και στήθος αλλά σαν να καλυτέρευαν τα πράγματα.
Είχα χαλαρώσει μετά από ένα δεκάλεπτο και ο ύπνος ήρθε επιτέλους. Μαζί του όμως
είχε φέρει κι άσχημα όνειρα από εκείνα που σε κά-νουν να νομίζεις ότι είσαι ξύπνιος.
Το σπίτι θεοσκότεινο και οι πόρτες όλες ανοικτές, δεν αφήνω ποτέ ανοικτές πόρτες
αλλά κυρίως δεν αφήνω ποτέ το σπίτι χωρίς λίγο φώς, αυτό το έκανα από μικρό παιδί.

82
Ήχος από σούρσιμο, ανοίγω τα μάτια και η καρδιά μου πάει στο στομάχι, λείπουν τα
πάντα, όλοι μου οι δίσκοι, τα βιβλία, οι ταινίες μου, λείπει ακόμα και η στέγη του
σπιτιού, ο ουρανός είναι γκρίζος και όσο πάει σκοτεινιάζει κι άλλο, στη κουζίνα ο
Λεωνίδας και η Ερμίνια ετοιμάζουν βαλίτ-σες, η Ερμίνια κρατάει ένα καρότσι μέσα
στο οποίο κοιμάται ένα μωρό πλησιάζω αλλά δε μπορώ να δω το πρόσωπό του,
μοιάζει σαν να έχουν φορέσει στο κεφάλι του μια κάλτσα όπως αυτές που
χρησιμοποιούν οι ληστές για να καλύψουν τα προσωπά τους. Μου χαμογελούν και οι
δύο αλλά εγώ δε μπορώ να μιλήσω. Η εικόνα τους ξεθωριάζει, κάπου έχω να πάω
αλλά δεν ξέρω που ακριβώς και νοιώθω πως ήδη έχω καθυστερήσει να ξεκινήσω. Ο
Χιού, η Μπέττυ, ο Βρεττός, η Τζάνις καθισμένοι γύρω από ένα τραπέζι με άδεια
πιάτα μπροστά τους, περίμεναν κάποιον να τους σερβίρει; Δεν είχα ποτέ τέτοιο
τραπέζι και αυτή είχε πάψει να είναι η κουζίνα μου. Ούτε το σπίτι μου υπήρχε πια
ήμασταν στη μέση ενός δρόμου, μέσα σ’ένα στενο για την ακρίβεια, δε μπορούσα να
προσδιορίσω που ακριβώς βρισκόμασταν, αλλά ήμασταν σίγουρα στην Ελλάδα.
Αριστερά και δεξιά μου φαγωμένοι τοίχοι από παλιά εργοστάσια, Μια πόρτα
μισάνοιχτη έτριζε από το πέρα δώθε που της προκαλούσε ο άνεμος. Προχώρησα και
πέρασα μέσα, το σπίτι του παππού μου, αυτό πρέπει να ήταν.Εκείνος ξαπλωμένος στο
κρεβάτι και σκεπασμένος με τη γαλάζια κουβέρτα κάτω από την οποία τρύπωνα
μικρός όταν ήθελα να κοιμηθώ μαζί του. Η γιαγιά μου κάτι έπλενε στο νεροχύτη,
γύρισε και με κοίταξε με αυστηρό ύφος. Ο παππούς γελάει και πίνει μια γουλιά κρασί
από το μπουκάλι που βρίσκεται δίπλα του πάνω στο κωμωδίνο. Η γιαγιά με κοιτάει
ακόμα επίμονα, ακούω σκυλιά απ’έξω να γαβγίζουν αγριεμένα
«Το παιδί» μου φωνάζει σα να στριγγλίζει, «το παιδί»
Ο παππούς γελάει και τα σκυλιά γαβγίζουν ακόμα πιο δυνατά, θέλω να φύγω, «το
παιδί»…η γιαγιά μου ουρλιάζει με μίσος, τα σκυλιά έχουν μπει στο σπίτι και
βρίσκονται πίσω μου, ο παππούς μου γυρίζει τη πλάτη και ετοιμάζεται να κοιμηθεί,
«το παιδίιιιιι», το ουρλιαχτό μου τρυπάει τα’αυτιά, κάτι μου αρπάζει το πόδι, η φωνή
που ακούγεται είναι δική μου κανείς δεν έρχεται να με βοηθήσει και η γιαγιά μου
ξαναγυρίζει στον νεροχύτη της, πέφτω κάτω και δε μπορώ να δω τι με τραβάει, η
γάμπα μου πονάει σαν κάτι να τη δαγκώνει, τα σκυλιά! Ένα μαύρο μεγαλόσωμο
σκυλί έρχεται μπροστά μου κι από το στόμα του τρέχουν σάλια, είμαι σίγουρος ότι το
έχω ξαναδεί, πάλι σε ένα σοκάκι είχαμε συναντηθεί αλλά θα χει περάσει πολύς
καιρός. Τα δάχτυλά μου οργώνουν το χώμα όσο τα άλλα σκυλιά συνεχίζουν να με
τραβούν από τα πόδια, χώμα; Πριν από λίγο ήμουν σε δρόμο, που είμαι τώρα; Το
μαύρο σκυλί κινείται αργά προς το μέρος μου, σέρνομαι και καταπίνω χώμα,
πνίγομαι, το σκυλί με παρατηρεί. Σταματά μόλις λίγα εκατοστά μπροστά από το
πρόσωπό μου, αυτό το ζώο έχει σχεδόν ανθρώπινη έκφραση, γαβγίζει δυνατά και
νοιώ-θω το χνώτο του να μου καίει τη μύτη και τα μάτια. Το σάλιο του μουσ-κεύει το
μέτωπό μου και τώρα βλέπω τους κυνώδοντές του, ορμάει.
Η κραυγή μου πρέπει να ακούστηκε παντού. Η μπλούζα μου είναι μούσ-κεμα κι
αισθάνομαι σα να έχω πιεί ένα μπουκάλι ξύδι. Είμαι στον καναπέ μου μόνος και
ασφαλής, δίσκοι, βιβλία, ταινίες στη θέση τους. Το κεφάλι μου γυρίζει και τα αυτιά
μου πονάνε, το παιδί! Καλώς τον φίλο μου τον ελάφαντα, βολέψου ξανά πάνω στο
στήθος μου έχουμε αρχίσει να συνηθίζουμε ο ένας τον άλλον κι εδώ που τα λέμε
απόψε έχω ανάγκη από λίγη παρέα, ας είσαι κι εσύ ελέφαντας. «Θες να πιείς κάτι,
θέλεις μήπως να βάλω λίγη μουσική; Ναι αυτό είναι καλή ιδέα, λίγη μουσική να πάνε
κάτω τα όνειρα. Τι έχουμε, Cave, Tom Waits, Mark Lanegan, Tin-dersticks και
τααταααα….κάτι που είχαμε να ακούσουμε πολύ καιρό φίλε μου πιστέ, Phil
Shoenfelt. Κοίτα βλέμμα στο εξώφυλλο, μη μου πείς ξέρω και διαλέγω μουσική για

83
τους τίτλους τέλους ενός φοβερού εφιάλτη αυτά είναι τα ευεργετικά συμπτώματα του
να παρακολουθεί κανείς πολύ σινεμά»
Έβαλα το βινύλιο στο πικ-απ και ο ελέφαντας στριφογύριζε ανυπόμονος
«Χθες βράδυ ονειρεύτηκα τον Άγιο Πέτρο
Το βιβλίο που κρατούσε ήταν μαύρο από την αμαρτία
Στεκόταν έξω από τη πύλη του Παραδείσου
Δεν θα με άφηνε να μπω»*
* Η πρώτη στροφή από το Devil’s Hole του Phil Shoenfelt

Κεφάλαιο 3ο
Λονδίνο

Eίχα κοιμηθεί τρείς ώρες και είχα μεγάλη ανάγκη για καφέ. Έπρεπε βέβαια να κάνω
και τις αγγαρείες του Βρεττού. Είχα μαζέψει τα παρασ-τατικά από χθες το βράδυ για
να τα δει η Μπέττυ; Δε θυμόμουν σχεδόν τίποτα, αν μπορούσα θα καθόμουν σπίτι
όλη μέρα. Ένοιωθα λίγο πιο ελαφρύς, σα να είχα ξεφορτωθεί κάποια πράγματα που
δυσκόλευαν την κίνησή μου. Ο Δημήτρης! Άνοιξα το κινητό μου, καμία κλήση.
Μπορεί να ξέχασε να του πει η μικρή ότι είχα αφήσει παραγγελία να με πάρει. Ακόμα
πιο πιθανό να μίλησε με την Ελένη. Θα περίμενα, στο κάτω- κάτω το μόνο που ήθελα
να ξέρω ήταν πως πήγε η τελευταία μέρα στη δουλειά, δεν ήταν ζήτημα ζωής και
θανάτου. Κάπου στο Κινγκσμπερυ Γκρήν ήταν η πρώτη μάντρα με αυτοκίνητα που
ήθελε ο Βρεττός να επίσκεφτώ, ο Μπάζυ ο ιδιοκτήτης της είχε καθυστερήσει
πληρωμές δύο μηνών αλλά γενικά ήταν εντάξει τύπος, δεν ήθελε ζόρισμα κατά τη
δική μου άποψη γιατί κατά την άποψη του Βρεττού όλοι ζόρισμα ήθελαν αφου «αν
σε βρουν μαλακό την πάτησες», ένας Θεός ξέρει βέβαια ποιος χρωστούσε στον
Βρεττό και είχε ποτέ την χαρά να τον δει μαλακό. Η πόρτα της μάντρας ξεκλείδωτη
αλλά το ντόμπερμαν ήταν λυμένο, έμοια-ζε με το σκυλί του χθεσινοβραδινού
εφιάλτη. Γρύλισε όταν με είδε αλλά με είχε μάθει, ήμουν ξένος μεν αλλά δε με είχε
ακόμα στις απειλές, πάντως καλού κακού το πτυσσόμενο γκλοπ το είχα πάντα μαζί
μου.
-Ήσυχα Ριφ! Ακούστηκε η φωνή του Μπάζυ που κάτι μαστόρευε σε μια γωνιά.
Παντου σκουριασμένα παλιοσίδερα και αμαξώματα, ο Μπάζυ πρέπει να με είχε δει.
-Τελειώνω σε ένα λεπτό Στηβ αν θές πέρασε μέσα και βολέψου
Το γραφείο του ήταν σαν τροχόσπιτο, μέσα η εικόνα ήταν χειρότερη κι από αυτή που
είχε η μάντρα, η καθαριότητα δεν ήταν το ατού του Μπάζυ και ποτέ δεν είχα πάρει
τίποτα φαγώσιμο ή πόσιμο από αυτά που μου πρόσφερε.
-Θα σε περιμένω, του είπα.
Οι επαναλαμβανόμενοι χτύποι του μαστορέματος κράτησαν όσο είχε υποσχεθεί ο
Μπάζυ, ένα λεπτό. Όταν τελείωσε μου έκανε νόημα να περάσουμε στο γραφείο του.
Δε μπόρεσα να κρύψω μια γκριμάτσα αποστροφής μόλις μπήκα. Στο πάτωμα
σκονισμένα παπούτσια με βρώμικες κάλτσες πεταμένες πάνω τους, κλασέρ με
μισοφαγωμένες ράχες πάνω σε άστρωτο κρεβάτι που είχε επιπλέον και λεκιασμένα
σεντόνια. Στο γραφειάκι μία κούπα που πρέπει να χε μείνει άπλυτη γύρω στον ένα
μήνα
-Έλεος Μπάζυ, για να μπαίνω εδω μέσα θα πρέπει να κάνω εμβόλιο
Έβγαλε τα γυαλιά του κι αφου τα σκούπισε με το φούτερ του τα ξανα-φόρεσε. Ο
μπάζυ ήταν γύρω στα πενήντα,κοντός, παχουλός με προχω-ρημένη φαλάκρα αλλά
στα λιγοστά καστανά του μαλλιά δεν έβρισκες ούτε μία άσπρη τρίχα
-Τι να κάνω; μου είπε σαν να μου δήλωνε πως ήταν ανύμπορος να διορθώσει την
ακαταστασία και τη βρώμα του

84
-Συμμάζεμα, του είπα, γενική καθαριότητα
-Τι να σου βγάλω;
-Τίποτα Μπάζυ ξέρεις...
-Θα πλύνω το ποτήρι στο υπόσχομαι, με διέκοψε και ήμουν βέβαιος ότι αυτό το
έκανε στη προσπάθειά του να με καλοπιάσει, δεν θα είχε να μου πει ευχάριστα νέα
-Έχεις καθυστερήσει, του είπα, αυτή τη φορά περισσότερο από το συνηθισμένο
-Το ξέρω Στηβ, το ξέρω, τραβάω ζόρια, εννοώ ψυχολογικά ζόρια. Η μαλακισμένη η
γυναίκα μου δεν με αφήνει να παίρνω τα Σάββατο το παιδί και να το φέρνω εδώ, γιατί
λέει δεν είναι χώρος για παιδί και επι-πλέον φοβάται μην της ορμήξει ο Ριφ. Άρχισε
να μου χτυπάει αυτά τα περί καθαριότητας, όπως έκανες κι εσύ τώρα, ο Μπάζυ γέλα-
σε, δε πιστεύω να σε έστειλε αυτή ε;
Δεν του απάντησα αλλά ούτε γέλασα και με το αστείο του
-Πιέζομαι Στηβ, αυτός ο μήνας ήταν άθλιος, με τσάκισε αλήθεια σου λέω δες και τα
βιβλία μου αν δε με πιστεύεις, μου έδειξε τα κλασέρ πάνω στο κρεβάτι, ο λογιστής
μου μου είπε πως αν τους επόμενους έξι μήνες είμαι έτσι θα το κλείσω το μπουρδέλο.
-Μόνο που το αφεντικό δεν γίνεται να περιμένει έξι μήνες Μπάζυ, και είναι ήδη πάρα
πολύ υπομονετικός μαζί σου, γενικά δεν το σπρώχνεις κι εσύ το πράγμα, δεν την
κυνηγάς τη δουλειά..
-Κι από την ανακύκλωση με πουλάνε, έτσι να πεις στο αφεντικό, με ξαναδιέκοψε
αρχίζοντας την περίφημη Μπαζυκλάψα, την προηγούμενη εβδομάδα..
Τώρα όμως ήταν η σειρά μου να διακόψω δεν είχα σκοπό να φάω όλη τη μέρα μου
εδώ
-Στοπ, δεν θέλω να ακούσω τίποτα περισσότερο. Το αφεντικό είναι διατεθιμένο να σε
διευκολύνει και με ένα επιπλέον δάνειο και αυτή τη φορά με χαμηλότερο τόκο, ούτε
5%, καταλαβαίνεις λοιπόν ότι μιλάμε για δουλειές δεν αερολογούμε, όμως πρέπει να
δείξεις κι εσύ καλή θέληση και δεν δείχνεις, δώσε κάτι έναντι
Με κοίταξε κι έκανε την χειρονομία του απελπισμένου
-Από που να τα βρώ μου λές;
-Γάμησέ με Μπαζ, μερικές φορές δε μιλάω αλλά αυτό δε σημαίνει ότι είμαι και
κορόϊδο, πρίν είκοσι μέρες πήρες laptop εκεί που βρήκες τα χρήματα;
Ο Μπαζ ξεροκατάπιε, κατάλαβε πως την είχε πατήσει. Το βλέμα του ήταν φοβισμένο
-Το laptop ήταν για τη κόρη μου και ήταν παλιό
Κούνησα το κεφάλι δείχνοντας του ότι δεν τον πίστευα
-Το συγκεκριμένο μοντέλο είναι τουλάχιστον ενός έτους, παρακολουθώ τι γίνεται
εδώ μέσα και δεν εκτιμάω καθόλου το ότι αυτή τη στιγμή προ-σπαθείς να με
κοροϊδέψεις, και βέβαια κάτι άλλο που κάνει μπαμ ότι με δουλεύεις είναι ότι το
λαπτοπ ήταν καθαρό...καθαρό!! Δεν με ενδιαφέρει για ποιόν προορίζεται, κοστίζει
κάπου 600 λίρες..
Ο Μπαζ έκανε να διαμαρτυρηθεί αλλά σήκωσα τον δείκτη μου προειδο-ποιητικά
-Για την ώρα μιλάω μόνο εγώ, 600 λίρες λοιπόν μπορούσαν να πάνε στο αφεντικό, κι
αν όχι 600 τουλάχιστον 400 εκεί θα μπορούσα να κάνω το χαζό και να σε βοηθήσω.
Η κόρη σου είναι ακόμα μικρή για λαπτοπ άλλα πράγματα είναι αυτά που έχει
ανάγκη αρχής γενομένης από έναν αρτι-μελή πατέρα.
Ο Μπαζ ξεροκαταπίνει για δεύτερη φορά,φοβάται πολύ και σκουπίζει τον ιδρώτα που
τρέχει στο μέτωπό του με την ανάστροφη του χεριού του.
-Στηβ σε παρακαλώ μη κάνεις τίποτα
Μένω σιωπηλός, θα τον φοβίσω για λίγο ακόμα
-Έστω κάτι έναντι Μπαζ
-Δεν έχω τίποτα, αλήθεια σου λέω

85
Τον πλησιάζω και σχεδόν ακούω έναν λυγμό που ετοιμάζεται να βγει, αρκετά ένα
μικρό μάθημα το είχε πάρει. Τα δόντια του, κίτρινα από τον καδέ και τα τσιγάρα
τρίζουν. Του δίνω ένα πολύ απαλό και φιλικό χασ-
τούκι στο μάγουλο. Αφήνω και κάτι σαν χαμόγελο
-Δε σε πιστεύω, του ψιθυρίζω, αλλά σήμερα αισθάνομαι μια κρίση χαζομάρας να με
ταλαιπωρεί. Λοιπόν άκου τι θα κάνουμε, περνάω σε τρείς μέρες και μου έχεις έτοιμη
μια τρακοσάρα τουλάχιστον...
-Στηβ δεν...
-Ούτε κουβέντα, συνεχίζω, τρείς μέρες-τριακόσιες αλλιώς αρχίζω να σπάω κάποια
πράγματα εδώ μέσα και δεν εννοώ μόνο αντικείμενα. Αλλιώς υπάρχει και ο άλλος
δρόμος, και ποιός είναι αυτός. Βγάζω εγώ από τη τσέπη μου 100 σήμερα, τα
παρουσιάζω σαν δική σου πληρωμή στο αφεντικό αλλά θα μου τα χρωστάς και θα
μου τα δώσεις σύντομα, χωρίς τόκο εννοείται αλλά πολύ σύντομα, που σημαίνει ότι
ναι μεν σε διευκολύνω για την ώρα αλλά έχεις 100 λίρες επιπλέον χρέος και σε καμία
περίπτωση δεν θα σου χαριστώ γιατί θα πρόκειται για δικά μου λεφτά αυτή τη φορά,
το'πιασες; Σε ακούω λοιπόν τι θέλεις να κάνουμε.
Ο Μπάζυ φάνηκε να το σκέφτεται για λίγο και μετά είπε με σιγουριά
-Σε τρείς μέρες τριακόσια, δε θέλω να σου χρωστάω και να σου πω ότι το λαπτοπ το
βρήκα από ένα μούτρο, μάλλον το βούτηξε το πλήρωσα 250 μόνο αλλιώς που να τα
έβρισκα τόσα λεφτά, ήταν ευκαιρία και η μικρή έκανε σαν τρελή, καταλαβαίνεις
Θυμήθηκα πως έκανε η Ρούλα κάθε φορά που της έφερνα κάποιο δώρο
-Ναι Μπαζ καταλαβαίνω, φεύγω και όπως είπαμε λοιπόν έτσι; Κάναμε μια συμφωνία
κυρίων και θέλω να την τηρήσεις
-Θα είμαι κύριος σου το υπόσχομαι αλλά κι εσύ θα μιλήσεις στο αφεντικό γι'αυτό το
δανειάκι που μου είπες έτσι; Τόκος κάτω από 5%, ξέρεις τι σκέφτομαι να κάνω;
Ιντερνετ - Καφέ, μη φανταστείς τίποτα τρομερό, μια τρύπα θα είναι αλλά θα πάρω
τρομερούς υπολογιστές και θα φορτώσω τα καλύτερα on-line παιχνίδια, μπορεί να
βάλω και κανένα τραπέζι μπιλιάρ-δου μέσα για να ξεχαρμανιάζουν τίποτα πάλιουρες.
Δεν είναι καλή ιδέα;
"Μπαζυ Γκαίημς", είπε και ζωγράφισε μια αόρατη επιγραφή με τα δάχτυ-λα του στον
αέρα, ωραίος τίτλος, να δείς που θα πάει καλά.
Μου ξέφυγε ένα αδύναμο γέλιο, ήταν αδιόρθωτος ο μπαγάσας
-Πότε θα βάλεις μυαλό ρε φίλε....πότε θα σκεφτείς ότι έχεις μια κόρη να μεγαλώσεις,
μαζέψου λίγο, κοίτα αυτό το χάλι και κάνε κάτι γαμώ το να το φέρεις έστω και λίγο
στα ίσα του, άσε το γαμημένο το ιντερνετ-καφέ για άλλη ώρα.
-Όλοι όσοι έχουν ίντερνετ-καφέ βγάζουν λεφτά, που ζείς;
-Στην πραγματικότητα και σου έχω φυλάξει και σένα θέση, τέλος πάντων δεν θα
κουβεντιάσουμε άλλο. Και οι περισσότεροι που έχουν μάντρες αυτοκινήτων βγάζουν
λεφτά επίσης και καλό θα είναι να το σκεφτείς και αυτό.
Ο Μπαζ κούνησε το κεφάλι του για να μου δείξει ότι συμφωνούσε. Όταν άνοιξα τη
πόρτα του γραφείου για να φύγω ο θόρυβος έκανε τον Ρίφκι να γυρίσει προς το μέρος
μου και να γρυλίσει πάλι
-Μην τον φοβάσαι, με καθησύχασε ο Μπαζ, δεν σε βλέπει σαν εχθρό τον καημένο
πρέπει να τον πάω να ζευγαρώσει, εδώ που τα λέμε κι εγώ πρέπει να πάω να
"ζευγαρώσω" κοντεύει να μου στρίψει από τη δουλειά κι από τη μοναξιά.
Βαδιζα προς την έξοδο και ο Ρίφκι είχε σταματήσει να μου δίνει σημασία όμως ο
Μπαζ δεν είχε τελειώσει με τις απορίες του
-Πάντως να ξέρεις φίλε, ο Κύπριος ήταν και είναι πολύ πιο ξηγημένος από τον δικό
σου τον Έλληνα, Κύπριο εννοούσε τον πεθερό του Βρεττού, δεν εννοώ κάτι κακό για
τους Έλληνες μη με παρεξηγήσεις αλλά σου το ξαναλέω πως ο κύριος Αναγνώστου

86
δε στίμωχνε τόσο πολύ, έδειχνε και λίγη κατανόηση, ο δικός σου είναι φωτιά και
λάυρα.
-Μπαζ δεν είναι "δικός μου" είναι και δικός σου και μη το ξεχνάς, ο κύριος Αναγ-
νώστου είναι αυτός στον οποίον χρωστάς καλέ μου, απλώς ο κύριος Β. είναι αυτός
που έχει αναλάβει να κλείσει αυτές τις εκκρεμότ-τες. Θα τα πούμε σε τρείς μέρες.
Την ώρα που καβαλούσα τη μηχανή, χτύπησε το κινητό μου, η κλίση ήταν από το
σπίτι του Δημήτρη, τελικά κάτι είχε πάθει το κινητό του και τσάμπα η όλη ανησυχία
-Καλημέρα εξαφανισμένε κι ότι….
-Στέφανε, μια φωνή πνιγόταν στην άλλη άκρη,κάποιος πάλευε με το κλάμα του,
Στέφανε, ήταν η φωνή της Ελένης. Κάποιος είχε ξεκολλήσει το πίσω μέρος του
κεφαλιού μου και ταυτόχρονα ξεχαρβάλωνε τους αγκώνες και τα γονατά μου, ήθελα
να ξαναγυρίσω στον χθεσινοβραδινό μου εφιάλτη το συντομότερο δυνατόν.
Ελληνική Ποδοσφαιρική Ομοσπονδία
Αίθουσα Συνεντεύξεων Τύπου
Ήπιε ένα ποτήρι νερό και καθάρισε το λαιμό του, ο νεαρός άντρας που καθόταν
δίπλα του ήταν στο τμήμα των δημοσίων σχέσεων της Ομοσπο- νδίας και κοιτούσε
τα χαρτιά που είχε μπροστά του, είχε αναλάβει τον συντονισμό της συνέντευξης.
-Επόμενη ερώτηση παρακαλώ,είπε
Σηκώθηκαν κάποια χέρια από τους δημοσιογράφους που παρακολουθούσαν, διάλεξε
έναν ξανθό με αλογοουρά
-Εμμανουήλ από Ελεύθερη Φωνή, κύριε πρόεδρε πέρσι η UEFA είχε στείλει 5
φακέλλους με ύποπτα παιχνίδια της Football League κυρίως και αν θυμάμαι καλά
μόνο με τρία της Σούπερ Λήγκας, φέτος, ο δημοσιογ-ράφος κοίταξε τις σημειώσεις
του, ήρθαν στο γραφείο σας 13 φάκελλοι παρακαλώ και τα ύποπτα παιχνίδια είναι
μοιρασμένα, η Σούπερ Ληγκ έχει 10! Κάποια από αυτά αφορούσαν αγώνες που
έδιναν ομάδες για την παραμονή τους στην κατηγορία και συνέπεσαν την ίδια μέρα
με τα ύποπ-τα παιχνίδια της Football League τα οποία σε μεγάλο βαθμό έκριναν την
άνοδο ομάδων στη Σούπερ Ληγκ θα ήθελα την τοποθέτησή σας.
Ο Στέλιος Γαλανός χαμογέλασε, ο ξανθούλης νόμιζε πως είχε πιάσει την τίγρη από
την ουρά, άλλος ένας του σωρού. Σε λίγο καιρό θα καταλά-βαινε κι αυτός πως τέτοιες
ερωτήσεις από μία στιγμή κι έπειτα γίνονται βαρετές.
-Κύριε Εμμανουήλ επειδή σας διαβάζω, έλεγε ψέμματα, μου κάνει εντύπωση που με
ρωτάτε κάτι που έχει απαντηθεί χίλιες φορές. Η UEFA έχει το ρόλο του καχύποπτου,
αυτό δε σημαίνει πως το πρωτάθλημα ή τα πρωταθλήματα μας αν θέλετε είναι
βρώμικα. Σκοπός της UEFA είναι να προστατέψει το άθλημα και καλά κάνει και
στέλνει φακέλους όταν νομί-ζει πως κάτι δεν γίνεται σωστά. Ναι έγιναν εκπλήξεις
στις τελευταίες αγωνιστικές, ναι ήρθαν τα πάνω κάτω, ε και; Μια ζωή στην Ελλάδα
δεν γκρινιάζουμε ότι όλα είναι προβλέψιμα, ότι όλα γίνονται για χάρη των μεγάλων
και ότι ζηλεύουμε τις εκπλήξεις άλλων πρωταθλημάτων και κυρίως του Αγγλικού.
Να λοιπόν που είχαμε ανατροπές και αυτό το ξαναείπα σε πρόσφατη συνέντευξη, οι
υποψίες δεν καταδικάζουν κανέναν και υπάρχει μια συντονισμένη προσπάθεια
κάποιοι να βλάψουν το ποδόσφαιρο, ή καλύτερα να βλάψουν εμένα. Δε θα τους γίνει
το χατήρι, η Εθνική Ομάδα παλεύει για Μουντιάλ κι εκεί γίνεται φοβερή δουλειά,
νομίζω το ξέρετε. Κάθε μέρα παλεύουμε να καθαρίσουμε τον χώρο και βλέπετε και
μόνος σας πως η αθλητική δικαιοσύνη δεν κουράσ-τηκε και ιδιαίτερα τον τελευταίο
καιρό αρα…
Ο νεαρός δίπλα του χαμογέλασε όσο δημοσιοσχεσίτικα μπορούσε για να τονίσει την
έξυπνη παρατήρηση του προϊσταμένου του. Τα χέρια ξανασηκώθηκαν
-Βαγγέλης Ασβεστόπουλος από sports4ever.gr

87
-Νόμιζα πως εσείς ασχολείστε με μπάσκετ πια το ποδόσφαιρο δεν σας ταιριάζει, είπε
ο Γαλανός με ειρωνικό ύφος αφού ο Ασβεστόπουλος του γύριζε τα άντερα
-Ασχολούμαι με όλα τα σπορ κύριε Πρόεδρε, βλέπετε παντού υπάρχουν υποψίες
-Τις οποίες συχνά πυκνά δημιουργείτε εσείς για να πουλάτε φύλλα
Ακούστηκαν κάποια έντονα μουρμουρητά διαμαρτυρίας
-Λίγη ησυχία παρακαλώ, ύψωσε τη φωνή του ο νεαρός των δημοσίων σχέσεων
-Πως εξηγείτε ότι την παραμονή της αγωνιστικής στην οποία έγιναν δύο από τα
φερόμενα ως ύποπτα παιχνίδια σε ταβέρνα της Κηφισιάς συναντήθηκαν ο πρόεδρος
της ομάδας που παρέμεινε στη Σούπερ Λήγκα με τον πρόεδρο της ομάδας που ανέ-
βηκε στη Σούπερ Λήγκα. Να σας θυμίσω δε ότι ο πρόεδρος της ομάδας της Super
League είχε πει πως είχε πάει να παρακολουθήσει τον γιό του που παίζει μπάσκετ σε
περιφερειακό πρωτάθλημα.
-Εκεί είχε πάει απ’όσο ξέρω, είπε ο Γαλανός, όσο για την ταβέρνα ρωτήστε τον ίδιο
-Όχι κύριε πρόεδρε, δεν είχε πάει στον αγώνα του γιού του, το ξέρω πολύ καλά γιατί
είχα πάει εγώ,βλέπετε τότε παρακολουθούσα έναν πιτσιρικά με πολύ ταλέντο.
Στην αίθουσα έπεσε παγωμάρα, όχι γιατί έκαναν εντύπωση αυτά που δήλωσε ο
Ασβεστόπουλος όσο γιατί περίμεναν την απάντηση του Γαλανού. Ο πρόεδρος της
ΕΠΟ κάτι ψιθύρισε στο αυτί του νεαρού δίπλα του και απευθύνθηκε στον δημοσιο-
γράφο.
-Δεν ασχολούμαι με το μπάσκετ κύριε Ασβεστόπουλε
Ο Ασβεστόπουλος αισθάνεται ότι έχει το πάνω χέρι και ο Γαλανός είναι ολοφάνερο
πως βρίσκεται σε δύσκολη θέση, ένα ακόμα αποφασιστικό χτύπημα.
-Υπάρχει κι εκείνο το περίφημο παιχνίδι στη Μολδαβία κύριε πρόεδρε, παιχνίδι που
προκάλεσε πολλά ερωτηματικά αλλά και πολλές γκρίνιες ακόμα και από πλευράς
ομοσπονδιακού προπονητή, νομίζω καταλαβαίνετε τι εννοώ, μιλάω για εκείνη τη
συνέντευξη που δεν έγινε ποτέ, για ποδοσφαιριστές που κανείς δεν ήξερε που βρισ-
κόντουσαν…
-Κύριε Ασβεστόπουλε να μη σας στενοχωρήσω αλλά δεν είστε ο μόνος δημοσιογ-
ράφος εδώ μέσα, κάνατε την ερώτησή σας και μάλιστα καταχραστήκατε και χρόνο.
Θα’πρεπε να σέβεστε τους συναδέλφους σας που είναι εδώ
Ο Γαλανός δείχνει με τα χέρια του πως ο δημοσιογράφος το’χει παρακάνει. Ο
Ασβεστόπουλος χαμογελάει και κρατά σημειώσεις, έχει ρίξει τη βόμβα εκείνο που
απομένει να δει αν κάποιος από τους υπόλοιπους θα συνεχίσει την ερώτηση που
ξεκίνησε εκείνος. Τίποτα, όλα στρέφονται από την ανανέωση συμβολαίου του
προπονητή και τις γκρίνιες των μεγάλων για τα υπερβολικά πολλά φιλικά της Εθνικής
και την κόπωση των παικτών χώρια την ανησυχία για πιθανούς τραυματισμούς.
-Θα μπορούσαν να δίνονται λιγότερα φιλικά, επισημαίνει πιτσιρικάς δημοσιογράφος
όχι παραπάνω από 25 ετών
-Ρωτάτε ή συμπεραίνετε; ο Γαλανός και ο επί των δημοσίων σχέσεων γελούν η
κατάσταση αρχίζει να μετατρέπεται σε πρωϊνή εκπομπή της τηλεόρασης, σημασία
έχει να είμαστε ακίνδυνοι και να περνάμε καλά
Αυτό ακριβώς που ήταν οι περισσότερες συνεντεύξεις τύπου στην ΕΠΟ
-Στις επόμενες εκλογές ακούγεται πως θα έχετε αντίπαλο τον Πέτρο Χατζή, πολλοί
τον θεωρούν σοβαρή απειλή για σας όχι μόνο γιατί είναι παλαίμαχος ποδοσφαιριστής
αλλά γιατί έχει σχέση και με το κυβερνόν κόμμα.
Ο επί των δημοσίων σχέσεων φτιάχνει τον κόμπο της γραβάτας του και κάνει
παρατήρηση στον δημοσιογράφο
-Ο κύριος Γαλανός ανήκει επίσης στο κυβερνόν κόμμα αν αυτό σας διαφεύγει αλλά
και πάλι αγαπητέ η συγκεκριμένη συνέντευξη δεν έχει πολιτικό χαρακτήρα, μια άλλη
φορά ίσως

88
-Θα προτιμούσα να μου απαντήσει ο κύριος Γαλανός, ο δημοσιογράφος είναι
θιγμένος
-Ο συνεργάτης μου σας είπε αυτά που θα σας έλεγα κι’εγώ, είπε ο Γαλανός, το να γυ-
ρίσουμε στα πολιτικά μας βγάζει εκτός θέματος, μπορώ να σας δώσω όποτε θέλετε
μια προσωπική συνέντευξη
«Την οποία θα έκοβε και θα έραβε το γραφείου τύπου της ομοσπονδίας» σκέφτηκε ο
Ασβεστόπουλος.
-Ο Πέτρος Χατζής ήταν ένα από τα καλύτερα δεκάρια που έβγαλε ποτέ το Ελληνικό
ποδόσφαιρο, συνέχισε ο Γαλανός, και ουδείς αμφιβάλλει για το πόσο αγαπάει και το
άθλημα αλλά και την Εθνική Ομάδα. Υπάρχει απλώς μια πίκρα επειδή στο τέλος της
καριέρας του δε φόρεσε τη φανέλα της Εθνικής όσο θα ήθελε, όλοι οι μεγάλοι παίχ-
τες δυσκολεύονται να σταματήσουν, ατέλειωτα τα παραδείγματα. Να σας πω όμως
κάτι, δε ξέρω τι σκοπεύει να κάνει αλλά επειδή είναι ένας άνθρωπος με ήθος και με
πάθος θα τον ήθελα συνεργάτη μου γι’αυτό να’στε σίγουροι, μαζί μπορούμε να κά-
νουμε ακόμα σπουδαιότερα πράγματα και ξέρετε πολύ καλά πως δεν έχουμε πετύχει
και λίγα. Η Ομοσπονδία τα τελευταία χρό-νια έχει αλλάξει πρόσωπο, έχει εξυγειανθεί
και πολλοί από εσάς επειδή βλέπω ότι είστε νεαροί και είναι απίθανο να ζήσατε κά-
ποια πράγματα να σας πληροφορήσω ότι επί προεδρίας μου δεν πλούτισε προκλητικά
κανένας υπάλληλος της ΕΠΟ. Φαντάζομαι κάτι έχετε ακούσει για τα σκάνδαλα της
περασμένης δεκαετίας. Η χώρα περνάει πολύ δύσκολες μέρες και το ποδόσφαιρο πρέ-
πει να δίνει χαρά στον Έλληνα πολίτη..
Το κινητό του Ασβεστόπουλου έδειχνε εισερχόμενο μήνυμα, το είχε βάλει στο αθό-
ρυβο κι έτσι κανένας δεν άκουσε τίποτα. Το μήνυμα ήταν από τον Κρεμμύδα "Θα σε
φέρω σε επαφή με τον Νας και πιθανόν να μπορέσεις να μιλήσεις και με άλλους δύο
αλλά δε θα γράψεις τίποτα απλώς θα συνεχίσεις το ψαξιμο"
-Η Εθνική ομάδα έχει γίνει δημοφιλής, πρέπει να γίνει κατανοητό από μερικούς, αυτά
κάνουν οι διακρίσεις, ο Γαλανός συνέχιζε το λόγο του αλλά τα βλέμματα των παρεβ-
ρισκομένων έδειχναν πως το ενδιαφέρον είχε αρχίσει να χάνεται, δηλαδή τι θα ήθε-
λαν κάποιοι να κάνουμε να διώχνουμε τους χορηγούς και να μη δίνουμε φιλικά παιχ-
νίδια;
-Δε σας κάνει εντύπωση πως δεν βρίσκονται χορηγοί για τις ομάδες της Σούπερ Λήγ-
κας αλλά βρίσκονται πολύ εύκολα για την Εθνική; Ο Ασβεστόπουλος αποφάσισε να
πάρει από μόνος του το λόγο και να γίνει αντιπαθής, μία τράπεζα που έχει ανάμειξη
σε διάφορα σκάνδαλα ανέλαβε χορηγός το γνωρίζετε πολύ καλά..
-Κύριε Ασβεστόπουλε παίζετε με την υπομονή μου, ο Γαλανός δε κρύβει τον εκνευ-
ρισμό του και ο επι των δημοσίων σχέσεων έρχεται σε αμηχανία, την ερώτησή σας
την κάνατε,τέλος. Ο επόμενος παρακαλώ..
Ανοησίες γύρω από τις ακαδημίες της Εθνικής, γύρω από το σχέδιο του πρώην ομοσ-
πονδιακού προπονητή για τις υποδομές που θα έπρεπε να ξεκινήσουν από τα σχολεία
και γιατί δύο-τρείς παίκτες παρά το προχωρη-μένο της ηλικίας τους εξακολουθού-
σαν να παίζουν. Ο Ασβεστόπουλος ηξερε πολύ καλά πως ο Γαλανός δε θα μπορούσε
να αποκλείσει το sports4ever από τις συνεντεύξεις τύπου της ΕΠΟ αλλά ήταν σίγ-
ουρος πως θα ζητούσε από τον διευθυντή να στέλνει κάποιον άλλον. Αυτή η ερώ-
τηση με την τράπεζα ήταν η σταγόνα που ξεχείλησε το ποτήρι. Άλλο ένα σκάνδαλο
που σχετιζόταν με την Εθνική, με την κυβέρνηση και μ'ένα ολόκληρο γαϊτανάκι μέσα
στο οποίο βρισκόταν και ο κλήρος. Τώρα έπρεπε να έρθει σε επαφή με τον Νας να
μάθει για το λεμονάκι και να βρει και κάποιον τρόπο να συνδέσει την σημερινή συν-
άντηση του μπράβου του Τσαγκάρη με τους μπασκετανθρώπους. Η συνέντευξη τελ-
ειώνει και ο επί των δημοσίων σχέσεων κάνει νόημα στον Ασβεστόπουλο να παρα-
μείνει την ώρα που οι υπόλοιποι αποχωρούν από την αίθουσα, ο Γαλανός παραμένει

89
εκνευρισμένος αλλά ο δημοσιογράφος ξέρει πως δεν θα "ξεφύγει" πάνω απ'όλα είναι
πολιτικάντης.
-Τι προσπαθείς να πετύχεις Βαγγέλη; ο πρόεδρος σε μια εντελώς αποτυχημένη προσ-
πάθεια να φανεί συζητήσιμος. Πεσ'μου γιατί τόση εμπάθεια, με τον προηγούμενο
ήσουν μια χαρά..
-Αυτά τα λέει ο Αντωνίου, ήταν η σειρά του Ασβεστόπουλου να διακόψει, τις σκατιές
τις δικές του τις ρίχνει σε άλλους, παρεπιπτόντως βρήκατε έναν πολύ καλό σύμμαχο
στο πρόσωπό του. Αλήθεια πόσο κόστισε το κέρασμα στο Athenian Galaxy; Δε φαν-
τάζομαι πως πλήρωσε εκείνος το φαγητό του.
Ο Γαλανός κούνησε το κεφάλι του κι έτριψε τη μύτη του και με τα δυό του χέρια. Ο
επί των δημοσίων σχέσεων παγώνει στη θέση του.
-Υποτίθεται ότι τώρα με κολλάς στον τοίχο; ρώτησε ο Γαλανός. Έμπειρος δημοσιο-
γράφος είσαι, ότι πληροφορία σου δώσουν την καταπίνεις αμάσητη; Ξέρεις ότι αυτό
που λές σηκώνει μήνυση διότι δεν υπάρχουν αποδείξεις.
-Κι εσείς είστε έμπειρος στη πολιτική, η κουβέντα μας είναι οφ δε ρέκορντ οπότε ως
μη γενόμενη αρα...επιπλέον αν όντως δεν είχε γίνει το γεύμα απλώς θα μου λέγατε ότι
δεν έγινε ποτέ και δεν θα μιλούσατε για αποδείξεις, όσο για τις πηγές μου είναι πολύ
έγκυρες.
Η κοπέλα του ξαδέλφου του ήταν υποδιευθύντρια προσωπικού στο Athenian Galaxy,
το πανάκριβο ρεστοραν στο οποίο έτρωγαν συχνά οι άνθρωποι τόσο του αθλητισμού
όσο και της πολιτικής. Εκείνο το βράδυ είχαν κλείσει τραπέζι ο Αντωνίου, ο Γαλανός
με τη γυναίκα του, ο πρόεδρος των παρατηρητών διαιτησίας με τη δική του και ο
τραγουδιστής Λάκης Ρισβάς. Ο Ασβεστόπουλος ήξερε πώς κάτι ύποπτο συνέβαινε
αλλά δε μπορούσε να καταλάβει που κόλλαγε η παρουσία του Ρισβά. Βέβαια ο τρα-
γουδιστής είχε δώσει το παρόν σ'εκείνο το περίφημο φιλικό ματς της Εθνικής κόντρα
στη Μολδαβία και δε δίστασε να βάψει τα μάγουλά του με τα χρώματα της Ελλην-
ικής σημαίας αλλά και πάλι συμπέρασμα δεν έβγαινε.
-Το 'χεις κρατήσει μανιάτικο που σε απέλυσε έτσι; Ο Γαλανός προσπαθεί να γυρίσει
το μαχαίρι στη πληγή. Μια συμβουλή θα σου δώσω, αν θες να πας μπροστά και να
επιβιώσεις βγάλε από το μυαλό σου τις εμμονές ειδικά αυτές που έχεις με τον Αντω-
νίου, είναι εξαιρετικός στη δουλειά του, μάθε από αυτόν. Σήμερα λοιπόν θα φροντί-
σω εγώ να πάρεις το πρώτο μάθημα. Ψάξε όσο βαθειά θες για τα τελευταία 10 χρόνια
της Εθνικής και της ΕΠΟ για να δεις όσα παίχτηκαν, να βρείς πρόσωπα και πράγμα-
τα. Έρευνα που σου ταιριάζει αν δεν κάνω λάθος.
-Μέχρι πρόσφατα οι πόρτες ήταν κλειστές, επεσήμανε ο δημοσιογράφος, και κυκλο-
φορούσαν οι φήμες πως όλα θα κουκουλωθούν προκειμένου να βγείτε εσείς πρόεδρος
και να μην καεί κόσμος. Απ'όσο θυμάμαι δε όταν ήρθε εκείνη η ομάδα ελέγχου της
UEFA για τις αδειοδοτήσεις δε μπο-ρούσε να βγάλει άκρη και μάλιστα ο ένας από
αυτή την ομάδα σε μετέ-πειτα συνένετευξή του άφησε υπόνοιες πως οι φάκελλοι
είχαν πειραχτεί και πως τα οικονομικά στοιχεία ήταν σε μεγάλο βαθμό αλοιωμένα, κι
ερχόμαστε τώρα σε εκείνον που έδωσε κάποια από αυτά τα οικονομικά στοιχεία, την
τράπεζα χορηγό της Εθνικής δηλαδή. Όλα αυτά γνωρίζω πως δεν έγιναν κατά τη δική
σας προεδρία, όπως επίσης γνωρίζω πως είχατε δηλώσει πως θα φτάνατε το μαχαίρι
στο κόκκαλο προκειμένου να φανεί τι στην οργή είχε γίνει με αυτές τις
αδειοδοτήσεις.
Ο επί των δημοσίων σχέσεων αισθάνεται πιο άχρηστος από ποτέ και ο Ασβεστόπου-
λος συνεχίζει.
-Ο προκάτοχός σας προκαλεί τον οποιονδήποτε να του κάνει έλεγχο αλλά έλεγχος
δεν γίνεται, επόμενο ήταν αφού η κυβέρνηση τον είχε στα ώπα ώπα και ο αδελφός
του ήταν υποψήφιος στην β περιφέρεια Θεσσαλονί-κης, παραμύθι για μικρά παιδιά,

90
εσείς επιμένετε, βγαίνετε πρόεδρος αλλά και πάλι έλεγχος δεν γίνεται, ή ας το πω
όπως εσείς "έλεγχος έγινε αλλά δεν βρέθηκε τίποτα". "Και όλοι πήγαν στην
παραλία" όπως έλεγε και η Μελίνα στο ΠΟΤΕ ΤΗΝ ΚΥΡΙΑΚΗ. Ασπασμοί και
φιλοφρονήσεις με τον προκάτοχο κατά την παράδοση και ο "Άρχοντας" όπως τον
αποκα-λούσε ο Αντωνίου σας παραδίδει την καρέκλα και ούτε γάτα ούτε ζημιά.
Ακόμα αιωρούνται οι υποψίες για τον ξαφνικό πλουτισμό κάποιων μελών το
αναφέρατε και λίγο πριν στη συνέντευξη. Αφου λοιπόν σας χτυπά άσ-χημα αυτή η
κονόμα ορισμένων γιατί την αφήσατε να περάσει;
Ο Ασβεστόπουλος βγάζει ένα τσιγάρο από το πακέτο του και κάνοντας νόημα ρωτά
αν μπορεί να καπνίσει. Ο επί των δημοσίων σχέσεων κουνά το δαχτυλό του ότι
απαγορεύεται αλλά ο Γαλανός τον αγνοεί και τον αφήνει ν'ανάψει το τσιγάρο. Του
προσφέρει και για τασάκι μια κούπα με λίγο τσάι που έχει ξεμείνει πάνω στο γραφείο
από το οποίο έδινε συνέν-τευξη.
-Ο Αντωνίου ξεχνά τον "Άρχοντα" και το κόμμα που τον υποστηρίζει και
ανακαλύπτει τον οραματιστή Στέλιο Γαλανό. Μάλιστα ανησυχεί αν θα μπορέσει να
τα καταφέρει σε αυτόν το βρώμικο χώρο...βρώμικο χώρο, μόνο που δεν μας εξήγησε
ποτέ γιατί τον θεωρεί τόσο βρώμικο. Πριν από τη δική σας θητεία ο Αντωνίου
βρίσκει τα φιλικά της Εθνικής "περιοδεία τσίρκου", επί θητεία σας το "τσίρκο"
γίνεται αναγνώριση. Να πάμε και στον Παναγιώτη Πεφάνη; Άλλος φανατικός
φίλαθλος της Εθνικής που μας ήρθε από το πουθενά τον οποίο θαυμάζει επίσης ο
Αντωνίου.
-Με κούρασε η επίδειξή σου φίλε Βαγγέλη, είπε ο Γαλανός, εγώ μπορώ να σου
ανοίξω κάποιες πόρτες και ποιός ξέρει μπορείς να βρείς και κάτι, το πιστεύεις ή όχι
θα φροντίσω για τη κάθαρση του ποδοσφαίρου, γιατί λοιπόν δε με βοηθάς; Η
συζήτηση μας όπως είπες είναι σαν να μην έγινε αλλά εσύ μπορείς να γίνεις ένας από
τους έμπιστους δημοσιογράφους της Ομοσπονδίας. Εύκολη δουλειά, ταξιδάκια,
αποκλειστικότητες και φυσικα πόστο σε ένα καλύτερο ΜΜΕ από αυτό που είσαι
τώρα
Ο Ασβεστόπουλος δε ξέρει αν πρέπει να ουρλιάξει ή να βάλει τα γέλια
-Με λαδώνετε ή κάνω λάθος;
-Κάνεις λάθος, ο Γαλανός αποφασίζει να παρατήσει τη κουβέντα, δε ξέρω τι στην
ευχή έχεις στο κεφάλι σου και τι παριστάνεις. ΟΚ η κουβέντα σταματάει εδώ και
πάμε σπίτια μας, εσύ συνέχιζε να ψάχνεσαι με τον Αντωνίου και με σενάρια της
φαντασίας, εγώ θα συνεχίσω να κάνω τη δουλειά μου.
-Πολύ εύκολα θα τον πουλούσατε, μου προτείνατε χωρίς πολύ σκέψη να γίνω
ρεπόρτερ της Ομοσπονδίας, είμαι μήπως πιο φθηνός;
-Καλό απόγευμα κύριε Ασβεστόπουλε.
Πλατεία Βάθης
O Bασίλης Τσαγκάρης παρέα με τρείς σωματώδεις τύπους και χωρίς τον Απάτσι και
τον Καυκάσιο, βαδίζει προς τη γωνία Λιοσίων και Μάγερ ένας μελαμψός άντρας
κρατάει ένα καρότσι μ'ενα μωρό μέσα του που γκρινιάζει, μαζί του άλλοι δυό
ανατολικοευρωπαίοι εκ τον οποίων ο ένας έχει μισόκλειστο το αριστερό του μάτι
εξαιτίας μιας βυσσινί γραμμής που ξεκινά από τις ρίζες των μαλλιών του στο μέτωπο
και φτάνει μέχρι και λίγο πιο κάτω από το ζυγωματικό. Ο Τσαγκάρης και η παρέα
του σταματούν.
-Καλώς ήρτες αβεντικό, ο μελαμψός σκάει ένα χαμόγελο και κουνάει το καρότσι για
να σταματήσει να γκρινιάζει το μωρό
Οι σωματοφύλακες του Τσαγκάρη ρίχνουν ματιές στη γύρω περιοχή, οι περαστικοί
δεν δίνουν σημασία, μόνο λίγοι ξέρουν πρόσωπα και πράγ-ματα αλλά κι αυτοί ακόμα
φεύγουν με σκυφτό το κεφάλι. Ο Μπίλαρος ακουμπάει τον μελαμψό στον ώμο.

91
-Καλώς σας βρήκα αγορίνα μου, τα έμαθα τα ευχάριστα για σένα.
Ο μελαμψός κοιτάει απορημένος και ο Μπίλαρος βγάζει μέσα από το σακάκι του μια
δεσμίδα από 50ευρα.Τα δίνει στο μελαμψό που σχεδόν φοβάται να τα ακουμπήσει
-Αφεντικό....ο μελαμψός εξακολουθεί να μην καταλαβαίνει
-Για τη γυναίκα και για σένα ρε μπαγλαμά, λέει ο Μπίλαρος σχεδόν γελώντας,
περιμένεις δεύτερο παιδί έτσι δεν είναι;
Σειρά του μελαμψού να χαμογελάσει το είχε πει και στη γυναίκα του πως ο
Τσαγκάρης δεν θα τους άφηνε έτσι.
-Τώρα δεν έχετε να φοβηθείτε τίποτα, ο Μπίλαρος κάνει νόημα στους
σωματοφύλακες να συνεχίσουν να ρίχνουν ματιές. Νιζάρ να ξέρεις πως εγώ τον καλό
στρατιώτη τον εκτιμάω και δεν τον αφήνω έτσι. Τα παιδιά μου είπαν για την
αφοσίωσή σου και τον αγώνα σου να μη πάνε οι δουλ-ειές πίσω. Η περιοχή πήγε
πολύ καλά όσο έλειπα κι αυτό κυρίως χάρη σε σένα, τελικά ρε Γιέρζι ποιός σου την
έκανε την πινελιά; Στη στενή μου σφύριξαν ότι ήταν τα ξυρισμένα της Εθνικής
Φλόγας, αλλά εγώ έχω άλλες υποψίες.
Ο Γιέρζι, ο Πολωνός με το χαρακωμένο πρόσωπο μοιάζει θυμωμένος αλλά
ταυτόχρονα και χαρούμενος γιατί ξέρει πως τώρα που είναι έξω το αφεντικό θα έχει
την ευκαιρία να πάρει εκδίκηση
-Δυό με μαύρα μπλουζάκια και μπότες στρατού, ψηλοί, φορούσαν μαντήλι και ντεν
είντα προσώπο. Μου το κάναν Πατησίων, μου πήραν είσπραξη και πράμα αλλά ντεν
ήταν πολύ, απείλησαν να με σκοτώσουν αν ξαναφανώ εκεί, ντεν είπαν Ετνικη
Φλογκα, αλλά κεφάλι είχαν ξυρισμένο.
Ο Μπίλαρος κουνάει το κεφάλι του. Το αφεντικό σκέφτεται και ο Γιέρζι παίρνει κι
άλλο θάρρος
-Στη Κυψέλη ντεν είχα πρόβλημα, ο Πολωνός δίνει εξετάσεις
-Το έμαθα λεβεντιά μου, γι'αυτό δε πολυπιστεύω ότι τη ζημιά σου την έκαναν τα
ξυρισμένα. Αυτά στη Κυψέλη λύνουν και δένουν κι έχω το νου μου, μέχρι τώρα δεν
μας είχα πειράξει και είχα και εγγύηση ότι δε θα μας ακουμπούσαν, αλλά μη σε
νοιάζει θα το ψάξω και θα τους βρούμε αυτούς που το έκαναν. Και τώρα πάμε σε
κάτι άλλο με τα καρούμπαλα τι γίνεται; Σας αφήνουν να ρίχνετε πετονιά ή σας
κάνουν τους δύσκολους; Η γλώσσα της πιάτσας, "πετονιά" η κυκλοφορία του
"πράγματος" και το "καρούμπαλο" το περιπολικό της αστυνομίας.
-Όλα καλά, είπε ο Νιζάρ, γκρινιάζουν λίγκο γκια λεφτά αλλά...κάτε φορά εγκώ λέω
"αφεντικό έρτει όλα γίνουν" και όλα οκ ντεν ξαναμιλάνε.
-Ο Παναγιώτης δεν έκανε καμιά εμφάνιση κατά δω, ούτε και πλησίασε κανέναν σας
έτσι;
Και οι τρείς της παρέας κούνησαν τα κεφάλια τους αρνητικά
-Δε θα δοκιμάσει, βεβαίωσε ο Μπίλαρος, για λίγες μέρες ο Κρίστο δε θα φανεί να το
έχετε υπ'όψη σας.
-Κρίστο σκατά! Ο Γιέρζι φτύνει αηδιασμένος
-Ξέρω τι έγινε, είπε ο Μπίλαρος, και ο Κρίστο κατάλαβε το λάθος του και το έχει
μετανοιώσει, σε λίγο θα είναι και πάλι μαζί μας
Ο Νιζάρ ένοιωσε μια ανακούφιση, ο Κρίστο δεν ήταν φίλος του αλλά φοβόταν πως
όταν ο Μπίλαρος ανακάλυπτε πως έκανε διπλή δουλειά με τον Παναγιώτη θα τον
σκότωνε, δεν είχε γίνει κάτι τέτοιο αλλά ήξερε επίσης πώς κάποιο μάθημα θα είχε
δωθεί, παλαιότερα είχαν ακουστεί κά-ποιες ιστορίες με μπουκάλι. Ο Μπίλαρος δεν
ήταν από αυτούς που μπορ-ούσε κανείς να του τη φέρει εύκολα
-Νιζάρ τι ώρα θα ξεκινήσετε απόψε;
-Γύρω στις ντέκα, καλά;

92
-Καλά είναι και να φροντίσετε να δώσετε και λίγη στα κορίτσια, μερικοί από τους
πελάτες τους γουστάρουν. Φαντάζομαι χρησιμοποιείς το ίδιο κολπάκι αν κατάλαβα
καλά από το καρότσι
Ο Νιζάρ κουνάει το κεφάλι, παίρνει στα χέρια του το μωρό που έχει πάψει να
γκρινιάζει και σηκώνει λίγο τα σκεπάσματα από το καρότσι. Γύρω στα 20 πλαστικά
σακουλάκια άλλα με χόρτο και άλλα με άσπρη σκόνη αποκαλύπτονται. Κανείς δε
προσέχει έναν πατέρα που παίρνει αγκαλιά το μωρό του.
-Άρχοντας, επιδοκιμάζει ο Μπίλαρος
-Τα παιντιά φοβόντουσαν λίγκο, είπε ο Νιζάρ, αλλά τώρα που είσαι εντώ...Άγκιο
Νικόλαο είκαμε κάτι φασαρίες..
-Ξέρω, είπε ο Μπίλαρος, τα πάντα ξέρει ρε το αφεντικό σας έτσι θα σας άφηνε στο
στόμα του λύκου; Νταξει είμαστε και ρίξε σήμα σε όλους. Θα μιλήσω με τον καθένα
χωριστά και θα βγάλουμε άκρη.
Νόημα στους τρείς μπράβους και οι δύο παρέες χωρίζουν, ο Τσαγκάρης καλεί με το
κινητό του
-Καλως μας ήρθες, η φωνή από την άλλη γραμμή
-Καλώς σας βρήκα, η απάντηση του Μπίλαρου, πρώτα θα σου πω πως οι δικοί σου
μου φέρθηκαν άψογα όπως ακριβως μου είχες υποσχεθεί.
-Έμαθα ότι σου έβαλαν μέχρι και dvd οι κουφάλες, η φωνή βάζει τα γέλια, περιποί-
ηση άλφα άλφα και οι δημοσιογράφοι δεν έμαθαν τίποτα. Τα παιδιά εδώ είχαν το νου
τους όπως ίσως έμαθες, σας αφήσαμε να κάνετε ότι γουστάρατε αλλά τα πράγματα δε
θα είναι τόσο εύκολα. Οι εφημερίδες γράφουν κάθε μέρα για την εγκληματικότητα,
ακόμα και αυτές της συμπολίτευσης και θα έχουμε φασαρίες με τα ξυρισμένα. Ο
διοικητής έχει φάει κανα δυό χεσίματα από τον Υπουργό και τον Αρχηγό αλλά για
την ώρα μπορεί να κάνει λίγο το κορόϊδο, το έπιασες έτσι; Για λίγο μετά θα ξεκινήσει
καμμιά σκούπα οπότε θα σφυρίξω να τους μαζέψεις, ίσως χρειαστεί να τους αμολύ-
σεις σε άλλη περιοχή. Αλλά και πάλι θα είναι για λίγο δεν χρειάζεται να ανησυχείς.
Μια και το φερε η κουβέντα θέλω κι εσύ τώρα να φερθείς σπαθί.
Ο Μπίλαρος παίζει λίγο με τη χωρίστρα του και περιμένει ν'ακούσει τη χάρη.
-Οι δικοί μου στη περιπολία παρα έχουν παίξει τον κώλο τους και δεν παραπο-
νιούνται καθόλου, τους έχω λιώσει στο πήγαινε-έλα και κάποια στιγμή φοβάμαι μην
αρχίσει κανείς να παίρνει χαμπάρι. Οι καιροί είναι δύσκολοι και πρέπει να τους
δώσουμε και κανα έξτρα, έχω άδικο;
Ο Τσαγκάρης ούτε χθεσινός ήταν ούτε αφελής,ήξερε ότι κάθε μηχαν-ισμός με πολλά
γρανάζια θα ερχόταν η στιγμή που θα ζητούσε το λάδ-ωμα του, ειδικά όταν
μυριζόταν τα κέρδη, ο συγκεκριμένος μηχανισμός είχε αυξήσει τα γρανάζια του τον
τελευταίο καιρό αλλά τουλάχιστον δούλευε όπως έπρεπε
-Από Ακρόπολη μέχρι Άγιο Παντελεήμονα σε έχω φτιάξει και ξέρεις ποιός καθάρισε
να χαμηλώσουν τα βλέφαρα; Ο Μπάμπης ο ένας από τους δύο που σε προσέχουν στο
δρόμο, έχει ένα ξαδερφάκι στην Ακρό-πολη κι ένα συμμαθητή στον Αγιο
Παντελεήμονα, ο δε συμμαθητής έχει μακρινή συγγένεια με πρωτοκλασσάτη έδρα.
Ο Τσαγκάρης δεν κούρασε καθόλου το μυαλό του με αποκωδικοποιήσεις η
"Ακρόπολη" και ο "Άγιος Παντελεήμονας" ήταν τα δύο αστυνομικά τμήματα στις
αντίστοιχες περιοχές, "να χαμηλώσουν τα βλέφαρα" ήταν η φράση που είχε
αντικαταστήσει στη γλώσσα κάποιων το "κάνω τα στραβά μάτια", "σε προσέχω στο
δρόμο" η περιπολία που φρόντιζε να μην τύχει κάποιο απρόοπτο και "πρωτοκλασ-
σάτη έδρα" κυρίως σήμαινε βουλευτής με δύναμη και επιρροή ή έστω κάποιος
τοπικός άρχοντας με πολιτικές βλέψεις και πολλά υποσχόμενο μέλλον. Ο Τσαγκάρης
είχε κάθε λόγο να είναι ευχαριστημμένος με το όλο στήσιμο στους δρόμους.

93
-Εντάξει θα δω τι μπορώ να κάνω, είπε στη φωνή, άσε για την ώρα να πάρω λιγάκι
τον έλεγχο, όχι ότι τον έχω χάσει αλλά θέλω να δω τι θα γίνει και με την άλλη τη
γαμιόλα, κατάλαβες ποιόν σου λέω. Κάποιοι την πέσανε σε έναν δικό μου και του
χαράξανε τη φάτσα. Αυτός είπε ότι το κεφάλι το είχαν ξυρισμένο αλλά πιστεύει πως
δεν ήταν τα φανατισμένα. Στη Κυψέλη ούτε τρίχα δεν του πείραξαν, από αυτά τα
μέρη δεν μας είχαν ενοχλήσει πιο παλιά και πιστεύουμε ότι μάλλον ήταν μπράβοι του
χοντρού. Πρέπει να δεις τι μπορείς να κάνεις και με αυτόν, εμένα τα χέ-ρια μου δεν
είναι εντελώς λυμένα, τώρα βγήκα και δε θέλω να δημιου-ργώ θέματα, στην αρχή
τουλάχιστον, γιατί θα σηκώσω σκόνη. Εσύ είσαι από την άλλη πλευρά και μπορείς να
τον ταρακουνήσεις.
-Ακόμα δεν μπορώ, η φωνή έμοιαζε απογοητευμένη, τελευταία με αυτόν βλέπουμε
τοίχο.
Ο Τσαγκάρης ανησυχεί λίγο
-Τι εννοείς τοίχο μωρέ; Ποιόν έχει στη πλάτη του το μουνόσκυλο; Τι μου λες τώρα;
Που στο διάολο τις βρήκε τις άκρες, εγώ τον έφτιαξα κι εγώ θα τον χαλάσω σημείωσε
την ώρα που στο λέω απλώς θέλω τη βοήθειά σου.
-Έχει έρθει ο καιρός που έχει φτιάξει κι αυτός κόσμο, απαντά η φωνή, έχει χωθεί για
τα καλά στον αθλητισμό και κυρίως στο ποδόσφαιρο. Και η κουτσή Μαρία ξέρει ότι
έχει στήσει αγώνες, οι ξένες εφημερίδες μας έχουν κάνει ρόμπα, θα τα διάβασες κι
εσύ όσο ήσουν μέσα. Έχει μπλεχτεί παντού ακόμα και στο Kick-Boxing, αν έμαθες
για τον αγώνα του δικού μας με τον Τούρκο, ε το πρώτο ματς στήθηκε για να χάσει ο
δικός μας και να γίνει δεύτερο με ταρατατζουμ και πατριωτικές μαλακίες. Κρίθηκε
ανεπαρκής ο διαιτητής του πρώτου αγώνα, έγινε σάλος για το πόσο δίκαιο ήταν το
αποτέλεσμα κι επειδή η απόφαση δεν μπορούσε να ακυρωθεί η ομοσπονδία όρισε να
ξεκαθαρίσουν οι λογαριασμοί σε μεγα-λύτερη αρένα με πιο πολλά εισιτήρια, και όλοι
τα τσέπωσαν όπως μπορεί κανείς να καταλάβει. Και το πιο ωραίο δεν το ξέρεις, ο
Τούρκος ήταν πρώην αθλητής ελεύθερης πάλης και μόλις δύο χρόνια έκανε Kick
Boxing οι εφημερίδες όμως τον παρουσίαζαν υπεραθλητή και μεγάλο όνομα, αυτό
έβγαλε στη φόρα ένας δημοσιογράφος, ο Ασβεστόπουλος. Μεγάλο σκάνδαλο σου
λέω αλλά ήρθαν μετά τα άλλα αθλητικά ΜΜΕ, τα περισσότερα τουλάχιστον, κι
άρχισαν να κουκουλώνουν, ειδικά ο PLAY FM είχε κι εκτεταμένο αφιέρωμα τον
Τούρκο για τις νίκες που έκανε επειδή όλες ήταν με νοκ άουτ. Γενικά κανένας δεν
θέλει να ακουμ-πήσει τον δικό σου. Κάνε όμως υπομονή αργά ή γρήγορα κάποια
άκρη θα βρεθεί.
-Έχω κάνει ήδη πολύ υπομονή, ο Μπίλαρος ένοιωθε το αίμα να του ανεβαίνει στο
κεφάλι, τι να κάτσω δηλαδή να περιμένω, αυτός την τρικλοποδιά την έχει έτοιμη, εδώ
μου άρπαξε δικούς μου ανθρώπους κι ευτυχώς που είχα εσένα έξω και μου σφύριξαν
την ιστορία με τον Κρίστο αλλιώς μπορεί να είχα θέμα τώρα. Όλα αυτά που έχει
πάρει από μένα είναι, αυτό θέλω να καταλάβεις. Μ'έκλεψε και τώρα κάνει και τον
αρχηγό, να σου πω αυτός που τον καλύπτει από τον PLAY-FM ο Αντωνίου δεν είναι;
-Όλος ο σταθμός τον γλύφει, είπε η φωνή, που και που του ρίχνουν κανένα σκαμ-
πιλάκι για ξεκάρφωμα αλλά γενικά σφυρίζουν αδιάφορα στη γραμμή είναι και ο
Χαραλαμπίδης που'χει και μερίδιο στις μετοχές του σταθμού.
Ο Μπίλαρος μπήκε στο πειρασμό να πετάξει το κινητό στο πεζοδρόμιο και να το
κάνει κομμάτια. Άλλος ένας στο κλαμπ των αχάριστων, ο Χριστόφορος Χαραλαμ-
πίδης, πρώην διευθυντής πωλήσεων σε αντιπροσωπεία αυτοκινήτων και κατόπιν
συνιδιοκτήτης σε αθλητικό σταθμό και σε αθλητική εφημερίδα, που βρίσκει τα
λεφτά; σε παραγωγές ταινιών πορνό και τις περισσότερες από τις δίμετρες πρωταγω-
νίστριες που έβρισκε για τις ταινίες του τις είχε προμηθεύσει ο Τσαγκάρης. Όταν τα

94
περισσότερα από τα κορίτσια πέρασαν στη δούλεψη του Πεφάνη ο Χαραλαμπίδης
άλλαξε μάλλον και προμηθευτή.
-Υπάρχουν κάποιοι που μπορούμε να τους αγγίξουμε για την ώρα και κάποιοι που
δεν μπορούμε, το ξέρεις πολύ καλά και δεν χρειάζεται να λέω τίποτε παραπάνω. Έτσι
είναι το παιχνίδι κι έτσι παίζουμε, εσύ για την ώρα όπως είπες, χαμηλό προφίλ κι
εμείς θα δούμε τι θα κάνουμε, οι γειτονιές σου θα μείνουν σε σένα, σε μας
Το "σε μας" ήταν άλλη μια υπενθύμιση για την προμήθεια.
-Δε θα του περάσει ότι και να κάνει, άσσους ξέρω να κρατάω κι εγώ μην αρχίζω να
λέω τώρα και να στενοχωρεθούμε. Δώσαμε τα χέρια, δώσαμε το λόγο μας αλλά όταν
βρώ πάτημα θα τον κάνω αλοιφή, και μην ανη-συχείς κι εσείς να τον χώσετε μέσα θα
υπάρχουν παιδιά που θα περιμέ-νουν πως και πως την αφιξή του. Τέλος πάντων μη το
κλωθογυρνάμε άλλο εσύ κοίτα να βρείς ποιοί την έκαναν στο δικό μου ώστε να
πάρουμε τα μέτρα μας και να δώσουμε μήνυμα, όσο πιο σύντομα τόσο πιο καλά, θες
να μου τους αφήσεις; Θές να τους αναλάβεις εσύ; Δεν έχω κανένα πρόβλημα αρκεί
να περάσει το μήνυμα.
-Θα το αναλάβω προσωπικά εγώ και θα έχουμε γρήγορα αποτελέσματα, θα κοιτάξω
να σε ενημερώσω φυσικά εκτός αν τα λεβεντόπαιδα που ψάχ-νουμε γίνουν λαγοί από
τη τρομάρα οπότε δεν θα αξίζει και να ασχολ-ηθείς. Και θα φροντίσω να πάρουν
μεγάλη τρομάρα, ο διοικητής μου έχει τυφλή εμπιστοσύνη, είμαι και παλιά καραβάνα
βλέπεις όπου να'ναι βγαί-νω στη σύνταξη αλλά όλο και κάποιους θα αφήσω στη θέση
μου.
-Βγες όποτε θες στη σύνταξη αγόρι μου αλλά μη νομίζεις ότι θα σε αφήσω να
σκουριάσεις, κάτι θα σου βρώ να σε κρατήσω απασχολημένο, ο Μπίλαρος γελάει και
βήχει μαζί, η πουτάνα η σουίτα μου χειροτέρεψε το βήχα
-Ας έβγαινες για βόλτα αντί να σαπίζεις να βλέπεις dvd, είπε η φωνή

Καστέλλα
Σκέφτομαι τα πιο απίθανα πράγματα, σκαρώνω σενάρια που δεν μπορούν να
τελειώσουν, σηκώνομαι για λίγο και ξαναβυθίζομαι στη πολυθρόνα μου. Έχω
μετανοιώσει που έκλεισα απ'έξω τη Δέσποινα γιατί σε κάποιον ίσως έπρεπε να
μιλήσω. Έβαλα στο cd-player μια συλλογή του Τσάρλυ Πάρκερ, το σαξόφωνό του
σπάραζε, ότι έπρεπε. Είχα ειδοποιήσει την αδελφή μου να μη με ενοχλήσει για
κανέναν λόγο. Κρατούσα ένα αόρατο τιμόνι στα χέρια μου και κάθε λίγο και λιγάκι
προσπαθώ να χάσω τον έλεγχο και να πέσω σ'έναν φανταστικό γκρεμό, φρενάρω, τα
φρένα δεν πιάνουν...
-Όχι δεν είναι τα φρένα, είναι η φωνή μου άχρωμη και υπηρεσιακή
Κάτι μου λέει πως δεν θα κοιμηθώ απόψε, κοιτάζω για άλλη μία φορά τις σημειώσεις
μου, όπως όταν έδινα Πανελλαδικές ή μάθημα στη σχολή, νομίζεις ότι τα ξέρεις αλλά
τελευταία στιγμή υποβάλλεις τον εαυτό σου στο μαρτύριο μιας επανάληψης που
σχεδόν ποτέ δεν βγαίνει σε καλό. Δεν είσαι αρκετά διαβασμένος, τι θέματα θα
πέσουν; Επαναλαμβάνω σιωπηρά την διαδικασία που σκοπεύω να ακολουθήσω
προκειμένου να βγάλω κάποιες άκρες γύρω από πτυχές της ζωής του Δημήτρη οι
οποίες πιθανόν να ήταν άγνωστες σε μένα. Όσα χρόνια κι αν είχα περάσει στο Σώμα,
όση εμπειρία κι αν είχα αποκτήσει, όσο κι αν είχε εξασκηθεί το ενστικτό μου, ο
χαμός ενός δικού μου ανθρώπου είχε ελαχιστοποιήσει κατά πολύ την εμπιστοσύνη
που είχα στον εαυτό μου όταν αναλάμβανα ανάλογες έρευνες. Σωστά, δεν πρέπει να
αναλαμβάνεις υποθέσεις στις οποίες εμπλέκεσαι προσωπικά, η κρίση θολώνει,
μπαίνει στη μέση το συναίσθημα και η λογική πάει περίπατο. Όμως όχι, η λογική μου
δεν είχε πάει πουθενά, μια χαραμάδα μικρή έστω είχε ανοίξει και μπορούσα να
κοιτάξω έξω από μένα. Το κινητό μου χτύπησε, ήταν ο Σάλτας

95
-Έκανα ότι μου είπες, τα ρούχα τα έστειλα στο εργαστήριο και τους μπρίζωσα για να
έχουμε σύντομα τα αποτελέσματα, περιττό να σου πω πως έχεις τσαντίσει κάποιους
πάρα πολύ άσχημα για την επιπλέον δουλειά με την οποία τους έχεις επιβαρύνει, τα
έμαθε και ο Μυλόπουλος και βράζει, δε θα εκπλαγώ αν σου ρίξει κι άλλη κατσάδα
αλλά δε μπορεί να επέμβει και στη δουλειά μου, θα ήταν πολύ τραβηγμένο. Έχουμε
και λέμε λοιπόν, ο φίλος σου είχε καταναλώσει πολύ ουίσκυ και μάλιστα μα-ζεμένο,
δεν έπινε γουλιά γουλιά έμοιαζε να έχει πιει από βρύση, δηλαδή χωρίς σταματημό
Το χέρι μου ίδρωνε και έσφιξα το κινητό για να μην γλυστρήσει
-Βρήκες κι άλλα όμως, του είπα ενώ μπορούσα σχεδόν να τον δώ
-Νάσο πρέπει να μη βιαστείς να βγάλεις συμπέρασμα, ξέρω πόσο καλός αστυνομικός
είσαι αλλά εδώ είναι ειδική περίπτωση..
-Χωρίς εισαγωγή Λευτέρη, τον έκοψα και κάθισα στον καναπέ
-Χρειάζεται να έχω επιβεβαίωση από το τοξικολογικό αλλά βρέθηκαν και ηρεμιστικά
χάπια στο στομάχι του. Μετά την επιβεβαίωση θα βάλω την υπογραφή μου στην
έκθεση, τα ηρεμιστικά ήταν αρκετά. Θανατηφόρος συνδυασμός, ηρεμιστικά και
αλκοόλ δε χρειάζεται να πω τίποτε άλλο.
-Και τα κατανάλωνε την ώρα που οδηγούσε, άκουσα τον εαυτό μου να ειρωνεύεται
-Θα μπορούσαν βέβαια να τον σκοτώσουν και αυτά χωρίς να πέσει το αμάξι στα
βράχια, ο Σάλτας δεν είχε τελειώσει όλα όσα ήθελε να μου πει
-Αλλά υπάρχει και κάτι άλλο σωστά;
-Τσέκαρα τα πάντα, το μόνο περίεργο που βρήκα- και πάλι δεν είμαι 100% σίγουρος
-είναι ένα χτύπημα στο κεφάλι λίγο πίσω από το αυτί και το οποίο προηγήθηκε
σίγουρα πριν τη πτώση του αυτοκινήτου, αυτό θα μπορούσε να προήλθε από οτι-
δήποτε, μπορεί και ο ίδιος να το προκάλεσε με κάποια απότομη κίνηση..
Ο Σάλτας προσπαθούσε να καταλάβει και αυτός, προτιμούσε όμως να αφήσει τα
συμπεράσματα σε μένα. Το αίμα χοροπηδούσε στις φλέβες μου ενώ μπροστά μου
είχα ένα κουτί που ετοιμαζόμουν να το ανοίξω παρόλο που το περιεχόμενό του θα
μου έφερνε τρόμο και μίσος. Χτύπημα πίσω από το αυτί, πόσα τέτοια είχα δει;
-Κρίνεις ότι το χτύπημα ήταν δυνατό;
-Εννοείς αυτό που προηγήθηκε, ναι θα έλεγα πως ήταν αλλά για να σε προλάβω δεν
το λες σε καμμία περίπτωση μοιραίο...
-Οδηγεί, πίνει, παίρνει ηρεμιστικά και χτυπάει το κεφάλι του πίσω από το αυτί ένα
σημείο στο οποίο τα χτυπήματα συχνά σε ρίχνουν αναίσθητο.
-Νάσο εγώ.....
-Εσύ έκανες άριστα τη δουλειά σου όπως πάντα, κι ευτυχώς που έδωσα τον Δημήτρη
σε σένα, φαντάζομαι ότι την έκθεση θα τη δεί και ο Μυλόπουλος. Φαντάζομαι επίσης
πως κι εσένα όλα αυτά δεν σου φαίνονται απόλυτα φυσιολογικά.
Ο Σάλτας αναστέναξε
-Γνωριζόμαστε χρόνια και υπάρχει εμπιστοσύνη ανάμεσά μας, μου είπε φανερά
κουρασμένος, το μυαλό σου το εκτιμώ όσο λίγα αλλά θα σου πω κάτι που ίσως να μη
σου αρέσει, εσύ ήξερες καλύτερα τον φίλο σου όμως εμένα μου φαίνεται πως δεν
ήταν ατύχημα
Η παύση των λίγων δευτερολέπτων με τσιμπούσε στο λαιμό
-Νομίζω πως....ο Δημήτρης αυτοκτόνησε
Κοιτάζω και πάλι τα βράχια, κρατάω και πάλι το αόρατο τιμόνι, βρίσκομαι μπροστά
στα απορημένα μάτια της αδελφής μου " Λες να έπαιζε θέατρο όταν μας έλεγε πως
είναι καλά;" τώρα είχα μείνει εντελώς μόνος και το χειρότερο ήταν πως μπορεί το
μυαλό μου να μου έκανε ένα πολύ άσχημο αστείο, ίσως η χαραμάδα που ανακάλυψα
πρίν να ήταν κι αυτή προϊόν ταραγμένης σκέψης. Όχι, μη σκέφτεσαι έτσι

96
-Νάσο, με συγχωρείς ήμουν λίγο απότομος και δεν έπρεπε, μια και ήθελες όμως να
ξέρεις τι πιστεύω..
-Συμπέρασμα, ο Δημήτρης σε άσχημη ψυχολογική κατάσταση οδηγεί στο πουθενά,
προτιμά ένα μέρος με γκρεμό, πίνει συνεχώς, παίρνει χάπια και κατά τη διάρκεια της
οδήγησης χτυπάει και το κεφάλι του, και αφού έχουν γίνει όλα αυτά το αυτοκίνητο
πέφτει στο γκρεμό όταν αλκοόλ και ηρεμιστικά θα μπορούσαν να τον έχουν ήδη
στείλει. Σα να λέμε διαλέγει να πέσει στο γκρεμό αφού πρώτα έχει δοκιμάσει κι
άλλον τρόπο αυτοκτονίας αλλά δεν έχει την υπομονή να δει αν αυτός ο τρόπος θα
πετύχει άρα το σιγουρεύει με την βουτιά. Βέβαια μπορεί όπως λένε όλοι να έχασε τον
έλεγχο, δηλαδή επιθυμούσε να πεθάνει οδηγώντας έτσι κι αλλιώς κι όχι κάπου ήσυχα.
Όλα όσα είχα πεί θα μπορούσαν να είπωθουν σε ανακριτικό γραφείο με ύποπτο τον
Σάλτα, είχα θυμώσει ναι και δε σκόπευα να σταματήσω το θυμό μου για κανέναν
-Σου είπα όλα όσα είδα από κει και πέρα μπαίνουμε στο δικό σου πεδίο δράσης, ο
ιατροδικαστής ακουγόταν ελαφρώς θιγμένος και σε αυτό βοη-θούσε και η κούραση
στο κάτω κάτω προσωπική χάρη μου έκανε δεν είχα κανένα δικαίωμα να ξεσπάω
επάνω του, εγώ ήμουν ο αστυνομικός
-Με συγχωρείς, είπα, έχεις δίκιο αλλά όπως προείπες τον ήξερα καλύτερα, τίποτα δεν
κολλάει Λευτέρη
-Θα σου έλεγα να ηρεμήσεις και όταν μιλήσεις με τη γυναίκα του ίσως μάθεις τίποτα
παραπάνω. Τα ρούχα του εξετάζονται και θα σε ειδοποιήσω για ότι βρούμε και από
εκεί μόνο που έχω εδώ τα κλειδία το πορτοφόλι του και κάποια στιγμή θα στά δώσω.
Το κινητό του είναι διαλυμένο αλλά θα στο δώσω και αυτό.
Κράτα τα όλα θα είμαι εκεί σε πέντε λεπτά στο νεκροτομείο δεν είσαι;
-Ναι μα γιατί...
Αισθανόμουν σα να βρισκόμουν πάνω σε έναν διάδρομο τρεξίματος
-Δε θα αργήσω, τελευταία χάρη σε παρακαλώ...
Πάτησα γκάζι και κατέβηκα την Β.Γεωργίου μέσα σε χρόνο ρεκόρ, έφτασα στο
ιατροδικαστικό κι αμφιβάλω αν ο υπάλληλος στην είσοδο πρόλαβε να δει την
ταυτότητα μου. Ο Σάλτας ήταν καθισμένος στη καρέκλα του φορούσε ακόμα την
ιατρική του μπλούζα και ξεφύλλιζε ένα περιοδικό.
-Όταν επιστρέψεις από την αδειά σου μη περιμένεις τη στήριξη του Μυλόπουλου,
μου είπε, δε ξέρω τι έχεις κατά νου ή μάλλον ξέρω αλλά ο δικός σου θα πειστεί από
μένα.
-Ο Μυλόπουλος δεν έκανε καριέρα γιατί σκέφτεται σα μπάτσος, του είπα ξερά και
για λίγο μετάνοιωσα αφου καλό είναι να μην ξανοίγεσαι όταν έχεις σκοπό να θάψεις
ανώτερο και ειδικά τον διοίκητή σου, εκτιμώ τα όσα έκανες για μένα αλλά είπαμε
πάμε στο δικό μου πεδίο δράσης. Εσύ είσαι κορυφαίος ιατροδικαστής κι έτσι
σκέφτεσαι, πληγές, χημεία, χρόνος, τοξικολογικό, υλικά. Εγώ είμαι αστυνομικός
βλέπω πρόθεση, σκέψη, στη συγκεκριμένη περίπτωση γνώριζα και το θύμα...
Φάνηκα απρόσεκτος αλλά δε βαριέσαι εδώ που είχαμε φτάσει
-Θύμα ε; Καλά το φαντάστηκα. Νάσο έχω ξαναδεί τέτοιες αυτοκτονίες, στο μυαλό
ενός αυτόχειρα δε βασιλεύει η λογική κι εσύ προσπαθείς να σκεφτείς λογικά, ξεκινάς
λάθος.
-Ένας αυτόχειρας με γυναίκα και παιδί πρέπει να είναι απίστευτα απελπισμένος για
να «φύγει» με αυτόν τον τρόπο, αυτοκτονίες έχω χειριστεί κι εγώ στο παρελθόν. Ίσως
πρέπει να δω τα πράγματα ψυχρά, από τη σκοπιά σου έχεις δίκιο αλλά κατάλαβε κάτι
υπάρχουν πράγματα που δεν μου ταιριάζουν, τον είχα δει λίγες μέρες πριν, το κατα-
λαβαίνεις; Ήμουν ένας από τους δύο καλύτερους φίλους του, θα μου είχε μιλήσει, θα
είχα καταλάβει κάτι.

97
Πνιγόμουν και πάλι στις ίδιες μου τις λέξεις στα συμπεράσματα μου ετοιμαζόμουν να
κλάψω,ο Σάλτας έβαλε το χέρι του στον ώμο μου
-Σε καταλαβαίνω, σε νοιώθω, όπως θες πέστο, εσύ είσαι ο αστυνομικός κάνε ότι είναι
να κάνεις μόνο πρόσεχε, μη θολώσεις και τα χαλάσεις όλα εγώ αυτό που βλέπω αυτό
πρέπει να γράψω, έλα στη θέση μου. Ας περιμένεις και την εξέταση της τροχαίας για
αποτυπώματα, η όποια υπόθεση δε θα κλείσει με τη δική μου έκθεση.
-Για τη τροχαία η υπόθεση είναι κλεισμένη, μόνο αν πιέσω εγώ μπορεί να γίνει κάτι
αλλά εδώ δυο τηλέφωνα έκανα και ο Μυλόπουλος με έστειλε σε άδεια, τι στο διάολο
έχουμε πάθει ρε Λευτέρη, ένας άνθρωπος σκοτώθηκε.
-Έκανα και την παρατυπία μου βέβαια αλλά μπορούμε να το καλύψουμε
-Εννοείς τα κομμάτια του κινητού, τα κλειδιά και το πορτοφόλι
-Αυτό εννοώ ναι, κανονικά θα έπρεπε να τα πάρει η γυναίκα του αλλά δε μου κάνει
εντύπωση που ξέχασε να τα ζητήσει.
-Θα το φροντίσω εγώ, του είπα, λες ο δικός σου έξω στην είσοδο να αναφέρει ότι
πέρασα;
-Αμφιβάλλω, απάντησε ο Σάλτας, αλλά και αναφορά να δώσει θα πω ότι πέρασες να
με πάρεις να πάμε για ποτό, κι επί τη ευκαιρία δε πάμε να πιούμε κάτι;
-Σ’ευχαριστώ, θα κάτσω σπίτι έχω μελέτη
Ο Σάλτας κούνησε το κεφάλι του ,άνοιξε ένα μικρό ντουλάπι έβγαλε από μέσα ένα
πλαστικό σακκουλάκι με τα κομμάτια του κινητού τηλεφώνου τα κλειδιά και το
πορτοφόλι και μου τα έδωσε.
-Ίσως να τα δίναμε κι αυτά για αποτυπώματα, πρότεινε
-Δε θα βρούμε τίποτα, είπα με σιγουριά
Με κοιτούσε χωρίς να μπορεί να παρακολουθήσει το συλλογισμό μου αλλά καλά
καλά δεν μπορούσα ούτε εγώ να τον παρακολουθήσω. Ήμουν σίγουρος πως η Ελένη
θα καθυστερούσε δυο μέρες την κηδεία είχα λίγο χρόνο ακόμα, λίγο! Πήρα το σακ-
κουλάκι χαιρέτησα τον Σάλτα κι έφυγα.
Έφτασα σπίτι και αποφάσισα να πιώ άλλον έναν καφέ. Το στομάχι μου ήταν ήδη
σκατά αλλά δε γινόταν αλλιώς. Ακούμπησα το σακκουλάκι πάνω στο γραφείο που
βρισκόταν στο δωμάτιό μου κι από το συρτάρι έβγαλα ένα ζευγάρι ιατρικά γάντια.
Ψαχούλεψα λίγο τα κομμάτια του κινητού, και η κάρτα ήταν διαλυμμένη,
αναμενόμενο παράτησα τα δύο κλειδιά που είχαν απομείνει σε μια γωνιά. Το
πορτοφόλι είχε κι αυτό τις πληγές του αλλά ήταν σε καλύτερη κατάσταση, δύο
σχισμένα 50ευρά, δυο-τρία κέρματα που είχαν απομείνει στη σκισμένη θήκη για τα
ψηλά. Ταυτότητα, και φωτογραφίες που απλά είχαν τσαλακωθεί, στη μία ο
Δημήτρης, η Ελένη και η Ρούλα μπροστά από τον Λευκό Πύργο, τρία χρόνια πριν μια
επίσκεψη της οικογένειας σε ένα φίλο του Δημήτρη από τον στρατό. Η δεύτερη
πόνεσε, οι τρείς μας, Σίφνος είκοσι χρόνια πριν στη ταβέρνα του Θόδωρου όταν τα
γκαρσόνια έτρεχαν πάνω κάτω κι εκείνος παρομοίασε τη σκηνή με τα κυνηγητά
Χοντρού-Λιγνού, γέλια
Και στο διπλανό τραπέζι τρεις Σουηδέζες να κοιτούν προς το μέρος μας.
Στοπ, όχι τώρα, ανάμεσα στα κομμάτια των πενηντάευρων και δύο από-δείξεις. Τις
κράτησα λες και κρατούσα αρχαίο πάπυρο, φοβόμουν, τι;
-Αποφάσισες να δώσεις τέλος στη ζωή σου κι είχες μαζί δύο πενη-ντάευρα, είπα στον
αόρατο ακροατή μου, πολύ συνηθισμένο, αλλά πάλι πώς να μπει κανείς στο μυαλό
ενός αυτόχειρα, και δύο αποδείξεις, κομμάτια και αυτές αλλά….
Πήρα το ψαλίδι και το σέλοτέιπ άναψα τη λάμπα του γραφείου και φόρεσα τα γυαλιά
μου, έφερα τα κομμάτια των αποδείξεων κάτω από το φώς, η μία ήταν από ρολό
ταμειακής μηχανής, η άλλη μεγαλύτερη, οκ μπορεί να σου στρίβει σιγά-σιγά αλλά
ίσως βρεις μια γαμημένη ημερο-μηνία, πέντε λεπτά, τέσσερα κομμάτια χαρτιού,

98
κάποιο ίσως να έχει μείνει στη τσέπη του παντελονιού, θα μάθουμε, στη γωνία της
θήκης για τα χαρτονομίσματα άλλο ένα κομμάτι χαρτιού, νούμερα, βαθειά ανάσα,
ψύλλοι στ’άχυρα ή λίγη ακόμα κλωστή από αυτό το κουβάρι, μια σταγονα ιδρώτα
από το μέτωπό μου πέφτει σε κομμάτι απόδειξης, πανικο-βάλλομαι και φυσάω για να
στεγνώσει, οκτώ λεπτά, η μεγάλη είναι λίγο πιο εύκολη στη συναρμολόγηση,δέκα
λεπτά, γαμώ το σπίτι μου, είναι σχεδόν ολόκληρη. Αξεσουάρ Αυτοκινήτου «AUTO-
MUST» Γ.ΠΕΡΙΔΗΣ-Α.ΛΑΜΠΡΟΠΟΥΛΟΣ ΟΕ Ε.Βενιζέλου 175, Καλλιθέα
Τα άλλα στοιχεία δεν με ενδιαφέρουν,λίγο σελοτέιπ, αυτό είναι, η μέρα δεν φαίνεται
καθαρά, αλλά δε γίνεται να κάνω λάθος, έχω μπροστά μου τη χθεσινή ημερομηνία,
δεν κάνω λάθος!!! Το είδος, ένα αρωματικό αυτοκινήτου, ώρα 18.20. Δυό γουλιές
καφέ ακόμα, διάλειμμα για τσιγάρο. Αρπάζω το ποτήρι με τον καφέ και το αδειάζω
στο νεροχύτη, ο Μυλόπουλος θα τρώει το βραδινό του ήσυχος, έχω αντικαταστήσει
τον καφέ με ουίσκυ, στην υγειά μας λοιπόν κύριοι συνάδελφοι! Τα καταφ-έραμε μια
χαρά, μη χαλάτε τον ύπνο σας, μη σας διακόπτω από το δείπνο σας, ο καημένος ο
αυτόχειρας δεν θα φάει απόψε με την οικογένειά του, κρίμα, αλλά έτσι είναι η ζωή,
αφήστε έναν εμμονικό σαν τη αφεντιά μου να κολλάει αποδείξεις με αρωματικά
αυτοκινήτου και να πίνει. Αφήστε με στις παραισθήσεις μου και στο παραμιλητό μου.
Έχω κλήση στο κιν-ητό, η Δέσποινα, την είχα ξεχάσει, αλλά η μνήμη μου τις
τελευταίες ώρες ήταν κλαμπ κλειστού κύκλου.
-Πως είσαι; Θέλω να πω…ούτε κι εγώ ξέρω τι θέλω να πω, ήθελα μόνο να σε
ακούσω
-Σε ξέχασα με συγχωρείς, είμαι σε άδεια, μου την έδωσαν από την υπηρεσία για να
συνέλθω, μαλακίες!
-Καλά έκαναν, έπρεπε κι εσύ να τη ζητήσεις, δεν θα’σαι σε θέση να δουλέψεις
Τι να της έλεγα τώρα, κράτησα τις σκέψεις μου για τον αόρατο ακροατή μου.
Κουβεντιάσαμε λίγο για την Ελένη και τη Ρούλα, με ρώτησε για την κηδεία.
-Θέλεις να έρθω από εκεί; Ρώτησε
-Όχι άσ’το, σίγουρα ήμουν πολύ απότομος γιατί ακολούθησε παύση και την ήξερα
πολύ καλά την παύση αυτή, πρόδιδε η στενοχώρια ή θυμό.
-Θέλω να μείνω λίγο μόνος, αυτό είναι όλο, αρχιζω να θυμάμαι πράγ-ματα,
στιγμές..τα γνωστά, συγγνώμη αν ακούστηκα απότομος κούραση είναι, μου φαίνεται
μάλιστα πως θα πέσω να κοιμηθώ.
-Νάσο έχεις πιει;
-Λίγο, αναγκαίο κακό βλέπεις
-Έχεις φάει τίποτα τουλάχιστον
-Εντάξει είμαι Δέσποινα, βιαζόμουν να κλείσω και η φωνή μου με πρόδοσε, θα τα
πούμε αύριο, θα κοιμηθώ και θα ηρεμήσω λίγο.
Καληνυχτιστήκαμε, η Δέσποινα κι εγώ πέντε χρόνια μαζί στα εύκολα και στα
δύσκολα, η οικογένειά της ποτέ δε μπόρεσε να δεχτεί το δεσμό της μαζί μου, ο μόνος
ο οποίος με είδε με καλό μάτι, όσο κι αν φαίνεται παράξενο, ήταν ο γιός της ο Πάρης
από τον πρώτο της γάμο. Ραντεβού στα τυφλά από την Ρένα μια φίλη της αδελφής
μου «έχω μια καταπληκτική κοπέλλα για τον δύσκολο τον αδελφό σου, δουλεύει
στην εφορία στον έλεγχο, το μόνο κακό είναι ότι είναι χωρισμένη με παιδί, αν δεν
ενοχλεί τον Νάσο»
Ραντεβού στην Πειραϊκή κι εγώ να πηγαίνω απρόθυμος με την αδελφή μου να
μουρμουρίζει το γνωστό τροπάριο του «μπάτσου-καλόγερου», θυμάμαι σαν τώρα
εκείνο το βράδυ, η Δέσποινα χαμογελαστή με άσπρο φόρεμα και γαλάζιο κολιέ,
μελαχροινή με καταπράσινα μάτια που στην αρχή απέφευγαν να σε κοιτάξουν, ήθελε
το χρόνο της, δεν έπαιρνε εύ-κολα θάρρος, μέχρι που η κουβέντα στράφηκε γύρω από
τους Pink Floyd και τον Έντγκαρ Άλαν Πόε, έτσι άρχισαν να ξεκλειδώνουν οι

99
πόρτες, πήρε και το μάτι μου τη Ρένα, να σκουντάει την αδελφή μου με νόημα ότι
«οκ ταιριάζουνε» με τη σειρά μου της έκανα νόημα κι εγώ να σταματήσει τα
σκουντήγματα γιατί της είχα καταλάβει. «Που με είδες μωρέ…πα πα πα, το μάτι του
μπάτσου» μου είπε μόλις τελείωσε η βρα-διά, ενώ επέμενε να μάθει πως μου φάνηκε
και αν σκόπευα να ξανα-βγούμε. Άλλα δύο παρεϊστικα ρεντεβού οι πέντε μας, η
αδελφή μου με τον Γιάννη τον άντρα της, η Ρένα, η Δέσποινα κι εγώ. Ένοιωθα άνετα
μαζί της, ήμουν ήρεμος και ήμουν μακρυά απ’όλα όσα ήθελα να μένω μακρυά, ήταν
ευχάριστη και κατά τη διάρκεια μιας βόλτας στη Πειραϊκη μετά το τρίτο ραντεβού
της ζήτησα το τηλέφωνό της
-Έχει αφιέρωμα στον Τρυφώ στο Σινέ-Θησείο, τι λές;
Με κοίταξε εξεταστικά και χαμογέλασε πονηρά
-Δεν παίρνεις πολύ εύκολα θάρρος, παρατήρησε. Επιτέλους κι ένας άντρας που
βλέπει Τρυφώ, και μάλιστα αστυνομικός, ποιος να μου το’λεγε.
-Έπεσες στην περίπτωση, λοιπόν πάμε την Δευτέρα το βράδυ να δούμε την
ΣΕΙΡΗΝΑ ΤΟΥ ΜΙΣΣΙΣΣΙΠΗ;
-Τρίτη, τη Δευτέρα ο μικρός έχει αγώνα μπάσκετ και μάλιστα δύσκολο, σαν καλή
μαμά πρέπει να κάνω εξέδρα, και αν γίνουν επεισόδια δεν υπάρχει και αστυνομική
δύναμη στο γήπεδο…
-Έχω τα μέσα κάτι θα κάνω
Πήγα στο παιχνίδι και ο μισός αντρικός πληθυσμός της εξέδρας χάζευε τη Δέσποινα
αντί να κοιτάζει τον αγώνα, παρά το απλό της ντύσιμο ήταν πολύ όμορφη και
παθιαζόταν κάθε φορά που γιός της σκόραρε ή του έκανε κάποιος αντίπαλος φάουλ,
μου εξηγούσε γαιτί θεωρούσε το μπάσκετ πολύ πιο εγκεφαλικό σπορ από το ποδό-
σφαιρο και μου εξηγούσε τι ακριβώς προσπαθούσε να κάνει ο γιός της στο παρκέ,
ήξερε πολλά πράγματα ενώ εγώ δήλωνα άσχετος, πάντως την άκουγα με προ-σοχή.
Ένα επικίνδυνο σκρην όμως έριξε τον Πάρη κάτω, ο μικρός έπιασε τον αστράγαλό
του και σφάδαζε. Ούτε φορείο,ούτε τίποτα μονάχα δυο άνθρωποι της ομάδας έσ-
πευσαν να τον κουβαλήσουν εκτός γηπέδου, ο γιατρός του αγώνα είπε πως μάλλον
πρόκειται για διάστρεμμα, αλλά έπρεπε καλού κακού να τον πάμε στο νοσοκομείο.
Ευτυχώς υπήρχε νοσοκομείο αρκετά κοντά στο γήπεδο, έβαλα την Δέσποινα και τον
Πάρη στο αυτοκίνητο και τους πήγα. Συστήθηκα ως φίλος της μαμάς, προτίμησα να
μη πω επάγγελμα για την ώρα. Διάστρεμμα διέγνωσε και ο γιατρός της βάρδιας, του
έδωσε παυσίπονο και θα τον ξανάβλεπε σε 15 μέρες.
-Πως σας φάνηκα; με ρώτησε ο ξαπλωμένος στο πίσω κάθισμα Πάρης
-Πολλά από μπάσκετ δε ξέρω, τουλάχιστον όχι όσα η μαμά σου αλλά ξέρω αρκετά
ώστε να σου πω πως έσκισες απόψε
Μια λακούβα έκανε το αμάξι ν’αναπηδήσει κι ο Πάρης άφησε μια κραυγή πόνου.
-Συγγνώμη Λεμπρόν, του είπα
-Αλήθεια σας φάνηκα καλός; ο τραυματίας ήθελε όπωσδήποτε τη γνώμη ενός άντρα,
αυτή της μαμάς δεν έφτανε, δεν ήταν τόσο αντικειμενική.
-Tόσο καλός που θα σου πρότεινα να μην παρατήσεις το μπάσκετ, σαφώς και θα
κοιτάξεις τα μαθήματά σου αλλά ταλέντο έχεις οπότε μην το πετάς, εκείνη τη στιγμή
ένοιωσα το χέρι της Δέσποινας ν’ακουμπάει απαλά τον μηρό μου, χαμογέλο
ευγνωμοσύνης. Φτάσαμε σπίτι της κι ανεβάσαμε τον πιτσιρικά ο οποίος πριν γδυθεί
και πέσει για ύπνο έκανε την επικίνδυνη ερώτηση
-Τι δουλειά κάνετε κύριε Νάσο;
-Αστυνομικός, απάντησα περιμένοντας το ξεκίνημα μιας προβλη-ματικής σχέσης
Ο Πάρης γούρλωσε τα μάτια και πήρε μια έκφραση ενθουσιασμού
-Ουάου, από τους κανονικούς φαντάζομαι όχι από τους ΜΑΤατζήδες..
-Ρε Πάρη, τον μάλωσε η Δέσποινα

100
-Από τους κανονικούς, απάντησα χωρίς να θιχτώ στο ελάχιστο δεν έτρεφα αυταπάτες
ότι ένα παιδί στην ηλικία του Πάρη θα συμπαθούσε τα ΜΑΤ, η δολοφονία του Αλέξη
Γρηγορόπουλου δεν είχε ξεχαστεί κι εδώ που τα λέμε δεν θα έπρεπε και να ξεχαστεί,
σου μοιάζω για κανονικός ελπίζω
-Σε ποιο τμήμα είσαστε, ναρκωτικά, ηθών, ληστείες…
-Πάρη, καληνύχτισε και τράβα για ύπνο, η Δέσποινα διέταζε γιατί ένοιωθε αμήχανα
-Ξέρεις πολλά, του είπα, όχι είμαι στις Εγκληματολογικές Έρευνες
Δεύτερο «ουάου» από τον Πάρη, η αμερικανοποίηση της γλώσσας της νεολαίας καλά
κρατούσε,όχι βέβαια ότι η δική μου γενιά ήταν καλύτερη, κι εδώ που τα λέμε οι
τριάντα και κάτι είχαν μάθει τους πιτσιρικάδες να μιλάνε σαν ηθοποιοί αμερικάνικης
νεανικής σειράς
-Σα να λέμε πτώματα, δολοφονίες…
-Μία δολοφονία είναι ήδη προ των πυλών αν δεν το ράψεις και δεν πας να ξεραθείς, η
Δέσποινα έδειχνε λιγότερο θυμωμένη από πριν
-Είναι λίγο σπαστική η μαμά μου αλλά είναι καλός άνθρωπος κατά βάθος, την
αγαπάω πολύ ο Πάρης προσώρησε πηδώντας με την πατερίτσα κι έσκασε ένα φιλί
στο μάγουλο της μητέρας του, εκείνη του το ανταπέδωσε, έχετε πιάσει ποτέ κανέναν
σήριαλ κίλλερ;
-Όχι, ευτυχώς σπανίζει το είδος στην Ελλάδα
-Χάρηκα πολύ που σας γνώρισα, μου είπε ο Πάρης και μου έδωσε το χέρι του,το
έσφιξα ανακουφισμένος αφού τα πράγματα είχαν πάει πολύ καλύ-τερα απ’ότι
περίμενα
Όταν ο μικρός έπεσε για ύπνο η Δέσποινα μου έδειξε τον καναπέ
-Κάτσε λίγο, να σου βάλω κάτι να πιείς, τόσο που σε ταλαιπωρήσαμε απόψε το
αξίζεις, θα εισηγηθώ να πάρεις προαγωγή, μετράει ο λόγος μιας εφοριακού…νομίζω.
Τι να σου βάλω;
-Έχεις χυμό;
-Όχι φυσικό αλλά έχω έτοιμο στο ψυγείο, σήμερα τον πήρα για τον αθλητή μας
-Μην του τον στερήσω, είπα
-Μπα, θα του πάρω ξανά αύριο, τους ρουφάει και καλά κάνει εδώ που τα λέμε
-Είναι καλό παιδί, κι έχει και τύπο
Σε δύο λεπτά η Δέσποινα έφερε δύο ποτήρια με χυμό, τσουγκρίσαμε
-Στην υγειά σου σωτήρα μας.
Κάθισε δίπλα μου κι ένοιωσα την ανάσα της να βγαίνει κάπως βαριά, η δική μου
μάλλον δεν έβγαινε καθόλου
-Μάλλον πάει ο αυριανός Τρυφώ, είπα
Η Δέσποινα κούνησε αρνητικά το κεφάλι της πίνοντας το χυμό της
-Ασφαλώς και θα πάμε, πρώτα απ’όλα ο Πάρης έμαθε να τα βγάζει πέρα μόνος του
από πολύ μικρός, ακόμα κι αν χρειαστεί κάτι μπορεί να τον προσέξει η μάνα μου η
οποία ζει μαζί με τη θεία μου πέντε τετράγωνα πιο πέρα, χήρες και οι δύο, αδελφές
κιόλας ήρθε κι έδεσε. Σκοτώνονται όλη μέρα αλλά δεν κάνουν η μία χωρίς την άλλη.
-Ο άντρας σου;
-Πρώην άντρας μου, με διόρθωσε, έχει μείνει στη Ρόδο έχει ένα μαγαζί με οικολογικά
προϊόντα και μια σκυλογκόμενα που του τρώει τα ¾ των εισπράξεων σε λούσα και
μπουζούκια, τι παθαίνετε μερικές φορές εσείς οι άντρες;
-Ότι και να παθαίνουμε εσείς μας τα προκαλείτε, αστιεύτηκα
-Τελευταία έχει δυσκολίες στο να μας στέλνει τη διατροφή κι έχουμε στριμωχτεί λίγο
αλλά προσπαθώ να μη στερηθεί τίποτα ο Πάρης, που και που κάνω κάποιες
λογιστικές εργασίες σε μικροεταιρίες και μαγαζιά γνωστών για να βγάλω κανένα
ευρώ παραπάνω, δε θα με συλλάβεις έτσι;

101
Έκανα πως σκεφτόμουν
-Δε ξέρω, στα φιλμ νουάρ ο ήρωας όσο ερωτευμένος και να είναι με μια γυναίκα στο
τέλος κάνει το καθήκον του και φεύγει μόνος μέσα στη νύχτα στη τελευταία σκηνή,
ενώ οι αστυνομικοί περνούν τις χειροπέδες στη μοιραία ξανθιά.
-Ναι αλλά αυτό συμβαίνει κυρίως σε ιδιωτικούς ντεντέκτιβς, μου είπε, οι οποίοι είναι
και λίγο τσόγλανοι, πάλι καλά βέβαια εγώ είμαι μελαχροινή
-Πέρασα πολύ όμορφα, της είπα, το εννοώ, μακάρι να τελείωνε και ατσαλάκωτος τον
αγώνα ο Πάρης
-Κι όπως είπαμε, Τρυφώ αύριο.
Καθώς μου άνοιξε τη πόρτα για να με συνοδεύσει στο ασανσέρ μου έπιασε το
μπράτσο
-Θα χρειαστεί να σκύψεις, είσαι και δυο μέτρα
Έσκυψα και με φίλησε στο μάγουλο, δεν αντέδρασα συνειδητοποιώντας πως είχα να
νοιώσω πάρα πολύ καιρό πραγματικό ενδιαφέρον για μία γυναίκα, τελικά αυτό το
«μπατσο-καλόγερος» της αδελφής μου ίσως να έκρυβε μία αλήθεια. Αρκέστηκα
λοιπόν σε ένα ξερό "θα τα ξαναπούμε" μαζί με ένα χαμόγελο. Διακόπτω το φλασ-
μπακ και ξαναγυρίζω στο παζλ μου, τα κομμάτια του χθες, ότι προσπαθεί να μου πεί
ο Δημήτρης, η δεύτερη απόδειξη είναι πολύ μικρή, λίγη προσπάθεια ακόμα, βγάζω τα
γυαλιά και τρίβω τα μάτια μου λες κι έτσι θα καθαρίσω τη σκέψη και την όρασή μου.
Οι ώμοι μου με τιμωρούν με ένα δυνατό σούβλισμα, τα κομμάτια της μικρής απόδει-
ξης, δε μπορώ να βγάλω άκρη, κοιτάζω τριγύρω λες και ψάχνω να δώ αν με παρακο-
λουθεί κανένας, λες και θέλω να μη με πιάσει κάποιος να κάνω κάτι στα κρυφά, να
μη μου αρπάξουν τις αποδείξεις μέσα από τα χέρια και τις βάλουν στο συρτάρι, σ'ένα
από αυτά τα συρτάρια που χρησιμεύουν για τις υποχρεώσεις της κατηγορίας "άσ'το
και βλέπουμε". Αποδεικτικά στοιχεία Αστυνόμε, μπορεί για σένα και το ταραγμένο
από σοκ και μουσκεμένο από αλκοόλ μυαλό σου αλλά είσαι σίγουρος; Φλας μπακ και
πάλι αναγκαίο, η Δέσποινα κι εγώ βγαίνουμε από το σινε-μά, με πιάνει αγκαζέ
-Φοβερή ταινία και εντελώς Χιτσκοκική, και τι δίδυμο ο Μπελμοντο με την Ντενέβ,
τελικά αδίκησε τον εαυτό του ο Ζαν -Πωλ ξεκίνησε με κατ-απληκτικά έργα και
κατέληξε να κάνει τον σούπερ μπάτσο..σόρρυ τον σούπερ αστυνομικό,σα να έβλεπες
την ίδια ταινία συνέχεια.
-Σεβασμός στον γοητευτικό άσχημο του σινεμά, της είπα, τα έργα του τα είχαμε
λιώσει πιτσιρικάδες με τη παρέα μου στο Καστελλα και στο Άνεσις και ξέρεις ότι
όλες τις επικίνδυνες σκηνές τις γύριζε ο ίδιος χωρίς κασκαντέρ, αληθινό αρσενικό.
Μας έκανε να ξεκινήσουμε και πυγμαχία, τι χρόνια κι αυτά.
Με είδε να συννεφιάζω και με τη λαβή της μου έσφιξε τον αγκώνα
-Εεε, δε φαντάζομαι να σε έπιασε κάποιου είδους ηλικιακή κρίση, πρώτον είσαι πολύ
νέος για κάτι τέτοιο και δεύτερον δε τρώω ποτέ παγωτό παρφέ σοκολάτα με
κατσούφηδες
-Την παρέα σκέφτηκα, της είπα και χαμογέλασα, αυτό είναι όλο. Πάντως κατά τη
γνώμη μου η καλύτερη ταινία της Ντενέβ από πλευράς ερμηνείας είναι η
ΑΠΟΣΤΡΟΦΗ του Πολάνσκι, αυτό το παιχνίδι της τρέλας με την μοναξιά είναι
απίστευτα σκηνοθετημένο.
-Μη μου πείς τίποτε άλλο, δεν την έχω δει και δεν με ενδιαφέρει αν την έχεις δει εσύ
θα την ξαναδείς μαζί μου αν και δε μπορώ να πω ότι τρελαίνομαι για Πολάνσκι
Η Αποστροφή, μου ήρθε στο νου με τα γυμνάσια που μου έκανε η δική μου φαντασία
πηγαίνοντας κόντρα σε μια βολική για κάποιους πραγμα-τικότητα, αντικείμενο αξίας
0,50 ευρώ. Τι στην ευχή μπορεί να κοστίζει 0,50 ευρώ; Χαρτομάντηλο δε βρέθηκε,
τσίχλα, καραμέλα ή κάτι παρό-μοιο ούτε, θα μου πεις έψαξε κανένας; Χτυπάω
δυνατά τη γροθιά μου πάνω στο γραφείο. Ένα μικρό μπουκαλάκι νερό, 0,50 λεπτά,

102
μπορεί το χρειάζεται για να κατεβάσει πιο εύκολα τα ηρεμιστικά, αν και γι'αυτό
υπάρχει το αλκοόλ, ο υποψήφιος αυτόχειρας Δημήτρης Βελίδης φρον-τίζει να μυρίζει
όμορφα το αυτοκίνητό του οδηγώντας πρός το θάνατο και φροντίζει επίσης να πάρει
μαζί κι ένα μπουκάλι νερό σε περίπτωση που θα διψάσει στο δρόμο. Η κοροϊδία
τελείωνε εδώ. Γέμισα το ποτήρι μου με ουίσκυ άναψα άλλο ένα τσιγάρο και ήρθε η
ώρα να καλέσω το Άγιο Πνεύμα, μιά παλιά κασέτα 60άρα, ένα πιστό φιλαράκι από το
στρα-τό, Φέρρες Έβρου. "Έχεις δέμα από Πειραιά Αθανασάκο", μία συλλογή με τζαζ
στη μία κασσέτα και το Whiskey For The Holy Ghost του Μαρκ Λάνεγκαν στην
άλλη μαζί με λίγα κομμάτια των GUN CLUB για να γεμίσουν 60 λεπτά διάρκειας.
Play...
"Ωωω το ποτάμι υψώνεται
κι έχει ύψος ένα μίλι
αξίζει να προσπαθήσω;
αξίζει να προσπαθήσω;
αφού θα μπορούσα να πέσω
σα δάκρυ
Λοιπόν δεν υπάρχει τίποτε άλλο που μπορώ να κάνω

Όταν δεν είμαι μόνος

δεν υπάρχει τίποτα δίπλα μου
όσα βλέπει το ένα μάτι
τυφλώνουν το άλλο
θα μπορούσα λοιπόν να πέσω
σα να ήμουν νέος
με μιά ζωή μπροστά μου για να σε σκέφτομαι"
Το Άγιο Πνεύμα παραπατούσε, φυσούσα τον καπνό στο ταβάνι και καλούσα τη ζωή
μου να γυρίσει πίσω εκτελώντας μια ιεροτελεστία που μόλις είχα εμπνευστεί. Ο Λάν-
εγκαν ήταν ο μάγος μου, η καύτρα του τσιγάρου υποδεχόταν αδιαμαρτύρητα ότι ξέβ-
ραζε η σκέψη μου. Χαμήλωσα λίγο τον ήχο κι άνοιξα την μπαλκονόπορτα, όσο ο Λά-
νεγκαν καλούσε τα φαντάσματα εγώ έψαχνα με τι θα τα εξευμενίσω για να με βοηθ-
ήσουν. Έπιασα τα κάγκελα του μπαλκονιού και κοίταξα προς τη μεριά της Παπανασ-
τασίου ένας ντελιβεράς με παπί έτρεχε μανιασμένα χωρίς κράνος, ένα ζευγάρι
προχωρούσε αγκαλιασμένο και το κορίτσι γελούσε πολύ δυνατά, η διασταύρωση με
την Β. Γεωργίου εκεί που στεκόταν ο Δημήτρης για να πάρει ταξί όταν κατέβαινε
στον Πειραιά μια και δεν είχε ακόμα αυτοκίνητο. Ένοιωσα σα να είχα ηρεμήσει λίγο,
και το απαλό αεράκι με βοήθησε να συνέλθω λίγο από το αλκοόλ. Μάλλον θα
κατάφερνα να κοιμ-ηθώ αφού η μηχανή είχε πάρει μπρος, κάτι σαν σχέδιο είχε
αρχίσει να καταστρώνεται αλλά οπωσδήποτε θα χρειαζόμουν συμμάχους, έστω έναν.
Όμως αύριο το πρωί αναγ-καστικά θα ξεκινούσα μόνος μου και θα έπεφτα
κατευθείαν στα δύσκολα, ο Αστυ-νόμος, ο φίλος θα έμπλεκαν ο ένας στα πόδια του
άλλου. Η Μπίζυ τρίφτηκε ανάμ-εσα στα πόδια μου για να μου δηλώσει τη παρουσία
της, την πήρα αγκαλιά και την ένοιωσα να γουργουρίζει από χαρά.
-Πάμε για ύπνο αλανιάρα, και θα φροντίσω γρήγορα να σου βρώ και κανέναν γκό-
μενο, δε γίνεται να είμαι το μόνο αρσενικό πάνω στο οποίο τρίβεσαι!
Περίπου ότι έλεγε και ο Δημήτρης στη Ρούλα, "θα έρθει ο καιρός που άλλος θα'ναι ο
άντρας της ζωής σου και όχι ο μπαμπάς σε άλλου την αγ-καλιά θα πέφτεις" η Ρούλα
ως συνήθως απαντούσε με ένα μακρόσυρτο "όοοοχιιιιιι".Καληνύχτα Δημήτρη.
Κεφάλαιο 4ο
Η ασημί Toyota διπλοπαρκάρισε έξω από ένα παλιό διόροφο κτίριο στην λεωφόρο
Ηλία Ηλιού στο Νέο Κόσμο. Πάνω από την πόρτα της εισόδου υπήρχε μια μεγάλη

103
φωτεινή επιγραφή ΑΓΟΡΑ ΧΡΥΣΟΥ (GOLD MARKET), κίτρινα γράμματα σε
κόκκινο φόντο.Η πόρτα ήταν ανοικτή και απο μέσα έβγαινε ένα όχι και πολύ δυνατό
φως.Ο Παναγιώτης Πεφάνης βγήκε από την πίσω πόρτα του αυτοκινήτου και ο Έντυ
από την πόρτα του συνοδηγού. Ο Πεφάνης κούνησε απογοητευμένος το κεφάλι του,
δεν ήταν και η καλύτερη βιτρίνα που θα μπορούσε να έχει αλλά έφερνε καλό χρήμα,
η κρίση είχε οδηγήσει πολλούς ανθρώπους κυρίως ηλικιωμένους αλλά και μετανάσ-
τες, νόμιμους και μη,να ανταλλάξουν τα όποια κοσμηματά τους με χρηματικό ποσό
πολύ κατώτερο της πραγματικής τους αξίας. Οι άνθρωποι χρειαζόντουσαν ρευστό,
είχαν να πληρώσουν νοίκια, δόσεις, χαρτόσημα, παράβολα, έξοδα γραφειοκρατείας
για άδειες παρα-μονής. Ακόμα και τοξικομανείς που είχαν κλέψει χρυσαφικά ή αση-
μικά σκότωναν τα κλοπιμαία για ένα φιξάκι, ωστόσο οι τελευταίοι μπορούσαν να
τραβήξουν κάποια περίεργα βλέμματα μετά να πέσουν καταγγελίες και να πλάκωναν
τίποτα νεοσύλλεκτοι της ομάδας ΔΙΑΣ και να ξεκινήσουν ανεπιθύμητες περιπέτειες.
Από το πρώτο Μνημόνιο και μετά τα καταστήματα αγοράς χρυσού άρχισαν να
φυτρώνουν όπως τα βιντεο-κλαμπς στα μέσα της δεκαετίας του 80. Ο Πεφάνης
πίστευε πως για αρκετό καιρό οι επιχηρήσεις τέτοιου είδους θα απέδιδαν καλά,
φτάνει βέβαια να ήξερες τους κατάλληλους ανθρώπους και να είχες το νού σου
συνεχώς. Εδώ και δύο χρόνια το ΣΔΟΕ είχε βάλει για τα καλά στο μάτι τα
ανταλλακτήρια χρυσού, πολλά είχαν κλείσει αλλά ακόμα περισσότερα εί-χαν ανοίξει.
Ο Πεφάνης ήταν ένας από αυτούς που είχαν κάνει καταγγε-λία και μάλιστα για
ανταλλακτήριο στο Νέο Κόσμο κοντά στο ΙΚΑ, ο ιδιοκτήτης του ανταλ-λακτηρίου
είχε παραβιάσει σχεδόν ότι διάταξη του κώδικα υπήρχε. Το μαγαζί πήγ-αινε καλά και
ένα μήνα από το κλεισιμό του άνοιξε αυτό στο οποίο μπήκαν ο Πεφά-νης με τον
Έντυ. Ο Αλβανός μάλλον διάβασε τη σκέψη του αφεντικού του και του είπε
-Πρέπει να το φτιάξει λίγο, μυρίζει κιόλας
-Θα του το πω, έχεις δίκιο, σκέτο κωλάδικο το'χει κάνει θα μπέρδεψε το πάνω με το
κάτω
Ο Πεφάνης έδειξε τον πάνω όροφο και ξέσπασε σε τρανταχτό γέλιο ο Έντυ
χαμογέλασε για να μη φανεί αγενής. Ο πρώτος όροφος φιλοξενούσε ένα σαλόνι
υποδοχής και μια μικρή κρεβατοκάμαρα ενώ ο δεύτερος όροφος είχε δύο δωμάτια με
κρεβάτι φυσικά, ένα μπάνιο και μια κουζίνα, πρώτος και δεύτερος όροφος
αποτελούσαν το "στούντιο" του κτιρίου, ο κόσμος άλλαζε, δε τα έλεγες πια
μπουρδέλα, ούτε καν "οίκους ανοχής", η επικρατέστερη και πιο εύηχη ονομασία ήταν
"στούντιο". Χωρίς να είναι κανείς ιδιαίτερα ικανός παρατηρητής θα ήταν πολύ
δύσκολο να περάσει κοντά από το κτίριο και να μην προσέξει τη μεγάλη γαλάζια
λάμπα που βρισκόταν πάνω από την ροζ ταμπέλα με τα άσπρα γράμματα "STUDIO-
DENIA" η οποία με τη σειρά της χώριζε τα δύο μπλέ παραθυρόφυλλα στη πρόσοψη
του δευτέρου ορόφου. Στην είσοδο υπήρχε το κουδούνι με το "STUDIO-DENIA"
γραμμένο επάνω και όταν το χτυπούσες πήγαινες στον πρώτο όροφο για την
προετοιμασία. Φυσικά ασανσέρ δεν υπήρχε και ορισμένοι κάποιας ηλικίας γκρίνιαζαν
γι'αυτό, ευτυχώς τελευταία το μαγαζί δούλευε πολύ με αλλοδαπούς πελάτες, κυρίως
Αφρικανούς και Ρουμάνους. Ο Πεφάνης με τον Έντυ μπήκαν σ'ένα δωμάτιο που το
έλουζε το αδύναμο κρεμ φως που φαινόταν από την είσοδο. Αριστερά και δεξιά
υπήρχαν δυο καρέκλες, μία σε κάθε μεριά, σιδερένιος σκελετός με κόκκινη νάυλον
πλάτη, τουλάχιστον είκοσι χρόνια παλιές. Οι τοίχοι και το ταβάνι ήθελαν επειγόντως
βάψιμο και ο Έντυ μάλλον είδε και μια κατσαρίδα να κρύβεται κάτω από τη
ντουλάπα μόλις μπήκαν μέσα αλλά σκέφτηκε ότι μπορεί και η κούραση να έπαιζε
άσχημα παιχνίδια με την όρασή του. Η ντουλάπα ήταν αριστερά όπως έμπαινες
μεταλλική όπως και τα φορτωμένα με κλασσέρ ράφια που έκρυβαν μεγάλο μέρος του
τοίχου στα δεξιά. Ακριβώς μπροστά από τους δύο επισκέπτες βρισκόταν ένα μάλλον

104
ακριβό γραφείο πίσω από το οποίο καθόταν ένας άντρας γύρω στα 50 με λιγοστά
γκρίζα μαλλιά και γενάκι που θύμιζε 19ο αιώνα.
Ο άντρας είχε μπροστά του ένα μεγάλο μπλοκ που θύμιζε βιβλίο εσόδων - εξόδων και
κάτι έσβυνε εκεί με μπλάνκο. Φορούσε γυαλιά με χρυσό σκελετό και ένα λευκό
πουκάμισο lacoste. Όταν οι δύο άντρες μπήκαν μέσα δεν φάνηκε να ξαφνιάζεται
αλλά καλού κακού το δεξί του χέρι πήγε πάνω στο πόμολο του συρταριού του, σαν
από ένστικτο, παράτησε ότι έκανε έβγαλε τα γυαλιά του κι έδειξε τις δύο καρέκλες.
-Καλησπέρα, καλώς τους, το χαμόγελό του δεν έμοιαζε προσποιητό αλλά δεν το
έλεγες και φιλικό. Καθίστε, να πω στη Γκέλη να σας φέρει κάτι;
-΄Αστη τη κοπέλλα, λέμε τώρα, αφού κάθε φορα που μας βλέπει ξινίζει, τι της έχουμε
κάνει μου λές; Ο Πεφάνης είχε πάρει πρώτος το λόγο.
Ο Έντυ ήξερε πως δεν θα είχε μεγάλη συμμετοχή στη κουβέντα και ξανακοίταξε για
άλλη μια φορά τα κάντρα που ήταν κρεμασμένα στους τοίχους, όλα με παραλίες της
Ελλάδας, Παλαιοκαστρίτσα, Ναυάγιο στη Ζάκυνθο, Παξοί, Αγ.Προκόπιος Νάξου,
Χρύση Ακτή Πάρου, σκέφτηκε πως αυτό το καλοκαίρι έπρεπε να κάνει λίγο μεγαλύ-
τερες διακοπές με την Μαριάννα και τον μικρό τους το είχε τάξει. Ήξερε ότι ο άντρας
πίσω από το γραφείο δεν τον έβλεπε με καλό μάτι, μια παρέα Αλβανών είχε δολοφο-
νήσει μακρινό του ξάδελφο πάνω σε καυγά σε μια ταβέρνα στη Καστοριά πριν από
τρία χρόνια. Από αυτή την παρέα μόνο ο ένας είχε καταδικαστεί, οι άλλοι είχαν πέσει
στα μαλακά και είχαν αποφυλακιστεί αυτός που είχε καταδικαστεί κρατούσε το
μαχαίρι οι άλλοι απλώς συμμε-τείχαν στον καυγά. Άλλος ένας ρατσιστής, αν τον
ξαδελφό του τον είχαν φάει Έλληνες δε θα έλεγε γι'αυτούς ποτέ όσα έλεγε για τους
Αλβανούς. Ότι γινόταν και με το γιό του στο σχολείο, ο Αλβανός ήταν μια χαρά για
ανασφάλιστα μεροκάμματα και μαύρο χρήμα, όταν μιλούσε, όταν διεκδι-κούσε ήταν
άλλος ένας "πουτάνας γιός" που δε θα γινόταν Έλληνας ποτέ.
-Αλλάξαμε και κουτάκια σου λέω, παρατήρησε ο Πεφάνης δείχνοντας με το σαγόνι
του τα δύο μικρά χρηματοκιβώτια που ήταν το ένα πάνω στο άλλο και βρίσκονταν
στον τοίχο πίσω από τον άντρα.
-Οι δουλειές δεν πήγαν και πολύ καλά σήμερα, αν πέρασες να ρωτήσεις γι'αυτό, είπε
ο άντρας, θα σε έπαιρνα και τηλέφωνο κάποια στιγμή όταν θα τελείωνα. Ξέρεις
βέβαια ποιός είναι ο λόγος έτσι; Κάποιος Ρωσοπόντιος άνοιξε ένα στη Κασομούλη,
κοντά στη γειτονιά των μεταναστών, ακόμα και πρεζόνια της παιδικής χαράς πάνε
εκεί. Ξέρω τι θα μου πεις, ότι τα πρεζόνια δε τα θέλουμε έτσι κι αλλιώς αλλά έλα που
ρίχνουν μέταλλο εκεί. Έχω τις πληροφορίες μου, τις προάλλες έστειλα τη Γκέλη εκεί
να κάνει την πελάτισσα. Ξέρεις τι μου είπε; Ήταν η πέμπτη στη σειρά και το "κίτ-
ρινο" το πληρώνει καλύτερα από μας, συμπέρανε μόνος σου Παναγιώτη.
Ο Πεφάνης σκυθρώπιασε και χτύπησε ρυθμικά την κοιλιά του σα να έπαιζε ταμ-
πούρλο.
-Πότε ακριβώς το άνοιξε;
Ο άντρας σκέφτηκε για λίγο
-Νομίζω πριν από ενάμισυ μήνα, αλλά τα νέα δεν σταματούν εδώ, εκεί έχουμε και
μια προσωπικότητα που κάνει συχνά πυκνά επισκέψεις, μια παλιά καλή σφυρίχτρα ο
Τερζίδης.
-Κι αυτό η Γκέλη στο είπε; ρώτησε ο Πεφάνης
-Μην ειρωνεύεσαι Παναγιώτη, η Γκέλη είναι γατί, βλέπει τα πάντα και είναι το δεξί
μου χέρι, κανένας από τους δικούς σου εδώ δεν είδε τίποτα, εκτός βέβαια αν είδε και
δε μιλάει...
Ο Πεφάνης έπλεξε τα τεράστια δάχτυλά του και σηκώθηκε από τη καρέκλα θιγμένος.
Το 1.95 ύψος του και τα 170 κιλά του έκαναν τον άντρα να σκεφτεί αν είχε μιλήσει
παραπάνω από όσο του επιτρεπόταν

105
-Άκου Μελανίτη, υποννοούμενα και μαλακίες εγώ δε θέλω, ή μιλάμε καθαρά ή τα
γαμάω όλα εδώ μέσα. Σουξου μουξου και κουβέντες στον αέρα τέλος, πήρε το αυτί
σου κάτι ή το πλακομούνι σου σε πληροφόρησε για καρφί;
H αναφορά στις σεξουαλικές προτιμήσεις της Γκέλης με αυτό το τρόπο ενόχλησε
πολύ τον Μελανίτη αλλά δε τόλμησε να το δείξει.
-Έχω μάτια και βλέπω μόνος μου ρε Παναγιώτη και δεν υποννοώ τίποτα αλλά πέντε-
έξι μπατσόνια αράζουν εκεί κοντά κάθε μέρα και ούτε γάτα ούτε ζημιά. Μασουλάνε
καμιά τυρόπιττα ,κρατάνε από έναν φραπέ στο χέρι και μοστράρουν για γκόμενοι.
Δίπλα τα πρεζόνια, τα πουτανάκια και το καινούργιο ανταλλακτήριο, ε λοιπόν κάτι
δεν τρέχει; Κι από την άλλη φάτσα κάρτα ο Τερζίδης, πάλαι ποτέ αρχιδιαίτητης και
αγαπημένο παιδί του Τσαγκάρη. Ο Τσαγκάρης δε είναι έξω πιά, τι να σου πω διάφ-
ορες σκέψεις περνάνε από το μυαλό μου και δεν είναι καλές.
Ο Πεφάνης ξεφύσηξε και κάθισε και πάλι στη καρέκλα του. Ο Μελανίτης δεν μιλού-
σε παράλογα
-Κάποτε έκοβαν κίνηση και τίποτα ΔΙΑΣ εδώ, διακριτικά για να μη διώχνουν και
κόσμο, ακόμα και ο υπέυθυνος αρχιφύλακας πέρναγε και με ρώταγε πως πάνε οι
δουλειές.
-Καλογαμούσε κιόλας, συμπλήρωσε ο Πεφάνης, η Ματίλντα του είχε πάρει τα
μυαλά.
-Και σου θυμίζω ότι η Ματίλντα ήταν ένα από τα κορίτσια του Μπίλαρου, είπε ο
Μελανίτης, τέλος πάντων δεν είχαμε πρόβλημα, ούτε με την άδεια οπλοφορίας μου
ούτε με τίποτα, τώρα όμως σα να νοιώθω πως παραγκονιζόμαστε. Ο Τσαγκάρης
μπορεί να έχει αρχίσει να στέλνει μηνύματα και καλό θα είναι να προσέχουμε
Ο Μελανίτης απλώθηκε στη καρέκλα του σαν μετά από προπόνηση με βάρη, ξανά-
βαλε τα γυαλιά του κι έκλεισε το μπλοκ που βρισκόταν πάνω στο γραφείο του.
-Ο Νέος Κόσμος δεν ήταν ποτέ γειτονιά του Τσαγκάρη και δε θα γίνει και ποτέ,
τόνισε με σιγουριά ο Πεφάνης, όσο για το καρφί που μπορεί να υπάρχει θα το ψάξω
αν και το αποκλείω, μην ανησυχείς σου λέω, έχω λάβει τα μέτρα μου, τις κινήσεις
του Τσαγκάρη έστω μερικές από αυτές τις ξέρω ήδη. Πότε σε πούλησα πες μου
Ο Μελανίτης κούνησε τα χέρια του κάνοντας νόημα ότι παραδίνεται
-Εσύ είσαι το αφεντικό, είπε τέλος, έπρεπε όμως να σε ενημερώσω
-Νταξει, σου'βαλα κι εγώ πριν τις φωνές, αλλά δε γουστάρω να ακούω λόγια που δεν
έχουν βάση, τέλος πάντων πέρασα να σου πω ότι για το μάτς του Σαββάτου όλα είναι
κανονισμένα μέχρι και τη τελευταία λεπτομέρεια.
-Δηλαδή;
Ο Πεφάνης έσφιξε τις γροθιές του αγανακτισμένος
-Τι "δηλαδή" και μαλακίες μωρέ, είπα μια κουβέντα επίτηδες μου τα σπας βραδιά-
τικα; Παίξε καλό ποσό στο σημείο που θα σου πω η μάλλον στα σημεία που θα σου
πω.
Ο Πεφάνης έκλεισε συνομωτικά το μάτι και ο Έντυ χαμογέλασε, κατάλαβε πως το
αφεντικό του εννοούσε σημείο ημιχρόνου και σημείο τελικού αποτελέσματος η
καλύτερη μπάζα στο στοίχημα μαζί με τον σκόρερ
-Πάμε και για γκολ γκολ αλλά αυτό δεν το έχω ακόμα σίγουρο, για να μη χτυπήσει
πολύ να φροντίσεις κάποιοι να παίξουν το ημίχρονο - τελικό και αν κάτσει η δουλειά
κάποιοι άλλοι να παίξουν το γκολ γκολ.
Ο Μελανίτης συμφώνησε με ένα κούνημα του κεφαλιού.
-Να περιμένω τίποτα σήμερα ή να κάνω μεταβολή όπως είμαι; ρώτησε ο Πεφάνης
-Κάτι έχω αλλά είπαμε όχι σπουδαία πράγματα.
Ο Μελανίτης τους γύρισε τη πλάτη έσκυψε προσεκτικά μπροστά στο πάνω χρημα-
τοκιβώτιο για να το ανοίξει.Με τη γωνιά του ματιού του προσπάθησε να δει αν τον

106
παρακολουθεί ο Έντυ, ο Πεφάνης ήταν εντάξει σε αυτά, κύριος, αλλά ο Αλβανός δεν
ήταν άξιος εμπιστοσύνης, σκέφτηκε πως κάποια στιγμή θα έπρεπε να μιλήσει στον
Πεφάνη για να τον ξεφορτωθεί. Πήρε ένα ματσάκι με εικοσάευρα από το χρημα-
τοκιβώτιο κι αφου συνέχισε να έχει το νου του στον Έντυ το κλείδωσε κι ακούμπησε
τα χρ-ήματα πάνω στο γραφείο
-220 ορφανά, από ένα σταυρουδάκι που μου έδωσε μια Λιβανέζα, απόλογήθηκε ο
Μελανίτης, μέτρησέ τα. Πάντως μπορεί να πιάσει και πεντακοσάρα στην αγορά.
Ο Πεφάνης σηκώθηκε αργά και πήρε το μάτσο στο χέρι. Οι τεράστιες διαστάσεις του
έκρυβαν σχεδόν όλο το οπτικό πεδίο του Μελανίτη
-Θα σου δώσω και την απόδειξη άμα θες
-Έλα ρε μεταξύ μας, είπε ο Πεφάνης, δε θα πάρω τίποτα απόψε, όταν το σπρώξεις
τότε τα λέμε, θα περάσουμε σε δυο μέρες για τις εισπράξεις από τα κορίτσια, αλλά
κάνε μου τη χάρη αρχηγέ μου, βάλε ένα χεράκι να φτιάξεις αυτό το μέρος, δεν είναι
εικόνα αυτή.
Ο Πεφάνης έκανε μια γκριμάτσα αποδοκίμασίας και ο Μελανίτης συμφώνησε με ένα
κούνημα του κεφαλιού, ο Έντυ χαμογελούσε
-Θα το φροντίσω,δεν είμαστε και για πολλά έξοδα τώρα, μη ξεχνάς πως καλό είναι να
μην πολυφαινόμαστε μέχρι να ξεκαθαρίσει το πράγμα με τους άλλους. Ας δείχνουμε
πως απλά βγάζουμε το μεροκάμματο και πως δεν μπαίνουμε στο μάτι κανενός. Νομί-
ζεις πως δεν έχω λεφτά να το στρώσω;
Ο Πεφάνης τον χτύπησε φιλικά στον ώμο αλλά ο Μελανίτης νόμιζε πως θα τον
γκρέμιζε.Το 1.73 του και τα 65 κιλά του ήταν αστεία ποσότητα για έναν γίγαντα σαν
τον Πεφάνη.Ο Έντυ σηκώθηκε από την καρέκλα και τεντώθηκε
-Θα πάμε να ρίξουμε μια ματιά στα κορίτσια; ρώτησε τον Πεφάνη αγνοώντας προκ-
λητικά τον Μελανίτη
-Τα κορίτσια θα ετοιμαστούν σε λίγο και θα ξεκινήσουμε μόλις έρθει η Γκέλη, απάν-
τησε ο Μελανίτης βάζοντας αυστηρό τόνο στη φωνή θέλοντας να δείξει στον Αλβα-
νό ότι κάπου έκανε κι ο ίδιος κουμάντο.
Ο Έντυ τον κοίταξε σαν να κοίταζε ρεσεψιονίστ τριτοκλασσάτου ξενοδοχείου. Ο
Πεφάνης αρνήθηκε με γκριμάτσα, ο Έντυ απογοητεύτηκε ήθελε πολύ να μπει για
άλλη μία φορά στο μάτι του Μελανίτη. Ο Πεφάνης χαιρέτησε αλλά καθώς έκανε να
φύγει ο Μελανίτης τον ρώτησε
-Καιρό έχεις να μου στείλεις εκείνον το μαλλιά που έμοιαζε με Άραβα, πως τον
έλεγαν να δεις; Εκείνον που όταν τον πρωτοείδα νόμιζα πως ήταν «λάθρο» και θα
μου πουλούσε κανένα ρολόι
Ο Πεφάνης άφησε άλλο ένα τρανταχτό γέλιο αλλά ο Έντυ ένοιωσε το στόμα του να
στεγνώνει, το σάλιο του δεν κατέβαινε.
-Άσ’τον αυτόν μας τελείωσε, είπε ο Πεφάνης που είχε κοκκινήσει από το γέλιο, ρε
μπαγάσα να’σαι καλά άκου «λάθρο» πράγματι για να τον έπαιρναν κομπάρσο στον
Λώρενς της Αραβίας ήταν.
Ο Έντυ φόρεσε και πάλι το «υπαλληλίστικο» χαμόγελό του δείγμα πίστης στο
χιούμορ του αφεντικού αλλά το χέρι του χώθηκε στη δεξιά εξωτερική τσέπη του
σακκακιού του κι έσφιξε το πλαστικό κουτάκι με τα ηρεμιστικά, είχε εθιστεί πια για
τα καλά.Τα «μας τελείωσε» και «ήταν» φανέρωνε πως η σχέση του μαλλιά με τον
Πεφάνη είχε λάβει τέλος αλλά κάτι δεν άρεσε στον Μελανίτη
-Τι έγινε δηλαδή; ρώτησε τον Πεφάνη
Ο Έντυ έσφιξε ακόμα πιο δυνατά το κουτάκι τόσο που φοβήθηκε ότι θα το έσπαγε,
ιδρώτας άρχισε να τρέχει στο μέτωπό του αλλά και στη πλάτη του, τον ιδρωτα του
μετώπου τον σκούπισε με την ανάστροφη του χεριού του.

107
-Βάλε κανέναν ανεμιστήρα, κανένα air-condition, παραπονέθηκε ο Αλ-βανός σε μια
απελπισμένη προσπάθεια να διακοπεί εκεί η συζήτηση.
-Φοράς σακκάκι με τόση ζέστη, παρατήρησε καυστικά ο Μελανίτης, δε φταίω εγώ,
λοιπόν τι έγινε με τον Άραβα;
-Σταμάτησε, είπε αδιάφορα ο Πεφάνης, εντάξει στο κάτω-κάτω για μικ-ροδουλειές
τον είχαμε, παιδί για τα θελήματα σα να λέμε. Μάζεψε λίγα φράγκα παραπάνω που
ήθελε και πάπαλα.
-Έχεις εμπιστοσύνη ότι θα το βουλώσει; Δεν είχε δει και λίγα, παρατήρησε ο Μελα-
νίτης μάλλον σκεπτικός
Ο Πεφάνης ατάραχος όσο ποτέ, ο Έντυ δε μπορούσε να μην θαυμάσει την ψυχραιμία
με την οποία το αφεντικό του χειριζόταν τέτοιες καταστάσεις.
-Σε ποιόν να μιλήσει; Να βγεί στις εφημερίδες; Πολύ σινεμά βλέπεις αρχηγέ μου,
ήξερε από την αρχή τι παιζόταν. Αυτοί οι άνθρωποι είναι υπαλληλάκια, κάνουν τη
δουλίτσα τους μαζεύουν το χαρτζηλίκι τους και το βράδυ σπιτάκι με τη σύζυγο και τα
τέκνα. Αλλά τι να κάνουμε δε μπορούμε να λειτουργήσουμε και δίχως αυτούς. Σου
έμοιαζε δηλαδή εσένα για τύπος εκβιαστή;
-Δε ξέρω Παναγιώτη εγώ σε τέτοιους ανθρώπους δεν έχω καθόλου εμπιστοσύνη. Αυ-
τός μπορεί πάνω στη καύλα του να δείξει πόσο μάγκας ήταν που είχε μπλέξει μαζί
σας ν’αρχίσει να τραγουδάει.
-Κανείς εδώ δε τραγουδά, που λέει και ο Παπάζογλου, είπε ο Πεφάνης και γέλασε
ξανά αλλά αυτή τη φορά ο Έντυ δεν είχε κουράγιο να τον ακολουθήσει, μείνε ήσυχος
σου λέω!
Μόλις ο Πεφάνης με τον Έντυ έφυγαν ο Μελανίτης ένοιωσε έναν αόριστο φόβο.Δεν
ήξερε τι φοβόταν ακριβώς, αποφάσισε όμως να μη βασανί-σει άλλο το μυαλό του. Η
κοπέλα είχε κρυφτεί αρκετά καλά στη γωνία πίσω από το σημείο που είχε παρκάρει η
Toyota και μόλις το αυτοκίνητο ξεκίνησε εκείνη με γρήγορα βήματα προχώρησε και
μπήκε στο ανταλλακτήριο-στούντιο. Τα μαύρα μαλλιά της ήταν κομμένα κοντά και
ίσα που καλυπταν τ’αυτία της, ύψος γύρω στο 1.70 μπλουζάκι μαύρο με στάμπα των
Motorhead και εφαρμοστό τζίν παντελόνι. Η σωματική της διάπλαση έδειχνε ξεκά-
θαρα ότι περνούσε πολλές ώρες στο γυμναστήριο αλλά δεν έλεγε και όχι στα συμπλη-
ρώματα διατροφής. Το μπλουζάκι που φορούσε ήταν αρκετά φαρδύ ώστε να κρύβει
το πιστόλι που είχε σφην-ώσει στο πίσω μέρος του παντελονιού της. Όταν μπήκε στο
γραφείο του Μελανίτη δεν έχασε χρόνο με «καλησπέρα»
-Τι ήθελε ο Τόνυ Σοπράνο; ρώτησε λες κι ετοιμαζόταν να έρθει στα χέρια με κάποιον
-Να πάρει τη προμήθειά του και να μάθει πως πάνε τα πράγματα γενικά, μαζί φυσικά
με τα καθησυχαστικά του «σου λέω». Δε ξέρω αν έχει κατάλάβει τι ακριβώς παίζεται
Η κοπέλα πέρασε τα δάκτυλα μέσα από τα μαλλιά της και ξεφύσηξε σκεφτική. Έδειχ-
νε ανήσυχη και ήταν σαφώς υπερκινητική.
-Να σου πω κάτι αφεντικό, οκ ο Πεφάνης ήταν ίσιος απέναντί μας αλλά εδώ που τα
λέμε στα ποσοστά μας πηδούσε λίγο, μ’αρέσει κι εμένα να είμαι ίσια με τον άλλον
και να υπάρχει εμπιστοσύνη, και στη δουλειά μας η εμπιστοσύνη όπως ξέρεις δεν
είναι δα και το πιο εύκολο πράγμα, θα σου πω τι σκέφτομαι λοιπόν, για την ώρα
έχουμε διαλέξει στρατόπεδο, το καράβι αρμενίζει, λεφτά βγάζουμε αλλά από την
άλλη μου περνάει από το μυαλό πως τα κόζια μπορεί και να αλλάξουνε, έχεις σκεφτεί
την περίπτωση ο Σοπράνο μας να έχει υποτιμήσει τον Τσαγκάρη και ν’αρχίσουν
τίποτα μπερδέματα; Του’πες για τη νέα «σκοτώστρα» και για τον πρώην διαιτητή;
Στο λεξιλόγιο της κοπέλας η σκοτώστρα ήταν ένα συνώνυμο του ανταλλακτηρίου
χρυσού, αυτό το συνώνυμο ενοχλούσε πάντα τον Μελανίτη.
-Του τα είπα όλα Γκέλη, και μη νομίζεις πως εγώ δε φοβάμαι, μάλιστα φοβάμαι
ακόμα περισσότερο όσο εσύ κρατάς τη Ματίλντα ακόμα στο σπίτι σου

108
Η Γκέλη σήκωσε τους γυμνασμένους ώμους της, έμοιαζε με πυγμάχο που έκανε
ζέσταμα πρίν τον αγώνα
-Φοβάται η έρμη μήπως βρεθεί κανένας καργιόλης του Τσαγκάρη και της κάνει
ζημιά, έχεις ακούσει πως φέρεται σε αυτούς που τον παρατάνε, αλ-λα έτσι κι αλλιώς
θα πρέπει εμείς να δούμε τι θα γίνει από δώ και πέρα γιατί κάνει μπαμ το ότι ο
Μπίλαρος θα μπεί στο Νέο Κόσμο, ήδη στη Κασομούλη έχει αρχίσει να γίνεται
πάρτυ με κάτι Αφγανούς ή τέλος πάν-των κάτι τέτοιους, μπερδεύω κιόλας τις
εθνικότητες. Κάποιος έχει μπει ή πάει να μπεί στο παιχνίδι, τι κάνει νάου νιάου στα
κεραμμύδια αφεντικό!
Ο Μελανίτης είχε ανάγκη να ηρεμίσει, σκεφτόταν αυτό που έλεγε η Γκέ-λη γύρω από
την εκδικητικότητα του Τσαγκάρη σε αυτούς που τον παρα-τάνε αλλά και την
αποχώρηση του «μαλλιά» για την οποία ο Πεφάνης δεν ήταν και πάρα πολύ
ξεκάθαρος. Αυτές τις δουλειές δεν τις παρατάει εύκολα κανείς, ίσως ο Πεφάνης να
είχε δίκιο και να έβλεπε πολύ σινεμά με αποτέλεσμα στο μυαλό του να μπαίνουν
διάφορα αλλά μήπως και στην πραγματικότητα όταν έμπαινες στον υπόνομο δεν ήταν
καθόλου εύκολο να βγείς, θα μπορούσες να σουλατσάρεις στα βρομώνερα μαζί με τα
σκουπίδια και τους υπόλοιπους αρουραίους και να μένεις όσο γίνεται απαρατήρητος,
αλλά να φύγεις; Να βγείς στο φώς; Υπήρχε φώς μετά από όλα αυτά; Αναρωτήθηκε
και για τον εαυτό του, τι θα γινόταν αν ερχόταν και η δική του ώρα να φύγει; Δε
μπορεί όλη του η ζωή να ήταν χρυσα-φικά και μπουρδέλο. Θα ερχόταν η στιγμή του
στοπ, θα ερχόταν; Πως ήταν τ’όνομα του Άραβα, ο Πεφάνης δεν του είπε κι εκείνος
δε θυμόταν να το έχει ακούσει ποτέ, συνήθως αυτού του είδους οι ντελιβεράδες δεν
είχαν ονόματα «ένα παιδί», «ο δικός μου» αυτά ήταν τα επαγγελμάτικά τους ονό-
ματα, καθημερινοί άνθρωποι, με οικογένεια οι περισσότεροι και με την ανάγκη ενός
έξτρα μεροκάμματου, έστω και μαύρου, έστω και παράνομου.
-Οπότε τι προτείνεις κοριτσάρα μου; ρώτησε ο Μελανίτης χαμογελώντας αλλά όχι
και πολύ πειστικά.
Η Γκέλυ βάρεσε την αριστερή της γροθιά στη δεξιά της παλάμη, ο Μελα-νίτης
κατάλαβε πως ίσως το είχε παρακάνει απόψε με τη λήψη συμπληρ-ωμάτων
διατροφής.
-Για την ώρα τα κρατάμε τα γκέμια, αλλά δε ξέρω τι θα γίνει σε λίγο καιρό και ο
Τσαγκάρης είναι χρόνια στη πιάτσα, λίγη φυλακή έκανε και αυτό είναι όλο και
μάλιστα όχι για τα αδικήματα για τα οποία έπρεπε να τον χώσουν μέσα. Έμαθα πως
και στα κάγκελα στα ώπα-ώπα τον είχαν έχει άκρες το ξέρεις και το ξέρω, εντάξει και
ο Πεφάνης είναι μούρη αλ-λά φαντάρος έχεις πάει και γνωρίζεις το «ο παλιός είναι
αλλιώς». Εγώ λέω να δούμε για λίγο προς τα πού γέρνουν εδώ οι μπάτσοι και μετά
απο-φασίζουμε τι θα κάνουμε. Πάλι τα προσκοπάκια του ΔΙΑΣ πιάσαν ξαπλώστρες
γύρω από τη παιδική χαρά, ακούνητα, αμίλητα και άκριτα.
-Αν κατάλαβα καλά σκέφτεσαι και τη πιθανότητα ν'αλλάξουμε στρατόπεδο, δε
νομίζω ότι είναι καλή ιδέα όμως
-Δε το λέω έτσι, λέω μονάχα να μη βάλουμε το σβέρκο μας στο τσεκούρι για κανέ-
ναν, αν στη γειτονιά αρχίζει να κάνει κουμάντο ο Τσαγκάρης οι επιλογές μας είναι
δύο, ή περιμένουμε να μας φάει, ή πάμε με τα νερά του ότι και να σημαίνει αυτό,
είδες κανέναν από τους "ένστολους" φίλους μας εδώ τον τελευταίο καιρό;
-Μπορεί να μας λένε κάτι με τον τρόπο τους, είπε ο Μελανίτης
-Περισσότερο μερίδιο ή τσάμπα γαμήσι; ρώτησε η Γκέλη για να απαντήσει η ίδια, το
πρώτο μπορούν να το ζητήσουν το'χουν ξανακάνει, το δεύτερο τους το έχουμε δώσει
πολλές φορές, σαν πιτσαρία έχουμε γίνει στις τρείς η μία δώρο.
-Πήγαινε να δεις τα κορίτσια, είπε ο Μελανίτης, ακόμα νωρίς είναι

109
Η Γκέλη κούνησε το κεφάλι της κι ανέβηκε στον πάνω όροφο. Η πόρτα της αίθουσας
υποδοχής ήταν ανοιχτή, δύο ξανθά κορίτσια κάθονταν στο καναπέ και διάβαζαν από
ένα τηλεπεριοδικό, μια μελαχροινή έκανε ζαπ-ιγκ αφήνοντας συνέχεια επιφωνήματα
αποδοκιμασίας
-Λίνα κουκλάρα μου η τηλεόραση είναι χειρότερο μπουρδέλο από αυτό εδώ παρόλο
που κάποιες που έχουν εκπομπές εκεί είναι πιο ακριβοπληρ-ωμένες από εσας.
Οι ξανθιές έβαλαν τα γέλια ενώ οι μελαχροινή σηκώθηκε και αγκάλιασε την Γκέλη
-Άργησες μωρό μου, της είπε
-Άφησα τη Ματίλντα στην αδελφή της, θα πάρει ταξί και θα έρθει μόνη της. Δεν έχει
πελατεία απόψε ε;
-Σε καμιά ώρα το κόβω, είπε η μία από τις δύο ξανθιές, θα πλακώσουν τί-ποτα
Ρωσοτσετσένιοι μετά τα χοτ ντογκ και τις μπύρες, ελπίζω να έχεις το σιδερικό μαζί
Ο Γκέλη χτύπησε το πίσω μέρος του παντελονιού της με σιγουριά
-Και μη λές "Ρωσοτσετσένιοι" μωρή, αυτοί οι δύο είναι σε εμπόλεμη κατάσταση
διάβασε και καμμιά εφημερίδα
Η ξανθιά γέλασε και συνέχισε να διαβάζει το περιοδικό. Η διπλανή της σταμάτησε το
δικό της διάβασμα και είπε στη Γκέλη
-Θυμάσαι εκείνο το γομάρι τον μπάτσο, αυτόν που τον είχαμε τουλάχ-ιστον τρείς
φορές την εβδομάδα εδώ;
-Θυμάμαι, αυτόν από την Τρίπολη δε λές, ένα αγέλαστο βόδι που παρίσ-τανε και τον
σερίφη.
-Σήμερα, πέρασε από εδώ κι όχι μόνο δεν ανέβηκε επάνω αλλά μου φά-νηκε πως
κάνει αλλού πόστο.
-Τα'χουμε ξαναπεί αυτά κορίτσια, πολλές φορές το κάνουν επίτηδες για να μη δίνουν
αφορμές, στη γειτονιά έχουν γίνει πάρα πολλά, την άλλη φορά που τραυματίσανε με
μαχαίρι το ζευγάρι των πιτσιρικάδων δύο από τους μπάτσους βαράγανε βάρδια στα
μπούτια σας και τους ψάχνανε.
Η Γκέλη καταλάβαινε την αγωνία τους, όσο κι αν τους έβαζε τις φωνές, όσο κι αν
θύμωνε μαζί τους ήξερε πολύ καλά πως αυτά τα κορίτσια ήταν ότι κοντινότερο είχε
σε οικογένεια, από τότε που οι γονείς της στο χωριό την έπιασαν γυμνή με μια
συμμαθήτριά της να κάνουν "ανάρμοστα πράγ-ματα" στο κρεβάτι. Η συμμαθήτρια
ήταν κόρη καθηγητή πανεπιστημίου και η Γκέλη κόρη αγρότη,το σκάνδαλο έπρεπε
να καλυφθεί πάση θυσία γιατί ο καθηγητής ήταν καλός φίλος του τότε υπουργού
Παιδείας. Η Γκέλη στην Αθήνα σε μία θεία της που την αγαπούσε από μικρή, να
στρώσει, να μάθει γράμματα, μπαίνει στη Σχολή Νηπιαγωγών αλλά το πράγμα απ-
λώς δεν τσουλάει, ξενύχτια, παρέες, κυρίως θηλυκές, η θεία φοβάται, στ-ενοχωριέται
αλλά δεν μιλάει, πάνω απ'όλα η Γκέλη της.Η σχολή τέλος η Γκέλη φεύγει από το
σπίτι της θείας, πιάνει δουλειά σε μια εταιρεία που εμπορεύεται είδη υγιεινής και
ικανοποιεί τους πάντες με την απόδοσή της αυξήσεις στο μισθό και στις αρμοδιόττες.
Μαθαίνει πολεμικές τέχνες, η ζωή είναι δική της και τότε έρχεται αυτό το ρημάδι το
πάρτυ που οργα-νώνει η εταιρεία για να γιορτάσει τον πρωτοφανή τζίρο εκείνης της
χρονιάς. Τρία-τέσσερα ποτά, πολύς χορός και μια καστανόξανθη πιτσιρίκα με υπέρο-
α πόδια να την φλερτάρει. Η Γκέλη δεν την παίρνει και πολύ στα σοβαρά στην αρχή
νομίζει πως απλώς η μικρούλα κάνει την πλάκα της, τα μάτια κάνουν νόημα για συν-
αντηση στις τουαλέτες, η Γκέλη αναρωτιέται γιατί δεν έχουν συστηθεί ακόμα, στον
καθρέφτη μπροστά στους νιπτήρες δύο πρόσωπα, το ένα χαμογελάει πονηρά, το πρό-
σωπο της μικρής, το άλλο κοιτάει σκεφτικό.
- Είμαι η Αλίκη, λέει η μικρή καθώς βάζει κραγιόν και πούδρα, εσύ είσαι η Γκέλη
που τώρα είναι βοηθός υπεύθυνου παραγγελιών, η Αλίκη δεν είναι πάνω από 20 ετών
-Που με ξέρεις; η Γκέλη ακούγεται πιο ταραγμένη απ'όσο θα ήθελε

110
-Υπάλληλος του πατέρα μου είσαι, ασφαλώς και θα σε ήξερα
Η Γκέλη νοιώθει την καρδιά της να χτυπάει πολύ γρήγορα, έχει ξεκινήσει να παίρνει
και τα συμπληρώματα για την γυμναστική, καίγεται σιγά σιγά ενώ παράλληλα
φουντώνει και η επιθυμία για την Αλίκη. Το ίδιο βράδυ φεύγουν από το παρτυ με
διαφορά 10 λεπτών η μία από την άλλη, πρώτα η Γκέλη εισπράττοντας
χειροκροτήματα κι ένα πολύ καλό μπόνους για την συμβολή της στην πετυχημένη
χρονιά της εταιρείας και κατόπιν η Αλίκη η οποία λέει πως θα κοιμηθεί σε μια
κολλητή της με την οποία συνεννοείται τηλεφωνικά για να την καλύψει. Το βράδυ
τελειώνει ιδα-νικά σε ένα ξενοδοχείο στη Γλυφάδα. Η Γκέλη μέχρι εκείνη τη στιγμή
δεν έχει ξανααισθανθεί ποτέ έτσι. Η Αλίκη αν και μοιάζει πολύ πιο εύθ-ραυστη
μπροστά στην σκληροτράχηλη και υπερβολικά γυμνασμένη ερω-τική της σύντροφο
παρόλα αυτά δείχνει να έχει τον απόλυτο έλεγχο σε ότι γίνεται. Όσο περνάει ο καιρός
η Γκέλη αισθάνεται ότι παίζει το ρόλο που παίζουν κάποιοι παιδαράδες επιβήτορες
στη ζωή καλομαθημένων κυριών του "καλού κόσμου" αλλά είναι πάρα πολύ ερωτευ-
μένη για να κάνει πίσω, η Αλίκη τυπικότατη στις "υποχρεώσεις" απέναντι στην ερω-
μένη της, δωράκια, ταξίδια και φυσικά ρούχα. Η Γκέλη έχει μπεί σε ένα κόσμο μέσα
στον οποίο αρχίζει να νοιώθει πιεσμένη, ξενυχτάει, γυμνάζεται, εξαντλείται. Η απόδ-
οση στην εταιρεία αρχίζει και πέφτει και τα πράγματα χειροτερεύουν όταν μπροστά
στα μάτια όλων η Αλίκη της κάνει παρατήρηση για την ακαταστασία που επικρατεί
στο γραφείο της.
"Ας πούμε κορίτσι μου πως ήμουν πελάτης" ύφος ξινό, ύφος δύστροπου αφεντικού. Η
Γκέλη βράζει, το αφεντικό στηρίζει την κόρη του, αναμενόμενο. Το ίδιο απόγευμα
στο διαμέρισμα της Γκέλης ακολουθεί μεγάλος καυγάς, η Αλίκη δεν ζητάει καν συγ-
νώμη για την συμπεριφορά της και έχει μια πολύ καλή δικαιολογία για το πρωϊνό της
ύφος.
-Το γραφείο σου ήταν σκατά, τι στο διάολο να σου έλεγα "έλα ρε μωρό μου
τακτοποίησε το λιγάκι". Κόρη του αφεντικού είμαι έπρεπε να παίξω το ρόλο μου κι
αν θες να ξέρεις έπρεπε να ρίξω και ένα ξεκάρφωμα, ο πατέρας μου κάτι έχει αρχίζει
να υποψιάζεται, σχετικά με εμένα μη φοβάσαι, εσύ είσαι απ'έξω, αναγκάστηκα και
του πούλησα ένα παραμύθι ότι δήθεν βλέπω κάποιον.
-Βλέπεις;
-Κοφ'το Γκέλη
-Το τελευταίο καιρό δε σε βλέπω τόσο συχνά, και νομίζω πως μου μιλάς και αλλιώς
-Παραλογίζεσαι εντελώς
Η Γκέλη της αρπάζει το χέρι και κοντεύει να της σπάσει τον καρπό, η Αλίκη αφήνει
ένα επιφώνημα πόνου
-Δε θέλω να είμαι απλά το πήδημά σου, αυτό το έχεις καταλάβει;
Η Γκέλη πληγωμένη και θυμωμένη αλλά ακόμα η Αλίκη είναι το αφεντικό, της πιάνει
το μάγουλο με το ελεύθερο χέρι της και το χαϊδευει την ίδια στιγμή η Γκέλη χαλαρώ-
νει τη λαβή της.
-Σ'αγαπάω, η Αλίκη ακούγεται μάλλον ψυχρή
-Δε σε πιστεύω, η Γκέλη παλεύει με το σκοτάδι και αφήνει το χέρι της Αλίκης.
Η Αλίκη της αρπάζει το πρόσωπο και τη φιλάει δυνατά στο στόμα, ξεκιν-άει να την
γδύνει αργά σαν να προσέχει να μην κάνει ζημιά στα ρούχα της, η Γκέλη αφήνεται
σαν μικρό παιδί και κάνουν παθιασμένο έρωτα ξανά και ξανά. Καμία από τις δυό
τους δεν έχει προσέξει το μαύρο φολ-κσβάγκεν γκολφ που έχει παρκάρει κάπου
τριάντα μέτρα μακρυά από την είσοδο της πολυκατοικίας όπου βρίσκεται το
διαμέρισμα της Γκέλης.
Στο πίσω κάθισμα βρίσκεται μια φωτογραφική μηχανή για επαγγελματίες ενώ δίπλα
από τη μηχανή ένας φάκελλος κέρινου χρώματος αρκετά φου-σκωμένος. Ο άντρας

111
που βρίσκεται στη θέση του οδηγού έχει πάνω στα γόνατά του μια συσκευή που
θυμίζει ενισχυτή στερεοφωνικού συγκροτήματος ενώ στο κεφάλι του φοράει ένα
ζευγάρι μικρά ακουστικά. Ακούει τα πάντα ή σχεδόν τα πάντα. Ο κοριός που έβαλε
στο διαμέρισμα έφερνε πολύ καλά αποτελέσματα. Ήταν στη δουλειά κάπου είκοσι
χρόνια και η πελατεία του ήταν κυρίως επιχειρηματίες. Κανένας μη ευκατάστατος δε
θα μπορούσε να πληρώσει τις υπηρεσίες του, είχε φτάσει στο σημείο να διαλέγει
πελάτες ο ίδιος. Είχε δει αρκετά με τον κόσμο που είχε μπλέξει και δεν του έκανε
καμία εντύπωση το πως μια τόσο όμορφη και πλούσια κοπέλα όπως η Αλίκη ήταν
ομοφυλόφιλη και είχε μπλέξει μ'ένα αγριο-κάτσικο που θύμιζε θηλυκό Συλβέστερ
Σταλλόνε. Ο πελάτης του πιστευε πως η κορούλα του είχε μπλέξει με κάποιον
προικοθήρα ή κάποιον που απλώς περνούσε καλά μαζί της και της έτρωγε τα λεφτά,
μάλιστα δη-λωνε και σίγουρος πως ο «τσόγλανος» ήταν από αυτούς τους ομορφο-
νιους που δεν έχουν κάνει τίποτα στη ζωή τους. Οι περισσότεροι από τους πελάτες
του είχαν αυτή την αλαζονία του ξερόλα, πίστευαν πως το χρήμα συμβαδίζει με τη
γνώση, η αλήθεια ήταν πως μέσα του ένοιωσε μια εκδικητική χαρά σκεπτόμενος της
αντίδραση του πελάτη του όταν θα μάθαινε την ταυτότητα του «τσόγλανου».
Φρόντισε να έχει μαζέψει αρκ-ετά στοιχεία ώστε η επαγγελματική εκδίκηση στην
σιγουριά του πελάτη του να είναι ακόμα πιο απολαυστική. Τα ηχητικά ντοκουμέντα
και η φωτογραφίες έκαναν την μητέρα της Αλίκης να λιώσει στο κλάμα αλλά ο
πατέρας άφρισε. Μίλησε για προδοσία, άρχισε να βρίζει την Γκέλη με επίθετα που η
γυναίκα του δεν είχε ξανακούσει και ορκιζόταν πως θα του το πλήρωνε. Η πληρωμή
έγινε ένα Σάββατο μεσημέρι όταν η Γκέλη έβ-γαινε από το γυμναστήριο.Την
περίμενε η μερσεντές του αφεντικού με τα φιμέ τζάμια. Ο οδηγός ήταν όπως πάντα
φιλικός «το αφεντικό σε θέλει για κάτι επείγον», δεν ήξερε τι ακριβώς ήταν αυτό το
τόσο επείγον ειδ-ικά Σάββατο αφού ποτέ όσο ήταν στην εταιρεία δεν την είχαν
φωνάξει τέτοια μέρα. Με το που άνοιξε τη πόρτα δύο «ντουλάπες» στο πίσω κάθ-
ισμα την άρπαξαν και την σφήνωσαν ανάμεσά τους.Προσπάθησε να αν-τισταθεί για
λίγο αλλά ήταν μάταιο, ο τύπος που καθόταν στη θέση του συνοδηγού τη κοίταξε και
γέλασε πονηρά, ήταν ο υπεύθυνος για την ασ-φάλεια της εταιρείας αλλά η Γκέλη
πάντα υποψιαζόταν πως εκτελούσε και χρέη μπράβου. «Αν κάτι δε γουστάρει το
αφεντικό, αυτό είναι οι υπ-άλληλοι που δεν ξέρουν να εκτιμήσουν» ο συνοδηγός δε
σταμάτησε να χαμογελάει,η Γκέλη δεν μπήκε στο κόπο να μιλήσει, ήξερε πολύ καλά
πως δεν θα πετύχαινε τίποτα με το να προσπαθήσει να δικαιολογήσει τα
αδικαιολόγητα και ακόμα πιο μάταιο θα ήταν να προσπαθήσει να εξηγ-ήσει το πόσο
αληθινά ερωτευμένη ήταν με την Αλίκη. Η απόλυση εκεί-νη την ώρα δεν την
απασχολούσε καθόλου φοβόταν για το τι τη περίμενε κι έβαζε με το νου της τα
χειρότερα. Τελικά η μερσεντές σταμάτησε σε ένα απόμερο σπίτι στην Παιανία, τα
υπόλοιπα σπίτια ήταν αρκετά μακρ-υά σε απόσταση, η Γκέλυ ένοιωθε τις φλέβες της
να σφυροκοπούν, το σπίτι ήταν μια μικρή μονοκατοικία αλλά ο κήπος του ήταν
αρκετά περ-ιποιημένος, τότε θυμήθηκε, κάποτε ένας υπάλληλος της είχε πει εμπισ-
τευτικά πως το αφεντικό είχε μια ερωτική φωλίτσα στην Παιανία της ο-ποίας την
ύπαρξη ελάχιστοι ήξεραν. Όταν οι τέσσερεις άντρες έβαλαν τη Γκέλη στο σπίτι το
αφεντικό καθόταν στον καναπέ του μικρού λίβιγκ ρουμ, κρατούσε ένα ποτήρι με
μπράντυ. Μόλις είδε την αιχμάλωτο μορ-φασε σα να έβλεπε τον χειρότερο εχθρό του,
η Γκέλη αν και φοβόταν τον κοίταξε κατάματα, δεν ντρεπόταν για τα αισθήματά της
απέναντι στην Αλίκη και δεν σκόπευε να δεχτεί κυρήγματα ηθικής από κάποιον που
την ίδια στιγμή που εξυμνούσε την αξία της οικογένειας φρόντιζε να κλείνει
ραντεβού για πάρτυ με «κουνελάκια» από την Ουκρανία και να καλεί και τους φίλους
του για να συμμετέχουν σε αυτά.

112
-Κανονικά μωρή πλακομούνα θα έπρεπε να σου ανοίξω το κεφάλι, έχεις καταλάβει τι
έκανες στην οικογένειά μου; Το ξέρεις ότι η γυναίκα μου κοιμάται μόνο με
ηρεμιστικά; Για να μη πω για την Αλίκη που έχει χάσει το χαμόγελό της και
συμπεριφέρεται λές και έχει πάρει ναρκωτικά. Γιατί, αυτό θέλω να μου πεις μονάχα,
γιατί; Σε πήρα στη δουλειά σου φέρθηκα άψογα..δε..δε..πάει…το μυαλό μου…
-Δε θα καταλάβαινες έτσι κι αλλιώς αφεντικό, είπε η Γκέλη, να ξέρεις όμως πως
τίποτα δεν έγινε γιατί είχα κάτι πονηρό στο μυαλό μου.
Εκείνος την κοίταξε σα να του είχε βρίσει τη μάνα,η Γκέλη περίμενε κά-ποιο
χαστούκι ή γροθιά αλλά ο άντρας αρκέστηκε σε ένα νόημα προς τον οδηγό του
-Πρώτα εσύ,του είπε, δικαιωματικά αφού σε έβαλα να δουλεύεις Σάβ-βατο να σου
δώσω και το μπόνους για τις υπερωρίες. Ύστερα ένας ένας οι υπόλοιποι,έδειξε με το
κεφάλι του τους άλλους τρεις και ο συνοδηγός ακόμα χαμογελαστός πιθανότατα είχε
ακούσει ποια θα ήταν η ποινή από πριν.Τελευταίος θα είμαι εγώ! Μα φανείς ανόητη
και προσπαθήσεις να αντισταθείς ή να φωνάξεις, είδες που είμαστε και είναι μάταιο,
επίσης μη προσπαθήσεις να μιλήσεις σε κανέναν, θα το μάθω
Η Γκέλη μούγκρισε σε κάθε έναν από τους τέσσερεις βιασμούς, οι τρεις από πίσω και
μόνο ο ένας από μπροστά, αυτός από τον συνοδηγό, εκεί έκλεισε και τα μάτια γιατί
δεν άντεχε να τον βλέπει να χαμογελάει. Κά-ποια δάκρυα έφυγαν αλλά τα
περισσότερα κρύφτηκαν καλά σε μια φωλιά μίσους που είχε χτίσει, τελευταίος τη
βίασε εκείνος και κάθε φορά που έμπαινε με δύναμη μέσα της την έβριζε χυδαία, μια
φτηνή επίδειξη δύν-αμης, στη διάρκεια του τελευταίου βιασμού η Γκέλη έκανε εμετό
και αφού ήταν ανάσκελα κόντεψε να πνιγεί κιόλας, οι μπράβοι που την κρα-τούσαν
την γύρισαν ανάποδα και ο εμετός λέρωσε τον καναπέ.
-Σκατά τα έκανες, φώναξε ο πατέρας της Αλίκης, ούτε να γαμηθείς δε ξέρεις ηλίθιο
πλάσμα.
Όταν τελείωσαν την έβαλαν και πάλι στο αμάξι και την πήγαν σπίτι της. Ο συνοδηγός
δεν χαμογελούσε αυτή τη φορά
-Ευτυχώς που είμαστε μεγαλόψυχοι, κανονικά θα έπρεπε να σε αφήσου-με σε κανένα
χωράφι πίσω στη Παιανία να δω πως θα γύριζες. Εγώ αν ήμουν ο πατέρας της Αλίκης
αυτό θα έκανα.
Η Γκέλη έτρεμε, δε μπορούσε να μιλήσει αλλά εκείνη τη στιγμή ήθελε όσο τίποτε
άλλο να τον σκότωνε.
-Στο γραφείο δε θα ξαναπατήσεις φυσικά αυτό το ξέρεις ήδη αλλά θα πάρεις
αποζημίωση για την απόλυσή σου ταχυδρομικά. Επίσης καλό θα ήταν να μην
προσπαθήσεις να ξαναδείς την Αλίκη, ούτε να της τηλεφωνήσεις, ούτε να της
στείλεις mail. Η ιστορία τελειώνει εδώ. Θα είναι η πρώτη και η τελευταία φορά που
σε προειδοποιώ.
Η Γκέλη βγήκε από το αμάξι και ανέβηκε στο διαμέρισμά της, έκανε δύο φορές ντους
αλλά δεν ένοιωθε κανενός είδους απέχθεια ή μίσος για το σώμα της όπως είχε
ακούσει ότι συχνά έχουν νοιώσει τα θύματα βιασμού απλώς πονούσε πολύ, το μίσος
της όμως νικούσε ακόμα και τον πόνο. Η Αλίκη δεν ξανάρθε ποτέ σε επαφή μαζί της
αν κι εκείνη μην υπακούον-τας στις προειδοποιήσεις του συνοδηγού της τηλεφώνησε
τρεις – τεσσερεις φορές όμως οι κλίσεις της απορρίφθηκαν. Ένα χρόνο αργότερα
έμαθε ότι η Αλίκη παντρεύτηκε τον διευθυντή μιας πολύ γνωστής εφημερίδας από τις
πλέον φιλοκυβερνητικές και από τις σκανδαλωδώς ευνοημένες σε τραπεζικά δάνεια.
Η Γκέλη είχε αποφασίσει να μην ξαναερωτευτεί ποτέ κι όλο το μίσος και την αδικία
που είχε νοιώσει θα τα μετέτρεπε σε ενέργεια, κάτι σαν τον Χουλκ τον ήρωα των
κόμικς που διάβαζε μικρή και ο ξαδελφός της την κορόιδευε και την έλεγε αγορο-
κόριτσο. Δεν άλλαξε πολλές δουλειές μετά τον χωρισμό της και από όσες είχε φύγει
αυτό είχε γίνει με την θέλησή της. Ο ξάδελφος που την κορόιδευε μπήκε στη Σχολή

113
Δοκίμων Υπαξιωματικών Λιμενικού Σώματος. Δεν έψαχνε για καριέρα αλλά του
άρεσε η δουλειά του και ακόμα πιο πολύ του άρεσε η σκοποβολή, έτσι όταν ξανα-
βρέθηκαν η Γκέλη του ζήτησε να της κάνει μαθήματα στα οποία έδειξε μεγάλο ζήλο
και αποδείχτηκε τεράστιο ταλέντο
"Έχεις ξεπεράσει κι εμένα" είπε ο ξάδελφος και αυτό ήταν έπαινος αν σκεφτεί κανείς
ότι είχε βγεί δύο φορές πρώτος στους σκοπευτικούς αγώνες. Γυμναστική, σκοποβο-
λή, δουλειά και dvd στο σπίτι, αυτή ήταν η ζωή της, τώρα πια έμενε σε επικίνδυνη
γειτονιά στον Ταύρο και αποφάσισε να βγάλει άδεια οπλοφορίας. Δεν ήταν όμως
εύκολο και ο ξάδελφος χρειάστηκε να βάλει το χεράκι του αφού είχε έναν γνωστό
στην Αστυνομική Διεύθυνση Πειραιά με έντονα ακροδεξιά πιστεύω ο οποίος μάλιστα
υποστήριζε πως αφού "το καημένο το κορίτσι είναι μόνο του ανάμεσα στα βρωμο -
πακιστάνια και στους κωλο-Αλβανούς θα έπρεπε να μπορεί να υπερασπιστεί τον
εαυτό του". Ο αρχιφύλακας Μηνάς Ροντήρης κατάφερε τελικά να της βγάλει την
άδεια οπλοφορίας και να την διαβεβαιώσει πως για ότι χρειαστεί ήταν εκείνος παρών.
Την καλόβλεπε από την πρώτη στιγμή κι εκείνη το είχε καταλάβει, ήταν ένας όμορ-
φος άντρας έστω και βάση των δικών της προτιμήσεων, ψηλός 1.85 αθλητικός με
κατάμαυρο μαλλί αλλά με λίγο στραβά τα μπροστινά του δόντια. Προσπάθησε να
ψαρέψει τον ξάδελφο για να μάθει αν έχει ελπίδες μαζί της, ο ξάδελφος σε δύσκολη
θέση του είπε πως πέρασε μια μεγάλη ερωτική απογοήτευση και απο τότε δεν έδειχνε
το παραμικρό ενδιαφέρον για κανέναν. Ο Ροντήρης απογοητεύτηκε στην αρχή αλλά
δεν τα παράτησε και εντελώς, ο ξαδελφος πάλεψε λίγο με την πιθανότητα αλλαγής
της Γκέλης "μήπως να του έδινες μια ευκαιρία;" Ήξερε το μυστικό της χωρίς να ξέρει
πολλές λεπτομέρειες, ήταν από εκείνους που πιστεύουν πως η ομοφυλοφιλία είναι
ένα είδος αρρώστιας που με επιμονή και υπομονή μπορεί και να θεραπευθεί. Το γύρ-
ισμα των σελίδων της ζωής της έπρεπε να σταματήσει για την ώρα αυτό που προείχε
ήταν η ετοιμότητα για τυχόν αλλαγές που θα ερχόντουσαν στη γειτονιά, ίσως είχε
φτάσει και η στιγμή να χρησιμοποιήσει τον Ροντήρη χωρίς βέβαια να του τάξει καν-
ένα ραντεβού. Ο Αρχιφύλακας πιθανόν να είχει το τρόπο για να μάθει τα νέα δεδο-
μένα στη περιοχή της έδινε την εντύπωση ότι συχνά ήξερε τον κατάλληλο άνθρωπο
στην κατάλληλη θέση.
Κεφάλαιο 5ο
Ο Έντυ μοιάζει να έχει απορροφηθεί από τη διαδρομή παρόλο που την έχει κάνει
άπειρες φορές, ο Πεφάνης στο πίσω κάθισμα μιλάει στο τηλέφωνο, ο Έντυ δεν έχει
ακούσει σχεδόν τίποτα απο τη συνομιλία αλλά είναι βέβαιος πως η κουβέντα στρέ-
φεται γύρω από ποδοσφαιρικό παιχνίδι. Αποφασίζει να βάλει μια άνω τελεία στην
αφηρημάδα του και να ακούσει.
-Σου λέω είσαι άρχοντας για την Κυριακή, και δε μου αρέσει να λέω τα ίδια και τα
ίδια, ακόμα και ο τέταρτος είναι δικός μας. Εγώ αυτό που θέλω από σένα είναι να
είσαι ψύχραιμος και να μην αρχίσεις να τσιμπάς σε υποννοούμενα που μπορεί να
γραφτούν ή να ειπωθούν.
Παύση για λίγο,ο Πεφάνης κοπανάει το φαλακρό του κεφάλι αγανακτώντας με τον
συνομιλιτή του
-Ρε πουλάκι μου μη μου ανεβάζεις τη πίεση και παίρνω και χάπι, γάμησε τους αυτούς
στην εφημερίδα, άμα σου ζητήσουν συνέντευξη δε θα δώσεις, δε κατάλαβα υποχρε-
ωμένος είσαι, ώρες ώρες κάνεις σαν να είσαι χθεσινός...ναι...ναι..ούτε να το σκέφ-
τεσαι και ραντεβού να σου δώσει ο Σέρβος εσύ τον αποφεύγεις, έχει μιλήσει με τον
Ζήση πριν από μία εβδομάδα τα μισά τα έχει πάρει προκαταβολή, στο Ζήση θα τον
ξαναστείλεις πάλι. Ένα γκολ διαφορά το πολύ και το ψάχνουμε και για χαμένο πέναλ-
τυ για να κλείσουμε και στόματα, όσα μπορέσουμε τουλάχιστον.

114
Ο Πεφάνης συνεχίζει να ακούει αλλά πιο ήρεμος αυτή τη φορά ο συνομιλιτής του
έχει ησυχάσει.
-Αρχή του πρωταθλήματος είναι ακόμα θα προσέχουμε..όχι.όχι σου λέω δε πρόκειται
να ξανανοίξει ο φάκελλος, ρε για τον Έλληνα μιλάς, ξεχνά εύκολα, θα πάρει τηλέ-
φωνο σε βραδινές εκπομπές να το παίξει γάτα και υποψιασμένος και την άλλη ώρα
ξανά στο πρακτορείο,άσε με λοιπόν!! Ο Καπάτος όση φασαρία έκανε έκανε, τώρα θα
βγάλει τις γνωστές κραυγούλες του αλλά έπαψαν και να τον παίρνουν στα σοβαρά. Ε
βέβαια αυτός φταίει, όταν του λέγαμε για το πώς έχει το πράμα ήθελε να το παίξει
αφεντικό και στο ματς της Θεσσαλονίκης ο Ζήσης του μίλησε, κάνε τον κινέζο και θα
σε φροντίσουμε σε λίγο καιρό, κι αρχίζει να μιλάει ο παπάρας για μπράβους και σκο-
τεινά συμφέροντα.
Ο Έντυ αισθάνεται ότι τα έχει ξανακούσει όλα αυτά ένα εκατομμύριο φορές. Απόψε
θα ήθελε να κρυφτεί σε μιά γωνιά και να μην βλέπει κανέναν. Δεν ήταν καν σίγουρος
ότι ήθελε να δει και τη Σαμάνθα που θα τον έκανε να αισθανθεί "βασιλιάς του κόσ-
μος", η γνωστή διαδικασία, μία με δύο γερές μυτιές πάνω στη τουαλέτα του καμα-
ρινιού κι αργότερα ένα άγριο γαμήσι στο καναπέ. Ο βασιλιάς του κόσμος θυμάται να
φοράει δερμάτινα γάντια, να σκουπίζει με το μαντήλι του πιθανά αποτυπώματα, να
ανοίγει ένα μπουκάλι ουίσκυ, να...
-500 Έντυ, είπε ο Πεφάνης
Ο Αλβανός σχεδόν ένοιωσε ανακούφιση που του διέκοψαν τις σκέψεις, αλλά το
βλέμμα του δεν ξεκόλησε από τα φώτα της λεωφόρου.
-Τι 500; ρώτησε
-Τα μισά της χιλιάδας.είπε ο Πεφάνης, αυτά δε σκεφτόσουν;
-Ξέρω πόσο κάνει το μισό του χίλια, είπε ο Έντυ χωρίς να καταλαβαίνει ακόμα τι
εννοούσε το αφεντικό του
-Χριστός κι Απόστολος αγόρι μου, αστείο είναι, λίγο παλιό βέβαια αλλά κλασσικό, το
λέμε εδώ στην Ελλάδα για να πειράζουμε τους αφηρημένους κι εσύ παραείσαι αφηρ-
ημένος απόψε.Είσαι καιρό στην Ελλάδα και κάποια στιγμή πρέπει να μάθεις ορισ-
μένα ειδικά αστεία,δε μπορεί θα έχετε κι εσείς στην Αλβανία ανάλογα
Ο Έντυ έκανε μια ανεξήγητη γκριμάτσα, δε μπορούσε να θυμηθεί εκείνη τη στιγμή
κανενός είδους αστείο.
- Σε θέλω συγκεντρωμένο τώρα που είμαστε λιγότεροι, θα σου πέσει λίγη δουλειά
παραπάνω, λοιπόν αύριο θα πάτε με το Νικολάκη για να κανονίσετε τα του παιχνι-
διού, μετά θα πάς μαζί με τον Ντανήλ να δώσετε ένα ματσάκι στον Λινάρδο να του
φύγει το άγχος, και όπως είπαμε σε ότι ερώτηση και να σας κάνουν γύρω από τον
Βελίδη εσείς θα λέτε απλά ότι έφυγε, ντάξει Ντανήλ
Ο μεγαλόσωμος οδηγός κούνησε καταφατικά το κεφάλι, ήξερε εδώ και καιρό ότι
καλό είναι να μην πολυσυζητάει κανείς με τον Πεφάνη, αρχίζει να φλυαρεί, να
φιλοσοφεί να παριστάνει ότι ξέρει τα πάντα και στο τέλος σου σπάει τα νεύρα, ακόμα
και τα νεύρα ενός άντρα που είχε υπηρετήσει στον Ρωσικό στρατό όπως ο Ντανήλ.
Ήξερε επίσης ότι όλοι τον Έντυ θε-ωρούσαν ως το "μυαλό" κι εκείνον ως "τα
μπράτσα", από μία άποψη σωστό αλλά οι υπηρεσίες που χρειαζόταν να προσφέρει ο
Ρώσος δεν απαιτούσαν ιδιαίτερη ευφυία όμως σαν ερχόταν η ώρα που ο ψύχραιμος
νους και το κρύο αίμα θα έπαιρναν τα ηνία, ο Ντανήλ θα ήταν αυτός που θα είχε τον
πρώτο λόγο. Είχε νοιώσει την ανασφάλεια και την αφηρημάδα που είχε ο Έντυ μετά
το χθεσινό, ίσως να ήταν η πρώτη του "δουλειά" γι'αυτό, όμως χωρίς να τον πάρει
χαμπάρι ο Αλβανός εκείνος τον είχε δει να βγάζει από τη τσέπη του ένα σωληνάριο
με χαπάκια τα οποία τιμούσε αρκετά τις τελευταίες μέρες.Ευτυχώς η Θηβών δεν είχε
κίνηση αυτό το βράδυ και δεν άργησαν να στάσουν στο μαγαζί. Μια παλιά απόθήκη
στο Περιστέρι την οποία αγόρασε ο Πεφάνης και την μετέτρεψε σε νυχτερινό κέντρο

115
με το όνομα JOYRIDE και φυσικά επειδή η αγγλική γλώσσα μπορούσε να είναι λιγό-
τερο αντιαισθητική στα περισσότερα μάτια κάτω από την επωνυμία είχε βάλει και
την επιγραφή (AFTER MIDNIGHT NUDE FUN)...μετά τα μεσάνοιχτα,γυμνή διασ-
κέδαση. Λεωφόρος Θηβών, από μία ώρα κι έπειτα παράδεισος για νταλικέρηδες,
μοναχικούς, περιθωριακούς, αλλοδαπούς που μόνο νύχτα μπορούσαν να κυκλοφο-
ρήσουν αλλά και γόνους "καλών" οικογενειών με πάμφθηνο καλλιτεχνικό γούστο
που σύχναζαν εκεί για να γλυτώσουν από αδιάκριτα μάτια και ακόμα πιο αδιάκρι-
τους φωτογραφικούς φακούς. Έξω από το μαγαζί υπήρχαν κάμποσα αυτοκίνητα, θα
ήταν καλή βραδιά και η αποψινή. Ο Πεφάνης ξίνισε λίγο όταν είδε τη φωτεινή φιγού-
ρα της κοπέλλας κάτω από την επιγραφή για τη γυμνή διασκέδαση.
-Μα κανένας δε προσέχει τι γίνεται; Το φώς δεν είναι καλό, δε φαίνεται καλά η
κοπέλλα, ποιός έχει το νου του ρε Έντυ;
Ο Αλβανός έκανε νεύμα πως δεν ήξερε
-Ο Χρήστος τα'χει φορτώσει στο κόκκορα μου φαίνεται, ήρθε η στιγμή να τους τα
ψάλω λιγάκι, δε μου λές Έντυ έχεις ειδοποιήσει τους δικούς μας στις γωνιές;
-Τους έχω ειδοποιήσει, είπε ο Αλβανός, θα τους πάρω και τώρα αν και μου έχουν πει
πως οι περιπολίες έχουν αραιώσει.
-Ποιούς περιμένουμε απόψε;
-Στο μαγαζί ή στις γωνιές;
-Στις γωνιές
-Ο Σάρας μου έχει πει πως έχουν εμφανιστεί κάτι Μαροκινοί που τους έχουν στιβάξει
σε ένα στενό στο Μπουρνάζι. Περιμένουν να φύγουν για Γαλλία αλλά για την ώρα
έχουν κολλήσει εδώ, μέσω Κύπρου ήρθαν. Έρχονται πολυ συχνά για πράμα και μά-
λιστα δε μπορείς να τους κορόιδέψεις. Είναι μπασμένοι στα κόλπα από τη πατρίδα
τους. Ο Σάρας λέει ότι ο ένας από αυτούς μπορεί να τα παίρνει για μεταπώληση. Στις
υποχρεώσεις τους πάντως είναι πολύ εντάξει
-Αυτό μας ενδιαφέρει, είπε ο Πεφάνης,καλά πάω μέσα εγώ τώρα και κοίτα να τους
έχεις εσύ stand by
Ο Έντυ έβγαλε από τη τσέπη το κινητό του και σχημάτισε έναν αριθμό
-Όλα καλά Έντυ, είπε η φωνή, μαζί με το Αφεντικό ήρθες;
-Ναι ρε Σάρα, πήρα να μάθω αν είχαμε κίνηση κι αν όλοι είναι στα πόστα τους.
-Ψόφια πράγματα, είπε ο Σάρας, πάντως οι Μαροκινοί θα έρθουν και μπορεί σήμερα
να ζητήσουν και παραπάνω, οπότε έχε το νού σου γιατί θα χρειαστώ ανεφοδιασμό και
σύντομα.Όλο το καλό θα το κρατήσω γι'αυτούς αν φανεί κανένα Πακιστάνι θα το
πλακώσω στις κλωτσιές.
-Να μη κάνεις καμιά τέτοια μαλακία, είπε με αυστηρό τόνο ο Έντυ, πες απλώς ότι δεν
έχεις απόψε,όσο για τον ανεφοδιασμό θα φροιντίσουμε όπως πάντα
-Έλα μωρέ που θα δώσουμε και λογαριασμό στα Πακιστάνια, βρωμιά-ρηδες του
κερατά, μη χάσουμε τους πελάτες...
-Είπα κόφτο ρε Σάρα, συνέχισε θυμωμένος ο Έντυ, πελάτες είναι και αυτοί και τους
πελάτες τους φροντίζουμε αλλιώς πάνε αλλού, άσε που αν τους παίξεις πουστιά ή
τους μιλήσεις άσχημα μπορεί να εκδικηθούν.
-Σιγά μη μιλήσουν στους μπάτσους ρε Έντυ, χαλάρωσε μωρέ!
-Εσύ κάνε αυτό που σου λέω
-Το αφεντικό τι λέει, τόνισε με έμφαση ο Σάρας θέλοντας να στείλει ένα μήνυμα
υποβιβασμού στον Έντυ.
-Το αφεντικό λέει να παρακολουθείτε τα τετράγωνα, να ρίξετε αναπάν-τητη μόλις
φανεί μπατσικό και να μας πάρετε στο μαγαζί, οπότε τσίλιες φυλάς και τίποτε άλλο
όσο για τη συμπεριφορά στη δουλειά τη καθορ-ίζουμε εμείς, το "εμείς" ήταν το
μήνυμα του Έντυ.

116
Ο Αλβανός έκλεισε το τηλέφωνο και ο Σάρας γύρισε στο διπλανό του
-Πότε θα τη γαμήσω αυτή τη μισοριξιά δε ξέρω, του είπε
Η γωνιά που είχαν πιάσει ήταν ήσυχη, ελάχιστος φωτισμός παρά τα παράπονα των
κατοίκων στο Δήμο, έβλεπε σε μια παλιά πολυκατοικία που οι περισσότερες τέντες
της ήταν σκονισμένες αλλά παρ'όλα αυτά στο 1/3 των μπαλκονιών μπορούσες να
διακρίνεις δορυφορικές κεραίες. Αρι-στερά τους ένα ξέφωτο γεμάτο αγριόχορτα με
ένα εγκαταλελειμένο Φίατ περασμένης δεκαετίας χωρίς λάστιχα.
-Σ'αυτό το κωλάμαξο πάνε και κοιμούνται τα Πακιστάνια όταν δε μπο-ρούν να
πάρουν τα πόδια τους από τη μαστούρα
Ο σύντροφος του Σάρα δεν είχε φτάσει τα τριάντα αλλά είχε ήδη γκρί-ζους
κροτάφους, πολύ αδύνατος και η άσπρη αθλητική φανέλα που φορ-ούσε θα είχε
τουλάχιστον δυο βδομάδες να μπει στο πλύσιμο σε αντίθεση με το τζιν μπουφάν του
που φαινόταν ολοκαίνουργιο. Τα μπλέ παπούτσια του αθλητικά κι αυτά δεν είχαν
κορδόνια. Κι αυτός όπως και ο Σάρας κρατούσε ένα μπουκάλι μπύρα.
-Που το κονόμησες το μπουφανάκι; ρώτησε ο Σάρας
-Δε σου είπα, προχθές που έκανα σκοπιά στην άλλη γωνία ήρθε ο Μαρο-κινός
εκείνος που μάλλον είναι ο αρχηγός, ε μου το έδωσε δώρο ξέχωρα από τα φράγκα,
εκτίμησε τις υπηρεσίες μου, μπόνους πωλήσεων
Ο σύντροφος του Σάρα άφησε ένα ανόητο γέλιο που θύμισε ήρωα κινου-μένων
σχεδίων
-Κουφάλα, έχεις και τα τυχερά σου, ο Σάρας κατέβασε μια γουλιά μπύρα
Και σε ρωτάω τώρα, εμείς τραβάμε όλο το ζόρι και τι κερδίσαμε, ένα τζιν
μπουφανάκι που μπορεί να είναι και μαιμού και μετά από λίγα πλυσίματα να γίνει
δυο νούμερα μικρότερο.
-Μια χαρά είμαστε, είπε ο σύντροφος πίνοντας κι αυτός λίγη μπύρα
-Όχι ρε δεν είμαστε, δε δέχομαι να μου δίνει διαταγές ο Έντυ γαμώ τη ψυχή μου
γαμώ. Έπρεπε να τον άκουγες ύφος στο τηλέφωνο, λες και μίλαγα με τον Πεφάνη....
-Σσσσ όχι ονόματα ρε φίλε κι έχει ησυχία
Ο Σύντροφος έβαλε και πάλι μπρος το ανόητο γέλιο
-Μας έχει φορτωθεί πολύ άσχημα ο Αλβανός, συνέχισε ο Σάρας, δίνει διαταγές και
δεν έχει ιδέα τι γίνεται στις γειτονιές, ούτε εδώ ούτε πάνω στην Αθήνα, λαδώνει το
μαλλί φοράει και το κοστούμι και την έχει δει λατίνος γκανγκστερ, σιχτιρ σκατόφαρα
ανοίξαμε τα σύνορα τους κάναμε ανθρώπους και τώρα την είδανε κι αφεντικά, που
ξέρεις ρε παπάρα πως γίνονται οι συναλλαγές; Πότε έπαιξες το κεφάλι σου με τους
μπάτσους;
-Σσσσσ θα μας ακούσουν λέμε, είπε λίγο ανήσυχος ο σύντροφος, κι άρ-χισα να
κρυώνω και λίγο κάνει ψυχρούλα
-Εικοσιέξι βαθμούς έχει, είπε ο Σάρρας, φοράς μπουφαν και κρυώνεις; Μαλάκα μου
άρχισες να παίρνεις πάλι....ρε τι σου είπα....
Ο Σύντροφος πήρε ένα ύφος λυπημένου σκυλιού και χαμήλωσε το κε-φάλι, ρούφηξε
τη μύτη του και είπε
-Το ελέγχω, το ελέγχω, κοίτα με, όχι κοίτα με
Έκανε μια στροφή γύρω από τον εαυτό του λες και ήταν χορευτής
-Τα αντανακλαστικά μου είναι τέλεια, και βλέπω και τρέχω άμα χρει-αστεί αλλά που
και που το έχω ανάγκη για να λειτουργήσω, εντελώς καθαρός δεν είμαι αλλά
σταδιακά καθαρίζεις αυτό είναι γνωστό
-Πήρες από το δικό μας; ρώτησε ο Σάρας
Ο Σύντροφος ξανακατέβασε το κεφάλι και ξαναρούφηξε τη μύτη του
-Όχι ρε γαμώ το! Ο Σάρας κατάλαβε τη σιωπηλή απάντηση

117
-Πολύ λίγο, υπερασπίστηκε τον εαυτό του ο Σύντροφος, ίσα ίσα σου λέω, έχε μου
εμπιστοσύνη δεν έχω θέμα...
-Μας κάνουν έλεγχο ρε, είπε ο Σάρας που ένοιωσε φόβο και θυμό να αν-εβάζουν
στροφές, δηλαδή όχι ως τώρα αλλά μπορεί να μας κάνουν, θες δηλαδή να δίνουμε
δικαιώματα στον Έντυ να μας κάνει κι άλλο το λοχία και να μας δώσει στεγνά στον
Πε...στ'αφεντικό;
-Κανένας δε θα καταλάβει τίποτα, είπε ο Σύντροφος, προσέχω πολύ
-Τι προσέχεις μωρέ, αν σε δούνε να τουρτουρίζεις με το μπουφάν νομί-ζεις πως δεν
θα ψιλιαστούν τι τρέχει; Εγώ πως το κατάλαβα
-Δε θα ξαναγίνει, είπε ο Σύντροφος, εν ανάγκη θα πάρω από αλλού, θα πάρω από τον
Μαροκινό αρχηγό, ξανα το ανόητο γέλιο
Γραφεία SPORTS4EVER
Ο άντρας που καθόταν στην πολυθρόνα γραφείου με σώμα από λευκό PU έτριψε το
σαγόνι του και κοίταξε για πολλοστή φορά τη φωτογραφία στην οθόνη του υπολο-
γιστή του. Μετά γύρισε και κοίταξε τον ψηλό που στεκόταν όρθιος από πίσω του.
-Θα ξενυχτίσουμε κοιτώντας; ρώτησε ο Βασίλης Ασβεστόπουλος
-Δηλαδή κατά την άποψη σου έχουμε λαβράκι
Ο Ασβεστόπουλος ένοιωσε πως θα ξαναζούσε έναν γνωστό διάλογο, ένοιωθε όμως
και πως ο διευθυντής του δεν ήταν και τόσο αρνητικά τοποθετημένος απέναντί του.
-Κατά μία έννοια ναι, αν και δε ξέρω τι στ'αλήθεια μπορούμε να δημοσιεύσουμε,
αυτό που μετράει είναι πως έχουμε μπράβους, αθλητές, ανθρώπους ομάδας και απο-
φυλακισμένους κακοποιούς.
Ο διευθυντής έφερε μπρος πίσω τη πολυθρόνα και οι πρόσφατα λαδωμένες ρόδες της
την τσούλισαν χωρίς θόρυβο
-Δε μπορούμε να βγάλουμε κάτι....
-Όχι δα...για σκέψου, που μπορεί να κολλάνε όλοι αυτοί. Δεν πρόκειται για ολοκλη-
ρωμένο ρεπορτάζ, απλώς κρατάμε τη φωτογραφία, ψάχνουμε όσο πιο βαθειά μπορ-
ούμε και όταν βγάλουμε κάτι κοτσάρουμε τη φωτογραφία και...μπαμ!
-Είμαστε ακόμα πολύ μακρυά
-Ούτε είσαι κι εντελώς αντίθετος,είπε ο Ασβεστόπουλος, κοίτα έχω ήδη πηγές που
λένε για το σπρώξιμο επικίνδυνου αναβολικού στη πιάτσα κι επίσης θα μιλήσω και
με αθλητή γι'αυτό...
-Αλλά δε θα μπορέσεις να δημοσιεύσεις τίποτα, είπε ο διευθυντής παρά μόνο αορ-
ιστολογίες "γνωστός αθλητής....έγκυρη πηγή, κύκλοι του αθλήματος.." αυτά είναι
χιλιογραμμένα, ο κόσμος τσιμπάει, τα νερά ταράζονται-για λίγο-έστω, οι πωλήσεις
ανεβαίνουν αλλά μετά από λίγο ξαναγυρνάμε στα ίδια. Η ντόπα είναι μεγάλη ιστορία,
όλοι ντοπάρονται ειδικά όσοι κάνουν πρωταθλητισμό...
-Μα εδώ δεν έχουμε κανέναν πρωταθλητή, είπε ο Ασβεστόπουλος, εδώ έχουμε
απλούς αθλητές, αυτό είναι το ζήτημα, καθαρό εμπόριο. Δεν υπάρχει καμιά φοβερή
πίεση, εμπόριο αναβολικών όπως το σπρώξιμο των ναρκωτικών στις πιάτσες και
έχουμε και την επιστροφή ενός κακοποιού που όλος ο κόσμος ήξερε τι έκανε εκτός
από την Ελληνική Δικαιοσύνη.
Ένας από τους μπράβους του που τον είχαν περιγράψει και μάρτυρες οι οποίοι την
τελευταία στιγμή άλλαξαν τις καταθέσεις τους φέρεται πως έκανε σωματικές βλάβες
σε τραγουδιστή και σε ποδοσφαιριστή, και ο μπράβος αυτός εμφανίζεται να μιλάει με
έναν μπασκετμπολίστα που δεν έχει καμία δουλειά να βρίσκεται στην Αθήνα και με
έναν φυσιοθεραπευτή άλλης ομάδας από αυτή που παίζει ο μπασκετμπολίστας. Έχω
βάλει τον Γιώργο που έχει το μπάσκετ να το ψάξει λίγο, όλη αυτή η παράσταση σου
λέει κάτι έτσι δεν είναι;

118
Ο διευθυντής κοίταξε εξεταστικά τον Ασβεστόπουλο, ήξερε πως ότι και να έλεγε ο
δημοσιογράφος με τον τρόπο του θα συνέχιζε αλλά αυτό ήταν που τον έκανε συμ-
παθή στα μάτια του, τον γύριζε πίσω σε άλλες εποχές σε "σκληρούς και αληθινούς
καιρούς" όπως έλεγε και ο ίδιος, ίσως όμως οι καιροί να ήταν πιο σκληροί τώρα,
σίγουρα πάντως ήταν λιγότερο αληθινοί. Η πόρτα του γραφείου του διευθυντή
χτύπησε, ένας νεαρός γύρω στα 25 με αξύριστο πρόσωπο κι ένα μπλουζάκι των
Σικάγο Μπουλς μπήκε μέσα.
-Για πες λοιπόν, είπε ο Ασβεστόπουλος
Ο νεαρός χαμογέλασε σα να είχε ανακαλύψει κάτι πολύ σημαντικό, το ύφος του ήταν
σα να ζητούσε τον έπαινο
-Ο Μαρτίνος δε θα παίξει στον αγώνα του Απόλλωνα στη Λάρισα γιατί αισθάνεται
ζαλάδες, ο γιατρός της ομάδας δεν τον εξέτασε αφου εκείνος προτίμησε να δει τον
"δικό" του που έχει στην Αθήνα....
-Ο οποίος "δικός" του δεν τον έχει ξαναδεί, είπε ο Ασβεστόπουλος
Το ύφος του νεαρού έχασε λίγο από την αυτοπεποίθησή του
-Ο Μαρτίνος δεν έχει γνωστό ιατρικό ιστορικό, είπε, αλλά όταν ρώτησα ανθρώπους
της ομάδας φάνηκαν δυσαρεστημένοι από την εξέλιξη. Νομίζω πως θα μπει στη μαύ-
ρη λίστα.
-Ίσως και να το θέλει, είπε ο Ασβεστόπουλος
- Δηλαδή; ρώτησε ο διευθυντής
-Η γνωστή ιστορία,τσακώνομαι με την ομάδα και δημιουργείται κλίμα, "εγώ θέλω
απλά να παίζω κύριε δημοσιογράφε μου σνιφ αλλά για κάποιο λόγο ο προπονητής
μου δε με βάζει, αν η ομάδα αισθάνεται ότι της είμαι βάρος ας με πουλήσει, θα
λυπηθώ βέβαια γιατί αγάπησα αυτό το σύλλογο και τον κόσμο του αλλά επαγγελ-
ματίας είμαι και πρέπει να κοιτάξω το μέλλον μου"
-Ο Μαρτίνος έχει συμβόλαιο δύο χρόνια ακόμα, είπε ο πιτσιρικάς, η τιμή του θα
πέσει αν η ομάδα τον ξεφορτωθεί και ποιός θα περιμένει δύο χρόνια για να τον απ-
οκτήσει, αλλά μου κάνει εντύπωση η όλη σκευωρία δεν είναι και κανένας παίκτης
κλάσης γιατί κάποια μεγαλύτερη ομάδα να καεί για να τον αποκτήσει.
- Λα Βίτα Μίζα, είπε ο Ασβεστόπουλος
-Συγγνώμη;
-Κάποιοι θα τα τσεπώσουν από τη μεταγραφή του, ίσως ακόμα και ο προπονητής της
ομάδας που θα τον πάρει, κάποιος μάνατζερ, κάποιος μεσάζοντας, ποιός ξέρει; Ακό-
μα και δημοσιογράφοι που σπρώχνουν μεταγραφές τα έχουν παντελονιάσει, όπως ο
μέγας Αντωνίου!
Ο πιτσιρικάς κοίταζε με θαυμασμό αλλά και με έκπληξη τον Ασβεστόπουλο, τον
θαύμαζε όντως αλλά θαύμαζε ταυτόχρονα και τον Αντωνίου όπως άλλωστε και οι
περισσότεροι εκολλαπτόμενοι αθλητικογράφοι.
-Σου χάλασα κάποια εικόνα έτσι; ρώτησε τον πιτσιρικά ο Ασβεσόπουλος
-Όχι, μόνο που...
-Μόνο που πιστεύεις εσύ και οι συνομιλικοί σου πως το σπίτι του Αντωνίου στη
Μακρινίτσα είναι αποτέλεσμα σκληρής δουλειάς και τρομερής δημοσιογραφικής
ικανότητας. Λογικό μου μοιάζει, είσαι ακόμα μικρός και φιλόδοξος και σήμερα
έκανες και καλή δουλειά
-Υπάρχει κι ένας υπεύθυνος εδώ, αυτός πρέπει να δίνει του επαίνους, είπε δήθεν
θιγμένος ο διευθυντής, κατάλαβες βέβαια ότι ο Ασβεστόπουλος πάει να φάει τη θέση
του γεροδιευθυντή σου για να καταλάβεις δηλαδή με τι κάθαρμα πας να μπλέξεις.
Ο νεαρός απλώς χαμήλωσε το κεφάλι, προτίμησε να ακούσει παρά να μιλήσει.

119
-Και τώρα πάμε και στο δια ταύτα, είπε ο Ασβεστόπουλος, μήπως ξέρεις καλό μου
παιδί τι απόδοση έχει ο άσσος στο παιχνίδι της Λάρισας με τον Απόλλωνα Ιωαν-
νίνων;
Ο νεαρός ξεροκατάπιε, σαν να τον σήκωναν για μάθημα ενώ δεν είχε διαβάσει. Ο
Ασβεστόπουλος του έπιασε φιλικά τον ώμο
-Είπαμε,νέος είσαι ακόμα και θα μάθεις, έπεσε από το 1,85 στο 1,45 και η διαφορά
μεγάλωσε στους 12 πόντους από το συν επτά που ήταν πριν τον αποκλεισμό του
Μαρτίνου. Δε θα παραξενευτώ, που σημαίνει ή ότι οι συντηρητικοί θα μεγαλώσουν
το ποντάρισμα στον άσσο αφού έπεσε η απόδοση, ή κάποιοι θα «ρισκάρουν» στο
διπλό αφού εκεί η απόδοση μεγάλωσε και η διαφορά δυναμικότητας των δύο ομάδων
είναι σχεδόν ανύπαρκτη.
-Ωχ Θέε μου, ήρθε η ώρα θεωριών συνομωσίας και το μοίρασμα βιβλίων σε
προσφορά από τις εκδόσεις Ασβεστόπουλος, είπε ο διευθυντής
-Ο αποκλεισμός του Μαρτίνου έγινε με κάποιο σκεπτικό, μέχρι εδώ καλά; Ο Ασ-
βεστόπουλος πιάνει τους κροτάφους του και ελάχιστη σημασία δίνει αν υπάρχουν κι
άλλοι άνθρωποι στο γραφείο. Ο Τσαγκάρης αποφυλακίζεται και στέλνει έναν μπράβο
του να βρεί τον παίκτη και κάποιους άλλους από τον χώρο του μπάσκετ σε ξενοδοχ-
είο στην Αθήνα. Ο λόγος απουσίας του Μαρτίνου από το παιχνίδι σχεδόν αστείος,
πόσες φορές έχουμε ακούσει για ζαλάδες; Οι ζαλάδες δεν ανιχνεύονται, τις επι-
καλείσαι και δε πα να σε δείχνουν βιονικό οι εξετάσεις δε μπορεί ένας γιατρός να
κάνει τίποτα. Λίγο πρίν το ματς οι αποδόσεις αλλάζουν τα πονταρίσματα έρχονται
πάνω-κάτω και τώρα με τα ιντερνετικά στοιχήματα μπορεί να γίνει ο κακός χαμός, να
μου το θυμηθείτε κάποιοι θα κερδίσουν καλά λεφτά από αυτό το ματς.
-Συχνά κερδίζουν λεφτά, είπε ο νεαρός, που το περίεργο;
-Το περίεργο είναι ότι για τέτοιο παιχνίδι -στο διαδίκτυο τουλάχιστον- εμφανίζονται
υπερβολικά πολλά πονταρίσματα, μιλάμε για δύο ομάδες της περιφέρειας και μάλισ-
τα στο μπάσκετ! Εγώ ανάλογα φαινόμενα έχω δει μόνο στο ποδόσφαιρο, θυμάστε
εκείνα τα περίφημα Λεβαδειακός – Παναθηναϊκός και Πανθρακικός - Ολυμπιακός, οι
μεγάλοι σχεδόν αδιάφοροι με τα δεύτερα, σούσουρο για άσσους, τα κορόιδα να πον-
τάρουν σε αποδόσεις 2,10 και 2,00, άσσος στο ημίχρονο και οι αιώνιοι με κατεβασ-
μένα τα χέρια, τα πονταρίσματα ανεβαίνουν και ξαφνικά στο δεύτερο ημίχρονο
να’σου η καρδιά του πρωταθλητή και η βαριά φανέλλα, διπλό και τα δύο και μάλιστα
κάποιοι στο δεύτερο ημίχρονο ποντάρουν πολλά λεφτα στο διπλό, μα πάρα πολλά
λεφτά.Η ΟΥΕΦΑ στέλνει φάκελλο ο Αντωνίου κλαίγεται για την «ηττοπάθεια» των
μικρών και «ας πιστεύει ότι θέλει η ΟΥΕΦΑ σου λέω» δηλώνει ο ποδοσφαιράνθρω-
πος Παναγιώτης Πεφάνης. Δύο μήνες αργότερα ο στενός συνεργάτης και φίλος του ο
Ζήσης Νικολόπουλος ανοίγει καφετέρια στο Φάληρο. Τι κάνει στη ζωή του ο Νικο-
λόπουλος;
Η ερώτηση δεν απευθύνεται πουθενά ο διευθυντής ανάβει τσιγάρο και ο νεαρός
απλώς σηκώνει τους ώμους του
-Επιχειρηματίας, απαντά στον εαυτό του ο Ασβεστόπουλος, παλιός αθλητής του
μπόντυ μπιλντιγκ, κάποιο φεγγάρι και σωματοφύλακας του εφοπλιστή Ξάνθη. Έχει
συλληφθεί δύο φορές από την αστυνομία για σωματικές βλάβες σε φιλάθλους, ο ίδιος
δήλωσε αυτοάμυνα και κανένας δεν υπέβαλλε μήνυση. Οι κακές γλώσσες λένε πως
πουλούσε προστασία σε μαγαζιά στην Ηλιούπολη αλλά ο εγκέφαλος ήταν ο Πεφάνης
-Κακές γλώσσες, σχολίασε ειρωνικά ο διευθυντής
-Μία από τις πηγές μου, διόρθωσε χαμογελαστός ο Ασβεστόπουλος, είχε μία μικρή
παμπ στην Ηλιούπολη από εκεί το ξέρω,αναγκάστηκε να την κλείσει. Ο Πεφάνης
μαζί με έναν τύπο που τον φώναζε Νικολάκη κι έναν κοκαλιάρη αλλοδαπό είχαν
κάτσει στην παμπ λίγες μέρες πριν την επίσκεψη του Νικολόπουλου για προστα-

120
σία.Μάλιστα στη πηγή μου είχε κάνει εντύπωση το πώς ένας σκυλάς σαν τον Πε-
φάνη είχε διαλέξει ένα στεκι σαν το δικό του στο οποίο ακουγόταν jazz. Έκοβε κί-
νηση και ήξερε μέχρι που τον έπαιρνε. Σιγά σιγά έπαιρνε τη θέση του Τσαγκάρη
αλλά δε θα χτυπούσε περιοχή στην οποία έκανε κουμάντο ο δεύτερος.
-Βαγγέλη, από το μπάσκετ πήγαμε στον Τσαγκάρη κι ακόμα να κατάλάβω το παζλ
σου.
-Με απλά λόγια για να μη σας κουράσω άλλο έχει ξεκινήσει ένας πόλεμος, ακόμα
είμαστε στην αρχή αλλά περιμένετε τα χειρότερα. Ο Τσαγκάρης αισθάνεται προδο-
μένος από τον άνθρωπο τον οποίον βοήθησε. Αποφυλακίζεται και το πρώτο πράγμα
που έχει στο μυαλό του είναι να πάρει πίσω όσα του «έκλεψαν» όπως και να διατη-
ρήσει τα κεκτημένα. Θα το κάνει έξυπνα, δε θα χτυπήσει από το ποδόσφαιρο θα το
κάνει από το μπάσκετ και μετά θα πάει σε άλλους τομείς, προστασία, τοκογλυφία και
πολύ πιθανόν ναρκωτικά.
Ο νεαρός δημοσιογράφος για πρώτη φορά αισθάνθηκε πως ίσως στο μέλλον καλό θα
ήταν να μην ψάχνει κάποια πράγματα σε βάθος.
-Χαλάρωσε λίγο Βαγγέλη, απ’όσα λες τίποτα δεν μπορούμε να αποδείξουμε άρα και
να γράψουμε. Και μη μου πεις πάλι να χρησιμοποιήσουμε το «έγκυρες πηγές αναφ-
έρουν».
-Στο ξαναλέω, για την ώρα έχουμε μόνο κάποια δείγματα αλλά είναι αρκετά για να
έχουμε το νού μας. Χρόνια τώρα ο Τσαγκάρης κυριαρχούσε και στο ποδόσφαιρο και
στη ζωή της νύχτας, έκανε πολύ στενή παρέα με τον Πεφάνη, τον βάζει στο ποδό-
σφαιρο, συνεταιρίζονται σε νυχτερινό κέντρο αργότερα πουλάει το μερίδιο του στον
Πεφάνη και κάνει εταιρεία εκτροφής αλόγων ιπποδρόμου, πάλι κάποιες κακές γλώσ-
σες λένε πώς κουμάντο στο μαγαζί κάνει εκείνος παρόλο που το έδωσε στον Πεφάνη.
Έχουν γίνει αναφορές για πορνεία και ναρκωτικά αλλά καμία σύλληψη.
-Τη ξέρω την ιστορία, πήγε να διακόψει ο διευθυντής
-Όλος ο κόσμος τη ξέρει, είπε ο Ασβεστόπουλος, γαμώ το κέρατο μου ακόμα και
ξένες εφημερίδες έχουν γράψει για το σκάνδαλο Τσαγκάρη αλλά η Ελληνική δικαιο-
σύνη κοιτάει αλλού, τον συλλαμβάνουν για οικονομικές κομπίνες….έλεος! Όλως
τυχαίως αυτές τις οικονομικές κομπίνες είναι σε θέση να τις ξέρει ο Παναγιώτης
Πεφάνης. Ύστερα από παρακολούθηση της Υπηρεσίας Οικονομικού Εγκλήματος
συλλαμβάνεται ο γνωστός επιχειρηματίας Βασίλης Τσαγκάρης…παρακολούθηση του
κώλου τα εννιάμερα, τους έπιασε ξαφνικά η ευαισθησία! Καρφωτός πήγε ο Τσαγκά-
ρης και μάλιστα από τον ίδιο του τον συνεργάτη. Θες και το καλύτερο; Ο υφυπουρ-
γός οικονομικών μαζί με τον γενικό γραμματέα δημοσίων εσόδων διασκέδασαν στο
μαγαζί του Πεφάνη.
Ο διευθυντής έπιασε τα μάγουλά του και κοίταξε τον Ασβεστόπουλο σαν κουρασ-
μένος πατέρας που ετοιμάζεται να στείλει το παιδί του για ύπνο.
-Θα έχουμε το νού μας Βαγγέλη, έχεις το λόγο μου, όπως έχεις και το λόγο μου ότι
την όλη ιστορία θα την έχεις εσύ για τις δάφνες σου αλλά τρέχουν κι άλλα πράγματα
και δε μπορούμε όλη μέρα να κυνηγιόμαστε με τέτοιου είδους λαβράκια που αφορ-
ούν περισσότερο το αστυνομικό ρεπορτάζ.
-Όλα μαζί πάνε, είπε ο Ασβεστόπουλος, σου είπα έχω να μιλήσω με κάποιους που θα
θυμηθούν παλιές αμαρτίες, δε ξέρω βέβαια τι θα μπορώ να δημοσιεύσω αλλά είναι
μία αρχή.Και τώρα Βενιαμίν πες μας σε ποια ομάδα είναι φυσιοθεραπευτής ο κύριος
με τα γκρίζα μαλλιά που είναι στη παρέα του Μαρτίνου, ο φαλακρός με το πουκάμι-
σο ήταν πρώην έφορος στον Α.Ο Φαλήρου στο μπάσκετ και μια εποχή μέλος του πο-
δοσφαιρικού τμήματος στον Πανελευσινιακό.
Ο Βαγγέλης Ασβεστόπουλος ήταν από τους λίγους δημοσιογράφους που αν μη τι
άλλο άξιζαν την υπέρβαση σε μισθό που είχε κάνει η αθλητική ιστοσελίδα του

121
SPORTS4EVER, αυτό πέρασε από το μυαλό του διευθυντή.Ο νεαρός κοίταξε την
οθόνη του υπολογιστή κι έδειξε τον γκριζομάλλη.
-Μανώλης Ρόκκος, αυτό είναι το όνομα του φυσιοθεραπευτή, προϋπηρεσία σε ΑΕΚ,
Έσπερο και τώρα στον Ολυμπιακό.Και τίθεται το ερώτημα τι στην ευχή θέλει μέσα
σε τέτοια παρέα ο φυσιοθεραπευτής μιας ομάδας του κέντρου. Κι απ΄ότι κατάλαβα
εννοείτε πως παίζεται η μεταγραφή του Μαρτίνου στον Ολυμπιακό.
Ο νεαρός ένοιωσε σαν να έπαιρνε λίγη από την αστρόσκονη του Ασβεστόπουλου
-Θα μπορούσε, είπε ο Ασβεστόπουλος, θα μπορούσε επίσης να λειτουργεί και ως
μεσάζοντας για μεταγραφή σε άλλη ομάδα, το’χουμε δει να γίνεται στο ποδόσφαιρο
γιατί όχι και στο μπάσκετ. Οι άκρες υπάρχουν πάντα άσχετα για ποιο σωματείο δου-
λεύει κανείς. Τίποτα απ’όλα αυτά βέβαια δεν θα είχε ενδιαφέρον αν δεν έμπαινε στη
μέση ο Τσαγκάρης
-Ο μπράβος του Τσαγκάρη, δίορθωσε ο διευθυντής
-Μάλλον είναι καιρός να ψάξουμε και πάλι για εκείνους τους θανάτους στα Γιάννενα
και στο Ρέθυμνο, είπε ο Άσβεστόπουλος, μη ξεχνάτε στα Γιάννενα παίζει ο Μαρτίνος
και κάποτε ο Μπίλαρος μοίραζε αναβολικά αριστερά και δεξιά
Ο διευθυντής έκανε έναν μορφασμό αγανάκτισης αλλά ένας χαμογελαστός Ασβεσ-
τόπουλος τον πρόλαβε
-Για το οποίο βέβαια δεν έχουμε αποδείξεις αλλά επειδή εγώ έχω και θα πάρω πληρο-
φορίες σχετικά με την ιστορία λέω να κάνω το ψυχικό
Ο διευθυντής κατάλαβε ότι είχε χάσει τη μάχη ότι και να έκλεγε, ο καλύτερος δημο-
σιογράφος του είχε ήδη πάρει την απόφασή του
Λιοσίων Στο Ύψος Αγ. Νικολάου
Απόψε δεν αισθάνεται τυχερή, τρέμει κιόλας και πονάει, κοιτάει το πόδι της, πίσω
από τους αστραγάλους το παπούτσι της έχει φάει το δέρμα κι έχει κάνει πληγή, συχνά
οι πληγές διώχνουν τους πελάτες, προσπάθησε να θυμηθεί από πότε έχει να φάει, το
πρωί τσιμπολόγησε κάτι μπισκότα τα οποία περιφρονούσε η συγκάτοικός της επειδή
δεν της αρέσει η σοκολάτα.Τρία χρόνια από τότε που μπήκε σ’εκείνο το φορτηγό ένα
βράδυ στην Κιρούντο την βορειότερη επαρχία στο Μπουρούντι και ξεκίνησε εκείνο
το σχεδόν ατελείωτο ταξίδι με προορισμό τη Γαλλία. Αδυνατούσε να μετρήσει πόσα
φορτηγά είχε αλλάξει μέχρι να φτάσει στη Λιβύη, από εκεί θα ξεκινούσε άλλος
δρόμος για Αλγερία και μετά Γαλλία. Εκεί που θα μπορούσε να συννενοηθεί αφού
μιλούσε άψογα τη γλώσσα. Το φορ-τηγό που θα τους έπαιρνε δεν ήρθε ποτέ.Αντί
γι’αυτό ήρθε ένα μεγάλο ψαράδικο, νέος σταθμός η Κρήτη, νησί στην Ελλάδα. Το
σκάφος να κον-τεύει να βουλιάξει από τον κόσμο,φωνές διαμαρτυρίες και κλάματα
από τα λίγα παιδιά που είχαν αποβιβαστεί. . Δίψα, πείνα, ο καπετάνιος αγα-νακτει και
κάποιος χοντρός με μουτζουρωμένο πρόσωπο προσπαθεί να συννενοηθεί με τα άθλια
αγγλικά του ενώ παράλληλα βρίζει στη γλώσσα του δε τους θέλουν στο σκάφος.
Βλέπουν στεριά και βλέπουν κι ένα σκάφος του λιμενικού στ’αριστερά τους που απ-
λώς τους ακολουθεί, τους πλευρίζει και δύο άντρες ντυμένοι στα μπλέ τους παρατη-
ρούν, δεν τους κοιτάζουν με εχθρικό βλέμμα περισσότερο θυμίζουν επισκέπτες σε
ζωολογικό κήπο που ενθουσιάζονται με τη θέα ενός παράξενου και συνάμα αστείου
ζώου. Λιμάνι της Ιεράπετρας, ο χοντρός εξακολουθεί να βρίζει, τους περιμένουν κι
άλλοι άντρες με μπλέ, αυτοί τους κοιτούν πιο αυσ-τηρά. Μιλούν άγρια και τους
κάνουν νόημα να περιμένουν, ο χοντρός με τον καπετάνιο πάνε κάπου παρέα με τους
λιμενικούς που ήταν στο σκάφος.Εκείνη έχει προσέξει πως ένας από τους πέντε μπλέ
που τους φυλάνε στο λιμάνι την τρώει με τα μάτια του.Φοβάται αλλά θέλει να μείνει
ψύχραιμη, έχει χάσει και τα δύο αδέλφια της στον πόλεμο, ο πατέρας της αρρώστησε
αλλα παρ’όλα αυτά πρόλαβε να σκαρώσει κι άλλο ένα μωρό κι αυτό αγόρι. Η μάνα
της διώχνει αδύναμα τις μύγες που μαζεύονται πάνω από το κρεβάτι του παιδιού.Το

122
έκαναν φίλοι της θα το έκανε κι εκείνη θα έφευγε, της είχαν πει κάτι για Βέλγιο ή
Γαλλία, ειδικά στη Γαλλία οι φυγάδες από το Μπουρούντι έβρισκαν εύκολα δουλειές
κι έμεναν σε πιο καλές γειτονιές. Εκείνη δεν την ένοιαζε και πολύ, ας ήταν και στο
Βέλγιο ο δρόμος μακρύς, δύσκολος αλλά σίγουρος. Οι πέντε μπλέ φωνάζουν και ο
πιο ψηλός απ’όλους ένας αξιωματικός βγάζει έναν ασύρματο και γαυγίζει θυμωμένος.
Τα παιδιά κλαίνε, τροφή, νερό, οι μπλέ θυμώνουν. Ένας κοκαλιάρης επιβάτης με
πράσινο πουλόβερ και λερωμένη άσπρη βερμούδα ρωτάει στα γαλλικά γιατί τους
έφεραν εδώ, οι μπλέ κοιτούν ο ένας τον άλλον, γελάνε και ο αξιωματικός κάνει με το
δάχτυλό του νόημα στον κοκαλλιάρη να σωπάσει και μάλιστα του δείχνει τη λαβή
του κλόμπ του σαν προειδοποίηση. Τα έχει ξαναζήσει όλα αυτά και μάλιστα πολύ πιο
άγρια, οι μπλέ δεν την τρομάζουν και τόσο τελικά, τίποτα δεν μπορεί να την τρομάξει
τόσο από τότε που είδε τον χοντρό λοχία να λιώνει με τον υποκόπανο του όπλου του
το κεφάλι ενός οκτάχρονου αγοριού στη διπ-λανή καλύβα από αυτή που έμενε
εκείνη, η μάνα να μην μπορεί καν να θρηνήσει, οι δύο στρατιώτες που συνόδευαν τον
χοντρό την γάζωσαν αμ-έσως.Η τιμωρία του αγοριού ήταν για κλοπή κουτιών
κονσέρβας από στ-ρατιωτική αποθήκη. «Στην Ευρώπη τα πράγματα είναι πολύ
καλύτερα» της είχε γράψει μια συμμαθήτριά της που τώρα ζούσε στη Λυών και έκα-
νε μεροκάμματα καθαρίζοντας φαστφουντάδικα.Δε δούλευε κάθε μέρα, τα λεφτά δεν
ήταν και τόσο πολλά, αλλά αν πρόσεχες και δεν ξόδευες τα έβγαζες πέρα.Η
συμμαθήτρια συγκατοικούσε με άλλες δύο κοπέλλες σε ένα διαμέρισμα 50
τετραγωνικών, το κρατούσαν καθαρό όμως και ήταν η αρχή για τη νέα ζωή τους,
μπορούσαν να στέλνουν και λεφτά σπίτι.
-Τράβα στη γαμωαφρική σου μωρή πίπα, μέσα από το ανοιχτό πάράθυρο ενός
χιουντάι της φωνάζει ένας πιτσιρικάς 20 χρονών το πολύ που φοράει τη φανέλλα της
Τσέλσυ κι έτσι την επαναφέρει στο σήμερα, Ντιντιέ Ντρ-ογμπάαααααα, κορνάρει
τρεις φορές
Εκείνη συνεχίζει να κρυώνει λίγο αλλά την παρηγορεί η σκέψη της υπόσ-χεσης που
της έδωσε πριν λίγες μέρες ο Νιζάρ, το αφεντικό όταν θα βγει από τη φυλακή θα
μιλήσει με κάποιον σπουδαίο που έχει άκρες να φέρει και τις οικογένειες τους εδώ ή
να τους στείλει στη Γαλλία. Είχε εμπιστο-σύνη στον Νιζάρ, δεν κορόιδευε.Που ήταν
όμως; Η ώρα είχε πάει έντεκα
δεν είχε κίνηση για τέτοια εποχή, μερικοί περαστικοί της έριχναν βλέμμα αλλά μέχρι
εκεί, μία από τα κορίτσια της είχε πει πως ο υπουργός υγείας είχε προειδοποιήσει για
το πόσο "ανθυγιεινές" ήταν οι πόρνες στις περιο-χές Αγ.Παντελεήμωνα, Κάτω
Πατησίων, Άγιου Νικλάου και Κυψέλη, γύρισε στις αναμνήσεις της, πίσω στην
Ιεράπετρα όταν κατάφεραν μετά από πολλές ώρες και ακόμα περισσότερες φωνές,
απειλές και φασαρίες να τους στιβάξουν σε ένα μεγάλο γυμναστήριο, τους έδωσαν
στρώματα και νερό αλλά όχι φαγητό.Οι μπλέ έσπρωξαν και κλώτσησαν κάποιους οι
αντιδράσεις άρχισαν να μεγαλώσουν αλλά κι εκείνη όσο περνούσαν οι ώρες άρχισε
να συνηδειτοποιεί πως μάλλον η Γαλλία δεν θα ήταν τελικά ο προόρισμός τους. Στο
γυμναστήριο έμειναν τρείς μέρες και τη δεύτερη ο Δήμος αποφάσισε να τους φέρει
φαγητό, οι μπλέ πήραν δύο-τρία κοριτ-σια και πήγαν προς τα αποδυτήρια του
γυμναστηρίου, τα κορίτσια δεν έδειχναν και τόσο πρόθυμα αλλά ούτε και πρόβαλαν
αντίσταση, γύρισαν μαζί με τους μπλέ μετά από μισή ώρα, έμοιαζαν εξαντλημένες,
κάποιος από τους φυγάδες θύμωσε ήθελε να ζητήσει το λόγο αλλά τα κορίτσια τον
σταμάτησαν.Εκείνη καταλάβαινε αλλά σώπαινε, απέφευγε να κοιτα-ξει στα μάτια
τους μπλέ, έσκυβε το κεφάλι κι έπαιρνε έκφραση σαν να ετοιμαζόταν να κλάψει, οι
μπλέ ξύνιζαν και την άφηναν ήσυχη
-You pretty girl..nice, beautiful...no cry, ο γεροδεμένος μπλέ με τα άθλια αγγλικά
παρίστανε τον παρηγορητή αλλά εκείνη συνέχισε να χαμηλώνει το βλέμμα

123
Και την επόμενη μέρα τα ίδια κορίτσια πήγαν με άλλους μπλε στα αποδ-υτήρια, αυτή
τη φορά άργησαν περισσότερο, έφαγαν εκεί. Οι μπλέ χαμογελούσαν.Τη τέταρτη μέρα
τους πήγαν πάλι στο λιμάνι, τους περίμεναν ευτυχώς δύο σκάφη κι έτσι δεν θα τους
στρίμωχναν όπως την πρώτη φο-ρά, τα παιδιά δεν έκλαιγαν πια.Ο καπετάνιος ενός
από τα δύο σκάφη ένας άντρας γύρω στα 60 πολύ ψηλός και πολύ αδύνατος ήξερε
και Γαλλικά στην αρχή προσπάθησε να τους καθησυχάσει λέγοντας τους πως θα πάνε
σε μία πόλη που την έλεγαν Πάτρα, πολλοί από τους άντρες διαμαρτυρή-θηκαν,
ρωτούσαν για τη Γαλλία, είχαν πληρώσει πολλά λεφτά, τους είχαν υποσχεθεί Γαλλία.
-Πάμε πρώτα Πάτρα, από εκεί θα σαλπάρουμε για Ιταλία κι από Ιταλία φεύγουμε για
Γαλλία, ο καπετάνιος σίγουρα είχε ξαναμεταφέρει μεταν-άστες, την ήξερε καλά τη
δουλειά του.
-Δώσαμε σχεδον 1500 δολλάρια φώναξε ένας γέρος έτοιμος να κλάψει
Ο καπετάνιος χαμογέλασε
-Και λίγα δώσατε παππού, μη φοβάσαι δε χρειάζεται να ξαναδώσετε άλ-λα, εδώ είναι
Ευρώπη, πολιτισμός
Δεν μπορούσε και τόσο καλά να ψυχολογήσει τους ανθρώπους αλλά μέ-σα της
στριφογύριζε το φίδι της αμφιβολλίας, ο καπετάνιος έλεγε ψέμματα, ήταν μέρος της
δουλειάς του το ψέμμα.Μπήκαν όλοι στα σκάφη εκτός από τα κορίτσια που είχαν
πάει με τους μπλέ στα αποδυτήρια, εκεί-νες έμειναν στη προβλήτα και τους
κουνούσαν το χέρι αποχαιρετώντας τους.
-Δε θα πάμε στη Γαλλία πουτάνας γιοί, έφτυσε τις λέξεις ένας άντρας γύρω στα
τριάντα, ή θα μας αφήσουν στην Ιταλία ή θα μας πετάξουν στην Ισπανία, έχεις μάθει
πόσους δικούς μας σφάζουν εκεί;
Εκείνη συνέχισε να μη μιλάει
-Γκλόρια, ήταν η φωνή του Νιζάρ
Έδειχνε ευδιάθετος και τσούλαγε ένα καρότσι με μωρό, την πλησίασε κι έβαλε το
χέρι στη τσέπη.
-Άργκησες, του είπε εκείνη, άρκισα πονάω λίγκο και κρυώνω
-Πελάτες; ρώτησε εκείνος
-Κατόλου κινήση...
-Κορίτσια παραπάνω πήραν πελάτη, ο Νιζάρ δεν έκανε ακριβώς παρατή-ρηση αλλά
ακούστηκε κάτι σαν απογοήτευση
-Έσύ; η Γκλόρια άπλωσε το χέρι της φάνηκε ένας παγωμένος αέρας να μαστιγώνει
την πλάτη της.
Ο Νιζάρ πήρε στην αγκαλιά του το μωρό κι έδειξε με το κεφάλι του στη Γκλόρια το
σεντόνι στο καρότσι,εκείνη κατάλαβε αμέσως.Έβαλε το χέρι της μέσα από το σεντόνι
και ψαχούλεψε στο στρωματάκι του καροτσιού, κατάφερε να βρεί τη σχισμή κι
έβγαλε ένα φακελλάκι.Όταν το κοίταξε το πρόσωπό της συννέφιασε λίγο
-Ντεν είναι σαν άλλη φορά….
-Είναι καλύτερο, είπε ο Νιζάρ, αλλά μην το ακουμπήσεις άμα δεν πάρεις πελάτη, θα
δοκιμάσει ο πελάτης πρώτα και μετά εσύ.
Κούνησε το κεφάλι της απογοητευμένη,κάτι δεν της άρεσε
-Από άλλο ντεν έκεις
Ο Νιζάρ ξεφύσηξε και πήρε μια έκφραση παραπόνου για την έλλειψη εμπιστοσύνης
στο προϊόν του.
-Ξέρω,αυτό είναι καλύτερο,αφεντικό μας το είπε
Η Γκλόρια είχε μεγαλύτερη εμπιστοσύνη στον Νιζάρ απ’ότι στο αφεντι-κο,ειδικά από
τότε που μπήκε φυλακή εκείνη άρχισε να νοιώθει περισ-σότερο ανασφαλής και να
σουτάρει περισσότερο πράμα.Έβαλε το φακ-ελάκι στη δεξιά τσέπη της φούστας της.
-Είπε τίποτα για καράβι;

124
Ο Νιζάρ χρειάστηκε κάπου 5 δευτερόλεπτα για να καταλάβει,το μωρό έμπηξε ένα
κλάμα και ο Νιζάρ κούνησε το καρότσι για να το ηρεμήσει.
-Θα τακτοποιηθούν όλα, αφεντικό μιλήσει…μιλάει με πολλούς κι εγώ περιμένω.
Αλλά τώρα βγήκε από φυλακή…
Ο Νιζάρ έκανε δυο χειρονομίες για να τελειώσει την πρότασή του δεν μπορούσε να
βρει τις κατάλληλες λέξεις
-Γαλλία, είπε κοφτά η Γκλόρια,Γαλλία
Ο Νιζάρ κούνησε το κεφάλι για να δείξει ότι συμφωνεί.Την ίδια στιγμή ένα μαύρο
Smart σταμάτησε δίπλα τους.Ο οδηγός ένας άντρας πάνω από πενήντα φαλακρός με
κόκκινη κοντομάνικη λακοστ κι από ένα δακτυλίδι σε κάθε μικρό δάκτυλο.
-Τι έγινε κοπελιά…μοναξιές;
Η Γκλόρια είχε συναντήσει πολλούς σαν κι αυτόν,οι περισσότεροι ήταν παντρεμένοι
και την πηδούσαν μέσα στο αμάξι τους σε απόμερα σημεία άλλοι πάλι την είχαν πάει
σε κάποια ξενοδοχεία στη Λιοσίων όπου ο ρε-σεψιονίστ ήταν κάποιος που απλά
μουρμούριζε νυσταγμένος ένα ξερό «καλησπέρα» και χωρίς ερωτήσεις έδινε ένα
κλειδί και τους έλεγε πόσο πάει η ώρα και πόσο πάει η βραδιά.Όλοι σχεδόν δειλά
ανθρωπάκια που ζητούσαν επι πληρωμή την περίφημη «επιβεβαίωση» ότι ακόμα
μπορούν να είναι επιθυμητοί.
-Εσύ μόνο; ρώτησε η Γκλόρια δείχνοντας μ’ένα σπασμένο χαμόγελο τα δόντια της
που είχαν αρχίσει να κιτρινίζουν
-Τι εννοείς «μόνο»,ρώτησε ο φαλακρός, ήθελες να έχω και φίλους μαζί;
Έδειχνε λίγο θιγμένος και ο Νιζάρ κατάλαβε πως ίσως να πίστευε πως στο μάτι της
Γκλόρια έμοιαζε «λίγος»
-Όχι, η κοπέλλα εννοεί αν νοιώθεις μόνος κι εσύ; Αυτό..αυτό
Οι όποιες αμφιβολίες του φαλακρού διαλύθηκαν κι άνοιξε την πόρτα του συνοδηγού.
-Έμπα μέσα τότε θα σε πάω σε ένα καλό ξενοδοχείο στην Καλλιθέα και θα το
κάψουμε, έμοιαζε να γεμίζει αυτοπεποίθηση,αλήθεια μεγάλε πόσο πάει η βραδιά
γιατί πρέπει να σου πώ ότι τρελλαίνομαι για μαυρούκες το χω το κουσούρι από τότε
που ήμουν ναυτικός στα φορτηγά…
Καράβια…Γαλλία…Γαλλία
-Νύχτα 150 γιούρος, είπε ο Νιζάρ προσπαθώντας να πάρει ύφος επαγγελ-ματία
πωλητή υπαρχει και έξτρα πράμα αν εσύ....
Ο Νιζάρ κλείνει πονηρά το μάτι στον φαλακρό και κάνει νόημα στην Γκ-λόρια.Η
κοπέλλα βγάζει από τη τσέπη της το φακελλάκι και το δείχνει. Ο φαλακρός κοιτάζει
λίγο πιο προσεχτικά και μοιάζει κάτι να σκέφτεται.
-Βτιαγντούμε άντρα μου, είπε η Γκλόρια συνεχίζοντας να χαμογελάει
Καράβι…Γαλλία..στο πόδι της η πληγή την τσούζει.
-Βτιαγντούμε όσο θες αραπίνα μου,είπε ο φαλακρός παριστάνοντας τον άνετο και τον
πεπειραμένο,δεν είχε δοκιμάσει τίποτε δυνατότερο από κρ-ασί στη ζωή του αλλά δεν
ήθελε να τον περάσουν και για χέστη
Ο Νιζάρ πλησίασε την Γκλόρια και της ψιθύρισε στο αυτί
-Άμα πάει να σου κάνει τίποτα….κάλεσε το γνωστό τηλέφωνο και κλείσε χωρίς να
πεις τίποτα.
Η Γκλόρια έγνεψε καταφατικά και κάθισε στη θέση του συνοδηγού. Λίγο κραγιόν
παραπάνω στα χείλη μια ματιά στον καθρέφτη και λίγο χτένισμα στο ισιωμένο
κατάμαυρο μαλλί.Κοιτάει με τσαχπινιά τον φαλακρό και του χαϊδεύει το
μπούτι.Εκείνος κλείνει τα μάτια και παίρνει μια βαθειά ανάσα όλο ηδονή,ίσως να
είναι και η πρώτη του φορά με πόρνη,μυρίζει ιδρώτα,τσιγάρο και αλκοόλ,δεν έχει πιεί
πολύ, όσο χρειάζεται για να πα-ρει λίγο περισσότερο θάρρος.

125
-Όχι ακόμα μωρό μου μη με στείλεις, της λέει, μη «πυροβολήσω» ακόμα δε πάμε στο
ξενοδοχείο, μανάρι μου όμορφο
Της πιπιλάει για λίγο το λαιμό αλλά σταματάει απότομα καθώς τους προ-σπερνούν
ένα παπάκι κι ένα αυτοκίνητο,το αυτοκίνητο κόρναρε κιόλας και έμοιαζε σαν να ήταν
κορνάρισμα χλευασμού.
-Πάμε Καλλιθέα γρήγορα, είπε ο φαλακρός και έβαλε μπρος. Αλήθεια αγαπούλα μου
πόσο πάει το φτιαξιματάκι
Η Γκλόρια δεν ήξερε αν υπάρχει νέα τιμή με την αλλαγή προϊόντος έτσι του είπε την
παλιά.
-Είσαι λίγο ακριβούλα, να σου πω θα δώσεις δώρο του θείου Μήτσου ένα δωρεάν
τσιμπούκι όλο στοργή;
Περιστέρι
Το μαγαζί είναι μισογεμάτο παρ'όλο που είναι καθημερινή, ο Πεφάνης κάθεται στο
μπαρ και απολαμβάνει ένα τζιν με τόνικ, αρκετοί από τους πελάτες είναι ήδη
μεθυσμένοι και ο μπαρμαν έχει σερβίρει νοθευμένο ουίσκυ γιατί δεν είναι εποχή για
σπατάλες, και σιγά τους πελάτες δηλαδή λίγοι Αλβανοί, Ρωσοπόντιοι γνωστοί του
Ντανήλ από την εποχή που ο τελευταίος έμενε στο Μενίδι,ορισμένοι από το Δήμο και
κάποιοι ποδοσ-φαιριστές του Ατρομήτου.Ένας από τους ποδοσφαιριστές κάνει νόημα
στον Πεφάνη να πάει στη παρέα τους και ο Πεφάνης απαντάει "αργότε-ρα" επίσης με
νόημα.Η τραγουδίστρια δεν έχει βελτιώσει καθόλου τη φωνή της και ο Πεφάνης
σκέφτεται πως δεν είναι δυνατόν το μαγαζί να κάνει Χριστούγεννα με αυτή στο
πάλκο
"Και θελω να'ρθω να σσσ'αρπαξξξω απο την άαααλληηηηη
να την ρωτήσσσω με τα μάτια δακρυσσσμένα"
Τα λουλούδια πέφτουν μπροστά της κι αυτή υποκλίνεται συνεχίζοντας να τραβάει τα
συριστικά σύμφωνα μέχρι εκεί που δεν παίρνει, βαμμένο μαύ-ρο μαλλί με ψαλίδα,
κάπου δέκα κιλά παραπάνω, έντονα βαμμένη και μάλλον κοντή, τακούνι δέκα
πόντους αλλά έχει χάρη στη κίνηση και όσο παράξενο κι αν φαίνεται αρέσει σε
αρκετούς πελάτες, ένας από τους ποδοσφαιριστές πετάει τρία λουλούδια και φωνάζει
σα να προσπαθεί να τρα-βήξει την προσοχή όλου του μαγαζιού
-Είσαι θεά ρε Τέτα, θεά...πρώτη φίρμα θα γίνεις εδω μέσα
Η Τέτα του στέλνει φιλί κι εκείνος με κωμική κίνηση παριστάνει ότι τον
πυροβόλησαν στη καρδιά και σωριάζεται στη καρέκλα, οι συμπαίκτες του
χειροκροτούν και κάποιος φωνάζει "δώσε πέναλτυ" άλλος συμπαίκ-της συμπληρώνει
"είναι και κόκκινη".Η παρέα ξεκαρδίζεται
"Και ποιά θυσσσσία, ποια θυσσσσία έχει κάνει αυτή για σσσε..ε..ενα"
-Το γάμησες το σίγμα Τέτα, μονολογεί ο Πεφάνης
-Θες κάτι αφεντικό; ρωτάει ο μπάρμαν
-Όχι, απαντάει ξερά ο Πεφάνης, ο 'Εντυ;
-Mέσα, θες να τον φωνάξω; η ερώτηση έκρυβε και μια υποερώτηση του στυλ "μήπως
να τον φώναζα άλλη ώρα;"
-Άστον, ο Πεφάνης ήπιε κι άλλη μια γουλιά από το ποτό του και κατόπιν κάλεσε τη
γυναίκα του στο κινητό να μάθει για την ημερίσια πρόοδο των παιδιών σε σχολείο
και φροντιστήρια
Η Σαμάνθα έχει κλειδώσει το καμαρίνι της γιατί ξέρει πως το αφεντικό δε θα την
ενοχλήσει και ξέρει πως δεν είναι η ώρα της να βγεί ακόμα. Ο Έντυ είναι ξαπλωμένος
στον καναπέ, έχει βγάλει το σακκάκι του και το μουσκεμένο από ιδρώτα πουκάμισό
του είναι ξεκούμποτο ως τη μέση, ψάχνει το παντελόνι του και βεβαιώνεται ότι τα
χάπια είναι εκεί.Η Σαμάνθα κάθεται από πάνω του και με μια πετσέτα του σκουπίζει

126
το κοκκαλιάρικο στήθος του, εκείνος κλείνει τα μάτια κι αισθάνεται το στομάχι του
να ανακατέβεται, δεν έχει φάει καλά, ζεσταίνεται και το έχει παρακ-άνει με τα χάπια
-Σκάω, είπε στη Σαμάνθα χωρίς ν'ανοίξει τα μάτια του και κάνει αέρα με το δεξί του
χέρι
Εκείνη του φιλά το στήθος
-Βγάλε το πουκάμισό σου τότε πασά μου
Το "πασά μου" τον ψιλοενοχλούσε αλλά κάποιος από το γκαρσόνια του είχε εξηγήσει
ότι η οικογένεια της Σαμάνθας ήταν από την Μικρά Ασία κι εκεί αυτή τη φράση τη
συνήθιζαν, "έτσι φώναζε τον μικρό μου αδελφό η γιαγιά μου" του είχε πει κάποτε η
κοπέλα, ο αδελφός της είχε πάει μετ-ανάστης στην Ολλανδία και δούλευε σ'ένα
εργοστάσιο καλλυντικών, της είχε πει πολλές φορές να πάει αλλά εκείνη ήταν
ξεκάθαρη "η ζωή μου είναι εδώ και είναι μια χαρά" του είχε πει ψέμματα βέβαια πως
δούλευε σαν γκαρσόνα σε κέντρο.Ο Έντυ έβγαλε το πουκάμισό του και το πέταξε
πάνω στην καρέκλα που κάθεται η Σαμάνθα για να βαφτεί.
-Αδυνάτισες κι άλλο, κόκκαλο έχεις μείνει, δεν τρως καλά;
-Μ'έχει σκίσει η δουλειά, απάντησε ο Έντυ, αυτές τις μέρες τρέχουμε πολύ
Η Σαμάνθα του χαμογέλασε και του χάιδεψε απαλά με τα δάκτυλά της το μέτωπο
-Πες στον Παναγιώτη να σου δώσει λίγες μέρες άδεια, είναι καλός θα σε καταλάβει
-Δε γίνεται είναι η εποχή που πρέπει να γίνουν πολλά κι αυτό το καθυσ-τερημένο ο
Νικολάκης δε μπορεί να κάνει τίποτα μόνος του
-Όπως το λές,καθηστερημένο και η Τέτα μου έχει πεί πως είναι και χάλια στο
κρεβάτι,αλλά σε παρακαλώ μην κάνεις κουβέντα στον Παναγιώτη ότι μιλήσαμε.
-Εννοείται, είπε ο Έντυ κι άνοιξε τα μάτια του
Η Σαμάνθα τρόμαξε κάπως, κάτι είχε το βλέμμα του
-Έντυ...
-Καλά είμαι, της είπε κι έπιασε όσο πιο τρυφερά μπορούσε τους καρπούς της
Ήταν πολύ όμορφη παρόλο που η μύτη της ήταν λίγο γαμψή, φυσική ξανθιά με
καταγάλανα μάτια και χείλη που όπως πολύ σωστά είχε παρατ-ηρήσει ο Πεφάνης
έμοιαζαν με αυτά της Αντζελίνα Τζολύ.Ο Έντυ την φίλησε σ'αυτά τα χείλη αλλά
ένοιωσε πάλι να ζαλίζεται.Η Σαμάνθα λύνει τη ζώνη του παντελονιού το
ξεκουμπώνει και κατεβάζει το φερμουάρ.
-Έχουμε αρκετό χρόνο, του ψιθυρίζει
Ο Έντυ νομίζει πως ο χρόνος του τρέχει γρήγορα, αισθάνεται πως δε θα προλάβει να
τελειώσει όλα όσα έχει σχεδιάσει.Απομακρύνει τα χέρια της Σαμάνθα και σηκώνεται
πάνω , το παντελόνι πέφτει και ίσα που καλύπτει τους αστραγάλους του.Κάθεται
στον καναπέ.
-Τι έχεις; η Σαμάνθα τον φιλάει στο λαιμό και νοιάζεται
-Ο μισός Ατρόμητος έχει έρθει απόψε στο μαγαζί, είπε ο Έντυ,κάτι έχει στο μυαλό
του ο Παναγιώτης, πάντα κάτι έχει στο μυαλό του, αλήθεια μήπως ξέρεις με ποιόν
παίζει ο Ατρόμητος την Κυριακή;
Η Σαμάνθα τον κοίταξε απορρημένη, γιατί να της κάνει αυτή την ερώτη-ση, τα μάτια
του είχαν μια περίεργη λάμψη, δε μύριζε αλκοόλ αλλά κάτι είχε πάρει σίγουρα,
προτίμησε να μην τον ξαναρωτήσει τι έχει. Αυτό το βλέμμα το έβλεπε για πρώτη
φορά,ήξερε ότι ο Έντυ φτιάχνεται για να τα βγάζει πέρα με τα ξενύχτια και τη πολύ
δουλειά αλλά ως τώρα δεν είχε δει το μυαλό του τόσο πειραγμένο.Ο Αλβανός έτριψε
τις δύο άκρες του στοματός του με τους δείκτες του.Κοιτούσε στο πουθενά
-Μήπως εσύ ήξερες πως ο Βελίδης πίνει Τζακ Ντάνιελς;
H Σαμάνθα άρχισε ν’ανησυχεί έντονα,αυτές η ασυναρτησίες είχαν κάποια βάση αλλά
οι ερωτήσεις είχαν σταματήσει πια.

127
-Έλα εδώ,ο Έντυ δεν πρόσταζε..παρακαλούσε, ο Έντυ δεν ήταν ο σίγου-ρος για τον
εαυτό του στρατιώτης,ο Έντυ ήταν ένα κυνηγημένο ζώο από-ψε.
Κάθισε δίπλα του πιο μαζεμένη και του χάϊδεψε τα μαλλιά,τα δάχτυλά της βρήκαν
λίγη αντίσταση στον ζελέ
-Δε πειράζει αν δεν το νοιώθεις απόψε, του είπε, εγώ θέλω μόνο να είσαι καλά,αυτό
μετράει, χαμογέλα μου λίγο
Της χαμογέλασε αλλά με μισή καρδιά,συνειδητοποίησε ότι ανέφερε το όνομα
Βελίδης,ένοιωσε τα δάχτυλα των χεριών του να μουδιάζουν.
-Είχα ανάγκη να σε δώ, της είπε,ίσως περισσότερο από κάθε άλλη φορά
Χάρηκε που το άκουσε αλλά ήταν αρκετά έξυπνη για να καταλάβει πως ο Έντυ δε
ζητούσε ένα ακόμα πήδημα αλλά μια αγκαλιά.
-Αν δεν έχεις δουλειά μπορείς να κοιμηθείς εδώ, του είπε
Ο Έντυ κούνησε το κεφάλι αρνητικά
-Σωστά,η γυναίκα σου….
-Θέλει να γυρίσουμε πίσω στην Αλβανία
-Εσύ τι θέλεις;
Ξάπλωσε στον καναπέ,έκλεισε και πάλι τα μάτια κι άφησε έναν αναστε-ναγμό
-Τίποτα,είπε,τίποτα.
Ο Σάρας και ο σύντροφος του συναντούν τους δύο Μαροκινούς που φτά-νουν μ’ένα
μπλε παπί. Συμφωνούν στα πάντα, ο ένας Μαροκινός είναι ο χρήστης και ο άλλος
σίγουρα θα κάνει μεταπώληση.Η «μεταπώληση» τσεκάρει το εμπόρευμα, ξέρει από
τέτοιες δουλειές και κανένας Σάρας δε μπορεί να την ξεγελάσει.Την ώρα που χρήμ-
ατα και εμπόρευμα αλλάζουν χέρια ο Έντυ λαγοκοιμάται και βλέπει κύματα να σκάνε
στα βράχια.
Λονδίνο λίγες ώρες πριν
Ο Βρεττός προσπαθεί να φανεί όσο πιο ευαίσθητος γίνεται αλλά δεν έχει το ταλέντο
για κάτι τέτοιο
-Δε ξέρεις πόσο λύπαμαι
Το μόνο που ξέρω είναι πως έχω αξιοθρήνητη όψη, αισθάνομαι πως κά-ποιος κάνει
σκληρή προσπάθεια να μου ξεκολλήσει τα μάτια, το στομάχι και τα γόνατα, δεν τα
καταφέρνει και άσχημα αλλά αντιστέκομαι ακόμα
-Θέλεις λίγο ακόμα; ο Βρεττός δείχνει με το κεφάλι του το άδειο ποτήρι μου
Λέω ναι με κούνημα του κεφαλιού,έχω ήδη πιεί αρκετά αλλά δεν με έχει
πιάσει.Γεμίζει το ποτήρι μου αλλά το βλέμμα του είναι καρφωμένο στο προσωπό
μου,δεν μ’έχει ξαναδεί έτσι,ούτε και τότε με το παιδί.
-Αύριο πρωί είπες ότι φεύγεις;
Θυμόταν πολύ καλά πότε έφευγα αλλά ήταν τρομερά αδέξιος στο να φέρνει την
κουβέντα αλλού.
-Ναι,απάντησα ξερά, αλλά θα κάνουμε στάση στη Ρώμη το έκλεισα τελευταία στιγμή
και ήταν η μόνη πτήση που βρήκα.
Ο Βρεττός κάτι μου λέει,κάτι που εγώ δεν μπορώ να ακούσω, το μόνο που έχω
μπροστά μου είναι συντρίμμια αυτοκινήτου και πολλές ερωτήσεις.Ένα μαύρο τσίρκο
έχει στήσει παράσταση,είμαι ο μοναδικός θεατής, είμαι όμως;
-…πόσο περίπου, πάνω κάτω,αυτό ήταν το τέλος μιας φράσης του Βρεττου την αρχή
της οποίας δεν είχα ακούσει φυσικά
-Συγγνώμη δεν….
Έσφιξε τα χείλη και πήρε μια πατρική έκφραση
-Εμένα με συγχωρείς,σ’έχω πρήξει με το μπλα μπλά μου απλώς είναι ο άκομψος
τρόπος μου να σου δείξω πως είμαι εδώ για ότι χρειαστείς. Σε ρώτησα πόσο πιστεύεις
ότι θα λείψεις.

128
-Ειλικρινά δε ξέρω αφεντικό, δεν είπα ψέμματα
-Ασφαλώς θα πρέπει να μείνεις λίγο και με την οικογένειά του…
Η σκέψη της Ελένης αλλά κυρίως της Ρούλας άρχισε να με σφυροκοποπα, κάντε
ησυχία η παράσταση του μαύρου τσίρκου ξεκινά.Το τελευταίο τηλεφώνημα του
Δημήτρη,η δεύτερη δουλειά του,η τελευταία μέρα σε αυτή τη δουλειά που ήταν πολύ
μακρυά από το μέρος που τον βρήκαν.
-Θα ήθελα μία χάρη είπα
-Ότι θες,απάντησε ο Βρεττός πίνοντας μια γουλιά από το ποτό που μόλις είχε βάλει
στο δικό του ποτήρι
-Θέλω να έρθω σε επαφή με τον Αρίστο.
Ο Βρεττός με κοίταξε κάπως παράξενα στην αρχή αλλά μετά μια έκφρα-ση
ανησυχίας απλώθηκε στο προσωπό του,τα μάτια του συννέφιασαν κι όταν συνέβαινε
αυτό έμοιαζε θυμωμένος,σχεδόν σε τρόμαζε αν δεν τον ήξερες,αλλά εγώ ήξερα!
-Τον Αρίστο;
-Ναι,δεν θέλω να με πάρει από το αεροδρόμιο απλώς θα ήθελα το κινητό του
Ο Βρεττός για να φτάσει να γίνει αυτό που έγινε μόνο κουτός δεν ήταν. Κάθισε στη
καρέκλα του σαν να είχε μόλις ακούσει κάποια δυσάρεστα νέα.Όντως κάτι τέτοιο είχε
συμβεί.Το παρελθόν δεν χτυπούσε μόνο τη δική μου πόρτα.
-Δε μασάω τα λόγια μου και το ξέρεις,μου είπε,καταλαβαίνω πως δεν μου τα λές όλα
και είναι δικαιωμά σου αν και θέλω να σε βοηθήσω,θα σε φέρω σε επαφή με τον
Αρίστο που εξακολουθεί να σ’εκτιμάει αφάνταστα, από παλιά μου έλεγε πόσο πίσ-
τευε σε σένα.Όπως σου είπα το σπίτι στο Φάληρο είναι δικό σου για όσο θες αν και
στην αρχή φαντάστηκα πως θα έμενες μαζί με τον πατέρα σου ή στο σπίτι της κουμ-
πάρας σου.Τώρα όμως που ζητάς να δεις τον Αρίστο υποψιάζομαι πως συμβαίνει
κάτι σοβαρό.Είμαι σίγουρος δε πως δε θα πείς και τα πάντα στον Αρίστο φοβούμενος
μη μιλήσει σε μένα.Καλά κάνεις,θα μου μιλούσε όπως θα μου μιλούσες κι εσύ σε
ανάλογη περίπτωση.Eίμαστε πολλά χρόνια μαζί κι έχουμε περάσει και πολλά,αυτή τη
φορά έχει να κάνει με κάτι προσωπικό σου,οκ αλλά είπαμε…
Χτύπησε το στήθος του με την παλάμη για να μου δείξει ότι μπορούσα να βασίζομαι
επάνω του.
-Μπορεί να μη συμβαίνει και τίποτα,δε θέλω να μπλέξω κανέναν και θα σας
τηλεφωνήσω το συντομότερο δυνατό,παντως θα σας κρατώ ενήμερο.
-Θα αντέξω για λίγο χωρίς εσένα,μου είπε
Τελείωσα το ποτό μου με μια μεγάλη γουλιά που έκανε ακόμα και τον Βρεττό να
εντυπωσιαστεί.
-Ήρεμα,μου είπε,έχεις ταξίδι αύριο αν συνεχίσεις να πίνεις έτσι θα υποφέρεις στο
αεροπλάνο.
Είχε δίκιο,όμως εγώ ένοιωθα σα να έπινα νερό
-Σας ευχαριστώ για όλα,του είπα
Σηκώθηκε και μου έπιασε τους ώμους,πήρε ένα συνομωτικό ύφος και ψιθύρισε
-Ο Αρίστος μπορεί να σου βρεί επιπλέον βοήθεια αν χρειαστείς, ακόμα κι ο ίδιος
μπορεί να βάλει ένα χεράκι,ο πεθερός μου φυσικά δε ξέρει τίποτα αλλά κάποιες
δουλειές δεν σταμάτησαν επειδή έφυγα από την Ελλάδα
Δεν παίδεψα το μυαλό μου για το τι είδους δουλειές ήταν αυτές που δεν είχαν
σταματήσει,δεν μ’ενδιέφερε.
-Η ζωή σου είναι εδώ Στέφανε,μου είπε, πρέπει να το θυμάσαι.
Δεν ήθελε να λείψω πολύ,αυτό εννοούσε και δεν μου είχε και εμπιστοσύνη,όχι από-
λυτη. Κούνησα το κεφάλι μου ότι συμφωνούσα, ήθελα να απαλλαγώ απ’αυτόν το
συντομότερο.Τον χαιρέτησα και πήρα το δρόμο για το σπίτι μου.Το ότι είδα τον Λεω-

129
νίδα να με περιμένει στη πόρτα δεν με ξάφνιασε.Δεν ήθελα άλλη παρέα γι’απόψε
αλλά κι εκείνος έπρεπε να μου στεθεί με τον τρόπο του
-Δεν χρειάζεται να ανησυχείς για το μαγαζί,μου έλεγε πέντε λεπτά αργότερα ανάβ-
οντας ένα πουράκι,κάτσε όσο χρειαστεί και μη νοιάζεσαι για τίποτα
Δε μπορούσα ούτε να βουρκώσω,είχα τυλιχθεί μ’ένα μαύρο σεντόνι κι αφέθηκα να
περιμένω παλιούς και νέους εφιάλτες.Ήθελα να βάλω ένα ακόμα ποτό αλλά μετά
σκέφτηκα τη συμβουλή του Βρεττού, δε θα κοιμόμουν απόψε.
-Η Ερμίνια σου στέλνει την αγάπη της,καταλαβαίνεις ότι λόγω εγκυμοσύνης απέφυγε
να σου μιλήσει
Του έκανα νόημα ότι καταλάβαινα,ήθελα να του το πω και με λόγια αλλά το στόμα
μου δεν με υπάκουσε.Έφτιαχνα συναντήσεις και διαλόγους με το μυαλό μου, έφτι-
αχνα συγκρούσεις και απολογίες.Ο Λεωνίδας ήταν αμήχανος όσο ποτέ
-Ο Βρεττός δεν θα σε ενοχλήσει, περισσότερο έβηξα παρά ξεστόμισα αυτά τα λόγια,
τη θέση μου στην ουσία θα αναλάβει η Μπέτυ τα έχω κανονίσει.
Οι δύο βαλίτσες που είχα ετοιμάσει είχαν στριμωχτεί στο λίβινγκ ρουμ δίπλα από την
βιβλιοθήκη.Ο ξαδελφός μου τις κοίταξε απορρημένος.Τι κι αν μου έλεγε πως δεν είχε
πρόβλημα να λείψω όσο ήθελα ήξερα πως κατά βάθος ανησυχούσε,κάποια πράγματα
είχε μάθει να τα κρατάει μέσα του.
-Να δώσεις πολλά φιλιά στο Θείο, μου είπε καταλαβαίνοντας πως είχε έρθει η ώρα να
φύγει αφού δε μπορούσε να προσφέρει τίποτε άλλο, ήμουν άδικος μαζί του, το μετά-
νοιωσα και για μιά στιγμή μίσησα τον εαυτό μου
-Λεό μη με παρεξηγείς…
Έσβησε το πουράκι του σηκώθηκε και μ’αγκάλιασε
-Δύναμη ξάδελφε, δύναμη και κουράγιο, θα σε παίρνω κανένα τηλέφωνο, ο θείος
θα…
-Δε θα μείνω στον πατέρα μου,τον έκοψα
Τώρα ανησυχούσε πραγματικά
-Ο Βρεττός θα μου δώσει μια μονοκατοικία που έχει στο Φάληρο, σπίτι της αδελφής
του στην ουσία αλλά το έχει για να εξυπηρετεί φίλους
-Ναι αλλά για ποιο λόγο….
-Καλύτερα έτσι,τον έκοψα δεύτερη φορά
Η ανησυχία του μεγάλωνε,αυτή μου η απόφαση δεν είχε καμία λογική στο δικό του
μυαλό,σε κανένα μυαλό δεν είχε.Ήθελε να ρωτήσει κι άλλα και ζοριζόταν πολύ για
να μην το κάνει.
-Θα είμαι εντάξει, του είπα
-Μπορώ να έρθω κι εγώ κάποια στιγμή αν το θελήσεις, είπε εκείνος σε μια
προσπάθεια να με «διαβάσει»
Λιοσίων
Δύο άντρες γύρω στα τριάντα μάλλον Πακιστανοί, έριξαν ένα ερευνητικό βλέμμα
στον Νιζάρ που κουνούσε ακόμα το καρότσι,έδειχναν διστακ-τικοί αλλά ο Νιζάρ
υποψιαζόταν ότι ίσως να είναι και μιλημένοι, το κακό με τους Πακιστανούς ήταν ότι
οι περισσότεροι δεν ήξεραν λέξη Ελληνι-κά εκτός ίσως από τους σταθμούς του
ΗΣΑΠ και του ΜΕΤΡΟ για να μπορέσουν να κινηθούν,αν ήταν τυχερός θα ήξεραν
καμιά φράση στα αγγλικά για να μπορέσει να τους πουλήσει. Κάποιος από τους
μπάτσους του είχε πει να προσέχει γιατί υπήρχαν κι αυτοί που θα μπορούσαν να τον
ληστέψουν και να του πάρουν το πράγμα για νο το πουλήσουν οι ίδιοι στους κύκλους
τους,στη Λιοσίων τέτοια φαινόμενα συνέβαιναν συχνά. Εκείνος είχε πάντα
περασμένο στο παντελόνι του ένα κυνηγετικό μαχαίρι το οποίο σκέπαζε ή ένα ριχτό
πουκάμισο ή ένα μπλουζάκι τώρα που είχε ακόμα ζέστη.Το χειμώνα το μαχαίρι
φιλοξενούσε η ειδικά διαμορφωμένη εσωτερική τσέπη ενός χοντρού μπλέ μπουφάν.

130
Δυο γάτες μάλωναν κάτω από ένα αυτοκίνητο και η ηττημένη έφυγε σφαίρα για έναν
κάδο που βρισκόταν λίγο πιο πέρα από εκεί που στεκόταν ο Νιζάρ.Ο γάτα που είχε
νικήσει απολάμβανε το σπίτι της για τη νύχτα, γάτες και άνθρωποι στη Λιοσίων μα-
λώνουν για ένα στέκι. Οι μάλλον Πακιστανοί συνεχίζουν να κοιτούν τον Νιζάρ κι
αυτός χαϊδεύει ενστικτωδώς το μαχαίρι του κι έχει το νου του στο μωρό που κοιμάται
στο καρότσι.Στο βάθος ήχος σειρήνας ασθενοφώρου,ή μήπως περιπολικού; Ο Νιζάρ
μαζί με την υπόσχεση που έδωσε πριν λίγη ώρα στην Γκλόρια θυμάται την υπόσχεση
που έδωσε στη γυναίκα του, "υπομονή λίγο καιρό ακόμα και θα μπούμε στο καράβι ή
για Ιταλία ή για Πορτογαλία,τα πράγματα εκεί είναι καλύτερα".Οι μάλλον Πακιστα-
νοί ακίνητοι στις θέσεις τους ούτε φιλικοί ούτε όμως και εχθρικοί, εκείνη την ώρα
δυο μέτρα μακρυά από τον Νιζάρ σταματάει μια κόκκινη σιτροέν.Από μέσα βγαίνουν
δύο άντρες λίγο πάνω από 25, κεφάλια ξυρισμένα,γεροδεμένοι με σίγουρο ύφος,ο
Νιζάρ ξέρει που οφείλεται αυτή η σιγουριά,μπορεί να δει και στο πίσω κάθισμα του
αυτοκινήτου κάποιον και παρόλο που αυτός ο κάποιος δε φαίνεται καθαρά ο Νιζάρ
ξέρει ποιός είναι.Ο πιο ψηλός από τα ξυρισμένα κεφάλια απευθύνεται στους μάλλον
Πακιστανούς.
-Δρόμο μούλοι, γαυγίζει και φουσκώνει το στήθος του
Εκείνοι ακίνητοι
-Δεν ακούτε γαμώ τη φάρα σας δρόμο, ρε Λάρρυ αυτοί μάλλον δεν ξέρουν Ελληνικά
Ο Λάρρυ ανοίγει βήμα και φτάνει τον συνεργάτη του και οι δύο μαζί πλησιάζουν με
απειλητικές διαθέσεις τους μάλλον Πακιστανούς που κάτι λένε μεταξύ τους αλλά δε
φαίνονται τρομαγμένοι
-Τελευταία προειδοποίηση,τσακιστείτε τώρα αλλιώς θα φάτε τσιμέντο
Ο ένας από τους μάλλον Πακιστανούς σα να χαμογελάει ειρωνικά, ο Λάρρυ και ο
σύντροφός του βγάζουν απο τις τσέπες τους σιδερογροθιές και τις περνούν στα
δάκτυλά τους,ο ψηλός βγάζει από το πίσω μέρος του παντελονιού του ένα
πτυσσόμενο γκλοπ.Ο τύπος που καθόταν στο πίσω κάθισμα του αυτοκινήτου βγαίνει
έξω
-Να τους φοβίσετε μόνο, φωνάζει
Οι μάλλον Πακιστανοί το βάζουν στα πόδια αλλά κρυφογελούν.
-Μη σας ξαναπετύχω εδώ, τους απειλεί ο Λάρρυ,αει σιχτίρ κουραδόχρωμοι
-Ρε μαλάκα αυτόν που γέλασε κάπου τον έχω ξαναδεί,είπε ο ψηλός
Ο Λάρρυ δείχνει να σκέφτεται για λίγο
-Όλοι μοιάζουν μεταξύ τους ρε, άμα πας Μεταξουργείο νομίζεις ότι έχουν κλωνο-
ποιήσει έναν και απλά του φοράνε διαφορετικά ρούχα
Έβαλαν τα γέλια,ο άντρας του πίσω καθίσματος δυσανασχετεί
-Παιδιά να τελειώνουμε
Σειρά του Λάρρυ και του φίλου του να "στραβώσουν"
-Του'χει πει κανείς ότι φοράει γαλόνια; o ψηλός χαμηλώνει τον τόνο της φωνής του
για να μην ακουστεί
-Άστον μωρέ,ο Λάρρυ δίνει τόπο στην οργή
-Κάτσε ρε μαλάκα από πότε τον κάναμε προϊστάμενο, να τα πούμε αυτά στο μεγάλο,
δε θα του αρέσουν θα δεις.
Ο Λάρρυ και ο ψηλός πλησιάζουν τον Νιζάρ
-Όλα εντάξει ρε; ρωτάει πρώτος ο Λάρρυ
Ο Νιζάρ κουνάει καταφατικά το κεφάλι
-Δεν έχει καταλάβει τίποτα ο κοντός; σειρά του ψηλού να ρωτήσει
-Μίλησε με το αφεντικό σας,είπε ο Νιζάρ,λίγο επεισόδιο με Γιέρζι τον ανησύχησε
Οι δύο άντρες κοιτάχτηκαν μεταξύ τους
-Εμείς είμαστε ακόμα καθαροί έτσι;

131
-O Γιέρζι ντε σας γκνώρισε, ντε σας ξέρει καλά,ο Νιζάρ μιλάει με σταθερή φωνή,
αλλά ο Τσαγκάρης τα ψάξει ματει ποιοί ήταν αυτοί που κτύπησαν Γιέρζι.
-Θα τα ρίξουμε όλα στην Εθνική Φλόγα,είπε ο Λάρρυ, κοίτα μας, μαύρα μπλουζάκια,
στρατιωτικά μποτάκια...μια χαρά ...μοντέλα
Ο Λάρρυ γέλασε,ο ψηλός όχι
-Το δικό μας αφεντικό Νιζάρ ξέρει τι κάνει,άσε τον Τσαγκάρη να ψάχνεται,ότι και να
πιστεύει αποδείξεις δεν έχει και δεν πρόκειται να τις βρεί πουθενά,εσύ να προσέχεις
και να μείνεις υπεράνω πάσης υποψίας
Ο Νιζάρ δεν κατάλαβε τι σήμαινε η τελευταία φράση και ο ψηλός διορθωσε το λάθος
του.
-Να μην πάρει χαμπάρι ο κοντός ότι δουλεύεις και για μας
Ο Νιζάρ γουρλώνει τα μάτια και κουνάει το κεφάλι,δείχνει κάπως τρομαγμένος
-Έχεις κανένα νέο από τον Κρίστο; ρώτησε ο Λάρρυ.Το κινητό του δεν απαντάει και
στο σπίτι του δεν ήταν,σαν να τον κατάπιε η γη.Δε πιστεύω να έκανε καμιά βλακεία ο
δικός σου.
-Είπε ότι τον ξαναντούμε σε λίγκο,απάντησε ο Νιζάρ
-Πως πήγαμε από δουλειά σήμερα; ρώτησε ο ψηλός
-Όκι πολλή, τέσσερεις μόνο, δε….
Ο Νιζάρ έψαχνε και πάλι να τελειώσει τη φράση του
-Σε λίγες μέρες θα έχουν διορθωθεί όλα,είπε ο ψηλός,στο μεταξύ πρέπει να
τρομάξουμε και να κοροϊδέψουμε λίγο ακόμα τον Μπίλαρο
Ο Λάρρυ χαμογέλασε και κοίταξε τον άντρα του πίσω καθίσματος που κοιτούσε με
τη σειρά του το ρολόι του,μετά στράφηκε στον Νιζάρ και τον διέταξε
-Δείξε μας τις εισπράξεις
Ατάραχος ο Νιζάρ υπακούει,ο ψηλός παίρνει μια έκφραση «έτσι κι έτσι»
-Θα παίξουμε το παιχνιδάκι με τον Γιέρζι,λέει ο Λάρρυ,κοίτα να είσαι πειστικός
Η λέξη «πειστικός» είναι ξένη
-Κοίτα να φανεί ότι λές την αλήθεια,εξηγεί ο ψηλός
-Αλήτια; ο Νιζάρ ακόμα να καταλάβει
-Παιδιά τελειώνετε, φωνάζει ο άντρας του πίσω καθίσματος
-Άντε ρε γαμήσου,ψιθυρίζει ο Λάρρυ
-Τώρα Ζήση,φωνάζει ο ψηλός θέλοντας να τονίσει πως ο Ζήσης το έχει παρακάνει με
τις διαταγές
Ο Λάρρυ προσαρμόζει λίγο καλύτερα τη σιδερογροθιά στα δακτυλά του
-Ήρθε η ώρα που ο Μπίλαρος θα καταλάβει πως άλλαξαν τα κόζια, εδώ το κατα-
λάβαμε εμείς,λέει ο Λάρρυ,θα σου αφήσουμε το 40% των εισπράξεων μια χαρά
έτσι;Εσύ θα πείς στο πρώην πια αφεντικό σου ότι δύο ξυρισμένα κεφάλια σου άρ-
παξαν τις εισπράξεις,όπως ακριβώς έγινε και με τον Γιέρζι.Εκείνος θα αρχίσει να
γκρινιάζει ο Μπάμπης κι εγώ θα γκρινιάξουμε γιατί οι περιπολίες δε φτάνουν οπότε
«δώσε κάτι παραπάνω» ο δικός μας θα ψάχνει και καλά να βρεί ποιοι από την Εθνική
Φλόγα έκαν-αν τη δουλειά και θα επικρατήσει μπάχαλο,τελικά οι πραγματικοί ξυρισ-
μένοι θα φάνε τη φόλα,ούτε γάτα ούτε ζημιά.
Ο Νιζάρ ρωτάει τον εαυτό του πολλά πράγματα αλλά δεν μπορεί να βρει απαντήσεις
-Ο Λάρρυ εννοεί να μη φοβάσαι,εξηγεί ο ψηλός,ήδη έχουμε σχεδιάσει ποιοι θα
πληρώσουν τη νύφη για τις κλεψιές των εισπράξεων, είναι όλα κανονισμένα.Εσένα
θα σε προστατέψουμε και όταν έρθει η ώρα θα μπείς στο καράβι
-Δε θα πονέσεις πολύ Νιζάρ,είπε ο Λάρρυ και τον πλησίασε,πρέπει να το κάνουμε να
φανεί όσο πιο πειστικό γίνεται για να μην σε υποψιαστεί ο Τσαγκάρης, δυο τρείς
μέρες θα έχεις το σημάδι

132
Ο Νιζάρ κατάλαβε αλλά και πάλι δε φοβήθηκε,αυτά που είχε ζήσει κι αυτός και η
οικογενειά του στον εμφύλιο στη Συρία έκαναν αυτό το θέατρο να μοιάζει με παιχ-
νίδι.Εκλείσε τα μάτια,πήρε βαθεια ανάσα και περίμενε.
Περιστέρι
Ο Έντυ έχει ξεραθεί στον ύπνο πανω στον καναπέ του καμαρινιού της Σαμάνθας.Ο
Ντανήλ της χτυπάει συνθηματικά την πόρτα πως σε πέντε λεπτά πρέπει να βγεί. Από-
ψε πριν το στριπτιζ θα πρέπει να κάνει χορευτ-ικά με το μπαλλέτο που συνοδεύει τη
φίρμα,θα υπάρχουν και εκλεκτοί πελάτες,εκλεκτοί λιγούρηδες δηλαδή,η κοπέλλα
κοιτάζεται στον καθρέφτη και φρεσκάρεται.Το μαγαζί υποδέχεται μια παρέα τεσ-
σάρων ανδρών ο Παναγιώτης Πεφάνης ανοίγει τα χέρια σε σχήμα αγκαλιάς
-Καλώς τις Βερσαλλίες!
Ένας από τους τέσσερεις ο πιο κοντός και ο πιο χοντρός χαμογελάει μάλ-λον
αυτάρεσκα
-Μου είπε ο Ζήσης πως σε στενοχώρησα λίγο, ο κοντόχοντρος έχει πάρει ύφος
βουλευτή.
-Λίγο,είπε ο Πεφάνης,αλλά οκ καταλαβαίνω κι εσείς τη δουλειά σας κάνετε, πρέπει
να χάψει ο κοσμάκης ότι είσαστε αντικειμενικοί και εργάτες της ενημέρωσης ,καθίσ-
τε, πρώτο τραπέζι σας έχω
Στον κοντόχοντρο δεν πολυάρεσε η ειρωνία αλλά αφενός είχε συνηθίσει τέτοιες
μπηχτές αφεταίρου ήξερε πως για την ώρα καλό θα ήταν να μην άρχιζε κόντρες με
τον Πεφάνη,όταν και αν άλλαζε η ζυγαριά θα έβλεπε.
-Ευτυχώς τελείωσε η «σσσσ» και θα πέσουμε στο καλό μέρος του προγράμματος,
είπε ο Στέλιος Γαλανός
Η «σσσσ» βέβαια δεν είναι άλλη από την Τέτα και ο πρόεδρος της ΕΠΟ θέλει να
πικάρει τον Πεφάνη για την τραγουδίστριά του
-Πάντως ο πεθερούλης σου είχε πάει με μια παρέα μεγαλομπετατζήδων όταν η Τέτα
τραγουδούσε στην παραλιακή,ο Πεφάνης χαμογελάει και αντεπιτίθεται,τότε που
έκλεισαν την κοινοπραξία για να αναλάβουν την προβλήτα αν θυμάσαι.
Ο Γαλανός καταλαβαίνει πως έχει ηττηθεί,όταν ο Πεφάνης λέει «μεγαλομπετατ-
ζήδες» εννοεί κατασκευαστικές εταιρείες
-Εκεί θα καθίσετε,λέει ο Πεφάνης και δείχνει το μοναδικό άδειο τραπέζι μπροστά στη
πίστα,μόνο να προσέχετε γιατί έχουμε και τον Ατρόμητο απόψε οπότε σας θέλω κυ-
ρίους εσύ ειδικά Αντωνίου όχι πολλά πολλά για διαιτησίες και για εκτιμήσεις και
μετά να γράφεις προβλέψεις στη στήλη σου.
-Το ζητάει ο κόσμος,ο Αντωνίου γεμάτος αυτοπεποίθηση,και δε πιστεύω να έχεις
παράπονο εγώ έγραψα πόσο καλός μάνατζερ είσαι την εποχή που στα χώνανε όλοι
όταν κατέβαινες στα αποδυτήρια κι έκανες τσαμπουκάδες, εγώ δεν έγραψα ότι όπου
έχεις ανακατευτεί αν μη τι άλλο βλέπουμε μπάλα;
O Πεφάνης κουνάει το κεφάλι και δείχνει ότι συμφωνεί αλλά έχει μάθει να έχει πάντα
και τη τελευταία λέξη
-Ναι αλλά και τι ρεπορτάζ σου έχω δώσει,θυμίζει
Η συζήτηση δε βγάζει πουθενά και η παρέα κάθεται στο τραπέζι.Ο Αντωνίου αλλάζει
απότομα ύφος λες και προβάρει μάσκα
-Κάποιος πρέπει να του κόψει τις μαλακίες, απευθύνεται στον Γαλανό
Ο πρόεδρος της ΕΠΟ φέρνει τον δείκτη του στον κρόταφο
-Στα’λεγα καιρό τώρα,είπε,αλλά τον χαϊδεύατε,τώρα είναι αργά και το ξέρεις.Κοίτα
εκεί γλέντι τα Ατρομητάκια
Το τραπέζι του Ατρομήτου σε τρελά κέφια,οι παίκτες χαιρετούν την τετράδα και ο
Σέρβος σέντερ φορ πετάει λουλούδι στον Αντωνίου

133
-Έχεις γράψει καλά λόγια γι’αυτόν; ρωτάει ο νεαρός των δημοσίων σχέσεων που
ήταν και στη συνέντευξη τύπου
-Τον είχα βάλει στη καλύτερη δεκαεξάδα που είχε η στήλη μου πέρσι,απάντησε ο
Αντωνίου
-Και σίγουρα θα μεσολαβήσεις για μεταγραφή,είπε ο τέταρτος της παρέας ένας αν-
τρας γύρω στα σαρανταπέντε με πυκνό γκρίζο μαλλί, μοντέρνο μπλέ κοστούμι και
αθλητικό παράστημα
Ο Αντωνίου ξέρει για πού τραβάει η συζήτηση
-Τι φταίω εγώ αν με διαβάζουν οι πρόεδροι, από τον πρόεδρο της ΕΠΟ, δείχνει τον
Γαλανό μέχρι τον πρόεδρο της Δημοκρατίας,ποιος άλλος έχει καλέσει στην εκπομπή
του πρόεδρο για να μιλήσει για ποδόσφαιρο;
-Αλήθεια γιατί στη κόψανε την εκπομπή στο κανάλι; ρωτάει ο Γαλανός
-Ο πεθερός σου δε ξέρει; αντιρωτάει ο Αντωνίου,μέτοχος είναι.Η επίσημη διακαιο-
λογία είναι περικοπές και περισσότερες εμπορικές ταινίες,που σημαίνει θα μας τρελ-
λάνετε στις επαναλήψεις και στα ελληνικά σήριαλς προ εικοσαετίας.
Ο Αντωνίου έχυσε το φαρμάκι του,σείρα του Γαλανού
-Με τον πεθερό μου δε μιλάμε για τέτοια και μη ξεχνάς πως στα αθλητικά του
κεντρικού δελτίου μέσα σε ένα χρόνο έχω μιλήσει δυο φορές….
-Και μόνο για επιτυχίες της Εθνικής,προσθέτει ο Αντωνίου,στις ήττες μπουχός
Ο Γαλανός εκνευρίζεται αλλά προσπαθεί να κρατήσει τον έλεγχο
-Φροντίσατε όμως να με στολίσετε στην εφημερίδα σου και στο σταθμό σου γι’αυτές
τις δύο μου εμφανίσεις
-Πρώτ’απ’όλα δεν είναι σταθμός μου και δεν είναι εφημερίδα μου,διορθώνει ο
Αντωνίου,και ξέρεις…
-Άσε με ρε Δημοσθένη,όλοι ξέρουν ποιος κάνει κουμάντο άσε τι λένε τα καταστατικά
όλα από εσένα περνάνε ο ένας ασχολείται με το διεθνές ποδόσφαιρο και ο άλλος
κάνει τον…παραγωγό,ο Γαλανός χαμογελάει πονηρά,απλώς ήθελες την εκπομπή στο
κανάλι και καλύτερο συμβόλαιο
-Δεν είμαι τόσο ζήτουλας όσο νομίζεις, είπε θιγμένος ο Αντωνίου,και τόσο ο σταθμός
όσο και η εφημερίδα πρέπει να δείχνουν ένα αντικειμενικό προφίλ,το παιχνίδι σου
είναι γνωστό δε γεννήθηκες χθές
-Νταξει παιδιά ήρθαμε να διασκεδάσουμε ας τα’αφήσουμε αυτά για άλλη ώρα
Αντωνίου και Γαλανός σταματούν και ο «δημόσιες σχέσεις» παίζει με το τάμπλετ
του.Ένας από το τραπέζι του Ατρομήτου πλησιάζει την τετράδα
-Δημοσθένη τι θα γράψεις για την διαιτησία της Κυριακής;
Όλοι εκτός από τον Αντωνίου αισθάνονται λίγο άβολα,τέτοιες συζητήσεις δεν θέλουν
να γίνονται σε τέτοιους χώρους
-Ο καλός μας και ακριβοδίκαιος Ρήγας, είπε ο Αντωνίου, θα γράψω ότι μπόρει να
δώσει τα σπόρια στους άλλους για να ρεφάρει για την περσινή εύνοια που σας έδειξε
στην Κομοτινή.
Ο ποδοσφαιριστής είναι μεθυσμένος και αργεί να καταλάβει
-Θα μας παίξουν κόντρα στο στοίχημα;
Ο Γαλανός σκουντάει τον Αντωνίου και κάνει νόημα στον δημόσιες σχέσεις να
κλείσει το τάμπλετ
-Δε το ξέρω αυτό,είπε ο Αντωνίου,εγώ για διαιτησία γράφω στοίχημα δεν έχω παίξει
ποτέ στη στήλη μου,τώρα το τι θα κάνει ο κόσμος και τι θα καταλάβει….
-Στο μαγαζί του Πεφάνη είσαι μωρέ,ο ποδοσφαιριστής κουράζεται για να ολοκ-
ληρώσει τη φράση του,ασφαλώς και κάτι παίζει με το στοίχημα κι εμείς γιατί
ήρθαμε..

134
-Ρε Γιώργο άσε τους ανθρώπους στην ησυχία τους, ένας χοντρούλης γύρω στα εξήντα
με γουλί το κεφάλι πιάνει από τον ώμο τον ποδοσφαιριστή,είναι φανερά ανήσυχος
γιατί παρ’όλο που φαίνεται να έχει πιεί έχει συνηδειτοποιήσει πως ο ποδοσφαιριστής
μιλάει παραπάνω απ’όσο πρέπει χαμογελάει στη τετράδα, η γραβάτα του είναι λυ-
μένη και τα μανίκια του πουκαμίσου του σηκωμένα.Συγνώμη για την ενόχληση ρε
παιδιά το τσουξαμε λίγο παραπάνω απόψε
-Θα παίξουν εις βάρος μας,μουρμουρίζει ο ποδοσφαιριστής,πόσο δίνει το διπλο;
-Πάμε ρε Γιώργο,ο τύπος συνεχίζει να χαμογελάει ευγενικά αλλά προσεύχεται να
σκάσει και ο παίκτης.
-Θα κερδίσετε,λέει ο Αντωνίου,το έχω γράψει ότι φέτος θα έχετε από τις πιο δυνατές
έδρες.
Ο εξηντάρης και ο ποδοσφαιριστής απομακρύνονται
-Είδες τι τραβάμε επειδή κράτησες τον Ρήγα στον πίνακα διαιτητών; λέει στον Γα-
λανό ο γκριζομάλλης, το κάθε κωλόπαιδο έχει άποψη,αλήθεια πόσο έχει το διπλό;
Οι υπόλοιποι ξέσπασαν σε γέλια και ο Γαλανός κάνει νόημα στο γκαρσόνι να έρθει.
Παραγγέλνουν ένα μπουκάλι ουίσκυ,δε θέλουν να το παρακάνουν.Στη πίστα έχει βγεί
το μπαλέτο με την εντυπωσιακή Σαμάνθα
-Χύνω μόνο που τη βλέπω,είπε ο Γαλανός
-Κανόνισε τότε με τον φίλο σου τον Πεφάνη, μη μείνουμε στις Μολδαβές, λέει ο
γκριζομάλλης και ανάβει τσιγάρο
Κεφάλαιο 6ο
Η ζέστη έχει δυναμώσει, είναι επτά το πρωί κι αισθάνομαι δυσφορία.Φτιάχνω ένα
πρόχειρο πρωϊνό για να βοηθήσει το στομάχι μου ν’αντέξει τον δυνατό καφέ.Μπαίνω
στον πειρασμό να πιώ αλλά αντιστέκομαι. Ανοίγω την τηλεόραση αλλά δεν παρακο-
λουθώ.Μαύρο ψωμί,μαρμελάδα φράουλα κι ένα βρασό αυγό,καλά είναι.Οι πρώτες
δύο γουλιές φραπέ ανοίγουν την πόρτα σε κάποιες άτακτες σκέψεις που προσπαθούν
να βολευτούν.Στα χέρια μου κρατάω την απόδειξη που βρήκα στο πορτοφόλι του
Δημήτρη,η εικόνα του μετά το δυστύχημα μου τρυπάει το στήθος και δεν ήμουν
προετοιμασμένος,καταπίνω και πονάω.Προσπαθώ ν’ακούσω μουσική να συγκεν-
τρωθώ και να ξεχαστώ παράλληλα,πως γίνεται αυτό αλήθεια; Έχω αλλάξει δυο-τρείς
δίσκους,κανέναν δεν μπορώ να ακούσω ολόκληρο.Δοκιμάζω να πάρω τη Δέσποινα
στο κινητό, δεν έχει ακόμα πολύ δουλειά και μπορεί να μιλήσει.Με ρωτάει τα τυπικά
πως κοιμήθηκα, πως είμαι,τι σκοπεύω να κάνω.Σε τίποτα δε λέω την αλήθεια και
κυρίως στο τελευταίο σκέλος των ερωτήσεων.Ξεκινά να μου μιλά για την εφηβεία
του Πάρη αλλά βαριέμαι αφόρητα,σχεδόν θυμώνω.Δε μιλάω απλά ακούω,αν και δεν
είμαι σίγουρος γι’αυτό,εκείνη το καταλαβαίνει
-Σ’αφήνω είναι αλλού το μυαλό σου και είναι φυσικό, να μη σε πρήζω
-Όχι,μόνο που η όλη ιστορία….
-Νάσο δε χρειάζεται να πείς τίποτα,θα μιλήσουμε αργότερα
Ήταν κι εκείνη κουμπωμένη,ο Πάρης,εγώ,ίσως δεν της κάναμε τη ζωή ευκολότερη.
Βγήκα στο μπαλκόνι μου,δυό ηλικιωμένες κυρίες της γειτονιάς με χαιρέτησαν κι είπα
και σ’αυτές ψέματα
-Όλα καλά παιδί μου;
-Όλα καλά
-Υγεία να υπάρχει…
Υγεία δεν υπήρχε πουθενά για την ώρα.Ο χρόνος μου πήγαινε κόντρα αλλά είχε έρθει
η ώρα που περίμενα.Ξεκίνησα για την Καλλιθέα εντελώς άδειος, το μόνο που με παρ-
ηγορούσε ήταν πως πιθανότατα είχα στα χέρια μου κάτι σαν άκρη του νήματος.Όταν
πάρκαρα έξω από την είσοδο του Automust ένας τύπος χοντρός με ξινισμένο ύφος

135
και το πουκάμισο ξεκούμπωτο μέχρι και λίγο κάτω από το στήθος μου έκανε νόημα
να πάρω το αυτοκίνητο
-Όχι εδώ φίλε,είπε απότομα,εδώ είναι μαγαζί,αλλού
Το τελευταίο πράγμα που χρειαζόμουν στην αρχή της μέρας ήταν ένας αγενής ψευτο-
τσαμπουκάς. Έδειξα αμέσως την ταυτότητά μου
-Αστυνομική Διεύθυνση Πειραιά, πρόσθεσα όνομα και βαθμό.Δε συνήθιζα να παρισ-
τάνω τον σερίφη αλλά αυτός ήθελε ένα μάθημα.Μαλάκωσε αμέσως
-Με συγχωρείτε αλλά ο κάθε ένας έρχεται παρκάρει και ξεχνά να φύγει και….
-Αν το πεζοδρόμιο δεν έχει πάρκιγκ μπορεί να παρκάρει ο καθένας,τον έκοψα
Προχώρησα μέσα στο μαγαζί,μεγάλος χώρος και νοικοκυρεμένος.Είχε ανοίξει πριν
από λίγα λεπτά και πελατεία δεν υπήρχε ακόμα.Ο μοναδικός υπάλληλος με κοίταξε
βαριεστημένα,φαντάστηκε πως ήμουν πελάτης και δεν είχε καμία διάθεση να με εξυ-
πηρετήσει.Το Κατάστημα Ελέγχεται Από Κλειστό Κύκλωμα, η πινακίδα στο τοίχο,
αυτό ήταν!
-Λέγομαι Γιάννης Πιερίδης,είπε ο χοντρός,είμαι ένας από τους δύο που έχουν το
μαγαζί ο συνέταιρός μου θα έρθει σε λίγο…
Έβγαλα την απόδειξη του Δημήτρη και του την έδειξα
-Θυμάστε τον άνθρωπο που αγόρασε προχθές αυτό το αρωματικό;
Ο Πιερίδης δεν έκανε μεγάλη προσπάθεια να θυμηθεί
-Όχι,είπε σα να λυπόταν,περνάνε πολλοί κάθε μέρα
-Ήταν απόγευμα,ένας άντρας με μακρυά μαύρα μαλλιά λίγο γαμψή μύτη και σκούρο
δέρμα.
-Αλλοδαπός; ρώτησε ο Πιερίδης και υπό άλλες συνθήκες θα γελούσα γιατί θυμήθηκα
ότι στις διακοπές τον μόνο που περνούσαν για Έλληνα από την παρέα ήμουν εγώ, ο
ένας έμοιαζε Βορειοευρωπαίος και ο άλλος Άραβας
-Έλληνας,είπα κι έβγαλα μια φωτογραφία που μου είχε στείλει ο Δημήτρης από ένα
τετραήμερο στη Καβάλα,αυτός είναι
-Ναι κάτι θυμάμαι,όχι σίγουρα όμως…ρε Μύρωνα έλα εδώ να δείς
Ο βαριεστημένος υπάλληλος μας πλησίασε
-Θυμάσαι να ήρθε προχθές ο άνθρωπος αυτός και ν’αγόρασε αρωματικό;
Ούτε ο Μύρωνας προσπάθησε να θυμηθεί αλλά για διαφορετικό λόγο
-Ναι βέβαια, φόραγα ένα t-shirt με το And Justice For All των Metallica και μου είπε
πως από αυτό το άλμπουμ και μετά ωρίμασαν μέχρι να γίνουν γκρουπ για όλους και
να χαλάσουν….
Ο Δημήτρης με το αλκοόλ και τα ηρεμιστικά στο στομάχι αστειεύεται με τον υπάλ-
ληλο.Έριξα μια ματιά στον υπολογιστή που βρισκόταν στο ταμείο, υπήρχε εικόνα
από όλες τις μεριές του μαγαζιού χάρη στο κλειστό κύκλωμα
-Υπάρχει υλικό από την κάμερα για τις προηγούμενες μέρες,εννοώ το προχθεσινό.
-Συνήθως το ξεφορτωνόμαστε,είπε ο Πιερίδης,παρακολουθούμε αλλά αν δε μας
λήψει τίποτα ή δε γίνει κάτι το σβήνουμε
-Από προχθές υπάρχει,είπε ο Μύρωνας, δεν έχω σβήσει τίποτα εδώ και τρείς μέρες
Η τύχη είχε πάρει για λίγο το μέρος μου
-Θα ήθελα να δώ το βίντεο της προχθεσινής μέρας ώρα 18.15-18.20
Ο Πιερίδης δεν καταλάβαινε τι ακριβώς συνέβαινε κι ανησυχούσε
-Έγινε κάτι; ρώτησε
-Τυπική διαδικασία σχετικά με μία έρευνα,τον καθησύχασα
Ο Μύρωνας είχε μάλλον καταλάβει περισσότερα και το να συμμετέχει σε αστυνομική
έρευνα έστω κι αν δεν ήξερε το λόγο τον «έφτιαγνε».Πήγε στον υπολογιστή,έψαξε
τ’αρχεια της κάμερας και βρήκε το προχθεσινό

136
-18.15-18.20, μουρμούρισε κι έβαλε μπρος τη ταχύτερη προβολή του αρχείου παρ-
ακολουθώντας κάτω και δεξιά στην οθόνη την ώρα, ο Δημήτρης στο ταμείο
-Στοπ,φώναξα λίγο πιο δυνατά και ο Μύρωνας τρόμαξε, συγγνώμη σταμάτα εδώ την
εικόνα
Το πρόσωπο του Δημήτρη δεν φαίνεται πολύ καθαρά
-Προχώρα το λίγο σε κανονική ταχύτητα
Ο Μύρωνας υπάκουσε
-Ήχο δεν έχουμε έτσι; ρώτησα
-Δεν τον χρειαζόμαστε,είπε ο Πιερίδης,το κύκλωμα με ήχο κοστίζει πολύ περισ-
σότερο.
-Μπορούμε να κάνουμε λίγο ζουμ;
Ο Μύρωνας απάντησε μεγαλώνοντας την εικόνα 250%.Ήταν θολή αλλά μπορούσα
να δω κάπως καλύτερα το πρόσωπο του φίλου μου.Εξακολουθούσα να είμαι άδειος.
-Προχώρα το λίγο ακόμα
Ο Δημήτρης σκύβει μπροστά στον Μύρωνα και κάτι του λέει την ώρα που βγάζει το
πορτοφόλι του από την κωλότσεπη
-Εδώ μου μιλάει για το μπλουζάκι μου,εξηγεί ο υπάλληλος
-Καλημέρα,η φωνή του πρώτου πελάτη της ημέρας
Ο Πιερίδης ανταποδίδει την καλημέρα και μου ρίχνει ένα βλέμα σαν να με ρωτάει αν
σκοπεύω να καθίσω πολύ ώρα ακόμα,τον αγνοώ και φυσικά εξυπηρετεί ο ίδιος τον
πελάτη και όχι ο Μύρωνας.Η εικόνα πιο καθαρή τώρα πιά,ο Δημήτρης πληρώνει
χαμογελαστός.Δεν νομίζω πως χρειάζομαι τίποτε άλλο.
-Μπορούμε να κόψουμε αυτά τα δύο λεπτά και να τα πάρω μαζί μου; ρώτησα
-Το μόνο εύκολο, είπε ο Μύρωνας, μπορώ να σας το περάσω και στο κινητό σας άμα
θέλετε.
-Θα με υποχρέωνες, του είπα
-Πέντε λεπτάκια θα πάρει, μου εξήγησε, θέλετε να σας φέρω τίποτα όσο θα δουλεύει;
-Όχι σ’ευχαριστώ,απάντησα
Ο Πιερίδης εξυπηρετούσε και με κοίταζε, ο πελάτης χρειάστηκε να του επαναλάβει τι
περίπου έψαχνε γιατί ο καταστηματάρχης είχε πιο πολύ το μυαλό του σε μένα και δε
μπορούσε να συγκεντρωθεί.Μόλις ο Μύρωνας τελείωσε το μοντάζ και αποθήκευσε
το αρχείο, του έδωσα το κινητό μου και με ένα καλώδιο που στη μία άκρη είχε USB
ενώ στην άλλη βίσμα για την υποδοχή της συσκευής μου πέρασε το δίλεπτο που ήθε-
λα.Σίγουρα αισθανόταν σα να είχε λύσει ένα μεγάλο μυστήριο,σχεδόν μύριζα τον εν-
θουσιασμό του.
-Κάτι άλλο; με ρώτησε
-Όχι με βοήθησες ήδη πάρα πολύ
Ο υπάλληλος πήρε ύφος στρατιώτη που μόλις είχε παρασημοφορηθεί
-Ότι άλλο χρειαστείτε πείτε μου,είπε ο Μύρωνας σα να ήταν αυτός το αφεντικό, αν
θέλετε κρατάω το αρχείο σε περίπτωση που..
-Έχω αυτό που θέλω,του είπα
Ο Πιερίδης αρκετά αγχωμένος που δεν μπορούσε να φορτώσει δουλειά στον Μύρωνα
τελείωσε με την εξυπηρέτηση του πελάτη παίρνοντας τα χρήματα και κόβωντας από-
δειξη.Τους ευχαρίστησα κι έφυγα.Δε ξέρω τι αντιδράσεις θα προκαλούσε αυτό το δί-
λεπτο που είχα στα χέρια μου.Είχα την αφετηρία που ήθελα και μπροστά μου υπήρχε
μια λίγο πιο ξεκάθαρη πορεία.Σειρά είχε η εταιρεία στην οποία δούλευε ο Δημήτρης.
Κι αυτή βρισκόταν στην ίδια οδό με το μαγαζί που είχα επισκεφθεί, για την ακρίβεια
στο νούμερο 131 της Βενιζέλου. Το παρκάρισμα εκεί ήταν όνειρο απατηλό, κατάφε-
ρα μετά από δέκα λεπτά γύρας στα στενά να βολέψω το αυτοκίνητο και πήγα με τα
πόδια μέχρι την εταιρεία.Ένα πενταόροφο κτίριο με φιμέ τζάμια και στην είσοδο ένας

137
τηλεγωνικός θάλαμος βαμμένος κιτρινόμαυρος.Θυμήθηκα πως η συγκεκριμένη
εταιρεία υπήρξε ένα φεγγάρι χορηγός της ΑΕΚ. GLOBAL-PHONE SA από τις πρώ-
τες ιδιωτικές εταιρείες πληροφοριών καταλόγου Ελλάδος.Γνωστός ηθοποιός υποδή-
θηκε τον απαιτητικό πελάτη σε τηλεοπτικό σποτάκι για την εταιρεία και τα δύο
πρώτα χρόνια ζωής έφεραν τρελλά κέρδη στους ιδιοκτήτες και κάποια μπόνους στους
υπαλλήλους, αργότερα με την εμφάνιση κι άλλων εταιρειών με τις ίδιες υπηρεσίες η
δουλειά έπεσε, τα μπόνους κόπηκαν,οι συμβάσεις άλλαξαν,οι μισθοί μειώθηκαν κι
ακόμα και το συνεργείο καθαρισμού κτιρίου εμφανιζόταν πιο αραιά.Ο Δημήτρης μου
έλεγε πως συχνά οι αίθουσες των τηλεφωνητών θύμιζαν διαμερίσματα σε κακόφημες
συνοικίες της Αμερικής.Η περίφημη Ελληνική αναπτυσσόμενη αγορά στην οποία
λίγος ανταγωνισμός παραπάνω δημιουργούσε άθλιες συνθήκες εργασίας και μισθούς
πείνας.Στη ρεσεψιόνκαθόταν μια κοπέλλα γύρω στα εικοσιπέντε με μάλλον υπερβο-
λικά σκληρό ύφος για τη θέση της.Με καλημέρισε απρόθυμα κι εγώ επανέλαβα τη
γνωστή διαδικασία, ταυτότητα, βαθμός και όνομα
-Θα ήθελα να δω τον προσωπάρχη,της είπα
Το σκληρό της ύφος παρέμεινε αλλά είχε χάσει την «εξουσία» της. Πληκτρολόγησε
τρείς αριθμούς και περίμενε λίγα δευτερόλεπτα. Με πολύ χαμηλή φωνή με ανακοί-
νωσε, είχε συνηθίσει να ρωτάει αν θα έπρεπε να στείλει κάποιον επισκέπτη και το ότι
ήμουν αστυνομικός δεν άλλαζε κάτι, ψέλισε ένα σχεδόν φοβισμένο «μάλιστα» κι
έκλεισε το τηλέφωνο
-Θα πάτε στον δεύτερο όροφο,όπως βγαίνετε από το ασανσέρ δεύτερη πόρτα δεξιά θα
ζητήσετε την κυρία Ρούσσου.
Το επίθετο κάτι μου έλεγε αλλά δεν ήταν ώρα για τέτοιου είδους ψάξιμο.Χτύπησα τη
πόρτα και με το «περάστε» άνοιξα και μπήκα.Γραφείο σύγχρονο περιποιημένο και
ακριβά ράφια γεμάτα ντοσιέ και βιβλία,οικονομικής φύσης,τα περισσότερα γύρω από
τις πωλήσεις και το μάρκετιγκ,τόσα μου επέτρεψε να συλλάβω η γρήγορη ματιά που
έριξα.Στους τοίχους κάδρα με αφίσσες που έδειχναν όμορφες κοπέλλες και όμορφους
νεαρούς να να κρατούν είτε κινητό είτε σταθερό τηλέφωνο και να χαμογελούν λες και
διαφημίζαν οδοντόκρεμες.Η Ρούσσου μου έδωσε το χέρι της και μου χάρισε ένα
άκρως επαγγελματικό χαμόγελο,εκτός από το όνομά της και η φυσιογνωμία της μου
θύμιζε κάτι.Mέτριο ανάστημα,καστανά μαλλιά κομμένα καρέ και αρκετά παχουλή.Το
ντύσι-μό της κόστιζε παραπάνω από ένα μισθό μου.Έπιασε έναν πανάκριβο στυλό κι
άρχι-ζε να τον στριφογυρίζει,ίσως και να έκανε προσπάθεια να κόψει το τσιγάρο.
-Σας ακούω Αστυνόμε
-Πρόκειται για έναν υπάλληλο σας τον Δημήτρη Βελίδη
Στην αρχή το όνομα δε φάνηκε να της λέει κάτι αλλά μετά το θυμήθηκε
-Τι συμβαίνει με τον Βελίδη, έκανε κάτι;
Προφανώς δεν είχε ειδοποιηθεί
-Δε μάθατε τίποτα; αντιρώτησα
-Ήμουν σε άδεια τρείς μέρες,σήμερα γύρισα είσαστε τυχερός
-Σκοτώθηκε σε τροχαίο,είπα, δεν σας ενημέρωσε κανένας;
-Κανένας,είπε η Ρούσσου έτοιμη για να αρχίσει τις επιπλήξεις, πότε είναι η κηδεία;
-Aκόμα δε γνωρίζω,το ατύχημα έγινε προχθές το απόγευμα,ποιος θα είχε ειδοποιηθεί
στη θέση σας;
-Η κυρία Πατεράκη η βοηθός μου, να την καλέσω να της μιλήσετε;
-Ναι παρακαλώ,εσείς πόσο συχνά ερχόσασταν σε επαφή με τον Δημήτρη;
Γκάφα Αθανασάκο δεν έπρεπε να χρησιμοποιήσεις το μικρό όνομα
-Ελάχιστα, μία φορά τον μήνα όταν καλούσα τις ομάδες των τηλεφωνητών για να
τους μιλήσω για την απόδοσή τους.Η απόδοση του Δημήτρη τον τελευταίο μήνα αν
θυμάμαι καλά,γιατί οι υπάλληλοί μας είναι πολλοί,δεν ήταν και σε πολύ ψηλό επίπε

138
δο, έμοιαζε κουρασμένος και κακόκεφος.Λυπάμαι πάντως και να ξέρετε πως η εταιρ-
εία θα στείλει οπωσδήποτε στεφάνι στην κηδεία κι ένα ποσό στη γυναίκα του,αν θυμ-
άμαι καλά είναι..ήταν παντρεμένος.
-Είχε και ένα κοριτσάκι,πρόσθεσα
-Τραγικό,είπε η Ρούσσου,ακούστε Αστυνόμε και με συγχωρείτε για το θάρρος,επειδή
τον αποκαλέσατε Δημήτρη υποθέτω ότι τον γνωρίζατε προσωπικά, θέλω λοιπόν να
σας βεβαιώσω ότι θα κάνω ότι μπορώ να βρώ μια θέση τηλεφωνήτριας στη γυναίκα
του,σαν έξτρα εισόδημα
Ήταν πολύ έξυπνη,δεν της ξέφυγε η γκάφα μου
-Καλοσύνη σας,αρκέστηκα να πω
-Θα καλέσω αμέσως την κυρία Πατεράκη, πληκτρολόγησε κι αυτή τρεις αριθμούς και
μίλησε μάλλον απότομα, Ελπίδα κατέβα σε θέλω τώρα είναι επείγον
Μόλις κατέβασε το τηλέφωνο με ρώτησε
-Εκείνο που δεν καταλαβαίνω είναι τι σας έφερε στο γραφείο μου εφ’όσον ο Δημήτ-
ρης σκοτώθηκε σε τροχαίο
-Τυπική έρευνα για να λυθούν κάποιες απορίες
-Έρευνα πάντως,επισήμανε η Ρούσσου,αυτό έχει σημασία,ξέρετε ρωτάω γιατί πραγ-
ματικά θέλω να βοηθήσω
Έπρεπε να παίξω με τα χαρτιά μου λίγο πιο ανοιχτά
-Υποψιάζομαι πως περνούσε κάποιες οικονομικές δυσκολίες,της είπα,γι'αυτό είπα
πως η έρευνα είναι τυπική,ψάχνω να ξεκινήσω από κάπου.
Η πόρτα χτύπησε δυο φορές και χωρίς να απαντήσει η Ρούσσου μια γυναίκα μεταξύ
30 και 35 μπήκε μέσα.Είχε τα μαλλιά της αλογοουρά και τα καστανά μάτια της
έδειχναν πολύ ανήσυχα.Η προσωπάρχης έκανε τις συστάσεις
-Ο Αστυνόμος θέλει να μιλήσετε για τον Δημήτρη Βελίδη, και θα έπρεπε να με ενη-
μερώσεις για το τι του συνέβει,φαντάζομαι ότι ειδοποιήθηκες.
Η Ελπίδα Πατεράκη χαμήλωσε το κεφάλι σαν αναγνώριση του λάθους της
-Με ειδοποίησε ο διπλανός του εχθές,εξήγησε στη Ρούσσου,του τηλεφώνησε η γυν-
αίκα του Βελίδη, έκαναν παρέα. Δε σας ενημέρωσα γιατί έπεσε πολύ δουλειά και
ξεχάστηκα και με τις αξιολογήσεις.
-Κακώς Ελπίδα,είπε η Ρούσσου
-Μπορούμε να μιλήσουμε στο γραφείο σας; ρώτησα την Πατεράκη,με την κυρία
Ρούσσου τελείωσα,αλλά πριν φύγω μία τελευταία ερώτηση
-Παρακαλώ,είπε η Ρούσσου
-Πως είχε αντιδράσει ο Βελίδης όταν του μιλήσατε για την πεσμένη του απόδοση
-Το είχε πάρει πολύ απλά και υποσχέθηκε να βελτιωθεί,μου εξήγησε πως είχε κάποιες
επιπλέον υποχρεώσεις και πως του είχε βγεί η κούραση,αυτό ήταν όλο.
Κούνησα το κεφάλι μου
-Να κάνω κι εγώ μια ερώτηση Αστυνόμε;
Έγνεψα ναι
-Η έρευνα που κάνετε είπατε πως είναι τυπική,αλλά ο Βελίδης είναι φίλος σας οπότε
κάτι θα σας είχε πει παραπάνω,γιατί ρωτάτε εμάς;
-Περισσότερο γνωστοί ήμασταν παρά φίλοι,το πρώτο μου ψέμα
Χαμογέλασε αινιγματικά,μάλλον δεν με πίστεψε αλλά δεν έδινα φράγκο,βασάνισα
λίγο το μυαλό μου για να θυμηθώ από που την ήξερα.Πριν κλείσω τη πόρτα καθώς
έφευγα με την Πατεράκη είδα τη Ρούσσου με την άκρη του ματιού μου να σηκώνει το
τηλέφωνό της,το ένστικτό μου μου έλεγε πως αυτό το τηλεφώνημα θα αφορούσε
εμένα.Το γραφείο της Ελπίδας Πατεράκη ήταν το μισό σε μέγεθος από αυτό της
Ρούσσου,λιτό αλλά με τις ίδιες αφίσσες των χαζοχαρούμενων νέων που σηκώνουν
τηλέφωνα.

139
-Καπνίστε αν θέλετε,μου είπε και μου πρόσφερε τασάκι
-Όταν λέτε πως είχε πέσει η απόδοση του Βελίδη τι ακριβώς εννοείτε;
-Επανασυνδέσεις και χρόνος εξυπηρέτησης πελατών,είπε η Πατεράκη, ο Δημήτρης
ήταν ένας από τους καλύτερους τηλεφωνητές μας αλλά τον τελευταίο καιρό αργούσε
πολύ στο να βρεί αυτό που ζητούσε ο πελάτης,για έναν υπάλληλο της κλάσης του και
της εμπειρίας του αυτό ήταν ανεξήγητο.Μιλούσε αργά και κάποιες φορές δυσανασχε-
τούσε,του είχα κάνει την παρατήρηση και την δέχτηκε.
-Πριν είπατε κάτι για επανασυνδέσεις
-Α ναι, όταν βρούμε το νούμερο που ζητάει ο πελάτης τον ρωτάμε αν θέλει να τον
συνδέσουμε με αυτό,φυσικά συνεχίζεται η δική μας χρέωση
Το τελευταίο το είπε με λίγη δόση από τύψεις
-Βέβαια ενημερώνουμε τον πελ..
-Κυρία Πατεράκη είχατε διαπιστώσει κάποια αλλαγή στη συμπεριφορά του Βελίδη;
Απέναντι στους συναδέλφους για παράδειγμα
-Έδειχνε λίγο απόμακρος αλλά καθόλου εχθρικός κι αλήθεια σας λέω λυπάμαι για ότι
έγινε γιατί του είχα μιλήσει λίγο αυστηρά κι εγώ για την απόδοση.Έδειχνε να έχει
κάπου αλλού το μυαλό του,μεταξύ μας μιά δυό φορές μύριζε αλκοόλ αλλά έκανα πως
δεν κατάλαβα.Όταν η Ρούσσου τον επέπληξε την τελευταία φορά τον ρώτησα αν
ήθελε να πάρει άδεια αλλά εκείνος αρνήθηκε.
Η Πατεράκη συνέχιζε να έχει χαμηλωμένο βλέμα,ή ένοιωθε στ'αλήθεια τύψεις ή μου
έλεγε ψέματα,ίσως και τα δύο
-Ποιός είναι ο υπάλληλός σας με τον οποίο μίλησε η γυναίκα του Βελίδη
-Λέγεται Κωνσταντίνου
-Είναι εδώ σήμερα;
-Ναι
-Ωραία,θέλω να του μιλήσω
-Ακολουθήστε με
Ανεβήκαμε στον πάνω όροφο που ήταν γεμάτος από τηλεφωνητές, μια τεράστια αίθ-
ουσα με υπολογιστές,τηλέφωνα και ανθρώπους που μιλούσαν γρήγορα, πληκτρολογ-
ούσαν γρήγορα, χειρονομούσαν.Ο κλιματισμός μάλλον δεν δούλευε καλά και κάποιοι
έκαναν αέρα με μπλοκάκια σημειώσεων.Στο βάθος της αίθουσας ένα μακρύ παραλ-
ληλόγραμμο τραπέζι με τρία ντοσιέ τρία τηλέφωνα και τρείς κοπέλες που φορούσαν
από ένα ζευγάρι ακουστικά η κάθε μία. Δύο άντρες γύρω στα τριάντα έκαναν βόλτες
ανάμεσα στους τηλεφωνητές και αν κάποιος σήκωνε χέρι έτρεχαν προς το μέρος του,
οι κοπέλες με τα ακουστικά πρέπει να άκουγαν τις συνομιλίες για να διαπιστώσουν
τυχόν παρεκτροπές.Η Πατεράκη έκανε νόημα σε έναν από τους δύο νεαρούς και του
έδειξε τη θέση στην οποία καθόταν ένας πολυ αδύνατος ξανθός.Ο νεαρός κατάλαβε
πλησίασε τον ξανθό και κάτι του είπε εκείνος έβγαλε τα ακουστικά κι ήρθε πρός το
μέρος μας.
-Κύριε Κωνσταντίνου ο κύριος είναι από την Αστυνομική Διεύθυνση Πειραιά , θα
ήθελε να σας μιλήσει
-Δε θα σας κρατήσω πολύ ώρα,του είπα όσο πιο φιλικά μπορούσα
Βγήκαμε στο μπαλκόνι του ορόφου και ο Κωνσταντίνου άφησε έναν αναστεναγμό
-Αυτή η σκύλα η Πατεράκη δε μ'εχει αφήσει ένα διάλειμμα να κάνω κι έχω πιάσει
βάρδια από τις επτά, μάλλον σας ευχαριστώ Αστυνόμε
-Ήρθα για τον Δημήτρη Βελίδη
Ο Κωνσταντίνου πήρε μια έκφραση απογοήτευσής και πόνου μαζί
-Το καλύτερο παιδί, το καλύτερο.Πουτάνα τύχη,συγγνώμη. Ήμουν διπλανός του ένα
χρόνο,έξω καρδιά σας λέω
-Κάνατε παρέα μου είπαν

140
-Όχι στενή αλλά είχαμε βγεί για καφεδάκι μετά τη δουλειά κάποιες φορές και επίσης
είχαμε πάει και σινεμά μαζί με τις γυναίκες μας,τρέλα για το ποδόσφαιρο και οι δύο
Μα πως; Έχασε τον έλεγχο του αμαξιού;
-Κάτι τέτοιο,αλλά αφήστε το αυτό για την ώρα,εγώ θέλω να μου πείτε αν είχατε αντι-
ληφθεί να τον απασχολεί κάτι.
-Τον απασχολούσε το πως θα τα βγάλει πέρα,όπως όλους μας εδώ μέσα.Στην Ελλάδα
είμαστε Αστυνόμε κι όπως κι αλλού έτσι κι εδώ το τσατσιλίκι έχει τον πρώτο λόγο. Ο
Δημήτρης ήταν από τους πρώτους στις επανασυνδέσεις και είχε πάρει μπόνους,αλλά
μετά τον άλλαξαν πόστο και τον έβαλαν να εξυπηρετεί το τμήμα επανενημέρωσης
καταλόγου.Επανεξετάσεις στη βάση δεδομένων κλπ κλπ. Ήρθαν νέοι τηλεφωνητές
τσάτσοι των αφεντικών οι οποίοι έκαναν επανασυνδέσεις χωρίς να ενημερώνουν τους
πελάτες για την παραπάνω χρέωση,έτσι μοιραία έκαναν τις πιο πολλές κι έπαιρναν
μπόνους.Κανονικά απαγορεύεται να μην ενημερώνουν αλλά...Στο Δημήτρη όπως και
σε πολλούς από εμάς άλλαξαν συμβάσεις, λιγότερες ώρες,λιγότερα λεφτά.Μας έδω-
σαν υπολογιστές που σερνόντουσαν,οι πελάτες γκρίνιαζαν κι εμείς αγανακτούσαμε.
Τα νεύρα μας είχαν γίνει σμπαράλια.Η Ρούσσου και η Πατεράκη να απειλούν κόσμο
με απολύσεις, καταλάβατε τι ωραία περνάμε.Ο Δημήτρης μου είχε πεί ότι είχε βρεί
δεύτερη δουλειά,από εκεί έβγαζε λεφτά αλλά θα τα παράταγε γιατί κουραζόταν πολύ
και κοιμόταν λίγο.
-Τι δουλειά ήταν αυτή;
-Σε λογιστικό γραφείο ενός γνωστού του.
Και φτάνουμε στο πρώτο ψέμα του Δημήτρη, λογιστικό γραφείο δεν υπήρχε, αν υπ-
ήρχε θα το γνώριζα δεν είχε λόγο να το κρύψει
-Πότε δούλευε σε αυτό το γραφείο θυμάστε;
-Συχνά δούλευε Παρασκευές και Σάββατα,μετά από αρκετές Σαββατιάτικες βάρδιες
από εδώ έφευγε φουλαριστός για τη δεύτερη δουλειά
-Δε σας είχε πει ποτέ το όνομα του γραφείου,δεν έκανα ερώτηση
-Όχι ποτέ και μάλιστα μου είχε κάνει εντύπωση όταν μία φορά του ζήτησα να ανα-
λάβει το γραφείο έναν γνωστό μου που είχε κατάστημα και μου είπε πως αυτός ο λο-
γιστής ήταν φουλ από πελάτες και δε μπορούσε να πάρει άλλον.Συνήθως αυτοί τους
πελάτες τους κυνηγούν,δεν έχω ακούσει ποτέ λογιστικό γραφείο να λέει όχι.
Έμεινα για λίγο σκεφτικός προσπαθώντας να συνδέσω πρόσωπα,ψέματα και κατασ-
τάσεις.Ένοιωσα τους κροτάφους μου να πιέζονται
-Σας είχε αναφέρει ποτέ το όνομα αυτού του λογιστή;
-Ναι,μου είχε πει ότι τον έλεγαν Στέφανο και ότι το γραφείο ήταν στον Πειραιά, μου
είχε πει επίσης να μην πω τίποτα στη γυναίκα του γιατί αυτόν τον Στέφανο δεν τον
χώνευε.
Οι κροταφοί μου ξεθάρεψαν κι άρχισαν να με χτυπούν ακόμα περισσότερο ειδικά στο
άκουσμα του ονόματος του λογιστή.Κάποιος μου είχε πάρει ένα παζλ που μόλις ξεκι-
νούσα να φτιάξω και το πετούσε στα σκουπίδια
-Ξέρετε τι νομίζω εγώ Αστυνόμε
-Πείτε μου,πραγματικά με ενδιέφερε να μάθω δεν ήμουν απλώς ευγενικός
-Νομίζω πως αυτός ο Στέφανος δεν είχε κανονικό λογιστικό γραφείο, μάλλον κονό-
μαγε μαύρο χρήμα και ο Δημήτρης τον βοηθούσε για να μπορεί κι αυτός να βγάζει
κάτι έξτρα,ήταν πολύ ξηγημένο παιδί σας λέω.Εντωμεταξύ εγώ νόμιζα πως τον λογ-
ιστή τον έλεγαν Παναγιώτη, όλο με κάποιον Παναγιώτη μιλούσε στο κινητό του όταν
είχαμε διάλειμμα.
Παναγιώτης και Στέφανος λοιπόν.
-Κάτι σας βρωμάει κι εσάς έτσι; ρώτησε ο Κωνσταντίνου
Δεν απάντησα,δεν είχα να προσθέσω κάτι

141
-Αν όλα ήταν ξεκάθαρα εσείς δεν θα βρισκόσασταν εδώ τώρα,καλά δεν λέω;
-Ας πούμε ότι έχω κάποιες απορίες και γυρίζω τριγύρω για να τις λύσω
-Ο Δημητράκης ότι έκανε το έκανε για την οικογένεια του, ας μη ζούσαμε σε τέτοια
σκατοχώρα που μας δίνει τρείς κι εξήντα και ζητάει τέσσερεις να μην αναγκαζόμαστε
να κυνηγάμε αδήλωτα χαρτζιλίκια,ξέρω δεν είναι σωστό αυτό που λέω.
-Σας ευχαριστώ κύριε Κωνσταντίνου,του είπα και του έδωσα την κάρτα μου,αν θυμη-
θείτε τίποτε άλλο τηλεφωνήστε μου ότι ώρα θέλετε
-Δεν είναι περίεργο όμως πως ενώ το λογιστικό γραφείο του έδινε ένα καλό δεύτερο
εισόδημα ήταν χαρούμενος τη μέρα που θα το παράταγε;
Χαμογέλασα κάπως πικρά
-Θα χαιρόμουν αν σας είχα στο τμήμα μου,του είπα,κάνετε πολύ εύστοχες ερωτήσεις
Καθώς τον άφηνα και περνούσα μέσα από απελπισμένους τηλεφωνητές που έπεφταν
θύματα της αγένειας και της επιθετικότητας του "καθημερινού" ανθρώπου είδα την
Πατεράκη να μου κάνει νόημα
-Σας ζητάει ο κύριος Θεοδοσιάδης, ο πρόεδρος της εταιρείας. Είναι στον πέμπτο όρο-
φο
Τώρα κατάλαβα που είχε τηλεφωνήσει η Ρούσσου όταν έφευγα από το γραφείο της.
Στον 5ο όροφο μόνο μια πόρτα υπήρχε, ήταν από δυνατό πλέξιγκλας και μπορούσες
να διακρίνεις τον απέραντο χώρο που φιλοξενούσε δύο μεγάλα έπιπλα γραφείου κι
ένα πανάκριβο φωτοτυπικό μηχάνημα.Μπορούσες να μπείς μόνο αν σου άνοιγαν από
μέσα, μιά πολύ όμορφη κοπέλα μόλις με είδε πάτησε ένα κουμπί στο πλάι του γραφ-
είου της και μ'ένα πνιχτό θόρυβο η πόρτα άνοιξε
-Ο κύριος Αθανασάκος σωστά;
-Σωστά,ο βαθμός μου είχε πάει περίπατο
-Ο κύριος Θεοδοσιάδης σας περιμένει χτυπήστε
Το μυαλό μου επεξεργαζόταν ακόμα τα όσα μου είχε πει ο Κωνσταντίνου και πίστευα
πως η συνάντηση με τον Θεοδοσιάδη ήταν χαμένος χρόνος.
-Όλο το κτίριο γυρίσατε τελικά,καλημέρα,είπε ο Θεοδοσιάδης
Είπα κι εγώ καλημέρα αλλά δεν έδωσα το χέρι μου,ένοιωσα την ίδια ατμόσφαιρα με
αυτή που είχα νοιώσει και στο γραφείο του Μυλόπουλου.Ο Θεοδοσιάδης ήταν ένας
άντρας γύρω στα 50,καλοντυμένος και με σιλουέτα που διατηρούσε σίγουρα με δια-
τροφή και γυμναστική,το πρόσωπό του ήταν μακρύ και είχε έκφραση αυστηρή, τα
λιγοστά γκρίζα μαλλιά του ήταν χτενισμένα προς τα πίσω.
-Κάνετε έρευνα για κάποιον υπάλληλό μας έμαθα
Έπρεπε όντως να ετοιμαστώ για έναν νέο Μυλόπουλο
-Καθήκον μου,είπα ξερά
-Καθήκον σας ναι,απλώς επειδή έχουμε να κάνουμε με τροχαίο ατύχημα με παρα-
ξενεύει που η Αστυνομική Διεύθυνση Πειραιά στέλνει έναν αξιωματικό των Εγκ-
ληματολογικών ερευνών
Αν και δεν είχα πει σε ποιόν τομέα άνηκα δεν ένοιωσα και μεγάλη έκπληξη όταν τον
ανέφερε ο Θεοδοσιάδης παρόλο που εκείνος σίγουρα θα νόμιζε ότι με σόκαρε. Είχε
πέσει κι άλλο τηλεφώνημα μετά από αυτό της Ρούσσου όση ώρα μιλούσα με την
Πατε-ράκη και με τον Κωνσταντίνου,ήταν ολοφάνερα από τους ανθρώπους που δεν
έχαναν ευκαιρία να δείξουν ότι έχουν το πάνω χέρι, βέβαια εγώ δεν ήμουν υπάλληλός
του αλλά άνθρωποι σαν τον Θεοδοσιάδη θεωρούν πως λίγο πολύ όλος ο κόσμος είναι
υπάλληλός τους.Ξανά το deja vu Μυλόπουλος, στον τοίχο δύο κορνίζες με έναν χα-
μογελαστό και σίγουρο για τον εαυτό του Θεοδοσιάδη,στη μία έσφιγγε το χέρι υπου-
ργού Μεταφορών Και Επικοινωνιών και στην άλλη πόζαρε ανάμεσα σε κατσούφη
πρωθυπουργό και υπουργό ανάπτυξης.
-Εκτός αν δεν σας έστειλε η υπηρεσία σας, μου είπε σα να πέρναγα ανάκριση

142
-Έχω το βαθμό και τις αρμοδιότητες ώστε να μη χρειάζομαι πάντα την άδεια της
υπηρεσίας μου για να διεξάγω έρευνα, είχε αρχίσει να με τσαντίζει αλλά έπρεπε να
κρατήσω τον έλεγχο,προφανώς ήξερε ότι ήμουν εκτός υπηρεσίας.
-Φαντάζομαι πως ναι αλλά όταν είσαι πρόεδρος μιας μεγάλης εταιρείας και η Αστυ-
νομία ανακρίνει υπαλλήλους σου θέλεις να μάθεις το γιατί,αυτό είναι το δικό μου
καθήκον
-Κατ'αρχήν δεν ανέκρινα κανέναν,τον διόρθωσα,δε ψάχνω κάποιον ύποπτο,ρωτάω
ορισμένα πράγματα για να μου λυθούν απορίες
-Απορίες; ο Θεοδοσιάδης πήρε ειρωνικό ύφος
-Ναι,του είπα,και κανά δυό μάλιστα μου έχουν λυθεί
Ας ήξερε τουλάχιστον ότι δεν έπαιζα κι ας το μετέφερε σε όποιον θα έπαιρνε
τηλέφωνο αφού έφευγα
-Μα τι απορίες μπορεί να έχετε; ρώτησε λες και ήμουν ανόητο μαθητούδι
-Αυτό είναι υπηρεσιακό ζήτημα,τώρα ήθελα να έχω εγώ το πάνω χέρι
-Α υπηρεσιακό,ώστε είστε επίσημα σε υπηρεσία
Ήξερε,ειρωνευόταν και ήθελε να με φέρει σε δύσκολη θέση
-Γιατί θελήσατε να με δείτε κύριε Θεοδοσιάδη;
-Μα σας είπα,καθήκον του προέδρου και φυσικά για να βοηθήσω κι εγώ στην έρευνά
σας αν και δεν γνώριζα προσωπικά τον θανόντα
-Σας ευχαριστώ,απάντησα,αλλά έχω ήδη βοηθηθεί
-Χαίρομαι,είπε ο Θεοδοσιάδης και συνέχισε το πόκερ με τα μάτια
Έριξα άλλη μια ματιά στις κορνίζες του τοίχου
-Ο κύριος Κοτσιφάκος,είπε ο Θεοδοσιάδης σαν να διάβαζε τη σκέψη μου, ένας από
τους σημαντικότερους υπουργούς Ανάπτυξης που γνώρισε αυτός ο τόπος. Ανοιχτό
μυαλό, με όραμα,πάντα κοντά στις νέες επιχειρηματικές ιδέες, το πρόβλημα αυτής
της χώρας είναι ότι την κυβερνούν τα γελοία κουμμουνιστοσυνδικαλιστάκια που δεν
ανέχονται την εξέλιξη και μας θέλουν αγροτική μπανανία λατινικής Αμερικής δεν
έχω δίκιο;
Δεν περίμενε την απάντηση μου και δεν τον ενδιέφερε να την ακούσει οπότε συνέ-
χισε.
-Αν ήξεραν μόνο κάποιοι τις αληθινές δυνατότητες του Έλληνα επιχειρηματία, τυχαίο
είναι πως όσες δουλειές κάνουμε στο εξωτερικό πάνε περίφημα;Εκεί δεν υπάρχουν οι
τελειωμένοι λαϊκιστες που υπάρχουν εδώ κι αν υπάρχουν αντιμετωπίζονται ως γραφι-
κοί.Έχουμε πήξει στους Ταλιμπάν Αστυνόμε, ο Κοτσιφάκος ήταν πολύ μπροστά από
την εποχή του αλλά κι αυτόν τον έφαγαν τα οργανωμένα συμφέροντα
-Τα οποία τα αποτελούν Έλληνες επιχειρηματίες επίσης,του είπα πικρόχολα
Η διαπίστωσή μου τον έτσουξε λίγο αλλά μόνο για κλάσματα του δευτερολέπτου
φάνηκε να έχει θιχτεί.
-Ξέρετε τι εμπόδια στήθηκαν προκειμένου να μην πάρουμε τις πληροφορίες κατα-
λόγου Ελλάδος; Και δε μιλάω μόνο από τα δήθεν αριστερά κόμματα, μιλάω και από
τη Δεξιά ή από τους Σοσιαλιστές.Όλοι έρμαια μιας παρέας βολεμένων συνδικαλιστών
αυτοί που φέρνουν και διώχνουν ψηφοφόρους ανάλογα με τα κέφια τους
Και τότε ήρθε η επιφοίτηση, Θεοδώρα Ρούσσου η σύζυγος του δεύτερου ξαδέλφου
του Κοτσιφάκου, το γνωστό ντόμινο,οικογενειακή υπόθεση, ρουσφέτι και βόλεμα
-Θυμάμαι πολύ καλά την υπόθεση Κοτσιφάκου,είπα στον Θεοδοσιάδη,είχαν βουήξει
οι εφημερίδες για κάτι μίζες τόσο στην αγορά τηλεπικοινωνιακού υλικού όσο και στις
διαδικασίες με τις οποίες δόθηκαν κάποιες γραμμές εξυπηρέτησης
Ο Θεοδοσιάδης έσφιξε τα χείλη και τα μάτια του μισόκλεισαν
-Μην παρεξηγηθώ,δεν εννοώ τη δική σας εταιρεία αναφερόμουν σε κάποια νούμερα
τα οποία έδιναν πληροφορίες καιρού,δρομολογίων τέτοια πράγματα

143
-Έχει και τέτοια η εταιρεία μας,μου είπε,είμαστε οι σοβαρότεροι,οι καλύτεροι στον
τομέα μας.
Κούνησα το κεφάλι μου, για μένα η συζήτηση είχε λάβει τέλος
-Πήρατε λοιπόν τις απαντήσεις που θέλατε,μου είπε,καλή τύχη στην έρευνά σας Ασ-
τυνόμε αν και ο φίλος σας έχασε τη ζωή του σε τροχαίο
-Είπα εγώ ότι ήταν φίλος μου;
Είχε πιαστεί μόνος του κορόϊδο,η υπερβολική αλαζονία τα έχει αυτά.Είχε προδοθεί
και δεν ήξερε πως να το καλύψει
-Τρόπος του λέγειν,δικαιολογήθηκε
Τον κοίταξα κατάματα και δεν απέφυγε το βλέμμα μου αλλά είχε πάψει να νοιώθει
και τόσο άνετα.
-Καλή σας μέρα κύριε Θεοδοσιάδη,ελπίζω κι εσείς να πήρατε τις απαντήσεις που
θέλατε
-Δεν είμαι σίγουρος ότι σας κατάλαβα,μου είπε με αυστηρό ύφος
-Τρόπος του λέγειν,απάντησα με τη σειρά μου
Όταν βγήκα από την εταιρεία το καυσαέριο μου τρύπησε τα ρουθούνια ενώ η ζέστη
είχε γίνει ακόμα πιο έντονη.Σκεφτόμουν αν έπρεπε να επισκεφθώ την Ελένη να την
ρωτήσω μερικά πράγματα ή να γυρίσω σπίτι μου και να μελετήσω άλλη μιά φορά το
βιντεάκι με τον Δημήτρη,υπήρχε βέβαια και μια άλλη λύση που θα μπέρδευε ακόμα
πιο πολύ τα πράγματα και θα με έφερνε αντιμέτωπο με τον Μυλόπουλο ακόμα πιο
γρήγορα.
Κεφάλαιο 7ο
Το μεγαλύτερο μέρος του ταξιδιού Ρώμη -Αθήνα το είχα περάσει κοιμισμένος.Δεν
θυμάμαι να είχα δει περίεργα όνειρα,κάποιος με είχε παρατήσει σε μια άλλη σφαίρα
να περιπλανιέμαι μόνος μου.Ευτυχώς κανένας δεν καθόταν δίπλα μου και έτσι δεν
αναγκάστηκα να κρύψω τα δάκρυα που μου έφευγαν κάποιες στιγμές. Σε λίγα λεπτά
προσγείωση,προσδεθείτε και κλείστε τις ηλεκτρονικές σας συσκευές.Το στόμα μου
είχε ακόμα τη γεύση του αλκοόλ,προσπάθησα να σκεφτώ την κουβέντα μου με την
Τζάνις μήπως και σταματήσει να πονάει το στήθος μου,ήταν αδύνατον,δεν υπήρχε
χώρος για την Τζάνις αυτή τη στιγμή
"Ο Κέηση ακολουθεί τον υπόκωφο ήχο
σιωπηλών ανθρώπων που κατεβαίνουν
τις σκάλες για το μετρό μέσα στις σκιές
ακολουθεί τα βηματά τους σε μισοσκότεινους διαδρόμους
φωτισμένους με νέον
διαδρόμους σιωπηλής απελπισίας που δε μιλούν σε κανέναν"
Από το πρωί για κάποιον λόγο μου έχει καρφωθεί στο μυαλό το Casey's Last Ride
του Κρίς Κριστόφερσον.Ο Δημήτρης το είχε πρωτοακούσει σε μια επίσκεψη του στο
σπίτι μου πρίν δύο χρόνια,ήταν Πάσχα.Στην Ελένη είχε φανεί πολύ καταθλιπτικό.
"Απορώ πως έχει βγεί τόσο κεφάτος άνθρωπος ο άντρας μου όταν ακούει τέτοια
ψυχοπλακώματα".Ο Δημήτρης της εξηγούσε πως τα " ψυχοπλακώματα" αυτά σε
λύτρωναν
-Πως το λές αυτό για τις αμαρτίες; με είχε ρωτήσει το έλεγες από τότε που ήμασταν
εικοσάρηδες
-Αυτά τα τραγούδια είναι Μεσσίες,παίρνουν τις αμαρτίες μας σταυρώνονται για τη
σωτηρία μας κι έτσι μετά την ακρόαση βγαίνουμε εξαγνισμένοι
-Όπως καταλαβαίνεις μωρό μου ο νονός του παιδιού μας μπορεί να είναι ένα ατσού-
μπαλο και άξεστο τέρας αλλά κατα βάθος έχει ευγενικά αισθήματα
Χαμογέλασα και δάκρυσα μαζί,όμορφες στιγμές,στιγμές που δε θα ξαναζούσα.
Έκλεισα τα μάτια μου κι έπνιξα έναν λυγμό.Φοβόμουν,δεν ήξερα γιατί αλλά φοβό-

144
μουν πολύ.Σαν να ετοιμαζόμουν να περάσω από ένα είδος Ιεράς Εξέτασης. Σαν να
ήμουν υποχρεωμένος να λογοδοτήσω για ένα σωρό πράγματα.
-Τη ζώνη σας,ακούστηκε μια φωνή να μιλάει αγγλικά
Ποιά ήταν αυτή η φωνή; Γύρισα απότομα και ήρθα αντιμέτωπος με το φιλικό χαμό-
γελο μιας ψηλής καστανομάλλας αεροσυνοδού.
-Πολύ αφηρημένος,δικαιολογήθηκα κι έβαλα τη ζώνη μου
-Είχατε και λίγο ανήσυχο ύπνο,νόμιζα ότι χτυπήσατε,αφήσατε κάτι σαν κραυγή
-Άσχημος ύπνος όπως το είπατε
Τελικά είχα δει όνειρα αλλά ευτυχώς δεν τα θυμόμουν,ποιός ξέρει τι είδα κιόλας
αφού κατάφερα να την τρομάξω.Οποιοδήποτε άσχημο όνειρο αυτή τη στιγμή ήταν
προτιμότερω από την πραγματικότητα που καλούμουν να αντιμετωπίσω.Το αεροπ-
λάνο χοροπήδησε στη προσγείωση κι ακούστηκαν διάφορα επιφωνήματα και γέλια.
Οι Έλληνες επιβάτες ήταν λίγοι αλλά τους καταλάβαινες χωρίς να μιλήσουν, ήταν οι
μόνοι που μόλις σταμάτησε το αεροπλάνο άνοιξαν αμέσως τα κινητά τους και προσ-
παθούσαν να καλέσουν την ίδια στιγμή που έβγαζαν τις χειραποσκευές τους από τα
ντουλαπάκια πάνω από τα καθίσματα.Βγήκα από τους πρώτους,δεν είχα πάρει τίποτα
μαζί μου στο αεροπλάνο,τις δύο βαλίτσες μου θα τις περίμενα στην αίθούσα για τις
αποσκευές.Ήμουν σχετικά τυχερός και οι βαλίτσες ήταν τέταρτες στη σειρά. Πήγα
στη πιάτσα ταξί και περίμενα στην ουρά κάπου 5 λεπτά.
-Από που έρχεστε αν επιτρέπεται; ρώτησε ο ταξιτζής
-Λονδίνο,του είπα κι ευχήθηκα να μην είχε όρεξη για κουβέντα
-Δε σας πειράζει να βάλω μουσική
Κούνησα το κεφάλι μου δείχνοντας του ότι δεν με πείραζε παρόλο που με πείραζε
Πριν πιάσει σταθμό με μουσική σταμάτησε σε κάποιον που αναφερόταν στην απόφυ-
λάκιση του Βασίλη Τσαγκάρη, η βαριά φωνή του Τσαγκάρη μπροστά στα μικρόφωνα
-Φάνηκε καθαρά ότι το όποιο κατεστημένο υπάρχει στον Ελληνικό αθλητισμό θέλει
το κακό μου,αλλά όπως λέει και μια παροιμία "πετροβολάνε το δέντρο που έχει
καρπούς"
-Α ρε λαμόγιο,μαφία,σχολίασε με χαμόγελο ο ταξιτζής
Οι ερωτήσεις των δημοσιογράφων βροχή,"όταν λέτε κατεστημένο τι εννοείτε", "τι
σκοπό έχετε να κάνετε από δω και πέρα","θα απαντήσετε δικαστικά", ο Τσαγκάρης
μιλάει σα να έχει μόλις ξυπνήσει
-Οι δικηγόροι μου θα ψάξουν σε βάθος και ας ξέρουν κάποιοι πως αν θέλουν πόλεμο
τα έβαλαν με το λάθος άνθρωπο,κι επι τη ευκαιρία θα ήθελα να ευχαριστήσω το
συνήγορό μου για τον τεράστιο αγώνα που έδωσε για να αποδειχθεί η αθωότητά μου
Πάλι βροχή οι ερωτήσεις
-Αυτή είναι η Ελλάδα κύριος,είπε ο ταξιτζής,είσαι απατεώνας,χρωστάς,απειλείς,
πουλάς προστασία....αθώος ο κατηγορούμενος,είσαι πίσω δύο νοίκια ή δύο δόσεις
στεγαστικού και δυσκολεύεσαι...τα μπογαλάκια σου και στο δρόμο,γάμησε με με το
μπουρδέλο που μπλέξαμε και με συγχωρείς που βρίζω,αν θες να καπνίσεις ελεύθερα
-Δεν καπνίζω,μη νομίζεις το χρήμα παντού έχει τον πρώτο λόγο
-Ναι ρε κύριος αλλά επειδή έρχεσαι από την Αγγλία θα ξέρεις πως εκεί τον πρόεδρο
μιας ομάδας τον ξεσκίζουν και οι ποινές είναι αυστηρές.Δεν πουλάνε τις ομάδες τους
όσο όσο στον κάθε ανύπαρκτο που ο φακελλός του στην Ασφάλεια είναι ένα κεφάλι
ψηλότερος από μένα,καλά δε λέω;
-Καλά λές,απάντησα κοιτώντας έξω από το τζάμι λίγο αφηρημένος
-Ο Τσαγκάρης είναι μπλεγμένος παντού ακόμα και σε φόνο,ο τύπος είναι Αλ Καπόνε
εδώ σου λέει είχε τον έλεγχο ναρκωτικών από Ομόνοια μέχρι Άγιο Παντελεήμωνα
και θα μου πεις εμένα αθώος και μαλακίες,τέτοιοι είμαστε τέτοια παθαίνουμε. Πήρε
σβάρνα και ομάδες πρώτης και δεύτερης κατηγορίας και όπου ανακατεύτηκε υπήρ-

145
χαν στημμένα παιχνίδια.Κομπίνα κύριος,αλλά μόνο αυτός φταίει;Που είναι η αθλητ-
ική δικαιοσύνη,που είναι η ΕΠΟ,που είναι η αστυνομία,που είναι το κράτος γενικό-
τερα.Άσε σε κούρασα να βάλω κανένα τραγουδάκι
Ήμουν όντως κουρασμένος αλλά δεν έφταιγε ο ταξιτζής,έπιασε ένα σταθμό με έντεχ-
να,η Μελίνα Κανά προειδοποιούσε ότι θα έβαζε μεταξωτά
-Αλλάζω σταθμό αν σου πέφτουνε βαριά αυτά
-Μια χαρά είναι
-Και για να σου τελειώσω με τον Τσαγκάρη ο γαμπρός ενός ξαδέλφου μου έπαιζε
μπάσκετ σε μεσαία ομάδα, ε σε πληροφορώ οι μισοί παίκτες παίρνανε αναβολικά από
αυτόν ειδικά για τα πλέϋ οφ.Τα παιδάκια που πήγαν τσάμπα στη Κρήτη και στα
Γιάννενα από τι πήγαν, από προβλήματα υγείας;
Τη λέξη "υγείας" την τόνισε με ιδιαίτερο τρόπο για να δώσει ειρωνικό χρώμα
-Ο γαμπρός του ξαδέλφου μου δεν ήθελε να πάρει,είχε γυναίκα και παιδί ο άνθρωπος
δεν έκανε μαλακίες,οπότε έψαξε για μεταγραφή την πήρε και ησύχασε το κεφάλι του
Συνέχιζα να χαζεύω την Αττική οδό έξω από το παράθυρο αλλά τον άκουγα ενώ η
Μελίνα Κανά είχε δώσει τη θέση της σε κάποια φωνή που θύμιζε λίγο τη Σωτηρία
Μπέλλου.Εκείνη την ώρα χτύπησε το κινητό μου.
-Καλώς ήρθες φιλαράκι,ήταν ο Αρίστος
-Μακάρι να έλεγα καλώς σε βρήκα
-Ναι μου μίλησε το αφεντικό,συλλυπητήρια και κουράγιο παλικάρι μου
Δεν είπα ούτε ευχαριστώ,και δεν ήθελα να μιλήσω πολύ
-Μου είπε πως θες να βρεθούμε
-Ναι,μόλις τακτοποιηθώ στο σπίτι θα κάνω ένα μπάνιο και θα σε πάρω τηλέφωνο,δε
ξέρω βέβαια και τι ώρες μπορείς
-Τι ρωτάς τώρα;Για σένα μπορώ ότι ώρα θέλεις,εμείς έχουμε φάει ψωμί κι αλάτι
παρέα και τι δεν έχουμε περάσει,επειδή δηλαδή έγινες λόρδος και μας ξέχασες;
Άφησε ένα πνιχτό γέλιο,προσπαθούσε να ελαφρύνει λίγο την ατμόσφαιρα
-Με συγχωρείς ρε φίλε...δε σκέφτηκα,ε με ξέρεις δεν το έκανα..
-Κανένα πρόβλημα Αρίστο,καταλαβαίνω
-Θα τα πούμε λοιπόν,και που'σαι,ότι πάρουμε σήμερα κερασμένο από μένα
Κλείνοντας το τηλέφωνο πήρα μια βαθιά ανάσα προσπαθώντας να πιέσω προς τα
κάτω ένα βάρος που ανέβαινε
-Ένα θα σου πω κύριος,αν μπορούσα να τη κάνω από αυτή τη κωλοχώρα θα έφευγα
αύριο το πρωί
Αύριο το πρωί,αυτό το αύριο έμοιαζε να είναι πολύ μακρινό
Εισαγγελία Πρωτοδικών Πειραιά
Ο Προκόπης Φακλής ο Εισαγγελέας Ποινικής Δίωξης φάνηκε πως χάρηκε πραγματι-
κά όταν με είδε να μπαίνω στο γραφείο του
-Σαν τα χιόνια,έτσι κάνουν οι φίλοι Αστυνόμε Αθανασάκο;
-Ήρθα να δοκιμάσω τη φιλιά μας κύριε Εισαγγελέα
Χαμογέλασε και μου έδειξε τη πολυθρόνα για να καθίσω
-Οφ δε ρέκορντ ή ον; με ρώτησε
-Για την ώρα οφ και βλέπουμε και όταν λέω οφ το εννοώ,του είπα με νόημα
-Κακώς ρωτάω κατ'αρχήν το οφ και ον θα το αποφασίσω εγώ τι στο διάολο τα φοράω
τα γαλόνια, να ανεβάσω λίγο τη θερμοκρασία αρχίζω να κρυώνω
Ο Φακλής φορούσε κοντομάνικο πουκάμισο και πανάκριβη γραβάτα,ήταν χοντρός με
κοντοκουρεμένα γκρίζα μαλλιά ενώ το ολοστρόγγυλο πρόσωπό του είχε πάντα μια
χαρακτηριστική λάμψη.
-Θέλω οπωσδήποτε τη συμβουλή σου,του είπα

146
-Φτου ρε γαμώ το κι εγώ νόμιζα πως ήθελες να ζητήσεις τη κόρη μου σε γάμο, ήπιε
μια γουλιά από ένα ποτήρι με χυμό που βρισκόταν στο γραφείο του,σου έχω πει
βεβαια πόσο πολύ θα σε ήθελα για γαμπρό μου,η Μαρία κοντεύει τα 35 και συμπερι-
φέρεται πιο πολύ σαν κι εμένα παρά σαν φυσιολογική γυναίκα,τι παθαίνουν όλες με
την καριέρα μου λές;
Δεν απάντησα
-Τόσο σοβαρό είναι; με ρώτησε
Έγνεψα καταφατικά
-Και για να έρχεσαι σε μένα μικρέ άσωτε Νάσο πάει να πει πως αποφάσισες να χέσεις
τον Ταξίαρχό σου ο οποίος μάλλον δε βλέπει με καλό μάτι αυτό με το οποίο έχεις
σκοπό να ασχοληθείς
-Είναι ιδιαίτερη περίπτωση κι εδώ που τα λέμε δεν του δίνω και πολύ άδικο
-Σειρά μου για το οφ δε ρέκορντ τώρα,είπε σκεπτικός ξύνοντας το πίσω μέρος του
κεφαλιού του,ο Μυλόπουλος είναι περισσότερο της προβολής παρά των ευθυνών κι
απ'αυτά που μου σφύριξαν οι ρουφιάνοι μου μαθαίνω πως ο Δήμαρχος σε συνεργασία
με το Υπουργείο Προστασίας Του Πολίτη θα του τα ψάλουν για το χάλι που επικρα-
τεί με τα ναρκωτικά στις γειτονιές γύρω από το λιμάνι.Καλό είναι να τηρούμε την
ιεραρχία αλλά στη δική σου περίπτωση φαντάζομαι πως βρήκες τοίχο.
-Είμαι σε άδεια,του είπα
Άφησε ένα σφύριγμα κι ήπιε άλλη μια γουλιά χυμό
-Τελικά δε θα πειράξω το αιρ κοντίσιον αισθάνομαι ήδη τη θερμοκρασία να ανεβαί-
νει.
-Την υπόθεση θα μπορούσες να την χαρακτηρίσεις και προσωπική,εννοώ ότι πρόκει-
ται για δικό μου άνθρωπο.
-Κανονικά τώρα είναι η στιγμή που σου λέω "δεν πρέπει να υπάρχουν προσωπικές
υποθέσεις και κακώς ήρθες εδώ,κι αν ο Μυλόπουλος σου έκανε γι'αυτό το λόγο κρύο
ντους τότε είχε κάθε δίκιο",αλλά....
-Αδελφικός φίλος,προχθές το απόγευμα έπεσε με το αυτοκίνητό του σε γκρεμό της
παραλιακής στο ύψος της Βουλιαγμένης,όλα δείχνουν ή όλοι βλέπουν τροχαίο.Το ότι
ήταν φίλος μου μπορεί να αποτελεί μειονέκτημα στην αντικειμενική εκτέλεση μιας
έρευνας αλλά επίσης μου επιτρέπει να ξέρω κάποια πράγματα παραπάνω για το χαρα-
κτήρα του.
-Τον χαρακτήρα του; Σε χάνω,ο Φακλής έλυσε τη γραβάτα του
-Ο ιατροδικαστής που έκανε αυτοψία διαπίστωσε πως πριν την πτώση ο Δημήτρης, ο
νεκρός,είχε καταναλώσει αλκοόλ και ηρεμιστικά και πάμε στην πρώτη αναποδιά, αρ-
χικά το συμπέρασμα ήταν πως έχασε τον έλεγχο του αυτοκινήτου,αν πας στην περιο-
χή θα δεις πως και ακόμα και να χάσεις τον έλεγχο υπάρχει αρκετό χαλίκι έξω από το
δρόμο ώστε αν πατήσεις φρένο το αυτοκίνητο σταματάει,εκτός βέβαια αν τρέχεις με
ιλιγγιώδη ταχύτητα πράγμα που ο Δημήτρης δεν έκανε και το ξέρω πολύ καλά διότι
από τότε που απέκτησε παιδί σταμάτησε να τρέχει,όπως επίσης σταμάτησε να πίνει,
πρόσφατα είχα βγει μαζί του και απέφυγε να πιεί πολύ γιατί θα οδηγούσε.Αλλάζουμε
συμπέρασμα και μπαίνει στο τραπέζι η πιθανότητα να έχει αυτοκτονήσει.Μάλιστα
και το αποφασίζει ξαφνικά έτσι;Πρίν λίγες μέρες είναι μια χαρά μιλάει με ενθουσια-
σμό για ένα βιβλίο που μόλις διάβασε...
-Υπάρχουν και ξαφνικές περιπτώσεις αυτοκτονίας,είπε όσο πιο μαλακά μπορούσε ο
Φακλής,το έχουμε ξαναδεί
-Εδώ μπαίνει το "προσωπικό" κύριε Εισαγγελέα,τον ήξερα παραπάνω από τη μισή
μου ζωή,είχε περάσει ζόρια και ζόρια αλλά ήταν πάντα με το χαμόγελο.

147
Η φωνή μου είχε επιθετικό τόνο,ο Φακλής ήταν ο πρώτος που άκουγε το σκεπτικό
μου ως τώρα το είχα ακούσει μόνο εγώ και κατάλαβα το πόσο πολύ ανάγκη είχα να
μιλήσω σε κάποιον για όλα αυτά
-Πριν να παει να....αυτοκτονήσει σταματάει σε ένα κατάστημα με αξεσουάρ αυτοκι-
νήτου για να πάρει...αρωματικό δεντράκι για το αμάξι, τον ενδιαφέρει η μυρωδιά του
αμαξιού του! Το κερασάκι, η κάμερα του μαγαζιού από το οποίο ψώνισε το αρωμα-
τικό τον καταγράφει να χαμογελάει και ο υπάλληλος θυμάται να του κάνει σχόλιο για
το t-shirt με στάμπα ενός ροκ συγκροτήματος που φοράει και μιλάνε και λίγο για τη
δισκογραφία του συγκροτήματος,απόλυτα φυσιολογική συμπεριφορά για έναν που
ετοιμάζεται να κάνει βουτιά θανάτου με αυτοκίνητο.
-Υπάρχουν αυτόχειρες με περίεργη συμπεριφορά,όπως οι μανιοκαταθλιπτικοί ας
πούμε που..
-Μαλακίες,μούγκρισα κι αμέσως σκέφτηκα να ζητήσω συγγνώμη το είχα παρακάνει
-Από το στόμα μου το πήρες,είπε ο Φακλής χωρίς φυσικά να θυμώσει,μαλακίες. Ο
Μυλόπουλος δεν θέλει να ασχοληθείς έτσι;
-Όχι μόνο δεν θέλει να ασχοληθώ αλλά με έστειλε σε άδεια γιατί του έκαναν παρά-
πονα από την Τροχαία Ελληνικού επειδή τους πήρα τηλέφωνο και ζήτησα να μάθω
αν έβρισκαν τίποτα περίεργο στα συντρίμμια του αυτοκινήτου,κι εδώ κλείνει μια
πικρή ιστορία συναδελφικής αλληλεγγύης,επίσης τον ενόχλησε που έδωσα εντολή το
πτώμα να μεταφερθεί στο ιατροδικαστικό Πειραιά και όχι στην Αθήνα
Η λέξη "πτώμα" με ξαναπόνεσε και ο πόνος αυτός με έκανε να κλείσω τα μάτια μου
είχα κρατηθεί όλο το πρωί αλλά φοβόμουν πως ήμουν έτοιμος να κλάψω
Ο Φακλής μου πρόσφερε τασάκι
-Μπορείς να καπνίσεις,μου είπε, και να ξέρεις πως ούτε τον Πρόεδρο του Αρείου
Πάγου δεν αφήνω να καπνίσει εδω μέσα
Στο βλέμμα του υπήρχε όλη η καλή διάθεση να με αφήσει να ξεσπάσω αλλά παραλ-
ληλα είχε ακούσει προσεκτικά ακόμα και τις παύσεις μου.Έπιασε τη μύτη του λες και
ήθελε να την ξεκολλήσει.
-Ως τώρα;
-Τι εννοείς "ως τώρα" έχει κι άλλο;
-Α ναι δε θα σε άφηνα έτσι,είπα κι ένοιωσα πάλι τη διάθεση να βάλω τις φωνές,έκανα
και άλλη μία στάση στη δουλειά του Δημήτρη κι εκεί μαθαίνω από έναν συνάδελφό
του ότι ο Δημήτρης του είχε πει πως είχε δεύτερη δουλειά σε λογιστικό γραφείο. Ο
συνάδελφος δεν ήξερε ποιο ήταν αυτό το λογιστικό γραφείο ήξερε μόνο ένα μικρό
όνομα «Στέφανος» μάλιστα μου είπε πως ο Δημήτρης έπαιρνε μάυρα λεφτά από εκεί
για να συμπληρώσει το εισόδημά του και πως την ημέρα που θα σταματούσε τη συνε-
ργασία με αυτό το γραφείο έμοιαζε χαρούμενος.
Ο Φακλής δεν με κοιτούσε αλλά ήξερα πως είχε βάλει το μυαλό του στη διαδικασία
ανάλυσης
-Τι σκοπεύεις να κάνεις; με ρώτησε
-Πριν σου πω μάθε και κάτι άλλο,ο τελευταίος που είδα από την δουλειά του Δημή-
τρη ήταν ο πρόεδρος της εταιρείας ο οποίος ενοχλήθηκε από την επίσκεψή μου, φρό-
ντισε μάλιστα να μου το δείξει και κάποια στιγμή του ξέφυγε η λέξη «φίλος» όταν
αναφέρθηκε στον Δημήτρη,πως ήξερε ότι είναι φίλος μου;Απλή η εξήγηση η διευθύν-
τρια προσωπικού,η πρώτη που συνάντησα-του τηλεφώνησε όταν έφυγα από το γρα-
φείο της κι εκείνος με τη σειρά του φρόντισε να μάθει για μένα.Πεσ’μου τώρα ότι
γίνομαι παρανοϊκός.Στο γραφείο του προέδρου κορνίζες με πρώην υπουργούς και η
διευθύντρια προσωπικού σύζυγος του δεύτερου ξαδέλφου του Κοτσιφάκου επίσης
πρώην υπουργού…

148
-Αυτής της φοβερής μορφής,με διέκοψε ο Φακλής χαμογελώντας ειρωνικά,το ονομά
του αναμεμειγμένο με ένα κάρο ρουσφέτια και σκάνδαλα,αν θυμάμαι καλά ακόμα
και με το ποδόσφαιρο ήταν μπλεγμένος.
-Μέχρι εκεί ε;
-Α ναι πρώτη μούρη στο ξενυχτάδικο των Πεφάνη-Τσαγκάρη,σκέτη κουλτούρα σου
λέω.
-Ο πρόεδρος,Θεοδοσιάδης το όνομα,ήθελε να μου κάνει μια επίδειξη δύναμης, φτηνή
μεν έντονη δε κι αν θες τη γνώμη μου θα τα ξανακούσω χοντρά από τον Μυλόπουλο
γι’αυτή μου την έρευνα
Ο Φακλής κούνησε το κεφάλι του σκεπτικός,τον κέρδιζα ολοένα και πιο πολύ
-Σου έχω ευχάριστα νέα,ξεκίνησε να λέει,δεν είσαι παρανοϊκός,ταραγμένος και κου-
ρασμένος ναι,αλλά έχεις το μυαλό σου στη θέση του κι απ’ότι βλέπω αυτό το μυαλό
κάνει για άλλη μια φορά καλή δουλειά.Από τη δική μου σκοπιά βέβαια λίγο δύσκολο
να στηριχθεί μία υπόθεση,θέλω να πώ όλα όσα μου ανέφερες κι ελπίζω να μη μου έκ-
ρυψες τίποτα,ταϊζουν μια χαρά το ένστικτό σου.Εδώ που τα λέμε κι εγώ ως τρίτος πα-
ρατηρητής παραξενεύομαι από αυτά που ακούω αλλά έχεις μόνο έδαφος για να ξεκι-
νήσεις,αυτό ναι
-Το θέμα είναι ο Μυλόπουλος,είπα,δεν πρόκειται να με αφήσει να κάνω βήμα αφού
μου’ρχεται να ζητήσω κι άλλη άδεια
-Ναι αλλά δεν θα στη δώσει,μου είπε
-Δε θα μου την δώσει,συμφώνησα,οπότε αυτό που μου μένει είναι να συνεχίσω να
ψάχνω στον όποιο ελεύθερο χρόνο μου.
-Αυτό να κάνεις και να κάνεις και κάτι άλλο,είπε ο Φακλής
-Τι; ρώτησα παραξενεμένος
-Να με ενημερώνεις καημένε,είπε χαμογελαστός,μου φαίνεται βιάστηκα να επαινέσω
το μυαλό σου πρίν
Τον κοίταξα με κάτι που έμοιαζε με ευγνωμοσύνη.
-Σκοπεύω να τσεκάρω για λογιστικά γραφεία με Στέφανους στον Πειραιά και μετά με
Παναγιώτηδες
-Παναγιώτηδες γιατί;
-Ο συνάδελφος του Δημήτρη μου είπε πως μιλούσε συχνά με κάποιον Παναγιώτη
από το κινητό,απ'όσο μπορώ να θυμηθώ δεν υπάρχει κανένας Παναγιώτης στο στενό
του περιβάλλον,γι'αυτό υποστηρίζω πως αν δε με αφήσουν να ψάξω η υπόθεση θα
κλείσει.
-Συνέχισε όπως νομίζεις είπε ο Φακλής,αν βρείς τοίχο έλα να μου μιλήσεις θα δω τι
μπορώ να κάνω
-Το μόνο που θέλω κύριε Εισαγγελέα είναι να μην βγουν προς τα έξω οι κουβέντες
μας,του ξεκαθάρισα,από αυτό θα πιαστούν κάποιοι για να με ρίξουν στα σκουπίδια
-Τώρα υπερβάλλεις,μου είπε,αν εννοείς τον Μυλόπουλο πιο πολύ κι από σένα τον
απασχολούν τα γαλόνια του και η άνοδός του,όσο για το αρχηγείο είμαι σε θέση να
ξέρω ότι δεν είναι λίγοι αυτοί που σε εκτιμούν ιδιαίτερα
-Και ακόμα πιο πολλοί αυτοί που μου κρατάνε μανιάτικο τη σύλληψη των επίορκων,
του θύμισα
-Δεν κινδυνεύεις από αυτούς,είπε με σιγουριά,όσο και να μη σε χωνεύουν ξέρουν
πολύ καλά πως κατά βάθος κάποιοι σαν κι εσένα δίνουν ακόμα προς τα έξω την καλή
εικόνα που έχει ανάγκη το σώμα,δεν τους παίρνει να κάνουν τσάμπα μαγκιές,για αρκ-
ετό διάστημα τουλάχιστον.
Η συζήτηση κάπου εδώ είχε τελειώσει κι εγώ προσπάθησα να σκεφτώ κάποιες δικαι-
ολογίες για να αποκρούσω τον Μυλόπουλο,για την ακρίβεια απορούσα που δεν με
είχε πάρει ακόμα στο κινητό για να ζητήσει να με δει στο γραφείο του.

149
 Διεύθυνση Αστυνομίας Πειραία
Παρόλο που η πόρτα του γραφείου του Ταξίαρχου Μυλόπουλου ήταν ανοιχτή ο
Μάκης Σπανός τη χτύπησε δύο φορές
-Πέρασε μέσα υπαστηνόμε,ο Μυλόπουλος είχε κοκκινήσει και ο Σπανός κατάλαβε
ότι παρά τις προσπάθειες που είχε κάνει ο διοικητής του για να κρατήσει την ψυχραι-
μία του ήταν έτοιμος να εκραγεί,κάτι άλλο που πρόδιδε αυτή του την κατάσταση ήτ-
αν οι ιδρωμένες μασχάλες του που είχαν αφήσει δύο τεράστιους λεκέδες στο λευκό
πουκάμισό του,οΣπανός τον είχε μελετήσει πολύ καλά και είχε μάθει να διαβάζει ορ-
ισμένα σημάδια.Ο Μυλόπουλος έκανε νόημα στον υπαστηνόμο να καθίσει
-Μάκη σε ξέρω πολλά χρόνια,ξεκίνησε ο Ταξίαρχος,και είμαι σε θέση να προβλέπω
το μέλλον κάποιων από τους αξιωματικούς μου
Ο Σπανός άκουγε και περίμενε το ξέσπασμα που όμως δεν είχε εκείνον σαν στόχο
-Αυτό που έχω προβλέψει για σένα είναι ότι δεν είναι μακρυά η μέρα που θα φοράς
αυτά τα γαλόνια,ο Μυλόπουλος έδειξε το κρεμασμένο στον καλόγερο σακκάκι της
στολής του,και πολύ πιθανόν να κάθεσαι σε αυτή τη θέση,ο ταξίαρχος δείχνει περή-
φανος την καρέκλα του
-Σας ευχαριστώ,είπε ο Σπανός,με τιμά η άποψή σας
Έπρεπε να γίνει λίγο δημοσιοσχεσίτης για να μπορέσει να ψαρέψει όσο καλύτερα
μπορούσε τον Μυλόπουλο και να τον κάνει να πιστέψει πως πήγαινε με τα νερά του,
ο Σπανός είχε μεγάλο ταλέντο στο να το πετυχαίνει αυτό με τους ανώτερους του.
-Όσο για μένα,είπε ο Μυλόπουλος ξεφυσώντας και συνεχίζοντας να προσπαθεί να
ηρεμήσει,έχω κι εγώ τις φιλοδοξίες μου,αγαπώ αυτή τη δουλειά κι έχω δώσει τα
πάντα,δε συμφωνείς;
-Ασφαλώς,είπε ψέμματα ο Σπανός για να κερδίσει κι άλλο έδαφος
-Και οι δυό μας λοιπόν υπαστηνόμε θέλουμε κάτι παραπάνω κι έχουμε όλα τα φόντα
για να το πετύχουμε.Φτάνουμε λοιπόν στο κυρίως θέμα και ποιό είναι αυτό; Για να
μπορέσουμε να πετύχουμε την καριέρα που ονειρευόμαστε και που αξίζουμε είναι
απαραίτητο να μην τα θαλασσώνουμε την κρίσιμη στιγμή..
-Κύριε Ταξίαρχε ελπίζω να μην....
Ο Μυλόπουλος τον έκοψε με την χαρακτηριστική κίνηση της παλάμης και χαμογέ-
λασε, το κόκκινο χρώμα άρχισε σιγά σιγά να εξαφανίζεται από το πρόσωπό του
-Όχι Μάκη,δεν πρόκειται για σένα,όχι ακριβώς δηλαδή.Έλεγα λοιπόν πως όλα έχουν
να κάνουν με το χειρισμό ορισμένων πραγμάτων αλλά και ορισμένων ανθρώπων.Έχω
δει στη σταδιοδρομία μου ικανότατους αξιωματικούς να τους παίρνει η μπάλα επειδή
δεν ευτύχησαν να δουλέψουν δίπλα στον κατάλληλο συνεργάτη,μαζί με τα ξερά που
λένε...
Ο Σπανός είχε καταλάβει τι περίπου εννοούσε ο Ταξίαρχος αλλά δε μπορούσε ακόμα
να μαντέψει τι θα του ζητούσε
-Έχω δει επίσης καλούς αξιωματικούς να τους παίρνει η κάτω βόλτα εξαιτίας μιας
εμμονής κι ενός ηλιθίου κολλήματος
Ο Μυλόπουλος κάθισε στο γραφείο του κι άρχισε να ζουλάει μια λαστιχένια μικρή
μπάλα,από αυτές που μια εποχή τις έβρισκες σε γραφεία διευθυντών και τμηματα-
ρχών,υποτίθεται ότι βοηθούσαν στη χαλάρωση αλλά τελικά είχαν το ρόλο ενός ακό-
μα μοδάτου αξεσουάρ
-Εδώ και δύο μέρες έχουμε ένα προβληματάκι με τον προϊστάμενό σου,είπε ο ταξ-
ίαρχος αρκετά πιο ήρεμος
Ο Σπανός τον κοίταξε κατάματα προτιμώντας να μη μιλήσει
-Του έδωσα άδεια αλλά αυτός αντί να ξεκουραστεί και να προσπαθήσει να ηρεμήσει
συνεχίζει να δουλεύει ή να νομίζει ότι δουλεύει.

150
-Φοβάμαι πως δεν γνωρίζω σε τι ακριβώς αναφέρεστε κύριε διοικητά,είπε ο Σπανός,
καταλαβαίνω βέβαια ότι μιλάμε για τον Αστυνόμο Αθανασάκο αλλά τα υπόλοιπα..
-Βρίσκεται εκτός υπηρεσίας και κάνει έρευνα χωρίς να ενημερώσει κανέναν
Ακόμα και ο Σπανός ένοιωσε έκπληξη πως στην ευχή είχε αυτές τις πληροφορίες ο
διοικητής του,ήξερε βέβαια πως είχε καλό δίκτυο στα γραφεία αλλά εδώ επρόκειτο
για κάτι τελείως διαφορετικό,ο Μυλόπουλος δεν τα είχε ποτέ καλά με τα καρφιά ή
τους πληροφοριοδότες του δρόμου.
-Για κάποιον λόγο που μόνο εκείνος ξέρει ο Αστυνόμος Αθανασάκος ερευνά εκείνο
το ατύχημα του φίλου του στην παραλιακή.Ενοχλεί την Τροχαία Ελληνικού, αποφα-
σίζει εκείνος σε ποιό νεκροτομείο θα πάει το πτώμα,επισκέπτεται το νεκροτομείο
εκτός υπηρεσίας,και σήμερα αναστατώνει μια ολόκληρη εταιρεία ρωτώντας για τον
φίλο του που δούλευε εκεί σαν υπάλληλος.
-Πως αναστάτωσε την εταιρεία δηλαδή; ρώτησε ο Σπανός αλλά κατάλαβε πως βιάσ-
τηκε,δεν είχε έρθει ακόμα η ώρα που μπορούσε να δείξει πως έχει κι αυτός γνώμη
Ο Μυλόπουλος πήρε υπηρεσιακό ύφος ανώτερου
-Όταν είσαι σε άδεια υπαστηνόμε κάθεσαι σπιτάκι σου και κάνεις ότι διάολο θες δεν
δείχνεις την ταυτότητα σου αριστερά και δεξιά λές και διεξάγεις επίσημη έρευνα.
Στην εταιρεία ανησύχησαν γιατί πίστεψαν πως η Αστυνομία Πειραιά κάτι ψάχνει και
η Αστυνομία Πειραιά δεν ψάχνει απολύτως τίποτα,γιατί;Γιατί δεν υπάρχει τίποτα για
να ψάξει...τόσο απλά!
Ο Σπανός ήξερε πως ο Αθανασάκος θα ήταν πολύ προσεκτικός στην έρευνά του και
δε θα τραβούσε το σκοινί σε καμμία περίπτωση,όχι μόνο γιατί ήταν πανέξυπνος αλλά
και γιατί γνώριζε πως η παραμικρή υπερβολή θα αρκούσε για να τον παραμερίσουν
απ'ότι κι αν έψαχνε
-Ενόχλησε σοβαρούς ανθρώπους μιας σοβαρής και μεγάλης εταιρείας οι οποίοι με
πήραν αναστατωμένοι για να μάθουν τι ακριβώς συνέβαινε,μιλάμε για την GLOBAL-
PHONE την πρώτη και καλύτερη ιδιωτική εταιρεία τηλεφωνικής εξυπηρέτησης, αν-
οίγει δουλειές και στη Τουρκία,στη Ρουμανία και φημολογείται ότι κάτι παίζει και με
την Ουκρανία, και πάει εκεί ο Αθανασάκος λες και ψάχνει την υπόθεση του αιώνα
Ο Σπανός είχε ξανανοιώσει απέχθεια για τον διοικητή του αλλά αυτή τη φορά ο ταξι-
αρχος ξεπερνούσε τα όρια
-Τι ακριβώς σας είπαν αν δεν είμαι αδιάκριτος; ρώτησε ο υπαστηνόμος
-Η GLOBAL-PHONE είναι εταιρεία η οποία έχει άριστες σχέσεις με την κυβέρνηση
αλλά ακόμα και στελέχη της αντιπολίτευσης έχουν παραδεχτεί το έργο της.Τι εικόνα
δίνει όταν ένας αστυνομικός εκτός υπηρεσίας μπουκάρει μέσα με το έτσι θέλω και
ρωτάει ότι του κατέβει στο κεφάλι;Να στο πώ αλλιώς,τι εικόνα δίνει η Αστυνομία
Πειραιά όταν δεν μπορεί να ελέγξει τους αξιωματικούς της; Δε μιλάμε για το μανά-
βικο της γειτονιάς υπαστηνόμε,μιλάμε για εταιρεία με...
Ο Μυλόπουλος κάνει μια χειρονομία σαν να ζυγίζει τα γεννητικά του όργανα.
-Κι όπως ασφαλώς θα κατάλαβες ήρθα σε πάρα πολύ δύσκολη θέση γιατί με πιάσανε
στον ύπνο,συνέχισε ο Μυλόπουλος με ύφος απολογούμενου σε δικαστήριο,δεν ήξε-
ρα τι να τους απαντήσω.Ξέρεις τώρα τι περιμένω;
Ο Σπανός κούνησε αρνητικά το κεφάλι του
-Περιμένω κάποιον από το αρχηγείο να μου ρίξει ένα απαλό χεσίδι μαζί με μια υπηρ-
εσιακή συμβουλή-προειδοποίηση πως κάποιες αυθαιρεσίες τέτοιου τύπου την επόμε-
νη φορά θα έχουν επιπτώσεις.
Για τον Σπανό είχε έρθει η ώρα να ξαναβάλει την δημοσιοσχεσίτικη μάσκα του
-Σας καταλαβαίνω αλλά δε νομίζω να φτάσει κανείς μέχρι το Αρχηγείο,γιατί να το
φουσκώσουν τόσο πολύ;Δεν έχουμε να κάνουμε με περίπτωση «υπερβολικής» αστυν-

151
ομικής βίας ή ένα είδος κατάχρησης εξουσίας και άσχημης συμπεριφοράς.Νομίζω
πως μέχρι εδώ θα φτάσει ο Αστυνόμος και γρήγορα θα επανέλθει.
-Δουλεύεις αρκετό καιρό μαζί με τον Αθανασάκο έτσι δεν είναι; ρώτησε ο Μυλό-
πουλος
-Ναι αρκετό
-Φαντάζομαι ότι τον εκτιμάς,και να ξέρεις ότι τον εκτιμώ κι εγώ
Ο Σπανός πήρε θέση για το «αλλά» που ήταν καθ’οδόν
-Αλλά όπως είπες πρέπει να επανέλθει πριν είναι αργά κυρίως για εκείνον..
Ακολουθούσε σίγουρα και δεύτερο «αλλά» με μεγαλύτερη σημασία από το πρώτο
-Αλλά και για μας,συμπλήρωσε ο Μυλόπουλος.Ο Αστυνόμος πρέπει να βγάλει αυτή
την ιστορία από το μυαλό του το συντομότερο δυνατό γιατί ούτε να δουλέψει σωστά
θα μπορεί και θα κάνει ζημιά στην υπηρεσία,εχώ δεν έχω καμία διάθεση να χάνω τον
ύπνο μου για κάτι ανύπαρκτο και φαντάζομαι πως κι εσύ θα προτιμούσες ένα προϊστ-
άμενο με καθαρό μυαλό.Θέλω λοιπόν κάτι από σένα το οποίο θα μείνει εντελώς μετ-
αξύ μας και θα μας βοηθήσει και στο μέλλον.
-Σας ακούω,είπε ο Σπανός και ξεκίνησε τη διαδικασία της προσπάθειας να μαντέψει
τι θα του ζητούσε ο Μυλόπουλος
-Εσένα σε εμπιστεύεται,είπε ο ταξίαρχος,εσένα έστειλε να ψάξεις για τον φίλο του
όταν τον ειδοποίησαν ότι εξαφανίστηκε
-Μη ξεχνάμε ότι ήταν πολύ κουρασμένος από την υπόθεση δολοφονίας του παιδιού
που….
-Όπου τα κατάφερε περίφημα,συμπλήρωσε ο Μυλόπουλος,και καλό θα είναι να συ-
νεχίσει να τα καταφέρνει περίφημα με ότι καταπιάνεται αυτό είναι που θέλουμε κι
εμείς υπαστηνόμε
Ο διοικητής έκανε ότι μπορούσε για να σβήσει οποιοδήποτε χρώμα ζήλειας ή υποκρι-
σίας υπήρχε στη φωνή του,ακόμα και ο υπεύθυνος κυλικείου ήξερε πόσο ζήλευε ο
Μυλόπουλος τον Αθανασάκο και πως στο βάθος του μυαλού του τον είχε καταχωρί-
σει σαν μια πιθανή απειλή.
-Τι ακριβώς θέλετε από μένα; ρώτησε ο Σπανός και δεν ήθελε να βγεί αληθινό αυτό
που υποψιαζόταν
-Να υποστηρίξεις τις θέσεις μας,είπε ξερά ο Μυλόπουλος δίχως ίχνος τακτ. Ο Αθαν-
ασάκος αν συνεχίσει να ψάχνει ανύπαρκτα στοιχεία, θα αποδειχθεί προβληματικός
για μας,για σένα που είσαι υφιστάμενος του και για μένα που είμαι διοικητής του. Αν
τον αφήσουμε να κάνει ότι θέλει θα έχουμε ζήτημα,σοβαρό και γνωρίζεις πολύ καλά
ότι έφτασα εδώ που έφτασα διότι ποτέ δεν δημιουργούσα προβλήματα και οι ανώτε-
ροί μου μπορούσαν να έχουν το κεφάλι τους ήσυχο.
"Τα σκουπίδια κάτω από το χαλί πάντα αφήνουν τα κεφάλια ήσυχα" σκέφτηκε ο Σπα-
νός, ο Ταξίαρχος είχε μόλις σηκώσει το χαλί.
-Θα γίνεις το μάτι και το αυτί μου,είπε χωρίς περιστροφές ο Διοικητής,θα έχεις το
νου σου στον Αθανασάκο συνεχώς κι ότι περίεργο δεις θα μου το αναφέρεις, οτιδή-
ποτε ακόμα και το πιο ασήμαντο,γιατί ασήμαντο μπορεί να είναι για σένα αλλά για
μένα να παίζει ρόλο.
Ο Μυλόπουλος είχε παρατήσει τη διπλωματία και τις ευγένειες κι είχε περάσει στην
αντεπίθεση,δεν άντεχε να υποκρίνεται άλλο
-Πως ακριβώς θα γίνει αυτό κύριε Ταξίαρχε, ποιός μας βεβαιώνει ότι ο Αστυνόμος θα
μου δίνει αναφορά για το τι σκέφτεται ή για το τι σκοπεύει να κάνει,αν έχει απόφασί-
σει να δράσει μόνος του,και όπως δείχνουν τα πράγματα μόνος του ψάχνει εγώ δε θα
μπορώ να καταλάβω τίποτα
-Αχ ρε Μάκη,κάνεις πως δεν καταλαβαίνεις ή κωλώνεις;

152
Ο Μυλόπουλος είχε πάρει το ύφος του πατέρα αξιωματικού για να διώξει τους διστα-
γμούς του Σπανού
-Θα προσπαθήσεις να είσαι φιλικός μαζί του,θα τον κάνεις να σε εμπιστευτεί λίγο πα-
ραπάνω,θα τον κερδίσεις,εν ανάγκη θα του πεις ότι συμερίζεσαι τις θεωρίες του
Η έκφραση που είχε πάρει ο υπαστηνόμος έδειχνε καθαρά την δυσαρέσκεια του για
αυτή του την αποστολή
-Πιστεύετε πως δεν θα με πάρει χαμπάρι; ρώτησε. Μιλάμε για ένα από τα πιο
κοφτερά μυαλά που πέρασαν ποτέ από το σώμα, για πολλούς από εμάς είναι θρύλος.
Αν με καταλάβει ξέρετε βέβαια πως είμαι τελειωμένος.
-Δε πιστεύεις στις ικανότητές σου υπαστηνόμε; ρώτησε λίγο ειρωνικά ο Ταξίαρχος
-Πιστεύω στις ικανότητες του Αθανασάκου,είπε ξερά ο Σπανός,σας είπα πριν ότι τον
ξέρω καλά κι ελπίζω να καταλαβαίνετε σε πόσο δύσκολη θέση με φέρνετε
-Είναι διαταγή,είπε ο Μυλόπουλος ανέκφραστος
Ο Σπανός έπιασε το κεφάλι του κι άρχισε να σκέφτεται τρόπους για να βγει από
αυτόν τον μπελά αλλά χρειαζόταν χρόνο
-Όλα γίνονται για το καλό όλων Μάκη,είπε ο Μυλόπουλος,δε θα κρατήσει πολύ η
ιστορία αυτή θα το δείς κι εσύ,και δεν χρειάζεται να αισθάνεσαι χαφιές,δες το ρεαλ-
ιστικά,τον πρόϊσταμενό σου βοηθάς για να γλιτώσει από ένα πιθανο στραβοπάτημα.
Μαζί σου είμαι και μαζί του είμαι, μπορεί να μη χρειαστεί να μου αναφέρεις τίποτα.
Όλα καλά θα πάνε θα δεις,σημασία έχει η πρόληψη ε;
Ο Μυλόπουλος χαμογελούσε και ο Σπανός καθόταν ηττημένος στη γωνιά του. Δεν
είχε νόημα να προσπαθήσει να κάνει τον διοικητή του να αλλάξει γνώμη. Σηκώθηκε
από τη καρέκλα του έχοντας ήδη αρχίσει να νοιώθει απέχθεια για τον εαυτό του.
Ποιός στ'αλήθεια μπορούσε να πιστεύει πως θα υπήρχε αληθινά κερδισμένος από
αυτό το ανόητο θέατρο που έστηνε ο Ταξίαρχος.
-Θα προσπαθήσω να μιλήσω μαζί του σε λίγο,είπε ο Σπανός μάλλον ξεψυχισμένα
Αγ.Νικόλαος
Το τζιπ Nissan X-Trail με τα φιμέ τζάμια διπλοπάρκαρε ακριβώς έξω από ένα υπό-
γειο δίπλα στην πλατεία Αγίου Νικολάου.Δυο τρείς μελαμψοί άντρες που ήταν καθι-
σμένοι στα παγκάκια της πλατείας έμοιασαν εντυπωσιασμένοι από το αυτοκίνητο αλ-
λα εντυπωσιάστηκαν ακόμα περισσότερο όταν είδαν να βγαίνουν οδηγός και επιβά-
της,οδηγός ο Απάτσι και επιβάτης ένας έξαλλος Βασίλης Τσαγκάρης.Η περιοχή μυ-
ριζε κάτουρα και κόπρανα σκύλου και ο Απάτσι έκανε έναν μορφασμό αηδίας.Στο
μπαλκονάκι του υπογείου δίπλα από το οποίο πάρκαρε το τζιπ βρισκόταν ένα πλαστι-
κό φορτηγάκι και δύο μικρά αυτοκίνητα μινιατούρες περιπολικών,ένα μικρό αγόρι
που βγήκε για να παίξει με αυτά έριξε μια ματιά στους επισκέπτες κι από το βλέμα
του καταλάβαινε κανείς ότι τους ήξερε.Μια μελαμψή έγκυος γυναίκα φανερά ανή-
συχη άνοιξε πέντε δευτερόλεπτα αφότου ο Απάτσι χτύπησε το κουδούνι.
-Καλημέρα κοριτσάρα μου,η βαριά φωνή του Τσαγκάρη γεμάτη συμπόνια,πώς είναι
το παλικάρι μας;
-Καλμέρα,μουρμούρισε η γυναίκα σκύβοντας το κεφάλι κι έδειξε στους δύο άντρες
το σαλονάκι,ο Απάτσι δεν μπήκε στον κόπο να χαιρετήσει.Ο Νιζάρ ξαπλωμένος σε
ένα λιγδιασμένο μπορντό καναπεδάκι με το μάτι του σκεπασμένο με γάζα και βαμβά-
κι τα οποία συγκρατούσε ένα μεγάλο χανζαπλαστ.Παρά τη γάζα τα ίχνη ιωδίου ήταν
ορατά.
-Ξαναχτύπησαν οι γαμιόλες,είπε ο Τσαγκάρης βγάζοντας τα γυαλιά ηλίου που φορ-
ούσε,αλλά η τελευταία τους είναι.
Ο Νιζάρ αντί για απάντηση έκανε να σηκωθεί,ο Τσαγκάρης με φιλικό νεύμα του
υπέδειξε να μείνει ξαπλωμένος
-Πονάς; o Τσαγκάρης ρωτάει θυμωμένος και λυπημένος ταυτόχρονα

153
-Λίγκο,ο Νιζάρ θέλει να δείξει γενναίος
-Ευτυχώς που δε σου έκαναν μεγαλύτερη ζημιά να μην πάθαινε και κανένα σοκ η
γυναίκα σου στην κατάστασή της,ο Απάτσι αποφάσισε να μιλήσει
Ο Τσαγκάρης έβγαλε να καπνίσει ένα πούρο αλλά μετάνοιωσε και το ξανάβαλε στη
τσέπη του σακκακιού του
-Σεβασμός στο μωράκι που έρχεται,είπε χαμογελαστός για να πάρει αμέσως μετά τη
γνωστή του αυστηρή έκφραση,είπες ότι ήταν δύο έτσι;
Ο Νιζάρ έγνεψε καταφατικά
-Και με ξυρισμένα κεφάλια;ρώτησε ο Απάτσι
Πάλι καταφατικό νεύμα
-Αυτά τα μούτρα που την έπεσαν και στον Γέρζι θα είναι,συμπεραίνει ο Τσαγκάρης,
Μπορείς να τους περιγράψεις αγόρι μου;
Ο Νιζάρ δείχνει να σκέφτεται και κοιτάει τον Τσαγκάρη στα μάτια,τώρα πια τον φοβ-
άται λιγότερο και δεν αισθάνεται προδότης
-Νύκτα..ντεν…ψηλοί…μαύρα ρούκα..μάλλον ξαντοί
Ο Νιζάρ έπιασε τα μπράτσα του για να δείξει ότι ήταν γεροδεμένοι
-Πήραν τα πάντα αφεντικό,πράμα,λεφτά
Ο Τσαγκάρης κούνησε το κεφάλι του σα να ετοιμαζόταν να πάρει μια μεγάλη απόφα-
ση ενώ ο Απάτσι χαμογέλασε χαιρέκακα
-Αφεντικό…έβριζαν εμένα και ξένους,πρόσθεσε ο Νιζάρ
-Τελικά πρέπει να’ναι αυτά τα βλαμμένα της Εθνικής Φλόγας,είπε ο Απάτσι με ύφος
ντεντέκτιβ
-Μου κάνει εντύπωση,είπε ο Τσαγκάρης,ποτέ δεν είχαμε κόντρες στο παρελθόν
-Φλόγκα,επέμεινε ο Νιζάρ
Ο Τσαγκάρης δεν έδειχνε να έχει πειστεί απόλυτα και ο Νιζάρ κατάλαβε πως έπρεπε
να συνεχίσει την προσπάθεια αποπροσανατολισμού του.
-Δύο πράγματα μας μένει να κάνουμε,είπε ο Τσαγκάρης,αρχικά θα μιλήσω με αυτόν
τον κόπανο να μάθω γιατί οι δικοί του στις περιπολίες δεν παίρνουν χαμπάρι Χριστό
τον τελευταίο καιρό κι από την άλλη θα βάλω ένα είδος…επικύρηξης
Ούτε ο Νιζάρ αλλά ούτε και ο Απάτσι πολυκατάλαβαν το τελευταίο κομμάτι του σχε-
δίου του Τσαγκάρη αλλά και κανένας δεν ρώτησε για την ώρα.Ο πιτσιρικάς που έμοι-
αζε και στους δύο γονείς του παράτησε το μπαλκόνι και τα αυτοκινητάκια και χώθη-
κε στην αγκαλιά του πατέρα του.Ο Τσαγκάρης χαμογέλασε μάλλον στοργικά και χαϊ-
δεψε τα κατάμαυρα σγουρά μαλλιά του αγοριού
-Λεβέντης,είπε με νόημα στον Νιζάρ και αμέσως απευθύνθηκε στο παιδί ,να μεγαλώ-
σεις και να γίνεις άντρακλας και παλικάρι σαν τον πατέρα σου
Ο Νιζάρ αν και θα πονούσε επέτρεψε στο χτυπημένο πρόσωπό του μια έκφραση υπε-
ρηφάνιας κάπου μέσα του όμως αισθανόταν περίεργα,σα να βρισκόταν σ’ένα δωμάτ-
ιο και κάποιος του αφαιρούσε το φώς σιγά-σιγά
-Να πάρεις κάτι αφεντικό; ρώτησε τον Τσαγκάρη κι αμέσως μετά είπε κάτι στη γυν-
αίκα του στα Συριακά,ξέροντας βέβαια πως ο Τσαγκάρης δεν ήθελε οι άνθρωποί του
να μιλούν παρουσία του άλλη γλώσσα εκτός από ελληνικά έσπευσε να μεταφράσει.
-Τη ρώτησα τι έκουμε να βγκάλει…
-Τίποτα δε θέλουμε αγόρι μου,είπε ο Τσαγκάρης,θέλουμε να μου πείς μόνο πόσα σου
πήραν και…πόσο σου πήραν
Ακούστηκε κλάμα μωρού και η γυναίκα έτρεξε γρήγορα προς την κρεβατοκάμαρα, η
πρώτη της σκέψη ήταν πως το παιδί ήθελε αλλαγή πάνας, πράγματι το μωρό είχε κα-
νει την ανάγκη του όταν όμως η γυναίκα πήρε το παιδί για να του αλλάξει πάνα στην
τουαλέτα ένοιωσε να πιάνει κάτι περίεργο.Σκέφτηκε να φωνάξει τον Νιζάρ αλλά δεν
ήθελε να τον απασχολήσει με κάτι που μπορούσε να κάνει μόνη της.Όταν έλυσε τη

154
πάνα και την άφησε στο νιπτήρα είδε τι ήταν αυτό που έπιανε,το είχε ξαναδεί να αλλ-
άζει χέρια στη γειτονιά.Το αίμα της πάγωσε και το σάλιο της ξεράθηκε,άρπαξε το νά-
ϋλον σακκουλάκι και το πέταξε βιαστικά στον τενεκέ με τα χρησιμοποιημένα χαρτιά
τουαλέτας
-Ένα φάκελο και τρακόσα
-Πάλι καλά, έσπευσε να μειώσει τη χασούρα ο Απάτσι
-Ναι πάλι καλά,συμφώνησε ο Τσαγκάρης,αλλά θα μπορούσαν να είναι χίλια ή δυο χι-
λιάδες,απλώς δεν είχε προλάβει να κάνει δουλειά ο Νιζάρ,όλοι οι υπόλοιποι είναι εν-
τάξει απ’ότι έμαθα
-Ντεν πείραξαν άλλους,βεβαίωσε ο Σύριος
-Δεν τους παίρνει ακόμα γι’αυτό,είπε ο Τσαγκάρης και συμπλήρωσε,τρακόσια είπες;
Ο Νιζαρ κούνησε το κεφάλι του
-Πεντακόσια για σένα,τη κυρά και για τα καινούργια αυτοκινητάκια του παίδαρου
από δώ
Ο Τσαγκάρης ξαναχάϊδεψε το κεφάλι του μικρού αγοριού ενώ εκείνο συνέχισε να τον
κοιτάζει ατάραχο.Ο Νιζάρ σχεδόν βούρκωσε και σηκώθηκε να φιλήσει το χέρι του α-
φεντικού του αλλά ο Μπίλαρος τον σταμάτησε
-Τι είναι αυτά ρε,του είπε με κωμική αυστηρότητα,τι με πέρασες εμένα σουλτάνο ή
Ρωμαίο;Μακάρι όλοι να ήταν σαν κι εσένα τα έχουμε ξαναπεί και να’σαι βέβαιος ότι
αυτοί που σου τη παίξανε δε θα καλοπεράσουν όταν τους βρώ…γιατί θα τους βρώ σί-
γουρα
Ο Νιζάρ δε μπορούσε να κρατήσει τα δακρυά του αλλά δεν ήταν δάκρυα συγκίνησης
ή ευγνωμοσύνης,το αγόρι αγκάλιασε τον πατέρα του ακόμα πιο σφιχτά
-Όλα καλά Νιζάρ,τον διαβεβαίωσε ο Απάτσι
Ο Τσαγκάρης χαιρέτησε κι έκανε νόημα στον μπράβο του για να φύγουν.Το αγόρι έτ-
ρεξε στο μπαλκόνι κι είδε το μεγάλο τζιπ να ξεκινάει.Αμέσως άκουσε τους γονείς του
να καυγαδίζουν,δεν καυγάδιζαν συχνά,ο πατέρας του παρακαλούσε τη μάνα του να
μη φωνάζει τόσο δυνατά,ακούστηκε κλάμα μωρού,η φωνή της μάνας δυνάμωσε και ο
καυγάς τελείωσε με τον ήχο ενός χαστουκιού.
-Καλό μαλάκα έχουμε βρει για να μας φυλάει τα νώτα,είπε ο Τσαγκάρης ανάβοντας
το πούρο του και κατεβάζοντας και τα δύο τζάμια από τα παράθυρα του πίσω καθίσ-
ματος.
-Αφεντικό άμα έχουμε να κάνουμε με τα ξυρισμένα οι μπάτσοι δε τους πειράζουν,
ειδικά σε αυτήν την περιοχή το ξέρεις.
-Δε τους πειράζουν γιατί τους ξεκουράζουν,είπε απότομα ο Τσαγκάρης,εδώ μπήκαν
στα χωράφια μας όμως και μερικά πράγματα τα έχουμε ξεκαθαρίσει από την αρχή δε
μπορεί να μου λέει άλλα αντι άλλων ο μαλάκας χθές.Θα του τα πω ένα χεράκι για να
κανονίσω και το χαρτζιλίκι των ηλιθίων του αν και κανονικά μείωση έπρεπε να τους
κάνω,κωλόφαρα...
-Πάντα έτσι ήταν,μουρμούρισε ο Απάτσι
-Πάντα έτσι ήταν,συμφώνησε ο Τσαγκάρης,αλλά μάλλον είχαν ξεχάσει ποιός κάνει
κουμάντο και σα να πήρε ο κώλος τους αέρα
Ο Απάτσι συμφωνεί κουνώντας το κεφάλι
-Πριν που είπες κάτι για επικύρηξη αφεντικό τι εννοούσες; ρώτησε ο Απάτσι
-Κανείς δε μου βουτάει πράμα και εισπράξεις και κάνει το παγώνι,είπε ο Τσαγκάρης,
ήρθε η ώρα να δώσουμε ένα μήνυμα δε συμφωνείς;
Ο Απάτσι σαν κάτι να κατάλαβε αλλά δεν ήταν απόλυτα σίγουρος
-Κλέβεις; Τιμωρείσαι! Τόσο απλά κι εμείς θα τιμωρήσουμε
Ο Απάτσι χαμογέλασε,είχε έρθει η ώρα για δράση,παλιές καλές μέρες
-Θα κόψουμε κωλαράκια σα να λέμε,είπε ενθουσιασμένος

155
-Θα το διαδώσουμε από Ομόνοια μέχρι Αττική,κάποιος μας χαλάει τις δουλειές και
θα πληρώσω ένα πεντοχίλιαρο όποιον ή όποιους μας τους δώσουν.Περιγραφές έχου-
με και τους θέλουμε ζωντανούς βέβαια
-Περιγραφές καλές δεν έχουμε αφεντικό,του θύμισε ο Απάτσι
-Νταξει μωρέ,κάτι θα κάνουμε.Εμένα άφησέ με σπίτι κι εσύ πήγαινε στους δικούς
μας να μιλήσεις για το πεντοχίλιαρο
-Θα σε αφήσω μόνο σου; ο Απάτσι παραξενεύτηκε
-Δε θα'χω πρόβλημα,ο Τσαγκάρης καθησυχάζει,θα βάλω απλά ρουχαλάκια και θα
πάω να βρώ το βλαστάρι μου
-Μια χαρά τα πάει,είπε ο Απάτσι
-Καλός είναι,αλλά είναι ακόμα μικρός και θέλει το μπαμπάκα να του λέει που και που
δυο κουβέντες
Μαρούσι
Το σπίτι του μπασκετμπολίστα Τόμμυ Νας βρισκόταν στον 5ο όροφο και ήταν 150
τετραγωνικά.Στο λίβινγκ ρουμ υπήρχε ένα μηχάνημα κωπηλατικής,ένα στατικό πο-
δήλατο,πολύ μοντέρνα έπιπλα σε αποχρώσεις άσπρου και κρεμ ενώ πάνω από το τζά-
κι και πάνω στους τοίχους υπήρχαν φωτογραφημένες όλες οι στιγμές από νίκες σε
τελικούς πλαίη οφς ή σε παιχνίδια για την Ευρωλίγκα,ο Βαγγέλης Ασβεστόπουλος
ήξερε τέλεια αγγλικά και δεν υπήρχε λόγος να ανακατευτεί μεταφραστής.Ο Νας είχε
προσφέρει φρέντο καπουτσίνο ενώ για τον εαυτό του είχε φτιάξει χυμό.Φορούσε ένα
σορτσάκι των Νικς της Ν.Υόρκης και μια μαύρη μακό μπλούζα,κάθισε στον καναπέ
δίπλα από τον Ασβεστόπουλο
-Θες να ξεκινήσουμε με κάτι οφ δε ρέκορντ,για να νοιώσεις πιο άνετα; ρώτησε ο δημ-
οσιογράφος
-Ήμουν ξεκάθαρος,είπε ο Νας,ότι σου πω δε μπορεί να δημοσιευθεί σαν συνέντευξη
αλλιώς θα σε βγάλω τρελό,δε σε απειλώ αλλά με καταλαβαίνεις
-Σου είπαν ποιός είμαι,είπε ο Ασβεστόπουλος όσο πιο φιλικά μπορούσε,είμαι και
θαυμαστής σου αλλά και είμαι και στα ίχνη κάποιου κυκλώματος και το κύκλωμα
αυτό είναι που κυρίως με ενδιαφέρει,ψάχνω το μεγάλο ψάρι Τόμμυ,εσύ απλά είσαι ο
φακός μου.
Ο Νας χαμογέλασε
-Ξεκίνα την ηχογράφηση, είπε,αλλά με το μαλακό μπορεί να χρειαστεί να σου πω να
διακόψεις
-Το κύκλωμα που ψάχνω μάλλον έχει σχέση με το θάνατο δύο αθλητών,κι εσύ ξέρεις
για κάποιο αναβολικό άκρως επικίνδυνο που ήρθε κι εδώ
-Αυτό το πράμα σκοτώνει αδελφέ! Ο Νας ήταν ξεκάθαρος.Ξέρεις την ιστορία με την
Μπανταλόνα
-Την ξέρω,είπε ο Ασβεστόπουλος προσπαθώντας να προσπεράσει το θέμα,με αυτό ας
ασχοληθεί η Ισπανική δικαιοσύνη
Ο Νας γέλασε ειρωνικά
-Όποιος ασχοληθεί τέλος πάντων,συμπλήρωσε ο Ασβεστόπουλος,εγώ θέλω να ξέρω
όσα πιο πολλά γίνεται για το λεμονάκι,αυτό μάλλον σκότωσε τα παιδιά στο Ρέθυμνο
και στα Γιάννενα
-Και όχι μόνο αδελφέ,είπε με νόημα ο Νας
Ο Ασβεστόπουλος δεν ήταν από αυτούς που παγώνουν εύκολα αλλά θυμήθηκε πως
είναι
-Τι εννοείς;
-Πυγμαχία κυρίως αλλά και πολεμικές τέχνες,ένας θάνατος και κάμποσοι που τα παρ-
άτησαν και γλύτωσαν τις ζωούλες τους

156
Ο Ασβεστόπουλος θυμήθηκε,άλλος ένας θάνατος αθλητή πυγμαχίας του Νηρέα δεν
τα είχε συνδυάσει ποτέ
-Παυσίπονο και ενέργεια όλα μαζί,είπε ο Νας,για τέτοιου είδους σπορ είναι ένα κι
ένα αλλά εκεί υπάρχει μία παγίδα.Όπως σε όλα τα ναρκωτικά ο οργανισμός σου συν-
ηθίζει και μετά για να "στρώσεις" θες μεγαλύτερες ποσότητες και οι μεγαλύτερες πο-
σότητες-συγχώρα με για τα γαλλικά-σου έχουν γαμήσει τον οργανισμό
-Έπαιρναν παίκτες της ομάδας σου έτσι δεν είναι;
-Εγώ δεν έπαιρνα,είπε ο Νας
-Ξέρω τον ένα και δεν θα ρωτήσω για τον άλλο
-Καλά θα κάνεις,δεν έχει νόημα
-Την όλη διακίνηση την έχει ξεκινήσει ο Βασίλης Τσαγκάρης,είπε ο Ασβεστόπουλος
που μόνο μια γουλιά καφέ αρκούσε για να τον κάνει να μην ξαναπιεί
-Δε θα βγάλεις άκρη,είπε ο Νας,και δε θα πάει κανένας για μάρτυρας.Είδα ποιός είναι
ο Τσαγκάρης και είμαι βέβαιος πως κι εσύ ξέρεις τι μπορεί να κάνει.Έχει μεγάλο πελ-
ατολόγειο και δεν ξετυλίγεται εύκολα τέτοιο κουβάρι.
-Όσο ήταν φυλακή σας πλησίασαν δικοί του άνθρωποι
Ο Νας ήταν σιωπηλός κι έδειξε με το βλέμμα το ψηφιακό μηχάνημα ηχογράφησης
που κρατούσε ο Ασβεστόπουλος.Ο δημοσιογράφος πάτησε το στοπ
-Στην αρχή έπαιρνε μόνο ο Κρεμμύδας,αλλά το θέμα δεν είναι τόσο η ομάδα μου η
όλη κατάσταση αφορούσε πολλούς παίκτες σε κάμποσες ομάδες,ο Τσαγκάρης είχε
καλές δημόσιες σχέσεις αλλά είναι πολύ επικίνδυνος,τι σου λέω τώρα, έμαθες βέβαια
πως είχε άκρη μέσα στην ομάδα
-Φροντιστή,είπε ξερά ο Ασβεστόπουλος,εδώ έχουμε ένα ζήτημα Τόμμυ εσύ είσαι
ακόμα ενεργός..
-Και θέλω να μείνω,τον έκοψε ο Νας,μη με παρεξηγείς και μη βιάζεσαι να με κατα-
δικάσεις,θέλω ένα καλύτερο μέλλον και κρυφά ψάχνω για μεταγραφή,κυρίως στην
Ιταλία.Δε γουστάρω το κύκλωμα αλλά όπως και να το κάνουμε "ζήσε και άσε τους
άλλους να ζήσουν" μεγάλα παιδιά είναι οι αθλητές,υπεύθυνοι για τις πράξεις τους.
-Τα παιδιά δεν ήταν τόσο μεγάλα όμως,είπε δηκτικά ο Ασβεστόπουλος
-Όχι δεν ήταν,αλλά ακόμα κι ένα πιτσιρίκι ξέρει ότι κυκλοφορούν αναβολικά, κανέ-
νας δεν πολυασχολείται κι εσύ δε θα είχες ασχοληθεί αν δεν υπήρχαν οι θάνατοι στη
μέση.Γίνεται έλεγχος σε διεθνείς διοργανώσεις και κυρίως Ολυμπιακούς και Παγκόσ-
μια Κύπελλα μετά γυρίζουμε το βλέμμα αλλού,οι ίδιες οι διοικήσεις των ομάδων ξέρ-
ουν πολύ καλά τι γίνεται,γιατί νομίζεις ότι έβγαλαν αυτή την μαϊμού ανακοίνωση για
την υγεία του Κρεμμύδα.Τι μπορείς να γράψεις για όλα αυτά μου λες;
-Μπορώ να γράψω για πρώην μπασκετμπολίστα που μίλησε για αναβολικά αλλά δε
λέει ονόματα γιατί φοβάται για εκείνον και την οικογένεια του,ούτε ομάδα ούτε τίπο-
τα,η πέτρα έχει πέσει στο νερό,από κει και πέρα προχωράω με ότι έχω,σου λέει κάτι
το όνομα Πεφάνης;
Ο Νας σκέφτηκε για λίγο
-Δεν έχει σχέση με το μπάσκετ ε;
-Όχι πολύ,κυρίως με το ποδόσφαιρο,το μικρό του όνομα είναι Παναγιώτης
Ο Νας κάτι θυμάται και κουνάει το δάχτυλό του σα να δείχνει τη σκέψη του
-Ένας τεράστιος φαλακρός,είπε τέλος
-Αυτός,επιβεβαίωσε ο δημοσιογράφος,ξέρεις κάτι γι'αυτόν;
-Ξέρω ότι ερχόταν σε παιχνίδια μαζί με τον Τσαγκάρη,αν δεν κάνω λάθος είναι φίλοι
-Ήταν,διόρθωσε ο Ασβεστόπουλος,και για να είμαι ειλικρινής ψάχνω να βρω αν έχει
ανάμειξη στις ιστορίες με τα αναβολικά.
-Δε νομίζω,είπε ο Νας
-Πως είσαι σίγουρος;

157
-Το πάρε - δώσε με την ομάδα πρέπει να το είχε ο Τσαγκάρης,όταν μπήκε φυλακή
δεν είδα την παραμικρή κίνηση,είπε ο Νας,ο Πεφάνης είχε εμφανιστεί μόνο κανά δυό
φορές μαζί με έναν κοκαλλιάρη με ζελέ στο μαλλί κι έναν τύπο που νόμιζες πως είχε
βγει από χέβυ μέταλ συγκρότημα,στην αρχή τον πέρασα για αλλοδαπό αλλά ήταν
σίγουρα Έλληνας,με ξεγέλασε το μελαμψό του δέρμα
-Τι ήταν αυτός;
-Δεν έχω ιδέα αλλά μη βάζει ο νου σου ότι έκανε καμία σοβαρή δουλειά,κάτι φακελ-
άκια ήρθε κι έδωσε στον Ρόκκο τον φροντιστή,μάλλον παιδί για όλες τις δουλειές
ήταν.
-Φακέλλους ε;
-Ναι,τώρα για το τι είχαν μέσα....σίγουρα όχι αναβολικά.
-Δε συνηθίζεται,συμφώνησε ο Ασβεστόπουλος,άρα ο Πεφάνης δεν μοιάζει να ανακα-
τεύεται για την ώρα στα αναβολικά
-Όχι,είπε ο Νας,στην ουσία δεν τον ξανάδαμε σε αγώνα,οι φάκελοι που έφερε ο υπ-
άλληλός του ήταν σε προπονήσεις κι αν θυμάμαι καλά μόλις τους έπαιρνε ο Ρόκκος
πήγαινε μέσα στο γραφείο του
Ο Ασβεστόπουλος έπεισε τον εαυτό του πως θα άντεχε μιά ακόμα γουλιά από τον
άθλιο καφέ που είχε φτιάξει ο Νας
-Θα μπορούσαν να έχουν χρήματα,είπε ο δημοσιογράφος,τώρα πια οι καταθέσεις
γίνονται προσεκτικά και καμμιά φορά τις ψάχνουν
-Δεν είχαμε στημμένα παιχνίδια,είπε ο Νας,αν εννοείς αυτό όταν μιλάς για χρήματα
-Στημμένα ματς όχι αλλά κάτσε σκέψου κάτι για ξαφνικές ενοχλήσεις,τραυματισμούς
λίγο πριν από παιχνίδια
-Αθλητές είμαστε φίλε,τραυματισμοί και ενοχλήσεις υπάρχουν πάντα
-Αυτό λέω κι εγώ,είπε χαμογελαστός ο Ασβεστόπουλος,εσύ πάντως δε θυμάμαι να το
έπαθες ποτέ,μάλιστα σε ένα ματς εκτός έδρας με τον ΠΑΟΚ είχες πει ότι θα έπαιζες
ακόμα και με ένεση.
-Έκανα κι εγώ τις ανοησίες μου,έχω πάθος με τη δουλειά μου,όπως έχεις εσύ με τη
δική σου
Ο δημοσιογράφος σήκωσε τους ώμους
-Είμαι σίγουρος πως ότι και να σου πω εγώ εσύ θα συνεχίσεις να ψάχνεις γιατί το
βλέπω πως σου έχει γίνει έμμονη ιδέα,αλλά δε θα βρείς συμπαραστάτες
-Δεν απελπίζομαι τόσο εύκολα Τόμμυ και μη φανταστείς ότι δε με βοήθησες, να
βάλω τώρα το κασετοφωνάκι να μιλήσουμε λίγο για σένα και για μπάσκετ, κάπως
πρέπει να τη στρώσουμε αυτή τη συνέντευξη μη πάει χαμένος και ο καφές που μου
έφτιαξες
-Τόσο χάλια ήταν;
-Θα στο πω ευγενικά,συνέχισε να παίζεις μπάσκετ
Χαμογέλασαν και οι δύο
-Πριν ξεκινήσουμε μήπως μπορείς να μου περιγράψεις αυτόν τον τύπο που λές ότι
έμοιαζε με χεβυμεταλά αλλοδαπό;
-Λίγο τον θυμάμαι,είπε ο Νας,και δεν τον έχω ξαναδεί πουθενά,δε πρέπει να έχει σχέ-
σεις με τον αθλητισμό
-Εσύ μπορεί να μην τον έχεις ξαναδεί αλλά εγώ δε χάνω τίποτα να ψάξω
Κεφάλαιο 8ο
Ο Παναγιώτης Πεφάνης δυναμώνει τον κλιματισμό στο γραφείο του και συνεχίζει να
μετράει χρήματα.Μετά τα δύο τελευταία χαρτονομίσματα των πενήντα ευρώ γυρνάει
στο νεαρό που κάθετε απέναντι του και χαμογελάει
-Κατάλαβες τώρα Νικολάκη γιατί λέει μαλακίες η θεία σου όταν με πρήζει να βάλω
γυαλιά;

158
O νεαρός δεν αντιδρά,είναι λίγο πριν τα τριάντα αλλά τα μαύρα μαλλιά στη κορυφή
του κεφαλιού αρχίζουν να αραιώνουν.Δείχνει κακόκεφος και κακοκοιμισμένος ενώ
το κορμί του φιλοξενεί κάμποσα περιττά κιλά καθιστικής ζωής και καλοπέρασης
-Αυτά είναι από τη χθεσινή νύχτα στο μαγαζί,είπε ο Πεφάνης,καμάρωσε
Ο νεαρός συνεχίζει να μη μιλάει
-Σου κόψανε τη γλώσσα ρε; Τι τρέχει;
-Θέλω να τελειώνει η ιστορία με το ματς του Σαββάτου,τον φοβάμαι τον Λινάρδο
Το τελευταίο πράγμα που ήθελε ο Πεφάνης ήταν άλλη μια κουβέντα χωρίς νόημα και
το κακό ήταν πως οι κουβέντες με τον Νικολάκη σπάνια είχαν νόημα τον τελευταίο
καιρό.
-Όλα είναι τελειωμένα αλλά ρε παλικάρι μου πάρε κι εσύ μια πρωτοβουλία δεν είναι
κακό,μη τα περιμένετε όλα από μένα,είναι ανάγκη να τρέχω στην Ηλιούπολη για τα
τελευταία,τα'χουμε καθαρίσει εδώ και καιρό.Τώρα έχουμε δουλειές στη Θεσσαλο-
νίκη και στα Γιάννενα.
-Δε φταίω εγώ εσύ είπες ότι θα μιλήσεις με τα παιδιά κι εκείνα εσένα ακούνε μόνο, ο
Νικολάκης διαμαρτυρήθηκε με το πιο ξινό του ύφος,εμένα μ'έχουν χεσμένο
Ο Πεφάνης σηκώθηκε αργά από την καρέκλα του η οποία έτριξε με ευγνωμοσύνη
που απαλλάχτηκε από το τεράστιο βάρος,πλησίασε τον Νικολάκη και τον ακούμπησε
απαλά στον ώμο,ωστόσο ο νεαρός νόμιζε πως τον ακούμπησε τσιμεντόλιθος
-Αγόρι μου θα σου πω ένα μυστικό,ξεκίνησε να λέει ο Πεφάνης,για να μπορέσεις να
μείνεις και να μετρήσεις στη δουλειά που κάνουμε πρέπει να έχεις και λίγο τσαγανό,
δε λέω καλό παιδί είσαι και φιλότιμο αλλά είσαι μαλακός
-Μα αφου...
-Άσε με να τελειώσω,είπε ήρεμα ο Πεφάνης διαπιστώνοντας πόσο μεγάλη ανάγκη
είχε για ύπνο,τους παίρνεις πολύ με το καλό και δε μπήζεις τις φωνές,πάρε παράδειγ-
μα τον Έντυ,μια κουβέντα τους λέει,σούζα στέκονται
Ο Νικολάκης με το άκουσμα του ονόματος του Έντυ μόρφασε δείχνοντας την αντιπ-
άθειά του
-Τι να κάνουμε δεν είμαστε όλοι το ίδιο φαίνεται,είπε θιγμένος
-Αμάν ρε αμέσως να πάρεις στραβά ότι σου πω,τον αποπήρε ο Πεφάνης,αυτό που
σου λέω είναι ότι δε χρειάζεται να διστάζεις να γαυγίζεις ή να κοπάνας που και που
το χέρι πάνω στο τραπέζι,έτσι καταλαβαίνουν αυτοί αλλιώς σε καβάλησαν,τι τους έχ-
εις δηλαδή για τίποτα αθώα παιδάκια που περιμένουν το γλυφιτζούρι.Μιλάμε για στ-
ημμένα παιχνίδια ρε πουλάκι μου και για να στήσεις σήμερα ένα ματς το μελετάς και
ξενυχτάς πάνω από αυτό για μέρες,δεν είμαστε στη δεκαετία του 70 ή του 80 που πή-
γαινες με λουλούδια και γλυκά στα γενέθλια του διαιτητή,άνοιγε το κουτί έβρισκε τις
χάρτινες "πάστες" και τέλος!Τώρα πρέπει να πιάσεις προέδρους,παίκτες, και κυρίως
να βρείς μεγάλα κεφάλια που να θέλουν να βγάλουν λεφτά από το κόλπο,χωρίς τους
χαρτογιακάδες Νικολάκη δε φτουράς πολλά χρόνια.Τέσσερα ματς έχουμε μαστορ-
έψει για το Σαββατοκύριακο
Ο Νικολάκης ένοιωσε να χάνεται,τον εντυπωσίαζαν τα λεφτά,τον εντυπωσίαζε όλη
αυτή η παράνομη ζωή αλλά στο βάθος δεν πίστευε ποτέ ότι θα έφτανε τον Πεφάνη,
δεν το είχε στο αίμα του
-Με τον Τσαγκάρη τι θα γίνει; ρώτησε και στη φωνή του υπήρχε φόβος, θα τα'χει
πάρει πολύ άγρια μαζί μας
-Οι εποχές αλλάζουν,είπε ο Πεφάνης σα να έδινε διάλεξη σε αμφιθέατρο,ήρθε η ώρα
να αποσυρθεί στο κάτω κάτω όλοι τον έχουν στο μάτι τώρα που βγήκε από τη φυλ-
ακή,το ποδόσφαιρο θα το ξεχάσει,στο μπάσκετ μπαίνουμε σιγά σιγά οπότε μη φοβά-
σαι τίποτα.Έχουμε πάρει τα πάντα,από συμπληρώματα μέχρι κορίτσια,οι Μολδαβές
δικές του ήταν το ξέρεις;

159
Ο Νικολάκης ένοιωσε λίγο περισσότερο ασφαλής,ο Πεφάνης έμοιαζε να ξέρει τι κά-
νει
-Κάποια πόστα θα φτύσουμε αίμα για να του τα πάρουμε αλλά μη ξεχνάς ότι εμείς
στην ουσία τώρα ξεκινάμε,θα βρούμε λύση Νικολάκη δε θα πάμε για πόλεμο, ο πόλ-
εμος δεν συμφέρει κανέναν,κάτι θα μείνει για τον Τσαγκάρη απλώς πέρασαν οι μέρες
που οι δεινόσαυροι βασίλευαν στη γη.Και τώρα πήγαινε λίγο έξω γιατί θέλω να κάνω
ένα τηλεφώνημα
Ο Νικολάκης αν και ένοιωσε να τον υποβιβάζουν και πάλι υπάκουσε, βγήκε από το
γραφείο του Πεφάνη σκεπτόμενος ότι ίσως να μην ήταν τελικά τόσο κακό να γλίτω-
νε από ορισμένες ευθύνες
-Σε ενόχλησε καθόλου ο Βασιλάκης; είπε αντί για καλημέρα ο Πεφάνης στον συνομι-
λητή του στην άλλη γραμμή
-Ακόμα όχι είπε η φωνή,πάντως το στήσατε καλά έμαθα
-Οι δικοί σου έχουν γίνει ξεφτέρια,ο Πεφάνης ακούγεται ικανοποιημένος,τώρα θα
είναι τρελαμένος και θα ψάχνεται από παντού
-Εγώ θα συννενοηθώ με τον ξυρισμένο στον Αγιο Παντελεήμωνα για να δώ ποιούς
από τους δικούς του μπορεί να δώσει στεγνά χωρίς να έχουμε προβλήματα
-Είναι πρόθυμος να σου κάνει τη χάρη;
-Εντελώς πρόθυμος,ή για την ακρίβεια είναι κάτι παραπάνω...είναι υποχρεωμένος!
-Τον ταϊζεις καλά έτσι;
-Τον αφήνω να είναι σερίφης στη θέση του σερίφη,δεν είναι δα και τίποτα δύσκολο
πάντως μέχρι το απόγευμα φρόντισε να μη με ξαναπάρεις γιατί περιμένουμε επισκέ-
ψεις από την Κανελλοπούλου και συγκεκριμένα από το Αλλοδαπών τα ίδια έμαθα
περιμένει και ο Μυλόπουλος από τον Πειραιά.
Όταν ο Πεφάνης άκουσε "Κανελλοπούλου" κατάλαβε αμέσως ότι η φωνή εννοούσε
το Αρχηγείο της ΕΛ.ΑΣ που βρισκόταν στη συγκεκριμένη οδό
-Πάλι γκρίνιες θα έχουμε;
-Επιβάλεται,είπε η φωνή,πλησιάζουν δημοτικές εκλογές,ευρωεκλογές,οι ταραχές έχ-
ουν αυξηθεί και μετά τον φωτογράφο που κινδυνεύει να χάσει το μάτι του μας έχουν
ζαλίσει τα φρύδια και οι δημοσιογράφοι.Λες και φταίμε εμείς,ούτε σε διαθεσιμότητα
δεν είναι ο μαλάκας που έδωσε την γκλοπιά,τον κάλυψαν λές και ήταν σε αυτοάμυνα
κι έκαναν την υπόθεση αβαβα,μέχρι και ο Πετράς στο δελτίο των οκτώ τα έβαλε μαζί
μας που μας είχε στα ώπα ώπα
-Όταν σου λέω εγώ έχε μάτια και στο κώλο με λές υπερβολικό,του είπε ο Πεφάνης,οι
δημοσιογράφοι παίζουν το παιχνίδι τους και οι πολιτικοί το δικό τους,όταν θα έρθουν
τα δύσκολα εσάς θα βγάλουν στη σέντρα
-Διατάχθηκε Ένορκη Διοικητική Εξέταση για να αποδωθούν και καλά ευθύνες για το
μάτι του φωτογράφου και δεν καλέσαν κανέναν,από εκεί να καταλάβεις,η ΕΔΕ διατά-
χθηκε μάλλον για να χουν με κάτι να παίζουν αυτοί του αστυνομικού ρεπορτάζ.
Ο Πεφάνης κούνησε το κεφάλι του σαν να βρισκόταν μπροστά ο συνομιλητής του
-Φρόντισε τι θα κάνεις μόνο με τον ζουμπά γιατί θα'ναι σαν το θηρίο στο κλουβί
-Έννοια σου,καθησύχασε η φωνή,έχω το τρόπο μου
-Ελπίζω μόνο να μη με πουλήσεις κι εμένα κάποια στιγμή,του είπε ο Πεφάνης,μπορεί
αύριο μεθαύριο κάποιος να σου ζητήσει μέλι από το βαζάκι
-Ρε κόψε τις μαλακίες,είπε η φωνή,εσύ δεν είσαι Τσαγκάρης.Αυτός θα μας έφερνε
όλους σε δύσκολη θέση γι'αυτό ήρθε η ώρα να "την κάνει"
-Τώρα που είπες δύσκολη θέση,κάτι μου σφύριξαν οι δικοί μου στο Νέο Κόσμο, πήρε
το μάτι τους τον πρώην αρχιδιαιτητή τον Τερζίδη να χαριεντίζεται με ΔΙΑδες και το
φιλαράκι μου ο Μελανίτης φοβάται ότι θα τον ξεχάσουν,ξέρεις βέβαια τι εστί Τερζί-
δης και πόσες αγαπούλες έχει κάνει στον Μπίλαρο

160
-Έστησαν μαζί το ΑΕΚ-Παναθηναϊκός πριν πέντε χρόνια,είπε η φωνή,πολύς κόσμος
έβγαλε πολλά λεφτά τότε,τα ντέρμπυ πάντα πλήρωναν καλά
-Και τελικά ο Τερζίδης ούτε γρατζουνιά,θύμισε ο Πεφάνης
-Όχι ρε,του έβαλαν βόμβα στο αμάξι δε θυμάσαι;
Ο Πεφάνης ξέσπασε σε δυνατά γέλια τα οποία άκουσε ακόμα και ο Νικολάκης που
βρισκόταν έξω
-Ναι ε; ο Πεφάνης συνεχίζει να γελάει αλλά παράλληλα χαμηλώνει και την ένταση
της φωνής του,η βόμβα αυτή αγόρι μου μπήκε από τον κοντό
Από την άλλη άκρη της γραμμής ακούγεται ένα σφύριγμα κι ένα "με δουλεύεις τώρα"
-Στάχτη στα μάτια σου λέω,ψάχναν όλοι να βρουν ποιός είχε συμφέρον να βάλει τη
βόμβα,οι αθλητικές εφημερίδες εκείνη την εποχή σκέτη κωμωδία, "μαφία του ποδοσ-
φαίρου","εντείνονται οι έρευνες","η αστυνομία σε καλό δρόμο"...
-Ναι ρε αλλά θα μπορούσε να σκοτωθεί κόσμος...
-Ποιός κόσμος; Σε ερημική περιοχή ήταν το αμάξι κάπου στην Αγ.Μαρίνα εκεί που
είχε εξοχικό ο Τερζίδης,και θες και το επιδόρπιο;Μία ώρα πριν την έκρηξη ο κοντός
πήρε τηλέφωνο τον Τερζίδη να μην πάει στο αυτοκίνητο,αντιλαβού;
-Δηλαδή...
-Ο Τερζίδης ήξερε,το κόλπο στήθηκε έτσι ώστε κανένας να μη μάθει και να μη πάθει
τίποτα παρά μόνο να θολώσουν τα νερά,όλοι ήξεραν τι εστί κοντός αλλά μετά τη
βόμβα κι αυτός "αθωώθηκε" γιατί δεν είχε συμφέρον να το κάνει.Κι έτσι όλοι έψαχ-
ναν για τον άγνωστο χ.
Δημαρχείο Πειραιά
Ο Ταξίαρχος Μυλόπουλος μπορεί να είχε ραντεβού αλλά περίμενε έξω από το γραφ-
είο του Δημάρχου σαν απλός πολίτης που είχε έρθει να ζητήσει χάρη.Η στολή του
καλοσιδερωμένη τον ζέσταινε αλλά η συνάντηση απαιτούσε να είναι στη τρίχα.
-Δεν θα αργήσει,του είπε φιλικότατα η γραμματέας,γιατί δεν κάθεστε;
-Έχω πολλά τρεξίματα και είμαι λίγο υπ'ατμον,είπε ανταποδίδοντας το χαμόγελο ο
Ταξίαρχος που δεν είχε και πολύ καλό προαίσθημα για την συγκεκριμένη συνάντηση,
όχι τόσο γιατί τον είχε καλέσει ο Δήμαρχος αλλά για το ότι στη συνάντηση θα ήταν
παρών και ο Αναπληρωτής Γενικός Γραμματέας Υπουργείου Εσωτερικών και Διοικ-
ητικής Ανασυγκρότησης, με άλλα λόγια θα εκπροσωπούσε τον Υπουργό Προστασίας
Του Πολίτη,αυτός φυσικά ήταν πάντα ένας καλός λόγος για να ανησυχούν αξιωματι-
κοί με τις φιλοδοξίες του Μυλόπουλου
Το τηλέφωνο της γραμματείας χτύπησε και όταν η κοπέλλα το σήκωσε αρκέστηκε σε
ένα "μάλιστα κύριε Δήμαρχε". Γύρισε στον Μυλόπουλο και του χαμογέλασε ακόμα
πιο φιλικά
-Τα βάσανα σας τελείωσαν κύριε Ταξίαρχε,μπορείτε να περάσετε
Ο Μυλόπουλος βρήκε τη φωνή της βελούδινη κι ερωτική και μπήκε στον πειρασμό
να αναρωτηθεί αν ο Δήμαρχος εκμεταλλευόταν την εξουσία του για να μπλέξει σε
κάποια ερωτική περιπετειούλα μαζί της,ήταν γνωστό πως με την γυναίκα του έμεναν
μαζί μόνο και μόνο για να μην δημιουργηθεί κάποιου είδους πολιτικό κόστος από
αυτά που συνήθως προκύπτουν ύστερα από διαζύγια πολιτικών ανδρών.Αν και η Ελ-
ληνική κοινωνία έμοιαζε να είναι λίγο πιο μπροστά από των συντηρητισμό άλλων
Ευρωπαϊκών εκλογικών σωμάτων πάντα η διάλυση μιας οικογένειας δεν αποτελούσε
και την καλύτερη εικόνα
-Με συγχωρείς που σε άφησα να περιμένεις Ταξίαρχε,είπε ο δήμαρχος και σηκώθηκε
να σφίξει το χέρι του αξιωματικού
-Καταλαβαίνω,είπε ο Μυλόπουλος με το ύφος που λένε "να σας ζήσουν" οι καλεσμέ-
νοι σε ένα γάμο

161
Ο Αναπληρωτής Γενικός Γραμματέας θεώρησε άσκοπο να σηκωθεί από την πολυθ-
ρόνα και είπε μόνο "καλημέρα"
-Κάθισε Ταξίαρχε,είπε ο δήμαρχος και κατευθύνθηκε προς το μικρό ψυγείο του γρα-
φείου του,έχω μόνο παγωμένο τσάι να σου προσφέρω δε ξέρω αν σου κάνει.
-Είναι μια χαρά,είπε ο Μυλόπουλος
Ο Δήμαρχος γέμισε δύο ποτήρια,ένα έδωσε στον Γραμματέα κι έναν στον Ταξίαρχο
-Καλό θα είναι να ξεκινήσουμε χωρίς πολλές πολλές εισαγωγές,είπε ψυχρά ο Γραμ-
ματέας και ο Ταξίαρχος ένοιωσε ν'αυξάνονται για λίγο οι σφυγμοί του
Ο Γραμματέας ήταν λίγο πάνω από τα πενήντα με τα λιγοστά του μαλλιά βαμμένα
μαύρα, είχε μάλλον χλευαστικό ύφος αλλά ο Μυλόπουλος ήξερε πως αυτό το είχε
αποκτήσει από τότε που το κόμμα είχε αρχίσει να τον προβάλει σαν ένα από τα πιο
ικανά στελέχη του.Παλιά ήταν εκπρόσωπος τύπου και εμφανιζόταν σχεδόν καθημερι-
νά σε τηλεοπτικά κανάλια και ραδιοφωνικούς σταθμούς.Εκτός από την Αντιπολίτευ-
ση δεν ήταν και λίγα τα μέλη του κόμματος που πίστευαν πως οι τρόποι του ήταν κά-
πως απότομοι για τη θέση που είχε αλλά από την άλλη μεριά είχε κάπου πέντε χιλιά-
δες ακόλουθους στο twitter ενώ η επίσημη ιστοσελίδα του στο facebook έφτανε τους
3450 φίλους.Αν ρωτούσες τον ίδιο γιατί υπήρχαν μέλη του κομματός του που είχαν
ενοχληθεί από τη συμπεριφορά του θα σου έλεγε πως ζήλευαν την εξέλιξη του και θα
πρόβαλε σαν επιχείρημα πως στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης λάμβανε σχόλια για το
πόσο "μάγκας" και "ευθύς" τύπος ήταν αφού ήταν από τους λίγους που δεν μασούσαν
τα λόγια τους. Ο Μυλόπουλος διαπίστωσε πως ο Γραμματέας πρέπει να είχε πάρει
τουλάχιστον πέντε κιλά από την τελευταία φορά που είχαν συναντηθεί.
-Θα κάνω εγώ την αρχή,είπε ο Δήμαρχος και κατάλαβε πως αυτό δεν άρεσε στον
ΑΓΓ αλλά ήταν στο γραφείο του,Μένιο όλοι ξέρουμε πόσο καλός αξιωματικός είσαι
και όλοι αναγνωρίζουν τη φοβερή δουλειά που είχες κάνει στη Γενική Διεύθυνση κά-
τω στη Τρίπολη
-Και πρώτος απ'όλους ο Υπουργός,συμπλήρωσε ο ΑΓΓ αλλά το βλέμμα του ήταν τό-
σο ψυχρό που έμοιαζε με βλέμα νεκρού,ο Μυλόπουλος απέφυγε για λίγο να τον κοιτ-
άξει,το θέμα είναι πως άλλο Αττική άλλο Πελοπόννησος κι αυτό που είναι ολοφάνε-
ρο τον τελευταίο καιρό είναι πως όλος ο Νομός Αττικής έχει πρόβλημα
-Πρόβλημα αύξησης εγκληματικότητας,κρούσματα με ληστείες,ναρκωτικά,βιασμούς
μονάχα οι φόνοι είναι πάνω κάτω στο ίδιο επίπεδο,φόνοι Ελλήνων εννοώ γιατί με
τους αλλοδαπούς δε βρίσκεις εύκολα άκρη
Ο Μυλόπουλος ήξερε πολύ καλά πως αρκετοί φόνοι παράνομων μεταναστών δεν
είχαν δει το φως της δημοσιότητας και είχαν χωθεί για τα καλά στα συρτάρια του
υπουργείου,αρκετά προβλήματα υπήρχαν ήδη για να φορτωθούν κι άλλα
-Οι δείκτες έφτασαν σε ανησυχητικά ψηλό σημείο,σχετικά ,με την περσινή χρονιά και
δε τολμώ να κάνω συγκρίσεις με τα νούμερα της τελευταίας πενταετίας ή δεκαετίας
-Το 2004 με τους Ολυμπιακούς η Αστυνομία είχε πιο ελεύθερα τα χέρια της και είχε
και κάθε δυνατή υποστήριξη,θύμισε ο Μυλόπουλος,πράγμα που δε συμβαίνει τώρα,
το ξέρετε καλύτερα από εμένα πως έχουμε θέμα με τα κονδύλια,παρ'όλα αυτά κάν-
ουμε ότι μπορούμε,ειδικά εδώ στο Πειραιά...
-Εδώ στο Πειραιά γίνεται της πουτάνας το κάγκελο στις γειτονιές κοντά στο λιμάνι, ο
ΑΓΓ δεν είχε υψώσει ούτε τόνο φωνής ούτε είχε αλλάξει ύφος έμοιαζε σα να μιλάει
για τον καιρό, ξέρεις τι διαμαρτυρίες έχουν φτάσει στη ΓΑΔΑ; Να ξεκινήσω από που,
από τα Πακιστάνια κοντά στον ηλεκτρικό,από τους Αφρικανούς κοντά στην Αγία
Τριάδα ή από τους Αλβανορώσους στα Μανιάτικα και στην Τερψιθέα;
Ο Μυλόπουλος κατέβασε με μεγάλη δυσκολία μια γουλιά από το τσάϊ του
-Εμείς γιατί δεν έχουμε καταγγελίες; ρώτησε. Θέλω να πω πέρα από κάποια παρά-
πονα για παραβατική συμπεριφορά σε επίπεδο φασαρίας και καυγάδων από μεθυσ-

162
μένους δε μας έρχεται συχνά κάτι ποιό χοντρό, όσο για τις γειτονιές του λιμανιού τις
ξεσκονίζουμε σε τακτά χρονικά διαστήματα..
-Και πιάνετε κάποια άθλια πρεζάκια που ξερνούν στο κρατητήριο και δε ξέρουν ούτε
το όνομα τους να γράψουν, συμπλήρωσε με το ίδιο ψυχρό ύφος ο ΑΓΓ,το 2004 μια
και το ανέφερες Ταξίαρχε,συνεργαζόμασταν με το FBI καθώς και με ξένες μυστικές
υπηρεσίες και αντιτρομοκρατικές ομάδες
-Που μας επαίνεσαν θυμίζω,παρενέβει ο Δήμαρχος
-Μας επαίνεσαν,συμφώνησε ο ΑΓΓ,αλλά το 2004 είναι παρελθόν κάποια από τα έργα
μας έμειναν και καθώς κανείς δεν τα χρησιμοποιεί πιά για σοβαρούς λόγους έγιναν
καταφύγια για εμπόριο ναρκωτικών ή και για άλλου τύπου παράνομες συναλλαγές,
ωραία λοιπόν κάνουμε κι εκεί ότι μπορούμε αλλά...αλλά όλες οι καταγγελίες που
φτάνουν στην Αλεξάνδρας τελειώνουν με το παράπονο πως οι ντόπιες αστυνομίες δεν
κάνουν τίποτα.
-Δεν είναι έτσι,είπε ο Μυλόπουλος με έντονο ύφος,νομίζω πως η Αστυνομική Διεύθ-
υνση έχει δώσει άριστα δείγματα όσον αφορά την αποτελεσματικότητα της,ειδικά σε
υποθέσεις φόνων,για τα ναρκωτικά κάνουμε ότι μπορούμε με τους άντρες που διαθέ-
τουμε όμως δεν..
-Έχουμε παράπονα πως παρόλο που σας έχουν μιλήσει εσείς δεν έχετε κάνει τίποτα
και γι'αυτό φτάνουν οι γκρίνιες στη ΓΑΔΑ,είπε ο ΑΓΓ,όσο για τους φόνους ναι έχεις
δίκιο αυτός ο δικός σου με το μανιάτικο επίθετο έχει τεράστιο ποσοστό επιτυχίας στις
εξιχνιάσεις φόνων
-Για τον Αθανασάκο λέει,εξήγησε ο δήμαρχος αλλά ο Μυλόπουλος είχε ήδη κατα-
λάβει
-Ας γυρίσουμε πάλι στα ναρκωτικά,είπε ο ΑΓΓ,το πρόβλημα δεν το έχει μόνο ο Πειρ-
αιάς όπως εξήγησα και στην αρχή, είναι γενικότερο και όλοι μας συμφωνούμε πως
έχει να κάνει με την συνεχή εισβολή λαθρομεταναστών
Ο Μυλόπουλος χάρηκε που θα έβρισκε κοινό έδαφος για να πατήσει,κι εκείνος υποσ-
τήριζε πως η ανεξέλεγκτη μετανάστευση είχε αυξήσει την εγκληματικότητα
-Θα θυμάστε πως χρόνια τώρα κάνω αγώνα από τη θέση αυτή για να παρθούν μέτρα,
έχω συναντηθεί με τρεις υπουργούς προστασίας του πολίτη γι’αυτό το ζήτημα, και
άρθρα έχω γράψει και μερικοί ψευτοευεσθητούληδες λαϊκιστες με χαρακτηρίζουν
ακόμα και φασίστα,το γνωρίζω λοιπόν το πρόβλημα.Στη Τρίπολη…
-Τα ξέρουμε αυτά Μένιο,τον έκοψε ο Δήμαρχος που κοιτούσε και το ρολόϊ του, το
θέμα είναι πως πιεζόμαστε όλοι..
-Και πρέπει να πιεστείτε κι εσείς οι διοικητές με τη σειρά σας,συμπλήρωσε ο ΑΓΓ
-Στα πλαίσια των εκλογών που έρχονται,σειρά του Δημάρχου να συμπληρώσει
Η τελευταία φράση δεν άρεσε και πολύ στον ΑΓΓ που στραβοκοιτάζει τον Δήμαρχο
αλλά ο τελευταίος δεν φαίνεται να νοιάζεται
-Η εντολή δεν έρχεται μόνο από τον υπουργό διευκρίνησε ο ΑΓΓ και την ίδια στιγμή
δείχνει με το δάκτυλό του το ταβάνι
Ο Μυλόπουλος κουνάει το κεφάλι του δείχνοντας ότι καταλαβαίνει πως η κίνηση
αυτή φωτογραφίζει τον πρωθυπουργό
-Θα είστε στη τσίτα για λίγο διάστημα,εξήγησε ο Δήμαρχος,δε θέλουμε να συνεχί-
ζεται η γκρίνια ούτε από τους πολίτες ούτε από τον τύπο
-Χρειάζεται να βγάλουμε λίγη πυγμή προς τα έξω,είπε ο ΑΓΓ,θυμίζω και τις προεκ-
λογικές υποσχέσεις του πρωθυπουργού,μία από τις σημαίες ήταν η εκκαθάριση των
πόλεων.Οι αριθμοί λοιπόν δεν μας βοηθούν και μεταξύ μας τα δύο κέντρα κράτησης
παράνομων μεταναστών επίσης δε βοήθησαν ιδιαίτερα.

163
Ο Μυλόπουλος είχε επισκεφθεί τα κέντρα που ανέφερε ο ΑΓΓ και είχε διαπιστώσει
και ο ίδιος πως όχι μόνο δεν είχαν βοηθήσει στη λύση του προβλήματος αφού οι άλ-
λοδαποί που ήταν κρατούμενοι δεν φαινόταν να έχουν σχέση με ναρκωτικά ή άλλες
εγκληματικές δραστηριότητες αλλά επειδή οι συνθήκες κράτησης ήταν το λιγότερο
απαράδεκτες είχαν δημιουργήθει πολλές ταραχές με αποτέλεσμα η Αντιπολίτευση και
οι εφημερίδες της να έχουν μυριστεί αίμα και να τους χτυπούν αλύπητα,βέβαια εξακ-
ολουθούσε να ασπάζεται την άποψη πως τα κέντρα κράτησης ήταν απαραίτητα η
Ελλάδα δε χωρούσε άλλους μετανάστες.
-Δίνουμε πάτημα στην Εθνική Φλόγα κι έχουμε αυξήσει το ποσοστό της σε πολλούς
δήμους,θύμισε ο ΑΓΓ,αυτό δε μας αρέσει και ιδιαίτερα,ο κόσμος φοβάται κι αρχίζει
να τους υποστηρίζει όλο και περισσότερο κάθε φορά που παίρνουν το νόμο στα χέρια
τους,εντάξει με τα κανάλια μας έχουμε βρει άκρη και το μαζεύουμε κάπως αλλά μαν-
τεψτε ποιοί γκρινιάζουν επίσης για τις πρωτοβουλίες των λεβεντών της Φλόγας
Ο Μυλόπουλος δε μπορούσε να μαντέψει,ούτε και ο Δήμαρχος
-Οι ίδιοι οι αξιωματικοί της Αστυνομίας! Τόνισε ο ΑΓΓ με στόμφο.Εικόνα προς τα
έξω παιδιά το ξαναλέω…
-Στο δικό μας δήμο δεν έχουν κάνει μαγκιές,είπε ο δήμαρχος,έχουμε το νού μας
-Ναι ε;αντιγύρισε ο ΑΓΓ,και τότε πως εξηγείς τις επιθέσεις στη λαϊκή αγορά και στο
Κυριακάτικο γιουσουρούμ;Τους τσαμπουκάδες έξω από το συγκρότημα με τα σχολ-
εία επειδή σε μία από τις ομάδες μπάσκετ είχατε Νιγηριανό και Αλβανό;Μας είχαν
ρημάξει τότε τα ΜΜΕ της αντιπολίτευσης και ειδικά εσένα Δήμαρχε
-Ξεκίνησαν αμέσως έρευνες,πετάχτηκε ο Μυλόπουλος,από τότε..
-Από τότε κάθε λίγο και λιγάκι πάνε στο Τζάνειο χτυπημένοι αλλοδαποί Ταξίαρχε,
επειδή μάλλον δε γίνομαι σαφής να ξεκαθαρίσω κάτι,δε δίνω φράγκο για τους άλλο-
δαπούς,στα τσακίδια,να πάνε στις χώρες τους να πάνε στην Ιταλία,στην Ισπανία όπου
στο διάολο θέλουν τέλος πάντων,ο πρωθυπουργός και αρκετοί από εμάς θα είχαμε
έναν πονοκέφαλο λιγότερο και πιστέψτε με θα νοιώθαμε ανακουφισμένοι αυτή την
εποχή.Αλλά έχουμε και την Ευρωπαϊκή Επιτροπή Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων η οποία
μας έχει ανέβει στο σβέρκο και μας δαγκώνει όποτε μπορεί.Δηλαδή εσάς σας αρέσει
να βλέπετε την Ελλάδα στο Διεθνές Δικαστήριο να τρώει χαστούκια;
-Ο υπουργός είχε μιλήσει για κάποια επιχείρηση σκούπα η οποία όμως δεν ξεκίνησε
ποτέ,θύμισε ο Μυλόπουλος,εγώ είχα ετοιμάσει και ομάδα γι’αυτό
-Ταξίαρχε είσαι ο Αστυνομικός Διευθυντής Πειραιά,νομίζω πως είναι μάλλον περιττό
να ζητάς την άδεια του υπουργού για να κάνεις τη δουλειά σου,δε μιλάμε για φύλαξη
προσώπων μιλάμε για μια ρημάδα εκκαθάριση, ο ΑΓΓ δεν είχε σκοπό να ακούσει κα-
μία παραπάνω εξήγηση,θα έλεγε όσα είχε να πει και θα έφευγε
-Αν έκανα κάτι τέτοι με καθαρά δική μου πρωτοβουλία μπορεί οι εφημερίδες να με
έβγαζαν ρατσιστή κι αυτό να είχε αντίκτυπο ακόμα και στον υπουργό
Ο ΑΓΓ άνοιξε τα χέρια του παριστάνοντας τον απελπισμένο που δεν μπορούν να τον
καταλάβουν όταν εξηγεί τα αυτονόητα
-Ε και;
Ο Μυλόπουλος έμοιαζε σα να βρισκόταν στη μέση μιας ακατανόητης θεατρικής παρ-
άστασης
-Δεν έχει άδικο ο Ταξίαρχος ,υποστήριξε ο Δήμαρχος, να'στε σίγουρος πως ούτε και
στη δική μου εικόνα θα έκανε καλό
-Ρε παιδιά,σε τέτοιες περιπτώσεις ποιος τις χέζει τις εφημερίδες,εξήγησε ο ΑΓΓ, είπα-
με τις προσέχουμε αλλά εδώ αυτό που μετράει είναι η γνώμη του κόσμου. Ταξίαρχε
ειλικρινά πιστεύεις ότι δε θα είχες το μέρος των Πειραιωτών αν έκανες μερικά ντου
στις γειτονιές του λιμανιού και μπουζούριαζες κάμποσους λάθρο; Τι θα έκανε μεγαλ-

164
ύτερη ζημιά στις εικόνες σας, η δήθεν ανθρωπιστική και φιλομεταναστευτική τάση
των αριστερών εφημερίδων ή το να βγαίνει ο κόσμος στο δρόμο και να μη φοβάται;
Ταξίαρχος και δήμαρχος κοιτάχθηκαν,ίσως έπρεπε να ξεκινήσει η τακτική υποχώ-
ρηση,ο δήμαρχος πήρε πρώτος το λόγο
-Θα έπρεπε όμως να με στηρίξει λίγο παραπάνω και το Υπουργείο Εσωτερικών, ξέρω
τι φουρτούνες έχουμε αλλά κι εμείς εδώ παλεύουμε μόνοι μας
-Δήμαρχε,εσείς είστε αυτοί που λέτε για ανεξάρτητη τοπική αυτοδιοίκηση,είπε ο
ΑΓΓ,τι παραπάνω μπορεί να κάνει το υπουργείο,λογοδοτούμε στους δανειστές μας
γαμώ το,το έχετε καταλάβει;Δεν είμαστε πια στη περίοδο του κρασιού και των λουλ-
ουδιών, ή καλύτερα των κονδυλίων
-Ναι αλλά...πήγε να πει ο Δήμαρχος
-Μας έχουν πηδήξει με τους ελέγχους δήμαρχε!Ο τόνος του ΑΓΓ ήταν πολύ αυστη-
ρός αυτή τη φορά και το ύφος του είχε σκληρύνει για τα καλά.Να σου θυμίσω πόσα
λεφτά φαγώθηκαν με τα έργα που έμειναν στη μέση;Να σου θυμίσω πόσα έφαγε πριν
είκοσι χρόνια ο δήμαρχος της "αόρατης άδειας";Η πόλη κατάντησε ένα μπουρδέλο με
άναρχη δόμηση και παράνομα μαγαζιά σε λίγα χρόνια η Φρεαττύδα και το λιμάνι γε-
μισαν με ξένους που έκαναν μεροκάματα για να χτιστούν τα μαγαζιά του "αόρατου"
μη μου λες τίποτα λοιπόν για στήριξη,ο Πειραιάς μια χαρά πλυντήριο χρημάτων έγινε
-Όχι επί δημαρχίας μου όμως,σκληραίνει το ύφος του και ο δήμαρχος
Ο Μυλόπουλος ρίχνει λίγο νερό στη φωτιά
-Εγώ είμαι ΟΚ με αυτά που λέτε,μπορώ να κανονίσω μερικές σκούπες,για όσο καιρό
θέλετε εσείς
-Δε θα χρειαστεί πολύς καιρός Ταξίαρχε,ο ΑΓΓ μαλακώνει κάπως,παρουσιαζόμαστε
καθαροί στον πρωθυπουργό και στον κόσμο και μετά αφήνουμε λίγο πιο λάσκα τα
πράγματα,το Προστασίας Του Πολίτη έχει υποσχεθεί απελάσεις αλλά στήνεται επί
πλέον και νέα πτέρυγα στην Αμυγδαλέζα οπότε όσοι σκουπιστούν έχουν κάπου να
πάνε
-Πότε ξεκινάμε; ρώτησε ο Δήμαρχος ανοίγοντας ένα κουτάκι χαρτομάντηλα και
σκουπίζοντας τον ιδρώτα από το μετωπό του, ο θυμός δεν είχε περάσει εντελώς
Ο ΑΓΓ είχε μαλακώσει ,ήταν πια ο μεγάλος νικητής.
-Ξεκινήστε από αύριο,όχι υπερβολές αλλά να γίνουν συλλήψεις αυτό θέλουμε και
βάλε καλούς αξιωματικούς,έμπειρους αυτούς που ξέρουν να χειριστούν τα ΜΜΕ
Ο Μυλόπουλος ενοχλήθηκε,δεν τον πείραξε τόσο το ύφος του ΑΓΓ όσο το ότι
έμπαινε σε εντελώς δικά του χωράφια και τον συμβούλευε λες και ήταν πρωτάρης
-Ξέρω τι θα κάνω,είπε άχρωμα
-Δε θέλω να βάλω τις φωνές σε κανέναν,έκανε σα να απολογείται ο ΑΓΓ,είμαστε
όλοι λίγο πιεσμένοι και χρειάζεται συνεργασία,ειδοποιούμε όπως σας είπα πολλά
τμήματα πρέπει να βοηθήσουμε οι πάντες
-Χρειάζομαι και την εργολαβία για τα σκουπίδια το συντομότερο δυνατό,είπε ο
Δήμαρχος,αυτό είναι άλλος πονοκέφαλος δικός μου μεν αλλά θέλω ασπιρίνη.
-Οι Μανιάτες κάνουν ακόμα τους ζόρικους ε;ρώτησε ο ΑΓΓ
-Γαμώ την ώρα και τη στιγμή που έμπλεξα μαζί τους,είπε ο Δήμαρχος, δεν είμαι
αχάριστος η συνεισφορά τους στην προεκλογική μου εκστρατεία ήταν μεγάλη αλλά
δε μπορώ να τους βολέψω όλους.Γκρίνια,απειλές βρισίδια...αυτά περνάω!Λες και μου
ετοιμάζουν καμιά βεντέτα από τα μέρη τους.
-Τα πράγματα θα αλλάξουν κάνε υπομονή,προσπάθησε να καθυσηχάσει ο ΑΓΓ,έχω
μιλήσει εκεί που πρέπει να μιλήσω
Ο Δήμαρχος κούνησε το κεφάλι ότι είχε πιάσει το νόημα.
-Να θυμηθώ να πετάξω στα σκουπίδια και το αριστερό μου παρελθόν επίσης, είπε με
σαρκασμό ο Δήμαρχος κι έβαλε στο ποτήρι ένα δάκτυλο από πανάκριβο ουίσκυ. Ο

165
Μυλόπουλος θυμήθηκε το " έχω μόνο παγωμένο τσάι να σου προσφέρω" αλλά
μπορεί να ο Δήμαρχος να σεβάστηκε πως ήταν εν ώρα υπηρεσίας και πως δε θα
ήθελε να τσαλακώσει την εικόνα του με λίγο αλκοόλ, μπορεί πάλι να ήταν καθαρή
τσιγκουνιά.
-Εμείς οι δεξιοί σε στηρίξαμε,είπε με χαμόγελο ο ΑΓΓ,μας χρωστάς λοιπόν μια μετ-
άνοια,οι πρώην δικοί σου είναι πια καμμένα χαρτιά.Και σου θυμίζω πως σήμερα
είσαι Δήμαρχος αύριο μπορείς να είσαι κάλλιστα κάτι....διαφορετικό
Ο Δήμαρχος κατέβασε το ουίσκυ του μονορούφι
-Με τις ευλογίες του κόμματος βέβαια
-Με τις ευλογίες πολλών,είπε ο ΑΓΓ,και μην πίνεις από τόσο νωρίς.Η δουλειά με τα
σκουπίδια θα γίνει και μάλιστα με απευθείας ανάθεση εσύ δεν άκουσες τίποτα Ταξί-
αρχε
Ο Μυλόπουλος χαμογέλασε στραβά ενώ ο ΑΓΓ σηκώθηκε από την πολυθρόνα του
τεντώθηκε και είπε
-Κύριοι,η μίνι-αποστολή μου τελείωσε,θα είμαστε σε καθημερινή επαφή και είμαι
σίγουρος πως όλα θα πάνε πολύ καλά
Δήμαρχος και Ταξίαρχος τον χαιρέτησαν κι έμειναν μόνοι.Ο Δήμαρχος έβαλε άλλα
δυο δάκτυλα ουίσκυ κι έκανε νόημα στον Μυλόπουλο αν ήθελε κι εκείνος ο Μυλό-
πουλος αρνήθηκε ευγενικά
-Σωστά,είσαι σε υπηρεσία,παρατήρησε ο δήμαρχος,πεσ'μου ειλικρινά ρε Μένιο, τον
μισείς κι εσύ αυτόν τον πoύστη όσο τον μισώ εγώ;
Ο Μυλόπουλος χάρηκε που ο Δήμαρχος τελικά δεν ήταν τσιγκούνης, αν και ήξερε
πάνω κάτω τα αισθήματα του άρχοντα της πόλης του για τον ΑΓΓ έδειχνε να ξαφνι-
άζεται από την ερώτηση
-Σε φέρνω σε δύσκολη θέση με συγχωρείς,ο δήμαρχος ζητά συγγνώμη με τον τρόπο
του κάθεται στο γραφείο του και ξεφυσάει,αυτός έβαλε τους Μανιάτες να με στηρί-
ξουν,το ξέρεις φαντάζομαι
Ο Μυλόπουλος το ήξερε αλλά προτίμησε να μην απαντήσει
-Μανιάτες να στηρίξουν....αριστερό δήμαρχο ούτε σε σενάριο επιστημονικής φαντα-
σίας δε θα συναντήσεις..θα μου πεις...κολοκύθια αριστερός
Για τον Μυλόπουλο που είχε μεγαλώσει με τους κομμουνιστές να έρχονται να του
πάρουν τα σπίτια μια τέτοια αυτοκριτική ήταν ευχάριστη αλλά είχε αρχίσει να βαριέ-
ται στη σκέψη μιας ακόμα απολογίας χωρίς νόημα
-Το'πιασες αυτό που είπε για τα μαγαζιά έτσι;
-Αμαρτίες άλλων, είπε απλά ο Μυλόπουλος
Ο Δήμαρχος κοιτάζει το ουίσκυ, δείχνει να το σκέφτεται αλλά τελικά αποφεύγει να
ξαναγεμίσει το ποτήρι του, αισθανόταν ήδη μια υποψία βάρους στο κεφάλι του.
-Να δεις που θα μας κρατάει στο χέρι, ο Δήμαρχος μοιάζει να μιλάει περισσότερο
στον εαυτό του παρά στον αξιωματικό, ούτε μέσα στο ίδιο του το κόμμα δεν έχει
πολλούς φίλους
-Μια χαρά είμαστε κύριε Δήμαρχε, ο Μυλόπουλος θέλει να φύγει
-Δεν είμαστε Μένιο, το ξέρεις πως δεν είμαστε
Ο Μυλόπουλος καταπίνει μια πέτρα που του κάθεται στο λαιμό
-Αν είχαν αφήσει τον Αθανασάκο να ψάξει κι άλλο για εκείνους τους μαλάκες τους
μπάτσους - δε με παρεξηγείς - αυτούς που πουλούσαν προστασία, το πράγμα θα είχε
πάρει άλλη τροπή.
Η πέτρα γδέρνει το λαρύγγι του Ταξίαρχου
-Ούτε γάτα, ούτε ζημιά, ο Μυλόπουλος ψάχνει για αυτοκυριαρχία, και ο Αθανασάκος
κέρδισε κι εμείς κερδίσαμε...κερδίσαμε, αυτό είναι που μετράει

166
-Ξέρεις βέβαια πως εκτός από τη συμμαχία με τους Μανιάτες είχα κι άλλο όρο στην
προεκλογική μου εκστρατεία
Ο Μυλόπουλος ήξερε και ήξερε γιατί ένα από τα καθήκοντά του ήταν να παρακο-
λουθεί αν ο τότε υποψήφιος Δήμαρχος τηρούσε τις "δεσμεύσεις" του, πράγμα βέβαια
για το οποίο το "αντικείμενο της παρακολούθησης" δεν είχε ιδέα
-Έπρεπε να μην πειράξω κάποιους ευεργετημένους του "αόρατου", καταλαβαίνεις
Μένιο, με βάλαν να ξελαρυγγιάζομαι για τις ανύπαρκτες άδειες και τα παράνομα και
μετά καπάκι...
Ο Δήμαρχος παίρνει βαθιά ανάσα, είχε πει ήδη πολλά έστω κι αν ένα μέρος από αυτά
τα πολλά ήταν κοινό μυστικό. Επαίνεσε τον εαυτό του που είχε συγκρατηθεί και δεν
είχε γεμίσει ξανά με ουίσκυ το ποτήρι.
-Μη σε ζαλίζω, κάνε κουμάντο όπως ξέρεις, φρόντισε μόνο να μπουζουριάσεις κόσμο
και φρόντισε επίσεις να κάνεις και όμορφο θόρυβο,τόσο όμορφο ώστε να μοιάζει σαν
μουσική.
Στη τελευταία λέξη ο τόνος του Δημάρχου έμοιαζε με αυτόν που χρησιμοποιούν για
να χρωματίσουν λίγο παραπάνω τη φωνή τους οι πωλητές προϊόντων τηλεμάρκετινγκ
-Θα κερδίσουμε όλοι και πάλι, βεβαιώνει ο Ταξίαρχος, υπόθεση λίγων ημερών δεν
είπε ο Γραμματέας;
Ηλιούπολη
Ούτε ο Πεφάνης ούτε ο Νικολάκης είχαν τις απαραίτητες μουσικές γνώσεις για να
γνωρίζουν πως το κομμάτι που ακουγόταν από τα ηχεία του μικρού μοντέρνου καφε-
μπαρ ήταν το Landslide του Ντέξτερ Γκόρντον, ο Νικολάκης μόρφασε σα να άκουγε
πριόνι
-Ποιός παπάρας το θεωρεί αυτό μουσική; είπε για να σπάσει τη σιωπή
Ο Πεφάνης χαμογέλασε και κατάπιε χωρίς νερό ένα από τα χαπάκια που του είχε
δώσει ο Έντυ, αν δεν το έκανε θα σωριαζόταν στο πάτωμα ξερός από την αϋπνία
Ο τρίτος άντρας της παρέας και ο πιο κομψα ντυμένος κοίταξε τον Νικολάκη επιτιμη-
τικά, φορούσε ένα κόκκινο μπλουζάκι gant άσπρο σπορ παντελόνι και άσπρα κροκο-
δειλέ παπούτσια που στοίχιζαν μια περιουσία, φορούσε έναν πάνινο μπερέ στο χρώμα
της άμμου, θα'λεγε κανείς πως ήταν μέλος μιας μποέμ παρέας από αυτές που γέμιζαν
το Παρίσι στις δεκαετίες του 50 και του 60.
-Είμαι ένας από τους παπάρες, είπε ο άντρας ειρωνικά, Νικολάκη κάνε μου μια χάρη
ξαναέλα όταν θα έχεις μάθει ν'ακούς μουσική
Ο Νικολάκης θύμωσε, και ο θυμός του είχε σαν βασική αιτία την αδυναμία του να
βγεί νικητής σε μια λεκτική μάχη με τον συνομιλητή του.
-Καλά, καλά άλλη ώρα αυτά, διέκοψε ο Πεφάνης, εμείς ήρθαμε για τις τελευταίες
λεπτομέρειες του παιχνιδιού. Είσαι κομπλέ;
O άντρας άναψε ένα μακρύ καφέ τσιγάρο κι έγνεψε καταφατικά
-Οι άλλοι δεν θέλουν να ξεκινήσουν στραβά, είπε στον Πεφάνη, αλλά τους έπεισα
πως τα'χεις κανονίσει για ρεφάρισμα, εντάξει ένα δίκιο το έχουν, είναι το φαβορί και
δεν είναι από τα τρίποντα που πετιούνται, έχω λάθος;
-Καλά τους πήγες επιβεβαίωσε ο Πεφάνης, θα πέσει πολύ χρήμα στο είπα
-Έβαλα και κάτι δικούς μου στο κόλπο, εννοώ τους μίλησα για το αποτέλεσμα, είπε ο
άντρας, πάνω κάτω δηλαδή...
-Δε πιστεύω να είπες ονόματα,διέκοψε θυμωμένος ο Νικολάκης
Ο άντρας τον κοίταξε σα να έβλεπε μύγα πάνω στο φαγητό του
-Πεσ'του κάτι σε παρακαλώ, είπε στον Πεφάνη
-Μα σε αυτές τις δουλειές δε βάζουμε ξένους, συνέχισε ο Νικολάκης
Ο Πεφάνης έκανε νόημα στον άντρα πως ο Νικολάκης δεν ήταν για να τον παίρνεις
και πολύ στα σοβαρά

167
-Ρε αγόρι μου, ο Γιάννης είναι εγγύηση αφού ξέρεις τι δουλειά έκανε, δε θα έβαζε
στο κόλπο τίποτα άσχετους, βάζει για μας τον κώλο του στη φωτιά οπότε ας ταϊσει
και κανέναν δικό του σιγά το πράμα, ο Πεφάνης ένοιωθε απόλυτα ήρεμος
-Μάνατζερ ποδοσφαιριστών ήταν, είπε ο Νικολάκης θέλοντας να τονίσει την όχι και
μεγάλη αξία της επαγγελματικής προϋπηρεσίας του Γιάννη
-Κι εσύ τι ακριβώς κάνεις φίλε μου; Εννοώ εκτός από το να παρακολουθείς ιδιαίτερα
μαθήματα στησίματος αγώνων. Ο Γιάννης έσφαζε με το βαμβάκι
-Για να σου πω ρε....
-Κόψτε μωρέ τις μαλακίες, ο Πεφάνης ήταν αφύσικα ευδιάθετος, σε εκδρομή ήρθαμε;
Ο Γιάννης συνέχιζε να χαμογελάει και ο Νικολάκης έβγαζε καπνούς
-Ο Γιάννης που λες Νικολάκη έκλεισε τον Συμιακάκη στην ΑΕΚ και τον Ιωάννου
στον Ολυμπιακό, μήπως θυμάσαι πόσο γαμάτες μεταγραφές ήταν;
-Για να μη πούμε και για τον Πίριτς τον Μολδαβό, συμπλήρωσε ο Γιάννης
Ο Νικολάκης κούνησε το κεφάλι του,έκανε μια προσπάθεια να φρεσκάρει την ταλαι-
πωρημένη μνήμη του και είπε
-Ο Ιωάννου γυρνοβολάει δανεικός στη Γερμανία από μπυραρία σε μπυραρία οπότε
αυτά τα περί μεγάλης μεταγραφής ...αλλού
-Μια χαρά σας εξυπηρέτησε αγοράκι μου στο φόλα διπλό με την Κέρκυρα, του
θύμισε ο Γιάννης, να μη πούμε για Τρίπολη και Ρόδο έτσι; Χαμένος δε βγήκε, ένα
κάρο λεφτά έβγαλε και μαζί του κι εσείς
-Κι εσύ, πρόσθεσε ο Νικολάκης
-Στα λόγια μου έρχεσαι, είπε ο Γιάννης που το χαμόγελό του δεν είχε μετακινηθεί
χιλιοστό, αυτός που κάνει καλά τη δουλειά του βγάζει και χρήμα.Τέλος πάντων μη
ζαλίζουμε άλλο τον Παναγιώτη γιατί θα είναι ξεθεωμένος..
-Καλά είμαι, τον έκοψε ο Πεφάνης, το ποσοστό σου θα το πάρεις μετά το παιχνίδι
όπως είπαμε
-Εδώ θα ήθελα να κάναμε μια κουβέντα, είπε ο Γιάννης αυτή τη φορά χωρίς να
χαμογελάει. Την ίδια στιγμή έκανε με τα δάκτυλά του το "μισό λεπτό" και κάλεσε
κάποιο νούμερο από το κινητό του. Ελάτε λίγο μέσα, είπε στην άλλη γραμμή
-Τι γίνεται; ρώτησε ο Νικολάκης
Ο Πεφάνης αν και έδειχνε το ίδιο ήρεμος έμοιαζε να έχει δυσανασχετήσει λίγο
-Γιαννάκη έχουμε κάποια αναπροσαρμογή σύμβασής;
Ο Γιάννης σήκωσε αργά τους ώμους του.Την ίδια στιγμή στο καφέ μπήκαν δυο
άντρες γύρω στα 25, και οι δύο μετρίου αναστήματος, κοντοκουρεμένοι ο ένας
ξανθός και ο άλλος καστανός με ισχνό μουσάκι.Όλος ο πήχης του δεξιού χεριού του
ξανθού ήταν καλυμμένος από ένα τατουάζ που έδειχνε έναν αρχαίο Έλληνα πολε-
μιστή.Ο Γιάννης τράβηξε δυο καρέκλες από το διπλανό τραπέζι κι έκανε νόημα στους
δύο νεαρούς να καθίσουν.Ο Πεφάνης τους αναγνώρισε αμέσως, ο ξανθός έπαιζε κεν-
τρικό χαφ και ο καστανός περιφερειακός επιθετικός, αυτή την αγωνιστική θα ήταν
αντίπαλοι στο ίδιο γήπεδο.
-Νόμιζα πως δε θα τα λέγαμε εδώ, είπε ο Νικολάκης, δεν είναι και το καλύτερο μέρος
-Μια χαρά μέρος είναι, είπε ο καστανός, τι κάνετε κύριε Πεφάνη;
Ο ξανθός αρκέστηκε να χαιρετήσει με νεύμα ενώ ο Πεφάνης χτύπησε φιλικά τον
καστανό στο σβέρκο
-Τα παιδιά είναι εγγύηση, ξεκίνησε να λέει ο Γιάννης, αλλά το ματς είναι υψηλού
κινδύνου, είναι μεν αρχές ακόμα και μια ψιλοέκπληξη δικαιολογείται αλλά εδώ
μιλάμε για βαθύ κουβά στον οποίον θα πέσουν οι περισσότεροι, συν το παρελθόν του
διαιτητή....

168
-Θα δημιουργηθούν υποψίες, είπε ο καστανομάλλης, κι εμείς θέλουμε να εξασφαλί-
σουμε το μέλλον μας, καταλαβαίνετε κύριε Παναγιώτη έτσι δεν είναι; Δε μας παίρνει
να λεκιαστούμε.
-Καταλαβαίνω, είπε ο Πεφάνης, αλλά έχουμε συμφωνήσει το ματς να πάει μέχρι το
94, αυτό δεν αλλάζει
-Εντάξει αυτό, είπε ο ξανθός, με αυτό δεν έχουμε θέμα...
-Αλλά με τι έχετε θέμα; ρώτησε ο Νικολάκης
Ο Γιάννης κοίταξε με νόημα τον Πεφάνη, ο μικρός έπιαζε ένα ρόλο που απλώς δεν
του πήγαινε.Ο Πεφάνης σήκωσε με νόημα το χέρι του δείχνοντας στον Νικολάκη πως
είχε έρθει η ώρα να σωπάσει
-Κάτι...,ο ξανθός κόμπιασε, κάτι παραπάνω
Ο Γιάννης δεν αντέδρασε, δεν κουνήθηκε ο παραμικρός μυς στο πρόσωπό του ήταν
ολοφάνερο πως ήξερε τις καινούργιες απαιτήσεις. Ο Νικολάκης έδειξε ενοχλημένος
αλλά μάλλον προσποιήθηκε για να παραστήσει τον άνθρωπο που δεν ανέχεται και
πολλά πολλά, ο Πεφάνης κι αυτός ατάραχος κούνησε το κεφάλι
-Λογικό μου ακούγεται, σα να λέμε "κάτι παραπάνω;"
-7%, είπε ο καστανομάλλης
-Και το 5 δεν είναι λίγο πάντως, είπε ο Πεφάνης, και μην ξεχνάτε τι είπαμε. Σας
ετοιμάζουμε το καλοκαιρινό ταξίδι μετά το τέλος της σεζόν. Μπορούμε τώρα να σας
το κάνουμε 7%, για το ματς του Σαββάτου, αλλά γενικά μένουμε στο 5, τόσοι άνθρω-
ποι δουλεύουν για σας παιδιά, πρέπει να φάνε κι αυτοί το καταλαβαίνετε έτσι;
Οι δύο ποδοσφαιριστές έγνεψαν ταυτόχρονα ότι συμφωνούσαν
-Ο Ζήσης είναι στη Θεσσαλονίκη ήδη, είπε ο Πεφάνης, τακτοποιεί ένα ματς εκεί και
σου ετοιμάζει φανέλλα...φανέλλα βασικού, απευθυνόταν στον ξανθό
Ο ξανθός χαμογελάει πλατειά και ο Γιάννης τον χτυπάει φιλικά στη πλάτη
-Με Θεοδωρόπουλο κατευθείαν, ο Γιάννης μιλάει με σιγουριά, δεξί χέρι του προέδ-
ρου κάνε υπομονή και κάνε ότι σου λέμε, κατόπιν στρέφεται στον καστανομάλλη,
εσύ ετοιμάσου για ΟΑΚΑ τουλάχιστον μέχρι να κάνει η ΑΕΚ γήπεδο
Ο καστανομάλλης δεν φαίνεται να πείθεται τόσο εύκολα
-Η ΑΕΚ έχει τον Σουηδό στη θέση μου, κι ο πούστης έβαλε 13 γκολ πέρσι, χαφ με 13
γκολ γαμώ την ατυχία μου,άσε που έχει μηδέν τραυματισμούς. Κύριε Μπέλλο τίποτα
για Παναθηναϊκό δεν παίζει;
Ο Γιάννης πήρε ένα αυστηρό βλέμμα που έδειχνε απογοήτευση
-Τα χουμε πει αυτά, είναι το καλύτερο που μπορώ να κάνω άλλωστε ο προπονητής σε
γουστάρει και ξέρεις πόσο γεροντοκόρη είναι, οι πληροφορίες μου λένε πως σε ήθελε
έτσι κι αλλιώς αλλά ο Καρζής είναι αυτός που τσινάει, αρχοντόβλαχος μαλάκας που
επειδή έγινε πρόεδρος σε μεγάλη ομάδα κάνει σαν κακομαθημένο που παίζει Football
Manager, θέλει λέει να φέρει τον Πελιό, άκου μάγκα μου, τρία ματς έχει παίξει με τη
Μίλαν πέρσι και πέντε με τη Μονπελιέ πρόπερσι, ο ορισμός του τελειωμένου. Του'χει
μείνει το Μουντιάλ που έκανε με τη Γαλλία...
-Ήταν παιχτούρα τότε, ο Νικολάκης αποφάσισε πως αρκετά κράτησε η σιωπή του.
-Τώρα τι είναι, είπε ο Γιάννης και στράφηκε πάλι στον καστανομάλλη, δε πρέπει να
σε απασχολεί ο Σουηδός, στον Σουηδό κάνεις ντηλιτ,εσύ στο εξής θα αποστηθίσεις
το ποίημα, πάντα θαύμαζα τον Τόνυ Σαβέσκι και τον Βασίλη Τσιάρτα. Ξέρεις βέβαια
πως όλοι θα τσεπώσουμε γερά από τη μετακίνησή σου
-Με τον Λινάρδο εντάξει; ρώτησε ο ξανθός
-Εντάξει, καθησύχασε ο Πεφάνης, αυτός κι αν βάζει τον κώλο του στη φωτιά αλλά δε
μου ζήτησε αύξηση ποσοστού, τέλος πάντων...καλά παιδιά είσαστε και καλοί παίκτες
και κυρίως έξυπνοι γι'αυτό συννενοούμαστε. Και ο Λινάρδος έξυπνος είναι παρόλο
που έχει κάνει τις λαμογιές του, τον ξέρει το ρόλο του.

169
-Παιδιά κουβέντα σε κανέναν και ειδικά στους άλλους μιλημένους, είπε ο Γιάννης,
αυτό το 7% μπορεί να μας δημιουργήσει μεγάλο θέμα, και δεν έχουν όλοι το ταλέντο
ή το μυαλό το δικό σας να προσέξουν, αυτούς το καλοκαίρι θα τους βρει στις ίδιες
ομάδες ή τέλος πάντων εγώ δε θα βάλω το χεράκι μου για μεταγραφή.
Οι δύο ποδοσφαιριστές συμφώνησαν και αποφάσισαν ν'αφήσουν την παρέα.
Χαιρέτησαν εγκάρδια τον Πεφάνη και τον Γιάννη Μπέλλο ενώ τον Νικολάκη τον
φιλοδώρησαν μ'ένα απλό νεύμα, μόλις απομακρύνθηκαν ο Νικολάκης εξέφρασε και
προφορικά την δυσαρέσκειά του για την συμπεριφορά τους.
-Κωλόπαιδα, ακόμα δεν βγήκαν από το αυγό κι έχουν και τουπέ
-Αν δεν ήταν κωλόπαιδα Νικολάκη εμείς δε θα βγάζαμε και τόσο χρήμα, είπε ο
Πεφάνης, βλέπεις οι δουλειές μας δεν είναι για τους κατοίκους της Οξφώρδης.
Όταν οι δύο ποδοσφαιριστές βγήκαν από το μαγαζί ο καστανομάλλης σταμάτησε κι
έπιασε από το μπράτσο τον ξανθό.
-Τι έγινε; ρώτησε κάπως ανήσυχος ο ξανθός
-Θα σου πω κάτι αλλά θα το ξεχάσεις αμέσως, ντιλίτ που λέει και ο Μπέλλος
-Λέγε
-Μας είπε πως οι άλλοι μιλημένοι καλό είναι να μη μάθουν τίποτα για τη σημερινή
συνάντηση και για το 7% γιατί αυτοί δεν έχουν το μέλλον που μας περιμένει, σε
πληροφορώ ότι ένας δικός μου πετούσε κάτι υποννοούμενα για μεγάλη ομάδα το
καλοκαίρι.
-Μπορεί να έκανε πλάκα, είπε ο ξανθός, συνηθίζεται κι εγώ έλεγα πως θα με βλέπετε
δίπλα από τον Μέσι και...
-Αυτός δε κάνει πλάκα, είπε απότομα ο καστανομάλλης, αν θες τη γνώμη μου δεν
αποκλείεται ότι λένε σε μας να έχουν πει και σε αυτούς κι όπως ξέρεις δε μπορούμε
να φύγουμε όλοι το καλοκαίρι για μεγαλύτερη ομάδα, κι αν ακόμα γίνει οι περισσό-
τεροι θα καταλήξουμε να παίζουμε δανεικοί, γνωστή καραμέλα
Ο ξανθός έδειξε να το σκέφτεται
-Εγώ δεν έχω τέτοια δείγματα, αλλά ο Μπέλλος το ξέρει το παιχνίδι δεν είναι κορόϊδο
-Ούτε κι εγώ είμαι, είπε ο καστανομάλλης κι έβαλε το χέρι στη τσέπη για να βγάλει
ένα ψηφιακό μικρό μαγνητόφωνο. Με μένα δε θα κάνει τη μπάζα του κανένας έτσι
απλά, αλλιώς ξέρω κι εγώ να κινούμαι
Ο ξανθός κοίταξε σχεδόν τρομαγμένος τη μικρή συσκευή και ψιθύρησε θυμωμένα
-Κρύφτο ρε, πας καλά; Τι πας να κάνεις:
-Τίποτα αν φερθούν εντάξει,είπε ο καστανομάλλης, αλλά θα προσέξω. Δε θα σαπίσω
στο κωλοχανείο συνέταιρε, το καλοκαίρι θα πάρω μεταγραφή εν ανάγκη και στο
εξωτερικό αν δεν κάτσει με ΑΕΚ, στην Ουκρανία και στο Αζερμπαϊτζαν πληρώνουν
και γαμώ τα φράγκα, γιατί όχι;
Ο ξανθός θα προτιμούσε να μην είχε δει τη συσκευούλα και ο καστανομάλλης κατά-
λαβε αυτή του τη σκέψη
-Μη φοβάσαι ρε, του είπε, έχε μου εμπιστοσύνη
-Μεταξύ κατεργαρέων, μουρμούρισε ο ξανθός
Χωμένοι στα στημμένα παιχνίδια εδώ και δύο χρόνια, με την πολύτιμη βοήθεια του
Γιάννη Μπέλλου του πιο επιτυχημένου μάνατζερ ποδοσφαιριστών στην Ελλάδα,
αλλά με διασυνδέσεις στην πρώην Γιουγκοσλαβία, στην Ρωσία και στο Βέλγιο.
"Υπάρχει κάποιος που θα μας βοηθήσει να βγάλουμε πολλά λεφτά", έτσι ξεκίνησε η
ξενάγηση του Μπέλλου στον μαγικό κόσμο των στημμένων. Πολλοί ήξεραν, πολλοί
σώπαιναν. Ένα γερό οικοδόμημα που τα θεμέλια του τα είχαν χτίσει μεγάλα χέρια, τα
κέρδη ήταν αμέτρητα και οι κερδισμένοι δεν έπρεπε να δίνουν στόχο, για να γίνει
αυτό έπρεπε να υπάρχει μια δυνατή ασπίδα προστασίας.
-Έμαθες ότι βγήκε ο Τσαγκάρης; ο ξανθός προσπάθησε να αλλάξει κουβέντα

170
-Ε και; είπε αδιάφορα ο καστανομάλλης, τι να φτουρήσει μπροστά στον Παναγιω-
τάκη. Ο δικός μας μέχρι και με τον Ξάνθη έχει παρτίδες...Τσαγκάρης..πφφφ!
Κεφάλαιο 9ο
Το σπίτι που μου είχε παραχωρήσει ο Βρεττός είχε τα πάντα, ακόμα και στερεο-
φωνικό συγκρότημα, τηλεόραση και dvd player. Mονοκατοικία με μικρό κήπο που
ήταν μια χαρά φροντισμένος,σίγουρα την περιποίηση είχαν αναλάβει οι Φιλιππινέζοι
οικιακοί βοηθοί της αδελφής του.Δεν βασάνισα το μυαλό μου με το τι είδους ανθρώ-
πους φιλοξενούσε εκεί κατά καιρούς,πιθανότατα γιατί δεν ήθελα να παραδεχτώ το
αυτονόητο το ότι δηλαδή ήμουν κι εγώ ίδια πάστα με αυτούς τους φιλοξενούμενους.
Τακτοποιήθηκα όπως όπως κι έκανα ένα μπάνιο.Τηλεφώνησα στον Αρίστο πως θα
τον έβλεπα αργότερα.Τον πρώτο λόγο είχαν η Ελένη και η Ρούλα.Έχω αντιμετωπίσει
αρκετά σκατά στη ζωή μου στην αρχή φοβόμουν αλλά όσο περνούσε ο καιρός είχα
αρχίσει να συνηθίζω,δε με ένοιαζε τίποτα.Τώρα όμως ξαναγύριζα σ’εκείνον τον
πρώτο καιρό,του φόβου,της αμφιβολίας,της αμηχανίας.Πως αντιμετωπίζεις ένα μικ-
ρό κοριτσάκι που μόλις έχει χάσει τον πατέρα του; Τι θα έλεγα στην Ελένη;Δε μπορ-
ούσα να πω πολλά,δεν είχα έρθει για να πω αλλά για να κάνω!Μέσα στο κεφάλι μου
ένας συνοστισμός από φράσεις,πράξεις,σκέψεις και τρύπες,οι τελευταίες ήταν και οι
περισσότερες.Ήθελα να πιω με την ελπίδα ότι θα μείωνα τις τρύπες και θα μπορούσα
να ξεκινήσω ένα είδος σχεδίου, δεν ήθελα να πιώ για χάρη της Ρούλας.Δεν ήθελα να
με δει όπως ήμουν τις περισσότερες φορές,μ’εκείνο το θυμωμένο και απλανές βλέμμα
που έψαχνε να βρει άγνωστο τι.Ίσως μια σκιά, «από τη σκιά ρε κακομοίρη» τα λόγια
του Δημήτρη τα καλοκαίρια που περνούσαμε μαζί,όταν με κορόϊδευε για το άσπρο
δερμα μου κι εγώ για το μελαμψό δικό του. «Ψηλέ με το πάσο σου άσε να καούμε
πρώτα και μετα..», εκείνος χαμογελούσε άνετος με το καουμπόϋκο καπέλλο του και
με το GR LIGHT στο στόμα.Τηλεφώνησα στην Ελένη όχι φυσικά για να βεβαιωθώ
αν ήταν στο σπίτι,που θα μπορούσε να πάει,αλλά γιατί είχα έναι αίσθημα αόριστης
ανησυχίας.
-Η μικρή κοιμάται, ήταν ξεθεωμένη, όλο το βράδυ ρωτούσε για τον μπαμπά της,
κοιμόταν-ξύπναγε, συνέχεια αυτό το βιολί,δεν άντεξε άλλο.Όταν θα έρθεις θα έχει
ξυπνήσει πια.
-Όχι,είπα σχεδόν τρομαγμένος,σε παρακαλώ άστην να κοιμηθεί
Δεν το είπα από καλοσύνη αν και την αγαπούσα σα παιδί μου, το είπα για να προστα-
τέψω εμένα.Δεν είχα ακόμα τα κότσια να την αντιμετωπίσω,ευτυχώς που δεν ήταν ο
Βρεττός κοντά.Δεν ήταν όμως μόνο η Ρούλα, αμφέβαλλα για το αν μπορούσα να αντ-
ιμετωπίσω κι άλλους.
-Πως είσαι;
-Έχω πάρει ένα ηρεμιστικό,μου απάντησε,κρατάω καλά μάλλον αν σκεφτούμε….
Άφησε την φράση μισοτελειωμένη,ηλίθια ερώτηση είχα κάνει έτσι κι αλλιώς.Κάλεσα
ένα ραδιο-ταξί και ξεκίνησα για το σπίτι του Δημήτρη.Είχα παραμερίσει με σχετική
ευκολία τις όποιες ευχάριστες αναμνήσεις μαζί του και παραχώρησα τη θέση τους
στις τελευταίες μας συνομιλίες.Η δεύτερη δουλειά, για την οποία ελάχιστα ήξερα,
αυτό ήταν το παράξενο, ο Δημήτρης σχεδόν απέφευγε να μου ανοιχτεί γι’αυτήν, δε
συνήθιζε να μου κρύβει πράγματα, σε αντίθεση με μένα που του είχα πει τη μισή
αλήθεια,ίσως την άλλη μισή να την είχε υποψιαστεί αλλά και πάλι θα πίστευε πως
στο βάθος ήμουν καλός άνθρωπος.Η παραλιακή δεν είχε κίνηση και έφτασα στη Νέα
Σμύρνη σε δέκα λεπτά περίπου.Η γειτονιά που έμενε ο Δημήτρης ήταν ακόμα ήσυχη.
Όπως μου έλεγε από τις λίγες γειτονιές που έχουν μείνει καθαρά Πανιώνιες και αρκε-
τά δεντροφυτεμένες. Στάθηκα για λίγο μπροστά στην είσοδο της πολυκατοικίας.
Σήκωσα ψηλά το βλέμμα μου και κοίταξα το μπαλκόνι, τρίτος όροφος, απέναντι
ακριβώς μια εξαόροφη πολυκατοικία την οποία φρουρούσαν βερυκοκιές.Το τζάμι της

171
πόρτας εισόδου έδειχνε έναν αποκρουστικό άνθρωπο, ένα πρόσωπο πασαλειμένο με
λύπη αλλά κυρίως με μίσος.
Καστέλλα
Το βιντεάκι παίζει ξανά και ξανά, περιμένω να διαλύσω και την τελευταία αμφιβολία;
Όχι, περιμένω να μάθω κάτι παραπάνω;Ούτε.Απλά τιμωρώ τον εαυτό μου, η τιμωρία
προκύπτει από την ανικανότητα μου να είχα καταλάβει,να είχα προλάβει, να είχα
προστατέψει.Πάτησα θυμωμένος το τηλεκοντρόλ για να κλείσω το dvd και μετά το
πέταξα πάνω στον καναπέ.
-Γιατί δε μου μίλησες ρε Δημήτρη; Γιατί;
Στυλό ,χαρτί, διαδίκτυο και Επαγγελματικός Οδηγός Πειραιά.Ψάξιμο για λογιστικά
γραφεία με Στέφανους και Παναγιώτηδες. Μου παίρνει αρκετή ώρα, χρειάζεται να
δώσω εξηγήσεις, αλλού λιγότερες αλλού περισσότερες,ανεπίσημη αστυνομική έρευ-
να, δε μπορείς να δίνεις στοιχεία της επιχείρησής σου σε όποιον σε παίρνει τηλέφωνο
και σου λέει πως είναι από την αστυνομία, κανένας δεν ξέρει για Δημήτρη Βελλίδη κι
επίσης δεν υπάρχει λογιστικό γραφείο που να δουλεύουν μαζί ένας Στέφανος κι ένας
Παναγιώτης.Έχω τον τρόπο να μάθω αν κάποιος απ'όλους αυτούς που πήρα μου είπε
ψέμματα αλλά το ένστικτό μου λέει πως δεν έχει συμβεί κάτι τέτοιο.Ο Δημήτρης είχε
εφεύρει μια φανταστική δουλειά,μια δουλειά για την οποία δεν είχε κανέναν λόγο να
ντρέπεται ώστε να την κρύψει από τους φίλους του,ακόμα κι αν έπαιρνε μαύρα λεφτά
τι στο διάολο πίστευε πως θα τον έδινα στην εφορία; Ο Μυλόπουλος δεν με έχει πά-
ρει ακόμα τηλέφωνο,οπότε αν μαντεύω σωστά μου την έχει φυλαγμένη με τον τρόπο
του,αποφασίζω να πάρω τηλέφωνο την Ελένη,πρέπει να την δω κι εκείνη
-Δε φαντάζεσαι ποιός είναι εδώ, μου είπε
Χρειάστηκε να καθίσω στη πολυθρόνα,φανταζόμουν πολύ καλά, αλλά η Ελένη
προχώρησε στις διευκρινήσεις.
-Πριν από λίγη ώρα ήρθε ο Στέφανος...
Έσφιξα το κινητό μου δυνατά,το ένοιωσα να καίει την παλάμη μου
-Νάσο;
-Ναι σε ακούω,ήθελα να περάσω ξέρεις,να δω και το παιδί αλλά....
Τι "αλλά" ρε Αθανασάκο,κάποτε θα συνέβαινε,περίμενες να το αποφύγεις;
-Είναι με τη Ρούλα τώρα,μου είπε χαμηλώνοντας λίγο τον τόνο της φωνής της, η
μικρή έπεσε στην αγκαλιά του λες....
Έπνιξε έναν λυγμό κι άκουσα την βαθιά της ανάσα
-Άλλη ώρα Ελένη μου,ας μην ενοχλώ...
-Νάσο δεν ενοχλείς ποτέ,σε παρακαλώ,έλα κι εσύ δε θέλω να σε πιέσω βέβαια αλλά
είναι καιρός να βρεθείτε,ο...ο Δημήτρης το ήθελε πάντα
-Καλά θα περάσω, η μικρή;
-Θα της το πω σήμερα, μεθαύριο θα γίνει η κηδεία τελικά, περιμένουμε έναν ανηψιό
του που θα έρθει από τη Σάμο υπηρετεί φαντάρος εκεί.Σε λίγο θα έρθει κι η Χριστίνα
-Χριστίνα; Η παιδοψυχολόγος που μου έλεγες;
-Όχι η κοπέλα που κάνει γαλλικά στη Ρούλα, εκείνη ανέλαβε το ζήτημα της παιδο-
ψυχολόγου.Σε παρακαλώ Νάσο....έλα....έλα.
-Εντάξει, μουρμούρισα σχεδόν μέσα απ'τα δόντια μου,θα έρθω
Δεν ήξερα αν θα τον συναντούσα,ίσως όταν μάθαινε ότι θα ερχόμουν να έφευγε πρώ-
τος εκείνος, ίσως να με απέφευγε ακόμα και στην κηδεία. Τελευταίο τηλεφώνημα
πριν φύγω στον Σάλτα για το σώμα του Δημήτρη. Έχω ανάγκη να ακούσω τη φωνή
της Δέσποινας, αυτό τον ήχο που ισοδυναμούσε με χάδι στα μαλλιά, όπως τότε που
είχαμε πάει εκείνη την τριήμερη εκδρομή στη Στεμνίτσα, είχα ακουμπήσει το κεφάλι
μου στα γόνατά της κι εκείνη μου διηγούνταν ιστορίες από τα παιδικά της χρόνια και
τα δάχτυλά της εξερευνούσαν μαλλιά και μέτωπο.Ήθελα να την ακούσω αλλά δεν

172
μπορούσα να της μιλήσω, το παράπονό της τον τελευταίο καιρό "έχεις περιοριστεί
στον ρόλο του ακροατή".
Άγιος Παντελεήμονας
Ο γεροδεμένος άντρας με το μαύρο πουκάμισο το στρατιωτικό παντελόνι και το ξυ-
ρισμένο κεφάλι άνοιξε βιαστικά την αριστερή μπροστινή πόρτα του μπλέ οπελ ανταμ
που είχε παρκάρει στην οδό Ηπείρου και κάθισε στη θέση του συνοδηγού.
-Ε όχι ρε πούστη...ε όχι, τι γυρεύεις εσύ εδώ; ρώτησε ο οδηγός
-Να μιλήσουμε, απάντησε ο άντρας
-Κοίτα, προς αποφυγήν παρεξηγήσεως, το να με γράφει ο αρχηγός σου δεν το εκτιμώ
ιδιαίτερα, κατανοητό; Είχαμε συννενοηθεί να έρθει εκείνος, δε καταλαβαίνω λοιπόν
προς τι η απουσία του;
O άντρας έτριψε το ξυρισμένο του κεφάλι και χαμογέλασε όλο περηφάνια
-Μιλάς σε μένα, είναι σα να μιλάς μαζί του είπε
Ο οδηγός σούφρωσε τα χείλη κι έδωσε μια γερή γροθιά στο τιμόνι, ο συνοδηγός αν
και ξαφνιάστηκε δεν φάνηκε να τρομάζει
-Αυτά τα κολπάκια που βλέπετε στις ταινίες όχι εδώ κατάλαβες Μπουζά; Ρισκάρω κι
εγώ δεν ξέρω τι, σήμερα μας βάζουν και χέρι από τα κεντρικά για την κατάσταση
στην περιοχή και ο δικός σου τι κάνει; Άλλα λόγια ν'αγαπιόμαστε, μου στέλνει τον
υπασπιστή γιατί εκείνος είναι για "σοβαρότερες δουλειές" τα λέω καλά;
Ο Μπουζάς είχε ακόμα το ύφος υπεροχής και ο οδηγός ήταν ακόμα έξω φρενών
-Ο κύριος Νικηφοράκης έχει αυξημένες προεκλογικές υποχρεώσεις, πρέπει να
κοιτάξει τους ψηφοφόρους του, το καταλαβαίνεις αυτό
Η τελευταία σταγόνα ξεχείλησε το ποτήρι ο οδηγός άρπαξε τον Μπουζά από το
μανίκι του πουκαμίσου
-Ρε δεν αφήνεις τις μαλακίες; Και κομμένος ο ενικός, με ξέρεις κι απο χθές, άντε
γιατί πολύ θάρρος έχετε πάρει μερικοί.Με κανέναν τυχαίο μιλάς; Δεξί χέρι του
Διοικητή είμαι, σας έχουμε αφήσει να αλωνίζετε πήρατε ψήφους χάρη σε μας και
τώρα μας μιλάτε δια αντιπροσώπου, προσέξτε καλά.
Ο Μπουζάς σφίχτηκε για λίγο αλλά ήξερε τα όριά του
-Τους ψήφους τους πήραμε μόνοι μας κύριε Αστυνόμε, κάνε ένα γκάλοπ και θα
καταλάβεις, πες στα παιδιά σου να μπουν στο facebook να δείς τι γράφουν οι επισ-
κέπτες στο λογαριασμό μου και στο λογαριασμό του κυρίου Νικηφοράκη, δεν είμασ-
τε αχάριστοι στηρίζουμε την αστυνομία και την βοηθάμε, απλώς...
-Απλώς τι;
-Απλώς καλό είναι να μας βοηθάει και αυτή με τη σειρά της, σε λίγο καιρό θα είμασ-
τε τρίτο κόμμα κύριε Αστυνόμε, ακόμα και τώρα μπορούμε να διορθώσουμε κατασ-
τάσεις, έτσι θα σας αφήσουμε; O κύριος Νικηφοράκης μου είπε κάτι για "λοιπά αναλ-
ώσιμα", δύο τον αριθμό
Ο Αστυνόμος ρουθούνισε έντονα, αυτό τον βοήθησε να ηρεμήσει κάπως
-Ναι, για να θολώσουμε τα νερά για λίγες μέρες.
-Τίποτα σοβαρό έτσι; Εμείς δεν πουλάμε τους στρατιώτες μας, Ξέρουν ότι υπάρχουν
και οι αναγκαίες θυσίες αλλά αυτό είναι κάτι διαφορετικό.
-Ένα μάζεμα και μετά από λίγες μέρες έξω μέχρι να ησυχάσουν τα πράγματα.
-Όταν λέμε "έξω" δε φαντάζομαι να εννοείται να στοχοποιηθούν;
-Όχι βέβαια, είπε ο Αστυνόμος, ο Τσαγκάρης ψάχνει για δύο της Εθνικής Φλόγας που
λήστεψαν ένα δικό του βαποράκι
Ο Μπουζάς άρχισε να καταλαβαίνει
-Αν το καλοσκεφτείς δικοί μας ήταν αυτοί που το έκαναν είπε με νόημα, απλώς δεν
είναι αυτοί που πρέπει να πληρώσουν τη νύφη.

173
-Κανένας δεν θα κινδυνεύσει, είπε ο Αστυνόμος, ο Νικηφοράκης ξέρει τι ακριβώς
παίζεται αλλά είπαμε σήμερα δεν μας καταδέχτηκε.
Ο Μπουζάς κούνησε το κεφάλι του
-Μπορεί να κανονιστεί,είπε
-Είναι της εμπιστοσύνης σας; ρώτησε ο Αστυνόμος
-Ο ένας είναι φοιτητής οδοντιατρικής και ο άλλος δουλεύει σε πιτσαρία ημιαπασ-
χόληση, είναι από τα γραφεία μας στο Ν.Ηράκλειο, πρόσφατα στρατολογημένοι οπό-
τε μπορούμε να σας τους διαθέσουμε,προσοχή επαναλαμβάνω να τους διαθέσουμε
και όχι να τους κάψουμε.
Ο Αστυνόμος έβγαλε από την τσέπη του πουκαμίσου του ένα μικρό μπλοκάκι και ένα
στυλό, δωσ’μου ονόματα και διευθύνσεις.
Ο Μπουζάς του τα έδωσε
-Θα τους τσακώσουμε απόψε, θα κοιτάξουμε να μην το παρακάνουμε εσείς φρον-
τίστε να μη θάψετε την αστυνομία με τίποτα μαλακίες του στυλ «θέλουν να μας φιμ-
ώσουν γιατί είμαστε οι μόνοι αληθινοί Έλληνες» και ειδοποιήστε και τους βουλευτές
σας να μην αρχίσουν τις τσιρίδες στα κανάλια.
-Ξέρουμε,είπε ο Μπουζάς
-Θα μιλήσετε περί παρεξηγήσεως, περί εμπιστοσύνης στη δικαιοσύνη κλπ κλπ. Οι
δικοί σου θα ξεμπερδέψουν γρήγορα
-Με τον Τσαγκάρη τι θα γίνει όταν τους αφήσεις εσύ, τόνισε ο Μπουζάς
-Άστον σε μένα,είπε ο Αστυνόμος,ξέρω πως θα του το φέρω.Για την ώρα δε θέλω να
γίνουν μπουρδέλο οι δρόμοι, ούτε εσάς συμφέρει,ούτε εμάς.Εσας θα σας πιάσουν στο
στόμα τους τα κουμμούνια και θα αρχίσουν τα «γενιά του Χίτλερ που δρα ανεξέ-
λεγκτα» ενώ εμείς θα ψάχνουμε συμμάχους γιατί και οι κυβερνητικές εφημερίδες δε
θα μπορούν να κάνουν τα στραβά μάτια,πρέπει κι εμείς να έχουμε τους δικούς μας
αναλώσιμους και σε βεβαιώνω πως δεν έχω διάθεση να γίνω ένας από αυτούς. Παίζω
το κεφάλι μου μόνο που κάθομαι και σου μιλάω, το αυτοκίνητο δεν είναι δικό μου
αναγκάστηκα να πάρω της γυναίκας μου για να είμαι σίγουρος.
-Εντάξει τότε αλλά να ξέρεις πως ούτε κι εμείς θέλουμε πόλεμο με τον Τσαγκάρη,
τουλάχιστον όχι τώρα, κι’ας έχει μαζέψει όλα τα μαυριδερά στη δουλειά του.Ο Τσαγ-
κάρης είναι στη πλάτη σου και κοίτα να τον πετάξεις από πάνω της.
Η επαναφορά του ενικού ενόχλησε πάλι τον αστυνόμο αλλά δεν είχε άλλη όρεξη για
περιττές συγκρούσεις
-Το φινάλε του ετοιμάζεται σιγά-σιγά,είπε στον Μπουζά,δεν είναι από αυτούς με τους
οποίους τελειώνεις μια κι έξω
-Αυτό το ξέρω,με μας έκανε δουλειές κι αν θες τη γνώμη μου ήταν εντάξει
Ο αστυνόμος ήξερε πολύ καλά τι εννοούσε ο Μπουζάς, ο Τσαγκάρης είχε χρησιμο-
ποιήσει συχνά μέλη της Εθνικής Φλόγας για μπράβους που είχαν αναλάβει εκβιασ-
μούς και τραμπουκισμούς τόσο σε νυχτερινά μαγαζιά όσο και σε συνεργεία αποκομ-
ιδής απορριμάτων,ώστε η «δουλειά» να άλλαζε χέρια με γρήγορες διαδικασίες και να
περνούσε σε φίλους φίλων υψηλά ισταμένων προσώπων.Ακόμα και για τον εκφο-
βισμό διαιτητών και δημοσιογράφων είχε προσφέρει η Εθνική Φλόγα τις υπηρεσίες
της,βέβαια κατά τα λεγόμενα όλοι αυτοί οι μπράβοι είχαν αφήσει πίσω αυτές τους τις
δραστηριότητες και είχαν αφοσιωθεί στον υπέρτατο αγώνα για μια καθαρή Ελλάδα.
Ο αστυνόμος ήξερε πως στην πραγματικότητα τίποτα δεν είχε σταματήσει, άλλωστε
το ποιος στ’αλήθεια χρηματοδοτούσε την Εθνική Φλόγα ήταν μέγα μυστήριο αφού
όλα τα μέλη της δήλωναν «απλοί και γνήσιοι Έλληνες του μεροκάμματου», κάποιοι
από τους «στρατιώτες» -επιφανειακά τουλάχιστον- έκαναν δουλειές του ποδαριού για
ξεκάρφωμα και έπαιρναν κάτι μικροποσοστά από τις κάθε είδους «επιδρομές» αλη-
θινά κερδισμένοι-όπως συμβαίνει παντού-ήταν τα μεγάλα κεφάλια, όχι τόσο οι

174
«λοχίες» και οι ομαδάρχες όσο οι υπεύθυνοι περιοχών.Αυτοί με τη σειρά τους βέβαια
έδιναν ποσοστό από το ποσοστό τους για το καλό της «Επανάστασης»
-Έχει έρθει η ώρα να αλλάξουμε συνεργάτη όμως απ’ότι έχουμε καταλάβει,είπε ο
Μπουζάς και πρόσθεσε,για τον οποίον όμως δεν ακούγονται και τα καλύτερα
-Εξαρτάται ποιος τα λέει,είπε ο αστυνόμος,η αλήθεια είναι πως έχει φανεί λίγο απρό-
σεκτος κατά καιρούς αλλά μαθαίνει.Το έχει στήσει καλά το όλο σκηνικό και μη ξεχ-
νάς ότι έχει αναλάβει το μεγαλύτερο μέρος της βρωμοδουλειάς.
-Τώρα που λέμε για βρωμοδουλειά, τι λέει ο δικός σου για να παίξουμε κανένα καλό
στοιχηματάκι το Σαββατοκύριακο;Η γκόμενά μου θέλει καινούργιο λάπτοπ
-Ξέχνα το,είπε χαμογελώντας χαιρέκακα ο αστυνόμος,δε μπορεί να μπαίνει όλος ο
κόσμος σε αυτή την ιστορία.
-Εμ, εδώ είναι οι διαφορές που έλεγα πριν,ο Μπίλαρος δεν άφηνε κανέναν έξω απλώς
δε μας έδινε και μεγάλα ποσοστά….μπουρμπουάρ παίρναμε ας το πούμε.
-Υπομονή,είπαμε το στήνει καλά,δρόμο τώρα γιατί πρέπει να ετοιμάσω και τη σύλ-
ληψη, θα τους φέρεις στα γραφεία εδώ με την δικαιολογία ότι πρέπει να μιλήσετε μας
ειδοποιείτε, φέρνουμε τον μάρτυρα και στο δρόμο τους τσακώνουμε,ελπίζω να μην
κάνουν τους καμπόσους,όχι πολύ τουλάχιστον,ηλικία;
-Ο φοιτητής 19 και ο ντελιβεράς 21,ο τελευταίος έχει και μητρώο όταν είχε πιαστεί
να σπάει περίπτερα της Αλληλεγγύης για τους μετανάστες
-Καλό αυτό το τελευταίο, είπε ικανοποιημένος ο αστυνόμος
-
Το μικρό Ιντερνετ-Καφέ στην Αγ.Κωνσταντίνου φιλοξενούσε μόνο 3 πελάτες οι
οποίοι ήταν όλοι αλλοδαποί κι έπαιζαν πολεμικά παιχνίδια στους υπολογιστές που
είχαν νοικιάσει,θύμωναν όταν έχαναν κι έβριζαν στη γλώσσα τους.Ο υπεύθυνος ήταν
διαφορετικής εθνικότητας δεν καταλάβαινε τι έλεγαν κι έπινε ήσυχος τον καφέ του
όταν την ησυχία του χάλασε η γνωστή γεροδεμένη φιγούρα του Απάτσι.Ο μπράβος
δεν είπε «καλημέρα» κι έκανε μια γκριμάτσα αποδοκιμασίας για τη μυρωδιά.
Θρονιάστηκε σένα σκαμπό μπροστά στη μπάρα σερβιρίσματος κι έκανε νόημα στον
υπεύθυνο να τον πλησιάσει
-Έχω πληρώσει θυμάσαι; ο υπεύθυνος πήρε θιγμένος ύφος και απέφυγε επίσης την
καλημέρα
-Δεν ήρθα γι’αυτό εδώ και φρόντισε να μη με τσαντίσεις ακόμα περισσότερο το καλό
που σου θέλω,και φρόντισε να καθαρίσεις και λίγο τη τρύπα σου.
-Συνεργείο έχει να έρθει ντίο μέρες
Ο υπεύθυνος ήταν γύρω στα τριανταπέντε,φορούσε μια μπλούζα του καλαθιού που
από τα πολλά πλυσίματα είχε αρχίσει να μπαίνει.Ο Απάτσι δεν θυμόταν να τον έχει
δει να φοράει τίποτα διαφορετικό.Το δέρμα του κατάλευκο και τα μαλλιά του είχαν
σχεδόν πορτοκαλί χρώμα.Χέρια γεροδεμένα και ταλαιπωρημένα από μεροκάμματα
σε Ολυμπιακά έργα και σε διάφορα εργοτάξια
-Συνεργείο, έχει και άλλες δουλειές, είπε απότομα ο Απάτσι, τους έχει στείλει κάπου
το αφεντικό.Για δουλειά του αφεντικού ήρθα κι εγώ.Χωρίς πολλά λόγια θέλω κι εσύ
αλλά και οι δικοί σου να ψάξετε ποιο μουνόπανο μας κλέβει τις εισπράξεις. Χθες χτ-
ύπησαν τον Νιζάρ και του πήραν χρήματα και πράμα.
Ο υπεύθυνος έδειξε κάπως ταραγμένος
-Ντεν άκουσα κάτι
Ο Απάτσι ανάσανε βαριά δείγμα ότι προσπαθούσε να κρατήσει τα νεύρα του
-Κοίτα να δεις,απλά ελληνικά μιλάω και μπορείς να με καταλάβεις, το ξέρω ότι δεν
άκουσες κάτι ήρθα εδώ γιατί θέλω να ακούσεις…ή εσύ ή οι υπόλοιποι.Ξεκίνα τα τη-
λέφωνα, μάζεψε και όσους μπορείς και πες πως η αμοιβή είναι πέντε χιλιάρικα.

175
Ο υπεύθυνος χαμογέλασε ικανοποιημένος,ο Απάτσι ανταπέδωσε το χαμόγελο αλλά
το άλλαξε αμέσως με αυστηρό ύφος
-Γλυκάθηκες έτσι; Μάλλον το έκαναν αυτά τα μαλακισμένα της Εθνικής Φλόγας, ο
Απάτσι δίνει και περιγραφή αλλά ο υπεύθυνος κουμπώνεται και πάλι
-Ετνική Φλόγκα….
Κουνάει το κεφάλι σα να ζητάει να φορτωθεί άλλος τη δουλειά, ο Απάτσι σουφρώνει
τα χείλη και χτυπάει τη μπάρα όχι πολύ δυνατά αλλά όσο χρειάζεται για να στρέψουν
οι λιγοστοί πελάτες τα βλέμματά τους προς το μέρος τους
-Τρέχει κάτι λεβεντιές; ρωτάει ο Απάτσι και τους αναγκάζει να γυρίσουν και πάλι στα
παιχνίδια τους
Ο υπεύθυνος ανάβει τσιγάρο και ο Απάτσι του πιάνει το ελεύθερο χέρι χωρίς να βά-
λει δύναμη αλλά γίνεται κατανοητός
-Το αφεντικό ζήτησε κάτι,είπε σχεδόν ψιθυριστά,και καλό είναι να μην πάρει χαμπά-
ρι ότι διστάζετε.Είναι ζήτημα λίγων ωρών, μιας μέρας το πολύ,οι κλέφτες πρέπει να
είναι καινούργια μούτρα στη πιάτσα και θα τους βρείτε εύκολα.Δε θα κάνετε τίποτα
απλώς θα μας πείτε ποιοι είναι,ούτε το αφεντικό θέλει να σας μπλέξει με τους ναζί,
πότε το έχει κάνει;
-Ναι αλλά αυτοί…πως λένε…είναι κόμμα
Ο Απάτσι άφησε ένα ελαφρύ γέλιο που έμοιαζε με προσποιητό βήχα
-Μισθοφόροι είναι,τον διόρθωσε,κάνουν την ίδια δουλειά που κάνω κι εγώ μόνο που
εγώ είμαι πιο τίμιος και πιο αφοσιωμένος
Ο υπεύθυνος δε μπορούσε να καταλάβει περισσότερα,θα εκτελούσε τις εντολές του
Μπίλαρου χωρίς άλλες άσκοπες ερωτήσεις
-Την Εθνική Φλόγα την αναλαμβάνουμε εμείς και οι φίλοι μας,συνέχισε ο Απάτσι, δε
θα σας ενοχλήσει κανένας αν αυτό φοβάσαι,ούτε τις γωνίες,ούτε και τα μαγαζιά,οι
δουλειές θα συνεχιστούν κανονικά.
Ο υπεύθυνος κούνησε το κεφάλι,τις τελευταίες επισκέψεις δύο μπάτσων που έμοια-
ζαν με μέλη της Εθνικής Φλόγας προτίμησε να τις καταπιεί,στο κάτω κάτω άκρη από
όλα αυτά έπρεπε να βγάλει ο Μπίλαρος και μόνο αυτός.
Διεύθυνση Αστυνομίας Πειραία
Ο Μάκης Σπανός μέτρησε σιωπηλά τους άντρες που στεκόντουσαν απέναντί του,
ήταν όλοι εκεί.Είχε καθίσει με τέτοιο τρόπο ώστε η ράχη της καρέκλας να ακουμπάει
πίσω στο τοίχο ενώ είχε ανεβάσει τα πόδια του πάνω στο γραφείο
-Παιδιά όπως ξέρετε ήμουν στον Ταξίαρχο ο οποίος από αύριο θα τρέχει μαζί με εμάς
για επιχειρήσεις στη ζώνη του λιμανιού.Να γίνω κατανοητός λοιπόν,μας ζητάνε συλ-
λήψεις,όχι ότι υπάρχει κανένα παράπονο απλώς…μαζί με τα ξερά καίγονται και τα
χλωρά ως γνωστόν.Το πρόβλημα είναι στις γειτονιές της Αθήνας αλλά για να μη γί-
νονται διακρίσεις έπρεπε κι εμείς να φάμε ένα εικονικό χαστουκάνι από την Κανελ-
λοπούλου και ν’αρχίσουμε να τσακώνουμε κόσμο.
Δεν ήταν και πολύ υπερήφανος για τον εαυτό του για τα διπλωματικά ψέμματα που
έλεγε αλλά πίστευε ανέκαθεν πως με λιγη καλή ένεση υπηρεσιακού ηθικού θα έχεις
και καλύτερα αποτελέσματα.Πάνω στον τοίχο στ’αριστερά του Σπανού υπήρχε ένας
πίνακας από φελό πάνω στον οποίο είχε καρφιτσωθεί ένας χάρτης.Ορισμένα κομμά-
τια του είχαν μαρκαριστεί με μαύρο μαρκαδόρο.Ο Σπανός έδειξε το χάρτη
-Τα μαρκαρισμένα σημεία είναι οι γειτονιές στις οποίες από αύριο εισβάλουμε, μη
φανταστείτε τίποτα το επικό και σας ανέβει η αδρεναλίνη.
Ακούστηκαν κάποια γελάκια και μουρμουρητά από τους άντρες.
-Ούτε όλη η Διεύθυνση θα πάρει τους δρόμους,η δουλειά είναι ένα είδος…Παν-
πειραϊκής επιχείρησης.Θα έχουμε συνεργασία με τα Αστυνομικά Τμήματα Κερατ-
σινίου και Καλλίπολης,θα έρθουν κι από εκεί ενισχύσεις.Αυτό που θέλω από σας

176
είναι να μην το παρακάνετε με τις φασαρίες.Όχι υπερβολικό ζήλο,προσοχή και απο-
τελεσματικότητα,δε θα είμαστε ούτε φοβερά διακριτικοί αλλά ούτε και σιωπηλοί και
ο λόγος είναι ότι η δουλειά μας θα παρουσιαστεί από τα ΜΜΕ,είναι μια προσπάθεια
να προβληθεί το έργο της Αστυνομίας λίγο παραπάνω
-Καιρός ήταν,σχολίασε ένας ψηλός δεμένος αρχιφύλακας,στο λιμάνι όποτε πάω με
ζαλίζουν οι κυράτσες με τα Πακιστάνια και τους Μπαγκλαντές
Κάποιοι κούνησαν επιδοκιμαστικά τα κεφάλια τους με την παρέμβαση του αρχιφύ-
λακα
-Αρχιφύλακα Ροντήρη ,ξεκίνησε αυστηρά ο Σπανός,φράσεις όπως «Πακιστάνια» ή
«λάθρο» ή δε ξέρω κι εγώ τι άλλο που παραπέμπει σε φυλετικά θέματα όχι μόνο δε
θα ξανακουστούν στο γραφείο μου αλλά δε θέλω να ακούσω ότι τα ξεστομίσατε σε
κάποια από τις συλλήψεις.Το καλό πρόσωπο της Αστυνομίας τα περιλαμβάνει όλα,
θα έχω όλο το πακέτο από σας και μην πεταχτεί να μου πει κανείς το τι γίνεται στα
άλλα τμήματα,δεν με ενδιαφέρει, εδώ μέσα δε θα γίνει Ομόνοια.Ο Ταξίαρχος ήταν
σαφέστατος.
Ο Σπανός ήταν κάτι παραπάνω από βέβαιος ότι οι άντρες του δεν είχαν καταπιεί το
παραμύθι για το κομμάτι που αφορούσε τον ρατσισμό,ήξερε πως ο Μυλόπουλος μια
χαρά επικροτούσε τις ρατσιστικές απειλές γιατί όπως πίστευε πως «έκοβε τα πόδια».
Ήταν κοινό μυστικό πως ο Ροντήρης φλέρταρε με την Εθνική Φλόγα, σόϊ μπάτσων
με τον παππού στη Χούντα να ματώνει το γκλόπ του και τον εγγονό να δηλώνει πόσο
περήφανος ήταν γι’αυτό.Είχε ακούσει κάμποσες φορές πως ο συγκεκριμένος αρχι-
φύλακας έβαζε στο youtube το «βιντεάκι της ντροπής» όπως το αποκαλούσαν με τους
δύο αξιωματικούς του τμήματος Ομονοίας να βάζουν τους δύο αλλοδαπούς κρατού-
μενους να χτυπάνε με βέργα ο ένας τον άλλον.Οι φήμες έλεγαν πως κάθε φορά που
το έβλεπε ο Ροντήρης έσκαγε στα γέλια.Οι ίδιες φήμες έλεγαν πως απολάμβανε τις
ανακρίσεις αλλοδαπών αλλά καταγγελίες δεν υπήρξαν ποτέ.Ο Αθανασάκος τον είχε
βάλει στο μάτι και παρουσία του ο Προκοπίδης πρόσεχε πάρα πολύ,ο Σπανός όμως
ήξερε πως απέναντι του ο αρχιφύλακας δεν έδειχνε ούτε τον ίδιο σεβασμό ούτε τον
ίδιο φόβο.
-Το θέμα είναι πως αυτούς που θα πιάσουμε θα πρέπει να τους χώσουμε και μέσα για
τα καλά,είπε ένας υπαρχιφύλακας ρουφώντας μια γουλιά από τον καφέ του, αν είναι
να βγουν μετά από λίγες ώρες..μην μας κράζουνε πάλι
Ο Σπανός κούνησε απογοητευμένος το κεφάλι του.
-Κύριοι,οι γειτονιές γύρω από το λιμάνι δε θα καθαρίσουν με μια επιχείρηση λίγων
ημερών,είπε υπομονετικά,αλλά το ξαναλέω οι συλλήψεις δεν θα είναι εικονικές.
Κάποιους ενδεχομένως να μην μπορέσουμε να τους κρατήσουμε,αλλά όσοι από εσάς
διαθέτουν λίγο μυαλό καταλαβαίνουν ότι ορισμένους από τους συλληφθέντες μπο-
ρούμε να τους χρησιμοποιήσουμε σαν «μάτια και αυτιά» για το μέλλον.Δε ξέρω για
σας αλλά εμένα με ενδιαφέρουν τα μεγάλα ψάρια
Ο υπαρχιφύλακας δεν είχε να προσθέσει τίποτε άλλο,καταλάβαινε για μία ακόμα φο-
ρά το γιατί ο Σπανός είχε καταφέρει να κάνει όνομα
-Έχουμε κανέναν στο στόχαστρο; ρώτησε ένας άλλος αρχιφύλακας, κανένα μεγάλο
ψάρι όπως είπατε και πριν
Ο Σπανός σκέφτηκε καλά πριν να απαντήσει,δεν ήταν έτοιμος και πάλι να πει όλη
την αλήθεια, η προσωπική του φιλοδοξία μπορούσε να μείνει για λίγο ακόμα κρυφή.
Είχε μάθει όλα αυτά τα χρόνια που ήταν στην Αστυνομία πως αν κάποια πράγματα δε
τα είχες σαν άσσους στο μανίκι σου θα ξυπνούσες ένα ωραίο πρωί και η καριέρα με
την οποία νόμιζες πως κοιμόσουν αγκαλιά θα είχε βρει άλλο "κρεβάτι".
-Όχι δεν έχω τίποτα ακόμα,απάντησε τελικά,αλλά στη πορεία όλο και κάτι θα βγεί

177
Κατόπιν άνοιξε το συρτάρι του γραφείου του κι έβγαλε μερικούς φακέλους.Έκανε
νόημα στους άντρες κι έδωσε στον καθένα από έναν
-Οι γειτονιές μας; ρώτησε ο Ροντήρης
Ο Σπανός έγνεψε καταφατικά
-Αν υπάρξει αλλαγή ή έστω τίποτα νεώτερο θα ειδοποιηθείτε,αναφορά θα δίνετε
μόνο σε μένα,με τον κύριο Ταξίαρχο θα μιλήσω εγώ.Απορίες
-Μία μόνο,είπε ο υπαρχιφύλακας με τον καφέ,πόσα μπορούμε να πούμε στον τύπο;
-Κι αυτό δική μου δουλειά είναι,είπε ο Σπανός, εσείς είπαμε θα συλλαμβάνετε και θα
δίνετε αναφορά,ελεύθεροι
Οι άντρες χαιρέτησαν κι έφυγαν από το γραφείο του υπαστηνόμου αλλά μόλις
βγήκαν στον διάδρομο ο Ροντήρης έκανε νόημα σ'ένα συναδελφό του να κόψει βήμα
κι όταν είδε πως οι υπόλοιποι είχαν φύγει τον οδήγησε σε ένα άδειο γραφείο του
τμήματος των Εσωτερικών Λειτουργιών.Ο συνάδελφος τους Ροντήρη ήταν κι αυτός
Αρχιφύλακας αλλά με λιγότερα χρόνια υπηρεσίας
-Καταλαβαίνεις τι μας περιμένει έτσι; ο Ροντήρης κρατιέται να μην πανηγυρίσει σαν
μικρό παιδί
-Τι λες ρε; Προς τι τόση χαρά;ρώτησε ο άλλος
-Δε με γαμάς...πάμε για ανθυπαστυνόμοι
-Χιούστον έχουμε πρόβλημα,είπε ο αρχιφύλακας σε μια φιλότιμη προσπάθεια να
μιμηθεί τον Τομ Χανκς που έλεγε την παραπάνω ατάκα
-Μιλάω σοβαρά, είπε ο Ροντήρης που δεν είχε χάσει τίποτα από τον ενθουσιαμό του
μόνο που αυτή τη φορά φρόντισε να κλείσει τη πόρτα του γραφείου,δείγμα ότι κάτι
σοβαρό ετοιμαζόταν να πεί.Δεν άκουσες αυτό που είπε ο Σπανός για μεγάλο ψάρι και
τέτοιες μαλακίες
-Ε και;
-Τι "ε και" ρε μαλάκα δεν ξέρεις τη μεγάλη καψούρα του Σπανού;
-Που το πας;
-Όλη η ΕΛ.ΑΣ ξέρει πως από τότε που ήταν στη Διώξη ο Υπαστυνόμος είχε βάλει
σαν στόχο καριέρας τον έναν και μοναδικό Μπίλαρο,Βασιλάκης Τσαγκάρης! Ο Ροντ-
ήρης περίμενε να δει στο βλέμμα του συναδέλφου του την αναγνώριση αλλά μάταια ο
άλλος τον κοιτούσε σα να άκουγε ξένη γλώσσα
-Ο Τσαγκάρης μπήκε φυλακή, θύμισε στον Ροντήρη,για υπόθεση λαθρεμπορίου και
για διαφυγόντα κέρδη,εικονικά τιμολόγια και κάτι άλλες πίπες που δεν τις θυμάμαι, τι
σχέση έχει ο Σπανός...
-Ο Τσαγκάρης είναι έξω,τον έκοψε ο Ροντήρης,και αν θυμάσαι καλά ο βασικός λόγος
που ο Σπανός μετατέθηκε στην Διεύθυνση Πειραιά είναι γιατί είχε βάσιμες πληρο-
φορίες πως μεγάλο κομμάτι των ναρκωτικών στην πόλη έλεγχε ο Τσαγκάρης. Ο ίδιος
ζήτησε μετάθεση και την πήρε στο πιτς φυτίλι.Ξέρεις πολλούς από μας αν δεν έχουν
βίσμα να παίρνουν αμέσως τη μετάθεση που θέλουν;
O αρχιφύλακας αν και κοιτούσε ακόμα παραξενεμένος έδειχνε πως άρχισε να καταλ-
αβαίνει.
-Ναι αλλά τελικά κατέληξε δεξί χέρι του Αθανασάκου, είπε στον Ροντήρη.
- Σκαλοπάτι τον έχει τον Αθανασάκο,όλους μας σκαλοπάτι μας έχει για να πατήσει
επάνω μας και να ανέβει εκείνος,αμ δε,όχι αυτή τη φορά!
Ο αρχιφύλακας έτριψε το σαγόνι του,τα πράγματα είχαν σοβαρέψει πολύ
-Εμείς που κολλάμε; ρώτησε τον Ροντήρη,ποιά είναι ακριβώς η ευκαιρία που βλέπεις;
-Οι συλλήψεις, τον άκουσες τι είπε,να μην κάνουμε πολύ θόρυβο,ε εμείς θα κάνουμε
λίγο παραπάνω θα φανούμε.Όχι όμως αμέσως και δεν είναι ανάγκη να του δώσουμε
για όλα αναφορά.Θα μπούμε στις γειτονιές που έχουμε και θα κόψουμε μερικούς
κώλους,στην αρχή τους πιο εύκολους,θα αρχίσουν τα πρώτα κελαηδίσματα και θα

178
διαλέξουμε ποιόν θα έχουμε καρφί μας,τους υπόλοιπους θα τους κάνουμε να χέσουνε
την ίδια τους τη μάνα.Με το πες πες θα φτάσουμε και στον Τσαγκάρη.
Ο Ροντήρης με θριαμβευτικό χαμόγελο που αποκάλυψε τα δύο στραβά μπροστινά
του δόντια χτύπησε τη γροθιά του στη παλάμη του.
-Γιατί επιμένεις για τον Τσαγκάρη; ρώτησε ο αρχιφύλακας που απέτυχε να συμμερισ-
τεί τον ενθουσιασμό του συναδέλφου του
-Γιατί όλος ο κόσμος ξέρει ότι δε σταμάτησε ποτέ να κάνει δουλειές στον Πειραιά
από εδώ ξεκίνησε, στην αρχή με κανα δυο καμπαρέ και μετά με λαθρεμπόριο, οπότε
ήρθε και η ώρα της κορυφής....
-Και σε στημμένα ματς ήταν μπλεγμένος, μέχρι και ομάδα είχε αναλάβει
-Το τέλειο ξέπλυμα,συμπλήρωσε ο Ροντήρης ,τώρα τα στημμένα τα έχει άλλος, νέο
αρπαχτικό πιο ταλαντούχο.Ο Τσαγκάρης ίσως χάσει τα καλά του στέκια στην Αθήνα
αλλά αυτό είναι πρόβλημα της Αλεξάνδρας εμάς στ'αρχίδια μας και ο Μυλόπουλος
θέλει όπως πάντα το γραφείο του καθαρό.Θα βοηθήσουμε κι εμείς στο καθάρισμα με
το να κυνηγήσουμε τον Τσαγκάρη.Θα είναι η σύλληψη της δεκαετίας.
Ο αρχιφύλακας κούνησε απογοητευμένος το κεφάλι του
-Μπορεί να με περνάς για χαζό,είπε,αλλά θυμάμαι πολύ καλά πως τον Τσαγκάρη τον
κυνηγάνε χρόνια και αφού κάνεις τον πολύ ενημερωμένο θα ξέρεις πως έχουν πέσει
ακόμα και πολιτικοί για να τον σώσουν.
-Πάνε αυτά,είπε ο Ροντήρης,κανένας δεν θα παίξει το κεφάλι του γι'αυτόν αν και
θεωρητικά κανένας δεν ασχολείται.Οπότε ήρθε η ώρα να ασχοληθούμε εμείς..
-Κι αφού θα πρέπει να δίνουμε αναφορά στον Σπανό,είπε ο αρχιφύλακας, πως στο
διάολο θα φανούμε εμείς;
-Πριν να αναφέρουμε στο Σπανό θα φροντίσουμε να τα μάθει πρώτα ο τύπος! Ο
Ροντήρης βρισκόταν στο δικό του κόσμο και είχε βολευτεί.
-Δε ξέρω,θέλω να πω...δεν είμαι 100% βέβαιος ότι έχεις δίκιο
-Έχω δίκιο,είπε ο Ροντήρης
-Εντάξει,είμαι μαζί σου,είπε ο αρχιφύλακας,αλλά να ξέρεις αν δω τη πρώτη στραβή
θα κόψω ταχύτητα,δε θέλω μπλεξίματα ειδικά με τον Σπανό.
Γραφεία SPORTS4EVER
-Εγώ θα σου έλεγα να το ξανασκεφτείς,είπε ο διευθυντής για να αντιμετωπίσει το χα-
μόγελο του Ασβεστόπουλου και τα γεμάτα έξαψη μάτια του
-Η μόνη δουλειά που έκανα τις τελευταίες ώρες είναι αυτό ακριβώς,είπε ο δημοσιογ-
ράφος,να σκέφτομαι δηλαδή.Εντάξει όχι μόνο αυτό,μάζεψα και στοιχεία από κάποια
παλαιότερα αρχεία που είχα και κάποιες φωτογραφίες.Επίσης επειδή έχω και κρίση
πονοψυχίας φρόντισα να μη χρεώσω την ιστοσελίδα με τα έξοδα του αεροπλάνου, τι
καιροί κι αυτοί,το εισιτήριο για Γιάννενα να κοστίζει ακριβότερα από κάποιες προσφ-
ορές για Λονδίνο,Ρώμη και Πράγα.Τελικά μπορεί να έχει δίκιο ο πρωθυπουργός μας,
μπορεί πράγματι να είμαστε πως το είπε ακριβώς...α ναι "μια οικονομικά ισχυρή
χώρα που απλώς ψάχνει τον προσανατολισμό της"
-Να προσέχεις,είπε ο διευθυντής,και σταμάτα να μου παριστάνεις τη γκόμενα που
δείχνει ανωτερότητα τα έξοδα....
Ο Ασβεστόπουλος τον έκοψε με νόημα
-Είναι δική μου ευθύνη μπος!
Ο διευθυντής σώπασε,ήταν από τις λίγες φορές που δεν είχε τι να πεί
-Έχω καλή άκρη στη μαρτυρική Ήπειρο,βεβαίωσε ο Ασβεστόπουλος,από τις ένδοξες
εποχές του ποδοσφαίρου.Είμαι σίγουρος ότι θα βγάλω άκρη,και μάθε κι αυτό,οι Γιαν-
νιώτες είναι από τους λίγους που στην εποχή μας ενοχλούνται πραγματικά από τα στ-
ημμένα και τα αναβολικά.Μπες στα αθλητικά της Ηπειρωτικής Ματιάς και στο
PYRROSSPORTS και θα δεις τι γράφουν οι απλοί πολίτες στα φόρουμ

179
-Και φαντάζομαι ότι και η πηγή σου είναι "απλός πολίτης" επίσης,είπε ο διευθυντής
-Όλοι απλοί πολίτες είμαστε,απάντησε ο Ασβεστόπουλος και όπως σου είπα ο Νας
βοήθησε αρκετά κι ας ήταν οφ δε ρέκορντ το σημαντικό κομμάτι της συζήτησης μας
-Τι έκανες με αυτό;
-Με τη συνέντευξη;Περιποιημένη,χτενισμένη και μακιγιαρισμένη έχει πάει στο γρα-
φείο της επιμελήτριας για το τελικό οκ,εννοείται ότι θα την δεις κι εσύ δεν αντέχω
στη σκέψη ότι μπορεί να πάθεις τίποτα από την αγωνία του τι μπορεί να έχω γράψει
και για να σε καθησυχάσω δεν υπάρχουν ονόματα
-Το καλό που σου θέλω ρε τσόγλανε είναι να υπάρξουν κάποια στιγμή αυτά τα ονό-
ματα,ο διευθυντής είχε μεταλλαχθεί σε νεαρό δημοσιογράφο
Ο Ασβεστόπουλος ύψωσε τη γροθιά του σε μια αστεία παντομίμα εργατικής πορείας
-Πάρε τηλέφωνο μόλις φτάσεις,είπε ο διευθυντής και στράφηκε στην οθόνη του υπο-
λογιστή του
-Α όχι,πρώτα θα πάρω τη μάνα μου και μετά την Πέννυ,είπε ο Ασβεστόπουλος
-Αχ Θεέ μου,αναστέναξε ο διευθυντής και χώρις να πάρει το βλέμμα του από τον
υπολογιστή συμπλήρωσε,πρέπει κάποια στιγμή να σου γνωρίσουμε μια σοβαρή
κοπέλλα αν οι αναγνώστες σου δουν με τι μπάρμπυ κυκλοφορείς καταστράφηκε η
ιστοσελίδα μας.
Νέα Σμύρνη
Ο Δημήτρης θα ήθελε σίγουρα να είναι παρών όταν η Ελένη μου άνοιξε τη πόρτα,
την κράτησα για λίγο στην αγκαλιά μου και της χάϊδεψα τα μαλλιά.Το χάδι ίσως ήταν
δειλό έως άψυχο παρόλο που ήθελα να δείξω όση συμπόνια και στοργή μπορούσα.
Ορισμένες φορές που η αδελφή μου μου έλεγε "στέκεσαι σαν αγγούρι" είχε δίκιο.
Μερικά πράγματα είναι στο DNA μας και η εκδηλωτικότητα δεν ήταν από αυτά που
θα έβρισκε κανείς στο δικό μου.Υπήρχε ένα κομμάτι μου που ήθελε να φύγω από το
σπίτι το Δημήτρη το συντομότερο δυνατό το άλλο το πιο διεστραμμένο επιζητούσε
μια συναισθηματική σύγκρουση.Η Ρούλα άνοιξε τα χέρια της χωρίς να χαμογελάσει
και ζήτησε σιωπηλα να την σηκώσω ψηλά.Αυτή τη φορά στο θέμα στοργή τα κατά-
φερα κάπως καλύτερα.Αισθανόμουν την παρουσία του στο σαλόνι κι αισθανόμουν
επίσης ότι φορούσα αυτά τα βαρίδια που είχαν στα πόδια τους οι παλιοί δύτες.Αν και
η Ελένη είχε κλάψει μέχρι εξόντωσης ήταν προφανές πως για αρκετά μεγάλο διασ-
τημα κατάφερε να συγκρατηθεί για χάρη της μικρής,η ευθύνη του γονιού, το είχα ξα-
ναζήσει όταν μια θεία μου είχε χάσει τον άντρα της σε ναυάγιο.Τον λάτρευε αλλά
εκείνος ο αυτόματος μηχανισμός που έχει μέσα της μια μάνα η οποία καλείται να
μεγαλώσει μόνη της παιδιά την θωράκισε.Η Ελένη και η Ρούλα βέβαια είχαν εμάς,
ναι τώρα πιά ήταν βέβαιο πως δε θα υπήρχε το "αυτός " και το "εγώ" αλλά το "εμείς".
Πέρασα στο σαλόνι αφήνωντας κάτω τη Ρούλα που μου άρπαξε το χέρι
-Κοίτα ποιός ήρθε Νάσο; είπε το κοριτσάκι σα να είχε κάποιο είδος καθήκοντος να
ελαφρύνει την ατμόσφαιρα,το βάρος αυτό μεταφέρθηκε στην Ελένη η οποία έπρεπε
να το αποβάλλει αμέσως
-Πάμε μέσα αγάπη μου να βάλουμε παγωτό στα παιδιά,Νάσο τι να σου φέρω;
-Ένα αναψυκτικό...ότι να'ναι
-Και το παγωτό σοκολάτα έτσι;
Έγνεψα ναι. Η Ελένη απέφευγε προσεκτικά οτιδήποτε κραυγαλέα πένθιμο. Φορούσε
σκούρα ρούχα μαύρο μπλουζάκι και σκούρο γκρι παντελόνι,θα'χε μιλήσει με συγ-
γενείς και με την ειδική ψυχολόγο,δε ξέρω πόσο ειδική ήταν αλλά δεν ήθελα να είμαι
μπροστά όταν η Ρούλα θα μάθαινε την αλήθεια.Εκείνος καθόταν στον καναπέ φανε-
ρά καταβεβλημένος αλλά για χάρη της Ρούλας είχε βάλει μπροστά τον δικό του μηχ-
ανισμό κι ας μην ήταν γονιός,εκείνον τον είχαν θωρακίσει άλλες καταστάσεις.Άφησε
στο τραπέζι ένα cd με συναυλία των Motorhead και σηκώθηκε όρθιος.Μετά από τόσο

180
καιρό!Τα μαλλιά του ακόμα ξανθά τα 'χε κοντοκουρεμμένα σαν να ήταν κομάντο
μοναχά η περιοχή των κροτάφων είχε υποδεχθεί τις πρώτες άσπρες τρίχες ενώ πάνω
στο μέτωπο είχαν αρχίσει να υποχωρούν κάπως.Κατά τα άλλα έδειχνε απόλυτα υγ-
ειής παρόλο που το πρόσωπό του είχε κακοποιηθεί από ξενύχτι κι όπως έδειχνε κι ένα
ελαφρύ σημάδι στο αριστερό του φρύδι το ξενύχτι είχε και "συμμάχους". Αν και φο-
ρούσε μια σκούρα μπλε φαρδιά μπλούζα μπορούσες εύκολα να διακρίνεις τους μυς
του,γυμναζόταν ακόμα εντατικά.Δε μου έδωσε το χέρι του αλλά μάλλον επειδή δεν
ήξερε πως θα αντιδρούσα σε κάτι τέτοιο κι όχι τόσο γιατί δεν ήθελε.
-Καλώς ήρθες,είπα
-Γειά σου Νάσο
Οι κουβέντες περιορίστηκαν στα τελείως απαραίτητα και για να γίνω πιο κατανοητός
το κέντρο της προσοχής ήταν η Ρούλα.Της ξέφυγαν και κανα δυό χαμόγελα από τα
πειράγματα μας.Ήθελα να την αγκαλιάσω και να της πώ ότι όλα θα πήγαιναν καλά.
Ήθελα να την διαβεβαιώσω πως αν και δε θα μπορούσα να αντικαταστήσω τον πατέ-
ρα της θα έκανα τα πάντα γι'αυτήν,έριξα άλλη μια κλεφτή ματιά στο Νάσο. Κάτι τον
βασάνιζε και δεν ήταν μόνο η απώλεια του φίλου μας.Το δίχως άλλο κρατούσε μέσα
του πράγματα που ήθελε να μου πεί αλλά κάτω από αυτές τις συνθήκες δε μπορούσε.
Ποτέ του δεν κατάφερε να μοιάσει με μπάτσο,ίσως το βλέμμα του όλα αυτά τα χρό-
νια στην αστυνομία να είχε αποκτήσει μια σκληράδα αλλά πάλι αν ο ίδιος δε σου έλ-
εγε τι δουλειά έκανε δε θα μπορούσες να το μαντέψεις με τίποτα.Το κουδούνι χτύπη-
σε ενώ είχα πάρει την απόφαση να φύγω,αυτή η αμηχανία ήταν μη διαχειρίσιμη για
την ώρα κι έπρεπε να συναντήσω και τον Αρίστο.Ο καινούργιος επισκέπτης ήταν μια
κοπέλα που φυσιογνωμικά έμοιαζε με την τραγουδίστρια Πατ Μπέναταρ.Ήταν μισό
κεφάλι πιο ψηλή από την Ελένη γύρω στο 1.75,σκούρα και πλούσια καστανά μαλλιά
κομμένα σε στυλ δεκαετίας 80,αυτό μου έφερα αρχικά στο μυαλό την Μπέναταρ,είχε
όμορφα χείλη και λίγο ανασηκωμένη μύτη.Τα μάτια της πρόδιδαν αυπνία "¨καλώς
μας ήρθες στο κλαμπ" σκέφτηκα.Κοίταξε τον Νάσο κι εμένα κάπως περίεργα, να της
είχε μιλήσει η Ελένη άραγε;Η Ρούλα την αγκάλιασε με την ίδια αγάπη που είχε αγκα-
λιάσει κι εμάς.Η κοπέλλα ήταν μέλος του σπιτιού.
-Η Χριστίνα κάνει γαλλικά στη Ρούλα, έτσι ξεκίνησαν οι συστάσεις της Ελένης
Ο Νάσος συστήθηκε δίνοντας το το χέρι του χωρίς "χαίρω πολύ" αλλά με ένα
κουρασμένο χαμόγελο. Ούτε κι εγώ ήμουν πολύ διαχυτικός απλώς στη χειραψία
ένοιωσα το χέρι της να τρέμει μέσα στο δικό μου.Είχε όμορφα χέρια αλλά τα μάτια
της με κοιτούσαν κάπως περίεργα,ίσως έφταιγε το πρόσωπό μου,μπορεί ο Νάσος να
μπορούσε να "κρύψει" τη δουλειά του από τον πολύ κόσμο αλλά το παρουσιαστικό
μου ήταν μάλλον πιο φλύαρο.Τράβηξε το βλέμμα της απο πάνω μου στράφηκε στη
Ρούλα.
-Θέλεις να πάμε λίγο στο δωμάτιό σου να μιλήσουμε; ρώτησε η Χριστίνα
Η Ρούλα κοίταξε και τους δυό μας κι έγνεψε καταφατικά
-Δε θα φύγετε ακόμα έτσι; μας ρώτησε σα να διαισθανόταν κάτι
-Σε λίγο εγώ πρέπει να φύγω κούκλα μου γιατί έχω μια δουλίτσα,είπα,αλλά από δω κι
εμπρός θα με βλέπεις συχνά.
Ο Νάσος με κοίταξε κάπως απορημένος,η τελευταία μου φράση σίγουρα τον αιφνι-
δίασε.Σχεδόν τον ένοιωσα να σφίγγεται γιατί κάθε φορά που του συνέβαινε κάτι τέτ-
οιο καμπούριαζε ελαφρά.Η Χριστίνα με την Ρούλα προχώρησαν προς το δωμάτιο της
μικρής
-Δε ξέρω πόσα της χρωστάω,είπε η Ελένη κι έπνιξε άλλον έναν λυγμό.Κανονικά θα
έπρεπε να είμαι ερείπιο με όλο αυτό το τρέξιμο για τις λεπτομέρειες της κηδ...
Δε μπόρεσε να πει την τελευταία λέξη,αυτή τη φορά νίκησε ο λυγμός.Ο Νάσος την
έπιασε από τον ώμο και ψιθύρισε ένα "σσσσ" ενώ εγώ έριξα μια ματιά πρός το δωμ-

181
άτιο της Ρούλας για να βεβαιωθώ ότι δεν είχε ακούσει τίποτα,αν ήταν επιχείρηση θα
έλεγε κανείς πως είχαμε συντονιστεί τέλεια
-Σου χρειάζεται λίγος ύπνος,είπα,και μην ανησυχείς θα φροντίσω για όλα και για
σένα και για το παιδί
Ο Νάσος με ξανακοίταξε καχύποπτα,ήταν έξυπνος αλλά δε μπορούσα να πιστέψω
πως με είχε διαβάσει τόσο καλά,το ελαφρύ κύρτωμα των ώμων εναπαλήφθηκε.Ίσως
δεν θα έπρεπε να με παραξενέψει το ότι όταν ετοιμάστηκα να φύγω είπε "πρέπει να
πηγαίνω κι εγώ να σας αφήσουμε να ηρεμήσετε"
-Καθίστε όσο θέλετε,είπε η Ελένη,δεν είδατε πως κάνει για σας;
Ξανάδωσα την υπόσχεσή μου στη Ρούλα πριν να φύγω και χαιρέτησα και την Χρισ-
τίνα.Αυτή τη φορά δεν απέφυγε το βλέμμα μου και μπόρεσα να δω στα μάτια της αγ-
άπη και καλοσύνη,και ειλικρινά στον δικό μου κόσμο αυτά τα δύο ήταν τόσο σπάνια
που μπορούσες πολύ εύκολα να τα αναγνωρίσεις όταν τα συναντούσες στην αυθεν-
τική τους μορφή.Ο Νάσος έγνεψε στην Ελένη να μιλήσουν ιδιαιτέρως και κατευθύν-
θηκαν στη κουζίνα.
-
-Αν δεν είναι μεγάλη φασαρία θα ήθελα να περάσω κάποια στιγμή να πάρω τον
σκληρό δίσκο από τον υπολογιστή του Δημήτρη,είπα στην Ελένη
Δεν φάνηκε να ξαφνιάζεται σήκωσε απλά τους ώμους της αλλά καλού κακού ήθελα
να προλάβω την ερώτηση
-Μου είχε πει πως μάλλον είχε φάει κάποιον ιό αλλά δεν μπορούσε να τον εντοπίσει
και στο ίντερνετ είχε πολλά κολλήματα,έχω κάτι φίλους που μπορούν να το τσεκά-
ρουν και είναι σούπερ στη δουλειά τους.Θα σας τον κάνουν καινούργιο χωρίς να
χαθεί τίποτα.
-Ναι βέβαια,απλώς δεν ξέρω αν έχει νόημα πια
-Υπολογιστής είναι και μάλιστα καλός,θα τον χρειαστείς εσύ,η Ρούλα κάποια στιγμή
και σίγουρα η καθηγήτρια της.Ποιός ο λόγος να σας δημιουργεί προβλήματα,αυτά αν
τ'αφήσεις χειροτερεύουν
Έγνεψε και πάλι καταφατικά
-Και τώρα αν θέλεις παρτον
-Άλλη ώρα,είπα.
-
Δε φαντάστηκα πως θα ήθελε να μου μιλήσει,είχε ένα ύφος σαν κι αυτό που θα χρησ-
ιμοποιούσε σίγουρα στις ανακρίσεις.
-Λοιπόν πως τα πας γενικά; με ρώτησε
-Περιττές εισαγωγές μεταξύ μας;αντιρώτησα εγώ
Σούρφωσε τα χείλη,ελαφρώς θυμωμένο χαμόγελο.Έβγαλε το πακέτο με τα τσιγάρα
από τη τσέπη του πουκαμίσου του κι άναψε ένα
-Στον πατέρα σου μένεις;
-Όχι, απάντησα, σ'ένα σπίτι που έχει ο Βρεττός στο Παλαιό Φάληρο
Έδειχνε να απορεί,τράβηξε μια βαθιά τζούρα από το τσιγάρο
-Τον ειδοποίησες τουλάχιστον ότι ήρθες;
-Όχι ακόμα,τι είναι αυτό Αστυνόμε ανάκριση;
Δεν είχα θυμώσει μάλλον προσπάθησα να τον κάνω να καταλάβει πως δεν ήμουν
έτοιμος για οποιαδήποτε είδους αντιπαράθεση.
-Πονόψυχος ο Βρεττός,σχολίασε ειρωνικά,σε πόσους δίνει το σπίτι του;Αλλά πάλι
εσύ θεωρείσαι μέλος της οικογένειας σωστά;
Είχα περάσει πολλά,όπως κι εκείνος άλλωστε,μπορεί να ήθελε να ξεσπάσει επάνω
μου αλλά δεν είχα διάθεση

182
-Άκου...αν έχεις όρεξη να μου τα χώσεις καν'το άλλη ώρα,πιστεύω πως καταλα-
βαίνεις πως είμαι τις τελευταίες ώρες,σκατά ύπνος,αλκοόλ...σεβάσου την απώλειά
μου αν μη τι άλλο,την απώλειά μας για να το πω πιο σωστά.
-Δε σκοπεύεις να γυρίσεις σύντομα στο Λονδίνο έτσι δεν είναι; δεν περίμενε απάν-
ηση στην ερώτησή του.Γι'αυτό και το σπίτι του Βρεττού,γι'αυτό δεν πήγες να μείνεις
με τον πατέρα σου και δεν του τηλεφώνησες μόλις ήρθες,γι'αυτό δεν έκλεισες ξενο-
δοχείο.
-Τελικά για ανάκριση πρόκειται,είπα,εδώ κοντά υπάρχει μια καλή παμπ,ήσυχη σχε-
ικά μπορούμε να πάμε να πιούμε μια μπύρα αλλά δε θα μπορώ να κάτσω για πολλή
ώρα γιατί αργότερα πρέπει να συναντήσω κάποιον.
-Όχι τον πατέρα σου όμως.
-Όχι,είπα ξερά,αν και δε νομίζω ότι σε αφορά,οκ λάθος μου που είπα για την παμπ
νόμιζα πως μπορούσαμε να μιλήσουμε ήρεμα κι όχι να παίξουμε το παιχνίδι των ερ-
ωτήσεων.Για να μην παιδεύεσαι λοιπόν να σου πω ότι δεν θα κάτσω πολλές μέρες
αλλά είμαι νονός της Ρούλας γαμώ το κέρατό μου και δε γίνεται μετά την κηδεία να
φύγω,η Ελένη και η μικρή είναι οικογένειά μου,ο θάνατος του Δημήτρη με γάμησε
και δε ξέρω που πατάω και που βρίσκομαι,έχω ανάγκη κάποιους ανθρώπους, μπορείς
να το καταλάβεις αυτό;
Μου έκανε νόημα να χαμηλώσω τη φωνή μου αλλά η έκφρασή στο πρόσωπό του
έδειχνε πως αισθάνθηκε άσχημα που είχε τραβήξει το σχοινί
-Κι εγώ είμαι σε μαύρο χάλι,είπε ξεφυσώντας,όλη αυτή η ιστορία.....
-Πως έχασε τον έλεγχο του αμαξιού;
-Ακόμα δεν έχει βγει το πόρισμα του ιατροδικαστή
Ήταν καλός μπάτσος,άριστος επαγγελματίας αλλά κι εγώ δεν ήμουν χθεσινός
-Το ανέλαβες εσύ έτσι;
-Τώρα ποιός κάνει ερωτήσεις;ήταν η σειρά του να μου πετάξει το μπαλάκι.Η Τροχαία
δέχτηκε να με εξυπηρετήσει επειδή υπήρχε προσωπικό ενδιαφέρον,στο κάτω κάτω
ατύχημα ήταν δεν υπάρχουν πολλά να βρει κανείς,ίσως να του ήρθε κάποια ζαλάδα...
Κούνησε αόριστα το χέρι του αλλά το βλέμμα του ήταν πολύ σταθερό, ήταν πολύ
καλός αναμφισβήτητα.
-Θα τα πούμε λοιπόν,αρκέστηκα να πω αλλά αμέσως μετά δεν κρατήθηκα να μην
συμπληρώσω,στη κηδεία εννοώ
-Όλα καλά με το κλαμπ; ρώτησε
Αυτή ήταν ίσως από τις λίγες ερωτήσεις που δεν περίμενα να μου κάνει
-Μια χαρά,η μουσική περνάει την κρίση της βέβαια αλλά το Λονδίνο το παλεύει
ακόμα.Υπάρχουν βλέπεις συγκροτήματα που δεν το βάζουν κάτω
-Πάλι καλά,είπε,αλλά πέρασαν οι εποχές των μεγάλων γκρουπς
Σα να διέκρινα κάποιο ίχνος νοσταλγίας συνδυασμένης με πίκρα στη φωνή του κι
αυτός ο συνδυασμός με πήγε πολλά χρόνια πίσω σε μια βεράντα στη Καστέλλα με
σωρό μπουκάλια μπύρας, βουνό από τσιγάρα και τον κύριο καθηγητή να μας "μα-
λώνει" με το στοργικό του χαμόγελο
-Νάσο θα ξυπνήσουμε τη γειτονιά
Πάντα ο Νάσος,εγώ ήμουν ο φιλοξενούμενος άρα δεν ήμουν ένοχος
-Να ξυπνήσει,απαντούσε με χαμόγελο εκείνος,αφού όλοι ακούνε Πάριο και Αντύπα
να ξυπνήσει,χάρη τους κάνουμε
Ο κύριος καθηγητής γελούσε κι αυτός αλλά τελικά χαμηλώναμε την ένταση κι αρχί-
ζαμε τη φιλοσοφία γύρω απ'όλα.Βάζαμε και τον πατέρα του Νάσου στην παρέα ο
οποίος με μεγάλο ενθουσιαμό μας έδειχνε τα αντικείμενα αξίας που αγόραζε στο Μο-
μαστηράκι, η συλλογή ήταν αξιοθαύμαστη,από παράσημα Ελλήνων αξιωματικών που

183
πολέμησαν στην Αλβανία μέχρι νομίσματα, γραμματόσημα, γραμμόφωνο και μπασ-
τούνια με λαβές σκέτα έργα τέχνης.
-Τι κάνει ο Ρούντολφ; τον ρώτησα σε μια προσπάθεια να βρώ ένα πιο φιλικό έδαφος
-Καλά είναι,με τη δουλειά τραβιέται λίγο αλλά εντάξει σε γενικές γραμμές
-Να της δώσεις τα χαιρετίσματά μου
Έγνεψε "ναι" με το κεφάλι και καθάρισε το λαιμό του
-Μπορείς να περάσεις να την δεις αν θες,είπε βιαστικά και σε χαμηλό τόνο σα να
φοβόταν μην τον ακούσω
Δε ξέρω τι στο διάολο έφταιγε αλλά όταν τον άκουσα να το λέει αυτό ένοιωσα
σχεδόν όμορφα.
-Θα το θελα,είπα προσπαθώντας να μην φανεί πόσο πολύ το περίμενα ,θα γνωρίσω
και τον άντρα της,γιατρός έτσι;
-Ναι και πάρα πολύ καλός μάλιστα
Δεν είχα τίποτε άλλο να πω, ψέμματα είχα χιλιάδες πράγματα που τυραννούσαν τη
γλώσσα μου.Κοιταχτήκαμε για λίγα δευτερόλεπτα
-Κι εσύ να δώσεις χαιρετισμούς στον πατέρα σου, είπε, αν και τον βλέπω μερικές
φορές.
Εκείνη τη στιγμή χτύπησε το κινητό του,κοίταξε προσέκτικά τον αριθμό και απομακ-
ρύνθηκε με το ελεύθερο χέρι του κάλυψε τη συσκευή,ή υπηρεσιακό ή γυναίκα αλλά
το ύφος που είχε πάρει απέκλειε την πιθανότητα της γυναίκας
-
Ο Σάλτας ήταν προβληματισμένος και μετρούσε πολύ τα λόγια του λες και συμμετεί-
χαμε σε κάποιου είδους συνωμοσία
-Αυτά που σου είπα μετά την εξέταση που έκανα ήταν ουσιαστικά οι πρώτες διαπισ-
τώσεις.Όπως σου εξήγησα έπρεπε να μιλήσω και με το τοξικολογικό,τρέχουν όλοι για
χάρη σου..
-Και; ρώτησα ενώ είχα και το νου μου αν ο Στέφανος με παρακολουθούσε,έκανε μεν
πως κοίταζε αλλού όμως το ραντάρ του δούλευε αν και ήταν αδύνατο να "συλλάβει"
κάτι.
-Ο Δημήτρης φαίνεται πως τα χάπια τα κατέβαζε χούφτα,όλα σχεδόν μαζεμένα
Απομακρύνθηκα πέντε βήματα πιο πέρα
-Πόσες φορές το έχεις ξαναδεί αυτό;
-Αρκετές,είπε ο Σάλτας,αλλά αυτό που με παραξενεύει είναι η ποσότητα χαπιών
-Αν όντως τα έπαιρνε,είπα,θα ήξερε πως 3-4 είναι ήδη υπεραρκετά αν τα πάρεις
μαζεμένα σωστά;
-Ναι και...δε μπορώ να συμπεράνω ακριβώς πότε τα πήρε, αλλά υπολογίζω λίγα
λεπτά πριν το ατύχημα.Το εργαστήριο επίσης μου είπε ότι το μόνο που βρήκε στα
ρούχα του εκτός από το αλκοόλ ήταν κομμάτι κλωστής από τη ζώνη ασφαλείας.
-Εν ολίγοις κατανάλωσε υπερβολικά πολλά χάπια αν και μπορούσε να πετύχει το ίδιο
αποτέλεσμα και με πολύ λιγότερα,επίσης μάλλον φορούσε ζώνη ασφαλείας εκείνη
την ημέρα
-Ζώνη μπορεί να φόρεσε για να μην τον σταματήσουν στο δρόμο,είπε ο Σάλτας
-Λευτέρη για να σε σταματήσουν στο δρόμο χωρίς ζώνη θα πρέπει να βρεθείς σε
μπλόκο και να τρέχεις,το ξέρεις και το ξέρω,Χριστούγεννα γράφουν μόνο τώρα πια κι
επίσης στη περιοχή που οδηγούσε ο Δημήτρης δεν υπάρχουν μπλόκα μόνο το βράδυ
αφού σχολάσουν τα σκυλάδικα.Κι έστω ότι τον σταμάταγαν,θα του έκοβαν μιά κλή-
ση και θα συνέχιζε να οδηγεί
Η ανάπνοή του Σάλτα ακούστηκε να βγαίνει βαριά,είχε κουραστεί,εγώ τον είχα
κουράσει
-Εσύ τι νόημα βγάζεις; με ρώτησε

184
Δε μπορούσα να πω πολλά,έβλεπα τις υποψίες μου να βγαίνουν μία μία σαν τους
ηθοποιούς μετά το τέλος μιας θεατρικής παράστασης
-Τίποτα δε μου κολλάει,γάμα τη τη ζώνη έστω,είμαι σε θέση να ξέρω πως ο Δημή-
τρης ήταν μάλλον σε καλή διάθεση εκείνη τη μέρα,θέλω αντίγραφο της έκθεσής σου
-Αυτό δε γίνεται ρε Νάσο αφού...
-Αφού τι;Επίσημα δεν υπάρχει έρευνα για κάτι,ο αξιωματικός που σου ανέθεσε την
νεκροψία ήμουν εγώ οπότε βαση...
-Δεν με άφησες να τελειώσω με διέκοψε,με πήρε τηλέφωνο ο Μυλόπουλος και μου
ζήτησε να του την δώσω απευθείας.
Ότι αίμα είχα μέσα μου πήγε όλο στο κεφάλι μου,έκανα μεγάλη προσπάθεια να κρα-
τήσω την ψυχραιμία μου και γύρισα προς το μέρος του Στέφανου,αυτή τη φορά τον
είδα να με παρατηρεί χωρίς να προσπαθεί να κρυφτεί
-Έστω κι έτσι θέλω αντίγραφο,είπα,δώσε το αυθεντικό στο Μυλόπουλο αλλά θέλω κι
εγώ.
-Νάσο δεν...
-Μη μου λες "δεν" Λευτέρη,βλέπεις τι γίνεται άλλωστε για να σε καθησυχάσω αν όλα
πάνε όπως νομίζω ο Μυλόπουλος δεν θα έχει το πάνω χέρι σ'αυτή την υπόθεση
-Στην ουσία δεν υπάρχει υπόθεση όχι ακόμα τουλάχιστον είπε ο Σάλτας, δώσε λίγο
χρόνο και βλέπουμε
-Δεν υπάρχει χρόνος,είπα απότομα,αντίθετα κάνεις λάθος υπόθεση υπάρχει και παρα-
υπάρχει,έκλεισα το τηλέφωνο
Εκείνος με κοιτούσε αμίλητος,δεν είχε ακούσει σχεδόν τίποτα αλλά μπορεί κάτι να
είχε διαισθανθεί,επίσης δε ξέρω αν στο τελευταίο μέρος της συνομιλίας μου με τον
ιατροδικαστή είχα ανεβάσει το τόνο της φωνής μου.
-Ακόμα κι εδώ σε κυνηγάνε ε;
-Ακόμα κι εδώ απάντησα,μια περίεργη υπόθεση δε βαριέσαι θα βρούμε άκρη
-Είμαι σίγουρος,είπε με νόημα
-Τα λέμε λοιπόν,του είπα και μπήκα στο αυτοκίνητο
Απομακρύνθηκε κι εκείνος αρκετά και σχεδόν πήγα να βάλω τα γέλια με την υπερβ-
ολική αντίδρασή μου,γιατί περίμενα να φύγει; Στο αυτοκίνητο είχα μπει κι έκανα λες
και φοβόμουν μήπως κρυφακούσει.Ένταση,φόβος,κακό προαίσθημα,θυμός,τι και για
ποιόν ήταν αδύνατο να προσδιορίσω.Ίσως ο σκληρός δίσκος του υπολογιστή να μπο-
ρούσε να δώσει κάποιες απαντήσεις παραπάνω,ίσως εκείνος να ήξερε κάτι παραπάνω
το κινητό μου χτυπάει πριν να προλάβω να καλέσω εγώ,η Δέσποινα,την είχα ξεχάσει
τελείως.
-Με συγχωρείς,ήταν η πρώτη μου κουβέντα,έχω τρεχάματα
-Τρεχάματα ακόμα και σε άδεια; Ρώτησε απογοητευμένη γιατί φαντάστηκε τι θα της
έλεγα
-Δυστυχώς δε θα μπορέσω να σε δω σήμερα
Δεν έβγαλε ούτε το συνηθισμένο «φφφφ» που έβγαζε όταν τα σχέδια μας ανατρέ-
πονταν
-Είσαι καλά τουλάχιστον;
-Το παλεύω,εσύ;
-Το παλεύω κι εγώ,ίσως πάω κανένα σινεμά καλό καιρό έχει…
-Μόνη σου;
-Με το βλαστάρι μου,απάντησε,βέβαια εκείνος θα θέλει να πάμε σε τίποτα Fast And
Furious 25 αλλά χαλάλι.
-Και πάλι με συγχωρείς,είπα χωρίς όμως να νοιώθω ενοχές και ίσως να ακούστηκα
τυπικός,υπηρεσιακός, «αγγούρι» όπως έλεγε και η αδελφή μου

185
Λίγες ακόμα κουβέντες και χαιρετηθήκαμε,σχεδόν ανυπομονούσα να κλείσω,το μυα-
λό μου είχε αφοσιωθεί ολοκληρωτικά αλλού.Άλλο ένα ερώτημα στα τόσα που είχα
προλάβει να κάνω στον εαυτό μου,τελικά ήμουν ικανός να κρατήσω οποιαδήποτε
σχέση; Φιλική,ερωτική,ακόμα και επαγγελματική;Αργότερα οι απαντήσεις,κάλεσα
την Τροχαία Πειραιά η υπαρχιφύλακας που ήταν στη γραμματεία με συνέδεσε με
αυτόν που ήθελα,αναρωτιώμουν πριν για επαγγελματικές σχέσεις,είχε έρθει η ώρα να
δοκιμάσω μία από αυτές.
-Πριν γκρινιάξεις γιατί πέρασε τόσο καιρός για να σε θυμηθώ να σου πω ότι πρόκει-
ται για πολύ σοβαρό ζήτημα και ναι θα σου είμαι υποχρεωμένος και θα σε κεράσω
όσα μπακάρντι θες στο ΤΙΜΟΝΙ
Το Τιμόνι ήταν ένα κλασσικό μπατσοστέκι στον Πειραιά στη Καραίσκου κοντά στο
Δημαρχείο,δεν ήμουν τακτικός πελάτης γιατί η μουσική του ξεκινούσε με Doors και
κατέληγε σε Πέγκυ Ζήνα,οι δικοί μας κάνανε κέφι βέβαια και όλη η πόλη ήξερε πως
εκεί έκαναν κεφάλι από την Ομάδα Δίας μέχρι την Τροχαία.
-Πάλι θα καταξοδευτείς,σχολίασε ο Αστυνόμος Γεωργόπουλος,παλιός συμμαθητής
στο σχολείο αλλά και στη Σχολή.Πεσ’μου πόσους έχεις τσαντίσει;
-Κανά δυό δικούς σου στο Ελληνικό και τον διοικητή μου,αυτοί είναι που γνωρίζω
για την ώρα.
-Μια χαρά δηλαδή,σχολίασε σκεφτικός,ο λόγος;Και μη μου αρχίσεις τις ντρίπλες
διότι αν είναι να μπλέξω θέλω να ξέρω το γιατί
-Ας πούμε ότι δεν έχω πειστεί για ένα ατύχημα,δεν έχω κάτι σίγουρο αλλά ότι ανακα-
λύπτω ως τώρα μεγαλώνει ακόμα περισσότερο τις αμφιβολίες μου.
-Και ο Μεγάλος ξίνισε γιατί του άφησες σκόνη στο γραφείο έτσι; ρώτησε γελώντας ο
Γεωργόπουλος,που με το Μεγάλος αναφερόταν στον Μυλόπουλο.
-Κάπως έτσι,δε διαφωνώ πως κάλιστα θα μπορούσε να είναι ατύχημα,υπάρχει και
σοβαρή πιθανότητα αυτοκτονίας αλλά…
-Αλλά εσύ….
-Ήξερα τον νεκρό,του είπα,αδελφικός φίλος
-Εμπλέκεσαι και προσωπικά,είπε λυπημένος αυτή τη φορά,συλλυπητήρια ρε Νάσο
και σορρυ πριν που γέλασα δεν…
-Ξέχνα το,έχεις κάποιο δικό σου στην Δηληγιάννη;
Στην οδό Δηληγιάννη ήταν η Διεύθυνση Τροχαίας Αττικής,όσο ο Γεωργόπουλος έψ-
αχνε τον πιθανό σύμμαχο εγώ πρόσθεσα
-Κάποιον που να σου χρωστάει και θα μπορεί να είναι εχέμυθος
-Μου χρωστάνε δυο-τρείς,απάντησε,όσο για την εχεμύθεια δε βάζω το χέρι μου στη
φωτιά,όπως ξέρεις δε περνάμε και τις καλύτερες μέρες σαν υπηρεσία,ο ένας κοιτάει
να βγάλει το μάτι του άλλου.Θα κάνω ότι μπορώ πάντως,για πες τι ακριβώς θέλεις
μόνο μην είναι νέφτι στη Τροχαία Ελληνικού,εκεί υπάρχει πολιτική ασπίδα αν με
πιάνεις.
Σκέφτηκα πως όταν η διοίκηση ενός τομέα διστάζει να «τρέξει» κάποιο από τα τμη-
ματά της τότε πραγματικά αρχίζεις να αμφιβάλεις σοβαρά για το πόσο μετράει ο βαθ-
μός σου και το όποιο βιογραφικό έχεις μέχρι τώρα
-Αφορά και την Τροχαία Ελληνικού αλλά όχι μόνο αυτή,βλέπεις θέλω κάτι εύκολο
μεν αλλά λιγάκι ασυνήθιστο.Θέλω ας πούμε περιπτώσεις με αυτοκίνητα που έπεσαν
σε γκρεμό με τον οδηγό υπό την επήρεια αλκοόλ ή άλλων ουσιών.Προτεραιότητα
στην παραλιακή.
Ο Γεωργόπουλος δε μίλησε για λίγο φάνηκε να το σκέφτεται
-Δύσκολο δεν είναι αλλά από πότε και μετά θες περιπτώσεις;
-Ας πούμε τα τελευταία χμμ...πέντε χρόνια

186
-Κάτι θα κάνω,αλλά για πες μου κάτι εσύ γιατί δε το ψάχνεις μόνος σου;Δε ρωτάω
από τεμπελιά.
-Πρώτον γιατί είμαι σε άδεια από τον Μέγάλο όπως τον λές και δεύτερον αν το κάνω
ακόμα κι όταν είμαι σε υπηρεσία θα μαθευτεί και θα με ρίξουν στα σκατά πάλι. Θα
προτιμούσα τις περιπτώσεις στις οποίες το αυτοκίνητο βρέθηκε μετά από κάποιες
ώρες δηλαδή να μην υπήρχαν μάρτυρες την ώρα του δυστυχήματος.
-Ψάχνεις για μοναχικούς οδηγούς
-Ακριβώς αυτό,μοναχικούς οδηγούς σε απόμερες περιοχές
-Θα μου πάρει λίγο χρόνο,είπε ξεφυσώντας ο Γεωργόπουλος,αλλά δεν θα έχω καν-
έναν πάνω από το κεφάλι μου για να με ενοχλεί,εντάξει φίλε θα σε ειδοποιήσω αλλά
αν θες τη συμβουλή μου,και τη θές πίστεψέ με,γλύψε έστω και προσποιητά λιγάκι
τον Μυλόπουλο.Δε θα χάσεις,εννοώ ότι μετά από σύντομο χρονικό διάστημα θα του
περάσει η τσαντίλα θα σε αφήσει ήσυχο κι εσύ θα μπορείς να κάνεις σχεδόν αυτό που
θές
-Το λαμβάνω υπόψη μου δάσκαλε,σ'ευχαριστώ
-
Το μαγαζί Αιτωλικού και Δράμας γωνία στον Πειραιά ήταν ξεχασμένο από το χρόνο,
καρέκλες πλαστικές άσπρου και μπλέ χρώματος,οι τοίχοι θα πρέπει να είχαν βαφτεί
για τελευταία φορά προ εικοσαετίας,το χρώμα τους γκρί και μεγάλο τους μέρος φιλο-
ξενούσε κορνιζαρισμένες φωτογραφίες από ποδοσφαιρικούς αγώνες, οι πιο πολλές
από τις φωτογραφίες αυτές ήταν ασπρόμαυρες. Η μεγαλύτερη όμως κορνίζα είχε μιά
έγχρωμη φωτογραφία του Εθνικού Πειραιώς από την περίοδο 1974-75, ήταν καρφω-
μένη στο τοίχο πίσω από τον μπουφέ.Πάνω δε από την κορνίζα υπήρχε κι ένα κασκόλ
της ίδιας ομάδας αλλά από πολύ πιο πρόσφατη χρονιά.Καφές Ελληνικος πενήντα
λεπτά και χοτ ντογκ ογδώντα.Δεκαπέντε πελάτες από τους οποίους οι έξι ήταν μαζε-
μένοι γύρω από ένα τραπέζι κι έπαιζαν χαρτιά,όλοι ήταν μεταξύ πενήντα και εξήντα.
Σε μια γωνιά ο Μάκης Σπανός είχε καθίσει μαζί μ'έναν άντρα που φορούσε μια άπ-
λυτη μπλε εργατική φόρμα και αρβύλες.Τα άλουστα μαλλιά του έφταναν σχεδόν μέχ-
ρι τους ώμους και ήταν κατάμαυρα,η αντίθεση με το κοντοκουρεμένο κεφάλι του υπ-
αστηνόμου και το καλοσιδερωμένο του πουκάμισο ήταν κάτι παραπάνω από χτυπητή.
Ο άντρας χάϊδεψε ένα από τα δύο σουλαρίκια που είχε στο δεξί του αυτί.
-Για πόσες μέρες πρέπει να εξαφανιστώ δηλαδή; ρώτησε με παράπονο τον Σπανό
-Δύο με τρείς σίγουρα,ίσως και παραπάνω,θα έχω το νου μου και θα σου πω
-Θα κάτσω φρόνιμα,είπε σχεδόν ικετευτικά ο άντρας
Ο Σπανός ήταν σίγουρος πως σε λίγη ώρα ο συνομιλητής του θα άρχιζε να μπερδεύει
τη γλώσσα του.
-Τι τους έπιασε;Καλά δεν ήμασταν;
O Σπανός παρήγγειλε έναν εσπρέσσο για εκείνον κι έναν ελληνικό για την παρέα του
-Όχι Ζούγκλα δεν ήμασταν καλά,είπε σκύβοντας προς το μέρος του άλλου,για την
ακρίβεια δε μου έχεις δώσει τίποτα εδώ και πόσο...δύο μήνες;Μπορεί και παραπάνω.
Ο Ζούγκλας αφήνει το σκουλαρίκι του και πλέκει τα δάχτυλά του.
-Προσπαθώ να καθαρίσω ξέρεις....
Ο Σπανός χαμογέλασε και κούνησε το κεφάλι του
-Μίλησες μ'εκείνη την κοπέλλα από τον ΟΚΑΝΑ που μου έλεγες;
-Ναι,είπε ο Ζούγκλας,αλλά ακόμα δεν έχω πάει στη συνάντηση
-Ευκαιρία να πας τώρα με τις επιδρομές,είπε ο Σπανός,κι αν έχεις τίποτα δικούς σου
που θέλουν κι αυτοί να καθαρίσουν,να το εννοούν όμως,πάρ'τους μαζί.
-Πόσους θα πιάσουν;ρώτησε ο Ζούγκλας και η φωνή έτρεμε λίγο,φοβόταν
-Δε ξέρω,τώρα ξαφνικά έπιασαν οι κάβλες το υπουργείο και τρέχει τα τμήματα για να
κάνει φιγούρα.Ορισμένοι θα απελαθούν...

187
-Ναι καλά...
-Μιλάω πολύ σοβαρά,αν έίσαι με καμμιά γκομενίτσα που θέλεις να τη σώσεις φρόν-
τισέ το από τώρα κιόλας.
Ο Ζούγκλας έβγαλε ένα στραπατσαρισμένο τσιγάρο από τη τσέπη της φόρμας του,ο
Σπανός του το άρπαξε και το πέταξε στο καλάθι σκουπιδιών που ήταν πίσω από την
καρέκλα του.Πρόσφερε στον Ζούγκλα ένα από τα δικά του.
-Είσαι λεβεντιά,είπε ο ζούγκλας και το "α" το τράβηξε λίγο
-Δεν θα αλλάξει κάτι μεταξύ μας,είπε ο Σπανός,γι'αυτό άλλωστε ήρθα να σε προειδο-
ποιήσω φρόντισε κι εσύ όμως να μας ταϊσεις με κανέναν,δε μπορεί να μην γίνεται τί-
ποτα και να πέφτουν οι καταγγελίες βροχή
-Έλα μωρέ αδελφέ,τους ξέρεις τώρα,άμα δούνε κανένα πρεζάκι αμέσως πέρνουν την
Αστυνομία ότι εδώ γίνονται φόνοι....γάμησέ με με τους υστερικούς.
-Πάντως κάτι γίνεται,είπε ο Σπανός,και μετά το νταβαντούρι θέλω να είσαι έτοιμος.
-Οι δικοί σου πάνω στη Διεύθυνση τι λένε;
-Αν εννοείς για σένα,τίποτα και δεν τους αφορά κιόλας.Οι δικοί μου πληροφοριο-
δότες είναι και δική μου δουλειά.
Ο καταστηματάρχης έφερε τους καφέδες και ο Σπανός τον πλήρωσε,ο Ζούγκλας
ρούφηξε μια γουλιά από τον ελληνικό του κάνοντας θόρυβο.Κανονικά θα έπρεπε να
καιγόταν λίγο η γλώσσα του αλλά για κάποιον που άρχισε να κρυώνει αυτός ο καφές
ήταν ότι έπρεπε κι ας είχε 28 βαθμούς έξω
-Με συγχωρείς υπαστηνόμε για το θάρρος αλλά....
Ο Σπανός κατάλαβε κι έκανε με το χέρι του "πόσα;"
-Κανά δεκαρικάκι λέω να πάω να δω ένα ξαδελφάκι μου στο κερατσίνι,άνεργος και
τον παράτησε και η δικιά του,έτσι για να του πάρω κάτι,ένα τσουρέκι ένα καίηκ..
-Ελπίζω να μου λές αλήθεια γιατί αν δεν έχεις ξάδελφο θα το μάθω,είπε αυστηρά ο
Σπανός κι έδωσε 15 ευρώ
-Δέκα φτάνουν,επέμεινε ο Ζούγκλας κι έκανε να δώσει πίσω το πεντάευρο αλλά ο
Σπανός τον σταμάτησε
-Δέξου το σαν προκαταβολή για το άμεσο μέλλον,αλλά για την ώρα ας μιλήσουμε
λιγάκι για το παρελθόν.Εννοώ τι τρέχει εδώ τριγύρω,ποιός;
O Zούγκλας έριξε μια ματιά στους πελάτες κι έσκυψε τόσο ώστε το πρόσωπό του να
πλησιάσει στους δέκα πόντους αυτό του Σπανού,α ανάπνοή του Ζούγκλα μύριζε
κάπως δυσάρεστα αλλά ο υπαστηνόμος δεν είπε τίποτα
-Τα οφίτσια επισήμως δεν έχουν αλλάξει,είπε ο Ζούγκλας,όσο ο Μπίλαρος ήταν
φυλακή τη δουλειά την έκαναν κάποιοι δικοί του,δεν εννοώ οικογένεια,εννοώ της
ομάδας του,εκείνος με την αλογόουρα μάλλον ήταν το πρώτο βιολί αλλά σε γενικάς
γραμμές όλα κύλησαν προσεκτικά αν με πιάνεις,ο Μπίλαρος δεν ήθελε φασαρίες
ώστε όταν ξαναβγεί....
-Να αλωνίσει,πρόσθεσε ο Σπανός,να λοιπόν που βγήκε
-Υπαστηνόμε,οι άνθρωποι του Μπίλαρου με έχουν για απλό κι εξαθλιωμένο πρεζάκι
ε κι εδώ που τα λέμε αυτό είμαι,δεν με παρακολουθούν και δεν με υποπτεύονται δεν
έχουν και λόγο,δε μιλάω σε κανέναν μπάτ...αστυνομικό εκτός από σένα.Σ'αυτές τις
περιοχές κανένας δε μιλάει για κανέναν και κανένας δε θα σου χρησιμεύσει για μάρ-
τυρας.
-Δεν έχει εμφανιστεί ακόμα απο δώ έτσι;
-Οοοχι,οΖούγκλας ήπιε άλλη μια γουλιά καφέ,ένας φτωχομαλάκας που ζητιανεύει
από τους περαστικούς στα Μανιάτικα και στον ηλεκτρικό μου έλεγε πως έχει να
τακτοποιήσει πρώτα κάτι δουλειές στην Αθήνα και μετά θα περάσει από εδώ.Καλά
δεν είναι να έχεις και εμπιστοσύνη αλλά επειδή είναι πελάτης του Μπίλαρου κράτα
μια πισινή ότι λέει και κάτι σωστό.Δεν είναι μόνο πελάτης θέλω να πω,δίνει πράμα

188
κιόλας,τις παλιές "καλές" μέρες έπαιρνα από αυτόν τώρα τον έχουν υποβιβάσει, μια
φορά τον είχε βουτήξει εκείνος ο δικός σας ο Ροντήρης και στην ανάκριση του είχε
σπάσει δύο δόντια,το ένα έχει φτιάξει μόνο
-Πως τον λένε;
-Όλοι Κροίσο τον ξέρουν,αυτό είναι το επαγγελματικό του παρατσούκλι, επειδή
ζητιανεύει ψιλά...ο πλούσιος Κροίσος,αν με πιάνεις...
-Σε πιάνω, είπε ο Σπανός,φρόντισε και το Κροίσο λοιπόν
Ο Ζούγκλας κοίταξε παραξενεμένος τον υπαστηνόμο
-Για ποιό λόγο;
-Aν συνεχίσει να είναι πελάτης του Μπίλαρου μπορεί να μας φανεί χρήσιμος, όχι όσο
εσύ αλλά...ας έχει και πάγκο η ομάδα
-Δεν είναι άτομο εμπιστοσύνης υπαστυνόμε,γκρίνιαξε ο Ζούγκλας
-Μα δε θα μιλάει σε μένα,είπε ο Σπανός,εσύ θα μάθεις ότι μπορείς μ'εσένα δεν θα
έχει λόγο να είναι διστακτικός.
-Ακόμα επιμένεις έτσι αφεντικό; ο Ζούγκλας χαμογέλασε
Ο Σπανός κοίταξε τον εσπρέσσο του σα να έψαχνε να βρει κάτι μέσα
-Ο επιμένων...
-Δε νικά πάντα,συμπλήρωσε ο Ζούγκλας,πολύ μεγάλο ψάρι,πάααρα πολύ μεγάλο.
Από την Αθήνα δεν παιδεύεσαι με την πάρτη του;
O Σπανός έριξε ένα άδειο βλέμμα στον Ζούγκλα και μετά στραφηκε και πάλι στον
καφέ του
-Τον προστατεύουν,είπε ο Ζούγκλας,εσύ δεν ήσουν ακόμα εδώ αλλά οι γειτονιές
γύρω από το λιμάνι ήταν κρατίδιο,ειδικά πριν 5 χρόνια.
-Δε τα παρατάω τόσο εύκολα,είπε ο Σπανός άχρωμα,ο Τσαγκάρης θα το κάνει το
λάθος,ειδικά τώρα που γύρισε και είναι και ορεξάτος.Δεν με ενδιαφέρουν τα πρε-
ζάκια ή τα βαποράκια στις γωνίες, δε με ενδιαφέρουν οι πουτανίτσες με τα φακελ-
λάκια και τις σύριγγες που φωλιάζουν στα εγκαταλελειμμένα κτίρια κοντά στις γραμ-
μές του τραίνου,αυτά ας τα αναλάβουν οι αυριανοί και θα κάνουν μια τρύπα στο νερό
αλλά θα μας πουν μπράβο τα κανάλια και οι εφημερίδες,μόλις τελειώσει το καραγ-
κιοζιλίκι θα ξαναγυρίσουμε στα ίδια.
Ο Ζούγκλας ένοιωθε τον θυμό και την αγανάκτιση του Σπανού
-Τελευταία παρατηρώ κάποιες αλλαγές στους δρόμους,είπε τέλος
Ο υπαστηνόμος έφερε το ποτήρι στα χείλη του αλλά η ματιά του ήταν καρφωμένη
στον πληροφοριοδότη του.
-Δεν έχω κάτι σίγουρο ακόμα,είπε ο Ζούγκλας,γι'αυτό και δε σου είπα τίποτα πριν.
Ρε αφεντικό είσαι βέβαιος πως οι δικοί σου δεν έκοβαν βόλτες σε Μανιάτικα και
λιμάνι για να δουν κίνηση κι έτσι προέκυψε αυτή η επιδρομή;
Ο Σπανός δεν ήταν σίγουρος ότι κατάλαβε
-Τι εννοείς;ρώτησε
-Εννοώ ότι τώρα τελευταία κάποιοι μυστήριοι τριγυρνούσαν στη περιοχή και ξέρεις
τι μου έκανε εντύπωση;Μου φάνηκε πως ο ξεναγός τους ήταν ο Κρίστο Γκιζίνσκι τον
θυμάσαι έτσι;
-Ο πρώην ποδοσφαιριστής,είπε ο Σπανός,καλός επιθετικός αλλά τραυματισμοί και
κάτι ιστορίες με παυσίπονα..
-Αν θυμάσαι στην Ελλάδα τον έφερε ο Μπίλαρος,αφού παράτησε το ποδόσφαιρο ο
Γκιζίνσκι ήταν ο άνθρωπος του για λίγο στη Νίκαια και μετά στο λιμάνι.
-Στη Νίκαια κουμάντο έκανε ο ξάδελφος του Τσαγκάρη,Βασίλης κι αυτός, συμπλή-
ρωσε ο Σπανός
-Δίδαξε τον Πολωνό τα κόλπα και μετά τον έφερε "υπάλληλο" εδώ,καλά τα πήγε κι
αργότερα πήρε προαγωγή για την Αθήνα

189
Ο Σπανός του έκανε νόημα να σταματήσει,κάτι θυμήθηκε
-Κάποιοι συνάδελφοι στην δίωξη,είπε,είχαν υποψίες πως ο Γκιζίνσκι έσπρωχνε πράγ-
μα κοντά στην Ομόνοια και στον Αγ.Νικόλαο.Αποδείξεις δεν είχαμε μόνο κάποιες
μαρτυρίες σκόρπιες.
Ο Ζούγκλας κούνησε το κεφάλι,προτίμησε να μην πει στο Σπανό τι είχε ακούσει για
κάποιους αστυνομικούς της Ομόνοιας και της Κυψέλης.
-Γιατί παραξενεύτηκες δεν κατάλαβα,είπε ο Σπανός,μπορεί ο Γκιζίνσκι να ξαναγυρί-
σει στα παλιά του λημέρια για να εκπαιδεύσει καινούργιους,αυτά είναι καλά νέα ρε
μαλάκα έπρεπε να μου τα πείς από την αρχή
-Μη βιάζεσαι αφεντικό,είπε ο Ζούγκλας και ήπιε την τελευταία γουλιά καφέ, οι
άνθρωποι με τους οποίους τριγύριζε ο Πολωνός ούτε εκπαιδευόμενοι ήταν και
σίγουρα όχι άνθρωποι του Τσαγκάρη.
Ο Σπανός κοίταξε με μια θυμωμένη ευγνωμοσύνη τον Ζούγκλα
-Κανονικά έπρεπε να σε συλλάβω,είμαι σε κρίσιμη ηλικία κι εσύ θα με στείλεις με
εγκεφαλικό.Ξέρεις τι μου λες τώρα;
-Εεε ότι ίσως να μπαίνει κι άλλος στο παιχνίδι,είπε ο Ζούγκλας
Μια μικρή τρεμούλα έκανε την εμφάνισή της στο κορμί του Ζούγκλα,"υποψία στέρ-
ησης" σκέφτηκε ο Σπανός αλλά το μυαλό του πληροφοριοδότη δούλευε ακόμα καλά.
-Το κινητό που σου έχω δώσει βγάζει φωτογραφίες έτσι;ρώτησε ο υπαστηνόμος
-Βγάζει,είπε ο Ζούγκλας
-Όταν τους ξαναδείς θέλω να τους τραβήξεις όσο καλύτερα μπορείς με το κινητό
είναι πολύ εύκολο.
-Πάντως ο Γκιζίνσκι έχει κάτι μέρες να φανεί από δώ,είπε ο Ζούγκλας,ενώ οι άλλοι
μάγκες ήρθαν και μόνοι τους
-Μπορείς να τους περιγράψεις;
-Το αυτοκίνητό τους είναι ένα Τογιότα Κορόλα ασημί ή κάτι τέτοιο δε πρόσεξα καλά.
Δεν ξέρω πόσοι ακριβώς ήταν εγώ είδα τρείς και τον ένα όχι καθαρά.Δεν ήμουν και
πολύ αδιάκριτος μην έβρισκα και κανέναν μπελά...ένα τσιγαράκι ακόμα;
Ο Σπανός του έδωσε άλλο ένα,ο πληροφοριοδότης χτύπησε το στήθος του λέγοντας
με νόημα "ευχαριστώ" και συνέχισε
-Οι δύο που θυμάμαι ήταν γεροδεμένοι,τον έναν τον έχω ξαναδεί σίγουρα,πολύ γνωσ-
τή φάτσα,σε εφημερίδα σε τηλεόραση εκεί τον έχει πάρει το μάτι μου,ο άλλος εντελ-
ώς άγνωστος αλλά να σου πω κάτι αφεντικό,μεταξύ μας δεν είναι από τους τύπους
που θέλεις να τους θυμάσαι.Ντουλάπα,κατάξανθος με κομμένο βούρτσα μαλλί και
ύφος που σε κάνει να χεστείς απάνω σου,νομίζω ότι έχει κι ένα σημάδι στο στόμα
αλλά δεν κόβω το κεφάλι μου,όπως είπα δεν ήταν να τον κοιτάς,μάλλον ξένος, μπο-
ρεί να είναι και αυτός Πολωνός,είχε φάτσα Ανατολικοευρωπαίου.
Ο Σπανός ξεφύσηξε χαρούμενος κι απογοητευμένος μαζί λαχάνιαζε σε μια κούρσα
κόντρα στο χρόνο.
-Έπρεπε κάτι να μου έχεις πει...
-Τι να σου πω αφεντικό, δικαιολογήθηκε ο Ζούγκλας, εσύ όπως λες θες να φτιάξεις
ουρανοξύστη με αποδείξεις κατά του Μπίλαρου,αυτό δεν είναι και τίποτα.Πριν μου
έλεγες πως δε σε ενδιαφέρουν....
-Κι εξακολουθούν να μη με ενδιαφέρουν οι μικροί αλλά μερικά γεγονότα που εσένα
δε σου γεμίζουν το μάτι μπορεί να έχουν τη σημασία τους,έχε το στο μυαλό σου.
-Ναι αλλά με αυτό που πάνε να κάνουν οι δικοί σου αύριο θα τους αναγκάσουν να
κρυφτούν για λίγες μέρες,δε θα μπορώ να κάνω τίποτα.
-Κι εσύ για λίγες μέρες θα είσαι κρυμμένος,είπε ο Σπανός
Είχε δύο σοβαρούς λόγους για να είναι ενθουσιασμένος.Έβλεπε μπροστά του συλ-
λήψεις που θα εκτόξευαν στα ύψη την καριέρα του και πίστευε πια πως ο Μυλόπου-

190
λος βλέποντας πως ο υπαστυνόμος του ήταν πνιγμένος με κάτι αληθινά μεγάλο δεν
θα είχε και μεγάλη κάψα να τον βάζει να παρακολουθεί τον Αθανασάκο,αν έπιαναν
τον Μπίλαρο ή τον καινούργιο «κυνηγό» όλοι θα έβγαιναν κερδισμένοι όπως είχε πει
και ο Ταξίαρχος,καινούργια γαλόνια για τον υπαστυνόμο με τον διάδρομο ανοιχτό
για μια μεγάλη θέση αλλά κι άλλο ένα μπράβο για τον Διευθυντή που ο δικός του
διάδρομος οδηγούσε σε κάποιο πολιτικό γραφείο.Τελικά όλα μετατρέπονταν στο ίδιο
μυστήριο παιχνίδι εξουσίας και φιλοδοξίας,οι κανόνες απλώς άλλαζαν.
-Αυτός ο Καλκαντέρα τι παικταράς ήταν,ένας γέρος που καθόταν τρία τραπέζια
μακρυά από τον Σπανό και το Ζούγκλα απευθύνθηκε στον καφετζή δείχνοντας τη
μεγάλη φωτογραφία του Εθνικού.
-Πρώτος σκόρερ,είχε βγει απάντησε περήφανα ο καφετζής,και την επόμενη χρονιά
του σπάσανε το πόδι σ’ένα ματς κι από τότε δεν συνήλθε ποτέ
-Αν ήταν καλά μέχρι πρωτάθλημα θα παίρναμε,είπε ο γέρος
-Δε θα μας άφηναν ποτέ οι μεγάλοι,απάντησε με παράπονο ο καφετζής,δε θυμάσαι
τότε που ο Καρέλας είχε φέρει τους Ούγγρους για να υπογράψουν στον Εθνικό και
πέσαν να μας φάνε,τελικά πάνε και οι Ούγγροι κι εμείς φάγαμε τιμωρία.Ο Πούσκας
θα φορούσε τα μπλε μπάρμπα!
Ο γέρος κούνησε το κεφάλι
-Έπρεπε να είχαμε κανένα πρόεδρο σαν τον Τσαγκάρη ή σαν τον Πεφάνη,τώρα δε θα
παίζαμε τρίτη κατηγορία….
-Μακρυά από την Εθνικάρα τα λαμόγια,είπε ο καφετζής θυμωμένος,λίγοι και περή-
φανοι είμαστε
-Ρε στο ποδόσφαιρο αν δεν είσαι λαμόγιο δεν επιβιώνεις καημένεεεε
Ο γέρος ήπιε μια γουλιά κρασί μετά το συμπέρασμα που έβγαλε
-Να δεις το Σαββατοκύριακο τι έχει να γίνει,ο γέρος συνέχισε απτόητος,εδώ ξαναβά-
λανε τον Λινάρδο στους πίνακες διαιτησίας και σφυρίζει παιχνίδι.Για να μη σου πω τι
θα γίνει στη Θεσσαλονίκη που θα πρέπει να ξεπληρώσουν τη χάρη στους Καβαλιώτες
ρε στημμένα είναι όλα..
Ο Ζούγκλας κούνησε το κεφάλι του και χαμογέλασε
-Τα βλέπεις αφεντικό θες να αγιάσεις και ο Τσαγκάρης σε κυνηγάει παντού.Ο παπ-
πούς έρχεται που και που εδώ και κάνει την ίδια δουλειά,θυμάται ιστορίες από το πο-
δόσφαιρο και βρίζει τη σημερινή κατάσταση.
-Τον ξέρεις;ρώτησε ο Σπανός χωρίς να πολυενδιαφέρεται
-Θοδωρή Δερβάκο τον λένε,είπε ο Ζούγκλας,ήσυχο ανθρωπάκι.Κάποτε νομίζω δού-
λευε στη εταιρεία του Βρεττού αλλά μετά είχε πολλά προβλήματα υγείας,γέρασε κι
έφυγε.Ο γιός του ήταν αθλητής kick boxing και τον διαδέχτηκε στην εταιρεία τώρα
απ’ότι λέει ο παππούς έχει ένα μαγαζί στο Λονδίνο,δε ξέρω το μικρό του όνομα.
Στον Σπανό το συγκέκριμένο επίθετο άναψε ένα μικρό φωτάκι αλλά η μνήμη του
βαρέθηκε γρήγορα την αγγαρεία.
-Ο Βρεττός κάποτε πουλούσε προστασία σε μαγαζιά αν δεν κάνω λάθος,είπε ο
υπαστυνόμος,ήταν και μπλεγμένος με λαθρεμπόριο
-Και πάλι δε βρήκατε τίποτα εναντίον του αφεντικό,είπε ο Ζούγκλας για να τσιγ-
κλίσει τον Σπανό, ένα είδος Τσαγκάρη ήταν κι αυτός.Τέλος πάντων ο Βρεττός πάει
πιά αν και ορισμένοι λένε πως την προστασία και το λαθρεμπόριο τα έχει ακόμα
για..χόμπυ.
-
Η ακτή γεμάτη από πλαστικά μπουκαλάκια,τενεκεδάκια αναψυκτικών και μπύρας και
από κάποια άλλα σκουπίδια που είχε μεταφέρει το αεράκι από τους κάδους που βρισ-
κόντουσαν κοντά.Μια παρέα πιτσιρικάδων είχε αράξει στην άμμο φώναζε και κάπ-
νιζε τσιγάρα.Θα μύριζε κι αυτή το άρωμα της νεανικής αλληλεγγύης που δένει τους

191
ανθρώπους σε αυτή την ηλικία.Δεν ήθελα να πάω πίσω,όχι ακόμα αλλά φοβήθηκα ότι
θα την έχανα τη μάχη,άλλωστε οι οδυνηρές αναμνήσεις,οι ενοχές,οι άσχημες εικόνες
είχαν πάντα τον τρόπο να με προλαβαίνουν να με βάζουν στη μέση και να με βασανί-
ζουν για όσο τους έκανε κέφι.Είχα προνοήσει κι είχα μαζί μου ένα μπουκάλι εμφια-
λωμένο νερό κι έτσι κατάπια ένα από τα χάπια του Βρεττού.Ο Φλοίσβος μου έδινε
την εντύπωση μιας πιο κιτς εικόνας των παραλιακών πεζόδρομων που έχει η Καλι-
φόρνια.Ποδηλάτες με ακουστικά στ'αυτιά,ζευγαράκια,κάποιοι μεσήλικες που έβγα-
ζαν βόλτα τα σκυλιά τους και ορισμένοι που όταν έπεφτε ο ήλιος το έριχναν στο
τρέξιμο.Το τραμ σταμάτησε κι άφησε λίγους ταλαίπωρους αλλοδαπούς που κουβα-
λούσαν κάτι μεγάλες πλαστικές σακούλες.Πλανώδιοι πωλητές που με γρήγορες κιν-
ήσεις έστησαν την πραμάτια τους πάνω στις ψάθες που άπλωσαν στον πεζόδρομο.
Παιχνίδια,ρολόγια,αγαλματάκια από τις χώρες τους,κοσμήματα ακόμα και είδη για το
σπίτι.Όσο περίμενα τον Αρίστο θυμήθηκα την πλάκα που έκανε συχνά ο Δημήτρης,
"το πολύ πολύ ρε μαλάκες θα πάρω πραμάτια και θα τη πουλάω στο Φλοίσβο και
στην Αρεοπαγίτου κάνοντας τον προσφυγα από τη Μέση Ανατολή,δε θα πιάσει;"
-Πόσος καιρός ρε φίλε, τα πρώτα λόγια του Αρίστου που μου χαμογέλασε κι άνοιξε
την αγκαλιά του μάλλον γιατί έτσι νόμιζε πως θα με κάνει να νοιώσω καλύτερα,
έκανε λάθος.
Κάτσαμε στο χείλος του πεζόδρομου,εκείνος έπινε μπύρα από κουτάκι,ξεκινήσαμε να
μιλάμε για διάφορα αφού με ξανασυλλυπήθηκε για τον Δημήτρη
-Ο Βρεττός ακόμα στη τσίτα; με ρώτησε
-Όπως πάντα
-Σε βλέπω ότι δεν έχεις διάθεση για πολλές κουβέντες κι αν και χάρηκα πολύ που σε
είδα έστω και κάτω από αυτές τις συνθήκες το πιασα το νόημα,σταματάω να σε
πρήζω και ακούω σε τι μπορώ να σε βοηθήσω.
Έβγαλα ένα καλά διπλωμένο χαρτί από την κωλότσεπή μου και του το έδωσα. Το
ξεδίπλωσε αλλά αντί να κοιτάξει τι είχα γράψει κοίταξε εμένα.
-Είναι αυτό που φαντάζομαι; ρώτησε
-Κοίτα να βεβαιωθείς,απάντησα κι έδειξα με το βλέμμα μου το χαρτί,νομίζω πως
μπορείς να μου βρείς όλα αυτά που ζητάω.
Ο Αρίστος κοίταξε με προσοχή τον μικρό κατάλογο και έμεινε σκεφτικός. Με την
πρώτη ματιά δεν έμοιαζε ακριβώς με άνθρωπο της νύχτας, πενήντα χρονών με ελά-
χιστες άσπρες τρίχες και με πλούσιο καστανό μαλλί που το χτένισμά του θύμιζε αυτό
του μακαρίτη του Τζώρτζ Μπέστ.Αξύριστος για τρείς μέρες τουλάχιστον, φορούσε
ένα συνηθισμένο καρό πουκάμισο στο οποίο κυριαρχούσε το μπλέ, σπορ μαύρα
παπούτσια και τζιν παντελόνι ξεβαμμένο στα γόνατα.
-Θα ρωτήσω μαλακία αλλά έχεις πει τα πάντα στον Βρεττό;
Έμεινα να τον κοιτάζω,δεν ήξερα τι έπρεπε να απαντήσω.Αρκέστηκα να του δώσω
και μια φωτογραφία του Δημήτρη που είχα στο πορτοφόλι μου.
-Ο φίλος σου,είπε
-Έχεις ακόμα βίσμα σε μαγαζιά στη Νέα Σμύρνη;
-Λίγα πράγματα,δύο από τις μέρες τις παλιές, εκεί έμενε;
-Ναι, κάνε σε παρακαλώ μια προσπάθεια να μάθεις αν τυχόν είχε ανακατευθεί πουθε-
να, δε βλέπω να πετυχαίνουμε κάτι αλλά....
-Ούτε κι εγώ βλέπω αποτέλεσμα,είπε χωρίς να προσπαθήσει να μου δώσει μάταιες
ελπίδες,αν ήταν οικογενειάρχης άνθρωπος….
Άφησε τη φράση του στη μέση.Νοιώθω τόσο απογοητευμένος που θέλω να ουρ-
λιάξω, ήμουν στο μηδέν και δε μπορούσα να κουνηθώ από εκεί.
-Τι έχεις στο μυαλό σου; με ρώτησε
-Πότε μπορείς να μου τα έχεις όλα αυτά;απάντησα με ερώτηση

192
-Πολύ σύντομα,είπε,αν δε βρώ μοτοσυκλέτα έχω έναν που θα στη νοικιάσει φθηνά,
πάντως εδώ πριν λίγες μέρες έπιασε ψιχάλα μήπως να δούμε για αυτοκίνητο καλύ-
τερα;
-Όλα στην ώρα τους
Μου έδωσε μια κάρτα,ήταν διαφημιστική για ένα μπαρ στο Πασαλιμάνι
-Το’χει ο γαμπρός της φίλης μου,είπε,συχνάζω εκεί και όποτε σε φέρει ο δρόμος….
Άλλη μια φράση μισοτελειωμένη
-Βλέπεις καθόλου την Λία; ρώτησα
Κούνησε το κεφάλι του αντί για «ναι»
-Δωσ’της χαιρετίσματα,είπα,πρέπει να πηγαίνω τώρα
-Εσύ δε θα την δείς;
-Είναι παντρεμένη Αρίστο,δεν έχει νόημα, άλλωστε δε νομίζω να χαρεί και ιδιαίτερα
-Παντρεμένη είναι και με παιδί αλλά σίγουρα δεν είναι ευτυχισμένη.
-Άτυχο αυτό το κορίτσι,σχολίασα με μπόλικη δόση σαρκασμού,έχει μια μανία να δια-
λέγει τους λάθος άντρες
-Να προσέχεις ρε,μου είπε και με αγκάλιασε
Δεν ανταπέδωσα την αγκαλιά φοβόμουν ότι θα ακουμπούσα ένα κομμάτι από το παρ-
ελθόν.Υποσχέθηκα να περάσω από το μπαράκι που μου πρότεινε και τον χαιρέτησα.
Άγιος Παντελεήμονας
-Τι να μας θέλει ο ομαδάρχης ρε πούστη μου κι έχω εξεταστική,ο αδύνατος νεαρός με
το ξυρισμένο κεφάλι και τη μάυρη μπλούζα που έγραφε Ουδέν αρ’ ην φίλτερον άλ-
λο πατρίς έδειχνε πολύ αγχωμένος.Ο σύντροφός του ήταν σχεδόν ένα κεφάλι ψηλότ-
ερος και φορούσε ένα φανελάκι από την ταινία 300 το οποίο ήταν σίγουρα ένα νούμ-
ερο μικρότερο από το δικό του κι έτσι οι φουσκωμένοι δικέφαλοι στα μπράτσα έδειχ-
ναν ακόμα πιο απειλητικοί.Στο σβέρκο του υπήρχε ένα τατουάζ με την σβάστικα,
ενώ στο δεξί του μπράτσο ο Μέγας Αλέξανδρος καβάλα στον Βουκεφάλα που ήταν
σηκωμένος στα δύο πόδια.
-Την εξεταστική θα κοιτάμε τώρα;είπε με ύφος ετοιμοπόλεμου
-Και τι θα πω ρε στο πατέρα μου,συνέχισε ο άλλος,υποσχέθηκα να στρωθώ
-Ο πατέρας σου είναι περήφανος για σένα γιατί συμμετέχεις σε σπουδαίο έργο ξέρει
το σκοπό μας και δε θα σου γκρινιάξει
Ο νεαρός πολύ αμφέβαλλε αλλά τελικά συμφώνησε με νεύμα.Στεκόντουσαν μπροστά
από τη πόρτα ενός μπιλιαρδάδικου που αριστερά και δεξιά του υπήρχαν δύο κλειστά
καταστήματα με τις βιτρίνες τους γεμάτες γκράφιτι και από δύο κιτρινοκόκκινα εν-
οικιαστήρια.
-Κανένα μαγαζί δεν έχουν αφήσει όρθιο οι σκατοπίθηκοι,είπε ο πιο μεγαλόσωμος,
είδαν κι απόειδαν οι άνθρωποι με τους βρωμιάρηδες και το κλεισαν.Αλλά έννοια σου
κι έχει έρθει η ώρα τους,να δεις λοιπόν που ο ομαδάρχης θα μας θέλει για καμιά επιδ-
ρομή σε τίποτα στέκια.
Ο άλλος έδειχνε ανόρεκτος το μυαλό του ήταν αλλού
-Ξεκόλλα ρε με την εξεταστική,είπε ο μεγαλόσωμος και τον έσπρωξε ελαφρά άμα
μας φωνάζει ο Μπουζάς σταματάνε όλα!
Την ίδια στιγμή λίγα μέτρα πιο πέρα έκανε την εμφάνισή του ένα περιπολικό. Διπ-
λοπάρκαρε κι από μέσα βγήκαν δύο ένστολοι αστυνομικοί,ο Μπάμπης και ο Λάρρυ.
-Εεε εσείς οι δύο,φώναξε ο Μπάμπης
Ο μεγαλόσωμος δεν φάνηκε να φοβάται κι αντί για απάντηση έδειξε με το δάκτυλο
τον εαυτό του και τον φίλο του
-Βλέπεις κανένα άλλον;ρώτησε λίγο άγρια ο Λάρρυ,για ελάτε κατά δω
-Έγινε κάτι;ρώτησε ο μεγαλόσωμος

193
Είχε έναν αέρα σιγουριάς και ο Μπάμπης υπέθεσε πως θα ήταν από τα ανερχόμενα
στελέχη της Εθνικής Φλόγας ,από αυτούς τους άμυαλους γορίλλες που όταν σπάσουν
κανα δυό μελαμψα κεφάλια παραπάνω αισθάνονται σπουδαίοι και είναι ικανή να πισ-
τέψουν πως στις επόμενες εκλογές θα τους έβαζαν ακόμα και σε ψηφοδέλτιο.
-Εξακρίβωση στοιχείων,είπε με πιο μαλακό τόνο από αυτόν του συναδέλφου του ο
Μπάμπης
Οι δύο φίλοι πλησίασαν βγάζοντας της ταυτότητές τους.
-Είσαι και φοιτητής ε; ρώτησε ο Λάρρυ κι από μέσα του αναρωτήθηκε αν έκανε καλά
ο Μπουζάς που διάλεξε έναν φοιτητή για αναλώσιμο,θεωρητικά ο φοιτητής θα είχε
λίγο μυαλό παραπάνω
-Που ήσασταν εχθές το βράδυ από τις 23.00 έως την 01.00; ρώτησε ο Λάρρυ
-Εγώ σπίτι μου,είπε ο φοιτητής,διάβαζα, μα τι έγινε;
-Εσύ; ο Λάρρυ απευθύνεται στον μεγαλόσωμο χωρίς να απαντήσει στον φοιτητή
-Έκοβα βόλτες με το μηχανάκι,είχε ωραία βραδιά, ο μεγαλόσωμος πήρε το κλασσικό
ειρωνικό υφάκι του "μη νομίζεις πως σε φοβάμαι"
-Είσαι ρομαντικός,καλό αυτό αυτό,είπε ο Μπάμπης,και να υποθέσω ότι είχες πάει
μόνος σου αυτή τη βόλτα.
-Ναι γιατί;
-Λοιπόν ρομαντικέ θα έρθεις μαζί μας αν και το τμήμα δεν έχει και τόσο καλή θέα, ο
Λάρρυ έπιασε τον μεγαλόσωμο από τον ώμο..
-Δε κάναμε τίποτα,ο φοιτητής είχε βάλει λίγο παραπάνω θάρρος στη φωνή του χωρίς
να καταφέρει να καπελώσει με αυτό την ανησυχία που ένοιωθε.
-Αυτό θα το δούμε,είπε ο Μπάμπης,ελάτε μαζί μας τώρα
-Γιατί μας κατηγορείτε; ο μεγαλόσωμος αν και είχε ελαττώσει λίγο την ψευτομαγκιά
διατηρούσε το σκληρό ύφος
-Ελάτε μαζί μας,είπε ο Μπάμπης,θέλουμε να διευκρινήσουμε κάτι τόσο απλά
-Αντί να πιάσετε καμμιά από αυτές τις λαθρογαμιόλες που έχουν ρημάξει τη περιοχή
πιάνετε εμάς,ο μεγαλόσωμος ακολουθούσε αλλά φρόντισε να τονίσει λίγο παραπάνω
το παράστημα του για να δείχνει πιο εντυπωσιακός τόσο στο σύντροφό του όσο και
στους αστυνομικούς,αλλά να σας πάει που είμαστε στη Βουλή κι έχουμε άποψη. Ο
κόσμος όλο και περισσότερο....
-Νεαρέ μη μου τα πρήζεις,είπε ο Λάρρυ,κράτα το στοματάκι σου κλειστό για την ώρα
και ας σε πιάσει η φλυαρία στο τμήμα
Το ύφος του αστυνομικού δεν ήταν ακριβώς απειλητικό αλλά είχε εκείνη τη σκιά του
μπαρουτοκαπνισμένου σε περιπτώσεις τσαμπουκάδων,ο μεγαλόσωμος νεοναζί σκέφ-
τηκε πως είχε έρθει η ώρα να υποχωρήσει
-Μα γιατί δε μας λέτε τι κάναμε; επέμεινε ο φοιτητής
Δεν πήρε απάντηση,τους έβαλαν στο πίσω κάθισμα του περιπολικού και μέχρι να
φτάσουν στο τμήμα κανένας δεν έβγαλε λέξη.Ο αξιωματικός υπηρεσίας στο τμήμα
της Κυψέλης διάβαζε ένα περιοδικό για το κυνήγι,ήταν ένας παχουλός μελαχροινός
άντρας γύρω στο 1.75 και το πουκάμισό του ήταν μούσκεμα στον ιδρώτα στη πλάτη
και στις μασχάλες.Όταν ο Λάρρυ και ο Μπάμπης έφεραν τους δύο συλληφθέντες ο
αξιωματικός υπηρεσίας έδειξε μάλλον ενοχλημένος που τον διέκοψαν από το διαβασ-
μα.
-Αυτό είναι που λένε "δε γαμάς που δε γαμάς,δεν πας για ψάρεμα;", είπε ο Λάρρυ
δείχνοντας με το βλέμμα του το περιοδικό του αξιωματικού κι αμέσως ξέσπασε σε
γέλια.
Ο αξιωματικός υπηρεσίας κοίταξε τον συνάδελφό του με τρόπο που θα κοίταγε κά-
ποιος ένα μικρό παιδί που σαχλαμαρίζει δίπλα από εκεί που κάθεται εκείνος.
-Αυτοί είναι;ρώτησε

194
-Θα δείξει, απάντησε ο Μπάμπης
Ο αξιωματικός υπηρεσίας έκανε νόημα στη τετράδα να τον ακολουθήσει.Πήγαν στο
γραφείο ανάκρισης, ένα σχετικά μεγάλο παραλληλόγραμμο τραπέζι και τέσσερεις κα-
ρέκλες ήταν τα μόνα έπιπλα που υπήρχαν εκεί.
-Ακόμα δεν μας έχετε πει γιατί μας πιάσατε,είπε ο μεγαλόσωμος,είναι σωστό αυτό;
-Μικρέ πολλά λες,απάντησε ο αξιωματικός υπηρεσίας,παλουκωθείτε τώρα στις καρ-
έκλες γιατί η κατάσταση δεν σηκώνει αστεία.
-Μα σας λέω χθες βράδυ διάβαζα,διαμαρτυρήθηκε ο φοιτητής,μπορείτε να το εξακρι-
βώσετε αν τηλεφωνήσετε στο σπίτι μου γαμώτο!
-Σκάσε ρε,φώναξε απότομα ο Λάρρυ,όλα με τη σειρά τους.
-Οι άλλοι είναι στο γραφείο του ανθυπαστηνόμου,είπε ο αξιωματικός υπηρεσίας
Ο Μπάμπης τραβάει μια φωτογραφία με το κινητό του τους δύο "υπόπτους", το πασ-
άλειμμα δεν είναι ότι καλύτερο αλλά πρώτον είναι προσωρινό και δεύτερον έχουν συ-
μβεί και μεγαλύτερες προσαγωγές παρωδία
-Θα γίνουμε εξώφυλλο,είπε ο μεγαλόσωμος νεοναζί χαμογελώντας προκλητικά
Ο αξιωματικός υπηρεσίας τον κοίταξε αυστηρά αλλά δεν μίλησε.Ο Μπάμπης με τον
Λάρρυ βγήκαν από το γραφείο ανάκρισης και κατευθύνθηκαν προς αυτό του ανθυπ-
αστυνόμου
-Είναι μιλημένος;ρώτησε ο Μπάμπης
-Έτσι ξέρω,απάντησε ο Λάρρυ,κοίτα όλα θα γίνουν γρήγορα θα τους ταρακουνή-
σουμε λίγο κι αυτό είναι όλο, μέχρι να ηρεμήσει ο κοντός
Ο ανθυπαστηνόμος καθόταν απέναντι από δύο μελαμψούς άντρες
-Αυτοί πέντε λέξεις ελληνικά ξέρουν όλες κι όλες,είπε στο Μπάμπη και τον Λάρρυ,τι
στο διάολο περιέγραψαν
Ο Μπάμπης δεν ήταν και τόσο σίγουρος αν ο ανθυπαστηνόμος ήταν μιλημένος.
-Έχουμε κι εμείς τα κονέ μας κύριε ανθυπαστηνόμε,χρόνια στις περιπολίες.Μέχρι και
τα πεζοδρόμια μας μιλάνε άμα χρειαστεί
-Καλύτερα ελληνικά ξέρουν από αυτούς,απάντησε ο ανθυπαστηνόμος και κοίταξε με
φανερή απέχθεια τους δύο αλλοδαπούς.Ο ένας είχε κουτσουλιά από περιστέρι στη
μπλούζα του,τον βάλαμε να την πλύνει
Ο ένας αλλοδαπός κοιτάει μισοφοβισμένος τον ανθυπαστυνόμο,καταλαβαίνει περισ-
σότερα ελληνικά απ'όσα πιστεύει αυτός.Ο Μπάμπης δείχνει τη φωτογραφία των υπ-
όπτων από το κινητό του
-Αυτοί είναι;
O ένας αλλοδαπός κοιτάζει μόνο την οθόνη του κινητού ενώ ο άλλος κοιτάζει και
τους δύο αστυνομικούς.Και οι δύο αλλοδαποί γνέφουν καταφατικά με το κεφάλι
-Αυτό, ντίο,λέει ο αλλοδαπός που κοιτάζει τους αστυνομικός
-Ναι,συμπληρώνει ο άλλος που συνεχίζει να κοιτάει την οθόνη
-Ρε σεις σοβαρά μιλάμε τώρα; ρωτάει εκνευρισμένος ο ανθυπαστυνόμος, είναι
κατάσταση αυτή;Φωτογραφία με κινητό και αναγνωρίσεις στο πόδι;
-Έχουμε το οκ από πάνω κύριε ανθυπαστυνόμε,είπε ο Λάρρυ,ερευνούμε μια κομπίνα
με ναρκωτικά,ποιόν περιμένατε να έχουμε μάρτυρα;
Ο Μπάμπης είχε βεβαιωθεί πιά πως ο αξιωματικός του δεν ήταν μιλημένος.
-Αυτούς εδώ τι θα τους κάνω μου λέτε;ο ανθυπαστυνόμος νευριάζει όλο και
περισσότερο.
-Λίγη γραφειοκρατία ακόμα κι έφυγαν,είπε ο Λάρρυ
-Αν τελικά γίνει δίκη για τους δύο που πιάσατε θα τους καλέσετε μάρτυρες;
Ο Λάρρυ είχε εκνευριστεί με τον ανώτερό του αλλά δε μίλησε
-Θα πάμε στον κύριο υποδιευθυντή,είπε ο Μπάμπης
-Μπουρδέλο έχουμε γίνει,σχολίασε ο ανθυπαστυνόμος.

195
Σε αντίθεση με τον ανθυπαστυνόμο ο υποδιευθυντής έδειχνε απόλυτα ήρεμος όταν
μπήκαν στο γραφείο του οι δύο άντρες
-Όλο νεύρα,είναι ο από κάτω,είπε ο Μπάμπης
-Ποιός τον γαμεί,απάντησε ο υποδιευθυντής,άμα θέλει να κάνει το ζόρικο ας έρθει να
μου το πεί.Μίλησα με τον Μπουζά και για την ώρα είμαστε οκ.Άλλοθι στην ουσία
έχει μόνο ο φοιτητής και μόνο οι γονείς του μπορούν να το επιβεβαιώσουν. Ωραία
όπως τα θέλαμε όλα.Τον κοντοστούπη τον αναλαμβάνω εγώ,εσείς έχετε λίγο το νου
σας μη χάσει τον έλεγχο κανένας από τους ανθρώπους του.
-Μιλήσατε στον κύριο διευθυντή για μας έτσι; ρώτησε ο Λάρρυ και η φωνή του άφ-
ηνε μια υποψία αμφιβολλίας
-Ρε Καπετανίδη,πότε σας άφησα στη απ'έξω μου λες;
-Ποτέ,απάντησε ο Μπάμπης,απλώς λέμε μήπως μας δώσουν κανέναν καλύτερο πόσ-
το,λιώσαμε πια τόσο καιρό εδώ
-Σας κακόπεσε,σχολίασε καυστικά ο υποδιευθυντής,εγώ δηλαδή που έχω φάει το
κώλο μου στη γαμοθέση τι να πω.Τέλος πάντων εσείς μιλήστε με το τμήμα του Αγίου
Παντελεήμωνα για να μη γκρινιάζουν ότι τους τρώμε τη δουλειά...
-Θα γκρινιάξουν,τον έκοψε ο Λάρρυ
-Ξίδι,απάντησε ο υποδιευθυντής,εμείς τους βρήκαμε εδώ δεν είναι Αμερική να το
παίζουμε με περιοχές δικαιοδοσίας,όπως είπαμε τηλεφωνήστε και μετά στα σπίτια
σας τέλος για σήμερα.
-
Από παιδί αγαπούσα τις βόλτες στην Πειραϊκή,δεν ξέρω κανέναν Πειραιώτη που να
μην έχει νοιώσει την ανάγκη να κάτσει στα βράχια της,αυτά τα βράχια που έχουν δει
πολλά κι έχουν ακούσει ακόμα περισσότερα.Αυτά τα βράχια που για κάμποσα καλο-
καίρια τα μετατρέπαμε σε αυτοσχέδια μπαρ.Ήπια μια γουλιά ουίσκυ από το πλακέ
φλασκί μου και συνέχισα να κοιτάζω τη θάλασσα.Το ελαφρύ αεράκι είχε καθαρίσει
κάπως την ατμόσφαιρα και μπορούσες να δείς την Αίγινα και τη Σαλαμίνα.Ο Όρμος
του Λουβιάρη, ή αλλιώς το Σκαφάκι όπως το ξέρουν όλοι,κι αυτό είχε αποτελέσει ιδ-
ανικό βωμό για τις εφηβικές μας ανθρωποθυσίες,εκεί ξεγράψαμε πουλημένους φί-
λους,άπιστες γκόμενες,πολιτικούς,καλλιτέχνες,στη νύχτα και στο θαλασσινό αέρα
είχαμε ζητήσει την συγχώρεση των δικών μας θεών.
-Κι εγώ το λατρεύω αυτό το μέρος,διέκοψε τις σκέψεις μκου ο Μάκης Σπανός, πρέπει
να σας έχω πει ότι το πρώτο μου σοβαρό ραντεβού με κοπέλλα ήταν εδώ
Του πρότεινα το φλασκί κι έγνεψε ευγενικά "όχι"
-Μου είχες πει κάποτε για έναν γνωστό σου στη Δίωξη Ηλεκτρονικού Εγκλήματος,
του είπα αντί για καλησπέρα
-Πρώην αμόρε της ξαδέλφης μου για την ακρίβεια,απάντησε ο Σπανός,είναι στη
διαδικτυακή προστασία ανηλίκων.
Τον κοίταξα και σκεφτόμουν αν έπρεπε να συνεχίσω, ήταν από εκείνες τις φορές που
είσαι σίγουρος για το τι πρέπει να κάνεις αλλά όταν έρθει η ώρα να το ξεκινήσεις εμ-
φανίζεται από το πουθενά μια αμφιβολλία,μπορούσα να κάνω πίσω αν ήθελα,μπο-
ρούσα να τον στείλω σπίτι του λέγοντας του ότι τελικά δεν τον χρειαζόμουν, μπορού-
σα να γίνω τύφλα και να ξεραθώ στα βράχια.
-Είναι πολύ σοβαρό ζήτημα Μάκη,είπα τελικά,εδώ και λίγες ώρες ψάχνω συμμάχους
για κάτι.Ο φίλος σου πρέπει να δουλέψει μυστικά
Ο Σπανός άφησε να φανεί ένα χαμόγελο στο πρόσωπό του,αυτή του η αντίδραση με
ξάφνιασε λίγο
-Εξωυπηρεσιακοί λόγοι,συμπέρανε αλλά δε ρώτησε περισσότερα,πείτε μου τι χρειά-
ζεται να ξέρει..

196
-Θα του δώσω ένα σκληρό δίσκο,θέλω να ψάξει για διεγραμμένα αρχεία και αλληλο-
γραφία.Είναι λεπτοδουλειά,μπορεί να το κάνει;
-Πιστεύω ναι,δεν θέλετε να ανακατευτεί άλλος έτσι;
-Όχι, απάντησα,ήπια άλλη μία γουλιά κι απ'ότι κατάλαβα έκανα τον υπαστηνόμο να
αισθανθεί κάπως άβολα,δεν με είχε συνηθίσει να συμπεριφέρομαι έτσι και δεν είχα
συμπεριφερθεί έτσι ποτέ πριν.Την αμοιβή που θα ζητήσει θα την αναλάβω εγώ να του
πεις να μην ανησυχεί.Μπορείς να αναφέρεις και τ'όνομά μου δε θέλω να μπλέξεις εσύ
Ο Σπανός έβγαλε από τη τσέπη του ένα μπεγλέρι κι άρχισε να το "βασανίζει".Τον
είχα φέρει όντως σε πολύ δύσκολη θέση,αλλά είχε κι αυτός το δικαίωμα να αρνηθεί.
-Όπως σου είπα και πριν Μάκη χρειάζομαι σύμμαχο,ρώτησέ με ότι θέλεις
-Θα μου είχατε πει από μόνος σας,απάντησε
-Ο δίσκος αυτός είναι από τον υπολογιστή του φίλου μου που σκοτώθηκε,εξήγησα,
ας πούμε πως ψάχνω να βρώ κάποια πράγματα ώστε να παρατήσω το ανακάτεμα μια
και καλή οπότε θα σε αφήσω κι εσένα ήσυχο.Όπως γνωρίζεις για να προχωρήσω
φανερά στο ψάξιμο σκληρού δίσκου πρέπει να έχω εντολή για επίσημη έρευνα και
κάτι τέτοιο δεν υπάρχει.
Σειρά του Σπανού να κοιτάξει προς τη θάλασσα,πήρε μια βαθειά ανάσα για να μπορέ-
σει να μιλήσει
-Γιατί τόση επιμονή κύριε Αστυνόμε;νοιαζόταν ειλικρινά όμως έμοιαζε κι εκείνος να
ήθελε να σταματήσω
-Μάκη όσο καιρό δουλεύεις μαζί μου πόσες φορές με έχεις δει να "ξεφεύγω";
-Καμμία,απάντησε αμέσως,εγώ δεν....
-Πεσ'μου όχι αν δε θες και πήγαινε σπίτι σου,δε θα σου ζητήσω τα ρέστα,τον έκοψα
-Είμαι μαζί σας,αρκέστηκε να πεί
-
Τηλεφώνησα στον Λεωνίδα και στην Τζάνις,δεν είχα όρεξη για κουβέντα και τους
είπα πως θα περνούσαν δύο-τρείς μέρες μέχρι να ξαναπάρω γιατί ήθελα να ήμουν
δίπλα στην οικογένεια του Δημήτρη,τον πατέρα μου σκόπευα να τον πάρω το επό-
μενο πρωί.Παίδευα το μυαλό μου για την άκρη ενός μαύρου νήματος,το οποίο έβ-
λεπα συνέχεια μπροστά μου αλλά κάθε φορά που έκανα να το πιάσω εξαφανιζόταν.
Η Ελένη,η Ρούλα,ο Νάσος,απομακρύνεται και μιλάει στο κινητό του την ίδια στιγμή
που κοιτάει προς το μέρος μου για να δει αν τον παρατηρώ.Ένοιωσα μια έντονη παρ-
όρμηση να πάω σπίτι του και να κάνουμε μια ανοικτή κουβέντα,ή καλύτερα να κλεί-
σουμε τη κουβέντα που είχαμε αρχίσει χρόνια πριν και δεν καταφέραμε να την τελει-
ώσουμε ποτέ,υπήρχαν βράδια που έμενα ξάγρυπνος προσπαθώντας να σκηνοθετήσω
τη συνάντησή μας,σωρός από φανταστικά σενάρια και κανένα από αυτά δεν τελείωνε
όμορφα.Πήρα ένα από τα πολλά cd που είχα φέρει μαζί μου και ήταν γεμάτα με άλμ-
πουμς σε μορφή mp3,το βάζω στο dvd player.Φοβάμαι να κοιμηθώ και δε σκοπεύω
να πάρω άλλο ένα "βοήθημα" για να ηρεμήσω, δε θέλω ούτε να πιώ ενώ νοιώθω τον
ιδρώτα να κυλάει αντι για έξω μέσα μου και να γεμίζει αρμύρα απελπισίας κάθε κύτ-
ταρο του κορμιού μου.Είμαι διαλυμμένος και γυρεύω τα κομμάτια μου σε λάθος μέ-
ρη. Εκείνο το παιδί επανέρχεται στη σκέψη μου και μαζί του επανέρχονται και τα
συνε χόμενα κύματα πόνου. Πιάνομαι από το μπράτσο του καναπέ, κλείσε τα μάτια,
σφίξε τα δόντια και έλεγξε την αναπνοή σου,τίναξε το μυαλό σου μήπως και φύγει η
σκέψη, καλύτερα τώρα,το σφίξιμο στο μπράτσο του καναπέ χαλαρώνει. Λίγες ακόμα
σταγόνες από τον «εσωτερικό» ιδρώτα,οι εικόνες γίνονται κάπως πιο καθαρές. Δυο
άνθρωποι γυρεύουν μια απάντηση απλώς κάνουν διαφορετικές ερωτήσεις,αυτό είναι
τελικά το μυστικό,τι είδους ερωτήσεις έπρεπε να κάνεις.Κοίταξα το ρολόϊ μου,δεν
ήταν απαγορευτική ώρα για να τηλεφωνήσω στην Ελένη.Ακούγεται μπουκωμένη,
έχει κλάψει πρόσφατα

197
-Είναι ακόμα η Χριστίνα εδώ,μου είπε,ευτυχώς
-Ήθελα να σε ρωτήσω κάτι μάλλον άσχετο,κομπιάζω και προσπαθώ να μη φανώ
τόσο καχύποπτος όσο ήμουν,μήπως θυμάσαι τον κωδικό για το ηλεκτρονικό ταχυδ-
ρομείο του Δημήτρη;
Ακούστηκε σαν τηλεγωνικό παράσιτο η αναπνοή της
-Θα μου έστελνε κάποιες ιστοσελίδες με προγράμματα επαγγελματικά για το μαγαζί,
συνέχισα προσπαθώντας να την αποπροσανατολίσω λίγο ακόμα και να κερδίσω
χρόνο.Μίλησα μαζί του τη μέρα που….και μου είπε πως τις είχε στείλει αλλά πιθανόν
να είχαν κολλήσει στο mail του και να μην είχαν φύγει.Δε θέλω να φανώ ανόητος
Ελένη απλώς είναι σαν…πώς να το πω…
-Σα να είναι ακόμα ζωντανός,είπε εκείνη κι όλος ο αέρας του κόσμου βγήκε από τα
πνευμόνια της.
Τελικά είχα γίνει πολύ καλός στη τέχνη του ψέμματος,το απαιτούσε ένα κομμάτι της
δουλειάς μου,δεν ήταν η πρώτη φορά που έλεγα ψέμματα σε άνθρωπο που αγαπούσα
όμως ήταν από τις λίγες φορές που αισθάνθηκα αισχρός.Τις πρώτες φορές που ένοιω-
θα έτσι άβολα ήταν όταν έλεγα ψέμματα στη μάνα μου γύρω από τις δουλειές που έκ-
ανα για λογαριασμό του κυρίου Βρεττού.Και τον πατέρα μου είχα κοροϊδέψει αλλά η
διαφορά ήταν ότι ο πατέρας μου κατά βάθος ήξερε,απλώς δεν τον ενοχλούσε και το-
σο πολύ,δεν είδα ποτέ την αγωνία στα μάτια του γιατί πίστευε πως δίπλα στον Βρεττό
δεν διέτρεχα κανέναν κίνδυνο.Η μάνα μου ορισμένες φορές έμοιαζε να θέλει να με
πιστέψει αλλά να μην μπορεί,πάλευε με την αμφιβολία της,δεν σιγουρεύτηκα ποτέ αν
κατάπιε το παραμύθι που της είπα πως εκείνη η άσχημη πληγή στο αριστερό μου χέρι
ήταν από το μαχαίρι ενός τύπου που προσπάθησε να με ληστέψει κι όχι από σφαίρα
πιστολιού ενός ουκρανού μπράβου σε μια συμπλοκή έξω από το μπαρ ενός φίλου του
Βρεττού.Ευτυχώς η σφαίρα με είχε πάρει ξώφαλτσα αλλά παρόλο που το σχίσιμο
ήταν πολύ άσχημο το τραύμα έμοιαζε με αυτά που προκαλούν τα κοψίματα από μα-
χαίρια σε ένα άπειρο μάτι τουλάχιστον.Ο Νάσος τότε δε με είχε πιστέψει, ο Δημή-
τρης πάλι ανησύχησε για την υγεία μου περισσότερο παρά για το τι στ’αλήθεια προ-
κάλεσε το τραύμα,δε ξέρω αν συζήτησαν ποτέ με το Νάσο γι’αυτό.Οι όποιοι ενδοιασ-
μοί μου να λέω τέτοιου είδους ψέμματα νομίζω πως έφυγαν την μέρα που έφυγε και η
μάνα μου.
-Ελένη συγγνώμη,λάθος μου,συνέχιζα να είμαι καθίκι συνέχιζα να μεταθέτω το
βάρος μου στον άλλο για να μπορέσω να τη βγάλω καθαρή,δε ξέρω τι μ’έπιασε
-Σε καταλαβαίνω Στέφανε,είναι δυνατόν να σε παρεξηγήσω;Θέλεις κάτι ακόμα από
αυτόν,έστω και ιστοσελίδες.
Ήμουν ένας αποκρουστικός σωρός,δεν με παρηγόρησε η σκέψη του «ανώτερου»
σκοπού που είχα βάλει στο μυαλό μου,η Ελένη άξιζε κάτι καλύτερο κι όχι τα ψέμ-
ματα που τις ξεφούρνιζα,τι να της έλεγα όμως;
-Τελικά ζούμε την εποχή στην αποία επικοινωνούμε μέσω υπολογιστή ακόμα και με
τους αγαπημένους μας που χάνουμε.
Δεν είχα καταλάβει τι εννοούσε και δε ντράπηκα να ρωτήσω,λίγο αργά για να ντραπώ
έτσι κι αλλιώς.
-Ο Νάσος μου ζήτησε το σκληρό δίσκο,κάποιο πρόβλημα με ιο είχε επισημάνει ο
Δημήτρης και θα τον πάει για τσεκάρισμα
Τα πόδια μου καρφώθηκαν στο πάτωμα κι ένα χέρι πίεζε τους ώμους μου προς τα
κάτω,ο Δημήτρης δεν μου είχε αναφέρει τίποτα για τον υπολογιστή του αντίθετα κα-
μάρωνε γιατί είχε κάνει αναβάθμιση κι ένα παιχνίδι μάνατζερ ποδοσφαίρου που είχε
αγοράσει κι είχε ξεκινήσει να το παίζει έτρεχε μια χαρά.Βέβαια αυτό δεν απέκλειε
την περίπτωση να είχε κολλήσει κάποιον ιό αλλά συνδύασα στο μυαλό μου τη στιγ-
μη που ο Νάσος πήρε την Ελένη για να μιλήσουν ιδιαιτέρως…ιδιαιτέρως!

198
-Τι ώρα θα έρθει να τον πάρει;ρώτησα κι ευχόμουν να μην καταλάβαινε την αγωνία
μου η Ελένη
-Δεν μου είπε,απάντησε,φαντάζομαι πως θα τηλεφωνήσει πρώτα.Όσο για τον κωδικό
του mail του Δημήτρη ίσως να υπάρχει κάπου στο γραφείο του,δεν ήταν ποτέ αριθμο-
μνήμων ψάξε όσο θες εκεί κι αν βρείς κάτι…
Ο αγώνας δρόμου είχε ξεκινήσει κι η ταχύτητα ανέβαινε,εγώ ίσως να μην ήμουν κατ-
άλλημα προετοιμασμένος για τη κούρσα αλλά θα έτρεχα με όλες μου τις δυνάμεις.
Καληνύχτησα για άλλη μία φορά την Ελένη,να τσεκάρω σκληρό δίσκο δεν είχα τις
γνώσεις και δε ξέρω αν ο Αρίστος είχε κάποιον γνωστό που θα μπορούσε να με εξ-
υπηρετήσει. Αν όμως έπαιρνα το δίσκο πρώτος θα γινόταν μεγάλο μπέρδεμα και δε
ξέρω αν θα με οφελούσε και σε κάτι.Ο Νάσος είχε το απόλυτο πλεονέκτημα αλλά
κάτι μου έλεγε πως ότι ενέργειες έκανε τις έκανε μυστικά και προσεκτικά, η κούρσα
αυτή είχε μόνο δύο συμμετέχοντες και δεν είχε κοινό.Θα μπορούσα να πάω πρώτος
και όταν έβρισκα τον κωδικό θα κοιτούσα τα mail,αν έβρισκα τον κωδικό,ο Νάσος θα
μπορούσε να ψάξει το δίσκο χωρίς κωδικό,υπηρεσία ηλεκτρονικού εγκλήματος.Άλλο
ένα βράδυ με λίγο ύπνο,έπρεπε όμως να φροντίσω το κεφάλι μου να μείνει καθαρό.
Ξεκινώ να θυμάμαι σχεδόν όλες τις συνομιλίες που είχα με το Δημήτρη τους τελευ-
ταίους μήνες και να κρατώ από αυτές ότι μου μοιάζει σημαντικό.Η δουλειά αυτή θέ-
λει χρόνο.Αναρωτιόμουν αν ο Νάσος ήξερε γι’αυτή την αποθήκη τροφίμων, θυμή-
σου, θυμήσου διεύθυνση,ονόματα,θυμήσου!Κάποια πράγματα μπόρεσα να τα θυμη-
θώ αλλά χρειαζόμουν το μεταφορικό μέσο πρώτα για να ψάξω όπως ήθελα,ο Αρίστος
δεν θα αργούσε να μου το φέρει αυτό το ήξερα.Ήμουν περισσότερο εξαντλημένος
απ’όσο πίστευα,τα βλέφαρά μου βάρυναν με αποτέλεσμα το κινητό να μου πέσει από
το χέρι και ο θόρυβος που έκανε πέφτοντας στο πάτωμα διέκοψε έναν ύπνο λίγων
δευτερολέπτων.Τελικά άρχισα να ηρεμώ λίγο και κοιμήθηκα με την Χριστίνα να
είναι η τελευταία μου σκέψη.
-
Από την Πειραϊκή στην πλατεία Κοραή και μετά κάτω την Βασιλέως Γεωργίου ίσια
προς το λιμάνι.Ένοιωσα να με ενοχλούν οι φτέρνες μου αλλά δε μπορούσα να σταμ-
ατήσω το περπάτημα.Ένα κατάστημα παιχνιδιών που υπήρχε από τότε που είμασταν
παιδιά είχε αλλάξει πολλές φορές ονόματα αλλά είχε καταφέρει να κρατήσει το πόστο
του στη λεωφόρο.Στάθηκα και το χάζευα,τα πρωϊνά Σαββάτου η παρέα να μαζεύεται
για να δει ποιες νέες ομάδες Subbuteo είχαν κυκλοφορήσει.Πριν τις αγορές βινυλίου
και βιβλίων υπήρχε η «θεία λειτουργία» του Subbuteo.Η πράσινη τσόχα στο κόντρα
πλακέ καρφωμένη και ξεκινούσαν οι επικές μάχες,πρωταθλήματος Α Εθνικής, πρωτ-
αθλήματος Ευρώπης (όπως έλεγαν τότε το Τσάμπιονς Ληγκ) κι εμείς γονατιστοί στο
πάτωμα να κατευθύνουμε τους μικρούς ποδοσφαιριστές χτυπώντας τη βάση τους με
τον δείκτη μας…»κλέβεις,σέρνεις το δάχτυλο»,ο Αντώνης που δεν ήξερε να χάνει. Η
μάνα μου γκρίνιαζε ότι κατέστερφα τα γόνατα μου και δε θα ψήλωνα,η απειλή κρά-
τησε λίγο καιρό αφού οι φόβοι της δεν επαληθεύθηκαν,1.93 από τα 17 μου και η για-
γιά μου να παίρνει το μέρος μου «είδες που λύσσαξες,δυό μέτρα άντρας έγινε το παι-
δί λεβέντης!».Η Βασιλέως Γεωργίου στο εμπορικό της κομμάτι έμοιαζε σαν παρα-
τημένο φουτουριστικό παζάρι.Τεράστια κτίρια να στεγάζουν πανάκριβα εμπορικά
καταστήματα τα οποία αναρωτιόμουν τι τα κρατούσε πλέον στη ζωή αφου οι πελάτες
έμπαιναν εκεί κυρίως για να χαζέψουν.Οι κάδοι των σκουπιδιών φίσκα και κάποιες
σακούλες είχαν ήδη βρεθεί στο δρόμο,η βρώμα ήταν ο χώρος που ζούσα εδώ και χρό-
νια αλλά πάντα έβρισκα μια πίσω πόρτα για να φεύγω όταν ένοιωθα την ανάγκη, τώ-
ρα όσο κι αν έψαχνα την πόρτα αυτή δεν μπορούσα να την βρώ.Έφτασα στην πλατεία
Θεμιστοκλέους και κάθισα σ'ένα παγκάκι. Ξεκινώ να εξετάζω ένα προς ένα τα στοι-
χεία που έχω στα χέρια μου,όταν θα γυρίσω στην υπηρεσία δε θα έχω τόσο χρόνο

199
μπροστά μου για να δουλέψω όπως θέλω.Αναρωτιέμαι τι να κάνει εκείνος αυτή την
ώρα, ξέρω πως δε θα μπορεί να κοιμηθεί εύκολα,το'χε το κουσούρι από μικρός,είχε
χάσει και αγώνα στο kick boxing εξ'αιτίας του κακού ύπνου,ούτε η ζωή του αθλητή
δεν είχε βελτιώσει θεαματικά τα πράγματα,όταν έμπλεξε για τα καλά με τον Βρεττό
τότε η κατηφόρα δεν είχε τελειωμό,τον έβλεπα να χάνει τον έλεγχο,να είναι συνέχεια
σε επιφυλακή,δεν είχε χάσει το χιούμορ του,δεν είχε αφήσει τους φίλους του αλλά
άλλαζε,μέρα με τη μέρα,προσπαθούσε να μας κάνει να μην ανησυχούμε αλλά εγώ
ήξερα,έβλεπα καλύτερα απ'όλους,καταλάβαινα,τον κέρδιζε ένας άλλος κόσμος.
Ερωτήματα που ποτέ δεν πήραν μια ικανοποιητική απάντηση,κι αυτή η φιλία έμοιαζε
με υπόθεση δολοφονίας σαν τις πολλές που είχα αναλάβει,έπρεπε να βρώ τον πραγ-
ματικό δολοφόνο.Μια περίεργη μπόχα ερχόταν από το λιμάνι την έφερνε ο αέρας,
ίσως πάλι να ήταν η ιδέα μου.Έφτασα στην Ακτή Μιαούλη στο ύψος των πλοίων που
κάνουν τα δρομολόγια του Αργοσαρωνικού,ένας πολύ αδύνατος με σκούρα κουρε-
λιασμένα ρούχα και λιγδωμένα ξανθά μαλλιά κρατά ένα κομμάτι μπεζ χαρτόνι που
γράφει Πηνάο, φαίνεται να κουτσαίνει.
-Δώσε κάτι,πεινάω,μου λέει χωρίς ίχνος αυτολύπησης
Τον κοιτάζω καλά καλά,εκείνος δεν φαίνεται να ταράζεται και δεν χαμηλώνει τη
ματιά του
-Που μένεις; τον ρωτάω
-Στο εργοστάσιο του Ρετσίνα,κοντά στη μάντρα που'χει κάνει ο ΟΣΕ,εκεί το'χουμε
στήσει το πανηγύρι με κάτι φιλαράκια,θα ρωτήσεις κι άλλα ή θα μου δώσεις τίποτα
για να φάω,δυο μέρες έχω να βάλω μπουκιά στο στόμα μου.
Υπήρχαν συμμορίες που έστηναν κομπίνες με ψευτοάστεγους στον Πειραιά, οι βα-
σικές περιοχές δράσης τους ήταν το λιμάνι και η Φρεατίδα,τούτος εδώ όμως ήταν
πέρα για πέρα αληθινός,οι άστεγοι στον Πειραιά ήταν μια πραγματικότητα και τα
πολλά εγκαταλελειμμένα κτίρια που είχε η πόλη αποτελούσαν καλά καταφύγια ειδικά
για τις μέρες του χειμώνα
-Αφού είσαι Έλληνας,τι θές την ανορθόγραφη πινακίδα...
-Μη μου βγάζεις τη Παναγία φίλος,το χαρτόνι είναι από έναν Σέρβο που πέθανε πριν
λίγες μέρες,δε μάθαμε από τι,αμα τη κουβαλάω μοιάζω με ξένος και με λυπούνται
βλέπεις ο ξένος συγκινεί πιο πολύ τι να κάνουμε,άντε καληνύχτα χάρηκα για τη
κουβέντα.
-Περίμενε, είπα απότομα και του έδωσα δύο ευρώ
-Να'σαι καλά κουβαρντά μου,είπε και με αποχαιρέτησε με μία υπόκλιση
Δυο πιτσιρικάδες που κρατούσαν από ένα σκέητ ο καθένας πλησίασαν τον ζητιάνο,
φορούσαν παρδαλές βερμούδες που έφταναν λίγο κάτω από το γόνατο και λευκά μπ-
λουζάκια,ο ένας έπαιζε στο χέρι μια μεγάλη λεπτή αλυσίδα από αυτές στις οποίες
περνάει κανείς τα κλειδιά του σπιτιού του,ενώ ο άλλος κρέμασε ένα κασκέτο στο
πίσω μέρος του σκέητ του.Είχαν ύφος μάγκα που έχει μάθει να τρομοκρατεί, θα
πρέπει να ήταν μεταξύ 17 και 18.Μπορεί η μυρωδιά της μπόχας που μου ήρθε πριν να
ήταν όντως η ιδέα μου αλλά η μυρωδιά της φασαρίας που ερχόταν τώρα ήταν αλη-
θινή.
-Ωπα μεσιέ τι έχουμε εδώ; τι σου έδωσε ο καλός κύριος πριν; ο πιτσιρικάς με την
αλυσίδα μου έριξε μια ματιά σα να μου έλεγε να το βουλώσω και να του δίνω, το είχε
ξανακάνει συχνά στο παρελθόν αυτό,ο φίλος του άπλωσε το χέρι στο ζητιάνο και μου
έριξε κι εκείνος ένα φαρμακερό βλέμμα,κατόπιν άφησε κάτω το σκέητ και με το ίδιο
χέρι έβγαλε από τη τσέπη του ένα σουγιά.
-Μήπως να πάτε σπίτι σας καλέ κύριε; μου είπε αυτός που κρατούσε το σουγιά
-Είμαστε παλιοί γνώριμοι με τον λεβέντη από εδώ,εξήγησε ο άλλος κι έδειξε τον
ζητιάνο

200
Όταν έχεις πάρει σβάρνα όλες τις γειτονιές του Πειραιά από Γούβα, Πηγάδα, Ευαγ-
γελίστρια, μέχρι Καστέλλα και Μανιάτικα κι έχεις ματώσει σε καυγάδες με αληθινά
σκληρούς μάγκες οι δύο πιτσιρικάδες έμοιαζαν ανέκδοτο.Όταν ο γιατρός που σου
ράβει τη ξυραφιά που έχεις φάει στα πλευρά δείχνει τρομαγμένος κι εσύ σφίγγεις τα
δόντια και απλά μορφάζεις για να πνίξεις την όποια κραυγή πόνου μένεις ατάραχος
μπροστά σε τέτοιου είδους παλικαριές.Το κακό για όλους ήταν πως ήμουν αρκετά
πιωμένος,αρκετά κουρασμένος και πάρα πολύ θυμωμένος για να μείνω ατάραχος ή
για να γελάσω με το ανέκδοτο.
-Σπίτι λέμε,επανέλαβε με πιο άγριο τόνο ο πιτσιρικάς με τον σουγιά
Ο ζητιάνος σκούπησε τη μύτη του με την ανάστροφη του χεριού του κι έμεινε να μας
κοιτάζει.Ένοιωσα το αριστερό μου χέρι να τρέμει,όχι από φόβο αλλά από την προσ-
πάθεια αυτοσυγκράτησης που έκανα για να μην αρπάξω τον σουγιά και χαρακώσω
τον νεαρό στα κωλομέρια,όπως είχε κάνει ο παππούς του Στέφανου σε κάποιο ντα-
βατζή που κακομεταχειριζόταν πόρνες, χαρακτηριστικός τρόπος για να ξεφτυλίσεις
έναν θρασύδειλο που έβγαζε μαχαίρι στον Πειραιά της δεκαετίας του 40.Κάτι ζέσ-
τανε τα χείλη μου,ήταν το ίδιο μου το χνώτο.
-Πάρτε δρόμο τώρα,είπα κι αυτή τη φορά το χνώτο ζέστανε το στήθος μου
-Πας καλά ρε μαλάκα; ο σουγιάς νόμιζε ότι έπαιζε σε ταινία, τι καταλαβαίνεις;
Έβγαλα αργά από τη τσέπη του πουκαμίσου μου την υπηρεσιακή μου ταυτότητα
-Φαίνεσαι ηλίθιος,είπα στο σουγιά,αλλά μάλλον ξέρεις να διαβάζεις
Οι λέξεις ΑΡΧΗΓΕΙΟ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΑΣΤΥΝΟΜΙΑΣ και η φωτογραφία μου με στο-
λή ήταν αρκετά ορατά,ο σουγιάς έμεινε για λίγο ακίνητος,δυο φοβισμένα ανθρωπά-
κια είχαν πάρει τη θέση των ματιών του και κοιτώντας τον σύντροφό του έδωσε το
σιωπηλό σύνθημα,ο άλλος το έβαλε στα πόδια κι ο σουγιας πήγε να τον ακολουθή-
σει αλλά πρόλαβα και του άρπαξα το χέρι τόσο δυνατά ώστε του έπεσε και ο σουγιάς
και το σκέητ ενώ ο ίδιος προσγειώθηκε στα γόνατα.Ο άλλος γύρισε να κοιτάξει πίσω
του για δευτερόλεπτα και όταν με είδε να έχω γραπώσει τον συνεργάτη του αύξησε
την ταχύτητά του,όσο για τον ζητιάνο παρέμεινε στη θέση του.
-Κανονικά μαλακισμένο έπρεπε να σε βουτήξω και να σε τσουβαλιάσω, δώσ'μου το
σουγιά σου
Με κοιτούσε παλεύοντας αποτυχημένα να παραστήσει το αντράκι
-Μια ανοησία έκανα,είπε,δεν έγινε...
-Το σουγιά σου ρε! γαύγισα τόσο δυνατά που ο ζητιάνος αναπήδησε από το τρόμο
του, ο νεαρός έκλεισε τα μάτια κι ένας τύπος από το απέναντι πεζοδρόμιο μας κοί-
ταξε και συνειδητοποίησε μέσα σε δέκατα του δευτερολέπτου πως ήταν καλύτερα να
μην ανακατευόταν.Πήρα το σουγιά από τη μύτη και τον έβαλα προσεκτικά στη τσέπη
μου.
-Ξέρεις τι έκανα μόλις τώρα μωρή πορδή;
O πιτσιρικάς καταπίνει το σάλιο του, αφήνει ελεύθερη την τρεμούλα που γυροφέρνει
το σαγόνι του και κουνάει αρνητικά το κεφάλι του,κοιτάει το ελεύθερο χέρι μου φοβ-
άται πως θα τον χτυπήσω,λέω να το εκμεταλλευτώ,σφίγγω τη γροθιά μου και τη σηκ-
ώνω στον αέρα,ο πιτσιρικάς μουγκρίζει λες και μοιρολογεί και ξανακλείνει τα μάτια
με τη σκέψη του χτυπήματος.Το αλκοόλ με έχει πειράξει,θέλω να κάνω εμετό.Η μπό-
χα ξαναμπαίνει στα ρουθούνια μου και είναι δυνατή,εγώ βρωμάω.
-Σου πήρα δακτυλικά αποτυπώματα,είπα κι έπνιξα ένα κύμα ναυτίας με αποτέλεσμα
να αλοιωθεί και λίγο η φωνή μου,όπερ σημαίνει σ'έχω στο νου μου,που σημαίνει επί-
σης ότι θα έχω στο νού μου και το φίλο μου από εδώ,δείχνω το ζητιάνω και συνεχίζω
το ξέσπασμά μου,που σημαίνει με τη σειρά του πως αν πάθει το παραμικρό οργώνω
τη περιοχή έχοντας τα στοιχεία σου και σε πιάνω σε χρόνο ντε τε

201
Το "ντε τε" δεν το κατάλαβε κι αυτό φάνηκε από το τρόπο που με κοίταξε.Δε μπο-
ρούσε να αρθρώσει λέξη,για την ώρα ευγνωμονούσε τον δικό του φύλακα άγγελο
αφού είχε γλιτώσει ττη σύλληψη και το ξύλο.Ένας υγρός λεκκές φάνηκε στο μπροσ-
τινό μέρος του παντελονιού του,είχε κατουρηθεί πάνω του,οι μέχρι τώρα αντίπαλοί
του ήταν ανήλικοι ή ανύμποροι.
-Φύγε και μη πάρεις ταξί ή λεωφορείο,είπα κι έδειξα με νόημα το παντελόνι του
Το έβαλε στα πόδια στην αρχή τροχάδην και ματά από πενήντα μέτρα το γύρισε σε
σπρίντ.Ο ζητιάνος νόμιζε ότι έβλεπε όνειρο
-Μπάτσος λοιπόν ε;
-Θα το λάβω σαν "ευχαριστώ", είπα
-Ναι καπετάνιο μου,σ'ευχαριστώ, ο ζητιάνος άφησε ένα πλατύ χαμόγελο που έκανε
μια πληγή στο πάνω χείλος του ν'ανοίξει κι εκείνον να μορφάσει από το πόνο.Πρώτα
σκούπισε το λιγοστό αίμα με τον αντίχειρα του κι ύστερα έγλυψε τη πληγή, τώρα
παρατηρούσα ότι και τα δύο χείλη του ήταν πληγωμένα.
-Ο ήλιος, μου είπε μαντεύοντας τι θα τον ρωτούσα, κοιμήθηκα έξω ένα βράδυ σε
ανοιχτό χώρο και ξύπνησα το πρωί νοιώθοντας το στόμα μου να καίει, εγκαυματάκι
κι εδώ που τα λέμε δεν κάνω και την πιο υγιεινή ζωή.
-Τους ξέρεις; ρώτησα δείχνοντας προς τη κατεύθυνση την οποία είχαν ακολουθήσει
τα δύο τσογλάνια
-Ονόματα και τέτοια όχι,είπε,αλλά που και που μας αρπάζουν τα μεροκάμματα,φρον-
τίζουν να κυκλοφορούμε μόνοι ώστε να μας τη πέφτουν πιο εύκολα.Κωλόπαιδα δε
βαριέσαι...
-Γίνεται συχνά αυτό;
-Κάποιος από την "κατασκήνωσή μας, ο ζητιάνος γελάει όταν λέει τη τελευταία λέξη,
μου είπε πως βουτάγανε και ρούχα ή ακόμα και λεφτά από μικρότερα παιδιά
Το πράγμα σοβάρευε,θυμός και ναυτία,ναυτία και θυμός
-Αλλά μη με περιμένεις για μάρτυρα,μου είπε,ξηγημένοι να'μαστε,σ'αγαπάω σ'εκ-
τιμάω αλλά....
-Θα χουμε το νου μας,τον καθησύχασα,αλλά γιατί τους φοβάσαι, δεν είδες τι χέστες
είναι;
Χαμογέλασε και η πληγή ξανάνοιξε
-Έξυπνος φαίνεσαι καπετάνιο αλλά βλέπω πως σου διαφεύγουν βασικά πράγματα,
από την Αστυνομία Πειραιά είσαι; ρώτησε
-Εγκληματολογικές Έρευνες,εξήγησα
-Ε ρώτα λοιπόν κανένα φιλαράκι σου από τη Δίωξη Ναρκωτικών να σου πεί τι γίνε-
ται εδώ στα μέρη μας
-Φώτισέ με κι εσύ,τον παρότρυνα
-Για μάρτυρα μη με περιμένεις,επέμεινε
-Πεινάς,είπα,να κεράσω κάτι λοιπόν
Κοιτούσε δύσπιστος,θα πίστευε ότι προσπαθούσα να τον ξεγελάσω,ίσως στο παρελ-
θόν κάποιοι συνάδελφοι να το είχαν κάνει.
-Κι εγώ πεινάω,επέμεινα και δεν έλεγα ψέμματα,θα φάμε κάτι στα όρθια έχει ένα
24ωρο εδώ κοντά.
Με ακολούθησε χωρίς ιδιαίτερο ενθουσιασμό και σίγουρα ο μοναδικός λόγος που το
έκανε ήταν γιατί τον είχα γλυτώσει.Το φαγάδικο που διάλεξα βρικόταν επί της Ακτής
Μιαούλη κοντά στη διασταύρωση με την Μπομπουλίνας,όποτε έτυχε να περάσω από
εκεί έβλεπα σκουρόχρωμους αλλοδαπούς να δουλεύουν,από Πακιστάν ή από Μπαγ-
κλαντές ίσως,ήξερα πάντως ότι το είχε ένα ζευγάρι Έλληνες σχετικά μεγάλης ηλικίας
κι επειδή η γυναίκα είχε προβλήματα υγείας ο άντρας έπρεπε να λείπει και κάποιες
ώρες για να την φροντίζει.Πήρα μια σπανακόπιτα ενώ η παρέα μου ζήτησε πεϊνιρλι

202
-Σπανακόπιτα μετά από ποτό....μμμ,καλούτσικη επιλογή,σχολίασε ο ζητιάνος
-Μυρίζω ε; είπα
-Μάλλον γι'αυτό χέστηκε ο μάγκας με τον σουγιά,σε μύρισε κι αυτός και θυμήθηκε
το "ο τρελός είδε τον μεθυσμένο και φοβήθηκε",αν και μόνο μεθυσμένος δεν είσαι.
Τον άφησα να απολαύσει τρείς μπουκιές πριν του κάνω την επόμενη ερώτηση, δεν
υπήρξε άνθρωπος που να μην περάσει από μπροστά μας και να μη μας κοιτάξει δια-
κριτικά έστω, είμασταν όντως ένα περίεργο ζευγάρι που έτρωγε φτηνό φαγητό.
-Δε μου είπες λοιπόν,τι γίνεται στα μέρη σας; η σπανακόπιτα ηρέμησε κάπως το ταρ-
αγμένο στομάχι μου
-Φόνος όχι απ'οσο ξέρω,απάντησε ο ζητιάνος καταβροχθίζοντας άλλο ένα κομμάτι
πεϊνιρλι κι άφησε ένα μουγκριτό ευχαρίστησης.
-Πες μου γι'αυτούς τους δύο
-Αλητάκια της πλάκας αλλά θέλουν προσοχή,σου είναι εύκολο να παραγγείλεις ένα
μπουκαλάκι νερό;
Του αγόρασα ένα μπουκάλι,του το έδωσα και το κατέβασε σχεδόν μονορούφι.
-Κυρίως φυλάνε τσίλιες,συνέχισε την διήγησή του,προσέχουν μη φανούν τίποτα
αδιάκριτοι και τίποτα δικοί σου όταν γίνονται συναλλαγές κατάλαβες.....
Είχα καταλάβει και με μια δαγκωματιά τελείωσα τη σπανακόπιτα
-Έτσι τους αφήνουν να κάνουν τους νταήδες,και κρατάνε τα λάφυρα,σαν αμοιβή για
τις υπηρεσίες τους
Η γνωστή "παραγωγική" διαδικασία που είχε δοκιμαστεί με επιτυχία στο κέντρο της
Αθήνας.Εκεί βέβαια χρησιμοποιούσαν περισσότερο παράνομους μετανάστες παρά
πιτσιρικάδες.
-Ο Τσαγκάρης έκανε κάποτε κουμάντο,σχολίασα και μαλάκωσα τη φωνή μου όσο
μπορούσα για να μην τον φοβήσω,το συγκεκριμένο όνομα απέφευγαν πολλοί να το
αναφέρουν έστω και γι'αστείο
-Μη το ψάχνεις αρχηγέ,άλλωστε ο Τσαγκάρης είναι φυλακή
-Βγήκε,απάντησα ξερά
Ένοιωσα το φόβο του αλλά δεν ήταν ο Τσαγκάρης αυτός που φοβόταν
-Θα'χουμε ντράβαλα,είπε και το βλέμμα του χάθηκε στο πουθενά,κοίτα αρχηγέ εγώ
είμαι άστεγος και ζω με τα αποφάγια,ούτε πρόσωπα ξέρω ούτε πράγματα μη πας να
με μπλέξεις και δε μπορώ να γίνω καρφί,και φυλακή που μπήκε ο Τσαγκάρης πάλι η
περιοχή είχε πρόβλημα,πέρνα από Γούναρη μεριά ή από Ακτή Τζελέπη μετά τις δώδ-
εκα ή μία και θα σου πω εγώ...
Δεν ήθελε να συνεχίσει και κατάλαβα ότι ετοιμαζόταν να πει κάτι κακό για ορισμέ-
νους συναδέλφους μου
-Όλοι ξέρουν,είπε απογοητευμένος, αλλά όταν έπρεπε να γίνει κάτι δεν έγινε και τώ-
ρα είναι αργά, τα παράπονα που έχουν φτάσει στο δήμαρχο τα φαγε η μαρμάγκα.
Ήξερα τι γινόταν,είχε δίκιο, βέβαια εγώ για να ανακατευτώ επίσημα θα έπρεπε να
γίνει φόνος,σύμφωνα με τις αναφορές μπουζουριάζαμε κάμποσα βαποράκια συχνά
πυκνά αλλά όπως προέκυπτε ήταν απλώς αλήτες του δρόμου πρώην ή και νυν χρήσ-
τες που έβγαζαν το κάτι παραπάνω,έτσι δε λυνόταν το πρόβλημα,ο Σπανός είχε δίκιο
που τους άφηνε και περίμενε να τον οδηγήσουν στο μεγάλο κεφάλι αλλά αυτή η πο-
ρεία ως τώρα δεν είχε φτάσει στο τέρμα της.
-Θα σου πω κάτι αστείο και θα τελειώσω,πέρυσι τον έναν από τους δύο,όχι αυτόν με
τον σουγιά τον είχε πάρει το μάτι μου σε ένα πρακτορείο να παίζει στοίχημα άσσο
ημίχρονο διπλό τελικό το ματς ΠΑΟΚ-Οδυσσέας Κορδελιού για το κύπελλο,στο πρα-
κτορείο αυτό πάω συχνά γιατί όλο και κανένα ψιλό θα πάρω,ο τσόγλανος έβαλε 20
ευρώ και δε ξέρω πως μου τη βάρεσε κι έβαλα κι εγώ ένα για πλάκα,ε λοιπόν σε πλη-

203
ροφορώ ο συνδυασμός είχε απόδοση 20! Πως ήξερε το σαμιαμίδι κι έπαιξε αυτό το
ματσάκι μου λες; Άμα σε θέλει...
Η ιστορία του δεν με ενδιέφερε και τόσο πολύ είχα άλλα πράγματα να σκεφτώ
-Πως σε λένε; τον ρώτησα
-Λέγε με Μαθιό,η οικογένειά μου έτσι με φώναζε
Δεν θα τον ρωτούσα για την οικογένειά του,ήταν φανερό ότι δεν ήθελε να μιλήσει
άλλο.Του έδωσα τη κάρτα μου
-Σε περίπτωση που χρειαστείς κάτι,του είπα
-Τα κέρματα τα έχω για φαϊ αρχηγέ όχι για καρτοτηλέφωνα,μου απάντησε με χαμό-
γελο χωρίς αυτή τη φορά να ματώσουν τα χείλη του
-Που δούλευες παλιά;
-Σε ένα μαγαζί με χρώματα και σιδηρικά,ίσα να βγαίνουν τα έξοδα,έκλεισε πριν 4
χρόνια,όπως πολλά μικρομάγαζα,ας είναι καλά τ'αφεντικά σου αρχηγέ
Ο Μαθιός,ένα κομμάτι της Ελλάδας του τώρα που καλό θα ήταν να μην ασχοληθεί
κανείς μαζί του,ένα αντιαισθητικό σπυρί που έπρεπε να καλυφθεί με πούδρα.Άλλη
μία από τις "παράπλευρες απώλειες" που απαιτούσε η νέα εποχή των μνημονίων και
της απάνθρωπης λιτότητας η οποία είχε γονατίσει ένα σωρό κόσμο.Το ψέμα του καλ-
ύτερου οικονομικού αύριο που θα ερχόταν αρχικά με το ευρώ και κατόπιν με τους
Ολυμπιακούς του 2004 ξεθώριαζε αργά και βασανιστικά,τα στημμένα χαμογελαστά
πρόσωπα στις αφίσσες και στους φωτεινούς διαφημιστικούς πίνακες είχαν δώσει τη
θέση τους σε στιγμιότυπα από μια παράσταση γκροτέσκο που την στελεχώναν ολό-
ενα και χειρότεροι ηθοποιοί.Ήξερα ότι δεν ήταν λίγοι αυτοί που έβλεπαν στον κάθε
Μαθιό το μέλλον τους και το μέλλον των παιδιών τους και γύριζαν αλλού το βλέμμα
πασχίζοντας να πείσουν τους εαυτούς τους πως πρόκειται μόνο για ένα άσχημο όνει-
ρο από το οποίο δεν θα αργούσαν να ξυπνήσουν.
-Πολύ ωραίο το πεϊνιρλι,συμπλήρωσε ο Μαθιός,κανονικά θα έπρεπε να έρχομαι εδώ
να τρώω όποτε μου δίνουν φράγκα αλλά δε νομίζω να με σερβίρουν έτσι όπως είμαι
πάντως κάτι είπε ο δήμαρχος για συσσίτεια και για ρούχα,για να δούμε
Αν σκεφτούμε πως ο δήμαρχος έβλεπε λίγο πιο ψηλά από την οδό Δραγάτση τότε
πολύ πιθανόν να πραγματοποιούσε τις υποσχέσεις του για συσσίτειο, αν και όλα
έδειχναν πως αυτός όπως και ο Μυλόπουλος ήθελαν μόνο να κρύβουν τα προβλή-
ματα ώστε προς τα έξω να φαίνεται πως έχουν δώσει λύσεις
-Τα λέμε αρχηγέ, ο Μαθιός με χαιρέτησε κι απομακρύνθηκε
Ήθελα να κάνω κάτι γι'αυτόν,θα μπορούσα να μιλήσω στο Σπανό αλλά για την ώρα
έπρεπε να ξεκουραστώ και να καθαρίσει λίγο το μυαλό μου.Με δύο ανθρώπους ένοι-
ωθα την ανάγκη να κουβεντιάσω,ο ένας ήταν η Δέσποινα αλλά δεν ήξερα αν έπρεπε
να της τηλεφωνήσω στη κατάσταση που ήμουν κι ας είχε αρχίσει να περνάει σιγά σι-
γά η επίδραση του αλκοόλ,ο δεύτερος σίγουρα νόμιζε πως δεν έχω το νούμερο του κι-
νητού του,αλλά ένα βράδυ που είχαμε πάει επίσκεψη με τη Δέσποινα στο σπίτι του
Δημήτρη εκείνος με πήρε στη κουζίνα δήθεν για βοήθεια με τις μπύρες και μου το
έδωσε "πάρτο ρε μαλάκα, σας έχουν φάει οι εγωϊσμοί,πάρτο".Άνοιξα το φάκελλο με
τις επαφές και βρήκα το δεύτερο νούμερο,το δάκτυλο μου ακούμπησε το πλήκτρο για
την κλήση αλλά πάγωσε εκεί.Δε μπορούσα,όχι ακόμα,τηλεφώνησα στη Δέσποινα και
διαπίστωσα πως το έκανα για να αποφύγω να καλέσω εκείνον."Ο συνδρομητής που
καλείτε δεν είναι διαθέσιμος μπλα μπλα μπλα..."Αποφάσισα να πάρω το δρόμο της
επιστροφής μέσω της Λεωφόρου Β.Μεραρχίας,μικρή στάση στο πάρκο της Τερψι-
θέας,τρεις άντρες μάλλον σλαβόφωνοι τσακώνονται στην αρχή και μετά γελάνε,δύο
ηλικιωμένες κυρίες που προχωρούν αγκαζέ σαν βλέπουν την παρέα φοβούνται και
περνούν στο απέναντι πεζοδρόμιο έχοντας και το νου τους στα αυτοκίνητα.Πολλοί
είναι οι φοβισμένοι στη πόλη αυτή τη νύχτα,τα δύο τσογλάνια,ο Μαθιός,οι κυρίες, ο

204
περαστικός που με άκουσε να φωνάζω και φυσικά εγώ.Ένοιωθα ανθρώπους και κατ-
αστάσεις να απομακρύνονται από μένα χωρίς να μπορώ να κάνω τίποτα παρά μονάχα
να κοιτάζω,αλλά επίσης ένοιωθα ανθρώπους και καταστάσεις να με πλησιάζουν,ακρι-
βως όπως τα καράβια στο λιμάνι,άλλα έρχονται και άλλα φεύγουν.
Θεσσαλονίκη Λαδάδικα
Ο Ζήσης Νικολόπουλος ένοιωθε πως είχε πιεί αρκετά παραπάνω από το επίτρεπτο
και το "επιτρεπτό" ήταν δύο ποτήρια κρασί το πολύ αν είχες πάρει λιποδιαλύτη και
κάψουλα έξτρα ενέργειας,δεν έκανε μποντυ μπίλντιγκ όπως παλιά οπότε ότι δεν μπο-
ρούσε να του δώσει ο περισσότερος χρόνος προπόνησης με βάρη το έδιναν τα συμ-
πληρώματα.Το κεφάλι του βούιζε περίεργα κι ένοιωθε να ζεσταίνεται απίστευτα έτσι
αναγκάστηκε να ξεκουμπώσει το καταϊδρωμένο πουκάμισό του και το άνοιγμα στα-
ματούσε αρκετούς πόντους κάτω από το ύψος του στήθους.Όπως πάντα το φαγητό
στη ταβέρνα αυτή ήταν εξαιρετικό "το μεγαλύτερο μέρος από τα παραπανίσια κιλά
που έχω πάρει από εδώ προέρχεται" σκέφτηκε,έκανε νόημα στο γκαρσόνι και παρήγ-
γειλε άλλη μία μερίδα κολοκυθοκεφτέδες,μία φάβα και μία τυροκροκέτες. Το γκαρ-
σόνι χαμογέλασε και δύο άντρες από τη παρέα του Ζήση ύψωσαν τα ποτήρια
-Άλλο ένα γίγαντα!
Ο Ζήσης άφησε ένα υστερικό γέλιο κι εκτόξευσε λίγο σάλιο
-Καραγκιόζη,ψιθύρισε ένας από την παρέα αλλά ο διπλανός του τον σκούντησε
Η συντροφιά του Ζήση ήταν πέντε άντρες,ένας προπονητής,ένας γενικός αρχηγός
ποδοσφαιρικού τμήματος,ένας διευθυντής επικοινωνίας ΠΑΕ,ένας παρατηρητής αγ-
ώνων κι ένας δημοσιογράφος,αυτός που τον είχε αποκαλέσει "καραγκιόζη" ήταν ο
διευθυντής επικοινωνίας κι αυτός που σκούντησε τον διευθυντή ήταν ο γενικός αρχη-
γός που συνέχισε να υψώνει το ποτήρι του.Από τα ηχεία ακουγόταν το παράπονο του
Δημήτρη Μητροπάνου για την Κυρά Ζωή,ο προπονητής ενθουσιασμένος κατεβάζει
το ποτήρι μονορούφι παίρνει μια μπουκιά σαγανάκι και με γεμάτο στόμα τραγουδάει
"όοολο τάζεις,όλο τάζεις κι όλο λεεεεεες"
Ο Ζήσης μαζί με τον δημοσιογράφο και τον γενικό αρχηγό συμπληρώνουν
"Βρε ζωή μεσ' το μαράααζιιιι,σαααν μας ρίχνεις δεν σε νοιάζει κι ούτε σ'είδαμε να
κλαίαιαις...."
Γέλια τσουγκρίματα ποτηριών και λίγες άναρθρες κραυγές,μετά πάλι γέλια, υπάρχουν
πελάτες που μορφάζουν ενοχλημένοι αλλά ξέρουν πως δεν έχει νόημα να διαμαρτυ-
ρηθούν,η παρέα δεν είναι από αυτές στις οποίες είναι φρόνιμο να κάνεις έστω και
πολιτισμένη παρατήρηση,άλλωστε η διεύθυνση του μαγαζιού φαίνεται να καμαρώνει
για το επίπεδο του συγκεκριμένου τραπεζιού
-Αυτές είναι γαμάτες ζεμπεκιές,σχολιάζει ο γενικός αρχηγός,αντρίκιες φωνές ρε!!!
Πείτε μου έναν που να κάνει έστω και μια τρίχα από τ'αρχίδια του Μητσάρα
-Κανένας,τρείς τέσσερεις απαντάνε ταυτόχρονα και πάλι τσουγκρίσματα και πάλι
μεγάλες μπουκιές
-Κι έχεις τη κάθε τσουτσου που βάφει το μαλλί και κάνει και πεντέξι τατουάζ να μου
κουνιέται και να λέει πως είναι λαϊκός τραγουδιστής,ο παρατηρητής αγώνων είναι ο
μεγαλύτερος σε ηλικία στη παρέα και παίρνει ύφος ειδικού γύρω από το τραγούδι.
-Ο Δικός σου ρε Ζήση δεν μπορεί να βρεί κανέναν τέτοιο;ρωτάει κάπως ειρωνικά ο
διευθυντής επικοινωνίας που είναι ο λιγότερο μεθυσμένος
Ο Ζήσης τον κοιτάει σα να του έχει μιλήσει κινέζικα
-Δη..δηλαδή τι.....
Καταλαβαίνει πως πρέπει να σταματήσει να πίνει,τραυλίζει και το τραύλισμα απο-
τελεί προειδοποίηση για νύχτα γεμάτη πονοκέφαλο και στομαχικούς ιλίγγους. Τσιμ-
πάει λίγες τηγανιτές πατάτες κι ένα κομμάτι μπριζόλας που έχει κρυώσει.

205
-Έναν τραγουδιστή που να'χει φωνή,αγνή λαϊκή φωνή,συνέχισε ο διευθυντής
επικοινωνίας,τι είναι αυτά τα τσίρκουλα που μαζεύει στο μαγαζί του...
Ο γενικός αρχηγός τον ξανασκουντάει πιο δυνατά αυτή τη φορά,ο Ζήσης δεν το έχει
σε τίποτα να ξεκινήσει καυγά.
-Τι λες ρε...
Ο Ζήσης κάτι θέλει να πει αλλά δε βρίσκει τι ακριβώς είναι αυτό
-Ο Παναγιώτης....ξεκινάει τη προτασή του λες και προσπαθεί να τσεκάρει την ομιλία
του,άλλη μια μπουκιά,...ο Παναγιώτης σας έχει κάνει όλους μάγκες
-Πιο σιγά με τα ονόματα γίγαντα,τον μαλώνει αστεία ο προπονητής,εδώ είναι Θεσσα-
λονίκη είμαστε σα μεγάλο χωριό όλα ακούγονται
Ο Ζήσης κοιτάει το τραπέζι σα να θέλει να κοιμηθεί επάνω του,το γκαρσόνι φέρνει
την παραγγελία.
-Κι όπ...όπως είπαμε,απευθύνεται στη παρέα του με τα μάτια ακόμα στο τραπέζι, να
έχετε το νού σας το χαμένο πέναλτυ μετά το 90,θ..θα γίνει της πουτάνας γιατί όλοι θα
το χάψουν ότι δ..δεν υπ..υπάρχει μπινιά..
Χάνει τα λόγια του,ο προπονητής γελάει και ρίχνει μια ματιά στον γενικό αρχηγό που
με τη σειρά του κοιτάζει με νόημα τον δημοσιογράφο
-Για να μη προκαλέσουμε κουβεντούλα τα πονταρίσματα για το διπλό θα γίνουν από
το δεύτερο ημίχρονο,την ισοπαλία στο πρώτο μέρος ούτε που θα την αγγίξουμε, είπε
ο δημοσιογράφος
-Εγώ έχω εξηγήσει πως τους βασικούς που άφησα έξω τους άφησα γιατί θέλω να
τους προστατέψω για το ματς της Ευρώπης,είπε ο προπονητής,αλλά την παρασπ-
ρώχνετε και φέτος την Αθήνα
-Ξάνθης,σχολίασε ο διευθυντής επικοινωνίας
Ο Ζήσης του ρίχνει ένα άγριο βλέμμα
-Τι είπες; τον ρώτησε κι αφού έβαλε σχεδόν όλη του τη δύναμη να κρατηθεί από την
άκρη του τραπεζιού σηκώθηκε όρθιος.
-Χαλάρωσε ρε Ζήση,είπε λίγο ανήσυχος ο γενικός αρχηγός,πλάκα κάνουμε
-Τι είπες; επέμεινε ο Ζήσης κι έφτυσε με τέτοιο τρόπο τις λέξεις που σάλια έβρεξαν
το σαγόνι του
Ο διευθυντής επικοινωνίας συνειδητοποίησε ότι το είχε παρακάνει,μπορεί ο Ζήσης να
μην στεκόταν καλά στα πόδια του αλλά ακόμα κι έτσι έμοιαζε πολύ απειλητικός.
Χρειάστηκε λίγα δευτερόλεπτα για να ξεθάψει από τη μνήμη του μια από τις λεγόμε-
νες δικαιολογίες της τελευταίας στιγμής.
-Εννοώ ρε φίλε πως όλος ο κόσμος για τον Ξάνθη δουλεύει,μη μας πάρουν εδώ οι
δικοί μας με τις πέτρες,είπαμε στη Θεσσαλονίκη τα πράγματα είναι αλλιώς, δεν είδες
τι γράφουν οι ξένες εφημερίδες γι'αυτόν;
-Οι αγγλικές,είπε ο παρατηρητής αγώνων,αλλά αυτές είναι με τους Κύπριους κι αυτοί
ήταν αρχικά που ήθελαν να αγοράσουν τον Ολυμπιακό,κάνουν πόλεμο
Ο Ζήσης κοιτούσε ακόμα εχθρικά τον διευθυντή επικοινωνίας αλλά κάθισε κάτω
-Έλα ρε γειά μας,είπε κάπως αμήχανα ο δημοσιογράφος και γέμισε τα ποτήρια
-Φέτος είμαστε καλύτερα από άλλες χρονιές,ο Ζήσης μιλάει πιο καθαρά τώρα σα να
έχει λυθεί λιγο η γλώσσα του από τον στιγμιαίο θυμό, ο κοντοπίθαρος πάει στην άκ-
ρη και ο Παναγιώτης θα παίζει μόνος του,και ναι ρε..σε τελική ανάλυση έχουμε και
πλάτες,τι έγινε δηλαδή; Ακόμα και οι κουφάλες οι βουλευτές σας φάγανε από μας κι
από τον κοντό φαγανε πρώτα και τώρα...
-Σώπα ρε Ζήση,είπε μαλακά αλλά με ανήσυχο τόνο στη φωνή ο παρατηρητής, τα ξέ-
ρουμε αυτά κανένας δεν παραπονιέται
Όλοι εκτός του Ζήση κοίταξαν τριγύρω για να πιάσουν τυχόν ματιές που θα έπεφταν
επάνω τους ώστε να διαπιστώσουν αν είχε ακουστεί κάτι παραπάνω. Η ταβέρνα βέ-

206
βαια ήταν ένα ήσυχο στέκι κι όποιος επώνυμος της πόλης ήθελε να αποφύγει τους
αδιάκριτους είχε βρεί το κατάλληλο μέρος αλλά μερικές φορές αρκεί μία αναποδιά
για να ξεκινήσει ένα ντόμινο.Η μουσική επιλογή είναι και πάλι Μητροπάνος ένα από
τ'αγαπημένα τραγούδια όλης της παρέας,Μιά Στάση Εδώ,επιφωνήματα χαράς και νεα
τσουγκρίσματα,ο Ζήσης σηκώνεται τρεκλίζοντας αλλά σα να νοιώθει καλύτερα,αυτό
το τραγούδι είχε πάντα το τρόπο να τον ανασταίνει,τα "ώπα" και τα "έλα" διαδέχον-
ται το ένα το άλλο,οι σερβιτόροι μαζεύουν δυο άδεια τραπέζια και τα σέρνουν σε μία
γωνιά για να μεγαλώσει η πίστα.Ο Ζήσης ρίχνει πίσω το κεφάλι,κλείνει τα μάτια κι
απλώνει τα χέρια σα να ετοιμάζεται να αγκαλιάσει κάποιον.Παλαμάκια ακούγονται
σχεδόν απ'όλα τα τραπέζια,οΖήσης ξεφυσάει αλλά είναι σα να ανασαίνει,τα πρώτα
βήματα και το πρώτο χτύπημα με τη παλάμη στο πάτωμα,μια χειρονομία που δηλώνει
ότι "ο χώρος αυτός είναι δικός μου και τώρα δε μπαίνει κανένας".Μια μεθυσμένη αρ-
κούδα προσπαθεί ν'αποκτήσει χάρη,κάποιοι από τους πελάτες γελούν όσο πιο διακρι-
τικά γίνεται,η παρέα του Ζήση συνεχίζει τα παλαμάκια και τα επιφωνήματα κι εκεί-
νος κάνει μια κίνηση φέρνοντας τα δύο χέρια προς τα πίσω σα να θέλει να ξεμουδιά-
σει,το ζεϊμπέκικο είναι αυτοσχεδιασμός πάνω απ'όλα,αυτοσχεδιασμός και αντριλίκι,
και πόνος και λυτρωμός.Όλα γύρω του έχουν γίνει ένα έντονο άσπρο φως που αρχίζει
σιγά σιγά να καίει το πρόσωπό του,δεν ακούει τη μουσική,δεν ακούει τίποτα,κάτι σα
ζεστός αέρας εισβάλει στ'αυτιά του,"είναι όλα κανονισμένα σου λέω,αλλά να τελειώ-
σουμε και με το μαλλιά και να βρούμε κάποιον άλλο,πιο μπασμένο στα κόλπα εσύ
αγόρι μου δε μπορείς να τρέχεις παντού και να γίνεσαι λάστιχο,ο επόμενος που θα
έρθει καλό θα είναι να μην έχει οικογένεια,κάτι σαν κι εσένα",ο Παναγιώτης του μι-
λάει αν και ο Παναγιώτης δεν είναι εδώ, "καλό θα είναι να μην έχει οικογένεια",το
έντονο άσπρο φως γίνεται σύννεφο και τον τυλίγει,κάποιος τον έχει σηκώσει ψηλά κι
εκείνος δεν κάνει καμία προσπάθεια ν'αντισταθεί,ναι είναι όμορφα εδώ,"για να φωνά-
ξω ότι πρόδωσες την πιοοοο ομορφη ιστορίααααα"ο σπαραγμός του Μητροπάνου κα-
που στο βάθος και μετά δύο χτυπήματα,το πρώτο στα πισινα και το δεύτερο το πιο
οδυνηρό στο κεφάλι,το σύννεφο παραμένει στη θέση του αλλά μέσα απ'αύτό προβάλ-
λουν δυό ζευγάρια χέρια και του δίνουν φιλικά χαστούκια στα μάγουλα,ακούει τ'όνο-
μά του ή μια λέξη που μοιάζει με τ'όνομά του,κάποιος του πιάνει το κεφάλι ενώ κά-
ποιος άλλος ζητάει νερό "καλό θα είναι να μην έχει οικογένεια,κάτι σαν κι εσένα", το
στήθος του βράζει,θέλει να μείνει εκεί μαζί με το άσπρο σύννεφο,γυαλί χτυπάει στα
δόντια του και νερό εισβάλλει βίαια στο στόμα του,δε το θέλει και το φτύνει.Ξανά
γυαλί και ξανά νερό,πνίγεται για λίγο,βήχει αλλά αυτή τη φορά το δέχεται.Κατόπιν το
νερό βρέχει το μέτωπό του,πάλι ακούει τ'όνομά του,χέρια τον σηκώνουν κι ακούγεται
ο χαρακτηριστικός ήχος καρέκλας και τραπεζιού που μετακινούνται.Βρίσκεται με τη
πλάτη πάνω σε κάτι σκληρό ενώ το σύννεφο αλλάζει κάπως χρώμα,γίνεται γκρι και
σε λίγο μάλλον θα έχει γίνει διάφανο,χέρια,πρόσωπα που δεν φαίνονται καλά και ένα
πανί βρεμένο πάνω στο πρόσωπό του,"θα είναι εντάξει,φαίνεται πως παραήπιε",μία
φωνή που την έχει ακούσει πρόσφατα
-Μια στάση εδώ,θ..θέλω απ..όψε, ν...να χ...
Προσπάθεια να τραγουδήσει,η φωνή κόβεται
-Ήσυχα γίγαντα,άλλη φορά θα χορέψεις,πως νοιώθεις
Ένοιωθε όμορφα,βρισκόταν κάπου μόνος,ήσυχος,χωρίς οικογένεια,χωρίς σκοτούρες.
Μύρισε φαγητό κι άκουσε κουζινικά σκεύη να χτυπούν,θέλησε να γυρίσει στο πλάϊ
αλλά δεν τα κατάφερε
-Χ...χωρίς,οικογ...ένεια,ψέλισε
-Τι λέει;ρώτησε κάποιος,για ποιά οικογένεια μιλάει;
-Ναι αλλά ο μαλλιάς είχε οικογένεια...είχε..είχε....
Το τελευταίο "είχε" βγαίνει από το στόμα του σαν κατηγορία

207
-Ποιός στο διάολο είναι πάλι αυτός ο μαλλιάς; αυτή ήταν η φωνή του παρατηρητή
αγώνων
Ο γενικός αρχηγός έφερε για μια στιγμή στο μυαλό του την εικόνα ενός μελαμψού
μελαχροινού μακρυμάλλη που φορούσε συνήθως μπλούζες με στάμπες ροκ συγκρο-
τημάτων,τον είχε δει μαζί με τον Ζήση κανα δυό φορές που είχε κατέβει στην Αθήνα,
έφερνε τους φακέλλους με τα λεφτά και τις οδηγίες,ίσως να εννοούσε αυτόν. Τον έλε-
γαν Δημήτρη αν θυμόταν καλά αλλά δεν ήταν και σίγουρος,τέλος αναρωτήθηκε που
κόλλαγαν οι οικογένειες σε όλα αυτά.
-
Το μόνο γραφείο που είχε φως στην τετραόροφη πολυκατοικία της οδού Τζαβέλλα
στη Νίκαια ήταν ένα που βρισκόταν στον πρώτο όροφο.Ο Βασίλης Τσαγκάρης άνα-
ψε το τρίτο του τσιγάρο μέσα σε μιάμιση ώρα
-Μετρίασε το λίγο ρε πατέρα,παραπονέθηκε ο γιός του ένας άντρας με πυκνό μαύρο
μαλλί και με φαβορίτες που θύμιζαν Έλβις στα πρώτα του τραγούδια.
Ο Μπίλαρος γέλασε και χάρηκε που ο γιός του τον νοιαζόταν
-Δε παθαίνει τίποτα ο πατέρας σου ρε,του είπε κι έσφιξε τη γροθιά του,τα παιδιά έχ-
ουν χεστεί από τη χαρά τους για το πόσο καλά τα πας,κι ακόμα πιο πολύ έχουν χαρεί
που δεν έχεις ξεκινήσει κόντρες με αυτό το παλιοτόμαρο.
Ο γιός κατσούφιασε λίγο και ξεκίνησε να παίζει λίγο μ'ένα μπεγλέρι
-Το δικό μου τσιγάρο,σχολίασε δείχνοντας το μπεγλέρι με το βλέμμα του,σε παρα-
καλώ υποσχέσου μου πως θα κάνεις εξετάσεις,αναπνέεις βαριά και βήχεις
-Θηρίο είμαι,η φυλακή μου έκανε καλό.Καθαρίσαν και τα πνευμόνια και το μυαλό.
Αλλά θα σου κάνω τη χάρη ρε τσόγλανε και θα κάνω εξετάσεις
Ο Τσαγκάρης υιός εγνεψε επιδοκιμαστικά
-Με προσέχεις καλύτερα από τη μάνα σου Θεός σχωρέσ'την,ο Μπίλαρος τράβηξε μια
γερή τζούρα από το τσιγάρο του και πήρε λυπημένη έκφραση.
-Καιρός να προσέξεις κι εσύ τον εαυτό σου τώρα,είπε με νόημα ο γιός,ούτε άγχος,
ούτε τρέξιμο ούτε τίποτα,αν θες κάτσε μαζί μου να περνάς όμορφα την ώρα σου με
τα αλογάκια.Πάντα η συμβουλή σου και η πείρα σου είναι χρήσιμα.Δε ξέρω αν σου
είπαν τα παιδιά για τα δύο Ανδαλουσιανά που μου έφεραν,άλλο πράμα.Θέλουν βε-
βαια κάμποση εκπαίδευση πριν τα βάλουμε στον ιππόδρομο αλλά με βεβαίωσαν ότι
προκειται για γεννημένους πρωταθλητές.
-Με τον άλλον που μας έδινε τις μαλακίες τα φάρμακα; ρώτησε ο Μπίλαρος
-Τι ήθελες να γίνει, τον έκοψα,μου άρχισε τις απειλές και τις διαμαρτυρίες αλλά όταν
του είπα πως όπου να'ναι βγαίνεις από τη φυλακή και θα θυμώσεις αν μάθεις πως μας
έκανε λαδιά το βούλωσε κι έβαλε την ουρά στα σκέλια.Δεν θα μας ενοχλήσει άλλο.
Τα άλογα είχαν αρχίσει να φέρονται νευρικά και να αρπάζονται μεταξύ τους είχαμε
φαγωμάρα πριν από αγώνα να φανταστείς και κόντεψε να γίνει σκάνδαλο.Πήγε να
μας τη πέσει ο Οργανισμός Διεξαγωγής Ιπποδρόμων αλλά να'ναι καλά η Γενική
Γραμματεία Αθλητισμού που έβαλε το χεράκι της την τελευταία στιγμή.
Πατέρας και γιός αντάλλαξαν χαμόγελα όλο νόημα
-Τα dvd με τις Μολδαβές τα έχω ακόμα,είπε ο Μπίλαρος
-Πατέρα ήθελα να σου μιλήσω γι'αυτό,είπε κάπως μαζεμένα ο γιός
-Για τα dvd; ρώτησε ο Μπίλαρος,Έχω το νου μου αγόρι μου τι με πέρασες εγώ...
-Δε μιλάω για τα dvd,εξήγησε ο γιός,εννοώ όλο το πακέτο
Ο Βασίλης Τσαγκάρης είχε μάθει το γιό του να μιλάει όπως εκείνος,όμως ο γιός είχε
σπουδάσει κι είχε αποκτήσει και λεξιλόγιο επιχειρηματία νέας κοπής.Μερικές φορές
έμοιαζε λίγο δυσνόητος στ'αυτιά του πατέρα του
-Πακέτο εννοώ όλη αυτή την ιστορία με τα κορίτσια,τα κέντρα,τα συμπληρώματα και
τα σκατά με τα στημμένα ματς,όπως είπες πριν χάρηκες που δε μπλέχτηκα με τον Πε-

208
 φάνη.Κάνε με κι εμένα να χαρώ λίγο.
Ο Τσαγκάρης κοίταξε το γιό του σα να ετοιμαζόταν να του πει δυσάρεστα νέα.Μετά
το θάνατο της γυναίκας του ο μικρός ήταν όλη του η ζωή.Απ'αυτόν μπορούσε να δεχ-
θεί υποδείξεις γιατί στο βάθος τον καμάρωνε.
-Δεν είναι τόσο απλά τα πράγματα μικρέ,ο Τσαγκάρης χαμογελάει λίγο λυπημένα
αλλά στα μάτια του υπάρχει εκείνη η θυμωμένη λάμψη που ο γιός του γνωρίζει πολύ
καλά
-Είναι πιο απλά απ'όσο νομίζεις,ο γιός προσπαθεί να τον μεταπείσει γιατί έχει διαβά-
σει την απάντηση,όλοι θα έχουν στραμμένα τα μάτια τους επάνω σου,από τους δημο-
σιογράφους μέχρι τους μπάτσους,θέλουμε κάτι τέτοιο;Δεν έχεις κουραστεί;Δες εδώ
όλη αυτή η επιχείρηση με τα εκτροφεία αλόγων ιπποδρόμου,πάει μια χαρά και δεν
χρειάζεται να γλείψουμε κανέναν κερατά.Καθαρά πράματα,καλά λεφτά
-Αγόρι μου δε θα σε μπλέξω και το ξέρεις,η φωνή του Τσαγκάρη είναι σταθερή και
φανερώνει άνθρωπο που έχει πάρει τις αποφάσεις του,αλλά αυτός με έκλεψε,με που-
λησε στην αστυνομία και πάει να μου πάρει όλα όσα έχω,καταλαβαίνεις τι λέω,όλα!
Ξέρεις τι ήταν πριν να μπλέξει με μένα,κουτσαβάκι της νύχτας και τώρα πήρε ακόμα
και τα κορίτσια από τη Μολδαβία αυτά που φυστίκωναν κάποιοι εξαιρετικοί κύριοι
της ΕΠΟ και της Γενικής Γραμματείας Αθλητισμού, από το τουρνουά του Βόλου με-
χρι το πάρτυ στη Μύκονο για τη προεδρία του Γαλανού.
Ο γιός άκουγε προσεκτικά,ήξερε πολλά δεν ήξερε λεπτομέρειες και δεν ήταν και σί-
γουρος αν ήθελε να μάθει.Ο Τσαγκάρης σήκωσε ένα αόρατο τηλέφωνο και λέπτυνε
τη φωνή του "Ρε Βασίλη εκείνα τα μουνάκια που μας είχες φέρει στο κότερο της
γυναίκας του ΓΓΑ είναι διαθέσιμα για το φιλικό στη Μολδαβία,ακόμα καβλωμένοι
είμαστε",η φωνή του βάρυνε και πάλι
-Αυτοί είναι οι αληθινοί αλήτες,ένα μάτσο μεσήλικες πουτανιάρηδες που βαριούνται
τις γυναίκες τους και ψάχνουν σφιχτά γκομενάκια για να επιβεβαιωθούν,και δώστου
πίπες στις τουαλέτες,μακρυά από τα φλας,κι όλα αυτά χάρη σε μένα,σε μένα.Ακόμα
κι αυτή τη πούστρα τον Ρισβά βόλευα με κάτι παίδαρους,βλέπεις ήταν ο αγαπημένος
τραγουδιστής της Ομοσπονδίας,όπου η Εθνική και αυτός και να οι εκδηλώσεις, και
να οι γιορτές στο μαγαζί που τραγουδάει,μη μας μαραζώσει η πιπίτσα,τον θέλαμε μπ-
ροστάρη να βγαίνει στα ραδιόφωνα και να μιλάει για ποδόσφαιρο.
Ο γιος νοιώθει ένα κόμπο στο λαιμό,του ακούγεται βαρύ αυτό το ιδιότυπο ρεκβιεμ
που ξεστομίζει ο πατέρας του.Ο Τσαγκάρης ξαναλεπταίνει τη φωνή και ξαναπιάνει το
αόρατο τηλέφωνο "Μπίλαρε,έχουμε κάτι δυνατό για τον Αθανασόπουλο; Δε βγάζει
πρωτάθλημα και Εθνική με τους ίδιους ρυθμούς και ο Ιταλός τον θέλει να μαρκάρει"
-Και ο Μπίλαρος εκεί,για τον Αθανασόπουλο που με την εγχείριση στους χιαστούς
θα είχε πάρει πασαπόρτι για δανεικός αν δε του έδινα τα παυσίπονα....
-Ήλθες είδες και απήλθες μπαμπά!
Κάθε φορά που ο Τσαγκάρης άκουγε τον γιό του να τον αποκαλεί "μπαμπά" μαλά-
κωνε.Έσβησε το τσιγάρο του και έλυσε τη γραβάτα του
-Όχι αγόρι μου την τελευταία λέξη δεν την έχω πει,μπορώ να ανεχτώ πολλά εκτός
από το άτιμο φέρσιμο και το πισωμαχαίρωμα,εκεί τσινάω και κλωτσάω σαν τα άλογα
που έχεις στη φάρμα,και η κλωτσιές μου είναι άσχημες.
Ο κύβος ερρίφθη,η επόμενη φράση του Καίσαρα που έρχεται στο μυαλό του γιού
-Άστον να πάει στο διάολο,ο γιος απευθύνεται στον αέρα
-Εσύ δε θέλω να φοβάσαι τίποτα,ξέρω να κρατάω κάποιους από εκεί που πρέπει όσο
για τον άλλο σιγά σιγά θα τα πάρει όλα τα μηνυματάκια του.Να σ'αφήσω ήσυχο τώρα
αρκετά άκουσες τη μουρμούρα μου.
-Μη χάνεσαι μπαμπά,κάνε μου τη χάρη....

209
Ο Τσαγκάρης χαμογελάει κι αφού πιάσει τους ώμους του γιού του τον φιλάει στο
μέτωπο.
Πλατεία Βικτωρίας
Πέντε λιπόσαρκοι νεαροί που φορούν βερμούδες και αμάνικες μπλούζες στρίβουν
τσιγάρα καθισμένοι πάνω στα πρώτα σκαλοπάτια της διάβασης που οδηγεί στην υπό-
γεια αποβάθρα του τραίνου με κατεύθυνση τον Πειραιά.Δίπλα από το βανδαλισμένο
με γκράφιτι άγαλμα του Θησέα που σώζει την Ιπποδάμεια δύο σκουρόχρωμοι έφηβοι
ανταλλάσουν χάπια χωρίς να τους ενδιαφέρει αν τους βλέπει κάποιος. Ένας ηλικιω-
μένος άντρας διασχίζει τη πλατεία με τη βοήθεια του μπαστουνιού και με την αγωνία
να ταλαιπωρεί ακόμα περισσότερο τα γονατά του,ικετεύει από μέσα του κάποιους πι-
θανούς ληστές που γεννά η φαντασία του και θα θελήσουν να του βουτήξουν τα 10
ευρώ που φωλιάζουν στο πορτοφόλι του.Εξαθλιωμένοι από τη κούραση, από την πεί-
να και από την έλλειψη μόνιμης στέγης μετανάστες από την Αφρική και τη Μέση Αν-
ατολή κάθονται στα παγκάκια και χαζεύουν τον κόσμο που κάνει φασαρία στις γύρω
καφετέριες.Χαρακτηρισμοί όπως "βρωμιάρηδες","κοπρόσκυλα","σκατόφατσες" ακ-
ούγονται και από τις δύο πλευρές της πλατείας που έχει μετατραπεί σε ένα είδος αρ-
ένας.Οι θαμώνες στις καφετέριες είναι το διψασμένο κοινό ενώ οι άοπλοι μονομάχοι
είναι περικυκλωμένοι αλλά χωρίς διαθεση να πολεμήσουν,ωστόσο φαίνεται στα μά-
τια τους πως άλλη μια μέρα επιβίωσης είναι γι'αυτούς μια μικρή νίκη.Ένας ντελιβε-
ρας διασχίζει την 3ης Σεπτεμβρίου με μεγάλη ταχύτητα και περνώντας με κόκκινο
παραλίγο να χτυπήσει έναν πεζό ο οποίος χαρίζει στον ντελιβερά μια μούτζα και μια
ευχή για τη μάνα του.Ο Απάτσι φτάνει στη πλατεία από την πλευρά της Αριστοτέ-
λους.Το βήμα του είναι γρήγορο γιατί τα νέα που έμαθε τον έχουν ανησυχήσει. Ένας
νεαρός γύρω στα εικοσιπέντε του κάνει νόημα.Η μπλούζα του νεαρού είχε αρχικά
κόκκινο χρώμα αλλά μετά από αρκετές μέρες που έχει να πλυθεί αποκτά μια κεραμ-
μυδί απόχρωση ενώ στη πλάτη υπάρχουν σκούροι λεκέδες.Τα λευκά αθλητικά παπ-
ούτσια που φοράει δίνουν την εντύπωση ότι θα διαλυθούν από λεπτό σε λεπτό ενώ
στο αριστερό μπατζάκι του γκρί παντελονιού του υπάρχει ίχνος κουτσουλιάς.Η όψη
του συναγωνίζεται το ντύσιμό του,μακρυά άλουστα μαλλιά,πρόσωπο αξύριστο με
λίγες μικρές πληγές στο σαγόνι,ούλα σε άθλια κατάσταση και τα δόντια του μοιάζουν
με κομμάτια μουστάρδας.Τα βλέμματα που πέφτουν πάνω στον Απάτσι είναι διακ-
ριτικά,ξέρουν ότι έχει έρθει για δουλειά,ξέρουν ποιός είναι και κανείς δε ρισκάρει να
του μιλήσει αυτή την ώρα.Μόλις ο μπράβος στέκεται μπροστά από τον νεαρό ο δεύ-
τερος του απλώνει το χέρι
-Πάμε να κάτσουμε στο παγκάκι,διατάζει ο Απάτσι
Ο νεαρός ακολουθεί τον μπράβο και στο παγκάκι στο οποίο κατευθύνονται κάθονται
δύο μαύροι που φορούν πράσινα παντελόνια φόρμας adidas και σαγιονάρες.
-Δρόμο,γαυγίζει ο Απάτσι
Οι μαύροι τον κοιτούν μάλλον ατάραχοι,δεν καταλαβαίνουν τη γλώσσα
-Άουτ,πως το λένε γαμώ τη φυλή σας,ο μπράβος αρπάζει το χέρι του πιο κοντού από
τους δύο και τον σηκώνει με το ζόρι από τη δύναμη ο μαύρος χάνει την ισορροπία
του και πέφτει κάτω.Ο φίλος του σηκώνεται να τον βοηθήσει,εξακολουθεί να κοιτά-
ζει τον Απάτσι και τον νεαρό αλλά η ματιά του είναι παγωμένη,έχει δει πολύ χειρότε-
ρα πράγματα στη ζωή του από μικροτραμπουκισμούς.
-Έτσι ντε με τους πίθηκους,ακούγεται η φωνή ενός νεαρού με ξυρισμένο κεφάλι που
κάθεται σε μια καφετέρια πίσω από το παγκάκι
Μόλις κάθονται ο νεαρός παρακαλάει με κλαψιάρικο ύφος
-Εικοσαρικάκι αφεντικό;
-Πολλά περισσότερα,λέει ψυχρά ο Απάτσι,αρκεί να μη μου πουλάς αέρα
-Όχι δα,εγώ είμαι εγγύηση,ο νεαρός χτυπά με το βρώμικο χέρι του το μέτωπό του

210
Ο Απάτσι δεν κοιτάζει το νεαρό,περιεργάζεται το χώρο
-Αυτό που μου είπες στο τηλέφωνο είναι πολύ σοβαρό,το καταλαβαίνεις, ο μπράβος
μιλάει όσο πιο ήρεμα μπορεί.
-Το καταλαβαίνω,είπε ο νεαρός και μαζεύτηκε σα να κρύωνε,αλλά είναι σίγουρο
γιατί και τα παιδιά μου το σφύριξαν αμέσως μόλις έμαθαν ότι τους ψάχνει ο κύριος
Τσα....
-Σκάσε ρε,είπε απότομα ο Απάτσι ρίχνοντας ένα άγριο βλέμμα στο νεαρό,παλάβωσες
τελείως και λες ονόματα;
-Μπαρντόν,αλλά είναι εξακριβωμένο δε σε δουλεύουμε,τα παιδιά μάλιστα λένε πως
αυτοί οι δύο έχουν ξανακάνει τέτοιες δουλειές,όσο ο....έλειπε
-Ποιοί τους αναγνώρισαν; ρώτησε ο Απάτσι
-Δύο Πακιστανοί,είναι πέντε χρόνια στην Ελλάδα,μένουν σ'ένα υπόγειο στην Αλκι-
βιάδου πίσω από τον Άγιο Παντελεήμονα,κάνουν κάτι μερεμέτια,βαψίματα, κουβα-
λήματα και τέτοια.Αυτούς τους λεβέντες τους αναγνώρισαν γιατί τους έχουν συλλά-
βει πολλές φορές,έτσι για χαβαλέ χωρίς αιτία.Αυτοί ντυθήκανε και καλά νεοναζί και
κλέψανε το δικό σας.Αφεντικό μη νομίζεις ότι δε βλέπω,είμαι σκατά και υπάρχουν
μέρες που με βρίσκουν τάβλα σε σκαλάκια και σε παγκάκια,αλλά παίρνω χαμπάρι τι
γίνεται και φυλάγομαι.Δικοί σας είναι;
Ο Απάτσι τον κοίταξε σα να ήθελε να τον πνίξει κι ο νεαρός με νόημα έδειξε πως
αποσύρει την ερώτηση
-Πάμε στην υπόγα των Πακιστανών,διατάζει ο μπράβος
-Δε ξέρω αν είναι τώρα εκεί,αυτοί γυροφέρνουν για μεροκάμματο
-Τέτοια ώρα;
-Μπορεί
-Όπως και να'χει πάμε
Το τζιπ του Απάτσι διπλοπαρκάρει στην Αλκιβιάδου,ο μπράβος χτυπά ένα κουδούνι
με το όνομα Παπαδόπουλος
-Ούτε φαντασία δεν έχουν οι μαλάκες,σχολιάζει
Ακούγεται μια φωνή στα Πακιστανικά
-Ιτς Σάκης,απαντά ο νεαρός
Πάλι πακιστανικά από το θυροτηλέφωνο
-Σάκης,επαναλαμβάνει ο νεαρός
-Νόου τουντέη,η φωνή
-Πες τους να ανοίξουν τώρα για να μη σας γαμήσω ότι έχετε και δεν έχετε,ο Απάτσι
εκτός εαυτού και ο Σάκης τρέμει
-Όπεν νάου,ο Σάκης προσπαθεί να ακουστεί σοβαρός,μπιζνες,μπος
Η εξώπορτα ανοίγει με τον χαρακτηριστικό ήχο,οι Πακιστανοί έχουν καταλάβει για
ποιόν πρόκειται όταν ακουν τη λέξη "μπός"
Η γκαρσονιέρα που υποδέχεται τον Απάτσι και τον Σάκη είναι σκέτος φούρνος που
μαζί με ζέστη φέρνει και βρώμα.Στα ρουθούνια εισβάλει και μια περίεργη μυρωδιά
κάτι σαν λιβάνι
-Τι στο πούτσο έχουν ανάψει;ρωτάει ο Απάτσι χωρίς να περιμένει απάντηση
Οι Πακιστανοί κάνουν νόημα στους δύο άντρες να περάσουν, στο δωμάτιο υπάρχει
ένα παλιό κασσετόφωνο και παίζει μουσική της χώρας τους.Ο βυσσινί καναπές στο
μικρό σαλόνι αποτελείται από τρία "φαγωμένα" μαξιλάρια που είναι στολισμένα με
λεκκέδες.Ο Απάτσι δεν βλέπει την ώρα να φύγει απο κει.
Πάνω σ'ένα πανάρχαιο τραπέζι το οποίο σίγουρα οι Πακιστανοί το έχουν πάρει από
τα σκουπίδια είναι τοποθετημένο ένα πλαστικό ποτήρι μέσα στο οποίο βρίσκονται
δυο λεπτά χρωματιστά αναμμένα ραβδάκια,από αυτά ερχόταν η περίεργη μυρωδιά.
Οι Πακιστανοί μιλούν μεταξύ τους και είναι αναστατωμένοι.

211
-Εδώ, εδώ, ο Απάτσι βγάζει από τη τσέπη του δύο φωτογραφίες,είναι ο Λάρρυ και ο
Μπάμπης με τις στολές τους,δείχνει τις φωτογραφίες στους Πακιστανούς,εκείνοι
φοβούνται.Πότε κοιτούν τον Σάκη πότε τον Απάτσι
-Άντε ντε,αυτοί είναι;οΑπάτσι κάνει και μια γκριμάτσα δυσφορίας
Ο Σάκης τους κάνει νόημα ότι μπορουν να μιλήσουν ελεύθερα
-Αυτοί ντίο κλέφτε,λέει ο νεότερος από τους Πακιστανούς,παίρνει λέφτα,λέφτα όταν
κάνει ντουλια,χτυμπάει,παίρνει λέφτα,λέφτα φανάρια.
Ο Απάτσι περίπου καταλαβαίνει τι τρέχει,ο Μπάμπης και ο Λάρρυ αποφάσισαν να το
παίξουν κάπως ανεξάρτητοι και πιθανόν με τις ευλογίες ενός ανώτερου
-Νιζάρ;ρωτάει ο Απάτσι,λεφτά Νιζάρ;
-Νιζάρ, Νιζάρ, φωνάζει ο άλλος Πακιστανός και κάνει τη μίμηση μιας γροθιάς που
χτυπάει το πρόσωπο
-Στο είπα αφεντικό τα είδαν όλα,είπε ο Σάκης
-Αυτοί λέφτα Νίζαρ, Γκλόρια,ο νεότερος Πακιστανός παίρνει λίγο θάρρος παραπάνω,
Γκλόρια λέφτα,φέρνει τον δείκτη του στο καρύδι και κάνει τη χειρονομία του
κοψίματος του λαιμού
-Κλέφτε,λέει θυμωμένος και δείχνει τις φωτογραφίες ο δεύτερος Πακιστανός ενώ
ξεστομίζει και μια βρισιά της πατρίδας του
Ο Απάτσι βγάζει μια σειρά από φωτογραφίες με μαύρες κοπέλλες και τις δίνει στους
δύο Πακιστανούς.
-Λεφτά; Οι κλέφτες,λεφτά από τα κορίτσια;
Οι Πακιστανοί στην αρχή δεν καταλαβαίνουν αλλά κοιτώντας λίγο παραπάνω τις
φωτογραφίες κουνάνε σαν συνεννοημένοι τα κεφάλια τους
-Κορίτσια..κλέφτε,ο νεώτερος μιλάει με σιγουριά
Η ζέστη και η βρώμα έχουν γίνει ανυπόφορες και το πουκάμισο του Απάτσι κολλάει
στο σώμα του
-Καργιόληδες,μουρμουρίζει ο Απάτσι,τα παίρνουν κι από τα κορίτσια
Ο μπράβος βγάζει από το πορτοφόλι του δύο χαρτονομίσματα των πενήντα ευρώ και
δίνει από ένα σε κάθε Πακιστανό.Εκείνοι χαμογελούν κι αφου κοιτάξουν ο ένας τον
άλλον πιάνουν τα χέρια του Απάτσι.Ο μπράβος αηδιάζει με τα λαδωμένα δάχτυλά
τους που φανερώνουν πολύ πρόσφατο δείπνο,τραβιέται πίσω αλλά ανταποδίδει το
χαμόγελο.
-Θα τα ξαναπούμε,θα περάσω για δουλειά αυτές τις μέρες,καλά λεφτά,εύκολα
-Λέφτα;Ντούλεια; ρωτάει ο νεότερος
-Ναι γιου εντ μι,εξηγεί ο Απάτσι και δείχνει τον εαυτό του και τους δύο συνομιλητές
του,και ο Σάκης παρέα
Ο Σάκης χαμογελάει σχεδόν αυτάρεσκα σα να έχει μεσολαβήσει για την επίτευξη
μιας σπουδαίας συμφωνίας
Όταν ο Απάτσι ξαναβρέθηκε στο δρόμο ένοιωσε έντονη την ανάγκη να κάνει εμετό
και δεν ήταν μόνο από τη βρώμα.Στον Σάκη δίνει διακόσια πενήντα ευρώ
-Δεν έχεις παράπονο,του λέει
-Α..αφεντικό...,ο Σάκης δε πιστεύει στα μάτια του
-Πάρτους κανένα ρουχαλάκι της προκοπής και κράτα για σένα ένα κατοστάρικο, έχει
κάτι φθηνα στην στοά στην Ομόνοια,σε λίγο καιρό θα τους πάρουμε μαζί μας
-Καμιά δουλίτσα και για μένα,παρακάλεσε ο Σάκης
-Δεν είπες ρε μαλάκα ότι θα καθαρίσεις; ρώτησε ο Απάτσι,για στάσου μπροστά σε
ένα καθρέφτη.Εντάξει σε φροντίζουμε σε ταϊζουμε κανένας δε σε πειράζει αλλά κάνε
κι εσύ κάτι να δείξεις στο αφεντικό ένα πιο καλό πρόσωποΣήμερα ας πούμε ήταν μία
καλή αρχή,αλλά δε μπορούμε να σας δώσουμε όλη την αμοιβή με τη μία γιατί μπορεί
να τη φάτε στη πρέζα πάλι

212
-Όχι,όχι, βεβαίωσε ο Σάκης κουνώντας τα χέρια του για να δώσει έμφαση
-Ωραία,ο Απάτσι έδειχνε κάπως ικανοποιημένος,όσο για τα υπόλοιπα παιδιά που
έψαξαν θα φροντίσουμε επίσης.
-
Την ώρα που οι Πακιστανοί δείχνουν τον Λάρρυ και τον Μπάμπη ο Βασίλης Τσαγ-
κάρης δέχεται τηλεφώνημα στο κινητό του καθώς οδηγεί
-Δύο λεβέντες της Φλόγας ήταν αυτοί που στην έκαναν,ήταν η γνώριμη φωνή του
υποδιευθυντή,τους αναγνώρισαν κάτι αλλοδαποί
-Ποιοί είναι; ρωτάει ο Τσαγκάρης χωρίς να ευχαριστήσει τον αστυνομικό για την
εξυπηρέτηση
-Κάτι μωρά που ήθελαν να το παίξουν άντρες,φάγανε κάτι ψιλές,βάλανε και τα
κλάματα, εντάξει το θέμα έκλεισε,τους κρατάμε αλλά δεν βρήκαμε τίποτα επάνω
τους,το πήρανε το μαθηματάκι τους.
-Όχι αγόρι μου δε το πήραν,ο Τσαγκάρης είναι θυμωμένος γιατί νοιώθει πως δεν τον
υπολογίζουν,όταν μπλέκεις με τέτοια σκατά θα λερωθείς ε λοιπόν θα λερωθούν κι
αυτοί, πεσ'μου ποιοί είναι
-Να σου θυμίσω πως δεν είσαι το αφεντικό μου,είπε ο αστυνομικός,οπότε καλό θα
ήταν να χαλαρώσεις λιγάκι.Δηλαδή δε φτάνει που χάνω χρόνο να ψάχνω τον κάθε
αληταρά που πήραν τα μυαλά του αέρα θα κάνω και το παιδί για όλα τα
θελήματα,είπαμε τέλος ότι έγινε έγινε και να είσαι βέβαιος ότι θα εξαφανιστούν από
τη πόλη
-Όχι πριν τους πω δυό λογάκια,επέμεινε σε πιό έντονο ύφος ο
Τσαγκάρης,καταλαβαίνεις ρε συ τι έκαναν,αν μάθουν στη πιάτσα πως δύο νιάνιαρα
από το πουθενά έρχονται και μας κλέβουν ζήτω που καήκαμε,θα γίνουμε άνω
κάτω,αυτό θές;Και μια και το αναφέραμε τι κάνανε οι δικοί σου εκείνη την ώρα την
είχαν αράξει σε κανένα φαγάδικο και την έπεφταν σε γκομενάκια;Ονόματα θέλω
-Δεν έχω όρεξη για καυγά,είναι μέλη της Εθνικής Φλόγας κατανοητό;Δε θέλουμε
μαλακίες ούτε με τον Νικηφοράκη ούτε με κανέναν άλλον,αν πάρει έκταση το θέμα
θα έχουμε από τη μία τις κωλοφυλλάδες των κουμμουνιών να γράφουν τα δικά τους
και από την άλλη θα ξεκινήσουν κάποιοι δικοί σου παλιοί φίλοι να ψάχνουν τη σχέση
σου με τη Φλόγα,τίποτα απ'όλα αυτά δε θέλουμε,έχε μου εμπιστοσύνη θα τα
κανονίσω εγώ θα μιλήσω με τον ομαδάρχη τους, με τον Νικηφοράκη με κάποιον
ψηλά τέλος πάντων να τους ρίξουν καμμιά κλωτσιά,δυο βλάκες ήταν δεν αξίζει το
κόπο.
-Η δουλειά ήταν στημμένη,ακούς τι σου λέω,ο Τσαγκάρης είναι έξαλλος πλέον,αυτές
οι πιάτσες θέλουν παρακολούθηση και τα κωλόπαιδα ήξεραν που να χτυπήσουν δεν
ήταν χθεσινά,όσο για τον Νικηφοράκη θα του μιλήσω εγώ,έχω το τρόπο μου
Ο αστυνομικός ακούγεται αγχωμένος το έμπειρο αυτί του Βασίλη Τσαγκάρη
καταλαβαίνει την αλλαγή χρώματος στη φωνή.
-Να κάτσεις εκεί που κάθεσαι,δε θέλουμε εντάσεις,πως να στο δώσω να το
καταλάβεις; Γιατί ρε γαμώ το δε μένεις στο ότι όλα λύθηκαν,λες να θέλουν από τη
Φλόγα να έχουν τέτοια προβλήματα;
-Με τη Φλόγα έχω παρελθόν,λοιπόν θα μου δώσεις τα ονόματα ή θα μιλήσω με τον
Νικηφοράκη κατευθείαν;
Σειρά του αστυνομικού να γίνει έξω φρενών
-Το παρατραβάς και όχι δε θα σου δώσω κανένα όνομα,κάνε ότι σκατά θες αλλά να
ξέρεις αν με γράψεις να μην υπολογίζεις πια σε τακτικές εξυπηρετήσεις
-Νατες και οι απειλές,ο Τσαγκάρης αφήνει ένα θυμωμένο γέλιο,ακόμα δεν ήρθα
αρχίσαμε,ξεχνάτε μου φαίνεται,ξεχνάτε εύκολα,δε πειράζει γι'αυτό γύρισα για να αρ-
χίζω να σας θυμίζω

213
 -Στο ξαναλέω μην το παρατραβάς,ο αστυνομικός μιλάει πιο χαμηλόφωνα αλλά με
την ίδια αποφασιστικότητα,κανένας δε θα σε πειράξει τέλος.
-Αυτό λέω κι εγώ...τέλος!Ο Τσαγκάρης έκλεισε το τηλέφωνο
Περιστέρι
Ο Παναγιώτης Πεφάνης επισκέπτεται τρείς στοιχηματικές ιστοσελίδες που τον
ενδιαφέρουν και παρατηρεί τις αποδόσεις συγκεκριμένων παιχνιδιών,όβερ,άντερ και
σκόρερ καθώς και τις αποδόσεις ημίχρονο-τελικό.Σημειώνει και αποθηκεύει μέσα σε
αρχεία που ανοίγει.Το γραφείο του στο Joyride έχει πάρα πολύ καλή ηχομόνωση κι
έτσι η μουσική δεν τον ενοχλεί.Αυτά που βλέπει τον ικανοποιούν,τηλεφωνεί στον
Στέλιο Γαλανό ο οποίος όμως τρώει με την οικογένεια και έχει καλεσμένο τον πεθερό
του οπότε δεν έχει διάθεση για πολλές κουβέντες
-Τι λέει ο Μεγαλοεργολάβος θα φτιάξει κανένα γήπεδο ή θα τα παίρνει μόνο από τα
διόδια; Ο Πεφάνης σκάει στα γέλια και ο Γαλανός αγαναχτεί
-Καληνύχτα Παναγιώτη,ευχαριστώ για την ενημέρωση
Τα αρχεία με τις σημειώσεις μεταφέρονται σε ένα φλασάκι και το φλασάκι με τη
σειρά του καταλήγει στην εσωτερική τσέπη ενός πανάκριβου γαλάζιου
σακκακιού.Ακούγεται χτύπημα στη πόρτα,μετά το "εμπρός" του Πεφάνη στο γραφείο
μπαίνουν ο Ντανήλ κι ένας άντρας γύρω στα τριανταπέντε,αρκετά αδύνατος με
κάπως μακρύ σαγόνι και πυκνά μαύρα μαλλιά στη κορυφή,στα πλάγια η τρίχα ίσα
που φαίνεται.
-Πως σε κάναν έτσι ρε Τηλέμαχε; Ο Πεφάνης δείχνει το κεφάλι του επισκέπτη του
και ξεσπάει και πάλι σε γέλια.
Ο Τηλέμαχος ανταποδίδει το γέλιο και ο Ντανήλ τους κοιτάει ανέκφραστος
-Αγόρι μου μέσα στη μόδα,ο Τηλέμαχος δίνει το χέρι του και ακολουθεί θερμή
χειραψία
-Κάτσε,ο Πεφάνης κάνει νόημα στον Τηλέμαχο να βολευτεί σε μια καρέκλα και στον
Ντανήλ να φύγει
-Ντάξει όλα; ρωτάει ο Τηλέμαχος
-Από δω μέχρι Θεσσαλονίκη,έχω στείλει το Ζήση επάνω,εσύ;
-Δε μίλησα σε πολλούς,αρχή είναι ακόμα,εξήγησε ο Τηλέμαχος,είπαμε είμαστε
προσεκτικοί
-Θα μιλήσω και με τον άλλον για τον διαιτητή του πρώτου ντέρμπυ,είπε ο Πεφάνης, ο
Παναθηναϊκός τσινάει για τον Σαγρή αλλά καλά να πάθουν πρόπερσι που τους
σπρώχναμε μας έκαναν τους δύσκολους,φέτος αν θέλουν γλύκες θα παρακαλέσουν!
Ο Τηλέμαχος έπλεξε τα δάχτυλά του και κοίταξε προβληματισμένος τον Πεφάνη
-Ρε συ Παναγιώτη...
Σιωπή,ο Πεφάνης ένοιωσε κάποιους μικρούς κραδασμούς στο στήθος του,πήρε κι
αυτός ένα μισολυπημένο μισοσοβαρό ύφος,η ατμόσφαιρα βάρυνε απότομα
-Ο Βελίδης,ξεκίνησε να λέει ο Τηλέμαχος
-Ναι το έμαθα,είπε ο Πεφάνης
Ο Τηλέμαχος τον κοίταξε μάλλον θιγμένος
-Τροχαίο....είπε
-Τροχαίο,επανέλαβε ο Πεφάνης,κρίμα το παλικάρι και πρέπει να βρούμε
αντικαταστάτη
-Άστο Παναγιώτη, μαλάκας δεν είμαι,ο Τηλέμαχος είχε όντως θιχτεί
-Τι είναι ρε;
-Ήξερα ότι θα σταματούσε και ήξερα ότι δε γινόταν να σταματήσει,όπως ο άλλος στα
Γιάννενα κι αυτός τροχαίο,σε γκρεμό πάλι.
-Τηλέμαχε δε ξέρω που το πας αλλά...,ξεκίνησε να λέει ο Πεφάνης
-Πουθενά δε το πάω και δεν με ενδιαφέρει,τον έκοψε απότομα ο Τηλέμαχος, ήξερε

214
από την αρχή που έμπλεκε απλώς μου είπαν στην εταιρεία ότι πέρασε κάποιος
μπάτσος από την Διεύθυνση Πειραιά και ρωτούσε γι'αυτόν
-Μπάτσος; ο Πεφάνης ρώτησε περισσότερο ξαφνιασμένος παρά ανήσυχος
-Μπάτσος,επανέλαβε ο Τηλέμαχος,ρωτούσε πολλά κι απ'ότι μου είπαν υπήρχε
προσωπικό ενδιαφέρον έφτασε και μέχρι τον πρόεδρο αλλά μάλλον τακτοποιήθηκε
το θέμα.Δηλαδή θα'πεσαν τα σχετικά τηλεφωνήματα και ο μπάτσος θα έφαγε το
υπηρεσιακό του χέσιμο.Δε νομίζω να μας ξαναενοχλήσει άλλωστε δεν έχει και λόγο
απλώς δεν περίμενα τέτοιου είδους επίσκεψη.
Ο Πεφάνης έξυσε το φαλακρό του κεφάλι και πήρε μια ανάσα
-Οι υπόλοιποι στην εταιρεία ζουν ακόμα στο σκοτάδι έτσι;
-Ασφαλώς,είπε με σιγουριά ο Τηλέμαχος,ο μπάτσος δεν έβγαλε κανένα
συμπέρασμα,ο Βελίδης έλεγε πως δούλευε σε λογιστικό γραφείο κι έκανε κάποιες
εξωτερικές δουλειές, τελικά ήταν έξυπνο παιδί
-Κι έξυπνο παιδί θέλω να βρούμε πάλι,τόνισε ο Πεφάνης,καλό θα ήταν να μην έχει
οικογενειακές υποχρεώσεις
Ο Τηλέμαχος είδε κάτι σαν σκιά θλίψης στα μάτια του συνομιλητή του
-Θα κάνω ότι μπορώ,είπε ο Τηλέμαχος,αλλά αμέσως τώρα δεν γίνεται κάτι και από
τον λογαριασμό μου στο facebook δεν είναι να έχεις και πολύ εμπιστοσύνη,η σάρα
και η μάρα μαζεύονται και πιάνουν κουβέντα για τα στοιχήματα,ο Βελίδης ήταν
προσεκτικός δεν μιλούσε και κάλυπτε ίχνη,είχε το τρόπο του...
-Καλά,θα διαλέξουμε προσεκτικά οπότε τι να γίνει θα φορτώσουμε τον Ζήση με λίγες
ευθύνες παραπάνω
-Απ'ότι είδα πάλι εκλεκτή πελατεία έχεις απόψε,είπε ο Τηλέμαχος κι έκλεισε το μάτι
πονηρά
Ο Πεφάνης κατάλαβε το υποννοούμενο και χαμογέλασε
-Κοτζαμ πρόεδρος των παρατηρητών διαιτησίας,είπε περήφανα,άλλο γλυφτρόνι του
κερατά έχει μυριστεί ψητό και διαπραγματεύεται καλές βαθμολογίες για τα
"κοράκια" μας.Μη νομίζεις όμως τον έχω στη δίαιτα,το καθεστώς αλλάζει σιγά σιγά
όχι με τη μία.
Η πόρτα του γραφείου χτύπησε και πάλι,αυτή τη φορά ήταν ο Έντυ με το ίδιο πάντα
θολωμένο βλέμμα των δύο τελευταίων ημερών.
-Αφεντικό αυτός ο ηλίθιος ο πρόεδρος,χουφτώνει δυο κοπέλλες του στριπ τηζ και το
παρακάνει,φωνάζει κιόλας, έχει γίνει λιώμα
Ο Πεφάνης κούνησε απογοητευμένος το κεφάλι του
-Η εκλεκτή πελατεία,είπε στον Τηλέμαχο και μετά απευθύνθηκε στον Έντυ,καλά
ζόρισέ τον λίγο,όχι με τον Ντανήλ κι αν δεις τα σκούρα φώναξέ με
Ο Έντυ έγνεψε καταφατικά κι έκλεισε τη πόρτα πίσω του,ένοιωθε τα βήματά του να
βυθίζονται πάνω στο μπορντό χαλί του διαδρόμου που οδηγούσε στην μεγάλη
αίθουσα με την πίστα,ένας αποκρουστικός ήχος συνδιασμός βαλκανικής και
τουρκικής μουσικής, βασανίζει τ'αυτιά του,οι πελάτες και πάλι δεν είναι πολλοί αλλά
τα βλέμματα πέφτουν πάνω σε έναν.Ο συγκεκριμένος πελάτης είναι ένας άντρας
μεταξύ πενηνταπέντε και εξήντα, το άσπρο του πουκάμισο είναι σχεδόν όλο
ξεκούμπωτο και φαίνεται το μεγαλύτερο μέρος της τριχωτής κοιλιάς η οποία
καλύπτει και τη ζώνη του παντελονιού.Οι λιγοστές τρίχες που είχαν χτενιστεί έτσι
ώστε να καλύπτουν την φαλάκρα στην κορυφή του κεφαλιού έχουν πάρει
διαφορετικές κατευθύνσεις προκαλώντας γέλια σε κάποια από τα κορίτσια της
πίστας.Ο άντρας βάζει με το ζόρι στο δεξί του γόνατο μια μελαχροινή κοπέλα που
στην αρχή βγάζει ένα χαρούμενο ουρλιαχτό αλλά αμέσως μετά δυσανασχετεί και
προσπαθεί να φύγει,η Σαμάνθα είναι δίπλα της και προσπαθεί να την αποσπάσει όσο
πιο ευγενικά μπορεί από τα χέρια του άντρα.

215
-Ζηλιάρααααα,φωνάζει ο άντρας και βάζει τα γέλια,μόλις τελειώσω με αυτό εδώ το
τούμπανο θα πάρω εσένα
Η Σαμάνθα χαμογελά και κουνά αρνητικά το δάχτυλό της
-Ναι καλά,σχολιάζει ο άντρας, λες και δε θες,δε ξέρω ότι έχεις πιπώσει τη μισή
ΚΕΔ,στο διάλο χαμούρες κάνετε και τις δύσκολες
Οι κοπέλλες πάνω στη πίστα είναι λίγο ασυγχρόνιστες στο χωρό αλλά οι πελάτες δεν
το προσέχουν,τα μάτια είνα καρφωμένα στα καλλίγραμμα κορμιά και από κάποια
τραπέζια ακούγονται ρυθμικά παλαμάκια
-Κάτσε ντεεεε,ο άντρας τραβάει απότομα τη κοπέλα που καταφέρνει να σηκωθεί από
το γόνατό του,η Σαμάνθα του αγγίζει τον ώμο
-Ήρεμα,του λέει, να φέρω κάτι;Κάτι να πιείς;
-Kάτσε μαζί μας,διατάζει ο άντρας και πάει ν'αρπάξει το μπράτσο της Σαμάνθα αλλά
τον σταματάει το δυνατό χέρι του Έντυ που του σφίγγει το καρπό
Ο Έντυ χαμογελάει κάπως ψυχρά αλλά η ματιά του είναι απειλητική,η Σαμάνθα
νοιώθει αμηχανία ενώ η άλλη κοπέλα καταφέρνει να ξεφύγει και πάει τρέχοντας για
τα καμαρίνια.
-Τι τρέχει ρε; ο άντρας έχει θυμώσει και κοιτάει εχθρικά τον Έντυ,τι σε βάλαμε
διαιτητή; Να σου πω λοιπόν ότι τους διαιτητές τους βάζω εγώ...και πεσ'το και
στ'αφεντικό σου.Όχι τίποτε άλλο να μη νομίζει ότι ξαφνικά έγινε πλανητάρχης και τα
κάνει όλα μόνος του, κι αν δε με πιστεύεις τράβα να ρωτήσεις τον φίλο σας τον
Αντωνίου.
Ο Έντυ έχει σκληρύνει λίγο τη λαβή του και κοιτάει και τη Σαμάνθα που τον ικετεύει
σιωπηλά να σταματήσει την κόντρα
-Κάτσε ήσυχος,λέει μαλακά ο Έντυ,τα κορίτσια τη δουλειά τους κάνουν,να κεράσω
ένα ποτάκι και να τα πούμε λίγο;
Ο άντρας σωριάζεται στη καρέκλα,ξεφυσάει και η κοιλιά του κοντεύει να σπάσει όσα
κουμπιά παραμένουν στη θέση τους,η Σαμάνθα κάνει μεταβολή και ο Έντυ αφήνει
τον καρπό νοιώθοντας κάπως αηδιασμένος από τις τρίχες και τον ιδρώτα που έχεις
μαζέψει η παλάμη του εξαιτίας της λαβής
-Σου είπα να φύγεις; φωνάζει θυμωμένος ο άντρας στη Σαμάνθα
Ο Ντανήλ πίνει ένα αναψυκτικό στο μπαρ και παρακολουθεί τη σκηνή κάτι μέσα του
τον ειδοποιεί πως πρέπει να επέμβει αλλά ο Έντυ του κάνει νόημα να μείνει στη θέση
του κι έτσι ο μπράβος παραμένει στο μπαρ.
-Εσύ πήγαινε να φωνάξεις το αφεντικό σου,προστάζει τον Έντυ ο άντρας,η γκόμενα
είναι μ'εμένα άντε....
-Η Σαμάνθα,είπε ο Έντυ τονίζοντας το όνομα,έχει δουλειά πιές το ποτό σου
-Η δουλειά της είναι να γαμιέται,δε στο έχουν πει;
O Έντυ παραμένει στη θέση του αλλά το σαγόνι του συσπάται από τον θυμό,ίσως
πρέπει να φωνάξει τον Πεφάνη, όχι ακόμα
-Θα κάτσω λίγο μαζί του,λέει η Σαμάνθα σε μια προσπάθεια να ηρεμήσει τα
πνεύματα αλλά είναι πια αργά
-Την άκουσες ρε; ο άντρας χαμογελά θριαμβευτικά,τι κοιτάς μήπως φαντάστηκες ότι
θα την πηδούσες εσύ;Φάτε ρε έναν εραστή,γυρίζει προς τα υπόλοιπα τραπέζια και
δείχνει τον Έντυ στους πελάτες,ο εραστής των Τιράνων
Η Σαμάνθα σχεδόν κλείνει τα μάτια κι εύχεται όλα αυτά να είναι ένα όνειρο,ο Έντυ
σφίγγει τα δόντια και τις γροθιές του,ξαναγεμίζει ουίσκυ και χάπια έναν οδηγό
αυτοκινήτου
-Πιες το ποτό σου γαμώτο,λέει στον άντρα
Ο άντρας σηκώνεται άτσαλα επάνω κι ετοιμάζεται για καυγά,η μουσική τρυπάει
τ'αυτιά και οι κοπέλες της πίστας χορεύουν κάνοντας αγγαρεία,οι μισοι πελάτες

216
κοιτούν τα νεανικά κορμιά και οι άλλοι μισοί τον καυγά που είναι καθ'οδόν
-Σε ποιόν μιλάς έτσι ρε;Τι περνιέσαι;Επειδή σου έβαλε κουστούμι ο Πεφάνης έγινες
κι άνθρωπος και δίνεις διαταγές;Τράβα φώναξε το αφεντικό σου είπα,ορίστε μας
ήρθαν και τα μαντρόσκυλα να μας πούνε πως θα φερθούμε,τελείωνε φύγε
Η Σαμάνθα προσπαθεί να μπεί ανάμεσα στον Έντυ και τον άντρα,ο Ντανήλ συνεχίζει
με το αναψυκτικό του αλλά είναι έτοιμος για μάχη,έχει την εμπειρία,δε χρειάζεται
ιδιαίτερη βία,μπορεί εύκολα να τσουβαλιάσει τον άντρα και να τον πετάξει έξω,με
τον Έντυ τα πράγματα είναι διαφορετικά.Ο Έντυ παραμερίζει απαλά τη Σαμάνθα και
χρωματίζει τη φωνή του όσο πιο επιβλητικά μπορεί.
-Κάτσε κάτω και πιες το ποτό σου,είσαι τύφλα οπότε σταμάτα τώρα...τώρα
Ο άντρας γουρλώνει τα μάτια και χυμάει στον Έντυ προσπαθώντας να του αρπάξει
τον λαιμό,ο Αλβανός είναι πιο ευκίνητος, πιο νέος και πιο δυνατός,κάνει ένα βήμα
στο πλάϊ και ο άντρας χάνει το στόχο του,η τρικλοποδιά του Έντυ που ακολουθεί
στέλνει τον μεθυσμένο φαρδύ πλατύ στο πάτωμα.Μερικά τραπέζια αρχίζουν να
ενοχλούνται από το όλο σκηνικό αλλά κανείς δεν σηκώνεται να φύγει,περιμένουν τη
συνέχεια ενώ οι κοπέλες συνεχίζουν το χορό τους
-Παλιοπούστη,μουρμουρίζει ο μεθυσμένος που δε μπορεί καλά καλά να σηκωθεί,θα
σε περιποιηθώ μια χαρά που θα σηκώσεις και χέρι επάνω μου,γαμώ την Αλβανία σας!
Ο Έντυ είναι αδύνατον να συγκρατηθεί άλλο,πέφτει πάνω στη πλάτη του μεθυσμένου
με το γόνατο,με το δεξί του χέρι του αρπάζει το σβέρκο και του κολλάει το πρόσωπο
στο πάτωμα ενώ με το αριστερό βγάζει έναν μακρύ σουγιά και του ακουμπάει
μ'αυτόν τη βάση του αυτιού.Ο Έντυ έχει πάρει τέτοια θέση ώστε το σακάκι του να
καλύπτει τον σουγιά και κανένας να μη μπορεί να δει τι ακριβώς γίνεται,η Σαμάνθα
βγάζει μια αδύναμη στριγγλιά,η σφυριχτή ανάσα του Αλβανού βουλώνει για λίγο το
αυτί του μεθυσμένου.Ο Ντανήλ παρατάει το αναψυκτικό και κατευθύνεται προς το
μέρος του καυγά,αυτή τη φορά δε σκοπεύει ν'ακούσει τον Έντυ,που βάζει γρήγορα το
σουγιά στη τσέπη του σακακιού του.Ο Ρώσος αρπάζει με καταπληκτική ευκολία τον
μεθυσμένο και τον σηκώνει όρθιο,βλέποντας τη σωματική διάπλαση του Ντανήλ ο
μεθυσμένος αισθάνεται τη καρδιά του να χορεύει στο στήθος του,ο χορός είναι τόσο
γρήγορος που αναγκάζει τον μεθυσμένο να κάνει εμετό στο πάτωμα.Ο Ντανήλ
αφήνει μια βρισιά στη γλώσσα του.
-Τον πάμε στο αφεντικό,είπε στον Ντανήλ
Έπιασαν τον πρόεδρο των παρατηρητών διαιτησίας από τις μασχάλες και τον
κουβάλησαν μέχρι το γραφείο του Πεφάνη,η Σαμάνθα ξεσπάει σε κλάματα.
-
Στο σπίτι του Στέλιου Γαλανού το δείπνο έχει τελειώσει και η γυναίκα του μόλις έχει
σερβίρει το γλυκό.
-Ήταν όλα υπέροχα,σχολιάσε ο καλεσμένος και αγκάλιασε τη γυναίκα του Γαλανού
από τη μέση,εσύ όσο πας γίνεσαι όλο και καλύτερη μαγείρισα,της είπε
-Υπερβάλεις μπαμπά,απάντησε εκείνη,αλλά επειδή ξέρω τι καλοφαγάς είσαι θα το
πάρω σαν κοπλιμέντο.
-Η μακαρίτισσα η μάνα σου σε είχε για πολύ καλομαθημένη παρόλο που σε λάτρευε
και μου έλεγε εμπιστευτηκά ότι φοβόταν πως δε θα γινόσουν ποτέ καλή νοικοκυρά
Ο Γαλανός ένοιωθε έτοιμος να καταρρεύσει από την κούραση,εκτός αυτού την ίδια
στιχομυθία την είχε ακούσει γύρω στο ένα εκατομμύριο φορές.Υπήρχαν στιγμές που
αναρωτιόταν αν ένας άντρας με τη δύναμη του Μάριου Παναγόπουλου θα μπορούσε
να "τα χάνει" κατά το κοινώς λεγόμενο.Για τα 76 χρόνια όμως ο Παναγόπουλος
στεκόταν μια χαρά,ελάχιστα περιτά κιλά αλλά το κορμί του έμοιαζε πάντοτε στητό
όπως αυτό του φαντάρου στην πρωϊνή αναφορά,τα μαλλιά του είχαν λίγο αραιώσει
στη κορυφή αλλά το γκριζογάλανο βλέμμα του έμοιαζε να είσχωρεί παντού.

217
-Θα μιλήσω λίγο πολιτικά με τον άντρα σου,είπε στη κόρη του
Εκείνη χαμογέλασε και κούνησε το κεφάλι σα να δεχόταν ένα είδος ήττας.
-Που σημαίνει σε απλά ελληνικά "γυναίκα στη κουζίνα σου",φταίω εγώ που ήθελα να
σε περιποιηθώ κι άφησα να φύγει η κοπέλα για τα οικιακά,η γυναίκα του Γαλανού
χαμογέλασε κι έδωσε ένα απαλό φιλί στο μάγουλο του πατέρα της.Κατόπιν μάζεψε
τα περισσότερα πιάτα και κατευθύνθηκε στη κουζίνα,ο Παναγόπουλος περίμενε
ν'ακούσει τον ήχο του νερού της βρύσης για να ξεκινήσει να μιλάει.
-Γιατί να χαλάσουμε μια τόσο ωραία βραδιά για τα πολιτικά πάλι; σχολίασε ο
Γαλανός
Ο Παναγόπουλος δεν απάντησε αμέσως και περίμενε για λίγα δευτερόλεπτα,ο
Γαλανός κατάλαβε πως η κουβέντα δε θα στρεφόταν αποκλειστικά στην πολιτική
-Πως πας; ρώτησε ο Παναγόπουλος, εννοώ με την ΕΠΟ γενικότερα,όλα οκ;
-Μια χαρά,απάντησε ο Γαλανός,αν εξαιρέσεις λίγο τις επερχόμενες εκλογές, προσ-
παθούν να συνδέσουν εσάς κι εμένα και...καταλαβαίνετε τώρα,οργανομένα συμφέ-
ροντα και τέτοιες αηδίες,αλλά δεν είναι τίποτα που πρέπει να μας ανησυχεί
Ο Γαλανός μιλούσε στον πεθερό του στον πληθυντικό αλλά απέφευγε να τον
αποκαλεί "πατέρα" κόντρα στην επιθυμία της γυναίκας του.
-Δε θα το έλεγα,είπε ο Παναγόπουλος κι ήπιε μια γουλιά από το κρασί του
Ο Γαλανός ένοιωσε κάτι να ενοχλεί το λαιμό του αλλά άφησε τον πεθερό του να
συνεχίσει
-Μπορεί να μην ασχολούμαι με το ποδόσφαιρο,παρόλο που θα το ήθελες, ξεκίνησε ο
Παναγόπουλος,αλλά είμαι μέσα στα πράγματα,κι εννοώ μέσα σε όλα τα
πράγματα.Βλέπεις κάποιοι από τους "ανθρώπους" τους ποδοσφαίρου ανακατεύονται
σε πολλά και μοιραία έρχονται ειδήσεις στ'αυτιά μου
Το βλέμμα και το ύφος του εργολάβου ήταν αρκετά σοβαρά ώστε να περιοριστεί από
τώρα ο Γαλανός στο ρόλο του ακροατή
-Έγινε κάτι;
-Οι φάκελοι της ΟΥΕΦΑ Στέλιο μου,εξήγησε ο Παναγόπουλος,μαθαίνω πως αυτά
που φτάνουν στην ΕΠΟ ξεπερνούν και την αλληλογραφία του Ομίλου,και ναι έχεις
δίκιο συχνά εμάς τους δύο μας συνδέουν,λογικό,είσαι γαμπρός μου αλλά όταν
μπαίνουν στη μέση τέτοιες φήμες σε ποιόν κάνει καλό;
Ο Γαλανός προσπαθούσε να βρεί ποιός θα μπορούσε να διαρεύσει την πληροφορία
για τους φακέλους με τις επισημάνσεις ύποπτων παιχνιδιών που έστελνε η ΟΥΕΦΑ
στην ΕΠΟ,γνώριζε πως ο πεθερός του δεν διάβαζε ποτέ αθλητικές στήλες,γνώριζε
όμως και το ότι είχε αυτιά και μάτια παντού,οι περισσότερες εφημερίδες δεν έγραφαν
και πολλά για το θέμα τους τελευταίους μήνες,με εξαίρεση τον Ασβεστόπουλο και
κανα δύο άλλους ο μεγαλύτερος αριθμός των δημοσιογράφων έμενε στη γνωστή
γκρίνια για διαιτησίες και σε κριτικές προπονητών και παικτών.
-Σε όλες τις χώρες συμβαίνει αυτό,είπε ο Γαλανός παραμένοντας ατάραχος
-Δε συμβαίνει σε όλες τις χώρες,διόρθωσε ο Παναγόπουλος,η για να το πω αλλιώς σε
όσες χώρες έχει συμβεί ορισμένοι έχουν πάει φυλακή,για παράδειγμα εκείνο το
φοβερό σκάνδαλο με τους διαιτητές στο γερμανικό πρωτάθλημα πόσους έβαλε
μέσα;Ή ακόμα στην Ιταλία που όλοι ξέρουμε τη δύναμη της Μαφίας,κι εκεί
υποβιβάσθηκαν ομάδες και τιμωρήθηκαν υπεύθυνοι,μία από τα ίδια στην Ισπανία...
Για άνθρωπος που δεν ασχολείται με το ποδόσφαιρο ο Παναγόπουλος ήταν πάρα
πολύ καλά πληροφορημένος,έτσι κι αλλιώς για όλα ήταν καλά πληφορημένος και ο
Γαλανός αισθάνθηκε τουλάχιστον αφελής που δεν υποψιαστηκε ποτέ πως ο πεθερός
του δεν θα τον άφηνε από τα μάτια του,ειδικά με την αδυναμία που είχε στη κόρη και
στον εγγονό του,ήταν αδύνατον να μην ξεψαχνίσει το περιβάλλον εργασίας του του
γαμπρού του.

218
-Στην Ιταλία δεν έγινε και καμία φοβερή ζημιά,εξήγησε ο Γαλανός,εντάξει έπεσαν
ομάδες αλλά δεν άλλαξε και το γίγνεσθαι του Καμπιονάτο..
-Αποδυναμώθηκε ο Μπερλουσκόνι Στέλιο,τον διέκοψε ο Παναγόπουλος, δες πως
είναι η Μίλαν τώρα,και δες ποιοί παίκτες πάνε πια στο Ιταλικό πρωτάθλημα σε σχέση
με παλαιότερα χρόνια,δες και τι εύνοια έχουν οι Ιταλοί στις δημόσιες
σχέσεις,χειρότερη κι από τη δική μας για όνομα του Θεού,και ο λόγος είναι ότι η
ΟΥΕΦΑ με τους φακέλους των στημένων παιχνιδιών έκανε ζημιά στο κύρος του
πρωταθλήματός τους και του εκεί επιχειρηματικού κόσμου, μιλάω με φίλους στην
Ιταλία και μου λένε πως σχεδόν κανένας δε θέλει να επενδύσει πια στο
ποδόσφαιρο,επίσης πολλοί είναι αυτοί που ξεκόβουν από τις "παρέες" που είχαν
σχέση με εκείνα τα σκάνδαλα.
Ο Γαλανός μάταια προσπαθούσε να βγάλει άκρη για το που θα μπορούσε να
οδηγήσει αυτή η κουβέντα,τι θα του ζητούσε δηλαδή να παρατήσει την ΕΠΟ;
-Εδώ δεν έχει αποδειχθεί κάτι,είπε καθαρίζοντας λίγο τον λαιμό του,και η επιτροπή
από την ΟΥΕΦΑ που ήρθε για να ελέγξει δεν έβγαλε συμπέρασμα.Κάποιοι
δημοσιογράφοι βγάζουν το κόμπλεξ τους χτυπώντας την Εθνική ομάδα κι
εμένα,τίποτα δεν υπάρχει κι αν ακόμα υπήρχαν κανα δυό βρωμιές έχουν σταματήσει
στις φήμες,δεν έχουμε τη δυνα-τότητα σαν ομοσπονδία να τα ξέρουμε όλα,κάποιο
στήσιμο μπορεί να μας ξεφύγει, δουλειά μας είναι μόνο να τιμωρήσουμε και να
παραπέμψουμε στην αθλητική δικαιοσύνη για τα περεταίρω.
-Μπορεί να μην βρήκαν κάτι όπως λές,είπε ο Παναγόπουλος,αλλά έφυγαν πάρα πολύ
θυμωμένοι αν θυμάμαι καλά,κατόπιν γράφτηκαν ένα σωρό άρθρα για τη διαφθορά
στο ελληνικό ποδόσφαιρο και για τους ανθρώπους που σχετίζονται με αυτό,και
χρησιμοποίησα λάθος χρόνο, όχι "γράφτηκαν"...γράφονται!
Τη τελευταία λέξη της πρότασής του ο Παναγόπουλος την τόνισε ιδιαίτερα.Ο
Γαλανός δεν είχε καμία διάθεση ν'αρχίσει τη ξενάγηση στην παράλογη ποδοσφαιρική
πραγματικότητα.Δε χρειάστηκε όμως να πει κάτι γιατί ο Παναγόπουλος συνέχισε τις
επισημανσεις με ακόμα πιο διδακτικό ύφος,Χριστέ μου ακόμα και στο ποδόσφαιρο
παρίστανε τον παντογνώστη,βέβαια σχεδόν όλοι οι άνθρωποι της οικονομικής και
κοινωνικής επιφάνειας του εργολάβου είχαν το μικρόβιο του ξερόλα.
-Το θέμα Στέλιο είναι το εξής,όλα αυτά που γράφονται περιλαμβάνουν κι εσένα μέσα
και κατά συνέπεια εμένα και την Σουζάνα,το ποδόσφαιρο είναι ένας χώρος που δε
χώνεψα ποτέ μου και το ξέρεις,δική σου είναι βέβαια η ζωή κι εσύ αποφασίζεις τι θα
κάνεις και ξέρω ότι αγαπάς τη δουλειά σου,και το σέβομαι αλήθεια,όμως εδώ έχουμε
να κάνουμε με την οικογένειά μας..
-Την οικογένειά μας; ο Γαλανός δε σκόπευε την αμφισβήτησή του ως πετυχημένου
οικογενειάρχη από κανέναν ούτε από τον Παναγόπουλο,νομίζω πως και τη Σουζάνα
και τον...
-Δεν έχω κανένα παράπονο,ο Παναγόπουλος σηκώνει το χέρι για να τον διακόψει και
μαλακώνει λίγο το ύφος του ωστόσο μια αυστηρότητα καραδοκεί,απλώς μια πατρική
συμβουλή που θα μπορούσα να δώσω,ακριβώς επειδή ξέρω πως είσαι εξαιρετικός
οικογενειάρχης είναι πως χωρίς κάποιες παρέες θα μπορούσες να κάνεις καλύτερη τη
ζωή σου.
Ο Γαλανός ένοιωθε να του πιέζει κάποιος τα πόδια στη καρέκλα,"δε ξέρω για τη ζωή
σου αλλά σίγουρα η βραδιά σου θα μπορούσε να ήταν καλύτερη χωρίς την αποψινή
παρέα του εργολάβου" είπε στον εαυτό του
-Στέλιο μπροστά σου μπορεί να βρίσκεται μια καριέρα με υποσ-
χέσεις,δύναμη,αναγνώριση και κοινωνική άνοδο,μέσω της πολιτικής πάντα,δεν είναι
κρίμα να στα ψαλιδίσουν όλα αυτά κάτι μούτρα σαν τον Τσαγκάρη και τον Πεφάνη;

219
Ο Γαλανός δεν ένοιωσε φυσικά καμία έκπληξη γύρω από τις γνώσεις του πεθερού
του για τέτοιου είδους ανθρώπους,όλη η Ελλάδα ήξερε ή καλύτερα υποπτευόταν
αλλά κανένας δεν μιλούσε,ο Παναγόπουλος όμως δεν ήταν ο "κανένας".
-Τι σχέση έχουν αυτοί οι δύο,ο Τσαγκάρης πρόσφατα βγήκε από τη φυλακή....
-Είναι παλιοτόμαρα,είπε ο Παναγόπουλος,γκάνγκστερς το γνωρίζεις και το γνωρίζω
αλλά αυτό είναι θέμα της αστυνομίας,της δικαιοσύνης και όποιου κερατά πολιτικού
είναι αρμόδιος για τέτοιου είδους ιστορίες.Αλλά μη με κάνεις να σου θυμίσω ότι
μεγάλο μέρος της δράσης τους έλαβε χώρα την εποχή της δικής σου προεδρίας,εσένα
σ'αρέσει να σε συνδέουν μαζί τους;
-Κανένας δε με συνέδεσε,διαμαρτυρήθηκε ο Γαλανός και αμέσως ανησύχησε μήπως
η γυναίκα του άκουσε κάτι, όπως είπατε κι εσείς είναι θέμα διακαιοσύνης....
-Είναι θέμα δικό μου Στέλιο,η φωνή του Παναγόπουλου είχε γίνει πιο βραχνή και πιο
ψυχρή σα να είχε αποφασίσει να μην ξαναδεχτεί ούτε διαμαρτυρία ούτε διακοπή.Και
είναι δικό μου θέμα γιατί ανακατέβει την κόρη μου,τον εγγονό μου και τέλος εμένα.
Ο Γαλανός αμύνεται όπως μπορεί
-Γιατί μου το λέτε αυτό,κι εγώ αγαπάω τη γυναίκα μου και το γιό μου λέτε να τους
αφήσω να μπλεχτούν,αλλά αν αρχίζω να κάνω μηνύσεις δε θα βγάλουμε άκρη,όποιον
θέλουν να ρίξουν στην Ελλάδα τον συνδέουν με κάποιον που έχει αμφίβολλο ποινικό
μητρώο,κοιτάχτε τι γίνεται με τους πολιτικούς,εσείς έχετε μεγαλύτερη πείρα από
μένα,όταν θέλουν να πλήξουν μία κυβέρνηση ένας από τους πρώτους με τους οποίους
τη συνδέουν είστε εσείς μόνο και μόνο επειδή έχετε δύναμη.
Για μια στιγμή ο Γαλανός σταματά να μιλά,ίσως έχει πει παραπάνω απ'όσα πρέπει
αλλά ο Παναγόπουλος μοιάζει ήρεμος
-Παιδί μου εμένα με μπλέκουν με απ'ευθείας αναθέσεις έργων και διαγωνισμούς,δε
με μπλέκουν ούτε με τον κόσμο της νύχτας,ούτε με εμπόριο σάρκας,ούτε με
ναρκωτικά,ούτε με εκβιασμούς.Τους έχω γραμμένους και οι δήθεν αριστεροί που
τώρα με πολεμούν από τα ΜΜΕ τους αύριο θα με γλύφουν,αλλά αυτή είναι μια άλλη
συζήτηση ξαναγυρίζω στο θέμα μας,ο Πεφάνης με το Τσαγκάρη έχουν αναμειχθεί με
ένα σωρό αδικήματα,μπορεί να μην έχει βγει τίποτα στο φως ή σχεδόν τίποτα αλλά η
πιάτσα ξέρει πως σε Πειραιά και κέντρο Αθήνας είχαν τον έλεγχο στα ναρκωτικά και
στην προστασία.Ο Τσαγκάρης θεωρείται ύποπτος ακόμα και για απόπειρα
δολοφονίας.Πριν μπει φυλακή μπαινοέβγαινε στην ΕΠΟ και τα αθλητικά μέσα
έδειχναν κάθε τρεις και λίγο τη φάτσα του.Ο Πεφάνης από δίπλα και τώρα πια είναι
το πρώτο όνομα,ξεπλένει λεφτά με "επιχειρήσεις" αλλά κάνει και μανατζεριλίκι
παικτών και προπονητών για λογαριασμό ομάδων,ακόμα και με την Εθνική
ανακατεύεται.
Ο Παναγόπουλος ξέσφιξε λίγο το κόμπο της γραβάτας του και συνέχισε
-Φαντάζομαι πως εκείνη την περίφημη ιστορία στη Μολδαβία την ξέρεις,και αλίμονο
να μην την ήξερες δηλαδή αφού ήσουν στην αποστολή της Εθνικής,τότε που
ακούστηκαν οι φήμες για κάτι "πεταλούδες" που μπήκαν στο ξενοδοχείο.Τότε που
κανένας δεν έβλεπε τους ποδοσφαιριστές,τότε που έμενε στο ίδιο ξενοδοχείο και ο
Ρισβάς...ποιός ο Ρισβάς,ένας χαζοτραγουδιστής για κλωτσιές.Στο ίδιο ξενοδοχείο που
έμεναν κι επιχειρηματίες υποψήφιοι χορηγοί.Καναδυό από αυτούς τους επιχει-
ρηματίες τους έχουν δει στο μαγαζί που είχε ο Πεφάνης με τον Τσαγκάρη με κάποιες
από τις πεταλουδίτσες εκείνης της βραδιάς,ξέρεις τι έχω μάθει Στέλιο;Ότι ο
Τσαγκάρης με τον Πεφάνη έφερναν κοπέλες από την Μολδαβία σε συνεργασία με
κάποιο εκεί κυβερνητικό στέλεχος ή κάποιον υψηλά ιστάμενο αξιωματούχο.
Ακούγονται ακόμα και φήμες για ναρκωτικά εκείνο το βράδυ...
Ο Παναγόπουλος κοιτάζει κατάματα τον Γαλανό σα να φαίνεται ότι περιμένει ν'ακου-
-σει κάτι. Ο πρόεδρος της ΕΠΟ αιθάνεται σα να βρίσκεται σε γραφείο ανακριτή

220
-"Έχουν ακουστεί"..."έχουν ακουστεί", ε και; Δηλαδή θα δώσετε βάση σε φήμες και
όχι σε αυτά που σας λέω,ο Πεφάνης με τον Τσαγκάρη είναι αυτοί που είναι αλλά δε
μπορώ εγώ να τους απαγορεύσω να ασχοληθούν με το ποδόσφαιρο,θέλω να πω όχι
χωρίς πρώτα να βγάλουμε άκρη με την Επιτροπή Επαγγελματικού Αθλητισμού,
επιπλέον ο Τσαγκάρης δε θα ξανασχοληθεί με το ποδόσφαιρο,όχι με όλα τα μάτια
στραμμένα επάνω του.
Ο Παναγόπουλος κουνάει απογοητευμένος το κεφάλι του
-Μιλάμε για πόλεμο Στέλιο,είπε κοφτά,δύο αληταράδες εγκληματίες θα έρθουν σε
σύγκρουση και οι δύο είχαν σχέση με το χώρο σου μην παριστάνεις τον χαζό αρχίζω
να κουράζομαι.Όσο για τις φήμες κάποιες από αυτές είναι πέρα για πέρα αληθινές,
στο ίδιο νησί ήμουν όταν σ'εκείνο το κότερο ο ΓΓΑ έπαιρνε κόκα και μία εικο-
σάχρονη,το αν κουκουλώθηκε τελικά το σκάνδαλο δεν σημαίνει ότι η ντόπια κοι-
νωνία στραβώθηκε,ακόμα και μια γριούλα που νοικιάζει δωμάτια εκεί ξέρει τι είχε
συμβεί εκείνο το βράδυ και αν δεν κάνω λάθος ήσουν κι εσύ επίσης καλεσμένος στο
συγκεκριμένο πάρτυ.Εγώ είχα πάει για μία εβδομάδα κι εσύ για δύο μέρες μετά ήρθες
με την Σουζάνα και τον μικρό.
Τώρα ο Γαλανός είχε βεβαιωθεί,ήταν πράγματι σε ανακριτικό γραφείο,μόνο που
προτιμούσε οποιαδήποτε αστυνομική ανάκριση παρά αυτή του πεθερού του.
-Δεν..δεν μπορεί να λέμε τέτοια πράγματα...δε μπορεί να πιστεύετε όλα αυτά..για
μένα..
-Δεν ανακατεύομαι στη ζωή σας,δε το έκανα ποτέ,είπε ο Παναγόπουλος,αν ήμουν
τέτοιος θα σου είχα μιλήσει ήδη από τότε,και ρίξε μια ματιά εδώ..
Ο Παναγόπουλος κοίταξε προς τη κουζίνα,η Σουζάνα δε φαινόταν πουθενά,θόρυβος
από κουζινικά σκεύη και νερό.Ο εργολάβος βγάζει το smartphone του κι αφού το
χαϊδέψει μερικές φορές με το δάχτυλό του το δίνει στο Γαλανό.Η εικόνα είναι πεντα-
κάθαρη,ο Στέλιος Γαλανός κατεβαίνει χαμογελαστός από ένα κότερο σε μια
προβλήτα κρατώντας από τη μέση μια ψηλή κοπέλα περίπου στα μισά του χρόνια.Δεν
αντέχει να κοιτάζει άλλο,κλείνει τα μάτια και το στομάχι του ανακατεύεται.
-Ότι και να πειτε....άρχισε να λέει
-Δε θα πω τίποτα,σου είπα πριν πως αν ήθελα να πω ή να κάνω θα είχα ενεργήσει
τότε,άντρας είσαι τη μαλαγανιά σου θα τη κάνεις,όχι ότι μου άρεσε αυτό που είδα
αλλά ξέρω πως σε γενικές γραμμές η κόρη μου είναι καλά μαζί σου,εννοείται βέβαια
πως δε θα ήθελα να ξαναδώ κάτι τέτοιο
Ο Γαλανός με όλη τη ντροπή του κόσμου στους ώμους του κουνάει απλώς το κεφάλι
δείχνοντας ότι αποδέχεται τους όρους.
-Δε θα το ξαναδείτε,ψιθύρισε χωρίς να κοιτάει τον Παναγόπουλο
Ο εργολάβος του χτυπάει απαλά το μπράτσο
-Μη κάνεις έτσι σε καταλαβαίνω,είπαμε,έχω κάνει κι εγώ διάφορα κατά τη διάρκεια
επαγγελματικών συναντήσεων και εκδηλώσεων ακόμα και την εποχή που η γυναίκα
μου ήταν έγγυος στη Σουζάνα.
Ο Γαλανός όταν άρχισε να ξεπερνάει κάπως τη ντροπή και τη ναυτία ένοιωσε ένα
θυμό για τον πεθερό του,θυμό που είχε προκαλέσει η ανακάλυψη ότι εκείνη την
ημέρα είχε βάλει να τον παρακολουθήσουν,δεν είχε γεννηθεί χθες και δεν είχε
αυταπάτες πως ο Παναγόπουλος δεν αμολά παντού τα λαγωνικά του για να ψάξουν
και να παρακολουθήσουν ότι και όποιους τον απασχολούν, ,ωστόσο αυτός ήταν
οικογένειά του γαμώτο,δε μπορούσε να τον αντιμετωπίζει έτσι,και ένας Θεός ήξερε
πόσες άλλες φορές μπορεί να είχε βάλει να τον παρακολουθούν,η ναυτία επέστρεψε
και ο θυμός παρέμενε στη θέση του.
-Κοίτα να μείνεις μακρυά τους παιδί μου,είπε ο εργολάβος χωρίς ίχνος συμπάθειας

221
Ο υποδιευθυντής του ΑΤ Κυψέλης έχει τελειώσει με την γραπτή αναφορά του και
ειδοποιεί και τον διοικητή που βρίσκεται στο σπίτι του.Όλα ξεκάθαρα,δύο μέλη του
κόματος της Εθνικής Φλόγας,η υπόθεση απαιτεί λεπτό χειρισμό,στη σύλληψη των
δύο υπόπτων προέβησαν ύστερα από σύντομη έρευνα ο αρχιφύλακας Λαυρέντης
Καπετανίδης και ο υπαρχιφύλακας Χαράλαμπος Τσουκιάς.Η δε αναγνώριση των υπ-
όπτων έγινε από τους Μωχάμεντ Σαλίμ και Νουρ Χασάν πακιστανικής κατάγωγής.Ο
Μπουζάς δείχνει κι αυτός ικανοποιημένος αλλά περιμένει και ανταλλάγματα για την
εξυπηρέτηση,αυτό το ζήτημα σκοπεύει να το θέση στην επόμενη γενική συνέλευση
που θα κάνουν οι ομαδάρχες της Φλόγας.Όσο για τον Απάτσι συνεχίζει τις προσ-
πάθειες να βρεί τον Τσαγκάρη στο κινήτο αλλά ο δεύτερος το έχει κλειστό,τηλεφωνεί
στο Ίντερνετ Καφέ της Αγ.Κωνσταντίνου και λέει στον υπεύθυνο να το κλείσει και
να μαζέψει τα παιδιά,ο υπεύθυνος υπακούει.Όταν ο Απάτσι φτάνει στο μαγαζί μόνο
ένα αδύναμο φώς είναι αναμένο και μέσα βρίσκονται τέσσερα άτομα.Ο μπράβος έχει
δικό του κλειδί και μπαίνει μέσα χωρίς να χαιρετήσει.
-Φαντάζομαι τα μάθατε τα νέα,λέει στους παρεβρισκόμενους και κάθεται σ’ένα
σκαμπό μπροστά στο μπαρ.
Ο μόνος που απαντά είναι ο υπεύθυνος και με κούνημα του κεφαλιού
-Τη λαδιά μας την έκαναν μπάτσοι,και μάλιστα από το ΑΤ Κυψέλης, πολύ πιθανόν
να είναι ανακατεμένοι και κάποιοι από εδώ,ο Απάτσι έκανε έναν αόρατο κύκλο με το
δάχτυλό του «χαρτογραφώντας» την περιοχή,το μαγαζί θα μείνει κλειστό μέχρι να
σας πούμε εμείς πότε θα ανοίξει και η κυκλοφορία στους δρόμους σταματάει,να ειδο-
ποιήσετε τους δικούς σας.Το ΟΚ θα σας το δώσω εγώ μόλις μιλήσω με το αφεντικό,
μη μάθω ότι σπρώξατε τίποτα πίσω από τη πλάτη μας γιατί θα σας κόψω τα πόδια,το
καταλάβατε;
Όλοι έγνεψαν «ναι» αλλά έμοιαζαν απογοητευμένοι
-Θα κάνετε λίγη υπομονή,εξήγησε ο μπράβος,ότι θελήσετε από μένα μιλάτε μαζί του,
λέει και δείχνει τον υπεύθυνο του καφέ,θα τα βρούμε όλα μόλις λήξει η..απεργία.Επί-
σης αυτό που θέλω από σας είναι να αναφέρετε οτιδήποτε περίεργο δείτε ή ακούσετε,
μπορεί να φανούν καινούργια άτομα στους δρόμους όσο θα λείπουμε εμείς,θα κόβετε
προσεκτικά τις βόλτες σας επαναλαμβάνω χωρίς να δουλεύετε.
Ο Απάτσι δεν είχε να πει τίποτε άλλο κι όταν βγήκε από το μαγαζί ξαναπροσπάθησε
να πετύχει στο τηλέφωνο τον Τσαγκάρη,αυτή τη φορά ήταν πιο τυχερός
-Ευτυχώς αφεντικό γιατί ανησύχησα,ο Απάτσι δεν έκρυψε την ανακούφισή του.
-Να μην ανησυχείς,είπε κοφτά ο Τσαγκάρης,κάνω και δική σας δουλειά,μίλησες με
τον Κυψέλη;
Ο Απάτσι βεβαιώθηκε για τις υποψίες που είχε,ο Τσαγκάρης δεν ήξερε
-Αφεντικό πρέπει να μιλήσουμε,είπε
-Τώρα δε γίνεται είμαι σε…σύσκεψη!
Η τελευταία λέξη ακούστηκε με ειρωνικό τόνο
Ο Βασίλης Τσαγκάρης βρισκόταν στο σαλόνι ενός ξενοδοχείου στην οδο Λιοσίων
κόντα στον σταθμό Αττικής,ένα από αυτά τα καταγώγια όπου καταλήγουν όσοι
ζητούν ένα φτηνό πήδημα ή όσοι θέλουν να ξεφύγουν από κάτι έστω για ένα βράδυ,
χαμηλός φωτισμός κιτρινοκόκκινης απόχρωσης, άσπροι ταλαιπωρημένοι από τον
χρόνο τοίχοι πάνω στους οποίους κάνουν που και που την εμφάνισή τους και κα-
τσαρίδες.Νάυλον καναπέδες και πολυθρόνες χρώματος καφέ στο σαλόνι υποδοχής
και κάδρα με εικόνες αγρών και βουνών,η φτήνια του ξενοδοχείου σχεδόν τρομάζει.
-Θα σε πάρω μετά,εξηγεί στον Απάτσι ο Τσαγκάρης
-Δε θα σε ενοχλούσα αν δεν ήταν κάτι πολύ σοβαρό,ο μπράβος επιμένει
Ο Τσαγκάρης δουλεύει μαζί του χρόνια και ξέρει πως ο άνθρωπός του εννοεί αυτό
που λέει.

222
-Πες μου αλλά γρήγορα κι εγώ έχω κάτι σοβαρό.
Απέναντι από τον Τσαγκάρη κάθεται ένας άντρας γύρω στα τριανταπέντε,το μαλλί
στο κεφάλι του είναι ξανθό και φτάνει τους δύο πόντους,από την έκφραση του
προσώπου του δεν μπορείς να καταλάβεις αν είναι θυμωμένος ή αν σκέφτεται,μπορεί
να συμβαίνουν και τα δύο,φοράει μαύρο λινό παντελόνι και μαύρο λινό πουκάμισο
που μέσα του έχει εισχωρήσει ένας χρυσός σταυρός.Ο Τσαγκάρης ακούει προσεκτικά
και μοιάζει να κιτρινίζει,βγάζει ένα πούρο και το ανάβει.
-Δε το πιστεύω...ρε πούστη δε το πιστεύω...καλά θα σε πάρω μετά.
Κλείνει το κινητό του θυμωμένος και όπως φυσάει τον καπνό από το πούρο θυμίζει
αγριεμένο ταύρο από κινούμενα σχέδια.
-Λοιπόν; ρωτάει ο άντρας που κάθεται απέναντί του
Ο Τσαγκάρης τον κοιτάζει και μοιάζει με κάποιον που μόλις κατάλαβε ότι κατέβηκε
σε λάθος στάση.
-Έγινε μαλακία αγόρι μου,του λέει,μεγάλο μπλέξιμο
-Κάτι μου είπες για κάποιους δικούς μου και το έμαθα κι εγώ,είπε ο άντρας,περιμένω
να μιλήσω πάλι με τον Μπουζά..
-Αυτός δεν είναι ο....
-Σσσσσσσ!!!!
Ο σύντομος διάλογος ανήκει σ'ένα ζευγάρι ελαφρώς "φτιαγμένο" που μόλις έχει μπει
στο ξενοδοχείο,στο δάχτυλο του άντρα υπάρχει βέρα ενώ η γυναίκα έχει κακο-
βαμμένα ξανθά μαλλιά που αφήνουν να φαίνεται μια κατάμαυρη ρίζα,έχει πλούσιο
στήθος αλλά όταν χαμογελάει η απώλεια των δύο πλαϊνών δοντιών γίνεται αισθητή.Ο
άντρας παίρνει το βλέμμα του από το Τσαγκάρη και τη παρέα του,κανονίζει δωμάτιο
με τον ρεσεψιονίστ και αγκαλιάζοντας τη γυναίκα από τη μέση ανεβαίνουν αργά τα
σκαλιά που τρίζουν.
-Η υπόθεση στράβωσε,εξήγησε ο Τσαγκάρης,δεν την έκαναν δικοί σου τη μπινιά
-Μα πως αφού μας είπαν ότι τους αναγνώρισαν,είπε ο άντρας,εντάξει η αναγνώριση
έγινε από δύο σκατόχρωμους αλλά και πάλι όλα δείχνουν ότι τα παλικαράκια μας το
παράκαναν ένοια σου θα πέσει ποινή...
-Άσε κάτω τα παιδιά Θεμιστοκλή,είπε κοφτα ο Τσαγκάρης,ο κοινός μας φίλος την
έκανε τη δουλειά.Για την ακρίβεια τα δυό τσιράκια του που περιπολούν στους
δρόμους για να έχουμε το κεφάλι μας ήσυχο.
Θεμιστοκλής Νικηφοράκης,βουλευτής του κόμματος Εθνική Φλόγα με έντονη δρασ-
τηριότητα στην Αθήνα,οργανώνει τις περισσότερες εκδηλώσεις για το κόμμα,βγαίνει
στη τηλεόραση και δίνει συνεντεύξεις σε όποιο μέσο βρεί,άλλωστε τα περισσότερα
τον καλοδέχονται γιατί ξέρουν πως οι εμπρηστικές του δηλώσεις κατά των μεταν-
αστών,των Τούρκων,των Αλβανών και των Σκοπιανών ανεβάζουν την ακροαμα-
τικότητα στο κόκκινο και τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης παίρνουν φωτιά,όλες οι ισ-
τοσελίδες με έσοδα βάση επισκεψιμότητας κάνουν χρυσές δουλειές όποτε φιλοξενούν
δηλώσεις του.Σύμφωνα με τις αναγνώστριες ενός life style περιοδικού ο Θεμιστοκλής
Νικήφοράκης είχε ψηφιστεί ο πιο σέξυ άντρας της προηγούμενης χρονιάς.
-Μπορεί να σε κοροϊδεύουν Βασίλη,είπε ο Νικηφοράκης,ο Πετρέκας δεν έχει δώσει
δικαίωμα για το παραμικρό,μη σου πω πως αν ήταν στο χέρι του θα μπουζούριαζε κι
αυτούς που έκαναν την αναγνώριση,είναι πατριώτης.
-Ρουφιάνος είναι,επέμεινε ο Τσαγκάρης,έβαλε τους δικούς του με πολιτικά να κάνουν
τα μέλη της Εθνικής Φλόγας και έκλεψε πράμα και έσοδα,ο Νιζάρ δε πρόλαβε να
τους δει καλά αλλά οι άλλοι δύο, οι μάρτυρες, ήταν κοντά θα είχαν πάει να
ψωνίσουν. Φαίνεται ότι θέλουν να βάλουν το δάχτυλο στο μέλι και την έφεραν και σε
σένα και σε μένα.Το δίκτυο που έχω όμως είναι μεγάλο Θεμιστοκλή ακόμα και ο
Πετρέκας δε ξέρει πόσο μεγάλο είναι.

223
Ο Τσαγκάρης ήταν έξυπνος,πολύ έξυπνος και ο Νικηφοράκης το αναγνώριζε,μέσα σε
πολύ σύντομο χρόνο είχε ανακαλύψει την κομπίνα,τελικά ο Πεφάνης τον είχε υπο-
τιμήσει κι αν ήθελε να πάρει τον έλεγχο και να ξεκινήσει η περίφημη νέα εποχή θα
έπρεπε να έχει κάμποσους άσσους στο μανίκι του γιατί ο Τσαγκάρης είχε ξεκινήσει
πόλεμο.Για την ώρα εκείνος έπρεπε να ζυγίσει καταστάσεις,δε μπορούσε να είναι και
με τα δύο πόδια στο ένα στρατόπεδο.
-Άσε με να το δώ κι εγώ,μπαίνει στη μέση η διπλωματία του Νικηφοράκη,κι αν όντως
μας έχει κάνει λαδιά ο Πετρέκας τότε θα βάλουμε τα μεγάλα μέσα.
-Δεν θα κάτσω με σταυρωμένα χέρια,είπε ο Τσαγκάρης,ο κωλόμπατσος έτρωγε από
το χέρι μου τόσα χρόνια,διαμέρισμα στη κόρη του έβγαλε από τα στημμένα και θα
τολμήσει τώρα να με κλέψει
Ο Νικηφοράκης πρέπει να κάνει κάτι και γρήγορα,όταν ο Μπίλαρος βγεί εκτός ελέγ-
χου θα υπάρξουν θύματα.
-Μαζί σου,είπε,και ξέρεις ότι σε μένα μπορείς να έχεις εμπιστοσύνη αλλά τώρα είναι
περίοδος δύσκολη για όλους μας,το Υπουργείο Προστασίας Του Πολίτη ξεκινά
επιχειρήσεις σκούπα σε γειτονιές της Αττικής με έντονη διακίνηση ναρκωτικών,η
Φλόγα σε κάτι τέτοια στηρίζει την αστυνομία δε θα χτυπήσει καλά μια υπόθεση
διαφθοράς στο Σώμα,όχι τώρα,άσε να τελειώσει η σκούπα να μαζέψουν και να
ξαποστείλουν κάμποσους βρωμιάρηδες και μετά βλέπουμε,για να δείξουμε πως η
Φλόγα δεν είναι ένα κόμμα που γουστάρει σκέτη μπατσοκρατία αλλά καθαρή
Αστυνομία, μας έρχεται κουτί δεν το βλέπεις,και θα πάρει και μήνυμα και ο επόμενος
που θα θελήσει να κάνει στραπάτσο στη δουλειά.
-Πάντως έχετε μεγάλο ποσοστό στην Αστυνομία κι εδώ που τα λέμε ο Πετρέκας
δικός σας είναι,τόνισε ο Τσαγκάρης
Ο Νικηφοράκης κούνησε αρνητικά το κεφάλι του
-Ο Πετρέκας είναι με τη τσέπη του,διόρθωσε,αλλά μέχρι τώρα ήταν καλό παλικάρι,
όσο για την υπόλοιπη αστυνομία ναι έχεις δίκιο,έχουμε δυναμώσει,από εκεί θα
ξεκινήσουμε την αντεπίθεση γι'αυτό και η κυβέρνηση δε μας πολυκουνιέται αλλά
κοιτάει να μας έχει από κοντά,θυμάσαι ποιός είχε καθαρίσει σ'εκείνη τη διαδήλωση
στο Σύνταγμα όταν τα ΜΑΤ είχαν φάει το στριμοξίδι της ζωής τους στη Σταδίου
-Δε με νοιάζουν όλα αυτά,είπε ο Τσαγκάρης που άρχισε να βαριέται και να δυσ-
ανασχετεί γιατί ήδη του είχαν κάτσει στο στομάχι τα νέα που του έφερε ο Απάτσι
οπότε το τελευταίο που θα άντεχε να ακούσει ήταν ένας μίνι προεκλογικός λόγος,εγώ
αυτό που θέλω από σένα είναι να τον κανονίσουμε παρέα.
-Υπομονή Βασίλη,όλα στην ώρα τους,είπε όσο πιο μαλακά μπορούσε ο Νικηφοράκης
Ενάμισυ χιλιόμετρο πιο πέρα από τον τόπο συνάντησης του Νικηφοράκη με τον
Τσαγκάρη η Γκλόρια καπνίζει λίγη φούντα,ονειρεύεται ξανά τη Γαλλία και περιμένει
πελάτη.Κοιτάζει τα γόνατά της και της μοιάζουν πιο αδύνατα από κάθε άλλη φορά.
Δυο φορές σκοντάφτει πάνω σε φαγωμένα πλακάκια του πεζοδρομίου,αλλά στη
Γαλλία τα πεζοδρόμια δεν είναι φαγωμένα,στη Γαλλία η ίδια δε θα χρειάζεται να
κάνει πεζοδρόμιο.Βαθειά ρουφηξιά,το βράδυ είναι όμορφο κι επιτέλους έχει βάλει
και λίγη δροσιά,χαιρετάει άλλα δύο κορίτσια που βολτάρουν στο απέναντι
πεζοδρόμιο,είναι και οι δύο Νιγηριανές αλλά ο Νιζάρ της έχει απαγορεύσει να έχει
πολλές κουβέντες μαζί τους. Είναι πιο μεγάλες σε ηλικία από την Γκλόρια, μάλιστα η
μία είναι και παντρεμένη και ο άντρας της πουλάει πειρατικά dvd με πορνό και
ταινίες που δεν έχουν έρθει ακόμα στους Ελληνικούς κινηματογράφους, ο χώρος
δράσης του ξεκινά από την Βικτώρια και φτάνει μέχρι Άνω Πατήσια. Ένα πράσινο
Αλφα Ρομέο σταματά δίπλα της,δεν γνωρίζει τον οδηγό αλλά το πρόσωπο του
συνοδηγού που χαμογελάει θριαμβευτικά της είναι πολύ γνωστό
-Αυτή εδώ είναι η Γκλόρια,είπε ο Λαυρέντης Καπετανίδης ο συνοδηγός ,πες καλησ-

224
πέρα στο φίλο μου τον Τηλέμαχο Γκλόρια
Η Γκλόρια λέει ένα σπαστό "καλησπέρα" ο Τηλέμαχος φαίνεται πολύ συμπαθητικός
έχει πιο ζεστό χαμόγελο από αυτό του Καπετανίδη
-Τι μας κοιτάς,μπες μέσα στο αυτοκίνητο και ότι πάρεις απόψε κράτα το και δώσ'το
αφεντικό σου,για την ακρίβεια στο μελλοντικό πρώην αφεντικό σου..
Ο Καπετανίδης, ή Λάρρυ όπως τον ξέρουν οι δρόμοι της περιοχής ξεσπάει σε γέλια
και ο Τηλέμαχος τον μιμείται.Η Γκλόρια μπαίνει στο αυτοκίνητο,αισθάνεται το μέτω-
πό της καυτό και καθώς ο Τηλέμαχος βάζει μπρος εκείνη νομίζει ότι βλέπει μέσα από
το παρμπρίζ μια τεράστια φωτεινή ζέμπρα να διασχίζει αργά το δρόμο,δείχνει το ζώο
στους δύο άντρες αλλά αυτοί μάλλον δε το βλέπουν,ακούει γέλια,ακούει τη λέξη
"λιώμα" και προσπαθεί να πατήσει τη κόρνα για να φύγει από τη μέση η ζέμπρα και
να γλιτώσει τη ζωή της,φωνάζει "φύγε" στη γλώσσα της αλλά η ζέμπρα μένει ακίνητη
ευτυχώς στη Γαλλία δεν υπάρχουν ζέμπρες.
-Τι έπαθε ρε,ρωτάει ο Τηλέμαχος χωρίς να ενδιαφέρεται
-Κάνει μαλακίες με τη φούντα,εξηγεί ο Λάρρυ,ο Πεφάνης έχει τάξει σ'αυτήν και σε
μερικές άλλες ότι θα τις στείλει στη Γαλλία και για το ταξίδι θα καθαρίσει ο δικός
σας με ένα από τα φορτηγά του.
-Ποιός δικός μας ρε και ποιό φορτηγό,ο Τηλέμαχος απορεί, τι σχέση έχω εγώ με ντα-
λίκες;
Ο Λάρρυ ξαναβάζει τα γέλια και χτυπά φιλικά το κούτελο του Τηλέμαχου
-Αυτή παίρνει φούντα εσύ τα έχεις χάσει,με φορτηγό πλοίο του Ξάνθη ρε,ξύπνα!
Ο Τηλέμαχος καταλαβαίνει και τώρα γελάει κι εκείνος ενώ η Γκλόρια πατάει και
πάλι τη κόρνα για να φύγει η Ζέμπρα
-Φεύγουμε κούκλα μου φεύγουμε,λέει ο Λάρρυ
Ο Τηλέμαχος σοβαρεύει λίγο απότομα και ρωτά τον Λάρρυ
-Ξέρεις κάποιον Αστυνόμο Αθανασάκο από τη Διεύθυνση Πειραιά;
Λίγα δευτερόλεπτα είναι αρκετά για τη μνήμη του Λάρρυ αν και έχει να κοιμηθεί
καλά τρείς μέρες,ευτυχώς που υπάρχουν οι "βοήθειες" του Μπίλαρου,το πρόσωπό
του παίρνει μια θυμωμένη έκφραση και τα χείλη του σουφρώνουν από αηδία
-Ρουφιάνος,είπε,κάρφωσε συναδέλφους του για...εκβιασμό υποτίθεται,να δείξει τίμιο
πρόσωπο,μάλλον δεν τα έπαιρνε το καθίκι και θέλησε να εκδικηθεί.Από κάποιους
θεωρείται κορυφαίος και στο Υπουργείο και στη ΓΑΔΑ έχει πολλούς υποστηρικτές
αλλά και πολλούς εχθρούς,σκατά,ότι και να γίνει δε καρφώνεις συνάδελφο!
Ο ηθικός κώδικας του Λάρρυ δεν παραξένεψε τον Τηλέμαχο αλλά αυτά που άκουσε
δεν του άρεσαν καθόλου
-Γιατί ρωτάς; ενδιαφέρθηκε ο Λάρρυ
-Έκανε βόλτα από την εταιρεία και ρωτούσε για κάποιον υπάλληλό μας που σκοτώ-
θηκε σε τροχαίο,εξήγησε ο Τηλέμαχος
-Ε και;
-Ο υπάλληλος ήταν άνθρωπος του Παναγιώτη,ο καλύτερος ταχυδρόμος μας
-Παναγκιώτη...Γκαλλία, η Γκλόρια μουρμουρίζει ευχαριστημένη,η ζέμπρα έφυγε
-
Η Ματίλντα φιλάει και χαϊδεύει το άτριχο στήθος ενός νεαρού φοιτητή που είναι και
ο τελευταίος πελάτης του Studio που βρίσκεται ακριβώς πάνω από το ανταλλακτήριο
χρυσού του Μελανίτη στο Νέο Κόσμο.Αυτό το κομμάτι της Ηλία Ηλιού μοιάζει
ήσυχο και την ησυχία αυτή σπάει που και που κάποιο μηχανάκι.Ο φοιτητής μοιάζει
λίγο αμήχανος αλλά η Ματίλντα είναι έμπειρη,έχει χειριστεί από ποδοσφαιριστές
μέχρι ανθρώπους σημαντικούς από κάποιες υπηρεσίες με τρία γράμματα που ούτε τα
θυμόταν.Τον συμπάθησε τον φοιτητή,ήταν τρυφερός,μπορεί επειδή ήταν πρωτάρης
αλλά της άρεσε το αξύριστο με λίγα σπυράκια πρόσωπό του.Δεν ήθελε να τον τελει-

225
-ώσει σε λίγα λεπτά,με άλλους βιαζόταν,με αυτόν όχι. Θυμήθηκε αυτούς τους ηλί-
θιους στο ξενοδοχείο στη Μολδαβία όταν έδινε εκείνο το φιλικό η Εθνική ομάδα
ποδοσφαίρου της χώρας της με την Ελλάδα.Μεσήλικες που νόμιζαν πως ήταν κορυ-
φαίοι εραστές κι ένας ομοφυλόφιλος τραγουδιστής που αρχικά ήθελε να πάρει μάτι
και μετά να συμμετέχει κι εκείνος στο παιχνίδι αλλά κανείς δεν τον ήθελε.Οι περισ-
σότεροι δεν έβλεπαν τη μύτη τους από τα χαπάκια,τη κόκα και το αλκοόλ αλλά όπως
της είχε εξηγήσει το τότε αφεντικό της ο Βασίλης Τσαγκάρης "πρέπει να τους
φέρουμε σε αυτό το χάλι",προσεκτικά τοποθετημένες κάμερες στο δωμάτιο και όλη
αυτή η παρωδία ρωμαϊκού οργίου είχε καταγραφεί.Ύστερα πάλι σε κότερο με
μερικούς από αυτούς τους σπουδαίους να δοκιμάζουν λιγότερες ουσίες και εκτός από
τον τραγουδιστή να παίρνει μάτι κι ένας δημοσιογράφος,επίσης ομοφυλόφιλος, που
μάλλον γούσταρε τον τραγουδιστή,μπερδεμένη κατάσταση. Όλη αυτή η τρέλα την
εποχή που δούλευε για τον Βασίλη Τσαγκάρη,τώρα τα πράγματα είχαν αλλάξει, είχε
και πάλι "σοβαρή πελατεία" κάποιους αστυνομικούς με γαλόνια,η δουλειά πήγαινε με
πιο αργούς ρυθμούς αλλά κάτι την ενοχλούσε,σα να μεγάλωνε ένα κελί μέσα στο
οποίο βρισκόταν,ναι μεν ο χώρος ήταν πιο άνετος αλλά οι πιθανότητες να βγεί από
αυτό λιγόστευαν.Πάλι καλά που την πρόσεχε η Γκέλυ και δε θα άφηνε κανέναν να
την πειράξει.Επίσης αυτό που εκτιμούσε πολύ στην Γκέλυ ήταν το ότι παρόλο που η
τελευταία γούσταρε γυναίκες δεν είχε κάνει την παραμικρή προσπάθεια να την
εκμεταλευτεί.Ο φοιτητής της χάϊδεψε απαλά τα μάγουλα και τη φίλησε τρυφερά στο
στόμα, όταν τα έκανε όλα αυτά είχε τα μάτια του κλειστά,εκείνη του τα άνοιξε
χρησιμοποιόντας απαλά τους αντίχειρές της,του χαμογέλασε
-Χάλια είμαι ε; της είπε εκείνος γεμάτος ανασφάλεια
-Είσαι ένα όμορφο,ένα γλυκό αγόρι,η Ματίλντα χαμογελάει στοργικά
-Δε με κοροϊδεύεις,ο φοιτητής την κοιτάζει με λίγη δόση δυσπιστίας στα μάτια του
Εκείνη συνεχίζει να χαμογελά,τον αγκαλιάζει και πέφτει από πάνω του,το μάγουλό
της ακουμπάει το δικό του και λίγες τρίχες την τσιμπάνε
-Είναι η πρώτη μου φορά,απολογείται ο φοιτητής,στο ξανάπα και συγνώμη αν....
Εκείνη του ξεκουμπώνει αργά το παντελόνι και θαυμάζει τα προσόντα του,παίρνει
μια έκφραση θαυμασμού,όλοι οι άντρες θέλουν ν'ακούν κολακείες για το μέγεθός
τους ακόμα κι όταν ξέρουν ότι δεν τους λένε την αλήθεια,η Ματίλντα όμως δεν λέει
ψέμματα αυτή τη φορά.
-Πω πω,τέτοιος άντρας και είναι η πρώτη φορά,από που είσαι;
-Από την Ιτέα Καρδίτσας,είπε ο φοιτητής σα να φοβόταν ότι η Ματίλντα θα μπο-
ρούσε να γνωρίζει κάποιον συντοπίτη του.
-Ε λοιπόν τα κορίτσια στην...,η Ματίλντα δε μπορεί να πει τον τόπο καταγωγής
-Ιτέα Καρδίτσας,συμπληρώνει ο φοιτητής
-Ναι,τα κορίτσια από εκεί,είναι ανόητες....ή τυφλές
Ο νεαρός νοιώθει καλύτερα και κάπως περήφανος,η Ματίλντα του βγάζει το εσώρου-
χο και προσέχει να μην τον κάνει να τελειώσει,τον αισθάνεται να τρέμει στα χέρια
της
-Κορίτσια στην Αθήνα είναι αλλιώς,η Ματίλντα του δίνει θάρρος,εδώ θα βρείς πολ-
λές που θα πάνε μαζί σου
Ο νεαρός είναι σίγουρος πως δεν τον κοροϊδεύει,αισθάνεται την καρδιά του να χτυπά
δυνατά και ξαφνικά η καταθλιπτική γειτονιά του Νέου Κόσμου στην οποία βρήκε να
νοικιάσει τη γκαρσονιέρα των 48 τετραγωνικών αρχίζει να του φαίνεται πιο φιλόξενη
-Εσύ από που είσαι; ρωτάει τη Ματίλντα για να σπάσει λίγο τον πάγο που δεν υπά-
ρχει,θέλει να δείξει ενδιαφέρον,δεν προσποιείται, την ευγνωμονεί για τα καλά της
λόγια.
-Κομράτ,απαντά χωρίς ιδιαίτερο ενθουσιαμό,Μολδαβία

226
Δε θέλει να πιάσει κουβέντα γύρω από την πατρίδα της,τώρα δουλεύει,δε θέλει να
θυμηθεί περισσότερα άλλωστε σε λίγη ώρα η Γκέλυ θα περάσει να την πάρει, ο Μελ-
ανίτης έχει φύγει,το στούντιο δεν είχε δουλειά κι εκείνη έχει απομείνει μόνη της με
τον φοιτητή.
-Κομράτ,επαναλαμβάνει ο φοιτητής την ώρα που προσπαθεί να συγκρατηθεί και να
μην τελειώσει,σφίγγει το σεντόνι όσο πιο δυνατά μπορεί
Η κόκκινη Mazda μόλις περάσει το ύψος του ΙΚΑ Ν.Κόσμου αυξάνει ταχύτητα και
λίγα μόνο μέτρα πριν έρθει παράλληλα με την είσοδο του ανταλλακτηρίου χρυσού ο
Καυκάσιος προβάλει μέσα από το παράθυρο του συνοδηγού κρατώντας ένα καλάσ-
νικοφ,στερεώνει προσεκτικά τη ράχη του στο πλαίσιο του παραθύρου και ρίχνει δύο
ριπές.Τζάμια σπάνε,η επιγραφή ΑΓΟΡΑ ΧΡΥΣΟΥ (GOLD MARKET) γίνεται
κομ-μάτια και οι τρύπες από τις υπόλοιπες σφαίρες ζωγραφίζουν ένα περίεργο φιδάκι
στην πόρτα της εισόδου και στον τοίχο σύρω από αυτή.Η Ματίλντα ουρλιάζει και
πέφτει στο πάτωμα,ο φοιτητής μουγκρίζει φοβισμένος και πέφτει κι αυτός δίπλα της
κρατώντας με το ένα χέρι τη πλάτη της κοπέλας και με το άλλο το πίσω μέρος του κε-
φαλιού του,το έχει δει να το κάνουν στις ταινίες δράσης αυτό βέβαια που δεν συνέ-
βαινε στις ταινίες δράσης είναι να κατουρηθεί επάνω του ο ήρωας και ο φοιτητής
ένοιωσε ένα ζεστό υγρό να μουσκεύει την περιοχή γύρω από τα γεννητικά του όργα-
να,έτρεμε ολόκληρος το ίδιο και η Ματίλντα η οποία άρχισε να κλαψουρίζει.Έμειναν
ακίνητοι για μισό περίπου λεπτό,νόμισαν ότι άκουσαν ρόδες αυτοκινήτου να στριγκ-
λίζουν,ενώ δυο-τρείς διαφορετικές φωνές ανέφεραν την αστυνομία,η αστυνομία όμως
τους πρόσεχε,σίγουρα θα έπιαναν αυτούς που πυροβόλησαν,η Ματίλντα αυτό έλεγε
στον εαυτό της αλλά όσο πιο πολύ το έλεγε τόσο της έφευγε και η σιγουριά.Ο φοιτ-
ητής θέλησε να την αγκαλιάσει αλλά μυρίζοντας τα ούρα του βυθίστηκε στη ντροπή
και μεταξύ αστείου και σοβαρού θυμήθηκε τα λόγια της μάνας του όταν είχαν βγει τα
απότελέσματα των Πανελλαδικών "έπρεπε να είχες βάλει για πρώτη επιλογή την
Θεσσαλονίκη",θα μάθαινε κάτι από τις εφημερίδες σίγουρα και θα τον άρχιζε στη
μουρμούρα.
Κεφάλαιο 10ο
Η συντονισμένη επιχείρηση της Διεύθυνσης Αστυνομίας Πειραιά στις γειτονιές που
είχαν τη φήμη για μεγάλη διακίνηση ναρκωτικών ξεκίνησε το επόμενο πρωϊ γύρω
στις 11,άνδρες της ομάδας ΔΙΑΣ,περιπολικά,κλούβες,υπηρεσιακά αυτοκίνητα διασ-
χίζουν όλους τους δρόμους γύρω από τον σταθμο του ΗΣΑΠ, Δραγατσανίου, Αγ.Διο-
νυσίου,Πολυδεύκους,Ρετσίνα,Κάστορος,Πλατεία Ιπποδαμείας,Γούναρη και μέχρι
πέρα στα Μανιάτικα,εξακρίβωση στοιχείων σε αλλοαδαπούς μικροπωλητές, "που'ναι
τα χαρτιά σου;","στο τοίχο γρήγορα","σε ξέρω εσένα","εσένα δεν είχαμε πιάσει όταν
βούτηξες το πορτοφόλι εκείνης της γριούλας;","ρε καργιόλη δε σου είπα να μη σε
ξαναδώ μπροστά μου;","τώρα θα πάτε από κει που ήρθατε".Τα σφυρίγματα πέφτουν
γρήγορα και όσοι σπρώχνουν εμπόρευμα μέχρι την Παπαστράτου και την άλλη
πλευρά του λιμανιού προς τον παλιό σιδηρόδρομο και την Κανάρη,έχουν ειδοποιηθεί
μέσω κινητού και εγκαταλείπουν τα πόστα τους όσο πιο γρήγορα μπορούν,δεν είναι
όλοι τυχεροί,κάποιοι πέφτουν σε περιπολικά από το Αστυνομικό Τμήμα Δραπετ-
σώνας που έχει κληθεί στο παραπέντε να βοηθήσει στη "σκούπα".Οι περισσότεροι
από τους αστυνομικούς που συμμετέχουν δείχνουν ενθουσιασμένοι και μερικοί από
αυτούς νομίζουν ότι πρωταγωνιστούν σε ταινία γουέστερν και τους τραβάει κάποια
κάμερα,ανόητα αστειάκια,σπρωξίματα με γκλοπς και σεξουαλικά υποννοούμενα για
να "ψαρώσει" και να φοβηθεί ο ύποπτος,φαντάζονται τα πρόσωπα και γιατί όχι και τα
ονόματά τους να φιγουράρουν στα αυριανά φύλλα των εφημερίδων,σε πατριωτικές
ιστοσελίδες σύμφωνα με τις οποίες το έγκλημα το έφεραν οι αλλοδαποί,ενώ το βράδυ
οι τυχεροί από αυτούς θα έκαναν την εμφανισή τους στα πλάνα από το αστυνομικό

227
ρεπορτάζ των τηλεοπτικών δελτίων.Οι αρχιφύλακες Μηνάς Ροντήρης και Αλέξης
Λέντζος μαζί με δύο άντρες της ομάδας ΔΙΑΣ,είναι τυχεροί αφού επί της Αλιπέδου
γίνεται παζάρι ανάμεσα σε δύο τσιγγάνους που είναι οι υποψήφιοι πελάτες και σε
τρείς άλλους που είναι οι έμποροι ανάμεσα σε αυτούς και ο "σουγιάς".Οι τσιγγάνοι
μόλις παίρνουν είδηση τους στυνομικούς βλαστημούν τους εμπόρους και τρέχουν για
να γλυτώσουν τη σύλληψη,το ίδιο κάνουν και τα βαποράκια,οι ΔΙΑΣ με τη μοτοσυκ-
λέτα τους φράζουν το δρόμο στους τσιγγάνουν και γαυγίζοντας τους διατάζουν να πέ-
σουν μπρούμιτα στο δρόμο και να αδειάσουν τις τσέπες τους. Οι δύο τριγγάνοι είναι
γύρω στα είκοσι και δε φαίνονται για πρωτάρηδες.Τα βαποράκια μπλοκάρονται από
το περιπολικό των δύο αρχιφυλάκων,ο "σουγιάς" προς στιγμή καταφέρει να ξεφύγει
από το μπλόκο αλλά ο Λέντζος τρέχει από πίσω του και τον αρπάζει από τη μπλούζα.
Ο σουγιάς προσπαθεί και πάλι να ξεφύγει αλλά ο Λέντζος τον πετάει στο τοίχο,ο πιτ-
σιρικάς καταλαβαίνει πλέον πως κάθε αντίσταση είναι μάταιη
-Δεν έχουμε σχολείο ρε κωλοπαίδι;
-Δε γουστάρω να πάω,δικαιωμά μου δεν είναι; ο σουγιάς δεν έχει τίποτα στις τσέπες
του κι έτσι δε φοβάται και τόσο
-Έχω κουραστεί με κάτι παπάρες σαν τη πάρτη σου,ο Λέντζος βαριέται τέτοιες διαδι-
κασίες,μαζί μου στο τμήμα
-Με ποια κατηγορία; ο σουγιάς έχει δει αρκετή τηλεόραση
-Τη παρουσία σου σε ανταλλαγή ναρκωτικών,εξηγεί ο Λέντζος,και μήπως θές να σου
διαβάσω και δικαιώματα;Άντε τελείωνε ρε!
Αρπάζει τον σουγιά από το σβέρκο και τον μεταφέρει στο περιπολικό στο καπό του
οποίου που ο Ροντήρης έχει ακουμπήσει τους δικούς του συλληφθέντες και τους έχει
αδειάσει τις τσέπες.Σακουλάκι με χόρτο και σακουλάκι με πέντε κίτρινες κάψουλες.
-Άμα έχεις κανένα καλό κορίτσι για παντρειά σου βρήκα γαμπρούς,λέει ο Ροντήρης
χαμογελώντας ειρωνικά,θα μας κάνουν τον Πειραιά Ζωνιανά
Οι τσιγγάνοι παραμένουν πεσμένοι στο δρόμο και οι ΔΙΑΣ τους γυροφέρνουν στολί-
ζοντας τους με βρισίδια.Ο Ροντήρης περνά χειροπέδες στους δικούς του και τους
βάζει στο πίσω κάθισμα του περιπολικού,το ίδιο κάνει και ο Λέντζος με τον σουγιά.
-Εσείς ειδοποιήστε να σας φέρουν περιπολικό ή κρατείστε τους μέχρι να έρθει η
κλούβα,διατάζει ο Ροντήρης τους ΔΙΑΣ
-Τι στο διάολο είναι αυτές οι κίτρινες κάψουλες; ρωτάει ο Λέντζος δείχνοντας το ένα
από τα δύο σακουλάκια του Ροντήρη
Ο Ροντήρης παίρνει την έκφραση του "δεν ξέρω" και με το ειδικό τσιμπιδάκι τοποθε-
τεί τα δύο σακουλάκια σε μια μεγαλύτερη σακούλα συλλογής στοιχείων την οποία
βάζει στη πίσω τσέπη του παντελονιού του.
-Θα μας πει το εργαστήριο,λέει στον Λέντζο,πάντως δεν τα έχω ξαναδεί.
Λίγα τετράγωνα πιο πέρα οι συλλήψεις συνεχίζονται και στη κλούβα υπάρχει στρι-
μωξιδι,ειδοποίηση και για άλλη κλούβα και γκρίνιες από τα κεντρικά.Δημοσιογρα-
φικά βανς με συνεργεία καταυθάνουν σε κάποιους από τους τόπους συλλήψεων,
"τράβα εδώ..εδώ που βάζουν τους Πακιστανούς ή ότι είναι τέλος πάντων στην
κλούβα","πάρε αυτόν τον αστυνομικό που φαίνεται πιο ήπιος και άνετος θα περάσει
καλύτερα στο μονταζ",αλαφιασμένοι νεαροί δημοσιογράφοι με μικρόφωνα στο χέρι
παίρνουν κατάλληλο ύφος μπροστά από τις κάμερες των συνεργείων σα να κάνουν
πολεμικό ρεπορτάζ,"επιχείρηση εκαθάρισης...","ισχυρό χτύπημα σε κυκλώματα ναρ-
κωτικών","οι γειτονιές στο λιμάνι του Πειραιά ίσως να κοιμούνται πιο ήσυχες από
αύριο...","στα πλαίσια του πολέμου που άνοιξε η ΕΛΑΣ με τη μαφία των Ναρ-
κωτικών εδώ στον Πειραιά και συγκεκριμένα στο λιμάνι...",φωνές,σαρδαμ,θυμός και
"πάμε πάλι από την αρχή...",φωτογράφοι με επαγγελματικές μηχανές αλλά και
κάποιοι άλλοι που με τα smartphones τους αποθανατίζουν τις συλλήψεις για να τις

228
κάποιοι άλλοι που με τα smartphones τους αποθανατίζουν τις συλλήψεις για να τις
ανεβάσουν στο facebook ή σε κάποιο άλλο μέσο κοινωνικής δικτύωσης. Θυμωμένοι
ΔΙΑΣ διώχνουν τους ερασιτέχνες ρεπόρτερς,"άσε το κινητό μη στο σπάσω","με ποιά
κατηγορία,δεν απαγορεύεται","επίσημη επιχείρηση της αστυνομίας,άσε το κινητό
είπα".Οι περισσότεροι που μπαίνουν σε περιπολικά και κλούβες είναι αλλοδαποί που
φορούν κουρέλια,διαφορετικές γλώσσες,ανακατεμένα αγγλικά με ελληνικά και διά-
φορα νοήματα τις περισσότερες φορές απειλητικά,γκλοπς που αιωρούνται έτοιμα να
χτυπήσουν,ικεσίες και κλάματα,πότε ψεύτικα πότε αληθινά,περαστικοί που χαζεύουν,
άλλοι επικροτούν άλλοι σχολιάζουν "ναι και κάτι κάνανε που πιάσανε τα βαποράκια,
άμα είναι μάγκες να πιάσουν αυτούς που κάνουν κουμάντο."Ο ΗΣΑΠ Πειραιά και οι
γύρω γειτονιές γεμίζουν και με μοτοσυκλέτες της τροχαίας για ρύθμιση της κυκλο-
φορίας,σε λίγη ώρα καταφθάνουν και ΜΑΤ,φοβούνται διαμαρτυρίες αντιεξουσιασ-
τών για αδικαιολόγητη αστυνομική βία.Οι ραδιοφωνικοί σταθμοί και οι ιστοσελίδες
της αντιπολίτευσης μιλούν για καθεστώς Πινοσέτ και Νοτιοαφρικανικού Απαρτχάϊντ,
φωτογραφίες με σηκωμένα γκλοπς,σπρωξίματα και θλιμμένα πρόσωπα αλλοδαπών,
κάποια ιστοσελίδα δημοσιεύει έξυπνο μονταζ με ένα μικρό παιδί που κλαίει στην αγ-
καλιά της μάνας του την ώρα που την αρπάζουν δυο αστυφύλακες,η γυναίκα την ώρα
της σύλληψης δεν κρατούσε παιδί αλλά το μοντάζ είναι έργο
καλλιτέχνη.Πρωτοκλασσάτο στέλεχος της Αριστεράς βγαίνει σε ιδιωτικό κανάλι και
απειλεί πως θα φτάσει μέχρι το Ανώτατο Δικαστήριο αφού οι συλλήψεις "είναι
απαράδεκτες",θυμίζει επίσης πως για παρόμοια περιστατικά η Ελλάδα έχει μπει στο
μάτι του Οργανισμού Ανθρω-πίνων Δικαιωμάτων.Αριστερά φόρουμς από
Ιταλία,Ισπανία και Πορτογαλία μέμφο-νται την ΕΛ.ΑΣ για τη στάση της,ενώ σε όλες
τις παραπάνω γλώσσες υπάρχουν οι λέξεις "γουρούνια" και "δολοφόνοι".Τα
φιλοκυβερνητικά ΜΜΕ μιλούν για αποτε-λεσματική Αστυνομία "όπως ακριβώς την
θέλει ο πολίτης για να αισθάνεται ασφαλής στις ίδιες του τις πόλεις","γροθιά στο
μαχαίρι","επιτέλους πράξεις και όχι πλέον λόγια",όσο για τις ερωτήσεις
δημοσιογράφων "γιατί τόσο ξαφνικά μια τόσο μεγάλη επιχείρηση;" η απάντηση είναι
"χρειάζεται χρόνος για να σχεδιάσουμε προσεκτικά μια τόσο δύσκολη μάχη".Οι
περισσότεροι αστυνομικοί διευθυντές βγαίνουν στα φι-λοκυβερνητικά ραδιόφωνα και
αποφεύγουν τα κανάλια με εξαίρεση τον Ταξίαρχο Μυλόπουλο που με άψογα
σιδερωμένη στολή μιλά στη κρατική τηλεόραση.
"Μπορούμε να πούμε πως η επιχείρηση της ΕΛ.ΑΣ που είχε σαν σκοπό την εξάρ-
θρωση οργανομένων κυκλωμάτων ναρκωτικών στις γειτονιές του Λεκανοπεδιού
στέφθηκε με απόλυτη επιτυχία.Οι αγώνες που δίνουμε είναι σε καθημερινή βάση φυ-
σικά και δεν στρουθοκαμηλίζουμε,κερδήθηκε μια μεγάλη μάχη λοιπόν αλλά ο πόλ-
εμος συνεχίζεται και μπορώ να σας διαβεβαιώσω ότι τόσο ο Υπουργός Προστασίας
Του Πολίτη όσο και ο Πρωθυπουργός ενημερώνονται συνεχώς από όλους εμάς γύρω
από τις εξελίξεις.Οι συλλήψεις είναι πολλές και θα ακολουθήσουν κι άλλες,είμαστε
σε πάρα πολύ καλό δρόμο αλλά όπως ξέρετε η Ρώμη δεν χτίστηκε σε μία μέρα,το σίγ-
ουρο είναι πως η σημερινή μέρα θεωρείται μια από τις σημαντικότερες για την ιστο-
ρία της Ελληνικής Αστυνομία,για την ώρα τίποτε άλλο σας ευχαριστώ πολύ"
Οι ερωτήσεις πέφτουν βροχή,κάποιοι πιτσιρικάδες δημοσιογράφοι αριστερών και
αντιεξουσιαστικών ΜΜΕ ρωτούν αν έχουν συλληφθεί "μεγάλα κεφάλια" ή αν υπάρ-
χουν στα κυκλώματα και άνθρωποι της ΕΛ.ΑΣ όπως έχει διαρεύσει.
-Μην πιστεύετε ότι ακούτε,ο Μυλόπουλος έχει βάλει το θριαμβευτικό του χαμόγελο,
η Ελληνική Αστυνομία έχει το χαμηλότερο ποσοστό διαφθοράς σε σχέση με τις περ-
ισσότερες Αστυνομίες της Ευρώπης,δημοσιογράφοι είστε θα έπρεπε να είστε καλύ-
τερα πληροφορημένοι.

229
Οι δημοσιογράφοι αναφέρουν κάποια περιστατικά με επίορκους αστυνομικούς αλλά
ο Μυλόπουλος συνεχίζει να χαμογελάει και δείχνει με το χέρι του ότι δε θα δεχθεί άλ-
λες ερωτήσεις,τον περιμένουν αναφορές δε θέλει να χάνει το καιρό του.Οι συλλήψεις
ξεπερνούν τις 50 αλλά λόγω έλειψης χώρου γίνεται μοίρασμα στα κρατητήρια των
Αστυνομικών Τμημάτων του Πειραια,άλλοι στην Καλλίπολη,άλλοι στα Καμίνια, άλ-
λοι στην Δραπετσώνα και άλλοι στα Κεντρικά της Ηρώων Πολυτεχνείου,εκεί γίνο-
νται και οι μεγαλύτερες φασαρίες,μερικοί αστυφύλακες χτυπούν τις πόρτες των
κρατητηρίων με τα γκλοπ και προειδοποιούν για εισβολή και "μαθήματάκια".
-Σκάστε το στανιό μου,ο Ροντήρης κλωτσάει πόρτες και πάει να συντάξει αναφορά
Ο Λέντζος έχει πάρει μαζί του τον σουγιά για ανάκριση,ο πιτσιρικάς φοβάται μεν αλ-
λα ο Λέντζος τον περίμενε ακόμα πιο τρομαγμένο.
-Θέλω να κάνω ένα τηλεφώνημα,λέει
-Σε ποιόν;ρωτάει ο Λέντζος
-Έχω το δικαίωμα,ο σουγιάς κοιτάει το πάτωμα και πάιζει τα δάχτυλά του
Ο Ροντήρης μπαίνει στο δωμάτιο ανάκρισης και τραβάει απότομα προς τα πίσω τη
καρέκλα του νεαρού,ο σουγιάς ταράζεται αλλά δε το βάζει κάτω
-Θέλει να πάρει τηλέφωνο εξηγεί ο Λέντζος αλλά δεν μας λέει ποιόν
-Σα πολλά να ξέρεις από τις διαδικασίες ρε μούτρο,ο Ροντήρης χαμογελά και τα στ-
ραβά μπροστινά του δόντια μοιάζουν έτοιμα να δαγκώσουν,μήπως έχεις ξανασυλ-
ληφθεί;
Ο σουγιάς δεν απαντά αμέσως και ο Ροντήρης ξαναδείχνει τα στραβά δόντια του
-Κατά βάθος δεν είμαι κακός άνθρωπος,εξηγεί ο αρχιφύλακας γυρίζοντας γύρω από
την καρέκλα του σουγιά,αλλά παίρνω ανάποδες όταν κάτι μαλακισμένα της ηλικίας
σου μου πουλάνε μούρη κι έχω την εντύπωση ότι αυτό ακριβώς κάνεις εσύ αυτή τη
στιγμή.
-Ο καλός μπάτσος και ο κακός μπάτσος,σχολιάζει ο σουγιάς
Ετοιμάζεται να συνεχίσει τη φράση του αλλά ο Ροντήρης τον αρπάζει με δύναμη από
το σαγόνι και τον πετάει κάτω,ο Λέντζος σηκώνεται από την καρέκλα του και προσ-
ποιείται ότι προσπαθεί να συγκρατήσει τον συνάδελφό του.
-Αν ξανακούσω τη λέξη "μπάτσος" από το σκατόστομά σου θα με θυμάσαι και θα τα
κάνεις πάνω σου...συννενοηθήκαμε; O Ροντήρης στέκεται πάνω από τον σουγιά και
ξύνει τη μύτη του παπουτσιού του σα να ετοιμάζεται να δώσει κλωτσιά
Την ίδια στιγμή μπαίνει στο δωμάτιο ο Σπανός,το θέαμα τον κάνει να γουρλώσει τα
μάτια,οι δύο αρχιφύλακες καταλαβαίνουν πως δεν θα ήταν φρόνιμο να δικαιολο-
γηθούν.Ο υπαστηνόμος τους κάνει νόημα με τον αντίχειρά του να φύγουν
-Ο Ταξίαρχος είπε πως ένας αρχιφύλακας..,ξεκίνησε να λέει ο Λέντζος
-Ο Ταξίαρχος μου έδωσε πλήρη ελευθερία κινήσεων,εξηγεί μέσα από τα δόντια του ο
Σπανός που κάνει μεγάλη προσπάθεια για να μην βάλει τις φωνές,όπερ σημαίνει τα
μαζεύετε και φεύγετε..τώρα!Εκτός αν θέλετε να μάθει πως με γράψατε στα παλιά σας
τα παπούτσια όταν σας προειδοποίησα να αποφύγετε τον υπερβολικό ζήλο
Ο Ροντήρης θυμώνει που τον υποβιβάζουν μπροστά στα μάτια ενός υπόπτου,χάνει
κύρος αλλά πάλι στο πίσω μέρος του μυαλού του υπάρχει η "εκδίκηση",στο τέλος
αυτός θα πάρει τη δόξα,φεύγει μαζί με τον Λέντζο.Ο σουγιάς σηκώνεται και κάθεται
απέναντι από τον υπαστηνόμο,είναι λιγότερο άγριος από τους δύο προηγούμενους
μπάτσους αλλά είναι πιο έξυπνος και γι'αυτό το λόγο μάλλον πιο επικίνδυνος.
-Πως σε λένε;
-Φώτη,απαντά ο πιτσιρικάς,θέλω να τηλεφωνήσω γιατί δε με αφήνετε;
-Θα τηλεφωνήσεις Φώτη,λέει μαλακά ο Σπανός,έχεις φάει κάτι;
Ο Φώτης κουνά αρνητικά το κεφάλι του.
-Σάντουιτς; προτείνει ο Σπανός

230
Ο Φώτης γνέφει καταφατικά και ο Σπανός ανοίγει τη πόρτα και διατάζει έναν αστυ-
φύλακα να φέρει ελληνικό καφέ μέτριο και σάντουιτς ζαμπον-τυρί από το κυλικείο
-Δεν είχες πάνω σου ταυτότητα και βρέθηκες σε ένα πολύ άσχημο μέρος μια πολύ
ακατάλληλη μέρα,ο Σπανός είναι σχεδόν φιλικός.Έχω όλη τη καλή διάθεση να σε
ακούσω αλλά δεν έχω την υπομονή για να ανεχτώ κάποιο είδος δουλέματος καλά
μέχρι εδώ;
Ο Φώτης δεν απάντησε αλλά η πείρα του Σπανού μετέφρασε τη σιωπή σαν "ναι"
-Ωραία λοιπόν,συνεχίζει ο Σπανός,πεσ'μου τώρα και το επίθετό σου
-Μπαρκιάς
-Κανονικά θα έπρεπε να είσαι σχολείο,ο Σπανός κοιτάζει τον Φώτη κατάματα και
σκάβει για τυχόν ευρήματα
-Το'χω κόψει,δεν έχει νόημα,δούλευα στο θείο μου που έχει συνεργείο αυτοκινήτων,
βγάζω και φράγκα έτσι
Ο Σπανός αλλάζει πορεία για λίγο
-Ούτε και στο συνεργείο του θείου σου ήσουν όμως,εντάξει δημοκρατία έχουμε
μπορείς να είσαι όπου θες δεν είναι δουλειά μου αλλά....
Ο Σπανός περιμένει βοήθεια αλλά δεν έρχεται
-Το εμπόριο ναρκωτικών είναι πολύ σοβαρό αδίκημα,αν ξέρεις για τα τηλεφωνήματα
θα ξέρεις και για τις κατηγορίες,ο Σπανός κερδίζει έδαφος
-Δε πούλησα τίποτα,ούτε αγόρασα τίποτα....
-Το έμαθα αλλά ήσουν παρών Φώτη
Ο Φώτης κοιτάζει τους τοίχους σα να ψάχνει διέξοδο
-Με τους άλλους δύο,αυτούς που πιάσατε,απλώς κάνω παρέα,κωλοβαράμε πως να
στο πω,σκαίητ και τέτοιες μαλακίες....
-Σεμνά Φωτάκο...ο Σπανός χαμογελά αλλά δεν αστιεύεται
-Παρέα κάνουμε,μόνο αυτό,ο Φώτης βιάζεται,αλήθεια λέω τώρα τι κάνουν αυτοί ότ-
αν δεν είμαστε μαζί δικό τους πρόβλημα δε σημαίνει ότι ξέρω και τα πάντα.Σήμερα
θα κάναμε βόλτα στο λιμάνι,είναι κάτι μικροπωλητές,μαύροι που πουλάνε dvd,ξέρεις
τώρα,τσοντούλες ε και είπαμε να περάσουμε να δούμε,στο δρόμο μου είπαν ότι θα
συναντούσαν κάτι φίλους τους,που να ήξερα εγώ ότι θα έμπλεκα με τους γύφτους κι
ότι θα τους έδιναν "πράμα"
Ο Σπανός ήταν πολύ πεπειραμένος και ήξερε καλά πως όποιος χρησιμοποιούσε τη λέ-
ξη "πράμα" αντί για τη λέξη "ναρκωτικά" είχε έστω λίγη υπηρεσία στους δρόμους
-Κι όταν είδες το "πράμα" γιατί δεν την κοπάνησες;
-Έλα μωρέ,δεν είμαι μωρό,στους δρόμους γίνονται κάθε μέρα νταραβέρια,στο κάτω
κάτω που να πήγαινα αλλά θα ξέκοβα μετά από αυτό δεν ήθελα μπελάδες,απλά δε θα
έφευγα την ίδια στιγμή,μετά πλάκωσαν οι δικοί σας....
-Και προσπάθησες να ξεφύγεις
-Ε τι να έκανα; Μου φορτώσατε και συμμετοχή
-Ένα είδος συμμετοχής είναι και αυτό,εξηγεί ο Σπανός,βρίσκεσαι μπροστά σε συναλ-
λαγή και παρακολουθείς,οι συνάδελφοι μου δεν ξέφυγαν από τα καθήκοντά τους
όταν σε έπιασαν.
-Ναι αλλά...
-Άκου τι θα κάνουμε Φώτη,τον διακόπτει ο Σπανός,έχω κάνει στη Δίωξη Ναρκωτι-
κών για πολύ καιρό,ξέρω πρόσωπα και καταστάσεις στους δρόμους,όχι όμως αρκετά
ωστόσο είμαι διατεθημένος να μάθω.
-Δε ξέρω ονόματα,διαμαρτύρεται ο Φώτης την ώρα που ο αστυφύλακας χτυπά την
πόρτα και φέρνει τον καφέ και το σάντουιτς
-Δεν το πολυπιστεύω αυτό,ο Σπανός παίρνει λίγο πιο ψυχρό ύφος,όμως καταλαβαίνω
ότι φοβάσαι,δεν είμαι κανένας χθεσινός μαλάκας που θα σε ταρακουνήσω για να πα-

231
ραστήσω τον σερίφη.Οποιοσδήποτε στη θέση σου θα φοβόταν
Ο Φώτης τον κοιτάζει για λίγο και βαριανασαίνει,μοιάζει σα να τερμάτισε από κούρ-
σα μεγάλης απόστασης
-Ποιος είπε ότι φοβάμαι;Με πιάσατε άδικα και θέλω το τηλεφώνημά μου
-Κάποιος είναι πίσω από τα φιλαράκια σου που έσπρωχναν εμπόρευμα,ο Σπανός
επιμένει και ξέρει πως ο χρόνος λειτουργεί υπερ του
-Δε ξέρω τίποτα,ο Φώτης είναι ταραγμένος φοβάται πως ο υπαστηνόμος θα φύγει και
θα γυρίσουν οι άλλοι δύο
Ο Σπανός σταυρώνει τα χέρια του και κοιτάζει τον Φώτη σαν καθηγητής που εξετάζει
στα προφορικά τον μαθητή του.Βγάζει από τη τσέπη του σακακιού του μια φωτογ-
ραφία και την αφήνει μπροστά στο νεαρό,ο Φώτης ρίχνει μια γρήγορη ματιά.
-Λοιπόν; ο Σπανός μαντεύει την απάντηση
-Λοιπόν τι; ο Φώτης έχει πάρει το βλέμμα του από τη φωτογραφία
-Μήπως να έριχνες άλλη μία ματιά στον…κύριο;
-Δεν τον ξέρω,ο Φώτης απαντά βιαστικά αλλά λέει ψέμματα άλλος ίσως και να τον
πίστευε όχι όμως ο Σπανός
-Όλη η Ελλάδα τον ξέρει,ο υπαστηνόμος χαμογελά πονηρά,και μπορώ να σου πω πως
μεγάλο μέρος της «όλης Ελλάδας» τον φοβάται,δε μπορεί θα έχεις παρακολουθήσει
τηλεόραση,θα έχεις διαβάσει εφημερίδες
Ο Φώτης θυμώνει και αισθάνεται άβολα,νομίζει πως ξαφνικά όλο το δωμάτιο έχει γε-
μίσει με κλώνους του Σπανού που γυρίζουν γύρω από την καρέκλα του
-Αποκλείεται στην ηλικία σου να μην ασχολείσαι με το ποδόσφαιρο,αλήθεια τι ομάδα
είσαι;
Μπορεί ο υπαστηνόμος να έχει γίνει πάλι φιλικός αλλά οι κλώνοι του δε λένε να ξε-
κολλήσουν παραμένουν σιωπηλοί παρατηρητές κι έχουν όλοι την ίδια έκφραση
-Παναθηναϊκός,απαντά ξερά ο Φώτης
-Έχεις άντερα,λέει ο Σπανός,να γυρνάς σε άγριες γειτονιές του Πειραιά και να
δηλώνεις βάζελος…μπράβο!Αφού είσαι λοιπόν Παναθηναϊκός θα θυμάσαι κάποιο
ματσάκι με την ΑΕΚ πριν κάμποσο καιρό που έγινε ολόκληρη ιστορία για στημμένο
αποτέλεσμα επειδή τα πονταρίσματα για το σκορ αλλά και για τον σκόρερ ανέβηκαν
πάρα πολύ μετά το 75ο λεπτό,άδικη αποβολή,μούφα πέναλτυ και…εδώ είναι το πιο
ωραίο το πέναλτυ χτυπάει ένας χαφ και όχι ο φορ,και το ακόμα ωραιότερο είναι πως
ο φορ θεωρείται σπεσιαλίστας.Μετά το ματς ο φορ δηλώνει πως ένοιωθε βάρος στα
πόδια κι έδωσε σε άλλον την εκτέλεση,ξέρεις για τι απόδοση μιλάμε;
-Διάλεξη μου κάνεις; Δε το θυμάμαι το παιχνίδι,τι είναι όλα αυτά;
-Οι πάντες το θυμούνται το παιχνίδι Φώτη,μετά το ματς το αυτοκίνητο του διαιτητή
έγινε κομμάτια από βόμβα,ο Σπανός είχε ξαναγίνει ψυχρός.Ξέρεις ποιος φαίνεται να
είχε στήσει όλο το κόλπο;Ή καλύτερα ποιοί;
-Εγώ μπάλα βλέπω μόνο,ο Φώτης χτυπά νευρικά τα γόνατά του,δε μιλάω άλλο δε
ξέρω θέλω να τηλεφωνήσω
-Ο ένας από τους δύο που το έστησαν,καλά… που μάλλον το έστησαν,ήταν ο λεβέν-
της που είδες στην φωτογραφία και ξέρεις κιόλας πως πρόκειται για τον Βασίλη
Τσαγκάρη,ο πρώην πρόεδρος της ομάδας σου τον είχε κατονομάσει σαν έναν από
τους υπεύθυνους για τη διαφθορά στο ποδόσφαιρο,οι Παναθηναϊκοί ήσασταν πυρ και
μανία μαζί του,έλα τώρα και λες ότι βλέπεις μπάλα,άντρας είσαι σαν άντρας θέλω να
μιλάς
Ο Σπανός κάνει παύση και ο Φώτης είναι ήδη στα σχοινιά και περιμένει το επόμενο
σφυροκόπημα
-Ο άλλος που συνεργάστηκε σε στησίματα παιχνιδιών,διορθώνω που λέγεται ότι συν-
εργάστηκε είναι ο Παναγιώτης Πεφάνης

232
-Εγώ τι δουλειά έχω,λέει ο Φώτης,με κόβεις να απειλώ διαιτητές ή να βάζω βόμβες;
-Καθόλου αγόρι μου,ο Σπανός ετοιμάζεται για το μεγάλο φινάλε,δε θα στα έλεγα όλα
αυτά αν δεν συνέβαινε κάτι άλλο πιο σοβαρό ακόμα,να σου πω την αλήθεια στα παπ-
άρια μου τα στοιχήματα και οι κομπίνες,αν ο Έλληνας είναι τόσο μαλάκας να σκάει
λεφτά στο ποδοσφαιρικό τζόγο πρόβλημά του,εμένα όπως σου είπα άλλο πράγμα με
απασχολεί.Ο Υπαστηνόμος βγάζει άλλες δύο φωτογραφίες από τη τσέπη του και τις
αφήνει κι αυτές μπροστά στο Φώτη,είναι τα πτώματα δύο παιδιών όχι πάνω από δε-
καπέντε-δεκάξι.
-Τι…τι είναι αυτό….δε…ο Φώτης ξεροκαταπίνει κάτι πικρό και καυτό
-Ω μη φοβάσαι,δε θα σε ρωτήσω αν τους ξέρεις,είμαι σίγουρος πως δεν τους ξέρεις
αυτούς όχι!Ο μελαχροινός βρέθηκε νεκρός σε παγκάκι στην πλατεία του Αγίου Νι-
κολάου στην Αθήνα,καρδιακή δυσλειτουργία,θα μου πεις συμβαίνουν αυτά,απλώς
Φώτη μου είναι λίγο περίεργο να συμβαίνουν σ’ένα υγειέστατο παλικάρι που είχε αφ-
ήσει πολύ καλές εντυπώσεις στις ακαδημίες ποδοσφαίρου του Παναθηναϊκού και
ετοιμαζόταν φουλ για την Εθνική παίδων,πριν τρία χρόνια όλα αυτά
Τώρα εκτός από τους κλώνους του υπαστηνόμου ένα άγριο θηρίο είχε εισβάλλει στο
δωμάτιο και προς το παρόν μύριζε σάρκα,η επίθεση όμως δεν θα αργούσε
-Ο δεύτερος έπαιζε μπάλα στους μικρούς του Ιωνικού,της ομάδας στην οποία είχε
κάνει κι ένα φεγγάρι πρόεδρος ο Τσαγκάρης…πριν τρία χρόνια λιποθύμησε σε μια
καφετέρια στον Κορυδαλλό,όταν τον πήγαν στο νοσοκομείο ήταν πολύ αργά.Αιτία
θανάτου;Πάλι καρδιακά προβλήματα.
Ο Φώτης αισθάνεται το χνώτο του θηρίου,το σαγόνι του τρέμει λίγο
-Εγώ τι σχέση έχω.....
-Καμία ελπίζω,για το καλό σου,όμως έχω βάσιμες υποψίες ότι τα φιλαράκια σου που
είχαν μαζί τους εμπόρευμα δουλεύουν για τον Τσαγκάρη.Φαίνεσαι έξυπνο παιδί και
μου δίνεις την εντύπωση ότι είσαι περισσότερο φιγούρα παρά ουσία,επί τη ευκαιρία
αφου λες ότι δουλεύεις σε συνεργείο αυτοκινήτων γιατί δεν είσαι σήμερα εκεί;
-Ρεπό,απαντά ξερά ο Φώτης
Η ματιά που ρίχνει ο Σπανός φανερώνει πως δεν έχει καταπιεί το ψέμα.
-Νταξει, τα σπάσαμε,έφυγα.
-Ο λόγος;
-Ο μπάρμπας μου νομίζει ότι έβαλα χέρι στο ταμείο,δεν έβαλα,ο κωλο-Αλβανός που
έχει εκεί τα πήρε,ένα πενηντάευρο,τρίχες δηλαδή.
-Και γιατί έδιωξε εσένα ο θείος σου;
-Ρώτα τον,ο Αλβανός λέει είναι χρόνια πολλά μαζί του,κατάλαβες έχει εμπιστοσύνη
στο ξένο και δεν έχει στην ίδια του την οικογένεια.
-Στους δρόμους ποιό ονομα συζητιέται πολύ;
-Δε ξέρω
-Με αυτούς που πιάσαμε κάνεις παρέα,δε μπορεί να μην έχουν πει κάτι....
-Δε ξέρω
Η πόρτα το δωματίου ανοίγει,ένας άντρας γύρω στο 1.70 με φαρδείς ώμους και άψο-
γο γκρι κοστούμι κρατά δερμάτινο χαρτοφύλακα και παίρνει θριαμβευτικό ύφος
-Πως μπαίνεις έτσι μέσα,ο Σπανός πετάει στην άκρη το όποιο φιλικό του ύφος
-Το θέμα είναι γιατί ανακρίνεις τον πελάτη μου χωρίς κατηγορία,λέει ο άντρας
-Πελάτης σου; ο Φώτης δεν καταλαβαίνει τι γίνεται
-Ναι Φώτη είσαι πελάτης μου,Γρηγόρης Καπάτος δικηγόρος
Ο Καπάτος δίνει το χέρι του αλλά ο Φώτης παραμένει ακίνητος
-Καπάτο το παρακάνεις,ο Σπανός απέχει λίγο από το να τον πετάξει έξω
-Εσείς το παρακάνατε Υπαστηνόμε,συλλάβατε ένα μικρό παιδί,χωρίς κατηγορία και
μη μου πεις για ανταλλαγή ναρκωτικών γιατί γνωρίζω πως δεν είχε τίποτα επάνω του,

233
απλώς το έβαλε στα πόδια,δεν ξεφορτώθηκε όμως κάτι,δεν πρόβαλε αντίσ-
ταση,απλώς πανικοβλήθηκε,μικρό παιδί είπαμε,ανώριμη αντίδραση,Φώτη φεύγουμε
Ο Φώτης σηκώνεται από τη καρέκλα και νοιώθει λίγο περισσότερο θάρρος,ο Καπά-
τος είναι κινούμενη σιγουριά
-Διέκοψες ανάκριση,με ποιό δικαίωμα...
-Υπαστηνόμε η ανάκριση τελείωσε,το παιδί έκανε μια ανοησία..να τρέξει,δε θες να το
τραβήξουμε το σχοινί πίστεψέ με
-Η ιστορία δεν τελείωσε εδώ,λέει με νόημα ο Σπανός,τα φιλαράκια του κάτι θα πουν
Ο Φώτης πότε κοιτάζει τον Καπάτο πότε τον Σπανό,τα μάτια του δικηγόρου μοιάζουν
να χορεύουν,έχουν ένα ανοικτό καστανό χρώμα και φαίνεται να γνωρίζουν όλες τις
απαντήσεις.
-Σοβαροί μάρτυρες,δύο πρεζόνια της πλάκας που θέλουν να ρίξουν κι αλλού το βάρος
για να γλιτώσουν λίγη ποινή,ας το κάνουν εδώ είμαι και θα τους περιμένω εκεί να
δεις γέλια που θα κάνουμε.
Ο Σπανός ζυγίζει για λίγο την κατάσταση,μπορεί να κερδίσει χρόνο αλλά τίποτε
παραπάνω και είναι σίγουρος πως είχε αρχίσει να παίρνει τον Φώτη με το μέρος
του,απόφασίζει να χρησιμοποιήσει το τελευταίο του χαρτί
-Αν χρειαστείς κάτι,ξεκινά να λέει στο νεαρό
-Αν χρειαστεί κάτι θα μιλήσει πρώτα με μένα,κόβει ο Καπάτος,με μένα που είμαι ο
δικηγόρος του
Καθώς δικηγόρος και πελάτης κάνουν να περάσουν τη πόρτα ο Σπανός ρωτάει ειρω-
νικά
-Κάνεις και φιλανθρωπίες Καπάτο;
-Παρακαλώ;
-Ο Φώτης απ'ότι μου είπε είναι άνεργος κι επίσης θυμάμαι ότι ο πιο φτωχός πελάτης
σου έχει μηνιαίο εισόδημα τρία τουλάχιστον ετήσια εισοδήματα δικά μου
Ο δικηγόρος κοιτάζει τον υπαστηνόμο με ένα είδος οίκτου
-Φαντάζομαι δεν υποννοείς κάτι υπαστηνόμε,θα κάνω πως δεν άκουσα.Πάντως ναι
ευχαρίστως να δουλεύω και τσάμπα μερικές φορές ειδικά όταν εσάς που σας πλη-
ρώνει ο ελληνικός λαός κάνετε κατάχρηση εξουσίας όπως τώρα καλή ώρα.
-Άμα ο άνθρωπος είναι ιδεολόγος,σχολιάζει ο Σπανός
Το θάρρος του Φώτη δεν είναι πια και τόσο μεγάλο,αυτός ο δικηγόρος έχει κάτι που
τον τρομάζει
-Δε φταίω εγώ αν δεν κάνεις καλά τη δουλειά σου υπαστηνόμε,βέβαια πληρώνεις κι
εσύ τα πολιτικά ακροβατικά των προϊσταμένων σου που νομίζουν πως με τέτοιες
φτηνές πα-ραστάσεις θα μεγαλώσουν τη δημοτικότητά τους και τον αριθμό των
φηφοφόρων τους. Εγώ απλώς φροντίζω να τηρείται ο νόμος.
-Ο φίλος σου ο Τσαγκάρης βγήκε έξω,ο Σπανός συνεχίζει την επίθεση,μια και μιλάμε
για τήρηση του νόμου
-Καλή συνέχεια υπαστηνόμε,το χαμόγελο του Καπάτου στάζει δηλητήριο και κάποιες
από τις σταγόνες του δηλητηρίου τις αισθάνεται ο Φώτης στο πρόσωπό του
Καθώς δικηγόρος και πελάτης βαδίζουν προς το ασανσέρ ο Καπάτος ρωτάει σχεδόν
ψιθυριστά αλλά αυστηρά
-Δε πιστεύω να σε ψάρεψαν;
-Τι;
-Ελληνικά μιλάω μικρέ,δεν τους είπες τίποτα έτσι;
Ο Φώτης δεν έβλεπε πολύ σινεμά αλλά είχε δει αρκετές ταινίες με θέμα τη Μαφία
ώστε να κάνει παραλληλισμό του στυλ του Καπάτου με αυτό που είχαν οι γκάγκστερς
σε φιλμς του Σκορσέζε ή του Ντε Πάλμα.
-Δε μίλησα ζήτησα μονο να κάνω τηλεφώνημα...

234
-Αρκετά,τον έκοψε,ο δικηγόρος κι εκείνη την ώρα μπήκαν στο ασανσέρ,κοίτα να
εξαφανιστείς για λίγες μέρες,κάτσε σπιτάκι σου,βγες με τη γκόμενα σου ότι άλλο νο-
μίζεις αλλά μείνε μακρυά από τους δρόμους,και μη με κοιτάς σαν ηλίθιος μίλησα με
αυτούς που πρέπει και στα λέω αυτά,πως νομίζεις ότι έμαθα για σένα;
Το τηλέφωνο του Σπανού χτυπάει και είναι ο Μυλόπουλος,τον ζητά στο γραφείο του
-Τι στο διάολο έγινε με αυτόν τον πιτσιρικά που πιάσατε,και τι δουλειά είχε ο
Καπάτος;
Ο Ταξίαρχος είναι ανήσυχος αλλά και θυμωμένος
-Κάποιος άλλος ανακατεύτηκε σίγουρα,ο Σπανός δεν ήρθε για να απολογηθεί για τη
σύλληψη,για να ξεφυτρώσει ο Καπάτος από το πουθενά έχει πέσει σύρμα
Ο Μυλόπουλος δεν αισθάνεται πολύ άνετα με τα συμπεράσματα του υπαστηνόμου
του, δεν είναι από τις περιπτώσεις που μπορούν να μπουν στο συρτάρι για να μείνει
το γραφείο καθαρό.
-Υποψιάζεσαι κάτι;
Ο Σπανός σηκώνει τους ώμους
-Ο μικρός είναι ένας αλητάκος από τις γειτονιές στο λιμάνι τι στο διάολο θέλει με τον
Καπάτο,μη μασάμε τα λόγια μας κύρις Ταξίαρχε για κάποιον δουλεύει ο Καπάτος και
μάλλον για τον ίδιο που δουλεύει και ο μικρός.
-Στοιχεία δεν έχεις όμως,επισημαίνει ο Μυλόπουλος,η όλη δουλειά στήθηκε καλά αν
και μας έχουν σπάσει τα αποτέτοια κάτι αριστεροί δημοσιογράφοι με τα μεγάλα κε-
φάλια που κινούν τα νήματα,υποστηρίζουν ότι πιάσαμε μικροβαποράκια
"Άδικο έχουν;" σκέφτηκε ο Σπανός
-Δε θέλω να δώσει κανένα σόου στα κανάλια ο Καπάτος,αυτό είναι όλο,ο
Μυλόπουλος γίνεται ξεκάθαρος, αν και μπορεί να του μιλήσει ο υπουργός
Προστασίας Του Πολίτη και να τον φρενάρει,γνωρίζονται.Τέλος πάντων στα δικά
μας,έχεις δει τον Αθανασάκο;
Ο Σπανός δε φανταζόταν πως ο Ταξίαρχος θα επέμενε ακόμα μετά τα σημερινά
-Ναι για να μάθω τι κάνει,δε μου είπε κάτι
Ο Μυλόπουλος του ρίχνει ένα εξεταστικό βλέμμα
-Δε μου κρύβεις κάτι έτσι Μάκη;
Ο Σπανός ήταν έμπειρος μπορούσε για λίγο έστω να κοροϊδέψει.
-Όχι κύριε Ταξίαρχε,ο Αστυνόμος απλώς είναι σοκαρισμένος,θα συνέλεθει γρήγορα
και για να είμαι ειλικρινής θα τον ήθελα σήμερα μαζί μου
Ο Σπανός άρχισε να σκέφτεται αν ο διευθυντής του είχε βάλει δικούς του να τον πα-
ρακολουθούν "έχεις σαλτάρει" είπε στον εαυτό του
-
Ο Έντυ καθόταν απέναντι από τον Φώτη σ'ενα μικρό αλλά μοντέρνο φαστ φουντ στο
Πασαλιμάνι.Ο Φώτης καταβρόχθηζε ένα κλαμπ σάντουιτς
-Δε σου είπαν τίποτα για το έπεισόδιο με τον μπάτσο στο λιμάνι έτσι; ρωτάει ο Έντυ
-Όχι,απαντά ο Φώτης με μπουκωμένο στόμα,να με τρομάξει ήθελε ο μαλάκας και τα
κατάφερε ρε συ Έντυ,να τον έβλεπες μόνο,δυο μέτρα,αγριεμένος και μου φάνηκε και
πιωμένος,σα να μύρισα αλκοόλ...σκατά, από τη τρομάρα μου ίσως να τανε
-Δε μιλάς σε κανέναν,είπε ο Έντυ, και για δύο μέρες θα μείνεις εδώ
Ο Αλβανός βγάζει μια κάρτα και τη δίνει στον νεαρό
-Που στο διάλο είναι αυτό;ρωτάει ο Φώτης διαβάζοντας την διεύθυνση που είναι
γραμμένη πάνω στην κάρτα
-Καμίνια,απαντά ξερά ο Έντυ,θα σε πάω εγώ εκεί έχεις και δυο αλλαξιές ρούχα,
φαγητό στο ψυγείο και τηλεόραση,και ζεστό νερό επίσης.
-Η γιαγιά μου; η φωνή του Φώτη έχει μαλακώσει

235
-Τηλεφώνησέ της από καρτοτηλέφωνο πες ότι θα μείνεις σε φίλο σου,έχει ακόμα και
τηλεόραση η γκαρσονιέρα αν θελήσεις να λιώσεις.
Ο Φώτης κουνάει ικανοποιημένος το κεφάλι του
-Τελικά ο κύριος Παναγιώτης είναι πολύ πιο ξήγας από τον άλλον
O Έντυ παίρνει την έκφραση «εγώ στα’λεγα»
-Αυτός ο δικηγόρος ο….
Ο Έντυ δεν συμπληρώνει το επίθετο
-Ποιος τον πληρώνει; συνεχίζει ο Φώτης
Ο Έντυ και πάλι δεν απαντάει,καταπίνει ένα χαπάκι υπό το παραξενεμένο βλέμμα του
συνομιλητή του πίνει λίγο νερό και λέει
-Δεν είναι δική σου δουλειά,εσύ απλώς κάνε ότι είπαμε
-
Ο Γρηγόρης Καπάτος ξεκουμπώνει τα μανίκια του πουκαμίσου του και λύνει τη γρα-
βάτα του.Στο γραφείο του Πεφάνη ο κλιματισμός δουλεύει αλλά ο δικηγόρος είναι ιδ-
ρωμένος
-Κάψες Γκρέγκορυ; ο Πεφάνης ειρωνεύεται.Στην ηλικία σου θέλει λίγη ρέγουλα το
γκομενοκυνήγι.
Οι δύο άντρες έχουν αρκετό παρελθόν πίσω τους όσον αφορά το ποδόσφαιρο και τα
στημένα παιχνίδια,έχουν δώσει μάχες στα δικαστήρια,μάχες που κατέληξαν σε κά-
ποιο συρτάρι εισαγγελέα και απλώς έκαναν τις εφημερίδες να πουλήσουν λίγα φύλλα
παραπάνω.Συχνά όμως στη ζωή ο χθεσινός εχθρός κάτω από τις κατάλληλες συνθή-
κες μπορεί να γίνει ένας πολύτιμος σύμμαχος,και οι δυό τους το ήξεραν καλά
-Ελπίζω να ξέρεις ότι μου χρωστάς,λέει ο Καπάτος,σκέψου να μπαίνω στη Διεύθυνση
Πειραιά και να ξελασπώνω αυτό το σούργελο.
Ο Πεφάνης καταβροχθίζει μια μπάρα συμπληρωμάτων διατροφής,για έναν άνθρωπο
με φυσιολογικές διαστάσεις η μπάρα απαιτεί τουλάχιστον τρείς δαγκωματιές,ο
Πεφάνης την καταπίνει αμέσως
-Αυτό το σούργελο που λές,είναι ένας από τους καλύτερους τσιλιαδόρους κι έχει
σπρώξει και κάμποσο αναβολικό
-Δε σας βοήθησε και πολύ σήμερα,είπε με νόημα ο Καπάτος
-Σιγά τα’αυγά,ο Πεφάνης δείχνει ατάραχος και βολεύεται καλύτερα στο κάθισμά του,
η όλη ιστορία είναι για να γίνει μια διαφήμιση,τα ψιλοξέραμε κι άλλωστε οι πιο
πολλοί από αυτούς που έπιασαν σε λίγες μέρες θα είναι έξω δεν μπορούν να
αποδείξουν τίποτα,εντάξει κάποιοι θα χωθούν μέσα,τι να γίνει..παράπλευερες απώ-
λειες καλά δε τα λέω
-Καλά τα λες αλλά κάποιες μέρες θα είσαι εκτός δουλειάς
-Μπα,έχουμε ν’ασχολούμαστε.’Εμαθες τι έγινε χθες στο Νέο Κόσμο
-Κάτι άκουσα στο ραδιόφωνο,είπε ο Καπάτος,ενεχυροδανειστήριο χτυπήθηκε,κάτι
τέτοιο…
-Ανταλλακτήριο χρυσού και στούντιο από πάνω,ο Πεφάνης παίρνει ένα πιο σκυθρω-
πό ύφος,δικά μας!
-Κατάλαβα,λέει ο Καπάτος,κάποιος σου κάνει σινιάλο ε;
-Κάποιος…κάποιος κοινός γνωστός μας και φιλαράκι σου,ο Πεφάνης μοιάζει να προ-
ειδοποιεί
-Και περιμένεις εγώ να ξέρω δηλαδή,ο Καπάτος δεν έχει θιχτεί αλλά και δε σκοπεύει
να ξεκινήσει συζητήσεις που έχουν ξαναγίνει,να σου θυμίσω ότι δεν έχω φιλαράκια
αλλά πελάτες,σήμερα ο ένας αύριο ο άλλος,έτσι συμβαίνει
-Ο Βασιλάκης δεν έχει δεχτεί την ήττα του κι αρχίζει να γαυγίζει,είπε ο Πεφάνης, το
χθεσινοβραδινό παρτάκι δεν είχε σκοπό να κάνει ζημιά αν και μία από τις κοπέλες έκ-
ανε τη δουλειά της πάνω στο στούντιο.Σήμερα είναι εκεί στο πέρα δώθε πολλοί μπατ-

236
σοι, ακόμα και από τα κεντρικά της Αθήνας έχουν έρθει,δουλειά οργανωμένου εγκ-
λήματος βλέπεις.
-Αυτά να τα βρείτε μόνοι σας και σου είπα να αφήσεις ήσυχο το Ν.Κόσμο,ο Καπάτος
παίρνει το ύφος ειδικού,σ’έχει φάει η απληστία.Θα μπορούσατε να τα βρείτε μεταξύ
σας και να μοιράσετε τις περιοχές,τόσο απλά.
-Ο Τσαγκάρης δε θα δεχόταν ποτέ κάτι τέτοιο και το ξέρεις,είπε ο Πεφάνης,άλλωστε
πάντα με έριχνε,ε ήρθε η ώρα η δική μου.
-Τελευταία…νομική συμβουλή για σήμερα,είπε ο Καπάτος πονηρά,μη μπείς στην
διαδικασία αντιποίνων,άστο για λίγο.
Ο Πεφάνης κουνάει το κεφάλι του δείχνοντας ότι συμφωνεί
-Έχω παίξει κάπου χίλια ευρώ στα παιχνίδια που μου είπες,ο Καπάτος συνεχίζει να
ιδρώνει και σκουπίζει το μέτωπό του με ένα γαλάζιο μαντήλι που έχει κεντημένα
επάνω του τ’αρχικά του ονόματός του. Αλλά βέβαια δε σταματάμε εδώ έτσι;Αυτό
που έγινε πριν δύο χρόνια όταν ανέβηκε κατηγορία η Δόξα Δράμας πατώντας στη
πλάτη μου δεν το έχω ξεπεράσει,και ξέρουμε ποιός βοήθησε τη Δόξα.
Ο δικηγόρος καρφώνει τον Πεφάνη με τα μάτια του
-Εντάξει ρε,σταμάτα τη κλάψα και θες να σου πω και κάτι καλά σου κάναμε,μια ζωή
μουρμούρα και καταγγελίες είσαι κι απλώς θέλεις να φας από το πιάτο, έπρεπε να έρ-
θεις σαν κύριος και να μας πεις "Παναγιώτη θέλω να μπω μέσα",τι πιο
απλό;Έπαιρνες σβάρνα κανάλια και ραδιόφωνα κι έσκουζες σα γκόμενα,κι από δίπλα
ο φίλος σου ο Αντωνίου,να καθαρίσετε το ελληνικό ποδόσφαιρο από τη σαπίλα...
Ο Καπάτος νοιώθει προσβεβλημένος αλλά δεν έχει αυτός το πάνω χέρι,μορφάζει για
να δείξει πως μπορούσαν να είναι αλλιώς τα πράγματα
-Για όλους εδώ είμαστε,είπε ο Πεφάνης,κι αυτή τη χρονιά πρέπει να φανούμε πιο ορ-
γανωμένοι,θα σε φτιάξω και σένα
-Και θέλω να βγάλετε και δύο διαιτητές από τον πίνακα της Football League,ο
Καπάτος δίνει ένα κομμάτι χαρτί στον Πεφάνη,οι δύο καργιόληδες που με σφάξανε,
αν γίνει αυτό αποκτάς έναν σύμμαχο διαρκείας.
Ο Πεφάνης κοιτάζει το χαρτί προσεκτικά και σκυθρωπιάζει
-Για τον έναν κάτι μπορεί να γίνει,τον πρώτο,ο δεύτερος είναι του υπουργού...
-Ας είναι και του Πάπα,τον θέλω έξω,ο Καπάτος είναι ανυποχώρητος,γέλαγε μέσα
στα μούτρα μου.
-Κι εσυ του όρμησες,του θύμισε ο Πεφάνης,μόνο ο Άντωνίου σε υποστήριξε όλοι οι
άλλοι σε κράξανε.Αν γίνει αυτό που θες σε σένα θα πάνε οι υποψίες
-Μπορείς να με γλιτώσεις Παναγιώτη,είπε ο Καπάτος,μα τι λέω γαμώ το κι εγώ μπο-
ρώ να με γλιτώσω,κόψτε τον!
-Θα δω τι μπορώ να κάνω,ο πρώτος παίζει την άλλη Κυριακή στο Αιγινιακός-Ζάκ-
υνθος,ο δεύτερος;
-Εδώ είναι το ωραίο παίζει στο Αχαρναϊκός-Λαμία,ο Καπάτος γίνεται χαιρέκακος,
είχε θάψει τη Λαμία για χάρη της Δόξας,σειρά να την ευνοήσει.
-Δύσκολο ματς,δε σου υπόσχομαι τίποτα,θα δω με ποιούς μπορώ να μιλήσω
-Με τον Γαλανό θα μιλήσεις Παναγιώτη,ο Καπάτος σηκώνει τα χέρια ψηλά σα να
εξηγεί τα αυτονόητα
Ο Πεφάνης ήξερε πως αυτή η συμμαχία θα του δημιουργούσε και προβλήματα αλλά
δεν περίμενε πως τα προβλήματα αυτά θα ξεκινούσαν από τόσο νωρίς,θυμήθηκε πάλι
πως έπρεπε να βρεί τον αντικαταστάτη του Δημήτρη Βελίδη,οι δουλειές μεγάλωναν.
Γιάννενα
Η μοντέρνα διακοσμημένη καφετέρια στην λεωφόρο Δωδώνης είναι γεμάτη από φοι-
τητές,μουσική lounge,τοίχοι σε παστέλ χρώματα τους οποίους στολίζουν κάδρα με
εικόνες από σχεδόν όλες τις μεγάλες ευρωπαϊκές πρωτεύουσες.Υπάρχουν ράφια γεμ-

237
άτα με βιβλία κάθε είδους,από best sellers τσέπης μέχρι σύγχρονη λογοτεχνία αλλά
και λαογραφία,υπάρχουν επίσης κόμικς και επιτραπέζια παιχνίδια.
-Δεν έχω πολύ χρόνο,λέει ο άντρας που κάθεται απέναντι από τον Ασβεστόπουλο,
πρέπει να γυρίσω σε λίγο στο μαγαζί γιατί κουβάλησα άρoν άρoν τον συνέταιρό μου
που κανονικά είχε ρεπό
Είναι γύρω στα 35 με κατάμαυρα πυκνά μαλλιά χτενισμένα προς τα πίσω,έχει
μουστάκι και γένια μίας εβδομάδας,φοράει μια σκούρα μπλε εμφάνιση του ΠΑΣ
ΓΙΑΝΝΙΝΑ
-Αν δεν ήταν σημαντικό δε θα σε φώναζα,είπε ο Ασβεστόπουλος,ξεθάβω κάτι παλιό
και για κάποιους απαγορευμένο ή ξεχασμένο.Αναφέρομαι στο θάνατο του πιτσιρικά
του μπασκετμπολίστα.
Ο άντρας κουνάει το κεφάλι του λυπημένος
-Καλό παιδί,καλός αθλητής,αναβολικά ρε φίλε κοινό μυστικό...
-Μπα και νόμιζα πως πήγε από καρδιά,είπε ειρωνικά ο Ασβεστόπουλος,κανένας
απ'όσους ρώτησα δεν ήξερε κάτι
-Κανένας δε μιλάει θες να πεις,λέει ο άντρας,ο ιατροδικαστής που έκανε την αυτοψία
έχει φύγει από την πόλη.
-Το έμαθα,λέει απογοητευμένος ο Ασβεστόπουλος
-Δεν είχαμε άλλο κρούσμα εκτός από έναν δεκαεφτάρη που ζαλίστηκε στη
προπόνηση αυτός έπαιζε στην Ανατολή, σπουδάζει φιλολογικά αλλά προπονήσεις και
διάβασμα μαζί...
-Τι λένε οι φήμες Χρήστο;
-Λίγο πολύ τα ξέρεις,τα περισσότερα αναβολικά τα'χει σπρώξει ο Τσαγκάρης,όχι ο
ίδιος βέβαια αλλά οι άνθρωποί του όμως εδώ δεν είναι Αθήνα,μπορείς να γίνεις
εύκολα αντιληπτός,γενικώς έχουμε το νου μας αλλά και πάλι δεν θα τα αποφύγεις
όλα,οι περισσότερες δουλειές δεν έγιναν από ντόπιους,για παράδειγμα εκείνο το
παιχνίδι που λένε ότι το έστησε ο ΠΑΣ με τη Ξάνθη
-Ναι ξέρω
-Ε μία μέρα πριν εμφανίστηκε στη προπόνηση της ομάδας ένας τύπος με μακρυά
μαλλιά και πλησίασε το γενικό αρχηγό,μετά ο ίδιος τύπος ήρθε και στο τραπέζι της
ομάδας,οι κακές γλώσσες τον είδαν να μιλάει την ίδια μέρα πάλι και με τον γενικό
αρχηγό της Ξάνθης στο ξενοδοχείο που έμενε η ομάδα.
-Μελαμψός;ο Ασβεστόπουλος αισθάνεται σα να συμπληρώνει παζλ,εννοώ ο τύπος με
τα μακρυά μαλλιά
-Νομίζω ναι,ναι...ο Χρήστος δείχνει σίγουρος ξαφνικά,τον ξέρεις;
-Δεν τον έχω δει αλλά έχω ξανακούσει γι'αυτόν,μάλλον άνθρωπος του Πεφάνη και
όχι του Τσαγκάρη
-Ναι,βεβαίωσε ο Χρήστος,τον είδα παρέα με έναν αδύνατο να τα πίνουν σ'ενα μπα-
ράκι στη λίμνη,ήμουν τυχαία κι εκεί,το βράδυ που πέρασε από το τραπέζι που έκανε
η ομάδα ήμουν επίσης καλεσμένος,κοίτα τι κωλόφαρδος που είσαι πρέπει να έχω και
φωτογραφία,την έχω στο σπίτι όμως, οπότε το απόγευμα...
-Ποιό απόγευμα ρε Χρήστο,η καρδιά του Ασβεστόπουλου χτυπάει δυνατά,θέλω να τη
δω τώρα.
Ο Χρήστος καταλαβαίνει τη σοβαρότητα της κατάστασης
-Καλά θα σε πετάξω με το μηχανάκι,τι είναι αυτός ο μαλλιάς;
-Ανάθεμα κι αν ξέρω,λέει ο Ασβεστόπουλος,έχει εμφανιστεί σε διάφορες συναλλαγές
όχι μόνο στο ποδόσφαιρο
Ο δημοσιογράφος πληρώνει τον λογαριασμό και καβάλα σε μια Καβασάκι 125
φτάνουν στο σπίτι του Χρήστου σε πέντε λεπτά. Ο Χρήστος αφήνει τον Ασβεσ-
τόπουλο να περιμένει στην είσοδο κι ανεβαίνει στο σπίτι του.

238
Ο Χρήστος φέρνει ένα μπλε στικάκι.
-Τις έχω όλες εδώ,το ξενοδοχείο που μένεις έχει υπολογιστή;
-Έχω λάπτοπ μαζί μου
-Θυμήθηκα και κάτι άλλο,είπε σκεφτικός ο Χρήστος,μαζί με τον μαλλιά ήταν κι ένας
τύ-πος από μια τηλεφωνική εταιρεία,αυτή που την είχε παλιά χορηγό η ΑΕΚ
-Global Phone,συμπληρώνει ο Ασβεστόπουλος
-Αυτή,θα διοργάνωναν έναν αγώνα τρεξίματος στα Γιάννενα για φιλανθρωπικό
σκοπό, για τα ορφανά παιδιά της Ηπείρου,συνεργασία και με την ΠΑΕ φυσικά,ο
μαλλιάς δεν έμοιαζε με στέλεχος αλλά ο άλλος ήταν,κοστούμι,προσεγμένο κούρεμα
κλπ.Είχε έρθει και αυτός ο τύπος στο τραπέζι αν δεν κάνω λάθος το όνομά του ήταν
Τηλέμαχος.
Ο Ασβεστόπουλος βγάζει μπλοκ και σημειώνει,βάζει ένα ερωτηματικό δίπλα από τη
λέξη "μαλλιάς"
-Θα μπορέσω να μιλήσω με τον γενικό αρχηγό της ομάδας; ο δημοσιογράφος
αισθάνεται πως βρίσκεται πολύ πίσω σε μία κούρσα μετ'εμποδίων
-Δε θα'ταν καλή ιδέα,είπε ο Χρήστος,οι φήμες λένε πως τα έχει φάει τα ψωμιά του
αλλά...
-Αλλά;
-O πρώην βοηθός διευθυντή του ποδοσφαιρικού τμήματος ίσως σε βοηθήσει κάπως,
αυτός ήταν εν ενεργεία στην ομάδα όταν έγινε εκείνο το ματς,μετά στράβωσε αλλά
είναι και σε μεγάλη ηλικία,τα παράτησε κι έχει μαζί με το γαμπρό του ένα σπορ καφέ
κοντά στο σταθμό των Κτελ
-Σε ποιό ξενοδοχείο έμεινε η αποστολή της Ξάνθης;
-Στο Epirus Anthem
Ο δημοσιογράφος ευχαρίστησε κι έφυγε,δεν υπήρχε χρόνος για χάσιμο,περνάει τις
φωτο-γραφίες στο λαπτοπ του και στο smpartphone του,επικοινωνεί με την ΠΑΕ
ΠΑΣ Γιάννενα θέλει να μιλήσει με τον γενικό αρχηγό,δε γίνεται,θέλει να κλείσει
ραντεβού,"είναι πολύ απασχολημένος δυστυχώς","πότε μπορώ;","αφήστε ένα
τηλέφωνο",αφήνει αλλά ξέρει.Το όνομα του δημιουργεί μπελάδες,αν δεν γνωρίζουν
ήδη τι εστί Ασβεστόπουλος,πράγμα απίθανο,θα έχουν μιλήσει με την ΕΠΟ και ο
Γαλανός θα έχει δώσει τις εντολές του.Επόμενη στάση το Epirus Anthem,ερωτήσεις
για το ποιός είχε βάρδια την προηγούμενη μέρα του ματς κόντρα στην Ξάνθη,ένας
ξανθός νεαρός λίγο πάνω από 25 με κατακόκκινα μαγουλα εμφανίζεται.Ο Ασβεσ-
τόπουλος του δείχνει τη φωτογραφία του μαλλιά
-Αυτός είχε έρθει ναι,λέει ο νεαρός,μίλησε με τον γενικό αρχηγό της Ξάνθης
-Θυμάσαι όνομα;
-Σκέτο Δημήτρης,λέει ο νεαρός,κράτουσε ένα χάρτινο ντοσιέ
Το Δημήτρης θα μπορούσε να είναι ψεύτικο όνομα
-Μήπως κατά τύχη άκουσες σε ποιό ξενοδοχείο έμενε;ο Ασβεστόπουλος έχει
αφιερώσει τη μισή του σκέψη στο τι μπορεί να δημοσιεύσει και τι όχι,έχει γίνει
ικανότατος στο χειρισμό αυτής της διαδικασίας
Ο νεαρός κουνά αρνητικά το κεφάλι του αλλά ο Ασβεστόπουλος δεν τα παρατά
-Ξέρεις για τον αγώνα δρόμου που οργάνωσε εδώ η Global Phone για τα ορφανά της
Ηπείρου;
-Ναι,είπε ο νεαρός,συνεργασία με την ΠΑΕ και τον Δήμο
Ο Ασβεστόπουλος κοιτάζει το ρολόϊ του,προλαβαίνει.Κατευθύνεται στο Δήμο και
ζητά να μιλήσει με τον υπεύθυνο πολιτιστικών εκδηλώσεων που είναι και υπεύθυνος
για οποιαδή-ποτε αθλητική εκδήλωση συμβαίνει στη πόλη.Είναι ένας άνθρωπος
παχουλός με πλατύ χαμόγελο και δείχνει ιδιαίτερα εξυπηρετικός όταν τον υποδέχεται
στο γραφείο του.

239
-Ωραία εκδήλωση,επιδοκιμάζει ο υπεύθυνος,έτρεξαν από πιτσιρίκια μέχρι παππούδες,
μεγάλη συμμετοχή.Τι να σας φέρω,κανένα καφεδάκι;
Ο Ασβεστόπουλος χαμογελά και αρνείται κουνώντας το κεφάλι του,δείχνει με το
smart-phone του τις φωτογραφίες στον υπεύθυνο
-Με ποιόν από τους δύο μιλήσατε;ρωτάει ο δημοσιογράφος
Ο υπεύθυνος δεν σκέφτεται και πολύ
-Με αυτόν με το κοστούμι,Τηλέμαχος Δανάλης λέγεται,είναι στέλεχος της διεύθ-
υνσης ανθρωπίνων πόρων στην Global,ο άλλος με τα μακρυά μαλλιά λεγόταν
Δημήτρης,μου τον συνέστησαν σαν απλό υπάλληλο δε μου είπαν επίθετο.
-Πως προέκυψε η συνεργασία με την Global
-Περίεργη ιστορία,λέει ο υπεύθυνος,στην ουσία προέκυψε από τον εφοπλιστή
Μακρή, τον πρόεδρο του Ολυμπιακού,η μητέρα του είναι από το Μέτσοβο και όπως
λέει αισθάνεται Ηπειρώτης,καλά υπερβολές αλλά ήθελε να οργανώσει μια
φιλανθρωπική εκδήλωση για να βοηθήσει τα ορφανά της περιφέρειας,έβαλε στο
παιχνίδι και τον Παναγόπουλο
Ο Ασβεστόπουλος είναι σα να δέχεται χαστούκι
-Τον γνωστό; ρωτάει κι αισθάνεται λίγο ανόητος
-Φυσικά,απαντά πάντα χαμογελαστός ο υπεύθυνος,ο εργολάβος,Μηντιάρχης
κλπ,κλπ, δε λέω πως τον πολυσυμπαθώ αλλά αν δεν ήταν κι αυτοί....
-Πως έμπλεξε ο Παναγόπουλος;
-Η εταιρεία του έχει κάνει μια κοινοπραξία με την G.R ARAB κι έχουν αναλάβει
έργα επέκτασης του αεροδρομίου,βελτίωση κι επέκταση μιας πτέρυγας του
Περιφερειακού Θεάτρου,ενός σούπερ μάρκετ και κάποιων αθλητικών
εγκαταστάσεων 5 χιλιόμετρα έξω από το κέντρο της πόλης,θα αναλάβουν και έργα
στους δρόμους προς Αιτωλοακαρνανία και Άρτα.Η Περιφέρεια δεν έχει λεφτα πια,τα
κονδύλια της Ευρώπης πετσοκόφτηκαν άσχημα και όπως ξέρετε σε τρείς μήνες θα
μας έρθουν πάλι από την Ε.Ε για να μας αξιολογήσουν αν μας βρουν καλά παιδιά θα
ξαναδούμε λεφτά σε έξι μήνες το συντομότερο κι αυτά δε θα μας φτάνουν.
Ο Ασβεστόπουλος μυριζόταν ξέπλυμα αλλά δεν είπε τίποτα,για τα έργα αυτά είχε
ακούσει χρόνια τώρα,ειδικά για τους δρόμους αλλά τίποτα δεν είχε προχωρήσει ενώ
στα δελτία ειδήσεων έβλεπες χαμόγελα,χειραψίες και υποτιθέμενες συμφωνίες.
Σα να λέμε δύο μεγάλοι επιχειρηματίες και μια συνεχώς ανερχόμενη εταιρεία
τηλεφωνι-κων υπηρεσιών ενώνουν τις δυνάμεις τους για έναν φιλανθρωπικό αγώνα,ο
Ασβεσ-τόπουλος συνοψίζει
Ο υπεύθυνος τον κοιτάζει γιατί διακρίνει ένα τόνο ειρωνείας στη φωνή του
-Δεν είναι το θέμα σας ο συγκεκριμένος αγώνας έτσι κύριε Ασβεστόπουλε;
Ο δημοσιογράφος δεν βλέπει το λόγο γιατί να συνεχίσει το θέατρο έστω κι αν μοιάζει
κα-λοπαιγμένο
-Όχι δεν είναι,απαντά και το πρόσωπό του έχει πάρει σχεδόν παγωμένη
έκφραση,ψάχνω για κάτι που έχει ενοχλήσει πολύ την κοινωνία σας,έχει ενοχλήσει
πολύ κι εμένα κι απλώς έτυχε να πέσω πάνω σε ανθρώπους και διοργανώσεις,άκρη
πάω να βγάλω μέσα από όλα αυτά.Θέλω να με βοηθήσετε,ποντάρω στην ευαισθησία
σας.
Για τα κολπάκια που χρησιμοποιούσαν οι Αθηναίοι δημοσιογράφοι είχε ακούσει
πολλά ο υπεύθυνος αλλά ελάχιστοι δημοσιογράφοι από τη πρωτεύουσα είχαν
ασχοληθεί με το τι πραγματικά συνέβαινε όχι μόνο στα Γιάννενα αλλά και σε όλη την
Ήπειρο,αν κάποια θεομηνία έφερνε καταστροφές στη περιοχή τότε έβλεπαν
υπουργούς και κανάλια,τότε τα δελτία θυμόντουσαν την "παραμελημένη" Ήπειρο
-Πρόκειται για τον νεαρό μπασκετμπολίστα που πέθανε λόγω προβλημάτων υγείας
πάνω στην προπόνηση,εξήγησε ο Ασβεστόπουλος,ψάχνω για κύκλωμα που διακινεί

240
αναβολικά μόνο που ίσως δεν υπάρχει μόνο ένα κύκλωμα
Ο υπεύθυνος κοιτάζει κατάματα τον Ασβεστόπουλο,ο δημοσιογράφος δε φαίνεται να
χρησιμοποιεί φτηνά συγκινησιακά τρυκ.
-Το παιδί θεωρητικά πέθανε από οργανικό πρόβλημα,ο καινούργιος ιατροδικαστής
ήθελε να την ψάξει την υπόθεση αλλά οι γονείς το άφησαν έτσι,δεν ήθελαν να δώ-
σουν συνέχεια,ίσως ήξεραν...
Ο υπεύθυνος αφήνει μισοτελειωμένη τη φράση του.
-Οι γονείς που βρίσκονται τώρα;
-Μένουν στην Ελάτη,εκεί έχουν συγγενείς,δε θα ήταν καλή ιδέα να τους μιλήσετε άλ-
λωστε αν είχαν τίποτα παραπάνω να πουν θα το είχαν πει ήδη.
Ο Ασβεστόπουλος δεν είναι πολύ σίγουρος για το τελευταίο
-Έχετε ακούσει εσείς κάτι για αναβολικά;
-Τίποτα,είπε ο υπευθυνος,εδώ στα Γιάννενα η ζωή είναι αλλιώς κύριε Ασβεστόπουλε,
είμαστε στην ουσία άλλη χώρα,τα παιδιά ακόμα χαίρονται τον αθλητισμό δεν υπάρχει
αυτό το χάλι,συγχωρέστε με κιόλας, που βλέπουμε στην Αθήνα,συμπληρώματα διατ-
ροφής στα γυμναστήρια ναι,αλλά κάτι παραπάνω...
-Ακούγονται διάφορα,τον διακόπτει ο Ασβεστόπουλος
-Φήμες υπάρχουν όσο υπάρχουν στόματα,λέει ο υπεύθυνος,δε μπορείς να τα κλείσεις
όλα αλλά σας το ξαναλέω,είσαστε σε μια πόλη που αγαπάει τον αθλητισμό όχι τον
πρωταθλητισμό με κάθε κόστος,δε θα αφήσουμε τέτοια κυκλώματα εδώ
Ο δημοσιογράφος δεν ήταν βέβαιος αν άκουγε αλήθειες ή λαϊκίστικη διάλεξη
-Για το λεμονάκι έχετε ακούσει κάτι
-Όχι,τι είναι αυτό;
-Τις φήμες για το στημένο ματς του ΠΑΣ με τη Ξάνθη τις ξέρετε σίγουρα
-Ας κοιτάξουν κάποιοι τα του οίκου τους καλύτερα κύριε Ασβεστόπουλε
-Ο τύπος που λέγεται Δημήτρης ίσως είχε έρθει για το συγκεκριμένο ματς και όχι για
την κούρσα,όπως και ο Τηλέμαχος Δανάλης
-Το μυαλό του Έλληνα είναι πονηρό,είπε ο υπεύθυνος,το συγκεκριμένο παιχνίδι λένε
πως πήγε να το στήσει ένας πρώην αξιωματικός της πυροσβεστικής που είχε κάνει
και διαιτητής o Ανδρέας Καρακλής,δυο μέρες πριν το παιχνίδι έχασε τον έλεγχο του
αυτοκινήτου του κι έπεσε σε γκρεμό καθώς πήγαινε στις Λιγκιάδες,ήταν τύφλα στο
μεθύσι όπως αποδείχτηκε.
Ο Ασβεστόπουλος δέχεται ακόμα ένα χτύπημα
-Δε το γνώριζα αυτό,είπε σα να κατηγορούσε τον εαυτό του
-Ένα απλό τροχαίο ήταν κύριε Ασβεστόπουλε,που αποδεικνύει κιόλας πως ο
άνθρωπος δεν είχε καμία σχέση με αυτά για τα οποία του έριξαν λάσπη.Οι γείτονες
είπαν πως τον είχαν ακούσει να τσακώνεται με τη γυναίκα του,θύμωσε,πικράθηκε
ποιός ξέρει,μπήκε στ'αμάξι,θόλωσε,ήπιε....
Ο δημοσιογράφος χρειάζεται κι άλλο χρόνο αλλά ότι είναι να μάθει από τον
υπεύθυνο πολιτισμού το έχει μάθει.
-Τα κυκλώματα που ψάχνετε δε θα τα βρείτε εδώ,λέει ο υπεύθυνος,δε ξέρω ποιές
είναι οι πηγές σας και φυσικά δε θα ρωτήσω αλλά γνωρίζω πως παρά τις προσπάθειες
που έκαναν κάποιοι να κάνουν τα Γιάννενα μαγαζί τους δεν τα κατάφεραν.
Ο Ασβεστόπουλος γεμίζει δύο σελίδες από το μπλοκάκι του με σημειώσεις,μπορεί να
ψάξει στο google για τον Τηλέμαχο Δανάλη ή να προσπαθήσει πρώτα να μιλήσει με
τον πρώην βοηθό διευθυντή του ποδοσφαιρικού τμήματος,προτιμά να κάνει το δεύ-
τερο.
Το σπορ καφέ κοντά στο σταθμό των ΚΤΕΛ είναι ένα μεγάλο μαγαζί με τρεις οθόνες
τηλεόρασης των 60 ιντσών.Στους τοίχους φωτογραφίες ομάδων και ποδοσφαιριστών
από παλαιότερες κυρίως δεκαετίες,αλλά και πολλά κασκόλ μεγάλων ευρωπαϊκών

241
συλλόγων. Ο Ασβεστόπουλος προσπαθεί να είναι φιλικός,ζητά τον υπεύθυνο και
ξεκαθαρίζει πως θέλει αυτόν που ήταν πρώην βοηθός διευθυντή ποδοσφαιρικού
τμήματος,δείχνει τη δημοσιογραφική του ταυτότητα.
-Είσαι από τους λίγους που τα γράφουν ακόμα ωραία,η φωνή ανήκει σε έναν άντρα
γύρω στα 55 γεμάτο με γρίζα μαλλιά και παχύ μουστάκι,δίνει το χέρι του στον δημο-
σιογράφο,Γιάννης Σοφράς,είμαι αυτός που λες ότι ψάχνεις
Ο Ασβεστόπουλος δείχνει τη ψηφιακή συσκευή ηχογράφησης και ρωτάει αν θα την
χρησιμοποιήσει
-Δε θέλω να με καλέσει εισαγγελέας,λέει ο Σοφράς,δεν είναι ότι φοβάμαι αλλά δε θα
γίνει τίποτα,όπως δε γίνεται χρόνια τώρα και ξέρεις ποιό είναι το περίεργο;Ο κόσμος
εδώ την αγαπάει πολύ την ομάδα,είμαστε άρρωστοι,αλλά πιο άρρωστο είναι το ποδό-
σφαιρο φίλε μου,τι θες να ρωτήσεις για το ΠΑΣ-Ξάνθη;Τα ξέρεις δε τα ξέρεις;
-Υποψιάζομαι,λέει συνομωτικά ο Ασβεστόπουλος,ένα βολικό και για τους δύο απο-
τέλεσμα, ο ΠΑΣ πάει στα πλέη οφ και η Ξάνθη γλιτώνει τον υποβιβασμό,διαιτητής
κάποιος που έχει σφάξει τον ΠΑΣ και η ΠΑΕ έχει ζητήσει από την επιτροπή διαι-
τησίας να μην τον ξαναορίσει να σφυρίξει παιχνίδι της,παρόλα αυτά κληρώνεται να
διαιτητεύσει το παιχνίδι αλλά το πιο περίεργο είναι πως η επίσημη ΠΑΕ δεν
διαμαρτύρεται,μόνο ένας μιλάει σε ραδιοφωνικό σταθμό και εκφράζει τη δυσα-
ρέσκειά του...ο βοηθός διευθυντή ποδοσφαιρικού τμήματος
-Είσαι πολύ διαβασμένος,πάντα είσαι,παρατηρεί ο Σοφράς,ναι τα είπα όλα αυτά, εγώ
είμαι Γιάννενα από μικρό παιδί από τότε που το γήπεδο ήταν ξερό και παίζαμε με
Γκλασμάνη,Λύσσα,Κοντογιωργάκη και σία,ομαδάρα τότε.Ο ΠΑΣ δεν έστησε κώλο
σε κανέναν,να με συγχωρείς που μιλάω έτσι,μπορούσαμε να πάμε πλέη οφ έτσι κι
αλλιώς αλλά μέσα στη σεζόν έγιναν ατασθαλίες στα οικονομικά της ομάδας,έγιναν
λαμογιές και τελικά παρά το στημμένο δε καταφέραμε να πάρουμε αδειοδότηση και
χάσαμε την Ευρώπη,φταίω κι εγώ όμως..
Ο Σοφράς έχει πάρει πονεμένη έκφραση
-Εσείς γιατί;
-Γιατί δε ζήτησα έλεγχο στα λογιστικά,έβλεπα πράγματα που δε μου άρεσαν αλλά η
ομάδα πήγαινε καλά και ο κόσμος στο δρόμο είχε ένα χαμόγελο μέχρι τ'αυτιά,εμένα
με έτρωγε η αγωνία όμως,αλλά δείλιασα ήξερα πως αν έκανα κάτι τέτοιο αυτόματα
θα έπεφταν πολλοί να με φάνε με τη δικαιολογία ότι έβλαπτα την ομάδα,ποιός εγώ,
και δεν ήθελα να την βλάψω,δε φαντάστηκα ότι....
Ο Ασβεστόπουλος καταλαβαίνει,ο Σοφράς είναι από τους τελευταίους ρομαντικούς,
δεν είναι δειλός απλώς ζει ένα ποδόσφαιρο που δεν είναι σε θέση να το καταλάβει.
-Το στήσιμο πήγε τσάμπα,ο δημοσιογράφος συμπληρώνει για να διευκολύνει λίγο
τον συνομιλητή του δίνοντάς του χρόνο ώστε να καθαρίσει το λαιμό του,ο
αντιπρόεδρος της Σούπερ Λίγκας ήταν ο τότε πρόεδρος της Βέροιας ο οποίος έχει
επιχειρηματικές συναλλαγές με τον πρόεδρο της Ξάνθης...
-Για την ακρίβεια ξάδελφος της γυναίκας του προέδρου της Βέροιας,διορθώνει ο
Σοφράς,οπότε είχαμε την άτυπη διαβεβαίωση ότι θα μπορούσε να διορθωθεί ο φάκελ-
λός μας ώστε οικονομικά να ήμασταν εντάξει και να πάρουμε την αδειοδότηση για
την Ευρώπη,όλα αυτά κάτω από το τραπέζι φυσικά
-Φυσικά,είπε ο Ασβεστόπουλος και χαμογέλασε,κάποιος θα μιλούσε στην ΕΠΟ ώστε
η UEFA να είχε στα χέρια της μια πεντακάθαρη ΠΑΕ και να δώσει το ΟΚ.
Ο Σοφράς κούνησε το κεφάλι του και είπε
-Πεφάνης,αληθινός κύριος του ποδοσφαίρου
-Αυτός το έστησε;
Ο Σοφράς κοιτάει τη συσκευή ο Ασβεστόπουλος τον διαβεβαιώνει με νεύμα να μη
φοβάται.

242
-"Πολύς κόσμος στα Γιάννενα υποψιάζεται πως το παιχνίδι της προηγούμενης σεζόν
κόντρα στη Ξάνθη ήταν στημένο ενώ δεν είναι λίγοι αυτοί που μιλούν για περίεργες
οικονομικές δραστηριότητες που τελικά έβαλαν φρένο στην αδειοδότηση της ομά-
δας" κάτι τέτοιο περίπου θα βγεί,είπε ο Ασβεστόπουλος
Ο Σοφράς κουνάει το κεφάλι του λυπημένος
-Την αλήθεια θα γράψεις,λέει στον δημοσιογράφο,όλος ο κόσμος μαντεύει ξέρεις
πόσοι έρχονται εδώ να δούνε παιχνίδια και με ρωτάνε "τι έγινε;"O Πεφάνης δε τολ-
μάει να πατήσει το πόδι του εδώ,οι Γιαννιώτες γνωρίζουν ποιός έκανε πουστιά στην
ομάδα,θα μου πεις ούτε και σ'εκείνο το ματς πάτησε
-Έφερε άλλους,συμπληρώνει πάλι ο Ασβεστόπουλος
-Έχεις ακούσει ε;
Ο δημοσιογράφος χτυπά λίγες φορές την οθόνη του smartphone του με τα δάχτυλα
και δίνει τη συσκευή στον Σοφρά,αμέσως τα μάτια του τελευταίου γουρλώνουν
-Αυτοί οι δύο,ο Ασβεστόπουλος δεν κάνει ερώτηση
-Λείπει ένας τρίτος,λέει ο Σοφράς
-Ένας πολύ αδύνατος,γι'αυτόν δεν έχω φωτογραφίες,είπε ο Ασβεστόπουλος,απλώς
κάτι μου είπαν
-Ο κουστουμαρισμένος ερχόταν και παλιότερα και όλοι είχαμε την εντύπωση ότι έπ-
αιζε το ρόλο του μάνατζερ,είχε κλείσει τη μεταγραφή του Χαμζα,είχε λέει άκρες.
-Τι άκρες;
-Κολοκύθια,ο Πεφάνης είχε άκρες και τις είχε από αυτόν τον αδύνατο του οποίου δεν
έχεις φωτογραφία,το κουστούμι μας είχε πει πως αυτός ήξερε απ'έξω κι ανακατωτά
την Αλβανική αγορά και μπορούσε να φέρει παικταράδες,μούτρο μεγάλο
-Όνομα ξέρουμε;
-Έντυ Κουμάνι,απαντά ο Σοφράς χωρίς πολύ σκέψη,σκέτη μαφία,θα μου πεις άνθ-
ρωπος του Πεφάνη είναι.Ο Χάμζα ήταν εξαιρετικό πλάγιο χαφ και πληρωνόταν πάρα
πολύ καλά,επι πλέον δεν έκανε έξαλη ζωή,να όμως που ζητούσε ή προκαταβολές ή
δανεικά από ανθρώπους της ΠΑΕ αλλά και από γείτονες,τα επέστρεφε πάντα αλλά...
-Αλλά; ρώτησε ο Ασβεστόπουλος
-Το τελευταίο καιρό καθυστερούσε,δεν τον πίεζε κανένας όμως κάποια στιγμή τον
πιάσαμε να κλαίει στα αποδυτήρια.Ο Κουμάνι του έπαιρνε λεφτά και ο λόγος ήταν η
προστασία του πατέρα του,ο πατέρας του Χάμζα το είχε σκάσει από τη φυλακή, τον
είχαν πιάσει για λαθρεμπόριο τσιγάρων.Κάποιοι φίλοι του Κουμάνι τον βοήθησαν να
το σκάσει και τον έφεραν στην Αθήνα,εκεί κρύβεται αλλά κανείς δε ξέρει που. Αυτά
ανεπίσημα γιατί επίσημα επικρατεί η άποψη ότι είναι κάπου στα Σκόπια.
-Και ο Κουμάνι φρόντισε ώστε ο Χάμζα ο πρεσβύτερος να είναι ασφαλής από την
Ελληνική Αστυνομία,είπε ο Ασβεστόπουλος,κατάλαβα.
-Δεν κατάλαβες ακόμα,είπε ο Σοφράς,ο Κουμάνι -απ'ότι μας είπε ο Χάμζα-ζήτησε
από τον παίκτη μας τη βοήθειά του για διακίνηση αναβολικών φυσικά έναντι αντα-
μοιβής.Ένας καλός αθλητής είναι πάντα αξιόπιστος ντίλερ "αφού τα παίρνω εγώ"
-Και ο Χάμζα;
-Αρνήθηκε,δε μπορούσε να κάνει αλλιώς μετά την ιστορία με το παιδί στο μπάσκετ
το να πλασσάρεις συμπληρώματα στη πόλη είναι δύσκολο,όμως ο Κουμάνι επέμεινε
και τον εκβίαζε,έτσι μας είπε
-Στην Αστυνομία σκέφτήκατε να πάτε;
-Ναι,απάντησε ο Σοφράς,μόνο που αν έπιαναν τον Κουμάνι το μόνο που θα κατά-
φερναν θα ήταν να τσαντίσουν τον Πεφάνη και να συλληφθεί και ο πατέρας του
Χάμζα, ή να πάθαινε τίποτα χειρότερο.Ο Κουμάνι σταμάτησε να γίνεται τόσο πιεσ-
τικός,ίσως να του είχε δώσει εντολή ο Πεφάνης αλλά σε κάποιο εύκολο παιχνίδι κόν-
τρα στη Παναχαϊκή ο Χάμζα πήρε αδικαιολόγητη κόκκινη κάρτα και έχασε το ματς

243
με τον ΠΑΟΚ.Χωρίς αυτόν ήταν αδύνατο να κερδίσουμε.
-Ο φίλος μου ο Αντωνίου είχε γράψει για την απερισκεψία του,είπε ειρωνικά ο Ασβ-
εστόπουλος,όπως επίσης έγραψε για την εγκληματική αδιαφορία της διοίκησης του
ΠΑΣ γύρω από τα οικονομικά,τρείς μήνες πριν έγραφε "ΠΑΣ η ομάδα πρότυπο δείχ-
νει το δρόμο"
-Τρεις μήνες πρίν είχαν δοθεί οι διαβεβαιώσεις ότι όλα θα κυλούσαν ομαλά σχετικά
με την αδειοδότηση,μη μου πεις πως δεν ξέρεις τι καπνό φουμάρει ο Αντωνίου, και
να φανταστείς πως μερικοί μαλάκες δικοί μας τον θεωρούν και φίλο.
-Ο Αντωνίου πηγαίνει πάντα εκεί που υπάρχει το μέλι,είπε ο Ασβεστόπουλος,ξέρεις
κάτι παραπάνω για τον τύπο με τα μακρυά μαλλιά;
Ο Σοφράς πιάνει το σαγόνι του σκεπτικός
-Αυτός είχε δώσει ένα φάκελο στο Χάμζα,είπε κάπως διστακτικά,δε ξέρω αν ήταν
λεφτά,του είπε "οι φωτογραφίες που ζήτησες από τον Τηλέμαχο"
-Το κοστούμι,συμπλήρωσε ο Ασβεστόπουλος.Πόσες φορές πήρε το μάτι σου τον
μαλλιά στα Γιάννενα;Εννοώ να πλησιάζει την ομάδα
-Δύο φορές,είπε ο Σοφράς,μου συστήθηκε σαν Δημήτρης,φίλος φίλων του Χάμζα
από την Αθήνα,κάποια στιγμή μου είπε πως ίσως ο Παναθηναϊκός ενδιαφερόταν για
την απόκτησή του,ξαφνιάστηκα δε μου έκανε για τύπος που έμπλεκε με μεσολα-
βήσεις και μανατζεριλίκια,τον είχα περισσότερο παιδί για όλες τις δουλειές,τελικά δε
θα πιστέψεις ποιός έψηνε τον Χάμζα να κοιτάζει προς Αθήνα
Όντως ο Ασβεστόπουλος ήξερε πως δεν ήταν προετοιμασμένος για την απάντηση
-Ο Λάμπρος Μαρτίνος ο μπασκετμπολίστας
Ο δημοσιογράφος γούρλωσε τα μάτια του και δε θυμόταν την τελευταία φορά που το
είχε κάνει αυτό
-Σε ξέρανα ε; είπε γελώντας ο Σοφράς.Έμπλεξες παλικάρι μου
Ο Ασβεστόπουλος πέρασε πέντε μαρτυρικά δευτερόλεπτα για να συνέλθει.Το κύκ-
λωμα που ακολουθούσε ήταν σα να τον κορόϊδευε κατάμουτρα.Πήρε το smartphone
του και χτύπησε την οθόνη με τα δάκτυλα,νέες φωτογραφίες για τον Σοφρά
-Ο μπρατσάς με τον οποίο μιλάει ο Μαρτίνος είναι άνθρωπος του Τσαγκάρη,εξήγησε
ο Ασβεστόπουλος,ο ανταγωνισμός των δύο πρώην συνεταίρων συνεχίζεται όπως
βλέπεις.
Ο Σοφράς παρατηρεί προσεκτικά τη φωτογραφία
-Ο μπρατσάς έχει έρθει στα Γιάννενα και παλαιότερα,λίγο πριν να μπει στη φυλακή ο
Τσαγκάρης αν θυμάμαι καλά,είχε έρθει μαζί με την αποστολή της ΕΠΟ και τον
υφυπουργό Αθλητισμού.Τότε το υπουργείο παρέα με την ομοσπονδία μας επισ-
κέφθηκαν τάχα μου για να εξετάσουν από κοντά τα προβλήματα που αντιμετωπίζει η
Ήπειρος όσον αφορά τον αθλητισμό.Δείπνο με την περιφέρεια κι άγιος ο Θεός,ακόμα
χρωστάνε στο κέντρο που περιδρόμιασαν.
-Άνθρωπος του Τσαγκάρη μαζί με επίσημα πρόσωπα,μονολογεί ο Ασβεστόπουλος,
ήταν και ο Γαλανός παρέα;
-Και ο Γαλανός και ο Ρισβάς ακόμα
-Ο τραγουδιστής,είπε ο Ασβεστόπουλος
-Όπου γάμος και χαρά,η αρσενική Βέμπο,λέει ο Σοφράς,πως διάολο έμπλεξε αυτός;
Αυτό ήταν ένα ερώτημα που το είχε κάνει πολλές φορές στον εαυτό του ο Ασβεσ-
τόπουλος
-Τραγούδησε μετά σ'ενα κλαμπ το ΑΡΤΕΜΙΣ είναι στο δρόμο για το Πέραμα,έγινε
χαμός.Απ'ότι λέγεται ο Ρισβάς δεν έβαλε φράγκο στη τσέπη του όλα τα έσοδα θα
πήγαιναν στην Περιφέρεια Ηπείρου ώστε ν'αρχίζει να μαζεύεται ένα καλό ποσό για
έργα αθλητικής υποδομής.
Ο Ασβεστόπουλος ήταν σίγουρος ότι ο τραγουδιστής είχε πληρωθεί από τα "μαύρα"

244
κονδύλια της ΕΠΟ.
-Στο γλέντι βέβαια παρών και ο μακαρίτης ο Καρακλής,κάποιες κακιές γλώσσες τον
κατηγόρησαν ότι έψηνε την ΕΠΟ να προωθήσει κάτι φίλους του διαιτητές,άλλοι πάλι
έλεγαν πως είχε σχέσεις με τον Τσαγκάρη,και τέλος έχουμε και αυτούς που υποσ-
τηρίζουν πως στο φινάλε μπήκε στην ομάδα του Πεφάνη,δεν άντεξε τη πίεση ο
φουκαράς,το ριξε στο ποτό πλακώθηκε και με τη γυναίκα...
-Και σκοτώθηκε σε τροχαίο,συμπλήρωσε ο Ασβεστόπουλος
Ο Σοφράς κούνησε λυπημένος το κεφάλι
-Έπινε πάρα πολύ,είπε, κάποιοι μάλιστα τον είδαν να μιλάει με τον Χάμζα και τον
Κουμάνι μια εβδομάδα πριν το ματς με την Ξάνθη.
Νέος βομβαρδισμός από θεωρίες στο κεφάλι του Ασβεστόπουλου
-Μπορεί να είχε μεσολαβήσει στο στήσιμο;
-Το αποκλείω,λέει ο Σοφράς,δεν ήταν τόσο κοντά στην ομάδα και πριν το συγκεκρι-
μένο ματς δεν τον είχε δει κανένας να κυκλοφορεί κάπου
-Ναι αλλά με τον Χάμζα μίλησε,είπε ο Ασβεστόπουλος,εκτός αν...
-Εκτός αν τι;
-Εκτός αν αυτός έκανε την επαφή με τον Μαρτίνο,αλλά πάλι γιατί να μπλέξει τον
μπασκετμπολίστα,αν όντως ο Καρακλής δούλευε για τον Τσαγκάρη μπορεί και να
μην ήθελε μεσάζοντα για να χειριστεί τη πιθανή μεταγραφή του Χάμζα.Μπερδεμένα
πράγματα,κι επίσης αν ισχύει αυτή η συνάντηση με τον Κουμάνι....κάτι έχει γίνει...
-Δε μπορώ να σας παρακολουθήσω κύριε Ασβεστόπουλε,ομολόγησε ο Σοφράς
Ο δημοσιογράφος δεν απόρησε,ήθελε λίγο χρόνο μόνος του
-Ούτε κι εγώ δεν μπορώ να με παρακολουθήσω κάποιες φορές,είπε,θα κάνω μια βόλ-
τα στη λίμνη,μετά στη παλιά πόλη κι ελπίζω να βγάλω μια άκρη.
-Κάνει και καλό καιρό σήμερα,δεν έχει τόση υγρασία,είπε ο Σοφράς.Πάντως έχω την
εντύπωση πως αν σας βοήθησα άλλο τόσο και σας μπέρδεψα
-Είμαι ακόμα στην αρχή,είπε κάπως απογοητευμένος ο Ασβεστόπουλος,σας ευχα-
ριστώ για την κουβέντα.
Περπάτησε δίπλα στη λίμνη αλλά από την πλευρά του κάστρου,η βόλτα,ο καθαρός
αέρας και η ελαφριά δροσούλα του έφτιαξαν λίγο τη διάθεση.Όσο πιο πολύ όμως
βασάνιζε το μυαλό του ανατρέχοντας στις κουβέντες που είχε κάνει κατά τη διάρκεια
της μέρας τόσο πιο πολύ βεβαιωνόταν πως είχε χωθεί μέσα σ'ένα βούρκο που βάθαινε
ολοένα και περισσότερο κάθε φορά που προσπαθούσε να τον διασχίσει.Έπιασε τον
εαυτό του να σταματά αρκετες φορές το περπάτημα και να στέκεται σκεφτικός.
Μπήκε στη παλιά πόλη κι ένοιωσε την ησυχία της να τον χαϊδεύει από την κορφή ως
τα νύχια,ο χρόνος είχε σταματήσει
-Αριστερά από δώ να πας γιόκα μου αν δε θες να χαθείς,του είπε μια γριούλα που τον
είδε να στέκεται σα να μην ήξερε που βρισκόταν,άμα θες καλό γλυκό του κουταλιού
και ωραίο καφέ πήγαινε δεξιά στο Πλάτανο,το'χει η νύφη μου και πες πως σ'έστειλα
εγώ από κεί θα σου πουν πως θα βγείς στη πόλη
Ο Ασβεστόπουλος της χαμογέλασε και την ευχαρίστησε,αισθάνθηκε ξαφνικά πολύ
κουρασμένος,αποφάσισε να γυρίσει στο ξενοδοχείο,ίσως οι σκέψεις πάνω στο κρε-
βάτι να λειτουργούσαν ευεργετικά.Χτυπάει το κινητό του και τρομάζει ένα μικρό
σκυλί που αρχίζει να γαυγίζει απειλητικά πίσω από μία πράσινη αυλόπορτα,είναι ο
διευθυντής του,αλλά ο Ασβεστόπουλος έχει διάθεση για κουβέντα μόνο με τον εαυτό
του. Ο διευθυντής παραξενεύεται που τον ακούει έτσι απόμακρο αλλά παραδίνεται
-Καλά ξεκουράσου, αλλά κάτι μου λέει πως έχεις εντυπωσιαστεί από όλα όσα έχεις
μάθει,κάνω λάθος;
-Πρέπει να δω τι μπορώ να βγάλω προς τα έξω και τι όχι,ο Ασβεστόπουλος δεν είναι
σίγουρος αν το είπε αυτό ή αν το σκέφτηκε

245
-Τόσο καλά;
Ήταν η φωνή του διευθυντή άρα είχε πει δυνατά τη σκέψη του
-Πόσο καιρό θα κάτσεις ακόμα;
-Μόνο μια μέρα,είπε ο δημοσιογράφος,ίσως να γυρίσω και αύριο,δε νομίζω να βρώ κι
άλλους πρόθυμους να μου μιλήσουν
-Ομερτά;
-Όχι ακριβώς,μπερδεμένα πράγματα
-Καλά σε αφήνω,αν χρειαστείς κάτι,ξέρεις
Ο Ασβεστόπουλος έκλεισε το κινητό,περιπλανήθηκε λίγο στα στενά της παλιάς
πόλης και τελικά βγήκε από μία πύλη που οδηγούσε στην Αβέρωφ.Ανηφόρισε αργά
κι όταν έφτασε στο ύψος της Νομαρχίας κάθισε στα σκαλιά του κτιρίου κι άναψε ένα
τσιγάρο. Πενήντα μέτρα δεξιά του είχε μαζευτεί μια παρέα απο νεαρούς από 18-20
χρονών. Φορούσαν όλοι μαύρα μπλουζάκια που έγραφαν επάνω "Αλληλεγγύη Στον
Γιάννη Σιδέρη",στη παρέα προστέθηκαν και δύο κορίτσια τα οποία μετέφεραν ένα
πανό στις άκρες του οποίου υπήρχαν δυο ξύλινα δοκάρια,τα κορίτσια ξετύλιξαν
ικανοποιημένα το πανό κι έτσι ο Ασβεστόπουλος είδε καθαρα τι ήταν γραμμένο
επάνω "Αντιρρησίες Συνείδησης Αδέλφια Μας",ένας από τους νεαρού πλησίασε τον
Ασβεστόπουλο και του έδωσε ένα φυλλάδιο,ο δημοσιογράφος χαμογέλασε
-Δεν είμαι Γιαννιώτης να ξέρεις
-Δε πειράζει,είπε ο νεαρός ανταποδίδοντας το χαμόγελο,το φυλλάδιο γράφει για την
άδικη φυλάκιση του Γιάννη Σιδέρη που δε θέλει να πιάσει όπλο,όλη η Ελλάδα πρέπει
να μάθει
Ο δημοσιογράφος έριξε μια ματιά στο φυλλάδιο,προχειρογραμμένο γεμάτο
συνθήματα και μια κακοτραβηγμένη φωτογραφία ενός νεαρού με αλογουρά,γένια και
καρό πουκάμισο.Θυμήθηκε ξανά τη κουβέντα με το Σοφρά
-Όλη η Ελλάδα πρέπει να μάθει,πάλι δεν ήταν σίγουρος αν μίλησε ή αν σκέφτηκε
-Όλη η Ελλάδα,επανέλαβε ο νεαρός.
Κεφάλαιο 11ο
Δύο μέρες μετά την κηδεία του Δημήτρη κι ακόμα βλέπω το χώμα να σκεπάζει το φέ-
ρετρο.Η Ελένη με την Ρούλα αποχαιρέτησαν πρώτες κι εγώ κρύφτηκα πίσω από ένα
δέντρο και περίμενα να φύγουν.Η Ελένη οπλισμένη με δύναμη και ηρεμιστικά προ-
χωράει στητή,έχει περήφανο πόνο,τα μάτια της σχεδόν προκαλούν τη ζωή,είναι
αποφασισμένη να παλέψει,κυρίως για το παιδί της.Δεν έχω τη δυναμή της,παρατάω
το δέντρο κι έχοντας βεβαιωθεί πως είμαι μόνος στέκομαι πάνω από τον
φρεσκοσκαμμένο τάφο.Δε μπορώ να δω τίποτα,μου φαίνεται μόνο πως ακούω κάτι
πουλιά.Με πιάνει ναυτία και βλαστημάω,"δε μπορώ να κάνω εμετό σ'αυτόν τον ιερό
χώρο έτσι Κύριε;".Ένα υγρό με αλμυρή γεύση βρέχει τα χείλη μου,ο αέρας κουνάει
τα κλαδιά κάποιων δέντρων εκεί κοντά,σα να μου κάνουν χειρονομία να φύγω,σα να
θέλουν την ησυχία τους.Ήταν σωστή σκέψη να πω στο πατέρα μου να μην έρθει στην
κηδεία,πέρα από τη συγκίνηση που θα μπορούσε να κάνει κι'άλλη ζημιά στην ήδη
επιβαρυμένη υγεία του,δεν ήθελα να με δεί έτσι,δεν ήθελα να μου αρχίσει τις
ερωτήσεις για το κλαμπ και τον Βρεττό,δεν ήθελα να δει μαζί εμένα και τον Νάσο.Τα
πνευμόνια μου,το μυαλό μου,το στομάχι μου είχαν γεμίσει με θλίψη και μίσος.Τα
κλαδιά συνέχισαν να με διώχνουν,σε ποιόν έκανα καλό τελικά με τη παρουσία μου
εδώ;Άκουσα βήματα να πλησιάζουν δεν χρειάστηκε να γυρίσω το κεφάλι μου,είχα
καταλάβει ποιός ήταν
-Έλα,θα σε ζητήσει η μικρή
Συνέχισα να κοιτάζω τον τάφο και από τα μάτια μου δεν είχε φύγει η θολούρα
-Σε λίγο,δεν θα αργήσω,απάντησα
Με την άκρη του ματιού μου είδα ένα χέρι να κινείται προς τη μεριά μου σα να ήθελε

246
να με χτυπήσει,ή να μου ακουμπήσει τον ώμο,τελικά το χέρι κατέβηκε αργά,ίσως να
το φαντάστηκα
-Δεν γίνεται,δεν γίνεται,μουρμουρίζω
Ένα βλέμμα με καρφώνει,σχεδόν πονάω,γυρίζω και τον κοιτάζω,είναι κάτασπρος
-Πάμε,λέει απλά
Συνεχίζω να τον κοιτάζω και σα να διακρίνω μια υποψία οίκτου στο πρόσωπό
του,οίκτου για ποιόν;Όχι για μένα.Μου κάνει νόημα να τον ακολουθήσω.Το μαύρο
λινό κοστούμι που φοράει τον κάνει ακόμα ψηλότερο,μοιάζει σαν κάποιες παράξενες
φιγούρες που συναντούσαμε στα διηγήματα του Πόε και του Λάβκραφτ,κοιτάζω την
τεράστια σκιά του και σχεδόν φοβάμαι μήπως ξαφνικά εκεί που βαδίζει σκυφτός
γυρίσει θυμωμένος για να μου εκτοξεύσει κατάμουτρα κατηγορίες.Κατηγορίες γύρω
από τι;Τι είχα κάνει;Θα μπο-ρούσαν να με πιάσουν τα γέλια μ'αυτή μου την ερώτηση
αν δεν βρισκόμουν σε νεκρο-ταφείο.Έκλεισα τα μάτια και προετοιμάστηκα όσο
καλύτερα μπορούσα για την ανάμνηση που άνοιγε δρόμο για να με ξανα-
επισκεφθεί.Τι είχα κάνει;Είχα γαμήσει τις ζωές αρκετών ανθρώπων,ανθρώπων που με
αγαπούσαν και τους αγαπούσα,και τώρα να'μαι για να παραστήσω τι;Τον νονό της
Ρούλας; Για πόσο;Να ζητήσω συγχώρεση που δε μπόρεσα να είμαι εδώ τη
κατάλληλη στιγμή και σήμερα ο Δημήτρης να ήταν ζωντανός; Έτσι είναι γιατί
παραξενεύεσαι;Αν ήσουν εδώ όταν έπρεπε ο Δημήτρης θα ζούσε.
-Από δω,άκουσα τη φωνή του Νάσου,και μου έδειξε το δρόμο προς την αίθουσα που
θα σερβίρηζαν κονιάκ,καφέ και παξιμάδι
-Δωσ'μου ένα λεπτό σε παρακαλώ,είπα
Έγνεψε με κατανόηση κι έβγαλε από την εσωτερική τσέπη του σακακιού του ένα
φλασκί. Το άνοιξε προσεκτικά και κατέβασε μια μεγάλη γουλιά,δυο κυρίες στα
μαύρα μας κοίταζαν με ύφος αποδοκιμασίας
-Έπρεπε να ήμουν εδώ,είπα
-Τι;
-Έπρεπε να ξέρω,να καταλάβω....θα ζούσε τώρα
Με κοίταξε σα να μην πίστευε στ'αυτιά του,έκλεισε το φλασκί και το ξανάβαλε στη
τσέπη του,μια δρασκελιά του ήταν αρκετή για να με φτάσει
-Τι λες;
Απέφυγα να τον κοιτάξω,έλυσα τη γραβάτα μου γιατί δε μπορούσα να αναπνεύσω
καλά, ζαλιζόμουν κιόλας αλλά δεν ήθελα να πάρω μπροστά του κάποιο από τα
χαπάκια που μου είχε δώσει ο Βρεττός
-Τι λες; αυτή τη φορά ο τόνος της φωνής του ήταν σαφώς πιο αυστηρός
-Το Λονδίνο,το κλαμπ..μαλακίες!Μακρυά απ'όλα δεν ερχόμουν συχνά,κρυβόμουν,λες
και....μου το είχε ζητήσει τόσες φορές....μπαρ στην Ελλάδα....
Με έπιασε από τους ώμους,ο θυμός δεν είχε φύγει από τα μάτια του και η λαβή του
έγινε ακόμα πιο δυνατή
-Αυτό δε θες κι εσύ να μου πεις; τον ρώτησα αλλά δε ρωτούσα μόνο αυτόν ρωτούσα
ένα ολόκληρο αόρατο ακροατήριο που με παρακολουθούσε πίσω από τα δέντρα.
-Έχουμε χρόνο να μιλήσουμε,μου είπε παίρνοντας μια βαθιά ανάσα
-Μπα,θα μιλήσουμε;
Έδειξε ν'απογοητεύεται
-Κάνε μου τη χάρη και πάψε,πάμε μέσα
Έβγαλα από τη τσέπη του παντελονιού μου δύο μέντες,αρχικά δεν έδειξε να καταλα-
βαίνει
-Μπορώ να σε μυρίσω και για να σε μυρίζω εγώ......
Τώρα είχε καταλάβει και κούνησε το κεφάλι του
-Ναι καλά θα ήταν να μην το πάρει χαμπάρι η Δέσποινα,είπε κι έβαλε στο στόμα του

247
τις μέντες.
Βαδίσαμε σχεδόν δίπλα δίπλα χωρίς να ανταλλάξουμε κουβέντα αλλά ήδη είχαμε
ρίξει τα κούτσουρα στο τζάκι.Ήθελα να ξέρω αν κι εκείνος με θεωρούσε
ένοχο,άσχετα από το τι πίστευα εγώ ήθελα να ακούσω και τη δική του γνώμη.Φωνές
μουρμουρητά,κάποια κλαματα.Είδα τη Χριστίνα να κρατά τη μικρή στην αγκαλιά
της,να της ψιθυρίζει συνέ-χεια κάτι στ'αυτί και να της χαϊδεύει τα μαλλιά.Οι ματιές
μας συναντήθηκαν και σχεδόν μου χαμογέλασε,"να λοιπόν κάποιος που δε σε θεωρεί
ένοχο".Η ίδια καλοσύνη στα μάτια της όπως και την πρώτη φορά,καλοσύνη και
δύναμη,δεν έφτανε μόνο η δύμανη της Ελένης,η Ρούλα χρειαζόταν κι άλλους
ανθρώπους στη ζωή της,η Χριστίνα ήταν ένας από αυτούς.Μου έκανε νόημα να τους
πλησιάσω,δίστασα αρχικά αλλά η έκφραση της Ρούλας μου άλλαξε αμέσως γνώμη.
-
Δεν τον είχα ξαναδεί έτσι,έμοιαζε έτοιμος να καταρρεύσει.Το μυώδες και σκληρό
παρουσιαστικό του δε μπορούσε να τον βοηθήσει.Αλλά δεν με ανησυχούσε τόσο το
ότι έμοιαζε αβοήθητος,όσο το ότι θύμιζε ένα πληγωμένο θηρίο που έψαχνε να
εκδικηθεί τον κυνηγό που το είχε πληγώσει.Έπρεπε να μιλήσουμε το συντομότερο
δυνατό,για τον Δημήτρη δεν είχα καταλάβει τίποτα,κανείς μας δεν είχε κατα-
λάβει,σ'αυτόν όμως είχα αρχίσει να βλέπω σημάδια.Τον είδα να κάθεται με την
Ρούλα και τη Χριστίνα,ενώ η Ελένη μιλούσε με συγγενείς,άνοιξα το διακόπτη της
απομόνωσης.Ο σκληρός δίσκος του υπολογιστή, τι θα μπορούσε να φέρει στο φως,αν
όλα αυτά που θα είχα στα χέρια μου θα μπορούσαν να κάνουν τον Φακλή να διατάξει
έρευνα.Χάθηκα στις σκέψεις μου,και δε θυμάμαι να μίλησα με κανέναν ακόμα και
από τη Δέσποινα έμεινα μακρυά
-Δεν έχεις καθίσει καθόλου με την Ελένη,μου έκανε την παρατήρηση
-Είναι μαζί της οι συγγενείς,είπα,εγώ θα πάω άλλη ώρα
-Νάσο τι έχεις πάθει;
-Δέσποινα,όχι τώρα...
-Έγινε κάτι με τον Στέφανο;
Τη κοίταξα με τέτοιο τρόπο ώστε να καταλάβει πως προς το παρόν δεν ήθελα άλλες
ερωτήσεις,δεν της άρεσε όμως το ύφος μου αλλά δε μπορούσε να κάνει και σκηνή
-Αν έχεις κι άλλη μέντα πιπίλησέ την, μου είπε
Την κοίταξα παραξενεμένος,είχα απορροφηθεί τόσο πολύ που είχα ξεχάσει γαμώ το!
-Δεν έχει φύγει η μυρωδιά ακόμα,η Δέσποινα έδειχνε απογοητευμένη
Πριν προλάβω να πω οτιδήποτε είχε απομακρυνθεί και κατευθυνόταν προς την Ελένη
και τους συγγενείς,η αδελφή μου με τον γαμπρό μου είχαν πάει στη παρέα της
Χριστίνας της Ρούλας κι εκείνου,είδα την αδελφή μου να τον αγκαλιάζει και να κάνει
τις συστάσεις,δεν είχαν την ευκαιρία να μιλήσουν πιο πριν. Διάβασα τα χείλη της που
έλεγαν "πέρνα όποτε θες",εκείνος δεν είπε τίποτα αρκέστηκε σε άλλη μία
αγκαλιά,όλοι στάθηκαν γύρω από τη Ρούλα,δε μπορούσα να σταθώ άλλο εκεί
μέσα,εγκατέλειψα την αίθουσα και βγήκα να πάρω αέρα αλλά το οξυγόνο φρόντισα
να το συνδυάσω με άλλες δυό γουλιές χωρίς να ενδιαφέρομαι αν με παρακολουθεί
κανένας.Έριξα μια ματιά τριγύρω,δεν έψαχνα για τί-ποτα,ανόητη περιέργεια,και αυτή
την περιέργεια τράβηξε η παρουσία ενός άντρα μετρίου αναστήματος,υπερβολικά
αδύνατου με το μαλλί του γεμάτο ζελέ και χτενισμένο προς τα πίσω.Δεν έκανα λάθος
κοιτούσε προς την αίθουσα που βρισκόμασταν εμείς.Αυτό με παραξένεψε,ποιός να
ήταν,φίλος του Δημήτρη,συνάδελφος;Είχα την εντύπωση πως κάπου τον είχα
ξαναδεί,μου έριξε κι εκείνος μια ματιά αλλά ήταν εντελώς αδιάφορη. Συνέχισε να
κοιτάει προς την αίθουσα αλλά αυτό που με τσίγκλισε ακόμα περισσότερο ήταν ο
τρόπος που κοιτούσε,δεν έμοιαζε να πενθεί ακριβώς,είχα συναντήσει πριν από λίγη
ώρα αυτή την έκφραση,για μια στιγμή πάγωσα.Θέλησα να τον πλησιάσω,τι θα του

248
έλεγα όμως,θα μπορούσα να τον ρωτήσω ποιός είναι αλλά αν είχε έρθει για κάποιον
άλλον θα φαινόμουν αν μη τι άλλο γελοίος.Τελικά μάλλον δε με ένοιαζε η
πιθανότητα γελοιοποίησης μου κι άρχιζα να τον πλησιάζω,δεν με πήρε χαμπάρι αλλά
παρ'όλα αυτά κατευθύνθηκε προς τη πύλη του νεκροταφείου. Φώναξα ένα "κύριε"
αλλά ήταν αργά,είχε προλάβει να χωθεί σ'ένα από τα ταξί που περίμεναν πελάτες
στην είσοδο.Προχώρησα και πάλι προς την αίθουσα απογοητευμένος χωρίς όμως να
μπορώ να προσδιορίσω την αιτία αυτής μου της απογοήτευσης.
-
Δύο μέρες μετά την κηδεία του Δημήτρη,κάθομαι σιωπηλός στο γραφείο του και χα-
ζεύω ότι βρω μπροστά μου,μουσικά περιοδικά,σκόρπια cd και κανα δυο αθλητικές
εφημερίδες,δεν θα έδινα καμία σημασία στις εφημερίδες αν κάποια από τα άρθρα
τους ο Δημήτρης δεν τα είχε βάλει σε κύκλο από μαρκαδόρο.Μια πρόχειρη ματιά δεν
φανέρωνε κάτι το ιδιαίτερο,η δεύτερη όμως άναψε ένα φωτάκι,υποψίες της UEFA για
στημένα παιχνίδια,φακελος στην ΕΠΟ,και η ομοσπονδία να χαρακτηρίζει τις υποψίες
αυτές αστείες,μέχρι εδώ καλά,το Δημήτρη όμως τι τον ένοιαζε;Ποιός ο λόγος να
κρατά ένα τέτοιου είδους αρχείο;Ναι ήταν ποδοσφαιρόφιλος και μάλιστα φανατικός
αλλά αυτό ήταν κάτι διαφορετικό.Η Ελένη είχε πάει τους γονείς της στο αεροδρόμιο,
ενώ η Ρούλα θα περνούσε τη μέρα της με τη Χριστίνα,δεν ήταν ακόμα έτοιμη για το
σχολείο,μάλιστα κάποια στιγμή θα συναντούσαν και την ειδική παιδοψυχολόγο για
την οποία η Χριστίνα έλεγε τα καλύτερα.Είχα μείνει μόνος μου σπίτι αλλά αυτό που
φοβόμουν τελικά είχε γίνει,ο Νάσος είχε πάρει το σκληρό δίσκο του υπολογιστή εγώ
αυτό που προσπαθούσα να κάνω μάταια εδώ και μία ώρα περίπου ήταν να ψάχνω τα
συρτάρια του Δημήτρη μήπως βρώ σημειωμένο κάποιον κωδικό για να μπώ στα mail
του.Λίγες οι πιθανότητες να κάνω κάτι έτσι κι αλλιώς,αν ο Δημήτρης τον είχε
κρατήσει στο μυαλό του ο μόναδικός που θα είχε πρόσβαση στα mail θα ήταν ο
Νάσος αφού θα έδινε τον υπολογιστή στους δικούς του του ηλεκτρονικού εγκλή-
ματος.Εγώ δεν έχαψα το παραμύθι που είπε στην Ελένη για τον ιο,ξαφνικά τόση
βιασύνη για έναν σκληρό δίσκο;Εγώ τι θα έκανα όμως,θα τον ρωτούσα;Θύμωσα με
τον εαυτό μου,από στιγμή σε στιγμή θα γύριζε η Ελένη κι εγώ έτρωγα την ώρα μου
με σκέψεις.Ξανακοιτάζω τις εφημερίδες και με τον αγκώνα μου χτυπάω κατά λάθος
μια στίβα με ξένα ποδοσφαιρικά περιοδικά και τα ρίχνω κάτω,"μια ζωή ατσούμπαλος
ρε ουρακοτάγκο" ήταν σαν να τον είχα δίπλα μου,απο ένα από τα περιοδικά έχουν
φύγει τρεις σελίδες που έχουν τυπωθεί από το ίντερνετ.Τις διαβάζω και διαπιστώνω
ότι ανήκουν σε μια ιστοσελίδα στοιχημάτων,όλοι οι αγώνες του ελληνικού πρωταθ-
λήματος για εκείνη την αγωνιστική,οι αποδόσεις των αποτελέσμάτων αλλάζουν από
σελίδα σε σελίδα,μέχρι και ονόματα για υπψήφιους σκόρερς υπάρχουν.
Υπογραμισμένο τρεις φορές το παιχνίδι ΠΑΣ Γιάννινα - Ξάνθη, δύο φορές το
Ατρόμητος-Λεβαδειακός και μία φορά το Παναθηναϊκός-Εργοτέλης,σε κύκλο το
όνομα του σκόρερ,ο Εργοτέλης ισοφάρισε με μούφα πέναλτυ και αυτός που έβαλε το
γκολ ήταν ο χαφ που απέκτησε το καλοκαίρι ο Παναθηναϊκός.Αν και θυμάμαι λίγα
μου έρχονται στο μυαλό κάποια ρεπορταζ που έγραφαν για αδιάφορο Παναθηναϊκό
που ούτε λίγο ούτε πολύ χάριζε βαθμό στον Εργοτέλη για να μην πέσει κατηγορία.
Κάποιες κίτρινες κάρτες όμως που παίρνουν παίκτες του Εργοτέλη τους απαγορεύουν
να αγωνιστούν στο επόμενο ματς κόντρα στον Ολυμπιακό Βόλου από τον οποίο
χάνουν εύκολα ενώ ο σκόρερ κόντρα στον Παναθηναϊκό έχει ενοχλήσεις στους
κοιλιακούς και δεν αγωνίζεται.Τον Δημήτρη,άγνωστο γιατί,μοιάζουν να τον ενδια-
φέρουν πάρα πολύ όλα αυτά.Τι διάολο,έπαιζε στοίχημα; Το θεωρούσα αδύνατο να
είχε γίνει ξαφνικά τζογαδόρος,βέβαια ψέμματα είχε πει και στην Ελένη και σε μένα
και πιθανότατα στο Νάσο,αυτή η δεύτερη δουλειά του αποτελούσε μυστήριο.Όμως
το στοίχημα ήταν άλλη υπόθεση,δεν πίστευα ότι θα έμπλεκε ποτέ με τέτοια,γιατί να

249
ντραπεί να ζητήσει λεφτά από μένα και να προτιμήσει να πάρει τέτοιο ρίσκο,όχι ο
Δημήτρης που ήξερα δε θα το έκανε ποτέ. Με πιάνει μια μανία να ξεφυλλίζω τα
ποδοσφαιρικά περιοδικά και να ψάχνω τα μουσικά για κρυμμένες σελίδες τυπωμένες
από στοιχηματικούς ιστότοπους.Άραγε τα είχε δει αυτά ο Νάσος;Όχι αν τα είχε δει
τότε θα τα είχε πάρει μαζί του,"τώρα σε πρόλαβα Αστυνόμε",δίπλωσα και κανα δυο
άλλες τυπωμένες σελίδες και τις έβαλα στην κωλότσεπη,θα είχα κάμποση δουλίτσα
όσον αφορά το διαδικτυακό ψάξιμο.Εκείνη την ώρα χτυπά το κινητό μου και είναι ο
Αρίστος.
-Τα έχεις όλα έτοιμα;τον ρώτησα
Δεν τον ενόχλησε που δεν του είπα την τυπική "καλημέρα"
-Όλα φίλε και φρόντισε να παίξεις τζόκερ σήμερα
-Τι έγινε;
-Η έρευνα που με έβαλες να κάνω στα μπαράκια μας στη Ν.Σμύρνη
Η καρδιά μου πάλεψε σκληρά να βγεί από το στήθος μου,ελπίδα από το πουθενά
-Βρήκες κάτι
-Όντως μας βοήθησε πολύ και η τύχη,βέβαια τα νέα δεν είναι ακριβώς ευχάριστα.
Δεν ήξερα τι ακριβώς να πω,περίμενα να συνεχίσει
-Καλύτερα να μην τα πούμε από το τηλέφωνο,πάρε ένα ταξάκι κι έλα στη πλατεία
Αλεξάνδρας,θα πιούμε το καφεδάκι μας και θα μιλήσουμε άνετα
Όταν ο Αρίστος έλεγε "..και θα μιλήσουμε άνετα" τότε τα πράγματα ήταν αρκετά
σοβαρά
-Θα έχω και τη βαλίτσα σου,μου είπε με νόημα.
-Θα τα πούμε εκεί σε μία ωρίτσα,είπα κι έκλεισα
Ένα περίεργο συναίσθημα φώλιασε μέσα μου,μια άρρωστη ικανοποίηση,μια λαχτάρα
για να βρώ κάτι.Έψαξα για άλλη μια φορά τα συρτάρια του Δημήτρη αλλά θα τα
ξαναέψαχνα.Η Ελένη ήρθε μετά από ένα τέταρτο κίτρινη από την κούραση,μιλήσαμε
λίγο για τους γονείς της και μου είπε πως θα γύριζε από βδομάδα στη δουλειά της.
-Δε θα μπορέσω να κάτσω για τη μικρή,της είπα,αλλά θα κάνω ότι μπορώ να έρθω το
απόγευμα
Το χαμόγελό της ήταν πονεμένο αλλά και αληθινό
-Πόσα έχεις κάνει για μας...
Τίποτα δεν είχα κάνει,αν έπρεπε να κάνω κάτι αυτό ήταν να σώσω το Δημήτρη
-Ελένη σκέφτομαι διάφορα πράγματα αυτό το καιρό,μη με παρεξηγείς που είμαι
κάπως απόμακρος..
-Ανόητος είσαι,με διέκοψε και μου έδωσε ένα φιλί στο μάγουλο,καταλαβαίνω πολλά
περισσότερα απ'όσα νομίζεις
Η τελευταία της φράση μου έδωσε ένα πάτημα
-Ο Δημήτρης δεν έπαιζε στοίχημα έτσι;
Kούνησε το κεφάλι της σα να την είχα ρωτήσει κάτι πολύ παράξενο
-Όχι πως σου ήρθε;
-Τίποτα,μουρμούρισα,απλώς κάποτε που κουβεντιάζαμε για δουλειές μου έλεγε πως
είχε κάτι σίγουρα και υπολόγιζε κάπου 500 ευρώ..πλάκες ξέρεις...
Η Ελένη έδειξε να σκέφτεται
-Τώρα που το λές,είχε βγάλει κάποτε ένα χιλιάρικο από δυο παιχνίδια,αλλά εκεί
σταμάτησε,μάλιστα όταν μία φορά τον κορόϊδεψα και του είπα να το κάνει επάγ-
γελμα με κοίταξε στραβά και μου είπε "τζόγος Ελενάκι; Δεν έχεις ιδέα!"Όχι δεν
έπαιζε.
Πάνω στο ψυγείο υπήρχε μια μινιατούρα από τζαμί
-Τι είναι αυτό;ρώτησα,πολύ όμορφο
Το κοίταξε και βούρκωσε πάλι

250
-Το τελευταίο δώρο του Δημήτρη για το σπίτι.Το έφερε από τα Γιάννενα, μικρογ-
ραφία του Ιτς Καλέ,αμέσως μετά γύρισε και με κοίταξε.Μετά από αυτό το ταξίδι του
στα Γιάννενα κέρδισε και στο στοίχημα,κοίτα σύμπτωση.
Την κοίταξα και ευχήθηκα η έκφραση μου να είναι τέτοια ώστε να μην καταλάβει τι-
ποτα,τα κατάφερα.
-Στέφανε μη βιαστείς να φύγεις,μου είπε κοιτώντας το πάτωμα,το παλεύω,κάνω ότι
μπορώ,αλλά μη βιαστείς να φύγεις…αν γίνεται βέβαια
Την έπιασα από τους ώμους,αισθάνθηκα ένα τρέμουλο αλλά δεν προερχόταν από
εκείνη,αυτό το κατάλαβε όμως.
-Τρέμεις λίγο, παρατήρησε αλλά σίγουρα το απέδωσε στην όποια συγκίνηση,δεν είχε
εντελώς άδικο και δεν είχε εντελώς δίκιο.
-Παλιό τραύμα από αγώνα,δικαιολογήθηκα, μερικές φορές με πιάνει ανάλογα με τη
στάση του σώματος,μανούλα στο ψέμα.
-Ακόμα αγώνες στην ηλικία σου;Kάνει μια προσπάθεια να ακουστεί φυσιολογική η
φωνή της
-Ερασιτεχνικά και για να κρατιέμαι,κι εγώ φυσιολογικός προσπάθησα να ακουστώ,αν
ξεσπάσει κανένας μεγάλος καυγάς στο κλαμπ θέλουμε όσο πιο πολλούς μάχιμους
μπορούμε
Της χαμογέλασα με τον τρόπο που χαμογελάει κανείς για να δώσει κουράγιο σε
κάποιον που αγαπά και τον βλέπει να πονάει και να έχει έναν Γολγοθά μπροστά του.
Αν η Ελένη έδειχνε μια φορά δυνατή εγώ έπρεπε να φανώ δέκα,και ξαφνικά ανη-
σύχησα γιατί μπορεί αυτό μου το χαμόγελο να φανέρωνε κάτι παραπάνω από τη προ-
σπάθεια μου να της δώσω κουράγιο,το μάζεψα όσο καλύτερα μπορούσα.Αμέσως στ-
ροφή και κατέυθυνση της συζήτησης αλλού
-Τώρα όμως έχουμε άλλον αγώνα να δώσουμε,είπα κι ήλπιζα να μην ακουστώ γε-
λοίος,έχουμε το κορίτσι μας κι όσο γι’αυτό που είπες πριν ναι δεν θα φύγω σύντομα.
Σειρά της να προσπαθήσει να χαμογελάσει
-Να δώσεις στον πατέρα σου πολλά χαιρετίσματα,μου είπε,και να τον προσέχεις κι
αυτόν είναι καλός άνθρωπος
Κούνησα απλώς το κεφάλι μου χαιρέτησα κι έφυγα.Χρειάστηκαν δέκα λεπτά για να
βρώ ταξί και κάπου εικοσιπέντε μέχρι να φτάσω στην πλατεία Αλεξάνδρας.Την ώρα
που έβγαινα από το ταξί χτύπησε το κινητό μου,ήταν ο Βρεττός,το έκλεισα!
Διεύθυνση Αστυνομίας Πειραιά
Τρεις περίπου ώρες είχαν περάσει με τη μελέτη λεπτομερειών από παλαιότερες υπο-
θέσεις αφού είχε έρθει ειδοποίηση από τα κεντρικά ότι ο Αρχηγός ήθελε πλήρη ενη-
μέρωση,αυτό σήμαινε δύο πράγματα,ή θα έδινε κάποια αναφορά στον Υπουργό Προ-
στασίας Του Πολίτη για να βγεί ο τελευταίος και να κάνει φιγούρα στα ΜΜΕ για τις
επιτυχίες μας,ή δεν είχε τι να κάνει κι αποφάσισε να ξυπνήσει το γραγειοκράτη που
κοιμόταν μέσα του,έδινα περισσότερες πιθανότητες στην πρώτη περίπτωση.Στέκομαι
κάπως καλύτερα στα πόδια μου κι έχω ελαττώσει το ποτό,ξαναγύρισα στην υπηρεσία
με το προφίλ του ήρεμου,του σχεδόν μετανοιωμένου αφού έφερα τον διευθυντή μου
σε δύσκολη θέση.Χτύπησε το τηλέφωνο μου ήταν ο Σπανός
-Μας θέλει ο Ταξίαρχος,μου είπε σχεδόν ξαναμμένος
-Εμας τους δύο μόνο;ρώτησα
-Έχει εκλεκτό καλεσμένο,μου είπε με νόημα,δεν είδατε όλη αυτή τη φασαρία στους
διαδρόμους;
-Δε πήρα χαμπάρι και πολλά πράγματα,εξήγησα,έφαγα αρκετές ώρες στο αρχείο και
στον υπολογιστή για κάποιες παλαιότερες υποθέσεις ότι θυμούνται…
-Μη σας νοιάζει,δε βλέπω να ξανασχολείστε για κάμποσο καιρό,ο Σπανός ήταν όν-
τως ενθουσιασμένος.

251
Δεν τον ρώτησα τίποτα περισσότερο και τον συνάντησα στο γραφείο του
Μυλόπουλου,ο Ταξίαρχος με χαμόγελο και θριαμβευτικό ύφος Καίσαρα κι όταν είδα
ποιόν είχε καλεσμένο κατάλαβα και την αιτία του χαμόγελου.Ο Υπαρχηγός της
Ελληνικής Αστυνομίας με την καλοκαιρινή στολή του φρεσκοσιδερωμένη λες και
πήγαινε σε δεξίωση.Ένα και ογδ-ώντα πέντε ύψος,στητός και με σχετικά αθλητικό
παράστημα,το πρόσωπό του έσφιζε από ζωή,είχε χάσει τα περισσότερα μαλλιά του
αλλά αυτό δεν τον έκανε να δείχνει μεγαλύτερος από τα 53 χρόνια του.Μετά τις
απαραίτητες χαιρετούρες μας έκανε νόημα να καθίσουμε
-Υπάρχει καφές αρκετός στην καφετιέρα μου,είπε φιλικά ο Μυλόπουλος,
σερβιριστείτε ελεύθερα αν και ξέρω πως και οι δυό σας δεν προτιμάτε τον γαλλικό
Ο Υπαρχηγός δεν έχασε χρόνο,είχε αυτή τη φήμη άλλωστε,λιγόλογος και συχνά από-
τομος αλλά ευθύς και χωρίς περιττές περιστροφές,επαινούσε και κατσάδιαζε με το
καλημέρα
-Κύριοι έρχομαι από το γραφείο του Αρχηγού και μετά από έσας θα επισκεφτώ και
άλλα Τμήματα του Πειραιά και των γύρω προαστίων του,θα μιλήσω και με άλλους
παράγωντες από τον πολιτικό χώρο.Ο λόγος είναι απλός,εδώ και λίγες μέρες έχει
ξεκινήσει μια επιχείρηση για να καθαριστούν οι γειτονιές μας από τις συμμορίες
ναρκωτικών.Ο Υπουργός έχει δώσει ρητή εντολή πως για ένα διάστημα
εικοσιτέσσερεις ώρες το εικοσίτετράωρο και επτά μέρες την εβδομάδα το μεγαλύτερο
κομμάτι της ΕΛ.ΑΣ θ'ασχοληθεί με αυτό το σχέδιο.Υπάρχει και μετακίνηση
ανθρώπινου δυναμικού από άλλα τμήματα προκειμένου να έχουμε το κατάλληλο
έμψυχο δυναμικό για την απόλυτη επιτυχία της επιχείρησης αυτής.Στην Αθήνα όπως
μάθατε ήδη φαντάζομαι έγινε εξαιρετική δουλειά,κάποιοι αξιωματικοί ετοιμάζονται
για τις προαγωγές τους
"Αφου θα έχουν πέσει και τα απαραίτητα τηλεφωνήματα από τα πολιτικά γραφεία
που τους σπρώχνουν"θέλησα να συμπληρώσω
-Πολύ καλή δουλειά έγινε και εδώ όμως,συνέχισε ο Υπαρχηγός,είχαμε αρκετές συλ-
λήψεις, προσαγωγές και θα πετύχουμε και καταδίκες
Εμένα αλλιώς μου τα είπε ο Σπανός και φυσικά σε αυτόν είχα πολύ μεγαλύτερη εμ-
πιστοσύνη,απ'όσα δε είδα στη τηλεόραση μάλλον για επιχείρηση φούσκα μου
έμοιαζε.
-Όπως είναι αναμενόμενο βέβαια κάποιους από τους εμπόρους τους φοβίσαμε και
τους κάναμε να κρυφτούν,γνωστή η τακτική που ακολουθούν,συμβαίνει πολύ συχνά
στις Ευρωπαϊκές μεγαλουπόλεις.
Ήξερε τι έλεγε,είχε κάνει μετεκπαίδευση στις ΗΠΑ,στο Λονδίνο,στη Ρώμη,στη
Μαδρίτη και στο Παρίσι,τις μετεκπαιδεύσεις σε Λονδίνο και Ρώμη τις είχαμε κάνει
μαζί.
-Οπότε Αστυνόμε Αθανασάκο; με ρώτησε κλείνοντας μου το μάτι και θέλοντας να
μου θυμίσει εκείνες τις ημέρες
-Περιμένουμε κι εμείς καλά κρυμμένοι γιατί είναι βέβαιο πως θα εμφανιστούν,όχι οι
ίδιοι φυσικά αλλά οι άνθρωποι της απολύτου εμπιστοσύνης τους για να οργανώσουν
και πάλι τα στεκια και τις διανομές.Πολύ προσεκτική παρακολούθηση είτε από
όχημα είτε από κτίριο και ασφαλώς κοριούς σε τηλέφωνα,το τρείς βάρδιες το
εικοσιτράωρο ισχύει;
Χαμογέλασε και κούνησε λίγο απογοητευμένος το κεφάλι του
-Δύο,είπε ξερά,θέμα προϋπολογισμού και ανθρώπινου δυναμικού.
-Με όλο το σεβασμό,είπα,ο Υπαστηνόμος Σπανός έχει πάρα πολύ μεγάλη εμπειρία
γύρω από το θέμα και νομίζω...
-Γνωρίζω πολύ καλά τις ικανότητες του Υπαστηνόμου,με διέκοψε,όλο το Σώμα τις
ξέρει αλλά τυγχάνει να ξέρω και τις δικές σου,είπα πριν πως θα έχουμε μετακινήσεις.

252
Δεν ήμουν σίγουρος πως θα μου άρεσε αυτό που ετοιμαζόμουν ν'ακούσω
-Καιρός να κάνεις ένα διάλειμμα από τις Ανθρωποκτονίες,είπε ο Υπαρχηγός,και δεν
θα κρατήσει και πολύ,μη πάει χαμένη τόση εκπαίδευση όταν μπορούμε να σε
χρησιμοποιήσουμε αλλού.Κοίτα Αστυνόμε,δες το απλά σαν συνεργασία δύο
τμημάτων
-Κάτι σαν την ταινία Φονικό Όπλο,θεώρησε απαραίτητο να προσθέσει ο Μυλόπουλος
και φυσικά δε γέλασε κανείς αντίδραση που τον έκανε να σκύψει ελαφρά το κεφάλι
Σήκωσα τους ώμους μου σα να έλεγα "τι να γίνει;"
-Αθανασάκο στη περίπτωση που δεν κατάλαβες θα είσαι ο Αρχηγός της εδώ
επιχείρησης και φυσικά δεξί σου χέρι ο Υπαστηνόμος Σπανός που γνωρίζει άριστα
πρόσωπα και πράγματα,ο Υπαρχηγός προσπαθούσε να εκβιάσει έναν ενθουσιασμό
απο μένα αλλά αμέσως μετά πήρε ένα σοβαρό ύφος καθόλου υπηρεσιακό,και βέβαια
είσαι συγκρατημένος έπρεπε να το φανταστώ,κουταμάρα μου,ο Ταξίαρχος με
πληροφόρησε για την απώλεια που είχες πριν λίγες μέρες τα συλλυπητήριά μου
Το "ευχαριστώ" το είπα με νεύμα και ο Μυλόπουλος με αγριοκοίταξε,εκείνος
απαιτούσε να σταθώ προσοχή και να χαιρετήσω,ο Υπαρχηγός ήταν άλλης νοοτροπίας
-Πόσους άντρες θα έχω στη διάθεσή μου; ρώτησα
-Μέχρι δέκα,άντε για σένα δώδεκα το πολύ αλλά οι δύο θα έχουν ελαστικό
ωράριο.Θα διαλέξεις εσύ εξοπλισμό παρακολούθησης και θα κανονίσεις εσύ τις
βάρδιες
Ο Σπανός μου έκανε νόημα να μην ανησυχώ θα αναλάμβανε εκείνος να τσεκάρει τον
εξοπλισμό.
-Οι αναφορές σου θα φτάνουν στον προϊστάμενο της Δίωξης Ναρκωτικών Αττικής
αλλά βέβαια θα περνούν κι από τον Ταξίαρχο
Ο Μυλόπουλος πήρε πάλι το αυτάρεσκο ύφος του
-Ξέρεις βέβαια ποιός είναι προϊστάμενος στη Δίωξη έτσι;
O Υπαρχηγός συνέχιζε τη προσπάθεια να μου δώσει θάρρος ώστε να βγάλω από το
μυαλό μου έστω για λίγο το θάνατο του Δημήτρη,πίστευε πάντα στην
εργασιοθεραπεία και στα θαυματουργά της αποτελέσματα,έτσι υποστήριζε πως
κατάφερε να ξεπεράσει το διαζύγιο από τον πρώτο του γάμο.Η αλήθεια είναι πως
ήξερα ποιός ήταν το αφεντικό στη Διώξη κι αυτό ήταν παρηγοριά.Ο Ταξίαρχος
Ασημάκης,αρχαιότερος από τον Μυλόπουλο και πολύ πιο μπαρουτοκαπνισμένος,ο
πρώτος μου διοικητής,μεγάλος δάσκαλος αλλά δεν είχε ποτέ καταφέρει να αποκτήσει
τα δόντια που θα τον έκαναν να δαγκώσει για να ανέβει ψηλότερα,πολλοί τον
χαρακτήριζαν έως και μαλθακό αλλά δεν ήταν καθόλου,οι φήμες έλεγαν πως δεν
ήταν μακρυά ο καιρός που θα τον έβγαζαν στη σύνταξη.
-Ο Ασημάκης μόνο που δεν χόρεψε από τη χαρά του όταν έμαθε πως θα
συνεργαστείτε, είπε ο Υπαρχηγός και κινήθηκε προς το μέρος μου
Ο Σπανός κι εγώ σηκωθήκαμε κι ανταλλάξαμε χειραψίες με τον Υπαρχηγό
-Δε θα φάω άλλον από τον χρόνο σας,θα σας ευχηθώ καλή επιτυχία κι ας είναι
περιττό.
Κατόπιν κοίταξε τον Μυλόπουλο και του είπε
-Βλέπω να στους παίρνει η ΓΑΔΑ μετά απ'όλα αυτά
Ο Μυλόπουλος πήρε ένα ύφος σα να έλεγε "θα ήταν κρίμα" αλλά μέσα του μάλλον
έστηνε γιορτή όχι φυσικά γιατί θα έχανε το Σπανό.Γύρισα στο γραφείο μου αφου ο
Μυλόπουλος ζήτησε να μιλήσει ιδιαιτέρως με τον Σπανό,πολύ πιθανόν να ήθελε να
του τονίσει πως αυτός θα ήταν ουσιαστικά το αφεντικό και όχι εγώ αλλά για τυπικούς
λόγους και για θέμα βαθμών... οι γνωστές δημοσιοσχεσίτικες μπούρδες του Μυλό-
πουλου για να κρατάει τους άντρες του χαρούμενους και με το ηθικό ψηλά, δεν ήταν

253
άσχημη τακτική βεβαια αλλά τα πραγματικά του κίνητρα ήταν υπό εξέταση.Tηλεφ-
ώνησα στη ΓΑΔΑ και ζήτησα τον Ασημάκη,όπως το περίμενα ήταν πολύ χαρούμενος
που με άκουγε
-Επιτέλους παλιόσκυλο θα’χω την ευκαιρία να δω τι κράτησες από αυτά που σου
έμαθα,νόμιζα πως μιλούσα με κάποιον πρωτόβγαλτο της Ακαδημίας
Κατόπιν σοβάρεψε απότομα κι αυτός και με συλλυπήθηκε για τον Δημήτρη
-Πέρνα κι από τα λημέρια μας όποτε μπορέσεις να τα πούμε και λίγο,μου είπε,αν και
μεταξύ μας νομίζω πως αυτός ο ενθουσιασμός θα ξεφτίσει γρήγορα
Μιλούσε για την επιχείρηση,χωρίς αμφιβολλία.
-Έχετε πληροφορίες;ρώτησα
Πήρε πάλι το εύθυμο ύφος του
-Μεταξύ μας είμαστε ρε Νάσο κόψε τον πληθυντικό
Ήμουν από τους λίγους αξιωματικούς με κατώτερο βαθμό από τον δικό του που μου
επέτρεπε τον ενικό,πίστευε πως είχα κερδίσει επάξια αυτό το προνόμιο ύστερα από
την άψογη συνεργασία που είχαμε για αρκετό καιρό κι αφου δεν είχα κόψει εντελώς
την επαφή μαζί του,συν το ότι ήταν από τους λίγους αλλά φανατικούς υποστηρικτές
μου στην υπόθεση με τους επίορκους συναδέλφους μου.
-Η όλη γιορτούλα γίνεται για να πέσει η πίεση των αντιπολιτευτικών ΜΜΕ και
μεγάλου μέρους της κοινής γνώμης που βγαίνει στο διαδίκτυο και υποστηρίζει ότι
έχουμε πάρε δώσε με την Εθνική Φλόγα κι ότι ένα μεγάλο μέρος μας είναι υποσ-
τηρικτές τους.
Και δεν είχαν και πολύ άδικο,σκέφτηκα όπως ήμουν σίγουρος ότι το σκέφτηκε κι
αυτός αλλά κανένας μας δεν το ξεστόμισε.Αν από τον Ασημάκη έβγαζες τη στολή οι
μαντεψιές που θα έκανες πάνω στο επάγγελμά του σίγουρα δε θα περιελάμβαναν
αυτό του αξιωματικού της αστυνομίας.Παχουλός,χαμογελαστός και προσιτός στον
έξω κόσμο,αλλά αυτό δεν ήθελε να πολυφαίνεται στα ΜΜΕ γι’αυτό και απέφευγε να
εμφανίζεται οπότε την επικοινωνία την είχε αφήσει στον υπασπιστή του.Πολλοί πίσ-
τευαν ότι δεν θα κατάφερνε να κάνει μεγάλη καριέρα γιατί δεν είχε την πυγμή ή το
σκληρό ύφος που απαιτούσε η θέση του,θα είχαν δίκιο αν τα δύο παραπάνω
προσόντα ήταν και τα μοναδικά εισιτήρια για περισσότερα γαλόνια ,αλλά ευτυχώς
είμαστε ακόμα στην εποχή που χρειάζεται και κάτι άλλο από το οποίο ο Ασημάκης
διέθετε πολύ,μυαλό!Θα έλεγε κανείς ότι αποτελούσε την Ελληνική έκδοση του
Ηρακλή Πουαρώ και λόγω παρουσιαστικού και λόγο ευφυίας.
-Στην Ομόνοια έγινε ο κακός χαμός,το ίδιο και στον Άγιο Παντελεήμονα,είπε ο Αση-
μάκης,ξέρεις τι γραπώσαμε τελικά;
-Μετανάστες από τα Βαλκάνια και την Ανατολική Ευρώπη χωρίς χαρτιά με κανα δυο
γραμμάρια φούντας και στη καλλίτερη περίπτωση Αφρικανούς ή Σύριους με κόκα
επίσης των δύο γραμμαρίων,όλοι αυτοί με τα σπασμένα ελληνικά τους και τα
σπασμένα μούτρα τους από τους καβλωμένους Ράμπο το μόνο που ομολόγησαν είναι
ότι τα βρήκαν σε κάποια γωνία που τα πούλαγε κάποιος Έλληνας ή κάποιος που
έμοιαζε με Έλληνα,δεν έχουν πάρει ποτέ τους και θα τα πουλούσαν για λίγα φράγκα
αφού δεν έχουν δουλειά και πρέπει να βγάλουν χαρτιά ή εισιτήριο για κάποια άλλη
χώρα,όσο γιάυτόν που θα τους πάει σε αυτή την άλλη χώρα πάλι δε γνωρίζουν
τίποτα,απλώς τους είπαν να περιμένουν στις γωνίες μέχρι να φανεί πελάτης.Κάποιος
τους μπάνισε όταν τους είδε να στήνονται κοντά στο παλιό Δημαρχείο ή στη πλάτεια
στο Μοναστηράκι.
Ο Ασημάκης ξεφύσηξε,τον φαντάστηκα να χαμογελάει με δήθεν αυστηρό ύφος
-Ξέρεις βέβαια ότι είσαι ο πρώτος ύποπτος αν ο Μυλόπουλος τα τινάξει από εγκε-
φαλικό ή από έμφραγμα έτσι; μου είπε.
-Μπα ίσα ίσα είναι χαρούμενος που ανέλαβα το νέο μου πόστο

254
Ναι γιατί νομίζει πως θα πάρει τη δόξα αυτός,είπε ο Ασημάκης,τέλος πάντων πέρνα
να τα πούμε και από δω
Την ώρα που έκλεινα το τηλέφωνο μπήκε μέσα ο Σπανός
-Να μη σε ρωτήσω τι ήθελε ο Ταξίαρχος,είπα
-Να μου υπενθυμίσει πως το ότι διοριστήκατε επικεφαλής δεν αλλάζει στο ελάχιστο
την άποψη του για μένα και το πόσο εκτιμά την προσφορά μου μπλα μπλα...
Πήρα το στυλό μου κι έπαιξα λίγο μ'αυτόν
-Το ίδιο ισχύει και για μένα,είπα,κι ελπίζω να μην έχεις πρόβλημα,στην ουσία εσύ
είσαι που ξέρεις να κινηθείς,κι άλλωστε μετά το τέλος του σόου μπορεί να ανέβεις
και σκαλοπάτι το αξίζεις Μάκη.
-Ξέρετε τι πραγματικά θέλω,απάντησε ο Σπανός και στα μάτια του εμφανίστηκε μια
παράξενη σχεδόν επικίνδυνη θολούρα
Τον κοίταξα κι εγώ αφήνοντάς τον να συνεχίσει
-Τον Τσαγκάρη,είπε ξερά,χρόνια τώρα έβλεπα τοίχο αν κι έχω πληροφορίες πως δεν
είναι πια μόνο αυτός στο παιχνίδι,όσο ήταν φυλακή κάποιος γλυκοκοιτάει τα πόστα.
-Έχεις καμμιά ένδειξη για το "ποιός";
-Λίγα πράγματα,το καρφί μου έχει παρει χαμπάρι κάποιες αλλαγές αλλά πρέπει να
ψάξει ακόμα.
-Του έχεις εμπιστοσύνη;
-Απόλυτη,δοκιμασμένος,είπε με βεβαιότητα ο Σπανός,θα σας τον γνωρίσω κιόλας
αφού το κουμάντο περνάει στα χέρια σας,πρέπει να χτιστεί μια νέα σχέση
Είχε απόλυτο δίκιο,αν υπήρχε έστω και μία ελπίδα να έβγαινε κάτι από αυτή την επι-
χείρηση έπρεπε ν'ακολουθήσω τις συμβουλές του υπαστηνόμου
-Ο δικός σου στη Δίωξη Ηλεκτρονικού Εγκλήματος έκανε τίποτα με τον σκληρό
δίσκο που του έστειλα;ώρα να ξαναγυρίσω στις εμμονές μου
Ο Σπανός κούνησε καταφατικά το κεφάλι του
-Μίλησα πριν από λίγο μαζί του,χρειάστηκε να δουλέψει κρυφά δυο βράδια τα οποία
μου τόνισε πως θέλει να τα πληρωθεί γιατί όπως λέει αναγκάστηκε να πει μερικά
ψεμματάκια για να μην τον καταλάβουν
-Ένα από τα ψεμματάκια είναι ότι δούλεψε κρυφά δύο βράδια,είπα με νόημα,κανένας
δε θα τον έλεγχε αλλά τέλος πάντων αφού μας κάνει χάρη...
-Βρήκε κάμποσα πράγματα αλλά δεν είπε λεπτομέρειες,θα τον δούμε απόψε και θα
μας εξηγήσει.
Ακούγεται χτύπος στη πόρτα του γραφείου μου είναι ένας αστυφύλακας που μετράει
μόνο τρεις μήνες στην Αστυνομική Διεύθυνση,το ύφος του τον κάνει να είναι ο ορισ-
μός του "ψαρωμένου"
-Με συγχωρείτε κύριε Αστυνόμε,είπε,ο σουγιάς που μου δώσατε για τυχόν αποτυ-
πώματα μπορέσαμε να κάνουμε ταυτοποίηση
Η αλήθεια είναι ότι τα νέα αυτά με ξάφνιασαν και δεν το έκρυψα,φαίνεται πως η έκφ-
ραση που είχα έδωσε την άδεια στον αστυφύλακα να συνεχίσει.
-Τ'αποτυπώματα ανήκουν σ'ενα πιτσιρικά που τσακώσαμε πρόσφατα μετά από τη
σκούπα στις γειτονιές του λιμανιού,είναι ο Φώτης Μπαρκιάς αυτός που ανέλαβε ο
Καπάτος
Σειρά του Σπανού να ξαφνιαστεί,με κοίταξε σα να περίμενε διευκρινήσεις αλλά ο
αστυφύλακας είχε πάρει φόρα
-Έχει ένα μικρό μητρώο το παλικάρι μας,έχει μπλέξει σε καυγάδες νυχτιάτικα έξω
από μια ψαροταβέρνα στη Δραπετσώνα και τον είχαν μαζέψει στο τμήμα,και πάλι
κουβαλούσε σουγιά και δικαιολογήθηκε ότι τον κουβαλούσε γιατί φοβόταν ότι θα τον
ξαναλήστευαν κάποιοι Αλβανοί που του είχαν επιτεθεί και παλαιότερα
-Και η επίθεση δεν καταγγέλθηκε ποτέ,είπα με βεβαιότητα

255
Ο αστυφύλακας ξεροκατάπιε,του πήρα τη μπουκιά από το στόμα
-Γαμώ το,μουρμούρισε ο Σπανός,αν τα ξέραμε όλα αυτά πριν μπουκάρει το άλλο το
καθίκι
-Αφού ανακατεύτηκε ο Καπάτος κάτι παίζει,είπα,έχουμε διεύθυνση κατοικίας του
Μπαρκιά;
O αστυφύλακας έβγαλε ένα χαρτί από τη τσέπη του και μου το έδωσε.
-Χωρισμένοι γονείς,μου εξήγησε,η μητέρα του ξαναπαντρεύτηκε και ζει στη Γερμα-
νία,ενώ ο πατέρας του δουλεύει καμαρώτος σε πλοίο της γραμμής για Κυκλά-
δες,μένει στο σπίτι της γιαγιάς του
-Πέσαμε με τα μούτρα να τον ρωτάμε τι γύρευε στην ανταλλαγή και δεν τον ρω-
τήσαμε τα βασικά...στο διάολο! Ο Σπανός χτυπάει τη δεξιά παλάμη του με την αρ-
ιστερή γροθιά του.Φώναξε μου τον Ροντήρη θα πάμε να βρούμε τη γιαγιά του
-Δε χρειάζεται ο Ροντήρης,τον έκοψα μαλακά,θα πάμε παρέα να σου εξηγήσω πως
τον γνώρισα εγώ,ίσως τρομάξει λίγο παραπάνω
-Έχουμε καμιά ομολογία από τους άλλους; ρώτησε ο Σπανός
-Μόνο ότι το εμπόρευμα τους το δίνουν κάτι μαύροι από τη περιοχή που φεύγουν τα
πλοία για τα Δωδεκάνησα,είπε ο αστυφύλακας,κι επειδή δε μπορούν να το σπρώξουν
οι μαύροι το αναλαμβάνουν αυτοί.
Κούνησα το κεφάλι με την κακοπαιγμένη κωμωδία
-Οι ίδιες μαλακίες,σχολίασε ο Σπανός
-Θα έχεις όλο το χρόνο να μπινελικώσεις στο δρόμο,του είπα,ξεκινάμε για τη γιαγιά,
καλή δουλειά αστυφύλακα μπράβο
Ο αστυφύλακας κορδώθηκε λίγο και χαμογέλασε όσο πιο συγκρατημένα μπορούσε,
νέος ήταν ακόμα χρειαζόταν έναν έπαινο
-
Το αεράκι ήταν δροσερό κι εγώ είχα επιθυμήσει τη θέα από την πλατεία Αλεξάνδρας
πολύ περισσότερο απ'όσο νόμιζα.Όπως όταν ήμουν παιδί και μ'έφερνε ο παππούς μου
να κάνω ποδήλατο και να παίξω με τα άλλα παιδιά και να χαζεύω τα κότερα και τις
βάρκες στη μαρίνα Ζέας.Κάμποσα χρόνια αργότερα με το Νάσο καθισμένοι πάνω
στο πεζούλι κι απο κάτω μας τα βράχια.Όνειρα,υποσχέσεις,μυστικά,γέλια και δάκρυα
και φυσικά το πεζούλι και τα βράχια ν'ακουν χωρίς να σχολιάζουν,οι αθόρυβοι
κολλητοί μας για ατέλειωτες νύχτες.Την τελευταία από αυτές τις νύχτες όμως την
πέρασα παρέα με τον Δημήτρη.
"Ρε μαλάκα το'χεις σκεφτεί καλά;"εκείνος ρωτούσε και παρακαλούσε,παρακαλούσε
να μείνω με το δικό του τρόπο,με το να μου προσθέσει αμφιβολίες και να γεννήσει
ενδοιασμούς μέσα μου,λες και δεν μου έφταναν ήδη αυτοί που είχα
"Κι ο ψηλός θέλει να μείνεις..."
Κούνησα το κεφάλι μου κι απέφυγα να τον κοιτάξω,δεν ήθελα να με δει να βουρ-
κώνω
"Κάνω αυτό που πρέπει"απάντησα ξοδεύοντας όσο κουράγιο μου είχε απομείνει
"Τουλάχιστον να τον χαιρετήσεις...."
"Δεν έχει νόημα Μήτσο...δεν"η φωνή μου είχε πνιγεί
Η ευεργετική παρέμβαση του Αρίστου έγινε την κατάλληλη στιγμή,μ'αγκάλιασε
σφιχτά από τον ώμο.Κρατούσε μια βαλίτσα που φυσικά ήξερα τι περιείχε
-Δε θα πεις όχι σε μια μπυρίτσα,μου είπε και μου πρότεινε με το χέρι τραπέζι για να
κάτσουμε
Παραγγείλαμε από μία μπύρα ο καθένας και ο Αρίστος δεν έχασε χρόνο
-Ο φίλος σου σύχναζε στο Break Point,ένα μπαρ στη Βενιζέλου στη Ν.Σμύρνη, μέρος
που μαζεύει και αρκετούς αθλητές απ'ότι έμαθα.Υπεύθυνος είναι ένας δικός μας υπό
νορμάλ συνθήκες μη νομίζεις ότι δίνει και τόση σημασία στη φάτσα του κάθε πελάτη,

256
εδώ όμως έχουμε ειδική περίπτωση.Ο φίλος σου ερχόταν συχνά μαζί με κάποιον
Ζήση Νικολόπουλο, τον έχεις ακουστά μήπως;
Το όνομα κάτι μου θύμιζε αλλά οι δύο απανωτές γουλιές μπύρας δεν φρέσκαραν τη
μνήμη μου
-Μπράβος και συνεργάτης του Παναγιώτη Πεφάνη,είπε ο Αρίστος καθώς σκούπιζε
με την ανάστροφη του χεριού του τον αφρό της μπύρας που είχε στα χείλη,δε μπορεί
τον Παναγιώτη Πεφάνη θα τον ξέρεις....
Λίγες μέρες πίσω,Λονδίνο,τα ρεπορτάζ που διάβαζα.σκάνδαλα,στημένα ματς, Πε-
φάνης,περιοδικά,άρθρα σε κύκλο,τυπωμένες ιστοσελίδες,τα κομμάτια του παζλ προσ-
παθούν να δέσουν.Ο Αρίστος μου δείχνει μια φωτογραφία στο κινητό του,ένας πολύ
σωματώδης άντρας με σκληρό ύφος
-Ο Νικολόπουλος;ρώτησα
Έγνεψε "ναι"με το κεφάλι
-Μέγας εισπράκτορας, μου εξήγησε, ανακρίσεις, συλλήψεις αλλά τίποτα σπουδαίο.
Κοινό μυστικό,πουλάει προστασία σε μαγαζιά για λογαριασμό του Πεφάνη
Το δροσερό αεράκι έκαιγε τώρα κι απ'το σβέρκο μου έτρεχε ένας μικρός καταρ-
ράκτης
--Άρα μπλεγμένος και σε στημένα παιχνίδια,είπα
-Από αυτούς για τους οποίους όλοι ξέρουν και κανένας δε μιλάει,είπε ο Αρίστος
-Να που ο φίλος σου στο μαγαζί μίλησε όμως,παρατήρησα
-Μίλησε σε μένα αρχηγέ μου,όχι στους μπάτσους,απάντησε ο Αρίστος ρουφώντας
άλλη μια μεγάλη γουλιά από τη μπύρα του,και τώρα εξήγησε μου αν θες τι στην ευχή
μπορεί να γύρευε ένα καλό παιδί σαν το φίλο σου με αυτό το μούτρο
Είχα θυμώσει και με τον Δημήτρη αλλά και με τον Αρίστο που εξέφραζε με τόσο
ωμό τρόπο την απορία που είχα κι εγώ αλλά που δεν ήθελα να την ακούσω από
κανέναν άλλον
-Αν υποννοείς ότι....
-Τίποτα δεν υποννοώ ρε Στέφανε,απολογήθηκε ο Αρίστος,απλώς υποθέσεις κάνω για
να σε βοηθήσω,ο Νικολοπουλος ήταν ένα από τα πρωτοπαλίκαρα ενός γκάνγκστερ
και το φιλαράκι σου σύχναζε μαζί του σε κάποιο μπάρ,δυστυχώς δε μπόρεσα να
μάθω λεπτομέρειες εκτός από το ότι στη παρέα τους μερικές φορές είχε εμφανιστεί κι
ένας τρίτος με σινιέ ντύσιμο σχετικά νεαρός στην ηλικία αλλά ο δικός μου δεν τον
ήξερε.
Προσπάθησα να καθαρίσω το μυαλό μου όσο αυτό ήταν δυνατό
-Ίσως ο Νικολόπουλος ξαναφανεί από το στέκι,είπα
-Ίσως,παραδέχτηκε ο Αρίστος
-Μπορεί ο δικός σου να τον ψαρέψει;ρώτησα
-Δύσκολο,είπε ο Αρίστος,τον γνωρίζει βέβαια αλλά δε νομίζω να έχει το θάρρος...
Κοίταζα τη θάλασσα ενώ όλο σχεδόν το κορμί μου είχε μουδιάσει,οι πιό άσχημοι
φόβοι μου ξανάρθαν στην επιφάνεια,ο Δημήτρης φοβόταν να μιλήσει,δε γινόταν
αλλιώς όμως έπρεπε να πει ψέμματα,οποιοσδήποτε άνθρωπος στη θέση του αν είχε
μπλέξει όπως εκείνος ψέμματα θα έλεγε.Με ποιό δικαίωμα είχα την απαίτηση να μου
είχε ανοιχτεί και να μου πει το πρόβλημά του,εγώ το μεγαλύτερο κομμάτι της ζωής
μου πάνω στο ψέμμα το είχα χτίσει,πήρα μαζί μου μυστικά που μόνο οι εφιάλτες μου,
ο ιδρώτας μου και οι ξαφνικές μου τρεμούλες τα ήξεραν. Με τον Δημήτρη όμως ήταν
αλλιώς,ήταν καλός άνθρωπος δεν έβγαινε νόημα
-Ε Στέφανε,ο Αρίστος με έφερε στη πραγματικότητα,τι σκέφτεσαι;
Δεν του απάντησα αμέσως
-Ο Βρεττός τι σε ρώτησε για μένα; θέλησα να μάθω
-Στο λόγο της τιμής μου τίποτα,βεβαίωσε ο Αρίστος

257
Τον πίστεψα,ήταν από τους ανθρώπους της νύχτας που έδιναν μεγάλη σημασία στον
"λόγο της τιμής",ένας περίεργος λόγος τιμής βέβαια διαμορφωμένος μέσα σε έναν
ακόμα πιο περίεργο κώδικα αξιών
-Θα του πω πως σου ζήτησα να έχεις το νου σου σε μια παμπ που θέλει ν'ανοίξει ο
γιός ενός γνωστού του πατέρα μου
-Δεν έχεις το Θεό σου,μου είπε και το έκανε να ακουστεί σαν κολακεία,δε θα το χά-
ψει όμως και το ξέρεις και σιγά σιγά θ'αρχίσει να ανησυχεί
Σήκωσα αδιάφορα τους ώμους μου κι αυτό δεν άρεσε στον Αρίστο
-Όταν πρωτοσυναντηθήκαμε σκέφτηκα διάφορα γύρω από το λόγο που ζήτησες να με
δείς,ξεκίνησε να λέει,δε σε ρώτησα τίποτα.Κατόπιν είδα και την παραγγελία σου και
άρχισα να βεβαιώνομαι όλο και περισσότερο για το τι μπορεί να είχες στο μυαλό σου,
όπως δε ρώτησα στην αρχή έτσι δε θα ρωτήσω και τώρα αλλά σου είμαι υποχρε-
ωμένος και το ξέρεις,μου έσωσες τη ζωή..
-Έλα ρε Αρίστο, τον διέκοψα αφού δεν είχα όρεξη για επαναλήψεις γύρω από χρέη
και αφοσίωση...σκατά έπρεπε να του πω ευχαριστώ κι όχι να δυσανασχετώ
-Έτσι είναι,επέμεινε εκείνος,αλλά πέρα από την υποχρέωση μας συνδέουν κι άλλα
πολλά,όλα όσα έχουμε περάσει και νομίζω πως έχω ένα ελάχιστο δικαίωμα να σε
συμβουλεύσω.Τη βοήθειά μου την έχεις οπότε το προσπερνάω,στο Βρεττό είμαι για
χρόνια πιστός γιατί αν δεν ήταν αυτός....αλλά μ'εσένα είναι αλλιώς,δε θέλω να σου
συμβεί κάτι.Είσαι πολύ καιρό έξω από το εδώ παιχνίδι φίλε,πάρα πολύ καιρό
Είχε δίκιο αλλά δε μ'ένοιαζε οπότε περίμενα να συνεχίσει
-Πρόκειται για πολύ επικίνδυνους ανθρώπους,είπε σχεδόν ψιθυριστά
Ο καταρράκτης στο σβέρκο μου είχε στεγνώσει
-Το πόσο μπλεγμένος ήταν ο φίλος σου με τον Πεφάνη ίσως και να το μάθουμε
κάποια στιγμή αλλά θα σου πρότεινα να κάνεις λίγη υπομονή.
Δεν ήθελα να μοιραστώ άλλες σκέψεις με τον Αρίστο
-Φαντάζομαι πως δε σκοπεύεις να κουβεντιάσεις όλα αυτά που είπαμε με τον φίλο
σου τον μπάτσο
Η ανάσα μου θύμιζε αυτή του παγιδευμένου ζώου,μπορούσα να την ακούσω.Είχα
πιαστεί σ'ένα αόρατο κλουβί.
-
Ο Παναγιώτης Πεφάνης,ο Γρηγόρης Καπάτος, ο Νικολάκης,ο τραγουδιστής Λάκης
Ρισβάς,τρείς αστυνομικοί από το ΑΤ Κυψέλης και δύο από το ΑΤ Αγίου Παντε-
λεήμωνα,τρείς αρχηγοί ποδοσφαιρικών τμημάτων,πέντε προπονητές,πέντε διαιτητές,
τέσσερεις παρατηρητές αγώνων και επτά μεγαλοστελέχη της ΕΠΟ μετρούν απόλυτα
ικανοποιημένοι τα κέρδη τους που προέκυψαν από διαδικτυακά πονταρίσματα στους
αγώνες της Σούπερ Λίγκας και της Φουτμπολ Λιγκ που έγιναν το Σαββατοκύριακο
που πέρασε.Μεγάλα ποσά λίγο πρίν το μοιραίο λεπτό,αποδόσεις 7,5 έως 20!Τα χρή-
ματα μπαίνουν σε διάφορους λογαριασμούς και ο κάθε παίκτης έχει παραπάνω από
έναν λογαριασμό σε διαφορετικές τράπεζες.Ονόματα συζύγων ακόμα και παιδιών.Ο
Δημοσθένης Αντωνίου από το μικρόφωνο του Play Fm και από τη στήλη του στην
Ball News αναφέρεται σε ένα αληθινά συναρπαστικό πρωτάθλημα με απρόοπτα και
λίγο άπειρες διαιτησίες που ίσως το τινάξουν στον αέρα ειδικά αυτές της Φουτμπολ
Λιγκ,οι επιθυμίες του Καπάτου έχουν γίνει κάτι σαν διαταγές,οι διαιτητές που έχει
βάλει στο μάτι έχουν πάρει άσχημη βαθμολογία,ο Πεφάνης έχει βάλει τα δυνατά του
και ο Στέλιος Γαλανός δεν διστάζει να τον εξυπηρετήσει "απλά πες στον μαλάκα τον
κοντό πως δε θα βαράει παλαμάκια κι εμείς θα χορεύουμε",ο Γαλανός θέλει να δείξει
και λίγη πυγμή χωρίς να σταματήσει να σκέφτεται τις συμβουλές του πεθερού του.Ο
Γενικός Γραμματέας Αθλητισμού δείχνει δυσαρεστημένος από την παραπομπή των
διαιτητών και συνεχίζει να ανησυχεί για τον Τσαγκάρη και τα dvd που έχει αυτός στα

258
χέρια του. Στα γραφεία την ΕΠΟ υπάρχει ένταση,ένα άρθρο του Ασβεστόπουλου για
τα κουτσομπολιά που γίνονται στα Γιάννενα,και για το ματς φιάσκο στο μπάσκετ
μεταξύ της Λάρισας και του Απόλλωνα Ιωαννίνων με την αδιαθεσία του Μαρτίνου
που κουβαλήθηκε στην Αθήνα για να εξεταστεί."Που στο πούτσο μας ξετρύπωσε"
ήταν τα λόγια του Καυκάσιου σαν διάβασε το άρθρο.Ο Τσαγκάρης καπνίζει
ατάραχος το πούρο του και διαβάζει με χαμόγελο για την μαφιόζικη επίθεση σε
ανταλλακτήριο χρυσού στο Νέο Κόσμο."Οι μπάτσοι ασχολήθηκαν σα να μας είχαν
ρίξει σπρέι και όχι σφαίρες"ο Μελανίτης είναι έξαλλος και παραπονιέται στον
Πεφάνη,"τα κορίτσια δε θέλουν να δουλέψουν και ξέρεις καλά ποιός έχει κάνει τη
δουλειά έτσι;".Στην απέ-ναντι όχθη ο Τσαγκάρης έρχεται σε επαφή με τον Τερζίδη
για να μάθει τι συμβαίνει και τι πρόκειται να συμβεί με τις αλλαγές στον πίνακα
διαιτητών και τις αλλαγές στους παρατηρητές αγώνων,ο πρώην αρχιδιαιτητής έχει
ακόμα δικούς του στην ΕΠΟ
"Και μην ανησυχείς καθόλου σε λίγο καιρό ο Νέος Κόσμος θα είναι για πάρτη σας ο
Πεφάνης θα τα μαζέψει τα μπογαλάκια του,κι όσο για τη βιτρίνα αυτή πια είναι
εγγύηση!"Ο Τερζίδης είναι ευχαριστημένος στο ξέπλυμα χρημάτων ο Τσαγκάρης
είναι ειδικός.Η στήλη του Ασβεστόπουλου δέχεται εκατοντάδες μηνύματα και τα
περισσότερα του ζητούν να μη δειλιάσει και να συνεχίσει να ερευνά τη βρωμιά στο
ελληνικό ποδόσφαιρο. Η Γκέλυ ζητά από τον Ροντήρη να βρεθούνε για καφέ και ο
αρχιφύλακας νομίζει πως το ενδιαφέρον του έχει αρχίσει να βρίσκει ανταπόκριση.Η
κοπέλα είναι φιλική αλλά δεν το παρακάνει,του μιλάει για την επίθεση κι εκείνος
υπόσχεται πως θα μάθει λεπτομέρειες.Η θεωρία του Ροντήρη είναι πως κατά πάσα
πιθανότητα "βρωμοαλβανοί ή Ρουμάνοι" έχουν κάνει τη δουλειά γιατί η αστυνομία
έχει τις πληροφορίες της πως θέλουν να μπουν για τα καλά στην αγορά των ανταλ-
λακτηρίων χρυσού. Η Γκέλυ αναρωτιέται αν ο Ροντήρης είναι απλά τυφλωμένος από
ρατσισμό,αν είναι τόσο ηλίθιος ώστε να μην έχει διαπιστώσει πως ουδέποτε ως τώρα
οι συμμορίες από άλλες χώρες δεν προσπάθησαν να βάλουν χέρι στη συγκεκριμένη
δραστηριότητα,ή αν είναι γνώστης της αλήθειας κι έχει αποφασίσει να σφυρίξει
αδιάφορα."Άνθρωποι του Τσαγκάρη έχουν εμφανιστεί στη γειτονιά ρώτα τους δικούς
σου",ο Ροντήρης χαμογελάει και της προτείνει να πάνε σινεμά,η Γκέλυ είναι σχεδόν
σίγουρη πως μπορεί να ισχύουν ταυτόχρονα και οι τρείς υποθέσεις που είχε κάνει
γι'αυτόν.Στο Λονδίνο ο Βρεττός επισκέπτεται το Hyena για να ελέγξει την κατάσταση
αλλά απεχθάνεται τη μουσική και αποκαλεί τους θαμώνες "λεχρίτες",ο Λεωνίδας
γελάει του λέει να χαλαρώσει και τον κερνάει ένα ποτό.Ο Βρεττός δείχνει ελαφρώς
προβληματισμένος και ρωτάει το Λεωνίδα για τα σχέδια του ξαδέλφου του."Έπαθε
μεγάλη ζημιά"εξηγεί ο Λεωνίδας "το μαγαζί όμως εξακολουθεί να λειτουργεί σχετικά
καλά",ο Βρεττός δεν ικανοποιείται,η διαισθησή του δεν τον αφήνει ήσυχο,το στομάχι
του πονάει και μπροστά στα μάτια του εμφανίζεται ένα μαύρο σύννεφο,παραγγέλνει
και δεύτερο ποτό,ύστερα τρίτο,τέταρτο,κοιτάει σχεδόν με μίσος τους νεαρούς που
απολαμβάνουν τη μουσική,μιλάει απότομα στον μπάρμαν και τον βρίζει στα ελληνι-
κά.Ο Λεωνίδας μιλάει στο Ρομπ και του λέει να έχει το νου του στον εφοπλιστή,αν
παραπιεί κάποιος πρέπει να τον πάει σπίτι του ή να τον βάλει να κοιμηθεί εδώ.Θέλει
να πάρει τηλέφωνο τον ξάδελφό του αλλά τελικά αποφασίζει να μην το κάνει,δεν έχει
έρθει η ώρα ακόμα κι άλλωστε τώρα πάνω απ'όλα είναι η Ερμίνια και το παιδί που
ετοιμάζονται να φέρουν στο κόσμο Από το μαγαζί περνάει και η Τζάνις που παρα-
πονιέται για την "εξαφάνιση" του Στηβ,"δεν τηλεφωνεί καν",ο Λεωνίδας ξέρει καλά
το ρόλο του καθησυχάζει και συνεχίζει να δουλεύει μανιωδώς με τη βοήθεια διε-
γερτικών που ξεραίνουν το λαιμό του και κάνουν που και που τα μηνίγγια του να
πονούν,"τι στην ευχή συμβαίνει ρε ξάδερφε;"χάνει για λίγο την ισορροπία του και
πρέπει να καθίσει,βολεύεται πάνω σένα σκαμπό στο μπαρ,ζαλίζεται."Αφεντικό όλα

259
οκ;" η φωνή του Ρομπ και το χέρι τανάλια που του σφίγγει τον ώμο,"δε μιλάει σε
κανέναν"απαντά ο Λεωνίδας,"ποιός αφεντικό;"ο Ρομπ δεν καταλαβαίνει,τόσο το
καλύτερο,"έχε το νου σου στον Κάπταιν Βρεττό,έχει γίνει φέσι"αλλά ο εφοπλιστής
δείχνει πολύ καλύτερα από τον Λεωνίδα. Στο δημαρχείο του Πειραιά επίσης
επικρατεί ανησυχία,καινούργιος υποψήφιος στη κούρσα των δημοτικών εκλογών,ο
δικηγόρος Κώστας Τζάφος πρώην νομικός σύμβουλος της ΠΑΕ Ολυμπιακός,πρώην
μέλος του διοικητικού συμβουλίου της Ελληνικής Ομοσπονδίας Καλαθοσφαίρισης
και παλιός πολίστας του Εθνικού.Συχνές δημόσιες εμφανίσεις με τον εφοπλιστή
Ιάκωβο Μακρή τον πρόεδρο της ΠΑΕ Ολυμπιακός και εσχάτως αγαπημένο παιδί για
το κεντρικό δελτίο ειδήσεων του Screen Channel,του καναλιού του οποίου οι
περισσότερες μετοχές είναι στα χέρια του Μάριου Παναγόπουλου.Σχετικά
νέος,άφθαρτος από πολιτικά σκάνδαλα, επικοινωνιακός και με πολύ καλό χειρισμό
της γλώσσας.Κόντρες με τον Γρηγόρη Καπάτο στη περίφημη υπόθεση του
δεκαεξάχρονου που κακοποιήθηκε άγρια στο κρατητήριο από δύο αστυνομικούς όταν
είχε συλληφθεί για επεισόδια στα Εξάρχεια,ο Καπάτος με το μέρος τον αστυνομικών
υποστήριξε πως ο νεαρός αυτοτραυματίστηκε και παρουσίασε στο δικαστήριο και
στα ΜΜΕ "αμαρτωλό παρελθόν" με καυγάδες στο σχολείο και με αντιεξουσιαστικά
φυλλάδια που βρέθηκαν στο δωμάτιό του,ακόμα και κάποια cd με μουσική ραπ και
χέβυ μέταλ από ανατρεπτικά συγκροτήματα αποτελούσαν απόδειξη για το "κοινωνικό
παραστράτημα" του δεκαεξάχρονου.Ο Τζάφος μίλησε για "πληγωμένο παιδί" που
απλώς αποτε-λούσε άλλο ένα θύμα μιας ανασφαλούς και συντηρητικής κοινωνίας η
οποία κατά βάθος μισούσε τους νέους.Ήρθε σε επαφή με συμμαθητές και φίλους του
δεκα-εξάχρονου και δε δίσταζε να βγει μαζί τους στην τηλεόραση για να χτυπήσουν
από κοινού το σάπιο σύστημα.Καθημερινές παρεμβάσεις στα μέσα της
Αντιπολίτευσης αλλά κάποια από αυτά μπορούσαν να διακρίνουν πίσω από τις
αντισυστημικές του κορώνες τη φιλοδοξία μιας πολιτικής καριέρας.Η κοινή γνώμη
λάτρεψε εύκολα αυτόν τον νομικό με το προφίλ του τηλεοπτικού σταρ και την ζεστή
παρουσία.Επιπλέον οι συνεργάτες του Τζάφου ανακάλυψαν και παλαιότερες
καταγγελίες για βίαιη συμπεριφορά οι οποίες αφορούσαν τους αστυνομικούς που
κατηγορήθηκαν για την κακοποίηση του δεκαεξάχρονου.Ο Καπάτος μιλάει για
καταγγελίες μαϊμού αλλά είναι πια πολύ αργά,ο Τζάφος τον έχει λιώσει στο
δικαστήριο και διατάσσεται Ένορκη Διοικητική Εξέταση για τους αστυνομικούς οι
οποίοι τελικά τέθηκαν σε διαθεσιμότητα.Με εξαίρεση κάποια μέσα που φλερτάρουν
με την ακροδεξιά ιδεολογία οι περισσότεροι δημοσιογράφοι γράφουν για "δικαίωση".
Οι αστυνομικοί ξαναγύρισαν στην υπηρεσία
αλλά σε άλλα πόστα,μετά το τέλος της δικαστικής διαμάχης κανένας δεν ενδιαφέρ-
θηκε να μάθει για την τύχη τους ούτε καν η κοινή γνώμη που τους είχε βάλει στο μάτι
Η διαθεσιμότητα χρόνια τώρα στη συνείδηση κάποιων ισοδυναμούσε με φυλάκιση ή
με απόλυση από την αστυνομία με αποτέλεσμα λίγο πολύ όλοι να μένουν ευχαρισ-
τημένοι,και το επαναστατημένο κομμάτι της κοινωνίας που πολεμούσε την όποια ασ-
τυνομική αυθαιρεσία αλλά και οι αστυνομικοί με τον υπερβάλλοντα ζήλο που τη γλί-
τωναν τελικά μ'ένα χαστούκι.
Υπουργείο Εσωτερικών
Ο Θωμάς Αναστασιάδης δεν έχει κάνει καμία προσπάθεια να κρύψει την δυσαρέσ-
κεια του όση ώρα βρίσκεται στο γραφείο του υφυπουργού ο οποίος σε αντίθεση με
τον Δήμαρχο Πειραιά δείχνει απόλυτα ήρεμος.Ο Αναστασιάδης ρουφάει μια γουλιά
από τον καφέ του.
-Τώρα αποφεύγει και να με δεί,είπε στον υφυπουργό,αλλάζουν οι καιροί μάλλον κι
εγώ είμαι αρκετά αφελής για να το πάρω χαμπάρι.
Ο υφυπουργός χαμογελάει με κατανόηση και ανοίγει ένα μπλοκ με μπλε δερμάτινο

260
εξώφυλλο που έχει μπροστά του.
-Σύσκεψη με τον Οικονομικών και εκπροσώπους της Περιφέρειας Αττικής Θωμά για
όνομα του Θεού λες και δε ξέρεις,ή δεν καταλαβαίνεις,ή ακόμα χειρότερα δεν ενη-
μερώνεσαι.Κάθε φορά που πλησιάζουν εκλογές θυμούνται όλοι τα αιτήματά τους, σα
να σου λένε "είμαι κι εγώ εδώ κερατά,έχε το νου σου αν θες ψήφο".Τι να πρωτοπρολ-
άβεις,τις καθαρίστριες,τα έκτακτα σεμινάρια....
-Δεν έχω έρθει ούτε εγώ για άσχετο ζήτημα,άλλη μια μικρή γουλιά για τον δήμαρχο.
Οι εφημερίδες σας...
-"Σας"; "Σας"; o υφυπουργός ακούγεται θιγμένος, Θωμά γιατί ακούω κάτι που δεν
μου αρέσει;
Ο δήμαρχος σηκώνει ψηλά τα χέρια όχι για να ζητήσει ακριβώς συγγνώμη αλλά για
να παραδεχτεί ότι υπερβάλλει λίγο
-Έστω,οι εφημερίδες μας,καλύτερα τώρα; οι εφημερίδες μας λοιπόν έχουν ήδη αρχί-
σει να εκλέγουν καινούργιο δήμαρχο και το χειρότερο είναι πως από την πλευρά σας
δεν ακούω τίποτα,δεν διαβάζω τίποτα,και για να μη μου αρχίσεις τα "μας" και "σας"
εννοώ ότι δεν έχω αντιληφθεί καμία επίσημη τοποθέτηση του κόμματος ή της κυβέρ-
νησης.
Ο υφυπουργός μορφάζει απογοητευμένος,ξεφυσάει και βάζει τα χέρια πίσω από το
κεφάλι,είναι εξήνταδύο χρονών αλλά τα λιγοστά άσπρα μαλλιά του το πολύ αδύνατο
σώμα του που έχει ταλαιπωρηθεί δύο φορές από πνευμονία και οι αμέτρητες ρυτίδες
στο πρόσωπό του τον κάνουν να δείχνει πολύ μεγαλύτερος.
-Τρείς λέξεις θα σου πω,είπε στον Αναστασιάδη,Ανεξάρτητη,Τοπική,Αυτοδιοίκηση
Ο δήμαρχος βιάζεται να μιλήσει,απαντά πριν καλά καλά καταπιεί την επόμενη γουλιά
-Έλα τω...,βήχει εξαιτίας του καφέ
-Σιγά Θωμά θα πνιγείς,είπε ο υφυπουργός ανακτώντας και πάλι την ηρεμία του
Ο Αναστασιάδης καθαρίζει το λαιμό του και παίρνει ανάσα
-Έλα τώρα,αυτά τα παραμυθάκια δεν τα πιστεύει κανένας πια,οι δημοτικές και περι-
φερειακές εκλογές ετοιμάζουν τον κόσμο για την επόμενη κυβέρνηση.Έχω δουλέψει
για το κόμμα,έχω εξυπηρετήσει κόσμο από σημειώματα και τηλεφωνήματα, πρόσ-
φατα έγινε και η σκούπα στο λιμάνι,αν μη τι άλλο πάω καλά....
-Είπε κανείς το αντίθετο;ο υφυπουργός ξαναρίχνει μια ματιά στο μπλε δερμάτινο
μπλοκ αλλά δεν δίνει πια ιδιαίτερη σημασία στον Αναστασιάδη
-Και τότε γιατί όλη αυτή η αβάντα στον Τζάφο;
Ο δήμαρχος μιλάει σα να παρουσιάζει κάποιο στοιχείο βόμβα σε δικαστήριο και
περιμένει το ακροατήριο να εντυπωσιαστεί
-Ειλικρινά Θωμά αδυνατώ να καταλάβω την αιτία αυτής της συνεχόμενης γκρίνιας
σου,είπε ο υφυπουργός,πότε είδες να αβαντάρουμε τον Τζάφο;Πότε είδες επίσημη στ-
ήριξη από το κόμμα;Είναι ένας άνθρωπος αγαπητός στη κοινή γνώμη,αυτό είναι όλο.
-Για να σου δείξω λοιπόν ότι ενημερώνομαι έχω δει και στελέχη του κόμματος στο
λόγο που έβγαλε όταν έγινε το επιχειρηματικό συνέδρειο,και ανθρώπους του Εμπο-
ρικής Ναυτιλίας όταν μίλησε στην Ένωση Εφοπλιστών για να εκθειάσει τον φίλο του
τον Μακρή,ή καλύτερα τον εργοδότη και σπόνσορά του,τον ίδιο Μακρή που υποσ-
χέθηκε κάποτε ότι θα στηρίξει εμένα.
Ο δήμαρχος νοιώθει να φουντώνει το μέτωπό του αλλά ο υφυπουργός δεν απο-
δεικνύεται τελικά το ακροατήριο δικαστηρίου που φαντάστηκε ο πρώτος πολίτης του
Πειραιά.
-Κι όμως,είπε τελικά ο υφυπουργός,εξακολουθείς να μην έχεις καταλάβει κάποια
πράγματα ζωτικής σημασίας.Η κυβέρνηση στηρίζει την επιχειρηματική δράση,κι εσύ
την στηρίζεις αν θυμάμαι καλά,προεκλογική σημαία είχες τις επενδύσεις στον Πει-
ραιά.

261
-Με εμένα δήμαρχο όμως
-Για όνομα του Θεού κάνεις σαν μικρό παιδί,εσύ είσαι ο δήμαρχος και καθόμαστε και
συζητάμε ανοησίες τόση ώρα,ωραία λοιπόν υπήρχαν στελέχη μας στο επιχειρηματικό
συνέδριο και στην Ένωση Εφοπλιστών,αυτό έπρεπε να κάνουμε και αυτό κάναμε κι
αν θές τη γνώμη μου θα έπρεπε να κάνεις κι εσύ ο ίδιος καλύτερες δημόσιες σχέσεις .
Ο Μακρής είναι από τα πρώτα ονόματα,δε περιμένεις να σε πλησιάσει τον πλησιάζεις
εσύ πρώτος,είσαι ο άρχοντας του μεγαλύτερου λιμανιού της χώρας και είναι ένας με-
γάλος εφοπλιστής,τι πρέπει να πω παραπάνω;
-Το μόνο που πρέπει να πεις είναι αν θα έχω τη στήριξη σας στις επόμενες εκλογές
Ο υφυπουργός αφήνει ένα μελαγχολικό χαμόγελο
-Είπες πριν για την επιχείρηση σκούπα,το ότι έγινε επί θητείας σου δεν σου λέει
τίποτα;
Ο Αναστασιάδης έδειξε να ησυχάζει κάπως,ωστόσο κάτι ενοχλούσε τη γλώσσα του
-Μια και ανέφερα πριν τις εφημερίδες,θα έχεις δει βέβαια ότι εκτός από τα αριστερίσ-
τικα περίπτερα με περιποιείται τελευταία το κανάλι και η εφημερίδα του Παναγό-
πουλου,απόδειξη γι'αυτό είναι το οτι δεν είπαν και δεν έγραψαν ούτε μια καλή κουβ-
έντα για μένα μετά την επιχείρηση σκούπα
Ο υφυπουργός σήκωσε τους ώμους
-Νομίζουν απλά ότι με το να γλύψουν εμάς θα πετύχουν πιο εύκολα τους στόχους
τους,την τοπική αυτοδιοίκηση την παραβλέπουν,πολιτικά παιχνίδια είναι όλα αυτά
Θωμά,το κουδούνι της κυβέρνησης χτυπούν
-Και σιγά που δεν τους ανοίγετε,ο Αναστασιάδης ήλπιζε να ακουστεί ιδιαίτερα χαιρέ-
κακος
Το χαμόγελο του υφυπουργού έγινε λίγο πιο φιλικό αλλά στον δήμαρχο φάνηκε πως
ίσως να υπήρχε σε αυτό κι ένα ίχνος περιφρόνησης
-Ο Παναγόπουλος είναι μεγαλοεργολάβος,από αυτούς που κάνουν δουλειές με όλες
τις κυβερνήσεις,είπε μαλακά ο υφυπουργός,και με πολλούς από τους δήμους,προσεξέ
με...τους μεγάλους δήμους
Ακολούθησε μια παύση με νόημα και ο υφυπουργός συνέχισε
-Άκου λοιπόν κι άλλη μία συμβουλή,γιατί δεν μιλάς με τους κατάλληλους ανθρώπους
από δήμους και περιφέρειες να σου πουν πόσο χρήσιμοι είναι οι επιχειρηματίες σαν
τον Παναγόπουλο και πόσο κερδισμένοι βγαίνουν όλοι από τέτοιες δουλειές.
Ο Αναστασιάδης είχε πιάσει το νόημα αλλά κατάλαβε πως είχε τελειώσει και η συζή-
τηση.Έδωσε το χέρι του στον υφυπουργό,η χειραψία δεν ήταν και τόσο θερμή
-Σ'ευχαριστώ για την κουβέντα και θα σκεφτώ τη συμβουλή σου,αν ήμουν λίγο από-
τομος πριν...
Ο υφυπουργός σήκωσε το χέρι του
-Αλίμονο Θωμά,είμαι χρόνια στο μέτωπο,όλοι νοιώθουμε ένταση αυτό τον καιρό και
μπορώ να σε καταλάβω μια χαρά,άλλωστε αυτός είναι και ο ρόλος μου να καθη-
συχάζω,όσο για τη συμβουλή μου θα πρότεινα όχι απλά να την σκεφτείς αλλά να την
ακολουθήσεις.
Γραφεία SPORTS4EVER
Ο Ασβεστόπουλος δεν μπορεί να απαντήσει σε όλα τα σχόλια αναγνωστών που έχουν
δημοσιευθεί κάτω από το άρθρο του.Αναγνώστες απ'όλη την Ελλάδα και λίγοι από το
εξωτερικό που του επισημαίνουν πως ο ξένος τύπος θεωρεί το ελληνικό πρωτάθλημα
σαν ένα από τα πιο διεφθαρμένα στην Ευρώπη και ο λόγος για τον οποίο έχουν
υιοθετήσει αυτή την άποψη είναι δύο άνθρωποι,ο Βασίλης Τσαγκάρης και ο Πανα-
γιώτης Πεφάνης.Οι περισσότεροι Γιαννιώτες που του γράφουν υποστηρίζουν πως ο
ΠΑΣ Γιάννινα έπεσε θύμα και πως το παιχνίδι με τη Ξάνθη φαινόταν στημμένο,
μίλησαν για διαιτητικό κυνήγι και εκβιασμούς,καθώς και για παιχνίδια μάνατζερ

262
ώστε να εξασφαλιστούν μεταγραφές παικτών του ΠΑΣ σε ομάδες της Αθήνας. Το
άρθρο του είχε αρχίσει να ταράζει νερά που για κάποιο χρονικό διάστημα έμοιαζαν
ήρεμα.Ξανακοίταξε το σχόλιο που του είχε σταλεί από έναν "Ρομπέν" και δεν γινόταν
να δημοσιευθεί."Αν ψάξεις λίγο καλύτερα θα δεις ότι ο Καρακλής μπορεί να μην
σκοτώθηκε σε τροχαίο αλλά να δολοφονήθηκε,είχε απειλήσει ότι θα ανοίξει το στόμα
του και θα έβγαζε φίδια,είχε ανακατευθεί και σε άλλα στησίματα.Μπορεί να ήταν
γερό ποτήρι αλλά προτιμούσε να τα πίνει με φίλους κι όχι να παίρνει το αμάξι για
βόλτες,μία μέρα πριν σκοτωθεί έλεγε σε παρέα ότι θα ξέκοβε γιατί δεν άντεχε άλλο".
Ο Ασβεστόπουλος ξαναζεί τις μέρες που έμεινε στα Γιάννενα και ξαναμιλάει με τους
ίδιους ανθρώπους στο μυαλό του,ο Κουμάνι,ο Χάμζα,ο κουστουμαρισμένος,και ο
μαλλιάς με το όνομα Δημήτρης.Αυτό το τελευταίο όνομα ο Ασβεστόπουλος το δημο-
σιεύει,δεν υπάρχει επίθετο οπότε δεν υπάρχει και μπλέξιμο,ο άνθρωπος που συστή-
θηκε ως Δημήτρης,τόσο απλά,να όμως που τον είχαν δει κάμποσοι,φυσικά δεν
δημοσιεύεται ούτε φωτογραφία.
-Της πουτάνας έχει γίνει έτσι;
Η φωνή του διευθυντή πίσω από τον Ασβεστόπουλο ακούγεται γεμάτη ικανοποίηση,ο
δημοσιογράφος ξαφνιάζεται αλλά χαμογελά
-854 σχόλια...855 μόλις τώρα
Ο διευθυντής κουνάει το κεφάλι του
-Μαθαίνω πως τους ρίχνουμε στ'αυτιά και ούτε ένα τηλεφώνημα διαμαρτυρίας....
-Ούτε ένα; ρωτάει έκπληκτος ο Ασβεστόπουλος
Ο διευθυντής παίρνει μια έκφραση ψεύτικης απολογίας
-Έστω ένα δυο τηλεφωνηματάκια από την ΕΠΟ για να μου κουνήσουν το δάχτυλο
ότι γράφουμε μυθιστόρημα κι όχι είδηση,ε και;Από κει και πέρα τίποτα και τα
τηλεφωνήματα αυτά δεν ήρθαν καν από το γραφείο του Γαλανού αλλά από αυτό των
Δημοσίων Σχέσεων,κουραφέξαλα δηλαδή
-Ο κόσμος τσίμπησε άσχημα,είπε ο Ασβεστόπουλος
-Τι σκοπεύεις να κάνεις με τον Ρομπέν;
-Τίποτα για την ώρα αλλά πρέπει να μάθουμε κάτι παραπάνω γι'αυτόν τον Δημήτρη,
είπε ο δημοσιογράφος,έστειλα την φωτογραφία του στον Νας και με διαβεβαίωσε
πως αυτός ήταν ο μαλλιάς που είχε δει κάπιες φορές στις προπονήσεις.
Ο διευθυντής χτυπάει απαλά τα χείλη του με τα δάχτυλά του,σκέφτεται
-Άσε να δω τι μπορώ να κάνω με τους δικούς μου στην Αστυνομία,είπε τελικά, ίσως
έχει μητρώο.
-Είδες τι έγραφε ο Αντωνίου σήμερα; ρώτησε ο Ασβεστόπουλος
-Ναι ο μαλάκας...."οι γραφικοί που προσπαθούν να κρύψουν την δημοσιογραφική
τους ανυπαρξία γράφοντας κάτι σαν αστυνομικό ρεπορτάζ",πόσο γλύφτης μπορεί να
γίνει;
-Ο ουρανός είναι το όριο,είπε εύθυμα ο Ασβεστόπουλος ανοίγοντας διάπλατα τα
χέρια του
-Σκέφτομαι μόνο αν τους κάνουμε να κρυφτούν,είπε ο διευθυντής
-Δεν αναφέρουμε ονόματα,όμως μπορεί να βάλουμε κάρβουνα σε κανέναν πισινό αθ-
λητικού δικαστή,ή ακόμα και εισαγγελέα
-
Τα Καμίνια ήταν από τις περιοχές του Πειραιά που ένοιωθα ότι γερνούσαν μαζί με
μας,άλλαζαν κι αυτά όπως και όλη η πόλη όμως ορισμένα από τα στενά έμοιαζαν να
λένε ότι "θα αλλάξουμε με τους δικούς μας ρυθμούς και όχι με τους δικούς σας".
Ήταν ένα κομμάτι του παλιού Πειραιά που κρατούσε ακόμα σφιχτά το χέρι του
παρελθόντος και δεν θα το άφηνε εύκολα.Οι παλιοί Καμινιότες και οι κάτοικοι του
Ρέντη ήταν αρκετά περήφανοι επειδή η περιοχή τους δεν είχε υποταχθεί ολοκ-

263
ληρωτικα στον όποιο εκσυγχρονισμό.Βέβαια ως λαϊκή και εργατική συνοικία είχε
χτυπηθεί άσχημα από τη κρίση αλλά οι άνθρωποι εκεί ήταν πιο πολύ
σκληραγωγημένοι παρά απελπισμένοι.Στο ήδη σκληραγωγημένο πρόσωπο της πε-
ριοχής ήρθαν να συνεισφέρουν και οι μετανάστες από τις χώρες των Βαλκανίων
κυρίως,Αλβανοί και Βούλγαροι στη συντρηπτική τους πλειοψηφία.Η φιλοσοφία της
γειτονιάς υπήρχε ακόμα κι έτσι όταν πάρκαρα κάπου είκοσι μέτρα μακρυά από την
πολυκατοικία που έμενε η γιαγιά του Μπαρκιά μια κυρία που πότιζε ένα δέντρο στο
απέναντι πεζοδρόμιο κάρφωσε το βλέμμα της πάνω στον Σπανό και σε μένα.Φορούσε
το νυχτικό της και ένα ζευγάρι φθαρμένες παντόφλες,το πρόσωπό της γεμάτο καχ-
υποψία,είχε δει πολλά.Όταν πρόσεξε ότι κοιτούσαμε τα νούμερα στις εισόδους των
πολυκατοικιών νικήθηκε από την περιέργεια και την καχυποψία της
-Ψάχνετε κάτι; ρώτησε
Ήταν γύρω στα εξήντα,βαμμένα καστανά μαλλιά αλλά η ρίζα κάτασπρη
-Το νούμερο 42,απάντησε ο Σπανός,την κυρία Μπαρκιά
-Σπίτι είναι,απάντησε ξερά,αλλά χτυπήστε το κουδούνι επίμονα γιατί βαριακούει και
μπορεί να έχει βάλει δυνατά την τηλεόραση
Ο Σπανός χαμογέλασε
-Αυτή έπρεπε να είχαμε πληροφοριοδότη στις γειτονιές του λιμανιού,σχολίασε
Έπιασα κι εγώ τον εαυτό μου να χαμογελάει
-Μένει στο πρώτο όροφο,είπε η γυναίκα,τι την θέλετε;
Δεν θεωρούσε αδιακρισία να μάθει το λόγο της επίσκεψής μας,έτσι ήταν ο Πειραιάς
τις δεκαετίες 70 και 80,μια τεράστια γειτονιά όπου όταν εντοπιζόταν ο «ξένος» έπ-
ρεπε να δώσει ένα είδος εξηγήσεων για το λόγο της εμφάνισής του.
-Αστυνομία,εξήγησε ο Σπανός όσο πιο μαλακά μπορούσε για να μην τη φοβίσει αλλά
με τη λέξη «Αστυνομία» μια άλλη γυναίκα που άπλωνε ρούχα στο δεύτερο όροφο της
πολυκατοικίας μπροστά στην οποία βρισκόμασταν άρχισε να μας δίνει μεγαλύτερη
προσοχή
-Δεν έγινε κάτι κακό έτσι; ρώτησε σταματώντας απότομα το πότισμα του δέντρου η
φρουρός του πεζοδρομίου
-Τίποτα κακό,απάντησα εγώ αλλά το ύφος μου μάλλον δεν προξένησε συμπάθεια και
όπως ήταν φυσικό δεν καθησύχασε κιόλας
-Μας έχουν ρημάξει στις κλεψιές εδώ,παρενέβει τη κουβέντα η γυναίκα που άπλωνε
τα ρούχα,τη μέρα που μαζεύατε τα πρεζάκια στο λιμάνι τρία διαμερίσματα χτυπήσανε
και μάλιστα μέρα μεσημέρι
Είχε βρει ευκαιρία να κάνει τα παράπονά της,όχι ότι δεν ήταν δικαιολογημένα
-Αναφορά έχετε κάνει στο τμήμα έτσι;ρώτησε ο Σπανός
Είχα αρχίσει να χάνω λίγο την υπομονή μου,για άλλο λόγο είχαμε έρθει εδώ και
σκούντησα τον Σπανό για να του το υπενθυμίσω,κούνησε το κεφάλι του για να μου
δείξει ότι κατάλαβε
-Και που πήγαμε σάμπως βρήκαμε και κανέναν,συνέχισε η γυναίκα του δευτέρου
ορόφου,λείπαν όλοι για την επιχείρηση….δε θυμάμαι και πως τη λένε.Κάτι άλλο-
δαποί είναι,όχι δικοί μας από τη γειτονιά,οι δικοί μας είναι καλά παιδιά δουλευτα-
ράδες,από αλλού είναι,τους είχε δει…
-Κυρία μου αυτά στο τμήμα των Καμινίων,διέκοψα μάλλον απότομα,και τώρα μας
συγχωρείτε
Χτυπήσαμε επίμονα το κουδούνι της Παρασκευής Μπαρκιά,δεν ρώτησε από το θηρο-
τηλέφωνο ποιος είναι και μας άνοιξε κατευθείαν
-Και μετά παραπονιούνται ότι τους κλέβουν,επισήμανε ο Σπανός
-Ζούνε στην εποχή που άνοιγες χωρίς να ρωτάς,εξήγησα
-Στη δική μου γειτονιά πάντα ρωτόύσες κύριε Αστυνόμε,είπε ο Σπανός,άμα μεγαλώ-

264
σεις στο κέντρο της Αθήνας…..
Άφησε τη φράση του ατελείωτη,όταν φτάσαμε έξω από τη πόρτα του διαμερίσματος
της Μπαρκιά ο ήχος της τηλεόρασης μας πήρε τ'αυτιά,ξαναχτυπήσαμε το κουδούνι
και παρά τον δυνατό ήχο άκουσα βήματα να φτάνουν στη πόρτα.
-Ποιός είναι; η φωνή ήταν τσιριχτή και δυνατή
-Διεύθυνση Αστυνομίας Πειραιά,είπα,Αστυνόμος Αθανασάκος και Υπαστηνόμος
Σπανός
Η Μπαρκιά είχε φροντίσει να βάλει αλυσίδα ασφαλείας στη πόρτα κι έτσι από το
μικρό άνοιγμα είχε την εντύπωση πως μπορούσε να μας δει χωρίς να κινδυνεύει.Της
δείξαμε τις ταυτότητες μας και μας άνοιξε.Ήταν μια γυναίκα κοντά στα εβδομήντα κι
είχε αρχίσει να καμπουριάζει αλλά τα γαλάζια μάτια της φανέρωναν ζωντάνια,δεν
ήταν από τις ηλικιωμένες που το έβαζαν κάτω.
-Να χαμηλώσω την τηλεόραση όλο αηδίες έχει,μας είπε
Δεν φάνηκε να ανησυχεί με την παρουσία μας,θα έλεγα μάλιστα πως είχε προετοιμ-
αστεί για ενδεχόμενη επίσκεψη της αστυνομίας.Τελικά έκλεισε την τηλεόραση και
μας είπε να καθίσουμε.Το σπίτι δεν είχε κλιματισμό ενώ στο καναπέ υπήρχαν τα
καλύματα του χειμώνα.
-Για τον Φώτη δεν ήρθατε; μας ρώτησε
Και ο Σπανός και εγώ είχαμε μάθει να μην εκπλησσόμαστε εύκολα αλλά και τόση
άνεση δεν την περιμέναμε
-Δεν είναι εδώ έτσι;αντιρώτησα
-Πρέπει να του μιλήσουμε κυρία Μπαρκιά,είπε ο Σπανός,και για να ακριβολογώ
πρέπει να τον βοηθήσουμε
Κούνησε το κεφάλι της απογοητευμένη
-Η μάνα του τρέχα γύρευε,ο πατέρας του ταξίδια και ο Φώτης όπου γης και πατρίς,
μακάρι να βρεθεί κάποιος να τον βοηθήσει αλλά είναι αργά
Στη φωνή της δεν υπήρχε ίχνος πόνου
-Τι έκανε πάλι;ρώτησε,καυγά,κλοπή;
-Ξέρετε που είναι;προσπαθούσα να αποφύγω τις πολλές εξηγήσεις
-Μου τηλεφώνησε πως για λίγες μέρες θα μείνει σε ένα φίλο του,είπε η γριά,δε ξέρω
αν λέει αλήθεια πάντως δε μπορώ να τον βρώ
Την κοίταξα για λίγο στα μάτια,δεν έλεγε ψέμματα απλώς είχε παραιτηθεί,γι'αυτήν ο
Φώτης ήταν μια χαμένη υπόθεση
-Ο πατέρας του θα είναι εδώ σε δύο μέρες,μιλήστε και μαζί του αν δε θέλετε να τα
πείτε όλα σε μένα
Ήταν πάρα πολύ έξυπνη
-Έχετε κάποιο κινητό του;
-Όχι,απάντησε ξερά,δεν μου το έχει δώσει,αυτός παίρνει τηλέφωνο όποτε παίρνει
δηλαδή
-Εσείς έχετε κινητό ή έστω η σταθερή συσκευή σας έχει αναγνώριση αριθμού;
ρώτησα ελπίζοντας να φανούμε λίγο τυχεροί
-Ούτε το ένα ούτε το άλλο,τι να το κάνω το κινητό,εμένα όλη μου η ζωή είναι η
γειτονιά εδώ.
-Αν σας τηλεφωνήσει πείτε του σας παρακαλώ να επικοινωνήσει μαζί μας,είπα κι
έδωσα τη κάρτα μου στη γριά
-Δε θα μου πείτε τι έκανε τελικά;
-Ας πούμε πως μάλλον έχει μπλέξει με κάποιους πολύ ακατάλληλους ανθρώπους
Ο Σπανός γύρεψε την έγκριση στο βλέμμα μου πριν πει την παραπάνω φράση
Η γριά κούνησε το κεφάλι,είχε ακούσει και πάλι κάτι που δεν την ξάφνιασε
-Καιρό τώρα έχει μπλέξει,είπε σα να παραμίλαγε,σκοπεύετε να τον συλλάβετε;

265
Eίχα αρχίσει να νοιώθω ένα βάρος στο στήθος μου,σα να βρισκόμουν στα ερείπια
ενός βομβαρδισμένου κτιρίου οπού τίποτα ζωντανό δεν υπήρχε εκεί.
-Σκοπεύουμε να τον βοηθήσουμε κάνοντάς τον να μας βοηθήσει κι αυτός,απάντησα,
εσείς ξέρετε κάποιον από αυτές τις ακατάλληλες παρέες.
Η γριά έδειξε να το σκέφτεται λίγο κι έπαιξε με τις τρείς κοντές τρίχες που είχαν
φυτρώσει στο σαγόνι της
-Δε ξέρω ονόματα,είπε τελικά,κάποτε ερχόταν και τον έπαιρνε ένα τζιπ αλλά εδώ και
καιρό φαίνεται έχει αλλάξει φίλους,έφευγε παρέα με έναν χτικιάρη με λαδωμένο
μαλλί και νομίζω πως είχε ξένο όνομα....Έρικ ή κάτι τέτοιο,δεν ακούω και καλά.
-Έχει ηλεκτρονικό υπολογιστή εδώ ο Φώτης;ρώτησα
-Κομπιούτερ,συμπλήρωσε ο Σπανός στη περίπτωση που η γριά δεν είχε καταλάβει
-Μπα,με τι λεφτά,ο πατέρας του του έκοψε τα πολλά πολλά και καλά έκανε,τον
απείλησε πως αφού δεν θέλει σχολείο να πιάσει δουλειά,αλλά ο Φώτης να πιάνει
δουλειά δύσκολο....ήταν στο θείο του κάποια στιγμή...
Δε χρειάστηκε να συνεχίσει,ο Σπανός με είχε πληροφορήσει τι είχε συμβεί και της
έκαναν νόημα πως ήξερα
-Σύχναζε σε ένα μαγαζί από αυτά με τα πολλά κομπιούτερς που μαζεύονται οι
πιτσιρικάδες και παίζουν με τις ώρες,στο παραπάνω στενό είναι στη Παξών,θα το
βρείτε εύκολα,ρωτήστε κι εκεί ίσως να τον είδαν.
Χαιρετήσαμε τη Μπαρκιά ξέροντας πως θα έδινε το μήνυμά μας στον Φώτη όποτε
μιλούσε μαζί του
-Άλλαξε φίλους ή καλύτερα άλλαξε αφεντικό,είπε ο Σπανός καθώς προχωρούσαμε
προς το ίντερνετ καφέ
-Η γιαγιά του δεν πρόκειται να τον τρομάξει,είπα,ίσως κάτι να κάνει ο πατέρας του
αλλά δε ξέρω αν μπορώ να περιμένω τόσο
-Θα βγάλουμε ένταλμα δηλαδή;
Δεν απάντησα,φτάσαμε στο ίντερνετ καφέ το οποίο είχε μέσα πέντε νεαρούς από
δεκαπέντε μέχρι είκοσι χρονών,παιδί ήταν κι αυτός που βρισκόταν στο μπαρ
-Θέλετε υπολογιστή; μας ρώτησε χαμογελώντας φιλικά
Του δείξαμε τις ταυτότητές μας,οι πιτσιρικάδες που έπαιζαν παιχνίδια φώναζαν,
έβριζαν κάποιοι από αυτούς σε ξένη γλώσσα αλλά δε μας έδωσαν σημασία.Ο νεαρός
στο μπαρ χλώμιασε
-Μη φοβάσαι,είπε ο Σπανός,ξέρεις κάποιον Φώτη Μπαρκιά;
Κούνησε το κεφάλι του αρνητικά και ο Σπανός έβγαλε μια φωτογραφία του Φώτη και
του την έδειξε
-Νομίζω τον έχω δει κάτι πρωϊνά από δώ,ναι τον έχω δεί,είπε ο νεαρός,παίζει για λίγο
και μετά φεύγει
-Έχεις δει αν έχει έρθει να τον πάρει κανένας;
-Μόνο μία φορά ένας πολύ αδύνατος τύπος,περίεργη φάτσα,όχι της γειτονιάς
-Έλληνας ή ξένος;ρώτησα
-Δε ξέρω,ξένος ίσως
-Δεν άκουσες όνομα;σειρά του Σπανού να ρωτήσει
Ο νεαρός απαντάει αρνητικά με νεύμα,ο υπαστηνόμος δίνει τη κάρτα του
-Αν τον δεις πεσ'του ότι τον ψάχνουμε και θα μας βρει σε αυτά τα τηλέφωνα,ο
Σπανός έχει πάρει αυστηρό ύφος,για το καλό του να μη μας αγνοήσει επίσης για το
δικό σου καλό και για το καλό του μαγαζιού να μη μας αγνοήσεις κι εσύ,θα λυπηθώ
πολύ αν μάθω ότι τον είδες και δεν του είπες ότι τον ψάχνουμε,εσύ ή το αφεντικό σου
δεν έχει σημασία,κι όταν λυπάμαι εγώ άλλοι λυπούνται πολύ περισσότερο
Ο νεαρός ξεροκατάπιε είχε πιάσει το νόημα,έμενε να το πιάσει και το αφεντικό του.
Το κινητό μου τηλέφωνο χτύπησε λίγο πριν μπουμε στο αυτοκίνητο και ήταν ο Γεωρ-

266
γόπουλος
-Δε σε ξέχασα,μου είπε προσπερνώντας τα τυπικά,αλλά δεν έχω και ευχάριστα νέα,
θέλω να πω δεν βρήκα κάποιο περίεργο ατύχημα τα τελευταία χρόνια,δυο-τρεις
περιπτώσεις μέθης αλλά έχουν να κάνουν με τρακαρίσματα ή πρόσκρουση σε τοίχο ή
κολώνα,παντού υπήρχαν μάρτυρες.
Δεν απάντησα αμέσως,η επαγγελματική μου διαστροφή με είχε γεμίσει απόγοήτευση
δεν μπορούσα να βρώ τον γερό κρίκο αλυσίδας που έψαχνα
-Νάσο μ’ακούς;
-Ναι με συγχωρείς,εντάξει σ΄’ευχαριστώ για την προσπάθεια και το ποτό ισχύει
βέβαια
-Το καλό που σου θέλω ρε,έχεις εξαφανιστεί τελείως,είπε εύθυμα ο Γεωργόπουλος
σα να είχε εισπράξει την απογοήτευσή μου από το τηλέφωνο,αν και δε ξέρω αν θα
βρείς χρόνο πια αφού έχεις γίνει Εκατόνταρχος
Το «Εκατόνταρχος» ήταν παρατσούκλι για όσους από μας αναλάμβαναν την ευθύνη
μιας σοβαρής επιχείρησης
-Τα έμαθες
-Εμ αν δε τα μαθαίνουμε εμείς τι στην οργή αστυνομία είμαστε
-Σωστό κι αυτό
-Καλή επιτυχία φίλε και μη βιαστείς για το ποτό απλώς όσο το καθυστερείς ανε-
βαίνουν οι τόκοι που σημαίνει ότι θα κεράσεις και δεύτερο
-Ναι αλλά σε άλλο μπαρ,κάπου που να παίζει σοβαρή μουσική
-
Ο Ροντήρης και δυο ένστολοι με μοτοσυκλέτες έπιναν τους καφέδες τους σ’ένα
πεζοδρόμιο δέκα μέτρα μακρυά από τη στάση του τραμ στον Νέο Κόσμο
-Δε σου βάλαν χέρι που θα λείψεις; ρώτησε ο ένας ένστολος που είχε το βαθμό του
αρχιφύλακα
-Ποιος να μου βάλει μωρέ ο Μυλό;Αυτός φτιάχνει με φωτοσοπ τη φωτογραφία του
με στολή Υποστράτηγου
Οι δύο ένστολοι γέλασαν,και ο αρχιφύλακας αλλά και ο αστυφύλακας που ήταν μαζί
του ήταν γεροδεμένοι άντρες με στρατιωτικό ύφος και στρατιωτικό κούρεμα.Που και
που έριχναν αυστηρές ματιές τριγύρω σε μια προσπάθεια να δείξουν ποιος ήταν το
αφεντικό. Το τραμ σταμάτησε κι από μέσα βγήκαν λίγοι επιβάτες,ανάμεσα σε αυτούς
μια παρέα από παιδιά που φορούσαν μαγιό βερμούδες,σαγιονάρες και είχαν
περασμένες στους ώμους τους πετσέτες μπάνιου.Δύο από τα παιδιά αυτά έπιαζαν ένα
είδος αυτοσχέδιου βόλεϋ με μια μπάλλα με το σήμα της Μάντσεστερ Γιουνάϊτεντ,
μιλούσαν και φώναζαν στα ρώσικα
-Μαλακισμένα,σχολίασε ο αστυφύλακας,μπάνιο τέτοια εποχή
-Λοιπόν Ροντήρη πως κι από τα μέρη μας πάλι;Γλύφεις για μετάθεση;ο αρχιφύλακας
είχε κέφια,ή μήπως ήρθες να μας τα πρήξεις άλλη μία με την επίθεση στο ανταλ-
λακτήριο- μπουρδέλο.
Ο Ροντήρης ξαφνιάστηκε λίγο με τον χαρακτηρισμό
-Γιατί ρε τόσο χάλια είναι; ρώτησε χωρίς να έχει πιάσει αμέσως το νόημα
Οι ένστολοι ξαναγέλασαν,το γέλιο είχε κοροϊδευτικό χαρακτήρα
-Έλα ρε που δε ξέρεις….
-Για το στούντιο από πάνω δε λες;είπε ο Ροντήρης,εντάξει μασαζ με που και που
κανένα τσιμπούκι ή κανένα γαμήσι,νόμιμο είναι
-Αγόρι μου στην ουσία ή ίδια επιχείρηση είναι,καλά δε σου είπαν τίποτα από τη
ΓΑΔΑ;
-Όχι ρε τι να μου πουν,το ψάχνουν ακόμα για το ποιος πυροβόλισε,προσπαθούν να
συνδέσουν από τους κάλυκες,αλλά θέλω και τη δική σας άποψη.

267
-Τη δική μας άποψη,είπε με κοροϊδευτικό ύφος ο Αρχιφύλακας,εσείς εκεί στον Πει-
ραιά ζείτε στον κόσμο σας.Καλά μωρέ δεν έχετε ακούσει ποιος το έχει το ανταλ-
λακτήριο και το μπουρδέλο από πάνω;
-Ένας Μελανίτης
-Άμα σου λέω πως σε παίζουν από τη ΓΑΔΑ,δε με πιστεύεις
-Μίλα καθαρά,ο Ροντήρης είναι θιγμένος
-Αγόρι μου όμορφο αυτά όλα είναι μπίζνα του Πεφάνη,εξήγησε ο αρχιφύλακας και
το χαμόγελό του τον έκανε ακόμα πιο αντιπαθή στον Ροντήρη,του γνωστού
Πεφάνη,του ποδοσφαιράνθρωπου
-Και ο Μελανίτης βιτρίνα; ρώτησε ο Ροντήρης
-Τον λές και βιτρίνα,πετάχτηκε ο αστυφύλακας που πήρε ανάλογο ύφος με αυτό του
ανωτέρου του,η επιχείρηση είναι στο όνομά του αλλά όλοι ξέρουν ποιός κρύβεται
από πίσω, πάντως στα χαρτιά είναι καθ'όλα εντάξει.
Ο Ροντήρης ένοιωσε πως έπρεπε να τα ψάλει ένα χεράκι στην Γκέλυ γιατί μάλλον τον
κορόϊδευε κι αυτή,αλλά για ποιό λόγο;
-Ωραία λοιπόν άρα καταλήγουμε στο ότι το χτύπημα έγινε για τον Πεφάνη; ρώτησε ο
Ροντήρης
Αρχιφύλακας και αστυφύλακας κοιτάχτηκαν σα να είχαν να κάνουν με ένα μικρό
παιδί
-Αποδείξεις δεν υπάρχουν,άσε να περιμένουμε τι θα δείξουν οι κάλυκες
-Ποιός θέλει τον Πεφάνη έξω; ο Ροντήρης επιμένει και προσπαθεί να αποδείξει στους
συναδέλφους του ότι δεν είναι ο αργόστροφος που νομίζουν,δυο εξυπνάκηδες που
δεν έχουν τη διάθεση να μοιραστούν μυστικά προκειμένου να παραστήσουν τους
επιστήμονες των δρόμων της περιοχής
-Που να ξέρουμε,είπε ο αρχιφύλακας,δεν έχουμε πάρει χαμπάρι κάτι
Σειρά του Ροντήρη να ρίξει το ζάρι του.
-Πάντως κάποιες γλώσσες λένε πως ο διοικητής σας αφήνει κάποιους να αλωνίζουν
εδώ κι όσο για τα χαρτιά της επιχείρησης του Μελανίτη,ή έστω του Πεφάνη,αυτά
είναι εντάξει ακριβώς επειδή ο διοικητής σας κοιτάει προς Κάϊρο
Ο αρχιφύλακας παίρνει αμυντικό ύφος
-Κατινιές,σχολίασε,όποιος θέλει ας πάει στο Εσωτερικών Υποθέσεων κι ας δώσει
στοιχεία
Ο Ροντήρης σήκωσε τους ώμους
-Απλώς λέω τι ακούγεται,όπως και να'χει τώρα θα πέσει πολύ δουλειά στους ώμους
του ύστερα από τον πυροβολισμό.
-Είμαστε μια ήσυχη γειτονιά,είπε ο αστυφύλακας,μέχρι που ήρθε αυτός ο κερατάς με
το Καλάσνικωφ και μας τα χάλασε
-
Μεταξύ του ξενοδοχείου Ιντερκοντινένταλ στη λεωφόρο Συγγρού και του σταθμού
τραμ Κασομούλη στο Ν.Κόσμο απλώνονται οι εργατικές κατοικίες.Οι πιο πολλές από
αυτές είναι γεμάτες με δορυφορικά πιάτα,οι περισσότεροι ένοικοι από τις Αραβικές
χώρες,το ίδιο ανεπιθύμητοι για τους ντόπιους όσο και οι Μικρασιάτες πρόσφυγες που
πρωτοκατοίκησαν εκεί.Οι γραμμές του τραμ αποτελούν άτυπα σύνορα ανάμεσα στις
κατοικίες των μεταναστών και σε αυτές των Ελλήνων.Στα μέσα τις δεκαετίας του 90
έγινε μεγάλη προσπάθεια ώστε να μη γεμίσει η περιοχή με ξένους οπότε
"επιστρατεύτηκαν" τα ακριβά ενοίκια. Όταν δεν έπιασε το κόλπο,βρέθηκε το κρυφό
χαρτί της κακής κατάστασης των κτιρίων,ανυπαρξία ασανσέρ και κεντρικής
θέρμανσης καθώς και υγρασία.Οι ξένοι όμως που ήρθαν εκεί ακριβώς όπως και οι
πρόσφυγες της Μικράς Ασίας που προηγήθηκαν είχαν αποφασίσει να μείνουν και θα
πάλευαν γι'αυτό,θα πάλευαν με τον απελπισμένο τρόπο που αγωνίζεται αυτός που ξε-

268
ριζώνεται από τον τόπο του. Τα άθλια κτίρια επισκευάστηκαν χάρη στα έξοδα και
στη προσωπική εργασία των νέων κατοίκων.Στις ταράτσες υπήρχαν ακόμα
αχρηστευμένα μπουριά από τις παλιές καμινάδες των κτιρίων.Η περιοχή είχε δει μόνο
μία φορά την οικονομική βοήθεια του Δήμου Αθηναίων,το 2004 κι αυτό εγινε στα
πλαίσια της καλοφροντισμένης βιτρίνας που απαιτούσαν οι Ολυμπιακοί Αγώνες
εκείνης της χρονιάς. Από κει και μετά η γειτονιά αφέθηκε στη τύχη της, "εμείς και οι
άλλοι",αυτή η νοοτροπία επικράτησε.Η αστυνομία στην αρχή επενέβαινε κάθε τρεις
και λίγο όταν ξεσπούσαν καυγάδες ανάμεσα σε Έλληνες και αλλοδαπούς,στο
κρατητήριο κατέληγαν μόνο οι αλλοδαποί και οι Έλληνες γλίτωναν με συστάσεις.Η
Γκέλυ σκέφτηκε πως η όλη κατάσταση θύμιζε την κατακερματισμένη Γιουγ-
κοσλαβία,τρία με τέσσερα κράτη μέσα σε μία συνοικία.Ο νεαρός που την περίμενε
στην είσοδο της πολυκατοικίας επι της οδού Βολταίρου φορούσε μια μαϊμου
μπλούζα του Ολυμπιακού.Η Γκέλυ ήξερε και από ξεριζωμό αλλά και από
αγώνα,ένοιωθε πολύ πιο κοντά με τους μετανάστες παρά με τους Έλληνες
-Σου έφερα ντόνατς,είπε στο νεαρό και του έδωσε μια μικρή χάρτινη σακούλα που
είχε πάνω της τη φίρμα αλυσίδας φούρνων
Ο νεαρός είπε ένα μουγκό "ευχαριστώ" χτυπώντας απαλά το στήθος του χαμογε-
λώντας
-Έχεις κάτι για μένα; ρώτησε η Γκέλυ
Ο νεαρός κι εκείνη έριξαν κάποιες προσεκτικές ματιές τριγύρω για να βεβαιωθούν ότι
δεν τους παρακολουθούσε κανείς
-Ήρταν τέσσερεις εχτε βράντυ,εντώ πάρκο,τζιπ μεγκάλο,μαζεύτηκε παρέα Αζιζ
Η Γκέλυ κούνησε το κεφάλι της δείχνοντας ότι είχε δικαιωθεί για κάποιες υποψίες
της
-Γι αυτό έχω να τον δω καιρό τον παλιοτσόγλανο,είπε,βρίσκει από αλλού
Ο νεαρός έκανε "όχι" με το δάχτυλο
-Αζιζ ντε παίρνει...
-Χέσε με,τον μάλωσε η Γκέλυ,πως ήταν αυτοί που ήρθαν
-Ντίο ψηλοί και...,ο νεαρός έκανε νόημα με τα μπράτσα του για να περιγράψει την
μυώδη σωματοδομή των αντρών που είχε δει,ένας κοτσίντα.
-Τι έφεραν;
-Ντεν είντα καλά,είπε σκεφτικός ο νεαρός,αλλά βάλανε χέρι Αζιζ κάτι και μετά Αζιζ
μοίρασε σε παρέα,ντόσανε λεφτά.
-Πολλά;
-Ντεν είντα,Αζιζ όκι πολλά λεφτά
-Ο Αζίζ,που είναι τώρα; ρώτησε η Γκέλυ
-Προπονήση,απάντησε ο νεαρός
-Προπονήση,όπως λέμε Μεγανήσι,είπε θυμωμένη η Γκέλυ,εμ βέβαια για να βγουν
ξενύχτια και μπάλα χρειάζεται και λίγη βοήθεια.Είπες ότι ήταν τέσσερεις οι άλλοι
δύο πως ήταν τους είδες;
Ο νεαρός δάγκωσε το ντόνατ του κι αφου κατάπιε την μπουκιά απάντησε
-Ντε φαίνονταν καλά,ένας μάλλον πούρο αλλά ντεν ξέρει
-Πούρο,είπε η Γκέλυ,καλώς τον Βασιλάκη μας
Ο νεαρός την κοίταξε δείχνοντας ότι δεν καταλαβαίνει
-Τον τέταρτο τον είδες;
-Όκι,ντεν φάνηκε πρόσωπο
-Καλή χώνεψη,είπε τέλος η κοπέλα,θα τα ξαναπούμε κι αν έχεις κάτι,οτιδήποτε να με
ξαναπάρεις.Τι ώρα τελειώνει η προπόνηση του Αζιζ ξέρεις;
Στον νεαρό δεν άρεσε καθόλου η τελευταία ερώτηση
-Αζιζ καλό παίκτη,είπε,μιλήσω εγκω αν τες.Πάει μεγκάλη κατηγκορία καλοκαίρι

269
Για την Γκέλυ η συζήτηση είχε τελειώσει
-Για να πάει στη μεγάλη κατηγορία θα πρέπει πρώτα να είναι εντάξει με τους φίλους
του και μόνο εντάξει δεν είναι αυτή τη στιγμή,χώρια αυτά που χρωστάει,ή μήπως δεν
το θυμάται;
Ο νεαρός έφαγε λίγο από το ντόνατ του και χαμήλωσε το κεφάλι,η Γκέλυ του χτύ-
πησε φιλικά τον ώμο
-Δε φταίς εσύ και δεν τα βάζω μαζί σου,εσύ είσαι εντάξει,κάτι τελευταίο η αστυνομία
έχει φανεί καθόλου από δω;
-Όκι..
Η Γκέλυ απομακρύνθηκε με γρήγορο βήμα, μετά από τριάντα μέτρα έβγαλε το κινητό
της από την κωλότσεπη
-Αφεντικό,πες στον φίλο μας τον Σοπράνο να πάρει τα μέτρα του μάλλον έσκασε
μύτη εχθές ο Τσαγκάρης με κάτι δικούς του και σπρώξανε στη γειτονιά
Η κοπέλα σταμάτησε απότομα τον βηματισμό της και άκουσε για δέκα δευτερόλεπτα
-Αναβολικά φαντάζομαι,παλιά μας τέχνη κόσκινο και νομίζω πως θα βάλει αρχιβα-
ποράκι τον Αζιζ,ποιός ξέρει τι του έχει τάξει
Και πάλι παύση,η Γκέλυ ψάχνει για σκιά νοιώθει πως ο ήλιος της καίει το κεφάλι,
βρίσκει καταφύγιο κάτω από μια τέντα ενός μικρού ψητοπωλείου
-Τώρα κάνει προπόνηση στον Ταύρο,είπε,να βιαστούν να τον προλάβουν.
-
Στην αίθουσα συνεδρίασης του Διοικητικού Συμβουλίου της ΕΠΟ βρίσκονται πέντε
άντρες,ο Στέλιος Γαλανός,ο Γενικός Γραμματέας Αθλητισμού,ο Αρχιδιαιτητής της
Σούπερ Λήγκας,ο πρόεδρος των παρατηρητών διαιτησίας και ο υπεύθυνος γραφείου
τύπου του υφυπουργείου αθλητισμού.Όλοι έχουν μπροστά τους από ένα ποτήρι νερό
και δίπλα ένα άλλο γεμάτο είτε με καφέ είτε με πορτοκαλάδα.
-Σας το είχα πει πως έπρεπε να του δώσουμε μεγαλύτερη σημασία,είπε ο Γαλανός,
μπορεί να μην έχουμε όλοι αντίγραφο του dvd αλλά να είστε σίγουροι ότι υπάρχουν
κι άλλα
-Νομίζω πως απλά μπλοφάρει,είπε ο πρόεδρος των παρατηρητών,και δεν έχει καμμία
διάθεση να ξαναμπλέξει με ποδόσφαιρο όταν όλοι τον έχουν στο μάτι
-Τότε γιατί έστειλε το dvd;ρώτησε ο Γενικός Γραμματέας
-Ίσως για να μας προειδοποιήσει πως δεν έχει ξεχάσει και πως είναι έτοιμος ανά
πάσα στιγμή να μας κάψει,είπε ο Γαλανός
-Ψευτομαγκιές του Μπίλαρου,η ιστορία μιας ζωής,σχολίασε με γέλιο-βήχα ο πρόεδ-
ρος των παρατηρητών,αν ήθελε να σας κάνει ζημιά μπορούσε να το κάνει όταν τον
μάγκωναν.
-Τον μάγκωσαν για άλλο λόγο όπως ξέρεις,είπε ενοχλημένος ο υπεύθυνος γραφείου
τύπου,δεν είχε νόημα να κάνει κάτι τότε και δεν έφαγε και πολύ χρόνο στη φυλακή
-Και ξέρεις βέβαια τι λένε οι φήμες,είπε ο αρχιδιαιτητής
-Όχι τι λένε; ρώτησε εύθυμα ο πρόεδρος των παρατηρητών
Όλα σχεδόν τα βλέματα έγιναν εχθρικά κι έπεσαν επάνω του
-Λένε πως παζάρεψε τη ποινή του απειλώντας να φέρει στο φώς τα dvd της Μολδα-
βίας,του κότερου,του πάρτυ στην Κύπρο και της δωροδωκίας του Ισραηλινού
διαιτητή στο παιχνίδι φωτιά κόντρα στους Ούγγρους στο ΟΑΚΑ,εξήγησε υπομο-
νετικά ο υπεύθυνος γραφείου τύπου
-Τον πούστη έχει και για τον διαιτητή dvd; ο Γενικός Γραμματέας έλυσε θυμωμένος
τη γραβάτα του.
-Για πολλούς διαιτητές έχει,συμπλήρωσε ο Αρχιδιαιτητής,και ξέρετε ποιός τον συμ-
βούλεψε να παζαρέψει την ποινή του
Κάποιοι φάνηκε ότι ήξεραν και το φανέρωνε η έκφραση του προσώπου τους

270
Κάποιοι φάνηκε ότι ήξεραν και το φανέρωνε η έκφραση του προσώπου τους
O Γενικός Γραμματέας τους κοίταξε έναν έναν και χαμογέλασε συνομωτικά
-Θ'ακούσω πάλι το όνομα του Γρηγόρη Καπάτου; ρώτησε
-Παντού μέσα κι αυτή η μαϊμού,σχολίασε ο Γαλανός
-Τόσο μέσα που αρχίζω να δέχομαι πιέσεις για να βγάζω και να βάζω διαιτητές τις
τελευταίες μέρες,είπε ο Αρχιδιαιτητής,και βέβαια αυτοί που πρέπει να φάνε πόρτα
είναι οι διαιτητές που έχει άχτι ο Καπάτος,επειδή λέει ότι τον έκαψαν
-Όντως τον έκαψαν,του θύμισε ο πρόεδρος των παρατηρητών,γι'αυτό πλακωνόταν με
τον Πεφάνη και με μας οπότε βρήκε μια καλή ευκαιρία να πλευρίσει τον Τσαγκάρη
έστω και λαβωμένο.
-Πότε με τον έναν και πότε με τον άλλο,είπε μέσα από τα δόντια του ο υπεύθυνος
γραφείου τύπου,ειλικρινά κύριοι χάνεται ο έλεγχος.Διαβάσατε το άρθρο του Ασβεσ-
τόπουλου,όλοι έχουμε θορυβηθεί
-Τίποτα δε λέει,είπε ο Γαλανός,στην ουσία φασαρία κάνει για να τον προσέξουν τα
είπαμε και προχθές απλώς ταλαιπωρούμαστε να απαντάμε και να αρχίζουμε τις κόν-
τρα ανακοινώσεις
-Κύριε πρόεδρε ξέρετε πως το άρθρο έχει απήχηση στο κόσμο,και όχι μόνο στο μέσο
που δουλεύει ο Ασβεστόπουλος,έρχονται μηνύματα και στο υφυπουργείο.
-Τι τον θέλατε τον διάλογο με τους πολίτες,γέλιο-βήχας και πάλι από τον πρόεδρο
των παρατηρητών.Εγώ προς το παρόν περιμένω σε ποιούς διαιτητές θα βάλουμε κακή
βαθμολογία αυτό το Σαββατοκύριακο
Οι υπόλοιποι έπιασαν το υποννούμενο
-Αυτό το Σαββατοκύριακο δεν θα υπάρχει δράση,είπε κοφτά ο Στέλιος Γαλανός
Όλοι τον κοίταξαν απορρημένοι
-Πριν από λίγο είπες ότι το άρθρο...,ξεκίνησε να λέει ο Γενικός Γραμματέας
-Ναι το είπα αλλά καλού κακού σταματάμε για λίγο,δε πετάμε κούτσουρο στο τζάκι η
φωτιά είναι αδύναμη ακόμα άρα θα την αφήσουμε έτσι.
-Κάποιες κιτρινοκόκκινες κάρτες για το μέλλον ίσως,είπε με εύθυμο ύφος ο Αρχι-
διαιτητής
Ο Γαλανός κούνησε αρνητικά το κεφάλι του και απευθύνθηκε στον Αρχιδιαιτητή
-Είσαι σίγουρος ότι η Κεντρική Επιτροπή Διαιτησίας ελέγχεται καλά;
-Είναι και δική σας ευθύνη,απάντησε ωμά ο Αρχιδιαιτητής
Ο Γαλανός ενοχλήθηκε αλλά προτίμησε να κρατήσει τη ψυχραιμία του
-Ο Πεφάνης θα κάτσει ήσυχος,είπε τέλος,θα του μιλήσω κι εγώ
-Κι εσύ φρόντισε να μη γίνεσαι ρεζίλι στα σκυλάδικα,είπε ελαφρώς θυμωμένος ο
Γενικός Γραμματέας στον πρόεδρο των παρατηρητών,στο κωλάδικο του Πεφάνη
συχνάζουν διάφοροι άνθρωποι του χώρου
-Ακούστηκε και στη ΚΕΔ ακόμα,είπε ο Αρχιδιαιτητής
Ο πρόεδρος των παρατηρητών κοίταξε με κάπως περιφρονητικό ύφος τους συνο-
μιλητές του,το επεισόδιο με την κοπέλα και τον Έντυ είχε μαθευτεί ποιός ξέρει από
ποιόν.
-Μην πιστεύετε ότι ακούτε,είπε δαγκώνοντας το κάτω χείλι του,τώρα δίνετε σημασία
και στο τι λένε τα γκαρσόνια;
-Με Γιάννενα μίλησες; ρώτησε ο Γενικός Γραμματέας τον Γαλανό
-Μίλησα,είπε ο Γαλανός, τους είπα ότι καθυστέρησαν να βγάλουν την ανακοίνωση
αλλά σήμερα το απόγευμα θα αναρτηθεί στην επίσημη ιστοσελίδα της ομάδας, θα
κάνει λόγο για κακοήθειες και για προσπάθεια πολέμου του περιφεριακού ποδοσ-
φαίρου από τα κέντρα των ισχυρών.
-Αρκεί να μη μας τα ζαλίζουν πάλι με τις αδειοδοτήσεις,είπε ο Γενικός Γραμματέας,
φέτος τα Χριστούγεννα θα μας κουβαληθεί ομάδα ελέγχου της ΟΥΕΦΑ

271
-Ε και, θα τραπεζωθούν,θα γκρινιάξουν,θα υποδείξουν και θα φύγουν, η γνωστή ισ-
τορία που επαναλαμβάνεται και μετά ο Αντωνίου θα ξελαρυγγιάζεται να λέει πως
όση λάσπη κι αν μας ρίχνουν εμείς κοιτάμε μπροστά και το Ελληνικό ποδόσφαιρο
συνεχίζει την ανοδική του πορεία,σχολίασε ο αρχιδιαιτητής
-Ξέχνα τους αργόσχολους του Πλατινί,είπε ο υπεύθυνος γραφείου τύπου,τα πράγματα
στην ΟΥΕΦΑ έχουν αλλάξει μετά τα όργια με τα σκάνδαλα,τα ξηλώματα και τις
παραιτήσεις,ο Ολλανδός θέλει να δείξει πρόσωπο και θα ξεψαχνίσει.
-Καλά καλά.....ευρωπαίοι μαλάκες χαρτογιακάδες,είπε απαξιωτικά ο Αρχιδιαιτητής.
-Τέλος πάντων,είπε ο Γαλανός κοιτάζοντας το ρολόϊ του,επειδή οι δουλειές τρέχουν
καλό θα ήταν να γίνει αυτό που σας είπα,η δράση στοπ γι'αυτό το Σαββατοκύριακο
και για το άλλο βλέπουμε
Δυο με τρία ξεφυσήματα απογοήτευσης,η κουβέντα είχε τελειώσει.
-
Η Ασημί Τoyota ήταν παρκαρισμένη στην Κωνσταντινουπόλεως κοντά στο γήπεδο
του Φωστήρα,οδηγός ο Ντανήλ,στη θέση του συνοδηγού ο Έντυ και στο πίσω κάθισ-
μα ο Νικολάκης με πανάκριβο πουκάμισο,καλοσιδερωμένο παντελόνι και ύφος αφεν-
τικού όπως ακριβώς του είχε υποδείξει ο Πεφάνης.Φοράει μοδάτα γυαλιά ηλίου που
πιστεύει πως του προσθέτουν ακόμα μεγαλύτερο κύρος,ο Έντυ τον κοιτάζει από τον
καθρέφτη και δυσκολεύεται να κρατήσει τα γέλια του.Ο Νικολάκης θυμίζει γκανγκσ-
τερ παρωδία σαν κι αυτούς που έβλεπε ο Έντυ σε κάποιες βιντεοκωμωδίες της συμ-
φοράς από την δεκαετία του ογδώντα και τις οποίες πρόβαλε στην απογευματινή του
ζώνη κάποιο από τα ιδιωτικά κανάλια.Νεαροί ποδοσφαιριστές που κρατούν σακκίδια
προπόνησης βγαίνουν κουρασμένοι αλλά ευδιάθετοι από την έξοδο του γηπέδου.
-Νατος,φωνάζει ο Νικολάκης μόλις βλέπει έναν μελαμψό νεαρό με περιποιημένο
μουσάκι
Ο Έντυ βγαίνει από το αμάξι
-Αζιζ,απευθύνεται στο νεαρό
Ο Αζιζ μόλις βλέπει ποιός τον φωνάζει σταματάει απότομα,δεν την περίμενε και δεν
την ήθελε αυτή τη συνάντηση,φοβάται,κοιτάει αριστερά και δεξιά
-Πάει να μας τη κάνει,φωνάζει ο Νικολάκης και βγαίνει κι αυτός από το αμάξι
Ο Αζίζ έχει βεβαιωθεί πως η επίσκεψη δεν είναι για καλό,στα δεξιά του υπάρχει ένα
στενό δρομάκι κι αν τρέξει ίσως ξεφύγει,τα πόδια του είναι βαριά όμως και όχι μόνο
από την προπόνηση.
-Έλα δω,προστάζει ο Νικολάκης
Δύο συμπαίκτες του Αζίζ που βγαίνουν μετά από αυτόν ρίχνουν μια ματιά στην
Toyota
-Τρέχει τίποτα Αζίζ; ρωτάει ο πιο ψηλός από αυτούς,μήπως θες βοήθεια;
Ο Αζίζ αρνείται με κούνημα του χεριού και του κεφαλιού,ζαλίζεται
-Τι κοιτάτε ρε; ο Νικολάκης θέλει να γίνει Πεφάνης με λάθος τρόπο
-Ωπα ρε μάγκα..,ο ψηλός ποδοσφαιριστής θυμώνει αφήνει το σακκίδιο κάτω και είναι
έτοιμος να προχωρήσει προς το μέρος του Νικολάκη
-Νο..νο,ο Αζιζ βάζει τη παλάμη του στο στήθος του συμπαίκτη του για να τον σταμα-
τήσει
-Κάντε δουλειά σας παιδιά,είπε ο Έντυ σχεδόν χαμογελώντας,φίλοι του Αζίζ είμαστε
Ο Ντανήλ βγαίνει από το αυτοκίνητο και ο ψηλός πιάνει και πάλι το σακκίδιο του
-Παρεξήγηση έγινε,τέλος τώρα,ο άλλος ποδοσφαιριστής έχει μια έκφραση σπασμέ-
νου φόβου στο πρόσωπο
Ο Νικολάκης αισθάνεται μειωμένος,η επέμβαση του Έντυ τον εκνευρίζει,είναι ή δεν
είναι το αφεντικό; "Κωλοαλβανέ"
Ο Αζίζ προχωράει πρός το μέρος των επισκεπτών του ενώ οι δύο συμπαίκτες του χαι-

272
ρετούν κι απομακρύνονται μουρμουρίζοντας κάτι
-Αυτόν τον αδύνατο τον είχα δει στο ματς με την Τρίπολη,είπε ο φίλος του ψηλού
ρίχνοντας μια κλεφτή ματιά προς τα πίσω
-Μαζί με έναν τύπο που έμοιαζε συμπατριώτης του Αζίζ,πρόσθεσε ο ψηλός,τι σκατά
έγινε πάλι ρε γαμώτο
Ο Νικολάκης ανοίγει βήμα προσπερνάει τον Έντυ κι επιτέλους ξαναγίνεται αφεντικό.
Στέκεται μπροστά στον Αζιζ,ελέγχει τα πάντα
-Λοιπόν έχεις να μας πεις κάτι;ρωτάει ο Νικολάκης
-Κάτι από χθες το βράδυ ας πούμε,λέει ο Έντυ
Ο Νικολάκης κοιτάει εχθρικά τον Αλβανό μέσα από τα γυαλιά του ηλίου αλλά το
ύφος του δεν γίνεται αντιληπτό,ο Έντυ απλώς αδιαφορεί
-Τίποτα,λέει ο Αζίζ που εξακολουθεί να φοβάται αλλά παλεύει να δείξει ψύχραιμος
-Ίσως θυμηθείς στο αμάξι,ο Νικολάκης χαμογελάει με το στυλ που χαμογελούν οι
κακοποιοί του σινεμά και της τηλεόρασης,ο Έντυ και ο Ντανήλ τον βρίσκουν γελοίο.
Ο Αζίζ δεν έχει αυταπάτες ότι μπορεί να τρέξει και να ξεφύγει άλλωστε ακόμα κι αν
το κάνει κάποια στιγμή θα τον βρούν και τότε θα είναι χειρότερα.Οι θέσεις αλλάζουν
εκτός από αυτή του Ντανήλ που εξακολουθεί να βρίσκεται στο τιμόνι,τώρα στο πίσω
κάθισμα είναι ο Έντυ και ο Αζίζ και στη θέση του συνοδηγού ο Νικολάκης.
-Πεσ’μου κάτι ρε Αζίζ,πόσο καιρό έχεις να δεις τον Κρίστο τον Πολωνό;
Ο Αζιζ κοιτάει πρώτα τον Ντανήλ και μετά τον Νικολάκη,αποφεύγει τον Έντυ
-Πριν λίγες μέρες,απαντά ο Αζίζ
-Ήρθε στο Νέο Κόσμο; το ύφος του Αλβανού είναι ήρεμο
-Ναι,ο Αζιζ κοιτάει το χαλί του αυτοκινήτου
-Να σου δώσει εμπόρευμα φαντάζομαι,ο Νικολάκης νομίζει ότι βλέπει στον καθ-
ρέφτη τον Αλ Πατσίνο από τον Σημαδεμένο
-Ναι,ο Αζιζ έχει ήδη μετανοιώσει για την απάντησή του
-Μπιιιιιιπ,ο Έντυ μιμείται τον ήχο της κόρνας και χαμογελά,λυπάμαι πάρα πολύ αλλά
αυτή δεν είναι η σωστή απάντηση
Ο Ντανήλ με πρόσωπο πέτρα γυρνά αργά το κεφάλι του κι έρχεται πρόσωπο με πρό-
σωπο με τον Αζίζ,με απίστευτη ταχύτητα αρπάζει τη μπλούζα του Αζίζ με το δεξί του
χέρι και ο ποδοσφαιριστής κολλάει στη πλάτη της θέσης του οδηγού,ο Ντανήλ δεν
έχει αλλάξει έκφραση και ο Αζίζ αφήνει μια ελαφριά κραυγή ξαφνιάσματος
-Αζίζ,μας ξέρεις καιρό τώρα,για την ακρίβεια μας ξέρεις από τότε που έπαιζες στο
Κουκάκι και χάρη σε μας πήρες μεταγραφή για τον Φωστήρα,κάνω λάθος; Ο «Σημ-
αδεμένος» συνεχίζει να θαυμάζει τον εαυτό του.
Ο Αζίζ ξεροκαταπίνει δεν τολμάει να κοιτάξει τον Ντανήλ κι αισθάνεται πως αν ο
Ρώσος βάλει λίγη δύναμη παραπάνω η μπλούζα του θα γίνει κομμάτια
-Κι επειδή είμαστε καλά παιδιά,είπε ο Έντυ,δε θα σε αφήσουμε να μας δουλέψεις
άλλο.Σου δίνουμε την ευκαιρία να μας πεις την αλήθεια αφού πρώτα σε πληροφορή-
σουμε ότι ο Κρίστο δεν απαντάει στο κινητό του κι έχει εγκαταλείψει το διαμέρισμά
του εδώ και μία εβδομάδα περίπου.Πάντως τα νοίκια του πληρώθηκαν και βέβαια όχι
από εμάς,η σπιτονοικοκυρά του βρήκε το ποσό στο τραπέζι της κουζίνας μαζί με ένα
σημείωμα «Πρέπει να φύγω και σας εξοφλώ, ευχαριστώ».Οπότε Αζίζ όσο τον έχεις
δει εσύ άλλο τόσο τον έχουμε δει κι εμείς.
Ο Ντανήλ αφήνει τη μπλούζα και με μια σπρωξιά ξαναστέλνει τον ποδοσφαιριστή
στο κάθισμα
-Αντίθετα κάποιος μας σφύριξε ότι ήρθες σε επαφή με το πρώην αφεντικό του Κρίσ-
το,είπε ο Νικολάκης,εκείνον τον εξαιρετικό κύριο με το πούρο που βγήκε πρόσφατα
από τη φυλακή,κάτι σου λέει το όνομα Τσαγκάρης έτσι δεν είναι;
Ο Αζίζ δεν κοιτάζει κανέναν τους,σκέφτεται μόνο την «ποινή» του,του ήρθε πάλι στο

273
μυαλό εκείνη η φήμη που ακούστηκε για το σπασμένο γόνατο του Σλοβάκου ποδοσ-
φαιριστή μετά το παιχνίδι Κορδελιού – Καβάλας, το ματς ήταν ισοπαλία 0-0 μέχρι το
85 και ο Σλοβάκος που ως εκείνη τη στιγμή σερνόταν και ο κόσμος ζητούσε αλλαγή
κάνει μια εντυπωσιακή ενέργεια,κερδίζει πέναλτυ και επιμένει να το χτυπήσει ο ίδιος.
Εύστοχει και το Κορδελιό περνάει στην επόμενη φάση του κυπέλλου.Ο Δημοσθένης
Αντωνίου έγραφε για τον μεγάλο παίκτη που «ποτέ δεν ξέρεις πότε θα χτυπήσει».
Δύο μέρες αρφότερα έγραφαν για μαφιόζικη επίθεση εναντίον του Σλοβάκου που
τελικά ίσως και να του σταματήσει την καριέρα.
-Αζιζ το μόνο που θέλουμε από σένα είναι πίστη,ή αλλιώς ένα γαμημένο ευχαριστώ
για όσα έχει κάνει για πάρτη σου ο Παναγιώτης,ο Νικολάκης βγάζει τα γυαλιά ηλίου
και τρίβει τις σακκούλες κάτω από τα μάτια του.Ένας τρόπος να πεις ευχαριστώ είναι
να μας δώσεις τη πραμάτεια του Τσαγκάρη ή έστω κάποια από τα λεφτά που μαζέ-
ψατε πουλώντας την
-Τα'χεις πάνω σου; ρώτησε ο Έντυ
-Λεφτά όχι κάποια από αυτά που μου έντοσε Μπιλ έχω....
Ο Αζιζ ανοίγει το σακκίδιό του και βγάζει ένα μπουκαλάκι
-Τα άλλα είναι σπίτι και κάποια έχουν παιδιά
-Πάμε σπίτι σου για τα άλλα και θα μαζέψεις τα παιδιά να σου δώσουν αυτά που
έβγαλαν,θα είμαστε κι εμείς μπροστά για να τους πούμε δυο λογάκια,αυτό που
κάνατε είναι πολύ χοντρό και να δούμε πως θα πείσουμε τον Παναγιώτη να μην
θυμώσει μαζί σας,είπε ο Έντυ που στο τέλος της ομιλίας του δίνει και μια σφαλιάρα
στο πλάι του κεφαλιού του Αζιζ
-Αυτά τα σκατά που σας έδωσε έχουν στείλει ανθρώπους στο τάφο,είπε ο Νικολάκης
Ο Αζίζ βουρκώνει για τη σφαλιάρα,νοιώθει ταπεινωμένος
-Άσε τα μελό ρε,είπε ο Έντυ που σπρώχνει δυνατά τον Αζίζ,δε φαντάζομαι να πήρες
εσύ κάτι
Ο Αζίζ αρνείται με κούνημα του κεφαλιού
-Πήγατε και μπλέξατε με το καθίκι και δε ξέρετε ούτε τι παίρνετε ούτε τι πουλάτε,να
γίνει καμιά μαλακιά και να κουβαληθούν οι μπάτσοι, ο Νικολάκης ξαναβάζει τα γυα-
λιά και σκουντάει απαλά τον Ντανήλ,πάμε στο σπίτι του.
-
Ο Παναγιώτης Πεφάνης ρουθουνίζει θυμωμένος,το αίμα έχει ανέβει στο κεφάλι του
και νοιώθει το στομάχι του να βράζει
-Τι εννοείς να κάτσουμε καλά;Τι έχει γίνει που πρέπει να μάθω και δε μου λέτε;
-Ηρέμησε Παναγιώτη,έχω δύσκολη μέρα μη με ξεκουφαίνεις,αυτό που είπα,για λίγο
καιρό αράζουμε κόψε τις γκρίνιες λοιπόν και κάνε υπομονή.Η φωνή στην άλλη γραμ-
μή ήταν αποφασιστική,δεν ήξερε από αντιρρήσεις
-Ρε αγόρι μου το πράμα έχει στρωθεί,ο Πεφάνης προσπαθεί να μαλακώσει,για το
καλό μας δουλεύω,μια χαρά δε σε έχω,υπάρχει κανένα παράπονο;Όχι τίποτε άλλο
αλλά θα δώσουμε και βολές στους άλλους δύο να λένε τα δικά τους.Ο Μνημονιακός
με απειλεί συνέχεια ότι θα με χτυπάει από την αθλητική εκπομπή του καναλιού του
και η άλλη η λέρα που θέλει τις μπίζνες στο λιμάνι πιπιλάει το πόσο κολλητός είναι
με τον πρωθυπουργό και πως όταν αλλάξουν τα πράγματα θα μας πηδήξει όλους.
-Ωχου....η φωνή ήταν αγανακτισμένη,τώρα περιμένεις να δίνω σημασία στο τι λένε οι
άλλοι δύο;Πελάτες σου θέλουν να γίνουν,δωσ'τους ένα ξεροκόμματο να σκάσουν,όσο
για τον Μνημονιακό τσάμπα φασαρία κάνει,ο άλλος περιμένει τις εκλογές στον
Πειραιά για να βγεί ο δικός του δήμαρχος,τον έχω για πρωϊνό,και η φιλία του με τον
πρωθυπουργό δεν είναι πιο σημαντική από τη δική μου.Παναγιώτη στο ξανάπα έχω
δουλειές και ένα πολύ σημαντικό ραντεβού σε δύο λεπτά,κάτσε ηρέμησε και θα τα
πούμε.

274
-Αυτή η κουφάλα ο Ασβεστόπουλος ανακάτεψε πάλι τα νερά,ο Πεφάνης ξαναρου-
θουνίζει.Πριν να κλείσουμε να σε ρωτήσω τι έγινε με κείνο το καράβι που μου έλεγες
ξέρεις για τους δικούς μου που έχω στον Άγιο Παντελεήμωνα.
-Όλα εντάξει όπως σου είπα,κλείνω τώρα και θα τα πούμε μετά
Η φωνή κλείνει το τηλέφωνο και χαμογελάει στον Μάριο Παναγόπουλο
-Απορώ πως γίνεται να έχεις πάρε δώσε με αυτό το κατακάθι,είπε ο Παναγόπουλος
-Καλά φρόντισε κι εσύ να είσαι λίγο πιο μαλακός μαζί του από την εφημερίδα σου,η
φωνή ανήκει στον εφοπλιστή Ιάκωβο Μακρή
-Ξεχνάς πως με έχει αποκαλέσει,είπε ο Παναγόπουλος,το ότι ο γαμπρός μου κάνει τα
στραβά μάτια δε σημαίνει ότι θα σωπάσω εγώ.
-Σοβαροί άνθρωποι είμαστε Μάριε,είπε ο Μακρής,ο Πεφάνης θα είναι χρήσιμος για
λίγο καιρό ακόμα μέχρι να στήσω αυτό που θέλω,δε θα ασχολούμαι με το ποδόσ-
φαιρο συνέχεια έχω σημαντικότερες δουλειές,θα μου ετοιμάσει το έδαφος και μετά....
Ο Μακρής μετέτρεψετο δείκτη του δεξιού χεριού του σε πόδι κι έκανε μ'αυτόν τη
κίνηση της κλωτσιάς.
-Αυτό καλό θα είναι να το κάνεις το συντομότερο δυνατό,συμβούλεψε ο Παναγό-
πουλος
Ο Μακρής άναψε ένα μικρό πουράκι κι άνοιξε το τεράστιο παράθυρο του γραφείου
του που είχε θέα την προβλήτα του λιμανιού του Πειραιά στην οποία συνήθως άρα-
ζαν τα κρουαζιερόπλοια.
-Τα λεφτά του Τσάμπιονς Ληγκ είναι πάρα πολλά Μάριε και το ποδόσφαιρο είναι
καλή μπίζνα,θα στα έχει πει ο γαμπρός σου.Ο Εφοπλιστής κοίταξε τον Παναγόπουλο
σα να παρέδιδε μάθημα
-Έχει γίνει της μόδας,παραδέχτηκε ο Παναγόπουλος,ωστόσο στην Ελλάδα οι περισ-
σότεροι που ασχολούνται με αυτό έχουν απασχολήσει τη δικαιοσύνη,ξέπλυμα του
κερατά να μη κρυβόμαστε και πίσω από το δάκτυλό μας,και τέλος πάντων σε ποιόν
κάνει καλό να φαίνεται ότι κάνει παρέα με Πεφάνηδες...
Τη τελευταία λέξη ο Παναγόπουλος σχεδόν την έφτυσε
Ο Μακρής επί της ουσίας δεν διαφωνούσε με τον Παναγόπουλο αλλά ο εργολάβος
ήταν επιχειρηματίας άλλων εποχών,πανίσχυρος μεν αλλά κάπως οπισθοδρομικό
μυαλό,όσο όμως ανεβοκατέβαιναν κυβερνήσεις με τη βοήθεια του καλό ήταν να τον
έχεις από κοντά.
-Πάντως δεν είναι μόνο τα εκατομμύρια του Τσάμπιονς Λήγκ Μάριε,είπε με έναν
τόνο ενθουσιασμού στη φωνή του ο Μακρής,αυτό που μετράει είναι πως μέσω της
ΟΥΕΦΑ μπαίνεις σε σπουδαίους κύκλους,γνωρίζεις κι άλλους ισχυρούς ανθρώπους,
τι φαντάστηκες δηλαδή πως εμένα με έπιασε ξαφνική κάψα να πηγαίνω στα γήπεδα ή
να ασχολούμαι με διαιτητές και παράγοντες και να τρώω το χρόνο μου σε παρου-
σιάσεις αγράμματων τσογλαναράδων που κλωτσάνε καλά τη μπάλα;Προϊόν είναι
Μάριε, προϊόν όπως τόσα και τόσα άλλα και ο κόσμος αγοράζει,ακόμα και τώρα που
μας έχει γονατίσει η κρίση.
Ο Παναγόπουλος κοιτούσε παραξενεμένος τον Μακρή,παρά τις ατελείωτες ώρες
δουλειάς για τα 52 χρόνια του ο εφοπλιστής έμοιαζε σχεδόν φρέσκος και ξεκούρασ-
τος,και έπερεπε να τον πλησιάσεις πολύ για να εντοπίσεις τις λιγοστές γκρίζες τρίχες
που υπήρχαν στο καστανό του κεφάλι.
-Καλά όλα αυτά,είπε κάπως κουρασμένος ο εργολάβος,αλλά εγώ ούτε συμπάθησα
ούτε και θα συμπαθήσω τον Πεφάνη και επ ουδενί δε θέλω να συνδεθεί το όνομά μου
με το δικό του,πράγμα που θα γίνει αν τελικά πραγματοποιηθεί η συνεργασία μας.
-"Αν",είπε λίγο ανήσυχος ο Μακρής
-Ξέρεις τι εννοώ,απάντησε ο Παναγόπουλος,το να σε συνδέουν με πολιτικούς που
κουβαλάνε κάποιες αμφίβολλες ρετσινιές είναι διαφορετική περίπτωση από το να σε

275
βάζουν δίπλα από έναν Έλληνα Αλ Καπόνε
Ο Μακρής χαμογέλασε και πάλι αυτή τη φορά παίρνοντας μια έκφραση σα να είχε
ακούσει έναν υπερβολικό χαρακτηρισμό
-Ε όχι κι έτσι,είπε
-Έτσι τον έχει χαρακτηρίσει και ο αθλητικός δικαστής,ξέρεις αυτός με τον οποίον
έχετε συναντηθεί στα γραφεία της ΕΠΟ και συζητούσατε για τη βία κλπ κλπ.Βέβαια
μετά άλλαξε γνώμη ή καλύτερα δεν ξανασχολήθηκε,αναρωτιέμαι γιατί
Ο Μακρής σταμάτησε να χαμογελάει αλλά δεν έδειξε και ενοχλημένος,ο Παναγόπου-
λος ήταν από αυτούς που δεν μασούσαν τα λόγια τους κι αν σκόπευε να κάνει δου-
λειές μαζί του αυτή την συμπεριφορά θα έπρεπε να την συνηθίσει.
-Καλά υπάρχουν σημαντικότερα πράγματα να κουβεντιάσουμε από αυτό του Πεφάνη
έτσι δεν είναι; ο Μακρής ήταν έτοιμος να αλλάξει θέμα
-Ναι βέβαια,παραδέχτηκε ο Παναγόπουλος,απλώς όταν αποφασίσεις να χτίσεις ένα
σπίτι στο κτήμα που αγόρασες ένα από τα πρώτα πράγματα που κάνεις είναι να καθα-
ρίσεις το χώρο από τα αγριόχορτα.Εμείς λοιπόν πάμε να χτίσουμε ένα σπίτι και με τη
δική μου τη ματιά ο Πεφάνης είναι αγριόχορτο,φαντάζομαι πως πάνω κάτω τα ίδια θα
έχεις ακούσει και από τον Τζάφο.
-Ο Τζάφος είναι σιγουράκι,όπως λένε και στο στοίχημα,είπε ο Μακρής,τον έχουμε
βοηθήσει όσο δε πάει και όλες οι δημοσκοπήσεις τον βγάζουν φαβορί.Είναι η κα-
λύτερη βιτρίνα που θα μπορούσαμε να έχουμε Μάριε,τα χουμε ξαναπεί αυτά.Σαφώς
και δεν του αρέσει ο Πεφάνης,ε διάολε ουτε κι εμένα μου αρέσει αλλά έχει σύμβαση
ορισμένου χρόνου και ο Τζάφος το ξέρει
-Μη περιμένεις ότι δε θα κλωτσήσει αν συνεχίσει ο Πεφάνης να αυτοπροβάλλεται ως
φίλος σου,βιτρίνα ναι αλλά το τζάμι το θέλει καθαρό,είπε ο Παναγόπουλος.Πίστεψε
με σου μιλάω και σαν μελλοντικός συνεργάτης και σαν φίλος.
Ο Μακρής κάθισε στη καρέκλα του γραφείου του σα να έπεφτε,αισθανόταν πως δεν
είχε το πάνω χέρι στη κουβέντα
-Τα είπα στο γαμπρό μου τα λέω και σε σένα,είμαστε σοβαροί επιχειρηματίες,για την
ακρίβεια είμαστε η Ελληνική οικονομία και συχνά γινόμαστε η Ελληνική κυβέρνηση
και όπως κάθε κυβέρνηση που θέλει να κρατηθεί φροντίζει να δείχνει ένα καλό
πρόσωπο,το ρημάδι το «φαίνεσθαι» Ιάκωβε,το «φαίνεσθαι»!Ο Αναστασιάδης είναι
καμμένο χαρτί,ειδικά τώρα που οι Μανιάτες του γύρισαν τη πλάτη.
-Ποιος ασχολείται με αυτόν…,είπε περιφρονητικά ο Μακρής
-Είναι ακόμα δήμαρχος,στα τελειώματα του αλλά δήμαρχος
-Εσύ πάντως τη δουλειά με τα σκουπίδια την έχεις έτοιμη,ο Μακρής προσπαθεί να
σταθεί στο ύψος του εργολάβου
-Και το αστείο είναι πως μπορεί ο Αναστασιάδης να πιστέψει πως θα κάνουμε δου-
λειές μαζί,ο Παναγόπουλος κουνάει το κεφάλι του υποτιμώντας έτσι τον δήμαρχο.Βε-
βαια τώρα με την επιχείρηση σκούπα στις περιοχές γύρω από το λιμάνι θα πάρει
λίγους πόντους αλλά στην ουσία αυτός που θα προβληθεί σαν ένας από τους
πρωτεργάτες αυτής της ιδέας θα είναι ο Τζάφος,δες τις ειδήσεις των οκτώ στο κανάλι
και διάβασε αύριο την εφημερίδα.
Ο Μακρής άρχισε να συνδυάζει κάποια πράγματα,ορισμένες εικόνες ξεκαθάριζαν,
άλλες πάλι όχι εντελώς
-Πες μου κάτι Μάριε..,ξεκίνησε να λέει με φωνή κάπως πιο αδύναμη,όλη αυτή η επι-
χείρηση…..,ο Μακρής για κάποιο λόγο δε μπορούσε να ολοκληρώσει τη σκέψη του
προφορικά προσπάθησε πάλι να βεβαιωθεί αν τα συμπεράσματά του δεν είχαν κάποιο
κενό ώστε να πεί αυτό που πραγματικά σκεφτόταν.
Ο Παναγόπουλος έδειξε με νεύμα ένα μπουκάλι κονιάκ που βρισκόταν πάνω σε ένα
έπιπλο και ζήτησε σιωπηρά την άδεια να δοκιμάσει,επίσης σιωπηρά ο Παναγόπουλος

276
του την έδωσε κι έτσι ο εργολάβος έβαλε ένα δάκτυλο από το κονιακ στο ποτήρι. Μια
μικρή γουλιά ήταν αρκετή για να δείξει την ικανοποίησή του
-Εξαιρετικό,είπε
Ο Παναγόπουλος εξακολουθούσε να σκέφτεται και δεν απάντησε στην εκτίμηση του
εργολάβου για το κονιάκ του.
-Ήξερες….αρκέστηκε να πει
Ο Παναγόπουλος απλώς σήκωσε τα φρύδια του «τα ευκόλως εννοούμενα…»
-Το φαίνεσθαι,είπε σχεδόν ψιθυριστά μετά την δεύτερη γουλιά
-Και ο Τζάφος…..
-Είπαμε,άρχισε να βλέπεις ειδήσεις και διάβασε και εφημερίδες,εφημερίδα για να
γίνω πιο σαφής.Ο Αναστασιάδης θ’αρχίσει να επισκέπτεται συχνότερα την τουαλέτα
του.
Ο Μακρής ξεπερνώντας το ελαφρύ σοκ του συμπεράσματος έμεινε αναποφάσιστος
για το αν έπρεπε να πετάξει από τη χαρά του ή αν έπρεπε να προσέχει λίγο περισ-
σότερο την πλάτη του.
-Τις επενδύσεις μας προσπαθώ να προστατέψω,είπε ο Παναγόπουλος,δε νομίζω πως
υπάρχει κάτι παράλογο σε αυτό και στο κάτω-κάτω η αστυνομία ξεκίνησε να κάνει
αυτό που θα έπρεπε να έχει κάνει εδώ και πολύ καιρό.Το τι γινόταν στις γειτονιές που
θέλουμε να αναμορφώσουμε το ξέραμε,όλοι το ήξεραν και το ήξερε και ο φίλος σου
ο Πεφάνης.
Ο Μακρής κατάλαβε που θα οδηγούσε η συζήτηση όπως και κατάλαβε ότι οι
πληροφοριοδότες που είχε ο Παναγόπουλος ήταν μακράν πιο αποτελεσματικοί από
τους δικούς του,όπως είπε πρίν "και συχνά γινόμαστε η Ελληνική κυβέρνηση".
-Θέλουν επενδύσεις,θέλουν ανάπλαση,ε λοιπόν ας φροντίσουν να μας φτιάξουν το
καλύτερο περιβάλλον,είπε ο Παναγόπουλος και ήπιε άλλη μία γουλιά κονιάκ ενώ το
βλέμμα του είχε γίνει γυάλινο,μιλάμε για σπουδαία έργα τόσο σπουδαία που δεν είναι
δυνατόν ν'αφήσουμε κάποιες παρέες πρεζάκηδων να μπουν εμπόδιο.Κάποιες από
αυτές τις παρέες τις φροντίζουν οι άνθρωποι του Πεφάνη,πριν τα κουμάντα τα έκανε
ο Τσαγκάρης,δε ξέρω αν τώρα που βγήκε από τη φυλακή θα θελήσει να διεκδικήσει
τα "δεδουλευμένα" αλλά ανταγωνισμούς εκεί που ξεκινάω δουλειές δε θα επιτρέψω.
Το πρώτο πρόσωπο δεν ξάφνιασε και τόσο τον Μακρή αν και δε του άρεσε,ο
εργολάβος είχε αρχίσει την ξενάγηση στο κόσμο του
-Ο Τζάφος μου είπε πως αν υπάρξει δεύτερος γύρος στις δημοτικές ίσως χρειαστούμε
την Εθνική Φλόγα κι εσύ με αυτούς έχεις έχθρα,είπε ο εφοπλιστής για να επαναφέρει
τον Παναγόπουλο στη κουβέντα τους.
-Έχω προειδοποιήσει και τον Προστασίας του Πολίτη αλλά και του Μαξίμου πως
απειλές και αλητείες από τα Χιτλεράκια δε θα ανεχτώ.Αν κάτσουν στ'αυγά τους θα
κάτσω κι εγώ στα δικά μου,τρόπος του λέγειν,όταν η Αστυνομία παρατήσει τη
σκούπα και τελειώσει το σόου ας κάνουν κανένα μεροκάμματο σεκιούριτυ στις
γειτονιές και ας καταλάβουν πως για το μόνο που είναι καλοί είναι να παριστάνουν
τους μπράβους.Ο μπράβος δεν έχει αρμοδιότητες και δεν έχει γνώμη,άρα θα κοπούν
μαχαίρι τα νταηλίκια εις βάρος μου γιατί θα αγριέψω κι εγώ κι αυτό δε το θέλει
κανένας.Ο Τσαγκάρης και ο Πεφάνης χρησιμοποίησαν κατά καιρούς κάποιους από
αυτούς αν δεν κάνω λάθος...
-Δε ξέρω,απάντησε ο Μακρής
-Για απειλές διαιτητών και για άλλες "προειδοποιήσεις",συνέχισε ο Παναγόπουλος,θα
έπρεπε να ενημερώνεσαι καλύτερα για τους συνεργάτες σου
-Με τον Τσαγκάρη δεν....
-"Δεν" γιατί ο Τσαγκάρης είχε πάρε δώσε με Παναθηναϊκό και ΑΕΚ,τώρα τα κουκιά
πάνε αλλού άρα μιλάω για τον Πεφάνη.

277
 -
Μπήκα στο πρώτο ίντερνετ-καφέ που βρήκα και ξεκίνησα να ψάχνω λεπτομέρειες για
το παιχνίδι του ΠΑΣ Γιάννενα με την Ξάνθη.Επτά σελίδες με ειδήσεις ρεπορτάζ και
λεπτομέρειες,η δεύτερη στη σειρά είδηση προέκυπτε από την πολύ πρόσφατη έρευνα
του δημοσιογράφου Βαγγέλη Ασβεστόπουλου στα Γιάννενα,τα μάτια μου πονούσαν
κι ένα μικρό τρυπάνι βασάνιζε το μέτωπό μου,έφταιγε και η αλλαγή κλίματος αλλά
τώρα τον πόνο δυνάμωνε κι ένας αόριστος φόβος,φόβος που μετά από δύο λεπτά
ψαξίματος πήρε σάρκα και οστά,είχε συγκεκριμένη μορφή."Ένας άντρας με μακρυά
κατάμαυρα μαλλιά που χρησιμοποιούσε το όνομα Δημήτρης",ο Ασβεστόπουλος το
είχε πάρει ζεστά ζεστά το ζήτημα,το ίδιο κι εγώ,έμενε να μάθω μόνο πόσα ήξερε ο
Νάσος γύρω από αυτή την ιστορία. Οι συμπτώσεις ήταν πολλές,οι σημειώσεις του
Δημήτρη,η εποχή που πήγε στα Γιάννενα και τώρα αυτό το ρεπορτάζ.Σημείωσα στο
κινητό μου το τηλέφωνο της SPORTS4EVER,έπρεπε να μιλήσω με τον
Ασβεστόπουλο αν και δεν ήξερα αν θα δεχόταν να μιλήσει με κάποιον
άγνωστο,σκόπευα να ρισκάρω όμως.
-Σας συνδέω αμέσως,είπε η τηλεφωνήτρια της ιστοσελίδας μόλις της έδωσα τα
στοιχεία μου.
-Παρακαλώ,η φωνή φανέρωνε επιφυλακτικότητα
-Ο κύριος Ασβεστόπουλος;
-O ίδιος
-Λέγομαι Στέφανος Δερβάκος και διάβασα το ρεπορτάζ σας για το παιχνίδι στα
Γιάννενα
-Ξέρετε κάτι που μπορεί να με ενδιαφέρει; ρώτησε ο δημοσιογράφος
-Μπορεί,απάντησα,κι επίσης μπορεί να ξέρετε κι εσείς κάτι που ίσως να ενδιαφέρει
εμένα.Θα μπορούσαμε να τα πούμε από κοντά;
Παύση,ο Ασβεστόπουλος δεν ήταν αφελής,θα πρόσεχε.
-Που θα θέλατε; ρώτησε
-Μπορώ να περάσω κι εγώ από τα γραφεία σας για να σας διαλύσω κάθε ανησυχία
που ενδεχομένως να έχετε,ακούστηκα μάλλον φιλικός
-Έχετε πληροφορίες σχετικά με το παιχνίδι;ο Ασβεστόπουλος δε βιαζόταν να κλείσει
ραντεβού,έριχνε όλα τα χαρτιά του στο τραπέζι
-Κάτι έχω,αφορά στοίχημα,όπως έχω και κάποιες υποψίες που φοβάμαι ότι θα επιβε-
βαιωθούν αλλά πρέπει να μιλήσω οπωσδήποτε μαζί σας πρώτα
Νέα παύση αλλά ένοιωθα πως κέρδιζα λίγη από την εμπιστοσύνη του
-Εντάξει, είπε τέλος,θα σας περιμένω δώστε το όνομα σας στην είσοδο,έρχεστε τώρα;
-Ναι αν δεν έχει κίνηση σε σαράντα λεπτά θα είμαι εκεί,έρχομαι από Πειραιά.
Όντως χρειάστηκα γύρω στα τρία τέταρτα με το ταξί για να φτάσω στα γραφεία
τους,ο Αρίστος είχε καθυστερήσει με το ζήτημα της μοτοσυκλέτας αλλά μου είχε
υποσχεθεί πως το αργότερο αύριο θα την είχα.Το SPORTS4EVER βρισκόταν σε ένα
τριόροφο κτίριο σχετικά καινούργιο,στην είσοδο με υποδέχτηκε ένας σεκιούριτυ
γύρω στα εικοσιπέντε με τριάντα που υπέφερε από τη ζέστη μέσα στη μαύρη
μακρυμάνικη στολή του ήταν αρκετά παχύς για το ύψος του πράγμα που έκανε τη
δυσφορία που ένοιωθε ακόμα μεγαλύτερη.Έδειξα ταυτότητα κι εκείνος ειδοποίησε με
το τηλέφωνο το γραφείο του Ασβεστόπουλου.
-Σας περιμένει,δεύτερος όροφος.
Ανέβηκα με τα πόδια κι ένοιωσα ζαλάδα μαζί κι ένα κενό στο στομάχι.Στο δεύτερο
όροφο υπήρχαν πέντε δημοσιογραφικά γραφεία που το καθένα φιλοξενούσε στιβες
χαρτιά κι από ένα λαπτοπ.Τρείς από τους δημοσιογράφους μιλούσαν στα κινητά
τους,ο ένας κάτι κοιτούσε επίμονα στο ίντερνετ ενώ ένας καστανομάλης με μακρυά
πόδια παρατηρούσε εμένα.

278
-Ο κύριος Δερβάκος,είπε και χαμογέλασε κάπως διστακτικά
Ανταπέδωσα το χαμόγελο κι ένοιωσα ότι κι άλλα μάτια είχαν στραφεί επάνω μου και
όχι μόνο επάνω μου παρατηρούσαν και την βαλίτσα που κρατούσα
-Καθίστε,μου είπε ο καστανομάλλης και μου έδειξε την άδεια περιστρεφόμενη
καρέκλα που βρισκόταν ακριβώς δίπλα από τη δική του.Πάνω στο γραφείο του
υπήρχαν δύο οικογενειακές φωτογραφίες.Ο καστανομάλλης σε ηλικία κάπου δέκα
ετών μαζί με ένα άλλο μεγαλύτερο παιδί που του έμοιαζε και πίσω τους ένας άντρας
και μία γυναίκα,μάλλον οι γονείς.Ένα μάτσο από αθλητικές εφημερίδες μπροστά από
τον υπολογιστή του και πολλά αυτοκόλλητα ποστιτ στόλιζαν τα κιτρινοπά πλεξιγκάς
τζάμια που αποτελούσαν το «τείχος προστασίας» του γραφείου
-Γειά σας κι από κοντά κύριε Ασβεστόπουλε,είπα κι έδωσα το χέρι μου
Το χαμόγελο δεν έφυγε από το πρόσωπό του κι εξακολουθούσε να μου βγάζει ένα
είδος ακτινογραφίας,δεν τον αδικούσα.Είχε όμορφο πρόσωπο και τα χείλη του
θύμιζαν αυτά του Μικ Τζάγκερ,το καστανό μαλλί του σκέπαζε τα’αυτιά ενώ το ύψος
του ήταν περίπου σαν κι αυτό του Νάσου.
-Δε θα σας φάω τον χρόνο, του είπα, καταλαβαίνω πως είναι πολύτιμος.
Έβαλα το χέρι μου στη κωλότσεπη και έβγαλα τις τυπωμένες σελίδες που είχα βρει
στο γραφείο του Δημήτρη.Ο Ασβεστόπουλος τις πήρε τις ξεδίπλωσε κι άρχισε να τις
κοιτάζει προσεκτικά,η έκφρασή του έδειξε πως μπήκε αμέσως στο νόημα,ήταν έξυπ-
νος,ήλπιζα μόνο να είναι και αρκετά ειλικρινής,όσο δηλαδή του επέτρεπε η δουλειά
του.Ύγρανε με τη γλώσσα του τα Μικ Τζάγκερ χείλη.
-Το επίμαχο ματς και όχι μόνο, μου είπε,να ρωτήσω που τα βρήκατε ή το παρα--
τραβάω;Βέβαια θα μπορούσατε να τα έχετε τυπώσει εσείς ο ίδιος οπότε…
-Δεν τα έχω τυπώσει εγώ,του είπα
Μονομαχούσαμε με τα βλέμματα για το ποιος θα «τραβούσε» πρώτος,αν ο δημοσιογ-
ράφος είχε αισθανθεί κάποιο φόβο απέναντί μου τώρα υπήρχε χώρος μέσα του μόνο
για περιέργεια,σχεδόν αισθάνθηκα τον ολοένα και αυξανόμενο σφυγμό του,ίσως πάλι
κι εκείνος να αισθάνθηκε τον δικό μου.
-Πιστεύω πως σ’εκείνο το παιχνίδι κάποιο ρόλο έπαιξε κι ένας αδελφικός μου φίλος,
είπα ξερά και ίσως το ύφος μου ξαναγύρισε σ’εκείνες τις «θρυλικές» μέρες που
εκτελούσα νυχτερινές υπηρεσίες για λογαριασμό του Βρεττού,ο Ασβεστόπουλος είχε
κουμπωθεί αλλά για λίγο.
-Φίλος σας,είπε,ποδοσφαιριστής,παράγοντας;
Ήταν μια παρτίδα πόκερ όπου δεν χωρούσαν οι μπλόφες,κανένας από τους δυό μας
δεν είχε μάθει να εμπιστεύεται εύκολα τους άλλους αλλά εδώ ίσως να ήταν η αρχή
μιας περίεργης συμμαχίας,το ζήτημα ήταν ότι αυτή τη συμμαχία εγώ ίσως να την είχα
περισσότερο ανάγκη απ’ότι εκείνος κι αυτό μπορεί να γινόταν πρόβλημα.
-Απλός οικογενειάρχης,ιδιωτικός υπάλληλος,είπα,ήρθα εδώ για να βεβαιωθώ για κάτι
όπως σας είπα και πριν στο τηλέφωνο,στο άρθρο σας γράψατε για κάποιον που εμ-
φανίστηκε με το όνομα Δημήτρης και είχε μακρυά μαλλιά.Έχετε φωτογραφία του
μήπως;
Ο Ασβεστόπουλος δεν απάντησε αμέσως,ίσως δεν είχε συνηθίσει σε τόσο απότομη
ευθύτητα από κάποιον άγνωστο υποψήφιο πληροφοριοδότη
-Τι ακριβώς ψάχνετε κύριε Δερβάκο; η εμπιστοσύνη του ισορροπούσε σε τεντωμένο
σχοινί και δεν τα πήγαινε και τόσο καλά
Κούνησα το κεφάλι μου όπως ο χαρτοπαίκτης που πάει πάσο,αυτό το πόκερ απαι-
τούσε από εμένα τα πιο πολλά ρίσκα.Έβγαλα μια φωτογραφία από το πορτοφόλι μου,
ήταν τραβηγμένη πριν πέντε χρόνια,ο Δημήτρης κι εγώ στο μπαλκόνι του να τσουγ-
κρίζουμε μπουκάλια με μπύρες και να χαμογελάμε στο φακό.Ο Ασβεστόπουλος κατ-
άπιε το σάλιο του.Έπιασε τη φωτογραφία λες και φοβόταν να μην τη σκίσει.

279
-Δεν καταλαβαίνω….,μουρμούρισε,εσείς πως και…θέλω να πω εκείνος σας έστειλε
να μιλήσουμε;
Μια ακόμα γροθιά στο στομάχι,μια ακόμα κλωτσιά στο στήθος,ένα ακόμα κάψιμο
στα μάτια.
-Ο Δημήτρης σκοτώθηκε σε τροχαίο πριν λίγες μέρες κύριε Ασβεστόπουλε,είπα, προ-
φανώς δε το ξέρατε
Για πρώτη φορά είδα στα μάτια του τη συμπάθεια,έπιασε στόμα και σαγόνι με το χέρι
του αλλά έκοβα το κεφάλι μου ότι δεν ήταν μόνο από λύπη ή από ξάφνιασμα
-Λυπάμαι πολύ κύριε Δερβάκο…όχι δεν ήξερα,δεν….
-Δε θα σας ζητήσω να μου δείξετε εσείς φωτογραφία του αν έχετε,είπα,απλώς θέλω
να μου πείτε αν πρόκειται για το ίδιο άτομο
Στο πόκερ μας είχαν καταργηθεί όλοι οι κανόνες, έπρεπε να δείξω κάποια από τα
χαρτιά μου και το ίδιο έπρεπε να κάνει ο Ασβεστόπουλος,τέλος τα πονταρίσματα
-Είναι ο ίδιος,είπε τελικά,όμως δε μπορώ να πω περισσότερα καταλαβαίνετε ελπίζω
πως είναι θέμα δεοντολογίας...
-Οι πηγές σας πρέπει να μείνουν απόρρητες,είπα κοφτά,κατανοητό.Βοήθησα
καθόλου;
Ο Ασβεστόπουλος κούνησε το κεφάλι του,το μυαλό του όμως ήταν αλλού
-Ναι βοηθήσατε,απάντησε ο δημοσιογράφος,για την ακρίβεια μου ξετυλίξατε ένα
κουβάρι που δυσκολευόμουν να βρώ την άκρη του
-Κανονικά θα έπρεπε να πω ότι χαίρομαι αλλά αυτό το καιρό τίποτα δε μπορεί να με
κάνει να χαρώ.Το επίθετο του Δημήτρη είναι...ήταν Βελίδης
Ο Ασβεστόπουλος σημείωσε το επίθετο πάνω σε ένα ποστιτ
-Πόσο μπλεγμένος νομίζετε ότι ήταν;με ρώτησε χωρίς δισταγμό κέρδιζα ολοένα και
περισσότερο έδαφος στη χώρα της αξιοπιστίας
-Αυτό μάλλον θα το βρείτε εσείς,απάντησα γιατί σε αντίθεση με κείνον εγώ για την
ώρα είχα παραχωρήσει όλο το έδαφος που ήθελα,το σίγουρο είναι ότι πόνταρε στο
ματς, σίγουρα είχε πάει εκεί και ήρθε σε επαφή με ανθρώπους των ομάδων,σίγουρο
είναι επίσης πως δεν ήταν η πρώτη του δουλειά αυτή γιατί μου έλεγε ψέμματα ότι
έβγαζε έξτρα χρήματα κανοντας μεροκάμματα σε κάτι αποθήκες.
-Ναι δεν ήταν η πρώτη του δουλειά,είχε ανακατευτεί και αλλού,είπε ο
δημοσιογράφος, οι πληροφορίες που έχω μιλούν για έναν άντρα με την περιγραφή
του.
-Μπορείτε να μου πείτε που;ρώτησα αν και ήξερα την απάντηση
Κούνησε το κεφάλι του και πήρε την έκφραση της συγγνώμης
-Δε μπορώ,απάντησε,πιστέψτε με
-Εντάξει κύριε Ασβεστόπουλε,τον καθησύχασα,δε θέλω να το παρακάνω μάλιστα
σκοπεύω να σας βοηθήσω κι άλλο
Έδειξε έκπληκτος
-Πως;
-Για την ακρίβεια θα σας φέρω σε επαφή με τον μοναδικό άνθρωπο που μπορεί να
ψάξει μαζί σας σε βάθος,είπα.Πρόκειται για τον Αστυνόμο Αθανασάκο των Εγκ-
ληματολογικών Ερευνων της Διεύθυνσης Αστυνομίας Πειραιά.
Κοίταζε σα χαμένος,δεν μπορούσε να καταλάβει τα πάντα
-Κάντε μου μόνο μια χάρη σας παρακαλώ,τον κοίταξα σα να ετοιμαζόμουν να βάλω
υπογραφή στο αόρατο συμβόλαιο που είχαμε συνάψει
-Σας ακούω
-Μην του πείτε ότι ήρθατε σε επαφή μαζί μου,εσείς προστατεύετε τις πηγές σας κι
εγώ προστατεύω κάτι άλλο,επίσης θα ήθελα να τον συμβουλευτείτε πριν δημοσιεύσ-
ετε ονόματα,το επίθετο του Δημήτρη εννοώ.Η γυναίκα του ίσως δε θα έπρεπε να μά-

280
θει που ήταν μπλεγμένος,ακόμα τουλάχιστον,έχουν κι ένα μικρό κοριτσάκι.
-Κύριε Δερβάκο μιλάμε για πολύ μεγάλη υπόθεση,πάρα πολύ μεγάλη,δε νομίζω να
μπορέσω να κρατήσω και πολλά πράγματα κρυφά.Ξέρω τι εννοείτε αλλά εδώ
πρόκειται....
Σταμάτησε απότομα,ήταν επαγγελματίας 100% δε ρίσκαρε βεβιασμένα συμπεράσ-
ματα με αγνώστους
-Για κύκλωμα κακοποιών που ανακατεύεται με τα στοιχήματα και το ποδόσφαιρο,δε
πειράζει κύριε Ασβεστόπουλε,συμπληρώνω εγώ για σας,ούτε χθεσινός είμαι και που
και που διαβάζω ελληνικό αθλητικό τύπο.
Με κοίταξε κάπως καχύποπτα
-Να υποθέσω ότι θα τα ξαναπούμε,μισή ερώτηση μισή βεβαιότητα
-Ποιός ξέρει,σήκωσα τους ώμους μου,ευχαριστώ για την βοήθεια
-Εσείς με βοηθήσατε,είπε και ακούστηκε αληθινά υποχρεωμένος
Χαιρέτησα αλλά λίγο πριν φτάσω στη πόρτα άκουσα και πάλι τη φωνή του
-Τροχαίο ατύχημα είπατε.....
Το χαμόγελό μου έδειξε κάτι που μάλλον τον έκανε να παγώσει
-Επίσημα ναι,απάντησα
-
Στο γραφείο του Παναγιώτη Πεφάνη ο Ζήσης Νικολόπουλος ετοιμάζεται ν'ανάψει
τσιγάρο αλλά το χέρι του τρέμει.
-Είπαμε αγορίνα μου,κομμένες οι μαλακίες σου λέω,ο Πεφάνης έχει εύθυμο ύφος
αλλά αρπάζει απότομα το τσιγάρο από το χέρι του Νικολόπουλου και ο τελευταίος
διαμαρτύρεται βουβά κουνώντας μόνο τα χέρια
-Σιγά τ'αυγά,ο Νικολόπουλος βήχει βαριά και κοκκινίζει
-Ο Πεφάνης μιλάει μία φορά,πήγαμε να σε χάσουμε ρε στη Θεσσαλονίκη όρεξη
έχεις;
-Ένα γαμημένο μπαλονάκι είναι ρε Πάνο,ούτε καν εγχείρηση,η φωνή του
Νικολόπουλου ακούγεται ξεψυχισμένη και το στήθος του βράζει,εκτός αυτού ακόμα
καλά κρατάω.
-Οι γιατροί είπαν ξεκούραση και θα ξεκουραστείς,κι αυτό είναι διαταγή
Ο Πεφάνης δίνει στον ώμο του φίλου του ένα απαλό χτύπημα
-Σε μια βδομάδα θα'μαι εντάξει,ο Νικολόπουλος κάνει ποντίκια,αλλά τι μου είπε ο
Νικολάκης μας κόψανε λέει για λίγο καιρό;
Το ύφος του Πεφάνη γίνεται συννεφαιασμένο
-Όντως,ο Στελλάκης μου τα μάσαγε και δεν πολυκατάλαβα,μου φαίνεται πως
προσέχει μη λεκιαστεί.Ετοιμαζόμαστε για εκλογές και όλοι γίνονται του καλού
κόσμου τώρα
-Στη Θεσσαλονίκη πάντως πήγαμε σούπερ,είπε ο Νικολόπουλος,απλώς έχουμε μπλα
μπλα για τους διαιτητές στα ντέρμπυ στην Αθήνα,αυτό να κοιτάξουμε
-Εσύ δε θα κοιτάξεις τίποτα αρκετά καρδιοχτυπήσαμε
-Μη μιλάς για καρδιοχτύπια..ο Νικολόπουλος χαμογελάει
-Σοβαρά τώρα Ζήση,θέλουμε κάποιον στο πόστο σου,θα του πεις εσύ δύο τρία
πράγματα αλλά δε γίνεται να αναλάβεις δουλειά.
Ο Νικολόπουλος ξεφυσάει αλλά ξέρει πως ο Πεφάνης δε θα αλλάξει γνώμη
-Ο Νικολάκης; ρωτάει
-Η καρδιά σου πειράχτηκε όχι το μυαλό σου,απάντησε ο Πεφάνης,ας μην ήταν η
γυναίκα μου στη μέση και θα σου έλεγα εγώ,το παιδί είναι για play station
-Θέλουμε κάποιον εμπιστοσύνης,είπε ο Ζήσης
-Εσύ έχεις άκρες,είπε ο Πεφάνης,κάνε μερικά τηλεφωνηματάκια και να έχεις υπ'όψη
σου ότι δε θέλουμε άλλον ένα Βελίδη,ας είναι και λίγο μούτρο κι ας μην έχει και

281
οικογένεια αν γίνεται.Κωλοπετσωμένο θέλουμε,να βάζει και λίγες φωνές παραπάνω.
-
Στον 5ο όροφο ενός μισοεγκαταλελειμένου κτιρίου επί της Ομηρίδου Σκυλίτση στον
Πειραιά το κουδούνι της πόρτας γράφει Χαραλαμπίδης-Σώζος ΕΠΕ.Στην είσοδο του
κτιρίου επάνω σε μια μπρούτζινη πλάκα είναι χαραγμένη και η δραστηριότητα της
συγκεκριμενης εταιρείας,Καλλιτεχνικό Πρακτορείο.Η Σκυλίτση κάποτε ήταν γεμάτη
από επαγγελματικές στέγες αλλά τα τελευταία τέσσερα χρόνια τα πράγματα είχαν
αλλάξει,τα περισσότερα μεγάλα κτίρια ήταν άδεια στο μεγαλύτερο κομμάτι τους και
τα ενοίκια αρκετά ψηλά για να προσελκύσουν όποιον είχε αποφασίσει να δοκιμάσει
την τύχη του στο λιμάνι.Οι φτωχογειτονιές γύρω από την λεωφόρο παρέμεναν θεατές
στην όποια προσπάθεια ανάπλασης και ανάπτυξης είχε γίνει.Στον Πειραιά μπορούσες
ακόμα να βρείς πάρα πολλές "πόρτες" που αν τις άνοιγες σε μετέφεραν πίσω στο
χρόνο.Αρκεί να ανέβαινες μια ανηφορίτσα ή να έστριβες ένα στενό και από,τον 21ο
αιώνα βρισκόσουν στη δεκαετίες του 70,του 60 ακόμα και του 50.Ο Τσαγκάρης
πατάει το κουδούνι και πίσω του στέκονται ο Καυκάσιος με τον Απάτσι.Μέσα από το
καλλιτεχνικό πρακτορείο ακούγεται μουσική.Την πόρτα ανοίγει ένας νεαρός με λινό
πουκάμισο και μαλλί κομμένο πρόκα
-Παρακαλώ,είπε λίγο ψυχρά
-Για το αφεντικό σου ήρθαμε,ο Τσαγκάρης δεν έχει όρεξη για ευγένειες και μπαίνει
μέσα ακολουθούμενος από τους δύο μπράβους
-Το αφεντικό μου; ο νεαρός παρεμερίζει μεν αλλά διατηρεί το αυστηρό του ύφος
-Όχι τη βιτρίνα τον Σιώζο,επεμβαίνει ο Καυκάσιος,τον κανονικό τον μίστερ Χριστό-
φορο
Ο νεαρός κοιτάει ενοχλημένος τον Καυκάσιο αλλά όταν το βλέμμα του μπράβου πα-
γώνει περισσότερο αυτό του νεαρού χαμηλώνει.Ο Τσαγκάρης μαζί με τον Απάτσι
έχουν μπει στο λίβινγκ ρουμ ενώ ο Καυκάσιος έχει μείνει πίσω το ίδιο και ο νεαρός.
-Καλά πάνε οι δουλειές βλέπω,φτου φτου σκόρδα.
Ο Τσαγκάρης βγάζει τα γυαλιά ηλίου του και τα βάζει στην εσωτερική τσέπη του
σακκακιού του.Το λίβιγκ ρουμ έχει μετατραπεί σε πλατό γυρίσματος.Τέσσερεις
προβολείς ένας σε κάθε γωνία,δύο κάμερες και μπροστά από κάθε κάμερα μία
καρέκλα σκηνοθέτη.Μια μικρή τουαλέτα μακιγιάζ κι ένας κοντούλης βάφει μια
εντυπωσιακή ξανθιά που μόλις είδε τον Τσαγκάρη και τον Καυκάσιο γουρλώνει τα
μάτια και ξεστομίζει μια βρισιά στα Βουλγάρικα,η κοπέλα μόλις βλαστήμισε τη τύχη
της.Δυο άντρες που μιλούν μεταξύ τους σταματούν,ο ένας κρατάει ένα μεγάλο
σημειωματάριο αλλά σταματά το γράψιμο και περνά τον στυλό στο αυτί του.Στο
κέντρο του λίβιγκ ρουμ ένα κρεβάτι σίγουρα αγορασμένο από παλαιοπωλείο φέρνει
στο νου ταινίες εποχής που αναφέρονται στον 19ο αιώνα,πάνω στο κρεβάτι
ξαπλωμένη γυμνή μια μελαχροινή κοπέλα γύρω στο 1.70 με πράσινα μάτια και
άψογη σιλουέτα,στ'αριστερά σε απόσταση ενός μέτρου από το κρεβατιού δύο
σωματώδεις άντρες με φουσκωμένους μύς που φορούν μόνο τα σλιπάκια τους
παρατηρούν κάπως παραξενεμένοι την εισβολή.Σε μία από τις δύο καρέκλες
σκηνοθέτη κάθεται ένας πενηντάρης με λιγοστά άσπρα μαλλιά και πλούσια
απεριποίητη γενειάδα.Δεν τρομά-ζει βλέποντας τον Τσαγκάρη και τη παρέα του αλλά
δείχνει να είναι κάπως αμήχανος.
-Ο κόσμος παίρνει κι ένα τηλέφωνο, λέει ο πενηντάρης χαμογελώντας και σηκώνεται
για να δώσει το χέρι του στον Τσαγκάρη
-Αυτό λέω κι εγώ,απαντά ο Τσαγκάρης και με τη παλάμη του δείχνει στον πενηντάρη
πως δεν θέλει τη χειραψία του
-Μη μου πεις πως ήρθες να γκρινιάξεις,λέει όσο πιο φιλικά μπορεί ο πενηντάρης
Ο Τσαγκάρης τον κοιτά ανέκφραστος κατάματα,ο άλλος παλεύει με κόπο να κρατή-

282
σει το χαμόγελο της υποδοχής,ρίχνει μια ματιά και στους δυο μυώδεις νεαρούς αλλά
κατά βάθος ξέρει ότι δεν μπορεί να περιμένει τίποτα
-Ξεχνάς εύκολα Χριστόφορε,πολύ εύκολα,είπε ο Τσαγκάρης κι ετοιμάζεται να
ανάψει το πούρο του.
-Κύριε εδώ το κάπνισμα...ξεκινησε να λέει ο μικρόσωμος μακιγιερ
-Εδώ το κάπνισμα τι; τον ρωτάει ο Απάτσι και τον κοιτάζει με μισοάγριες διαθέσεις
-Τίποτα,τίποτα
-Τόσο καιρό στη φυλακή ούτε κουβέντα σου,είπε ο Τσαγκάρης και παρατηρεί από
πάνω μέχρι κάτω τον Χριστόφορο,ωραίοι τρόποι,τι φοβήθηκες μη σου χαλάσει το
ίματζ;Μήπως πέσει η ακροαματικότητα του σταθμού;Αλλά ξέχασα,ρε συ Απάτσι
αυτοί πολεμούν τη διαφθορά στο ποδόσφαιρο
-Σκέτοι σταυροφόροι αφεντικό
-Τώρα γίνεσαι άδικος,παρατηρεί ο Χριστόφορος,αφού ξέρεις μιλούσα καθημερινά με
τον Καπάτο και μάθαινα
-Μάθαινες πως μπορούσες να μπεις στα κόλπα της Φουτμπολ Λιγκ,αυτό μάθαινες,
είπε ο Τσαγκάρης και φύσηξε τον καπνό του στο ταβάνι,βλέπεις ο Παναγιωτάκης θα
σου πέταγε ένα κόκκαλο αλλά μικρό,σιγά σιγά
-Τι λες ρε Βασίλη....ο Χριστόφορος κάνει να διαμαρτυρηθεί
-Πόσο;ρώτησε απότομα ο Τσαγκάρης
-Πόσο τι;αντιρώτησε ο Χριστόφορος
-Χαραλαμπίδη δεν έχω χρόνο για χάσιμο
Τη σιωπή διακόπτει το τρίξιμο του κρεβατιού,η μελαχροινή σηκώνεται και προχωρά
προς τον καναπέ εκεί που βρίσκεται μια στίβα ρούχα
-Θα κρυώσει και η κοπέλα,λέει ο Απάτσι
-Λοιπόν πόσο;ξαναρωτάει ο Τσαγκάρης,τι ποσοστό σου δίνει στα στοιχήματα;
-60-40 μια χαρά δηλαδή,ο Χαραλαμπίδης έχει πάρει λίγο θάρρος
-Για τις τσόντες τι του δίνεις;
-Ακόμα δεν..
-Τι του δίνεις ρε,ο Απάτσι έχει το ρόλο του ανυπόμονου
-Παιδιά το έχετε δει λάθος το πράγμα,λέει ο Χαραλαμπίδης,δε τρέχει τίποτα δουλειές
είναι όλα,και με σας συνεργάζομαι,δεν ανήκω κάπου,το πρακτορείο...
-Ποιο πρακτορείο ρε μπασμένο;Για τον γαμηστρόνα μιλάς;
O Aπάτσι με δυο βήματα πλησιάζει τον Χαραλαμπίδη και τον αρπάζει από τη μπλού-
ζα ενώ οι δύο σωματώδεις νεαροί κάνουν να κινηθούν προς τον μπράβο
-Κάντε καμιά μαλακία,τους προκαλεί ο Απάτσι και το ελεύθερο χέρι του γλυστράει
μέσα στο σακκάκι και σταματά απότομα
Οι μπρατσωμένοι μένουν τελικά στις θέσεις τους έχουν καταλάβει
-Οι κοπέλλες από ποιόν είναι ρε καραγκιόζη;ρωτάει ο Τσαγκάρης και ύστερα στρέ-
φεται προς την Βουλγάρα,Ιβάνα ούτε ένα "γειά" τώρα που άλλαξες αφεντικό
-Η Σάνα η μελαχροινή...
-Σκάσε ρε,είπε ο Απάτσι και σπρώχνωντας τον Χαραλαμπίδη τον ρίχνει στη καρέκλα
του σκηνοθέτη.Δε μιλάμε για την μελαχροινή,μιλάμε για την Ιβάνα και για τις άλλες
δύο που έβαλες στις τσόντες σου χωρίς να μας ρωτήσεις
-Τα κορίτσια ήρθαν....
Ένα δυνατό χαστούκι από την ανάστροφη του χεριού του Απάτσι ρίχνει στο πάτωμα
τον Χαραλαμπίδη μαζί με τη καρέκλα και διακόπτει τις εξηγήσεις.Ο Χαραλαμπίδης
σκουπίζει τη ματωμένη γωνιά του στοματός του με τον αντίχειρα,τώρα πια είναι
τρομαγμένος
-Τα κορίτσια δεν ήρθαν μου τα πήραν,είπε ο Τσαγκάρης και στάθηκε πάνω από τον
πεσμένο Χαραλαμπίδη που δεν έκανε καμία προσπάθεια να σηκωθεί.

283
 Η σειρά της Ιβάνα να πλησιάσει τον καναπέ για να φορέσει τα ρούχα της, ο
Τσαγκάρης σε βαθύ κάθισμα δίπλα από τον Χαραλαμπίδη που αποφεύγει να τον
κοιτάξει
-Το μήνυμα είναι ξεκάθαρο αγόρι μου,ο Τσαγκάρης μιλάει χαμηλόφωνα λες και θέλει
μόνο τον Χαραλαμπίδη για ακροατή,τέλος οι δουλειές με τον Πεφάνη
Ο Χαραλαμπίδης βαριανασαίνει και κοιτάζει το πάτωμα
-Κάνε ότι στο διάολο θες αλλά τα κορίτσια περνούν πάλι σε μένα,γιατί σε μένα ήταν
εξ'αρχής πριν μου τη φέρετε πισώπλατα,και ήσασταν τόσο αφελείς που παραμυθιασ-
τήκατε πως εγώ θα την πάλευα στο κελί και όταν θα έβγαινα θα ερχόμουν να σας
δώσω άφεση αμαρτιών και να σας ευχηθώ και καλή επιτυχία.
-Ιβάνα οι άλλες δύο που είναι;ρώτησε ο Απάτσι
Η Ιβάνα κουνάει το κεφάλι για να δείξει πως δεν ξέρει
-Ιβάνα ο Απάτσι κάτι σε ρώτησε και δε θα ρωτήσει δεύτερη φορά
Η κοπέλα με βουρκωμένα τα μάτια επαναλαμβάνει το νεύμα,το χαμόγελο του Απάτσι
είναι σχεδόν σαδιστικό,ο Χαραλαμπίδης νοιώθει το στομάχι του να σφίγγεται και
λίγο από το σάλιο του βρέχει το πάτωμα,ο Τσαγκάρης σηκώνεται όρθιος και του
πατάει τον αστράγαλο,ο πόνος δεν είναι και τόσο δυνατός,το ουρλιαχτό του
Χαραλαμπίδη προέρχεται κυρίως από το ξάφνιασμα
-Σκάσε ρε καραγκιόζη...σκάσε!! Ο Τσαγκάρης γαυγίζει
Ο Απάτσι κοιτάζει πρώτα τον Καυκάσιο και με κούνημα του κεφαλιού τον προτρέπει
ν'ανοίξει την πόρτα,ο δεύτερος συναγωνίζεται στο σαδιστικό χαμόγελο τον
συνάδελφό του και την ανοίγει αμέσως.Δύο γεροδεμένοι άντρες πάνω από 1.85 με
μαύρα μπλου-ζάκια και παντελόνι φόρμας εισβάλουν στο λίβιγκ ρουμ κρατώντας
ρόπαλα του μπαίηζ-μπολ,τα κορίτσια ουρλιάζουν,πρωταγωνιστές και λοιπό επιτελείο
κολλάνε με τις πλάτες στους τοίχους και ίσα που αναπνέουν,οι καινούργιοι
επισκέπτες χτυπούν με τα ρόπαλα ότι βρουν μπροστά τους,κάμερες,φώτα και
τουαλέτα μακιγιάζ έχουν γίνει θρίψαλα σε λιγότερο από ένα λεπτό.Ο Χαραλαμπίδης
κλείνει τα μάτια,κλαψουρίζει από μέσα του και περιμένει με φρικτή αγωνία κάποιο
χτύπημα από ρόπαλο.
-
Ο Νικολάκης μαζί με τον Έντυ και τον Ντανήλ απευθύνονται σε τρείς μελαμψούς
άντρες οι οποίοι είναι καθισμένοι στα σκαλιά της εισόδου μιας παλιάς πολυκατοικίας
στο Νέο Κόσμο.Η πρόσοψη του κτιρίου είναι γεμάτη από προχειρογραμμένα με
σπρέϋ συν-θήματα.Ένα-δύο ερωτικού περιεχομένου,άλλα εναντίον του Μνημονίου κι
ένα που χαρα-κτηρίζει την Ελληνική Αστυνομία σαν τον μεγαλύτερο έμπορο
ναρκωτικών.Ο Αζιζ έχει παραμείνει στο αυτοκίνητο και παρακολουθεί από το πίσω
κάθισμα τη συνομιλία.
-Ελπίζουμε να μη χρειαστεί να ξαναρθούμε παρά μονάχα για να δώσουμε οδηγίες, να
δώσουμε εμπόρευμα ή για να πάρουμε τα ποσοστά μας,υπάρχει κανείς από σας που
δεν κατάλαβε τι είπα μόλις τώρα; Ο Νικολάκης δε λέει ν'αφήσει το ύφος του αρχηγού
Οι τρείς άντρες κουνάνε το κεφάλι δείχνοντας ότι κατάλαβαν
-Αν ξαναφανεί ο κοντός από τη γειτονιά θέλουμε να μας ειδοποιήσετε,το πράγμα που
σας έδωσε θα πουληθεί κανονικά αλλά τα ποσοστά μας θα τα πάρουμε,όπως θα
πάρετε κι εσείς τα δικά σας αν και δε θα πρεπε.
-Φοβετίκαμε,είπε ο ένας από τους τρείς άντρες που ήταν και ο μεγαλύτερος σε ηλικία
-Ποιόν μωρέ τον ξοφλημένο;είπε ο Νικολάκης σχεδόν γελώντας,σας πουλάει μαγκιά
γιατί δεν έχει καταλάβει ότι άλλος κάνει κουμάντο
-Αζντυνομία κζέρει,ο άντρας μιλάει πολύ σοβαρά και δε μασάει τα λόγια του
Ο Έντυ σφίγγει τα δόντια, καταλαβαίνει πως τα πράγματα εξελίσσονται άσχημα
-Με την αστυνομία θα τα κανονίσουμε εμείς,διαβεβαιώνει ο Νικολάκης

284
-Και να τα κανονίσουμε γρήγορα γιατί όπου ναναι θα ξαναπεράσει από δω ο
Μπίλαρος, είπε ο Έντυ ανήσυχος
Περισσότερο ανήσυχος έδειχνε ο μελαμψός άντρας που είχε πάρει το λόγο
-Τι έγινε Έντυ,σ'έπιασε κόψιμο; ο Νικολάκης ακόμα στο κόσμο του παριστάνει τον
άνετο και τον θαρραλέο,τι μπορεί να μας κάνει δηλαδή;
Ο Έντυ τον κοιτάζει απογοητευμένος και εκνευρισμένος,από το μυαλό του περνάει η
σκέψη πως αν το κουμάντο περνούσε μια μέρα στα χέρια του ηλίθιου οι μέρες τους
θα ήταν μετρημένες
-Θα μιλήσουμε στο αφεντικό,είπε τέλος ο Έντυ,εντάξει παιδιά δρόμο τώρα και σας τη
χαρίζουμε γιατί καταλαβαίνουμε ότι φοβηθήκατε,αλλά την επόμενη φορά που θα
πιάσουμε κάποιον από σας να μας πουλάει....
Άφησε τη φράση ατελείωτη αλλά όλοι είχαν καταλάβει
-Δε τελείωσα,είπε ο Νικολάκης θυμωμένος,το πότε θα τελειώσει η κουβέντα θα το
πω εγώ
Το "αφεντικό" είχε αμφισβητηθεί μπροστά στα βαποράκια,δεν ήταν σωστό,έτσι
βγάζεις κακό όνομα,ο Έντυ το ήξερε αλλά το έκανε σκόπιμα,ήθελε να βγάλει κακό
όνομα στον Νικολάκη και ήξερε πως ο Πεφάνης στο τέλος θα τον δικαίωνε. Το παιχ-
νίδι ήταν σκληρό και τύποι σαν τον Νικολάκη δεν ήταν τίποτε παραπάνω από απλά
πιόνια,άλλοι έφτιαχναν τους κανόνες και άλλοι έριχναν τα ζάρια.
-Μόλις σπρώξετε το εμπόρευμα,ξεκίνησε να λέει ο Νικολάκης
-Σήμερα δηλαδή,πρόσθεσε σκόπιμα ο Έντυ προχωρώντας στη δεύτερη κατά σειρά
αμφισβήτηση του αφεντικού
-Χωθείτε στα σπίτια σας για κανα δυο μέρες μέχρι να δούμε τι θα γίνει τελικά με τον
κοντό,είπε ο Νικολάκης και ταυτόχρονα υπενθύμισε στον εαυτό του να κατσαδιάσει
τον Έντυ όταν θα έμεναν μόνοι ή ακόμα καλύτερα να μιλούσε στον Πεφάνη για την
αγένεια του Αλβανού.
-Βγες από το αμάξι,πρόσταξε ο 'Έντυ τον Αζίζ
-Βρήκαν μποιός μπεροβόληζε ζντούντιο;ρώτησε συνοφρυωμένος ένας άλλος από
τους τρείς άντρες στα σκαλοπάτια
"Να δω τώρα τι θα πεις μαλάκα" σκέφτηκε ο Έντυ σχεδόν χαμογελώντας
Ο Νικολάκης έξυσε τη μύτη του και υποδύθηκε κάποιον άλλο ρόλο από
γκαγκστερική ταινία
-Ξέρουμε ποιός είναι,περιμένουμε τις αποδείξεις,είπε τέλος
-Γκοντός είναι,πετάχτηκε ο μεγαλύτερος από τους τρείς μελαμψούς
-Βουλωσέ το,τον αποπήρε ο Νικολάκης,τέτοιες κουβέντες δε θέλω να ακούγονται
εδώ, θα βρούμε ποιός το έκανε και θα τον κανονίσουμε
Πέντε λεπτά αφού είχαν φύγει από τον Νέο Κόσμο κι ανέβαιναν τη Συγγρού ο Νικο-
λάκης έσπασε τη σιωπή
-Ρε Έντυ πότε θα σταματήσεις να με διακόπτεις όταν μιλάω;
-Δε διακόπτω,βοηθάω, είπε με ψευτοανέμελο ύφος ο Αλβανός
-Και γιατί τους τρομοκρατείς με τον μαλάκα τον Τσαγκάρη,ήδη τους έχει πάει να!Στο
κάτω κάτω από πότε κάνουμε πίσω;
Ο Έντυ σχεδόν μυρίζει το φόβο στον Νικολάκη που του όταν τελείωσαν οι κινημα-
τογραφικές μιμήσεις αρχίζει να σκέφτεται τα όποια αντίποινα του Μπίλαρου.
-Να προτείνω κάτι; ρώτησε ο Έντυ
Ο Νικολάκης προσπαθεί να αποφύγει μια νέα παγίδα αμφισβήτησης
-Πες,απάντησε απρόθυμα
-Να ζητήσουμε τη συμβουλή του Καπάτου,τώρα δουλεύει για μας,είπε ο Έντυ
Διπρόσωπο φίδι,ο Νικολάκης παίρνει έκφραση αηδιασμένου
-Ξέρει πρώην συνεργάτες του Τσαγκάρη ακόμα κι από τις μέρες του στην ΕΠΟ,του

285
θύμισε ο Αλβανός.
-Έστω κι έτσι δεν τον εμπιστεύομαι τον τσογλαναρά
-Σε ποιόν μπορείς να έχεις εμπιστοσύνη,λέει ο Έντυ σηκώνοντας τους ώμους
-Έλα ντε εδώ ταϊζαμε τον Βελίδη και μας το έπαιζε αδικημένος
Ο Έντυ δέχεται γροθιά στο στομάχι
-Αχάριστος κόσμος,αχάριστος,ο Νικολάκης παίρνει έκφραση προδομένου
Η δεύτερη γροθιά που δέχεται ο Έντυ είναι λιγότερο οδυνηρή,ο Ντανήλ τον κοιτάζει
από τον καθρέφτη,περίμενε πως η κατάσταση του συνεργάτη του θα καλυτέρευε όσο
περνούσαν οι μέρες αλλά είχε πέσει έξω,ίσως κι εκείνος θα έπρεπε να μιλήσει ιδιαιτέ-
ρως με τον Πεφάνη.
-
Το μικρό καφέ στη Λεωφόρο Αλεξάνδρας μετρούσε τέσσερεις μήνες ζωής,όλα τα
τραπέζια ήταν γεμάτα κυρίως από άτομα νεαρής ηλικίας,η μουσική που ακουγόταν
θύμιζε αυτή που έπαιζαν τα κλάμπς τη δεκαετία του 90,όταν και νόμιζες πως άκουγες
το ίδιο κομμάτι επί δύο ώρες,τότε που καθόσουν όρθιος με ένα ποτό στο χέρι
αποβλακωμένος από τη κούραση και από τους μονότονους ρυθμούς και κορόϊδευες
και τον εαυτό σου πως θα μπορούσες να φλερτάρεις.Η ζωντανή πρωτεύουσα της
Ευρώπης με την έντονη διασκέδαση και την ερωτική ατμόσφαιρα,τότε που άρχιζαν
να αυξάνονται οι αυτοκτονίες λόγω κατάθλιψης,τότε που έπρεπε να είσαι ακριβά
ντυμένος έστω κι αν δε το σήκωνε η τσέπη σου για να μπορέσεις να πάρεις την άδεια
του πορτιέρη ώστε να μπείς μέσα και να νοιώσεις κι εσύ ένα κομμάτι του τεράστιου
Αθηναϊκου Ψυχαγωγικού Θαύματος,σα να είχαν περάσει μονλαχα λίγοι μήνες από
αυτό το ψέμα κι όχι εικοσι και βάλε χρόνια,τα σκεφτόμουν όλα αυτά περιμένωντας
μαζί με τον Σπανό το φίλο του από τη Δίωξη Ηλεκτρονικού Εγκλήματος.
-Ούτε που αγγίξατε τον καφέ σας,παρατήρησε ο Σπανός
-Και ούτε πρόκειται όπως βλέπω,απάντησα
-Έχετε αγωνία;
-Δε θα πρεπε;
Ο Σπανός έμεινε να με κοιτάει με ένα τρόπο ασυνήθιστο γι'αυτόν,κάπου διέκρινα το
σεβασμό,κάπου την απογοήτευση,κάπου την ανησυχία.Όσο για μένα θα προτιμούσα
να μην τον είχα ανακατέψει,δε γινόταν αλλιώς όμως,ξανάφερνα στο μυαλό μου εναλ-
λακτικές λύσεις που θα μπορούσα να βρώ για να βγάλω μια άκρη,δεν υπήρχε τίποτα.
Ένας άντρας με ξανθά αραιά μαλλιά γύρω στο 1.75 με αδύνατα άκρα αλλά φουσ-
κωμένο στομάχι μπήκε στο καφέ και το μάτι του έπεσε κατευθείαν στον Σπανό.
Φορούσε ένα καρό πουκάμισο που θύμιζε επαρχιώτη Αμερικάνο,φθαρμένο μπλου
τζιν και μποτάκια πεζοπορίας ,δεν τον έκανες πάνω από 35 χρονών.
-Άλκης Ζαραφωνίτης,συστήθηκε και η χειραψία του ήταν μάλλον φιλική
Είχε περασμένη στον ώμο του μια τσάντα ταξιδίου την οποία και άφησε δίπλα από τη
καρέκλα του
-Δεν ήταν εύκολο Μάκη,είπε με νόημα στον Σπανό,χρειάστηκε να παίξω το κρυφ-
τούλι πολύ συχνά και παραλίγο να με πάρουν χαμπάρι
Η αγωνία μου είχε μεγαλώσει κι άλλο,ο Σπανός θεώρησε καλό να δώσει αυτός τις
πρώτες εξηγήσεις
-Ο Αστυνόμος Αθανασάκος ερευνά πολύ προσεκτικά μια υπόθεση και στις έρευνες
που κάνει έχει βρει κολλήματα
Τα καστανά μάτια του Ζαραφωνίτη διασταυρώθηκαν με τα δικά μου
-Θα σας πρότεινα να κάνετε μια κουβεντούλα με τον εισαγγελέα Αστυνόμε,μου είπε,
δε ξέρω βέβαια γιατί πρόκειται αλλά ο σκληρός δίσκος που μου δώσατε φανέρωσε
πως ο ιδιοκτήτης του είχε έντονη στοιχηματική δραστηριότητα από το διαδίκτυο.
Μπορεί να καθόμουν αλλά ένοιωσα να ζαλίζομαι πάλι,έσφιξα το τραπέζι και κατάπια

286
με κόπο το σάλιο μου,ο Ζαραφωνίτης δε περίμενε να κάνω ερώτηση
-Δεν έπαιζε μεγάλα ποσά,ψιλοπράγματα,είχε ανοίξει κι έναν λογαριασμό στην
ASTIR BANK για να πηγαίνουν εκεί τα κέρδη του, παρακολουθούσε πολλά
παιχνίδια.
Προσπάθησα να θυμηθώ αν ο Δημήτρης είχε αναφέρει ποτέ αυτή τη τράπεζα,θα
μπορούσα να μάθω αν ρωτούσα την Ελένη.
-Από αλληλογραφία;ρώτησα
-Χρησιμοποιούσε hotmail και ότι έσβηνε δεν μπορεί να ξαναβρεθεί,στο outlook δεν
υπήρχε τίποτα σα να μην τον χρησιμοποιούσε καθόλου,στο facebook ελάχιστους
φίλους και....
-Facebook είπατε; τον διέκοψα
-Ναι,δεν καταχωρούσε συχνά έβαζε μόνο τραγούδια,βιντεάκια από το youtube δη-
λαδή αλλά είχε συχνή επικοινωνία με κάποιον WIld Thing, αυτός κι αν ήταν
άρρωστος με το στοίχημα κι απ'ότι μπόρεσα να συμπεράνω αυτός ήταν που έβαλε και
τον φίλο σας στο facebook.
Δεν κοίταζα ούτε το Σπανό ούτε τον Ζαραφωνίτη,ο Δημήτρης μισούσε το facebook
το θεωρούσε χάσιμο χρόνου και τις φιλίες εκεί τις αποκαλούσε γραμματόσημα."Μάθ-
αμε να ζούμε μέσα από μια οθόνη ρε ψηλέ,καταλαβαίνεις πόσο μαλάκες έχουμε
γίνει;" αυτό συνήθιζε να λέει, "like,καρδούλες,φατσούλες και μπούρδες".Και να που
είχε μπει κι εκείνος,όχι όμως για να χάσει το χρόνο του.
-Να συνεχίσω Αστυνόμε; ρώτησε ο Ζαραφωνίτης
-Μήπως έχουμε IP διεύθυνση του Wild Thing;
Ο Ζαραφωνίτης έδειξε να το σκέφτεται λίγο
-Έλα ρε Άλκη,τον παρότρυνε ο Σπανός
-Ο Εισαγγελέας που λέγαμε,είπε ο Ζαραφωνίτης και χτύπησε απαλά και ρυθμικά το
στομάχι του σα να έπαιζε ταμπούρλο,ο λογαριασμός του Wild Thing δημιουργήθηκε
από IP που προέρχεται από την εταιρεία GLOBAL PHONE.
Έσφιξα τόσο πολύ τα δόντια μου κι άκουσα το τρίξιμο,ίσως να το είχαν ακούσει και
οι άλλοι δύο,o Σπανός στο άκουσμα της τηλεφωνικής εταιρείας έμοιαζε τόσο έκπληκ-
τος όσο κι εγώ.
-Κανονικά δεν έπρεπε να προχωρήσω τόσο πολύ,είπε ο Ζαραφωνίτης,αν με πιάσουν
θα μου κόψουν το κώλο,Μάκη μου χρωστάς να ξέρεις
Ο Σπανός δε μίλησε,ούτε κι εγώ,ασφαλώς και του χρωστούσαμε τώρα πότε και πως
θα ξεπληρώναμε το χρέος μας ήταν μια άλλη ιστορία
-Η IP χρησιμοποιείται από κάποιον Τηλέμαχο Δανάλη,σας έχω γράψει το mail
του,υπάρχουν σημειώσεις μέσα στη τσάντα,βέβαια μπορεί να μην είναι αυτός ο Wild
Thing αλλά σίγουρα ξέρει την ύπαρξη του.
-Υπάρχει κάτι περίεργο όσον αφορά την αλληλογραφία του Wild Thing στο face-
book;Με τον κάτοχο του σκληρού δίσκου εννοώ
-Συμβουλές του Wild Thing για στοιχηματικές προτάσεις τις οποίες ο φίλος μας
άκουγε προσεκτικά,είπε ο Ζαραφωνίτης
Μέσα μου ρώτησα τον Δημήτρη "γιατί όλα αυτά",αυτή την ερώτηση την είχα κάνει
και σε άλλουν νεκρούς,και παρόλο που από αυτούς δεν θα έπαιρνα απάντηση απο-
τελούσε για μένα το ξεκίνημα μιας ακόμα έρευνας,τελικά ο Δημήτρης άσχετα με το
μέγεθος της συναισθηματικής μου εμπλοκής ήταν μία ακόμα έρευνα,μία ακόμη υπό-
θεση
-Δεν προκύπτει τίποτα περίεργο πάντως,είπα στον Ζαραφωνίτη
-Αν δε ξέρεις από μπάλα όχι,παραδέχτηκε εκείνος,πάντως τρείς μέρες πριν το
περίφημο ματς ΠΑΣ Γιάννινα-Ξάνθη ο Wild Thing συμβουλεύει να μη γίνει καμμία
αναφορά στο παιχνίδι ώστε να μην οικονομήσουν άλλοι!

287
Ο Δημήτρης είχε αναφέρει ότι θα πήγαινε στα Γιάννενα,κάποια δουλειά της εταιρείας
ήταν στη μέση,για την ακρίβεια κάποια γραμμή εξυπηρέτησης για την Περιφέρεια
Ηπείρου δεν θυμόμουν και καλά.
-Όπως είπα πριν σας έχω κρατήσει σημειώσεις,είπε ο Ζαραφωνίτης σκύβοντας λίγο
πρός το μέρος μου,αλλά θα είμαι ντόμπρος μαζί σας Αστυνόμε,ότι έκανα το έκανα
για τον Μάκη και το λέω και στους δυό σας δε γίνεται να ξαναμπλεχτώ άλλο,δε ξέρω
τι ψάχνετε και δε θα ρωτήσω φυσικά αλλά για να θέλετε τόση εχεμύθεια πρόκειται
για κάτι σοβαρό,αν πρόκειται για κάτι σοβαρό και χρειάζεται ψάξιμο σκληρού
δίσκου...
-Ξέρω..εισαγγελέας,απάντησα
Είχε δίκιο,καταπίεζα ένα δυσάρεστο συναίσθημα που επέμενε να με αγκαλιάσει, δεν
μπορούσα να ξαναπάω στη Global χωρίς ένταλμα έρευνας και δεν είχα που να το
στηρίξω.Τα όσα είχαν βρεθεί στο σκληρό δίσκο του Δημήτρη ήταν αποτέλεσμα
παράνομης έρευνας,την είχα εξασφαλισμένη τη διαθεσιμότητα ή ακόμα και τίποτα
χειρότερο.Έπρεπε να ζητήσω τη γνώμη του Φακλή.Στοιχήματα,στημμένα παιχνίδια,
ψέμματα....ξεφύσηξα σε μια απελπισμένη προσπάθεια να μου φύγει ένα βάρος,η
εισπνοή που ακολούθησε το έκανε μεγαλύτερο.
-Εδώ τελείωσε η αποστολή μου,είπε ο Ζαραφωνίτης,αν μπορώ να βοηθήσω σε κάτι
άλλο,λιγότερο επικίνδυνο εννοείται,ευχαρίστως
-Τι θες για τον κόπο σου;ρώτησε ο Σπανός
-Ρε άντε γαμήσου,είπε χαμογελώντας ο Ζαραφωνίτης,μπαρδόν Αστυνόμε αλλά τον
ξέρω καιρό τον αλητήριο
Μας χαιρέτησε κι έφυγε,άναψα ένα τσιγάρο αλλά δεν διανοήθηκα να πιώ καφέ,η
σκέψη και μόνο της γεύσης που θα είχε πάρει με είχε αποθαρρύνει.
-Και τώρα,είπε ο Σπανός χωρίς ερωτηματικό στο τέλος
-Τώρα έχουμε μια επιχείρηση μπροστά μας,είπα σχεδόν ψυχρά,πρέπει να συναν-
τήσουμε τον Ασημάκη και να συζητήσουμε μαζί τις λεπτομέρειες
Δε φάνηκε να έφαγε το δήθεν ψύχραιμο ύφος μου
-Μάκη μην ανησυχείς τη δουλειά μου μπορώ να τη κάνω ακόμα,του είπα
-Ω όχι,προς Θεού,είπε εκείνος φανερά αμήχανος,δεν εννοώ αυτό ίσα ίσα που κατα-
λαβαίνω τη θέση σας ούτε και αμφέβαλλα για μια στιγμή...
-Ναι εντάξει,τον διέκοψα κάπως απότομα,πάμε τώρα στον Ασημάκη
-Αμέσως,να κάνω ένα τηλεφώνημα πρώτα με συγχωρείτε
Ο Σπανός σηκώθηκε και βγήκε έξω από το μαγαζί,μάλλον γυναίκα ήταν στη
μέση,όσο άνετα και να ένοιωθε μαζί μου ήταν από αυτούς που δεν τους ήταν εύκολο
να συζητούν με το σύντροφό τους τηλεφωνικά παρουσία του προϊσταμένου τους, έτσι
ήμουν κι εγώ άλλωστε,η Δέσποινα...να πάρει πάλι την είχα ξεχάσει,όμως κάτι με
σταμάτησε από το να της τηλεφωνήσω.
-
Ο Μάκης Σπανός αν είχε καθρέφτη μπροστά του πιθανότατα να έφτυνε το είδωλό
του,προσπάθησε να διώξει τις όποιες τύψεις του με όπλο τα λόγια του Ζαραφωνίτη
και ειδικά τις συμβουλές του για τον εισαγγελέα.Ξεκίνησε να σχηματίζει έναν αριθμό
στο κινητό του αλλά σταμάτησε,"όχι","όχι"είπε στον εαυτό του.Δοκιμάζει να πάρει
και πάλι τον αριθμό αλλά και πάλι σταματάει."Αργότερα"σκέφτηκε,"καλύτερα να
περάσει λίγη ώρα",για ποιό λόγο η αναβολή;Η προδοσία είναι πάντα προδοσία και
γίνεται ακόμα μεγαλύτερη όταν έχει για αποδέκτη έναν εξαιρετικό συνάδελφο,σχεδόν
φίλο.Ο Αθανασάκος είχε αρχίσει να έχει εμμονές,έβλεπε συνομωσίες,παρανομούσε,
έγραφε στα παλιά του τα παπούτσια την ιεραρχία.Βέβαια οι εμμονές του τον είχαν
κάνει αυτό που ήταν....
-Αν τελείωσες πάμε,ακούστηκε η φωνή του Αστυνόμου και ο Σπανός αισθάνθηκε σα

288
να έτρωγε κλωτσιά στα πισινά,πλήρωσα εγώ
-Ναι πάμε,απάντησε
-Μίλα αν θές και προσωράω εγώ
-Όχι,όχι,είμαι εντάξει,είπε ο Σπανός
Μόνο εντάξει δεν ήταν και ο Αθανασάκος τον κοιτούσε κάπως περίεργα.
-
-Ο Βρεττός να ξέρεις πως σ'αγαπάει σαν παιδί του
Ο πατέρας μου από τότε που άρχισε να έχει προβλήματα με την ακοή του φώναζε
ολοένα και πιο πολύ ίσως γιατί πίστευε πώς οι άλλοι είχαν δυσκολία στο να ακούν
εκείνον παρά εκείνος στο ν'ακούει αυτούς.Η φωνή του είχε γίνει ακόμα πιο
διαπεραστική αλλά αυτό συνέβαινε με τους περισσότερους ανθρώπους που ήταν στη
τρίτη ηλικία.Καθόμασταν στο μπαλκόνι του σπιτιού του χωρίς να τρώμε ή να πίνουμε
τίποτα,τα βλέμματά μας ήταν καρφωμένα στο μπαλκόνι του δευτέρου ορόφου της
απέναντι πολυκατοικίας όπου εκεί ήταν απλωμένες δυο ποδοσφαιρικές εμφανίσεις
παιδικού μεγέθους
-Κάτι Κύπριοι μένουν εκεί,είπε ο πατέρας μου δείχνοντας το μπαλκόνι,μπορείς να
καταλάβεις σε ποιά ομάδα ανήκουν οι εμφανίσεις των παιδιών;
-Δε μπορώ να βγάλω άκρη από δώ,μάλλον είναι ξένης ομάδας, α ρε πατέρα με τις
απορίες σου αν είχα κουράγιο θα έβαζα τα γέλια
Αγαπημένο θέμα συζήτησης και πάλι ο Βρεττός,ο οικογενειακός μας ευεργέτης,μου
ήρθε στο μυαλό η απέχθεια που ζωγραφιζόταν στο πρόσωπο της μάνας μου κάθε
φορά που άκουγε το όνομα του εφοπλιστή,σε αντίθεση με το πατέρα μου εκείνη
πίστευε πως στην οικογένεια μας είχε κάνει μόνο κακό.
-Καλά παιδιά οι Κύπριοι,συνέχισε ο πατέρας μου,ένα ζευγάρι με τρία παιδιά,το
μικρότερο ένα αγοράκι εννιά μηνών,χαμογελαστοί,ευγενικοί,τις προάλλες όταν
γλίστρησα στο πεζοδρόμιο μόλις έβγαιναναποό τη πολυκατοικία,έτρεξανα να με
βοηθήσουν να σηκωθώ,να με φέρουν σπίτι....
-Πρόσεχε λίγο ρε μπαμπά,μη βαδίζεις γρήγορα,στο έχουν πει και οι γιατροί,το πρόβ-
λημα της υγείας σου δε σηκώνει τέτοια,ούτε εγώ είμαι δίπλα
Κούνησε το κεφάλι του,η τελευταία μου φράση τον πόνεσε
-Ο γέρος ή από πέσιμο...
-Ε στη τουαλέτα φαντάζομαι πας πιο αργά,είπα
-Το γαμημένο το αριστερό μου πόδι,γκρίνιαξε,μουδιάζει και φοβάμαι πως θα με
πουλήσει και θα σωριαστώ κάτω,πάνω στο άγχος να προλάβω το κακό βάζω ταχύ-
τητα και...
Παρατηρούσα το στόμα του,το αριστερό μέρος στο κάτω χείλη του είχε κρεμάσει
ελαφρά και σα να έτρεμε,στενοχωρήθηκα αλλά δεν ήξερα και τι να πω.
-Με τον καημένο το Δημήτρη ξεχάστηκα κι εγώ και δε σε ρώτησα,τι δουλειές
ετοιμάζεται να κάνει ο Βρεττός εδώ;
-Κέντρα,συναυλιακούς χώρους,τέτοιες μαλακίες,ξέρεις,μπορούσα άνετα να λέω ψέμ-
ματα στο πατέρα μου,το μεγαλύτερο μέρος της ζωής μου αυτό έκανα άλλωστε.
-Δεν ησυχάζει αυτός ο άνθρωπος,η μάνα σου δεν τον είχε πάρει με καλό μάτι....
-Πας ακόμα στο νεκροταφείο;
-Μπα,μόνο αν πάω με τη θειά σου και το μπάρμπα σου,μη μου'ρθει και τίποτα..
-Καλά κάνεις,κοίτα μπαμπά μη το πάρεις στραβά αυτό που θα σου πω,ίσως θα ήταν
καλή ιδέα να πας για λίγο στο θείο Γιάννη στη Καλαμάτα.Θα τους δεις κιόλας αφου
σε έχουν κάνει χρυσό και θ’αλλάξεις και περιβάλλον.
Δε ξέρω πόσο καλά τα είχα καταφέρει ώστε να ακουστώ φυσιολογικός,ένας στορ-
γικός γιός που νοιάζεται για τον πατέρα του.Ένοιωσα ένα πικρό υγρό να κατεβαίνει
μονοκοπανιά μέσα μου,ο στοργικός γιός που ζει μόνιμα στην Αγγλία και επισκέπτε-

289
ται το γέρο του όλο και πιο σπάνια για να μη θυμάται!Θα μπορούσα να ξαναβάλω
μπροστά τη φτηνή διακαιολογία πως στην πραγματικότητα ο πατέρας μου ήταν αυτός
που με είχε μπάσει στα κόλπα του Βρεττού,αλλά ακόμα κι αυτή η μέθοδος
«εξιλέωσης» είχε παλιώσει και δεν λειτουργούσε.Ευχόμουν μονάχα να έβρισκε την
ιδέα μου καλή,δεν ήθελα να τον έχω μέσα στα πόδια μου.
-Θα πάω τα Χριστούγεννα,μου απάντησε εντελώς ανυποψίαστος,και τώρα που….
Δε τελείωσε τη φράση του αλλά κατάλαβα τι εννοούσε
-Μπορεί να έρθω κι εγώ τότε,είπα,εκτός αν μείνω με την Ελένη και τη μικρή
-Είναι και το μαγαζί…είπε αόριστα νομίζοντας πως άλλαζε κουβέντα
Ένα κουνούπι έπεσε πάνω στο μάτι μου και το έδιωξα απότομα βλαστημώντας
-Ολόκληρος άντρας και ακόμα να το ξεπεράσεις,είπε ο πατέρας μου χαμογελώντας
και κοιτώντας με στα μάτια μετά από αρκετή ώρα
-Ποιό;
-Την αντιπάθειά σου για τα έντομα,από παιδάκι τα φοβόσουν,κυνηγούσες αρου-
ραίους,ψάχνατε για φίδια με τα ξαδέλφια σου στη Καλαμάτα αλλά άμα έβλεπες
έντομο…
-Τα σιχαίνομαι,είπα,όσο γι’αυτό που είπα πριν είναι γιατί θα έχω κάμποσες δουλειές
αυτές τις μέρες και θα μπορώ να έρχομαι συχνά
-Πάντως συχνότερα απ΄όσο ερχόσουν,είπε με μισοαστείο παράπονο
Το πικρό υγρό συνέχισε να κατεβαίνει και πλυμμήριζε το στομάχι μου
-Αν θες να μείνεις κι εδώ υπάρχει χώρος,αλλά βέβαια τι σου λέω τώρα,ήξερε πως η
προσφορά του θα έπεφτε στο κενό αλλά δεν έχανε και τίποτα να προσπαθήσει.Τα χα-
μένα χρόνια που με κάποιο τρόπο έπρεπε να κερδηθούν,οι πληγές από τις διαμάχες
που μάλλον δεν είχαν κλείσει εντελώς αλλά τις είχε κάνει δυσδιάκριτες ο θάνατος της
μητέρας μου.
Συνήθως οι οδυνηρές απώλειες έχουν το δικό τους μαγικό τρόπο να παραμερίζουν
διαφορές που κάποτε ίσως να έμποιαζαν αγεφύρωτες,αναρωτήθηκα αν είχε καταφέρει
κάτι τέτοιο ο θάνατος του Δημήτρη,αναρωτιόμουν κι αν κάποιος άλλος αναρωτιόταν
το ίδιο.
-Σκέψου αυτό που σου είπα πάντως
-Θα δούμε,απάντησε με κουρασμένη φωνή,μου φαίνεται θα δω λίγη τηλεόραση και
θα πέσω να κοιμηθώ,ξέρεις απέκτησα ένα από τα χούγια σου
-Που είναι ποιό;
-Το βράδυ κοιμάμαι συχνά με μουσική ή με κανέναν αθλητικό σταθμό,ξεχνιέμαι και
με παίρνει ο ύπνος
Το πικρό υγρό τώρα πια έβγαινε από τη μύτη κι από το στόμα μου,πνιγόμουν,το
συναίσθημα ήταν τόσο έντονο ώστε έβηξα.Προσπάθησα να χαμογελάσω,είχα
καταντήσει να χρησιμοποιώ το χαμόγελο για να διώξω όποια ίχνη στοργής είχαν
μείνει μέσα μου,αυτή η στοργή όμως τη συγκεκριμένη στιγμή με αιφνιδίασε,δεν την
περίμενα.Από τότε που γύρισα σ'αυτή τη γαμημένη πόλη που τόσο αγαπούσα λες και
είχε ανοίξει μία καταπακτή κι έβγαιναν από μέσα καταπιεσμένα αισθήματα που
έπαιρναν την εκδίκησή τους.Δε σκόπευαν να δείξουν κανένα έλεος στο σαδιστή που
τα είχε φυλακίσει.
-Θες να κοιμηθώ εδώ απόψε; ρώτησα
Με κοίταξε ικανοποιημένος,του έφτανε που είχα ρωτήσει
-Όχι αγόρι μου,κάνε δουλειά σου,μια χαρά είμαι,άλλωστε ξυπνάω και πολύ νωρίς
ξαναβάζω τηλεόραση και σιγά σιγά ετοιμάζομαι για τις βόλτες μου
Εγώ θα ετοιμαστώ να ξαναδεχτώ τον ελέφαντα που θρονιάζει στο στήθος μου
-Θα μιλήσουμε αύριο πάντως,τον διαβεβαίωσα και η φωνή μου μάλλον είχε το χρώμα
που χρησιμοποιούσα για να δείξω στη Ρούλα πως θα ήμουν κοντά της

290
 Γενική Διεύθυνση Ασφάλειας Αττικής
Υποδιεύθυνση Δίωξης Ναρκωτικών
Ο Ταξίαρχος Αναστάσιος Ασημάκης δεν έδινε την εντύπωση πως κάποτε είχε
κερδίσει τρία χρυσά μετάλλεια στα 100 και στα 200 μέτρα στους αγώνες των
Σωμάτων Ασφαλείας.Οι ώμοι του είχαν γύρει,η κοιλιά του σχεδόν έκρυβε τη ζώνη
και το γκρίζο τριχωτό στεφάνι γύρω από το φαλακρό του κεφάλι τον μεγάλωνε
ακόμα περισσότερο.Ωστόσο τα μάτια του φανέρωναν εξυπνάδα,παρατηρητικότητα
και ικανότητα να διαβάζει σκέψεις.Στο γραφείο του υπήρχαν φωτογραφίες από τα
ένδοξα αθλητικά του νειάτα αλλά και φωτογραφίες από συνεντεύξεις τύπου που είχαν
ακολουθήσει κάποιες πετυχημένες συλλήψεις.
-Λοιπόν,ικανοποιημένος; με ρώτησε
Έβαλα τα χαρτιά που είχα διαβάσει μέσα στον χάρτινο φάκελο
-Τα σημεία παρακολούθησης είναι καλά,του είπα,αλλά οι βάρδιες δε ξέρω αν
κουράσουν ίσως στη πορεία χρειαστούμε κι άλλους,πάντως από τις ηλικίες που είδα
είναι έμπειροι σχετικά και ορισμένοι έχουν και βιογραφικό
-Έτσι θα σε άφηνα; μου είπε χτυπώντας μου τον ώμο,και το καλύτερο δε στο έχω πει
ακόμα
-Τόσο καλά;
-Ν'άφηνες το σαρκασμό σου στο αυτοκίνητο,μου απάντησε παριστάνοντας τον θιγ-
μένο. Τέλος πάντων,έχουμε στα χέρια μας εξοπλισμό από που λες;
Για να έδειχνε τόσο ενθουσιασμένος πρέπει να του είχαν λυθεί τα χέρια οπότε μία θα
μπορούσε να είναι η απάντηση
-ΕΥΠ,είπα ξερά
Ο Ασημάκης κοίταξε το Σπανό
-Ευτυχώς που τον πήραν στον Πειραιά,του είπε,αρχιφύλακά του θα με είχε καταν-
τήσει ο μπαγάσας
Ο Σπανός χαμογέλασε ευγενικά
-Τα μηχανήματα από το Ισραήλ ή αυτά τα αδοκίμαστα από τη Γαλλία; ρώτησα
-Από το Ισραήλ ρε γκρινιάρη,είπε ο Ασημάκης και σήκωσε τα χέρια ψηλά,άσε που
και τα Γαλλικά μια χαρά δουλεύουν,μάλλον όμως θα τα χρησιμοποιήσουμε σε
περίπτωση που πάρουμε τη διοργάνωση του EURO σε 4 χρόνια.Αλλά υπάρχει και
εξοπλισμός από το FBI παρακαλώ,όχι παίζουμε
Ήταν ενθουσιασμένος,ύπο άλλες συνθήκες θα συμμεριζόμουν τη χαρά του
-Αυτά είναι δοκιμασμένα; ρώτησα
-Από τους Ολυμπιακούς Αστυνόμε Αθανασάκο,μου είπε,μας τον άφησαν μαζί με το
παράσημο στον πρώην υπουργό για την εξάρθρωση της 17 Νοέμβρη
-Κι άλλα μας είχαν αφήσει αλλά.....
-Να σου πω Νάσο,ο Μυλόπουλος ίσως έχει πιο πολλές αντοχές από μένα μη με
στείλεις πριν την ώρα μου,μια χαρά είναι ο εξοπλισμός και τον έχουμε δοκιμάσει και
στα φορτηγάκια
-Αυτό είναι παρήγορο, παραδέχτηκα
-Χόλλυγουντ σα να λέμε,είπε ο Σπανός
-Να άνθρωπος με όραμα,είπε ο Ασημάκης δείχνοντας τον Υπαστηνόμο,το ξέρεις
βέβαια Σπανέ ότι μου έχουν φάει τα αποτέτοια να σε ξαναφέρω πίσω
-Ο στόχος μας είναι στον Πειραιά κύριε Ταξίαρχε,είπε ο Σπανός
-Δεν κυνηγάμε κάποιον συγκεκριμένο,είπε ο Ασημάκης,οι εντολές είναι για "καθα-
ρισμό" από τις συμμορίες
-Πότε θα δούμε τον εξοπλισμό;ρώτησα
Τα μάτια του Ασημάκη έλαμπαν
-Αμέσως τώρα,είπε,και αύριο χαράματα θα έχει τοποθετηθεί στα φορτηγάκια και θα

291
βρίσκεται στο Πειραιά.
Το ύφος του Ασημάκη από υπερβολικά ενθουσιώδες μετατράπηκε σε σκεπτικό
-Το θέμα βέβαια είναι πως όλα αυτά αποφασίστηκαν ξαφνικά κι εμένα μου έχει φύγει
ο κώλος για να μπορέσω να τα οργανώσω έτσι ώστε να μη φανεί πως στήνουμε τσίρ-
κο,είπε ξεφυσώντας,κάποτε παρακαλούσαμε για κάτι τέτοιο και μας είχαν γραμ-
μένους και τώρα…..
Ο Σπανός κούνησε το κεφάλι του συμφωνώντας
-Ο Υπαστηνόμος σου ξέρει πολύ καλά τι λέω,μου είπε ο Ασημάκης
-Κι εγώ ξέρω πολύ καλά τι λέτε κύριε Ταξίαρχε,απάντησα
-Αν έχουμε τη τύχη με το μέρος μας και πιάσουμε το μεγάλο ψάρι μέσα σε λίγες
μέρες καλό θα είναι,είπε ο Σπανός
-Όπου μεγάλο ψάρι Βασίλης Τσαγκάρης,πρόσθεσα,αν είναι μόνο αυτός βέβαια
Ο Σπανός με κοίταξε παραξενεμένος
-Έχετε πληροφορίες για άλλο παίκτη;ρώτησε
-Αόριστα πράγματα,απάντησα φέρνοντας στο μυαλό μου την κουβέντα που είχα πριν
λίγες μέρες με τον άστεγο Μαθιό
-Αυτό που μπορούμε να κάνουμε,είπε ο Ασημάκης γυρνώντας μας τη πλάτη και
παρατηρώντας τη τσιμεντένια θέα από το παράθυρο του γραφείου του,είναι να μα-
ζέψουμε ότι στοιχεία μπορούμε ώστε να μας ρίξει λίγα ψίχουλα συμπόνιας ο εισαγγε-
λέας και να στηρίξουμε υπόθεση,πάμε τώρα για τα μηχανήματα,εκεί Νάσο σε περι-
μένει μια άλλη έκπληξη
Δεν ήμουν τόσο περίεργος να μάθω τι είδους έκπληξη ήταν αυτή,έτσι τον χρόνο που
μας πήρε για να κατέβουμε στο -2 πάτωμα όπου εκεί υπήρχαν και οι αίθουσες που
διέθετε η ΕΛ.ΑΣ για τον σχεδιασμό σημαντικών επιχειρήσεων τον αφιέρωσα στο να
σκεφτώ αυτά που ανακάλυψε ο Ζαραφωνίτης και πως θα μπορούσα να διαθέσω τον
ελεύθερο χρόνο μου,αν έβρισκα δηλαδή,για να τσεκάρω την υπόθεση του Δημήτρη.
Τον Σπανό δεν μπορούσα να τον χρησιμοποιήσω άλλο,δε γινόταν να του φορτώσω κι
άλλες ευθύνες και ήταν κάτι παραπάνω από φανερό το πόσο σκόπευε να ασχοληθεί
με την καινούργια επιχείρηση όσο θεατρική κι αν έμοιαζε.Διασχίσαμε έναν στενό
διάδρομο που θύμιζε αυτούς που συναντούσες στα υπόγεια οχυρά και στα καταφύγια,
στο ταβάνι οι λάμπες νεον έριχναν ένα δυνατό φώς,αριστερά και δεξιά μας γκρι
πόρτες ασφαλείας ακριβώς ίδιο χρώμα με τους τοίχους.Πίσω από αυτές πολύ πιθανόν
να γινόντουσαν κάποιες παρακολουθήσεις,ή κάποιες «άκρως απόρρητες» αλλαγές
σχεδιασμών που αφορούσαν αποκλειστικά τα μεγάλα γαλόνια και που για την ώρα θα
αποτελούσαν μόνο λόγια.Αναρωτήθηκα αν είχε βρεθεί πρόσφατα και ο Ασημάκης
πίσω από κάποια από τις πόρτες αυτές λίγες μέρες πριν την επιχείρηση σκούπα.
-Εδώ είμαστε,είπε ο Ταξίαρχος και στάθηκε μπροστά στην τελευταία πόρτα στο
αριστερό μέρος του διαδρόμου
Για τους τύπους φρόντισε να μας κρύψει με τη πλάτη του το καντράν ασφαλείας
δίπλα από τη πόρτα και πάτησε τα νούμερα του κωδικού ώστε αυτή ν’ανοίξει
αυτόματα,στο άνοιγμα δεν ακούστηκε ο παραμικρός θόρυβος.
-Ταξίαρχε πρέπει να επαναφέρουμε το θόρυβο στο άνοιγμα της πόρτας,μπορεί να
έβλεπα καμιά πορνοταινία στο λαπτοπ μου,είπε ένας άντρας που σηκώθηκε αμέσως
από την καρέκλα του μόλις μπήκαμε μέσα.
-Συνταγματάρχη,σεβασμός στους ανωτέρους σου,απάντησε ο Ασημάκης
-Δεν υπάρχει κανένας ανώτερος από την ΕΥΠ,είπε με πονηρό χαμόγελο ο άντρας
Όντως ήταν έκπληξη που τον ξανάβλεπα μετά από τέσσερα χρόνια,είχε αφήσει τα
πλούσια γκρίζα μαλλιά του να μακρύνουν κάπως και τα χτένιζε προς τα πίσω,μου
θύμιζε κάποιους βετεράνους τραγουδιστές της country.Υπολόγισα πως το βάρος του
είχε αυξηθεί γύρω στα πέντε κιλά πράγμα που είχε κάνει τη μέση του πιο φαρδιά.Τα

292
καταγάλανα μάτια του διατηρούσαν αυτό το εξεταστικό ύφος που μία φορά να το
συναντούσες αρκούσε για να μην το ξεχάσεις ποτέ,Τιμολέων Δανιάς,αξιωματικός του
Στρατού με προϋπηρεσία στους Λοκατζήδες,διακρίσεις σε ασκήσεις του ΝΑΤΟ αλλά
η χακί στολή άρχιζε να τον «στενεύει» πολύ νωρίς.Η καριέρα που ήθελε ήταν διαφο-
ρετική,κάποιος παρατηρητικός,περίεργος και διορατικός άνθρωπος όπως αυτός δεν
θα μπορούσε να περάσει τη ζωή του εκπαιδεύοντας φαντάρους.Στην Υπηρεσία
Πληροφοριών στρατολογήθηκε λίγους μήνες πριν τους Ολυμπιακούς Αγώνες αλλά
κάτι τέτοιο ψηνόταν ήδη από τα πρώτα χρόνια πρωθυπουργίας Σημίτη.Κανείς δεν
ήξερε τις κινήσεις του Δανιά,δεν άφηνε ποτέ ίχνη και γι’αυτό ήταν τόσο καλός στη
δουλειά του,η αναρίχησή του στην ιεραρχία ήταν γνωστή μόνο στους ανωτέρους του
και βέβαια ακόμα και στους κουτσομπολίστικους κύκλους της Αστυνομίας δεν είχε
γίνει γνωστό ποιες ήταν οι ακριβείς πολιτικές του πεποιθήσεις,αν υποθέσουμε ότι είχε
τέτοιες.
-Ακόμα στις Ανθρωποκτονίες Αθανασάκο;με ρώτησε δίνοντάς μου το χέρι του
Ήξερα το συνήθειό του να εφαρμόζει δυνατές λαβές στη χειραψία και δε φάνηκα
απροετοίμαστος
-Δεν είσαι εντελώς αγύμναστος,μου είπε συνομωτικά,και νόμιζα ότι θα σε είχαν
σκουριάσει
-Θέλω αλλά δεν με αφήνουν, απάντησα
Αφού χαιρετήθηκε και με το Σπανό μας έδειξε ένα μακρόστενο τραπέζι πάνω στο
οποίο υπήρχαν μηχανήματα που έμοιαζαν να έχουν βγει από τηλεοπτικό στούντιο
-Τα καμάρια μας και από αύριο τα καμάρια σας,είπε.Εξοπλισμός που μπαίνει άνετα
σε φορτηγάκι παρακολούθησης και είναι και πάρα πολύ εύκολος στον χειρισμό,μην
ανησυχείτε για τις πρώτες μέρες θα υπάρχουν δικοί μας χειριστές που θα σας τα
μάθουν όλα.
Ο Δανιάς πήρε από το τραπέζι μια μικροσκοπική κάμερα σε μέγεθος κινητού
τηλεφώνου και μας την έδειξε
-Αυτή πάει στην οροφή του φορτηγού τοποθετείται με τέτοιο τρόπο ώστε να μην
είναι ορατή σε ανυποψίαστα μάτια και με ειδικό πρόγραμμα μέσω λαπτοπ μπορεί και
παρακο-λουθεί τα πάντα.Κατόπιν άφησε τη κάμερα και μας έδειξε την οθόνη που
θύμιζε τηλεόραση LCD,και σ'αυτό το χαζοκούτι έχετε πλήρη εικόνα για το τι
συμβαίνει γύρω, όσο για τον ήχο δε θα υπάρχει μεγάλο πρόβλημα,στη κάμερα
υπάρχει ενσωματομένο μικρόφωνο,έχει λίγο καιρό να δουλέψει αλλά στα
δοκιμαστικά που κάναμε μας έβγαλε ασπροπρόσωπους..
-Το καλό πράγμα το έχετε κρατήσει εσείς,είπα
-Μια ζωή γκρίνια Αθανασάκο,αντιγύρισε,σε δύο μέρες θα τοποθετησουμε ειδικά μικ-
ρόφωνα εκεί που θα μας υποδείξεις,στο λαπτοπ υπάρχει κι άλλο ένα πρόγραμμα με το
οποίο συνδέεται κανείς με τα μικρόφωνα και ακούει καθαρότερα συνομιλίες,αλλά
πρέπει πρώτα να κόψετε κίνηση και να συνεννοηθούμε για το που θα τοποθετηθούν
τα μικ-ρόφωνα,το ίδιο κόλπο που είχαμε κάνει και στη Γλυφάδα όταν είχαμε πιάσει
τα στελέχη των Σταυροφόρων
Με δούλευε και δεν είχα διάθεση να το ανεχθώ
-Τα στελέχη των Σταυροφόρων τα πιάσατε γιατί οι Εγκληματολογικές έρευνες
Πειραιά ταυτοποίησαν το σαρανταπεντάρι που χρησιμοποιήθηκε στο φόνο του
βιομήχανου και του υπαλλήλου της Αυστριακής Πρεσβείας,ξενυχτήσαμε τρεις μέρες
και μας βγήκε το λάδι στις έρευνες....
Ο Δανιάς έχασε για λίγο το άνετο ύφος του
-Μη μου παριστάνεις τον Μυλόπουλο,μου είπε
-Δεν έχω την παραμικρή διάθεση να το κάνω,απάντησα,παινεύεις την υπηρεσία σου
κι εγώ την ομάδα που δούλεψε για μένα αυτό είναι όλο

293
-Ποτέ δε μου έλυσες την απορία Αστυνόμε,είπε σκεφτικός ο Δανιάς,γιατί απέρριψες
τόσες πολλές προτάσεις για μετάθεση στην Αντιτρομοκρατική και στην ΕΥΠ; Όσα
χρόνια είμαι εκεί δεν θυμάμαι άλλο παρακαλετό τόσο έντονο όσο αυτό που έγινε σε
σένα
-Κανένας δεν με παρακάλεσε,του απάντησα,άλλωστε ποτέ δε μου άρεσε το κλίμα που
υπάρχει εκεί πάντα έπρεπε να έχω και μάτια στη πλάτη
Ο Ασημάκης με κοίταξε σα να μου έλεγε "σταμάτα επιτέλους"αλλά ο Δανιάς δεν
φάνηκε να ενοχλείται
-Όπου κι αν είσαι τα μάτια στη πλάτη χρειάζονται,μου είπε με νόημα το οποίο δε
δυσκολεύτηκα καθόλου να πιάσω
-Εκεί ίσως λίγο παραπάνω
-Πολύ Λε Καρρέ διαβάζεις,τέλος πάντων σε μία ώρα ο εξοπλισμός θα έχει
τοποθετηθεί στα φορτηγά,λεπτομέρειες ήδη έχετε λάβει όπως βλέπω,είπε κι έδειξε με
νεύμα τους φακέλους που κρατούσαμε ο Σπανός κι εγώ.
-Πάνω κάτω πόσες μέρες έχουμε;ρώτησα
-Δεν υπάρχει κάτι επίσημο,απάντησε ο Δανιάς εν γνώση του ότι παρέκαμπτε τον
Ασημάκη αλλά κι ο Ταξίαρχος δεν αντέδρασε.Από το γραφείο του υπουργού
Προστασίας Του Πολίτη υπάρχει η σκέψη για τρείς εβδομάδες,δεν είναι και λίγο
έτσι;To Υπουργείο Δικαιοσύνης έχει κάποιες αντιρρήσεις,θέλει δεκαπέντε μέρες το
πολύ,θα το δούμε στη πορεία.
Ο Σπανός κοίταξε τον Δανιά λίγο σκεπτικός
-Στη διεύθυνση Πειραιά μου είπαν πως θα είχα γνώμη για τον εξοπλισμό,και δεν μας
είχαν πει τίποτα για το ανακάτεμα της ΕΥΠ,και με όλο το σεβασμό θα ήθελα να
μάθω τι άλλαξε
Ο Δανιάς κοίταξε πρώτα τον Ασημάκη και μετά εμένα
-Κάποιος πρέπει να είναι λίγο πιο ειλικρινής από δω και στο εξής,είπε
-Δε διαφωνώ,απάντησα κι έβγαλα ένα τσιγάρο από το πακέτο μου ψάχνοντας
ταυτόχρονα για τασσάκι
-Κομμένο το κάπνισμα,είπε ο Ασημάκης,νέοι κανόνες
-Έλεος πια! σχολίασα,αυτός ο καθωσπρεπισμός είχε καταντήσει αηδία
-Υπαστηνόμε,για να απαντήσω στην ερώτησή σου,η ΕΥΠ μπήκε στο παιχνίδι την τε-
λευταία στιγμή,θεωρήθηκε ότι μπορούσαμε να διαθέσουμε εξοπλισμό και σε σας,για
καλό σας είναι όπως είδες κι εσύ,έχεις κάποια αντίρρηση μετά από όσα σας έδειξα;
Ο Σπανός δεν βιάστηκε να απαντήσει,ένοιωθα πως κάτι δεν του άρεσε κι αυτή η
δυσπεψία που με επισκεπτόταν όταν κάτι δε μου άρεσε κι εμένα ξανάκανε την
εμφάνισή της.
-Για οργανωμένη επιχείρηση πάντως κάποια πράγματα έγιναν ξαφνικά,από τη μία η
ΕΥΠ από την άλλη η ασάφεια στο χρόνο διάρκειας της παρακολούθησης.....
Εξέφρασα δυνατά τις σκέψεις μου αλλά αντί να ανακουφιστώ προβληματίστηκα
ακόμα περισσότερο λές και είχα ακούσει τα ίδια μου τα λόγια από το στόμα κάποιου
άλλου.
-Εγώ πάλι δε βλέπω τίποτα περίεργο,είπε ο Δανιάς σταυρώνοντας τα δάχτυλά του
-Αυτά περί ειλικρίνειας,σχολίασα
-Δε θα πας και πολύ ψηλά με αυτή τη γλώσσα Νάσο,φαντάζομαι το ξέρεις,είπε ο
Δανιάς παίρνοντας ένα ξυνισμένο ύφος
-Είμαστε όλοι κουρασμένοι,ο Ασημάκης αποφασίζει να κάνει τον διαιτητή,συζητάμε
άλλη μία φορά τις λεπτομέρειες και πάμε σπίτια μας.
-Εσείς πάτε,είπα,εγώ ξαναγυρίζω στην υπηρεσία για να ενημερώσω τον Μυλόπουλο
και για να ελέγξω ξανά το φάκελλο σε συνδυασμό με τις σημειώσεις μου,όσο για τη
γλώσσα μου το'χω πάρει απόφαση πως είναι η μαύρη κυλίδα στο βιογραφικό μου.

294
Ο Δανιάς επαναλαμβάνει κάποια βασικά πράγματα γύρω από τα μηχανήματα,συνεχί-
ζει να μας βεβαιώνει πως όλα θα πάνε καλά,δεν υποστηρίζω πως μπορώ να τον ψυχο-
λογήσω,το πιθανότερο είναι πως σε αυτόν τον τομέα η δική του ικανότητα είναι πολύ
μεγαλύτερη από τη δική μου αυτό όμως που διαπιστώνω είναι πως αντιμετωπίζει την
όλη επιχείρηση μάλλον σαν μια ρουτίνα που ίσως και να τον είχε αναγκάσει να παρα-
τήσει στη μέση κάτι που θα τον ενδιέφερε πολύ περισσότερο.Ανταλλάσουμε λιγες
ματιές,για την ακρίβεια παρακολουθεί ο ένας τον άλλον,εγώ τουλάχιστον ήξερα πως
εκείνος με είχε υπό την «επίβλεψή» του για ένα χρονικό διάστημα τότε που ήθελαν
να με εντάξουν στην αντιτρομοκρατική.Η επανάληψη με κουράζει και καταφέρνω να
πνίξω ένα χασμουρητό.Ποιός θα αναφέρει τι και σε ποιόν και πως θα χειριστούμε τα
ΜΜΕ,οι πολιτικοί προϊστάμενοι-ευτυχώς-δε θα μιλούν απ’ευθείας με εμένα.
Ο Δανιάς παραμένει στην αίθουσα κι εγώ είμαι ο τελευταίος που θα κλείσει την
πόρτα,πριν το κάνω αυτό τον ακούω να μου λέει
-Νάσο…έμαθα για το φιλαράκι σου,λυπάμαι πολύ το εννοώ
Κούνησα το κεφάλι μου μόνο κι έπειτα έκλεισα την πόρτα,θα μπορούσε να το έχει
μάθει με χίλιους δύο τρόπους όμως δεν είχα όρεξη να τους εξετάσω έναν προς έναν,η
εκδοχή να το είχε μάθει από τον Ασημάκη μου ερχόταν μία χαρά.
-
Ο Παναγιώτης Πεφάνης θύμιζε αγριεμένο γορίλλα στο κλουβί καθώς περπατούσε
πέρα δώθε στο γραφείο του,ο Έντυ και ο Νικολάκης όρθιοι με τις πλάτες τους στις
γωνίες και ο μόνος καθιστός της παρέας ο Γρηγόρης Καπάτος.Τα γόνατα του Έντυ
σχεδόν τρέμουν θέλει να καθίσει αλλά η διάθεση και το ύφος του Πεφάνη απαγο-
ρεύουν ρητά κάτι τέτοιο.
-Δικηγόρος είμαι και όχι γιατρός,είπε μάλλον εύθυμα ο Καπάτος που έδειχνε να από-
λαμβάνει και λίγο το όλο σκηνικό,αλλά δε βοηθάς την πίεσή σου με το να είσαι συνέ-
χεια στη τσίτα,κάτσε λίγο ρε Παναγιώτη μπας και μίλησουμε ήρεμα
Ο Πεφάνης του ρίχνει μια άγρια ματιά αλλά ο Καπάτος δεν αποθαρύνεται,ξέρει πως ο
ρόλος του είναι σημαντικός,τον χρειάζονται.Μπορεί ο Πεφάνης να είναι ο όγκος και
η δύναμη αλλά για την ώρα εκείνος είναι το μυαλό και το μυαλό τώρα έχει τον πρώτο
λόγο.
-Μια χαρά το χειρίζεσαι,ο Καπάτος γίνεται διπλωμάτης,αλλά κάνε λίγη υπομονή πα-
ραπάνω.
Η ματιά του Πεφάνη παραμένει άγρια,ο Νικολάκης την αποφεύγει προσεκτικά,ο
Έντυ το καταλαβαίνει και χαμογελάει εκδικητικά,εκείνος δεν χαμηλώνει το βλέμμα,
εκείνος είναι ο Βασιλιάς για την Σαμάνθα,δύο χαπάκια επιπλέον έχουν βοηθήσει.
-Η υπομονή μου εξαντλείται Καπάτο,είπε αργά ο Πεφάνης και η φωνή του ήταν σε
πλήρη αντίθεση με το βλέμμα του.
-Αυτό θέλει κι ο άλλος,του είπε ο δικηγόρος με τη σιγουριά που φέρνει η εμπειρία
του σε χειρισμούς παρόμοιων καταστάσεων,αν σε συγχίσει περιμένει και το λάθος
σου οπότε…
-Να περιμένει ένα τέτοιο καβλί στο κώλο του,είπε ήρεμα ο Πεφάνης δείχνοντας με
την κόψη του δεξιού του χεριού τον πήχη του αριστερού
Ο Καπάτος έδειξε μια αποστροφή για το λεξιλόγιο
-Θέλει να σε προκαλέσει,είπε,αν ξεκινήσεις τα αντίποινα η αστυνομία εσένα θα κυνη-
γήσει μη ξεχνάς τι έλεγε στο δικαστήριο,σε δική σου σκευωρία και απάτη τα φόρ-
τωσε άρα θα είσαι ο πρώτος ύποπτος αν γίνει κάτι ο κωλόγερος είναι παλιά καραβάνα
και δεν ξεχνάει
-Τι να ξεχάσει μωρέ,μας εξαφάνισε τον Κρίστο και τώρα θέλει να μπει και στις δου-
λειές μας στο Νέο Κόσμο,πήγε και πυροβόλισε το στούντιο για να δείξει τι;
-Τα ξανάπαμε αυτά Παναγιώτη,του θύμισε ο Καπάτος,μη φανταστείς ότι δεν έχει μά-

295
θει τι έγινε όσο έλειπε,απόδειξη η μαγκιά με τον πυροβολισμό και με τον Πολωνό
σου συν η επίσκεψη στον Χαραλαμπίδη
-Άλλος κλαψομούνης από κει,σχολίασε ο Πεφάνης που επιτέλους κάθισε στην καρέκ-
λα του κάτι που έκανε τον Νικολάκη να σηκώσει το κεφάλι του,λήξη συναγερμού.
-Αφεντικό του τρίζουμε κι εμείς τα δόντια αν θές,είπε ο Έντυ
Ο Νικολάκης ενοχλήθηκε αφάνταστα από αυτή την πρωτοβουλία του Αλβανού να
προτείνει λύσεις αλλά δεν τόλμησε να κάνει πάλι το σόου που έκανε πριν λίγες ώρες,
το αφεντικό δεν ήταν αυτός
-Ρε παιδιά να χαρείτε,είπε θιγμένος ο Καπάτος,όχι τέτοιες κουβέντες μπροστά μου
Ο Έντυ χαμογέλασε ειρωνικά,ένας Νικολάκης πιο πλούσιος,πιο δημοσιοσχεσίτης και
πιο έξυπνος ήταν ο Καπάτος.Παρίστανε τον αρχηγό όταν νόμιζε πως δεν θα λερω-
θούν και πολύ τα χέρια του.
-Κάνε πως δεν ακούς λοιπόν,είπε απότομα ο Πεφάνης,άσε μας ρε Καπάτο,πήγαν και
του έκαναν το στούντιο λαμπόγιαλο,μία ώρα μου κλαιγόταν πως θα ρεφάρει τη ζημιά.
«Ρε συ Παναγιώτη,κάτι για δυο-τρεις Κυριακές,και μικρές κατηγορίες ακόμα,δε θα
πούμε τίποτα από το σταθμό,θα μιλήσω και με τον Αντωνίου»ο Πεφάνης μιμείται
κάποιον που κλαψουρίζει κι όλοι καταλαβαίνουν πως αυτός ο κάποιος είναι ο Χαρα-
λαμπίδης.
-Ανακατέβεσαι παντού ρε Παναγιώτη,είπε πιο μαλακά αυτή τη φορά ο Καπάτος.
-Τι εννοείς; ο Πεφάνης τον έχει καλέσει για άλλου είδους συμβουλές κι όχι για κύρ-
ηγμα
-Εννοώ ότι προσπαθείς να πάρεις από τον Τσαγκάρη ότι πηγή εσόδων έχει,εξήγησε ο
δικηγόρος,το τραβάς το σχοινί,τόσο απλά.
-Εγώ τα δούλευα όλα αυτά,εξήγησε ο Πεφάνης,τα εσοδά του όπως τα λές έγιναν από
τα δικά μου τρεξίματα,ο Πεφάνης ξενύχταγε κι έλιωσε οπότε μη μου λές ανοησίες κι
εσύ,ας ασχοληθεί με τα αλογάκια του και με τη προστασία σε μαγαζιά.
-Βγάζεις καλά λεφτά με τα στημμένα,του είπε ο Καπάτος,μια χαρά μπίζνα είναι και
κανένας δε μας πειράζει,γιατί να προκαλούμε την τύχη μας;Πες μου που είμαι λάθος.
Γερές πλάτες έχεις,μπορείς αν θές να ανοίξεις κι άλλο ένα νυχτερινό μαγαζί ή να
αγοράσεις μια επιχείρηση που είναι έτοιμη να τα φτύσει βάζοντας μέσα και τον
προηγούμενο ιδιοκτήτη ώστε να φανείς φιλάνθρωπος και υγιής επιχειρηματίας,είναι ο
καλύτερος τρόπος για να μην ασχολείται κανένας μαζί σου,αν θές έχω στο μυαλό μου
καναδυό ανθρώπους ατσίδες στα λογιστικά και στα φοροτεχνικά και μπορούν να σου
δώσουν περισσότερες συμβουλές,μη κάθεσαι να μπλέκεις με τα κατακάθια.
Ο Πεφάνης χαμογέλασε πονηρά
-Όταν λές «κατακάθια» εννοείς τον πρώην πελάτη και συνεργάτη σου τον κύριο
Τσαγκάρη;
Ο δικηγόρος ανταπέδωσε το χαμόγελο αλλά το δικό του φανέρωνε και μια πίκρα,τα
μάτια του μισόκλεισαν σπέρνοντας ρυτίδες στις γωνίες τους,έμοιαζε σα να τον είχε
χτυπήσει ο ήλιος
-Φαντάζομαι τι θα έλεγες και για μένα αν σου τύχαινε ο…κατάλληλος πελάτης,
συνέχισε ο Πεφάνης που ικανοποιήθηκε με τη δύσκολη θέση του Καπάτου
-Έχω υποχρέωση να βοηθάω και να συμβουλεύω τους πελάτες μου,απάντησε ο
Καπάτος αφού πρώτα έβηξε προφασιζόμενος το καθάρισμα του λαιμού του,νομικές
και οικονομικές συμβουλές έδωσα,ότι θέλεις κάνε αλλά καλό θα ήταν να ξεμπλέκεις
από τις παρέες που είπαμε και να μη με αναγκάζεις να εμφανίζομαι στα αστυνομικά
τμήματα για να μαζεύω χαμίνια του δρόμου.
Ο Έντυ κοιτούσε επίμονα τον Καπάτο,παραείχε πάρει θάρρος και δεν αποκλείεται
κατ’ιδίαν να συμβούλευε τον Πεφάνη να ξεφορτωθεί εκείνον και τον Ντανήλ άλ-
λωστε δεν είχε κρύψει την αντιπάθειά του για τους ξένους,ξαφνικά αναρωτήθηκε αν

296
έπινε κι εκείνος Τζακ Ντάνιελς,όπως ο Βελίδης.
-Που καταλήγουμε λοιπόν;ρώτησε ο Πεφάνης
Ο Καπάτος γύρισε το κεφάλι του τη μία φορά προς το μέρος του Νικολάκη και την
άλλη προς το μέρος του Έντυ.Στον δικό τους κώδικα αυτό σήμαινε «μπορώ να
μιλήσω ελεύθερα;»
-Όλα ΟΚ,είπε κουνώντας το κεφάλι του ο Πεφάνης
-Τον καλείς σε συνάντηση,είπε ο Καπάτος
-Μήπως να κατεβάσουμε και τα βρακιά μας,ο Νικολάκης θεωρεί καλό να επέμβει
στη κουβέντα και να δώσει ένα δείγμα σκληράδας,αφοσίωσης και αποφασισ-
τηκότητας στο αφεντικό του
Ο Καπάτος τον κοιτάζει με περιφρόνηση και απογοήτευση
-Τη διπλωματία την έχεις ακουστά;τον ειρωνεύεται
Ο Νικολάκης δεν είναι το ίδιο έξυπνος ούτε το ίδιο ετοιμόλογος με το δικηγόρο,το
ξέρει κι αυτό τον εξοργίζει
-Διπλωματία ήταν το γάζωμα του μαγαζιού; καλή προσπάθεια μένει ικανοποιημένος
από τον εαυτό του σίγουρα ο Πεφάνης έχει εκπλαγεί ευχάριστα
-Άσ’τον να συνεχίσει ρε Νικολάκη, ο Πεφάνης μοιάζει τόσο εντυπωσιασμένος από
την παρέμβαση λες και είχε μόλις ακούσει το δελτίο καιρού
Ο Νικολάκης θέλει ν’ανοίξει η γη και να τον καταπιεί,ούτε τον Έντυ δε τολμάει να
κοιτάξει γιατί σχεδόν μυρίζει τον σιωπηλό χλευασμό του Αλβανού,ίσως θα πρέπει να
περιμένει λίιγο ακόμα για να δείξει την αξία του.
-Μπορείς να προτείνεις ένα ουδέτερο έδαφος και να κουβεντιάσετε γύρω από τα
τελευταία γεγονότα,να κάνετε ένα είδος ανακωχής,μια συμφωνία κυρίων,και να
βρείτε έναν τρόπο να…μοιράσετε δουλειές.
Ο Πεφάνης κοιτάζει το ταβάνι,γέρνει προς τα πίσω την καρέκλα πάνω στην οποία
έχει βολέψει το τεράστι σώμα του και εκείνη βρίσκει στον τοίχο
-Δε νομίζω να είναι και τόσο καλή ίδεα,λέει τελικά,αυτό το φίδι είναι ικανό για όλα
Ο Νικολάκης ικανοποιείται και κρατιέται με νύχια και με δόντια για να μην το δείξει,
ο Πεφάνης τον στηρίζει απλώς ήθελε να φανεί εκείνος σαν αφεντικό που ήταν,άδικα
είχε απογοητευτεί
-Δεν είσαι κανένα παιδάκι Παναγιώτη,είπε ο Καπάτος,ο Τσαγκάρης το ξέρει και κάτι
μου λέει πως και ο ίδιος μια συνάντηση επιθυμεί με τη διαφορά πως έχει το δικό του
τρόπο να σε…προσκαλέσει.Δεν είναι τίποτα αν το καλοσκεφτείς,ρίχνεις λίγο τον
εγωισμό σου χωρίς να παρακαλάς και τον καλείς για μια αντρίκια κουβέντα,παράτα
τον Χαραλαμπίδη και τον Πολωνό σαν δείγμα καλής θέλησης και κρατάς το μαγαζί
και τα στημμένα,τι θα κάνει δηλαδή;Στο ποδόσφαιρο δεν μπορεί να ανακατευτεί πια
το ξέρει και ο ίδιος και ούτε μπορεί να βάλει εσένα βιτρίνα.
Ο Πεφάνης φέρνει και πάλι την καρέκλα μπροστά,το δυνατό φως της λάμπας από το
ταβάνι κάνει το φαλακρό του κεφάλι να ιδρώνει
-Δεν είναι τόσο εύκολο,είπε ξεφυσώντας,οι δουλειές πάνε πολύ παραπέρα και δεν
μοιράζονται εύκολα,αν με πιάνεις τι εννοώ
Ο Καπάτος δεν δυσκολεύτηκε να καταλάβει αλλά αποφάσισε για λίγο να μην ανοίξει
το στόμα του γύρω από συγκεκριμένα θέματα
-Μιλάω για τις δουλειές που γνωρίζω,είπε,για τις άλλες…..
-Τον ξέρω πολλά χρόνια,είπε ο Πεφάνης,από την καλή και από την ανάποδη,στο
μόνο που μπορεί να υποχωρήσει είναι στα στημένα κι αυτό στην αρχή,έχει ακόμα
άκρες στο ποδόσφαιρο κι αυτό το έχω τσεκάρει,θα κάνει ότι τα παρατάει αλλά στην
ουσία θα περιμένει την κατάλληλη στιγμή και όταν βρεί ευκαιρία…
Ο Πεφάνης χτυπάει τις παλάμες του δυνατά,ο ήχος κάνει τον Καπάτο να μορφάσει
ελαφρώς τρομαγμένος.

297
-Δεν είναι εποχή για πολέμους,o δικηγόρος διορθώνει το γιακά του πουκαμίσου του
-Δεν τον ξεκινήσαμε εμείς,είπε ο Νικολάκης
Ο Πεφάνης του ρίχνει μια άγρια ματιά και μετά κοιτάζει τον Καπάτο
-Άσε με να το σκεφτώ λίγο,είπε,αυτό τον καιρό μας έχουν κόψει λίγο από τα
στοιχήματα οπότε θα έχω περισσότερο χρόνο να το δουλέψω στο μυαλό μου.
-Τι γίνεται τελικά με τα στοιχήματα;ο δικηγόρος δεν δείχνει πολύ ανήσυχος
-Ο Γαλανός κρύβεται αυτόν το καιρό,εξήγησε ο Πεφάνης,πιθανότατα θέλει να τινάξει
από πάνω του τίποτα πιθανές ρετσινίες και να μη του τα κάνουν τσουρέκια οι δημο-
σιογράφοι γιατί θα γίνουν και εκλογές στην ΕΠΟ,θα ξαναμπούμε.Πάντως εσύ δεν
έχεις παράπονο μια χαρά σε έφτιαξα
Ο Καπάτος κούνησε το κεφάλι του μισοευχαριστημένος
-Θα'θελα και κανα δυό χάρες ακόμα,είπε,κάποιος πελάτης μου θέλει να προωθήσει
τον ανηψιό του στην Β'Εθνική,δεν είναι και τόσο μεγάλη χάρη δηλαδή γιατί ο
πιτσιρικάς είναι ταλεντάρα,τον έχω δει και ξέρεις ότι έχω μάτι.
-Το πρόβλημα ποιό είναι αφού είναι ταλεντάρα όπως λες
-Ο προπονητής και η διοίκηση της ομάδας,τσινάνε,τον θέλουν για όλη τη σεζόν και
δεν έχουν κι άδικο,όλη η ομάδα είναι.Παίζει στην Αναγέννηση Καλαμάτας
Ο Πεφάνης ρωτάει με τα μάτια "κι εγώ τι να κάνω;"
-Να πιέσεις λίγο,να μιλήσεις,έχεις το τρόπο σου,να φύγει ο μικρός τον Γενάρη και να
τον σπρώξουμε σε παραπάνω κατηγορία,εγώ έχω ήδη αρχίσει τις επαφές δεν θα
τ'αφήσω όλα επάνω σου.
-Δε μπορώ να το παρακάνω,εξήγησε ο Πεφάνης,αλλά κάτι θα γίνει
-Να μη φανούμε και πολύ εσύ ξέρεις
-Εντάξει θα τους τάξω ματσάκια και μερτικό από μιλητά αλλά πρέπει να διαλέξουμε
αντιπάλους που μπορούμε να πλευρίσουμε,όπως σου είπα και πρίν ο Γαλανός κάνει
για λίγο τον Κινέζο
-Έλα μωρέ που θα κάτσει να ασχοληθεί με τη Γ Εθνική,είπε με σιγουριά ο Καπάτος,
εδώ γίνεται της πουτάνας με τις διαιτησίες και δεν κουνάει ούτε δαχτυλάκι,ξέρω
παιχνίδι που ο παρατηρητής έγραψε την έκθεση χωρίς να έχει πάει καν στον αγώνα
-Αυτή την ιστορία με τους διαιτητές πρέπει να τη δούμε,είπε σκεπτικός ο
Πεφάνης,είχα πει στο Γαλανό να ξαναφέρουμε τον Ζηλούδη αλλά δε πολυθέλει λόγω
του σκανδάλου στο ματς του Παναθηναϊκού με τη Ξάνθη πριν έξι χρόνια
-Χάρη στο Γαλανό έκανε,του θύμισε ο Καπάτος,είχε υποσχεθεί στν Παναθηναϊκό την
έξοδο στο Τσάμπιονς Λήγκ
-Θα του ξαναμιλήσω,υποσχέθηκε ο Πεφάνης και πρέπει να δούμε ξανα και ξανά τους
καταλόγους με αυτούς που θα σφυρίξουν στη Σούπερ Λήγκα του χρόνου,και τους
παρατηρητές βέβαια,αυτά τα είχε αναλάβει ο Ζήσης,τώρα....
Τα πελώρια χέρια του Πεφάνη άνοιξαν λες και περίμενε να του κάνει κάποιος σωμα-
τική έρευνα.
-Να γίνει κάτι και με αυτό,είπε ο Καπάτος,αλήθεια τι κάνει το θηρίο;
-Σε κακά χάλια είναι,ο γιατρός τον έχει βάλει στη σύνταξη, καρδιά, πίεση,
χοληστερίνη, συκώτι...τα πάντα
Η κουβέντα κράτησε για μισή ώρα ακόμα και όταν ο Καπάτος χαιρέτησε και έφυγε ο
μόνος που έμεινε στο γραφείο του Πεφάνη ήταν ο Νικολάκης.Ο Πεφάνης με το ένα
μάτι κοιτούσε μια μικρή στίβα χαρτιά που βρισκόταν μπροστά του και με το άλλο
παρατη-ρούσε τον Νικολάκη,ήταν σίγουρος ότι ήθελε να του μιλήσει αλλά ως
συνήθως δεν έβρισκε την κατάλληλη εισαγωγή.
-Ξεκίνα,είπε ανυπόμονος ο Πεφάνης
-Δεν είναι και πολύ εύκολο,τα μάτια περιπλανιούνται τριγύρω
-Ποτέ δεν είναι,ξεφύσηξε ο Πεφάνης,αλλά έχω και δουλειές

298
-Ο Έντυ,ξεκίνησε να λέει ο Νικολάκης
Ο Πεφάνης φαντάστηκε ότι θα ακολουθούσε μία από τις γνωστές γκρίνιες του Νικο-
λάκη για τον Αλβανό "υπερυπουργό"
-Τι έγινε πάλι; ρώτησε και ταυτόχρονα προετοίμαστηκε για να βάλει τέλος στα όποια
παράπονα ήταν στο δρόμο
-Κάτι έχει,είπε ο Νικολάκης
Έκπληξη νούμερο ένα,ο Νικολάκης ανησυχεί για τον Έντυ,έκπληξη νούμερο δύο από
τις λίγες φορές που κοιτάζει κατάματα τον Πέφάνη
-Σαν τι;
Ο Νικολάκης κάνει έναν περίεργο μορφασμό κάτι μεταξύ αποστροφής,περιφρόνησης
και καχυποψίας
-Δε ξέρω ακριβώς,μοιάζει να είναι λίγο στο κόσμο του,αφηρημένος,νευρικός και η
συμπεριφορά του γενικότερα είναι αλλόκοτη,ειρωνεύεται,πετάγεται στη κουβέντα σα
να βιάζεται να την τελειώσουμε και να φύγει.Και το χειρότερο....
Η παύση αυτή έκανε τον Πεφάνη ν'ανησυχήσει λίγο περισσότερο,ο Νικολάκης δεν
είχε βάλει εμπάθεια στις παρατηρήσεις του,όσα ανέφερε είχαν μεγάλη δόση αλήθειας
και ο ίδιος έβλεπε κάποιες αλλαγές αλλά πίστευε πως ήταν κάτι μάλλον περαστικό.
-Τον έχω δει να κατεβάζει χαπάκια,συνέχισε ο Νικολάκης,και δε μιλάμε για κανα δυο
μιλάμε για χούφτες,σα στραγάλια τα καταπίνει.
Ο Πεφάνης ρουθούνισε σα ταύρος
-Ίσως περνάει ζόρια με το γάμο του,είπε ψέμματα,η Μαριάνα τον χρυσώνει να ξανα-
γυρίσουν στην Αλβανία
Ένα αεράκι χαράς δρόσισε τα σωθικά του Νικολάκη,η ευχάριστη προοπτική της απο-
χώρησης του Έντυ ήταν κάτι με το οποίο ξυπνούσε και κοιμόταν.Προσπάθησε πάν-
τως να συγκρατηθεί μπροστά στο αφεντικό του,ήταν μια καλή ευκαιρία να δείξει ότι
μπορούσε να διαχειριστεί ώριμα τη κατάσταση.
-Κουτουπώνει τη Σαμάνθα αφεντικό,σιγά μη δίνει σημασία στο γάμο του
Μπορεί η παρατήρηση του Νικολάκη να έγινε με άκομψο τρόπο αλλά είχε δίκιο
-Καλά κι εγώ έχω πάει με τη Σαμάνθα αλλά στο σπίτι μου είμαι κερί αναμμένο, σου
λέω οικογενειακό είναι το πρόβλημα
Ο Νικολάκης ξαφνιάστηκε κάπως,δεν ήξερε πως ο Πεφάνης είχε πάει με τη Σαμάνθα
και απόρρησε με την ευκολία με την οποία το παραδέχτηκε.
-Τι με κοιτάς ρε; ο Πεφάνης έχει θριαμβευτικό χαμόγελο,μου πήρες και ύφος θιγ-
μένου.Γιά ρώτα τη θεία σου έχει κανένα παράπονο από μένα;Ή νομίζεις πως δεν
ξέρει.Τέλος πάντων ξεφύγαμε από το θέμα,έχει δημιουργηθεί κανένα πρόβλημα στη
δουλειά;
Όσο κι αν ο Έντυ του καθόταν στο λαιμό ο Νικολάκης δεν είχε αποφασίσει να
ρισκάρει κάποια συκοφαντία.
-Όχι ακριβώς πρόβλημα,ο Νικολάκης μετράει τα λόγια του,αλλά δείχνει έτοιμος να
καταρρεύσει,σα να μη κοιμάται καθόλου ίσως γι'αυτό παίρνει και τα χάπια
Ο Πεφάνης βασάνισε λίγο το μυαλό του με μερικούς πρόχειρους υπολογισμούς,από
πότε είχε παρατηρήσει εκείνος τις αλλαγές του Έντυ...από...ναι από τότε
-Εντάξει,είπε τέλος ο Πεφάνης,θα του μιλήσω εγώ
Ο Νικολάκης κούνησε το κεφάλι και λες και είχε συννενοηθεί με τηλεπάθεια με τους
μουσικούς του κέντρου ακούστηκε ισχνά λόγω ηχομόνωσης του γραφείου η μουσική
από τις πρόβες του βραδινού προγράμματος που μόλις ξεκίνουσαν.
-Πεσ'του ότι τον θέλω,αλλά αν δεν τον βρείς αμέσως και πας στο καμαρίνι της
Σαμάνθας χτύπα διακριτικά έτσι;
Ο Πεφάνης κλείνει το μάτι στον Νικολάκη και ο τελευταίος φεύγει από το
γραφείο,έφτανε το πρόβλημα του Ζήση δεν χρειαζόταν κι άλλο

299
 Κεφάλαιο 12ο
Το κινητό μου δεν είχε σήμα όσο ήμασταν στο υπόγειο αλλά μόλις το άνοιξα είδα
πως είχα έξι κλήσεις,δύο από την Δέσποινα και τέσσερεις από έναν άγνωστο αριθμό
οι κλήσεις αυτές ήταν από κινητό επίσης.Είπα να ξεκινήσω με τη Δέσποινα παρόλο
που κάτι με έτρωγε να έπαιρνα πρώτα τον άγνωστο αριθμό,έβαζα πάλι τη Δέσποινα
στην άκρη και αυτή η σκέψη με πόνεσε,όταν απάντησε η φωνή της έδειχνε την απο-
γοήτευσή της,τουλάχιστον είχα έστω και μία καλή δικαιολογία
-Δεν είχα σήμα εκεί που ήμουν
Η σιωπή της με έκανε να αμφιβάλλω αν με πίστεψε αλλά δε μου πέρασε και ποτέ από
το μυαλό ότι υποψιαζόταν πως την απατούσα,το πιο πιθανό ήταν να πίστευε ότι την
είχα ξεχάσει,ή ότι την είχα βάλει στην άκρη για χάρη της απώλειας του Δημήτρη
-Πως είσαι;ρώτησε σε μια προσπάθεια να εμποδίσει το παράπονό της
-Είμαι πολύ κουρασμένος,απάντησα,και δυστυχώς πρέπει να περάσω από την υπηρε-
σία,αύριο ξεκινά μια μεγάλη υπόθεση της οποίας έχω την ευθύνη.
-Καλό είναι αυτό,είπε σα να το διάβαζε από κάπου
Έπρεπε με κάποιο τρόπο να αποφύγω επιπλέον δυσάρεστες σκέψεις και αυτό το
βράδυ,δεν άντεχα άλλες
-Δέσποινα το ξέρω πως όλο αυτό τον καιρό φέρομαι παράξενα,ή έστω φαίνεται προς
τα έξω πως είμαι κάπως αλλά θα συνέλθω,θέλω λίγο το χρόνο μου και ίσως με αυτή
τη καινούργια υπόθεση να μπορέσω…δε ξέρω…να συμμαζευτώ λίγο.Να τελειώσουν
λίγο κάποια πράγματα και θα επανορθώσω στο υπόσχομαι
-Δεν έχεις πιει έτσι;ρώτησε ασυνήθιστα απότομα κι ενοχλήθηκα
-Πως σου ήρθε πάλι αυτό, είπα προσπερνώντας το ότι ρωτούσε από ενδιαφέρον,δε θα
μου θυμίσεις την κηδεία πάλι έτσι;
-Νάσο δεν είναι μόνο ο θάνατος του Δημήτρη,είπε μισομαλακά,μισοαυστηρά,μπορεί
να φταίει το ότι ξαναείδες τον Στέφανο μετά από καιρό και να αναστατώθηκες αλλά
και πάλι είναι και κάτι άλλο έτσι;Κάτι για το οποίο αποφεύγεις με μεγάλη προσοχή
να μιλήσεις.
Γυναικείο ένστικτο στο οποίο πίστευα πάρα πολύ;Ο χρόνος που ήμασταν μαζί και
την είχε μάθει να διαβάζει τις «σελίδες» μου;Ότι και να ήταν δε θα μπορούσα να
κρύβομαι για πολύ ακόμα γιατί αν συνέχιζα να το κάνω θα πλήγωνα τη σχέση.
-Όλα θα φτιάξουν,αρκέστηκα να πω,θα δεις.Τι λες κανονίζουμε αύριο το βράδυ να
φάμε στο Sail Away,θα βλέπουμε τη θάλασσα και θα ηρεμήσουμε,το’χουμε ανάγκη,
σε φόρτωσα κι εσένα με πολλά
-Εντάξει θα δούμε,είπε χωρίς τον παραμικρό ενθουσιασμό,ας μη βιαστούμε από τώρα
αφού η υπόθεση που έχεις αναλάβει είναι τόσο σημαντική μπορεί να σε δέσει και
πάλι η υπηρεσία.
Χαμογέλασα πικρά κι ευτυχώς που δε με είδε γιατί κάθε φορά που χαμογελούσα με
αυτό τον τρόπο γινόταν έξω φρενών λες και την κορόϊδευα
-Θα τα πούμε αύριο λοιπόν,είπα και κλείσαμε
Δεν είχα συνειδητοποιήσει πως όση ώρα μιλούσα στο τηλέφωνο το ίδιο έκανε και ο
Σπανός.
-Δε σας πειράζει να πάω σπίτι,μου είπε κάπως διστακτικά γιατί ίσως να φοβόταν την
αρνησή μου αλλά και πάλι ξαφνιάστηκα,ένας εργασιομανής σαν κι αυτόν και μια
μέρα πριν από σημαντική υπόθεση να ζητά να γυρίσει σπίτι του δεν ήταν ότι πιο συν-
ηθισμένο.Δεν τον χρειαζόμουν όμως,μπορούσα και μόνος μου
-Κάνε δουλειά σου,είπα,κι εγώ δε θα κάτσω πολύ άλλωστε αύριο έχουμε πρωϊνό
ξύπνημα και όπως καταλαβαίνεις αναλαμβάνεις το θερμός με τον καφέ
Με χαιρέτησε στρατιωτικά και χαμογέλασε
-Θα πάρω ταξί, του είπα,μη σε βγάζω από το δρόμο σου

300
-Δεν είναι κόπος,μου απάντησε αλλά μάλλον ανακουφίστηκε με την πρότασή μου δεν
ήμουν ο μόνος που φερόταν παράξενα τελικά εκτός αν είχε πάθει τέτοια ζημιά το
μυαλό μου κι όλα τριγύρω μου έμοιαζαν παράξενα.Τον χαιρέτησα και κάλεσα το
δεύτερο νούμερο,ένοιωσα τα γόνατά μου κάπως αδύναμα και δεν ήταν από την
κούραση.Μόλις άκουσα μια αντρική φωνή να απαντάει απέφυγα να συστηθώ
κατευθείαν
-Καλησπέρα είδα ότι με καλέσατε
-Ο Αστυνόμος Αθανασάκος;
Ρωτούσε μεν αλλά ήταν σίγουρος δε,τέλος το αναγνωριστικό παιχνίδι
-Ο ίδιος ποιός είστε;
-Βαγγέλης Ασβεστόπουλος,είπε,σας κάλεσα γιατί πρέπει να σας μιλήσω
Το όνομα μου φάνηκε γνωστό αλλά χρειάστηκα κάπου πέντε δευτερόλεπτα για να
βρώ την άκρη στη βάση δεδομένων μου,δεν ασχολούμουν ιδιαίτερα με τα αθλητικά
θα έλεγα πως ασχολούμουν λιγότερο από τον μέσο Έλληνα αλλά ο συγκεκριμένος
δημοσιογράφος είναι από τις περιπτώσεις που αν πέσει άρθρο του στα χέρια σου σου
αφήνει κάτι για να τον θυμάσαι.Τότε άνοιξε ένα παράθυρο μέσα στο κεφάλι μου, ο
Ζαραφωνίτης,Wild Thing,στοίχημα…..
-Αστυνόμε;
-Ναι με συγχωρείτε,δικαιολογήθηκα και στη μουδιασμένη παλάμη μου έσφιξα ακόμα
πιο δυνατά το κινητό,απλώς μου πήρε λίγο χρόνο για να θυμηθώ ποιος είστε
-Ελπίζω να με θυμάστε για καλό σκοπό,είπε βάζοντας έναν εύθυμο τόνο στη φωνή
του
-Μείνετε ήσυχος ανήκω σε αυτούς που τους αρέσουν αυτά που γράφετε,το ζήτημα
είναι πως με βρήκατε,το κινητό μου εννοώ
-Να τα πούμε από κοντά;
Δεν υπήρχε τίποτα εύθυμο πια στη φωνή του
-Που θέλετε να συναντηθούμε;ρώτησα
-Απ'όσο ξέρω είστε Πειραιώτης,είπε ο Ασβεστόπουλος,υπάρχει μια ωραία παμπ στην
Υψηλάντου η Τράφικ,πηγαίνω κάποιες φορές εκεί θέλετε να πούμε σε μισή ώρα;
-Την ξέρω,απάντησα θα σας βρώ εκεί
Μόλις έκλεισα βρήκα και ελεύθερο ταξί,εξακολουθούσα να ζουλάω νευρικά το κινη-
τό μου.Προετοιμαζόμουν μάλλον για άλλη μια άγρυπνη νύχτα.
-
Την ώρα που το ταξί που είχε πάρει ο Νάσος Αθανασάκος κατευθυνόταν στον
Πειραιά ο Μάκης Σπανός συναντούσε τον Ταξίαρχο Μυλόπουλο σε ένα υπαίθριο
καφέ στο Θησείο.Ο Σπανός αμφέβαλλε ότι η πλάτη του είχε ιδρώσει μόνο από την
υγρασία,δεν αισθανόταν καλά και ήθελε οπωσδήποτε ένα ποτό,ίσως και παραπάνω
-Μπορούσες να έρθεις και στο σπίτι Μάκη,είπε ο Μυλόπουλος την ώρα που ο Σπανός
προσγειωνόταν λίγο άτσαλα στο πάνινο μαξιλάρι της καρέκλας του
Ο υπαστηνόμος παρήγγειλε μία μπύρα,κοίταξε για λίγο τα χέρια του,τα ένοιωσε να
τρέμουν ωστόσο έμοιαζαν σταθερά
-Δεν...θέλω να πω προτίμησα να σας δω ιδιαιτέρως,κύριε Ταξίαρχε πρέπει να ξερε-
τε...ο Σπανός σκουπίζει τον ιδρώτα στο μέτωπό του με ένα χαρτομάντηλο
Ο Μυλόπουλος χαμογελάει και στο Σπανό μοιάζει σαδιστική η φυσιογνωμία του
-Δε καταλαβαίνω την αμηχανία σου Υπαστηνόμε,είπε πίνοντας μια γουλιά από το
παγωμένο τσάϊ που είχε μπροστά του,έκανες αυτό που έπρεπε,και δε θέλω καν να
ακούσω λέξεις όπως "πρόδωσα"ή "κάρφωσα",μπατσικές μαλακίες τιμής και αλλη-
λεγγύης
Ο Σπανός έχει την αίσθηση πως τον έχουν κλείσει σε γυάλα και τον παρατηρούν σα
να είναι πειραματόζωο

301
-Ξεκινάμε μια μεγάλη επιχείρηση,την επιχείρηση την ονειρευόσουν σχεδόν σε όλη
σου τη ζωή,ξεκίνησε να λέει ο Μυλόπουλος
Ο Σπανός δεν θέλει να τον διακόψει και να του πει τι στ'αλήθεια πιστεύει για την
επιχείρηση,τώρα πια ήταν πολύ αργά,είχε ήδη πάρει τη στροφή και δε γινόταν να
κουβαλάει πάνω του περιττές ειλικρίνειες,έπρεπε να τις ξεφορτωθεί για να συνεχίσει
γιατί τώρα πια μόνο να συνεχίσει μπορούσε,πισωγύρισμα τέλος.
-Έχεις μπροστά σου σπουδαίο μέλλον αλλά δυστυχώς έχεις κι έναν εμμονικό προϊσ-
τάμενο ο οποίος με τις στραβοτιμονιές του μπορεί να τα τινάξει όλα στον αέρα.Ποιός
μου λέει εμένα ότι ο Αθανασάκος έχει καθαρό μυαλό για να ηγηθεί,ποιός;Εμείς
κάνουμε πλάνα για να στήσουμε μηχανισμό παρακολούθησης κι αυτός παράνομα
ψάχνει σκληρούς δίσκους χωρίς εντολή.Τι σου λέει εσένα αυτό;Πόσες γαμημένες
ώρες μπορεί να διαθέσει στην υπόθεση και πόσες στο κυνήγι μαγισσών που έχει ξε-
κινήσει;
Ο Σπανός παίρνει το τελευταίο ίσως ρίσκο του
-Με όλο το σεβασμό κύριε Ταξίαρχε,δεν είμαι και τόσο σίγουρος ότι πρόκειται για
κυνήγι μαγισσών.
Ο Μυλόπουλος γουρλώνει τα μάτια,ο υπαστηνόμος βλαστημά για άλλη μια φορά τον
εαυτό του,το πειραματόζωο δε μπορεί να λέει τη γνώμη του
-Σταμάτα τώρα Υπαστηνόμε...τώρα!
Θυμός και έντονο αίσθημα ναυτίας,ο Σπανός με το ζόρι κρατιέται να μην ξεράσει και
να μην αρπάξει τον Ταξίαρχο από το λαιμό
-Νομίζεις πως όλα αυτά γίνονται μόνο για την Αστυνομία;Ε αυτό νομίζεις;Νομίζεις
πως απλώς πρόκειται για μια καύλα του Υπουργού να δείξει καλό πρόσωπο και να
έχει μούτρα να ζητήσει επιπλέον κονδύλια από την ΕΕ για την καταπολέμηση της
Εγκληματικότητας;Συμφέρωντα παίζονται αγόρι μου και είναι όλοι ανακατεμένοι,
εμείς απλώς πρέπει να είμαστε τα καλά και υπάκουα παιδιά που θα καθαρίσουμε
έστω για λίγο τις γειτονιές μας από τα πρεζάκια και τα βαποράκια
Ο Μυλόπουλος σταματάει να μιλάει γιατί έρχεται η μπύρα του Σπανού,ο Υπασ-
τηνόμος που έχει ενοχληθεί με το "αγόρι μου" γεμίζει το ποτήρι του και σχεδόν το
κατεβάζει μονορούφι.
-Ο Δήμαρχος παίζει τη θέση του,επιχειρήσεις ετοιμάζονται να λειτουργήσουν στη
περιοχή αλλά με το χάλι που επικρατεί εκεί κάτι τέτοιο δε μπορεί να γίνει άμεσα,εγώ
παίζω τη θέση μου κι εσύ παίζεις τη θέση σου,η Αστυνομία του Πειραιά παίζει τη
θέση της...
-Ο Αστυνόμος Αθανασάκος παίζει τη δική του,ο Σπανός με απλανές βλέμμα πίνει
άλλη μια μεγάλη γουλιά αφού ξαναγεμίσει πρώτα το ποτήρι του,το στομάχι του
αντιδρά δυσαρεστημένο από αυτή τη βιασύνη.
-Στ'αρχίδια μου ο Αθανασάκος,ο Μυλόπουλος χαμογελά ξανά σαδιστικά,αν εκείνος
έχει αποφασίσει να καταστραφεί δικαίωμά του,στα τσακίδια δε θα μου λείψει
Ο Σπανός κοιτάζει το μπουκάλι του,σιχαίνεται τον Μυλόπουλο αλλά πιο πολύ
σιχαίνεται τον εαυτό του.Προσπαθεί να βρεί ένα επιχείρημα από το πουθενά για να
δικαιολογήσει τις πράξεις του.Ο Αθανασάκος έμοιαζε να χάνει τον έλεγχο,τα μάτια
του έκαναν μαύρους κύκλους,περπατούσε και μιλούσε σα ζόμπι,ναι έτσι δε μπορεί να
ηγηθεί μιας σημαντικής αποστολής,"σημαντική αποστολή...σταμάτα να κοροϊδευεις
τον εαυτό σου ξεφτυλισμένε",εκείνος έχει προσπαθήσει χρόνια στη Δίωξη Ναρκω-
τικών,έχει πάρει επαίνους,αξίζει κάτι καλύτερο κι όχι καπέλωμα από έναν αξιωμα-
τικό των Εγκληματολογικών Ερευνών,έναν άσχετο δηλαδή,άσχετος ο Αθανασάκος;
"Πόσο κάθαρμα έγινες;Έχεις καμία διαφορά από αυτόν τον αισχρό δημοσιοσχεσίτη
πουκάθεται απέναντί σου;"
-Όλα θα πάνε καλά,είπε ο Μυλόπουλος,αλλά φρόντισε αυτή η μπύρα να είναι η τε-

302
λευταία που θα πιείς απόψε.Να κοιμηθείς καλά γνωρίζοντας ότι έκανες αυτό που
έπρεπε.
-
Έφυγα από το σπίτι του πατέρα μου με το λαιμό μου ξερό από λύπη,δε μπορούσα να
βάλω τις σκέψεις και τα συναισθήματα μου σε μία σειρά.Παλιά δοκιμασμένη συν-
ταγή,ένας περίπατος.Προχώρησα την Κουντουριώτου παρέα με αναμνήσεις που
πονούσαν,αλλά έτσι δε συμβαίνει με τις περισσότερες θεραπείες;Είναι οδυνηρές στην
αρχή τουλάχιστον.Το ψιλικατζίδικο του Κυρ-Βαγγέλη που μας χάριζε και καμιά
γκοφρέτα για να μαζέψουμε τα απαραίτητα αυτοκόλλητα χαρτάκια και να
συμπληρώσουμε το άλμπουμ με τους ποδοσφαιριστές από τις ομάδες της τότε Α
Εθνικής. «Δε πειράζει πάρε τον Μπάγιεβιτς να συμπληρώσεις την ΑΕΚ εμένα μου
λείπουν δέκα ακόμα,θα τον πετύχω μετά», «Ρε Τάσο…», «Παρ’τον σου λέω»,ο
Τάσος που έμοιαζε με γιαπωνέζο και τον έλεγα Τοσίρο Μιφούνε για να τον πειράξω,
ο Τάσος που σκοτώθηκε επειδή ο ξάδελφός του έκανε σούζες με τη μοτοσυκλέτα
στην Αλιπέδου και τον είχε πάρει μαζί του.Σε όλους όσους αγαπούσα έβγαζα
παρατσούκλια,δε τους έλεγα ποτέ τι στ’αλήθεια ένοιωθα,το έκαναν τα παρατσούκλια
μου αντί για μένα,παρατσούκλι στον Τάσο,στην Άννα,στον Γιάννη που μάλλον δού-
λευε σε μια τεχνική εταιρεία κάπου στα βάθη της Τουρκίας,αυτό μου είχε πει πριν
καιρό ο πατέρας μου,ο Γιάννης αριστούχος Πολυτεχνείου και δεν έβρισκε δουλειά
στην Ελλάδα,η Λία…εκεί ήμουν προσεκτικός,Ντάρυλ Χάννα,καλό παρατσούκλι για
το οποίο καμάρωνε,ήταν κατάξανθη κι αυτή όπως η ηθοποιός και το μαλλί της είχε το
ίδιο στυλ και μάκρος κατά τα άλλα καμία άλλη ομοιότητα..Στροφή στη Διστόμου,
ήξερα που με έβγαζαν τα βήματα μου,στάση στη γωνία με Υψηλάντου.Η παλιά πολύ-
κατοικία,στο ισόγειο η Ρίτα,η κομμώτρια με τα μεγάλα στήθη,τα παχουλά καπούλια,
το αγγελικό πρόσωπο και το φωτεινό χαμόγελο. «Κούκλε μου» και «αγάπη μου» έτσι
μας φώναζε όλους.Ανύπαντρη,και οι φήμες έλεγαν πως πιτσιρίκα είχε ερωτευτεί
παράφορα έναν ναυτικό που σκοτώθηκε από την έκρηξη ενός φορτηγού στον Ατλαν-
τικό.Οι μανάδες μας δεν την πολυχώνευαν αλλά είχε απίστευτα καλό χέρι στο χτέν-
ισμα οπότε τις ανάγκαζε να κάνουν υποχωρήσεις.Φανατικός Εθνικός η Ρίτα και
μεγάλη θαυμάστρια του Γιώργου Καραϊσκου, «ο ξανθούλης μου,η παικτάρα μου»
έτσι τον αποκαλούσε.Η Ρίτα που μας είχε «ανακουφίσει» ερωτικά αρκετές φορές, και
μετά την άφιξη στον Παράδεισο μας κερνούσε γλυκό του κουταλιού που της έστελνε
η θεία της από το Καρπενήσι. «Θα μας δει κανα μάτι Ρίτα», «ε και; Πόσες βρε δε θα
θέλαν ένα τέτοιο παλικάρι ε, πόσες;”.Σ’αυτήν δεν είχα βγάλει παρατσούκλι,δεν είχα
το θάρρος,ένας μόνο από άλλη γειτονιά την είχε αποκαλέσει Σπεράντζα Βρανά και
είχα θυμώσει τόσο πολύ που τον έβαλα μέσα σε κάδο σκουπιδιών με αποτέλεσμα να
ξεκινήσω μια τρίμηνη βεντέτα με τη παρέα του που κυριαρχούσε στην Πύλης.Η Ρίτα
με το κοντό καστανό μαλλί και το γαλανό βλέμμα που πετούσε σπίθες όταν σε
κοιτούσε.Το κουδούνι δεν έγραφε πια το όνομά της,το κομμωτήριο της στην
Πραξιτέλους είχε γίνει Μίνι Μάρκετ εδώ και πάρα πολλά χρόνια,εκείνη είχε φύγει
στη Κύπρο,πήγε να μείνει σε κάτι μακρινούς συγγενείς της,πάλι πληροφορία του
πατέρα μου.Συνέχεια Διστόμου και Ανδρούτσου,τρία πιτσιρίκια με κοντά παντε-
λονάκια ενθουσιασμένα περιμένουν να κόψουν εισιτήριο για το ΡΟΜΠΟΤ
ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΓΚΟΝΤΖΙΛΑ,κάνουν φασαρία φωνάζουν και χοροπηδούν,ένας ξινός
τύπος γύρω στα 40 κοιτάζει ενοχλημένος την ταξιθέτρια «γιατί τα αφήνεις να μπουν
το έργο είναι κατάλληλο από 13 και πάνω»,και φτάνουμε στην κυρία Μαίρη,από
γονείς πρόσφυγες,κόβει εισιτήρια και κοιτάζει τον ξινό με αυστηρή ματιά,δε σηκώνει
πολλά πολλά,μεγαλωμένη σε γειτονιές του λιμανιού είχε μάθει από μικρή να τα
βγάζει πέρα. «Σιγά τα’αυγά,μια χαρά είναι τα παιδιά και μέσα στο σινεμά είναι
Παναγίες,θα είστε φρόνιμοι έτσι,Νάσο εσύ θα τους προσέχεις,θα είσαι ο αρχηγός ναι;

303
Γιατί το Δερβακάκι είναι μαμίκω».Ένα αδύναμο γέλιο μου ξέφυγε, "μαμίκω" ήταν
συνώνυμο του "πονηρού",του "σκανταλιάρη".Το Άνεσις οικόπεδο,αγριόχορτα,τενεκ-
εδένια κουτιά,πέτρες,σακουλάκια από κρουασάν και πατατάκια,μια μίνι χωματερή.
Σαν αυτό που είχα μέσα μου,μια χωματερή με ότι είχε αφήσει το παρελθόν μου.Όσο
ζούσα στο Λονδίνο κορόϊδευα τον εαυτό μου ότι ίσως αρκετά πράγματα τα είχα
σβήσει,το κλαμπ,οι δουλειές του Βρεττού,όλη αυτή η γκρίζα ψευδαίσθηση είχε δημ-
ουργήσει μια κουρτίνα που απλώς δεν τολμούσα να την τραβήξω.Το χέρι του Δημήτ-
ρη την είχε τραβήξει για μένα.Και τώρα η ζωή από την ανάποδη,να κοιτάζω τα
αυτοκίνητα που ανεβοκατέβαιναν την Γρηγορίου Λαμπράκη και το Λονδίνο να
μοιάζει μια μακρινή ανάμνηση.Αυτό ήταν τελικά το πρόβλημα,πουθενά δεν είχα
αληθινή ζωή,ολόκληρη ζωή,ούτε στην Αγγλία,ούτε εδώ.Ένοιωσα την ανάγκη να τη-
λεφωνήσω στην Ελένη και να μιλήσω στη μικρή.Δεν ήταν περασμένη η ώρα,η Ελένη
το σήκωσε και ίσα που ακουγόταν,μετά τα τυπικά ρώτησα αν η μικρή ήθελε να μου
μιλήσει
-Όχι απλώς θέλει επιμένει κιόλας,μου είπε
-Μωρό μου...
-Στέφανε,έτοιμη να κλάψει
-Μου λειψες μαϊμουδάκι το ξέρεις;Αύριο θα περάσω να σε δώ
-Το μεσημέρι είδα όνειρο τον μπαμπά
Γι αυτό ήταν έτοιμη να κλάψει
-Ο μπαμπάς σου θα ήθελε να είσαι γενναία και να προσέχεις τη μαμά όπως είπαμε
Μια μαλακία κλισέ στη κατηγορία "παρηγοριά για τα παιδιά",ένοιωσα ψεύτικος,
άδειος,ντρεπόμουν.
-Ο μπαμπάς θα ήθελε να μας προσέχεις εσύ,μου είπε,αυτό μου έλεγε πάντα,ο Στέφα-
νος σ'αγαπάει όσο κανέναν άλλο
Έσφιξα τα δόντια πιστεύοντας ότι έτσι θα απαγόρευα στα μάτια μου να βουρκώσουν
-Αλήθεια είναι,της είπα καταβάλοντας προσπάθεια να ακουστώ εύθυμος
-Πριν από λίγο ήταν εδώ και η Χριστίνα κι αυτή μου είπε ότι με αγαπάς
Ένοιωσα περίεργα όμορφα όταν άκουσα πως η Χριστίνα με είχε αναφέρει,δε ξέρω
όμως αν είχα το δικαίωμα να αισθάνομαι όμορφα.
-Κι αυτή θα έρθει να με δει αύριο αλλά σήμερα που της ζήτησα να μείνει μαζί μας
είπε ότι θα δούλευε στο μαγαζί της αδελφής της
Επανέλαβα την υπόσχεση που της έδωσα ότι θα την ξανάβλεπα
-Και τώρα δώσε μου την μαμά να της πω κι εκείνης μια καληνύχτα
Πριν να έλεγα αυτήτη καληνύχτα σκόπευα να ρωτήσω κάτι άλλο
-Που είναι το μαγαζί που δουλεύει η Χριστίνα;
-Εδώ στη Νέα Σμύρνη κοντά στη πλατεία,το λένε Λιτλ Γουίνγκ
-Όπως η ταινία και το συγκρότημα,μουρμούρισα
-Πως;
-Tίποτα,είπα ξεφυσώντας
Μου είπε την ακριβή διεύθυνση και μόλις έκλεισα το τηλέφωνο έβαλα τ'ακουστικά
στ'αυτιά μου και το mp3 player να παίζει το Satan Is Watching το άλμπουμ των
Those Poor Bastards,γύρισα το κουμπί για να βρει το Crooked Man
I am a crooked man bent down by sin
Flood water's rising fast (oh lord!)
Dead bodys floatin past (?)
Tornados swoopin down (right down!)
Out of Satan's jewel crown (oh lord!)
I had a date tonight (yessir!)
With a gal from out of state (oh lord...dunno if all these are 'oh lord')

304
 Her daddy was a police man (that's right!)
Had himself a police badge (oh boy!)
He said I'm DOOMed to fail (why's that?!)
Said his daughter's better off in jail
I am a crooked man bent down by sin
"Είμαι ένας απατεώνας,που τον έχει λυγίσει η αμαρτία,το νερό της παλίρροιας υψώ-
νεται γρήγορα(ω Θεέ μου),νεκρά κορμιά που επιπλέουν περνούν μπροστά"
Καληνύχτα Ρίτα,καληνύχτα κυρία Μαίρη,εις το επανιδείν..ταξί!
-
H Τράφικ δεν είχε πολύ κόσμο,πέντε-έξι τραπέζια με δύο άτομα και τρείς πελάτες
στη μπάρα με το βλέμμα στο άπειρο.Ο Ασβεστόπουλος ήξερε να διαλέγει,ούτε που
άκουγες τις ομιλίες ενώ η μουσική ήταν σύγχρονη φολκ,όταν μπήκα έπαιζε
Walkabouts ενώ τώρα στοίχειωνε το χώρο η φωνή του μακαρίτη του Jeff Buckley.Το
κιτρινοπορτικαλί φως έδινε μια επιπλέον ζεστασιά στην ατμόσφαιρα,όσοι έμπαιναν
εδώ ήθελαν να ησυχάσουν και ν’ακούσουν μουσική,τελεία.Δεν έδωσα όμως καμία
σημασία στα τραγούδια όση ώρα ο Ασβεστόπουλος μου εξήγησε τον λόγο που ζήτη-
σε να συναντηθούμε.Τον διέκοψα ελάχιστες φορές,τι να έλεγα άλλωστε;Μου διηγή-
θηκε το τι έμαθε στα Γιάννενα μέχρι την ανακάλυψη της ταυτότητας του Δημήτρη.
Όταν η διήγηση του έφτασε στο τέλος της έβγαλε ένα τσιγάρο από το πακέτο του και
το άναψε.Τον κοιτούσα χωρίς να μπορώ να αρθρώσω λέξη,χαμογέλασε φιλικά και
μου πρόσφερε κι εμένα τσιγάρο,δέχτηκα γαιτί προς στιγμή ξέχασα ότι είχα μαζί τα
δικά μου.
-Ίσως θα έπρεπε να περιμένω λίγο πριν σας μιλήσω,είπε με λίγο απολογιτικό ύφος,
όμως αισθάνομαι τελείως μόνος σε όλη αυτή την ιστορία,σα να έχω μπει σε ένα
πολυόροφο σκοτεινό κτίριο και να ψάχνω στα τυφλά για το σωστό δωμάτιο.
«Αν υπάρχει κάποιος που σε καταλαβαίνει είμαι εγώ»σκέφτηκα
-Για την ιστορία με τον θάνατο του πυροσβέστη δεν έχουμε κάτι άλλο στα χέρια μας
και όπως η περίπτωση του Δημήτρη καταχωρείται κι αυτή σαν ατύχημα.Πάντως
κάνατε πολύ καλή δουλειά,και κάνατε και πολύ καλά που μου μιλήσατε,πως
σκοπεύετε να συνεχίσετε αν δεν είμαι αδιάκριτος;
Σήκωσε τους ώμους και το ύφος του ήταν αβέβαιο όχι όμως και απελπισμένο
-Θα συνεχίσω να ψάχνω και θα επιμείνω για το στημμένο ματς στα Γιάννενα αλλά
όπως θα καταλάβατε κι εσείς η υπόθεση δε σταματάει εκεί,μπλέκονται μεγάλα
κεφάλια,γι’αυτό ήρθα σε επαφή μαζί σας,πείτε πως ζητάω τη συμβουλή σας.
Έφερα στο μυαλό μου που δεν ήταν και σε φόρμα μερικές από τις περίεργες
υποθέσεις του ποδοσφαίρου,δεν ήταν ο τομέας μου αλλά με όσα είχα μάθει τώρα θα
έπρεπε να αρχίσω να ασχολούμαι.
-Ποιος σας μίλησε τελικά για μένα γιατί το πώς βρήκατε το κινητό μου δεν με ενδια-
φέρει πραγματικά,ξέρω πως έχετε ανθρώπους.
Ήπιε μια γουλιά από το μπακάρντι του και εγώ ήθελα άλλο ένα ουίσκυ με σόδα αλλά
θεώρησα καλό να κρατηθώ για λίγο
-Η αλήθεια είναι πως κάποιος άλλος συνάδελφός σας θα μου έκανε και μήνυση ή τη
ζωή δύσκολη αν τον καλούσα στο κίνητό.
-Και θα έσπαγε τα μούτρα του γιατί σχεδόν όλοι ξέρουμε πως τέτοιες πληροφορίες
έρχονται από ψηλά,συμπλήρωσα,βέβαια υπάρχει και το δημοσιογραφικό απόρρητο
και θα καταλάβω επίσης την άρνησή σας να μου αποκαλύψετε το ποιος ανέφερε το
όνομά μου.
Χαμογέλασε και συμφώνησε με κούνημα του κεφαλιού
-Ελπίζω μόνο να προειδοποιήσατε την πηγή σας πως καλό είναι να μην πολυανακα-
τεύεται με τέτοιους ανθρώπους.

305
Είχα αρχίσει ν’ανησυχώ,ασφαλώς και ήξερα ποιος είχε δώσει το ονομά μου αν και
δεν είχα αποδείξεις.Οι φόβοι μου επιβεβαιώνονταν ένας προς έναν.Θα έμενε εδώ όχι
μόνο για να συμπαρασταθεί στην Ελένη και στη Ρούλα.Το μόνο πράγμα που ανακού-
φισε κάπως το τσούξιμο των φόβων ήταν το ότι έστω και με αυτό τον τρόπο ήθελε να
με βοηθήσει να βγάλω άκρη,γιατί κι εκείνος όπως κι εγώ αισθανόταν.Έπρεπε όμως
να μιλήσουμε.
-Αστυνόμε μπορεί τα στοιχεία που σας έδωσα να μην φτάνουν για να ξεκινήσει κάτι
ο Εισαγγελέας αλλά να έχετε στο νου σας και τον Τσαγκάρη.
-Το αν τα στοιχεία επαρκούν για να ξεκινήσει έρευνες ο Εισαγγελέας δεν το ξέρω με
σιγουριά,είπα κι έκανα στον μπάρμαν νόημα να μου φέρει κι άλλο ένα ποτήρι ουίσκυ,
το βέβαιο είναι πως αρκούν σε μένα.Αλήθεια τι έχετε ακούσει για την Global Phone;
O Aσβεστόπουλος φάνηκε να σκέφτεται για λίγο
-Θα γίνω λίγο πιο σαφής,μιλάω για τον πρόεδρό της τον Θεοδοσιάδη
Ο δημοσιογράφος χαμογέλασε πονηρά
-Θα πάω λίγο κόντρα στο επάγγελμά μου και θα σας πω αυτό που πιστεύω, δηλαδή
αυτό που έπρεπε κανονικά να κρατάω μέσα μου και να το δημοσιεύσω μόνο όταν θα
είχα στοιχεία.
Προφανώς είχαμε βρει άλλο ένα κοινό σημείο με τον Ασβεστόπουλο,τη γνώμη μας
για τον Θεοδοσιάδη.
-Με μία λέξη μούτρο,είπε ο δημοσιογράφος χωρίς περιστροφές.Ήθελε να χωθεί στο
ποδόσφαιρο εδώ και αρκετά χρόνια.Ήταν ο πρωτεργάτης της συγχώνευσης του
Φίλιππου Καβάλας και της Καμάρας.Όλοι είπαν πως πρόκειται για ξέπλυμα
χρήματος,αλλά ποτέ δεν αποδείχτηκε κάτι,Κατόπιν τον βρήκαμε στην Προοδευτική
και μετά στην ΑΕΚ, μπήκε στο διοικητικό συμβούλιο την εποχή που έγιναν οι
περίφημες μεταγραφές με τα χαμένα δελτία,είχε μπλέξει κι έναν ξάδελφό του,η
εταιρεία ορκοτών λογιστών που εξέτασε τα οικονομικά της ΠΑΕ είχε φρίξει,ο ίδιος
μίλησε για συκωφαντία και για λαμόγια που θέλουν να καταστρέψουν την ομάδα
οπότε από...ευθιξία παραιτήθηκε!
-Αν δε με απατά η μνήμη μου πέρασε κι από τον Παναθηναϊκό; ρώτησα
-Τελικά κάτι ξέρετε,είπε ο Ασβεστόπουλος,ναι πέρασε την εποχή που κέρδισαν οι
Δεξιοί τις εκλογές,πολλά πάρε δώσε με την τότε κυβέρνηση.Είχε δηλώσει πως από
μικρό παιδί ήταν Παναθηναϊκός και τακτικός στη Λεωφόρο.Εγώ βέβαια ρώτησα κάτι
πάλιουρες παίκτες και Vips και δεν τον ήξερε κανένας.Επί εποχής του έγινε εκείνο το
περίφημο ματς με το αυτογκόλ στη Πάτρα όπου παίχτηκαν στοιχήματα για νίκη του
Παναθηναϊκου από το 89 και μετά!!Τελικά όπως προανέφερα αυτογκόλ στο 92 και ο
Παναθηναϊκός στην ουσία κερδίζει το πρωτάθλημα,ενώ κάποιοι παίκτες έβγαλαν
πάρα πολλά λεφτά. Αστυνόμε το πόσο βρώμικο είναι το ποδόσφαιρο το ξέρουν όλοι
αλλά επειδή ταϊζει πολλούς δε θα βρείς εύκολα ανθρώπους να μιλήσουν,φοβούνται.
Με κοίταξε με νόημα,κατάλαβα πάρα πολύ καλά τι ήθελε να πει
-Ο Δημήτρης Βελίδης ήταν κάτι σαν "παιδί για όλες τις δουλειές" αλλά είχε δει και
είχε ακούσει πολλά,είπα και ήπια μονορούφι σχεδόν το μισό ποτό μου.Την επαφή με
το κόσμο του στοιχήματος προφανώς την απέκτησε μέσω του Τηλέμαχου Δανάλη.
Άρχισα να σκέφτομαι τρόπους για να κερδίσω χρόνο και να ψάξω στα μέρη που μου
είχε υποδείξει ο Ασβεστόπουλος,έπρεπε όμως να έρθω και σε επαφή με την
Αστυνομία των Ιωαννίνων,χωρίς όμως να το μάθει ο Μυλόπουλος
-Εγώ για την ώρα ότι είχα να πω το είπα,ο Ασβεστόπουλος έδειχνε φανερά
κουρασμένος, δε θα γράψω τίποτα για τον Βελίδη προς το παρόν
Έστω κι αν υπήρχε η παραμικρή αμφιβολλία μέσα μου για το ποιός είχε δώσει πλη-
ροφορίες διαλύθηκε αμέσως
-Γάντι ήρθε το κομμάτι,είπε ο δημοσιογράφος δειχνοντας ένα ηχείο

306
Δε μπορούσα να αναγνωρίσω το τραγούδι αλλά ήταν τελείως διαφορετικό από το
μέχρι τότε ρεπερτόριο,ξεκινούσε με ηλεκτρονικό industrial ήχο και δυνατά ντραμς
-Nine Inch Nails,εξήγησε ο Ασβεστόπουλος, αν και δεν είναι το στύλ μου
παραδέχομαι ότι έχουν βγάλει μερικά πολύ καλά τραγούδια,αυτό λέγεται We'Re In
This Together...
Κούνησα το κεφάλι μου και ύψωσα το ποτήρι μου
-Στούς απρόσμενους συμμάχους λοιπόν,ευχήθηκα και τσούγκρισα με τον Ασβεσ-
τόπουλο
-Και ειδικά σε αυτούς που βρίσκεις στις παμπ,ας μη πιούμε άλλο θα πρέπει να ξεκου-
ραστείτε κι εσείς
Ξεφύσυξα τόσο δυνατά που είδα τη χαρτοπετσέτα μπροστά μου να μετακινείται
σχεδόν δέκα πόντους
-Μάλλον με περιμένει γερό ξενύχτι απόψε,είπα
-
Το Λιτλ Γουίνγκ ήταν από τα πιο καλόγουστα μπαράκια που είχα συναντήσει τα
τελευταία χρόνια.Ο συνδυασμός του χρώματος της μέντας με το κρεμ σου έφτιαχνε
αμέσως τη διάθεση.Υπήρχαν ράφια με βιβλία και επιτραπέζια παιχνίδια ενώ τα περισ-
σότερα κάδρα στους τοίχους φιλοξενούσαν φωτογραφίες διάσημων ξένων ηθοποιών
απ'όλες τις σχεδόν τις δεκαετίες του κινηματογράφου,από Τσάρλυ Τσάπλιν και
Μπάστερ Κήτον μέχρι Μπραντ Πιτ και Έντουαρντ Νόρτον και φυσικά δεν έλειπαν τα
πόστερ από παλιές κυρίως ταινίες,τη προσοχή μου τράβηξε ένα μεγάλο ασπρόμαυρο
με τον Μπελμοντό και την Τζιν Σιμπεργκ,Χωρίς Ανάσα του Γκοντάρ.Πιτσιρικάς
έβαζα το τσιγάρο στο στόμα και βάδιζα σαν τον Μπελμοντό,όταν δεν προσπαθούσα
να μιμηθώ τον Χάμφρεϋ Μπόγκαρντ.Παραγγελίες έπαιρνε μια όμορφη ψηλή κοπέλα
με καστανά μαλλιά και αλογοουρά.Είχε ζεστό χαμόγελο,γρήγορες κινήσεις και τα
καστανά μάτια της σου έδιναν την εντύπωση πως δεν τους ξέφευγε τίποτα.Έμοιαζε
αρκετά στη Χριστίνα και αφού με είδε στράφηκε προς το μέρος μου
-Καλησπέρα σας,μπάρα ή τραπέζι;
Ήταν γεννημένη γι'αυτή τη δουλειά μια χαρά θα ταίριαζε στο κλαμπ
-Μπάρα,αποκρίθηκα προσπαθώντας να φανώ κι εγώ φιλικός,λείπουν οι Who από
τους τοίχους ή μου φαίνεται;
Πήρε ένα κωμικό ύφος δήθεν πως είχε στενοχωρηθεί
-Είχα μια μεγάλη αφίσσα του Τάουνσεντ που έκανε το άλμα κρατώντας την κιθάρα
αλλά η αδελφή μου πρότεινε να την αλλάξουμε και να βάλουμε το εξώφυλλο του
Who's Next είναι και το αγαπημένο της άλμπουμ βλέπετε.
Κούνησα το κεφάλι μου επιδοκιμαστικά
-Η αδελφή σας έχει καταπληκτικό γούστο,της είπα,και αν κρίνω κι από τη φυσιογ-
νωμία πρέπει να την λένε Χριστίνα
Έδειξε ξαφνιασμένη αλλά καθόλου ενοχλημένη
-Α τη ξέρετε λοιπόν,οπότε ξέρετε και πόσο ξεροκέφαλη είναι με τη μουσική
Χαμογέλασα κι εκείνη τη στιγμή ένας πελάτης της έκανε νόημα για να πάρει την
παραγγελία του
-Βολευτέιτε στη μπάρα,μου είπε,και το πρώτο ποτό κερασμένο από εμάς,αλλά
εννοείται ότι θα πιείτε τουλάχιστον άλλο ένα
-Τουλάχιστον,είπα
Κάθισα στο μαλακό σκαμπό και ζήτησα από τον μπάρμαν μία κίτρινη τεκίλα με χυμό
λεμόνι.Ο μπάρμαν έμοιαζε κι αυτός στη Χριστίνα,ήταν ένα γεροδεμένο παιδί γύρω
στα 35,μισό κεφάλι πιο ψηλός από εμένα με τους κροτάφους του σχεδόν ξυρισμένους
και τα πλούσια μαύρα μαλλιά του σχημάτιζαν ένα είδος καπέλλου. Αφέθηκα για λίγο
στις νότες του How Soon Is Now των Smiths,ένα από τα αγαπημένα τραγούδια του

307
Νάσου.Ο μπαρμαν ακούμπησε το ποτήρι με τη τεκίλα μπροστά μου και το συνόδευσε
με ένα μπολάκι ξηρούς καρπούς.Κοιτούσα δεξιά κι αριστερά,μετά από μισό λεπτό
περίπου την είδα,μιλούσε μα την αδελφή της και η τελευταία έδειξε προς το μέρος
μου.Σήκωσα λίγο το χέρι μου και χαμογέλασα,το ίδιο έκανε κι εκείνη.Φορούσε ένα
μαύρο μπλουζάκι με στάμπα του Χέντριξ και κεραμμυδί παντελόνι,μου φάνηκε
ακόμα πιο όμορφη από την προηγούμενη φορά,δε μπορούσα να καταλάβω γιατί αμέ-
σως μετά από τη χαρά που μου προξένησε η εμφάνισή της ένοιωσα ένα μεγάλο βάρος
στο στήθος.
-Καλησπέρα,πως μας ανακάλυψες; σίγουρα ήξερε την απάντηση απλώς έπρεπε να
σπάσει κάποιον πάγο
-Η Ρούλα αρχικά και μετά η Ελένη,της είπα και την έδωσα το χέρι μου
Εκείνη το έσφιξε δυνατά,το δικό της ήταν παγωμένο σίγουρα από τα ποτήρια
-Βλέπω εξυπηρετήθηκες, μου είπε,ότι χρειαστείς…
-Ωραίος χώρος μπράβο,είπα επιδοκιμαστικά,χίλια τις εκατό έχεις επέμβει κι εσύ στη
διακόσμηση αλλά αυτό μου το πρόδωσε η αδελφή σου,είχαμε κόψει τον πληθυντικό
από την κηδεία του Δημήτρη
-Όσον αφορά τα πόστρερ από τις γαλλικές ταινίες κυρίως,μου είπε με κάποιο ίχνος
ενθουσιασμού αλλά αμέσως μαγκώθηκε σα να αισθάνθηκε πως ήταν νωρίς ακόμη για
να εκδηλώσει οποιοδήποτε είδος χαράς μπροστά μου,ίσως να νόμιζε πως θα μπορού-
σα να ενοχληθώ λόγω της απώλειας του Δημήτρη.Της ακούμπησα απαλά το μπράτσο
και το βάρος στο στήθος αυξήθηκε.
-Με συγχωρείς,της είπα,φαντάζομαι ότι έχεις δουλειά και δε θέλω να σε απασχολώ,
έτσι πέρασα…
-Καλά έκανες,μου είπε και πρόσεξα πάλι πόσο όμορφο στόμα είχε,τα χείλη της ήταν
βαμμένα με πορτοκαλί κραγιόν,θα τελειώσω σε λίγο θα με αντικαταστήσει μια κο-
πέλλα που έρχεται και κάνει κάποια μεροκάμματα εδώ,σπουδάζει τουριστικές επι-
χειρήσεις οπότε είναι σα να τη βοηθάμε.Δε της κάνουμε χάρη είναι πράγματι καλή.
-Οπότε μετά το τέλος της βάρδιας σπίτι για ξεκούραση;
Σήκωσε τους ώμους κι έγειρε λίγο το κεφάλι της στο πλάϊ
-Δεν είμαι τόσο κουρασμένη,ίσως δω καμμία ταινία,ίσως διαβάσω λίγο…
-Ή ίσως κάτσεις λίγο μαζί μου για ένα ποτό,πρότεινα
Αυτή τη φορά δε δίστασε να χαμογελάσει όπως κι εγώ,αν και ο φωτισμός δεν βοη-
θούσε πρόσεξα πως τα μάγουλά της είχαν κοκκινίσει.
-Δε θέλω να γίνω πιεστικός όμως καταλαβαίνω πως θα είχες φορτωμένη μέρα,
πρόσθεσα
Παλιομοδίτικη προσπάθεια,παλιομοδίτικη ευγένεια,ήμουν τραγικός στο φλερτ.
-Τι είναι ένα ποτό,είπε,ευκαιρία να τα πούμε και λίγο
Μόλις είχε ξεκινήσει το A Forest από τους Cure
-Στην υγειά σου λοιπόν,είπα
Ακούμπησε τον ώμο μου
-Δεν θα αργήσω,είπε,είναι απίστευτο πόσες φορές το άκουγα πιτσιρίκα αυτό το κομ-
μάτι, το είχα λιώσει,περιόδος εφηβείας οι γονείς μου ανησυχούσαν μήπως καταλήξω
σατανίστρια.
-Γκοθ,νταρκ και ποστ πανκ,ο εφιάλτης του γονιού,μετά το χέβυ μέταλ,είπα
-Μη σου φαίνεται παράξενο,πέρασα κι εγώ από δερμάτινα και καρφιά και το αλά
Ρόμπερτ Σμιθ μαλλί,στα πάρτυ δεν ήμουν και τόσο δημοφιλής
-Η αδελφή σου σου κάνει νόημα,είπα,θα σε κάνω να χάσεις τη δουλειά σου και θα
προκαλέσω ενδοοικογενειακή σύρραξη

308
Πράγματι η αδελφή της της έκανε νόημα αλλά δεν έδειχνε ούτε βιαστική ούτε
αγχωμένη,η Χριστίνα πήγε προς το μέρος της κι εγώ με μεγάλη προσπάθεια έστρεψα
αλλού το βλέμμα μου και αφοσιώθηκα για λίγο στο ποτό μου κοιτάζοντας τη χρυσή
λιμνούλα που είχε σχηματίσει η τεκίλα.Χτυπάει το κινητό,είναι από το γραφείο του
Βρεττού,δεν απαντάω,τον φαντάζομαι έξαλλο αλλά αδιαφορώ,χρειάζομαι χρόνο και
ο Βρεττός δε με βοηθάει να τον βρώ.Δύο λεπτά αργότερα χτυπάει και πάλι είναι ο
Αρίστος.
-Η μηχανή θα είναι αύριο πρωί σπιτάκι σου,σε καθυστέρησα λίγο αλλά χαλάλι,θα
δεις τι εργαλείο σου βρήκε ο φίλος σου.
-Δεν αμφιβάλλω,είπα
-Σε μπαρ είσαι;Ακούω μουσική
-Χαλαρώνω λίγο
-Σου χρειάζεται αδελφέ,κοίτα σχετικά με το άλλο που λέγαμε,ο δικός μας δε θέλει να
πολυανακατευτεί αν με πιάνεις….
Θυμήθηκα τη κουβέντα μας στην Πλατεία Αλεξάνδρας,είχα μια ελπίδα για καλά νέα
και δυστυχώς αυτά που μου είπε ο Αρίστος μ’έκαναν να θυμώσω και να λυπηθώ.
-Κάποιος τρόπος θα υπάρχει να μάθουμε,είπα,σκέψου κι εσύ κάτι άκρες έχεις
-Άκρες έχω,συμφώνησε,απλώς πρέπει να είμαι και λίγο προσεκτικός όλη η πιάτσα
ξέρει ότι ακόμα είμαι άνθρωπος του Βρεττού κι αυτό έχει και τα μειονεκτήματα του
όπως καταλαβαίνεις,ένα από αυτά είναι ότι μπορεί να φτάσουν στ’αυτιά του μεγάλου
τα όσα ρωτάω και δε το θες αυτό έτσι;
-Όχι,παραδέχτηκα κι ήπια μια γουλιά από τη τεκίλα
-Κάνε λίγο υπομονή στο ξαναλέω,θα συνεχίσω να προσπαθώ αλλά εσύ να προσέχεις.
-Σ’ευχαριστώ για όλα,του είπα κι έκλεισα το τηλέφωνο
Συνέχισα να πηγαινοφέρνω το μυαλό μου γύρω από ανθρώπους και καταστάσεις,
ήθελα και δεν ήθελα να σκέφτομαι,όλη αυτή η διαδικασία κράτησε γύρω στο
δεκάλεπτο και το πρώτο ποτήρι τεκίλας σχεδόν είχε τελειώσει.
-Λοιπόν ποια η άποψη σου για τη μουσική που παίζουμε;Η βάρδια μου τελείωσε
Η Χριστίνα βολεύτηκε στο διπλανό σκαμπό κι ακούμπησε τον αγκώνα της στη μπάρα
-Τα συγχαρητήριά μου στον ντι-τζέϊ,είπα,και φαντάζομαι κάτι έχεις κάνει κι εσύ σχε-
τικά με τις επιλογές
Χαμογέλασε κάπως ντροπαλά,είχε πάρει και πάλι εκείνο το σχεδόν θλιμμένο αλλά
καλοσυνάτο ύφος της
-Ουσιαστικά ο ντι-τζέϊ,είναι ο υπολογιστής,η Άρτεμις,ο Τάκης κι εγώ διαλέγουμε τις
μουσικές,η Άρτεμις είναι η αδελφή μου και ο Τάκης ξάδελφος κάποτε έπαιζε και σε
γκρούπ.
-Ναι ε;
-Στους Μάτσο Μεν
Προσπάθησα να θυμηθώ αν τους είχα ακούσει
-Δυστυχώς δεν τους ξέρω,είπα
-Λογικό δεν έβγαλαν ποτέ δίσκο αλλά έχουν τραγούδια τους στο Soundcloud και
φυσικά υπάρχουν και βιντεάκια τους στο you-tube
-Γκρινιάζουμε για την τεχνολογία και το διαδίκτυο αλλά να που υπάρχουν μέσω
αυτών και έξυπνοι τρόποι μάρκετινγκ και διαφήμισης
-Ναι,συμφώνησε,μόνο που τώρα πια λεφτά βγάζεις μόνο αν κάνεις εμφανίσεις
-Η μουσική θα βρεί τρόπο να επιβιώσει,είπα κι έκανα νόημα για την δεύτερη τεκίλα.
-Γενιά του βινυλίου κι εσύ ε;ρώτησε
-Ναι αλλά όχι τόσο γερογκρινιάρης και νοσταλγός,βέβαια όταν έπεφτε η βελόνα
στ’αυλάκια ξεκινούσε ιεροτελεστία αλλά,διέκοψα τη φράση μου για να της δείξω το
mp3 player,ποιος μουσικόφιλος μπορεί να παραπονεθεί όταν μπορεί να βολέψει κα-

309
μιά τριανταριά άλμπουμς σε μια τόσο δα μικρούλα συσκευή;
Τα μάτια της έδειξαν θαυμασμό ακούμπησε το mp3 player και το χέρι μου ταυτόχ-
ρονα
-Πολύ ωραίο,είπε,έχω κι εγώ αλλά κάπως πιο παλιό
-Τι θα πιείς;Κερνάω…αν υποθέσουμε ότι σε χρεώνουν.
Αυτή τη φορά γέλασε και το γέλιο της ήταν αυθόρμητο και όμορφο,η Dusty Spring-
field έκανε την εμφάνισή της με το Windmills Of Your Mind,ύψωσα το ποτήρι μου
σαν επιβράβευση για την επιλογή
-Τρομερή διασκευή,είπε η Χριστίνα,τη λατρεύω τη Dusty!
-Τελικά δεν θα την αποφύγω τη γεροντογκρίνια,είπα,τραγουδίστριες σαν κι αυτή δεν
βγαίνουν πια.
-Ίσως γιατί δεν υπάρχουν άνθρωποι με όραμα στη μουσική για να τις ανακαλύψουν,
είπε,θα πιώ κι εγώ μια τεκίλα
-Αν αρχίσουμε αυτή τη κουβέντα θα ξημερωθούμε,παρατήρησα
-Και μια και το τραγούδι ακουγόταν στο «Υπόθεση Τόμας Κράουν» σειρά μου να
γκρινιάξω,επίσης τέτοιες ταινίες δεν γυρίζονται πια,και φυσικά δε συγκρίνω την
εκτέλεση που ακούγεται στη ταινία με αυτήν της Dusty.
-Αλληλούϊα! Είπα κι ήπια άλλη μια γουλιά.Ξέρεις πως το φιλί του Μακουήν και της
Ντάναγουέη σχεδόν ξεπερνάει το λεπτό και λογικά είναι αυτό με την μεγαλύτερη
διάρκεια στην ιστορία του κινηματογράφου;
-Ίσως θα έπρεπε ν’ανοίξεις κι έναν κινηματογράφο και να τον τρέχεις παράλληλα με
το κλάμπ,μου είπε περνώντας τα δαχτυλά στα μαλλιά της
Το κλάμπ,φαινόταν όλο και πιο πολύ μακρυά,μου ερχόταν στον νου σαν ένα περίεργο
όνειρο που σιγά σιγά ξεθώριαζε,όνειρο όπως και το παιδί…το παιδί και πάλι μετά
από λίγες μέρες,βαθιά ανάσα και σφίγγω το ποτήρι.
-Είσαι εντάξει;ακούγεται λίγο ανήσυχη
Κουνάω το κεφάλι και επαναλαμβάνω τη κίνηση που κάνω εδώ και αρκετό καιρό
κάθε φορά που προδίδομαι,πιάνω το γόνατό μου και μορφάζω.
-Παλιό χτύπημα από αγώνα,λέω,με θυμάται που και που
-Δεν σου έχει αφήσει κάτι έτσι;
-Μπα,η μόνη βλάβη είναι στο κεφάλι,αστειεύτηκα ή μάλλον είπα την αλήθεια με
κάπως χιουμοριστικό τρόπο.
-Αν θες σε πάω σπίτι σου, μου είπε
Το γνωστό παιχνίδι των δήθεν χαριτωμένων ψεμάτων όπου δοκιμάζοντας τυπικό-
τητες και ευγένειες προσπαθούσες να βγεις νικητής αναγκάζοντας τον «αντίπαλο» να
φανερώσει πρώτος τις αληθινές του προθέσεις
-Δε χρειάζεται να μπαίνεις σε κόπο,άλλωστε στο Παλαιό Φάληρο είμαι
-Ωραία θα κάνω και βόλτα με το αμάξι,μια χαρά βραδιά είναι
Το κινητό μου χτυπάει και πάλι αλλά το νούμερο δε το γνωρίζω
-Πρέπει να μιλήσουμε οπωσδήποτε,σε βολεύει αύριο το απόγευμα;
Παύση για λίγο για να καταπιώ το ξάφνιασμα
-Δε νομίζω ότι έχω κάτι,σκεφτόμουν να περάσω από την Ελένη….
-Άστο καλύτερα,άλλωστε ήδη έχεις μάθει αρκετά
Της είχε μιλήσει φυσικά και εκείνη του είπε για την επίσκεψή μου,γιατί όχι στα μάτια
της ήταν μια φυσιολογική επίσκεψη
-Που θέλεις να βρεθούμε;ρώτησα
-Θα δω τι ώρα θα ξεμπερδέψω και θα σε ειδοποιήσω
Έκλεισε το τηλέφωνο και αντίκρυσα τη παραξενεμένη ματιά της Χριστίνας

310
-Δικηγορικές μπαρούφες,είπα,σχετικά με τα εισοδήματα από το εξωτερικό και με
κάτι εμβάσματα που έχω στείλει στο πατέρα μου κατά καιρούς,αθάνατη Ελληνική
γραφειοκρατία,τελειώνω το ποτό και πάμε
Ήξερα πως ήταν έξυπνος και έπρεπε να το περιμένω πως όσο κι αν με είχε καλύψει ο
Ασβεστόπουλος εκείνος θα έβρισκε άκρη.Το μόνο που ήθελα τώρα ήταν να μπω στο
αυτοκίνητο της Χριστίνας και να ξεκινήσουμε για μια ατελείωτη βόλτα,σα να ήταν η
τελευταία μου.
Νέος Κόσμος
Ο Ντανήλ ο Έντυ και άλλοι δυο άντρες παρακολουθούν μέσα από μια μαύρη BMW
τη γειτονιά κοντά στο σταθμό του τραμ στην Κασουμούλη.Μπάτσοι με μοτοσυκλέτες
πουθενά παρά τα παράπονα για τις φασαρίες ανάμεσα σε ντόπιους και αλλοδαπούς.
Δύο πολυκατοικίες η μία δίπλα στην άλλη και από ένας μελαμψός άντρας στην
είσοδο της κάθε μίας.Μοιάζουν σα να βαριούνται αλλά είναι σε επιφυλακή.Κοιτούν
αριστερά και δεξιά σα να φοβούνται ή σα να περιμένουν κάποιον.Η Γκέλυ στημμένη
έξω από μια παιδική χαρά περπατάει περα δώθε στο πεζοδρόμιο με τα χέρια στις
τσέπες.Ένα κόκκινο «παπάκι» παρκάρει κοντά σε μία από τις δύο πολυκατοικίες,ο
οδηγός φοράει κράνος και παραμένει στη θέση του αλλά κατεβαίνει ο νεαρός που
κάθεται πίσω του,γεροδεμένος με ξυρισμένο κεφάλι,μαύρη μπλούζα και στρατιωτικό
παντελόνι παραλλαγής.Πλησιάζει τον έναν από τους δύο μελαμψούς
-Πόσο μου έχεις;
-Σακκουλάκι με ντέκα καμπζούλες,ο μελαμψός απαντά αλλά συνεχίζει να κοιτάζει
τριγύρω
-Σου μιλάω ρε λέρα,ο νεαρός είναι θυμωμένος,να με κοιτάς όταν σου μιλάω,άντε
γαμώ τη χώρα σας που σας κάναμε κι ανθρώπους.
-Τελείωνε ρε μαλάκα,η φωνή του οδηγού αλλοιωμένη μέσα από το κράνος.
-Πόσο το μαλλί;ρωτάει ο νεαρός
Ο άντρας δε καταλαβαίνει τι σχέση έχουν τα μαλλιά με όλα αυτά και δείχνει
απορημένος
-Μαλλιά;
-Πόσα θες για τις κάψουλες ρε; ο νεαρός αγανακτεί και πάλι
-150,ο άντρας δεν σκοπεύει να παζαρέψει και παίρνει θάρρος ρίχνοντας μια ματιά
στη BMW
-Να τα βάλεις στο κώλο σου ρε Λεχματζού,ο νεαρός σε απόσταση ανάπνοης από τον
άντρα,80 και πολλά σου είναι άντε κατέβαινε
-Είναι Λάχματζουν,διορθώνει ατάραχος ο άντρας,150!
Ο νεαρός είναι έξαλλος και τον σπρώχνει,ο άντρας πέφτει στα σκαλιά και πιάνει τον
αγκώνα του,ο νεαρός φέρνει το χέρι του στο πίσω μέρος του παντελονιού του και
βγάζει ένα κλομπ
-Κόφτο,δώστα να φύγουμε,ανυπόμονος είναι και ο οδηγός
-Ογδώντα θα πάρει ο μπάσταρδος αλλιώς…
Ο Έντυ με τους δύο συνεπιβάτες της BMW βγαίνουν από το αμάξι,ο Ντανήλ παρα-
μένει στο τιμόνι για καλό και για κακό,και η Γκέλυ εγκαταλείπει το πόστο της και
βαδίζει γρήγορα με τη σειρά της προς το μέρος του διαπλικτισμού.
-Όχι ρε πούστη….ο οδηγός πάνω στο παπί νοιώθει τα χέρια του να τρέμουν
Ο νεαρός κρατάει το γκλοπ αλλά βλέπει τους τρείς άντρες και τη μία γυναίκα να
έρχονται κατά πάνω του,το κουνάει απειλητικά αν και στο βάθος ξέρει πως δεν έχει
καμία τύχη.
-Τι τρέχει ρε; τελευταία προσπάθεια διατήρησης αυτοελέγχου
-Βάλτο στο παντελόνι σου μη στο βάλω στο κώλο,ο Έντυ αυστηρός αλλά όχι άγριος

311
Οι δύο σύντροφοι του Εντυ παίρνουν θέσεις,ο ένας μπροστά στο παπί και ο άλλος
πίσω από τον Έντυ.Δε μοιάζουν ιδιαίτερα γυμνασμένοι αλλά είναι μεγαλόσωμοι και
σίγουρα έχουν μεγάλη πείρα από τραμπουκισμούς.Η γυναίκα μοιάζει πιο άγρια
απ’όλους.
-Ο Λουρίδας δε μας είχε πει ότι θα μας έστελνε ένα κουτσαβάκι του κώλου, είπε η
Γκέλη βάζοντας κι εκείνη το χέρι της στο πίσω μέρος του παντελονιού της αλλά όχι
για να πιάσει γκλοπ.
-Δε θέλουμε φασαρίες,ο τύπος πάνω στο παπί σηκώνει τα χέρια από το τιμόνι σε μια
ένδειξη συνθηκολόγησης
-Ποιοι είστε εσείς;ο νεαρός έχει κατεβάσει το γκλοπ αλλά δεν το έχει βάλει στο παν-
τελόνι
-Κάτι σου είπαμε πριν,η Γκέλη κρατάει πιστόλι αλλά η κάνη βλέπει προς τα κάτω
-Ρε παιδιά ήρεμα,ο οδηγός νοιώθει πως θα κατουρηθεί επάνω του
Ο νεαρός βάζει το γκλοπ στο πίσω μέρος του παντελονιού αλλά δεν παίρνει το βλέμ-
μα του από την παρέα.Ο Έντυ τον πλησιάζει και παρόλο που είναι σχεδόν ένα κεφάλι
πιο κοντός τον κοιτά περιφρονητικά,ο νεαρός σχεδόν μυρίζει το τζελ που έχει βάλει ο
Έντυ στα μαλλιά του.
-Σε λάθος μέρος ήρθες να ξεκαυλώσεις,του είπε,άκουσες τη τιμή,λοιπόν 150 ή τα
μαζεύετε και στα τσακίδια,και θα κάνω και μια κουβέντα με τον Λουρίδα.
Ο νεαρός κοιτάζει για λίγα δευτερόλεπτα τον Έντυ,είναι πιο γεροδεμένος,το μόνο
πράγμα που του δίνει λίγη αυτοπεποίθηση είναι πως σε κανονικό καυγά θα είχε τσακ-
ίσει αυτόν που ήταν τώρα απέναντί του αλλά αυτός δεν ήταν κανονικός καυγάς
-100,λέει ξερά ο νεαρός
-Ρε αει γαμήσου,ο Έντυ του δίνει μια σπρωξιά και ο νεαρός ίσα που κουνήθηκε.
Γίνεται έξαλλος και βουτάει τον Έντυ από το σακκάκι,τα υπόλοιπα έγιναν σε λίγα
δευτερόλεπτα,ό ένας από τους δύο συνοδούς του Έντυ αρπάζει με μια λαβή τον
νεαρό από το λαιμό και τον τραβάει προς τα πίσω έτσι που ο τελευταίος χάνει την
ισορροπία του,ο άλλος συνοδός κάνει νόημα στον οδηγό που διαμαρτύρεται να μη το
κουνήσει από τη θέση του,η Γκέλη χαμογελάει και η κάννη του πιστολιού συνεχίζει
να κοιτάζει το πεζοδρόμιο.
-Δώσε μου το γκλοπ του,προστάζει ο Έντυ τον άντρα που κρατάει με λαβή τον νεαρό
Ο οδηγός αισθάνεται κάπως υγρό το παντελόνι του
-Παιδιά τα μαζεύουμε και φεύγουμε,λέει με φωνή που σχεδόν τρέμει,ας το ξεχάσουμε
-Μπα εμείς θέλουμε να το θυμόσαστε,λέει η Γκέλη
Το γκλόπ στο χέρι του Έντυ που χαμογελάει,ο νεαρός μουγκρίζει από τη λαβή,από το
φόβο και από το μίσος,προσπαθεί να προετοιμάσει τον εαυτό του για τον πόνο που θα
ακολουθήσει και ετοιμάζει πρόχειρα στο μυαλό του μια εκδίκηση για τον κοντό άλ-
λοδαπό που το παίζει μάγκας.Ο Έντυ χτυπά με το γκλοπ ανάμεσα στα σκέλια και
παρόλο που το χτύπημα δεν είναι δυνατό ο νεαρός ουρλιάζει και σκεπάζει και τη
κραυγή του οδηγού.
-Με πέτυχες ευγενικό απόψε,είπε ο Έντυ,τα δύο επόμενα χτυπήματα βρίσκουν τα
γόνατα,ο νεαρός ουρλιάζει πάλι και αυτός που τον κρατάει με τη λαβή τον αφήνει
ώστε να πέσει στο δρόμο.Ο νεαρός στα τέσσερα βογκάει κι ετοιμάζεται να ξεστομίσει
μία βρισιά αλλά αλλάζει γνώμη
-Και είμαι τόσο καλός,συνέχισε ο Έντυ,ώστε θα σου κάνω τελευταία προσφορά για
να μη λές πως δε σε φροντίσαμε,ισχύει ακόμα το εκατοπενητάρι αν θες.Μην ανη-
συχείς μπορείς να περπατήσεις.
Ο νεαρός προσπαθεί να σηκωθεί αλλά πονάει,δεν αισθάνεται καλά το πατημά του και
αυτός που τον είχε ακινητοποιήσει με τη λαβή τώρα τον στηρίζει.Το χέρι στην
κωλότσεπη βγάζει δύο χαρτονομίσματα των πενήντα ευρώ και δύο των είκοσι.

312
-140! Ο Έντυ κοιτάζει τους υπόλοιπους,ο φιλαράκος μας είναι φιλότιμος οπότε λέω
να του κάνω μία έκπτωση αν συμφωνείτε
-Εγώ θα του ζήταγα διακόσια,είπε η Γκέλη κι έφτυσε
-Πω πω,τη τσάντισες πολύ,είπε ο Έντυ στο νεαρό,αλλά ευτυχώς για σένα θα περάσει
η δική μου γνώμη
Ο νεαρός μουγκρίζει και πάλι και κοιτάζει τον Έντυ με περισσότερο φόβο,εκείνος
του πιάνει απαλά το σαγόνι και τον νοιώθει να σφίγγεται.
-Είδες λοιπόν που το κόμμα σου διαδίδει μαλακίες για μας τους Αλβανούς; λέει
σχεδόν ψιθυριστά ο Έντυ.Ξέρουμε να είμαστε εντάξει στις δουλειές μας.
Λίγο πριν να τελειώσει η συναλλαγή ένα τζιπ Nissan X-Trail κάνει την εμφάνισή του
στη γειτονιά,ο Καυκάσιος στο τιμόνι και συνοδηγός ο Απάτσι.
-Ώπα,ο Απάτσι ξαφνιάζεται
Το τζιπ έχει σταματήσει,οι δύο άντρες παρακολουθούν τη σκηνή αλλά λόγω της θέ-
σης του αυτοκινήτου δεν έχουν ολόκληρη την εικόνα.
-Ρε τους πουσταράδες,ο Καυκάσιος σφίγγει τσαντισμένος το τιμόνι,κάποιος μας
έδωσε,λες να’ναι ο ποδοσφαιριστής;
-Πολύ πιθανόν,είπε ο Απάτσι,αλλά δε μπορεί να είμαστε και σίγουροι
-Και το είχα πει στο αφεντικό ότι ο Νέος Κόσμος δε θα είναι εύκολη υπόθεση ακόμα
και μετά το καλάσνικωφ,ο Καυκάσιος κουνάει το κεφάλι του
-Τι κάνουμε τώρα;Μπουκάρουμε και ότι γίνει;ο Απάτσι βάζει το χέρι στο σακκάκι
-Όχι ρε,είσαι τρελός;Μπορεί να φαγωθεί κανένας στην ανανμπομπούλα και να
έχουμε άλλα,θα μιλήσουμε στο αφεντικό κι αυτός θα κανονίσει με τους εδώ…
-Σωθήκαμε,είπε ο Απάτσι,αυτοί τα παίρνουν από παντού δεν είδες τι έγινε στη
Λιοσίων;Διπλό παιχνίδι έκανε και ο άλλος κι άφηνε τους δικούς του να παίρνουν
μερίδιο,γαμημένοι λιγούρηδες.
-Πάμε να φύγουμε,είπε ο Καυκάσιος,πρωτού να μας πάρουν χαμπάρι
Γιάννενα
Ο Λάμπρος Μαρτίνος δε μπορούσε να κρύψει τον ενθουσιασμό του,κατέβασε το χυ-
μό φρούτων από το ψηλό ποτήρι σχεδόν μονορούφι.Ένοιωσε μια ενόχληση στο στή-
θος και ένα τσίμπημα στο σβέρκο αλλά τα απέδωσε και τα δύο στην υπερένταση και
στη χαρά.
-Σιγά ρε,είπε γελώντας ο συμπαίκτης του που καθόταν μαζί του στο τραπέζι του μπαρ
εκείνος έπινε μπύρα,θα πνιγείς.
Ο Μαρτίνος ένοιωθε πως μπορούσε να βγάλει τουλάχιστον άλλη μία ώρα έντονης
προπόνησης,μια φωτιά έκαιγε μέσα του,άλλο ένα τσίμπημα
-Θα τη πάρω τη μεταγραφή να το θυμάσαι,είπε στο συμπαίκτη του,έχω δουλέψει
σκληρά και θα τη πάρω
Ο συμπαίκτης ήπιε λίγη μπύρα και κούνησε το κεφάλι του συμφωνώντας
-Τόσες ασιστ δεν πρέπει να έχεις κάνει ποτέ,αν ξεστραβώσει και ο προπονητής μαζί
σου...
-Και τι θα κάνει μωρέ;Δε θα με βάλει στο ματς με το Χολαργό;Θα τον κράξει όλος ο
κόσμος.Γάμησέ τον την θέση μου τη κέρδισα....
-Δε λέει κανείς το αντίθετο,πετάς τον τελευταίο καιρό αλλά είναι κι εκείνο το ματς με
τη Λάρισα.
-Η Λάρισα και η Λάρισα,δηλαδή από ένα ματς θα κριθώ;Σοβαρά μιλάμε τώρα;Από
κει και μετά τίποτα δεν μετράει;
Ο Μαρτίνος ιδρώνει μάλλον αφύσικα,φωνάζει λίγο παραπάνω και το αριστερό του
μάτι σα να κλείνει,το τσίμπημα στο σβέρκο δυναμώνει και το στήθος βαραίνει.
-Λάμπρο όλα οκ; ο συμπαίκτης παραξενεύεται

313
-Η Λάρισα και η Λάρισα,διάβασε ο ηλίθιος τι έγραψε για μένα το "Kάρφωμα";Το
εγκυρότερο μπασκετικ...μπασκ...σκατά!
Ο λαιμός έχει φράξει,στο κεφάλι σφυροκόπημα και ανακάτεμα στο στομάχι,η μου-
σική ξαφνικά είναι στη διαπασών,τώρα βουίζουν και τ'αυτιά.Ανοιγοκλείνουν τα βλέ-
φαρα
-Λάμπρο...ρε Λάμπρο...
Ο Μαρτίνος προσπαθεί να αναγνωρίσει πρόσωπα,αλλά δεν έχει χρόνο γιατί ένα βαθύ
πηγάδι τον περιμένει,ανακουφίζεται όταν πέφτει μέσα του,και μοιάζει όμορφη αυτή η
πτώση,δεν ακούει τίποτα πια ,θυμάται μόνο ένα καλοκαίρι που έκανε διακοπές στη
Κέρκυρα με το ξαδελφό του τότε που διαγωνιζόντουσαν ποιός από τους δύο θα κάνει
το μεγαλύτερο σε διάρκεια μακροβούτι,το νερό του πηγαδιού είναι κρύο όπως και το
νερό της Κέρκυρας,είναι και μαύρο.
Ηλεκτρικός Σταθμός Πειραιά
Ο Ζήσης Νικολόπουλος προχωράει σχεδόν ασθμαίνοντας προς το μέρος των δύο
αντρών που στέκονται στην είσοδο του σταθμού από την πλευρά της Ακτής Καλλιμα-
σιώτη.Ο πιο ψηλός από τους δύο του κάνει νόημα και ο Ζήσης προσπερνάει τους
τυπικούς χαιρετισμούς.Κοιτάζει καχύποπτα τον άντρα δίπλα από τον ψηλό
-Καινούργιο τσιμπούρι αυτός;
Ο φίλος του ψηλού χαμηλώνει το βλέμα δήθεν θλιμμένος,βάζει το χέρι στη δεξιά
τσέπη της βρώμικης εργατικής του φόρμας και πασπατέυει ένα κινητό τηλέφωνο.Δε
ξέρει αν θα καταφέρει να τραβήξει τη φωτογραφία που του ζήτησε ο υπαστηνόμος
Σπανός αλλά έχει αναγνωρίσει το πρόσωπο του Ζήση,είναι βέβαιος πως αυτός είναι ο
άντρας που έκοβε βόλτες με τον Κρίστο Γκιζίνσκι
-Ο Ζούγκλας είναι και γαμώ τα παιδιά,είπε ο ψηλός με ένα κάπως ηλίθιο χαμόγελο,
δικός μας βλέπει και δε μιλάει και ξέρει τη περιοχή.
-Δε τον έχω δει ποτέ,ο Ζήσης κοιτάει το Ζούγκλα από πάνω μέχρι κάτω και παίρνει
μια έκφραση απόρριψης,του λόγου σου δε μιλάς;
Ο Ζούγκλας σήκωσε τους ώμους
-Τι να πω αφεντικό,μια ζωή εδώ την έχω φάει,τα παιδιά με ξέρουν και είμαι εντάξει,
ξέρω πρόσωπα και πράγματα,είμαι από τους πιο παλιούς απλώς είμαι πρεζάκι,σπάνια
έχω πουλήσει,τώρα μάλιστα καθαρίζω
-Οι ίδιες μαλακίες,μουρμούρισε ο Ζήσης,σου είπε ο δικός σου τι θέλω;
-Ναι,είπε ο Ζούγκλας κοιτάζοντας τον Ζήση κατάματα αυτή τη φορά,θές έναν
άνθρωπο της πιάτσας που να κόβει το μυαλό του για να κάτσει λίγο στο πόδι σου.
Δουλειά ψιλοδύσκολη και με ευθύνη,οπότε θές να ξέρει να κινηθεί και να καθαρίσει
στα δύσκολα αν χρειαστεί,επίσης να μπορεί να κάνει και ταξίδια και να μην έχει
οικογενειακές υποχρεώσεις.
Ο Ζήσης κουνάει το κεφάλι του
-Το τι δουλειά κάνω το ξέρεις;
-Μου αρκεί που είναι υπεύθυνη και θες κάποιον με τα δικά σου χαρακτηριστικά πάνω
κάτω και με τη δική σου πείρα,ο Ζούγκλας χαμογελάει και κουνιέται αργά σαν τραμ-
πάλα,κάνω κάπου λάθος
-Καλά τα πάει,είπε ο Ζήσης στον ψηλό
-Για να την έχει βγάλει τόσα χρόνια καθαρή....,ο ψηλός ξύνει τη μύτη του
-Θέλω μόνο λίγο χρόνο αφεντικό,όχι πολύ τρείς με τέσσερεις μέρες γιατί τέτοιους
τύπους δεν τους βρίσκεις εύκολα αλλά στο λέω θα σου κάνω καλή δουλειά
Ο Ζήσης νοιώθει λίγη σιγουριά παραπάνω αλλά είναι και κουρασμένος
-Σου δίνω μία εβδομάδα,είπε,και ποιά λες να είναι η αμοιβή σου;
Ο Zούγκλας πασπάτεψε τα λιγδωμένα μαλλιά του

314
-Να με αφήσεις να πουλάω και κάτι που και που,είπε,ψιλοπραματάκια αν και φοβά-
μαι μη σκάσει μύτη ο "πρώην"
-Ο "πρώην"; ο Ζήσης δεν αντιλαμβάνεται αμέσως σε ποιόν πηγαίνει ο χαρακτηρισμός
-Αυτός που έκανε κουμάντο στους δρόμους εδώ,είπε ο Ζούγκλας,είπαμε ονόματα δε
λέμε
Ο ψηλός χαμογελάει για να επιβεβαιώσει την εχεμύθεια του φίλου του
-Κατάλαβα.Ο Ζήσης αναγνώρισε τον Τσαγκάρη
-Πότε με το καλό θα έχουμε φρέσκο πράμα; ο ψηλός είναι ανυπόμονος
-Μεθαύριο το περιμένουμε,είπε ο Ζήσης,θα συνεννοηθούμε ποιοί θα το σπρώξουν
και που
-Δε θα με ξεχάσεις έτσι; το χαμόγελο του ψηλού γίνεται ακόμα πιο ηλίθιο
-Όχι,είπε ο Ζήσης κοφτα,και τώρα πρέπει να πηγαίνω ο γιατρός διέταξε ξεκούραση
-Κανά ματσάκι για το Σαββατοκύριακο έχουμε;ο ψηλός καμπουριάζει σα να κρυώνει
Ο Ζήσης κουνάει αρνητικά το κεφάλι
-Τέρμα τα ματσάκια για λίγο;
-Κι αυτό που λένε για το Προοδευτική - Λαμία,κάτι ακούστηκε ότι ο δικός σου...
Ο Ζήσης θυμώνει και φέρνει το δάκτυλο στο στόμα
-Σκασμός,είπε,πάρε παράδειγμα από το φίλο σου που πέρασε τα κρας τεστ.Άντε
καληνύχτα
Ο Ζούγκλας βλέπει τον Ζήση να απομακρύνεται και προσπαθεί να πάρει καλή θέση
ώστε να φαίνεται το πρόσωπο.
-Προχώρα κι έρχομαι,λέει στον ψηλό
-Γκομενάκι θα πάρεις ρε γελοίε και δε θες να σε ακούσω;
Ο ψηλός προχωράει και ο Ζούγκλας αισθάνεται τη παλάμη του ιδρωμένη,ο Ζήσης
περπατάει αργά,δυό βήματα αριστερά.Το κινητό σα φωτογραφική μηχανή,ο Ζούγ-
κλας ζουμάρει,όχι εντελώς καθαρό το προφίλ του Ζήση αλλά μάλλον ικανοποιητική
η εικόνα,κλικ κλικ,δύο φωτογραφίες για σιγουριά
-Άντε ρεεεε,ο ψηλός φωνάζει
Ο Ζούγκλας ξαφνιάζεται αλλά προλαβαίνει να χώσει το κινητό στη τσέπη την ώρα
που ο Ζήσης γυρίζει προς το μέρος του και τον κοιτάει.Η καρδιά του Ζούγκλα πάει
να σπάσει,ο Ζήσης αποφασίζει να συνεχίσει το δρόμο του.
-
Ήταν η ώρα που ο περισσότερος κόσμος είχε εγκαταλείψει τις καφετέριες και τα εσ-
τιατόρια στη Μαρίνα του Φλοίσβου,ζευγαράκια ή παρέες που θέλησαν να εκμε-
ταλλευτούν την ωραία ζεστή βραδιά έκαναν βόλτα.Από τα αραγμένα σκάφη δεν
ακουγόταν σχεδόν τίποτα εκτός από το βόμβο των γεννητριών ηλεκτρικού ρεύματος.
Ακόμα και αν βρισκόταν κάποιος δίπλα από το σκούρο μπλέ κότερο που φιλοξενούσε
έξι άτομα δύσκολα θα μπορούσε να ακούσει τις ομιλίες.
-Να βάλω λίγο κρασάκι ακόμα; ρώτησε ο Μάριος Παναγόπουλος ο οποίος φορούσε
ένα γαλάζιο κοντομάνικο πουκάμισο,λευκή βερμούδα που πρόδιδε τα γερασμένα και
γεμάτα πανάδες πόδια του κι ένα ζευγάρι πανάκριβα σανδάλια
Όλοι εκτός από έναν κούνησαν αρνητικά το κεφάλι
-Στο υπουργείο εσωτερικών ξέρετε να εκτιμάτε,είπε ο Παναγόπουλος στον άντρα που
είχε υψώσει το ποτήρι
-Αν μη τι άλλο να μη μας λένε και αχάριστους,είπε ο άντρας
-Τελικά εσύ έπρεπε να είσαι υπουργός,είπε χαμογελαστός ένας άλλος άντρας κοντά
στα πενήντα με πανάκριβο μπεζ κοστούμι και λευκό λινό πουκάμισο.Ήταν λίγο πάνω
από 1.80 τα γκρίζα μαλλιά του άκρως περιποιημένα ενώ σίγουρα χρησιμοποιούσε και
λευκαντικό για τα δόντια,ήταν η προσοποποίηση της αυτοπεποίθησης,ήταν ο δικη-
γόρος Κώστας Τζάφος

315
-Προτιμώ να βρίζουν άλλους είπε ο υφυπουργός εσωτερικών,σ’ευχαριστώ Μάριε
Ο Παναγόπουλος αφού γέμισε το ποτήρι του υφυπουργού κάθισε με την υπόλοιπη
παρέα
-Κώστα το αυριανό άρθρο για σένα είναι στη μέση και δισέλιδο,είπε ο Παναγόπουλος
Ο Τζάφος ακούμπησε το στήθος του σε ένδειξη ευγνωμοσύνης
-Ξέρεις τώρα τι περιμένω,είπε στον εργολάβο
-Βοήθησέ με λίγο…
-Το ντιμπέητ με τον Αναστασιάδη,είπε ο Τζάφος,από τη τηλεόραση θα δωθεί η χαρ-
ιστική βολή και μάλιστα μπροστά στα μάτια των τηλεθεατών για να δουν ότι όχι μόνο
δεν κρύβομαι αλλά μάχομαι σα δικηγόρος,με πελάτη μου τον Δήμο Πειραιά,ωραίο
δεν ακούγεται αυτό;
Ο υφυπουργός χαμογελάει κουρασμένος
-Έχουμε ένα καθαρόαιμο στα χέρια μας κύριοι,εις υγείαν
Κάνει πρόποση αλλά δεν τον ακολουθεί κανένας ο Παναγόπουλος δε σκοπεύει να του
γεμίσει και άλλο το ποτήρι
-Άσε με να το χειριστώ όπως νομίζω εγώ,είπε ο εργολάβος στον Τζάφο,προς το πα-
ρόν δίνουμε την εντύπωση ότι μας προκαλείς το ενδιαφέρον,ενδιαφέρον σε όρια συμ-
πάθειας,κατόπιν θα πάμε στην επίθεση στον Αναστασιάδη και αργότερα σου δίνουμε
το φτυάρι για να τον θάψεις,δεν έχω όρεξη να ακούω αριστερίστικες μαλακίες για τον
«εκλεκτό του Μεγαλοεργολάβου»
-Τα’χεις ξανακούσει,είπε ο Τζάφος που εδώ και λίγο καιρό είχε πετάξει μακρυά τον
πληθυντικό στις κουβέντες του με τον Παναγόπουλο
-Το θέμα είναι τι γίνεται με τον Στέλιο που για να είμαι ειλικρινής περίμενα να είναι
μαζί μας απόψε,πετάχτηκε ο υφυπουργός Αθλητισμού
-Να κάνει τι; είπε ο Παναγόπουλος σα να μιλούσε για κάποιον ξένο και όχι για τον
γαμπρό του
-Ε, ξέρω κι εγώ…
-Εγώ ξέρω,είπε ο Παναγόπουλος,αυτό που κουβεντιάζουμε απόψε ελάχιστα τον
αφορά για προεκλογική εκστρατεία μιλάμε και για επανεξέταση των συμμαχιών μας
για κάποιες από τις οποίες έχω σοβαρές ενστάσεις αλλά τέλος πάντων
-Τα χουμε ξαναπεί αυτά Μάριε,καθησύχασε ο Ιάκωβος Μακρής
- Όταν τελειώσει η όποια επιχείρηση θέλω να εξαφανιστούν τα φασιστόμουτρα από
μπροστά μου,είπε ο Παναγόπουλος,κάντε τους ότι θέλετε για την ώρα κι αν είναι να
κάνουν και λίγη δουλειά έχει καλώς αλλά όταν με το καλό πέσουν οι τιμές από τα
ακίνητα και πάρουν μπρος τα έργα θα πάρουν πόδι,ή θα τους διώξετε ή θα τους
διώξω για να γίνω σαφής
Ο Αναπληρωτής Γενικός Γραμματέας Υπουργείου Εσωτερικών και Διοικητικής Ανα-
συγκρότησης ένοιωσε κάπως άβολα,δεν κατάπινε πάντα το αυταρχικό ύφος του Παν-
αγόπουλου αλλά ήταν και πολύ έμπειρος για να κάνει σκηνή και μάλιστα μέσα στο
κότερο του τελευταίου.
-Το έχουμε ήδη υπ’όψιν μας Μάριε,ούτε ο πρωθυπουργός τους θέλει απλώς για την
ώρα είναι το αναγκαίο «κακό» μας.Αναλώσιμοι είναι και παίρνουμε ότι είναι χρήσιμο
από αυτούς,μετά….
-Αύριο ξεκινάει η εκκαθάριση στις γειτονιές,είπε ο έκτος της παρέας,είναι καλοστημ-
μένη και ότι πρέπει και για το προφίλ του Κώστα,θα βγει προς τα έξω ότι μιλούσε με
τους απλούς πολίτες της περιοχής για την εγκληματικότητα και τα ναρκωτικά και
κίνησε γη και ουρανό για να το πετύχει,αντί να προτιμήσει εφημερίδες και κανάλια
αφουγκραζόμενος τον πολίτη επικοινώνησε με τα αρμόδια υπουργεία και τους
αρμόδιους φορείς.Ο Αναστασιάδης θα φανεί σα να μην είχε καν λόγο και ας βγαίνει

316
τώρα να παραστήσει το μάγκα.Κρατάμε τον Μυλόπουλο για πιστό σκυλί και ο νυν
δήμαρχος στο καλό και να μας γράφει,μόνο κακό κάνει στην εικόνα μας.
Ήταν ο υπεύθυνος τύπου του Υπουργείου Προστασίας Του Πολίτη,ένας άντρας πάνω
από πενήντα με ξυρισμένο γουλί το κεφάλι του.Φορούσε γυαλιά με χρυσό σκελετό
και κοντομάνικο πράσινο Lacoste μπλουζάκι.
-Με τους Μανιάτες τι θα γίνει, είπε ο Αναπληρωτής Γενικός Γραμματέας,αφού θα
πάρει τη δουλειά ο Μάριος θα έχουμε αντιδράσεις
-Ας έχουμε,είπε ο υφυπουργός εσωτερικών,έχουν πάψει πια να είναι τόσο χρήσιμοι
όσο παλαιότερα,και στη ιστορία με τα σκουπίδια τα έκαναν θάλασσα,με μαγκιά και
απειλές δε γίνεσαι συμπαθής,θα εκμεταλλευτούμε τη κόντρα τους με τον Αναστα-
σιάδη προς όφελος του Μάριου και των εταιρειών του κι εκεί θα χτίσουμε.
-Διαφωνίες γύρω από ύποπτες μπίζνες που αφορούν συνεργεία διαχείρισης απορ-
ριμάτων με θύμα τους πολίτες του Πειραιά,είπε ο Τζάφος και με το δάχτυλό του
έγραψε την επικεφαλίδα σε αόρατο χαρτί,ερεθίζομαι μόνο που το σκέφτομαι.
-Σήμερα μου τηλεφώνησαν κι από τον PLAY FM και με ρώτησαν αν ισχύουν οι
φήμες ότι θα στηρίξω την υποψηφιότητα του Κώστα και πως βλέπω τις υποσχέσεις
του για δημιουργία αθλητικών κέντρων στη περιοχή του λιμανιού για τη νεολαία του
Πειραιά,είπε ο Μακρής,ξέρετε μετά ποιός έκανε παρέμβαση;
Οι υπόλοιποι των κοίταξαν παραξενεμένοι
-Ο Κουράκης! Ο αιώνιος Κουράκης που αμόλυσε ένα ολόκληρο κατηγορητήριο
εναντίον μου για τον ύποπτο τρόπο που πήρα τον Ολυμπιακό
-Ακόμα επιμένει ο γέρος,είπε ο υφυπουργός εσωτερικών
-Κι εδώ που τα λέμε η Επιτροπή Επαγγελματικού Αθλητισμού με τον προηγούμενο
υφυπουργό δε φρόντισαν να καλύψουν τον πισινό τους κάνω λάθος αγαπητοί;Ο
Αναπληρωτής Γενικός Γραμματέας έχει ύφος γεμάτο ειρωνία
-Δικό τους πρόβλημα,είπε θιγμένος ο Μακρής,δε θα άφηνα το χρυσορυχείο στον μπα-
κάλη μόνο και μόνο γιατί δηλώνει ...ρομαντικός Ολυμπιακός
-Θα επιμείνει να ξέρεις,είπε ο Αναπληρωτής Γενικός Γραμματέας
-Όταν βγει δήμαρχος ο Κώστας ο Κουράκης θα έχει περάσει ώς γραφικός στη
συνείδηση του κόσμου ακόμα και οι αθλητικές εφημερίδες τον δουλεύουν,είπε ο
υφυπουργός Αθλητισμού
-Δεν τα ξέρετε και τόσο καλά,ο Αναπληρωτής Γενικός Γραμματέας έχει την έκφραση
συντονιστή σε τηλεοπτικό πάνελ,το sports4ever του πλέκει ακόμη εγκώμια,ειδικά ο
Ασβεστόπουλος τον ονομάζει "Παράγοντα με όραμα"
-Κύριοι αρκετά δεν έχω τη παραμικρή διάθεση να εμπλακώ με τις αθλητικές
φυλλάδες και με τις απόψεις τους για τους παράγοντες εμένα άλλη είναι η δουλειά
μου,είπε ο Παναγόπουλος που έδειχνε πολύ κουρασμένος,θέλω να ξέρω ποιός έχει το
πάνω χέρι για την εκκαθάριση στις γειτονιές,μια και ανακατεύτηκα προσωπικά και
μια και σκοπεύω να επενδύσω καλό είναι κάποιος να με καθησυχάσει.
Ο Υπεύθυνος τύπου του Υπουργείου Προστασίας Του Πολίτη πήρε το λόγο
-Ο Ταξίαρχος Αναστάσιος Ασημάκης,αυτός είναι ο επικεφαλής αλλά είναι του χεριού
μας δε πετάει το καπέλο του για καριέρα και είναι ένα βήμα πριν τη σύνταξη,θα
θελήσει να τελειώνει το συντομότερο δυνατό και δε θα δημιουργήσει μπελάδες.Ο
Μυλόπουλος θα έχει διαμεσολαβητικό ρόλο ως αστυνομικός διευθυντής και αφού
στους δρόμους ο επικεφαλής θα είναι ένας Αστυνόμος του
-Που είναι ο; ο Παναγόπουλος δεν άφηνε τίποτα στη τύχη
-Ο Αστυνόμος Αθανασάκος,απάντησε ο υπεύθυνος τύπου
- Κακό σπυρί αλλά ικανότατος,είπε ο Αναπληρωτής Γενικός Γραμματέας,δεν έχουμε
να ανησυχούμε για τίποτα,ένας σπουδαίος αξιωματικός για τη χαμαλοδουλειά και το
πρόσταγμα σε έναν δημοσιοσχεσίτη και έναν σχεδόν απόμαχο

317
Ο Μακρής είχε λόγους να ανησυχεί,οι δουλειές του Πεφάνη εκεί ίσως έμπαιναν σε
κίνδυνο και αυτό δε θα του άρεσε,έπρεπε με κάποιο τρόπο να το χειριστεί.
-Αυτός δεν ήταν που εξάρθρωσε ένα κύκλωμα διεφθαρμένων μπάτσων που πούλαγαν
προστασία κι εκβίαζαν; ο Παναγόπουλος είχε και καλή μνήμη.
-Αυτός,είπε ο Υπεύθυνος Τύπου
-Από άποψη εικόνας μια χαρά μας κάνει,είπε ο Παναγόπουλος
Ο Μακρής δεν στεκόταν μόνο στην εικόνα και δεν ήταν σίγουρος αν άνθρωποι σαν
τον Αθανασάκο θα μπορούσαν να συμβιβαστούν με μια παράσταση και στο τέλος να
χαμογελάσουν μπροστά σε μια κάμερα ή να συνεχίζουν να ψάχνουν βαθύτερα.
Λιοσίων
Η Γκλόρια αισθάνεται τρεμούλα και βγάζει από τη τσάντα της μια καρτ ποσταλ με
τον Πύργο Του Αϊφελ.Τα χρώματα είναι επεξεργασμένα,το δειλινό υπερβολικά πορ-
τοκαλί,ο ουρανός υπερβολικά γκριζογάλανος και ο πύργος υπερβολικά λαμπερός.Εί-
ναι όμως η Γαλλία.Η Γκλόρια έχει χώρο για λίγη ελπίδα,απόψε κανένας δε φαίνεται
να θέλει να πλαγιάσει με μια μαύρη πόρνη,δε πειράζει.Λίγα αυτοκίνητα κόβουν
ταχύτητα,ο οδηγός ή ο συνοδηγός της πετάνε κανένα υποννοούμενο και φεύγουν,το
δειλινό υπερβολικά πορτοκαλί αλλά όμορφο.Η μυρωδιά από τηγανισμένο αυγό,μπέη-
κον και τυρί της τρυπάει τα ρουθούνια,πεινάει κάπως και το σάντουιτς το άφησε σπίτι
όταν το δειλινό ήταν υπερβολικά ζεστό.Ο Νιζάρ έχει περάσει δυό φορές για να τσε-
κάρει,ούτε κι εκείνος έχει κόσμο.Το περιπολικό σταματάει διακόσια μέτρα μακρυά
της,εκείνη δε φοβάται και το περιπολικό δείχνει υπερβολικά άσπρο,ο άστυνομικός
που βγαίνει από μέσα υπερβολικά κακός.Ο αρχιφύλακας Καπετανίδης προχωράει
κοιτάζοντας τριγύρω ενώ στο τιμόνι του περιπολικού είναι ο υπαρχιφύλακας Χαραλ-
αμπος Τσουκιάς,οι δύο αστυνομικοί που «συνέλαβαν» τους μικροεμπόρους ναρκ-
ωτικών που ήταν και μέλη της Εθνικής Φλόγας.
-Γκλόρια δε το βάζεις κάτω ε; ο Καπετανίδης ή Λάρρυ χαμογελάει αλλά δε σκοπεύει
να πλαγιάσει μαζί της
Η Γκλόρια τον κοιτάζει και δε μιλά,υπερβολικά ανόητος και στην υπερβολικά άγρια
επαρχία Κιρούντο του υπερβολικά μακρυνού Μπορούντι θα τον είχαν σκοτώσει.
-Κάτι θα έχεις για μας έτσι;
O Καπετανίδης μπορεί να έχει κοιτάξει τριγύρω αλλά όχι τόσο προσεκτικά κι έτσι
δεν έχει πέσει στην αντίληψή του το Nissan X-Trail που έχει παρκάρει στη γωνία
Λιοσίων και Μιχαήλ Κόρακα.Ο Απάτσι με επαγγελματική φωτογραφική μηχανή και
δίπλα του ο Σάκης που τον είχε φέρει σε επαφή με τους Πακιστανούς που
αναγνώρισαν τον Λάρρυ και τον Μπάμπη από τις φωτογραφίες.
-Αυτός είναι αφεντικό,δε χρειάζεσαι τα Πακιστάνια από δω τον γνωρίζω,ο Σάκης
μιλάει κάπως νυσταγμένα σα να νιαουρίζει πράγμα που εκνευρίζει τον Απάτσι αφάν-
ταστα.
-Πόσα σας πήρε;ο Απάτσι σφίγγει τη μηχανή σα να θέλει να τη σπάσει
-Εμένα τίιιι-ποτα….ο Σάκης δείχνει ανακουφισμένος,αλλά τα…τα π..παιδιά μου
είπαν ότι π…πήρε λέει…εκατόοοο…εκατοπενήηηντα…
Ο Απάτσι είχε αρχίσει να μετανοιώνει που τον είχε πάρει μαζί του αλλά δε γινόταν
αλλιώς,άλλωστε το τι έκαναν ο Λάρρυ και ο Μπάμπης το ήξεραν και ο Σάκης δεν
είχε λόγο να πει ψέμματα,μπορούσε να τα φουσκώσει λίγο αλλά το συμπέρασμα είχε
βγεί.
-Χάλια βραδιά δηλαδή έτσι;ο Λάρρυ κάτι περιμένει δε θα φύγει έτσι εύκολα
-Νιζάρ; Η Γκλόρια πιστεύει πως μόνο με το όνομα η ερώτηση που κάνει είναι
ξεκάθαρη.
-Τι ο Νιζάρ;Kι αυτός τα ίδια,τον έψαξα κιόλας,κι εσένα θα σε ψάξω τι νομίζεις θα
κωλώσω επειδή είσαι γυναίκα;

318
Άγνωστες λέξεις αλλά «ψάξω», «γυναίκα» η Γκλόρια καταλαβαίνει
-Ψηλά τα χεράκια,προστάζει χαμογελαστός ο Λάρρυ
Ο Απάτσι οπλίζει τη μηχανή,μετά το ψάξιμο η Γκλόρια ανοίγει τη τσάντα και βγάζει
κάτι,λεφτά..μάλλον,κλικ,κλικ,κλικ.Ο Απάτσι έχει φωτογραφήσει αυτό που θέλει
-Η καργιόοολα η..η αραπίνα δε σ…σας έχει πει τίποτα ε;ο Σάκης ακουμπάει στον
τοίχο για να μη πέσει,τ…τους ξέρω τττ..τι κωλόοοφαρα είναι,έχουν π..πράαμα κ..και
δεεε..δεε δίνουν πάντα
Ο Μπάμπης στο τιμόνι χαμογελάει
-Μωρή κουφάλα αφορμή ζητάς για να χουφτώσεις.
Κεφάλαιο 13ο
Ο Δανιάς επιβλέπει την ομάδα του που στήνει γραφείο με υπολογιστές και συσ-
τήματα παρακολούθησης σε μια παλιά αποθήκη υφασμάτων στην Εθνικής Αντισ-
τάσεως κοντά στη διασταύρωση με τη Φίλωνος,οι περισσότεροι από τους γείτονες
πιστεύουν πως θα ανοίξει ένα ακόμα ταξιδιωτικό πρακτορείο.Για να σουλουπωθεί
κάπως η αποθήκη αυτή χρειάστηκε περίπου μία εβδομάδα.Ακόμα υπήρχαν κάποια
προβλήματα με τη κεντρική θέρμανση αλλά οι υπολογιστές και τα προγράμματα για
το κύκλωμα με τις κάμερες δούλευαν άψογα.Πίνακες από φελλό για να καρφιτ-
σώνονται φωτογραφίες και σημειώσεις,μέσα σε τρεις μέρες ο χώρος θύμιζε έντονα
αίθουσα κοντρόλ από τηλεοπτικό κανάλι,τα πιο πολλά μηχανήματα δωράκια του FBI
και της CIA από τους Ολυμπιακούς.Ο Δανιάς πίστευε πως όσο συντομότερα έληγε
αυτή η ιστορία με την εξάρθρωση των συμμοριών στους γύρω δρόμους τόσο πιο
γρήγορα θα μπορούσε να ασχοληθεί με κάτι σοβαρότερο,κάτι που θα του πρόσφερε
τη θέση που δικαιωματικά άξιζε,αυτή του Αρχηγού της ΕΥΠ.Δεν είχε φτήσει αίμα
τόσα χρόνια για να καταλήγει να παίρνει διαταγές από ανθρώπους σαν τον Πανα-
γόπουλο,θύμωνε όταν του ερχόταν στο μυαλό το ποιός είχε αποφασίσει αυτή την
επιχείρηση,ναι είχε τις σφραγίδες και τις υπογραφές υπουργών ακόμα και του πρωθ-
υπουργού-αν και ο Δανιάς αμφέβαλλε ότι ο τελευταίος είχε διαβάσει πραγματικά το
τι υπέγραφε,αλλά το ουσιαστικό οκ είχε δωθεί από αλλού.Ο Παναγόπουλος έπρεπε
να είναι στόχος όχι αφεντικό.Τόσο για τα πάρε δώσε του με σκοτεινά πρόσωπα από
τη Ρωσία και την Σερβία όσο και για τις μπίζνες που έκανε με επιχειρηματίες στο
Ντουμπαϊ οι οποίοι σύμφωνα με τους Αμερικάνους πουλούσαν όπλα σε διάφορους
εχθρούς του Λευκού Οίκου και της Δυτικής Ευρώπης.Είχε πάει πεντέμιση το
πρωί,ήταν μόνο με μία ώρα ύπνο και έπινε το δεύτερο καφέ του που άρχισε να του
φέρνει λίγη ζαλάδα.Δοκιμές στις οθόνες, όλα δείχνουν εντάξει.Τρεις τέσσερεις από
την ομάδα χαιρετούν και φεύγουν,ο Δανιάς επικοινωνεί πρώτα με την Υποδιεύθυνση
Δίωξης Ναρκωτικών για τα τυπικά και για τα ουσιαστικά με την ΕΥΠ,φαντάζεται τις
δύο κοπέλλες που τελειώνουν την βραδινή τους βάρδια να συντάσουν τις αναφορές
για να πάνε κατευθείαν στο γραφείο του Αρχηγού,το κατά πόσο βέβαια ένας
καθηγητής κοινωνιολογίας με μεταπτυχιακό στην Ιστορία της Διπλωματίας θα
έμπαινε στο κόπο να δώσει σημασία σε αυτές τις αναφορές ήταν άλλη υπόθεση,τι να
γίνει άλλη μία επίλογη του πρωθυπουργού προκειμένου να πείσει τους ψηφοφόρους
του και τα ΜΜΕ ότι διαλέγει άφθαρτους ανθρώπους,"άσχετους θα ήταν ο πιο σωστός
χαρακτηρισμός"σκέφτηκε ο Δανιάς. Βγήκε έξω να πάρει λίγο αέρα και η πρωινή
ψυχρούλα που είχε ακόμα γύρω στη μία ώρα ζωή τον συνέφερε κάπως.Τεντώθηκε κι
ένα μαχαίρι του σκάλισε τη πλάτη "πρέπει να ξαναρχίσω γυμναστική"είπε στον εαυτό
του,δεν είναι μόνο το ότι έχω παχύνει αρχίζουν και με ενοχλούν πλάτες και κλειδ-
ώσεις". Η αμέσως επόμενη σκέψη ήταν η κόρη του,πόσο καιρό είχε να τη δεί;
Δύο,τρείς μήνες;Το πρόβλημα δεν ήταν το πείσμα της πρώην γυναίκας του,εκείνος
είχε απορροφηθεί από τη δουλειά του και είχε βάλει στην άκρη το ρόλο του πατέρα.Η
κόρη του η Ρενάτα,ίσως το μοναδικό πρόσωπο που τον έκανε να χαμογελάει και να

319
του θυμίζει που και που πως υπήρχε ζωή και έξω από το κτίριο της Παναγιώτη
Κανελλοπούλου 4.Φοιτήτρια στο πρώτο έτος της Νομικής να λέει σε φίλους και
συμφοιτητές πως ο πατέρας της είναι συνταξιούχος στρατιωτικός,ήξερε πολύ καλά
πως στο βάθος ντρεπόταν για τη δουλειά του,"ΕΥΠατζής ίσον Ρουφιάνος Χιμπατζής"
όπως έγραφε ένα σύνθημα. Η Ρενάτα η δεκαοκτάρα μελαχροινή με το μαλλί μέχρι
την ωμοπλάτη,τα πολύχρωμα μπλουζάκια και τα μπλου τζιν με τις τρύπες στα γό-
νατα,κάποιοι από τους νεαρούς που παρακολουθούσαν για ύποπτες αντιεξου-
σιαστικές δράσεις κάπως έτσι ντυνόντουσαν. Μια εκδίκηση με χιούμορ από τη πλευ-
ρά της μοίρας θα ήταν να κατέληγε η Ρενάτα μέλος σε κάποια από αυτές τις ομάδες
Περιστέρι
Τα κόκκινα μάτια του Παναγιώτη Πεφάνη κοιτάζουν τις δέσμες των πενήντα ευρώ.
Όχι σπουδαία βραδιά αλλά τέτοιες εποχές δε μπορούσες να έχεις παράπονο.Έστειλε
σχεδόν όλο το προσωπικό σπίτι του και μαζί του είχε μείνει μόνο ο Νικολάκης και ο
μπάρμαν που τακτοποιούσε τις καρέκλες,όταν τελείωσε κι εκείνος χαιρέτησε κι έφυγε
αφήνοντας τον Πεφάνη και το Νικολάκη να κάθονται σ'ένα τραπέζι μπροστά στη
πίστα
-Μίλησες με τον Έντυ; ο Νικολάκης ελπίζει πως ο Αλβανός έχει φάει το χέσιμό του
-Μίλησα,είπε ο Πεφάνης πνίγοντας ένα χασμουρητό
-Και;
-Κουρασμένος είναι κι έχει θέματα και στο σπίτι,δε πήγαμε κι άσχημα τελικά παρόλο
που δεν είχαμε κόσμο.
-Καθημερινή ήταν,είπε ο Νικολάκης,είμαστε από τα λίγα μαγαζιά που αντέχουν ακό-
μα το παλιό μοντέλο διασκέδασης
-Το Joyride είναι σταθερή αξία αγόρι μου,έβαλα διαφήμιση και σε δύο επιπλέον εφη-
μερίδες,η μία είναι του δήμου,ο Σάρας δεν είχε εισπράξεις
-Εμ σου το είπα,είπε ο Νικολάκης,εδώ στα στενά πέφτει η δουλειά δεν είναι σαν την
Αθήνα και τον Πειραιά κι εγώ νομίζω πως οι Μαροκινοί μας την έκαναν.
-Μεταπώληση έκαναν έτσι κι αλλιώς,είπε ο Πεφάνης,ίσως τη κόψω τη δουλειά εδώ
και στην Αθήνα θα βάλω ένα χαλινάρι μέχρι να ησυχάσουν λίγο οι μπάτσοι,βρήκε
εποχή να μας τη κάνει με τα στοιχήματα και το άλλο το αρχίδι
-Για τον Γαλανό λες;
Ο Πεφάνης κουνάει το κεφάλι του
-Καλά δε θα κάτσω και με σταυρωμένα τα χέρια,είπε χαμογελώντας κουρασμένα,ήδη
πήρα τον δικό μας στη Τρίπολη για το ματς κυπέλλου με τον Διαγόρα
-Τον πρόεδρο ή τον διαιτητή;
-Τον πρόεδρο,είπε ο Πεφάνης,θέλει να δυναμώσει του χρόνου στη Σούπερ Λήγκα και
τον έχω πετύχει στις καλές του,καθαρίσαμε και για την αδειοδότηση
-Όπως και για τον Αργεντινό που έπαιζε χωρίς δελτίο...,συμπλήρωσε ο Νικολάκης
-Τι περίπτωση κι αυτός!
-Παικταράς πάντως
-Ναι αλλά αυτός θα πάει Παναθηναϊκό
-Μπα,τα βρήκαμε;
-Άμα κόψουν τις μαλακίες του προέδρου τους από το τουίτερ και τη τηλεόραση κι αν
αποφασίσουν να μιλήσουν σοβαρά για δουλειές τότε δεν έχουμε λόγο να μην κρατά-
με επαφή,υπηρεσίες προσφέρουμε.
-Με το Πειραιά τι θα γίνει,θα πάω εγώ εκεί τώρα που θα λείψει ο Ζήσης; ρώτησε ο
Νικολάκης,εννοώ για τους δρόμους,αν θυμάμαι καλά αυτές τις μέρες δε το περιμέ-
νουμε;
-Ναι αλλά ο άλλος έπρεπε να έχει πάρει τηλέφωνο,είπε σκεφτικός ο Πεφάνης,μπορεί
να του τηλεφωνήσω εγώ σήμερα αλλά πρώτα θα πάω να ξεραθώ και το ίδιο να κάνεις

320
κι εσύ τα χάλια σου έχεις,αν είναι να κατέβεις στον Πειραιά αυτό θα γίνει απόγευμα.
Ο Ζήσης μου είπε πως σύντομα θα έχει βρει τον καινούργιο από τις άκρες του στον
Πειραιά,οι υπόλοιποι μάλλον έχουν διαλέξει σαβούρα.
-Και με τον Τσαγκάρη τι θα κάνουμε θα ακολουθήσουμε τη συμβουλή του Καπάτου;
-Μάλλον,απάντησε ο Πεφάνης,αν και οι Φλόγες μου είπαν πως επειδή έχει καταλάβει
τη κομπίνα που στήσαμε με τους δικούς του στη Λιοσίων θα επιμείνει στο να μας
κάνει αντίποινα. Εγώ πάντως είπα στον Πετρέκα να μαγκώσει λίγο τις περιπολίες και
να περιμένει,ελπίζω να με άκουσε
-Τι να πω, εμένα αυτοί οι δύο μπάτσοι του ποτέ δε μου άρεσαν,είπε ο Νικολάκης
Μπίλαρος
Κοιτάζει στην οθόνη του λαπτοπ του τις φωτογραφίες και χαμογελάει,το χαμόγελο
στάζει δηλητήριο και ο Απάτσι τον κοιτάζει κάπως ανήσυχος
-Α ρε παπάρα Πεφάνη,αυτή σου η αλαζονεία θα σε φάει
Άλλη μια ματιά στις φωτογραφίες,κουνάει το κεφάλι σουφρώνει τα χείλη,δείχνει τις
φωτογραφίες στον Απάτσι και στον Καυκάσιο,για μια στιγμή ο δεύτερος αισθάνεται
σα να είναι εκείνος κατηγορούμενος για κάτι.
-Λοιπόν; ο Τσαγκάρης τρίβει τα μάτια του και ξανανάβει το πούρο του που είχε
σβήσει για λίγο
Ο Απάτσι σηκώνει τους ώμους ο Καυκάσιος παραμένει ανέκφραστος
-Καλά ρε αγόρια δεν είχατε καταλάβει τίποτα τόσο καιρό;
“Τελικά κάποιο κομμάτι της νύφης θα το πληρώσουμε εμείς» σκέφτηκε ο Καυκάσιος
Ο Απάτσι είναι λίγο πιο θαραλλέος κι έχει τον έλεγχο
-Αφεντικό να ξέρεις αυτή η κομπίνα δεν έχει καιρό που είναι στημένη.Το ψάξαμε
όσο μπορούσαμε από τους δικούς μας και στην Ομόνοια και στη Βικτώρια αλλά και
προς Πατήσια,τώρα τελευταία μπήκε στα νερά μας ο χοντρός,για την ακρίβεια από
τότε που κορυφώθηκαν οι δουλειές με τα αβαβα παιχνίδια οπότε…
-Χέσε με μωρέ,διακόπτει ο Τσαγκάρης και φυσάει μια μεγάλη ποσότητα καπνού προς
το μέρος των δύο μπράβων,αφού ξέρεις πως εδώ και καιρό έχει γαμηθεί να στήνει τα
ματς άρα κρατάει χρόνια η κωλώνια
-Δεν είναι το ίδιο,ο Απάτσι παραμένει σίγουρος και ο Καυκάσιος τον κοιτάζει απορ-
ρημένος για την τόση αυτοπεποίθησή του,μπορεί να τα έστηνε για μεγάλο διάστημα
όπως σωστά λες αλλά η μεγάλη μπάζα γίνεται τον τελευταίο καιρό,όταν σταμάτησες
να έχεις εσύ τον πρώτο λόγο κι άρχισαν τα πάρε δώσε με τον Γαλανό και με το
Υφυπουργείο Αθλητισμού.Όταν όλος ο κόσμος πια ήξερε τι ρόλο παίζει ο Μίστερ
Πεφάνης στο ποδόσφαιρο και όχι μόνο,οι μπάτσοι μας θέλησαν να βάλουν το δάχ-
τυλο στο μέλι,τρομοκράτησαν τα βαποράκια κι εδώ που τα λέμε όλα τα «μαύρα»
βαποράκια τα κάνουν απάνω τους αν τα ταρακουνήσουν οι μπάτσοι ειδικά μετά τα
βασανιστήρια στον Άγιο Παντελεήμωνα και στην Ομόνοια,και ως και οι πέτρες
ξέρουν πως τα παλικάρια που ξυλοφόρτωναν τα πρεζόνια στα τμήματα έπεσαν τελικά
στα μαλακά με λίγες μέρες διαθεσιμότητα,μέσα σ’αυτούς και οι δικοί μας.
-Γαμώ το σπίτι μου,ο Τσαγκάρης προσπαθεί να μείνει ψύχραιμος,ο Νιζάρ μας δού-
λεψε δηλαδή γιατί η άλλη η καργιόλα εντάξει γυναίκα είναι, πουτάνα είναι δε της
κόβει να φέρει αντίρηση και να έρθει κατευθείαν σε μας αλλά ο άλλος ο….
-Ούτε ο Νιζάρ φταίει αφεντικό,στο ξανάπα αυτοί όλοι βλέπουν μπάτσο και τους
κόβει κρύος ιδρώτας,άσε που φόβιζε και η απουσία σου…
-Εδώ δεν είμαι ρε,ποια απουσία μου;
-Μέχρι πρόσφατα εννοώ,διόρθωσε ο Απάτσι,τώρα θα τους κάνουμε να καταλάβουν
πώς τελείωσε το διπλό νταραβέρι και θα τους κόψουμε και τα ποσοστά για λίγο
διάστημα για να πάρουν πρέφα τη μαλακία που κάνανε.Αν θες τη γνώμη μου,αν λέω..
-Λέγε

321
-Να τους τιμωρήσουμε μεν αλλά να πέσουν στα μαλακά,συμπλήρωσε ο Απάτσι
Ο Τσαγκάρης το σκέφτεται για λίγο αλλά ο Καυκάσιος δε πιστεύει πως το αφεντικό
τους τελικά θα υποχωρήσει.
-Για βαποράκια,για πρεζόνια και για πουτάνες μιλάμε λεβεντιά μου για ποιο λόγο να
τους φερθούμε με το γάντι;
-Γιατί αφεντικό έχεις τη φήμη του «αυστηρού αλλά δίκαιου πατέρα» εδώ, είπε ο Απ-
άτσι,νομίζεις πως ο Κρίστο στο βάθος δεν σε ευγνωμονεί που καθάρισε όπως καθαρ-
ισε;Αν ήταν ο Πεφάνης σε κανένα χαντάκι θα τον έβρισκαν.
-Και ίσως αυτό να του άξιζε,είπε ο Τσαγκάρης,τέλος πάντων θα δούμε
-Με τα «καρούμπαλα» τι θα κάνουμε; ρώτησε ο Καυκάσιος που είχε αποβάλει το
ένοχο συναίσθημα που μέχρι και πριν από λίγο τον βασάνιζε.
-Λίγες φωτογραφίες ακόμα,απάντησε ο Τσαγκάρης.Αργότερα θα αποφασίσω αν θα
τους πατήσω το κάλο με αυτές ή θα τους στείλω μια και καλή στον αγύριστο
Ο Απάτσι προσπάθησε να καταλάβει το νόημα του «αγύριστου»,ασφαλώς ο Τσαγ-
κάρης δε θα είχε βάλει με το νου του κάποια ακραία λύση,όσο λαδωμένοι κι αν ήταν
οι μπάτσοι καλό ήταν να μην τραβούσες το σχοινί τόσο πολύ,για την ακρίβεια συχνά
οι λαδωμένοι ήταν και οι πιο επικίνδυνοι.Τελευταία πληροφορία στο τραπέζι
-Αφεντικό σχετικά με το άλλο που σου έλεγα,ξεκίνησε ο Απάτσι
-Με τις Φλόγες;
-Ναι
-Αυτοί είναι άλλη περίπτωση,είπε ο Τσαγκάρης ξεφυσώντας,αυτοί είναι κόμμα στη
Βουλή και μάλιστα ανερχόμενη δύναμη
-Ναι αλλά πόσα έχουν πάρει από μας,ο Καυκάσιος θυμίζει
-Είπαμε ασ’τους για την ώρα,όλα δε γίνονται μονομιάς,προέχουν οι μπάτσοι και να
δούμε τι θα κάνουμε και με το Νέο Κόσμο.
Γραφεία SPORTS4EVER
-Βαγγέλη έχεις γραμμή,η κοπέλλα του τηλεφωνικού κέντρου έμοιαζε αγχωμένη
Ο Ασβεστόπουλος την είχε ξαναδεί και στο παρελθόν κανα δυό φορές να έχει τέτοια
έκφραση και πάντα είχε να κάνει με κάτι σημαντικό,της έκανε νόημα να του περάσει
τη γραμμή χωρίς να ρωτήσει ποιος είναι
-Καλημέρα κύριε Ασβεστόπουλε ο Γιάννης ο Σοφράς από Γιάννενα,μάλλον δεν έχει
φτάσει ακόμα σε σας η είδηση έτσι;
-Ποια είδηση; ο Ασβεστόπουλος ανήσυχος μπαίνει σε αθλητικές ιστοσελίδες
-Μόνο η σελίδα του PLAY-FM έχει κάτι και αυτό χωρίς όνομα,ο Αντωνίου κοκο-
ρεύεται για την αποκλειστικότητα
PLAY-FM, «γνωστός καλαθοσφαιριστής σε κωματώδη κατάσταση,περισσότερες
πληροφορίες σε λίγο»
-Ο Μαρτίνος; ο Ασβεστόπουλος λέει το όνομα χωρίς να το σκεφτεί και πολύ
-Μπράβο,αετός είσαι κύριε Ασβεστόπουλε,ο Σοφράς επιβραβεύει,τον έφεραν άρων
άρων κάποιοι συμπαίκτες του στο νοσοκομείο χθες αργά,καμία επαφή με το περι-
βάλλον,κανένας δε μιλάει αλλά έχω έναν συγγενή μου μέσα και θα μας βοηθήσει να
μάθουμε καμιά λεπτομέρεια παραπάνω
Ο Ασβεστόπουλος διαβάζει όσο πιο προσεκτικά γίνεται τη σελίδα του PLAY FM
αλλά δε βρίσκει τίποτα το αξιόλογο,τι είδους αποκλειστικότητα είναι αυτή.Από αυτές
που συνηθίζει ο Αντωνίου για εντύπωση.Είδηση μπαμ που δεν έχει κανένας άλλος,
γιατί κανένας άλλος δεν έχει τις πηγές του Αντωνίου και του PLAY FM,ένα γεγονός
φωτιά αλλά όχι ακόμα ονόματα μέχρι να μπορέσουμε να δούμε πως θα το σερβίρουμε
ανώδυνο.Πάντως «εσύ έχεις τον πρώτο λόγο Δημοσθένη»,όταν θα αποφασισθεί τι θα
βγεί προς τα έξω χτυπάς τίτλο,οι άλλοι απλώς ακολουθούν.Η στημένη πληροφόρηση
που κάνει έναν δημοσιογράφο αρεστό εκεί που δε θα έπρεπε να είναι,αγαπητό σε με-

322
γάλο μέρος του κοινού γιατί δεν επιτίθεται και γράφει «αντικειμενικά» και με καλές
προθέσεις.
-Το γράφω κύριε Σοφρά; ο Ασβεστόπουλος κακώς ρωτάει
-Το γράφεις κύριε Ασβεστόπουλε και τους παίρνεις τα σώβρακα αλλά κάνε και μια
άλλη παλικαριά
-Την ετοιμάζω,είπε ο δημοσιογράφος,τώρα βγάζω εισιτήριο
-Αετός,θα τα πούμε πάνω λοιπόν
-Σε ποιο νοσοκομείο είναι;ρώτησε ο Ασβεστόπουλος
Ο Σοφράς του είπε.
-
Τα μάτια μου τσούζουν,το στομάχι μου μου δίνει μερικές εκδικητικές κλωτσιές για
τις ταλαιπωρίες στις οποίες το έχω υποβάλλει τελευταία και το στόμα μου το αισ-
θάνομαι ξερό.Πίνω λίγο νερό από το πλαστικό μπουκάλι που έχω δίπλα μου.Άλλος
ένας έλεγχος στο σύστημα παρακολούθησης που έχουμε στο φορτηγάκι έχει
τελειώσει,όλα πάνε καλά ότι κι αν σημαίνει αυτό.Πέντε περιπολίες η μία ευγενική
παραχώρηση της ΕΥΠ.Γειτονιές γύρω από το λιμάνι και αυτοκίνητα που κουβαλάνε
μπάτσους με πολιτικά.Δεν έχει αρχίσει ακόμα η κίνηση,το καρφί του Σπανού λέει
πως πρέπει να τους περιμένουμε από τις 12 το μεσημέρι και μετά.Ο Σπανός πιστεύει
στο καρφί του,εγώ αμφιβάλλω για το μέχρι που προτίθονται να προχωρήσουν όσον
αφορά τις συλλήψεις.Έχω πολλά στο μυαλό μου και δε μπορώ να τα συνδέσω αλλά
ξέρω πως πρέπει,όπως ξέρω κι ότι ίσως να χρειαστεί για λίγο να περάσω στην «απέ-
ναντι» πλευρά,αλλά αυτό το είχα κάνει ήδη έτσι δεν είναι;Τσέκαρα το σκληρό δίσκο
του Δημήτρη χωρίς να έχω καμία εντολή.Ξανά,έχουμε και λέμε,στοιχήματα,στημένα
παιχνίδια,πονταρίσματα,ο Δημήτρης σε ρόλο «ντελιβερά»,και μια συμμορία πάρα
πολύ καλά οργανωμένη.Βάζω λίγο νερό στη παλάμη μου και βρέχω τα μάτια μου,
σκατά δε θέλω να δίνω τέτοια εικόνα στην υπόλοιπη ομάδα.
-Κύριε Αστυνόμε καλή η ευσυνειδησία αλλά όταν μα ς κόβει τον ύπνο….
Ο Σπανός με κάπως περίεργο χαμόγελο,ούτε κι αυτός είναι ιδιαίτερα ευδιάθετος
-Εσείς μου το μάθατε,μου θύμισε,τον κλέψατε κανένα δίωρο τουλάχιστον;
Αλήθεια πόσο είχα κοιμηθεί;Είχα κοιμηθεί;Ναι είχα,κι είχα δει κι ένα ασπρόμαυρο
όνειρο,ήμουν στην Ικαρία στο λιμάνι του Αγίου Κύρηκου κι ερχόταν ένα τεράστιο
τσουνάμι κατά πάνω μου.Τι στο διάολο είχε πει ο Φρόϋντ για τα όνειρα, α ναι ότι
προσφέρουν μια κλειδαρότρυπα στο ασυνείδητό μας.Κι επίσης ότι τα άσχημα όνειρα
είναι στην ουσία αυτό που δε θέλουμε να μας συμβεί στη πραγματικότητα,μόνο που
το τσουνάμι υπήρχε,δεν το έβλεπα αλλά ήταν σα να το άκουγα,και στεκόμουν να το
περιμένω.Κοίταξα το ρολόϊ μου
-Καλή ώρα να βρούμε τον δικό σου,είπα στον Σπανό,ελπίζω να μην έχει πρόβλημα
μαζί μου
Ο υπαστηνόμος δεν έδειχνε και πολύ σίγουρος αλλά κούνησε το κεφάλι για να με
διαβεβαιώσει πως όντως δε θα υπήρχε πρόβλημα.
-Θα είσαστε εντάξει για λίγο μόνοι σας εδώ;ρώτησα τον ανθυπαστυνόμο και τον
αρχιφύλακα βάρδιας καθώς και τους άντρες της ΕΥΠ που χειρίζονταν για την ώρα τα
μηχανήματα
Όλοι έγνεψαν καταφατικά κι ακούστηκε κι ένα «ναι εντάξει»,ο Σπανός τους θύμισε
πως ότι χρειαστούν ειδοποιούν αμέσως εμάς,το τελευταίο το τόνισε για τους ΕΥΠ
ώστε να τους δώσει να καταλάβουν πως ο Δανιάς δεν είχε το πάνω χέρι.Οι ΕΥΠ έμει-
ναν αδιάφοροι,προφανώς είχαν συνηθίσει από τέτοια υποννοούμενα και δεν ίδρωνε
το αυτί τους.
-Καλό είναι να ξέρουν πως δεν είμαστε σκυλάκια τους,είπε ο υπαστηνόμος καθώς
προχωρούσαμε προς το αυτοκινητό του

323
Δεν ήθελα να τον απογοητεύσω και δεν σχολίασα
-Μάκη τι ξέρεις για τον Πεφάνη και τα στημένα παιχνίδια πίσω από τα οποία υπο-
τίθεται πως βρίσκεται;
-Όλοι τον υποψιάζονται αλλά δεν υπάρχει τίποτα εναντίον του,εμφανίζεται παντού
και μιλάει για το ποδόσφαιρο λες και είναι ο μέγας θεωρητικός,στην ουσία το μόνο
μελανό σημείο που υπάρχει επίσημα γι’αυτόν είναι η παλαι ποτέ συνεργασία του με
τον Βασίλη Τσαγκάρη
-Τον επίσης παλαι ποτέ στόχο σου,είπα
-Ακριβώς,να ρωτήσω γιατί με ρωτάτε;
Δεν την περίμενα την ερώτηση,δε μου την είχε κάνει ποτέ πριν,αλλά φρόντισε ο ίδιος
να λύσει αυτή μου την απορία
-Βλέπετε κάπου τον Πεφάνη σε όλα αυτά που βρήκε ο Ζαραφωνίτης στο σκληρό
δίσκο του Βελίδη;
Πρώτη φορά μπροστά μου ανέφερε το επίθετο του Δημήτρη,κάτι μέσα μου μου έλεγε
πως έπρεπε να μείνω για λίγο ακόμα κουμπωμένος.
-Δεν είναι η κατάλληλη ώρα τώρα,έδωσα τέλος στη συζήτηση,ειδοποίησε τον δικό
σου για να τον συναντήσουμε.
Ο Σπανός μίλησε κάπου μισό λεπτό στο κινητό
-Μας περιμένει στη Παπαστράτου,μου είπε
-Πιο μακρυά δε μπορούσε να βρει;
-Νοιώθει πιο ασφαλής εκεί δε φοβάται μη τον πάρει κανένα μάτι
Χτυπάει το κινητό μου και κάνω νόημα στο Σπανό να προχωρήσει
-Άσχημα νέα Αστυνόμε,ήταν ο Ασβεστόπουλος
-Δηλαδή;
-Μπασκετμπολίστας που είχε πάρε δώσε με τους ανθρώπους του Τσαγκάρη είναι σε
κώμα σε νοσοκομείο στα Γιάννενα,οι πληροφορίες που έχω λένε πως κάτι έπαιρνε
τον τελευταίο καιρό κι αυτό ήταν που τον έστειλε,περισσότερα δε μπορώ να πω τώρα
γιατί ετοιμάζομαι να φύγω,έβαλα την είδηση στην ιστοσελίδα μας αν θέλετε….
Δεν ήξερα τι να έλεγα
-Ο ανταγωνισμός φουντώνει κύριε Αστυνόμε,είπε ο Ασβεστόπουλος,δεν έχει να
κάνει με στοιχήματα μόνο και δε ξέρω αν θα γλιτώσει στο τέλος ο Μαρτίνος,ο
μπασκετμπολίστας που σας έλεγα,αλλά αν γλιτώσει θα προσπαθήσω να τον κατά-
φέρω να πει δυο πράγματα,αν δεν τον καταφέρω εγώ πάλι ίσως τα καταφέρετε εσείς.
Με τέτοια κυκλώματα είχε μπλέξει ο Δημήτρης Βελίδης όπως φαίνεται.
Ο δημοσιογράφος με χαιρέτησε κι έκλεισε,έπρεπε να κρύψω από τον Σπανό την
αναστάτωσή μου αλλά δε θα αργούσε η ώρα που θα μάθαινε.Όχι καλύτερα να του
έλεγα τι είχα μόλις πληροφορηθεί.Δε περίμενα να βάλει μπρος το αμάξι
-Ίσως ο φίλος σου ο Μπίλαρος ξαναχτύπησε
Με κοίταξε σα να του μιλούσα σε άλλη γλώσσα
-Ένας παίκτης του μπάσκετ από τα Γιάννενα που όπως φαίνεται αγόραζε αναβολικά
από τον Τσαγκάρη είναι σε κώμα
-Έχουμε αποδείξεις; τα μάτια του Σπανού έλαμπαν
-Υποθέσεις μόνο,είπα ξερά
-Ωστόσο μας βάζει στο ψάξιμο
-Ίσως, αν μιλήσει ο αθλητής
-Σπάνια μιλούν,είπε κάπως απογοητευμένος ο Σπανός.Το ήξερα ότι θα ξαναγύριζε
στις μπίζνες του,το ήξερα!
Δε μιλήσαμε σε όλη τη διαδρομή μέχρι την Παπαστράτου,το καρφί του Σπανού μας
περίμενε έξω από ένα μαγαζί που είχε κλείσει.Στο τζάμι της κάποτε βιτρίνας του κολ-

324
λημένο ένα «ΕΝΟΙΚΙΑΖΕΤΑΙ».Το καρφί είχε κακοκοιμηθεί όπως κι εγώ και κρα-
τούσε δυο κλειδιά στο χέρι,με ένα από αυτά άνοιξε τη πόρτα.
-Πλάκα κάνεις,σχολίασε ο Σπανός
-Γιατί αφεντικό,μια χαρά χώρος για να μιλήσουμε είναι,απάντησε το καρφί,το
συνεργείο που έχει αναλάβει το βάψιμο είναι φιλαράκι από τα παλιά και δέχτηκε να
μου δώσει το χώρο για λίγο αρκεί λέει να μην έφαιρνα τίποτα πρεζόνια
Στο άδειο μαγαζί είχαν βαφτεί μόνο δύο τοίχοι κι απ’ότι κατάλαβα το συνεργείο θα
πήγαινε με το πάσο του,ποιος θα άνοιγε μαγαζί σε αυτή τη περιοχή,αυτή την εποχή.
Το καρφί έβγαλε από τη τσέπη του βρώμικού παντελονιού του ένα κινητό και το
έδωσε στο Σπανό.
-Στη φωτογραφία είναι ο τύπος που θέλει να του βρώ κάποιον για να κάτσει στο πόδι
του, είπε το καρφί,τον ξέρετε;
Έριξα μια ματιά,κάπου τον είχα ξαναδεί αλλά η μνήμη μου δεν ήταν και στα καλύ-
τερά της.
-Ζήσης Νικολόπουλος,είπε αμέσως ο Σπανός,μούτρο μεγάλο κι αυτός κολλητός του
Πεφάνη
Κι εδώ ο Πεφάνης,τι στο διάολο έτρεχε;
-Δε μου σύστησες τον κύριο; Είπε το καρφί στο Σπανό δείχνοντας με το σαγόνι του
εμένα
-Ζούγκλα αυτός είναι ο Αστυνόμος Αθανασάκος,μπορείς να μιλάς μαζί του όπως
μιλάς και μ’εμένα,είναι ο προϊστάμενός μου.
Ο Ζούγκλας έκανε να μου δώσει το χέρι του αλλά κοιτώντας τη βρώμα που κουβα-
λούσε αντι για χειραψία προτίμησα το κούνημα του κεφαλιού
-Ο Νικολόπουλος θα έκανε κουμάντα εδώ μάλλον,είπε ο Ζούγκλας,θυμάσαι που σου
έλεγα για κάποιους που έκοβαν βόλτα στις γειτονιές;
-Θυμάμαι ναι,είπε ο Σπανός,μία ντουλάπα κι έναν αδύνατο με μία Τογιότα Κορόλα
ασημί…
Το στομάχι μου ήταν τελείως απροετοίμαστο για το επόμενο τράβηγμα,και παρά τη
κακή κατάσταση της μνήμης μου μου ήρθαν αμέσως στο μυαλό τα λόγια της Βάνας
της κοπέλας που δούλευε στο φούρνο κοντά στο σημείο που σκοτώθηκε ο Δημήτρης
μου είχε πει για μια Τογιότα με ένα χρώμα μολυβί ή κάπως παρόμοιο και ένα τύπο
που τσεκάριζε τη περιοχή του δυστυχήματος…εξακολουθούσα να το λέω δυστύχημα
λες και φοβόμουν μήπως με ακούσει κάποιος
-Πρέπει να μάθουμε ποιοι ήταν αυτοί οι τύποι,είπα στον Ζούγκλα
-Θα μάθουμε κύριε Αστυνόμε,αλήθεια μια και θα γίνουμε φιλαράκια έχεις ένα τσι-
γάρο;
O Σπανός χαμογέλασε σα να με προειδοποιούσε ότι έπρεπε ν’αρχίσω να συνηθίζω τις
τράκες του Ζούγκλα.Του πρόσφερα ένα και του το άναψα
-Σε λίγες μέρες θα ξέρουμε αλλά αυτό που έχω σίγουρο είναι ότι περιμένουν όπου
να’ναι καινούργιο πράγμα για τους δρόμους κοντά στο λιμάνι,είπε ο Ζούγκλας.
-Από πού έρχεται;ρώτησα
-Δεν έχω ιδέα και σιγά μη μου λέγανε,νταξει δε με φοβούνται αλλά δεν είμαι και το-
σο της εμπιστοσύνης τους.
-Θέλω φωτογραφίες της Τογιότα και των δύο τύπων,είπα
-Τις έχω ζητήσει κι εγώ,είπε ο Σπανός,
-Ξέρω και κάτι άλλο,είπε ο Ζούγκλας,μου το σφύριξε ο Κροίσος ο πελάτης του
Μπίλαρου,ο Κρίστο Γκιζίνσκι ξαναγύρισε στην αγκαλιά του Τσαγκάρη…
-Ο γνωστός Γκιζίνσκι; ρώτησα
-Ναι,απάντησε ο Σπανός,ο Ζούγκλας μου είπε πως μάλλον δούλευε για άλλον τον
τελευταίο καιρό αλλά φαίνεται οι παλιές αγάπες….

325
Κράτησα όσες σημειώσεις μπορούσα,ο Παναγιώτης για τον οποίο μιλούσε ο Δημήτ-
ρης θα μπορούσε να είναι ο Παναγιώτης Πεφάνης,είχα φτιάξει σ’ένα μπλοκ στο γρα-
φείο μου ένα πρόχειρο «χριστουγεννιάτικο δέντρο» από ονόματα και κάποιες από τις
σημερινές σημειώσεις θα αποτελούσαν επιπλέον στολίδια πάνω σε αυτό το δέντρο.
Τελικά το χθεσινό ξενύχτι έφερνε κάποια αποτελέσματα
-Οι δικοί σας κόβουν κίνηση; ρώτησε ο Ζούγκλας
-Κόβουν,απάντησα,και έχουμε καλό δίκτυο με αυτοκίνητα και κάμερες,αν θες μπο-
ρείς να σεργιανήσεις και να μας δείξεις με νόημα κάποιες κινήσεις που πρέπει να
προσέξουμε ιδιαίτερα.
-Ιδιαίτερα;Τι πα να πει ιδιαίτερα; ρώτησε ο Ζούγκλας,δε πιστεύω να τσακώσετε κα-
νέναν την ώρα που θα μαι εγώ μαζί του,θα βρω κανέναν μπελά
-Μείνε ήσυχος,του είπα,δε μας ενδιαφέρουν οι μικροί για την ώρα τουλάχιστον,
απλώς δείξε μας κάποιους μεσαίους –ας το πούμε έτσι-να χουμε από κάπου να
ξεκινήσουμε.
-Οι γειτονιές δε θα καθαρίσουν εύκολα αφεντικό να μου το θυμηθείς,είπε ο
Ζούγκλας,πάμε τώρα όμως να κλείσω το μαγαζί και να κατηφορίσω προς λιμάνι.
Αφήσαμε τον Ζούγκλα στην Αγίου Διονυσίου αφου κοιτάξαμε προσεκτικά για τυχόν
ύποπτες κινήσεις
-Εδώ είναι περιοχή Αφγανών και Μαροκινών,είπε ο Ζούγκλας,αλλά μη νομίζετε ότι
έχει τίποτα της προκοπής ψιλοπράματα,αν και τελευταία λένε πως οι Μαροκινοί
έφεραν καλή ποιότητα από το Περιστέρι
-Από το Περιστέρι,έκανε έκπληκτος ο Σπανός,μπράβο!
-Εδώ θα μπορούσατε να κάνετε καμιά εφετζίδικη σύλληψη γιατί άκουσα πως οι
Μαροκινοί δε θα μείνουν για πολύ,περιπλανόμενοι είναι
Ο Ζούγκλας μου έδωσε ένα τσαλακωμένο κίτρινο χαρτί
-Τι είναι αυτό; ρώτησα
-Το τηλέφωνο μου αφεντικό,είπε χαμογελαστός και συνειδητοποίησα πως η άσχημη
οσμή που μου βασάνιζε τα ρουθούνια στο αυτοκίνητο προερχόταν από αυτό το στόμα
Έβαλα το τηλέφωνό του στη τσέπη του πουκαμίσου μου και τον ευχαρίστησα.Όταν
γυρίσαμε στο φορτηγάκι οι άντρες μας πληροφόρησαν ότι δεν είχε εντοπιστεί τίποτα
περίεργο ενώ και οι περιπολίες είχαν περάσει μάλλον μια ήσυχη μέρα έως τώρα
-Μπορούμε να κάνουμε αυτό που πρότεινε ο Ζούγκλας,είπε ο Σπανός,να τσακώσουμε
δηλαδή κάποιον από τους Μαροκινούς ή τους Αφγανούς και να ηρεμήσει και λίγο ο
Ταξίαρχος
Δεν ήταν κακή ιδέα αν ήθελες να παίξεις το παιχνίδι των δημοσίων σχέσεων αν και
στο κάτω κάτω δε θα κάναμε κάποια σύλληψη από υπερβολικό ζήλο εμπόρους θα
πιάναμε,μικρούς μεν αλλά εμπόρους.Το κινητό ενός από τους άνδρες της ΕΥΠ
χτύπησε,υπέθεσα ότι θα τους καλούσαν πίσω,αλλά είχα κάνει λάθος
-Για σας Αστυνόμε,είπε ο άνδρας της ΕΥΠ και μου έδωσε το κινητό του
-Σου χω και κάτι ευχάριστo Νάσο,ήταν ο Δανιάς,εγκρίθηκε άλλο ένα φορτηγάκι για
τη παρακολούθηση στις γειτονιές,ευκαιρία να πείς έναν καλό λόγο για μας έτσι;
-Πες μου ότι δεν έχεις το κινητό μου,είπα ειρωνικά
-Έλα ρε Νάσο αν σε έπαιρνα δε θα το σήκωνες,αστειεύτηκε
Ο αιώνιος Δανιάς προτίμησε να μου μιλήσει από το τηλέφωνο του υφισταμένου του
για να δείξει σε όλους ποιός ήταν ο αρχηγός,μπορούσα να νοιώσω το θυμό του
Σπανού,οι ΕΥΠ τον χλεύαζαν μπροστά στα μούτρα του.
-Ποιός ακριβώς το ενέκρινε το επιπλέον φορτηγό;ρώτησα
-Ποιός άλλος,είπε ο Δανιάς σα να εξηγούσε το πλέον αυτονόητο,ο Υπουργός
Προ.Πο.

326
-Μπράβο,σχολίασα πικρόχολα,μάλλον σας αγαπάει περισσότερο από μας αφού
πηδιόμαστε στα υπηρεσιακά και στη γραφειοκρατεία για πιο απλές παρακολουθήσεις,
να μη κάνω τη μαλακία να ρωτήσω αν έχετε μιλήσει με Εισαγγελέα για όλα τα
παραπάνω.
-Αστυνόμε,είπαμε...Υπουργός.
Ο Δανιάς έκλεισε το τηλέφωνο,δε με ενόχλησε η φτηνή επίδειξη δύναμης,απλώς
διαπίστωνα για άλλη μία φορά ότι κάποιος βιαζόταν και βιαζόταν πολύ.Φρόντισα να
αλλάξω γειτονιά στην απογευματινή βάρδια και να στείλω περιπολία στη περιοχή που
μας είχε υποδείξει ο Ζούγκλας.Μέχρι τη λήξη της δικής μας βάρδιας είχαν εντοπιστεί
ψιλοπράγματα και μάλλον απογοήτευσα τους άντρες όταν απαγόρευσα τις συλλήψεις
ήθελα μόνο φωτογραφίες από τις μικροσυναλλαγές,δε ξέρω ποιός βιαζόταν και γιατί
αλλά σκόπευα να χτίσω μια υπόθεση,όχι να παραστήσω τον μπάτσο τηλεοπτικού σή-
ριαλ και ως γνωστό μια υπόθεση δε χτίζεται πάνω σε μικροσυναλλαγές.
-
Ο Απάτσι είναι ξεθεωμένος από τη δουλειά των τελευταίων ημερών αλλά είναι και
θυμωμένος,αν μπορούσε θα σκότωνε τον Λάρρυ και τον Μπάμπη,προς το παρόν
μαζεύει στο ίντερνετ καφέ της Αγ. Κωνσταντίνου τα βαποράκια και τους έμπιστους
χρήστες που κάποιες φορές λειτουργούν σα μάτια και αυτία και τους λιώνει στις
ερωτήσεις "αν", "ποιός", "τι", "που".Δείχνει φωτογραφίες,οι πιο πολλοί αναγνωρίζουν
τον Λάρρυ και το Μπάμπη,κάποιοι άλλοι μιλούν για την Εθνική Φλόγα.Ένα από τα
βαποράκια ζαλίζεται και κάνει εμετό μέσα στο μαγαζί,ο Απάτσι το πετάει έξω με τις
κλωτσιές,δεν αντέχει άλλο,θέλει να εκδικηθεί και θέλει να τα παρατήσει,ο Μπίλαρος
δε μπορεί να μαζέψει το χάλι αλλά επιμένει,οι δρόμοι δεν είναι πια τόσο απλοί και οι
ρόλοι δεν είναι και τόσο ξεκάθαροι.Η περιοχή γύρω από τη μύτη τον πονάει πολύ,ο
Καυκάσιος τσεκάρει Νέο Κόσμο κι έτσι είναι μόνος του,αποφασίζει να κάνει αυτό
που ορισμένες φορές τον βοηθάει να αισθανθεί καλύτερα,ξέρει ότι παραβαίνει τους
κανόνες και πως αν ο Μπίλαρος τον πάρει χαμπάρι θα γίνει πόλεμος,αλλά στο
διάολο, στο διάολο, είναι τόσα χρόνια αφοσιωμένος,δεν αξίζει κάτι παραπάνω, και τι
στην οργή μπορεί να αλλάξει μια μικρή παρατυπία,ναι στο διάολο όλα.Πάρκαρε
κοντά στη πολυκατοικία που μετρούσε πάνω από 40 χρόνια ζωής.Στο μικρό μπαλκόνι
του ισογείου σχεδόν όλα τα φυτά στις γλάστρες είχαν ξεραθεί.Χαμογέλασε πικρά,
ποιός να τα φροντίσει δηλαδή,η Γκλόρια ή οι φίλες της; Του είχε δώσει και το κλειδί
και της εξώπορτας και του σπιτιού.Λίγα μέτρα πιο πέρα από την είσοδο της πολυ-
κατοικίας ένας Ανατολικοευρωπαίος έπαιζε με τη κιθάρα του το Let It Be των Beatles
και ένα ζευγάρι μικρόσωμων ασιατών γελούσε και τον τραβούσε φωτογραφία.Ηλπιζε
η Γκλόρια να μη κοιμώταν,θα του έλεγε το όνειρό της να πάει στη Γαλλία εκείνος θα
έκανε ότι την ακούει και μετά θα την έβαζε να του πάρει τσιμπούκι,μετά πενηντά-
ευρω "να πάρεις μια ωραία τσάντα για το βράδυ".Ξεκλείδωσε τη πόρτα του σπιτιού,η
Γκλόρια ήταν ξαπλωμένη στον καναπέ και μισοκοιμόταν,μια τηλεόραση ανοικτή και
μια ξανθιά υστερικιά έβαζε κουίζ σε τηλεθεατές που έπαιρναν τηλέφωνο,"ναιαιαιαι"
ούρλιαζε όταν ο τηλεθεατής είχε βρει τη σωστή απάντηση.Η Γκλόρια χαμογέλασε
κουρασμένα.
-Μόνη σου είσαι; τη ρώτησε
Κούνησε το κεφάλι
-Θα μου πεις για τη Γαλλία; τη ρωτάει
-Έρ..έρτει μαζί;
Εκείνος γελάει κάθεται στο καναπέ και βάζει το κεφάλι της στα γονατά του.Της χαϊ-
δευει τα άλουστα μαλλιά της που έχουν γίνει σκληρά
-Κάνω...;
-Mπάνιο ε; Ναι Γκλόρια ένα μπανάκι το χρειάζεσαι

327
Η Γκλόρια σηκώνεται από το καναπέ και τεντώνεται,ο Απάτσι κλείνει με το τηλεκον-
τρόλ την τηλεόραση
-Νοοο,παραπονιέται η κοπέλα,αρέσει αυτό
-Έλα μωρέ με τη μαλακισμένη,γκρινιάζει ο Απάτσι,τι σου αρέσει;
-Γκελάει,ινι όμορφο
-Όμορφη
-Όμορφη
-Εσύ είσαι πιο όμορφη,κάνε ένα μπάνιο τώρα είπαμε κι έλα μετά να μου πεις για τη
Γαλλία.
-Έρτει μαζί;
-Ξέρω κι εγώ,κι εκεί λαδωμένους μπάτσους δε θα'χει;
O Παναγιώτης Πεφάνης δεν είχε διαλέξει τυχαία το μικρό μαγειρείο στου Ζωγράφου.
Δεν ήταν σε καλό σημείο και όσες φορές είχε πάει εκεί δεν υπήρχαν πολλοί πελάτες,
για την ακρίβεια οι 4 στους πέντε πελάτες ήταν αλλοδαποί,άκουγες Σλάβικα, Ρώσικα,
Ρουμάνικα και σπανιότερα Αλβανικά,ενώ Ελληνικά άκουγες κυρίως από τον ιδιοκ-
τήτη και τους δύο μάγειρες.Ήταν σε γειτονιά που έμεναν πάρα πολλοί μετανάστες και
το καταλάβαινες αυτό από τον αριθμό των Ελληνικών σημαιών στα μπαλ-
κόνια.Κλασσικό κόλπο για να μην τους ενοχλούν οι τραμπούκοι της Εθνικής Φλόγας
και για να μην κάνουν εφόδους οι μπάτσοι αν υπήρχε καταγγελία για
φασαρίες.Βέβαια οι μπάτσοι είχαν μάθει για το "ξεκάρφωμα" και ίσως να το ήξεραν
πια και οι νεοναζί.Τρία άτομα στο μαγαζί,δύο γυναίκες και ένα παιδί,οι γυναίκες
μιλούν δυνατά και μοιάζουν αγανακτισμένες,ο Πεφάνης δε μπορεί να καταλάβει τη
γλώσσα.Το πιτσιρίκι είναι ένα ξανθό αγόρι που παίζει μ'ένα μικρό αεροπλανάκι
σπιτφάϊαρ και "επιτίθεται" στο τραπέζι κάνοντας με το στόμα το θόρυβο του
αεροπλάνου,η μία από τις δύο γυναίκες η οποία είναι μάλλον η μάνα του μικρού
ενοχλείται από τη ζωηράδα του και του πιάνει απότομα το χέρι απειλώντας το με
χαστούκι.Ένας από τους μάγειρες ρίχνει στη γυναίκα μια περιφρονητική ματιά και
συνεχίζει να ετοιμάζει μακαρόνια με κιμά.Το πιτσιρίκι τραβα αγριεμένο το χέρι του
και πάει να "βομβαρδίσει" άλλο τραπέζι,οι γυναίκες έχουν ανεβάσει την ένταση της
φωνής,"σκάστε γαμώ τη Μόσχα σας ή τη χώρα που σας έφερε"μουρμουρίζει ο
Πεφάνης που κοιτάζει το ρολόϊ του.Έχει αργήσει γύρω στα είκοσι λεπτά το ραντεβού
του.Κάνει νόημα στον ιδιοκτήτη του μαγειρίου
-Φέρε μου λίγο ψωμί λεβεντιά μπας και ξεγελάσω κάπως τη πείνα μου
-Να σας φέρω πίτα;Ολόφρεσκη και ζεστή
-Κάνε παιχνίδι,απαντά χαμογελαστός ο Πεφάνης
Η Μαριάνα μπαίνει στο μαγειρείο,η πόρτα τρίζει τόσο έντονα με το άνοιγμα ώστε
κάνει σχεδόν όλα τα κεφάλια να στραφούν προς το μέρος της,ακόμα και οι γυναίκες
σταματούν για λίγα δευτερόλεπτα τη συζήτηση.Ο Πεφάνης την βρίσκει πιο όμορφη
από κάθε άλλη φορά.Το εφαρμοστό και μοντέρνο καφέ μπλουζάκι της με τη στάμπα
ενός γραφικού μικρού χωριού το οποίο ο Πεφάνης υποθέτει πως πρέπει να βρίσκεται
κάπου στη κεντρική ή στη Βόρεια Ευρώπη της πάει πολύ.Το τζιν παντελόνι τονίζει τα
καλλίγραμα πόδια της ενώ τα καστανά μαλλιά της έχουν γίνει μια φροντισμένη
αλογοουρά,το πρόσωπό της είναι ταλαιπωρημένο ακόμα από τα πρώτα δύσκολα χρό-
νια στην Ελλάδα όταν από δεκαέξι χρονών κορίτσι αναγκαζόταν να κάνει μερο-
κάματα σε σπίτια στην επαρχία και σε κτήματα.Τα γαλάζια μάτια της όμως
διατηρούν ακόμα εκείνη τη σπίθα που θαύμαζε πάντα ο Πεφάνης.Της χαμογέλασε
και τράβηξε την καρέκλα απέναντί του για να καθίσει,εκείνη δεν είχε διάθεση για
χαμόγελα.
-Τι να σου παραγγείλω; ρώτησε ο Πεφάνης και συμπλήρωσε,κάνει καταπληκτικό
παστίτσιο

328
Κούνησε αρνητικά το κεφάλι της
-Κάτι σε σαλάτα,είπε
Ο ένας από τους μάγειρες εξηγεί πως το κοντινότερο σε σαλάτα που έχουν είναι
βραστά λαχανικά,αυτά παραγγέλνει η Μαριάνα και ο Πεφάνης έχει καταλήξει στο
γιουβέτσι.Η κουβέντα τους ξεκίνησε με τα καθαρά τυπικά και την αρχή για το κυρίως
θέμα έκανε ο Πεφάνης όπως πάντα
-Τι είπες στον Έντυ για το σημερινό; τη ρώτησε
-Ότι θα πηγαίναμε να δούμε με τη Λίλα κάτι προσφορές στα μαγαζιά
-Άρα πρέπει να γυρίσεις και με ψώνια,είπε πονηρά ο Πεφάνης
Η Μαριάνα δεν είχε διάθεση για αστεία
-Τι κατσουφιάζεις ρε Μαριάνα,εσύ θα τα πληρώσεις;
-Τι με θες Παναγιώτη; Μπορούσες να μου μιλήσεις στο τηλέφωνο
Ενοχλείται με την ψυχρότητα που τον αντιμετωπίζει αλλά αρχίζει να αισθάνεται το
πέος του σκληρό
-Να σου πω πόσο όμορφη είσαι,ο Πεφάνης χαμογελάει αλλά εκείνη καταλαβαίνει
πόσο κακός είναι στο «σπάσιμο του πάγου»
Προσπαθεί προσεκτικά να της πιάσει το χέρι αλλά εκείνη το τραβάει γρήγορα
-Τι σ’έχει πιάσει μου λες; Έφυγε το χαμόγελο κι έδωσε τη θέση του στο γνωστό ύφος
του αφεντικού
-Μπόριμε μος βαζντουαρ,κοντεύει να βουρκώσει
-Ελληνικά,προστάζει εκείνος αλλά όχι αυστηρά
-Δε μπορούμε να συνεχίσουμε,δε φοβάται να τον κοιτάξει στα μάτια,δεν γίνεται
-Ανάποδα ξύπνησες,ξεφυσάει και παίζει νευρικά με το κινητό του,έγινε πάλι τίποτα
με τον Έντυ;Συνεχίζει η κατάσταση στο σπίτι;
-O Έντυ γαμάει τη τσούλα στο μαγαζί σου και φτιάχνεται,δείχνει τα δόντια της και τα
γαλάζια μάτια της κοντεύουν να πάρουν ένα σταχτί χρώμα
-Ρε συ Μαριάνα πιο σιγά γαμώ το σπίτι μου,θυμώνει και κοιτάζει τριγύρω ξέρει ότι
δεν τον έχουν αναγνωρίσει αλλά δε σκοπεύει να γίνει θέαμα.Τι πας και σκέφτεσαι;
Εγώ είμαι αυτός που σου είπα ότι τον βλέπω κακόκεφο,δε κοιμάται,πίνει και το
μυαλό του μοιάζει να είναι αλλού,δε λέω καλά τη κάνει τη δουλειά του αλλά τον
πονάω τον μπαγάσα δε θέλω να τον βλέπω έτσι
Το αδύναμο γέλιο της είναι γεμάτο μίσος,όσο κι αν προσπαθεί να κρατηθεί δε μπορεί
-Τον αγαπάς πολύ ε; θα λεγε κανείς πως μπορεί και να ετοιμαζόταν να τον πυρο-
βολήσει.
Μόλις έρχονται τα φαγητά που είχαν παραγγείλει,ο σερβιτόρος μασάει ένα «καλή
σας όρεξη» και απομακρύνεται βιαστικά,νοιώθει την ένταση
-Μαριάνα δε ξέρω τι σε έπιασε ξαφνικά,ο Πεφάνης διακόπτει για να μασήσει μια
μπουκιά κρέας αφήνει το «μμμμ» της επιδοκιμασίας και συνεχίζει,ξέρεις πολύ καλά
πως τον λόγο μου τον έχω τηρήσει στο ακέραιο.Ο λογαριασμός του γιού σου γεμίζει
σε τακτά χρονικά διαστήματα και ξέρεις πως για το μέλλον του γενικότερα φροντίζω
εγώ,όταν θα περάσει στο εφηβικό θα κοιτάξω να τον ανεβάσω
-Με τι; Με τι θα τον ανεβάσεις; Με αυτά που παίρνει και ο Έντυ για να κοιμάται
μόνο δύο ώρες την ημέρα και να είναι συνέχεια στη μπρίζα;Όχι Παναγιώτη,όχι με τον
‘Εντυ μπορείς να κάνεις ότι σκατά θέλεις αλλά τον μικρό άφησέ τον ήσυχο,το εννοώ
και όσο για τα λεφτά πάρτα όποτε θες.
Δε μπορεί να καταπιεί αυτά που ακούει,αφήνει το πηρούνι με θόρυβο πάνω στο
τραπέζι και σκύβει προς το μέρος της,ψιθυρίζει και ο ψίθυρός του θυμίζει σφύριγμα
φιδιού που ετοιμάζεται να ορμήσει.
-Λίγο αργά δε το σκέφτηκες μωρό μου;Πόσα χρόνια πηδιόμαστε;Ή μήπως δε το ήθε-
λες;Το τι δουλειά έκανε ο Έντυ για μένα το ήξερες κι αν δούλευε για κανέναν άλλον

329
θα σας είχε στα ψίχουλα,φαντάζεσαι ότι θα φρόντιζε να έχει ο γιόκας σου δικό του
λογαριασμό ή θα φρόντιζε να του ετοιμάσει καριέρα στο Ταε Κβο Ντο όπως κάνω
εγώ,γιατί δε ρωτάς το λεβέντη σου τι όνειρα έχει;Δηλαδή αν του χρόνου πάει εφηβική
Ολυμπιάδα και γράφουν γι’αυτόν οι εφημερίδες θα σας κακοφανεί;
Τον κοιτάζει σα να τον περιφρονεί,δεν έχει νόημα να γυρίσει πίσω να σκεφτεί και να
ξεκινήσει εκείνο το γνωστό παιχνίδι με τα «αν» και τα «αν δεν».Το ύφος του μαλα-
κώνει και πάλι
-Που θες να πάμε μετά; δοκιμάζει και πάλι το φαγητό άλλο ένα «μμμ»,να σου δώσω
λίγο από το γιουβέτσι δε ξέρεις τι χάνεις
Για κείνη μια μπουκιά λαχανικά χωρίς «μμμ»
-Θέλω να αφήσεις τον μικρό ήσυχο και θέλω να σταματήσουμε
Εκείνος γελάει νευρικά,έχει φορτωθεί πολλές ευθύνες τελευταία,ο Ζήσης
παροπλίστηκε και τώρα πρέπει να ανεχτεί και την αναίδεια της
-Μαριάνα για να τελειώνουμε,εξ αρχής είχαμε ξεκαθαρίσει τι θέλουμε και δεν έκανες
πίσω,μη λέμε τα ίδια και τα ίδια.Αυτό που περιμένεις είναι να τα μαζέψετε και να
πάτε στην Αλβανία που είναι χειρότερο μπουρδέλο από δω,με γειά σου με χαρά σου
αλλά δεν είσαι μόνη σου,ο Έντυ έχει να βγάλει ακόμα πολύ δουλειά,είναι φορτωμένη
η φετεινή χρονιά κι από το πουθενά είμαστε μείων δύο άτομα οπότε τρέχουμε όλοι
λίγο παραπάνω. Ο γιός σου έχει αυξήσει τις προπονήσεις κι έχουμε πέσει όλοι πάνω
του να έχει καλή ψυχολογία,σε λίγο καιρό δίνει αγώνες στο κλειστό της Νίκαιας,αν
αρχίσει να βλέπει και να καταλαβαίνει τα σκατά που συμβαίνουν σπίτι σας τι λες να
συμβεί;
Δεν άντεχε ν'ακούει νουθεσίες από εκείνον,όχι πια
-Φρόντισε τη δική σου οικογένεια Παναγιώτη,μοιάζει να τον φτύνει κατάμουτρα
Κρατιέται με το ζόρι για να μην τη χαστουκίσει
-Ξέρεις τι τζίρο θα κάνουμε φέτος;
Δεν απαντάει και τα μάτια της έχουν βουρκώσει
-Τον μεγαλύτερο που είχαμε ποτέ,και το γενικό κουμάντο μετά από μένα θα το έχει ο
άντρας σου,το κατάλαβες;Βασιλιάδες θα είσαστε
-Δυστυχισμένοι είμαστε,του αντιγύρισε
-Έτοιμο το'χετε το μελόδραμα εσείς οι γυναίκες, τώρα ούτε να την πηδήξει δε θέλει
Τον κοιτάζει κι εκείνη προετοιμασμένη για επίθεση
-Τι κάνει ο Δημήτρης;
Στην αρχή δεν καταλαβαίνει,δυο μπουκιές συνεχόμενες και συνεχίζει να μένει με την
απορία
-Ο Βελίδης,του εξηγεί εκείνη και το ύφος της μοιάζει με αυτό των μπάτσων από τις
τηλεοπτικές σαπουνόπερες όταν θέλουν να στριμώξουν έναν ύποπτο.
Η δεύτερη μπουκιά κατεβαίνει πολύ δύσκολα,κάτι δάκτυλα αρχίζουν να γαργαλάνε
άγαρμπα το λαρύγγι του
-Τι λες;
-Λέω ότι ο Έντυ για κάποια βράδια παραμιλούσε στον ύπνο του,όταν φυσικά δε
γύριζε σπίτι φτιαγμένος.Στριφογύριζε ιδρωμένος στο κρεβάτι κι έλεγε κάτι σαν "ο
Βελίδης Τζακ Ντάνιελς" σου λέει κάτι;
-Όλοι έχουμε εφιάλτες,δεν πετυχαίνει να παραστήσει τον αδιάφορο και ξαφνικά του
έχει κοπεί και η πείνα,εσύ δεν έχεις;
-Έχω καιρό να δω τον Δημήτρη με τον Έντυ,συνέχισε εκείνη
Δεν γίνεται να ξέρει,δεν γίνεται να της έχει μιλήσει ο Έντυ,εκτός αν έχει κάψει τόσο
πολύ το μυαλό του από τα διεγερτικά και τη ντόπα ώστε ο έλεγχος αρχίζει να χάνεται
σιγά-σιγά.

330
-Σταμάτησε με μας,η δουλειά του τελείωσε.Ο Πεφάνης κοιτάζει το γιουβέτσι και
καταλαβαίνει ότι δεν πρόκειται να φάει άλλο.
Εκείνη χαμογελάει και σιχαίνεται
-Ξέρεις γιατί θέλω να φύγω Παναγιώτη;
Δεν της απαντάει,φαντάζεται ότι θα ακούσει συνηθισμένες μαλακίες για τους κιν-
δύνους του επαγγέλματος."Καργιόλες,όσο σας ταϊζουμε και σας ντύνουμε όλα καλά,
μόλις έχετε μαζέψει το κομπόδεμα που θέλετε αρχίζει να σας μυρίζει το ένα και να
σας βρωμάει το άλλο"
-Θέλω να φύγω,συνέχισε εκείνη, για να μην "τελειώσει" και ο Έντυ όπως "τελείωσε"
ο Βελίδης
Το στήθος του Πεφάνη έχει φουσκώσει και το αίμα έχει ανέβει στο κεφάλι του
-Φίλε,η φωνή του είναι δυνατή,προστάζει και κάνει νόημα στο σερβιτόρο να φέρει
τον λογαριασμό.
-Mήπως δεν σας άρεσε κάτι; ο υπεύθυνος είναι λίγο ανήσυχος
-Όχι ρε μάγκα απλώς βιάζομαι,ο Πεφάνης έτοιμος να σπάσει ότι βρει μπροστά του
-Δε πειράζει,η Μαριάνα συνεχίζει να χαμογελάει ειρωνικά,θα πληρώσω εγώ τα δικά
μου κι εσύ φεύγεις αν θες
Ο Πεφάνης μιλάει μέσα από τα δόντια του,τέρμα οι υποχωρήσεις και η Αλβανίδα
πρέπει να καταλάβει με ποιόν έχει να κάνει
-Θα έρθεις μαζί μου τώρα!
Η Μαριάνα έχει εξαντλήσει τα περιθώρια,ο Πεφάνης σπάνια δημιουργεί σκηνές σε
δημόσιο χώρο εκτός αν θέλει να κάνει εντύπωση,αυτή τη στιγμή κανένας δε θέλει να
κάνει εντύπωση σε κανέναν.Οι δύο γυναίκες χαμηλώνουν κάπως το τόνο της φωνής
και η μάνα κάνει νόημα στο μικρό αγόρι που εξακολουθεί να παίζει με το αερο-
πλανάκι για να έρθει κοντά τους.
-Τα ρέστα δικά σου και θα ξανάρθω,ο Πεφάνης δείχνει και είναι θυμωμένος αλλά μπ-
ροστά στο σερβιτόρο προσπαθεί να κρατήσει τα προσχήματα.Σχεδόν αρπάζει τη Μα-
ριάνα από το χέρι και βγαίνουν έξω,ευτυχώς οι γύρω πολυκατοικίες φέρνουν σκιά
στη γειτονιά γιατί παρά την εποχή η θερμοκρασία έχει ξεπεράσει τους 30 βαθμούς.
-Άσε με! Η Μαριάνα δεν προστάζει ακριβώς μάλλον ζητάει σεβασμό
-Τι μαλακίες έλεγες εκεί μέσα; δεν της έχει αφήσει το χέρι
-Άσε με, επαναλαμβάνει εκείνη αν και ξέρει πως χάνει τα λόγια της λίγο ακόμα να
της σφίξει τον καρπό ο Πεφάνης θα της τον σπάσει,αρχίζει να φοβάται πραγματικά
-Αν ξανακούσω το παραμικρό γύρω από τον Βελίδη ή για το πώς λειτουργώ πάνω
στη δουλειά θα γίνει της πουτάνας κατάλαβες;
Αποφεύγει να τον κοιτάξει στα μάτια,καταλαβαίνει ότι το τράβηξε πολύ το σχοινί, ξε-
ρει εδώ και καιρό από το ύφος του Έντυ ότι έχουν ξεφύγει πια από τις κομπίνες που
έφερναν τα πρώτα έξτρα λεφτά στο σπίτι,τα πακέτα με τα χρήματα που κουβαλάει ο
άντρας της μπαίνουν σε κρυφό λογαριασμό.Γιατί διαμαρτυρόταν τώρα;Θα μπορούσε
να είχε πει όχι ή να είχε τραβήξει το χέρι του Πεφάνη όταν της ακουμπούσε προσεκ-
τικά το μπούτι κάτω από το τραπέζι σ’εκείνη την ψαροταβέρνα κοντά στη Σχολή
Ναυτικών Δοκίμων στον Πειραιά.Θα μπορούσε να μην τον είχε ακολουθήσει σε
εκείνο το μικρό ξενοδοχείο στο Μοσχάτο και μετά να τον αφήσει να την πηδήξει λες
και ήταν καμιά από τις στριπτιτζούδες του Joyride.Τι διαφορά είχε εκείνη από τη
Σαμάνθα;Το έκανε για το γιό της;Και η Σαμάνθα ίσως να είχε κάποιον για τον οποίο
να άφηνε να της κάνουν τα όσα της έκαναν.Γελοίες δικαιολογίες που έβλεπε σε φτη-
νά ασπρόμαυρα μελό στη τηλεόραση.Κι όμως ο Πεφάνης δεν ήταν ποτέ σκληρός ή
δεσποτικός μαζί της κι ας είχε το πάνω χέρι.Δωράκια,ευγένειες,περιποίηση,ακριβά
ρούχα και παιχνίδια για το παιδί και δάνεια για τα οποία δε ζητούσε σχεδόν ποτέ
αποπληρωμή, «μου τα δίνεις όποτε έχετε Έντυ αγόρι μου σου λέω!».Βέβαια αν το

331
καλόσκεφτόταν υπήρχε αποπληρωμή αλλά υπήρχαν και στιγμές που ο Πεφάνης
γινόταν ακόμα και τρυφερός εραστής,τρυφερότερος από τον Έντυ ο οποίος εδώ και
αρκετά μεγάλο χρονικό διάστημα έκανε παρέα με πονοκεφάλους και κακή διάθεση.
Αφού την απατούσε εκείνος μπορούσε να τον απατήσει κι αυτή!Έτσι πάτσιζε,έτσι
βοηθούσε τον εαυτό της να καταπιεί τα όσα έκανε.Δεν άντεχε άλλο όμως,γκρίνιαζε
και συχνά τσακωνόταν με τον Έντυ ακόμα και μπροστά στο παιδί.Το παιδί που
άρχιζε να κυκλοφορεί με περίεργες παρέες και κάποιες φορές δε ζητούσε και
χαρτζηλίκι,εκείνη δεν είχε ρωτήσει ποτέ το γιατί και ο μικρός για να καθαρίσει τη
θέση του προλάβαινε την πιθανή ερώτηση με ένα ξερό «μη νοιάζεσαι για λεφτά έχω
ακόμα γιατί προσέχω πως τα χαλάω».Γαμήσι και χαρτζηλίκι,μόνο που τα λεφτά δεν
τα έπαιρνε ακριβώς η ίδια αλλά έμπαιναν στον λογαριασμό του παιδιού.Ίσως αργότε-
ρα να ήθελε να σπουδάσει και να αποδείξει στους «Ελλένες»-Έλληνες της γειτονιάς
και του σχολείου το πόσο καλά μπορεί να τα καταφέρει η «Αλβανόφατσα» στη χώρα
τους.Όταν συναντούσε στο δρόμο ή στο ασανσέρ γειτόνισσες από την πολυκατοικία
είχε πάρει κανα δυό φορές τ’αυτί της κάποια ψιθυριστά σχόλια που ξεστόμιζαν όταν
την περίμεναν να απομακρυνθεί, «αυτή είναι παραδουλεύτρα σε σπίτια και σίγουρα
τα παίρνει μαύρα,αλλά ο άντρας της,τον έχω δει να γυρίζει ξημερώματα με ντύσιμο
στη τρίχα».Μάντευε πως οι περισσότεροι αν δεν είχαν καταλάβει ποια ακριβώς ήταν
η δουλειά του Έντυ είχαν πάνω κάτω μια καλή εικόνα.Κανείς όμως δεν τους πλησία-
ζε και κανείς δεν ρωτούσε.Για τους περισσότερους ήταν «Αλβανοί που έχουν γεμίσει
τον τόπο» και για κάποιους πιο σκεπτικιστές «φουκαράδες που έφυγαν όπως όπως
από το κωλοχανείο που ζούσαν».Κυριακές με τον παππού και τη γιαγιά,η γιαγιά να
λέει παραμύθια και ο παππούς να τραγουδάει και να πίνει μέχρι να πέσει ξερός.Ναι
στην Αλβανία δε θα μπορούσε να κάνει εύκολα οικογένεια και να ζεί με την
οικονομική άνεση που ζούσε εδώ αλλά ότι όμορφο είχε να θυμηθεί είχε να κάνει με
την Αλβανία «Σααα ε μπουκουρ έστε βάϊζα ιμέ!»(πόσο όμορφο είναι το κοριτσάκι
μου!)η γιαγιά περήφανη καμαρώνει για την εγγονή της όταν τη βλέπει με το κυρια-
κάτικο γκρίζο καρό φουστάνι της.Ο ξάδελφος της την κοιτάζει μάλλον πονηρά και η
μάνα της του ρίχνει δολοφονικές ματιές αφού ο πατέρας της δεν είναι εκεί και κάνει
κάποια μεροκάμματα για κάποιον πρώην αστυνομικό που είχε εγκατασταθεί στην
Ιταλία.Ο ξάδελφος που τα πιο πολλά κορίτσια τον γλυκοκοιτάζουν αλλά αυτός έχει
μάτια μόνο για την Μαριάνα,την Μαριάνα που τον «συλλαμβάνει» στη πίσω αυλή να
αυνανίζεται κρατώντας μια φωτογραφία που είχαν βγάλει οι δυό τους αλλά είχε κόψει
το μέρος όπου φαινόταν ο ίδιος για να μην του χαλάει τη φαντασίωση.Ο ξάδελφος
που όταν έπαιζαν μικροί τον Σεβάχ την έβαζε να κάνει την αιχμάλωτη πριγκίπισσα
που θα την ελευθέρωνε παλεύοντας με αόρατα θηρία και αόρατους στρατούς.Τη κρα-
τούσε στην αγκαλιά του στο «φινάλε» της ταινίας τους αλλά ντρεπόταν να τη φιλήσει
και η μάνα να παρακολουθεί σα γεράκι.Η Μαριάνα έπρεπε να φύγει για την Ελλάδα
να δουλέψει καλά να μαζέψει λεφτά και να παντρευτεί κάποιον πατριώτη που χει
πιάσει τη καλή στην Ελλάδα κι αυτός.Κουβέντες για τον Χότζα και τον Αλία,ο θείος
που έλεγε για τις εκκαθαρίσεις του 81 τότε που καταδίκασαν σε θάνατο τον αδελφό
του γιατί «όλα έδειχναν πως ήταν εχθρός της Επανάστασης»,κουβέντες για τον Μάο
τον Λένιν και τον Μαρξ αλλά και για τον Στάλιν.Και τώρα ποιός ήταν ο Σεβάχ της; Ο
Έντυ με τα διεγερτικά,το ξενοπήδημα και τις άστατες ώρες ή ένας γιαγαντόσωμος
φαλακρός που της θύμιζε γκάνγκστερ από ταινίες ή κάποιους μπάτσους από τη χώρα
της που τρομοκρατούσαν χωρία μέχρι να τους δώσουν χρήματα ή ζώα;Τώρα τα θεριά
ήταν αληθινά,στο στρατό των «κακών» ήταν μέσα και ο άντρας της ενώ ο Σεβάχ είχε
ξεκινήσει κάποιες δουλειές-κανένας δεν έμαθε τι δουλειές ήταν αυτές ακριβώς-σε
Βουλγαρία και Σκόπια.

332
-Μ’ακούς που σου μιλάω; το χέρι της πονάει και της διακοπτει τις σκέψεις το σφίξιμο
στον καρπό έχει χαλαρώσει στο στομάχι της όχι.
-Άσε με,δεν έχει δύναμη να διαμαρτυρηθεί άλλο
Την έχει αφήσει αλλά την κοιτάζει αγριεμένος,φοβάται
-Τι παράπονο έχεις από μένα γαμώ το,τι;Θα μπορούσα όλα έχω δώσει σε σένα να τα
έχει ξεκοκαλλήσει κάποιο από τα ξέκωλα που έχουμε στο μαγαζί,ξέρεις πόσες θα
ήθελαν να είναι στη θέση σου;
Αλήθεια,αλλά «εγώ δεν είμαι ξέκωλο» θέλει να φωνάξει.Το τεράστιο χέρι του την
ακουμπά στο μάγουλο κι εκείνη είναι έτοιμη να σωριαστεί,την χαϊδεύει
-Ρε κορίτσι μου δε θέλω να μαλώνουμε,ο Πεφάνης έχει ξεθυμάνει κάπως
Εκείνη συνεχίζει να μη μιλάει
-Τη γυναίκα μου δε θέλω να την αφήσω και δε θέλω να διαλύσω τη δική σου οικογε-
νεια,είπαμε αγαπάω και τον Έντυ αλλά και το γιό σου.Αυτούς τους δύο θέλω να προ-
σέξεις,αυτό μόνο ζητάω
Όταν προσπαθεί να γίνει τρυφερός γίνεται το ίδιο αποκρουστικός όσο κι όταν αγρι-
εύει,προφανώς κάτι τον ανησυχεί στην συμπεριφορά του Έντυ και προφανώς αυτό το
κάτι έχει να κάνει με τον Βελίδη.
-Γίνε λίγο πιο καλή μαζί του,αν θες του δίνω και άδεια να πάτε κανένα τριήμερο εδώ
κοντά να ξεσκάσετε,σαν ζευγάρι,να ξεκολλήσει κι αυτός λίγο από τη δουλειά να ηρε-
μήσει,συνεχίζει να την χαϊδεύει κι εκείνη συνεχίζει να ανατριχιάζει.
-Ο Έντυ δε με θέλει πια,δε το λέει θλιμμένα το λέει και η φωνή της γεμίζει από κού-
ραση κι ένα είδος συνθηκολόγησης
Ο Πεφάνης χαμογελάει στοργικά
-Σε θέλει ρε αγάπη μου,η γυναίκα του είσαι απλώς περνάει κι αυτός τα ζόρια του και
πρέπει να είσαι δίπλα του,όλα καλά θα πάνε θα δεις
Τραβιέται αργά και προσεκτικά σα να φοβάται μήπως τον εξοργίσει
-Τίποτα δε πάει καλά Παναγιώτη,τίποτα και τώρα βγήκε κι απο τη φυλακή το άλλο το
καθίκι
-Ο Έντυ στο'πε κι αυτό; είναι κάπως ανήσυχος
Κουνάει το κεφάλι της και τα μάτια της βουρκώνουν
-Έχουμε παιδί Παναγιώτη....
Την πιάνει από τους ώμους
-Να μη φοβάσαι τίποτα,κανένας δε θα πειράξει το παιδί σου,κανένας σου λέω
Δεν μπορεί να τον πιστέψει,δεν ακούει τίποτα γύρω της,αισθάνεται σα να είναι οι δυό
τους οι τελευταίοι άνθρωποι πάνω στη γη.
Πλατεία Βικτωρίας
Τρείς-τέσσερεις Αφρικάνοι διαμαρτύρονται,οι Έλληνες περαστικοί κοιτάζουν
αδιάφοροι, ενώ κάποιοι άλλοι αλλοδαποί πλησιάζουν τους αστυνομικούς χωρίς να
έχουν εχθρικές διαθέσεις και μοιάζουν να θέλουν να εξηγήσουν μερικά
πράγματα.Καταφθάνει άλλο ένα περιπολικό και δύο μοτοσυκλέτες με δύο άντρες της
ΔΙ.ΑΣ η κάθε μία.Οι ΔΙ.ΑΣ απομακρύνουν θυμωμένοι τους αλλοδαπούς.
-Τίποτα ντεν έκαναν,λάτος,λάτος
-Καλά γάμησε μας τώρα άντε φύγε,ο ένας ΔΙ.ΑΣ είναι ο πιο απότομος από τους τέσ-
σερεις
Δυο Αφρικανοί προσπαθούν να αντισταθούν αλλά τους κουβαλάνε στο περι-
πολικό.Αστυνομικοί με μπλοκάκια σημειώνουν και ρωτούν,ρωτούν και σημειώνουν.
Καταγγελία για εμπόριο ναρκωτικών κοντά στο Οικονομικό Πανεπιστήμιο Αθηνών,
"κάτι μαύροι", "όταν λέτε μαύροι, Πακιστανοί Αφρικανοί τι;" "σας είπα
μαύροι",διαταγή για συλλήψεις, ο υπουργός Προστασίας του Πολίτη είναι έξαλ-
λος,προειδοποιεί από ιδιωτικό κανάλι και δεξιό ραδιοφωνικό σταθμό "η ανοχή

333
τελείωσε και η υπομονή του κόσμου έχει εξαντληθεί",ο Γενικός Αστυνομικός
Διευθυντής Αττικής προειδοποιεί από άλλο ιδιωτικό κανάλι "δεν θα αφήσω να συμ-
βούν περιστατικά αυτοδικίας και δε θα αφήσω τη πόλη μου να γίνει πεδίο μάχης
ανάμεσα σε συμμορίες",αυτό το "η πόλη μου" χτυπάει άσχημα στα αυτιά
υψηλότερων κλιμακίων και τα αριστερά ΜΜΕ μιλούν για "ξεπερασμένο σερίφη σε
κακοπαιγμένο γουέστερν".Ο Καπετανίδης και ο Τσουκιάς βάζουν στο πίσω κάθισμα
του περιπολικού έναν μάυρο και αμέσως μετά μπαίνει μόνος του κι ένας πολύ
αδύνατος νεαρός με αξύριστο πρόσωπο γεμάτο εξανθήματα.
-Ρε μαλάκα στο αμάξι σου μπαίνεις; ο Τσουκιάς τον κοιτάζει έτοιμος να του ορμήξει
Ο νεαρός παίζει λίγο αμήχανα με την φουτεροζακέτα του
-Εεε αφου μου είπατε
-Άστον μωρέ,λέει μαλακά ο Καπετανίδης,τι μου έχεις;
-Λάρρυ αν μας δει κανένα μάτι....,ο Τσουκιάς ρίχνει ματιές
-Κάλμα ρε αγόρι μου λες και είμαστε πρωτάρηδες
-Στο τμήμα ερχίζουν να μιλάνε για την εύννοια που έχουμε,είπε ο Τσουκιάς
Ο Καπετανίδης το υποψιαζόταν έτσι κι αλλιώς
-Ας μας κλάσουν μια μάντρα,αρκείται να πει.
Ο νεαρός βγάζει κάτι από την δεξιά τσέπη της φουτεροζακέτας,την ίδια στιγμή
καταφθάνουν στη πλατεία καμιά δεκαριά νεαροί που κρατούν ένα μεγάλο κόκκινο
πανό πάνω στο οποίο είναι με μαύρα κεφαλαία γράμματα οι λέξεις ΑΠΕΛΑΣΤΕ
ΤΟΝ ΡΑΤΣΙΣΜΟ.
-Αυτοί μας έλλειπαν,γκρίνιαξε ο Τσουκιάς,τα λεβεντόπαιδα από την Κυψέλη.
Ο νεαρός δίνει δύο χαρτονομίσματα των 50 ευρώ στον Καπετανίδη,ο μαύρος κοιτάζει
σαν πεινασμένος
-Ένα εικοσάρικο μου έχει μείνει μόνο,μουρμούρισε ο νεαρός,και τα μουνόπανα του
Μπίλαρου δε θα μου δώσουν τίποτα
-Θα τα βρούμε με τον άλλον,απαντά ο Καπετανίδης
-Κοίτα τα τσογλάνια,κάνουν και χειρονομίες,ο Τσουκιάς δεν κρατιέται,ρε σεις.....
Ο περισσότερος κόσμος στις καφετέριες χασκογελάει,οι φοιτητές που υπάρχουν εκεί
χωρίζονται σε δύο ομάδες,σε αυτούς που αποφασίζουν έστω και για περιπέτεια να
ενωθούν με την αντιρατσιστική ομάδα και σε αυτούς που αποφασίζουν να αλλάξουν
στέκι γιατί μυρίζει μπαρούτι.
-Πάρτε δρόμο ρε,ο Τσουκιάς κάνει βιαστικά νοήματα στους αντιρατσιστές να
φύγουν, δεν έχετε καμιά δουλειά εδώ.
-Το θέμα είναι τι δουλειά έχετε εσείς; o αρχηγός της πορείας ένας μουσάτος μελαχ-
ροινός με αλογοουρά μαύρο μπλουζάκι και γκρί σπορ παντελόνι δείχνει αγέρωχος και
έμπειρος από τέτοιες κόντρες.
"Μπάτσοι,γουρούνια,δο-λο-φόνοι" από τις πίσω σειρές της ομάδας
-Φταίμε τώρα εμείς να τους γαμήσουμε τη μάνα που τους έκανε; ένας ψηλός
γεροδεμένος ΔΙ-ΑΣ έτοιμος να αναλάβει δράση.
Λίγοι φοιτητές μπαίνουν στην ομάδα των αντιρατσιστών και κολλάνε θάρρος
"Μπάτσοι,γουρούνια,δο-λο-φόνοι"
-Έλατε μάγκες καλή η πλάκα αλλά πηγαίνετε να παίξετε αλλού,ο επικεφαλής των
ΔΙ.ΑΣ είναι λίγο πιο "διπλωματικός" από τους άλλους
-Με τα βαποράκια είσαστε ρε; ο Τσουκιάς είναι κουρασμένος και θυμωμένος και ο
Καπετανίδης πρέπει να τον συνεφέρει.
-Μπές μέσα Μπάμπη,έλα τέλος!
-Φασίστες,Γκόμενες των Νεοναζί
Ένας φοιτητής όχι πάνω από 19 που φοράει ρούχα δύο νούμερα μεγαλύτερα από το
δικό του απευθύνεται στον Τσουκιά

334
-Μόνο στους μετανάστες πουλάτε μαγκιά ρεεεεεε,δεύτερος φοιτητής
-Αυτά γίνονται μόνο σε ρατσιστικά καθεστώτα,ο αρχηγός την ομάδας πάντα ήρεμος,
αφήστε τους μετανάστες και πιάστε τα μεγάλα κεφάλια,αυτοί εδώ είναι τα εύκολα
θύματα, οι φουκαράδες
Οι ΔΙ.ΑΣ κατευθύνονται προς το μέρος της ομάδας όχι ιδιαιτερα εχθρικά αλλά το
ύφος τους προειδοποιεί πως δεν θα ανεχθούν άλλες προσβολές.
Ο Καπετανίδης βάζει με το ζόρι στο περιπολικό τον Τσουκιά,για άλλο λόγο έχουν
έρθει εδώ και λίγοι πιτσιρικάδες ψευτοακτιβιστές δε θα τους χαλάσουν τη μέρα
-Αυτό δικό σου και ξέρεις που θα πάς,λέει ο Καπετανίδης στο μαύρο και του δίνει
ένα πλαστικό φακελάκι.
-Αττίκη,Αττίκη! ο μαύρος χαμογελάει
-Μπράβο αγορίνα μου,ο Καπετανίδης τον χτυπά φιλικά στο μάγουλο,θα πας στον
σταθμό της Αττικής,Λιοσίων μετά Αταλάντης και μετά Μιλήτου
Ο Μαύρος συνεχίζει να χαμογελάει
-Νίζαρ,Νίζαρ…είναι ευχαριστημένος
-Ναι αλλά καλό είναι να μη λες ονόματα,λέει ο Καπετανίδης,και ότι περισσέψει, αν
περισσέψει κάτι τότε το φέρνεις πίσω και κανονίζουμε για το βράδυ
-Ρε Λάρρυ να ξεκουραστούμε και λίγο,γκρίνιαξε ο Τσουκιάς,δρόμο ρε τσογλάνια
Οι αντιρατσιστές και οι ΔΙ.ΑΣ έχουν έρθει σχεδόν πρόσωπο με πρόσωπο,εκείνη την
ώρα εμφανίζεται ένα βαν τηλεοπτικού καναλιού
-Γάμησέ μας τώρα,ο Τσουκιάς κοπανάει το τιμόνι
-Ηρέμησε ρε,του φωνάζει ο Καπετανίδης,πάμε να φύγουμε και θα βάλουμε σειρήνα
Ο Καπετανίδης βγαίνει από το αυτοκίνητο και κάνει νόημα στον αρχιφύλακα ενός
άλλου περιπολικού
-Θα τους πάμε για εξακρίβωση στη Κυψέλη και μετά μάλλον ΓΑΔΑ,λέει στον αρχι-
φύλακα
Ο αρχιφύλακας κοιτάζει τον μαύρο και τον νεαρό και δεν δείχνει πολύ ενθουσιασ-
μένος
-Δε τους αφήνεις,πιάσαμε ήδη κάποιους άλλη μέρα τους μπαγλαρώνουμε μπας και
μας φέρουν περισσότερους
-Ο πιτσιρικάς που βλέπεις ξέρει πρόσωπα,λέει κλείνοντας το μάτι ο Καπετανίδης,
είμαστε σε καλό δρόμο
-Πάντως με τους Φλόγες όλοι λένε πως κάνατε μαλακία,λέει με νόημα ο αρχιφύλακας
Ο Καπετανίδης ξεροκαταπίνει αλλά είναι έμπειρος και δεν χάνει τον έλεγχο
-Καλά εντάξει
-Να καλέσετε τον Πεφάνη να σας πει ποιος πουλάει το πράμα,φωνάζει κάποιος από
την Τρίτη σειρά των αντιρατσιστών
-Η ακόμα και τον Μπίλαρο που τόσο καιρό στη φυλακή θα νοιώθει παραμελημένος,
αυτός είναι ο επικεφαλής της ομάδας που χαμογελάει ειρωνικά
«Μπάτσοι,γουρούνια,δοοο-λο-φόνοι», κι άλλη ομάδα νεαρών πλησιάζει προς την πε-
ριοχή.Ένας άντρας με κάμερα,ένας άλλος με κάποιο βοηθητικό μηχάνημα και μια
κοπέλα με μικρόφωνο.Λίγες κουβέντες,έτοιμη η κάμερα και η κοπέλα μπροστά της
έτοιμη για το ρεπορτάζ. «Γαμώ τα κανάλια σας ρουφιάνοι,εσείς τα κάνετε όλα» δύο
νεαροί από τους νεοαφιχθέντες κατευθύνονται απειλητικά προς το συνεργείο.
-Δρόμο,δρόμο,οι ΔΙ.ΑΣ και δυο άλλοι αστυνομικοί έχουν τα χέρια στα γκλοπ,κάποιος
από τους οδηγούς των περιπολικών καλεί από τον ασύρματο για ενισχύσεις.Αρκετός
κόσμος αρχίζει να εγκαταλείπει τις καφετέριες
-Τι στο διάολο κάνουν αυτοί,ένας αστυνομικός διαμαρτύρεται γιατί βλέπει τον Καπε-
τανίδη να μπαινει στο περιπολικό το οποίο ξεκινάει με τη σειρήνα

335
-Οξυμένα τα πνεύματα στη πλατεία Βικτωρίας,η κοπέλα έχει πάρει ύφος σα να
βρίσκεται σε εμπόλεμη ζώνη
-Εσείς φέρατε τα φασισταριά στη περιοχή,της φωνάζει ένας νεαρός και πετάει ένα
μπουκάλι μπύρα που σκάει δίπλα της τρομάζοντας κι εκείνη και τον κάμεραμαν,δε
πειράζει το ρεπορτάζ θα βγεί καλύτερο.
-Βλέπετε και μόνοι σας τι γίνεται,η κοπέλα προσπαθεί να δείξει ατάραχη
Οι αντιρατσιστές πάνε να σπάσουν τον έτσι κι αλλιώς αδύναμο κλοιό των αστυ-
νομικών,σπρωξιες και γκλοπιές
-Γουρούνια με τους ναζί να τα βάλετε όχι με μας,φωνή από την ομάδα
Δυο βήματα πίσω οι αντιρατσιστές και οι αστυνομικοί σταματούν
-Φασίστες κουφάλες έρχονται κρεμάλες,ο αρχηγός των αντιρατσιστών δίνει το σύν-
θημα και όλη η ομάδα το επαναλαμβάνει.
-Άμα θέλετε να κάνετε ρεπορτάζ να έρχεστε εδώ τα βράδια για να δείτε τι παίζει με
τα ναρκωτικά,ένας πιο ψύχραιμος νεαρός απευθύνεται στη ρεπόρτερ,κάποιοι που ξέ-
ρουν μόλις έφυγαν με το περιπολικό!!!
Ο αρχιφύλακας που είχε μιλήσει με τον Καπετανίδη κοιτάζει το νεαρό θυμωμένος,όχι
τόσο γι’αυτό που είπε αλλά γιατί έπρεπε καιρό τώρα να το έχει πει αυτός!Οι αντιρατ-
σιστές έχουν πάρει θάρρος και οι νεαροί που ήρθαν τελευταίοι μπαίνουν στην ομάδα
τους,τέλος κάποιοι μεσανατολίτες μαζί με Αφρικανούς παρέα με τους υπόλοιπους
διαδηλωτές ζητούν το λόγο για τις συλλήψεις τον συμπατριωτών τους με πιο έντονο
ύφος.Οι περαστικοί φροντίζουν να πάνε στο απέναντι πεζοδρόμιο και ελάχιστοι από
αυτούς στέκονται για να παρακολουθήσουν τις τυχόν εξελίξεις στα επεισόδια.Οι
καφετέριες έχουν σχεδόν αδειάσει και ο κόσμος που βγαίνει από τον υπόγειο σταθμό
του τραίνου φεύγει όπως όπως προς την πλευρά της Πατησίων.
-Κάνατε ήρωες του χιτλερικούς και δείχνατε ψέματα και να τα αποτελέσματα,η φωνή
είναι ενός περαστικού
Έχει φτάσει και μία κλούβα με 10 άνδρες των ΜΑΤ
-Επιτέλους,μουρμουρίζει ένας αστυφύλακας
-Εσείς τα πουλάτε τα ναρκωτικά,ένας από την ομάδα των αντιρατσιστών
-Ξεφτίλες!άλλος από την ίδια ομάδα
«Μπάτσοι,γουρούνια,δοοολο-φόνοι»
Αυτοί τη φορά σημαντικά ενισχυμένοι όσον αφορά το έμψυχο δυναμικό οι αντιρατ-
σιστές ορμούν στον αστυνομικό κλοιό και κάποιοι από τους αλλοδαπούς ορμούν από
πίσω,τα ΜΑΤ τρέχουν κραδαίνοντας τα γκλοπς.
-
Ο Ροντήρης μαζί με δύο άντρες έχουν πάρει το σήμα και κατευθύνονται στο σημείο
που γίνεται το αλισβερίσι,το αυτοκίνητο με τους άλλους τρείς αστυνομικούς που
φορούν πολιτικά παραμένει στη θέση του και αν χρειαστεί μπορεί να κόψει το δρόμο
στη περίπτωση που «προμηθευτές» και «πελάτες» αποφασίσουν να φύγουν τρέχοντας
για να γλιτώσουν τη σύλληψη.Λίγο πριν η Αγίου Διονυσίου ενωθεί με την Ακτή
Κονδύλη,κοντά στη διασταύρωση με τη Μαυρομιχάλη,δυο Μαροκινοί ένας Έλληνας
και ένας Αφγανός,χειρονομούν,παζαρεύουν με τη γλώσσα του σώματος και μιλούν με
βασικές λέξεις αγγλικών.
-Τουουου ματς,ο Έλληνας κάνει τον άνετο,του χάντρεντ γιούρο..γιούρο νο ντολαρ
-Θρι χάντρεντ φρεντ,ο Μαροκινός που μάλλον έχει ηγετικό ρόλο μοιάζει απόλυτα
ήρεμος και σίγουρος,δε μπεστ σταφ,καλύτερο
-Μπεστ,επαναλαμβάνει ο άλλος Μαροκινός
-Του φίφτυ,ο Αφγανός δείχνει ο πιο ανυπόμονος απ’όλους
-Θρι χάντρεντ,ο αρχηγός Μαροκινός ανένδοτος

336
Ο Έλληνας κάνει να το σκέφτεται και το μάτι του πέφτει πάνω στο περιπολικό του
Ροντήρη
-Μπάτσοι,πολις,δρόμο…
Ο Αφγανός δεν έχει καταλάβει τι ακριβώς έγινε και οι Μαροκινοί δεν ξέρουν την
περιοχή για να προλάβουν να διαπιστώσουν προς τα πού να τρέξουν.Ο Έλληνας αν
και δεν του φαίνεται είναι ταχύτατος κι αυτοί με τα πολιτικά συμπεραίνουν ότι έχει
ξαναζήσει τέτοιες στιγμές,χώνεται στη Μαυρομιχάλη σε δευτερόλεπτα,οι υπόλοιποι
πάνε να τον ακολουθήσουν αλλά έχουν χάσει χρόνο,το αυτοκίνητο με τους αστυ-
νομικούς με τα πολιτικά κλείνει το δρόμο,η σειρήνα από το περιπολικό του Ροντήρη
ακούγεται πίσω τους.Γαυγίσματα,βρισίδια,απειλές.Οι αλλοδαποί μπρούμητα στο πε-
ζοδρόμιο.Ο Ροντήρης στέκεται από πάνω και οι υπόλοιποι ένστολοι και με πολιτικά
τους ψάχνουν
-Κωλόφαρα,κατά τα άλλα πρόσφυγες και «οικονομικοί μετανάστες»,ο Ροντήρης χα-
μογελάει σχεδόν θριαμβευτικά,σας χαλάσαμε τη δουλίτσα ε;Κρίμα και να δείτε τι
άλλο θα σας χαλάσουμε στο τμήμα.
-Με τον άλλον τι κάνουμε; ρωτάει ένας αστυνομικός με πολιτικά
-Στείλτε ένα σήμα αν έχετε καλή περιγραφή,ψάξτε και λίγο αλλιώς θα μας τα μπου-
μπουνίσουν εδώ τα φιλαράκια μας.Τον αστυνόμο θα τον ειδοποιήσουμε εμείς.
-
Με είχε εντυπωσιάσει κάπως το στήσιμο του γραφείου επιχειρήσεων από τον Δανιά
αλλά φρόντισα να μην το δείξω.Από τις οθόνες έβλεπες εικόνες από γειτονιές στις
οποίες περιπολούσαμε και οι εικόνες άλλαζαν περίπου ανά δύο λεπτά
-Αν εξαιρέσεις τις συλλήψεις του Ροντήρη μια τρύπα στο νερό κάναμε,σχολίασε ο
Δανιάς,θα μου πεις οι καλές συναλλαγές γίνονται βράδυ
-Τουλάχιστον θα’χει να δείξει κάτι ο Μυλόπουλος και κατά συνέπεια και ο Αση-
μάκης,σχολίασα.Απο κεί και πέρα πρέπει να χτιστεί υπόθεση κι αυτό θέλει χρόνο.
-Και φαντάζομαι ότι θα μιλήσεις γι’αυτό με κάποιον φίλο σου από την Εισαγγελία,ο
Δανιάς χαμογελάει πονηρά αν και δε φαντάζομαι να πιστεύει πως έτσι με φέρνει σε
δύσκολη θέση,ήδη είσαι στα κάρβουνα
-Αυτό απαιτεί η διαδικασία,είπα,και ούτε ο βαθμός μου ούτε το βιογραφικό μου
επιτρέπουν προχειροδουλειές,τα βαποράκια που έπιασε ο Ροντήρης είτε σπάσουν είτε
όχι θα τα ρίξουν σε τίποτα ανύπαρκτους που δήθεν γυρνοβολούν στις αποβάθρες, αν
βέβαια δοκιμάσει να ψάξει κάποιος γι’αυτούς θα φάει άκυρο
-Τι σε κάνει να πιστεύεις πως δε θα μιλήσουν,είπε ο Δανιάς αλλά από το βλέμμα του
καταλάβαινα πως συμφωνούσε μαζί μου
-Θες αλήθεια να σου πω; ρώτησα κι ένοιωσα μια άγρια χαρά μέσα μου όταν τον είδα
να στριμώχνεται κάπως.
Με κοιτούσε κι άλλη μια σύντομη παρτίδα σκακιού ξεκίνησε ανάμεσά μας,για λίγο
ένοιωσα ότι είχα το πλεονέκτημα
-Τέτοιους μηχανισμούς παρακολούθησης έστω και κάπως παροπλισμένους δε επ-
ρόκειτο να κουβαλήσει κανένας εδώ αν πίστευε πως κάποια βαποράκια θα μιλούσαν
και θα έσωζαν τη παρτίδα,θυμάσαι τι έγινε την άλλη φορά.Όχι,αυτή τη φορά το
πράγμα έχει χοντρύνει,και για να μη σπαταλάμε άλλο χρόνο σε χαζοκουβέντες ναι θα
μιλήσω και με Εισαγγελέα και θα φτιάξουμε την υπόθεση με γερά θεμέλια έτσι ώστε
να μη μας κουνάει κανείς,αν μη τι άλλο το χρωστάω στον Ασημάκη.
Ο Δανιάς κούνησε το κεφάλι αλλά δεν ήμουν σίγουρος αν το έκανε επειδή συμ-
φωνούσε μαζί μου ή γιατί είχε κάτι άλλο στο μυαλό του
-Κύριοι τα λέμε αύριο εκτός αν προκύψει κάτι έκτακτο,είπα και σηκώθηκα από τη
θέση μου ενώ στα μόνιτορς άλλαζαν πάλι οι εικόνες

337
-Έγκριση για να τοποθετηθούν κάμερες σε κάποια σημεία δεν έχουμε πάρει ακόμα,
είπε κάποιος από την ομάδα του Δανιά
-Μη σκας,του απάντησα,θα βρεθούν σημεία για νυχτερινή παρακολούθηση με ειδικά
κυάλια νυχτερινής όρασης και φωτογραφικές μηχανές,βάζω και στοίχημα
Έβγαλα ένα χαρτί από τη τσέπη μου και του το έδωσα
-Δεν είναι επίσημο,του εξήγησα,αλλά εδώ υπάρχουν σημειωμένες κάποιες ταράτσες
από ψηλά κτίρια της περιοχής οι οποίες έχουν μια χαρά θέα σε ορισμένες από τις
αμαρτωλές γειτονιές
Ο τύπος με κοίταξε παραξενεμένος αλλά και με φανερή αντιπάθεια,δεν είχε συν-
ηθίσει να του μιλάει κανένας έτσι εκτός από τον Δανιά ή από κάποιον από τους πολι-
τικούς του προϊσταμένους.
-Τα σημεία αυτά τα τσεκάραμε μαζί με τον υπαστηνόμο Σπανό,ρίξτε κι εσείς μια
ματιά αλλά έτσι κι αλλιώς θα ενημερωθεί ο Ταξίαρχος Ασημάκης
-Και ο Μυλόπουλος βέβαια,μου θύμισε ο Δανιάς
-Και αυτός ναι! είπα
Ο Σπανός θα γυρνούσε στο τμήμα αν και στην αρχή επέμεινε να έρθει μαζί μου στην
Εισαγγελία αλλά τελικά υποχώρησε,κάποιος έπρεπε να κάνει τον καλό στον Μυλό-
πουλο κι επειδή τον Σπανό τον συμπαθούσε περισσότερο από μένα η καλύτερη
δυνατή λύση ήταν η ενημέρωση από τον Υπαστυνόμο,χώρια το ότι ήθελα να δείξω
στον Μυλόπουλο ότι πλέον θεωρούσα άμεσο προϊστάμενό μου τον Ασημάκη,πράγμα
που ίσχυε άλλωστε.Το κινητό μου χτύπησε την ώρα που έφτανα στα σκαλιά εισόδου
της Εισαγγελίας
-Κύριε Αστυνόμε,πιάσαν τον Φώτη Μπαρκιά στα Καμίνια αλλά τον έφεραν σε μας,
ήταν η φωνή ενός αστυφύλακα
-Ωραιότατα,σχολίασα ικανοποιημένος,δε θα τον δει κανείς εκτός από εμένα,είναι
διαταγή το νου σου,κι όταν λέω κανένας…κα-νε-νας!
Έπρεπε να φάω οπωσδήποτε κάτι αλλά είχα ακόμα περισσότερη ανάγκη από έναν
καφέ.Ο Φακλής όπως πάντα φάνηκε φιλόξενος και εξυπηρετικός
-Μέτριο;
-Σκέτο
Έκανε μια γκριμάτσα αποδοκιμασίας και παρήγγειλε ένα φραπέ σκέτο από το
τηλέφωνο
-Λοιπόν καλό μου παιδί,επειδή δεν αντέχω να ακούω τις λεπτομέρειες για το τσίρκο
που στήνεται,σου επιτρέπω να τις προσπεράσεις και να μου μιλήσεις γι’αυτό που
πραγματικά σε απασχολεί,ο Φακλής ήταν όλο αυτιά
Δεν έχασα καθόλου χρόνο και του τα είπα όλα,από τη βρώμικη δουλειά που βάλαμε
τον Ζαραφωνίτη να κάνει μέχρι τη συνάντηση με τον Ασβεστόπουλο και τη διασ-
ταύρωση στοιχείων
-Χριστούλη μου! Μουρμούρισε ο Φακλής μισοαπογοητευμένος ,μισοπροβληματισ-
μένος και ξεφυσώντας,ρε Νάσο…ρε Νάσο
Το «ρε Νάσο» πήγαινε σε αυτό που έγινε με τον Ζαραφωνίτη
-Δεν είχα άλλο τρόπο κύριε Εισαγγελέα
Στο μεταξύ είχε έρθει ο καφές μου και ήταν ότι έπρεπε,είχα κινήσει το ενδιαφέρον
του αλλά του τα είχα χαλάσει με το σκληρό δίσκο του Δημήτρη
-Τώρα καταλαβαίνετε ότι κάτι τρέχει έτσι; ρώτησα όχι τόσο περιμένοντας μιαν απάν-
τηση όσο περιμένοντας την στήριξή του.
Έπαιξε λίγο με τα δάχτυλά του.
-Αστυνόμε τόσο ο Πεφάνης όσο και ο Τσαγκάρης είναι μεγάλα μούτρα και το ξέ-
ρουμε,κανείς δεν τους πειράζει ή αν θές πέφτουν στα μαλακά γιατί έχουν ισχυρές
πλάτες τις οποίες να ξέρεις αγνοώ.Πιστεψέ με έχω μιλήσει με φίλους μου αθλητικούς

338
δικαστές και μου έχουν πει πως έχουν αλλαχθεί τόσες καταθέσεις εναντίον τους που
έχει χαθεί το μέτρημα.Ειδικά για τον Τσαγκάρη.Τώρα όμως το πράγμα αλλάζει και
μιλάμε για εμπόριο ναρκωτικών και πιθανόν….
Σταμάτησε πήρε μια βαθιά ανάσα και με κοίταξε με συμπόνοια
-Πιθανόν,επανέλαβα και αν και το βλέμμα μου ήταν στραμμένο σε εκείνον δεν μπο-
ρούσα να τον δω.Ο Παναγιώτης με τον οποίον μιλούσε ο Δημήτρης,τα Γιάννενα,τα
ψέμματα που έλεγε για τη δεύτερη δουλειά του και ο Δανάλης της Global,o Ασβεσ-
τόπουλος ξαναπάει στα Γιάννενα γιατί μπασκετμπολίστας που πήρε αναβολικά..
-Μάλλον πήρε,διόρθωσε ο Φακλής,λυπάμαι Νάσο αλλά αυτό είναι εικασία,πάμε
αλλού.Και πριν πάμε αλλού όταν γυρίσει ο κύριος Ασβεστόπουλος θα ήθελα να τον
δώ.Κοίτα αν δεν ήταν στη μέση ο σκληρός δίσκος που ερευνήθηκε παράνομα τότε,
τότε κάτι θα είχαμε στα χέρια μας,τα συμπεράσματά σου είναι σωστά,μάλλον,αλλά δε
μπορώ να διατάξω έρευνα σε βάθος ακόμα τουλάχιστον.Ουσιαστικά κανένας δε με
ελέγχει και βρίσκω φίλους όταν θέλω όμως τώρα μπλέκονται μεγάλα κεφάλια,άσε με
να το δουλέψω λίγο στο μυαλό μου,δε ξέρω πως θα αντιδράσουν στον Άρειο Πάγο.
-Μιλάμε για υπόθεση στον Πειραιά,του θύμησα
-Ένας λόγος παραπάνω,προσπάθησε υπομονετικά να μου εξηγήσει,για να πάρω
πρωτοβουλία και να μας βοηθήσω όλους θα πρέπει να φαινόμαστε καθαροί.Άκου τι
προτείνω λοιπόν και μη βιάζεσαι να κλωτσήσεις.Συνεχίστε με όσες συλληψεις
μπορείτε,έστω και μικρές για να κάνει τη φιγούρα του και ο Μυλόπουλος,τόση
στάχτη στα μάτια είναι αρκετή,προσπαθήστε να μάθετε ότι μπορείτε από τους
μικρούς,και το πιο απλό πράγμα μας φτάνει,δε χρειάζεται να πάνε στο δικαστήριο αν
υποψιαστώ ότι κάποιον προστατεύουν μπορώ να στηρίξω μια πιο δεμένη έρευνα.
Μιλάτε και επίσημα μαζί μου και δεν έχετε να δώσετε λογαριασμό σε κανέναν,για
την ακρίβεια εγώ δεν θα έχω να δώσω λογαριασμό,κάτι δε μου αρέσει από τις ανακ-
ρίσεις αυτό είναι μπορώ να αρχίζω να ψάχνω,με πιάνεις έως τώρα;
-Νομίζω πως ναι,είπα,ήδη κάτι έχω στα χέρια μου,δε ξέρω για τους αλλοδαπούς αλλά
ο ανήλικος ίσως κάτι μας δώσει
-Ανήλικος;
-Ναι τσιλιαδώρος και μαγκάκι της πλάκας αλλά από μας τον έβγαλε ο Καπάτος, τον
είχαμε ξαναπιάσει
-Καλό μου ακούγεται,είπε σκεφτικός,πάλι ο Καπάτος ε;Γι’αυτόν να δεις τι μου έχουν
σφυρίξει η φίλοι μου στην Αθλητική Δικαιοσύνη.Όποιος δεν του κάνει τα χατήρια
από τους απατεώνες του ποδοσφαίρου θα κάνει τη βόλτα του από τον τακτικό
ανακριτή.Ξέρει πρόσωπα και πράγματα,και με τον κλέφτη και με τον νοικοκύρη.
-Οπότε στριμώχνουμε όσο μπορούμε τον μικρό,είπα
-Διάνα,και ξαναμιλάμε πάλι
-Ευχαριστώ πολύ,του είπα με ειλικρίνεια
-Υπερβολές,μου απάντησε χαμογελώντας,δεν είμαι παρά ένα ακόμα καθίκι που έχει
πολιτικές βλέψεις και σε λίγα χρόνια θέλει να καμαρώσει τον εαυτό του υπουργό.
Οπότε πρέπει να βρώ ένα τρόπο να πλουτίσω το βιογραφικό μου
-
-Και μου λές τώρα ότι η επίσκεψη στην Εισαγγελία δεν κρύβει τίποτα;ο Ταξίαρχος
Μυλόπουλος έπιανε τους κροτάφους του από τον θυμό του,ο Αστυνόμος σου Μάκη
μας δουλεύει πίσω από τη πλάτη μας και απορώ πως δε βλέπεις ότι πάει να σου πάρει
τη δόξα.
-Με όλο το σεβασμό κύριε διοικητά,είπε ο Σπανός τόσο κουρασμένα λες και είχε τε-
λειώσει ένα δύσκολο σετ ασκήσεων,είναι ανώτερος μου εγώ έπρεπε να κάνω τη
χαρτοδουλειά κι εκείνος να βάλει την υπογραφή,έχει τη διακαιοδοσία να το κάνει.Θα
τη δείτε την αναφορά αλλά ήδη έχουμε και το οκ από τον Ταξίαρχο Ασημάκη

339
Ο Μυλόπουλος σωριάστηκε στη καρέκλα του ανίκανος να συνεχίσει την επιχειρη-
ματολογία του.
-Άλλαξες στρατόπεδο Μάκη;ρώτησε σε μια ύστατη προσπάθεια να φανεί επιβλητικός
-Κύριε Διοικητά…
-Απάντησέ μου χωρίς περιστροφές,τα παράτησες;
Ο Σπανός ζύγιζε απαντήσεις,σκέφτηκε πρώτα τον Αθανασάκο,κατόπιν τον Ασημάκη
και τέλος τον Εισαγγελέα,ο Μυλόπουλος δε χωρούσε σ’αυτή την εξίσωση
-Ο Αστυνόμος Αθανασάκος κάνει άψογα τη δουλειά του,είπε τέλος,και όλα όσα έκ-
ανε σήμερα είναι απολύτως…
-Σήμερα,διέκοψε ο Μυλόπουλος χτυπώντας το χέρι στο γραφείο του,σήμερα ακριβώς
αλλά ήδη έχει κάνει παρακάμψεις και θα ξανακάνει,κι αντί να είναι εδώ και να
συντάσετε μαζί την πρώτη αναφορά,πουλάει μούρη στον Φακλή και δε ξέρω και σε
ποιόν άλλο.Έχει καλώς,θέλω να ενημερωθώ αμέσως για τις ανακρίσεις των υπόπτων
και όταν λέω να ενημερωθώ εννοώ πριν από τον Ασημάκη
Ο Σπανός κούνησε το κεφάλι του για να δείξει ότι συμφωνούσε,δε σκόπευε να κάνει
αυτό που του έλεγε ο διοικητής του,δεν άντεχε άλλο το βάρος αυτού του κρυφού ρό-
λου που του είχε ανατεθεί,και τελικά καθαρά οπορτουμνιστικά να εξέταζε τη κατάσ-
ταση έπρεπε να αναρωτηθεί αν η καριέρα του θα πήγαινε στο βρόντο στη περίπτωση
μιας ανοιχτής κόντρας με τον Μυλόπουλο ή στη περίπτωση της σύγκρουσης με τον
Ασημάκη και τον Αθανασάκο.
-
Ο Φώτης Μπαρκιάς δεν ήταν φοβισμένος εξαιτίας της παρουσίας του αστυφύλακα
αλλά εξαιτίας της πιθανότητας να ξανασυναντήσει τους πρώτους του ανακριτές.Όταν
μπήκα μέσα σχεδόν πάγωσε.
-Όσοι αγαπιούνται συναντιούνται,του είπα και κάθισα απέναντί του
Είχε χαμηλώσει το βλέμα του και σκούπισε το στόμα του με την ανάστροφη του
χεριού του προλαβαίνοντας το σαλιο που ετοιμαζόταν να βγεί
-Μη ποντάρεις και πάλι στον Καπάτο,του είπα
Συνεχίζει να μη με κοιτάει
-Θα φέρεις μέσα τους άλλους;με ρώτησε σχεδόν ψιθυριστά
-Δε ξέρω για ποιους λές ,του είπα,αλλά ναι θα μπορούσα να το κάνω αν μου αρχίσεις
τις παπαριές.
Με κοίταξε σχεδόν ικετευτικά,όχι απλά φοβόταν,έτρεμε.
-Καυγά σε ίντερνετ καφέ και τράβηξες και σουγιά,είπα τελείως ψυχρά,σε αναγ-
νώρισαν οπότε….
-Με προκάλεσαν,είπε,μου είπαν για τη μάνα μου…..
-Φώτη δεν έχω χρόνο και δε θα κάνω τον κοινωνικό λειτουργό,τον διέκοψα απότομα
και πήρα αυστηρό ύφος,χέστηκα για τον καυγά σου.Ωστόσο έχεις κάτι άλλο που με
ενδιαφέρει
Με ρώτησε «τι;» με νόημα
-Πρόσωπα,του απάντησα.Ποιός σου έστειλε τον Καπάτο;
-Δε μου είπε,απάντησε και τα γόνατά του έτρεμαν
-Αρχίδια,φώναξα και κλώτσησα τη καρέκλα μου προς τα πίσω με αποτέλεσμα να
χτυπήσει το τοίχο
Ο Φώτης πνίγει ένα λιγμό και χαμηλώνει το βλέμα,μπροστά μου βλέπω τη Ρούλα.
Κάνω ένα βήμα κι αρπάζω από τους ώμους το αγόρι λες και ετοιμάζομαι να του κάνω
μασάζ,τρέμει
-Ποιος σου έστειλε τον Καπάτο; Ξαναρώτησα
Κούνησε το κεφάλι αρνητικά

340
-Παει καλά,ξεφύσηξα πάνω στο σβέρκο του,για ποιόν κάνεις μεροκάματα στο λιμά-
νι;Και μη μου ξανακουνήσεις το κεφάλι
Πνίγει δεύτερο και τρίτο λυγμό,δε φοβάται μόνο εμένα,ξανά η Ρούλα μπροστά μου
-Μ…μου δίνουν δ…δουλειές…διάφοροι
Αφήνω τους ώμους του και κάνω βόλτα γύρω από το τραπέζι
-Λοιπόν οφείλω να σου πω πως έχω καταγγελίες εις βάρος σου ακόμα και για
ληστείες ανηλίκων έξω από σχολεία..
-Ψέματα..
-Σκάσε!!! Γαύγισα και ξανακλώτσησα τη καρέκλα που κατέληξε στο τοίχο αριστερά
μου.Τον πλησίασα και ακούμπησα τις παλάμες μου στο τραπέζι ακριβώς μπροστά
του,έκλαιγε λίγο
-Ω το καημένο,είναι και ευαίσθητο,ειρωνεύτηκα.Να σου θυμίσω πως μου τράβηξες
σουγιά;Αλλά το ζήτημα είναι να μη σου θυμίζω εγώ και να αρχίσεις να θυμάσαι
μόνος σου,κι έχεις πολλά να θυμηθείς παρά το νεαρό της ηλικίας σου έτσι λεβέντη
μου;Λοιπόν ήδη τσακώσαμε κάποιους για εμπόριο ναρκωτικών και μάλλον θα μιλή-
σουν.Αλλά ας υποθέσουμε ότι αργούν να μιλήσουν κι εγώ δεν έχω τόσο χρόνο οπότε
αναγκαστικά θα ποντάρω σε σένα.Ποιός σας δίνει το εμπόρευμα;
-Δ..δε πουλάω…α..αλήθεια.
-Δεν ήταν αυτή η ερώτησή μου,το αίμα έχει μπλοκάρει στις φλέβες μου και ο χρόνος
τρέχει ασύλληπτα γρήγορα
-Δ..ο Φώτης ξεφυσάσει και φεύγει λίγο σάλιο.Ξανασκουπίζει το στόμα του,κι άλλος
λυγμός
-Δ…,σα να λέμε «δε ξέρω;”, “δε μπορώ να σου πω;”,πιάνω πάλι τους ώμους του και
ξανασφίγγεται,δεν είναι σίγουρος ότι δε θα τον χτυπήσω
-Δε ξέρω,μου ξαναλέει,κάτι λένε για πλοίο και μετά το πράμα έρχεται στις γειτονιές.
Είναι κανα δυό που το σφυρίζουν αλλά το πλοίο δεν είναι από το λιμάνι του Πειραιά,
αυτό λέει ένας μάγκας που τον λένε Ξυράφι
Έβγαλα το μπλοκ μου και το στυλό
-Περιγραφή
-Στο μπόϊ μου,ξυρισμένο κεφάλι,γεροδεμένος στρατιωτικό παντελόνι κυρίως και
τατουάζ με περικεφαλαία και τέτοια σκατά στο δεξί χέρι,κωλόφατσα και μπράβος.
-Που τον γνώρισες;
-Έψαχνε πιτσιρικάδες στις γειτονιές για κατήχηση για να διώξουμε λέει τους ξένους
που μας παίρνουν τις δουλειές και κάνουν εγκλήματα στη περιοχή μας
-Εθνική Φλόγα;
-Ναι,αλλά έχει δίκιο γιατί…..
-Σκάσε και συνέχιζε να μου λες γι’αυτόν
Αν άρχιζε τίποτα εθνικιστικά παραληρήματα δε θα τη γλίτωνε τη φάπα
-Αυτός αρχικά μας έβαζε να σουλατσάρουμε στα σχολεία για να δούμε αν οι
«μαυριδεροί» πουλούσαν ναρκωτικά στα παιδιά
-Αφρικανοί και άραβες δηλαδή,συμπλήρωσα
-Ν…ναι,είχε κερδίσει λίγο θάρρος γιατί ίσως πίστεψε προς στιγμή ότι εκτιμούσα τη
βοήθειά του.Μας είχε πεί ότι μια παρέα Αφγανών έσπρωχνε κι αν βλέπαμε κάτι να
ειδοποιούσαμε.
-Εκείνον;
-Όχι κατευθείαν, έναν άλλο τύπο αλλά δεν τον είχα δει ποτέ μου,μάλλον αυτός ήταν
πιο πάνω από το Ξυράφι,εγώ θα το έλεγα στους υπόλοιπους της παρέας κι εκείνοι με
τη σειρά τους σ’αυτόν
-Πολύ ωραία,ονόματα και περιγραφές των υπολοίπων της παρέας
Αυτή τη φορά με κοίταξε κατάματα

341
-Θα εξαφανιστούν γιατί έχουν μάθει πως με πιάσατε
-Θα τους βρούμε να’σαι σίγουρος
-Κι αυτό να γίνει δε θα σας μιλήσουν ακόμα κι αν τους κάνετε λιώμα στο ξύλο.
Είχα θυμώσει κι ένοιωθα τα δόντια μου να πονούν,συνήθως αυτό συνέβαινε όταν είχα
την αίσθηση ότι έχανα ένα παιχνίδι από κάποιον ισχυρότερο αντίπαλο ο οποίος με
κορόϊδευε μέσα στα μούτρα μου.
-Και γιατί παρακαλώ;
-Γιατί το ξέρεις και το ξέρω πως όλο αυτό το νταραβέρι στις γειτονιές γύρω από το
λιμάνι γίνεται χρόνια κάτω από τη μύτη σας και κανένας παρά τις καταγγελίες δεν
φιλοτιμήθηκε να ασχοληθεί,μου απάντησε.Ένα περιπολικό το μήνα ερχόταν
Ο ισχυρότερος αντίπαλος που λέγαμε,τι μπορούσα να του απαντήσω;Να τον αρπάξω
από την μπλούζα να τον χτυπήσω και να παραστήσω τον θιγμένο μπάτσο;
-Αυτό βλέπεις ότι αλλάζει,πετυχημένη προσπάθεια να φανώ ψύχραιμος,θα μιλήσεις
στον αρχιφύλακα που είναι υπεύθυνος για τις καταθέσεις και θα δώσεις τα πάντα για
την παρέα σου
-Καρφί δε θα γίνω,θα με φάνε λάχανο,κάντε μου ότι θέλετε αλλά δε θα βγάλω μόνος
μου τα μάτια μου,λές και δε ξέρω πόσο καλά προστατεύετε.Σου είπα μερικά πράμα-
τα για να ξεκινήσεις αλλά όλοι ξέρουν πως όποιος μιλάει ανοίγει το λάκκο του,εδώ κι
εσείς ακόμα το ξέρετε.
-Λες μαλακίες,κανείς δε θα πάθει τίποτα και δε θα μπλέξει κανένας αμέσως,εγώ είμαι
υπεύθυνος κι αν ήμουν τόσο μπάσταρδος όσο νομίζεις θα σε είχα πατήσει κάτω μόνο
και μόνο από το περιστατικό με το σουγιά,θα μιλήσω εκεί που πρέπει και θα φρον-
τίσω να πέσεις στα πολύ μαλακά αν συνεργαστείς.
-Ναι καλά…χαμογέλασε απογοητευμένος,απλά θα μου σκίσεις το κώλο για λίγα
γαλόνια παραπάνω
Δε μπορούσα να τον κατηγορήσω για την έλλειψη εμπιστοσύνης αλλά και ο θυμός δε
μου είχε φύγει εντελώς.Με μια δρασκελιά του άρπαξα το σαγόνι φροντίζοντας να μην
τον πονέσω,απλώς τον ταρακούνησα λίγο
-Θέλεις να σου δείξω φωτογραφίες από άλλους «πιστούς» της ηλικίας σου να δεις
ποιο ήταν τελικά το φινάλε τους;
Με κοιτούσε με λιγότερο φόβο και περισσότερη παραίτηση
-Δώσε κατάθεση, συνέχισα αφήνοντας του το σαγόνι,θα συννενοηθώ να μη σε πει-
ράξει κανένας αλλά να ξέρεις πως θα έχουμε επαφή,αυτό θα συμβεί έτσι κι αλλιώς.
-Προσπάθεια να καθαρίσει η γειτονιά ξεκίνησε μόνο από το ξυράφι,μου είπε
Ο θυμός νίκησε,έσπρωξα το τραπέζι προς το μέρος του,η πλευρά του τραπεζιού τον
βρήκε στο στήθος και τον έριξε κάτω,άφησε μια φωνή περισσότερο έκπληξης παρά
τρόμου.Στάθηκα από πάνω του χωρίς να προσπαθήσω να τον βοηθήσω να σηκωθεί.
-Το Ξυράφι και το κάθε Ξυράφι είναι μέρος του προβλήματος ρε μαλακισμένο, δεν
είχα δυναμώσει τη φωνή μου αλλά έβραζα,ο λόγος που σας έβαζε να κάνετε ότι
κάνετε είναι γιατί τον έλεγχο της πιάτσας τον ήθελαν τα αφεντικά του,σας πούλησε
και μερικές πατριωτικές μαλακίες γιατί είχε καταλάβει με τι ζωντόβολα είχε να κάνει
κι έτσι η δουλειά του,η δουλειά των από πάνω του έγινε ακόμα πιο εύκολη.Ο
Υπαστηνόμος Σπανός ο αξιωματικός που σου μίλησε την πρώτη φορά σε ρώτησε για
κάποιον Βασίλη Τσαγκάρη
Ο Φώτης έχει σηκωθεί αλλά ξαναχαμηλώνει το βλέμμα
-Εγώ θα σε ρωτήσω και για τον Παναγιώτη Πεφάνη
-Το ίδιο έργο πάλι,είπε κουρασμένα
-Τι να γίνει,μερικές φορές η επανάληψη είναι μέρος της κωλοδουλειάς μου
-Τα ονόματα είναι ακουστά αλλά…
-Μια ασημί Toyta σου λέει κάτι;

342
-Όχι
-Ζήσης Νικολόπουλος;
-Όχι
-Κρίστο Γκιζίνσκι;
Είχα χτυπήσει νεύρο και βιάστηκε να ξαναπάρει την αδιάφορη έκφρασή του
-Παικτούρα,απάντησε διπλωματικά,τσάμπα χάθηκε
-Το αν χάθηκε δε το ξέρω,είπα,επίσης πιστεύω ότι τον ξέρεις και εκτός γηπέδων.Ας
είναι,τώρα θα στείλω τον αρχιφύλακα και θα δώσεις κατάθεση,θα πεις τα πάντα και
μη κάνεις το λάθος να παραλείψεις ή να αλλάξεις τίποτα,θα έχω αντίγραφο στη
διάθεσή μου.
-Και μετά με αφήνετε;
Χαμογέλασα και το ερμήνευσε λάθος γιατί χαμογέλασε κι αυτός
-Ασφαλώς,σουγιάς,πληροφορίες γύρω από εμπόριο ναρκωτικών,πληροφορίες γύρω
από ναζί μπράβους,μια χαρά σε βρίσκω λέω να κατεβάσω και το κόκκινο χαλί ώστε
να το στρώσουμε στην είσοδο την ώρα που θα σε αφήνουμε,για την μπάντα της αστυ-
νομίας θέλω ειδική άδεια
Έσφιξε τις γροθιές του,τις έφερε στο στήθος του κι ακούμπησε το σαγόνι του πάνω
τους,είχε βουρκώσει.
-Δε συγκινούμαι Φώτη,είπα ψυχρά,αλλά θα βοηθήσω,μία σου και μία μου.Έχεις
κάπου συγγενείς;
Έδειξε να το σκέφτεται λίγο
-Κάτι μακρυνούς θείους στην Έδεσσα,είπε,έχω να τους δω καμιά δεκαετία
-Τι θαλεγες να πας εκεί για λίγες μέρες;
-Και τι να τους πω;
-Μίλησε με τον πατέρα σου κι αν θες πεσ’του να μιλήσει και μαζί μου,εν ανάγκη
βγάλε ναυτικό φυλλάδιο μήπως και μπαρκάρεις μαζί του,αυτό μπορώ να σε συμ-
βουλέψω για την ώρα
-Καραβόγατος;ειρωνεύτηκε
-Τσιλιαδώρος;αντιγύρισα
Ξεφύσηξε και ακούμπησε αργά το μέτωπό του στο τραπέζι
-Απόψε θα μείνεις εδώ και θα μιλήσω εγώ με τη γιαγιά σου,θα δώσεις μια κατάθεση
και θα φροντίσω να μη τραβήξει άλλο η παράσταση αλλά το δικό σου χρέος είναι να
ξεμπλέξεις,αν δε θες να μπαρκάρεις δικό σου θέμα,τράβα στους θείους σου αλλά εδώ
αν μείνεις ή θα σε ξανασυλλάβουμε ή θα έχεις χωθεί ακόμα πιο πολύ στα σκατά.
Αυτό ήταν και το τέλος της συνομιλίας μας.Φώναξα τον αρχιφύλακα για τις κατά-
θέσεις κι έδωσα εντολή να μην αφήσει κανέναν να τον ζορίσει.Ένα κομμάτι μου λυ-
πόταν για τον Φώτη Μπαρκιά αλλά ότι μπορούσα να κάνω το είχα κάνει.Κάλεσα τον
Σπανό και άλλα τρία μέλη της ομάδας ένα ανθυπαστηνόμο και δύο αρχιφύλακες και
τους μάζεψα στο γραφείο μου
-Θέλω να μάθετε ότι μπορείτε για τον Παναγιώτη Πεφάνη,τους είπα,μοιράστε τις
δουλειές όπως εσείς νομίζετε και επικεφαλής θα είναι ο Υπαστηνόμος Σπανός,για ότι
βρείτε με ειδοποιείτε και φτιάχνουμε φάκελο και σχεδιάγραμμα με ότι έχουμε
μαζέψει ως τώρα.Δεν θα μιλήσετε σε κανέναν άλλον,εγώ είμαι το ταβάνι σας και
όποιος ανώτερος σας ρωτήσει αναφέρετε το όνομά μου χωρίς άλλες λεπτομέρειες.
Είχαν καταλάβει όλοι πάρα πολύ καλά,ο Σπανός ήταν όμως κουμπωμένος
-Κύριε Αστυνόμε,μου είπε,πόσο διατεθειμένος είναι να βοηθήσει ο Εισαγγελέας;
Δεν είχα καταλάβει πολύ καλά το νόημα της ερώτησης,κάτι άρχισε να μου προξενεί
φαγούρα στη πλάτη,ο Σπανός έδειχνε αφύσικα ανήσυχος και δεν είχε να κάνει με το
τι θα μπορούσε να συνεισφέρει στην μετέπειτα καριέρα μας η επιτυχία αυτής της ισ-

343
τορίας.Σα να προσπαθούσε να πιαστεί απελπισμένα από την συνεργασία του Εισαγγε-
λέα,ο Σπανός απελπισμένος…να κάτι καινούργιο
-Πρέπει να βοηθήσουμε κι εμείς,είπα χωρίς να προσπαθήσω να σκάψω παρακάτω
είχα και ένα ραντεβού,ότι χρειαστείτε….
-Τι θα γίνει αν δε μπορέσουμε να βρούμε και πολλά; ρώτησε ο ανθυπαστηνόμος
Είχα ακόμα περίσσευμα εκνευρισμού από την ανάκριση του Φώτη
-Για όνομα της Παναγίας,ξέσπασα,λίγη θετική σκέψη!
-Συγγνώμη απλώς….
-Δε ξέρω τι σας έχουν πει και δε με νοιάζει,συνέχισα,όλη αυτή η ιστορία με τα ναρ-
κωτικά στις γειτονιές του λιμανιού έχει βάθος και όσο κάνω κουμάντο εγώ δε θα
κατάλήξει να γίνει ένα ακόμα σώου, κατανοητό;
Ένας αστυφύλακας χτύπησε τη πόρτα του γραφείου και διέκοψε τη συζήτησή μας
-Σας θέλει ο αρχιφύλακας Ροντήρης κύριε Αστυνόμε,μου είπε,σχετικά με τους
Μαροκινούς που πιάσαμε
Οι Μαροκινοί έδειχναν καταβεβλημένοι αλλά όχι φοβισμένοι,ήταν από εκείνους που
έχουν περάσει πολλά στη ζωή τους ,ο Ροντήρης τους κοιτούσε χαιρέκακα,ήμουν σί-
γουρος πως το είχε γλεντήσει μαζί τους έστω και για λίγο οπότε του έριξα ένα άγριο
βλέμμα αλλά δυστυχως δεν είχα χρόνο για περισσότερες επιπλήξεις
-Λέγε Αρχιφύλακα,είπα ξερά και κοιτούσα τους Μαροκινούς
-Ο φίλος μας από δω έχει ένα συνεργείο καθαρισμού κτιρίων,τα χαρτιά του είναι όλα
εντάξει. Τ’ονομά του είναι Αμπντελαμίντ Μπενουνά,ο Ροντήρης έδειξε τον πιο ψηλό
από τους δύο που φορούσε ένα καφέ πουκάμισο κι ένα πολυφορεμένο μπεζ παν-
τελόνι,τέσσερα χρόνια στην Ελλάδα,ο άλλος Μπενουνά κι αυτός αλλά Ισσάντ και ο
Αμπντελαμίντ λέει πως είναι ξαδέλφια όμως ο Ισσαντ δεν έχει τίποτα,λάθρο!
-Κόψε τα σχόλια,τον παρατήρησα
Ο Ροντήρης δεν έδειξε να πτοείται,προφανώς σκόπευε να φτάσει στον Μυλόπουλο
και να αυτοπροταθεί ως ο εγκέφαλος μιας σημαντικής σύλληψης
Κάτω από το αριστερό μάτι του πιο μικρόσωμου Μαροκινού υπήρχε κάτι που έμοια-
ζε με πρήξιμο
-Πείτε στον κύριο Αστυνόμο από πού πήρατε τα ναρκωτικά
Ο μικρόσωμος Μαροκινός πήγε κάτι να πει αλλά τον πρόλαβε ο άλλος
-Από το Περιστέρι,είπε,πρώτη μας φορά
Έλεγε ψέματα,τον πρόδιδε το ύφος του,την είχε ξανακάνει μπόλικες φορές αυτή τη
δουλειά
-Από ποιόν δρόμο και ποιος στο έδωσε;
O Αμπντελαμίντ Μπενουνά με κοιτούσε σα να προσπαθούσε να με ψυχολογήσει,ίσως
και να παζάρευε για συμφωνία με τον τρόπο του
-Joyride,είπε ξερά,μαγκαζί,γκερλς,στριπ.
-Μέσα από το μαγαζί;ρώτησα
-No,ντρόμο εκεί ντίπλα,Σάρας ντώσει…
-Σάρας; ρώτησα,αυτό είναι το όνομά του;
-Ναι,ο Αμπντελαμίντ Μπενουνά προσπαθεί να παραστήσει το θύμα ενώ ο ξαδελφός
του έχοντας συνειδητοποιήσει το ρόλο του δεν μιλά
-Πώς είναι αυτός ο Σάρας,ρώτησα κάνοντας χειρονομίες στο πρόσωπό μου για να
βοηθήσω τον Μαροκινό να καταλάβει ότι ήθελα περιγραφή
Ο Μπενουνά μου την έδωσε
-Ψάξτε για επίθετο Σάρα στο Περιστέρι και μάθετε σε ποιόν ανήκει το Joyride,έδωσα
εντολή στον Ροντήρη
-Λεφτά πάω οικογένεια,ο Αμπντελαμίντ Μπενουνά παίρνει λίγο κακόμοιρο ύφος

344
-Μάθετε ότι άλλο μπορείτε από αυτούς αλλά χωρίς…υπερβολές!Την τελευταία λέξη
την τόνισα ώστε μαζί με τη διαταγή να υπάρχει και η απειλή
Βγαίνοντας από το κτίριο φρόντισα να ηρεμήσω κι άναψα ένα τσιγάρο.Σχημάτισα
τον αριθμό στο κινητό μου και περίμενα
-Αποφάσισες που θα βρεθούμε; αγωνιούσε κι εκείνος όσο κι εγώ, το αισθανόμουν
-Στο παγκάκι,είπα
Παύση για λίγο,δε θα ρωτούσε ποιο,παγκάκι,ένα ήταν το παγκάκι για μας όσα χρόνια
κι αν περνούσαν
-Σε μισή ώρα θα είμαι εκεί,μου είπε κι έκλεισε
-
Ο Αρίστος είχε κρατήσει το λόγο του και η μοτοσυκλέτα που μου είχε βρεί ήταν σε
άριστη κατάσταση,χαρτιά ενοικίασης τακτοποιημένα κι αφού το δίπλωμα που είχα
ήταν διεθνές δε θαχα κανένα πρόβλημα.Κοκκινόμαυρη BMW K 1300 R,δεν είχε
ιδιαίτερη κίνηση κι έτσι δεν άργησα να φτάσω στη Καστέλα.Με περίμενε όπως παλιά
καθισμένος στο παγκάκι να κοιτάζει το νησάκι του Παρασκευά.Καβάλησα με τη
μηχανή το πεζοδρόμιο κατέβηκα και προχώρησα προς το μέρος του αλλά έδειχνε σα
να μη με είχε πάρει χαμπάρι.Μέχρι που κάθισα δίπλα του δεν είχε γυρίσει να με
κοιτάξει,κι όταν το έκανε στα μάτια του είδα κάτι μεταξύ θυμού,φόβου,αποφασιστι-
κότητας και ανάγκης για κουβέντα
-Σ’ευχαριστώ που μίλησες στον Ασβεστόπουλο,μου είπε
Ήταν τελικά πάρα πολύ έξυπνος αλλά σκόπευα να προσποιηθώ όσο μπορούσα
-Δε ξέρω τι εννοείς,είπα σηκώνοντας τους ώμους
Χαμογέλασε όπως χαμογελάμε όταν κάποια πικρή αλήθεια που φοβόμασταν βγαίνει
τελικά στο φως,πόσες πικρές αλήθειες περίμεναν τη σειρά τους;Αυτό το παγκάκι είχε
«ακούσει» αρκετές και τις είχε κρατήσει για χρόνια μέσα του,ίσως να περίμενε εμάς
για να τις ψάξουμε πάλι.Συνέχισε να κοιτάζει το νησάκι του Παρασκευά,κάποιοι θαρ-
ραλέοι έκαναν και μπάνιο στη παραλία.
-Η καθημερινή άσκηση του πατέρα μου τη δεκαετία του 50,είπα,βουτιά από τη πα-
ραλία,τέρμα το νησάκι και πάλι κολυμπώντας πίσω
-Ο δικός μου,σύμφωνα πάντα με τη μάνα μου καθόταν και παρατηρούσε τη θάλασσα
κι έτσι ξεκινούσε να γράφει,έγραφε με τις ώρες
-Τα βρήκες ποτέ;ρώτησα
Έτσι όπως κοιτούσε κι όπως είχε χτενίσει τα μαλλιά του μου θύμισε πάλι τον Γκρέ-
γκορυ Πεκ όταν έπαιρνε το σοβαρό του ύφος λίγο πριν ανακοινώσει κάτι δυσά-
ρεστο,κάτω από άλλες συνθήκες θα του το έλεγα και μάλλον θα γελούσε
-Ποια να βρώ;ρώτησε με τη σειρά του
-Αυτά που έγραφε ο κύριος καθηγητής,είπα,θα’χει αφήσει πάρα πολλά
Έπιασε το σβέρκο του και με τα δυό του χέρια και τέντωσε το κεφάλι του προς τα
πίσω,οι τελευταίες μέρες τον είχαν τσακίσει,όπως κι εμένα
-Μερικά από τα γραπτά του ίσως είναι στο σπίτι της γιαγιάς μου στην Ικαρία,είπε,
κάποια στιγμή ήθελα να πάω και να τα ψάξω αλλά….
-Αλλά;
-Ίσως να μην ήθελε να τα βρούμε ποτέ,είπε,πάντως στο εδώ σπίτι δεν έχει αφήσει
τίποτα,έψαξε η αδελφή μου
Σειρά μου να χαμογελάσω
-Ο αιώνιος Ρούντολφ,του είχε μεγάλη αδυναμία και τον θαύμαζε,κι εδώ που τα λέμε
όλοι όσοι τον ήξεραν τον θαύμαζαν αφου…
-Πόσο θα κάτσεις;με διέκοψε κι αυτή τη φορά γύρισε να με κοιτάξει
Ίσως αυτό το ύφος να έπαιρνε στις ανακρίσεις,όχι άγριο,όχι αυταρχικό αλλά αποφα-
σιστικό σα να σου έλεγε ότι όταν θα τελείωνε μαζί σου θα είχε μάθει αυτό που ζητού-

345
σε.Αυτή η ανάκριση όμως ήταν διαφορετική,υπήρχε και κάτι άλλο στη φωνή του αλ-
λα ήταν αδύνατο να καταλάβω τι,τόσα χρόνια εμπειρίας τον είχαν κάνει ειδικό στο να
έχει το πάνω χέρι όταν ήθελε να βρει την αλήθεια
-Δεν έχω αποφασίσει ακόμα,είπα προσπαθώντας να χρησιμοποιήσω τις γνώσεις που
είχα αποκτήσει εγώ όταν αντιμετώπιζα τέτοιου είδους ερωτήσεις,σε λίγες μέρες ίσως
αφού τακτοποιήσω κάποια πράγματα….
-Μίλησες με τον Αρίστο έτσι δεν είναι;με διέκοψε και πάλι
Δεν ήταν εύκολο να αντιμετωπίσω το μυαλό του
-Και;
-Αυτός σου έδωσε τις πληροφορίες που μοιράστηκες με τον Ασβεστόπουλο;
-Ποιόν Ασβεστόπουλο,ξεκίνησα να λέω,σου είπα…
-Κοίτα,μ’έκοψε απότομα,μπορούμε να περάσουμε τη μέρα μας ανταλάσσοντας αναμ-
νήσεις για τους πατεράδες μας ή μπορούμε να βγάλουμε μία άκρη
Είχε κερδίσει τη μάχη,τέντωσα τα πόδια μου παραδεχόμενος έστω κι έτσι την ήττα
μου.
-Μη μπλέξεις τον Αρίστο,του είπα,μπορεί να μην τον γουστάρεις αλλά δεν έχει κάνει
κάτι
-Είναι όμως άνθρωπος της νύχτας και ξέρει πρόσωπα και πράγματα τα οποία φρόν-
τισε να μοιραστεί μαζί σου,είπε ξερά,και ναι δεν τρελλαίνομαι γι’αυτόν, όντως!
Θα συνέχιζε να μιλάει και θεώρησα προτιμότερο να κρατήσω το ρόλο του ακροατή
για λίγο ακόμα
-Ανακατεύεται με προστασία μαγαζιών για λογαριασμό του αξιότιμου κυρίου Βρετ-
του,είπε ανάβοντας ένα τσιγάρο,μάλιστα φρόντισε κάποια από τα μαγαζιά στο Μικ-
ρολίμανο να πάρουν άδεια από το πουθενά,φυσικά με τις πλάτες του εφοπλιστή σου
και των δύο τελευταίων δημάρχων!
-Γιατί μου τα λές όλα αυτά;ρώτησα
-Γιατί καλό θα είναι να αρχίζω να μαθαίνω κι εγώ κάποια πράγματα,αυτή είναι και η
δουλειά μου,είπε,βρήκες σε πολύ σύντομο χρόνο στοιχεία που ήταν αδύνατο να βρώ
εγώ μετά από αρκετό ψάξιμο.
-Να που κι εσύ έχεις βρεί,είπα,άλλωστε κάτι θα έδειξε ο σκληρός δίσκος του Δημήτ-
ρη σωστά;
Είχε θυμώσει για τα καλά τώρα
-Δε κατάλαβα…
-Έλα τώρα,η Ελένη το έχαψε αλλά όχι εγώ,του είπα,και μη νομίζεις πως δεν κατά-
λαβαίνω ότι η έρευνα του σκληρού έγινε μυστικά.Αν όλα ήταν εντάξει δε θα με
φώναζες εδώ.
Πέταξε το τσιγάρο και το έσβησε με το πόδι του
-Που έμαθες για τα στοιχήματα;
Tου είπα για τα ευρήματά μου.
-Τι άλλο μπορείς να μου δώσεις; με ρώτησε
-Δεν έχεις ακόμα πολλά στοιχεία στα χέρια σου,παρατήρησα απογοητευμένος
-Έγινες και προϊστάμενός μου τώρα;
Σηκώθηκα από το παγκάκι και στάθηκα μπροστά του
-Είπες πριν ότι βρήκα κάποια στοιχεία πριν από σένα,για να χρησιμοποιούμε λοιπόν
τη λέξη «στοιχεία» ίσως να έχει έρθει η ώρα να κόψουμε το «γύρω-γύρω» και τις
μαλακίες και να μιλήσουμε ανοιχτά,να σταματήσουμε να αποφεύγουμε την αλήθεια,
ή αν θές να σταματήσουμε να αποφεύγουμε να τη πούμε
Το πρόσωπό του είχε γίνει πέτρινο
-Και ποια είναι αυτή η αλήθεια;μουρμούρισε μέσα από τα δόντια του

346
Είχα μουδιάσει και η γέφυρα της μύτης μου πονούσε λες και είχα φάει γροθιά,δεν
άντεχα άλλο να είμαι προσεκτικός,είχα κουραστεί και είχα κουράσει κι εκείνον,το
παιχνιδάκι μας παραείχε γίνει ανόητο
-Ο Δημήτρης δολοφονήθηκε! είπα όσο πιο σιγά μπορούσα αλλά αισθάνθηκα σα να με
είχαν ακούσει οι πάντες
Εκείνος συνέχισε να με κοιτάζει κι έπιασε με το χέρι του τη ράχη από το παγκάκι σα
να ήθελε να του δώσει κουράγιο γι’αυτό που μόλις είχε ακούσει
-Αυτό είναι…,καθάρισε το λαιμό του αλλά δε συνέχισε να μιλάει
-Γιατί θέλεις τόσο πολύ να φύγω;τον ρώτησα
-Πες μου τι άλλο έχεις μάθει από τον Αρίστο,σε προειδοποιώ πως μπορώ να του
κάνω τη ζωή πολύ δύσκολη
Κούνησα το κεφάλι
-Τότε θα έθαβες εμένα,του είπα,και μπορεί αυτό να μη σε νοιάζει αλλά ξέρουμε και
οι δύο πως αν ήταν να τον ανακρίνεις θα το είχες κάνει ήδη
Κρατιόταν για να μη σηκωθεί επάνω,ίσως να προσπαθούσε να πνίξει την επιθυμία
του να με χτυπήσει,ίσως να τον πονούσε που και κάποιος άλλος εκτός από τον ίδιο
ήξερε την αλήθεια.
-Οι από πάνω σου θεωρούν ακόμα ότι είναι τροχαίο σωστά;τον ρώτησα και γύριζα το
μαχαίρι στη πληγή.
-Δεν υπάρχει τίποτα που να….,πάλι δε μπορούσε να τελειώσει τη φράση του
Κάθισα δίπλα του κι έπιασα τα γονατά μου γιατί όπου να’ναι θα έτρεμαν
-Εμείς ξέρουμε όμως,του είπα σα να ήθελα να του δώσω κουράγιο,μπορεί όντως να
ήθελα,όπως ήθελα να μου δώσει κι εκείνος
-Η Ελένη δε φαντάζεται έτσι;
-Όχι, είπα με σιγουριά,δε πρέπει να μάθει
Κούνησε το κεφάλι ότι συμφωνούσε
-Αυτό το θέατρο που παίζω μαζί της κοντεύει να με τρελάνει,μου είπε κι ένοιωθα πως
μιλώντας μου ήταν σα να προσπαθούσε να κόψει μια θηλειά που του έσφιγγε το
λαιμό,πολλά πράγματα δε θα τα ξέρει
-Ο Δημήτρης ήθελε να τελειώσει,ετοιμαζόταν να τελειώσει,αλλα δε θα τον άφηναν,
ήξερε πολλά,είχε δει πολλά,οι άνθρωποι αυτοί δε σου ανοίγουν τη πόρτα για να βγείς.
Είχε πει ψέματα σε όλους μας,ντρεπόταν,φοβόταν.
-Είσαι ο πρώτος με τον οποίον μοιράζομαι αυτό που πραγματικά σκέφτομαι σχεδόν
από τη πρώτη στιγμή,μου είπε,μη με κάνεις να το μετανοιώσω
-Είσαι κι εσύ σίγουρος ότι δούλευε για τον Πεφάνη
-Το ίδιο πιστεύει και ο Ασβεστόπουλος,μου είπε, μα και όλα αυτό δείχνουν αφού
υπήρχαν κι ορισμένοι που τον είχαν δει κατά διαστήματα μαζί με ανθρώπους του
Πεφάνη απλώς δεν ήξεραν τι ακριβώς έκανε.Ο Πεφάνης δεν είναι ανακατεμένος μόνο
με στημένα,έχει βάλει το χεράκι του και σε εμπόριο ναρκωτικών.Όσα στοιχεία έχω
δώσει στον Εισαγγελέα δεν αρκούν όμως,δε μπορεί να κάνει έκθεση ώστε να
ξεκινήσει έρευνα.Ο Νικολόπουλος μάλιστα ψάχνει για προσωπικό,αυτό λένε οι
πληροφορίες από το καρφί μας.Προφανώς κοιτούν για τον αντικαταστάτη του
Δημήτρη και ταυτόχρονα του ίδιου του Νικολόπουλου.
Με χτυπούσε ηλεκτρικό ρεύμα,το ίδιο που με χτυπούσε αιώνες πριν όταν
ετοιμαζόμουν να μπω στο ρινγκ για κάποιον σημαντικό αγώνα.
-Τον έχουν βρεί;ρώτησα
-Δε ξέρω,μου απάντησε μάλλον αδιάφορα στην αρχή αλλά μετά κάτι τον έκανε να
παγώσει
-
Τα μάτια του ήταν γεμάτα προσμονή,δε μιλήσαμε για λίγο

347
-Γύρισε στο Λονδίνο,του είπα,μη με παρεξηγείς δεν εννοώ αμέσως…
Προσπαθούσα να διώξω αυτή τη τρομακτική σκέψη που μόλις είχε εισβάλει στο
μυαλό μου,τα λόγια μου είχαν μπερδευτεί μέσα σε έναν λαβύρινθο πανικού που από
κάθε του γωνιά μπορούσα να ακούσω σαρκαστικά γέλια
-Σου λείπουν στοιχεία για να δώσεις στον Εισαγγελέα έτσι δεν είπες;
-Πρέπει να πηγαίνω,σηκώθηκα από το παγκάκι με μεγάλη δυσκολία,θα μιλήσουμε
κάποια στιγμή..
-Θα μιλήσουμε τώρα,είπε αποφασισμένος και σχεδόν μπορούσα να μυρίσω την αδρε-
ναλίνη του.
-Άκουσέ με, αν θέλεις να βοηθήσεις αληθινά κάτσε κοντά στην οικογένεια του, η
μικρή σ’αγαπάει και…τώρα θα σε έχει ανάγκη περισσότερο από ποτέ,όσο για τα
στοιχεία θα τα μαζέψουμε,ακόμα κι αν μας τελειώσουν την επιχείρηση,κάποιος θα
μιλήσει και ο Ασβεστόπουλος θα βρεί κάτι από τις έρευνες,ζήτησε να τον δει και ο
Εισαγγελέας κάτι είναι κι αυτό,ας κάνουμε υπομονή
-Τα πιστεύεις αυτά που λες;
-Kάνε ρε γαμώ το αυτό που σου λέω,είπα
-Είναι η ευκαιρία σου Αστυνόμε,μου είπε,ή καλύτερα είμαι η ευκαιρία σου
Τα γέλια από τον λαβύρινθο δυνάμωσαν,ήθελα οπωσδήποτε να πιω
-Φύγε,είπα γυρίζοντάς του τη πλάτη
-Φέρε με σε επαφή με το καρφί σου,η φωνή του ακούστηκε σχεδόν ενθουσιασμένη
Γύρισα και τον κοίταξα,έμοιαζε με κάποιον που δεν είχα ξαναδεί ποτέ μου
-Νομίζεις πως όλα αυτά είναι παιχνίδι; είπα και τον πλησίασα ενώ παράλληλα άρχιζα
να νοιώθω όπως όταν αντίκρυσα το πτώμα του Δημήτρη,νομίζεις ότι γυρίζουμε
ταινία ή κάτι τέτοιο;Έχεις καταλάβει ότι…
-Πάρα πολύ καλά,με διέκοψε ήρεμος κι αυτή του η ηρεμία ήταν ανατριχιαστική,ξέρω
για τι ακριβώς πρόκειται όπως ξέρεις κι εσύ πως έχω γνωρίσει τέτοιου είδους από-
βράσματα.Σκέψου το,σκέψου το ψύχραιμα,ένας άνθρωπος της νύχτας με προϋπη-
ρεσία,κάποιος της πιάτσας χωρίς οικογένεια,χωρίς υποχρεώσεις.Κάποιος που δεν
είναι κατά βάση το καλό καθημερινό παιδί που ήταν ο Δημήτρης.Ρίξε μου μια ματιά
Ένοιωθα να τρέμω ολόκληρος και το στομάχι μου ήθελε να βγάλει ότι είχε μέσα του,
δεν μπορούσα να πιστέψω τα όσα άκουγα.Έστεκε εκεί θυμωμένος μεν,αποφασισμέ-
νος δε,το πρόσωπό του δεν ήταν ταλαιπωρημένο μόνο απ’όσα είχε περάσει τις τελευ-
ταίες μέρες,ήταν το πρόσωπο ενός ανθρώπου τσακισμένου που είχε δεχθεί το μοιραίο
χτύπημα.Ήταν ένας χαρτοπαίκτης που έπαιζε ότι είχε και δεν είχε γιατί γι’αυτόν δεν
υπήρχε τίποτε άλλο πέρα από την πράσινη τσόχα και το παιχνίδι
-Όχι,όχι, δεν ήθελα να ακούσω περισσότερα αλλά δεν είχα και τη δύναμη να φύγω,
κάτι άρρωστο με κρατούσε εκεί,σχεδόν ένοιωσα ευγνωμοσύνη σε αυτόν που έκανε το
κινητό μου να χτυπήσει
-Κύριε Αστυνόμε,ήταν ένας από τους αρχιφύλακες της ομάδας,κάτι βρήκαμε,το
Joyride ανήκει στον Παναγιώτη Πεφάνη κατά 80%,κατά 10% στον Παντελή Ράμ-
φο,τον παλιό ποδοσφαιριστή της ΑΕΚ και το άλλο 10% σε κάποιον Ρόμπερτ Δανάλη
ομογενή από την Αμερική μάλιστα μένει εκεί ακόμα για την ακρίβεια στη Ν.Υόρκη
Βγάζω το μπλοκ και σημειώνω,Δανάλης,άλλος ένας κρίκος,συγγενής ίσως.Ευχαρίσ-
τησα τον αρχιφύλακα,ψάξτε επίσης να βρείτε τι υπάρχει γύρω από τον Τηλέμαχο
Δανάλη ο οποίος είναι στέλεχος της Global Phone,είπα κι έκλεισα
-Η εταιρεία που δούλευε ο Δημήτρης,και αυτός που ψάχνεις είναι ίσως αυτός που τον
έφερε σε επαφή με την οργάνωση του Πεφάνη,μιλούσε χωρίς να αλλάξει καθόλου το
χρώμα στη φωνή του
-Τελειώσαμε, του είπα

348
-Και τι θα κάνεις;με ρώτησε περισσότερο για να μου θυμίσει το διαλυμένο παζλ που
είχα μπροστά μου,θα αρχίσεις να ψάχνεις ρωτώντας αριστερά και δεξιά,ε και;Ο Πεφ-
άνης θα κάνει παράπονα στους ανωτέρους σου μπορεί να μαζέψει και τα μούτρα που
έχει αμολύσει στους δρόμους για να σπρώξουν εμπόρευμα οπότε όταν με το καλό σας
κλείσουν την επιχείρηση θα έχεις μείνει στο μηδέν
-Δεν είναι τόσο απλό,του είπα θιγμένος αλλά κατά βάθος ξέροντας πως είχε δίκιο σε
μεγάλο βαθμό,αυτό που στ’αλήθεια μ’ενοχλούσε όμως ήταν ότι δεν σκεφτόμουν μό-
νο σαν μπάτσος,αυτός που είναι η κεφαλή της επιχείρησης είναι εξαιρετικός αξιωμα-
τικός και δεν κάνει εύκολα πίσω
-Εξαρτάται ποιος θα του γρυλίσει,μου απάντησε
-Λες μαλακίες
-Λέω ε;Απάντησε μου λοιπόν πως νομίζεις ότι ο Πεφάνης κάνει όλα όσα κάνει τα
τελευταία χρόνια;Ή έχεις την εντύπωση πως ο πρώην συνεργάτης του ο Τσαγκάρης
τιμωρήθηκε πραγματικά;
Τον παρακολουθούσα και τρόμαξα όταν από τα χείλη του άκουγα τη δική μου φωνή
-Φαντάζεσαι ότι θα τον δώσουν τόσο στεγνά τα βαποράκια του ή τα πρεζόνια που
ταϊζει,ή θα μιλήσετε με κανέναν πρώην αθλητή που θα σας υποδείξει ο Ασβεσ-
τόπουλος και θα σας προσφέρει στο πιάτο το κεφάλι του Πεφάνη;Έλα ρε Νάσο, μαζί
μιλάμε,κανένας απ’όλους αυτούς δε θα παίξει τη ζωούλα του,ας τους απειλήσετε με
όσα χρόνια φυλακή θέλετε,υπάρχουν στη στενή άνθρωποι που θα φροντίσουν να
είναι στα ώπα ώπα ακριβώς επειδή δεν κάρφωσαν.
Το στόμα μου είχε μουδιάσει,ξανάβλεπα μπροστά μου αυτό το τούνελ που με βα-
σάνιζε.
-Ο Εισαγγελέας θα μπορέσει ενδεχομένως να διατάξει παρακολούθηση τηλεφώνων,
είπα σα να προσπαθούσα να πείσω εμένα
-Ναι αν σε αγαπάει τόσο πολύ κι αν προτίθεται να βάλει το κώλο του στη φωτιά
-Υπάρχει μια διαδικασία,του είπα μέσα από τα δόντια,δεν γίνονται όλα με το νόμο
του Βρεττού
Επιθυμούσα να τον πληγώσω;Ίσωςγιατί μπορεί και να ήθελα να τον δώ να πονάει
όσο κι εγώ για την κατάληξη της φιλίας μας,μπορεί πάλι να ήταν ένα φτηνό κόλπο
για να του δείξω πως μπορώ να έχω το πάνω χέρι και πως δεν χρειαζόμουν τη
βοήθειά του;Υπήρχε και μια Τρίτη πιθανότητα όμως
-Μπορείς να πιστεύεις για μένα ότι θες,είπε, αλλά στο ξαναλέω είμαι το πιο δυνατό
σου χαρτί αυτή τη στιγμή,και στο κάτω κάτω επειδή μου ήρθε αυτή η ιδέα δε ση-
μαίνει ότι θα πραγματοποιηθεί,έχω όμως καλό προαίσθημα
-Καλό προαίσθημα; Καλό προαίσθημα; Το κέρατό μου,δε σκέφτεσαι τίποτα έτσι;
-Σκέφτομαι αυτό που σκέφτεσαι κι εσύ,ότι αν συνεχίσουν έτσι τα πράγματα δε θα
πιαστούν ποτέ αυτοί που σκότωσαν τον Δημήτρη,και ποιος από τους δυό μας θα είναι
σε θέση να συνεχίσει τη ζωή του μετά από αυτό,ποιος θα μπορέσει να αντικρύσει
κατάματα την Ελένη ή τη Ρούλα και να θρηνούμε για την κακιά ώρα του…τροχαίου;
Μια πληγή που δε μπορούσα να εντοπίσω με πονούσε τόσο πολύ που για λίγο
πίστεψα πώς να τον χτυπούσα στο πρόσωπο κι αν τον έκανα να σωπάσει ο πόνος
αυτός θα σταματούσε
-Θα τους πιάσουμε,είπα και ήξερα ότι δεν τον είχα πείσει,δε θα το αφήσω έτσι,το
είδες ήδη αυτό αφού έψαξα έστω και κρυφά το σκληρό δίσκο.
-Θες κοριό,μου είπε,και κατά προτίμηση ανθρώπινο.Όχι ένα καρφάκι της πλάκας που
θα σου δώσει κανα δυο συναλλαγές.Δε θα σταθούν πουθενά αυτές και δε θα από-
δείξουν αυτό που θέλουμε
-«Θέλουμε»;

349
-Θέλουμε,να πιαστούν οι δολοφόνοι του Δημήτρη,τα μάτια του είχαν γίνει δύο κομ-
μάτια πάγου,θέλουμε να τιμωρηθούν για φόνο.Αν βουτήξετε μερικούς για ναρκωτικά
το πολύ σε 5 χρονάκια να είναι έξω,δεν είναι δικαιοσύνη αυτό
-Τον Αρίστο γιατί τον πλησίασες;
-Ξέρεις γιατί,μου απάντησε χωρίς δισταγμό
-Όχι δε ξέρω,και δεν είμαι και σίγουρος ότι θέλω να μάθω.Αν σου έχει έρθει η όρεξη
για αυτοδικία ή προσωπική βεντέτα ούτε να το σκέφτεσαι
-Σου είπα τι σκέφτομαι,με πλησίασε εκείνος αυτή τη φορά,και όχι δεν είμαι τόσο
ηλίθιος ώστε να παραστήσω τον ήρωα,υπάρχουν άνθρωποι πίσω μου
-Η συζήτηση τελειώνει εδώ,του είπα
-Κάτι μου λέει πως θα συνεχιστεί,απάντησε
Ήξερα πως είχε δίκιο,πάσχιζα να ξεκαθαρίσω ρόλους,αξίες,κανόνες,συναισθήματα,
λογική.Σπανός,Φακλής,Δανιάς,Μυλόπουλος,Ασημάκης,Ασβεστόπουλος,κουβέντες,
συμπεράσματα,υποθέσεις και τέλος εκείνος να στέκεται τώρα μπροστά μου και να με
κάνει να αισθάνομαι για πρώτη φορά από τότε που ξεκίνησε αυτός ο εφιάλτης πως
ίσως και να υπάρχει ένα παράθυρο,είχα όμως το δικαίωμα να ανοίξω αυτό το παρά-
θυρο;Είχα το δικαίωμα-άσχετα με το τι πίστευε εκείνος-να ταλαιπωρήσω κάποιες ήδη
ταλαιπωρημένες ζωές;Ο πατέρας του με την επιβαρυμένη υγεία,η Ρούλα που τώρα
πια θα τον είχε ανάγκη…όχι
-Νάσο ότι και να περνά από το μυαλό σου να ξέρεις πως ποτέ δε θα τραβούσα το
σκοινί μόνο και μόνο για να ικανοποιήσω το όποιο μίσος μου,έχασα τον τελευταίο
φίλο που είχα,λες να ήθελα για ένα καπρίτσιο να βλάψω την οικογένειά του;
Τα πάντα ήταν θολά γύρω μου,πρόσωπα,τοπία είχαν γίνει ένα μισοτελειωμένο έργο
ενός μαθητευόμενου ζωγράφου που χρησιμοποιούσε κάρβουνο πάνω σε ένα γκρίζο
πίνακα
-Χαιρετισμούς στον Ρούντολφ,μου είπε και κατευθύνθηκε προς την μοτοσυκλέτα
του.
Περίμενα να βάλει μπρος και να φύγει μέχρι να βρω τη δύναμη να μουρμουρίσω
-Όχι μαλάκα,δεν έχασες τον τελευταίο σου φίλο.
Λιοσίων
Ο Νιζάρ συννενοείται εύκολα με δυο νεαρούς πελάτες έναν ψηλό και παχουλό κι
έναν κι έναν αδύνατο μετρίου αναστήματος που φορά γκρι φουτεροζακέτα με κου-
κούλα η οποία του καλύπτει το κεφάλι
-Πρώτο πράμα Νιζάρ,είπε ο παχουλός,έχω όλη την εβδομάδα νυχτερινή βάρδια στο
μαγαζί και δε θα τη βγάλω αλλιώς,και να μου κάνεις καλύτερη τιμή
-Γάμησσσσε τον ρ..ρε φίλε,τ..τόοσα μπουρμπουάρ παίρνει,σ…σ’εμένα κ..κάνε
σκόντο που με ξέρεις και χ..χρόνια,η κουκούλα γελάει αγχωμένα
-Ντιακόσα γιούρο κατένα,είπε ο Νιζάρ
Το καρότσι με το μωρό πηγαίνει πέρα δώθε από το χέρι του Νιζάρ,το σημείο συναλ-
λαγής δεν είναι το καλύτερο μόνο 200 μέτρα απόσταση από μεγάλο σουπερ μάρκετ κι
από δύο ψιλικατζίδικα.Πολλοί από τους περαστικούς είναι αλλοδαποί,βλέπουν,γνωρ-
ίζουν αλλά δε θα μιλήσουν,κανένας δεν θέλει μπλεξίματα με τους δυο σκληρούς μπά-
τσους που τριγυρνούν στη περιοχή.Οι Έλληνες ξέρουν κι αυτοί αλλά φοβούνται επί-
σης,μεταξύ τους απειλούν ότι θα μαχαιρώσουν,θα δείρουν,θα κάψουν και οι πιο «λο-
γικοί» θα καταφύγουν στην αστυνομία.Πριν δύο χρόνια είχαν φτάσει και μέχρι τα
γραφεία της Εθνικής Φλόγας στην περιοχή αφού το εθνικιστικό κόμμα συγκέντρωνε
εκεί πάρα πολύ μεγάλα ποσοστά και είχε υποσχεθεί ξεβρώμισμα.Ορισμένοι ξένοι
όντως έφυγαν κακήν κακώς αλλά κανείς δεν ήταν σίγουρος ότι αυτοί πουλούσαν τα
ναρκωτικά,απλώς «οι γυναίκες μας και τα παιδιά μας έπρεπε να κυκλοφορούν με
ασφάλεια και να μην υπάρχουν κοντά τους υπάνθρωποι που βιάζουν και σκοτώνουν».

350
Οι μικροκλοπές συνεχίστηκαν και παρόλο που δεν υπήρχαν αυτόπτες μάρτυρες,υπ-
ήρχαν εκείνοι που είχαν δει «κάτι μαύρους,και κάτι κωλο-Πακιστανούς» να τριγυρ-
νουν και «να κοιτάζουν περίεργα».Στη πλατεία του Αγ.Νικολάου,στα Άνω Πατήσια
οι ομάδες περιπολίας της Εθνικής Φλόγας είχαν αυξηθεί και μάλιστα μέλη του κόμ-
ματος συνομιλούσαν συχνά με άντρες της ομάδας ΔΙ.ΑΣ.Οι δύο πελάτες του Νιζάρ
ήξεραν πως αρκετές από τις συναλλαγές γίνονταν βράδια που συγκεκριμένο δίδυμο
αστυνομικών έκανε περιπολία,ο ένας από τους δύο πελάτες μάλιστα ορκιζόταν πως
είχε δει τους συγκεκριμένους αστυνομικούς με μαύρα μπλουζάκια και στρατιωτικά
παντελόνια να ορμούν σε κάποια εξαθλιωμένα αλλοδαπά πρεζάκια και να τους παίρ-
νουν το «γλυκό» προφανώς για να το ξαναπουλήσουν σε δική τους τιμή.Οι υποψίες
θα έπεφταν στους εθνικιστές αλλά κανένας δε μπορούσε να αποδείξει τίποτα,μονάχα
να ξεστομίσει αοριστολογίες «μάλλον», «απ’ότι φάνηκε» και όλα αυτά δεν στέκουν
πουθενά,πέρα απ’αυτό κανένας κακομοίρης πρεζάκιας δε θα τολμούσε να τα βάλει με
τους στρατιώτες της Φλόγας.
-Μαλάκα μου ούτε μια ώρα δεν έχω κοιμηθεί,γκρίνιαξε ο Μπάμπης που όπως πάντα
ήταν ο οδηγός αλλά αυτή τη φορά στο αυτοκίνητο της γυναίκας του ένα πράσινο φίατ
τσινκουεσέντο
-Θα πρεπε να χεις βάλει ένα αιρκοντίσιον στο μπουρδέλο,είπε ο Λάρρυ που αν και τα
παράθυρα ήταν ανοιχτά η ζέστη τον ανάγκαζε να κάνει αέρα με ένα περιοδικό για την
Άμυνα και τις Ένοπλες Δυνάμεις
-Γκρινιάζει η κυρά ότι κάνει κακό στη μηχανή
-Υπομονή που θα πάει θα πάρετε καινούργιο
-Πάντως αυτό είναι αμάξι που κανένας δε θα του δώσει σημασία,είπε με ικανοποίηση
ο Μπάμπης,ότι πρέπει για τη δουλειά μας δηλαδή
-Κανείς δε δίνει σημασία γενικά,είπε ο Λάρρυ με το βλέμμα του να χάνεται προς
άγνωστη κατέυθυνση πράγμα που παραξένεψε τον συνεργάτη του
-Ρε συ,φτιάχτηκες;
-Τι λε ρε…
-Ξέρω κι εγώ, έτσι όπως κοιτάς
-Σκέφτομαι,μουρμούρισε ο Λάρρυ
-Μπορώ να μάθω τι ή δε με αφορά;
Δεν υπήρξαν ποτέ αληθινοί φίλοι,απλώς όπως συμβαίνει συνήθως σε τέτοιες περιπ-
τώσεις ήξεραν πολύ καλά να καλύπτουν ο ένας τη πλάτη του άλλου,προσόν σπουδαίο
όταν είχες να κάνεις με τέτοιου είδους συναλλαγές και με τέτοιου είδους ανθρώπους.
Κανένας λογικά σκεπτόμενος άνθρωπος δε θα δοκίμαζε να «την φέρει» στους Πεφά-
νηδες και στους Τσαγκάρηδες αυτού του κόσμου χωρίς να έχει δίπλα του κάποιον έμ-
πιστο συνεργάτη.Είχαν ανταλλάξει επισκέψεις,είχαν βγεί και μαζί αλλά περισσότερο
για να ζεστάνουν κάπως την άψογη επαγγελματική τους σχέση,δε κατάφεραν σπου-
δαία πράγματα αλλά αφού η συνεργασία πήγαινε ρολόϊ ποιος έδινε φράγκο για φιλίες
και κοινωνικές επαφές.
-Ο Μπίλαρος,ξεκίνησε να λέει ο Λάρρυ
-Ε τι ο Μπίλαρος;
-Έχεις παρατηρήσει τον τελευταίο καιρό ότι δε μας ενοχλεί;
O Μπάμπης σκέφτηκε για λίγο αυτό που μόλις του είχε πει ο συνάδελφός του και
διαπίστωσε ότι είχε δίκιο και ότι θα έπρεπε κι εκείνος να το σκεφτεί,διαπίστωσε ακο-
μα ότι εδώ και αρκετό καιρό δεν σκεφτόταν τόσο όσο ενεργούσε μηχανικά σαν να
τον είχε προγραμματίσει κάποιος.Έψαξε για λίγο κάποια βολική δικαιολογία για την
επισήμανση του Λάρρυ αλλά και για τη δική του απορία

351
-Ίσως όλη αυτή η επιχείρηση με τον «καθαρισμό» της πόλης,των πόλεων που θα
πρέπει να «τις ανακαταλάβουν οι πολίτες» όπως δήλωσε ο πρωθυπουργός μας,αυτό
ίσως τον έχει κάνει να μαζευτεί λίγο
-Έλα ρε,είπε ο Λάρρυ με ύφος που απέρριπτε την εκδοχή αυτή,εδώ όταν τον είχαν
μπουζουριάσει μας έστελνε τα ρουφιανάκια του για να μας τσεκάρουν,τώρα ξαφνικά
απέκτησε εμπιστοσύνη;
Ο Μπάμπης δε θέλει να εγκαταλείψει τόσο εύκολα τη δικαιολογία του
-Τώρα δεν είναι μέσα,είπε πιστεύοντας πως ισχυροποιούσε το επιχείρημά του
-Ούτε το αφεντικό μας μας πιέζει,συνέχισε απτόητος ο Λάρρυ
Γι’αυτό το τελευταίο όντως ο Μπάμπης ήταν αδύνατον να βρει δικαιολογία,ο υπο-
διοικητής ήθελε να ξέρει τα πάντα για να μπορεί να τους καλύψει με τη σειρά του
όπως είχε γίνει τόσες φορές με πρόσφατη τη περίπτωση των «αναλώσιμων» νεοναζί
νεαρών που φορτώθηκαν τη κλοπή εμπορεύματος από τον Νιζάρ
-Το αφεντικό μας δίνει λογαριασμό και άλλου Λάρρυ,ίσως να θέλει να βάλει λίγο
φρένο για την ώρα
Ο Λάρρυ τον κοίταξε όπως κοιτάζει ο γονιός το παιδί του που το πιάνει στα πράσσα
να κλέβει λεφτά από το πορτοφόλι του
-Δε μπορώ να πιστέψω ότι έχεις χαζέψει τόσο πολύ,του είπε,άμα ρε μαλάκα δε θέλει
να φουλάρουμε και να αποτραβηχτούμε για λίγο γιατί στον πούτσο μας έχει ρημάξει
στις περιπολίες;Έχεις πάρει χαμπάρι ότι κοντεύουμε να μπούμε στο μάτι ολονών;
Ο Μπάμπης μαζεύεται για λίγο,τον τρομάζουν τα νεύρα του Λάρρυ χώρια το ότι ο
δεύτερος είναι και ανώτερος του και φυσικά πιο πεπειραμένος
-Ποιος τους γαμεί τους άλλους;ερώτηση για να φανεί η άνεση και η σιγουριά γι’αυτό
που κάνουν γιατί να μη το δοκιμάσει κι’αυτό δε βλάπτει λίγη ακόμα προσπάθεια
-Ξέρεις τι δε θέλω;ο Λάρρυ προλαβαίνει ν’ανάψει τσιγάρο πριν να πάρει απάντηση
Δύο γερές ρουφηξιές και ο Μπάμπης ακόμα αμίλητος,η φωνή του Λάρρυ ελαφρώς
σπασμένη
-Δε θέλω να πάμε σαν τους πιτσιρικάδες της Φλόγας που…πιάσαμε,η φωνή έχει γίνει
τελείως βραχνή
Ο Μπάμπης καταλαβαίνει,φοβάται λίγο αλλά θέλει να φανεί και δυνατός
-Στα μαλακά έπεσαν ρε φίλε,του είπε,οι ξυρισμένοι λυσσάξανε,φωνάξανε και τελικά
τους βγάλανε,και καλά «για δική μας χρήση,παρεξήγηση,οι βρωμοαλλοδαποί λένε
ψέματα για να καλύψουν τους δικούς τους,πιστεύετε τα αποβράσματα και όχι εμάς
τους πατριώτες»,ο Μπάμπης αφήνει ένα αγχωμένο γέλιο,μια χαρά θα είμαστε θα δεις.
Άλλες δύο ρουφηξιές κι ένα σύννεφο καπνού βγαίνει γρήγορα από το ανοιχτό παρά-
θυρο στη πλευρά του Λάρρυ
-Εμείς δεν είμαστε ξυρισμένοι και δε θα πέσουμε στα μαλακά αν πάνε να μας τη
φέρουν,ο Λάρρυ δεν κοιτάζει τον συνεργάτη του.
-Για μαλάκα τον έχεις τον υπόδοικα; σπασμένη και η φωνή του Μπάμπη τώρα.Ποιός
θα τολμήσει να μας τη φέρει χωρίς να φοβάται ότι θα τον πάρουμε μαζί μας;
Σιωπή από τον Λάρρυ,καλό σημάδι αυτό σωστά;Ίσως ησύχασε.Ο Μπάμπης ξαναφέρ-
νει στη μνήμη του όλη την ιστορία της «καριέρας» του στην υπηρεσία του Τσαγκάρη
καθώς και την παράλληλη απάσχόλησή του σαν άνθρωπος του Πεφάνη,υπάλληλος
δύο αφεντικών αλλά όχι οποιονδήποτε αφεντικών,τώρα πια αυτοί οι δύο είναι σε πό-
λεμο και συχνά όταν αποφασίσεις να παίξεις σε διπλό ταμπλό με τέτοιους τύπους το
τρώς το κεφάλι σου,ναι το τρώς εκτός αν είσαι μπάτσος,όχι ότι ο Μπάμπης είχε ψευδ-
αισθήσεις για το πόση δύναμη του έδιναν η στολή και ο βαθμός του αλλά εδώ δεν
ήταν Αμερική όπου ξεμπέρδευες σχετικά εύκολα με τον επίορκο αστυνομικό που σε
ενοχλούσε,δε γύριζαν κάποιο Μαφιόζικο σήριαλ ώστε ένα ωραίο πρωί,ή καλύτερα
βράδυ,μια μοτοσυκλέτα θα σταματούσε δίπλα σου και ο αναβάτης αφού πρώτα σου

352
έκανε νόημα ότι ήθελε να σε ρωτήσει κάτι μετά θα έβγαζε το όπλο με το σιγαστήτηρα
και …καπούτ!Ούτε θα σου έβαζε κανείς βόμβα στ’αμάξι και την ώρα που η γυναίκα
και τα παιδιά σου θα σε έβλεπαν να βάζεις μπρος τη μηχανη…μπαμ!Μαλακίες εδώ
τα πράγματα ήταν αλλιώς.
-Τα πουλάκια μου ακόμα στο μπλα μπλα τον έχουν τον Νιζάρ,είπε ο Λάρρυ που
προφανώς ήθελε να αλλάξει θέμα αλλά είχαν έρθει και για δουλειά
-Το βράδυ θα γίνει ακόμα μεγαλύτερος χαμός,είπε ο Μπάμπης που ήθελε κι αυτός να
δώσει ένα τέλος στις όποιες ενοχλητικές ερωτήσεις με τις οποίες είχε καταπιαστεί
Τα πρεζάκια γκρινιάζουν
-Έλα ρε φίλε,είμαι λίγο στεγνός…
-Μμμμη…τον α..ακούς…ψοφάω ρε κ…κάνε σκό..σκόντο
Ο Νιζάρ συνεχίζει να επιμένει στη τιμή,το μωρό ξυπνάει απότομα και γκρινιάζει,το
παίρνει αγκαλιά και το χτυπάει λίγο στη πλάτη για να ησυχάσει.Στο καρότσι υπάρ-
χουν μόνο δύο πλαστικά σακκουλάκια
-Γάμησέ με!!!!ο παχουλός γουρλώνει τα μάτια και απλώνει το χέρι
Ο Νιζάρ αιφνιδιάζεται αλλά δε προλαβαίνει να του πιάσει το χέρι και να τον σταμα-
τήσει αφού κρατάει ακόμα το μωρό,ο άλλος είναι λιώμα
-Νο νο…ο Νιζάρ είναι έξαλλος και θυμωμένος, αφήνει το μωρό στο καρότσι αλλά ο
παχουλός με ένα χαμόγελο ως τα’αυτιά και με μεγάλη ταχύτητα για τα κιλά του
αρχίζει να απομακρύνεται,ο Νιζάρ τρέχει πίσω του κι έχει αφήσει το καρότσι, «νο..
νο»,ο φίλος του μεγαλόσωμου πάει να σηκώσει το μωρό αλλά τρέμει..
-Τον μαλάκα!ο Λάρρυ βγαίνει από το αυτοκίνητο και ο Μπάμπης τον ακολουθεί ενώ
παράλληλα αναρωτιέται μήπως τους αναγνωρίσει κανένας
Οι αστυνομικοί τρέχουν προς το μέρος του παχουλού και του Νιζάρ, για το καρότσι
κανένας δεν ενδιαφέρεται,ο χρόνος έχει κολλήσει κάπου και όλα γίνονται αργά ο
αδύνατος πρεζάκιας δεν μπορεί να κρατήσει το μωρό που του πέφτει στο πεζοδρόμιο
εκείνη τη στιγμή κάποια φωνή από το πουθενά ακούγεται και ειδοποιεί τον Νιζάρ ο
οποίος γυρίζει το κεφάλι του και βλέπει το παιδί του στο πεζοδρόμιο και τον πρεζά-
κια γονατισμένο να ψάχνει κάτι στις ρόδες του καροτσιού,ο Νιζάρ ουρλιάζει
-Τράβα εσύ εκεί,γαυγίζει ο Λάρρυ δείχνοντας το καρότσι και ο Μπάμπης υπακούει
Ο Λάρρυ έχει φράξει το δρόμο του παχουλού ο οποίος κατακόκκινος και ιδρωμένος
καταλαβαίνει πως έχει βρεθεί μπροστά σε κάποιον ισχυρότερο αντίπαλο,αλλά αποφ-
ασίζει να μη το βάλει κάτω μια και έχει τσάμπα πράμα στα χέρια του,το μισό το παίρ-
νει και το υπόλοιπο μπορεί να το πουλήσει ακόμα και στην όδό Φυλής,κοντά στα
μπουρδέλα αφού τα κορίτσια ντόπια και ξένα θα μπορούσαν αν πληρώσουν καλά.Ο
παχουλός τρέχει προς το απέναντι πεζοδρόμιο χωρίς να βλέπει,ένα αυτοκίνητο δεν
προλαβαίνει να φρενάρει αλλά ο οδηγός βλαστημώντας προλαβαίνει να γυρίσει το
τιμόνι κι έτσι η σύγκρουσει αποφεύγεται,ωστόσο ο παχουλός παγώνει για λίγο και ο
Λάρρυ κερδίζει χρόνο και τον προλαβαίνει,τον αρπάζει από τη μπλούζα και με όλη
του σχεδόν τη δύναμη τον ρίχνει κάτω.
-Τι έγινε; ο θυμωμένος οδηγός που παραλίγο να χτυπήσει τον παχουλό έχει βγει από
το αυτοκίνητό του
Ο Λάρρυ παρατάει για λίγο τα «θήραμά» του και στρέφεται στον οδηγό
-Πάρε δρόμο,όπως είσαι!
Ο οδηγός δεν απαντάει κοιτάζει και τον Λάρρυ και τον παχουλό και καταλαβαίνει
πως η ανάμειξή του στο όποιο επεισόδιο είχε τελειώσει.
-Κάνεις κόλπα ρε παπάρι,το δεξί πόδι του Λάρρυ πατάει δυνατά το γόνατο του πα-
χουλού που βογκάει
Ο Νιζάρ με τον Μπάμπη τρέχουν προς το καρότσι το μωρό κλαίει δυνατά, «ευτυχώς»
σκέφτεται ο Μπάμπης που αισθάνεται τη καρδιά του να χτυπάει δυνατά

353
-Δ…δ..δε το ήθελα,το πρεζάκι κλαψουρίζει
Ο Νιζάρ κλαίει κι αυτός και φωνάζει κάτι στη γλώσσα του,αρπάζει το παιδί του και
το φιλάει στο κεφάλι συνέχεια
-Θα το πάμε στο γιατρό,του λέει ο Μπάμπης και ταυτόχρονα κοιτάζει αν το πρεζάκι
κρατάει τίποτα στα χέρια του.Ένα σακκουλάκι κάτω ακριβώς από την δεξια μπροσ-
τινή ρόδα του καροτσιού,όλα εντάξει,ο Μπάμπης το παίρνει και το κοιτάζει για λίγο,
«όχι,δεν είναι καλή ιδέα».Βάζει και πάλι το σακκουλάκι στο καρότσι
-Δ…δ..δε…το ήθελα
-Το καταλάβαμε ρε,μουγκρίζει ο Μπάμπης, α γαμήσου φύγε τώρα
Ο Νιζάρ κλαίει ακόμα και κρατάει το μωρό,μοιάζει να εκλιπαρεί κάποιον.
-Έλα θα σας πάμε στο γιατρό,ο Μπάμπης τον κρατάει από τον ώμο με το δεξί χέρι
ενώ με το αριστερό σπρώχνει το καρότσι προς το αμάξι.
Ο Λάρρυ έχει αρπάξει ξανά τον παχουλό από τη μπλούζα,του έχει στρίψει με δύναμη
το αριστερό χέρι και αφού τον έχει σηκώσει από τον δρόμο τον σέρνει στο πεζο-
δρόμιο και του κολλάει το πρόσωπο πάνω σέναν βρώμικο τοίχο.Ο παχουλός νοιώθει
τη γεύση του τσιμέντου στο στόμα του.
-Αν σε ξαναπιάσω εδώ ξέρεις τι θα πάθεις,του ψιθυρίζει στο αυτί
-Ποτέ,ποτέ….,η αναπνοη του παχουλού βγάνει με δυσκολία
Ο Λάρρυ έχει βάλει το σακκουλάκι στη τσέπη του,στο διάολο ο Τσαγκάρης, στο διά-
ολο ο Πεφάνης,στο διάολο ο Μπάμπης,στο διάολο ο υποδιοικητής,στο διάολο όλος ο
κόσμος, «το ένα πρεζάκι ξέφυγε», «τι να κάνουμε;».Θα πουληθεί το σακκουλάκι, και
δε χρειάζεται κανένας να ξέρει τίποτα
-Έφυγες..,μια κλωτσιά στον αστράγαλο του παχουλού που απομακρύνεται κουτ-
σαίνοντας
Nέος Κόσμος
Ο Μελανίτης έχει μπροστά του μια μικρή στίβα χαρτιά.Κοιτάει ξανακοιτάει και πότε
χτυπάει τα πλήκτρα ενός κομπιούτερ-αριθμητή,πότε σημειώνει κάτι σε ένα μικρό μπ-
λοκάκι.Τρίβει το σαγόνι του,δεν είναι ικανοποιημένος με αυτό που βλέπει.Η Γκέλη
μπαίνει στο γραφείο χωρίς να χτυπήσει τη πόρτα,τον εκνευρίζει αυτό αλλά είναι τόσο
πιεσμένος που δεν έχει κουράγιο να τα βάλει μαζί της
-Πως πάμε;η κοπέλα ξέρει την απάντηση αλλά πάντα ελπίζει
-Δε πάμε καλά μικρή,είπε ο Μελανίτης,αν συνεχίσουμε έτσι πάμε για φούντο
-Κι έξω τα πράματα δεν είναι καλύτερα,όπως στο’χα πει τα σπόρια κάποιος τα έδωσε
αλλού
-Αφου μου είπες πως τακτοποιήθηκε το ζήτημα στη γειτονιά,καθάρισε ο Αλβανός
-Δε τσουλάει αφεντικό,είπε η Γκέλη και κάθισε σε μια γωνιακή καρέκλα,ότι και να
κάνουμε εμείς παντού γυρίζουν μπάτσοι,και δεν κάνουν τα στραβά μάτια,τουλάχισ-
τον όχι με μας,τι έγινε με την επισκευή από τους πυροβολισμούς;
-Καλά πάει,δε μας έκαναν και μεγάλη ζημιά,από το τμήμα μου είπαν πως οι κάμερες
ασφαλείας στις γύρω περιοχές δεν εντόπισαν τίποτα και δεν έχουν και μάρτυρες λες
κι αν υπήρχαν θα μιλούσαν.
Ο Μελανίτης κοιτάζει άλλη μια φορά τα χαρτιά του
-Με τον χοντρό μίλησες;ρώτησε η Γκέλη
-Σχετικά με;
-Σχετικά με νέες αφίξεις για να αρχίζουν να μας δίνουν πραμάτεια
-Κάτι έχει παγώσει,προσωρινά βέβαια αλλά τον άκουσα σκεπτικό,δεν έδειξε και
ιδιαίτερο ενδιαφέρον ούτε για τις επισκευές ούτε για τα κορίτσια επάνω
-Μπορεί και να μας παρατάει,είπε η Γκέλη σηκώνοντας τους ώμους
Ο Μελανίτης ξεφυσάει
-Κι ο διευθυντής στο Τμήμα είναι ψυχρός και τυπικός

354
Χτυπάει το κουδούνι και ο Μελανίτης ρωτάει από το θηροτηλέφωνο τη ταυτότητα
του επισκέπτη
-Από το Αστυνομικό Τμήμα Νέου Κόσμου
Η Γκέλη έχει ακούσει την απάντηση και κοιτάζει απορημένη το αφεντικό της
-Τι έγινε πάλι;
Ο Μελανίτης πατάειτο κουμπί για ν’ανοίξει η πόρτα,ένας άντρας μετρίου αναστήμα-
τος με ύποπτο χαμόγελο και πολιτικά και δύο νεαροί αστυφύλακες
-Παρακαλώ,ο Μελανίτης ούτε κουμπωμένος ούτε άνετος
-Υπαστηνόμος Νιαράκης από τμήμα Ασφαλείας,δείχνει ταυτότητα και οι νεαροί ασ-
τυφύλακες κουνάνε απλώς τα κεφάλια
Ο Νιαράκης δεν σταματάει εκεί και βγάζει ένα ένταλμα έρευνας χωρίς όμως να έχει
πάρει σκληρό ύφος ή να έχει δώσει στη φωνή του το απαιτούμενο υπηρεσιακό χρώμα
ο Μελανίτης υποψιάζεται πως περισσότερο είναι προειδοποιητική επίσκεψη
-Αρχικά συγγνώμη για την ενόχληση κύριε Μελανίτη,ήρθαμε εδώ γιατί λάβαμε
κάποιες καταγγελίες σχετικά με πορνεία και ναρκωτικά στη γειτονιά
Ο Μελανίτης τον κοιτάζει έκπληκτος
-Αν εννοείτε το Στούντιο επάνω…
-Είμαι σίγουρος ότι είναι καθ’όλα νόμιμο,ο Νιαράκης ακόμα να σβήσει το χαμόγελό
του αλλά ξαναπροειδοποιεί με τον τρόπο του και με τη ματιά του ότι «τα ηνία στη
κουβέντα τα κρατάω εγώ»,πάντως μια ματιά θα θέλαμε να ρίξουμε στις άδειες και
στις ενάρξεις
-Αυτά δε τα κάνει η εφορία; η Γκέλη ρωτάει άκομψα κι έχει σηκωθεί από την καρέκ-
λα της
Το χαμόγελο του Νιαράκη γίνεται ακόμα πιο πλατύ και δείχνει με το βλέμμα του το
πίσω μέρος του παντελονιού της κοπέλας.
-Ελπίζω δεσποινίς,της είπε,αφού μιλάμε για άδειες να υπάρχει και μία γι’αυτό που
κουβαλάτε πάνω σας το οποίο σας βεβαιώνω δεν απασχολεί την εφορία.
Η Γκέλη καταλαβαίνει ότι κάπου εδώ τελειώνει η άνεσή της
-Υπάρχει η άδεια,απαντά ήρεμα,μπορείτε να ρωτήσετε και τον διοικητή σας την έχει
τσεκάρει
-Ο ίδιος προσωπικά; ο Νιαράκης θυμίζει φιλόξενο τηλεοικοδεσπότη
Η Γκέλη δεν απαντά και ο Μελανίτης ανησυχεί ακόμα περισσότερο.Ο Νιαράκης ρίχ-
νει μια ματιά στο χώρο και η κοπέλα σκέφτεται πως η επίσκεψη του δε θα έχει και
μεγάλη διάρκεια.Οι δύο ένστολοι παραμένουν στις θέσεις τους,είναι εντελώς άπει-
ροι,ο Νιαράκης παριστάνει τον Ντένζελ Ουάσινγκτον στο «Μέρα Εκπαίδευσης»
πουλάει λίγη από την γνώση του και την ικανότητα υπηρεσιακών ελιγμών στα στρα-
βάδια.
-Τα βιβλία που λέγαμε αν θέλετε,λέει στον Μελανίτη
Λίγα ντοσιέ από τα ράφια και δύο από το ντουλαπάκι του γραφείου.Ο Νιαράκης
ρίχνει προσεκτικές ματιές σε ενάρξεις,καταστατικά,αυτοψίες της εφορίας.Άδεια λει-
τουργίας για το στούντιο, «μασαζ» αλλά και άδεια «Οίκου Ανοχής»,όλα νόμιμα,αλ-
λά αυτό το ξέρει,με την άκρη του ματιού του τσεκάρει τις εκφράσεις του Μελανίτη
και της Γκέλης,ο πρώτος έτοιμος να σωριαστεί η δεύτερη με πρόσωπο πέτρα,σκλήρο
καρύδι και τον είχαν προειδοποιήσει.
-Μάθαμε ότι είχατε κάτι θεματάκια με κάποια…επίθεση,είπε ο Νιαράκης
-Εννοείτε τον πυροβολισμό έτσι;ο Μελανίτης καταφέρνει να πάρει μια ανάσα.Ως
τώρα δεν έχει προκύψει κάτι,κανείς δεν είδε τίποτα
Ο υπαστηνόμος κουνάει το κεφάλι αδιάφορα
-Ο Διοικητής δεν σας έχει πει κάτι;αυτό δεν ήταν ερώτηση

355
Η ατμόσφαιρα έχει βαρύνει πολύ,ο Μελανίτης ξεροκαταπίνει και αναρωτιέται πότε
θα καταφέρει να ξαναπάρει ανάσα
-Εσάς θα πρέπει να έχει ενημερώσει,είπε η Γκέλη χωρίς να κάνει την έξυπνη
-Έχουμε ενημερωθεί,απάντησε ο Νιαράκης μαζεύοντας κάπως το χαμόγελό του,απ-
λώς σας ρωτάω διότι κουβεντιάζεται έντονα ότι οι πυροβολισμοί έπεσαν για ξεκα-
θάρισμα λογαριασμών που αφορά διακίνηση ναρκωτικών στη γειτονιά,ειδικά προς
την περιοχή της Κασσομούλη όπου έχουμε τις κατοικίες των αλλοδαπών.
«Τι στο διάολο κάνει ο Πεφάνης;» ο Μελανίτης νομίζει ότι θα λιποθυμήσει
-Μια απλή επιχείρηση έχω,είπε στον Νιαράκη,τι ξέρω εγώ με όλα αυτά;
-Εσείς μπορεί όχι,είπε ο υπαστηνόμος ήρεμα,κάποιοι από τους πελάτες σας ίσως,ο
διοικητής μας μας έλεγε ότι έμπαιναν εδώ αρκετά μούτρα για να βάλουν ενέχυρο ή
για να πουλήσουν πράγματα,από χρυσαφικά μέχρι κινητά τηλέφωνα
Ο Μελανίτης δε ρισκάρει να κοιτάξει κατάματα τον υπαστηνόμο
-Δ..δε μπορώ να ξέρω το ποιόν των πελατών μου,κι αφού ρωτάτε οι περισσότεροι
κάτι εξαθλιωμένα πλάσματα είναι που ψάχνουν απελπισμένα για μετρητό
Ο Νιαράκης κουνάει πάλι το κεφάλι του δήθεν πως καταλαβαίνει αλλά η ανακούφιση
που περιμένει ο Μελανίτης δεν έρχεται
-Οι περισσότεροι,επισημαίνει ο υπαστηνόμος,όχι όλοι και βέβαια αρκετοί το μετρητό
το θέλουν για να αγοράσουν πράγμα,σωστά;
-Γιατί με ρωτάτε όλα αυτά; ο Μελανίτης έχει μετανοιώσει που εξέφρασε δυνατά τη
σκέψη του αλλά ήταν σαν κάποιος να του άνοιξε το στόμα και να την έβγαλε έξω
-Κύριε Μελανίτη,ο τόνος της φωνής του Νιαράκη είναι φιλικός και υπηρεσιακός,ξε-
ρετε και ξέρουμε πως είστε σε μια επικίνδυνη γειτονιά,ο λόγος που βρίσκομαι εδώ
πέρα από τις καταγγελίες-στις οποίες δίνω μεν την απαραίτητη σημασία αλλά κατά-
λαβαίνω και πότε κάποιος είναι ύποπτος και βιτρίνα-είναι γιατί φοβάμαι πως αν ξεσ-
πάσει κάποιου είδους βεντέτα εδώ θα έχουμε πρόβλημα,θα έχετε πρόβλημα,κλπ κλπ.
Μη νομίζετε πως προειδοποιούμε μόνο εσάς,έχουμε ρωτήσει ένα σωρό μικροεπιχει-
ρήσεις στην περιοχή,από καθαριστήρια μέχρι συνεργεία αυτοκινήτων και μας έχουν
πει περίπου τι γίνεται ή τι νομίζουν πως γίνεται,κάποιοι μας είπαν πως τα κορίτσια
σας εξυπηρετούν κάποιους από αυτούς τους υπόπτους
«Έχουν εξυπηρετήσει και τον διοικητή σου παλιομαλάκα»,σκέφτηκε ο Μελανίτης
-Πότε θα μπορέσω να μιλήσω με κάποια από τις κοπέλες;
«Πάνε οι ελπίδες για σύντομη επίσκεψη»,η Γκέλη απογοητεύεται
-Σε μία ώρα περίπου θα είναι εδώ,όχι όλες δίνουμε και ρεπό,απάντησε ο Μελανίτης
με ένα αμήχανο χαμόγελο
Ο Νιαράκης κοιτάζει προσεκτικά κάποιες καταστάσεις για την επιθεώρηση εργασίας
και ορισμένες άδειες,κλείνει το ντοσιέ κάπως δυνατά
-Ωραία λοιπόν,βέβαια δυο κοπέλλες απ’ότι είδα έχουν καθυστερήσει λίγο τις ιατρικές
τους εξετάσεις,να το προσέξουμε αυτό έτσι;Θα μου πείτε τι να πρωτοπρολάβετε κι
εσείς με τόσο τρέξιμο
Ούτε ο Μελανίτης ούτε η Γκέλη θεωρούν φρόνιμο να απαντήσουν
-Δεν παίρνουμε κεφάλια κύριε Μελανίτη,είπε καθησυχαστικά ο Νιαράκης και δε θα
σας χαλάσουμε τη βραδιά με την παρουσία μας,μπορεί να έχετε πελατεία ποιος ξέρει,
αν και ο κόσμος μετά τον πυροβολισμό…..
Η πρόταση έμεινε στη μέση αλλά τα ευκόλως εννοούμενα
-Να πείτε σε όλα τα κορίτσια να είναι εδώ αύριο κατά τις τρεις το μεσημέρι,θα
ξαναπεράσω για να μιλήσω λίγο μαζί τους
Η Γκέλη από τη μία χάρηκε που το «μπατσοσυνεργείο» θα έφευγε αλλά από την άλλη
κάτι στο στυλ του Νιαράκη βρώμαγε απειλή
-Κοιτάξτε για τις ιατρικές εξετάσεις..,ξεκίνησε να λέει ο Μελανίτης

356
-Ω ελάτε τώρα,ο Νιαράκης του χτυπά τον ώμο,απλώς το ανέφερα,καλό βέβαια θα
είναι να το φροντίσετε
«Αν δε το φροντίσω,να φροντίσω το εισόδημά σου δηλαδή;”η σκέψη του Μελανίτη
που σαν απάντηση κουνάει το κεφάλι
-Αυτό ήταν λοιπόν γι’απόψε,είπε σχεδόν κεφάτα ο υπάστηνόμος και χτύπησε τις πα-
λάμες του,σας καληνυχτίζουμε και θα τα ξαναπούμε
Το τελευταίο δεν ακούστηκε καλό.Οι ένστολοι βγήκαν πρώτοι από το μαγαζί ενώ ο
Νιαράκης γύρισε πάλι πίσω
-Κύριε Μελανίτη….
-Ναι;
-Έχετε σκεφτεί ποτέ να-πώς να το πω-να μετακομίζατε;Να βρίσκατε μια καλύτερη
γειτονιά;
O Μελανίτης έχει μπερδευτεί τόσο πολύ που είναι αδύνατον να βγάλει άχνα
-Ίσως να κάνατε και καλύτερο τζίρο,αλλά εδώ που τα λέμε τι είμαι εγώ κανένας
οικονομικός συμβουλος,και πάλι καλό βράδυ.
Η Γκέλη είδε από το μάτι της πόρτας το περιπολικό να φεύγει και τότε αποφάσισε να
ξαναμιλήσει
-Τώρα αυτό τι ήταν Μπος;
-Δε ξέρω ρε κορίτσι μου,δε ξέρω,ο Μελανίτης είχε ασπρίσει
-Να πάρουμε τον Σοπράνο
-Σκατά….
-Πάντως αυτός δεν φοβάται τον διοικητή του,και αναρωτιέμαι γιατί,μπήκε εδώ μέσα
λες και ήταν ο Τζών Γουέην.
Είχε δίκιο αλλά ο Μελανίτης δε μπορούσε για την ώρα να σκεφτεί ήρεμα
-Άσε θα τηλεφωνήσω στον άλλο τον δικό μου,το μαλάκα τον Ροντήρη,είπε η Γκέλη
-
Ο Βασίλης Τσαγκάρης για άλλη μια φορά έξαλλος
-Γαμώ το σπίτι μου και γαμώ τη μάνα μου την ίδια!!!
Κοιτάζει τη σελίδα του SPORTS4EVER στον υπολογιστή του και κοπανάει το χέρι
του στο τραπέζι.Δύο σωματώδεις άντρες με εφαρμοστά μπλουζάκια στέκονται πίσω
από τον Καυκάσιο που δείχνει σαστισμένος
-Κανονίστε μόνο να γίνει καλά και να λαλήσει,θα σας γαμάω μέχρι να να μου πέσει!
Οι μπρατσωμένοι μένουν ανέκφραστοι αλλά ο Καυκάσιος έχει ιδρώσει λίγο
-Αφεντικό….
-Τι του είπατε ρε ε; Tι του είπατε;ο Τσαγκάρης κλωτσάει δυνατά το γραφείο του
Ο Καυκάσιος παρά την κατάσταση του αφεντικού του καταλαβαίνει πως πρέπει να
απαντήσει
-Του είπαμε να πάρει με μέτρο,δεν είμαστε χαζοί
Ο Τσαγκάρης τον κοιτάζει σα να θέλει να τον πνίξει
-Θα έχουμε συμβούλιο σε λίγη ώρα και πάρε αυτούς που πρέπει να πάρεις για να μην
κάνουν καμία μαλακία,πέστους να με συναντήσουν στο γραφείο του γιού μου και θα
εξηγήσω εγώ στο παιδί….καταλάβατε ρε τι έγινε;Καταλάβατε ποιος έβγαλε την είδη-
ση;Ο Ασβεστόπουλος!!!Που το έμαθε;Κι έγινε ρεζίλι και το άλλο το χάπατο ο Αντω-
νίου με τις…αποκλειστικότητες του μη τον γαμήσω κι αυτόν!
-Αφεντικό ο Αντωνίου έκανε ότι κάνει πάντα,είπε ο Καυκάσιος δε μπορούσε να
βγάλει όνομα
-Ο άλλος το έβγαλε όμως! Ο Τσαγκάρης ούρλιαξε,τα μάτια του κόντεψαν να πεταχ-
τούν από τις κόγχες τους και σάλια έφυγαν από το στόμα του,έμοιαζε σαν τρελός που
τον έχουν στριμώξει οι νοσοκόμοι κι ετοιμάζεται να αντισταθεί.

357
-Τι θέλεις να κάνουμε;ρώτησε ο Καυκάσιος όσο πιο ήρεμα μπορούσε.Θέλεις να στεί-
λουμε κάποιο μήνυμα;
Ένα θυμωμένο χαμόγελο ζωγραφίστηκε στο πρόσωπο του Τσαγκάρη,σηκώθηκε όρ-
θιος και στάθηκε απέναντι στον Καυκάσιο,αν έβλεπε κάποιος τη σκηνή χωρίς να ξε-
ρει την κατάσταση μπορεί και να γελούσε
-Ποιόν έχουμε ακόμα στα Γιάννενα;ρώτησε χαμηλόφωνα ο Τσαγκάρης
Ο Καυκάσιος ένοιωσε έναν κόμπο στο λαιμό.
-Από τότε που μπήκες φυλ….
-Τ’αρχίδια μου έχουμε! Φώναξε έξαλλος και πάλι ο Τσαγκάρης και πέταξε ένα περιο-
δικό που βρισκόταν στο γραφείο του,το έντυπο βρήκε τον μπράβο στο ύψος του στο-
μαχιού.
-Θα τσακιστείς και θα πάς εκεί,είπε ο Τσαγκάρης,κόβω το κεφάλι μου ότι οι άλλες οι
μύξες θα τρέξουν ν’ ακολουθήσουν τον Ασβεστόπουλο,μάθε ότι μπορείς από τους
γιατρους και πες ότι είσαι συγγενής του,ότι κάνατε κάποτε μαζί προπόνηση,πες ότι
στο διάολο θές,κι αν συνέλθει μίλα του και προειδοποίησέ τον!
-Με τον Ασβεστόπουλο τι θα κάνουμε; ρώτησε ο Καυκάσιος
Το θυμωμένο χαμόγελο του Τσαγκάρη ξανακάνει την εμφάνισή του και ο μπράβος
ξέρει πολύ καλά πως κάθε φορά που συμβαίνει κάτι τέτοιο ο Μπίλαρος λέει με τον
τρόπο του στον συνομιλητή του ότι τον θεωρεί ηλίθιο
-Κάντε αγιασμό,είπε σηκώνοντας ψηλά τα χέρια του.Τι να κάνετε ρε μαλάκα;Το πιο
πιθανό είναι πως αν μαθευτεί τι έχει γίνει στ’αλήθεια θα κινηθεί εισαγγελέας,τον Ασ-
βεστόπουλο τον αφήνουμε ήσυχο,δε μπορεί να αποδείξει και πολλά αν προλάβετε τον
Μαρτίνο εσείς.
Η πόρτα χτύπησε και μια αλλοδαπή ξανθιά κοπέλα γύρω στο 1.80 με κορμί μοντέλου
μπήκε στο γραφείο
-Κύριε Βαζίλη τηλέφωνο
-Ποιος είναι κορίτσι μου;
Ο Τσαγκάρης μοιάζει λίγο πιο ήρεμος και ο Καυκάσιος σκέφτεται πως κάθε φορά
που βλέπει την κοπέλα ηρεμεί
-Είπε μάνατζερ
Η κοπέλα προφέρει έντονα το «τζ» και ο Τσαγκάρης της κάνει νόημα να του περάσει
τη γραμμή,την ίδια στιγμή κάνει και νόημα στους δύο μπρατσωμένους που στέκονται
πίσω από τον Καυκάσιο να φύγουν.
-Ναι; απαντάει απότομα
-Έμαθες τι έγινε;ούτε καλημέρα ούτε τίποτα
-Γιατί με παίρνεις εδώ ρε;
-Ρε Βασίλη το κινητό σου δεν απαντάει,δικαιολογήθηκε η φωνή
Ο Τσαγκάρης έτοιμος να ξεσπάσει κι εκεί αλλά θυμάται αμέσως πως σήμερα έχει αλ-
λάξει κινητό
-Σας περιμένω στα γραφεία του γιού μου,είπε,σε μία ώρα να είστε εκεί,θα σας παίρ-
ναμε εμείς τηλέφωνο αλλά μας προλάβατε,άλλα δεν μπορέσατε να προλάβετε
Ακούγεται βαριά αναπνοή από την άλλη γραμμή
-Βασίλη ο Μαρτίνος φταίει,εμείς τον προειδοποιήσαμε για τις παρενέργειες,σα να
λέμε «είπαν της γριάς να χέσει κι αυτή ξεκωλώθηκε»,μεγάλο παιδί είναι άμα νομιζε
πως θα γινόταν Λεμπρον Τζαίημς με την υπερβολική δόση…
-Καλά γάμα τα τώρα,ο Τσαγκάρης χτενίζει μετα δάχτυλά του τα μαλλιά του προς τα
πίσω,όπως είπαμε μαζευτείτε σε μία ώρα στα γραφεία του γιού μου
Κλείνει το τηλέφωνο και κοιτάζει τον Καυκάσιο
-Ακόμα εδώ είσαι;
-Αφεντικό δε προλαβαίνω να πάω στα Γιάννενα,δεν υπάρχει αεροπλάνο γι’απόψε

358
Ξανά το «είσαι ηλίθιος» χαμόγελο του Τσαγκάρη
-Αν θυμάμαι καλά τη τελευταία φορά που σε είδα μπορούσες να οδηγήσεις,και
μπορείς να κάνεις και στάση ή στη Κόρινθο ή στο Αντίριο για να τσιμπήσεις κάτι.
Γιάννενα
Ο Σοφράς φέρνει δύο καφέδες σε πλαστικά ποτήρια και το ένα το δίνει στον Ασβεσ-
τόπουλο.Στο νοσοκομείο υπάρχει κίνηση αλλά ο δημοσιογράφος δεν έχει αναγνω-
ρίσει ακόμα κάποιον συνάδελφό του
-Χαμός έχει γίνει με την είδηση,του είπε ο Σοφράς
-Ευχαριστώ για τον καφέ,είπε ο Ασβεστόπουλος
-Εδώ δεν ισχύει ότι ισχύει για τα περισσότερα νοσοκομεία,εδώ ο καφές είναι της κα-
φετέριας
Ο Ασβεστόπουλος πίνει μια γουλιά και κουνάει επιδοκιμαστικά το κεφάλι
-Έχεις δίκιο είναι καλός,τελικά ήμουν πολύ τυχερός,δυο θέσεις υπήρχαν στο αεροπ-
λάνο,κανένα νέο;
-Τίποτα νεότερο,ότι ξέρεις,η κτάστασή του είναι ακόμα κρίσιμη αλλά αν καταφέρει
να βγάλει το επόμενο 24ωρο τότε είμαστε σε καλό δρόμο
-Γαμώ το,γαμώ το,Ρέθυμνο,Ιωάννινα,οι ίδιες ιστορίες να δω τι θα γίνει τώρα,αλλά να
ξέρεις θα ξαναψάξω πάλι,και πάλι και πάλι κι αυτή τη φορά να δω ποιος θα τολμήσει
να κάνει τον Κινέζο
-Ο δικός μου είπε πως δύσκολα θα μπορέσουμε να του μιλήσουμε αν δεν περάσει
διήμερο,με την προϋπόθεση πως έχει διαφύγει τον κίνδυνο
-Αν ξεκινήσει εισαγγελική έρευνα,εμείς δε θα χρειαζόμαστε, είπε ο Ασβεστόπουλος
Και να ξέρεις πως θα ξεκινήσει
-Σύμφωνοι αλλά φτάνει αυτό;
-Σε συνδυασμό με όσα έχουν γίνει στο παρελθόν,μπορεί και να φτάνει,ο δημοσιογ-
ράφος νοιώθει τις φλέβες του να φουσκώνουν.
Λονδίνο
Ο Απόστολος Βρεττός είναι σκυθρωπός κι έτοιμος για καυγά,ο Λεωνίδας είναι περισ-
σότερο ανήσυχος για τον ξαδελφό του και για τους τελευταίους πόνους της γυναίκας
του,είναι και πολύ κουρασμένος επίσης,δε δοκιμάζει διεγερτικά,το υποσχέθηκε στον
εαυτό του,έχει μετριάσει το ποτό αλλά δουλεύει περισσότερο και όσο κι αν τον στη-
ρίζει η Μπέττυ ώρες ώρες θέλει να πέσει να κοιμηθεί και να ξυπνήσει μετά από ένα
μήνα.Το προσωπικό του Hyena χαιρετάει τον εφοπλιστή με νεύμα,θεωρητικά είναι
αφεντικό τους αλλά σπάνια πατάει εκεί και για αυτούς τους ανθρώπους τα μόνα αλη-
θινά αφεντικά είναι ο Μίστερ Λίο και ο Μίστερ Στηβ
-Καλησπέρα,ο Λεωνίδας με το δημοσισχεσίτικο κι ευχάριστο χαμόγελό του
Ο Βρεττός κουνάει απλά το κεφάλι δε χαμογελάει αλλά δίνει το χέρι του
-Τι να κεράσουμε;
-Δε κερνάς είναι και δικό μου το μαγαζί
«Κανονικά θα έπρεπε να αγοράσουμε το κωλομερίδιό σου και να σε στείλουμε να
πας να γαμηθείς μαλάκα Χόμο Σάπιενς»ο Λεωνίδας του δείχνει ένα τραπέζι για να
κάτσουν και κάνει νόημα στον μπάρμαν.
-Μία Bud,λέει ξερά ο Βρεττός
-Δύο Bud,λέει ο Λεωνίδας
Στη σκηνή τζαμάρει ένα συγκρότημα που παίζει Stoner Rock,ο Λεωνίδας πιστεύει
πως όλα αυτά τα σχήματα αντιγράφουν ξεδιάντροπα τους Black Sabbath αλλά αυτοί
εδώ έχουν κάτι που του αρέσει,βγάζουν φρεσκάδα,το όνομά τους είναι Desert Freaks
και κατά τη γνώμη του ίσως το όνομα να θέλει αλλαγή
-Μια χαρά υλικό έχετε παιδιά,τους φωνάζει,και μου αρέσουν ιδιαίτερα τα δικά σας
κομμάτια

359
-Αλήθεια;ρωτάει ο κιθαρίστας ενθουσιασμένος.Είναι ένας κατάξανθος νεαρός με αλ-
ογοουρά και πολύ γυμνασμένο σώμα αποτέλεσμα σίγουρα και συμπληρωμάτων.Χαι-
ρομαι που τα’ακούω γιατί όλο διασκευές μας ζητάνε να παίζουμε
-Καλές είναι οι διασκευές αλλά εδώ θέλω να παίξετε κυρίως τα δικά σας,διασκευές
δύο-τρείς το πολύ και όχι Sabbath καπίτο;
Τα μέλη του συγκροτήματος κοιτάζονται μεταξύ τους παραξενεμένα,σίγουρα ακούν
για πρώτη φορά κάτι τέτοιο
-Ναι αλλά…αλλά αν παίξουμε μόνο δικά μας δε θα κάτσουμε πάνω από 40 λεπτά και
οι συναυλίες μας ξεπερνούν την ώρα,να προωθηθούμε και λίγο δεν συμφωνείτε;
-Πέσ’τους να πάρουν δρόμο,ο Βρεττός ως συνήθως διατάζει και πιστεύει πως επι-
βάλλεται καλύτερα με αυτό το τραχύ ύφος
«Να πάρεις δρόμο εσύ άσχετο ζώο να τι θα προτιμούσα,τράβα να ρίξεις λουλούδια σε
κανένα greek-bouzouki,βλέπε σκυλάδικο απ’αυτά που υπάρχουν στην Greek Street
κοντά στο Σόχο»
Ο Λεωνίδας καταλαβαίνει τι πραγματικά απασχολεί το συγκρότημα και διαπραγ-
ματεύεται τη διάρκεια της εμφανισής του στη σκηνή
-Δε θέλω να ανησυχείτε λεβέντες,λέει στους μουσικούς,θα πάρετε τα ίδια λεφτά που
θα παίρνατε αν παίζατε και μία ώρα
Χαμόγελα και χαρούμενες κουβέντες στη σκηνή
-Ευχαριστούμε Μίστερ,αυτός είναι ο μπασσίστας ένας μελαχροινός χοντρούλης που
σίγουρα είναι Αμερικάνος,τον προδίδει η προφορά
-Δε νομίζεις ότι έχω λόγο κι εγώ σ’αυτά;Εννοώ πάνω στη χρέωση των γιεγιέδων,δε
χαρίζουμε χρήματα Λεωνίδα,βγάζουμε
-Έχετε παράπονο,ο Λεωνίδας συνεχίζει να χαμογελάει αλλά ήρθε και η ώρα να αμύν-
θεί, αρκετή δουλειά είχε ρίξει κι εκείνος και ο Στέφανος και ήταν τουλάχιστον
εξωφρενικό να τους κάνει υποδείξεις κάποιος που δεν είχε ιδέα του τι συνέβαινε στο
Hyena σε καθημερινή βάση.
-Απλώς δε θέλω να πετιούνται τα λεφτά μας
-Δε πετιούνται,τα μουσικά περιοδικά και οι ιστοσελίδες γράφουν τα καλύτερα για
μας, «κι αν είχες φιλοτιμηθεί να μάθεις αγγλικά όπως πρέπει θα το είχες καταλάβει»
Οι μπύρες έρχονται και ο Βρεττός πίνει μια μεγάλη γουλιά από το μπουκάλι,σκουπί-
ζει το στόμα του με την ανάστροφη του χεριού του
-Τι έχει πάθει ο ξάδελφός σου μου λες;
O Λεωνίδας την περίμενε την ερώτηση απλώς δεν είχε διάθεση να δώσει λογαριασμό
στο Βρεττό,δεν τον συμπαθούσε και φυσικά δε θα έπαιρνε το μέρος του
-Περνάει ζόρια,είπε,τον καλύτερο φίλο του έχασε και περνάει πολλές ώρες με τη γυ-
ναίκα και τη κόρη του.Ακούγεται χάλια στο τηλέφωνο
Ο Βρεττός προσπαθεί να ψαρέψει κάποιο ψέμα στα λεγόμενα του Λεωνίδα και αυτό
είναι ολοφάνερο.
-Οι δουλειές όμως τρέχουν εδώ,είπε ψυχρά
Τέλος η μάσκα του δημοσιοσχεσίτη για τον Λεωνίδα,το ποτήρι κοντεύει να ξεχειλή-
σει,σφίγγει τα χείλη
-Οι δουλειές εδώ πάνε καλά,είπε,συγκροτήματα έρχονται συνέχεια,και θα αναλά-
βουμε και την παραγωγή δύο καινούργιων σινγκλ
Ο Βρεττός δεν καταλαβαίνει αλλά κουνάει το κεφάλι του
-Δεν είναι μόνο το κλαμπ μικρέ,είπε κι έξυσε το σαγόνι του
Ο Λεωνίδας πίνει λίγη από τη μπύρα του θέλει να χτυπήσει τον Βρεττό
-Τι να γίνει,συμβαίνουν και αναποδιές
Ο Βρεττός μοιάζει να έχει προσβληθεί άσχημα
-Τι μου λες ρε;

360
O Λεωνίδας σφίγγει το τραπέζι και φοβάται ότι χάνει τον έλεγχο,το χτύπημα από τα
πιατίνια των ντραμς που ακούγεται τον συνεφέρει κάπως.Γυρίζει προς το συγκρότημα
και ξαναβάζει την ευχάριστη μάσκα
-ΟΚ λεβεντιές,αρκετά για σήμερα,θα τα πούμε κανονικά μεθαύριο
-Και πάλι φχαριστούμε κύριε,είπε ο κιθαρίστας
Κάποια «ευχαριστώ» μουρμούρισαν και τα άλλα μέλη του συγκροτήματος και ο
Λεωνίδας κάνει νόημα σε ένα γκαρσόνι να βοηθήσει στο μάζεμα
-Λεωνίδα ο ξάδελφός σου έχει πάθει ζημιά και πρέπει να συνέλθει,τον χρειάζομαι!
-Θέλει χρόνο,ξερή απάντηση
-Δε μου τα λές καλά
-Ακούστε,για το μαγαζί δεν υπάρχει λόγος ανησυχίας,όσο για την συναισθηματική
του κατάσταση νομίζω πως λίγη κατανόηση παραπάνω δε θα έβλαπτε
Δεύτερη απανωτή προσβολή για τον Βρεττό
-Ο Στέφανος είναι το δεξί μου χέρι σε πολλά πράγματα οπότε άσε το κήρυγμα γιατί
τα έχω πάρει πολύ άσχημα μαζί του,μ’έχει γράψει, απαντάει στα τηλεφωνήματά μου
λες και κάνει αγγαρεία κι επιπλέον υποψιάζομαι πως κάποιος φορές βλέπει πως είμαι
εγώ και αποφασίζει να μην το σηκώσει.Του έχω δώσει σπίτι,θα έπρεπε να δείξει λίγο
περισσότερο σεβασμό,τι κάθεται και πενθεί εκει πέρα
Ο Λεωνίδας δεν έχει απάντηση,και το ζήτημα είναι πως θα ήθελε κι εκείνος να ξέρει
τι ακριβώς συνεβαινε με τον ξάδελφό του,όχι ο Στέφανος δεν έχει μείνει στην Ελλάδα
μόνο γιατί πενθεί και θέλει να συμπαρασταθεί στην οικογένεια του κολλητού του
κάτι πολύ πιο σοβαρό συμβαίνει
-Παρ’τον ένα τηλέφωνο,διατάζει ο Βρεττός
-Τον πήρα το πρωί ήταν στο σπι..
-Πάρ’τον ξανά!!!
«Ξέρεις ότι λέω ψέμματα παλιομπάσταρδε»
-Όχι
-Τι είπες;
-Όχι,επαναλαμβάνει ο Λεωνίδας,ο Στέφανος δεν είναι απλά ξαδελφός μου και αφού
έστω και για λίγο έχει αποφασίσει να απομονωθεί θα το σεβαστώ
Ο Βρεττός έξαλλος χτυπάει το χέρι στο τραπέζι
-Έχετε τρελλαθεί ρε; Με ποιόν νομίζετε ότι έχετε να κάνετε;Παρ’τον τώρα
-Ηρεμείστε,ο Λεωνίδας χαμηλώνει τον τόνο της φωνής του
Ο Βρεττός δεν ηρεμεί και σηκώνεται έτοιμος να φύγει
-Να του πεις,αν μιλήσετε πως έτσι και δεν έχει γυρίσει σε μία εβδομάδα να μου
αδειάσει το σπίτι,αν θέλει να κάτσει να κλαίγεται δικαιωμά του αλλά η ζωή συνε-
χίζεται κι εγώ δε μπορώ να κάθομαι να περιμένω.
Ο Λεωνίδας δεν απαντά δε βλέπει την ώρα να δει τον Βρεττό να φεύγει από το μαγαζί
-Κι εγώ τον πονάω ρε,κι εγώ,κι ας πιστεύετε ότι θέλετε,είναι μαζί μου τόσα χρόνια
και τον βοήθησα να κάνει καριέρα,του πήρα και το μαγαζί,κι αυτός και ο πατέρας του
είναι….
Τα συναισθηματικά ξεσπάσματα δεν ταιριάζουν στο Βρεττό
-Δωσ’του χαιρετίσματα και τη μία βδομάδα προσθεσμία,κάντην δέκα μέρες
-
Είναι πολύ όμορφη παρά την ελαφρά θλίψη που έχουν τα μάτια της,ο αριστερός της
καρπός είναι στολισμένος με πέντε βραχιόλια,δύο μεταλλικά,ένα δερμάτινο και δύο
πλεκτά.Είχα πληρώσει εγώ τους δύο χυμούς που είχαμε πάρει,την τελευταία μισή
ώρα συζητούσαμε για τον Δημήτρη και τη Ρούλα
-Είναι αλήθεια λοιπόν ότι κάποτε κάνατε μεροκάμματα στη Κω για να να μπορέσετε
να βγάλετε λεφτά για εισιτήρια επειδή είχατε ξεμείνει,μου είπε

361
Κούνησα το κεφάλι μου και χαμογέλασα
-Στη λάντζα και οι τρείς μας,εγώ υπερβολικά αδέξιος,ο Νάσος υπερβολικά αργός και
ο Δημήτρης νευρικός,τα βγάλαμε πέρα πάντως.Αν και αυτοί καταφέρανε να κοιμη-
θούνε με δύο Σουηδέζες τουρίστριες ενώ εγώ...
-Εσύ;έγειρε το κεφάλι της ελαφρά στο πλάι
-Εγώ ξάπλωσα στο ράντζο του μαγαζιού και διάβασα το Ο Φύλακας Στη Σίκαλη
-Καημένο μου παιδί,αστειεύτηκε
Η ανάμνηση έκανε το στήθος μου να πονέσει λίγο και ανακουφιζόμουν κάπως μονά-
χα όταν την κοιτούσα
-Θέλω να σου δείξω κι εγώ φωτογραφίες από τις καλοκαιρινές μου αλητείες,μου είπε
-Κάμπιγκ σε Αντίπαρο και Ίο,έκανα ότι μάντευα
-Οι μεγάλες περιπέτειες ήταν στη Σαντορίνη τότε που μπλέξαμε με κάτι Ολλανδούς
πάνκηδες που μας έπεισαν να φύγουμε μαζί τους και να καταλήξουμε Φολέγανδρο,
Ανάφη και Κουφονήσια,κάτι σαν γκρούπις δηλαδή
Γέλασε,το αγαπούσα αυτό το γέλιο,καθαρό,όμορφο
-Τι; με κοιτούσε σα να αναρωτιόταν μήπως με έκανε να βαριέμαι
-Έχεις..μ’αρέσει να σ’ακούω να γελάς
Μου έπιασε απαλά το χέρι,φοβήθηκα να πιάσω το δικό της,τι πήγαινα να κάνω;
Άλλος ένας ανθρωπος που θα πλήγωνα;Άλλος ένας που μια μέρα θα ξυπνούσε και θα
διαπίστωνε πως είχα φύγει;Άλλος ένας που ενώ θα του υποσχόμουν πως θα είμαι δίπ-
λα του τελικά θα τον απογοήτευα;Ένας εγωιστής του κερατά ήμουν.
-Πάμε σπίτι μου,είπε,να δεις και τη δισκοθήκη μου και να κάνεις τη διάγνωσή σου
γιατρέ μου αλλά σε προειδοποιώ έχω ακόμα ένα πόστερ των U2 στο δωμάτιό μου, τι
κι αν με απογοήτευσε ο Μπόνο,ξεχνάει κανείς τον παιδικό του έρωτα;
-Όχι βέβαια,συμφώνησα,εγώ στο σπίτι μου έχω ένα πόστερ με την Τζάνις να κάθεται
πάνω στην ψυχεδελικά βαμμένη πόρσε της.
-Θα ήθελα πολύ να το δώ,μου είπε
Ξεροκατάπια κι έβγαλα το κινητό μου,έφτασα στο μενού με τις εικόνες και εντόπισα
το πόστερ,της το έδειξα
-Φοβερό!
-Από την αγορά του Κάμντεν 15 λίρες,καθόλου άσχημα
-
Ξαναπέρασα από το γραφείο μου ελπίζοντας ότι δε θα χρειαζόταν να συναντηθώ με
τον Μυλόπουλο.Ο πίνακας με τα σχεδιαγράμματα που είχα φτιάξει με περίμενε.Εγρα-
ψα στο πόδι άλλα δύο ονόματα,του Σάρα και του Ξυραφιού.Τραβούσα γραμμές με
μολύβι για να μπορώ να τις σβήσω σε περίπτωση λάθους και συνέδεα ονόματα.Απο-
μακρύνθηκα μήπως και μπορέσω να δω καλύτερα το «δέντρο» που είχα φτιάξει.Δεν
είχα κάνει εξαιρετική δουλειά αλλά με βόλευε, «Θέλουμε,να πιαστούν οι δολοφόνοι
του Δημήτρη,θέλουμε να τιμωρηθούν για φόνο.Αν βουτήξετε μερικούς για ναρκω-
τικά το πολύ σε 5 χρονάκια να είναι έξω,δεν είναι δικαιοσύνη αυτό».Μία βαριεστη-
μένη σταγόνα ιδρώτα κυλάει πάνω στη μύτη μου.Πεφάνης,Νικολόπουλος,Γιάννενα-
Ξάνθη,στοιχήματα,Wild Thing,Δανάλης,Θεοδοσιάδης.Κρυφοί λογαριασμοί,τράπεζα
και facebook, “Μπορείς να πιστεύεις για μένα ότι θες, αλλά στο ξαναλέω είμαι το πιο
δυνατό σου χαρτί αυτή τη στιγμή”,η σταγόνα έχει βρέξει το πάνω χείλος μου.Το πα-
ραμορφωμένο πρόσωπο του Δημήτρη,το σκεπτικό πρόσωπο του Φακλή και το ψυχρό
εκδικητικό ίσως αλλά γεμάτο σιγουριά πρόσωπο του Στέφανου.Άρπαξα το τηλέφωνο
και μίλησα με τον αρχιφύλακα υπηρεσίας
-Θέλω να ψάξετε για κάποιο μέλος της Εθνικής Φλόγας με το παρατσούκλι ξυράφι,
ξεκινάει το ψάξιμο αυτή τη στιγμή όποιος έχει βάρδια

362
Μόλις έκλεισα το τηλέφωνο κατευθύνθηκα στο γραφείο του Σπανού,εκεί βρέθηκα
πρόσωπο με πρόσωπο με αυτόν που ήθελα να αποφύγω,ίσως η δυσαρέσκεια μου ήταν
πολύ έντονη για να προλάβω να τη κρύψω
-Αστυνόμε Αθανασάκο,είπε ο Μυλόπουλος μαλακά,ότι θα σου τηλεφωνούσαμε
Τους κοίταξα έναν έναν,ο Ροντήρης έδειχνε τα στραβά του δόντια με ένα χαμόγελο
ενώ ο Σπανός έμοιαζε σα να είχε μόλις συνέλθει από στομαχικό ίλιγγο.Δεν είχα σκο-
πό να αρχίσω τις υπηρεσιακές τυπικούρες,ένα είδος μπόχας με έπνιγε
-Ο Αρχιφύλακας Ροντήρης έκανε εξαιρετική δουλειά,δε νομίζεις;ρώτησε ο Μυλόπου-
λος λύνοντας τη γραβάτα του
Δεν απάντησα,προτίμησα να ρωτήσω κι εγώ
-Βρέθηκε κάτι για τον Πεφάνη;ρώτησα
-Ο Πεφάνης,μουρμούρησε ο Μυλόπουλος,μήπως ξεφεύγουμε λίγο από τον στόχο μας
Αστυνόμε;
-Δηλαδή;
-Δηλαδή,βρίσκουμε τον Σάρα,βρίσκουμε και ποιοι σπρώχνουν τα ναρκωτικά στο
λιμάνι,μάλλον αλλοδαποί απ’ότι φαίνεται,πιθανότατα Βορειοαφρικάνοι,τους τσακω-
νουμε και η υπόθεση λαμβάνει τέλος.Διόρθωσέ με αν κάνω λάθος Αστυνόμε αλλά
αντί να ήσουν εδώ με τους άντρες σου έλειπες για κάποιο διάστημα,χωρίς να πεις που
πας,δε λέω ο βαθμός και η καριέρα σου ως τώρα στο επιτρέπουν και με το παραπάνω
αλλά αυτή η υπόθεση…ε…είναι κάπως διαφορετική
Ο Ροντήρης καμαρώνει,ο Σπανός ανακατεύεται.Ο Μυλόπουλος ανοίγει την τηλε-
όραση, «Επεισόδια στην Πλατεία Βικτωρίας Και Στις Γύρω Περιοχές».Η δημοσιο-
γράφος προειδοποιεί πως αναμένεται κλιμάκωση των επεισοδίων και πως οι κάτοικοι
απειλουν να πάρουν το νόμο στα χέρια τους.Συγκρούσεις νεαρών με τα ΜΑΤ και
τους ΔΙ.ΑΣ και λίγοι αλλοδαποί συλλαμβάνονται και τσουβαλιάζονται στα περι-
πολικά.Τα κόμματα της Αριστεράς εκφράζουν τον αποτροπιασμό τους για τις αστυ-
νομικές αυθαιρεσίες και καταγγέλουν πως οι συλλήψεις γίνονται «για τα μάτια του
κόσμου και πως τα μεγάλα κεφάλια που διακινούν ναρκωτικά παραμένουν ασύλ-
ληπτα».Ο κυβερνητικός εκπρόσωπος μιλάει για «αριστερό λαϊκισμό που παίζει μπι-
λιάρδο πάνω στις πλάτες των αθώων πολιτών»υπόσχεται πως σύντομα οι πόλεις θα
καθαρίσουν,ενώ τέλος ο εκπρόσωπος της Εθνικής Φλόγας ο βουλευτής Θεμιστοκλής
Νικηφοράκης περιμένει ενίσχυση του «μοναδικού πατριωτικού σχηματισμού» που θα
κάνει επι τέλους τις πόλεις μας μέρη κατάλληλα για να ζουν και να δημιουργούν τα
Ελληνόπουλα.
-Ο κακός χαμός,είπε ο Μυλόπουλος και κλείνει τη φωνή την ώρα που ο Υπαρχηγός
της ΕΛ.ΑΣ δίνει συνένεντευξη
-Ακόμα δεν έχω καταλάβει,είπα
Ο Μυλόπουλος κάθισε στο γραφείο του Σπανού κι έπλεξε τα δάχτυλά του
-Ο Υπαρχηγός που μόλις είδες πήρε τηλέφωνο κι εμένα και τον Ασημάκη και μας
είπε τι δε θέλει να δει στη τηλεόραση,αυτό που δε θέλει να δει είναι αυτά τα καρα-
γκιοζάκια με τα ακατάστατα μαλλιά και τα γένια καλόγερου να κρατάνε πλακάτ και
να κάνουν τον Πειραιά Βικτώρια,τον διαβεβαίωσα πως θα κάνουμε ότι μπορούμε,
καλά δεν έκανα;
-O Πειραιάς είναι ήσυχη πόλη,είπε ο Ροντήρης προσπαθώντας να πάρει κι άλλη
λάμψη,εμείς σε μία εβδομάδα θα τελειώσουμε.Ο ένας από τους Μαροκινούς αυτός
που δεν έχει χαρτιά θα φάει σουτ και ο άλλος θα φάει δύο έως πέντε χρόνια εκτός αν
συνεργαστεί,ακόμα το ψάχνουμε και μιλάμε με δικηγόρο.
-Ο Ασημάκης τι λέει;ρώτησα
-Δεν έχω μιλήσει μαζί του,είπε αδιάφορα ο Μυλόπουλος,μίλησα με τον Υπαρχηγό
οπότε τι τον θέλω τον Ασημάκη

363
-Είναι ο επικεφαλής,του θύμισα χωρίς ίχνος διπλωματικότητας
-Πάω με την ιεραρχία,μου είπε μελιστάλαχτα,φαντάζομαι τη θυμάσαι ακόμα
-Η υπόθεση αυτή δε θα τελειώσει με τη σύλληψη λίγων αλλοδαπών,είπα,ακόμα κι
ένα χαμίνι σαν το Μπαρκιά το ξέρει απλώς ο μικρός είναι χεσμένος για να δώσει
ονόματα,ονόματα άλλων πιτσιρικάδων που λειτουργούν ως τσιλιαδόροι ή ψιλοντελι-
βεράδες.Όχι δεν τελειώνουμε τόσο εύκολα,οι Μαροκινοί έδωσαν απλά ένα όνομα,
έναν Σάρα τον οποίο τον ψάχνουμε
-Περιμένω ακόμα τηλεφώνημα από την Αστυνομία Περιστερίου,είπε ο Σπανός,όσο
για το Joyride τα μόνα παραπτώματα που έχουν βρεθεί αφορούν την τήρηση των
βιβλίων,κι έφαγε γι’αυτό κάποια τσουχτερά πρόστιμα από το ΣΔΟΕ αλλά έχουν κάνει
διακανονισμό.Ακόμα και οι άδειες των κοριτσιών που χορεύουν εκεί και κάνουν
σώου είναι καθ’όλα εντάξει
-Οπότε ο κύριος Πεφάνης δεν είναι το πρόβλημά μας,είπε ο Μυλόπουλος
-Θα δούμε,απάντησα
Με κοίταξε και το σαγόνι του τρεμούλιασε για λίγο,τον αμφισβητούσα μπροστά
στους άντρες του
-Αστυνόμε που ήσουν αλήθεια όσο έλειπες;
“Ο Δημήτρης ήθελε να τελειώσει,ετοιμαζόταν να τελειώσει,αλλα δε θα τον άφηναν,
ήξερε πολλά,είχε δει πολλά,οι άνθρωποι αυτοί δε σου ανοίγουν τη πόρτα για να βγείς.
Είχε πει ψέματα σε όλους μας,ντρεπόταν,φοβόταν.”
-Δούλευα κύριε Ταξίαρχε,δούλευα
-Όταν λές δούλευες;
-Έχω κι εγώ τους ανθρώπους μου,δικαιολογήθηκα,ήταν ώρα να κουνήσω το πιόνι
μου πάνω σε μια νοητή σκακιέρα και να φάω τον βασιλιά του Μυλόπουλου
Η ησυχία στο γραφείο σε τρόμαζε,ο Μυλόπουλος καθάρισε το λαιμό του
-Τι κάνει ο φιλαράκος σου ο Φακλής;με ρώτησε μάλλον για να τονίσει στους άλλους
δύο το πόσο αντιυπηρεσίακός και πόσο διπρόσωπος ήμουν,ήταν γνωστό πως ένας ασ-
τυνομικός που προτιμάει την «παρέα» ενός εισαγγελέα απ’αυτή των συνεργατών του
ή των ανώτερών του δε χαίρει και μεγάλης εκτίμησης σε κάποιους κύκλους του σώ-
ματος.
-Όπως πάντα είναι πρόθυμος να ακούσει,είχα γίνει αγενής αλλά όχι τόσο ώστε να
δείξω ασέβεια σε ανώτερο,το υποννοούμενο που είχα πετάξει μπορούσε μόνο ένα
έμπειρο αυτί να το καταλάβει ή κάποιος που είχε λερωμένη τη φωλιά του
-Ε αλοίμονο,είπε ο Μυλόπουλος,σε λίγο καιρό θα πολιτευτεί κι αυτός κατά πάσα
πιθανότητα με τους πράσινους ή με ότι έχει απομείνει από αυτούς ή όπως λένε
κάποιες πονηρές γλώσσες στην Ευελπίδων προσφέρει τις υπηρεσίες του σε όποιο
κεντρώο κόμμα έχει ελλείψεις
Περίμενε να αναστατωθώ αλλά για την ώρα ήμουν πλήρης σε αναστάτωση «αν συνε-
χίσουν έτσι τα πράγματα δε θα πιαστούν ποτέ αυτοί που σκότωσαν τον Δημήτρη,και
ποιος από τους δυό μας θα είναι σε θέση να συνεχίσει τη ζωή του μετά από αυτό, ποιος
θα μπορέσει να αντικρύσει κατάματα την Ελένη ή τη Ρούλα και να θρηνούμε για την
κακιά ώρα του…τροχαίου;»
-Όλοι έχουμε τις φιλοδοξίες μας,αρκέστηκα να πω σηκώνοντας τους ώμους
-Ασφαλώς,συμφώνησε με νόημα ο Ταξίαρχος,εσύ π.χ που έχεις πίσω σου μια εξαιρε-
τικά λαμπρή καριέρα στις ανθρωποκτονίες,θα θελες φαντάζομαι να πας παραπάνω να
φτάσεις το πόστο του διευθυντή στη Δίωξη Εγκλημάτων Κατά Ζωής
Δε το είχα σκεφτεί ποτέ αυτό το σενάριο και δε σκόπευα να ξεκινήσω να το μελετάω
τώρα, περίμενα μόνο να δω που θα φτάσει ο Μυλόπουλος
-Κύριοι,ας κοιτάξουμε να τελειώνουμε,θεωρητικά απευθυνόταν σε όλους αλλά
ουσιαστικά για μένα χτυπούσε η καμπάνα,ξεκινήσαμε καλά,και πάλι μπράβο Αρχιφύ-

364
λακα Ροντήρη,και να συνεχίσουμε έτσι ώστε κάποια στιγμή να γυρίσουμε στις δου-
λειές μας και να σταματήσουμε τα μπερδέματα με ΓΑΔΑ και ΕΥΠ.
Βγήκε από το γραφείο αφήνοντας κι ένα χασμουρητό,ο Ροντήρης συνέχισε να έχει
εκείνο το ύφος περηφάνιας αλλά μόλις έφυγε ο Μυλόπουλος φρόντισε να το συμμαζ-
έψει λίγο.
-Συνεχίστε να ψάχνετε για τον Πεφάνη,είπα
-Συνεχίζουμε,είπε ο Σπανός,αλλά κύριε Αστυνόμε θα προλάβουμε;
-Δε ξέρω τι εννοείς Μάκη,είπα ψέματα,αλλά δε θυμάμαι να έβαλα κάποια προθεσμία
και για να συνεννοηθούμε από τη στιγμή που έχω αναλάβει κάτι και έχω το πράσινο
φως από πάνω,τη λέξη «πάνω» την τόνισα για να κόψω λίγο τα φτερά του Ροντήρη,
τότε όλα κυλούν όπως πρέπει πέρα από γκρίνιες και υποδείξεις.Ροντήρη φροντίστε να
τελειώνουμε με τον Μπαρκιά και να φύγει για κάποιους συγγενείς που έχει στην
Έδεσσα,θα σας δώσει κινητό τηλέφωνο και θα του πείτε πως είναι υποχρεωμένος να
με παίρνει κάθε μέρα,αν θέλει πάλι ναυτικό φυλλάδιο θα το κανονίσω εγώ.
-Η γιαγιά του ζήτησε να τον δεί,είπε ο Ροντήρης,την αφήσαμε
-Καλά κάνατε
-Ζήτησε να σας δει,είπε ο Σπανός
-Ανέλαβε την εσύ,του είπα,ο μικρός πρέπει να φύγει για ένα διάστημα,θα τηλεφω-
νήσω και σε μια κοινωνική λειτουργό που ξέρω να δούμε τι μπορούμε να κάνουμε
παραπάνω
-Έχει μητρώο κύριε Αστυνόμε,μπορούμε να τον ζορίσουμε και να μιλήσει κι άλλο,τα
έχει κάνει επάνω του,είπε ο Ροντήρης έτοιμος «ν’αναλάβει δράση»
-Ο Μπαρκιάς για την ώρα έχει τελειώσει Αρχιφύλακα,αυτά που μας έχει δώσει είναι
ήδη αρκετά για αρχή και δε μπορούμε να τον στριμώξουμε άλλο,αν πιέσουμε περισ-
σότερο και βρεθεί για την υπεράσπισή του ένας καλός δικηγόρος για ανήλικους θα
μας πηδήξει.
-Το έχω δει να συμβαίνει όσο ήμουν στη Δίωξη,συνηγόρησε απογοητευμένος ο Σπά-
νος,μπορεί να μας κατηγορήσουν ότι βάζουμε σε κίνδυνο τη ζωή του
Για τον Ροντήρη όλα τα παραπάνω ήταν ψιλά γράμματα.
Joyride
Ο άντρας που καθόταν απέναντι από τον Πεφάνη έδειχνε απογοητευμένος και αγχω-
μένος.Έπαιζε με το κομπολόϊ του αλλά ο θόρυβος που έκαναν οι χάντρες όταν χτυπ-
ούσαν μεταξύ τους εκνεύριζε τον Πεφάνη
-Άσ’το το ρημάδι τσακα τσούκα όλη την ώρα
-Τρείς μήνες που’χω κόψει το κάπνισμα Παναγιώτη και θα με κάνετε να το ξαναρ-
χίσω,είπε ο άντρας,εσύ και ο φίλος σου ο Καπάτος
-Φίλος μου;
-Έλα ρε γίγαντα μεταξύ μας τώρα,ποιος καθάρισε για τους διαιτητές που είχε στο
μάτι,κανένας από μηχανής Θεός;Μέχρι εδώ φτάνει η μπόχα από την ΕΠΟ,επειδή
δηλαδή έχει αρχίσει τις κορώνες για δικαιοσύνη και διαφάνεια…Νταξει,άμα γουστά-
ρετε να με έχετε στην απ’έξω και να μου τη βγείτε όπως κάνατε και με τα Γιάννενα
δικαίωμά σας αλλά γαμώ το,να μου το πείτε να μαζευτώ να μη γίνω ρεζίλι,έχω ματς
κυπέλλου σε λίγες μέρες.
-Γι’αυτό σε ήθελα,είπε ο Πεφάνης
-Ωχ,δε πιστεύω να μου αρχίσεις τα περίεργα,ο άντρας ανάσαινε βαριά
-Ποια περίεργα ρε,μπίζνα κάνουμε,ο Πεφάνης σκυθρωπός βαριέται να μιλάει πολύ
-Με τον Αίαντα παίζουμε ρε Πάνο,γαμώ το κερατό μου δηλαδή,τι μου ζητάς πάλι;
O Πεφάνης τον κοιτάζει με τέτοιο τρόπο σα να του λέει να το βουλώσει,ο άντρας
πιάνει το νόημα

365
-Συννενοήσου με τον αριστερό σου και με το φορ ή έστω μόνο με το φορ για να
νοιώσουν ενοχλήσεις,αν σου φαίνεται δύσκολο πιάσε τον Πρέκα και πεσ’του πως
πρόκειται για ειδική περίπτωση και πως θα τον βάλουμε στο κόλπο κι αυτόν
«Πρέκας» ήταν ο προπονητής της ομάδας στην οποία ο άντρας ήταν πρόεδρος και το
παρατσούκλι προέκυψε από τα πυκνά άσπρα μαλλιά του τεχνικού και τη δυνατή
φωνή του
-Παναγιώτη,θα γίνει της τρελής,ο κόσμος θα αγριέψει και θα γίνουν επεισόδια,θα με
γδάρουν ζωντανό.
Ο Πεφάνης κουνάει το κεφάλι του για να δείξει πως έχει να κάνει με δειλό
-Μη με δουλεύεις αυτό θα γίνει, επιμένει ο άντρας και η ανάσα του ακούγεται ακόμα
πιο βαριά
-Το’χω προβλέψει κι αυτό ρε,ο Πεφάνης σίγουρος,έχω καβάτζα αυτούς τους «ιερολο-
χίτες» που είχα και στο ματς της Προοδευτικής,είναι έτοιμοι αν στραβώσει κάτι να
μπουκάρουν μέσα και να τα κάνουν λαμπόγυαλο
Ο άντρας άρχισε να καταλαβαίνει
-Με δικά μας κασκόλ;
-Με δικά σας,το διπλό έχει απόδοση 7 αν δε παίξουν ένας δυο βασικοί σου θα πάει 5
οπότε και πάλι πολλά μπάινουν
-Ναι αλλά αν γίνει τσαμπουκάς…
-Το πολύ πολύ δε χαθουν τα λεφτά,αλλά είπαμε όλα θα πάνε καλά
Ο άντρας κουνάει το κεφάλι και παίρνει λίγο θάρρος
-Τα παιδιά μου είπαν ότι θέλουν καλύτερες τιμές με τα κορίτσια εδώ
Ο Πεφάνης χαμογελάει
-Να τους πεις να τα ξεχάσουν αυτά,αθλητές είναι!Και να κόψετε λιγάκι τις συχνές
επισκέψεις εδώ γιατί μάτια υπάρχουν παντού.Αν καταφέρω να σας βγάλω στα πλέη
οφ πρέπει κι εσείς να φερθείτε ανάλογα.
-Έμαθες τι έγινε με τον Μαρτίνο στα Γιάννενα;
O Πεφάνης γίνεται σκυθρωπός
-Μπινιά του κοντού είναι,είπε,θα τουδωσε πάλι από αυτές τις Ταϋλανδέζικες μαλα-
κίες που έδωσε και στους άλλους,αν καταφέρει να τη βγάλει το παλικάρι….
-Έπαιζε μεταγραφή λένε,είπε ο άντρας
-Πάντα κάτι τέτοιο παίζει,είπε αδιάφορα ο Πεφάνης
Δήμος Πειραιά-Γραφείο Δημάρχου
Ο Θωμάς Αναστασιάδης έχει στραγγίξει και το δεύτερο ποτήρι με ουίσκυ που από-
φάσισε να προσφέρει στον εαυτό του.Στην τηλεόραση ο Κώστας Τζάφος μιλάει σε
δημοσιογράφους του Screen Channel,λέει την άποψη του για την επιχείρηση στις γει-
τονιές του λιμανιού και τα επεισόδια στην Βικτώρια
«Όλα αυτά έγιναν από δική μας πρωτοβουλία,την ίδια στιγμή που ο κύριος Αναστα-
σιάδης μιλούσε για τον Πειραϊκό παράδεισο».Ο Αναστασιάδης σηκώνει το ποτήρι
και ετοιμάζεται να το πετάξει στην τηλεόραση.Έχει μείνει μόνος του στο γραφείο,η
γραμματέας του έχει φύγει εδώ και μία ώρα. «Ο κύριος Δήμαρχος ανέλαβε να
καθαρίσει τη πόλη με συνεργεία που όχι μόνο δεν έδειξαν συνέπεια αλλά χρέωσαν
τον πολίτη του Πειραιά για υπηρεσίες που δεν πρόσφεραν ποτέ.Ποιοί ήταν τελικά
αυτοί οι άνθρωποι;Πήραν μίζες;Ασχολήθηκε εισαγγελέας;Που είναι τα έργα βελτίω-
σης της περιοχής κοντά στο λιμάνι;Οι παιδότοποι;Τα εμπορικά κέντρα και οι πολυκι-
νηματογράφοι;Τι έκανε με τα μαγαζιά που φημολογείται ότι λειτουργούν παράνομα
στο Μικρολίμανο;”
-Έκανα ότι μου είπαν οι δικοί σου να κάνω πουτάνας γιέ,ο Αναστασιάδης σωριάζεται
στη πολυθρόνα και βγάζει όσο αέρα έχει στα πνευμόνια του,ο λαιμός του τον καίει
αλλά τον παρακαλάει κιόλας για λίγο ουίσκυ παραπάνω.Κι εσένα θα σε πουλήσουν

366
όπως πούλησαν κι εμένα αλλά η μύτη σου που έχει σηκωθεί ψηλά δε σε αφήνει να
δεις,κολεγιά με τον Παναγόπουλο….πουλημένοι!!!
Παίρνει από το κινητό του ένα νούμερο,ζητά τον Υφυπουργό Εσωτερικών, «είναι σε
συνάντηση και είπε να μην τον ενοχλήσει κανείς κύριε Δήμαρχε,πρόκειται για το νέο
νομοσχέδιο για τις περιφέρειες,αν θέλετε μου αφήνετε μήνυμα…μισό λεπτό»,ακού-
γονται χαμηλόφωνες ομιλίες το τηλέφωνο έχει πάρει ένας άντρας
-Θωμά..,ο υπεύθυνος γραφείου τύπου του υπουργείου και φυσικά άνετος να μιλάει
στον ενικό
-Πρέπει να μιλήσω..
-Θωμά,είναι περίεργη η ώρα,το νομοσχέδιο θα περάσει με το χαρακτήρα του κατεπεί-
γοντος,μπορείς να πάρεις αύριο αν θες,γύρω στις 11.30
-Αυτό με τον Τζάφο δεν ήταν έντιμο,ο Αναστασιάδης δε ξέρει πια σε ποιόν μιλάει,
έκανα πάρα πολλά για το κόμμα,πάρα πολλά….
-Θωμά πρέπει να κλείσουμε τώρα,αύριο θα μιλήσουμε πιο ήρεμα
-Αύριο θα..,ο Αναστασιάδης δεν έχει τελειώσει τη φράση και το τηλέφωνο έχει
κλείσει,έξω φρενών πετάει το κινητό στο τοίχο
Τώρα χτυπάει το τηλέφωνο του γραφείου,σχεδόν παραπατάει καθώς πάει να το ση-
κώσει αλλά δεν είναι ζαλισμένος από το ποτό,τον έχουν πειράξει αυτά που μόλις είδε
στην τηλεόραση.O υπάλληλος που έχει βάρδια στο κέντρο του περνάει κάποιον
«κύριο» που επιμένει να του μιλησει
-Τι λέει αυτός ο αλήτης για τα συνεργεία;η φωνή είναι θυμωμένη
-Ρώτα τον!
-Εσένα ρωτάω Θωμά,τι στο διάολο έλεγε απόψε ο Τζάφος;Είχαμε κάνει μια συμφω-
νία οι δυό μας κάνω λάθος;
-Mε πούλησαν όπως με πουλήσατε κι εσείς ,το μυαλό του Αναστασιάδη σχεδόν
αδειάζει,ανοίγει το μίνι μπαρ του γραφείου και βγάζει το μπουκάλι με το
ουίσκυ.Εσείς πρώτοι μου γυρίσατε τη πλάτη και τώρα είδατε πως τελικά χάρη σε
μένα βγάζατε φράγκα.Εγώ σας έδινα δουλειές κι εσείς τι κάνατε;Με εκβιάζατε να βα-
λω δικούς σας στο Δήμο κι επειδή δε το έκανα για να μη χτυπήσει το ρουσφέτι και
καούμε όλοι μαζί μου αρχίσατε τα νάζια.
-Άκου να σου πω…
-Όχι εσύ άκου,ο Αναστασιάδης ουρλιάζει.Μήπως δε ξέρω τι κουμάσια είσαστε και τι
αφήσατε να γίνει στη γειτονιά σας τα Μανιάτικα;Τα πάρε δώσε με τα μούτρα του Πε-
φάνη,κάποια ποσοστά από προστασία μαγαζιών,όλα τα ήξερα ρε,όλα,και σας άφηνα
οπότε εσείς για ευχαριστώ τι κάνατε, μου πριονίσατε τη καρέκλα
Σιωπή από την άλλη γραμμή
-Έπαιξα το κεφάλι μου για χάρη σας και από το γαμημένο το πείσμα σας μου γυρί-
ζετε τη πλάτη κι έτσι μας πήρε η μπάλα όλους.Τώρα οι από πάνω τα κάνουν πλα-
κάκια με τον Παναγόπουλο για να αναλάβει αυτός τα έργα αλλά και τη καθαριότητα
όταν θα έρθει στα πράγματα ο Τζάφος.Κι εμένα με πλησίασαν για να σπρώξω τον
Παναγόπουλο αλλά εγώ έμεινα πιστός σε σας….σε σας!!
Η σιωπή από την άλλη γραμμή συνεχίζεται για λίγα δευτερόλεπτα αλλά τη σπάει μια
ψυχρή προειδοποίηση
-Φέρσου κύριος,αυτό μόνο
Ο Αναστασιάδης κλείνει τα μάτια και εισπνέει μόνο από τη μύτη,το αίμα του σφυρο-
κοπά το κεφάλι
-Δε θα μου κάνετε υποδείξεις,ψιθυρίζει αλλά ακούγεται
-Κύριος,επαναλαμβάνει η φωνή και το τηλέφωνο κλείνει
-Αλλιώς τι ρε;Αλλιώς τι; ο Αναστασιάδης ρωτάει τον αόρατο συνομιλητή του κι
σχεδόν αμέσως μετά ξεσπάει σε κλάματα.

367
 -
Τα τηλέφωνα στον PLAY FM έχουν πάρει φωτιά αλλά ο Αντωνίου για την ώρα έχει
αποφασίσει να μην βγάλει ακροατές στον αέρα, «ξέραμε κι εμείς ποιος ήταν ο αθλη-
τής που είχε πέσει σε κώμα,αλλά δεν είμαστε ψυχροί επαγγελματίες,πάνω απ’όλα εί-
μαστε άνθρωποι και σεβόμαστε ορισμένα πράγματα,άλλοι δεν το κάνουν».Τα μηνύ-
ματα κοντεύουν να «ρίξουν» τον υπολογιστή, «ξέρετε αλλά δεν λέτε», «καλύπτετε
την ντόπα κι αυτούς που την πουλάνε», πολλά μηνύματα και από τα Γιάννενα, «τόσο
καιρό σας λέγαμε για κάποιο κύκλωμα με αναβολικκά που εμφανιζόταν και εξαφα-
νιζόταν αλλά εσείς αδιαφορούσατε»,άλλοι πάλι τραβούσαν το σχοινί ακόμα περισσό-
τερο «μίζες από μεταγραφές,στημένα παιχνίδια και απαγορευμένες ουσίες,όλα αυτά
από την ίδια συμμορία που χαϊδεύετε».Ο Αντωνίου αισθάνεται πως χρειάζεται κάτι
για να συμπληρώσει τον τρίτο δυνατό του καφέ μέσα στη μέρα.Ένα από τα χαπάκια
που παίρνει και ο Ρισβάς και βγάζει το πρόγραμμα όταν αισθάνεται μάτια,φωνή και
πόδια να τον προδίδουν,αυτά τα χαπάκια που του είχε δώσει ο Μπίλαρος και τα είχε
πάρει κι εκείνο το βράδυ στη Μολδαβία,το βράδυ μετά το φιλικό στο Σερίφ,τότε
δηλαδή που τον έψαχνε αλλά δεν τον έβρισκε,τότε που όλοι περίμεναν τη συνέντευξη
τύπου αλλά η μισή Εθνική Ομάδα σχεδόν είχε πάει βόλτα,μαλακίες,κανένας δεν είδε
τους ποδοσφαιριστές ενώ ο ομοσπονδιακός προπονητής ήταν έξαλλος,και φυσικά δε
χρειάζεται να ξέρεις λέξη ιταλικά για να καταλάβεις τη λέξη «πουτάνα» που φώναζε
στο υπόλοιπο τεχνικό επιτελείο.Οι άνθρωποι της ΕΠΟ να προσπαθούν να καλύψουν
ότι μπορούσαν και η αντίστοιχη ομοσπονδία των Μολδαβών να καθησυχάζει τους
πάντες και τα πάντα με τη φράση «ένα μικρό πριβέ γλεντάκι».Οι δύο φουσκωτοί του
Μπίλαρου από κοντά, «άντρες της προσωπικής του ασφαλείας»,αλλά και προσωπικό
του Παναγιώτη Πεφάνη,όχι όμως και ο ίδιος.Λίγη ώρα αργότερα ο Λάκης Ρισβάς με
βλέμα γυάλινο κι ένα ηλίθιο γέλιο που δεν είχε σταματημό.Ο Αντωνίου να του κάνει
σκηνή ζήλιας, «δεν σνίφαρες μόνο,αλλά γαμήθηκες κιόλας»,το ηλίθιο γέλιο του Ρισ-
βά συνεχίζεται.Ο Αντωνίου συγκρατεί για λίγο το θυμό του και με πολύ προσοχή τον
οδηγεί στο δωμάτιο του,άλλη μια σκηνή ζήλιας «τι τρέχει ρε Λάκη,σου φαίνομαι πο-
λύ βουτυρομπεμπές σε σχέση με αυτόν ή με αυτούς που πήρες σήμερα;”,ο Ρισβάς
αντί για απάντηση τρέχει στη τουαλέτα και ξερνάει τρεις φορές και μετά την τρίτη
φορά κλαψουρίζει ένα αδύναμο «χάνομαι Δημοσθένη».Βρεμένη πετσέτα στο μέτωπο
και ξάπλα στο κρεβάτι,ο Ρισβάς βογκάει και τρέμει ενώ ο Αντωνίου τον λυπάται αλ-
λά έχει θυμώσει μαζί του, «είχαμε πει ότι θα περάσουμε το βράδυ μαζί,μαζί παλιοξε-
φτίλα!».Ο Ρισβάς προσπαθεί να του πιάσει το χέρι και να ζητήσει με αυτό τον τρόπο
συγχώρεση,ο Αντωνίου χτυπάει την απλωμένη παλάμη του τραγουδιστή.Εκείνη ακρι-
βώς τη στιγμή ακούγονται δυνατά χτυπήματα στη πόρτα του δωματίου,ο Ρισβάς αρχί-
ζει να κλαίει κανονικά και πάνω σ’ένα λιγμό παραλίγο να πνιγεί.Ο Αντωνίου παρα-
καλάει να μην είναι άντρας της Μολδαβικής Αστυνομίας ή κάτι παρόμοιο όπως ασφά
-λεια ξενοδοχείου.Τα χτυπήματα ακόμα πιο δυνατά αλλά μια άγρια φωνή βεβαιώνει
τον δημοσιογράφο πως οι επισκέπτες δεν είναι Μολδαβοί, «άνοιξε Αντωνίου γιατί θα
σπάσω τη πόρτα και μετά τα κεφάλια σας,άνοιξε τώρα!».Τη φωνή την ξέρει,ανήκει
σε έναν από τους φουσκωτούς του Τσαγκάρη,μάλλον αυτόν με την αλογοουρά.Δε
κάνει λάθος. «Τι στο πούτσο πήρε ο ηλίθιος;»ο Απάτσι δείχνει τον Ρισβά και τον κοι-
τάζει σα να θέλει να τον κομματιάσει,ο Αντωνίου ξέρει πως ο μπράβος δε θα ξεπερ-
νούσε τα όρια σε ένα ξενοδοχείο που φιλοξενεί Εθνική Ομάδα ποδοσφαίρο,όμως από
την άλλη μεριά ήδη αρκετά όρια είχεν ξεπεραστεί.Σηκώνουν τον Ρισβά με προσοχή
αλλά τα πόδια του τραγουδιστή σέρνονται, «δε σου είπα ρε Λάκη να μη μπερδεύεις
το χαπάκι με οτιδήποτε άλλο,σε καθυστερημένο μιλάω γαμώ το κερατό μου τι θα πεις
τώρα στο αφεντικό;»Ο Αντωνίου δε μιλάει καθόλου και η συναισθηματική του πλά-
στιγγα γέρνει τώρα προς τη πλευρά της λύπης,ο θυμός σιγά σιγά εξαφανίζεται.Στο

368
δωμάτιο έχει μπει και ο άλλος μπράβος του Τσαγκάρη. «Οι άλλοι δύο είναι πάνω
κάτω στα ίδια χάλια»,το πρόσωπο του φουσκωτού είναι σχεδόν ανέκφραστο.Ο Αν-
τωνίου προσπαθεί να μαντέψει ποιοι είναι οι άλλο δύο,ποδοσφαιριστές,άνθρωποι της
ΕΠΟ;Τι σημασία έχει; «Κανένας δημοσιογράφος πήρε χαμπάρι τίποτα;» ρωτάει για
να δείξει πως ξέρει κι εκείνος να προσφέρει πολύτιμες υπηρεσίες αν χρειαστεί.Κανέ-
νας από τους μπράβους δεν απαντά και μεταφέρουν τον Ρισβά στο δωμάτιό του αφού
πρώτα έχουν ρίξει προσεκτικές ματιές στο διάδρομο μην τυχόν και τους έχει δει κανέ-
νας από τους πελάτες ή το προσωπικό του ξενοδοχείου. «Σκάσε ντε»είναι η απάντηση
του Απάτσι στο νέο βογκητό του Ρισβά ο οποίος αλλάζει πλευρό κάθε λίγο και λι-
γάκι. «Έχει εμφάνιση και στη Κύπρο,αν πάθει κάτι εδώ θα έχουμε τρεξιματα»,ο
Καυκάσιος κοιτάζει το δωμάτιο σα να ψάχνει λύσει στους τέσσερεις τοίχους. «Εσύ ρε
τι ρόλο βαράς δε μπορούσες να τον προσέξεις λίγο παραπάνω;»ξέσπασμα του Απάτ-
σι στον Αντωνίου και ο δημοσιογράφος υπερασπίζεται τον εαυτό του τσιρίζοντας
«εσείς φροντίσατε γι’αυτό το χάλι,εγώ τι να έκανα δηλαδή;Εγώ οργάνωσα το παρτα-
κι;Γαμώ το ένα απλό φιλικό παιχνίδι ήταν».Ο Καυκάσιος πλησιάζει απειλητικά τον
Αντωνίου «βουλωσέ το»,ο δημοσιογράφος δε φοβάται γιατί ξέρει πως εδώ αποκλεί-
εται να τον πειράξουν. «Παίρνω το αφεντικό»,ο Απάτσι βγάζει το κινητό του.
-Τι κοιτάς ρε Χάρη; ο Αντωνίου ρίχνει μια ματιά στον ηχολήπτη του που με την έκφ-
ραση του προσώπου του δείχνει τη δυσαρέσκεια του για την απόφαση του δημοσιογ-
ράφου να πάρει το χάπι
-Να πω να σου φέρουν λίγο νερό;ο Χάρης προσπαθεί να γίνει φιλικός
-Δε θέλω νερό,βάλε λίγο ακόμα μουσικό χαλί και θα πάω στα διεθνή
Πίσω σ’εκείνο το βράδυ στη Μολδαβία και ο Βασίλης Τσαγκάρης εισβάλει με τη σει-
ρά του στο δωμάτιο του Ρισβά. «Αντωνίου κατέβα κάτω και πιάσε κουβέντα με το τε-
χνικό τημ της ομάδας,τώρα!»Ένα μπουκάλι με υγρό σε χρώμα ξεβαμμένου γαλάζιου
στα χέρια του Τσαγκάρη,μάλλον θα το δώσει στον Ρισβά για να το πιεί. «Ο Γαλανός
και ο ΓΓΑ που είναι;»η περιττή και εκνευριστική ερώτηση του Αντωνίου. «Κάνε ρε
αυτό που σου λέω»,ο Μπίλαρος με τα κόκκινα μάτια του να βγάζουν φωτιές,οι όποιες
απορίες και οι όποιες ενστάσεις του δημοσιογράφου πρέπει να τελειώσουν εδώ.
Αφήνει το δωμάτιο αλλά κλείνοντας την πόρτα στήνει αυτί.Οι φωνές δεν είναι δυνα-
τές αλλά μπορεί πάνω κάτω να καταλάβει,μιλάει ο Μπίλαρος «τους έχω ανφας και
προφίλ τους μαλάκες,να τρέξουν και να κουκουλώσουν αλλιώς θα τους δώσω στεγνά,
μην ανησυχείτε για τίποτα,τελειωμένη η δουλειά,γι’αυτήν εδώ την κοντέσσα να δού-
με τι θα κάνουμε»,ο Τσαγκάρης προφανώς εννοεί τον Ρισβά και ο Αντωνίου παίρνει
το ασανσέρ για να κατέβει στη ρεσεψιόν,έχει ακούσει ήδη αρκετά και έχει έρθει και η
ώρα να υποδυθεί τον ρόλο που του έχουν αναθέσει,αυτόν του αγαπημένου δημοσιογ-
ράφου της Εθνικής Ομάδας ποδοσφαίρου.Στη ρεσεψιόν καθισμένη σε έναν καναπέ
δύο από τα μέλη του προπονητικού τημ,βοηθός γυμναστή και διατροφολόγος,αλλά
υπάρχει και ο βασικός αμυντικός χαφ ο Αντρέας Μπασιάς,αυτός δεν χαίρεται κα-
θόλου που βλέπει τον Αντωνίου και δεν ανταπωδίδει τον χαιρετισμό που του απευ-
θύνει ο δημοσιογράφος. «Έχει ενοχλήσεις στον τρικέφαλο»δικαιολογεί τον Μπασιά ο
βοηθός γυμναστή, «πάντως δεν υπάρχει ανησυχία θα παίξει κόντρα στον ΠΑΟΚ την
Δευτέρα».Ο Αντωνίου με την άκρη του ματιού του εντοπίζει κάποιον γεροδεμένο αν-
τρα στη είσοδο του ξενοδοχείου και σ’αυτόν τον άντρα πηγαίνει ο Μπασιάς,ο Αντω-
νίου αναγνωρίζει τον γεροδεμένο,είναι ο Ζήσης Νικολόπουλος,ο Νικολόπουλος δεν
είχε έρθει στο ίδιο αεροπλάνο με τους «εκλεκτούς» καλεσμένους του φιλικού,άλλη
πτήση από Αθήνα δεν υπήρχε,εκτός αν ήρθε από Θεσσαλονίκη.Ναι,στη Θεσσαλονίκη
μπορεί να είχε πάει,άρα για να μιλάει με τον Μπασιά ή ο συνεργάτης του Μπίλαρου ο
Παναγιώτης Πεφάνης ετοίμαζε το παρασκήνιο κάποιας μεταγραφής αλλά δε θα μπο-
ρούσε φυσικά να εμφανιστεί ο ίδιος-γι’αυτό κι έστειλε τον Νικολόπουλο-ή το ντέρμ-

369
πυ της Τούμπας θα είχε κάποια από τις «ομορφιές» του ποδοσφαίρου και σε αυτή
μπορεί να ανακατεβόταν ο Μπασιάς. «Έλα να πούμε καμιά κουβέντα ρε Δημοσθένη»
ο διατροφολόγος ακούγεται λίγο αγχωμένος,μάλλον θέλει να αποσπάσει την προσοχή
του δημοσιογράφου από το δίδυμο Μπασιά-Νικολόπουλου.
-Χαμήλωσε το χαλί,λέει ο Αντωνίου στον ηχολήπτη,θα μιλήσω για Ιταλία
Γιάννενα
-Δεν τον είδα ποτέ να παίρνει τίποτα κύριε Ασβεστόπουλε,ο σούτινγκ γκαρντ της ομ-
άδας είναι επιθετικός και δεν έχει διάθεση να μιλήσει,θα έπρεπε να σας ενδιαφέρει
πρωτίστως να γίνει καλά ο Λάμπρος,αλλά ποιος έχασε την ευαισθησία του για να την
βρείτε εσείς οι δημοσιογράφοι
Ο Ασβεστόπουλος παραμένει ψύχραιμος κι έχει διατηρήσει ψηλά τις κεραίες του
παρά την μεγάλη κούραση.Όλα τα παγκάκια στο προαύλιο του νοσοκομείου είναι
πιασμένα και οι δύο άντρες μιλούν όρθιοι
-Δεν είναι η ευαισθησία μου το θέμα μας,λέει στον παίκτη,ένας υγειής και σε μεγάλη
φόρμα τον τελευταίο καιρό παίκτης μπαίνει στο νοσοκομείο αφού πρώτα πέσει ξερός
σ’ένα μπαρ.Ανάλογες περιπτώσεις…
-Ναι έχουν ξανασυμβεί,τον διακόπτει ο γκαρντ,και τι μ’αυτό;Ακόμα δεν έχουν γίνει
οι απαραίτητες εξετάσεις
-Δεν έβγαλα συμπέρασμα,είπε ο Ασβεστόπουλος,ερωτήσεις κάνω,ερωτήσεις που θα
έπρεπε να είχαν κάνει κι άλλοι στο παρελθόν
-Χέσε με μωρέ…
-Έχει κανένα νόημα να παριστάνω τον κακομοίρη που κάνει ρεπορτάζ για νοικο-
κυρούλες; η φωνή του Ασβεστόπουλου έχει γίνει πιο έντονη.Ξέρω αρκετά πράγματα
ή αν θες έχω αρκετές ενδείξεις για κάποια πράγματα οπότε ότι και να μου πεις εγώ θα
συνεχίσω,επίσης ότι κι αν μου πεις μάθε πως είμαι με το μέρος του Λάμπρου και του
κάθε Λάμπρου,άλλοι είναι το πρόβλημά μου
Ο γκαρντ δεν τον κοιτάζει τόσο καχύποπτα κι επιθετικά όσο πριν αλλά δεν έγινε ξαφ-
νικά και φιλικός
-Βασίλης Τσαγκάρης; Παναγιώτης Πεφάνης; Έντυ Κουμάνι;.O Ασβεστόπουλος βγα-
ζει το σμαρτφον του κι δείχνει στον γκαρντ την περίφημη φωτογραφία στο ξενοδο-
χείο Μέτροπολ.Αν ήθελα να κάνω τζέρτζελο θα είχα μιλήσει με άλλους όχι με σένα
οπότε από την φωτογραφία και μόνο καταλαβαίνεις πως κινούμαι έχοντας συγκεκρι-
μένους στόχους.Αυτή η φωτογραφία τραβήχτηκε λίγες ώρες πρίν από εκείνο το περί-
φημο ματς κόντρα στη Λάρισα.
Ο γκάρντ ξεροκαταπίνει
-Ότι κι αν πω….
-Δε θα βγει πουθενά το όνομά σου,διαβεβαιώνει ο Ασβεστόπουλος
-
Από το cd player ακούγεται ένα συγκρότημα που θυμίζει έντονα τους Bad Seeds και
ο τραγουδιστής του έχει λίγο από Nick Cave στο χρώμα της φωνής του,όμως είναι
πραγματικά καλοί δεν είναι φτηνή αντιγραφή.
-Τι να σου βάλω να πιείς; με ρωτάει
Το σπίτι της είναι ζεστό,μοντέρνα έπιπλα και κάδρα με πίνακες μοντέρνας τέχνης
μάλλον –μια και δεν είμαι ο πιο ειδικός γύρω από τη ζωγραφική.Τα τέσσερα κάδρα
στο χωλ φιλοξενούν έργα ποπ-αρτ,αυτή μπορώ να την ξεχωρίσω.Το χρώμα που κυρι-
αρχεί είναι το κρέμ.Η δισκοθήκη της είναι σχετικά μεγάλη.Αρκετά βινύλια αλλά και
πολλά cd τα οποία σε αντίθεση με τους δίσκους είναι λίγο πιο άναρχα τοποθετημένα,
καταλαβαίνει σχεδόν αμέσως τη σκέψη μου
-Κάποια στιγμή θα τα τακτοποιήσω κι αυτά

370
Χαμογελάω και κοιτάζω τις ράχες των βινυλίων,νοιώθω λίγο πιο ήρεμος αλλά κάτι
με σπρώχνει να διακόψω αυτή μου την ηρεμία,αντιστέκομαι,πόσο καιρό έχω ν’αντισ-
ταθώ σε κάτι τέτοιο;
-Αφηρημένε,δε μου είπες τι θα πιείς
-Πριν να μου βάλεις να πιω πεσ’μου τι ακούμε
Χαμογελάει και παίρνει ένα κωμικά αυστηρό ύφος
-Να λοιπόν που κάποιους δεν τους ξέρεις,είπε,και σε πληροφορώ πως είναι Ιταλοί
λέγονται Three Blind Mice δεν είναι πολύ ωραίοι;
Κούνησα το κεφάλι μου όντως οι τύποι ήταν πολύ καλοί
-Υπάρχουν από το 2010,είπε,στην ιστοσελίδα τους λένε πως παίζουν Swamp Rock
-Παίζουν καλή μουσική,είπα,όσο για το ποτό ένα Jameson με σόδα είναι μία χαρά.
Λοιπόν θα κοιτάξω να επικοινωνήσω μαζί τους και να τους φέρω στο κλαμπ.Δε νομί-
ζω να τους ξέρουν και πολλοί στην Αγγλία
Το κλάμπ,τα συγκροτήματα,μερικές άλλες άτακτες σκέψεις η Χριστίνα φέρνει το
ποτό και το κινητό μου χτυπάει.
-Μόνο πεσ’μου ότι είσαι καλά,είναι ο Λεωνίδας και μαντεύω γιατί μου έχει τηλεφω-
νήσει.
-Είμαι,όσο μπορώ να είμαι δηλαδή αν σκεφτείς γιατί ήρθα
Ευχαρίστησα με νόημα τη Χριστίνα για το ποτό κι εκείνη επίσης με νόημα μου έδειξε
πως θα πήγαινε στη κουζίνα για να με αφήσει να μιλήσω ελεύθερα.Λίγες κουβέντες
γύρω από την Ερμίνια,την εγκυμοσύνη της και το κλαμπ
-Σε πρήζει ο Βρεττός έτσι;ρώτησα
-Χεσμένο τον έχω,μου απάντησε,αλλά για σένα ανησυχώ,όχι τόσο γιατί είσαι ακόμα
εκεί αλλά γιατί δεν επικοινωνείς,ρε ξάδελφε ξέρεις ότι…
-Δεν υπάρχει κανένας λόγος ανησυχίας,του είπα,υπάρχουν πράγματα που πρέπει να
τακτοποιηθούν όσο για τον Βρεττό αν θέλει κάτι ας πάρει εμένα
-Λες και δεν τον ξέρεις τι είναι,σχολίασε ο Λεωνίδας,το πολύ πολύ να πάρει τον πα-
τέρα σου,εσένα αποκλείεται.
Ο Λεωνίδας είχε δίκιο,ίσως θα έπρεπε να επικοινωνήσω εγώ μαζί του
-Για ρώτησέ τον αν τον ενδιαφέρει να πουλήσει το μερίδιό του ή μέρος από αυτό,είπα
και σχεδόν ένοιωθα τον Λεωνίδα να ξαφνιάζεται
-Αυτό τι είναι τώρα;
-Τίποτα,απλώς δε θέλω να τον ρωτήσω εγώ γιατί βαριέμαι να κάνω τέτοιες κουβέντες
στο τηλέφωνο
-Υπάρχει άνθρωπος που ενδιαφέρεται;
Η συζήτηση έπρεπε να τελειώσει κάπου εδώ,ήθελα την ηρεμία που μου έδινε η συν-
τροφιά της Χριστίνας έστω κι αν αυτή θα ήταν προσωρινή
-Ίσως,απάντησα,αλλά ακόμα τα πράγματα είναι αόριστα
-Ξέρεις ότι τίποτα δε θα με ευχαριστούσε περισσότερο από το να ξεφορτωθώ αυτό το
μοσχάρι,και φαντάζομαι πως γνωρίζεις ότι και σχεδόν όλο το προσωπικό του μαγα-
ζιού έχει την ίδια επιθυμία με μένα,αλλά μπορεί να αφήσει το εύκολο χρήμα;Σκέψου
μόνο ότι η προσφορά του στο μαγαζί είναι οι ξαφνικές επισκέψεις του κι όταν φεύγει
μετά όλος ο χώρος μυρίζει ξυνίλα.
-Ας τον ρωτήσουμε πάντως,είπα
-Αν δεν ήταν η Ερμίνια έγκυος θα είχα φτιάξει βαλίτσες,κάτι δε μου λές αλλά δε
πρόκειται να σε ρωτήσω περισσότερα πράγματα,είμαι σίγουρος δε πως ο μυστήριος
επενδυτής σου θα είναι άτομο που εμπιστεύεσαι.
Χαμογέλασα αν και δε μπορούσε να με δει
-Ναι είναι,είπα

371
Χαιρετηθήκαμε με την υπόσχεση για πιο συχνή επικοινωνία.Ήπια μια γουλιά από το
Jameson και ο τραγουδιστής των Three Blind Mice έδινε ρεσιτάλ.Μπήκε και πάλι στο
σαλόνι κρατώντας ένα μπολ με μία μπάλα παγωτό σοκολάτα
-Θα το κάψω με τζόγκιγκ,μου είπε δείχνοντας με το σαγόνι της το παγωτό
-Πρέπει να μου γράψεις το cd,της είπα,οι φίλοι σου με κέρδισαν
-Ίσως όταν τους φέρεις να παίξουν στο Λονδίνο με καλέσεις να έρθω να τους δω και
ζωντανά
Έφερε μια κουταλιά παγωτό στο στόμα της όχι τόσο γιατί το λαχταρούσε αλλά μάλ-
λον γιατί το θεώρησε σαν έναν καλό τρόπο να σωπάσει και να μη συνεχίσει την φρα-
ση της επειδή ίσως να έλεγε και κάτι για το οποίο αργότερα θα μετάνοιωνε.
-Ποια ήταν η καλύτερη συναυλία που έχεις δει; τη ρώτησα δοκιμάζοντας έτσι να την
βγάλω από την όποια δύσκολη θέση
Άλλη μια κουταλιά παγωτό,κάθεται στον καναπέ και σκέφτεται
-Χμμμ,Tindersticks,Deus,Wooven Hand και….Neil Young
Το τελευταίο όνομα με εξέπληξε
-Neil Young, που;
-Στο Παρίσι,έχω σπουδάσει εκεί είπαμε
Χτύπησα το κούτελό μου σαν τιμωρία για αυτή μου την αμνησία
-Δε με προσέχεις όταν μιλάω,με μάλωσε
-Ένα κορίτσι που έχει δεί τον Neil Young ασφαλώς αξίζει τη προσοχή μου
Κάθισα δίπλα της και τσούγκρισε το μπολ της με το ποτήρι μου
-Σ’ευχαριστώ,της είπα
-Για πιο πράγμα;
-Για όλα
-
Ο Κρίστο Γκιζίνσκι συναντά τον γεροδεμένο άντρα με το ξυρισμένο κεφάλι κοντά
στην πλατεία Ιπποδαμείας,ο άντρας δεν χαίρεται και πολύ που τον βλέπει.Ο Γκιζίνσ-
κυ περπατάει κάπως περίεργα.
-Δε βάζεις μυαλό ρε,ο άντρας τον κοιτάζει περιφρονητικά
Ο Πολωνός φοράει ένα τζιν ξεβαμένο,ένα ζευγάρι ποδοσφαιρικά παπούτσια ειδικά
για πλαστικό χορτάρι και μια μπλούζα ρέπλικα της Ατλέτικο Μαδρίτης.Γλύφει τα
χείλη του και μορφάζει
-Λίγο μόνο,παρακαλεί
-Τα πράγματα άλλαξαν Πολωνέ,ο άντρας ρίχνει ματιές αριστερά και δεξιά,ο δικός
σου ξαναγύρισε αλλά είναι αργά πλέον.Δε μπορώ να σου βρίσκω «τροφή» και επί
πλέον έχει γίνει γνωστό ότι ξαναγύρισες στη παλιά σου φωλιά
Ο Γκιζίνσκι σχεδόν βουρκώνει
-Τι να έκανα ρε φίλε…τι να έκανα,με βρήκαν….
Ο Γκιζίνσκι δε θέλει να μιλήσει άλλο,σα να ντρέπεται
-Καταλαβαίνω,είπε ο άντρας που συνεχίζει να παρατηρεί το χώρο τριγύρω,αλλά και
πάλι δε μπορώ να κάνω κάτι,αν μαθευτεί ότι σε ταϊζω θα βρω το μπελά μου.Όχι από
τον Παναγιώτη αλλά από τους δικούς μου
Ο Γκιζίνσκι συμφωνεί κουνώντας το κεφάλι αλλά δεν υποχωρεί τόσο εύκολα
-Μόνο λίγο,ξαναπαρακαλά
Ένα μαύρο skoda πάρκαρε ένα λεπτό πριν τη συνάντηση των δύο αντρών διακόσια
μέτρα πιο πέρα.Ο οδηγός έχει ρυθμίσει τη φωτογραφική μηχανή για νυχτερινή λήψη.
Ζουμάρει και βλέπει καθαρά τον γεροδεμένο άντρα να δίνει ένα κομμάτι αλουμινό-
χαρτο στον Γκιζίνσκι,φωτογραφία.Ο Γκιζίνσκι κάτι λέει και μετά αφού χαιρετήσει
απομακρύνεται με το περίεργο βάδισμά του,άλλες δύο φωτογραφίες,μία τον Πολωνό
και μία τον γεροδεμένο.

372
-Σχετικά ήσυχο βράδυ,είπε ο συνοδηγός
-Ναι ψόφια πράγματα,συμφώνησε ο οδηγός φωτογράφος,ευτυχώς σε λίγες μέρες τε-
λειώνουμε,δηλαδή πιστεύει κανείς ότι κάναμε κάτι;
-Να σου πω την αμαρτία μου εγώ έχω μεγάλη εμπιστοσύνη στον Αθανασάκο,απάντη-
σε ο συνοδηγός,δε νομίζω να το πάει πρόχειρα
-Καριέρα κοιτάει κι αυτός όπως όλοι,είπε αδιάφορα ο οδηγός
-Μπορεί, αλλά αυτός το αξίζει
-Κάλεσε και τους άλλους να μάθουμε αν βρήκαν τίποτα,είπε ο οδηγός και χασμου-
ρήθηκε,καλό το κωλοβάρεμα αλλά άρχισα βαριέμαι
-
Ήμουν ανήσυχος γιατί θα μπορούσε να χτυπήσει το κινητό μου από στιγμή σε στιγμή
και να διακόψει το δείπνο.Η Δέσποινα προσπαθούσε να είναι ευχάριστη και να με
κάνει να «ξεφορτώσω» αλλά δυστυχώς έπιασα τον εαυτό μου να μην έχει ακούσει
αρκετά από όλα όσα μου έλεγε.Λίγος κόσμος στο εστιατόριο και το τριμελές τζαζ
συγκρότημα που το αποτελούσαν νεαροί όχι πάνω από 25 ετών έπαιζε εξαιρετικά το
Take The A Train.Πιάνο,μπάσο και ντραμς.Άργησα ακόμα και να συνειδητοποιήσω
πόσο όμορφη ήταν.Φορούσε ένα μπλε ρουαγιάλ φόρεμα,γαλάζια σκουλαρίκια που
έφταναν σχεδόν μέχρι τους ώμους,ενώ τα μαλλιά της τα είχε αλογοουρά.
-Δεν έχεις μιλήσει σχεδόν καθόλου,μου είπε χωρίς όμως να παραπονιέται
-Πολύ κούραση,δικαιολογήθηκα
Με κοίταξε στα μάτια και χαμογέλασε λίγο πικρά
-Ουσιαστικά εγώ σε ανάγκασα γι’αυτό το δείπνο,είπε
-Όχι,όχι..εγώ δε στο πρότεινα;Απλώς…..
-Ακόμα κάτι σε βασανίζει για το οποίο δε μιλάς,μου είπε
Δεν ήξερα τι να απαντήσω,έβαλα στο στόμα μου μια μπουκιά από το σολωμό που
είχα παραγγείλει,ήταν νοστιμότατος,η Δέσποινα είχε διαλέξει παστίτσιο λαχανι-
κών.Η μπάντα εισέπραττε το χειροκρότημα του κοινού με τά το τέλος του κομματιού
και ξεκίνησε να παίζει το Paper Moon.Κοίταξα για λίγο τη θάλασσα, έιχαμε πιάσει
καλό τραπέζι και το βραδινό αεράκι ήταν αρκετά δροσερό,κάποιους αιώνες πρίν όλα
αυτά θα ήταν τέλεια.
-Δεν μου είναι εύκολο να σε βλέπω να απομακρύνεσαι,είπε κοιτώντας το πιάτο της,
μη νομίζεις βέβαια ότι είμαι καμιά αναίσθητη και δε καταλαβαίνω
Της έπιασα απαλά το χέρι
-Κάποια στιγμή θα τελειώσουν όλα αυτά,της είπα
-Μακάρι να μην είχε έρθει,η φωνή της ακούστηκε σκληρή
-Ο Στέφανος;ρώτησα
Κούνησε το κεφάλι και δάγκωσε το κάτω χείλος της σα να είχε μετανοιώσει γι’αυτό
που μόλις είχε πει
-Από τότε που ήρθε άλλαξες….
«ξέρω για τι ακριβώς πρόκειται όπως ξέρεις κι εσύ πως έχω γνωρίσει τέτοιου είδους
απόβράσματα.Σκέψου το,σκέψου το ψύχραιμα,ένας άνθρωπος της νύχτας με προϋπη-
ρεσία,κάποιος της πιάτσας χωρίς οικογένεια,χωρίς υποχρεώσεις.Κάποιος που δεν είναι
κατά βάση το καλό καθημερινό παιδί που ήταν ο Δημήτρης.Ρίξε μου μια ματιά»
Ένοιωσα πάλι να ιδρώνω και να αναπνέω δύσκολα,μου είχε κοπεί εντελώς η όρεξη
Όσο έφερνα στο μυαλό μου τα λόγια του πάλευα ταυτόχρονα και με τα όσα πίστευα
μέχρι τώρα, πάλευα με το παρελθόν μου και με ότι όμορφο είχε αυτό,πάλευα με μια
ζωή ολόκληρη.
-Θέλεις να φύγουμε; με ρώτησε

373
-Αν θέλεις καθόμαστε,είπα ήρεμα, «ναι θέλω να φύγουμε τώρα,όχι μόνο από δώ αλλά
από τον Πειραιά αν γίνεται,αλλά πριν φύγουμε θέλω να καθίσω για λίγο μόνος μου
στο παγκάκι,θέλω να κοιτάξω το νησάκι του Παρασκευά,όπως εκείνο το βράδυ.»
-Μπορούμε αν θες να πάμε σπίτι σου,ο Πάρης θα μείνει σε έναν φίλο του
Σειρά της να μου πιάσει το χέρι και να το κρατήσει μέσα στα δικά της.Το χαμόγελό
της αν και κάπως κουρασμένο με παρακαλούσε να άφηνα τα πάντα πίσω μου έστω
γι’απόψε.Φτάσαμε στο σπίτι μου αλλά όσο ήμασταν στο αυτοκίνητο σχεδόν δεν
ανταλλάξαμε κουβέντα.Την ένοιωσα να με κοιτάζει και να διεκδικεί χώρο στη ζωή
μου.Έβαλα ουίσκυ για μένα ενώ εκείνη ήθελε μόνο νερό.
-Μουσική δεν έχει Αστυνόμε;
-Αυτό ψάχνω,είπα
«Δε πιστεύω ότι έβαλες στο κορίτσι Lynyrd Skynyrd…»,πόσα χρόνια πρίν;Εκείνος
να γελάει και ο Δημήτρης να μας κοιτάζει και τους δύο απορρημένος, «Τι έχουν οι
Lynyrd Skynyrd δηλαδή;», «Marvin Gaye,I Want You με αυτό έριξε τη δεύτερη γυ-
ναίκα του», «άσε ρε τίποτα Αμερικάνοι είμαστε;»Καταλήξαμε να γίνουμε φέσι ακού-
γοντας το Live των Allman Brothers στο Fillmore,ένα από τα καλύτερα ζωντανά άλμ-
πουμς όλων των εποχών
-Allman Brothers Band At Fillmore East,μουρμούρισα κατεβάζοντας μια γουλιά
-Ωχ ροκιές,η Δέσποινα είχε ενστάσεις
- Whipping Post,εικοσιτρία λεπτά μαγείας,άλλη μια γουλιά ουίσκυ,πλησιάζω τη Δέσ-
ποινα και τη φιλάω απαλά στα χείλη
«Sometimes I feel, sometimes I feel like I've been tied To the whipping post
Tied to the whipping post, tied to the whipping post, Good lord I feel like I'm
dyin'»
Την αγκαλιάζω και ψιθυρίζω “Good lord I feel like I'm dyin'»,περιμένω να χτυπήσει
το κινητό μου,περιμένω εκείνον να μου διαλύσει έστω και τις μηδαμινές μου αμφιβο-
λίες,της κατεβάζω μάλλον απότομα το φερμουάρ του φορέματός της,νοιώθει αμήχα-
να,δε με έχει ξαναδεί έτσι,τραβιέται διστακτικά.Ξεκινώ να την φιλάω στο λαιμό και
αυτή τη φορά δοκιμάζω να ξεκουμπώσω το σουτιέν της «I drown myself in sorrow,
as I look at what you've done, nothin' seems to change, bad times stay the
same,and I can't run»o Duanne Allman και ο Dickey Betts σαρώνουν τα πάντα με
τα ατέλειωτα σόλα τους ενώ ο Gregg Allman με τον σπαραγμό του δεν έχει συνειδη-
τοποιήσει πως τραγουδάει ένα από τα πιο ερωτικά και συνάμα από τα πιο απελπισ-
μένα γκόσπελ μπλουζ όλων των εποχών,είναι η προσευχή του σ’έναν θεό της απώ-
λειας και του πάθους. «Νάσο»,μια φωνή φοβισμένη,δε ξέρω σε ποιόν ανήκει,άλλη
μια γουλιά από το ουίσκυ,χαϊδεύω αρχικά τους προσαγωγούς της Δέσποινας και σπ-
ρώχνοντας τους μετά απαλά οδηγώ το στόμα μου ανάμεσα στα σκέλια της «nothin'
seems to change, bad times stay the same,and I can't run»,δεν ξέρω αν θέλω να κάνω
έρωτα ή να ξεσπάσω,τίποτα δεν είναι ξεκάθαρο.Νοιώθω δυό χέρια να πιάνουν τους
ώμους μου,όχι με στοργή αλλά με μία διάθεση να με εμποδίσουν,τα παρεμερίζω εύ-
κολα, «έχασα τον τελευταίο φίλο που είχα,λες να ήθελα για ένα καπρίτσιο να βλάψω
την οικογένειά του;»,τα χέρια ξαναπιάνουν τους ώμους και κάτι υγρό έχει σκεπάσει
τα μάτια μου
-Σταμάτα,είναι η φωνή της..φόβος και προσταγή ταυτόχρονα
Με την ανάστροφη του χεριού μου σκουπίζω τα μάτια μου,κοιτάζω το πρόσωπό της
και νομίζω πως αποφεύγει τη ματιά μου
-Όχι,ψιθυρίζει,όχι έτσι
Θυμώνω,όχι μαζί της,αλλά θυμώνω και σχεδόν πετάγομαι από τον καναπέ για να βο-
λευτώ στην πολυθρόνα.Λίγο από το ουίσκυ έπεσε στο πάτωμα εξ’αιτίας αυτής της
απότομης κίνησής μου.Θυμώνω με εκείνον,θυμώνω με το Δημήτρη,θυμώνω και με

374
τον Gregg Allman που έχει κατσικωθεί στο σαλόνι.Ανάσα και ανακάτεμα στο στομά-
χι,άλλη μια γουλιά.Εκείνη έτοιμη να βουρκώσει
-Συγγνώμη,μουρμούρισα περισσότερο γιατί κάποιος μέσα μου με διέταξε να δικαιο-
λογηθώ παρά γιατί ένοιωσα την ανάγκη συγχώρεσης
Κούνησε το κεφάλι της,ένα βουβό «δεν πειράζει» ή κάτι τέτοιο
-Θέλω να σε βοηθήσω και δε μπορώ,είπε σφίγγοντας τα γονατά της με τα δάχτυλα,σε
παρακολουθώ να είσαι στο κόσμο σου,να με κοιτάς αλλά να μη με βλέπεις.Τι σου
συμβαίνει;Τι μας συμβαίνει;
Ένας ολόκληρος κόσμος κατέρρευσε,ναι υπερβολλές,η δολοφονία ενός φίλου που δεν
μπορείς να αποδείξεις,μια υπόθεση που δε θα έπρεπε να είχες αναλάβει έτσι κι αλ-
λιώς Αστυνόμε,αυτό δεν θα συμβούλευες κάποιον από τους κατωτερούς σου,άσε
κάποιον ουδέτερο να αναλάβει γιατί η προσωπική σχέση θολώνει τη κρίση σου,και
τώρα τί;Τι ακριβώς κάνεις και από ποιόν περιμένεις βοήθεια;
-Λυπάμαι Δέσποινα….,ουίσκυ και παύση γιατί μόνο να σκεφτώ μπορούσα κι αυτό
όχι με ιδιαίτερη επιτυχία
-Κι εγώ λυπάμαι Νάσο και σου είπα πριν το γιατί
Ανέβασε το φερμουάρ της,έστρωσε κάπως το φορεμά της και πέρασε τη τσάντα της
στον ώμο
-Θα μιλήσουμε,της είπα
Σηκώθηκα και την πλησίασα για να τη φιλήσω,είχα συνέλθει κάπως γιατί ένοιωθα
πλέον έντονα την ανάγκη να με συγχωρέσει.Εκείνη όμως έκανε πίσω
-Θα είμαι δίπλα σου αν με χρειαστείς,είπε ακουμπώντας με απαλά στο μπράτσο,αλλά
μόνο τότε,ίσως αυτό τον καιρό να έχεις ανάγκη να μείνεις μόνος σου και όταν..όταν
τελειώσουν όλα αυτά να μπορέσουμε να μιλήσουμε
-Θα το ήθελα,της είπα,θα έρθω μαζί σου για να μην περιμένεις μόνη σου ταξί εκτός
αν θέλεις να σε πάω εγώ
-Όχι,κι εγώ θέλω να μείνω λίγο μόνη μου
-Τουλάχιστον άσε με να καλέσω το ταξί,δε θα αργήσει να έρθει
Δέχτηκε απρόθυμα και μέχρι να έρθει το ταξί και να με ειδοποιήσει ο ταξιτζής ότι
είχε φτάσει είχαμε μείνει σιωπηλοί.Προσπάθησα και πάλι να την φιλήσω αλλά αυτή
τη φορά για αποχαιρετισμό,δέχτηκε το φιλί μου ψυχρά χωρίς να ανταποδώσει,είχε
όλο το δίκιο με το μέρος της.Άκουσα το ταξί να φεύγει και στο πικ απ οι Allman Bro-
thers αντικαταστάθηκαν από τον Leonard Cohen.Ύστερα από το πρώτο λεπτό του Fa-
mous Blue Raincoat κάλεσα τον αριθμό του.Η φωνή του έμοιαζε ανυπόμονη αν και
ήμουν σίγουρος πως είχε καταλάβει γιατί τον είχα καλέσει,δοκίμασα να μιλήσω αλλά
η φωνή μου δεν έβγαινε με την πρώτη,η δεύτερη προσπάθεια έφερε καλύτερα απότε-
λέσματα
-Περίμενε τηλεφώνημά μου αύριο,είπα,θα έρθουμε σε επαφή με κάποιον που γνωρί-
ζει τα κατάλληλα πρόσωπα γι’αυτό που θές,να ξέρεις όμως πως δεν είμαι σίγουρος
ότι θα τα καταφέρουμε
-Εγώ είμαι,μου απάντησε
-Καληνύχτα
-Νάσο…
-Ναι..
-Δε θα το μετανοιώσεις
Έκλεισα το τηλέφωνο,έβγαλα τα ρούχα μου κι αφού έμεινα τελείως γυμνός κατευ-
θύνθηκα στο μπάνιο για ένα κρύο ντουζ παρόλο που έτρεμα ήδη πριν το νερό κυλή-
σει στο σώμα μου
-
-Ευχάριστα νέα; η Χριστίνα χαμογελούσε καθώς έψαχνε το επόμενο cd που θα έβαζε

375
Εγώ χάζευα φωτογραφίες της από εφηβικές καλοκαιρινές διακοπές.
-Ναι,τα λες κι ευχάριστα, είπα κλεινοντας το κινητό μου
-Ξέρεις,ακόμα δε μπορώ καλά καλά να πιστέψω ότι…
Δεν τελείωσε τη φράση αλλά δε χρειαζόταν κιόλας,είχα καταλάβει
-Μπορούμε να θρηνούμε μόνο ή μπορούμε να είμαστε δίπλα στην Ελένη και στη
Ρούλα της είπα
Δεύτερο πληθυντικό,λες και ήμασταν μαζί σε αυτή την ιστορία,λες και είχαμε αποφα-
σίσει από κοινού τη συμπαράστασή μας στην οικογένεια του Δημήτρη.Σούφρωσε με
τέτοιο τρόπο τα χείλη της κοιτώντας το cd που κρατούσε δείχνοντας έτσι την επιδοκι-
μασία της στην επιλογή
-Αν και δε μου άρεσαν ιδιαίτερα οι Suede,μου είπε,αυτό το άλμπουμ του Brett Ander-
son του τραγουδιστή τους έχει κάτι το ιδιαίτερο,ειδικά αυτό το τραγούδι.
Πάτησε το play
-Κορίτσι του πανκ και του new wave ρίχνεις νερό στο κρασί σου,είπα πειράζοντάς
την λίγο.
-Άκου το,με παρακάλεσε
Όντως ήταν μια όμορφη μελαγχολική μπαλάντα ,γαμώ το είχα και το συγκεκριμένο
άλμπουμ απλώς δεν το είχα ακούσει ποτέ.Κάποιος μου το είχε κάνει δώρο,κάποιος
από το μαγαζί,μάλλον η Μπέττυ.
-Ωραίο ακούγεται,είπα και το πίστευα
-Δεν είναι κάπως διαφορετικό;με ρώτησε περιμένοντας την έγκρισή μου.Ήταν ολο-
φάνερο πως της άρεσε πολύ
Ο του Brett Anderson είχε πάντα καλή φωνή αλλά εδώ την αξιοποιούσε διαφορετικά
χωρίς να προσπαθήσει να μοιάσει στον Bowie αν κι εγώ δεν έβρισκα ποτέ τόσες
πολλές ομοιότητες που έβρισκαν άλλοι
-Πως λέγεται το τραγούδι; ρώτησα
Eίχε κλειστά τα μάτια της και κουνιόταν απαλά,παρατήρησα άλλη μια φορά πόσο
όμορφα πόδια είχε
-A Different Place,μου απάντησε και μετέφρασε αμέσως,Ένα Διαφορετικό Μέρος
Εκεί ακριβώς ήμουν,εκεί ακριβώς που ζητούσα να πάω,λίγες ώρες πριν να γυρίσω και
πάλι σε έναν κόσμο που ήξερα ή νόμιζα πως ήξερα καλά.Το Διαφορετικό Μέρος,το
σπίτι ή καλύτερα ο κόσμος της Χριστίνας,το Διαφορετικό Μέρος το Λονδίνο, η εται-
ρεία του Βρεττού,το κλαμπ,το διαφορετικό μέρος ο Πειραιάς που γνώρισα εγώ και ο
Πειραιάς που αντίκρυζα τώρα.
-
Ο Βασίλης Τσαγκάρης ανάβει το πούρο του και κοιτάζει τους συνομιλητές του σα να
θέλει να τους κόψει κάθε διάθεση για παρέμβαση κατά τη διάρκεια της ομιλίας του.
Έχουν κάτσει στην αίθουσα των συναντήσεων που προορίζεται για τον γιό του και τα
στελέχη της επιχείρησης του όποτε αποφασίζεται διοικητικό συμβούλιο.
-Πάνω κάτω ξέρετε τι θα σας πω,ξεκίνησε ο Τσαγκάρης,οι καιροί είναι αρκετά περί-
εργοι και δυστυχώς με το περιστατικό του Μαρτίνου υπάρχει κίνδυνος να μας βάλουν
πάλι στο μάτι,γνωρίζετε βέβαια πως είμαι ο πρώτος που θα ενοχλήσουν.
-Να μιλήσω;ο φυσιοθεραπευτής Μανώλης Ρόκκος είναι διστακτικός
-Σ’ακούω,ο Τσαγκάρης παραμένει σκυθρωπός
-Οι δικοί μου θα έχουν ξεμείνει σε λίγες μέρες,πόσο μπορώ να τους πω να περιμένουν
γιατί έχουμε και Ευρώπη σε λίγο καιρό,πρώτο ματς στη Ρωσία.
-Και οι δικοί μου έχουνε Γιουροκαπ με τους Τούρκους έξω,είπε ένας άλλος άντρας
γύρω στα τριανταπέντε,οι πιτσιρικάδες είναι αγχωμένοι
-Σας είχα πει να προσέχετε με τις παπαριές του προέδρου σας,είπε εκνευρισμένος ο
Τσαγκάρης,αν πλήρωνε κανονικά και δεν έκανε κηδείες με ξένα κόλυβα τώρα θα

376
είχατε κρατήσει και τον Αμερικάνο και τον Κροάτη και θα είχατε και άδεια για μετα-
γραφές,πάλι καλά που καθάρισαν κάτι παλιοσειρές δικοί μου και μείνατε κατηγορία.
-Για το οποίο σου είμαστε ευγνώμωνες και το ξέρεις,είπε με το πιο φιλικό του χαμό-
γελο ο άντρας
-Τέλος πάντων,θα δω τι μπορώ να κάνω αλλά δε μπορώ να κάνω πολλά για την ώρα,
εξήγησε ο Τσαγκάρης,θα μείνετε στεγνοί για κάποιο διάστημα αλλά θα φροντίσω να
λυθεί το πρόβλημα,παρόλο που μερικοί από σας είχαν βρεί άλλο προμηθευτή
Σχεδόν όλα τα κεφάλια χαμήλωσαν
-Η μυρωδιά του σκατού από τις χεσμένες σας φωλιές έρχεται μέχρι εδώ,συνέχισε ο
Τσαγκάρης,και είδατε προκοπή από τον Παναγιώτη έτσι;
Δύο χτύποι στη πόρτα,είναι ο Απάτσι
-Το γράμμα το έστειλα,είπε με νόημα μόλις μπήκε
-Μπράβο αγόρι μου στο σπίτι του φαντάζομαι
Ο μπράβος κουνάει το κεφάλι καταφατικά
-Θα έχει άσχημο ύπνο το παλικάρι μας,λέει γεμάτος ικανοποίηση ο Τσαγκάρης
Κανείς δεν έχει καταλάβει ποιόν εννοεί αλλά και κανένας δεν τολμάει να ρωτήσει
-Πίσω στο θέμα μας τώρα,ο Μπίλαρος ξανανάβει το πούρο του που κοντεύει να σβή-
σει.
-
Ο υποδιευθυντής του Αστυνομικού Τμήματος Κυψέλης νοιώθει το στομάχι του έτοι-
μο να εκραγεί.Βλαστημάει τον Καπετανίδη και τον Τσουκιά και κρατάει και λίγο βρι-
σίδι για τον εαυτό του.Κοιτάζει τις φωτογραφίες που είχε μέσα ένας φάκελλος ο
οποίος είχε σφηνώσει στο ταχυδρομικό του κουτί στην είσοδο της πολυκατοικίας.Οι
δύο υπαξιωματικοί σε βρώμικες συναλλαγές,συναλλαγές που δε μπορούσαν να
καλυφθούν εκτός αν έβαζε το χεράκι του κάποιος πολύ ανώτερος,όμως για την ώρα ο
υποδιευθυντής δε μπορούσε να σκεφτεί κανέναν.Είχαν υποτιμήσει τον Τσαγκάρη
γιατί σίγουρα οι δικοί του άνθρωποί τις είχαν τραβήξει.Η ζημιά που θα μπορούσε να
γίνει ήταν πολύ μεγάλη για να παραστήσει τον σκληρό και τον ατάραχο.Από την
άλλη πλευρά υπήρχε πάντα ο Πεφάνης και τελικά αυτό το παιχνίδι σε διπλό ταμπλό
είχε πάψει πια να είναι εθιστικό.Αρχικά σκέφτηκε να βάλει ένα ποτό αλλά τελικά
απέρριψε την ιδέα.Έπρεπε το μυαλό του να είναι καθαρό.Μπορεί ο Τσαγκάρης να
μην τραβούσε το σχοινί,μπορεί απλά να έστελνε ένα ηχηρό μήνυμα για τη περίπτωση
που τα πράγματα θα ζόριζαν.Σα να έλεγε «αν κάνεις κάτι θα σε πάρω μαζί μου», θα
μπορούσε όμως να τον πάρει μαζί του,στο παιχνίδι δεν έπαιζε μόνο αυτός.Υπήρχε
ένα ολόκληρο παρασκήνιο από δίπλα.Χρειαζόταν χρόνο,όχι βιαστηκές κινήσεις.Δεν
σκόπευε να ενημερώσει ούτε τον Τσουκιά ούτε τον Καπετανίδη μέχρι να μιλούσε με
τον Τσαγκάρη.Ο Τσουκιάς φαινόταν ο τύπος που εύκολα θα πούλαγε τους συνερ-
γάτες στη πρώτη αναποδιά ενώ ο Καπετανίδης είχε πάντα μεγάλη ιδέα για τον εαυτό
του.Ούτε στον Πεφάνη θα μιλούσε ακόμα,ίσως αν μπορούσε να μεσολαβήσει ώστε
να διανεμηθούν τα πόστα μεταξύ των δύο για να μην υπάρξουν άλλα προβλήματα,
ναι αυτό θα ήταν μια κάποια λύση με την σοβαρή πιθανότητα όμως να χωθεί κι άλλο
στον βούρκο προκειμένου να έχει το κεφάλι του «ήσυχο»,πόσο αντιφατικό έμοιαζε
αυτό, να πρέπει να πουληθείς περισσότερο ώστε να είσαι σίγουρος ότι για λίγο θα
μπορούσες να ανασάνεις ελεύθερα αλλά όταν θα ερχόταν η επόμενη φορά-και
συνήθως ερχόταν-η απειλή θα ήταν ακόμα μεγαλύτερη,όπως και το βάθος του βούρ-
κου.Δε θα μπορούσε να κοιμηθεί,έβαλε τηλεόραση,το τελευταίο δελτίο ειδήσεων με
εκτεταμένη αναφορά στα επεισόδια στη Βικτώρια,καταγγελιές κατοίκων της περιοχής
και απόψεις μελών της Εθνικής Φλόγας.Και πάλι ο Κωνσταντίνος Τζάφος να μιλά για
τον Πειραιά που αξίζουν οι πολίτες του.Ο υποδιευθυντής βυθίστηκε ξανά στις σκέ-

377
ψεις του και παρόλο που η τηλεόραση παρέμεινε ανοιχτή εκείνος είχε σταματήσει πια
να παρακολουθεί.
-
Την ίδια ώρα που οι φωτογραφίες τάραζαν την ηρεμία του υποδιευθυντή ο γιατρός
της παιδιατρικής πτέρυγας του νοσοκομείο στο οποίο μεταφέρθηκε το μωρό του
Νιζάρ μετά το ατύχημα,είχε άσχημα νέα.Οι γονείς κοιτούσαν με αγωνία αλλά κάτι
στην έκφραση του γιατρού τους προειδοποιούσε για το τι θα άκουγαν.Η γυναίκα του
Νιζάρ δεν περίμενε το γιατρό κι έβγαλε μια σπαρακτική κραυγή.Ο Νιζάρ βάζει τα
κλάματα και κάποιον παρακαλά.
-Λυπάμαι,κάναμε ότι μπορούσαμε,εσωτερική αιμοραγία,ο γιατρός είναι άπειρος από
τέτοιες ανακοινώσεις,είναι ολοφάνερο πως είναι η πρώτη αναγγελία θανάτου στην ως
τώρα πορεία του.
Όσοι βρίσκονται στην αίθουσα αναμονής ανατριχιάζουν από την κραυγή της άτυχης
γυναίκας,κάποιοι μάλιστα βουρκώνουν.Ο γιος του Νιζάρ δε μπορεί να καταλάβει τι
ακριβώς έχει γίνει,φοβάται όταν βλέπει τον πατέρα του να κλαίει πιο πολύ κι από
κείνον όταν χτυπάει.Φοβάται ακόμα πιο πολύ όταν οι γονείς του αγκαλιάζονται και
κλαίνε μαζί,τα πράγματα καλυτερεύουν κάπως όταν αγκαλιάζουν κι εκείνον και η
μητέρα του φιλάει τα μαλλιά,δεν είναι μόνος.
-
-Αφού λες ότι έχεις άκρες μάθε ρε συ Μηνά,η Γκέλυ είναι κουρασμένη και βαριέται
την φλυαρία του Ροντήρη
-Καλά δεν είμαι τόσο υψηλόβαθμος για να μαθαίνω τα πάντα,ο Ροντήρης ενοχλείται
λίγο από αυτό το «ρε συ» αφού θεωρεί πως στερεί θηλυκότητα.
-Κι επι πλέον αν μπορείς μάθε γιατί μας έχουν τόσο πολύ γραμμένους και δε κάνουν
καμία έρευνα για να βρουν ποιος πυροβόλησε το στούντιο.Δηλαδή έλεος,αν ήταν κα-
νένα κωλομάγαζο για life style θα είχανε κινήσει γη και ουρανό.
«Κωλομάγαζο»κι αυτή η λέξη ενοχλεί τον Ροντήρη,κάτι έχει η Γκέλυ απόψε
-Νταξει,απαντάει ξερά ο Αρχιφύλακας,θα κανονίσουμε να βρεθούμε μέσα στην εβδο-
μάδα;Έλεγα για Μαρούσι,έχει ανοίξει ένα πολύ ωραίο καφέ μπαρ και βάζει ήρεμη
μουσική οπότε μπορούμε και να μιλήσουμε
-Είμαι πήχτρα αυτή την εβδομάδα αλλά θα δούμε
Ο Ροντήρης θυμώνει αλλά αποφασίζει να μη το δείξει,ίσως να είναι σε καλό δρόμο,
όχι βέβαια πως έχει μεγάλη πείρα από γυναίκες αλλά κάτι του λέει να περιμένει.
Κεφάλαιο 14ο
Το τραπέζι είναι καλυμένο με στίβες από χαρτιά,ντοσιέ,κινητά τηλέφωνα,τάμπλετ
ενώ υπάρχουν ακουμπησμένα πάνω του και αρκετά ποτήρια γεμάτα καφέ.Το φώς δεν
έρχεται μόνο από τις λάμπες φθορίου που υπάρχουν στο ταβάνι αλλά και από τις
οθόνες που είναι συνέχεια ανοιχτές.Κοιτάζω τις αναφορές κι ευτυχώς ο πονοκέφαλος
μετά τις δύο ασπιρίρίνες που κατάπια έχει υποχωρήσει αρκετά.Αμέσως μετά κοιτάζω
τον πίνακα από φελό πάνω στον οποίο υπάρχουν δύο νέες φωτογραφίες,τον έναν τον
γνώριζα από τη θητεία του στα γήπεδα και ο άλλος ταίριαζε με την περιγραφή που
μου είχε δώσει ο Φώτης Μπαρκιάς.Ο γεροδεμένος με το παρατσούκλι «ξυράφι» και ο
πάλαι ποτέ Κρίστο Ο Λυτρωτής,ο Κρίστο Γκιζίνσκι.Δεν έχω όρεξη να καπνίσω ενώ
για λίγο σκέφτομαι μια κανονική συγγνώμη για τη Δέσποινα.
-Ο μπρατσάς πρέπει να είναι κάποιος με το παρατσούκλι «ξυράφι» θέλω να βρείτε ότι
μπορείτε γι’αυτόν και να φέρει κάποιος τον Μπαρκιά στο τμήμα για να τον αναγ-
νώρισει.Τον άλλον λίγη γνώση από μπάλα να έχετε τον ξέρετε
-Το ζήτημα είναι τι φέρνει τον Γκιζίνσκι σε αυτές τις γειτονιές όταν είχε χαθεί τόσο
καιρό;Αναρωτήθηκε ο Σπανός.Κάτι παίζεται σίγουρα ή κάτι πάει να παιχτεί
Κοιτάζω και πάλι τη φωτογραφία του Πολωνού,έχει γίνει εξαιρετικό ζουμάρισμα

378
-Δε νομίζω πως ήρθε μόνο για δουλειά,είπα κι άγγιξα τη φωτογραφία,ο μάγκας ήρθε
να ψωνίσει και βέβαια ήξερε που να πάει
Ο Σπανός στάθηκε δίπλα μου και κοίταζε κι αυτός τη φωτογραφία
-Το βλέμμα του Αστυνόμε….το βλέμμα του
Ήξερα τι θα πει και κούνησα το κεφάλι δείχνοντας ότι συμφωνώ
-Έχει μείνει πεινασμένος πολύ καιρό,συνέχισε ο Σπανός,για φαϊ ήρθε μόνο τελικά,εί-
ναι νόμος,νηστικό πρεζάκι δε δουλεύει και σίγουρα ο Γκιζίνσκι κάποια στιγμή θα
δουλέψει.Τιμωρημένο βαποράκι!
-Εννοείς ότι κάποιος επίτηδες δεν του δίνει «πράμα»,είπα,οπότε πάνω στη στέρηση
του κάνει μια βόλτα εδώ που ξέρει τα μέρη αλλά δεν θα τον πάρει κανένα
μάτι,κανένα γνωστό μάτι.Ο Γκιζίνσκι έμενε Αθήνα και απ’ότι μου είπες δούλευε
εκεί,όταν ξαφνικά αρχίζει να κόβει βόλτες στις γειτονιές του λιμανιού.Η Αθήνα έχει
ψωμί γιατί να αλλάξει συνοικία αν δεν….
Ο Σπανός με κοιτάζει σα να περιμένει να πω εγώ το συμπέρασμα ώστε να δικαιώσω
και τις δικές του σκέψεις
-Αν δεν αλλάξει αφεντικό,συμπλήρωσα
Ο Σπανός χαμογέλασε.Ο ανθυπαστηνόμος Τουμανίδης από τη Δίωξη Ναρκωτικών
παράτησε ένα μελετούσε και ρώτησε
-Στην Αθήνα υποψιαζόμασταν ότι ήταν τσιράκι του Τσαγκάρη αλλά τον προστάτευαν
καλά,δεν μπορούσαμε να τον τσακώσουμε με τίποτα,άσε που είχε και «αγάπες» από
κάποιους ψηλά επειδή παραλίγο να γίνει Έλληνας και να παίξει στην Εθνική.Κανέ-
νας δεν τον είχε δει να κάνει το βαποράκι πάντως
-Κανένας δε μιλούσε, αυτό είναι το σωστό,διόρθωσε ο Σπανός.
Ζούληξα για λίγο το σαγόνι μου,ήταν ένας τρόπος να απελευθερώνω σκέψεις που
έκαναν το στόμα μου να μουδιάζει.
-Μ’ένα πρόχειρο συμπέρασμα λοιπόν,είπα,ο Γκιζίνσκι κατεβαίνει στον Πειραιά μάλ-
λον ινκόγκνιτο,στην Αθήνα δε μπορεί να αγοράσει διότι εκεί κάποιος θα τον δει και
θα τον καρφώσει,που σημαίνει….
-Ότι το όποιο αφεντικό που τον τιμωρεί κάνει μπίζνες στην Αθήνα,συμπλήρωσε ο
Σπανός,άρα εδώ στον Πειραιά έχουμε κάτι άλλο.
-Ή αυτό ή ξέρει πως το «ξυράφι» δε θα τον προδώσει,είπα,και δεν εννοώ να τον
προδώσει στο αφεντικό της Αθήνας αλλά σε αυτό του Πειραιά
-Γιατί δεν τον τσακώνουμε κύριε Αστυνόμε;ρώτησε ο Τουμανίδης.Στη κατάσταση
που βρίσκεται δε θα είναι και πολύ δύσκολο να τον κάνουμε να μιλήσει.
-Δε θα κερδίσουμε τίποτα Αρχιφύλακα,απάντησα και συνέχισα να έχω κολλημένο το
βλέμμα μου στη φωτογραφία.Ο Γκιζίνσκι και να μιλήσει δε θα πει πολλά κι όπως
φαίνεται και στη φωτογραφία δεν υπάρχει εκ πρώτης όψεως κάτι παράνομο
-Μα το σακκουλάκι..ξεκίνησε να λέει ο Τουμανίδης,όλοι ξέρουμε τι έχει μέσα,τον
ταρακουνάμε λίγο και μας λέει,τα ξέρω τα πρεζάκια
-Αυτός δεν είναι συνηθισμένο πρεζάκι,είπε ο Σπανός,είναι βαποράκι που εκτίει ποινή.
Θα δούμε τι μπορούμε να μάθουμε για το «ξυράφι» και τι μπορούμε να χρησιμοποι-
ήσουμε εναντίον του.
-Περιμένω και τα αποτελέσματα για τον Πεφάνη,θύμησα σε όλους
-Έχουμε βρει αρκετά όπως είδατε,πετάχτηκε ένας αρχιφύλακας που τακτοποιούσε
μια στίβα χαρτιά,αν θέλετε….
-Θα κάνουμε μια σύνοψη όταν τελειώσετε,είπα,συνεχίστε λίγο ακόμα και ναι ως
τώρα έχετε κάνει καλή δουλειά
Χαμογέλασα στον Αρχιφύλακα και μου ανταπέδωσε το χαμόγελο αντί για ευχαριστώ

379
-Πάντως μου κάνει εντύπωση το ότι για τόσο ύποπτες γειτονιές η δράση χθες το
βράδυ ήταν περιορισμένη,είπε ένας υπαστηνόμος από την ομάδα του Ασημάκη που
έπιανε σήμερα βάρδια και ως τώρα μελετούσε κι αυτός τις αναφορές.
-Έχεις δίκιο,συμφώνησα.Βέβαια υπάρχουν και ψόφιες μέρες.
-Θα μιλήσουμε με το καρφί μου,είπε ο Σπανός
-Μήπως μας έχει δώσει;ο υπαστηνόμος έδειχνε σκεπτικός,Θέλω να πω αν μιλ..
-Είναι έμπιστος,πάρα πολύ έμπιστος και ξέρει τους δρόμους από την καλή κι από την
ανάποδη,έκοψε τον συνάδελφό του ο Σπανός,ότι έχει πει ως τώρα ισχύει.
-Υπάρχει και η άλλη περίπτωση,είπα,δεν έχει έρθει ακόμα το φορτίο για το οποίο μας
έχει μιλήσει το καρφί του Μάκη,οπότε λογικό είναι να μένουν όλοι στεγνοί για λίγο
διάστημα.
-Κλείνοντας,είπε ο Σπανός,έχουμε ένα πρεζάκι-βαποράκι που έχει πρόβλημα με το
πρώην αλλά και με το νυν αφεντικό του και σύμφωνα με κάποιες πληροφορίες το νυν
ήταν το πρώην του πρώην,έχουμε δηλαδή μια επανασύνδεση,στις αναφορές είδατε
πως οι «φήμες» ξαναφέρνουν μαζί Τσαγκάρη και Γκιζίνσκι,ο Τσαγκάρης έχει μόλις
αποφυλακιστεί και θα είναι πολύ προσεκτικός,αυτό ο Γκιζίνσκι το ξέρει αλλά με τί-
ποτα δε θέλει να πέσει και στην αντίληψη του πρώην «εργοδότη» του.Το «ξυράφι»
θα βοηθήσει μάλλον περισσότερο,κατανοητός μέχρι εδώ;
Συμφώνησαν όλοι είτε με ξερά «ναι»,είτε με «μμμ»,είτε με κουνήματα του κεφαλιού.
Βγήκα έξω από το «αρχηγείο» μας και κάλεσα το νούμερο του Ζούγκλα.
-Αφεντικό δεν περίμενα να με χρειαστείς τόσο γρήγορα,μου είπε μάλλον εύθυμα
-Ούτε κι εγώ,απάντησα,πρέπει να σε δω οπωσδήποτε
-Ο υπαστηνόμος….
-Δεν υπάρχει υπαστηνόμος για την ώρα,τον έκοψα μάλλον απότομα,έχεις πρόβλημα
με αυτό;Αν έχεις το σέβομαι και το τηλεφώνημα που σου έκανα δεν έγινε ποτέ,επίσης
για να μην βάζεις διάφορα με το μυαλό σου δε θα σου ζητήσω να κάνεις κάτι που θα
βλάψει τον υπαστηνόμο,τον εκτιμώ όσο κι εσύ απλά πρόκειται για κάτι που χρειά-
ζεται να το ξέρω μόνο εγώ….κι εσύ
Δεν μίλησε αμέσως,ίσως να φοβόταν,ίσως ακουγόμουν πολύ σοβαρός για τα μέτρα
του,σε σημείο που να μοιάζω ως και επικίνδυνος.
-Εντάξει,δεν έχω πρόβλημα αλλά….με καταλαβαίνεις αφεντικό,δε θέλω να μπλέξω
παραπάνω…με καταλαβαίνεις..δε
Τον καταλάβαινα και καταλάβαινα ακόμα πως είχε πανικοβληθεί λιγάκι τόσο ώστε
να θέλει μια μικρή «βοήθεια»,πράγμα άτιμο για κάποιον που καθάριζε
-Κύριε Αστυνόμε..,ο Τουμανίδης μου έκανε νόημα πως με χρειαζόντουσαν
Έδωσα ραντεβού στον Ζούγκλα κι έκλεισα το τηλέφωνο.Οι άντρες της βάρδιας
έδειχναν έναν μικρό ενθουσιασμό,κάτι ευχάριστο είχε συμβεί όσο μιλούσα στο κινη-
το,ο Σπανός αποφάσισε να με ενημερώσει
-Βούρτηξαν τον Σάρα στο Περιστέρι,είπε,τώρα τον έχουν στα κεντρικά έχει ενημε-
ρωθεί και ο Ταξίαρχος Ασημάκης
Αυτό ήταν όντως ένα ευχάριστο νέο και για δέκατα του δευτερολέπτου μου πέρασε
από το μυαλό η πιθανότητα αναβολής αυτού που θα με «λέρωνε».Όμως όχι,δε μπο-
ρούσα να βασιστώ στο τι θα έλεγε ο Σάρας.
-Τον ανακρίνουν ήδη αλλά δεν ξέρω κάτι παραπάνω,συνέχισε ο Σπανός
-Θα του μιλήσω κι εγώ,είπα,τις βάρδιες και τα πόστα σας τις έχετε όλοι;
Πάλι «ναι» και «μμμ» για απαντήσεις
-Τσεκάρεις κυρίως για το «Ξυράφι» και φρόντισε εσύ να γίνει η αναγνώριση από τον
Μπαρκιά,είπα χαμηλόφωνα στο Σπανό,άσε τον Πεφάνη στους υπόλοιπους,μόλις
τελειώσουμε από αυτόν ξεκινάμε με τον Τσαγκάρη
Χαμογέλασε κάπως πικρά

380
-Αλλά ο χρόνος μας πάει κόντρα,είπε
-Θα μιλήσω και σήμερα με τον Φακλή,του εξήγησα
-Μα αφού…
-Έχε μου εμπιστοσύνη,ίσως κάποια δεδομένα αλλάξουν
-Εννοείτε για τον Σάρα;
Δεν είχα διάθεση να συνεχίσω άλλο τη κουβέντα,δε μπορούσα να κοιτάξω μέσα μου.
Κούνησα μόνο το κεφάλι για να δείξω ότι συμφωνώ και βγήκα πάλι έξω.Κάλεσα τον
αριθμό υπερβολικά βιαστικά λες και υπήρχε πιθανότητα στη πορεία κάτι να μην προ-
λάβαινα,κυνηγούσα ένα τρένο που δεν ήξερε που πήγαινε και κουβαλούσε έναν και
μόνο επιβάτη.
-
Ένας περίεργος θόρυβος που θολώνει τη θέα προς τη θάλασσα,πως γίνεται αυτό;Κά-
θομαι στο ύψωμα και χαϊδευω το χορτάρι ενώ τα βράχια από κάτω μου αρχίζουν να
εξαφανίζονται,θα πέσω κι εγώ στο γκρεμό όπως ο Δημήτρης…. «Δημήτρη!!!!!»
Κάποιος φώναξε ένα όνομα,ίσως κι εγώ,κάποιος άλλος με κλωτσάει δυνατά στη
πλάτη και από πάνω μου ένα ταβάνι σε χρώμα απαλό γκριζογάλανο.Η κλωτσιά δε με
πονάει πιά,η πλάτη μου είναι καλά βολεμένη πάνω σε ένα στρώμα,ο θόρυβος είναι
από το κινητό μου,ζαλίζομαι λίγο από το απότομο ξύπνημα και κοιτάζω τον αριθμό.
-Σε πόση ώρα μπορείς να βρεθούμε;
-Καλά είναι σε τρία τέταρτα;
-Καλά είναι,απάντησε και μου είπε και τον τόπο συνάντησης
Ένοιωσα τα μαλλιά της να μου γαργαλούν τον αριστερό ώμο.Γύρισε το πρόσωπό της
προς το μέρος μου και ακούμπησε τα χείλη της στο μπράτσο μου.Τα μάτια της ήταν
ακόμη κλειστά.Την κοίταξα για λίγο και μια πικρή γεύση άρχισε να μου καίει τον
λαιμό.Θέλησα να τη χαϊδέψω αλλά άλλαξα γνώμη,τράβηξα σχεδόν απότομα το χέρι
μου λες και φοβόμουν να μην καώ,ή να μην κάψω εκείνη.Είχα κοιμηθεί βλέποντας
λιγοστά όνειρα,είχα πάει στο «διαφορετικό μέρος» του τραγουδιού που ακούσαμε μα-
ζί το προηγούμενο βράδυ και κάναμε έρωτα,τρυφερά σχεδόν διστακτικά.Κανένας δεν
οδηγούσε τον άλλον,μια σιωπηλή συννενόηση,λίγα χαμόγελα,βιαστικές και συνάμα
λυτρωτικές ανάσες,και την ήθελα ολοένα και περισσότερο.Φοβήθηκα λες και ήμουν
έφηβος,τις τελευταίες φορές που προσπάθησα με την Τζάνις δεν κατάφερα τίποτα ήμ-
ουν ένα άψυχο κομμάτι κρέας αλλά εκείνη έκανε υπομονή μαζί μου.Ήταν η πρώτη
φορά που σκέφτηκα τη Τζάνις εδώ και ώρες και φυσικά οι όποιες τύψεις που ένοιωθα
γι’αυτό που είχε συμβεί δεν προέκυπταν από το ότι την είχα απατήσει,αλλά από το
ότι είχα μπλέξει στο κόσμο μου ένα κορίτσι στο οποίο άξιζε κάποιος καλύτερος από
εμένα.Συνέχισα να την κοιτάζω για λίγο ακόμα,δεν είχε ανοίξει τα μάτια της αλλά
είχε ξυπνήσει.Της έδωσα ένα φιλί στο μάγουλο και μου το ανταπέδωσε φιλώντας με
στο στόμα και περνώντας τα χέρια της γύρω από το λαιμό μου.Τελικά τα μάτια της
άνοιξαν και χαμογέλασαν πριν από το στόμα της.
-Να φτιάξω πρωϊνό;με ρώτησε και μα χά»ϊδεψε ανάμεσα στους μηρούς
-Πρέπει να φύγω,της είπα και σηκώθηκα από το κρεβάτι
-Εεε,παραπονέθηκε,τι;
Αυτό το «τι» μου θύμησε αντιδράσεις της Ρούλας όταν βαριόταν να πει «δεν κατά-
λαβαίνω,έκανα κάτι;».Το κάψιμο στο λαιμό επανήλθε αλλά επανήλθε και αυτή η
στοργή που είχα νοιώσει σχεδόν από την πρώτη στιγμή που την γνώρισα.
-Έτσι χωρίς να κάτσεις λίγο,χωρίς….
-Τρέχουν κάτι δουλειές,της είπα αόριστα αλλά έβαλα όσο καθησυχασμό μπορούσα
στη φωνή μου,θα σε πάρω τηλέφωνο μόλις μπορέσω
Την είδα να συννεφιάζει,ίσως της περνούσαν διάφορα από το μυαλό της.Έσκυψα και
τη φίλησα και πάλι

381
-Ήταν υπέροχα χθες,της είπα και το εννοούσα
-Ήταν;
-Mα τι έχεις πάθει,τόσο αναξιόπιστη φάτσα έχω πια;
-Λιγάκι,απάντησε κι αφού μου έδωσε ένα χτύπημα στο μπούτι τεντώθηκε
-Θα περάσεις από την Ελένη;
-Δεν είμαι σίγουρος αλλά θα το προσπαθήσω,απάντησα βάζοντας το παντελόνι μου
Με παρατηρούσε κι έκανε ερωτήσεις στον εαυτό της,εγώ απέφυγα κάτι τέτοιο το
στομάχι μου αρνιόταν να μπει σε αυτή τη δοκιμασία.Μόλις έβαλα μπλούζα και πα-
πούτσια σηκώθηκε κι εκείνη.Προχώρησε αργά προς το μέρος μου και μ’αγκάλιασε.
-Δε με διευκολύνεις,της είπα σχεδόν γελώντας
-Χαίρομαι..,απάντησε ψιθυριστά και πιπίλισε τον λοβό του αυτιού μου.
-
-Δεν πρόκειται να ασχοληθώ άλλο με τη μπάλα,πόσες φορές θα το πούμε;
Ο Βασίλης Τσαγκάρης είχε ξενυχτήσει και αυτό το ξαφνικό ραντεβού τον είχε κάνει
να ξυπνήσει νωρίτερα απ’ότι προγραμμάτιζε.Ο άντρας που καθόταν απέναντί του φο-
ρούσε ένα πανάκριβο μπλέ κοστούμι με κατάλευκο πουκάμισο, η γραβάτα ήταν ριγέ
σε χρώματα κίτρινο και γαλάζιο.Τα μαλλιά του ήταν γκρίζα με άσπρους κροτάφους
και στη κορυφή είχαν αραιώσει επικίνδυνα.Το βλέμμα του ήταν σχδόν τόσο σκληρό
όσο και του Τσαγκάρη.
-Καλά ρε Βασίλη,καταλαβαίνω αλλά μου φαίνεται παράξενο να αφήνεις τον άλλον
να αλωνίζει και να στήνει πρωταθλήματα.Να’σαι προσεκτικός,όμως δε γίνεται να
θέλει να του γλύψουμε τα’αρχίδια.Στην αρχή μας έλεγε για δίκαιη μοιρασία και
τέτοια και μετά μην τον είδατε,έχει κολλήσει δίπλα στον άλλον τον αληταρά και το
χουν κάνει τσιφλίκι.
-Καλά σας κάνει ρε,απάντησε ο Τσαγκάρης και ήπιε μια γουλια καφέ.Αφου μόλις με
έδωσε εσείς αντί να τον πατήσετε κάτω κοιτάξατε να τον καλοπιάσετε,να λοιπόν που
ο Μακρής καλοπιάνει πιο πετυχημένα κι εσείς μείνατε απ’έξω
Ο άντρας δεν έμοιαζε από εκείνα τα παιδάκια που φοβόντουσαν τον Τσαγκάρη
-Βασίλη,μαζί μιλάμε.Ξέρεις ότι δεν τον γούσταρα ποτέ κι αν ήταν στο χέρι μου θα
είχε φάει χώμα!Αλλά πρώτον από σεβασμό σε σένα επειδή κάνατε κάποτε δουλειές
μαζί και δεύτερον επειδή έβαλε και το άλλο το μούτρο τον Γαλανό και καθάρισαν με
την Επιτροπή Επαγγελματικού Αθλητισμού και την ΕΠΟ ώστε να βγούμε παρθένες
και να γίνουν μεταγραφές είπα να το βουλώσω.Πρόεδρος είμαι,έστω κι αν δε φαίν-
ομαι αλλά ο μπινές μου την έφερε,κατάλαβες,τσοντάρω να πάρω παίκτες και πάει και
μου στήνει τους διαιτητές,δεν είδες τι έγινε με τον Πλατανιά;Τον πούστη, δύο κίτριν-
ες κάρτες μαϊμου και με σταματάει και με τρία τουλάχιστον ανύπαρκτα οφσάιντ.Αλ-
λα τον έχω σταμπάρει και θα το σκεφτεί καλά για να ξανασφυρίξει,να πάρει και το
μηνυματάκι του ο Μίστερ Πεφάνης.
-Κάνε ότι θες,είπε ξερά ο Τσαγκάρης,εμένα γιατί με ζαλίζεις πρωϊνιάτικα.
-Γιατί θέλω να τον γκρεμίσουμε και να πάρουμε τα γκέμια ρε Βασίλη που κάνεις ότι
δεν καταλαβαίνεις,και δεν είμαι ο μόνος άκου που σου λέω
Ο Τσαγκάρης κοίταξε το φλυτζάνι του σκεφτικός
-Δεν είμαι για τέτοια πια,ξεφύσηξε
Ο άλλος χτύπησε τα γόνατά του από αγανάκτιση
-Άκου τι λές,είπε,ο τελευταίος από τον οποίο περίμενα ν’ακούσω κάτι τέτοιο είσαι
εσύ,ειδικά ύστερα από εκείνη τη μπίζνα που κάναμε με τον χρυσό.Τους έχουμε σου
λέω,ήδη έχω ξεκινήσει αγώνα από την ΕΠΟ,έχουμε πιάσει και με τον άλλον μερικούς
και θα ανατρέψουμε τον Γαλανό και θα πάρουμε και τη Σούπερ Λήγκα,οι άλλες κα-
τηγορίες θα είναι το επιδόρπιο.Αλλά εσύ έχεις τον τρόπο σου να το στήσεις το σκηνι-
κό αυτό θέλουμε

382
-«Θέλουμε»;
-Ναι θέλουμε,πρίν σου είπα ότι έχω συμμάχους κι όταν λέω συμμάχους εννοώ και πιο
ψηλά,ο άντρας έδειξε το ταβάνι και τον δείκτη του στόλιζε ένα χρυσό δακτυλίδι.
-Ξέρω,διάβασα την ιστορία με τον υφυπουργό προστασίας περιβάλλοντος που του
έδωσες το τζετ σου για εκείνο το ταξίδι στη Κύπρο,κακό του έκανε όμως αυτή σου η
παρέα,θα’χεις ακούσει βέβαια ότι στον ανασχηματισμό θα τον φάνε
-Και να τον φάνε ρε Βασίλη θα τον φάνε μόνο από τη θέση αλλά εμείς σπρώχνουμε
να μπει υφυπουργός αθλητισμού,για ποιόν με πέρασες.Εδώ όλα τα κωλοαναρχικά
περιοδικά λένε ότι είμαι φίλος του πρωθυπουργού.
-Αφού είσαι,σχολίασε ο Τσαγκάρης,με τη διαφορά ότι αυτό δε σε βοήθησε και πολύ
να κάνεις κουμάντο στα γήπεδα,το ίδιο και ο δικός σου που έχει ψοφήσει στην προ-
παγάνδα από το κανάλι του να λέει τα καλά της κυβέρνησης αλλά κάθε Κυριακή
γκρινιάζει για διαιτησία.
Ο άντρας άναψε ένα τσιγάρο και τράβηξε ένα χοντρό κρυστάλλινο τασάκι προς το
μέρος του.
-Εγώ πάντως έμαθα ότι έχεις κάτι δισκάκια στα χέρια σου που τους κρατάνε και δε θα
σε ακουμπήσουν,είπε στον Τσαγκάρη
Ο Τσαγκάρης χάϊδεψε καχύποπτα το μουστάκι του ενώ ο άντρας χαμογελούσε αυτά-
ρεσκα για την αποκάλυψη που μόλις είχε κάνει.
-Ποιος στα λέει αυτά;
-Ο κόσμος μας μιλάει Βασίλη,είπε ήρεμα ο άντρας,και γι’αυτό σε θεωρώ μάγκα γιατί
εσύ ξέρεις να καθαρίζεις τα σκατά,ο άλλος έχει χάσει τον έλεγχο
-Ο Καπάτος σου είπε για το dvd;
-Άρα όντως υπάρχει,ο άντρας κοιτούσε τον Τσαγκάρη σα να τον είχε κερδίσει σε
παρτίδα πόκερ
-Ο Καπάτος πάντα μιλάει για cd και dvd που δήθεν αποκαλύπτουν πρόσωπα και
πράγματα,παλιά μιλούσε για κασσέτες και βιντεοκασσέτες,η τεχνολογία προχώρησε
και τώρα βγαίνει σε ραδιόφωνα και τηλεοράσεις και κράζει σα γεροντοκόρη αλλά
τελικά όπως ξέρεις τίποτα δε γίνεται.
-Και γνωρίζουμε και οι δύο γιατί δε γίνεται,σχολίασε πονηρά ο άντρας
-Για πές μου κι εμένα που είμαι από χωριό
Ο άντρας γέλασε και είπε
-Γιατί πράγματι υπάρχουν Βασίλη,τόσα κουκουλώματα τα τελευταία χρόνια από την
αθλητική δικαιοσύνη έχουν σπάσει ρεκόρ,το κέρατό μου δες μόνο πόσες αλλαγές
έχουν γίνει στους αθλητικούς δικαστές,η ΟΥΕΦΑ μας κοροϊδεύει.
-Έχω άλλα στο μυαλό μου αυτό τον καιρό,είπε ο Τσαγκάρης και κοίταξε το ρολόϊ του
θέλοντας να δείξει ότι η κουβέντα θα μπορούσε να τελειώσει τώρα,πρέπει κάποια
πράγματα να τα αφήσω πίσω μου.Ποιούς και με τι τους κρατάω δεν έχει σημασία,
έχω κι ένα γιό μη το ξεχνάς και θα φροντίσω να μην τον ακουμπήσει κανένας.
-Μαζί σου,είπε ο άντρας και συμφώνησε ανοίγοντας τα χέρια του,αλλά ας πετάξουμε
πρώτα έξω το χοντρό και μετά κάνε ότι θες,γιατί να μου το θυμηθείς όσο σε νοιώθει
ενεργό δε θα ησυχάσει.
-
Ο Έντυ χτύπησε ελαφρά με τη γροθιά του τη τζαμαρία του μικρού καφέ που βρισκό-
ταν στην οδό Βούλγαρη στον Πειραιά.Στο χτύπημα γύρισαν 4-5 ηλικιωμένοι που
έπαιζαν τάβλι και χαρτιά καθώς και δύο νεώτεροι άντρες που απλώς συζητούσαν
μεταξύ τους.Ο ένας από τους δύο έδειχνε ανήσυχος και ο Έντυ του έκανε νόημα να
βγεί.Έκανε νόημα στο φίλο του να μείνει στη θέση του και βγήκε,χαμογέλασε στον
Έντυ κι έκανε να του δώσει το χέρι του.
-Τι σε φέρνει στα μέρη μας;ρώτησε ο άντρας

383
-Εφτακόσια ζεστά και καθυστερημένα ευρώ,απάντησε ξερά ο Έντυ
Ο άντρας ήταν γύρω στο 1.85 μάλλον αδύνατος αλλά είχε καμπουριάσει ελαφρά.Έτ-
ριψε τις παλάμες του κι έπλεξε τα δάκτυλά του φανερά αμήχανος
-Έχω μόνο τριακόσια πάνω μου
Ο Έντυ τον κοίταξε αγριεμένος και του έκανε νόημα να πάνε πιο πέρα.Στάθηκαν μπ-
ροστά από μια πολυκατοικία τουλάχιστον πενήντα ετών και πάνω στο μπαλκόνι του
ισογείου με κόκκινο σπρέϊ υπήρχε γραμμένο ένα GATE 7
-Δε μου τα λές καλά Σπεντζάρη,είπε ο Έντυ
-Ρε συ κατάλαβε με,έχω τα έξοδα του παιδιού,κολύμπι φροντηστήρια,διατροφή για
την άλλη…είχα στριμώγματα
-Πάντα στριμώγματα έχεις αλλά ο Παναγιώτης καθάρισε να σφυρίξεις και στο Χαρι-
λάου και στο Ηράκλειο όταν έγραφαν για σένα ότι είσαι επικίνδυνος.Και σα να μην
έφτανε αυτό από του χρόνου σε πάμε και για διεθνή κι εσύ;
O Σπεντζάρης βγάζει από το πορτοφόλι του τριακόσια ευρώ σε πενηντάρικα και τα
δίνει στον Αλβανό.Ο Έντυ τα κοιτά και απλώς τα βάζει στη δική του τσέπη
-Σε μια βδομάδα θα τα έχω,είπε
-Όχι ρε θα τα έχεις σε δύο μέρες,είπε απότομα ο Έντυ,γιατί αύριο θα οριστείς να σφυ-
ρίξεις το ματς στη Τρίπολη,από βδομάδα λοιπόν θα χρωστάς και άλλα κι αυτή τη
φορά θα σου έρθω με τον Ντανήλ
Ο Σπεντζάρης είχε χλωμιάσει.
-Λοιπόν άκου,ξεκίνησε να λέει,πριν λίγες μέρες τα είχα,λόγο τιμής αλλά διευκόλυνα
τη γυ..την πρώην γυναίκα μου να πληρώσει τον οδοντίατρο.Περίμενα κιόλας εκείνον
το μαλλιά τον Δημητράκη για να τον πληρώσω,αλήθεια γιατί δεν ήρθε αυτός;
«Ο Βελίδης πίνει μόνο Τζακ Ντάνιελς»,ο Έντυ προσπαθεί και καταφέρνει να ανα-
σάνει.
-Ο Δημήτρης σκοτώθηκε σε τροχαίο,είπε όσο πιο ψυχρά μπορούσε
Ο Σπεντζάρης ακόμα πιο χλωμός ξαναπλέκει τα δάχτυλα,κατάλαβε κάτι;Ε και;
-Λυπάμαι ρε Έντυ,αληθινά λυπάμαι,τον πήγαινα ξέρεις πιάναμε και κουβ…
-Σε δύο μέρες,ο Έντυ αφήνει το τελεσίγραφο και απομακρύνεται με γρήγορα βήματα.
-
Έφτασε στην ώρα του,λές και βιαζόταν,λες και περίμενε αυτή τη στιγμή πως και πώς,
Ο Ζούγκλας κοίταζε πότε εμένα και πότε αυτόν.
-Μη μου πείς ότι είναι συνάδελφός σου;με ρώτησε
Δεν απάντησα,έβγαλε το κράνος του και μας χαιρέτησε με νεύμα
-Ο άνθρωπος που θα μας βοηθήσει,είπα κι έδειξα με το κεφάλι τον Ζούγκλα
-Ξέρει τον Πεφάνη;ρώτησε εκείνος
-Τι τρέχει εδώ; o Ζούγκλας κάτι δεν καταλαβαίνει κι είναι από αυτούς που ότι δεν
κατάλαβαίνουν συνήθως το φοβούνται.
-Θα πρέπει να μπεις στα βαθιά,του εξήγησα,και θα φροντίσω εγώ προσωπικά για
σένα.
-Θα φροντίσεις τι αφεντικό;
-Θα μας βοηθήσεις να βάλουμε τον φίλο μου από δω στην ομάδα του Πεφάνη
«Τον φίλο μου» δεν ήταν σχήμα λόγου
-Τι λες αφεντικό δε…
-Δεν είμαι μπάτσος αν αυτό είναι το πρόβλημά σου,είπε εκείνος κοιτάζοντας από την
κορυφή ως τα νύχια τον Ζούγκλα και δείχνοντας με την έκφρασή του ότι δεν του είχε
και τόση εμπιστοσύνη
-Μπορείς να πεις ότι είναι,θεώρησα καλό να παρέμβω
-Αφεντικό αν…

384
-Ψάχνει ή δεν ψάχνει προσωπικό ο Πεφάνης;είπα αυστηρά.Αυτό έκανα βρήκα εγώ
προσωπικό για σένα.
Ο Ζούγκλας τον κοιτάζει αλλά δεν τον αμφισβητεί,έχει την σιωπηλή έγκρισή του
-Θέλουν κάποιον έμπειρο έτσι δεν είναι;ρώτησε εκείνος χαμογελώντας σα να ετοιμα-
ζόταν να μπει σε κάποιον αγωνιστικό χώρο.Πως δείχνω;
Ο Ζούγκλας υπό άλλες συνθήκες δε θα το σκεφτόταν καν.Εγώ ήμουν αυτός που του
προκαλούσε τις όποιες αμφιβολίες.Είχε βρει αυτό που ήθελε
-Κάτι τέτοιο ψάχνουν,είπε τελικά,ο φίλος από δω είναι…δηλαδή έχει όλο το πακέτο.
Εκείνος στεκόταν εκεί με τους σχεδόν ξυρισμένους κροτάφους του,το όλο ανυπομο-
νησία βλέμμα του και το ταλαιπωρημένο αλλά σκληρό πρόσωπό του.Ένας βετεράνος
της νύχτας που είχε δει και είχε κάνει πολλά
-Λοιπόν; είπε στον Ζούγκλα
-Koίτα φίλε..τ’όνομά σου αν επιτρέπεται;Καλά μη μου πεις το κανονικό αλλά δώσε
αυτό με το οποίο θα σε πάω στον Νικολόπουλο,ο Νικολόπουλος είναι…
-Ξέρω ποιος είναι ο Νικολόπουλος,είπε εκείνος,και τα’όνομά μου είναι Στέφανος
-Όπως σου είπα,κανένας εκτός από εμένα κι εσένα δε θα μάθει γι’αυτή τη συνάντηση,
είναι άκρως απόρρητη σα να λέμε,κοιτάζω τον Ζούγκλα μήπως ανακαλύψω κι άλλες
επιφυλάξεις
-Ναι αφεντικό,όπως στη τηλεόραση με τους μυστικούς,δεν είμαι πια τόσο χαζός,και
στο ξαναλέω ο φίλος είναι μία χαρά αρκεί…ξέρεις τώρα..δε θέλω αν…αν τελικά…ωχ
Παναγία μου…αν τους πιάσετε δε…
-Θα σε φροντίσω στο ξανάπα,δε θα σε ενοχλήσει κανένας,δεν είναι όπως τηλεόραση
αλλά και δε κάνω τίποτα πρόχειρα.Στο κάτω κάτω μπορείς να αρνηθείς αν φοβάσαι
-Ο υπαστηνόμος μου έχει πει τα καλύτερα για σένα,είπε ο Ζούγκλας σα να με παρα-
καλούσε,είναι η πρώτη φορά που δε θα τον ανακατέψω αλλά είναι και η πρώτη φορά
που δε θα είμαι απλό καρφί,θα τους βάλω μια βόμβα στην αυλή τους
-Είσαι μέσα ναι ή όχι;ρώτησε εκείνος τον Ζούγκλα
-Eίμαι,το απογευματάκι θα σε συστήσω στον Νικολόπουλο
Άπλωσε το χέρι του και ο Ζούγκλας ανταποκρίθηκε
-Να προσέχεις όμως,τον συμβούλεψε,αυτοί οι άνθρωποι είναι φάρα
Καθίσαμε σ’ένα παγκάκι στον πεζόδρομο της Σωτήρος Διός και κουβεντιάσαμε για
λίγα λεπτά ορισμένες λεπτομέρειες έτσι ώστε να φανεί όσο πιο αληθοφανής γίνεται η
«συστατική επιστολή» του Ζούγκλα.
-Αυτό από μένα,είπε εκείνος και ανοίγοντας το πορτοφόλι του έδωσε εκατό ευρώ
στον μεσάζοντά μας
Ο Ζούγκλας χαμογέλασε αμήχανα αλλά έβαλε τα χρήματα στη κουρελιασμένη του
τσέπη χωρίς δεύτερη κουβέντα.
Γιάννενα
Ο Ασβεστόπουλος ενημερώνεται από τον Σοφρά για τις απαγορευμένες ουσίες που
έδειξαν οι εξετάσεις στο αίμα του Μαρτίνου.Δεν μπορεί να δημοσιεύσει ακόμα
τίποτα όμως.Στις ερωτήσεις από δημοσιογράφους που γίνονται στους γιατρούς εκεί-
νος δεν είναι τόσο μαχητικός.Προτιμά να ρωτήσει κάποιους συμπαίκτες ή ανθρώ-
πους της ομάδας.Όλοι τους σχεδόν μιλούν για «ανανεωμένο» παίκτη που δουλεύει
μόνος του μετά τις προπονήσεις και δείχνει απίστευτη έως αφύσικη ενέργεια.Δύο από
τους συμπαίκτες του Μαρτίνου αναφέρθηκαν στη στενή παρέα του μπασκετμπολίστα
με τον ποδοσφαιριστή Αγκόν Χάμζα,ο Ασβεστόπουλος θυμήθηκε ότι του είχε πει
λίγες μέρες πριν ο Σοφράς για το σπρώξιμο που υποτίθεται πως έκανε ο Μαρτίνος
στον ποδοσφαιριστή για μεταγραφή στην Αθήνα. «Εδώ θάβεσαι,θα πάμε παρέα»
αυτά φαίνεται να ήταν τα λόγια του Μαρτίνου στον Αλβανό.
-Ο Λάμπρος είχε άκρες για Αθήνα;ρωτάει ο Ασβεστόπουλος

385
-Άκρες,ο συμπαίκτης χαμογελάει πικραμένος,το πολύ πολύ πολύ να γυάλιζε πάγκο
για κανένα χρόνο και μετά να κατέληγε δεκάλεπτο σε καμιά ΑΕΚ ή σε καμιά Κηφι-
σιά,δεν ήταν και τόσο μεγάλο ταλέντο,μη με παρεξηγείς,καλά να γίνει και να γυρίσει
γρήγορα κοντά μας αλλά η αλήθεια πρέπει να λέγεται,είναι αλήθεια ότι κάτι βρήκαν
στο αίμα του.
Τελικά και τα Γιάννενα έμοιαζαν με ένα μεγάλο χωριό,όλοι μπορούσαν να μάθουν τα
πάντα για όλους,παντού υπήρχε ένας γνωστός.Ο Ασβεστόπουλος σήκωσε αδιάφορα
τους ώμους κάνοντας ότι δεν ήξερε
-Μπορεί να καταστραφεί η καριέρα του,είπε ο συμπαίκτης
Ο Ασβεστόπουλος μαθαίνει πότε τελειώνει η προπόνηση της ομάδας του ΠΑΣ και
περιμένει υπομονετικά να μιλήσει στο Χάμζα.Έξω από τις εγκαταστάσεις βρίσκεται
και κάποιος συνάδελφός του δημοσιογράφου τον οποίο ο Ασβεστόπουλος αναγνω-
ρίζει αμέσως.Είναι ένας πιτσιρικάς από την δημοσιογραφική ομάδα του Αντωνίου.
Στον Play-Fm προσπαθούν να διορθώσουν τα αδιόρθωτα και ξέρουν τον τρόπο να το
κάνουν,αυτό που δεν γνωρίζει ο Ασβεστόπουλος είναι το τηλεφώνημα του Αντωνίου
στον Χάμζα δύο ώρες νωρίτερα
-Ο Ασβεστόπουλος θα σε ψάξει και είναι ολοφάνερο ότι κάτι ξέρει,ο Αντωνίου ακού-
γεται λαχανιασμένος,κόψε λάσπη,πώς να στο πω ρε παιδάκι μου φύγε…
-Δε ξέρει,επιμένει ο ποδοσφαιριστής,κανένας δε μιλάει
-Ρε μαλακισμένο εδώ ανακάλυψε σχεδόν αμέσως την εισαγωγή του Μαρτίνου στο
νοσοκομείο,κάνε αυτό που σου λέω και μη παριστάνεις τον έξυπνο,θα είναι δικός μου
άνθρωπος εκεί μετά την προπόνηση και θα σε βρεί.
-Τι θα γίνει με την Αθήνα;ο Χάμζα ακούγεται ανυπόμονος
-Τα κάνατε σκατά,τσίριξε ο Άντωνιου,πήγατε και μπλέξατε και με τον Τσαγκάρη και
καλά αυτός με τα φάρμακα,εσύ τι ήθελες όταν είσαι στο τομέα του «σου λέω»;
-H μεταγραφή μου Δημοσθένη…αυτό,απάντησε ο Χάμζα σχεδόν ξεψυχισμένα
-Φροντίζω για όλους,φροντίζουμε για όλους,είπε ο Αντωνίου,κάτσε να περάσει και
αυτή η μπάρα να δούμε τι μπορούμε να κρύψουμε και θα γυρίσουμε και στο μεταγρα-
φικό σου
-Λένε πως ενδιαφέρεται η ΑΕΚ,είπε ο Χάμζα
-Δε ξέρω,απαντάει ξερά ο Αντωνίου,είπαμε αργότερα αυτά
Ο Χάμζα σφίγγει το τηλέφωνο
-Κι εσείς στο σταθμό και την εφημερίδα είχατε μπλέξει με τον Τσαγκάρη,λέει στον
Αντωνίου..παράπονο και θυμός μαζί
-Ρε άντε γαμήσου που θα μας κάνεις και υποδείξεις,ο Αντωνίου έξαλλος κλείνει το
τηλέφωνο.
Ο Ασβεστόπουλος βλέπει το Χάμζα να βγαίνει με τη τσάντα προπόνησης και κατ-
ευθύνεται προς το μέρος του,δεν εκπλήσσεται δε καθόλου όταν βλέπει τον συνά-
δελφό του να κάνει το ίδιο.Ο πιτσιρικάς δημοσιογράφος κοιτάζει τον Ασβεστόπουλο
με άγχος,φόβο αλλά και θυμό.
-Αγκόν,φωνάζει ο Ασβεστόπουλος
Ο Χάμζα τον κοιτά και παγώνει,αμέσως χαμηλώνει το κεφάλι και συνεχίζει να
περπατά πιο γρήγορα αυτή τη φορά
-Αγκόν,αυτός είναι ο πιτσιρικάς του Αντωνίου
Ο Αλβανός σηκώνει το χέρι δείχνοντας ότι δε θέλει να μιλήσει αλλά ο πιτσιρικάς τον
αγνοεί και πλησιάζει και ταυτόχρονα απλώνει το δικό του χέρι για να δείξει στον Ασ-
βεστόπουλο ότι δε μπορεί να προχωρήσει άλλο
-Έχει ραντεβού με μένα για συνέντευξη,λέει απότομα
-Δε θα στον πάρω,είπε ο Ασβεστόπουλος,ας κλέισω κι εγώ ένα μαζί του..Αγκόν
-Μίλα με την ομάδα,άντε φύγε,ο πιτσιρικάς προστάζει

386
-Μικρέ για να μη σου βάλω τη συσκευούλα σου,αν έχεις,εκεί που ξέρεις κόψε τις
διαταγές και πες στο αφεντικό σου ότι καλά θα κάνει να χωνέψει πως είναι ένα βήμα
πίσω.
-Δε θα σου μιλήσω,είπε ο Χάμζα εχθρικά,δε θέλω να σου μιλήσω
Ο Ασβεστόπουλος παραμένει ψύχραιμος και παίρνει έκφραση δήθεν απογοήτευσης
-Τώρα που μπορείς,του απάντησε
-Φύγε είπαμε,ο πιτσιρικάς παίρνει ακόμα μεγαλύτερο θάρρος από την παρέμβαση του
ποδοσφαιριστή
-Θα μιλήσουμε Αγκόν,είπε τέλος ο Ασβεστόπουλος,έτσι κι αλλιώς θα μιλήσουμε,
εύχομαι μόνο αυτό να γίνει την ώρα που πρέπει
Ο Χάμζα δε νοιώθει καλά και καταλαβαίνει ότι αυτός ο δημοσιογράφος δεν μπλο-
φάρει,η φήμη του κιόλας είναι γνωστή.Αν μιλούσε στον Έντυ;Όχι,όχι ακόμα.Αν
μιλούσε στον αδελφό του;Ούτε
-Πάμε,ο πιτσιρικάς ρίχνει την ειρωνική ματιά του νικητή στον Ασβεστόπουλο και
απόμακρύνεται μαζί με τον Χάμζα
Πειραιάς
Ο Απάτσι μαζί με δύο άλλους άντρες στέκονται όρθιοι στο σαλόνι της «Χαραλαμ-
πίδης-Σώζος ΕΠΕ» ενώ μπροστά τους τρία νεαρά κορίτσια ηλικίας λίγο πιο πάνω από
τα είκοσι χαμογελούν επαγγελματικά αν και λίγο κουρασμένα και περιστρέφονται
γύρω από τον εαυτό τους για να φανούν καλύτερα οι αναλογίες τους.Οι άντρες που
συνοδεύουν τον Απάτσι έχουν ξενυχτισμένα και αξύριστα πρόσωπα,είναι και οι δύο
μετρίου αναστήματος και κοιτάζουν τα κορίτσια με αδιάφορο ύφος.
-Σωστούς σας βρίσκω,είπε ευχαριστημένος ο Χριστόφορος Χαραλαμπίδης και ανάβει
ένα τσιγάρο
-Μολδαβία,σταθερή αξία,σχολιάζει ο Απάτσι
-Τι να σας προσφέρουμε κορίτσια; o Χαραλαμπίδης γίνεται καλός οικοδεσπότης-μελ-
λοντικός εργοδότης
Οι κοπέλες δεν ξέρουν Ελληνικά και ο Χαραλαμπίδης δοκιμάζει την ίδια ερώτηση με
αγγλικά λεξικού
Ο Απάτσι και οι δυο συνεργάτες του γελούν με τα αγγλικά του Χαραλαμπίδη και ο
ένας από τους δύο άντρες κάνει στην ερώτηση στα Μολδαβικά
-Τζους,Οραντζ,απαντά η πιο ψηλή από τις τρείς μια πανέμορφη καστανή με μελί
μάτια κοντά 1.80 ύψος
-Τζους,τζους,και οι άλλες δύο
-Που να βρω χυμό ρε παιδάκι μου,ο Χαραλαμπίδης γελάει.Άσε θα φέρω τρεις κόκα
κόλες να κάνουν και κεφάλι.
-Τώρα καταλαβαίνεις τη διαφορά,είπε ο Απάτσι την ώρα που ο Χαραλαμπίδης άνοιγε
το ψυγείο,τη διαφορά του «σου λέω» σε σχέση με μας.
Ο Χαραλαμπίδης κουνάει το κεφάλι και ψάχνει για ποτήρια.Ο Απάτσι χαμογελάει και
σχολιάζει
-Ρε συ δεν είναι δυνατόν,ούτε ποτήρια δεν έχεις,καλά σε λένε γύφτουλα!
Ο Χαραλαμπίδης ενοχλείται κάπως αλλά συνεχίζει να ψάχνει
-Μπύρες πίνουν εδώ τα παιδιά του συνεργείου,εξηγεί, και κυρίως από το μπουκάλι,τα
ποτήρια…
-Καλά,ασ’το,είπε ο Απάτσι,το αφεντικό είπε πως Παρασκευή και Σάββατο βράδυ θα
δυλεύουν στο Ανατολίτικο,ο δικός σου θα τις πληρώνει 100 τη βραδιά, αδιαπραγμά-
τευτο
-Εκατό τη βραδιά ρε συ,ο Χαραλαμπίδης ξεκινάει να διαμαρτύρεται
-Τι είπα μόλις;ρωτάει θυμωμένος ο Απάτσι
Ο Χαραλαμπίδης σηκώνει τα χέρια και συνθηκολογεί

387
-Εσύ μπορείς να τις έχεις Τετάρτη και Πέμπτη,είπε ο Απάτσι
-Είναι δύσκολο το γύρισμα εκείνες τις μέρες,έχω και δουλειά στο σταθμό,το
μεσημέρι έχω εκπομπή και…
-Τι εκπομπή έχεις μωρε;Τους μαλάκες που σε παίρνουν και μυξοκλαίνε για την
ομάδα τους,χέσε μας.Κανονικά έπρεπε να μας φιλάς τα πόδια,κοίτα τες ρε κοίτα τες.
Ο Χαραλαμπίδης δε διαφωνούσε τα τρία κορίτσια που μόλις του είχαν φέρει ίσως να
ήταν οι ομορφότερες «πρωταγωνίστριες» που είχαν περάσει από το στούντιο ως
τώρα.
-Κουκλάρες,σχολίασε
-Ακριβώς βλάκα,κουκλάρες,με τις ευλογίες του αντιπροέδρου της Μολδαβικής Πο-
δοσφαιρικής Ομοσπονδίας,όπως παλιά με την Εθνική Ομάδα,εκείνες τις ωραίες
εποχές,καιρός να τις ξαναθυμηθείς.Με τον «σου λέω» τι έγινε;
-Tου είπα ότι κόβω τις τσόντες,απάντησε ο Χαραλαμπίδης
-Το’χαψε θες να πεις;
-Του είπα ότι έχουν πάρει χαμπάρι κάτι γείτονες και δεν ήθελα μπλεξίματα με τους
μπάτσους.
Ο Απάτσι κουνάει το κεφάλι του
Joyride
-Aδιαφορώ τι γράφουν για σένα και στο πούτσο μου αν τα έχει γράψει και ο Αντω-
νίου,ο Πεφάνης χτυπάει δυνατά το χέρι στο τραπέζι ενώ το χτύπημα ακούγεται σαν
πυροβολισμός τρομάζοντας τον συνομιλητή του έναν άντρα γύρω στα σαράντα με
κατάμαυρο καλοχτενισμένο μαλλί και με περιποιημένο γενάκι.Ο Αντωνίου και ο κά-
θε Αντωνίου έχει χρέος να ξεκαρφώνεται,έτσι κάνει ακόμα καλύτερα τη δουλειά του
και τη δουλειά μας κατά συνέπεια!
-Παναγιώτη εγώ απλώς έλεγα να διαιτητεύσω κάποιο ποιο…ακίνδυνο ας πούμε
παιχνίδι,το ματς στη Κέρκυρα ας πούμε,λεκέδες από ιδρώτα κάνουν την εμφάνισή
τους στο μπλουζάκι του άντρα εκεί που είναι οι μασχάλες του
-«Ας πουμε» και «ας πούμε» ρε,σφυράς Παναθηναϊκό τελεία και παύλα έχουν συν-
νενοηθεί ένα μάτσο άνθρωποι.Τρείς βαθμούς στο βάζελο κατάλαβες;
-Ναι αλλά δεν καρφώνεσαι έτσι;Εννοώ ο Γαλανός…εμένα με έχουν για διαιτητή του
Ολυμπιακού αν τώρα με δουν να το γυρίζω το παραμύθι μπορεί να.. ο δικός σου…
-Δεν έχω κανέναν δικό μου,είπε κοφτα ο Πεφάνης και το βλέμμα του σκότωνε,δικός
μου είναι όποιος πληρώνει και όποιος είναι κύριος στις συμφωνίες.Άλλωστε ένα απλό
παιχνίδι είναι δεν πρόκειται για ματς τίτλου
-Και ο παρατηρητής;ρώτησε ο άντρας
-Του μίλησαν ο Νικολάκης με τον Ντανήλ την ώρα που σχόλαγε από τη δουλειά του
τον περίμεναν στο πάρκινγκ και του εξήγησαν ότι το συμφέρον του είναι να σε
στολίσει μετά το ματς.
-Οπότε βάζει κι αυτός το κώλο του στη φωτιά
-Μη σε νοιάζει,ο Πεφάνης λίγο πιο ήρεμος αλλά η έκφρασή του πάντα απειλητική,θα
μπει λίγο στη μπούκα για δύο βδομάδες αλλά ότι χάσει σε μισθό θα το πάρει στο
πενταπλάσιο από το στοίχημα.
-Για μένα δεν έχει τίποτα;παραπονιέται ο διαιτητής
-Το ότι θα σφυρίξεις ημιτελικό και διεθνές φιλικό δε σου φτάνει;Δε σου φτάνει που
χαρτζιληκωθήκατε οικογενειακώς με τη Δράμα και την Καβάλα;Αυτά τα πράγματα
θέλουν ρέγουλα
Η μουσική στο Joyride είναι απαλή lounge.Τέτοια ώρα το μαγαζί ανοίγει για να γίνει
μόνο ο απαραίτητος καθαρισμός και έλεγχος προμηθειών.Ο μπάρμαν κι ένας βοηθός
για πάγκο καρέκλες και τραπέζια και τρείς κοπέλλες που σφουγγαρίζουν το χώρο,
πάτωμα και πίστα αρχικά και κατόπιν γραφεία.Ο Πεφάνης με τον διαιτητή κάθονται

388
σε ένα τραπέζι τρία μέτρα μακρυά από την πίστα,τη μουσική καλύπτει ο θόρυβος της
ηλεκτρικής σκούπας,εκείνη ακριβώς τη στιγμή μπαίνει ο Έντυ στο μαγαζί και δείχνει
ανήσυχος,κάνει νόημα στον Πεφάνη ότι πρόκειται για κάτι επείγον και ο Πεφάνης
ανταποδίδει το νόημα δείχνοντας του ότι πρέπει να τον περιμένει στο γραφείο του.
-Ότι είχαμε να πούμε το είπαμε,ξεκαθαρίζει ο Πεφάνης στον διαιτητή,τα υπόλοιπα
μετά το παιχνίδι
-Δε θα με ενοχλήσει κανένας από Παναθηναϊκό έτσι;
-Μιλάς μόνο με μένα!
Η κουβέντα έχει τελειώσει και ο διαιτητής χαιρετά και φεύγει,το πρόσωπο του Έντυ
παραμένει αλοιωμένο από την ανησυχία.Ο Πεφάνης ανοίγει τη πόρτα του γραφείου
και μπαίνουν μέσα,παρά τον κλιματισμό και τον εξαερισμό ο χώρος μυρίζει έντονα.
-Πιάσαν τον Σάρα,είπε κοφτά ο Έντυ
-Όχι ρε πούστη..πότε;
-Xθες το βράδυ σ’ένα στέκι μπιλιάρδου και μπόουλιγκ,δε βρήκαν κάτι επάνω του
ευτυχώς,δεν είχε πατήσει και χθες στο πόστο οπότε είμαστε και λίγο τυχεροί στην
ατυχία μας
Ο Πεφάνης ξεφυσάει,χτυπάει τα τεράστια χέρια του στους μηρούς του.
-Που τον έχουν;
-Στη ΓΑΔΑ…μάλλον,ρώτησα τον υποδιευθυντή μας μας αλλά μου φάνηκε κάπως
απρόθυμος να ψάξει και να βοηθήσει,έγινε κάτι αφεντικό;
Ο Πεφάνης σκεπτικός,η μέρα του δεν ξεκινούσε καλά
-Κάτι γίνεται γενικώς,είπε,θα του μιλήσω εγώ του «υπο»,εσύ πιάσε τον Καπετανίδη
και τον Τσουκιά
Ο Έντυ ακόμα πιο ανήσυχος,ακόμα πιο διστακτικός,ο Πεφάνης έτοιμος για το επό-
μενο χτύπημα
-Δεν απαντάει κανένας από τους δύο στο κινητό του
-
Ο Τσουκιάς έτοιμος να λιποθυμήσει και ο Καπετανίδης ψύχραιμος μετά από αρκετή
προσπάθεια,είναι μαχητής και δεν συνηθίζει να σηκώνει εύκολα τα χέρια ψηλά.Τα
μάτια του υποδιευθυντή,είναι κόκκινα από το ξενύχτι αλλά ακόμα διατηρούν μια θυ-
μωμένη ζωηράδα.Οι φωτογραφίες αποτελούν μια χαρά αποδεικτικό στοιχείο για το
τμήμα Εσωτερικών Υποθέσεων και για κάθε «κουμμούνι» Εισαγγελέα και Ανακριτή
που ονειρεύεται πολιτική καριέρα
-Θα μπορούσαμε να κάνουμε μια κουβέντα με τον κοντό και να του δείξουμε ότι όσο
έυκολα μπορεί να μας κάψει άλλο τόσο μπορούμε να τον κάψουμε κι εμείς,ο Καπετα-
νίδης «ζεσταίνει» την αυτοπεποίθηση του,σχεδόν χαμογελάει
Ο Τσουκιάς τον κοιτάζει έξαλλος και του’ρχεται να τον αρπάξει από το λαιμό.Αυτή η
κωλοσιγουριά του τους έφτασε ως εδώ
-Μόλις μας γάμησαν ρε Λάρρυ, τι λες;
Tο ύφος του Καπετανίδη υπεροπτικό κάνει τον Τσουκιά να θυμώνει ακόμα περισ-
σότερο
-Λέω ρε χέστη ότι τόσο καιρό δουλεύαμε για πάρτη του και κάναμε τους εισπράκ-
τορες μαζεύαμε κι εμείς στοιχεία,λες να μην έχει σκεφτεί ότι θα λαλήσουμε και θα
πάει μαζί μας στο πάτο;Απλά μας κόβει λίγο τη φόρα
Ο υποδιευθυντής έξαλλος επίσης απλώς πιο κουρασμένος για να εκραγεί
-Καπετανίδη όντως τη γαμήσαμε και σταμάτα να μιλάς σα μπάτσος αμερικάνικης
ταινίας,τι στοιχεία κρατάγαμε ρε μαλάκα;Συνομιλίες από παράνομα κινητά;Λογα-
ριασμούς που ανοίγαμε στα ονόματα μελών της οικογενείας μας για να βάζουμε τα
«κέρδη»;Μαρτυρίες από τα πρεζόνια και τα ψωλοβαποράκια;Ή μήπως την αμέριστη
συμπαράσταση από τα ξυρισμένα της Εθνικής Φλόγας;Από τα’αρχίδια μας κρατούσε

389
ο κοντός,γι’αυτό και κάναμε ότι κάναμε,μετά μπήκε φυλακή και πήρε τα ηνία ο
άλλος κι εμείς θελήσαμε να το παίξουμε διπλό ταμπλό
Ο Καπετανίδης διαπιστώνει πως και ο προϊστάμενος του το ίδιο δειλός είναι
-Ο Πεφάνης έχει το πάνω χέρι αφεντικό,είπε ήρεμα
-Ο Πεφάνης είναι τόσο άπληστος όσο είμαστε εμείς,θέλει να βάζει τα δάχτυλά του σε
όποιο γαμημένο βάζο με μέλι βρει μπροστά του,ο υποδιευθυντής ανάβει τσιγάρο
-Μίλα μαζί του,είπε ο Τσουκιάς που δεν μπορεί να κρύψει το πανικό του
-Οι κλήσεις μου πάνε στο διάολο,όσες έκανα μέχρι τώρα,απάντησε ο υποδιευθυντής,
Κατά πάσα πιθανότητα θα με πάρει εκείνος όταν θα βαρεθεί να παίζει με τα νεύρα
μας,και τότε θα είμαστε όλοι μας καλόγριες,έγινα αντιληπτός;Ότι σκοπό παίξει εμείς
θα χορέψουμε,μέχρι να δούμε σε τι μπορεί να βοηθήσει ο Πεφάνης
-Εγώ ξέρεις τι προτείνω αφεντικό,είπε ο Τσουκιάς,να πάμε σε κανά δυό πόστα τους
εκεί κοντά στην Ομόνοια και να ρίξουμε τίποτα μπουνίδια στα βαποράκια του ώστε
να καταλάβουν πως εμείς είμαστε αυτοί που φοράμε τη στολή.Εν ανάγκη μπορώ να
συννενοηθώ και με τον Απάτσι δε θα είναι η πρώτη φορά
-Δε μπορεί να είσαι τόσο ηλίθιος….,μουρμούρισε ο υποδιευθυντής
Ο Τσουκιάς νοιώθει ελαφρώς δικαιωμένος αλλά δεν νοιώθει καλύτερα
-Συγγνώμη κύριε υποδιευθυντά αλλά…
-Ρε μαλάκα σύνελθε!Σύνελθε! Ο υποδιευθυντής έχει βρεί το κουράγιο να σηκωθεί
από τη καρέκλα του και να φωνάξει τόσο δυνατά ώστε να τον έχει ακούσει και όλη η
πολυκατοικία.Μέχρι και στο Νέο Κόσμο έχει βάλει δικό του ο κοντός,νομίζεις ότι
κάνει πλάκες;Αν του κουνηθείς σ’έφαγε.
-Καλά.,ο Καπετανίδης ακόμα σίγουρος ακόμα υπερόπτης
-Βούλωσέ το! Ο Τσουκιάς ξεσπάει
Ο Καπετανίδης τον κοιτάζει παραξενεμένος αλλά δεν θα ανεχτεί «ανταρσία» και από
κάποιον σα τον Μπάμπη
-Τι είπες;
-Κόφτε το,ο υποδιευθυντής και πάλι εξουθενωμένος.Αυτή τη στιγμή αποφασίζουν για
τη τύχη μας και να είστε σίγουροι ότι θα μας ζητήσουν πίσω τα κλοπιμαία και
μάλιστα με τόκους.Τον Νιζάρ ξεχάστε τον ειδικά τώρα που έχασε το παιδί του
Ένας κόμπος στο λαιμό του Τσουκιά
-Θα είμαστε τυχεροί αν τη βγάλουμε μόνο με «περιορισμό» για λίγο διάστημα,το βέ-
βαιο είναι πως δε γίνεται να παίζουμε δίπλα από τον ΠΕφάνη για την ώρα,μόνο να
μιλήσουμε μαζί του
-Ποιος έχει τον Νέο Κόσμο; ρώτησε ο Καπετανίδης
-Ένας υπαστηνόμος Νιαράκης,απάντησε ξερά ο υποδιευθυντής,έχει παντρευτεί μια
μάκρυνη ξαδέλφη ενός πρώην διαιτητή του Τερζίδη,αν σας λέει κάτι το όνομα.
Ο Τσουκιάς παίζει στοίχημα αλλά δεν έχει τις εγκυκλοπαιδικές γνώσεις του συνερ-
γάτη του,που μοιάζει αληθινά ανήσυχος αυτή τη φορά.
-Τσιράκι του Τσαγκάρη,λέει ο Καπετανίδης
Οι εύνοιες σε ομάδες «φιλικά προσκείμενες» στον Τσαγκάρη πάρα πολλές την εποχή
της παντοδυναμίας του.Ο Τερζίδης που «έσφαζε» προσεκτικά χωρίς να προκαλεί
πάντα με ανάποδα σφυρίγματα στα οποία κανένας δεν έδινε σημασία,αλλά μπορούσε
με μαεστρία να φέρνει την «αγαπημένη» ομάδα στην περιοχή του αντιπάλου.Ήξερε
να βγάζει κίτρινες κάρτες και να «καίει» στο φύλλο αγώνα όποιον ήθελε.Η ΟΥΕΦΑ
τον είχε σταμπάρει αλλά δε μπορούσε να κάνει και τίποτα,ο Καπετανίδης είχε βάρδια
σε παιχνίδια που είχε διαιτητεύεσει ο Τερζίδης,είχε δει τον διαιτητή να φεύγει με τους
μπράβους του Μπίλαρου και εκείνος μαζί με μια ομάδα αστυφυλάκων να πρέπει και
να κάνουν τα στραβά μάτια αλλά και να φροντίσουν να μη δει και κανένας άλλος
αυτές τις διασυνδέσεις.

390
-Σπρώχνουν τον Πεφάνη να φύγει από το Νέο Κόσμο,είπε ο υποδιευθυντής
-Γαμώτο,μουρμούρισε ο Τσουκιάς,αν έχουμε στριμωχτεί τόσο πολύ….
Σταμάτησε μόνος του τη φράση,το μυαλό του είχε πάψει να δουλεύει και η γλώσσα
του έμοιαζε να έχει κολλήσει ανάμεσα στα δόντια του
-Αναγκαστική άδεια και οι δύο μέχρι νεωτέρας,είπε ο υποδιευθυντής
-Έλατε τώρα…διαμαρτυρήθηκε ο Καπατενίδης
-Αυτό που σου λέω,καθίστε σπίτι και θα τα κανονίσω εγώ με τον διοικητή,δε θα είναι
πάνω από δυο-τρεις μέρες,μέχρι τότε θα έχω μιλήσει με τον κοντό και θα δούμε τι
σκοπεύει να κάνει
Γιάννενα
Ο Ασβεστόπουλος δεν έχει καμία αμφιβολία,ο γεροδεμένος άντρας που επισκέφτηκε
το νοσοκομείο και ζήτησε να μάθει για την κατάσταση του Μαρτίνου είναι ο μπρά-
βος που του είχε δώσει το σακουλάκι στη ταράτσα του Μέτροπολ.Ο Σοφράς μπορου-
σε να πληροφορηθεί τα πάντα κι όταν έμαθε για την επίσκεψη του Καυκάσιου
ειδοποίησε αμέσως τον δημοσιογράφο.Ο Ασβεστόπουλος καλά κρυμμένος πίσω από
ένα δέντρο κοντά στη πύλη του νοσοσκομείου,τραβάει φωτογραφίες τον μπράβο.Λί-
γο ακόμα θα μείνει στα Γιάννενα,θα ψάξει.Στο μικρό καφέ στην Ανεξαρτησίας ακού-
γεται Σωκράτης Μάλαμας αλλά στο τραγούδι παρεμβαίνουν ηχητικά οι χτύποι από τα
πούλια και τα ζάρια,δυο νεαροί μεταξύ 18 και 20 παίζουν τάβλι
-Να μιλήσω να τον προσέχουν αστυνομικοί;ρώτησε ο Σοφράς
-Έχεις τόσες άκρες ε;είπε χαμογελαστός ο Ασβεστόπουλος
Ο Σοφράς σηκώνει τους ώμους
-Οι εξετάσεις βγήκαν,τουλάχιστον οι αρχικές,φουλ στην απαγορευμένη ουσία ήταν ο
Λάμπρος,ή μάλλον στις ουσίες…κοίτα και μόνος σου
Ο Ασβεστόπουλος παίρνει ένα τσαλακωμένο χαρτί που του δίνει ο Σοφράς,προχειρο-
γραμμένες λέξεις αλλά οι πιο πολλές ευανάγνωστες ή από τα πρώτα γράμματα μπο-
ρεί κάποιος που έχει βασικές γνώσεις γύρω από αναβολικά να μαντέψει, clostebol,
fluoxymesterone, methandienone, acetazolamide, pentazocine.
-Χριστέ μου,ο Ασβεστόπουλος απορεί
-Ζόρικα τα πράγματα έτσι;
-Θα έλεγα να αφήσουμε τον Καυκάσιο…τον μπράβο δηλαδή να έρθει σε επαφή μαζί
του και μετά τον πλησιάζουμε,πρότεινε ο δημοσιογράφος. Δεν έχουν δωθεί οι ουσίες
πουθενά για δημοσίευση έτσι;
-Όχι,είπε ο Σοφράς,εντάξει υποψίες υπάρχουν αλλά υπάρχει και το ιατρικό απόρρητο
πάντως με τον Λάμπρο ο κόμπος έφτασε στο χτένι.Σίγουρα θα μπει εισαγγελέας στη
μέση χώρια την Ομοσπονδία Καλαθοσφαίρισης.
Ο Ασβεστόπουλος χαμογελάει κι ελπίζει
-Φίλε μου να’σαι σίγουρος ότι και οι Εισαγγελείς στην Αθήνα θα αρχίσουν να ενδια-
φέρονται σε λίγες μέρες μη σου πω σε λίγες ώρες από τώρα
Εισαγγελεία Πειραιά
Ο Προκόπης Φακλής είχε ακούσει ότι είχα να του πω χωρίς να με διακόψει ούτε μία
φορά,το μόνο που έκανε ήταν να σημειώνει και να με κοιτάζει σαν μαθητής που δεν
ήθελε να χάσει ούτε λεπτό από την παράδοση του καθηγητή του.
-Καλά μέχρι εδώ;ρώτησα και δεν ήμουν καθόλου σίγουρος για την απάντησή του,η
έκφραση του προσώπου του δυστυχώς δεν πρόδιδε τίποτα
-Όντως,παρακολουθήσεις δεν μπορούν να γίνουν,ακόμα τουλάχιστόν αλλά αν έχεις
καρφί μέσα από την οργάνωση του Πεφάνη….το θέμα όμως είναι να είναι και αξιό-
πιστος Νάσο,εσένα σε πιστεύω αλλά τα καρφιά όταν έρχεται η ώρα της κατάθεσης….
-Πιο αξιόπιστος δε γίνεται,είπα,και δε νομίζω να έχουμε πρόβλημα με τη διάθεσή του
να καταθέσει,ωστόσο θα ήθελα να τον προστατέψω.

391
Ο Φακλής με παρατηρεί προσεκτικά
-Δε μου τα λές όλα, έτσι;ρώτησε
-Δε μπορώ να τα πω όλα κύριε Εισαγγελέα,απάντησα
-Πριν από λίγο μίλησα με την ιστοσελίδα στην οποία εργάζεται ο Ασβεστόπουλος, θα
επικοινωνήσει μαζί μου μόλις γυρίσει από τα Γιάννενα.Διάβασες τι ανέβασε πριν από
λίγο;
-Δεν έχω χρόνο για τέτοια
Ο Φακλής παίζει λίγο με το ποντίκι του υπολογιστή του,φοράει τα γυαλιά του και
διαβάζει γεμάτος ικανοποίηση «Ξανανοίγουν οι υποθέσεις των αθλητών στο Ρέθυμνο
και στα Ιωάννινα που άφησαν την τελευταία τους πνοή στα γήπεδα;Κι αν ναι γιατί;»
-Τον παραδέχομαι τον τύπο,είναι σα να μου αφήνει μήνυμα ή σαν να μου λεέι να
ετοιμάζομαι να σκουντάω ώμους
-Έχει βρει κάτι για τον Μαρτίνο τον μπασκετμπολίστα που έπεσε ξαφνικά σε κώμα
απλώς δε θα μπορεί να δημοσιεύσει τίποτα για την ώρα,ωστόσο κάτι θα ξέρει.
-Αυτό που ξέρει θα πρέπει να το μοιραστεί,είπε ο Φακλής,και να’σαι σίγουρος ότι
όντως θα σκουντήσω όσους φιλικούς ώμους έχω και δεν είναι λίγοι έτσι ώστε να ξαν-
ανοίξουν κάποιοι φάκελλοι.Εσύ δε κατάλαβα τι άλλο θές πέρα από το να μάθεις πότε
θα μπορώ να διατάξω παρακολούθηση συνομιλιών
-Να μη μας ενοχλήσει κανένας όσο δουλεύουμε,είπα χωρίς περιστροφές,δε ξέρω τι
θέλει το Υπουργείο Προστασίας Του Πολίτη,δε ξέρω τι ακριβώς θέλει η ηγεσία της
ΕΛ.ΑΣ αλλά αν είναι όλη μέρα να ξεφυσάνε στο σβέρκο μας για να κάνουμε
συλλήψεις της πλάκας δουλειά δε θα γίνει.Που μπορείτε να φτάσετε εσείς το ξέρετε.
Ο Φακλής κοιτάζει πονηρά και σχεδόν χαμογελάει
-Εισαγγελέας είμαι Νάσο και μάλιστα από τους αγαπητούς,αν αποφασίσω να πείσω
κάποιους να βάλουν τις φωνές θα κόψω και τσαμπουκάδες αλλά…εσύ μπορεί να
μπεις στη μπούκα.Εμείς βέβαια θα σου κάνουμε άγαλμα αλλά δεν δουλεύεις με μας
κάθε μέρα.
Καταλάβαινα πολύ καλά τι εννοούσε,αν ανακατευόταν το όνομά μου ίσως αποχαιρε-
τούσα την εξέλιξή μου στο Σώμα μια και καλή
-Όσο ψάχνω τόσο το πράγμα βαθαίνει,ένα λάθος να γίνει και τα χάσαμε όλα,είπα
-Με το μέρος σου είμαι μικρέ,είπε ο Φακλής
Καθώς έφευγα από το γραφείο του χτύπησε το κινητό μου,ήταν ο Σπανός
-Ο Μπαρκιάς αναγνώρισε το Ξυράφι,είπε,αλλά τα έχει κάνει πάνω του.Κλαίει και
φωνάζει όλη την ώρα,φοβάται εμάς φοβάται κι αυτούς
-Επικοινωνείστε με τη γιαγιά και με τον πατέρα του,ο μικρός θα έπρεπε να είχε ήδη
πάει στην Έδεσσα κι επειδή βοήθησε θα κάνουμε συμφωνία να τη βγάλει καθαρή για
όλα τα προηγούμενα.
-Η κοινωνική λειτουργός είπε ότι μπορεί να τον βάλει σε πρόγραμμα αν τελικά
αποφασίσει να μην βγάλει ναυτικό φυλλάδιο.
-Τέλος πάντων όταν γυρίσει από την Έδεσσα κι αν αποφασίσει να βγάλει φροντίστε
να έχει τακτοποιηθεί το μητρώο του και να μην καθυστερήσει.Τώρα θα πεταχτώ
μέχρι τη Δίωξη για να πω δυο κουβέντες με τον Σάρα.Εσείς τι νεώτερο έχετε για τον
Πεφάνη;
-Συνεχώς βρίσκουμε πράγματα αλλά κυρίως παλιές καταθέσεις εναντίον του οι
οποίες άλλαζαν.Ποδοσφαιριστές,προπονητές,γενικοί σρχηγοί και μάνατζερς που
είχαν αρχικά δηλώσει ότι τους απείλησε και τους εκβίασε αλλά μετα ως δια
μαγείας…
-Θα σου πρότεινα να χτυπήσεις και την πόρτα της Υποδιεύθυνσης Οργανωμένου
Εγκλήματος,είπα,όλο και κάτι αραχνιασμένο θα βρείς εκεί
-Αρκεί να μη γκρινιάξουν στον Ταξίαρχο κύριε Αστυνόμε

392
-Μάκη…
-Εντάξει,για σας το λέω περισσότερο
Δεν είπαμε τίποτε άλλο,δοκίμασα να τηλεφωνήσω στη Δέσποινα δύο φορές αλλά και
τις δύο φορές «ο αριθμός που καλείτε δεν είναι διαθέσιμος».Ακόμα να βρώ την κατ-
άλληλη συγγνώμη αλλά ήθελα να την ακούσω.Προσπαθώντας να έχω τον έλεγχο στη
δουλειά μου έχανα συνεχώς τον έλεγχο στη προσωπική μου ζωή,θα μπορούσα να τα
ρίξω όλα ή έστω τα περισσότερα στον ερχομό του Στέφανου,αλλά θα ήταν φτηνό ή
για την ακρίβεια ανήθικο,είχα κάνει τις επιλογές μου και θα τις κουβαλούσα μαζί μου
όμως ευχόμουν αυτό να μη διαρκούσε για την υπόλοιπη μου ζωή.Έφτασα στη Δίωξη
σε 40 λεπτά περίπου,τον Σάρα τον είχαν για ανάκριση στο Τμήμα Δίωξης Δυτικής
Αττικής.Ο υπεύθυνος αρχιφύλακας ανάκρισης δεν ήταν και τόσο πρόθυμος για συν-
εργασία,θυμήθηκα τα λόγια του Φακλή
-Πρέπει να μιλήσω με τον Αστυνόμο υπεύθυνο βάρδιας,μου είπε με σχεδόν εχθρικά
υπηρεσιακό ύφος,η περίπτωση είναι τέτοια που χρειάζομαι την άδειά του,θα περιμέ-
νετε αν θέλετε…
-Η περίπτωση είναι τέτοια γιατί η ομάδα μου την έκανε..τέτοια,είπα ανυπόμονα, και ο
λόγος που η ομάδα μου την έκανε τέτοια είναι γιατί το επέτρεψε ο Ταξίαρχος Αση-
μάκης.Τον ειδοποιώ μπροστά σου αν θές
-Κύριε Αστυνόμε…
-Με καθυστερείς αρχιφύλακα
Δίστασε για λίγο αλλά κατάλαβε ότι δεν μπλόφαρα και ότι θα έκανα χρήση της ιερα-
ρχίας αν συνέχιζε να μου δημιουργεί πρόβλημα.Ειδοποίησε για τον ερχομό μου το
προσωπικό βάρδιας κι ένας αστυφύλακας με οδήγησε στην αίθουσα ανάκρισης.Ο
Σάρας ήταν το κλασσικό δείγμα βαποράκι-χρήστη που είχε αρχίσει να γερνάει άσχη-
μα από τα εικοσιπέντε του σχεδόν.
-Και τι δουλειά έχω εγώ με τον Πειραιά; με ρώτησε μόλις συστήθηκα
-Καλά ας είμαστε λίγο ανοιχτόμυαλοι, του είπα, μη κολλάς σε τόπους,πάντως κάτι
Μαροκινοί μας έδωσαν το όνομά σου,βαρέθηκαν το Περιστέρι κι ήρθαν να ανοίξουν
μπίζνες στα μέρη μου,αυτοί είπαν ότι έκαναν δουλειές μαζί σου
-Μαλακίες λένε κύριε Αστυνόμε
-Joyride,είπα
-Ορίστε;
-Κοίτα,μπορούμε να ρωτάμε για ώρες ο ένας τον άλλον αλλά να’σαι σίγουρος ότι
αυτό δε θα γίνει.Έχεις ακούσει για τις επιχειρήσεις σκούπα της ΕΛ.ΑΣ στις γειτονιές
που έχουν τη φήμη για έντονη διακίνηση ναρκωτικών έτσι;
Tα μάτια του Σάρα ήταν γυάλινα,πάγωσα για λίγο
-Ε; μπορεί και να μην είχε ακούσει την ερώτησή μου
Τον πλησίασα και τον είδα να μαζεύεται λίγο,του έκανα νόημα να μη φοβάται.Κοίτα-
ξα για άλλη μια φορά τα μάτια του…στο διάολο!!!
-Σου έδωσαν κάτι;ρώτησα όσο πιο ψύχραιμα μπορούσα
-Δεν ήμουν καλά Αστυνόμε και δεν είμαι ακόμα,μου απάντησε
Κάποιος από την ανάκριση του έδωσε κάτι για να τον ψήσει να μιλήσει και να του
παραστήσει το φίλο,το είχε πάρει από τις κατασχέσεις,το είχε πάνω του από κάποιο
άλλο πρεζόνι για ανάλογες περιπτώσεις,ποιος ξέρει
-Τι παίζει γύρω από το Joyride;
-Τι να παίξει Αστυνόμε,τα γνωστά,διάφοροι κάνουν διάφορα,σκοτωμένη υπόθεση
είμαι γιατί με κουβαλάτε,επειδή σας το είπαν οι βρωμιάρηδες που ήθελαν να γλιτώ-
σουν το τομάρι τους;Άδικο Αστυνόμε,τελείως άδικο,εντάξει είμαι πρεζόνι,εντάξει με
έχετε ξαναπιάσει για μικροεμπόριο αλλά σου ορκίζομαι απλά παίρνω τον τελευταίο
καιρό δε πουλάω,οι Μαροκινοί μου το δίνουν σε καλύτερη τιμή,όμως τον τελευταίο

393
καιρό τους είχα χάσει,μου είπες ότι τους πιάσατε στο Πειραιά…αυτό που έκανα ο
ηλίθιος είναι ότι τους έδωσα το όνομά μου,αλλά αφού με ξέρει η πιάτσα και μπορεί
να εγγυηθεί για μένα…ε…τι να κάνω κι εγώ.
-Ποιος σου έδωσε και τι για να μιλήσεις;
Tο μυαλό του ξεκαθαρίζει κάπως αλλά όχι εντελώς
-Εγώ…
-Καλά αυτό ασ’το πάνω μου,είπα,τι ξέρεις για τον Πεφάνη
-Ότι είναι το νούμερο ένα πρόσωπο στο ποδόσφαιρο αλλά αυτό το ξέρουν όλοι
-Θες μήπως να σου πω και τι άλλο ξέρουν «όλοι»;
-Αστυνόμε,φαίνεσαι εντάξει τύπος αλλά αν θες να με χώσεις μέσα χώσε με,πάω πάσο
και σε καταλαβαίνω..μπέσα.Δε μπορώ όμως να σου λέω πράγματα που θέλεις σώνει
και καλά να ακούσεις
-Μπα,ξέρεις και τι θέλω να ακούσω;
“Φαντάζεσαι ότι θα τον δώσουν τόσο στεγνά τα βαποράκια του ή τα πρεζόνια που
ταϊζει,ή θα μιλήσετε με κανέναν πρώην αθλητή που θα σας υποδείξει ο Ασβεστόπουλος
και θα σας προσφέρει στο πιάτο το κεφάλι του Πεφάνη;”
-Πολλοί δε γουστάρουν τον Πεφάνη,άλλοι βέβαια τον λατρεύουν,είναι άλλος ένας
επιχειρηματίας της νύχτας που ανακατεύεται με τη μπάλα και διάφοροι λένε διάφορα
κι εμένα πως με κόβεις δηλαδή ότι είμαι στα μέσα και στα έξω των αποδυτηρίων για
να ξέρω ακριβώς και τι κάνει;
Είχε δίκιο όπως είχε δίκιο κι εκείνος όταν είχε γίνει σα θηρίο στο κλούβι από τη στιγ-
μή που συναντηθήκαμε στο παγκάκι.
-Πόσο καιρό πουλάνε τη πραμάτια τους οι Μαροκινοί στο Joyride;
-Αστυνόμε δεν είμαι της γειτονιάς άρα δε ξέρω,πώς να στο πω
Δε μπορούσα να τον απειλήσω άμεσα,είχα ένα τελευταίο χαρτί αλλά δεν ήταν και
πολύ γερό
-Ξέρεις Σάρα,σχεδόν καλά μου τα λες παρόλο που δεν με έχεις πείσει 100% αλλά σε
καταλαβαίνω.Δεν είσαι ο μόνος που φοβάται τον Πεφάνη.Πρέπει όμως να σου πω
πως μπορεί να ξεκινήσουν οι συνάδελφοί μου να παρακολουθούν το μαγαζί του και
αν αυτό συνδυαστεί με τη «φιλοξενεία» που σου προσφέραμε εδώ…
Σήκωσα τους ώμους δείχνοντας πως η όποια εξουσία και η όποια δύναμή μου θα
έβρισκαν ταβάνι.Το βλέμμα του Σάρα λίγο ακόμα γυάλινο και το θαμπώνει κάπως η
ανησυχία
-Δηλαδή πας να με μπλέξεις έτσι;διαμαρτύρεται αλλά όχι έντονα,οπότε μπορεί να
ποντάρει και στις πλάτες του Πεφάνη
-Όχι εγώ ρε βλάκα,απάντησα,σύμφωνοι,δεν είσαι της γειτονιάς αλλά μπορείς να γί-
νεις,δεν είναι δα και τόσο δύσκολο.
-Σα να λέμε καρφί,είπε ο Σάρας σαλιώνοντας τα χείλη του
Παρέμεινα ανέκφραστος αλλά συνέχισα να τον κοιτάζω
-Κάντε μου ότι θέλετε,είπε σηκώνοντας τους ώμους,αλλά θα σου δώσω μια συμ-
βουλή,κοίτα και λίγο τα…ας πούμε…τα του οίκου σου
-Αρχίσαμε τις μπούρδες πάλι
-Καθόλου,χρόνια τώρα κρατάει η ιστορία Αστυνόμε,πιάνατε πρεζάκια,πιάνατε βαπο-
ράκια σας λένε για κάποιους δικούς σας που ξέρουν τι γίνεται αλλά έχουν μερίδιο κι
όμως αντί να το ψάχνετε τους σπάτε στο ξύλο και φτου κι από την αρχή.
Συνέχισε να κοιτάζει χωρίς να περιμένει κάτι από μένα,πέρασε τα δαχτυλά του μέσα
από τα λιγδιασμένα του μαλλιά και χτενίζοντας τα πρόχειρα τα έφερε πίσω από
τ’αυτιά.
-Σου είπα,κάνε ότι θες κι αν με βάλεις δόλωμα για να πιάσεις το μεγάλο ψάρι είναι
πολύ φτηνό κόλπο και δε θα πιάσει

394
-Το τι θα κάνω είναι δική μου δουλειά,είπα,ευκαιρία σου έδωσα πάντως και με το να
αρνείσαι τα πάντα δεν ελαφρύνεις τη θέση σου.Επίσης αν υποθέσουμε ότι η τωρινή
μας κουβέντα θα μεταφερθεί στον Πεφάνη σου υπόσχομαι πως θα τα ξαναπούμε
κάτω από πάρα μα πάρα πολύ άσχημες συνθήκες.
Δε πίστεψε την τελευταία μου προειδοποίηση αλλά δεν την πήρε και αψήφιστα.Η
κουβέντα τελείωσε και αμέσως μετά ανέβηκα στο γραφείο του Ασημάκη.Μιλούσε με
δύο αστυφύλακες αλλά όταν μπήκα τους έκανε νόημα να φύγουν
-Υπογραφές,χαρτούρα,ευτυχώς πλησιάζει η σύνταξη,γκρίνιαξε
-Κάποιος έδωσε βοήθημα στο Σάρα για να κελαηδίσει,είπα,τι στο διάολο γίνεται εδώ
κύριε Ταξίαρχε
Σκυθρώπιασε,με συμπαθούσε αλλά ο τόνος μου δεν ήταν ο κατάλληλος,το κατάλαβα
αμέσως κι εγώ και σήκωσα το χέρι μου σε ένδειξη συγγνώμης
-Είσαι σίγουρος;
-Όσο ότι είμαι τώρα εδώ,απάντησα,δε βγάζω άκρη μαζί του,άλλος ένας που φοβάται.
-Θα μάθω ποιος του μίλησε και θα τον κανονίσω,είπε νευριασμένος,εσείς τι έχετε
κάνει μέχρι τώρα;
Τον ενημέρωσα με όσες περισσότερες λεπτομέρειες μπορούσα,χωρίς βέβαια να του
πω όλα όσα είχα κουβεντιάσει με τον Φακλή.
-Με πήρε ο Τζάφος τηλέφωνο,μου είπε,ήθελε να μας δώσει θάρρος για να συνεχί-
σουμε τον αγώνα μας και μου είπε για την εξαιρετική δουλειά της Διεύθυνσης
Πειραιά. Περιττό να σου πω ότι μίλησε και με τον Αρχηγό
-Με τον Μυλόπουλο;ρώτησα
-Αυτός ίσως πάει πακέτο με τον Αναστασιάδη,εννοώ ότι με αλλαγή δημάρχου θα
πάρει πόδι από τη Διεύθυνση.Είδες καθόλου ειδήσεις;
Κούνησα αρνητικά το κεφάλι μου
-Ο Τζάφος παίζει παντού,και ειδικά στο κανάλι του κυρίου Παναγόπουλου,ο Αναστα-
σιάδης βγαίνει μόνο στους τοπικούς ραδιοσταθμούς
-Έχει στηθεί καλά το θέατρο αλλά δε μπορώ να κάνω άλλο το πιόνι κύριε Ταξίαρχε
Το στομάχι μου άρχισε και πάλι να με σφίγγει ενώ έβλεπα τους τοίχους του γραφείου
του Ασημάκη να κινούνται προς το μέρος μου και να θέλουν να με λιώσουν.
-Τι σε φοβίζει;με ρώτησε.Μίλα μου ρε Νάσο
-Πρέπει να φτιάξουμε μια σταθερή ομάδα από έμπιστο προσωπικό σε μόνιμη βάση,
είπα,το πρόβλημα είναι μεγάλο.Όπου να’ναι σύμφωνα με πληροφορίες ενός καρφιού
θα σπρωχτεί νέο εμπόρευμα στις γειτονιές του λιμανιού.Ποιός το φέρνει,ποιος θα το
σπρώξει.
-Μίλησα και με κάποιους φίλους στην Ευελπίδων,ρε μπαγάσα εσύ ήξερες ότι έχεις
εκεί τόσες πολλές συμπάθειες;
Ο Φακλής μου έλεγε αλήθεια λοιπόν,εγώ πίστευα ότι υπήρχε δόση υπερβολής στις
κουβέντες του
-Και λοιπόν;
-Και λοιπόν έχουμε συμμάχους δεν είμαστε ανυπεράσπιστοι,είπε ο Ασημάκης,γιατί
μη φανταστείς ότι κάνω κωλοτούμπες που έμπλεξε στα πόδια μου ο Δανιάς.Το Υπ-
ουργείο ως τώρα θέλει από εμάς τα βασικά,το τι κάνει ο Δανιάς και η ομάδα του δε
μπορώ να το ξέρω,αλλά αν μαζέψουμε τα στοιχεία που θες η Εισαγγελία θα το δει με
πάρα πολύ καλό μάτι,όπερ σημαίνει κανένας γαλονάς δε θα μας πει που να σταμα-
τήσουμε.
-Γι’αυτό παλεύω,είπα,γιατί ξέρω ότι υπάρχει κάτι μεγάλο
-
-Ήταν πολύ σοβαρή η βλάβη αφεντικό αλλά τα παιδιά τα έδωσαν όλα,ο αρχιμη-
χανικός στεκόταν σχεδόν προσοχή μπροστά από το γραφείο του Ιάκωβου Μακρή.

395
-Όλα εντάξει στην Ελευσίνα;ρώτησε ο Μακρής που ήξερε την απάντηση
-Δε σας είπε ο καπετάνιος;
-Μου είπε αλλά με ξέρεις,με ξέρεις χρόνια
Ο αρχιμηχανικός χαμογέλασε
-Όλα εντάξει λοιπόν,τα παιδιά έχουν το νού τους στις αποθήκες στο Κερατσίνι και
στη Δραπετσώνα.Το χώρο στο λιμάνι της Ελευσίνας τον προσέχουν τα φιλαράκια του
Πεφάνη.Θα το παμε σιγά σιγά αυτή τη φορά όμως.Σχεδόν ένας τόνος είναι
Ο Μακρής κουνάει το κεφάλι
-Να προσέχετε γιατί έχει έρθει και δεξαμενόπλοιο του Καρζή μαζί με το δικό μας.
-Και τι δουλειά έχουμε εμείς με αυτόν αφεντικό;
-Ποτέ δε ξέρεις,μάλλον μεταφέρει λαθραίο καύσιμο,έτσι φτιάχτηκε άλλωστε Ως τώρα
δε μας πειράζει και δεν τον πειράζουμε αλλά πάντα γίνεται η αρχή
-Δε νομίζω,είπε σχεδόν σίγουρος ο αρχιμηχανικός,αυτός με τη μπάλα σου πάει
κόντρα,δε θα τολμήσει να κάνει τίποτε άλλο, άντε και με τα πολιτικά γιατί θέλει να
μπει στα χοντρά.
-ΟΚ,όταν ξεκινήσετε πάρε με τηλέφωνο
Ο αρχιμηχανικός φεύγει από το γραφείο και ο Μακρής καλεί από το κινητό του
-Κι εγώ είπα ότι με ξέχασες,αστείο παράπονο στη φωνή του Παναγιώτη Πεφάνη
-Συνεχίζεις να μην ανακατεύεσαι με τα στημμένα,ο Μακρής αυστηρός
-Μη με παίρνεις από τα μούτρα,τα παιδιά μου είπαν για το καλωσόρισμα..
-Είχαμε ένα προβληματάκι και κάναμε στάση στη Κύπρο αλλά όλα καλά.
-Έτσι μπράβο να δουλέψει η αγορά,ο Πεφάνης ικανοποιημένος
-Με το άλλο το καθοίκι τι έκανες;Τον κοντό εννοώ
Ήχος ξεφυσήματος ο Πεφάνης έχει πάρει κάποια απόφαση
-Θα ακούσω τη συμβουλή του Καπάτου,είπε,θα κανονίσω συνάντηση μαζί του και θα
κοιτάξουμε να κάνουμε μοιρασιά,άστον να κοιμηθεί λίγο και να ονειρευτεί ότι επέσ-
τρεψε κι όταν έρθει η ώρα…
Ο Πεφάνης δε χρειαζόταν να τελειώσει τη φράση του
-Να τον προσέχεις,είπε ο Μακρής
-Το κάνω ήδη,απάντησε ο Πεφάνης,προσπαθεί να με βγάλει από το Νέο Κόσμο,έχει
χώσει εκεί έναν δικό του μπάτσο και έχει δώσει και δουλειές σε έναν παλιό διαιτητή.
Ίσως τελικά φύγω από το Νέο κόσμο αλλά πρώτα θα κανονίσουμε το άλλο φορ-
τίο…την κιβωτό!
-Είναι κι αυτό,είπε ο Μακρής,σε δύο μέρες έρχεται νέα παραλαβή
-Οπότε θα έχουμε και νέα κινητά
-Μη σου πω και smartphones…Μάνα Συρία!
-Έτσι μπράβο,ανακύκλωση,είπε φανερά χαρούμενος ο Πεφάνης,όσο για τη κιβωτό
αυτή τη φορά δε σου έχω και τόσους πολλούς
-Ακόμα καλύτερα,αριθμό;
-Ούτε δέκα,θέλουν Γαλλία οι πιο πολλοί….
-Αλλά θα τους αφήσουμε στο Βέλγιο,συμπλήρωσε ο Μακρής,πάντως το καράβι μετά
από αυτό που μας βρήκε θα μείνει καμιά εικοσαριά μέρες για τσεκάρισμα και για να
ξεκουραστεί και λίγο το πλήρωμα
-Τους καινούργιους θα τους κρατήσεις στην Ελευσίνα;ρώτησε ο Πεφάνης
-Ναι για την ώρα,έχουμε πάρει κουβέρτες τρόφιμα και τα λοιπά έτσι;
-Κλεισμένα όλα
-Θα τους προσέχετε όσο μπορείτε και για τους λιμενικούς κάτι θα κανονίσω εγώ.
Και τώρα στα δικά μας,ποιος θα σφυρίξει το ματς στην Τρίπολη τελικά;
-O Σπεντζάρης,πήγε και τον ταρακούνησε λίγο ο δικός μου ο Αλβανός γιατί έχει
μείνει πίσω στα ποσοστά του.

396
-Καλά έκανες γιατί έχω κάτι χρωστούμενα,μη λένε πως δεν κρατάμε και τις υποσ-
χέσεις μας.
Ο Πεφάνης λίγο ειρωνικός
-Μια και μιλάμε για υποσχέσεις,γιατί έχουν λυσσάξει όλοι να αφήσω τα ματς;
-Όλοι;
-Και ο Στελάρας τη πάπια κάνει ακόμα,είπε ο Πεφάνης τονίζοντας το «Στελάρας»
-Τώρα προέχουν άλλα πράγματα όπως αντιλαμβάνεσαι,ο Μακρής θέλει να αποφύγει
μια συζήτηση σε βάθος
-Δεν είμαι χαζός αλλά ήρθε κάπως απότομα
-Το πρωτάθλημα είναι δικό μας έτσι κι αλλιώς,είπε ο Μακρής
Τη τελευταία φράση ο Πεφάνης την μεταφράζει και σαν «στο μέλλον μπορεί να μη
σε έχω ανάγκη»
-Όσο οι άλλοι δύο είναι στο χάλι που είναι και στη Θεσσαλονίκη παίζονται κυρίως τα
παιχνίδια καρέκλας ναι είσαι ήσυχος
Σειρά του Μακρή να μεταφράσει «τα πράγματα μπορεί να αλλάξουν λοιπόν»
Χαιρετήθηκαν μάλλον ψυχρά αλλά πάντα με την αισιοδοξία πως και με τα νέα φορ-
τία τα πράγματα θα πήγαιναν κατ’ευχήν
Ο Νικολάκης κάθεται απέναντι στον Πεφάνη και προσπαθεί όση ώρα διαρκεί η συνο-
μιλία με τον Μακρή να αντιγράψει ύφος και συμπεριφορά
-Πάρε τον Καπάτο και πες του να κανονίσει να συναντηθούμε με τον κοντό αλλά το
νου σου όχι να του κατεβάσουμε και τα βρακιά μας,για το μέρος συνάντησης θα
έχουμε κι εμείς λόγο,ο Πεφάνης δεν τον κοιτάζει καν
-Είναι οχιά δεν τον εμπιστεύομαι,ο Νικολάκης σε άλλη μια προσπάθεια να τραβήξει
την προσοχή
-Ναι ρε σου λέω,δε θα πάμε για τσάι άντε τράβα να του τηλεφωνήσεις
Το παιδί για όλες τις δουλειές… «σκατά,αξίζω κάτι καλύτερο»
-Δε μιλάω για τον Τσαγκάρη,για τον Καπάτο μιλάω,αυτό το διπλό ταμπλό του εδώ
μου κάθεται!
Στο «εδώ» ο Νικολάκης δείχνει το στομάχι του
-Αυτό έκανε μια ζωή γι’αυτό είναι και τόσα χρόνια στο ποδόσφαιρο,ένας έξυπνος
αρουραίος και….
Το κινητό του Πεφάνη χτυπάει κι εκείνος κάνει νόημα στον Νικολάκη να φύγει με
τον τελευταίο να υπακούει σκυθρωπός
-Βρήκαμε μάλλον αντικαταστάτη του Μήτσου που θα μπορεί κιόλας να με αναπ-
ληρώσει για λίγο,ο Ζήσης Νικολόπουλος όχι ιδιαίτερα σκεπτικός
-Γρήγορα τον βρήκες αγόρι μου,ο Πεφάνης ξανά ευχαριστημένος
-Εχει καλές συστάσεις και είναι του χώρου μας,έχει δουλέψει «χέρι και σίδερο» για
κάποιον μεγάλο,θα τον συναντήσω σε λίγο και θα σου πω
-Δεν τον φέρνεις και από δω
-Γιατί όχι;
Γιάννενα
Το mail έχει ξαφνιάσει τον Ασβεστόπουλο,το έχει διαβάσει πάνω από πέντε φορές
ακόμα δεν μπορεί να βγάλει συμπέρασμα αλλά σκέφτεται πως αν συνεχίσει να το
διαβάζει θα χάσει το ραντεβού.Υποσχέσεις για αποκαλύψεις,απαίτηση εγγυήσεων αλ-
λιώς «δε θα πάρεις κουβέντα».Οδηγίες σαφείς,στο Άλσος στην διασταύρωση Σπύρου
Λάμπρου και κλεισούρας, «θα δεις κάποιον σ’ένα σκούρο μπλέ Nissan Micra»,o δημ-
οσιογράφος χρησιμοποιεί χάρτη google για να εντοπίσει το μέρος, «τα καλά της τεχ-
νολογίας».Το λες απόμερο και ήσυχο μέρος αλλά αυτός που του έστειλε το mail δεν
θα έχει κάτι πονηρό στο μυαλό του,δεν γίνεται,εκτός αν…ουφ δε μπορεί να
συνεχιστεί αυτό.Γιατί να του στήσουν παγίδα;Η όποια παγίδα μπορεί να στηθεί πολύ

397
πιο εύκολα στην Αθήνα.Κι αν τον πήρε μάτι ο Καυκάσιος;Αποκλείεται!Τι κάθεται
και σκέφτεται;Υπογραφή Ρομπέν,αυτός που του είχε στήλει και άλλο mail πριν λίγες
μέρες και τον παρότρυνε να ψάξει λίγο παραπάνω το «τροχαίο» του Καρακλή που
έμοιαζε κάπως με το «τροχαίο» του Βελίδη.Όχι,δεν ήταν παγίδα,οι καφέδες η αϋπνία
και το περιστατικό με τον Χάμζα και το τσιράκι του Αντωνίου τον είχαν κάνει κάπως
παρανοϊκό.Άλλος ένας καφές λοιπόν;Όχι.Ο Ασβεστόπουλος παίρνει ταξί από μια
πιάτσα που βρίσκεται κοντά στο ξενοδοχείο που μένει.Ο ταξιτζής φιλικός «πρώτη
φορά στα Γιάννενα;», «θα κάτσετε πολύ;»,ο δημοσιογράφος συνεχίζει την έρευνα
«τελικά τι έγινε σ’εκείνο το ματς με τη Ξάνθη;»,ο ταξιτζής δε μασάει τα λόγια του
«στήθηκε για να μπουν λεφτά στο ταμείο και να γίνει η ομάδα δορυφόρος,αλλά να
ξέρουν ότι ο ΠΑΣ δε τα σηκώνει αυτά»,άλλος ένας ρομαντικός του ποδοσφαίρου
άλλος ένας που ξέρει την αλήθεια ή έστω την υποψιάζεται αλλά μπαίνει μαζί με
άλλους στην κατηγορία που έχουν φτιάξει ο Αντωνίου και οι όμοιοί του,αυτή των
γραφικών και των συνομωσιολόγων. «Κρίμα για το παλικάρι τον Μαρτίνο», « α ναι,
καλός παίκτης και καλό παιδί,φαίνεται πως έπεσε στη παγίδα», «Παγίδα;», «τι να σου
πω φίλε μου,υπήρχε η βρώμα πως μια εποχή έπαιρναν κι έδιναν τα’αναβολικά στις
μικρές κατηγορίες εδώ», «ξέρουμε ποιος τα έφερνε;», «λέγαν πως ήταν κάποιοι πάνω
από τη Γιουγκοσλαβία,ποια Γιουγκοσλαβία δηλαδή έτσι όπως έγινε», «Αλβανία ίσως
ή Μολδαβία;»Το ταξί σταματάει περίπου εκατό μέτρα πρίν από το σημείο συνάν-
τησης. «Κράτα τα ρέστα», «φιλαράκο καλά να περάσεις».Ο Ασβεστόπουλος κοιταζει
αριστερά και δεξιά αλλά αυτό που θέλει βρίσκεται μπροστά του.Ξανά ματιές σε γύρω
δρόμους,αν χρειαστεί να τρέξει, να φωνάξει,βιαστικά βήματα πίσω του,γαμώτο!!
Γυρίζει αλλά αυτός που ξαφνιάζεται είναι ένας πατέρας που κρατάει από το χέρι ένα
κοριτσάκι γύρω στα πέντε,το κοριτσάκι χαμογελάει κι αφού αφήσει πρώτα ένα
παρατεταμένο φύσημα χαμογελάει και ο δημοσιογράφος που σηκώνει και το χέρι για
να ζητήσει συγγνώμη από τον πατέρα «πολλοί καφέδες»,δικαιολογείται.Στο Micra
βρίσκονται δύο άντρες στη θέση του οδηγού και του συνοδηγού,γιατί δύο;Η απόσ-
ταση τώρα έχει γίνει πενήντα μέτρα.Ο Ασβεστόπουλος κατεβαίνει από το πεζοδρόμιο
για να μπορεί να έχει καλύτερη οπτική γωνία προς τις δύο θέσεις.Ο άντρας που καθ-
εται στη θέση του οδηγού κάποιον του θυμίζει,ο διπλανός του έχει σχεδόν ξυρισμένο
το μαλλί στο ύψος των κροτάφων ενώ η πλούσια κώμη της κορυφής είναι περιποι-
ημένη με ζελέ.Ο συνοδηγός φαίνεται νευρώδης και σίγουρα αθλείται αλλά μάλλον
είναι μικροκαμωμένος,ο οδηγός αν και νέος έχει αρχίσει να κάνει προγούλι.Δε μοιά-
ζουν απειλητικοί,ξανά μια ματιά πίσω και προς τα δεξιά ανάμεσα στα δέντρα του
άλσους.Ο λαιμός του οδηγού τεντώνεται,κάτι κοιτάζει στον κεντρικό καθρέφτη,ο δη-
μοσιογράφος παγώνει για λίγο,αυτόν έχει εντοπίσει ο οδηγός,ο δε συνοδηγός γυρίζει
το κεφάλι του προς τα πίσω.Ένα ελαφρύ τρέμουλο στα πόδια του Ασβεστόπουλου,
θα έπρεπε να έχει τηλεφωνήσει στο διευθυντή του σε περίπτωση που….
-Γειά σας κύριε Ασβεστόπουλε,ο οδηγός έχει βγεί από το αυτοκίνητο και παρόλο που
δεν χαμογελάει φαίνεται φιλικός ή καλύτερα όχι απειλητικός,ο νεαρός συνοδηγός δε
μπαίνει στο κόπο να πει κουβέντα,το ύψος του δε ξεπερνάει το 1.70 και ζήτημα είναι
αν ζυγίζει παραπάνω από 65 κιλά.
-Που θα μιλήσουμε;ρώτησε ο δημοσιογράφος προσπαθώντας να θυμηθεί που έχει
ξανασυναντήσει τον οδηγό.Νομίζει ότι αυτό έχει συμβεί πρόσφατα.
-Στο αυτοκίνητο,είπε ο οδηγός,δεν υπάρχει καλύτερο μέρος,καθίστε πίσω καλύτερα
γιατί το μπόι σας είναι σα να βάζεις εμάς τους δυο τον έναν πάνω στον άλλον.
Ο συνοδηγός χαμογελάει,ο Ασβεστόπουλος ησυχάζει και κατευθύνεται προς το αυτό-
κίνητο.Βολεύεται όπως όπως την ώρα που οι πόρτες οδηγού και συνοδηγού κλείνουν.
Οι δύο νεαροί κατεβάζουν τα παράθυρά τους.

398
-Προβληματάκι με τον κλιματισμό,εξηγεί ο οδηγός,ποιος θα το πίστευε,ζέστη τέτοια
εποχή στα Γιάννενα…
Ο συνοδηγός σα να έχει πάρει λίγο θάρρος
-Ξέρετε τι λένε ε; “Πότε καταλαβαίνεις ότι έχει έρθει καλοκαίρι στα Γιάννενα; Όταν
οι σταγόνες της βροχής είναι ζεστές!»
Οδηγός και συνοδηγός γελάνε,το ίδιο και ο Ασβεστόπουλος απλώς ο τελευταίος γελά
γιατί κάθε υποψία για παγίδα έχει εξαφανιστεί
-Αντρέα Χάμζα, ο οδηγός δίνει το χέρι του στον Ασβεστόπουλο
Να λοιπόν που τον είχε ξαναδεί,έμοιαζε πάρα πολύ με τον ποδοσφαιριστή
-Να υποθέσω….
-Να υποθέσεις,αδελφός μου είναι,είπε ο Χάμζα
-Δημήτρης Βλαστός,ο συνοδηγός συστήνεται χωρίς να δώσει χέρι
-Ποιος από τους δύο….
-Εγώ,απάντησε ο Χάμζα μαντεύοντας και πάλι τι ήθελε να ρωτήσει ο δημοσιογρά-
φος,εγώ είμαι ο Ρομπέν
-Καλά κάνεις και παίρνεις προφυλάξεις,είπε ο Ασβεστόπουλος
-Ο Μήτσος από δω,είπε ο Χάμζα δείχνοντας τον συνοδηγό,έπαιζε στην Αναγέννηση
Ανατολής φαντάζομαι τη ξέρεις την ομάδα
Ο Ασβεστόπουλος ξεκίνησε μια πρόχειρη ανασκαφή που όμως έφερε αμέσως απότε-
λέσματα.
-Βέβαια,είπε,έχει βγάλει ταλεντάκια τα τελευταία χρόνια,δύο από αυτά είναι στον
ΠΑΟΚ,αναπληρωματικοί βέβαια και άλλο ένα είναι στον ΠΑΣ;
-Καλά τα λές,ο Βλαστός κουνάει το κεφάλι του σα να έχει απογοητευτεί
-Είσαι εδώ για τον Μαρτίνο,σωστά;O Χάμζα ανάβει τσιγάρο.Άμα θες κάπνισε κι εσύ
απλώς άνοιξε το παράθυρό σου να μη φλομώσουμε το Μήτσο
Ο Ασβεστόπουλος μόνο να ακούσει και να σημειώσει είχε διάθεση
-Ανοίγω η όχι το μαγνητοφωνάκι;
Χάμζα και Βλαστός ανταλλάσουν βλέμματα
-Δε με πολυαπασχολεί,εξηγεί ο Χάμζα,όμως θα ήθελα ότι ακούσεις να μη τα χρησι-
μοποιησεις τώρα
-Όχι βέβαια,είπε ο Ασβεστόπουλος,δεν θα αναφερθούν ονόματα,απλώς επειδή έχει
κάπως ξεπεραστεί το στυλό…δουλεύουμε με την τεχνολογία.Θεώρησε την ηχογρά-
φηση κάτι σαν σημειώσεις..ψηφιακές.
-Αν ο αδελφός μου είχε μυαλό σε σένα θα ερχόταν να μιλήσει κι όχι στον άλλο τον
κερατά τον παλιογλύφτη
Ο Ασβεστόπουλος καταλαβαίνει ποιόν εννοεί
-Θα έχει τους λόγους του Αντρέα
Ο Αλβανός συμφώνησε με ένα νεύμα.
-Φοβάται γιατί ο μίστερ Αντωνίου-ας μην κρυβόμαστε-είναι κομμάτι του κυκλώ-
ματος,τι θέλω να πω…αν ήταν στο μισθολόγιο του Τσαγκάρη μία εποχή τώρα παρισ-
τάνει τον μιζαδόρο του Πεφάνη,με πιάνεις ως εδώ
Ο δημοσιογράφος ξαναθυμάται την πρώτη συνάντηση με το Σοφρά και τις φήμες για
τις οποίες ο δεύτερος του είχε μιλήσει, σταματάει όμως για να συνεχίσει να παρακο-
λουθεί τον Χάμζα.
-Ο Αντωνίου και κάποια τσιράκια του ερχόντουσαν συχνά πυκνά στα Γιάννενα αν
θυμάσαι καλά,τότε που έκαναν τα ρεπορτάζ για την «Νέα Λάρισα», την «Ήπειρο που
γεννά ταλέντα», δούλευες μαζί του εκείνο τον καιρό.
-Όντως, αλλά δεν είχα έρθει ποτέ δώ
-Σιγά μην ερχόσουν,ο Αντωνίου τότε δούλευε για τον Τσαγκάρη,προωθούσε με το
ρεπορτάζ του παιδιά που άφηναν υποσχέσεις αλλά του τα είχε υποδείξει ο Μπίλαρος.

399
Μπορεί να του σύρει ότι θέλει κανείς του μαφιόζου αλλά είχε τρομερό μάτι στη
μπάλα,και τον Δημητράκη μας αυτός τον είχε ανακαλύψει.Ο Τσαγκάρης όπως και
πολλοί πρόεδροι ΠΑΕ θέλουν την δημοσιογραφική βοήθεια για να βρούν παίκτες
αλλά πίσω από τις μεταγραφές υπάρχει ένας ολόκληρος μηχανισμός,τώρα σε κάνω να
βαριέσαι αλλά φτάνω και στο ζουμί.Ο Τσαγκάρης τότε έκανε αυτό που τώρα κάνει ο
Πεφάνης,ένα είδος μάνατζερ δηλαδή,βρίσκει παίκτες και τους προωθεί,επιφανειάκα
δεν υπάρχει τίποτα παράνομο σε αυτό αλλά η ιστορία έχει και συνέχεια,ο Τσαγκάρης
παλιά και ο Πεφάνης τώρα στήνουν ματς έτσι ώστε τα αστέρια που προωθούν να
λάμψουν.Στο μιλητό στην αρχή, «όλοι θα βγάλουμε λεφτά» και αν δεν ψηθούν οι
αρμόδιοι πέφτουν εκβιασμοί και απειλές.Μαζί με τα στημένα πέφτουν φυσικά και τα
απαραίτητα στοιχήματα οπότε βγαίνει και το μεροκάμματο.Οι εκβιασμοί γίνονται
είτε με μπράβους είτε με ροζ κασέτες,κατάλαβες.Λένε ορισμένοι ότι ο Τσαγκάρης
είχε φέρει εδώ κάποιες πουτάνες από τη Μολδαβία οι οποίες περιποιήθηκαν μέλη της
διοίκησης του Παναιτωλικού ώστε αυτοί να στήσουν το παιχνίδι με την Άρτα για το
κύπελλο κι έτσι ο Παναιτωλικός να χάσει,αλλά το γαμήσι ή καλύτερα τα γαμήσια
βιντεοσκοπήθηκαν οπότε κανένας δε θα τολμούσε να κάνει πίσω.Απλές δυο-
λειές,ψάχνεις νέο και πολλά υποσχόμενο σέντερ φορ,βρίσκεται ένα ταλέντο,αυτό
είναι το πρώτο βήμα…
-Κατόπιν πιάνουμε καναδυό αντιπάλους της ομάδας που έχει το ταλέντο,στήνουμε
ματσάκια έτσι ώστε το ταλέντο να κάνει όργια,οι εφημερίδες γράφουν κι έτσι
ξεκινάει η υπόθεση της μεταγραφής,με τους μεσάζοντες να αμοίβονται αδρά,ειδικά
αν πέσει στοίχημα,είπε ο Ασβεστόπουλος
-Το’χεις,είπε ο Χάμζα.Κάτι ανάλογο γίνεται και με τους τερματοφύλακες σε ορισ-
μένα ματς, θα πιάσουν δηλαδή το πεναλτάκι τους,και το πεναλτάκι πρέπει απαραιτή-
τως να είναι ζωτικής σημασίας,εκεί που το ματς είναι 0-0 οπότε ο ήρωας κρατάει την
εστία ανέπαφη,ή ακόμα όταν η ομάδα του τερματοφύλακα είναι μπροστά 1-0 αλλά
στα τελευταία λεπτά δέχεται βομβαρδισμό και το 1-0 παραμένει χάρη στις τεράστιες
προσπάθειες,μπλα, μπλα, μπλα…
-Και μάλλον το πεναλτάκι είναι μιλημένο από πριν,συμπλήρωσε ο Ασβεστό-
πουλος,όπως επίσης θα έχουν «ειδοποιηθεί» οι αμυντικοί χαφ που πρέπει ή οι
κατάλληλοι αμυντικοί ώστε τα μετόπισθεν να γίνουν ροντέο για χάρη του γκολκήπερ
μας,και βέβαια πολλά από αυτά τα παιχνίδια υπάρχουν μόνο διαδικτυακά και όχι
απαραίτητα σε Ελληνικές εταιρείες στοιχημάτων
-Τρέχεις,σχολίασε ο Βλαστός και μπράβο σου
-Έχεις κάποια τέτοια παιχνίδια υπ’όψη σου;ρώτησε ο Ασβεστόπουλος τον Χάμζα
-Κάμποσα,απάντησε ο Αλβανός,αλλά πρώτα πρέπει να πούμε δυο πραγματάκια
-Όπως;
-Για να σε βοηθήσουμε με τον Τσαγκάρη και τον Πεφάνη πρέπει να με βοηθήσεις κι
εσύ.
-Πως γίνεται αυτό;
-Έχεις μπάτσο που μπορείς να εμπιστευτείς,κι όταν λέω να εμπιστευτείς εννοώ να
βάλεις το χέρι σου στη φωτιά γι’αυτόν,ο Χάμζα κοιτά τον Ασβεστόπουλο από τον
καθρέφτη σχεδόν θυμωμένος και ο δημοσιογράφος καταλαβαίνει πως θα του ζητηθεί
μεγάλη χάρη
-Ο Αντρέα εννοεί πως μπορούμε να καταθέσουμε εναντίον του Τσαγκάρη κι αν
μπορούμε κι εναντίον του Πεφάνη,εξήγησε ο Βλαστός
Ο Ασβεστόπουλος σκέφτεται για λίγο,οι Nine Inch Nails «Στούς απρόσμενους συμ-
μάχους λοιπόν» και το ποτήρι του Αστυνόμου Αθανασάκου υψώνεται
-Έχω κάποιον,είπε ο δημοσιογράφος,κι απ’όσο ξέρει λιώνει τα παπούτσια του
γι’αυτήν την ιστορία

400
Ο Χάμζα επιδοκιμάζει με κούνημα του κεφαλιού
-Ο Δημήτρης είπε πριν ότι μπορούμε να καταθέσουμε,δεν έχουμε μιλήσει ποτέ με τον
Πεφάνη ή με τον Τσαγκάρη,μονάχα με ανθρώπους τους.Αυτούς γίνεται να τους αναγ-
νωρίσουμε και να τους «δώσουμε» αλλά πρέπει να σιγουρευτούμε πως θα είμαστε
ασφαλείς,ξέρεις για τι είδους μούτρα μιλάμε.
-Άρα θέλεις,θέλετε,να μιλήσετε με τον Αστυνόμο μου,συμπέρανε ο Ασβεστόπουλος
-Όταν έρθει η ώρα,εξήγησε ο Βλαστός.Κοίτα,ο Μαρτίνος κλάταρε από αναβολικά,
και το ξέρω καλά γιατί κι εγώ από τα ίδια κλάταρα.Ένας κολλητός μου δουλεύει στη
καντίνα του γηπέδου που κάνει προπόνηση ο Απόλλωνας.Ο Μαρτίνος ζητούσε συχνά
πυκνά νερό και κάτι γλυκό γιατί ζαλιζόταν.Στους συμπαίκτες του είχε φανεί περίεργο
Γιατί ίδρωνε ασταμάτητα κιόλας και είχε άγχος για το βάρος του..
-Κάτι έχω ακούσει ήδη γι’αυτό,πρόσθεσε ο Ασβεστόπουλος
-Από συμπαίκτη του σίγουρα,είπε ο Βλαστός αλλά ο δημοσιογράφος δε σχολίασε θα
τηρούσε την υπόσχεση που είχε δώσει στον γκαρντ.Ο φιλαράκος μου λοιπόν τον είχε
δει να παίρνει κάτι χαπάκια και να τα καταπίνει μαζί με το νερό, «συμπληρώματα
από το φαρμακείο» έλεγε,αλλά μάλλον κανένας δεν τον πίστευε.Πήγαινε και συχνά
στη τουαλέτα,τα χαπάκια τα είχε σε ένα πράσινο κουτάκι με ασημένια γράμματα.Ε
λοιπόν αυτό το πράμα το έπαιρνα κι εγώ κι έβγαζα δύο προπονήσεις,συν ένα ελαφρύ
πρόγραμμα με βάρη για να καταφέρω να πάρω λίγο μυικό όγκο και να μπορέσω να τα
βγάλω πέρα στις μεγαλύτερες κατηγορίες για τις οποίες με προόριζαν.Είχε ενδιαφερ-
θει για μένα ο Άρης και μετά ο Πανσερραϊκός,ο προπονητής μου έλεγε να ξεκινήσω
πρώτα στις Σέρρες αλλά εγώ…γυάλιζε το μάτι μου με πιάνεις έτσι;
-Και αύξησες τις δόσεις,είπε ο Ασβεστόπουλος,γιατί αυτός που σου το έδωσε σε
διαβεβαίωσε πως όλα θα ήταν οκ
-Όλα ήταν ΟΚ,είπε ο Βλαστός,απλώς οι παρενέργειες θα ερχόντουσαν πολύ αργό-
τερα αν πρόσεχα λίγο
-Θα ερχόντουσαν πάντως,είπε ο Χάμζα
-Και δεν ήμουν ο μόνος που έπαιρνε στη περιοχή,εξήγησε ο Βλαστός,ήταν και άλλα
δύο παιδιά από άλλες ομάδες όμως.Ταλέντα και αυτά,ένα σέντερ μπακ κι ένα χαφ το
οποίο ήταν και γαμώ τα εξάρια,αυτός πήγαινε καρφί για ΠΑΣ.Κάποια στιγμή μας
πλησίασαν άνθρωποι του Τσαγκάρη,μας φλόμωσαν στα κοπλιμέντα και μας είπαν ότι
έχουν μεγάλα σχέδια για μας,θα βγάζαμε και φράγκα.Η Ήπειρος μας είπαν ότι είναι
πολύ μικρή,δε μας χώραγε,εδώ δε θα μας πρόσεχε κανένας,αν θέλαμε καριέρα σε
μεγάλη πόλη έπρεπε να μπούμε στα κόλπα.Ότι λοιπόν μας έλειπε σε υποδομή αυτοί
θα το αντικαθιστούσαν με τα X-TREME.Γράμμωση,αντοχή και λίγος μυικός όγ-
κος.Μας είπαν ότι είχαν τις άκρες και υπήρχαν ματς στα οποία θα βγάζαμε μάτια και
θα μας έβλεπαν δημοσιογράφοι,τοπικοί κι απού αλλού που θα έγραφαν για μας,άρα
για να μας φύγει και το όποιο άγχος το συγκεκριμένο χαπάκι βοηθούσε και σε αυτό.
Χώρια βέβαια του ότι τα παιχνίδια ήταν μιλημένα και δε θα είχαμε και την αγωνισ-
τική πίεση.Ο Τσαγκάρης έβρισκε πιτσιρικάδες και τους φούσκωνε τα μυαλά.Το πο-
δόσφαιρο είχε πολύ χρήμα τότε,ακόμα και στα πρώτα χρόνια της κρίσης,τζόγος.Όλοι
μπορούσαν να τσεπώσουν,από μας που μας επέτρεπαν να βάλουμε στοίχημα μέσω
διαδικτύου φυσικά μέχρι και διαιτητές,παράγοντες,παίκτες που θα έκαναν την κρίσι-
μη μαλακία και βέβαια προπονητές.Η αμοιβή των περισσοτέρων ήταν από το στοί-
χημα και αρκετά από τα ματς αυτά δε τα τσέκαρε καν η ΟΥΕΦΑ,ο Τσαγκάρης ήταν
προσεκτικός.Έδινε τη μίζα του γλυκαινόσουν κι έτσι έμπαινες στο κόλπο,δε μπο-
ρούσες φυσικά να εκβιάσεις,πρώτον γιατί τον φοβόσουν και δεύτερον στην ουσία δεν
υπήρχαν αποδείξεις για στημένα παιχνίδια ή παράνομες συναλλαγές,ο Τσαγκάρης εκ-
βίαζε αυτός ήταν ο μάστορας.

401
Ο Ασβεστόπουλος βγάζει το smartphone του και δείχνει στον Βλαστό τη φωτογραφία
του Καυκάσιου
-Αυτόν τον ξέρεις;
Την εικόνα κοιτάζει και ο Χάμζα ο οποίος είναι κι αυτός που απαντάει πρώτος
-Οι μισοί ποδοσφαιριστές στη περιοχή ξέρουν τη μούρη του,αυτός ήταν που ακολου-
θούσε τους υπαλλήλους του Τσαγκάρη και φρόντιζε να μη καθυστερεί κανείς τις
πληρωμές από τα ποσοστά που έπρεπε να λάβει το αφεντικό του.
-Θυμάσαι την επίθεση από άγνωστο στον προπονητή της Αμφιλοχίας;ρώτησε ο
Βλαστός
Ο Ασβεστόπουλος δε θυμόταν λεπτομέρειες,τα ρεπορτάζ έκαναν λόγο για κουκουλο-
φόρο.
-Αυτό το νταμάρι ήταν ο «άγνωστος»,τον είδε ένας αναπληρωματικός γιατί η επίθεση
έγινε τρία στενά κοντά στο σπίτι του προπονητή και ο αναπληρωματικός έμενε στο
διπλανό τετράγωνο αλλά ο γορίλλας απείλησε και τον αναπληρωματικό.Κάποιοι λένε
πως στο ιατρικό κέντρο που έδωσαν τις πρώτες βοήθειες στο προπονητή φάνηκε και
ο Τσαγκάρης.Καταλαβαίνεις γιατί.
Ο Βλαστός αισθάνεται στεγνή τη γλώσσα του και βγάζει από το μπροστινό ντουλα-
πάκι του αυτοκινήτου ένα κουτί μπύρα.
-Άρα τζόγος,εκβιασμοί,στημένα ματς και τραμπουκισμού,χώρια τη διανομή αναβολι-
κών,είπε ο Ασβεστόπουλος,και όλα τα παραπάνω με τις απαραίτητες εγγυήσεις είστε
διατεθειμένοι να τα καταθέσετε.
-Καλά τα λές,είπε ο Βλαστός μετά τη πρώτη γουλιά μπύρας,ξέρεις κι εσύ το πόσο
εύκολα ξεγλιστράει ο Τσαγκάρης.Εδώ δεν έχει μαγκιά το κράτος να τον τσακίσει
εμείς θα κάνουμε τα παλικάρια;
-Δεν έχει άδικο,συμπλήρωσε ο Χάμζα,μάρτυρας στη δίκη του είχε έρθει κι ένας
Μακεδόνας ποδοσφαιριστής ο Ντόνσκι..
-Σκοπιανός,διόρθωσε χαμογελαστός ο Ασβεστόπουλος
-Έλα που σε πιάσαν τα πατριωτικά σου,όλος ο κόσμος Μακεδόνες τους λέει,επέμεινε
ο Χάμζα,έστω Σκοπιανός,αυτός είπε ότι ο προπονητής του και δύο άνθρωποι από το
διοικητικό συμβούλιο της τότε ομάδας του τον είχαν πλησιάσει για να δηλώσει
ενοχλήσεις στα μέσα του ματς και να αποχωρήσει από το παιχνίδι,ήταν καυτό φορ
τότε αλλά έπρεπε να προωθηθεί ο αναπληρωματικός ένας Έλληνας ο Γιαννακίδης. Ο
μικρός θα έμπαινε αλλαγή και θα σκόραρε εναντίον της Σπάρτης,παιζόταν στο
στοίχημα.
-Δε τη θυμάμαι την ιστορία,παραδέχτηκε ο Ασβεστόπουλος
-Ο Σκοπιανός αρνήθηκε,είπε ο Βλαστός,και ο προπονητής τον αφήνει εκτός απόστο-
λής παρακαλώ,κουφάθηκε το σύμπαν,αλλά όλα ήρθαν όπως τα ήθελε ο Τσαγκάρης
και η παρέα του.Ο Ντόνσκι άρχισε να κάνει μανούρες,το κλίμα χάλασε και κάπου
εκεί τσακώνουν και τον Τσαγκάρη,όχι γι’αυτά που λέγαμε αλλά φυλακή μπήκε.Ο
Ντόνσκι καταθέτει και λέει όχι μόνο για το συγκεκριμένο ματς αλλά και για άλλες
επισκέψεις του Τσαγκάρη και των ανθρώπων του στην ομάδα,φυσικά τον διαψεύδουν
ήταν και μαλάκας,δεν είχε καταλάβει που έμπλεκε.Τέλος πάντων η κατάθεση του
πήγε άπατη,αλλά πήρε μεταγραφή σε ομάδα της Κροατίας,δε θυμάμαι σε ποια.Λίγες
μέρες μετά την εγκατάστασή του στη χώρα…
-Σκοτώθηκε από αδέσποτη σφαίρα,τον έκοψε ο Ασβεστόπουλος που αυτή η απότομη
δημοσιογραφική ανάμνηση τον έκανε να γουρλώσει τα μάτια,βρέθηκε ανάμεσα σε
πυρά ανίπαλων συμμοριών έγραφε το ρεπορτάζ,κανένας δε ξέρει τι έγινε από τότε.
-Όλα καθαρά,σχολίασε πικρόχολα ο Χάμζα

402
-Τι χάρη θέλεις από μένα,ο Ασβεστόπουλος κοιτάζει τον Χάμζα εκτός από τις εγγυή-
σεις για την ασφάλειά σας.Να σου θυμίσω βέβαια ότι θα πρέπει να πείσεις και τον
αδελφό σου να συμμετέχει
Ο Αλβανός κουνάει το κεφάλι
-Ξέρεις κάτι για τον πατέρα μου;ρωτάει τον Ασβεστόπουλο
Ο δημοσιογράφος χαμογελάει και πάλι και σηκώνει τους ώμους
-Κόψε τις μαλακίες,είπε απότομα ο Χάμζα,ξέρεις και είμαι σίγουρος
-Τότε τι ρωτάς;
-Ο πατέρας μου δεν είναι κανένας γκανγκστερ,έμπλεξε κάπου έκανε μια σκατο-
δουλεια κι αυτό ήταν όλο,μεγάλα κεφάλια τον βάλανε,σκέτο «χέρι» ήταν
«Χέρι» άλλος ένας ορισμός για τους απλούς ντελιβεράδες, «θα πας κάτι,θα φέρεις
κάτι,μη ρωτάς τι και πως»,κάτι σαν τον Δημήτρη Βελίδη,μόνο που ο πατέρας του
Χάμζα ήταν ακόμα ζωντανός
-Ο πατέρας σου είναι ίσως στα Σκόπια,είπε ο Ασβεστόπουλος
-Κόψε το παιχνίδι,ο Χάμζα τον αγριοκοιτάζει,ο πατέρας μου είναι στην Αθήνα
Ο Ασβεστόπουλος όντως κόβει το παιχνίδι
-Οπότε πάμε στο άλλο σκέλος της ιστορίας μας,τον αγαπητό κύριο Πεφάνη
-Ένα,ένα,είπε ο Αλβανός
-Α όχι,σειρά του Ασβεστόπουλου να τσινίσει,εγώ έκοψα το παιχνίδι όπως είπες άρα
μην το αρχίζεις εσύ,τον πατέρα σου τον…προστατεύει ο Έντυ Κουμάνι,ο οποίος
γι’αυτόν ακριβώς το λόγο εκβίαζε και συνεχίζει να εκβιάζει τον αδελφό σου.Η
αστυνομία τον ψάχνει ακόμα και ο Κουμάνι τον κρύβει.Οπότε η χάρη αυτή και ο
μπάτσος που ζητάς ίσως έχουν να κάνουν και με τη τύχη του πατέρα σου
Το βλέμα του Χάμζα μαλακώνει κάπως
-Θέλω να γλιτώσει,θύμα έπεσε και το πλήρωσε,τίποτα δεν έβγαλε από αυτή τη δου-
λειά,εδώ δεν υπήρχαν μεροκάμματα γι’αυτόν,είχε λιώσει στις οικοδομές και στα
χωράφια για μια μπουκιά ψωμί,πάυση και δυο-τρεις λέξεις στ’αλβανικά.Πονάει όλο
του κορμί από τη ταλαιπωρία,πήγαινε στην Αλβανία για να μαζέψει λίγα λεφτά και
να βοηθήσει τη μάνα μου κι εμένα,ο αδελφός μου ίσα ίσα τα βγάζει πέρα και μας
βοηθάει κι αυτός,εμένα πότε με πληρώνουν και πότε όχι
-Αλλά τι να κάνει και ο αδελφός σου όταν τα ακουμπάει στον Κουμάνι,κι έτσι αντί ο
πατέρας σου να φέρει χρήματα κατέληξε να είναι η αιτία που σας παίρνουν χρήματα,
ο Ασβεστόπουλος κάνει μια γκριμάτσα απογοήτευσης και συμπαράστασης μαζί
Ο Χάμζα ανάβει άλλο τσιγάρο
-Το αυτοκίνητο που βλέπεις είναι του αφεντικού μου αλλά μου το δίνει που και που
για να μη νοιώθει άσχημα που δε με πληρώνει όπως πρέπει.Θέλω να βοηθήσεις τον
πατέρα μου να τη κοπανήσει,έχουμε ανθρώπους στην Ιταλία,στο Μπάρι.
-Ξέρεις που ακριβώς βρίσκεται;ρώτάει ο Ασβεστόπουλος
Ο Χάμζα κουνάει αρνητικά το κεφάλι του
-Ίσως να ξέρει ο αδελφός μου,αλλά είμαστε λίγο τσακωμένοι
-Λόγω του Κουμάνι;
-Και λόγω του Κουμάνι,αλλά θα προσπαθήσω να του μιλήσω,θέλω να τον ξεμπλέξεις
Ασβεστόπουλε
-Δημοσιογράφος είμαι
-Μου είπες για τον μπάτσο,ο Χάμζα πάλι θυμωμένος
-Δεν θα βάλει το κεφάλι του και τη καριέρα του στη φωτιά,αν ο πατέρας σου κατά-
ζητείται από την Αλβανική αστυνομία και τον..
-Κάνουμε μια συμφωνία,αν τα παρατάς όμως πεσ’το τώρα
-Ηρέμησε ρε γαμώ το πιάνουμε όλες τις περιπτώσεις,η υπόθεση του πατέρα σου δεν
είναι εύκολη

403
-Αν ήταν εύκολη δε θα έβαζα εγώ το κεφάλι μου στη φωτιά και θα σου φέρω αθλητές
που θα καταθέσουν για χρήση αναβολικών που έπαιρναν από ανθρώπους του Τσαγ-
κάρη και κατόπιν του Πεφάνη.Ο Δημήτρης έκοψε τη μπάλα λόγω προβλημάτων στα
νεφρά και στη καρδιά
Ο Βλαστός κοιτάζει τον Ασβεστόπουλο.
-Κόντεψα να πάθω ότι έπαθε ο Μαρτίνος και το άλλο το παιδί που έχασε τη ζωή του,
εξηγεί και πίνει λίγη από τη μπύρα του.Μια γαμημένη πορεία μπορούσα να έχω
κάνει, δε σου λέω για κορυφαία ομάδα αλλά….
Σταματάει,άλλη μια γουλιά και σκουπίζει το στόμα του με την ανάστροφη του χεριού
του.
-Έκανα μαλακία,όμως δεν ήξερα,αλήθεια δεν ήξερα,με κατέστρεψαν Ασβεστόπουλε!
«Εσένα και πόσους άλλους»σκέφτεται ο δημοσιογράφος
-Μου έγραψες και για τον Καρακλή,πώς ήξερες τόσα πολλά;ο Ασβεστόπουλος χρειά-
ζεται άλλον έναν καφέ,με τα χρόνια ο καφές έχει καταλήξει να είναι ένα είδος παυσί-
πονου κατά του πονοκέφαλου που ο ίδιος ο καφές προκαλει,κι αυτή η παράλογη
ομοιοπαθητική ήταν μόνο μία από τις παραξενιές που είχε αποκτήσει κάνοντας αυτή
τη δουλειά.
-Έκανα μεροκάματα βάφοντας το σπίτι του,είπε ο Χάμζα,ένα μεσημέρι είχε έρθει ο
Κουμάνι εκεί για να μιλήσουν,κάθισαν στο κήπο αλλά στο σπίτι ήταν και η γυναίκα
του Καρακλή.Σ’εμένα κανένας δεν έδινε σημασία αλλά μιλούσαν σιγά.Ο Καρακλής
δεν είπε στον Κουμάνι ποιος ήμουν,ο Τσαγκάρης έμοιαζε να είναι εκτός παιχνιδιού
και απ’όσο μπόρεσα να ακούσω γιατί έβαφα τη πίσω πλευρά του σπιτιού ο Κουμάνι
εξηγούσε πως τα αναβολικά μαζί με τα στοιχήματα θα περνούσαν στον Πεφάνη οπό-
τε ο Καρακλής έπρεπε να αλλάξει στρατόπεδο.Υπεύθυνος για την διανομή των ανα-
βολικών θα ήταν ο ίδιος ο Κουμάνι,θα τα έφερνε από την Ιταλία μέσω Αλβανίας,
περισσότερα δε ξέρω.Πάντως ο Καρακλής τσίνισε,πίστευε ότι δεν έπρεπε να που-
λήσει το πρώην αφεντικό του για τον Πεφάνη,φώναζαν και παραλίγο να πιαστούν
στα χέρια,ο Κουμάνι τον απείλησε ότι ή θα έμενε μαζί τους ή θα έφευγε οριστικά από
το παιχνίδι,δε θα τον έβαζαν ούτε στο κόλπο με τον διορισμό διαιτητών στο οποίο
είχε μπει μέσω του Τσαγκάρη.Συμφώνησαν να συναντηθούν και πάλι αλλά όταν ο
Κουμάνι έφυγε ο Καρακλής έριξε έναν γερό καυγά με τη γυναίκα του και λίγα λεπτά
αργότερα μου είπαν να φύγω,μάλλον δεν ήθελαν να τσακωθούν άλλο μπροστά μου.
Και την επόμενη μέρα που πήγα για μεροκάματο πάλι τα ίδια έγιναν,τσακωμός και
ποτό,ο Καρακλής κατέβαζε το ένα ποτήρι μετά το άλλο.Την επόμενη μέρα έγινε το
τροχαίο,τη μέρα δηλαδή που θα συναντούσε τον Κουμάνι,αυτό που μπορώ να σου πω
είναι ότι μίλησε με κάποιον στο κινητό του και του είπε πως δεν πρόκειται να πουλη-
θεί στον Πεφάνη κι αν πειράξουν την οικογένειά του θα πέσουν κεφάλια,αυτό
ακριβώς θα πέσουν κεφάλια,κάτι είπε και για διαιτητές,δε μπορούσα να ακούσω τα
πάντα,έβαφα.
-Σε ποιόν υποψιάζεσαι ότι μιλούσε;ρώτησε ο Ασβεστόπουλος
-Δεν είμαι σίγουρος,αν θυμάμαι καλά άκουσα ένα Σταύρο,Στέλιο,κάτι τέτοιο..
Σταύρο…Στέλιο…Στέλιος Γαλανός;Κουβέντα για διαιτητές και για τον Πεφάνη.
Στέλιος Γαλανός,ταίριαζε γάντι!Το πηγάδι γίνεται όλο και πιο βαθύ και ο Ασβεστό-
πουλος δε θέλει να κατέβει κι άλλο,όχι ακόμα.Γίνεται σαν το δύτη,πρέπει πρώτα ο
οργανισμός του να συνηθίσει τη πίεση του συγκεκριμένου βάθους πριν να συνεχίσει
την κατάδυση.
-Άρα υποψιάζεσαι πως ο Καρακλής δεν «πήγε» από ατύχημα
-Δεν είμαι και βέβαιος,είπε ο Χάμζα,δεν έχω αποδείξεις αλλά ναι έτσι πιστεύω,η
μπίζνα με τα αναβολικά και με τα στοιχήματα είναι πολύ μεγάλη για να φύγει έτσι
απλά κάποιος.

404
Και ο Δημήτρης Βελίδης ήταν ίσως πολύ μικρός για τόσο μεγάλη μπίζνα,αυτός κι αν
δε μπορούσε να φύγει.Ο Ασβεστόπουλος έχει βγεί από το πηγάδι βρίσκεται μπροστά
από ένα τζάμι παραθύρου,βλέπει από εκει -όχι και τόσο καθαρά- το τι γίνεται αλλά
όσο κι αν χτυπάει το τζάμι κανείς δεν του δίνει σημασία
-Ίσως και κάποιος άλλος να είχε την τύχη του Καρακλή
Οι δύο φίλοι γυρίζουν ταυτόχρονα και κοιτάζουν τον δημοσιογράφο
-Με τον ίδιο τρόπο,τροχαίο,συνεχίζει ο Ασβεστόπουλος,η υπόθεση μπήκε ήδη στο
συρτάρι και η επίσημη έκθεση αναφέρει οδήγηση υπό την επήρεια αλκοόλ.Απόμερο
μέρος και γκρεμός,μια χαρά.Ο Καρακλής ήταν ήδη μπασμένος στα κόλπα και
φοβήθηκαν ότι μπορεί να εκβίαζε ή να συνέχιζε να τα κάνει πλακάκια με τον
Τσαγκάρη ενώ ο άλλος ήταν απλώς ένας μεροκαματιάρης άνθρωπος με γυναίκα και
παιδί που έβγαζε ένα έξτρα χαρτζιλίκι αλλά τελικά δεν άντεχε να κάνει άλλο αυτή τη
δουλειά,συνήθως αυτοί που έχουν-αν έχουν-τύψεις γι’αυτές τις δουλειές,όταν απόφα-
σίσουν να φύγουν γίνονται στόχοι.
Ο Ασβεστόπουλος δείχνει από το smartphone του στους δύο φίλους τη φωτογραφία
του Δημήτρη Βελίδη.Μόνο η έκφραση στο πρόσωπο του Χάμζα αλλάζει.
-Τον ξέρεις,συμπεραίνει ο δημοσιογράφος
-Τον είχαν δει αρκετοί πριν το επίμαχο παιχνίδι κόντρα στη Ξάνθη.Αλλά είναι καθα-
ρή φάτσα,δε προκαλούσε υποψίες
-Απλό καθημερινό προφίλ,σχολίασε ο Βλαστός
-Αυτός σκοτώθηκε στο τροχαίο;ρώτησε ο Χάμζα
Ο Βλαστός απαντά με κούνημα του κεφαλιού
-Θα βοηθήσεις τον πατέρα μου και θα βοηθήσουμε εσένα,ο Χάμζα στέλνει τελεσίγ-
ραφο.
-
Ζυγίζουμε με τα μάτια ο ένας τον άλλον λες και είμαστε πυγμάχοι πάνω στο ριγκ,
εγώ βέβαια είχα βρεθεί όντως σε αυτή τη θέση,ίσως κι εκείνος αλλά σίγουρα τις
περισσότερες από τις μάχες του τις είχε δώσει νύχτα και όχι με πολύ καθαρό
τρόπο.Βαριανάσαινε,είχε προβλήματα υγείας,οι κινήσεις του πρόδιδαν κούραση.
Πρώην μποντυμπίλντερ αλλά με πολύ σκληρό ύφος και ταλαιπωρημένο πρό-
σωπο.Είχε μια έκφραση λες και μόλις είχε φάει χαλασμένο φαγητό.Η κοιλιά του
πρησμένη έκρυβε τη ζώνη και το κοντομάνικο που φορούσε ήταν αρκετά στενό ώστε
να φαίνονται οι μεγάλοι δικέφαλοι ενώ στο ύψος του στήθους υπήρχε το λογότυπο
αλυσίδας γυμναστηρίων.Τόπος του ραντεβού ο φάρος της Μαρίνας Ζέας,κάποτε
ερχόμασταν με τα κορίτσια της καρδιάς μας αμέσως μετά το σχολείο,ειδικά όταν είχε
αρχίσει να καλοκαιριάζει,και τώρα ένα εντελώς δια-φορετικό ραντεβού η κατάληξη
του οποίου δεν ήταν βέβαιη αλλά ήμουν αρκετά έμπειρος για να αφήσω την αγωνία
μου να φανεί.Ο Ζούγκλας βάδιζε πέρα δώθε με τα χέρια στις τσέπες λές και κρύωνε.
-Δε μου φαίνεσαι τύπος που έχεις και τόση ανάγκη για δουλειά,είχαμε ξεμπερδέψει
με τα τυπικά των συστάσεων και ο Ζήσης Νικολόπουλος έβηξε πριν να μου μιλήσει.
Κούνησα το κεφάλι μου
-Δεν ψάχνω για οποιαδήποτε δουλειά και δεν έχω ανάγκη τώρα που μιλάμε,αλλά στο
μέλλον τα πράγματα θα σκουρήνουν,οπότε φροντίζω από τώρα το βιογραφικό μου
για ν’αποφύγω δυσάρεστες εκπλήξεις
Συνεχίζει να με κοιτάζει περίεργα
-Το ξαδελφάκι μου μπορεί να εγγυηθεί όπως κι εγώ,πετάχτηκε ο Ζούγκλας σταμα-
τώντας απότομα το βήμα του λες και κάτι του είχε τραβήξει τη προσοχή.Ο Στέφανος
μας φρόντιζε πάντα πριν να τη κάνει για Λονδίνο,αλλά..
-Δε ρωτάω εσένα,τον έκοψε μάλλον ενοχλημένος ο Νικολόπουλος,δούλευες για τον
Βρεττό κάποτε έμαθα.

405
-Εκεί ξεκίνησα,είπα
-Καλό σχολείο,ο Νικολόπουλος ανάβει τσιγάρο,ανακατευόταν μόνο με προστασία
απ’όσο θυμάμαι,και είχε κι ένα κωλάδικο κοντά στα Μανιάτικα
-Μαζί με κάποιο παλιό του συμμαθητή,συμπλήρωσα,ο Βρεττός απλώς έβαζε το χρή-
μα,ο συμμαθητής το δούλευε και τελικά αυτός το έριξε έξω
Το μυαλό μου γεννούσε ιστορίες με λίγη δόση αλήθειας,αλλά που άνθρωποι σαν τον
Νικολόπουλο μπορούσαν να τις πιστέψουν κι ας μην είχαν τη δυαντότηατα να τις εξ-
ακριβώσουν.
-Ήθελα να το δουλέψω εγώ,συνέχισα, αλλά…..,άφησα την ιστορία μετέωρη
-Αλλά; O Νικολόπουλος επιμένει,ωραία,αισθάνομαι όλο και πιο πολύ να παίζω στο
γήπεδό μου
-Αλλά ο μεγάλος είχε άλλα σχέδια,ήρθε και ο γάμος,η δουλειά με τον πεθερό του
στην Αγγλία και τελικά άνοιξα μαγαζί εκεί,σκατά.Πρεζόνια εγγλεζάκια με ξεκούρ-
διστες κιθάρες.Ξενύχτι χωρίς νόημα,στην ουσία μεγαλοϋπάλληλος του αφεντικού,
καμία πρωτοβουλία, «μάλιστα,διατάξτε»,και όχι το χρήμα που θέλω.
-Δεν έχω ακούσει τα καλύτερα γι’αυτόν,είπε ο Νικολόπουλος φυσώντας το καπνό
του προς το μέρος μου,εδώ γιατί γύρισες;Οι καιροί είναι πολύ άσχημοι
-Όχι για όλους,απάντησα.Ήθελα δικό μου μαγαζί,αυτό έψαχνα και κάποιοι φίλοι από
τα παλιά μου έταξαν βοήθεια,τίποτα όμως,έτσι έπεσα λίγο πιο χαμηλά,έριξα μια
ματιά με νόημα προς την μεριά του Ζούγκλα.Τάϊζα κι αυτόν και τον ξάδελφό του μια
χαρά όσο ήμουν στο πλευρό του Βρετού,έριχνα λίγο τις προμήθειες αν με πιάνεις.Θα
έπρεπε να πουλήσω σε κάποιες γειτονιές που μου αναλογούσαν αλλά εγώ είπα να
διαλέξω πελάτες,τους είχα συμπαθήσει γιατί είναι εντάξει παιδιά,σε τελική ανάλυση
ήμουν το δεξί χέρι ή ένα από τα δεξιά χέρια του Βρεττού,εισπράξεις και οργάνωση
κυρίως,το να κάνω τον έμπορο δεν ήταν το καλύτερό μου.
Είχα φτιάξει μέσα σε λίγες ώρες ένα παρελθόν κατά το ήμισυ αληθινό που όμως εκει
μέσα ίσως να βρισκόταν το κλειδί που θα άνοιγε την πόρτα για τον κόσμο του
Πεφάνη.Έδειχνα απόλυτα πιστευτός το ήξερα,είχα ζήσει αυτή τη ζωή.
-Θα χρειαστεί να δουλέψεις πολύ,είπε ο Νικολόπουλος,κι εδώ δε θα έχεις πολλές
πρωτοβουλίες αλλά αν έχεις μυαλό υπάρχει χρήμα,θέλεις ακόμα να ανοίξεις μαγαζί;
Σήκωσα τους ώμους μου
-Μπορώ να κάνω πολλά πράγματα ταυτόχρονα,είπα
-Καλώς,είπε ο Νικολόπουλος,από μένα δεν υπάρχει θέμα,ο Ζούγκλας μου είπε πως
δεν έχεις οικογένεια και οι πιο πολλές σου επαφές από τα παλιά έχουν πάει στο
αμαξοστάσιο.Κράτησέ το έτσι για κάποιο διάστημα,φίλους έχεις χρόνο να κάνεις
αργότερα,τι άλλο έχεις εκτός από την εμπειρία σου;
-Ότι χρειάζεται,είπα χαμογελώντας,αν χρειαστεί
-Εγώ να πηγαίνω έτσι;ο Ζούγκλας σχεδόν έτρεμε
-Πες στο ξαδελφάκι σου ότι θέλω να μιλήσουμε,είπε κοφτά ο Νικολόπουλος.
Ο Ζούγκλας πρώτα σκύβει το κεφάλι και μετά το κουνάει για να δείξει ότι συμφωνεί.
-
-Είναι σίγουρο;ρώτησε η Γκέλυ
Ο Μελανίτης βγάζει τα γυαλία του και αφήνει πάνω στο γραφείο του την εφημερίδα
που διάβαζε
-Έτσι μου είπε ο χοντρός,περιμένουμε καινούργια φουρνιά κινητών,οπότε φρόντισε
να έχουμε ρευστό αυτές τις μέρες
Η Γκέλυ δείχνει σκεπτική
-Με τον Νιαράκη δεν μας έχει πει τι να κάνουμε ε;
-Όχι αλλά για να φέρνει εμπόρευμα…..
-Που στο διάολο είναι μπλεγμένος ο κερατάς κι έχει άκρες με λαθρομετανάστες;

406
-Μπορεί να είναι νόμιμοι,απάντησε ο Μελανίτης χωρίς να την κοιτάζει
-Άσε με ρε αφεντικό….
-Δεν είναι δουλειά μας
-
Ο Τσαγκάρης κοιτάζει τον αστυνομικό υποδιευθυντή περισσότερο με περιφρόνηση
παρά με απειλητικό ύφος,ο υποδιευθυντής όρθιος μπροστά στο γραφείο του Τσαγ-
κάρη προσπαθεί να κρατήσει τον αυτοέλεγχό του δείχνοντας με την έκφρασή του ότι
θα ήθελε να κάτσει κάπου
-Θα πάρουν πόδι μια και καλή,είπε ο Τσαγκάρης δίνοντας την εντολή χωρίς το παρα-
μικρό ίχνος αυστηρότητας στη φωνή,και θα φροντίσεις εσύ γι’αυτό
-Τα παραλές Βασίλη,έκαναν μια μαλακία αλλά αν τους πετάξουμε…
-Όχι πετάξουμε αγόρι μου,πε-τά-ξω!!!!
Ο υποδιευθυντής δείχνει να διαφωνεί αλλά δεν μιλάει
-Και ποιος μου λέει ότι εσύ δεν ήσουν ανακατεμένος,λέει ο Τσαγκάρης,έπρεπε να
έχω μάτια και στη πλάτη,που έχω δηλαδή γι’αυτό και σας πήρα,ή έστω τους πήρα
χαμπάρι,μα καλά ρε τα μουνόπανα,τι περίμεναν ότι δε θα καταλάβαινα τι παιζόταν;
-Εγώ δεν ήξερα τίποτα,είπε σχεδόν ατάραχος ο υποδιευθυντής,δεν είμαι ηλίθιος να
έπαιζα τέτοιο παιχνίδι,σε κανα δύο χρόνια πάω για προαγωγή το ξέχασες;
-Θα πάρεις σβάρνα πάλι τα πολιτικά γραφεία,τώρα που σε συμπαθούνε και τα ναζίδια
η υποστήριξη θα είναι ακόμα μεγαλύτερη
Ο υποδιευθυντής νοιώθει ταπεινωμένος και θυμωμένος,αυτό το μικρόσωμο ανθρω-
πάκι που του συμπεριφέρεται με τέτοιο τρόπο θα μπορούσε να το αρπάξει από το
λαιμό με το ένα του χέρι και να το πετάξει από το παράθυρο.
-Ασ’τους να πέσουν στα μαλακά,είπε ήρεμα ο υποδιευθυντής,και σου υπόσχομαι να
μην ξανασχοληθούν με τη περιοχή
-Τι λες ρε; πρώτο ίχνος θυμού στη φωνή του Τσαγκάρη.Με κλέβανε,και με κλέβανε
πολύ καιρό,στήσανε τη κομπίνα με τη Φλόγα και ποιος ξέρει ποια μαλακισμένα με
ξυρισμένο κεφάλι θα πατούσαν τη μπανανόφλουδα.Βάλανε και κάποιους δικούς μου
στο κόλπο, και σίγουρα τους εκβίαζαν …γαμιόληδες,άκου θα πέσουν στα μαλακά
-Είπαμε τέρμα οι δρόμοι
-Θα φέρουν πίσω τα κλεμμένα και μάλιστα με τόκο,είπε ο Τσαγκάρης.Το μήνυμα θα
το πάρει όλη η περιοχή,τα βρώμικα μπατσόνια που κλέβουν θα πληρώσουν στο
ακέραιο.Θα ξαναβγουν στο δρόμο και με πρόχειρο υπολογισμό που έχω κάνει μου
χρωστάει από πενήντα χιλιάρικα έκαστος….άντε να χαρίσω λίγους τόκους
-Παραλογίζεσαι, ο διευθυντής κοιτάζει τον Τσαγκάρη φοβισμένος και έκπληκτος,δε
μπορούν να βρουν τόσα λεφτά..δεν έχουν βγάλει..
-Έβγαλαν και περισσότερα,τον διέκοψε ο Τσαγκάρης,δεν έχω να σου πω τίποτε άλλο,
Θέλω πίσω πενήντα χιλιάρικα,τη προθεσμία θα τη βάλω σύντομα,και μετά θα πάρουν
το πούλο,μετάθεση.
Ο υποδιευθυντής ξεφυσάει και κουνάει το κεφάλι του
-Δεν είναι τόσο απλά τα πράγματα…
Το κινητό του Τσαγκάρη χτυπάει κι εκείνος αφού κάνει νόημα στον υποδιευθυντή να
σωπάσει απαντάει. «Ποιος νομίζει ότι είναι και φέρεται έτσι;», «ο άνθρωπος που σε
κρατάει απ’τα’αρχίδια,για την ώρα τουλάχιστον».
-Πως και μας θυμήθηκες ρε Καπάτο;
Ο Τσαγκάρης ξύνει τον δύο ημερών αξύριστο λαιμό του και κοιτάζει προς το που-
θενά,αμέσως μετά χαμογελάει
-Τα μεταξωτά βρακιά ξέρεις τι θέλουνε έτσι;
Ο υποδιευθυντής βιάζεται να φύγει,του έχουν έρθει στο νου οι μέρες που ήταν το δεξί
χέρι του διευθυντή στο Αστυνομικό Τμήμα Ν.Ιωνίας και τον περίμενε υπομονετικά

407
να τελειώσει όλες εκείνες τις ηλίθιες κουβεντούλες του με μια μπαργούμαν ερωμένη
που είχε ώστε να έρθει και η ώρα να του απευθύνει το λόγο,με κάποιο τρόπο η δική
τους κουβεντούλα κατέληγε στο «καλυψέ με στη γυναίκα μου».Αυτή ή ξαφνική επί-
στροφή στο παρελθόν έφερε στην επιφάνεια έναν σχετικά μεγάλο αριθμό στιγμών
επαγγελματικής παρακμής και προσωπικής σήψης,σχεδόν μελαγχόλησε.
-Το μέρος να το βρείς εσύ,για να μη λέει ο φίλος σου ότι πάω να τον ρίξω,ναι ρε ο
φίλος σου,αυτό σε πείραξε,κάνε μας τη χάρη!
Ο Τσαγκάρης κάνει νόημα στον υποδιευθυντή να φύγει,μάλλον είχε ακούσει ήδη
αρκετά αν και δεν είχε καταλάβει τίποτα,κάποια από τις κομπίνες του Τσαγκάρη
ίσως,μια καινούργια συνεργασία με κάποιον συνάδελφό του,τώρα μελαγχόλησε
πραγματικά
-
Ο Σπανός έδειχνε απόλυτα ικανοποιημένος κι αυτό μου έφτιαξε κάπως τη διάθεση
όταν μπήκα στο «επιχειρησιακό μας κέντρο».Κουνούσε έναν φάκελο από χοντρό
γαλάζιο χαρτόνι
-Κύριε Αστυνόμε αυτό είναι ένα σημαντικό κομμάτι του «Πεφάνης:Βίος Και Πολι-
τεία»
Δύο αρχιφύλακες σε συνεργασία με έναν από την ομάδα του Δανιά ετοίμαζαν έναν
άλλο φάκελο.
-Αυτές είναι οι τελευταίες λεπτομέρειες για το Ξυράφι,είπε ο άνθρωπος του Δανιά
-Το Ξυράφι ή αλλιώς Θανάσης Σκαραμανγκάς έχει το παρελθόν του,εξήγησε ο
Σπανός αφού μου έδωσε πρώτα το φάκελο.
-Κάτσε να πάρω πρώτα δυνάμεις,είπα και κατευθύνθηκα προς το μηχάνημα που
έφτιαχνε φραπέ,μισή κουταλιά ζάχαρη,μισή καφέ σε ένα μικρό πλαστικό ποτήρι. Ο
Σπανός με κοίταξε με απολογητικό χαμόγελο
-Κούπες από αύριο,όλοι έχουν φέρει τα δικά τους ποτήρια
Κάθισα κι ένοιωσα τα γόνατά μου να πονούν λες και κάποιος τα τρυπούσε
-Ο Σκαραμανγκάς είναι από τα δεκαπέντε του μέλος της Εθνικής Φλόγας,γεννήθηκε
και μεγάλωσε στο Κερατσίνι και ήταν προβληματικός στο σχολείο.Ξυλοδαρμοί
συμμαθητών και τραμπουκισμοί σε εκδηλώσεις αριστερών μαθητικών ομάδων, κι
αυτά ήταν μόνο η αρχή,υπήρχαν καταγγελίες από μανάδες άλλων μαθητών για απει-
λές με μαχαίρι κατά των παιδιών τους.Τρείς από αυτές πήραν τα παιδιά από το
Λύκειο και μάλιστα η μία ήταν μητέρα κοριτσιού το οποίο υποστήριξε πως ο
Σκαραμανγκάς επιχείρησε να τη βιάσει αλλά τα..παράτησε γρήγορα.
-Γονείς;
-Πατέρας απόστρατος αξιωματικός της Χούντας,για την ακρίβεια ΕΣΑτζής,κι
ερχόμαστε σε ένα πολύ ενδιαφέρον κομμάτι,στα χρόνια της δόξας του ο μπαμπάς
Σκαραμανγκας υπηρετούσε με τον μπαμπά Τσαγκάρη
Λες και κράταγα την αναπνοή μου άφησα να μου φύγει αρκετός αέρας
-Και που είναι τώρα ο μπαμπάκας;
-Ζει στη Σπάρτη,σ’ένα σπίτι που είναι στο όνομα της γυναίκας του η οποία έχει
πεθάνει εδώ και τρία χρόνια.Το Ξυράφι υπήρξε πολύ δραστήριο και μετά το σχολείο,
να συμπληρώσω εδώ πως όταν ήταν μαθητής υπήρχαν καταγγελίες ότι μαζί με
κάποιους άλλους μαγαλύτερης ηλικίας πουλούσαν ναρκωτικά σε γειτονιές του Κε-
ρατσινίου αλλά αρκετές από τις καταθέσεις αυτές άλλαξαν.Ενήλικος πια έχει μπει
στην τοπική οργάνωση της Φλόγας στον Πειραιά.Δείχνει ιδιαίτερο ζήλο στα
καθήκοντά του και μπλέκει σε συρράξεις ανάμεσα σε ακροδεξιούς και αντιεξουσιασ-
τές,μάλιστα φέρεται να είναι κι ένας από αυτούς που πέταξαν εκείνες τις μολότωφ
στο Οικονομικό Πανεπιστήμιο Πειραιά όταν γινόταν εκδήλωση στη μνήμη του Νίκου

408
Τεμπονέρα.Τότε περίπου ξεκινάει η παρέα με ποιόν λέτε;Με τον Θεμιστοκλή Νικη-
φοράκη
-Τον βουλευτή της Φλόγας; είχα ρωτήσει ανοησία
-Ω ναι!Θυμάστε εκείνο το μαχαίρωμα του καθηγητή των ΤΕΙ Πειραιά από το τμήμα
των Μηχανολόγων;
-Ασφαλώς,είπα,ο Νικηφοράκης ήταν από τους βασικούς υπόπτους,κάποιοι υποστή-
ριξαν ότι τον αναγνώρισαν όταν έβγαλε την κουκούλα αλλά δε μπόρεσε να σταθεί η
υπόθεση
-Αναγνώρισαν και τον Σκαραμανγκά,πρόσθεσε ο Σπανός,τον αναγνώρισαν πολύ
αργότερα βέβαια και ήδη η υπόθεση χώλαινε
-Έχεις δίκιο,η μνήμη μου δούλευε κάπως καλύτερα,δεν ήταν δική μου υπόθεση αλλά
άρχισα να θυμάμαι,και κάποιος μεγάλος έδωσε άλλοθι στον Σκαραμανγκά για εκείνη
την ημέρα.
-Δίκιο έχετε,είπε ο Σπανός,ο μεγάλος ήταν ο Στέλιος Γαλανός,ο πρόεδρος της ΕΠΟ.Ο
Σκαραμανγκάς την ημέρα του μαχαιρώματος υποτίθεται ότι βρισκόταν στο πάρτυ του
Γαλανού τζούνιορ.
-Και βέβαια στη πορεία βρίσκουμε κι άλλη σύμπτωση στην οποία συνυπάρχουν
Γαλανός και Σκαραμανγκάς
Ο Σπανός συμφωνεί με κούνημα του κεφαλιού
-Στον τελικό κυπέλλου μεταξύ ΠΑΟΚ – Άρη ο Σκαραμανγκάς συνελήφθει μαζί με
δεκαπέντε άλλα καλόπαιδα,ήταν από αυτούς που μπήκαν μέσα στο γήπεδο όσο το
ματς ήταν 0-0,επιτέθηκαν σε παίκτες και των δύο ομάδων,σε διαιτητές,σε επόπτες και
σε αστυνομικούς
-Τότε που φώναζαν εν χωρώ «είναι,στημμένο»,είπα
-Για κάποιον όχι και τόσο ποδοσφαιρόφιλο μια χαρά θυμάστε,είπε ο Σπανός
Θυμόμουν μια χαρά γιατί τον είχα παρακολουθήσει στο σπίτι του Δημήτρη
-Ήταν ένα από τα παιχνίδια με τα οποία είχε ασχοληθεί η ΟΥΕΦΑ,αλλά κατέληξε κι
αυτό στο καλάθι όπως και πάρα πολλά άλλα.Υπήρχαν φήμες πως ήταν μιλητό για να
το πάρει ο Άρης,βλέπετε ο τότε υπουργός Μακεδονίας Και Θράκης ήταν Αρειανός
μεχρι κόκκαλο,μάλιστα είχε σκεφτεί να αναλάβει την προεδρία της ομάδας για να την
βγάλει από το οικονομικό αδιέξοδο.
-Να υποθέσω πως η βρώμα οδηγούσε σε κάποιον από τους Τσαγκάρη ή Πεφάνη,είπα
-Και στους δύο για την ακρίβεια,είπε ο Σπανός,πιο πολύ στον Τσαγκάρη βέβαια γιατί
αυτός έκανε τα κουμάντα τότε.Θυμάμαι πως είχε ξεκινήσει μια έρευνα που έλεγε για
μισθοφόρους χούλιγκανς που σε περίπτωση που το παιχνίδι στράβωνε θα μπούκαραν
μέσα για να κάνουν ζημιά στον ΠΑΟΚ έτσι ώστε η κούπα να πάει στον Άρη με
απόφαση του Αθλητικού δικαστή.
-Αλλά μπήκαν χούλιγκανς και των δύο,το ματς έληξε άδοξα και τελικά κύπελο γιοκ
και ύστερα από αυτό ο συγκεκριμένος υπουργός αλλάζει πόστο μετά τον ανασ-
χηματισμό,λίγο καιρό αργότερα έφυγε και από το κόμμα.
-Ήταν ίσως η πρώτη φορά που ο Πεφάνης δοκίμασε να βάλει τρικλοποδιά στον συν-
εργάτη του,ακούστηκε πως ήταν ανακατεμένος στη μεταγραφή του Ερνάντεζ στον
Παναθηναϊκό αλλά κάποιοι από τον ΠΑΟΚ θα το προωθούσαν μόνο αν έπαιρναν το
κύπελλο.
-Ένας τρόπος υπήρχε για να σιγουρέψει η κατάκτηση,είπα,αντίθετα ο Τσαγκάρης
δούλεψε για τον Άρη,και ο Σκαραμανγκάς;
-Ήταν με κάποιους που φορούσαν κασκόλ του ΠΑΟΚ,πληρωμένοι μάλλον από τον
Τσαγκάρη,αντίθετα οι «Αρειανοί» ήταν έμπνευση Πεφάνη.Την έρευνα την είχε ξεκι-
νήσει ο Ασβεστόπουλος αλλά στο δρόμο κόλλησε

409
Χαμογέλασα,όλοι είχαμε για διαφορετικούς λόγους τις εμμονές μας με αυτά τα
μούτρα,ο Ασβεστόπουλος γιατί του είχαν κόψει την ευκαιρία για μια λαμπρή καριέ-
ρα,ο Σπανός γιατί γνώριζε πως το γκρέμισμα του Τσαγκάρη από τον θρόνο θα ήταν η
χρυσή σελίδα του βιογραφικού του κι εγώ…τι ήθελα; Δικαιοσύνη;Εκδίκηση;
-Ο Σκαραμανγκάς εμφανίζόταν συχνά στο πλευρό του Τσαγκάρη,υπάρχουν ακόμα
και φωτογραφίες στις οποίες είναι μαζί,συνέχισε ο Σπανός,ο φιλαράκος μας χρησιμο-
ποιούσε αρκετά μέλη της Εθνικής Φλόγας για μπράβους,προστασία και εκβιασμοί.
-Ναρκωτικά;ρώτησα
-Εκεί συνήθως η Φλόγα πρόσεχε,μεγάλο κομμάτι της πελατείας ήταν αλλοδαποί
οπότε δεν έπρεπε να χαλάσει την εικόνα της συνεργαζόμενη μαζί τους.Αυτό είχε σαν
σημαία, «έξω οι λαθρομετανάστες εγκληματίες από την Ελλάδα»,βέβαια τα εξαθλιω-
μένα βαποράκια πλήρωναν και μίζα στους υπερπατριώτες
-Αυτό δεν έχει αποδειχθεί,πετάχτηκε ο Ροντήρης ο οποίος παράτησε το διάβασμα
ενός φακέλλου,τη διακίνιση στην Ομόνοια την είχαν αναλάβει Νιγηριανοί και
Αφγανοί,όλες οι αναφορές…
-Αρχιφύλακα,έχω ψάξει την ιστορία εδώ και πάρα πολύ καιρό και να παίρνεις την
άδεια πριν διακόψεις,ο Σπανός του ρίχνει μια άγρια ματιά
Ο Ροντήρης θιγμένος και θυμωμένος,δεν πίστευα ότι υπήρχε έστω και ένας στην
Αστυνομική Διεύθυνση Πειραιά που να μην έβαζε στοίχημα,ότι ο συγκεκριμένος
αρχιφύλακας ψήφιζε με κλειστά μάτια τους νεοναζί.Σκόπευα να τον ξεφορτωθώ όχι
μόνο γιατί ήταν τσιράκι του Μυλόπουλο αλλά δεν ήθελα κανένα μπάτσο με τέτοιου
είδους ιδέες μέσα στα πόδια μου
-Ο Μπαρκιάς τον αναγνώρισε;ρώτησα
-Ναι αλλά είναι ακόμα φοβισμένος,απάντησε ο υπαστηνόμος,τέλος πάντων φροντί-
ζουμε και γι’αυτόν.
-Θα ξεκινήσουμε την παρακολούθηση του Ξυραφιού,είπα,το ποιοι και το πότε θα σας
το πω σύντομα.Θέλω να βλέπετε ακόμα και την ανάσα του.Είναι ένα από τα μονοπα-
τια μας.Το ίδιο ισχύει και για τον Γκιζίνσκι
-Κύριε Αστυνόμε,ο Ροντήρης μ’ένα άκρως αντιπαθητικό υπηρεσιακό ύφος,με όλο
τον σεβασμό…η παρακολούθηση αυτών των δύο δεν στερεί ανθρώπινο δυναμικό από
την υπόλοιπη επιχείρηση;Πόσοι θα μείνουμε για….
-Σου φαίνεται πως είναι ξεκομμένοι αυτοί οι δύο από τη δουλειά που έχουμε να
κάνουμε;η αλήθεια ήταν ότι τον ρώτησα με σκοπό να τον μειώσω μπροστά στους
υπόλοιπους,όχι και πολύ συναδελφικό αλλά έπρεπε έστω και μ’αυτό τον τρόπο να
του δώσω να καταλάβει πως η σχέση εμπιστοσύνης που είχε χτίσει με τον Μυλόπου-
λο δεν με τρόμαζε.
-Να πάμε και στο κεφάλαιο Πεφάνης;ρώτησε ο Τουμανίδης
-Παρακαλώ ανθυπαστηνόμε
-Μικρασιατική καταγωγή ο παππούς πρόσφυγας,και ο πατέρας μικροπωλητής. Η
οικογένεια ζούσε για αρκετά χρόνια στα Πετράλωνα.Ο Παναγιώτης Πεφάνης έπαιζε
μπάσκετ στον Δούκα Πετραλώνων,ταλεντάρα και μάλιστα κάποιοι έλεγαν ότι προο-
ριζόταν για Εθνική Παίδων.Ο πατέρας του έκανε κάποια μεροκάματα,κανείς δε ξέρει
να πει με σιγουριά τι μεροκάματα ήταν αυτά,για έναν ντόπιο νονό ονόματι Ματα-
ράγκα.
-Αυτόν που δολοφονήθηκε,είπα και προσπάθησα να θυμηθώ κάποιες λεπτομέρειες
από την υπόθεσή του αλλά είχαν περάσει πολλά χρόνια κι εγώ τότε ήμουν ακόμα
δόκιμος.Ο δολοφόνος ή οι δολοφόνοι δεν βρέθηκαν ποτέ ενώ στους διαδρόμους συζ-
ητιόταν η εκδοχή της βεντέτας με τσιγγάνους.

410
-Σωστά,είπε ο Τουμανίδης,κανένας δεν καταδικάστηκε και ακόμα συνεχίζουν να τα
ρίχνουν στους τσιγγάνους επειδή λίγες μέρες μετά τη δολοφονία,αυτοί που έμεναν
στα Πετράλωνα έφυγαν και πληροφορίες λένε πως εγκαταστάθηκαν στην Καρδίτσα.
-Εκτέλεση την ώρα που έβγαινε από το σπίτι του,θυμήθηκα,περίστροφο;
-Ναι τριανταοχτάρι,αλλά το πρόβλημα είναι ότι κανένας από τους τσιγγάνους δεν
είχε εμφανιστεί ποτέ με τριανταοχτάρι,τα όπλα με τα οποία έκαναν φιγούρα ήταν σα-
ρανταπεντάρια,μπερέτες.Δύο εβδομάδες πριν το φονικό έρχεται από την Αμερική ο
ξάδελφος του δολοφονημένου,μίστερ Τέλης Πεφάνης.
-Πεθύμησε την οικογένεια,σχολίασα,και να υποθέσω ότι ο Τέλης Πεφάνης τα πήγαι-
νε μια χαρά στην Αμερική,οικονομικά εννοώ,πολύ πιθανόν να είχε και άδεια οπλο-
φορίας,διεθνή.
Ο Τουμανίδης αφήνει ένα αδύναμο χαμόγελο
-Ακριβώς,είπε,έχει δύο εστιατόρια στη Νέα Υόρκη και ένα στην Ουάσιγκτον.Μεσο-
γειακές και εξωτικές γεύσεις,ταξιδεύει συχνά και χρειαζόταν όπλο γιατί είχε δεχθεί
απειλές από τη Μαφία,στην Αμερική ξέρετε πως είναι τα πράγματα
-Ακύρηχτος Πόλεμος,σχολίασε ο Σπανός που θυμήθηκε το τίτλο του ντοκυμαντέρ
του Μάϊκλ Μουρ που είχε θέμα του τη δολοφονία 13 ατόμων από δύο οπλισμένους
έφηβους.
-Δεν υπάρχουν όμως αναφορές ότι ο Τέλης είχε μαζί του όπλο,είπα
-Δεν υπάρχουν, επανέλαβε ο Τουμανίδης,μετά από ένα μήνα περίπου κι αφού ο Τέ-
λης έχει ταξιδέψει σε Κύπρο,Ισραήλ και Αίγυπτο για να κλείσει προϊόντα,επιστρέφει
και πάλι στην Ελλάδα και αυτή τη φορά παίρνει μαζί του τον ανηψιό.
-Κι από εδώ και πέρα υπάρχουν κάποια κενά στη ζωή του φίλου μας του Πανα-
γιώτη,είπα
-Πολλά,συμφώνησε ο Τουμανίδης,αλλά δε ξέρω αν αυτό απασχολεί εμάς ή το FBI
που δεν είναι λίγες οι φορές που ερεύνησε τις δραστηριότητες του Τέλη χωρίς όμως
να καταφέρει κάτι.Η ιστορία της Αμερικής τελειώνει με το θάνατο του Τέλη από
έμφραγμα.Τα εστιατόρια αναλαμβάνει η γυναίκα του μαζί με έναν φίλο και συνερ-
γάτη,Ελληνοαμερικάνος κι αυτός,Μπομπ Πάππας κανονικά Παπασταματίου.Ο Τέλης
Πεφάνης δεν είχε παιδιά και είναι περίεργο πως τα παράτησε ο Παναγιώτης και
ξαναγύρισε στην Ελλάδα όταν θα μπορούσε να είναι αφεντικό στην Αμερική.Γύρισε
πίσω με πολύ χρήμα πάντως και ήταν αποφασισμένος να επενδύσει.Είναι η εποχή
που στην Ελλάδα τα σκυλάδικα και τα after φυτρώνουν σα μανιτάρια,είναι επίσης η
εποχή που βγαίνουν τραγουδιστές από τα ριάλιτυ
-Τα οποία σκίζουν σε ακροαματικότητα,σχολιάζει ο Σπανός κουνώντας απογοητευμέ-
νος το κεφάλι του
Ο Τουμανίδης σηκώνει τον αντίχειρα επιδοκιμάζοντας
-Τι κάνει λοιπόν ο γίγας Πεφάνης,φροντίζει να κλείσει στα δύο πρώτα σκυλάδικά του
σχεδόν όλα τα καυτά ονόματα των ριάλιτυ,κόσμος φουλ,ουρές ακόμα και τις καθη-
μερινές παρακαλώ,μέχρι και απογευματινές παραστάσεις υπάρχουν για το πιτσιρικο-
μάνι που πρέπει να πάει σχολείο την άλλη μέρα.
-Κι ύστερα σου λένε πως αυτή η χώρα δεν παράγει πολιτισμό,είπα
-Πολύ χρήμα από εκεί αλλά τα ριάλιτυ είναι μόδα και σαν μόδα έρχεται και το τέλος
της,κρατάει το ένα μαγαζί σαν after club και το άλλο παραμένει σκυλάδικο με σχετι-
κα χαμηλές τιμές για τον απλό κοσμάκη.Η νύχτα είναι δύσκολο πράγμα όμως και
χρειάζεσαι κάποιον να σε κρατήσει όρθιο.
-Σα να λέμε κάποιον με το «κύρος» του Βασίλη Τσαγκάρη,είπα,κάποιον που έχει τις
άκρες του με τη προστασία,κάποιον που έχει την απαραίτητη τεχνογνωσία
-Και κάποιον που ξέρει να χρησιμοποιεί τα μαγαζιά σα βιτρίνες,πρόσθεσε ο Σπανός,
κάποια δε από αυτά τα μαγαζιά λειτουργούσαν και σαν μπουρδέλα,κατά προτίμηση

411
μετά το πρόγραμμα.Είχαμε κλείσει ένα μαγαζί του αλλά το ξανάνοιξε,το δικαστήριο
βρήκε πως δείξαμε υπερβολικό ζήλο και πως απλώς ο πελάτης…δεν είχε που να πάει
με το κορίτσι κι έτσι προτίμησαν να κάνουν αγαπούλες στο μαγαζί.
-Ο Τσαγκάρης παίρνει υπό την προστασία του τον Πεφάνη,ο Τουμανίδης έχει ανάψει,
ο ένας έχει την πείρα αλλά ο άλλος έχει ενέργεια ιδέες και ενθουσιασμό,αλλά έχει
ακόμα και κάτι άλλο…
-Παλιούς φίλους από τα Πετράλωνα που είχαν κάποια πάρε δώσε με τον δολοφονη-
μένο Ματαράγκα και έψαχναν για δουλειά,είπα και το συμπέρασμα μου με έκανε να
παγώσω αφού κι ο Στέφανος θα δοκίμαζε να μπει στο δυναμικό του Πεφάνη με την
ίδια δικαιολογία,το μέτωπό μου μούδιασε το έτριψα σα να ήθελα να δαμάσω κάποιες
σκέψεις που ούρλιαζαν στο μυαλό μου σαν φυλακισμένα και πεινασμένα σκυλιά.
-Χρειαζόταν στρατός,είπε ο Τουμανίδης,όλοι έχουν το φάκελο τους αλλά τίποτα
σημαντικό,τίποτα που να τους κάνει ιδιαίτερα ύποπτους.Ο Πεφάνης αναλαμβάνει
σύμφωνα με φήμες και με αστήριχτες μαρτυρίες να κάνει τη βρώμικη δουλειά.Είναι ο
λοχαγός του Μπίλαρου,προστασία,εισπράξεις και κουμάντο όταν ο λύκος δεν είναι
εδώ.
-Διότι ο λύκος είχε αναλάβει και το στήσιμο παιχνιδιών,είπα,όπως και τη διακίνηση
ναρκωτικών
Ο Τουμανίδης σώπασε,είχε τους λόγους του
-Ομόνοια, Άγιος Παντελεήμονας, Αγορά, Μεταξουργείο, Λιοσίων, Κάτω Πατήσια,
Πλατεία Βικτωρίας….ο Σπανός έσφιξε τη δεξιά γροθιά του και ο Τουμανίδης ήξερε
τι είχε περάσει τόσα χρόνια ο φιλόδοξος υπαστηνόμος κυνηγώντας τον Τσαγκάρη
οπότε κυρίως από σεβασμό στον ανώτερό του προτίμησε να σιωπήσει και να αφήσει
εκείνον να αναφέρει τις περιοχές δραστηριότητας του κακοποιού.
-Και Πειραιά,είπα για να σπάσω τη σιωπή,αλλά ο συνεταιρισμός χαλάει
-Ο Πεφάνης ιδρύει ένα γραφείο αθλητικού μάνατζμεντ,φροντίζει για μεταγραφές και
η αλήθεια είναι ότι ξέρει μπάλα,κόβει το μάτι του,είπε ο Τουμανίδης,χρησιμοποιεί
και τον Τσαγκάρη για να φέρει παίκτες από τα Βαλκάνια και ειδικά από την πρώην
Γιουγκοσλαβία εκεί φαίνεται πως ο Μπίλαρος έχει πολλές άκρες,και μάλιστα…πολι-
τικές παρακαλώ.Φήμες λένε πως έχει ή είχε κολλητιλίκια με κάποιους Μολδαβούς
αξιωματούχους ανακατεμένους με παρανομίες και σκάνδαλα,αυτοί τους έβρισκαν
παίκτες που ήταν ανακατεμένοι σε βρώμικα παιχνίδια και δε μπορούσαν να μείνουν
άλλο στις χώρες της πρώην Γιουγκοσλαβίας αλλά παράλληλα ήταν και ταλέντα άρα η
μεταγραφή είχε αξία.Ο Τσαγκάρης δούλεψε πολύ με ΑΕΚ και Παναθηναϊκό και
λιγότερο με ομάδες της Θεσσαλονίκης.Έρχεται όμως η εποχή που διεκδικούν την
αγορά του Ολυμπιακού ο Μακρής και ο Κουράκης.Ο Κουράκης ρομαντικός Ολυμ-
πιακός ιδιοκτήτης της τεράστιας αλυσίδας σούπερ μάρκετ σε Ελλάδα, Κύπρο και
Μέση Ανατολή, επίσης μεγαλομέτοχος σε εταιρεία εξόρυξης χρυσού με έδρα την
Νέα Ζηλανδία και με πεδίο δραστηριότητας την Νιγηρία.Ο Μακρής πλοιοκτήτης μεν
αλλά όχι με πολύ καλή φήμη στους διεθνείς ναυτηλιακούς κύκλους δε, για διάφορους
λόγους,τελικά τον Ολυμπιακό αγοράζει ο Μακρής,ο Κουράκης μιλάει για σκάνδαλο
αλλά παράλληλα ξεκινάει και μια προσπάθεια εξυγείανσης του ποδοσφαίρου με
πρωτεργάτη τον αθλητικό μάνατζερ Παναγιώτη Πεφάνη που δηλώνει πως λατρεύει
το άθλημα και πως είναι διατεθημένος να δώσει αρκετά χρήματα ώστε να βοηθήσει
τις λεγόμενες μικρές ομάδες με τα τμήματα υποδομών τους.Γίνεται πρόεδρος για
λίγο στον Επαμεινώνδα Θήβας και ανεβάζει την ομάδα από το ερασιτεχνικό στη Γ
Εθνική όπου κι εκεί πάει τραίνο αλλά λίγο πριν τη λήξη του πρωταθλήματος
παρατάει την ομάδα και ξαφνικά από πρώτη πέφτει τέταρτη.Διαφωνίες με προπονητή
και ορισμενους παίκτες,για το καλό της ομάδας φεύγει εκείνος αλλά η ντόπια
κοινωνία λέει πως πούλησε κάποια παιχνίδια για να ανέβει τελικά το Αργοστόλι.Τότε

412
που φώναζε ο Καπάτος για βρώμικο πρωτάθλημα,για συμμορίες για
γκάγκστερς,απειλούσε ότι θα έστελνε στοιχεία στον εισαγγελέα που θα έκαναν τον
κόσμο να γυρίσει ανάποδα. Στο τέλος βέβαια κανείς δεν έμαθε ποια ήταν όλα αυτά τα
στοιχεία.Αυτό όμως που ενδιαφέρει εμάς είναι ότι ο Πεφάνης ανοίγει και άλλο
γραφείο αθλητικού μάνατζμεντ με μεγάλο πελάτη τον Ολυμπιακό.Δυσαρέσκεια σε
ΑΕΚ, Παναθηναϊκο και ΠΑΟΚ, αλλά και ο Μπίλαρος δεν είναι και πολύ χαρούμενος
για την εξέλιξη μια και με τον Ολυμπιακό δεν τις καλύτερες σχέσεις.Οι πρώτες τριβές
είναι γεγονός και όπως φαίνε-ται ο Πεφάνης έχει βαρεθεί να τρέχει,να οργανώνει,να
βγάζει το χρήμα και να βλέπει ότι μπορεί να ανέβει ακόμα ψηλότερα αλλά το
αφεντικό να είναι άλλος!Δε μπορεί να δώσει τον συνεργάτη του για ναρκωτικά ή για
στημένα ματς αφού είναι ανακατε-μένος και ο ίδιος οπότε η εύκολη λύση
είναι…οικονομικές ατασθαλίες.
-Τα υπόλοιπα λίγο πολύ τα ξέρουμε,είπα ενώ ένοιωσα την ανησυχία μου για τον
Στέφανο να μεγαλώνει.Οπότε τώρα ο ένας λογικά θα κυνηγάει το σβέρκο του άλλου.
«και φυλακή που μπήκε ο Τσαγκάρης πάλι η περιοχή είχε πρόβλημα,πέρνα από
Γούναρη μεριά ή από Ακτή Τζελέπη μετά τις δώδεκα ή μία και θα σου πω εγώ...» τα
λόγια του Μαθιού
-Κύριε Αστυνόμε…είπε ο Τουμανίδης σα να περίμενε να ανακοινώσω κάποιο σχέδιο
ή να επαινέσω τη δουλειά της ομάδας,ξεκίνησα με το δεύτερο,η ένεση ηθικού ήταν
πάντα απαραίτητη
-Μπράβο μάγκες δουλέψατε τέλεια αλλά θα υπάρξει συνέχεια γιατί να’στε βέβαιοι
πως η ιστορία τώρα αρχίζει,Μάκη επικοινώνησε σε παρακαλώ με το γραφείο του
Ασημάκη και πεσ’του να μου προτείνει κάποιους που θεωρεί πολύ ικανούς για να
φτιάξουμε την ομάδα που πρέπει
-Δεν έχουμε ήδη ομάδα κύριε Αστυνόμε; ρώτησε ο Ροντήρης
-Η υπόθεση είναι πολύ πιο δύσκολη και πολύ πιο λεπτή απ’όσο αρχικά πιστεύαμε
αρχιφύλακα,είπα με λίγο χαιρέκακο ύφος..ξεσπούσα πάνω του ήταν ένα είδος φτηνής
εκδίκησης που έπαιρνα από τον Μυλόπουλο.Κάποιοι από σας όπως ο ανθυπαστηνό-
μος Τουμανίδης π.χ θα παραμείνουν ,κάποιοι άλλοι θα γυρίσουν στα πόστα τους,εκεί
που η εμπειρία τους θα τους επιτρέψει να προσφέρουν και πιο πολλά,δεν είναι λοιπόν
θέμα ικανότητας γι’αυτό δε θα ήθελα όσοι από σας επιλέξω να φύγουν να παρεξηγή-
σουν αυτή μου την απόφαση,πολύ πιθανόν να ξανασυνεργαστούμε σε κάποια άλλη
υπόθεση.
Ήταν λογικό να υπάρξουν απογοητευμένες εκφράσεις ύστερα απ’όσα είπα. Όταν
όμως διοικείς συχνά παύεις να είσαι αρεστός.Ο Σπανός τηλεφωνεί στο γραφείο του
Ασημάκη και ξέρω πως ο Ροντήρης θα παραπονεθεί στον Μυλόπουλο,όσο για μένα
πρέπει να ξαναδώ σύντομα τον Φακλή,πρέπει να δω και τη Δέσποινα αλλά κυρίως
πρέπει να μη χάσω κι άλλον ένα φίλο.
Joyride
-Αν μας κουβαλήσεις τους μπάτσους εδώ θα σε γαμήσω να ξέρεις!Ο Έντυ χτενίζει τα
γεμάτα ζελέ μαλλιά του από νευρικότητα και έχει γυρισμένη τη πλάτη στον Σάρα
-Ρε συ Έντυ μη μου τα πρήζεις,καθαρός έφυγα
Ο Σάρας τριβει τις παλάμες του πάνω στα γονατά του και ο ήχος της τριβής κάνει τον
Έντυ ν’ανατριχιάζει
-Σταμάτα αυτή τη μαλακία μου δίνει στα νεύρα,φωνάζει ο Έντυ και κάνει με το σα-
γόνι του νόημα στο Σάρα να σταματήσει να τρίβει,ο Σάρας υπακούει
-Με άφησαν να φύγω γιατί δεν είχαν τίποτα εναντίον μου,εξηγεί ο Σάρας και ρουφάει
τη μύτη του κάτι που επίσης ενοχλεί τον Έντυ.
-Και τότε γιατί σε βούτηξαν;ο Αλβανός σφίγγει τα δόντια του και ο Σάρας ορκίζεται
πως αυτό το κάνει γιατί έχει σύνδρομο στέρησης

413
-Πάλι τα ίδια,ο Σάρας σχεδόν αγανακτισμένος,κάποιο τσογλάνι από τα παλιά θα με
έδωσε,που στο διάολο να ξέρω τι έγινε.Κάποιον θα έπιασαν για πλασσάρισμα,έγινε
και η σύλληψη των Μαροκινών και τα συνδύασαν οι μαλάκες οι μπάτσοι,τώρα θα
τους μάθουμε.Λες να με άφηναν αν είχαν κάτι
Ο Πεφάνης παρακολουθεί αμέτοχος τη κουβέντα αλλά αισθάνεται πως έρχεται η ώρα
του να επέμβει
-Αγόρι μου δουλεύεις στη γειτονιά μας,θυμίζει στον Σάρα,το οποίο σημαίνει σε απλά
γαμημένα ελληνικά ότι μπορεί να σε παρακολουθούν τώρα που μιλάμε
Σειρά του Έντυ να επέμβει
-Όχι αφεντικό και ο Ντανήλ και ο Νίκος έχουν το νού τους δεν υπάρχει ύποπτη
κίνηση έξω
-Δε με ρώτησαν καν για σένα αφεντικό,είπε ο Σάρας
Ο Πεφάνης σκέφτεται,περιμένει την απάντηση του Τσαγκάρη για το ραντεβού,δεν
έχει άλλο χρόνο γα τον Σάρα
-Η γειτονιά για σένα τέλος τουλάχιστον για τρείς εβδομάδες,λέει κοφτά
-Όχι..όχι,ο Σάρας τρώει κλωτσιά στο κεφάλι,δε θα τη βγάλω να χαρείς…
-Σκάσε με τη κλάψα,ο Έντυ τον αρπάζει από το άπλυτο πουκάμισο και τον σηκώνει
όρθιο,ο Σάρας δεν αντιστέκεται και απλώς λυγίζει ελαφρά τα γόνατα.
-Αφεντικό θα λιώσω,έστω λίγο
-Θα σε φροντίσουν τα παιδιά αλλά το πόστο σου ξέχνα το,δε θα φάμε εμείς τη φόλα
για τους μαλάκες τους Μαροκινούς σου
Ο Σάρας σχεδόν βουρκώνει
-Δεν έφταιγα εγώ…
-Σκάσε,ο Έντυ που ζαλίζεται κι έχει ανάγκη τα χάπια του κι ένα τσιμπούκι από τη
Σαμάνθα
-Δεν είπα πως έφταιγες,ο Πεφάνης ανοίγει το λαπτοπ του κι ετοιμάζεται να τσεκάρει
παιχνίδια,αλλά μέχρι να σιγουρευτούμε θα κάτσεις στ’αυγά σου
Κάτι σαν λυγμός κάτι σαν μουγκριτό ικεσίας,ότι και νάναι δεν ακούγεται δυνατά
αφού ο Σάρας έχει το στόμα του κλειστό
-Άντε πάμε,ο Έντυ αφήνει το πουκάμισο του Σάρα αλλά βγαίνουν μαζί από το γρα-
φείο του Πεφάνη
Διασχίζουν το χωλ και συναντούν τον Ζήση Νικολόπουλο μαζί με κάποιον άλλον,
αυτός ο άλλος είναι γεροδεμένος με αρκετά ταλαιπωρημένο πρόσωπο,ο Έντυ προ-
σέχει το χτυπημένο αριστερό φρύδι του άντρα.Είναι σίγουρος πως ο άγνωστος ασχο-
λείται με μαχητικά σπορ,και κάτι στο ύφος του δείχνει πως έχει ασχοληθεί και με
πολλά άλλα πράγματα,μια αόριστη ανησυχία ενοχλεί τον Έντυ.Κεφάλι κουρεμένο
σαν αυτά των Αμερικανών πεζοναυτών και τα μαλλιά στους ελαφρά γκρίζους κροτα-
φους έχουν αρχίσει να υποχωρούν,αυτό είναι,ο καινούργιος στη παρέα!Ο Ζήσης είχε
βρει τον αντικαταστάτη του αφου εκείνος για λόγους υγείας έπρεπε να αποχωρήσει,
αλλά ο ξένος δεν ήταν μόνο αντικαταστάτης του Ζήση,ίσως να ήταν και αντικατασ-
τάτης του Βελίδη,ο Έντυ αρχίζει να τρέμει πάλι
-Η γυναίκα σου σε περιμένει έξω,λέει ξερά ο Ζήσης στον Έντυ
Ο Αλβανός ξαφνιάζεται και τότε θυμάται πως όσο μιλούσε με τον Σάρα και τον
Πεφάνη είχε κλείσει το κινητό του,σκατά!
-Είναι στο μπαρ,εξήγησε ο Ζήσης
Ο Έντυ ρίχνει άλλη μια ματιά στο ξένο αλλά αυτή τη φορά λίγο πιο προσεκτική,
αυτός ο άντρας ίσως και να τον φοβίζει,μπα είναι απλά κουρασμένος
-Αυτός είναι ο Στέφανος,ο Ζήσης δεν έχει πολύ όρεξη για συστάσεις,μπορεί να
δουλέψει μαζί μας αν τα βρουν με το αφεντικό
Ο Έντυ αντί για «χαίρω πολύ» κάνει ένα ψυχρό νεύμα το οποίο ανταποδίδει ο ξένος.

414
Σάρας και Έντυ πηγαίνουν προς το μπάρ και αφού απομακρύνθηκαν αρκετά από τον
Ζήση και τον ξένο ο Σάρας δεν κρατιέται
-Ρε συ τι σκατόφατσα ήταν αυτός;
Ο Έντυ δεν απαντάει,χωρίς να ξέρει γιατί φέρνει στο μυαλό του το χτυπημένο φρύδι
του άντρα.
-Που είναι το παιδί; ο Έντυ βλέπει την Μαριάνα κάπως αναστατωμένη,πίνει αλκοόλ,
κονιάκ,ουίσκυ;
Είναι πράγματι αναστατωμένη
-Το κινητό σου ήταν κλειστό γιατί;
-Παράτα με Μαριάνα μιλούσα με το αφεντικό είχαμε δουλειά,έγινε κάτι με τον
μικρό;Μπλέξιμο στο σχολείο πάλι;
H Μαριάνα κουνάει τρεις φορές το κεφάλι της αντί για «ναι»,είναι έτοιμη να κλάψει
-Δίνε του εσύ,ο Έντυ γαυγίζει στον Σάρα κι εκείνος κατευθύνεται με γρήγορο βήμα
προς τη πόρτα,η μουσική lounge που ακούγεται από τα ηχεία εκνευρίζει ακόμα περ-
ισσότερο τον Έντυ
-Δε γίνεται να το χαμηλώσουμε;ρωτάει απότομα τον μπαρμαν
Ο Μπαρμαν απλώς σηκώνει τους ώμους,εντολές του αφεντικού αυτό σημαίνει η
συγκεκριμένη κίνηση
-Χτύπησε σοβαρά ένα παιδί,είπε η Μαριάνα,του έσπασε δύο δόντια κι έφαγε μία
βδομάδα αποβολή
Ο Έντυ την πήρε απότομα από το μπράτσο και κάθισαν σ’ένα γωνιακό τραπέζι
-Θα τον προκάλεσε ο άλλος,είπε
-Μου είπε ότι αυτός που χτύπησε αποκάλεσε τις Αλβανίδες πουτάνες
-Καλά του έκανε τότε του πούστη!
Ο Έντυ παίρνει το μέρος του γιού του χωρίς να φωνάζει κι έχει και μια περήφανη
λάμψη στο βλέμμα για το κατόρθωμα του αγοριού,αλλά η Μαριάννα βλέπει επίσης
πως τα μάτια του άντρα της είναι και λίγο χαμένα,περίμενε πιο έντονη αντίδραση,
αυτή η σχετική ηρεμία δεν ήταν καλό μήνυμα
-Θα γίνει συμβούλιο καθηγητών για να δουν αν θα τον αποβάλουν μια και καλή
Έντυ, καταλαβαίνεις τι σημαίνει αυτό;
-Για τον άλλο που έβριζε πουτάνες τις Αλβανίδες δεν θα κάνουν συμβούλιο;Ρασίστετ
βιέτρα!
Ο πλάστικός μικρός κύλινδρος στην παλάμη του Έντυ κι από κεί ένα μικρό χαπάκι
κατευθείαν στο στόμα του.Τώρα η Μαριάνα φοβάται
-Τι είναι αυτό;ρωτάει χωρίς να είναι σίγουρη αν θέλει πραγματικά να μάθει
-Άσγκε,τίποτα,ο μικρός;
-Σ’ένα φίλο του…Έλληνα
Ο Έντυ χαμογελάει
-Έντυ,αύριο πρέπει να πάμε στο σχολείο,η μαμά του παιδιού που φιλοξενεί τώρα τον
Ντίτμιρ είπε πως αυτός με τον οποίον τσακώθηκε έχει ξαναπροκαλέσει φασαρίες και
πείραζε μικρότερα παιδιά,ακόμα και Ελληνάκια
-Αποβολή δε πήρε όμως,σχολίασε ο Έντυ ακόμα πιο ήρεμα
Η Μαριάνα δεν απαντά,τι είναι αυτό το χάπι;
-Ποιος καθηγητής τον απέβαλε;
-O γυμναστής
-Θα κανονίσω να του πω δυο κουβέντες
Ο Έντυ σχεδόν ατάραχος η Μαριάνα σχεδόν τρομαγμένη
-Έντυ..δεν

415
-Θα πάω με τον Παναγιώτη,ο Έντυ ούτε που την κοιτάζει γιατί ξαναβλέπει ένα αρισ-
τερό χτυπημένο φρύδι,ο μικρός πρέπει να κατέβει στους αγώνες και μια αποβολή
ίσως να τον αποκλείσει από την ομάδα
-Να είμαι κι εγώ μαζί,πρότεινε,πρέπει να μιλήσουν και στους δύο γονείς.Αν κάνουν
συμβούλιο,πριν κάνουν εννοώ…
-Χεσ’το το συμβούλιο,ο τόνος της φωνής του χαμηλώνει κι άλλο,δε θα μιλήσουμε
στους καθηγητές,θα μιλήσουμε πρώτα με τον γυμναστή κι εκείνος αν αποφασίσει να
αποσύρει τη πρόταση για αποβολή τότε….
-Είναι ο κανόνας του σχολείου,εξήγησε όσο πιο ήρεμα μπορούσε η Μαριάνα
-Ρεγκούλατ (κανόνες)…τι σημασία έχουν;Όλα θα πάνε καλά μη φοβάσαι.
Αλλά εκείνη φοβάται
-Όταν τελειώσουν οι αγώνες,η φωνή της ψιθυριστή και δεν ψάχνει για ακροατήριο,
ιάργκ(μακρυά) εκεί να πάμε.
Ο μπάρμαν χαμηλώνει λίγο τη μουσική
-Έντυ σε θέλει το αφεντικό
-Ιάργκ,επαναλαμβάνει ο Έντυ με ένα αδύναμο γέλιο και σηκώνεται.
-
Είμαι ασφαλής,είμαι ανάμεσα σε «δικούς» μου ανθρώπους,ανάμεσα σε πλάσματα
που με καταλαβαίνουν και τα καταλαβαίνω.Καμία ανησυχία,κανένα είδος τρακ,δε θα
με απορρίψουν,δεν γίνεται.
-Ο Ζήσης σου είπε πάνω κάτω έτσι; ο Πεφάνης φιλικός και αυτό είναι έκλπηξη για να
είμαι ειλικρινής τον περίμενα πολύ πιο επιφυλακτικό,ακόμα και η χειραψία του ήταν
ζεστή από αυτό το τεράστιο χέρι που θα μπορούσε να σακατέψει άνθρωπο.Δε με
παρατηρεί εξονυχιστικά όσο ο Νικολόπουλος,του έχω κάνει καλή εντύπωση,μου
έρχεται να γελάσω,να γελάσω δυνατά μήπως και μπορέσω έτσι να βγάλω λίγο από το
δηλητήριο μέσα μου.
-Με ενημέρωσε στο αμάξι καθώς ερχόμασταν,εξήγησα,αλλά μου είπε ότι για τις λεπ-
τομέρειες θα μιλούσα μαζί σας
-Τι έχεις ακούσει για μένα Στέφανε; Ο Πεφάνης με πολύ πονηρό ύφος νομίζοντας ότι
έχει κάνει την ερώτηση παγίδα
-Όσο ήμουν στο Λονδίνο σχεδόν τίποτα,είπα,πιο πολλά ήξερα για τον…πρώην συν-
εργάτη σας,καλά τον λέω
Πεφάνης και Ζήσης αλλάζουν ματιές
-Ο Μπίλαρος ήταν φυλακή,είπε ο Ζήσης
-Οι Βρετανικές εφημερίδες δε περίμεναν να τον μαγκώσουν για να του αφιερώσουν
μερικές σελίδες,στο εξωτερικό το ελληνικό πρωτάθλημα δεν χαίρει και μεγάλης
εκτίμησης
Ο Πεφάνης χαμογελάει και μου προσφέρει πούρο που βγάζει από τη τσέπη του
γαλάζιου σακακιού του το οποίο αν και είναι πολύ μεγάλο σε μέγεθος του πέφτει
μικρό.Αρνούμαι ευγενικά με νεύμα
-Αθλητής έτσι;Παρά τα κάποια χρονάκια σου
-Προπονούμαι ακόμα
-Το απαιτεί η δουλειά
-Τώρα δεν έχω δουλειά,του θύμισα
-Στριμμένο άντερο ο Αποστόλης ε;
-Βαρέθηκα το Λονδίνο…και τον Αποστόλη.
-Κι εκείνος τι λέει;
Αντί για απάντηση σήκωσα τους ώμους μου
-Μένουν κάποιες ακόμα λεπτομέρειες με τα ποσοστά στο κλαμπ,στην ουσία δικό του
είναι αλλά ελπίζω να βγάλω κι εγώ ένα ποσό ώστε να σταθώ στα πόδια μου.

416
-Ποιο είναι το όνομα του κλαμπ;ρώτησε ο Πεφάνης
Του είπα,και του έδωσα και την ιστοσελίδα,ήξερα από την αρχή ότι θα έψαχνε αλλά ο
Λεωνίδας ήταν καλά δασκαλεμένος,όσο για τον Βρετό ο Πεφάνης δε θα τολμούσε να
τον πλησιάσει,ακόμα και μούτρα σαν κι εκείνον ξέρουν που φτάνουν τα όριά τους.Οι
κανόνες σε αυτό το παιχνίδι είναι καθορισμένοι. «Μη σε νοιάζει ξάδελφε,ξέρω πολύ
καλά τι πρέπει να κάνω,εσύ είπαμε να προσέχεις και ότι χρειαστείς…»,ο Βρετός έξω
φρενών, «με αποφεύγεις στο τηλέφωνο και αποφεύγεις και τον Αρίστο, μα τι στο διά-
ολο σου συμβαίνει μου λες;Και τι είναι πάλι αυτή η μαλακία με το μερίδιο που σκέφ-
τηκες;», «δεν μπορώ να γυρίσω για την ώρα,έχω πράγματα που πρέπει να κάνω», «οι
δουλειές τρέχουν,μπορείς να πενθήσεις κι από το Λονδίνο το φίλο σου,αν δουλέψεις
θα σε βοηθήσει να συνέλθεις κάπως,με τον πατέρα σου έχεις μιλήσει;».Πάλι ο πατ-
έρας μου,πάλι κουβέντα για χρωστούμενα,ηθικές υποχρεώσεις και αφοσίωση. «Τέλος
πάντων αν και η υπομονή μου εξαντλείται,κάτσε κι άλλο λίγο αν είναι να ηρεμήσεις
και να σταματήσεις να βάζεις στο μυαλό σου μπούρδες γύρω από μερίδια».
-Τι σκέφτεσαι;η φωνή του Ζήση Νικολόπουλου,τα τσιγάρα έχουν κάνει αρκετή ζημιά
-Ξεκινάω και πάλι από το τίποτα και σ’αυτή την ηλικία όλο και κάτι θα υπάρχει για
να σκεφτώ,του απάντησα
Κοιτάζω το χώρο,στους τοίχους κορνίζες με φωτογραφίες του Πεφάνη δίπλα από κά-
ποιους τραγουδιστές,ή για την ακρίβεια δίπλα από κάποιους που κρατούν μικρόφωνο
και τις φάτσες τους δεν τις έχω ξαναδεί ποτέ στη ζωή μου,πο περισσότερες από αυτές
τις φωτογραφίες είναι τραβηγμένες πάνω σε πίστες γεμάτες λουλούδια,σε κανά δυο
αναγνωρίζω τη πίστα του Joyride.
-Δεν είμαστε ότι κι ότι όπως βλέπεις,αυτή τη φορά η φωνή του Πεφάνη,του Πεφάνη
που νομίζει ότι διαβάζει τις σκέψεις μου.Αν το καλοσκεφτόταν κανείς,ανάμεσα σε
ανθρώπους σαν τον Βρετό και τον Πεφάνη υπήρχαν περισσότερες ομοιότητες παρά
διαφορές,ναι μεν οι βασικές τους επαγγελματικές δραστηριότητες είχαν να κάνουν με
διαφορετικό κύκλο ανθρώπων-τις περισσότερες φορές έστω-αλλά οι φιλοσοφίες τους
γύρω από τη ζωή και γύρω από το τι σημαίνει να είσαι επιτυχημένος ήταν μάλλον
ταυτόσημες. «Μπορείς να πετύχεις τα πάντα αρκεί να έχεις το κατάλληλο ποσό στη
τσέπη την ώρα που πρέπει».Πάντα υπάρχουν άνθρωποι που είναι πρόθυμοι να πουλη-
θούν,χρειάζεται μόνο έξυπνο μάτι και καλή «όσφρηση» για να μπορείς να τους εντο-
πίσεις.Το ευαγγέλιο του Έλληνα νεόπλουτου δηλαδή που είχε εισβάλει στην οικονο-
μική πραγματικότητα τα τελευταία 30 περίπου χρόνια.Και οι δυό τους αρχομανείς,ξε-
ρόλες και με συμπεριφορά που θύμιζε αρχηγό συμμορίας από ταινία γουέστερν.Αρ-
χοντοχωριάτες,επιδειξιομανείς,αλαζόνες,ακαλαίσθητοι.
-Δε θα σου υποσχεθώ κάτι απόψε Στέφανε αλλά είσαι σε καλό δρόμο,ο Πεφάνης
ακούγεται ακόμα πιο φιλικός
Δε θα μπορούσε να μου υποσχεθεί,εκτός από το ψάξιμο του κλαμπ θα έπρεπε να ψά-
ξει για μένα και μέσω κάποιων δικών του ανθρώπων στη πιάτσα,στο κάτω-κάτω δεν
θα ήμουν ο μοναδικός που ενδιαφερόταν για το «πόστο».Γι’αυτό είχα φροντίσει εκ-
τώς από τον Λεωνίδα να κάνω μάθημα και στον Αρίστο, «ναι ρε μην ανησυχείς,θα
έχεις τις καλύτερες συστάσεις κι όσο για τον μεγάλο αυτό που ξέρει είναι ότι με
αποφεύγεις,είδες μπαγάσα τι τραβάω για χάρη σου αλλά να ξέρεις ένα ποτάκι με το
φιλαράκι σου τον Αρίστο επιβάλεται».
Πίστευα ότι θα τα κατάφερνα,έπρεπε να τα καταφέρω,όσες αμφιβολίες κι αν είχα
στην αρχή,από την ώρα που μπήκα στο αμάξι του Νικολόπουλου και για όση ώρα βρ-
ισκόμουν σε αυτό το υποτιθέμενο σύγχρονο αλλά και ταυτόχρονα παρακμιακό κωλο-
μάγαζο σιγουρευόμουν για τη θέση μου.Ήμουν από αυτούς που είχαν πουληθεί για το
κατάλληλο ποσό την κατάλληλη στιγμή,εισπνοή και λίγος ακόμα από τον γνώριμο
σάπιο αέρα στα πνευμόνια μου.

417
«Ο δηλητηριασμένος αέρας που αναπνέει έχει την βρώμικη μυρωδιά του θανάτου αφού
δεν έχει δει ποτέ του τον ήλιο να λάμπει και δεν έχει νοιώσει ποτέ του την βροχή,αλλά ο
Κέηση νοιάζεται μόνο για τα βέλη κι αγνοεί τον μοιραίο αντίλαλο που κάνει ο θόρυβος
από τις περιστρεφόμενες πόρτες και το κροτάλισμα από τις αλυσίδες του»
Το τραγούδι του Κρις Κριστόφερσον που «μαύριζε» την ψυχή της Ελένης,ο Κέηση
είχε μόλις ετοιμαστεί για μια ακόμη βόλτα.
-
-Δε θα βγεί άκρη αν μιλήσετε τώρα με την Αστυνομία Ιωαννίνων,ο Ασβεστόπουλος
ήταν κατηγορηματικός,είμαστε σε καλό δρόμο αλλά…θέλει λίγη υπομονή ακόμα.Το
θέμα είναι να ερευνηθεί η υπόθεση με τα αναβολικά,κι αν μπορεί να γίνει κάτι με τη
δολοφονία του Καρακλή
-Πιθανή δολοφονία,του θυμίζω
-Αστυνόμε…
-Αν μιλήσεις στον Φακλή το ίδιο θα σου πει,μην το καθυστερήσεις άλλο σε περιμένει
πως και πως.
Η ζέστη είχε δυναμώσει,ένοιωθα το σβέρκο μου μούσκεμα,είχα βυθιστεί τόσο πολύ
στις σκέψεις μου που είχα ξεχάσει ν’ανάψω και τον κλιματισμό.Βλαστήμησα σιω-
πηρά για την αφηρημάδα μου και πάτησα το κουμπί από το χειριστήριο.Η οθόνη του
υπολογιστή του γραφείου μου μου έκαιγε τα μάτια κι εγώ έφτιαχνα το ένα φακελάκι
μετά το άλλο στην επιφάνεια εργασίας.Άτακτες σημειώσεις που όμως κάθε μια τους
είχε και τη σημασία της.Παράλληλες έρευνες από αρχεία εφημερίδων κυρίως που
μπορούσα να βρώ στο διαδίκτυο ή και από αρχεία της ΓΑΔΑ.
-Αστυνόμε…
-Ναι ακούω,οπότε μέχρι τώρα έχουμε βρεί μάρτυρες για να θάψουμε τους φίλους
μας,μουρμούρισα,αυτό που δεν έχω καταλάβει είναι πως μπορώ εγώ να βοηθήσω.
-Αφου εξήγησα δεν μπορούμε να μιλήσουμε από το τηλέφωνο για όλα,πρέπει να
γράψω και κάτι,μπορώ να δημιουργήσω καπνό χωρίς να ανάψω μεγάλη φωτιά.
-Αρκεί να μη χώσουμε τον Τσαγκάρη ή τον Πεφάνη πιο βαθεία στις τρύπες τους,είπα
-Δε νομίζω να δοκιμάσουν τίποτε παραπάνω στα Γιάννενα στο κοντινό μέλλον ,είπε ο
Ασβεστόπουλος,όχι μετά από αυτό το θόρυβο,και θα δημιουργήσω κι άλλο
Του είχα εμπιστοσύνη αλλά δε μπορούσα να μη σκέφτομαι και σαν μπάτσος, ο Ασ-
βεστόπουλος ήταν δημοσιογράφος και κυνηγούσε μια ιστορία εγώ είχα άλλη δουλειά
να κάνω κι έπρεπε να προσέχω,χτύπησε το τηλέφωνο του γραφείου μου
-Πρέπει να διακόψω, είπα,θα ξαναμιλήσουμε στο γραφείο του Φακλή μάλλον
Στο τηλέφωνο ήταν ο Ασημάκης
-Σου’χω έτοιμη μια ομάδα συνεργατών που πιστεύω πως θα σε ικανοποιήσει, σου
στέλνω σε μαίηλ τους φακέλους τους,κάποιους τους ξέρει και ο Σπανός,θα σου πει τα
καλύτερα
-Με εκείνον τον καραγκιόζη που έδωσε ναρκωτικό στο Σάρα για να μιλήσει βγάλαμε
άκρη;
Τον άκουσα να ξεφυσάει,πράγμα που δε μου άρεσε καθόλου
-Νάσο δε βγάζουμε άκρη,κανένας δεν παραδέχεται ότι του έδωσε κάτι
-Πλάκα μας κάνουν,διαμαρτυρήθηκα κι ήμουν έτοιμος να πετάξω το τηλέφωνο στο
τοίχο
-Και τι θες να κάνω τώρα ΕΔΕ;ο Ασημάκης ακουγόταν κάπως παραιτημένος
-Θα τον παρακολουθήσει κανένας τον Σάρα;ρώτησα
-Ο Διευθυντής δεν σκοπεύει να διαθέσει άτομα,μου είπε,όχι για την ώρα τουλάχιστον
-Γαμώ το….
-Μη βιάζεσαι Αστυνόμε,η φωνή του είχε πάρει ένα πονηρό ύφος,εσύ έχεις τη δική
σου ομάδα και κάνεις ότι θέλεις

418
Κατάλαβα τι εννοούσε,το είχε χειριστεί έξυπνα
-Ευχαριστώ,αρκέστηκα να πω
-Ηρέμησε λίγο Αθανασάκο,η ώρα του «μπαμπά» Ασημάκη,αυτή η υπόθεση για κά-
ποιο λόγο σε έχει ταλαιπωρήσει λες και είναι ίωση.
Θόρυβος ότι μου είχε έρθει μαίηλ,ένα αρχείο pdf
Τον ενημέρωσα ότι το έλαβα και χαιρετηθήκαμε
Δ/νση Ασφάλειας Αττικής Υποδ/νση Αντιμετώπισης Οργανωμένου Εγκλήματος
Ο Μάκης Σπανός κούνησε το κεφάλι του κι άφησε ένα αδύναμο «μωρέ μπράβο!»
-Στο είπα τους αγαπάμε ιδιαιτέρως κι ελπίζουμε πως κάποια στιγμή θα φιλοτιμηθεί
κάποιος να μας αμολύσει ξωπίσω τους
Ο αξιωματικός είχε κι αυτός το βαθμό του υπαστηνόμου αλλά ήταν αρχαιότερος από
τον Σπανό,η προφορά του πρόδιδε καταγωγή από Βόρεια Ελλάδα.Ήταν παχουλός με
κατάμαυρα μαλλιά παρά την ηλικία του κι είχε μουστάκι.Έδειχνε στο Σπανό τους
ηλεκτρονικούς φακέλλους για τον Πεφάνη και τον Τσαγκάρη.
-Και μη νομίζεις συνάδελφε,συνέχισε ο υπαστηνόμος,τώρα σκανάρουμε παλιούς
φακέλους από τη δεκαετία του 80 για να τους έχουμε κι αυτούς σε ηλεκτρονική
μορφή αλλά αν βιάζεσαι…
-Θα πρέπει να πάω να ψάξω στα κουτιά του αρχείου,συμπλήρωσε ο Σπανός
Ο υπαστηνόμος σήκωσε απλά τους ώμους
-Τον καφέ που θα χρειαστείς στον κερνάω εγώ,είπε στον Σπανό
-Θέλω να ξαναδώ πως ξεγλιστράει,ο Σπανός σουρφώνει τα χείλη
-Όσο ήσουν στη Δίωξη εδώ είχες πάρει μια ιδέα,δε μιλάει κανένας.Τώρα που σταμά-
τησε ν’ανακατέβεται και με τη μπάλα,καληνύχτα.Αλλά δε μπορεί κάτι θα κάνει.
Ο υπαστηνόμος έδωσε ένα κλειδί στο Σπανό και του χάρισε ένα χαμόγελο
-Λοιπόν πάμε παρεούλα να σου δείξω που θα ψάξεις κι όταν τελειώσεις θα δώσεις το
κλειδί στον υπαρχιφύλακα βάρδιας γιατί εγώ σχολάω σε λίγο.
-
Η γυναίκα του Νιζάρ σπαράζει κι αγκαλιάζει συνέχεια το γιό της.Ο Νιζάρ βουρκωμέ-
νος κοιτάζει το πάτωμα και όλο κάτι μουρμουρίζει,έχουν παρει στο σπίτι το νεκρό
κορμάκι του μωρού,το έχουν αρωματίσει γιατί δεν έβρισκαν ιερέα,ο Νιζάρ και η
γυναίκα του έχουν προσευχηθεί.Ο Απάτσι δε θέλει να καταλάβει τίποτα
-Έπρεπε να προσέχεις ρε,να προσέχεις,ο μπράβος ψιθυρίζει
Ο Νιζαρ δεν ακούει συνεχίζει ένα θρήνο ο οποίος ίσα που ακούγεται
-Πως μπόρεσες ρε Νιζάρ;στ’αυτιά του Απάτσι ο θρήνος της γυναίκας του Νιζάρ
μοιάζει με ήχο από φάλτσο παίξιμο βιολιού αποδοκιμάζει με την έκφρασή του
-Πληρώσω..πλη…,o Νιζάρ δε μπορεί να τελειώσει τη φράση του
Ο Απάτσι κουνάει το κεφάλι του,ρίχνει άλλη μια ματιά στη γυναίκα και στο αγόρι.
Αυτός ο θρήνος κοντεύει να τον γονατίσει και το αγόρι τον κοιτάζει με μίσος
-Γάμησέ τα τώρα πια,είπε ο μπράβος,θα τα μαζέψεις και θα φύγεις έτσι απλά
Ο Νιζάρ μάλλον δεν ακούει,θρήνος,κλάμα,μια απότομη τσιρίδα από τη γυναίκα,πάλι
κλάμα,το αγόρι αγκαλιάζει τη μάνα του, κοιτάζει τον Απάτσι με μίσος και ο μπράβος
θυμάται κάποιες εικόνες που έχει δει σε δελτία ειδήσεων,παιδιά που κοιτάζουν με μί-
σος το φακό, παιδιά που είναι έτοιμα να γίνουν κομμάντος αυτοκτονίας αφού ζωσ-
τούν πρώτα με κάμποσα κιλά εκρηκτικά,παιδιά στην Αφρική που πιάνουν όπλα από
τα εννιά τους.Αυτό το βλέμμα έχει το αγόρι,ίσως τώρα να σχεδιάζει τη δική του εκδι-
κηση,ίσως βλέπει στον Απάτσι το δολοφόνο του μικρού αδελφού του.
-Το αφεντικό έχει τσαντιστεί μαζί σου αλλά κάτι θα κάνουμε
Ο Απάτσι δε μπορεί να κοιτάζει άλλο το αγόρι στα μάτια και θυμώνει γι’αυτό. Ο
Νιζαρ με βήμα που σέρνεται βαδίζει προς την κρεβατοκάμαρα,το αγόρι κοιτάζει και
τον πατέρα του με οργή.Ο απαλός ήχος από τις παντόφλες του Νιζάρ,κρατάει λεφτά

419
και κάτι άλλο σ’ένα διάφανο σακουλάκι.Τα αφήνει πάνω στο αριστερό γόνατο του
μπράβου.Διακόσια είκοσι ευρώ και άσπρη σκόνη
-Ντεν είναι πολλά…..,ούτε και τώρα μπορεί να τελειώσει τη φράση του
Ο Απάτσι πιάνει τα λεφτά αλλά τα νοιώθει να καίνε την παλάμη του
-Άλλα,πιο μετά…ο Νιζάρ κρύβει το πρόσωπό του με τα χέρια του,ένας λυγμός που
περίμενε να έρθει η σειρά του
-Στο διάολο,ο Απάτσι τραβάει το χέρι του Νιζάρ το μάτι του Σύριου είναι σαν μάτι
νεκρού,ο μπράβος του δίνει με το ζόρι τα χρήματα και στην αρχή ο Νιζάρ αρνείται με
ένα κούνημα του κεφαλιού.Πάρτα λέω!
Η γυναίκα αρπάζει απότομα το αγόρι από το χέρι και φεύγουν από το σαλόνι,ίσως
έχει έρθει η ώρα να θρηνήσουν και πάλι πάνω από το νεκρό παιδί.
-Κράτα τα,ο Απάτσι ακόμα θυμωμένος αλλά αυτή τη φορά δε ξέρει με ποιόν.Θα σας
χρειαστούν,θα φροντίσω να φύγετε πρώτα για Πάτρα και μετα…
Ο Νιζάρ αρνείται με κούνημα του χεριού και λέει κάτι στη γλώσσα του.Ο Απάτσι του
δείχνει πως δεν καταλαβαίνει
-Πίσω Συρία,ο Νιζάρ είναι πράγματι πεθαμένος,δεν έκει τάψει εντώ
Ο Απάτσι θέλει να πάει να βρει την Γκλόρια
-Εντώ νεκροταφείο Κομότηνη…ο Νιζάρ σωριάζεται σε μια καρέκλα
Ο Απάτσι καταλαβαίνει τι εννοεί,θέλει να πάρει το παιδί του και να το θάψει στην
πατρίδα του,τα οποιαδήποτε όνειρα για κάποιον άλλον τόπο και για μια καινούργια
ζωή εκεί είχαν τελειώσει άδοξα.Κρατάει το φακελάκι για λίγο και ύστερα το βάζει
στη τσέπη του.
-Κάτι πρέπει να πάω πίσω,εξηγεί
Ο Νιζάρ δεν απαντάει
-Δε θα σας κυνηγήσει κανένας,άστο πάνω μου αλλά κάνε μου τη χάρη κι εσύ να μη
μιλήσεις πουθενά,θα τα τακτοποιήσω εγώ με το αφεντικό.Ξέχασε τους αστυνομικούς
και μη προσπαθήσεις να τους βρείς.
Ο Απάτσι βγάζει 500 ευρώ από το πορτοφόλι του
-Τόσα μπορώ να δώσω για τα εισιτήριά σας,εξηγεί στον Νιζάρ,για Συρία θα
συννενοηθώ εγώ για τη μεταφορά του παιδιού…του μωρού σου.
Ο Νιζάρ κάτι ακούει για Συρία, «Συρία» ψελίζει κι εκείνος.Ο Απάτσι όταν κλείνει τη
πόρτα πίσω του φεύγοντας ακούει άλλη μια φορά τη κραυγή της γυναίκας αλλά
αμέσως μετά ακούγεται και η φωνή του Νιζάρ,κάτι μεταξύ διαμαρτυρίας και ικεσίας.
Φτάνει τρέχοντας στο αυτοκίνητό του,το σάλιο του έχει γίνει καταρράκτης και τον
πνίγει,δίνει δυο γροθιές στο τιμόνι κι αμέσως μετά το πιάνει απαλά σα να θέλει να
του ζητήσει συγγνώμη για τα χτυπήματα.Δύο αφρικανοί περνούν δίπλα από το αυτό-
κίνητο γελώντας δυνατά και τον κοιτούν παράξενα,ο ένας από τους δύο επιδίδεται σε
χορευτικές φιγούρες μάλλον κοροϊδευτικού χαρακτήρα,ο Απάτσι τους κοιτάζει ανέκ-
φραστος.Συνεχίζουν να γελάνε και ο ένας ψιθυρίζει κάτι στο αυτί του άλλου
-Μίστερ,αυτός που ψιθύρισε πλησιάζει με θάρρος προς τη πόρτα του οδηγού
Ο Απάτσι κατεβάζει το τζάμι
-Μίστερ,σταφ;
Ο Απάτσι άδειος και ξένος
-Σταφ μίστερ; Πράγκμα; Παφ γκουντ
Ο Αφρικάνος μιμείται το κάπνισμα του τσιγάρου και ο σύντροφός του ξαναβάζει τα
γέλια.Ο Απάτσι βγάζει το όπλο του,τα γέλια κόβονται,φωνές πανικού στ’αφρικανικά
και τρεχάλα.
Γραφεία ΕΠΟ

420
Ο Στέλιος Γαλανός παρακολουθούσε μια εκπομπή του κρατικού καναλιού γύρω από
τους Έλληνες ποδοσφαιριστές που κάνουν καριέρα στο εξωτερικό.Ήταν καλοσιδε-
ρωμένο και όλοι αυτοί οι ποδοσφαιριστές προβλέψιμοι και βαρετοί στις δηλώσεις
τους,βεβαια σημασία είχε ότι όλοι τους έπλεκαν το εγκώμιο της ΕΠΟ και φρόντισαν
να τονίσουν πως χάρη στην εξαιρετική δουλειά των ανθρώπων της Ομοσπονδίας από
το EURO 2004 και μετά τα σύνορα είχαν ανοίξει για τους Έλληνες παίκτες και μια
καριέρα σε καλά κλαμπς του εξωτερικού δεν ήταν πια άπιαστο όνειρο.Ο Γαλανός
είχε μιλήσει πρώτα με τον αρχισυντάκτη της εκπομπής και είχαν δουλέψει προσεκ-
τικά την εικόνα που θα έβγαινε προς τα έξω.Ήξεραν με ποιους θα μιλήσουν.Οι εκλο-
γές της Ομοσπονδίας έπρεπε από τώρα να έχουν νικητή.Συννενόηση και με τον Αν-
τωνίου ο οποίος δήλωνε «ενθουσιασμένος με τη πορεία του ποδοσφαίρου μας» και
πως αν παιζόταν στοίχημα ο άσσος στη νίκη του Γαλανού θα παιζόταν με απόδοση
1.05,γελάκια με τον δημοσιογράφο που παίρνει τη συνέντευξη,κάπως ανόητη η κου-
βέντα αλλά τη δουλειά της την κάνει αν σκεφτεί κανείς ότι ακολουθεί η εκπομπή του
Αντωνίου στον PLAY-FM.To τηλέφωνό του χτυπάει, «ο κύριος Καπάτος είναι εδώ
και θέλει να σας δει», η γραμματέας του.Προτιμά να ακούσει τις φανφάρες του
Αντωνίου παρά να δει τον Καπάτο αλλά «πες του να περάσει».Ο δικηγόρος χαμογελά
αλλά τα μάτια του βγάζουν σπίθες.Τυπικά καλοσωρίσματα και ο Γαλανός προσφέρει
ποτό,ο Καπάτος αρνείται ευγενικά
-Έχω να πάω σε μάζωξη μετά,δείχνει απίστευτα ορεξάτος λες και έχει κοιμηθεί ένα
εικοσιτετράωρο
-Μπα,πάλι θα οργανώσετε ημερίδα γκρίνιας οι δήθεν αδικημένοι της Φουτμπολ Λιγκ;
-Μας πιάσαν οι κακίες μας ε;
-Θα μπορούσες να μιλάς λιγότερο, θα μπορούσες να εμφανίζεσαι λιγότερο,θα μπο-
ρούσες να είσαι δικηγόρος περισσότερο και θα μπορούσες να καταλάβεις πως θέλω
το μυαλό μου στις εκλογές και όχι να μου τα ζαλίζετε εσύ και οι φίλοι σου με τις
διαιτησίες και την αδιαφορία της ΕΠΟ για τα «εγκληματα» που γίνονται.
-Δουλειά μου είναι,είπε ο Καπάτος
-Το ψώνιο σου να λες καλύτερα,είπε ο Γαλανός
-Ήρθα σε ακατάλληλη ώρα;Ο δικηγόρος αν και ρωτάει το ξέρει και αδιαφορεί
-Ας πούμε πως ναι,οι ευγένειες τέλος από τη μεριά του προέδρου της ΕΠΟ
-Έλα τώρα,σιγά μη χάσεις το φίλο σου τον Αντωνίου,εγώ σου έχω πολύ πιο ενδιαφε-
ροντα νέα.
Ο Γαλανός πατάει το κουμπί του τηλεκοντρόλ και κλείνει την τηλεόραση
-Πεφάνης και Τσαγκάρης θα βρεθούν στο ίδιο τραπέζι,είπε ο Καπάτος και ετοιμά-
ζεται να χοροπηδήσει από τη χαρά του
Ο Γαλανός παραξενεύεται αλλά δε βιάζεται να χαρεί
-Πως το ξέρεις;
-Tο κανόνισα,το αυτάρεσκο χαμόγελο του Καπάτου ενοχλεί ακόμα περισσότερο τον
Γαλανό,ξέρεις τι σημαίνει αυτό
-Σε αφήνω να μου πεις
-Δείξε λίγο ενθουσιασμό ρε γαμώ το!
-Προκάλεσέ τον μου
-Ωχ Θεέ μου,έλεος ρε Στέλιο,τέλος τα βάσανά σου!Σε απλά Ελληνικά!
Ο Γαλανός παιδεύει για λίγο το μυαλό του
-Θα τα βρουν μεταξύ τους ρε παιδάκι μου,ο Καπάτος αρπάζει τα μπράτσα της καρέκ-
λας και τα σφίγγει κάνει σα μικρό παιδί
-Εννοείς με τα ζητήματα του ποδοσφαίρου;ο Γαλανός προσέχει τι θα πει
-Εννοώ με όλα,εξηγεί ο Καπάτος,ο Μπίλαρος για καλή μας τύχη ή μάλλον για καλή
σου τύχη θα παρατήσει τη μπάλα για πάντα.Θα είναι ένα από τα κομμάτια της συμ-

421
φωνίας.Τώρα τα κόζια είναι του χοντρού κι αυτό το ξέρει ο Τσαγκάρης.Έκανε λίγο το
μάγκα γιατί μετράει ακόμα,πίστεψε ότι μπορεί να πάρει κάποια εδάφη πίσω αλλά τε-
λικά βλέπει πως η πλαστιγγα γέρνει αλλού,δεν έχεις να φοβάσαι τίποτα και κυρίως
τον πεθερό σου
Ο Γαλανός γίνεται έξω φρενών και το στομάχι του βράζει,ο Καπάτος παραέχει πάρει
θάρρος
-Σα πολλά δε λες ρε!
Ο Καπάτος ξαφνιάζεται από τον απότομο τρόπο του Γαλανού αλλά διατηρεί το χαμό-
γελό του, «χαμόγελο αγόρευσης»
-Μην αρπάζεσαι,απαντά ήρεμα,είχε τα dvd στα χέρια του και θα μπορούσε να κάνει
παιχνίδι για να πάρει πίσω αυτό που νομίζει ότι του ανήκει,αλλά δε θα κάνει τίποτα,
σου το λέω γιατί μίλησα μαζί του
-Ε αλοίμονο! Ο Γαλανός ξεφυσά δηλητήριο
-Στέλιο,όλοι είχαμε μπλέξει άλλος περισσότερο άλλος λιγότερο.Κανένας μας δεν
ένοιωθε άνετα όταν βγήκε από τη φυλακή κι ας λέγαμε ότι θέλαμε ο ένας στον άλλον
να όμως που τελικά πραγματοποιήθηκε το καλύτερο δυνατό σενάριο λέω λοιπόν
χωρίς κανένα ίχνος δήθεν μετριοφροσύνης ότι το σενάριο αυτό το έγραψα εγώ.
Ο Γαλανός βρίσκει λογική στα λόγια του δικηγόρου απλώς δεν έχει ησυχάσει εντε-
λώς.Πηγαίνει στο μίνι μπαρ του γραφείου και βάζει δυο δάκτυλα ουϊσκυ σένα ποτήρι.
-Μπορεί η συνάντηση να καταλήξει σε μπάχαλο
-Ούτε μία στο εκατομμύριο,η αυτοπεποίθηση του Καπάτου γεμίζει το χώρο.Τον ξέρω
τον Τσαγκάρη
-Και πολύ καλά μάλιστα,ο Γαλανός έχει κι άλλο δηλητήριο φυλαγμένο,γι’αυτό μου
κάνει εντύπωση πως είσαι τόσο αισιόδοξος.Κι εγώ τον ξέρω τον Τσαγκάρη Γρηγόρη
και ξέρω επίσης πως δεν τα παρατάει εύκολα,πρόσεχε μην είναι φόλα η δουλειά
Ο Καπάτος κοιτάζει τον πρόεδρο της ΕΠΟ όπως ο έμπειρος ασφαλιστής τον αδαή
υποψήφιο πελάτη στον οποίο ετοιμάζεται να πουλήσει συμβόλαιο.
-Ο πόλεμος δεν συμφέρει κανέναν,και οι δύο το ξέρουν κι ας έκαναν μαγκιές εντυ-
πωσιασμού,είπε ο Καπάτος,ο Τσαγκάρης έστω κι αν δεν δικάστηκε ποτέ για στημ-
μένα ματς δεν έχει όρεξη να ξανακουστεί τα’όνομά του.Όσο για τον Πεφάνη θα
παραχωρήσει στον Μπίλαρο μερικές από τις άλλες του δουλειές και όλα θα είναι μέλι
γάλα.
-Τι δουλειές θα είναι αυτές;Το διάλειμμα στην ανησυχία του Γαλανού είχε τελειώσει
Ο Καπάτος παίρνει πονηρό ύφος
-Δε θες να μιλήσουμε τώρα γι’αυτές
Όντως ο Γαλανός δε θέλει
-Μακάρι να πάνε όλα καλά,είπε τέλος κι άνοιξε το ραδιόφωνο μήπως και καταλάβει
και ο δικηγόρος πως έπρεπε να φύγει
-Κουμάντο θα κάνουμε εμείς Στέλιο,είπε ο Καπάτος
-Δεν υπάρχει «εμείς» Καπάτο,είπε κοφτά ο Γαλανός
-Ο πεθερός σου δε γουστάρει τον Πεφάνη κάνω λάθος;Και δε νομίζω να τον ανεχτεί
στην οικογένεια
Ο Γαλανός πλησιάζει εχθρικά τον Καπάτο ρουθουνίζοντας,νοιώθει να χάνει λίγο τον
έλεγχο και δεν τον ησυχάζει ούτε η φωνή του Αντωνίου που ακούγεται στο ραδιό-
φωνο, «ο Έλληνας ψοφάει για συνωμοσίες,αλλά μια φορά να κάτσουμε και να
απολαύσουμε ένα πρωτάθλημα συναρπαστικό και γεμάτο εκπλήξεις όπως είναι το
φετινό δε μπορούμε,ακόμα και η Φούτμπολ Ληγκ είναι καθηλωτική αυτή τη σεζον
και η άνοδος δε θα είναι εύκολη υπόθεση»
Ο Καπάτος χαμογελάει κάπως αμήχανα αυτή τη φορά και σηκώνει τα χέρια του σα
να θέλει να παραδωθεί.

422
-Ακους τι λέει;… η Φούτμπολ Ληγκ είναι καθηλωτική αυτή τη σεζον,μιλάει για τη δική
μας σεζόν…δική μας!!
Ο Γαλανός μένει στη θέση του αλλά δε μπορεί να κρύψει την έκφραση αντιπάθειας
για τον δικηγόρο,ο πεθερός του όσο δεν ήθελε τον Πεφάνη άλλο τόσο δεν επιθυμού-
σε και συναστροφές και με αυτό το φίδι.
-
Στην τηλεοπτική εκπομπή Τρίτη Ματιά ο πρώην διαιτητής Γιάννης Πλατάκης μιλάει
ασταμάτητα για δύο λεπτά
«Μήπως είναι τυχαίο ότι μπήκα στο μάτι της ΕΠΟ και της Κεντρικής Επιτροπής
Διαιτησίας ύστερα από αυτά που έγραψα στο φύλλο αγώνα μετά το παιχνίδι
κυπέλλου ανάμεσα στον Εργοτέλη και τον ΟΦΗ;»
-Mα ο παρατηρητής αγώνα να σας θυμίσω ότι άλλα έγραψε,ο δημοσιογράφος έχει
σοβαρό αλλά ταυτόχρονα και φιλικό ύφος θέλει περισσότερο να παίξει το ρόλο του
δικηγόρου του διαβόλου παρά να στριμώξει τον καλεσμένο του
-Έγραψε άλλα γιατί τον απειλούσαν,ο Πλατάκης υψώνει τη φωνή του λίγο παραπάνω
-Τελικά όμως το αρνήθηκε….
-Φοβήθηκε γι’αυτό,πρίν αρχίσει το παιχνίδι μου το είχε πει, «τον ΟΦΗ και τα μάτια
σου,δε θέλουν τον Μανιατάκη άλλο στη Σούπερ Λίγκα,θέλουν να φύγει από τη προ-
εδρία του Εργοτέλη πριν κλείσει η χρονιά»
-Αυτά που λέτε είναι πολύ σοβαρά,ο δημοσιογράφος δεν δείχνει έκπληκτος
-Αυτά που λέτε είναι ένα κάρο μαλακίες,σχολίασε ο υφυπουργός αθλητισμού που
έβλεπε την εκπομπή στο σαλόνι του σπιτιού του,καλά παίρνει σοβαρά κανείς όλα
αυτά τα καραγκιοζιλίκια;
Ο Γενικός Γραμματέας Αθλητισμού τον κοιτάζει κάπως έκπληκτος
-Πες μου ένα λόγο για να μην τα πάρει,είπε
Σειρά του υφυπουργού να κοιτάξει παραξενεμένος
-Η υπόθεση πήγε στη λεκάνη και….φσσσσς
Ο υφυπουργός έκανε τη κίνηση πως τραβούσε καζανάκι
-Ο Χριστοδούλου χρησιμοποιεί το κανάλι του για να πάρει αυτός αβάντες,σχολίασε ο
ΓΓΑ, αυτό το ξέρουμε αλλά δεν είναι και κανένας ηλίθιος να αερολογεί,όπως βλέπεις
το έχει ψάξει το πράγμα,ο Πλατάκης δεν είναι τυχαίος,έχει σφυρίξει τελικό κυπέλλου
κι είχε μαζέψει μια χαρά βαθμούς από τους παρατηρητές.
-Α ναι οι βαθμοί…
-Ναι οι βαθμοί,επιμένει κάπως θυμωμένος ο ΓΓΑ,γιατί την εποχή που έπαιρνε τους
καλούς βαθμούς δε γινόντουσαν σε τέτοιο βαθμό αυτά που γίνονται τώρα.Τότε η
ΟΥΕΦΑ έστελνε δύο τρείς φακέλλους το χρόνο και τώρα μας έχει πηδήξει,κάθε δύο
βδομάδες…..
-Ηρέμησε,θυμήσου σε ποια χώρα ζεις
Ο υφυπουργός σίγουρος και κάπως αλαζόνας, ο ΓΓΑ έχει μιλήσει με τον Καπάτο έχει
μάθει για την συνάντηση Τσαγκάρη-Πεφάνη κι αισθάνεται καρφίτσες σε όλο του το
σώμα
-Ο Πεφάνης έχει χάσει τον έλεγχο,ο ΓΓΑ τεντώνει τα χέρια του πάνω στη πλάτη του
καναπέ,ο Στέλιος μου είπε ότι του έβαλε λίγο πάγο αλλά ο Χριστοδούλου επιμένει να
μας τσιγκλάει όπως βλέπεις
-Για τα μάτια του κόσμου,ο υφυπουργός χαμογελάει και κάνει νόημα στον ΓΓΑ να
σώπάσει για να τον αφήσει να ακούσει και την υπόλοιπη συνέντευξη
-Ο Εισαγγελέας σας κάλεσε,ο δημοσιογράφος εντελώς ψύχραιμος και η απειρία του
στον χειρισμό τέτοιων συνεντεύξεων είναι εμφανής.
-Ναι με κάλεσε,και σας πληροφορώ ότι μιλούσαμε για αρκετή ώρα,ο Πλατάκης χα-
μογελάει

423
Ο δημοσιογράφος κουνάει το κεφάλι ευχαριστημένος
-Το θυμάμαι αυτό,παρατηρεί
-Δε νομίζω να θυμάστε τίποτε άλλο μετά από αυτό όμως,ο Πλατάκης έχει μια έκφρα-
ση θριαμβευτή δικηγόρου από τηλεοπτική σειρά
Ο δημοσιογράφος κουνά το κεφάλι ξανά αλλά αυτή τη φορά αρνητικά
-Όχι
-Ρωτήσατε ποτέ τον Εισαγγελέα; Ρωτήσατε ποτέ τον Αθλητικό Δικαστή; Ρωτήσατε
ποτέ τον πρόεδρο της ΕΠΟ, ή ακόμα καλύτερα τον Υφυπουργό;
-Τον υφυπουργό;
-Κι έλεγα κι εγώ πότε θα έρθει η ώρα,σειρά του υφυπουργού να χαμογελάσει
-Δε κάνεις μια τηλεφωνική παρέμβαση;ο ΓΓΑ φανερά ενοχλημένος
-Κάτσε να δούμε…
-Ο υφυπουργός δεν μπορεί να επέμβει στο έργο της δικαιοσύνης κύριε Πλατάκη, ο
δημοσιογράφος σα να απαντάει σε ερώτηση προφορικής εξέτασης
-Ελάτε τώρα,τον πιάνει κιι αυτόν η βρώμα του ποδοσφαίρου και οφείλει να καθαρίσει
το όνομά του και την κυβέρνηση της οποίας είναι μέλος δηλαδή εκείνον τον κολα-
κεύει-και δεν εννοώ μόνο σαν υπουργό αλλά και σαν Έλλληνα πολίτη-να βλέπει να
γίνονται αυτά τα αίσχη;
-Πάρε τηλέφωνο, ο ΓΓΑ σχεδόν φτύνει τις λέξεις
Ο Υφυπουργός σχεδόν ατάραχος πιάνει το κινητό του
-Πάτα του ένα χέσιμο, ο ΓΓΑ κάνει σα να ετοιμάζεται να τηλεφωνήσει ο ίδιος
-Δεν παίρνω την εκπομπή,εξηγεί ο υφυπουργός
Ο ΓΓΑ μένει έκπληκτος αλλά πρίν προλάβει να ρωτήσει ο υφυπουργός καλησπερίζει
κάποιον Γιώργο
-Τι νομίζετε ότι κάνετε με αυτά;ο υφυπουργός διατηρεί το χαμόγελό του και ο ΓΓΑ
έχει καταλάβει σε ποιόν έχει τηλεφωνήσει,ξεφυσά απογοητευμένος
-Όχι,όχι Γιώργο όλα αυτά κακό μόνο σε σένα θα κάνουν,κι όσο για την ακροαμάτι-
κότητα του καναλιού σου θα είσαι πρώτος μέχρι να αποφασίσει να ρίξει λεφτά ο
Παναγόπουλος
Ο υφυπουργός μιλάει με τον ιδιοκτήτη του καναλιού και πρόεδρο της ΠΑΕ Παναθη-
ναϊκός τον Γιώργο Χριστοδούλου.Η έκφραση του υφυπουργού παραμένει αυτάρεσκη
Όσο ακούει τον συνομιλητή του
-Καταλαβαίνω όλα όσα μου λές και το ξέρεις πολύ καλά πως ο πρωθυπουργός είναι
απόλυτα ικανοποιημένος με τον τρόπο που αντιμετωπίζει η εφημερίδα σου και το
πολιτικό τμήμα του καναλιού σου την κυβέρνηση,και καταλαβαίνω πως είσαι και
πρόεδρος ΠΑΕ και πρέπει να…..
Ο Χριστοδούλου από την άλλη γραμμή δείχνει να είναι το ίδιο ήρεμος
-Ο κόσμος γκρινιάζει στο γήπεδο και δεν γίνεται να τα’ακούω από την εξέδρα,άλλο
το πολιτικό κομμάτι και άλλο το ποδοσφαιρικό.
-Θες δικό σου στην ΕΠΟ αυτό είναι όλο,ο υφυπουργός κάθεται στον καναπέ και
αναβει τσιγάρο
-Έτσι δεν γίνεται πάντα;
-Υπομονή
-Μου τελείωσε,θα συνεχίσω να σας στηρίζω και το ξέρεις αλλά δεν θα αφήσω και το
Μακρή να κάνει άλλο κουμάντο ούτε αυτό το μούτρο που χαϊδευετε
-Μούτρο;
-Τον αξιότιμο κύριο Πεφάνη που όπως έμαθα με αποκάλεσε φουστόμπλουζα στην
ΕΠΟ και ο Γαλανός μαζί με τον ΓΓΑ σου γέλασαν.Ε ήρθε η ώρα να γελάσω κι εγώ
επιχειρηματίας είμαι και κοιτάζω τα συμφέροντά μου,δε θα αφήσω να με βάλει από
κάτω ένα κατακάθι της νύχτας,καλό σου κάνω αν το δεις μακροπρόθεσμα

424
-Εγώ ξέρω ότι θα μιλήσεις και μαζί του,ο υφυπουργός φυσάει καπνό
Λίγη ησυχία από την άλλη γραμμή
-Φήμες,σχολιάζει ο Χριστοδούλου
-Άρχισε να τον ξεχνάς τον Πεφάνη,είπε ο υφυπουργός,για να στο λέω…
Διεύθυνση Διεθνούς Αστυνομικής Συνεργασίας
Ο Αστυνόμος που είχε γουρλώσει τα μάτια μπροστά στον υπολογιστή του έδειχνε
σκεπτικός αλλά ήταν πολύ πιο πρόθυμος απ’όσο περίμενα για να συνεργαστεί.
-Κι όλη αυτή η ιστορία αφορα τη ρημάδα την επιχείρηση για το ξεκαθάρισμα της πε-
ριοχής γύρω από το λιμάνι; ρώτησε χωρίς να με κοιτάξει
Δεν ήξερα τι ακριβώς να του εξηγήσω,στην πραγματικότητα τις εμμονές σου δεν
μπορεί να τις καταλάβει κανένας,κι εμένα εκτός από τις όποιες εμμονές με οδηγούσε
κι ένα ένστικτο το οποίο δεν ήταν αρκετό για να μου εξασφαλίσει τις υπογραφές και
τις εξουσιοδοτήσεις που ήθελα.
-Ερευνώ έναν συγκεκριμένο αλλά πιάνομαι και από τους παρατρεχάμενους
-Παρατρεχάμενος είναι ο Μίστερ Ρόμπερτ Ντανάλις ή Δανάλης;
-Μπορεί,απάντησα
Αυτή τη φορά το βλέμμα του Αστυνόμου στράφηκε πάνω μου
-Φαντάζομαι ξέρεις τι μπελάς είναι αυτός και τι χαρτομάνι θα χρειαστεί,μου είπε
-Ξέρω,Αρχηγείο Αστυνομίας,Υπουργείο Εξωτερικών,Ίντερπολ,FBI ξεχνάω κάποιον;
-Τα βασικά τα ξέρεις,απάντησε,αλλά…πώς να στο πω,δεν …δεν υπάρχει κάτι και
ακόμα ο Πεφάνης δεν είναι ύποπτος.
-Ύποπτος έχει υπάρξει στο παρελθόν και ένας υπαστηνόμος μου αυτή τη στιγμή που
μιλάμε ψάχνει στην Αντιμετώπιση Οργανωμένου Εγκλήματος
Ο Αστυνόμος άφησε ένα ελαφρύ γέλιο
-Αστυνόμε Αθανασάκο τώρα καταλαβαίνω γιατί όπου ανακατεύεσαι τσαντίζονται οι
μισές κλάρες της ΕΛ.ΑΣ.
-Κρίμα,απάντησα σηκώνοντας τους ώμους.Πάντως έχω την υποψία πως αυτόν τον
τύπο ο Πεφάνης πρέπει να τον ήξερε από τα χρόνια του στην Αμερική και να δεις ότι
έχω δίκιο,εκεί ξεκινάει η συνεργασία
Ο Αστυνόμος με κοιτούσε περισσότερο για να διαβάσει ότι κρυβόταν πίσω από την
έκφρασή μου παρά για να κρατήσει στο μυαλό του τα όσα του έλεγα
-Έχεις μιλήσει με Εισαγγελέα έτσι; ρώτησε τέλος
-Και όπου να’ναι θα μιλήσουν κι άλλοι θέλουν δε θέλουν,απάντησα
Ξανά το αμήχανο γέλιο
-Νοιώθω ένα τσουνάμι να έρχεται,είπε,τόσο μεγάλη είναι τελικά αυτή υπόθεση ε;
-Έτσι πιστεύω
-Ο Εισαγγελέας ποιος είναι;
-O Φακλής
-Πφφφ,δεν αστιεύεσαι καθόλου,το πρόσωπό του σκοτείνιασε κάπως.Τι να σου πω
συνάδελφε,διάλεξες τις καλύτερες πλάτες,ξέρεις βέβαια ότι μπαίνει στη πολιτική και
θα έχει αβάντες
Δε σκόπευα να μιλήσω άλλο για τον Φακλή
-Λοιπόν πότε θα έχω νέα σου; τον ρώτησα
-Δε θα αργήσω αν και δεν έχουμε όσο προσωπικό θα θέλαμε όπως ήδη ξέρεις, αυτό
με την εθελούσια έξοδο μας γάμησε-συγγνώμη για τη γλώσσα-περιμένουμε μεταθέ-
σεις πάντως.
Καθώς έφευγα με φώναξε
-Σου χουν πει ποτέ πως μοιάζεις πολύ με εκείνον τον ηθοποιό τον παλιό τον..πως τον
λένε..όχι τον Τσάρλτον Ίστον τον άλλον μωρέ, που έπαιζε στα Κανόνια Του Ναβα-
ρόνε…

425
-Τον Γκρέγκορυ Πεκ,τον έβγαλα από το «μαρτύριό» του
-Ναι μπράβο…
-Δε του μοιάζω και τόσο, και λέγεται Τσάρλτον Χέστον όχι Ίστον ο ηθοποιός,η Διεθ-
νής Αστυνομική Συνεργασία δεν επιτρέπει τέτοια λάθη συνάδελφε,χαμογέλασα κά-
πως φιλικά
-Κι όμως του μοιάζεις,επέμεινε
“To Kill A Mocking Bird, η καλύτερη του ταινία”επέμενε εκείνος, «Σαν το Μομπυ
Ντικ όχι» επέμενα εγώ,ακόμα να πάρει τηλέφωνο..
-
Η ξανθιά κοπέλλα εκτελεί μια χαρά τις χορευτικές φιγούρες και φροντίζει να φαίνον-
ται τα πλούσια στήθη της,οι άλλες δύο που βρίσκονται πίσω της την κοιτάζουν με ελ-
αφριά ζήλια.Εκείνη είναι η κορυφαία οι άλλες δύο απλά ακολουθούν.Μουσική υπόκ-
ρουση το Why Did You Do It των Stretch, και σε κάποια παλιά στριπτητζάδικα του
Λονδίνου χρησιμοποιούσαν για τον ίδιο λόγο αυτό το κομμάτι τόσο συχνά όσο και το
Legs των ZZ Top,αναρωτιόμουν αν ο Πεφάνης είχε ανθρώπους να του πουν τι είδους
μουσική έπαιζαν τα ευρωπαϊκά κωλάδικα αν και ο ίδιος αποκαλούσε «κέντρο διασ-
κεδασης» αυτή την ποντικότρυπα.
-Λίγο ξενέρωτη δεν είναι η διασκέδαση στην Αγγλία, από Λονδίνο είπαμε; Ο Έντυ
Κουμάνι πίνει ένα κοκταίηλ και προσπαθεί να πιάσει κουβέντα
-Ναι από Λονδίνο,απάντησα,μια χαρά είναι η διασκέδαση απλώς εγώ βαρέθηκα
Δεν έχω αγγίξει το ποτό μου και ο Κουμάνι το παρατηρεί
-Έχεις αγωνία για τη δουλειά; κουρασμένο χαμόγελο
-Όχι ακριβώς,τον κοιτάζω με τη γωνία του ματιού μου και δεν αισθάνομαι την παρα-
μικρή αμηχανία,τον έχω αντιπαθήσει με τη πρώτη ματιά.Ξανακοιτάζω το χώρο τριγύ-
ρω μου..όλα πάνε μια χαρά…όλα!
-Αν θες τη γνώμη μου το αφεντικό θα σε πάρει,ο Κουμάνι πίνει άλλη μια γουλιά και
τρώει με τα μάτια του την ξανθιά,Σαμάνθα μωρό μου,της στέλνει ένα φιλί.Πιες το
ποτό σου, λέει σε μένα,αφού κερνάει το αφεντικό…
Χαμογελάω όπως ο κυνηγός που είναι σίγουρος πως πλησιάζει το θήραμά του,υψώνω
το ποτήρι και τσουγκρίζω με τον Κουμάνι
-Εβίβα λοιπόν,κούκλα η μικρή παίζει κάτι μαζί της;
Ίσως δεν έπρεπε να γίνω τόσο φιλικός τόσο απότομα,ο Κουμάνι δείχνει ενοχλημένος.
Παραδέχομαι το λάθος μου σηκώνοντας τα χέρια
-Σόρρυ φίλε δεν είναι δουλειά μου,Λονδρέζικες συνήθειες
-Όχι δεν είναι,απαντά ξερά,κι εδώ είναι Ελλάδα
Ναι είναι,και όλη η μπόχα,η φτήνια και η ψευτομαγκιά μιας εξαπατημένης και ταυτο-
χρονα καομαθημένης και ωχαδερφίστικης γενιάς είναι μαζεμένη εδώ μέσα.
-Μου’χε λείψει όλο αυτό τελικά,είπα αλλάζοντας λιγάκι το θέμα
-Σύχναζες σε τέτοια μαγαζιά;με ρώτησε λίγο παραξενεμένος
-Όσο δούλευα για τον Βρεττό ναι,απάντησα
-Κι αν το αφεντικό-ας πούμε τώρα-δε σε προσλάβει τελικά,τι θα κάνεις;
Σηκώνω τους ώμους κι αποφεύγω να κοιτάξω τη ξανθιά
-Άσε με να κάνω θετικές σκέψεις,είπα και ήπια κι εγώ μια γουλιά η οποία όμως με
ενόχλησε στο στομάχι
-Ξέρεις,από αυτή τη δουλειά στην ουσία δε φεύγεις ποτέ,ο Κουμάνι μοιάζει έτοιμος
να ξεκινήσει μια μεγάλη κουβέντα
-Ναι το ξέρω,απάντησα, «Απόψε τελειώνω αδελφάκι μου», «Τελειώνεις τι ακριβώς;»
«Την δεύτερη δουλειά»,το κινητό μου χτυπάει είναι η Χριστίνα.
-

426
Στίβες χαρτιά,διαγράμματα,σημειώσεις.Κάποια θα τα πάρω σπίτι κάποια θα τα αφή-
σω στο γραφείο μου.Ξανακοιτάζω με προσοχή τα βιογραφικά που μου έχει στείλει ο
Ασημάκης,αξιόλογα όλα.Ο χρόνος ανασαίνει στο σβέρκο μου,σκέφτομαι να τηλε-
ωνήσω στον Ασβεστόπουλο,τελικά αλλάζω γνώμη.Τηλέφωνο στην Ελένη,κουβέντα
για δέκα λεπτά περίπου που διακόπτεται συχνά από ένα σιγανό κλάμα.Κάποιοι έπαι-
νοι για τη Χριστίνα και για την παιδοψυχολόγο που έχει αναλάβει τη Ρούλα, «μακάρι
να μπορούσε να μείνει εδώ ο Στέφανος».Υποσχέσεις, «θα περάσω να σας δω»,ξέρω
ότι δε μπορώ να τις τηρήσω για την ώρα τουλάχιστον,ίσως φοβάμαι τη στιγμή που θα
έρθω αντιμέτωπος με την ερώτηση «δεν είχες καταλάβει που είχε μπλέξει ο Δημήτ-
ρης;”,προετοιμάζω την υπεράσπισή μου και την προετοιμασία διακόπτει το κινητό
μου τηλέφωνο που χτυπάει,ελπίζω να είναι εκείνος,ελπίζω να είναι η Δέσποινα,
απογοητεύομαι όταν βλέπω πως είναι ο Δανιάς.
-Επειδή σε ακούω χάλια να ξέρεις ότι σου φέρνω ευχάριστα νέα
-Όλος αυτιά
-Κι άλλο προσωπικό,της ΕΥΠ αυτή τη φορά για την παρακολούθηση από τις ταράτ-
σες,νυχτερινές βάρδιες εννοείται και με συνεργασία της Αντιτρομοκρατικής πα-
ρακαλώ,για να σε δώ τώρα θα συνεχίσεις να μας συκοφαντείς;
-Μέχρι να πεθάνω,απάντησα αλλά τα νέα ήταν όντως ευχάριστα
-Για να μη λές ότι μόνο οι φίλοι σου στην Εισαγγελία νοιάζονται,μου είπε
-Πολύ εύκολα εγκρίνονται όλα,παρατήρησα
-Αυτό δε θέλαμε μια ζωή;
-Εγώ ναι,εσείς δε θυμάμαι να είχατε ποτέ πρόβλημα
-Έμαθα βρήκες νέους συνεργάτες,είπε πονηρά
Είχα κουραστεί με τη φτηνή επίδειξη του «κοίτα πόσο καλά πληροφορημένος είμαι»
-Φαίνονται καλοί,αρκέστηκα να πω ενώ μπήκα και στον πειρασμό να τον διαολο-
στείλω
-Η Επιχείρηση θα τελειώσει σχετικά γρήγορα και μάλιστα μας διαβεβαίωσαν πως αν
χρειαστούμε και ελικόπτερο θα το έχουμε
-Πέντε διαθέτει η αστυνομία,του θύμισα,τα δύο είναι για επισκευή και συντήρηση
-Διάθεση να υπάρχει!Απάντησε με ύφος.Έχε το κινητό σου ανοιχτό όλο το βράδυ
ίσως ξαναμιλήσουμε
Δεν είχα καμία όρεξη για κάτι τέτοιο.Όταν τελείωσε η συνομιλία μας επικοινώνησα
με τους αξιωματικούς βάρδιας για τις περιπολίες στις γειτονιές γύρω από το λιμάνι
και ετοίμασα αναφορές τις οποίες έστειλα στον Ασημάκη,τον Μυλόπουλο τον είχα
παρακάμψει τελείως.Κοίταξα το ρολόϊ μου,δοκίμασα να τηλεφωνήσω στη Δέσποινα
αλλά είχε κλειστό το κινητό της,δεν ήθελα ν’αφήσω μήνυμα,πλησίαζε η ώρα που θα
πήγαινε να πάρει το γιό της από το φροντιστήριο.Δεν το πολυσκέφτηκα,μπήκα στο
αυτοκίνητο και έφτασα στο σπίτι της.Δυσκολεύτηκα να παρκάρω και ξαναδοκίμασα
να την καλέσω,το κινητό της ήταν ανοικτό αλλά δεν απάντησε,ίσως να ήταν ακόμα
θυμωμένη,ίσως να μη μπορούσε να απαντήσει.Ήμουν ένα τετράγωνο μακρυά από το
σπίτι της,λογικά δε θα είχε φτάσει ακόμα αλλά καλού κακού άνοιξα το βήμα μου.Η
θερμοκρασία είχε ανέβει πάλι κι ανέβηκε ακόμα περισσότερο όταν είδα πως το αυτό-
κίνητό της ήταν πολύ κοντά στην είσοδο της πολυκατοικίας.Να γύρισε νωρίτερα;
Μπορεί.Δεν είχε γυρίσει νωρίτερα,όταν ετοιμάστηκα να την ξαναπάρω ένα μουσ-
ταρδί Φορντ Φόκους σταμάτησε ακριβώς δίπλα από το αυτοκινητό της,εκείνη βγήκε
από τη πόρτα του συνοδηγού ενώ από την πόρτα του οδηγού βγήκε ένας άντρας γύρω
στα τριανταπέντε, αδύνατος με καστανά μαλλιά και μάλλον φαρδύ για τα κιλά του
κοντομάνικο πουκάμισο.Περισσότερο ξαφνιάστηκα παρά θύμωσα, πλησίασα προς το
μέρος τους,δεν με είχαν δει.
-Δέσποινα

427
Γύρισε και με κοίταξε,κι εκείνη έμοιαζε περισσότερο ξαφνιασμένη παρά θυμωμένη.
Πρώτος μίλησα εγώ
-Σε πήρα τηλέφωνο δύο φορές
Έμοιαζε να ψάχνει για μια ικανοποιητική απάντηση ενώ ταυτόχρονα την αισθα-
νόμουν να προσπαθεί να διατηρήσει την ψυχραιμία της
-Νάσο θα μιλήσουμε άλλη ώρα,να σου συστήσω το Σταύρο είναι συνάδελφός μου
Τόσο εγώ όσο και ο Σταύρος κουνήσαμε τα κεφάλια μας αντί για το «χαίρω πολύ»
και την χειραψία,κανένας μας δεν είχε χαρεί,εκείνος μάλλον γιατί ήξερε ή φαντα-
ζόταν ποιος μπορεί να ήμουν εγώ πάλι γιατί απέφευγα να φανταστώ ποιος θα μπο-
ρούσε να είναι αυτός.
-Μπορώ να ανέβω;ρώτησα ενώ παράλληλα τσέκαρα και την αντίδραση του Σταύρου
-Θα σου τηλεφωνήσω εγώ,είπε εκείνη
-Ο μικρός δεν είχε φροντιστήριο σήμερα; Ακόμα κι εμένα ενοχλούσε η παιδιάστικη
επιμονή μου
-Είναι σε ένα φίλο του…
Ο Σταύρος θεώρησε πως ήταν η κατάλληλη στιγμή για να παρέμβει
-Δέσποινα όλα ΟΚ;
Σειρά μου να θεωρήσω πως ήταν η κατάλληλη στιγμή για να παρέμβω εγώ
-Όλα ΟΚ Σταύρο,είπα ψυχρά χωρίς να τον κοιτάξω,δεν σε χρειαζόμαστε άλλο.
-Νάσο! Είχε θυμώσει
-Πρέπει να μιλήσουμε,όχι στην είσοδο και όχι μπροστά σε τρίτους.
Ο Σταύρος είχε πάρει ήδη το ρόλο του πολύ σοβαρά
-Φίλε μου σου είπε ότι θα σου τηλεφωνήσει…
-«Φίλε» μου άσε να τα βρούμε μεταξύ μας,συνέχισα να μην τον κοιτάζω και να
βασανίζω τον εαυτό μου με το βλέμμα της Δέσποινας
-Νάσο σε παρακαλώ πήγαινε
Ίσως και να έφευγα αλλά κάτι μου έλεγε πως δεν θα έπαιρνε τηλέφωνο και πως δεν
θα αποχαιρετούσε τον Σταύρο στην είσοδο
-Θα τα βρείτε μεταξύ σας αρκεί να ηρεμήσεις,ο Σταύρος πιο μαλακός αυτή τη φορά,
φαίνεσαι λογικός άνθρωπος,Δέσποινα καλύτερα να φύγω εγώ
-Όχι,επέμεινε εκείνη
Ένα σφυρί χτυπούσε με αργούς ρυθμούς το καρύδι στο λαιμό μου
-Δέσποινα κοίτα…,εντελώς αποτυχημένη προσπάθεια για να βρώ τις κατάλληλες
λέξεις.
-Θα τα πούμε άλλη ώρα,επέμεινε εκείνη βγάζοντας τα κλειδιά της
Έκανα να της πιάσω το χέρι αλλά δίστασα ωστόσο η κίνηση μου αυτή αρκούσε για
να ενεργήσει ο Σταύρος
-Ε φίλε, μου ακούμπησε απαλά το μπράτσο αλλά με μια απότομη και θυμωμένη
κίνηση απομάκρυνα το χέρι του κάνωντας τον έξαλλο
-Τι στο διάολο κάνεις, η Δέσποινα ψιθύρισε και ταυτόχρονα έριξε μια ματιά στις
γύρω πολυκατοικίες μήπως μας έβλεπε κανείς
-Νομίζεις ότι επειδή είσαι μπάτσος μπορείς να συμπεριφέρεσαι έτσι; η απορία μου
είχε μόλις λυθεί ο Σταύρος ήξερε πολύ καλά ποιος ήμουν
-Θέλω να πω δυο κουβέντες στη φίλη μου αν δεν το έχεις καταλάβει, του απάντησα
αυτή τη φορά κοιτάζοντάς τον
-Ναι αλλά αν εσύ δεν το έχεις καταλάβει δε θέλει να σου μιλήσει εκείνη για την ώρα
και να σου πω και κάτι,τη συμπεριφορά σου θα την αναφέρω στο διοικητή σου,είμαι
υπάλληλος του τμήματος Ελέγχου στην Εφορία οπότε δεν έχεις να κάνεις με κανένα
από αυτά τα αλητάκια που μαζεύετε στο τμήμα και τους πουλάτε μαγκιά
Το θέμα δεν ήταν ποιος είχε δίκιο και ποιος είχε άδικο,είχα βγεί εκτός εαυτού αλλά η

428
παρουσία και το ύφος του Σταύρου δε βοηθούσαν.
-Κάνε ότι αναφορά θέλεις αρκεί να φύγεις…τώρα!
-Μπα απειλές;
-Νάσο η κουβέντα έληξε,η Δέσποινα είχε βάλει ήδη το κλειδί στη κλειδαριά
Είχα χάσει και καταλάβαινα πως αν συνέχιζα θα έκανα τα πράγματα χειρότερα
-Συγγνώμη, μουρμούρισα κι αφού σήκωσα το χέρι μου άρχισα να κατευθύνομαι προς
το αυτοκίνητό μου,γύρισα για να την κοιτάξω,άνοιγε τη πόρτα κι εκείνος την ακολου-
θούσε.Με δυσκολία συγκρατήθηκα και δεν όρμησα να τον τραβήξω με το ζόρι έξω
από την είσοδο.Σαν μπήκα στο αυτοκίνητο έβαλα στο cd player το World Without
Tears της Lucinda Williams,προσπέρασα τα πρώτα τραγούδια κι έφτασα σε αυτό που
ζητούσα το Over Time.Είχα αγοράσει το cd γιατί ο Δημήτρης είχε μιλήσει μ’εκείνον
και του το είχε προτείνει,το είχα αγαπήσει αυτό το άλμπουμ,λειτουργούσε κάπως
τηλεπαθητικά για μένα.Όταν το πρωτοάκουσα ακεφτόμουν πως ίσως έστελνα στο
Στέφανο ένα μήνυμα,ένα σινιάλο,ένα μουσικό καρτ ποστάλ,το ίδιο αισθανόμουν και
τώρα.Με πονούσε ακόμα η εικόνα της Δέσποινας με τον Σταύρο,αλλά ακόμα περισ-
σότερο με πονούσε το φέρσιμό μου.Γιατί δεν της μιλούσα;Tι να της έλεγα;Θα μπορ-
ούσα να χτυπήσω το κουδούνι και να της πω πόσο ανάγκη την είχα.Για λίγα δευτε-
ρόλεπτα ένοιωθα έτοιμος να το κάνω αλλά το χέρι μου δεν άνοιξε τη πόρτα. Άναψα
ένα τσιγάρο,κέρασα και την Lucinda μια τζούρα,σιγοτραγούδησα λίγους στίχους,δεν
τους θυμόμουν καλά,τότε χτύπησε το κινητό μου
-Έχω καλές πιθανότητες,η φωνή του ακουγόταν σα να έβγαινε από πηγάδι
Έγειρα πίσω το κεφάλι κι έκλεισα τα μάτια
-Που είσαι τώρα; ρώτησα
-Στο σπίτι ξεκουραζόμουν λίγο
-Σε πόση ώρα μπορείς να είσαι στην Άνεση;
-Στην Άνεση;Τη γνωστή Άνεση;
-Σε ότι έχει μείνει από αυτήν τέλος πάντων
-Φεύγω σε πέντε λεπτά,ακούστηκε ξαφνιασμένος
Κανένας από τους δυό μας δεν έκλεισε το τηλέφωνο,ο γνωστός διαγωνισμός του
«ποιος θα σπάσει πρώτος τη σιωπή»
-Μήπως να έφερνα και κανένα μπουκαλάκι με ή χωρίς δύο ποτήρια;η σιωπή έσπασε
από εκείνον
-Επιβάλλεται.
Έκλεισα κι έβαλα μπρος το αμάξι ενώ η Lucinda ξεκίνησε να τραγουδά για εκείνες
τις τρείς μέρες,Those Three Days,όντως σα να είχαν περάσει μόνο λίγες μέρες και όχι
τόσα χρόνια.

Πλατεία Θεμιστοκλέους-Πειραιάς
Το «Ξυράφι» κοιτάζει αριστερά και δεξιά αλλά δεν παίρνει είδηση το μαύρο φορτη-
γάκι στα πλευρά του οποίου είναι γραμμένη με χρυσαφί γράμματα γνωστή γαλακ-
τοβιομηχανία.Το φορτηγάκι είναι σταματημένο στη Φίλωνος και η μικρή κάμερα που
βρίσκεται στην οροφή του περιστρέφεται αργά.Έχει μέγεθος κραγιόν και είναι σχεδόν
αδύνατο να τη δεις.Μέσα στο φορτηγό εκτός από τον οδηγό βρίσκονται δύο άντρες
που κοιτάζουν μια οθόνη.Η εικόνα του ξυραφιού φαίνεται πεντακάθαρη
-Δε θα ξαναπώ κακή κουβέντα για τους κωλοισραηλινούς,λέει ο ένας
Ο συνεργάτης του μαζί με τον οδηγό βάζουν τα γέλια
-Αλήθεια λέω,επιμένει ο άντρας,οι τύποι από τεχνολογία σκίζουν κι ας λένε κάποιες
εφημερίδες ότι θέλουν πως παίρνουμε δεύτερο χέρι πραμάτια
-Για τους Ισραηλινούς είναι δεύτερο χέρι για μας είναι μια χαρά,εξήγησε ο συνερ-
γάτης του, ώπα άρχισε να γράφεις τον πλησιάζει πελάτης…

429
O πρώτος άντρας φορά ένα ζευγάρι μαύρα ακουστικά που καλύπτουν σχεδόν
ολόκληρα τ’αυτιά του.Αμέσως μετά με το ποντίκι πατάει ένα κόκκινο κουμπί στην
οθόνη και το χρονόμετρο ξεκινά να γράφει
-Φοβάσαι τους μπάτσους και κοιτάς αριστερά και δεξιά;
Ο άντρας που πλησιάζει το ξυράφι φοράει φαρδύ πουκάμισο,τσαλακωμένο και άπλυ-
το,τζίν βερμούδα και πέδιλα
-Ναι ρε μαλάκα δε πήρε τίποτα το αυτί σου για το «καθάρισμα» της ζώνης;
-Καλά χαλάρωσε εκτός από κάτι ΔΙΑΣ που κωλοβαράνε στα φαγάδικα και κοιτάζουν
με στρατόκαυλο ύφος δεν έχω δει ούτε περιπολικό
Το Ξυράφι κουνάει το κεφάλι του
-Νταξει, μπορεί να μη κρατήσει πολύ η ιστορία αλλά δε χάνουμε τίποτα να προσ-
έχουμε.
-Εσείς τα πάτε καλά με τους μπάτσους,τα 500 στα έχω σε πενηντάρικα δε σε πειράζει
έτσι;ρώτησε το πουκάμισο
Το Ξυράφι του δείχνει με την έκφρασή του ότι δεν τον πειράζει και το πουκάμισο
βγάζει από την κωλότσεπη δέκα χαρτονομίσματα των 50 τα δύ τελευταία είναι κάπως
βρώμικα και το Ξυράφι κάνει μια γκριμάτσα αποδοκιμασίας
-Τι σκατά είναι αυτά ρε,δείχνει τα κιτρινισμένα πενηντάευρα
-Ιδρώτας ρε συ,βράζει ο τόπος ακόμα γαμώ τη ζέστη μου
Ο άντρας με τα ακουστικά δείχνει εκνευρισμένος
-Σκατά ήχος γαμώ το Ισραήλ τους τελικά
-Καλά γάμησέ το μας φτάνει η εικόνα,ο σύντροφός του δείχνει αισιόδοξος
Το Ξυράφι ρίχνει πάλι ματιές και βγάζει από το τσεπάκι που έχει στο στήθος του ένα
μικρό κυλινδρικό κουτί.Το πουκάμισο το παίρνει,το ανοίγει και το κοιτά προσεκτικά
-Είσαι ωραίος,λέει τελικά στο Ξυράφι
-Κρατήστε λίγο προμήθειες γιατί επίσημα το νέο στοκ θα αρχίσει να κυκλοφορεί από
μεθαύριο,επίσης κοιτάξτε να μαζευτείτε λίγο και να κόψετε τις πολλές βόλτες,ποτέ δε
ξέρεις πότε θα αγριέψουν οι ΔΙΑΣ και θ’αρχίσουν τις Ταρζανιές
Το πουκάμισο συμφωνεί με κούνημα του κεφαλιού
-Έμαθες για τους Μαροκινούς,λέει στο Ξυράφι
-Καλά αυτά είναι μαλακίες αλλά σήμερα είναι οι Μαροκινοί αύριο μπορεί να είστε
εσείς,και να ξέρεις πως κι εμείς θα βγούμε στους δρόμους για να διαδηλώσουμε για
καθαρό Πειραιά,οι μπάτσοι δε θα μας πειράξουν αλλά εσείς στη τρύπα σας.
Ο άντρας με τα ακουστικά κουνάει απογοητευμένος το κεφάλι
-Ακούω με διακοπές αλλά το καραφλό κάτι λέει για εμπόρευμα και τρύπα,ρε σεις
κάποιος μας δίνει ή μου φαίνεται;
Oύτε ο οδηγός ούτε ο σύντροφός του απαντούν
-Την ώρα μας χάνουμε γαμώ το σπίτι μου!
Το Ξυράφι βάζει τα λεφτά στη τσέπη κι απομακρύνεται προς την αντίθετη κατεύθυν-
ση βαδίζει με γρήγορο βήμα το πουκάμισο
-Εμείς παίρνουμε στο κατόπι τον ναζί,είπε ο άντρας με τα ακουστικά,εσύ δώσε
περιγραφή για το πρεζάκι και ειδοποίησε το «δύο» πάει από τη μεριά του
Ο οδηγός καλεί από τον ασύρματο το «δύο» και δίνει περιγραφή
Διεύθυνση Αστυνομίας Πειραιά
Ο Μάκης Σπανός αφήνει ένα σχετικά μεγάλο κουτί από χαρτόνι πάνω στο γραφείο
του,κοιτάζει την αρχειοθέτηση που έχει κάνει και είναι ικανοποιημένος.Η ικανοποί-
ησή του σταματά όταν βλέπει το νούμερο που καλεί το τηλέφωνό του
-Στο γραφείο μου τώρα Υπαστηνόμε! Ο Μυλόπουλος με άχρωμη υπηρεσιακή φωνή
Όταν ο Σπανός φτάνει στο γραφείο του διοικητή του τον βρίσκει μπροστά στον
υπολογιστή να πληκτρολογεί μάλλον θυμωμένος.

430
Ένα από τα ξερά «κάθισε» του Ταξίαρχου.Ο Σπανός δε σκοπεύει να πει τίποτα αφή-
νει όλες τις πρωτοβουλίες στον ανώτερό του
-Περίμενα καλύτερη συνεργασία από σένα υπαστηνόμε,ο Μυλόπουλος συνεχίζει να
κοιτάζει τον υπολογιστή του,πολύ καλύτερη αλλά φαίνεται πως ο Αθανασάκος σας
έχει παρασύρει όλους στη τρέλα του
Ο Σπανός δε μιλάει,ακόμα και τα τελευταία ίχνη σεβασμού για τον ανώτερο έχουν
σβήσει.Ο Μυλόπουλος παραμερίζει το ποντίκι και κλείνει την οθόνη του υπολογιστή.
-Ξέρεις τι κάνει ο ηλίθιος ο Αστυνόμος σου;
Ξάφνιασμα,όσο χυδαίο ύφος κι αν έπαιρνε ο Μυλόπουλος δεν είχε τολμήσει να από-
καλέσει ποτέ «ηλίθιο» έναν υψηλόβαθμο αστυνομικό μπροστά σε έναν κατώτερό του
γιατί σύμφωνα μ’εκείνον ήταν και θέμα αρχών.
-Χέζει πάνω στη σταδιοδρομία σου, αυτό κάνει
-Κύριε Ταξίαρχε….
-Άστο Μάκη,άστο, ο Μυλόπουλος σηκώνει το χέρι του και δείχνει λυπημένος.Σε
εμπιστεύτηκα και σε εμπιστεύτηκα ακριβώς γιατί εγώ μπορώ να δώ που είχες την
δυνατότητα να φτάσεις,απλώς αναρωτιέμαι αν εσύ μπορούσες να το δεις
-Λυπάμαι κύριε Ταξίαρχε,και το εννοώ
-Κι εγώ λυπάμαι Μάκη,να’σαι βέβαιος.Το ότι με γράψατε και τα κάνατε πλακάκια με
τον Φακλή,το ότι έχετε ανακατέψει όποια υποδιεύθυνση της ΕΛ.ΑΣ έχετε βρει μπρο-
στά σας προκειμένου να ικανοποιήσει τις εμμονές του ο Αθανασάκος,ξέρεις σαν τι με
κάνει να μοιάζω;
O Σπανός κοιτάζει τον προϊστάμενό του στα μάτια,δείχνει λυπημένος,αγχωμένος και
κυρίως ηττημένος,αλλά ηττημένος που περιμένει μία ρεβανς.
-Με κάνει να μοιάζω σαν διοίκητης - μαριονέτα που δεν έχει ιδέα τι ακριβώς κάνουν
οι άντρες του.
-Έτσι κι αλλιώς η διαταγή…
-Ας ξεχάσουμε λίγο τη διαταγή υπαστηνόμε τι λες;Εδώ είναι ζήτημα αφοσίωσης και
υπηρεσιακής εντιμότητας.Αξιωματικοί που «πουλάνε» τον διοικητή τους,εσύ νομίζεις
πως είναι ωραία εικόνα για την Διεύθυνση Πειραιά.Θα μετρήσει υπέρ μας όσον
αφορά τη μελλοντική αξιολόγησή μας,τις όποιες προαγωγές μας;
«Την όποια πολιτική σου καριέρα θες να πεις» σκέφτηκε ο Σπανός
-Ο Αθανασάκος γαμάει τα πάντα στο πέρασμά του,ξέρεις ποιος ήταν πριν από λίγο
στο τηλέφωνο;
O Σπανός μαντεύει κάποια μεγάλα γαλόνια
-Ο υπεύθυνος αξιωματικός από το Τμήμα Εξακριβώσεων και Τεκμηρίωσης Πληρο-
φοριών του Οργανωμένου Εγκλήματος,είπε ο Μυλόπουλος
Παύση και ο Σπανός περιμένει ξέσπασμα
-Από το Οργανωμένο Γαμημένο Έγκλημα το οποίο ανακατεύετε σε μια υπόθεση που
ξεκίνησε για να γίνουν μοναχά μερικές συλλήψεις ώστε να προβληθεί η Αστυνομία
Πειραιά και να μπούν οι ράγες για να τσουλήσει νέος δήμαρχος,τι στο διάολο σας
φαίνεται τόσο δυσνόητο;Και δε μιλάω μόνο για την επίσκεψη σου εκεί,έπρεπε να
περιμένεις ότι θα με ενημέρωναν γιατί βλέπεις υπάρχουν κάποιοι που σέβονται πρω-
τόκολλα και διαυπηρεσιακούς ηθικούς κώδικες,μιλάω για τη βόλτα του Αθανασάκου
στη Διεύθυνση Διεθνούς Αστυνομικής Συνεργασίας
Ο Μυλόπουλος σταματά για να ελέγξει αντιδράσεις,προς μεγάλη του χαρά βλέπει τον
Σπανό να ξαφνιάζεται αλλά η χαρά σταματά το ίδιο απότομα γιατί ο υπαστηνόμος
ξαφνιάζεται από ικανοποίηση
-Θα σκάσει στα μούτρα σας αυτή η ιστορία να ξέρεις,η φωνή του Ταξίαρχου ήρεμη
αλλά απειλητική,έχετε βάλει στη πρίζα τόσο κόσμο που όταν κάποιος θα τραβήξει το
καλώδιο τότε θα μείνετε σα χαζοί προσπαθώντας να καταλάβετε τι έγινε

431
-Κύριε Ταξίαρχε,ο Σπανός καθαρίζει το λαιμό του,αυτή η ιστορία δε θα τελειώσει
έτσι απλά.Κόβεις ένα κεφάλι βγαίνουν εννιά ή και περισσότερα είναι Λερναία Ύδρα
κι αν θέλετε τη γνώμη μου μόνο κερδισμένη θα είναι η Αστυνομία Πειραιά όταν την
τελειώσουμε όπως θέλουμε.
-Όπως θέλετε; Τι στο διάολο σημαίνει πάλι αυτό;Έχετε την εντύπωση ότι θα μείνω με
σταυρωμένα χέρια έτσι ώστε να με κοροϊδεύει ένας όπου να’ναι συνταξιούχος σαν
τον Ασημάκη;
-Έχουμε ξεκινήσει καλά,ο Σπανός επιμένει και νοιώθει τον ενθουσιαμό στη φωνή του
-Σύνελθε υπαστηνόμε,σύνελθε.Η μούρλα σου για τον Τσαγκάρη μπορεί να κάνει τα
πράγματα μούσκεμα.
-Υπάρχουν πολλές τρύπες στην πορεία του Τσαγκάρη κύριε Ταξίαρχε,αν ρίξετε μία
ματιά στα αντίγραφα των φακέλλων που πήρα,τα έχω στο γραφείο μου,μπορούμε να
ξανανοίξουμε υποθέσεις,μπορείτε να βάλετε το χέρι σας γι’αυτό.
-Δεν είναι δική μου δουλειά υπαστηνόμε!Ο Τσαγκάρης ας απασχολήσει άλλους
καθένας στο πόστο του,δε θα έχω εγώ σπυρί στο κώλο το Αρχηγείο ώστε να με χώνει
σε βόθρους που αποφεύγουν άλλοι.Αύριο το πρωί στέλνω αναφορά στο Αρχηγείο και
στο Υπουργείο Προ.Πο.με την οποία αιτούμαι τη λήξη της επιχείρησης μέσα σε πέντε
μέρες ή τέλος πάντων επιστροφή των αντρών μου στα πόστα τους για λόγους
δυσλειτουργίας της Διεύθυνσης Πειραιά και αν θέλει η Διώξη ή όποιος άλλος
κερατάς να κάνει τη φιγούρα του ας το κάνει με δυναμικό από τμήματα που
κωλοβαράνε.Όσο για τον Αθανασάκο τη πουστιά του θα τη πληρώσει σε σύντομο
χρονικό διάστημα,από δω θα φύγει,εσύ όμως έχεις ακόμα περιθώρα να σώσεις την
καμπούρα σου.
-Με όλο το σεβασμό έχει πολύ λίγες πιθανότητες το αίτημά σας να γίνει δεκτό, ο
Σπανός προσπαθεί όσο μπορεί ώστε να μην ακουστεί αναιδής,τόσο ανώτατοι
αξιωματικοί όσο και υπουργοί..
-Με όλο το σεβασμό αυτά είναι μαλακίες υπαστηνόμε,τον κόβει ο Μυλόπουλος,έχω
μιλήσει και με τον Υπαρχηγό και βλέπει το αίτημά μου με συμπάθεια,και ξέρουμε και
οι δύο πως ο Υπαρχηγός ακούγεται πολύ περισσότερο ακόμα κι από τον Αρχηγό τους
τελευταίους μήνες,έρχονται κρίσεις…καταλαβαίνεις!
Ο Σπανός καταλαβαίνει πως δεν έχει νόημα ούτε να διαμαρτυρηθεί αλλά ούτε και να
επιχειρηματολογήσει υπέρ της δουλειάς που έχει γίνει έως τώρα από την ομάδα.
“Ίσως να γίνομαι κι εγώ σαν τον Αθανασάκο”σκέφτηκε, “μεταλλάσσομαι”.
-Θυμήσου τα λόγια μου υπαστηνόμε, ο Μυλόπουλος με τελείως άχρωμη φωνή, έχεις
ακόμα χρόνο να βοηθήσεις την καριέρα σου.
Γιάννενα
Ο Ασβεστόπουλος συναντά εκείνους που του υπέδειξαν ο Χάμζα και ο Βλαστός,όλοι
λίγο-πολύ του λένε τα ίδια,το 90% δεν ασχολείται πια με τον αθλητισμό ενώ το
υπόλοιπο 10% ασχολείται τόσο όσο ασχολείται κάποιος που θέλει ένα χόμπυ για να
νοστιμήσει την καθημερινότητά του.Παντού ο Τσαγκάρης και παντού ο Καυκάσιος,
πάντα απειλές αλλά και ποσοστά.Παράνομα στοιχήματα και στημένοι αγώνες από
ποδόσφαιρο μέχρι πυγμαχία.Στοιχήματα της πλάκας και δυσδιάκριτα μεν αλλά απο-
φέρουν πολύ χρήμα δε.Οι περισσότεροι δεν είναι πρόθυμοι να καταθέσουν, φο-
βούνται ακόμα τον Τσαγκάρη.Οι πιο θαρραλέοι θέλουν πρώτα να εξασφαλίσουν μια
σύλληψη που μυρίζει καταδίκη και “ευχαρίστως” να εμφανιστούν σαν μάρτυρες κα-
τηγορίας, σχεδόν για όλους το κοινό σημείο είναι “κάποιο πρόβλημα υγείας”.Για τον
Έντυ Κουμάνι ελάχιστοι γνωρίζουν κάτι,ενώ για το ματς του ΠΑΣ με την Ξάνθη μέ-
νουν στις φήμες και στο τι απλώς κουβεντιάζεται.Ο δημοσιογράφος συνεχώς
ενημερώνει την ιστοσελίδα του Sports4ever αλλά φροντίζει να έχει και επαφές με
συναδέλφους του από ξένες αθλητικές ιστοσελίδες και να ενημερώνει για το τι έχει

432
ανακαλύψει έως τώρα.Δύο αγγλικοί ιστότοποι έχουν τσιμπήσει “Αναβολικά Στον
Ελληνικό Αθλητισμό”, “Η Μαφία Των Παράνομων Συμπληρωμάτων” δύο από τους
τίτλους που καταχωνιάζονται στο μενού των Αθλητικών Ειδήσεων αυτών των ιστό-
τοπων.Τα μηνύματα αρχίζουν να πέφτουν βροχή.Ο Ασβεστόπουλος δεν αναφέρει
ονόματα εκτός από αυτά των νεκρών αθλητών,ονόματα αναφέρουν μόνο οι επισ-
κέπτες της ιστοσελίδας στα μηνύματά τους. “Έχει πλάκα να πέσει ο γαμημένος ο
σέρβερ” ο διευθυντής είναι σαφώς ικανοποιημένος, “καλού κακού έχω παρακαλέσει
τους σχολιαστές να μην αναφέρουν ονόματα” είπε ο Ασβεστόπουλος.
-
-Να πάρεις τηλέφωνο και να τους γαμήσεις αυτό να κάνεις,εγώ θα σου μάθω τη
δουλειά σου ρε Καπάτο; o Βασίλης Τσαγκάρης βράζει από θυμό αφού οι άνθρωποι
που έχει για την παρακολούθηση των αθλητικών ιστοσελίδων τον έχουν ενημερώσει
γύρω από το τι γίνεται
-Βασίλη,ηρέμησε και άκου,η ιστοσελίδα δε γράφει τίποτα μόνο φήμες,νομικά δε
μπορούμε να κάνουμε και πολλά,δεν υπάρχει ίχνος συκοφαντικής δυσφήμισης, ο
Καπάτος βλαστημάει τον Τσαγκάρη, τον Ασβεστόπουλο και τον διευθυντή του
Sports4ever,βλέπει και την σχετική αναφορά στις δύο ξένες ιστοσελίδες και ανα-
ρωτιέται αν ο Μπίλαρος ξέρει κάτι γι'αυτές,δεν έχει όρεξη όμως να τον ρωτήσει.
-Όλα τα μαλακισμένα που σχολιάζουν γράφουν τ'όνομα μου ρε! Καλά θα σου πω εγώ
τι έχει να γίνει
Ο Καπάτος αισθάνεται ταχυπαλμίες,έχει ξαναδεί κάποια από τα “εκτός ελέγχου” του
Βασίλη Τσαγκάρη.
-Άστο Βασίλη θα κοιτάξω τι μπορώ να κάνω,αλλά δεν γίνεται να μπει το όνομά μου
στη μέση γιατί κι εγώ ασχολούμαι με το ποδόσφαιρο οπότε καταλαβαίνεις.Θα
αναλάβει ένας φίλος μου δικηγόρος να μιλήσει με το Sports4ever,θα παρουσιαστεί
κάτι σαν νομικός σου εκπρόσωπος,αν κι εσύ έχεις δικηγόρο δεν έχεις;
-Όχι έναν αλλά θέλω να το αναλάβεις εσύ
Ο Καπάτος δίνει το όνομα του δικηγόρου στον Τσαγκάρη και φροντίζει να τονίσει ότι
“θα πρέπει φυσικά να αμοιφθεί”.
-
Διπλοπαρκάρω στη Διστόμου,είμαι πολύ κοντά στο οικόπεδο που κάποτε ήταν ο
αγαπημένος μας θερινός κινηματογράφος,χτυπάει το κινητό μου και δεν είναι η Δέσ-
ποινα.
-Μήπως είδες τι φωτιά άναψε το φιλαράκι σου ο δημοσιογράφος;
Ο Φακλής δε λέει καλησπέρα όχι από αγένεια αλλά από ενθουσιασμό
-Είμαι στο δρόμο,εξήγησα
-Έλα τώρα Νάσο,smartphone έχεις,μπες στο ίντερνετ και δες τι γίνεται στο
Sports4EVER,έχουν έρθει τα πάνω κάτω σου λέω.Ο δικός σου άνοιξε την κερκό-
πορτα και να μου το θυμηθείς θα έχουμε εξελίξεις,εξελίξεις για τις οποίες θα φρον-
τίσω κι εγώ.
Κατάλαβα πάνω κάτω τι εννοούσε
-Εκ νέου άνοιγμα φακέλλων; ρώτησα
-Δε λες τίποτα!
Μπορούσα να τον φανταστώ να χαμογελάει να λύνει τη γραβάτα του και να
τηλεφωνεί σε ένα σωρό κόσμο,απόψε όμως δε μπορούσα να συμμεριστώ και τόσο
πολύ τον ενθουσιασμό του.
-Κι όλα αυτά χάρη σε σένα,είπε
-Ας πάρει κι ο Ασβεστόπουλος ένα παράσημο,είπα
-Ας πάρετε όλοι τα ποδαράκια σας και μαζευτείτε στο γραφείο μου.
-Όλοι;

433
-Μη μου πεις ότι δεν έχεις μιλήσει ακόμα με τον υπαστηνόμο σου;
-Τι έγινε;
-Είμαι σίγουρος ότι θα σου τηλεφωνήσει αλλά πρώτα φρόντισε να έρθει σε επαφή με
μένα,έχει μαζέψει μερικά ενδιαφέροντα κομμάτια γύρω από το παζλ Τσαγκάρη,κομ-
μάτια που βρήκε στο Οργανωμένο Έγκλημα,εκεί που σίγουρα τον έστειλες εσύ
Απόρησα κι εγώ γιατί ο Σπανός δεν επικοινώνησε πρώτα μαζί μου, μάλλον όμως δεν
ήμουν και ο πιο κατάλληλος να επικαλεστώ τους κανόνες ιεραρχίας και φυσικά δεν
ήμουν θυμωμένος.Για να φτάσει ο Σπανός να παρακάμψει έστω και για λίγο εμένα
αυτό σήμαινε πως κάτι σοβαρό είχε προηγηθεί,τόσο σοβαρό που απαιτούσε την ομ-
πρέλα ασφαλείας που παρείχε ο Φακλής.
-Μην τον αφήσετε ξεκρέμαστο κύριε Εισαγγελέα,είπα
-Επειδή σε ακούω σε άσχημη διάθεση παραβλέπω το προσβλητικό σου υπονοούμενο,
αστειεύτηκε ο εισαγγελέας,επειδή εσύ έχεις γραμμένη τη καριέρα σου άσε εμάς τους
φιλοτομαριστές να κάνουμε τη δουλειά μας.
Σκέφτηκα πως αυτό που θα μπορούσε να οδηγήσει το Σπανό στο να στραφεί στον
Φακλή ήταν μια ανησυχία για την επαγγελματική του εξέλιξη κι αυτή την ανησυχία
μόνο κάποιος πολύ ανώτερος θα μπορούσε να την προκαλέσει.
-Ο Μυλόπουλος; ρώτησα κάπως διστακτικά
Γέλιο με ρουθούνισμα από την άλλη άκρη της γραμμής
-Θα χειροκροτούσα αλλά θα μου πέσει το κινητό και είναι δώρο της γυναίκας μου, δε
μου είπε όνομα αλλά το έμαθαν οι άκρες μου.Μη φοβάσαι Νάσο ο συνεργάτης σου
δεν έχει να φοβάται τίποτα,αυτός που θ'αρχίσει να έχει τρεμούλες είναι ο διοικητής
σου διότι μπαίνει στα πόδια μου κάτι που όπως καταλαβαίνεις με πειράζει.
Είδα τη μοτοσυκλέτα να σταματά μπροστά στο οικόπεδο.Εκείνος είχε περασμένο
στον ώμο του ένα σακίδιο,το μπουκάλι και τα ποτήρια.
-Πρέπει να κλείσω,είπα στον Φακλή
-Τα λέμε αύριο Αστυνόμε,καλή σου νύχτα,κι εδώ που τα λέμε μια χαρά νύχτα μου
φαίνεται.
Γραφεία Sports4ever
-Δεν έχουμε αναφέρει κανένα όνομα αγαπητέ,ο διευθυντής εύχεται να μην έχει κατά-
λάβει ο συνομιλητής του πόσο χαρούμενος είναι και συνεχίζει απτόητος,οι αναγ-
νώστες λένε απλά την άποψη τους αυτό δε σημαίνει ότι η άποψη αυτή είναι και δική
μας,άλλωστε αυτό υπάρχει και γραμμένο στην ιστοσελίδα μας,μπορώ δε να σας
βεβαιώσω ότι τα υβριστικά σχόλια έχεουν διαγραφεί
-Δε κάνετε τίποτα όμως για να μη συνεχίσουν οι παραπλανητικές εντυπώσεις που
δημιουργούνται γύρω από το πελάτη μου,ο δικηγόρος προσπαθεί να κερδίσει χρόνο
και χτυπά και λίγο στα τυφλά
-Ο..πελάτης σας δεν αναφέρεται πουθενά,ο διευθυντής κλείνει πονηρά το μάτι στον
αρχισυντάκτη που μαζί με τον επιμελητή διαχειρίζονται τα σχόλια στο άρθρο του Ασ-
βεστόπουλου,αν στα Γιάννενα οι άνθρωποι ξέρουν κάποια πράγματα κι αποφάσισαν
να μιλήσουν είναι δικαίωμά τους κάνω λάθος;
Ο δικηγόρος ξεροβήχει
-Ο κύριος Τσαγκάρης βγήκε πρόσφατα από τη φυλακή,προσπαθεί να ζήσει μια ήρεμη
ζωή και το ρεπορτάζ του συντάκτη σας έχει προκαλέσει…
-Το ρεπορτάζ του συντάκτη μου είναι παράδειγμα προς μίμηση,είπε ο διευθυντής,
διότι σε άλλα μέσα η εισαγωγή του Μαρτίνου στο νοσοκομείο πέρασε στα ψιλά, εκεί
δεν αναφέρθηκε όνομα,εμείς όμως μάθαμε κι ερευνήσαμε
-Και τώρα το αναφέρουν όλοι και ανακατεύουν τον πελάτη μου,ο δικηγόρος μιλάει
σα να διβάζει κάποιο χαρτί που έχει μπροστά του
-Πάρτε αυτούς τηλέφωνο τότε και όχι εμάς,είπε ο διευθυντής,το αν ξαναέρχεται στην

434
επιφάνεια σκάνδαλο γύρω από αναβολικά αυτό μάλλον πρέπει να σας χαροποιεί. Όσο
για το τι λέει ο κόσμος…
-Ο πελάτης μου είναι σε άθλια ψυχολογική κατάσταση,ο δικηγόρος ακούγεται επαγ-
γελματικά φιλικός,θα μπορούσατε να μην το ξεχειλώσετε,δεν σας λέω πώς να κάνετε
τη δουλειά σας προς Θεού…
-Εμένα πάλι μου ακούγεται πως αυτό ακριβώς προσπαθείτε να κάνετε,επαγγελματικά
φιλικός και ο διευθυντής,ακούστε η ιστορία είναι πολύ μεγάλη για να την παραμε-
ρίσουμε ή για να μην της δώσουμε την πρέπουσα σημασία,ένας άνθρωπος κόντεψε
να πεθάνει καποιοι άλλοι πέθαναν παλαιότερα..
-Ναι αλλά αφήνονται υπόνοιες για τον πελάτη μου! Τέρμα το φιλικό ύφος
-Δεν διαβάσατε το άρθρο και μη νομίζετε πως η ιστοσελίδα μας δεν έχει νομικό
σύμβουλο,τέρμα και από τον διευθυντή το φιλικό ύφος
Η κοπέλλα της γραμματείας κάνει νόημα στον διευθυντή κι εκείνος κλείνει με το χέρι
το ακουστικό
-Τι τρέχει; την ρώτησε
-Από το γραφείο του Αθλητικού Εισαγγελέα,απάντησε η κοπέλλα
Ο διευθυντής κουνάει το κεφάλι ενώ ο χαμογελαστός αρχισυντάκτης υψώνει τον
αντίχειρα και φωνάζει
-Κάντα όλα πουτάνα Ασβεστόπουλε!
Ο διευθυντής του κάνει νόημα να σωπάσει και επιστρέφει στη συνομιλία με τον δικη-
γόρο
-Θα πρέπει να σας αφήσω,ξαναμιλάμε αν θέλετε αλλά μείνετε ήσυχος δεν θα γραφτεί
τίποτα για τον πελάτη σας που να βασίζεται σε υποψίες και φήμες
-Ήλπιζα να δείξετε μεγαλύτερη κατανόηση,δεν θα αφήσω να διασύρεται το όνομα
και υπόληψη του,ο δικηγόρος δεν περιμένει απάντηση έχει κλείσει το τηλέφωνο
-Πέρνα μου την άλλη γραμμή,ο διευθυντής νοιώθει τον ιδρώτα σε πλάτη και μασ-
χάλες
Τυπικές χαιρετούρες με τον Αθλητικό Εισαγγελέα,ο διευθυντής θυμάται τα λόγια του
Ασβεστόπουλου «δεν του έχω και μεγάλη εμπιστοσύνη»
-Ξέρεις τι έχει να γίνει από αύριο έτσι; o Αθλητικός Εισαγγελέας μοιάζει σα να τον
διέκοψαν από τον ύπνο του
-Από σήμερα έχει ξεκινήσει,είπε ο διευθυντής
-Τη γκρίνια της ΕΠΟ ποιος θα την ακούσει
-Θες να σου πω που έχω γραμμένη την ΕΠΟ;Άλλωστε μιλάμε για μπάσκετ τι δουλειά
έχουν αυτοί..
-Εγώ όμως ηδη μίλησα με τον ανακριτή διαφθοράς,εξήγησε ο Αθλητικός Εισαγ-
γελέας
-Μπα…
-Μη κάνεις ότι δεν καταλαβαίνεις γαμώ το,μιλάμε για τον Τσαγκάρη..
-Που είδες αυτό το όνομα;
-Παίζουμε τώρα;ο Αθλητικός Εισαγγελέας σίγουρα περίμενε μια πιο ήσυχη νύχτα.Θα
μου τα ζαλίσουν για να ξεθάψω υποθέσεις που είχαν κλείσει
-Δε θέλω να φανώ κυνικός αλλά αυτό είναι δικό σας πρόβλημα,εγώ έχω μια ιστορία
και την δημοσιεύω
-Ο παλαιότερος ανακριτής είχε καλέσει αρκετές φορές τον Τσαγκάρη στο γραφείο
του,είπε ο Αθλητικός Εισαγγελέας,ο τωρινός ανακριτής σκοπεύει απόψε κιόλας να
δει που σκάλωναν αυτές οι επισκέψεις
-Καλό κουράγιο..
-Θα καλέσει και τον δημοσιογράφο σου και φυσικά τον αρχισυντάκτη σου κι εσένα
-Στη διάθεσή σας πάντα

435
 Κεφάλαιο 15ο
Έβαλα δύο δάχτυλα Τζακ Ντάνιελς στα ποτήρια μας αλλά δεν έκανα καμία πρόποση.
Έδειχνε εκτός από ανήσυχος και ιδιαίτερα στενοχωρημένος,ήμουν σίγουρος πως
αυτή του η στενοχώρια δεν είχε σαν αιτία της κάποια εξέλιξη στην υπόθεση,τον
ήξερα πάρα πολύ καλά και κάποιες εκφράσεις του μπορούσα να τις αποκωδικο-
ποιήσω.Από μικρό παιδί όμως συνήθιζε εκείνος να κάνει το πρώτο βήμα,περίμενε την
κατάλληλη στιγμή,όταν θα ήταν έτοιμος τότε θα μιλούσε.Ποτέ μου δεν τον είχα
ρωτήσει αν είχε κάτι,ή μαλλον τον ρωτούσα σιωπηλά όπως και το ίδιο σιωπηλά του
έλεγα «όποτε αισθανθείς μίλησε μου» και μιλούσαμε με τις σιωπές μας και συνενο-
ούμασταν μια χαρά.Είχαμε καθίσει πανω σε μια χορταριασμένη γωνιά που αποτε-
λούσε ένα ιδιαίτερα μαλακό κάθισμα.Από την Γρηγορίου Λαμπράκη ερχόταν ο
θόρυβος από τις ρόδες και τα κορναρίσματα των αυτοκινήτων.Τα μάτια του έπεφταν
προς τη πλευρά που κάποτε βρισκόταν η οθόνη του Άνεσις.Εγώ κοίταξα τις γύρω
πολυκατοικίες,κάποια αναμμένα φώτα όπως και τότε
-Τσαμπατζήδες θεατές,σχολίασα και ήπια μια γουλιά
Έδιωξε με το χέρι του κάποια κουνούπια και ήπιε και αυτός.Τον είχα ενημερώσει για
ότι είχε συμβεί στη συνάντηση με τον Ζήση και στο μαγαζί του Πεφάνη.Μου είπε κι
εκείνος πάνω κάτω τι είχε βρει και τι υποψιαζόταν
-Θα πρέπει να μιλήσω στον Εισαγγελέα για σένα,δεν εννοώ να πω όνομα και τα
λοιπά,εννοώ να σε αναφέρω σαν πληροφοριοδότη,αν τελικά καταφέρεις και μπείς
-Έχεις ακόμα αμφιβολλίες ε;
-Εσύ δεν έχεις;
-Ξέρω ότι τους κάνω..
Ξεφύσηξε κι έτριψε τους κροτάφους του
-Η Άννα μου είπε ότι θα ήθελε κάποια μέρα να φάμε όλοι μαζί
Χαμογέλασα περισσότερο για να ανακουφιστώ από μια ενόχληση που είχα στο στο-
μάχι παρά γιατί χαιρόμουν
-Θα δούμε,αρκέστηκα να πω
-Αυτός ο Έντυ Κουμάνι πως είναι;με ρώτησε
Του έδωσα την περιγραφή και σχεδόν ανέπνεα το τσίτωμά του,έπαιξε για λίγο με τα
δάχτυλά του,το βλέμμα του στο πουθενά,σκεφτόταν
-Ο άντρας στο νεκροταφείο,μουρμούρισε
-Τι λες;
-Στη κηδεία του Δημήτρη,ένας άντρας με αυτήν την περιγραφή βρισκόταν κοντά στη
σάλα την ώρα του καφέ και του κονιάκ,δε μπήκε μέσα απλώς κοιτούσε,δε θα ξεχάσω
πως κοιτούσε..
Δε ξέρω για εκείνον αλλά εγώ άρχισα να παγώνω κι άρχισα να φαντάζομαι τη σκηνή,
ο Κουμάνι στο νεκροταφείο,θα μπορούσε…
-Μια γυναίκα που δουλεύει σε μαγαζί κοντά στο μέρος που…,παίρνει βαθιά ανάσα,
είδε έναν άντρα που ταιριάζει κάπως σ’αυτή τη περιγραφή πριν το συμβάν
Αδειάζουμε τα ποτήρια και τα ξαναγεμίζω,αλλά πριν από το ουίσκυ ένα άλλο υγρό
γεμίζει τα πνευμόνια,το λαιμό και το μυαλό μου,ένα υγρό με πικρή γεύση που καίει,
κάτι σαν πετρέλαιο,σχεδόν μου έρχεται εμετός
-Ο Κουμάνι….,τον ξανάφερα στο μυαλό μου έτσι όπως ήθελα
-Θα βρω τι υπάρχει και γι’αυτόν
Κοιτούσα το ποτήρι μου,εκείνος το είχε αδειάσει και μου ζητούσε να του το ξανα-
γεμίσω απλώς δειχνοντας μου το.Μείναμε σιωπηλοί για πέντε περίπου λεπτά.
-Έχεις πάει καθόλου Ικαρία,ρώτησα και από ενδιαφέρον αλλά και για να δοκιμάσω
να τον αποπροσανατολίσω
-Στην συμμορία του Πεφάνη μπαίνεις σαν πληροφοριοδότης,μου είπε σαν να μην είχε

436
ακούσει την ερώτηση μου
-Σκέφτομαι να βάλω την Ελένη συνέταιρο στο κλαμπ,συνέχισα το κόλπο του από-
προσανατολισμού,για να έχει μερίδιο στα κέρδη,θα είναι ένα καλό εισόδημα,αλλιώς
θα στριμωχτεί πολύ για να μπορέσει να τα βγάλει πέρα.Μίλησα με τον δικηγόρο μου
και με το λογιστή μου έτσι ώστε να δω τι μπορώ να κάνω.Αν πείσω κιόλας τον Βρετ-
τό να μου δώσει το δικό του μερίδιο…
Άναψε τσιγάρο και μετά τη πρώτη ρουφηξιά φύσηξε ψηλά το καπνό
-Το κλαμπ…
-Τι;
-Είναι καθαρά μουσικό έτσι;
-Για όνομα του Θεού ρε συ….
-Εντάξει συγγνώμη,είχε μετανοιώσει για την ερώτησή του αλλά κι εγώ δεν έπρεπε να
τον αποπάρω,τόσος καιρός…..
-Για την Ελένη και τη Ρούλα μιλάμε,πόσες φορές πρέπει να σου θυμίσω τι σημαίνουν
για μένα..
-Είπα συγγνώμη
Σειρά μου να βάλω ποτό
-Δε μου είπες για την Ικαρία
-Έχω πολύ καιρό να πάω,απάντησε,μετά το θάνατο της γιαγιάς,δεν..δεν μου πήγαινε
αλλά κάποια στιγμή βρήκα το κουράγιο,όμως….
-Όμως;
-Όμως δεν ήταν το ίδιο,είπε κάνοντας ένα ελαφρύ μασάζ στο λαιμό του σαν να προσ-
παθούσε να εμποδίσει κάποιες λέξεις να βγούν
Ήξερα βέβαια τι εννοούσε τις δικές μου λέξεις που προσπάθησαν να δραπετεύσουν
έπνιξαν δυο γουλιές ουίσκυ
-Πως το έλεγαν εκείνο το μπαρ; ρώτησα κι ας ήξερα την απάντηση πάσχιζα να τον
αιφνιδιάσω ώστε να ξεγελαστεί και να ανοίξουμε κουβέντα όπως παλιά,ξέρεις ποιο
σου λέω,εκείνο στο ύψωμα από εκεί που βλέπαμε το άγαλμα του Ίκαρου.
-Φλάϊτ(πτήση),σιγά που δεν το θυμόσουν,γέλασε ελαφρά… ίσως το ποτό
-Μπράβο,τι κομματάρες έβαζε!
Πίνουμε ταυτόχρονα,οι δικές μου λέξεις που θέλουν να βγουν επιμένουν ακόμα παρά
το «εχθρικό» αλκοόλ,για τις δικές του δεν έχω ιδέα
-Τη βδομάδα που είχε έρθει ο Δημήτρης έβρεχε συνέχεια,μεγάλη ρουφηξιά από το
τσιγάρο και νέα σήματα καπνού
-«Παλιο γκαντέμη Ιρακινέ»,θυμάμαι χαμογελάω και βουρκώνω ταυτόχρονα ενώ
ελπίζω να μη με βλέπει τώρα οι λέξεις μου προσπαθούν να βγούν μέσω δακρύων
-«Απολαύστε ρε μαλάκες τη βροχή,κοιτάξτε μεγαλείο»,σειρά να θυμηθεί εκείνος
Στήνουμε τη δική μας οθόνη εκεί που βρισκόταν αυτή του Άνεσις,τώρα έχει έρθει η
ώρα να προβάλουμε τη ταινία μας.Ικαρία και βρέχει του σκοτωμού,όλοι οι πελάτες
του Φλάϊτ έχουν φύγει,έχουμε μείνει μόνο εμείς οι τρείς και ο ιδιοκτήτης που δεν το
έχει βάλει κάτω,βάζει ποτά και μουσική,η ξύλινη στέγη του Φλάϊτ το προστατεύει
μια χαρά από τη βροχή.Κεραυνοί φωτίζουν για λίγο τη σκοτεινή θάλασσα,εμείς κοι-
τάμε μαγεμένοι από το ύψωμα,νοιώθουμε σα θεοί,τσουγκρίζουμε ποτήρια
-Τι να σας βάλω ρε παιδιά;
-Από ποτό Τζακ Ντάνιελς με σόδα και χωρίς πάγο κι από μουσική…μμμμ,ο Δημήτ-
ρης ξύνει το κεφάλι και προσποιείται ότι σκέφτεται
-Husker Du,προτείνω γελώντας
-Συγχώρεσε το φίλο μας,ο Νάσος κάνει με τον δείκτη του τη χειρονομία που δείχνει
ότι είμαι τρελλός
-Τι έχουν οι Husker Du,εγώ να παραπονιέμαι γελώντας στα πρώτα βήματα του μεθυ-

437
σιου,ταιριάζουν και με τον ήχο του κεραυνού
-Ο φίλος σας μια χαρά τα λέει και ξέρει από μουσική,ο ιδιοκτήτης χαμογελάει
-Άσχετος είναι στο σπίτι του ακούει Modern Talking,ο Δημήτρης με αγκαλιάζει από
τους ώμους
-Creedence Clearwater Revival,ο Νάσος υψώνει το ποτήρι «Iiii wanna knoooow have
you ever seeeen the rain»
Πιασμένοι όλοι μαζί από τους ώμους και ο Δημήτρης πνίγει μια ελαφριά ναυτία, «με
το ένα με το δύο με το τρία και….» το φωνητικό μας συγκρότημα τσαντίζει κι άλλο
τη βροχή που ζητάει ενίσχυση από τους κεραυνούς για να καλύψει το τραγούδι μας
«Someone told me long ago,there's a calm before the storm, I know it's been coming
for some time. When it's over, so they say, it'll rain a sunny day, I know shining down
like water».Το ρεφρέν βάζει κάτω όλους τους κεραυνούς του κόσμου.
-Και μετά ποιό τραγούδι λέγαμε όταν μας τσάκιζε η βροχή στο λιμάνι; ήταν η δική
του σειρά να προσποιηθεί και να μου ανταποδώσει τον αιφνιδιασμό.
Του γύρισα τη πλάτη,έσφιξα τα δόντια ένοιωσα τρία δάκρυα να μου βρέχουν τα χείλη
και τα ανακάτεψα με ουίσκυ,δεν ένοιωσα καλύτερα
-Νομίζω…,λίγο ποτό ακόμα Δερβάκο κι όλα θα’ναι εντάξει
Η πλάτη μου ακόμα γυρισμένη μπορεί να είχε καταλάβει
-Nick Cave, The Weeping Song,πρόσθεσε και τον άκουσα να έρχεται προς το μέρος
μου..όχι!Σήκωσα απότομα το χέρι μου για να του απαγορεύσω να πλησιάσει
άλλο,είχα κάνει λάθος,τώρα πια μόνο τις αναμνήσεις και τους εφιάλτες μου έπρεπε
να κρατάω κοντά μου.Έκανα πως έτριβα το πρόσωπό μου,σκούπισα προσεκτικά τα
μάτια μου αν και ήταν απίθανο να τον ξεγελούσα άλλο
-Έχεις ακόμα χρόνο να φύγεις,είπε
Γύρισα για να τον αντικρύσω,με κοιτούσε κι εκείνος σα να ετοιμαζόταν να παρα-
πονεθεί,όχι όμως σε μένα
-Το ξέρεις πως δε γίνεται,δε θα το κάνω κι αν ο Πεφάνης πει το ναι δε θα μπορείς και
να με σταματήσεις.
Κάθισε στο γρασίδι και ξανγέμισε το ποτήρι του
-Με τι σκατά μυαλό θα σηκωθώ αύριο μου λές; Άφησε να του φύγει ένα ελαφρύ
ρέψιμο.Γιατί τα γάμησες όλα,γιατί…γιατί δε μίλησες,ήμασταν αχώριστοί, πως..τι έγι-
νε όλα αυτά τα χρόνια κι ακόμα δεν έχω καταλάβει,ερχόσουν κρυφά…τι φοβόσουν
γαμώ το κέρατό μου τι;
Πήρα μια βαθιά ανάσα και ο αέρας που εισέπνευσα είχε αλκοόλ
-Εμένα..εσένα…σχεδόν τα πάντα
-Μαλακίες,ήταν θυμωμένος
-Όπως είπες τα γάμησα όλα,αυτό ακριβώς έκανα.Αυτή η πόλη με βασάνιζε,ήταν σαν
δικαστήριο κάθε φορά που ερχόμουν..κάθε φορά!
Ο θυμός είχε φύγει από τα μάτια του
-Ο Βρεττός; ρώτησε ήρεμα
-Θα ήταν πολύ εύκολο να τα ρίξω σ’εκείνον,είπα,ναι είχα μπλέξει δε λέω,νέος, ανόη-
τος,επιπόλαιος.Στην αρχή προσωπικό ασφαλείας και έμπιστος υπάλληλος και μετά
σχεδόν χωρίς καλά καλά να το καταλάβω….
-Έπρεπε να φύγεις,έβλεπες τι ήταν
-Όλοι έτσι είναι Νάσο,όλοι σαν τον Βρεττό δηλαδή και στο κάτω κάτω υπάρχουν
άλλοι που κάνουν πολύ χειρότερα από αυτόν.Αυτός δε με ανάγκασε να κάνω τίποτα
είπα στον εαυτό μου πως απλώς είναι μία δουλειά.
-Προστασία σε μαγαζιά;ξαναθύμωνε

438
-Πες μου τώρα ότι ένα σωρό εφοπλιστές δεν έχουν θησαυρίσει με λαθρεμπόριο και
ορισμένα από τα πλοία τους δεν έχουν λαδώσει επιθεωρητές για να μπορούν να κιν-
ούνται ανενόχλητα αλλά παρ’όλα αυτά οι υπουργοί μας τους φιλάνε το κώλο.Ναι ο
Βρεττός δεν είναι άγιος αλλά δεν έχει σκοτώσει κανέναν.Ήμουν δειλός,δίστασα να
σταματήσω,ήταν και ο αθλητισμός στη μέση,έβγαζα λεφτά…
-Και κορόϊδεψες τον εαυτό σου,γιατί;
-Αυτό ακριβώς φοβόμουν!Το ότι θα ερχόταν η ώρα που θα μου ζητούσες να σου εξη-
γήσω πράγματα κι εγώ δε θα μπορούσα.Σκέφτηκα να τα παρατήσω αλλά τι θα έκανα
μετά;Ναι έρχονται στιγμές που θέλω να τον καρυδώσω…αλλά εδώ μπαίνει το κλάμπ,
ο ξάδελδός μου.Ο Βρεττός μου το είχε υποσχεθεί αυτό το κλαμπ κι έτσι έσφιγγα τα
δόντια, έλεγα πως όλα αυτά τα σκατά με τα νυχτερινά μαγαζιά θα τελείωναν κάποτε
κι εγώ θα είχα το μαγαζί το δικό μου το διαφορετικό και μια δουλειά που αγαπού-
σα,θες να σου πω άλλη μια φορά πως φάνηκα χέστης;Ωραία αν σε ικανοποιεί ναι
ήμουν,φοβήθηκα να ρισκάρω και να του πάω κόντρα.Αν άξιζαν το κόπο όλα αυτά;
Ίσως και όχι. Αν έχω μετανοιώσει για πράγματα που έχω κάνει και για πράγματα που
άφησα πίσω; Ασφαλώς κι έχω μετανοιώσει και μετάνοιωνα κάθε φορά που ερχόμουν
εδώ κι έβλεπα το Δημήτρη και την οικογένειά του,μετάνοιωνα που έβλεπα το πατέρα
μου ολομόναχο,μετάνοιωνα που συνειδητοποιούσα ότι είχα χάσει για πάντα κάποιους
ανθρώπους.Υπέφερα κάθε φορά που αναγκαζόμουν να πατήσω το πόδι μου σ’αυτή
τη πόλη,κάθε γαμημένη φορά ακριβώς τα ίδια.Και να που ξανάρχομαι για να από-
χαιρετήσω για πάντα ένα φίλο μου.Τι θέλεις λοιπόν ν’ακούσεις;Απλώς….απλώς αυτή
τη φορά προσπαθώ να δώσω στην επίστροφή μου ένα νόημα,να σε βοηθήσω να
πιάσεις τους δολοφόνους του Δημήτρη.
Δε μιλούσα δυνατά παρόλο που ανήμπορος πλέον άφηνα αυτό το υγρό που είχα μέσα
μου να βγαίνει και να πιτσιλάει τα πάντα γύρω του,εκείνος κοιτούσε το χώρο σα να
ήθελε να βεβαιωθεί πως δεν μας παρακολουθεί κανένας.
-Δε σε θεώρησα ποτέ δειλό,είπε μαλακά
-Ήμουν
-Και τώρα πας να αποδείξεις ότι δεν είσαι μ’αυτό που σκέφτηκες να κάνεις;
-Δεν το πιστεύεις στ’αλήθεια αυτό έτσι;
-Έπρεπε να μου μιλήσεις,κοιτούσε το γρασίδι και σκεφτόταν,έκοψες τις γέφυρες λες
και ήμασταν κομμάτι από παρελθόν που ήθελες να ξεχάσεις
-Οι τύψεις μου ήσασταν,είπα κι ένοιωσα τη γλώσσα μου να ζυγίζει ένα τόνο,τύψεις
που δε μπορούσα να αντιμετωπίσω,μόνη εξαίρεση οι «τύψεις» του Δημήτρη,της Ελέ-
νης και της Ρούλας,κοντά τους αισθανόμουν πως ίσως να μην είχε αλλάξει και τίποτα
αφού κάθε φορά που τους έβλεπα μπορούσα να…ξεφορτώνω,καταλαβαίνεις;Για τη
μικρή ήμουν ο νονός που θα της έφερνε δώρα,παιχνίδια,cd,θα της έλεγα ιστορίες πριν
να πέσει για ύπνο-ιστορίες όλες βασισμένες σε παλιές παιδικές ταινίες δηλαδή-μέχρι
που άρχισα να της φέρνω dvd και να της βλέπει μόνη της.Δε ξέρω αν είχε αντικατασ-
τήσει το παιδί που δεν απόκτησα και δε θα αποκτήσω αλλά…ήταν αλλιώς.Ήμουν
σημαντικός γι’αυτή την οικογένεια και μάλλον το είχα ανάγκη.Καμία κουβέντα για
το κοινό μας παρελθόν ωστόσο κάθε μα κάθε φορά που μιλούσαμε ήσουν κι εσύ εκεί
κάτι σαν αόρατος παρατηρητής και κάθε φορά φοβόμουν ότι μπορούσε να αναφερθεί
το όνομά σου
Η γλώσσα μου συνέχισε να είναι βαριά αλλά όσο το υγρό συνέχιζε να βγαίνει το
στήθος γινόταν ολοένα και πιο ελαφρύ
-Θα μπορούσα να γίνω και ορατός,δε το θέλησες!
-Κοίτα…
-Όχι,εσύ κοίτα!Όσο δύσκολο ήταν για σένα ήταν και για μας,τα μάτια του θύμιζαν
σκυλί που το είχαν αφήσει ατάϊστο για κάμποσες μέρες,εσύ δηλαδή φαντάστηκες πως

439
με το απότομο φευγιό σου όλα μπήκαν σε μια σειρά.Μπορώ να σου πω μιλήσω κι
εγώ για αόρατους παρατηρητές,ειδικά κάθε φορά που τύχαινε να συναντήσω τη Λία.
Ήξερα πως κάποια στιγμή θα ακουγόταν και αυτό το όνομα.
-Ο Αρίστος μου είπε ότι δεν είναι ευτυχισμένη με το γάμο της,σχολίασα
-Μπορεί,είπε και σήκωσε τους ώμους,έχω να την δώ πάρα πολύ καιρό,τη τελευταία
φορά είχε σχεδόν κοντό μαλλί
-Τέλος η Ντάρυλ Χάννα δηλαδή,χαμογέλασα αν και υπήρχε ακόμα μέσα μου σεβασ-
τη ποσότητα από το υγρό,ο πατέρας μου μου είπε ότι παντρεύτηκε κι έχει παιδί
-Ένα αγόρι,ο Νάσος μάλλον δεν ήθελε να συνεχίσει τη κουβέντα
-Τουλάχιστον ας είναι εντάξει τύπος ο άντρας της,είπα και το εννοούσα,η λέξη «ευτυ-
χισμένος» σηκώνει πολύ συζήτηση.Αλήθεια τι επαγγέλεται ο σύζυγος;
Όντως η κουβέντα τον έφερνε σε πολύ δύσκολη θέση,φώς-φανάρι δεν ήθελε να μιλή-
σουμε άλλο γι’αυτήν αλλά δε μπορούσα να μαντέψω το γιατί
-Δε ξέρω,μου είπε
Έλεγε ψέματα και η περιέργεια μου είχε φουντώσει,το υγρό μπορούσε να περιμένει
λίγο ακόμα κι έτσι βρήκα την ευκαιρία να βάλω λίγο ουίσκυ ακόμα
-Δεν έπαθε κάτι,είπα,και είμαι σίγουρος ότι ξέρεις παραπάνω απ’όσα μου λες,έχει πε-
ράσει τόσος καιρός…
-Παντρεύτηκε τον Ευθύμη,μου είπε και με κοίταξε περιμένοντας την αντίδρασή μου
Ναι ήταν χτύπημα αλλά όχι τόσο δυνατό,περισσότερο μούδιασα όπως μουδιάζει
κανείς στη σκέψη ενός παλιού έρωτα που τον συνοδεύουν ωραίες αναμνήσεις.Άλλη
μια τύψη;Γιατί όχι,μου άξιζε και με το παραπάνω,η ζωή συνεχίζεται για κάποιους.
-Αυτό που λένε για τα ετερόνυμα τελικά…
-Πάντα τη γούσταρε και πάντα σε ζήλευε επειδή ήταν δική σου,με διέκοψε
-Θυμάμαι που τον τελευταίο καιρό τον κοιτούσες με μισό μάτι αλλά δεν είχα ρωτήσει
ποτέ το γιατί,βλέπεις ήξερα ότι κατά την προσφιλή σου συνήθεια όποτε θα αισθανό-
σουν έτοιμος θα μου έλεγες την αιτία
-Ένας παπάρας είναι,είπε πίνοντας μια γουλιά,σε κάποια από τα παιδιά της παλιάς
γειτονιάς ακόμα με αποκαλεί «ο μπάτσος»,βλέπεις ο μάγκας έχει μαζί με κάποιον
άλλο εταιρεία ενοικιάσεως σκαφών και παριστάνει τον απόλυτο λεφτά.Δίκιο είχε ο
φίλος σου ο Αρίστος,η Λία δεν είναι ευτυχισμένη απλώς είναι ασφαλής.
Σκούπισε το στόμα του με την ανάστροφη του χεριού του
-Ε καλά μην αρπάζεσαι,είπα,οι άνθρωποι αλλάζουν
-Αυτό ξαναπεσ’το!
-Σπόντα για μένα ε;
Με κοίταξε μάλλον αγριεμένος
-Αστιεύομαι..κάλμα,χαμογέλασα και λίγο για να ενισχύσω τη προσπάθεια μου για να
τον ηρεμήσω
-Νομίζει ότι είναι κάποιος και κάθε φορά που κατεβαίνει στα παλιά λημέρια κομπάζει
για τη δουλειά και για την όμορφη γυναίκα του,άκουγα το κατηγορητήριό του και
είχα την αίσθηση πως αν τον είχε μπροστά του θα τον είχε αρχίσει στις κλωτσιές
-
Δε μπορούσε να καταλάβει το θυμό μου και κάκιζα τον εαυτό μου επειδή είχα αρχί-
σει να ξεφεύγω τόσο πολύ,μάλλον το ουίσκυ,ίσως και η ένταση της συνάντησης,δε
γινόταν να του πω ότι είχα ακούσει τον Ευθύμη να τον αποκαλεί «γκάνγκστερ»
μπροστά μου και είχα θολώσει τόσο ώστε τον έριξα ξάπλα με μια γροθιά παρουσία
μάλιστα της Λίας η οποία είχε αντιδράσει λες και είχα χτυπήσει ξένο.Τρίβοντας τα
ματωμένα χείλη του γαύγισε «λέω ψέματα γαμώτο;Σου θίξαμε τον κολλητό;Αν έμενε
εδώ θα τον είχες συλλάβει και το ξέρεις,εκτός αν έκανες τα στραβά μάτια»,σήκωσα
το χέρι μου για δεύτερο χτύπημα αλλά η Λία είχε μπει μπροστά και παρόλο που η

440
έκφρασή της έδειχνε κατανόηση για την αντίδρασή μου αρκέστηκε σε ένα «Νάσο σε
παρακαλώ». Αυτή ήταν η τελευταία φορά που την είδα,μου τηλεφώνησε άλλες δύο
φορές και με ρώτησε αν έχω νέα του όπως με ρώτησε αν ήταν αλήθεια οι φήμες που
είχαν ακουστεί, «όχι δεν είναι αλήθεια,δε με ενδιαφέρει τι ακούγεται για το Βρεττό
αλλά τα υπόλοιπα δεν είναι αλήθεια»,το έλεγα θέλοντας να το πιστέψω κι εγώ.
-Κι εσύ τον είχες καταλάβει,μου είπε κόβοντας απότομα την αναδρομή μου στο
παρελθόν
-Τον είχα σιχαθεί πριν αποφασίσεις να φύγεις,του εξήγησα
-Περασμένα,ξεχασμένα,είπε απλά,όμως θα ήθελα να είναι ευτυχισμένη
Κάτι με έσπρωχνε να ξαναγυρίσω και πάλι το μαχαίρι στη πληγή λες και αυτό θα
οφελούσε σε κάτι,λες και θα έπαιρνα μια φτηνή εκδίκηση από κάποιον
-Δε θα μπορούσε να είναι ευτυχισμένη έτσι όπως έγιναν τα πράγματα,και ποτέ δεν
προσπάθησες να επικοινωνήσεις μαζί της,δε φαντάστηκες ότι αυτό θα τη πλήγωνε;
Κούνησε το κεφάλι του σα να είχε μόλις φάει χτύπημα κι έπρεπε να συνέλθει αμέσως
έτσι τον είχα ξαναδεί όταν έδινε αγώνες
-Απομακρυνόμασταν μέρα με τη μέρα,τότε την είχα πληγώσει και μακροχρόνια
ήμουν σίγουρος ότι θα καταλάβαινε πως ότι έγινε τελικά ήταν για το καλό της.Δεν
έκανα για κείνη.
-Σα να ακούω τη μάνα της,είπα,καμάρωνε και έλαμπε στο γάμο για το λαχείο που
έπεσε στη κόρη της
-Ήσουν εκεί;
-Όχι βέβαια,απάντησα,ήταν η αδελφή μου αυτή με πληροφόρησε
Δεν είχα πάει γιατί ένοιωθα πως αν το έκανα θα τον πρόδιδα κι ας είχε φύγει κι ας
είχε αποφασίσει να ρίξει μαύρη πέτρα πίσω του.
-Αν τη δεις…,ξεκίνησε να λέει
-Όχι,αυτή τη φορά θα τη δείς εσύ.Εσύ θα πρέπει να της εξηγήσεις αν όντως όπως λες
θέλεις να είναι ευτυχισμένη
Κούνησε το κεφάλι του,το μαχαίρι ξανά στη πληγή
-Πέρασε πολύ δύσκολα,του είπα
Με κοιτούσε ήρεμος και δεν έκανε απολύτως τίποτα για να αποκρούση αυτή την έμ-
μεση επίθεσή μου, «σταμάτα Αθανασάκο!»
-Να βάλω λίγο ακόμα ή φεύγουμε σιγά σιγά; Ρώτησε
-Δεν ήθελα να το παρακάνω,απολογήθηκα
-Μη το σκέφτεσαι,είπε,λοιπόν;
-Ας πηγαίνουμε,είπα,κι ευχαριστώ για το ποτό
-Κερνάω και στο Λονδίνο αν θες,όσο για τη μουσική δε χρειάζεται να ρωτάς..
Ήμουν κουρασμένος κι άρχισε να με πιάνει και πάλι πονοκέφαλος
-Τελικά είσαι πιο πετυχημένος από τον Ευθύμη,του είπα θέλοντας έτσι να επαναλάβω
τη συγγνώμη μου που τον ζόρισα
-Σκατά είμαι,μου απάντησε χωρίς να με κοιτάξει αυτή τη φορά κι άρχισε να από-
μακρύνεται.
Ο Ευθύμης και η Λία,ο Σταύρος και η Δέσποινα;Μόλις έβαλε μπρος τη μοτοσυκλέτα
κάθισα στο χορτάρι και ξανάβαλα ένα δάκτυλο ουίσκυ στο ποτήρι.Μου είχε αφήσει
το μπουκάλι σα να ήξερε.
-
Όταν μπήκα στο Λιτλ Γουινγκ ο Τάκης που βρισκόταν πίσω από τη μπάρα με
χαιρέτησε φιλικά ενώ ταυτόχρονα γέμισε δύο ποτήρια τα οποία έβαλε στο δίσκο η
Αρτεμις.Ο Τάκης μου έδειξε ένα άδειο σκαμπό και μου έκανε νόημα να καθίσω αλλά
κι εγώ όσο φιλικά μπορούσα του έκανα νόημα πως δε θα καθόμουν.Δεν παραξε-
νεύτηκε κι έψαξε να βρεί με το βλέμα του τη Χριστίνα,τελικά την είδα πρώτος εγώ.

441
Μου χαμογέλασε αλλά αυτό κράτησε μόνο δυο-τρία δευτερόλεπτα γιατί πρόσεξε πως
κάτι δεν πήγαινε καλά
-Τι ώρα τελειώνεις; τι ρώτησα
-Γύρω στις δύο αλλά…
-Θα κάνω μια βόλτα και θα έρθω να σε πάρω μετά αν θές
-Συμβαίνει κάτι; δεν έκρυβε την ανησυχία της
-Τα πάντα,απάντησα
Νέος Κόσμος
Η Γκέλη μιλάει με δύο σκουρόχρωμους νεαρούς σε έντονο ύφος,η κουβέντα γίνεται
σε μια μικρή παιδική χαρά με μία κούνια,μία τσουλίθρα και μία τραμπάλα.Το χορτάρι
της παιδικής χαράς είναι σχεδόν ξερό και υπάρχουν παρατημένα μπόλικα άδεια πλασ-
τικά μπουκάλια νερού και αναψυκτικών.Ο χώρος βρίσκεται δίπλα από μια τετρα-
όροφη εργατική πολοικατοικία αλλά από τη πλευρά που δεν υπάρχουν μπαλκόνια
-Να κόψετε τη γκρίνια και να κάνετε υπομονή,η Γκέλυ προσέχει να μην υψώσει και
πολύ τη φωνή της γιατί τριγύρω επικρατεί ησυχία
-Έντυ μας είπε έρτει πράμα,απαντά ένας από τους δύο νεαρούς που φορά μια κίτρινη
μπλούζα.
Είναι αδύνατος και τα μάτια του χάνουν λίγο τον συνομιλητή.Ο άλλος φοράει ένα
μαύρο φούτερ,βερμούδα και τα χέρια του θυμίζουν ανθρακορύχο
-Άσε τι λέει ο Έντυ,δηλαδή οκ καλά σας τα λέει αλλά αύριο το πολύ μεθαύριο θα το
κυκλοφορήσουμε,είπε η Γκέλη,μέχρι τότε θέλω να σταματήσετε τις βόλτες και τις
κουβέντες.
-Μερογκάμματο τέρμα,το μαύρο φούτερ παραπονιέται,γκιατί;Εγκώ πάντα ώρα μου
και πάντα ντούλια…γκιατί;Μου λέει χτε αβεντικό.. «όκι πια,ντούλια ντεν πάει καλά»,
εγκώ ξέρει πάγκος του ντουλεύει,μπζέματα,λαϊκή έκει ντούλια
-Μη μου τα κάνεις τούμπανο μωρέ,είπε θυμωμένη η Γκέλη,αυτά συμβαίνουν δε
μπορούσες να είσαι συνέχεια στη λαϊκή τα έχουμε ξαναπεί η αστυνομία κάνει
ελέγχους τελευταία για να πουλήσει μούρη,άσε που μπορεί να πλακώσουν και τα
καραφλά της Εθνικής Φλόγας και να γίνουν φασαρίες
-Ντινουν ντουλιά σε Αλβανούς και Ουκρανούς, η κίτρινη μπλούζα ξεστομίζει μία
βρισιά.
-Είδες που λες μαλακίες,η Γκέλη τον επιπλήττει,οι Αλβανοί και οι Ουκρανοί πότε
έχουν μπει στα πόδια σας ε;Σας έχουν κάνει κουμάντο ή σας έχουν πάρει στενό; Όχι
πεσ’μου.Ο Παναγιώτης δε σας πούλησε ποτέ και θα το κανονίσει και τώρα,εσείς
όμως θα κάνετε αυτό που πρέπει.
-Μερογκάμματο,το μαύρο φούτερ επιμένει
-Όπου να’ναι,απαντά η Γκέλη
-Ζγκαντά,η κίτρινη μπλουζα ετοιμάζεται να το βάλει στα πόδια και η Γκέλη αντι-
λαμβάνεται αργά τις δύο μοτοσυκλέτες με τους τέσσερεις ένστολους.
Πίσω από τις μοτοσυκλέτες σταματά ένα περιπολικό κι από μέσα βγαίνει ένας
χαμογελαστός Νιαράκης κι ένας βλοσυρός αρχιφύλακας
-Μαλάκα Ροντήρη,ψιθυρίζει η Γκέλη
-Μη κουνηθεί κανείς,η φωνή του ψηλότερου ένστολου,στα γόνατα όλοι και τα χέρια
στο κεφάλι
Οι δύο νεαροί ανταλλάσουν κάποιες λέξεις στα Αραβικά
-Τι σου είπε ο συνάδελφος ρε;αυτός ένστολος αγριεμένος
Ο Νιαράκης τους προσπερνάει όλους και στέκεται μπροστά στην γονατισμένη Γκέλη.
Χαμογελά και βάζει προσεκτικά το χέρι στο πίσω μέρος του παντελονιού της.Παίρνει
το σαρανταπεντάρι και το δείχνει τόσο στη Γκέλη όσο και στους υπόλοιπους αστυ-

442
νομικούς,η Γκέλη έχει αναγνωρίσει τους δύο από τους τέσσερεις ένστολους.Αυτός
που έχει μείνει τελευταίος κάτι μουρμουράει στον ασύρματο
-Κάτι είχαμε πεί δεσποινίς,ο Νιαράκης με το ίδιο παγωμένο χαμόγελο
-
Ο Πεφάνης ονειρεύεται πως είναι μόνος στην αυλή του σχολείου του,ο ουρανός είναι
συννεφιασμένος και εκείνος προσπαθεί να βρει που είναι τα άλλα παιδιά ή κάποιος
από τους δασκάλους,ακούει έναν μακρινό ήχο,κάτι σαν συναγερμό.Κοιτάζει προς τη
πλευρά του δρόμου αλλά ο δρόμος δεν είναι εκεί,ο θόρυβος δυναμώνει και η αυλή
του σχολείου εξαφανίζεται απότομα λες κι έγινε μεγάλος σεισμός,ουρλιάζει και μια
μαύρη τρύπα τον υποδέχεται.Είναι ξύπνιος,η γυναίκα του δίπλα βλαστημάει γιατί έχει
ξυπνήσει απότομα κι αυτή
-Γαμώ το κερατό μου ρε Παναγιώτη,είχες πει ότι δεν είχε μαγαζί απόψε
Όσο περνάει ο καιρός η φωνή της του θυμίζει γεροντοκόρες στρίγγλες από παλιές
αγγλικές κωμωδίες.
-Το κινητό πρέπει να’ναι ανοιχτό,είπε αφήνοντας ένα χασμουρητό
Είχε βάλει τον ήχο στο τέρμα και το κουδούνισμα τους είχε ξυπνήσει,ένα ανόρεκτο
«ναι;» κι ευχόταν να μην είχε γίνει καμιά φασαρία πάλι
-Αφεντικό συγγνώμη για την ενόχληση αλλά δεν έχω καλά νέα,ο Μελανίτης
Δεν θυμόταν να του είχε τηλεφωνήσει ποτέ τέτοια ώρα όσο καιρό τον ήξερε για την
ακρίβεια όταν του είχε τηλεφωνήσει ήταν ζήτημα που μόνο αυτός μπορούσε να δώσει
λύση
-Μη μου πεις ότι πυροβόλησαν πάλι το στούντιο; ο Πεφάνης πονοκεφαλιάζει από το
απότομο ξύπνημα και νοιώθει το κορμί του ασήκωτο
-Όχι αλλά γεμίσαμε μπάτσους.Μπήκαν μέσα και…καταλαβαίνεις πιάσανε τα κορίτ-
σια και τους πελάτες στα πράσσα.Ο κακός χαμός σου λέω αλλά το χειρότερο είναι ότι
συνέλαβαν τη Γκέλη και δύο..ξέρεις, πελάτες
«Ξέρεις πελάτες»,πρεζάκια δηλαδή
-Ρε πούστη βραδιάτικα,εκείνος ο μπάτσος ο Νια…κάτι
-Ναι αυτός,ο Μελανίτης ψιθυρίζει άρα ο Νιαράκης είναι κοντά
Οι φωνές και η γενικότερη φασαρία ακούγονται καθαρά, «σκάστε και να μιλάτε μία
μία» κάποιος γαυγίζει σαν επιλοχίας προπαίδευσης, «εσείς δώστε μου ταυτότητα..ναι
κύριε αδειάστε και τις τσέπες,να μη ξημερωθούμε» άλλη φωνή,στο βάθος κάποιος
προσπαθεί να καθησυχάσει,πιθανότατα ο επικεφαλής,ο Νιαράκης άραγε;
-Θα περάσω από κει,είπε ο Πεφάνης και κατευθύνεται στη ντουλάπα του
-Αφεντικό θα μας κλείσουν μου το είπαν,ο Μελανίτης σε μαύρα χάλια
-Κανένας δε θα κλείσει μωρέ μη λες κουταμάρες,άσε σου λέω θα κανονίσω εγώ ξέρω
ποιος είναι πίσω απ’όλη αυτή τη φιέστα,ο Πεφάνης με το ένα χέρι στο κινητό και το
άλλο να το περνάει στο μανίκι ενός γαλάζιου λινού πουκαμίσου.
-Έχουν κάνει το μαγαζ….
-Φέρε το τηλέφωνο ρε φίλε τι το κάναμε εδώ,ο επιλοχίας που γαυγίζει,ποιος είναι;
-Παναγιώτης Πεφάνης,τι πρόβλημα υπάρχει κύριε…
-Υπαρχιφύλακας Κοντός,γιατί σας κάλεσε ο κύριος Μελανίτης;
Κλασική μαγκιά μπάτσου που στον ύπνο του γίνεται Ράμπο,ο Πεφάνης είχε γνωρίσει
αρκετούς τέτοιους,θα έβαζε τα γέλια αλλά τώρα το λόγο είχε η διπλωματία
-Είμαι φίλος του,εξηγεί ο Πεφάνης,απλώς κάποιες φορές φροντίζω για την ασφάλεια
του μαγαζιού και…αλλά θα περάσω σε λίγο από εκεί είμαι βέβαιος ότι πρόκειται περί
παρεξηγήσεως θα το διαπιστώσετε κι εσείς..
-Σας θέλει ο Υπαστηνόμος Νιαράκης,είπε ψυχρά ο Κοντός
Ο Πεφάνης καταλαβαίνει πως δεν αρκεί πια η διπλωματία

443
-Θα σας περιμένω κύριε Πεφάνη,ο υπαστηνόμος ευγενικός και σαρκαστικός,κατά-
λαβα ότι θα έρθετε από δω,θα σας το ζήταγα κι εγώ έτσι κι αλλιώς
-Χαρά μου να βοηθήσω κύριε υπαστηνόμε αλλά…τόση φασαρία
-Σας περιμένω,ο Νιαράκης κλείνει το τηλέφωνο.
Λιοσίων
Ο αρχιφύλακας Καπετανίδης με μια έκφραση θυμού,αποφασιστηκότητας αλλά και
φόβου,δεν έχει να κάνει με κανένα πρεζάκι του δρόμου,ο Απάτσι δεν ανήκει στην
κατηγορία αυτών που μπορεί να τους τρομάξει ένας υπαξιωματικός της αστυνομίας.Ο
Καπετανίδης πλησιάζει το αυτοκίνητο με γοργά βήματα και ο Απάτσι τον έχει δει ήδη
από τον καθρέφτη.Κανένας δεν χαιρετάει κανέναν και τα βλέμματα βγάζουν μίσος,ο
αρχιφύλακας σκέφτεται πως δε θα ήταν υπερβολή να είχε κουβαλήσει μαζί του το όπ-
λο του για όσο μπορούσε ακόμα να το έχει.Το χέρι του Καπετανίδη στη τσέπη,τετρα-
κόσια ευρώ
-Για την ώρα,εξηγεί
-Ρε άντε χέσε μας, είπε περιφρονητικά ο Απάτσι,τι καταλαβαίνεις τώρα θες να έχουμε
τίποτα χειρότερα;
Ο Καπετανίδης βράζει,λίγη επιθετικότητα δε θα βλάψει
-Μη με απειλείς εμένα,υπηρεσιακό ύφος και σφίξιμο του κορμιού,αυτά βρήκα αυτά
σου έφερα δε γίνεται να πατσίσουμε μέσα σε μια μέρα,κάποιοι δε βγήκαν στη πιάτσα
για πέρνα από πλατεία Βικτωρίας και θα δεις
-Πέρασα,είπε ξερά ο μπράβος και πήρε τα τετρακόσια,αλλά το αφεντικό θέλει
τουλάχιστον χίλια πεντακόσια απόψε
-Δε πας καλά..
Αυτό ήταν,ο Απάτσι βγαίνει γρήγορα από το αυτοκίνητο,ο αρχιφύλακας δεν φοβάται
ακριβώς αλλά ξαφνιάζεται και επεξεργάζεται γρήγορα κάποια πιθανα σενάρια μάχης.
Κάνει δυο βήματα πίσω και παρά την σωματική υπεροχή του Απάτσι δε σκοπεύει να
το βάλει εύκολα κάτω
-Κανονικά ρε λαμόγιο θα έπρεπε να σας θάψουμε,είπε ο Απάτσι έξαλλος,σας εμπισ-
τευτήκαμε και μας κλέψατε ξέρεις ρε τι θα γινόταν αν δεν είσασταν μπάτσοι;
Ο Καπετανίδης συνειδητοποιεί ότι μάλλον δε θα υπάρξει συμπλοκή κι αυτό τον ανα-
κουφίζει
-Μεταξύ κατεργαρέων ειλικρίνεια μάγκα μου,θέλαμε τη προμήθειά μας γιατί ρισκά-
ραμε τη καριέρα μας και το κεφάλι μας για χάρη σας και το αφεντικό σας δεν είχε και
το πιο ανοιχτό χέρι,γαμηθήκαμε στα ξενύχτια και στους καφέδες και στα διεγερτικά
για να σας βγάλουμε το τζίρο,ε αει σιχτιρ που θα δουλεύαμε για ψίχουλα.Κι όταν
ζητήσαμε αύξηση…τον πούλο!Δε γίνεται να τα έχουμε μονά ζυγά δικά μας
-Τα διεγερτικά τα παίρνατε τσάμπα,είπε ο μπράβος
-Πάλι καλά που δε μας δώσατε αυτά που πήρε ο Μαρτίνος
Τα μάτια του Απάτσι γουρλώνουν προς στιγμή σκέφτεται να ορμήσει στον αρχι-
φύλακα
-Έχεις δει τι χαμός γίνεται στις αθλητικές ιστοσελίδες και στη Sports4ever κυρίως
εγώ στη θέση του αφεντικού σου δε θα ένοιωθα και τόσο ισχυρός
-Χίλια πεντακόσια αλλιώς θα υπάρξουν και άλλες ειδήσεις αύριο πιο πιπεράτες,ειδή-
σεις γύρω από πουλημένα μπατσόνια,ο Απάτσι κοιτάζει κατάματα τον αρχιφύλακα
και είναι σίγουρος πως έχει το πάνω χέρι
-Ο Τσουκιάς είναι κοντά στη Βικτώρια οπότε κάτι θα έχεις κι από κεί
Ο Απάτσι κουνάει το κεφάλι και ξαναμπαίνει στο αυτοκίνητο,ο Καπετανίδης πλησιά-
ζει το παράθυρο της θέσης του οδηγού
-Ο Μπίλαρος πρέπει να καταλάβει πως τα πράγματα αλλάζουν,είπε ήρεμα αυτή τη
φορά,ότι έγινε έγινε.Μπορούμε να κάνουμε μια καινούργια αρχή.Και χωρίς να μπλέ-

444
ξουμε τον υποδιοικητή μου,για σκέψου το.Μπορεί να μη μπλέξουμε ούτε και τον
Τσουκιά,ρίχνω μια πρόταση
Ο Απάτσι θέλει να τον φτύσει,αν δεν ήταν βέβαια πουλημένος δεν θα τον είχαν στο
μισθολόγιό τους αλλά αυτό ξεπερνούσε τα όρια.Έβαλε γρήγορα μπρος το αμάξι και
φαντάστηκε μια από τις μπροστινές ρόδες να συντρίβει το πόδι του αρχιφύλακα,η
σκέψη αυτή τον έκανε να νοιώσει κάπως καλύτερα.
-
Ο Βασίλης Τσαγκάρης υποδέχεται τον Άνθιμο Τερζίδη σε ένα από τα δύο αυτοκίνητα
που έχει ο γιός του.Ο πρώην διαιτητής είναι ένας ογκώδης άντρας με πυκνά κόκκινα
μαλλιά τα οποία ο Τσαγκάρης είναι σίγουρος ότι τα βάφει.Ο Τερζίδης βολεύεται δύσ-
κολα στο κάθισμα του συνοδηγού και ο Τσαγκάρης του χτυπάει χαμογελαστος την
φουσκωμένη κοιλιά.
-Μωρή κουφάλα πως έγινες έτσι;ο Μπίλαρος βάζει τα γέλια,μη με αναγκάσεις να σε
ξαναβάλω στους πίνακες.Η γυναίκα σου δε γκρινιάζει;
-Α δεν τα έμαθες ε; ο Τερζίδης βγάζει μια μικρή γκοφρέτα από τη τσέπη του σακα-
κιού του και σκίζει το περιτύλιγμα,τα σπάσαμε.Πήρε τα παιδιά και πήγε σ’εκείνη τη
καργιόλα τη μάνα της.
-Όχι ρε!
-Τρωγόμασταν όλη μέρα ρε Βασίλη τι περίμενες.Από τότε που σφύραγα μου τα’χε
κάνει τσουρέκια «τι ακούει το παιδί στο σχολείο», «όλοι του λένε ότι ο πατέρας σου
είναι πουλημένος»,αυτές τις μαλακίες.Τώρα της κακοφάνηκε και η δουλειά εδώ στο
Νέο Κόσμο.Ξέρεις τι θέλει ε ξέρεις;
Ο Τσαγκάρης σήκωσε τους ώμους δηλώνοντας άγνοια
-Θέλει να πάρουμε το μίνι μάρκετ του θείου της στο Χολαργό,ο γέρος βγαίνει στη
σύνταξη σε ένα χρόνο και θέλει να το δώσει.Το παιδί του δεν ενδιαφέρεται άρα που
πέφτει ο κλήρος,σέμάς.Δε λέω η δουλειά πάει καλά,αλλά μίνι μάρκετ;
-Δεν είσαι εσύ για τέτοια,συμφώνησε ο Τσαγκάρης
-Δεν είμαι βέβαια,και τώρα αναγκάζομαι να το παίξω καλός για να γυρίσει πίσω,είναι
το παιδί στη μέση ρε Βασίλη,με καταλαβαίνεις
Ο Τσαγκάρης συμφωνεί με κούνημα του κεφαλιού
-Θα ζητήσει διαζύγιο δηλαδή;ρώτησε
-Με απειλεί αλλά….τι να σου πω,βρίσκεις άκρη με τις γυναίκες;Ο Τερζίδης κόβει μια
δαγκωνιά από τη γκοφρέτα προσέχοντας να μη ρίξει ψίχουλα
-Πολύ ευχάριστα νέα μου έφερες παλικάρι μου,ο Τσαγκάρης του τσιμπά το φουσκω-
μένο από τη μπουκιά της γκοφρέτας μάγουλο,έχει γίνει της κακομοίρας στο μπουρ-
δέλο του.
-Σου το πα ρε Μπιλ,ο Τερζίδης καταπίνει,ο Νιαράκης είναι σπαθί και δε κάνει τις μα-
λακίες που σου κάνανε οι άλλοι πάνω στην Αθήνα.Τον ξέρω από τότε που ήμουν στα
γήπεδα και ήταν στραβάδι με στολή.Θα σου έστελνα εγώ σκαρταδούρα;Χάρη σε
ποιόν πήρα το σπίτι ε;Εδώ του έδωσα τη ξαδέλφη μου
Οι δύο άντρες ανταλλάσουν χαμόγελα αλληλεγγύης,ο Τερζίδης σοβαρεύει λίγο από-
τομα και ρωτάει
-Με τον Χαραλαμπίδη τι κανόνισες;
-Όλα καλά,βεβαιώνει ο Τσαγκάρης,άφησε το χοντρό στα κρύα του λουτρού και θα
δουλέψει με δικά μας κορίτσια
-Μολδαβές και αυτές;
-Μολδαβές, Βουλγάρες και Ουκρανές που έρχονται όμως από την Μολδαβία,είπε ο
Τσαγκάρης,ο προμηθευτής δεν αλλάζει
-Αυτό το φιλικό της Εθνικής,σχολίασε χαρούμενος ο Τερζίδης μασουλώντας άλλη
μια μπουκιά,σου άνοιξε ορίζοντες!

445
-Καλά όχι μόνο σε μένα,απάντησε λίγο σκυθρωπός ο Τσαγκάρης,άνοιξε και σε άλ-
λους που τους βάρεσε η αχαριστία.
-Τον Γαλανό εννοείς,συμπεραίνει ο Τερζίδης
-Και άλλους,πιο μεγάλες και πιο άνετες καρέκλες,εξηγεί ο Τσαγκάρης
-Να σου πω ρε Μπίλαρε αλλά σε παρακαλώ μη το πάρεις στραβά και θα σου εξηγή-
σω αμέσως γιατί σε ρωτάω, ο Τερζίδης στη τελευταία δαγκωματιά
Ο Τσαγκάρης μαντεύει την ερώτηση νοιώθει κάπως ξινό το στομάχι του αλλά
παρ’όλα αυτά περιμένει.
-Αυτή η μαλακία που έριξε τον Μαρτίνο στα Γιάννενα,από σένα ήρθε
Ο Τσαγκάρης ρουθουνίζει και ο Τερζίδης ανησυχεί λίγο
-Είδες πουθενά γραμμένο το όνομά μου; ρωτάει
-Όχι ρε φίλε απλώς,υπάρχει υποψήφια πελατεία και…και θέλω να μην έχουμε
πρόβλημα κατάλαβες γι’αυτό σε ρωτάω.
Ο Τσαγκάρης ηρεμεί κάπως
-Τι πελατεία;
-Πολύ καλή φάση,έχω έναν δικό μου στην ομοσπονδία kick-boxing,ένα φεγγάρι
διαιτήτευσε και στο ποδόσφαιρο Γ Εθνική,κανά δυο χρόνια,μπορεί να σπρώξει «φαί».
Είμαι τόσο βέβαιος γι’αυτόν όσο είμαι και για τον Νιαράκη.
-Δε φαντάζομαι να του είπες εσύ τίποτα;
-Ρε Μπίλαρε,να πω ότι δε με ξέρεις.Η πιάτσα μιλάει,κι όταν λέμε πιάτσα άντε βρες
άκρη ποιος έκανε τη πρώτη κουβέντα.Από το μπάσκετ,από τη μπάλα;Τι να σου πω,
όσο για τις σχέσεις που έχουμε εμείς οι δύο λίγο πολύ είναι γνωστές.Τον τύπο τον
είχα βοηθήσει όσο ήταν στο ποδόσφαιρο κι έσπρωξα λίγο για να πάρει καλά παιχνί-
δια,είδε ότι μου χρωστάει χάρη,ήξερε και για μας…
-Μη μου πεις από τις εφημερίδες,τον έκοψε ο Τσαγκάρης
-Η πηγή του μου είπε ότι ήταν μέσα από τη Σούπερ Λήγκα,τέλος πάντων είναι
εντάξει αυτό πρέπει να μας απασχολεί και πριν σου μπουν υποψίες με πλησίασε όσο
ήσουν μέσα
Ο Τσαγκάρης δε μιλάει για λίγο κι αρχίζει να δουλέυει κάποιες υποθέσεις στο μυαλό
του,δεν είναι πολύ σίγουρος
-Δεν είναι ανάγκη να πεις τώρα το «ναι»,δε του έχω πει καν ότι θα σε δώ,εξηγεί ο
Τερζίδης,απλώς το βλέπω καλή μπίζνα.Η άρση βαρών και η πυγμαχία έχουν πεθάνει
πια το βλέπεις κι εσύ
-Καλά θα δούμε,ο Τσαγκάρης ξεφυσάει,γιατί με ρώτησες πριν για τον Χαραλαμπίδη
και τα κορίτσια
Ο Τερζίδης χαμογελά και παίρνει ένοχο ύφος
-Θέλω το δικό μου στούντιο ρε Βασίλη
-Κατάλαβα,εντάξει θα το’χεις αλλά λίγη υπομονή να φύγει από τη μέση ο υπάλληλος
του χοντρού
-Ο Νιαράκης θα τον σουτάρει σε χρόνο dt,είπε ο Τερζίδης
-Το άλλο με τα ενέχυρα πως πάει;ρώτησε ο Τσαγκάρης
-Τσουλάει καλά αλλά το στούντιο θα φέρει χρήμα,δε φαντάζεσαι τι πελατολόγειο
έχει ο Νέος Κόσμος,αν παιξουμε και καλά με τις τιμές θα είμαστε σούπερ.Όλοι οι
μελαμψομούρηδες εδώ ανακουφίζονται,καθαρά πράματα,ούτε σύριγγες,ούτε δρόμος,
ούτε οι κωλόγριες τσατσάδες της Φυλής.
-Εντάξει το είπαμε,θα το φροντίσω το στούντιο,είπε ο Τσαγκάρης,έτσι κι αλλιώς όλα
ή σχεδόν όλα θα λυθούν στη συνάντηση που θα έχω με τον Πεφάνη
Ο Τερζίδης γουρλώνει τα μάτια
-Μιλήσατε;

446
-Ο Καπάτος κανόνισε να βρεθούμε,εγώ ήθελα να έχω ένα επιπλέον διαπραγματευτικό
χαρτί στα χέρια μου για τη συνάντηση γι’αυτό κι έγινε ότι έγινε απόψε στο μαγαζί.Να
σου δώσω να καταλάβεις τον Νέο Κόσμο θα τον παζαρέψω πλέον.Θα του δώσω και
θα μου δώσει,τόσο απλά.Ένα από αυτά που θα μου δώσει είναι ο Νέος Κόσμος
-Έχεις ξαναγυρίσει για τα καλά αγόρι μου,παρατηρεί ένας ενθουσιασμένος Τερζίδης
-
Ο Πεφάνης έχει παρκάρει περίπου τριακόσια μέτρα μακρυά από το ενεχυροδανεισ-
τήριο, έξω από το μαγαζί ένα περιπολικό και δύο μοτοσυκλέτες.Μόνο ένας αστυ-
φύλακας στην είσοδο.Κανα δυο περαστικοί χαζεύουν
-Γαμημένος Νέος Κόσμος,σχολιάζει ο Πεφάνης
Ο αστυφύλακας που στέκεται στη πόρτα τον κοιτάζει αυστηρά,προφανώς δεν τον
γνωρίζει άρα δεν ασχολείται με το ποδόσφαιρο,είναι ένας γεροδεμένος νεαρός ένα
κεφάλι κοντύτερος από τον Πεφάνη
-Πηγαίνετε κύριε,ο αστυφύλακας με ψυχρή ευγένεια
Ο Πεφάνης χαμογελάει
-Παναγιώτης Πεφάνης λέγομαι και με περιμένει ο υπαστηνόμος Νιαράκης
Ο αστυφύλακας δεν εντυπωσιάζεται,γυρίζει το κεφάλι σα να θέλει να ελέγξει το τι
συμβαίνει στο γραφείο του Μελανίτη,κάνει νόημα σε έναν άλλο αστυφύλακα και τον
ενημερώνει για την παρουσία του Πεφάνη.Ο άλλος αστυφύλακας χαμογελά και χά-
νεται από το οπτικό πεδίο των δύο αντρών
-Γιατί δε μπορώ να μπω μέσα; Ρώτησε φιλικά ο Πεφάνης
-Γιατί έχω εντολή να μην αφήσω κανέναν,εξηγεί ο αστυφύλακας
-Μα αφού…
-Κύριε Πεφάνη,ο Νιαράκης εμφανίζεται χαμογελαστός και ντυμένος στη τρίχα και ο
Πεφάνης θυμάται πως το είδος αυτού του μπάτσου το έχει δει πολλές φορές στη ζωή
του,ο υπαστηνόμος απλώνει το χέρι του αλλά ο Πεφάνης το σφίγγει χαλαρά,δε σε
χρειάζομαι άλλο, λέει ο Νιαράκης στον αστυφύλακα που αποχωρεί από το πόστο του.
-Λοιπόν τι είναι όλα αυτά; O Πεφάνης στη λέξη «αυτά» ανοίγει τα πελώρια χέρια του
και δείχνει δύο οικοδομικά τετράγωνα.
-Όλα αυτά,επαναλαμβάνει αργά ο Νιαράκης,όλα αυτά είναι αποτέλεσμα κι άλλων
καταγγελιών για φασαρίες και ναρκωτικά σχετικά με το μαγαζί σας
-«Μαγαζί μου»; Ο Πεφάνης κάνει ότι ξαφνιάζεται.Σας είπα και στο τηλέφωνο υπασ-
τηνόμε…
-Ω ναι με συγχωρείτε,ο υπαστηνόμος χτυπάει απαλά το κούτελό του και μορφάζει
σαν ένδειξη συγγνώμης,δεν είναι δικό σας μου το είπατε εσείς απλά φροντίζετε για
την…ασφάλειά του.Δύσκολη μέρα και πάρα πάρα πολύ κουραστική,οπότε το μυαλό
κάνει νερά,σκεφτείτε μόνο πως είμαι στην υπηρεσία από τις 6.30 το πρωί μέχρι τώρα,
η γυναίκα μου θα έχει κάτι μούτρα ως το πάτωμα αλλά….
-Ναι καταλαβαίνω,και η δική μου γκρινιάζει για τις πολλές ώρες δουλειάς
-Εσάς τουλάχιστον αποδίδουν όλες αυτές οι ώρες,ο υπαστηνόμος κοιτάζει τον Πεφά-
νη από πάνω μέχρι κάτω,μη φανταστείτε ότι παραπονιέμαι όμως.Δε μου διευκρινή-
σατε τι ακριβώς είναι αυτή η ασφάλεια που παρέχετε στο μαγαζί του κυρίου Μελα-
νίτη;
Ο Πεφάνης χαμηλώνει το βλέμμα και ξύνει το κεφάλι του ενώ παράλληλα αναρωτιέ-
ται ποια θα μπορούσε να είναι η «αμοιβή» του Νιαράκη
-Άντρες της προσωπικής μου ασφαλείας υπαστηνόμε,η δουλειά που κάνω είναι επι-
κίνδυνη,άμα έχεις νυχτερινό κέντρο…είμαι σίγουρος πως με καταλαβαίνετε.Όποτε
μπορώ λοιπόν στέλνω κάποια από τα παιδιά να έχουν το νού τους εδώ.Κωλογειτονιά,
δε βλέπετε τι γίνεται,έχουμε γεμίσει Άραβες,Πακιστανούς,Ινδούς,σκέτη Βαβέλ έχει

447
γίνει ο Νέος Κόσμος,φοβάσαι να κυκλοφορήσεις μόλις δύσει ο ήλιος,τις προάλλες
πυροβόλησαν το στούντιο, μια και το θυμήθηκα είχαμε κανένα νέο σχετικά με αυτό;
O Πεφάνης πιστεύει πως υπογείως περνάει κάποιο μήνυμα
-Προχωράμε,είπε ο Νιαράκης,το συγκεκριμένο όπλο έχει ξαναχρησιμοποιηθεί σε
παλαιότερη υπόθεση εκφοβισμού ιδιοκτήτη νυχτερινού κέντρου,είδατε κάτι συμπτω-
σεις λοιπόν;
-Σας χάνω κάπως
-Θέλω να πω αφου κι εσείς είσαστε ιδιοκτήτης νυχτερινού κέντρου…,ο Νιαράκης
προτίμησε να τελειώσει τη φράση κάνοντας μια χειρονομία που έδειχνε ότι τα πολλά
λόγια ήταν περιττά
-Άρα μου λέτε πως η επίθεση..
-Απειλή,διορθώνει ο υπαστηνόμος
-Τέλος πάντων,η απειλή ήταν για μένα
-Δε λέω τίποτα,απλώς εξετάζω συμπτώσεις για να βγάλω μια άκρη
Ο Νιαράκης είναι πολύ έξυπνος κι αν σκόπευε να συνεργαστεί ή έστω να κάνει τη
δουλειά του όπως έπρεπε θα έσβηνε από το πρόσωπό του αυτό το ύφος και θα γινό-
ταν λίγο πιο φιλικός
-Και παρ’όλα αυτά εγώ είμαι αυτός που καλούμαι να δώσω εξηγήσεις έτσι;O Πεφ-
άνης έχει αρχίσει να χάνει την υπομονή του και είναι και κουρασμένος
-Καλείστε να μας βοηθήσετε,είπε ήρεμα ο Νιαράκης,δεν σας ανακρίνει κανένας απ-
λώς μιλάμε
-Υπαστηνόμε πυροβολούν την επιχείρηση ενός φίλου,εσείς κάνετε δεύτερη επίσκεψη
ενώ ήδη από την πρώτη δεν έχετε βρει κάτι παράνομο και εξακολουθούμε εμείς να
μοιάζουμε σαν οι κακοί της υπόθεσης,επειδή κάποιοι…κάποιοι μας έχουν βάλει στο
μάτι και μας παρουσιάζουν ως εγκληματίες.
-Είμαστε υποχρεωμένοι να ελέγχουμε κάθε καταγγελία
-Ο Διοιηκτής σας…
-Ο Διοικητής μας,διέκοψε και πάλι ο Νιαράκης,έχει αφήσει την υπόθεση σ’εμένα
γιατί έχει κι εκείνος τις διαταγές του.Πολεμάμε τους Νονούς της νύχτας κύριε Πεφά-
νη οπότε δεν είναι ζήτημα του διοικητή μου μόνο είναι γενικότερο το πρόβλημα και
φτάνει πιο ψηλά.Να σας πληροφορήσω κι όλας ότι ο διοικητής σε λίγο καιρό παίρνει
μετάθεση για ΓΑΔΑ.
Ο Πεφάνης σχεδόν ακούει το στομάχι του να γουργουρίζει αλλά όχι από πείνα.Όλη
αυτή η επίδειξη δύναμης από τον υπαστηνόμο είναι ένα ακόμα χαρτί για τις διαπραγ-
ματέυσεις που θα γίνουν με τον Τσαγκάρη.Η κουβέντα κάπου εδώ τελειώνει
-Θα προτείνω στον κύριο Μελανίτη να κρατήσει κλειστό για δυο-τρείς μέρες το
μαγαζί,είπε ο Νιαράκης
-Τι είναι αυτό πάλι..,Ο Πεφάνης έτοιμος να διαμαρτυρηθεί αλλά αμέσως καταλαβαί-
νει ότι αυτά που έχει να πει θα πρέπει να τα πει στον Τσαγκάρη
-Ούτε δικό σας να ήταν,σχολιάζει ο Νιαράκης και το αρχικό χαμόγελο επανέρχεται,δε
γίνεται αλλιώς δυστυχώς,να ξεκουραστούν και λίγο οι άντρες της ασφαλείας σας.Θα
συνεχίσουμε τις έρευνες ή καλύτερα θα τις εντείνουμε.Το διάστημα που η επιχείρηση
θα μείνει κλειστή θα βοηθήσει για κάτι τέτοιο
-Πως ακριβώς;
-Αυτό είναι δουλειά της αστυνομίας
-Όπως και το βρεθεί αυτός που πυροβόλησε κι αυτός που διαδήδει ψευτιές για τις
δραστηριότητες του μαγαζιού,ο Πεφάνης καταλαβαίνει πως είναι λίγο παραπάνω επι-
θετικός αλλά δεν τον νοιάζει
Ο Νιαράκης κουνάει το κεφάλι,χαμόγελο μισο ειρωνικό,μισό αυστηρό,ενώ τα μάτια
του έχουν σκοτεινιάσει κάπως

448
-Όλα είναι εντάξει κύριε Πεφάνη,είπε τέλος.Θα πρότεινα να πάτε σπίτι σας να ξεκου-
ραστείτε και όπως είχα πει τις προάλλες και στον κύριο Μελανίτη αφου δημιουργούν-
ται τόσα πολλά προβλήματα στη γειτονιά ίσως θα ήταν καλό να μετέφερε αλλού το
μαγαζί
Ο Πεφάνης ρουθουνίζει και αποφασίζει να μην απαντήσει
-Μια και ήρθα ας πω τουλάχιστον μια καλησπέρα στο φίλο μου,λέει στον Νιαράκη
Ο Νιαράκης συμφωνεί με κούνημα του κεφαλιού και προχωρά πρώτος προς το μαγα-
ζί,ο Πεφάνης μένει επίτηδες λίγα βήματα πίσω και βγάζει από τη τσέπη το κινητό του
την ώρα που ο υπαστηνόμος γυρίζει και τον κοιτάζει,ο Πεφάνης χαμογελάει κάπως
αμήχανα
-Να πάρω και τη σύζυγο να της πω ότι θ’αργήσω λίγο
Άλλο κούνημα του κεφαλιού από τον υπαστηνόμο «ναι καταλαβαίνω»
-Δε θα το σκεφτώ άλλο,λέει σχεδόν μέσα από τα δόντια του ο Πεφάνης στην άλλη
άκρη της γραμμής,πάρτε τον Δερβάκο και πείτε του πως όλα είναι οκ,προσελήφθει!
Πειραϊκή
Ο Όρμος της Αφροδίτης με το εκκλησάκι του Αγίου Νικολάου που θυμίζει κυκλαδί-
τικους ναούς είναι ένα από τα πιο αγαπημένα σημεία των κατοίκων της Πειραϊκης.
Κάπου δέκα βάρκες είναι στο νερό και τραμπαλίζονται αγκυροβολημένες ενώ άλλες
τόσες έιναι πάνω στην προβλήτα για βαψίματα και επισκευές.Ο Κώστας Τζάφος
μυρίζει ευχαριστημένος τη θάλασσα,κάθε ανάσα διώχνει κι από ένα πρόβλημα που
του βασανίζει το μυαλό.Μπορεί για τους περισσότερους ο Πειραιάς να έχει πάψει να
είναι γειτονιά εδώ και πολλά χρόνια αλλά ο Τζάφος δεν συμμερίστηκε ποτέ αυτή την
άποψη.Ο Πειραιάς του,η πόλη του,το αγαπημένο μέρος που έβλεπε να παραμορφώ-
νεται.Παράνομα μαγαζιά,κινηματογράφοι που έκλειναν,φαγάδικα και καφέ που είχαν
αφαιρέσει κάθε ίχνος χρώματος από την περιοχή που κάποτε ήταν στολίδι.Αλλοδαποί
κουρελήδες που άραζαν στα παγκάκια και δεν έλεγαν να ξεκολλήσουν προκαλώντας
δυσφορία στους ντόπιους, «μετά το Πασαλιμάνι δεν ακούς μια γαμημένη ελληνική
λέξη»,έλεγε ένας θείος του για να του τονίσει «Κώστα μου αν βγείς δήμαρχος το
πρώτο πράμα που πρέπει να κάνεις είναι να διώξεις αυτή τη μαυρίλα από το παραλια-
κό δρόμο»,ο Τζάφος ήξερε,το μεγαλύτερο κομμάτι της «μαυρίλας» άνηκε στα κύμα-
τα μεταναστών που έφταναν στο λιμάνι από τα δωδεκάνησα ή από το Βορειοανατο-
λικό Αιγαίο και περίμεναν την ώρα που θα έφευγαν για άλλες χώρες της Ευρώ-
πης,Ιταλία,Γαλλία,Ισπανία,ίσως και Γερμανία.Φτηνά εργατικά χέρια,λίγα μεροκάμ-
ματα για να μην πεινάσουν ώσπου να φύγουν.Εργολάβοι για δουλειές του δήμου τους
αρπάζουν και τους δίνουν «ένα κομμάτι ψωμί»,τι σημασία έχει που δεν ξέρουν λέξη
ελληνικά,είναι πεινασμένοι είναι απελπισμένοι,ένα φτυάρι,μια αξίνα, «έτσι δουλεύει
το κομπρεσερ,εύκολο…κοίτα».Μεροκάμματα για να γίνουν μικρές καφετέριες που
έπαιρναν τις άδειες νύχτα.Κοιμούνται σε εγκαταλελειμένες αποθήκες της πόλης στις
οποίες ο δήμος σε συνεργασία πάντα με τα αρμόδια υπουργεία έχουν φροντίσει ώστε
να υπάρξουν οι «κατάλληλες συνθήκες διαβίωσης».Δωδεκάωρα συχνά χωρίς τον
απαραίτητο εξοπλισμό που προβλέπεται από τους κανόνες ασφαλείας,κανένας δεν
ελεγχει,τα έργα προχωρούν και αυτό έχει σημασία,λίγο αργά μεν αλλά προχωρούν.
Τα μεροκάμματα έχουν τελειώσει αλλά οι εργάτες δεν έχουν φύγει,διαμαρτυρίες,
μπάτσοι,φασαρίες και κάμποσες προσαγωγές,οι ακροδεξιές ιστοσελίδες παραληρούν
για τον Πειραιά που «ισλαμοποιείται»,οι αριστερές μιλούν για ενσωμάτωση, δουλειές
και αξιοπρέπεια και απαιτούν παραιτήσεις υπουργών.Όσοι δεν έχουν δουλειά βρίσ-
κουν στις γειτονιές κοντά στο λιμάνι.Ρολόγια και κινητά στην αρχή «θα τα πουλήσεις
τόσο και θα μου δώσεις τόσο».Κάποιος τους βρίσκει και τους δίνει το εμπόρευμα,
γυρίζουν τους δρόμους για να μαζέψουν πελάτες και η καλύτερη σαιζόν είναι το
καλοκαίρι που φτάνουν τουρίστες ή φεύγουν οι ντόπιοι για διακοπές.Αντέχουν το

449
λιοπύρι και στην αρχή τα καταφέρνουν μια χαρά.Αλλά το πολύ χρήμα δεν είναι ούτε
στα κινητά,ούτε στα ρολόγια,ούτε στα καπελλάκια,ούτε και στα γυαλιά ηλίου.Το
πολύ χρήμα είναι στα διάφανα φακελλάκια,στις κάψουλες και στα κυλινδρικά κουτά-
κια.Χάρτες,στυλό,οδηγίες με χειρονομίες,βασικές λέξεις στα ελληνικά και κανα δυο
στα αγγλικά «εκεί θα πας…εκεί..δέαρ,οκ;».Ακούει τον ήχο παρκαρίσματος και γυρί-
ζει πίσω του να κοιτάξει.Ένα μαύρο τζιπ Πάτριοτ έχει καβαλήσει το απέναντι πεζοδ-
ρόμιο αλλά τα τζάμια του είναι φιμέ κι έτσι ο Τζάφος δεν μπορεί να δει τίποτα.Από
τη πόρτα του συνοδηγού βγαίνει ένας άντρας γύρω στα 35 με ξυρισμένο κεφά-
λι,μαύρο πουκάμισο και μαύρο τζιν παντελόνι.Διασχίζει τρέχοντας το δρόμο κι ας μη
περνάει αυτοκίνητο,πιάνει τα κάγκελα που υπάρχουν στο πεζοδρόμιο που βρίσκεται
στη μεριά του Τζάφου και μ’ένα σάλτο τα περνάει.Χαμογελάει γι’αυτή του τη φτηνή
επίδειξη αθλητικών ικανοτήτων αλλά ο Τζάφος δεν ανταποδίδει το χαμόγελο
-Έπρεπε να διαλέξεις πιο απόμερο μέρος,είπε ο Θεμιστοκλής Νικηφοράκης συμμα-
ζεύοντας κάπως το μαύρο του πουκάμισο
-Μια χαρά είναι κι εδώ,είπε ψυχρά ο Τζάφος ενώ η παρουσία του Νικηφοράκη τον
έκανε να αισθάνεται όλο και πιο άβολα
-Ωραίο μέρος,σχολίασε ο Νικηφοράκης,λοιπόν όλα οκ με τους σπόνσορές σου;
Η λέξη δεν άρεσε καθόλου στο Τζάφο κι ένοιωσε πως κατάπινε πικρό σιρόπι
-Όλα εντάξει,είπε τελικά,το τελευταίο κομμάτι με τις γειτονιές είναι δικό σας,είναι
και ο μοναδικός τρόπος για να τελειώσει η «σκούπα».
-Μακάρι γιατί μάθαμε πως μέχρι και οι ρουφιάνοι έχουν κινητοποιηθεί για τη φιέστα
σας,οπότε ο δικός σου μια χαρά έχει δουλέψει
Με τον χαρακτηρισμό «ρουφιάνοι» ο Νικηφοράκης εννοούσε τους ανθρώπους της
ΕΥΠ,όσο για το «ο δικός σου» σίγουρα αναφερόταν στον Μάριο Παναγόπουλο,άλλη
μια κουταλιά από το πικρό σιρόπι.Ακόμα και η μυρωδιά της θάλασσας δε φέρνει
τώρα αποτέλεσμα,ανθρώπους σαν τον Νικηφοράκη ο Τζάφος τους πολεμούσε μια
ζωή και τώρα…
-Οι ρουφιάνοι κάνουν αυτό που πρέπει να κάνουν ώστε όλα να μοιάζουν καθαρά και
για να μην το παρακάνουν οι μπάτσοι,εξηγεί
-Μίλησα και σήμερα με την Τοπική Πειραιά,αν υπάρξει δεύτερος γύρος πέφτει την
ίδια ώρα γραμμή για να σε στηρίξουμε,είπε ο Νικηφοράκης
-Αν θέλατε αληθινά να με στηρίξετε να μην κατεβάζατε υποψήφιο,είπε ο Τζάφος,έχε-
τε σε αρκετούς δήμους καλά ποσοστά.
-Μιλάμε για τον Πειραιά ρε συ Κώστα,θα τον αφήναμε έτσι;Τι θα πουν οι δικοί μας
ψηφοφόροι,είμαστε τέταρτο μη σου πω τρίτο κόμμα.Διάβασες τα τελευταία γκάλοπ,
ακόμα και σε Νίκαια και Κοκκινιά έχουμε ανεβάσει τα νούμερα
Ο Τζάφος χαμογελάει απογοητευμένος και κουνάει το κεφάλι του.
-Δε θα το παρακάνετε έτσι;Μαλάκας ο Αναστασιάδης είπαμε αλλά ας προσέξουμε κι
εμείς λίγο
-«Εμείς»,μ’αρέσει αυτός ο πληθυντικός,δείχνει ότι ανγνωρίζεις κάποια πράγματα και
ότι πάνω απ’όλα είσαι Έλληνας
Ο Νικηφοράκης παίρνει τέτοια στάση ώστε το στενό πουκάμισό του να τονίζει ακό-
μα περισσότερο τους καλογυμνασμένους δικέφαλούς του και τους κοιλιακούς, «πόσο
ηλίθιος Θεέ μου και πόσο πιο ηλίθιοι αυτοί που τον πιστεύουν και τον ψηφίζουν», η
σκέψη του Τζάφου μαζί με τη δυσφορία του
-Όπως καταλαβαίνεις εγώ πρέπει να βγώ στα μέσα και να σας επιτεθώ,είπε στον
Νικηφοράκη που σηκώνει τους ώμους για να δείξει πως αδιαφορεί
-Αρκεί να μη βγεις σ’αυτές τις λούγκρες τις αριστερούλες που θα μας αρχίσουν με τα
φιλο-ισλαμικά τους αρθράκια.Μακρυά από τους γαμημένους προδότες.

450
-Ξέρω που θα μιλήσω δε χρειάζομαι οδηγίες,εσείς κοιτάξτε μην αρχίσετε τις επιθέ-
σεις σε τίποτα άλλες κομματικές νεολαίες και έχουμε τα παρατράγουδα της Αθήνας
και της Αγίας Παρασκευής.Οι εκλογές θα πάνε λάδι μέχρι το τέλος
-Ούτε κανα δυο κουκουλοφόροι στο κέντρο σου;ρώτησε χαμογελώντας πονηρά ο
Νικηφοράκης
-Και αύριο θα ξεκινήσετε γύρω στις 10,είπε ο Τζάφος
-Διπλή δουλειά για τα μπατσόνια
Η δυσφορία του Τζάφου έχει μετατραπεί σε έντονη ναυτία,η μυρωδιά της θάλασσας
έχει χάσει οριστικά τη μάχη με τις τύψεις.
-
Είναι κουλουριασμένη δίπλα μου και νοιώθω την ανάσα της να χαϊδεύει τον ώμο μου.
Ο χρόνος έχει μετατραπεί σε σταγόνες που πέφτουν αργά από το ταβάνι.Ο Δημήτρης,
ο Νάσος,η Ελένη,η Ρούλα,ο Βρεττός,ο πατέρας μου,ο Αρίστος,ο Λεωνίδας,η Ερμίνια
και το αγέννητο παιδί τους.Πλιτς…ο Πεφάνης,πλάτς..ο Αλβανός μπράβος του.Η στα-
γόνα που χτυπάει το στήθος μου με τη δύναμη σφαίρας,πονάω και χώνω τα δάχτυλά
μου στο στρώμα,το παιδί,τώρα οι σταγόνες είναι πολλές,δεν ονειρεύομαι.Ακούω το
ίδιο μου το βογκητό και γυρίζω προς τη μεριά της Χριστίνας κι εύχομαι να μην την
έχω ξυπνήσει.Δε φοβάμαι,τον ξέρω αυτόν τον κόσμο και με ξέρει καλά κι αυτός. Η
Χριστίνα δεν είναι μέρος του όμως,η Χριστίνα είναι μόνη της ένα διαφορετικό μέρος
σαν αυτό που περιγράφει η μπαλάντα του Brett Anderson.Σηκώνομαι αργά για να
γλυτώσω από τις σταγόνες.Σχέδια στο μυαλό μου που ανακατεύονται και μου φέρ-
νουν πονοκέφαλο.Πηγαίνω προς το μίνι μπαρ του σαλονιού,αλλάζω γνώμη δε θα πιώ.
Ξαπλώνω στον καναπέ, «όπως και στο σπίτι σου στο Λονδίνο».Η Χριστίνα δεν έδειξε
την παραμικρή απογοήτευση επειδή δεν μπόρεσα να κάνω έρωτα μαζί της.Μου είχε
χαϊδέψει το μέτωπο και είχε χαμογελάσει.Δεν προσπάθησα να βρω καμία δικαιoλογία
αλλά τη βρήκε εκείνη για μένα «με όλα όσα έχουν συμβεί….».Οι σταγόνες συνεχί-
ζουν να με ακολουθούν.Η επίδραση του αλκοόλ έχει περάσει και ξανά τα τελευταία
λόγια του Δημήτρη να βουίζουν στ’αυτιά μου.
-
Οι σημειώσεις του Ζαραψωνίτη,ο Wild Thing και τα προγνωστικά του,τα στημένα
παιχνίδια και το ντόμινο ψεμμάτων για να μείνουν μακρυά οι φίλοι και η οικογένεια
του Δημήτρη.Ο λογαριασμός στην Astir Bank.Για ποιο λόγο;Επίσκεψη μέσω google
στην ιστοσελίδα της τράπεζας,τυπικές πληροφορίες και μια σύντομη ιστορία.Έρευνα
για οικονομικές καταστάσεις και ισολογισμούς.Ανακοινώσεις γραφείου τύπου.Πονο-
κέφαλος,χασμουρητό αλλά μου είναι αδύνατο να κοιμηθώ.Πίνω τον δεύτερο καφέ
μου και επανέρχομαι στην Astir.Η ανακοίνωση για την έκδοση νέας κάρτας μετρητών
που θα μπορεί να λειτουργεί και σαν πιστωτική με χαμηλό επιτόκιο.Τρώω ένα δυνα-
το χαστούκι που φέρνει καλύτερα αποτελέσματα από αυτά του καφέ.Τώρα πρέπει να
πλύνω το πρόσωπό μου.Σηκώνομαι με δυσκολία από τη καρέκλα και μέχρι να βγώ
από το γραφείο μου εξακολουθώ να κοιτάζω τον υπολογιστή όπως το κοριτσάκι που
κοιτούσε την οθόνη της τηλεόρασης στο θρίλερ Πόλτεργκέϊστ.Ρίχνω κρύο νερό και
ανησυχώ μήπως όταν γυρίσω δεν υπάρχει στην οθόνη αυτό που μόλις τώρα είχα ανα-
καλύψει.Η εκδήλωση για την ανακοίνωση της δημιουργίας της Astir Cash And Credit
Card δε γίνεται στα γραφεία της τράπεζας όπως θα περίμενε κανένας αλλά στα
γραφεία της Global Phone!Ο λόγος είναι ότι μέσω της τηλεφωνικής εταιρείας θα
πραγματοποιούνται πωλήσεις καρτών για λογαριασμό της τράπεζας,ταυτόχρονα η
Global Phone δημιουργούσε ένα τμήμα τηλεπωλήσεων.Όλες οι φωτογραφίες από την
εκδήλωση έχουν πολύ καλή ανάλυση.Φυσικά σε πρώτο πλάνο ο Θεοδοσιάδης ως
πρόεδρος της Global και πάντα κοντά του η Ρούσσου.Χαμόγελα και ποτήρια που
τσουγκρίζουν με διοικητικά στελέχη της τράπεζας,αυτό όμως που με ξαφνιάζει είναι

451
πως σχεδόν σε όλες τις φωτογραφίες φαίνεται καθαρά ο Τηλέμαχος Δανάλης,λες και
είναι κι εκείνος κάποιο στέλεχος.Κι άλλο χαστούκι,πολύ πίσω από τα μεγάλα κεφά-
λια μια ομάδα υπαλλήλων και μέσα σ’αυτούς ο Δημήτρης.Υπάρχει δυνατότητα με-
γένθυσης κι έτσι το πρόσωπο του Δημήτρη φαίνεται ακόμα πιο καθαρά. «Οι τύψεις
μου ήσασταν,,τύψεις που δε μπορούσα να αντιμετωπίσω,μόνη εξαίρεση οι τύψεις του
Δημήτρη,της Ελένης και της Ρούλας,κοντά τους αισθανόμουν πως ίσως να μην είχε αλ-
λάξει και τίποτα αφού κάθε φορά που τους έβλεπα μπορούσα να ξεφορτώνω καταλα-
βαίνεις;».Όλα αυτά τα χρόνια προσπαθούσα να καταλάβω.Δε θα κοιμόμουν ούτε
μισή ώρα κι αύριο θα ήμουν κουρέλι,ε και;Ακουμπάω την οθόνη στο σημείο που
φαίνεται το πρόσωπο του Δημήτρη.Η εικόνα του προσώπου του στα συντρίμμια του
αυτοκινήτου μαζεύω απότομα το χέρι μου.Πηγαίνω στα οικονομικά αποτελέσματα
της προηγούμενης χρήσης.Διαβάζω τη σύνθεση του Διοικητικού Συμβουλίου, Πρό-
εδρος,Αντιπρόεδρος,Δ/νων Σύμβουλος,Γενικοί Διευθυντές,Μη Εκτελεστικά Ανεξάρ-
τητα Μέλη...Κωνσταντίνος Ράμφος!Παντελής Ράμφος με μερίδιο ιδιοκτησίας στο
Joyride,όπως και ο Ρόμπερτ Δανάλης κάτοικος εξωτερικού.Δίνω μια δυνατή γροθιά
στο γραφείο,θυμός και δικαίωση μαζί.
Κεφάλαιο 16ο
Ο Λάμπρος Μαρτίνος ανοίγει τα μάτια του.Δεν μπορεί να καταλάβει που βρίσκεται
και δεν ακούει παρά μόνο κάποιες μακρυνές φωνές και έναν ήχο σαν σούρσιμο παν-
τόφλας.Προσπαθεί να θυμηθεί,δεν τα καταφέρνει.Μουσική,ποτό,γέλια πότε συνέβη-
σαν όλα αυτά;Εκδρομή με τον πατέρα του στον Βοϊδομάτη,χθες ή προχθές.Χρόνια
πριν.Το γκρί γίνεται λευκό και το λευκό ανοιχτό πράσινο,τοίχοι γύρω γύρω,δωμάτιο.
Είναι ξαπλωμένος και δε μπορεί να κινηθεί εύκολα.Τώρα το κεφάλι του πάει να σπά-
σει, «Λάμπρο λεβέντη μου κι αύριο μέρα είναι»,ο γυμναστής της ομάδας, «άντε να
πάμε σπίτια μας,τα πήγες πολύ καλά».Μπορούσε κι άλλο,η καρδιά του χτυπούσε δυν-
ατά αλλά οι μύς του ήταν σε άριστη κατάσταση,που πήγαν οι πόνοι της προπόνησης;
Δίπλα από το κρεβάτι του μια κλειστή μπαλκονόπορτα.Ο καιρός μάλλον συννεφιασ-
μένος,κλείνει και πάλι τα μάτια,κουνάει το χέρι του ψαχουλεύοντας κάτι,τελικά πιά-
νει ένα μικρό πλαστικό αντικείμενο που πάνω του φαίνεται να υπάρχει ένα κουμπί.Το
άλλο του χέρι ακουμπάει ένα καλώδιο,ή νάϋλον σχοινί,εξακολουθεί να μην ανοίγει τα
μάτια.Ένας ρυθμικός ήχος κάτι σαν «μπιπ» επαναλαμβάνεται.Το γκρίζο γίνεται μαύ-
ρο,ένα μαύρο πηγάδι που τον τραβάει μέσα του.Ο Μαρτίνος θέλει να κάνει εμετό και
πανικοβάλλεται,έχει ακούσει αυτούς που έχουν πνιγεί από αναρόφηση.Πρέπει να γυ-
ρίσει στο πλάϊ….ωπ ξαναπέφτει στο πηγάδι αλλά και το πηγάδι εξαφανίζεται δια
μαγείας,τώρα κάτι θυμάται.Πατάει το κουμπί αλλά δεν ακούει θόρυβο,η μνήμη του
καλυτερεύει κι όταν έχει θυμηθεί τα πάντα αρχίζει να εισπνέει φόβο και να θέλει να
ξανακάνει εμετό «εεε»,ακούει τον εαυτό του να φωνάζει,η απάντηση έρχεται σχεδόν
αμέσως «Καλώς μας ήρθες Λάμπρο»,η φωνή μιας νεαρής γυναίκας.
Υπουργείο Εσωτερικών
-Δεν απαντάει στο κινητό του,και είναι η δέκατη φορά που παίρνω και μιλάμε για τον
Δήμαρχο Πειραιά,ωραία ξεκίνησε η μέρα μου,ο υφυπουργός Εσωτερικών δείχνει σα
να υποφέρει από το στομάχι του.
-Άφησες μήνυμα στη γραμματεία; ο Αναπληρωτής Γενικός Γραμματέας προσπαθεί
να δείξει ψύχραιμος
-Εσύ τι λές;Έχει σαλτάρει με το Τζάφο και μας κάνει πείσματα.Σαν μικρό παιδί φέρε-
ται ο ηλίθιος.
Ο ΑΓΓ αφήνει να φύγει αρκετός αέρας από τα πνευμόνια του
-Μίλησες και με τον υπουργό;
-Δε μπορούσα να το αφήσω έτσι,είπε ο υφυπουργός,και βέβαια μίλησα.Είναι ο μόνος
που ίσως τον καθησυχάσει εδώ που φτάσαμε

452
-Έπρεπε να το περιμένετε όμως,είπε με νόημα ο ΑΓΓ,δεν ήταν ότι πιο έντιμο αυτό
που τον βάλαμε να κάνει.
-Πολιτικός είναι,είπε ο υφυπουργός κι αφού θρονιάστηκε στη καρέκλα του γραφείου
του έτριψε τη κοιλιά του,αυτά είναι μέσα στο παιχνίδι.Ήθελε δηλαδή να είναι μια
ζωή δήμαρχος;Αυτό του το ξεκαθάρισες κι εσύ
-Εγώ έπαιξα το ρόλο του κακού,είπε ψυχρά ο ΑΓΓ,ναι τον δουλέψαμε για την επιχεί-
ρηση σκούπα στις γειτονιές του λιμανιού με το καρότο ότι θα ήταν το δικό του σόου,
η δική του προβολή,κι αντί γι’αυτό,όλη τη δόξα θα τη πάρει ο Τζάφος!
Ο υφυπουργός σηκώνει τα φρύδια.
-Σε λα βί.
-Να λοιπόν που η ζωή είναι και απρόβλεπτη,συμπλήρωσε ο ΑΓΓ
-Ο Τζάφος είναι το δυνατό μας χαρτί,τελεία και παύλα,έχει κύκλο,ο Αναστασιάδης τι
έχει;Ένα αριστερό παρελθον-εδώ γελάμε-κι αυτό το πούλησε.Ωραία, αυτό του το πα-
ρελθόν και η πολιτική του στροφή σ’εμάς ήταν λουκούμι αλλά μέχρι εδώ.Δε θα αισ-
θανθώ και τύψεις που δουλεύω για την κυβέρνηση της οποίας είμαι μέλος.
-Ήταν μεγάλο πούλημα,τόσο απλά
-Αρχίζεις να με εκνευρίζεις
-Θέλει πολύ καλό μπάλωμα,έχει ανακατευτεί ένα σωρό κόσμος και κανένας δεν έχει
καταλάβει καλά καλά τι γίνεται.Σύμφωνοι είναι προεκλογική φιέστα,σύμφωνοι δε
θέλουμε να δυναμώσει κι άλλο η Εθνική Φλόγα και να ζητάει περισσότερα γι’αυτό
και πρέπει να δείξουμε ότι η κυβέρνηση μπορεί να έχει μόνη της το πάνω χέρι στο
πόλεμο κατά της εγκληματικότητας,και πάνω απ’όλα…
-Καθαρίζουν οι γειτονιές,ή έστω μεγάλο μέρος τους ώστε να μπορούν να γίνουν νέα
έργα από την εταιρεία του φίλου μας του Παναγόπουλου,πρόσθεσε ο υφυπουργός.
-Ο Πειραιάς θα γίνει καινούργιος,έργα επέκτασης στο λιμάνι,εμπορικά κέντρα,παιδο-
τοποι,χώροι άθλησης και πολιτισμού,αλλάζει η πόλη.Ξέρεις τι σημαίνει αυτό για την
κυβέρνηση;
-Aυτό που ξέρω είναι ότι πρέπει να βιαστούμε γιατί έχεις δει τι βγάζουν τα γκάλοπ,
ενώ ταυτόχρονα πρέπει να κρατάμε και το λουρί του Αναστασιάδη για να μην αρχίσει
να δαγκώνει
-Οι ψευτοαριστεροί δε μπορούν να κρατήσουν την καυτή πατάτα,είπε με σιγουριά ο
ΑΓΓ,τι φαντάζεσαι ότι θα προτιμήσει στο τέλος ο κόσμος;Μια σύγχρονη πόλη στα
Ευρωπαϊκά πρότυπα με ασφαλείς γειτονιές ή τις λαϊκιστικες κορώνες των Ριζο-σπασ-
αρχίδηδων.
Με τον τελευταίο χαρακτηρισμό ο υφυπουργός άφησε να του φύγει ένα γέλιο.
-Έχουν ρεύμα που όλο δυναμώνει,είπε στον ΑΓΓ
-Κι έχουν και μέλη που έχουν μπει στο κόμμα για τη καρέκλα,για όνομα του Θεού,
ακόμα και πρώην δικούς μας έχει μέσα,τους δίνεις πιθανότητες;
Ο υφυπουργός δοκιμάζει να ξαναπάρει τηλέφωνο τον δήμαρχο στο κινητό του αλλά
και πάλι δεν τον βρίσκει.
-
Ακούω τη Χριστίνα να βουρτσίζει τα δόντια της ενώ ταυτόχρονα πίνω έναν δυνατό
φραπέ τον οποίο συνοδεύω με σοκολατένια μπισκότα.Το «πρέπει» και το «θέλω», το
«σωστό» και το «λάθος».Πρέπει να την βγάλω από τη ζωή μου,τη θέλω στη ζωή μου,
το σωστό είναι να φύγω τώρα εφευρίσκοντας ένα ψέμα,το λάθος είναι να την αφήνω
να ελπίζει.Όχι το πραγματικό λάθος είναι ότι αφήνω κι εμένα να ελπίζω.Πονάω από
τη κορυφή ως τα νύχια.
-Τι να βάλω;η φωνή της…σωστό,λάθος
-Δηλαδή;
-Τι μουσική θες ν’ακούσεις;

453
Χαμογέλασα και σκέφτηκα για λίγο
-Μμμμ,μπαλάντα,πρωί είναι ακόμα
-Αυτό είναι ότι πρέπει….
-Ν’ακούσω
-Έκπληξη,για να δούμε θα το βρείς
Δεν το κατάλαβα από τις πρώτες νότες,χρειάστηκα κάτι λιγότερο από ένα λεπτό
-Χάνουμε τη φόρμα μας; ρώτησε γελαστή κι αφού μ’αγκαλιάσε από το λαιμό και με
φίλησε απαλά στο μάγουλο.
-Τζος Ρίττερ,είπα ικανοποιημένος, Another New World.
-Το So Runs the World Away είναι για μένα το καλύτερο άλμπουμ του,είπε και
κάθισε απέναντι μου.Ξεκίνησε να αλοίφει μια φέτα ψωμί με βούτυρο και μέλι.Με
κοίταξε σα να περίμενε να της πω κάτι.
-Τι σκέφτεσαι;με ρώτησε
-Τίποτα
-Αυτό δε γίνεται,μου δίνεις την εντύπωση ότι σκέφτεσαι συνεχώς.Μερικές φορές μου
μιλάς και δε με κοιτάς καν..
-Τόσο χάλια;
Χαμογέλασε κι έτσι αχτένιστη όπως ήταν μου έφερε για λίγο στο μυαλό τη Ρούλα.
Αυτή τη φορά δε δυσκολεύτηκε καθόλου να μαντέψει τι σκεφτόμουν
-Σε πιέζω πολύ;
Την κοίταξα και ήθελα να της μιλάω για ώρες και για χιλιάδες πράγματα, «πρέπει»,
«θέλω», «λάθος», «σωστό».
-Το ξέρω ότι αν δεν…,εσύ θα ήσουν στην Αγγλία και ο Δημήτρης θα ερχόταν εκεί
για Χριστούγεννα.Μπαίνω κι εγώ ξαφνικά στη μέση…
-Όχι,σχεδόν τη τρόμαξα γιατί ήμουν απότομος
Πήρα τη καρέκλα και κάθισα δίπλα της.Ακούμπησα το κούτελό μου στο μάγουλό της
που έκαιγε.Έκλεισα το χέρι της στα δικά μου και όντως απέφευγα να την κοιτάξω.
-Εγώ μπήκα στη μέση,μουρμούρισα
-Πες μου αν σε πιέζω,επέμεινε
Το βλέμμα της ήταν λυπημένο όπως τη πρώτη φορά που την είδα.Τη φίλησα απαλά
στο στόμα.
-Δεν με πιέζεις,κάνεις ακριβώς το αντίθετο
-Τότε;
Το κινητό μου χτυπάει και ο αριθμός μοιάζει να είναι από το εξωτερικό,δεν είναι από
Αγγλία,ξεκινά από 00963
-Το αφεντικό είπε πως είσαι ΟΚ,ήταν η φωνή του Έντυ Κουμάνι,που είσαι τώρα;
-Άλιμο,είπα ψέματα και η Χριστίνα με κοίταξε ξαφνιασμένη, «λάθος», «σωστό»
-Σε πόση ώρα μπορείς να είσαι στο Joyride;
-Φεύγω τώρα,έχω μοτοσυκλέτα οπότε…
Έκλεισε το τηλέφωνο,ήθελε από την αρχή να μου πάρει τον αέρα.Το πρώτο βήμα είχε
γίνει κι εγώ ένοιωθα σα να έμπαινα πάλι στο ριγκ,ήταν αρρωστημένα όμορφο.
-Ευχάριστα νέα;ρώτησε η Χριστίνα αν και δεν το πολυπίστευε
-Περίπου,απάντησα αλλά ήταν σα να έβλεπα το είδωλό μου ακόμα και στους τοίχους
της κουζίνας και ήξερα πως έδειχνα έτοιμος για κάτι
-Θα σε δω σήμερα;
-Δεν έχεις μαθήματα;
-Έχω,θα περάσω κι από την Ελένη
Η Ελένη,πόσο σύντομα θα την ξανάβλεπα;
-Είναι λίγο περίεργη η μέρα,ξεκίνησα να εξηγώ,στο τηλέφωνο ήταν ένας άνθρωπος
του αφεντικού μου,πρόκειται για κάτι δουλειές που σκέφτεται να ξεκινήσει εδώ..

454
-Νόμιζα πως την είχε αφήσει για τα καλά πίσω την Ελλάδα,είπε η Χριστίνα,το είχα
διαβάσει σε μια συνέντευξή του
Θυμόμουν κι εγώ τη συνέντευξη την είχε δώσει σε ένα από αυτά τα περιοδικά που
απευθύνονται σε μεγαλοεπιχειρηματίες και σε οικονομικούς συμβούλους
-Αυτοί οι άνθρωποι αλλάζουν,πρέπει να ήταν φανερώ ότι βιαζόμουν να φύγω,θα σου
τηλεφωνήσω μόλις μπορέσω.
Την ξαναφίλησα αλλά στο πρόσωπό της το χαμόγελο συμφωνούσε με τα μάτια της
ήταν το ίδιο μελαγχολικό. Προσπάθησα να βγάλω για λίγο από το μυαλό μου το
πρωϊνό και τη κουβέντα με τη Χριστίνα.Μόλις ανέβηκα στη μοτοσυκλέτα του τηλε-
φώνησα και τον ενημέρωσα για την «πρόσληψή» μου
-Το κινητό τηλέφωνο που χρησιμοποίησε ο Κουμάνι ξεκινά από 00963 ξέρεις μήπως
ποιάς χώρας είναι κωδικός;
-Δωσ’το μου όλο,είπε και ακουγόταν σα να είχε μουδιάσει το στόμα του
Του είπα τον αριθμό και τον άκουσα να χτυπάει πλήκτρα
-Ο κωδικός είναι από Συρία,είπε,για να βρώ σε ποιόν ανήκει ο αριθμός θα χρειαστώ
λίγο χρόνο κι αν καταφέρω κάτι.
-Καλύπτονται με άλλα κινητά,είπα
-Έχε το νου σου,το μούδιασμα από τη φωνή δεν είχε φύγει.Πάρε με αμέσως μόλις τε-
λειώσεις.
-Δε ξέρω πότε θα είναι αυτό,του διευκρίνησα
-Όποτε είναι,τώρα ακούστηκε θυμωμένος,συγγνώμη δεν έχω κοιμηθεί καθόλου..
-Έψαχνες,συμπέρανα
Το μούδιασμα δεν το είχε προκαλέσει μόνο η αϋπνία
-Το κουβάρι δεν έχει τέλος,ήταν σα να μην απευθυνόταν σε μένα
-Κρατάμε πια την άκρη του όμως,έκλεισα το τηλέφωνο κι έβαλα μπρος
Γραφεία Sports4Ever
-Aυτά είναι γαμάτα νέα,ο διευθυντής πανηγύριζε σφίγγοντας τη γροθιά του λες και
είχε πετύχει γκολ,όσο για την ένταση της φωνής δεν τον ένοιαζε καθόλου αν είχε
ξαφνιάσει το υπόλοιπο προσωπικό,θα μπορέσεις να του μιλήσεις κάποια στιγμή;
-Δε ξέρω για σήμερα,απάντησε σκεφτικός ο Ασβεστόπουλος,είναι οι πρώτες ώρες και
σίγουρα θα είναι αφιερωμένες στην οικογένειά του
-Ε ωραία ρε Βαγγέλη πιάσε κάποιον από την οικογένειά του τότε,εγώ θα σου τα λέω;
-Μη βιάζεσαι αρχηγέ,είπε ο Ασβεστόπουλος,ο Μαρτίνος δε θα μιλήσει στην οικογέ-
νεια του για το τι πραγματικά συνέβει,φοβάται,εγώ θα σου τα λέω;
Ο διευθυντής γέλασε μέσα του,ο δημοσιογράφος του είχε απόλυτο δίκιο
-Καλά τότε χειρίσου το όπως νομίζεις
-Δεν έχω πολύ χρόνο με ζητάνε από την Εισαγγελία Πειραιά.Το πράγμα έχει χοντ-
ρύνει.
-Το κατάλαβα μέχρι και ο Αντωνίου έβγαλε την είδηση,είπε ο διευθυντής,τον μπάσ-
ταρδο έγραψε ότι σέβονται τις προσωπικές στιγμές κι ακόμα δε θα προβούν σε από-
καλύψεις.Ξέρεις βέβαια ότι από την πλευρά Τσαγκάρη αρχίσαμε να δεχόμαστε πιέ-
σεις μέσω ενός δικηγόρου
-Του Καπάτου;
-Όχι βέβαια,εξήγησε ο διευθυντής,αφήνουμε λέει υποννοούμενα για τον πελάτη του
-Γάμα τον δεν ισχύει,βεβαιώνει ο Ασβεστόπουλος,σιγά μη πέσουν μηνύσεις επειδή οι
επισκέπτες λένε ονόματα
-Μπορεί πάντως να το κάνει αν θέλει
-Δε θα το κάνει γιατί δεν έχει χρόνο και δε θα έχει και στο μέλλον.Αν η Εισαγγελία
Πειραιά ξεκινήσει αυτό που νομίζω ο Τσαγκάρης ετοιμάζει το νέφτι που θα βάλει
στον πισινό του.

455
-Με τον μπράβο που έχει στείλει εκεί τι γίνεται;ρώτησε ο διευθυντής
-Εδώ είναι η πλάκα
-
-Όχι δεν έχω ακόμα όσα στοιχεία θα ήθελα αλλά έχω ξεκινήσει να μαζεύω και ούτε
προσπαθώ να κάνω υποδείξεις,ο Προκόπης Φακλής στάζει μέλι καθώς μιλά στον
Εισαγγελέα Πρωτοδικών Ιωαννίνων,σε μία δύο μέρες θα έχεις τα πάντα από μένα
-Γιατί δεν έρχεται σε μένα ο άνθρωπός σου;ο Εισαγγελέας λίγο παραξενεμένος
-Γιατί είναι Αθηναίος και η έρευνα έχει ξεκινήσει από εδώ,ο Φακλής βαριέται να
επαναλαμβάνει πράγματα που έχει ήδη πει,σε μία δύο μέρες θα σου έχω στείλει όσα
θες.
-Δεν είναι παίξε γέλασε το εκ νέου άνοιγμα φακέλλων Προκόπη,θα γίνουμε άνω
κάτω οπότε καλό είναι να έχουμε υπόθεση στα γραφεία μας
-Οι ενδείξεις για να ξεκινήσουμε καινούργιες έρευνες είναι ήδη αρκετές,είπε ο
Φακλής
-Διαβάζω κι εγώ τα ρεπορτάζ αλλά ουσιαστικά μάρτυρες δεν υπάρχουν
-Θα βρεθούν
-Τόση σιγουριά;
-Τόση σιγουριά,αλλιώς δε θα σε συμβούλευα να βρίσκονται συνέχεια αστυνομικοί
στο νοσοκομείο που νοσηλεύεται ο Μαρτίνος.Υπάρχει σοβαρή πιθανότητα να δεχ-
τεί…επισκέψεις.
-Μήπως υπερβάλλεις λίγο;
-Ο Ασβεστόπουλος είναι ικανότατος δημοσιογράφος και αυτά που γράφει πάντα μα
πάντα έχουν βάση,η ιστορία με τα αναβολικά και τα στημένα ξανανοίγει.
-Το φάκελο του Τσαγκάρη οι δικοί σου τον έκλεισαν,του θύμισε ο Εισαγγελέας,λες
και από τότε που μπήκε φυλακή σβήστηκαν όλες οι αμαρτίες του.
-Ότι έγινε έγινε,είπε ο Φακλής,ο φάκελλος θα ξανανοίξει γιατί θα το ζητήσω εγώ,από
σένα θέλω μόνο συνεργασία,να ξανατσεκάρεις…
-Τον προηγούμενο θάνατο μπασκετμπολίστα…εντάξει κατάλαβα
-
Στη «βάση» μας έχουν έρθει οι αστυνομικοί που έστειλε ο Ασημάκης και ξεκινώ να
τους γνωρίζω έναν έναν,Ανθυπαστυνόμοι Γιάννης Φωτίου,Μαρίνος Ρηγόπουλος και
Νεκτάριος Αντωνόπουλος.Υπαστυνόμοι Β’ Σπήλιος Καβαλιεράτος,Γιώργος Φραγ-
κουλάκης και Λοϊζος Χρήστου.Αρχιφύλακες Σώζος Βαραδάς,Κωνσταντίνος Γκιόκας
και Ανδρέας Δεσύλλας.Τόσο ο Σπανός όσο κι εγώ τους ενημερώνουμε για τη φύση
της επιχείρησης και για το πώς θα κατανεμηθούν οι βάρδιες.Τους τονίζουμε ότι
αναφορά θα δίνουν σε μας και στον Ταξίαρχο Ασημάκη,αγνοούν τον Δανιά ότι και
να τους πει.Ο Δανιάς λες και μας παρακολουθούσε από κάπου μπαίνει μέσα κι αφού
καλημερίσει μας δείχνει ένα στικάκι που κρατάει στο χέρι.
-Φωτογραφίες χθεσινοβραδινές; ρώτησα
Με κοιτάζει χαμογελώντας αλλά με ένα δήθεν λυπημένο ύφος
-Ψόφια πράγματα και πάλι Αστυνόμε και μια και είπες χθεσινοβραδινές,κάποιος
πρέπει να σου μιλήσει για τον ύπνο.Φωτογραφίες από τους δρόμους και από τις ταρά-
τσες.Θα τις δεις κι εσύ αλλά η κίνηση έχει νεκρώσει.Ψιλοανταλλαγές που θα τις βρείς
και στην Αθηνάς ή στην Πατησίων μετά τις έντεκα το βράδυ,καλά τα λέω παιδιά;Κα-
λως μας ήρθατε κιόλας,απευθύνεται στους καινούργιους αστυνομικούς
-Θέλεις να μου πεις κάτι με τρόπο γιατί χθες ήσουν όλος ενθουσιασμό,του θύμισα
-Κι ακόμα είμαι,είπε,θα φτιάξω καφέ θές έναν;
Αρνήθηκα με κούνημα του κεφαλιού κι εκείνος κατευθύνθηκε προς την καφετιέρα.
Έπρεπε να του αναγνωρίσω ότι είχε μετατρέψει τη παλιά αποθήκη σε ένα σχεδόν
σύγχρονο γραφείο επιχειρήσεων με όλες τις ανέσεις.

456
-Το υπουργείο και το αρχηγείο της ΕΛ.ΑΣ έχουν αρχίσει να πλήττουν με την όλη κα-
τάσταση,ο Δανιάς χρειάστηκε να φωνάξει λίγο περισσότερο γιατί μας είχε γυρισμένη
τη πλάτη,γκρινιάζουν για τις συλλήψεις που δεν γίνονται και σε λίγο καιρό που θα
έχουμε τις δημοτικές…
-Χθες μου μιλούσες ακόμα και για ελικόπτερα Τίμο,πολύ γρήγορα ήρθε αυτή η γκρί-
ναι δε νομίζεις;Που πήγε όλη η όρεξη;
-Θέλω να σας μιλήσω,ο Σπανός γυρνάει προς το μέρος μου και χαμηλώνει τη φωνή
του.Σίγουρα αυτό που θέλει να μου πει έχει σχέση με τον λόγο που τον έκανε να
στραφεί στον Φακλή.Χαμηλώνω κι εγώ τη δική μου φωνή πάνω που ακούγεται ο
θόρυβος της καφετιέρας που έχει βάλει μπροστά ο Δανιάς
-Κι εγώ θέλω να τα πούμε Μάκη
Τον έβλεπα ανήσυχο και ήλπιζα πως ο Δανιάς θα έφευγε από τα πόδια μας το
συντομότερο δυνατό.
-Πφφφφ,τίποτα σαν τον πρωϊνό καπουτσίνο,θριαμβολόγησε ο Δανιάς κοιτώντας ένα
γυάλινο ποτήρι.Έλεγα λοιπόν Αστυνόμε πως ο ενθουσιασμός υπήρξε διότι περιμέ-
ναμε άλλα και άλλα είδαμε τελικά.
-Δεν είδαμε,βλέπουμε,τον διόρθωσα,και ψάχνουμε μην το ξεχνάς
-Όχι δεν το ξεχνάω αλλά το πρόβλημα είναι πως δεν το ξεχνάνε ούτε και οι ανώτεροί
μας,εκτός βέβαια από τον Ασημάκη ο οποίος όμως όπου να’ναι κουνάει μαντήλι με
τις νέες κρίσεις άρα…
-Βάλανε όριο;ρώτησε ο Σπανός
-Όχι ακόμα αλλά θα βάλουν,είπε ο Δανιάς πίνοντας την πρώτη γουλιά καφέ
-Θα μείνουμε στους Μαροκινούς λοιπόν,παρατήρησε κάπως επιθετικά ο Σπανός.Άντε
να πιάσουμε και μερικούς άλλους και..πάπαλα.Τι δε μου αρέσει εδώ;
-Που να ξέρω,απάντησε ο Δανιάς σηκώνοντας τους ώμους,κοντεύουμε να γίνουμε
ρεζίλι σε μία περίοδο ιδιαίτερα στριμόκωλη με τα κονδύλια να δίνονται με το σταγο-
νόμετρο.Κι εμείς έχουμε εξοπλισμούς της ΕΥΠ,φορτηγάκια παρακολούθησης,πάρα
πολλούς άντρες διαθέσιμους την ώρα που άλλα τμήματα τη βγάζουν τσίμα τσίμα.
Ο Δανιάς σίγουρα είχε μιλήσει με πολύ μεγάλα κεφάλια ή ήξερε από πρίν και απλώς
είχε έρθει η ώρα να ρίξει τις μάσκες.
-Τι σου είπαν Τίμο;ρώτησα
-Τίποτα,απάντησε,το μόνο που θεωρούν σίγουρο είναι πως η ΕΥΠ θα πρέπει να από-
συρθεί όπου ναναι.Αλλά αυτό μη σε ανησυχεί και τόσο διότι η αποθηκούλα εδώ θα
είναι όλη δική σας.Όσο για τον εξοπλισμό θα δούμε.
Ένοιωσα περίπου σα να ετοιμαζόμουν για ένα αεροπορικό ταξίδι και την ώρα που έφ-
τανα στο αεροδρόμιο διαπίστωνα πως είχα κάνει λάθος στην ώρα αναχώρισης και το
αεροπλάνο είχε ήδη φύγει.
-Αν μαγκώσετε λίγους ακόμα αντί να μένετε μόνο στις παρακολουθήσεις και στις
φωτογραφίες,όλοι θα χαρούν και υπάρχει πιθανότητα να επαναληφθεί η επιχείρηση
στο εγγύς μέλλον.
Κάποιοι ήθελαν να δείξουν καλές προθέσεις στην αρχή κι εμείς πατήσαμε την μπανα-
νόφλουδα κι όλη η στάχτη έπεσε στα μάτια μας.Τελικά είχε επικρατήσει η λογική
των λίγων συλλήψεων,διοτί είχαν συνειδητοποιήσει ότι αυτό στο οποίο στοχεύαμε
μπορεί να έπαιρνε χρόνο και χρόνος γι’αυτούς δεν υπήρχε και τώρα δεν υπήρχε ούτε
και για μας.Οι καινούργιοι αξιωματικοί κοιτάζουν μισοαπογοητευμένοι-μισοθυμω-
μένοι και έχουν κάθε δίκιο να νοιώθουν έτσι.
-Θα τα πούμε το απόγευμα κύριοι,γυρίζω στην υπηρεσία και μετά θα πάρω έναν
υπνάκο διότι η νύχτα ήταν υπερβολικά βαρετή,ο Δανιάς έτοιμος να φύγει
-Εδώ έχω αναφορά για δράση του Ξυραφιού,είπα κοιτάζοντας την οθόνη του υπο-
λογιστή.Παρόλο που η ήχος δεν ήταν καλός οι άντρες της βάρδιας άκουσαν τις λέξεις

457
«εμπόρευμα» και «τρύπα».Μετά τη συνάντηση το Ξυράφι και ο πελάτης του πήγαν
στα σπίτια τους,ο πελάτης του δηλαδή γιατί το Ξυράφι μπήκε σε ταξί.
-Ο Πελάτης μένει με δύο φίλους του σ’ένα παλιό διάρι στην Εθνικής Αντιστάσεως
στη Δραπετσώνα,είπε ο Τουμανίδης που είχε μελετήσει κι αυτός την αναφορά και
ήθελε να μας δικαιώσει που τον είχαμε κρατήσει στην ομάδα.Έχει δύο συλληψεις για
κατοχή μικροποσότητας ναρκωτικών αλλά τον άφησαν.Τον λένε Αλέξη Μαχαίρα.
-Αυτόν μπορείτε να τον πιάσετε,πρότεινε ο Δανιάς
Σημειώνω το όνομά του στο μπλοκάκι μου και περιμένω τον Δανιά να φύγει.
-Δε νομίζω να σας χρειαστούμε παιδιά,ο Σπανός απευθύνεται σε δύο άντρες της ΕΥΠ
που παρακολουθούν τα μόνιτορς
Ο ένας γυρίζει προς τη πλευρά του υπαστηνόμου με τελείως περιφρονητικό ύφος
-Δεν έχουμε τέτοια εντολή
-Μια και δε βλέπουμε πια και ιδιαίτερη διάθεση από την υπηρεσία σας μη σας κουρά-
ζουμε άλλο,πρόσθεσα εγώ
-Δεν έχουμε πρόβλημα σε δύο ωρίτσες λήγει και η βάρδια μας και θα έρθει ένας αντι-
καταστάτης μόνο
Παίρνω μαζί μου το Σπανό και βολευόμαστε σε μια γωνία αρκετά μακρυά από τους
υπόλοιπους.Γελάω με τον εαυτό μου,εμπιστοσύνη στο Δανιά;Σκούριασες Αθανασάκο
και ανοίγεσαι.
-Καλύτερα έξω του είπα
Όταν βγήκαμε έξω το δυνατό φώς του ήλιου μου πόνεσε κάπως τα μάτια
-Θα ξεκινήσω εγώ αν μου επιτρέπετε,είπε ο Σπανός
Συμφώνησα με νεύμα
-Αυτός που κάνει προσπάθειες να κλείσει την υπόθεση είναι ο Μυλόπουλος
Δε θα μασούσε τα λόγια του κι αυτό ήταν μόνο η αρχή
-Γι αυτό πήγες στον Φακλή;ρώτησα
Κούνησε το κεφάλι του
-Ήδη έχει στείλει επιστολή στο Αρχηγείο και εξηγεί τους λόγους που αυτή η ιστορία
παρατραβάει εις βάρος της Διεύθυνσης Πειραιά.Στο Αρχηγείο έχει συμπάθειες κύριε
Αστυνόμε,το ξέρετε,από την ώρα που ξεκινήσαμε μας έχει ζαλίσει,με όλο το σεβασ-
μό,και θα μας βάλει στον πάγο αν δε φέρουμε τα αποτελέσματα που μας είπε πριν
από λίγο ο Δανιάς,αλλά στο μεταξύ το πουλάκι Τσαγκάρης θα έχει πετάξει.
Ο υπαστηνόμος μου γυρίζει τη πλάτη και παίρνει βαθιά ανάσα
-Ίσως θα ήταν καλύτερα να φύγω από την ομάδα….
Τώρα είχα ξαφνιαστεί για τα καλά
-Δεν είναι μόνο η επιστολή του Ταξίαρχου έτσι Μάκη;
-Όχι δεν είναι,παραδέχτηκε ο Σπανός.Ο Μυλόπουλος μου ζήτησε να σας παρακο-
λουθώ διακριτικά.Φοβόταν μήπως τα κάνετε μαντάρα επειδή σας είχε πιάσει-κατά τη
γνώμη του-μανία με το θάνατο του φίλου σας.Μου πούλησε τις γνωστές μπούρδες για
τη λαμπρή μου καριέρα αλλά δεν παρέλειψε να βάλει και τη δική του μέσα.Έφτασε
στο σημείο να μου πει πως ήθελε εγώ να αναλάβω τη δράση λόγω εμπειρίας αλλά στο
τραπέζι είχε πέσει το δικό σας όνομα.Βάζω στοίχημα ότι αν στη θέση σας ήμουν εγώ
δε θα είχε τόση πρεμούρα να τελειώνουμε γιατί θα σας είχε κοντά του και θα μπο-
ρούσε να σας ελέγξει.Αυτό με τον Ασημάκη αρχηγό το φυσάει και δεν κρυώνει.
Παύση για να δει την αντίδρασή μου.Κάτι η αϋπνία,κάτι η είσοδος του Στέφανου στη
συμμορία του Πεφάνη,δεν έχω ταρακουνηθεί και τόσο πολύ,απλώς απόρρησα με το
θράσος του Μυλόπουλου να χρησιμοποιήσει έναν αξιωματικό που τον είχα σα δεξί
μου χέρι.Από την άλλη κάποιος που είναι μεγαλωμένος με την «αρρώστια» του «συμ-
μοριτοπόλεμου» δεν είναι περίεργο να χρησιμόποιεί τέτοιες μεθόδους για να ελέγχει

458
τους αξιωματικούς του,νοοτροπία χωροφυλακής του 50 και το χειρότερο ήταν ότι
αυτή η νοότροπία κέρδιζε όλο και περισσότερο έδαφος στους κόλπους του σώματος.
-Του είπες και για τον Ζαραφωνίτη;ρώτησα
-Όχι,απάντησε κάπως βιαστικά και υποψιάστηκα πως έλεγε ψέματα όμως δεν είχε
τώρα πια κανένα νόημα.
-Δε λέω πως μου έφτιαξες τη διάθεση,είπα,αλλά στην ομάδα θα μείνεις.Στο Φακλή
θα πάμε παρέα και η ο Τσαγκάρης δε πρόκειται να…πετάξει τόσο εύκολα.
-Αν ξέρατε μόνο τι έχω βρεί από το Οργανωμένο Έγκλημα.Αλλά τα έχω σκανάρει
και τα έχω βάλει σε στικάκι,το στικάκι αυτό θα το δώσω στον Φακλή.
Χαμογέλασα για υποστήριξη
-Κύριε Αστυνόμε ειλικρινά λυπάμαι,είπε και η έκφραση του ήταν απόλυτα πειστική
-Όλους μας έχει κάνει να λυπηθούμε αυτή η υπόθεση,είπα,όλοι μας αναγκαστήκαμε
να κάνουμε και να δεχτούμε πράγματα που κάτω από άλλες συνθήκες…
Περίμενε να συνεχίσω αλλά δεν ήθελα
-Πάμε να δώσουμε τις τελευταίες οδηγίες στα παιδιά μέσα και γραμμή για τον Φακλή
μετά,ένοιωσα πως είχα ένα ρολόϊ κρεμασμένο στη πλάτη
Γιάννενα
-Όπως τα’ακούς αφεντικό,τουλάχιστον τέσσερεις-πέντε μπάτσοι απ’έξω από το νοσο-
κομείο βάλε ότι θα έχει και καναδυό μέσα,ο Καυκάσιος πίνει καφέ από πλάστικό κύ-
πελλο και το βλέμμα του είναι καρφωμένο στην είσοδο του νοσοκομείου που νοση-
λεύεται ο Μαρτίνος.Έχει ξεχάσει να κάνει ντους και το πουκάμισό του μυρίζει
-Το καλό είναι ότι συνήλθε,είπε σκεπτικός ο Τσαγκάρης,τι στο διάολο θέλει εκεί το
μπατσαριό δε καταλαβαίνω
-Από το περιβάλλον λένε πως τους φώναξε η ομάδα για να μην πλακώσουν δημοσιο-
γράφοι κι αρχίζουν να ενοχλούν.Αφεντικό πρέπει να πάω να κάνω κι ένα μπανάκι
Σύντομο γέλιο από τον Τσαγκάρη
-Να πας ρε,έχουν έρθει από πολλά κανάλια;
-Τοπικά κυρίως αλλά έχουν έρθει και από τα δικά μας,ο Καυκάσιος συνεχώς ρίχνει
ματιές για τηλεοπτικά συνεργεία
-Πήρε το μάτι σου πουθενά τον Ασβεστόπουλο;
-Όχι,ο μπράβος ξανακοιτάει καλού κακού
-Έχει άκρες από μέσα,μουρμουρίζει ο Τσαγκάρης,δε χρειάζεται να μπεί και δε χρειά-
ζεται να πάρει συνένετευξη κι όμως γράφει.Ποιά κουφάλα του δίνει πληροφορίες
ήθελα να’ξερα, έχε υπόψη σου ότι σήμερα μάλλον θα συναντηθούμε με τον Πεφάνη
οπότε τηλεφώνησέ μου μόνο όταν έχεις κάτι συγκλονιστικό
Γραφεία Play Fm
Ο Σωτήρης Γριμάνης από τότε που είχε κόψει το κάπνισμα ζούλαγε με όλη του τη δύ-
ναμη ένα λαστιχένιο μπαλάκι που υποτίθεται ότι σε βοηθούσε να ηρεμήσεις αλλά
αυτή την ώρα μόνο ήρεμος δεν ήταν και η παρουσία του Δημοσθένη Αντωνίου στο
γραφείο του δε βοηθούσε τη κατάσταση
-Καταλαβαίνεις ότι μας πήρε τη μπουκιά από το στόμα ο Ασβεστόπουλος έτσι; Παρά
τα νεύρα του ο συνιδιοκτήτης και συναρχισυντάκτης του ραδιοσταθμού μιλάει σχε-
τικά ήρεμα
O Αντωνίου πάντα με το ίδιο υπεροπτικό και πλατύ χαμόγελο που αποκαλύπτει σχε-
δόν ολόκληρη την οδοντοστοιχία του.
-Είδες πως έγινε ο κακός χαμός στο Sports4ever με τις μαλακίες που γράφουν οι
σχολιαστές;Άμα δε φάνε κάποια μήνυση τυχεροί θα είναι.Λαϊκισμοί του κερατά και
αοριστολογίες…
-Ρε Δημοσθένη τα πιστεύεις όλα αυτά που λες;
Ως εδώ το χαμόγελο του Αντωνίου το οποίο διαδέχεται μια έκφραση θιγμένου

459
-Τι έγινε;ο δημοσιογράφος όντως δε καταλαβαίνει
-Τα οικονομικά μας είναι χάλια,ξεκίνησε να εξηγεί ο Γριμάνης,αν έμπαινες δε στο
κόπο να δεις τα σχόλια που έχουμε εμείς δε θα χαμογελούσες
-Δεν είναι δουλειά μου να κοιτάζω τα σχόλια,ο Αντωνίου υπερασπίζεται τη θέση του
-Νομίζεις,ο Γριμάνης τον κοιτάζει λες και βλέπει μαθητή στο κέντρο δημοσιογραφίας
στο οποίο διδάσκει,πάντα θα είσαι δημοσιογράφος Δημοσθένη κι εσύ τελευταία έχεις
γίνει απλά σταρ.
Πριν προλάβει να απαντήσει ο Αντωνίου στο γραφείο μπαίνει ο Χριστόφορος Χαρα-
λαμπίδης με ιδρωμένο μωβ μπλουζάκι και αναψοκοκκινισμένο πρόσωπο.
-Τι ήταν το τόσο ξαφνικό και παράτησα τα μαστοριλίκια στο μαγαζί;
-Ανακαίνιση;ρώτησε ο Αντωνίου
-Kάτι μικροαλλαγές,δε ξέρω αν τα μάθατε υπάρχει καινούργιο προσωπικό
Με τη λέξη «προσωπικό» ο Χαραλαμπίδης κλείνει πονηρά το μάτι
-Άλλο ένα πρόβλημα,παρατήρησε ο Γριμάνης,αποφάσισε τελικά τι είσαι ρε Χριστό-
φορε καταστηματάρχης ή συνιδιοκτήτης ραδιοσταθμού
Ο Χαραλαμπίδης σκουπίζει με την ανάστροφη του χεριού του τον ιδρώτα στο κού-
τελο βολεύεται σε μια καρέκλα και ξεφυσάει
-Και τα δύο,απαντά
-Μόνο που το ένα καβαλάει το άλλο τον τελευταίο καιρό
Ο Χαραλαμπίδης παραξενεμένος κοιτάζει τον Αντωνίου σαν να τον ρωτάει «τι
τρέχει;»
-Θέλει να μας τα χώσει γιατί θεωρεί ότι ο Ασβεστόπουλος μας άφησε πίσω στην υπό-
θεση με τον Μαρτίνο,εξηγεί ο Αντωνίου
Ο Χαραλαμπίδης ξεροκαταπίνει,όσο κι αν έχει συμβιβαστεί ο Γριμάνης με κάποιες
«πραγματικότητες» στο βάθος εξακολουθεί να είναι δημοσιογράφος παλιάς κοπής,
λίγο πολύ ξέρει προς τα πού πάει η κουβέντα
-Ποιος τον απαυτώνει τον Ασβεστόπουλο ρε Σωτήρη,κοίτα τι ιστοσελίδα έχουν αυτοί
και κοίτα τι έχουμε εμείς.Κοίτα πωλήσεις που κάνει η εφημερίδα ειδικά από τότε που
βάλαμε και το ένθετο life-style από…
-Καλό θα ήταν να ρίχνεις κι εσύ μια ματιά σε όλα αυτά Χριστόφορε,ο Γριμάνης επιφ-
ανειακά πάντα ήρεμος αλλά τα μάτια του πετάνε μαχαίρια,το Sports4ever έχει κάνει
πάταγο με το επεισόδιο του Μαρτίνου και είτε σας αρέσει είτε όχι μας πρόλαβε και
όπως αντιλαμβάνεστε δεν έγραψε κάτι που δεν ισχύει.Ξετιλύγει μια ιστορία ανα-
βολικών που κάποτε είχαμε ξεκινήσει πρώτοι εμείς,το θυμάστε;
Αντωνίου και Χαραλαμπίδης κοιτάζονται αλλά θεωρούν προτιμότερο να μη μιλή-
σουν, η κατήχηση για δημοσιογραφική εξιλέωση έχει και συνέχεια
-Ιστορία την οποία είχε χειριστεί ποιός; ρώτησε ο Γριμάνης χωρίς φυσικά να περιμέ-
νει απάντηση αφού την δίνει ο ίδιος,ο Ασβεστόπουλος,τότε που είχαμε σπάσει τα
κοντέρ από στίβο μέχρι πόλο.Πόσα φύλλα πουλούσαμε τότε;Ποιος άλλος έγραφε ότι
γράφαμε εμείς;
-Και τι μπορούσαμε να κάνουμε ρε Σωτήρη αφού βλέπαμε τοίχο,είπε ο Χαραλαμπί-
δης,και ο Ασβεστόπουλος το είχε παραδεχτεί
-Ναι ρε γαμώ το αλλά δεν τα παράτησε,και όπως αποδεικνύεται έκανε πάρα πολύ
καλά,ο Γριμάνης πετάει θυμωμένος το λαστιχένιο μπαλάκι στο τοίχο ξαφνιάζοντας
και τους δύο συνομιλητές του.
-Τα αναβολικά είναι παλιά υπόθεση και αρχίζει να ξεθωριάζει,εξηγεί με συνεναιτικό
ύφος ο Αντωνίου,όλοι ξέρουν τι συμβαίνει.Το ίδιο θα γίνει με τον Μαρτίνο θα δεις,
θα υπάρξει ένα τζέρτζελο μια-δυό μέρες και μετά θα ξαναγυρίσουμε στα παρα-
σκηνιάκα που όλοι αγαπάμε
Ο Γριμάνης κουνάει απογοητευμένος το κεφάλι του

460
-Το χεις χάσει Δημοσθένη.Μιλάμε για μια υπόθεση που ξαναφέρνει στην επιφάνεια
τους θανάτους των πιτσιρικάδων αθλητών,ξανανοίγουν φάκελοι ή καλύτερα θα ξαν-
ανοίξουν.
-Που το ξέρεις;ρώτησε ο Χαραλαμπίδης σα να τον αμφισβητούσε
Αρκετός αέρας βγαίνει από τα ρουθούνια του Γριμάνη κι αυτή τη φορά δεν είναι
διατεθειμένος να μιλήσει ήρεμα
-Γιατί όταν εγώ ξεκινούσα στα 19 μου τη δημοσιογραφία εσύ έκανες εξωτερικές δου-
λειές σαν υπάλληλος σε εταιρία αυτοκινήτων.
Ο Χαραλαμπίδης έχει παρεξηγηθεί και δεν αφήνει την έκφρασή του να το κρύψει.
-Το τι ακροαματικότητα φέρνει η μεσημεριανή μου εκπομπή το ξέρεις περιττό να στο
πω,άσε δε τις πληροφορίες για το στοίχημα.
-Αυτό είναι μια άλλη κουβέντα που θα την κάνουμε άλλη στιγμή,ολοφάνερο πως ο
Γριμάνης ξέρει ή υποπτεύεται κάποια πράγματα.Όσο για την εκπομπή σου αδιαφορώ
αν ένα μάτσο αργόσχολοι έχουν διάθεση να χρεώνονται ένα σκασμό λεφτά περιμέ-
νοντας να βγουν στον αέρα και να τσακωθούν μεταξύ τους για τις κωλοομάδες τους,
καφενειακές συζητήσεις τύπου Γεωργίου με μουσικό χαλί έντεχνο τραγούδι,μμμ
περίφημα!Ρεπορτάζ κύριοι,δημοσιογραφία,αυτό θέλαμε να κάνουμε και δεν το κά-
νουμε.Έστειλες άνθρωπο στα Γιάννενα Δημοσθένη,και το μόνο που βλέπω είναι
συνεντεύξεις από συμπαίκτες του Μαρτίνου για το πόσο καλό παιδί είναι και πόσο
φιλότιμος παρουσιαζόταν στις προπονήσεις.Ούτε μία σύνδεση με τα παλαιότερα
κρούσματα,ούτε μία
-Αφού δεν υπάρχει Σωτήρη,εξηγεί ο Αντωνίου,δε το πιστεύω ότι προτιμάς τις αερο-
λογίες του Ασβεστόπουλου από αυτά που βγάλαμε εμείς
-Όπως σου είπα και πριν,το έχεις χάσει,επαναλαμβάνει ο Γριμάνης,σε πληροφορώ
λοιπόν πως αυτή τη στιγμή το γραφείο του αθλητικού εισαγγελέα βγάζει καπνό.Αν
είχατε μπει στο κόπο να έχετε σηκώσει τις κεραίες σας θα το είχατε μάθει.
Ο Αντωνίου έχει ξεμείνει από επιχειρήματα αλλά συνεχίζει τον αγώνα για να τα μπα-
λώσει.
-Δεν θα βγεί κάτι τέτοιο στον αέρα και το ξέρεις,είπε
-Ασφαλώς και όχι,για την ώρα τουλάχιστον,διότι ακόμα δεν υπάρχει…έγκλημα.Αλλά
τα νερά έχουν ταραχτεί.Η αρχή έγινε από την εισαγγελία Ιωαννίνων και η συνέχεια
λαμβάνει χώρα στην Αθήνα,και τέλος για μάντεψε πόσο νότια θα κατέβουμε
Αντωνίου και Χαραλαμπίδης δοκιμάζουν τις μνήμες τους.
-Ρέθυμνο παλικάρια,Ρέθυμνο!Ο φάκελος εκείνης της υπόθεσης είχε κλείσει σκαν-
δαλωδώς εύκολα,και ενάμισυ χρόνο μετά ο εισαγγελέας που τον είχε αναλάβει πα-
ραιτήθηκε,για την ακρίβεια ζει στο εξωτερικό,Αυστρία αν θυμάμαι καλά
-Τι θέλεις να κάνουμε;ρώτησε ο Αντωνίου σα να παρατούσε τη μάχη
-Να ψάξετε Δημοσθένη,απάντησε ο Γριμάμης,να ρωτήσετε,να γίνετε κανονικοί δημο-
σιογράφοι.Είχαμε ένα κωλοόνομα και ο κόσμος μας πίστευε,αυτή τη πίστη θέλω να
φέρετε πίσω
Ο Χαραλαμπίδης ξαναϊδρώνει και ξανακοκινίζει κι ας μην έχει ζέστη ο χώρος
-Έχουμε το επόμενο τουρνουά της Εθνικής και τις εκλογές στην ΕΠΟ,είπε,δεν είναι
πιο σημαντικά;
Ο Γριμάνης κοιτάζει το συνεργάτη του λες και βλέπει άρρωστο
-Πεσ’μου κάτι Χριστόφορε,ή καλύτερα θέλω να μου απαντήσετε και οι δύο και η
κουβέντα ξέρετε καλά πως δε θα βγεί από αυτό το γραφείο.Σας έχει στριμώξει,η σας
έχει λαδώσει ο Τσαγκάρης;
Διαμαρτυρίες και χειρονομίες,όρκοι,αναδρομές στο «ένδοξο» παρελθόν,πολυετής πο-
ρεία στο χώρο,ακροαματικότητες,ακόμα και βραβεία από τον Πανελλήνιο Συνδεσμο

461
Αθλητικού Τύπου,όλα τα παραπάνω γεμίζουν το γραφείο και σταματούν κάπως από-
τομα όταν ο Γριμάνης σηκώνει το χέρι
-Οι πηγές μου λένε πως όπου να’ναι ο φάκελος Τσαγκάρη θα ξανανοίξει.Ας θεωρή-
σουμε ότι η τελευταία μου ερώτηση δεν έγινε ποτέ λοιπόν
Ο Χαραλαμπίδης παίρνει το λόγο,ο Αντωνίου έχει τελειώσει με την παράστασή του
-Αυτό που μας είπες ήταν πάρα πολύ χοντρό πάντως.Έχω βάλει λεφτά και δεν είναι
υπερβολή να πω ότι έχω βάλει και τη ζωή μου την ίδια γι’αυτό το σταθμό.Δε φαντάσ-
τηκα ότι μπορούσες να μας μετρήσεις έτσι.
Ο Γριμάνης παραμένει ανέκφραστος.Κανένας από τους δύο δεν τον έχει πείσει.
Εισαγγελία Πρωτοδικών Πειραιά
-Υπαστηνόμε νομίζεις ότι δίνω δεκάρα για το τι επιστολή έχει στείλει ο Μυλόπουλος;
Ο Προκόπης Φακλής είναι κι αυτός κακοκοιμισμένος, όχι όσο εγώ αλλά ευτυχώς η
διάθεσή του είναι καλύτερη από τη δική μας.Μας μιλά χωρίς όμως να ξεκολλά το
βλέμμα του από την οθόνη του υπολογιστή του.Ταυτόχρονα ρίχνει και ματιές σε μια
μικρή στίβα από τακτοποιημένα χαρτιά που έχει μπροστά του.Χτυπάει τη στίβα με
μπόλικη δόση ικανοποίησης.
-Από σήμερα θα παρακολουθείτε στενά τον Σκαραμαγκά και τον Μαχαίρα.Αν ο
φίλος σου ο Ασβεστόπουλος είχε φροντίσει να είναι εδώ θα ξεκίναγα και παρα-
κολουθήσεις γύρω από το περιβάλλον του Τσαγκάρη,αλλά θα γίνει κι αυτό.
Ο Σπανός άφησε ένα χαμόγελο ανακούφισης και ικανοποίησης,εγώ είχα χρόνο ακόμα
για κάτι τέτοιο.Ο Φακλής δαγκώνει λίγο από το σάντουϊτς που έχει μπροστά του και
με κοιτάζει με κωμικό θυμό
-Έχεις γίνει τόσο γεροπαράξενος που ούτε να χαρείς δε μπορείς;
-Κρατάω μικρό καλάθι,είπα
-Νάσο με μένα δε κρατάς ποτέ μικρό καλάθι
-Το αρχηγείο μπορει να δεί…
-Το αρχηγείο σου μπορεί να μου φιλήσει το ταλαιπωρημένο κώλο μου,Εισαγγελέας
Ποινικής Δίωξης είμαι όπερ σημαίνει τον τελευταίο λόγο τον έχω εγώ.
Ο Σπανός αφήνει κι άλλο τον ενθουσιασμό του να φανεί και απορεί γιατί εγώ είμαι
τόσο σφιγμένος ακόμα
-Ο Σκαραμανγκάς είναι μάλλον δύσκολο να μας μιλήσει ακόμα,είπα,πιστεύω πως ο
Μαχαίρας θα είναι καλύτερη περίπτωση για στρίμωγμα.Αν αρχίσουμε να χτίζουμε
γερά την υπόθεση Τσαγκάρη θα μπορέσουμε να τον έχουμε για μάρτυρα στο δικασ-
τήριο.
-Ο υπαστηνόμος σου έκανε σπουδαία δουλειά με το σκανάρισμα των αρχείων της
Υποδιεύθυνσης Οργανωμένου Εγκλήματος,είπε ο Φακλής δείχνοντας με το σαγόνι
του τον Σπανό.Έχω μιλήσει με την Εισαγγελία Ιωαννίνων,εκείνοι μίλησαν με Αθήνα
και μετά ειδοποιήσαμε και Ρέθυμνο.Μιλάμε πολύ μεταξύ μας να ξέρετε.
-Και πάλι σας ευχαριστούμε,είπε ο Σπανός,βέβαια αυτό το διάστημα όσο μπορώ θα
πρέπει να κρύβομαι από τον Μυλόπουλο.
-Μάκη περίμενέ με στο αυτοκίνητο θέλω να μείνω λίγο μόνος με τον κύριο Εισαγ-
γελέα,είπα στο Σπανό και φρόντισα να μη δείχνω πολύ αγχωμένος
Ο Σπανός χαιρέτησε κι έφυγε και όταν μείναμε μόνοι ο Φακλής έπαιξε λίγο με τη
γωνιά από το σάντουϊτς του πριν τη καταβροχθήσει
-Τι δε θες να ακούσει ο υπαστηνόμος;
-Σας είχα ενημερώσει ότι υπήρχε καρφί στη συμμορία του Πεφάνη.
-Το θυμάμαι αλλά ήταν πολύ αόριστο κι επειδή δε μου ξανάκανες κουβέντα…
-Από σήμερα θα μου δίνει πληροφορίες
-Εκείνο που εξακολουθώ να μην καταλαβαίνω είναι γιατί κόβεις τον Σπανό
-Όσο λιγότεροι τόσο το καλύτερο,είπα ξερά

462
Ο Εισαγγελέας δεν είχε πειστεί αλλά και δεν κλωτσούσε
-Μου είχες πει και ότι ίσως θα θελήσει προστασία
-Ναι,παραδέχτηκα,αν μαγκώσουμε τον Πεφάνη και μαθευτεί ότι μας βοήθησε…
Ούτε κι εγώ δεν ήθελα να συνεχίσω να λέω τη σκέψη μου
-Δύσκολο πάντως να τον ξαναχρησιμοποιήσεις για καρφί,μου τόνισε ο Φακλής
-Τελευταία φορά θα είναι,ξεκαθάρισα
Η λέξη «τελευταία» ήταν σαν καρφί στο λαιμό μου
-Σα να λέμε δε θες να κληθεί μάρτυρας στο δικαστήριο,μουρμούρισε ο Εισαγγελέας,
ναι αυτό μπορεί να γίνει μπορούμε να επικαλεστούμε λόγους ασφάλειας.
Είχα εμπιστοσύνη στον Φακλή αλλά παρέμενα ανήσυχος και η ανησυχία μου αυτή
ήταν δύσκολο να παραμείνει κρυμμένη,ειδικά από ένα έμπειρο μάτι.
-Ο..δικός σου…έχει κάποιο…παρελθόν;Ο Φακλής κοιτούσε αντί για μένα ένα συρ-
τάρι του γραφείου του που άνοιξε όχι για να βρει κάτι αλλά για να με διευκολύνει.
-Όχι,απάντησα ξερά ίσως μάλιστα περισσότερο ξερά απ’όσο έπρεπε γιατί αν μου
έκανα ανάκριση εκείνη την ώρα κάτι θα υποψιαζόμουν
Τώρα ο Φακλής με κοιτάζει,όχι ψυχρά επαγγελματικά,με τον τρόπο του με ρωτάει αν
έχω να του πω κάτι παραπάνω.
-Με το αρχηγείο σου θα επικοινωνήσω εγώ,είπε τελικά,θα ετοιμάσω την έκθεση και
θα την υπογράψεις όπως και ο Ασημάκης,αν και ο Ταξίαρχος λένε πως τον τελευταίο
καιρό υπογράφει ότι του δώσουν.
Χαμογέλασα κάπως πικρά στην τελευταία κακία του Εισαγγελέα
-Νομίζω όμως πως θα θελήσει να φύγει ένδοξα για το μεγάλο ταξίδι της σύνταξης,
είπα θέλοντας να πείσω και τους δυό μας
-Ίδια λεφτά θα πάρει έτσι κι αλλιώς,εκείνο που δε θα αντέξω είναι να δω στην κο-
ρυφή τον Μυλόπουλο,ο Φακλής έξυσε το λαιμό του σα να τον γρατζουνούσε ώστε να
τον τιμωρήσει που άφησε τη σκέψη του να ακουστεί.
Εγώ αν και είχα τον ίδιο φόβο άφησα το λαιμό μου ήσυχο.
PLAY-FM
-Τι φοβάστε μωρέ και δε μιλάτε;ο ακροατής έξω φρενών σε σημείο που ο δημοσιο-
γράφος απομακρύνει τ’ακουστικά από τα’αυτιά του γιατί δεν αντέχει τη φωνή
-Λίγο πιο ήρεμα φίλε μου,καταλαβαίνω την αγανάκτισή σου και….
-Τίποτα δεν καταλαβαίνετε,μια ολόκληρη ιστορία έχει θαφτεί και μόνο ένας έγραψε
που δεν είναι στο σταθμό σας.Η υπόθεση των αναβολικών επίτηδες δεν είχε πάρει
έκταση αλλά τώρα να δούμε.
Ο δημοσιογράφος είναι θυμωμένος με τη διοίκηση του σταθμού,είναι θυμωμένος με
τον ακροατή και είναι θυμωμένος και με τον εαυτό του που κάθεται να δεχτεί το ξέσ-
πασμα αντί για άλλον
-Ονόματα δεν υπάρχουν,δικαιολογείται,το ότι κάποιοι λένε για κάποιους αυτό δε
σημαίνει τίποτα,δε θα φάει κανένας μας μήνυση επειδή ορισμένοι θέλουν να ακούν
αυτά που τους αρέσουν.Εδώ δεν είμαστε δικαστήριο
Νοιώθει πως έχει χάσει λίγο τον έλεγχο αλλά στο διάολο και ο ακροατής και οι δύο
κωλομήνες που δεν τον έχουν πληρώσει.Καταπίνει το σάλιο του,ο ακροατής επιμένει
αλλά η συζήτηση έληξε
-Πάμε σε διαφημίσεις και επανερχόμαστε
Ο ηχολήπτης βάζει το πρώτο σποτ
-Μαλάκα μου θα μας μουρλάνουν με τον Ασβεστόπουλο,λέει στον δημοσιογράφο
Ο δημοσιογράφος δεν απαντά και βγαίνει στην αίθουσα έξω από το στούντιο για να
κάνει τσιγάρο.Το διαφημιστικό δίλεπτο περνάει γρήγορα,το τσιγάρο σβήνεται βιαστι-
κά μέσα σ’ένα πλαστικό ποτήρι με λίγο καφέ και τρεις τέσσερεις γόπες.Νέοι αρπαγ-
μένοι ακροατές,συνεχώς το όνομα του Τσαγκάρη στον αέρα, «σε παρακαλώ όχι ονό-

463
ματα» ο δημοσιογράφος νοιώθει τον αυχένα και το μέτωπό του έτοιμα να ξεκολλή-
σουν.Η γραμματεία δημοσιογραφικής υποστήριξης ειδοποιεί, «ο κύριος Τσαγκάρης
θέλει να παρέμβει τηλεφωνικά»,ο δημοσιογράφος τρώει κλωτσιές στο στομάχι.Ο
Τσαγκάρης καθόλου επιθετικός και απρόσμενα ευγενικός
-Κατ’αρχήν συγχαρητήρια για τη δουλειά σας,λέει στον δημοσιογράφο,και μπράβο
σας που δεν είσαστε σαν μερικούς συναδέλφους σας που πάνε με ψέμματα να κάνουν
Καριέρα,μπράβο και στο σταθμό που σούταρε τον Ασβεστόπουλο..
-Κύριε Τσαγκάρη ας μην μπλέκουμε συναδέλφους,ο δημοσιογράφος ίσα που ακούει
τη φωνή του και ο ηχολήπτης του κάνει νόημα να μιλήσει πιο δυνατά
-Όχι παλικάρι μου,η απειλή στη φωνή του Τσαγκάρη αρχίζει να κάνει κάπως αισθητή
την παρουσία της,έχω ένα παιδί και κανείς δεν καταλαβαίνει τι περνάει κάθε μέρα με
τα ψέματα που βγάζει ο Ασβεστόπουλος προς τα έξω.Το ρωτάει κανείς αυτό το παιδί;
Εγώ πλήρωσα μια φορά τα ψέματα και τη σκευωρία που παίχτηκαν εις βάρος μου
δευτερή φορά δε θα υπάρξει,θα κινηθώ νομικά
Ο δημοσιογράφος δε ξέρει τι να πει και προτιμά μονάχα να υποστηρίξει κάπως τον
Ασβεστόπουλο με το επιχείρημα πως δε μπορεί να αναφέρεται σε συνάδελφο που δεν
είναι παρών στη κουβέντα
-Δεν αναφέρεσε εσύ,απότομος ενικός του Τσαγκάρη,εγώ αναφέρομαι και σ’ευχα-
ριστώ που μου έδωσες βήμα,η τελευταία φράση ακούστηκε κάπως σαν «σκάσε τώρα
μιλάω εγώ».
Ο Αντωνίου πίσω από το τζάμι της κονσόλας φανερά ανήσυχος χειρονομεί θέλοντας
να δείξει στον δημοσιογράφο πως αμέσως μετά θα πρέπει να περάσει η γραμμή στο
δικό του τηλέφωνο.Ο δημοσιογράφος μόνο για δυο δευτερόλεπτα αναρωτιέται τι
στην ευχή έχουν να πουν Αντωνίου και Τσαγκάρης,οι δύο απλήρωτοι μήνες τον
απασχολούν πολύ περισσότερο.Η συζήτηση τελειώνει όσο πιο διπλωματικά γίνεται
με τον Τσαγκάρη να υπόσχεται την βοήθειά του στην Ελληνική δικαιοσύνη έτσι ώστε
να παταχθεί επιτέλους το βρώμικο κύκλωμα του ποδοσφαίρου.Η γραμμή περνάει στο
τηλέφωνο του Αντωνίου
-Σοβάρεψέ τους λίγο αγόρι μου εκει μέσα, ο γνώστος επιβλητικός Τσαγκάρης,τι ήταν
αυτά που ακούστηκαν;
-Βασίλη δε τρέχει τίποτα,ο Αντωνίου δε σκοπεύει να του ξεφουρνίσει τίποτα από
αυτά που του είπε ο Γριμάνης,τα’χεις ξανακούσει αυτά
Ο άνετος και καθησυχαστικός Αντωνίου στ’αυτιά του Τσαγκάρη ακούγεται περισ-
σότερο σαν τον ενοχλητικό Τζό Πέσι στη σειρά ταινιών Φονικό Όπλο
-Ρε Αντωνίου μη μου πεις ότι δεν έμαθες τίποτα από τα Γιάννενα;
Ο Αντωνίου προσπαθεί να ακουστεί λιγότερο εύθυμος αλλά οπωσδήποτε το ίδιο
σίγουρος γι’αυτά που λέει.Χαμηλώνει το τόνο της φωνής του
-Φρόντισα και για τα Γιάννενα
-Ναι αλλά φροντίζει και ο Ασβεστόπουλος
-Και τι να κάνω εγώ ρε Βασίλη;Βλέπεις πόσο προσπαθώ
Τώρα η φωνή του Αντωνίου μοιάζει με σκούξιμο
-Να προσπαθήσεις κι άλλο και να βγάλετε αυτόν τον πούστη άχρηστο και ψεύτη, να
τον παρουσιάσετε σαν την κακιά πληγή της αθλητικογραφίας.Καλά ας μην ήμουνα
στη μπούκα και θα σου έλεγα πόσο θα τον γλένταγα.
-Σσσς,σώπα ρε Βασίλη,ηρέμησε
-Άσε Δημοσθενάκο,τα πάρε-δώσε με τα Πεφανόμουτρα τα έχω μάθει αλλά έτσι είναι
η φάρα σας όποιος σας ταϊζει από δίπλα.
Ο Αντωνίου αποφασίζει πως θα περιμένει μέχρι να τελειώσει το «πόρισμα» του
Τσαγκάρη

464
-Πήγε να μου τη φέρει αλλά ως τώρα τον έχει πιεί ήδη δυο φορές,ο Τσαγκάρης στη
γνωστή ομίλία με θέμα «ποιος είναι το αφεντικό».Μέχρι και συνάντηση μαζί μου
θέλει οπότε όπως καταλαβαίνεις οι παχιές αγελάδες τέλος.
-Μου είπε και ο Χαράλαμπος κάτι,ο Αντωνίου μουρμουρίζει
-Βάζει κι αυτός μυαλό σιγά σιγά,λοιπόν όπως είπαμε θέλω να πάρει μπρος η από-
κατάστασή μου και να τελειώνουμε
-Θα κάνω ότι μπορώ…
-Θα κάνεις αυτό που σου λέω Δημοσθένη και δε θέλω να ξαναπάρω τηλέφωνο,εν
ανάγκη ανέλαβε εσύ τις εκπομπές που μπορεί να αφορούν εμένα και μη τις δίνεις στο
κάθε νιάνιαρο.
Joyride
Είμαι εκεί που ουσιαστικά ανήκω,σ’αυτή τη χαβούζα.Φάτσες καχύποπτες,ίσως και
λίγο εχθρικές.Δεν υπάρχει Βρεττός,δεν υπάρχει Αρίστος δεν υπάρχουν οι δύο Ουκρα-
νοί «εισπράκτορες» που ελληνοποιήθηκαν για να μπουν στον Έφηβο Αντικυθήρων
και να ενισχυθεί ο σύλλογος,κι όμως ξαναζώ τις παλιές μέρες,δεν έχει αλλάξει τίποτα
εκτός από τη πλευρά που έχω διαλέξει.Ο Ζήσης χαμογελαστός
-Λοιπόν πως σου φάνηκε η πρώτη μέρα;με ρώτησε
Κούνησα το κεφάλι για να δείξω ότι όλα πήγαν καλά
-Δε θα είσαι μόνο ντελιβεράς όπως κάποιοι άλλοι,τονίζει ο Κουμάνι,θα αναλάβεις
σημαντικό κομμάτι για να μη χάσουμε τη ροή…αν με καταλαβαίνεις
«Όπως κάποιοι άλλοι»,όπως ο Δημήτρης
-Θα σε πάρω μαζί μου απόψε,είπε ο Ζήσης,θα κάνουμε ένα τουρ στις γειτονιές της
Αθήνας,εκεί που θα είναι η περιοχή σου για ένα διάστημα,τα άλλα θα τα αναλάβουν
ο Έντυ,ο Νικολάκης και ο Ντανήλ.Θα πρέπει να γνωρίσεις από κοντά τα αλισβερίσια
σου και να κόψεις φάτσες για να ξέρεις ποιους θα πιέσεις περισσότερο και ποιούς όχι,
ή ποιούς θα αφήσεις να αναλάβει αποκλειστικά το αφεντικό.
-Αναφορά σε μένα,ο Κουμάνι διακόπτει τον Ζήση κάτι που δεν αρέσει στον δεύτερο
-Αναφορά σε μένα και στο αφεντικό Έντυ,ο Ζήσης είναι ο ορισμός της παλιάς καρα-
βάνας ότι αρμοδιότητες και να έχει ο Αλβανός ο Ζήσης είναι δίπλα στον Πεφάνη πο-
λύ περισσότερο διάστημα και ο λόγος του έχει άλλο βάρος,ένας του χώρου μου το
καταλαβαίνει εύκολα αυτό.
-Απόψε θα το καθυστερήσετε λίγο,είπε ο Πεφάνης που κατέβασε ένα σφηνάκι βότκα.
Είναι η συνάντηση με τον κοντό και καλό είναι να είμαστε λίγο μαζεμένοι
-Ναι αλλά όταν έρθει η ώρα θα τον σκίσουμε,πετάγεται ο Νικολάκης κάπως ενθου-
σιασμένος και παρασέρνει κι άλλους δύο τύπους σε χειροκροτήματα.
Ο Νικολάκης έχει μέσο στην συμμορία,αυτό ίσως μπορεί να το καταλάβει κι ένας
άσχετος,δε του πάει αυτή η δουλειά και ο Βρεττός θα τον είχε πετάξει με τις κλωτσιές
έξω,τον καταχωρώ στο μυαλό μου σαν πιθανό αδύνατο σημείο.
-Τα αλλάξεις κινητό! Ο Ντανήλ με αυστηρό τόνο και ρωσσική προφορά με ύφος που
δεν σήκωνε καμία αντίρρηση
-Το δικό μου το κρατάω απλώς δε θα το χρησιμοποιώ,εξηγώ
Από την ώρα που τον γνώρισα ένοιωσα κάπως περίεργα,κάτι στη ματιά του,στην έκ-
φρασή του,το ίδιο εισέπραττα κι εγώ από κείνον.Δεν είχα κερδίσει την εμπιστοσύνη
του και κάποιος συναγερμός μέσα μου χτυπούσε.Ενάμιση κεφάλι ψηλότερος από
μένα, γεροδεμένος αλλά με τη βοήθεια ελάχιστων αναβολικών.Ήταν ο σκληρότερος
της παρέας,και δεν τον είχαν κάνει τόσο σκληρό μόνο οι πολλές ώρες στο
γυμναστήριο, ο Ντανήλ είχε σκληρήνει μαθαίνοντας από μικρός να κάνει κακό σε
ανθρώπους.Ο Ντανήλ είχε σκοτώσει,μπορούσα να ορκιστώ γι’αυτό,κι είχε σκοτώσει
πάνω από μία φορά.Για λίγο ήρθε στο νου μου το παιδί,σφίγγω πάλι τις γροθιές…όχι
τώρα!!!!

465
-Το κινητό σου!Ο Ρώσος άπλωσε το χέρι του,η παλάμη του είχε υποστεί πάρα πολλές
ταλαιπωρίες,αλλά όλοι όσοι είχε αναλάβει αυτή η παλάμη σίγουρα είχαν υποφέρει
πολύ περισσότερο.
-Άκου φίλε,είπα χωρίς να κομπιάσω ενώ παράλληλα σηκώθηκα και όρθιος,ξαναλέω
ότι αυτό το κινητό είναι απαραίτητο για την ώρα,θα χρησιμοποιώ εκείνο που θα μου
δώσετε εσείς για τις δουλειές που θέλετε,αλλά τις τελευταίες λεπτομέρειες για το
κλάμπ μου θα τις κλείσω με το δικό μου,αυτό ξέρουν οι δικηγόροι και οι λογιστές και
στο κάτω κάτω μου το έχει δώσει ο Βρεττός ίσως θέλει να του το επιστρέψω
-Εντάξει Ντανήλ,ο Πεφάνης ήρεμος,ας κρατήσει και τα δύο αλλά αυτό που σου δώ-
σαμε να το έχεις πάντα επάνω σου,είπε σε μένα,μ’εμάς θα μιλάς μόνο από αυτό.
Αρχηγείο Ελληνικής Αστυνομίας
Ο Εκπρόσωπος Τύπου ένας φαλακρός άντρας μετρίου αναστήματος με αρκετά παρα-
πανήσια κιλά αλλά και με πανάκριβο κοστούμι μοιάζει σα να έχει μόλις κάνει εμετό
-Το ότι η Εισαγγελία Πειραιά έχει ανακατευτεί ήταν το τελευταίο που θέλαμε,είπε
Μαζί του βρίσκονται ο Υπαρχηγός της ΕΛ.ΑΣ και ο Γενικός Επιθεωρητής Αστυ-
νομίας Νοτίου Ελλάδος.
-Μίλησες με το γραφείο υπουργού;ρώτησε ο Υπαρχηγός
Ο Εκπρόσωπος Τύπου κουνάει καταφατικά το κεφάλι
-Τσινάνε κι από κεί,είπε,αλλά υποστηρίζουν ότι λίγη προβολή μπορεί και να μας
κάνει καλό.
-Εμένα μου λες,ο Γενικός Επιθωρητής σουφρώνει τα χείλη και μισοκλείνει τα μάτια,
μάλλον θα φανούμε ανίκανοι και ότι η Εισαγγελία μας τραβάει από το χέρι.Τι ζόρι
τραβάει ο Φακλής δε μπορώ να καταλάβω
-Από τότε που ήταν οργανωμένο στέλεχος με τους σοσιαλιστές-σοσιαλιστές να σου
πετύχουν-στα φοιτητικά του χρόνια ονειρευόταν να στρογγυλοκαθίσει σε υπουργείο
οπότε τώρα του δώθηκε μια πάρα πολύ καλή ευκαιρία.Αν σκεφτούμε πως μια ακόμη
επιτυχία στο βιογραφικό του είναι ένα βήμα πιο κοντά…,ο Εκπρόσωπος Τύπου δε
θεώρησε απαραίτητο να τελειώσει τη φράση του.
-Νόμιζα πως υπουργό θα βάζαμε δικό μας,είπε ο Γενικός Επιθεωρητής
-Κάτσε να βγούμε πρώτα,ο Υπαρχηγός βγάζει λίγη χολή
-Έχει κάνει τον κόσμο άνω κάτω για τον Τσαγκάρη,ο Εκπρόσωπος Τύπου ξεκουμ-
πώνει το πουκάμισο στο ύψος του λαιμού σα να περιμένει πως έτσι θα καταπιεί πιο
εύκολα.
-Μπορεί να είναι κάτι που θα του περάσει,είπε ο Γενικός Επιθεωρητής,αλλά εκείνο
που με παραξενεύει είναι ότι έχουν μπει στη μέση ένα σωρό υπηρεσίες.Οργανωμένο
Έγκλημα,Διεθνής Συνεργασία,τι στην ευχή κάνει ο Ασημάκης τους έχει αφήσει τόσο
λάσκα;Ο Μυλόπουλος έμοιαζε απελπισμένος.Είπαμε θα κάνουμε μια εκκαθάριση θα
μαζέψουμε κάμποσους-όπως έγινε και με τη σκούπα στην Αθήνα-χαϊδευτήκαμε και
με την ΕΥΠ για να φανεί ακόμα καλύτερο και σε λίγες μέρες θα μπορούσαμε να
δείξουμε αποτελέσματα και στα ΜΜΕ οπότε θα ξεκινούσαν και τα έργα ανάπλασης
που ονειρεύονται ο Παναγόπουλος με τον Τζάφο.Γι’αυτό δεν έφαγε την κλωτσιά ο
Αναστασιάδης;
Ο Υπαρχηγός γελάει κάπως πονηρά
-Αυτά να μη βγαίνουν παραέξω,ο Αρχηγός ήδη έχει θεματάκια με την πίεσή του.
-Αν δεν ήταν ο Φακλής και δεν μπρίζωνε τόσους ανθρώπους σε λίγο θα τελειώναμε,
παραπονέθηκε ο Εκπρόσωπος Τύπου,δεν είναι μυστικό ότι ο Παναγόπουλος τα έχει
πάρει στο κρανίο
-Αυτό ξέρεις τι σημαίνει,είπε ο Υπαρχηγός,κανάλι και εφημερίδα θα τα ρίξουν όλα
στον Αναστασιάδη

466
-Ναι αλλά οι Αριστεροί θα λυσσάξουν πάλι με μας ότι δε μπορούμε να κάνουμε τη
δουλειά μας,είπε ο Γενικός Επιθεωρητής
-Αυτό το κάνουν έτσι κι αλλιώς,αντιπολίτευση είναι,με ποσοστά που συνεχώς ανε-
βαίνουν βέβαια αλλά αντιπολίτευση,είπε ο Υπαρχηγός,μίλησα και με τον Τζάφο και
μου είπε ότι το κοιτάζει..
Ο Εκπρόσωπος Τύπου νομίζει ότι έχει καταλάβει
-Για τη πορεία σήμερα λες;ρωτάει κάπως διστακτικά
Ο Υπαρχηγός βρίσκει την ευκαιρία να χαμογελάσει και πάλι κάτι που δεν αρέσει
στον Εκπρόσωπο
-Παραδέξου του,λειτουργεί κάπως προς όφελός μας.
Ο Εκπρόσωπος δυστυχώς είχε μαντέψει σωστά
Λιμάνι Πειραιά
Η πορεία ξεκίνησε από τον Άγιο Κωνσταντίνο εκεί όπου μαζεύτηκαν γύρω στα εκατό
Άτομα με μαύρα μπλουζάκια,στρατιωτικά παντελόνια και αρβύλες.Υψωμένα περίπου
δέκα πανό με συνθήματα «Καθαρός Πειραιάς», «Οι Γειτονιές Στους Πειραιώτες»,
«Ελληνικό Μέλλον Στα Παιδιά Μας», «Ο Πειραιάς Θα Μείνει Ελληνικός», «Όχι
Μόλυνση Στο Λιμάνι Μόνο Πλοία».Πάνω στα περισσότερα μπλουζάκια στο ύψος
του στήθους,στο δεξιό μέρος υπάρχει κεντημένο το σήμα της Εθνικής Φλόγας. Ο
Θεμιστοκλής Νικηφοράκης παρατηρεί σαν στρατηγός τα μέλη της πορείας.Δείχνει
αυστηρός αλλά ικανοποιημένος.Αρχηγός στη πορεία δε θα είναι εκείνος αλλά ο
Μπουζάς που φορά και στρατιωτικό κασκέτο παραλλαγής.Ο Νικηφοράκης κάτι
γαυγίζει στο κινητό του.Ο Μπουζάς δίνει παραγγέλματα με τη ντουντούκα και τα
μέλη της πορείας-όλοι άντρες-επαναλαμβάνουν με δυνατή φωνή.Η τροχαία Πειραιά
σε συνεργασία με την Αστυνομία,προσπαθεί να ρυθμίσει την κυκλοφορία αν και τα
αγανακτισμένα κορναρίσματα δεν λείπουν.Με τα νέα έργα υπο κατασκευή ήδη η
κυκλοφορία στους κεντρικούς δρόμους της πόλης έχει γίνει μαρτύριο,η πορεία κάνει
τα πράγματα ακόμα χειρότερα.Αριστερές ιστοσελίδες μιλούν για το θράσος αυτών
«των οποίων οι ιδεολογικοί πρόγονοι ρήμαξαν τον Πειραιά στη κατοχή».Σιγά σιγά
μαζεύονται και τα φορτηγάκια με τα τηλεοπτικά συνεργεία,η πορεία έχει κατέβει την
Β.Γεωργίου προκαλώντας αμηχανία και φόβο στους περισσότερους περαστικούς,
είναι πολλοί λίγοι αυτοί που επιδοκιμάζουν. «Έτσι μπράβο,γεμίσαμε με τους γύφτους
και δε μπορούμε να περπατήσουμε στους δρόμους», «είστε πατριώτες», «αφού η
Ασττυνομία κοιμάται πάρτε το νόμο εσείς παιδιά».Αυτές οι φωνές ακούγονται πολύ
πιο δυνατά από τα συνεσταλμένα και φοβισμένα «στο διάολο να πάτε φασισταριά»,
«ψόφο ρατσιστόμουτρα», «κακό που μας βρήκε».Ένα περιπολικό στο ύψος του
Δημοτικού Θεάτρου και άλλο ένα λίγο μετά την Αγία Τριάδα.Ο Μυλόπουλος έχει
ενημερωθεί και έχει ενημερώσει «μακάρι να είχα περισσότερους άνδρες αλλά…».
Ποντάρει στη πορεία και σκέφτεται διάφορους τρόπους για να εκδικηθεί κυρίως τον
Αθανασάκο αφού πιστεύει πως αν φύγει αυτός από τη μέση ο Σπανός θα μπορούσε
να γίνει ο δικός του άνθρωπος.Χέρια υψωμένα σε ναζιστικούς χαιρετισμούς, οι αστυ-
νομικοί στα περιπολικά παραμένουν διακριτικοί αλλά δίνουν αναφορά και μέσω
ασυρμάτου. «Δε θέλει και πολύ η κατάσταση να ξεφύγει από τον έλεγχο» σχόλιο από
δημοσιογράφο αριστερού ραδιοφωνικού σταθμού που μιλάει για πιθανούς προπυ-
λακισμούς αθώων περαστικών που όμως δεν έχουν γίνει.Οι φωνές δυναμώνουν όσο
τα συνθήματα επαναλαμβάνονται.Τα βλέμματα αγριεύουν και τα μέλη της πορείας
που κρατούν τα πανό τα κουνάνε λες και είναι δόρατα. «Δίνουμε τη μάχη για τον Πει-
ραιά μας και καλούμε όποιον αισθάνεται Έλληνας να ενωθεί μαζί μας σ’αυτή τη
μεγάλη πορεία»,ο Μπουζάς έχει αποστηθίσει το κείμενο του Νικηφοράκη και είναι
ευχαριστημένος γι’αυτό,βέβαια η πορεία δεν είναι ακριβώς μεγάλη αλλά όπως τονί-
ζει συχνά ο αρχηγός του κόμματος «ένας δικός μας είναι χίλιοι δικοί τους και κα-

467
λύτερα να έχεις μαζί ένα λιοντάρι παρά χίλιες κότες».Ο Τζάφος καλείται να σχολιά-
σει την πορεία στον ίδιο αριστερό σταθμό που αναφέρθηκε στους δήθεν προ-
πηλακισμούς και ο Παναγόπουλος θυμώνει κάπως αφού ήθελε να έχει ο ίδιος την
πρωτιά. «Είναι λυπηρό,οι απόγονοι των Ναζί να παρελαύνουν στη πόλη που υπέφερε
στη Κατοχή.Έχω δώσει αγώνες κατά του φασισμού και δε μπορώ να δεχθώ αυτό το
θέαμα.Ας πάρει επιτέλους θέση ο πρώην Αριστερός και νυν δήμαρχος Πειραιά, ο
οποίος αφού αδιαφόρησε για κάποιες ύποπτες άδειες που δώθηκαν σε μαγαζιά του
Μικρολίμανου και της Πειραϊκής,αφού δε μπόρεσε να διαχειριστεί το κομμάτι που
καίει χρόνια τον Δήμο,την καθαριότητα,τώρα αποδεικνύεται τραγικά ανίκανος να
πολεμήσει τη μάστιγα της εγκληματικότητας δίνοντας πάτημα στο νεοναζιστικό μορ-
φωμα.Πως είπατε,το Υπουργείο Προστασίας του Πολίτη;Μα τότε για ποια ισχυρή
Τοπική Αυτοδιοίκηση μιλάμε;Ποιος είναι ο ρόλος ενός δημάρχου στις μέρες μας;» Ο
Αναστασιάδης αποφασίζει να αγνοήσει τους πολιτικούς του «φίλους» και να απευ-
θυνθει κατευθείαν στον Μυλόπουλο. «Ήξερες από την αρχή έτσι Μένιο;».Ο Ταξίαρ-
χος συμπεραίνει ότι ο δήμαρχος έχει επισκεφτεί το μπάρ του γραφείου του από νωρίς.
Τελικά δεν είχαν άδικο όσοι τον θεωρούσαν καμμένο χαρτί.Μπορεί να μην ήταν τόσο
επικίνδυνος αλλά τον έλεγχο τον έχανε ολοένα και περισσότερο. «Ήξερες ότι όλα
αυτά ήταν μια μπανανόφλουδα που έπρεπε να πατήσω πάση θυσία,αγαπούλες και
χτυπήματα στη πλάτη από τους υποστηρικτές μου για να ξεκινήσω κάτι που στο
τέλος θα ωφελούσε ποιόν;Το κωλόπαιδο τον Τζάφο που έχει τους ίδιους υποσ-
τηρικτές που είχα εγώ και τώρα είναι αντίπαλός μου».Ο Μυλόπουλος κάνει αυτό που
ξέρει καλύτερα όταν βρεθεί μπροστά σε τέτοιες καταστάσεις,γίνεται ο Πόντιος Πι-
λάτος που νίβοντας τας χείρας του συνεχίζει την άνοδο στην ιεραρχία. «Αν είναι δυ-
νατόν να πιστεύεις κάτι τέτοιο.Νομίζεις εγώ δεν είμαι εκτεθειμένος;Δες με πόσους
άντρες έχω μείνει εξ’αιτίας αυτής της φιγουρατζίδικης επιχείρησης».Ακολουθεί η μί-
νι συνέντευξη του Αναστασιάδη σε φιλοκυβερνητικό ραδιοσταθμό. «Μήπως θα έπ-
ρεπε να φορέσω στολή και να κρατάω γκλοπ;»,η φωνή του δημάρχου ακούγεται κά-
πως αργόσυρτη και ο δημοσιογράφος παραξενεύεται. «Η αστυνομία τι κάνει σας
ρωτάω.Το συντονισμό τον κανονίζει το αρχηγείο της ΕΛ.ΑΣ σε συννενόηση με μένα,
με την αρμόδια Αστυνομική Διεύθυνση και με το Υπουργείο Προστασίας του Πολίτη
σας πληροφορώ λοιπόν ότι με μένα δεν υπήρχε καμία συ..συννενόηση».Ο δημοσιογ-
ράφος καταλαβαίνει πως στο αίμα του δημάρχου κυκλοφορεί σεβαστή ποσότητα
αλκοόλ.Ο Αντιπεριφεριάρχης Πειραιά που ακούει τη συνέντευξη μαζί με στέλεχος
του Υπουργείου Εσωτερικών τρίβει τα χέρια του και θεωρεί πως η νίκη του νέου του
φίλου του Κώστα Τζάφου είναι σίγουρη και μάλλον δεν θα χρειαστεί και δεύτερος
γύρος.Στο έκτακτο δελτίο του Screen Channel υπάρχει σύνδεση μέσω skype με το
γραφείο του Κώστα Τζάφου που επαναλαμβάνει τα ίδια πράγματα αλλά και με το
γραφείο του υποψηφίου της Ριζοσπαστικής Αριστεράς του Γαβριήλ Ελευθεράτου ο
οποίος ξεκαθαρίζει πως « Τζάφος και Αναστασιάδης είναι το ίδιο πράγμα αφού εξ-
υπήρετουν τα ίδια συμφέροντα».Ο Νικηφοράκης κάπως χολωμένος καλεί τον Τζάφο
στο κινητό του «το παράκανες με τους χαρακτηρισμούς,δε βοηθάς για στήριξη στο
δεύτερο γύρο!».
Γιάννενα
-Εμπιστοσύνη σε δημοσιογράφο και ειδικά στον Ασβεστόπουλο;Ξέχνα το αδελφέ,
ούτε κουβέντα.Ο Αγκόν Χάμζα τραντάζει τα κάγκελα του μπαλκονιού του από το
θυμό.
-Και θα συνεχίσεις να δουλεύεις γι’αυτή τη Μαφία; Ο Αντρέα Χάμζα κυνηγάει το
βλέμμα του αδελφού του

468
Το διαμέρισμα του Αγκόν στη περιοχή του Βοτανικού με θέα τη λίμνη και το βουνό
Μιτσικέλι.Όπως του είχε υποσχεθεί ο πρόεδρος.Κανονικά το θέαμα τον ηρεμούσε
αλλά την ηρεμία αυτή τώρα διέλυε ο αδελφός του
-Με τον Πεφάνη δεν τα βάζει κανείς,είπε λίγο ποιο ήρεμα στον Αντρέα,θα πάρω με-
ταγραφή,μάλλον για την ΑΕΚ
-Ο Πεφάνης με τον Καρζή είναι σκοτωμένοι,του θυμίζει ο Αντρέα,αυτά ήταν υποσ-
χέσεις του Μαρτίνου αλλά αυτός ήταν με τον Τσαγκάρη.Μας παίζουν δε το καταλα-
βαίνεις;Δηλαδή εσύ βασίζεσαι στον Κουμάνι και στον Αντωνίου;
O Αγκόν παρατάει τα κάγκελα και σπρώχνει τον αδελφό του χωρίς να βάλει μεγάλη
δύναμη.Ο Αντρέα ανταποδίδει το σπρώξιμο,μιλά με έντονο ύφος
-Τους τσαμπουκάδες αλλού,γιου τραζντόϊ,πινιόλ (ηλίθιε,κορόϊδο)
-Θυμάσαι να μιλάς και Αλβανικά που και που,ο Αγκόν ειρωνεύεται.Ο Αντωνίου τα
έχει ακόμα καλά και με το Τσαγκάρη δε το ξέρεις;Τι θέλεις δηλαδή; Δεν είναι για μας
αυτά,επειδή εσύ αποφάσισες να το παίξεις καλός.Είναι αργά τώρα Αντρέα κι αν θες
τη γνώμη μου παράτα τον Ασβεστόπουλο και κοίτα τη δουλειά σου.Μόλις πάρω
μεταγραφή έλα μαζί μου στην Αθήνα,θα σου βρώ σίγουρα κάτι εκεί.
-Βοηθός του Κουμάνι;
O Αγκόν ετοιμάζεται για νέα επίθεση αλλά ο Αντρέα προειδοποιεί με υψωμένη και
σφιγμένη τη γροθιά του.
-Σε λίγο θα ανοίξουν αρκετοί φάκελοι με θέμα τον Τσαγκάρη,συνεχίζει απτόητος ο
Αντρέα,πρόσεξε μη βρουν κι εμάς μέσα.ότι κάνω το κάνω και για τον μπαμπά όχι
μόνο για μας.Περ μπαμπάνε τόνε!!!
Ο Αγκόν σκεπτικός,ο Αντρέα απελπισμένο θηρίο που θέλει ακόμα και το πόδι του να
κόψει για να ξεφύγει από την αλυσίδα που τον κρατά αιχμάλωτο
-Μπορεί να μας καλέσει ανακριτής ή Αβόκατ Σάρκουτ…θυμισέ μου…
-Εισαγγελέας,ο Αντρέα χαμογελάει κάπως εκδικητικά,δε ξέχασες ούτε εσύ τ’Αλβα-
νικά σου βέλλα (αδελφέ).Έχω κάνει συμφωνία στο είπα,δε θα αφήσω κανέναν να μας
πιάσει κορόϊδο,πρέπει όμως να ξέρω ότι είσαι μαζί μου.
Ο Αγκόν τον κοιτάζει αλλά δε μπορεί να πάρει οριστική απόφαση.Ο Αγκόν ξέρει πως
και στην Ελλάδα όπως και στην Αλβανία συνήθως οι Πεφάνηδες και οι Τσαγκάρηδες
βγαίνουν κερδισμένοι ενώ κάποιοι σαν κι αυτόν βρίσκονται σε χαντάκια ή σε μικρά
στενά με μια σφαίρα στο κεφάλι.Θυμόταν τη πρώτη φορά που είχε δει έφηβος το Ο
ΝΟΝΟΣ με τον Μάρλον Μπράντο σ’ένα dvd δώρο-έκπληξη του πατέρα.Από ποια
δουλειά είχε προέλθει αυτό το δώρο κανένας δεν ήξερε,πάντως η μάνα γκρίνιαζε και
παραπονιόταν αλλά ο πατέρας την έβριζε και της τηςγε να κοιτάζει τη δουλειά της.
«Ο Κορλεόνε έκανε ότι έκανε αλλά δε πείραζε αθώους και είχε και τσμιμ,τιμή!».Ο
πατέρας αγαπούσε αυτή τη ταινία,την είχε δει πολλές φορές και μάλλον ήθελε να
μοιάσει και στον Μπράντο παρόλο που δεν ήταν τόσο όμορφος άντρας.Ο Αγκόν θυ-
μάται να βλέπει όνειρα πως κάποιοι πυροβολούν τον πατέρα όπως πυροβολούσαν και
τον Μπράντο στη ταινία,ή έβλεπε πολυβόλα να γαζώνουν τον Αντρέα και να γίνεται
κομμάτια όπως ο Τζαίημς Κάαν στο ίδιο φίλμ.Ο Αγκόν με το ταλέντο στο ποδόσ-
φαιρο μαθαίνει από νωρίς πως άνθρωποι σαν τους Κορλεόνε υπάρχουν και στον αθ-
λητισμό.
-Άσε με να σκεφτώ Αντρέα
-Ο χρόνος περνάει
Ο Αγκόν πιάνει το πρόσωπό του με δύναμη σα να το χτυπάει
-Το ξέρω…το ξέρω…η μεταγραφή…
-Αν ο πατέρας πάει Ιταλία,ξεκίνησε να λέει ο Αντρέα
-Τι θα κάνει ε;ο Αγκόν ξαναθυμώνει και τα χέρια του αφήνουν το πρόσωπο για να
ξαναγίνουν σφιγμένες γροθιές που τώρα όμως δεν απειλούν κανέναν.Τι θα κάνει;

469
Μήπως θα με βάλουν οι «γνωριμίες» του να παίξω στο καμπιονάτο;Που σε καμιά
γαμημένη ομάδα ενός πιο γαμημένου ιταλικού χωριού;Ποιος από μας που πήγε Ιτα-
λία έκανε κάτι,ποιός;Η ζωή μου Αντρέα,η ζωή μου είναι αυτή.Και η Τασία;Αυτήν
την ξεχνάς;Σε λίγο καιρό θα παντρευτούμε,πως θα της το κάνω αυτό;
Ο Αντρέα περιμένει να τελειώσει το ξέσπασμα του αδελφού του,και στο διάστημα
της αναμονής παλεύει να βρει καθησυχαστικές απαντήσεις.Εκτός από τις τυπικές ή
από κάποιες δανεικές του Ασβεστόπουλου δε μπορεί να βρει κάτι.
-Πες μου που είναι ο μπαμπάς και σου υπόσχομαι να μη σε πουλήσω,είπε
-Όχι,ο Αγκόν του γυρίζει τη πλάτη
-Θέλω να τον δω Αγκόν,αλήθεια σου λέω
-Θα του πεις αυτά που είπαμε;
Ο Αντρέα λέει «όχι» με κούνημα του κεφαλιού και ο Αγκόν του κάνει νόημα να πε-
ράσουν στο σαλόνι.Ο Αντρέα καταλαβαίνει πως θα του γράψει τη διεύθυνση.
Λιμάνι Πειραιά
Ακτή Ποσειδώνος και Αριστείδου γωνία.Μαζεμένα καμιά πενηνταριά μέλη της Εθ-
νικής Φλόγας.Άλλα μέλη τραβουν προς την πλευρά της Γούναρη και άλλα προς Λε-
ωχάρους ή Καποδιστρίου.Ένα μόνο περιπολικό και μία κλούβα αλλά χωρίς ΜΑΤ στο
σημείο που κόβει στην Ακτή Τζελέπη.Δεν μπορώ να καταλάβω τι γίνεται όπως δε
μπορεί να καταλάβει ούτε κι ο Σπανός.
-Τι στο διάολο…,ήταν το μονο που κατάφερε να πει
-Αυτός δε λέγεται Μπουζάς;ρώτησα όταν είδα τον αρχηγό της πορείας να κρατά τη
ντουντούκα.
-Ναι,αυτό το κωλόπαιδο που είχε χτυπήσει την Ελληνοπολωνέζα ηθοποιό την….
-Λαμπροπούλου,συμπλήρωσα αφού θυμήθηκα τα επεισόδια μεταξύ των ηθοποιών
ενός θιάσου που ανέβαζε το Βόιτσεκ και κάποιων μελών της Φλόγας.Ο καυγάς είχε
γίνει γιατί η συγκεκριμένη σκηνή του Εθνικού Θεάτρου είχε δωθεί σε ξένους
ηθοποιούς που είχαν αποκτήσει ελληνική υπηκοότητα,δύο από αυτούς ήταν Νιγη
ριανοί,η Λαμπροπούλου ίσως είχε το περισσότερο ελληνικό αίμα στις φλέβες της
αλλά ήταν γεννημένη στη Πολωνία και υποστήριξε ανοιχτά τους μετανάστες ενώ
αποκάλεσε φασιστοκούραδο τον Μπουζά ο οποίος την φιλοδώρησε με μία ανάποδη
που την έκανε σχεδόν να χάσει τις αισθήσεις της.
-Τι κάνουμε τώρα;ρώτησε ο υπαστηνόμος που ήταν στη θέση του οδηγού
-Ζητάμε εξηγήσεις,είπα και κρατιόμουν με το ζόρι να μην αρπάξω τον Μπουζά από
τη μπλούζα αφού μου ήρθε στο νου το επεισόδιο.Θα μιλήσω με τον Ασημάκη.
-Λέτε να γκρινιάξει στα ψηλά;με ρώτησε ο Σπανός
Σήκωσα τους ώμους.
-Πορεία είναι,είπα ξεφυσώντας,δε μπορεί να τους το απαγορέψει κανείς.Το περίεργο
είναι γιατί κανείς δεν μας είπε τίποτα ειδικά τώρα που έχουμε να κάνουμε τη συγκέκ-
ριμένη δουλειά
Ο Σπανός πίεσε πολύ τον εαυτό του για να με κοιτάξει κατάματα.Ήξερε,ήξερα
-Δε τα παρατάω με κάτι τέτοια,είπα για να κλείσω μια σιωπηλή συζήτηση που δεν
είχε καν ξεκινήσει
Η πορεία σπάει σε τρείς ομάδες,το μεγαλύτερο κομμάτι της παραμένει στη δια-
σταύρωση Ακτή Ποσειδώνος – Αριστείδου ενώ ο Μπουζάς έχει κάνει τόσο δυνατή
και άγρια τη φωνή του που η ντουντούκα τη βγάζει εντελώς παραμορφωμένη.
-Που πάνε οι υπόλοιποι,η ερώτηση του Σπανού απευθύνεται μάλλον στο πουθενά
Από το περιπολικό τους κοιτούν αλλά μοιάζουν αδιάφοροι.Αν μη τι άλλο θα έπρεπε
να είναι λίγο πιο έτοιμοι.Καμία μοτοσυκλέτα με ΔΙ.ΑΣ.Οι φόβοι μου έχουν αρχίσει
και μεγαλώνουν.Πριν να μιλήσω στον Ασημάκη έχω να κάνω κάτι άλλο.Βγαίνω από
το αυτοκίνητο κι ακούω το «κύριε Αστυνόμε» του Σπανού,αντί για απάντηση σηκώ-

470
νω το χέρι για να του δείξω πως είμαι εντάξει και πως θέλω να παραμείνει στη θέση
του.Οι δυνάμεις μου με έχουν προδόσει κι αυτές με τη σειρά τους αφού πρώτα τις
πρόδωσα εγώ με τους άπειρους καφέδες και με την αϋπνία.Αυτός που δεν με έχει
προδώσει είναι ο θυμός μου.Με βήματα λιγότερο,γρήγορα απ’όσο θα ήθελα πλησιά-
ζω το περιπολικό.Ξέρω και τον αρχιφύλακα και τους δύο αστυφύλακες.Ο αρχι-
φύλακας βγαίνει από το περιπολικό και με χαιρετά
-Τι είναι πάλι αυτό το καραγκιοζιλίκι,δεν έχω καμία όρεξη για τυπικότητες και ευγέ-
νειες,γιατί δεν ενημερωθήκαμε;
-Δεν μας δόθηκε εντολή να σας ενημερώσουμε κύριε Αστυνόμε
Με κοιτάζει με τη σιγουριά που δίνει η άνωθεν εντολή ή καλύτερα η άνωθεν μη
εντολή,ο Μυλόπουλος ή και κάποιος πιο ψηλά
-Πρόκειται για πορεία αρχιφύλακα,πορεία που εμποδίζει την ομάδα μου να κάνει τη
δουλειά της,το πρωτόκολλο ορίζει ενημέρωση.
-Από τη στιγμή που δε πήραμε εντολή υποθέσαμε ότι θα σας ενημέρωναν άλλοι, θε-
ωρεί ότι είμαι άδικος απέναντί του και ίσως να έχει δίκιο
-Περιμένετε ΜΑΤ,ομάδα ΔΙ-ΑΣ;ρώτησα με λιγότερο αυστηρό ύφος
Σκέφτηκε πριν απαντήσει,μάλλον είχε ρωτήσει κι εκείνος πριν από μένα αλλά θα τον
είχαν βάλει κι αυτόν στον πάγο.Με την άκρη του ματιού μου βλέπω κάποιον να πλη-
σιάζει,γυρίζω για να δω καλύτερα,είναι ο Μπουζάς.Η συζήτηση με τον αρχιφύλακα
θα διακοπεί
-Δεν δημιουργούμε πρόβλημα έτσι αρχιφύλακα;o Μπουζάς με ύφος κομματάρχη που
μιλάει σε κατώτερό του,υπάρχει ένταση αλλά εμείς οι ίδιοι θα φροντίσουμε να μην
δημιουργηθεί το παραμικρό.Ο αρχιφύλακας δείχνει με νόημα εμένα στο Μπουζά.
-Αστυνόμος Αθανασάκος,είπα χωρίς ίχνος φιλικής διάθεσης,η αλήθεια είναι ότι
κάποιο πρόβλημα το δημιουργείτε,πότε λέτε να τελειώσει η πορεία;
Ο Μπουζάς με κοιτάζει όπως θα με κοίταζε ένας υπουργός ή ένας βουλευτής,ο κομ-
ματάρχης των λίγων δευτερολέπτων πριν πήρε προαγωγή.
-Είναι ειρηνική η πορεία μας Αστυνόμε,εκφράζουμε τον μέσο αγανακτισμένο Πειραι-
ώτη που έχει κουραστεί να βλέπει τις γειτονιές του να γεμίζουν με αποβράσματα που
πουλάνε ναρκωτικά,κλέβουν σκοτώνουν και κανείς δε μπορεί να βάλει τάξη.Έχετε
δει τα στατιστικά τώρα τελευταία;
Δε θα τον ανεχόμουν άλλο,ήδη με βασάνιζαν αρκετά για να προστεθεί στη λίστα κι
ένας νεοναζί.
-Τα στατιστικά στοιχεία λένε πως τον τελευταίο χρόνο στην Αττική οι ανθρωποκτο-
νίες έχουν αυξηθεί 4% αλλά οι ημεδαποί δράστες είναι περισσότεροι από τους άλλο-
δαπούς παρά το μεταναστευτικό κύμα.Στον Πειραιά υπήρχε 1% αύξηση και μόνο
στον ένα φόνο ο δράστης ήταν αλλοδαπός ενώ επίσης και το θύμα ήταν αλλοδαπός.
Ο λόγος διαφορές γύρω από συναλλαγή ναρκωτικών.Εγώ την είχα αναλάβει την υπό-
θεση οπότε ξέρω.Φροντίστε να έχετε καλύτερες πηγές όσον αφορά τα στατιστικά
γιατί οι ιστοσελίδες και τα μπλογκς που πρόσκεινται στο χώρο σας γράφουν ψέμματα
και δημιουργούν λάθος εντυπώσεις
Είναι θυμωμένος αλλά δεν μπορεί να εκδηλωθεί όπως θέλει, δεν βρίσκεται πρόχειρη
καμιά Ελληνοπολωνέζα ηθοποιός.
-Κύριε Αστυνόμε το ποιος παραπληροφορεί και ποιος όχι είναι μεγάλη ιστορία,είπε
σχεδόν μέσα από τα δόντια του
-Αποκαλείτε αξιωματικό της ΕΛ.ΑΣ ψεύτη κύριε Μπουζά;
-Ξέρετε ποιος είμαι λοιπόν
-Βέβαια,μίλησα με το ύφος που θα μιλούσα και σ’έναν ύποπτο.Θα σας συμβούλευα
να τελειώνετε με την πορεία,η Αστυνομία έχει δουλειά στη περιοχή
-Λίγο αργά το θυμήθηκε όμως,προσπαθούσε να με προκαλέσει

471
-Όπως και το κόμμα σας,είπα ξερά,οπότε σας προειδοποιώ αν πάρω χαμπάρι τη
παραμικρή προσπάθεια αυτοδικίας και…επιβολής του νόμου όπως τον εννοούν
κάποιοι ψηφοφόροι σας θα έχουμε δυσάρεστη μέρα.
-Αυτό ακούστηκε σαν απειλή,μου είπε με στραβό χαμόγελο
-Δε με απασχολεί ως τι το εκλάβατε,εγώ είπα ότι είχα να πω.
Άρχισα να απομακρύνομαι,ο θυμός και η κούραση με βάραιναν,άκουσα τη φωνή του
-Έχετε σκεφτεί ποτέ Αστυνόμε τι θα γίνει αν βγούμε πρώτο κόμμα;
Γύρισα και τον κοίταξα χωρίς να κρύψω την αντιπάθειά μου
-Αποφεύγω να το σκέφτομαι,είπα
Κουνάει το κεφάλι σα να υπολογίζει σε ρεβάνς
-Κάνετε πολιτική συζήτηση,μου είπε
-Χαίρομαι που το προσέξατε,έτσι ξέρουμε και που βρισκόμαστε.
Μπήκα στο αυτοκίνητο αλλά ο Σπανός δε με ρώτησε τι έγινε.Άναψα ένα τσιγάρο κι
από τα ρουθούνια μου εκτός από καπνό έβγαλα και αηδία.Έριξα μια ματιά από το
παράθυρο.Οι νεοναζί ακόμα φωνάζουν,οι περαστικοί σταματούν να κοιτάξουν για
λίγο και μετά συνεχίζουν το δρόμο τους.Κανείς δε φαίνεται να συγκινείται,κανείς δε
φαίνεται να νοιάζεται.Αποβλακωμένος κόσμος που δέχεται ότι του σερβίρουν και νο-
μίζει ότι συνεχίζει να ζει.Ησυχία,τάξη και ασφάλεια. « Κοίτα τη δουλίτσα σου» η
αγαπημένη φράση της μετεμφυλιακής γενιάς ξαναγίνεται της μόδας.Ο Πειραιάς μα-
ραζωμένος δέχεται στωϊκά την ήττα του και βολεύει όπως όπως το παρελθόν και την
ιστορία του κάτω από μια μεταμοντέρνα ταφόπλακα.
-Πάμε πίσω στη βάση μας;πρότεινε ο Σπανός ενώ η τελευταία ρουφηξιά από το τσι-
γάρο έκαψε σα λάβα τον ουρανίσκο και τον λαιμό μου.
Λιοσίων
Η Γκλόρια είναι απελπισμένη,φοβάται και αρχίζει να τρέμει όχι μόνο από τη στέ-
ρηση.Ο Νιζάρ έχει εξαφανιστεί κι εκείνη πρέπει να κάνει πιάτσα νωρίς,έτσι της είπε ο
Απάτσι.Γιατί νωρίς;Κι αν την δουν οι άλλοι δύο αστυνομικοί που έπαιρναν μέρος από
το μερίδιο της;Καμία ειδοποίηση για το πότε θα φύγει για τη Γαλλία…Γαλλία!
Η τρεμούλα μεγαλώνει αλλά δε μπορεί να πάρει αυτό που κουβαλάει στη τσάντα της.
Έπρεπε να έρθει ο Ζήσης,ο Έντυ,κάποιος.Κανένας!Ο Τσαγκάρης την είχε ανακαλύ-
ψει αλλά την απείλησε μονάχα δε τη πείραξε.Ένα πράσινο Nissan Micra παρκάρει
κοντά στο σημείο που κάνει πιάτσα,δεν πρέπει να είναι πελάτης.Βάζει τα γυαλιά
ηλίου για να δει καλύτερα.Ο Έντυ κι ένας άλλος που δεν έχει ξαναδεί.Φοβάται περισ-
σότερο τώρα,μπορεί από κάπου να εμφανιστεί ο Απάτσι.Ο φίλος του Έντυ έχει μεγα-
λο κούτελο, κοντοκουρεμένα ξανθά μαλλιά,ενώ το πρόσωπό του είναι άγριο και
ταλαιπωρημένο.Έχει ξαναδεί ανθρώπους σαν κι αυτόν,ανθρώπους που πληρώνονται
για να κάνουν κακό στους άλλους.
-Η Γκλόρια,ο Στέφανος,ο Έντυ δείχνει τον έναν στον άλλον κάπως απρόθυμα.
Ο άγνωστος χαμογελάει στη Γκλόρια κι εκείνη νοιώθει κάπως τον φόβο της να υπο-
χωρεί
-Γειά σου Γκλόρια,ο άγνωστος δίνει το χέρι του και η κοπέλλα πιάνει μια παλάμη
σκληρή που το δέρμα της δε δίνει την αίσθηση του ανθρώπινου.
-Ο Στέφανος θα έχει το νου του στις εισπράξεις και στις πωλήσεις αλλά και να κα-
θαρίσει αν χρειαστείς βοήθεια
Η Γκλόρια δεν καταλαβαίνει τι ακριβώς καθαρίζει κάποιος σαν τον Στέφανο.Της
δίνει τον αριθμό του κινητού του αλλά εκείνη το έχει ήδη αποθηκευμένο.
-Ντιμίτρι,λέει,έκω Ντιμίτρι
Η Γκλόρια νομίζει πως κάτι βλέπει στα μάτια του Στέφανου.Για την ακρίβεια νομίζει
πως από πράσινα έγιναν μαύρα μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα…η στέρηση!
-Ντιμίτρι,μουρμουρίζει ο Στέφανος

472
Ο Έντυ δε φαίνεται να δίνει και πολύ σημασία και κοιτάζει κάτι στην οθόνη του
δικού του κινητού
-Μετά έχουμε να πάμε Άνω Πατήσια και Ομόνοια,είπε στον Στέφανο
Ο Στέφανος συμφωνεί με κούνημα του κεφαλιού αλλά η Γκλόρια ακόμα πιστεύει πως
το μυαλό του ταξιδεύει αλλού.Έχει δει πρεζάκια με τέτοιο βλέμμα,όταν είναι στο
στάδιο που δε καταλαβαίνουν τίποτα απ’όσα συμβαίνουν γύρω τους.Ο Στέφανος δεν
είναι όμως φτηνό πρεζάκι ,είναι ένας πολύ γυμνασμένος άντρας και για το «ταξίδι»
που κάνει δεν ευθύνεται κανένα ναρκωτικό
-Έντυ πότε Γαλλία;ρωτά η Γκλόρια
-Μάλλον αυτές τις μέρες,απάντησε αδιάφορα ο Αλβανός
-Ζήση είπε…
-Ξέχνα Ζήση Γκλόρια,ο Έντυ Κουμάνι της χτυπάει φιλικά το μπράτσο,τώρα θα μιλάς
με Στέφανο.
Εισαγγελία Αρείου Πάγου
Γραμματεία Ποινικού Τμήματος
-Ας γίνει άνω κάτω όλη η Ευελπίδων δε θα αφήσω κανένα κανάλι,καμία εφημερίδα
και καμία ιστοσελίδα να μας ζαλίζει άλλο.
Ο Εισαγγελέας Αρείου Πάγου βηματίζει πέρα δώθε και κάτι τον ενοχλεί στη σόλα
του παπουτσιού του.Ούτε ο Εισαγγελέας Οικονομικού Εγκλήματος αλλά ούτε κι
εκείνος της Ποινικής Δίωξης είναι ήρεμοι απλώς παραμένουν στις θέσεις τους
-Ο Φακλής δεν έχει και τα πιο τρανταχτά στοιχεία πάντως, ο Ποινικής Δίωξης περισ-
σότερο σκεπτικός από τους τρείς
Ο Εισαγγελέας Αρείου Πάγου κοιτάζει το αγαλματάκι της Θέμιδας που βρίσκεται
πάνω σ’ένα γραφείο λες και περιμένει κάποια απάντηση ή κάποια συμβουλή
-Υποστηρίζει ότι σε δυο το πολύ μέρες θα μας τρελάνει στη χαρτούρα,είπε,αλλά το
ζήτημα δεν είναι αυτό,το ζήτημα είναι ότι εγώ αισθάνομαι σα να πήγα κάπου όπου
είχε ξεχαστεί ένα πτώμα κι αυτό το πτώμα βρωμάει πάρα πολύ άσχημα.Παλιά ήταν
καλύτερα τα πράγματα,προ ίντερνετ εννοώ,είχαμε όλο το χρόνο μπροστά μας να σχε-
διάσουμε τις κινήσεις μας,να προγραμματίσουμε τι θα βγεί προς τα έξω,μπορούσαμε
να είμαστε δικαστικοί λειτουργοί και τώρα έχω φάει τη μισή μου μέρα να διαβάζω ισ-
τοσελίδες και μέσα κοινωνικής δικτύωσης που ξαναφέρνουν στην επιφάνεια τον
Τσαγκάρη.Μ’έχει ρημάξει το στομάχι μου.Το χειρότερο απ’όλα είναι ότι οι τσα-
πατσουλιές όλων όσων είχαν ασχοληθεί με την υπόθεση έχουν δώσει πατήματα.Δια-
βάσατε Sports4ever;Διαβάσατε Ασκό Του Αιόλου;Διαβάσατε γαμημένη Ιντιπέντεντ;
Ο Εισαγγελέας Οικονομικών κουνάει το κεφάλι του δείχνοντας πως για το τελευταίο
μέσο δεν τρέφει και μεγάλη εκτίμηση
-Η Ιντιπέντεντ δε συμπάθησε ποτέ αυτή την κυβέρνηση,είπε, και σχεδόν σε καθημε-
ρινή βάση στη στήλη με τις ειδήσεις γύρω από τις χώρες της Ευρώπης θυμίζει και ένα
σκάνδαλο που έχει ταράξει το δημόσιο βίο της Ελλάδας.Λαϊκίστικη εφημερίδα είναι,
κάτι σαν την Ωρα Της Αριστεράς, ή τον Άλλο Δρόμο.
-Δεν έχει γράψει ούτε ένα ψέμα πάντως,είπε ο Εισαγγελέας Ποινικής Δίωξης,θυμάσαι
σε τι περιπέτειες μας έβαλε με το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο και με την Οργάνωση Ανθ-
ρωπίνων Δικαιωμάτων για τα κέντρα κράτησης μεταναστών
-Μαλακίες,αρκέστηκε να σχολιάσει ο Οικονομικών
-Τέρμα η φιλολογία,ο τόνος της φωνής του Εισαγγελέα Αρείου Πάγου υψωμένος, το
τι γίνεται,στο ποδόσφαιρο κυρίως,το ξέρει ακόμα και η μάνα μου.Ο Φακλής έχει βά-
λει σκοπό της ζωής του να γίνει υπουργός και βρήκε μια χαρά ευκαιρία με το
ξεσκόνισμα των φακέλλων Τσαγκάρη.Όλα αυτά από μια επιχείρηση σκούπα που θα
ξεκινούσε με δέκα συλλήψεις και άλλες τόσες απελάσεις κι έρχεται ένας Αστυνόμος
της Διεύθυνσης Πειραιά και τα κάνει ροντέο.Ξέρετε τι γίνεται στο Αρχηγείο; Βλασ-

473
τημάνε όλη μέρα το Οργανωμένο Έγκλημα και η Διεθνής Συνεργασία,και παρόλο το
τρέξιμο που ρίχνουμε το ίντερνετ και οι ειδήσεις μας προλαβαίνουν.Η γραμματέας
μου έχει αγανακτήσει να δέχεται αλλά και να κάνει τηλέφωνα.Δε με νοιάζει αν ο
Φακλής γίνει τελικά υπουργός,αλλά το δρόμο για την προεδρία του Αρείου Πάγου
δεν θα μου τον κόψει.
Ο Εισαγγελέας Αρείου Πάγου βρίσκει την ευκαιρία να χαμογελάσει και να πιάσει το
πονεμένο από το άγχος στομάχι του
-Ξέρετε τι τρύπες έχουν βρεί στην εξέταση γύρω από τους θανάτους των δύο μπασ-
κετμπολιστών σε Ρέθυμνο και Γιάννενα;Αν περάσεις από τις Εισαγγελίες εκεί θα δεις
τη σκόνη που βγαίνει από τα παράθυρα τώρα που ξανανοίγουν οι υποθέσεις.Κύριοι
ας απλοποιήσουμε λίγο τα πράγματα.Όσο καλή ευκαιρία έχει ο Φακλής για τη πολι-
τική του καριέρα άλλο τόσο καλή είναι και η δική μας προκειμένου να φτιάξουμε την
εικόνα μας. Μέχρι το τέλος της μέρας θα έχουν υπογραφεί διαταγές για παρακολου-
θήσεις τηλεφώνων.
Γιάννενα
Ο Σοφράς ακούγεται απόλυτα ικανοποιημένος.
-Τον επισκέφτηκαν από το γραφείο του Εισαγγελέα σου λέω,ο τροχός αρχίζει να γυ-
ρίζει κύριε Ασβεστόπουλε και φτάνει στ’αυτιά μου ο θόρυβος.
Ο δημοσιογράφος χαμογελάει αλλά ο δικός του ενθουσιασμός είναι μετριασμένος,
έχει δει πάρα πολλά στη ζωή του για να ξεκινήσει να ανοίγει σαμπάνιες από τώρα.
-Θα μπορέσω λες να του μιλήσω σήμερα; Ο Ασβεστόπουλος έχει μισοετοιμάσει τη
βαλίτσα του.Έχει έρθει η ώρα να γυρίσει,πρέπει να βρεθεί με τον Αθανασάκο και να
δει τι μπορεί να γίνει με τον πατέρα τον αδελφών Χάμζα.Στο τηλέφωνο ο Αντρέα
έδειχνε σίγουρος ότι θα έπειθε τον αδελφό του να καταθέσει.Το λάπτοπ του καίει και
είναι σε συνεχή επικοινωνία με τον διευθυντή του.Τηλέφωνα στις διάφορες αρμόδιες
εισαγγελίες για να μάθει τις εξελίξεις.Δεν είναι όλες οι πηγές του το ίδιο αξιόπιστες,
ούτε όλοι οι υπάλληλοι είναι πρόθυμοι να συνεργαστούν.Σίγουρα υπάρχει μπόλικος
θυμός αφού τα αντιπολιτευτικά ΜΜΕ έχουν αρχίσει τις επιθέσεις για τα «αίσχη που
μπήκαν στο συρτάρι».Ο Ποδοσφαιρικός Εισαγγελέας δεν συμπάθησε ποτέ τη μεγα-
λύτερη μερίδα του αθλητικού τύπου και το γραφείο του δε δίνει παρά ελάχιστες
πληροφορίες.
-Θα το παλέψω αλλά δε ξέρω αν τα καταφέρω,θα του μιλήσω όμως ώστε να έρθει σε
επαφή μαζί σου,θα προετοιμάσω ας πούμε το έδαφος,ασ’τον να συνέλεθει κάπως, ο
Σοφράς ακόμα ενθουσιασμένος.
Το επόμενο τηλεφώνημα δεν έχει και τόσο φιλικό χαρακτήρα αλλά ο δημοσιογράφος
το περίμενε.
-Βαγγέλη κάτι είχαμε πει,η φωνή του Βασίλη Κρεμμύδα ακούγεται σα να προέρχεται
από καυγά.Το τράβηξες πάρα πολύ το θέμα και στο σπίτι μου το τηλέφωνο δεν έχει
σταματήσει από χθες.
Ο Ασβεστόπουλος μπορεί να τον καταλάβει όμως το μυαλό του πηγαίνει και κάπου
αλλού
-Μέσα σε αυτά τηλεφωνήματα ήταν και κάποια από την πλευρά του Κοντού;
Ρουθούνισμα από την άλλη γραμμή και ανάσα που θυμίζει ρόγχο,ο Κρεμμύδας θα
μπορούσε να είναι και κρυωμένος...δεν είναι
-Βαγγέλη θα σκεφτώ πολύ σοβαρά αν θα ξαναμιλήσω μαζί σου,τα έκανες άνω κάτω
και αδιαφόρησες για τον αντίκτυπο που μπορεί να έχουν όλα αυτά.Η πάρτη σας και
μόνο είσαστε όλοι τελικά..
Ο Ασβεστόπουλος δεν έχει όρεξη να ηθικολογήσει αλλά δεν έχει και όρεξη να στρίμ-
ωχτεί στη γωνία
-Δεν είχαμε πει ότι θα σταματήσω να κάνω τη δουλειά μου,λέει όσο πιο ήρεμα μπορεί

474
Δεν αναφέρθηκε πουθενά κανένα όνομα και οι θάνατοι έπρεπε έτσι κι αλλιώς να
έχουν ερευνηθεί,και χρέος δικό σας ήταν να βοηθήσετε αφού αγαπάτε το άθλημα.Εκ-
τος από τη δική σου οικογένεια υπάρχουν και οι οικογένειες των δύο παιδιών.
-Σας έπιασε ο πόνος,το πικρόχολο σχόλιο του Κρεμμύδα
Ο Ασβεστόπουλος ήταν σίγουρος πως ο Κρεμμύδας είχε λάβει απειλητικό τηλεφώνη-
μα κι ήταν επίσης σίγουρος πως ο μπασκετμπολίστας είχε τηλεφωνήσει σ’εκείνον
έχοντας πάρει «βοήθεια».
-Κανένας δε μπορεί να σε πειράξει Βασίλη,είπε μαλακά,τώρα πια κανένας.Ακόμα κι
εσύ να μη μου ξαναμιλήσεις,πράγμα που καταλαβαίνω,θα υπάρξουν αρκετοί μάρτυ-
ρες για να καταθέσουν.
-Τελικά δεν είσαι λιγότερο αφελείς από τους υπόλοιπους..συναδέλφους σου
Ο Κρεμμύδας φρόντισε ώστε η τελευταία λέξη να ακουστεί σαν φτύσιμο
-Πόσοι νομίζεις πως θα φτάσου στο δικαστήριο αν ποτέ γίνει δίκη ε;Πόσοι νομίζεις
ότι δεν θα αλλάξουν στο τέλος τις καταθέσεις τους όπως έκανε εκείνος ο ποδοσ-
φαιριστής ή εκείνος ο διαιτητής παλιότερα,πόσοι θα σκεφτούν ότι δε θέλουν να έχουν
το τέλος του «ντελιβερά»;
Ο Ασβεστόπουλος έχει παγώσει,ο Κρεμμύδας κάτι είχε μάθει σχετικά με τον θάνατο
του Βελίδη και σίγουρα η όποια «πιάτσα» συζητούσε ήδη το συμβάν στη πραγματική
του διάσταση.Αλλά ο Βελίδης δεν είχε σχέση με τον Τσαγκάρη,παρ’όλα αυτά η κου-
βέντα είχε ξεκινήσει και μαζί της οι απειλές σε όσους είχε περάσει από το μυαλό να
ξεθαρέψουν και να βοηθήσουν.
-Έμαθες και για τον «ντελιβερά» Βασίλη;
-Άντε γαμήσου κι άσε με ήσυχο.
Η συνομιλία τελειώνει εκεί αλλά κατά τη διάρκεια της έχει ακουστεί ο χαρακτηρισ-
τικός ήχος που ειδοποιεί ότι έχεις μύνημα ή κλήση.Ο Ασβεστόπουλος έχει κλήση
αλλά δε θυμάται που έχει ξαναδεί τον αριθμό.
-Εγώ δεν ανήκω στους εχθρούς σου αλλά να ξέρεις πως κάνεις και φίλους,είναι η
φωνή του Τόμμυ Νας
-Άμα αυξάνονται οι φίλοι μου σημαίνει πως μάλλον δεν κάνω καλά τη δουλειά μου
-Καλά τη κάνεις,ο Νας όχι ακριβώς ευδιάθετος αλλά αποφασισμένος
-Έχεις κάτι για μένα Τόμμυ;
-Κάμποσα,αλλά θα σε περιμένω στην Αθήνα,όπως και οι άλλοι δύο που θέλουν να
σου μιλήσουν.Δε θα πω τίποτε άλλο από το τηλέφωνο
Ο Ασβεστόπουλος χαμογελάει αλλά προσπαθεί να μάθει κάτι ακόμα σκέφτεται λίγο
για να θυνηθεί πως λέγεται στα αγγλικά η λέξη που θα χρησιμοποιήσει
-Ντόπιοι;
-Θα τα πούμε από κοντά,ο Νας κλείνει
Αθήνα-Κέντρο
Τσαλδάρη και Δεληγιώργη γωνία,μας περιμένει ένας τύπος γύρω στα εξήντα κιλά
που φοράει ζακέτα φόρμας του Παναθηναϊκού η οποία έχει πάνω της αρκετούς καφέ
λεκέδες.Ο άντρας αυτός δεν είναι μεγαλύτερος από τριάντα χρονών αλλά τα μάγουλα
και οι γωνίες των ματιών του είναι σκαμμένες,παλιότερα τακτικός χρήστης αλλά
τώρα το φιξάρισμα γίνεται με μέτρο αφού τα ούλα του δείχνουν να ξανακερδίζουν
σιγά σιγά την υγεία τους.Τώρα πια έχει προβιβαστεί σε βαποράκι ή έστω σε συντο-
νιστή κάποιων γωνιών.Οι περαστικοί δίπλα μας μιλούν ότι γλώσσα μπορεί να φαν-
ταστεί κανείς εκτός από ελληνικά.Μας κοιτάζουν για λίγο και μετά οι ματιές τους
πέφτουν αλλού,ξέρουν τη περιοχή,ξέρουν ποιός είναι ο άντρας που μας περίμενε και
ξέρουν ποιός είναι και ο Έντυ Κουμάνι,εμένα δε γνωρίζουν.Η ζακέτα του Παν-
αθηναϊκού μας κάνει νόημα να περιμένουμε λίγο και πλησιάζει δυο κοντούς μελαμ-
ψους τύπους που στέκονται έξω από ένα μικρό ινδικό φαγάδικο στη Δεληγιώργη. Η

475
ζακέτα τους κάνει και τη χαρακτηριστική χειρονομία της πληρωμής,τους μιλά σε
έντονο ύφος και αμέσως μετά δείχνει εμάς
-Εγώ μπορεί να μη τους τρομάζω και τόσο αλλά εσύ...,ο Έντυ δε δείχνει να μου το
λέει αυτό σαν έπαινο
-Χαίρομαι,λέω ψυχρά,ούτε κι εγώ γουστάρω ιδιαίτερα τις φάτσες τους
-Δεν είσαι από αυτούς τους μαλάκες της Εθνικής Φλόγας έτσι;Ο Έντυ καχύποπτος
Εγώ με θιγμένο ύφος
-Πως σου ήρθε τώρα αυτό;
-Ξέρω κι εγώ,είπε κάπως αδιάφορα ο Κουμάνι,το σώμα σου,το κούρεμά σου,ακόμα
και το ύφος σου.ΟΚ δεν είναι δική μου δουλειά αλλά ξεκαθαρίζω ότι δε τους γουσ-
τάρω.Τέλος πάντων αυτά τα ρεμάλια με τα οποία μιλάει ο Συμεών είναι Πακιστανοί
που σημαίνει σου πρήζουν τ’αρχίδια μέχρι να κάνετε συμφωνία για μέρος, ποσό,με-
ρα και ώρα.Γαμώ την ώρα και τη στιγμή που πάτησαν το πόδι τους εδώ.
Ο Έντυ Κουμάνι που αντιπαθεί τους Πακιστανούς,οι Πακιστανοί κοιτάζουν με αντι-
πάθεια εμάς και οι περισσότεροι αλλοδαποί που κυκλοφορούν σ’αυτό το κομμάτι της
πόλης είναι φοβισμένοι,άλλοι πάλι είναι ετοιμοπόλεμοι.Η Αθήνα στάζει θυμό,φόβο
και μίσος.Θυμήθηκα ένα παλιό σύνθημα που ήταν ζωγραφισμένο σ’ένα τοίχο μιας
γειτονιάς των Εξαρχείων, «Έγχρωμη Τι-βι, Ασπρόμαυρη Ζωή».Τριάντα χρόνια πριν,
οι αναρχικοί προφήτες της Θεμιστοκλέους έβλεπαν το μέλλον.
-Γκρινιάζουν γιατί έχει αργήσει το πράμα,ο Συμεών διακόπτει τις σκέψεις μου. Δη-
λαδή δε γκρινιάζουν αυτοί,γκρινιάζουν οι δικοί τους και θέλουν λέει καλύτερη τιμή.
-Έρχεται πεσ’τους και να πα να γαμηθούνε,επειδή κάνουν τα στραβά μάτια οι
μπάτσοι και τους αφήνουν να κυκλοφορούν δε θα μας καβαλήσουν κιόλας,ο Κουμάνι
ρίχνει μια εχθρική ματιά στους Πακιστανούς αλλά δε τους φοβίζει.
-Κάτι πήρε το αυτί μου για τους δύο…,ο Συμεών μου ρίχνει μια ματιά κι αφού δεν
μου έχει ακόμα εμπιστοσύνη κάνει νόημα στον Κουμάνι να πάνε παραπέρα
-Μίλα ελεύθερα,είπε απότομα ο Αλβανός
-Ο Λάρρυ και ο άλλος ο δικός του,είπε ο Συμεών αλλά το βλέμμα του παραμένει
ακόμα καρφωμένο πάνω μου,κάνουν τσαμπουκάδες για να πάρουν χρήμα.Κάτι παι-
διά μου είπαν ότι φέρονται λες και τους κυνηγάει κάποιος
-Μάλλον κάποιος θα τους κυνηγάει τότε,είπε με νόημα ο Κουμάνι,καλά με αυτούς
τους δύο θα δούμε σήμερα τι θα γίνει,προς το παρόν αν σας ζητάνε νταβατζιλίκι να
τους το δίνετε.
-Ναι ρε Έντυ αλλά είμαστε κι εμείς στεγνοί,ο άλλος βγήκε από τη φυλακή κι έχει
αμολύσει τα μαντρόσκυλά του να μας τρομάξουν,και το αφεντικό τίποτα….
Αυτό ήταν σίγουρα παράπονο για τον Πεφάνη
-Είδες που είσαι αχάριστος,ο Κουμάνι περισσότερο διπλωμάτης παρά θυμωμένος
βγάζει από τη τσέπη του σακκάκιου διακόσια ευρώ.Τι με κοιτάς ρε καραγκιόζη δικά
σου!
Τα μάτια του Συμεών λάμπουν,αλλά δε θα τα φάει στη πρέζα
-Ρε συ Έντυ…,το ξεκίνημα ενός «ευχαριστώ»
Ο Κουμάνι του χτυπάει τον ώμο και δείχνει εμένα
-Ο Στέφανος είναι καινούργιος,μ’εμάς δηλαδή γιατί τη νύχτα τη ξέρει απ’έξω κι
ανακατωτά,ήθελα λοιπόν να δει κι αυτός ότι τους ανθρώπους μας τους φροντίζουμε.
-Ο Κρίστο χάθηκε,άλλαξε θέμα ο Συμεών
Ο Έντυ κουνάει το κεφάλι
-Φαίνεται πως τον τρόμαξε αρκετά ο κοντός κι έφυγε ακόμα κι από το διαμέρισμά
του,χεσ’τον μωρέ τώρα έχουμε πιο έμπειρο και πιο ικανό δυναμικό,ξαναδείχνει εμένα
και χαμογελάει

476
-Ρε φίλε,μη με παρεξηγήσεις κιόλας,ο Συμεών μιλάει σε μένα,σ’εχω δει στη τηλε-
όραση σε τίποτα αγώνες;
Ο Συμεών σφίγγει τα χέρια του και παίρνει μια τελείως αδέξια στάση πυγμάχου
-Έφηβος Αντικυθήρων,του είπα,πάνε χρόνια
-Ναι ρε πούστη μου,σ’εκείνο το ματς με τον Ιταλό που τον είχες λιώσει και μετά..
Σφίξιμο στο λαιμό και στο στήθος,στημένο παιχνίδι για ισοπαλία,ο Ιταλός ήταν σε
άθλια κατάσταση κι αμφιβάλλω αν ήξερε τι συνεννόηση είχε γίνει.Βογκούσε σε όλο
τον αγώνα ενώ ο Βρεττός μαζί με τον Ολλανδό φώναζαν «χτύπα»,δε μπορούσα ο
τύπος ήταν αξιολύπητος,ούτε ο Ολλανδός ήξερε το τι είχε προηγηθεί,ο Βρεττός
έπρεπε να παίξει το ρόλο του,ο Ολλανδός βάζει και πάλι τις φωνές,ο Ιταλός ίσα που
στέκεται στα πόδια του,ανέβασαν στο ρινγκ έναν άνθρωπο ερείπιο.Τραβιέμαι και τον
αφήνω να χτυπήσει,το πρόσωπό του ένας συνεχής μορφασμός…
-Κάτι είχα πάθει στον τελευταίο γύρο,είπα διώχνοντας όσες σκέψεις επέμεναν να με
ενοχλούν
-Όλοι στη καφετέρια λέγαμε ότι μπορεί και να το είχατε στήσει,καλά μαλακίες έτσι;
Ο Συμεών φοβήθηκε μη παρεξηγηθώ και σηκώνει τα χέρια
-Ρε Συμεών…,ο Κουμάνι αυστηρός
Τελευταίες κουβέντες γύρω από παραλαβές,διανομές και ποσοστά.Μπαίνουμε στο
αυτοκίνητο και ο Συμεών ξαναπλησιάζει τους Πακιστανούς.Η πλατεία Ομονοίας,
μαύροι πωλητές με πάγκους,λαχειοπώληδες κάποιας ηλικίας,ξανθωποί νεαροί χειρο-
νομούν συνεχώς,ανατολικοευρωπαίοι ή Βαλκάνιοι,μια τραυματισμένη Βαβέλ έτοιμη
να πέσει.
-Ο γιός μου κάνει πολεμικές τέχνες,είπε ο Έντυ χωρίς να με κοιτάζει
-Α ναι, τι;ρώτησα αδιάφορος
-Τάε Κβον Ντο,κι είναι και καλός,είμαι περήφανος μπορώ να σου πω
-Μπράβο
-Ο Παναγιώτης θα φροντίσει να προωθηθεί,το αξίζει δεν του κάνει χάρη
«Αλίμονο,ένας γκάνγκστερ ανακατεμένος με παράνομα στοιχήματα και ναρκωτικά το
πρώτο πράγμα για το οποίο νοιάζεται είναι η αξιοκρατία στον αθλητισμό».Πάω αρ-
κετά χρόνια πίσω «Ο Βρεττός να ξέρεις σε πιστεύει πολύ»,ο πατέρας μου, «δε σου
κάνει καμία χάρη,μου έχει πει είσαι ταλεντάρα»
-Ξέρεις,με όλο το θάρρος….
Ο Κουμάνι δεν τελειώνει αυτό που θέλει να πει,θέλει πρώτα να δει το δικό μου «θάρ-
ρος»
-Σε ακούω,ούτε πολύ φιλικός αλλά ούτε και ψυχρός ο Δερβάκος από «τα παλιά»
-Θα μπορούσες να του δώσεις μερικές συμβουλές,αν θες βέβαια,και να του δείξεις
και μερικές τεχνικές,εσύ ήσουν καλός αθλητής
Λέω «ναι» με κούνημα του κεφαλιού
-Να προσέχει τα συμπληρώματα,είπα
-Δε παίρνει σε βεβαιώνω
«Για λίγο ακόμα ηλίθιε,μέχρι να του γίνει η πρώτη προσφορά,να νομίζει ότι βλέπει
αποτελέσματα κι ύστερα ν’αρχίσει να γαμάει το κορμί και το μυαλό του και κυρίως
το δεύτερο,κι όταν θα τον έχουν κάψει πια σαν αθλητή και τα νεύρα του θα είναι
σμπαράλια από την αϋπνια και το στρές, όταν θα είναι έτοιμος να τσακίσει όποιον
πιστεύει ότι τον στραβοκοιτάζει ή τον προσβάλλει,τότε πια θα μπορεί να είναι ένας
καλός εισπράκτορας.»Κοιτάζω τον εαυτό μου στον καθρέφτη του αυτοκινήτου
-Ποιοι ήταν αυτοί οι δύο που ζητούν λεφτά από τον Συμεών;ρώτησα τον Έντυ
Με κοιτάζει λιγάκι καχύποπτα,σηκώνω το χέρι σαν ένδειξη αναγνώρισης της αδιακ-
ρισίας μου
-Θα βοηθήσεις το γιό μου;

477
-Εννοείται
-Αυτοί οι δύο είναι μπάτσοι,διπλό ταμπλό κατάλαβες;
Δεν είχα καταλάβει και πριν προλάβω να ρωτήσω χτυπάει το κινητό μου,είναι η
Χριστίνα,πιάνω τη συσκευή όπως θα έπιανα το χέρι της
-Αυτό καλύτερα να μη το κουβαλάς μαζί
Συνεχίζει να χτυπάει, λάθος-σωστό.Το κλείνω και απενεργοποιώ και τη συσκευή.
Πρέπει-θέλω.
-Τι έλεγες για τους μπάτσους; «συγγνώμη Χριστίνα»
-Δε θέλω να γίνει κουβέντα,κανονικά πρέπει να σου πει ο Ζήσης,αυτός σε έφερε κι
αυτός είχε τα πολλά πάρε δώσε μαζί τους.Από την αστυνομία Κυψέλης.Μπράβοι του
Τσαγκάρη και εισπράκτορές του στα κορίτσια και στα βαποράκια.Δούλευαν νύχτα
κυρίως και κανόνιζαν τη «κυκλοφορία».Ο Τσαγκάρης τους είχε ρίξει κι αυτοί άλλο
που δεν ήθελαν για να ψαχτούν,όταν τον μάζεψαν λοιπόν άρχισαν να μας κάνουν εξ-
υπηρετήσεις μας έδωσαν λίγες γειτονιές παραπάνω, προσεκτικά πάντα γιατί ο Τσαγ-
ρης είχε το νου του ακόμα κι από τη φυλακή.Σα να λέμε τα έπαιρναν κι από τις δυό
πλευρές,εμείς δεν είχαμε πρόβλημα στην αρχή,βέβαια σκοπός είναι να φύγει ο Τσαγ-
κάρης από τη μέση κι αυτοί θα βοηθούσαν απλώς έπρεπε για λίγο ακόμα να δουλεύ-
ουν γι’αυτόν έτσι για ξεκάρφωμα.Την είχαμε στήσει καλά τη δουλειά αλλά κάποιος
τους ανακάλυψε και τους έβγαλε από τη πιάτσα ο κοντός.Και τώρα τους εκβιάζει και
τους στέλνει να μαζέψουν λεφτά για να του ξεπληρώσουν τα όσα του έκλεψαν.
-Κι εσείς τι θα κάνετε μ’αυτούς
Ο Κουμάνι έδειχνε να το σκέφτεται
-Θα τους αφήσουμε για την ώρα μέχρι να δούμε τι θα προκύψει από τη συνάντηση
του Παναγιώτη με τον Τσαγκάρη,το καλό είναι πως αυτός ο πούστης δε θα ξαν-
ασχοληθεί άλλο με τη μπάλα,δεν τον παίρνει πια.Εκεί είναι και το χρήμα για μας.Τα
παιχνίδια,και ο Παναγιώτης πιάνει από Γ κατηγορία μέχρι Σούπερ Λίγκα.
Η τυπωμένη στοιχηματική ιστοσελίδα που βρήκα στο γραφείο του Δημήτρη
-Θα κάνεις και τα ταξιδάκια σου,τόνισε με νόημα ο Κουμάνι
-Δηλαδή;
-Ότι έκανε ο Ζήσης,μπορεί να έρθει μαζί σου στην αρχή για να σε γνωρίσει σε συν-
εργάτες μας ώστε να σε μάθουν αλλά μετά σ’εσένα θα πάει το πάρε δώσε και οι
συνεννοήσεις.Θα μπορούσαν να γίνουν από το τηλέφωνο βέβαια και κάποιες γίνονται
αλλά η προσωπική επαφή είναι πάντα καλύτερη
-Είναι συμφώνησα
Η Χριστίνα και πάλι,ο πατέρας μου,ο Δημήτρης,η Ρούλα και η Ελένη.Τώρα είχαν
γίνει μακρινά πρόσωπα.Τους έβλεπα όλους πίσω από ένα φράκτη,δεν ήξερα αν
μπορούσαν να με δουν αυτοί.
Διεύθυνση Αστυνομίας Πειραιά
Η τηλεόραση στο γραφείο του Ταξίαρχου Μυλόπουλου συντονισμένη στο Screen
Channel,ο παρουσιαστής του δελτίου ειδήσεων υπερβολικά σοβαρός αναφέρεται στη
πορεία της Εθνικής Φλόγας στο λιμάνι του Πειραιά και σε κάτι μικροεπεισόδια με
αλλοδαπούς μικροπωλητές που είδαν τους διαδηλωτές να τους κάνουν κομμάτια τους
πάγκους τους ή να τους διώχνουν κακήν κακώς από τα πεζοδρόμια που είχαν πιάσει.
-Κι όλα αυτά γιατί καθόμαστε και περιμένουμε να τελειώσει η φαντασίωση του
Φακλή,ο Μυλόπουλος χαμογελάει κάπως χαιρέκακα,τι θα μπορούσα να κάνω;
Ο Υπαρχηγός της ΕΛ.ΑΣ κοιτάζει μάλλον απαθής το δελτίο
-Δεν είναι μόνο ο Φακλής Μένιο,είπε χωρίς να γυρίσει να κοιτάξει τον Μυλόπουλο,
στο κόλπο μπήκε και η Εισαγγελία Αρείου Πάγου.
-Χώρια τα αρμόδια Υπουργεία,πρόσθεσε ο ο Γενικός Επιθεωρητής Νοτίου Ελλάδος

478
-Ας τους εξηγήσουμε λοιπόν ότι χάνουμε το χρόνο μας,είπε όσο πιο ήρεμα μπορούσε
ο Μυλόπουλος,δεν είναι δυνατόν να λειτουργούμε σαν υποκατάστημα του ΙΚΑ τον
Δεκαπενταύγουστο,είδατε τι έλεγαν οι πολίτες στο Sun;
Sun Channel,το κανάλι του Γιώργου Χριστοδούλου προέδρου της ΠΑΕ Παναθ-
ηναϊκός και ιδιοκτήτη της εφημερίδας «Επέμβαση»
-O Χριστοδούλου κάνει τη δουλειά του,εξηγεί ο Υπαρχηγός,και κομμάτι της δυο-
λειάς είναι να μοντάρει τα ρεπορτάζ και να τα παρουσιάζει όπως τον συμφέρουν.
Όταν ήρθαν να μου πάρουν συνέντευξη ευτυχώς είχα μαζί μου τον Εκπρόσωπο
Τύπου για να τσεκάρει το υλικό.
-Δίνουν σχεδόν δίκιο στην Εθνική Φλόγα,διαμαρτυρήθηκε με ψεύτικη ευθιξία ο
Μυλόπουλος,και το φταίξιμο το ρίχνουν σε μας.Θέλουμε τέτοια εικόνα;
-Aυτό έγινε μια φορά Μένιο,εξηγεί ο Υπαρχηγός,και ασκείται και πίεση στο
Αρχηγείο αλλά εδώ μιλάμε για την Εισαγγελία,το βουλώνουμε και κοιτάμε τι
μπορούμε να κάνουμε,αφού σε νοιάζει τόσο η εικόνα αν συνεχίσουμε να τσινάμε κα-
ήκαμε, ο Φακλής και οι συνάδελφοί του θα μας φάνε.
-Την υπουργοποίησή τους κοιτάνε,σχολίασε ο Μυλόπουλος
-Δεν έχει καμία σημασία,είπε ο Γενικός Επιθεωρητής,ακόμα κι αυτό να ισχύει έχουν
το πάνω χέρι.Εσύ θα γκρινιάζεις εμείς θα γκρινιάζουμε και κάποια στιγμή όλα θα
τελειώσουν.Όσο για το Sun θέλει μεγαλύτερο μερίδιο στα πράγματα απ’ότι το κανάλι
του Παναγόπουλου,χώρια το θρόνο που θέλει ο Χριστοδούλου στο ποδόσφαιρο.Απλά
είναι τα πράγματα,για την ώρα πάμε με το ρεύμα.
Ο Γενικός επιθεωρητής μιμήθηκε με το χέρι του τη κίνηση ψαριού που κολυμπάει και
ο Μυλόπουλος «παραδίνεται»
-Πάντως οι ιστοσελίδες της Φλόγας δε γράφουν τίποτα επιβαρυντικό για σένα,είπε ο
Υπαρχηγός,ίσα ίσα που συμφωνούν με τα παράπονά σου
Ο Μυλόπουλος θεώρησε την τελευταία διαπίστωση σαν υπαινιγμό για το ότι δεν είχε
γίνει καμία σύλληψη παρά τα μικροεπεισόδια
-Μία χάρη θα ήθελα,με όλο το θάρρος
Γενικός Επιθεωρητής και Υπαρχηγός κοιτάζουν τον Μυλόπουλο με προσοχή,δε θυ-
μούνται να έχει ξαναχρησιμοποιήσει ποτέ στο παρελθόν τη λέξη «χάρη».Ότι ζητούσε
πήγαινε πάντα μέσω υπηρεσιακού υπομνήματος.
-Υπάρχει ένας αξιωματικός που θα ήθελα να μην τον ξαναδώ εδώ μέσα
Τώρα Γενικός Επιθεωρητής και Υπαρχηγός κοιτάζονται μεταξύ τους,το ενδιαφέρον
τους έχει μεγαλώσει.
-Ο οποίος είναι,είπε ο Γενικός Επιθεωρητής
-Ο Αστυνόμος Αθανασάκος,ο Μυλόπουλος δεν κάνει καμία προσπάθεια να κρύψει
την απέχθειά του τόσο στο χρώμα της φωνής του όσο και στο ύφος του
-Τον διαλέξαμε γιατί ήταν καλός,θύμισε ο Υπαρχηγός,και μια χαρά μας εξυπηρέτησε
εννοώ για τον απώτερο σκοπό μας.Φιλότιμη και συντονισμένη προσπάθεια για την
εκκαθάριση στις γειτονιές,καλή οργάνωση και…
-Υπαρχηγέ αυτός ξεκίνησε την ιστορία με το Φακλή,διέκοψε ο Μυλόπουλος και μόνο
για λίγα δευτερόλεπτα σκέφτηκε αν η διακοπή αυτή φάνηκε σαν ασέβεια στον ανώ-
τερό του.Αυτός έχει μπλέξει ένα σωρό άτομα γιατί το μυαλό του έχει πάθει ζημιά με
το θάνατο ενός κολλητού του.Έδρασε αντισυναδελφικά,αντιυπηρεσιακά,ακόμα και
παράνομα για να πετύχει αυτό που θέλει
-Παράνομα;
Ο Μυλόπουλος διαπιστώνει ότι μόλις είχε περάσει τα όρια,η τελευταία καταγγελία θα
είχε επιπτώσεις και στον ίδιο
-Εννοώ,μπορεί…δεν είμαι και σίγουρος αλλά εξαφανιζόταν χωρίς να δίνει αναφορά..

479
Ο Υπαρχηγός παίρνει το πιο σοβαρό ύφος του κι αμέσως τον ακολουθεί και ο Γενι-
κός Επιθεωρητής
-Αν δεν έχεις στοιχεία Ταξίαρχε το τελευταίο θα κάνω ότι δεν το άκουσα,ξέρεις πως
κάτι που σιχαίνομαι είναι τα μαχαιρώματα,κι αν όντως έγινε κάτι τέτοιο και μου το
λές τώρα αντί να έχω ειδοποιηθεί όταν έπρεπε και να αρχίσει έρευνα το Εσωτερικών
Υποθέσεων τότε στη θέση σου θα ίδρωνα και θα ξεροκατάπινα
Ο Μυλόπουλος συνεχίζει ακόμα να βρίζει τον εαυτό του και χαμηλώνει κάπως το
βλέμμα.
-Αν έφτανε στ’αυτιά του Φακλή κάτι τέτοιο θα τον ακόνιζε και θα μας περίμενε για
να ξεχαρμανιάσει,είπε ο Γενικός Επιθεωρητής.Όταν τελειώσουν όλα θα δω τι μπορώ
να κάνω και θα το κάνω γιατί όντως είναι συναδελφικά ανήθικο να πουλάς τους
ανωτέρους σου για τον Εισαγγελέα,χέζεις το σώμα έτσι.
Ο Μυλόπουλος βλέπει λίγο φώς από το παράθυρο
-Ο Τζάφος βγαίνει δήμαρχος Μένιο,είπε κάπως πιο μαλακά ο Υπαρχηγός,έχουμε
Τέλος εποχής,κι αν ο Φακλής πολιτευτεί και γίνει υπουργός πάλι σε σένα θα είναι
τα παράσημα γι’αυτή την επιχείρηση,την Αστυνομία θα θυμάται ο κόσμος όχι έναν
φιλόδοξο Εισαγγελέα,ο μόνος δικαστικός που θυμούνται όλοι είναι ο Σαρτζετάκης
όχι γιατί έγινε Πρόεδρος της Δημοκρατίας αλλά γιατί τον ηρωοποίησε ο Γαβράς στη
ταινία του με θέμα τη δολοφονία του Λαμπράκη.
-Θυμούνται και τον Κόκκινο με τα γουνάκια στο Ειδικό Δικαστήριο για την υπόθεση
Κοσκωτά.
Τώρα βάζουν ταυτόχρονα και οι τρείς τα γέλια
Δραπετσώνα
ης
Ο επαγγελματικός χώρος στην 25 Μαρτίου ήταν αληθινό λαχείο για τον Παναγιώτη
Πεφάνη.Ισόγειο διακόσια δέκαπέντε τετραγωνικά,παλιό dvd κλαμπ που κανένας δεν
άντεχε να αγοράσει.Στην αρχή το ενοίκιο πάει 3000 ευρώ το μήνα.Ο Πεφάνης
γκρινιάζει αλλά ο ιδιοκτήτης δεν υποχωρεί.Αυτός που μπαίνει μπροστά είναι ο
Παντελής Ράμφος συνιδιοκτήτης του Joyride,o Πεφάνης καλό είναι να μην φαίνεται
απλώς κινεί τα νήματα.Ο ιδιοκτήτης δέχεται επίσκεψη από δύο φουσκωτούς,ο ένας
είναι μάλλον Ρώσος κι έχει ένα τραύμα στο σαγόνι δεν είναι άγριοι απλώς θέλουν να
κατεβάσουν το ποσό στις 2.500 και τέσσερα ενοίκια μπροστά.Ο ιδιοκτήτης επιμένει
και τους προειδοποιεί πως έχει κι άλλες προτάσεις.Ο Νικολάκης και ο Έντυ παρακο-
λουθούν και βλέπουν κανα-δυο ενδιαφερόμενους.Από κει και πέρα αναλαμβάνουν ο
Ντανήλ κι ένας πορτιέρης του Joyride «φίλε το μαγαζί το ξεχνάς».Νονοί της νύχτας
δεν είναι να μπλέκει κανείς και οι εποχές είναι δύσκολες.Δεν υπάρχουν πια τηλε-
φωνήματα και ο Ράμφος τα καταφέρνει.Το μαγαζί με κλειστά τα στόρια και με ένα
τζιπ σε κάθε ένα από τα δύο γκαράζ.Ο ιδιοκτήτης έχει πάψει πια να είναι και τόσο
σκληρός αλλά όταν βλέπει κάποια βράδια τα τζίπ να φέρνουν κάτι ξύλινα κιβώτια αρ-
χίζει να φοβάται και κάνει ερωτήσεις στο Ράμφο.
-Cd,απαντά ξερά ο πρώην ποδοσφαιριστής,και τι σε νοιάζει κύριε Ανέστη τα λεφτά
σου τα παίρνεις κανένας δε σε ελέγχει.Και το μαγαζί για την ώρα φαίνεται ξε-
νοίκιαστο,μια χαρά είσαι δηλαδή,μαύρα λεφτά και με την εφορία μακρυά.
Όντως μια χαρά μαύρα λεφτά είναι απλώς ο κυρ-Ανέστης φοβάται κάρφωμα και δε
θέλει μπλεξίματα με την αστυνομία.Όλα γίνονται προσεκτικά,κανείς δεν ασχολείται
με την αποθήκη αφού τα στόρια είναι κατεβασμένα και αγγελία δεν υπάρχει.Τα δύο
τζιπ φτάνουν μπροστά στα γκαράζ.Οδηγοί και συνοδηγοί τέσσερεις γεροδεμένοι
άντρες.Ο Ντανήλ,δύο πορτιέρηδες του Joyride κι ο Ζήσης Νικολόπουλος.Σε πέντε
λεπτά έχουν τελειώσει.Τέσσερα κουτιά το κάθε ζευγάρι.Η γειτονιά δε δίνει σημασία.
-Τελειώσαμε,ο Ζήσης ενημερώνει τον Πεφάνη από το κινητό
-Από αύριο ξεκινάμε,είπε ο Πεφάνης

480
-Θα πάρω και τον καινούργιο μαζί;
-Όχι ακόμα σε τέτοιες δουλειες,ο Πεφάνης απαντάει χωρίς να σκεφτεί,σιγά σιγά
Τα τζιπ φεύγουν
Γιάννενα
-Αφεντικό δε γίνεται να τον πλησιάσω,ο Καυκάσιος ακούγεται ανήσυχος,πολύ επιση-
μότητα στο νοσοκομείο
-Γύρνα πίσω,ο Τσαγκάρης παραιτείται μόνο για την ώρα,θα τον πιάσουν στο μπλα
μπλα οι άλλοι από την ομάδα,θα καταλάβει το συμφέρον του,δε θα μιλήσει
Ο Καυκάσιος δεν είναι καθόλου σίγουρος.Την ίδια ώρα ο Αντρέα Χάμζα βρίσκεται
στο σταθμό των ΚΤΕΛ και βγάζει εισιτήριο για Αθήνα.Ο αδελφός του δεν έχει πάει
μαζί, «πάρε και τα μπακλαβαδάκια με τη σοκολάτα που του αρέσουν»,δεκαπέντε
ευρώ για να ψωνίσει ένα ταψί με γλυκά. «Καθησύχασέ τον,πεσ’του να μη φοβάται κι
όταν μπορέσω θα κατέβω να τον δω κι εγώ,και μη μιλήσεις ούτε με τον Ασβεστόπου-
λο ούτε με τους μπάτσους μέχρι να δούμε τι θα κάνουμε».Ο Αντρέα Χαμζά δε ξέρει
αν μπορεί να τηρήσει την τελευταία του υπόσχεση.Νομίζει ότι κάθε μάτι στο σταθμό
είναι καρφωμένο επάνω του,φοβάται όσο δεν έχει φοβηθεί εδώ και πάρα πολλά
χρόνια.
-
Αισθάνομαι το κορμί μου σαν μια μεγάλη κλεψύδρα που συνεχώς χάνει την άμμο της
αλλά η άμμος αυτή δε μεταφέρεται και κανείς δε θα με γυρίσει ανάποδα ώστε ο χρό-
νος να ξεκινήσει πάλι από την αρχή.Η άμμος χάνεται,δε ξέρω που πάει.Πάει στα συν-
τρίμμια του αυτοκινήτου του Δημήτρη,πάει στα συρτάρια κάποιου γραφείου στο Αρ-
χηγείο της ΕΛ.ΑΣ,πάει όπου στο διάολο θέλει και δε μου δίνει κανένα λογαριασμό.
Ειδοποίηση από την ΕΥΠ, «Παραμένει μόνο το ένα όχημα παρακολούθησης και
επείγει η επιστροφή των κάτωθι στελεχών μας»,τρία ονόματα και αυτό του Δανιά,ωσ-
τόσο «καθίσταται σαφές ότι θα υπάρχει καθημερινή επικοινωνία με τον Συνταγ-
ματάρχη Τιμολέωντα Δανιά,μέχρι και την λήξη της επιχείρησης».Η υπογραφή η δική
μου και του Ασημάκη για τον εξοπλισμό ώστε να γίνει έλεγχος την ημέρα που θα τον
επιστρέψουμε.Βιάζομαι και κάνω ορθογραφικά λάθη βλαστημώντας που δε μπορώ
να πληκτρολογήσω γρήγορα.Η έκθεση τελειώνει και τη στέλνω με mail στον Αση-
μάκη και στον Φακλή,πρώτα η ηλεκτρονική υπογραφή του Ταξίαρχου και κατόπιν η
σφραγίδα και η υποργαφή του Εισαγγελέα.Συγκέντρωση της ομάδας στη βάση για
συντονισμό και μοιρασιά στα πόστα και στις βάρδιες
-Η Φλόγα τα έκανε μαντάρα,ο Τουμανίδης απογοητευμένος,τα στενά που είχαμε στο
μάτι έμειναν ορφανά.
-Από τις ταράτσες;ρώτησε ο Σπανός
-Πήραν κάτι φωτογραφίες από κάτι αλλοδαπούς που απλά μιλούσαν αλλά τίποτα το
ύποπτο
-Οι εγκέφαλοι τους έβγαλαν από τους δρόμους έγκαιρα,είπε ο Καβαλιεράτος,τα ίδια
που έκαναν στην Αχαρνών,στην Ομόνοια και πίσω από το Πολυτεχνείο,τα θυμάσαι
Μάκη;
Ο Σπανός συνοφρυωμένος συμφωνεί
-Το λιμάνι θα αρχίσει να κινείται από αύριο,σχολίασε ο Φωτίου,σήμερα θα είναι πολύ
τρομαγμένοι
Τους κοιτάζω και προσπαθώ να τους ψυχολογήσω,είναι αποφασισμένοι όλοι τους,κι
ακόμα δεν έχουν προλάβει να κουραστούν και να χάσουν έστω και λίγο από τον
επαγγελματικό τους ενθουσιασμό.Δε μπορώ ακόμα να μοιραστώ όλες τις σκέψεις μου
μαζί τους,όχι όταν είχε προηγηθεί το πλησίασμα του Σπανού από τον Μυλόπουλο.
-Ο φίλος μας ο Ράμφος φαίνεται πως επίσης είχε ανακατευτεί σε ύποπτα ματς,σειρά
του Ρηγόπουλου να πάρει το λόγο,το τελευταίο ήταν πριν από πέντε περίπου χρόνια

481
την εποχή που έβλεπες τη φάτσα του Τσαγκάρη σε κάθε αθλητική εφημερίδα.Ήταν
εκείνο το περίφημο παιχνίδι της ΑΕΚ κόντρα στη Καλαμαριά,η ΑΕΚ έπαιζε εντός
έδρας κι αν το κέρδιζε 99% έπαιρνε το πρωτάθλημα,η Καλαμαριά στα μαύρα της τα
χάλια φουλ για φούντο αλλά….0-1 με πέναλτυ της Καλαμαριάς στο 80 παρακαλώ!
Το πέναλτυ ήταν μαϊμού αλλά αυτό δεν ήταν το πρόβλημα,το πρόβλημα ήταν πως η
ΑΕΚ που βομβάρδιζε στο Α ημίχρονο στο δεύτερο κάθισε πίσω.Ο κόσμος φώναζε
για στημμένο και φώναζε ακόμα περισσότερο όταν στο 87 δεν δόθηκε καθαρό
πέναλτυ στην ΑΕΚ ενώ λίγο πριν τη λήξη χάνεται γκολ σχεδόν πάνω στη γραμμή και
σχεδόν σε κενή εστία.Ο Καρζής ούρλιαζε πως η τότε διοίκηση της ΑΕΚ άφηνε την
ομάδα ανυπεράσπιστη στα χέρια της ύποπτης διαιτησίας και πλήρωνε χρέη σε
εγκληματίες που την αιμοδοτούσαν οικονομικά,εννοώντας μάλλον τον Τσαγκάρη.
Υπήρχαν έντονες φήμες ότι ο Ράμφος μία μέρα πριν είχε συναντηθεί με τον αντιπρό-
εδρο της Καλαμαριάς σε παραλιακό εστιατόριο.Πέρα από τις φήμες υπήρχαν και
μαρτυρίες οι οποίες όμως άλλαξαν στο τέλος
-Τι περίεργο,σχολίασε ο Σπανός
-Ο Ράμφος δεν είχει σχέση με την ποδοσφαιρική ΑΕΚ εκτός από το ότι ήταν κάτοχος
εισιτηρίου διαρκείας,είχε όμως πάρε δώσε με την ερασιτεχνική και ήταν από τους
βασικότερους χρηματοδότες του τμήματος πυγμαχίας ώστε το τελευταίο να αποφύγει
τη διάλυση.Ο δε αντιπρόεδρος της Καλαμαριάς ήταν συμπαίκτης και φίλος του
Ράμφου από το Κορδελιό από εκεί που ξεκίνησε ο Ράμφος δηλαδή.
-Ξέρουν τι κάνουν αν μη τι άλλο,είπα,και τελικά τι έγινε;
-O Καρζής κλήθηκε από τον Αθλητικό Δικαστή για να απολογηθεί σχετικά με τις
δηλώσεις που είχε κάνει και μάλιστα είπε στον Δικαστή ότι σύντομα θα φέρει ντο-
κουμέντα για να στηρίξει τα όσα είπε.
-Ντοκουμέντα που δεν έφτασαν ποτέ μάλλον,είπε ο Τουμανίδης
-Ή που αν έφτασαν για κάποιο λόγο δεν έγιναν γνωστά,είπα εγώ
O Ρηγόπουλος χαμογέλασε και συνέχισε
-Στο επόμενο ματς η Καλαμαριά έκανε κι άλλη μια νίκη έκπληξη κόντρα στον ΟΦΗ
και τελικά παρέμεινε κατηγορία,ενώ έπεσε η Λάρισα η οποία είχε καταγγείλει συχνά
ύποπτες διαιτησίες,διαιτησίες τις οποίες πρόσεξε περισσότερο η ΟΥΕΦΑ παρά η
ΕΠΟ.Και στο παιχνίδι με τον ΟΦΗ κάνουν την εμφάνισή τους στο γήπεδο ο Τσαγκά-
ρης,ο Πεφάνης και ο Ράμφος
-Την επόμενη σεζόν πηγαίνει στην ΑΕΚ ο Ποζαπαλίδης,ο πλάγιος της Καλαμαριάς
που τον κυνηγούσαν όλοι οι μεγάλοι,υποθέτει κανείς διάφορα,είπε ο Σπανός
-Απ’ότι θυμάμαι δεν έπιασε όμως,είπε ο Φωτίου
-Πώς να πιάσει,είπε ο Καβαλιεράτος,βρέθηκε με πρόβλημα καρδιάς.Λύθηκε βέβαια
και δεν του έκοψε τη μπάλα αλλά η καριέρα σε μεγάλη ομάδα είχε χαθεί
Σημειώνω,άλλος ένας πιθανός μάρτυρας
-Αναβολικά;ρώτησα τον Σπανό
Αντί γι’αυτόν απάντησε ο Φωτίου
-Κύριε Αστυνόμε ο ξάδελφός μου που είναι γιατρός μου είπε πως αν ο Ποζαπαλίδης
είχε πράγματι από καιρό αυτό το πρόβλημα θα τα είχε τινάξει.Δεν είναι από τα προβ-
λήματα που αποκτάς ξαφνικά.
-Αναβολικά,είπε ο Σπανός
Παύση για λίγο,κάνω τη μοιρασία
-Υπαστηνόμε Καβαλιεράτο μαζί με τον αρχιφύλακα Βαραδά αναλαμβάνετε την πα-
ρακολούθηση του Θανάση Σκαραμανγκά,υπαστυνόμος Φραγκουλάκης και αρχιφύ-
λακας Γκιόκας έχετε τον Μαχαίρα.Ανθυπαστηνόμος Φωτίου έρευνα για τον Τηλέμα-
χο Δανάλη,Τουμανίδης και Δεσύλλας περιπολία στους δρόμους για τους οποίους έχει
ενημερωθεί ο Δεσύλας,Αντωνόπουλος,Ρηγόπουλος στο Βαν.

482
-Εγώ; ρώτησε ο Χρήστου
-Μαζί μας για την ώρα εδώ,πίστεψέ με θα έχουμε αρκετή δουλειά,του απάντησα, δε
θα αργήσουν να μας ειδοποιήσουν από τη Διεθνή Συνεργασία για κάποια ζητη-
ματάκια που μας αφορούν.
-
Έχω αναγκαστεί να φορέσω σακκάκι παρόλο που κάνει ζέστη,η θήκη με το όπλο στη
μασχάλη μου το απαιτεί.Δεν έχω μαζί μου το εργαλείο που μου έχει βρει ο Αρίστος κι
αυτό με κάνει κάπως νευρικό,το ΤΡ 45 που κουβαλάω ούτε καν το ξέρω.Από πότε
αλήθεια έχω να χρησιμοποιήσω όπλο;Προετοιμάζομαι για να αποκρούσω την ανάμ-
νηση που έρχεται όταν συνήθως δεν το περιμένω,αν και κάποιες φορές ίσως να την
καλώ εγώ.Στο πίσω κάθισμα μαζί με τον Νικολάκη όπως τον αποκαλεί ο Πεφάνης.
Στη θέση του οδηγού ο Ντανήλ και δίπλα του ο Έντυ Κουμάνι.Στο άλλο τζιπ οδηγός
ένας από την ασφάλεια του Joyride o Ρος,συνοδηγός ο Πεφάνης και πίσω ο Ζήσης με
άλλες δύο «ντουλάπες».Ο Πεφάνης αρχικά δεν ήθελε να κουβαλήσει τον Ζήση γιατί
«πρέπει να ξεκουράζεσαι σου λέω» αλλά ο Ζήσης επέμεινε.Υποψιαζόμουν πως ο Ζή-
σης είχε έρθει για μένα.Είχα αφήσει το δικό μου Smartphone στο μαγαζί και είχα
μόνο το κινητό που μου είχαν δώσει.. «Ντιμίτρι» όπως είχε πει η Γκλόρια.Ανησυχία,
εγρήγορση,αδρεναλίνη,όλα μαζί;Δεν βλέπω κανέναν τους και δεν ακούω κανέναν
τους.Σκέφτομαι με ποιόν τρόπο θα μπορέσω να ειδοποιήσω τον Νάσο.Η συνάντηση
με τον Τσαγκάρη θα γίνει σε εστιατόριο που έχει φίλος του Γρηγόρη Καπάτου.Ο Πε-
φάνης φροντίζει να μας καθησυχάσει.Από τη θητεία μου στη νύχτα ένα πράγμα έχω
μάθει καλά,ότι οι ανακωχές κρατάνε λίγο εκτός αν υπάρχει κοινός εχθρός,και στη
συγκεκριμένη περίπτωση δεν υπάρχει.Ένας προδομένος Τσαγκάρης δε πρόκειται
ποτέ να συνθηκολογήσει με τον άνθρωπο που θεωρεί ότι τον πρόδοσε.Ούτε κι ένας
Πεφάνης που έριξε ύπουλα τον συνεργάτη του θα περιμένει πως ο δεύτερος θα το
καταπιέι τόσο εύκολα.Ο Νικολάκης παίζει με τα δάχτυλά του,φοβάται!Έχει παρασ-
τήσει τον σκληρό αλλά όχι μπροστά σε Τσαγκάρηδες.Ο Ντανήλ έχει μια έκφραση λες
και πηγαίνει το σκύλο του βόλτα,πρόσωπο από μάρμαρο,νομίζω ότι με κοιτάζει από
τον καθρέφτη του αυτοκινήτου,ενώ ό Έντυ κάτι καταπίνει,τον έχουν λιώσει η κούρα-
ση και η αϋπνία,διεγερτικό,έχω ξεχάσει τα δικά μου,ίσως πάλι να μην τα έχω ανάγκη.
Το εστιατόρειο έχει πίσω από το τζάμι της εισόδου το ταμπελάκι που γράφει ΚΛΕΙΣ-
ΤΟΝ.Η περιοχή είναι το Μεταξουργείο και μπροστά στο μαγαζί είναι παρκαρισμένη
μια μερσεντές με έντονο γκρι χρώμα.Δύο υπάλληλοι του μαγαζιού έχουν φροντίσει
να κρατήσουν ισάριθμες θέσεις για τα τζίπ ενώ ο αρκετά μεγάλος χώρος που μένει
ακόμα ελεύθερος μαρτυρά πως θα φροντίσουν και για το πάρκινγκ κάποιων άλ-
λων.Από τη μερσεντές βγαίνει ένας κουστουμαρισμένος άντρας που δε φορά γραβάτα
αλλά έχει φροντίσει ιδιαίτερα το χαμόγελό του.Λίγη τηλεόραση και λίγες αθλητικές
εφημερίδες να έχεις διαβάσει τον αναγνωρίζεις,είναι ο Γρηγόρης Καπάτος.Ένα
«καλώς τους» τυπικές χαιρετούρες με τον Πεφάνη και τον Ζήση κυρίως, ένα απλό
«γειά» στον Έντυ που απαντά με κούνημα του κεφαλιού κι ένα «κι εσύ εδώ;» στον
Νικολάκη που τον κάνει έξαλλο.Σε μένα μια ματιά περιέργειας, «καινούργιος» εξηγεί
χωρίς λεπτομέρειες ο Ζήσης.Μας ανοίγει ο Καπάτος και μας εξηγεί ότι ο ιδιοκτήτης
δεν είναι εδώ αλλά μπορούμε να παραγγείλουμε ότι μπουκάλι θέλουμε.Μαγαζί αρκε-
των ετών με κάπως ξεπερασμένη διακόσμηση.Κυριαρχεί το μπεζ και το κόκκινο και ο
φωτισμός του δεν είναι και πάρα πολύ καλός.Μπέζ τοίχοι με πίνακες ζωγραφικής
μάλλον αγορασμένους από το μοναστηράκι.Το θέμα των περισσότερων πινάκων είναι
τραπέζια πλούσια σε φαγητό,κάποιοι άλλοι φιλοξενούν τοπία.Έχει πολύ καιρό να
γίνει ανακαίνιση και ο Πεφάνης αυτό δεν το αφήνει ασχολίαστο.
-Ποιους ταϊζει ρε Γκρέγκορυ ο φίλος σου και έχει μείνει έτσι το μαγαζί;
-Δε σου φτάνουν οι πελάτες που έχεις Πάνο ψάχνεις και για άλλους; Ο Καπάτος δε

483
θίγεται
-Έλα αγόρι μου τώρα,η φωνή του Πεφάνη ακούγεται καμπάνα,μπεζ με κόκκινο ούτε
ταινία με τον Τζανετάκο να γυρίζαμε
Γέλια από τον Νικολάκη και το Ζήση,ο Καπάτος με το ίδιο χαμόγελο
-Σοβαρά τώρα ποιους ταϊζει;
Ο Πεφάνης θέλει να μάθει τους «προστάτες» του εστιάτορα
-Δε ξέρω,ο Καπάτος λέει ψέματα
Ρίχνω μια ματιά στο χώρο,καλός εξαερισμός,ξαφνικά από τα ηχεία απαλή μουσική,
ίσως Ρίτσαρντ Κλάϊντερμαν.Ανάβουν κι άλλα φώτα ενώ ο Πεφάνης μαζί με τον Ζήση
και τον Νικολάκη στρογγυλοκάθονται γύρω από ένα τραπέζι που προορίζεται για
οκτώ άτομα,κανένας από εμάς δεν διαννοείται να καθίσει.Ο Καπάτος κάθεται στη
καρέκλα που βλέπει κατευθείαν την είσοδο,μάλλον θα έχει άτυπο ρόλο διαιτητή.
Ήχοι από αυτοκίνητα που παρκάρουν,έχει φτάσει και η άλλη πλευρά.Η πλάτη μου
ιδρώνει λίγο αλλά δεν γίνεται να βγάλω το σακάκι.Την πόρτα ανοίγει ο ένας από τους
δύο υπεύθυνους για τα πάρκινγκ και μέσα μπαίνει ένας κοντός άντρας με καλοχτενισ-
μένα προς τα πίσω άσπρα μαλλιά,περιποιημένο μουσάκι , μια εξάδα από σωματώδεις
τύπους κι έναν άντρα που κάπου τον έχω ξαναδεί.Δε ξέρω αν ο Πεφάνης ανησυχεί
αλλά αν ανησυχεί ξέρει να το κρύβει τέλεια.Εξακολουθώ να ρίχνω ματιές τριγύρω,
ενώ το ίδιο κάνει και ο Ντανήλ,έχουμε νοιώσει τι θα πει ενέδρα.Ο κοντός χαμογελάει
αλλά σε καμία περίπτωση δε χαίρεται που μας βλέπει,είναι το χαμόγελο που έχει ο
ισχυρότερος απέναντι στον πιο αδύναμο και υποψήφιο ηττημένο
-Μη περιμένεις βέβαια να δώσουμε τα χέρια,ο Τσαγκάρης έχει πάψει από καιρό να
εντυπωσιάζεται από τις διαστάσεις του Πεφάνη και τον κοιτάζει κατάματα
Οι συνοδοί του Τσαγκάρη ανταλλάσουν βλέμματα με μας,ο πιο επικίνδυνος από
αυτούς δείχνει να είναι ένας τύπος με αλογοουρά,όχι μόνο γιατί είναι μυώδης και στο
σακκάκι του δείχνει να κρύβει ένα μεγάλο σε μέγεθος όπλο αλλά γιατί έχει την
έκφραση του πρωτοπαλίκαρου,κι έγινε πρωτοπαλίκαρο γιατί είχε αρκετό μυαλό.
-Περιμένω να δώσουμε τα χέρια μετά το τέλος της κουβέντας Βασίλη,είπε μαλακά ο
Πεφάνης κι έδειξε στον Τσαγκάρη τις καρέκλες για να καθίσει με τη παρέα του
-Κι εσύ εδώ Τερζίδη;σχολιάζει ο Νικολάκης κάπως ειρωνικά για να εισπράξει μια
άγρια ματιά από τον Πεφάνη και να το βουλώσει αμέσως είναι η ώρα που για να
μιλήσει κάποιος τρίτος θα πρέπει να πάρει άδεια
-Τι θα πιούμε;ρωτάει ο οικοδεσπότης Καπάτος
-Εγώ τίποτα για την ώρα,είπε ο Τσαγκάρης και βολεύτηκε στη καρέκλα του κάνοντας
νόημα στον Τερζίδη και στον αλογόουρα να καθίσουν δίπλα του.Τερζίδης,πρέπει να
υπήρξε διαιτητής ή κάτι τέτοιο,τον είχε αναφέρει και ο Δημήτρης κάποτε.
-Ούτε κι εγώ,είπε ο Πεφάνης που βολεύει με δυσκολία το τεράστιο κορμί του
-Έμαθα έχεις προβλήματα με τον Νέο Κόσμο Πάνο;ρώτησε πονηρά ο Τσαγκάρης
ενώ ο Τερζίδης αφήνει να φανεί ένα αδύναμο χαμόγελο στο πρόσωπό του
-Τα προβλήματα για τους ανθρώπους είναι,απάντησε ψύχραιμα ο Πεφάνης,αλλά
λύνονται καλύτερα με τη κουβέντα παρά με καλάσνικοφ δε συμφωνείς
-Ότι έγινε έγινε,ο Ζήσης δε χρειάζεται άδεια για να μιλήσει και το έχει κερδίσει αυτό
το δικαίωμα,μπορούμε να βγάλουμε άκρη μεταξύ μας,έγιναν λάθη αλλά..
-Είμαστε διατεθειμένοι να τα αφήσουμε πίσω,ο Πεφάνης σαν αρχηγός τελειώνει
Ο Τσαγκάρης κουνάει το κεφάλι και ανάβει ένα πούρο
-Δεν είμαι όμως εγώ αυτός που πισωμαχαίρωσε ή μήπως κάνω λάθος;
Η ένταση είναι τόσο φανερή που σχεδόν μπορείς να την ακουμπήσεις,ένα γκαρσόνι
φέρνει τασάκι για το πούρο του Τσαγκάρη
-Κανένας δε πισωμαχαίρωσε,έχεις παρεξηγήσει,εξηγεί ο Πεφάνης και απλώνοντας τα
χέρια του καλύπτει σχεδόν το μισό εμβαδό του τραπεζιού.

484
Ο Τσαγκάρης κοιτάζει τους συνεργάτες του και παίρνει ένα κάπως αθώο ύφος
-Ρε παιδιά,έχω παραφρονήσει;Γιατί έχω την εντύπωση ότι πράγματα δικά μου,
δουλειές που ξεκίνησα εγώ έχουν περάσει στα χέρια άλλου;
Κανένας δε μιλάει αλλά οι εκφράσεις τους λένε «όχι αφεντικό».Ο Τσαγκάρης συνε-
χίζει
-Ακόμα και τα δύο καρούμπαλα που είχα για τα βραδινά τα λάδωσες.Αυτό σου
αρέσει δε σου αρέσει λέγεται πισωμαχαίρωμα.Μπορώ να το πω και πιο χοντρά
«Καρούμπαλα»,δηλαδή περιπολίες στη γλώσσα της πιάτσας,έτσι τους αποκαλούσε
και ο Αρίστος κάποιες φορές,οι μπάτσοι στους οποίους είχε αναφερθεί ο Έντυ
Μισοαπολογητική γκριμάτσα από τον Πεφάνη,ύφος μικρού παιδιού που το πιάνουν
πάνω σην αταξία,σε κάτι τέτοιες γκριμάτσες πέφτουν τα κονσερβοποιημένα γέλια
των αμερικάνικων κωμικών σήριαλς,τώρα βέβαια δε γελάει κανείς
-Θα δούλευαν μόνοι τους έτσι κι αλλιώς,ποιος θα τους πείραζε,μπάτσοι είναι και
μάλιστα έμπειροι,ο Πεφάνης σταυρώνει τα χέρια,τους έριχνες εδώ που τα λέμε
Το βλέμμα του Τσαγκάρη πυροβολεί και φέρνει τη γλώσσα του δυο βόλτες πάνω στα
δόντια του,σκέφτεται πριν μιλήσει
-Θα σε πούλαγαν κι εσένα με την ίδια δικαιολογία καημένε και κάνεις και τον έξυπνο
Ματιές επιθετικές από τον Νικολάκη και τον Έντυ,οι υπόλοιποι μένουμε ανέκ-
φραστοι
-Χάρισμά σου Βασίλη,είπε απλά ο Πεφάνης
-Να’σαι καλά ρε,ο Τσαγκάρης χάνει τη ψυχραιμία του,μας κάνεις και χάρη;
-Πάλι παρεξηγείς,ο Πεφάνης κοιτάζει τον Καπάτο,Γρηγόρη δεν φέρνουμε από μια
μπουκάλα κόκκινο,λευκό ότι προτιμούν οι κύριοι,από την καλύτερη μάρκα εννοείται;
-Σιγά που θα’χει καλές μάρκες το κωλομάγαζο,ψιθυρίζει ο Ζήσης
Παραγγέλνουν μια μπουκάλα κόκκινο και μια μπουκάλα λευκό,ούτε και ακούω τις
μάρκες.
-Παραδέχομαι ότι το παράκανα,ο Πεφάνης γεμίζει το ποτήρι του πρώτος χωρίς να
κρατάει τους τύπους και πίνει μια γουλιά,αλλά αν κάποιος με καταλαβαίνει είσαι εσύ
Βασίλη.Κι εσύ ως δεξί χέρι των Αλεξανδρίδηδων ξεκίνησες και πήρες τα πάνω σου.
Θα έμενα εγώ στη σκιά δηλαδή;Κοίτα πόσο καλά τα κατάφερα.Δε λέω ότι δεν έγινα
και άπληστος αλλά έτσι πάει..
-Δε πάει καθόλου έτσι,ο Τσαγκάρης γεμίζει εκτός από το δικό του ποτήρι αυτό του
αλογοουρά και του Τερζίδη,εγώ δεν έστειλα στη φυλακή κανέναν.
Ο Πεφάνης ήρεμος αλλά αποφασισμένος,δείχνει το πάτωμα και λέει
-Τον έστειλες κάπου αλλού
-Ρε άντε και γαμήσου,ο Τσαγκάρης δίνει μια ξανάστροφη στο ποτήρι το οποίο γίνεται
κομμάτια χτυπώντας στο δίπλα τραπέζι
Γροθιές και γόνατα σφίγγουν,μάτια ηλεκτρίζονται και κάποιες εκφράσεις γίνονται
λίγο πιο εχθρικές
-Καλά έκανες,ο Πεφάνης δυναμώνει τη φωνή αλλά ως ένδειξη συμφιλίωσης,αυτό
εννοώ τις δουλειές εσύ τις είχες στρώσει και σου άνηκαν δικαιωματικά.
-Και θες να μου πεις τώρα πως και οι δουλειές που μου πήρες ανήκουν σε σένα έτσι;
O Τσαγκάρης με αγριεμένο νόημα ζητά από το γκαρσόνι καινούργιο ποτήρι.
-Δε λέω αυτό,ο Πεφάνης γεμίζει τα ποτήρια των διπλανών του.Μίλησα και με τον
Γρηγόρη αλλά και με τα παιδιά
«Παιδιά» δεν εννοεί εμάς.
-Η Αθήνα είναι δική σου,κατά δική σου.Κάνε ότι θέλεις με τα καρούμπαλα δεν θα
ανακατευτώ ξανά έχεις το λόγο μου.
-Τεράστια εγγύηση,ειρωνεύτηκε ο Τσαγκάρης και η αλογοουρά χαμογελά
-Ε τώρα μη τη γαμάς τη κουβέντα,λίγο πιο εκνευρισμένος ο Πεφάνης,γι’αυτό ήρθαμε

485
εδώ,για να βγάλουμε μία άκρη και για να έχει ο καθένας μας δουλειά χωρίς να πρέπει
να βάλει μάτια στο κώλο.Μοντέρνοι άνθρωποι είμαστε,επιχειρηματίες.Κάποτε θα ξε-
κινούσα τη δική μου δραστηριότητα,το ήξερες αυτό δεν το ήξερες;
O Τσαγκάρης για λίγο σιωπηλός,ο Τερζίδης του ψιθυρίζει κάτι στο αυτί αλλά η
έκφραση του Τσαγκάρη δεν αλλάζει
-Θέλω και την Ομόνοια,λέει ξερά
-Όλη;
-Πριν από λίγο έδωσες το λόγο σου…
-Ναι εντάξει τον έδωσα και θα τον κρατήσω αλλά κάτσε να ταϊσω κάπως τους δικούς
μου περιμένω εμπόρευμα,έχω δώσει κι εκεί το λόγο μου
-Εκεί μπορείς να τον πάρεις πίσω,ο Τσαγκάρης ακούγεται σαν αυτόματος τηλεφω-
νητής,δεν ζητάει πολλά για να πάρει όσα μπορεί που είναι και μία κλασσική τακτική
διαπραγμάτευσης,αυτό που ζητάει αυτό και θέλει
-Βασίλη δυο μέρες ζητάω,είπε ο Πεφάνης,κι αυτές μόνο για την Ομόνοια,οι Αφγανοί
και οι Πακιστανοί που έχω στην Αγ.Κωνσταντίνου και στη Τσαλδάρη…
-Αυτούς θα έπρεπε να τους έχεις ξεχάσει ήδη αγόρι μου,τώρα ο Τσαγκάρης χαμο-
γελάει σα να έχει κάνει ξαφνική κίνηση ματ.
-Είναι πρόθυμοι ν’αλλάξουν στρατόπεδο,προσθέτει η αλογοουρά με το ίδιο χαμόγελο
-Κωλόφαρα,σχολιάζει θυμωμένος ο Έντυ,δε στο είπα;απευθύνεται σε μένα
-Ρε κοίτα τη δικιά σας καλύτερα,είπε ο Τσαγκάρης
Ο Έντυ έξαλλος και με την βοήθεια των χαπιών κάνει ένα βήμα μπροστά αλλά το
πελώριο χέρι του Πεφάνη μαζί με το αυστηρό ύφος του τον σταματούν
-Πεσ’του να κόψει τις μαλακίες,είπε ο Τσαγκάρης,ή βγάλ’τον έξω άλλωστε ήδη είναι
μαστουρωμένος το μάτι του είναι σα κατεψυγμένου ψαριού
Γέλια από αλογοουρά και Τερζίδη αλλά και δειλά χαμόγελα από την υπόλοιπη ομά-
δα Τσαγκάρη,τρείς αλβανικές λέξεις από τον Έντυ ξέρω μόνο τις δύο «ντγιάλι κούρ-
βε» πουτάνας γιε,ο Τσαγκάρης ή δε τις ξέρει ή αδιαφορεί,όμως ο Πεφάνης σηκώνεται
όρθιος και κοιτάζει θυμωμένος τον Άλβανό
-Έξω τώρα,τώρα σου λέω!Ρίξε πρώτα λίγο νερό στη μούρη σου και μετά πάρε κα-
θαρό αέρα,κι όταν ηρεμήσεις θα ξαναμπείς
Ο Κουμάνι ψελίζει ένα «συγγνώμη» και μας αφήνει,στα μάτια του Νικολάκη υπάρχει
μια εκδικητική χαρά.
-Είναι λίγο εύθικτος με τη καταγωγή του,εξηγεί ο Πεφάνης και ξανακάθεται,μη του
κολλάς κι εσύ ρε Βασίλη έβγαζε μεροκάμματο ή καλύτερα νυχτοκάμματο από εκείνη
τη περιοχή
Ο Τσαγκάρης κουνάει το κεφάλι του
-Χάρη στον Κρίστο,λέει και βγάζει από το στόμα του ένα δακτυλίδι καπνού
-Τον οποίον μας τον αρπάξατε,πετάγεται ο Τερζίδης
-Τράβα στήσε κανένα ματς εσύ μωρή σκρόφα,σειρά του Ζήση να ξαναδηλώσει τη
παρουσία του.
Ο Τερζίδης δεν αντιδρά όχι μόνο γιατί φοβάται τον Ζήση αλλά περιμένει να τον κα-
λύψει το αφεντικό του,όμως ο Τσαγκάρης μένει στη θέση του
-Ο Άνθιμος θα ασχοληθεί πια με άλλες δουλειές ,εξηγεί
-Στο Νέο Κόσμο,είπε ο Πεφάνης,και είμαι διατεθειμένος να σου τον δώσω και αυτόν,
αλλά εδώ είμαι ανυποχώρητος ως προς το μαγαζί του Μελανίτη
-Δε μου δίνεις τίποτα Πάνο,είπε ο Τσαγκάρης,μόνος μου τα παίρνω
-Βασίλη δε βοηθάς,ακούστηκε η φωνή του Καπάτου
-Ναι το καλάσνικοφ που έκανε τη ζημιά δεν δείχνει και πολύ καλή θέληση,είπε ο
Πεφάνης
-Ούτε τα κορίτσια που βούτηξες κι άνοιξες από πάνω το μπουρδέλο,κι άλλο δακτυ-

486
λίδι καπνού για τον Τσαγκάρη
Ο Πεφάνης παίρνει μια έκφραση που δε σε αφήνει να καταλάβεις αν ετοιμάζεται να
χαμογελάσει ή αν ετοιμάζεται να βρίσει,το χαμόγελο κερδίζει με διαφορά στήθους
-Τ’αφήνουμε όλα αυτά πίσω;ρωτάει
Ο Τσαγκάρης σε τρίτο αλλά αποτυχημένο δακτυλίδι,σήκωμα των ώμων κι έκφραση
σιγουριάς ότι στο τέλος θα γίνει το δικό του
-Περασμένα,όχι και τόσο ξεχασμένα βέβαια αλλά περασμένα,είπε τέλος.Όσο για τον
Μελανίτη ας κρατήσει το μαγαζί και το λεσβιάκι που χει εκεί για τα θελήματα αν και
με την αναδουλειά που θα πέσει μόνος του θα τα μαζέψει και θα φύγει.
Ο Τσαγκάρης βάζει το χέρι του πάνω στον ώμο του Τερζίδη
-Έχω κι εγώ να φροντίσω τους δικούς μου ανθρώπους,είπε με νόημα
-Μπορεί να έχει μόνο το στούντιο,τις ανταλλαγές χρυσού τι τις θέλει; Ήπια δια-
μαρτυρία από τον Πεφάνη
-Έτσι ξεκίνησε,ελεύθερη αγορά έχουμε ρε Πάνο,ας κερδίσει ο καλύτερος όπως λένε
και στο ποδόσφαιρο
Ο Τερζίδης και η αλογοουρά ξαναχαμογελούν
-Κι εσύ είσαι άνθρωπος του ποδοσφαίρου οπότε ξέρεις,συμπληρώνει ο Τσαγκάρης
-Πάει καλά,συμφωνεί κάπως απρόθυμα ο Πεφάνης,μια και είπαμε για ποδόσφαιρο…
-Δε με απάσχολεί καθόλου,τον έκοψε ο Τσαγκάρης,είμαι πολύ κουρασμένος για να
αρχίσω τα ίδια,το υποσχέθηκα και στο γιό μου
-Εσύ είσαι πιο πολύ του μπάσκετ,ειρωνία του Ζήση
Εχθρικό βλέμμα από τον Τσαγκάρη αλλά τίποτα παραπάνω
-Ο γιός σου πάει καλά με τα άλογα έτσι;ο Πεφάνης δεν αλλάζει θέμα ακριβώς
Ο Τσαγκάρης συμφωνεί με κούνημα του κεφαλιού
-Δουλεύει μέρα νύχτα,είπε,και είμαι περήφανος γι’αυτόν
-Όλοι λένε τα καλύτερα,είπε ο Πεφάνης
-«Όλοι»;
-Η πιάτσα, οι δημοσιογράφοι,ξέρεις τώρα….
-Τώρα που’παμε για δημοσιογράφους πόσα δώσατε στον Αντωνίου;
-Βασίλη ας τα’αφήσουμε αυτά,η φωνή του Καπάτου πάλι από το πουθενά
Σήκωμα του χεριού από τον Τσαγκάρη,ο Καπάτος αν και δυσανασχετεί παύει.
-Δε το ξέρεις τον Αντωνίο,όπου φυσάει ο… άνεμος
Με τη λέξη «άνεμος» ο Πεφάνης κάνει με τα δάκτυλά του το σήμα του χρήματος.
Σειρά της δικής του ομάδας να χαμογελάσει,μόνο εγώ δε συμμετέχω.
-Αυτό που ξέρω είναι πως γαμιέται με τον Ρισβά και παριστάνει τον μάνατζερ,είπε
ξερά ο Τσαγκάρης,αλλά τώρα δε θέλω να μου τον κουράζεις τον έχω απασχολημένο.
-Η ιστορία με τα Γιάννενα ε;
-Ας θυμηθεί η παλιολινάτσα ποιος τον έκανε μάγκα,καλό θα του κάνει.Τον έβαλα
παντού και στην ΕΠΟ μόνο τα κλειδιά των γραφείων δε του έδωσαν.Ρεπορτάζ
Εθνικής,είσοδο στο κόσμο της μίζας για τις μεταγραφές,γνωριμίες με μάνατζερς…
-Δε με απασχολεί ο Αντωνίου,είπε ο Πεφάνης κι έξυσε το κεφάλι του,αυτό που
κυρίως με ενδιαφέρει είναι ο Καρζής,και τον Στέλιο τον απάσχολεί.Όλοι ξέρουμε τι
φάρα είναι και δημιουργεί συνεχώς προβλήματα.όλοι επίσης ξέρουμε πως έχετε
καλές σχέσεις ακόμα,θέλω λοιπόν να ξέρω αν σε πλησίασε
Ο Τσαγκάρης ανέκφραστος,σκοπεύει και πάλι να ρίξει μελάνι
-Κάτι είπαμε πριν,τέρμα η μπάλα για μένα.Αλλά δεν είναι μόνο ο Καρζής το αγκάθι
σου είναι και ο Χριστοδούλου,στις αθλητικές του ειδήσεις εκτοξεύει συνέχεια μπηχ-
τές για διαιτητές και βρώμικο πρωτάθλημα,άρα ο Στελάκης θα χάσει λίγομ ακόμα
από τον ύπνο του…
-Ο Χριστοδούλου απλώς θέλει να μπει στο παιχνίδι,διευκρινίζει ο Πεφάνης

487
-Ο Στελάκης τα έχει κάνει σκατά από τότε που ξέκοψε από μένα.Εδώ που τα λέμε
μαζί τα κάνατε σκατά γιατί δεν κρατάτε ούτε τα προσχήματα.Η ΚΕΔ συμπεριφέρεται
τόσο αδέξια που και τυφλός να είσαι βλέπεις.Ποιός τα έφερε ρε Πάνο όλα αυτά τα
νούμερα εκεί μέσα;Όσο ήμουν εγώ υπήρχε και στάχτη για να ρίξουμε στα μάτια,τι
σου έμαθα;Κι απ’ότι είδα έχουν γίνει διεθνείς κάτι σούργελα που μέχρι χθες δε
μπορούσαν να προσανατολιστούν μέσα στο γήπεδο.Άσπρος σκύλος μάυρος σκύλος
δηλαδή;Άντε πήραμε το ποσοστό μας και βάζουμε διαιτητές όποιους να’ναι…
Ολόκληρο κύκλωμα,μίζες απάτες,εκβιασμοί και λαδώματα για να διορίζονται διαιτη-
τές.Η Κεντρική Επιτροπή Διαιτησίας έπρεπε να διοικείται από «δικούς» μας και η
ΕΠΟ όφειλε να φροντίζει ώστε να τηρούνται σωστά οι «κανόνες» αυτού του υπό-
γειου παιχνιδιού. «Στελάκης»,σίγουρα ο Στέλιος Γαλανός ο πρόεδρος της ομοσπον-
δίας.Το μεγάλο κεφάλι σε όλη αυτή τη παρέα διαφθοράς ήταν κάποτε ο Βασίλης
Τσαγκάρης,στημένα παιχνίδια,δωροδοκίες και ύποπτοι στοιχηματισμοί,απειλές
ακόμα και διαγραφές διαιτητών από τους πίνακες,όλα τόσο καλά ενορχηστρωμένα
ώστε παρά τις υποψίες κανείς δεν βλάπτεται,ενώ στην άκρη ο Ασβεστόπουλος και
κάποιοι σαν κι αυτόν χαρακτηρίζονται γραφικοί.Ο Τσαγκάρης στη φυλακή και τα
ηνία παίρνει ο Πεφάνης,ο άπληστος Πεφάνης που έχει αποκτήσει μεν την τεχνογνω-
σία για να συνεχίσει το έργο του πρώην συνεργάτη του αλλά ο «ενθουσιασμός» του
τον έχει παρασύρει και γίνεται λίγο απρόσεκτος.Αυτή εν συντομία είναι η ιστορία
που μόλις έχω φτιάξει στο μυαλό μου για τις δύο παρατάξεις που αποφάσισαν να
συμφωνήσουν στη δική τους Γιάλτα,ένα παρακμιακό εστιατόριο του Μεταξουργίου.
Ο Βασίλης Τσαγκάρης δε θα χρησιμοποιούσε ποτέ στη δική του ομάδα έναν απλό
άνθρωπο σαν τον Δημήτρη,ο Τσαγκάρης θα χρησιμοποιούσε μούτρα σαν κι εμένα.Εί-
χε έρθει λοιπόν η ώρα να μάθει και ο Πεφάνης που αντικατέστησε τον Δημήτρη με
κάποιον πιο «χρήσιμο».Αισθάνομαι τα πόδια μου να βαραίνουν κάπως,προλαβαίνω
έστω για λίγο ν’αναρωτηθώ πως έφτασα ως εδώ και τι στ’αλήθεια σκοπεύω να κάνω.
Στο διάολο,έχω χάσει λίγη από τη κουβέντα
-Πόσο πρέπει να προσέχω τον Καρζή;ρωτάει ο Πεφάνης
-Δε μπορώ να σου πω αλλά καλό θα είναι να μην ανακατευτείς σε μεταγραφές της
ΑΕΚ,ήταν η αινιγματική απάντηση του Τσαγκάρη
Ο Πεφάνης δείχνει να καταλαβαίνει
-Ήρθε η ώρα να πούμε και για τον Πειραιά
-Σ’ακούω
-Ο Πειραιάς είναι δικός μου Βασίλη και δικός μου θα μείνει,ο Πεφάνης σε μια λεκ-
τική επίδειξη δύναμης,νομίζω ότι ήμουν αρκετά δίκαιος έως τώρα
Ο Τερζίδης ετοιμάζεται κάτι να ξαναψιθυρίσει στο αυτί του φίλου του
-Ε κοράκι,ο Πεφάνης χάνει κάπως την υπομονή του,εδώ ότι έχουμε να πούμε θα
ακουστεί δυνατά και μη νομίζεις ότι έχω ξεχάσει τη πουστιά με τον Νιαράκη,μάζεψε
τον λίγο Βασίλη.
Ο Τερζίδης με τη σκέψη και μόνο ότι ο Πεφάνης μπορεί να ορμήσει κατά πάνω του
ξεροκαταπίνει και μαζεύεται
-Νταξει,όχι μυστικά,συμφωνεί ο Τσαγκάρης,και ναι δεν έχω πρόβλημα ο Πειραιάς ας
μείνει δικός σου αλλά δε θα ανεχτώ καμία παραβίαση των συνόρων μας,κι αν τα
καρούμπαλα σου μυξοκλαφτούν στείλτα σε μένα
-Να’σαι σίγουρος,περασμένα και ξεχασμένα;Ο Πεφάνης σηκώνεται και απλώνει τη
χερούκλα του
Ο Τσαγκάρης απλώς κοιτάζει.Σκληρός μέχρι το τέλος,τίποτα δε με πείθει ότι θα κρα-
τήσει το λόγο του
-Δεν παίρνουμε άλλο ένα μπουκαλάκι κρασί και για τα παιδιά που κάθονται τόση
ώρα όρθια;προτείνει ο Καπάτος.Να φωνάξουμε και τον Έντυ.

488
 Κεφάλαιο 17ο
Από το τμήμα Διεθνούς Συνεργασίας έχει γίνει πάρα πολύ καλή δουλειά,μας έχουν
ειδοποιήσει και τηλεφωνικά αλλά μας έχουν στείλει και μαίηλς.Ο Σπανός,ο Χρήστου
κι εγώ δεν έχουμε σταματήσει να κρατάμε σημειώσεις
-Αστυνόμε ο τύπος υπήρξε από τα πολύ αγαπημένα παιδιά του FBI για τουλάχιστον
δύο χρόνια και μάλιστα μέσα στο διάστημα αυτό ο Παναγιώτης Πεφάνης βρισκόταν
στις ΗΠΑ.Ο Ρόμπερτ, ή Μπομπ Δανάλης, ή Θείος Νταλ ήταν και μπορεί να είναι
ακόμα μέλος της Ελληνικής Μαφίας στη Νέα Υόρκη.Ύποπτος από διακίνηση ναρ-
κωτικών μέχρι και φόνους.Κολλητός φίλος των Τέλη Πεφάνη και Μπομπ Πάππας ή
Παπασταματίου τα δύο συνεταιράκια των εστιατορίων σε Ν.Υόρκη και Ουάσιγκτον.
Μας είπαν από το FBI ότι από τους δύο Μπομπ αυτός που έκανε πραγματικά
κουμάντο ήταν ο Δανάλης.Κανένας όμως δε βρέθηκε να στηρίξει υπόθεση εναντίον
του.Είναι πεπεισμένοι πως αυτός ήταν που έφαγε έναν μετανοιωμένο Ελληνα
μαφιόζο τον Πατ Στέλιος ή Στυλιανόπουλο.Το θύμα ήταν έτοιμο να καταθέσει για
υπόθεση ξεπλύματος χρημάτων και για εκβιασμούς αλλά…για την Astir Bank ξέρεις
ήδη οπότε…
Ο Αστυνόμος που με εξυπηρετούσε έκανε παύση μήπως και ήθελα να ρωτήσω κάτι
-Ανακατεμένος με στοίχημα;αυτή ήταν η ερώτησή μου
-Μπράβο ρε γαμώ το με πρόλαβες,επιδοκίμασε ο συνάδελφος,κυρίως τζόγο στον
ιππόδρομο και στην πυγμαχία,έχει δική του εταιρεία στοιχημάτων αλλά εκεί όλα
φαίνονται εντάξει,αν μπορεί να το πει κανείς αυτό για εταιρεία που ασχολείται με
τους αλογομούρηδες,όλοι ξέρουμε τι γίνεται έτσι δεν είναι;
-Από ποδόσφαιρο;
-Κάμερα έχεις βάλει Νάσο;ο συνάδελφος αφήνει να του φύγει ένα αδύναμο γέλιο,
μπορώ να σε λέω με το μικρό σου έτσι,δεν αντέχω άλλες τυπικότητες.Έχει μια
εταιρεία της οποίας η ιστοσελίδα είναι www.starbet.com.Ο σέρβερ της είναι στο
Χογκ-Κονγκ,μάλλον για φορολογικούς λόγους.
Αναφορά της ιστοσελίδας δεν είχα δει στις συνομιλίες του Δημήτρη με τον Τηλέμαχο
Δανάλη στο facebook,αλλά είχα μόνο τις σημειώσεις του Ζαραφωνίτη,έπρεπε να
πάρω εισαγγελική εντολή και για το νόμιμο άνοιγμα του σκληρού δίσκου.
-Την έχει ερευνήσει η ΟΥΕΦΑ;ρώτησα
-Την έχει ερευνήσει η αστυνομία του Χονγκ Κόνγκ αλλά δε βρήκε τίποτα,όσο για την
ΟΥΕΦΑ δε ξέρω,αυτά μάλλον τα ξέρει η ΕΠΟ και ο αθλητικός Εισαγγελέας
Και πάλι ο Φακλής θα έβαζε το χεράκι του
-Έχει κάποιον συγγενή Τηλέμαχο;η προτελευταία μου ερώτηση
-Ναι έχει έναν ανηψιό,του πρώτου ξαδέλφου του το παιδί.Ο ξάδελφος έχει πεθάνει
από καρκίνο εδώ και δέκα χρόνια.Όσο για το νούμερο από τη Συρία που μας έδωσες
ανήκει σε κάποιον Αφάρ Ακάμπ,ο οποίος μαχαιρώθηκε πριν δύο χρόνια στον Άγιο
Νικόλαο,στη Πλατεία συγκεκριμένα,τη ξέρεις την υπόθεση
Είχε απαντήσει και στη τελευταία ερώτησή μου.Έψαξα για λίγο στη βάση δεδομένων
που είχα στο μυαλό μου,λίγα πράγματα αλλά θυμόμουν το ζουμί
-Διαφορές μεταξύ Αφγανών και Σύριων;
-Κοντά έπεσες,Νιγηριανών και Σύριων για κάτι κλοπιμαία,συγκεκριμένα βιντεο-
κάμερες και κινητά
-Και το δικό του κινητό βρέθηκε σε άλλα χέρια,σχολίασα
-Τι χέρια; ο συνάδελφος έκλπληκτος
-Σ’ευχαριστώ, είπα,με βοήθησες πάρα πολύ
-Στη διάθεση σου,ακούστηκε σκεπτικός,έχουμε κι άλλο πόλεμο συμμοριών;
-Το λες κι έτσι,ξεφύσηξα
-Αμ γι’αυτό έχει πέσει νέφτι απ’όλες τις μεριές,ο δικός σου ξεκίνησε ολόκληρη εκ-

489
στρατεία,να δεις που θα καταλήξουμε με προαγωγές,αν ναι θα πεις έναν καλό λόγο
έτσι;
Ήθελα πάρα πολύ να γελάσω με το χιούμορ του,ήθελα να αισθανθώ κάπως καλύτερα
αλλά στη πραγματικότητα ένοιωθα σα να προσπαθούσα να φτιάξω ένα δύσκολο
γλυπτό και τα λεπτά κομμάτια του μάρμαρου μαζί με τη σκόνη έμπαιναν κάθε τόσο
στα μάτια μου.Τον ευχαρίστησα για άλλη μια φορά κι άφησα το μυαλό μου να ξανα-
τυλιχτεί στις φλόγες.Ξανά τα πρόχειρα «δέντρα» μαζί με τα ονόματα και τα γεγονότα,
Κοίταξα το ρολόϊ μου και μου φυγε μια βλαστήμια που ήλπιζα να μην την είχε
ακούσει κανένας,από τον τρόπο όμως που με κοίταξε ο Χρήστου συμπέρανα ότι είχα
τουλάχιστον έναν ακροατή,ήταν όμως αρκετά διακριτικός ώστε να μη με ρωτή-
σει.Δεν είχα αυταπάτες,ήξερα ότι στα νέα μέλη της ομάδας όπως και στους υπό-
λοιπους έδειχνα απόμακρος και αλλόκοτος,όπως έδειχνα στη Δέσποινα,όπως έδειχνα
και στην αδελφή μου που όταν με είδε να βγαίνω από το σπίτι μου πέταξε ένα
«φρόντισε να καταρρεύσεις έτσι όπως πας», «γιατρός είναι ο άνντρας σου αν δεν τον
στηρίξει η οικογένεια τότε ποιός;»δε γέλασε παρά μόνο ξύνισε.Άναψα ένα τσιγάρο
και ανακεφαλαίωσα όπως μπορούσα με τα διαγράμματα και τις αναφορές.Ο Μπομπ
Δανάλης συνεργάτης του Τέλη Πεφάνη και κατά πάσα πιθανότητα «μέντορας» του
Παναγιώτη Πεφάνη,ίσως αυτός είναι που τον προετοιμάζει για τα κόλπα με τα στοιχ-
ήματα,ίσως αυτός να του γνωρίζει τον Τσαγκάρη.Ίσως ακόμα μαζί να σχεδίασαν το
«φάγωμα» του τελευταίου ώστε να έχουν όλη τη δουλειά δική τους.Ο Τσαγκάρης
μπήκε φυλακή αλλά λογάριαζαν χωρίς τον ξενοδόχο,είχε αρκετές άκρες ώστε να βγεί
και να διεκδικήσει αυτά που έφτιαξε και του τα πήραν.Οργανωμένη μπίζνα με στοι-
χήματα και ναρκωτικά,ο Πεφάνης στα στοιχήματα λύνει και δένει,πιθανότατα έχει
στο πλευρό του τις άκρες που είχε κάποτε ο Τσαγκάρης,ΕΠΟ,ΚΕΔ και ποιος ξέρει
ποιους άλλους.Αλλά δε σταματάει εκεί,θέλει και το εμπόριο ναρκωτικών.Άραγε ο
Δημήτρης είχε μπλέξει ποτέ με τέτοιες συναλλαγές ή είχε μείνει μόνο στο στοίχημα;
Η εταιρεία starbet με την ιστοσελίδα της,πονταρίσματα τη κατάλληλη στιγμή στα
στημμένα παιχνίδια ώστε να έρθουν τα μεγάλα κέρδη,κάτι ψίχουλα για τον Δημήτρη
και την οικογένειά του αλλά αρκετά ώστε να βάλει λίγα λεφτά στην άκρη,και συγκε-
κριμένα στην Astir Bank και πόσοι άλλοι θα είχαν τοποθετήσει εκεί τα κέρδη τους.
Αλλά όχι,κανένας από τους μεγάλους δε θα έβαζε τα λεφτά του εκεί,αυτοί θα τα
έβαζαν κάπου στο εξωτερικό,ίσως τα ξέπλεναν σε κάποια off shore.Ο Ρόμπερτ Δανά-
λης ανεξάρτητο μέλος αυτής της τράπεζας μαζί με τον Κωνσταντίνο Ράμφο.Και στη
μέση η Global Phone,εκεί που εργάζονται ο Τηλέμαχος Δανάλης και ο Δημήτρης.Ο
Δημήτρης έχει ανάγκη για δεύτερη δουλειά,είναι στριμωγμένος,ο Τηλέμαχος Δανά-
λης το αντιλαμβάνεται και τον πλησιάζει.Απλά πράγματα,γίνεται η συννενόηση και ο
Δημήτρης αναγκάζεται να ανοίξει κρυφά από τη γυναίκα και τους φίλους του λογα-
ριασμό στο facebook που το απεχθάνεται.Πονταρίσματα κερδοφόρα στην αρχή για να
τσιμπήσουν οι πελάτες και να μπουν και λεφτά στην εταιρεία Starbet.Ο Δημήτρης
ίσως και να παίρνει προμήθειες για όποιον νέο πελάτη φέρνει,η κλασσική μέθοδος
της πυραμίδας που ακολούθησαν πάρα πολλές αεριτζίδικες εταιρείες στην Ελλάδα
στις αρχές του 2000,το κλασσικό «χωρίς μισθό αλλά με ποσοστά»,οι περισσότερες
από αυτές αφού έκαναν τη μπάζα τους έκλειναν αφήνοντας παράλληλα πίσω τους ένα
σωρό ανέργους.Η εποχή του «Ελληνικού Θαύματος».Αλλά ο Τσαγκάρης και ο Πεφά-
νης δεν έχουν τέτοια εταιρεία,απλώς πληρώνουν το προσωπικό τους με αυτό το τρό-
πο.Έτσι πληρώνεται ο Δημήτρης που μεταφέρει ποσοστά και οδηγίες και στο τέλος
κάθε δουλειάς βλέπει το κάτι παραπάνω να μπαίνει στη τσέπη του.Έχει γλυκαθεί
αλλά δε νοιώθει άνετα,δεν είναι αυτός ο κόσμος του,μπορεί να σφίξει τα δόντια και
να αντέξει για κάμποσο διάστημα αλλά μέχρι εδώ!Έρχεται η στιγμή που θα πει
«φτάνει» στον εαυτό του και θα αποφασίσει να φύγει.Κανένας δε φεύγει από τέτοιες

490
δουλειές Δημήτρη!Ο Πεφάνης έχει μια επιχείρηση που απαγορεύει και το παραμικρό
ρίσκο,δεν μπορεί να αφήσει έναν απλό ντελιβερά να φύγει στα καλά καθούμενα.Αυτό
είναι και το πρόβλημα τελικά, «απλός ντελιβεράς»,η λέξη απλός είναι αγκάθι στο
πλευρό του Πεφάνη,ο Δημήτρης δεν ήταν ο ψημένος στα κόλπα που σίγουρα θα
χρειαζόταν,ίσως όμως και ο Πεφάνης να πίστευε πως ο Δημήτρης θα φοβόταν να
φύγει,κι έτσι απλά στο τέλος θα άλλαζε γνώμη.Ο Δημήτρης είχε περάσει τα δικά του
όρια,έπρεπε να ξεφορτωθεί το βάρος που κουβαλούσε μέσα του και πίστεψε πως τα
κατάφερε.Δε μπορούσαν να τον δολοφονήσουν αλλιώς παρά μόνο με τη μορφή του
ατυχήματος.Οποιοσδήποτε άλλος τρόπος θα ξεκινούσε έρευνες,κανένα ρίσκο,ο Πε-
φάνης μαθαίνει αργά ίσως αλλά μαθαίνει σωστά.Ατύχημα,χάπια και αλκοόλ μαζί σε
μεγάλε δόσεις, «ο καημένος ο Δημήτρης ποιος ξέρει τι προβλήματα είχε και άφησε
πίσω του γυνάικα και παιδί» μια χαρά όλα, «και ήταν και καλό παιδί»,ποιο καλό
παιδί μπλέκει με συμμορία που στήνει αγώνες και εμπορεύεται ναρκωτικά.Ο Πε-
φάνης δε φαίνεται πουθενά,ο Τηλέμαχος Δανάλης που είναι συνεχώς κοντά στο
Δημήτρη είναι κι αυτός ένας απλός υπάλληλος που δε θα κινήσει υποψίες.Τόσο καλο-
στημένο είναι.Στέκουν οι παραπάνω συλλογισμοί;Είναι σα να βλέπω μια ταινία ή σαν
να διαβάζω ένα βιβλίο.Δε συμμετέχω,είμαι θεατής,αναγνώστης.Ξανακοιτάζω το ρο-
λόϊ μου και ξαναβλαστημάω,αυτή τη φορά είμαι σίγουρος ότι το έκανα από μέσα
μου.Ο Ανθυπαστηνόμος Φωτίου μπαίνει μέσα κουνώντας ένα μπλοκ κι ένα στικάκι,
είναι πολύ ικανοποιημένος
-Ο Τηλέμαχος Δανάλης έχει παρελθόν και μάλιστα αμαρτωλό
Δεν αμφέβαλλα και δε προσπάθησα να παραστήσω τον έκπληκτο.Ο Φωτίου κάθεται
ακουμπώντας στικάκι και μπλογκ.Μας κοιτάει έναν έναν
-Υπηρέτησε στο Πολεμικό Ναυτικό σε αντιτορπιλικό και μάλιστα ανακρίθηκε για
ένα περιστατικό με χασίσι που βρέθηκε πάνω στο πλοίο.Έγινε Ένορκη Διοικητική
Εξέταση,δύο κελευστές,ένας έπικελευστήςκαι τρείς ναύτες.Παλιά ιστορία και φυσικά
δεν πέρασε στο τύπο.Το τι έγινε δεν το ξέρει ακριβώς κανείς,πάντως ένα μήνα μετά
το περιστατικό ο Δανάλης παίρνει μετάθεση στη Ναυτική Βάση Νοτίου Ευβοϊκού
όπου του δίνεται πόστο στο κυλικείο.Μάλλον λοιπόν κάποιος εξαγόρασε τη σιωπή
του με τσατσιλίκι.Το ενδιαφέρον βέβαια βρίσκεται στο ότι την ίδια περίοδο που ο
Δανάλης υπηρετεί στο ΠΝ η θεία του εργάζεται στην MAK SHIPPING.
-Την εταιρεία του Μακρή του προέδρου του Ολυμπιακού,είπε ο Σπανός,ε σιγά η θεία
παρακαλεί τον εργοδότη να κάνει κανένα τηλεφωνάκι παραπάνω για να περάσει ζα-
χαρη ο ανηψούλης την υπόλοιπη θητεία.
-Δεν είναι έτσι ακριβώς,εξηγεί ο Φωτίου,ο Τηλέμαχος είναι μπλεγμένος και αλλού.
Ήταν αρχηγός σε μία από τις ομάδες κρούσης των οργανωμένων οπαδών του Ολυμ-
πιακού.Έχει συλληφθεί πέντε φορές κι έχει αφεθεί ελεύθερος μέσα σε χρόνο μη-
δέν.Ναι ξέρω ότι αυτό συμβαίνει συχνά αλλά οι περισσότεροι από τους ταραξίες
πέρασαν από δίκη,εκείνος ποτέ.Σπασίματα βιτρινών σε μαγαζιά της Ξάνθης και του
Ηρακλείου,καταστροφές σε καφετέριες του Πειραιά και της Πάτρας,και προπυλακισ-
μός ηλικιωμένου στη Κέρκυρα.Συγκρούσεις με οπαδούς του Παναθηναϊκού και της
ΑΕΚ στη Παιανίας και στη Τατοϊου.Τα έχω εδώ όλα
Ο Φωτίου δείχνει το στικάκι
-Άρα έχει ποινικό μητρώο ελαφρώς λερωμένο, σχολίασα
-Αρκετά,είπε ο Φωτίου,πράγμα που του απαγορεύει να γίνει αξιωματικός του Εμπο-
ρικού Ναυτικού όπως θα ήθελε,γι αυτό και ζήτησε να υπηρετήσει σε πλοίο.Μη φαν-
ταστείτε βέβαια κανένα άσχημο πόστο,γραφείο Κυβερνήτη παρακαλώ.
-Σα να λέμε «λύνω και δένω» οπότε δεν είναι να απορούμε γιατί πέρασε στα ψιλά το
περιστατικό με το χασις,είπα
-Θα χάσουμε το χρόνο μας αν το ψάξουμε,είπε ο Φωτίου,πιστέψτε με. Αντιθέτως

491
έχουμε στα χέρια μας κάτι πολύ πιο ενδιαφέρον.Παλιός καπετάνιος στα πλοία του
πατέρα Μακρή έχει μετοχές στη Global Phone,κι αν ακόμα δεν έχετε συνέλθει ο
συγκεκριμένος πρώην ναυτικός μάλλον έχει δεσμό με τη θεία του Δανάλη,ακόμα δεν
το έχω εξακριβώσει αλλά….
Ο Φωτίου αφήνει ένα χαμόγελο που υπόσχεται κι άλλα καλά αποτελέσματα.
-Ο Τηλέμαχος Δανάλης μπαίνει στη Global και χωρίς σχεδόν κανένα προσόν γίνεται
κάτι σαν στέλεχος επί των δημοσίων σχέσεων.Ένας άνθρωπος με μηδαμινή εμπειρία
στη θέση και με μουτζουρωμένο μητρώο,ο Φωτίου έχει τελειώσει
-Το τσατσιλίκι συνεχίζεται,σχολίασε ο Σπανός και κοιτάζει εμένα
Σημειώσεις,συνδέσεις και τα κομμάτια του παζλ αρχίζουν να ταιριάζουν.Το μόνο που
μένει είναι να συνέσουμε κάπως καλύτερα τον Πεφάνη.Σε μία ώρα περίπου έχουν
επιστρέψει όλα τα μέλη της ομάδας.
-Ο Σκαραμανγκάς τεμπέλιαζε όλη μέρα,εκτός από μία επίσκεψη στα γραφεία της
Εθνικής Φλόγας,είπε ο Καβαλιεράτος,κάθισε κάπου τρείς ώρες και επέστρεψε σπίτι
του.
-Φωτογραφίες από τις κινήσεις του έχουμε βέβαια,συμπλήρωσε ο Βαραδάς και άφη-
σε ένα στικάκι πάνω στο τραπέζι
Σειρά των Φραγκουλάκη και Γκιόκα
-Ο Μαχαίρας πρέπει να μαστούρωνε για αρκετή ώρα,είπε ο Φραγκουλάκης,βγήκε
αργά από το σπίτι του και περπατούσε κάνοντας οκτάρια,μιλούσε μόνος του και μετά
από λίγο βρήκε δύο κοπέλλες οι οποίες επίσης δεν ήταν πολύ στα καλά τους.Αυτές
γκρινιάζανε κι εκείνος τις καθησύχαζε,ο αρχιφύλακας Γκιόκας παρακολουθούσε το
σπίτι του όσο τον ακολουθούσα εγώ
Ο υπαστηνόμος κάνει νόημα στον Γκιόκα να μιλήσει
-Στο σπίτι έκανε επίσκεψη ένας παλιός μας γνώριμος από τα γήπεδα μαζι με΄ένα φίλο
του.Ο παλιός γνώριμος είναι ο Κρίστο Γκιζίνσκι,ο φίλος του λέγεται Λούζιαν Μπόσ-
κο και δουλεύει περιστασιακά σ’ένα σουβλατζίδικο στην Αχαρνών.Κάθισαν αρκετή
ώρα και μετά έφυγαν.Ο Μπόσκο είχε συλληφθεί κάποτε για κατοχή πολύ μικρής πο-
σότητας χασις αλλά υποστήριξε ότι κάλυπτε ένα φίλο του για να μην τον πάρει
χαμπάρι η γυναίκα του,ο φίλος του πράγματι το παραδέχτηκε.
-Ξανά ο Γκιζίνσκι,μουρμούρισα,γιατί όμως;
Απάντηση δεν πήρα αλλά ήξερα πως οι δύο Πολωνοί είχαν πάει εκεί για να φτιαχ-
τούν ή έστω για να πάρουν «δουλειά» για το σπίτι.
-Φωτογραφίες του Μπόσκο,είπα στον Γκιόκα,τύπωσε μία δύο και δώστες μου.
Ο αρχιφύλακας έχωσε το στικάκι σε θύρα usb ενός από τους υπολογιστές και άρχισε
δουλειά
-Οι περιπολίες στους δρόμους δεν έβγαλαν άκρη,είπε ο Σπανός
-Θα βγάλουν σύντομα,είπα,κάποιοι γκρινιάζουν κάποιοι καθησυχάζουν…άρα…
Και πάλι ο αλλόκοτος Αστυνόμος Αθανασάκος,ήχος από εκτυπωτή
-Οι φωτογραφίες σας κύριε Αστυνόμε,ο Γκιόκας μου δίνει δύο χαρτιά Α4 με πολύ
ικανοποιητική την ποιότητα εκτύπωσης.Ο Μπόσκο φαίνεται πεντακάθαρα.Κοιτάζω
πάλι το ρολόϊ.
-Κάντε ένα τηλέφωνο για να στείλουν επιτέλους τη περιπολία που θα αντικαταστήσει
τη βάρδια σε αυτοκίνητο και βαν,είπα,εγώ θα λείψω λίγη ώρα
Τσαλακώνω τα δύο Α4 και τα βάζω στη κωλότσεπη.
-
Η ατμόσφαιρα δεν έχει ακριβώς ελαφρύνει αλλά τουλάχιστον δεν είμαστε πια τόσο
τσιτωμένοι όσο πρίν,κάθομαι και νοιώθω τη καρδιά μου να χτυπάει μάλλον πιο φυ-
σιολογικά.Κάτι έχει φύγει από πάνω μου και σχεδόν θέλω να κοιμηθώ.Σκέφτομαι τη
Χριστίνα και με βασανίζει ακόμα ο κόμπος στο λαιμό για το τηλεφώνημα στο οποίο

492
δεν απάντησα,αλλά έπρεπε να κάνω κι άλλο τηλεφώνημα ακόμα πιο σημαντικό.Κου-
βέντες γύρω από «παλιές καλές εποχές»,ο Πεφάνης με τον Τσαγκάρη παριστάνουν
για λίγο δυο τύπους που έκαναν μαζί φαντάροι,ακόμα και γέλια ανταλλάσουν,όχι
εγκάρδια αλλά ικανά να γεμίσουν λίγα ποτήρια κρασί.
-Κουράστηκα,μουρμουρίζει ο Νικολάκης
-Δεν έχουμε πολύ ακόμη,είπε ο Νικολόπουλος και μετά γύρισε σε μένα.Λοιπόν
ψαρούκλα τι έγινε όλα καλά;Η πρώτη εντύπωση;
Μια έκφραση «δε βαριέσαι αυνηθισμένα πράγματα» η σιωπηλή απάντησή μου
-Έπεσες με τη μία στα βαθιά,έτσι είναι αυτά
-Φτάνει να μη μας αρχίσεις κι εσύ μετά από λίγους μήνες στα «θέλω να φύγω»,είπε
κάπως εύθυμα ο Νικολάκης αλλά την απειλή μπορούσα να την αισθανθώ,ακόμα πιο
δυνατά όμως αισθάνθηκα μια δυνατή κλωτσιά στη ραχοκοκαλίά «κι εσύ…»
Ο Ζήσης Νικολόπουλος τον αγριοκοιτάει προειδοποιώντας τον ότι θα μπορούσε να
τον είχε ακούσει ο Πεφάνης και κακώς ανοίχτηκε τός γρήγορα.
-Ο Στέφανος δεν είναι περαστικός,απάντησε αντί για μένα ο Ζήσης,τη ξέρει τη νύχτα
και πήρα και τις πληροφορίες μου
Αν έλεγε αλήθεια ή όχι δεν ήξερα αλλά δε φοβόμουν κιόλας
-Για εκείνη την ιστορία με τους Ουκρανούς λέω,μου διευκρίνησε
Κούνησα το κεφάλι θέλοντας να δείξω πως ήθελα να τελειώσουν εδώ οι «έπαινοι»
-Πεσ’μου τώρα ότι ντρέπεσαι; o Ζήσης αφήνει ένα αδύναμο γέλιο και αμέσως μετά
του φεύγει κι ένας δυνατός βήχας που τον κάνει να πιάσει το στήθος του.
Ο Πεφάνης γυρίζει το κεφάλι του προς το μέρος μας και κοιτάζει τον Ζήση μάλλον
αυστηρά αλλά με τη φιλική διάθεση του αφεντικού που ξέρει να εκτιμά τον καλό
υπάλληλο.
-Αγόρι μου να πηγαίνουμε σιγά σιγά,σήμερα το παράκανες αλλά ας είναι στη χαρίζω.
Ο Ζήσης χαμογελάει δείχνοντας ότι είναι καλά
-Βαριά φανέλλα θα φορέσεις Στεφανάκο,λέει σε μένα,ανθρώπους σαν τον Ζήση δε
βρίσκεις εύκολα
-Στο Βόλο θα πας μαζί του έτσι;διακόπτει ο Καπάτος.Ακόμα πρωτάρης είναι και το
ματς της Κυριακής το θέλουμε πάση θυσία.Δε θα στείλεις έναν καινούργιο μόνο του
για να το τακτοποιήσει.Άλλο ο Ζήσης που τον ξέρουν κι άλλο ένας μπράβος της
νύχτας από το πουθενά
Με κοίταξε κάπως υποτιμητικά κι έπρεπε να ξαναβάλω μπροστά το ρόλο μου
-Χαλάρωσε λίγο,του είπα
-Τι;ο Καπάτος ξαφνιασμένος
-Με άκουσες,επέμεινα,τους χαρακτηρισμούς κράτα τους για τον εαυτό σου
-Παναγιώτη….
-Με μένα μιλάς!
Ο Πεφάνης δε θυμώνει αντίθετα χαμογελάει κι απολαμβάνει
-Αγόρι μου ξέρεις σε ποιόν απευθύνεσαι;ο Καπάτος αφού δεν βρίσκει την υποστη-
ριξη που θέλει δοκιμάζει την επαγγελματική του ισχύ
-Πολύ καλά,απάντησα,κι εφόσον θα τρέχω για να σου στήνω παιχνίδια καλό θα είναι
να δείχνεις μεγαλύτερο σεβασμό,δεν είμαι κανένα παιδάκι ούτε κανένας από τους
ασκούμενους που έχεις στο γραφείο σου και ξεσουμίζονται για χάρη σου για να
πάρεις εσύ τη δόξα.
Από τα μάτια του Καπάτου βγαίνουν φίδια,τώρα ζητά σιωπηρά την υποστήριξη του
Τσαγκάρη.Η ένταση έχει επανέλθει.
-Αρκεί,λέει κοφτά ο Τσαγκάρης,καλά το πήγαμε ως εδώ και όπως σας είπα και πριν η
μπάλα τέλος για μένα,τα υπόλοιπα βρείτε τα μεταξύ σας.
Όλα τελειώνουν εδώ,έχουν συμφωνήσει στη μοιρασία και για λίγο θα την τηρήσουν.

493
Είμαστε κουρασμένοι,όλοι θέλουν να φύγουν.Τελευταίες λεπτομέρειες,έτσι ώστε να
έχει λίγο χρόνο να τα μαζέψει ο Πεφάνης από τις περιοχές που περνούν κι «επίσημα»
στα χέρια του Τσαγκάρη.Τα αφεντικά δίνουν τα χέρια
-Ποιος ξέρει μπορεί να χρειαστεί να ξανασυνεργαστούμε,λέει ο Πεφάνης,ζούμε σε
περίεργους καιρούς
Ο Τσαγκάρης κάνει την γκριμάτσα «μπορεί» κι απομακρύνεται.Κανείς δεν έχει διά-
θεση να μιλήσει τα πρώτα πέντε λεπτά που είμαστε στο αυτοκίνητο,τη σιωπή θα
σπάσει ο Έντυ
-Μας πούλησαν!Οι γαμημένοι οι Πακιστανοί μας πούλησαν.Κι αυτό το σκατό ο
Συμεών έπρεπε να κάνει ένα τηλέφωνο
Το κάτω μέρος του σαγονιού του τρέμει,το έχει παρακάνει με τα διεγερτικά,και το
αριστερό του μάτι έχει δακρύσει ελαφρά,η τελευταία δόση είναι που έκανε τη ζημιά.
Ο Νικολάκης συνεχίζει να τον κοιτά με περιφρόνηση
-Το παράκανες απόψε,λέει ψυχρά,λίγο ήθελες να τα κάνεις πουτάνα εκεί μέσα
Το βουρκωμένο μισότρελο μάτι του Έντυ κοιτάζει έξω από το παράθυρο και
αποφεύγει σκόπιμα τον Νικολάκη
-Δε θα του περάσει του πούστη,ψιθυρίζει
-Κρατήσαμε τον Πειραιά,αυτό έχει σημασία,είπε ο Νικολάκης,μείναμε και στη μπά-
λα,ας κάνει ότι θέλει με το μπουρδέλο την Αθήνα.Εμείς έχουμε το λιμάνι αυτός ας
τρέχει να κωλοχτυπιέται με τα σύνορα,έχει μείνει στο 1910.
Ο Νικολάκης γελάει μόνος του «Εμείς έχουμε το λιμάνι»,εμπόριο,ίσως και προσ-
τασία,κυρίως εμπόριο εφ’όσον γίνεται και η αναφορά στα σύνορα.
-Να μη ξεχάσω το κινητό μου,είπα,αύριο πρέπει να πάρω τους δικηγόρους τους
λογιστές….
-Να ετοιμάζεσαι για Βόλο με το Ζήση και μετά για Κρήτη,έχουμε σπουδαία ματς και
μας τα έχει πρήξει ο Καπάτος,είπε ο Έντυ
-Β Εθνική;ρώτησα
-Φουτμπολ Λήγκ,ειρωνέυτηκε ο Νικολάκης,έχουμε αποστολή να ρίξουμε μία ομάδα
και να ανεβάσουμε στα πλέη οφ μια άλλη.
-Διαιτητές;
-Και διαιτητές,είπε ο Έντυ,ο ένας είναι…πελάτης του Καπάτου και του χρόνου θα
σφυρίζει Σούπερ Λήγκα,του το υποσχεθήκαμε
Εκβιασμοί,εκδουλεύσεις,στησίματα,είχα πολλά να πω στον Νάσο.Κοιτάζω όσο μπο-
ρώ πιο διακριτικά τον Έντυ,επιμένω λες και θα καταφέρω να του αποσπάσω κάποιο
μυστικό.Ο Έντυ είναι εθισμένος αλλά είναι και ταραγμένος ταυτόχρονα κι αυτό συχ-
να είναι καταστροφικό.Βασανίζεται,πιέζεται,και προσπαθεί να κρατηθεί.Θα χαμογε-
λούσα να είχα το κουράγιο,κάποιον μου θυμίζει ναι!Ο κόσμος μου για πολλά χρόνια
ήταν γεμάτος από κάθε είδους Έντυ.Ο Ντανήλ προσπερνά έναν οδηγό που δυσκο-
λεύεται να αποφασίσει ποια λωρίδα του δρόμου θα διαλέξει για να κινηθεί.Φώτα
περνούν μπροστά από τα μάτια μου σα κοπάδι από ψάρια που φωσφωρίζουν.Σωστό-
λάθος,πρέπει-θέλω,βαθειά ανάσα.Εκείνο το βράδυ,το βράδυ με το παιδί,και τότε τα
φώτα περνούσαν με τον ίδιο τρόπο μπροστά από τα μάτια μου.Κατεβάζω κι άλλο το
παράθυρο που είναι στη μεριά μου,δε βγάζω το σακκάκι για να μη φανεί το όπλο,και-
γομαι ολόκληρος,παίρνω λίγο παραπάνω θάρρος
-Έντυ….
-Ναι….
Ελπίζω η έκφρασή μου να τα πει όλα,τζίφος.Δείχνω με το σαγόνι μου τη τσέπη του
σακακιού του Αλβανού
-Μη μου πείς; σκουπίζει το βουρκωμένο μάτι του και χαμογελά πονηρά
-Πρέπει να συνηθίσω λίγο την ώρα αυτό είναι όλο,εξήγησα.

494
 -
Ο Πειραιάς που κοροϊδεύει το χρόνο.Ο Πειραιάς του μπασταρδεμένου σήμερα και
του τραυματισμένου χθές.Ο Πειραιάς των παρατημένων,των γραφικών,των νοσταλ-
γών,των αδιάφορων,των ξένων.Ο Πειραιάς μιας ιστορίας και μιας τραβεστί πραγμα-
τικότητας.Οι εγκαταλελειμμένες εγκαταστάσεις της κλωστοϋφαντουργίας Ρετσίνα.
Φαγωμένα ισόγεια κτίρια γεμάτα γκραφίτι,τα περισσότερα κατά της κυβέρνησης,
άλλα υπέρ του Ολυμπιακού,άλλα με απειλές εναντίον των μεταναστών και άλλα με
υπόσχεση για κρεμάλα στους φασίστες.Η αντίσταση στη κατοχή,οι βομβαρδισμοί του
λιμανιού,οι βόλτες με τα ποδήλατα στα 13 μας.όλα κάπου εκεί κοντά παραμονεύουν.
Ο πατέρας μου να με παίρνει από το χέρι και να μου μιλά για την ιστορία του εργοσ-
τασίου. «Μόλις τα εργοστάσια επιτάχθηκαν από τους Γερμανούς,άρχισαν τα
προβλήματα,μετά ήρθε ο Εμφύλιος…».Κάθε φορά που ο πατέρας μου θυμόταν τον
Εμφύλιο ποτέ δεν ολοκλήρωνε τη κουβέντα,σα να μην ήθελε να μάθω,σα να φοβόταν
να μην κολλήσω κάποια άσχημη ασθένεια από τις λέξεις του.Είχε χάσει την αδελφή
του από αδέσποτη σφαίρα ενώ ο παππούς μου είχε βασανιστεί από τους ασφαλίτες
γιατί ήταν ύποπτος για «κομμουνιστική προπαγάνδα».Κάποιοι αριστεροί της γειτο-
νιάς τον έβαλαν στο μάτι γιατί πάνω στην ανάκριση αρνήθηκε πως είναι κομμουνισ-
της κι αυτό στο μυαλό ορισμένων ισοδυναμούσε με φασιστικές πεποιθήσεις.Αρχιτεκ-
τονική της δεκαετίας του τριάντα,σακκούλες σκουπιδιών που δέχονται επίθεση από
πεινασμένα γατιά,πέτρες,χώματα,ξύλα.Στο βάθος ακούγονται ομιλίες και λίγη μουσι-
κή,ελληνικό παλιό τραγούδι μάλλον Βοσκόπουλος αν ακούω καλά.Κάπου εδώ πρέπει
να έχουν «εγκατασταθεί» ο Μαθιός και οι φίλοι του.Ο κακός φωτισμός δε βοηθάει,
κλωτσάω κατά λάθος ένα ξύλο και τρομάζω δύο αδέσποτα σκυλιά που γρυλίζουν
επιθετικά,μένω ήρεμος αλλά αυτά δε το βάζουν κάτω και με ακολουθούν με το γρύ-
λισμα να έχει μετατραπεί σε γαύγισμα.Η περιοχή που ο Αναστασιάδης υποσχέθηκε
πως θα μετατρέψει σε πολιτιστικό χώρο και ο Τζάφος σε παιδότοπο μαζί με αθλητι-
κές εγκαταστάσεις.Τα δύο σκυλιά καλούν και άλλα δύο και η παρέα μεγαλώνει.Δεν
νοιώθω και τόσο άνετα,τα τρία είναι αρκετά μεγαλόσωμα και το μεγαλύτερο από
αυτά έχει σχεδόν φτάσει δίπλα μου συνεχίζοντας να γαυγίζει εχθρικά με διαλείμματα
γρυλίσματος.Ρίχνω και καμιά ματιά πίσω μου,με έχουν πλησιάσει και τα άλλα τρία
σε επικίνδυνη απόσταση,η μουσική χαμηλώνει το ίδιο και οι κουβέντες.Προσπαθώ να
προσανατολιστώ και να βρώ το κομμάτι του τρίγωνου οικοπέδου που οδηγεί στις σι-
δηροδρομικές γραμμές.Σουρσίματα σε μια παλια είσοδο χωρίς πόρτα και από μέσα
μια άσχημη μυρωδιά…ανθρώπινη παρουσία!Μπορώ με την άκρη του ματιού μου να
τον δω,κρατάει ένα μισοσπασμένο κομμάτι ξύλο που στη μια άκρη του έχουν σφη-
νωθεί δύο ή τρείς πρόκες.Η μπόχα της ανάσας του με προλαβαίνει πριν το ξύλο και
τα σκυλιά γαυγίζουν και στους δυό μας τώρα.Είναι γύρω στο 1.75,σκούρα κουρε-
λιασμένα ρούχα,σκούρα γενειάδα μέχρι το καρύδι και λιγδιασμένα μαλλιά μέχρι τους
ώμους.Δείχνει και είναι αδύναμος αλλά βάζει τα δυνατά του για να με πετύχει.Τα
σκυλιά υποχωρούν αλλά το γάβγισμα δε σταματάει,κάνω στην άκρη κι αποφεύγω
εύκολα το χτύπημα με αποτέλεσμα αυτός να χάσει την ισορροπία του,θα με έβρισκε
με τη πρόκα και θα μου είχε κάνει ζημιά.Κρατάει με όλη του τη δύναμη το αυτό-
σχέδιο όπλο του και το κραδαίνει απειλητικά.
-Τι θε ρε πούστη; Θα τα βάλω να σε ξεσκίσουν
Τα σκυλιά όχι ακριβώς σε θέση μάχης αλλά κάνουν σα να περιμένουν εντολή. Σηκώ-
νω και τα δύο χέρια ψηλά αλλά για κείνον οι διαστάσεις μου και μόνο προκαλούν
απειλή.
-Ήρεμα,είπα σ’αυτόν,στα σκυλιά και σε μένα
-Φύγε,εεε σκάστε,η διαταγή πήγαινε στα σκυλιά και από τα τέσσερα υπάκουσαν τα
δύο αυτά που συνέχισαν τα γαυγίσματα είναι τα λιγότερο τολμηρά

495
Κάτι σαν τρέξιμο και κάτι σαν μουρμούρα,το τραγούδι του Βοσκόπουλου έχει σταμα-
τήσει.Το τρέξιμο και η μουρμούρα έρχονται από τα δεξιά μου.Ο φωτισμός εκεί είναι
καλύτερος,είναι από τη μεριά του εγκαταλελειμμένου κομματιού του κτιρίου που
βρίσκεται η καμινάδα,οι καινούργιοι αντίπαλοι είναι δύο,χαρακτηριστικά δε μπορώ
να δω καλά,ο ένας από τους δύο σκοντάφτει πάνω σε ένα σαραβαλιασμένο καρότσι
από σούπερ μάρκετ κι αφήνει μια βλαστήμια.Κατεβάζω τα χέρια και τα απλώνω για
να τους δείξω ότι ζητώ να μείνουν στις θέσεις τους.
-Ψάχνω τον Μαθιό,είπα όχι όσο ψύχραιμα θα ήθελα κοιτώντας προς τις δύο μεριές
Είχα πάρει το βλέμμα μου από τα σκυλιά και το ένα πλησίασε επικίνδυνα κοντά,
πήγαινε για δάγκωμα,ήμουν ο εχθρός αυτό καταλάβαινε
-Εεεειιιι,ο τύπος με το ξύλο διώχνει το σκυλί κι αυτό ευτυχώς υπακούει
-Δεν είναι εδώ και δίνε του,είπε αυτός που σκόνταψε πάνω στο καρότσι.
Είναι ο πιο ψηλός απ’όλους,μακρυά χέρια και μεγάλες παλάμες.Σκούρο μπλουζάκι,
κόκκινο παντελόνι φόρμας και παπούτσια χωρίς κορδώνια.
-Με ξέρει,είπα,όπως ξέρω κι εγώ ότι είναι εδώ.Ο ίδιος μου το είπε
Από τη τσέπη του πουκαμίσου μου βγάζω την ταυτότητα αλλά δεν έχω πάρει το αυσ-
τηρό ύφος που ίσως θα έπρεπε να πάρω
-Αστυνομία,εξηγώ,αλλά έχω έρθει γιατί θέλω τη βοήθειά του,ίσως και τη δική σας
Κοιτάζονται μεταξύ τους,ο τρίτος της παρέας που μάλλον είναι και ο νεώτερος χαμο-
γελάει λιγάκι πονηρά
-Σιγά μην είσαι μπάτσος,και ο Μαθιός είπαμε δεν είναι εδώ
Μάγουλα σχεδόν ρουφηγμένα,μαλλιά βρώμικα που τη κορυφή τους καλύπτει ένα
στρατιωτικό κασκέτο,γόνατα ελαφρώς λυγισμένα
-Είμαι μπάτσος κι αν συνεχίσεις τις μαγκιές σε λίγη ώρα θα το διαπιστώσεις με πολύ
άσχημο τρόπο,είχε έρθει η στιγμή να περιορίσω τη διπλωματία..δε γινόταν αλλιώς
-Ρε άντε γαμήσου,η κόκκινη φόρμα πλησιάζει
-Φώναξε το Μαθιό είπα αλλιώς σε πέντε λεπτά θα πλακώσουν οι ΔΙ.ΑΣ και δε θα
σκοντάψεις μόνο σε καρότσι,έλα ήρεμα και τσέκαρε τη ταυτότητα,και μη δοκιμάσεις
να κάνεις μαλακία για το καλό σου
Η κόκκινη φόρμα το σκέφτεται,αυτός που κρατάει το ξύλο του κάνει νόημα πως μάλ-
λον όλα είναι εντάξει και έρχονται και οι δύο προς το μέρος μου.Τα σκυλιά ευτυχώς
έχουν ησυχάσει,κανά δυο γαυγίσματα μόνο γιατί νοιώθουν ακόμα την ένταση να υπ-
άρχει στην ατμόσφαιρα.Είμαι προετοιμασμένος αλλά σε περίπτωση σύγκρουσης τα
σκυλιά θα συμμαχήσουν με τους αντιπάλους τους,έχουν «εκπαιδευτεί» στην ασφά-
λεια αστέγων
-Το ξύλο άσ’το κάτω,γίνομαι νευρικός με κάτι τέτοια
Μια ακόμα ματιά από το τύπο την οποία έχει καρφωμένη επάνω μου ακόμα κι όταν
αφήνει το ξύλο στο έδαφος
-Κι αφού είσαι μπάτσος,που είναι το όπλο σου;ρωτάει
-Δεν έχω έρθει να συλλάβω κανέναν να μιλήσω θέλω,ο Μαθιός έχει και τη κάρτα μου
Δύο γαβγίσματα προειδοποιητικά.Άλλοι τρείς έρχονται να προστεθούν στη παρέα και
ο ένας στηρίζεται σε πατερίτσα
-Να κλέψει ήρθε ο καργιόλης;νυσταγμένη φωνή
-Λέει ότι είναι μπάτσος
-Αρχίδια,άλλη φωνή πιο ζωηρή.
Αρχίζω και πάλι να επέξεργάζομαι με το μυαλό μου σενάρια σύγκρουσης και πως θα
ξεφύγω σε περίπτωση που φανούν αμετανόητοι.Το μυαλό όμως δεν ανταποκρίνεται
και πολύ καλά,προτείνει πανικόβλητες λύσεις.Αυτός που κρατούσε το ξύλο κοιτάζει
τη ταυτότητα αλλά δεν σκοπεύω να του τη δώσω
-Γαμήστε τον καημένε και πετάχτε τον έξω,προτείνει η πατερίτσα,σταματήσανε να

496
στέλνουν τα τσογλάνια και μας φέρανε τον κρεμανταλά για να φοβηθούμε.
-Δε φαίνεται να μας δουλεύει,λέει σκεπτικός ο τύπος που κοιτάζει τη ταυτότητά μου
-Τι στο πούτσο βραδιάτικα,η νυσταγμένη φωνή που φαίνεται πως της διακόψαμε τον
ύπνο.
Εκτιμώ ότι μπορώ να αισθανθώ κάπως πιο άνετα αλλά όχι να υποχωρήσω εντελώς.
Βάζω το χέρι στη κωλότσεπη και βγάζω τα διπλωμένα Α4.
-Ποιός από σας γνωρίζει αυτόν τον άνθρωπο στη φωτογραφία;
Κοιτάζονται,η πατερίτσα ψιθυρίζει κάτι σαν «τη βάψαμε» και σχεδόν όλοι μαζί πλη-
σιάζουν προς το μέρος μου αλλά όχι με εχθρικές διαθέσεις.Η πιθανότητα να είμαι όν-
τως μπάτσος αρχίζει να τους τρώει.
-Ρε μπας και είσαι ντεντέκτιβ πως τους λένε αυτούς τους αλήτες που ανακατεύονται
στη ζωή του κοσμάκη;Είχε βάλει η γυναίκα μου έναν τέτοιο να με ψάξει,είπε η κόκ-
κινη φόρμα.
-Μπάτσος είναι γαμώ τη μάνα μου γαμώ! Ο τύπος που κράδαινε το ξύλο πατάει με
δύναμη το έδαφος και ένα σκυλί αρχίζει και πάλι το γαβγισμα
Τώρα όλοι τους υποχωρούν κάπως,την αρχή την κάνει αυτός με το στρατιωτικό
κασκέτο.
-Τι να πω,μας συγχωρείς αλλά ξέρεις τι γίνεται μας έχουν….
-Μου έχει εξηγήσει ο Μαθιός,τον έκοψα κι άφησα μια ανάσα ανακούφισης,λοιπόν
αναγνώρισε κανένας το τύπο που σας έδειξα;
Όλοι κουνούν αρνητικά τα κεφάλια.Μπορεί και να φοβούνται.Ο Πειραιάς έχει τις
δικές του φαβέλες στα εγκαταλελειμένα κτίρια.Άστεγοι,περιθωριακοί,ναρκωμανείς.
Όλοι ξέρουν τι γίνεται και όλοι γυρίζουν το κεφάλι προσπερνώντας.Η επίσημη πολι-
τική μας;Όσο δεν ενοχλούν δεν τους ενοχλούμε κι αν μπορούμε να κάνουμε και κά-
ποιον απ’αυτούς καρφί δίνοντας σαν αντάλλαγμα κανένα ρουχαλάκι ,κανένα πιάτο
φαϊ ή και χαρτζιλίκι τότε μια χαρά.Γκρινιάζουμε και στο Δήμο ότι κάτι πρέπει να
γίνει και τέλος επεισοδίου!Το πρόγραμμα του Αναστασιάδη με τα συσσίτια και την
υγιεινή δεν εφαρμόστηκε,αντιμετώπισε κι αυτός τους άστεγους σαν κομμάτι συ-
νέντευξης τύπου,σαν προεκλογικό όπλο κι αμέσως μετά σαν κακό σπυρί που έπρεπε
να σπάσει.
-Και τώρα αν δε σας κάνει κόπο πηγαίνετε με στον Μαθιό
Ο τύπος που κρατούσε το ξύλο μου κάνει νόημα να τον ακολουθήσω,οι άλλοι
σκορπούν άγνωστο για πού μόνο η πατερίτσα βρίσκει την όρεξη να πει κάτι
-Κάναμε λάθος που στη πέσαμε αλλά…..να’σαι εντάξει κύριε αστυνόμε μη μας
στείλεις τίποτα ΜΑΤατζήδες να μας διαλύσουν αύριο,κοίταξέ μας!
-Και θα πρεπε να’χετε το νού σας με τους αλήτες που έρχονται εδώ για να μας χτυπή-
σουν και να μας κλέψουν αλλά όσες φορές μιλήσαμε….,η κόκκινη πατερίτσα με
φανερή αγανάκτιση στη φωνή
Η ματιά του έχει πόνο,μίσος και δύναμη.Θα έλεγα ότι τον καταλαβαίνω αλλά κανείς
δε μπορεί να τον καταλάβει πραγματικά εκτός αν βρεθεί στη θέση του.Ακολουθώ τον
Οδηγό μου και μετά από δύο λεπτά έχουμε βρεθεί στο εσωτερικό ενός παμπάλαιου
κτιρίου με δίρριχτη στέγη.Το θέαμα όσο κι αν είσαι συνηθισμένος σε ανάλογες
εικόνες σε χτυπάει κατάκούτελα.Κάπου δέκα κουβέρτες στρωμένες και πάνω τους
κουλουριασμένοι ισάριθμοι άνθρωποι.Ένας από αυτούς έχει αγκαλιά ένα κασετό-
φωνο από το οποίο μάλλον προήλθε το τραγούδι που είχα ακούσει πριν.Τρεις μεγάλοι
φακοί με χειρολαβή έχουν «αναλάβει» το φωτισμό του χώρου.Ένας από τους
άστεγους κοιμάται,οι υπόλοιποι είναι χωμένοι σχεδόν ολόκληροι κάτω από κουρε-
λιασμένα παπλώματα ή άλλες κουβέρτες.Με κοιτάζουν όλοι με αναγνωρίζει ένας.
-Καπετάνιε!
Ο Μαθιός έχει σηκωθεί από τη κουβέρτα του,τεντώνεται για να ξεπιαστεί λίγο και με

497
πλησιάζει.Η γνωριμία μας φέρνει σε ακόμα μεγαλύτερη αμηχανία τον ξεναγό μου
-Μη μου πεις ότι σου χύμηξαν οι μαλάκες;Ρε συ….
Ο ξεναγός παίρνει ένοχο ύφος και σηκώνει τα χέρια σαν ομολογία ενοχής
-Όλα καλά,είπα και χαμογέλασα τόσο ώστε να μη φανώ αναίσθητος μόνο φιλικός.
Εδώ που τα λέμε καλά κάνετε και προσέχετε,δείχνω τα Α4 και ο Μαθιός τα κοιτάζει
προσεκτικά
-Τον έχω δεί,είπε τέλος,μη με ρωτήσεις πως λέγεται αλλά κάποτε ερχόταν εδώ με ένα
παλιό ποδοσφαιριστή τον….γαμώ το…
-Κρίστο Γκιζίνσκι
-Ναι γεια σου!
-Βαποράκι;ρώτησα
-Μπα,αν και δεν αποκλείεται,περισσότερο χαζοπρεζάκι μου φάνηκε που έκανε παρέα
με τον Γκιζίνσκι.Τριγυρνάγανε στις γειτονιές και μάλλον κόβανε κίνηση.Κι εδώ στο
τρίγωνο κάνανε περατζάδες,αν θες τη γνώμη μου ψάχνανε για υποκατάστημα
Δε χρειαζόμουν διευκρίνιση πάνω στο τι σημαίνει «υποκατάστημα», είναι η γωνία
που επιλέγεται για να σπρωχτεί το εμπόρευμα
-Για λογαριασμό του Πεφάνη;
Ο ξεναγός με το που ακούει το όνομα αλλάζει χρώμα,ο Μαθιός όχι αλλά φοβάται
-Καπετάνιε κάτι σου είχα πει πριν…
-Ξέρω τι μου είχες πει και η κουβέντα μένει μεταξύ μας,δεν είναι επίσημη έρευνα της
αστυνομίας αυτή μας η συνάντηση.Θέλω να με βοηθήσεις αλλά κανένας δε θα σε
καλέσει για να καταθέσεις και μια και το θυμήθηκα ό ένας από αυτούς που σου
όρμηξαν τη βραδιά που συναντηθήκαμε δε θα σε ξαναενοχλήσει!
Τα μάτια του Μαθιού λάμπουν για λίγο,όσο μπορούν να λάμψουν βέβαια στη κατάσ-
ταση που βρίσκεται
-Τώρα που το λες δεν τους έχω ξαναδεί
-Για ποιους μιλάτε;ρωτάει ο ξεναγός
Τον αγνοούμε και οι δύο,η κουβέντα αυτή μπορεί να γίνει άλλη ώρα
-Νομίζω πως πρέπει να έχει ξαναφανεί από τη γειτονιά,είπε ο Μαθιός,δηλαδή όχι
εδώ,ξέρεις κοντά στη περιοχή του Ηλεκτρικού στο τέρμα.
-Μαζί με τον Γκιζίνσκι
-Ναι
Ο Μπόσκο μαζί με τον Γκιζίνσκι,τον Γκιζίνσκι που δούλευε για τον Τσαγκάρη,τον
αρπάζει ο Πεφάνης αλλά τα ίχνη του ξαναχάνονται.Το πιο πιθανό είναι ο Τσαγκάρης
να τον πήρε πίσω αλλά αν συνέβη αυτό τότε τι θέλει και ξανάρχεται εδώ;Αυτά τα
κομμάτια του παζλ δε μπορούν να ενωθούν εύκολα
-Αν δεις κάτι….
-Ναι Καπετάνιε αν δω κάτι θα σε πάρω τηλέφωνο αυτή τη φορά και να ξέρεις θα έχω
το νου μου αλλά επίσης να ξέρεις ότι θα θελήσω κάτι παραπάνω από ένα πεϊνιρλι
-Πεινάμε ρε μαλάκα Μαθιέ…,μια παραπονιάρικη φωνή μέσα από μια κουβέρτα
-Θα φροντίσω να φάει όλη η ομάδα αν μπορώ,είπα κι ευχόμουν να μπορούσα να
κρατήσω την υπόσχεσή μου
Χτυπάει το κινητό μου και ξαφνιάζομαι.Το αρπάζω και βλέπω τον αριθμό,ανακού-
φιση για αρχή,αγωνία αμέσως μετά
-Άργησα πολύ να ξεμπλέξω,είπε κι ακούστηκε κουρασμένος
Έκλεισα τα μάτια,ένα είδος σιωπηλού ευχαριστώ
-Είσαι εκεί;ρωτάει αστειευόμενος
-Από πού με παίρνεις τώρα;αντιπάθησα τον εαυτό μου γι’αυτόν τον απότομο τρόπο
-Από το σπίτι στο Φάληρο,κανα δυο νύχτες ακόμα θα είμαι εδώ,ο Βρεττός μου
έστειλε μήνυμα να φύγω.Ήταν έξω φρενών.Τέλος πάντων έχω αρκετά πράγματα να

498
σου πω που θα κάνουν και τον Εισαγγελέα σου ευτυχισμένο.
-Κοίτα αν ψάχνεις για σπίτι…
-Θα το κανονίσω αύριο αυτό,απάντησε,πότε θες να σε συναντήσω;
Ήθελα να τον δώ τώρα,ήθελα να τον ευχαριστήσω,ήθελα να βεβαιωθώ πως ήταν
καλά,ήθελα να τον ξαναρωτήσω ένα σωρό πράγματα
-Θα βρεθούμε στο παγκάκι;ρώτησε συνομωτικά.Εκτός αν η Άνεση σου ξύπνησε
αναμνήσεις και θες να την ξαναεπισκεφτούμε
-Θα τα πούμε αύριο, είπα απλά
-Αύριο;φάνηκε έκπληκτος
-Ναι αύριο πέσε να κοιμηθείς
-Αυτό θέλει συζήτηση,είπε,το αν θα κοιμηθώ εννοώ
Κανείς μας δε θα κοιμόταν.Θα του τηλεφωνούσα αύριο,χαιρέτησα τον Μαθιό κι
έφυγα.Σκέφτηκα να τηλεφωνήσω και στη Δέσποινα παρά το προχωρημένο της ώρας.
Ήταν κλειστό φυσικά κι έπρεπε ν’αφήσω μήνυμα,δεν μπόρεσα.
-
Ο Απάτσι χαμογελά όταν βλέπει ποιος τον καλεί,χαμογελά και ο Τσαγκάρης κι ας μη
βλέπει το νούμερο
-Κρίστο,είπε εύθυμα ο Απάτσι,κι εγώ νόμιζα ότι μας ξέχασες
Ο Πολωνός βαριανασαίνει από την άλλη γραμμή,ο Απάτσι κάνει μια κοροϊδευτική
γκριμάτσα για να δείξει τον φόβο του συνομιλητή του
-Περιμένουν πράμα,είπε ο Γκιζίνσκι,αύριο μάλλον
-Μάλλον;
-Έτσι λένε….
-Ρε βλάκα μπας και σε καταλάβανε και δεν μιλάνε;Έχε το νού σου
-Νο,όκι καταλάβανε,όλοι κάνουν παράπονα και τους είπαν έρτει πράμα.Ίντιο είπανε
και Λούζιαν
-Αυτόν μην τον κουβαλάς πολύ μαζί σου,συμβούλεψε ο Απάτσι,μπορεί να μας κάνει
μανούρα
-Λούζιαν φίλος πως λέτε…κολλητό
-Καλά,κολλητό!Κάνε καμιά βόλτα και αύριο και συνέχισε να λές ότι κρύβεσαι και
κοιτάς να γυρίσεις στη Πολωνία
-Τέλω να γυρίσω Πολωνία,ο Γκιζίνσκι εξομολογείται
-Όλα στην ώρα τους,ο Απάτσι κλείνει το τηλέφωνο και στρέφεται στον Τσαγκάρη
που έχει βολευτεί φαρδύς πλατής στον καναπέ του γραφείου του
-Άκουσα,είπε ο Τσαγκάρης έχοντας τα μάτια κλειστά
-Και θα πρόκειται για γερό φορτίο,εξήγησε ο Απάτσι,οι πελάτες τους γκρινιάζουν
άρα έχουν μείνει καιρό στην αναμονή
-Ποιος πούστης κι από πού το φέρνει,τα μάτια του Τσαγκάρη ακόμα κλειστά σα να
θέλει να αποκλείσει τον έξω κόσμο από τον χώρο των σκέψεών του
-Αφεντικό μπορεί να μην την έχουν χάψει την ανακωχή
-Ας μην την έχουν χάψει,όταν θα χτυπήσουμε θα είναι αργά
Ο Απάτσι χαμογελάει και κουνάει το κεφάλι σαν επιδοκιμασία παρόλο που ο Τσαγ-
κάρης δεν τον βλέπει
-Θα τους τσακίσουμε αγόρι μου δε θα συνέλθουν ποτέ
-Απλώς σκεφτόμουν….
-Δηλαδή θα τον άφηνα να κάνει κουμάντο σε ότι έφτιαξα εγώ;Αύριο έρχεται ο Ολ-
λανδός αυτός θα έχει το πρόσταγμα
Ο Απάτσι λίγο απογοητευμένος και λίγο θιγμένος και ο Μπίλαρος μυρίζει την από-
γοήτευσή του
-Δε θέλω να φανεί κανένας μας λεβεντιά μου,γι’αυτό δε βάζω εσένα μπροστά

499
 Μία ώρα πριν
-Δε μπορώ να φανταστώ ότι γουστάρεις τη μαυρούκα,ο Έντυ Κουμάνι δείχνει πράγ-
ματι έκπληκτος και με κοιτάζει για να βεβαιωθεί ότι δεν αστειεύομαι
-Ξέρεις πως είναι αυτά,εξήγησα,βίτσια
-Τι να πω,μαύρο μουνάκι δε γούσταρα ποτέ μου και ειδικά πουτανιάρικο.Για σκέψου,
πόσα κορίτσια έχουμε εδώ,καμία δε σου γυάλισε;Κάτω τα χέρια από τη Σαμάνθα
βέβαια
Τις τελευταίες λέξεις δεν τις λέει χαμογελαστός,προειδοποιεί
-Θα το κουβεντιάζουμε πολύ ώρα;είπα κουρασμένος από τον έλεγχό του
-Καλά μην αρπάζεσαι,αλλά είδες ότι την περιοχή θα την αφήσουμε για την ώρα στον
κοντό,επαναλαμβάνω για την ώρα
-Δεν είμαι ανόητος Έντυ,τους δρόμους τους ξέρω μια χαρά και ο Βρεττός προσωρινές
ανακωχές έκανε και μετά…
-Η ιστορία με τους Ουκρανούς ε;Αλήθεια τι στην οργή έγινε τότε;
O Αρίστος πανικόβλητος,έχει φάει σφαίρα στο χέρι και πονάει.Οι άλλοι δύο μισο-
φτιαγμένοι με τη τρέλα στο μάτι.Ο Βρετός στο άλλο αυτοκίνητο που βρίσκεται πίσω
μας κορνάρει.Έχουμε δώσει το μήνυμα,το μαγαζί στο οποίο πουλούσαν προστασία οι
Ουκρανοί έγινε καλοκαιρινό.Αλλά μας είχαν πει πως τέτοια ώρα θα ήταν μόνο δύο
και τελικά ήταν πέντε.Πυροβολισμοί,φωνές,ουρλιαχτά,ουκρανικά και ελληνικά ανά-
μεικτα.Τα αυτοκίνητα προσωρινά οχυρά, «τον πέτυχα τον πούστη»,ο Αρίστος είναι ο
μόνος από μας που δεν είναι υπό την επήρρεια κάποιας ουσίας.Αυτός αναλαμβάνει να
ρίξει και τη μολότωφ, «όχι γκαζάκια και μαλακίες»,ο Βρεττός είναι ξεκάθαρος, «θα
δουν ότι δε παίζουμε και δεν κρυβόμαστε και μη νομίζετε ότι θα πάνε στην Αστυ-
νομία,αλλά ακόμα κι αν πάνε ρε Στέφανε ποιόν θα πιστέψουν οι μπάτσοι,εμένα ή
αυτούς που τους έχουν ένα φάκελο ισα με το ταβάνι;»Ο Αρίστος με χαμόγελο
ικανοποίησης, «πάρτε τα στη μάπα»,η μολότωφ βρίσκει την είσοδο,μια μεγάλη
φλόγα από φωτιά γλύφει ένα αμάξι και σε δευτερόλεπτα πεζοδρόμιο και πόρτα,το
παντελόνι ενός μεγαλόσωμου Ουκρανού επίσης δε γλιτώνει,ουρλιαχτά που μάλλον
συνοδεύονται από μια έκκληση για βοήθεια.Ο Αρίστος τινάζεται προς τα πίσω και
μουγκρίζει,έχει χτυπηθεί,ο φλεγόμενος Ουκρανός χτυπιέται στο πεζοδρόμιο.Χαμός
άλλα δυο άτομα γύρω του προσπαθούν να τον σώσουν από το κάψιμο.Τότε τον είδα,
μάλλον αυτός που πυροβόλησε τον Αρίστο ετοιμάζεται να ρίξει τη μοιραία πιστολιά.
Δε το σκέφτομαι,για την ακρίβεια δε ξέρω πόση ώρα έχει περάσει από τότε που
σκέφτηκα για τελευταία φορά πριν την επιδρομή.Το όπλο έξω από τη θήκη,τον
βλέπω καθαρά,μία λάμψη,είναι αρκετή,κανένας θόρυβος,θα έπρεπε να έχω ακούσει
κάτι έτσι δεν είναι;Βλέπω τον Ουκρανό να πιάνει τον ώμο του και να πέφτει ανάσ-
κελα στο πεζοδρόμιο ελάχιστα μακρυά από τις φλόγες.Κάνει και βαρελάκι για να
μπορέσει να τις αποφύγει σε περίπτωση που τον πλησιάσουν.Κι άλλοι πυροβολισμοί,
τους άλλους πυροβολισμούς τους είχα ακούσει,τον δικό μου δεν τον άκουσα ποτέ.
Ακόμα και σήμερα δε μπορώ. «Πονάω»,ο Αρίστος σφίγγει τα δόντια και συνεχίζει να
μουγκρίζει.Οι Ουκρανοί έχουν σώσει το φλεγόμενο παντελόνι και τον άλλον που
πέτυχα εγώ τον κουβαλάει πάνω στον ώμο του ένας σύντροφός του.Έχουν χάσει τη
μάχη και υποχωρούν για να εξαφανιστούν μέσα σ’ένα στενό στ’αριστερά του
μαγαζιού όπως βλέπουμε εμείς.Από την άλλη πλευρά εμφανίζονται πανικόβλητοι
γκαρσόνια και λοιπό προσωπικό με πυροσβεστήρες στο χέρι,έχουν έρθει από την
έξοδο κινδύνου.Εμείς μπαίνουμε στ’αυτοκίνητα και γινόμαστε καπνός με τον Αρίστο
να έχει ακουμπήσει το μισό του κορμό στα γόνατά μου. «Δεν έχω τίποτα έτσι;» ρω-
τάει και παρά το χαμόγελό του ξέρω ότι φοβάται. «Τι να πάθεις εσύ ρε χοντρόπετσε»
κι εγώ χαμογελάω κι εγώ φοβάμαι. «Που θα τον πάμε;»,ο οδηγός μας έχει πατήσει
γκάζι αλλά μας ρίχνει που και που κάποια ματιά.Τι ρωτούσε ο ηλίθιος,εκεί που πη-

500
γαίναμε κάθε μας τραυματία,στον Μέρμηγκα,τον κοντοχωριανό του Βρεττού που για
χάρη του αφεντικού μας είχε αποκτήσει και πρόχειρο ιατρείο στο σπίτι.Σειρήνες
περιπολικών ίσως και ασθενοφόρων και η λάμφη από τις φλόγες στα μάτια μου,τότε
έγινε..
-Εεεε,ο Κουμάνι ευτυχώς με διακόπτει
-Χαμός,ήταν η απάντηση στην ερώτησή του για τους Ουκρανούς
-Καθαρίσατε τη περιοχή πάντως,είπε
-Από τους Ουκρανούς…ναι
-Το μαγαζί δε θυμάμαι τι έγινε,είπε ο Κουμάνι
-Το φρόντισε ο Βρεττός,αυτή ήταν η συμφωνία,θα έδιωχνε τους Ουκρανούς και θα
αναλάμβανε τυχόν επισκευές.
-Σωστός,επιδοκίμασε ο Κουμάνι
-Πρέπει να πάρω το κινητό μου
Ήμαστε στο Joyride αλλά κίνηση δεν υπάρχει,οι πελάτες ελάχιστοι και ο καθένας
τους με ένα ποτό στο χέρι για πολύ ώρα.Δύο τραπέζια με κόσμο και οι υπόλοιποι στη
μπάρα να κοιτάζουν τα κορίτσια να εκτελούν τα χορευτικά τους υπό τους ήχους του
Tragedy των Bee Gees.Έχω αφήσει το κινητό μου στη γκαρνταρόμπα για το προ-
σωπικό.Δε θέλω να το ενεργοποιήσω ακόμα.Φοβάμαι να δω κάποιο μήνυμα από τη
Χριστίνα κι ας θέλω τόσο πολύ να μου έχει στείλει,κι ας θέλω τόσο πολύ να ακούσω
τη φωνή της.Δεν με έχουν δει,ή έστω νομίζουν ότι δεν μπορώ να τους ακούσω.Δυνα-
τοί ψίθυροι.Ο Ντανήλ και ο Κουμάνι.Είμαι ακόμα στο δωμάτιο με τη γκαρνταρόμπα,
Φροντίζω να μην ακούω ούτε την ανάσα μου,θέλω να ακούω μόνο αυτούς.
-Ντεν κρειαζόμαστε αυτόν.Είναι Σλίσκο μονόγκα…too much
-Σύνελθε ρε,ειδικά τώρα τέτοιους έχουμε ανάγκη,ο Ζήσης με πρόβλημα υγείας ο
άλλος….
Κόμπος στο στομάχι, «ο άλλος»,μίλα γαμώ το κερατό μου,πες κι άλλα.Θα μπορούσα
να ενεργοποιήσω το κινητό και να τους ηχογραφήσω αλλά πρώτον ο ήχος ίσως να
ήταν κακός και δεύτερον η ενεργοποίηση θα έκανε θόρυβο και θα με άκουγαν,κι αν
έρθει κανένας;Σταμάτα!
-Πάει ο άλλος άσε άλλο,ο Ντανήλ
Ο κόμπος σφίγγει,το σώμα αρχίζει να στεγνώνει,εικόνες που δεν έχουν καμία βάση.
-Δεν έπρεπε,ο Κουμάνι
«Δεν έπρεπε τι;».Ουρλιάζω και τα φώτα ξαναπερνούν μπροστά από τα μάτια μου.Η
Ρούλα στην αγκαλιά μου,το αγέννητο παιδί του Λεωνίδα και της Ερμίνια,ο πατέρας
μου,ο Βρεττός.
-Ντα έπρεπε,τα μιλούσε,ήδη ο Τηλέμακος τον έβλεπε να μιλάει
-Ο Τηλέμαχος είναι ηλίθιος!Δεν έπρεπε
-Πήγαινε να κοιμητείς Έντυ
-Χέσε με!
-Σσσσσς
-Μπορούσαμε απλά να τον είχαμε απειλήσει
-Ίντιο με Καρακλής
Νέο όνομα,αυτός όμως για τον οποίον μιλούσαν ήταν σίγουρα ο Δημήτρης.Τα φώτα
στα μάτια γίνονται πιο έντονα,σχεδόν με τυφλώνουν.Γονατίζω όσο πιο αθόρυβα
μπορώ.
-Παναγκιώτης ανησυκεί γκια σένα
-Καλά είμαι,θα ηρεμήσω
-Σαμάντα,ο Ντανήλ μάλλον χαμογελάει
-Πάψε!
-Πρόσεχε καινούργιο…ντεν μ’αρέσει.

501
Βήματα σε διαφορετικές κατευθύνσεις.Εγώ με τη πλάτη στη ντουλάπα κι ευτυχώς το
δωμάτιο είναι σκοτεινό.Δεν ακούγεται τίποτα,μόνο κάτι γέλια και ο παφλασμός των
κυμάτων,κύματα;Το τελευταίο καλοκαίρι με τον Δημήτρη.Όχι τώρα!!Όχι!Ουρλιάζω
και πάλι.Όσο μπορώ ρίχνω προσεκτική ματιά από το πλαίσο της πόρτας που
στέκομαι.Δεν φαίνεται κανένας κι εγώ αρχίζω να ιδρώνω ξανά,περπατάω αργά και
αναπνέω ακόμα πιο αργά.Ήρεμα τώρα,δεν με κατάλαβε κανείς.Κάμερα ασφαλείας
που θυμίζει κυπελλάκι παγωτού στο ταβάνι του διαδρόμου,γαμώ το,ε και;Τελευταία
στάση γι’απόψε το γραφείο του Πεφάνη. «Με χρειάζεσαι τίποτε άλλο αφεντικό;».Θα
περιμένω οδηγίες για να φύγουμε με το Ζήση προκειμένου να στήσουμε τα παιχνίδια.
Το τηλέφωνο το ενεργοποιώ όταν φτάνω στο σπίτι στο Φάληρο,ο Λεωνίδας «ρε
ξάδελφε ανέβα έστω για δυο μέρες στο Λονδίνο αυτός ο μαλάκας έχει παραφρονήσει
κι ύστερα ξαναφεύγεις».Η Χριστίνα «πάρε με όποτε μπορείς να μη σε ενοχλώ»,χάϊδε-
ψα την οθόνη του κινητού και ξαναδιάβασα το μήνυμα άλλες δύο φορές.Ο πατέρας
μου «πήρα να δω αν είσαι καλά,αν περάσεις από το σπίτι ειδοποίησέ με πρώτα».Τε-
λευταίο μήνυμα από τον Βρεττό,η ανάσα του βαριά,είχε κάνει πάρα πολύ κόπο για να
κρατήσει τα νεύρα του. «Κανονικά έπρεπε να έχω μιλήσει στον πατέρα σου αλλά
καταλαβαίνω ότι έχεις ζόρια,τέλος πάντων κάνε ότι θες αλλά σε παρακαλώ σε δυό
μέρες το πολύ να έχεις αφήσει το σπίτι».Λέω μια νοητή καληνύχτα στη Χριστίνα,ο
μόνος με τον οποίο πρέπει να μιλήσω τώρα είναι ο Νάσος.Όπως τότε που έφυγα δε
θα μπορούσα να του πω τα πάντα.Φτηνή δικαιολογία,μπορούσα να του πω τα πάντα
όπως μπορούσα και τότε,δεν ήθελα!Τότε δεν ήθελα για να τον προστατέψω από μένα
τώρα γιατί;Δεν έκανα άλλες ερωτήσεις στον εαυτό μου,έφερα στο μυαλό μου τον
Ντανήλ όπως ακριβώς ήθελα,σε σκόρπια καταματωμένα κομμάτια
-Άργησα πολύ να ξεμπλέξω,ήταν η απάντησή μου στο «ναι» του Νάσου
Κεφάλαιο 18ο
Ο Αντρέα Χάμζα μένει σε ένα άθλιο ξενοδοχείο κοντά στη πλατεία Ομονοίας.Σκέτη
τρύπα χωρίς ζεστό νερό με μία ντουλάπα ρούχων ξεχαρβαλωμένη ενώ τα σεντόνια
έχουν να αλλαχτούν εδώ και μία εβδομάδα.Ανοίγοντας την μπαλκονόπορτα έφερε
μέσα στο δωμάτιο και δύο κατσαρίδες τις οποίες σκότωσε με το παπούτσι του μετά
από πεντάλεπτο κυνηγητό.Το δωμάτιο μυρίζει αλλά δε θα παραπονεθεί.Για δυο τρείς
μέρες μόνο θα το χρειαστεί.Δίπλα του μένουν δύο κοπέλλες μάλλον από κάποια ανα-
τολικοευρωπαϊκή χώρα,η γλώσσα τους είναι από εκείνες τις απροσδιόριστες με το
έντονο «σ» και το παχύ «λ».Μιλούν και φωνάζουν πολύ.Τα νεύρα του είναι τεν-
τωμένα.Κάνει μπάνιο με πολύ κόπο γιατί το νερό είναι σχεδόν παγωμένο αλλά και
κάποια στιγμή σταματάει να τρέχει για να ξαναρχίσει μετά από μισό περίπου
λεπτό.Φωνές και θόρυβοι από το πάνω δωμάτιο,άντρας γυναίκα,γέλια.Αμέσως μετά
μουσική και ένας τραγουδιστής να ικετεύει σε Αραβική ή σε βορειοαφρικανική
γλώσσα.Δεν υπάρχουν πετσέτες και αναγκάζεται να σκουπιστεί με το σεντόνι το
οποίο είναι γεμάτο με κίτρινους και μπεζ λεκκέδες.Δεν σερβίρεται πρωϊνό αλλά κι αν
ακόμα σερβιριζόταν δεν θα το ακουμπούσε.Κατσαρίδα και στη σκάλα,είκοσι ευρώ η
βραδιά,μια χαρά,ούτε ταυτότητα,ούτε τίποτα.Ο κόσμος έχει ήδη ξεκινήσει για τις
δουλειές του,ανεβοκατεβαίνει τις σκάλες του Μετρό και του Ηλεκτρικού,κορναρίσ-
ματα,φασαρία,καυγάδες ανάμεσα σε οδηγούς,λεωφορείο που φρενάρει απότομα για
να μη χτυπήσει ένα μηχανάκι.Μυρωδιά ψημένου φαγητού,λάστιχου και καυσαερίου.
Κανονικά θα έπρεπε να πιεί έναν καφέ αλλά προτιμάει τη μπύρα.Τη συνοδεύει με ένα
σάντουιτς με μορταδέλα και τυρί.Από τη πρώτα μπουκιά κιόλας θέλει να το πετάξει,
τόσο άνοστο είναι και η μορταδέλα πρέπει να’ναι μπαγιάτικη.Η μπύρα είναι παγω-
μένη και είναι ότι πρέπει απομακρύνεται από το φαγάδικο κι όταν βεβαιώνεται πως
δε θα τον δει ο ιδιοκτήτης πετάει το σάντουιτς σε έναν κάδο σκουπιδιών.Ένας μελαμ-
ψος άντρας με μουστάκι που παρακολουθεί τον Χάμζα κατευθύνεται στο κάδο και

502
χωρίς να νοιάζεται αν θα τον δουν αρπάζει το σάντουϊτς.Κάποιος ηλικιωμένος υπόσ-
χεται τον πρώτο αριθμό του λαχείου ενώ ένας άλλος με δέρμα σταχτί και με το πόδι
κομμένο από το γόνατο και κάτω κάθεται στην είσοδο μιας στοάς,δίπλα του μια πατε-
ρίτσα κι ένα κουτί από χαρτόνι με ελάχιστα ψιλά μέσα.Κρατάει στο στήθος ένα άλλο
κομμάτι χαρτόνι που έχει πάνω του γραμμένη τη λέξη Πινάο.Ο Αντρέα ρωτά έναν
περιπτερά πως θα πάει στη διεύθυνση που του έχει δώσει ο αδελφός του.Η Ιππο-
κράτους δεν είναι πολύ μακρυά αλλά πρέπει να περπατήσει πολύ για να φτάσει στο
νούμερο που βρίσκεται το σπίτι.Οι άνθρωποι εδώ είναι πολύ διαφορετικοί από
αυτούς στα Γιάννενα,μοιάζουν να είναι όλοι ξένοι μεταξύ τους και κοιτάζουν καχ-
ύποπτα,είχε μάθει ότι μέχρι και πριν δέκα χρόνια για τον Αθηναίο η λέξη Αλβανός
αποτελούσε σχεδόν συνώνυμο της λέξης εγκληματίας.Η κατάσταση διορθώθηκε με
το κύμα των μεταναστών από Αφρική και Μέση Ανατολή κυρίως.Τα δελτία ειδήσεων
οι δεξιές αλλά κυρίως οι ακροδεξιές εφημερίδες ασχολήθηκαν σχεδόν αποκλειστικά
μαζί τους.Οι Αλβανοί τα είχαν ψιλοκαταφέρει να γίνουν μέρος της ελληνικής πραγ-
ματικότητας,έστω λίγο παραπάνω από τους μαύρους,τους Άραβες ή τους Ασιάτες.Ο
πατέρας του δεν άνηκε βέβαια σε αυτή την κατηγορία των Αλβανών.Ο Αντρέα
έφτασε εκεί που ήθελε και βρήκε και το κατάλληλο κουδούνι που βέβαια είχε γραμ-
μένο ελληνικό όνομα.Απέναντι ακριβώς από την πολυκατοικία βρίσκεται ένα παμ-
πάλαιο ψιλικατζίδικο.Ένας ηλικιωμένος που φορά ένα κοντομάνικο πουκάμισο εντε-
λώς ξεκούμπωτο ώστε να αποκαλύπτει μια λευκή πολυφορεμένη φανέλα φοράει ένα
ζευγάρι χοντρά γυαλιά βγαίνει έξω από το ψιλικατζίδικο και παρατηρεί τον Αντρέα
από πάνω μέχρι κάτω
-Ψάχνει κάτι ο κύριος;τον τόνο της φωνής δεν τον λές φιλικό ούτε και εχθρικό θυμί-
ζει αστυνομικό.
Ο Αντρέα θεωρεί αδιάκριτη την ερώτηση αλλά αποφασίζει να μην αρχίσει καυγά.Πι-
θανόν ο γέρος να έχει πάρει εντολή από τον Κουμάνι να ρωτά τους αγνώστους που
χτυπάνε κουδούνια.Ο πατέρας του είναι καταζητούμενος πρόκειται για ειδική περίπ-
τωση.
-Τον κύριο που μένει στον πρώτο όροφο τον κύριο Γαλάτη,απαντά ο Αντρέα
Ο γέρος κουνάει το κεφάλι,ο Αντρέα πρέπει να συμπληρώσει την απάντηση
-Είμαι συγγενής του
Ο γέρος ξανακουνάει το κεφάλι και χαμογελάει
-Εγώ είμαι ο κύριος Γαλάτης νεαρέ και δεν είμαι συγγενής σου
Ο Αντρέα δε ξέρει πώς να αντιδράσει δεν του έχει πει κάτι παραπάνω ο αδελφός του.
Πλησιάζει το γέρο και αποφασίζει να γίνει όσο πιο ειλικρινής μπορεί
-Ε λοιπόν είμαι γιός του,για κοίτα με δεν του μοιάζω λίγο;
Ο γέρος δε δείχνει να φοβάται κοιτάζει τον Αντρέα με ακόμα μεγαλύτερη προσοχή
και θυμίζει παλαιοπώλη που πασχίζει να εκτιμήσει εμπόρευμα
-Παρ’τον τηλέφωνο σε παρακαλώ και πέσ’του πως είναι εδώ ο γιός του ο Αντρέα.Κα-
πιτένι ι βόγκελ,έτσι πεσ’του
-Πως;
Ο Αντρέα επαναλαμβάνει και ο γέρος τηλεφωνεί.Λέει αυτό που του υπαγόρευσε ο
Αλβανός.Κλείνει το τηλέφωνο και κοιτάζει ακόμα πιο παραξενεμένος τον Αντρέα
-Χτύπα θα σου ανοίξει,είπε ξερά
Ο Αντρέα ευχαρίστησε με νεύμα κι έφυγε.Ανέβηκε με τα πόδια στο πρώτο όροφο.Η
πόρτα του διαμερίσματος ήταν ανοιχτή.Ο πατέρας του μόλις θα είχε ξυπνήσει,τα
γκρίζα μαλλιά του ήταν ανακατωμένα,στον Αντρέα φάνηκε πολύ αδύνατος
-Καπιτένι ι βόγκελ,είπε ο πατέρας, «ο μικρός καπετάνιος» που το θυμήθηκες;
Κανένας από τους δύο δεν είναι διστακτικός,ο πατέρας είναι ο πιο χαρούμενος.Αγκα-
λιάζονται και ο πατέρας φιλάει το γιό του στο σβέρκο.

503
 -
Είναι φανερά καταβεβλημένος κι εγώ δεν τον βοηθώ να καλυτερέψει με όσα του λέω.
Κατά βάθος όμως ξέρει πως θέλω το καλό του.Προσποιείται ότι διαβάζει την αθλη-
τική εφημερίδα που έχει ακουμπισμένη στα γόνατά του,αλλά στη πραγματικότητα
κανει αγώνα για να μαντέψει τι πραγματικά συμβαίνει.
-Άσε με λίγο να το σκεφτώ,μου είπε
-Ο θείος ο Γιάννης είπες ότι σε καλούσε συνέχεια,του θύμισα,θα ξεφύγεις και λίγο
και θα έχεις και καλή παρέα,μ’αυτόν πάντα τα πηγαίνατε καλά
Κούνησε το κεφάλι,συμφωνούσε αλλά ταυτόχρονα παραδινόταν
-Σε τι θα σε εμποδίζω αν μείνω κι εγώ εδώ;
Η τελευταία ερώτηση με πόνεσε,συνειδητοποίησα και πάλι πόσο ευάλωτος είχα αρχί-
σει να γίνομαι.Απέφυγα να τον κοιτάξω.Είχα ξεπεράσει τη περίοδο κατά την οποία
του απέδιδα πολλές ευθύνες γι’αυτό που είχα γίνει.Ήξερε ποιος ήταν ο Βρεττός και
ήξερε και πόσο είχα αλλάξει.Προσπάθησα να σκληρύνω λίγο κι έφερα στη μνήμη
μου εκείνο το «με το σταυρό στο χέρι δε κάνεις λεφτά.Κάποιες πουστιές έχει κάνει
σίγουρα αλλά από άλλα τομάρια είναι πολύ καλύτερος».Το έλεγε στη μάνα μου το
έλεγε και σ’εμένα.Δε ξέρω πόσες προσπάθειες έκανε εκείνος για να το καταπιεί ώστε
να μπορέσει να ζήσει με αυτό.Μάλλον δε θα το μάθαινα ποτέ.Ποιά ήταν η τελευταία
φορά που είχαμε «ανοιχτεί» ο ένας στον άλλον;Πόσο πίσω έπρεπε να πάω;Ακόμα και
ο θάνατος της μητέρας μου δε βελτίωσε και πολύ τα πράγματα.
-Δεν είναι ότι με εμποδίζεις ακριβώς αλλά ξέρεις πως είναι οι δουλειές του Βρεττού,
τα χάλια ωράρια,οι γνωστές μαλακίες.Δεν είναι να περνάς εσύ τέτοιες εντάσεις
Ξανά ματιά στην αθλητική εφημερίδα
-Λείπω και πολλές ώρες στο καφενείο,άλλη μια γραμμή υπεράσπισης και τώρα τον
λυπόμουν ακόμα περισσότερο γιατί ήθελε να μάθει τι συμβαίνει και τον έκαιγε
-Αν δε θέλεις να φύγεις δε θα επιμείνω,είπα ψέματα
-Εντάξει,παραδόθηκε,για πόσο λες να κάτσεις;
-Όχι πολύ,κι άλλο ψέμα
-Να με πάρεις τηλέφωνο,ήρθες τελικά στην Ελλάδα και πάλι πρέπει αλλού να είσαι
εσύ κι αλλού εγώ,τούλάχιστον τα Χριστούγεννα…
-Ναι ρε μπαμπά εννοείται ότι τα Χριστούγεννα θα τα περάσουμε μαζί,αυτό δεν ήξερα
αν ήταν ψέμα ή αλήθεια,εν ανάγκη θα κατέβω εγώ στη Καλαμάτα
Αυτό τον ησύχασε κάπως.Σηκώθηκε με κόπο από τη πολυθρόνα του πήρε το τηλε-
κοντρόλ κι άνοιξε την τηλεόραση.Η πρώτη εικόνα ένα πάνελ με πολιτικούς να προσ-
παθούν να καπελώσουν ο ένας τον άλλον φωνάζοντας,ο δημοσιογράφος σαν παλιός
κονφερασιέ νυχτερινού κέντρου μ’εκείνο το αηδιαστικό χαμόγελο καθωσπρεπισμού
«παρέδιδε» μαθήματα πολιτισμένου διαλόγου
-Αφήσατε τους νεοναζί να κάνουν παρέλαση στο Πειραιά,ο βουλευτής της Αριστεράς
χειρονομεί και παίρνει δικηγορίστικο ύφος από αυτά που λατρεύουν οι κάμερες,που
ήταν η αστυνομία,εμείς μια διακριτική παρουσία είδαμε από μια αστυνομία με ξενο-
φοβική συμπεριφορά…
-Ας μην κατηγορούμε την αστυνομία,πάντα χαμογελαστός ο δημοσιογράφος συντο-
νιστής
-Το αιώνιο πρόβλημα των κομμουνιστών σ’αυτή τη χώρα,με πιο δυνατή φωνή
απ’όλους ο κυβερνητικός βουλευτής,ν’αφήσουμε τους εγκληματίες που έχουν ρημά-
ξει τις γειτονιές σε ένα από τα σπουδαιότερα λιμάνια του κόσμου για να μη μας πούνε
ρατσιστές αυτοί που έχουν κάνει τον λαϊκισμό επάγγελμα,οι προσκυνητές του Στάλιν
«Ο Πειραιάς είναι δικός μου Βασίλη και δικός μου θα μείνει»τα λόγια του Πεφάνη
που δε μπορούν να τα διώξουν από το μυαλό μου οι φωνές των καλεσμένων.
-Στο διάλο καραγκιόζηδες…..,ο πατέρας μου ξεσπάει

504
Τηλεφωνική παρέμβαση από τον Θεμιστοκλή Νικηφοράκη βουλευτή της Εθνικής
Φλόγας.Τα τυπικά καλοσωρίσματα από τον γλύφτη οικοδεσπότη που δεν εννοεί να
αποχωριστεί το χαμόγελό του
-Ένα αληθινά δημοκρατικό κανάλι θα έδινε βήμα και στην Εθνική Φλόγα που είναι ο
μόνος πολιτικός χώρος ο οποίος νοιάζεται πραγματικά όχι μόνο για τον πολίτη του
Πειραιά αλλά για τον Έλληνα πολίτη γενικότερα,ο Νικηφοράκης μιλάει σα να έχει
μπροστά του χαρτί και να διαβάζει
-Το Sun Channel έχει αποδείξει πόσο δημοκρατικό είναι κύριε Νικηφοράκη,ο γλύφ-
της θεωρεί ότι πρέπει να γίνει και λίγο σκυθρωπός δε γίνεται να υποστηρίξει αλλιώς
το επαγγελματικό του σπίτι,μόλις τώρα σας δώσαμε βήμα
-Θα έπρεπε να με είχατε καλέσει,επιμένει ο Νικηφοράκης,αλλά το ότι οι γειτονιές του
λιμανιού όπως και πάρα πολλές γειτονιές του λεκανοπεδίου μαστίζονται από εμπό-
ρους ναρκωτικών,βιαστές,κλέφτες δεν φαίνεται να απασχολεί κανέναν άλλον εκτός
από την Εθνική Φλόγα,η Αριστερά που θέλει να μετατρέψει τη χώρα μας σε αποθήκη
εγκληματιών σφυρίζει αδιάφορα,η κυβέρνηση κάνει αυτό που της λένε οι Ευρωπαίοι
εργοδότες της,οι νέοι κατακτητές οι οποίοι ελάχιστα προβληματίζονται από τον
μουσουλμανικό επεκτατισμό.
-Και θα μας σώσουν οι νεοναζί που έκαψαν τον κόσμο,ο Αριστερός βουλευτής με
ειρωνικό χαμόγελο,οι μόνοι εγκληματίες είστε εσείς
Φωνές,απειλές,βρισίδι και «κύριοι-κύριοι» από τον γλύφτη
-Πως τους αντέχεις,κλείστο! Αρκετή ένταση έχω μέσα μου δε χρειάζομαι περισ-
σότερη
-Ο μαλάκας ο Αναστασιάδης φταίει γι’αυτά,το σχόλιο του πατέρα μου
Δε ξέρω ακριβώς ποια είναι τα «αυτά»
Τηλεφωνική επικοινωνία με τον Ταξίαρχο Αγαμέμνωνα Μυλόπουλο από την Διεύθ-
υνση Αστυνομίας Πειραιά
-Το αφεντικό του Νάσου,επισημαίνει ο πατέρας μου,μιλήσατε καθόλου;
-Κάτσε λίγο να δούμε τι θα πει,θέλω ν’αποφύγω τη συζήτηση και όντως ήθελα
ν’ακούσω αυτόν που δεν έδινε φράγκο για την δολοφονία του Δημήτρη
-Ο κύριος Νικηφοράκης δεν έχει δίκιο,ο Μυλόπουλος με πιο διπλωματικό ύφος από
αυτό του γλύφτη και με μεγαλύτερη αυστηρότητα στο τόνο της φωνής του,η Αστυ-
νομία του Πειραιά ασχολείται εφτά μέρες την εβδομάδα και εικοσιτέσσερεις ώρες το
εικοσιτετράωρο με το πρόβλημα στις γειτονιές γύρω από το λιμάνι.Έχουμε μάτια και
αυτιά ανοιχτά και σας διαβεβαιώνω ότι είμαστε σε πάρα πολύ καλό δρόμο για να
λυθεί μια και καλή το πρόβλημα
-Μόνο που στη πορεία των απολυμένων συμβασιούχων του Δήμου Πειραιά κύριε
Ταξίαρχε υπήρχαν περισσότεροι αστυνομικοί απ’όσους είδαμε στη πορεία της Εθ-
νικής Φλόγας κι αυτό δε νομίζω να τιμά την Αστυνομική Διεύθυνση Πειραιά,ο Αρισ-
τερός βουλευτής πίσω στον δικηγορίστικο τόνο
-Ε βέβαια όταν οι «απολυμένοι» όπως τους λέτε ανήκουν στο δικό σας χώρο και όσοι
από αυτούς δεν ανήκουν τους προσεγγίζετε πολιτικά για να μαζέψετε ψήφους σας
πιάνει η ευαισθησία,πάλι υψωμένη φωνή από τον κυβερνητικό,το ότι ο πολίτης του
Πειραιά φοβάται να κυκλοφορήσει και να αφήσει το παιδί του να παίξει δε σημαίνει
και τίποτα έτσι;Θέλετε να μας εξηγήσετε λοιπόν ποιοι ήταν αυτοί οι άπλητοι μπαχα-
λάκηδες που στη πορεία των…απολυμένων έσπασαν βιτρίνες κι αυτοκίνητα;Εκτός
πάλι αν αρχίσουμε να πιπιλάμε τη γνωστή άγευστη καραμέλα με τους προβοκάτορες.
Ο Μυλόπουλος παίρνει το λόγο
-Δεν υπήρχε λιγότερη αστυνομική δύναμη,εξηγεί,κάνετε λάθος απλώς ήταν διαφορε-
τική η οργάνωση μας και είμαστε πάντα έτοιμοι σε περίπτωση που ξεσπάσουν
επεισόδια.Ολόκληρη η ΕΛ.ΑΣ και φυσικά η Διεύθυνση Αστυνομίας Πειραιά έχουν

505
ξεκινήσει εδώ και καιρό την προσπάθεια αντιμετώπισης της εγκληματικότητας η
οποία οφείλω να τονίσω πως δεν είναι σε τόσο υψηλά επίπεδα όσο κάποιοι θέλουν να
παρουσιάσουν.Φυσικά τα επίσημα στατιστικά στοιχεία της Ελληνικής Αστυνομίας
είναι στη διάθεσή σας
Σκέφτηκα τον Πεφάνη να παρακολουθεί τη συνέντευξη,προσπαθούσα να μαντέψω
την αντίδρασή του.Αμέσως μετά ήρθαν στο νου μου ο Κουμάνι με τον Ντανήλ.
-Ν’αλλάξω κανάλι τώρα;ο πατέρας μου ακούστηκε ανυπόμονος
Έγνεψα «ναι» με το κεφάλι ήξερα που ακριβώς θα ήταν αφοσιωμένο το μυαλό μου
για τις επόμενες αρκετές ώρες
-
Ο Κώστας Τζάφος και πάλι στο Screen Channel να επιτίθεται στον Θωμά Αναστα-
σιάδη,επαίνους για το αναπτυξιακό όραμα της συγκυβέρνησης αλλά και αναφορά σε
παλαιότερους υπουργούς των σοσιαλιστών για τα οράματά τους γύρω από τον σύγ-
χρονο Πειραιά.Η γραμμή είχε δοθεί από τον Παναγόπουλο που χρωστούσε στους
συγκεκριμένους υπουργούς.Ο τωρινός υφυπουργός ανάπτυξης είναι ένας από αυτούς.
-Καλά τα λέει ο μικρός Μάριε αλλά θα λένε πάλι πόσο τον σπρώχνεις
Ο Παναγόπουλος πίνει έναν ντεκαφεϊνέ με γάλα και σηκώνει τους ώμους
-Άσ’τους να λένε
-Έχω μάθει πως αν βγουν οι άλλοι το υπουργείο πάει για συγχώνευση
-Κάπου θα βολευτείς αν αυτό σε ανησυχεί
Ο υφυπουργός χαμογελάει
-Χάνουμε έδαφος πάντως ο κόσμος έχει αγριέψει κι εσύ δέχεσαι ανελέητο πόλεμο για
τα διόδια και για τους δρόμους που είναι ακόμα σε μισοτελειωμένη κατάσταση.
-Ας είναι καλά τα πακέτα που φαγώθηκαν,σχολίασε ψυχρά ο Παναγόπουλος
-Να μη γίνει όμως το ίδιο και με τον Πειραιά,είναι το δυνατό μας χαρτί μπορούμε να
φάμε τους αριστερούς στο νήμα.Ήδη έχουμε καθυστερήσει κι εκεί
-Κάνεις λάθος,είπε ο Παναγόπουλος απλώς δε μπορεί να ξεκινήσει η δουλειά αν δε
βγεί ο Τζάφος,το σχέδιο υπάρχει τα λεφτά είναι στο δρόμο και έχουμε δώσει τα χέρια
και με τον Μακρή,λόγω Ολυμπιακού ο Πειραιάς τον λατρεύει.
-Όλη αυτή η μαλακία με την επιχείρηση στις γειτονιές…,ξεκίνησε να λέει ο υφυπουρ-
γός,ήταν να τελειώσει και ξαφνικά…
-Εσείς είστε κυβέρνηση,εγώ απλά σας πίεσα για να πάρετε την αστερόσκονή σας,θα
κάναμε μια «γιορτούλα» θα πιάνατε κάμποσους πρέζεμπορους θα βάζατε μερικούς
φυλακή και κάποιους άλλους θα τους στέλνατε εκεί από όπου ήρθαν και μετά τα
πανηγύρια στον καθαρό Πειραιά θα άρχιζαν τα μεγάλα έργα αφου ο ανίκανος δήμαρ-
χος θα είχε πάρει πόδι και θα είχε αναλάβει ο Κωστής.Ακόμα και οι Μανιάτες τον
πούλησαν τον Αναστασιάδη.Ειλικρινά, είχατε σκεφτεί να δώσετε δουλειές σ’αυτή τη
μαφία;
-Δύναμη στον Πειραιά οι Μανιάτες Μάριε,παραδοσιακή δύναμη
-Όχι αυτά τα μούτρα όμως.Μπράβοι της νύχτας,ο ένας δούλευε μπράτσα για τον
Βρεττό,ή δε τα ξέρω νομίζεις
-Μια και μιλάμε για μούτρα….,ο υφυπουργός ήταν κάπως διστακτικός και ο μεγαλο-
εργολάβος μπορούσε να μαντέψει που θα κατέληγε η συζήτηση.
Οι δυό τους μέσα στο κότερο του Παναγόπουλου,δεν ήθελαν να διακινδυνεύσουν να
τους δει κάποιος αν αποφάσιζαν να καθίσουν έξω για να απολαύσουν και το πρωινό
θαλασσινό αεράκι
-Για το γαμπρό μου θα μου πεις πάλι;
Ο υφυπουργός απαντά στην αρχή μόνο με τα μάτια
-Του έχω μιλήσει σχετικά,εξήγησε ο Παναγόπουλος,θα κάνει ότι του πω αν αυτό σε
ανησυχεί.Το ξέρει το συμφέρον του

506
Ο υφυπουργός τρίβει το σαγόνι του,ο Παναγόπουλος βαριέται αφόρητα όλες αυτές
τις χειρονομίες αμηχανίας
-Αν βγούμε ξανά θα τον έχουμε κατά νου.Στους δεξιούς έχει πολλές και μεγάλες συμ-
πάθειες.
-Ενώ σε σας όχι.
Ο Παναγόπουλος έχει το πάνω χέρι και μπορεί να ειρωνευτεί όσο θέλει
-Εμείς…έχουμε τους δικούς μας
-Εσείς αμφιβάλλω αν θα βγείτε και τέταρτο κόμμα με τις μαλακίες που έκανε ο έν-
δοξος αρχηγός σας ο οποίος δεν τακτοποίησε και λίγους στην ΕΠΟ,από τον πρώην
πρόεδρο μέχρι και αθλητικό δικαστή,τον ενημέρωναν και ποιους σκόπευαν να
βάλουν για διεθνείς διαιτητές
-Στα χει πει ο Στέλιος αλλά δε στα έχει πει όλα σωστά
Μια γουλιά ντεκαφεϊνέ και μια αδιάφορη ματιά από τον Παναγόπουλο
-Με τον Πεφάνη θα τελειώσει πάντως,είπε κοφτά
-
Ο Ασβεστόπουλος έχει αρνηθεί ευγενικά να ξαναδοκιμάσει καφέ από τα χέρια του
Τόμμυ Νας και η ματιά του έχει καρφωθεί σε δύο πρώην μπασκετμπολίστες που κάθ-
ονται στο καναπέ δίπλα από τον Αμερικάνο,και οι δύο είναι Έλληνες
-Συγχαρητήρια για τη μεταγραφή Τόμμυ,ο Ασβεστόπουλος χαμογελάει,η Αρμάνι
Μιλάνο μπορεί να χτυπήσει ακόμα και φάϊναλ φορ του χρόνου
Ο Νας κουνάει το κεφάλι του
-Έχεις καλές κεραίες,είπε
-Κάνω ότι μπορώ
-Αλλά δε θα γράψεις πριν σου πω
-Εννοείται Τόμμυ άλλα με ενδιαφέρουν τώρα
-Είσαι άτομο που μπορεί κανείς να του έχει εμπιστοσύνη ,είπε ο ένας από τους δύο
πρώην μπασκετμπολίστες ένας τριαντάρης με ξυρισμένο κεφάλι και ανεπτυγμένο
μούσι,ο Ασβεστόπουλος έβρισκε απίστευτα αντιαισθητική αυτή τη μόδα με τα μεγά-
λα μούσια του έφερναν στο νου παρακμιακές θρησκευτικές αιρέσεις.
-Το θέμα είναι αν μπορώ κι εγώ να σου έχω εμπιστοσύνη εγώ,είπε ο Ασβεσ-
τόπουλος,θα χρειαστεί να μιλήσεις με Εισαγγελέα
Ο άντρας κάνει την γκριμάτσα του «δε με νοιάζει»
-Τα γόνατά μου έχουν γαμηθεί πια,δουλεύω σεκιουριτάς για ιδιωτική εταιρεία τα
λεφτά είναι έτσι κι έτσι,το σκέφτηκα.Αν μπορέσετε να στριμώξετε αυτόν τον πούστη
είμαι εντάξει
-Έχουν ήδη αρχίσει να τον στριμώχνουν
Ο άλλος πρώην μπασκετμπολίστας είναι κοντά στα τριανταπέντε.Καστανά μαλλιά
που αραιώνουν στη κορυφή και αρχές στομαχιού.Παλιό ελπιδοφόρο τριάρι αρχικά
στη Καβάλα και κατόπιν στην ΑΕΚ,ο Νίκος Δημητρακόπουλος
-Ολόκληρο κύκλωμα είναι Βαγγέλη,μου επιτρέπεις τον ενικό,ο Τσαγκάρης μας
έφερνε τα «καλύτερα» αναβολικά.Κάποιες άκρες από Μολδαβία αν δε κάνω λάθος.
Καθόλου κούραση και φουλ ενέργεια,ειδικά αν πρόσεχες τις δώσεις,αν έκανες όμως
το λάθος….Μαρτίνος!
Ο Ασβεστόπουλος κρατά σημειώσεις με το μαγνητόφωνο κλειστό.
-Έπρεπε όμως να στήνουμε ματς κι εμείς,όπως γινόταν στο ποδόσφαιρο,συμπλήρωσε
ο άντρας με το μούσι παλιός πάουερ φόργουορντ του Ιωνικού και μετά του Ολυμ-
πιακού όπου εκεί όμως δεν κατάφερε να πιάσει ο Στράτος Κόλλιας
-Οι βρώμες για τα στημμένα του μπάσκετ άρχισαν επί εποχής Μπίλαρου,είπε ο Ασβε-
στόπουλος το θυμάμαι,ήσουν από τα πρώτα του «αγαπημένα παιδιά».
Οι τελευταίες δύο λέξεις ενοχλούν το Κόλλια.

507
-Ποτέ δεν έμπλεξα τόσο πολύ μαζί του,είπε και δάγκωσε το κάτω χείλος του.Ναι
πήρα,ήμουν πιτσιρικάς,ήμουν φιλόδοξος και έπρεπε να επιβιώσω σε αυτό το κύκ-
λωμα με τους μάνατζερς και τους μεσάζοντες,την εποχή που κάθε όνομα που
τέλειωνε σε ιτς έπρεπε να έχει θέση βασικού.Παραδέχομαι πως οι περισσότεροι ήταν
παικταράδες,ο Τσαγκάρης είχε άκρες με την πρώην Γιουγκοσλαβία,μέσω Μολδαβίας
κυρίως.
-Το παιχνίδι για τα πλαίη οφ με τον Άρη;Για εκείνο το ύποπτο στο Αλεξάνδρειο λέω,
ο Ασβεστόπουλος βάζει για λίγο το επαγγελματικό ύφος στην άκρη,τότε είχατε κάτ-
σει να χάσετε;
-Μιλημένοι ήταν τρείς και ο Τσαγκάρης απείλησε τις οικογένειές μας,φοβηθήκαμε
είπε ο Κόλλιας και συμπλήρωσε,μόνο εγώ θα σου μιλήσω από τους τρείς
-Ήταν από τα παιχνίδια σκάνδαλα για το στοίχημα,η FIBA ακόμα τραβάει τις
κωλότριχές της για να βγάλει άκρη,το ίδιο και η Ομοσπονδία Καλαθοσφαίρισης,είπε
ο Δημητρακόπουλος.
-Ο γιατρός μου βρήκε λευχαιμία,ο Κόλλιας σχεδόν ανέκφραστος
Ο Ασβεστόπουλος νοιώθει έναν ξαφνικό πονοκέφαλο,το όμορφο μοντέρνο λίβιγκ-
ρουμ του Νας έχει γεμίσει με έναν άρρωστο αέρα, ο δημοσιογράφος ξέρει πως μόλις
βγει από κεί θα πρέπει να πάει κατευθείαν για ποτό,τέτοια ώρα;Ναι τέτοια ώρα!
-Τώρα ξέρεις γιατί ετοιμάζομαι να μιλήσω,μουρμούρισε ο Κόλλιας
-Εσύ;ρώτησε ο Ασβεστόπουλος τον Δημητρακόπουλο
-Επειδή ήμουν παρών όταν οι μπράβοι του Τσαγκάρη σακάτεψαν στο ξύλο τον ξά-
δελφο της γυναίκας μου μπροστά στα μάτια μας και στα μάτια των παιδιών του κι
εγώ δεν έκανα τίποτα.
-Ένα μπαράκι στο Βύρωνα.θυμάμαι καλά;ρώτησε ο Ασβεστόπουλος
-Προστασία του Τσαγκάρη,ο Δημητρακόπουλος αφήνει το θυμό να κερδίσει κι άλλο
χώρο,έπρεπε να πάω στην ομάδα που είχε συμφωνήσει εκείνος αλλιώς….
-Η εφημερίδα είχε γράψει για επίθεση σε μπαρ του Βύρωνα από «άγνωστους
κουκουλοφόρους» ο ένας εκ των οποίων δε μιλούσε ελληνικά,ο Ασβεστόπουλος είχε
μισή μια επικεφαλίδα στο μυαλό του
-Ψέματα κι εγώ,ψέματα και ο ξάδελφός της γυναίκας μου
Ο δημοσιογράφος πασπατεύει το smartphone του και δείχνει τη φωτογραφία του
Καυκάσιου στους δύο άντρες.Ο Κόλλιας γουρλώνει τα μάτια και ο Δημητρακό-
πουλος στραβώνει το στόμα σα να ετοιμάζεται να κάνει εμετό
-Ήταν ένας από αυτούς που χτύπησαν το ξάδελφο,βεβαιώνει ο Δημητρακόπουλος
-Ένα από τα πρωτοπαλίκαρα του Μπίλαρου,ο Καυκάσιος,είπε ο Κόλλιας
-Θα πούμε ότι θέλετε αλλά θα εγγυηθείτε την ασφάλεια μας,ο Δημητρακόπουλος
είναι μάλλον ο πιο αποφασισμένος από τους δύο
-Νομίζω πως ο Εισαγγελέας που έχει αναλάβει το ξεσκόνισμα είναι εντάξει και οι
πηγές μου λένε πως το θέμα έφτασε μέχρι Άρειο Πάγο
Ο Κόλλιας αφήνει ένα σφύριγμα επιδοκιμασίας
-
Καθόμαστε στο παγκάκι και μοιάζουμε αμήχανοι.Ένα νωχελικό κύμα γλύφει απαλά
την ακτή στα βοτσαλάκια και πίσω από τη πλάτη μας ένα τρόλλεϋ αγκομαχά.
-Ποιος θα το φανταζόταν,εγώ πληροφοριοδότης σου,είπε
-Όλοι μας έχουμε κάνει σκατοδουλειές σ’αυτή τη ζωή,σχολίασα και κοίταξα τριγύρω.
Λίγοι περαστικοί,κυρίως ηλικιωμένοι και νεαροί αλλοδαποί
-Σου είπα και πριν δε με ακολούθησε κανένας η παρουσία μου στη χθεσινή συνάντη-
ση έδειξε πως είμαι οκ μαζί τους.Ο Νικολόπουλος πήρε και βεβαιώσεις από το ξαδελ-
φάκι του Ζούγκλα,συν του ότι….
Δεν ήθελα να συμπληρώσω εγώ ή μάλλον δε μπορούσα,άφησα σ’εκείνον το βάρος.

508
-Έχω κι ένα παρελθόν που βοηθάει,συμπλήρωσε τελικά και μ’έκανε να ντραπώ
-Λες μαλακίες,διορθωνα ότι μπορούσα
-Μοιράζουν περιοχές αλλά αυτό δε θα κρατήσει για πολύ.Ο Τσαγκάρης αποχώρησε
πολύ εύκολα από τον Πειραιά.Ο Εισαγγελέας σου τι λέει;
Eίχα μιλήσει λίγη ώρα πριν μ’έναν κουρασμένο αλλά ενθουσιασμένο Φακλή
-Έχουν υπογραφεί διαταγές για να παρακολουθούνται τα τηλέφωνα και οι κινήσεις
του Τσαγκάρη.Είναι σε επαφή με Ρέθυμνο και Γιάννενα για το άνοιγμα των παλιών
υποθέσεων στις οποίες ήταν ανακατεμένος ο κοντός.Όλοι δουλεύουν τρελά να’σαι
σίγουρος.
-Με το Πεφάνη τι μπορεί να γίνει;υπήρχε αγωνία στη φωνή του
Για πρώτη φορά από την ώρα που καθίσαμε στο παγκάκι γύρισα και τον κοίταξα.
-Δεν είναι το ίδιο εύκολο,του είπα προσπαθώντας να ακουστώ όσο πιο υπηρεσιακός
γινόταν,πρέπει να υπάρχουν ενδείξεις,αποδείξεις και μάρτυρες
-Μάρτυρας,απάντησε με ένα κουρασμένο χαμόγελο και χτύπησε το στήθος του
Δε ξέρω αν το δικό μου χαμόγελο ήταν το ίδιο κουρασμένο αλλά βγήκε αυθόρμητα.
-Όχι ακόμα ε; ρώτησε κι απάντησε ταυτόχρονα σα να διάβαζε τις σκέψεις μου
-Θα χρειαστώ το νούμερο του τηλεφώνου που σου δώσαν
Του είχα μιλήσει σχετικά με το νούμερο από τη Συρία που είχαμε βρεί
-Όλοι τέτοια νούμερα θα έχουν,είπε,κι εγώ δε θα μπορώ να τραβήξω φωτογραφίες ή
να έχω ηχητικά ντοκουμέντα.Δε θέλουν να κουβαλάω το δικό μου smartphone μαζί.
Το μόνο που θα μπορώ να κάνω είναι να φέρνω πληροφορίες αλλά εσείς δε πρέπει να
χάνετε χρόνο.Δε θ’αργήσει να ξεσπάσει πόλεμος ανάμεσά τους
Το γνωστό σφυροκόπημα στους κροτάφους,είχα κρατήσει σημειώσεις στο μπλοκ και
στο μυαλό και το τελευταίο είχε παραφορτώσει και μου φώναζε «όχι άλλο».Πραγμα-
τι θα μπορούσε να ξεσπάσει πόλεμος κι εκείνος ήταν στο στρατό του Πεφάνη,άρα αν
έπεφταν πυροβολισμοί…χτύπησα δυνατά τα γόνατα μου και ρούφηξα μπόλικο αέρα
από τα ρουθούνια,θαλασσινή μυρωδιά ανακατεμένη με κάτι άλλο.Το χτύπημα στα
γόνατα μάλλον τον ξάφνιασε
-Τι θα κάνεις τώρα;τον ρώτησα
-Ίσως βοηθήσω τον πατέρα μου να πακετάρει,δε βλέπω να με χρειαστούν καθόλου
για την ώρα,από το απόγευμα και μετά.Θα φύγουμε με το Ζήση για να στήσουμε
παιχνίδια αλλά λεπτομέρειες δε ξέρω ακόμα, πάντως θα βρώ τρόπο να επικοινωνήσω.
Με θέλουν για δύο δουλειές,στο πόδι του Ζήση και….
Κούνησα το κεφάλι μου,ούτε εκείνος ήθελε να συνεχίσει ούτε κι εγώ.
-
Είχε φύγει εδώ και πέντε λεπτά αλλά εγώ παρέμενα καθισμένος στο παγκάκι.Με βό-
λευε η απουσία του μπορούσα να σκεφτώ πιο καθαρά χωρίς να φοβάμαι πως με κά-
ποιον μαγικό τρόπο θα μπορούσε να εισβάλλει στο μυαλό μου.Θα έκανε ότι έκανε
συνήθως,θα κατάφερνε να βγάλει κάτι από την σωστή πλευρά μου,αν είχα τέτοια,
αυτός και η Χριστίνα και η Ρούλα και η Ελένη,αυτός ο τρομακτικός χορός από
πρόσωπα που με περιτριγύριζε αλλά παρέμενε βουβός.Τα σκαλιά που οδηγούσαν στη
παραλία,τα δέντρα στη πλαγιά εκεί που κρυβόμασταν πιτσιρικάδες και σκοτώναμε
εκατοντάδες αόρατούς Γερμανούς με τα πλαστικά μας πολυβόλα αντγράφοντας επει-
σόδια της τηλεοπτικής σειράς Η ΜΑΧΗ, «άντε ας είσαι εσύ ο Σώντερς επειδή είσαι
κατάξανθος,αλλά εγώ θα είμαι ο Υπολοχαγός άρα θα σε διατάζω.»Ο Στάθης το
μεγαλύτερο παιδί της παρέας,ο αρχηγός μας.Σαν τα αδέσποτα γατιά να χωνόμαστε
πότε στο δασάκι του Προφητή Ηλία πότε στη πλαγιά με τα δέντρα στα βοτσαλάκια.
Τώρα οι εχθροί μου δεν ήταν αόρατοι και τα όπλα δεν ήταν πλαστικά.Το νησάκι του
Παρασκευά άρχιζε σιγά σιγά να σκοτεινιάζει όπως και το παγκάκι πάνω στο οποίο
καθόμουν,ήμουν κομμάτι μια παλιάς κατακίτρινης φωτογραφίας η οποία είχε πάρει

509
φωτιά,στην αρχή μαύριζαν οι πλευρές της και κατόπιν άρχισε να καίγεται το κέντρο
της,δε κουνήθηκα ρούπι και καλοδέχτηκα τη φλόγα.
Εισαγγελία Αρείου Πάγου
Ένας ουδέτερος παρατηρητής βλέποντας τον Εισαγγελέα Αρείου Πάγου να μιλάει
στο τηλέφωνο πιστεύει πως στην άλλη άκρη της γραμμής βρίσκεται κάποιος φίλος με
τον οποίον ο Εισαγγελέας έχει να μιλήσει πολύ καιρό.Αλλά ο υπαρχηγός της ΕΛ.ΑΣ
ούτε ιδιαίτερα φιλική διάθεση έχει και δε του αρέσει που έχει στριμωχτεί
-Λυπάμαι όντως που σας δημιουργείται πρόβλημα αλλά δεν γίνεται αλλιώς και στο
κάτω κάτω όλοι τη δουλειά μας θα κάνουμε καθαρίζοντας τα σκατά που άφησαν οι
άλλοι,ο Εισαγγελέας δε χάνει στο ελάχιστο την ηρεμία της φωνής του παρά το λεξι-
λόγιο που χρησιμοποιεί
-Τριπλάσιο προσωπικό,ο υπαρχηγός μιλάει λες και ανακοινώνει κάτι πολύ δυσάρεστο
και ελπίζει να κερδίσει λίγη περισσότερη κατανόηση,χώρια το ότι έχουμε την από-
λυτα δικαιολογημένη γκρίνια του Μυλόπουλου για έλλειψη αντρών.
-Σου φαίνεται Κυριάκο ότι με νοιάζει το πρόβλημα του Μυλόπουλου;Η πικρή αλή-
θεια είναι ότι κάποιος τράβηξε τη σχάρα από τον υπόνομο και η μυρωδιά πλυμμίρισε
το τόπο.Κι εμείς τρέχουμε και δε φτάνουμε με το άνοιγμα παλαιότερων υποθέσεων
που σημαίνει ότι και ορισμένοι από τους δικούς μας το είχαν ρίξει στον ωχαδελφισμό
και στο δημοσιουπαλληλίκι του χειρίστου είδους.Θα κάνουμε όλοι μας υπομονή και
θα μας βγει και σε καλό να ξέρεις,κρίσεις και για σας αλλά και για μας,λίγη κούραση
παραπάνω η οποία είμαι σίγουρος ότι θα ξεχαστεί όταν αύριο στρογγυλοκαθίσεις στο
γραφείο του Αρχηγού
Βαριά ανάσα από την άλλη γραμμή
-Καλά δε τα λέω;ρώτησε ο Εισαγγελέας
-Ισχύει αυτό που ακούστηκε από το γραφείο του Φακλή;o υπαρχηγός κάπως μαζε-
μένος
-Το οποίο είναι;ο Εισαγγελέας μαντεύει
-Ότι υπάρχουν πληροφορίες πως κάποιοι δικοί μας δούλευαν για τον Τσαγκάρη
-Κυριάκο επίορκοι υπάρχουν παντού,είπε με το πιο φιλικό του ύφος ο Εισαγγε-
λέας,θυμάσαι τι είχε πει κάποτε ένας πρωθυπουργός μας, «ζούμε σε μία από τις πιο
διεφθαρμενες χώρες της Ευρώπης» και όσο κι αν τον κράξαμε όσο κι αν έπεσαν να
τον φάνε οι «φιλότιμες» εφημερίδες μας και όσο αντιδεοντολογική και πολιτικά
απαράδεκτη κι αν ήταν αυτή του η δήλωση κατά βάθος ξέραμε ότι δεν ήταν πολύ
μακρυά από την αλήθεια.
Κι άλλη βαριά ανάσα από τον υπαρχηγό
-Δε θα πάρει πάνω από είκοσι μέρες,είπε ο Εισαγγελέας και μάλλον πολλές λέω
Χτύπος στη πόρτα και ο Εισαγγελέας τελειώνει ευγενικά την συνομιλία με την υπόσ-
χεση ότι θα ξαναμιλήσουν σύντομα.Η γραμματέας κρατάει με δυσκολία μια μεγάλη
ντάνα με χαρτιά
-Εγκρίσεις παρακολούθησης και τηλεφωνικοί αριθμοί,εξήγησε,έχουν γίνει και φυσι-
κά έχουν δωθεί τα απαραίτητα αντίγραφα τόσο στα αρμόδια υπουργεία όσο και στην
ΕΥΠ.
Ο Εισαγγελέας σηκώνεται και παίρνει από τα χέρια της τη ντάνα και την αφήνει στο
γραφείο του
-Υπερκοριός,μουρμουρίζει χαρούμενος
-Ορίστε;η κοπέλα δεν έχει καταλάβει
-Σ’ευχαριστώ πολύ,της είπε εκείνος
Δεν έριξε ούτε μία ματιά χτο χάρτινο βουνό παρά μονάχα άνοιξε τον υπολογιστή του.
Μία βόλτα στις περισσότερες αθλητικές ιστοσελίδες,αρκετές αναφορές χωρίς ονό-
ματα και πάλι με τα αόριστα «Νονοί» και «Μαφία».Μια χαρά ως εδώ!

510
 Εισαγγελία Πρωτοδικών Πειραιά
Ο Φακλής είχε αρχίσει να ξεπερνάει το στάδιο του θυμού και να περνάει σε αυτό του
προβληματισμού,τόσο ο Ασβεστόπουλος όσο κι εγώ μπορούσαμε να τον καταλά-
βουμε,ο καθένας για διαφορετικούς λόγους.Άλλαξε αμέσως έκφραση όταν σταμά-
τησε να κοιτάζει τον υπολογιστή του κι έστρεψε σε μας το βλέμμα του.
-Τελικά είχαν δεν είχαν κάποιοι συνάδελφοι σου κύριε Ασβεστόπουλε την έκαναν τε-
λικά τη πατάτα τους
Εδώ και ένα τέταρτο περίπου σε ορισμένες ιστοσελίδες του Ρεθύμνου και των Ιωαν-
νίνων είχε αρχίσει να γίνεται έντονη αναφορά στις παλιές υποθέσεις τόσο των νεκρών
αθλητών όσο και κάποιων ύποπτων αγώνων στους οποίους εμπλεκόταν ο Βασίλης
Τσαγκάρης και ο Παναγιώτης Πεφάνης
-Μας πηδάνε λίγο την έρευνα,είπα κι εγώ στον δημοσιογράφο
-Αυτό είναι θέμα του διευθυντή τους,είπε εκείνος,εγώ όπως είδατε κράτησα όσο
μπορούσα τα προσχήματα
-Ίσως έπρεπε να μη βγεί τίποτα ακόμα,είπε τελικά ο Φακλής
-Ναι αλλά από την άλλη χωρίς το ρεπορτάζ που έκανε ο Βαγγέλης δε θα είχαμε και
ισχυρά στοιχεία για να ξεκινήσει όλη αυτή η ιστορία με την επανεξέταση των
υποθέσεων,είπα
Ο Φακλής ξαναγύρισε στον υπολογιστή του αφού πρώτα έκανε μια κίνηση με το χέρι
δείχνοντας πως η έρευνα θα ξεκινούσε έτσι κι αλλιώς.
-Είναι απίστευτο τελικά σε πόσα πράγματα είναι μπλεγμένο το καθίκι,μουρμούρισε ο
Εισαγγελέας,και είναι ακόμα πιο απίστευτο με τι κωμικοτραγικούς τρόπους έχει από-
φύγει τη φυλακή.Σα να μας λέει «σας δουλεύω κι ενώ το ξέρετε δε μπορείτε να κάν-
ετε τίποτα»
-Τώρα έρχεστε στη θέση που έχουμε έρθει εμείς κάμποσες φορές,παρατήρησα κάπως
δεικτικά,ο Σπανός με αυτόν τον άνθρωπο απόκτησε τις πρώτες του άσπρες τρίχες.
Ο Φακλής κουνάει το κεφάλι
-Μέχρι εδώ,είπε,αυτό το λαβράκι δε θα το αφήσω να μου φύγει ο κόσμος να χαλάσει
και το καλό με τους δικαστικούς που είναι καυλωμένοι-με συγχωρείτε για τη φράση
κύριε Ασβεστόπουλε-για πολιτική καριέρα είναι πως κάτι τέτοιες υποθέσεις τις πάνε
μέχρι το τέλος.Η υπόθεση είναι στα χέρια του Άρειου Πάγου και παρά τις όποιες
μουρμούρες κάποιων εγκεφάλων της ΕΛ.ΑΣ έχουν κινητοποιηθεί λυτοί και δεμένοι
για να παρακολουθούν τον Τσαγκάρη
-Από τα τηλέφωνα δε βλέπω να βγαίνει κάτι,είπε ο Ασβεστόπουλος,σίγουρα θα
μιλάνε μέσω άλλων αριθμών.Αυτά που είναι καταχωρημένα στο όνομά τους θα είναι
απλά μια καλή βιτρίνα
-Και τα καλύτερα τζάμια σπάνε,σχολίασα,αν κάτι έχω μάθει είναι πως αργά ή γρή-
γορα άνθρωποι σαν τον Τσαγκάρη θα το κάνουν το λάθος.Μια λέξη μια φράση,μπο-
ρει να μην ανοίξει πόρτες αλλά είναι σα να μας δίνει το κλειδί,εμείς απλώς πρέπει να
βρούμε τη κλειδαριά.Με τους μάρτυρες είμαστε οκ;
-Περιμένουν πρώτα τα δικά σας αποτελέσματα,είπε ο Ασβεστόπουλος,τον Τσαγκάρη
όλοι τον φοβούνται και αν δε στηριχτεί ούτε αυτή τη φορά κάτι δυνατό θα έχουμε
επανάληψη παλαιότερων φαινομένων με αλλαγή καταθέσεων.
-Πρέπει να τους πιέσουμε κάπως,είπε ο Φακλής
-Δε θα φέρει αποτέλεσμα,είπα.Ο Τσαγκάρης και ο Πεφάνης θα συγκρουστούν το
πότε δεν ξέρουμε ακόμα,σίγουρα δε θα μπορούσε να ξεκινήσει η παρακολούθηση
των τηλεφώνων της συμμορίας Πεφάνη
-Για την ώρα θα φάμε τα μούτρα μας,είπε ο Φακλής,ίσως να το παλέψω για το τηλέ-
φωνο του Τηλέμαχου Δανάλη αλλά καλό θα ήταν να μάθουμε ποιοι ήταν αυτοί οι
πουλημένοι αστυνομικοί για τους οποίους έχεις πληροφορίες

511
-Αυτό το ψάχνουμε ήδη,εξήγησα,αλλά σύντομα θα έχουμε και ονόματα παραγώντων
διαιτητών και γενικώς ανθρώπων του ποδοσφαίρου εκεί δε θα υπάρχει κανένα πρόβ-
λημα με τις παρακολουθήσεις.
-Μάλλον ήρθε η ώρα που εγώ δε θα πρέπει να ακούσω άλλα,είπε χαμογελαστός ο
Ασβεστόπουλος
-Η κουβέντα τελείωσε,εξήγησε ο Φακλής,και τώρα που μιλάμε στη βάση σας θα
πρέπει να έχουν εγκατασταθεί τα μηχανήματα του υπερκοριού της καλής μας ΕΥΠ
-Πάντα πρόθυμα αυτά τα παιδιά,είπα πικρόχολα
-Εγώ δικαστικός είμαι Νάσο,εξήγησε ο Φακλής,μπορώ να δώσω εντολή μπορώ να
κάνω πολύ κόσμο να τρέχει αλλά για το ποιος θα κάνει τη δουλειά άλλος έχει τον τε-
λευταίο λόγο
-Κάπως έτσι,είπα ξεφυσώντας
-Καλά μη σε παίρνει από κάτω,με παρηγόρησε εύθυμα,όταν θα χρειαστεί να δώσω
συνέντευξη τύπου θα διευκρινήσω σε ποιόν ανήκει το καλό κομμάτι της πίττας
-Αφήστε και καμιά γωνιά για μένα,με εύθυμο ύφος και ο Ασβεστόπουλος
-Ο Πεφάνης ανακατεύεται με ναρκωτικά και με φόνο,η φωνή μου ήταν πιο δυνατή
απ’όσο επιθυμούσα αλλά μου ήταν λίγο δύσκολο να συμμετέχω σε αυτή την
«γιορτινή» ατμόσφαιρα
-Νάσο θες λίγη ξεκούραση,είπε ο Φακλής
-Θέλω πολλά περισσότερα,είπα χαιρέτησα κι έφυγα
Φτάνοντας στο αυτοκίνητό μου ακούμπησα τη πλάτη μου πάνω στη πόρτα του οδη-
γού κι άναψα ένα τσιγάρο.Θα σκότωνα άνθρωπο αν δε κάπνιζα.Ο Ασβεστόπουλος με
πλησίασε με γρήγορα βήματα
-Κερνάω ένα χυμό,είπε φιλικά
-Θα επιστρέψω στη βάση μου για την ώρα,πρέπει να καλωσορίσω την ΕΥΠ
-Αστυνόμε μέχρι τώρα τα πας μια χαρά δε καταλαβαίνω γιατί «τα πήρες» λίγο πριν
στο γραφείο του Φακλή.Εντάξει ο τύπος όπως και οι μισοί δικαστικοί στην Ελλάδα
ψάχνουν για το διάδρομο που οδηγεί στη Βουλή και στα υπουργεία αλλά φαντάζομαι
πως με αυτό είχες κάπως συμβιβαστεί,εμείς τη δουλειά μας θέλουμε να κάνουμε
Πέταξα νευριασμένος το τσιγάρο και το πάτησα για να σβήσει,μετάνοιωσα γι’αυτό
που έκανα κι άναψα αμέσως άλλο
-Αυτή είναι τελικά η όλη ουσία,είπα,η δουλειά,η καριέρα μας,να φανούμε και να
δείξουμε σε όλους πόσο καλά τα καταφέραμε.Θαυμάστε μας!
Με κοιτούσε παραξενεμένος
-Δεν καταλαβαίνω….
-Δολοφονήθηκε ένας άνθρωπος για τον οποίον δεν έδωσε κανένας φράγκο και
βιάστηκαν να κλείσουν την υπόθεσή του για να μην…κουραστούν.Κυνηγάμε για
χρόνια δύο γκάγκστερς που στήνουν παιχνίδια,εκβιάζουν,λαδώνουν και πουλάνε ναρ-
κωτικά αλλά πρέπει να πλησιάσουν εκλογές για να μας έρθει η όρεξη και να ξεκινή-
σουμε να κάνουμε αυτό που έπρεπε ήδη να έχουμε κάνει.Γαλόνια,έδρες,πρωτοσέλιδα
κι ένα μάτσο αρχίδια.
Δυο γενναίες ρουφηξιές τσιγάρου και ο καπνός φεύγει άρων άρων από τα ρουθούνια.
-Μέχρι να ενφανιστεί ο επόμενος Πεφάνης,ο επόμενος Τσαγκάρης που θα ασχοληθεί
μαζί τους κάποιος μόνο όταν θα έρθει η ώρα που θα θελήσει να ανέβει επαγγελ-
ματικά.Μέχρι τότε τι;
Ο Ασβεστόπουλος περιμένει υπομονετικά την συνέχεια
-Δεν είναι μόνο αυτή η υπόθεση έτσι;ρώτησε Θέλω να πω είναι κάτι παραπάνω.
Δεν είχα διάθεση για ψυχανάλυση
-Δε θα ρωτήσω τίποτα περισσότερο Αστυνόμε,είπε ήρεμα
Το δεύτερο τσιγάρο έχει τη τύχη του πρώτου.Στο ντουλαπάκι του αυτοκινήτου υπά-

512
ρχει το παγουράκι με το ουίσκυ αλλά δεν θα το αγγίξω.
-Ούτε και για σένα είναι απλό ρεπορτάζ,παρατήρησα χωρίς καμία διάθεση να «κον-
τράρω» την επισήμανσή του.
-Ασφαλώς και δεν είναι,η ειλικρίνειά του ήταν αφοπλιστική
-
Τα μαλλιά της έφταναν μέχρι τους ώμους,κατάξανθα όπως τα θυμόμουν.Η κοπέλλα
της ρεσεψιόν έριξε μια ματιά και στους δυό μας.Κάτι θα είχε καταλάβει όταν ζήτησα
να καλέσει την κυρία Λία Γεωργαντοπούλου αλλά αντί για όνομα είπα «ένας παλιός
φίλος από το «9ο Λύκειο».Ήξερα ότι η αοριστία που έκρυβε η λέξη «φίλος» μου έδινε
περισσότερες πιθανότητες για να την κάνω να αφήσει το γραφείο της.Στέλεχος τώρα
πια σε ασφαλιστική εταιρεία.Όταν με είδε η έκφρασή της είχε έκπληξη,αμηχανία και
κάτι άλλο που ήλπιζα να ήταν χαρά
-Θα μου διαθέσεις μισή ωρίτσα; αυτός ήταν ο χαιρετισμός μου
Η ρεσεψιονίστ συνέχισε να μας κοιτάζει και σίγουρα επέλεγε υλικό για το μετέπειτα
κουτσομπολιό της
-Ειδοποίησε ότι θα λείψω για λίγο,είπε η Λία με τη φωνή της να βγαίνει αδύνα-
μη,όποιος με ζητήσει ας με πάρει στο κινητό μόνο αν είναι επείγον όμως.
Καθίσαμε σε ένα καφέ μπαρ που βρισκόταν ακριβώς απέναντι από την εταιρεία.Ήταν
ακόμα όμορφη,τα χρόνια είχαν αφήσει ελάχιστα σημάδια επάνω της.Την ένοιωσα να
ξεροκαταπίνει,δε φανταζόταν ότι θα με ξανάβλεπε αλλά ούτε κι εγώ είχα φανταστεί
κάτι τέτοιο.
-Μια χαρά δείχνεις,είπα και παρόλο που το πίστευα πρόσθεσα κι ένα φιλικό χαμό-
γελο για να ενισχύσω τη παρατήρησή μου
-Εσύ μοιάζεις σα να έχεις μέρες άϋπνος,είπε σχεδόν ανέκφραστη αλλά κάτι στα μάτια
της έδειχνε πως προσπαθούσε να στήσει ένα πρόχειρο τείχος άμυνας
-Τρεξίματα,είπα αόριστα,δε θα σε απασχολήσω πολύ
-Ξαφνιάστηκα Στέφανε,το καταλαβαίνεις αυτό
Κούνησα το κεφάλι μου
-Ναι το καταλαβαίνω αλλά μην ανησυχείς,ένοιωσα απλώς την ανάγκη να σε δω λίγο
να μάθω τα νέα σου...
-Και; αυτή τη φορά χαμογέλασε αλλά όχι επειδή ήταν χαρούμενη
-Αυτά μόνο...
Συνέχισε να χαμογελάει όπως πριν και έκανε μεγάλο κόπο να κρατήσει ένα ξέσπασμα
-«Αυτά μόνο»....είσαι απίστευτος έτσι;
Ένοιωθα σαν ηλίθιος,τι ζητούσα,τι πάσχιζα να διορθώσω,τι είδους χρέος προσπα-
θούσα να εξοφλήσω;Στεκόμουν για άλλη μια φορά μπροστά σε δικαστές και ενόρ-
κους από το παρελθόν. «Την επιείκειά σας»!Άντε στο διάολο Δερβάκο
-Τόσο καιρό Στέφανε…τόσο καιρό
Έσφιγγε τα δόντια της,έτσι έκανε πάντα όταν θύμωνε,τις φορές που έφτανα αργο-
πορημένος στα ραντεβού μας,τις στιγμές που με έβλεπε να μη θέλω να μοιραστώ τα
βάρη μου μαζί της,να γίνομαι απόμακρος,απότομος και στο τέλος ψεύτης.
-Θες να φύγω,είπα χωρίς να τη κοιτάζω
-Έφυγες όταν ήθελα να ήσουν εδώ,έσφιξε κι άλλο τα δόντια της
Κάποιοι από τα διπλανά τραπέζια μυρίστηκαν την ένταση
-Δεν ήρθα για να δικαιολογήσω τα αδικαιολόγητα,της είπα,ούτε θα προσπαθήσω να
αραδιάσω ένα σωρό ελαφρυντικά.
-Ένα κωλογράμμα,ένα τηλεφώνημα,μια επίσκεψη
Τα μάτια της είχαν υγρανθεί,πήγα να της πιάσω το χέρι όσο πιο απαλά μπορούσα
αλλά το τράβηξε απότομα,ένοιωσα τις ματιές προς το τραπέζι μας να αυξάνονται
-Όχι δε θα ήθελα να φύγεις τώρα,τα σφίξιμο στα δόντια χαλάρωσε λίγο,θέλω μόνο να

513
μου πεις γιατί,και όχι μόνο ένα «γιατί» αλλά όλα τα «γιατί» που υπάρχουν.Κάποια
άλλη θα μπορούσε να βολευτεί με ένα «συγγνώμη» όχι εγώ!
-Δε θα σου έκανα καλό αν έμενα,της είπα,το έβλεπες, ζούσες από κοντά αυτό που
είχα αρχίσει να γίνομαι,κάτι τέτοιο ζητούσες να έχεις δίπλα σου;
-Ζητούσα εσένα,ένα δάκρυ κύλησε μέχρι την αριστερή γωνιά του στοματός της και
το έγλυψε,ζητούσα όλα αυτά τα “γιατί”,ξέρεις τι πέρασα;Μπήκες ποτέ στο κόπο να
σκεφτείς πόσο κακό έκανες;
-Κάθε μέρα
-Σκατά!
Δε το είπε δυνατά αλλά τρύπησε τ’αυτιά μου
-Έφτασα σε σημείο να σε μισήσω για όσα μου έκανες,είπε προλαβαίνοντας με την
ανάστροφη του χεριού της ένα άλλο δάκρυ,κι αυτό είναι που πραγματικά δε μπορώ
να σου συγχωρήσω με τίποτα
-Πόνεσα κι εγώ Λία κι ένας τρόπος για να γλιτώσω από τα χειρότερα ήταν να φύγω,
ίσως στο μέλλον καταφέρεις να με συγχωρήσεις,θα σήμαινε πολλά για μένα και
ειλικρινά χαίρομαι που έχεις φτιάξει τη ζωή σου,αξίζεις το καλύτερο αν δε το πίστευα
δε θα ζητούσα να σε δώ.Το να σου πω πόσο λυπάμαι δε θα αλλάξει κάτι…
-Και βέβαια δε θα αλλάξει κάτι Στέφανε,σκέφτηκες μόνο τον εαυτό σου,εσύ ήθελες
να ξεφύγεις από τα χειρότερα όπως λές αλλά τελικά τα χειρότερα τα άφησες σε μας,
στο Νάσο και σε μένα!Αλήθεια εκείνον είχες τα άντερα να τον δεις;
-Μιλήσαμε
-Ωραία γιατί οι πληροφορίες που θα σου έδωσε ο φίλος σου ο μαφιόζος γύρω από
μένα μάλλον θα έχουν ελείψεις
Εννοούσε τον Αρίστο,δεν τον έλεγε σχεδόν ποτέ με το όνομά του
-Ο Νάσος σε συγχώρησε;ο θυμός της ολοένα και μεγάλωνε
-Δε ξέρω ακόμα,είπα
-Τι θέλεις τώρα Στέφανε,να κοιμάσαι πιο ήσυχος ζητώντας συγχώρεση αριστερά και
δεξιά;Γιατί γύρισες ξαφνικά;
-Συγγνώμη Λία,συγγνώμη
Κουνούσε το κεφάλι της και κοιτούσε αλλού συγκρατώντας δάκρυα και φωνές,το
βλέμμα της όμως δεν ήταν πουθενά ασφαλές.
-Πλήρωσα και πληρώνω ακόμα σε μεγάλο βαθμό τα όσα σας έκανα…
-Χαίρομαι
Είχε έρθει η ώρα να φύγω δεν είχε νόημα να κάτσω ούτε λεπτό παραπάνω,αρρώσ-
ταινα και μου άξιζε αλλά δεν άξιζε σ’εκείνη όλο αυτό
-Μέχρι εδώ ήταν λοιπόν;είπε
-Όταν ηρεμήσεις θα δεις πως ίσως έτσι έπρεπε να έχουν έρθει τα πράγματα,είπα, εγώ
δε θα μπορούσα ποτε να σου δώσω όσα σου έχει δώσει…
-Ο μαλάκας ο άντρας μου ε;
Τώρα είχα όντως ξαφνιαστεί και ξανακάθισα.
Τι με κοιτάς,είπε και το σφίξιμο στα δόντια ξανάρχισε,η Ντάρυλ Χάννα γέρασε και ο
σύζυγος επιβεβαιώνεται με μια εικοσιπεντάρα μελαχροινή υπάλληλό του που δια-
θέτει τεράστια βυζιά.Μέχρι και αυτοκίνητο της πήρε
-Πως….
-Έκανα ότι κάνουν αυτές οι ξενέρωτες που βλέπουμε στις αμερικάνικες σαπου-
νόπερες,έβαλα ντέντεκτιβ.Τόση ευτυχία Στέφανε!Δε θα χωρίσω,τουλάχιστον όχι
ακόμα,για χάρη του παιδιού μάλιστα αν το καλοσκεφτεί κανείς κατά βάθος ο Ευθύ-
μης είναι καλός πατέρας,αλλά και γιατί...,διέκοψε και γέλασε πικρόχολα,γιατί φοβά-
μαι τη μοναξιά.
Είχε δίκιο,πράγματι δεν είχα καταλάβει πόσο κακό είχα κάνει

514
-Τη πρώτη φορά που έμεινα μόνη διαλύθηκα,δε θα το ξαναπεράσω,τώρα τουλάχιστον
έχω κι ένα παιδί να σκεφτώ.
Ήρθε η Χριστίνα στο μυαλό μου και μαζί της ένα μικρό άσχημο σενάριο.Ετοιμα-
ζόμουν να κάνω τα ίδια σ’εκείνη,ούτε και τώρα το ήθελα….
-Δε μπορούμε να γυρίσουμε το χρόνο πίσω,είπε αδύναμα, ας μη το προσπαθήσουμε
άλλο.
Αυτό πάλευα να κάνω;Να γυρίσω το χρόνο;Να ξαναστήσω το σκηνικό από την αρχή;
Ο Πειραιάς συνέχισε να με διώχνει όσο κι αν επέμενα να τον πλησιάζω.Η πόλη μου
έπαιρνε εκδίκηση για λογαριασμό όλων αυτών που είχα βλάψει.Είχα ανοίξει ένα
σκουριασμένο μπαούλο κι έψαχνα για τσαλακωμένες φωτογραφίες που θα τις έδειχνα
και θα ζητούσα συγχώρεση.
-Τον θυμάσαι τον Δημήτρη;ρώτησα
-Ναι βέβαια,απάντησε,έχεις βαφτίσει το κοριτσάκι του έτσι δεν είναι;
-Σκοτώθηκε σε τροχαίο
-
Ο Λούζιαν Μπόσκο κρατάει δύο νάυλον σακούλες, μία σε κάθε χέρι κι ετοιμάζεται
να τις βάλει μέσα στο κουτί που βρίσκεται πίσω από τη φαγωμένη σέλα της μηχανής
του.Ένα δυνατό χέρι του πιάνει τον ώμο,ο Πολωνός ξαφνιάζεται αλλά το ξάφνιασμα
μετατρέπεται σε τρόμο όταν βλέπει πως αυτός που τον έχει ακουμπήσει είναι ο
Απάτσι.
-Ας τα πάει άλλος τα σουβλάκια,ο μπράβος δείχνει με το σαγόνι του τον άλλο
υπάλληλο από το σουβλατζίδικο
-Αυτός κάτεται ταμείο,εξηγεί ο Μπόσκο
Ο Απάτσι θεωρεί ότι δε χρειάζεται να επαναλάβει τη διαταγή
-Άντε Λούζιαν μη μας πάρει η νύχτα,το αφεντικό ένας χοντρός γύρω στα πενηντα-
πέντε φαλακρός αλλά με το μαλλί που του έχει απομείνει να είναι τόσο πεταχτό που
τον κάνει να θυμίζει κλόουν
-Στείλε κάποιον άλλον,εξηγεί ο Απάτσι
Το αφεντικό ρίχνει μια προσεκτική ματιά και κοιτάζει και τον πάγκο πισω από τον
οποίο βρίσκεται ένα ρόπαλο του μπαίηζμπολ,έχει σπάσει με αυτό δύο φορές τα χέρια
κάποιων Πακιστανών ή Ινδών που πήγαν να τον ληστέψουν με μαχαίρι,βέβαια ο τύ-
πος με την αλογοουρά είναι σαφώς πιο επικίνδυνος και είναι σίγουρος πως κάπου τον
έχει ξαναδεί
-Μην ανακατεύεσαι κύριος,λέει ήρεμα και κατευθύνεται προς τον πάγκο
Ο ψήστης αφαιρείται λίγο από τη δουλειά του,πότε κοιτάζει τον Απάτσι και πότε το
αφεντικό του.
-Ο Λουζιάν θα πάρει ρεπό για την επόμενη μέρα κι εσύ δε θα τολμήσεις να τον
απολύσεις, τόσο απλά,ο μπράβος ακούγεται ήρεμος
-Ποιος το λέει αυτό;το αφεντικό έχει ήδη βρεθεί πίσω από τον πάγκο νοιώθει τη
ζέστη από το ψήσιμο αλλά νοιώθει και ασφάλεια αφου μπορεί να αγγίξει το ρόπαλο
Ο Απάτσι σηκώνει τους ώμους,δε θα κάνει φασαρία
-Θα κάνεις μεγάλο λάθος αν φύγω χωρίς τον Λούζιαν,είπε
Το ρόπαλο τελικά δεν δίνει καμία ασφάλεια,το αφεντικό καταλαβαίνει πως ο άντρας
με την αλογοουρά δεν είναι από τους συνηθισμένους μπρατσάδες που πουλάνε μούρη
κι αυτό φαίνεται όχι μόνο στο τρόπο που μιλάει αλλά και σε ένα μικρό φούσκωμα
κάτω από την αριστερή μασχάλη του σακκακιού του.
-Πήγαινε εσύ,λέει στον νεαρό που κάθεται στο ταμείο
-Έλα ρε αφεντικό σχολάω,παραπονέθηκε αυτός
-Θα πάρεις έξτρα,έλα κουνήσου και πάρε το παπί του Λούζιαν

515
Ο νεαρός ρίχνει ένα εχθρικό βλέμμα στον Πολωνό αλλά αποφεύγει να κοιτάξει τον
Απάτσι,βάζει τις σακούλες στο κουτί και εξαφανίζεται.
Ο μπράβος και ο Λούζιαν μπαίνουν στο τζιπ του πρώτου.Ο Απάτσι βγάζει από τη
τσέπη του σακακιού του ένα κομμάτι χαρτί και το δίνει στον Πολωνό.Εκείνος το
ξεδιπλώνει και βλέπει γραμμένα μερικά νούμερα κινητών τηλεφώνων και δίπλα από
κάθε αριθμό ένα γράμμα.
-Το γράμμα είναι το πρώτο από κάθε όνομα στο οποίο ανήκει ο αριθμός που βλέπεις
Α..Απάτσι,K…Καυκάσιος,Ο..Ολλανδός,Λ..Λάρρυ,Μ…Μπάμπης,φρόντισε να μάθεις
απ’έξω αμέσως τι σημαίνει το καθένα.
Ο Λούζιαν Μπόσκο δείχνει απορρημένος
-Έχουμε σχέδια για σένα και για το φιλαράκι σου τον Κρίστο,είπε ο Απάτσι με ένα
φιλικό αλλά ταυτόχρονα και ψυχρό χαμόγελο.Όπου να’ναι θα ρίξουμε μια δυνατή
σφαλιάρα σ’αυτόν τον πούστη το χοντρό και θα πάρουμε τον έλεγχο και στον Πει-
ραιά.Όσο για την Αθήνα μην ανησυχείς είναι από χθες μιλημένη.Εδώ πάλι εμείς θα
κάνουμε κουμάντο,τις τελευταίες λεπτομέρειες κανονίζουμε.Άκου λοιπόν πως έχει το
πράμα,ο Κρίστο κι εσύ θα φροντίσετε να μάθετε ότι μπορείτε για το πότε θα κυκ-
λοφορήσει το εμπόρευμα στις γειτονιές στο λιμάνι,καλά μέχρι εδώ με παρακολου-
θείς;
Ο Πολωνός κουνάει το κεφάλι δεν είναι και τόσο σίγουρος ότι θα του αρέσει αυτό
που θα ακούσει
-Ωραία,θα πλησιάσετε αυτό το μαλακισμένο τον Μαχαίρα ή το άλλο το κωλόπαιδο
τον Σκαραμανγκά και θα παραστήσετε τους στερημένους,εσύ και ο Κρίστο
Το βλέμμα του Λούζιαν εκπέμπει σήμα «κάτι δεν έχω καταλάβει καλά»,ο Απάτσι
βλαστημάει από μέσα του «η ίδια μαλακία συνέχεια,οι ξένοι δυσκολεύονται να κατά-
λάβουν το λεξιλόγιο της πιάτσας
-Θα κάνετε,πώς να στο πω,ότι δεν αντέχετε άλλο χωρίς ντόπα
Ο Λούζιαν κάπως ικανοποιημένος, «οκ τώρα κατάλαβα»
-Ότι μάθετε,ακόμα και το παραμικρό θα μας το πείτε,θα ειδοποιήσετε όλα τα τηλέ-
φωνα που βλέπεις στο χαρτί
-Και μετά;τώρα ο Πολωνός προετοιμάζεται για το κομμάτι που μπορεί να μην του
αρέσει.
-Tο μετά είναι δική μας δουλειά,εξηγεί απρόθυμα ο Απάτσι,εσύ δεν έχεις να φοβάσαι
τίποτα.Απο κει και πέρα ο χοντρός έχει τελειώσει.Ούτε θα ξανασχοληθείς με τον Πει-
ραιά.Εσύ θα αναλάβεις να πουλάς και να εισπράτεις εδώ,στους δρόμους που θα σου
πούμε.
Αυτό ήταν,από κακοπληρωμένος ντελιβεράς σουβλατζίδικου στην Αχαρνών ο Λού-
ζιαν Μπόσκο προβιβάζεται σε βαποράκι του Βασίλη Τσαγκάρη
-Ετνική Φλόγκα; ρωτάει ο Μπόσκο,αυτοί όλοι ντεν τέλουν εμάς
-Όχι εσάς παλικάρι μου άλλους δε θέλουν αλλά αν τους βάλουμε χέρι θα τους
θελήσουν κι αυτούς,λοιπόν τα κατάλαβες όλα;
Ο Μπόσκο κουνάει το κεφάλι και δε τολμάει να πει πως αν στραβώσει η δουλειά το
πρώτο πράγμα που σκέφτεται να κάνει είναι να την κοπανήσει για την Πολωνία.Ο
Λούζιαν Μπόσκο που για λίγα δευτερόλεπτα βλέπει μπροστά του σφαίρες,σπασμένα
τζάμια αυτοκινήτων καταματωμένα πτώματα και εξαγριωμένους μπάτσους να τραβο-
λογούν όποιον βρουν μπροστά τους.Ο Λούζιαν Μπόσκο που δεν μπορεί να παρη-
γορηθεί με την εικόνα του εαυτού του να μαζεύει εισπράξεις από εξαθλιωμένες
αφρικανές πόρνες και μελαμψά βαποράκια που περιμένουν να τελειώσει αυτή η
«δοκιμασία» και το αφεντικό να τους εξασφαλίσει εισιτήριο για κάποια άλλη χώρα
της Ευρώπης.Είχε ακούσει από τον Κρίστο πως ο Πεφάνης έφερνε μετανάστες από
Συρία,Αφγανιστάν και Αφρική κι αφού για λίγο διάστημα έκανε βαποράκια τους

516
άντρες και πουτάνες όσες γυναίκες ήταν πρόθυμες τους έβαζε σε καράβι γνωστού του
και τους άφηνε σε άλλα λιμάνια,Γαλλία,Βέλγιο,Ολλανδία,Ισπανία.Αντίθετα ο Τσαγ-
κάρης είχε αδυναμία κυρίως στις χώρες του πρώην ανατολικού μπλόκ με κάποιες
εξαιρέσεις βέβαια ειδικότερα στα κατώτερα σκαλιά της ιεραρχίας,θεωρούσε ότι πιο
καλό κουμάντο έκαναν οι ευρωπαίοι
-
Η Μαριάννα ίσα που ακούει την αναπνοή της.Κουλουριασμένη στην άκρη του κρε-
βατιού ξεπερνάει σιγά σιγά ένα αίσθημα ναυτίας.Ο Πεφάνης δίπλα της ανάσκελα με
την τεράστια κοιλιά του να ανεβοκατεβαίνει στο ρυθμό ενός αποκρουστικού ροχα-
λητού.Ο Έντυ έχει μείνει στο μαγαζί μάλλον να πηδάει κάποια από τις κοπέλλες,ο
γιός ήδη στο σχολείο,η ναυτία ξανάρχεται αλλά τώρα την διακόπτει ένα ανόητο κου-
δούνισμα κινητού,ο σκοπός είναι από ένα ηλίθιο ελληνικό τραγούδι που έχει κατά-
κλέψει μια παλιά τούρκικη ποπ επιτυχία.Το κινητό του Πεφάνη,πάλι έχει αλλάξει ήχο
το θεωρεί κάτι σαν χόμπυ αυτή τη σχεδόν μηνιαία αλλαγή ήχου κλήσης.Ο Πεφάνης
μουγκρίζει και μουρμουρίζει ένα σακατεμένο «αει γαμήσου».Τεντώνει τα πελώρια
χέρια του και παραλίγο να την πετάξει από το κρεβάτι.Της γυρίζει τη πλάτη και
πιάνει το κινητό… «μμμμ»
-Αφεντικό έχει έρθει η φουρνιά,η άλλη φωνή δε κρύβει τη χαρά της
Ο Πεφάνης θέλει δυο τρία δευτερόλεπτα να καταλάβει,ο ύπνος του ήταν αναπάντεχα
βαθύς,το σεξ τον είχε ηρεμήσει παρά την απροθυμία της Μαριάννας
-Με τους λιμενικούς οκ;ρώτησε
-Ναι είπαμε ότι θα πάνε σε κέντρο φιλοξενίας στη Δραπετσώνα,εκεί που πηγαίνουμε
κάθε φορά,ιδιωτική πρωτοβουλιά για την αλληλεγγύη στους πρόσφυγες.Χαρτιά,
διευκρινήσεις κανένα πρόβλημα.Αλλά να κανονίσουμε το φευγιό των άλλων μη γίνει
το αδιαχώρητο.
Ο Πεφάνης κάθεται στο κρεβάτι ενώ η Μαριάννα κατευθύνεται προς την τουαλέτα.
-Η γνωστή διαδικασία αγόρι μου,τα κινητά τους στον Μελανίτη,θα δούμε ποια
μπορούμε να κρατήσουμε και ποιά όχι.Θα πάρεις εσύ τον Μελανίτη τηλέφωνο και
πεσ’του να φέρει και τη πλακωμούνα μαζί ώστε κάποιους να τους κουβαλήσει με το
φορτηγάκι και να πάρει αυτούς που είναι να φύγουν.Μόνο να κάνετε λίγο γρήγορα
γιατί προσωρινά την Αθήνα θα την αφήσουμε
-Αφεντικό…,αμηχανία στη φωνή
-Προσωρινά σου λέω,είσαι κουφός ή βλαμμένος;
-
O Απάτσι έχει τελειώσει τη συνάντηση με τον Μπόσκο και κατευθύνεται προς το
μέρος στο οποίο έχει συμφωνήσει να συναντηθεί με τον Τσουκιά και τον Καπετα-
νίδη.Δεν έχει αντιληφθεί το κόκκινο Νισσαν Μίκρα που τον ακολουθεί και το οδηγεί
ο αρχιφύλακας Γκιόκας.Οι οδηγίες του Αθανασάκου είναι για παρακολούθηση του
Μπόσκο αλλά ο Γκιόκας συννενοείται με άλλους δύο αρχιφύλακες από την Υποδιεύ-
θυνση Οργανωμένου Εγκλήματος να αναλάβουν προσωρινά εκείνοι τον Μπόσκο και
αυτός να ακολουθήσει τον γεροδεμένο άντρα με τη κοτσίδα.Ο Γκιόκας είναι έμπειρος
και αφού χαμηλώσει λιγάκι το σώμα του στη θέση του οδηγού πιάνει τη φωτο-
γραφική του μηχανή.Δύο άντρες πλησιάζουν το παρκαρισμένο τζιπ του Απάτσι, κάτι
κρατούν,χαρτί ,μεγέθυνση,μάλλον πρόκειται για χρήματα,πάτημα του κουμπιού,ο πιο
γεροδεμένος από τους δύο άντρες μοιάζει να διαμαρτύρεται και ο τύπος με την
αλογοουρά χτυπάει εκνευρισμένος το τιμόνι.Φωτογραφίες και με τη μηχανή αλλά και
με το smartphone,τις τελευταίες τις στέλνει στη βάση δεδομένων της ΓΑΔΑ.Ειδοποί-
ηση από τον ασύρματο, «ο ντελιβεράς πήγε Σύνταγμα και πήρε το 049 για Πειραιά».
Ο Γκιόκας έχει φωτογραφήσει αυτά που θέλει και αφού δώσει σήμα τόσο στη βάση
όσο και στον υπαστηνόμο Φραγκουλάκη συνεννοείται για σκάτζα με τους δύο

517
αρχιφύλακες από το Οργανωμένο Έγκλημα,τώρα ο κοτσίδας είναι δική τους υπόθεση
ενώ εκείνος επιστρέφει στον Πειραιά πατώντας το γκάζι αλλά αποφεύγοντας να βάλει
τη σειρήνα.
-
Στις αθλητικές ειδήσεις του Screen Channel γίνεται μια μικρή αναφορά για την επαν-
εξέταση των φακέλλων από τις δύο υποθέσεις των νεκρών μπασκετμπολιστών, ενώ η
είδηση που αναφέρεται στον Λάμπρο Μαρτίνο είναι λιτή «ευτυχώς έχει διαφύγει τον
κίνδυνο».Ο Στέλιος Γαλανός θα ανησυχούσε πολύ λιγότερο αν τις ειδήσεις αυτές τις
έβλεπε χωρίς την παρουσία του πεθερού του.Νοιώθει τα μάτια του Παναγόπουλου να
τον τρώνε και περιμένει άλλο ένα κύρηγμα της κατηγορίας «δε θέλω η κόρη μου
να…»
-Περσινά ξινά σταφύλια,είπε,δεν είναι η πρώτη φορά που τα ξανακοιτάζουν
-Και αυτά αφορούν το μπάσκετ που είναι της ΕΟΚ και όχι της ΕΠΟ,σχολίασε λίγο
ειρωνικά ο Παναγόπουλος θέλοντας να δείξει στον γαμπρό του πως δεν τρώει κουτό-
χορτο,αλλά έλα που είναι ανακατεμένος ο Τσαγκάρης που επίσης ήταν ανακατεμένος
στο ποδόσφαιρο.
Ο Γαλανός δε θα ξαναπροσπαθήσει άλλον αποπροσανατολισμό
-Πόσο καλά σας κρατάει;ρώτησε χωρίς περιστροφές ο Παναγόπουλος
-Τι..
-Δεν ήρθα εδώ για παιχνίδια Στέλιο,η φωνή του Παναγόπουλου λίγο πιο τσιριχτή
-Δεν…δεν θα κάνει κάτι,δεν μπορεί…
Ο Γαλανός δεν έχει δύναμη να δώσει τη μάχη,θέλει να γίνει κάτι μαγικό και ο Πανα-
γόπουλος να εξαφανιστεί με μιας από το γραφείο του
-Πάμε σε χρήματα λοιπόν,παλιός κλασσικός τρόπος,ο Παναγόπουλος σα να μιλάει
μόνος του
-Δεν μας έχει εκβιάσει αν εννοείτε αυτό
-Αυτό ακριβώς εννοώ Στέλιο μου,το «μου» μόνο φιλικό δεν είναι
-Δεν με έχει πλησιάσει
-Θα το κάνει,μη γελιόμαστε,αν στριμωχτεί θα το κάνει,όπως το έκανε όταν ήταν φυ-
λακή.Κάποιοι καραγκιόζηδες φρόντισαν και την έβγαλε καθαρή γιατί φοβήθηκαν
αποκαλύψεις,το πρόβλημα το δικό μου είναι πως ορισμένοι αν όχι όλοι από αυτούς
τους καραγκιόζηδες είναι μέλη της κυβέρνησης με την οποία έχω πάρε δώσε,και η
οποία κυβέρνηση θα πρέπει σύντομα να διαπραγματευτεί νέα ευρωπαϊκά κονδύλια
τόσο για έργα οδοποιίας όσο και για έργα ανάπλασης.Χρειάζεται να σου πω τι
σημαίνει αυτό;
Όχι δεν χρειαζόταν,ο Γαλανός τα είχε ξανακούσει και στο δείπνο πριν κάποιες μέρες.
-Σκοπεύετε να…
-Σκοπεύω να τον βγάλω από τα πόδια μου,όπως και το άλλο το μούτρο αλλά αυτό δε
θα γίνει μόνο με τα λεφτά.
Ο Γαλανός είχε τρομάξει,το μυαλό του γεννούσε περίεργα σενάρια.Ο Παναγόπουλος
είχε ήδη κάνει εισβολή εκεί
-Α όχι ,είπε με ένα αδύναμο χαμόγελο,μη φανταστείς τίποτα ακραίο.Τι με πέρασες;
Απλώς τόσα χρόνια διαπραγματεύσεων,συμφωνιών και ελιγμών με έχουν διδάξει
πολλά και χρήσιμα πράγματα.Τα χρήματα λοιπόν είναι το ένα σκέλος,το άλλο σκέλος
και το πιο σημαντικό…είσαι εσύ!
-Εγώ;σε αντίθεση με τον πεθερό του ο Γαλανός δε μπορούσε να πιάσει αμέσως το
νόημα
-Εσύ,επαναλαμβάνει κουρασμένος ο Παναγόπουλος,πρέπει να τινάξεις αυτές τις σχέ-
σεις από πάνω σου μια και καλή.Για να το κάνεις αυτό υπάρχει μόνο ένας τρόπος
-Ο οποίος είναι;

518
-Να παραιτηθείς από πρόεδρος της ΕΠΟ και να ανακοινώσεις εκλογές,εξήγησε
ψυχρά ο Παναγόπουλος.
Ο Γαλανός ζαλίζεται λίγο και νοιώθει την ανάγκη να καθίσει.Τώρα τη σκυτάλη στο
δελτίο του Screen έχει πάρει ο ξερακιανός μετεωρολόγος, «ασυνήθιστη για την εποχή
ζέστη,το κέντρο της πρωτεύουσας θα θυμίσει Αύγουστο»
-Δε μπορώ να το κάνω τόσο εύκολα αυτό…,ψέλισε ο Γαλανός
-Θα το κάνεις όμως,είπε ο Παναγόπουλος χωρίς να έχει εξουσιαστικό τόνο η φωνή
του
-Δεν είναι οι εκλογές της ΕΠΟ σαν τις βουλευτικές,εδώ έχουμε να λογοδοτήσουμε
στην ΟΥΕΦΑ,έχουμε….
Κανένας δεν διέκοψε τον Στέλιο Γαλανό,απλώς δεν μπορούσε πια να μιλήσει.Ο Πα-
ναγόπουλος έμοιαζε σαν αρχίατρο επιτροπής που θα έδινε κάποιο είδος βεβαίωσης
στον ασθενή γαμπρό του.
-Το έχω φροντίσει και αυτό,ο αρχίατρος κυρίαρχος στην καρέκλα του
Ο Γαλανός καταλαβαίνει,το μαγείρεμα της απομάκρυνσής του αποφασίσθηκε μέσα
σε λίγα λεπτά όταν οι δημοσιογράφοι του Παναγόπουλου άρχιζαν να συλλαμβάνουν
τα τελευταία γεγονότα για την επανεξέταση των φακέλλων και για το ξεσκόνισμα
παλαιότερων υποθέσεων στις οποίες ήταν ανακατεμένως κυρίως ο Τσαγκάρης.Άρχι-
σε να φέρνει στη μνήμη του ονόματα,σκοτεινά στιγμιότυπα,τηλεφωνήματα,πάρτυ,
χρήματα να αλλάζουν χέρια,παράπονα,απειλές.. «ασυνήθιστη για την εποχή ζέστη»
-Θα ορίσεις εσύ ποιος θέλεις να κατέβει στη θέση σου,είπε ο Παναγόπουλος,θα είναι
κάποιος άνθρωπος της εμπιστοσύνης σου που θα μπορεί να σε…καλύψει
Το «άνθρωπος της εμπιστοσύνης σου» και το «καλύψει» ακούγονται σαν «θα πρέπει
να είναι βρώμικος σαν κι εσένα».
-Ίσως θα μπορούσα να τον βάλω στη θέση μου χωρίς εκλογές,μια ελπίδα στο βάθος
Ο Παναγόπουλος αρνείται με κούνημα του κεφαλιού
-Θα κάνεις κακό στην εικόνα σου,είπε,πραξικόπημα δε θέλουμε.Καθαρές,τρόπος του
λέγειν,εκλογές με τον δικό σου άνθρωπο να στηρίζεται από τη συγκυβέρνηση και να
σε κάνει να κοιμάσαι πιο ήσυχος.Η αντίπολίτευση που έχεις δεν είναι και τόσο
ισχυρή απ’όσο ξέρω
Μια πρόχειρη βολιδοσκόπηση της όλης κατάστασης από τον Γαλανό,ένα είδος
γκάλοπ,εκείνος κάνει την ερώτηση εκείνος δίνει την απάντηση.
-Καρζής και Χριστοδούλου είναι μέτωπο,η Θεσσαλονίκη περισσότερο παίζει με την
πολιτική παρά με το ποδόσφαιρο
-Ο Χριστοδούλου αν του δώσεις κόζια θα είναι εντάξει,ο Καρζής είναι ένα θέμα γιατί
είναι παλιός συμμαθητής και φίλος του υπουργού Τουρισμού.
Ο Γαλανός έγνεψε καταφατικά,το Υπουργείο Τουρισμού που είχε προκύψει από την
κατάργηση του Υπουργείου Πολιτισμού και Τουρισμού προκειμένου να βολευτούν
δύο «δικοί μας» σε υπουργικές θέσεις και να υπάρχουν ταυτόχρονα και τα ισχυρά
επιχειρήματα της εξιδικευσης και των συγκεκριμένων αρμοδιοτήτων.Ο Καρζής είχε
στηρίξει οικονομικά τη πολιτική καμπάνια του τωρινού υπουργού τουρισμού.
-Δε θα ησυχάσει ακόμα κι αν φύγω,είπε ο Γαλανός
Ο Παναγόπουλος ήταν σίγουρος τώρα πια ότι ο γαμπρός του φοβόταν
-Σπρώξτε τον μια χρονιά και θα το βουλώσει,είπε,,αν και δε θα κερδίσει τις εκλογές ο
δικός του και επίσης μη ξεχνάς ότι ο Καρζής έχει κάνει φυλακή,δεν είναι και η καλύ-
τερη διαφήμιση για τον υποψήφιό του.
-Έχει παντού χρέη και παρόλα αυτά παίρνει δάνεια κι ετοιμάζεται να χτίσει και δύο
ξενοδοχεία,ένα στη Κρήτη και ένα στη Ρόδο,είπε ο Γαλανός

519
-Φραγκοφονιάς είναι,αλλά λίγες ισχυρές συμπάθειες έχει,είπε ο Παναγόπουλος,τις
εκλογές μπορεί να τις κερδίσει αυτός που θες εσύ αλλά πρέπει να τις κάνεις το συντο-
μότερο δυνατό.Ο χρόνος ακόμα είναι με το μέρος μας
-Και μετά τις εκλογές;ρώτησε δειλά ο Γαλανός,Εννοώ..εγώ…
-Εσύ θα έχεις καθαρίσει πια με το ποδόσφαιρο,θα ξεκινήσει μια άλλη καριέρα πιο
πολλά υποσχόμενη
-Δηλαδή;
-Έχω μιλήσει με ανθρώπους από τη συγκυβέρνηση,στους κεντροδεξιούς κύκλους
ξερογλύφονται κάποιοι στην ιδέα της καθόδου σου στην πολιτική
-
Στη προβλήτα του λιμανιού της Ελευσίνας κοντά στη διασταύρωση της Μπουμπου-
λίνας με την Κανελλοπούλου άντρες του λιμένικού να γράφουν σε μπλοκάκι,να
μιλάνε στον ασύρματο και να προσπαθούν να συννενοηθούν στα αγγλικά και στα ελ-
ληνικά με δέκα αλλοδαπούς ,τέσσερεις γυναίκες και έξι άντρες.Κορναρίσματα από
δύο μεγάλα φορτηγά που θέλουν να ξεμπλοκάρουν από το λιμάνι,σφυρίχτρες,χειρο-
νομίες και βρισιές
-Στο διάολο,μας έχετε κατσικωθεί και δε λέτε να φύγετε,ο πρώτος φορτηγατζής που
ξεμπλοκάρει βρίσκει την ευκαιρία να βρίσει μια γυναίκα που φορά κίτρινη μαντήλα,
εκείνη δεν καταλαβαίνει αλλά δε φαίνεται να ενοχλείται.
-Πάλι καλά μόνο δέκα αυτή τη φορά,σχολίασε με κάποια ανακούφιση ένας υπαξιω-
ματικός του λιμενικού κι έριξε μια ματιά στον καπετάνιο του φορτηγού πλοίου Σάντα
Μάντρε,αλλά ως πότε αυτό το βιολί
Ο καπετάνιος έχει συνηθίσει αυτό το μπαράζ ερωταπαντήσεων και τώρα πια δεν αισ-
θάνεται την παραμικρή ανησυχία,οι πρώτες μέρες αγωνίας έχουν περάσει ανεπισ-
τρεπτι.
-Ο κύριος Μακρής συνεργάζεται στενά με τις Ευρωπαϊκές οργανώσεις για το μετα-
ναστευτικό και τα ανθρώπινα δικαιώματα,προσοχή τα μπαούλα!
Φώναξε σε τρείς γεροδεμένους άντρες που κουβαλούν πάνω σε καρότσια πλατφόρμες
σωρούς από κιβώτια.
-Τι έφεραν πάλι…,σχολιάζει ο υπαξιωματικός και σκουπίζει με το χέρι το ιδρωμένο
σβέρκο του.
-Τη ζωή τους,απαντά ο καπετάνιος
-Πολλά κιβώτια,η παρατήρηση κρύβει αρκετή πονηριά
Ο καπετάνιος αντιλαμβάνεται την υποψία υποννοούμενου αλλά ξέρει πως ο υπαξιω-
ματικός θα μείνει στις κουβέντες
-Που θα τους βάλετε;ρωτάει ο λιμενικός
-Είπαμε στους χώρους στη Δραπετσώνα κυρίως αλλά ίσως και στο Κερατσίνι μπορεί
όμως να μας δώσει χώρο και η ΠΑΕ.
Ο λιμενικός θέλει να ξεμπερδεύει,οι τσακωμοί των αντρών του με δύο φορτηγατ-
ζήδες συνεχίζεται,κάνει νόημα με το χέρι του να τους αφήσουν να περάσουν.Ζέστη
μυρωδιά από καύσιμο,λάστιχο και ιώδιο.Οι αλλοδαποί έχουν κολλήσει ο ένας δίπλα
στον άλλον.
-Που θα πάνε μετά;ρώτησε ο υπαξιωματικός
-Θα συννενοηθούμε,ο Μακρής θα μιλήσει και με Ολλανδία αλλά και με Βέλγιο
κάπου εκεί θα καταλήξουν.Είκοσι μέρες με ένα μήνα θα τους κρατήσουμε
Νέα σφυρίγματα και νέα κορναρίσματα,έχουν φτάσει δύο φορτηγάκια βαν, ένα
μαύρο φολκσβάγκεν το οποίο οδηγεί η Γκέλη και ένα ασημένιο φίατ –ντόμπλο το
οποίο οδηγεί ο Ντανήλ.Οι τρείς γεροδεμένοι μεταφέρουν γρήγορα τα κιβώτια και τα
τοποθετούν προσεκτικά στο πίσω μέρος των βαν.Ο Ντανήλ,η Γκέλυ αλλά και ο κα-
πετάνιος κάνουν νόημα στους αλλοδαπούς να χωριστούν σε δύο ομάδες ώστε να

520
βολευτούν στα οχήματα.Όλες οι γυναίκες φορούν μαντήλες,μαύρες,ροζ και κίτρινες
ενώ οι περισσότεροι άντρες φορούν παλιά κοντομάνικα πουκάμισα που ο ιδρώτας τα
έχει κάνει να μοιάζουν σα να είναι φτιαγμένα από λεπτό χαρτόνι.Ο λιμένικός
κοντεύει να σκάσει από τη ζέστη και απορεί πως αντέχουν οι γυναίκες με όλα αυτά τα
ρούχα πάνω τους.
-Εγώ θα τους πάω στην Ελευσίνα;ρώτησε στον καπετάνιο σχεδόν ψιθυριστά η Γκέλη
Ο καπετάνιος έγνεψε «ναι» με το κεφάλι αλλά πρόσθεσε
-Κοιτάχτε μόνο το φαϊ να είναι καλύτερο από την άλλη φορά
Η Γκέλη χαμογέλασε
-Ο άλλος ήταν τσίπης αλλά τον συμπαθεί το αφεντικό,αλλάξαμε όμως προμηθευτή
μην ανησυχείς
-Πάλι καλά και όπως είπαμε όλοι ξέρουν πως θα τους πάμε στη Δραπετσώνα
-ΟΚ,είπε η κοπέλλα και μ’ένα σάλτο βρέθηκε στη θέση του οδηγού
Ο Καπετάνιος προχώρησε προς το μέρος του Ντανήλ
-Εσύ θα τους πας στο Νέο Κόσμο στο Στούντιο
-Ναι,είπε ξερά ο Ρώσος
-
Στην είσοδο του Πορτο Αμόρε ενός παμπάλαιου ξενοδοχείου στην οδό Νοταρά στον
Πειραιά φιλοξενείται μια γλάστρα με ένα απότιστο φυτό που έχει ήδη αρχίσει να
ξεραίνεται από τη ζέστη.Δίπλα από το ξενοδοχείο ένα επίσης «αρχαίο» καφενείο από
την εποχή που η Νοταρά ήταν από τους πιο επικίνδυνους και κακόφημους δρόμους
της πόλης.Παρα-δίπλα ένα ετοιμόρροπο κτίριο παλιός οίκος ανοχής ενώ τη μίζερη
εικόνα αυτού του κομματιού του δρόμου συμπληρώνουν δύο μαγαζιά που έχουν
κλείσει,ένα μίνι μάρκετ με τα τελάρα του γεμάτα με όχι και τόσο φρέσκα φρούτα κι
ένα κατάστημα για φωτοτυπίες και βιβλιοδεσία.Ο Νικολάκης δε διστάζει να δείξει
την αποστροφή του γι’αυτό το περιβάλλον,αντίθετα ο Θανάσης Σκαραμανγκάς δε
φαίνεται να ενοχλείται καθόλου ανυπομονεί για τα ευχάριστα νέα.Στέκονται περίπου
δυο μέτρα μακρυά από την είσοδο του ξενοδοχείου.
-Επιτέλους ρε αγόρι μου δεν άντεχα άλλο τις γκρίνιες,ήταν οι πρώτες κουβέντες του
Σκαραμανγκά
-Κάνανε και οι δικοί σου το σόου τους και γίνατε διάσημοι,σχολίασε ο Νικολάκης,μα
τι τους ήρθε μου λες;Αν οι μπάτσοι…
-Έλα μωρε ποιοι μπάτσοι,ο Σκαραμανγκάς σχεδόν γελάει,θα έχουμε τίποτα το βράδυ;
-Θα έχετε,βεβαιώνει ο Νικολάκης,αλλά θα πάμε με ρέγουλα
-Ώχουουου
-Τι ώχου ρε,άσε τις μαλακίες,σφύριξε θυμωμένος ο Νικολάκης,δε θα προκαλέσουμε.
Εσύ θα αναλάβεις τα σύνορα με τη Δραπετσώνα ενώ από την άλλη πλευρά θα βάλου-
με κάποιους άλλους.
-Τον καινούργιο;ρώτησε πονηρά ο Σκαραμανγκάς
-Όλα τα μαθαίνεις ε;
-Φτάνει να είναι συνεννοήσιμος,είπε αδιάφορα ο νεοναζί
-Είναι μούτρο,βεβαίωσε ο Νικολάκης,και είναι και ξύπνιος,ψημμένος,δούλευε μπρα-
βιλίκι για τον Βρεττό…
-Εντάξει τότε,άρα τους μαζεύω για το βράδυ,είπε ο Σκαραμανγκάς
-Ναι είμαστε έτοιμοι εξήγησε τους πως έχει,για τις ποσότητες εννοώ και τιμές
ισχύουν οι ίδιες,επίσης αν τυχόν και τους πλησιάσει άνθρωπος του Τσαγκάρη,να μας
ειδοποιήσουν αμέσως,να έχεις το νού σου κι εσύ γιατί ο Τσαγκάρης με σας είχε
μπίζνες.
-Έλα ρε Νίκο λες και δε ξέρεις.Αλήθεια εκείνο το μαλακισμένο ο Μπαρκιάς τι έγινε;

521
-Ποιος ασχολείται;Μάλλον τα έκανε επάνω του μετά τη σύλληψη κι έκοψε ρόδα
μυρωμένα
-Ναι αλλά…
-Αλλά τι,δε φαντάζομαι να φοβάσαι ότι θα μιλήσει.Χέστο το κωλόπαιδο όλο μπελά-
δες ήταν,ο χάρτης αλλάζει τώρα και ο Πειραιάς είναι δικός μας,απλώς καλού κακού
προσέχουμε και λίγο τον κοντό.Όσον αφορά τώρα την κυκλοφορία τις πρώτες μέρες
τουλάχιστον θα είναι βραδινή ή έστω θα ξεκινά αργά το απόγευμα, βλέπεις είμαστε
λίγο πρίν τις δημοτικές εκλογές και θα αρχίσει αυτή η παπαρολογία για καθαρούς
δρόμους και για ασφαλή Πειραιά,κι έπρεπε να ανακετευτείτε κι εσείς για να τραβή-
ξετε τα βλέμματα,να κάνει το κομμάτι του ο Νικηφοράκης.
Στο τελευταίο κομμάτι ο Σκαραμανγκάς συμφώνησε μάλλον απρόθυμα με νεύμα του
κεφαλιού.
-Είναι από τα πρώτα ονόματα,είπε,οι περισσότεροι λένε πως θα έρθει η στιγμή που θα
πάρει αυτός την αρχηγεία,μη ξεχνάς πως καλόβλεπε τον δήμο της Αθήνας.
-Καλά πες του,μπράβος ήταν και μπράβος παρέμεινε.Ελπίζω μόνο να κάτσετε λίγο
ήσυχα και να μην επαναλάβετε την πορεία αυτές τις μέρες
-Νικολάκη για να μαθαίνεις,η πορεία ήταν συμφωνημένη και όχι μόνο με τους από
πάνω αλλά με το γραφείο του Τζάφου και με το γραφείο του…προέδρου
Ο Νικολάκης ελαφρώς θυμωμένος με το άνετο και μάγκικο ύφος του Ξυραφιού αλλά
στο κάτω κάτω όταν κάνεις δουλειές με μέλος της Εθνικής Φλόγας κάτι τέτοιες συμ-
περιφορές τις περιμένεις και χίλιες φορές να μιλάς με τύπους σαν τον Σκαραμανγκά
παρά να σου παριστάνει το αφεντικό ο λιγδιάρης Αλβανός.
-Θα περιμένεις στο συνηθισμένο μέρος γύρω στις επτά,ή ο Ντανήλ ή κάποιος άλλος
θα σου φέρουν τα πρώτα «αγαθά»
-Να σε ρωτήσω κάτι τελευταίο ρε Νικολάκη,όταν τελειώσει η ιστορία με τις εκλογές
και βγει με το καλό ο Τζάφος,τι θα γίνει με όλο αυτό εδώ,το Ξυράφι ανοίγει τα χέρια
του και παριστάνει ότι δείχνει όλη τη περιοχή σα να μιλά για το βασίλειό του,ποιος
θα δουλεύει τους δρόμους;
Ο Νικολάκης δεν είχε κάποια απάντηση αλλά κι αν ακόμα είχε δεν σκόπευε να την
μοιραστεί με τον Σκαραμανγκά.Στη διασταύρωση της Νοταρά με την Μπουμπου-
λίνας είναι παρκαρισμένη μια Σέβρολε Κρουζ,από τα τελευταία αποκτήματα της
ΕΛ.ΑΣ η οποία παραδόθηκε όπως και οι υπόλοιπες σαρανταεννέα μετα βαϊων και
κλάδων σ’εκείνη την τελετή που έγινε στην πρώην σχολή αξιωματικών τότε που η
Ελλάδα είχε αναλάβει την προεδρία της Ευρωπαϊκής Ένωσης.Ο αρχιφύλακας Σώζος
Βαραδάς ήταν πολύ ικανοποιημένος που την οδηγούσε,χρειάστηκε να δείξει ταυτό-
τητα στο στραβάδι της ΔΙ-ΑΣ που πήγε να του κάνει παρατήρηση για παράνομο
παρκάρισμα.Στη θέση του συνοδηγού ο υπαστηνόμος Σπήλιος Καβαλιέράτος τραβά
φωτογραφίες με ένα άλλο δωράκι,μια μηχανή χάρισμα της ΕΥΠ στην ΕΛ.ΑΣ κι
έπρεπε να παραδεχτεί ότι κάποιες από τις «δευτεράντζες» της Υπηρεσίας Πληροφο-
ριών είχαν βολέψει μια χαρά την Αστυνομία χωρίς να επιβαρύνουν τον προϋπο-
λογισμό.Έχουν τραβηχτεί ήδη αρκετες φωτογραφίες μέχρι τη στιγμή που χώρισαν ο
Νικολάκης με το Ξυράφι
-Μένουμε στη παρακολούθηση του ξυρισμένου,είπε ο Καβαλιεράτος
-Κάπου τον έχω ξαναδεί τον άλλον,μουρμούρισε ο Βαραδάς,δε μπορώ να θυμηθώ
που
Ο αρχιφύλακας έβαλε μπρός τη μηχανή και μπήκε στη Νοταρά
-Ήταν ανάγκη να έρθει με παπί,γκρίνιαξε ο Καβαλιεράτος για το μεταφορικό μέσο
του Ξυραφιού
-Έτσι όπως έχει γίνει ο Πειραιάς κύριε υπαστηνόμε κι εμείς με παπάκι ή έστω με μια
καλή μοτοσυκλέτα έπρεπε να τον ακολουθούμε,γαμώ τα έργα μου…

522
-Το πρώτο λιμάνι χωρίς μετρό και τραμ Βαραδά;Που ζεις;αστιεύτηκε ο Καβαλιε-
ράτος
Το παπάκι με τη Σεβρολε έπιασαν την Βασιλεώς Γεωργίου με κατεύθυνση το λιμάνι
-Ξεκινάει δουλειά το παλικάρι μας,σχολίασε ο Βαραδάς,να δείτε που αυτός στη Νο-
ταρά του έδωσε εργασία για το σπίτι.Θα μας λιώσει στο τρέξιμο ο Αθανασάκος
Το ύφος του Καβαλιεράτου έγινε λίγο πιο σοβαρό
-Πιστεύεις κι εσύ ότι είναι τόσο εμμονικός όσο λένε;Και μη φοβάσαι η ερώτηση είναι
εντελώς εξωϋπηρεσιακή
Ο Βαραδάς έχει το νου του στο Ξυράφι αλλά θέλει να είναι προσεκτικός στην απάν-
τησή του
-Για κάποιους είναι θρύλος,είπε χωρίς να κοιτάζει τον ανώτερό του,κι εδώ που τα
λέμε κάμποσοι συνάδελφοι από τα Εγκλήματα Κατά Ζωής τον έχουν εικόνισμα,μικ-
ροί βαθμοί βέβαια
Ο Βαραδάς απέφευγε να πει περισσότερα,ναι οι μικρότεροι βαθμοί σχεδόν προσκυ-
νούσαν τις επιτυχίες του Αθανασάκου,οι μεγαλύτεροι βαθμοί και κάποιες «κλάρες»
είχαν πάρει στραβά την ιστορία με τους επίορκους αστυνομικούς και το χειρισμό της
από τον Αστυνόμο συνάδελφό τους,ο Βαραδάς όμως ήξερε πως πίσω από αυτές τις
αντιδράσεις υπήρχε και άφθονη δόση ζήλιας.Δε σκόπευε να τσουλήσει άλλο τη συζή-
τηση και ήλπιζε να το σεβαστεί αυτό ο Καβαλιεράτος
-
Τα νεύρα μου ήταν αρκετά τεντωμένα αλλά μπορούσα να ανεχθώ λίγο Δανιά παρα-
πάνω.Στη βάση μας είχαν τοποθετήθεί πέντε επιπλέον λάπτοπς και οι εικόνες στις
οθόνες τους θύμιζαν αυτές που έχουν τα μηχανήματα που μετρούν τους παλμούς της
καρδιάς στα νοσοκομεία.Το ειδικό λογισμικό παρακολούθησης τηλεφώνων είχε ήδη
εγκατασταθεί.
-Και κάποτε αμφέβαλλαν ότι αυτό εδώ το μηχανηματάκι θα ήταν χρήσιμο χωρίς τη
βοήθεια των εταιρειών κινητής τηλεφωνίας,είπε ο Δανιάς δειχνοντας τον εξοπλισμό
που μόλις είχε εγκατασταθεί,σε παραδέχομαι Αστυνόμε έκανες πάρα πολύ υπομονή
με κάποια αγύριστα κεφάλια που πέρασαν από το αρχηγείο σας
-Τρισίμισυ εκατομμύρια ευρώ κόστισε,σχολίασα,δεν ήταν κι έυκολη απόφαση την
ώρα κατάρτισης του προϋπολογισμού αν σκεφτούμε τι γκρίνιες υπάρχουν
-Α ναι…για την παιδεία και την υγεία…. «το αδιάφορο κράτος του φασισμού και της
αστυνόμευσης»,ο Δανιάς έδωσε έναν κωμικό ψευτοεπαναστατικό τόνο στη φωνή του
Πάντως μια χαρά σε βόλεψε ο φασισμός μας για να κάνεις τη δουλειά σου
-Δεν είναι μόνο δική μου δουλειά,είπα λέγοντας αντίο σε λίγη ακόμα ψυχραιμία
-Αυτό πές το στα παλικάρια που έχουν ρέψει από τις βάρδιες σου,ο Δανιάς ακόμα με
εύθυμο ύφος σε σημείο που αναρωτήθηκα να έχει πάρει διεγερτικό,πολύ πιθανόν
-Εδώ λέει πως μπορούμε να δούμε sms, μαίηλ,ακόμα και εικόνες,είπα διαβάζοντας
ένα ενημερωτικό σήμα από την ΕΥΠ με κοινοποίηση στο Αρχηγείο της ΕΛ.ΑΣ και
σε τέσσερεις ακόμα υποδιευθύνσεις
-Τρείς χιλιάδες τηλέφωνα,πρόσθεσε ο Δανιάς,ακόμα και σε απόσταση είκοσι χιλιο-
μέτρων και να σκεφτείς πως είναι κατασκευή του 2007!
-Να που πήραμε και κάτι μετά το καραγκιοζιλίκι των Ολυμπιακών,είπα
Η τελευταία μου παρατήρηση δεν ξάφνιασε μόνο τον Δανιά αλλά σχεδόν όλους
όσους ήταν στη βάση,οι περισσότεροι λίγο πολύ πίστευαν ότι οι Ολυμπιακοί του
2004 αποδείχτηκαν ένα πανηγυράκι με περισσότερες ζημιές και ελάχιστα οφέλη αλλά
η δημόσια κριτική πάνω σ’αυτό δεν ήταν κάτι που συνέβαινε συχνά.
-Έδωσα μάχη για να μην εγκατασταθεί το βαλιτσάκι μας στην ΓΑΔΑ,είπε ο Δανιάς
για να αλλάξει κατεύθυνση η κουβέντα,αν μη τι άλλο θέλω κέρασμα

523
Έριξα μια ματιά στο περίφημο βαλιτσάκι που συνδεόταν με τα λαπτοπς.Όντως δε σου
γέμιζε το μάτι και όταν το άνοιγες έφερνε στο μυαλό το εσωτερικό παλιού ραδιοκασ-
σετόφωνου με όλα αυτά που είχε μέσα.
-Περιμένουμε άλλους τρείς ειδικά διαβαθμισμένους υπαλλήλους,εξήγησε ο Δανιάς,
Η υπόθεσή σας θα έχει κλείσει με βιολιά και ντέφια πριν καλά καλα το κατάλάβετε,
αν και ο Τσαγκάρης μάλλον δε φαίνεται να ενδιαφέρεται για τους δρόμους του Πει-
ραιά.
Συνέχισα να κοιτάζω προς το βαλιτσάκι αλλά δε το έβλεπα πιά.Δε ξέρω τι αποτελέσ-
ματα θα μπορούσε να φέρει ο κοριός και αν ο Φακλής μετά από λίγο διάστημα θα
κουραζόταν και θα παρατούσε την υπόθεση για να ασχολήθεί με την πολιτική του
σταδιοδρομία.Όλα αυτά σαν εκδήλωση είχαν ξεκινήσει και σαν εκδήλωση μπορεί να
κατέληγαν.Η βιτρίνα απομακρύνθηκε και μετά αναγκαστικά ξαναστήθηκε.Αν αυτός
που είχε δολοφονηθεί δεν ήταν ο Δημήτρης εγώ θα είχα δείξει τον ίδιο ζήλο,θα κοι-
μόμουν τόσο λίγο,θα έπινα τόσο όσο τώρα;Όχι το ίδιο δε θα έπινα,ούτε θα κοιμόμουν
τόσο λίγο ξυπνώντας μέσα στη νύχτα για να ψάχνω στον υπολογιστή,να ξαναβλέπω
το βιντεάκι από τα τελευταία ψώνια του Δημήτρη βασανίζοντας ανελέητα το μυαλό
μου και με το τελευταίο πιθανότατα χαμογελό του καθώς μιλούσε στον υπάλ-
ληλο.Αλλά ναι θα την ξεσκόνιζα την υπόθεση απλώς τον Δημήτρη τον ήξερα ήταν
κομμάτι της ζωής μου και καλώς ανέλαβα εγώ να βρώ την αλήθεια για το θάνατό του.
Φτηνές δικαιολογίες;Ναι,και λοιπόν;Έκανα τη δουλειά μου και κάτι παραπάνω,είχα
χρέος απέναντι στο φίλο μου και στην οικογένειά του,είχα χρέος κι απέναντι σε έναν
άλλο φίλο που είχε αποφασίσει με κίνδυνο της ζωής του να με βοηθήσει.Ο κώδικάς
δεοντολογίας απαγορεύει να εμπλέκεσαι προσωπικά σε μία υπόθεση,ο συγκινησιακός
φόρτος μπαινει εμπόδιο και μπορεί να τα θαλασσώσεις.Δεν σκέφτεσαι, νοιώθεις και
όταν νοιώθεις παρασύρεσαι και το λάθος περιμένει στη γωνία,και βλέπεις άλλους να
έρχονται για να καλύψουν αυτό το λάθος σου κι αρχίζει ένας φαύλος κύκλος.Πραγ-
ματα που ίσως υπάρχουν μπροστά σου δε μπορείς να τα δεις.Το λόγο έχει η υπεράσ-
πιση,να παει να γαμηθεί ο κώδικας δεοντολογίας,μπορώ να νοιώσω αλλά μπορώ και
να σκεφτώ,αν δεν ένοιωθα δε θα σκεφτόμουν όπως σκεφτόμουν τώρα,αν δεν υπήρχε
η προσωπική ανάμειξη η Τροχαία Ελληνικού θα είχε γράψει το τέλος της υπόθεσης
πάνω στα συντρίμμια ενός αυτοκινήτου.Επειδή μπορούσα να νοιώσω έβλεπα κάποια
πράγματα που δεν έβλεπαν άλλοι,ήξερα πράγματα που δεν ήξεραν άλλοι και εγώ
ήμουν αυτός που ερχόμουν να καλύψει λάθη.Θα μπορούσα επίσης να πω στο Δανιά
ότι το κωλόμηχάνημά του ίσως να μην έφερνε στο ελάχιστό τα αποτελέσματα που θα
έφερνε η «βοήθεια εκ των έσω» που είχα.Ναι δεν προχώρησα ακολουθώντας πρωτό-
κολλα και κώδικες και επίσης μερικές παρατυπίες όντως είχαν γίνει και ίσως να είχαν
τον αντίκτυπό τους επάνω μου όταν τελείωναν όλα αυτά.Με ένοιαζε;Ίσως όχι πια.
Βγήκα έξω από τη βάση για να τηλεφωνήσω στη Δέσποινα αλλά το τηλέφωνο της και
πάλι ήταν κλειστό.Δοκίμασα στη δουλειά της αλλά μου είπαν ότι δεν είχε έρθει και
ζήτησε και άδεια για τις επόμενες δύο μέρες.Το στομάχι μου άρχισε να με δαγκώνει,
δε μπορεί να αντιδρούσε έτσι μόνο εξ’αιτίας της πρόσφατης συμπεριφοράς μου,αναμ-
φίβολα συνέβαινε και κάτι άλλο,ο Σταύρος;Μπα,όχι
-Κύριε Αστυνόμε,ειδοποίηση από τον Ταξίαρχο Ασημάκη,ο Σπανός εμφανίστηκε την
κατάλληλη στιγμή
Όταν σήκωσα το τηλέφωνο σχεδόν όλοι στη βάση είχαν καρφωμένο το βλέμμα τους
επάνω μου,ο Ασημάκης μπήκε αμέσως στο ψητό και ακουγόταν ξαναμμένος αλλά
και θυμωμένος
-Ο Γκιόκας χτύπησε φλέβα,σας πρόλαβα;
-Μας έστειλε σήμα και ψάχνουμε,είπα,αλλά…
-Δε ξέρω τι έχετε βρεί πάντως εμείς μόλις ανακαλύψαμε δυο βρώμικους δικούς μας

524
Αυτό που είχε πει ο Στέφανος,οι μπάτσοι που δούλευαν για τον Πεφάνη και τον
Τσαγκάρη
-Οι οποίοι είναι
-Ο αρχιφύλακας Λαυρέντης Καπετανίδης και ο υπαρχιφύλακας Χαράλαμπος Τσου-
κιάς,αστυνομικό τμήμα Κυψέλης
Οι δύο άντρες που μιλούσαν με το μούτρο με την κοτσίδα,είχε νόημα
-Έχουμε ειδοποιήσει ήδη τις Εσωτερικές Υποθέσεις,είπε ο Ασημάκης,αλλά μάλλον
θα θέλουμε περισσότερα στοιχεία
-Ναι,συμφώνησα,με λίγες φωτογραφίες δε κάνουμε τίποτα αλλά μπορούμε να έχουμε
δύο παραπάνω τηλέφωνα στη λίστα…τουλάχιστον δύο
-Έχει προχωρήσει αυτό,εξήγησε ο Ασημάκης,ένταλμα θα έχουμε σε λίγα λεπτά
-Ωραία σίγουρα θα μάθουμε και ποιος είναι αυτός ο μάγκας με τον οποίον μιλούν και
θα μπορέσουμε να βγάλουμε μια άκρη
-Τι γίνεται ρε Νάσο;ο Ασημάκης δεν είχε απευθύνει τόσο σε μένα την ερώτηση όσο
στον εαυτό του
-Ρωτήστε με σε λίγο καιρό,απάντησα,έχουμε κάποιον στις Εσωτερικές Υποθέσεις
που θα μπορούσε να το τρέξει κάπως πιο γρήγορα για χάρη μας;
-Αμάν αυτή σου η δυσπιστία,είπε,γιατί κάθε φορά θα πρέπει να έχουμε κάποιον δικό
μας;Αποκλείεται να δουλέψουν γρήγορα από μόνοι τους;
«Αν δεν ήσουν εσύ δικός μου ή αν δεν είχα τις πλάτες του Φακλή πόσο γρήγορα
πιστεύεις ότι θα προχωρούσε αυτή η υπόθεση;» αυτή ήταν μια ερώτηση που καιγό-
μουν να του τη κάνω.
-Άσε να κοιτάξω και θα σε ειδοποιήσω,είπε ο Ασημάκης κι έκλεισε
-Κύριε Αστυνόμε, η φωνή του Τουμανίδη που μου έδειχνε την οθόνη του υπολογιστή
του.Αν και η φωτογραφία που υπήρχε εκεί δεν ήταν πολύ μεγάλη καταλάβαινα πως
ήταν η φάτσα του άντρα με την κοτσίδα.
-Ο τύπος είναι βίος και πολιτεία,συνέχισε ο Τουμανίδης,η Ασφάλεια τον «λατρεύει»,
λέγεται Τριαντάφυλλος Περδικάρης και το παρατσούκλι του είναι Απάτσι λόγω της
αλογοουράς.Μπράβος από τα εικοσιδύο του,ξεκίνησε πορτιέρης στη Μύκονο κι εκεί
γνωρίστηκε με τον Τσαγκάρη ο οποίος εκτίμησε τα προσόντα του και τον πήρε κοντά
του ως άντρα της προσωπικής του ασφάλειας.Αθλητής πυγμαχίας του ΑΟ Βύρωνα
αλλά όχι τίποτα το εξαιρετικό.Κάμποσες συλλήψεις για φασαρίες αλλά μικρές κατά-
δίκες.Μαρτυρίες για εκβιασμούς,απειλές και ξυλοδαρμούς οι οποίες όμως άλλαζαν
στο παραπέντε,ότι γινόταν και με το αφεντικό του δηλαδή.Παρόλο που το ποινικό
του μητρώο δεν είναι και το πιο καθαρό η άδεια οπλοφορίας του είναι πεντακάθαρη
βλέπετε ο Τσαγκάρης είχε εχθρούς και έπρεπε να προστατεύεται με..όπλα.Όπου ο
Μπίλαρος εμφανίζεται και αυτός.Πριν από τρία τέσσερα χρόνια ήταν ύποπτος για
διακίνιση ναρκωτικών και μαστροπεία στη περιοχή του Αγίου Παντελεήμονα και σε
γειτονιές γύρω από τη Λιοσίων μαντέψτε ποιος δικηγόρος τον έχει ξελασπώσει
-Ο Γρηγόρης Καπάτος,κάτι άλλο;
O Τουμανίδης ξαφνιάστηκε λίγο με την απάντηση μου
-Αυτός,επιβεβαίωσε,υπάρχουν επίσης κατηγορίες εναντίον του για εκβιασμούς διαι-
τητών ποδοσφαίρου την εποχή που ο Μπίλαρος έλυνε κι έδενε.Έμπαινε στα αποδυ-
τήρια πριν τον αγώνα και…προειδοποιούσε
-Ψάξε να βρείς ποιοι διαιτητές τον είχαν κατηγορήσει και πότε πήραν πίσω τις κατη-
γορίες τους,επίσης βρες ποιοί αστυνομικοί τον είχαν συλλάβει ή είχαν ασχοληθεί με
την παράκολουθησή του.
-Η παράκολούθηση του δε φαίνεται να υπάρχει εδώ και ενάμισυ χρόνο κύριε Αστυ-
νόμε,είπε ο Τουμανίδης,αυτό το είχα κρατήσει για το τέλος
-Τότε ίσως μπορούμε να βρούμε το γιατί σταμάτησε

525
Δεν ήμουν σίγουρος ότι ο Τουμανίδης είχε παρακολουθήσει εντελώς τον συλλογισμό
μου αλλά σίγουρα το προσπαθούσε,έπνιξε την όποια ερώτηση ήθελε να κάνει και
συνέχισε τη δουλειά του
Δύο βρώμικοι μπάτσοι σε μία περιοχή που κάνει κουμάντο ο Μπίλαρος ακόμα και
όταν είναι φυλακή,ένας μεγαλομπράβος που ενώ έχει ποινικό μητρώο οπλοφορεί και
οι παρακολουθήσεις του σταματούν κάπως απότομα.Οι μπάτσοι βρίσκουν ευκαιρία
να έχουν δύο εισοδήματα γιατί ο Περδικάρης δεν είναι Μπίλαρος κι αν τον αφήσουν
να κάνει παιχνίδι εκείνοι μπορούν πιο ελεύθερα να τα παίρνουν κι από την άλλη
πλευρά.Αν τους στριμώχναμε όπως έπρεπε θα βοηθούσαν πολύ στο θάψιμο τόσο του
Τσαγκάρη όσο και του Πεφάνη.
-
Ζεσταίνομαι και μία περίεργη μυρωδιά βασανίζει την αδύναμη όσφρησή μου,ο πατέ-
ρας μου παίρνει μια έκφραση αποστροφής
-Τι στο διάολο…κάποιος έχει κατουρήσει
Το μόνο σύγχρονο κομμάτι του σταθμού των ΚΤΕΛ είναι κάποια λεωφορεία,όλα τα
υπόλοιπα θυμίζουν δεκαετίες 70 και 80.Πλαστικά καθίσματα χιλιολερωμένα,σκου-
πίδια πάνω στο πεζοδρόμιο και καντίνες που βλέπαμε σε ασπρόμαυρες ελληνικές ται-
νίες.Σκούπισα προσεχτικά με χαρτομάντηλο το κάθισμα του πατέρα μου και αφαί-
ρεσα μια κολλημένη τσίχλα.Δυσανασχετούσε,ίσως και να πονούσε λίγο αλλά πιο
πολύ φοβόταν
-Να το προσέχεις το σπίτι,είπε
-Έχω γίνει νοικοκύρης από τότε που πήγα στο Λονδίνο
Χαμογέλασε χωρίς ιδιαίτερη διάθεση
-Ο Βρεττός σε αγαπάει πάντως
Δε ξέρω γιατί το είπε αυτό αλλά εκνευρίστηκα
-Έλα ρε πατέρα με τις υπερβολές σου
-Για κάτσε,ποιος άλλος θα έκανε ότι έκανε αυτός για μας;
Η ένταση της φωνής του είχε δυναμώσει κάποιοι περίεργοι μας κοίταξαν
-Ε καλά λες και τα έκανε τσάμπα
-Και δε μου λες ποιος σε έκανε αθληταρά και παραλίγο πρωταθλητή; Απλώς ήσουν
άτυχος και δε πήρες το τίτλο
Είχα θυμώσει, από τότε που άφησα τη Λία ένοιωθα ένα πόνο στο κεφάλι σα να μου
τρυπούσε το μυαλό μία σύριγγα, μια σύριγγα που έριχνε ένα πηχτό υγρό το οποίο
απλωνόταν παντού μέσα μου και νόμιζα ότι σκέπαζε τα πάντα,κάτι σαν λάβα.«Δε σου
κρατάω κακία Στέφανε αλλά καλό θα ήταν να μη ξαναβρεθούμε πια,ίσως να πλή-
ρωσες όπως είπες αλλά εγώ δεν έφταιξα σε τίποτα να το θυμάσαι αυτό».
-Ήταν φτιαχτό,είπα ξερά και νόμιζα πως θα τιμωρούσα και τον εαυτό μου
Με κοίταξε σα να είχα ξεφουρνίσει μια ανοησία
-Τι φτιαχτό…τι…
-Ο φιλαράκος σου ο Βρεττός θα έβγαζε λεφτά από αυτόν τον αγώνα,αγώνα που
έπρεπε να χάσω…τόσο απλά!
Συνέχιζε να κοιτάζει απορρημένος,δε μπορούσε να μπει στη διαδικασία να θυμηθεί
και να καταλάβει
-Πούλησα τον αγώνα,είπα
-Ο Βρεττός μου είχε πει…
-Ο Βρεττός σου έλεγε ψέμματα όπως έλεγε ψέματα και σε μένα αλλά ήταν πολύ αργά
για να κάνω πίσω είχα μπει πολύ βαθειά,ξέρεις τι μου είχε πει… «καν’το για το
πατέρα σου»
Φωνές σε γλώσσα που δε καταλαβαίνω,μια υστερική χοντρή εικοσάρα γκαρίζει στο
κινητό και μαλώνει τη μάνα της που δεν ήρθε έγκαιρα να την παραλάβει με το αμάξι,

526
Ανακοίνωση για τους επιβάτες με προόρισμό την Καλαμάτα
-Εγώ πάντως δεν…ποτέ…,είτε δε μπορούσε να τελειώσει τη φράση του από τη
ταραχή είτε δεν ήθελε να την τελειώσει γιατί φοβόταν κάποιο είδος ύπουλης συγ-
κίνησης
-Ότι έγινε έγινε,είπα,πάρε τηλέφωνο όταν κάνετε τη πρώτη στάση
-Θα σε πάρω τηλέφωνο και όταν φτάσω
Τώρα εγώ ήμουν αυτός που δεν μπορούσε να μιλήσει.Μια χαρά τα είχα κατά-
φέρει,τάραξα έναν ηλικιωμένο και άρρωστο άνθρωπο αποφασίζοντας να πατσίσω για
ένα παρελθόν που είχε πληγώσει πολλούς.Με κάμποσα χρόνια καθυστέρηση ήθελα
να βγάλω κάποια απ’όλα αυτά που με βασάνιζαν και είχα βρεί έναν αδύναμο στόχο
για να χτυπήσω.Τον βοήθησα ν’ανέβει στο λεωφορείο και τον είδα να βολεύεται δύο
θέσεις πίσω από αυτή του οδηγού.Ήθελα να του πω κι άλλα όμως ένοιωθα ήδη αρ-
κετά άσχημα,μπορούσα να καταλάβω από πού ερχόταν αυτή η μπόχα,εγώ ήμουν η
πηγή και νόμιζα πως το είχαν καταλάβει όλοι τριγύρω.Χτυπάει το κινητό της «δου-
λειάς» είναι ο Κουμάνι
-Ραντεβού σε μισή ώρα στο μαγαζί,είναι λακωνικός και δεν ρωτάει αν μπορώ
Δεν ανησυχώ μήπως έχουν ψυλιαστεί κάτι και θέλουν να με δοκιμάσουν,προφανώς
πρόκειται να μου κάνουν ένα φροντιστήριο για τα παιχνίδια που θα στήσουμε μαζί με
το Ζήση.Θέλω να μιλήσω στην Ελένη και θέλω να μιλήσω στη Χριστίνα,ξεκινώ με
τη δεύτερη
-Είμαι πηγμένος αυτές τις μέρες αλλά θα ξεμπλέξω
-Εντάξει καταλαβαίνω
Δεν καταλάβαινε,δεν ήταν δυνατόν να καταλάβει άλλωστε,ίσως να ανησυχούσε,ίσως
να περίμενε υπομονετικά μήπως της μιλήσω,λάθος-σωστό
-Στο μαγαζί απόψε θα παίξουμε πολύ 4AD
Χαμογέλασα ήταν η πρώτη φορά εδώ και ώρες που ένοιωσα κάπως όμορφα,αλλά
μελαγχόλησα αμέσως μετά γιατί μαλλον δε θα μπορούσα να είμαι,πρέπει-θέλω
-Θα προσπαθήσω…,δεν υπήρξε συνέχεια
-Θα περιμένω.
Ξανά η σύριγγα και ξανά το υγρό,βρίσκω ελέυθερο ταξί αλλά η μπόχα έχει γίνει πιο
έντονη.
-
Ο άντρας που κάθεται απέναντι στο Βασίλη Τσαγκάρη είναι κοντά στο ένα και ενε-
νήντα,πάρα πολύ αδύνατος με κοντοκουρεμένα ξανθά μαλλιά.Φοράει σκούρα μπλε
πανάκριβη κοντομάνικη μπλούζα,γαλάζιο παντελόνι και παπούτσια από κροκόδειλο
από αυτά που μια φορά τα βλέπει κανείς και τα θυμάται για πάντα.Πίνει χυμό με ελα-
χιστο αλκοόλ και όση ώρα μιλούσε ο Τσαγκάρης δεν τον διέκοψε καθόλου,λες και
επεξεργαζόταν κάθε λέξη που άκουγε.
-Οι δικοί μου θα είναι απ’έξω και θα θελήσουν κάτι παραπάνω,είπε ο άντρας
-Εννοείται ρε αγόρι μου,το «παραπάνω» θέλω κι εγώ γι’αυτό σε φώναξα,είπε ο Τσαγ-
κάρης.
Ο άντρας κοιτάζει προσεκτικά το χώρο γύρω του λες και ψάχνει για μικρόφωνα η για
λαθραίους ακροατές
-Λένε πως έχεις μπει στο μάτι κάποιων,ο άντρας δε μασάει τα λόγια του αλλά αυτό
δεν ενοχλεί τον Τσαγκάρη,τέτοιες ώρες εκτιμά τέτοιες συμπεριφορές
-Να βάλουν κολλύριο,ο Τσαγκάρης γελάει ο άντρας όχι
-Τα όπλα πρέπει να είναι δικά σας
-Θα είναι βεβαιώνει ο Τσαγκάρης,και είναι και αχρησιμοποίητα
-Δε φοβάσαι μήπως πέσουν οι υποψίες πάνω σου;
-Θα έχω όλα τα άλλοθι του κόσμου Ολλανδέ

527
-Θα είμαστε αρκετοί τρείς άνθρωποι;ρώτησε ο Ολλανδός.Ο Πεφάνης έχει δύναμη
-Μπορεί να σας δώσω κανα δυο δικούς μου αλλά όχι πολύ αναγνωρίσιμους σε
περίπτωση που…
-Που;
-Που γλιτώσει κανένας
-Δε θα γλιτώσει αν οι αναλογίες είναι αυτές που πρέπει,βεβαιώνει ο Ολλανδός
-
H παλιά απόθήκη στην Ελευσίνα δεν έχει εξαερισμό αλλά έχει έξι παράθυρα.Είναι
γύρω στα διακόσια τετραγωνικά μέτρα και κάποτε είχε χρησιμοποιηθεί σαν γυμνασ-
τήριο πιλάτες.Ο Πεφάνης την αγόρασε όσο όσο από τότε που αποφάσισε να ξεκινή-
σει δουλειές με την «αξιοποίηση» αλλοδαπών.Η γειτονιά είναι ήσυχη,ένα περίπτερο,
ένα ψιλικατζίδικο,ένα μαγαζί με κινέζικα ρούχα,ένα σουβλατζίδικο κι ένα φαγάδικο
που σερβίρει καφέ και χοτ-ντογκ στο ένα ευρώ.Σε αρκετά από τα μπαλκόνια των
πολυκατοικιών βλέπεις δορυφορικές κεραίες,αυτό ικανοποιεί κάπως την ομάδα των
αλλοδαπών που μεταφέρει η Γκέλυ.
-Φτάσαμε σύντροφοι,λέει η κοπέλα καθώς παρκάρει.Καλό φαί, στρωματσάδα και
ξεκούραση
Κανένας δεν καταλαβαίνει τι λέει,εκείνη το ξέρει και χαμογελάει
-Μιλήσατε με τη τύχη σας
Ανοίγει το πίσω μέρος από το φορτηγάκι και σιγά σιγά ξεφορτώνουν,μια γυναίκα
κοιτάζει την Γκέλυ σχεδόν ικετευτικά
-Nice here,very nice,αν και η φωνή της Γκέλης δεν έχει το παραμικρό ίχνος εγκαρδιό-
τητας η εκφρασή της προσπαθεί να δείξει κάτι σαν φιλοξενία.
Έχουν τακτοποιηθεί σε περίπου δέκα λεπτά.Η αποθήκη έχει δύο μπάνια,για την
ακρίβεια δύο ντουσιέρες και δύο βρύσες,μία κουζίνα και δέκα στρώματα στο πάτωμα
σε κανένα από τα στρώματα δεν υπάρχει σεντόνι.Οι αλλοδαποί βολεύονται όπως-
όπως και ανταλλάσουν λίγες κουβέντες μεταξύ τους.Η Γκέλη πλησιάζει ένα αντρό-
γυνο.
-Where are you from?ρωτάει τη γυναίκα αλλά την απάντηση θα τη δώσει ο άντρας
-Lebanon
Η γυναίκα δε ξέρει αγγλικά
-Λίβανος,σπασμένα ελληνικά και σπασμένο χαμόγελο από τον άντρα
-Όχι Συρία;ρωτάει πάλι η Γκέλη
Ο άντρας κουνάει αρνητικά το κεφάλι και της εξηγεί στα αγγλικά και πάλι πως στη
Συρία είχαν βρει προσωρινό καταφύγιο.Τον ρωτάει αν έχει πολεμήσει κι εκείνος της
λέει πως ήταν δάσκαλος κι έχασε ένα παιδί στους βομβαρδισμούς.Σε ένα τέταρτο
περίπου φτάνει και το φορτηγάκι που φέρνει τα φαγητά.Ο οδηγός όταν βλέπει ποιους
θα ταϊσουν ξινίζει κάπως τα μούτρα του
-Κοίτα δω ρε μαλάκα πεινάνε οι δικοί μας και μεις ταϊζουμε αυτά τα αποβράσματα
που κουβαλάνε ένα κάρο μικρόβια,αει στο πούτσο πια
Ο συνοδηγός απλώς μεταφέρει τα χάρτινα κουτιά που έχουν ζεσταθεί από τα φαγητά
και τα αφήνει στο πάτωμα
-Μακαρονάδες,γεμιστά,ρύζι,σαλάτες,πατάτες,κοτόπουλο..αν και αυτοί τρώνε κρέας;
Ο οδηγός τη λέξη «αυτοί» την είπε σχεδόν αηδιασμένος
-Τρώνε ότι θες,είπε η Γκέλη
-Τρομάρα τους
Ο συνοδηγός που ήταν λίγο πάνω από είκοσι χρονών κοίταξε τη κοπέλα και σήκωσε
τα χέρια για να απολογηθεί για τη συμπεριφορά του συναδέλφου του.Φορούσαν και
οι δύο πορτοκαλί μπλούζες που είχαν τυπωμένη επάνω τους στο ύψος του στήθους με
πράσινα γράμματα τη φίρμα της εταιρίας διανομής.

528
-Τι χρωστάμε;ρώτησε η Γκέλη αν και την είχαν πληροφορήσει
Ο οδηγός της είπε το και ξεροβήχοντας ένα ειρωνικό γέλιο πρόσθεσε
-Κανονικά έπρεπε να παίρνουμε και επίδομα ανθυγιεινής εργασίας με τέτοια πελατεία
Η Γκέλη τον είχε ανεχτεί αρκετά
-Πάρε δρόμο τώρα,είπε κοφτα δίνοντας του τα χρήματα,και μη περιμένεις πουρ-
μπουαρ
-Τί;
-Κοίτα ρε λεβέντη δε μου αρέσουν ούτε το ύφος σου ούτε οι τρόποι σου,η συγκεκρι-
μένη πελατεία είναι φιλοξενούμενη του κυρίου Πεφάνη,αν σου λέει κάτι το όνομα
Ο οδηγός ξεροκατάπιε,κατάλαβε ότι είχε μιλήσει παραπάνω απ’όσο έπρεπε.
-Μάλλον σου λέει,λοιπόν για την ώρα θα σου τη χαρίσω αλλά αν ξανάρθεις την επό-
μενη φορά και αμολύσεις τις ίδιες μαλακίες και δε στην ανάψω εγώ η ίδια,η Γκέλη
διακόπτει για να σηκώσει τη πλάτη του σπορ σακακιού της και να αποκαλύψει τη
θήκη με το όπλο,θα φροντίσω να μάθει ο κύριος Πεφάνης τι γνώμη έχεις για τις δου-
λειές του και κατά συνέπεια για τον ίδιο.
Ο οδηγός φεύγει χωρίς να πει άλλη κουβέντα και χωρίς να κοιτάξει κανέναν από τους
αλλοδαπούς.Πριν βάλει μπρος το φορτηγάκι γυρίζει προς το μέρος του συνεργάτη
του
-Χάλασε και η πιάτσα,κάποτε είχες να κάνεις με άντρες,τώρα φτάσαμε να μας το
παίζουν αφεντικά και οι λεσβίες.
Η Γκέλη γύρισε προς το μέρος των αλλοδαπών και αφου χτύπησε παλαμάκια για να
κερδίσει τη προσοχή ύψωσε λίγο τη φωνή της
-Mobile, cell phones
Έκανε και την κατάλληλη χειρονομία ώστε να γίνει απόλυτα κατανοητό ότι ανα-
φερόταν σε κινητά τηλέφωνα
-
-Here,here,stay here,ο Μελανίτης δεν είναι τόσο άνετος όσο η Γκέλη και τακτοποιεί
απρόθυμα τη δική του ομάδα στα δωμάτια του στούντιο.Οι αλλοδαποί μιλούν μεταξύ
τους και κάνουν πολύ φασαρία,ο Μελανίτης εκνευρίζεται ακόμα περισσότερο
-Εεε,φωνάζει προσπαθώντας να επιβάλει τη τάξη
-Σύριοι,σχολιάζει περιφρονητικά ο Ντανήλ
-Στο αφεντικό πεσ’τα,μουρμούρισε ο Μελανίτης,δε μπορώ να τους κρατήσω πολύ
εδώ αν το σφυρίξει κάποιος στον κωλόμπατσο τον Νιαράκη τον ήπια!
-Όλα ΟΚ,ο Ντανήλ μοιάζει σίγουρος και αυτό ανακουφίζει για λίγο τον Μελανίτη
-Αυτούς θα τους πάτε Αθήνα;
-Νιετ,όκι,τώρα Μπείραια,είπε ξερά ο Ρώσος
-Πειραιά;ο Μελανίτης ξαναρχίζει να ανησυχεί.
Κάτι έχει αλλάξει,η επιχείρηση δε μπορεί να ανοίξει για λίγο διάστημα εκείνος θα
χάσει λεφτά αλλά θα χάσει και ποσοστά ο Πεφάνης.Το «εμπόρευμα» για πρώτη φορά
δε θα πάει στην Αθήνα αλλά στον Πειραιά και όλοι μοιάζουν ανίσχυροι ή έστω πολύ
ανεκτικοί με τον Νιαράκη
-Πότε μπορώ να μιλήσω με το αφεντικό;ρώτησε ο Μελανίτης
-Πες εμένα
Ούτε και αυτό ήταν καλό σημάδι.Ένας Σύριος πλησιάζει δειλά τον Μελανίτη και τον
παρακαλά κάτι στη γλώσσα του.
-Don’t understand.Ο Μελανίτης παίρνει και την έκφραση άγνοιας
Ο Σύριος κάνει παντομίμα του μπουκαλιού
-Νερο,water?
Ο Σύριος κουνά απότομα το κεφάλι και χαμογελά αδύναμα
-Πάω πάρω από περίπτερο,είπε ο Ντανήλ

529
-Πρόσεξε μη σε δει κανένας από τα μπατσόνια με τις μοτοσυκλέτες εδώ κάπου στο
σταθμό του τραμ και του μετρό την αράζουν
-
Κάποιο τραγούδι της Νατάσα Άτλας είναι η μουσική υπόκρουση που συνοδεύει τα
τρία κορίτσια στις πρόβες του χορευτικού τους για το βράδυ.Ένας σαραντάρης
λεπτός με λευκό πουκάμισο και μεταξωτό φούξια παντελόνι χτυπάει παλαμάκια
-Αρκετά κορίτσια,ξεκούραση τώρα για δερματάκι.Το βράδυ όλες να λάμπετε.
Ο Έντυ Κουμάνι χειροκροτά διακριτικά και χαμογελάει στη Σαμάνθα,εκείνη του
κλείνει το μάτι.Δίνουν μάλλον ένα ραντεβού όπως μόνο εκείνοι ξέρουν.
-Όλα είναι καλά προγραμματισμένα,και από τη πλευρά του Νικολάκη,ο Ζήσης Νικο-
λόπουλος δίνει αναφορά στο Πεφάνη που τρίβει το φαλακρό κεφάλι του και με τα
δύο χέρια
-Αρκετό καιρό χάσαμε,είπε ο Πεφάνης,να δούμε τι θα γίνει και με τους δικούς μας
στην Αθήνα.Να μη καταλάβουν ότι τους εγκαταλείπουμε μια και καλή.Ειδικά τα κο-
ρίτσια στη Λιοσίων αυτά που ήταν να φύγουν με το επόμενο
Στη λέξη επόμενο ρίχνει μια ματιά σε μένα,κάνω ότι δεν ακούω ή κι αν ακούω δεν με
ενδιαφέρει το θέμα.Καταγράφω,κορίτσια,Λιοσίων και επόμενο.
-Ο Καπάτος τι λέει για τα κοράκια του;
«Κοράκια» θα εννοούν τους διαιτητές
-Έχει έναν καλό πελάτη στη Κρήτη που ανακατέβεται με περιφεριακό σωματείο,
θέλει λέει αν μπορούμε να το ανεβάσουμε σε δυο χρόνια στη Φουτμπολ Ληγκ,ο Ζή-
σης γελάει με το γνωστό του βήχα
-Άρα θα ξεκινήσετε εκεί και όχι από Θεσσαλία που ήταν να πάτε αρχικά,είπε ο
Πεφάνης και ξανακοίταξε προς το μέρος μου αλλά αυτή τη φορά με φώναξε κιόλας
-Ετοίμασε τα μπαγκάζια σου,είπε ο Ζήσης καιρός να μπεις στον μαγικό κόσμο των
ποδοσφαιρικών ενώσεων
Χαμογέλασα
-Δε βλέπω την ώρα,είπα
-Θα σε γνωρίσω με κόσμο,διότι λόγω υγείας θα κόψω τα μεγάλα ταξίδια και θα είσαι
εσύ στο πόδι μου
-Τότε πως…
-Θα πάμε με πλοίο αυτή τη φορά,τις επόμενες θα πηγαίνεις εσύ με αεροπλάνο
-Και θα πηγαίνεις συχνά,συμπλήρωσε ο Πεφάνης με πονηρό ύφος,ένας πέφτει φέτος
κι ένας άλλος ανεβαίνει,εσύ θα φροντίζεις τα…οικονομικά και να γίνονται όλα με το
γράμμα του νόμου
Άλλος ένας ξεκαρδιστικός βήχας από τον Νικολόπουλο.Συμμετέχω στο γέλιο όσο πιο
διακριτικά μπορώ.Παράλληλα με το βλέμα μου ψάχνω τον Ντανήλ
-Το βραδάκι θα σε χρειαστώ λίγες ώρες εδώ,μου είπε ο Πεφάνης,να ρίξεις μια ματιά
και στο πως κινείται το μαγαζί
-Δε βλάπτει να έχουμε λίγη δύναμη πυρός παραπάνω,πρόσθεσε ο Ζήσης
-Φοβάστε χτύπημα του Τσαγκάρη;ρώτησα
Κοιτάχτηκαν μεταξύ τους.Ο Πεφάνης πήρε μια αινιγματική έκφραση και με πλη-
σίασε.Χτύπησε απαλά με τη παλάμη του το μάγουλό μου
-Άσε να ανησυχούμε εμείς για κάποια πράγματα,ναι;
Ώρα για το ρόλο του μετανοιωμένου υπαλληλάκου
-Συγγνώμη,ψιθύρισα
-Θα τα μάθεις όλα με την ώρα τους
Χτυπάει το κινητό του,απομακρύνεται από μένα και το Ζήση αλλά όχι αρκετά κι έτσι
μπορώ να ακούω,απομακρύνομαι κι εγώ βέβαια κοιτώντας τριγύρω δήθεν πως παρα-
τηρώ.Η πελώρια πλάτη του είναι γυρισμένη

530
-Γάμησε με ρε,να τους κρατήσετε, ε ναι,κανονίζω το πότε θα φύγουν οι άλλοι.Θα
φύγουν όσοι μπορούν αφού για την ώρα έχουμε συμφωνήσει με τον κοντό….σιγά
σιγά ρε σου λέω.Κανένας δε θα μας πάρει χαμπάρι…ε…γάμα τους αυτούς..ούτε ο
υπόδοικας βγαίνει στο τηλέφωνο….πάνε αυτοί…πέταξε το πουλάκι….
Από τα χρόνια του στρατού το «υπόδοικας» ήταν η συντόμευση της λέξης υπο-
διοικητής.Προσπάθησα να παντρέψω τα σκόρπια λόγια του Πεφάνη χωρίς επιτυχία.
Με χρειαζόταν το βράδυ,θυμήθηκα τη Χριστίνα κι ένοιωσα ένα πόνο στο στομάχι.
-
Σε μια μικρή καφετέρια στο τέλος της οδού Ιπποκράτους ο Αντρέα Χάμζα,ο πατέρας
του και ο Βαγγέλης Ασβεστόπουλος συζητούν χαμηλόφωνα και σχεδόν με τα
κεφάλια σκυμμένα.Σε δύο από τα τραπέζια παρέες ηλικιωμένων παίζουν χαρτιά και
φωνάζουν.Σε ένα άλλο τραπέζι δύο τύποι που μάλλον έχουν ξεκινήσει τα ούζα από το
πρωί φιλοσοφούν βρίζοντας την Ευρωπαϊκή Ένωση και ταυτόχρονα υπόσχονται κρε-
μάλα σε επίορκες κυβερνήσεις.Η τηλεόραση δείχνει και πάλι στιγμιότυπα από την
πορεία της Εθνικής Φλόγας στον Πειραιά ενώ υπάρχει αναφορά σε επαφές του
Κωνσταντίνου Τζάφου με την τεχνική εταιρεία του Μάριου Παναγόπουλου.
-Άντε να δω πόσα θα φάτε…,ο καφετζής είναι πικρόχολος αλλά δεν αλλάζει κανάλι
-Οι δημοσιογράφοι δεν είσαστε καλή πάστα,ο πατέρας Χάμζα κοιτάζει με βλοσυρό
ύφος τον Ασβεστόπουλο,γράψατε ψέματα για μένα.Δε μπλέχτηκα ούτε σε ληστεία
ούτε σε φόνο και δεν έχω καμία σχέση με τους μπάσταρδους που απήγαγαν εκείνο το
δικηγόρο.Με συνδέσατε χωρίς να ξέρετε
Ο Ασβεστόπουλος έχει μελετήσει όσο μπορεί την υπόθεση του Ιμέρ Χάμζα και έχει
καταλήξει στο συμπέρασμα πως μάλλον ήταν άλλος ένας αναλώσιμος.Για κάποια
ΜΜΕ όπως και για κάποιους κύκλους της αστυνομίας ήταν ο «βολικός Αλβανός»
που ξελάσπωνε.Είχε παρανομήσει,δούλευε για δυνατούς και επικίνδυνους εργοδότες
κι αφου μπορούσαν να τον έχουν εύκολα στο χέρι αρχές και μέσα ενημέρωσης θα
μπορούσαν να του φορτώσουν και παραπάνω υποψίες για να δείξουν ότι ήταν κοντά
στο μεγάλο ψάρι.Ο Ασβεστόπουλος είχε μπροστά του άλλον έναν από τους πολλούς
τελευταίους τροχούς της αμάξης
-Εγώ ασχολούμαι με αθλητικά όπως σου είπε ο γιός σου,εξήγησε ο δημοσιογράφος,
κι ακόμα θα σου είπε ότι μπορώ να σε βοηθήσω
-Με αντάλλαγμα,τόνισε ο Ιμέρ
-Κι αυτό που κάνω για σένα αντάλλαγμα είναι και μάλιστα παράνομο ναι ή όχι;
Ο Ιμέρ συνεχίζει να κοιτάζει καχύποπτος
-Θα μας μπλέξεις με τη μαφία,είπε ξερά
-Αυτό καταλαβαίνεις;
-Αυτό είναι!
-Ντανλούαρ Μπάμπα(σταμάτα μπαμπά),ο Αντρέα ακούγεται κάπως φοβισμένος
-Ο Τσαγκάρης και οι φίλοι του σκοτώνουν ανθρώπους…
Ο Ιμέρ δε φοβόταν για τον εαυτό του αλλά για τα παιδιά του αυτό το «διάβαζε» ο
Ασβεστόπουλος που έψαχνε έναν τρόπο να περάσει μέσα από το τείχος καχυποψίας
που είχε ορθώσει ο Αλβανός
-Ο Τσαγκάρης τελειώνει όπου να’ναι,είπε ψύχραιμα
-Ναι καλά,φίλε ο Τσαγκάρης έχει γνωριμίες και στο εξωτερικό,και τις γνωριμίες του
τις παρακολουθούν χρόνια τώρα η ίντερπολ και η Γιούροπολ
-Το ξέρω,είπε ο Ασβεστόπουλος,έχει πάρε δώσε με γκάγκστερς της Μολδαβίας
Ο Ιμέρ φάνηκε να παγώνει λίγο και κοίταξε το γιό του που του χαμογέλασε
-Είναι εντάξει,είναι με το μέρος μας στο είπα
-Βρίσκονται μάρτυρες ο ένας μετά τον άλλον,είπε ο Ασβεστόπουλος,πρώην και νυν
αθλητές κυρίως

531
-Τότε τι θες τα παιδιά μου;
-Τα παιδιά σου και κυρίως ο Αντρέα προσφέρθηκαν αλλά θέλουν πρώτα να γλιτώ-
σουμε εσένα
Ο δημοσιογράφος ήλπιζε να μην ερχόταν ακόμα σε επαφή με τον άλλο του γιο ο Ιμέρ
αφού υπόσχεση είχε μόνο από τον έναν
-Ξέρεις ένα μπάτσο μου είπε ο Αντρέα
Ο Ασβεστόπουλος κούνησε το κεφάλι,οι γέροι που παίζουν χαρτιά δίπλα τους φωνά-
ζουν όλο και πιο πολύ και ο Ιμέρ μουρμουρίζει μία βρισιά.Ο καφετζής ρίχνει μια
μούντζα στη τηλεοπτική εικόνα του Ιάκωβου Μακρή που απαντά χωρίς ιδιαίτερη
όρεξη σε δημοσιογράφο εξωτερικού ρεπορτάζ που τον περιμένει έξω από τα γραφεία
της ΠΑΕ Ολυμπιακός.
-Μας κόψατε το γήπεδο κι ο μαλάκας ο δικός μας αντί να κάνει καμιά μεταγραφή το
χει ρίξει στη γκρίνια και στις εκπομπές…..
Ο Ασβεστόπουλος υποθέτει πως ο καφετζής αναφέρεται στον Χριστοδούλου τον
πρόεδρο του Παναθηναϊκού
-Μπορεί να βοηθήσει,είπε στον Ιμέρ,είναι ο μόνος που μπορεί να το κάνει
-Ούτε οι μπάτσοι είναι καλή φάρα,ο Ιμέρ ξανα-υψώνει το τείχος
Ο Ασβεστόπουλος κάπως εκνευρισμένος ανάβει τσιγάρο και ο Ιμέρ του παίρνει ένα
από το πακέτο χωρίς να τον ρωτήσει
-Και τους καφέδες εσύ θα τους κεράσεις εννοείται,λέει στον δημοσιογράφο μ’ένα
χαμόγελο λίγο εκδικητικό
-Κράτα αυτές τις απόψεις για τον εαυτό σου,είπε ο Ασβεστόπουλος,κι αν θες βοήθεια
σταμάτα αυτό το επιθετικό ύφος.Έχεις παρανομήσει Ιμέρ,όχι πολύ αλλά έχεις παρα-
νομήσει τέλος!Ο Κουμάνι από αυτό σε κρατάει οπότε άσε για λίγο τις παλικαριές να
δούμε τι θα κάνουμε,είπες ότι θέλεις να πας στο Μπάρι έτσι;
-Έτσι,ο Ιμέρ Χάμζα φυσάει καπνό στο πρόσωπο του Ασβεστόπουλο αλλά ο δημοσιο-
γράφος έχει αποφασίσει να μην εκνευριστεί άλλο μαζί του
-Δεν έχεις κάποια προβλήματα με την Ιταλική αστυνομία ελπίζω
-Κανένα
-Οι φίλοι σου που σε περιμένουν εκεί
Ο Ιμέρ χαμογελάει και αυτή τη φορά φυσάει τον καπνό προς το ταβάνι
-Αυτό είναι άλλη υπόθεση
-Δεν είναι,είπε ξερά ο Ασβεστόπουλος
-Πάμε να φύγουμε,μπούρδες μας πουλάει,ο Ιμέρ απευθύνεται στο γιό του αλλά ο
Αντρέα του κάνει νόημα να κάτσει κάτω
-Ο γιός σου έχει πιο πολύ μυαλό από σένα,η επισήμανση του Ασβεστόπουλου με
απόλυτα ψύχραιμο ύφος
-Ρωτάς πολλά και με ψαρεύεις,ο Αντρέα δε ξέρει καλά τη φάρα σας
-Και η φάρα που κάνεις εσύ παρέα δεν είναι η καλύτερη,ο Ασβεστόπουλος ξέρει πως
το πάνω χέρι το έχει εκείνος χάρη στη συμμαχία του Αντρέα
-Το τι θα κάνω στο Μπάρι…..
-Αστυνομικός θα σε βοηθήσει,τον διέκοψε ο δημοσιογράφος,κι αν πρόκειται να το
κάνει θα το κάνει έχοντας στα χέρια του κάποιες διαβεβαιώσεις,βλέπεις-θα στο πω
κάπως αλλιώς-θα παρανομήσει κι αυτός για χάρη σου.Τον ενδιαφέρουν τα μεγάλα
ψάρια και όχι κάποιος που παρασύρθηκε κι έκανε μια δυό μαλακίες.
Ο Ιμέρ κοιτάζει και τον γιό του και τον Ασβεστόπουλο
-Πότε θα δω τον μπάτσο;ρώτησε για να προσθέσει αμέσως,και εννοείται ότι δε θα
περάσω τη πόρτα κάποιου αστυνομικού τμήματος,μόνο έτσι
-Να παίξεις ΛΟΤΤΟ,είπε χαμογελαστός ο Ασβεστόπουλος που η θέση του είχε θέα
την είσοδο της καφετέριας

532
Ο Αντρέα Χάμζα θέλει λίγα δευτερόλεπτα για να καταλάβει τι συμβαίνει.Στο μαγαζί
έχει μπεί ένας άντρας σχεδόν δύο μέτρα ψηλός.Το χτένισμα και το ύφος του θυμίζουν
στον Αντρέα έναν παλιό αμερικάνο ηθοποιό αλλά τώρα δεν μπορεί να θυμηθεί το
όνομά του.Τα μάτια του δείχνουν ανυπομονησία,αποφασιστηκότητα,κούραση κι
έχουν φορέσει δύο μαύρους κύκλους,ο άνθρωπος αυτός δεν κοιμάται καλά.Η μπλού-
ζα του είναι μαύρη και καλύπτει το παντελόνι σχεδόν μέχρι το ύψος τον γεννητικών
οργάνων.Ο Αντρέα δεν είναι ειδικός στο να διαβάζει φυσιογνωμίες αλλά καταλα-
βαίνει πως ο άνθρωπος αυτός έχει δει κι έχει βιώσει πολλά μέσα σε σύντομο χρονικό
διάστημα και κάτι στην έκφρασή του φανερώνει πως δεν τον ξεγελάς εύκολα.Ο Αν-
τρέα Χάμζα μπορεί να μην διαβάζει φυσιογνωμίες αλλά ξέρει ποιος είναι αυτός ο
άνθρωπος.
-
Ζητάω όσο πιο ευγενικά μπορώ μια καρέκλα από τους δύο πρωϊνούς μεθύστακες που
κάθονται κοντά στη παρέα μου.Δεν μου απαντούν,παίρνω τη καρέκλα και δε φαίνεται
να τους ενοχλεί αφού το πρώτο τους μέλημα για την ώρα είναι πως θα τουφεκίσουν
τους τριακόσιους της Βουλής.Το τηλεφώνημα του Ασβεστόπουλου με βρήκε να
διαβάζω αναφορές και αν ανταλλάσσω mail τόσο με την Υπ/νση Οργανωμένου
Εγκλήματος όσο και με την Δ/νση Διεθνούς Συνεργασίας.Τη Διώξη Ναρκωτικών τη
είχε αναλάβει εξ ολοκλήρου ο Σπανός λόγω προϋπηρεσίας.Οι άντρες που καθόν-
τουσαν μαζί με τον Ασβεστόπουλο με κοίταξαν κάπως παραξενεμένοι,ο νεαρότερος
από τους δύο κατάλαβε πρώτος ποιος είμαι,ο δεύτερος περίμενε συστάσεις.
-Ορίστε η βοήθεια που λέγαμε,είπε ο Ασβεστόπουλος
Ο μεγαλύτερος άντρας με κοίταξε σα να περίμενε να ξεκινήσω εγώ τη κουβέντα αφού
όπως φαίνεται δε του γέμιζα το μάτι
-Αστυνόμος Αθανασάκος,είπα χωρίς να δώσω χέρι ή να χαμογελάσω για να σπάσω
τον πάγο που αδιαφορούσα κι αν υπήρχε
-Πλάκα κάνεις,είπε ο νεαρός,είσαι πράγματι….
Ούτε χρόνο για χάσιμο είχα ούτε όρεξη για περιττές κουβέντες,έβγαλα την ταυτότητά
μου και τους την έδειξα
-Εσύ είσαι που θες να πας στην Ιταλία,είπα στον μεγαλύτερο κι εκείνος κούνησε το
κεφάλι του τόσο προσεχτικα που έμοιαζε σα να φοβόταν μη του ξεκολλήσει από το
λαιμό
-Πως θα με βοηθήσεις;ρώτησε
-Μη σε απασχολεί για την ώρα αυτό,εκείνο που θέλω από σένα είναι ο αριθμός του
κινητού σου
Πάλι το καχύποπτο ύφος
-Γιατί;
-Για να το παρακολουθούμε,είπα ξερά και έκανα ακόμα και τον Ασβεστόπουλο να
παραξενευτεί
-Παράτα με ρε φίλε,ο τύπος αφήνει ένα θυμωμένο γέλιο
-Είμαι όντως φίλος σου και δεν έχεις και πολλούς,είπα,ή μου δίνεις το τηλέφωνό σου
ή θα έχουμε φασαρίες οι δυό μας.Θα το παρακολουθούμε επειδή έχεις πάρε δώσε με
μέλη συμμορίας εσύ δεν διατρέχεις κανένα κίνδυνο.Αν τους μαγκώσουμε με τη
βοήθεια των συνομιλιών τότε τα παιδιά σου είναι ακόμα πιο ασφαλή.Πίστεψε με αν
κάποιος θέλει να βγουν σώοι οι άνθρωποι που βοηθούν ή θα βοηθήσουν σε όλη αυτή
την ιστορία αυτός είμαι εγώ
Δε θα προσπαθούσα να γίνω περισσότερο φιλικός για να τον καλοπιάσω,είχα
κουραστεί να κολυμπάω στον ωκεανό
-Τι άλλο θές από μένα;με ρώτησε
-Έγγραφη κατάθεση για τον εισαγγελέα

533
-Και πως ξέρω ότι δε με κοροϊδεύεις
Σκέφτηκα λίγο πριν απαντήσω
-Δεν το ξέρεις ακριβώς απλώς κάτσε σκέψου πως αν ήθελα να στη φέρω θα είχα κου-
βαλήσει και κάποιους δικούς μου εδώ και τώρα θα φορούσες χειροπέδες
-Δε θα μίλαγα παρά τη περιποίηση που θα μου έκαναν οι συνάδελφοί σου στην
Καλλιδρομίου…κάτι θα έχεις ακούσει έτσι;Για το τι κάνουν εκεί στους υπόπτους
Ναι είχα ακούσει και οι καταγγελίες γέμιζαν ένα βιβλίο,ήταν το τμήμα στο οποίο θα
έκανε κωλοτούμπες για να μετατεθεί ένα φασιστόμουτρο σαν τον Ροντήρη.
-Θέλω τον Τσαγκάρη και θέλω και τον Πεφάνη,είπα στον μεγαλύτερο άντρα αλλά
ουσιαστικά απευθυνόμουν και στους τρείς,ο Τσαγκάρης θα πέσει πρώτος,δεν έχει
τόση σημασία από πού θα ξεκινήσει η πτώση,από τα στημμένα,από τα αναβολικά,
λίγο με νοιάζει.
-Έχεις στυλό και χαρτί πάνω σου;με ρώτησε
-
-Κι εγώ σου λέω ότι κάνεις λάθος,είπε ο Κοσμάς Καρζής και έβαλε στο στόμα του
μια μπουκιά πέννες,μμμμ έκανες λάθος που δεν πήρες είναι πολύ νόστιμες
Απέναντι στον Καρζή κάθεται ο Γιώργος Χριστοδούλου που έχει διαλέξει φιλέτο
σολωμό και σαλάτα.
-Κοσμά η κουβέντα αυτή τσάμπα γίνεται,δε θέλω να μπλέξω σε συμμαχίες όχι ακό-
μα,ασφαλώς είμαι με το μέρος σου και ασφαλώς θέλω να δω τον Μακρή να παίρνει
πόδι από το ποδόσφαιρο οι λόγοι είναι προσωπικοί,ο πατέρας του έριξε τον δικό μου
σε συμφωνία και τον έκανε να περάσει πολλά ζόρια,κωλοοικογένεια
Τέσσερεις σωματώδεις άντρες κάθονται στο διπλανό τραπέζι και παρακολουθούν
διακριτικά τον Χριστοδούλου και τον Καρζή ενώ παράλληλα τρώνε.Στο πολύτελέσ-
τατο ιταλικό εστιατόριο στου Παππάγου οι πελάτες είναι λίγοι αλλά αυτό που ξέρει ο
Καρζής είναι πως όποιος παράγοντας του ποδοσφαίρου,όποιος μεγαλοεπιχειρηματίας
ή τραπεζίτης θέλει να αποφύγει αδιάκριτα βλέμματα έρχεται εδώ.Κάποιες φορές έρ-
χονται και μεγαλοδημοσιογράφοι ή εκδότες αλλά μεταξύ όλων αυτών υπάρχει η συμ-
φωνία κυρίων, «δε θα γράψεις τίποτα για μένα και δε θα σε βάλω στο μάτι»
-Ρε συ όλα θα αλλάξουν στην ΕΠΟ,είπε ο Καρζής,ο Γαλανός έχει ξεπεραστεί πια άσε
που η ανατροπή έχει ξεκινήσει από μερικές ενώσεις ποδοσφαιρικών σωματείων στην
επαρχία που τις έχουμε αναλάβει…
-Όταν λες “έχετε”;ρώτησε με νόημα ο Χριστοδούλου τρώγοντας μια μπουκιά σολωμό
-Ο Σαλονικιός κι εγώ,είπε ο Καρζής κι άφησε ένα γελάκι
-Θα ρωτήσω και κάτι τελευταίο….τις ενώσεις αυτές θα τις αναλάβεις παρέα με τον
Μπίλαρο;
Τα μάτια του Καρζή χαμογελάνε
-Ποιος ξέρει,είπε
-Αφού άφησε το ποδόσφαιρο,είπε ο Χριστοδούλου
-Σαν παράγοντας,απάντησε ο Καρζής,υπηρεσίες μπορεί να προσφέρει ακόμα
-Παρέα με τα Φλογάκια,που τους είχε στο στρατό του αρκετές φορές,είπε ο Χριστο-
δούλου,άστον ρε Κοσμά,άστον
-Μυστήριος είσαι ώρες ώρες
Ο Καρζής χρειάστηκε κάπου μισό λεπτό για να απολαύσει και να καταπιεί άλλη μια
μπουκιά πέννες
-Έχω κανάλι και εφημερίδα Κοσμά,έλα στη θέση μου
-Δηλαδή για κάτσε ρε,ο Καρζής θίγεται,επειδή δεν είμαι των μέσων πάει να πει
πως…
-Ηρέμησε δεν ενοούσα τίποτα κακό,απλώς λέω πως πρέπει να προσέχω ιδιαίτερα τη
θέση μου,μη δίνουμε βολές στα μαλακισμένα τα δήθεν αριστερά παπαγαλάκια που

534
έχουν βαλθεί να μου κλείσουν το κανάλι.Συνέχεια πιπιλάν τη καραμέα για διαπλεκό-
μενους και για καναλοδάνεια από τις ανακεφαλαιώσεις των τραπεζών ε φτάνει!Εδώ
δέχομαι πόλεμο από τους ίδιους μας τους οπαδούς μη δίνω και έδαφος στους άλλους.
-Μεταγραφές γιοκ;ρώτησε ο Τερζής
-Του Κύπριου ναυάγησε,άκου ρε συ,πεντακόσιες χιλιάδες το χρόνο και εφορία ζητάει
το βλαμμένο και είναι μόνο εικοσιδύο
Ο Καρζής συμφωνεί με κούνημα του κεφαλιού κι επιδοκιμάζει για άλλη μια φορά τις
πέννες
-Μπορώ να το λύσω,λέει μπουκωμένος
-Να λύσεις τι δηλαδή;
-Τη μεταγραφή,πες πως σε λίγο θα κλείσει η συμφωνία
-Κοσμά….
-Μη βιάζεσαι,δεν εννοώ τίποτα περίεργο,απλώς ο Μπίλαρος κι εγώ έχουμε τις άκρες
μας στη Κύπρο και μπορούν να μιλήσουν εκεί που πρέπει
Ο Χριστοδούλου δεν είναι πολύ σίγουρος αν το «μιλήσουν» είναι το κατάλληλο ρήμα
για να περιγράψει αυτό που σκέφτεται να κάνει ο Καρζής
-Πριν λίγο είπες….
Ο Καρζής ξαναμπουκώνεται,ξαναχαμογελάει και ξαναδιακόπτει,αυτή τη φορά σκου-
πίζει και το στόμα του με τη πετσέτα
-Δουλειές και υποχρεώσεις,οι λέξεις κλειδιά,εξηγεί στον Χριστοδούλου,ορισμένοι
άνθρωποι μας έχουν υποχρεώσεις,αυτό είναι όλο
Ο Χριστοδούλου σηκώνει τους ώμους
-Τι να πω,αν γίνεται σ’ευχαριστώ,έχω τόσα στο κεφάλι μου δε χρειάζεται να πάθω
έλκος και για την ομάδα
Ο Καρζής πίνει μια γουλιά κρασί και νουθετεί
-Αν είναι να ανακατευτείς με αυτή την ιστορία και δε θές να πάθεις έλκος όπως λες
πρέπει να φτιάξεις το δικό σου γήπεδο και να παίζεις όσο το δυνατόν περισσότερες
φορές στην έδρα σου…αντιληπτόν;
Ο Χριστοδούλου προσπαθεί να λύσει το γρίφο κοιτάζοντας κατάματα τον συνο-
μιλητή του που έχει χαμηλώσει και λίγο τη φωνή,είχε μετανοιώσει που είχε μπλέξει
με το ποδόσφαιρο αλλά κάποιοι φίλοι του από το χώρο της πολιτικής και του
επιχειρηματικού κόσμου τον είχαν συμβουλέψει πως «ο χώρος ανοίγει πόρτες και
υψώνει τείχη»,εκείνος είχε βάλει ακόμα έναν μπελά στο κεφάλι του αλλά για την ώρα
δε θα μπορούσε να κάνει πίσω γιατί αν έκανε θα είχε από πίσω του ένα σωρό
οπαδούς αλλά και δημοσιογράφους.Έπρεπε επίσης να παραδεχτεί παρόλο που του
ήταν δύσκολο ότι εκείνος δεν ήταν γεννημένος επιχειρηματίας όπως ο μακαρίτης ο
πατέρας του,εκείνος ήταν απλά ένας κληρονόμος μιας μικρής αυτοκρατορίας.
-Ναι το καταλαβαίνω αυτό που λες αλλά πως στην ευχή μπορεί να γίνει;Θέλω να πω
ο Μακρής για την ώρα λύνει και δένει και δεν τον κουνάει κανείς,έχω προσπαθήσει
να πλησιάσω τον Πεφάνη αλλά…μπορείς να έχεις εμπιστοσύνη;
-Αυτή τη μαλακία έκανες αλλά οκ πρωτάρης είσαι λογικό είναι,μαλακίες έχω κάνει κι
εγώ στη πρώτη μου θητεία
-Αλλά πήρες πρωτάθλημα
-Αγόρι μου πρώτον τότε δεν υπήρχε Μακρής και δεύτερον ο διαιτητής που θα τολ-
μούσε να με χειρουργήσει θα είχε μπροστά του μια ζωή για να βλαστημάει την ώρα
και τη στιγμή που το έκανε.
-Όπως εκείνος ο Δεστούνης του τελικού,είπε συνομωτικά ο Χριστοδούλου
Η αναφορά στο συγκεκριμένο περιστατικό δεν αρέσει στον Καρζή και κατσουφιάζει
-Ο παπάρας,μουρμούρισε,έβγαινε στα κανάλια και κλαιγόταν,ακόμα και στο δικό σου
κανάλι

535
-Τότε ήταν συνιδιοκτησία,διόρθωσε ο Χριστοδούλου,είχαμε μόνο το 30%.Δύο
εβδομάδες στο νοσοκομείο ήταν ρε Κοσμά περίμενες να μη βγεί.Τον σακάτεψαν και
ήταν επόμενο οι υποψίες…
-Εντάξει,εντάξει,ο Καρζής ακόμα συνοφρυωμένος,είπαμε λάθη του παρελθόντος αν
μη τι άλλο γι’αυτό υπάρχουν οι Μπίλαροι και οι Πεφάνηδες σ’αυτό τον κόσμο
-Οπότε;
-Οπότε θέλω να σε έχω με το μέρος μου για την νέα κατάσταση που πάμε να
φτιάξουμε,κι εμείς θα είμαστε συμμαχία δε θα είμαστε μονοφαγάδες σα τον άλλον
που τα θέλει όλα δικά του.Υπάρχει πλάνο Γιώργο,σοβαρό πλάνο.
Ο Καρζής μεταφέρει με τέτοιο τρόπο την καρέκλα του ώστε αν μπορεί να σκύψει πιο
άνετα προς το μέρος του Χριστοδούλου
-Σε μια εταιρεία όλοι οι «μέτοχοι» έχουν μερίδιο από τα κέρδη,ανάλογα με το πόσα
αποφασίσει να βάλει ο καθένας,η φωνή του Καρζή είναι μισό τόνο παραπάνω από
ψίθυρο.
-Και οι μέτοχοι είμαστε εμείς,κουμπωμένη επισήμανση από τον Χριστοδούλου
-Σωστά.Αφου λοιπόν λειτουργούμε εταιρικά κερδίζουμε όλοι και επιπλέον κανένας
δε θα εκφράσει ποτέ παράπονο για μονοκρατορίες,παράγκες,εγκληματικές οργανώ-
σεις, προκλητικές αβάντες κλπ κλπ.
-Πότε ο ένας και πότε ο άλλος
Ο Καρζής χαμογελάει και χειροκροτεί σχεδόν αθόρυβα,ο Χριστοδούλου συνεχίζει
-Εξυγίανση του ποδοσφαίρου αφού πια τα πρωταθλήματα-κέρδη θα μοιράζονται ύσ-
τερα από συνεννόηση μεταξύ των εταίρων.Πότε ο ένας πότε ο άλλος
-Λίγη γκρίνια που και που για να μη φανούμε και Λούνα Παρκ,προσθέτει ο Καρζής
-Και κανένας δε θα έχει παράπονο για διοργάνωση του ενός,με τα λεφτά του Τσάμ-
πιονς Ληγκ τι γίνεται όμως,εκεί μπορεί να έχουμε ένα θέμα
-Εκεί έρχονται τα αβαβα παιχνιδάκια που φέρνουν χρήμα μέσω στοιχήματος
Ο Χριστοδούλου δε πέφτει από τα σύννεφα με αυτά που ακούει απλώς δεν είχε
φανταστεί πόσο οργανωμένος είναι ο Καρζής
-Δηλαδή η όποια χασούρα από τον Ευρωπαϊκό αποκλεισμό ισοσκελίζεται…
-Από το παλιό καλό κουπόνι,ο Καρζής με ύφος σκακιστή που μόλις κέρδισε μια πολύ
δύσκολη παρτίδα.
Ο Χριστοδούλου χτίζει σιγά σιγά στο μυαλό του την ποδοσφαιρική πραγματικότητα
που ονειρεύεται ο Καρζής,ο Μακρής βγαίνει έξω από το παιχνίδι ως ο μισητός εχθρός
που κατέστρεψε το άθλημα στήνοντας παιχνίδια και ελέγχοντας ΕΠΟ και διαιτησία.
Έχει έρθει λοιπόν η ώρα να εμφανιστούν οι εξυγιαντές του ποδοσφαίρου,νέοι άνθρω-
ποι στην ΕΠΟ,νέοι άνθρωποι στην ΚΕΔ και τα πρωταθλήματα θα αλλάζουν χέρια
ύστερα από συσκέψεις.Όσες κακές διαιτησίες και αν υπάρχουν με λίγη θεατρική
γκρίνια όταν κάθε χρόνο δε θα είναι ίδιος ο πρωταθλητής τα παράπονα και οι επισκέ-
ψεις της ΟΥΕΦΑ θα λιγοστέψουν,τα μέλη της εταιρείας δε θα στοχοποιούν το ένα το
άλλο οπότε κανείς δε θα φαίνεται δυσαρεστημένος, «επιτέλους έχουμε ένα καθαρό
πρωτάθλημα».
-Χρειαζόμαστε κι έναν Πεφάνη πάντως,επέμεινε ο Χριστοδούλου
Ο Καρζής λίγο σκεφτικός
-Ψήνω ακόμα τον Μπίλαρο
-Κι αν δεν;
-Κάτι θα βρούμε ρε Γιώργο,εγώ θέλω να μου πείς σαν ιδέα πως το βλέπεις
Ο Χριστοδούλου συγκρατημένα ενθουσιασμένος
-Μια χαρά ιδέα είναι αλλά όπως λέει και το ρητό «καλή η θεωρία…»
-Από τη θεωρία ξεκινάνε όλα,είπε ο Καρζής

536
-Ο Μακρής δε θα πέσει τόσο εύκολα,είπε ο Χριστοδούλου,ότι και να κάνω εγώ από
το κανάλι μου
-Ο Μακρής αυτή τη στιγμή ενδιαφέρεται περισσότερο για τον Δήμο Πειραιά γιατί θα
ανοίξει μπίζνες με τον Παναγόπουλο,ο Τζάφος όπως ξέρεις είναι δικός τους ανθρω-
πος και επίσης ξέρεις ότι ο μεγαλοεργολάβος ακούει Πεφάνη και βγάζει σπυριά, μα-
θαίνω κιόλας ότι οι επαφές μεταξύ Μακρή και χοντρού έχουν παραπεριοριστεί το τε-
λευταίο διάστημα, η πίεση για τα στημμένα δεν είναι η ίδια,έχει έρθει η ευκαιρία που
περιμέναμε λοιπόν
-Έχω κι εγώ εντολή να προωθήσω τον Τζάφο,είπε ο Χριστοδούλου,όχι όπως ο Πανα-
γόπουλος βέβαια ο οποίος τον έχει επιβάλλει σχεδόν αλλά θα βάλω ένα χεράκι
-Δεν έχεις προβλήματα με τα μαλακισμένα της Φλόγας έτσι;Εννοώ λόγω κόντρας με
τον Τζάφο…
-Δε ξέρω αν η κόντρα κρατάει και τόσο πολύ,είπε σκεπτικός ο Χριστοδούλου,θέλω
να πω ότι από την εφημερίδα και από το κανάλι τα παιδιά μου έχουν σφυρίξει πως αν
υπάρξει δεύτερος γύρος η Εθνική Φλόγα θα πάει με τον Τζάφο,βέβαια στα μάτια του
κόσμου θα ρίξουν τη στάχτη του «δεν είμαι με κανέναν» αλλά η γραμμή θα έχει δοθεί
ήδη πριν από τον πρώτο γύρο.Ο Αναστασιάδης πάτησε τη μπανανόφλουδα.Κανονί-
σανε την επιχείρηση σκούπα για τον Πειραιά μόνο και μόνο για να του ρίξουν μετά
την Εθνική Φλόγα να τα κάνει πουτάνα και να παρουσιαστεί σωτήρας ο Τζάφος.
Ο Καρζής χαμογελάει και κουνά το κεφάλι
-Στην υγειά της διαφθοράς,υψώνει το ποτήρι,και να σκεφτείς τη πρόταση μου
Ο Χριστοδούλου τσουγκρίζει
-Θα τη σκεφτώ,αλήθεια θα πρέπει να έχουμε και δικό μας υπουργό αθλητισμού έτσι;
Αν είναι να μπει μπροστά η… εταιρεία
-Ανασχηματισμός έρχεται ρε Γιώργο,η καυτή πατάτα δε μπορεί να κρατηθεί από τους
ίδιους πια,έχω μιλήσει και ξέρω
-
Ο Λούζιαν Μπόσκο γκρινιάζει στον Αλέξη Μαχαίρα,δύο κοπελίτσες που μοιάζουν να
πάσχουν από νευρική ανορεξία τάσσονται με το μέρος του Πολωνού.Η παρέα καθισ-
μένη στο γρασίδι της πλατείας Ωρολογίου,ο Μπόσκο χαζεύει τον πύργο του Πειραιά
ενώ οι κόρνες των αυτοκινήτων που διασχίζουν την Β.Γεωργίου,την Ακτή Μιαούλη
και την Εθνικής Αντιστάσεως του τρυπούν τ’αυτιά.
-Δε μπορούμε άλλο ρε συ Αλέξη,η ξανθιά κοπέλα μιλάει κοιμισμένα,γαμώ το κέρατό
μου δηλαδή,είμαι άυπνη με το παιδί τρείς μέρες,εντερικά ρε πούστη μου!
-Απόψε θα το κυκλοφορήσουμε σιγά σιγά,είπε ήρεμα ο Μαχαίρας
Ο Φραγκουλάκης και ο Γκιόκας τραβούν φωτογραφίες,η θέα δεν είναι η καλύτερη
δυνατή αλλά είναι έμπειροι και οι δυό τους
-Έπρεπε να είχαμε το βανάκι εδώ,είπε ο Γκιόκας
-Δε βαριέσαι,δεν άκουσες τον Δανιά,με τόση φασαρία ανάθεμα αν θα πιάναμε τίποτα
-Ναι καλά,η αιώνια ΕΥΠ,τα καλύτερα τα κρατάνε για πάρτη τους
Ο Μπόσκο παίρνει το λόγο χωρίς να ξεκολλάει το βλέμα του από τον πύργο
-Θα φροντίσεις και τον Κρίστο οκ;
-Αν και μας έκανε πουστιά κάτι θα κάνω,είπε ο Μαχαίρας
-Ναι ρε Αλέξη,η μάνα μου αφου πήγε το παιδί στο γιατρό μου είπε να μη το
πλησιάσω και μου έκλεισε τη πόρτα,η ξανθιά έχει το πόνο της.
-Ο Κρίστο ντεν έκανε μπουζτιά,ο Μπόσκο υπερασπίζεται το φίλο του και τη μελλον-
τική του θέση σαν βαποράκι και εισπράκτορας του Τσαγκάρη
-Μας τη κοπάνησε ρε,τι άλλο να κάνει δηλαδή;
-Ο Μπίλαρος θα τον σκότωνε,ο Λουζιάν συνεχίζει την υπεράσπιση
Ο Μαχαίρας καταλαβαίνει πως η κουβέντα δε βγάζει πουθενά

537
-Τον περιμένω σπίτι μου απόψε,είπε
-Να έρθουμε κι εμείς,σειρά της μελαχροινής κοπέλας να μιλήσει
-Να κάτσετε στ’αυγά σας το αφεντικό έχει ορίσει το ποιοι και που
-Όλο και περισσότεροι ανακατεύονται σε αυτή την ιστορία,μουρμούρισε ο Γκιόκας
τραβώντας άλλες δύο φωτογραφίες,στο τέλος μας βλέπω να μένουμε με το Μαχαίρα
και με κανα δυο άλλους.Που σημαίνει πάλι στη Δίωξη να κυνηγάμε πρεζάκια στην
Αθηνάς, στην Αιόλου και στην Πατησίων.
-Τι μπράμα είναι αυτός ο πύργος,σχολίασε ο Μπόσκο
-Ένα τεράστιο γιαπί είναι,είπε ο Μαχαίρας,τίποτα δεν έχει μέσα,έξω πάλι μόνο
βιτρίνα,η χούντα τον ξεκίνησε το 1972 την εποχή των μεγάλων έργων που έλεγε και ο
παππούς μου
Ο Μπόσκο δείχνει να εντυπωσιάζεται
-Χέσε μας ρε Αλέξη με τους πύργους,η ξανθιά γκρινιάζει,πότε να έρθουμε
-
Η Γκέλη έφτασε στο ανταλλακτήριο αφού πάρκαρε δύο στενά πιο μακρυά κι αφού
έριξε και μια ματιά για να δεί αν υπήρχαν κάπου εκεί άντρες της ΔΙ.ΑΣ.Ο Νιαράκης
μάλλον δε θα έμπαινε στο κόπο να χρησιμοποιήσει μπάτσους με πολιτικά για να πα-
ρακολουθήσουν.Η χάρτινη σακκούλα με το σήμα πολυκαταστήματος που κρατούσε
περιείχε αρκετές συσκευές κινητών τηλεφώνων.Όταν μπήκε στο ανταλλακτήριο ο
Μελανίτης κοιτούσε με προσοχή κάποια ντοσιέ.Η κοπέλα άφησε πάνω στο γραφείο
του Μελανίτη τη σακκούλα
-Φύγε εσύ έλα εσύ,σχολίασε
-Γκρίνιαξαν; ρώτησε ο Μελανίτης
-Λίγο στην αρχή,τους είπα πως θα πάρει από πεντακόσια ευρώ η κάθε οικογένεια και
το βούλωσαν αλλά πρέπει να τους δώσουμε τα παλιά για να επικοινωνήσουν. Πρό-
λαβαν να σημειώσουν τους αριθμούς που ήθελαν.
-Ωραία,ο Πεφάνης θα στείλει έναν ή δύο δικούς του για να μας φέρουν τα παλιά
τηλέφωνα
Ο Μελανίτης πηγαίνει στο χρηματοκιβώτιο κοντα στο γραφείο του και με γυρισμένη
τη πλάτη στην Γκέλη το ανοίγει
-Δώσε μου τη τσάντα,της είπε,εδώ έχω τα κινητά των δικών μας
-Τι λέει η αρκούδα;
Ο Μελανίτης κατάλαβε πως η Γκέλη εννοούσε τον Ντανήλ
-Θα τα μαζέψουμε για Πειραιά ίσως,της είπε
-Έλα ρε αφεντικό,ο Πειραιάς βρωμάει από ανταλλακτήρια
-Για την ώρα
-Ουδέν μονιμότερον του προσωρινού
-
Συνομιλία από τον υπερκοριό της ΕΥΠ,κλήση από το τηλέφωνο του γραφείου του
Βασίλη Τσαγκάρη σε κάποιο άγνωστο νούμερο που ξεκινά από 0092
-Τσέκαρε τον κωδικό,είπε ο Σπανός στον Τουμανίδη
Βασίλης Τσαγκάρης:Όλα εντάξει είναι σύμφωνος
Άγνωστος:Δεν τον ξέρουν αυτοί του χοντρού έτσι;
Βασίλης Τσαγκάρης:Όχι ρε καθαρά σου λέω
-Ο κωδικός είναι από Πακιστάν κύριε υπαστηνόμε,διακόπτει ο Τουμανίδης
-Ίδιο κόλπο,ξεκίνα εξακρίβωση
Ένας άντρας της ΕΥΠ καταγράφει τη συνομιλία
Βασίλης Τσαγκάρης:μέχρι εδώ ήταν μωρό μου
Άγνωστος:Αθήνα είναι ο Απάτσι;

538
Βασίλης Τσαγκάρης:Ναι έχουμε κάτι χρωστούμενα με τα καρούμπαλα,θα τους
παιδέψω λίγο ακόμα και μετά τέλος
Άγνωστος:Μη μου πεις ότι θα τους ξαναβάλεις στη δουλειά
Βασίλης Τσαγκάρης:Πας καλά ρε,τελειώσανε απλώς έλεγα μήπως βοηθήσουν στο
θέμα του χοντρού
Άγνωστος:Εγώ θα τους έστελνα στον αγύριστο
-Ώπα,εντολή δολοφονίας είναι αυτό;ρώτησε ο Τουμανίδης
-Μπορεί αλλά δε στέκει πουθενά,είπε ο Σπανός
Βασίλης Τσαγκάρης: Ο δικός τους με παρακαλάει σχεδόν αλλά του είπα κι
αυτουνού τέλος,και να σου πω και κάτι δε βλέπω για αρκετό καιρό να τον
πλησιάσω,άμα τους βάλεις στο τραπέζι αρπάζουν από το πιάτο σου όταν δεν
κοιτάς
Άγνωστος: Καλά μη το λες ο δικός μου μέχρι τώρα είναι σπαθί το είδες
Βασίλης Τσαγκάρης:Όταν θα λείτουργήσουμε κανονικά τότε θα τον δούμε κι αυτόν
άλλωστε αυτός είναι από σένα οι προηγούμενοι ήταν από το πουθενά
Άγνωστος: Πάντως κάτι γίνεται στο μαγαζί του χοντρού έμαθα,παρόλο που δεν
είναι ανοικτό,θες να βάλω τον δικό μου να τους τη ξαναπέσει
Βασίλης Τσαγκάρης: Όχι ρε μη κάνεις κανα αστείο,στο τέλος θα κάνουν
καταγγελία και μπορεί να τρέχουμε
Άγνωστος: Φοβάμαι μόνο μη μας ετοιμάζει τίποτα
Βασίλης Τσαγκάρης: Δε θα προλάβει,άσε που τώρα που καπάρωσε ή νομίζει πως
καπάρωσε το λιμάνι θα έχει το μυαλό του εκεί
Άγνωστος: Ξέρεις ποιος μας γλυκοκοιτάει μου είπανε ε;
Σιωπή από την άλλη άκρη της γραμμής
Άγνωστος: Ο βενζινάς..χα χα..ρε τον πούστη…εκεί επιμονή,λέει πως έχει πλευρίσει
και τους άλλους δύο τον από πάνω και τον κληρονόμο και πάνε να κάνουνε μέτωπο
έχουνε βρει λέει και κάτι άκρες στις ενώσεις ο γαμπρός του…
Βασίλης Τσαγκάρης: Σκάσε ρε…είπαμε
-Τον πρόλαβε για να μην ξεφουρνίσει κάτι που δεν έπρεπε,είπε ο Σπανός,φοβάται
παρακολούθηση
-Φυλάει τα ρούχα του,είπε ο Τουμανίδης,αλλά έχουμε και το κινητό του
Άγνωστος: Και ξέρεις ποιο είναι το καινούργιο του σλόγκαν ε; «κανέναν σας δε θα
αφήσουμε παραπονεμένο,εμείς θα κάνουμε επιχείρηση,σοβαρά πράγματα»
Βασίλης Τσαγκάρης: Σ’αυτό τον πιστεύω,κι εμένα κάτι τέτοια μου λέει αλλά τον
κληρονόμο τον φοβάμαι να σου πω,είναι άλλη πάστα δεν είναι σα τον βενζινά, ο
κληρονόμος έχει πάρε δώσε με διαφορετικό κόσμο και προσέχει
Άγνωστος: Εντάξει ρε συ και ο βενζινάς έχει τέτοιες άκρες,ξεχνάς τι έγινε με το
δάνειο…γαμήθηκαν να γράφουν οι άλλοι οι φούσκες για χάρες
Βασίλης Τσαγκάρης: Πάρε με καλύτερα στο άλλο να τα πούμε
Τέλος συνομιλίας
-Έχουμε το νού μας για το κινητό,είπε ο Σπανός
-«Βενζινάς», «κληρονόμος»,άντε βγάλε άκρη,μουρμούρισε ο Τουμανίδης
-Ο «Χοντρός» πάντως πρέπει να είναι ο Πεφάνης,επεσήμανε ο Χρήστου
Ειδοποίηση από τον Καβαλιεράτο μέσω ασυρμάτου με τους απαραίτητους κώδικες
-Ο ύποπτος παρέλαβε πακέτο έξω από την καφετέρια Μάρε επί της οδού Ρήγα
Φεραίου στη Δραπετσώνα και κατευθύνεται προς Πειραιά,στέλνω φωτογραφίες
Ο Καβαλιεράτος χρησιμοποιεί ξανά κώδικα για να ενημερώσει ότι συνεχίζει την
παρακολούθηση αλλά χρειάζεται άλλο ένα αυτοκίνητο για ενίσχυση. «Ελήφθη», ο
Σπανός φοράει το σακάκκι του
-Το αναλαμβάνω εγώ,είπε

539
-Ο Αστυνόμος που είναι;ρώτησε ο Τουμανίδης
Ο Σπανός δε ξέρει ακριβώς αλλά δε θέλει να μοιραστεί την απογοήτευση του που
είναι «απ’έξω»
-Θα τον ειδοποιήσω εγώ,ίσως κανονίζει κάποιες λεπτομέρειες με τη Δίωξη
-Δεν είμαστε καλά,μουρμούρισε ο Χρήστου
-Τι έγινε; Ο Σπανός βιάζεται να φύγει και δεν έχει άλλο χρόνο
Ο Χρήστου προσυλωμένος σε μια οθόνη υπολογιστή έχει γουρλώσει τα μάτια και
τρίβει το σαγόνι του.
-Αυτός που έδωσε το πακέτο στον Σκαραμανγκά….
-Ε τι; ο Σπανός πλησιάζει προς το μέρος του
-Είναι παιδί γαμώ το κέρατό μου,ανήλικος!
Ο Σπανός ρίχνει μια ματιά στην οθόνη,η ανάλυση της φωτογραφίας είναι εξαιρετική
ο πιτσιρικάς πράγματι μοιάζει να είναι κάτω από 18
-Ξεκινήστε να ψάχνετε,ίσως έχει μητρώο..
-Κι αν δεν έχει;ρώτησε ο Χρήστου θέλω να πω…
-Αν δεν έχει….,ο Σπάνος σκέφτεται για λίγο,όταν έρθει ο Αθανασάκος να του τη
δείξετε,στο μεταξύ δε χάνουμε από τα μάτια μας ούτε τον Μαχαίρα,ούτε το Ξυράφι
κατά πάσα πιθανότητα είναι από τα βαποράκια κλειδιά.
Εισαγγελία Πρωτοδικών Πειραιά
Ο Φακλής δεν δείχνει και τη πιο φιλική διάθεση απέναντι στον Ιμέρ και στον Αντρέα
Χάμζα.Κοιτάζει τα χαρτιά που έχει μπροστά του κι εγώ παίζω νευρικά τα δάχτυλά
μου από το άγχος μήπως και κάτι στραβώσει την τελευταία στιγμή.Μπορείς σχεδόν
να αναπνεύσεις την ανασφάλεια που επικρατεί μέσα στο γραφείο.
-Καταλαβαίνεις τι ζητάς κύριε Χάμζα έτσι;είπε αυστηρά ο Φακλής
-Κι εσείς καταλαβαίνετε τι μου ζητάτε,απάντησε ο Ιμέρ,βάζω τα παιδιά μου στο
στόμα του λύκου,χέστηκα για μένα αλλά πρέπει να….
-Μπαμπά,διέκοψε ο Αντρέα,τέλος αυτά
-Κύριε Χάμζα,είσαστε ανακατεμένος με λαθρεμπόριο,δεν είναι το μεγαλύτερο αδί-
κημα αλλά είναι πολύ σοβαρό,η αστυνομία της Αλβανίας συνεργάζεται με την
ΕΛ.ΑΣ για τη σύλληψή σας,δεν έχει να κάνει μόνο με μας η όλη ιστορία,εξήγησε ο
Φακλής,και εκτός από τα παιδιά σας μπαίνει σε μπελάδες και ο Αστυνόμος Αθα-
νασάκος που προσπαθεί να σας βοηθήσει.Μας δίνετε κάτι σας δίνουμε κάτι,και
προσωπικά να σας ευχηθώ και καλό ταξίδι αφού θέλετε να πάτε στο Μπάρι δε με
νοιάζει τι θα κάνετε από κει και πέρα,καλό θα ήταν όμως να κάτσετε ήσυχα και καλό
θα ήταν επίσης να έρθετε να καταθέσετε εναντίον του Κουμάνι.
-Αν γυρίσω πίσω καίω τα αγόρια μου,είπε ψυχρά ο Ιμέρ,εσείς τι θα κάνατε για τα
παιδιά σας κύριε Εισαγγελέα;
-Όταν κληθείτε να καταθέσετε θα έχω φροντίσει να απαλλαγείτε από όλες τις κατη-
γορίες,είπε ο Φακλής,ή έστω να πέσετε στα πολύ μαλακά
-Πως θα το κάνετε αυτό;ρώτησε ο Ιμέρ
-Αυτό είναι δική μου δουλειά
Ο Φακλής δεν ήταν σίγουρος αν μπορούσε να τα καταφέρει αλλά έπρεπε να παίξει το
παιχνίδι μέχρι τέλος,η Αλβανική αστυνομία θα επέμενε στην έκδοση του Ιμέρ
-Τα τηλέφωνα του Τσαγκάρη πως πάνε;με ρώτησε
Σήκωσα τους ώμους
-Τίποτα ουσιαστικό
Ξεφύσηξε και μετέτρεψε σε ταμπούρλο το γραφείο του χτυπώντας το με τα χέρια του
-Χάνουμε χρόνο,είπε,θα αρχίσουν τη μουρμούρα από το αρχηγείο και το Προστασίας
Του Πολίτη μαζί με το Δικαιοσύνης
-Δε πρόκειται να πάμε για συρτάρι,επέμεινα,δε θα το αφήσω

540
-Για μια στιγμή,πετάχτηκε ο Αντρέα,πριν λίγο μας λέγατε ότι πέφτει Ο Τσαγκάρης
και επιμένατε πως είναι οκ να καταθέσουμε και τώρα μας λέτε ότι δεν έχετε τίποτα;
-Ο Τσαγκάρης πέφτει,επανέλαβα,είναι θέμα ημερών θα το κάνει το λάθος και ήδη
έχουμε στο μάτι στενούς του συνεργάτες αυτοί θα μας οδηγήσουν σ’αυτόν
-Όταν έχετε κάτι τότε να μας μιλήσετε,η φωνή του Αντρέα σπασμένη από το φόβο,
παίζετε μαζί μας…παίζετε!Ο Ασβεστόπουλος μας υποσχέθηκε…
-Έχεις ήδη βοηθήσει πολύ Αντρέα,τον καθησύχασα και ταυτόχρονα ήθελα να τον
αρπάξω από το λαιμό και να του πω να σκάσει,χάρη σε σένα ξεκινήσαμε.
-Έχει δίκιο ο Αστυνόμος,συμπλήρωσε ο Φακλής,ο Μαρτίνος από τη μία κι εσύ από
την άλλη,σε πληροφορώ μάλιστα-κι αυτό ίσως δεν έπρεπε να στο πω-ότι από τις προ-
ηγούμενες υποθέσεις των δύο νεκρών παιδιών στο Ρέθυμνο και στα Γιάννενα έχουν
προκύψει κι άλλοι μάρτυρες που θέλουν να καταθέσουν.
Κάτι οι τόσες ανακρίσεις στα χρόνια μου στο σώμα,κάτι η βιασύνη στη φωνή του
Φακλή με έκαναν να πιστεύω πως δεν έλεγε όλη την αλήθεια.
-Γύρνα σπίτι τώρα Ιμέρ,είπα,κάτσε να ηρεμήσεις και να σκεφτείς.Φρόντισε μόνο να
μη κάνεις πίσω τελευταία στιγμή και μιλήσεις στον Κουμάνι γιατί θα τα κάνεις χειρό-
τερα.
Πατέρας και γιος Χάμζα έφυγαν χωρίς να χαιρετήσουν.Δεν τους αδικούσα ειδικά το
γιό,τους είχαμε δώσει πολλές αφορμές για να είναι δύσπιστοι,όπως είχε επισημάνει
και ο Ιμέρ,εμείς τι θα κάναμε για να προστατέψουμε τα παιδιά μας;Ένα σύστημα που
έμπαζε νερά από παντού,γραφειοκρατία,ψέματα,ανταλλαγές και παιχνίδια εξουσίας.
Κανένας δε με είχε πείσει,ούτε ο Ιμέρ ότι θα παρέμενε ψύχραιμος αλλά ούτε και ο
Φακλής ότι θα τηρούσε την συμφωνία.
-Δε χρησιμοποιούν τα κινητά που είναι στο όνομά τους,είπα
-Ο Τσαγκάρης;
-Όλοι,ο Τσαγκάρης,ο Πεφάνης,ο Κουμάνι,όλοι,ακόμα και οι λερωμένοι μπάτσοι που
κάνουν εισπράξεις σίγουρα θα έχουν κι άλλα κινητά
-Που το πας;
-Ο Κουμάνι χρησιμοποιεί αριθμό από τη Συρία,κάτι ανάλογο θα κάνουν και οι άλλοι
-Μα τότε…
-Θα πρέπει να πιάσουμε κάποιον που θα μας δώσει έδαφος
-Έχεις υπ’οψη σου κάτι;
-Τους δύο Πολωνούς,τον Γκιζίνσκι και τον Μπόσκο,αλλά και με αυτούς πρέπει να
κάνουμε συμφωνία,φοβούνται πιο πολύ τον Τσαγκάρη και τον Πεφάνη παρά εμάς
-Αν τους ταράξουμε;
-Δε θα πιάσει,πρέπει να έχουμε το οκ από Άρειο Πάγο;
-Εξαρτάται,απάντησε σκεπτικός ο Φακλής,η υπόθεση ξεκίνησε από μενα αλλά δεν
είναι μόνο στα δικά μου χέρια πια,ωστόσο αφού ενδιαφερόμαστε να πιάσουμε τα μεγ-
γάλα κεφάλια δε νομίζω να κολλήσει κανένας σε δυο βαποράκια από τη Πολωνία
-Αυτό νομίζω κι εγώ,μόνο ο Μυλόπουλος μπορεί να κάνει φασαρία
-Αυτόν άσ’τον σε μένα,ο Φακλής χαμογελάει,οι παρακολουθήσεις των υπόπτων
έχουν δώσει κάτι παραπάνω;
-Εκεί τα πράγματα είναι κάπως καλύτερα
-Ο δικός σου;ο Φακλής ρωτάει όσο πιο διακριτικά μπορεί
-Είναι η ελπίδα μας για τηλέφωνα από τη μεριά Πεφάνη,πρέπει να γυρίσω τώρα στο
γραφείο ίσως έχουμε εξελίξεις
-
Υποκλοπή συνομιλίας μεταξύ του Έντι Κουμάνι κι ενός αγνώστου από τον
υπερκοριό
-Γαμημένο Πακιστανικό νούμερο,φωνάζει θυμωμένος ο Χρήστου

541
Έντι Κουμάνι : Έλα τι γίνεται;
Άγνωστος : Δε μπορούμε να συνεχίσουμε μαζί το ξέρεις βέβαια
Έντι Κουμάνι :Κάνε υπομονή
Μεγάλες αναπνοές του Κουμάνι από τη μύτη και θυμωμένες εκπνοές
Άγνωστος : Γάμα τα δε γίνεται να τη ξαναπατήσουμε ο άλλος τα έχει κάνει απάνω
του
Έντι Κουμάνι : Ο μαλάκας…τι φοβάται;
Άγνωστος : Έλα ρε μη κάνεις ότι δε καταλαβαίνεις,μη μας κάνετε τους άνετους
τώρα, άντε μπράβο γιατί για σας βάλαμε το κεφάλι μας στο ντορβά
Έντι Κουμάνι :Δε βγάλατε και λίγα και στο κάτω κάτω εμείς έπρεπε να τσαν-
τιστούμε μαζί σας που το παίζατε σε δύο ταμπλό αλλά δεν σας κάναμε παράπονο
ποτέ, ίσα ίσα σας βάλαμε και στο παιχνίδι κανένας άλλος εκτός από σας και τον
υποδιοικητή σας δεν έβαλε δάχτυλο στο μέλι,ούτε καν ο ντελιβεράς μας
Άγνωστος :Ο ντελιβεράς σας δεν έβαλε σε κίνδυνο τη δουλειά του,αντίθετα η
δουλειά του τον έβαλε στα κόλπα
Ο άγνωστος γελάει κάπως αδύναμα και κάπως θυμωμένα,έχει μάθει να έχει αυτός την
τελευταία κουβέντα,κάνει επάγγελμα που απαιτεί σκληράδα και πυγμή,δεν είναι ένας
ακόμα υπάλληλος στην ομάδα του Πεφάνη
Άγνωστος :Εμείς ρε μαλάκα μπορεί να πάμε φυλακή και να γαμηθούν οι οικο-
γένειές μας…μου κάνεις και μάθημα!Καθόμαστε και παρακαλάμε τον άλλο τον
αλήτη να μας συγχωρέσει,κι εσείς τι κάνατε ε;Τι κάνατε ρε;
Έντι Κουμάνι :Για ηρέμησε,κι αν έχεις παράπονα να τα κάνεις στο αφεντικό
Άγνωστος :Ναι βέβαια,και θα τον δω μόλις το ζητήσω…
Έντι Κουμάνι :Τελειώνει ο άλλος,όλα γίνονται για τη βιτρίνα,λίγη υπομονή Λάρρυ
θα ξεμπερδέψουμε.
Άγνωστος : Φροντίστε το
Έντι Κουμάνι : Ε μη μας απειλείς κιόλας,διάβασε και καμιά εφημερίδα να δεις τι
γίνεται,τον βάλανε πάλι στο μάτι
Άγνωστος : Αρχίδια, θες να σου πω τι έγινε τις άλλες φορές;
Έντι Κουμάνι :Τώρα είναι αλλιώς,λοιπόν άσε να σου πω ένα λεπτό.Πολύ προ-
σεκτικά ειδοποίησε τους δικούς μας..
Άγνωστος : Ε όχι και δικούς σας
Άλλο ένα ανυπόμονο ρουθούνισμα από τον Κουμάνι
Έντι Κουμάνι :Δικούς μας,πεσ’τους να ετοιμάζονται ο άλλος κανονίζει για Βέλγιο
μέσω Ιταλίας,αυτές τις μέρες,αλλά όπως σου είπα..προ-σο-χή!
Άγνωστος : Ούτε στον ύπνο σου ο άλλος παρακολουθεί σαν γεράκι.Έχει βάλει και
τον δικό του και μας τσεκάρει δυο φορές τη μέρα τουλάχιστον
Έντι Κουμάνι :Βρες χρόνο ρε συ…σιγά!Αφού το ξέρεις θα πέσει και χαρτζηλίκι
Άγνωστος :Δε μπορώ να σου πω τίποτα για την ώρα,σε κλείνω θα τα πούμε
αργότερα έρχεται ο Μπάμπης
Τέλος συνομιλίας
-Βρήκαμε το νούμερο;ρώτησε ο Χρήστου
-Περιμένω απάντηση,είπε ο Τουμανίδης,αλλά βάζω στοίχημα ότι ο κάτοχος είναι ή
πεθαμένος ή έχει φύγει από τη χώρα
-Λάρρυ,Μπάμπης,μουρμουρίζει ο Χρήστου
-Η λέξη κλειδί είναι υποδιοικητής,ο Τουμανίδης χαμογελάει
-Λες;
-Δεν είναι τα τηλέφωνα που παρακολουθούμε αλλά όπως οι περισσότεροι έτσι κι
αυτοί χρησιμοποιούν κινητά από άλλες χώρες όταν συνεννοούνται για τις δουλειές
τους.

542
-Τα τηλέφωνά τους όμως δε κινούνται καθόλου,παρατήρησε ο Χρήστου
-Υποτίθεται πως είναι σε…αναγκαστική άδεια
-Θα ξαναπαίξουμε τη συνομιλία όταν θα έρθει και ο Αθανασάκος
-Ποιοι είναι οι «δικοί» που λέει ο Κουμάνι και ποιος είναι ο άλλος για Βέλγιο και
Ιταλία,ο Τουμανίδης κοιτάζει τον υπολογιστή του λες και απευθύνει σ’εκείνον την
ερώτηση
-Ίσως παραλαβή εμπορεύματος,απαντά ο Χρήστου
-Μπα κάτι άλλο είναι….,ο Τουμανίδης συνεχίζει την κουβέντα με τον υπολογιστή
Κεφάλαιο 19
Δεν έχω πολύ χρόνο στη διάθεσή μου και φυσικά δε πρέπει να πω σε κανέναν ποιόν
σκοπεύω να συναντήσω.Στομάχι και καρδιά αλλάζουν συνεχώς θέσεις,δίνω κλωτσιές
για να ανέβω στην επιφάνεια μήπως και καταφέρω να αναπνεύσω,κάτι με τραβάει
προς τα κάτω και πάλι.Οι συνεργάτες μου έχουν χαθεί από το οπτικό μου πεδίο αλλά
αυτό είναι δική μου επιλογή.Ακούω και ξανακούω τη συνομιλία, όλο και πιο καθαρά
γίνονται τα πράγματα,στο μυαλό μου τουλάχιστον
-Ο Λάρρυ είναι ο Λαυρέντης Καπετανίδης,είπα,αν κάνετε μια σύγκριση της φωνής
του μέσω του κανονικού του κινητού και του Πακιστανικού θα το διαπιστώσετε
Τους ξαναβάζω στο παιχνίδι και στον μικρόκοσμό μου,ο Τουμανίδης μου ρίχνει μια
ματιά δείχνοντας μου ότι συμφωνεί απόλυτα μαζί μου
-Δε μπορούν να σταθούν όμως αυτά,σχολίασε ο Χρήστου
-Μια χαρά στέκονται,είπε ο Τουμανίδης,αν το Εσωτερικών Υποθέσεων τσακώσει τον
Καπετανίδη θα βρει και το Πακιστανικό κινητό,τι θα κάνει αυτός μετά;
-Κάτι τέτοιο,συμφώνησα,όσο για τον Μπάμπη κατά πάσα πιθανότητα είναι ο
Τσουκιάς…Χαράλαμπος.Έχουμε και τον υποδιοικήτη κι έχουμε και κάποιες συνθη-
ματικές κατηγορίες για χαρτζηλίκια, μέλια, «δε βγάλατε λίγα»,γλώσσα της πιάτσας η
οποία ναι μεν μπορεί να μην αποτελεί δυνατό χαρτί για κατηγορία αλλά είναι πολύ
καλό ξεκίνημα.
-Τι σας έλεγα για το Πακιστανικό,είπε ο Τουμανίδης που μόλις είχε λάβει την
απάντηση στον υπολογιστή του, το τηλέφωνο ανήκει σε κάποιον Μοσίν Αλί.Ο τύπος
ήρθε στην Ελλάδα πριν δύο χρόνια μέσω φορτηγού πλοίου.Έμεινε έξι μήνες σε
κέντρο αλληλεγγύης στη Δραπετσώνα με έξοδα του Δήμου και με την πολίτιμη βο-
ήθεια του εφοπλιστή Ιάκωβου Μακρή ο οποίος εδώ και αρκετό καιρό ασχολείται με
την βοήθεια στους πρόσφυγες.Ο Αλί αφού έγινε μέλος του πληρώματος του
συγκεκριμένου πλοίου έφυγε για την Αγγλία για να βρεί συγγενείς του.
-Ποιο πλοίο ήταν αυτό;ρώτησα
-Το Βίνους ΙΙ,απάντησε ο Τουμανίδης
-Ψάξε να βρείς σε ποιόν ανήκει αν και ξέρω από τώρα την απάντηση,ξανάβγαλα τους
πάντες από τον κόσμο μου
Ο Τουμανίδης δε με ρώτησε τίποτε άλλο κι έπιασε δουλειά.Κανονικά θα έπρεπε να
ήμουν ενθουσιασμένος,αρκέστηκα στο να συνεχίσω να κάνω υποθέσεις και να προσ-
παθώ να περάσω εμπόδια που έβαζα επίτηδες μπροστά μου για να δυναμώσω λίγο
ακόμα τους συλλογισμούς μου.
-Για το Βέλγιο και την Ιταλία τι λέτε Αστυνόμε;ρώτησε ο Χρήστου.Εμπόριο;
-Ναι εμπόριο,απάντησα
-Το είπα,ο Χρήστου θριαμβολογεί προσεκτικά είναι από αυτούς που θέλει τα
«μπράβο» του, ειδικά παρουσία άλλων.Μπορεί από εκεί να έρχεται το…αγαθό!
-Δε πρόκειται για ναρκωτικά,του εξήγησα
Δείχνει κάπως απογοητευμένος αλλά δε το βάζει κάτω,είμαι μεν ανώτερός του αλλά
το καλό του βιογραφικό του επιτρέπει λίγη στήριξη των θέσεων του
-Μα τι άλλο αφού όπως φαίνεται κάτι πάει να κυκλοφορήσει στους δρόμους

543
-Ο Αλί γιατί δεν πήγε αμέσως στους συγγενείς του; ρώτησα τον Χρήστου χωρίς να
έχω καμία διάθεση να τον φέρω σε δύσκολή θέση απλώς ήθελα κι εγώ επιβεβαίωση.
Είχε συγγενείς στην Αγγλία άρα λοιπόν γιατί να μείνει τόσο καιρό εδώ και γιατί να
μπαρκάρει.
Ο Χρήστου παίρνει ύφος στριμωγμένου αλλά δεν το βάζει κάτω
-Λόγω χρημάτων…,ερώτηση και άποψη
Κουνάω το κεφάλι αρνητικά
-Η αληλλεγγύη και ο δήμος τους στέλνουν δωρεάν Λοϊζο,με δικά τους έξοδα και καν-
ένας από αυτούς τους εξαθλιωμένους φουκαράδες δε θα αρνηθεί αυτή τη βοήθεια για
να κάτσει να δουλέψει και να βγάλει τα έξοδά του.Όχι,ο Αλί σίγουρα πούλαγε εκδού-
λευση και ένα μέρος αυτής της εκδούλευσης ήταν και το κινητό του τηλέφωνο.Το πιο
πιθανό μάλιστα είναι όλα τα κινητά τηλέφωνα των υπόπτων ή έστω τα περισσότερα
να προέρχονται από τέτοιες εκδουλεύσεις.Ο Πεφάνης και ο Τσαγκάρης έχουν
κάποιους Αλί που τους έχουν δώσει κινητά κι έτσι θεωρητικά δε μπορεί να τους
εντοπίσει κανένας.Καρτοκινητά αλλοδαπών μια χαρά,προσέχουν τι λένε από τα δικά
τους κι έτσι ούτε γάτα ούτε ζημιά
-Πάλι καλά που καταφέραμε να βρούμε του Κουμάνι,σχολίασε ο Χρήστου
-Ο Γκιζίνσκι και ο Μπόσκο δεν είμαι σίγουρος ότι έχουν άλλους αριθμούς για ξεκαρ-
φωμα,είπα
Ένας από τους εκτυπωτές μας αρχίζει ξαφνικά να δουλεύει
-Οι διαιτητές που φέρεται να έχει απειλήσει ο Περδικάρης,εξήγησε ο Τουμανίδης,δεν
είναι και λίγοι
-Κράτα αντίγραφο για μας και στείλε και τον κατάλογο με mail στον Φακλή
-Αφού δε μίλησαν κύριε Αστυνόμε τότε….
-Μπορεί να μιλήσουν τώρα,κάποιοι έχουν ήδη ξεθαρέψει,είπα κάπως νευριασμένος
-Λίγη αισιοδοξία δε βλάπτει,είπε ο Χρήστου
-
-Κοίτα κατάσταση…τόσα εξαθλιωμένα πρεζόνια είχα να δω από τις μεταμεσονύκτιες
εφόδους στην Αθηνάς,σχολίασε ο Καβαλιεράτος
Ο Βαραδάς δεν απαντά και συνεχίζει να τραβά φωτογραφίες.Πέντε με έξι νεαροί όλοι
τους υπερβολικά αδύνατοι έχουν περικυκλώσει τον Σκαραμανγκά ο οποίος δίνει πλα-
στικά φακελάκια και εισπρατει χρήματα.Ο ένας από την παρέα δεν έχει,παρακαλάει
και ο Σκαραμανγκάς τον σπρώχνει,τώρα ο νεαρός κλαψουρίζει,η σπρωξιά του Σκα-
ραμανγκά πιο δυνατή.Η γωνία του δρόμου έχει ελάχιστο φως κι αυτό προέρχεται από
φανάρι του απέναντι πεζοδρομίου.Ο Σκαραμανγκάς μοιράζει το εμπόρευμα μπροστά
από μια γκρεμισμένη μονοκατοικία
-Τέλειο μέρος για αλισβερίσι,είπε ο Καβαλιεράτος
-Εγώ πίστεύω πως έπρεπε να τον βουτάγαμε,είπε ο Βαραδάς,ναρκωτικά πουλάει
μπροστά στα μάτια μας τι άλλο περιμένουμε
Ο Καβαλιεράτος δε διαφωνεί εντελώς με την άποψη του αρχιφύλακά του
-Το μεγάλο μπαμ αρχιφύλακα,αυτό περιμένουμε
-Είπαμε πενήντα ευρώ και πενήντα θα πάρω αλλιώς χέσε με,ο Σκαραμανγκάς
διακόπτει τη κλάψα ενός άλλου νεαρού
-Κάντα τριάντα ρε Ξυράφι,ή έστω να σου χρωστάω είκοσι
-Δε πας καλά,αν έχεις τριάντα θα πάρεις γραμμάρια για τριάντα
-Μας έχετε καθυστερήσει ρε σεις ξέρεις πόσες μέρες…
-Και τι με νοιάζει ρε ηλίθιε πόσες μέρες είσαι μπριζομένος, τώρα μπορώ και τώρα
φέρνω έλα ο επόμενος
Δύο φωτογραφίες ακόμα αφού η συναλλαγή έλαβε τέλος.Οι πελάτες σκορπίζουν προς
διάφορες κατευθύνσεις και το Ξυράφι ανεβαίνει την ανηφόρα.

544
-Συνεχίζουμε να τον ακολουθούμε;ρώτησε ο Βαραδάς
-Για λίγο τουλάχιστον μετά θα πάρουμε εντολές από τον Αθανασάκο
-Ούτε και φάνηκε αυτός καθόλου,είπε ο αρχιφύλακας,με όλο το σεβασμό νομίζω πως
πάει να πάρει όλη τη δόξα επάνω του
Ο Καβαλιεράτος προτιμά να αφήσει ασχολίαστο το σκεπτικό του συνεργάτη του
-Κάνε όπισθεν και θα βγούμε από το πίσω στενό να μη μας πάρει χαμπάρι,είπε
Ο Βαραδάς υπακούει και τα λάστιχα στριγγλίζουν λίγο,το Ξυράφι κοιτάζει προς το
μέρος του θορύβου αλλά δε δίνει σημασία.
-
-Δε ζητάω θαύματα εννοείται,εξηγεί ο Σπανός στον μισοκοιμισμένο Ζούγκλα,απλώς
ρίξε καμιά μπηχτή για να μάθουμε από πού ήρθε η ξαφνική φουρνιά
-Ξέρω πάντως ότι δεν είναι από κέντρο Πειραιά και σίγουρα δεν την έφεραν οι Μα-
ροκινοί που είχατε πιάσει πριν λίγες μέρες
Ο Σπανός μπορεί να ακούσει το αδύναμο γελάκι του Ζούγκλα που το ακουστικό το
παραμορφώνει λίγο
-Έχεις μιλήσει με τον Αθανασάκο;
Ο Ζούγκλας δεν απαντά αμέσως,ο Σπανός καταλαβαίνει ότι κάτι μπορεί να κρύβει
-Είναι εντάξει τύπος ο Αστυνόμος σου,λίγο στο κόσμο του όπως όλοι σας δηλαδή
αλλά γενικά είναι εντάξει
-Κάνε ότι σου είπα και περιμένω να επικοινωνήσουμε
-Απόψε έχει πέσει πολύ κυκλοφορία,τι θα γίνει δε θα πιάσετε κανέναν;
Ο Σπανός απορεί κι αυτός
-Όταν θα έρθει η ώρα
-Και όπως είπαμε κύριε Υπαστηνόμε,μη με μπλέξετε για μάρτυρα σε τίποτα δικασ-
τήρια,είδες εγώ ήμουνα σε όλα εντάξει,μέχρι και σε μπελάδ…
Κάτι του ξέφυγε σίγουρα,κάτι που δεν έπρεπε να ξέρει ο Σπανός
-Τι είπες;
Ο Ζούγκλας θέλει λίγο χρόνο να διορθώσει,ο Σπανός δε θα του δώσει αυτόν το χρόνο
-Πήγες να πεις μπελάδες,τι μπελάδες;
-Ε αμα με πάρουν χαμπάρι
-Τώρα το θυμήθηκες;
-Νυστάζω κύριε Υπαστηνόμε
-Πρέπει να ξέρω κάτι;
Κι άλλη παύση, κι άλλος πολύτιμος χρόνος
-Τα ξέρεις όλα.
-Δεν είναι καλό να μου κρύβεις πράγματα,ο Σπανός δεν νοιάζεται αν το τελευταίο
ακούγεται σαν απειλή
-Δεν κρύβω τίποτα,ο Ζούγκλας βλαστημάει τον εαυτό του
-Θα ξαναμιλησουμε.
Ο Ζούγκλας μουρμουράει κάτι σαν «γειά» και ο Σπανός μπορεί να τον φανταστεί να
χτυπιέται για το λάθος του.Ήταν εντάξει τύπος,αυτό ήταν το μόνο σίγουρο,δεν τον
είχε πουλήσει πουθενά,αλλά κάτι έκρυβε και αυτό το κάτι ήταν πολύ σοβαρό.Ως
τώρα ο Ζούγκλας ήταν ένα αξιόπιστο καρφί που ήξερε κατά βάση ένα αφεντικό,τώρα
μπορεί να είχε αποκτήσει και δεύτερο.Ο Σπανός πρέπει να συγκεντρωθεί στη δουλειά
του και προσπαθεί να διώξει αυτές τις σκέψεις,αλλά μήπως το να βρει τον καινούργιο
φίλο του Ζούγκλα δεν είναι κομμάτι αυτής της δουλειάς; Επικοινωνεί με τους Βαρα-
δα και Καβαλιεράτο,ακολουθούν τον Σκαραμανγκά,επικοινωνεί με Φραγκουλάκη και
Γκιόκα,αναφορά,ο Μαχαίρας μαζί με τον Μπόσκο και λίγα πρεζόνια,τα περισσότερα
από αυτά αλλοδαποί αρχίζουν συναλλαγές στην Μακράς Στοάς.Ο Μαχαίρας πήρε
από κάποιον ένα κουτί σαν αυτά που έχουν οι μικροπωλητές στο Μοναστηράκι ή στο

545
παζάρι στο Πειραιά, «φωτογραφίες του τύπου..να σταλούν στο γραφείο»,έχει γίνει
ήδη αυτό και ο Χρήστου πανηγυρίζει, «είναι ο ίδιος που μιλούσε και με το Ξυράφι».
«Έχουμε έναν από τους βασικούς συντονιστές».
-
Ξανακοιτάζω το ρολόϊ μου,έχω αργήσει αλλά δε γίνεται να φύγω τώρα,μέχρι και η
Δέσποινα μου ξανάρχεται στο μυαλό,πόσα έχω αφήσει πίσω μου;
-Ψάχνουμε για τον τύπο αυτόν,είπα στον Τουμανίδη,προφανώς είναι από τα δεξιά
χέρια του Πεφάνη
Κοιτάζω και πάλι τις φωτογραφίες αυτού του ανθρώπου που έχουν στείλει ο Καβα-
λιεράτος με τον Βαραδά και ο Φραγκουλάκης με τον Γκιόκα.Στικ και αντιγραφή σε
αυτό της φωτογραφίας,ο Χρήστου με κοιτάζει απορρημένος
-Κάνω και δικές μου μελέτες,δικαιολογήθηκα
Κούνησε το κεφάλι,δε ξέρω αν με πίστεψε και δε με ένοιαξε.Εκείνη ακριβώς τη
στιγμή μπαίνουν ο Δεσύλας με τον Φωτίου
-Ποιοι σε αντικατέστησαν στη βάρδια;ρώτησα τον Δεσύλα
-Ένας αρχιφύλακας και δύο αστυφύλακες από τη Δίωξη με εντολή του Ταξίαρχου
Ασημάκη,απάντησε εκείνος,έχει αρχίσει λίγη κίνηση σε Γούναρη,Κέκροπος και Λου-
δοβίκου
Μου δίνει τα ονόματα των αντρών της περιπολίας
-Κύριε Αστυνόμε,με όλο το σεβασμό πόσο θα τους αφήνουμε να σουλατσάρουν,
θέλω να πω έχουμε φωτογραφίες,έχουμε και κάποια ονόματα,δε θα χάσουμε τη
μπάλα στο τέλος;
Συνέχισα να χτίζω τη πυραμίδα που είχα στο κεφάλι μου γύρω από ιεραρχίες και συν-
δετικούς κρίκους.Κοιτάζω και πάλι τα χαρτιά που έχω καρφιτσώσει στον πίνακα που
βρίσκεται πίσω από τη καρέκλα μου.Χρειάζομαι επιβεβαιώσεις και ξέρω από πού να
της πάρω,δεν απαντώ αμέσως στον Δεσύλα
-Τι έχουμε για τον Δανάλη;ρώτησα τον Φωτίου
-Σπίτι δουλειά,δουλειά σπίτι και ένα ραντεβού με μια γκομενίτσα συνάδελφό του.Μία
στάση μόνο αλλά δε ξέρω αν σας ενδιαφέρει
Κούνησα το κεφάλι μου δείχνοντάς του να συνεχίσει
-Πέρασε από την λέσχη παλαιμάχων του Ολυμπιακού μάλλον θα ήθελε αυτόγραφο
από τον Μακρή
Κάποιες τρίχες στη πλάτη μου σηκώθηκαν αλλά όχι για πολύ
-Ήταν και ο Μακρής εκεί δηλαδή,είπα
-Ναι μάλιστα ο Δανάλης βγήκε πέντε λεπτά μετά από εκείνον
-Τους είδες να μιλούν μεταξύ τους;ρώτησα
-Α όχι τα τζάμια της λέσχης είναι φιμέ,ο Μακρής το’χει συνήθειο να περνάει από τη
λέσχη και να τάζει καλύτερες μέρες για την ομάδα,όπως και να θάβει φυσικά τον
Κουράκη.Η συνάδελφος του Δανάλη με την οποία υπάρχει αίσθημα είναι η Νικολέτα
Σπίνου και εργάζεται ως συντονίστρια ομάδας τηλεφωνητών.Μένει σε ένα διάρι στη
Καλλιθέα μαζί με την αδελφή της
Καμία πληροφορία δεν είναι άχρηστη,σημειώσεις και για τη Σπίνου.Δε θα καθυσ-
τερήσω άλλο
-Θα τα πούμε αύριο το πρωί κύριοι,είπα και χαιρέτησα
Ήμουν σίγουρος πως οι περισσότεροι από αυτούς αναρωτιόντουσαν που πήγαινα
παρ’όλο που τυπικά η βάρδια μου είχε λήξει
-
Το ουίσκυ καίει το στομάχι μου λες και είναι οξύ.Προσπαθώ να βολέψω τον πισινό
μου στη παραλία παραμερίζοντας λίγα χοντρά βότσαλα.Δε μπορώ να πιω πολύ αφού
αργότερα θα πρέπει να γυρίσω στη «δουλειά» μου.Τουλάχιστον ο Βρεττός είχε πάψει

546
να μουλαρώνει όσο πριν και έβαλε κάπως τον εγωισμό του στην άκρη.Ο Λεωνίδας
μου ανακοίνωσε πως σκεφτόταν να πουλήσει το δικό του μερίδιο αλλά όχι πριν να μι-
λήσει μαζί μου.Παράπονα για τη στάση μου, «αλλόκοτος», «απόμακρος» δύο από τα
νέα επίθετα με τα οποία με χαρακτήριζε και ο Λεωνίδας επέμενε χαριτολογώντας ότι
ο Βρεττός συμπεριφερόταν σαν πληγωμένος εραστής.Ο ρόλος του πατέρα προστάτη
που είχε,ή νόμιζε πως είχε,αναλάβει απέναντί μου απαιτούσε κάποιες καθαρές εξηγή-
σεις από μέρους μου.Δεν είχα να εξηγήσω τίποτα και σε κανέναν πια.Είχα προσγει-
ωθεί τόσο απότομα που ένοιωθα σα να είχαν διαλυθεί όλα μου τα κόκκαλα.
-Συγγνώμη που άργησα αλλά….
Βολεύτηκε δίπλα μου και τέντωσε τα πόδια του.
-Θέλεις; ρώτησα και του έδειξα το παγούρι με το ουϊσκυ
Αρνήθηκε με νεύμα
-Ούτε εγώ έχω πολύ χρόνο,του είπα,πρέπει να ξαναγυρίσω στο Joyride,εκπαίδευση
στα κατατόπια του σκυλάδικου.Αύριο φεύγουμε για Κρήτη με τον Νικολόπουλο θα
πάμε για καινούργια στησίματα παιχνιδιών.Περιττό να μου πεις οτιδήποτε,θα σου
στείλω με μήνυμα τα ονόματα των εμπλεκομένων.Ένας από τους ευνοούμενους είναι
πάλι ο Καπάτος
-Έχει αρχίσει ήδη η κυκλοφορία του εμπορέυματος κοντά στο λιμάνι,μου είπε,δεν
έχει πάρει κάτι το αυτί σου έτσι;
-Όχι,απάντησα και άρχισα να του διηγούμαι τι είχε πάρει το αυτί μου
Πέταξε ένα βότσαλο στη θάλασσα,ήμασταν οι μόνοι επισκέπτες στη παραλία.Μπο-
ρούσαμε να ακούμε τη μουσική από κάποια μπαράκια της περιοχής αλλά τα βοτσα-
λάκια δεν ήταν πια η πολυσύχναστη περιοχή αφού είχε φθινοπωριάσει,ούτε τα
παραλιακά καφε λειτουργούσαν ούτε φυσικά και ο θερινός κινηματογράφος.Το νερό
στο σκοτάδι έμοιαζε με πίσσα
-Κι αυτό το πράμα θεωρείται κατάλληλο για κολύμπι,παρατήρησα ενώ στην ουσία
ήθελα να τον ρωτήσω τι σκεφτόταν
-Αυτό το «επόμενο» που ανέφερε ο Πεφάνης είναι πλοίο,είπε χωρίς να με κοιτάζει
-Που το ξέρεις;
-Ένστικτο σε συνδυασμό με κάποια γεγονότα.
-Τι είδους πλοίο;
-Από αυτά που κατά καιρούς έχουν «φιλοξενήσει» πρόσφυγες,κι αυτοί οι πρόσφυγες
δίνουν ανταλλάγματα,μέσα στα ανταλλάγματα είναι και τα κινητά τους.Έτσι κάνουν
τις δουλειές τους.Το δικό σου δεν το έχω ψάξει ακόμα αλλά…
-Θα με παρακολουθήσετε κάποια στιγμή και μένα,είπα,τότε τι θα γίνει;
Άλλο ένα βότσαλο στη θάλασσα
-Μην ανησυχείς γι’αυτό
Ήθελα να μάθω γιατί δεν έπερεπε να ανησυχώ αλλά δε θα μου έλεγε
-Ο Πεφάνης με τη βοήθεια του Κουμάνι και δύο βρώμικων δικών μας σχεδιάσει να
στείλει κάποιους από τους μετανάστες του σε Βέλγιο και Ιταλία,μου είπε,η άποψη
μου είναι πως σύντομα μέλη της συμμορίας του θα έχουν καινούργια κινητά.
-Δε νομίζω να ανήκω σ’αυτά τα μέλη,είπα
-Δεν ανήκεις έτσι κι αλλιώς,θα κοιτάξω να ξεμπερδέψουμε γρήγορα αλλά δε μπορώ
να σε πιέσω παραπάνω
Ένοιωσα το φόβο του,αυτή τη φορά υπέκυψε στον πειρασμό και μου ζήτησε το
παγούρι.Του το έδωσα και κατέβασε μια μικρή γουλιά
-Δεν είναι τόσο απλό όσο φαινόταν αρχικά,είπε κι έβηξε αφού η γουλιά δεν είχε
κατεβεί όπως έπρεπε
-Τι εννοείς;
-Εννοώ πως πάει πάνω από τον Πεφάνη ή πάνω από τον Τσαγκάρη.

547
Γύρισε και με κοίταξε σα να με παρατηρούσε πολύ προσεκτικά
-Δεν είναι μόνο ο φόνος του Δημήτρη ή τα στημμένα ματς,είναι ολόκληρο κύκλωμα
διακίνησης ναρκωτικών και υπάρχουν μεγάλες πλάτες για να το στηρίξουν
-Δε σου ξαναδίνω να πιείς,προσπάθεια να αστιευτώ
-Στο ξαναλέω μπορείς να φύγεις και τώρα,κανένας δε θα σε ψάξει,είπε
-Μην αρχίζουμε τα ίδια….
-Ακριβώς αυτό,δεν είναι πια τα ίδια.Ούτε εκκαθάριση στις γειτονιές ούτε τίποτα,
τώρα είναι η εμμονή η δική μου και η καύλα ενός Εισαγγελέα να κάνει καριέρα.
Μάζεψα τα γόνατά μου και τα έφερα στο στήθος μου.Εκείνος άναψε τσιγάρο.
-Ο άνθρωπος που έβαλε στα κόλπα τον Δημήτρη έχει επαφές με τον Ιάκωβο Μακρή,
μου είπε ίσως για να με ταρακουνήσει λίγο
-Τον γνωστό
-Υποψιάζομαι ότι κάποιο από τα πλοία του έχει να κάνει με την ιστορία μας
-Ένστικτο και αυτό
-Ο Μακρής ανακατέβεται με την αποκατάσταση προσφύγων και μεταναστών,όποιος
παρακολουθεί ειδήσεις τον βλέπει συχνά πυκνά να δίνει συνεντεύξεις γύρω από το
πόσο φιλόξενοι είμαστε εμείς οι Έλληνες και πως οι παππούδες μας ήταν μετανάστες
και πρόσφυγες άρα πρώτοι απ’όλους πρέπει να καταλαβαίνουμε τους πρόσφυγες που
έρχονται στο τόπο μας.Έχει δώσει χρήματα τόσο στο Δήμο Πειραιά όσο και στο
Δήμο Κερατσινίου Δραπετσώνας για να υποστηριχτεί η προσωρινή έστω φιλοξενία
των προσφύγων.Συσσίτια,κουβέρτες, παιχνίδια για τα παιδιά,μετά υποτίθεται ότι συν-
νενοείται με διεθνείς οργανισμούς και Ευρωπαϊκές οργανώσεις για την μετεγκατάσ-
ταση των ανθρώπων αυτών σε χώρες της ΕΕ.
-Και κατά προτίμηση, Ιταλία, Βέλγιο, Ισπανία, Πορτογαλία..
-Κάτι ξέρεις λοιπόν
Έσφιξα δυνατά τις γροθιές μου,τα δάχτυλά μου πόνεσαν αλλά όχι τόσο το στήθος
μου
-Τα ίδια έκανε και ο Βρεττός
Με κοίταξε και πάλι αλλά δεν έδειχνε έκπληκτος
-Πες μου τώρα για τι είδους καργιόλη δούλευα,μουρμούρισα
-Ξέχνα τα αυτά τώρα,το βλέμμα του τραβήχτηκε δε μπορούσα να μαντέψω τι ένοιωθε
τουλάχιστον η Λία είχε ξεσπάσει εκείνος τι θα έκανε,τι θα έλεγε;Πήρα μια βαθιά
ανάσα όπως τότε στο ρινγκ όταν περίμενα ένα δυνατό χτύπημα,η προετοιμασία για
τον πόνο που πλησίαζε.
-Το έκανε με Αφρικανούς, Αιγύπτιους πρόσφυγες, Τσετσένους, Λίβυους αντι-
Κανταφικούς και φυσικά με Αλβανούς,συνέχισα.Κάποια στιγμή γύρισε μπούμερανγκ
εναντίον του κι έμπλεξε σέκείνη την ιστορία με την αναταλλαγή πυροβολισμών
-Μετά από λίγο αποφάσισες να φύγεις,είπε και με ξανακοίταξε μόνο που στα μάτια
του υπήρχε κάτι σαν κατανόηση,τότε που άρχισαν τα μεγάλα προβλήματα με τη Λία
Κούνησα το κεφάλι συμφωνώντας και ήπια άλλη μια γουλιά
-Γιατί δεν ήρθες να μου μιλήσεις;
Ο πόνος κόντευε να με ρίξει ανάσκελα κι αν έπεφτα μετά δε θα είχα καμία διάθεση
να σηκωθώ,θα μπορούσα πια να περάσω όλη την υπόλοιπη ζωή μου παρατημένος
εκεί.
-Δεν ήταν μόνο οι πυροβολισμοί
Όχι,όχι τώρα,όχι,όχι!!!!
-Γιατί δεν ήρθες να μου μιλήσεις;
-Πρέπει να φύγω,έκανα πως κοίταξα το ρολόϊ μου και σηκώθηκα
-Πίστευες πως δε θα καταλάβαινα;
-Τι μου ζητάς τώρα;

548
Δε θα τα παρατούσε αλλά μπορούσε να καταλάβει έστω και λίγο ότι δεν ήμουν
έτοιμος.
-Η Άννα ακόμα σε περιμένει για το τραπέζι
Χαμογέλασα,αυτό με ανακούφισε λίγο
-Τι μουσική ακούει ο άντρας της;
Σειρά του να χαμογελάσει
-Χατζηγιάννη, Μαχαιρίτσα, Παπακωνσταντίνου,κι όταν νοιώσει πολύ ροκ Παύλο
Σιδηρόπουλο.Πάντως μ’εξουσιοδώτησε να σου πω πως τη μουσική του τραπεζιού θα
τη βάλεις εσύ.
Κατευθύνθηκα προς τα σκαλιά που οδηγούσαν στη Ακτή Κουντουριώτου.
-Σ’ευχαριστώ,η φωνή του βγήκε χωρίς να προσπαθήσει καν
Σήκωσα το χέρι μου δείχνοντας του ότι δεν χρειαζόταν να πει τίποτα παραπάνω
-Πριν φύγεις ήθελα να σου δείξω μια φωτογραφία που πέρασα στο κινητό μου, είπε
κι αφού πασπάτεψε το μενού στην οθόνη μου την έδειξε
-Ο Νικολάκης,είπα,μάλλον κάτι σαν συγγενής του Πεφάνη
-Αυτός είναι ένας από τους υπεύθυνους της διανομής,μου εξήγησε,έχει επαφές με δύο
βασικά βαποράκια που μαζεύουν τα πρεζόνια στο λιμάνι
-Μαζί με τον Κουμάνι παίζουν το ρόλο του υπαρχηγού αλλά μεταξύ τους δεν χω-
νεύονται.
-Έχω ζητήσει από την επιθεώρηση εργασίας Περιστερίου τα στοιχεία του προ-
σωπικού του Joyride,είπε
-Δε νομίζω να βρείς πολλούς δηλωμένους με παρελθόν
-Θα βγάλω άκρη,έχουμε περισσότερους άντρες στη διάθεσή μας παρά ποτέ.
-Θα σου τηλεφωνήσω αύριο και φροντίστε να έχετε από κοντά τον Καππάτο
-Δε θα είναι πολύ εύκολο αυτό,υπήρξε και πρόεδρος του δικηγορικού συλλόγου
Αθηνών,βάλε με νου σου τι πολιτικά βίσματα θα έχει
-Και ο Φακλής το ίδιο,επέμεινα,να δούμε ποιανού η γλώσσα υγραίνει πιο πολύ
-Να προσέχεις.
-
Το τσιγάρο κόντεψε να μου κάψει τα δάχτυλα,το άφησα να πέσει,το έσβησα πα-
τώντας το κι άναψα το επόμενο.Δεν είχε καταλάβει το ψέμα που του είπα για το ότι
το τραπέζι ήταν ιδέα της Άννας,αυτή τη φορά ήταν ιδέα δική μου.Δοκίμασα να πάρω
και πάλι τη Δέσποινα, «αφήστε μήνυμα»
-
Συνομιλία μεταξύ του Λάμπρου Μαρτίνου και ενός αγνώστου μέσω του υπερκοριού
της ΕΥΠ.
Άγνωστος:Τι κάνεις λεβεντιά;
Μαρτίνος:Πήγα να πεθάνω με τη μαλακία σας
Άγνωστος:Δε θέλω να το ξανακούσω αυτό
Μαρτίνος:Ξέρεις τι είπε ο γιατρός;Γλίτωσα από θαύμα και ξέρεις τι σκοπεύει να
κάνει η ομάδα…γαμώ το σπίτι μου…μπορεί να…να..
Ακούγεται φύσημα της μύτης ο Μαρτίνος έχει βάλει τα κλάματα
Άγνωστος:Τι είναι αυτά ρε κλαίς;
Μαρτίνος:Καταστρέφομαι ρε…πάει η μεταγραφή και μπορεί να με καλέσουν
πειθαρχικό
Άγνωστος:Άσ’τους κάνε τη πάπια,το αφεντικό έχει λύση
Μαρτίνος:Και τι θα κάνει ρε;Αμα μπλέξει ο Εισαγγελέας γαμηθήκαμε όλοι
Ο Χρήστου κουνάει απόλυτα ικανοποιημένος το κεφάλι του
-Πεσ’τα όλα αγόρι μου,ξαλάφρωσε τη ψυχή σου στον Κύριο,Τουμανίδης το κινητό
του άλλου δεν είναι Πακιστανικό ή κάτι τέτοιο

549
Ο Τουμανίδης το ίδιο ικανοποιημένος
-Μάλλον έκανε μαλακία ο τύπος και πήρε από το δικό του
-Δίκιο είχε ο Αθανασάκος..σσσσς
Άγνωστος:Αν κάνουν ότι σε στριμώχνουν θα τα ρίξεις στον Αλβανό του Χοντρού
Μαρτίνος:Ούτε να το συζητάς
Άγνωστος:Ρε άκουσέ με που σου λέω, θα πεις ότι αυτός σου πάσσαρε το αναβολικό
και στη τελική λέμε αν σε στριμώξουν αν…αλλιώς το πήρες από άγνωστο που σε
έχει δει στα παιχνίδια,στην αρχή δοκίμασες…κατάλαβες τώρα τι λέμε
-Όλο και καλύτερο γίνεται,θριαμβολόγησε ο Τουμανίδης,το πιο νόστιμο κομμάτι
έχασε ο Αστυνόμος
-Ντόπες, απειλές, ψέματα,ο Χρήστου με ένα χαμόγελο μέχρι τα’αυτιά.Από Φακλή
και Εισαγγελία Ιωαννίνων μέχρι Άρειο Πάγο
Μαρτίνος: Ο φύσιο κάνει ότι δε με ξέρει,κατάλαβες…την ουρίτσα του απ’όξω λες
κι εκείνος δεν ανακατεύθηκε αλλά να ξέρεις…
Άγνωστος:Σκάσε,σκάσε και σκέψου,τον φύσιο τον αναλαμβάνουμε εμείς τέλος η
κουβέντα και θα ξαναμιλήσουμε κι αν σε ενοχλήσει ο οποιοσδήποτε αμέσως τηλε-
φωνο μη κάθεσαι σα το βλάκα και αγχώνεσαι
Μαρτίνος:Εύκολο να μιλάς, όλοι θυμήθηκαν τον Φαλάρα,ακόμα και με τους γονείς
του άρχισαν να έρχονται πάλι σε επαφή
Τίποτα από την άλλη γραμμή ο Άγνωστος σίγουρα προβληματισμένος
Άγνωστος: Αυτοί είναι χαροκαμμένοι μη τους φοβάσαι,άντε κλείσε τώρα και
κοιμήσου,αύριο θα είσαι καλύτερα.
Τέλος συνομιλίας,οι άντρες της ΕΛ.ΑΣ και της ΕΥΠ την αποθηκεύουν σε στικάκια
-Δεκαέξι γιγαμπάϊτ,κομπάζει ένας άντρας της ΕΛ.ΑΣ
-Τριανταδύο,ένας άντρας της ΕΥΠ κουνάει περήφανα το δικό του στικάκι
-Ποιος το έχει πιο μεγάλο,ειρωνεύεται ψιθυρίζοντας ο Τουμανίδης
-Και τώρα εδώ σας θέλω,είπε ο Χρήστου που έδινε την εντύπωση ότι το ύφος του
νικητή δε θα έφευγε για μέρες από το πρόσωπό του,ποιό από σας τα λεβεντόπαιδα θα
πάρει τηλέφωνο τον Αθανασάκο να του πει τα ευχάριστα;
-Δε νομίζω να «τα πάρει» γιατί τον ενοχλήσαμε,είπε ο Τουμανίδης και ανέλαβε να
κάνει αυτός το τηλεφώνημα
-
Δεν υπάρχει ούτε ένας πελάτης που να μη μου προκαλεί αηδία.Ευτυχώς ό φωτισμός
δεν είναι και ο καλύτερος και έτσι δε βλέπω καλά τις φάτσες τους.Δυνατά χειροκρο-
τήματα,επιφωνήματα,πολεμικές κραυγές και χυδαία κομπλιμέντα για τις κοπέλες που
κάνουν κάτι σαν στριπτίζ ενώ μία έχει βγει και έχει πει δύο τραγούδια το πρώτο ήταν
το Turning Tables της Adele και το κατακρεούργησε αλλά αυτό όχι μόνο δεν
ενόχλησε κανέναν από το κοινό,αντίθετα,έπεσαν και κάποιες «υποσχέσεις» για
γλέντια σε χωριά και για καυτά τριήμερα.Μύρισα την καφρίλα ενώ πέθαινα για ένα
ποτό.Κι άλλες φωνές,κι άλλες εκδηλώσεις «λεβεντιάς» και «αρρενωπότητας» από
ένα μάτσο ηλιθίων που νόμιζαν πως όλο το μαγαζί είναι δικό τους.Χαμογέλασα για
λίγα δευτερόλεπτα σκεφτόμενος το τι θα έλεγε ο Λεωνίδας γι’αυτό το θέαμα αφού
έτσι κι αλλιώς δεν είχε και σε μεγάλη εκτίμηση τη κουλτούρα του μέσου νεοέλληνα,
όχι ότι την είχα εγώ βέβαια.Η πλαστική παρακμή των τελευταίων 25 ετών γερνούσε
τόσο άσχημα που σχεδόν σε τρόμαζε.
-Θα συνηθίσεις μάι φρεντ,ο μπάρμαν διέκοψε τις σκέψεις μου και μάλλον θα έπρεπε
να τον ευχαριστήσω γι αυτό,είπαμε να βάλουμε και τίποτα ξένα στο πρόγραμμα και
είδικά αυτά που παίζει πολύ το ράδιο,τώρα θα μου πεις μιλάει κανένας αγγλικά από
δω μέσα,εδώ καλά καλά δεν μιλάνε ελληνικά,τι να πείς.

550
Τόση ώρα που είχα καθίσει στη μπάρα του είχα γυρισμένη τη πλάτη,με βασάνιζε η
σκέψη της Χριστίνας,της Λίας και του πατέρα μου.Έριχνα ματιές στο χώρο και
αντικαθιστούσα για λίγο τον Ντανήλ και τον Έντυ σε περίπτωση που κάτι θα πήγαινε
στραβά και θα ξεκινούσε κάποιου είδους φασαρία.Είχα μαζί μου τη σιδερογροθιά και
το πτυσσόμενο γκλοπ που μου είχε εξασφαλίσει ο Αρίστος,για όπλο ούτε συζήτηση,
ο Πεφάνης δεν ήθελε να έχω μαζί μου απόψε.Ο μπάρμαν έφτιαξε πολύ γρήγορα δυο
μπακάρντι με κόκα
-Δε μιλάς πολύ ε; με ρώτησε
Κούνησα το κεφάλι και προσπάθησα να βάλω δυο γραμμάρια ζεστασιάς στη φωνή
μου.
-Προσαρμόζομαι ακόμα,είπα,πάντως το τραγούδι της Adele το χάρηκαν οι πελάτες
-Της ποιάς;…Αααα,το ξένο λές…ναι μωρέ,αλλά σιγά που παίρνουν χαμπάρι τα
κουρούμπελα,μετά από δύο τρία ποτήρια και τη Καραγκούνα να τους παίξεις αυτοί
θα σηκωθούν και θα χορέψουν ζεϊμπέκικο….έχει άδικο ο Γεωργίου «ο κλασσικός ο
μαλάκας ο Έλληνας»,με μπάλα ασχολήσαι καθόλου;Έμαθα είσαι από Αγγλία μεριά
άρα κάτι θα σκαμπάζεις
Ο Γεωργίου ήταν μάλλον ο γνωστός αθλητικός δημοσιογράφος,πάντως για μπάρμαν
και ειδικά τέτοιου μαγαζιού ήταν ιδανικός,είχε ταλέντο
-Λίγο ασχολούμαι,δεν έχω χρόνο,πολλή δουλειά
-Και δε καθόσουν εκεί,συγγνώμη κιόλας
-Κουράστηκα φίλε,είπα,θα μαζέψω και λίγα φράγκα ακόμα και θα κάνω κάτι δικό
μου
Με κοίταξε λίγο περίεργα σα να μην ήξερα τι έλεγα
-Κι ήρθες εδώ;
Κατάλαβα τι εννοούσε
-Όταν λέω «κάτι δικό μου» εννοώ βιτρίνα,με πιάνεις
Ο μπάρμαν φάνηκε να ησυχάζει
-Ποιος φεύγει πραγματικά από τέτοιες δουλειές,άκου με που σου λέω,παλιά
καραβάνα
Η φιλική κουβέντα μπορούσε να αποτελέσει μια χαρά διαλύτικό ακόμα και για τα
τελευταία ίχνη επιφυλάξεων,ο μπάρμαν θα μετέφερε σίγουρα τη κουβέντα μας αν όχι
στον Πεφάνη,οπωσδήποτε στον Κουμάνι ή στον Νικολάκη
-Εσύ φαίνεσαι ξύπνιος και τέλος πάντων είσαι και Έλληνας,ο μπάρμαν κάνει νόημα
σε έναν από τους σερβιτόρους για να πάρει τα μπακάρντι
Δε ξέρω αν έχω πέσει σε εθνικιστή αλλά σίγουρα τον τρώει να μου πει κάτι που τον
βασανίζει καιρό.Περιμένει να απομακρυνθεί ο σερβιτόρος και συνεχίζει ενώ η
τραγουδίστρια έχει ξεκινήσει το «Αν Κάνω Άτακτη Ζωή» και του συμπεριφέρεται
χειρότερα απ’ότι στο Turning Tables,αυτό το απίστευτο χάλι που στην Ελλάδα μετα-
φράζεται σαν πολυπολιτισμικότητα ή «η μουσική είναι μία»
-Νταξει καλό παιδί ο Έντυ αλλά εσύ μου εμπνέεις πιο πολύ εμπιστοσύνη,πατρίδα
βλέπεις,εσύ αλλιώς θα με κοιτάξεις,μπορούμε να πούμε μια μαλακία παραπάνω έτσι;
Δεν έχω πάρει πολύ θάρρος…
-Όχι και όντως μπορούμε να λέμε μια μαλακία παραπάνω…
-Ποτάκι να βάλω;
Με νεύμα του είπα ότι δεν ήθελα,ή για την ακρίβεια δεν έπρεπε, «πρέπει-θέλω»
-Εκεί φτάσαμε που λες,τώρα ετοίμαζε τέσσερεις βότκες με πορτοκάλι και δε μπο-
ρούσα να μη θαυμάσω την επιδεξιότητά του,κάνουμε τους σερβιτόρους στους Αλβα-
νούς και στο ξαναλέω ο Έντυ είναι και καλό παιδί
Ίσως είχα κάνει λάθος,μπορεί να μην μιλούσε στον Κουμάνι για τη κουβέντα μας
-Αλλά μου φαίνεται περίεργο να μου δίνει διαταγές,με νοιώθεις έτσι;

551
-Ζούμε περίεργες μέρες
-Ναι ρε φίλε αλλά πήξαμε στο Βαλκανορώσσικο πια..έλεος.Πάντως ο Έντυ είναι ο
μόνος από δω μέσα που όταν πίνει ποτό δε μου λέει «γραφ’το».
Του έκλεισα το μάτι συνωμοτικά,ήξερα τι εννοούσε γιατί τα είχα ζήσει κι εγώ αυτά
τα «μεγαλεία» την εποχή που ο Βρεττός πουλούσε προστασία απλώς εγώ δεν το είχα
καταλάβει, «ότι πιούν τα παιδιά γράφτα και μη δώσεις τίποτα στο Δερβάκο γιατί έχει
προπόνηση».Δε νομίζω ότι οι ιδιοκτήτες θα είχαν σβήσει ποτέ κάποια από τα γραμ-
μένα του Βρεττού
-Από μένα δεν έχεις να φοβάσαι,είπα και χαμογέλασα
-Και το άλλο το παλικάρι ντρεπόταν να πάρει τσάμπα ποτό,άσε που δε ταίριαζε εδώ
μέσα γενικώς….
Δάγκωμα της γλώσσας,ξαναγύρισμα της πλάτης και οι αρθρώσεις των δαχτύλων λευ-
κές από το σφίξιμο στη μπάρα,τη τελευταία αντίδραση ελπίζω να μην την παρα-
τήρησε.Σύντομος έλεγχος,μάλλον δείχνω αρκετά ψύχραιμος τώρα,ήταν σα να είχα
έναν καθρέφτη μπροστά μου,γυρίζω προς το μέρος του,εντελώς αδιάφορο ύφος,
«πρόσεξε τι θα ρωτήσεις»
-Ποιο άλλο παλικάρι;
-Ο Δημητράκης
Το σάλιο περνάει πυχτό και βαρύ από το λαρύγγι,οι ώμοι σηκώνονται, «ε και;
Χέστηκα για τον Δημητράκη αλλά μια και ανοίξαμε κουβέντα….»
-Καλό παιδί,χαμογελαστό αλλά λιγάκι αγχωμένο,σκιζόταν όμως για τη δουλειά αλλά
δεν ήταν της νύχτας,οικογενειάρχης άνθρωπος
Ανταπόκριση στις απαιτήσεις του ρόλου
-Εμ άμα έχεις οικογένεια….
-Τι λέμε,κι εγώ αν κουκουλωθώ-που δεν το πολυγουστάρω-δε θα τη κρατήσω τη
δουλειά,μη κοιτάς εσύ, ο Έντυ, ο Νικολάκης,εσείς είστε δίπλα στο αφεντικό,είσαστε
αλλιώς,εγώ τι κάνω,ποτά σερβίρω δε θα τους λείψω.
-Ο Δημητράκης;
-Τι ο Δημητράκης; Ααα,ναι ε αυτός ήταν για τα θελήματα του αφεντικού,ακριβώς δε
ξέρω αλλά ήταν ανθρωπάκι μωρέ,βαστάνε κάτι τέτοιοι…
«Όχι δε βαστάνε,φροντίζουν κάποιοι σαν το αφεντικό σου,αφεντικό μας γι’αυτό»
Είχε πει περισσότερα απ’όσα έπρεπε και δεν ήθελα αμέσως να διακινδυνεύσω άλλη
ερώτηση,ίσως έπαιρνα την ευκαιρία μου άλλη στιγμή.Νόημα σε άλλον σερβιτόρο για
να πάρει τις βότκες.Ο μπάρμαν τώρα συνοφρυωμένος
-Τα πιάσαμε τα λεφτά μας
Ακολουθώ το βλέμμα του,μια παρέα έξι αντρών.Κουστουμαρισμένοι και το ύφος
τους δείχνει και θέσεις εξουσίας.Ο μεγαλύτερος σε ηλικία από αυτούς έχει ένα πρό-
σωπο που φέρνει στο μυαλό τους Αη Βασίληδες που φωτογραφίζονται με τα παι-
δάκια, μόνο Άη Βασίλης δεν είναι,ο τύπος θέλει να φανεί άρχοντας στη παρέα του.
Κάθονται σε ένα τραπέζι κοντά στη πίστα και τραβούν μόνο κανα δυο ματιές από
τους υπόλοιπους πελάτες.Η γαρδένιες και τα άλλα λουλούδια συνεχίζουν να εκτοξεύ-
ονται προς την τραγουδίστρια.
-Μας ήρθε η ΕΠΟ,σχολίασε ο μπάρμαν,βάλε με νου σου τι μαλακίες θα κάνουνε κι
απόψε οι καραγκιόζηδες…ελληνικό ποδόσφαιρο μου λες μετά,γάμησέ τα!
Μετά από αρκετό κόπο αναγνωρίζω τον Στέλιο Γαλανό,ακόμα κι αν βοηθούσε ο
φωτισμός δε μπορούσα να αναγνωρίσω κανέναν άλλον
-
-Ρε Νικολάκηηηηη,ο Άη Βασίλης σηκώνει το χέρι του αδιαφορώντας αν η αγριο-
φωνάρα του ενοχλεί τα διπλανά τραπέζια.

552
Ούτε ο Νικολάκης δείχνει ικανοποιημένος αλλά χαμογελάει φιλόξενα και πλησιάζει
το τραπέζι της παρέας.Χαιρετούρες και κανα-δυο αγκαλιάσματα απαραίτητα για να
φανεί η μεγάλη οικειότητα και η διάθεση για σπέσιαλ εξυπηρέτηση.
-Απόψε ξέρεις τι θέλω έτσι; Ο Αη Βασίλης κλείνει πονηρά το μάτι
Ο Νικολάκης ανταποδίδει το κλείσιμο του ματιού
-Φαντάζομαι όχι μόνο κουβεντούλα με το αφεντικό έτσι;
Ο Αη Βασίλης ξεκαρδίζεται,ενοχλεί ένα τραπέζι δίπλα του και χτυπάει μάλλον
δυνατά τον Νικολάκη στο μπράτσο,ούτε και στον Γαλανό δεν αρέσει αυτή η αντί-
δραση αλλά νοιώθει υποχρεωμένος να χαμογελάσει,ο Νικολάκης κάνει έναν αστείο
Μορφασμό για να δείξει ότι πόνεσε πολύ,είχε όντως πονέσει όμως.
-Έχεις δυναμώσει μου φαίνεται πρόεδρε!,ο Νικολάκης τρίβει το μπράτσο και προσ-
ποιείται τον εντυπωσιασμένο
-Κάνω βαράκια,ο πρόεδρος Αη Βασίλης τσιμπάει με την προσποίηση,τη Σαμάνθα και
μια φίλη της για τον ξάδελφό μου
Ο Αη Βασίλης δείχνει τον άντρα που κάθεται δίπλα του,μαζί με τον Γαλανό μοιάζουν
να είναι οι πιο σοβαροί της παρέας.Ο Νικολάκης μορφάζει σα να δυσκολεύεται να
εξυπηρετήσει τη συγκεκριμένη επιθυμία
-Η Σαμάνθα…,ξεκίνησε να λέει
-Έλα ρε Νικολάκη,ο Αη Βασίλης ξαναξεκαρδίζεται και ξαναενοχλεί το διπλανό
τραπέζι,μη μου πεις πάλι την ιστορία με τον Αλβανό σας.Να κάτσει στ’αυγά του πεσ’
του.Άντε τώρα μη δίνουμε και λογαριασμούς στους ξυπόλητους,εδώ παίζονται
δουλειές.
-Σαμπάνια;ρώτησε ο Νικολάκης που επί της ουσίας δε διαφωνούσε με τον Αη Βασίλη
αλλά η αφοσίωση στον Πεφάνη και το επαγγελματικό προφίλ απαιτούσαν άλλου
είδους συμπεριφορά
-Σαμπάνια κι ένα μπουκάλι Ντίουαρς,είπε ο Γαλανός
Κάποια «ναι» και κάποια κουνήματα κεφαλιών το ρεπερτόριο αλλάζει,η τραγου-
δίστρια δοκιμάζει τη τύχη της με το «Νυχτολούλουδο» της Βανδή
-Έλα γειά σου κουκλάρα μου,ο Άη Βασίλης συμπεριφέρεται σαν πιωμένος αν και δεν
έχει πιει σταγόνα,τώρα ενοχλείται και δεύτερο τραπέζι και ο Νικολάκης ρίχνει μια
ματιά με νόημα στον Στέφανο Δερβάκο
-
Την αναγνωρίζω τη ματιά του Νικολάκη,είναι εντολή και ανησυχία μαζί.Δεν έχει
εμπιστοσύνη στον Αη Βασίλη,φοβάται πιθανές φασαρίες και θέλει να έχω το νου
μου,απαντάω με νεύμα πως είμαι έτοιμος και πως ξέρω καλά τη δουλειά μου, «Στο
μαγαζί απόψε θα παίξουμε πολύ 4AD»,ξανασπρίζω τις αρθρώσεις μου με τη σκέψη
της Χριστίνας, «πρέπει-θέλω».Το ότι καταπιέζω την επιθυμία μου να της μιλήσω στο
τηλέφωνο αποδεικνύεται σωστό μαρτύριο.
-Ποιος είναι αυτός ο παπάρας; ρωτάω τον μπάρμαν δείχνοντας με το σαγόνι μου τον
Αη Βασίλη
«Σσστη ζωήηη μου σσστην αυλήηηη μου νυχτολούλουδοοο
που μου ζωντανεύειςςς μόνο κάθε σσσούρουποοοο
σσσαν παραμυθιού κατάρα η αγάπη μαςςς
πάντα στα μισσσά του μένει το φεεε-γγάρι μαςςς»
άνηςτης τραγουδίστριας,τα πιάνουν στο στόμα τους αυτά τα τραγούδια;
Προτίμησα να μη σχολιάσω
-Φέτος πάνε ντουγρού για Φουτμπολ Λιγκ,ο μπαρμαν συνεχίζει να με μορφώνει, το
αφεντικό του το έχει τάξει
-Φουτμπολ Λιγκ;Είμαι μπερδεμένος,θυμωμένος και αγανακτισμένος
-Όντως δεν ασχολείσαι με τη μπάλα,είναι η παλιά Β Εθνική

553
Κούνησα το κεφάλι μου απολογούμενος για την άγνοιά μου, «πρόεδρος του Αγίου
Ιεροθέου»,άλλο ένα τηλέφωνο στη λίστα του Φακλή και του Νάσου.
-Κι έχει φέρει και την ΕΠΟ μαζί για συμπαράσταση,συμπλήρωσα
Ο μπάρμαν με άφησε και καταπιάστηκε με καινούργια παραγγελία που πήρε από τον
σερβιτόρο.
«Σσστη ζωήηη μου σσστην αυλήηηη μου νυχτολούλουδοοο»
«Στο μαγαζί απόψε θα παίξουμε πολύ 4AD»
-Τι μου κάνεις απόψε κούκλα μου,ο Αη Βασίλης όρθιος και ψευτοεκστασιασμένος
Μου ρχεται να ξεράσω αφού τον σπάσω στο ξύλο πρώτα.
Ο Παναγιώτης Πεφάνης πλησιάζει προς το μέρος μου και δείχνει ευδιάθετος.Κάνει κι
αυτός με τη σειρά του κάποια νοήματα στον μπάρμαν τα οποία αφορούν το τραπέζι
των καλεσμένων.
-Καιρός να κάνεις και μερικές γνωριμίες επιπλέον,μου είπε κλείνοντας μου το μάτι
Κατάλαβα τι εννοούσε,σχεδόν όλο μου το αίμα είχε ανέβει στο κεφάλι.Τον ακολού-
θησα χωρίς να τον ρωτήσω τίποτα και προχωρήσαμε προς την «σημαντική παρέα».
Όλες οι χαιρετούρες σε έντονο ύφος,χτυπήματα στη πλάτη,φωνές και ψεύτικα γέλια.
Τα είχα ξαναζήσει τόσες φορές όλα αυτά.Τώρα το αίμα είχε μετακομίσει στο στομάχι
μου αλλά κι εκεί ένοιωθε άβολα.
-Αυτός είναι ο Στέφανος,είπε ο Πεφάνης μάλλον κομπάζοντας για το νέο του απόκ-
τημα,καινούργιος στη παρέα και θα τον βλέπετε συχνά από δω και μπρος
Όλοι με κοίταξαν αδιάφορα εκτός από τον Γαλανό και τον Αη Βασίλη που με ρώτησε
-Θα’σαι εδώ στο μαγαζί;
Κούνησα καταφατικά το κεφάλι μου
-Δε μιλάς και πολύ ε; η ερώτηση του Γαλανού που συνέχιζε την ακτινοσκόπηση
-Ο Στεφανάκος θα είναι παντού,εξήγησε ο Πεφάνης,για λίγο καιρό θα είναι και στο
πόδι του Ζήση
-Σα να λέμε θα δουλέψεις κι εσυ για την άνοδο της ομάδας μου,συμπέρανε ο Αη
Βασίλης που εξακολουθούσε να κοιτάζει ξελιγωμένος την τραγουδίστρια
Η σαμπάνια και το Ντιούαρς καταφθάνουν.Ο σερβιτόρος ανοίγει πρώτα το μπουκάλι
με το ουίσκυ ενώ ο Γαλανός του κάνει νόημα πως τη σαμπάνια θα την ανοίξει η
παρέα.Ο Αη Βασίλης γυρίζει προς το μέρος μου και παίρνει το ύφος λοχία που
ετοιμάζεται να δώσει τις υπηρεσίες της ημέρας
-Κάποιοι από τους αντιπάλους μας παριστάνουν τους ζόρικους,μου είπε,να ξέρεις
πως ίσως χρειαστεί να στραμπουλίξεις κανα χέρι.Παναγιώτη του έχεις μιλησει
σχετικά έτσι;Δε πιστεύω να είναι σαν τον άλλο τον αγαθούλη...
Το βλέμμα του Πεφάνη σκοτεινιάζει λίγο,έχει κι εκείνος την επιθυμία να ρίξει
μερικές σφαλιάρες στον πρόεδρο του Αγίου Ιερόθεου,τελευταία στιγμή βάζει και
πάλι το φιλόξενο χαμόγελό του
-Χθεσινοί ήμαστε ρε Τζώρτζ; ‘Εχεις δηλαδή κανένα παράπονο;
Η σαμπάνια ανοίγει,φωνές και γέλια ενώ η τραγουδίστρια έχει ξεκινήσει ένα ακόμα
σκυλάδικο που έχει σαν θέμα του μια δυστυχισμένη που όταν ανοίγει το κινητό της
διαπιστώνει πως δεν υπάρχει κανένα μήνυμα από τον καλό της.
-Να ξέρεις πάντως πως ο Καρζής θα κάνει ότι μπορεί για να μας πάρει τις
ποδοσφαιρικές ενώσεις στις εκλογές,είπε ο Αη Βασίλης στον Πεφάνη και μετά στρά-
φηκε σε μένα,το στραμπούληγμα που λέγαμε φιλαράκο,θα πρέπει κάποιοι να μάθουν
επιτέλους ποιός κάνει κουμάντο
Δε θεώρησα πως έπρεπε να του απαντήσω,ο Πεφάνης θα μου ανέθετε να τρομο-
κρατήσω διαιτητές,προέδρους ομάδων και ποδοσφαιριστές

554
-Ο Καρζής ποντάρει στον Τσαγκάρη αλλά έπαιξε κι έχασε,εξηγεί ο Πεφάνης,ακόμα
και ο Χριστοδούλου σκέφτεται να με πλησιάσει.Πάνε οι εποχές που ο κοντός έλυνε κι
έδενε,πες τους κι εσύ ρε Στελάκη που έχεις πέσει με τα μούτρα στη σαμπάνια
Ο Γαλανός δε μοιάζει να συμμερίζεται τόσο πολύ την αισιοδοξία του Πεφάνη,κάνει
προσπάθεια να το κρύψει αλλά δεν τα καταφέρνει πολύ καλά.
-Καιρός ήταν να φύγει ο αληταράς από τη μέση,σχολίασε ένας τύπος γύρω στα
εξήντα πάρα πολύ αδύνατος με υπερβολικά μεγάλα μάτια,έχει φάει κοσμάκη
Η υπόλοιπη παρέα τον κοιτάζει αγριεμένη ύστερα απ’αυτό το σχόλιο και πιο θυμω-
μένος απ’όλους ο Γαλανός
-Σκάσε πια,ο πρόεδρος της ΕΠΟ σφίγγει το ποτήρι με τη σαμπάνια
Ο Πεφάνης μου δείχνει με τα μάτια πως πρέπει να απομακρυνθώ,είχα ακούσει κάτι
που δε θα έπρεπε να ακούσω και η συζήτηση τώρα θα γινόταν «ιδιωτική».
Κεφάλαιο 20
Άλλη μια νύχτα άθλιου ύπνου,είμαι ήδη στον τρίτο καφέ και στο τέταρτο τσιγάρο,το
έχω αυξήσει και πάλι.Η ομάδα με είχε ειδοποιήσει για τις ηχογραφημένες συνομιλίες
κι εγώ έκανα την ανακαφαλαίωση αριθμός...σκατά δε θυμάμαι.Δούλεψα κάμποσες
ώρες μόνος μου,είχα ξαναγυρίσει στη βάση και συνοψίζαμε μαζί με τους υπόλοιπους
αλλά παρ’όλα αυτά έπρεπε να στείλω τους μισούς για ύπνο τα σημάδια εξάντλησης
στα πρόσωπα ήταν κάτι παραπάνω από ορατά.Ο Χρήστου ήταν από τους πρώτους
που χρειαζόταν ξεκούραση όσο κι αν δεν ήθελε να το παραδεχτεί
-Θα αντέξω κύριε Αστυνόμε,το χαμόγελό του ήταν αποτέλεσμα μεγάλης προσ-
πάθειας και το ακολούθησε ένα αδύναμο χασμουρητό.
-Έχουμε και λέμε ο τύπος που μίλησε στον Μαρτίνο λέγεται Μανώλης Δαρατζής και
το παρατσούκλι του στους κύκλους της νύχτας είναι Καυκάσιος.Από τα πρωτο-
παλίκαρα του Τσαγκάρη και όπως φαίνεται έχει ανάμιξη και στη διανομή αναβο-
λικών.Ο Μαρτίνος έχει στριμωχτεί και είναι έτοιμος να πέσει,ο Καυκάσιος του
στέλνει μήνυμα πως ο Τσαγκάρης θα τα τακτοποιήσει όλα αλλά είναι σα να του λέει
παράλληλα πως πρέπει να προσέχει τα λόγια του,είπα ρίχνοντας και μια κλεφτή ματιά
στις σημειώσεις μου.
-Ο Αλβανός του χοντρού...,μουρμούρισε ο Τουμανίδης
-Μάλλον αναφέρεται στον Έντυ Κουμάνι και ο Χοντρός είναι ο Πεφάνης,εξήγησα,ο
Τσαγκάρης σε περίπτωση που ζορίσουν τα πράγματα θα θελήσει να ρίξει τα βλέμ-
ματα της αστυνομίας στον εχθρό του τι πιο λογικό.
-Για τον Κουμάνι δεν έχουμε τίποτα επιβαρυντικό όμως...,άρχισε να λέει ο Σπανός
-Από το παρελθόν του,τον διέκοψα,η τελευταία συνομιλία που γράψαμε μας λέει
πολλά,μπορεί ο Κουμάνι να μην έχει ακριβώς προϋπηρεσία μπράβου αλλά εμφανί-
ζεται σχεδόν όπου εμφανίζεται και ο Πεφάνης.Έχουμε ακόμα τους δύο βρώμικους
από το ΑΤ Κυψέλης και ίσως τον υποδιοικητή τους.Το βασικό ερώτημα όμως είναι
ένα,ποιό πλοίο έφερε το εμπόρευμα που άρχισε να κυκλοφορεί στο λιμάνι και στις
γύρω περιοχές πρόσφατα.
-Αν ψάξουμε για αφίξεις εμπορικών πλοίων το τελευταίο τριήμερο δε βλέπω να
βγάζουμε άκρη, είπε ο Σπανός τρίβοντας το σαγόνι του με τους αντίχειρές του
-Αν μιλάμε για το λιμάνι του Πειραιά όχι,είπα
Οι περισσότεροι με κοίταξαν κάπως παραξενεμένοι
-Το ζήτημα είναι ότι το πλοίο δεν άραξε στο λιμάνι του Πειραιά,συνέχισα,και δεν
άραξε ποτέ πλοίο που έφερε το φορτίο που μοιράστηκε στις γειτονιές.Ο πιτσιρικάς ο
Μπαρκιάς που είχαμε συλλάβει το είχε πει ξεκάθαρα ότι έρχεται από κάπου αλλού.
-Τότε με όλο το σεβασμό κύριε Αστυνόμε θα πρέπει να μας το αποκαλύψουν οι
συνομιλίες που ηχογραφούμε κι αυτοί μιλάνε με κωδικούς,είπε ο Τουμανίδης,υπάρ-
χουν τόσα λιμάνια στη χώρα...

555
-Το λιμάνι είναι κοντινό,είπα και η παγωμάρα που έπεσε με χτύπησε στη πλάτη
Ο Σπανός αποφάσισε πως αν μασούσε το στυλό του θα μπορούσε να παρακολου-
θήσει καλύτερα τις σκέψεις μου
-Το πλοίο που έφερε το εμπόρευμα ίσως να έφερε και κάτι άλλο μαζί που θα
μπορούσε να διακινηθεί ή..... να διακινήσει,είπα προσπαθώντας να βοηθήσω αλλά
κάτι μέσα μου μου έλεγε πως αν καθόμουν ψύχραιμα να ακούσω ή να διαβάσω το
σκεπτικό μου θα αμφέβαλλα σοβαρά για την διανοητική μου υγεία
Ο Σπανός συνέχιζε να μασάει το στυλό του και θα έλεγε κανείς πως είχε συμφωνήσει
με το τελευταίο μου συμπέρασμα..αυτό για την διανοητική μου υγεία
-Τι θέλετε να πείτε; ρώτησε ο Δεσύλας
Έριξα μια ματιά σε ένα χάρτη του Πειραιά που ήταν καρφιτσωμένος πάνω στο τοίχο.
Χρειάστηκε να πάρω μαζί μου κι έναν χάρακα για να με βοηθήσει στις διευκρινήσεις
που σκόπευα να κάνω.
-Από εδώ μάλλον ξεκίνησε η διανομή,εξήγησα,από αυτή τη καφετέρια στη
Δραπετσώνα όπου το Ξυράφι παραλαμβάνει πακέτο από έναν πιτσιρικά.Ο Μπαρκιάς
επίσης κάτι ανέφερε σχετικά με την αφετηρία του εμπορεύματος,ούτε κι αυτός ξέρει
πολλά αλλά από τους δύο συνδέσμους που έχουμε τον Μαχαίρα και τον Σκαρα-
μανγκά προκύπτει πως τα ναρκωτικά έρχονται μέσω Δραπετσώνας ή Κερατσινίου,για
την ώρα αυτό μπορούμε να υποθέσουμε.Σύμφωνα με τις περιπολίες τα πρώτα πάρε
δώσε έγιναν σε αυτές τις γειτονιές...
Έφερα βόλτα τον χάρακά μου σε κάποιες περιοχές του χάρτη
-Σύμφωνα επίσης με τους άνδρες που είχαν βάρδια στις ταράτσες δεν έγινε τίποτε το
αξιόλογο από τον σταθμό του ΗΣΑΠ και προς το κέντρο.Υποθέσεις κάνουμε το ξέρω
αλλά νομίζω πως έχουμε κάτι για να αρχίσουμε.Αν έπρεπε να μαντέψω θα έλεγα πως
αυτές τις μέρες θα αρχίσει το σπρώξιμο και σε πιο κεντρικά σημεία.
-Άρα; ρώτησε ο Σπανός που είχε παρατήσει το στυλό του
-Άρα θα έλεγα να ψάξετε για τα πλοία που ήρθαν σε κοντινά λιμάνια αυτές τις μέρες,
Κερατσίνι,Ελευσίνα....
-Και πάλι δε θα είναι και πολύ εύκολο θα έχουν πάρει τις προφυλάξεις τους,είπε ο
Τουμανίδης,θα έχουν καμουφλάρει τα ναρκωτικά με ποιός ξέρει τι...
-Αυτό με το οποίο τα έχουν καμουφλάρει,είπα,πολύ πιθανόν να έχει προόρισμό
κάποιο προάστιο του Πειραιά,ας πάρουμε μια ιδέα
Ο Τουμανίδης κοίταξε τον Χρήστου και χαμογέλασαν ταυτόχρονα
-Έγινε,είπε ο Χρήστου,μπορώ να αναβάλλω για λίγο τον ύπνο μου λοιπόν
-Ούτε για αστείο,τον διέταξα,θα σε χρειαστώ το απόγευμα.Επίσης κάποιος απο σας
μπορεί να ψάξει για αποθήκες ή για παρόμοιους χώρους σε αυτές τις περιοχές που να
ανήκουν στον Παναγιώτη Πεφάνη ή σε κάποιο συγγενικό του πρόσωπο
-Ίσως εκεί να κρύβουν τα ναρκωτικά,είπε ο Σπανός
Άκουσα το θόρυβο ειδοποίησης από το ηλεκτονικό μου ταχυδρομείο,είχα λάβει
μαίηλ και ήταν από την Επιθεώρηση Εργασίας του Περιστερίου,αφορούσε το προσω-
πικό του Joyride.Σερβιτόροι,μπάρμεν,ταμείες,προσωπικό ασφαλείας,μάγειρες,χορεύ-
τριες,τραγουδίστριες.Πουθενά ο Κουμάνι και πουθενά ο Στέφανος.Οι περισσότερες
από τις χορεύτριες αλλοδαπές και μάλλον από χώρες των Βαλκανίων,κάποιες ίσως
και από το πρώην Ανατολικό μπλοκ,στο προσωπικό ασφαλείας και ένας Ντανήλ
Ντιτιάνιν.Άλλο ένα όνομα που μπορεί να ενδιέφερε την Διεύθυνση Διεθνούς
Αστυνομικής Συνεργασίας.Έστειλα αμέσως μαίηλ με το όνομα και τα στοιχεία που
έδινε η Επιθεώρηση Εργασίας.Η πείρα μου μου έλεγε πως μπόλικοι από τους πρώην
Σοβιετικούς που εργάζονταν σαν προσωπικό ασφαλείας σε αρκετές χώρες της
Ευρωπαϊκής Ένωσης είχαν ποινικό μητρώο που είχε λερωθεί έστω και λίγο.

556
-Θα τα πούμε σε λίγο,είπα,θα πεταχτώ μέχρι το γραφειο του Φακλή και μετά θα
πρέπει να κάνω κι εγώ μερικές έρευνες
-Μόνος σας;ρώτησε ο Σπανός
Από την ώρα που έφτασα στο γραφείο για να ενημερωθώ για τις τελευταίες υπο-
κλοπές και μέχρι αυτή τη στιγμή ο Σπανός συμπεριφερόταν παράξενα,ήξερα πως δεν
δούλευε για λογαριασμό του Μυλόπουλου αλλά σα να είχε μπει κάτι ανάμεσα μας.Θα
απασχολούσα το μυαλό μου αργότερα με αυτό,τώρα έπρεπε να ξύσω το μέρος που με
έτρωγε και δεν έπρεπε να πάρω κανέναν άλλον μαζί μου
-Μόνος μου,απάντησα ξερά,αλλά θα ενημερωθείτε
Πριν να μπω στο αυτοκίνητο δοκίμασα και πάλι να καλέσω τη Δέσποινα,αυτή τη
φορά στάθηκα πιο τυχερός,απάντησε
-Όλα καλά;η πρώτη μου ερώτηση μετά το «καλημέρα»
Η φωνή της ακούστηκε αδύναμη
-Να μιλήσουμε σε λίγο;
-Δεν είσαι στη δουλειά,ήθελα να τα παρατήσω όλα και να πάω να τη βρώ
-Όχι δεν είμαι,Νάσο ας τα πούμε πιο μετά
Ακούστηκε ένα «έτοιμος ο χυμός» και ήταν αντρική φωνή,την είχα ακούσει πολύ
πρόσφατα και παρά την όποια αλοίωση του τηλεφώνου ήξερα πως άνηκε στον
Σταύρο.Μπορούσα να τη φανταστώ να του κάνει νόημα να σωπάσει
-Έρχεται και στο σπίτι σου τώρα;δεν έκρυβα το θυμό μου,δε μπορούσες να μιλήσεις
σε μένα και μπορείς να μιλάς σ’αυτόν;
-Μη βιάζεσαι να βγάλεις συμπεράσματα ρε γαμώ το και σταμάτα να με περνάς
ανάκριση,στη τελευταία λέξη σχεδόν ούρλιαξε
-Τι σου συμβαίνει;Τι είναι αυτό που δεν μπορείς να μου πεις;
Η εικόνα του Σταύρου δίπλα της με έκανε έξαλλο,μοιραζόταν μαζί του κάποιο μυσ-
τικό το οποίο δε μπορούσε-για την ώρα τουλάχιστον-να μου αποκαλύψει.Ανέβηκα
ξανά πάνω σε μια σκηνή αλλά μπορούσα μόνο να βλέπω τους ηθοποιούς να παίζουν
αφού εγώ δεν είχα δικαίωμα συμμετοχής,ήμουν θεατής ούτε καν κομπάρσος για να
έχω έστω κι ένα δίλεπτο δικό μου.
-Με συγχωρείς ήμουν πολύ απότομη....,το χρώμα στη φωνή της έδειχνε πως δεν την
απασχολούσε ιδιαίτερα το αν θα την συγχωρούσα
-Πρέπει να πάω κάπου τώρα,είπα μαλακά,και δεν μπορεί να περιμένει.Σε παρακαλώ
όμως είναι ανάκη να μιλήσουμε,θα σου τηλεφωνήσω αργότερα.
Έκλεισα το τηλέφωνο χωρίς να περιμένω απάντηση και δε θα δεχόμουν καμμία άλλη
απάντηση εκτός από το «ναι»,η κούραση είχε επιβάλλει στη φαντασία μου μια
ανόητη και παιδιάστικη ποινή, να βλέπει τον Σταύρο να κρατάει αγκαλιά την
Δέσποινα και να την παρηγορεί για την ατυχία της να έχει δεσμό με έναν
προβληματικό μπάτσο,θυμήθηκα αυτές τις φαντασιώσεις αυτοτιμωρίας που βασά-
νιζαν τον Γούντυ Άλλεν στο Ωραίος Και Σέξυ,σχεδόν έβαλα τα γέλια αλλά πάγωσα
όταν θυμήθηκα πως την ταινία την είχα δει στο βίντεο μαζί με τον Στέφανο και τον
Δημήτρη ένα Σαββατόβραδο αφού είχε προηγηθεί η ανακοίνωση χωρισμού που
έκανε η Μαίρη στο Δημήτρη. «Γούντυ Άλλεν το καλύτερο φάρμακο και μετά μεθύσι
με Jack Daniels υπό τους ήχους των Rain Parade, των Dream Syndicate, των Rolling
Stones και των Allman Brothers»,η πρόταση του Στέφανου,την ακολουθήσαμε χωρίς
δεύτερη σκέψη και το ξημέρωμα μας βρήκε λιώμα να γελάμε και να τραγουδάμε
αλλαγμένους στίχους των οποίων το αρχικό ερωτικό ύφος είχαμε μετατρέψει σε
απειλές εκδίκησης,ο Στέφανος σε τέτοιου είδους αλλαγές ήταν μάστορας αφού μιλού-
σε καλύτερα αγγλικά απ’όλους μας.Έσφιξα το τιμόνι και μου πέρασε από το μυαλό
ότι ίσως θα έφτανε κάποια στιγμή που θα απέφευγα τις αναμνήσεις μου για να μην τις
αφήσω να μου προξενήσουν μεγάλη ζημιά,μήπως όμως τόσο καιρό αυτό δεν έκανα,

557
όταν συνομιλούσα σιωπηλά με τον εαυτό μου είχα αντικαταστήσει το όνομα του
Στέφανου με τις λέξεις «εκείνος», «αυτός»,ο φόβος της ζημιάς είχε βρεί τελικά τρόπο
να φωλιάσει και να θεριέψει.Ήξερα πως ρίσκαρα θέλοντας να συναντήσω τον Ιάκωβο
Μακρή χωρίς ραντεβού,ήξερα επίσης ότι οι πιθανότητες να βγάλω κάποια άκρη ήταν
ελάχιστες αλλά θα ήμουν σε επιφυλακή για κάποια γκριμάτσα,για κάποια αλλαγή στο
βλέμμα,για κάτι που θα μπορούσε να μου άνοιγε μια καινούργια πόρτα.Ίσως πάλι
όλες οι υποθέσεις που χόρευαν στο κεφάλι μου να έπεφταν εξαντλημένες από την
κούραση κι εγώ να έδειχνα αν μη τι άλλο ανεπαρκής ή ακόμα και ανίκανος στα μάτια
των συνεργατών μου
-Το πάρκιγκ είναι μόνο για τους υπαλλήλους της εταιρείας κύριε, ο φύλακας ένας
τύπος 1,85 με στενη σκούρα μπλέ στολή ώστε να διαγράφονται οι μυς με κοίταξε με
μάλλον εχθρικό ύφος.Στο ύψος του στήθους στο δεξί μέρος με κίτρινο χρώμα τα
αρχικά της εταιρείας του Μακρή.
Το δικό μου ύφος δεν ήταν περισσότερο φιλικό όταν του έδειξα την ταυτοτητά μου.
Για μια στιγμή φάνηκε να διστάζει αλλά όταν θυμήθηκε πως αφεντικό του ήταν ένας
από τους πιο μεγάλους εφοπλιστές αυτής της χώρας ξαναβρήκε την αυτοκυριαρχία
του.
-Και πάλι θα πρέπει να πάρω άδεια από την κυρία Ροντογιάννη
Έμεινα απαθής στο άκουσμα του ονόματος και ο πίθηκος έγινε πιο σαφής
-Η γραμματέας του κυρίου Μακρή
-Τι χαρά,ειρωνεύτηκα,κι εγώ τον κύριο Μακρή θέλω να δω
Ξαναπάγωσε αλλά συνέχισε να με κοιτάζει κάπως υποτιμητικά,ίσως για τα δύο
γραμμάρια μυαλό που κουβαλούσε να ήμουν ένας μπάτσος στο μισθολόγιο του αφεν-
ικού του,τέτοιοι τύποι τέτοια νοοτροπία κουβαλούσαν.
-Δε ξέρω τι θα πει η κυρία....πως την είπες αλλά εγώ θα παρκάρω και καλό θα είναι
να μην δημιουργήσεις φασαρία
Επίτηδες δεν ανέφερα το επίθετο που μου είπε για να του σπάσω λίγο τα νεύρα,τον
αγνόησα και πάρκαρα το αυτοκίνητο.Από τον καθρέφτη τον είδα να κάνει νόημα στο
θυρωρείο της εταιρείας,είχε θυμώσει αλλά η όποια εξουσία του ήταν άχρηστη.Όταν
κατευθύνθηκα προς το μέρος του παραμέρισε απρόθυμα αλλά για λίγα μέτρα με
ακολούθησε.
-Μιλήστε με τον κύριο στην είσοδο,είπε μέσα από τα δόντια του ενώ ήμουν σίγουρος
ότι ήθελε να σπάσει τα δικά μου.
Το θυρωρείο θύμιζε αρκετά ρεσεψιόν μεγάλου ξενοδοχείου.Μοντέρνα έπιπλα και
πολλά μοντέλα φορτηγών πλοίων και πετρελαιοφόρων μέσα σε βιτρίνες να απο-
τελούν σημαντικό κομμάτι της διακόσμησης.Όπωσδήποτε τα μοντέλα ήταν οι πιστές
ρέπλικες κάποιων από τα καμάρια του στόλου της οικογένειας Μακρή και για την
ακρίβεια του πατέρα,αυτόν που αγαπούσαν οι παλιοί Πειραιώτες,φανατικός
Ολυμπιακός και «λεβεντάνθρωπος» σύμφωνα με επιχειρηματικά περιοδικά και οικο-
νομικές εφημερίδες.Για τον γιο περισσότερο είχαν ασχοληθεί οι εφημερίδες του
Ολυμπιακού παρά οι οικονομικές.
-Ο κύριος Μακρής είναι σε συνάντηση,μου είπε ο ανθρωπάκος του θυρωρείου ένας
κοντός φαλακρός γύρω στα εξηνταπέντε με εβδομήντα.Μου έκανε εντύπωση πως
παρά την ασυνήθιστη για την εποχή ζέστη φορούσε σακκάκι και γιλέκο,και τα δύο
μπλέ,η γραβάτα φυσικά κίτρινη,τα χρώματα της εταιρείας
Του είπα ποιός είμαι και πως έπρεπε δω τον Μακρή σύντομα
-Ξέρετε η κυρία Ροντογιάννη...
-Η κυρία Ροντογιάννη κάνει τη δουλειά της,εσείς κάνετε τη δική σας κι εγώ πρέπει να
κάνω τη δική μου,τον διέκοψα.Θα περιμένω έξω από το γραφείο του κυρίου Μακρή
σε ποιόν όροφο είναι;

558
Ένας όροφος ένα γραφείο,αναμενόμενο,όλος ο έκτος ήταν στη διάθεση του εφοπ-
λιστή.Φυσικά η απαραίτητη κάμερα που θύμιζε μικρό μπολ κολλημένη στο ταβάνι να
ελεγχει ποιος ετοιμαζόταν να μπει.Χτύπησα το κουδούνι και η πόρτα άνοιξε αυτό-
ματα.Πρόσφατο παρκέ στο πάτωμα και μια γαλάζια μοκέτα που ξεκινούσε σχεδόν
από την πόρτα για να καταλήξει μπροστά από ένα μεγάλο έπιπλο,το γραφείο της
κυρίας Ροντογιάννη.Κι εδώ μοντέλα πλοίων σε βιτρίνες,κάδρα με φωτογραφίες του
πατέρα και του υιού Μακρή να σφίγγουν χέρια άλλων επιχειρηματιών αλλά και
πολιτικών και κάποια εξαρτήματα πλοίων για τα οποία είχα μαύρα μεσάνυχτα μόνο
μια προπέλα κατάφερα να αναγνωρίσω.Σα μουσείο εμπορικού ναυτικού έμοιαζε ο
χώρος.Μια γυναίκα πάνω από 1,80 με λίγο μεγαλύτερη περιφέρεια για τα κιλά της, με
κατσαρά κόκκινα μαλλιά που ίσα ίσα κάλυπταν τα αυτιά σηκώθηκε από τη καρέκλα
της και συστήθηκε με άκρως διπλωματικό χαμόγελο,είχε αποκτήσει πείρα στους αν-
επιθύμητους επισκέπτες.
-Χαριτίνη Ροντογιάννη,τι κάνετε;Καθίστε,δε θα περιμένετε πολύ.Είναι μάλλον δύσ-
κολη μέρα για τον κύριο Μακρή σήμερα,αν θεωρήσουμε βέβαια πως υπάρχουν εύκο-
λες μέρες
Θα έλεγε κανείς πως χρησιμοποιούσε για όλους τα ίδια λόγια.Εκπαιδευμένη μεν,εν-
τελώς ψυχρή δε.Μου έδειξε με το χέρι της να καθίσω σ’έναν μεγάλο καναπέ κοντά
στην αριστερή γωνιά του γραφείου της όπως έβλεπα.Βολεύτηκα κι έψαξα για τασάκι,
εκείνη το κατάλαβε αμέσως και χαμογέλασε κάπως χαιρέκακα
-Δυστυχώς το κάπνισμα απαγορεύεται,είπε
Σήκωσα τους ώμους κι άρχισα να παίζω νευρικά με τα δάχτυλά μου.Γύρισα στην
αγαπημένη μου συνήθεια να δουλεύω στο μυαλό μου μελλοντική στιχομυθία με τον
Μυλόπουλο ή με κάποιον άλλον ανώτερο που θα μάθαινε γι’αυτή μου την επίσκεψη.
Αυτή τη φορά θα είχαν περισσότερο δίκιο να μου ρίξουν χέσιμο αλλά τώρα ήταν
αργά πια και δεν είχα μετανοιώσει για τη βόλτα μου μέχρι εδώ.Η Ροντογιάννη είχε
φορέσει τα γυαλιά της και κάτι πληκτρολογούσε στον υπολογιστή,ενώ χρησιμο-
ποιούσε πολυ και το ποντίκι,ίσως να έπαιζε κάποιο παιχνίδι,ίσως να είχε μπει στο
Facebook πάντως το νου της τον είχε σε μένα
-Ο λόγος της επίσκεψής σας Αστυνόμε;
-Τίποτα σημαντικό,έρευνα ρουτίνας...
-Ρουτίνας;Ο χρόνος του κυρίου Μακρή είναι πολύτιμος θα μπορούσατε να είχατε
τηλεφωνήσει πρώτα
-Δεν πρόκειται για επαγγελμάτικό ραντεβού,διευκρίνισα,ολιγόλεπτη επίσκεψη
-Όχι λοιπον στα πλαίσια κάποιας επίσημης έρευνας,η Ροντογιάννη έσφιξε λίγο παρα-
πάνω το ποντίκι
Ήμουν πολύ εκνευρισμένος κι αν καθόμουν να μετρήσω τα «γιατί» θα χρειαζόμουν
μία ώρα τουλάχιστον,τη συζήτηση με την Ροντογιάννη έπρεπε να την τελειώσω κι
αποφάσισα να πάρω το ύφος «τέρμα οι ερωτήσεις».Η πόρτα του γραφείου του
Μακρή άνοιξε μετά από πέντε περίπου λεπτά κι απο μέσα βγήκαν τρείς άντρες και
δεκάδες γέλια συνοδευόμενα από χειραψίες.Ο Μακρής έδειχνε κουρασμένος αλλά οι
άλλοι δύο πετούσαν στα σύννεφα,ειδικά ο νεώτερος τον οποίο κάπου είχα ξαναδεί,
ήταν αδύνατος,νευρώδης και η ηλικία του θα πλησίαζε τα εικοσιπέντε,ήταν ποδοσ-
φαιριστής,ομάδα δε θυμόμουν,ο άλλος είχε έκφραση πατρικής φιγούρας φορούσε ένα
πανάκριβο μπεζ κοστούμι και τα γκρίζα μαλλιά του φιλοξενούσαν μπόλικο ζελέ.Ο
τύπος αυτός μιλούσε σπαστά Ελληνικά και μου έριξε μια ματιά έκπληξης και απορίας
μαζί.Περίμενα υπομονετικά να τελειώσει το πανηγύρι και είδα τον Μακρή να σηκώ-
νει τα χέρια του χαμογελαστός
-Χαριτίνη πρόσφερες τίποτα στον Αστυνόμο;
-Δεν πρόλαβε αλλά δεν ήθελα και κάτι,είπα

559
Με οδήγησε στο γραφείο του κι όταν έκλεισε τη πόρτα κάθισε στη πολυθρόνα του σα
να είχε μόλις ανακουφιστεί από έναν δυνατό πόνο
-Τρείς ώρες ύπνος,μου είπε
-Λιγότερες,είπα λακωνικά
-Μπελάδες ε;
-Είμαι συνηθισμένος
-Αυτή η επιχείρηση στις γειτονιές του λιμανιού,μεγάλη επιτυχία,επιτέλους ο Πειραιάς
κόντευε να ξεπεράσει και την Αθήνα σε εγκληματικότητα,το ξέρετε πως κάποιοι από
τους υπαλλήλους φοβόντουσαν όταν σχολούσαν;Κλοπές,επιθέσεις....
-Καταγγελία δε μας έχει έχει έρθει πάντως,είπα
Δε του άρεσε η παρατήρησή μου και το έδειξε η έκφρασή του
-Σε τι μπορώ να σας φανώ χρήσιμος,έχω μόνο δέκα λεπτά στη διάθεσή μου πρέπει
μετά να πεταχτώ κι από τα γραφεία της ΠΑΕ, αλήθεια τι ομάδα είστε Αστυνόμε;
-Ολυμπιακός στα χαρτιά,είπα
Χαμογέλασε και χτύπησε τα χέρια του σε ένα ελαφρό παλαμάκι
-Στα χαρτιά;Μα Αστυνόμε στην Ελλάδα δύο πράγματα είναι κανείς ή Ολυμπιακός ή
Αντί-Ολυμπιακός!Δεν ασχολείστε και πολύ με τη μπάλα;
-Λίγο αλλα...
-Ξέρετε ποιοί ήταν αυτοί οι δύο που μόλις βγήκαν από το γραφείο;
Δεν είχα καμία διάθεση να μάθω αλλά έδειξα με κούνημα του κεφαλιού ότι δεν ήξερα
-Ο νεαρός είναι ο Μπόζιτς ο Σερβοκύπριος,παικταράς από τους λίγους,πρόπερσι με
την Ανόρθωση έφτασε στους 32 του Γιουρόπα Λήγκ,μόλις τον έκλεισα για τον
Δεκέμβρη,ο άλλος είναι ο μανατζέρ του ο Πάντοβιτς,ο παλιός προπονητής αν έχετε
ακουστά,δεν έχουν πέσει υπογραφές βέβαια αλλα....
-Έχετε ήδη καλό παίκτη σε αυτή τη θέση,είπα,ένα από τα πιο ακριβά συμβόλαια της
ομάδας,θα δεχτεί να κάτσει στο πάγκο ο μικρός;
Με κοίταξε με προσποιητό εντυπωσιασμό
-Άρα κάτι ξέρετε,είπε,δυναμώνω την ομάδα κύριε Αστυνόμε,βάθος!Μη ξεχνάτε ότι
έχουμε Τσάμπιονς Λήγκ αλλά κι αν ακόμα δεν προκριθούμε αλλά περάσουμε στο
Γιουρόπα και πάλι θα έχουμε πολλές υποχρεώσεις.Υποσχέθηκα ότι θα κάνω τον
Ολυμπιακό μεγάλο και θα τον κάνω σαν Ολυμπιακός που είστε έστω και στα χαρτιά
όπως λέτε μάλλον το αναγνωρίζετε.Αλλά είπαμε και των δύο μας ο χρόνος είναι πο-
λύτιμος κι εσείς δεν έχετε έρθει να κουβεντιάσουμε για μπάλα.
-Τον Βασίλη Τσαγκάρη πόσο καλά τον ξέρετε;
Έδειξε να ξαφνιάζεται κάπως αλλά κάτι μου έλεγε πως περισσότερο είχε ενοχληθεί
-Ελάχιστα φυσικά,απάντησε,όταν ήταν στα μέσα και στα έξω εγώ δεν είχα αναλάβει
ακόμα τον Ολυμπιακό,και σας θυμίζω ότι ο Τσαγκάρης έκανε ότι μπορούσε ώστε να
μας πατάει η διαιτησία και να μη σηκώσουμε κεφάλι,ο Μπίλαρος ήταν ένα από τα πιο
σκοτεινά πρόσωπα του ποδοσφαίρου και της νύχτας,πράγμα το οποίο το έχετε
υπ’όψη σας φυσικά.Ένας από τους μεγάλους ασύλληπτους της Ελληνικής δικαιο-
σύνης,σκέτο σκάνδαλο θα έλεγα..
Το βλέμμα του και το ύφος του ήταν ένα είδος «κατηγορώ» για την αστυνομία πρώτα
και για τη δικαιοσύνη μετά.Προτίμησα να μην απαντήσω αμέσως κι εδώ που τα λέμε
στη περίπτωση του Τσαγκάρη οι απαντήσεις ήταν λίγο δυσεύρετες.
-Πάντως κάποια στιγμή συνελήφθει,σχολίασα,αυτός τουλάχιστον
Δεν ήξερε πως να ερμηνεύσει τη τελευταία μου παρατήρηση,ήταν το δεύτερο μεγάλο
ψάρι που συναντούσα μετά τον Θεοδοσιάδη και η σκηνή στη Global έμοιαζε να επα-
ναλαμβάνεται όμως εγώ είχα ήδη αρχίσει να συνηθίζω αυτόν τον νοσηρό αέρα που
έβγαζαν τέτοιου είδους επαφές
-Πόσο καλά γνωρίζετε τον Τηλέμαχο Δανάλη;

560
-Αν δε κάνω λάθος είπατε πως πρόκειται για έρευνα ρουτίνας
Είχε ενοχληθεί κι εγώ ετοινμαζόμουν να τσαντίσω κάμποσους και να σηκώσω άλλη
μια θύελλα που θα ξεκινούσε από την Διεύθυνση Πειραιά κι ένας Θεός ξέρει που θα
κατέληγε
-Δε κάνετε λάθος,είπα ρίχνοντας μια ματιά στους τοίχους του γραφείου του
-Ο Τηλέμαχος είναι ενεργό μέλος του Ολυμπιακού με εισιτήριο διαρκείας και
φροντίζει για την καλή λειτουργία κάποιων συνδέσμων των οργανομένων.
-Συντονιστής λοιπόν,είπα,αλλά ο ίδιος φαίνεται πως έχει κάποιο παρελθόν με
φασαρίες
Η ενόχληση είχε μεγαλώσει
-Πρόκειται ή δεν πρόκειται για επίσημη έρευνα Αστυνόμε γιατί δεν είμαι από τα
παιδάκια που πιάνονται κορόϊδο.
Άλλος ένας πανίσχυρος που φροντίζει να σου ξεκαθαρίσει πως η θέση σου στην Ασ-
τυνομία ελάχιστη σημασία έχει για εκείνον
-Το παρελθόν του το γνωρίζετε;επέμεινα
-Λίγα πράγματα,είπε
-Μέσω της θείας του φαντάζομαι..
-Έχετε πολλές ερωτήσεις ακόμα;
Χαμογελούσε κάπως πονηρά θέλοντας να μου δείξει πως ο χρόνος μου έληξε
-Έχετε υπ’όψη σας πως κουκουλώθηκε η υπόθεση με το χασίς στο καράβι στο οποίο
υπηρετούσε ο Δανάλης;
-Μήπως να ρωτούσατε τη Ναυτονομία ή το ΓΕΝ καλύτερα;
Χαμογέλασα και σήκωσα τα χέρια μου για να του δείξω πως είχε δίκιο
-Πώς και δεν τον προσλάβατε στη ΜΑΚ;
-Δεν είχε τα προσόντα,είπε,που οδηγεί αυτή η κουβέντα;Και από που και ως που να
τον προσλάβω;
-Λόγω της θείας του της κυρίας Ροζάκη,δουλεύει ακόμα για σας αν δεν κάνω λάθος.
Δεν προσπάθησε ποτέ να σας παρακαλέσει;Βέβαια λόγω των φασαριών στις οποίες
είχε μπλέξει θα ήταν ένα πρόβλημα για την εταιρεία....
-Αστυνόμε δε ξέρω τι υποθέσεις κάνετε ή σε τι συμπεράσματα έχετε καταλήξει,η
κυρία Ροζάκη αυτές τις μέρες είναι στο Κατάρ για κάποια ζητήματα της εταιρείας..
-Έχετε γραφεία στο Καταρ;
-Αν αρχίσω να σας λέω σε πόσες δουλειές είναι ανακατεμένη η ΜΑΚ θα μας πάρει
μία εβδομάδα και απ’ότι βλέπω δεν έχω άλλο χρόνο
Κούνησα το κεφάλι μου ότι συμφωνώ
-Τον Παναγιώτη Πεφάνη πόσο καλά τον ξέρετε;
Σήκωσε τους ώμους κάπως αδιάφορα
-Έχουμε μια συνεργασία γιατί διατηρεί ένα πολύ επιτυχημένο γραφείο μάνατζμεντ
ποδοσφαιριστών,είναι ικανότατος ξέρετε,αλλά δεν τον βλέπω συχνά.Άλλες ασχολίες.
-Πάντως σας έχουν δει συχνα μαζί,επεσήμανα
-Είπαμε,είναι μάνατζερ και είμαι πρόεδρος ΠΑΕ και μάλιστα είναι ο καλύτερος
μάνατζερ,όλες του οι μεταγραφές έχουν βγεί
-Για τη διαμάχη του με τον Τσαγκάρη ξέρετε κάτι;
Αν μπορούσε θα με πέταγε έξω με τις κλωτσιές,σιγά σιγά έπαιρνα αυτό που ήθελα
-Ότι ξέρει όλος ο κόσμος Αστυνόμε,μπορώ να σας πω όμως υπεύθυνα ότι πολύ καλά
έπραξε ο Πεφάνης που ξέκοψε μαζί του γιατί κανείς σοβαρός επαγγελματίας δε θα
ήθελε να μπλέξει με τέτοια μούτρα
-Κι όμως κάποτε ήταν κολλητοί
-Όλοι κάνουμε λάθη,είπε ψυχρά
-Ανακάλυψε μάλλον αργά λοιπόν ότι ο πρώην συνέταιρός του ήταν μούτρο και το

561
ανακάλυψε μάλιστα αφού μπήκε φυλακή,δε ξέρω τι μάτι έχει στο ποδόσφαιρο ο Πε-
φάνης αλλά στις συνεργασίες φαίνεται να υστερεί λίγο.
-Το τι μέρος του λόγου ήταν ο Τσαγκάρης άργησε και η Αστυνομία να το ανα-
καλύψει,παρατήρησε και χαμογέλασε ειρωνικά προσπαθώντας να με φέρει σε
δύσκολη θέση.
-Η Αστυνομία κύριε Μακρή δεν ήταν συνιδιοκτήτης σε νυχτερινά κέντρα με τον
Τσαγκάρη.Κάτι άλλο τώρα,τι είδους συνεργασία έχετε με την Global Phone;
-Είπατε ότι δεν είχατε πολλές ερωτήσεις
-Σωστά οπότε μπορώ να ξαναπεράσω αν θέλετε,με ή χωρίς ραντεβού ή ακόμα
καλύτερα θα μπορούσα να σας καλέσω στην Διεύθυνση Αστυνομίας Πειραιά
-Άρα η έρευνα είναι επίσημη,είπε σφίγγοντας τα χείλη
-Global Phone;
-Συνεργασία σε χορηγίες και έχει αναλάβει το προμόσιον σε κάποια φιλικά του
Ολυμπιακού σε Κύπρο,Ασία και Τουρκία
-Συν το ότι ένας παλιός καπετάνιος από την εποχή που η εταιρεία ήταν στα χέρια του
πατέρα σας έχει μετοχές στην Global,ο κύριος Στάμου για να σας βοηθήσω
Το μόνο βέβαιο ήταν ότι αφού θα έφευγα από τη ΜΑΚ το δάχτυλο του Μακρή θα
είχε κοντύνει από τα τηλεφωνήματα στα «κατάλληλα» πρόσωπα.
-Αστυνόμε αν πρόκειται να βοηθήσω σε κάποια επίσημη έρευνα θα χαρώ πάρα πολύ
αρκεί φυσικά να είμαι ενήμερος,αλλά οι αόριστες ερωτήσεις με ενοχλούν κάπως γιατί
δείχνουν πως υποτιμάτε τη νοημοσύνη μου
-Κάθε άλλο,τον «καθησύχασα»,κάτι τελευταίο και φεύγω
-Σας ακούω,σα να έλεγε «επιτέλους»
-Astir Bank και Star Bet….
Ύφος ατάραχο η πρώτη αντίδραση
-Η Astir είναι μια πολλά υποσχόμενη τράπεζα το άλλο όνομα δε μου λέει κάτι,αλλά
από το Bet φαντάζομαι ότι έχει να κάνει με στοίχημα;
-Μέσα πέσατε,είπα,έχει λογαριασμό η εταιρεία σας ή κάποια θυγατρική της στην
Astir;
Λιγότερο ατάραχο ύφος
-Ναι αλλά πρόκειται για απόρ...
-Ναι βέβαια,διέκοψα,απλή ερώτηση,τυχαία την έκανα με συγχωρείτε
-Χάρηκα Αστυνόμε
-Μοσίν Αλί;
-Τι;
-Πακιστανός πρόσφυγας που έμεινε και στο κέντρο φιλοξενίας Δραπετσώνας,με δική
σας πρωτοβουλία και χρήματα.
-Αν θυμόμουν όλα τα ονόματα των ανθρώπων που....
-Δημήτρης Βελίδης,τον ξαναδιέκοψα
Στ’αυτιά μου η φωνή μου έμοιαζε άκρως υπηρεσιακή στα δικά του δεν ήμουν
σίγουρος
-Δεν τον γνωρίζω
-Καλή σας μέρα κύριε Μακρή
Το «δεν τον γνωρίζω» φαινόταν ειλικρινές,και γιατί όχι άλλωστε,ήταν απίθανο ο
Μακρής να ήξερε κάθε άνθρωπο που δούλευε για τον Πεφάνη,πολύ πιθανόν επίσης
να μη θυμόταν ούτε τον Μοσίν Αλί.Δε μπορούσα να κάνω άλλες ερωτήσεις για την
ώρα και φοβόμουν πως θα δυσκολευόμουν πολύ για να τον πλησιάσω.Καθώς κατευ-
θυνόμουν στο αυτοκίνητο χτύπησε το κινητό,ήταν ο Σπανός
-Νέα στοιχεία κύριε Αστυνόμε,το Βίνους ΙΙ είναι συνιδιοκτησίας Μανώλη Ζακυν-
θινού και Δονάτου Κατσαρά.

562
Κανένα από τα δύο ονόματα δε μου θύμιζε κάτι
-Ο Ζακυνθινός είναι κουμπάρος του Μακρή,ο Μακρής τον έχει παντρέψει ενώ ο Κατ-
σαράς είναι ένας καπετάνιος που δούλευε κάποτε για τους Μακρήδες.
Ο λαβύρινθος που διέσχιζα είχε αρχίσει να γίνεται λιγότερο πολύπλοκος
-Μάλλον η οικογένεια Μακρή και συγκεκριμένα ο Ιάκωβος βοήθησαν να στηθεί
οικονομικά η εταιρεία αυτών των δύο,είπε ο Σπανός,δύο πλοία όλα κι όλα το Βίνους Ι
και ΙΙ,Αφροδίτη είναι το όνομα της κόρης του Ζακυνθινού
-Έδρα της εταιρείας το Κατάρ;
-Το ξέρετε;με ρώτησε έκπληκτος
-Θα περάσω αργότερα από το γραφείο, του είπα κι έκλεισα
Το αμέσως επόμενο τηλεφώνημά μου ήταν στον Φακλή για να τον ενημερώσω
σχετικά με την επίσκεψη στο γραφείο του Μακρή
-Βιάζεσαι λίγο; ερώτηση συμπέρασμα του εισαγγελέα
-Το ένστικτο μετράει όλο και λιγότερο για σας τους δικαστικούς λειτουργούς
-Κι έτσι πρέπει Αστυνόμε,απλώς το δικό σου ένστικτο είναι κάπως…μεταλλαγμένο
-Ως τώρα δεν το έχει χαρακτηρίσει έτσι κανένας,τι μπορούμε να κάνουμε για τον
Μακρή;
-Αν εννοείς αυτό που νομίζω τίποτα…
-Τόσο δύσκολο;
-Απλώς αδύνατο,έχουμε μόνο υποψίες και τίποτα σοβαρό,ο Τσαγκάρης,ο Πεφάνης,οι
πουλημένοι αστυνομικοί,οι διαιτητές,οι αθλητές είναι άλλη κατηγορία,μπορείς να
τους παρακολουθήσεις πολύ πιο εύκολα,και πριν έκανα λάθος για τον Μακρή δεν
έχουμε καν υποψίες.
-Έχω εγώ
-Δεν είναι αρκετό
Συμφώνησα με κούνημα του κεφαλιού λες και μπορούσε να με δει
-Κάτι βρωμάει από εκεί,επέμεινα
-Δεν αποκλείεται αλλά μάλλον θα πρέπει να αρκεστείς στους δύο «φίλους» σου προς
το παρόν,ο Μακρής δεν αγγίζεται με ένστικτο και υποψίες
-Κι εκείνο το δικαιοσύνη για όλους,ή το περίφημο «ανεξάρτητη δικαιοσύνη»;
-Με κάποιο μαγικό τρόπο η πολιτική έχει τον τρόπο της να μπαίνει παντού,είπε
ήρεμα,άνθρωποι σαν τον Μακρή τρώνε και πίνουν με υπουργούς.Πειραιώτης είσαι
και ξέρεις τα έργα ανάπλασης που σχεδιάζονται στη πόλη,ειδικά σε αναξιοποίητες
περιοχές γύρω από το λιμάνι.
-Ο Τζάφος…
-Και όχι μόνο,ο Τζάφος έχει πίσω του ανθρώπους με δύναμη και ένας από τους
σημαιοφόρους αυτής της παρέλασης είναι και ο Μακρής.Νέοι επιχειρηματίες με
όραμα
«Και πιθανότατα μια καταπληκτική ευκαιρία για ξέπλυμα μαύρου χρήματος»
σκέφτηκα.
-Ποιός άλλος είναι μαζί με τον Μακρή;
-Δεν ξέρω,απάντησε μάλλον διπλωματικά,τι σημασία έχει;Δε σου φτάνουν οι σκο-
τούρες που έχεις ήδη;
Φαντάστηκα τι εννοούσε,απλώς έπρεπε να ξεχάσω τον Μακρή,αλλά οι απορίες που
είχαν φωλιάσει στο μυαλό μου αφότου είχα φύγει από το γραφείο του εφοπλιστή
είχαν αρχίσει να γεννούν αυγά.Ο Φακλής ήθελε πολιτική καριέρα,δεν το είχε κρύψει
χωρίς όμως και να το διατυμπανίζει.Ο Πεφάνης και ο Τσαγκάρης ήταν τα σκαλο-
πάτια ανόδου αλλά ο Μακρής….αυτός θα μπορούσε να σταθεί εμπόδιο.Όχι άλλος
προβληματισμός για την ώρα,έκλεισα το τηλέφωνο και όποια πόρτα του κεφαλιού
μου βρήκα πρόχειρη για να εμποδίσω κι άλλες σκέψεις να εισβάλουν.Πίσω στην αγα-

563
πημένη μου συνήθεια,να μαζεύω υποψίες και σχέσεις γύρω από πρόσωπα και να
φτιάχνω τα παράξενα δέντρα και τις πυραμίδες μου.
-
Η ζέστη του Ηρακλείου δεν ήταν τόσο αποπνικτική όσο αυτή της Αθήνας ωστόσο
ντάλα μεσημέρι στα «ρακάδικα» ένοιωθα σα να ήμουν στα πρόθυρα της λιποθυμίας.
Ούτε και θυμάμαι πόσα χαρτομάντηλα είχα χαλάσει για να σκουπίζω τον ιδρώτα μου.
Το Λονδίνο είχε αφήσει τα κουσούρια του τελικά,αρνήθηκα για άλλη μια φορά ένα
ποτήρι ρακί που μου πρόσφερε ο γενικός αρχηγός ποδοσφαιρικού τμήματος του
Θησέα.Στα διπλανά τραπέζια φοιτητές και πιτσιρικάδες έπαιζαν τάβλι και χαρτιά ενώ
αρκετοί από τους πελάτες αποτελούσαν σιωπηλές παρέες που βασάνιζαν τα κινητά
τους.
-Να δεις που κοιτάζουν τις αποδόσεις της Κυριακής,είπε ο γενικός,ρε Στέφανε ούτε
ένα τόσο δα ποτηράκι μωρέ,γιατί μας προσβάλεις;
-Με πειράζει στο στομάχι
Ο Ζήσης με κλώτσησε απαλά στο πόδι,μάλλον είχα δώσει ακατάλληλη απάντηση.
-Πολύ ευαίσθητος μου είσαι,είπε ο γενικός,πως σε διάλεξε ο Παναγιώτης
Σα συνεννοημένοι αντάλλαξαν ψεύτικα γέλια με τον Ζήση
-Τα επόμενα δύο ματς είναι δικά σας,είπε ο Ζήσης που πήρε απότομα το σοβαρό του
ύφος,αλλά το τρίτο θα το χάσετε.
Ο γενικός σοβάρεψε κι αυτός και με κοίταξε κάπως εξεταστικά
-Τα λεφτά θα τα φέρεις εσύ;με ρώτησε
Δε δίνω πολύ θάρρος και επιβεβαιώνω με γκριμάτσα
-Το τρίτο παιχνίδι είναι σημαντικό,συμπληρώνει ο γενικός
Ώρα για τις εξετάσεις του Ζήση
-Όλοι να είστε ευχαριστημένοι,κι όταν λέμε όλοι εννοούμε και τον δικηγόρο,είπα
-Τον Καπάτο;ο γενικός κάπως εκνευρισμένος
-Σσσς,έλα ρε! Ο Ζήσης αυστηρός
-Αυτόν,είπα ξερά,μπορείτε και οι δύο να ανέβετε
-Άλλα ακούγονται όμως,είπε ο γενικός και ίσως να εννοεί «θέλω περισσότερα
χατήρια»
-Σαν τι;ο Ζήσης κατεβάζει ένα σφηνάκι
Ο γενικός με ξανακοιτάει
-Ο Καρζής πλευρίζει την Ένωση για να βγάλει δικό του άνθρωπο στις εκλογές και
μάλιστα κάποιοι άλλοι λένε πως έχει τη μισή Κρήτη στο χέρι για τα ξενοδοχεία που
σκοπεύει να φτιάξει.Αν πιάσει λοιπόν την Ένωση στα Χανιά και στο Ρέθυμνο τότε τα
πράγματα δεν είναι και πολύ καλά.
-Ο Καρζής είναι φαφλατάς,είπε ο Ζήσης,οι διαιτητές είναι δικοί μας
-Οι διαιτητές είναι της ΕΠΟ Ζήση,είπε ο γενικός,ο Καρζής θα τον ρίξει τον Γαλανό
έτσι όπως πάει
-Ο Γαλανός δε πέφτει,κι άλλο σφηνάκι από τον Ζήση,για να τελειώνουμε,ο Στέφανος
φέρνει την αμοιβή και κανονίζει τις λεπτομέρειες για το τρίτο ματς,στο Στέφανο θα
δώσετε και τη προμήθειά μας από το στοίχημα.
-Ακόμα να εμπιστευτείτε τις τράπεζες;ο γενικός χαμογελάει
-Ας μη φαίνονται μερικά πράγματα,οι καταθέσεις μπορούν να γίνουν κατά διασ-
τήματα
Παράνομο χρήμα πάντα με μετρητά και καταθέσεις με δόσεις όταν αυτό βολεύει,το
ρευστό δύσκολα εντοπίζεται και εύκολα σπαταλιέται χωρίς να πάρει κανένας είδηση.
Όλη η μπίζνα του Πεφάνη ή έστω το μεγαλύτερο κομμάτι της ξεκινά με ρευστό κι
από κει και πέρα μάλλον σπάει σε διάφορους τραπεζικούς λογαριασμούς.
-Στο τρίτο ματς θα υπάρξει όβερ και γκολ γκολ στο στοίχημα,εξήγησα, και όλα θα γι-

564
νουν στο δεύτερο ημίχρονο.
-Χ ημίχρονο άσσος τελικό με συναρπαστικό φινάλε,μουρμούρισε ο γενικός,θα πέσει
και σκόρερ στο τραπέζι;
-Τρίτη Εθνική είσαι ρε,ο Ζήσης δυσφορεί επειδή μάλλον έχει γραμμένες κάποιες από
τις εντολές του γιατρού
-Μετά το τρίτο ματς όλες οι συναλλαγές,εξήγησα
-Μέχρι τι ποσό επιτρέπεται να ποντάρουν οι δικοί μου; ρώτησε ο γενικός
Ο Ζήσης του ρίχνει ένα σχεδόν δολοφονικό βλέμμα,η νεοελληνική απληστία,το εύκο-
λο χρήμα και η παραγοντική μαγκιά,δεν είναι περίεργο που ο Πεφάνης αισθάνεται
κυρίαρχος σε έναν τέτοιο κόσμο.Προσπαθώ να συγκρατήσω ημερομηνίες και
ονόματα για να τα δώσω στο Νάσο όποτε ευκαιρήσω.
-Δε θα ποντάρεις τίποτα ούτε εσύ ούτε κανένας δικός σου,το καθεστώς των ποσοσ-
των θα ισχύσει και φέτος,όταν ανεβείτε με το καλό θα μιλήσουμε σε άλλη βάση,είπε
ο Ζήσης κι έριξε μια ματιά στο ρολόϊ του ενώ αμέσως μετά στράφηκε σε μένα,πρέπει
να πηγαίνουμε τώρα
Ο γενικός χαμογελάει και θα έβαζα στοίχημα ότι δε σκοπεύει να ακολουθήσει κατά
γράμμα τις εντολές που μόλις πήρε.Ξεκουμπώνει δύο κουμπιά από το πουκάμισό του
και αποκαλύπτει τη λεπτή χρυσή αλυσίδα ενός σταυρού,βαθειά ανάσα
-Πάντως να ξέρεις Ζήση και να το πείς και στον Παναγιώτη,ο Καρζής τάζει πολύ
περισσότερα από λίγη προμήθεια.
Η ψευτομαγκιά με λίγη μπλόφα ίσως σε όλο της το μεγαλείο,περνάω στο επόμενο
τεστ,για την ακρίβεια το τεστ το έχω βάλει εγώ ο ίδιος στον εαυτό μου,σκύβω αργά
προς το μέρος του γενικού,εποχές Βρετού, «τα πρώτα χρόνια»
-Δε φαντάζομαι να μίλησες με τον Καρζή,σχεδόν ψιθυρίζω
Ο γενικός κοιτάζει επιφυλακτικός και λίγο σαστισμένος εμένα ενώ αμέσως μετά τα
μάτια του ψάχνουν κάποιο στήριγμα στον Ζήση,δε θα το βρούν,ο μαθητής τα πάει
καλά
-Κάτι σε ρώτησα,ο ψίθυρος παραμένει και σκληραίνει κάπως ο τόνος της φωνής
-Ρε Ζήση….,δε με αγνοεί αρχίζει να με φοβάται
-Ακόμα δεν απάντησες,είπε ο Ζήσης άχρωμα
Ο γενικός ξεροκαταπίνει…
-Ε ξέρεις πως είναι αυτά,από στόμα σε στόμα….
-Δε θέλουμε να ξανακούσουμε αυτά τα στόματα,του είπα,και μιλάς με μένα σταμάτα
να κοιτάζεις το Ζήση
Η καρδιά μου χτυπάει δυνατά αλλά είναι σα να τιμωρεί το στήθος μου.Σφίγγω τα
δόντια μου,θυμάμαι,βασανίζομαι,μισώ,εξαπατώ….όλα πάνε σύμφωνα με το σχέδιο.
-Ο Καρζής,πι…πιστεύει πως θα αλλάξουν σύντομα τα πράματα και τον έλεγχο θα τον
πάρει αυτός και η παρέα του,ο γενικός έχει παγιδευτεί
-Αν περιμένει βοήθεια από τον Μπίλαρο να την ξεχάσει,του είπα
-Δεν..δεν νομίζω,ο ίδιος βγαίνει μπροστά…είπε ότι ο Παναγιώτης θα τελειώσει
-Δεν είπε γιατί θα τελειώσει;ρώτησα
Ο γενικός απαντά αρνητικά με κούνημα του κεφαλιού και ξαναστρέφεται στον Ζήση.
-Κάποτε ερχόσουν μόνος σου ρε Ζήση,το πολύ πολύ να κουβαλούσες και τον
Τηλέμαχο,τι έγινε τώρα;
-Άλλαξαν τα πράγματα,ο Ζήσης τελειώνει την κουβέντα
Ο γενικός φοβάται,εγώ είμαι απόλυτα πειστικός γιατί έχω ξαναγίνει αυτός που
τσάκισε τις ζωές των γύρω του και ο Ζήσης Νικολόπουλος μένει ήσυχος γιατί υπάρ-
χει κάποιος που θα τον ξεκουράσει.Τελευταίες λεπτομέρειες για το στήσιμο του παι-
χνιδιού,εξηγήσεις για διαιτητικά σφυρίγματα και για σινιάλα στα αποδυτήρια,ο
γενικός μάλλον δεν έχει νούμερο κινητού από το εξωτερικό,αυτό βοηθάει.Θέλω να

565
πάμε στο ξενοδοχείο και να βρώ ευκαιρία να καλέσω το Νάσο όσο ακόμα η μνήμη
μου καταφέρνει να κρατά τις λεπτομέρειες που πρέπει.Ακόμα δύο συναντήσεις,η
πρώτη με τον διαιτητή του παιχνιδιού.Εκεί μιλάει μόνο ο Ζήσης κι εγώ μια απειλη-
τική γλάστρα που παρατηρεί τον «δάσκαλο»,ο διαιτητής κουμπωμένος και αυτός
αλλά δεν κάνει το λάθος να αναφέρει τον Καρζή,έχει πολύ άγχος και ρωτάει συνέχεια
τρόπους για να καλύψουν τα ίχνη τους.Ούτε κι αυτός πρέπει να διαθέτει κινητό με
ξένο νούμερο.Τα ξένα κινητά είναι περιορισμένα και μάλλον ανήκουν αποκλειστικά
στα μέλη της ομάδας Πεφάνη.Μετά τον διαιτητή σειρά έχουν δύο παίκτες από τις
ομάδες που θα κοντραριστούν στο πρώτο παιχνίδι.Ανόητα πιτσιρίκια που κοιμούνται
ακόμα με αφίσσες από διεθνείς φίρμες κολλημένες στους τοίχους των δωματίων
τους.Κινητά με ήχους από σκυλοποπ επιτυχίες,υφάκι «θα τα καταφέρω γιατί είμαι
μάγκας»,αυτοπεποίθηση γκομενοκατακτητή,ο Ζήσης τους έχει καθηλωμένους.Η ζέσ-
τη έχει υποχωρήσει κάπως,οι πιτσιρικάδες ονειρεύονται μεταγραφή και στέλνουν την
εκτίμηση και τους χαιρετισμούς τους στον «κύριο Παναγιώτη που είναι γίγαντας».
Επιτέλους άφιξη στο ξενοδοχείο,άλλος ένας έλεγχος στα ονόματα,διαιτητή,γενικού
και ποδοσφαιριστών.Η Αστυνομία με την ΕΥΠ στο πλευρό της θα χτυπήσουν τρελές
βάρδιες μέχρι να βγάλουν άκρη με όλον αυτόν τον μηχανισμό.Χρειάζομαι ένα μπάνιο
και μια καλή δικαιολογία για να τηλεφωνήσω στον Νάσο.
-Θα κατέβω στο μπαρ του ξενοδοχείου για ένα χυμό ή για μια παγωμένη μπύρα,δε θα
αργήσω.
-Θα σου κάνω παρέα,είπε ο Ζήσης
-Δεν είναι ανάγκη,άραξε
-Μια μπουρίτσα είναι ότι πρέπει.
Κάποια στιγμή θα βρεθώ μόνος μου,πρέπει να βρεθώ μόνος μου
-
Ο Τσαγκάρης μετράει τα λεφτά και μουρμουρίζει,οι Λαυρέντης Καπετανίδης και
Μπάμπης Τσουκιάς αισθάνονται όλο και πιο άβολα.Ο Απάτσι και άλλος ένας στέκον-
ται πίσω τους κι έχουν τα χέρια σταυρωμένα στα στήθη τους
-Καλά είναι,η βαριά φωνή του Μπίλαρου μετά το μέτρημα
-Ξεμπερδεύουμε όπου να’ναι,ο Τσουκιάς με ήρεμο ύφος
Ο Καπετανίδης ρίχνει μια ματιά στους μπράβους θέλοντας να τους δείξει ότι δεν τους
φοβάται
-Ο Άγιος Νικόλαος και η Αττική δουλεύουν καλά,στα Πατήσια έχουμε ένα θεματάκι
αλλά θα βρούμε κι εκεί άκρη,εξηγεί ο Λάρρυ
Ο Τσαγκάρης χαμογελάει αινιγματικά
-Εκεί έχει τον έλεγχο η Φλόγα για την ώρα,θα μας πουν αυτοί πότε θα μπούμε.Όσο
για σένα Μπάμπη αγόρι μου εγώ θ’αποφασίσω για το αν ξεμπερδεύετε
Ο Τσουκιάς ξεροκαταπίνει και ούτε που το διανοείται να κοιτάξει τους μπράβους
-Τα κορίτσια πεσμένα,παρατήρησε ο Μπίλαρος
-Μπα μόνο η Γκλόρια,αυτή είναι στο κόσμο της αφεντικό τι τη θέλουμε;
-Ρε Καπετανίδη πολύ μ’αρέσει που με λες «αφεντικό»
Ο Λάρρυ καταπίνει το θυμό του και κάμποσες βρισιές,ονειρεύεται για κλάσματα
δευτερολέπτου πως έχει στριμώξει τον Τσαγκάρη στην αίθουσα ανάκρισης και έχει
περάσει τη σιδερογροθιά στα δάχτυλά του,είναι μια παρηγοριά
-Οι άλλοι προσπάθησαν να έρθουν σε επαφή μαζί σας; Ο Απάτσι ακούγεται ήρεμος
αλλά η φωνή του κουβαλάει δυσπιστία
Ο Καπετανίδης έχει παραμερίσει τον Τσουκιά,είναι έμπειρος μπάτσος και έχει φάει
τους «Απάτσι» αυτής της πόλης με το κουτάλι ή έστω έτσι νομίζει.Έρχονται στο νου
του εκείνα τα βράδια εφόδου σε νυχτερινά κέντρα που λειτουργούσαν παράνομα.Λί-
γα σπασίματα,αλλοδαποί μπράβοι χωρίς άδεια εργασίας,απειλές,γκλοπς και στο τέλος

566
«θα τα βρούμε κύριε αστυνόμε μου…καλή θέληση να υπάρχει».Πάντα υπήρχε καλή
θέληση και ο Λαυρέντης Καπετανίδης έγινε Λάρρυ.Ανώτεροι αξιωματικοί ήξεραν τι
πηγαινοερχόταν κάτω από το τραπέζι αλλά κανένας δε μιλούσε.Ακόμα κι αυτοί που
δεν συμμετείχαν στις «διαπραγματεύσεις»,δεν ήθελαν να ξέρουν και προτίμησαν να
ασπαστούν τον άγραφο αλλά ιερό κώδικα «έναν συνάδελφο τον συμβουλεύεις αλλά
ποτέ δεν τον καρφώνεις».
-Κανένας δεν ήρθε σε επαφή μαζί μας,ξεκαθαρίζει ο Λάρρυ και ξέρει πως ακούγεται
ειλικρινής.Αν έχετε μοιράσει τα πόστα ο Πεφάνης δεν είναι ηλίθιος να προσπαθήσει
να σας τη ξαναφέρει…
-Μια χαρά τα λές,το αινιγματικό χαμόγελο του Τσαγκάρη επιστρέφει, «ξαναφέρει»
γιατί τη πρώτη φορά μου την έφερε πισώπλατα κι εσείς…
-Ζητήσαμε συγγνώμη αφεντικό,ο Τσουκιάς πετάγεται και ο Λάρρυ τον αγριοκοιτά
-Βουλωσέ το ρε! Ο μπράβος δίπλα από τον Απάτσι γαυγίζει
Ο Μπίλαρος επιπλήτει τον μπράβο με σήκωμα του χεριού
-Παλικάρι μου μιλάς σε υπαξιωματικό της Ελληνικής Αστυνομίας,ο Λάρρυ σε ένα
άλλο ρεσιταλ διαχείρισης της κατάστασης
Οι ανταλλαγές ματιών με τον μπράβο πετάνε σπίθες.Οι γροθιές και τα χείλη έχουν
σφίξει και ο Τσαγκάρης πρέπει να παραδεχτεί πως αυτός ο πουλημένος μπάτσος είναι
ειδική περίπτωση.
-Για τη Γκλόρια θα δούμε τι θα κάνουμε,ίσως τη στείλουμε σε κάτι γνωστούς που
έχω πάνω στην Καβάλα ή στη Φλώρινα.Εκεί μια ζωή καυλωμένοι είναι οι βλάχοι,άμα
δούνε και μαύρο μουνάκι η καλύτερή τους,ο Τσαγκάρης ανάβει πούρο
Όλοι γέλασαν εκτός από τον Τσουκιά,είναι ακόμα έξαλλος με τον μπράβο που τον
πρόσβαλε κι ακόμα πιο έξαλλος με τον εαυτό του που δεν έχει ίχνος θάρρους.
-
Η Γκλόρια πετάει σε ένα πολύχρωμο σύννεφο,η Γκλόρια νομίζει πως ακούει έναν
τραγουδιστή που λάτρευε μια φίλη της,δε θυμάται και πολύ καλά το όνομα αυτού του
τραγουδιστή,Τζο ή Τζων ίσως,χαμογελάει και προσπαθεί να μουρμουρίσει ένα σκοπό
«κρίμα γιατί πέθανε νέος αλλά ήταν πολύ…ερωτικός» είχε πει η φίλη της και είχαν
σκάσει και οι δυό στα γέλια.Τζο…Τζο…ναι έτσι τον έλεγαν,είχε αμερικάνικο όνομα.
Η Γκλόρια πρέπει να βρει και το επίθετο,εκείνη η πράσινη κασσέτα των εξήντα
λεπτών σ’ένα σαραβαλιασμένο Sony που μετά από μισή ώρα μάσαγε τα πάντα.Πανι-
κός,έξω η κασσέτα και προσπάθεια επαναφοράς της ταινίας με ένα μολύβι. «Πως
πέθανε;», «καρδιακή προσβολή νομίζω», «ωωωω», «και ήταν νέος μόνο σαράνταδύο
χρονών», πολλοί άνθρωποι στο Μπουρούντι πέθαιναν σε αρκετά μικρότεροι ηλικία
και όχι από καρδιακή προσβολή, «ο πατέρας του ήταν διάσημος σκηνοθέτης και ο
Τζο είχε παίξει και σε κάποιες ταινίες», «πες μια ταινία του πατέρα του».Το πολύ-
χρωμο σύννεφο την έχει τυλίξει τελείως τώρα αλλά μπορεί και ακούει μουσική, «μό-
νο να μη μασήσει πάλι τη κασσσέτα»,ναι αυτό είναι το τραγούδι που όταν άκουγε η
φίλη της αγκάλιαζε χαμογελώντας έναν αόρατο εραστή και χόρευαν μαζί.Η Γκλόρια
ευτυχισμένη κάθεται και κοιτάζει, «λα λα λα λα λαα λα λα…πως πάνε τα λόγια» το
σκοπό τον βρήκε,είναι χαρούμενη…Et ici…όχι δεν πάει έτσι…λα λα λα…το σύννε-
φο την σηκώνει ακόμα πιο ψηλά.Με ότι λεφτά της περισσέψουν όταν με το καλό
φτάσει στη Γαλλία θα αγοράσει αυτή τη κασσέτα,δεν υπάρχουν κασέτες πια,μόνο cd!
Δε πειράζει,χάνει την ισορροπία της για λίγο αλλά δεν είναι σίγουρη ότι στέκεται
κάπου..et ici…όχι.. Et Si Tu…ναι αυτό…για πάμε…λα..λα .λαα λα.. Et Si Tu
N'Existais Pas….ναι…. Et si tu n'existais pas dis-moi pourquoi j'existerais,τι όμορφα
που ακουγόταν το r από το στόμα του,η Γκλόρια τον θυμήθηκε,πλούσια μαλλιά,όχι
ακριβώς όμορφος αλλά είχε γλυκό χαμόγελο, Des passantes endormies dans mes bras
que je n'aimerais jamais… «dansé»,η φίλη της της κάνει νόημα.. «dansé»..Dassin,έτσι

567
έλεγαν τον τραγουδιστή…Τζό Ντασέν!Το σύννεφο σκάει,τη Γκλόρια δεν την νοιάζει.
Το ένα της μαγουλό ακουμπά σε κάτι ξύλινο και ζεστό,πάνω στο άλλο της μάγουλο
κάτι έχει ανέβει… Dans ce monde qui vient et qui va, je me sentirais perdu, J'aurais
besoin de toi….παραραμ..παραραμ…ωραίο γύρισμα…όμορφο σκοτάδι…μόνο να μη
μασήσει την κασσέτα.
Γραφείο Προέδρου ΕΠΟ
Ο Λουκάς Τουλιάτος δε μπορεί να πιστέψει στ’αυτιά του.Αυτός ο αλήτης ο Γαλανός
ποτέ δεν τον χώνεψε και πάντα φρόντιζε να τον μειώνει και να του δείχνει το ποιος
ήταν το αφεντικό μπροστά σε όλους.Αυτή η χυδαία επίδειξη δύναμης τον έκανε να
κοιμάται άσχημα ή ακόμα και να οδηγεί μόνος του για να ξεθυμάνει.Δεν έφθανε
όμως η συμπεριφορά του προέδρου της ΕΠΟ,έπρεπε να υποστεί και κάποιους
χλευασμούς από κατακάθια σαν τον Πεφάνη ή τον Καπάτο.Δεν ξεχνούσε φυσικά και
τις μέρες του Βασίλη Τσαγκάρη και το φιλικό στην Μολδαβία,η απόλυτη ξεφτύλα
αλλά τότε ο Τσαγκάρης τους κρατούσε από τ’αρχίδια,τώρα; Ο Μπίλαρος μετά την
απόφυλάκισή του ίσως να ήθελε κάποια χρωστούμενα.Δε μπορούσε να μαντέψει και
τον μπέρδεψε ακόμα περισσότερο η παρουσία του Μάριου Παναγόπουλου στο γρα-
φείο προέδρου.Ναι μεν ο Παναγόπουλος ήταν πεθερός του Γαλανού αλλά ο Τουλιά-
τος ήταν αδύνατο να καταλάβει γιατί ο μεγαλοεργολάβος έπρεπε να είναι παρών όταν
ο Γαλανός πέταξε τη βόμβα «Λουκά,θα θελες να κατέβεις για πρόεδρος;».H πρώτη
αντίδραση του Τουλιάτου ήταν ένα αμήχανο χαμόγελο,μία από τις ανόητες πλάκες
του Γαλανού σίγουρα και κατόπιν αυτό το τσογλάνι ο Αντωνίου θα έγραφε στη
στήλη του για τις επιτυχίες του προέδρου που τον έκαναν αναντικατάστατο.Η ιερή
κλίκα,πρόεδρος ομοσπονδίας,διαφθαρμένοι παράγοντες μπλεγμένοι σε ύποπτα παιχ-
νίδια κι από δίπλα «πιάστρες» δημοσιογράφοι που θα μπορούσαν να στήσουν
ειδήσεις και καριέρες αν χρειαζόταν,δημοσιογράφοι σε ρόλο μάνατζερ,έναντι αμοι-
βής φυσικά,αν μιλούσε στον Ασβεστόπουλο;Αν γινόταν πρόεδρος θα μπορούσε να τα
αλλάξει όλα αυτά;Δύσκολο,το μαχαίρι δεν έβρισκε κόκαλο εδώ και δεκαετίες.Ο Πα-
ναγόπουλος κοιτούσε τον Τουλιάτο λες και ήθελε εκείνος να τον εγκρίνει.Όσα κι αν
έλεγε η αντιπολίτευση και τα ΜΜΕ της γι’αυτόν,ότι κι αν του καταλόγιζαν ο εργολα-
βος και καναλάρχης κολυμπούσε πάντα στην επιφάνεια και τώρα έμοιαζε να ανακα-
τέβεται ακόμα και με τα διοικητικά του ποδοσφαίρου,γιατί όμως;
-Καταρχήν κάθισε,ο Παναγόπουλος μοιάζει να προστάζει και ο Τουλιάτος δε μπορεί
να κρατήσει το ενοχλημένο του ύφος
-Σου ήρθε απότομα έτσι; Με ένα κουρασμένο χαμόγελο ο Γαλανός προσπαθεί να
ελαφρύνει κάπως την ατμόσφαιρα
Ο Τουλιάτος κάθεται κοιτάζοντας ακόμα ενοχλημένος τον Παναγόπουλο και κουβεν-
τιάζει με τον πρόεδρο γύρω στα είκοσι λεπτά.Σε όλο το διάστημα της κουβέντας ο ερ-
γολάβος δεν έχει βγάλει λέξη και τότε ο Τουλιάτος καταλαβαίνει και αισθάνεται μια
πικρή γεύση στο στόμα του,για άλλη μια φορά είναι το παιδί της σφαλιάρας.Ο Πανα-
γόπουλος δεν μιλά γιατί πολύ απλά έχει υπαγορεύσει στο γαμπρό του το τι θα πει.Ο
Γαλανός διαβάζει το ποιήμα του.Ο Τουλιάτος υπερασπίζεται όσο έδαφος αξιο-
πρέπειας του έχει απομείνει, «γιατί εγώ;»
-Έχεις το στομάχι για κάτι τέτοιο,ο Γαλανός βάζει λίγο ουίσκυ στο ποτήρι του,τα
πράγματα αλλάζουν,εγώ έχω κουραστεί και είσαι ο μόνος που βρισκόσουν τόσο
καιρό δίπλα μου ώστε η διαχείρηση μελλοντικών δυσκολιών να μη σου μοιάζει και
τόσο βουνό
Τα πράγματα αλλάζουν,ποια πράγματα;Ο Γαλανός μέχρι χθές ήταν πανίσχυρος.Δη-
μόσιες σχέσεις,χορηγοί,φιλικά παιχνίδια τσίρκο για την Εθνική που έφερναν μίζες σε
πολλές τσέπες….
Ο Παναγόπουλος αποφασίζει να παρέμβει,στο κάτω κάτω εκείνος είχε κανονίσει εξ

568
αρχής αυτή τη συνάντηση
-Ο Στέλιος χρειάζεται χρόνο με την οικογένειά του,είπε ήρεμα σχεδόν νυσταγμένα,το
έργο του είναι σημαντικό και ψαχν..έψαχνε κάποιον που να μπορεί να το συνεχίσει
απ’ότι μου έλεγε,όταν βρισκόμασταν,το σκεφτόταν εδώ και αρκετό διάστημα και σε
είχε επιλέξει.
Η μπόχα μπαίνει απότομα στα ρουθούνια του Τουλιάτου και κοντεύει να τον πνίξει.
Καθαρίζει το λαιμό του πριν αποφασίσει να μιλήσει.
-Δε θέλω να φανώ αγενής αλλά μήπως αυτή η κουβέντα έπρεπε να γίνει ανάμεσα σε
μένα και τον πρόεδρο;Σας θυμίζω μάλιστα πως έρχονται εκλογές δεν είναι σίγουρο
πως εγώ θα είμαι στο πόστο
Ο εργολάβος δε φαίνεται να έχει προσβληθεί αλλά αφήνει τον γαμπρό του να μιλήσει
για εκείνον
-Ο πεθερός μου ήρθε να μιλήσουμε για άλλα θέματα,άλλωστε μια απλή κουβέντα
κάνουμε,δέχεσαι ή δεν δέχεσαι δεν υπάρχει κάτι άλλο.
Ο Τουλιάτος χρειάζεται χρόνο και το λέει έξω από τα δόντια,παρ’όλα αυτά μια φωνή
μέσα του επιμένει πως τελικά θα δεχθεί την πρόταση.Ο Γαλανός ανοίγει ένα συρτάρι
του γραφείου του και βγάζει από μέσα ένα μπλε δερματόδετο μπλοκάκι που θυμίζει
ημερολόγιο.Ο Τουλιάτος δεν είναι σίγουρος αν έχει μαντέψει σωστά για το περιεχό-
μενό του.
-Δε θα σε άφηνα ποτέ ξεκρέμαστο Λουκά και το ξέρεις,είπε χτυπώντας απαλά με το
δείκτη του το μπλοκάκι
-Θα έχεις στήριξη,πρόσθεσε ο Παναγόπουλος
«ήρθε να μιλήσουμε για άλλα θέματα»,ποιόν κορόϊδευαν;Εκείνον!
-Το ότι θέλεις χρόνο το καταλαβαίνω,κι εγώ στη θέση σου το ίδιο θα έκανα,όμως εγώ
δε θα πάψω να ασχολούμαι με το ποδόσφαιρο οπότε πάντα θα ξέρεις που πρέπει να
στραφείς όταν το αμάξι κολλήσει στη λάσπη.Λουκά αν αφήσουμε την ΕΠΟ σε άλλα
χέρια το ποδόσφαιρο θα καταστραφεί.Επι των ημερών μας η Εθνική ομάδα έγινε κα-
νονικό Brand Name,προτάσεις από εταιρείες αθλητικών ειδών,διεθνή φιλικά,τουρ-
νουά,διεθνής διαιτητές..
-Ναι αλλά μετά το EURO 2004…
-Γάμα το πια αυτό,κάνεις σαν τον Ασβεστόπουλο,είπε απότομα ο Γαλανός και ξαφ-
νιάζεται ακόμα και ο Παναγόπουλος,αυτό μας τελείωσε και δε γίνονται κάθε μέρα
θαύματα τώρα είμαστε στην νέα εποχή,προπονητής με όραμα,παίκτες που σκυ-
λιάζουν για να παίξουν στο εξωτερικό….
-Το ποδόσφαιρο έχει περάσει στους τεχνοκράτες και στους μάνατζερς,η κουρασμένη
φωνή του Παναγόπουλου,αυτοί κάνουν τη περισσότερη δουλειά
-Και είσαι και καλός στις δημόσιες σχέσεις,είπε ο Γαλανός,προσόν ιδιαίτερα αναγ-
καίο μια και θα έχουμε προκριματικά Παγκοσμίου Κυπέλλου.Μπορείς να μιλήσεις με
τους χαρτογιακάδες της ΟΥΕΦΑ και της ΦΙΦΑ δεν είσαι φαφλατάς
-Επιμένω ότι μπορεί να χάσω στις εκλογές,ο Τουλιάτος ξανακαθαρίζει το λαιμό του
-Αν ξεκινάς με ηττοπάθεια….,ο Παναγόπουλος σχεδόν αδιάφορος
-Δε θα χάσεις,ο Γαλανός έχει σφίξει τα δόντια και ο Τουλιάτος βλέπει θυμό και
ανυπομονησία στο βλέμμα του
Ο πρόεδρος της ΕΠΟ μάλλον αναφέρεται σε πολιτικά στηρίγματα,τέτοια είχε εκείνος
όταν πήρε την καρέκλα και ξαφνικά ο Τουλιάτος βλέπει μπροστά του το τοπίο κάπως
πιο καθαρό,ο Γαλανός θα κατέβει στην πολιτική,αναμφίβολα με τη στήριξη του πεθε-
ρού του,αυτό ήθελε πάντα,έτσι συμπεριφερόταν!Γιατί όχι,η ΕΠΟ θα μπορούσε μια
χαρά να βοηθήσει κι εκείνον κάποια στιγμή να κατέβει στην πολιτική αν και ψήφιζε
άλλο κομμα από αυτό που υποστήριζε ο Γαλανός.Οι φωνές γίνονται τόσο δυνατές
που σχεδόν τον ξεκουφαίνουν.

569
-Δέχομαι,είπε
-
Αναγκάζομαι να διπλοπαρκάρω την ώρα που χτυπάει το κινητό μου,δεν είναι εκείνος
και θυμώνω,ούτε η Δέσποινα είναι
-Φαίνεται πως έχεις ρέντα σε ότι ψάχνεις αγαπητέ Νάσο
Ο συνάδελφος από την Διεθνή Συνεργασία
-Για να ακούσω
-Ο φίλος σου ο Ντανήλ Ντιτιάνιν δούλευε μπράβος για λογαριασμό εκείνου του Ρώ-
σου επιχειρηματία του Μπαρζώφ που ήθελε να αγοράσει κάποτε τον Άρη και μετά
τον ΠΑΟΚ.
Περίμενε να πω ότι κάτι θυμόμουν αλλά δε θυμόμουν τίποτα
-Για προχώρα
-Δεν ασχολείσαι καθόλου με μπάλα έτσι;παρατήρησε
Πήγα να βάλω τα γέλια,μετά τον Μακρή και κάποιους άλλους με είχε πάρει κι αυτός
χαμπάρι,δεν χρειάστηκε να απαντήσω αφού συνέχισε
-Ο τύπος παρουσιαζόταν σαν κολλητός της κυβέρνησης Πούτιν,για την ακρίβεια
μεγαλοστέλεχος εταιρείας ήταν που μετά από κάποια σκάνδαλα για μαύρα ταμεία
αναγκάστηκε να υποβάλλει την παραίτησή του.Η εταιρία λέγεται «Μόρε Μιτστα»
που σημαίνει «Θάλασσα Όνειρο» ή κάτι τέτοιο,αντικείμενο έχει την εμπορία ανταλ-
λακτικών και εφοδίων πλοίων.
-Πόσο καιρό ασχολήθηκε με το Ελληνικό ποδόσφαιρο;ρώτησα
-Κάπου έξι μήνες,στην Θεσσαλονίκη δεν τον είχαν δει με καλό μάτι αλλά για μάν-
τεψε με ποιόν είχε συνάντηση
-Με κάποιον από τους Πεφάνη ή Τσαγκάρη,είπα
-Διάνα αλλά όχι 100%,συναντήθηκε ακόμα με τον τότε υπουργό εμπορικής ναυτιλίας
καθώς και με τον δήμαρχο της πόλης.
Κάτι μου ήρθε στο μυαλό,τίποτα ολοκληρωμένο όμως
-Παρουσιάστηκε σαν αφεντικό ενώ δεν ήταν,είχε κρύψει τα σκατά του σκανδάλου
κάτω από το χαλί,την όλη ιστορία την έβγαλε στην επιφάνεια ο Ασβεστόπουλος ο
δημοσιογράφος
-Και;
-Τι «και»,τότε έπεσαν όλοι να τον φάνε σαν τον μίζερο αριστερό γραφιά που δε θέλει
άξιους ανθρώπους στο ποδόσφαιρο,αλλά ό μαγκας είχε δίκιο.Επίσημη ανακοίνωση
της ρωσικής εταιρείας έδωσε δίκιο στον δημοσιογράφο και οι εφημερίδες της αντι-
πολίτευσης έσκουζαν τότε ότι η κυβέρνηση έβαζε στη χώρα «πλυντήρια» χρήματος.
-Όλα αυτά…
-Τα διασταυρώσαμε με την Γιουροπόλ και με κατά τόπους αστυνομίες,μη νομίζεις ότι
εσύ δουλεύεις μόνο,ο συνάδελφος αφήνει ένα γέλιο από καρδιάς,λοιπόν ο Μπαρζώφ
αφού τη κοπάνησε από την Ελλάδα- και με την κυβέρνηση να τον υποστηρίζει ακόμα
την κάνει με ελαφρά πηδηματάκια για χώρες του πρώην ανατολικού μπλοκ και για
Σκανδιναβία αλλά….
-Ξεχνά πίσω του τον Ντανήλ Ντιτιάνιν
-Πάλι σωστός,γιατί όμως;
-Του έκανε ο Πεφάνης καλή επαγγελματική πρόταση;
-Χμμμ μπορεί κι αυτό,πάντως ο γορίλλας είχε πάθος με το ποτό και το στοίχημα.
Μεθυσμένος ένα βράδυ σε πρακτορείο της Θεσσαλονίκης τα έκανε γυαλιά καρφιά.
Είχε χάσει μεγάλο ποσό,οι δικοί μας τον μπουζούριασαν αλλά το επόμενο πρωί ήταν
και πάλι ελεύθερος.
-Έχει ξαναγίνει,σχολίασα πικρόχολα
-Μάλλον έγινε με τηλεφώνημα από ψηλά

570
-Από ντόπιο άρχοντα ας πούμε,μουρμούρισα
-Ας πούμε,ο Μπαρζώφ συνέχισε τις προσπάθειες να πάρει ομάδες αλλά αυτή τη φορά
χωρίς να παρουσιαστεί ως επιχειρηματίας και τελικά πήρε μία Νορβηγική δεύτερης
κατηγορίας καθώς και μια Σουηδική πάλι δεύτερης κατηγορίας που μάλλον θα πάει
για άνοδο.Η Γιουροπόλ τον παρακολουθεί ακόμα και όταν κατουράει,τον θεωρεί
έναν από τους πρώτους υπόπτους για ξέπλυμα χρήματος ως τώρα όμως δεν έχει και
πολλά στοιχεία στα χέρια της.
-Ο Μπαρζώφ μάλλον δεν ήθελε κάποιον αναξιόπιστο τζογαδόρο στο επιτελείο του
και έτσι τον ξεφορτώθηκε,συμπέρανα
-Έτσι φαίνεται αλλά υπάρχει και κάτι άλλο ακόμα,η γυναίκα του πρώην ιδιοκτήτη
του Άρη ένα απόγευμα που βγήκε από το σούπερ μάρκετ δέχτηκε απειλές και σχεδόν
σωματική βία από μεγαλόσωμο γεροδεμένο άντρα που μιλούσε με ξενική προφορά.
Η ίδια το κατέθεσε δύο μέρες αφ’ότου έφυγε από τη Θεσσαλονίκη ο Μπαρζώφ,δι-
καιολογήθηκε ότι φοβόταν για την οικογένεια της,ο μπράβος είχε προειδοποιήσει πως
αν ο άντρας της δεν άφηνε τον Άρη θα υπήρχαν…κυρώσεις.
-Ο μπράβος ήταν ο Ντιτιάνιν
-Κι εγώ έτσι λέω αλλά η κυρία έδωσε άλλη περιγραφή,όταν την έδωσε έτρεμε πάντως
-Στείλε τη φωτογραφία του σε κάποιο μαίηλ ή φαξ αν έχει η σύζυγος
-Το έκανα ήδη
-Υπόχρεος συνάδελφε
-Δεν έχουμε κάτι άλλο γι’αυτόν όπως δεν έχουμε και κάτι νεώτερο για τον Δανάλη
της Αμερικής
Δεν περίμενα ακόμα να φτάσω τόσο ψηλά,όπως είχε πει σωστά ο Φακλής για την
ώρα έπρεπε να συγκεντρωθώ στους δύο πρώην συνεργάτες.
-Είναι αλήθεια ότι έχει γίνει της πουτάνας στην ΕΥΠ;με ρώτησε
Δεν έπιασα αμέσως το νόημα
-Τι εννοείς;
-Βγήκε η βρώμα πως οι παρακολουθήσεις τηλεφώνων έχουν διπλασιαστεί και θα
περάσουν από εκεί για την τελευταία έγκριση
Αυτό πρώτη φορά το άκουγα και ασφαλώς δεν είχα απαίτηση από τον Δανιά να με
ενημερώσει,γιατί όμως;
-Δε ξέρω κάτι λόγω τιμής,αρκέστηκα να πω
-Πάλι χεσμένους μας έχουν Νάσο κι ας κάνουμε εμείς όλη τη βρώμικη δουλειά,τα
κέντρα των αποφάσεων είναι αλλού
-Υπομονή,και πάλι σ’ευχαριστώ
Έκλεισα κι άρχισα να σκέφτομαι τα όσα μου είπε ο συνάδελφος.Η επιχείρηση είχε
πάρει πολύ μεγαλύτερες διαστάσεις,ο Φακλής έριξε το πρώτο πιόνι του ντόμινο αλλά
κάποιοι βρήκαν την ευκαιρία να χώσουν τη μύτη τους κι αλλού.Υπήρχαν παρα-
κολουθήσεις τηλεφώνων για τις οποίες δεν είχα ιδέα,κι ένας από τους λόγους για τους
οποίους δεν έπρεπε να έχω ιδέα ήταν το ότι αυτές οι συνομιλίες ήταν προορισμένες
να φτάσουν σε συγκεκριμένα μάτια και αυτιά έτσι ώστε να παρθούν αποφάσεις ή να
μην παρθούν αποφάσεις,ίσως κάτι ανάλογο να έγινε και με την περίπτωση του Μπαρ-
ζώφ.Σκέφτηκα τον Στέφανο,τι θα έκανε όταν τελείωναν όλα αυτά;Αν τελείωναν,αν.
Μέσα από το τζάμι του αυτοκινήτου μου έβλεπα γκρίζα κτίρια και γκρίζους ανθρώ-
πους,το Πασαλιμάνι έμοιαζε με μια παρατημένη μακέτα
Γραφεία Sun Channel
-Πρέπει να δώσει έγκριση ο Χριστοδούλου κορίτσι μου η είδηση είναι βόμβα!
Ο δημοσιογράφος της συντακτικής ομάδας του κεντρικού τηλεοπτικού δελτίου σχε-
δόν χοροπηδάει.
-Τι έγκριση να δώσει μωρέ,η κοπέλλα στην άλλη γραμμή ψιθυρίζει,αφού σου λέω

571
είναι βέβαιο,ο Γαλανός τα παρατάει και θα βάλει αυτό το ζώο τον Τουλιάτο στη θέση
του,γραμματέας του είμαι για όνομα του Θεού!
Στη τελευταία φράση χαμήλωσε πολύ τη φωνή της,ο δημοσιογράφος υπέθεσε πως ο
Γαλανός ήταν ακόμα εκεί.Κλείνει το τηλέφωνο και κατευθύνεται στο κοντρόλ ρουμ
του καναλιού.Ο υπεύθυνος σύνταξης σε ελαφρύ διαπλικτισμό με τη παρουσιάστρια
του κεντρικού δελτίου
-Ο κύριος Καρζής είναι φίλος του κυρίου Χριστοδούλου,επισημαίνει ο υπεύθυνος
-Δεν αντιλέγω,η παρουσιάστρια έχει κοκινίσει κάπως,αλλά το λαθρεμπόριο πετ-
ρελαίου δε μπορεί να περάσει στο ντούκου
-Άκουσε με λίγο…,ο υπεύθυνος διακόπτει γιατί έχει δει τον δημοσιογράφο που μόλις
έχει εισβάλει.
-Για το αθλητικό δελτίο αλλά ενδιαφέρει και το αφεντικό,ο Γαλανός ο πρόεδρος της
ΕΠΟ τα παρατάει
-Το δήλωσε επίσημα; ο υπεύθυνος αδιαφορεί για την παρουσιάστρια
-Όχι ακριβώς αλλά η πηγή είναι κάτι παραπάνω από έγκυρη
-Φήμες δηλαδή
-Όχι απλές φήμες,επέμεινε ο δημοσιογράφος,λείπει μόνο η ανακοίνωση αλλά όπου
να’ναι θα βγει
-Δε μπορούμε να το βγάλουμε,ο υπεύθυνος σκεπτικός,αλλά μπορούμε να επικοινωνή-
σουμε μαζί του ότι κάτι έχει ακουστεί
-Αυτό ναι,είπε ο δημοσιογράφος,θα καταλάβει ότι η πληροφορία είναι μέσα από το
περιβάλλον της ΕΠΟ αλλά δεν είναι η πρώτη φορά
-Όχι δεν είναι,συμφώνησε ο υπεύθυνος,και δε μπορεί να το αρνηθεί αφού μετά θα
γίνει ρόμπα…σε ξαναρωτάω είσαι 100% βέβαιος;
-Πες 1000%
-Καλώς θα μιλήσω με το αφεντικό,και για να έχουμε καλό ερώτημα πόσα;
-Πόσα τι; ο δημοσιογράφος έχει παραξενευτεί αλλά βρίσκει γρήγορα την απάντηση,
Αααα το πιασα,ε νομίζω ότι αξίζει κάτι παραπάνω
Ο υπεύθυνος κουνάει το κεφάλι και βγαίνει από το κοντρόλ ρουμ
-
Η Γκέλυ βεβαιώνεται ότι όλα είναι οκ και ότι δεν έχει μείνει πίσω κανένας από τους
αλλοδαπούς φιλοξενούμενους,ο Μελανίτης κλειδώνει και βάζει συναγερμό
-Που στο διάολο θα χωρέσουν όλοι αυτοί μου λες;ρώτησε την Γκέλυ
-Ο Σοπράνο λέει πως μια χαρα θα χωρέσουν για λίγο στην αποθήκη του σκυλάδικου,
απάντησε εκείνη,μέχρι να ξεκουμπιστούν οι υπόλοιποι από την Αθήνα και να τους
στείλουμε στας Ευρώπας.
Ο Μελανίτης την πλησιάζει θυμωμένος και της ψιθυρίζει
-Σταμάτα να τον λες Σοπράνο γαμώ το κέρατό μου όχι όσο είναι ο Ρώσος μπροστά
Ο Ντανήλ Ντιτιάνιν μοιάζει να μη νοιάζεται για τίποτα απ’όλα αυτά,καπνίζει ήρεμα
το τσιγάρο του και έχει βολευτεί στη θέση του συνοδηγού.Τη συνομιλία διακόπτει
ένα από τα βαποράκια που έχει στην επίβλεψή της η Γκέλυ
-Αυτός μας έλειπε,μουρμούρισε εκνευρισμένος ο Μελανίτης
Ο Ντανήλ Ντιτιάνιν κοιτάζει προσεκτικά από τον καθρέφτη του βαν,το βαποράκι
είναι στο οπτικό του πεδίο,το δεξί χέρι του Ρώσου είναι έτοιμο να ανοίξει την πόρτα
αν χρειαστεί
-Γκέλυ…,η μόνη λέξη που μπορεί να αρθρώσει το βαποράκι
Η κοπέλα τον πλησιάζει με γρήγορα βήματα
-Τι θες εδώ ρε μαλάκα;
-Φεύγκει;…πάλι μία λέξη
-Θα δούμε,η Γκέλυ ανυπόμονη τον σπρώχνει ελαφρά,τώρα φύγει εσύ,αλλιώς πολίς!

572
Το βαποράκι έχει τρομαγμένη έκφραση όχι τόσο για την αναφορά στην αστυνομία
όσο για το ότι χωρίς τη Γκέλυ νοιώθει απροστάτευτος
-Σπίτι;Τι κάνω με σπίτι;
Η Γκέλυ τον πιάνει από τον ώμο και μαλακώνει κάπως τη φωνή της
-Κοίτα μωρό μου τα πράγματα ζορίσανε
Απορία στα μάτια για το «ζορίσανε»
-Τι να σου πω τώρα,βέρι βέρι ντιφικαλτ
-Γκιατί;
Η Γκέλυ ξεφυσάσει,βγάζει αέρα,υπομονή και αγανάκτηση
-Για το σπίτι σου μη φοβάσαι,τα νοίκια θα τα καλύψει ο Παναγιώτης,και σε λίγο
καιρό να ετοιμάζεσαι να μπεις κι εσύ εδώ,η κοπέλα δείχνει στο βαποράκι το βαν
-Τι είναι μέσα;
-Έλα με ζάλισες,η Γκέλυ απότομη ο χρόνος έχει τελειώσει,θα έρθω και θα σε ξανα-
βρώ γρήγορα πρεπει να τακτοποιήσουμε κάτι δουλειές,εσύ κοίτα απλά να μη πολύ-
βγαίνεις από το σπίτι και όπου βλέπεις πολίς,δρόμο,αγουέη,οκ;
Το βαποράκι βουρκώνει,τα έχει κάνει επάνω του και η Γκέλυ φαντάζεται πως μετά
από λίγες μέρες αποχή μπορεί να τα κάνει επάνω του όχι μόνο μεταφορικά
-Μάνυ, λεβντά,λίγκα,παρακαλάει και βουρκώνει λίγο ακόμα
-Γαμώ το σπίτι μου,η Γκέλυ ακούει το κορνάρισμα του Ντανήλ και το «άντε» του
Μελανίτη αλλά ψάχνει βιαστικά τη τσέπη της,φτάνουν πενήντα ευρώ;
-Ντεν τα βντάς….
-Να βντασουν,τον κόβει,δεν έχω άλλα είπαμε θα ξαναβρεθούμε σε λίγες μέρες μη
κλαίς λες και είσαι γκομενίτσα και φρέναρε και τους δικούς σου να μη βγαίνουν και
ζητάνε όπου βρουν στενό γιατί σας βλέπω ή σε καμιά Αμυγδαλέζα ή σε κανένα
καράβι για να πάτε από κει που ήρθατε
Η Γκέλυ αδιαφορεί για το ποιες λέξεις έχει καταλάβει το βαποράκι και ποιες όχι,έχει
έρθει η ώρα για την «αλλαγή φρουράς» όπως έλεγε και ο Πεφάνης.Μπαίνει στο βαν
και βάζει μπρός.Ο Ντανήλ δεν την κοιτάζει αλλά ρωτάει
-Πόσους τα πάρουμε;
-Τους μισούς,απαντά ξερά εκείνη,τους άλλους μισούς αύριο μεθαύριο
Το βαν έχει βγεί στην Καλλιρόης,έχει κίνηση και η Γκέλυ βιάζεται,δεν υπάρχει πολύς
χρόνος για κανέναν.
-
Το Sports4ever έχει και πάλι την αποκλειστικότητα, «Αθλητές Του Μπάσκετ
Παραδέχονται Χρήση Αναβολικών»,άρθρο του Βαγγέλη Ασβεστόπουλου,το ευχολό-
γιο για να καθαρίσει ο Ελληνικός Αθλητισμός και ειδικά το ποδόσφαιρο και το
μπάσκετ το έχει αφήσει στον διευθυντή του παρόλο που στην ουσία εκείνος το έχει
γράψει.Οι πηγές από Ρέθυμνο και Γιάννενα χτύπησαν αμέσως μετά τη κλήση μπασ-
κετμπολιστών από την Εισαγγελία.Οι φάκελλοι έχουν ξανανοίξει,ενώ στον Play Fm ο
αθλητικός Εισαγγελέας δίνει συνέντευξει στον Δημοσθένη Αντωνάκο
-Γιατί τώρα κύριε Εισαγγελέα;ο Αντωνίου σα να μη συμβαίνει τίποτα σοβαρό
Εισαγγελέας:Γιατί όπως πολύ καλά ξέρετε προέκυψαν νέα στοιχεία και θα προκύ-
ψουν και άλλα σας βεβαιώνω
Αντωνίου : Έχουν αλλάξει καταθέσεις;
Εισαγγελέας:Ναι έχουν αλλάξει για την ακρίβεια τώρα δίνονται αυτές που έπρεπε να
έχουν δοθεί εξ’αρχής
Αντωνίου :Μου λέτε δηλαδή ότι κάποιες από τις καταθέσεις ήταν ψέματα,ποιες ήταν
αυτές;
Εισαγγελέας:Ασφαλώς δε γίνεται να το πω δημόσια αυτό,όχι τώρα που η Εισαγγελία
βρίσκεται εν τω μέσω μίας πολύ μεγάλης και σημαντικής έρευνας

573
Αντωνίου :Μα αν κάποιες από τις πρώτες καταθέσεις ήταν ψέματα τι σας κάνει να
πιστεύετε ότι οι τωρινές παρουσιάζουν τα πραγματικά γεγονότα;
Εισαγγελέας:Γιατί κύριε Αντωνίου οι πρώτες δόθηκαν κάτω από απειλές και
εκβιασμούς,οι μάρτυρες είτε φοβήθηκαν, είτε εκβιάστηκαν.Να σας το πω απλά,στο
χώρο του ποδοσφαίρου και του μπάσκετ,κυρίως όμως του ποδοσφαίρου υπάρχουν ως
φαίνεται ορισμένοι που υιοθετούν πρακτικές Μαφίας,ε αυτό δεν θα το αφήσουμε να
περάσει!
Αντωνίου :Μα μέχρι χθες….
Εισαγγελέας:Το χθες ήταν χθες και το σήμερα είναι σήμερα,δεν έχω άλλο χρόνο,θα
έχετε σύντομα νέα μας,σας ευχαριστώ πολύ κύριε Αντωνίου.
-
Υποκλοπή συνομιλίας από τον υπερκοριό της ΕΥΠ
Τσαγκάρης:Έχετε τρελλαθεί τελείως ρε….
Άγνωστος 2 : Τι κάνεις,γιατί πήρες εδώ;
Ο Σπανός αισθάνεται τους σφυγμους του έτοιμους να τινάξουν το κεφάλι του στον
αέρα
-Ο δεύτερος είναι σταθερό νούμερο που ξεκινά από 213,να μου το θυμηθείς είναι
επίσημο,Χρήστου τσέκαρε
Τσαγκάρης: Σε παίρνω από το άλλο
-Όχι ρε γαμώ το όχι…όχι!!!!,ο Σπανός σχεδόν ουρλιάζει
Άγνωστος 2 : Πάρε με στο κινητό μου
Τέλος συνομιλίας
-Τη πουτάνα τη τύχη μου! Ο Σπανός ρίχνει γροθιά στο τοίχο
Ο Χρήστου χρειάστηκε δύο περίπου λεπτά ψαξίματος,όταν είδε το αποτέλεσμα έπεσε
στη καρέκλα του σαν σε αργή κίνηση
-Μάκη…
Ο Σπανός σχεδόν έτρεξε προς τον συνάδελφό του,κοίταξε κι εκείνος την οθόνη του
υπολογιστή,το χαμόγελό του ήταν σχεδόν εκδικητικό
-Το ήξερα ρε κάθαρμα,το ήξερα!
-Τι θα κάνουμε τώρα;ρώτησε ο Χρήστου σχεδόν απογοητευμένος
-Τι έγινε; o Τουμανίδης μπαίνει στη κουβέντα
-Το τηλέφωνο ανήκει στην Γενική Γραμματεία Αθλητισμού,ιδιαίτερο γραφείο του
Γενικού,εξηγει ο Σπανός
Μέχρι και οι άντρες της ΕΥΠ γυρίζουν και τους κοιτάζουν
-Κύριε Υπαστηνόμε στριμωχτήκαμε
-Καθόλου,στα μάτια του Σπανού υπάρχει μια άγρια τρέλα,μα δεν το βλέπετε,βρήκαμε
μία από τις πλάτες που στήριζαν τον Τσαγκάρη,τραβάμε ένα ένα τα κομμάτια και το
γαμημένο το τζένγκα πέφτει
-Να πάρουμε τον Αθανασάκο,πρότεινε ο Χρήστου
-Να πάρουμε κατευθείαν τον Φακλή,αντιπρότεινε ο Σπανός,παρακολούθηση του
κινητού του ΓΓΑ και του γραφείου του και του σπιτιού του και άνοιγμα τηλεφωνικών
συνομιλιών
Ο Χρήστου κοιτάζει σα να βλέπει κάποιον να παραμιλά στο δρόμο
-Δε προλαβαίνουμε να…
-Ρε Χρήστου τη συνομιλία τους τη χάσαμε,ο ΓΓΑ δε θα έχει αλλοδαπό κινητό και
βάζω στοίχημα γι’αυτό.Επειδή είναι μπλεγμένος όμως αν βρούμε τα τηλέφωνα με τα
οποία έχει έρθει σε επαφή τον τελευταίο καιρό μια άκρη θα τη βγάλουμε
Ο Τουμανίδης λιγότερο αισιόδοξος ξεφυσά
-Από πότε να ζητήσουμε αρχείο συνομιλιών;
O Σπανός απαντάει αμέσως,την περίμενε την ερώτηση

574
-Από τότε που αποφυλακίστηκε ο Τσαγκάρης.
Γραφεία ΕΠΟ
Ο Στέλιος Γαλανός νοιώθει άτυχος που έρχεται αντιμέτωπος με καμιά δεκαριά δημο-
σιογράφους που κρατάνε μικρόφωνα κασετόφωνα και κινητά σα να είναι όπλα,αλλά
νοιώθει και τυχερός γιατί κανένας από αυτούς δεν πήρε χαμπάρι τον πεθερό του που
έφυγε από την ΕΠΟ πρίν είκοσι λεπτά,ήξερε πολύ καλά γιατί είχαν μαζευτεί απλώς
δε μπορούσε να μαντέψει ποια ήταν η αρχική πηγή.Η διαδικασία ήταν γνωστή όμως.
Κάποιος από την ομοσπονδία το σφυρίζει έναντι αμοιβής στον δικό του δημοσιο-
γράφο,ίσως κάποιος υπάλληλος που ανήκει στην «αντιπολίτευση»,κατόπιν ο δημο-
σιογράφος έναντι αμοιβής επίσης το σφυρίζει σε κάποιους συναδέλφους του και…
«Θα παραιτηθείτε;», «Πότε το αποφασίσατε;», «τι σας οδήγησε σε αυτή την από-
φαση;»,ο Γαλανός ψάχνει να βρει τον Ασβεστόπουλο
-Κανένα σχόλιο όλα στην ώρα τους,κατευθύνεται προς το πάρκιγκ της ΕΠΟ και
βλαστημάει τους «άγνωστους χαφιέδες» αλλά και τον πεθερό του
«Ποιος θα είναι ο αντικαταστάτης σας;»,θυμάται το ύφος του Τουλιάτου και αν-
ησυχει αφού πιστεύει πως ο χθεσινός καρπαζοεισπράκτορας ίσως και να θελήσει να
πάρει την εκδίκηση του,ήταν ικανός ένας τέτοιος άνθρωπος να εκδικηθεί;Μπα,είχε
ανάγκη το Γαλανό,δε θα τολμούσε,άλλωστε υπήρχε πάντα η κρύα σκιά του Παναγό-
πουλου
«Θα κατέβετε στην πολιτική;».Ο Στέλιος Γαλανός το μόνο που θέλει είναι να μπει
στο αυτοκίνητό του και να εξαφανιστεί για λίγες ώρες,πριν να βάλει μπρος τη μηχανή
χτυπάει το κινητό
-Μίλησες με τον μπαμπά; η γυναίκα του
-Θα αργήσω λίγο
-Είσαι καλά;
-Καλά είμαι
-Στέλιο μου αν,….
«Στέλιο μου»,είχε μιλήσει πρώτα με τον λατρεμένο μπαμπάκα της τα είχαν συμ-
φωνήσει,είχαν πάρει τις αποφάσεις τους και τώρα «Στέλιο μου»
-Ίσως να μην έρθω ούτε για φαϊ
-
Ο Παναγιώτης Πεφάνης δυναμώνει τη φωνή της τηλεόρασης γιατί ο ήχος του ντους
δεν τον αφήνει να ακούσει τον παρουσιαστή του δελτίου αθλητικών ειδήσεων του
Sun Channel,η εικόνα του Στέλιου Γαλανού στο δεξί μέρος του παρουσιαστή και
αμέσως μετά πλάνα του προέδρου της ΕΠΟ που κυνηγιέται από τους δημοσιο-
γράφους έξω από την ΕΠΟ. «Κανένα σχόλιο όλα στην ώρα τους».Ο ήχος από το
νερό που τρέχει στο μπάνιο έχει σταματήσει και ο Πεφάνης νομίζει πως έχει
σταματήσει μαζί και η αναπνοή του.
-Αναμένουμε κι εμείς τις συγκλονιστικές εξελίξεις που θα ακολουθήσουν,αφού όπως
φαίνεται ο τωρινός πρόεδρος της ΕΠΟ θα παραιτηθεί,μείνετε μαζί μας….
Ο Πεφάνης έξαλλος καλεί τον Ζήση
-Τα μαθες ρε;
-Όχι αφεντικό σε λίγο θα βρεθούμε με τον παλιό σου φίλο τον Σκουμπεκάκη..
-Μαζέψτε τα και ελάτε εδώ,τώρα!
-Παναγιώτη όλα καλά;
-Ρε Ζήση ο Γαλανός θα παραιτηθεί
Παύση κι ένας θόρυβος σαν ξύσιμο
-Σίγουρο;
-Το είπαν τώρα στο κωλοκάναλο του Χριστοδούλου,εκείνος όπου φύγει φύγει και οι
δημοσιογράφοι από πίσω του

575
-Ο άλλος το ξέρει; ρώτησε ο Ζήσης
Η Μαριάννα βγαίνει από το μπάνιο τυλιγμένη σε λευκό μπουρνούζι και ο Πεφάνης
της κάνει νόημα να σωπάσει
-Μπορεί και να το ξέρει,απαντά,τον τελευταίο καιρό ήταν κάπως ψυχρός
-Μήπως να του τηλεφωνούσες;
-Γάμησέ με ρε Ζήση θα του τηλεφωνήσω εσύ κοίτα να πιάσεις τον Αντωνίου και τον
άλλο τον μαλάκα τον Χαραλαμπίδη ν’αρχίσουν να κινδυνολογούν,ξέρω γω να φτιά-
ξουν ατμόσφαιρα,μπορεί να δημιουργηθεί κλίμα παραμονής
-Έτσι ξαφνικά;
-Δε ξέρω αν ήταν ξαφνικά αλλά ανάθεμα κι αν τους αφήσω να με πουλήσουν,στη
ζωή μου σου μιλάω θα τους σκίσω το κώλο.
Η Μαριάννα φοβάται και μπήγει τα νύχια της στις παλάμες της.Ο Πεφάνης τη
κοιτάζει αγριεμένος,είναι τελείως ακατάλληλη η ώρα για να του μιλήσει
-Ντύσου! Της είπε απότομα
Εκείνη υπακούει σιωπηλή αλλά τα χέρια της τρέμουν κάπως.Ο Πεφάνης σηκώνεται
προσαρμόζει το παντελόνι στην τεράστια κοιλιά του κι από τη τσέπη παίρνει τρία
χάπια τα οποία καταπίνει χωρίς νερό.Η Μαριάννα τα ξέρει αυτά τα χάπια,τέτοια έχει
πάρει και ο Έντυ και μετά χάνει για λίγο τον έλεγχο.Ο Πεφάνης βάζει όπως όπως
πουκάμισο και παπούτσια η Μαριάννα χτενίζεται στα πεταχτά
-Τελείωνε γαμώ τη μάνα μου,τελείωνε, ο έλεγχος ήδη έχει αρχίσει να χάνεται
Η Μαριάννα τρέμει ολοένα και περισσότερο και είναι έτοιμη να βάλει τα κλάμα-
τα,βλέπει τον Πεφάνη να χρησιμοποιεί το κανονικό κινητό του και όχι αυτό που έχει
για τις μυστικές συννενοήσεις.Δε θα του το επισημάνει όμως γιατί βλέπει το χέρι του
να της τσακίζει το πρόσωπο,αλλά αυτή την εικόνα την αντικαθιστά με κάποια ακόμα
πιο εφιαλτική,βλέπει το γιό της στην ομάδα του Πεφάνη να έχει αντικαταστήσει τον
Έντυ και να χρησιμοποιεί κι εκείνος τα ίδια χάπια,να χάνει κι εκείνος τον έλεγχο και
πιθανότατα ο Πεφάνης να πηδάει και τη δική του γυναίκα!
-
Υποκλοπή συνομιλίας από τον υπερκοριό της ΕΥΠ
Παναγιώτης Πεφάνης: Έλα τι έγινε;
Άγνωστος : Έχω δουλειά Παναγιώτη…
Παναγιώτης Πεφάνης:Ενώ εγώ τα ξίνω…,έμαθες για τον άλλον,τα βροντάει
λένε!
Άγνωστος :Καλά φήμες
Παναγιώτης Πεφάνης:Ρε συ με δουλεύεις;Του καύλωσε δηλαδή και κάνει ότι
γουστάρει ούτε ειδοποίηση ούτε τίποτα;
Η φωνή του Πεφάνη πότε μπάσα-κανονική,πότε πρίμα όταν τελειώνει τη φράση του
θυμωμένος
-Κάτι έχει πάρει σίγουρα,σχολιάζει ο Σπανός,Τουμανίδης πως πάμε με το άλλο
τηλέφωνο;
-Επαγγελματικό είναι μισό…
Άγνωστος : Για ηρέμησε σε παρακαλώ,εγώ ούτε ήξερα κάτι και κανένας δεν έχει
μιλήσει μαζί μου
Παναγιώτης Πεφάνης:Μπορεί και να τον πίεσε ο κοντός
-Νάτα και τα ωραία,μάλλον λέει για τον Τσαγκάρη,σχολίασε ο Σπανός
Άγνωστος : Τέλος πάντων να τα πούμε ιδιαιτέρως;
Παναγιώτης Πεφάνης:Κάποιος πάει να μας ή να μου τη φέρει,το’χω καταλάβει
Ο Άγνωστος ξεφυσάει και δίνει χρόνο στον Τουμανίδη
-Είναι η μέρα μας σήμερα,το τηλέφωνο ανήκει στο τμήμα δημοσίων σχέσεων της
ΜΑΚ,της εταιρείας του Μακρή!

576
-Προβλέπω κι άλλο τοίχο,μουρμούρισε ο Χρήστου
-Σσσσς,ο Σπανός κουκώντας τα χέρια του διατάζει σιωπή
Άγνωστος : Κοίτα,λίγο χρόνο έχω απόψε κατά τις Εννιά να τα πούμε,θα πάρουμε
τα πράγματα ψύχραιμα και θα δούμε τι θα κάνουμε
Παναγιώτης Πεφάνης:Θα του τηλεφωνήσω και θα του τα πω ένα χεράκι
Άγνωστος :Καλύτερα να μην κάνεις τίποτα,λοιπόν στις εννιά στο γνωστό μέρος
και κοίτα πάρε προφυλάξεις μη σε αναγνωρίσουν
Παναγιώτης Πεφάνης:Ε όλο και κάποιος θα με δει,δε βρισκόμαστε καλύτερα στο
εξοχικό σου που είναι ερημιά
Άγνωστος :Δε γίνεται έχω συναντήσεις που δεν παίρνουν αναβολή
Ο Πεφάνης μούγκρισε κι έκλεισε το τηλέφωνο.Για λίγο όλοι μένουν αμίλητοι στις
θέσεις τους
-Ειδοποιήστε τον Αθανασάκο,είπε ο Σπανός
-Το έκανα ήδη,είπε ο Χρήστου,μιλάει
-
Ο Ασβεστόπουλος έχει τον ενθουσιασμό πρωτάρη δημοσιογράφου κι ας μην έβγαλε
αυτός την είδηση,έχει ανοιχτεί όμως ένα μονοπάτι μπροστά του και μπορεί να το περ-
πατήσει,η ένταση της φωνής του δυναμώνει
-Το να παραιτηθεί ο Γαλανός είναι βόμβα Αστυνόμε
Αδυνατώ να καταλάβω το γιατί αλλά δε χρειάζεται να ρωτήσω τίποτα θα μου τα
εξηγήσει όλα
-Ο πανίσχυρος άντρας της ΕΠΟ,ο άνθρωπος με τις πολιτικές πλάτες και με τον
μεγαλοεργολάβο,εκδότη,καναλάρχη πεθερό,ο άνθρωπος κατά τη διάρκεια της
θητείας του οποίου έγιναν σημεία και τέρατα με διαιτησίες και με ύποπτα παιχνίδια,
αυτός που μέχρι χθες είχε αλαζονία μέχρι το ταβάνι τρέχει σα λαγός.
-Βαγγέλη από ποδοσφαιρικά…
-Δεν είναι ποδοσφαιρικό μόνο το ζήτημα κύριε Αστυνόμε,ο Ασβεστόπουλος σχεδόν
γελάει,το τσέκαρα και πρόσφατα η ΟΥΕΦΑ δεν έστειλε κανέναν φάκελο με ύποπτα
παιχνίδια,ο Γαλανός δε περιμένει σκάνδαλο να σκάσει στα μούτρα του,ξέρει να προς-
τατεύει τον εαυτό του από κάτι τέτοια,άλλο πράγμα συμβαίνει
-Εκβιασμός;
Ο δημοσιογράφος δείχνει να το σκέφτεται κι εγώ προσπαθώ να μπω στον συλ-
λογισμό του
-Υποθέσεις κάνω,συνέχισα,μήπως τον εκβιάζει ο Τσαγκάρης;Πριν μπει φυλακή
αυτός δεν ήταν ο νούμερο ένα ανακατεμένος στα στημμένα
-Σωστή σκέψη,είπε ο Ασβεστόπουλος που εξακολουθούσε να παιδεύει το μυαλό του
-Ο Τσαγκάρης από κάπου κρατάει τον Γαλανό και τώρα με τις αβάντες που έχει ο
Πεφάνης ο Μπίλαρος σκέφτηκε να πάρει το αίμα του πίσω αφού αισθάνεται που-
λημένος.Άλλωστε ξανάνοιξαν κάποιοι φάκελοι σχετικοί με υποθέσεις του Τσαγκάρη
και ίσως βγάζει όποιον άσσο έχει κρυμμένο στο μανίκι
-Θα μπορούσε να ισχύει,είπε ο Ασβεστόπουλος,αλλά αυτό που με προβληματίζει
είναι γιατί τώρα;Ο Μπίλαρος δε βγήκε σήμερα από τη φυλακή,αν ήταν στεγνός εκ-
βιασμός θα μπορούσε να είχε γίνει πριν καιρό.
Φαινόταν πως είχε δίκιο
-Πάντως δεν φεύγει γιατί κουράστηκε,είπα
-Αυτό είναι σίγουρο,συμφωνούμε και οι δύο ότι πρόκειται για εξαναγκασμό,το θέμα
είναι να βρούμε ποιος τον αναγκάζει
-Μήπως κατεβαίνει στη πολιτική;ρώτησα.Τον τσέκαρα κι έχει μπόλικη δραστηριό-
τητα
-Και αυτό,συμφώνησε ο δημοσιογράφος,αλλά…

577
-Δε ταιριάζει με το «απότομο» της απόφασης,πρόσθεσα
-Όχι δε ταιριάζει,ίσως μας ανακοινώσει την απόφασή του για πολιτική καριέρα σε
λίγες μέρες ή σε λίγες ώρες όμως κάτι υπάρχει βάζω στοίχημα
Είδα ότι είχα κλήση από το γραφείο,χαιρέτησα τον Ασβεστόπουλο και πήρα τη γραμ-
μη,ήταν ο Χρήστου ο οποίος με ενημέρωσε για τις τελευταίες συνομιλίες που είχε
εντοπίσει ο υπερκοριός.
-Ο Πεφάνης με την εταιρεία του Μακρή,μουρμούρισα κι ένοιωσα να ιδρώνω,θα
μιλήσω με τον Φακλή…
-Το έκανε ήδη ο υπαστηνόμος Σπανός,με έκοψε
Παραξενεύτηκα και πειράχτηκα,όχι γιατί ήθελα την αποκλειστικότητα με τον Εισαγ-
γελέα αλλά η συμπεριφορά του Σπανού συνέχιζε να μου μοιάζει περίεργη.
-Άλλο τίποτα;
-Οι παρακολουθήσεις συνεχίζονται αλλά κύριε Αστυνόμε όσο πάνε και ψηλώνουν τα
ανακατεμένα κεφάλια,μήπως να δώσουμε τα στημμένα στο Οργανωμένο Έγκλημα κι
εμείς να παραμείνουμε με τα ναρκωτικά;
Είχε μπερδευτεί,είχε αγχωθεί και τον καταλάβαινα
-Όχι και ξέρεις γιατί;Γιατί όλα είναι αλληλένδετα,ακόλούθα το χρήμα και θα σε πάει
μόνο του,ο Πεφάνης και ο Τσαγκάρης χρησιμοποιούν τη μία βρωμοδουλειά για να
ενισχύσουν την άλλη,ενώ ξεπλένουν χρήμα και από τις δύο.
Τον άφησα να επεξεργαστεί το συλλογισμό μου και πήρα το δρόμο της επιστροφής
για τη βάση,όταν το τηλέφωνο ξαναχτύπησε και είδα από πού ερχόταν η κλήση προ-
ετοιμάστηκα για τα δυσάρεστα
-
-Έλα Γκλόρια,έλα αγάπη μου γλυκειά,σήκω λέμε,ο Καπετανίδης χαστουκίζει απαλά
τα μάγουλα της μισολιπόθυμης κοπέλλας
-Έχει ξεράσει τη μάνα της,ο Τσουκιάς πνίγει το δικό του ξερατό
Στο σαλόνι επικρατεί θερμοκρασία φούρνου,ένα εσώρουχο λερωμένο πάνω στον
καναπέ,ένα πλαστικό σακουλάκι με υποψία ηρωίνης μέσα του παρατημένο στο καυτό
πάτωμα,από τα ανοιχτά παράθυρα μπαίνουν μύγες,καυσαέριο και βρώμα από σακού-
λες σκουπιδιών,δυο τρείς κατσαρίδες φοβισμένες τρέχουν προς τη κουζίνα
-Πως ζει έτσι; o Τσουκιάς στήλη άλατος που κατά βάθος πονάει τη κοπέλα
Ο Καπετανίδης του ρίχνει μια άγρια ματιά
-Ρε μαλάκα θα κάνεις κι άλλες ερωτήσεις,φέρε λίγο νερό μπας και τη συνεφέρουμε
-Ναι αλλά ο κοντός είπε πως δεν…
-Άσε τη λέει θα τη κρατήσουμε για τη πάρτη μας
-Μη λες μαλακίες αφού…
-Φέρε λίγο νερό ρε Μπάμπη,τα κουβεντιάζουμε μετά αυτά
Η δειλία του Τσουκιά και η ξαφνική του συμπόνια δεν είναι καλά σημάδια ειδικά
αυτό τον καιρό
-Το ψυγείο δεν έχει νερό,φωνάζει ο Τσουκιάς
-Φέρε από τη βρύση τότε
Τα χείλη της Γκλόρια υποδέχονται απρόθυμα το ποτήρι,βήχας,και φτύσιμο του νερού
πάνω στο πουκάμισο του Καπετανίδη
-Γαμώ τη φυλή σου γαμώ
Γέρνει το κεφάλι της στο πλάί και ξαναξερνάει,ο Καπέτανίδης αποφεύγει τον εμετό
τελευταία στιγμή και προσγειώνεται με τον πισινό του.
-Θα την αφήσουμε εδώ και θα πάμε στους άλλους,λέει στο Τσουκιά,μπορεί και να
πεθάνει
-Δε γίνεται αυτό…
-Ρε Μπάμπη….

578
Δύο χτυπήματα στη πόρτα,ο Καπετανίδης περνάει το χέρι του μέσα από τη πλάτη του
πουκαμίσου του και αγγίζει τη λαβή του όπλου του.Ο Τσουκιάς τον κοιτάζει παρα-
ξενεμένος.Τα χτυπήματα επαναλαμβάνονται,το σφίξιμο στη λαβή είναι πιο δυνατό.
-Αρχιφύλακα Καπέτανίδη άνοιξε ξέρουμε ότι είσαι μέσα μαζί με τον υπαρχιφύλακα
Τσουκιά,η φωνή ήταν σχεδόν μεταλλική,υπηρεσιακή,ο Λάρρυ δεν αναγνώριζε τον
κάτοχο αλλά μάντευε το επάγγελμά του
Έκανε νόημα στον Τσουκιά να μείνει στη θέση του,τα δικά του γόνατα είχαν κοπεί
αλλά κατάφερε να φτάσει στη πόρτα και να την ανοίξει.Ένας άντρας μετρίου αναστή-
ματος γύρω στα 45 με παλαιομοδίτικό κουστούμι μαζί με δύο αστυφύλακες πιτσι-
ρικάδες.Αυστηρή έκφραση και καμία όρεξη για κουβέντα,ο άντρας μπαίνει στο δια-
μέρισμα κοιτάζει τη Γκλόρια και τα ξερατά και μετά τον Τσουκιά,κάνει έναν
μορφασμό που δηλώνει θυμό και αηδία,ο Τσουκιάς πιστεύει πως αυτά τα συναισ-
θήματα τα προκαλούν πιο πολύ αυτός και ο Λάρρυ παρά η θλιβερή εικόνα της
Γκλόρια.
-Αστυνόμος Στάμος,Εσωτερικές Υποθέσεις
Ο Τσουκιάς ήθελε να βρίσκεται στη θέση της Γκλόρια
-Τι ακριβώς συμβαίνει κύριε Αστυνόμε; Ο δήθεν ατάραχος Λάρρυ
Ο Αστυνόμος τον κοιτάζει με το ίδιο παγωμένο βλέμμα
-Θα μας ακολουθήσετε στη Διεύθυνση,είπε ο Στάμος και μετάστράφηκε σε έναν από
τους χωροφύλακες,εσύ κάλεσε ένα ασθενοφόρο γι’αυτή τη δύστυχη.Να υποθέσω ότι
κανένας από τους δυό σας δε μπήκε στο κόπο να καλέσει ε;
Καμία απάντηση,τηλέφωνο δεν υπάρχει στο διαμέρισμα και ο αστυφύλακας καλεί
από το κινητό του
-Δε μας είπατε τι συμβαίνει όμως,επέμεινε ο Λάρρυ,δε δικαιούμαστε να ξέρουμε
Για πρώτη φορά ο Στάμος χαμογέλασε αλλά καθόλου φιλικά
-Να μιλήσουμε για εμπόριο ναρκωτικών,εισοδήματα από εκμετάλλευση ιερόδουλων
και για διάφορα άλλα…
-Ωπα,κι εμείς τι σχέση έχουμε
Ο Στάμος ξεμπερδεύει με το χαμόγελο
-Αρχικά τι δουλειά έχετε στο διαμέρισμα της κοπέλας;
Ο Τσουκιάς καρφώνει το βλέμμα του στους αστυφύλακες
-Πληροφορίες,απάντησε ο Καπετανίδης,η κοπέλλα είναι το καρφί μας,ψάχνουμε
κάποιον μεγαλονταβατζή
-Στην άδειά σας αρχιφύλακα;
-Άμα έχεις εμμονή με κάτι…
-Αυτό λέω κι εγώ,άμα έχεις εμμονή
-Ακόμα δεν καταλαβαίνω,είπε ο Καπετανίδης
Ο Στάμος κουνάει το κεφάλι του και βγάζει κάποιες φωτογραφίες,χρειάζεται μία
αιώνιότητα για να καταλήξουν στην ιδρωμένη παλάμη του Καπετανίδη.Ο Λάρρυ δε
τις κοιτάζει με τόση προσοχή,έχει ακόμα ένα δεκανίκι
-Και λοιπόν;
-Αρχιφύλακα,για όσο είσαι ακόμα αρχιφύλακας δηλαδή,μη δυσκολεύεις περισσότερο
τη θέση σου,ακολουθησέ μας και τα υπόλοιπα θα τα μάθεις στη Διεύθυνση.Φυσικά
θα μου παραδώσεις και το όπλο σου το οποίο δεν είναι το υπηρεσιακό και κακώς το
κουβαλάς μαζί σου
Ο Στάμος απλώνει το χέρι του,ο νεαρός αστυφύλακας πίσω του κοιτάζει λίγο
αμήχανα.Ο Καπετανίδης παραδίδει το όπλο του και ο Τσουκιάς κουνάει το κεφάλι
του για να βεβαιώσει ότι εκείνος δεν κουβαλάει τίποτα επάνω του
-Για το πιστόλι έχω άδεια,εξηγεί ο Λάρρυ,οι δρόμοι εδώ είναι επικίνδυνοι και κάποιοι
με ξέρουν

579
-Για το τελευταίο είμαι σίγουρος,είπε ο Στάμος και έδειξε στους δύο συνεργάτες την
έξοδο από το διαμέρισμα
Ο Τσουκιάς κοιτάζει τον συνεργάτη του σαν να τον ρωτάει τι θα κάνουν,το βλέμμα
του Καπετανίδη παραμένει ψυχρό,ο αστυφύλακας που έχει καλέσει ασθενοφόρο εξ-
ακολουθεί να παρατηρεί τη Γκλόρια και να παίρνει εκφράσεις,αποστροφής,λύπης και
ανυπομονησίας.Ο Στάμος ετοιμάζεται να καλέσει τη Δίωξη Ναρκωτικών,ο Τσουκιάς
περνάει πρώτος την πόρτα της εξόδου.Διπλοπαρκαρισμένο περιπολικό το οποίο στέ-
κονται και παρατηρούν κάποιοι περαστικοί τους περιμένει.Στη θέση του οδηγού
άλλος ένας νεαρός αστυφύλακας με καλοσιδερωμένο πουκάμισο «αυτά τα ψάρια
είναι ότι καλύτερο και ότι χειρότερο μπορεί να μας τύχει» του είχε πει κάποτε ο
Καπετανίδης, «καλύτερο γιατί η απειρία και το ψάρωμα μπροστά στον ανώτερο είναι
πολύ καλοί σύμβουλοι για να κάνουν τα στραβά μάτια, χειρότερο γιατί αν τους ψιλι-
αστούν οι προηγούμενοι σύμβουλοι μπορεί να τους κάνουν να κελαηδίσουν».Ο αστυ-
φύλακας στο τιμόνι σε ποια κατηγορία να ανήκει; Δυνατό σπρώξιμο,ο Τσουκιάς σχε-
δόν με τα μούτρα στο πάτωμα,κλωτσιά στη μασχάλη από το παπούτσι του
Καπετανίδη,φωνές,και ο Τσουκιάς προλαβαίνει να δει τον νεαρό οδηγό του περιπολι-
κου να γουρλώνει τα μάτια
-Εσύ αυτόν,το γαύγισμα του Στάμου
Ο Καπετανίδης περνάει τη πόρτα εισόδου της πολυκατοικίας και τρέχει σαν σπρίντερ
Ο αστυφύλακας βάζει μπρός το περιπολικό,ένα γόνατο πάνω στη πλάτη του Τσουκιά,
ο καρπός στρίβει από ένα ιδρωμένο χέρι που τρέμει,η πρώτη σύλληψη του αστυ-
φύλακα κι αυτή τυχαίνει να είναι συνάδελφος και μάλιστα ανώτερος.Μεταλλο και
κλικ,χειροπέδες,ο Τσουκιάς δε σκοπεύει να αντισταθεί.Ζητάει μια σιωπηλή συγ-
γνώμη από την οικογένειά του και βλέπει ξανά μπροστά του τον εμετό της Γκλόρια.
Ακούει το Στάμο να φωνάζει κάτι για σήμα,θα ειδοποιηθούν τα περιπολικά για τον
Καπετανίδη,κώδικας «νουθετείς έναν συνάδελφο,τον συμβουλεύεις,δεν τον καταδί-
δεις».Το τρεμάμενο χέρι του αστυφύλακα βοηθάει τον Τσουκιά να σηκωθεί
-Κατάλαβες τώρα με τι είδους καργιόλη έμπλεξες,τα μάτια του Στάμου κοντεύουν να
βγούν από τις κογχες τους,ο Τσουκιάς δεν έχει ποιόν να συμβουλεύσει ή ποιόν να
νουθετήσει,άλλη μια σιωπηλή συγγνώμη.
-
Ξέρω πάνω κάτω τι έχει γίνει αλλά πρέπει να παραστήσω και λίγο τον αφελή,παλεύω
με το θυμό μου αφού δεν έχω καταφέρει να επικοινωνήσω ακόμα με τον Νάσο.Το
δικό μου κινητό δε τολμάω να το ανοίξω,τρέμω στην ιδέα ότι θα ξαναβρώ μήνυμα
από τη Χριστίνα
-Τα μαζεύουμε τώρα
-Μπλέξιμο με τον Τσαγκάρη;ρώτησα
Ο Ζήσης με αγριοκοιτάει
-Γιατί ρωτάς μαλακίες;
-Μα να φύγουμε ξαφνικά,έκανα τον μετανοιωμένο
-Προέκυψε διοικητικό πρόβλημα για να στο πω απλά
Ο Ζήσης με γρήγορες κινήσεις μαζεύει τα πράγματα αλλά ασθμαίνει
-Είσαι εντάξει να σε βοηθήσω; Ρωτάω
-Όχι,είμαι εντάξει, η ανάσα βγαίνει με ακόμα μεγαλύτερο κόπο
-Με καράβι ή με αεροπλάνο;
-Ε;
-Με τι θα φύγουμε;
-Πάρε αεροδρόμιο και κλείσε γρήγορα δύο εισιτήρια
Η υγεία του δεν επέτρεπε αεροπορικά ταξίδια,άρα τα πράγματα είχαν σκουρήνει
πάρα πολύ.

580
 -
Ο υφυπουργός αθλητισμού μοιάζει εντελώς ψύχραιμος και ο Στέλιος Γαλανός είναι
βέβαιος πως του έχουν γίνει γνωστά τα πολιτικά σχέδια του πεθερού του
-Κρίμα Στέλιο μου αλλά από την άλλη κάτι ακούω για το μέλλον
Το σήμα του κινητού γίνεται πιο αδύναμο
-Σε χάνω κάπως, η φωνη του υφυπουργού άχρωμη
-Δε ξέρω τίποτα ακόμα,ο Γαλανός λίγο απότομος
-Ο Τουλιάτος είναι μια χαρά παιδί νομίζω
Ο αλήτης,είχε μάθει τα πάντα,ποιος ξέρει πόσα λεφτά είχαν μοιραστεί κάτω από το
τραπέζι για τη διαροή των ειδήσεων
-Πάντως το Αθλητισμού δε το έχω στο μάτι,είπε κάπως ειρωνικά ο Γαλανός
-Κρίμα,θα ήσουν ότι έπρεπε,ο υφυπουργός ίσως και να ανταποδίδει την ειρωνία,εγώ
για την ακρίβεια έχω πιάσει φήμες για το Εμπορικής Ναυτιλίας ο άλλος έχει γίνει
αντιπαθής σε πολύ κόσμο λόγω των φιλοβασιλικών του πεποιθήσεων,εμάς δε μας χα-
λάει όμως κάνει ζημιά στην εικόνα..καταλαβαίνεις,τσινάνε λίγο και οι συγκυβερνήτες
-Δε ξέρω τίποτα ακόμα και δε θέλω να ξέρω
-Στέλιο θες μια συμβουλή τώρα που αλλάζουν τα πράγματα;
Ο Γαλανός κράτησε την αναπνοή του
-Μείνε μακρυά από τον Πεφάνη,λίγο περισσότερο συναίσθημα στη φωνή
-Αυτό εσύ το σκέφτηκες;
Παύση από αυτές που ερμηνεύονται σαν «δε θέλω να πω περισσότερα» τέτοιες είχε
χρησιμοποιήσει και ο πρόεδρος σε αρκετές συνεντεύξεις τύπου
-Πήγαινε σπίτι τώρα,η πατρική συμβουλή του υφυπουργού,ύστερα από κάποιες ώρες
ξεκούρασης όλα θα είναι πιο καθαρά
-Μπορεί,ο Γαλανός κλείνει χωρίς να χαιρετήσει.
Τίποτα πια δεν θα είναι πιο καθαρό. «Τι-πο-τα» όπως ειχε αφήσει να γίνει σαφές πριν
αρκετές μέρες ο Πεφάνης όταν του ανέφερε εκείνον τον μαλλιά που τον χρησι-
μοποιούσε κυρίως για τα θελήματα.Ναρκωτικά,παρτούζα,ξενύχτι με πόρνες στη
Μολδαβία,κότερο και συμφωνία για νέους χορηγούς,που πήγαιναν τώρα όλα αυτά;
Μπορούσε να τα διαχειριστεί κάποιος σαν τον Τουλιάτο;Όχι,όχι ακόμα!Όμως εκείνος
θα είχε τον τρόπο να είναι εκεί,σαν σκιά,να παρακολουθεί,να προσέχει τις μίζες και
να τραβάει και κανένα διαιτητικό αυτί αν χρειαζόταν,ο Τουλιάτος ήταν κάτι σαν τον
«μαλλιά» του Πεφάνη,υπάλληλος όχι άνθρωπος της πρωτοβουλίας,δε θα μιλούσε,δε
θα έφερνε αντιρήσσεις,δεν είχε τα άντερα να ρωτήσει «γιατί;».Κι αν ερχόταν η
στιγμή που θα έλεγε «στοπ;»,θα έβρισκαν κάποιον άλλον;Δεν υπήρχαν πολλοί και ο
Γαλανός δεν συμμεριζόταν την αισιοδοξία του Πεφάνη σχετικά με την τιμή που
έχουν όλοι οι άνθρωποι έτσι ώστε να σφυρίζουν αδιάφορα και να μη μιλούν όταν
βλέπουν κάτι που δεν πρέπει.Η γυναίκα του;Ο Γιός του;Όλα θα πήγαιναν καλά αφου
ο Παναγόπουλος ήταν ο κέρβερος της υπόθεσης…ο Παναγόπουλος,αυτός που τον
παρακολούθησε,αυτός που ήξερε εδώ και καιρό τις σχέσεις με τον Πεφάνη και…όχι
δεν θα τον άφηνε να πάρει ανάσα,αν όντως είχε ξεκινήσει την διαδικασία για να τον
βάλει στη πολιτική δε θα επέτρεπε σε κανέναν να του χαλάσει τα σχέδια,τα είχε μάθει
όλα και είχε φροντίσει να το κάνει καλά,τον είχε ξεγελάσει παρασταίνοντας του τον
απρόθυμο να ασχοληθεί με το ποδόσφαιρο,δεν θα έμπλεκε ποτέ μεν αλλά είχε ξεκι-
νήσει το ψάξιμο για να δει ποιος κινεί τα νήματα και ποιος «δίνει τα σπόρια» όπως
λένε και στη ποδοσφαιρική γλώσσα.Ούτε ο ίδιος ο Γαλανός δεν ήταν σε θέση να
ξέρει όσα γνώριζε ο πεθερός του.Έριξε μια ματιά στον καθρέφτη του αυτοκινήτου,το
πρόσωπό του έμοιαζε με πρόσωπο κυνηγημένου,αυτό ήταν,δεν ήθελε να τον βρει
κανένας, «δεν έκλεισες το τηλέφωνο ηλίθιε»,μισό λεπτό,κοιτάζει και τον καθρέφτη
στο πλάϊ,για να καταλάβει τι;Αν τον παρακολουθεί κανένας;Σιγά που θα καταλάβαινε

581
είχε αρχίσει να γίνεται και παρανοϊκός,ενστικτοδώς έψαξε στο παντελόνι του για
εκείνο το κουτί με τα διεγερτικά-αγχολητικά που του έδινε κάποτε ο Μπίλαρος!Χα-
μογέλασε για ένα δευτερόλεπτο αλλά πάλι ένοιωσε το στομάχι του να τον πονά,ο
Μπίλαρος…οι εισαγγελείς άνοιγαν αρκετές παλιές υποθέσεις μετά από την περι-
πέτεια του μπασκετμπολίστα Μαρτίνου,τι είχαν βρεί; «ΚΛΕΙΣΕ ΤΟ ΚΙΝΗΤΟ!!!!»,ο
Παναγόπουλος σίγουρα είχε κι εκεί τις άκρες του,άλλωστε πόσα από τα έργα που είχε
πάρει νύχτα είχαν φτάσει στα δικαστήρια αλλά τελικά τίποτα δεν είχε γίνει.Ο Πανα-
γόπουλος είχε μάθει πως ξεκινούσε το τέλος του Τσαγκάρη και ενδεχομένως η μπάλα
να έπαιρνε και άλλους μαζί,άλλους..εκείνον!!! «ΚΛΕΙΣΕ ΤΟ ΚΙΝΗΤΟ!»,πολύ αργά
ο ήχος κλήσης κόντεψε να του προκαλέσει έμφραγμα
-Τι μαλακίες κάνεις ρε;Τι είδους μύγα σε τσίμπησε,ο Πεφάνης εκτός εαυτού
-Άκου…
-Όχι,άκου εσύ!Σε κρατάει αυτό το μουνί ε;Αυτό δεν είναι;Μην είσαι τόσο χέστης ρε
Στέλιο,άσ’τον να λέει, οι μέρες του είναι μετρημένες σου λέω,πας και δίνεις μία και
τα γκρεμίζεις όλα επειδή σου έτριξε λίγο τα δόντια,ας’τον αυτόν θα τον αναλάβουμε
εμείς!Τράβα πιες ένα καφεδάκι….
Ο Πεφάνης ακούγεται άγριος και αποφασιστικός αλλά κάπου υπάρχει και φόβος, από
τον μαλλιά δεν έχουμε να φοβηθούμε τίποτα,και σίγουρα δε θα έπρεπε να φοβόμαστε
τίποτα ούτε από τον Στέλιο Γαλανό…τι-πο-τα!!!!Κοντεύει να πνιγεί από το ίδιο του
το σάλιο
-Ρε γίγαντα,ο Πεφάνης λίγο πιο ήρεμος,μη πανικοβάλεσαι,θα καθαρίσει ο μεγάλος
λες και δεν τα ξέρεις
Ο μεγάλος,βλέπε Ιάκωβος Μακρής,βλέπε το «χρυσό παιδί» του Πειραιά που με αδια-
φανείς διαδικασίες άρπαξε τον Ολυμπιακό μέσα από τα χέρια του Κουράκη,πολλοί
ήξεραν και κανένας δε μίλησε,η τιμή την οποία μνημόνευε πάντα ο Πεφάνης,η ίδια
τιμή που έβαζε μπροστά και ο Παναγόπουλος,πόσες διαφορές υπήρχαν πραγματικά
ανάμεσα στους Πεφάνηδες και στους Παναγόπουλους αυτής της χώρας;Στη βιτρίνα
και στα μάτια μιας ανυποψίαστης και ταραγμένης ψυχικά κοινωνίας πάρα πολλές,σε
κάποια πιο ψύχραιμα μυαλά και σε κάποιες πιο ισχυρές κεραίες,ελάχιστες!Ο Ιάκωβος
Μακρής που είχε μετριάσει τα τηλεφωνήματα και τις επισκέψεις,ο Ιάκωβος Μακρής
που ήθελε «έναν Πειραιά σύγχρονο και ισχυρό,με τη δική του φωνή,την βροντερή
όπως αρμόζει σε ένα από τα σημαντικότερα λιμάνια του κόσμου»,ο Ιάκωβος Μακρής
που στήριζε έναν νέο άνθρωπο με ιδέες και οράματα για τη θέση του δημάρχου,τον
Κώστα Τζάφο τον οποίο…αγαπούσαν ιδιαίτερα τα ΜΜΕ του Παναγόπουλου!
-Ρε Στέλιο σου μιλάω γαμώ το!,η φωνή του Πεφάνη σα φωνή από όνειρο λίγο πριν το
ξύπνημα
Ο Γαλανός θέλει να παρκάρει και να ρουφήξει όσο πιο πολύ αέρα μπορεί πριν συνε-
χίσει την πρόχειρα σχεδιασμένη απόδρασή του,έχει καταλάβει. «ΚΛΕΙΣΕ ΤΟ ΚΙΝΗ-
ΤΟ!!!!»,μια παρτίδα σκακιού στημένη ενώ κάτω από τα τετράγωνα βρίσκεται μαύρο
χρήμα μεγάλο μέρος του οποίου είναι δημόσιο,φυσικά στο χέρι του στρατιώτη είναι
αν κατά τη διάρκεια της παρτίδας θα γίνει αξιωματικός,πύργος,γιατί όχι και βασιλιάς
αφού ακόμα και ο βασιλιάς δεν είναι παρά ένα πιόνι που κάποιος θα το κινήσει.Στη
συγκεκριμένη παρτίδα είχε έρθει η ώρα που οριμένοι ρόλοι έπρεπε να αντιστραφούν,
οι παλιοί αξιωματικοί θα έπρεπε να υποβιβασθούν σε στρατιώτες και να θυσιαστούν
για χάρη του βασιλιά και του παίκτη,όσο για τους πύργους….
-Θα έχω κλειστό για λίγη ώρα το κινητό,είπε ψυχρά ο Γαλανός
-Ο κοντός τελείωσε Στελάκη,μια κρίση περνάμε όλα θα φτιάξουν
Ο Γαλανός έκλεισε το κινητό αλλά χρειάστηκε το κορνάρισμα ενός αγανακτισμένου
οδηγού λεοφωρείου για να ξεκινήσει και πάλι αφού είχε παρκάρει πάνω σε στροφή
και εμπόδιζε,από μικρό παιδί σιχαινόταν το σκάκι.

582
 Διεύθυνση Αστυνομίας Πειραιά
Καμμιά ανησυχία,καμία απορία,καμία δίαθεση να υπερασπιστώ τον εαυτό μου,ο Μυ-
λόπουλος με το ίδιο ξινό και θυμωμένο ύφος να με κοιτάζει λες και έπρεπε να
ομολογήσω κλοπές,δολοφονίες και διάφορα άλλα αμαρτήματα.Αν και βρισκόμουν
στο γραφείο του τον πρωταγωνιστικό ρόλο δεν θα τον είχε αυτός,η ιεραρχία τον είχε
παραδώσει στον Γενικό Αστυνομικό Διευθυντή Αττικής τον Υποστράτηγο Ξένο,άλ-
λος ένας μια ανάσα πριν από τη σύνταξη,κολλητός του Μυλόπουλου και με την κακή
συνήθεια να ανταλλάσει θερμές χειραψίες με στελέχη της Εθνικής Φλόγας.
-Αθανασάκο αυτή τη φορά ξέφυγες άσχημα
Ο Ξένος δεν υψώνει φωνή και το βλέμμα του δε δείχνει ιδιαίτερο θυμό αλλά έχει το
«χάρισμα» η παρουσία του και μόνο να δημιουργεί απειλητική ατμόσφαιρα,ενώ είχαν
βγει ουκ ολίγες φήμες για τον τρόπο που αποσπούσε ομολογίες στα νειάτα του,επι-
πλέον είχε και συμμετοχή σε αρκετές υποθέσεις φιάσκο αλλά ποιος ξέρει ποιο έδρανο
ή ποια καρέκλα όχι μόνο τον κρατούσε στο σώμα αλλά φρόντιζε ώστε να παίρνει και
προαγωγές.Δεν έχασε χρόνο,έβγαλε τις βελόνες του και ξεκίνησε να πλέκει το εγ-
κώμιο του Ιάκωβου Μακρή.
-Αστυνόμε Αθανασάκο μαντεύεις γιατί σε φωνάξαμε
Ο Μυλόπουλος αμίλητος αλλά συνέχιζε να κοκκινίζει από το θυμό,δε θέλησα να πα-
ραστήσω τον ανήξερο,θα έχανα χρόνο κι όσο πιο γρήγορα τελείωνε αυτή η κωμωδία
τόσο το καλύτερο,το θέμα βέβαια ήταν πως θα τελείωνε.Ο Μυλόπουλος κάθισε στο
γραφείο του ενώ ο Ξένος βολεύτηκε σε μια καρέκλα ειδικά για επίσημους καλεσ-
μένους και μου έκανε νόημα να καθίσω κι εγώ.Σίγουρα πίστευαν πως ήθελα να ανοί-
ξει η γη και να με καταπιεί,όντως ήθελα να ανοίξει απλώς ήθελα να καταπιεί εκείνους
και μαζί τους όλες τις τελευταίες μέρες.
-Ο κύριος Μακρής είναι έξαλλος,ο Ξένος στρώνει τις τσακίσεις από το παντελόνι
του,κρατιέται με το ζόρι να μη βγει στα κανάλια και να μας κράξει για ανάρμοστη
συμπεριφορά,διότι με αυτό που έκανες πήρε η μπάλα όλο το Σώμα.Κανείς δε θα ανα-
φερθεί στον Αστυνόμο με τον υπερβάλλοντα ζήλο,όλοι θα πουν για γκάφα της Αστυ-
νομίας και είμαστε στο μέσο μιας πολύ σημαντικής επιχείρησης,με την οποία ο
κύριος Μακρής δε σχετίζεται ούτε στο ελάχιστο
-Μπορώ να μιλήσω;ρώτησα
Την απάντηση δεν μου την έδωσε ο Ξένος αλλά ο Μυλόπουλος
-Καλό θα ήταν να το βουλώσεις και ν’ακούσεις τον κύριο Γενικό
Δεν μου είχε ξαναμιλήσει ποτέ έτσι αλλά δεν ξαφνιάστηκα και τόσο
-Ηρέμησε Μένιο,ο Ξένος ανέκφραστος,το θέμα είναι Αστυνόμε ότι ενώ θα έπρεπε να
ηγείσαι των ανδρών στο ειδικό γραφείο εσύ έκανες επίδειξη δύναμης σε έναν από
τους σημαντικότερους πολίτες όχι μόνο του Πειραιά αλλά και της χώρας,του προ-
έδρου της μεγαλύτερης ΠΑΕ,ενός ανθρώπου με όραμα για τον Πειραιά
Λίγο ακόμα και θα ξέρναγα,μιλούσαν λες και είχαν απέναντί τους κάποια ηλίθια
τηλεπαρουσάστρια κι έπρεπε όλοι μαζί να φτιάξουμε μία αγιογραφία
-Τώρα μπορώ να μιλήσω; επανέλαβα
Ευτυχώς ο Μυλόπουλος δεν πετάχτηκε και ο Ξένος μου έκανε νόημα ότι μπορούσα
-Στον κύριο Μακρή πήγα γιατί κάποιοι από το περιβάλλον του σχετίζονται με την
υπόθεση που ερευνούμε
-Ποια υπόθεση,ο Ξένος σχεδόν χαμογελάει,ετοιμαζόμαστε να καθαρίσουμε τις γειτο-
νιές του λιμανιού από τους πρεζέμπορους,αυτό είναι όλο,σου δώσαμε υλικό,σου
δώσαμε άντρες,σου δώσαμε και χρόνο,αποτελέσματα δε βλέπουμε ακριβώς αλλά
οκ,ξέρουμε τι βιογραφικό έχεις και δείξαμε λίγη εμπιστοσύνη παραπάνω,την οποία
σου τονίζω δε θα την είχαμε δείξει σε κανέναν άλλον!Ο κύριος Μακρής είπε ότι
μπήκες με αυταρχικό ύφος και τον ρωτούσες απότομα για ονόματα και συμβάντα.

583
-Γι αυτά τα ονόματα ακριβώς τον επισκέφθηκα κι αν θέλετε και τη δική μου άποψη,
ήταν αδικαιολόγητα εκνευρισμένος
-Απόλυτα λογική αντίδραση με την πατάτα που έκανες,ξανά ο Μυλόπουλος
-Ο Εισαγγελέας Προκόπης Φακλής δείχνει ενδιαφέρον για όσα του έχω πει,έβαλα
λίγη δόση θράσσους στη κουβέντα,κανείς δεν ενοχοποιεί τον κύριο Μακρή αλλά
όφειλα να κάνω το καθήκων μου και να ρωτήσω κάποια πράγματα,απλώς δεν πρό-
λαβα να σας ενημερώσω,πρώτα βέβαια θα έδινα αναφορά στον Ταξίαρχο Ασημάκη
σύμφωνα με το πρωτόκολλο.
Το θράσσος κορυφώνεται με το να κοιτάξω κατάμματα τον Μυλόπουλο,θυμίζοντάς
του έτσι άλλη μια φορά πως λογοδοτούσα αλλού και ήξερα ότι θα τον έτσουζε.
-Δε θα ξαναπλησιάσεις τον κύριο Μακρή,είπε ξερά ο Ξένος
-Και όσο για το φιλαράκι σου το Φακλή ξέρει και έκανε πίσω,έχουμε κι εμείς τις
άκρες μας Αθανασάκο απλώς εμείς δε προσπαθούμε να πηδήξουμε τους ανωτέρους
μας για λίγη προσωπική προβολή, ο Μυλόπουλος ήθελε να ανάψει τσιγάρο κι έψαχνε
πακέτο αλλά σταμάτησε απότομα λόγω της παρουσίας του Γενικού
-Έχω αρκετά στοιχεία να σας δώσω ώστε να γίνει κατανοητός ο λόγος της επίσκεψής
μου,συνέχισα,τα ετοιμάζω και θα τα…..
-Μη μας ενοχλήσεις άλλο για τον κύριο Μακρή,ο Ξένος ένα στάδιο πριν το ξέσ-
πασμα,αν ήταν δε στο χέρι μου θα σε είχα θέσει ήδη σε διαθεσιμότητα αλλά…
«Αλλά.. να σας πάει γιατί είναι ανακατεμένος ακόμα και ο Άρειος Πάγος»,σκέφτηκα
-Αλλά ο Αρχηγός επιμένει πως αποφάσεις πρέπει να παρθούν μετά τη λήξη της
επιχείρησης
-Η οποία πάει καλά,πρόσθεσα
-Α ναι;ειρωνεύτηκε ο Μυλόπουλος,έχουμε συλλήψεις και δε το ξέρω;
-Είμαστε πολύ κοντά σε έναν από τους εγκεφάλους,είπα,δε μας ενδιαφέρουν οι
πωλητές στα στενά και στις γωνίες μας ενδιαφέρουν οι στρατηγοί.Τον έναν τον
έχουμε σε απόσταση αναπνοής,τον Βασίλη Τσαγκάρη εννοώ,επιπλέον έχουμε βάσι-
μες υποψίες ότι τα ναρκωτικά έρχονται από Ελευσίνα ή Δραπετσώνα.
-Και τότε γιατί μαλακίζεστε με παρακολουθήσεις της πλάκας κι έχω και την ΕΥΠ να
μου τα κάνει τούμπανο ότι της τρώμε χρόνο και έμψυχο δυναμικό;Τσακώστε
κάποιους που θα τα ξεράσουν κι ετοιμάζουμε τις ειδικές δυνάμεις για έφοδο,τόσο
δύσκολο είναι;
-Κανένας από τα βαποράκια δε ξέρει τίποτα,είπα,δε θα μιλήσουν,μόνο μέσω υπο-
κλοπών θα βγάλουμε άκρη,το που βρίσκεται η κεντρική αποθήκη με τα ναρκωτικά
μόνο τα στελέχη το ξέρουν.Επίσης είμαστε σχεδόν βέβαιοι ότι για τη διακίνηση ναρ-
κωτικών χρησιμοποιούνται μετανάστες τα κινητά των οποίων τα παίρνουν τα μέλη
της συμμορίας για να συνεννοούνται μεταξύ τους ώστε να μη μπορούμε να τους εντο-
πισουμε.Οι μετανάστες παράνομοι οι περισσότεροι και χωρίς χαρτιά πουλάνε
εκδούλευση για να φύγουν σε άλλες χώρες,αν δε πουλήσουν θα καταλήξουν ή πίσω
στις χώρες τους ή σε κάποιο χώρο κράρτησης,δεν έχουν επιλογές.
-Άρχισες και τις αριστερίστικες παπαριές τώρα,σχολίασε ο Μυλόπουλος
-Κάποιοι από τους μετανάστες που έχουν χρησιμοποιηθεί για τέτοιες δουλειές είναι
πιθανόν να προέρχονται από καράβια που με κάποιον τρόπο συνδέονται με τον
Ιάκωβο Μακρή
Ο Μυλόπουλος πιάνει το κεφάλι του,ο Ξένος με μια υποψία ενδιαφέροντος στα μάτια
του.
-Πόσο γερά μπορείς να τα στηρίξεις όλα αυτά; με ρώτησε
-Τώρα έχω ξεκινήσει,γι’αυτό πήγα στον Μακρή
-Αυτόν ξεχασέ τον γαμώ το! Ο Μυλόπουλος γυρίζει τη πλάτη του και κοιτάζει από το
παράθυρό του

584
-Ο Μακρής και ο Τσαγκάρης είχαν ανέκαθεν άθλιες σχέσεις το ξέρεις αυτό,είπε ο
Ξένος,και αιτία είναι το ποδόσφαιρο
-Δεν κυνηγάμε μόνο τον Μακρή αλλά και τον Πεφάνη του θύμισα.
-Καλά,είπε σκεφτικός,πάντως άλλη προειδοποίηση δε θα σου γίνει την επόμενη φορά
που ο Μακρής θα γκρινιάξει την έβαψες…άσχημα όμως!
Το τηλέφωνο του Μυλόπουλου χτυπά,ζητάει συγγνώμη από τον Ξένο και απαντά με
απότομο τρόπο.Σιωπηλός για λίγο,κατόπιν ένα χαμόγελο, «ναι ναι,έχω εδώ και τον
κύριο Γενικό Αστυνομικό Διευθυντή Αττικής»,το χαμόγελο πλατιάζει αλλά αμέσως
μετά ακολουθεί μια γκριμάτσα ήπιας απογοήτευσης. «Ναι ασφαλώς απλώς καλό θα
είναι να τον βρούμε γρήγορα»,λίγη σιωπή ακόμα και γυρίζει προς το μέρος μου,με
κοιτάζει σα να βλέπει κάποιον που πρέπει να τον υποστεί, «θα χειριστούμε εμείς τους
δημοσιογράφους».Κλείνει το τηλέφωνο και στρέφεται στον Ξένο
-Το Εσωτερικών Υποθέσεων συνέλλαβε τον υπαρχιφύλακα Χαράλαμπο Τσουκιά από
το Α.Τ Κυψέλης για συμμετοχή σε εμπόριο ναρκωτικών, είναι ύποπτος για δωρο-
δοκία και εκμετάλλευση ιερόδουλης καθώς και για συνεργεία σε υπόθαλψη παρά-
νομων μεταναστών.Ο αχιφύλακας Καπετανίδης που ήταν μαζί του διέφυγε της σύλ-
ληψης αλλά είναι ζήτημα λίγων ωρών
Ο Ξένος και πάλι σκεφτικός,έτσι πρέπει να αντιδρά όταν ακούει για επίορκους αστυ-
νομικούς,εγώ πάλι αναρωτιέμαι ποιος βιάστηκε να δώσει τόσο γρήγορα τους επίορ-
κους στο Εσωτερικών Υποθέσεων χωρίς να συνεννοηθεί μαζί μου και με κίνδυνο να
βάλουμε τον Πεφάνη και τον Τσαγκάρη πιο μέσα στις τρύπες τους.Ο Ασημάκης από-
κλείεται, ούτε ο Δανιάς ή κάποιος από την ομάδα…παγώνω για λίγο.Δε θέλω να το
πιστέψω, χρειάζομαι χρόνο.
-Όπως βλέπεις Αστυνόμε κάποιοι είναι μάλλον πιο αποτελεσματικοί από σενα αυτές
τις μέρες,είπε ο Μυλόπουλος,όσο κι αν πονάει η σύλληψη συναδέλφων φαίνεται ότι
και χωρίς εσένα κάναμε ένα βήμα μπροστά
Άλλη μια προσπάθεια να με εμιώσει επαγγελματικά μπροστά σε ανώτερο,για την ώρα
δε με νοιάζει και τόσο αυτό
-Στα ΜΜΕ θα πούμε ότι η σύλληψη του δεύτερου αστυνομικού είναι σε πολύ καλό
δρόμο αλλά δε θα δωθούν ονόματα,και σε αυτό είμαι σαφής,είπε ο Ξένος
-Το ξέρουμε το πρωτ..,ο Μυλόπουλος ξεκινάει να μιλήσει αλλά ο Γενικός τον δια-
κόπτει
-Όλοι το ξέρουν αλλά κάποιοι μαλάκες μόνιμα μιλάνε,και είναι γνωστό πως οι με-
γάλες εφημερίδες και τα κανάλια διαθέτουν κονδύλι για τα «αηδονάκια» μας.
Ο Μυλόπουλος συμφωνεί με κούνημα του κεφαλιού και μέσα μου γνωρίζω ότι ένα
από τα πιο καλοπληρωμένα «αηδονάκια» είναι αυτός όπως επίσης και ο Ροντήρης το
τσιράκι του.
-Αθανασάκο σε περιμένουν στην ανάκριση,είπε ο Μυλόπουλος
-Άρα τα στοιχεία προέκυψαν από τις υποκλοπές μας,είπα,αλλά για κάποιο λόγο δεν
ενημερώθηκα παρόλο που…ηγούμαι της επιχείρησης όπως είπατε.
Ο Ξένος κοιτάζει το πάτωμα και ο Μυλόπουλος εμένα με συγκρατημένα νεύρα τα
οποία σκοπεύω να τα πειράξω κι άλλο
-Αν δεν είχαν προκύψει από τον υπερκοριό τότε εγώ δεν είχα καμία δουλειά να είμαι
στην ανάκριση.Τα καλά νέα είναι ότι έχουμε τα τηλέφωνα του Καπετανίδη,για το
ξένο νούμερο δεν είμαστε 100% βέβαιοι αλλά συγκρίνουμε φωνή από το κανονικό,
ελπίζω να έχει δωθεί εντολή να παγιδευτεί το νούμερο του σπιτιού του.
Ο Ξένος κοιτάζει τον Μυλόπουλου και ο τελευταίος παίρνει ύφος βαρώνου.
-Παρακολουθούν το σπίτι του,είπε
-Δε θα πάει εκεί ,είπα,αλλού θα ζητήσει στοργή
Ο Μυλόπουλος χάνει τη μάχη με την υπομονή του

585
-Το ξέρουμε αυτό Αθανασάκο αλλά πιθανότατα κάποιος από το σπίτι του προσ-
παθήσει να τον βρει.Αυτόν θα έχουμε στο νου μας
-Καλύτερα να έχουμε το μαγαζί του Πεφάνη το Joyride ή κάποιο από τα μαγαζιά που
είναι ιδιοκτησίας Τσαγκάρη,είναι πιθανές κρυψώνες,είπα κουρασμένος από την άσ-
κοπη κουβέντα, θα δώσω σήμα
Το τελευταίο μόλις είχε χτυπήσει τον Μυλόπουλο εκεί που πονούσε,αλλά αναγ-
κάστηκε να συμφωνήσει
-Ελεύθερος Αστυνόμε και θέλουμε γρήγορη ενημέρωση να έχουμε να δώσουμε και
κάτι παραπάνω στα ΜΜΕ
Έφυγα σχεδόν τρέχοντας και έδωσα σήμα στο γραφείο του Ασημάκη για παρα-
κολούθηση του Joyride και των άλλων μαγαζιών,ο Καπετανίδης έπαιζε σε διπλό
ταμπλό και ήταν απελπισμένος,λάθος θα έκανε αλλά δε θα το έκανε ακόμα,ήταν έμ-
πειρος και για την ώρα η εμπειρία του μπορούσε να υπερβεί το φόβο του.Άργησα να
φτάσω στο Εσωτερικών Υποθέσεων παρόλο που έβαλα σειρήνα,πρόλαβα να μιλήσω
και με τον Φακλή και να του εξηγήσω τη κατάσταση
-Ο Αρείου Πάγου θα τρίβει τα χέρια του για τα μαγαζιά του Τσαγκάρη αλλά ήθελα
να ήξερα ποιος διάολο είχε την έμπνευση να παραδώσει πακέτο τους δικούς σας,
τόσο ατζαμήδες πια; Είπε
-Όχι ατζαμήδες μουρμούρισα, καριερίστες.
-
-Είναι μαλάκες γαμώ τη μάνα τους,μαλάκες!! Ο Βασίλης Τσαγκάρης χτυπάει με
αφύσικη δύναμη για την ηλικία του το γραφείο μπροστά του,μέχρι και ο Καυκάσιος
ξαφνιάζεται,ρε δε πιστεύω να είναι μούφα η είδηση
Ο Απάτσι κουνάει το κεφάλι πως όχι
-Ο δικός μου δεν κάνει λάθος,είναι της γειτονιάς,έχει γίνει χαμός με τη σύλληψη. Αφ-
εντικό τι κάνουμε τώρα;Θέλω να πω…
-Που στο πούτσο να ξέρω ρε; κι άλλο χτύπημα από τον Τσαγκάρη,καλά αν κάνει
κανένα λάθος και μας δώσει θα του…..
Βαθειά ανάσα,ο Τσαγκάρης νοιώθει το αίμα του να κυλάει με ιλιγγιώδη ταχύτητα.
-Να μιλήσουμε με τον υπόδικα; προτείνει ο Καυκάσιος
Ο Τσαγκάρης του ρίχνει μια άγρια ματιά που όμως δεν οφείλεται στην απόρριψη της
ιδέας
-Αν δεν τον έχουν πιάσει κι αυτόν,αυτή τη φορά το γραφείο τρώει κλωτσιά και ο
Τσαγκάρης μορφάζει από πόνο.
-Και πάλι πιστεύω πως καλού κακού θα πρέπει να έρθουμε σε επαφή με τον Μικάλ,
είπε ο Απάτσι,αν ο κλοιός….
-Μοιάζω για μαλάκας ρε ή για χέστης ε; η φωνή του Τσαγκάρη δυνατή όσο ποτέ
άλλοτε
Ο Απάτσι δεν είναι σίγουρος ότι πρέπει να συνεχίσει αλλά βασίζεται στην εκτίμηση
του αφεντικού του,αφήνει πέντε δευτερόλεπτα να περάσουν και δικαιώνεται αφού ο
Μπίλαρος του κάνει νόημα να μιλήσει
-Ξαφνικά όλα πάνε εναντίον μας αφεντικό και οι κωλόμπατσοι θα θέλουν να
καλύψουν τον κώλο τους,ο Εισαγγελέας θα έρθει σε συμφωνία μαζί τους αν του
δώσουν εμάς ή ακόμα και τον Πεφάνη,ο Τσουκιάς είναι κότα.Δε λέω να τη κοπα-
νήσουμε τώρα λέω απλά να είμαστε έτοιμοι για κάθε περίπτωση
-Τους δικούς μας πάντως σε Βικτώρια,Ομόνοια και Λιοσίων τους μάζεψα,είπε ο
Καυκάσιος,ακόμα και το ίντερνετ καφέ έκλεισα
Ο Τσαγκάρης λίγο πιο ανακουφισμένος
-Πάρε τον υπόδικα και πεσ’του να κάνει τον ανήξερο και βέβαια απείλησε τον,είπε
στον Απάτσι

586
-Αυτός είναι ο πιο έξυπνος απ’όλους,συμφώνησε ο μπράβος
Joyride
Η τραγουδίστρια που προβάρει ένα τραγούδι του Άκη Πάνου ακούγεται αγχωμένη
και σταματάει απότομα
-Πάμε άλλη μία παιδιά,θέλει να πετάξει το μικρόφωνο και καθαρίζει το λαιμό της
-Ηλίθια ατάλαντη τσιμπουκλού,σχολιάζει χαμηλόφωνα μια συνάδελφός της που την
παρακολουθεί από το μπαρ
Ο Παναγιώτης Πεφάνης δίνει τις τελευταίες οδηγίες στον Έντυ
-Θα μαζέψετε όσους μπορείτε,μεθαύριο φεύγουν
-Με το Βίνους;
-Ναι,οι υπόλοιποι θα μείνουν για λίγο στο κέντρο φιλοξενείας το πριβέ και θα δούμε
τι θα κάνουμε
Ο Έντυ κάνει νόημα ότι καταλαβαίνει.Ήχος πως το κινητό του Πεφάνη έχει μήνυμα.
Είναι από τον Ντανήλ «Έξω είμαστε κοντά στο περίπτερο».
-Τράβα,είπε απότομα ο Πεφάνης στον Έντυ σε περιμένουν κοντά στο περίπτερο και
κάντε όσο πιο γρήγορα μπορείτε
-Ο Ζήσης με τον καινούργιο πότε θα έρθουν;ρώτησε ο Αλβανός
-Έχουν προσγειωθεί τελείωνε Έντυ
Ο Έντυ ανησυχεί όταν βλέπει τον συνήθως ατάραχο Πεφάνη να αντιδρά έτσι.Τα νέα
έσκασαν σαν βόμβα για την παραίτηση του Γαλανού και ο Πεφάνης έχει κάποιο ση-
μαντικό ραντεβού.Ο Έντυ Κουμάνι ετοιμάζεται για άλλη μια ατέλειωτη νύχτα με
καφέ αλκοόλ και διεγερτικά,δε θέλει να καταλήξει σαν τον Ζήση και αισθάνεται πως
κάποιες στιγμές οι δυνάμεις του τον εγκαταλείπουν,η Μαριάννα λες και το έχει κατά-
λάβει και δεν του ζητά να κάνουν έρωτα εδώ και καιρό.Τα φώτα του βαν αναβο-
σβήνουν,κάποιοι φεύγουν κάποιοι έρχονται,νέα κινητά για καμουφλάζ,τα παλιά….όχι
δεν αντέχει άλλο,το πουκάμισό του έχει μουσκέψει,το μυαλό του έχει καεί.Τα ίδια
και τα ίδια,μπερδεμένη κατάσταση,πρόσωπα που ξεπετάγονται μπροστά του κι αμέ-
σως μετά εξαφανίζονται,τα καινούργια βαποράκια θα είναι τόσο καλά όσο τα προ-
ηγούμενα;Που θα καταλήξουν όσοι θα φύγουν,στη Γκλόρια είχαν τάξει Γαλλία,ο
Νιζάρ την κοπάνησε χωρίς κανένας να ξέρει που και πότε.Ο Γκιζίνσκι το ίδιο και
πίσω απ’όλη αυτή τη μηχανή βρίσκεται ο Τσαγκάρης σίγουρα.Ο Έντυ Κουμάνι
βλέπει και πάλι τα φώτα να αναβοσβήνουν και καταλαβαίνει πως έχει μείνει ακίνητος
ενώ τα χέρια του τρέμουν. «Δεν αντέχω άλλο,ο βασιλιάς του κόσμου κουράστηκε»,
«ο βασιλιάς του κόσμου δεν θέλει να καταλήξει σαν τον Βελίδη».Επιταχύνει το βήμα
του και κατευθύνεται προς το βαν
Διεύθυνση Εσωτερικών Υποθέσεων
Υπογραφές για τον Διευθυντή και για το Τμήμα Ερευνών και Δίωξης.Ειδική κάρτα
για την επίσκεψη και ερώτηση για την αίθουσα ανάκρισης που κρατείται ο Χαρά-
λαμπος Τσουκιάς.Ανοίγω τη πόρτα,δύο κουστουμαρισμένοι άντρες κι απέναντί τους
ένας φοβισμένος τύπος που κουβαλάει κάμποσο βάρος στους ώμους του.Το κλιμα-
τιστικό δουλεύει άριστα ενώ η εσωτερική κάμερα που βιντεοσκοπεί την ανάκριση δεν
λειτουργεί,σίγουρα κατ’εντολή,υπάρχει κι ένα μικρό μαγνητόφωνο στο τραπέζι αλλά
ούτε και αυτό είναι σε λειτουργία.Ένας από τους κουστουμαρισμένους μου
συστήνεται δίνοντας μου το χέρι και δείχνοντας μου μια καρέκλα το ένα πόδι της
οποίας είναι δυο τρείς πόντους κοντύτερο από το άλλο,αθάνατο ελληνικό δημόσιο
ακόμα και σε τέτοιες στιγμές
-Αστυνόμος Στάμος από δώ ο αρχιφύλακας Διαμαντόπουλος
Ο Διαμαντόπουλος χαιρετά με νόημα κι εγώ κάθομαι στη καρέκλα που μπαλατζάρει
Κανένας από τους δύο συναδέλφους δεν προσφέρεται να μου δώσει τη δική του αλλά
είμαι σίγουρος πως σε λίγα λεπτά θα έχω σηκωθεί όρθιος

587
-Τσουκιά μπορεί η θέση σου να είναι πολύ άσχημη αλλά σου έχω κάποια καλά
νέα,είπα προσφέροντάς του ένα τσιγάρο
Τασάκι δεν υπήρχε πουθενά και ο Διαμαντόπουλος μου έδειξε τη μικρή άσπρη
πινακίδα με τα κόκκινα γράμματα και το απαγορευτικό σήμα
-Ελάτε τώρα ρε παιδιά,χαμογέλασα,ούτε η κάμερα ούτε το μαγνητόφωνο δουλεύουν
ας κάνουμε άλλη μια παρατυπία
Ο Στάμος με κοίταξε κάπως εκνευρισμένος
-Δε θέλω να καπνίσω,μουρμούρισε ο Τσουκιάς
-Πάρε δώσε με βαποράκια και με πόρνη που όπως φαίνεται όχι μόνο δεν είχε άδεια
αλλά έκανε κι εκείνη χρήση ναρκωτικών,αλήθεια σε τι κατάσταση είναι η κοπέλα;
ρώτησα τον Στάμο και είδα τον Διαμαντόπουλο να παίρνει το ειρωνικό του ύφος στη
λέξη «κοπέλα»
-Δε ξέρουμε ακόμα,είπε ψυχρά,και χρειαζόμαστε τη κατάθεσή της
Άλλο ένα αναλώσιμο πλάσμα σ’αυτή την ιστορία,μια πόρνη λιγότερη εκτός αν μπο-
ρούσε να βοηθήσει με κατάθεση
-Το όνομά της ποιο είναι; ρώτησα τον Τσουκιά
-Γκλόρια το μικρό της,αυτό μόνο ξέρω,μου απάντησε
-Ταυτότητα δεν είχε πάνω της,είπε ο Στάμος,το διαμέρισμα που έμενε είναι στο
όνομα κάποιου Γιάννη Στρατηγού ο οποίος όμως έχει πεθάνει εδώ και τέσσερα
χρόνια.Ο φίλος μας από δω δε ξέρει ποιός πλήρωνε το νοίκι..έτσι λέει
-Έτσι είναι,πετάχτηκε ο Τσουκιάς
-Σκάσε! Πρόσταξε ο Διαμαντόπουλος
-Σε παρακαλώ,ο Στάμος κανει παρατήρηση στον αρχιφύλακα
Γκλόρια,η κοπέλλα που ήξερε το κινητό του Δημήτρη όπως μου είχε πει ο Στέφανος
-Ο Στρατηγός ήταν ανύπαντρος και δεν έχει κληρονόμους όπως όλα δείχνουν,είπε ο
Διαμαντόπουλος,ρωτάμε και τους κατοίκους της πολυκατοικίας να μας πουν τι
ξέρουν αλλά τίποτα ακόμα
Και αμφέβαλλα αν θα βγάζαμε κάτι από αυτούς,η Αθήνα ήταν η πόλη του σπιρτό-
κουτου εδώ και πάρα πολλά χρόνια.Ο διπλανός ήταν ξένος,και καλύτερα να έμενε για
πάντα ξένος,στα περισσότερα ρεπορτάζ των ειδήσεων αυτό που άκουγες όταν γινόταν
κάποιος φόνος ήταν «οι γείτονες είπαν πως τον ήξεραν ελάχιστα αλλά έμοιαζε
ήσυχος άνθρωπος αν και κάπως μοναχικός», «κανένας δε μπορούσε να φανταστεί
πως αυτός ο φιλικός κατά τα άλλα άνθρωπος είχε κάποιον εχθρό που ήθελε να τον
σκοτώσει», «έμοιαζε φυσιολογικός δε φανταστηκε κανένας από τους γείτονες ότι
έπαιρνε ναρκωτικά».Φυσιολογικός,μοναχικός,δε φαντάστηκε κανείς.Κανένας δεν
φαντάζεται,κανένας δεν υποψιάζεται,όλα κυλούν όπως πρέπει.Ο τρόμος,ποτέ δε
μπορείς να ξέρεις με ποιόν κατοικείς δίπλα,κοίτα τη δουλειά σου,μην ασχολείσαι
μαζί του και οι πιθανότητες να έχεις ήσυχο το κεφάλι σου είναι πολλές.
-Για κάποιο λόγο δε σε πιστεύω Τσουκιά,είπα και η καρέκλα μου τραμπάλησε πάλι ο
θόρυβος που έκανε με ενόχλησε η απροθυμία των άλλων δύο να με εξυπηρετήσουν
μου έδινε στα νεύρα κι έτσι ήρθε η ώρα να σηκωθώ όρθιος
-Λέω αλήθεια,απλώς η Γκλόρια ήταν πληροφοριοδότης μας και θα μας έλεγε για
διακίνηση ναρκωτικών που γίνεται γύρω από τη Βικτώρια και τον Άγιο Νικόλαο.
Αλλά επίθετο και τα ρέστα δε τα ξέρω περισσότερα ξέρει ο Καπετανίδης
-Τώρα ξηγιέσαι καλά,είπε ο Στάμος,φτάνουμε στο ζουμί
-Έχω μιλήσει με Εισαγγελέα Τσουκιά,είπα,με διαβεβαίωσε ότι αν συνεργαστείς θα
πέσεις αρκετά μαλακά
-Ε όχι δα,πετάχτηκε ο Διαμαντόπουλος,εδώ πουλάγανε ναρκώτικά και…
-Δε πούλησα τι…
Πριν ολοκληρώσει τη φράση του ο Τσουκιάς ο Στάμος του κάνει νόημα να πάψει και

588
του δείχνει το μαγνητόφωνο.
-Κανονικά θα μιλήσεις σ’αυτόν εδώ τον μικρούλη
-Θα έχεις έγγραφη υπόσχεση του Εισαγγελέα υπογεγραμμένη ότι η συνεργασία σου
θα ελαφρύνει σημαντικά τη ποινή σου,είπα ήρεμα
-Πόσο σημαντικά;
-Αυτό θα το αποφασίσει ο Εισαγγελέας,αλλά να ξέρεις ότι τίποτα καλύτερο δε
μπορείς να πετύχεις
Ο Τσουκιάς δεν είναι γεννημένος για αστυνομικός κι αυτό μπορείς ακόμα και να το
μυρίσεις,άλλος ένας που είδε τη στολή σα βόλεμα και σαν περιστασιακή αρπαχτή,όχι
όμως μεγάλου μεγέθους,τύποι σαν κι αυτόν πάντα φοβούνται,ο Καπετανίδης σίγουρα
είχε το πάνω χέρι αφού τόλμησε να ξεφύγει,ο Τσουκιάς δε θα το επιχειρουσε ποτέ
-Θέλω να τη δω πρώτα,μου είπε και το σαγόνι του τρεμόπαιζε
-Δεν έχεις καταλάβει που έχεις μπλέξει και δεν έχεις καταλάβει που πας να μπλέξεις,
του τονίζει ο Στάμος,έχουμε αρκετά ώστε να γίνεις μια χαρά εξιλαστήριο θύμα για
όποιον δουλεύεις
-Για όποιους δουλεύεις,είπα
Και ο Στάμος και ο Διαμαντόπουλος με κοιτάζουν,δεν τους αρέσει ιδιαίτερα ο ρόλος
μου εκεί,είναι η γωνιά της πίττας που ανήκει στο Εσωτερικών Υποθέσεων
-Αν μπεις στη φυλακή ξέρεις τι σε περιμένει,του είπα,αστυνομικός στον Κορυδαλ-
λό…χέσε μέσα δηλαδή. Όσοι δεχτήκαν τους τσαμπουκάδες και την εξουσία που τους
πούλησε ο Καπετανίδης και η αφεντιά σου θα έχουν στείλει το μήνυμα και τότε….
-Πως θα κοιμάσαι και πως θα κάνεις μπάνιο,είπε με χαιρέκακο ύφος ο Διαμαν-
τόπουλος
Ποτέ δεν ήμουν περήφανος γι’αυτή την απειλή,το να προειδοποιεί αστυνομικός ότι
μέσα στη φυλακή ένας κρατούμενος ήταν απροστάτευτος ισοδυναμούσε με παραδο-
χή των ισχυρισμών για διεφθαρμένους φύλακες,μαφιόζους αφεντικά και εντελώς
αποτυχημένο σωφρονιστικό σύστημα,ήταν αλήθεια όμως!
-Να υποθέσω ότι έχεις παραπάνω από ένα κινητό και μάλιστα το ένα ίσως και
παραπάνω έχουν αριθμό εξωτερικού και μάλιστα δεν είναι γραμμένα και στο όνομά
σου.
Ο Τσουκιάς αμίλητος
-Θέλω δικηγόρο,είπε τέλος
Ο Διαμαντόπουλος χτυπά τα χέρια στο τραπέζι και ο Στάμος ξεφυσάσει
-Θες ψυχίατρο,του είπα,για να σε φέρουμε εδώ είχαμε πληροφορίες το μόνο που
κάνεις με αυτά τα τερτίπια είναι να ρεζιλευτείς,και για να έχουμε καλό ερώτημα
μήπως ο δικηγόρος που θες είναι ο Γρηγόρης Καπάτος
Ο Τσουκιάς δε μπορεί να μείνει άλλο ψύχραιμος διαλέγει τη σιωπή
-Ο Καπάτος;ρώτησε ο Στάμος
Πριν δώσω την απάντηση η πόρτα χτυπάει και μπαίνει μέσα ένας μεγαλόσωμος
γεροδεμένος αρχιφύλακας που κοιτάζει εχθρικά τον Τσουκιά,το βλέμμα μαλακώνει
όταν απευθύνεται στον Στάμου
-Βρήκαμε τρία κινητά στο σπίτι του…κυρίου και κανένα στο σπίτι του Καπετανίδη.
Αλλά ο Καπετανίδης είχε και άλλα παιχνιδάκια,όπως σιδερογροθιά,μαχαίρι και διε-
γερτικά χαπάκια,με άλλα λόγια ναρκωτικά…πουλάκι μου κάνατε τη μπάζα σας
Ο αρχιφύλακας με μια δρασκελιά στέκεται πάνω από τον Τσουκιά και του πιάνει με
δύναμη το σαγόνι με αποτέλεσμα ο τελευταίος να μορφάσει από πόνο
-Στοπ! Φωνάζω και εξακολουθουν να με κοιτάζουν σαν ανεπιθύμητο αλλά ο
αρχιφύλακας αφήνει τον Τσουκιά που τρίβει το σαγόνι του
-Τα άκουσες,είπα και στάθηκα κι εγώ από πάνω του
Εξακολουθεί να μη μιλάει

589
-Δηλαδή πιστεύεις πως όταν τον πιάσουμε δε θα σε δώσει στεγνά; Κοιτάζω τον
Τσουκιά όσο πιο ήρεμα μπορώ ενώ παράλληλα αναρωτιέμαι αν κάποιος σκοπεύει να
βρει τον Καπετανίδη πρίν από την Αστυνομία
-Θα τον πιάσουμε ρε ηλίθιε αυτό είναι το μόνο σίγουρο,σφυρίζει ο Διαμαντόπουλος
-Πόσο γρήγορα μπορούμε να τσεκάρουμε τις κλήσεις των τηλεφώνων; Ρώτησα και
τους τρεις.
-Δε θα πάρει πολύ χρόνο,είπε ο Στάμος
-Ωραία λοιπόν,Τσουκιά θα σε αφήσουμε λίγο μόνο να σκεφτείς.Άσχημα τα πράγ-
ματα, ναρκωτικά, σιδερογροθιές, κινητά και σε μέρες άδειας εσύ επισκέπτεσαι μια
πόρνη που παίρνει ναρκωτικά και μας λες ότι είναι πληροφοριοδότης.Και παρόλο που
είμαι καχύποπτος λέω να υποχωρήσω λίγο και να σε πιστέψω αλλά όπως έβαλα
στοίχημα με τα κινητά θα βάλω και στοίχημα πως δεν είχατε ενημερώσει κανέναν αν-
ώτερο γι’αυτή σας την επίσκεψη και πως το Ηθών δεν έχει ιδέα
Σιωπή αλλά σιωπή επερχόμενης ήττας.Κάνω νόημα στους υπόλοιπους να βγούμε
έξω.
-Ποιος σας ειδοποίησε γι’αυτούς τους δύο; ρώτησα απότομα τον Στάμο μόλις έκλεισε
τη πόρτα
-Γιατί αρπάζεσαι συνάδελφε;Ήθελες εσύ τη δόξα;
-Ποιός;
Ο Στάμος δεν αποφεύγει να με κοιτάξει στα μάτια αλλά πριν απαντήσει καθαρά θέλει
να ξεκινήσει τον καθιερωμένο πρόλογο
-Με τα κινητά που βρήκαμε και μόλις τσακώσουμε και τον άλλον έχουμε αρκετά
ώστε να τους πιάσουμε όλους,αν σε περιμέναμε θα μας έβρισκε η σύνταξη
Ο γορίλλας αρχιφύλακας χαμογελά με την εξυπνάδα του ανωτέρου του
-Μαλακίες,είπα,οι συλλήψεις ήταν βασισμένες στις συνομιλίες και στη διασταύρωση
με τις παρακολουθήσεις γι’αυτό φτιάχτηκε η ομάδα,γι’αυτό μας έδωσαν τον γαμη-
μένο τον υπερκοριό.Τα ελικόπτερα και οι αρχικές συσκευές ήταν για εντυπωσιασμό
καθαρά και ήμασταν ένα βήμα πριν το κατέβασμα της αυλαίας οπότε τα παρα-
μυθάκια αυτά όχι σε μένα και να σου πω και κάτι άλλο ο Εισαγγελέας θα γίνει έξαλ-
λος με το δώσιμο του Τσουκιά και του Καπετανίδη χωρίς να ενημερωθώ εγώ ή
κάποιος άλλος από την ιεραρχία.
Ο Στάμος με χαμόγελο σιγουριάς
-Έχουμε φωτογραφίες και συνομιλίες,αυτά για το Εσωτερικών Υποθέσεων είναι υπερ
αρκετά,τι λύσσα σε έχει πιάσει με την καθυστέρηση και την υπομονή;
-Τα πράγματα δεν είναι τόσο απλά,είπα
-Όχι δεν είναι,συμφώνησε ο Στάμος,αλλά ξεμπερδεύουμε όπου να’ναι και δε μπορώ
να μείνω άπραγος εξαιτίας της ξεροκεφαλιάς σου να κυνηγάς φαντάσματα.Αυτή εί-
ναι η δουλειά μας να ερευνούμε υποθέσεις με διεφθαρμένους αστυνομικούς και αυτό
κάναμε και το κάναμε καλά όπως είδες,τα κινητά τους θα δώσουν απαντήσεις που δεν
μας δώσατε εσείς,συγγνώμη αν μπλεχτήκαμε στα πόδια σας αλλά….
-Μακάρι να βοηθήσουν οι συλλήψεις,είπα, αλλά έστω κι έτσι δεν έπρεπε να γίνουν
τώρα και δε κυνηγάω κανένα φάντασμα απλώς δεν είμαι άλλος ένας γραφειοκράτης
που τον τρώει το χέρι του να ανοίγει συρτάρια και να καταχωνιάζει φακέλλους,ότι
και να βγάλουν τα κινητά του Τσουκιά και του Καπετανίδη αυτοί που είναι από πάνω
τους θα έχουν χρόνο να φυλαχτούν,η υπόθεση φαινομενικά θα έχει κλείσει και θα
έχουμε ξαναπάει στο μηδέν
Ο Στάμος κουνάει απογοητευμένος το κεφάλι του
-Τελικά μόνο ο εαυτούλης σου σε ενδιαφέρει Αθανασάκο
Ο γορίλλας υπό την προστασία του ανωτέρου του έμεινε να κοιτάζει ειρωνικά ενώ ο
Διαμαντόπουλος μου έδειχνε με την έκφρασή του ότι είχα χάσει

590
 -
Ο σωφέρ του Πεφάνη κόβει ταχύτητα και παρκάρει το αυτοκίνητο ακριβώς απέναντι
από μία μαύρη BMW τρίθυρη.Το πάρκινγκ στη Δαβάκη – Πίνδου δίπλα από το
γήπεδο Καραϊσκάκης είναι σχεδόν άδειο ωστόσο ο Παναγιώτης Πεφάνης έχει
φορέσει ένα ελαφρύ άσπρο αντιανεμικό και έχει σηκώσει κάπως τους γυακάδες,
καλού κακού κοιτάζει τριγύρω αλλά δεν υπάρχει κανείς.Μπαίνει στην BMW κι εκεί
βρίσκει μόνο τον οδηγό τον Ιάκωβο Μακρή
-Πως κατάντησε έτσι ο Πειραιάς,σχολίασε ο Πεφάνης αντί για καλησπέρα
-Ο Πειραιάς αλλάζει Πάνο,μη μου πεις ότι είσαι κι εσύ σαν τους ρομαντικούς
-Ένα μπουρδέλο έχει γίνει,επέμεινε ο Πεφάνης,ούτε ανάπλαση ούτε τίποτα και
θέλουν να βάλουν και τραμ και μετρό…ρε δε πάνε καλά!
-Αυτά μετά τις εκλογές,είπε βιαστικά ο Μακρής,μίλησες με τον άλλον;
-Λίγα πράγματα,τι θα κάνουμε;
-Οι δικοί σου από τις ενώσεις της Κρήτης τι λένε;
-Κάτι ψίθυροι για τον Καρζή,δε θα ησυχάσει αν δε πάρει τις επόμενες εκλογές στην
ΕΠΟ,ήδη αυτός και ο Χριστοδούλου ξεσηκώνουν διαιτητές,και θα πάρουν και τον
Βόρειο μαζί τους
-Ποιος τον χέζει αυτόν,είπε ο Μακρής,επένδυτης του κερατά
-Μιλάει ακόμα και με το πρωθυπουργό για σβήσιμο χρεών,μουρμούρισε ο Πεφάνης,
δεν είναι να τους παίρνουμε στα αστεία.Και ο Καρζής έχει άκρες με την κυβέρνηση
-Καλά καλά τα έχουμε ξαναπεί αυτά,ο Πολωνός θέλω να ξέρει ότι από του χρόνου ο
Ολυμπιακός τον περιμένει αυτό να φροντίσεις
-Έχεις ήδη δύο καλούς εκεί Ιάκωβε,μη το παρακάνουμε
-Θέλω να μπω στο μάτι του Βόρειου,είπε ψυχρά ο Μακρής,εν ανάγκη ας χάσω το
ντέρμπυ στη Τούμπα δε θα μου κοστίσει
-Πάντως τον τελευταίο καιρό με αποφεύγετε κύριε Μακρή,είπε ψευτοθιγμένος ο
Πεφάνης
-Είναι παράξενοι οι καιροί Πάνο,σήμερα με επισκέφθηκε ένας μπάτσος από τη Διεύ-
θυνση Πειραιά,μου έκανε περίεργες ερωτήσεις,με ρώτησε για πράγματα που
κανονικά δε θα έπρεπε να ξέρει,όπως λ.χ για το παρελθόν του Τηλέμαχου,για κάποιον
λαθρομετανάστη και για τον Δημήτρη Βελίδη,τον παλιό ντελιβερά σου
Ο Πεφάνης θυμίζει ρινόκερο που ετοιμάζεται να επιτεθεί
-Κι εσύ τι έκανες;
-Τον κόσμο άνω κάτω,είπε ο Μακρής,μίλησα και με τον Διευθυντή έναν Ταξίαρχο
και με εκπρόσωπο του Αρχηγείου και κατήγγειλα απαράδεκτη συμπεριφορά.Μου
υποσχέθηκαν ότι θα τον επαναφέρουν στη τάξη.
-Ο Αθανασάκος είναι;
-Αυτός,αλλά θέλω να σου ζητήσω μια χάρη,είπε ο Μακρής
-Ότι θες
-Τράβα λίγο τους δικούς σου από τους δρόμους
Ο Πεφάνης απορρημένος
-Αφού μόλις ήρθε…
-Παράξενοι καιροί επαναλαμβάνω
-Δε γίνεται τώρα ρε συ Ιάκωβε,διαμαρτυρήθηκε ο Πεφάνης,έχουμε ξεκινήσει,άμα
σταματήσουμε απότομα…
-Καταλαβαίνεις τι σου λέω;ο Μακρής έχει θυμώσει
-Όχι δεν καταλαβαίνω,είχαμε συνεννοηθεί,τα είχαμε μοιράσει και τώρα ξαφνικά μου
λες να τραβηχτώ,δε γίνονται αυτά
-Όταν το πω εγώ γίνονται,ο Μακρής κοιτάζει τον Πεφάνη και βλέπει έναν ακόμα
υπάλληλό του

591
 Υποκλοπή συνομιλίας από τον υπερκοριό της ΕΥΠ
-Το νούμερο του Λάρρυ,θριαμβολογεί ο Χρήστου
-Καργιόλη δεν άργησες,συμπληρώνει ο Τουμανίδης ρουφώντας μια γουλιά καφέ
Ο Σπανός κι εγώ για την ώρα ανταλλάσουμε ματιές,η δική μου δεν είναι καθόλου
φιλική η δική του εντελώς υπηρεσιακή
Λάρρυ : Πρέπει να βρεθούμε
Άγνωστος : Καλύτερα να παραδωθείς,ο άλλος θα μιλήσει
Λάρρυ : Ρε δεν έχω που να πάω, μη με γαμάτε όλοι σας
Άγνωστος :Πρόσεχε τα λόγια σου
Λάρρυ :Μπα τι έχουμε νταηλίκια;Βγάζουμε το κώλο μας απ’έξω,αμ δε άμα πάτε
να μου τον φορέσετε θα γαμηθείτε μαζί μου δεν έχω να χάσω τίποτα
-Το τηλέφωνο του άλλου είναι Ουκρανικό,είπε ο Τουμανίδης,ελπίζω να βρω σε ποιόν
ανήκει
Άγνωστος :Σε μένα δεν μπορείς να έρθεις
Λάρρυ : Εσένα δε σε έχουν ενοχλήσει οι δικοί μας
Άγνωστος :Μη ξαναπάρεις,μίλα με τον κοντό
Λάρρυ :Ρε παλιοπ….
Τέλος συνομιλίας
-Οι «δικοί μας»,είπα,άρα απευθύνεται σε μπάτσο.Στη προηγούμενη συνομιλία που
είχε με τον Κουμάνι αναφέρθηκε ένας υποδιοικητής,δεν αποκλείεται να μιλάει με
αυτόν,το μόνο που μένει να μάθουμε είναι αν το «υποδιοικητής» είναι όντως αξίωμα
ή κάποιο παρατσούκλι
-Με το κανονικό του κινητό δεν έχει μιλήσει αλλά σε δυο-τρεις ώρες θα μας έχουν
περάσει αντίγραφο με τις συνομιλίες που έχουν γίνει από τα κανονικά τους κινητά,
είπε ο Χρήστου και πρόσθεσε,το θέμα είναι πως κατάφερε να τους γραπώσει το
Εσωτερικών Υποθέσεων και να μας κάνει να τρέχουμε
Ο Σπανός συνεχίζει να με κοιτάζει,λυπάται αλλά όχι τόσο ώστε να μετανοιώνει και
είναι βέβαιος ότι δε θα αρχίσω τις αποκαλύψεις
-Από τις παρακολουθήσεις τι έχουμε; Ρώτησα
-Σας έχουμε περάσει φωτογραφίες στους φακέλλους που έχετε ανοίξει στην
επιφάνεια εργασίας του υπολογιστή σας,είπε ο Τουμανίδης,ο Μαχαίρας ανέλαβε τη
διανομή ενώ το εμπόρευμα το έφερε ο Σκαραμανγκάς με μηχανάκι.Η παραλαβή έγινε
από καφετέρια της Δραπετσώνας
-Για τα πλοία;η επόμενη ερώτησή μου
Ο Χρήστου κόμπιασε λίγο και φρόντισε να τον διευκολύνει ο Σπανός,ήθελε να μου
δείξει ότι κατά βάθος ήταν ακόμα με το μέρος μου
-Τσεκάραμε τα νηολόγια των τελευταίων ημερών,είπε και μου έδωσε λίγα συρραμένα
χαρτιά,μπορείτε να τα κοιτάξετε ένα ένα τα ονόματα αλλά μάλλον θα σταθείτε σε
κάποιο ήδη γνωστό,Λιμάνι Ελευσίνας,Βίνους Ι μεθαύριο αναχωρεί για Νάπολι,
Μασσαλία και Αμβέρσα,μεταφέρει σιτάρι και κάρβουνο,επίσημα τουλάχιστον
Κουνάω το κεφάλι μου σε ένα υπηρεσιακό «ευχαριστώ».
-Ακόμα δεν έχουμε το οκ για να συννενοηθούμε με το λιμενικό και να το
ερευνήσουμε,είπε ο Χρήστου,αλλά έχω κι άλλα δυσκοίλια νέα
Μάντεψα πως κάπου θα είχε σκοντάψει αλλά το πρόβλημα ήταν πως το εμπόδιο που
είχε βρεί του φαινόταν ανυπέρβλητο
-Δε μπορούμε να παρακολουθήσουμε το τηλέφωνο του ΓΓΑ,μας έκοψαν
-Άρα δε μπορούμε να τον συνδέσουμε με τον Τσαγκάρη,ο Φακλής τι σας είπε;
Κοιτάχτηκαν μεταξύ τους για να δουν ποιος θα έπαιρνε την ευθύνη
-Πως για την ώρα τέτοιου είδους πρόσωπα σαν τον ΓΓΑ είναι «Απαγορευμένη Πε-
ριοχή»,αυτό επί λέξει,ο Σπανός έδωσε την απάντηση

592
 Γραφεία Sports4Ever
Η είδηση έχει έρθει τηλεφωνικά στον Ασβεστόπουλο και η αποκλειστικότητα είναι
βέβαιη,ο Σοφράς τήρησε και με το παραπάνω το λόγο του. «Ο Μαρτίνος σπάει και ο
Εισαγγελέας προσπαθεί να τον βοηθήσει,οι μπάτσοι πάνε να μας τα χαλάσουν λίγο
αλλά ξέρεις τώρα,θέλουν να δείξουν κι αυτοί ότι είναι αργόμισθοι».
-Ταρακούνημα σε τέτοια κατάσταση;
-Μη φανταστείς τίποτα φοβερό,ξεκαθάρισε ο Σοφράς,μόνο τα κλασσικά «αν δεν
μιλήσεις θα την πληρώσεις μόνο εσύ».Ο μικρός κλαψουρίζει για τη μεταγραφή αλλά
έχουν πέσει από πάνω συγγενείς και φίλοι και τον ενθαρύνουν.Έμαθα ακόμα ότι και
ο υφυπουργός αθλητισμού θα τον έχει ως πρότυπο αθλητή που τολμάει να σπάσει τη
σιωπή του.
Ο Ασβεστόπουλος αμφέβαλλε κάπως για το τελευταίο
-Έστειλα και τη φωτογραφία του μπράβου μήπως τον αναγνωρίσουν οι γονείς του
Φαλάρα
-Θα τους καλέσει κι αυτούς ο ανακριτής,είπε ο Σοφράς,φουκαράδες!
-Κανένας άλλος πρόθυμος;ρώτησε ο Ασβεστόπουλος
-Δε ξέρω κάτι άλλο,αλλά λογικά εσύ έχεις αρκετούς
-Θέλουν ακόμα εγγυήσεις,ο δημοσιογράφος δεν ακούγεται απογοητευμένος δεν πε-
τάει όμως κι από τη χαρά του,χωρίς ονόματα θα γράψω για το τσουνάμι από-
καλύψεων που έρχεται.Πάνω κάτω τα ίδια και στο Ρέθυμνο μου τηλεφώνησαν πριν
από λίγο
-Δηλαδή;
-Δηλαδή εκεί η πίεση είναι ακόμα μεγαλύτερη κι έχουν καλέσει ένα σωρό κόσμο από
φροντιστές μέχρι ιατρικό τημ,προπονητές,υπαλλήλους γηπέδων,αστυνομικούς.Όλοι
οι φάκελοι της εκεί υπόθεσης τώρα που ξανάνοιξαν παρουσιάζουν τρύπες.Να δεις
που θα ελεγχθούν τηλεφωνικές συνδιαλέξεις και τραπεζικοί λογαριασμοί.
-Και γι’αυτά έχεις την αποκλειστικότητα;
-Μπορεί,ως τώρα δεν είδα πουθενά γραμμένο κάτι σχετικό
-Σ’αφήνω να ξεκινήσεις
Ο Ασβεστόπουλος διαβάζει και γράφει πυρετωδώς,αναφέρεται και πάλι στα Γιάννενα
και στο Ρέθυμνο χωρίς ονόματα αλλα με αρκετά υποννοούμενα σχετικά με αποκαλύ-
ψεις που έρχονται γύρω από υποθέσεις που «κάποιοι μάλλον ήθελαν να ξεχάσουν
ενώ κάποιοι άλλοι σίγουρα ήθελαν να κρύψουν».Αναρωτιέται αν υπήρχαν όντως
άνθρωποι του νόμου και της δικαιοσύνης ανακατεμένοι,ενώ δε λείπει η αναφορά σε
ανθρώπους που βρήκαν το θάρρος να μιλήσουν.Λίγο καλογυαλισμένο αλλά αρκετά
προκλητικό ώστε να σε κάνει να θες να διαβάσεις τη συνέχεια.Ο διευθυντής
σύνταξης βγαίνει από το γραφείο του αναψοκοκιννισμένος.
-Δε σε απείλησε κάποιος με μήνυση έτσι; Ο Ασβεστόπουλος κάνει χιούμορ
-Έμαθες για το μπάτσο που πιάσανε να κάνει τον νταβατζή και το βαποράκι;
Ο Ασβεστόπουλος είναι ήδη πολύ απασχολημένος για να ασχοληθεί
-Ξέρεις καλύτερα από μένα ότι θα το βάλουμε σε ένα μικρό κομμάτι στο κάτω μέρος
της κεντρικής σελίδας,είπε αδιάφορα,όσοι θέλουν να διαβάσουν αστυνομικό ρεπορ-
ταζ….
-Αμ εδώ είναι το θέμα Βαγγελάκη,ο διευθυντής σκουπίζει με την ανάστροφη του
χεριού του τον ιδρώτα στο κούτελο,οι μπάτσοι ήταν δύο,το Εσωτερικών Υποθέσεων
συνέλλαβε τον έναν και ο άλλος τους ξέφυγε αλλά θα τον πιάσουν είναι σίγουροι,επι-
σης το ζουμί είναι πως αυτοί οι δύο μάλλον είχαν σχέσεις με τον Βασίλη Τσαγκάρη
Το σοκ είναι δυνατό κι ο δημοσιογράφος αισθάνεται ακόμα και τα γεννητικά του
όργανα να μουδιάζουν
-Όχι ρε πούστη!

593
-Μπορείς να το τσεκάρεις με το φίλαράκι σου τον Αστυνόμο;
Ο Αθανασάκος σίγουρα ήξερε και ο Ασβεστόπουλος έγνεψε πως θα τηλεφωνούσε
-Εσένα ποιος σε πληροφόρησε;
Ο διευθυντής έκανε μια αστεία μίμηση επαρμένου αριστοκράτη
-Έχουμε κι εμείς τις πηγές μας νιάνιαρο,τελειώνεις με τα αναβολικά;
-Πες καλύτερα πως τώρα αρχίζω..
Ο διευθυντής κουνάει το κεφάλι
-Στείλε και κανέναν μικρότερο να κάνει το χαμαλίκι εσένα σε θέλω εδώ
-Πριν λίγο με είπες νιάνιαρο,του θύμισε ο Ασβεστόπουλος
-Και σπασαρχίδη σε λέω αλλά αυτό δε σε σταμάτησε.
Ο δημοσιογράφος ήξερε πως για να μην αποκαλύπτει τη πηγή του ο διευθυντής
πιθανόν αυτή η πηγή να ήταν μιας ή δύο χρήσεων,που σημαίνει «ξεχάστε με αν σας
χρειαστώ θα σας πάρω εγώ».Πολλοί μέσα στην αστυνομία λειτουργούσαν έτσι και
στις ένοπλες δυνάμεις επίσης.Κανείς δεν ήθελε να είναι το καρφί,ειδικά αξιωματικοί
με πετυχημένη καριέρα που κυνηγούσαν συνέχεια την άνοδο.Με καλή αμοιβή από
μυστικά κονδύλια των ΜΜΕ μπορούσαν να δώσουν σημαντικότατες πληροφορίες
χωρις κανένας να κινδυνεύει να γίνει ρεζίλι ή να δεχτεί μήνυση.Ο Ασβεστόπουλος
τσεκάρει,σβήνει,γράφει και κοπανάει τα πλήκτρα μισοθυμωμένος,μισοεκστασιασμέ-
νος και απορρημένος.Ο αστυνομικός που έδωσε τις πληροφορίες στον διευθυντή
σίγουρα δεν ήταν υψηλόβαθμος,αυτοί ήθελαν τις κάμερες και την στήλη που να τρα-
βάει την προσοχή,όπως επίσης κι έναν ικανοποιητικό χώρο σε μια ιστοσελίδα.Τελει-
ώνει το άρθρο,αποστολή στην επιμέλεια και αναζήτηση στις ιστοσελίδες πολιτικών
ειδήσεων,κοινωνικά,αστυνομικό ρεπορτάζ.Λίγα πράγματα,τα γνωστά για «σύλληψη
τις επόμενες ώρες», «παραδειγματική τιμωρία», «η ΕΛ ΑΣ δείχνει πως χτυπά την
διαφθορα απ’όπου κι αν προέρχεται»,ούτε ονόματα ούτε φωτογραφίες,λογικό.Τηλέ-
φωνο στον Αθανασάκο
Joyride
-Είπαμε όχι το κανονικό κινητό σου εδώ,ο Νικολάκης είναι ο «αντ’αυτού» τώρα που
λείπει ο Πεφάνης και βγάζει τα αποθημένα του,πάντως μου έκανε εντύπωση ότι πήρε
χαμπάρι πως είχα και την άλλη συσκευή επάνω μου
-Περιμένω τηλέφωνο σπό το δικηγόρο μου,ώρες Αγγλίας καταλαβαίνεις
Ο Νικολάκης μαλακώνει κάπως
-Ναι αλλά όχι πολλές κουβέντες
-Εννοείται,συμφωνώ με κούνημα του κεφαλιού.
Δε μπορώ να πάρω τον Νάσο και δε μπορώ να πάρω τη Χριστίνα,εδώ και οι τοίχοι
έχουν μάτια κι αν φανώ πολύ προσεκτικός θα κινήσω υποψίες,τηλεφωνώ πράγματι
στον δικηγόρο,μιλάω αγγλικά άρα κανείς δε θα ενδιαφερθεί σε περίπτωση που θε-
λήσει να με τσεκάρει.Ένα γκαρσόνι,μια γκόμενα για τα λουλούδια κι ένας που τσεκά-
ρει τον ήχο κοιτούν προς το μέρος μου διακριτικά.Εγώ ανάμεσα στα τραπέζια σα να
μην έχω να κρύψω τίποτα,τα βλέμματα τα παρατάνε σε ένα λεπτό
-Ο λογιστής σου μου είπε ότι θες ξεκούραση,ο δικηγόρος εντελώς επαγγελματίας και
εντελώς ψυχρός κάτι τέτοιους τύπους σατίριζαν συχνά οι Μόντυ Πάϊθον στο Ιπτά-
μενο Τσίρκο τους αυτή τη στιγμή κανένας δε θέλει να σατιρίσει κανέναν,Στέφανος
νομίζω ότι βιάζεσαι να πάρεις αποφάσεις η γυναίκα δεν έχει καμία ιδέα…
-Όχι δεν έχει ιδέα από κλαμπ αλλά αυτό το κομμάτι θα είναι δικό μου, εκείνη και η
κόρη τους απλώς θα έχουν μερίδιο
Με το λογιστή θα είχαν μεγάλη συζήτηση και πολλές απορίες,χώρια το ότι θα είχαν
μιλήσει και με τον Βρεττό
-Ο ξαδελφός σου τι λέει; Ρώτησε ο δικηγόρος
-Θα συμφωνήσει

594
-Θα..θα…δε καταλαβαίνω γιατί βιάζεσαι,άσε λίγο να….
-Δεν έχω άλλο χρόνο,τον έκοψα,πιέζομαι και σας πιέζω αυτό είναι όλο,γαμώ το για
Αγγλία μιλάμε,ούτε καν η υπόγραφή μου δε θα είναι πρόβλημα μπορώ να πάρω
γνήσιο ή να στείλω και ηλεκτρονική
-ΟΚ, αφού το έχεις σκεφτεί….
Η συνομιλία τελειώνει,μήνυμα από τη Χριστίνα-τρείς κλίσεις,πονάει ο λαιμός μου,
από τον πατέρα μου τίποτα,ούτε και από τον Βρεττό,ένα μόνο από τον Λεωνίδα «Η
Ερμίνια είχε κάτι πονάκια όλα καλά τώρα,ελπίζω κι εσύ οκ αλλά ανησυχώ ρε
μαλάκα».Η πελατεία ελάχιστη κι απόψε,κι εγώ πάλι στο μπαρ να επιβλέπω ο
Νικολάκης στο γραφείο του Πεφάνη να κοροϊδεύει τον εαυτό του.Ούτε ο Κουμάνι,
ούτε ο Ρώσος, ούτε ο Πεφάνης,κάτι σοβαρό έχει συμβεί.
-
-Βγάλαμε άκρη και με τον άλλον που ψάχναμε,είπε ο Τουμανίδης
Απευθύνεται σε μένα,εγώ εξακολουθώ να παρατηρώ τον Σπανό αφού εξασφαλίσω
πρώτα την αφοσίωση του σε ότι κάνει έτσι ώστε να είναι απασχολημένος
-Συγγνώμη ποιόν;
-Αυτόν που είχατε τη φωτογραφία του,εξήγησε ο Τουμανίδης,Νίκος Τρούσιας όχι
τίποτα σπουδαίο αλλά είχε συλληφθεί μια φορά για κάποια επεισοδια στη φυσούνα
του Αλκαζάρ σε ένα ματς κυπέλλου ανάμεσα στη Λάρισα και στα Τρίκαλα,φραστική
επίθεση στο διαιτητή και στον βοηθό του.Ο Πεφάνης ξεκίνησε τα επεισόδια και ο
άλλος σιγοντάρισε, ο Πεφάνης τότε είχε αναλάβει να φέρει παίχτες στα Τρίκαλα
αλλά θεώρησε πως ο διαιτητής αβαντάρισε τη Λάρισα,προστάτευε την επένδυσή του
και το γραφείο του.
-Για ψάξε και για συγγένεια με τον Πεφάνη,είπα
Ο Τουμανίδης χρειάζεται ύπνο αλλά δε δυσανασχετεί
-Άσ’το θα το ψάξω εγώ,του είπα φιλικά,έχεις ξεπατωθεί
-Βαστάω ακόμα κύριε Αστυνόμε,το χαμόγελό του άλλα έδειχνε
-
Ο Κώστας Τζάφος είναι ο μόνος από τους καλεσμένους στο κότερο του Μάριου
Παναγόπουλου που παρακολουθεί τηλεόραση
-Τα επεισόδια τόσο στη Βικτώρια όσο και στον Άγιο Νικόλαο Όλια δεν έχουν πάρει
ακόμα μεγάλη έκταση, ο δημοσιογράφος είναι χρόνια στο δρόμο και δεν έχει το
θεατρικό ύφος άλλων συναδέλφων του,οι κάτοικοι των συγκεκριμένων περιοχών
δηλώνουν αγανακτισμένοι και ορισμένοι από αυτούς μας είπαν πριν λίγα λεπτά πως
ήξεραν από καιρό την ύποπτη δράση των δύο αστυνομικών και είχαν κάνει καταγ-
γελίες σε αστυνομικά τμήματα
-Γαμημένοι νεοναζί…κρεμάλα μουνόκυλαααα,ένας νεαρός μακρυμάλλης με μπαν-
τανα στο κεφάλι πετάγεται μπροστά στη κάμερα
Το καθωσπρέπει επαγγελματικό ύφος της Όλιας φανερώνει δυσφορία για τον νεαρό ο
ήχος χαμηλώνει καλού κακού και μόλις ο εξαφανίζεται από το πλάνο ο ρεπόρτερ
ελεύθερος και πάλι να μιλήσει.Στο βάθος διαδηλωτες να φωνάζουν συνθήματα κατά
της αστυνομίας,υπέρ των μεταναστών και να εκτοξεύουν απειλές κατά των μελών της
Εθνικής Φλόγας.Ανάβουν και καπνογόνα
-Θα έχουμε μεγάλη νύχτα Ευγένιε,είπε η Όλια με τη δυσφορία να μεγαλώνει, οι
νεαροί αντιεξουσιαστές θέλουν να παρουν το….
-Χαμήλωσέ το ρε Κώστα, ο Παναγόπουλος δυσανασχετεί κι αυτός
-Γιατί δε λέτε τα ονόματα των μπάτσων;ρώτησε ο Τζάφος
-Για όνομα του Χριστού δικηγόρος είσαι,γκρίνιαξε ο Παναγόπουλος
-Όχι στη τηλεόραση σε μας εννοώ,ο Τζάφος χαρίζει ένα προεκλογικό χαμόγελο
-Έχουμε σημαντικά πράγματα απόψε για να χάνουμε την ώρα μας με αυτούς τους

595
κρετίνους, είπε ένας άντρας με κατάλευκα μαλλιά και άψογη χωρίστρα
Ο Τζάφος δείχνει με νόημα ότι συμφωνεί
-Οι υπόλοιποι διαγωνιζόμενοι θα προσβάλουν την απόφαση είπε ο ασπρομάλλης
στον Παναγόπουλο αλλά δε πρέπει να ανησυχείς,τα έργα είναι 1000% δικά σου και
θα πορευτείτε μια χαρά με τον Μακρή. Η ΕΕ μετά την τελευταία αξιολόγηση θα
εγκρίνει το κονδύλι της ανάπλασης
-Κι από το Συμβούλιο Της Επικρατείας είμαστε ΟΚ φαντάζομαι,είπε ο Πανα-
γόπουλος που έριξε πάνω του ένα ελαφρύ άσπρο μπουφάν
-Εντελώς, βεβαίωσε ο ασπρομάλλης,καημένε Αναστασιάδη ήσουν δήμαρχος σε
δύσκολες εποχές τότε η αξιολόγηση ήταν αρνητική
-Έγινε πριν της ώρας της και η τωρινή πήρε το χρόνο της,σχολίασε ο Τζάφος και
άνοιξε ένα κουτί μπύρας,σα Γενικός Γραμματέας Δημοσίων Έργων θα έπρεπε να
είστε καλύτερα πληροφορημένος
Ο Γενικός δεν εκτίμησε και ιδιαίτερα το αστείο και ο Παναγόπουλος αγριοκοίταξε
τον Τζάφο
-Ο Ιάκωβος άργησε,είπε ο Γενικός κοιτώντας το ρολόι του
-Μίλησα και με τους Σοσιαλιστές φίλους μας,είπε ο Τζάφος πίνοντας μια γουλιά από
τη μπύρα του,είναι πρόθυμοι λέει να μας στηρίξουν στο δεύτερο γύρο αν αυτός υπ-
άρξει αρκει να βγουν από τη μέση οι «ξυρισμένοι». Εγώ έχω μιλήσει και με αυτούς κι
αν είναι να τους πετάξουμε έξω θα χρειαστώ τη βοήθεια του καναλιού.
-Την έχεις,είπε ξερά ο Παναγόπουλος,και της εφημερίδας.Υπάρχουν ουκ ολίγα άπλυ-
τα τους στη φόρα
-Καλά ας μην υπερβάλουμε,είπε ο Γενικός,μέχρι τον δεύτερο γύρο- αν γίνει-έχουμε
καιρό για συμμαχίες
-Στους Σοσιαλιστές χρωστάω,είπε ο Παναγόπουλος,στους ναζί όχι
-Ναι αλλά δε θέλουμε εντάσεις,επέμεινε ο Γενικός
-Ο Πειραιάς κοιτά το μέλλον…,μουρμούρισε ο Τζάφος και ήπιε άλλη μια γουλιά
Βήματα βιαστικά,κάποιος έχει ανέβει στο κότερο για λίγα δευτερόλεπτα η καρδιά του
Παναγόπουλου χτυπά δυνατά,είναι ο Ιάκωβος Μακρής
-Με συγχωρείτε που άργησα
-Ότι λέγαμε για δεύτερους γύρους και συμμαχίες,είπε ο Τζάφος
Ο Μακρής βολεύτηκε σε μια καρέκλα και δεν έχασε χρόνο
-Ο χοντρός τρέμει με την παραίτηση του γαμπρού σου,είπε στον Παναγόπουλο
Ο εργολάβος σηκώνει αδιάφορα τους ώμους
-Ελπίζω ο διάδοχος να είναι δικός μας,είπε με νόημα ο Μακρής
-Δε θα μιλήσουμε για μπάλα απόψε Ιάκωβε,είπε ο Παναγόπουλος, ο γαμπρός μου
κούνησε μαντήλι και σε παρακαλώ οι παρέες με τον χοντρό να λάβουν τέλος
Ο Μακρής ξεφυσά και περιποιείται τα μαλλιά του με τα δάχτυλα,σκέφτεται πριν να
μιλήσει,κοιτάζει και τους υπόλοιπους σαν να τον εμποδίζουν
-Ξέρεις Μάριε….
-Θα μας πεις για τον Μπίλαρο Τσαγκάρη,είπε ο Τζάφος υφώνοντας το κουτί της
μπύρας σα να έκανε πρόποση
Τώρα τον αγριοκοίταξε και ο Μακρής
-Κοίτα Κωστή δεν έχω όρεξη….
-Ήρεμα,ο Παναγόπουλος κουνώντας τα χέρια διακόπτει τη πιθανή λογομαχία, ο
Τσαγκάρης θα θαφτεί κάτω από τις παλιές του αμαρτίες τώρα που έχουν ξανανοίξει
οι φάκελλοι με τις υποθέσεις του, τα παιδιά της εφημερίδας και του κανάλιου έμαθαν
από την εισαγγελία ότι είναι έτοιμοι να καταθέσουν αρκετοί μάρτυρες πως ο Τσαγ-
κάρης εκβίαζε,απειλούσε,δωροδοκούσε,έστηνε ματς και πουλούσε αναβολικά.
-Και δεν τα έκανε μόνος του,είπε ο Τζάφος,ο Πεφάνης ήταν φιλαράκι του τότε οπότε

596
ίσως αρχίζουν να ξεσκονίζουν κι άλλα ράφια
Ο δικηγόρος κοιτάζει τον Μακρή χωρίς ίχνος πονηριάς ενώ ο Γενικός παριστάνει τον
ανήξερο θεωρώντας ότι καλύτερα να τα βρουν οι τρείς τους χωρίς να ανακατεφθεί
-Ο Πεφάνης δεν είναι πρόβλημα,είπε ο Μακρής,ξέρει το συμφέρον του
-Το δικό του συμφέρον,σχολίασε ο Τζάφος,δεν είμαι σίγουρος ότι έχει καταλάβει το
δικό μας.Γνωρίζει πως πρέπει να κόψει τα ανακατέματα με διαιτητές,εμφανίσεις στην
ΕΠΟ,εμπρηστικές δηλώσεις και περίεργες μεταγραφές;Όσο ο Χριστοδούλου, ο Καρ-
ζής και ο Γιωτίδης συμμαχούν εναντίον σου αυτόν θα βάζουν μπροστά,ειδικά ο
Καρζής που έχει και δικό του άνθρωπο στις δημοτικές εκλογές,τα τελευταία γκάλοπ
τον δείχνουν ανεβασμένο, δεν φοβάμαι αυτόν βέβαια,άλλους φοβάμαι.
-Ποιους ρε Κώστα; ο Μακρής αρχίζει να νοιώθει λίγο άβολα με την τροπή της
κουβέντας
Ο Τζάφος τελειώνει τη μπύρα του,καταπίνει προσεκτικά ένα ρέψιμο και συνεχίζει
-Ο Καρζής πρόκειται να κάνει δωρεά διακοσίων χιλιάδων ευρώ στο Δήμο Πειραιά
για να βοηθήσει σε έργα ανάπλασης,φυσικά δε το κάνει έτσι ξαφνικά αλλά γιατί
πατάει πάνω σε παλιά δεξιά ιστορικά στελέχη που ναι μεν δεν είναι στη κυβέρνηση
είτε λόγω ηλικίας είτε λόγω ψήφων αλλά όλοι ξέρουμε ότι τη δύναμή τους ακόμα την
έχουν,σκέψου μόνο χάρη σε ποιους πέρασαν οι τελευταίες αναθεωρήσεις του Συν-
τάγματος!Οι φιλίες του Καρζή είναι δυνατές και οι επισκέψεις στον Πατριάρχη στην
Κωνσταντινούπολη λόγω ΑΕΚ ή τα ταξίδια στις χαμένες πατρίδες αρχίζουν να
τονώνουν τον πατριωτισμό των ξυρισμένων δε θέλει και πολύ το πράγμα για να γείρει
Χώρια τα σχέδια που έχει δώσει για αξιοποίηση εγκαταλελειμένων οικοπέδων σε
Πειραιά και Δραπετσώνα,τα ξέρετε κύριε Γενικέ έτσι δεν είναι;
Ο Γενικός κάπως αμήχανος αλλά όχι ταραγμένος,ο Παναγόπουλος και ο Μακρής πε-
ριμένουν απάντηση
-Το ξέρω αλλά αυτό δε σημαίνει….
-Τα γκάλοπ στη Δραπετσώνα άλλα λένε,επέμεινε ο Τζάφος,συν το πρόγραμμα για
την ιδιωτικοποίηση του ΟΛΠ το οποίο πλασσάρει σε συνεργασία με την Αμερικανο-
Σουηδική εταιρεία,μαζί με ένα πρόγραμμα μηχανογράφησης που χρησιμοποιείται από
αρκετά λιμάνια ανα τον κόσμο και θυμίζω πως είναι και φθηνότερο από αυτό που
κουβαλάνε μαζί τους οι Κινέζοι μας.
Ο Μακρής ξαναδιορθώνει τα μαλλιά του κι αυτή τη φορά χαμογελά
-Οι Κινέζοι είναι ήδη έτοιμοι, έχουν την καλύτερη προσφορά
-Αυτό είναι εξακριβωμένο,είπε ο Γενικός,χώρια το ότι ο Ιάκωβος είναι παιδί του
Πειραιά και ο Καρζής όχι,αυτά παίζουν ρόλο ακόμα,εσύ πάλι έχεις ένα ιστορικό με
κοινωνικούς αγώνες και οι Πειραιώτες το λατρεύουν αυτό ειδικά οι παλιοί
-Καλά μην υπερβάλλεις, επεμβαίνει ο Παναγόπουλος, έχουν ψηφίσει Θεσσαλονικιό
μπασκετμπολίστα για δήμαρχο.Η κουβέντα για ανάπλαση με πάρκα,παιδότοπους,
αθλητικά κέντρα και σχολεία έχει ξεκινήσει από τότε που ο Παπανδρέου χαροπάλευε
στο Χέρφιλντ και κανείς δεν έχει κάνει τίποτα ως τώρα,εμείς έχουμε μπει με το
καλύτερο πλάνο η κοινοπραξία με την οποία συνεργάζεται ο Καρζής έχει μέτοχο που
κατηγορήθηκε δύο φορές για φοροδιαφυγή
Ο Τζάφος ακούει υπομονετικά και κουνάει το κεφάλι
-Και ο Χριστοδούλου έχει κατηγορηθεί για φοροδιαφυγή,είπε,όπως επίσης και για
ρύπανση θαλάσσιου χώρου επειδή το πετρελαιοφόρο του δεν τηρούσε τους κανόνες
αλλά και τον Παναθηναϊκό αγόρασε ενώ το κανάλι και ο σταθμός του τα πάνε
περίφημα στις ακροαματικότητες
-Που κολλάει αυτός τώρα; ο Γενικός ψάχνει μάλλον για ποτήρι νερό και ο
Παναγόπουλος του δείχνει το ντουλαπάκι με τα σκεύη και το ψυγείο,σελφ σέρβις
-Κολλάει στο ότι συνδέει συνέχεια τον Πεφάνη με τον Ιάκωβο και το πρωτάθλημα

597
μόλις έχει ξεκινήσει,στις αθλητικές τηλεοπτικές του εκπομπές παίζει συνέχεια
βιντεάκια με φάσεις στις οποίες ο διαιτητής ευνοεί Ολυμπιακό,οκ τις φάσεις των
άλλων τις καταπίνει αλλά στο επικοινωνιακό κομμάτι είναι μπροστά.Επιπλέον έχει κι
εκείνο τον πρώην αρχιδιαιτητή που κινδυνολογεί συνέχεια
-Ε καλά τώρα,χαμογέλασε ο Παναγόπουλος,αυτός ήταν βασιλιάς επί δυναστείας
Παναθηναϊκου ποιος τον παίρνει σοβαρά
-Η αντιπολίτευση,απάντησε ο Τζάφος,αφού το βλέπετε πως ακόμα και τα ΜΜΕ τους
τον χρησιμοποιούν για να δείξουν πως οι «εκλεκτοι επιχειρηματίες» της κυβέρνησης
δε παίζουν καθαρά ούτε και στο γήπεδο,πόσο περισσότερο στις ιδιωτικοποιήσεις.
-Τα ΜΜΕ του Χριστοδούλου ξεσκίζουν την αντιπολίτευση περισσότερο απ’όλους,
είπε ο Γενικός,περιμέναμε λίγη παραπάνω υποστήριξη σε αυτόν το τομέα από σένα
Μάριε
Ο Παναγόπουλος αδιαφορεί και συνοψίζει
-Ο Κώστας έχει κάποιο δίκιο,θα πρέπει κι εμείς να ασχοληθούμε λίγο πιο δυναμικά
με την εκκαθάριση του Πειραιά και να διώξουμε και τις μύγες από πάνω μας.
-Πόσο πιο δυναμικά,παραπονιέται ο Γενικός,η μισή ΕΛ.ΑΣ με αυτό ασχολείται ενώ
με τη «σκούπα» στην Αθήνα δυο-τρεις μέρες κράτησε το πανηγύρι.Από τη μία εσείς
που θέλετε τον Δήμο από την άλλη μια παρέα δικαστικών που έχει πολιτικές βλέψεις
ο κόσμος μια χαρά ξεκαθάρισμα βλέπει.Όταν τελειώσουμε με τον Τσαγκάρη βγαίνει
ο Κώστας παντού συγχαίρει του πάντες και μαζί με τον Ιάκωβο κάνουν κοινές εμ-
φανίσεις.
-Θα προτιμούσα κι εγώ να τελειώναμε με τον Πεφάνη,είπε ο Τζάφος
-Αφήστε τον σε μένα αυτόν,είπε ο Μακρής
-Ναι αλλά να πάψει να είναι τόσο προκλητικός και να κόψει και τις αβάντες στην
ομάδα σου Ιάκωβε,ο Γενικός μισοαστεία – μισοσοβαρά
-Γκρίνια,σχολιάσε λίγο πιο εύθυμα ο εφοπλιστής
-Παναθηναϊκός είμαι, αυτό που γίνεται με την ΕΠΟ είναι προκλητικό
Ο Παναγόπουλος πιάνει το υπονοούμενο
-Αυτή είναι ήδη φροντισμένη,είπε
-Κι εκεί πρέπει να έχουμε το νου μας στις εκλογές,παρεμβαίνει ο Μακρής,ο γαμπρός
σου ας έχει το νου του,αν τις χάσει
Ο Παναγόπουλος ήδη έχει βαρεθεί την κουβέντα και σκέφτεται πως δεν τον νοιάζει
καθόλου αν χαθούν οι εκλογές στην ΕΠΟ,δεν τον νοιάζει καθόλου αν διαλυθεί το
Ελληνικό ποδόσφαιρο.Ο Εργολάβος σκέφτεται από τώρα τα κονδύλια,τις αναγκαίες
καθυστερήσεις,τα έκτακτα έξοδα που θα προκύψουν κι ένα υπερτιμολογημένο έργο
που θα έχει μετατρέψει τον Πειραιά σε πραγματική Ευρωπαϊκή πόλη.Ανατριχιάζει
για λίγο όταν απροειδοποίητα τον επισκέπτεται η ανάμνηση από την παιδική του
ηλικία,ο «τυφλός» βομβαρδισμός της πόλης από τους συμμάχους στις 11 Ιανουαρίου
1944,κανένας στρατηγικός στόχος,συναγερμός που κρατάει παραπάνω από μία ώρα,
η γιαγιά που εξαφανίζεται «γιαγιά…γιαγιά»,τα αεροπλάνα να κάνουν μόνο λίγους
κύκλους και δεν προλαβαίνουν όλοι να πάνε στα καταφύγια, «γιαγιά..γιαγιά», ουρλι-
αχτά,σκόνη,πέτρες θόρυβος,φωτιές, «θα πας στη κόλαση αν πεις ψέμματα» έλεγε η
γιαγιά αλλά χαμογελούσε από την κουνιστή της πολυθρόνα,δεν είχε πει ψέμματα
αλλά είχε πάει στη κόλαση,έτσι ήταν η κόλαση,φωτιές,τρόμος και ουρλιαχτά.Στην
αγκαλιά της μάνας του στο καταφύγιο,το γειτονόπουλο ο Πρόδρομος δεν τα
κατάφερε είπαν κάποιοι,τι δεν κατάφερε;Κλάματα,φωνές και πάλι, «σσσσς ησύχασε»
, «δεν έχω πει ψέματα μαμά»,η γη τρέμει κι εκείνος ξέρει ότι θα πεθάνει, «μα γιατί
χτυπούν εδώ;» ο κύριος Λάκης ο μπακάλης σταυροκοπιέται, «γιαγιά..γιαγιά». Στα-
ματάει το τρέμουλο και μαζί του ο συναγερμός.Η κόλαση παραμένει εκεί κι αυτό
είναι άδικο αφού δεν είχε πει ψέμματα.Επτακόσιοι νεκροί αλλά μόνο 492 ονόματα

598
γραμμένα στο ταφολόγειο του νεκροταφείου Αναστάεως στο Κερατσίνι το όνομα της
Αλεξάνδρας Παναγοπούλου δεν είναι μέσα σε αυτά.
-
Εξηγώ στον Ασβεστόπουλο ότι ακόμα δεν μπορώ να του πω και πάρα πολλά πράγ-
ματα γιατί επίσημα δεν έχει βγει τίποτα προς τα έξω αλλά τον αφήνω να καταλάβει
πως οι βρώμικοι μπάτσοι δούλευαν και για τα δύο στρατόπεδα.Ο Καβαλιεράτος με
τον Βαραδά έχουν μπει στο γραφείο και σωριάζονται στις καρέκλες τους,πρώτος
μιλάει ο Καβαλιεράτος
-Απίστευτος τζίφος,θυμωμένο ξεφύσημα,ο Σκαραμανγκάς έμεινε για λίγο στη γωνιά
του και ύστερα τη κοπάνησε,ούτε σπρώξιμο ούτε τίποτα ενώ το περίεργο είναι ότι τα
μάζεψε άρον άρον
-Δεν τον ειδοποίησε κανένας τηλεφωνικά,σχολίασε κάποιος από την ΕΥΠ,ότι επαφές
είχε σήμερα αφορούσαν το κόμμα του
-Με ποιόν συναντήθηκε πριν να φύγει;ρώτησα
-Με τον Μπόσκο,είπε ο Βαραδάς,σα να διαπληκτίστηκαν,μάλλον ο Πολωνός «τα
πήρε» επειδή δε θα κυκλοφορούσαν πράμα
-Ο Σκαραμανγκάς πως ήταν;συνέχισα τις ερωτήσεις μου,τσαντισμένος ή ψύχραιμος;
Ο Καβαλιεράτος και ο Βαραδάς κοιτάζονται μεταξύ τους,μου απαντά ο πρώτος
-Στην αρχή λίγο εκνευρισμένος και μετά ψύχραιμος
-Ο άλλος ήταν στην πρίζα,είπε ο Βαραδάς
-Ξέρουν,μουρμούρισα
-Ξέρουν τι κύριε Αστυνόμε; Ο Καβαλιεράτος κάπως ανήσυχος ίσως να φοβάται πως
τον πήραν χαμπάρι
-Ξέρουν τι έγινε με τους δικούς μας,εξήγησα,του τα σφύριξε ο Μπόσκο που έχει
επαφές με τον Περδικάρη,ο Πολωνός τα κάνει επάνω του και ζητάει καταφύγιο,μαζί
με το καταφύγιο πιθανόν να θέλει να προσφέρει και υπηρεσίες.Φάνηκε κάποιο από τα
άλλα πρεζάκια;
Λίγα δευτερόλεπτα σιωπής
-Όχι,απαντά ο Βαραδάς συνειδητοποιώντας και ο ίδιος πως δεν το είχε προσέξει
-Αυτό είναι,είπα,βγήκε το έκτακτο παράρτημα,όχι κυκλοφορία απόψε μέχρι να δουν
τι θα κάνουν,και ο λόγος πήγε από στόμα σε στόμα,κάποιος φρόντισε γι’αυτό ώστε
να ειδοποιηθούν όλοι
-Ο Τσαγκάρης;ρώτησε ο Χρήστου
-Αμφιβάλλω,είπα
-Βρήκαμε που ανήκει το τηλέφωνο με το οποίο συνομίλησε ο Καπετανίδης,είπε ο
Σπανός παίρνοντας τα κοκκινισμένα μάτια του από τον υπολογιστή του,κάτοχος είναι
η Γκαλίνα Καβαλένκο,είχε συλληφθεί για κατοχή ναρκωτικών στον Άγιο Παν-
τελεήμωνα και είχε προτείνει σε αρχιφύλακα του Ηθων σεξ για να μην τη συλλάβει.
Απ’ότι βλέπω βγήκε πολύ γρήγορα γιατί δεν υπήρχαν αποδείξεις και τώρα εργάζεται
υπάλληλος σε φαγάδικο στη Θεμιστοκλέους στα Εξάρχεια
Κούνησα το κεφάλι μου «δεν υπήρχαν αποδείξεις»
-Σε ποιο τμήμα της πήγαν όταν την συνέλλαβαν; Ρώτησα
Ο Τουμανίδης γούρλωσε τα μάτια και άρχισε να χαμογελάει
-Στο ΑΤ Κυψέλης,είπε ο Σπανός παραξενεμένος,αφου…..
Σταμάτησε απότομα καταλαβαίνοντας τι είχε μόλις ανακαλύψει
-Τσεκάρετε ποιος την ανέλαβε και ποιος ήταν ο αρχιφύλακας ανάκρισης,επίσης να
μάθετε και ποιος ήταν ο επικεφαλής υπηρεσίας εκείνη τη μέρα.Περιττό να σας πω ότι
αύριο το πρωί θέλω να βρίσκεται εδώ η Καβαλένκο
Ο Τουμανίδης έχει βολέψει μια χαρά το χαμόγελο στο πρόσωπο του και αρχίζει
δουλειά ,ακριβώς εκείνη τη στιγμή ακούγεται σήμα από υποκλοπή συνομιλίας

599
-Αστυνόμε ο Καπετανίδης,είπε ο ΕΥΠ
Υποκλοπή συνομιλίας
Καπετανίδης : Δε θα με αφήσετε ξεκρέμαστο σου το λέω,κόψτε το λαιμό σας και
κάντε κάτι
Περδικάρης:Τι λε ρε ηλίθιε,εγώ αποφασίζω;Τι με πέρασες,κλείσε και θα σε
πάρω μετά
-Να και ο φίλος μας,θριαμβολογεί ο Χρήστου και ακολουθούν πανηγυρισμοί σχεδόν
από όλους
-Σσσσς,διακόπτω απότομα γιατί δε θέλω να χάσω λεπτό
Καπετανίδης : Ο χρόνος μου τελείωσε,τσεκάρουν τους συγγενείς και τους φίλους
πέρασα κι από τον άλλο το μαλάκα αλλά ήταν κλειστός και καλά….παλιοαρχίδι
και χάρη σε μένα είναι έξω!
Περδικάρης:Άσε να μιλήσω με τον άλλον,θα σε πάρω εγώ
Καπετανίδης :Όχι ρε,δε θα πάρεις κανέναν,έχω κατέβει στο κλασσικό μέρος θα
σε περιμένω εκεί,δε με νοιάζει αν θα έρθεις μόνος σου ή με παρέα,χέστηκα,θέλω
ρούχα, ταυτότητα και ότι άλλο μπορείς και να με κρύψεις…ξέρεις
Περδικάρης:Δε θα το δεχτεί ούτε με σφαίρες
Το ύφος του μπράβου δείχνει ότι θέλει να κερδίσει χρόνο
Καπετανίδης :Να δεχτεί αλλιώς θα έχουμε σοβαρό θέμα,θα με πιάσουν που θα με
πιάσουν οπότε δε χάνω τίποτα να παρουσιαστώ από μόνος μου και να τα κάνω
όλα πουτάνα
Περδικάρης:ΟΚ περιμενέ με τότε εκεί δε θα αργήσω
Τέλος συνομιλίας
Ο Περδικάρης έχει δεχτεί το τηλεφώνημα καθώς οδηγούσε άρα δε πρόκειται να πάει
σπίτι του,κάνω νόημα για να συνεχίσουν να παρακολουθούν το κινητό του.Η επόμενη
κλήση δεν αργεί
Περδικάρης:Έλα ρε
Άγνωστος : Καλώς τον,τι έκανα πάλι;
Το νούμερο του αγνώστου είναι σταθερό
Περδικάρης:Μπορούμε ένα μονόκλινο για κάποιον;
Δεν έχει πάρει σε ξενοδοχείο αυτό είναι βέβαιο,κανένας ξενοδόχος δε μιλάει έτσι,ο
Χρήστου πληκτρολογεί με μίσος και μου κάνει νόημα ότι κάτι βρήκε
Περδικάρης :Για απόψε,κανά δυό βράδια το πολύ, μετά είναι για τουρ
Άγνωστος : Δε γίνεται,έχω ακόμα τις δύο….περιμένω τα χαρτιά που να τον
βολέψω;
Περδικάρης:Έλα τώρα κάπου θα βρείς,βαλτον μαζί τους….
Άγνωστος :Πας καλά μωρέ,θες να μπω σε μπελάδες,ήδη είμαι και για να’χουμε
καλό ρώτημα μήπως είναι ο…
Περδικάρης : Σκάσε ρε!
Άγνωστος :Μίλα με τον δικό σου πρώτα
Περδικάρης :Μίλησα
Άγνωστος :Όχι σε μένα αυτά αδελφέ,αν είχες μιλήσει θα με είχε πάρει εκείνος
τώρα,κι εκείνος δε θα με χρησιμοποιούσε για μονόκλινο,έχει άλλες άκρες,το
πουτανοξενοδοχείο…
Περδικάρης : (ρουθουνίζει) καλά μαλάκα,θα τον πάρω και κανόνισε να γίνει έξω
φρενών τότε να σε δω πως θα κλαψουρίζεις πάλι
Άγνωστος :(αδύναμο γέλιο σιγουριάς) περιμένω κι ας …κλαψουρίσω
Τέλος συνομιλίας
-Το τηλέφωνο ανήκει στην επιχείρηση Χριστόφορος Χαραλαμπίδης & ΣΙΑ,είπε ο
Χρήστου,είναι μπαρ με ζωντανή μουσική και βρίσκεται στην Επονιτών κοντά στο

600
Καραϊσκάκη.Το μαγαζί λέγεται Βίργκο
-Δεσύλας και Φωτίου,κατευθείαν στο Βίργκο με διακριτική παρουσία,διέταξα,ειδο-
ποιείστε και περιπολικό να βρίσκεται σε κοντινή απόσταση εν ανάγκη μιλήστε με ΑΤ
Ρέντη,Καμινίων, ή Μοσχάτου να σας στείλουν από κει.Χρήστου φρόντισε για
ένταλμα έρευνας στο μαγαζί.
Joyride
Ο Πεφάνης δεν χαιρετά καν το προσωπικό και κάνει νόημα μόνο σε μένα να τον
ακολουθήσω στο γραφείο,η τραγουδίστρια ξεσκίζει την Πριγκιπέσσα του Σωκράτη
Μάλαμα και μια παρέα νεαρών κοντά στα 25,λιώμα από τις μπόμπες που έχουν πιει
την αποθεώνουν,οι υπόλοιποι πελάτες κουβεντιάζουν μεταξύ τους.Ο Νικολάκης έχει
ειδοποιηθεί για την άφιξη του Πεφάνη και παριστάνει πως περιεργάζεται το γραφείο
για να γλιτώσει την όποια επίπληξη.
-Ειδοποιήστε τον Έντυ και τον Ντανήλ να μείνουν εδώ όλο το βράδυ,πρόσταξε ο
Πεφάνης κλείνοντας δυνατά τη πόρτα το γραφείου,όλο το βράδυ θα μείνεται κι εσείς
Έγνεψα σαν αφοσιωμένος στρατιώτης,ο Νικολάκης με απορημένο ύφος
-Τι έγινε;
Βιαστική ματιά από τον Πεφάνη σε μένα,βιαστική έγκριση,μπορώ να είμαι παρών
στη κουβέντα.
-Τελείωσε η τράμπα.Μαζέψαμε όπως όπως τους πιο πολλούς λάθρο μας από την
Αθήνα και θα τους πάμε εκεί που φέραμε αρχικά τους καινούργιους,οι καινούργιοι με
τη σειρά τους θα πάνε εκεί που ήταν οι παλιοί αλλά με κάποιες αλλαγές
-Δηλαδή;ρώτησε ο Νικολάκης
Ο Πεφάνης κάθεται στη καρέκλα του και πιέζει με τις παλάμες του τους κροτάφους
-Η Γκλόρια έπαθε ζημιά από υπερβολική δόση και είναι στο νοσοκομείο υπό το
βλέμμα των μπάτσων
Η Γκλόρια που ξέρει για τον Δημήτρη,η ευκαιρία να μιλήσω μαζί της χάθηκε,αν της
μιλήσει ο Νάσος κάτι γίνεται αλλιώς δεν είναι παρά μια ακόμα πρεζού που θα τη
στείλουν πίσω.Ο Νικολάκης αγωνιά αλλά δε μιλάει,ο Πεφάνης συνεχίζει και δεν
θέλει να τον διακόψει κανείς
-Βρήκαν τον Λάρρυ και τον Μπάμπη στο διαμέρισμά της,τον Μπάμπη τον έπιασε το
Εσωτερικών Υποθέσεων αλλά ο Λάρρυ τους ξέφυγε,πολύ πιθανόν να προσπαθήσει
να έρθει σε επαφή και με εμάς,δεν έχει που να πάει,και δε θα αργήσουν να τον βρούν.
Η Γκλόρια είχε και κανα δυο άλλα πουτανάκια που έμεναν μαζί της αλλά δεν είναι
δικά μας δε ξέρω κι αν είναι και του κοντού,από αυτές δεν φοβόμαστε τίποτα αλλά
από τους άλλους δύο….
Ο Νικολάκης περιμένει να δει πόσο θα διαρκέσει η παύση για να μπορέσει να κάνει
την επόμενη ερώτηση
-Αυτοί τώρα πια είναι του κοντού,εμείς δεν έχουμε καμιά δουλειά,έτσι δεν είναι;
Θέλω να πω…
-Θέλεις να πεις μαλακίες Νικολάκη,γαυγίζει ο Πεφάνης,αν τσεκάρουν κλήσεις από τα
κινητά τους τότε…
Ξανά αναμονή για την παύση αλλά αυτή τη φορά δεν υπάρχει ίχνος θάρρους
-Πάρε τηλέφωνο τον Γρηγόρη για να δούμε τι θα κάνουμε,ο Πεφάνης αφού δώσει τη
διαταγή κάνει νόημα στον Νικολάκη να του αδειάσει τη γωνιά
Παραμένω ακίνητος και ανέκφραστος,η δική μου Νύχτα Αγίου Βαρθολομαίου πλησι-
άζει
-Είσαι οκ Στέφανε;
Προτίμησα να πω «ναι» με νόημα
-Θέλω να’χεις το νου σου,εσύ έχεις εμπειρία από τις δουλειές του Βρεττού ο Νικο-
λάκης θα τη κάνει την ανοησία του αν τον αφήσω,αυτός θα κοιτάει να δουλεύει καλά

601
το μαγαζί,κι εσύ θα αναλάβεις…την ασφάλεια.Θες κανένα βοήθημα για τη νύχτα;
Έβγαλε από το συρτάρι του ένα άσπρο πλαστικό μπουκαλάκι και το κούνησε ελαφρά
Ακούστηκε ένας ήχος σαν από μικρή μαράκα,χαμογέλασα
-Καλύτερα όχι,είπα έτσι κι αλλιώς είχα και τα χαπάκια του Βρεττού μαζί μου
-Μη φοβάσαι τίποτα,ο Πεφάνης όχι και τόσο σίγουρος αλλά μιλάει σε μπράβο του
και δεν πρέπει να δείχνει τον παραμικρό ενδοιασμό,ο Καπάτος είναι μαϊμου και θα
μας ξεμπλέξει αν πάει κάτι στραβά,εγώ θέλω από σένα όση ώρα λείπουν ο Έντυ με
τον Ντανήλ να εμποδίσεις οποιονδήποτε πάει να μπει με το έτσι θέλω στο μαγαζί.
-Αυτόν τον Λάρρυ ας πούμε,έπρεπε να δώσω κι ένα δείγμα ελάχιστης ευστροφίας
-Αυτόν,δούλεψε κάποτε και για μας και τον είχαμε βάλει σε κάποια ματσάκια για να
οικονομήσει ο άλλος ο Μπάμπης είναι μαλάκας απλώς ήξερε πολλά και ο Λάρρυ
επέμενε να τον κρατήσουμε κι αυτόν.Ότι και να πει δε μπορέι να αποδείξει τίποτα
Εμένα νόμιζε ότι καθησύχαζε,μπορούσα όμως να τον διαβάσω,ήξερα πολύ καλά από
τέτοιες «διαβεβαιώσεις».
-Ο Λάρρυ ήταν το τοπ πρωτοπαλίκαρο για τον Τσαγκάρη στους δρόμους,συνέχισε ο
Πεφάνης,σε αυτόν θα πάει πρώτα γιατί και τώρα γι’αυτόν δουλεύει αλλά πολύ
πιθανόν να φάει πόρτα και να δοκιμάσει να έρθει σε μας με τίποτα απειλές
Μια μικρή φαγούρα στο στομάχι μου,ο Πεφάνης δε θέλει ν’απαντήσω θέλει να δει αν
είμαι έτοιμος να ακούσω,είμαι
-Κανονικά είναι δουλειά για τον Έντυ και το Ρώσο,αλλά είπαμε αν δεν είναι εδώ….
Τα είχε πει όλα και τον κοίταξα δείχνοντας του ότι δεν χρειαζόταν να πει περισ-
σότερα,ωστόσο δεν είχαμε φτάσει ακόμα στην εποχή που θα μπορούσαμε να συνεν-
νοηθούμε μόνο με τις ματιές. «δουλειά για τον Έντυ και το Ρώσο,αλλά είπαμε αν
δεν είναι εδώ»,τέτοια δουλειά θα ήταν και ο Δημήτρης.
-Κατάλαβα,η μόνη αναγκαία λέξη που βγαίνει από το στόμα μου
Ο Πεφάνης ξανακοιτάζει και πάλι αυτή τη φορά πιο σίγουρος
-Και που θα….ξέρετε… που θα τον κρύψω αν χρειαστεί;
-Πίσω από το μαγαζί στο μικρό ξέφωτο
Οι οδηγίες δόθηκαν,είναι φανερό ότι δεν θέλει εμένα να κάνω τη δουλειά,είναι επίσης
φανερό πως αν ο Λάρρυ είχε αυτοκίνητο και δεν τον έψαχνε η αστυνομία στις όποιες
απειλές του για αποκαλύψεις θα έδινε τέλος έναι ακόμη τροχαίο.Άραγε ο Δημήτρης
είχε απειλήσει;
-
Ο Βασίλης Τσαγκάρης είναι σαφής και παρά το επιθετικό του ύφος ο Θεμιστοκλής
Νικηφοράκης συμφωνεί.Στη ρεσεψιον του ξενοδοχείου η τηλεόραση δείχνει ένα τη-
λεπαιχνίδι σε επανάληψη αλλά η ένταση έχει μηδενιστεί δεν ακούγεται τίποτα.Ο ρεσ-
εψιονίστ χασμουριέται σχεδόν συνέχεια
-Οι πόρτες κλειστές,επανέλαβε ο Μπίλαρος,και ο Καπάτος ήταν σαφής μακρυά όλοι
μας από αυτόν,τώρα όσο για το άλλο όποιος προλάβει πρώτος,μπορεί να μας κάνει
την έκπληξη ο χοντρός που ξέρεις;
-Το μόνο που σκέφτομαι είναι πως αν…ξέρεις,ο Νικηφοράκης χαμηλώνει τη φωνή,
μήπως μας βάλουν στη μπούκα,εσάς πιο πολύ
-Ο Καπετανίδης ήταν μπλεγμένος με όλο τον κόσμο,είπε ο Τσαγκάρης,οι ύποπτοι
είναι πολλοί και όπως μου είπε και ο Καπάτος ο Τσουκιάς θα το λάβει σαν μήνυμα
και θα το βουλώσει,πέντε με εφτά χρονάκια θα φάει οπότε με καλή διαγωγή και με
συνοπτικές διαδικασίες θα είναι έξω σε τρία,ποιος χέστηκε για έναν πουλημένο υπαρ-
χιφύλακα που παρίστανε τον μικροκακοποιό; Ο Απάτσι ήρθε σε επαφή με τον Καπε-
τανίδη και είναι έτοιμος αν χρειαστεί αλλά αν δε μπορεί να το κάνει απόψε….
-Κατάλαβα,συμπλήρωσε ο Νικηφοράκης,έχω εγώ δύο δικούς μου από το γραφείο στη
Νέα Ιωνία.Αν και δε νομίζω να προσπαθήσει να με βρει.

602
 -
Ο Λαυρέντης Καπετανίδης κοιτάζει τριγύρω περισσότερο από συνήθειο,ξέρει ότι δε
θα δει το αυτοκίνητο του Απάτσι,θα το παρκάρει κάπου μακρυά και θα έρθει με τα
πόδια,παλιές καλές συνήθειες από παλιές καλές εποχές.Σκέφτεται τη γυναίκα του,ο
βρώμικος «συνάδελφος» παραμένει συνάδελφος έστω για λίγο καιρό ακόμα αφού τον
πιάσουν,δε θα κακόπεφτε στην ανάκριση.Δεν λυπόταν ακριβώς,μέσα του πίστευε πως
ή ο Τσαγκάρης ή ο Πεφάνης θα έδιναν μια λύση…λύση!Τι να έκανε τώρα ο Τσου-
κιας;Δε θα μιλούσε ή τουλάχιστον δε θα τα αποκάλυπτε όλα,δε θα τσιμπούσε σε
κάποια υποτιθέμενη συμφωνία με εισαγγελέα,όχι πριν να μιλήσει με τον Καπάτο
γιατί με τον Καπάτο θα μιλούσε σίγουρα…σίγουρα;Ένοιωσε κρύο στη ραχοκοκαλιά
του,δεν ήταν από τη θερμοκρασία,ο κωλόκαιρος κόντευε τριαντάρι ύστερα από ένα
από τα χειρότερα καλοκαίρια που είχε γνωρίσει η πόλη.Καλοκαίρια μαζί με τον
Τσουκιά και τις γυναίκες τους, εντελώς πληκτικά.Μια μοτοσυκλέτα με βγαλμένη την
εξάτμιση τον τρομάζει,το σώμα του κολλάει από τον ιδρώτα αλλά κάνει υπομονή,
αύριο το πρωί θα έχει καινούργια ταυτότητα και ρούχα,για το που θα κρυφτεί θα το
αποφασίσουν άλλοι.Προς το παρόν είναι ασφαλής κάτω από τη γέφυρα στην Γρηγο-
ρίου Λαμπράκη στον Πειραιά.Φαγωμένο έδαφος,πλαστικά σύρματα περίφραξης,
κώνοι πορτοκαλί και ταμπέλες προειδοποίησης «Εκτελούνται Εργα».Σε λίγο καιρό
σύμφωνα με επίσημα στόματα θα έχουν ολοκληρωθεί τα έργα επέκτασης του τραμ
και του Μετρό στον Πειραιά,ο Καπετανίδης φαντάζεται ένα πάρτυ μίζας και
λαδώματος,σκέψεις που τον βοηθούν να ανησυχεί λιγότερο,αλλά έχει λόγο να
ανησυχεί;Κάτι κινήθηκε μπροστά στα πόδια του,πετάγεται ξαφνιασμένος,ένα ποντίκι,
βλαστημάει και καταλαβαίνει πως έχει γίνει πολύ νευρικός.Μήνυμα από τον Απάτσι,
«ραντεβού σε είκοσι λεπτά με μισή ώρα».
-
Ο άντρας της ΕΥΠ διακόπτει την σχετική ησυχία που επικρατεί,όλος ο θόρυβος
γίνεται μέσα μας και μόνο εμείς τον ακούμε
-Ο Καπετανίδης σύμφωνα με το σήμα του κινητού είναι ανάμεσα Νέο Φάληρο και
Πειραιά προς Ευαγγελίστρια, ο Περδικάρης δεν εντοπίστηκε
-Άρα μπορεί να πηγαίνει στο Βίργκο,είπε ο Σπανός
-Ελπίζω,απάντησα εγώ,δεν έχει χρησιμοποιηθεί η πιστωτική του κάρτα ως τώρα έτσι;
-Όχι,απάντησε ο Χρήστου,αλλά δε νομίζω να το κάνει οπότε θα έχει ανάγκη και από
μετρητά,πόσα θα κουβαλάει επάνω του;
-Ειδοποίησε για περιπολικό στην Μικράς Ασίας και στην Σκυλίτση,διέταξα,και δώσε
σήμα σε όσους ΔΙ ΑΣ περιπολούν εκεί.
Κανένα μήνυμα από εκείνον,παλεύω με το θυμό,την αγωνία και τις εμμονές μου.Δεν
κατάφερα να τηλεφωνήσω ούτε στη Δέσποινα. «Αύριο»,υπόσχομαι στον εαυτό μου
και σ’εκείνη έστω κι αν δε με ακούει.Άλλο ένα «αύριο» στη ζωή μας που μαζεύει
ολοένα και περισσότερα ερωτηματικά.
-
Το ποντίκι έχει πάρει θάρρος και δείχνει να μην έχει πρόβλημα με την παρουσία του
μεγαλόσωμου επισκέπτη.Ο Καπετανίδης παίζει με το κινητό του από την οθόνη του
οποίου βλέπει την ώρα,περίπου σαράντα λεπτά μετά το μήνυμα του Απάτσι.Γιατί έχει
αργήσει;Μήπως να του ξανατηλεφωνούσε;Όχι,μπορεί να βρήκε κίνηση άλλωστε το
μέρος αυτό δεν ήταν εύκολα προσβάσιμο γι’αυτό και λειτουργούσε τόσο καλά.Θό-
ρυβος,κάτι σαν βήματα,αυτός είναι σίγουρα,ένα κύμα ανακούφισης και κάμποσος
αέρας έξω από τα πνευμόνια
Δέκα λεπτά πρίν
Υποκλοπή συνομιλίας
Περδικάρης : Τι κάνουμε με τον ηλίθιο;

603
Άγνωστος : Μηδενίζουμε
Περδικάρης : Έγινε
Τέλος συνομιλίας
Ούτε «καλησπέρα» ούτε τίποτα,ξερά λόγια,διαταγή κι εκτέλεση
-Το νούμερο που πήρε ο Περδικάρης..,ξεκίνησε να λέει ο ΕΥΠ
-Είναι αλλοδαπό αλλά η φωνή κάνει μπαμ σε ποιόν ανήκει,είπα,τι γίνεται με τα
περιπολικά;
Tο πίσω μέρος του κεφαλιού μου με κλωτσούσε ανελέητα,σκιές χρόνου περνούσαν
μπροστά από τα μάτια μου και γλιστρούσαν μέσα από τα δάχτυλά μου
-Έχουν φύγει όπως διατάξατε το ίδιο και δυο μοτοσυκλέτες ΔΙ.ΑΣ,είπε ο Χρήστου,
κύριε Αστυνόμε φαντάζεστε πως….
Κανένας δε μιλούσε,μόνο ο ήχος των μηχανημάτων ακουγόταν,κανένας επίσης δεν
χρειάστηκε να συμπληρώσει τη σκέψη του Χρήστου.Οι σκιές του χρόνου είχαν βάψει
μαύρο όλο το γραφείο.
-
Ξανακοιτάζει τριγύρω,ίσως ο θόρυβος να μην ήταν από βήματα,σούρσιμο,τρίξιμο και
πέτρες κάτω από τη σόλα παπουτσιού.Πίσω του,γυρίζει απότομα,ο Απάτσι με ριχτή
κοντομάνικη μπλούζα που κρύβει τη ζώνη του παντελονιού
-Που έχεις παρκάρει; η πρώτη κουβέντα του Καπετανίδη θα ήταν και η τελευταία
Κεφάλαιο 21
Το τηλεφώνημα στην Αστυνομία έγινε στις 4.30 το πρωί.Όταν έφτασα στο σημείο
που ανακαλύφθηκε το πτώμα του Καπετανίδη βρήκα ήδη εκεί δύο περιπολικά,
αυτοκίνητο της σήμανσης και μία μοτοσυκλέτα ΔΙ.ΑΣ,αναγνώρισα και τον βοηθό του
Σάλτα ο οποίος εξέταζε προσεκτικά το πτώμα
-Σε περιμέναμε πως και πως Αστυνόμε μου είπε
-Ανώνυμο τηλεφώνημα ε;
Ο βοηθός κούνησε το κεφάλι του.Στο μέτωπο του Καπετανίδη μια κόκκινη βούλα σε
μέγεθος δίευρου,αίμα και στο πίσω μέρος του κεφαλιού μαζί με κομμάτια κρανίου
και εγκεφάλου.
-Επαγγελματίας,σχολίασε ο βοηθός
-Και με σιγαστήρα,πρόσθεσα,έκοψε τη ταχύτητα της σφαίρας γι αυτό δε γέμισε
μυαλά ο τόπος
Φωτογραφίες,κουβέντες από τον ασύρματο και κάποιες ματιές προς το μέρος μου. Τα
περιπολικά και το αυτοκίνητο της σήμανσης έχουν δημιουργήσει πρόβλημα στη
κυκλοφορία κι ένας δικός μαζί με έναν τροχονόμο κουνάνε νευρικά τα χέρια για να
ρυθμίσουν το μικρό προσωρινό χάος.Κάποιος από τη σήμανση σταματά απότομα
-Κύριε Αστυνόμε..εδώ
Προχωρώ προς το μέρος του και ακολουθώ με το βλέμμα το δάχτυλό του,ένας βυσινί
λεκκές πάνω σε μια μικρή πέτρα,αίμα,γυρίζω και κοιτάζω το πτώμα
-Μιλήσαμε με τη τύχη μας,μουρμούρισα
-Δεν είναι το αίμα του θύματος,συμφώνησε μαζί μου
-Όχι δεν είναι,έπαιξα νευρικά με το καρύδι μου λες και ήθελα να διορθώσω τη φωνή
μου αφού δεν μπορούσα να διορθώσω τίποτε άλλο,μπορεί αυτός που τον σκότωσε να
χτύπησε κάπου,μαζί με το αίμα ίσως βρούμε δέρμα και τρίχες
Ένας αρχιφύλακας με φώναξε
-Κρατούν κάποια Γκαλίνα Καβαλένκο στην Ασφάλεια Αττικής.Ο υπαστηνόμος
Καβαλιέράτος είπε πως βρήκε και τα ονόματα που θέλατε,τελειώνει κάποια
γραφειοκρατικά και θα επικοινωνήσει μαζί σας
-Σκατά,έπρεπε να τη φέρουν στο γραφείο μας,είπα απογοητευμένος
-Επέμεινε ο Ασημάκης,ήταν η φωνή του Σπανού που μόλις είχε φτάσει,στο πνεύμα

604
καλής συνεργασίας.
Πολύς θυμός συσσωρευμένος ένα μέρος του έπρεπε να βγεί στη φόρα
-Πνεύμα καλής συνεργασίας είχες στο νου σου ρε Μάκη όταν μίλησες με το
Εσωτερικών Υποθέσεων χωρίς να με ρωτήσεις;
Ούτε εγώ ακούγομαι τόσο τσαντισμένος ούτε κι ευτός δείχνει τόσο μετανοιωμένος.
-Είχατε τόσα στο κεφάλι σας
Κι άλλος θυμός που πρέπει να βγει
-Μιλάς σαν τον Μυλόπουλο τώρα
Αυτό τον έτσουξε κι έσφιξε τα χείλη
-Έκανα αυτό που έπρεπε κύριε Αστυνόμε,έχουμε τη συνομιλία έχουμε το πτώμα και
βγάζουμε στο άψε σβήσε σήμα για τον Περδικάρη
-Βιάστηκες Μάκη,και θα μπορούσαμε να έχουμε τον Καπετανίδη ζωντανό
Ο Σπανός τινάζει από πάνω του όσες ενοχές μπορεί να του έχουν απομείνει,ύφος σιγ-
ουριάς και κατά μέτωπο επίθεση
-Ζωντανός θα ήταν τώρα αν δεν τον έχαναν οι των Εσωτερικών,έστειλαν παιδάκια
για να τον συλλάβουν,δε γινόταν αλλιώς κύριε Αστυνόμε,καθυστερούσαμε πολύ και
εκτίμησα ότι….ότι μπορούσαμε να τσακώσουμε τους βρώμικους και να μας δώσουν
τον Τσαγκάρη,καθαρό κλείσιμο και δική μας η δόξα.Πόσες συνομιλίες ακόμα;
-Η γαμημένη η δόξα,είπα μέσα από τα δόντια μου και οι σκιές του χρόνου ξανα-
πέρασαν μπροστά από τα μάτια μου,αυτό είναι το θέμα μας;Δεν είναι τόσο γερή η
υπόθεση για να τους συνδέσουμε με τον Τσαγκάρη,όχι όσο θα θέλαμε,ο Περδικάρης
θα ξεφορτωθεί το όπλο ίσως και το κινητό με το ξένο νούμερο,θα βρεί άλλοθι και ο
Τσουκιάς δεν έχει μιλήσει ακόμα,ίσως η δολοφονία του Καπετανίδη τον τρομάξει
ίσως πάλι και να τον ανακουφίσει.Ήμασταν ομάδα ρε Μάκη…
Απομακρύνθηκα και το ύφος μου του έδωσε να καταλάβει ότι δεν ήθελα άλλες
εξηγήσεις.
-Ένταλμα έρευνας για το σπίτι του Περδικάρη τώρα,είπα σε έναν αρχιφύλακα και
σήμα για παρακολούθηση στο γραφείο του Βασίλη Τσαγκάρη και στο σπίτι του
Η παρακολούθηση στο Βίργκο δεν είχε αποτέλεσμα αλλά το μαγαζί αποτελούσε έναν
από τους καρπούς του «δέντρου» μου που φρόντιζα να «ποτίζω» καθημερινά.Έδωσα
εντολή να με ενημερώσουν αμέσως μόλις βρουν τρίχες ή δέρμα αν και η διαδικασία
θα έπαιρνε χρόνο.Δεν ήμουν χρήσιμος άλλο στο τόπο του εγκλήματος και αποφάσισα
να πάω μέχρι την Ασφάλεια και να μιλήσω με την Καβαλένκο.Πριν ξεκινήσω είχα
τηλεφώνημα από τον Ασβεστόπουλο
-Αστυνόμε οι γονείς του Φαλάρα αναγνώρισαν τον μπράβο από τη φωτογραφία που
έστειλα,ένας οικογενειακός φίλος τους μάλιστα είπε πως τον είχε δει μαζί με το
παλικάρι μετά από κάποιες προπονήσεις,του είχε φανεί ύποπτος και μίλησε στους
γονείς,αυτοί με τη σειρά του μίλησαν με τον πιτσιρικά αλλά…καταλαβαίνεις καυγά-
δισαν και ο μικρός δεν ήθελε να ακούσει κανέναν και μίλαγε για δοκιμή σε Πανα-
θηναϊκό και Ολυμπιακό…
-Αυτός ο οικογενειακός φίλος θα μιλήσει και πουθενά αλλού;ρώτησα
-Αυτό δεν το ξέρω παραδέχτηκε ο Ασβεστόπουλος,αλλά οι γονείς θα πάνε στην
Αστυνομία…αλήθεια κάτι άκουσα για δολοφονία στη γέφυρα Λαμπράκη εκεί τρέχεις
τώρα;
-Από κει φεύγω Βαγγέλη,ο δολοφονημένος είναι ένας από τους δύο πουλημένους
μπάτσους.
-Κάποιος σας πρόλαβε,ακούστηκε απογοητευμένος κι ένοιωσα πως επιτέλους υπήρχε
κι ένας που με υποστήριζε
-Πάω να φροντίσω να μη μας ξαναπρολάβει,είπα κι έκλεισα
Έβαλα μπρος και σκέφτηκα γονείς που ξαναζούσαν το θάνατο του παιδιού τους,

605
έναν νεαρό αθλητή που είχε χάσει πρώτα τα μυαλά του και μετά τη ζωή του, έναν
μπάτσο που η μανία για διάκριση είχε κερδίσει τελικά τη μάχη με την αφοσίωση,
σκέφτηκα κι ένα σωρό «γιατί» που με κάποιον τρόπο θα έβρισκαν απαντήσεις, οι
σκιές πετάχτηκαν μπροστά μου,πάτησα γκάζι αντί για φρένο.
-
Ο καφές που είχα πιεί ήταν άθλιος και με πολύ κόπο στρίμωξα στο στομάχι μου μισό
κρουασάν σοκολάτα.Σταμάτησα έξω από την πολυκατοικία και χρειάστηκα ένα
ολόκληρο εικοσάλεπτο για να πάρω την απόφαση και να χτυπήσω το κουδούνι της.Τι
θα της έλεγα;Δεν ήθελα να της πω τίποτα,μόνο να την αγκαλιάσω και να μείνω έτσι
μαζί της για όσο πιο πολύ χρόνο μπορούσα.Πάλι αυτό το αίσθημα του «δεν ανήκω
πουθενά»,γίνομαι εκείνος ο πιθηκάνθρωπος στην αρχή του ΟΔΥΣΣΕΙΑ ΤΟΥ ΔΙΑΣ-
ΤΗΜΑΤΟΣ 2001 και πετάω ψηλά ένα κόκκαλο.Φοράει ένα γαλάζιο μπλουζάκι με το
σήμα του αγγλικού μετρό κι ένα άσπρο σορτς,έχει αυτό το χαμόγελο που με μπερ-
δεύει και δε μπορώ να καταλάβω αν στ’αλήθεια χαίρεται που με βλέπει ή αν προσπα-
θεί να κρύψει με αυτό κάποιους φόβους της
-Πέρασε Ξένε!
Έμπλεξα τα δαχτυλά μου μέσα από τα μαλλιά της και τη φίλησα πρώτα στο λαιμό,
εκείνη πέρασε τα δικά της δάχτυλα μέσα από τη μπλούζα μου,ήταν δροσερά.Ακούμ-
πησα τα μάτια μου στον ώμο της,ξαφνικός τρόμος γιατί καταλαβαίνω πως έχω
ανάγκη να κλάψω,τη σφίγγω κι ένα ελαφρύ βογγητό με κάνει να καταλάβω ότι την
πόνεσα.
-Σε διέκοψα από κάτι;ήταν η ανόητη ερώτησή μου
-Θα πήγαινα για λίγο τρεξιματάκι αλλά….
Μου έδωσε ένα απαλό φιλί στο στόμα,τα χείλη της είχαν περίεργη γεύση,το
χαμόγελο του μπερδέματος έκανε και πάλι την εμφανισή του,τα μάτια της δεν ρω-
τούσαν τίποτα,ήθελαν να καθησυχάσουν.
-Τι;ρώτησε σχεδόν γελώντας
«Τι»,γενικό και αόριστο και δεν είμαι σίγουρος ότι θέλει να της απαντήσω
-Συγγνώμη,χαμογελάω δειλά κι εγώ
Τυλίγει τα χέρια της στο λαιμό μου και τα πόδια της στη μέση μου.
-
Η Γκαλίνα Καβαλένκο είναι ψηλή,ξανθιά με κοντοκουρεμένο αγορίστικο μαλλί και
τρομαγμένα μάτια,στο κάτω μέρος του ενός από αυτά έχει αρχίζει να σχηματίζεται
μια ισχνή μελανιά.Στην ανάκριση συμμετέχει ένας αρχιφύλακας κι ένας υπαστυ-
νόμος, και οι δύο δείχνουν κουρασμένοι,θυμωμένοι και ανυπόμονοι όπως ακριβώς
είμαι κι εγώ μόνο που εγώ αλλού θέλω να ξεσπάσω
-Μας το παίζει παρθένα,ο αρχιφύλακας με μάγκικο χαμόγελο περιμένοντας τον
έπαινο μου και τις πιο άγριες απειλές μου στη Καβαλένκο
Η κοπέλλα με κοιτάζει περιμένοντας τα χειρότερα ωστόσο παρά τον τρόμο της πασ-
χίζει να κρατήσει τη ψυχραιμία της
-Γαμήθηκες με κανέναν απ’αυτούς;γαύγισμα του υπαστηνόμου,αλλά τι ρωτάω μας
έχετε κουβαληθεί από τη κωλορωσία σας ανοίγετε τα πόδια για ότι θέλετε και κα-
θαρίζετε,κι από πάνω μας βρίζετε κιόλας,γαμώ το Στάλιν και το Γκορμπατσώφ μαζί.
-Είναι από την Ουκρανία,η φωνή μου ακούστηκε λες κι ερχόταν από θυροτηλέφωνο
-Πως;
Άλλος ένας ημιμαθής καρπαζοεισπράκτορας που ονειρευόταν στολή,εξουσία,σπίτι,
οικογένεια και σταθερό μισθό,ο βαθμός του υπαστηνόμου θα του έκανε αρκετά χρό-
ναι συντροφιά με τα μυαλά που κουβαλούσε αλλά πάλι ίσως να μην τον ένοιαζε. Ο
κλασσικός μαλάκας που θα έλεγε στο παιδί του «κι αμα σου πει κανένας τίποτα εξή-
γησέ του ότι ο πατέρας σου είναι αστυνομικός»έβλεπα τον Μυλόπουλο σε νεότερη

606
ηλικία
-Αναλαμβάνω εγώ από δω και πέρα,διευκρίνισα φροντίζοντας να ρίξω και από μία
άγρια ματιά στον καθένα τους
Κάθισα απέναντι από την Καβαλένκο,δεν ήμουν φιλικός αλλά ούτε και ΕΣΑτζής.Τις
έδειξα τη φωτογραφία του Καπετανίδη
-Γκαλίνα αυτός εδώ είναι νεκρός,και τον ξέρεις έτσι δεν είναι;
-Αν τον ξέρει λέει…,ο αρχιφύλακας δε βλέπει την ώρα να συνεχίσει τα παιχνίδια
Η Καβαλένκο κοιτάζει πότε εμένα πότε τους άλλους δύο
-Δεν υπάρχει λόγος να φοβάσαι πια,πάλι η φωνή από το θυροτηλέφωνο,δε θα σε
πειράξει ούτε αυτός ούτε κάποιος ανώτερός του έχεις το λόγο μου,όμως δε θέλω να
χάνω άλλο χρόνο και δεν έχω όρεξη για ανόητες κουβέντες γι’αυτό σε παρακαλώ να
συνεργαστείς
Ο υπαστηνόμος χαμογελάει με νόημα,πιστεύει πως θα παιχτεί το γνωστό «καλός και
κακός μπάτσος» και πως κάποια στιγμή θα του δώσω την ευκαιρία να γίνει ο κακός
-Έκω κάρτια,η άντια μου είναι κανονική,ντουλεύω κανονικά,η Καβαλένκο ξεκινά
προσεκτικά και ξεκινά από τα βασικά
-Κι όταν τσιμπούκωνες τον Καπετανίδη είχες άδεια; ρώτησε ο αρχιφύλακας και
στερεώσε τα χέρια του στο τραπέζι ώστε να κάνουν θόρυβο
Δε θα ανεχόμουν άλλη βλαχομαγκιά,πατάω πάλι το κουμπί του θηροτηλεφώνου
-Ποιος σε εκβίαζε Γκαλίνα; Ο Καπετανίδης,ο Τσουκιάς ή ο Αγγέλου;
Στο άκουσμα του τελευταίου ονόματος οι άλλοι δύο σάστισαν.Επιτέλους ησυχία,
βγάζω το κινητό μου και δείχνω τη φωτογραφία του υποδιοικητή του ΑΤ Κυψέλης.Η
Καβαλένκο τρέμει ελαφρά,έχω πάρει την απάντηση που θέλω
-Πάρε το χρόνο σου Γκαλίνα και κοίτα καλά.
Η φωτογραφία που μου είχε στείλει ο Τουμανίδης είχε καλή ανάλυση και ήταν
φωτογραφία από τα αρχεία έδειχνε τον Αγγέλου με στολή
-Εγκώ ντεν τέλω μπλέξω
-Ρε δε πα να γαμ…
-Μη με ξαναδιακόψεις! Εξαντλημένη υπομονή και δείχνω στον αρχιφύλακα τη γωνιά
της αίθουσας,δε θα με ξαναδιακόψει κανένας,κατανοητό;
O αρχιφύλακας σίγουρα κατεβάζει από μέσα του κάμποσα κοσμητικά για μένα και
για το σόι μου μετά από την αντίδραση μου,κουνάει το κεφάλι σε ένδειξη υπακοής
και μαζεύεται
-Πουλούσες ναρκωτικά σωστά;
-Ναι,η Καβαλένκο όντως δεν μακρυγορεί;
-Γιατί;
-Ντεν είχα λεφτά ντρόγκα μόνο γκια λίγκο μέχρι έβρισκα ντουλιά αλλά…
-Αλλά σε πιάσανε και….
Τώρα είχε έρθει η δύσκολη ώρα,αυτά που θα έλεγε δε βγαίνουν εύκολα από το στόμα
εκτός αν είσαι της πιάτσας και η Καβαλένκο δεν ήταν
-Κίλια πεντακίσια γιούρος,είπε ξερά
Έκλεισα το «θυροτηλέφωνο» και ηρέμησα για λίγο παρόλο που κουνούσα το δεξί
μου πόδι
-Τόσα έβγαλες από τα ναρκωτικά;
Κουνάει το κεφάλι και μάλλον εκτιμά ότι δεν την πιέζω,συνεχίζει
-Έμενα με αντελφή μου στην Ιπποκράτης,λεφτα γκια νοίκι μόνο γκια λίγους μήνας
έβνταναν,πήγκαμε πρακτορείο για ντουλειά,είπαν εμάς κρατάμε μεγάλες γυναίκες,
μένουμε σπίτι,μαγκείρεμα,καταριότητα…οκ
-Αλλά άργησαν να σας βρουν δουλειά και τα λεφτά τελείωναν
Πάλι κούνημα του κεφαλιού

607
-Κάποιοι μας είνταν Ομόνοια που γκυρνάγαμε στα πρακτορεία και μας είπαν
πουλήσουμε φακελάκια.
-Κάποιος από αυτούς που σας είπαν να πουλήσετε ήταν αστυνομικός;
-Όκι,είναι κατηγορηματική,εμείς Ατινάς,Αγκιος Κωσταντίνος και Βικτορία εκεί
αστυνομικός
Η κοπέλα πριν συνεχίσει κοιτάζει τους άλλους δύο
-Προχώρα,είπα ήρεμα αλλά το πόδι μου κοντεύει ν’ανοίξει τρύπα στο πάτωμα από το
κούνημα
-Αστυνομικός ζήτησε….
Τρία με τέσσερα δευτερόλεπτα σιωπής όσο χρειάζεται το σάλιο της Καβαλένκο να
κατέβει από τον λαιμό.
-Ζήτησε…εμένα να…..
Παραήταν σαδιστικό όλο αυτό
-Να κάνετε έρωτα,είπα
Κουνάει το κεφάλι αλλά δε βουρκώνει
-Κι εσύ δε δέχτηκες και σε συνέλαβε και είπε στον διοικητή του ότι εσύ του το
πρότεινες..
-Σοβαρά τώρα κύριε Αστυνόμε…,ο Υπαστηνόμος έτοιμος να την καρυδώσει,η
γκόμενα μας δουλεύει
-Γκαλίνα ο άντρας που σου έδειξα στη φωτογραφία δεν ήταν ο προϊσταμενος του
αστυνομικού που σε συνέλαβε;
Πάλι η ματιά της στους άλλους δύο
-Ασ’τους,είπα θυμωμένα,μιλάμε οι δυό μας,αυτός δεν ήταν; Και κάποιος από αυτούς
τους δύο αστυνομικούς σε συνέλαβε ενώ ο προϊστάμενός τους σου πήρε το κινητό
Πέταξα μπροστά της της φωτογραφίες του Καπετανίδη και του Τσουκιά.Μου έδειξε
τον Καπετανίδη
-Δεν έχεις να φοβάσαι τίποτα,της είπα,αυτός εδώ είναι νεκρός
Μπορεί να έφερα τα αντίθετα αποτελέσματα,νεκρός αστυνομικός της έπεφτε πολύ
βαρύ.Άλλες δύο φωτογραφίες στο τραπέζι,ο Δαρατζής και ο Περδικάρης.Η Καβα-
λένκο δείχνει τον Δαρατζή
-Αυτός είπε γκια φακελάκια,σιγκουρη
Χαμογελάω περισσότερο για να της δώσω θάρρος,αυτό πιάνει
-Φακελάκια και ντρόμους να πάμε έλεγκε άλλος
Ξαφνιάζομαι αλλά έπρεπε να το περιμένω,όπως περίπου λειτουργούσαν στον Πειραιά
έτσι λειτουργούσαν κι εδώ,λοχαγοί,επιλοχίες και στρατιωτάκια.
-Θυμάσαι πως ήταν αυτός ο άλλος ή έστω κάποιο όνομα;
-Ξαντό ή ανοικτό μαλλιά και αντίνατο,το όνομά του Κρίστο…
Η δυνατή τσιμπιά στη πλάτη λειτούργησε καλύτερα κι από καφέ.Βγάζω το κινητό
μου και ανοίγω το φάκελλο που έχω αποθηκεύσει τις φωτογραφίες των «πρωταγω-
νιστών» μου,βρίσκω αυτή του Γκιζίνσκι και της τη δείχνω,κανένας δισταγμός από
πλευρά της,βρίσκω και αυτή του Μπόσκο,αρνητικό κούνημα του κεφαλιού.
-Ποιος σου βρήκε τη δουλειά που έχεις τώρα;ρώτησα
-Ντεν ξέρω,μίλησε αυτός,δείχνει τον Δαρατζή,τον ξέρει αφεντικό μου
Ο υπαστηνόμος ξεθαρεύει λίγο και σπάει το εμπάργκο μου
-Να τον φέρουμε κι αυτόν εδώ;
Προφανώς ήταν κάποιο φουκαραδάκι που πλήρωνε προστασία στους άντρες του
Μπίλαρου
-Δεν έχει νόημα τώρα,απάντησα,Γκαλίνα αύριο κάνε ένα κόπο και έλα με τα χαρτιά
σου για έναν τυπικό έλεγχο μόνο και μόνο για να κλείσουμε την υπόθεση σου και να
μη χρειαστεί να σε ξαναφωνάξουμε,για την ώρα είσαι ελεύθερη άφησε κι ένα τηλε-

608
φωνο γιατί μπορεί να καταθέσεις
-Ντεν τέλω μπλέξω..
-Δε θα μπλέξεις,της πιάνω τον ώμο
Βγήκαμε μαζί κι αφού έβαλε την υπογραφή της στα χαρτιά του αρχιφύλακα
υπηρεσίας έφυγε λέγοντας κι «ευχαριστώ»
-Έπρεπε να την πιέσουμε κι άλλο,είπε ο υπαστηνόμος
Όση περιφρόνηση είχα διαθέσιμη την έβαλα στην έκφρασή μου.
-Φροντίστε να μαζέψετε τον Αγγέλου το συντομότερο δυνατό,μη του δώσετε χρόνο
να κάνετε το σπίτι του φύλλο και φτερό,είπα,ενημερώστε και τον διοικητή σας για
τους Μανώλη Δαρατζή,Τριαντάφυλλο Περδικάρη και Κρίστο Γκιζίνσκι,και να του
πείτε να επικοινωνήσει με τον Ταξίαρχο Ασημάκη από την Δίωξη Ναρκωτικών.
-
Ξυπνάω απότομα και είμαι μόνος στο κρεβάτι.Δεν έχω ονειρευτεί τίποτα αλλά είναι
σα να έχω ανοίξει μια πόρτα και να ξεχύνονται από μέσα διάφορες υποχρεώσεις,έχω
ξεχάσει την Ελένη και τη Ρούλα,έχω ξεχάσει το Νάσο,τον Αρίστο,τον Λεωνίδα.Δεν
έχω ξεχάσει τον Ντανήλ.Βάζω το εσώρουχό μου που το έχω πετάξει στο διπλανό κω-
μοδίνο.Η σκέψη της Χριστίνας να κλείνει τα μάτια καθώς της χαϊδεύω τα ζυγωματικά
και τελειώνουμε μαζί,βρίσκομαι πάνω σε ένα κύμα και δεν αντιστέκομαι,τα μαλλιά
της στο πρόσωπό μου και τα δόντια της στο σαγόνι μου.Λίγο αργότερα το κεφάλι της
στον ώμο μου «μίλα μου»,δεν θυμάμαι αν είπα κάτι,το «μίλα μου» ήταν μάλλον το
τελευταίο πράγμα που άκουσα από εκείνη πριν κοιμηθώ.Μπαίνει στη κρεβατοκάμαρα
και φοράει μόνο το γαλάζιο μπλουζάκι,ξαπλώνει δίπλα μου και τα υπέροχα πόδια της
μπλέκονται με τα δικά μου.
-Σε λίγο πρέπει να πάω σε ραντεβού για δουλειά αλλά…προλαβαίνουμε
-Τι δουλειά;
-Μαθήματα σε παιδιά από άπορες οικογένειες τα οργανώνει ο Δήμος
-Εθελοντικά υποθέτω
-Όχι ακριβώς αλλά τα λεφτά δεν είναι πολλά,παραδέχτηκε και με φίλησε στο στόμα
Με αγκάλιασε σα να ήθελε να με αιχμαλωτίσει,το ίδιο έκανα κι εγώ, «πρέπει-θέλω,
λάθος-σωστό»,βρέθηκα από πάνω της,είχε τεντώσει το λαιμό της.Έφερα το πρόσωπό
μου ανάμεσα στα στήθη της κι άρχισα να την φιλάω όσο πιο τρυφερά μπορούσα,σχε-
δον φοβόμουν,πάγωσα για λίγο αλλά συνέχισα,κάναμε πιο ήρεμο έρωτα από την
προηγούμενη φορά,σα να κουβεντιάζαμε μόνο με τα κορμιά μας,μοιραζόμασταν
σιωπηλά το κάθε τι.Όταν τελειώσαμε άρχισε να παίζει πάλι με τις τρίχες στο στήθος
μου,κατέβασε τα δάχτυλα της προς το μέρος του αφαλού αλλά της άρπαξα το χέρι και
το ξανάφερα στο στήθος αμέσως το σκέπασα με το δικό μου
-Εκεί το θέλω,της είπα χαμογελώντας
Ανταπέδωσε το χαμόγελο
-Ήθελα να σου τηλεφωνήσω αλλά….
-Σσσσς,ασ’το
Την κοίταξα και τα μάτια της μου έλεγαν πως όντως δεν ήθελε να ακούσει τίποτα
παραπάνω,υποψιαζόταν;Όσο κι αν προσπαθούσα να καλυφθώ άφηνα ερωτηματικά
που δεν έπρεπε να την βασανίζουν.Τα «γιατί» του Νάσου και της Λίας σερνόντουσαν
σα φίδια κάτω από το κρεβάτι.Αργότερα θα είχαν σειρά κάποια «γιατί» από την
Ρούλα και την Ελένη.
-Έχω ξεχάσει τη μικρή ο μαλάκας,είμαι απαράδεκτος
Έκανα να σηκωθώ και με τράβηξε πίσω.Μου χάϊδεψε το μέτωπο και μετά το φίλησε
-Ξέρει πόσο την αγαπάς και της το θυμίζω κι εγώ αλλά ναι της λείπεις
-Σου το είπε;
-Και σε μένα και στην παιδοψυχολόγο…

609
Μάταια προσπαθούσα να διατηρήσω γερό το τείχος που ξεκίνησα να χτίζω μέσα μου
εδώ και αρκετά χρόνια, ήδη οι ρωγμές είχαν ξεκινήσει με το θάνατο του Δημήτρη,
τώρα τις πολλαπλασίαζαν η Ρούλα, η Ελένη, η Χριστίνα και ο Νάσος.έμοιαζα με το
τέρας που φοβάται το φως σε κάποιες ταινίες τρόμου αφού μόνο στο σκοτάδι μπορεί
να τραφεί και να επιβιώσει.Ακούμπησε το σαγόνι της στον ώμο μου και μου δάγκωσε
απαλά το αυτί,μπόρεσε να ρίξει μια ματιά μέσα από τις ρωγμές
-Δε σου το είπα για να μελαγχολήσεις
-Το ξέρω αλλά πρέπει να περάσω κι από κεί,έχω ένα σωρό πράγματα να κάνω σήμε-
ρα και ο χρόνος δε περισσεύει
Απέφυγα να την κοιτάξω και ντύθηκα βιαστικά,ήθελα να κάνω ντους και να σκεφτώ
αλλά οι σκέψεις ήταν πολυτέλεια αυτή την ώρα,πολυτέλεια και ρίσκο,δε θα ήμουν
πια με τη Χριστίνα,δε θα ήμουν ασφαλής,οι σκέψεις θα μπορούσαν ανενόχλητες πια
να κουβαλήσουν μαζί τύψεις κι εφιάλτες
-
Η εισβολή της Αστυνομίας στο σπίτι του Αγγέλου και η παρουσία των αξιωματικών
των Εσωτερικών Υποθέσεων στο γραφείο του συμβαίνουν σχεδόν ταυτόχρονα.Η γυ-
ναίκα του τσιρίζει αφού έχει τοποθετήσει τον άντρα της πολύ ψηλά στην ιεραρχία και
απειλεί με εκδίκηση και μεταθέσεις, «να δεις τι ωραία που θα’ναι στον Έβρο, σα δε
ντρέπεστε,ξέρετε με ποιόν έχετε να κάνετε;»η συγκεκριμένη απειλή εκτοξεύεται προς
έναν αρχιφύλακα, «ξέρουμε κυρία μου γι’αυτό είμαστε εδώ με ένταλμα έρευνας, φαν-
τάζομαι γνωρίζετε τι σημαίνει ένταλμα»ο αρχιφύλακας εκνευρισμένος από την υσ-
τερία της κυρίας Αγγέλου δεν έχει χρόνο για ευγένιες,το σπίτι άνω κάτω και οι ήχοι
από πόρτες των γειτόνων που ανοίγουν, ακούγεται ένα «μπήκαν στο σπίτι του
μπάτσου», ακούγεται κι ένα «λες να τον έκλεψαν τον μαλάκα;»,ένας άλλος αρχι-
φύλακας λιγότερο κατσούφης από τον προηγούμενο παρακαλεί τους περίεργους γει-
τονες να ξαναμπούν στα σπίτια τους.Στο διαμέρισμα εισβάλουν κι άλλοι δύο άντρες
με πολιτικά,ο ψηλότερος συστήνεται,όνομα βαθμός και ειδικότητα που η κυρία
Αγγέλου δεν έχει ξανακούσει «Δίωξη Ηλεκτρονικού Εγκλήματος», ύφος ανωτερό-
τητας από τη γυναίκα και «Μπα,πείτε μας ότι δεν έχουμε πληρώσει και τη ΔΕΗ, τι
σόϊ ηλεκτρονικό έγκλημα κάναμε;», μερικά γέλια από τους αστυφύλακες που
άκουσαν την απορία,το εξονυχιστικό ψάξιμο συνεχίζεται, «δύο κινητά τηλέφωνα»
ένας αστυφύλακας κρατά τις συσκευές στη μεγάλη γαντοφορεμένη παλάμη του.Οι
δύο άντρες της Δίωξης Ηλεκτρονικού Εγγκλήματος αποσυνδέουν υπολογιστή και
παίρνουν μαζί και ένα λαπτοπ,το ψάξιμο στο γραφείο του Αγγέλου συνεχίζεται, από-
κόμματα από στοιχηματικές σελίδες εφημερίδων και υπογραμμισμένα κάποια
παιχνίδια.Κάμποσα cd και dvd στα συρτάρια,ο Αγγέλου ήταν σίγουρος πως κανένας
δε μπορούσε να τον αγγίξει,δεν είχε φροντίσει να κρύψει τίποτα σε κάποια θυρίδα
όπως έκαναν άλλοι στο παρελθόν, «τι θα τον κάνετε τον υπολογιστή μου λέτε; Με
ποιο δικαίωμα..»οι τσιρίδες της συζύγου έχουν δυναμώσει, «με το δικαίωμα του ότι ο
άντρας σου έχει μπλέξει με ένα σωρό σκατά»,απαντά απότομα ο ψηλός από το Ηλεκ-
τρονικό Έγκλημα ο οποίος είναι σχεδόν βέβαιος πως αν συνεχίσει να την ακούει θα
μπει στον πειρασμό να της ρίξει χαστούκι. «Άκου τρόπος,άκου ενικός,καλά καλά θα
σε φτιάξω εσένα,σιγά ρε τα έπιπλα,είχατε και στο χωριό σας,ρε αει στο διάολο, να
χετε στο νου σας ότι θα πληρώσετε μέχρι ευρώ τις ζημιές που κάνατε».Πλαστικά
σακκουλάκια που καταλήγουν μέσα τους cd και dvd, «όχι ακόμα ονόματα στους
δημοσιογράφους» προστάζει ο ένστολος με τα πιο πολλά γαλόνια,η κυρία Αγγέλου
είναι μπερδεμένη αν είναι Αστυνόμος ή Υπαστηνόμος,ότι και ναταν τη μετάθεση δε
θα την γλίτωνε.Κατέβασμα στα κάδρα και στους πίνακες,προσεκτικό ψαχούλεμα για
να βρεθεί τίποτα κρυμένο,η κυρία Αγγέλου κάνει αέρα με τα χέρια της αλλά εξαν-
τλησε γρήγορα της απειλές της και διαλέγει να πάρει το ύφος της αδικημένης.Μαξι-

610
λάρια από τους καναπέδες,δυνατά χτυπήματα κι εκεί,ένας αστυφύλακας γουρλώνει τα
μάτια «εδώ»,φωνάζει.Τραβά το φερμουάρ και απαλλάσσει το μαξιλάρι από το
κάλυμά του.Τρία σακουλάκια με άσπρη σκόνη πέφτουν στο πάτωμα.Ο κατσούφης
Αρχιφύλακας δε μπορεί να συγκρατήσει τον εκδικητικό τόνο στη φωνή του «το πολύ
πολύ να πάρω προαγωγή και η μετάθεση που λέγαμε μάλλον θα είναι σε καλύτερο
πόστο»,η κυρία Αγγέλου τρέμει ολόκληρη και είναι βέβαιη πως αν δεν τρέξει τώρα
στη τουαλέτα θα γίνει ρεζίλι στους αστυνομικούς,στη τουαλέτα όμως βρίσκεται άλ-
λος ένστολος «και στο κουτί με τα ξυριστικά βρήκα κάτι»,η κυρία Αγγέλου γίνεται
πράγματι ρεζίλι.
-
Ο Απάτσι έχει δέσει με γάζα το γόνατό του αφού πρώτα έχει βάλει αντισυπτικό,
βαμβάκι κι αιμοστατικό.Παντελόνι δεν έχει αλλάξει και το σκίσιμο χωρίς να είναι
πολύ μεγάλο φαίνεται.Το σαλόνι στον καναπέ του οποίου έχει καθίσει είναι μικρό
αλλά αυτό το μικρό σαλόνι τους έχει βολέψει αρκετές φορές.Το διαμέρισμα στην
ήσυχη γειτονιά του Παπάγου ποτέ δεν ήταν στόχος.Ο Βασίλης Τσαγκάρης κοιτάζει
κάπως αυστηρά τον σωματοφύλακά του.
-Δεν έπρεπε να βιαστείς τόσο,του είπε,αν έχει αίμα δικό σου εκεί….
-Αφεντικό στο ξαναλέω,δεν έβλεπα τη μύτη μου κάπου γλύστρησα,κάποια μαλακία
είχαν πετάξει….
Ο Τσαγκάρης κουνάει το κεφάλι,ατυχίες είχαν ξανασυμβεί
-Θα μείνεις εδώ μέχρι να δουμε αν οι μπάτσοι έχουν βρει τίποτα,και θα μείνω κι εγώ
μαζί σου για λίγο,ύστερα θα έρθει ο άλλος
-Με τον χοντρό τι θα γίνει;
-Ισχύει ότι είπαμε απλώς θα το καθυστερήσω λίγο και θα δώσω και κάτι παραπάνω
στον Ολλανδό.
Ο Τσαγκάρης βλέπει για πρώτη φορά τόση θολούρα στα μάτια του Απάτσι
-Τι είναι ρε; τον ρωτάει
-Σκέφτομαι αυτόν το χέστη τον Τσουκιά
-Όπως τον είπες,χέστης! Μόλις μάθει για τον φιλαράκο του τότε είναι που θα πιει το
αμίλητο νερό,μπάτσος στη φυλακή που έχει προδώσει πουλημένο συνάδελφό του και
ήταν και ο ίδιος πουλημένος…καρναβάλι θα κάνουν μαζί του.
Ο Απάτσι δεν ήταν σίγουρος και ο Τσαγκάρης αποφάσισε να ανοίξει τη τηλεόραση.
Πέφτει πάνω στο Screen Channel,εκτακτο δελτίο με τη λεζάντα «Δολοφονημένος
υπαξιωματικός της ΕΛ.ΑΣ κι από πίσω του βρώμικο κύκλωμα»
-Ως φαίνεται ο δολοφονημένος υπαξιωματικός δεν δρούσε μόνος του και ύστερα από
ομολογουμένως αστραπιαίες κινήσεις της αστυνομίας έχει αποκαλυφθεί η σύνδεση
του με παράνομα κυκλώματα της νύχτας που αφορούν εμπόριο ναρκωτικών και
προστασία σε ιερόδουλες νόμιμες και μη, ο δημοσιογράφος είναι του νυχτερινού
δελτίου αλλά μια τόσο σοβαρή είδηση απαιτεί λεπτό χειρισμό και τις απαραίτητες
μηντιακές κορώνες δε θα το άφηναν σε κάποιον φιλόδοξο αλλά άπειρο από την
πρωϊνή ζώνη
-Γαμώ το,ο Απάτσι πιάνει το χτυπημένο του πόδι
Ο Τσαγκάρης τον κοιτάζει και σκέφτεται
-Μπορεί να φτάσανε και στο άλλο το μούτρο,είπε
-Τη γαμήσαμε τότε αφεντικό,ο Απάτσι δε μορφάζει από το πόνο αλλά από άγχος
-Σιγά ρε περίμενε
-Τι να περιμένω,αυτοί προφανώς είχαν πληροφορίες και για να βγήκε η είδηση για
σύνδεση με κυκλώματα θα είναι και στο κατόπι του Αγγέλου
Ο Τσαγκάρης για άλλη μια φορά στον αναγκαίο ρόλο του ψύχραιμου ηγέτη αλλά
ξέρει πως κατά βάθος ο μπράβος του έχει δίκιο.

611
Στην οθόνη ο νεαρός δημοσιογράφος έξω από την Ασφάλεια
-Πολύ πιθανόν να εμπλέκεται και υψηλόβαθμος αξιωματικός της ΕΛ.ΑΣ στο
κύκλωμα, έχουμε την πληροφορία πως το Τμήμα Εσωτερικών υποθέσεων ανακρίνει
υποδιοικητή από αστυνομικό τμήμα της Αθήνας και συγκεκριμένα της περιοχής στην
οποία δρούσε το κύκλωμα
-Αυτό ήταν,ο Απάτσι ρίχνει μια γροθιά στον καναπέ,ο πούστης ο Τσουκιάς μίλησε!
-Αμφιβάλλω, κάποιο από τα πρεζόνια ή τα βαποράκια την έκανε τη γυριστή, και να
μου το θυμηθείς μπορεί να κρύβεται ο χοντρός από πίσω
Απότομη παύση από τον Τσαγκάρη,κι άλλες σκέψεις
-Οι μπάτσοι τους είχαν βάλει στο μάτι γιατί κάποιος τους κάρφωσε,αν είπαν στο
χοντρό ότι τώρα πια θα δουλεύουν μόνο για μας…..
-Ναι αλλά είναι κι αυτός μπλεγμένος,είπε ο Απάτσι
-Δε ξέρουμε πόσο
-Και λίγες ώρες πριν παραιτείται ο Γαλανός,μουρμουρίζει ο μπράβος και παίρνει
ακόμα πιο ανήσυχη έκφραση,αφεντικό….κάτι τρέχει
-Και λίγο πριν παραιτηθεί ο Γαλανός έχουν αρχίσει να ξεσκονίζουν παλιές υποθέσεις,
συμφωνεί ο Τσαγκάρης,από μια γκαντεμιά,όμως ο Μαρτίνος δε θα μας δώσει
-Δεν είμαι σίγουρος για τίποτα
-Δε θα κάνει ζημιά στη καριέρα του ο μαλάκας λυσσάει να έρθει στην Αθήνα
-Ναι αλλά αν τον έχουν στριμώξει ο ανακριτής και ο Εισαγγελέας,ο Απάτσι
ξαναπιάνει το πόδι του,αφεντικό στο ξεκαθαρίζω από μένα δεν έχεις να φοβάσαι
τίποτα
Ο Τσαγκάρης χαμογελάει αδύναμα και χωρίς ιδιαίτερη διάθεση αφου το μυαλό του
δουλεύει με τρελούς ρυθμούς πάνω στη δημιουργία σεναρίων πρωτίστως και κατόπιν
σε αναζήτηση λύσεων που θα μπορούσαν να δώσουν ένα όσο το δυνατόν πιο βολικό
φινάλε για όλους.Ο Απάτσι και έμπιστος είναι και γενναίος,μπορεί τώρα να ανησυ-
χούσε ή ακόμα και να φοβόταν αλλά ποιος θέλει να πάει φυλακή;Δε θα έσπαγε σε
καμία ανάκριση,αλλά η σύνδεση των βρώμικων μπάτσων με τη συμμορία του Τσαγ-
κάρη θα μπορούσε να γίνει από αλλού,έχει γίνει από αλλού,από που;Από κάποιο
ρουφιανάκι των δρόμων; Μπορεί.Από την Γκλόρια; Απίθανο!Screen Channel,γιατί
όχι,ο Γαλανός ο γαμπρός του Εργολάβου-Καναλάρχη παραιτείται σε περίεργη περίο-
δο,πάνω σε ένα πολύ αρνητικό για τον Βασίλη Τσαγκάρη ντόμινο,μήπως η σύνδεση
είχε γίνει ήδη γνωστή,αν και ο Γαλανός δεν ήξερε τίποτα για τους μπάτσους.Ο Τσαγ-
κάρης έχει ακόμα χρόνο δεν ξέρει πόσο αλλά έχει,οι εξελίξεις δείχνουν πως αργά ή
γρήγορα θα φτάσουν στον Απάτσι και η πληγή στο πόδι του μπορεί να οδηγήσει σε
ταυτοποίηση και τότε όλα τα άλλοθι του κόσμου σχετικά με το φόνο του Καπετανίδη
θα φανούν άχρηστα. «Άνθρωποι σαν τον Απάτσι είναι αναλώσιμοι κατά βάθος» έτσι
είχε πείσει τον εαυτό του.Ρίχνει άλλη μια ματιά στον μπράβο του,τότε ακριβώς χτυ-
πάει το τηλέφωνο τον αριθμό του οποίου πέντε έξι άτομα ξέρουν,υπάρχει δυνατότητα
αναγνώρισης κλίσης και ο Τσαγκάρης αφήνει ένα σύφημα προσωρινής έστω ανα-
κούφισης.
-Ακόμα δεν έχω νέα αλλά ο Αγγέλου είναι όντως για ανάκριση,δε νομίζω όμως να πει
και πολλά,θα παραδεχτεί λίγα και όσα τον βολεύουν και θα πέσει στα πολύ μαλακά,ο
Καπάτος ακούγεται κάπως νυσταγμένος
-Άρα να μην ανησυχώ,ο Τσαγκάρης σχεδόν ρωτάει και σχεδόν συμπεραίνει
-Ακόμα όχι,τουλάχιστον όχι από τον Αγγέλου
-Αλλά από ποιόν ρε Καπάτο;
-Δε ξέρω Βασίλη μου,εχθρούς δεν έχεις λίγους αλλά αν θες τη γνώμη μου ο κοινός
μας φίλος δε σου την έκανε
-Άσε μας μωρέ

612
-Άκου που σου λέω,έχει κι αυτός θέματα.
-Τι θέματα;
-Με τα ματς,μιλήσαμε και χθες και σήμερα κάτι του πάει στραβά
-Μιλάτε ακόμα έτσι;ο Τσαγκάρης φανερά θυμωμένος,δε ξέρω γιατί συνεργάζομαι
μαζί σου αφού εξακολουθείς να νταραβερίζεσαι με αυτόν τον αλήτη
-Ξέρεις γιατί μιλάμε αλλά τώρα άλλο είναι το θέμα μας,καλό θα είναι να βρείς ένα
γερό άλλοθι για σένα και μόνο για σένα μην προσπθήσεις….
Ο Καπάτος σταμάτησε γιατί όπως υπέθεσε ο Τσαγκάρης μπορεί να νόμιζε ότι τον
είχε βάλει ανοικτή ακρόαση
-Λέγε,μούγκρισε ο Μπίλαρος και ο δικηγόρος καταλαβαίνει
-Πρώτα φτιάχνεις το άλλοθι και αν σε καλέσουν παραδέχεσαι ότι ο Περδικάρης
δουλεύει για σένα σαν σωματοφύλακας,αρνείσαι σχέση με τους βρώμικους, δεν
ξέρεις δεν είδες δεν είσαι υποχρεωμένος να γνωρίζεις τι κάνουν οι υπάλληλοί σου
μετά το τέλος της δουλειάς.Σκέφτεσαι να ασχοληθείς με τα άλογα του γιού σου και
με έχεις πλησιάσει για να κάνουμε καινούργιο καταστατικό μετατροπής της εταιρείας
του,επίσης σκέψου τι άλλη επιχείρηση θα ήθελες να ξεκινήσεις και με χρειάζεσαι σαν
νομικό σύμβουλο,θα ψάξω και για άλλοθι για να μπορέσουμε να ξεγλιστρίσουμε κι
από τις μαρτυρίες που έχουν οι εισαγγελείς μετά το άνοιγμα των παλιών φακέλλων.
Άλλη μια ματιά στον Απάτσι,αναλώσιμος
-Κάνε ότι νομίζεις,είπε ξερά ο Τσαγκάρης και κλείνει το τηλέφωνο.Για την ώρα είμ-
αστε καλά εδώ,είπε στον μπράβο
-
Ο Ασημάκης δεν έχασε χρόνο με κάλεσε στο γραφείο του πριν καλά καλά προλάβω
να φύγω από την Ασφάλεια.Δεν ήταν μόνος εκεί,είχε για παρέα τον Φακλή και τον
προϊσταμενο της Δίωξης Ηλεκτρονικού Εγκλήματος τον Ταξίαρχο Πετρόπουλο ο
οποίος με υποδέχτηκε με πλατύ χαμόγελο στο οποίο απάντησα με ψύχραιμο υπηρεσί-
ακό ύφος,τα χαμόγελα συχνά έκρυβαν βαμβακερές επιπλήξεις ή υποδείξεις.
-Εξαιρετική δουλειά Αστυνόμε,είπε ο Πετρόπουλος,έχεις ταλέντο στο ξεσκέπασμα
βρώμικων συναδέλφων σου
Αυτό το είπε γιατί ήταν μπροστά ο Φακλής,μια ακόμα παράσταση για διάθεση αυτό-
κάθαρσης και γροθιάς στο μαχαίρι στην οποία δεν είχα καμία διάθεση να παραστώ
οπότε θα έβαζα σε δοκιμασία την υπομονή μου άλλη μια φορά
-Ο Αθανασάκος και η ομάδα του την κυνήγησαν πολύ αυτή την υπόθεση γι’αυτό και
τους δόθηκαν τα μέσα που έχουν,εξήγησε ο Ασημάκης,είμαστε σε καλό δρόμο έτσι
Νάσο;Μου είπαν ότι μάλλον έχουμε το αίμα το δολοφόνου.
Ο Φακλής με κοιτάζει πεινασμένος,τώρα θέλω ακόμα πιο πολύ να φύγω από κεί
-Ακόμα δε μπορούμε να είμαστε σίγουροι,είπα,το σημείο που βρέθηκε το αίμα μας
βεβαιώνει ότι δεν είναι του Καπετανίδη,το θύμα δεν πάλεψε δολοφονήθηκε με κα-
θαρή βολή από σιγαστήρα.Ήταν σκοτάδι και το σημείο συνάντησης με τον δολοφόνο
ήταν ιδανικό για να μη τους πάρει κανένας είδηση.Ίσως ο δολοφόνος στη προσπάθειά
του να μετακινήσει το πτώμα σκόνταψε κάπου έπεσε και χτύπησε,το γδάρσιμο είναι
γερό κι ευχόμαστε να υπάρχει τρίχα ή έστω λίγο δέρμα για ταυτοποίηση DNA.Ύποπ-
τος υπάρχει χάρη στον κοριό,είναι μπράβος του Τσαγκάρη ο οποίος είναι ανακα-
τεμένος -σύμφωνα με μαρτυρίες πάντα-σε εκβιασμούς και προστασία.Δε ξέρουμε αν
το έκανε αυτός ή αν έστειλε άλλον αλλά κανένα από τα κινητά του δεν δούλεψε μετά
την τελευταία συνομιλία του με τον Καπετανίδη.Χρησιμοποιεί ελληνικό και ξένο
νουμερο,τα ξένα νούμερα ανήκουν σίγουρα σε μετανάστες-ίσως και παράνομους- και
τα κρατούν από τη συμμορία σαν ενέχυρο εκδούλευσης και σαν όπλο εκβιασμού.Αν
τσεκάρουμε τις συνομιλίες του Καπετανίδη από τα κινητά του θα μπορούμε να διασ-
ταυρώσουμε στοιχεία.

613
-Τα τσεκάρουμε όλα,είπε ο Φακλής,και του Καπετανίδη και του Τσουκιά κι έχω
δώσει εντολή να ελεγχθουν και οι συνομιλίες του Τσαγκάρη.
-Ο Τσουκιάς θα ομολογήσει,είπε ο Πετρόπουλος,μου είπαν ότι τα’παιξε μόλις
άκουσε ότι το φιλαράκι του δολοφονήθηκε
-Είπε κάτι;ρώτησα
Ο Πετρόπουλος δίστασε λίγο και κοίταξε τον Ασημάκη,η μπάλα στην εξέδρα
-Ακόμα όχι κάτι φοβερό,παραδέχτηκε ο Ασημάκης,αλλά θα σπάσει.Του έχουμε
αλλάξει τα φώτα,τρείς διάδες ανακριτών η μία μετά την άλλη.Έχει ομολογήσει για
νταβατζιλίκι και στραβά μάτια,σιγά σιγά
-Δεν έχουμε πολύ χρόνο κύριε Ταξίαρχε,επεσήμανα,ο Τσουκιάς όσο και να φοβάται
δε θα τσιμπήσει με αυτές τις τακτικές ανάκρισης γιατί τις ξέρει.Έχω δώσει ήδη
εντολή να συλλάβουν τον Περδικάρη αφού δε γίνεται αλλιώς πια…
Στις τελευταίες λέξεις πρόσθεσα και το πιο κατσούφικο ύφος μου
-Δε κατάλαβα,είπε ο Πετρόπουλος,εσύ κάνεις σα να απογοητεύτηκες.Ξέρεις τι
θησαυρούς έχουμε βρει στον υπολογιστή και στα γραμμένα cd του Καπετανίδη; Αυτά
θα μας τους δώσουν όλους,μέχρι και εξελόφυλλα με δρόμους και προμήθειες έχουμε
βρει.Νάσο κάτσε στις δάφνες σου από τώρα,σε λίγες μέρες τελειώσαμε
Ήξερα τι θα άκουγα και όσο έβλεπα ακόμα και τον Φακλή ψύχραιμο οι ανησυχίες
μου επιβεβαιωνόντουσαν
-Τελειώνουμε; Μα ακόμα παρακολουθούμε τις γειτονιές για διακίνιση,γκρίνιαξα,όλα
δείχνουν ότι ήρθε καινούργιο φορτίο και πρέπει να εντοπίσουμε από πού ξεκινάει για
να γίνει η διανομή.Έχουμε μόνο κάποιους «ομαδάρχες» της συμφοράς και δυο τρείς
διανομείς που μπορεί να μην ξέρουν και τίποτα γύρω από τα μεγάλα κεφάλια,γι’αυτό
πήραμε τον εξοπλισμό και με όλο το σεβασμό αν δεν υπήρχε η βιασύνη να σφυρίξει
τώρα κάποιος στο Εσωτερικών Υποθέσεων για τους πουλημένους δικούς μας θα εί-
χαμε αποφύγει μια δολοφονία και θα είχαμε στα χέρια μας ακόμα πιο πολλές ενοχο-
ποιητικές συνομιλίες.
Ο Ασημάκης με καταλάβαινε με τη σιωπή του αλλά αυτό δε βοηθούσε,ο Πετρό-
πουλος θα ευλογούσε τα γένια του και καλά θα έκανε αφού η δουλειά του Ηλεκτρο-
νικού Εγκλήματος γινόταν σωστά οπότε θα έφερνε και προαγωγή και ο Φακλής ήδη
είχε μπει στο διάδρομο της πολιτικής καριέρας
-Αστυνόμε όπως και να’χει τα κατάφερες καλά,είπε ο Ασημάκης βγάζοντας κούραση
και παραίτηση,ίσως να είχαμε πιο πολλά στοιχεία στα χέρια μας ίσως πάλι και όχι,
και δεν χρειάζεται να βλέπεις μισοάδειο το ποτήρι,εγώ βάζω στοίχημα ότι ο Τσουκιάς
θα σπάσει
-Κι εγώ βάζω στοίχημα ότι τα παλικάρια μου σε λίγες ώρες θα έχουν χτίσει μια χαρά
κατηγορίες από αυτά που θα βρούν στους υπολογιστές,συνηγόρησε ο Πετρόπουλος
-Θέλουμε και τον υπολογιστή του Περδικάρη,είπα αμφιβάλλοντας ότι θα μπορούσα
έστω και για λίγο να συγκρατηθώ,παρακολουθούμε το σπίτι του αλλά….
-Θα πάει κάποια στιγμή,είπε ο Ασημάκης
-Θα πήγαινε αν δεν είχαμε μαζέψει τους άλλους δύο…τρείς,είπα,ο Καπετανίδης
δολοφονήθηκε για να μη μιλήσει άρα κάποιο πλεονέκτημα θα έχουν για να φτάσουν
σε φόνο,η τύχη μας βοήθησε και βρήκαμε το άλλο αίμα στο τόπο του εγκλήματος.
Συνήθως όταν δολοφονούνται τα «στρατιωτάκια» είναι για να προστατευτεί το μεγά-
λο κεφάλι,κάνω λάθος;Αυτός που έδωσε την εντολή εκτέλεσης τώρα θα ψάχνει για
άλλοθι και θα το βρεί,μπορεί να τάξει και καλό δικηγόρο στον φονιά του…
-Αστυνομικό σκότωσε Νάσο,δε πρόκειται να περάσει καλά,με διέκοψε ο Ασημάκης
-Πουλημένο,πρόσθεσα,μια χαρά θα περάσει!Τέλος πάντων ελπίζω να πέσει γρήγορα
στα χέρια μας ο Περδικάρης και να βγουν κι άλλα στοιχεία στη φόρα με το άνοιγμα
των παλιών φακέλλων από τις υποθέσεις Τσαγκάρη, ξέρετε πως κάποιοι από τους

614
υποψήφιους μάρτυρες που έχουμε βρει θα καταθέσουν μόνο όταν είναι βέβαιοι πως
δε θα τους πειράξει κανείς,κι όταν λέμε κανείς δεν εννοούμε τον Περδικάρη!Μπορώ
να πηγαίνω;
Κανείς δεν είχε απαντήσεις,κι εγώ είχα δοσμένες υποσχέσεις που μου τρυπούσαν τα
πλευρά,ο Χάμζα που θα έφερνε μάρτυρες μόνο με το φευγιό του πατέρα του στην
Ιταλία,κάποιοι αθλητές που ήξερε ο Ασβεστόπουλος,ο Μαρτίνος ίσως...Όταν βγήκα
από το γραφείο του Ασημάκη ένοιωσα την ανάγκη να ρίξω κάτι στο στομάχι μου
μήπως και με βοηθούσε να σκεφτώ καλύτερα κι αφου τα δυο δάχτυλα αλκοόλ που
ήταν η πρώτη μου επιλογή έπρεπε να τα ξεχάσω συμβιβάστηκα με έναν μέτριο φραπέ
κι ένα ημιμπαγιάτικο τριγωνάκι μυλόπιττας.
«Γλώσσα δεμένη λέει τις προσευχές μου
για πάνω από είκοσι χρόνια
κρέμασε τα μυστικά σου πάνω στο δέντρο του Ιούδα
τα είδες καθώς ένα φύσημα τα φερνε στη κοιλάδα
….
κι αυτό που φοβάμαι είναι αυτό που όλοι φοβούνται
Μια μοίρα χαμένη ,μια μοίρα κερδισμένη
που χει τη κατάρα της φλόγας του θλιμμένου κεφαλιού»
The Walkabouts : Blue Head Flame
Ο Φακλής είχα μαντέψει που θα πήγαινα και κόντεψα να πέσω πάνω του καθώς
έφευγα από το κυλικείο
-Ο φραπέ δεν μετριάζει τον θυμό,μου είπε με μισοπατρική διάθεση
-Δεν θέλω να τον μετριάσω έτσι κι αλλιώς,είπα χωρίς να έχω όρεξη για παραπάνω
κουβέντες κι έκανα να προσπεράσω αλλά μου ακούμπησε απαλά το στήθος με το χέρι
του.
-Νάσο ξέρω τι σκέφτεσαι και μη ξεχνάς ότι μπλέχτηκα κι εγώ σε αυτή την ιστορία
Κατάπια μια μπουκιά μυλόπιττας που ταλαιπώρησε τον οισοφάγο μου.Προχωρή-
σαμε για λίγα μέτρα σιωπηλοί,ξαναπήρε το λόγο
-Την υπόθεση Τσαγκάρη δεν την παρατάμε,έχω διπλοτσεκάρει τα στοιχεία και με
λίγη προσπάθεια τον ξαναβάζουμε μέσα,αρκεί να δείξουν λίγο περισσότερο θάρρος
οι μάρτυρες.
Η άλλη μπουκιά κατέβηκε με πολύ μεγαλύτερο κόπο
-Για πόσο καιρό; ρώτησα,για πέντε,για δέκα χρόνια;Θα μειωθεί και…
-Δε θα μειωθεί έχει ξαναφυλακιστεί και ξέρεις ότι αυτό έχει σημασία,με έκοψε.Κοίτα
μη νομίζεις ότι δεν καταλαβαίνω την αγανάκτισή σου απλώς θα χρειαστεί να αλλά-
ξουμε κάπως τη στρατηγική μας
-Πως κύριε Εισαγγελέα,δεν άντεξα και πέταξα την υπόλοιπη μυλόπιττα στο πρώτο
καλαθάκι που βρήκα,όταν με το καλό τσακώσουμε τον Περδικάρη και όταν το Ηλεκ-
τρονικό Έγκλημα τσεκάρει τις συνδιαλέξεις, ο Τσαγκάρης θα έχει ξεφορτωθεί τα
κινητά της δουλειάς και άντε να αποδείξεις αυτό που θες.Η ταυτοποίηση φωνής δεν
είναι το πιο δυνατό στοιχείο για το δικαστήριο,το θυμάσαι αυτό από κάποια πολιτικά
σκάνδαλα,ρώτα και τον Δανιά να στο βεβαιώσει.Μπορεί να μπει μέσα ο Περδικάρης
για φόνο με την ταυτοποήση DNA, αλλά τα αποτελέσματα ταυτοποίησης θέλουν το
λιγότερο δύο μέρες.Ποντάρουμε στον Τσουκιά,στον Αγγέλου και σε έναν μπράβο, κι
ελπίζουμε πάντα σε θαραλλέους μάρτυρες και στη τύχη που μπορεί να μας βγάλει
λαβράκι από το άνοιγμα των φακέλλων με τους αθλητές που πήγαν από αναβολικά.
Τέλος να θυμίσω και την υπόθεση Πεφάνη για την οποία δεν άκουσα τίποτα οπότε
ναι,αυτό το «τελειώνουμε» με κάνει έξαλλο
Παρέμενε ακόμα ψύχραιμος
-Δε θα αφήσω τη πηγή σου να κινδυνεύσει,μου είπε ψιθυριστά ακουμπώντας το μπ-

615
ράτσο μου
-Αλλά θα μπούμε στη φάση συμμαζέματος έτσι;
Σήκωσε τους ώμους του και η έκφρασή του έγινε πονηρή
-Έρχονται εκλογές,πρέπει κάποια πράγματα να συμμαζευτούν έτσι κι αλλιώς και
εμείς έχουμε καθυστερήσει,αν πιάσουμε τον Τσαγκάρη και διαλύσουμε την οργά-
νωσή του είναι επιτυχία.Όσο για τον Πεφάνη κανείς δεν μας εμποδίζει να ασχο-
ληθούμε λίγο αργότερα και να μαζεύουμε υπομονετικά τα στοιχεία
-Υπομονετικά…
-Μην αφήνεις την ιστορία με το φίλο σου να θολώσει την κρίση σου,δε θα σου κάνει
καλό,άκου κι εμένα που για την ώρα μπορώ να τα δω λίγο πιο ψύχραιμα
-Και ως τότε τι;Αν ο Πεφάνης καλύψει τα ίχνη του,ποιος θα μας δώσει άδεια για
παρακολουθήσεις;
Μου έκανε νόημα να χαμηλώσω τη φωνή μου.Δεν ήθελα να κάτσω άλλο κι έφυγα
παίρνοντας μαζί μου και τις σκιές του χρόνου που έκαναν και πάλι την εμφάνισή
τους.
-
Ο Ολλανδός έχει ακούσει προσεκτικά για πέντε ολόκληρα λεπτά τον Τσαγκάρη,αλλά
είναι απογοητευμένος και δεν αποφεύγει να το δείξει
-Δεν είχαμε πει αυτά,του θύμισε
-Ναι ρε λεβέντη μου για νέο μου το λές αλλά δες τις ειδήσεις να μάθεις τι έγινε
-Έμαθα,δικός σου ο μπάτσος;
-Και δικός μου,αλλά φοβόμαστε για τον Απάτσι
-Δε προλαβαίνουμε να οργανωθούμε τόσο καλά….
-Διπλή αμοιβή Ολλανδέ και άσε τα παραμύθια,ο Τσαγκάρης δεν έχει χρόνο για
παζάρια,τα τρία τέταρτα τώρα!
-Ναι αλλά άλλαξε και το μέρος,εσύ μου είχες πει Πειραιά τώρα μου λές το κέντρο
του στο Περιστέρι,εκεί…
-Εκεί δε θα το περιμένει,τώρα ο μαλάκας νομίζει πως η αστυνομία θα με ψάχνει για
να με ανακρίνει και θα έχει αφαιρεθεί ε είναι λοιπόν η ευκαιρία να….
Ο Ολλανδός σφίγγει τα χείλη,το σχέδιο ακόμα του μοιάζει πρόχειρο
-Θέλω και κανέναν δικό σου,και τα δύο αυτοκίνητα θα είναι κλεμμένα
-Κάνε κουμάντο εσύ,μόνο τον Καυκάσιο μπορώ να σου διαθέσω οι άλλοι έχουν το
νου τους εδώ θα τους φέρνω με βάρδιες
Ο Τσαγκάρης ακούγεται ασυνήθιστα βιαστικός
-Απόψε λοιπόν,μουρμούρισε ο Ολλανδός
-Απόψε,είπε ο Τσαγκάρης,ραντεβού σ’εκείνο το φαγάδικο κοντά στα ΚΤΕΛ
Κηφισού.
-
Γύρισα στο γραφείο με τη διάθεση μου σε κακά χάλια,σκεφτόμουν τον Φακλή, τον
Ασημάκη και τον Μυλόπουλο, όλοι λίγο πολύ θα έβγαιναν κερδισμένοι και κυρίως ο
τελευταίος.Η ομάδα σχεδόν σε απαρτία με περίμενε,τους είχα πει να παρατήσουν τις
παρακολουθήσεις στις γειτονιές για λίγη ώρα.
-Καλά νέα κύριε Αστυνόμε,είπε ο Αντωνόπουλος,από τη Σήμανση μας είπαν ότι
βρέθηκαν τρίχες και ίχνη δέρματος οπότε έχουμε κάτι για να προχωρήσουμε σε
ταυτοποίηση μέσω DNA
-Ο Περδικάρης δεν έχει πάει ακόμα σπίτι του,είπε ο Καβαλιεράτος,και τα παιδιά που
παρακολουθούν το σπίτι και το γραφείο του Τσαγκάρη δεν έχουν δει κανέναν ακόμα
ούτε και τον Τσαγκάρη τον ίδιο
-Ο υπαστηνόμος Σπανός που είναι;ρώτησα
-Θα γυρνούσε σπίτι για να κοιμηθεί λίγο,απάντησε ο Καβαλιεράτος,ήταν κι αυτός

616
πολλές ώρες στο πόδι.
Για το αν είχε πάει σπίτι του αμφέβαλλα αλλά κούνησα το κεφάλι για να δείξω ότι
καταλάβαινα,έκανα την επόμενη ερώτηση
-Ο υπερκοριός έπιασε κάτι;
Κανείς δεν απάντησε αμέσως,την πρωτοβουλία πήρε ένας της ΕΥΠ
-Τίποτα ακόμα,είπε ξερά
Περίεργο,πουθενά ο Περδικάρης,πουθενά ο Τσαγκάρης και από την πλευρά του
Πεφάνη ούτε φωνή, ούτε ακρόαση.Την ησυχία διακόπτει το τηλέφωνο το οποίο
σηκώνει ο Τουμανίδης, «α ωραία, και πως είναι;», «δηλαδή μπορεί να μιλήσει»,
«καλά καλά δε θα την βασανίσουμε πεσ’τους…ωραία σ’ευχαριστώ».Έκλεισε και
στράφηκε σε μένα
-Η μαυρούλα στο διαμέρισμα που πιάσανε τον Καπετανίδη και τον Τσουκιά συνήλθε
και απ’ότι λένε οι γιατροί αύριο θα μπορέσει να φύγει,παραμίλαγε κιόλας κάτι για
Γαλλία έλεγε….
Γαλλία..Μασσαλία…Βίνους…θα μπορούσαν να δένουν μία χαρά αλλά πάλι με τι
τρόπο θα τα συνέδεα όλα αυτά;Εντολή να μείνω μακρυά από τον Μακρή ενώ παράλ-
ληλα κυνηγούσαμε έναν ύποπτο φόνου,τώρα οι σκιές χόρευαν τριγύρω μου.Έπρεπε
να μείνω για λίγο μόνος και να σκεφτώ.Σφίνωσα ένα τσιγάρο στα χείλη μου, βγήκα
έξω από το γραφείο και το άναψα,καπνός να χαϊδευει τα πνευμόνια.Η κοπέλλα μάλ-
λον ετοιμαζόταν να φύγει στη Γαλλία,μόνο αν μιλούσε και μου έδειχνε πρόσωπα και
πράγματα θα είχα κάτι στα χέρια μου ώστε να το τρίψω σε μερικές μούρες.Εκείνος
δεν είχε πάρει ακόμα τηλέφωνο,ούτε και ο Πεφάνης με τη συμμορία του είχαν χρησι-
μοποιήσει τα κινητά…πετάω το τσιγάρο και το πατάω σα να θέλω να το εκδικηθώ.
Ξαναμπαίνω στο γραφείο φουριόζος.
-Φωτίου και Τουμανίδης σφαίρα στο νοσοκομείο που έχουν την κοπέλλα,πάρτε μαζί
φωτογραφίες των μπράβων του Τσαγκάρη,του Καπετανίδη του Τσουκιά,καθώς επί-
σης και τις φωτογραφίες που έχουμε από την ομάδα του Πεφάνη.
Με κοίταξαν κάπως απορρημένοι αλλά άρχιζαν να ετοιμάζονται
Joyride
O Πεφάνης με τον Νικολάκη παρακολουθούν Screen Channel,ο δεύτερος χαμογελάει
ενώ ο πρώτος μοιάζει να βουρκώνει ξαφνικά το τσούξιμο στα μάτια που του έχουν
προξενήσει η αϋπνια μαζί με την συγκέντρωση στην οθόνη τον κάνει να τα κλείσει
και να τα σκουπίσει με την ανάστροφη του χεριού του,πλάνα από τον Πειραιά και
συγκεκριμένα από μία γέφυρα,λεωφόρος Γ.Λαμπράκη
-Λες να τον έφαγε ο κοντός; Ο Νικολάκης ρωτάει γιατί βαριέται τη σιωπή
Ο Πεφάνης σηκώνει τους ώμους του και θυμίζει αθλητή από τους «Γίγαντες Του
Κατς» λίγο πριν μπει στο ρινγκ
-Αυτό δεν είναι καλό για μας; ο Νικολάκης απτόητος
Ο Πεφάνης σα να έχει μόλις δεχτει κρύο νερό στο πρόσωπο
-Τι είπες τώρα;
O Νικολάκης μυρίζεται ξέσπασμα,δε θα ρωτήσει τίποτε άλλο
-Τώρα που μιλάμε η μπατσαρία θα έχει ξεσκονίσει το σπίτι του και αν ισχύει η
είδηση ότι βρίσκονται προ της εξάρθρωσης κυκλώματος με επίορκους αστυνομικούς
θα έχουν και τον Αγγέλου,αυτός μπορεί να είναι ο αξιωματικός που κρατάνε και δεν
αναφέρουν το όνομά του.
-Με τον Καπάτο μίλησες;
-Μου είπε να μην ανησυχούμε αν την πληρώσει κάποιος αυτός θα είναι ο κοντός
γιατί είναι και το πιο εύκολο θύμα,φυλακή,οι μπράβοι στους δρόμους…Τράβα σπίτι
σου τώρα και θα τα πούμε το βράδυ,κι εγώ θέλω ξεκούραση.
-Το καινούργιο φορτίο πότε θα το βγάλουμε για δουλειά;η τελευταία ερώτηση του

617
Νικολάκη στην οποία ο Πεφάνης απαντά με μια γκριμάτσα «ξεροφτώσου με»
-
Απολογήθηκε για την καθυστέρηση της επικοινωνίας μας λέγοντας μου ότι κοιμή-
θηκε κατάκοπος,γκρίνιαξα κυρίως γιατί το να ξεσπάω σε κομμάτια μπαγιάτικης μυ-
λόπιττα και σε γόπες τσιγάρων δεν μου έφτανε ήθελα και κάτι πιο ζωντανό,κάτι που
να μπορούσε να μου αντιμιλήσει,υποσχέθηκα στον εαυτό μου πως μετά τη συνάν-
τησή μας θα τηλεφωνούσα επιτέλους στη Δέσποινα και βέβαια ευχόμουν να μην
ξανάκουγα τη φωνή του Σταύρου.Η μοτοσυκλέτα πάνω στο πεζοδρόμιο κι εκείνος
στο παγκάκι με το βλέμμα καρφωμένο στο νησάκι του Παρασκευά.Επιτέλους είχε
αρχίσει να δροσίζει και ο δροσερός αυτός αέρας μου θύμισε κι εμένα πόσο ανάγκη
είχα από ύπνο
-Τα έμαθα για το καμάρι σας,μου είπε,φαίνεται πως το Εσωτερικών Υποθέσεων τον
είχε στη μπούκα….
-Δικός μας τον έδωσε,τον έκοψα και καλημέρισα κι εγώ το νησάκι
-Από την ομάδα; με ρώτησε έκπληκτος
Κούνησα το κεφάλι για να μην αρχίσω να κατεβάζω καντήλια και να τρομάζω τους
ελάχιστους περαστικούς
-Τι μαλάκας…,σχολίασε,γιατί όμως αφού όπως μου είπες οι παρακολουθήσεις πήγαι-
ναν τόσο καλά και τα είχατε βρει με την Εισαγγελία
-Θεωρεί τον Τσαγκάρη το προσωπικό του στοίχημα,απωθημένο ετών.Όταν έσπρωχνε
ναρκωτικά στην Αθήνα δε μπορούσε κανένας να τον αγγίξει και όπως φαίνεται σε
αυτό βοηθούσαν σημαντικά ένας υποδιοικητής αστυνομικού τμήματος και δύο υπα-
ξιωματικοί από τις περιπολίες,αυτοί που μου είπες κι εσύ.Ο δικός μου κουράστηκε να
περιμένει, έπρεπε εκείνος να πιάσει τον Τσαγκάρη, έπρεπε να γίνει δική του αυτή η
υπόθεση,θεωρούσε ότι του άνηκε δικαιωματικά αφού αυτός την είχε ξεκινήσει.Με
παρέκαμψε και μίλησε πριν από μενα στο Εσωτερικών Υποθέσεων,και να τον επι-
πλήξω δε θα βγει κάτι…
-Με την Γκλόρια έπρεπε να μιλήσεις εσύ ήξερε για τον Δημήτρη
-Θα μιλήσω ιδιαιτέρως
-Γιατί αφου…
-Γιατί αλλιώς θα μου πάρουν την υπόθεση γαμώ το!
Δεν τον τρόμαξε το απότομο ανέβασμα της φωνής μου φάνηκε περισσότερο σαν να
τον είχε συνεφέρει
-Με τον Πεφάνη τι γίνεται;ρώτησα πιο μαλακά αυτή τη φορά. Δεν έχουν καμία
κίνηση τα τηλέφωνά τους
-Δε μιλάει κανένας,απάντησε,περίμεναν όλοι τι θα γινόταν με τον μπάτσο φυγά.Όλο
το βράδυ έμεινα στο μαγαζί μπάστακας σε περίπτωση που εμφανιζόταν
Ένα δευτερόλεπτο διακοπής της αναπνοής μου ήταν αρκετό για να βήξω
-Και μετά; δεν ήθελα να μου απαντήσει
-Έπρεπε να βρω τρόπο να μας γλιτώσω όλους αλλά δε θα μπορούσα πια να είμαι στη
συμμορία,πάντως εντολή φόνου υπήρχε αν κάτι πήγαινε στραβά.Πόσο κοντά είσαστε
στον Τσαγκάρη;
-Τηλέφωνα έχουμε και το άνοιγμα συνομιλιών θα δείξει αρκετά αλλά θέλω ένταλμα
έρευνας στο σπίτι και στο γραφείο του.Θα ανοίξουν και οι τραπεζικοί λογαριασμοί
των επίορκων και κόβω το κεφάλι μου ότι λογαριασμούς θα έχουν και στην Astir
Bank
Ξανακοιτάμε το νησάκι του Παρασκευά,ξεφυλλίζουμε ένα αόρατο άλμπουμ φωτο-
γραφιών.
-Αν κλείσει η υπόθεση Τσαγκάρη σας παύουν; με ρώτησε
-Θέλω να πιστεύω πως όχι, ειδικά αν βρεθούν λογαριασμοί στην Astir και μπορώ να

618
τους συνδέσω με ανθρώπους του Πεφάνη.
Ήταν αδύνατον να ερμηνεύσω τη σιωπή του,εκείνος είχε μάθει να κλείνεται καλά στο
καβούκι του και η ατμόσφαιρά που είχαν τα βράδια στη διάρκεια των οποίων αυτό το
παγκάκι μας έλυνε τη γλώσσα δεν έλεγε να επιστρέψει παρ’όλα τα επίμονα παρα-
κάλια μου.
-Έχεις χρόνο; τον ρώτησα
-Γιατί;
-Πεταγόμαστε μέχρι το σπίτι μου τότε
-
Πρέπει να ήμουν ο μόνος σύμμαχος που του είχε απομείνει.Δεν εμπιστευόταν πια
ούτε τον Εισαγγελέα και ήξερα πως δεν είχε αρχίσει να γίνεται παρανοϊκός,απελπισ-
μένος ναι,αλλά το μυαλό του δούλευε στην εντέλεια και το κατάλαβα ακόμα
καλύτερα όταν είδα το τεράστιο διάγραμμα σε σχήμα χριστουγεννιάτικου δέντρου
που είχε φτιάξει και είχε κολλήσει στο τοίχο του γραφείου του.Ονόματα,διασυνδέσεις
και μέσα σε έναν κύκλο τον οποίο συνέδεε ένα βέλος με το «δέντρο» το όνομα του
Δημήτρη.
-Ο Πεφάνης και ο Τσαγκάρης δεν είναι στη κορυφή,παρατήρησα
-Δεν είναι η κορυφή,απάντησε και κοιτούσε το δέντρο επίμονα,ρίξε κι εσύ μια ματιά
και πες μου τι καταλαβαίνεις
Κοιτάζω το ερωτηματικό στη κορυφή
-Μόνο τον Πεφάνη έχεις συνδέσει με τον άγνωστο που μάλλον δεν σου είναι και
τόσο άγνωστος….ο Μακρής;
Χαμογελάει αλλά το χαμόγελο του τους πιο πολλούς θα τους τρόμαζε
-Προχώρα,μου είπε
Ρίχνω κι άλλες ματιές,μπερδεύομαι αλλά σχεδόν φοβάμαι να το παραδεχτώ
-Δεν έχω το δικό σου…..
-Δεν πρόκειται για διαγωνισμό,γκρίνιαξε,κοίτα κάτω από το «κλαδί» του Κουμάνι
Μετανάστες, πρώην και νυν…μπερδεύομαι κι άλλο,αλλαγές κινητών,σηκώνω τα
χέρια σα να παραδίνομαι αλλά ας πάει στα κομμάτια, ξεστομίζω ένα συμπέρασμα στο
πόδι.
-Ο Μακρής φέρνει μετανάστες για να βοηθήσουν τον Πεφάνη στη διακίνηση, τους
αλλάζει όμως μετά από ένα χρονικό διάστημα και επιστρέφει τα παλιά κινητά στους
παλιούς και παίρνει τα καινούργια από τους νέους…
Κουνάει επιδοκιμαστικά το κεφάλι και συνεχίζει να με κοιτάζει περιμένοντας,δε
μπορώ να βοηθήσω άλλο και το λέει η έκφρασή μου.Χτυπάει το δέντρο με τον δείκτη
και τον μεσαίο.
-Ο Πεφάνης έχει πάρει τη δουλειά από τον Τσαγκάρη σε κάποιες γειτονιές της
Αθήνας όσο ο δεύτερος είναι στη φυλακή αλλά κάνει και κάτι παραπάνω,ανανεώνει
όπως πολύ σωστά είπες το στρατό του.Αν ανοίξουμε συνομιλίες θα δούμε ότι κάποια
από τα τηλέφωνα από τα οποία καλούσαν ο Κουμάνι και τα άλλα πρωτοπαλίκαρα
ανήκουν σε ανθρώπους που δεν είναι πια στην Ελλάδα.Εξαίρεση το δικό σου που…
Σταμάτησε,δε είναι σίγουρος ότι πρέπει να αγγίξει τη πληγή αλλά τον διευκολύνω,
ήθελα να πονέσω.
-Ο Δημήτρης δεν έκανε διακίνηση,είπα,ήταν στις εισπράξεις άρα κάπως ακίνδυνος,
μέχρι τη στιγμή που αποφάσισε να φύγει.
Δεν απαντά και ξαναδείχνει το δέντρο,κλαδιά με το όνομα του Δανάλη και κάποια
άλλα,σε έναν κύκλο σα χριστουγεννιάτικη μπάλα η λέξη Global.
-Ο Μακρής και η Global συνδέονται με πρώην υπάλληλο της ΜΑΚ, και η θεία του
Δανάλη δεξί χέρι του Μακρή λείπει στο Κατάρ εκεί που είναι τα γραφεία της ναυτι-
λιακής εταιρείας που την έχουν φίλοι και κουμπάροι του Μακρή και στην οποία ανή-

619
κει το πλοίο που ήρθε πριν λίγες μέρες.Ο Δανάλης δουλεύει στη Global σε θέση που
απαιτεί πολύ περισσότερα προσόντα από αυτά που διαθέτει ένας λοχίας χούλιγκαν.Δε
πειράζει όμως,τον στρώνουν και του φοράνε κοστούμι ώστε να μοιάζει κάπως με
στέλεχος.Ο Ασβεστόπουλος έχει στοιχεία και φωτογραφίες που δείχνουν τον Δανάλη
να εμφανίζεται στα Γιάννενα λίγο πριν το παιχνίδι σκάνδαλο του ΠΑΣ με την Ξάνθη.
Οι φήμες λένε πως το παιχνίδι το έστησε ο Πεφάνης και μάλιστα κορόϊδεψε τους
Γιαννιώτες πως αν το έκαναν γαργάρα θα τους έβγαζε Ευρώπη.Για να γίνει κάτι
τέτοιο χρειάζεται πολιτική παρέμβαση κυρίως αλλά βολεύονται και με θεσμική. Π.Χ
με τη παρέμβαση του Στέλιου Γαλανού του προέδρου,πρώην προέδρου ίσως, της
ΕΠΟ.Ο Δανάλης είναι ακόμα στους οργανωμένους του Ολυμπιακού και ως φαίνεται
έρχεται σε επαφή με τον Μακρή,αλλά για την ώρα γυρίζουμε πάλι στον Πεφάνη.Ο
Πεφάνης μέσω του Δανάλη στρατολογεί έναν άνθρωπο της διπλανής πόρτας για τις
εισπράξεις,τις παραδώσεις και τις μικροδουλειές,δε θέλει αλλοδαπό και δε θέλει κά-
ποιον που να τραβάει βλέμματα
-Θέλει τον μαλλιά….συμπλήρωσα τρώγοντας μια κλωτσιά στο κούτελο
-Ακριβώς,εκείνος ατάραχος απ’έξω αλλά ποιος ξέρει μέσα του τι γίνεται,ο Δανάλης
ψάχνει υπάλληλο που να έχει ανάγκες για ένα έξτρα εισόδημα,μιλάει με όλους τους
υπαλλήλους,το παίζει φίλος κι αδελφός,προφανώς κόβει το μάτι του σε κάτι τέτοια
και βρίσκει τον Δημήτρη.Ο Δημήτρης είναι η τέλεια επιλογή, απλός,ευχάριστος και
με ανάγκη για χρήματα.Έχει το μυαλό του στη θέση του ώστε να μην παραστήσει
κάτι που δεν είναι και να καταλάβει παράλληλα πως η κατάσταση στην οποία έχει
μπλέξει δεν μπορεί να συζητηθεί προς τα έξω.Ο Δανάλης είναι το κάλυμα του
Πεφάνη για το στήσιμο των παιχνιδιών.Δεν μοιάζει με μπράβο,φοράει το κοστούμι
του,μιλάει με αυτούς που πρέπει και παίρνει μαζί του και τον Δημήτρη για να του
μάθει τα απαραίτητα κόλπα.
-Και φυσικά λόγω των συνδέσεων που έχεις κάνει υποψιάζεσαι πως ο Μακρής ξέρει
τα πάντα γι’αυτόν,είπα και έκανα άλλη μια προσπάθεια κατανόησης του δέντρου
-Δε γίνεται αλλιώς,ξαναχαμογέλασε με τρόπο που έκανε να ανησυχήσω ακόμα πιο
πολύ αλλά κατέληξα και να τον θαυμάσω.Πάντα τον θαύμαζα και πάντα αισθανό-
μουν ότι ήταν ένα βήμα μπροστά μου
-Άρα τα παιχνίδια από τα οποία έπαιρνε ποσοστά ο Δημήτρης και είχε αναλάβει
εισπράξεις πληρωμές τα έστηναν μαζί Μακρής και Πεφάνης,είπα
-Ο Μακρής δε ξέρει τίποτα για τον Δημήτρη,δε παίζει θέατρο στη συγκεκριμένη
περίπτωση,είπε,ο Μακρής ξέρει τα βασικά τη βρωμοδουλειά την αναλαμβάνει ο
Πεφάνης.
-Η Global όμως;ρώτησα
-Αυτοί επιδίδονται σε αλλαξοκωλιές με χορηγίες, κάποτε με την ΑΕΚ τώρα με τον
Ολυμπιακό του Μακρή,οι χορηγίες…
-Είναι μια χαρά τρόπος για να ξεπλύνεις χρήμα,πρόσθεσα,για να σε προλάβω το ξέρω
από τον Βρεττό
-Δε σε φώναξα για να στα χώσω,είπε ήρεμα
-Μου τα χώνω και μόνος μου,υποψιάζεσαι ότι ο Μακρής έχει λογαριασμό στην Astir;
ρώτησα
-Βάζω στοίχημα τη δισκοθήκη μου,είπε ενώ τώρα χαμογελούσαν μόνο τα μάτια του.
Δε μπορώ να τον αγγίξω βέβαια,για την ώρα,όπως και δε μπορούν να παρακολουθη-
θούν και συγκεκριμένα τηλέφωνα που βγήκαν στις τωρινές υποκλοπές.
-Εκεί ούτε και ο Εισαγγλέας σου δεν μπορεί να κάνει κάτι και ούτε κι εγώ στα χώνω
-Ανεξάρτητη δικαιοσύνη,μουρμούρισε
-Καλά μη σκας και τόσο,είπαμε εγώ παραμένω ο επίσημος κοριός σου
-Προηγουμένως σου είπα για ένα πλοίο που άραξε πριν λίγες μέρες, ε λοιπόν πριν

620
λιγες μέρες επίσης άρχισε να κινείται και εμπόρευμα στις γειτονιές κοντά στο λιμάνι.
Καταλαβαίνω που το πάει
-Άρα μαζί με τους μετανάστες το πλοίο έφερε κι άλλη εκλεκτή πραμάτεια, με άλλα
λόγια έχουμε ή λιμενικούς ή τελωνειακούς που κάνουν τα στραβά μάτια
Σήκωσε τους ώμους του κι άναψε τσιγάρο
-Ίσως αλλά δεν είναι απαραίτητο,το εμπόρευμα μπορεί να είναι χωμένο μέσα στο
νόμιμο φορτίο.Μάλλον το αποθηκεύουν στην Ελευσίνα ή στη Δραπετσώνα,η ποσό-
τητα προς διανομή ξεκινάει από κάπου εκεί κοντά..
-Και θέλεις να έχω το νου μου μήπως ακούσω κάτι
Έγνεψε «ναι»
-Δεν μιλανε ακόμα μπροστά μου γι’αυτά,δε θα αργήσουν όμως, τώρα που ο άλλος τα
έχει φτύσει θα πάρω αρμοδιότητες
-Ο Νικολόπουλος;
-Τάβλα με 38 πυρετό και στη κατάστασή του αυτό είναι επικίνδυνο.Αύριο μαζί με
τον Κουμάνι και τον Ρώσο θα πάμε να τσεκάρουμε τους νεοφερμένους,θα σου πω
διευθύνσεις
Γουρλώνει απότομα τα μάτια,δεν τον είχα ξαναδεί έτσι ποτέ πριν
-Αυτό είναι! φώναξε
Δεν τον ρωτάω τι εννοεί,αρπάζει το κινητό από το γραφεί ενώ εμφανίζεται ιδρώτας
στο μέτωπό του
-Ρηγόπουλος,μαζί με τον Χρήστου τσεκάρετε σε παρακαλώ τα αρμόδια
κτηματολόγια για ακίνητα στο όνομα του Παναγιώτη Πεφάνη ή συγγενικών του προ-
σώπων…προάστια Πειραιά και κέντρο Αθήνας…όσο πάρει!
Κλείνει το κινητό και γυρίζει σε μένα
-Οι διευθύνσεις που λέγαμε.
-
Έφτασα στο γραφείο και ήδη ο Χρήστου με τον Ρηγόπουλο είχαν κάποιες απαντήσεις
-Ο Πεφάνης έχει στο όνομά του δύο διαμερίσματα στην Καλλιθέα,ένα δυάρι και ένα
τριάρι,εκεί μένουν δύο τριμελείς οικογένειες,έχουμε και τις λεπτομέρειες, υπάρχει
επίσης κι ένα δυάρι στο όνομα της γυναίκας του στους Αγίους Αναργύρους,προς το
παρόν δε μένει κανένας εκεί,θέλετε να ψάξουμε;
Θα τους ταλαιπωρούσα άδικα,ο Πεφάνης αποκλείεται να χρησιμοποιούσε αυτά τα
ακίνητα για τις βρωμοδουλειές του.
-Συνεχίστε να ψάχνετε,είπα
-Ο Περδικάρης ακόμα να δώσει σημεία ζωής,είπε ο Αντωνόπουλος,περιμένουμε την
βαλλιστική έρευνα για να βγάλουμε άκρη με το όπλο που σκότωσε τον Καπετανίδη
αν και μάλλον θα το έχουν ξεφορτωθεί.
-Κάποιο λάθος θα κάνουν,είπα,για να μην έχουν εμφανιστεί ακόμα κάτι μαγειρεύουν
ή κάποια ίχνη προσπαθούν να σβήσουν
Και η επόμενη ζαριά που θα έριχνα ήταν κάπως στα τυφλά αλλά αποφάσισα να τη
ρίξω.
-Ας επισκεφθώ μετά από πολύ καιρό ένα μπαρ με ζωντανή μουσική,είπα
Πριν να φύγω τηλεφώνησα πρώτα στο Βίργκο και στάθηκα τυχερός,ήταν εκεί ο
ιδιοκτήτης και δε θα χρειαζόταν να τον καλέσω.Από την εικόνα που μου έδινε η πρό-
σοψη του μαγαζιού κατάλαβα πως ο όρος Live Bar υποννοούσε και κάτι παραπάνω.
Στη τοποθεσία αυτή πριν τριάντα περίπου χρόνια λειτουργούσε ένα παλιό ρεμπε-
τάδικο,όταν έκλεισε πέρασε πολύς καιρός μέχρι να αποφασίσει κάποιος να μην το
αφήσει να γίνει ερείπιο.Η κακόγουστη διακόσμηση του δεν ήταν έκπληξη, υποτίθεται
μοντέρνο αλλά με τελείως ψυχρά χρώματα,δυο τρεις μεγάλοι καθρέφτες και μερικές
ρέπλικες από μοτοσυκλέτες που ήταν κολλημένες στους τοίχους έδιναν το στίγμα της

621
σκυλομπιτ κουλτούρας που ταλαιπωρούσε έτσι κι αλλιώς τα νέα «καυτά» στέκια της
πόλης.Ένας νεαρός που σφουγγάριζε το πάτωμα μου έριξε μια τσαμπουκαλίδικη
ματιά την οποία προτίμησα να μην την ανταποδόσω,ο τύπος στο μπαρ με κοίταξε με
ανάλογο υφάκι και σίγουρα αναρωτιόταν τι ζητούσα εκεί τέτοια ώρα
-Δε σερβίρουμε καφέ φίλος,είπε κοφτά
-Αν ήθελα καφέ φίλος πίστεψε με θα σκιζόσουν να με εξυπηρετήσεις,απάντησα δειχ-
νοντας τη ταυτότητα μου
-Καλημέρα κύριε Αστυνόμε,είμαι ο Χριστόφορος Χαραλαμπίδης
Ο Χαραλαμπίδης παρά το σχετικό ξενύχτι έδειχνε φρέσκος και σχεδόν τον ζήλευα.
Ακόμα και το μούσι του έδειχνε του κουτιού.
-Άμα είσαι αφεντικό είσαι όλη την ώρα στο πόδι,και έχω και το σταθμό..δεν ξέρω αν
ασχολείστε με τα αθλητικά
-Λίγα πράγματα,απάντησα
Καθίσαμε σε ένα τραπέζι ευτυχώς μακρυά από το ηχείο απ’όπου ακουγόντουσαν οι
απειλές αυτοκτονίας μιας υστερικής γκόμενας στη περίπτωση που θα την παρατούσε
ο καλός της,η μελωδία μέιγμα χορευτικού τέκνο και αραβικής μουσικής
-Θα την έχω καλεσμένη στο σταθμό,είπε σχεδόν χαρούμενος ο Χαραλαμπίδης
Η έκφραση που πήρα μάλλον πρόδωσε την άποψη μου
-Να υποθέσω ότι δεν θα ακούσετε την εκπομπή ε;το ευχάριστο και φιλόξενο ύφος δε
λέιε να φύγει
Βγάζω τις φωτογραφίες του Δαρατζή,του Περδικάρη και του Καπετανίδη,στις δύο
πρώτες το βλέμμα του έχει θολώσει και παρόλο που το διορθώνει σχεδόν αμέσως εγώ
έχω πάρει τη πρώτη μου απάντηση
-Κύριε Χαραλαμπίδη θα είμαι ειλικρινής, ο χρόνος τρέχει,χρειάζομαι τη βοήθειά σας
και ξέρω πως όντως μπορείτε να βοηθήσετε
Δείχνει λίγο ξαφνιασμένος,το ευχάριστο ύφος έχει υποχωρήσει
-Αυτός εδώ στη φωτογραφία είναι πρώην αστυνομικός που διέφυγε τη σύλληψη
επειδή ήταν ανακατεμένος σε εμπόριο ναρκωτικών,μαστροπία,εκβιασμούς και προσ-
τασία.Δολοφονήθηκε πριν τα ξημερώματα
-Κάτι άκουσα στις ειδήσεις,είπε κι είχε κάπως ανακτήσει την αυτοκυριαρχία του
«Γι’αυτό και παραμένεις στο μαγαζί» σκέφτηκα, «περιμένεις τηλεφώνημα»
-Τους άλλους δύο τους γνωρίζετε;Μη βιαστείτε να απαντήσετε και θυμηθείτε τι
είπαμε πριν περί ειλικρίνειας
Πάλι η στιγμιαία θολούρα στα μάτια
-Μπα,δε μου λένε κάτι
-Άλλη μια ευκαιρία,είπα ήρεμα
-Δε σας καταλαβαίνω κύριε Αστυνόμε,κάπως αγχωμένος,η μάσκα του «τι να ξέρω
εγώ από τέτοια»
-Δε θα επαναλάβω την ερώτηση,ρίξτε απλά άλλη μια ματιά
-Μα σας είπα…
Δεν τον διακόπτω με λόγια αλλά με την έκφρασή μου η οποία αρχίζει να του
δημιουργεί εκνευρισμό
-Θέλω δικηγόρο;ρώτησε
-Ακόμα όχι και ελπίζω ούτε και στο μέλλον αλλά δεν βοηθάτε,εγώ πιστεύω πως τους
ξέρετε και τους δύο,ίσως να ξέρατε και τον δολοφονημένο αλλά αυτό δε με
απασχολεί και τόσο,ο τύπος με τη κοτσίδα ας πούμε…άλλη μια ματιά
Κάνει ότι παρατηρεί προσεκτικά και αποφεύγει να κοιτάξει τη φωτογραφία του
Δαρατζή
-Ίσως να τον πιώ τελικά τον καφέ,είπα,και μάλιστα ίσως καλέσω και μερικά παιδιά
από την Διεύθυνση Αστυνομίας Πειραιά να πιούνε κι αυτοί μια γουλιά

622
-Ακούστε Αστυνόμε,μαγαζάτορας άνθρωπός είμαι αλλά όχι και τόσο χωμένος στη
νύχτα οκ; Όλος ο κόσμος με ξέρει από το σταθμό, τώρα ποιος σας έχει πει…
Του κούνησα το δάχτυλο σα να του έλεγα ότι δεν έπρεπε να συνεχίσει
-Αυτό που κάνετε είναι παράνομο,μου πέταξε θυμωμένος,πάτε να με μπλέξετε και
τελικά τι θα γίνει θα μιλησω με δικηγόρο.
Χαμογέλασα ειρώνικά και άπλωσα τα πόδια μου
-Είστε βέβαιος;
Σταματάει,δε μπορεί να σκεφτεί καθαρά,η ζαριά μου αυτή είναι αποτελεσματική
-Ένταλμα έρευνας δεν έχω αλλά μπορώ να το βγάλω σε χρόνο ρεκόρ και μέχρι να
βγει δε θα το κουνήσω από δω μέσα και ξέρετε γιατί;
Ξεροκαταπίνει και συνεχίζω
-Γιατί είμαι σε θέση να ξέρω πως τον τύπο με την κοτσίδα, τον Τριαντάφυλλο
Περδικάρη δηλαδή, ή Απάτσι, τον γνωρίζετε,μη σας πω κιόλας ότι ήρθατε σε επαφή
μαζί του λίγες ώρες πριν το φόνο του Καπετανίδη
Ο τύπος στο μπαρ κατευθύνεται προς ένα διάδρομο
-Κάτσε στη θέση σου φίλος,είπα ήρεμα,δε θες να πάρω ανάποδες
Ο Χαραλαμπίδης έχει κλειστό το στόμα αλλά μπορώ σχεδόν να ακούσω τα δόντια
του που τρίζουν
-Live Bar ε;
Δε μιλάει κανένας,σηκώνομαι επάνω και ρίχνω μια ματιά προς τον διάδρομο
-Εκεί είναι μόνο για το προσωπικό φαντάζομαι,είπα με ψευτοαφελές ύφος
-Ναι,μουρμούρισε ο Χαραλαμπίδης,κάποια παιδιά που είναι πτώμα από τη κούραση
ειδικά Παρασκευές και Σάββατα κοιμούνται εκεί
-Σας έχουν ζητήσει να φιλοξενήσετε ποτέ κανέναν άλλον εκτός από το προσωπικό
σας εκεί;
Ο Χαραλαμπίδης σχεδόν ψύχραιμος αλλά ο «φίλος» έχει κιτρινίσει
-Παρά τα μπράτσα σου μάλλον θέλεις βιταμίνες,του είπα,κοιτάξου σε έναν από τους
μεγάλους καθρέφτες που έχετε εδώ
Ο Χαραλαμπίδης βγάζει το κινητό του
-Αν δεν πάρετε το δικηγόρο σας και συνεργαστείτε τώρα θα είναι όλα μια χαρά, είπα
και τον είδα να σταματά τη πληκτρολόγηση του αριθμού,αν πάλι δεν αλλάζετε γνώμη
σας εγγυούμαι ότι η υπόθεση αυτή θα τραβήξει τόσο πολύ,το όνομά σας θα φανεί
παντού κι αν οι υποψίες μου είναι σωστές θα σας έλεγα πριν πάρετε τον δικηγόρο σας
να ρίξετε μια ματιά στη φωτογραφία του Καπετανίδη,κι αυτός ήταν μπάτσος,επί-
ορκος αλλά μπάτσος όχι ιδιοκτήτης...Live Bar που αν το ψάξω καλύτερα θα βρω και
θηλυκό προσωπικό που δεν σερβίρει ποτά…ίσως να αλλάζει σεντόνια σε…μονό-
κλινα δωμάτια
-Δεν έχετε τίποτα εναντίον μου,ο Χαραλαμπίδης βάζει λίγη μαγκιά στη φωνή,ποιος
σας έστειλε Αστυνόμε;
-Όσο πας και τα σκατώνεις καημένε,είπα κουνώντας απογοητευμένος το κεφάλι,πά-
ρε τον δικηγόρο σου,πάρε όποιον θες,εγώ πάω να τσεκάρω τα δωμάτια προσωπικού
και όταν με το καλό μπλέξουμε με ανακριτές και δικαστήρια θα έχεις όλο το χρόνο
να καταλάβεις τι έκανες…πόσο χρόνο βέβαια δε ξέρω
Με την άκρη του ματιού μου βλέπω τον «φίλος» να κουνάει αγχωμένος τα χέρια και
να ζητάει απαντήσεις από τον Χαραλαμπίδη,δε διασχίζω πολύ γρήγορα το διάδρομο
-Μισό λεπτό,η φωνή του Χαραλαμπίδη σχεδον τσιριχτή η φωτογραφία του δολοφο-
νημένου Καπετανίδη κάνει θαύματα
-Σ’ακούω,είπα ξερά και ανυπόμονα
-Θύμα είμαι κι εγώ Αστυνόμε
-Όπως και άλλοι κύριε Χαραλαμπίδη, ο θύτης όμως είναι ο ίδιος.

623
 -
Η απολογία μου στην Ελένη δεν κράτησε πολύ,δεν το επέτρεψε η ίδια, «δουλειές»,
«τρεχάματα»,θα της μιλούσα και για το κλαμπ αλλά όχι τώρα.Οι γονείς της επέμεναν
να φύγει και να πάει να μείνει μαζί τους,λιγότερα έξοδα και περισσότεροι άνθρωποι
γύρω από την Ρούλα.Αρνήθηκε ευγενικά στην αρχή αλλά άρχισε να το σκέφτεται,ο
πατέρας της υποσχέθηκε πως θα της έβρισκε δουλειά γιατί ήξερε κόσμο.Ο πατέρας
της που δεν είχε πάρει στην αρχή με καλό μάτι τον Δημήτρη,πατέρας και κόρη.Άρα-
γε πως θα αντιδρούσε ο Δημήτρης όταν η Ρούλα θα του έφερνε τον εκλεκτό της καρ-
διάς της, «αν δεν φοράει μπλούζα Black Sabbath ή Motorhead θα τον βάλει να μετ-
ρήσει τις σκάλες» είχε πει κάποτε η Ελένη και τα γέλια τράνταξαν τη τραπεζαρία,
«αλήθεια εσύ δεν θα το αποφασίσεις;»,έπερνα την έκφραση «δεν ξέρω δεν με
απασχολεί», «και ο Νάσος ορκισμένος εργένης»,είχε προσθέσει ο Δημήτρης «αυτοί
οι δύο να μου το θυμηθείς έχουν δώσει όρκο αίματος ή κάτι τέτοιο»,το όνομα του
Νάσου είχε προκαλέσει κάποια αμηχανία τότε και αλλάξαμε γρήγορα θέμα. Τώρα ξα-
νάφερνα στο μυαλό μου αυτή τη κουβέντα,ούτε ο Νάσος ούτε εγώ είχαμε κάνει οι-
κογένεια,είχαμε αφοσιωθεί στις δουλειές μας,αυτός δηλαδή εγώ περισσότερο ξέ-
φευγα,αυτό που με κράτησε όρθιο δεν ήταν η αφοσίωση,ήταν ο φόβος και το διαρκές
«τρέξιμο».Σκέφτηκα τον δικό μου πατέρα,σκέφτηκα πως εμένα κανένας γιος δε θα με
αποχαιρετούσε στα ΚΤΕΛ.Σκέφτηκα τον πατέρα του Νάσου,τον κύριο καθηγητή,
«εσένα τελικά θα σε υιοθετήσω τόσες φορές που σε βλέπω σπίτι»μου έλεγε με το
κουρασμένο χαμόγελό του μετά από τις πολλές ώρες διάβασμα. «Τώρα που ο Νάσος
πήγε φαντάρος μη μας ξεχάσεις να έρχεσαι να μας βλέπεις», «τι το θες αυτό το πράγ-
μα μπορεί να πάθεις καμιά ζημιά στο κεφάλι» όταν έμπλεξα με το kick boxing.Ο κύ-
ριος καθηγητής φεύγει από το οπτικό μου πεδίο,είναι η σειρά της Λίας, «φύγε», μένει
για λίγο εκεί για να έρθει τελικά η εικόνα που ζητούσα,αυτή του Ντανήλ Ντιτιάνιν,
δεν ήμουν εντάξει απέναντι στο Νάσο ούτε αυτή τη φορά,ήταν σαν μικρόβιο,ένοιωθα
σα να ήμουν αλκοολικός ή πρεζάκι,έπρεπε να πάρω τη δόση μου,να απομονωθώ για
λίγο να κατεβάσω μονορούφι το ποτήρι ή να δηλητηριάσω τη φλέβα και τη ψυχή
μου.Ο Ντιτιάνιν και ο Κουμάνι.Ο Νάσος είχε μοιραστεί τα πάντα μαζί μου,μου είχε
μιλήσει για τις υποψίες του,για όσα είχε βρεί σχετικά με τους ανθρώπους του Πε-
φάνη,για τα εμπόδια που έβρισκε από κάποιους μαλάκες ανωτέρους του,για το πάγο
που έφαγε με τον Μακρή και με την Γενική Γραμματεία Αθλητισμού,κι εγώ τι έκανα,
περίμενα,περίμενα να ξυπνήσουν τα φαντάσματα μέσα μου,τα καταπίεζα,τα βασάνιζα
και τα άφηνα σκόπιμα να πεινούν όπως κάνουν κάποιοι κτηνοτρόφοι στα σκυλιά τους
έτσι ώστε να γίνονται πιο επιθετικά.
-Να σου βάλω κάτι; η Ελένη κατευθύνθηκε στο ψυγείο
Της έκανα νόημα να μου βάλει λίγο παγωμένο νερό.Το κατέβασα με μια γουλιά και
το στομάχι μου αντέδρασε.
-Τελικά κάθισες αρκετά εδώ,είπε η Ελένη πίνοντας αργά από το δικό της ποτήρι,η
μικρή να ξέρεις θα σου θυμώσει που δε σε έχει δει αρκετά
Μια υποψία χαμόγελου φάνηκε στο πρόσωπό της,κάθε φορά που ερχόμουν έφερνα
και το Δημήτρη μαζί μου
-Δίκιο θα’χει απάντησα,με τον παιδοψυχολόγο όλα καλά ε;
Κατάλαβα αμέσως ότι είχα προδωθεί,η ρωγμή στο τείχος τα κάνει αυτά
-Μίλησες με τη Χριστίνα
-Ναι,παραδέχτηκα
Με κοίταξε για λίγο περιμένοντας ν’ακούσει κι άλλα,όλα στην ώρα τους
-Έχει κάνει τα πάντα για μας,ένας από τους λόγους που δε θέλω να πάμε στους γονείς
μου ακόμα είναι η Χριστίνα,η μικρή την έχει ανάγκη,δε μπορείς να φανταστείς πόσο..
Μια χαρά μπορούσα

624
-Εσύ είσαι εντάξει; τη ρώτησα
-Προς το παρόν δεν αντιμετωπίζω πρόβλημα,αργότερα….
Η τελευταία λέξη με τριγύρισε σαν ενοχλητική μύγα
-Κοίτα Ελένη έχω ξεκινήσει κάποιες διαδικασίες,ακόμα δε μπορώ να σου πω με λεπ-
τομέριες αλλά θα μάθεις σύντομα
-Στέφανε….
Άλλη μια ενοχλητική μύγα,η Ελένη ήταν περήφανη και δυνατή γυναίκα αν δεν υπήρ-
χε η Ρούλα θα είχε αρνηθεί ότι και να της είχα προτείνει ή τουλάχιστον θα μου έκανε
τη ζωή πολύ δύσκολη μέχρι να δεχτεί,η παρουσία ενός παιδιού όμως άλλαζε συχνά
τις φιλοσοφίες και έκαμπτε αντιστάσεις.
-Θα μιλήσουμε και θα καταλάβεις,της έπιασα το χέρι όσο πιο απαλά μπορούσα
-Θέλω να σε ρωτήσω κάτι αλλά…μου είναι κάπως δύσκολο.Μπορεί με όλα αυτά που
έχουν συμβεί να γίνομαι παρανοϊκή και…
Κοίταξε το ταβάνι,προς στιγμή νόμιζα ότι θα μου μιλούσε για την Χριστίνα αλλά εί-
χε αρχίσει να βουρκώνει πάλι και φοβόταν
-Εσύ εμφανίζεσαι αραιά…το ίδιο και ο Νάσος….
Ούτε παράπονο θα έκανε κι αυτό που απέμενε θα με έστηνε στο τοίχο
-Ξέρω τι σημαίνουμε για σας όμως θέλω να μου πεις την αλήθεια…
Όσο και καλός να έχεις γίνει στη τέχνη του ψέματος πάντα θα βρεθεί κάποιος που δε
θα μπορείς να τον ξεγελάσεις
-Ο Δημήτρης ήταν κάπου μπλεγμένος;
Δεν είχα ομολογουμένως προετοιμαστεί καλά για μια τέτοια ερώτηση αλλά δε ξέρω
αν οποιαδήποτε προετοιμασία θα ήταν αρκετή.Οι γυναίκες που αγαπούν διαισθά-
νονται, καταλαβαίνουν, μαντεύουν,ξέρουν.Η Ελένη αγαπούσε και ο Δημήτρης ήταν
τα πάντα γι’αυτήν.Από τους καλύτερους φίλους του ίσως να μπορούσε να κρυφτεί
ακόμα και αν ένας από αυτούς ήταν ο Νάσος αλλά από την Ελένη ποτέ.Εκείνη όσο κι
αν δεν έκανε ερωτήσεις ή έδειχνε να πιστεύει τις δικαιολογίες του κάτι θα είχε
καταλάβει,υπέμενε, ανέπτυσε άμυνες, περίμενε τα πράγματα να φτιάξουν γιατί στο
βάθος του είχε εμπιστοσύνη.Εκείνος πάλι είχε τελειώσει ή έτσι νόμιζε,είχε ξαναβρεί
τον παλιό καλό εαυτό του κι έτσι η Ελένη ξανάβλεπε τη γαλήνη να επιστρέφει στο
σπίτι.Αποφάσισα να μη μιλήσω για την ώρα
-Ο σκληρός δίσκος του Δημήτρη, μου εξήγησε σκουπίζοντας τα μάτια της,για να τον
πάρει ο Νάσος έτσι ξαφνικά….
Συνέχισα να μένω αμίλητος,ίσως να είχε και ανάγκη να ξεσπάσει
-Γιατί Στέφανε;
Κι άλλα «γιατί»,θα τελείωναν ποτέ;Θα μπορούσα να απαντήσω έστω και σε ένα από
αυτά υπεύθυνα
-Μη ταλαιπωρείς το μυαλό σου Ελένη
Τη πήρα απαλά στην αγκαλιά μου και τη φίλησα στα μαλιά,είχε σταματήσει να κλαίει
αλλά έμοιαζε σαν άψυχη
-Στέφανε στο ξανάπα η Ρούλα σε έχει ανάγκη
Στην σχεδόν άχρωμη φωνή της υπήρχε ένα ίχνος παραίτησης
-Το ξέρω μα όπως σου είπα….
Με κοίταξε κατάματα και τραβήχτηκε αργά από την αγκαλιά μου
-Σε παρακαλώ,αυτό είπε μόνο
Οι γυναίκες που αγαπούσαν,όπως η Ελένη,όπως κάποτε και η Λία,όπως και η Ερμί-
νια που περίμενε το παιδί του Λεωνίδα,και η Χριστίνα;Υπέμενε,φοβόταν, έκανε ότι
δεν καταλάβαινε;Έδινε άραγε κάποια μάχη μέσα της;Κι εγώ να είμαι στη συμμορία
του ανθρώπου που δολοφόνησε τον Δημήτρη,να νοιώθω ένα είδος ασφάλειας,μέσα
σε ένα σχεδόν γνώριμο περιβάλον,έτοιμος να πληγώσω κι άλλους;

625
 -
Στο μικρό καφενείο στα Άνω Πατήσια,υπήρχαν μόνο τρείς πελάτες,οι δύο κάθονταν
στο ίδιο τραπέζι ενώ ο Κρίστο Γκιζίνσκι μόνος έπινε τη μπύρα του και διάβαζε με
αφοσίωση την αθλητική του εφημερίδα.Τα νέα από τον Πειραιά δεν ήταν καλά και ο
Μπόσκο δε μπορούσε να βρει κανέναν στο κινητό του τηλέφωνο,ανησυχούσε.Έμαθε
για έναν νεκρό μπάτσο αλλά στην αρχή δεν έδωσε σημασία.Ο Τσαγκάρης ήθελε πλη-
ροφορίες αλλά πώς να της πάρει όταν ήταν εξαφανισμένος.Είχαν χαθεί και κάποια
από τα βαποράκια στην Ομόνοια και στη Βικτώρια,ο Κρίστο αποφάσισε να μη
βασανίσει άλλο το μυαλό του με όλα αυτά.Την ησυχία διακόπτουν δύο αστυνομικοί
με στολή.Ο ιδιοκτήτης του καφενείου δε ξαφνιάζεται που τους βλέπει,ούτε οι άλλοι
δύο πελάτες,συνήθως οι μπάτσοι κάνουν έρευνες για λαθρομετανάστες,ο Γκιζίνσκι
δεν είχε να φοβηθεί τίποτα.
-Γκιζίνσκι
Η φωνή ακούστηκε πολύ δυνατή στ’αυτιά του Πολωνού,να τον αναγνώρισε από τα
χρόνια της μπάλας;Ο αστυνομικός αυτός όμως είχε σκληρό ύφος,όχι κάτι άλλο συνε-
βαινε, «νεκρός μπάτσος» τα λόγια του Μπόσκο,αυτό;
-Έρχεσαι μαζί μας,είπε ο συνεργάτης του αυστηρού
Ο Γκιζίνσκι σηκώνεται αργά και μορφάζει,έχει ακόμα ενοχλήσεις στην οσφυική
χώρα από την νουθεσία του Μπίλαρου
-Τα χαρτιά μου…,πήγε να πει ο Γκιζίνσκι
-Δε πρόκειται για τα χαρτιά σου,είπε ξερά ο αυστηρός
-
-Καλά νέα κύριε Αστυνόμε, είπε ο Ρηγόπουλος κι έκλεισε το τηλέφωνο,πριν λίγο
βρήκαν τον Γκιζίνσκι και ο Ταξίαρχος Ασημάκης είπε να μας τον κουβαλήσουν εδώ
-Ζήτησε δικηγόρο; ρώτησα
Ο Ρηγόπουλος σήκωσε τους ώμους,για την ώρα ο Γκιζίνσκι έπρεπε να μπει στην
ουρά,εμένα με περίμενε άλλο σταυρόλεξο.Μπήκα στο δωμάτιο που είχαμε για την
ανάκριση του Χαραλαμπίδη ο οποίος ήταν πια πολύ συνεργάσιμος.Είχε πανικο-
βληθεί τόσο πολύ που δεν μπήκε καν στο κόπο να σκεφτεί ψύχραιμα και να δει πως
ουσιαστικά δεν είχαμε τίποτα σοβαρό εναντίον του,ναι μεν υπήρχε η συνομιλία αλλά
αυτή δε θα μπορούσε να αποδείξει και πάρα πολλά,το πιο πιθανό ήταν να τη βγάλει
καθαρή αλλά ο φόνος του Καπετανίδη ανέτρεπε τα πάντα.Ο Χαραλαμπίδης
ακολούθησε την απλή συλλογιστική που θα ακολουθούσε ο περισσότερος απονή-
ρευτος σε τέτοια θέματα κόσμος,αν φτάσει κάποιος στο σημείο να σκοτώσει
αστυνομικό,έστω και επίορκο δε θα σταματούσε πουθενά.Μοιραία ο Χαραλαμπίδης
έβλεπε το δικό του πτώμα.Φτιάχνει πρόχειρα ένα σενάριο στο μυαλό του, οι μπάτσοι
του κάνουν άνω κάτω το μαγαζί και βρίσκουν πως δουλεύουν γι’αυτόν γυναίκες
χωρίς χαρτιά και άδειες,παράνομες. Τραβολογήματα και έρευνες από πού έρχονται τα
κορίτσια,αυτά όλα δε θα αρέσουν σε κάποιους και συγκεκριμένα σε αυτούς που
έφαγαν τον Καπετανίδη.Ο Χαραλαμπίδης δεν είναι από αυτούς που αντέχει να βάλει
μάτια και στη πλάτη για πολύ καιρό,είναι κλασικός νεόπλουτος κουραδόμαγκας που
επειδή μπλέκει με ανθρώπους της νύχτας ξαφνικά νοιώθει πως είναι κάποιος,πως
αποκτά ένα κύρος και μια αξία που ενδεχομένως να μην είχε μέχρι τότε.Κρύβεται
πίσω από τα όποια αφεντικά του και γίνεται αφεντικό στο μυαλό του,όταν όμως τα
πράγματα σκουρήνουν τότε χάνει τον κόσμο κάτω από τα πόδια του,ο Χαραλαμπίδης
έπεφτε ακόμα και περίμενε να τον πιάσω εγώ πριν συντριβεί,ακόμα κι αν φώναζε
δικηγόρο η κατάσταση ήταν μη αναστρέψιμη.Του πρόσφερα τσιγάρο
-Που είναι ο κακός μπάτσος;με ρώτησε με το λίγο χιούμορ που του είχε απομείνει
-Τον έχω μαζί μου αν χρειαστεί,είπα και του άναψα το τσιγάρο
-Πως ξέρω ότι θα με προστατέψετε;ρώτησε και πήρε μια τζούρα

626
-Αγνοείται και ο Τσαγκάρης και ο Περδικάρης όπως σου είπα,αυτό και μόνο λέει πως
έχουν φαγούρα αλλιώς θα είχαν κάνει μεγαλειώδη εμφάνιση με τους δικηγόρους τους
και θα μας ζάλιζαν για κατάχρηση εξουσίας κλπ κλπ.
-Κι εγώ;
-Αν και μου τα έχεις κάνει μούσκεμα ο καλός μπάτσος μαζί με έναν καλύτερο
Εισαγγελέα έχουν αποφασίσει να τα βρουν μαζί σου
-Δηλαδή;
Άναψα κι εγώ τσιγάρο και κάθισα
-Αφου δε μπλέκονται δικηγόροι κι αφού αποφάσισες να παίξεις τίμια μπάλα θα τα
μαζέψουμε λίγο όσον αφορά εσένα και τα …κορίτσια σου
-Κύριε Αστυνόμε τα κορίτσια θα έχουν χαρτιά….
-Μη μου αρχίσεις τα ίδια,τον διέκοψα ήρεμα,είπαμε να αποφύγουμε το ντου στο
μαγαζί σου.Τα κορίτσια στα φέρνει ο Τσαγκάρης έτσι δεν είναι;
Κούνησε καταφατικά το κεφάλι του
-Ωραία συνέχισα,δεν θα τις μπλέξουμε λοιπόν αλλά θα τις γυρίσουμε στις πατρίδες
τους,μείνε ήσυχος εδώ μπαίνει ο καλός Εισαγγελέας που λέγαμε,δε θα καλέσουμε
καμία να καταθέσει γιατί εφόσον δεν έχουν άδειες θα μπερδευτούμε αλλού και θα
θεωρηθούν αναξιόπιστες ως μάρτυρες, εσύ τι μπορείς να μου δώσεις για τον Τσαγ-
κάρη;Εκτός από προστασία και εκβιασμό
-Δε φτάνουν αυτά ε;
-Ναι φτάνουν,παραδέχτηκα για λίγα χρόνια που μπορούν να γίνουν περισσότερα
λόγω της προηγούμενης φυλάκισής του αλλά….
Του έλεγα με τα μάτια «όχι τόσα πολλά ώστε να μη σε θυμάται και να θελήσει να
πάρει το αίμα του πίσω»,πάλι μπλόφαρα
-Στημένα παιχνίδια,με έβαζε ως μεσάζοντα και οι κουβέντες γινόντουσαν στο
Βίργκο, όταν δεν τους πήγαινε σε άλλα νυχτερινά κέντρα,το Βίργκο δεν ήταν δικό
του οπότε και να τους έπαιρνε κανένα ματι….
-Ήσουν εσύ δικός του οπότε ήταν σχεδόν το ίδιο,συμπλήρωσα και φύσηξα μπόλικο
καπνό στο ταβάνι.Κάποιος από αυτούς του καλούς κυρίους ήταν μήπως ο πρώην
πρόεδρος της ΕΠΟ και ο νυν ΓΓΑ;
-Δε θυμάμαι
Σχεδον γελούσα όταν τον κοίταζα
-Κάποιος μεγαλοπαράγοντας;
Αυτή τη φορά λίγο πιο σίγουρος
-Ο Καρζής της ΑΕΚ,όταν ήθελαν να ρίξουν κατηγορία τη Βέροια,ο Καρζής ήθελε να
τρομοκρατήσει το διαιτητή του αγώνα αλλά επειδή είχαν διαμάχη έβαλε τον Μπίλαρο
μπροστά.
-Και;
-Ο Τσαγκάρης δεν έστειλε δικούς του,έβαλε δυο μπράβους της Εθνικής Φλόγας να
κάνουν τον τσαμπουκά
Βγάζω το κινητό μου και βρίσκω τη φωτογραφία του Σκαραμανγκά
-Ένας από τους δύο; ρωτάω
Δε διστάζει,κουνάει το κεφάλι,αμέσως όμως γίνεται σκυθρωπός
-Δε φαντάζομαι να με μπλέξεις με τον Καρζή; τα χέρια του τρέμουν
Γίνομαι σαδιστής λίγων δευτερολέπτων,τώρα δείχνει πολύ τρομαγμένος
-Αστυνόμε…
-Σταμάτα μωρέ,δε θα σε μπλέξει κανένας.Εσύ θα καταθέσεις για τον Τσαγκάρη για
τον Καρζή άσε να ξέρω μόνο εγώ
Δείχνει ανακουφισμένος
-Εγώ θέλω να μάθω και γύρω από τις δουλειές του με τα ναρκωτικά, ή για κάτι εξι-

627
σου χοντρό.
Ο Χαραλαμπίδης δεν το πολυσκέφτεται,ή πράγματι δε ξέρει τίποτα ή ο οποιοσδήποτε
φόβος που του έχουν προξενήσει ορισμένες δραστηριότητες του Τσαγκάρη είναι ικα-
νός να νικήσει και τις απειλές μου.Ακόμα να το πάρω απόφαση πως οι περισσότεροι
άνθρωποι φοβούνται πιο πολύ τους μεγαλοκακοποιούς παρά την αστυνομία, κάθε
φορά που το συναντούσα θύμωνα τα πρώτα δευτερόλεπτα και κανονικά έπρεπε να
θεωρείται απόλυτα φυσιολογικός αυτός ο θυμός αλλά στο τέλος καταλάβαινα,και
τότε θύμωνα ακόμα πιο πολύ.
-Υποψίες έχω κι εγώ,μπροστά μου δεν έχει γίνει τίποτα,είπε ο Χαραλαμπίδης
Διπλωματική απάντηση,άρχισε να γίνεται προσεκτικός και ίσως να υποχωρούσε και ο
πανικός του,δεν έπρεπε να του δώσω άλλο χρόνο
-Με δουλεύεις…
-Καθόλου,διαμαρτυρήθηκε,πριν λίγο εσύ είπες ότι παίζω τίμια.Ο Τσαγκάρης μου
έφερνε τις γκόμενες και με έιχε μπλέξει στα στημμένα ματς.Με πλησίασε πολλά χρό-
ναι πριν όταν είχε μπει για τα καλά στο ποδόσφαιρο.Εγώ ήμουν στο σταθμό και λό-
γω δουλειάς είχα γνωριμίες με παράγοντες,προπονητές,παίκτες και τα ρέστα.Μου
είπε ότι έχει στήσει ολόκληρη επιχείρηση με διαιτητές και άλλους αρμόδιους και ότι
κέρδιζε απίστευτο χρήμα.Οι δουλειές όμως είχαν μεγαλώσει και χρειαζόταν
υπαλλήλους κι όχι από αυτούς της καρπαζιάς,ανθρώπους της πιάτσας…
Χαμογέλασε μάλλον ικανοποιημένος και φρόντισα να του θυμίσω τη θέση του
-Όπως έναν άλλον άνθρωπο της νύχτας,σχολίασα με νόημα
-Έλα τώρα κύριε Αστυνόμε,ξανά διαμαρτυρία,επιχειρηματίας είμαι όποιος έχει μπαρ
δηλαδή πρέπει να ναι μουτρο
-Βάζεις στοίχημα ότι αν το ψάξω πως πήρες άδεια για το μαγαζί θα έχουμε ντράβαλα;
-Και δε το ψάχνεις, ήταν πράγματι άνετος και δεν έπαιζε θέατρο οπότε μπορεί να
είχε πάρει με καθαρές διαδικασίες την άδεια ή -και σε αυτό έδινα πιο πολλές
πιθανότητες-είχε μεσολαβήσει πολιτικό βίσμα.Για την ώρα δε με ενδιέφερε το μαγαζί
και ξαναμοίραζα τα φύλλα στο τραπέζι
-Για να βάλεις πουτανάκια στο Βίργκο όμως δεν έφερες αντίρρηση κύριε επι-
χειρηματία και μη μου πεις ότι δεν έχεις πρόβλημα να ψάξω σε ΙΚΑ και επιθεώρηση
εργασίας
Τσάμπα και αυτό το χαρτί,πάλι δείχνει ήρεμος,ότι και να είχε γίνει κάποιες από αυτές
θα είχαν βγάλει άδεια νόμιμης παραμονής και εργασίας κι άντε να αποδείξεις πότε
είχαν πιάσει δουλειά στη πραγματικότητα
-Ψάξε κι εκεί
-Πάμε στο τώρα,κάλυψα με τις παλάμες μου το μισό μου πρόσωπο και το ένοιωσα να
μουδιάζει,αυτές που έχεις στο Βίργκο αν όχι όλες κάποιες σίγουρα θα είναι στη ζούλα
αλλιώς….
-Σου είπα ότι ξέρω,και δεν ξέρω τι άκρες είχε ο Μπίλαρος για να βρίσκει κορίτσια
-Εθνικότητα;
-Πολωνέζες, Μολδαβές και κάποιες από τη Σερβία
Θυμήθηκα τα όσα μου είχε πει ο Ασβεστόπουλος για εκείνο το φιλικό της Εθνικής
στη Μολδαβία το οποίο του θύμισα.
-Πάει πολύς καιρός,είπε αδιάφορα,είχε γίνει μεγάλος ντόρος τότε με τους χορηγούς
μέχρι και ο Ρισβάς είχε έρθει στην αποστολή
-Ο τραγουδιστής,είπα χωρίς να κρύψω το μορφασμό που μου προκάλεσαν κανά δυο
τραγούδια του που ήρθαν στο μυαλό μου,από τους δικούς σας ποιος είχε πάει;
-Τι με μπλέκεις πάλι;
-Έλα τώρα,γκρίνιαξα πιο μαλακά αυτή τη φορά,κανέναν δε θέλω να μπλέξω απλώς
μαζεύω στοιχεία για τον Τσαγκάρη αριστερά και δεξιά…

628
Με διέκοψε το χτύπημα στη πόρτα.Ήταν ο Δεσύλας ο οποίος κοίταξε εχθρικά τον
Χαραλαμπίδη
-Και τσοντοπαραγωγός ο κύριος,σχολίασε και πέταξε στο τραπέζι ένα φάκελλο και
μια σακκούλα που έκανε θόρυβο,τι έγινε ρε Χαραλαμπίδη, δε σου έφτανε ο σταθμός,
δε σου έφτανε το κωλόμπαρο μου ήθελες και ταινίες…ερωτικού περιεχομένου;
-Τι είναι αυτά…,οι διαμαρτυρίες τελειώνουν πριν αρχίσουν.
-Έλα ντε,τι είναι αυτά;ρώτησα απορρημένος και τους δύο
Ο Δεσσύλας ανοίγει τη σακκούλα και την αδειάζει,γύρω στα δέκα dvd πέφτουν στο
τραπέζι,κατόπιν ανοίγει το φάκελλο,φωτογραφίες γυμνών ζευγαριών την ώρα της
δράσης.
-Εταιρεία Χ.Χαραλαμπίδης – Ι. Ζώζος ΕΠΕ, είπε ο Δεσύλλας με ψεύτικο στόμφο,
δραστηριότητα…Καλλιτεχνικές Εκδηλώσεις
-Δε ξέρω τίποτα…
-Κόψε τις μαλακίες γιατί έχω ξεπατωθεί με σένα,είπε ο Δεσύλλας και κοπάνησε το
χέρι του στο τραπέζι ενώ εγώ έκανα στην άκρη για να απολαύσει λίγο το ρόλο του,
χθες το βράδυ να παρακολουθώ το μπουρδέλο σου και σήμερα να ανακαλύπτω ότι
γυρίζεις τσόντες τις οποίες πουλάνε κάτι μαυράκια στη πλατεία Αλεξάνδρας.
-Κι αυτά τα μαυράκια θα έχουν ΙΚΑ έτσι; Ειρωνεύτηκα
-Αυτή τη φορά θα μιλήσω με δικηγόρο,είπε ο Χαραλαμπίδης αλλά το χρώμα του
προσώπου του ήταν χειρότερο από αυτό που είχε το πτώμα του Καπετανίδη
-Καλά να μιλήσεις δε λέω,είπε ο Δεσύλλας που σκόρπισε τις φωτογραφίες,αλλά έλα
που δε θα μιλήσεις μόνο με αυτόν
Και το δικό μου χρώμα δε πρέπει να ήταν καλύτερο,οι φωτογραφίες δεν ήταν όλες
αποκαλυπτικές αλλά δύο τρεις έδειχναν πασίγνωστα πρόσωπα που ακόμα κι ένας όχι
και τόσο καλός γνώστης γύρω από τα ποδοσφαιρικά όπως εγώ τα ήξερε.
-Ο κύριος Γαλανός, ο κύριος αντιπρόεδρος της ΕΠΟ, ο…
-Ξέρω τον διέκοψα,έναν υφυπουργό ή έναν Γενικό Γραμματέα Αθλητισμού
αποφεύγεις να τους αναφέρεις με το αξίωμα ή με το όνομά τους
-Πάρε το δικηγόρο σου,δείξτου τα και κάνε τη μαλακία να βγείς στη σέντρα,είπε ο
Δεσύλλας,να δω τι θα κάνεις μετά
Το στόμα του Χαραλαμπίδη σχεδόν έχει στραβώσει,παίζει αμήχανα με το γυακά του
πουκαμίσου του,αποφεύγει να κοιτάξει τον Δεσύλλα και τα περιμένει όλα από μένα
-Λοιπόν;ρώτησα
-Αλήθεια εγώ…,τα χέρια του στο τραπέζι και το πρόσωπο κρυμμένο ανάμεσα στα
χέρια
Κάνω νόημα στο Δεσύλλα να συνεχίσει κι εκείνος μου κλείνει το μάτι
-Ο κύριος δημοσιογράφος από δώ λοιπόν έχει μια εταιρεία στην Ομηρίδου Σκυλίτση,
ψάξαμε και τη βρήκαμε.Ψιλοάδεια με τη πρώτη ματιά αλλά είχε μια αποθηκούλα η
οποία ήταν γεμάτη με κινηματογραφικό εξοπλισμό και με κάποια dvd τα εξώφυλλα
των οποίων φανερώνουν τι περιμένει τον θεατή
-Χαραλαμπίδη,είπα και τον σκούντηξα,ανέβα να πεις μάθημα
Τα μάτια του είναι κατακόκκινα,δεν έχει κλάψει αλλά έχει σοκαριστεί
-Μαύρα dvd σε μαύρους πωλητές,είπε ο Δεσύλλας,τέσσερα ευρώ το ένα.Τα
κατασχέσαμε όλα αλλά τους μαύρους δεν τους πειράξαμε απλά τους διώξαμε και
τους προειδοποιήσαμε,εγώ μαζί με κάτι δικούς σας από την Διεύθυνση Πειραιά
Πασαλιμάνι, Πλατεία Αλεξάνδρας,Καστέλλα,Πασαρέλα, όλος ο κόσμος αγόραζε πει-
ρατικά cd και dvd από εκεί,ήμουν σίγουρος πως και κάποιοι δικοί μας όπως τους είπε
ο Δεσύλλας είτε στη διάρκεια της περιπολίας είτε πάνω σε κάποιο αραλίκι στις εκεί
καφετέριες είχαν αφήσει το τετράευρώ τους
-Και κύκλωμα παράνομων ταινιών,είπα σα να απογοητευόμουνα,όσο για τις φωτογ-

629
ραφίες…..
-Δεν είναι δικές μου,φώναξε ο Χαραλαμπίδης, πιστέψτε με εγώ….
-Τις έκρυβες για λογαριασμό του Μπίλαρου,συμπλήρωσα
Ο Δεσύλλας με γουρλωμένα μάτια
-Κύριε Αστυνόμε,ρίξτε μια ματιά….
Χωρίς ιδιαίτερο ενδιαφέρον κοιτάζω τις δύο φωτογραφίες που μου δίνει.Ο Ρισβάς κι
ένα ζευγάρι σε στάση ροντέο,ο άντρας το άλογο το κορίτσι η Αμαζόνα
-Μολδαβία;ρώτησα
Ο Χαραλαμπίδης καταπίνει σάλια,δάκρυα και κουνάει το κεφάλι.
-Θέλετε να ακούσετε το καλύτερο κύριε Αστυνόμε;O I..Ιωάννης δηλαδή, Σώζος που
φέρεται ως συνέταιρος είναι πεθαμένος εδώ και δέκα χρόνια.
-Φίλος του πατέρα μου,είπε ο Χαραλαμπίδης ρουφώντας τη μύτη του,κάτι μου υποσ-
χέθηκες Αστυνόμε
Με κοιτάζει σα τα σκυλιά που σε παίρνουν από πίσω για να φιλοτιμηθείς και να τους
πετάξεις καμιά μπουκιά από αυτό που τρως.Αντι για μπουκιά ο Δεσύλλας του πετάει
τις δύο φωτογραφίες στα μούτρα και τον τρομάζει,εγώ είμαι ανίκανος να παρέμβω
-Το κέρατό μου,αυτές ρε είναι ανήλικες
-Όχι,όχι στο λόγο μου…,ο Χαραλαμπίδης ικετεύει
-Ναι..τώρα μάλιστα….και κατά τα άλλα εκπομπή σε σταθμό….και σταυροφορία για
να σώσετε το ελληνικό ποδόσφαιρο εσύ και οι όμοιοί σου…κι έπαιρνες κοριτσάκια
για να τα εκμεταλλευτείς και μάλιστα από τον Τσαγκάρη…γαμ…
Ο Δεσύλλας κλείνει τα μάτια,σφίγγει δόντια και γροθιές και συγκρατεί τα νέυρα του,
τώρα μπορούσα να παρέμβω
-Δώσε τον Τσαγκάρη και θα κάνω ότι μπορώ,είπα
-Να στο κάψουμε το κωλομάγαζο,αυτό πρέπει,πετάχτηκε ο Δεσύλλας,μέχρι και πεθα-
μένο έβαλες στην εταιρεία,πως τα κατάφερες ε;
-O..o..εγγονός του είναι,τραύλισε ο Χαραλαμπίδης,στα χαρτιά υ..υπάρχει
-Έλα αρκετά!φώναξα.Dvd και φωτογραφίες τα κρατάμε κι εσύ Χαραλαμπίδη ετοιμά-
σου για καταθέσεις σε ανακριτή και Εισαγγελέα.Όσο για το μπαρ,τα κορίτσια τέρμα
θα ξαναγυρίσουν στις πατρίδες τους
-Μα θα…
-Σκάσε ρε,ο Δεσύλλας ξαναπετάγεται,θα τελειώσει ο κύριος Αστυνόμος πρώτα
-Είπαμε τέλος,επανέλαβα,ούτε χαρτιά ούτε τίποτα και να μας ανάψεις και κερί που δε
στέλνουμε το Αλλοδαπών, την Εφορία και δε ξέρω κι εγώ ποιόν άλλον να σου βάλει
λουκέτο,και μια και είπα λουκέτο το τσοντάδικο επίσης τέρμα.
Συμφωνεί με κούνημα του κεφαλιού
-Μη προσπαθήσεις να μας ξεγελάσεις,του τόνισα,θα δηλώσεις παύση εργασιών στην
εφορία και να ξέρεις πως θα το μάθω,όπως επίσης να ξέρεις ότι θα σε παρακολουθώ
και με τη παραμικρή μαλακία που θα δώ…..
Ο Δεσύλλας λυγίζει το μεσαίο δάχτυλό του για τη χαρακτηριστική χειρονομία
-Δε θα έχω πρόβλημα έτσι; η φωνή του Χαραλαμπίδη βρίσκει λίγη από τη δύναμή
της
Τον κοιτάζω σα να θέλω να τον αναγκάσω να μου πει κι άλλα,όμως στη πραγμα-
τικότητα αναρωτιέμαι αν θα είμαι εντάξει με τον εαυτό μου κι αν όχι πόσο καιρό θα
διαρκέσει αυτή η εσωτερική αντιπαράθεση.Τύποι σαν τον Χαραλαμπίδη με αηδιά-
ζουν μου θυμίζουν το μοντέλο του νεοέλληνα που άρχισε να γεννά η δεκαετία του 80
και ολοκλήρωσε η δεκαετία του 2000.Ποιά η διαφορά του με τους Τσαγκάρηδες;
Καμία απλως ήταν πολύ πιο δειλός για να γίνει Μπίλαρος.Μαύρο χρήμα, πεποίθηση
ότι κοροϊδεύω τους πάντες και τα πάντα από τον γείτονα μου,το φίλο μου μέχρι την
εφορία ή τη δικαιοσύνη.Ελεεινό ανθρωπάκι που οι συνθήκες το έκαναν χρήσιμο.

630
-Πάρ’τον,είπα στον Δεσύλλα,γραπτή κατάθεση και μετά ραντεβού για Ανακριτή και
Εισαγγελέα
Φροντίζω να δείξω στον αρχιφύλακα με την έκφρασή μου ότι δε θέλω να ξεφύγει και
να ρίξει στον Χαραλαμπίδη καμία ανάποδη,και μπορεί μεν ο Δεσύλλας να μην είναι ο
τύπος του «μπάτσου με απωθημένα» αλλά ο δημοσιογράφος-μαγαζάτορας-πορνοπα-
ραγωγός είναι σα να σε προκαλεί να βιαιοπραγήσεις.Ρίχνω μια ματιά στις φωτο-
γραφίες,ποια θα είναι η τύχη τους;Σαν όπλο εκβιασμού απέναντι στον Χαραλαμπίδη
έκαναν και με το παραπάνω το «χρέος» τους,από κει και πέρα όμως;Όλοι αυτοί που
εμπλέκονται;Θα βγει ποτέ κάποιο από αυτά τα ονόματα στη φόρα;Χτυπάει το κινητό
μου,βλαστημάω αλλά νοιώθω ταυτόχρονα να με βρέχει κι ένα κύμα χαράς,η
Δέσποινα.
-Με συγχωρείς και πάλι αλλά ειλικρινά έχει γίνει χαμός με….
-Με το φόνο,είπε εκείνη μάλλον ψυχρά,το έμαθα
Η ψύχρα στη φωνή της με ξαφνιάζει,δεν είναι θυμός,είναι ο αγγελιοφόρος που θα
μεταφέρει μια απόφαση στην οποία δε χωράει συζήτηση
-Θα φύγω για μια εβδομάδα Νάσο,θα πάω στη ξαδέλφη μου στη Κρήτη
Το κύμα έφυγε και δε θα ξαναγύριζε.Καθάρισα τη φωνή μου,δε θα προσπαθούσα να
της αλλάξω γνώμη,δε θα τα κατάφερνα,την ήξερα,πάλεψα να βρώ τις λέξεις ώστε να
της δώσω να καταλάβει ότι θα την περίμενα για όσο εκείνη επιθυμούσε.
-Μόνη σου; αυτό κατάφερα να πω και να τα χαλάσω όλα ή ότι είχε απομείνει
-Για όνομα του Θεού ρε γαμώ το….
Ήταν έτοιμη να βάλει τα κλάματα,αλλά βρήκα μπροστά μου ένα βολικό ψέμα
-Εννοούσα με τον Πάρη
-Έχει σχολείο ή μήπως το ξέχασες;
-Ναι, ναι, έρχεται η ώρα του πηγμένου στο κόσμο του μπάτσου,από συνήθειο ρώτη-
σα δεν έχω κοιμηθεί καλά και….μια εβδομάδα είπες
-Ναι μου έδωσαν άδεια από τη δουλειά,έχω μπόλικες μέρες.Ο Πάρης θα μείνει σε μια
φίλη μου που έχει συνομίλικο γιο.
Μπερδεμένα πράγματα,όχι ότι ο Πάρης ήταν μαμάκιας αλλά τη μάνα του την
αγαπούσε και δε μπρούσα να φανταστώ πως θα αισθανόταν όταν την έβλεπε σε
τέτοια κατάσταση,μπορεί από μένα η Δέσποινα να κρατούσε για την ώρα κάποια
μυστικά όμως το ίδιο θα έκανε και με το γιό της,πάντως ήμουν βέβαιος πως δε θα
έφευγε διακοπές με τον άλλον,αλλά ίσως να έπρεπε να το τσεκάρω…το παρακάνεις
μαλάκα Αθανασάκο,το παρακάνεις!!
-Θα σε δω πριν φύγεις;
-Δυστυχώς δε γίνεται,είπε κι εγώ δε μπορούσα να μαντέψω αν το «δυστυχώς» το
εννοούσε,φεύγω σήμερα το απόγευμα
Θυμήθηκα για λίγο τον Σουάν τον ήρωα του Προυστ από το «Αναζητώντας Τον
Χαμένο Χρόνο» όταν πάσχιζε κι αυτός να ερμηνεύσει τις πράξεις και τις λέξεις της
αγαπημένης του Οντέτ ελπίζοντας μεσα σε αυτές να βρεί κάποια ένδειξη αγάπης και
αφοσίωσης από εκείνη προς το πρόσωπό του έτσι ώστε να τιθασεύσει τη ζήλια και τις
αμφιβολλίες που τον κατέτρωγαν
-Έστω να σε αποχαιρετήσω στο λιμάνι
-Θα τα πούμε μόλις γυρίσω,μου απάντησε,θα είμαστε πιο ήρεμοι και οι δύο τότε
Δεν ξέρω πως θα ακουγόμουν αλλά το είπα
-Σ’αγαπώ
Δεν μου απάντησε.
Εισαγγελία Πρωτοδικών Πειραιά
Ο Φακλής χαμογελαστός παρακολουθεί τον Ασβεστόπουλο και περιμένει υπομο-
νετικά να τελειώσει.

631
-Έχει σημασία να τηρήσουμε την υπόσχεσή μας απέναντι στους Χάμζα,του θύμισε ο
δημοσιογράφος
-Κανονισμένο ήδη,είπε ο Φακλής,έχω μιλήσει και την επόμενη μέρα από την κατά-
θεση των δύο γιών, ή έστω του ενός, ο πατέρας φεύγει για Μπάρι.Θέλω τους μπασ-
κετμπολίστες στο γραφείο μου και αυτούς που έχει προτείνει ο Χάμζα να πάνε στην
Εισαγγελία Ιωαννίνων κι επίσης σου θυμίζω ότι ακόμα δε θα γράψεις τίποτα,ούτε καν
αστυνομικό ρεπορτάζ.
-Μη με περνάτε για ηλίθιο,διαμαρτυρήθηκε με χαμόγελο ο Ασβεστόπουλος,χρόνια
κυνηγάω αυτά τα μούτρα και θα βοηθήσω τώρα να κρυφτούν καλύτερα;Επί τη ευκαι-
ρία, δε μου είπατε πόσο αδιάσειστα είναι τα στοιχεία που έχετε για τον Μπίλαρο;
-Πολλά δε θα σου πω αλλά ακόμα είναι άφαντος και πρόσφατα τσακώσαμε έναν…ας
πούμε συνεργάρτη του που είναι πρόθυμος να μας βοηθήσει ενώ ο Γκιζίνσκι είναι
καθ οδόν προς τον Αθανασάκο.
-Ο δολοφόνος του αστυνομικού;
-Δέρμα και αίμα που μάλλον ανήκουν σε αυτόν βρέθηκαν στο τόπο του εγκλήματος ο
ύποπτος αγνοείται όμως πριν λίγο μίλησα με τον Ταξίαρχο Ασημάκη και με τον
Υπαρχηγό της ΕΛ.ΑΣ,θα γίνει επίσημη έρευνα στο σπίτι του υπόπτου και σε λίγες
ώρες μετά και την κατάθεση του συνεργάτη του Τσαγκάρη και του Γκιζίνσκι θα γίνει
έρευνα και στο σπίτι του Τσαγκάρη.
Υποκλοπή συνομιλίας από τον υπερκοριό της ΕΥΠ
Άγνωστος από τηλεφωνικό θάλαμο : Την έκανες τη μαλακία σου έτσι; Βρες
τρύπα να μπεις τώρα….
Μαρτίνος : Ότι και να έλεγα υπήρχαν μάρτυρες που θα με έβγαζαν ψεύτη
Άγνωστος : Καλά καλά θα τα πούμε,να ξέρεις…
Μαρτίνος : Άκου με που σου λέω,σε έχουν δει δε γίνεται να βρεθώ κι άλλο μπλεγ-
μένος, το ξέρω ότι πάει η μεταγραφή και το ξέρω ότι μάλλον τελείωσα και σαν
αθλητής αν και μου έχουν πει από την ομάδα…
Άγνωστος : Ότι και να σου έχουν πει τελείωσες, κι αυτοί που με αναγνώρισαν
όπως λες δε θα καταφέρουν τίποτα,τίποτα δεν έχεις καταλάβει
Μαρτίνος (τσιρίζει) : Εσείς δεν έχετε καταλάβει,εδώ πάνω γίνεται χαμός και
ακούγεται ότι θα μιλήσουν και ποδοσφαιριστές οπότε παράτα με!
Τέλος συνομιλίας
-Ο Μαρτίνος τους έφτυσε κανονικά,είπε ο Βαραδάς,ψάχνουμε να βρούμε κατά που
πέφτει ο τηλεφωνικός θάλαμος
-Ο άλλος πρέπει να είναι ο Δαρατζής,είπε ο Φραγκουλάκης,μοιάζουν οι φωνές τους
αλλά αυτό δε πολυβοηθάει
-Βοηθάει μια χαρά,είπα χωρίς να δείχνω το παραμικρό ίχνος ενθουσιασμού έχοντας
φρέσκα ακόμα στο μυαλό μου τα τελευταία λόγια της Δέσποινας,αν βρούμε τη
τοποθεσία του τηλεφωνικού θαλάμου και είναι κοντά στο σπίτι του τον έχουμε, αν
πάλι είναι από κάπου αλλού σημαίνει πως τακτοποιεί κάποια επείγουσα δουλειά του
Τσαγκάρη και κοιτάμε να βρούμε τι θα μπορεί να ενδιαφέρει το Τσαγκάρη σε αυτή
τη περιοχή.
Ο μόνος τρόπος για να εμποδίσω τη Δέσποινα να μπαίνει στο μυαλό μου ήταν η
συνεχής δουλειά,αυτό που οι μοντέρνοι ψυχίατροι ονομάζουν εργασιοθεραπεία.
Κάποτε είχα παρακολουθήσει ένα σεμινάριο σχετικά με την αποτελεσματικότητά
της,είχαν μιλήσει και ανώτατοι εξιωματικοί γύρω από αυτό και είχαν πει απίστευτες
μπούρδες οι οποίες μάλλον ήταν κλεμμένες από αμερικανούς συναδέλφους τους.
-Δεν χρησιμοποιούν κινητά πια,είπε ο Φραγκουλάκης,αλλά πολύ δεν πάει να μας
έχουν καταλάβει;
-Μας φοβούνται,είναι σίγουρο,είπα,και μετά τον τσαμπουκά του Μαρτίνου θα ανη-

632
συχουν ακόμα περισσότερο
Την ίδια στιγμή μπαίνουν μέσα δυο αρχιφύλακες που κρατούν τον Κρίστο Γκιζίνσκι.
Ο Πολωνός κοιτάζει το γραφείο μας μισοεντυπωσιασμένος και μισοφοβισμένος, μορ-
φάζει κιόλας σα να πονάει,δεν είναι μορφασμός στέρησης
-Κι εδώ έχουμε τον παικταρά μας κύριε Αστυνόμε,είπε ο ένας από τους αρχιφύλακες
Σηκώθηκα και τους πλησίασα,ο Γκιζίνσκι με κοιτούσε και συνέχισε να μορφάζει
-Πονάς κάπου;ρώτησα
Δεν απάντησε στην ερώτηση απλώς είπε
-Δεν έκανα κάτι
Ο ένας αρχιφύλακας του τραβάει το μπράτσο
-Απάντησε σε αυτό που σε ρωτάνε
Έκανα νόημα στον αρχιφύλακα να τον αφήσουν και τον εξέταζα από την κορυφή ως
τα νύχια.Δεν είχε πάρει κάτι αλλά έσφιγγε τα πόδια του και έτρεμε λίγο,προσπαθούσε
να καταπιεί έναν πόνο που δεν ήταν εύκολος.
-Ένα παυσίπονο,διέταξα,ή αν δεν έχουμε καμιά ασπιρίνη
-Δύο,μουρμούρισε ο Γκιζίνσκι.
-
Ο Τουμανίδης με τον Φωτίου παιδεύονται να συνεννοηθούν με την ζαλισμένη
Γκλόρια που δεν αναγνωρίζει φωτογραφίες και κλαίει κάθε λίγο και λιγάκι.Ο Φωτίου
είναι ο πιο νευρικός από τους δύο.
-Ρε κορίτσι μου είπαμε δε θα σε συλλάβει κανένας,αλλά αυτούς που σου δείχνουμε
τους ξέρεις έτσι δεν είναι;
Τα μάτια της Γκόρια κοιτούν στο κενό,πουθενά τα Ηλίσια Πεδία
-Έβριθινγκ Ολράϊτ τραστ ας, τα αγγλικά του Τουμανίδη με προφορά
Η Γκλόρια κουνά το κεφάλι σα να μην καταλαβαίνει
-Άντε πάλι τα ίδια,ο Φωτίου χτυπά με το χέρι του το γόνατό του,λουκ χίαρ,λουκ.
“Et si tu n'existais pas dis-moi pourquoi j'existerais”
-Τι κάνουμε τώρα;ρωτά ο Φωτίου
Ο Τουμανίδης σηκώνει τους ώμους
-Δεν έχει νόημα να την απειλήσουμε,είπε και στρέφεται προς την Γκλόρια,το ότι
καταλαβαίνεις κάποια ελληνικά το ξέρουμε και σου λέω για τελευταία φορά,λαστ
τάϊμ,ότι δε θα σε πειράξει κανείς,πεσ’μας μόνο ποιος πληρώνει το νοίκι σας, χου πέης
δε ρεντ οκ; Αν δε μιλήσεις όσο κι αν θέλουμε να σε βοηθήσουμε θα σε στείλουν πίσω
στη πατρίδα σου,γιου γουιλ γκόου μπακ χομ
Η Γκλόρια έχει καταλάβει και τα αγγλικά και τα ελληνικά
-Νο, νο,απαντά κάπως πανικόβλητη, Γαλλία…ε…πλιζ…παρακάλω
-Ναι θα σε στείλουμε στη Γιουροντίσνεϋ,ειρωνεύτηκε ο Φωτίου
Η νοσοκόμα μπαίνει με αυστηρό ύφος όχι γιατί το επιβάλλει η θέση της αλλά γιατί δε
συμπαθεί τους αστυνομικούς
-Τέλος κύριοι,λέει κοφτά
Ο Φωτίου εκνευρίζεται σα να του έχει πάρει κάποιος το δικαίωμα στους απότομους
τρόπους.
-Πέντε λεπτά ακόμα,παρακαλά ήρεμα ο Τουμανίδης
-Είναι μάρτυρας,συμπληρώνει ο Φωτίου πιο ψυχρά
Η νοσοκόμα γίνεται ακόμα πιο σκυθρωπή και ρίχνει μια θυμωμένη ματιά στον
Φωτίου
-Είναι επίσης και ασθενής κι εδώ η αστυνομία είμαστε εμείς,μη με αναγκάσετε να
φωνάξω το γιατρό.Η κοπέλλα μόλις που έχει συνέλθει δε πιάσατε και κανέναν ραπ
γκανγκστερ μπορείτε να έρθετε και αύριο
Ο Τουμανίδης βρίσκει συμπαθητική τη στάση της παρά τον επιθετικό της τρόπο

633
-Εντάξει,λέει ήρεμα,αλλά να την προσέχετε έχει σημασία για μας η μαρτυρία της
-Τουμόροου,μισοαπειλεί την Γκλόρια ο Φωτίου
Η νοσοκόμα παίρνει μια κοροϊδευτική έκφραση για τα αγγλικά του Φωτίου
-Νο Χομ, όχι πίσω….Γαλλία…,η Γκλόρια κουρασμένη κλείνει τα μάτια
-
Ο Ασημάκης θεωρεί ότι είναι υπερβολικό να χρησιμοποιηθούν άνδρες της Ε.Κ.Α.Μ
για την εισβολή στο διαμέρισμα του Τριαντάφυλλου Περδικάρη στη οδό Στράβωνος
στο Παγκράτι.Ένταλμα έχει βγεί και οι πέντε άντρες με τα αλεξίσφαιρα και τα
αυτόματα είναι αρκετοί.Περίεργοι γείτονες κι εδώ, «ξανάρθε η χούντα όταν σας το
λέω»,ένας ηλικιωμένος γύρω στα ογδώντα με τις παντόφλες του να κάνουν
υπερβολικό θόρυβο και με το πάνω μέρος της πιτζάμας του να πλέει στο καχεκτικό
κορμί του, «ένταλμα ρε», ένας νεαρός που προλαβείνει να κλείσει τη πόρτα για να
μην τον δουν οι αστυνομικοί, γαυγίσματα από τον επικεφαλής «μπείτε μέσα σας
παρακαλώ», «στου Τριαντάφυλλου δεν πάνε;»,μια κυρία κοντά στα πενήντα που
σοκάρεται κι αμέσως βουτά το κινητό της για να ενημερώσει, «μαλάκα να το
βάλουμε στο τουίτερ και στο Facebook»,δύο πιτσιρικάδες από τον πάνω όροφο
έτοιμοι να τραβήξουν φωτογραφίες με τα smartphone τους, «μαζέψτε τα μη σας τα
δώσω να τα φάτε» ένας αστυφύλακας αγριεμένος.Κόσμος και στην απέναντι πολύ-
κατοικία να χαζεύει από τα μπαλκόνια, «αντί να πάνε στα Εξάρχεια μπας και καθα-
ρίσουμε από τους άπλυτους και τους αναρχοκουκουλοφόρους» η χοντρή με το σορτς
και το μπλουζάκι που κοντεύει να κόψει στα δύο τα μπράτσα της, «στη γαμημένη τη
Βουλή να πάτε,εκεί θα βρείτε τους κλέφτες άντε που με τρείς κι εξήντα μπαίνετε στο
σπίτι του κοσμάκη λες και κάνετε επιδρομή στο Ιρακ»,διακοπή σε μια παρτίδα τάβλι
και ο αγανακτισμένος αποφασίζει να εγκαταλείψει το μπαλκόνι και να ξαναμπεί στο
σπίτι του,ο συμπαίκτης του ρίχνει μια δειλή ματιά,παρατάει το τάβλι και μπαίνει κι
αυτός μέσα.Δε χρειάζεται πολύωρο ψάξιμο στο τεσσάρι διαμέρισμα για να βρεθούν
δύο κινητά,σιδερογροθιά, δύο αυτόματα πιστόλια,τέσσερεις γεμιστήρες, διακόσια φυ-
σίγγια πιστολιών και μεγάλη ποσότητα από dvd.Κάτω από το στρώμα,πλαστικά
μπουκαλάκια και σακκουλάκια με διεγερτικά χάπια.Η έρευνα στο πατάρι έχει επίσης
αποτέλεσμα,ένα κουλουριασμένο σλίπιγκ μπαγκ που μέσα του κρύβει γύρω στα
πέντε κιλά ηρωϊνης,πουθενά σύριγγες,ο Περδικάρης δεν κάνει χρήση.Φωτογραφίες
του Τσαγκάρη να περνάει το χέρι του στον ώμο του Λάκη Ρισβά,φωτογραφίες του
Τσαγκάρη να δίνει το χέρι του σε ποδοσφαιριστές της Εθνικής Ομάδας.
Γραφεία Sports4ever
Ο Ασβεστόπουλος γράφει πρώτος την είδηση για τους διαιτητές που χτυπούν την
πόρτα του Ειδικού Ανακριτή,όλοι εμπλέκονται με τον ένα ή με τον άλλο τρόπο με
τον Βασίλη Τσαγκάρη. «Ο Ειδικός Ανακριτής διαφθοράς αναμένεται να ασκήσει
ποινική δίωξη για δωροδοκία και δωροληψία στα κάτωθι παιχνίδια» για την ώρα
οκτώ αλλά ο Ασβεστόπουλος που είναι ήδη στον δεύτερο καφέ του ξέρει ότι θα
περάσει μεγάλη νύχτα.Το τηλέφωνό του χτυπάει και πάλι, «σε λίγο θα έρθει και πό-
δοσφαιριστής του Λεβαδειακού», «αυτός που άλλαξε καταθέσεις;», «μάλλον αλλά μη
το γράψεις ακόμα»,συμπλήρωμα στην είδηση, «οιπληροφορίες λένε πως σε λίγες
ώρες στον ανακριτή θα βρεθεί και ποδοσφαιριστής ομάδας της Σούπερ Λήγκας».
Γραφεία PLAY FM
Ο Σωτήρης Γριμάνης έχει μιλήσει με όποιον ξέρει από το δικαστικό σώμα αλλά έχει
έρθει δεύτερος.Ο Ασβεστόπουλος έχει πάρει την εκδίκηση του,κανένα όνομα και
καμία πληροφορία βόμβα,πάντως όσα έχουν βγει είναι αρκετά για να κρατήσουν τον
αναγνώστη κολλημένο στην ιστοσελίδα,ο υπεύθυνος επικοινωνίας φροντίζει να στο-
λίσει τις ειδήσεις με εικόνες που δείχνουν πιστόλια,μαχαίρια καθώς και μια
ασπρόμαυρη δέσμη από χαρτονομίσματα των πεντακοσίων ευρώ.Συγκρίνει τη κεν-

634
ρική σελίδα του Play με αυτή του Sports4ever,χαμογελάει για λίγο,σαφώς πιο
εντυπωσιακή αυτή του Play αλλά….η είδηση πρωτοβγήκε από τον Ασβεστόπουλο,
δεν ήταν όλα εικόνα και περιτύλιγμα, «για μένα,όχι απαραίτητα και για τον κόσμο»
σκέφτηκε και ησύχασε κάπως.Ο Δημοσθένης Αντωνίου μαζί με άλλους δύο δημοσι-
ογράφους έχουν αναλάβει έκτακτη εκπομπή λόγω των τελευταίων γεγονότων,πολλοί
ακροατές φανερά αγριεμένοι, «να πείτε ονόματα, ονόματα που κρύβατε και γλύφατε
τόσο καιρό», τηλέφωνα κόβονται, «μπράβο παιδιά συνεχίστε να είσαστε τόσο αντι-
κειμενικοί», «ευχαριστούμε που καταλαβαίνετε την τεράστια προσπάθεια που κάνου-
με», εντολή από τον Αντωνίου να διαβάζονται μόνο τα μηνύματα συμπαράστασης,
ακόμα είναι αρκετά περισσότερα από αυτά της αποδοκομασίας, ακροατής από τα
Γιάννενα, «εδώ έχει γίνει χαμός, μέχρι και για τον Φαλάρα θα αποκαλυφθεί η κομ-
πίνα γιατί πήγε από αναβολικά και το ξέρουν όλοι», «φίλε χωρίς στοιχεία δε μπορ-
ούμε να μιλάμε», νόημα του Αντωνίου να κλείσουν το τηλέφωνο, αναγκαστικό διά-
λειμμα για δελτίο πολιτικών ειδήσεων και για τις απαραίτητες διαφημίσεις. Στη γραμ-
ματεία έξω από το στούντιο ένας κόκκινος Γριμάνης.
-Ο Χριστόφορος έχει κλείσει το κινητό και από το μαγαζί μου είπαν ότι έφυγε μαζί με
κάτι αστυνομικούς
Ο Αντωνίου έχει περάσει μεγάλη ένταση για να σκεφτεί καθαρά, «αστυνομικούς»,
«μαγαζί»
-Καμία καταγγελία θα είναι,είπε
-Ρε Δημοσθένη το συμβάν έγινε πριν πολύ ώρα,τι σόϊ καταγγελία μπορούσαν να
κάνουν και σιγά που αυτό θα τον εμπόδιζε να πάρει τηλέφωνο, εκτός αν η καταγγελία
αφορά….
Ο Γριμάνης κοιτάζει τον Αντωνίου αλλά ο δεύτερος παραμένει ακόμα ψύχραιμος
-Θα πάρω τον Καπάτο μετά την εκπομπή,είπε ο Αντωνίου
-Θα αφήσεις την εκπομπή στους άλλους δύο και θα πάρεις τώρα! Το ύφος του Γριμά-
νη απαγόρευε την παραμικρή αντίρρηση.
-
Ο Βασίλης Τσαγκάρης έχει γεμίσει το σαλόνι με καπνό από το πούρο του, ο Απάτσι
ανοίγει ένα παράθυρο και με το θόρυβο του ανοίγματος κάνει το αφεντικό του να γυ-
ρίσει προς το μέρος του
-Κλείστο ρε
-Αφεντικό θα σκάσουμε, ο Απάτσι δείχνει με τα μάτια τον καπνό
-Θες να μας δει κανένας;
-Ποιος; Μόνοι μας ήμαστε
-Κοίτα δω ρε!
Ο Τσαγκάρης δείχνει την οθόνη του λαπτοπ του στον μπράβο.Οι περισσότερες αθλη-
τικές ιστοσελίδες αναφέρουν νέες έρευνες για τη Μαφία Του Ποδοσφαίρου,αλλά ο
Τσαγκάρης κολλάει πιο πολύ σ’αυτή του PLAY και στην Sports4Ever.
-Δε νομίζω να εννοούν το χοντρό,είπε εκνευρισμένος ο Τσαγκάρης
Ο Απάτσι τρίβει πάλι το χτυπημένο του πόδι και του ρίχνει μια ματιά
-Αφού τον χοντρό θα τον τελειώσουμε,είπε
-Δε ξέρω αν πρέπει,μουρμούρισε ο Τσαγκάρης
-Αφεντικό αν δεν τον τινάξουμε από πάνω μας τώρα δε θα έχουμε άλλη ευκαιρία
Ο Τσαγκάρης τον κοιτάζει, «αναλώσιμος», «έμπιστος αναλώσιμος».Αν ο Πεφάνης
βγει τώρα από τη μέση η οργάνωσή του διαλύεται.Τα dvd, τις φωτογραφίες θα τις
έχει πια μόνο εκείνος,θα μπορεί να εκβιάζει και να απειλεί ανενόχλητος,θα έχει το
μονοπώλιο.Συνθηματικό χτύπημα στο κουδούνι
-Άνοιξε,η ξερή διαταγή του Μπίλαρου
Είναι ο Καυκάσιος ο οποίος δείχνει ιδιαίτερα ανήσυχος.Τα πρώτα δυσάρεστα νέα αφ-

635
ορούν την κλήση του Μαρτίνου από τον Εισαγγελέα και τις φήμες για τους ποδοσ-
φαιριστές που ετοιμάζονται να μιλήσουν, η επόμενη άσχημη είδηση αφορά τον
Κρίστο Γκιζίνσκι
-Τι έκανε αυτός ο πούστης; ο Τσαγκάρης ετοιμάζεται για νέο ξέσπασμα
-Κανένας από τους δικούς μας στους δρόμους δεν τον έχει δει,και δεν είναι ούτε σπίτι
του και ούτε το κινητό του απαντάει,το έχει κλειστό. Του τηλεφώνησα από θάλαμο
καλού κακού
Ο Τσαγκάρης κουνάει ικανοποιημένος το κεφάλι
-Καλά έκανες, θα πάρω τον Ολλανδό
-Αφεντικό συγγνώμη που ανακατέβομαι αλλά μήπως χάνουμε χρόνο;
Ο Τσαγκάρης θεωρεί περιττό να απαντήσει κι εκείνη τη στιγμή χτυπάει το τηλέφωνο,
είναι ο Καπάτος.
-Ο Χαραλαμπίδης είναι στην αστυνομία Βασίλη, η φωνή του δικηγόρου τσιριχτή, δε
ξέρω ούτε τι έχει πει ούτε πότε θα τον αφήσουν,δε ξέρω καν σε ποιο τμήμα είναι.
-Να ψάξεις! Ο Τσαγκάτης περνάει τα δάχτυλα μέσα από τα μαλλιά του και σβήνει με
μίσος το πούρο στο τασάκι,να το πάρεις στο κινητό…
-Ξέχνα τα κινητά Βασίλη,ασυνήθιστα αυστηρός ο δικηγόρος,κάποιοι παρακολουθούν
τηλέφωνα για την ώρα μιλάτε από σταθερά που δεν τα ξέρει κανένας.Το δικό μου
είναι ασφαλές γι’αυτό είμαι σίγουρος.Ο Χαραλαμπίδης τα έχει κλειστά και τα δύο.
-Ποιος σου είπε για τους μπάτσους; ρώτησε ο Τσαγκάρης χωρίς να καταφέρει να
ηρεμήσει και το αίμα του γίνεται ανάποδος καταρράκτης που καταλήγει στο κεφάλι
του και τον ζαλίζει.
-Ο Αντωνίου,απάντησε ο Καπάτος,τον έψαχναν στο σταθμό και από το μαγαζί του
τους πληροφόρησαν για το τι έγινε
-Βρες τον πριν τον κάνουν να μιλήσει
Η ανάσα του Καπάτου ακούγεται κουρασμένη
-Βασίλη…δεν έκανε καμία προσπάθεια να με βρεί, πράγμα που σημαίνει δύο πράγ-
ματα, ή δε με χρειάζεται γιατί δεν είναι κάτι τόσο σοβαρό ή….
Ο Τσαγκάρης δίνει μια στο τασάκι και το πάτωμα γεμίζει γυαλιά και στάχτες.
-Βρες τον! Βρες τον ,ακούς;
-
Ο Γκιζίνσκι νοιώθει καλύτερα με τα παυσίπονα, φοβάται αλλά η ανακούφιση από τον
πόνο τον έχει κάνει λίγο πιο ήρεμο.
-Που πονάς Κρίστο; ρώτησα
-Καλά είμαι τώρα, δεν έκανα κάτι
Είμαι σιωπηλός για λίγο και προτιμώ να κάνω ερωτήσεις μόνο με τα μάτια μου, τον
εξετάζω έτσι ώστε να συνδιάσω την απειλή του μπάτσου και την προστασία του
φύλακα,μαλακισμένη μέθοδος και αρχαία αλλά μερικές φορές σε ανθρώπους σαν τον
Κρίστο Γκιζίνσκι απέδιδε.
-Τελευταία περνάς συχνά από τα μέρη μας,είπα μάλλον φιλικά,μαζί με τον κολλητό
σου τον Μπόσκο
Λίγο ανήσυχος αλλά όχι όσο θέλω
-Ωραίος ο Πειραιάς,είπε χωρίς να ειρωνεύεται ή να παριστάνει τον άνετο
-Ειδικά οι γειτονιές γύρω από το λιμάνι,όπως και οι γειτονιές κοντά στην Ομόνοια
και στη Βικτώρια
Προσπαθεί να κάνει ότι κι εγώ,να με διαβάσει,αποτυγχάνει παταγωδώς και οι σκιές
παγώνουν το χώρο
-Κρίστο τέρμα τα παιχνίδια,είπα,ξέρουμε και τι κάνεις εδώ και τι έκανες πάνω στην
Αθήνα,υπάρχουν φωτογραφίες και μάρτυρες
Κουνάει το κεφάλι του

636
-Μη βιάζεσαι, σκοτώσανε αστυνομικό σήμερα τα ξημερώματα,και με αυτόν τον ας-
τυνομικό είχατε το ίδιο αφεντικό,ή τα ίδια αφεντικά δε ξέρω
Η φωτογραφία του Καπετανίδη στο τραπέζι,δεν αντιδρά όπως ο Χαραλαμπίδης αλλά
μορφάζει κάπως
-Σε αναγνώρισαν,συνέχισα,είναι μάταιο να τραβήξουμε όλη τη μέρα εδώ μέσα.Είσαι
βαποράκι Κρίστο και ακόμα χειρότερα είσαι χρήστης! Ότι χειρότερο δηλαδή
-Δεν ξέρεις τι λες,μου πέταξε απότομα
-Που πονάς Κρίστο;
Αυτή η ερώτηση τον ενοχλούσε πιο πολύ απ’όλες
-Σήκω πάνω
Υπάκουσε αν και το έκανε με κάποια δυσκολία
-Κάτσε κάτω τώρα
Η δυσκολία είναι μεγαλύτερη λες και φοβάται μήπως σπάσει τίποτα με το κάθισμά
του.
-Δεν είναι αιμοροϊδες έτσι;
Δε ξέρει τη λέξη και με κοιτά ανήμπορος να απαντήσει.Μείγμα ντροπής,φόβου και
προσοχής στην έκφρασή του.
-Ποιός;
-Ποιος τι;
Tον αρπάζω από την μπλούζα
-Κοίτα δε θα κάνω άλλες ερωτήσεις,μούγκρισα μέσα από τα δόντια μου,έχω ένα
πτώμα κι έναν ύποπτο που κρύβεται,ο ύποπτος είναι το δεξί χέρι του Βασίλη
Τσαγκάρη και λίγο πριν να γίνει ο φόνος μιλούσε με το θύμα,κόβουμε λοιπόν τις μα-
λακίες και προσπαθούμε να συνεννοηθούμε, όλη η αστυνομία της Αθήνας ψάχνει για
τον μπράβο,τον Απάτσι.Μας πιέζουν να χώσουμε μέσα κόσμο και σε βεβαιώνω ότι
από τους πρώτους που θα μπουν μέσα είσαι εσύ και ξέρεις γιατί;Γιατί θα έχουμε να
παρουσιάσουμε κάτι στους ανωτέρους μας και στη γαμημένη τη τηλεόραση! Έστω
ένα μικρό βαποράκι σα τη μούρη σου που όμως με κάποιο τρόπο θα το συνδέσουμε
με τον Τσαγκάρη
-Όκι, όκι, καθαρός…
Του άφησα τη μπλούζα και του γύρισα τη πλάτη,δεν ήθελα να τον κοιτάξω όσο θα
χρησιμοποιούσα τη μπλόφα μου
-Δεν δίνω φράγκο,του είπα,κάποιος πρέπει να τη πληρώσει κι εγώ να δικαιολογήσω
τους άντρες που μου έδωσε η ΕΛ.ΑΣ για να ξημεροβραδιάζονται εδώ μέσα.Κανένας
δικηγόρος δε θα ασχοληθεί σοβαρά μαζί σου,σε λίγες ώρες θα έχουμε ανοίξει τους
λογαριασμούς των κινητών σας και θα βγουν στη φόρα οι συνομιλίες οπότε μάγκα
μου και ο δικηγόρος να σε βγάλει με τις συνομιλίες που θα έχουμε σε ξαναβουτάμε,
έχουμε και μαρτυρία από κάποια κοπέλλα που μας μίλησε για τις σχέσεις σου και με
τον Απάτσι και με τον Περδικάρη,ή Καυκάσιο όπως τον ξέρεις άρα…
Βάρεσα δυνατά τη γροθιά μου πάνω στη παλάμη μου,είχε έρθει η ώρα να γυρίσω να
τον κοιτάξω,τα μάτια του ήταν όσο γουρλωμένα ήθελα
-Εσύ αν πας μέσα θα πας σα βαποράκι και θα φορτωθείς όλο το βάρος,ο Καπετα-
νίδης,ο νεκρός αστυνομικός,το έπαιξε παλικάρι και ήταν πιο μπασμένος από σενα, αν
λοιπόν αυτός είχε τέτοια τύχη εσένα τι σε περιμένει;O Τσαγκάρης θα συλληφθεί και
πάλι αλλά θα ξέρει ότι μιλησαμε μαζί σου…
Του ξαναγύρισα τη πλάτη πάλι δε θα άντεχα να τον δώ
-Ο κώλος σου δεν αντέχει φυλακή Κρίστο
Το ξέσπασμά του πρώτα το άκουσα και μετά το είδα.Σάλια και δάκρυα,είχα μαντέψει
σωστά
-Συνεργάζεσαι και δε σε ακουμπάει κανένας,είπα κοφτά,και σταμάτα τα κλάματα

637
Ο Κρίστο Γκιζίνσκι μουγκρίζει και μισεί τον εαυτό του,μισεί κι εμένα όπως θα
μισούσε οποιονδήποτε είχε καταλάβει τι του είχε συμβεί.
-
Ο Έντυ Κουμάνι είναι ο αρχηγός κι εγώ απλώς παρακολουθώ και θα επέμβω όταν
χρειαστεί.Χτυπάει τη πόρτα του διαμερίσματος δυνατά τρείς φορές.Ο μεσήλικας που
του ανοίγει δε χαίρεται που μας βλέπει αλλά δε φοβάται κιόλας
-Έφερες και παρέα;ρώτησε τον Κουμάνι δείχνοντας εμένα με το σαγόνι του
Ο Κουμάνι του πετάει κάτι στα Αλβανικά και ο άλλος απαντάει στην ίδια γλώσσα
-Που ήσουν τις προάλλες; ρώτησε θυμωμένος ο Κουμάνι
Το διαμέρισμα του Αλβανού μετρούσε πάνω από πενήντα χρόνια και μύριζε κι αυτό
την αρρωστημένη οσμή της Ιπποκράτους, βιβλιοπωλεία, μαγαζιά, γραφεία αλλά και
παλιά σπίτια που έβγαζαν μιζέρια,φόβο και αποξένωση
-Ήρθε να με δει ο γιός μου,είπε ο άντρας,όχι ο ποδοσφαιριστής ο άλλος
-Τι ήθελε;
Η απάντηση στα Αλβανικά
-Έφυγε τώρα;ο Κουμάνι ανήσυχος
-Τι φοβάσαι Έντυ; Ο μικρός δεν ξέρει τίποτα
-Έμαθες τι γίνεται πάνω στα Γιάννενα; ρώτησε ο Κουμάνι
Όταν χτύπησε το τηλέφωνο μου καθόμουν στο κρεβάτι της Ρούλας την είχα αγκαλιά
και της μιλούσα.Άκουγα τα δικαιολογημένα παράπονά της για τις όχι και τόσο συχνές
επισκέψεις μου, «κάθε φορά ο μπαμπάς έλεγε ότι δε σε χορτάσαμε και τώρα που
είσαι πολύ καιρό εδώ…μη πας στην Αγγλία».Ο Κουμάνι με ήθελε μαζί του, αυτή
ήταν η εντολή του Πεφάνη.Δεν ήταν πολύ σαφής «το αφεντικό λέει πως η σύλληψη
του Τσαγκάρη είναι θέμα ώρών το πολύ ημερών,αλλά πρέπει να δούμε που
βρισκόμαστε με μερικούς από τους διπλους,κατάλαβες;» Οι διπλοί ήταν αυτοί που
δούλευαν και για τους δύο,κάτι σαν τον μπάτσο,ο Αλβανός δεν έμοιαζε για τέτοιος
όμως.
-Ο γιός μου δε θα μιλήσει,είπε ο άντρας,είναι άντρας και δε σας έχει δώσει το
δικαίωμα να αμφιβάλετε γι’αυτόν άλλωστε..,σταμάτησε κι έδειξε εμένα κι αμέσως
μετά πέταξε πάλι κάτι στ’αλβανικά
Η ώρα για τον κομπάρσο Δερβάκο
-Κόψε τα’αλβανικά φιλαράκι,είπα, όταν είμαι μπροστά θέλω να μιλούν τη γλώσσα
μου και βρίσκεσαι στην Ελλάδα
Ο άντρας ατάραχος με αγνοεί και γυρίζει στον Κουμάνι
-Σκληρός ο γορίλλας,σχολιάζει
Έχει περάσει κάμποσα κι αυτός στη ζωή του,ξέρει από τύπους σαν του λόγου μου,
μας έχει συνηθίσει και δεν τον εντυπωσιάζουμε πια
-Ανοίξαν όλες οι υποθέσεις του Μπίλαρου,είπε ο Κουμάνι που αδιαφορεί για τον μίνι
διαπλικτισμό,ο Εισαγγελέας, ο ανακριτής και οι μπάτσοι έχουν αφηνιάσει επάνω, που
ξέρω εγώ αν κάποιος δε μιλήσει και για το ματς με τη Ξάνθη
Πάλι μπροστά μου η εικόνα του Δημήτρη, ξανακούω τη κουβέντα του Κουμάνι με
τον Ντανήλ, έχει ανοίξει ένα γκαζάκι μέσα μου και ένα χερί κρατάει αναπτήρα.
-Όσο έχετε εμένα…,ο άντρας ξαναγυρίζει στ’αλβανικά
Με δυο δρασκελιές τον αρπάζω από την μπλούζα και τον πετάω στο καναπέ,ο
Κουμάνι ξαφνιάζεται αλλά επεμβαίνει μόνο λεκτικά
-Σιγά ρε μαλάκα! Με επιπλήτει
-Κάτι σου είπα πριν,λέω στον άντρα και τον κοιτάζω έτοιμος να τον χτυπήσω
-Ο γιός μου δε θα μιλήσει,ο τύπος παραμένει ατάραχος,ο Κουμάνι τον τρομάζει
περισσότερο από μένα και ο Κουμάνι είναι ο αρχηγός εγώ απλώς είμαι τα μπράτσα
για τις δύσκολες ώρες,τίποτα δηλαδή.

638
Ο Κουμάνι μου δίνει εντολή με τα μάτια να μην ενοχλήσω άλλο τον συμπατριώτη
του,εγώ συνεχίζω να παριστάνω τον ζοχάδα
-Να μιλάς μαζί του καθημερινά και να με ενημερώνεις εντάξει;
Ο άντρας δέχεται με κούνημα του κεφαλιού
-Κάτι όμως πρέπει να γίνει με μένα,είπε
-Θα μιλήσω στο αφεντικό τώρα έχουμε σκοτούρες,βεβαίωσε ο Κουμάνι
Ο άντρας συνεχίζει να μοιάζει ατάραχος,σα να μην τον ενδιαφέρει και τόσο πολύ το
τι θα κάνει ο Κουμάνι,ή έχει παραιτηθεί ή έχει βρεί εναλλακτική λύση για ότι τον
απασχολεί.
Δε κάναμε κουβέντα για τη συμπεριφορά μου από την ώρα που φύγαμε από το
διαμέρισμα και για όσο διάστημα περπατήσαμε μέχρι το υπόγειο στην Ζωοδόχου
Πηγής.Η επίσημη δραστηριότητα του υπογείου αφορούσε επιδιορθώσεις ρούχων
αλλά εμείς για άλλο λόγο είχαμε πάει εκεί.Ο Κουμάνι κατέβηκε τα σκαλιά αργά και
μου έκανε νόημα να τον ακολουθήσω,μάλλον πληρωμή προστασίας αλλά σε ένα
ραφτάδικο τρύπα;Όχι.
-Για να πω την αλήθεια τον Ντανήλ περίμενα
Ο τύπος που έραβε ένα παντελόνι διόρθωσε τη θέση των γυαλιών στη μύτη του και
χαμογέλασε στον Κουμάνι.Ήταν πάνω από 65 και όσα μαλλιά του είχαν απομείνει
σχημάτιζαν γύρω από το κεφάλι του ένα λευκό στεφάνι που θύμιζε μαλλιά κλόουν.Το
πουκάμισό του ήταν πολυφορεμένο αλλά το τζιν του έμοιαζε ολοκαίνουργιο.
-Ο Ντανήλ αύριο,είπε ο Κουμάνι κι έβγαλε μια δέσμη από χαρτονομίσματα την αξία
της οποίας δε μπορούσα να εκτιμήσω από εκεί που στεκόμουν,μου είπε ότι του έχεις
κάτι σίγουρο.
Ο γέρος σήκωσε τους ώμους
-Έτσι μου είπαν έτσι του λέω
Έφτυσε αντίχειρα και δείκτη και μέτρησε τα λεφτά,ξαναχαμογέλασε
-Πάνε καλά τα στοιχήματα ε; είπε και αφού κοίταξε εμένα πρόσθεσε,βλέπω
μεγαλώνει και το προσωπικό.Τι έχουμε για το Σου Κου;
Σου-Κου…Σαββατοκύριακο
-Όβερ τον Αστέρα και γκολ γκολ τον ΟΦΗ,είπε ο Κουμάνι,αυτά πρέπει να σε
ενδιαφέρουν.
-Πάλι ψίχουλα ρε Έντυ; το εύθυμο παράπονο του γέρου.Ένα ημίχρονο,έναν σκόρερ;
-Ξεφεύγεις μάτια μου,σειρά του Κουμάνι να χαμογελάσει,ένα κάρο λεφτά θα βγάλεις
Ο γέρος έχει αλισβερίσι με στοιχήματα και μάλλον ο Κουμάνι του έδινε τα κέρδη
του, όμως υπηρεσίες πρόσφερε και ο γέρος
-Σας έχω φτιάξει τόσο καλά με τον ιππόδρομο που κάτι παραπάνω έπρεπε να δώσετε
άλλωστε μου το έταξε και ο Παναγιώτης
Ο Κουμάνι σηκώνει τους ώμους
-Κάτι θα γίνει,είπε,αλλά ο Ντανήλ κάνει παράπονα ότι τελευταία χάνει
Ο γέρος ξαναδιορθώνει τα γυαλιά κι εγώ διώχνω μύγες που μαζεύονται γύρω μου, ο
κάδος σκουπιδιών είναι γεμάτος και οι πλαστικές σακκούλες που περισσεύουν στο
πεζοδρόμιο μισόκλειστες.Το υπόγειο είναι μια χαρά βιτρίνα,ποιος θα ασχοληθεί με
ένα ραφτάδικο του κώλου όπου ξεπλένεται στοιχηματικό χρήμα;
-Χάνει γιατί είναι άπληστος,είπε ο γέρος,του έχω εξηγήσει να παίζει μόνο ότι είναι
σίγουρο και όχι τι λένε οι φήμες αλλά αυτός εκεί….τι να κάνω;
Ο Ντανήλ θα έρθει να παίξει αύριο,το γκαζάκι μέσα μου ξανανοίγει,μένει να μάθω
την ώρα.
-Είναι άρρωστος με τον τζόγο,παραδέχτηκε ο Κουμάνι,γι’αυτό και το αφεντικό του
βάζει συχνά πάγο.
-Τα άλογα δεν είναι σα τη μπάλα,είπε ο γέρος,τίποτα δεν είναι σταθερό.Ο Παναγιω-

639
της το ξέρει και δε γκρινιάζει αλλά ο Ρώσος.
-Όλοι έχουμε αδυναμίες,είπε ο Κουμάνι
«Ευτυχώς ναι!»,σκέφτηκα εγώ
-
Ο Στέλιος Γαλανός παρακολουθεί τηλεόραση από την κρεβατοκάμαρά του.Είναι
καθισμένος στο κρεβάτι και στα γόνατά του έχει βολέψει ένα λαπτοπ.Το Screen
Channel έχει ένα μίνι ρεπορταζ για τη Μαφία των αναβολικών,δεν αναφέρονται
ονόματα κι επίσης δεν αφήνονται πολύ σαφή υποννοούμενα,σίγουρα αυτό δεν
οφείλεται μόνο σε υποδείξεις της ΕΛ.ΑΣ οφείλεται και σε εντολή του Μάριου
Παναγόπουλου.Καμία αναφορά σε ύποπτα ματς, όχι ακόμα.Ο Παναγόπουλος έξαλ-
λος με την ανάμειξη του γαμπρού του σε παρέες όπως αυτές του Τσαγκάρη ή του
Πεφάνη αλλά τώρα δεν υπήρχε καιρός για θυμό και ξεσπάσματα όσο για διορθώσεις
και ειδησεογραφική χειραγώγηση. «Κανένας άπλυτος αριστεριστής για δηλώσεις και
κανένας πρώην απογοητευμένος πράσινος που τώρα την έχει δει Τσε Γκεβάρα δε θα
βγεί στα παράθυρα».Αναφορά σε θανάτους αθλητών που ενώ η πρώτη εκτίμηση είχε
καταλήξει σε «φυσικά αίτια»,νεώτερες έρευνες αναφέρουν την πιθανότητα χρήσης
αναβολικών. «Συνεχίζονται οι έρευνες για τον εντοπισμό του νούμερο ένα υπόπτου
για την δολοφονία του εμπλεκόμενου σε παράνομο κύκλωμα διακίνησης ναρκωτικών
και μαστροπίας αστυνομικού».Sun Channel για τη συνέχεια,εκεί τίποτα ακόμα αλλά
τα πράγματα είναι τελείως διαφορετικά στο SUN FM 99,7 δύο παρουσιαστές ωρύον-
ται για τις κλειστές κοινωνίες του Ρεθύμνου και των Ιωαννίνων που δεν είχαν κατά-
λάβει τίποτα για την διακίνηση αναβολικών «ή είχαν καταλάβει και δεν μιλούσαν»
συμπεραίνει με στόμφο ο ένας από τους δύο «και γιατί δε μιλούσαν άραγε; Ποιόν φο-
βόντουσαν;» συμπληρώνει ο δεύτερος για να συνεχιστεί το παράλογο θέατρο των
ερωταποκρίσεων.Άμεση εμπλοκή των αναβολικών με τη Μαφία των ύποπτων ματς
για τα οποία στέλνει φακέλους η ΟΥΕΦΑ, «όμως η ΕΠΟ εξακολουθεί να τους αγνοεί
και δε μπορούμε να καταλάβουμε το γιατί;», «Ίσως θα έπρεπε να μας απαντήσει ο
κύριος Γαλανός του οποίου η παραίτηση από τη θέση του προέδρου της Ομοσπονδίας
γεννά αν μη τι άλλο πολλά ερωτηματικά», «και ειδικά όταν αυτή η παραίτηση συνδυ-
άζεται με τις εκ νέου έρευνες γύρω από παλιούς φακέλους».Το κανονικό του κινητό
κλειστό.Ο Τουλιάτος απαντά με το λακωνικό «όλα στην ώρα τους παιδιά», χαμογελά
και απολαμβάνει τις νέες του αρμοδιότητες παρόλο που οι εκλογές δεν έχουν γίνει
ακόμα.Ο Παναγόπουλος είναι σαφής «έχω μιλήσει,οι εκλογές είναι δικές μας δεν θα
αλλάξει τίποτα» και οι γνωστές υπενθυμίσεις-προειδοποιήσεις για «μακρυά από
Τσαγκάρη και Πεφάνη».Αναρωτιέται ποιους θα έχει απειλήσει ως τώρα ο Μπίλαρος
αλλά πάλι πόσοι να ανακατευτούν ώστε να καθαρίσει πάλι;Αν όντως έχουν ανοίξει
τόσοι φάκελοι κι έχει αρχίσει να κυλά για τα καλά το ποτάμι επανεξέτασης παλιών
μαρτύρων και ψευδομαρτύρων;Πόσοι θα έχουν ανακατέψει εκείνον και τους
συνεργάτες του;Για πρώτη φορά στη θητεία του ως γαμπρός του Παναγόπουλου εύ-
χεται ο μεγαλοεργολάβος να έχει όντως τον απόλυτο έλεγχο.Χτυπάει το τηλέφωνο
του σπιτιού,η Σουζάνα σε συγκέντρωση των συμμαθητριών και ο γιός στο φροντισ-
τήριο.Κοιτάζει την οθόνη της συσκευής,άγνωστο νούμερο,μάλλον λάθος,για κάποιο
λόγο το σηκώνει
-Έχω να πάρω πολύ κόσμο μαζί μου Στελάκη,να το θυμάσαι
Μουδιάζει ολόκληρος κι αισθάνεται το σαγόνι του να τον πονάει,ο Τσαγκάρης έχει
αποθρασυνθεί,πρέπει να ελέγξει και το θυμό και το φόβο του πριν μιλήσει
-Που είσαι;
-Άκουσες τι σου είπα,να λάβετε τα μέτρα σας
-Και τι να κάνω δηλαδή;
-Αυτό απασχολεί εσένα,όσο τρώγατε και πηδούσατε ήταν καλά; Μαζί μπλέξαμε κι

640
επειδή έγινες κολλητός με τον χοντρό μη χαίρεσαι. Βρείτε λύση και πάρε σε αυτό το
νούμερο που θα σου δώσω!
Ο Γαλανός ακούει γράφει και το τηλέφωνο κλείνει πριν να μπορέσει να πει τίποτε
άλλο.Τρίβει τους κροτάφους του λες και πρόκειται για μέθοδο που ξεκαθαρίζει τη
σκέψη.Θέλει να πιεί,όχι μπορεί να έρθει ή ο μικρός ή η Σουζάνα και να καταλάβουν
κάτι.Ο Παναγόπουλος ήταν τρομακτικά ξεκάθαρος «μακρυά απ’όλα η Σουζάνα και ο
μικρός»,ο Παναγόπουλος…αυτό έπρεπε να είναι το επόμενο τηλεφώνημά του.
-
Ο Χριστόφορος Χαραλαμπίδης είναι αρκετά φοβισμένος ώστε να μην κάνει αυτό που
τον συμβουλέψαμε,δε φοβάται εμάς αλλά προβάλλει ξανά και ξανά στο μυαλό του
την εικόνα του Καπετανίδη.Φοβάται μήπως και τον παρακολουθήσουν,μήπως τον
πιέσουν κι έτσι αναλαμβάνω να τον διαβεβαιώσω πως κανένας δε θα προλάβει να
κάνει τίποτα γιατί ο χρόνος του Τσαγκάρη τελειώνει,το κακό είναι ότι τελειώνει και ο
δικός μου.Ο Γκιζίνσκι παραδέχτηκε με κλάματα τι του έκαναν ο Τσαγκάρης με τους
μπράβους του,είναι τόσο ανατριχιστικό να το σκεφτεί κανείς που δεν τον υποβάλλω
στο μαρτύριο να μπει σε λεπτομέρειες.Προσπαθώ μονάχα δια της πλαγίας οδού να
του αποσπάσω πληροφορίες για τον Πεφάνη αλλά εκει το έχει ράψει ή όταν μιλά
λέει αοριστίες.Ο Πολωνός δεν μου είναι χρήσιμος για τον Πεφάνη «είπαμε εγώ
παραμένω ο επίσημος κοριός σου».Ο Καβαλιεράτος με ενημερώνει
-Κύριε Αστυνόμε το διαμέρισμα του Περδικάρη είναι η χαρά του Εισαγγελέα,ένα
κόλλημα έχουμε μόνο.Το όπλο για το οποίο έχει νόμιμη άδεια κατοχής βρέθηκε στο
σπίτι του άρα αυτό με το οποίο σκότωσε τον Καπετανίδη ήταν άλλο και εκτιμώ ότι
θα το έχει ξεφορτωθεί.
Διακόπτω την αναφορά του με κούνημα του χεριού
-Θα μας βοηθήσει η ταυτοποίηση DNA,είπα,πρέπει να τον βρούμε το συντομότερο
δυνατόν,στο μεταξύ ψάξτε ποιος και πότε του έδωσε την άδεια οπλοφορίας αν και…
-Τι πράγμα;ρώτησε ο Καβαλιεράτος
-Μάλλον κι εκεί έχει βάλει το χεράκι του ο κύριος Αγγέλου,ερευνήστε σπίτια συγγε-
νών και φίλων και το ίδιο για τον Δαρατζή.
-Έχουμε ξεκινήσει ήδη,απάντησε
Το περίφημο ρητό «συχνά η λύση που δεν μπορείς να βρείς είναι ακριβώς κάτω από
τη μύτη σου»,συγγενείς…
-Ψάξτε και για ακίνητα τα οποία ανήκουν σε συγγενείς του Τσαγκάρη,είπα,
ζωντάνούς ή πεθαμένους
Ο Τσαγκάρης μπορεί να έκρυβε κάπου εκεί τον Περδικάρη και για την ώρα να
κρυβόταν εκεί και ο ίδιος.
-
Στη συνέντευξη τύπου ο Υπαρχηγός της ΕΛ.ΑΣ είναι μάλλον λακωνικός, τα «είμαστε
σε καλό δρόμο», και «σύντομα θα δοθεί ισχυρό χτύπημα σε παράνομο κύκλωμα δια-
κίνησης ναρκωτικών και αναβολικών ουσιών» είναι οι κύριοι άξονες πάνω στους
οποίους βασίζονται οι απαντήσεις που δίνει.Αποφεύγει προσεκτικά να πει οτιδήποτε
για τον Καπετανίδη, τον Τσουκιά ή τον Αγγέλου.Τον τελευταίο τον ήξερε, σχεδόν
τον εκτιμούσε.Μικρή αναφορά και σε επιχειρήσεις εκκαθάρισης στις γειτονιές στις
οποίες είχε παρατηρηθεί έντονη δραστηριότητα στο εμπόριο ναρκωτικών.Αναφορά
στην επιχείρηση σκούπα σε γειτονιές της Αθήνας, ερώτηση από δημοσιογράφο αρισ-
τερής εφημερίδας «γιατί σε αυτές τις γειτονιές συνεχίζονται οι διαμαρτυρίες από την
πλευρά των κατοίκων», ο Υπαρχηγός αντιδρά σα να έχει ακούσει κάποια αστήριχτη
φήμη, «κατοίκους αποκαλείτε αυτούς τους μπαχαλάκηδες που ψάχνουν αφορμή για
να δημιουργήσουν ταραχές;Βάζω στοίχημα πως οι εννιά στους δέκα αν και νομίζω
πως ούτε δέκα δεν είναι,θα κατοικούν σε άλλες περιοχές από αυτές που διαμαρτύρον-

641
ται.Είναι οι δήθεν αντιεξουσιαστές που για αυτούς έννοιες όπως δημοκρατία και
κράτος είναι εντελώς άγνωστες και ταυτίζουν το νόμο και τη τάξη με την δικτατορία
και το φασισμό.» Αντιδράσεις υπέρ και κατά του Υπαρχηγού,η συνέντευξη πρέπει να
τελειώσει, αλλά υπάρχει μια ερώτηση που ανάβει φωτιά «Κάποιος από αυτούς που
αναζητά η αστυνομία έχει διατελέσει παλαιότερα παράγοντας του ποδοσφαίρου;». Ο
Υπαρχηγός χαμογελά.
Κτελ Κηφισού
Το μικρό φαγάδικο υπάρχει στη περιοχή από τη δεκαετία του 70.Σάντουιτς, χοτ ντογκ
και τυρόπιττες ως επι το πλείστον,αλλά έχουν περισσέψει και δυο τρία ντόνατς πάνω
στα οποία αράζουν μερικές τεμπέλικες μύγες.Ραδιόφωνο που παίζει λαϊκα,μουσική η
οποία ενοχλεί τον Ολλανδό που προτιμά την τζαζ, ο άντρας που κάθεται μαζί του την
ακούει ανέκφραστος.Το τζιπ σταματάει πέντε μέτρα μακρυά από την είσοδο. Ένας
μεγαλόσωμος τύπος βγαίνει από τη θέση του οδηγού,ο Βασίλης Τσαγκάρης προτιμά
να μείνει μέσα στην ασφάλεια των φιμέ τζαμιών.Ο μεγαλόσωμος αναγνωρίζει τον
Ολλανδό και χαιρετάει με νεύμα.Βγάζει από το σακάκι του έναν κιτρινωπό ταχυ-
δρομικό φάκελο και τον δίνει στον Ολλανδό.Ο νεαρός που φτιάχνει μια ομελέτα
καταλαβαίνει πως το καλύτερο που έχει να κάνει είναι να παραστήσει τον αδιάφορο ή
τον ηλίθιο.
-Μέτρα τα, είπε ο μεγαλόσωμος
Ο Ολλανδός δείχνει με την έκφρασή του ότι «δεν χρειάζεται σας εμπιστεύομαι»
-Εγώ κι ένας δικός μου είμαστε για απόψε,συνέχισε ο μεγαλόσωμος
Ο Ολλανδός λίγο σκυθρωπός
-Και ο Καυκάσιος;
-Έχει άλλη δουλειά,αλλά είμαστε το ίδιο καλοί
-Όλα ΟΚ; Ο Ολλανδός ρωτάει χωρίς να είναι βέβαιος ότι θα πάρει ειλικρινή
απάντηση
Ο μεγαλόσωμος κουνάει το κεφάλι
-Γύρω στις 9.15 στη διασταύρωση που είπαμε
-Το αφεντικό σου;
-Έμεινε στο αμάξι
Ο μεγαλόσωμος φεύγει και ο Ολλανδός κοιτάζει τον καχύποπτο σύντροφό του
-Κινήσεις πανικού μου μοιάζουν αυτά,του είπε
-Μήπως να παίρναμε τα λεφτά και….
-Παλικάρι, δύο χου ντογκ κέτσαπ μουστάρδα,παρήγγειλε στον νεαρό ο Ολλανδός
-
Ο Περδικάρης και ο Δαρατζής δεν έχουν πολλούς συγγενείς.Η αστυνομία τους έχει
επισκεφθεί όλους,οι περισσότεροι λένε πως έχουν χρόνια να τους δουν.Κανενός οι
γονείς δε ζουν και είναι και οι δυό μοναχοπαίδια,ο Τσαγκάρης ξέρει να διαλέγει.
Επίσκεψη και στην εταιρεία του υιού Τσαγκάρη ο οποίος διαμαρτύρεται έντονα για
αστυνομική αυθαιρεσία και βαρβαρότητα.Τηλεφώνημα σε δικηγόρο! «Υπάρχει
ένταλμα έρευνας» ξεκαθαρίζει ο Φραγκουλάκης
-Έχετε εμμονή με τον πατέρα μου ενώ αλλού πρέπει να ψάχνετε και αναρωτιέμαι
γιατί δεν ψάχνετε; Σιγά τα συρτάρια!!!
-Κύριε Τσαγκάρη,υπάλληλος του πατέρα σας είναι ο νούμερο ένα ύποπτος για το
φόνο πρώην αστυνομικού,ο Φραγκουλάκης ρίχνει το βλέμμα του στις έρευνες των
αντρών του
-Διεφθαρμένου αστυνομικού, ή ντρέπεστε να το πείτε;
O Φραγκουλάκης γυρίζει εκνευρισμένος για να απαντήσει αλλά ο υιός Τσαγκάρης
μιλά ήδη στο τηλέφωνο
-Έλα Γρηγόρη, ναι καλά…..ναι άκουσέ με….έλα γρήγορα εδώ σε παρακαλώ…ναι

642
τώρα!
Το τηλέφωνο κλείνει, ο Καβαλιεράτος ακόμα εκνευρισμένος αλλά καταφέρνει να
χαμογελάσει
-Τον Καπάτο καλέσατε κύριε Τσαγκάρη;
Η αυτοπεποίθηση του υιού τον εγκαταλείπει.Για πρώτη φορά από την ώρα που η
αστυνομία μπήκε στην εταιρεία άρχισε να ανησυχεί σοβαρά.
-
Ο Ασημάκης βλέπει το θολό του είδωλο στην κορνίζα της κόρης του που βρίσκεται
στο γραφείο του, αυτό που βλέπει αυτό και αισθάνεται.Ο Υπαρχηγός αντίθετα έχει
φορέσει το πιο υπηρεσιακό του ύφος που μοιάζει τόσο ατσαλάκοτο όσο και η στολή
του.
-Ήθελα να ήξερα Τάσο ποιος στην ευχή διέρευσε την πληροφορία για τον Τσαγκάρη
στους δημοσιογράφους, κι εκείνο το τσογλάνι με ένα τουπέ….
-Δεν αναφέρθηκε ούτε γράφτηκε κανένα όνομα με έχουν ενημερώσει από το γραφείο
τύπου,είπε ο Ασημάκης
-Ναι καλά,πολύ θέλει…,ο Υπαρχηγός περισσότερο νοιάζεται για την εικόνα,όπου
να’ναι τον τσακώνουμε πάντως.
Η τελευταία φράση κάτι ανάμεσα σε ερώτηση και κατάφαση,ο Ασημάκης κουνάει το
κεφάλι και σουφρώνει τα χείλη σε ένα αμήχανο και κουρασμένο χαμόγελο
-Μίλησα με ψηλά πατώματα Τάσο,ο Υπαρχηγός ξερόβηξε και ο Ασημάκης περίμενε
να ακολουθήσει το σοβαρό και εμπιστευτικό διάβημα,ο Τσαγκάρης πρέπει να
συλληφθεί οπωσδήποτε αλλά η είδηση να βγει κάπως..πως να το πω….καθυ-
στερημένη
«Όπου να’ναι βγαίνεις στη σύνταξη»,είπε ο Ασημάκης στον εαυτό του, «τι νόημα
έχει να ψάξεις και να ρωτήσεις, έτσι κι αλλιώς περνάς από την πόρτα εξόδου με τιμές
και παράσημα για την όλη επιχείρηση».Ο Υπαρχηγός τσεκάρει αντιδράσεις,ο Ταξί-
αρχος ακόμα σιωπηλός
-Χρειαζόμαστε μια δυό μέρες για….συμμάζεμα και θέλω να πιστεύω ότι κατάλαβες.
Ο Ασημάκης είχε καταλάβει πολύ καλά,ο Βασίλης Τσαγκάρης την εποχή της δόξας
του με το ποδόσφαιρο είχε ανακατευτεί σε ότι βρώμικο κόλπο υπήρχε.Και ποτέ κανέ-
νας σαν τον Μπίλαρο δε ξεγλιστράει από τη βρωμιά χωρίς τους κατάλληλους συμ-
μάχους, συμμάχους που για να τους κρατήσεις έχεις φροντίσει πρώτα να τους
εκβιάσεις. ΕΠΟ; Γενική Γραμματεία Αθλητισμού; Αθλητικοί Εισαγγελείς; Δικασ-
τικοί; Παράγοντες ποδοσφαίρου; Διαιτητές; Πόσοι ήταν και είναι μπλεγμένοι; Από
κάποιους θα εξασφάλιζε τη σιωπή γιατί τους κρατούσε και αυτοί οι κάποιοι μόνο
τυχαίοι δε θα ήταν.Στη Διεύθυνση Οργανωμένου Εγκλήματος είχαν μόνο υποψίες και
κάποια σκόρπια κομμάτια που δε μπορούσαν να τα συνδέσουν μεταξύ τους,τα
κατάλληλα κομμάτια για να σχηματιστεί η εικόνα έλειπαν.
-Δε θα είναι πολύ εύκολο,είπε στον Υπαρχηγό,γιατί δεν μιλάμε για έναν απλό ύποπτο
-Πεσ’μου κάτι που δε ξέρω, ο Υπαρχηγός ξεφύσηξε δήθεν προβληματισμένος αλλά
όπως εκτίμησε ο Ασημάκης απλώς δεν ήθελε ν’ακούει τέτοιου είδους επισημάνσεις.
-Ο Τσουκιάς είναι έτοιμος για συμφωνία,αλλάζει θέμα ο Ταξίαρχος,θα ομολογήσει τα
πάντα αρκεί να πετύχει περίπου αυτά που θέλει, ο Εισαγγελέας δε διαφωνεί και μά-
λιστα έχει προτείνει να τον βάλουμε στην ειδική πτέρυγα με τους πολιτικούς
κρατούμενους,υποστηρίζει πως εκεί δε θα κινδυνεύει,οπουδήποτε αλλού…ξέρετε
βρώμικος αστυνομικός ανάμεσα σε κατάδικους…
Αυτές οι συζητήσεις γίνονται πάντα χαμηλόφωνα και πίσω από κλειστές πόρτες,οι
πικρές αλήθειες τέτοιου είδους μόνο ζημιές κάνουν
-Για πόσα χρόνια μιλάμε; ρώτησε ο Υπαρχηγός
Ο Ασημάκης σήκωσε τους ώμους σα να μην ήξερε ωστόσο έκανε την πρόβλεψή του.

643
-Πέντε μέχρι εφτά αλλά με καλή διαγωγή σε τρία τέσσερα θα είναι έξω, κανένας δε
θα δώσει σημασία,όπως γίνεται σε αυτές τις περιπτώσεις
Την τελευταία παρατήρηση ο ταξίαρχος μετάνοιωσε που την έκανε και ο Υπαρχηγός
δυσαρεστήθηκε που την άκουσε. Σαν σε συγχρονισμό θυμήθηκαν όσες περιπτώσεις
επίορκων αστυνομικών, κυρίως χαμηλόβαθμων, μπορούσαν κι είχαν να κάνουν με
παραπτώματα σαν αυτά του Τσουκιά,δέκα χρόνια το πολύ,αν υπήρχαν κάποιοι με πε-
ρισσότερα η μνήμη δε βοηθούσε.
-Ο Αγγέλου είναι λίγο πιο σκληρός,συνέχισε ο Ασημάκης αλλά η αμυνά του αρχίζει
να μπάζει κι αυτός θα καταλήξει σε συμφωνία
-Ο δικός σου στον Πειραιά;
-Έχει τσακώσει ένα βαποράκι του Τσαγκάρη και έχει φακελώσει και κάποιους
άλλους, μικροπράγματα εκτός από έναν δημοσιογράφο που έχει και μπαρ και ήταν
συνεργάτης του Τσαγκάρη,αυτός είναι καλή περίπτωση.
Ο Υπαρχηγός σηκώνει τους ώμους και κοιτάζει τη θέα από το παράθυρο
-Τελικά μας έκανε άνω κάτω όλους και….
-Και τα πήγε μια χαρά,και ο υπερκοριός δούλεψε και οι υποκλοπές βοήθησαν και…
-Ας είναι καλά ο Καπετανίδης…τρόπος του λέγειν,μουρμούρισε ο Υπαρχηγός και
άφησε να του ξεφύγει έναι πικρόχολο γέλιο,ο Ασημάκης ένοιωσε μια δυνατή ενόχ-
ληση στο στομάχι,ξαναρχισε το μέτρημα για τη μέρα τη σύνταξης.
-
Έντονος διάλογος ανάμεσα στον Γρηγόρη Καπάτο και στον Καβαλιεράτο ο οποίος
δείχνει το ένταλμα έρευνας, τα «θυμίζετε Χούντα» του δικηγόρου προκαλούν κάποια
ειρωνικά χαμόγελα και από την ομάδα έρευνας δεν υπάρχει ούτε ένας αστυνομικός
που να τον συμπαθεί.
-Αυτό δε θα περάσει έτσι,αυτό είναι παρενόχληση ενός αθώου ανθρώπου στη δουλειά
του οποίου η κωμικοτραγική σας εισβολή κάνει ζημιά,ο Καπάτος κοιτάζει και τον
πελάτη του και τον Καβαλιεράτο
-Κρίμα που λείπουν οι κάμερες,σάρκασε ο υπαστηνόμος
-Αν δεν βρήκατε τίποτα θα πρέπει να εγκαταλείψετε το χώρο, ο Καπάτος συνεχίζει
αλλά ο Καβαλιεράτος έχει την αίσθηση ότι προσπαθεί να κερδίσει χρόνο
-Καπάτο,το ένταλμα είναι ένταλμα,άμα θες μίλα με το Φακλή.Αλήθεια που είναι ο
κύριος Βασίλης Τσαγκάρης μήπως ξέρεις εσύ;
-Δεν τον παρακολουθώ,απάντησε με πονηρό χαμόγελο ο δικηγόρος,αυτό αν δεν κάνω
λάθος είναι δική σας δουλειά
Ένας τσαντισμένος υπαρχιφύλακας είναι έτοιμος να δώσει μια απάντηση στον
δικηγόρο αλλά ο Καβαλιεράτος τον σταματά σηκώνοντας το χέρι
-Ότι ξέρεις ξέρεις ο μικρός δεν είμαι σίγουρος ότι ξέρει
Ο «μικρός» γίνεται έξαλλος
-Δεν έχετε κανένα δικαίωμα να με προσβάλετε, θα κάνω μ…
-Άσε εμένα,τον κόβει ο Καπάτος,όπως βλέπετε δεν υπάρχει τίποτα εδώ,υπάρχει
υπαρχιφύλακα;
Ο υπαρχιφύλακας δεν έχει μαλακώσει αλλά προσπαθεί να διατηρήσει τη ψυχραιμία
του,αντί να πει κάτι για το οποίο μετά θα μετανοιώσει κουνάει αρνητικά το κεφάλι
του.
-Άρα καλό είναι να ψάξετε αλλού,είπε ο Καπάτος
-Καλό είναι να πείσεις τον Τσαγκάρη τον Πρεσβύτερο να εμφανιστεί,είπε ο
Καβαλιεράτος φέρνοντας το πρόσωπό του σε πολύ κοντινή απόσταση από αυτό του
δικηγόρου,αν είναι όλα οκ δεν έχει λόγο να κρύβεται,ούτε στο γραφείο,ούτε στο σπίτι
κι απ’ότι έμαθα δεν πήγε ούτε σε κάποιο από τα κέντρα του,άρα….
-Αυθαίρετα συμπεράσματα,σχολίασε ο Καπάτος

644
-Μη χαίρεσαι, είπε συνοφρυωμένος ο υπαστηνόμος,όπου να’ναι θα βρεθείτε παρέα
με τον Αθανασάκο στο γραφείο του Φακλή και ειλικρινά αν ήμουν στη θέση σου
αυτό τον καιρό μόνο τον Αθανασάκο δε θα ήθελα να τσαντίσω,σημείωσε τα λόγια
μου.
Λίγη ώρα νωρίτερα
Ο Καπάτος με το ένα χέρι στο τιμόνι και με το άλλο στο κινητό, παραλίγο να
τρακάρει με κάποιο μηχανάκι του οποίου ο οδηγός στολίζει με ένα φάσκελο τον
δικηγόρο.
-Βασίλη τα πράγματα είναι πολύ σοβαρά,ή θα παρουσιαστείς και θα δούμε πως
μπορούμε να τα μπαλώσουμε ή θα βρείς τρόπο να εξαφανιστείς
-Μέχρι το γιό μου φτάσανε οι πούστηδες
-Και δε θα σταματήσουν γι’αυτό σου λέω….
-Αν παρουσιαστώ πόσο κινδυνεύω;
Ο Καπάτος δεν απαντάει αμέσως
-Ίσως όχι πολύ αλλά θα σε έχουν στη μπούκα και καλό θα είναι να ξεφορτωθείς τα
περιττά βάρη για την ώρα
Ο δικηγόρος είναι σαφής, δεν είναι όμως εύκολη απόφαση
-Πώς να….
-Βασίλη εδώ που είμαστε δεν χωράνε συναισθηματισμοί,δεν τους ξέρεις τους
μπάτσους; Aν συνδέσουν τον Περδικάρη με το φόνο…
Ο Τσαγκάρης απαλλάσει τα πνευμόνια του από αρκετό αέρα αλλά στον Απάτσι
θυμίζει περισσότερο τραυματισμένο ζώο
-Έχε ανοικτό το κινήτό σου,είπε κι έκλεισε
Ούτε ο Απάτσι μίλησε ούτε ο Τσαγκάρης,την περίπου ενός λεπτού σιωπή έσπασε ο
δεύτερος
-Θα σου φέρω μερικές αλλαξιές ρούχα και θα δω τι άλλο μπορούμε να κάνουμε
-Πάω κι εγώ αφεντικό,είπε ο μπράβος
-Τρελός είσαι ρε; Εδώ χώσου και μείνε άφαντος
-Που θα πας για τις αλλαξιές;
-Έλα ρε που όλα θες να τα μάθεις
Κάτι τσιμπάει τον Απάτσι στο πίσω μέρος του κεφαλιού
-
Ο Τουμανίδης με τον Φωτίου έχουν γυρίσει και με έχουν ενημερώσει για την
Γκλόρια,θέλω να της μιλήσω κι εγώ αλλά πρέπει να είμαι μόνος μου όταν θα το
κάνω.Στο μεταξύ η έρευνα του Αντωνόπουλου και του Χρήστου έχει φέρει αποτέλεσ-
μα.
-Νομίζω πετύχαμε διάνα κύριε Αστυνόμε, είπε ο Αντωνόπουλος, υπάρχουν δύο
ακίνητα στο όνομα της μακαρίτισσας της γυναίκας του Τσαγκάρη.Μια γκαρσονιέρα
στη Νέα Ερυθραία και ένα τεσσάρι στου Παπάγου
-Έχουμε και χάρτη των οδών που βρίσκονται τα σπίτια,συμπλήρωσε ο Χρήστου
-Google,είπα
Ο Χρήστου συμφώνησε χαμογελώντας και μου έδωσε τα δύο κομμάτια χάρτη,χάλια
η ανάλυση αλλά μπορούσα να βάλω ένα στοίχημα
-Δύο περιπολικά καλού κακού στη Νέα Ερυθραία,διέταξα,Αντωνόπουλος και
Δεσύλας μαζί μου,εμείς πάμε στου Παπάγου και ειδοποιείστε το τμήμα Ασφαλείας
εκεί να στείλει κάποιους να μας βρουν,στείλτε σήμα και για άντρες της ΔΙ.ΑΣ αλλά
όσο γίνεται διακριτική παρουσία,αλεξίσφαιρα έχετε έτσι; Ρώτησα τον Αντωνόπουλο.
Από του Παπάγου ένα περιπολικό είχαν όλο κι όλο να μας διαθέσουν αλλά ίσως κι
εγώ να το είχα παρακάνει,πάντως λάθος δεν έκανα,αυτή η γειτονιά στου Παπάγου
έμοιαζε ιδανική, λίγα σπίτια, απομακρυσμένη, ήσυχη, τέλειο κρυσφήγετο, η γκαρσο-

645
νιέρα στη Νέα Ερυθραία ήταν σε πολυσύχναστο δρόμο,φοιτητόσπιτο περισσότερο
παρά καταφύγιο.Σήμα από τα περιπολικά,τίποτα στη Νέα Ερυθραία. Συναντιόμαστε
με το περιπολικό του τμήματος Παπάγου και τις δύο μοτοσυκλέτες ΔΙ.ΑΣ ένα
οικοδομικό τετράγωνο μακρυά από εκεί που βρίσκεται η πιθανή κρυψώνα.Στο
περιπολικό ένας αρχιφύλακας αγχωμένος και ένας ακόμα πιο αγχωμένος αστυ-
φύλακας,σίγουρα η πρώτη τους φορά,το πολύ πολύ να έχουν επέμβει σε
μικροκαυγάδες ή διενέξεις, κοιτούν με μισό μάτι τα αλεξίσφαιρα που φοράμε.Οι
άντρες της ΔΙ.ΑΣ με τσαμπουκαλεμένο ύφος και κάμποση πόρωση, ενημέρωση από
τον ασύρματο,καυλωμένοι νεαροί που νομίζουν ότι θα κάνουν τη σύλληψη της
χρονιάς.Συμβουλεύω αρχιφύλακα και αστυφύλακα να φορέσουν τα δικά τους αλε-
ξίσφαιρα.Ο Δεσύλας, ο Αντωνόπουλος κι εγώ θα μπούμε στο διαμέρισμα,οι ΔΙ.ΑΣ θα
έχουν το νου τους για έξοδο από την πίσω μεριά της πολυκατοικίας,ο αρχιφύλακας
και ο αστυφύλακας θα μείνουν στην είσοδο,αυτή η εντολή τους ανακουφίζει.Δε θα
χτυπήσουμε κανένα κουδούνι κι αν εμφανιστεί κανένας περίεργος να ρωτήσει θα
γαυγίσουμε.Ο Αντωνόπουλος ανοίγει τη πόρτα εισόδου με το ειδικό για τέτοιες
περιπτώσεις εργαλείο.Το διαμέρισμα είναι στον τρίτο όροφο,είναι το μόνο που δεν
έχει όνομα γραμμένο στο κουδούνι.Ο σφυγμός μου ανεβαίνει και το αλεξίσφαιρό μου
με ενοχλεί,κάνω νόημα στον Δεσύλα να αναλάβει.Χτύπημα δυο φορές στη πόρτα και
«Περδικάρη άνοιξε αστυνομία»,μπορεί να μην είναι κανένας μέσα,έπρεπε να προ-
ετοιμαστώ και για τυχόν γκρίνιες
-
Ξαφνιάζεται,ξέρει ότι δεν τον έχει πουλήσει αλλά τότε;Τα ρούχα που θα πήγαινε να
φέρει,δε γίνεται…όχι,αλλά γιατί επέμενε να πάει ο ίδιος;Τι είχε πει με τον Καπάτο;
Σχεδίαζαν κάτι που εκείνος δε γνώριζε;Τι μπορεί να είχε η αστυνομία εναντίον του;
Κοιτάζει για λίγα δευτερόλεπτα το πόδι του.Αίμα στο τόπο του εγκλήματος;Μπα έφ-
τανε αυτό του Καπετανίδη..κι αν;Θα μπορούσε να ανοίξει στην αστυνομία αλλά…
«είσαι ηλίθιος;Τι θα τους πεις;».Για λίγο-πόσο λίγο;-δεν μπορεί να ακούσει ούτε την
αναπνοή του.Δεύτερη φορά «Περδικάρη άνοιξε αστυνομία».Κι άλλα χτυπήματα πιο
δυνατά.Ωραία,τον συλλαμβάνουν και;Μυρίζει τα ρούχα του,το μπαρούτι έχει φύγει ο
σιγαστήρας έκανε άριστη δουλειά,όπλο δεν υπάρχει.Ακόμα κι αν τον πιάσουν ο Κα-
πάτος θα τον γλυτώσει, έτσι δεν είναι;Τότε όμως γιατί δεν του είπε τίποτα ο
Τσαγκάρης;Ρίχνει μια ματιά στη πόρτα κι άλλη μια στο πίσω μπαλκόνι, «δεν υπάρχει
χρόνος για άλλες ερωτήσεις και οι μπάτσοι δε θα φύγουν»,το μυαλό του σα να καθα-
ρίζει κάπως, «για να βρουν το κρυσφήγετο τα πράγματα είναι όντως άσχημα». Προσ-
παθεί να μην κάνει θόρυβο.Ανοίγει προσεκτικά τη συρόμενη μπαλκονόπορτα.Για να
πηδήξει ούτε λόγος,ακούγονται και άλλα χτυπήματα στη πόρτα και κάτι σαν «τελευ-
ταία φορά!».Αυτό είναι,περνάει στο διπλανό μπαλκόνι και από κει ανεβαίνει στο
δεντρο που τα κλαδιά του χαϊδεύουν τα κάγκελα.Ένα μεγάλο δέντρο με χοντρό κορ-
μο από τα τόσα πολλά που υπάρχουν στην περιοχή.Λίγο προσοχή θέλει το πέρασμα
στο διπλανό μπαλκόνι τα άλλα όλα είναι έυκολα.Και μετά;Δεν έχει μετά!Δεν είναι
ώρα για να σκεφτεί,κάτι θα κάνει.Λεφτά έχει πάνω του,ας ξεφύγει πρώτα και….
-
Σπάμε τη πόρτα και παρακαλάω να μην είναι άδειο το διαμέρισμα.Ο Αντωνόπουλος
μπαίνει πρώτος με το όπλο στο χέρι,μια βλαστήμια μέσα από τα δόντια.Τους κάνω
νόημα να ψάξουν και τότε βλέπω τη συρόμενη μπαλκονόπορτα.Το ένα από τα μαξι-
λάρια του καναπέ είναι βουλιαγμένο,κάποιος ήταν μέχρι πρόσφατα εδώ,ίχνη από
στάχτη στο τασάκι.
-Στο μπαλκόνι,φωνάζω
Βγαίνουμε όταν ο Περδικάρης μόλις έχει καβαλήσει τα κάγκελα του διπλανού
μπαλκονιού κι ετοιμάζεται να χρησιμοποιήσει ένα δέντρο σαν σκάλα διαφυγής.

646
-Περδικάρη έλα πίσω,ο Αντωνόπουλος δεν ακούγεται απειλητικός ούτε ανήσυχος
αυτό που νομίζει ότι πρέπει να πει αυτό λέει
Ο μπράβος δεν ασχολείται καν μαζί μας,έχει καταφέρει να σκαρφαλώσει στο δέντρο
και ξεκινάει τη προσπάθεια να κατέβει.Είναι μεγαλόσωμος και γεροδεμένος,αλλά δεν
έχει τις απαραίτητες ικανότητες για γρήγορη κατάβαση
-Έλα πίσω θα γκρεμιστείς,ο Αντωνόπουλος λίγο εκνευρισμένος
Με κοιτάζει σα να περιμένει από εμένα να συνεισφέρω.Το να ακολουθήσουμε τον
Περδικάρη θα ήταν τσάμπα κόπος και να πυροβολίσουμε στον αέρα απαγορευόταν.Ο
μπράβος θα αρ-γούσε να κατέβει κι αν ακόμα ήταν πιο γρήγορος απ’όσο υπολόγιζα
θα μπορούσαμε να τον πιάσουμε.Ωστόσο δεν ήταν έξυπνο να παίξω με την τύχη μας,
είδοποίησα τους ΔΙ.ΑΣ από τον ασύρματο να έρθουν στη πίσω μεριά της πολύ-
κατοικίας.Ο Περδικάρης θα έπρεπε να διασχίσει το ξέφωτο για να φτάσει σ’έναν
δρόμο αλλά η περιοχή δεν προσφερόταν για να χάσουν τα ίχνη σου αυτοί που σε
κυνηγούσαν.Οι άντρες της ΔΙ.ΑΣ έφτασαν μόλις ο Περδικάρης είχε καλύψει τρία
μέτρα προσεκτικής κατάβασης κατά την οποία έσπασε κι ένα κλαδί.
-Άντε τελείωνε,ο ένας από τους ΔΙ.ΑΣ δεν έβλεπε την ώρα να αρπάξει τον μπράβο
Για πρώτη φορά ο Περδικάρης έστρεψε το βλέμα του σ’εμάς.Ακούστηκαν κάποιοι
θόρυβοι από σούρσιμο κουρτίνας και άνοιγμα μπαλκονόπορτας,οι γείτονες αποφάσι-
σαν να μάθουν τι συμβαίνει.
-
Κουβέρτες κρεμασμένες στα μπαλκόνια και στολισμένες με κουτσουλιές.Στους
τοίχους γκράφιτι χωρίς το παραμικρό ίχνος φαντασίας και συνθήματα βιαστικά
γραμμένα.Τα πιο πολλά απειλές για οπαδούς ομάδων.Το κλασσικό «Οι Μπάτσοι
Πουλάνε Την Ηρωϊνη», «Μπάτσοι, Δημοσιογράφοι και Ναζί, όλα τα γουρούνια
δουλεύετε μαζί» με την υπογραφή του Α μέσα σε κύκλο.Δυο τρείς τύποι που δε
μπορώ να ξεχωρίσω αν είναι Έλληνες ή ξένοι κοιτάζουν εμένα και τον Έντυ και κάτι
λένε μεταξύ τους. Ένας μεθυσμένος αναρωτιέται γιατί δεν αφήνουμε τον Πούτιν να
πάρει πίσω την Κωνσταντινούπολη για χάρη μας.Ο δρόμος γεμάτος με
αποτσίγαρα,πλαστικά σακουλάκια αλλά και άδεια μπουκάλια μπύρας.Δύο
πιτσιρικάδες στην είσοδο μιας πολυκατοικίας είναι κόκκαλο,μιλούν μια γλώσσα που
δεν την καταλαβαίνω.Τρία τσιγγανάκια παίζουν μπάλλα στο πεζοδρόμιο,ένας
εναντίον ενός και ο τρίτος τέρμα,στο ρόλο των δοκαριών δύο κοτρώνες.Δυνατό σουτ
και ο τερματοφύλακας με αυτοθυσία δέχεται τη δερμάτινη μπάλα στο πρόσωπο.Οι
άλλο δύο γελάνε και ο τερματοφύλακας θίγεται και τους αρχίζει στα μπινελίκια.Η
γειτονιά στη περιοχή του Αγίου Νικολάου.Την κατάθλιψη,τον θυμό,τον τρόμο, την
απελπισία,τη φτώχεια,την απειλή,την εκδίκηση,την προδοσία,ακόμα και τον θάνατο
μπορείς όλα αυτά να τα μυρίσεις,να τα αναπνεύσεις.Το πρόσωπο της Αθήνας που
απέφευγαν τα δελτία ειδήσεων εκτός από την περίπτωση επεισοδίων τα οποία θα
μπορούσαν να γεννήσουν κουβέντα σε παράθυρα και συνήθως σε περίοδο εκ-
λογών,τον υπόλοιπο χρόνο γειτονιές σαν κι αυτή έμεναν σε μια ειδησεογραφική
Σπιναλόγκα.Το αποκρουστικό προφίλ της πόλης ήταν ο καθρέφτης στον οποίο ένα
σωρό υπεύθυνοι δεν άντεχαν να κοιταχτούν.Μια Αθήνα που όσο περνούσε ο καιρός
έμοιαζε σαν τ’απομεινάρια από ένα ναυαγισμένο πλοίο κι όλοι εμείς σαν τα ψάρια
που κυκλοφορούσαμε μέσα τους.Ο Έντυ έμοιαζε κουρασμένος και υπολόγιζα πως
όπου να’ναι θα έπαιρνε το βοήθημα του.Ο Πεφάνης τον είχε εξοντώσει.Φτάσαμε
μπροστά από μια πενταόροφη πολυκατοικία,στους πρώτους τρείς ορόφους υπήρχαν
κεραίες δορυφορικής τηλεόρασης
-Σε λίγο τον Έλληνα θα τον ψάχνεις με το κυάλι εδώ,είπε ο Κουμάνι
Σήκωσα αδιάφορα τους ώμους μου
-Δουλειά να υπάρχει, Έλληνες…ξένοι…

647
Με κοίταξε κάπως καχύποπτα αλλά δε σκόπευα να συνεχίσω τη συζήτηση, ήμουν
πολύ απασχολημένος με το να αρρωσταίνω από αυτά που αντίκρυζα.
-Δύο διαμερίσματα στο ισόγειο,εξήγησε ο Αλβανός
-Αυτοί θα δώσουν τα καινούργια κινητά;ρώτησα
Δεν απαντά αμέσως
-Εσύ θα κρατήσεις το δικό σου,είπε ξερά
Ανοίγει την πόρτα εισόδου με ένα κλειδί.Το διαμέρισμα όπως μπαίνουμε δεξιά θα το
αναλάβει εκείνος και αυτό στ’αριστερά θα το αναλάβω εγώ
-Τις έχεις καταλάβει τις οδηγίες;ρώτησε
Κούνησα το κεφάλι πως είχα καταλάβει
-Να τους τονίσεις πως τα φαγητά για ένα διάστημα θα τα πληρώνει το αφεντικό,τον
χάρτη στον έδωσα;
Ξανακούνησα το κεφάλι
-Θα τους πεις δυο-τρία πράγματα για τους δρόμους,μάζεψε τους άντρες κοντά σου
και φρόντισε όσο γίνεται να μην ακουν οι γυναίκες.Να προσέχουν να μην μιλάνε και
στους γείτονες.Αν αρχίσουν τις γκρίνιες αγρίεψέ τους όχι όμως πάρα πολύ.Εξήγησέ
τους με τρόπο ότι σε λίγο καιρό το αφεντικό θα φροντίσει να τους βάλει σε πλοίο για
την Ευρώπη,Βέλγιο, Ιταλία, Γαλλία, και Ισπανία ακόμα.
Χτυπάω το κουδούνι τρεις φορές,ανοίγει ένας άντρας μελαμψός με ύφος που δείχνει
επιφυλακή όχι φόβο.Στρώματα στο πάτωμα,μια γυναίκα τρώει μέσα από ένα μπολ.Το
σπίτι δεν έχει κλιματισμό αλλά αυτό δεν ενοχλεί τους ενοίκους.Άλλοι δύο άντρες
εμφανίζονται στο αχούρι που λογίζεται ως σαλόνι.Μια γυναίκα ετοιμάζεται να
ανοίξει τη τηλεόραση αλλά ο άντρας της της κάνει νόημα να κάτσει στη θέση της.
Υπακούει απογοητευμένη,τα μάτια της καρφώνονται επάνω μου κι έχουν μίσος. Για
εκείνη όπως και για όλους εκει μέσα είμαι ένα καθίκι δουλέμπορος αλλά με έχουν
ανάγκη.Νοιώθω σα να κόβομαι σε κομμάτια και βγάζω από τη τσέπη μου το χάρτη
που μου έχει δώσει ο Έντυ,ώρα να αρχίσω το μάθημα.
-
-Δε πα να λέτε ότι θέλετε,πάτε να με μπλέξετε αλλά δε θα σας περάσει,ο Περδικάρης
ίσως και να προσποιείται.
Ο Αντωνόπουλος τον κοιτάζει εχθρικά και η εχθρότητα μεγαλώνει καθώς ο μπράβος
κάνει να απλώσει τα πόδια του κάτω από το τραπέζι για να αισθανθεί πιο άνετα.Ο
ανθυπαστηνόμος του κλωτσάει τα πόδια για να τα μαζέψει
-Που βρίσκεσαι ρε;
-Σε λάθος μέρος,ειρωνικό χαμόγελο του Περδικάρη
Ο Αντωνόπουλος όπως άλλωστε και όλοι μας είναι γεμάτος εκνευρισμό και κούραση
θα ήθελε να ξεσπάσει στον μπράβο και κινείται απειλητικά προς το μέρος του χωρίς
να το πολυσκεφτεί.Του φράζω το δρόμο με το χέρι μου
-Έχεις δίκιο Απάτσι,είπα ήρεμα,έτσι δε σε λένε;
Καμία απάντηση
-Έπρεπε να βρίσκεσαι κάτω από ένα ντους γιατί η μυρωδιά σου δεν υποφέρεται.
Πάλι καμιά απάντηση
-Πριν πεις τα γνωστά στιχάκια για δικηγόρους και δικαιώματα να σε προειδοποιήσω
πως σε λίγες ώρες έρχεται η ταυτοποίηση DNA που έχουμε ζητήσει, γι’αυτό και σου
πήραμε την τρίχα και το σάλιο.Επίσης αναμένω και την επιβεβαίωση από την
ταυτοποίηση του αίματος που βρέθηκε στο σημείο που δολοφονήθηκε ο Καπετανίδης
αλήθεια που είπαμε ότι χτύπησες το πόδι σου.
-Γλίστρισα στα σκαλιά του σπιτιού μου
-Την έχεις πατήσει ρε κορόϊδο,πετάχτηκε ο Αντωνόπουλος,και βέβαια πρόλαβες και
καθάρισες το αίμα από τα σκαλιά και προτίμησες να αφήσεις το ίδιο παντελόνι…θα

648
πεις κι άλλα χαριτωμένα;Άντε να σε βγάλω από το κόπο,πήγαμε σπίτι σου και
βρήκαμε παπάδες, ναρκωτικά,όπλα,dvd,κινητά, σιδερογροθιά…
-Τα οποία μπορεί να φυτέψατε εσείς όσο έλειπα,είπε ο Περδικάρης
-Ακόμα κι αυτό να συνέβαινε πάλι υπέρ μας πάει να τελειώσει ο αγώνας.Θες να σου
πω τι είχαν μέσα τα dvd; Ρώτησα
Με κοιτάζει και το χαμόγελό του παραμένει στη θέση του
-Πες μου αν τη βρίσκεις έτσι,απάντησε
Ο Αντωνόπουλος πάλι έτοιμος να ορμήσει εγώ πάλι απλώνω το χέρι
-Διάφορους επίσημους να παίρνονται με κοριτσάκια.Ανάμεσα στους διάσημους και ο
περίφημος Λάκης Ρισβάς ο οποίος είχε πολλές αγάπες με το αφεντικό σου.Δε θέλω
να σε εντυπωσιάσω έτσι δε περιμένω και καμιά φοβερή αντίδραση από μέρους σου
όταν σου πω ότι ξέρουμε πως λίγο πριν δολοφονηθεί ο Καπετανίδης μιλούσε μαζί
σου.Μπορείς να βοηθήσεις λίγο τον εαυτό σου αν μιλήσεις αλλιώς εμείς θα χάσουμε
χρόνο κυνηγώντας τον Τσαγκάρη αλλά εσένα θα σε ξεσκίσουμε
-Αυτά δεν είναι αποδείξεις
-Ο Εισαγγελέας του οποίου η άποψη μετράει πιο πολύ από τη δική σου έχει αντίθετη
γνώμη και αν τον τσαντίσεις δε θα κάνει ούτε και συμφωνία μαζί σου
Ο Τουμανίδης μπαίνει μέσα στο γραφείο ανάκρισης χαμογελαστός
-Όπως το φανταστήκατε Αστυνόμε,μου είπε,ο μάγκας από δω πήρε άδεια οπλοφορίας
με την υπογραφή του Υπαστηνόμου Ιωάννη Αγγέλου….ξάδελφος του δικού μας
-Πω πω ρε πούστη μου,κάγχασε ο Αντωνόπουλος,Περδικάρη μήπως νοιώθεις κάτι να
μπαίνει στο κώλο σου;
Χαμόγελο στοπ αλλά όχι ακόμα υποχώρηση
-Όπλο δεν έχετε και χωρίς όπλο…,είπε ο μπράβος
-Έχεις ένα δίκιο,παραδέχτηκα,αλλά η ταυτοποίηση DNA θα φτάσει μια χαρά συν τη
συνομιλία που είχες με το θύμα σύν τα καλούδια που βρήκαμε στο σπίτι σου, συν
κάποιες μαρτυρίες που είναι στο δρόμο,συν το αφεντικό σου που την κοπάνησε…
Το τελευταίο σίγουρα τον ενόχλησε
-Αλήθεια που είναι;ρώτησε τον μπράβο ο Τουμανίδης
-
Ο Κοσμάς Καρζής έχει ακούσει προσέκτικά τα όσα του είπε ο Τσαγκάρης.
-Θα στείλω έναν δικό μου να σε φέρει,που βρίσκεσαι ακριβώς
Ο Τσαγκάρης δίνει διεύθυνση και καναδυό μαγαζιά εκεί κοντά για να βοηθήσουν
στον εντοπισμό
-Θα έρθει μια μαύρη Μερσεντές να έχεις το νού σου,είπε ο Καρζής και να φροντίσεις
να στέκεσαι κάπου που να μην πολυφαίνεσαι
-Μην αργήσετε,είπε ο Τσαγκάρης
-Θα είναι εκεί,βεβαίωσε ο Καρζής,μην προσπαθήσεις για την ώρα να έρθεις σε
επικοινωνία με κανέναν ούτε και με τον Καπάτο,κάποιος σου την έστησε..
-Ο Χοντρός,τον έκοψε ο Τσαγκάρης αλλά απόψε..
-Δε θέλω να ακούσω Βασίλη,σειρά του Καρζή να διακόψει,κι αν ακόμα δε φτάσουν
τώρα σε σένα οι μπάτσοι είναι ζήτημα ημερών,έλα πρώτα εδώ και θα τα βρούμε
Ο Τσαγκάρης έκλεισε το τηλέφωνο και κοίταξε τριγύρω.Το μέρος ήταν σχετικά
ήσυχο και μάλλον δεν θα τον αναγνώριζε κανένας.Θα σκότωνε την ώρα του
κόβοντας βόλτες στη γειτονιά.Δεύτερο τηλέφωνο από το θάλαμο στο διαμέρισμα της
γυναίκας του.Καμία απάντηση,ίσως ο Απάτσι να φοβάται,ίσως πάλι…Περνάει ένα
μισάωρο που του φαίνεται αιώνας,η μερσεντές κάνει την εμφάνισή της και
αναβοσβήνει τα μπροστινά φώτα,όλα εντάξει.Ο Τσαγκάρης βολεύεται στη θέση του
συνοδηγού,ο οδηγός είναι ένας άντρας γύρω στα τριάντα ντυμένος και χτενισμένος
άψογα.Η σωματοδομή του δεν είναι αυτή του σωματοφύλακα οπότε στον Καρζή χρη-

649
σιμεύει για άλλου είδους υπηρεσίες.
-Ο κύριος Κοσμάς λέει πως δεν έχετε λόγο να ανησυχείτε για τίποτε,ο οδηγός ούτε
που κοιτάει τον Τσαγκάρη.Την έχει ξανακάνει κάμποσες φορές αυτή τη δουλειά, ποια
είναι αυτή η δουλειά ακριβώς;O Μπίλαρος μπορεί να βρεί μερικούς λόγους για να
βασανίσει το στομάχι του αλλά θέλει κι ένα διάλειμμα,αρκείται στα λόγια του οδηγού
για την ώρα,κάθεται λίγο πιο αναπαυτικά και κλείνει τα μάτια του,ευχήθηκε να
μπορούσε να κοιμηθεί έστω και για δέκα λεπτά.
-
Ο Μάριος Παναγόπουλος δείχνει ανυπόμονος ή καλύτερα σχεδόν αγανακτισμένος με
τον συνομιλητή του.Ο Στέλιος Γαλανός στέκεται απέναντι από τον πεθερό του σα να
έχει μόλις ξεφύγει από κάποιους διώκτες,ο Παναγόπουλος του κάνει νόημα να
καθίσει, δείχνει με το βλέμμα το τηλέφωνο και παίρνει την έκφραση σα να κάνει απ-
ρόσμενη αγγαρεία.Ο Γαλανός ρίχνει μια ματιά στο σαλόνι λες και το βλέπει για
πρώτη φορά.Και μοντέρνα έπιπλα αλλά και κανα δυό αντίκες από την μακαρίτισσα
την αδελφή του την οποία τσάκισε ο καρκίνος στο στομάχι.Δυο τρία γαυγίσματα από
τα σκυλιά ενώ τις κουρτίνες χαιδεύει απαλά το φώς του προβολέα που χτενίζει τον
τεράστιο χώρο γύρω από τη βίλλα.Η συνομιλία του εργολάβου τελειώνει
-Αρχίσαμε τα παρακαλετά,είπε με ένα χαμόγελο απογοήτευσης ο Παναγόπουλος
Ο Γαλανός δεν δίνει δεκάρα για το ποιος ήταν στο τηλέφωνο αλλά αφού θα ζητήσει
χάρη πρέπει να παίξει το ρόλο του ευγενικού
-Ποιος ήταν;ρώτησε κι έβαλε τα δυνατά του να χρωματίσει την ερώτηση με ενδια-
φέρον
Ο Παναγόπουλος έβαλε σχεδον δύο δάχτυλα τζιν στο ποτήρι του μαζί με τρία πα-
γάκια και λίγο χυμό λεμόνι
-Ο Καραγιάννης,είπε, το πιστεύεις…θέλει να κάνει κόμμα.Έχει παραφρονήσει ο
κόσμος Στέλιο μου
«Στέλιο μου»,ίσως να είναι και στις καλές του
-Ο δημοσιογράφος που έκανε τις ΠΡΟΣΩΠΟΓΡΑΦΙΕΣ στο Screen ;
Ο Παναγόπουλος χαμογέλασε πίνοντας τη πρώτη γουλιά του.
-Αυτός,είπε,με παρακαλάει να τον χρηματοδοτήσω.Ποντάρει πολύ στο ότι είχε ακρο-
αματικότητα και λέει πως έχει μαζέψει και αρκετούς απογοητευμένους αριστερούς οι
οποίοι δεν εμπιστεύονται την τωρινή αντιπολίτευση.Τον πιστεύω,από τον χώρο της
Αριστεράς προέρχεται άλλωστε και αυτός
«Από τον χώρο της κονόμας» ήθελε να πει ο Γαλανός αλλά δεν είχε έρθει στο σπίτι
του πεθερού του για να κουβεντιάσει γύρω από έναν ψωνισμένο δημοσιογράφο,
ευτυχώς για κείνον ο Παναγόπουλος κάνει την αρχή
-Πόσο φοβάσαι τον Τσαγκάρη; ρώτησε
-Νομίζω πως έχουν βρει….,θεώρησε πως δεν έπρεπε να πει περισσότερα
-Κατάλαβα,είπε συννεφιασμένος ο Παναγόπουλος,αν τα έχουν μόνο στην αστυνομία
δε πρέπει να μας απασχολεί
Ο Γαλανός έβλεπε τηλεφωνήματα και μυστικές συναντήσεις.Ο Παναγόπουλος είχε
καλύψει κι άλλα σκάνδαλα,μίζες, καθυστερήσεις σε μεγάλα έργα οδοποιίας που είχε
αναλάβει, κακοτεχνίες, αλλοπρόσαλους προϋπολογισμούς, ακόμα και «δουλεμένες»
ειδήσεις σε συνεννόηση με γραφεία τύπου της συγκυβέρνησης.Τώρα είχε έρθει η ώρα
του ποδοσφαίρου και της δικαιοσύνης.Ο Μπίλαρος είχε ράμματα για πολλές γούνες
και καλό θα ήταν αυτά να έμεναν «μεταξύ γνωστών».Θα μπορούσαν να χειραγω-
γηθούν δημοσιογράφοι,εκτός ίσως από τον αλήτη τον Ασβεστόπουλο.Ο Βασίλης
Τσαγκάρης με τον καιρό θα ξεχνιόταν αλλά….αλλά πως θα έβγαινε από τη ζωή τους;
Ο Γαλανός ήθελε ένα ποτό
-Όσο κι αν φοβερίζει ότι θα τα βγάλει προς τα έξω δε θέλει να ξαναμπεί φυλακή,είπε

650
ο Παναγόπουλος, θέλει να ξεμπερδεύει όσο γίνεται πιο γρήγορα και όσο γίνεται πιο
ανώδυνα.Σύντομα θα έχουμε εξελίξεις με τους παλιούς φακέλλους κι έμαθα ότι η
αστυνομία βούτηξε το πρωτοπαλίκαρό του τον Περδικάρη για τη δολοφονία εκείνου
του πουλημένου αστυνομικού, ενώ αναζητά κι έναν άλλο από τους μπράβους του. Ο
συνεργάτης του δολοφονημένου έχει σπάσει κι ετοιμάζεται να πετύχει και ευνοϊκούς
όρους φυλάκισης, ο άλλος ο υποδιοικητής ένας…Αγγέλου νομίζω παριστάνει τον
«δεν ήξερα» αλλά εις βάρος του πάει κι αυτό.
-Και τι κάνουμε;ρώτησε ο Γαλανός για να διορθώσει αμέσως, τι κάνατε θέλω να πω
Ο Παναγόπουλος πίνει άλλη μια γουλιά και σηκώνει τους ώμους.
-Μία λύση υπήρχε,είπε,ή καλύτερα δύο αλλά η μία παραήταν ακραία…
Ο Γαλανός κατάλαβε κι ένοιωσε τα γόνατά του να τρέμουν
-Το καλύτερο σενάριο λοιπόν ήταν η εξαφάνισή του
Αυτή τη φορά ο Γαλανός δεν κατάλαβε αν και το τρέμουλο στα γόνατα παρέμεινε.
-Θα φύγει από τη χώρα,είπε ψυχρά ο εργολάβος
Ανακούφιση, το τρέμουλο σταματά, λίγο παραπάνω αίμα στο κεφάλι
-Ναι αλλά η αστυνομία;
-Θα τον αναζητά,η ίδια ψύχρα στη φωνή
Ο Γαλανός καίγεται να ρωτήσει, να σιγουρευτεί αλλά γιατί;Ο εργολάβος θέλει έξω
από τις ζωές τους τον Τσαγκάρη,έξω από τη ζωή της κόρης και του εγγονού του
δηλαδή. Ξαναβλέπει τα τηλέφωνήματα, τι έχει πει άραγε ο Παναγόπουλος;Τι έχει
συζητήθεί σε αυτούς τους κύκλους;
-Ο Τσαγκάρης δε σε νοιάζει πια, είναι παρελθόν. Εκτιμώ το ότι δε ρωτάς περισ-
σότερα απλώς να ξέρεις ότι κάποιος που ετοιμάζεται να συνεργαστεί μαζί μου έδειξε
την απαιτούμενη κατανόηση κι επειδή συμπαθεί κι εμένα αλλά κι εσένα προθημοποι-
ήθηκε να βάλει ένα χεράκι
Ποιος τον συμπαθούσε και συνεργαζόταν με τον πεθερό του;
-Βγάζοντας τον Τουλιάτο…ας πούμε ότι δείχνουμε κι εμείς την ευγνωμοσύνη μας για
την βοήθειά του
Η ανατριχήλα ξεκίνησε από την πλάτη κι έφτασε στα ακροδάχτυλα,ο πρώην
πρόεδρος της ΕΠΟ ένοιωθε σα μύγα μπλεγμένη σε ιστό αράχνης.Μια πόρτα είχε
κλείσει μπροστά του,αυτός παρέμενε απέξω.Αυτή τη φορά δεν ντράπηκε και ζήτησε
ένα ποτό. Ο Παναγόπουλος δεν νοιάστηκε για την προτίμηση του γαμπρού του και
του πρόσφερε ένα ποτήρι τζιν,θα μπορούσε να είναι και μια κίνηση που φανέρωνε
κυριαρχία.
-Είπατε να μην ξαναμπλέξουμε με το ποδόσφαιρο,ψέλισε ο Γαλανός ενώ κοίταξε
αναποφάσιστος το ποτό του
-Δε θα ξαναμπλέξουμε,είπε ο Παναγόπουλος,κάποιες κατευθύνσεις θα δώσεις σαν
σύμβουλος από τη πίσω πόρτα,είναι καιρός να γίνουν ορισμένες αλλαγές Στέλιο, και
σε διαβεβαιώ πως για όλους μας θα υπάρξει ένα μικρό κόστος.
Ο Γαλανός θέλησε να φτιάξει μια εικόνα, τον Παναγόπουλο τον έβαλε στο κέντρο
της ενώ κάποιες θολές φιγούρες τις τοποθέτησε δίπλα του,στο βάθος εκείνος μαζί με
τον Τουλιάτο οι τελευταίοι τροχοί της αμάξης.Κάπου στην άκρη ο Κώστας Τζάφος
και ο Ιάκωβος Μακρής,αλήθεια πόσα ήξερε ο Μακρής γι’αυτές τις αλλαγές; Πόσο
πρόθυμος θα ήταν να τις δεχτεί; «Καιρός να γίνουν ορισμένες αλλαγές», ο Πειραιάς
αλλάζει και εκσυγχρονίζεται,ανάπλαση,αναβάθμιση,νέα εποχή,το χρήμα από τον
Παναγόπουλο και τον Μακρή, η στήριξη από την πολιτική ηγεσία και τους αρμόδιους
φορείς και ο νέος σταρ αυτή της παράστασης ο υποψήφιος δήμαρχος που ερχόταν να
ρίξει τον ήδη καμμένο Αναστασιάδη που έμπλεξε με λάθος εργολάβους ή καλύτερα
με εργολάβους όχι αρεστούς εκεί που έπρεπε,η ώρα του Κώστα Τζάφου.Και ο Πεφά-
νης,αυτός δεν πρόκειται να φύγει από τη χώρα,ο Πεφάνης θα εκβιάσει…

651
Ο Γαλανός έχει ρουφήξει το ποτό του,ο Παναγόπουλος γελάει…
-Όχι άλλο, όδηγείς,είπε
-
-Θα τελειώσει απόψε,είπε ο Κοσμάς Καρζής ενώ ο Βασίλης Τσαγκάρης επεξερ-
γάζεται στο μυαλό του τα όσα του πρότεινε ο συνομιλητής του,θα φροντίσω εγώ για
την εξόφληση του Ολλανδού.Για τους δικούς σου δεν μπορώ να κάνω και πολλά
πράγματα γι’αυτό και σου πρότεινα αυτή τη λύση
Ο Τσαγκάρης ανάβει ένα πούρο και καταλαβαίνει πως χρειάζεται ύπνο,ούτε απόψε
θα κοιμηθεί
-Κοσμά με συγχωρείς που ρωτάω,είπε καθαρίζοντας με βήχα το λαιμό του,τη λύση
που λες τη σκέφτηκες μόνος σου;
Ο Καρζής παίρνει μια έκφραση όχι ακριβώς θιγμένου, περισσότερο δείχνει ξαφνιασ-
μένος
-Ναι ρε Βασίλη εσύ δηλαδή βλέπεις κάτι καλύτερο να γίνεται;Βάλ’τα κάτω ένα ένα.
Ο Μαρτίνος κοντεύει να τα τινάξει από το αναβολικό που πήρε, τον πλησιάζουν
μπάτσοι και εισαγγελείς, ξανανοίγουν υποθέσεις παλαιότερες και αλλάζουν κατά-
θέσεις και είναι ζήτημα ωρών να τσακώσουν τους μπράβους σου,φτάσαν μέχρι και
τον γιό σου,οι λαδωμένοι αργά ή γρήγορα θα μιλήσουν, ούτε ν’ανασάνεις δε θα
μπορείς σε λίγο,αλλά ακόμα και στη περίπτωση που δε θα καταφέρουν να σου
φορτώσουν πολλά δε θα σε αφήσουν σε τόπο να σταθείς…
-Νομίζεις δεν έχω καλυφθεί; Ο Τσαγκάρης ακούει τον εαυτό του να μιλάει αργά και
ξεψυχισμένα
-Είμαι σίγουρος ότι έχεις καλυφθεί αλλά….αλλά τα πράγματα για τους φίλους σου,
πρώην και νυν δεν είναι καλά,παρακολούθησες τα τελευταία γκάλοπ; Αν νικήσουν οι
άλλοι οι καραγκιόζηδες στις εκλογές από τους πρώτους που θα πέσουν στη μάχη
είναι κάποιοι από αυτούς που λές ότι κρατάς…οπότε….
Ο αέρας που βγαίνει από το στόμα και τα ρουθούνια του Τσαγκάρη σχεδόν γεμίζει το
χώρο.Ο Καρζής του ακουμπάει τον ώμο
-Κανείς δε θα σε ενοχλήσει,του είπε,γιατί κανείς δεν ενοχλεί εμένα.Μίλησε με τους
συνεργάτες σου από τη Μολδαβία και όσο για τους ανθρώπους μου που θα σε
περιμένουν στη Τουρκία θα σε φροντίσουν κατάλληλα.
Τώρα ο Τσαγκάρης δεν μπορεί να μιλήσει,τώρα είναι η ώρα που ακούει, ακούει και
καταλαβαίνει πως ο Καρζής είναι ειδικός σε τέτοιες δουλειές.
-Μόλις ηρεμήσει η κατάσταση θα στήσουμε τη δουλειά παρέα, εσύ θα δουλεύεις από
το εξωτερικό..
-Όλα απλά τα βρίσκεις,ο Μπίλαρος προσπαθεί πολύ για να δώσει φωνή στις σκέψεις
του,η ζωή μου είναι εδώ, ο γιός μου..
-Βασίλη, δεν έχεις επιλογές,όμως να είσαι σίγουρος πως μια μέρα θα ξαναγυρίσεις,
από σήμερα είμαστε κι επίσημα συνεργάτες και ξέρεις πως είμαι άνθρωπος του
λόγου.
Οι σελίδες στο μυαλό του Τσαγκάρη γυρίζουν γρήγορα,σταματούν στο κεφάλαιο
Κοσμάς Καρζής
-Το ξέρω,συμφώνησε,αλλά όπως είπες αν στις εκλογές…
-Είμαι καλυμένος για να σου θυμίσω τι μου είπες πριν,τον έκοψε χαμογελαστός ο
Καρζής
-Να μιλήσω τουλάχιστον με το γιο μου;
Ο Καρζής κουνάει αρνητικά το κεφάλι
-Θα σας παρακολουθούν από δέκα μεριές,είπε,με τον γιο σου θα έρθω σε επαφή εγώ
Εσύ κοίταξε να ενημερώσεις τη Μολδαβία,μετά κοιμάσαι για δυό ωρίτσες και
ξεκινάμε,για διαβατήρια ταυτότητες και λοιπά είσαι κομπλέ,εμφάνιση θα αλλάξεις

652
στο σκάφος.
Ο Βασίλης Τσαγκάρης νοιώθει ότι μπορεί να κοιμηθεί.
Κεφάλαιο 22
Το Joyride μόλις έχει ανοίξει αλλά όχι για να δεχτεί πελάτες,έχουν ξεκινήσει οι
πρώτες ετοιμασίες της βραδιάς. Σφουγκαρίσματα, τοποθέτηση τραπεζιών, τα ποτά
στα ράφια και έλεγχος στον ήχο.
-Απόψε ειδική κουβεντούλα με τον Τουλιάτο,ξεκαθαρίζει ο Πεφάνης στον Νικολάκη,
αφού ο άλλος ο μαλάκας το παίζει βαρύ πεπόνι θα κοιτάξουμε κι εμείς το συμφέρον
μας,κι αν θελήσει κάτι με…με τη Σαμάνθα,ή με κανένα άλλο από τα κορίτσια μην
αρχίσετε τα «μα» και τα «μου»…
Ο Νικολάκης χαμογελάει στη σκέψη της Σαμάνθας να κερατώνει τον Κουμάνι. Ο
Πεφάνης κοιτάζει το ρολόϊ του
-Έχουν αργήσει οι άλλοι….
Ο Νικολάκης σηκώνει τους ώμους
-Ο Αλβανός θα θέλει να τα κάνει όλα μόνος του για να εντυπωσιάσει τον καινούργιο,
είπε, η καλύτερή του να παριστάνει το αφεντικό
Ο Πεφάνης δέχεται την «μπηχτή» χωρίς διάθεση για παραπάνω καυγά
-
Υποκλοπή τηλεφωνικής συνομιλίας Μανώλη Δαρατζή με άγνωστο
Δαρατζής : Μόνο γι’απόψε θα μείνω σπίτι σου
Άγνωστος: Ντε γκίνεται, αντελφό μου με φίλους..
Δαρατζής : Ρε γάμησε μας κι εσύ και ο αδελφός σου, θα κάνεις αυτό που σου
λέω, άντε μπράβο σε μισή ώρα θα είμαι εκεί
Τέλος συνομιλίας
Ο Τουμανίδης απόλυτα ικανοποιημένος
-Τρέχουν πανικόβλητοι σαν τις κατσαρίδες,δεν έχουν που να πάνε
Ο Φραγκουλάκης μόλις έχει αναγνωρίσει το νούμερο με το οποίο επικοινώνησε ο
Δαρατζής
-Ανήκει σε κάποιον Μιχάλη Παπαδόπουλο Ερεσού 30 στο κέντρο,ενημερώστε τον
Αστυνόμο
-
Δύο περιπολικά είναι αρκετά,έτσι πιστεύει η Διεύθυνση Ασφάλειας Αττικής,εγώ πάλι
έχω τις αντιρήσεις μου και είμαι κατάκοπος για δεύτερη επιδρομή μέσα στην ίδια
μέρα,θα πάω όμως.Προσπαθώ να πείσω τον Αντωνόπουλο να μην ξεσπάσει στον
Περδικάρη,εκείνος δείχνει ότι καταλαβαίνει.Σήμα στο Εσωτερικών υποθέσεων και
για τον Ιωάννη Αγγέλου.Λίγη ρουτίνα μέσω τηλεφώνου για να ενημερωθούν τα
αρμόδια τμήματα, Δίωξη Ναρκωτικών, Οργανωμένο Έγκλημα.Ένταλμα σύλληψης
και συστάσεις από το γραφείο τύπου του αρχηγείου για το τι θα βγεί προς τα έξω
σχετικά με τους επίορκους συναδέλφους μας.Μαζί με τον Δεσύλλα προχωράμε προς
το περιπολικό και πέφτουμε πάνω στον Σπανό
-Τελικά τα καταφέραμε κύριε Αστυνόμε,ο Σπανός κρύβει καλά τον ενθουσιασμό του
-Σ’έψαχνα,αρκέστηκα να πω
-Πληροφορίες από τον Ζούγκλα,είπε,ξέρετε σχετικά με την κίνηση και με το τι φήμες
υπάρχουν για τα παιχνίδια εδώ
-Θυμάσαι πως υπάρχουν και παιχνίδια εδώ,είπα κι αμέσως τα βαλα με τον εαυτό μου
για το φτηνό υποννοούμενο
Πάγωσε για μια στιγμή και δάγκωσε το κάτω χείλος του
-Έμαθα για τον Δαρατζή μόλις πριν λίγο,είπε
-Θα έρθει μαζί μου ο Αντρέας,έδειξα τον Δεσύλλα που ήθελε να φύγει το
συντομότερο δυνατό από το πεδίο «μάχης»

653
 -
-Λίγη περισσότερη διάθεση ρε κορίτσια,ξεκινάμε σε λίγο…διά-θε-ση!!!Εμπρός άντε
Ο Νικολάκης σε ρόλο γενικού κουμάντου παρακολουθεί τις πρόβες.Σερβιτόροι και
μπαρμεν στα πόστα τους και το Dancing Queen των Abba διαδέχεται το Black Velvet
της Αλάνα Μάϊλς. Ο Νικολάκης ενθουσιασμένος με το τραγούδι αφού το θεωρεί ιδα-
νικό για να συνοδεύει τις νωχελικές αλλά ταυτόχρονα προκλητικές κινήσεις των
κοριτσιών,νοιώθει ήδη ερεθισμένος και το μάτι του καρφωμένο στη Σαμάνθα.Τα κο-
ρίτσια χαμογελούν μεταξύ τους και κοροϊδευουν τον ξελιγωμένο αλλά αυτός ούτε
που δίνει σημασία.Ο Πεφάνης πιάνει το στομάχι του και διασχίζει γρήγορα το χώρο
μπροστά από τη πίστα
-Μ’έπιασε πάλι άγριο σφάξιμο,γκρίνιαξε στον Νικολάκη,πάω να πάρω το αναβράζον
παυσίπονο που ξέχασα στο αμάξι
Νόημα στον μπάρμαν για ένα ποτήρι νερό.Ο πορτιέρης στην είσοδο ξαφνιάζεται λίγο
-Θ’αργήσουν οι καλεσμένοι αφεντικό δε χρειάζεται να βγείς από τώρα
Ο Πεφάνης του ρίχνει ένα άγριο βλέμμα κι ο πορτιέρης μαζεύεται.Στην απέναντι
πλευρά και τριακόσια μέτρα μακρυά από την είσοδο του μαγαζιού παρκαρισμένο ένα
μαύρο Φορντ Φόκους.Μόλις ο Πεφάνης εμφανίζεται ο οδηγός και ο συνοδηγός
φορούν γκρι κουκούλες του σκί.
-Κάνε αναπάντητη στους άλλους να είναι έτοιμοι, μουγκρίζει ο Ολλανδός μέσα από
τη μάσκα του.
Σε κάθε χέρι κι από ένα αυτόματο πιστόλι,ο Τσαγκάρης τα είχε θαλασσώσει στο
τέλος αλλά η δουλειά μπορούσε να γίνει.Δεν αισθανόταν τίποτα,ούτε ανυπομονησία,
ούτε καν την έξαψη των πρώτων ημερών.Ο Πεφάνης κάπως σκυφτός,πελώριος και
εύκολος στόχος.
-Πάμε!
Τα λάστιχα του Φορντ στριγκλίζουν,ο πορτιέρης του Joyride θυμωμένος επειδή η
στριγγλιά του χαλάει τη συνομιλία με τη φίλη του από το κινητό,καλύπτει με το χέρι
το γυμνό αυτί για να ακούσει καλύτερα κι έχει τη πλάτη του γυρισμένη.Ο Πεφάνης
ενοχλημένος κι αυτός ετοιμάζεται να γυρίσει και να ρίξει ένα φάσκελο στον οδηγό κι
εκείνη τη στιγμή σαν κάτι να τον προειδοποιεί,το στομάχι του του ρίχνει μια γερή
μαχαιριά κι ακολουθεί ένας δυνατός πόνος στον μοιρό.Δεν βλέπει,δεν σκέφτεται
απλώς βουτάει στο πεζοδρόμιο χτυπάει το σαγόνι του κι ακούει φωνές,τζάμια να
σπάνε,ψαχουλεύει το σακκάκι του στο ύψος της μασχάλης….δεν κουβαλούσε το
όπλο,το είχε αφήσει στο γραφείο του,και το παυσίπονο στο αμάξι,τα πάντα σε λάθος
μέρος!Τώρα ακούει καθαρά κι άλλους πυροβολισμούς,έχει ανοιχτά τα μάτια αλλά
βλέπει λίγα.Κι άλλα τζάμια,η φωνή του πορτιέρη,σέρνεται γρήγορα κι εύκολα πίσω
από ένα αυτοκίνητο,κομμάτια τσιμέντου σκάνε δίπλα του κι ένα τον χτυπάει στο
μάγουλο, σφαίρες!Δυνατός θόρυβος τον ξεκουφαίνει,αέρας στο πρόσωπο,σκασμένο
λάστιχο, το λάστιχο του αυτοκινήτου πίσω από το οποίο κρύβεται, φοβάται, πυρο-
βολισμοί κι από τη μεριά του,ο πορτιέρης.Παίρνει βαθειά ανάσα,μουσική…έχει
ανοίξει η πόρτα του μαγαζιού,κι άλλος πυροβολισμός κι άλλο τσιμέντο σκάει κοντά
του,αυτή τη φορά είναι η φωνή του Νικολάκη, «αφεντικό»,δεν απαντάει,έχει μείνει
ακίνητος, κι άλλο τζάμι,βλέπει τα κομμάτια γυαλιού που θυμίζουν νερό που τρέχει
από ντους,αυτά είναι από την είσοδο του μαγαζιού,ουρλιαχτό κι ένα σώμα πέφτει και
προσγειώνεται με τον πισινό,ο πορτιέρης που μορφάζει, το δεξί μανίκι του σακκακιού
του έχει έναν υγρό λεκέ στο ύψος του πήχη,αίμα.Έχει αρπάξει το πιστόλι με το
αριστερό και πυροβολεί στα τυφλά.Ήχος από πόρτα αυτοκινήτου που ανοίγει,κι
άλλος ένα ήχος «κλικ», σε κλάσματα δευτερολέπτου ο Πεφάνης καταλαβαίνει πως
κάποιος έχει οπλίσει καραμπίνα.Στο σημείο που τον πονάει ο μηρός του κολλάει και
το παντελόνι του,αίμα κι εκεί,αίμα που συνεχίζει να τρέχει,αίμα και στο μάγουλό του.

654
Ο Νικολάκης βγάζει μια δυνατή κραυγή,αρπάζει το όπλο του πορτιέρη και πυροβολεί
με δύο πιστόλια,ο Πεφάνης θα μπορούσε να βάλει τα γέλια με το θέαμα.Πυρο-
βολισμός καραμπίνας.Γυαλιά πέφτουν πάνω στο φαλακρό του κεφάλι,ο Νικολάκης
χώνεται στην είσοδο για να καλυφθεί,η μάχη χάνεται και η ειρωνία είναι πως τώρα ο
στομαχόπονος έχει περάσει,αν είχε κάνει λίγη υπομονή…,βιαστικά βήματα,μάλλον
αυτός με την καραμπίνα,σκέφτηκε την οικογένειά του,σκέφτηκε ακόμα και την
Μαριάννα,ο λαιμός του ετοιμαζόταν να σκάσει,θα πέθαινε!Νέος ήχος, από αυτοκί-
νητο κι αυτός,τα βήματα σταματούν απότομα,δεν έπρεπε να είχε δώσει ρεπό στον
Ντανήλ, κι άλλοι πυροβολισμοί αλλά από που;Δεν είναι ο Νικολάκης,τα βήματα της
καραμπίνας μάλλον αλλάζουν πορεία,τώρα τρέχουν,κραυγή!Ο Πεφάνης μπορεί να
δει το Νικολάκη να βγαίνει από την κρυψώνα του πιο θαραλέος και να συνεχίζει να
πυροβολεί.Παίρνει λίγο θάρρος και ο ίδιος και παρά τον πόνο στο πόδι και το αίμα
από την πληγή στο μάγουλο σηκώνει το κεφάλι για να δει. Η «καραμπίνα» έχει ξανα-
μπεί στο αμάξι χωρίς να σταματήσει να πυροβολεί αλλά κάπως άτσαλα τώρα ενώ ο
οδηγός του Φορντ ρίχνει προς τη μεριά της εισόδου,στόχος του οδηγού και του
συνοδηγού μια ασημί Toyota,ο Έντυ και ο Δερβάκος,ο Πεφάνης κλείνοντας τα μάτια
ευχαρίστησε τη καλή του τύχη.Η Φορντ ξεκινά και φεύγει με μεγάλη ταχύτητα αλλά
ο τελευταίος πυροβολισμός της «καραμπίνας» έχει φέρει αποτέλεσμα το αριστερό
μπροστινό λάστιχο της Toyota σκάει και ο θόρυβος καλύπτει μια βρισιά στα Αλβα-
νικά που ξεστομίζει ο Έντυ, ο Δερβάκος ρίχνει ακόμα αλλά καταφέρνει μόνο να
διαλύσει τα πίσω φανάρια του Φορντ.Ο πόνος στο πόδι του Πεφάνη δυναμώνει,
τρεχαλητό,πρώτος φτάνει ο Δερβάκος και πίσω του ο Κουμάνι,το πρόσωπο του Δερ-
βάκου φαίνεται στον Πεφάνη σχεδόν αποκρουστικό,λες και ήταν αυτός που μόλις
τώρα είχε προσπαθήσει να τον σκοτώσει.Ο Πεφάνης δεν κρατιέται και κάνει εμετό
λερώνοντας το ήδη ματωμένο παντελόνι του.Ο Κουμάνι με τον Δερβάκο σκύβουν
κοντά του.
-Πως είσαι αφεντικό; Ο Κουμάνι τρέμει από την αγωνία και τα διεγιερτικά
Ο Δερβάκος ρίχνει μια ματιά στη πληγή,την ακουμπάει απαλά
-Χάνεις αίμα αλλά η σφαίρα πέρασε και δε χώθηκε μέσα,θες επειγόντως γιατρό
Ο Πεφάνης ζαλίζεται
-Τον έναν από τους δύο τον πετύχαμε,είπε ο Κουμάνι,εγώ δηλαδή ο Στέφανος έριχνε
στον οδηγό για να με καλύψει
Γι’αυτό έριχνε άτσαλα τις τελευταίες βολές η «καραμπίνα», είχε χτυπηθεί. Ο Νικο-
λάκης κατακίτρινος τρέχει κι αυτός προς το μέρος του Πεφάνη
-Ρίχτε μια ματιά στο παλικάρι μας,πρόσταξε ο Πεφάνης κι έδειξε με το σαγόνι του
τον χτυπημένο πορτιέρη
-Θα πάω εγώ,είπε ο Δερβάκος,αλήθεια ο Ντανήλ που ήταν;
-Του είχα δώσει ρεπό,απάντησε ο Πεφάνης,βρήκα τη μέρα κι εγώ ο μαλάκας ε;
Κουμάνι και Νικολάκης χαμογελούν κάπως αμήχανα αλλά ο Πεφάνης και πάλι θα
ορκιζόταν πως στο πρόσωπο του Δερβάκου διέκρινε ένα είδος σατανικής χαράς,
«είναι σίγουρα από το σοκ» σκέφτηκε
-Αφεντικό πρέπει να φωνάξουμε τους μπάτσους,είπε μαλακά ο Δερβάκος,καλύτερα
εμείς παρά να τους ειδοποιήσουν άλλοι,οι πυροβολισμοί θα ακούστηκαν και…
Ο Πεφάνης μορφάζει από πόνο και κουνάει το κεφάλι
-Έχεις δίκιο,κάτσε μαζί με τον Έντυ στο πόστο μου,κλείστε το μαγαζί ο Νικολάκης
θα πάει τους τραυματίες στο νοσοκομείο,να μη φύγει κανείς από το προσωπικό
-Οι κοπέλλες τα έχουν παίξει,είπε ο Νικολάκης
Ο Δερβάκος κατευθύνεται προς τον πληγωμένο πορτιέρη,ο Πεφάνης τον βλέπει να
τον ακουμπά στον ώμο και μετά να του πιάνει το μέτωπο
-Επιπόλαιο το τραύμα,φώναξε στον Πεφάνη ο Δερβάκος.

655
O Νικολάκης με τον Κουμάνι προσπαθούν να στήσουν τον Πεφάνη όρθιο πράγμα
καθόλου εύκολο όχι μόνο λόγω του τεράστιου όγκου του τελευταίου αλλά και γιατί
το τραυματισμένο πόδι είναι αδύνατον να πατήσει στο έδαφος.Ο Δερβάκος φαίνεται
διστακτικός,θέλει να πει κάτι
-Αφεντικό..με όλο το σεβασμό…δε θέλω να το πάρεις στραβά
-Μίλα παλικάρι μου, ο Πεφάνης ενθαρρύνει,καθάρισες μια χαρά γι απόψε,ρεπό θες;
Θα σου δώσω μόλις…
-Όχι,δεν είναι αυτό,απλώς πίστεύω πως καλύτερα οι μπάτσοι να μη με βρουν εδώ
-Δε μπορώ να είμαι μόνος μου,διαμαρτυρήθηκε ο Κουμάνι
Ο πορτιέρης έχει σταματήσει να βογκάει
-Δεν έχω άδεια για το όπλο και λόγω του παρελθόντος με τον Βρεττό….
Ο Δερβάκος σουφρώνει τα χείλη
-Έχει δίκιο ρε, είπε ο Πεφάνης και ξαναμορφάζει,άντε ξεκινάμε για νοσοκομείο,
πονάω,Έντυ πάρε τηλέφωνο τον Ντανήλ και η δουλειά με το…εμπόρευμα θα
καθυστερήσει.
Ο Κουμάνι κοιτάζει κάπως απορρημένος αλλά καταλαβαίνει και κουνάει το κεφάλι
του.
-
Δε χάσαμε χρόνο,η έφοδος στο ισόγειο της οδού Ερεσού 30 γίνεται αστραπιαία. Δεν
χτυπάμε καν την πόρτα για προειδοποίηση,δεν ακολουθούμε τη διαδικασία.Τρείς
αλλοδαποί από 30-40 ετών παρακολουθούν κάποια ταινία πολεμικών τεχνών στην
τηλεόραση,πριν να διαμαρτυρηθούν βάζουμε τις φωνές, «όλοι κάτω», «τα χέρια πίσω
από το κεφάλι», κανα δυό δικοί μας αμολάνε και τα ρατσιστικά τους σχόλια και η
άγρια ματιά που τους ρίχνω δεν τους πτοεί.Μαζί με τον Δεσύλλα μπαίνουμε στην
κρεβατοκάμαρα,διακόψαμε την ξεκούραση του Δαρατζή ο οποίος παριστάνει τον
έκπληκτο.
-Ξανάρθε η χούντα;
-Βούλωσέ το αγόρι μου,είπε ο Δεσύλλας και του έδειξε τις χειροπέδες,τα χεράκια σου
Ο μπράβος υπακούει και με ρωτάει
-Για ποιό λόγο με συλλαμβάνετε;
-Δεν είναι μόνο ένας,απάντησα,βλέπεις παρά τις παροτρύνσεις σου ο Μαρτίνος
μίλησε στον Εισαγγελέα,το αφεντικό σου έχει γίνει άφαντο και ο κολλητός σου ο
Περδικάρης είναι ύποπτος για φόνο
-Μαρτίνος; ρώτησε με προσποιητή αφέλεια ο Δαρατζής
-Ξεκινάς πολύ στραβά, ο Δεσύλλας τον έσπρωξε μαλακά προς το χώλ
-Δε ξέρω για ποιο πράγμα μιλάτε
-Συνέχισε,είπα,τα ψέματά σου μου έχουν φτιάξει ήδη το βράδυ
Οι περαστικοί δε κάθισαν να χαζέψουν τη σύλληψη αν και ανάμεσά τους υπήρχαν
και κάποιοι πιτσιρικάδες ψευτοαναρχικοί που φώναξαν το καθιερωμένο «μπάτσοι,
γουρούνια, δολοφόνοι».Όλοι οι αλλοδαποί που πιάσαμε ευτυχώς έχουν χαρτιά και δε
θα μας παιδέψουν με εξακριβώσεις και γραφειοκρατικά.Ο Δαρατζής όσο κι αν προσ-
παθεί δε μπορεί να κρύψει την ανησυχία του,αλλά κι εγώ ανήσυχος ήμουν,το μεγάλο
ψάρι παρέμενε ακόμα ασύλληπτο και ο χρόνος δε θα λειτουργούσε υπέρ μας
συνέχεια.Στο δρόμο της επιστροφής μας ειδοποίησαν για την δολοφονική απόπειρα
στο μαγαζί του Πεφάνη,αυτή τη φορά το ξαφνιασμένο μου μούγκρισμα δεν το
άκουσα μόνο εγώ,δεν ήταν προϊόν της φαντασίας μου,έσφιξα τις γροθιές μου κι
ένοιωσα τα μάτια μου έτοιμα να πεταχτούν από τις κόγχες τους
-Κύριε Αστυνόμε, ο Δεσύλλας ταραγμένος
Τον ρώτησα «τι τρέχει;» με την εκφρασή μου
-Είστε καλά;Σχεδόν χλωμιάσατε

656
«Σχεδόν»..το χρώμα μου θα πρέπει να τον είχε τρομάξει
-Εντάξει είμαι..,ψάχνω το πιο κατάλληλο ψέμα αλλά τα μάτια μου δε λένε να επισ-
τρέψουν,ξαφνιάστηκα με τα γεγονότα
-Ε όπου να’ναι ξεμπλέκουμε με τον Πεφάνη,εμάς αυτός που μας ενδιαφέρει θα
πιαστεί όπου να’ναι
-Να χαρείς δε μπορώ να ακούω τα ίδια,είπα θυμωμένος
Ο Δεσύλλας με κοίταξε μη μπορώντας να καταλάβει γιατί είχα θυμώσει,για όλους η
επιτυχία της αποστολής μας θα σφραγιζόταν με την σύλληψη του Βασίλη Τσαγκάρη,
ο Πεφάνης θα περίμενε τη σειρά του.Κοίταξα το κινητό μου ήθελα να του τηλεφω-
νήσω,έχανα τον έλεγχο και ένοιωθα και τον Δεσύλλα να με παρακολουθεί,μπήκα στο
πειρασμό να του ζητήσω να κάνει στάση ώστε να μπορέσω να κάνω κι εγώ το τηλε-
φώνημα που με έκαιγε,γινόμουν παράλογος
-Μάθε αν είχε θύματα η επίθεση,είπα
Νομίζω πως ακούστηκα αρκετά υπηρεσιακός.Χρειάστηκαν δύο λεπτά για να πάρει ο
Δεσύλλας τις πληροφορίες που ήθελα
-Δύο τραυματίες,είπε,ο Πεφάνης και ένας πορτιέρης,και οι δύο ελαφρά αν και για τον
Πεφάνη για να πω την αλήθεια Αστυνόμε…
-Έλα σε παρακαλώ….
Ένοιωσα καλύτερα,πορτιέρης..δεν ήταν αυτός.Κοιτούσα το τηλέφωνό μου και σχεδόν
το διέταξα να χτυπήσει,αλλά εκείνο συνέχισε να με βασανίζει με τη σιωπή του.Παρα-
δώσαμε τους συλληφθέντες στη ΓΑΔΑ,η εντολή του Ασημάκη ήταν να κρατηθεί εκεί
ο Περδικάρης,θα μπορούσα να τον ανακρίνω κι εγώ αύριο.
-Νομίζω τελειώσαμε γι’απόψε κύριε Αστυνόμε,ήταν η πρώτη κουβέντα του Δεσύλλα
καθώς είχαμε πιάσει τη Συγγρού και κατεβαίναμε προς παραλιακή
-Έχουμε τις αναφορές να φτιάξουμε,είπα κοιτώντας κάποια έρημα κτίρια που μερικά
χρόνια πριν στέγαζαν μεγάλες ασφαλιστικές εταιρείες,τώρα θύμιζαν άλλα κτίρια
εκείνα στο τέλος του Blade Runner όπου έλαβε χώρα η τελική σύγκρουση του Χάρισ-
σον Φορντ με το «ρομπότ» Ρούντγκερ Χάουερ,την ομοιότητα του σκηνικού ήρθε να
επιβεβαιώσει κι ένα ψιλόβροχο που μόλις ξεκίνησε
-Οι άντρες της Ασφάλειας και της Αστυνομίας Περιστερίου έχουν αποκλείσει τη
περιοχή,είπε ο Δεσύλλας που είχε συνεχή επικοινωνία με το γραφείο, επαγγελματικό
χτύπημα,να σας πάω σπίτι κι αύριο το πρωί με το καλό….
-Να με αφήσεις στο γραφείο και να πας εσύ σπίτι σου
-Τρεις και ο κούκος θα είναι εκεί τώρα
-Θα κοιμηθώ κι εγώ εκεί
Ο Δεσύλλας υπάκουσε και με καληνύχτισε φεύγοντας για το σπίτι του.Στο γραφείο
υπήρχαν μόνο ο Γκιόκας σαν αρχιφύλακας βάρδιας και ο Σπανός σαν υπεύθυνος
αξιωματικός.Δεν καλησπέρισα και άρχισα κατευθείαν τις ερωτήσεις
-Μας έχουν στείλει αναφορά για την επίθεση στο Joyride;
Οι δύο άντρες κοιτάχτηκαν,ο Σπανός πήρε το λόγο
-Δε ζητήσαμε,είπε,αφού…θέλω να πω δεν είναι…
-Δεν είναι τι ρε Μάκη;μούγκρισα αγανακτισμένος,δεν είναι αρμοδιότητά μας;Έχουμε
ξεπατωθεί να τους παρακολουθούμε,είμαστε ένα βήμα πριν τον θανάσιμο εχθρό του
Πεφάνη που ίσως έδωσε εντολή για την απόπειρα και θα κάτσουμε να βλέπουμε;
-Είναι υπόθεση της Ασφάλειας κύριε Αστυνόμε,είπε ο Γκιόκας,αν δεν ….
Πήρα το τηλέφωνο και κάλεσα το γραφείο του Ασημάκη,χρειάστηκε να ξανα-
μουγκρίσω για να απαλλαγώ από την υπηρεσιακή ανούσια φλυαρία της γραμματέως
του
-Νάσο θέλω να πάω για ύπνο,διαμαρτυρήθηκε κάπως εύθυμα ο Ασημάκης αν και το
εννοούσε.

657
-Κάποια αναφορά θα μπορούσα να έχω; ρώτησα-παρακάλεσα-σχεδόν απαίτησα
-Από αύριο Νάσο,δεν είναι δικό σας θέμα,εσείς ασχοληθείτε με τον Τσαγκάρη, τι έχει
γίνει με αυτόν αλήθεια;
-Tον ψάχνουμε,ξεφύσηξα,αλλά ξέρει να κρύβεται,επίσημα δεν έχουμε βγάλει προς τα
έξω ένταλμα σύλληψης,ωστόσο…,έπνιξα ένα χασμουρητό πιο δυνατό από τη θέληση
μου και συνέχισα,δεν έχω και πολύ καλό προαίσθημα,ακούστε κύριε Ταξίαρχε….
-Θα ενημερωθείς για όλα Αστυνόμε,με έκοψε ακόμα πιο ανυπόμονος,θα ανακρίνουμε
τον Δαρατζή,κάναμε το φάκελλο των Τσουκιά,Καπετανίδη και Αγγέλου και χτίσαμε
υπόθεση ή έστω χτίζουμε λίγο ακόμα και όπου να’ναι κόβουμε κορδέλα.Ο Φακλής
είναι ικανοποιημένος με τους ως τώρα μάρτυρες άρα,απόλαυσε λίγο τα παράσημά
σου και πέσε να κοιμηθείς,αύριο που θα έχεις ηρεμήσει ξαναμιλάμε.
Ήθελα να παραδεχτώ πως έχει δίκιο όμως δε μπορούσα,τα πόδια μου σχεδόν είχαν
λυγίσει αλλά παρ’όλα αυτά ήθελα να χωθώ σε κάποιο από τα καταγώγια της περιοχής
και να πιώ.Έπειθα τον εαυτό μου πως λίγος ύπνος όντως θα μου έκανε καλό και δε θα
με πήγαινε πίσω όταν χτύπησε το κινητό μου,είδα τον αριθμό και απομακρύνθηκα
από τον Σπανό και τον Γκιόκα οι οποίοι μάλλον υπέθεσαν πως είχα τηλεφώνημα από
τη σύντροφό μου
-Τι στο διάολο έγινε,ψιθύρισα ανήσυχος
-Ναι είμαι καλά,ευχαριστώ που ρωτάς
Ντράπηκα για τον απότομο τρόπο μου,αλλά δε μπορεί,θα καταλάβαινε ότι ανησυ-
χούσα
-Δεν μπορούσα να σε πάρω πιο πριν, έγινε χαμός κι εγώ έπρεπε να φύγω από το
σκηνικό,για το όπλο που έχω δεν υπάρχει άδεια
-Σκατά,μουρμούρισα
Έκανα νόημα στον Σπανό και στον Γκιόκα ότι πάω για ύπνο και μπήκα στο δωμάτιο
αξιωματικού βάρδιας.
-Τώρα μπορώ να μιλήσω πιο ελεύθερα,είπα,φώτισε με λίγο.
Ακουγόταν ψύχραιμος και μου διηγήθηκε τα πάντα,από τους τύπους με τις κουκούλες
που πήγαν να καθαρίσουν τον Πεφάνη μέχρι την επέμβαση τη δική του και του
Κουμάνι που έσωσαν την κατάσταση,μου είπε και για τους τραυματισμούς αλλά
αφού στις ανακρίσεις της αστυνομίας δεν ήταν παρόν δε μπορούσε να βοηθήσει πε-
ρισσότερο.Μου μίλησε και για τους νεοαφιχθέντες μετανάστες και την διεύθυνση
στην οποία τους είχαν μαζέψει,για τα κινητά που είχαν πάρει,σημείωσα,οδό και αριθ-
μό,μίλησε για τον «ράφτη» με τα στοιχήματα και τέλος μου ανέφερε και την Toyota.
-Το αυτοκίνητο που χρησιμοποίησαν θα πρέπει να ήταν κλεμμένο,είπα,το ζήτημα
είναι να βρούμε που πήγαν τον τραυματία τους οι κουκουλοφόροι,ποιος τον πέτυχε, ο
Κουμάνι ή εσύ;
-Δε ξέρω,βοήθησα καθόλου;
-Πολύ,απάντησα ξερά,θα βρεθούμε αύριο
-Έχω όλο το χρόνο δικό μου,το αφεντικό μου έδωσε ρεπό,εκτίμησε την αφοσίωση
μου.
Όταν ξεστόμισε τις τελευταίες λέξεις ακούστηκε αηδιασμένος,απογοητευμένος και
σχεδόν μετανοιωμένος,ακούστηκε σα να προσπαθούσε να σταματήσει έναν εμετό
που του ερχόταν.Τα πόδια μου δε λύγιζαν πια αλλά τώρα η καρδία μου χτυπούσε
κάπως πιο φυσιολογικά.Όλος αυτός ο κόπος,όλο το στήσιμο της επιχείρησης έφθανε
στο τέλος του αλλά όχι στο τέλος που ήθελα εγώ.Κάθισα στο ράντζο και υπέβαλλα
τον εαυτό μου σε ολιγόλεπτη ανάκριση.Δεν είχα απαντήσεις,ή καλύτερα αυτές που
είχα δε με αθώωναν.Ότι είχα κάνει μέχρι τώρα ή ότι θα έκανα μετά δεν είχαν σα
στόχο να με κάνουν να αισθανθώ καλύτερα,η ανάκριση τελείωσε,ανακριτής και ανα-
κρινόμενος τα παράτησαν απελπισμένοι. Σχημάτισα έναν αριθμό στο κινητό μου αλ-

658
λα δεν ήμουν καθόλου σίγουρος αν ήθελα πράγματι να μου απαντήσει κάποιος. Η
φωνή δεν είχε ίχνος ειρωνίας, και ο συνομιλητής μου έμοιασε να ξαφνιάζεται ευχά-
ριστα,τώρα εγώ ήμουν αυτός που έπνιγε τον εμετό του.
-Σε τι οφείλω την τιμή Αστυνόμε;
-Θέλω τις πλάτες σου,απάντησα και οι λέξεις μου έγιναν πέτρα που την σφουν-
τούρηξα στο στόμιο ενός πηγαδιού με μεγάλο βάθος
-Τέτοιο μπλέξιμο με τους χαρτογιακάδες ε; ο εύθυμος τόνος είχε φύγει από τη φωνή
του Δανιά.
-
Ο Βασίλης Τσαγκάρης έχει κοιμηθεί μόλις δύο ώρες κι αυτές σπαστές, ο αέρας στη
Μαρίνα Ζέας του τρυπάει τα ρουθούνια και μπαίνει στον πειρασμό να πάρει δύο
βαθιές εισπνοές.Νύχτα ακόμα και τριγύρω δεν υπάρχει ψυχή, τα πράγματα δεν
εξελίχθηκαν όπως ήθελε, αλλά για την ώρα αισθάνεται ασφαλής. Σκέφτεται το γιό
του και δίνει την υπόσχεση στον εαυτό του ότι το πρώτο πράγμα που θα κάνει είναι
να επικοινωνήσει μαζί του μόλις μπορέσει. Μαζί με τον Τσαγκάρη από το αυτοκίνητο
έχει βγεί και ο Κοσμάς Καρζής ενώ ο γεροδεμένος σωφέρ τους παρακολουθεί από τη
θέση του οδηγού
-Σ’ευχαριστώ για όλα,είπε με αποδυναμομένη φωνή ο Τσαγκάρης,ότι θες από μένα..
Ο Καρζής κουνάει το κεφάλι σα να λέει «ξέρω» και χτυπάει απαλά το μάγουλο του
συνεργάτη του
-Βασίλη έχουμε μέλλον οι δυό μας,τα έχεις όλα επάνω σου;
Ο Τσαγκάρης ψηλαφίζει βιαστικά τα καινούργια του ρούχα, ένα φθαρμένο τζίν
παντελόνι, ένα καρό πουκάμισο και ένα κοτλέ μαύρο σακάκι που και μεγάλο του
πέφτει και τον ζεσταίνει αλλά «μεσοπέλαγα είναι ότι πρέπει» όπως είχε πει ο Καρζής.
-Και τα δύο κινητά και το διαβατήριο και τα χρήματα,λέει στον Καρζή
-Ωραία,από δω και πέρα κάθεσαι και περιμένεις, δύο στάσεις, Πάτμο, Κω και τέλος
Τουρκία, εκεί θα σε περιμένει ο δικός μου και θα σε μεταφέρει στη Μολδαβία, όλα
είναι κανονισμένα
Οι δουλειές του Καρζή με τους Τουρκοκύπριους αξιωματούχους αλλά και με Τούρ-
κους επιχειρηματίες, ξενοδοχεία και καζίνο, ο ίδιος δε φαίνεται πολύ αλλά
ανακατέβονται εταιρείες στις οποίες είναι μέτοχος ή αυτός ή οι γιοί του.Επισκέψεις
στο Πατριαρχείο της Κωνσταντινούπολης για το απαραίτητο «προσφυγικό» προφίλ
και η αναφορά στις χαμένες πατρίδες. Καλές σχέσεις με τον πρωθυπουργό αλλά με
θείο που είχε μαρτυρήσει στην Μακρόνησο, «αυτή ήταν η ιστορία πολλών
σύγχρονων ελλήνων επιχειρηματιών» σκέφτηκε ο Τσαγκάρης, «είχαν πάντα κάπου
κρυμμένο ένα στραπατσαρισμένο αριστερό παρελθόν σε περίπτωση που τους χρεια-
ζόταν αλλά το εξαργύρωναν με δεξιές δημόσιες σχέσεις». Ο Βασίλης Τσαγκάρης
ξέρει πως από την ώρα που θα μπεί στο σκάφος η ζωή του δε θα είναι ποτέ πια η
ίδια,ίσως από αφεντικό θα έπρεπε να γίνει ο μεγαλομπράβος στο πλευρό του Κοσμά
Καρζή,κανείς δε θα τον αποκαλούσε έτσι αλλά οι προσφωνήσεις ελάχιστη σημασία
είχαν.Ένας φόβος τον έπιασε όταν συνειδητοποίησε πόσους άλλους άφηνε πίσω
εκτός από το γιό του. Ήταν σα να ξεκινούσε από το μηδέν,αλλά προσπάθησε να
ησυχάσει με τις διαβεβαιώσεις του μελλοντικού συνεργάτη του.Άπλωσε το χέρι του
κι έσφιξε αυτό του Καρζή
-Εις το επανιδείν,είπε μόνο
-Όλα θα πάνε καλά γίγαντα,ο Καρζής με βιαστικό χαμόγελο,το χαμόγελο του ανθρώ-
που που θα διευθετήσει τα πάντα και θα διαλέξει εκείνος τι απ’αυτά θα μοιραστεί με
τους συνεργάτες του και τι όχι
-Να ξεκινάμε σιγά-σιγά ακούστηκε μια φωνή από τη πρύμνη του σκάφους
Ο Τσαγκάρης την ήξερε αυτή τη φωνή,γύρισε προς τη μεριά της και είδε τον άνθρω-

659
πο που είχε στείλει ο Καρζής για να τον παραλάβει. Μία από τις απορίες που είχε ο
φυγάς για το τι δουλειές έκανε εκείνος ο τύπος μόλις είχε λυθεί.
-
Screen και Sun Channel έχουν σαν πρώτη είδηση την απόπειρα δολοφονίας του Πα-
ναγιώτη Πεφάνη.Στο Screen ο παρουσιαστής λίγο πιο αποστασιοποιημένος μιλάει για
σκοτεινά κυκλώματα και ανθρώπους του υποκόσμου αλλά αποφεύγει να αφήσει υπο-
νοούμενα.Συνεχή πλάνα με τη κορδέλα σφραγίσματος της αστυνομίας στο τόπο της
επίθεσης και τους αστυνομικούς να πηγαινοέρχονται και να μαζεύουν κάλυκες και
απαντήσεις από μάρτυρες.Πλάνα και από το νοσοκομείο στο οποίο νοσηλεύονται ο
Παναγιώτης Πεφάνης και ο υπάλληλός του, «ευτυχώς έχουν διαφύγει τον κίνδυνο»
επισημαίνει ο δημοσιογράφος του Screen, αντίθετα το Sun Channel έχει ήδη αρχίσει
τη σταυροφορία του, «ξεκαθάρισμα λογαριασμών;», «σχέση με τις ποδοσφαιρικές
δραστηριότητες του κυρίου Πεφάνη;», «ποιός είναι τελικά ο κόσμος του Ελληνικού
ποδοσφαίρου;».H οικογένεια του Πεφάνη αποκλείει τους δημοσιογράφους από τα
μέσα του Γιώργου Χριστοδούλου, «θεωρούμαστε μάλλον ανεπιθύμητοι,γιατί άραγε;»
αναρωτιέται μπροστά στη κάμερα ο έμπειρος δημοσιογράφος του εξωτερικού
ρεπορτάζ, το ντουέτο των δημοσιογράφων που παρουσιάζουν την πρωϊνή ενημε-
ρωτική εκπομπή συνοδεύει με ειρωνικό χαμόγελο την απάντηση, «γιατί φαίνεται πως
ορισμένοι έχουν πρόβλημα με την αλήθεια κι όταν πρώτοι εμείς είχαμε επισημάνει
κάποια πράγματα έσπευσαν μέχρι και γραφικούς να μας χαρακτηρίσουν,και κάνουμε
την απλή ερώτηση,ξαφνική παραίτηση Στέλιου Γαλανού από την προεδρία της ΕΠΟ
και λίγο αργότερα απόπειρα δολοφονίας του Παναγιώτη Πεφάνη ο οποίος δεν έκρυψε
ποτέ τα φιλικά αισθήματα που τρέφει για τον πρώην ισχυρό άντρα του ελληνικού
ποδοσφαίρου,δεν μοιάζει λίγο παράξενο;»
Γραφεία Sports4ever
Τέσσερα τσιγάρα και δύο καφέδες μετράει ο Βαγγέλης Ασβεστόπουλος καθώς τεντώ-
νεται προς τα πίσω για να ανακουφίσει τον αυχένα και την πεταλούδα της πλάτης
του,έχει βαρεθεί να διορθώνει και να ξαναγράφει, «η αστυνομία πιστεύει πως
βρίσκεται πολύ κοντά στα ίχνη του εγκεφάλου της απόπειρας δολοφονίας και εκτιμά
πως ο ίδιος εγκέφαλος βρίσκεται και πίσω από τη δολοφονία του επίορκου αστυ-
νομικού». «Διόρθωσε το γαμημένο το επίορκος»,παρατηρεί εκνευρισμένος ο διευθυν-
της, «γιατί να μου τα κάνουν μπαλόνια από το γραφείο τύπου της ΕΛ.ΑΣ;». Ο Ασ-
βεστόπουλος είναι ανένδοτος, «αν σε πιέσουν να το σβήσω θα τους κάνω δύο φορές
ρόμπα,εκείνοι φαγώθηκαν για ξεκαθάρισμα,ας πρόσεχαν». Ο διευθυντής σηκώνει τα
χέρια παραδομένος
-Θα πας εσύ στο νοσοκομείο; ρωτάει τον Ασβεστόπουλο
-Θα στείλω τον Βάϊο, απαντά ο δημοσιογράφος,τον έχω κόψει για τσακάλι και
μεταξύ μας αξίζει μια ευκαιρία,άσε που εμένα θα μου έχουν βάλει πάγο
-Εκείνο το «επίορκος»…αν θες…
-Έλα μωρέ….
-Καλά αλλά να ξέρεις αν με πάρουν θα δώσω εσένα να καθαρίσεις
-Χαρά μου,ο Ασβεστόπουλος πλέκει τα δάχτυλά του πίσω από το σβέρκο του και
χαμογελά αυτάρεσκα,μίλησα πρώτα με τον Φακλή τον εισαγγελέα,τον συμβου-
λεύτηκα πριν να γράψω
-Είσαι μεγάλος καριόλης,είπε ο διευθυντής,έχουμε και νομικό τμήμα αν θυμάσαι
Ο Ασβεστόπουλος συνεχίζει να χαμογελά
-Μη με κάνεις να σου τα βγάζω ένα ένα,λέγε έχεις κι άλλα;
-Θα είμαστε οι πρώτοι που θα αποκαλύψουμε το όνομα του φυγά της δεκαετίας..
Ο διευθυντής κοιτάζει σα να μην καταλαβαίνει
-Θες να στο πω ή να το δεις γραμμένο;ρωτάει με ακόμα πλατύτερο χαμόγελο ο Ασ-

660
βεστόπουλος.
-Θέλω να σου πω να πας να γαμηθείς,απάντησε ο διευθυντής με το δικό του χαμό-
γελο να είναι αγχωμένο,κράτα με ενήμερο συνέχεια
Ο δημοσιογράφος συμφωνεί με κούνημα του κεφαλιού και κατόποιν καλεί από το
τηλέφωνο του γραφείου του έναν εσωτερικό αριθμό
-Βάϊε, καφέ έχεις πιεί; Άφησέ τον στη μέση κι ετοιμάσου να τον τελειώσεις στο
νοσοκομείο που θα σου πω…..ναι καλά νομίζεις…ναι…και θέλω αμέσως φωτο-
γραφία, έγινε…έλα πάνω για τις τελευταίες οδηγίες.
-
Στον Play Fm επικρατεί πανικός ειδικά από τα τηλεφωνήματα των ακροατών,ο
Δημοσθένης Αντωνίου σε άλλη μία έκτακτη πρωϊνή εκπομπή προσπαθεί με νύχια και
με δόντια να κρατήσει τον έλεγχο, στο τηλεφωνικό κέντρο βοηθάει και μία μα-
θητευόμενη από ΙΕΚ δημοσιογραφίας και την έχει πιάσει πανικός, ο Αντωνίου στο
διαφημιστικό διάλειμμα βγαίνει έξω και της κάνει δριμύτατες παρατηρήσεις
-Κορίτσι μου μη μου δίνεις μαλάκες που έχουν ξαναπάρει, δεν αναγνωρίζεις φωνές,
κράτα αριθμούς που καλούν και τους επαναλαμβανόμενους τους μπλοκάρεις, πόσες
φορές θα τα λέμε;
Η κοπέλα σχεδόν βάζει τα κλάματα,ο Αντωνίου μουρμουρίζει ένα «ζωντόβολα» και
ξαναμπαίνει στο στούντιο, «τηλεφώνημα από την ΕΠΟ και από το γραφείο του
κυρίου Τουλιάτου», ειδοποιεί η πιο έμπειρη τηλεφωνήτρια. Ο Αντωνίου νευριασ-
μένος κάνε σήμα στον ηχολήπτη να κόψει το μουσικό χαλί για να βγεί στον αέρα. Ο
συνεργάτης του Αντωνίου δείχνει από το λάπτοπ του στον δημοσιογράφο την
κεντρική σελίδα του Sports4ever, «περισσότερες αποκαλύψεις τις αμέσως επόμενες
ώρες, ίσως και λεπτά», «ο αλήτης ο Ασβεστόπουλος», τα ρουθούνια και τα πνευμόνια
του Αντωνίου γεμίζουν αέρα,πρέπει να ακουστεί επαγγελματίας,είναι επαγγελματίας
και είναι κλάσεις καλύτερος από τον κάθε Ασβεστόπουλο…
-Στην τηλεφωνική μας γραμμή έχουμε τον κύριο Λουκά Τουλιάτο ο οποίος θυμίζω
θα κατέβει στη θέση του Στέλιου Γαλανού για να διεκδικήσει την προεδρία της ΕΠΟ
στις επόμενες εκλογές ενώ ήδη εκτελεί χρέη προέδρου μετά την αιφνίδια παραίτηση
του κυρίου Γαλανού, κύριε Τουλιάτο καλημέρα
-Καλημέρα κύριε Αντωνίου και σε σας και στους ακροατές σας αλλά μακάρι η μέρα
να ήταν καλή και για το ελληνικό ποδόσφαιρο,ακόμα είμαστε σοκαρισμένοι από το
χθεσινοβραδινό δολοφονικό χτύπημα
-Θα μιλήσουμε και γι’αυτό αφου κι εμείς έχουμε σοκαριστεί,αλλά πρώτα θέλω να
μου πείτε αν όντως ήρθατε σε επαφή με την οικογένεια του Παναγιώτη Πεφάνη όπως
λένε οι πληροφορίες
-Πράγματι, μίλησα με τη γυναίκα του η οποία μου είπε πως παρά το αρχικό σοκ ο
κύριος Πεφάνης διατηρεί όχι μόνο την ψυχραιμία του αλλά και το χιούμορ του,
αστειεύεται με τους γιατρούς και ρωτάει πότε θα μπορέσει να ξαναχορέψει
Ψεύτικο γελάκι από τον Αντωνίου ενώ η έμπειρη τηλεφωνήτρια κολλάει ένα χαρτί
στο τζάμι του στούντιο που γράφει «Μετά την εκπομπή είπε ο Χάμζα να τον κα-
λέσεις»
-Μίλησε με την αστυνομία;
-Δεν ξέρω λεπτομέρειες,απάντησε ο Τουλιάτος,ασφαλώς υπάρχουν άντρες της
Αστυνομίας εδώ αλλά για την ώρα είναι όλοι προσεκτικοί,όπως ξέρετε ήδη το
τραύμα είναι επιπόλεο και σε τρείς μέρες το αργότερο ο κύριος Πεφάνης θα πάρει
εξιτήριο,όσο για τον υπάλληλο του είναι ακόμα πολύ φοβισμένος αλλά κι αυτός θα
βγεί σύντομα.
-Αστυνομικός δεν είσαστε κύριε Τουλιάτο αλλά θέλω να μας πείτε τι σκεφτήκατε
όταν μάθατε για την απόπειρα δολοφονίας

661
Ο Τουλιάτος καθαρίζει το λαιμό του και θυμάται τις οδηγίες του Γαλανού
-Κύριε Αντωνίου, η απαραίτητη παύση για να φανεί ακόμα πιο έντονα το σημάδι του
σοκ και της σοβαρότητας της κατάστασης, φαίνεται πως στο Ελληνικό ποδόσφαιρο
υπάρχουν ακόμα κάποια κακοποιά στοιχεία που θέλουν να το γυρίσουν πάρα πολλά
χρόνια πίσω, η πρόοδος που έχει γίνει προφανώς κάποιους τους ενοχλεί και τους
ζημιώνει τόσο πολύ ώστε είναι έτοιμοι να χρησιμοποιήσουν ακόμα και όπλα.
«Δε θα αφήσεις κανένα υπονοούμενο για τον Τσαγκάρη Λουκά, το κατάλαβες;
Κανένα», οι οδηγίες του Γαλανού ξεκάθαρες
-Θεωρείτε λοιπόν ότι το χτύπημα έχει σχέση με το ποδόσφαιρο, η φωνή του
Αντωνίου μαλακώνει αλλά είναι πάντα έτοιμη να ανεβάσει την ένταση
-Δε μπορώ να φανταστώ κάτι άλλο, ο κύριος Πεφάνης έγινε στόχος από τότε που
ασχολήθηκε ενεργά με το άθλημα, και πριν είχε επιχειρήσεις αλλά η ενασχόληση με
το ποδόσφαιρο ήταν αυτή που τον έβαλε στο μάτι ορισμένων.
Ο Αντωνίου δε θα ρωτήσει «ποιοι νομίζετε ότι είναι αυτοί οι ορισμένοι»,ακόμα δεν
έχει μιλήσει με τον Τσαγκάρη και οι πληροφορίες που έχει από τις αστυνομικές του
πηγές δεν είναι πολύ ξεκάθαρες.
-Ο Παναγιώτης Πεφάνης κύριε Αντωνίου είναι ένας πολύ πετυχημένος αθλητικός
μάνατζερ που αγαπάει με πάθος το ποδόσφαιρο και είναι ικανότατος όχι μόνο στο να
βρίσκει ταλέντα από την Ελλάδα, το τονίζω αυτό γιατί έχει σημασία,αλλά έχει και
την ικανότητα να βρίσκει χορηγούς για την Εθνική ομάδα ποδοσφαίρου και να
διοοργανώνει παιχνίδια γιορτή, μη το ξεχνάμε αυτό, άρα λοιπόν αυτή η μαφία που
προσπάθησε να βάλει τέρμα στη ζωή του θέλει να βάλει τέρμα και στο ποδόσφαιρο.
Ο Αντωνίου θα το σταματήσει εκεί,οι υπόλοιπες ερωτήσεις θα αφορούν την Εθνική
Ομάδα, την ΕΠΟ και τους διαιτητές.
-Κι εδώ κύριε Αντωνίου θα γίνω λίγο δυσάρεστος γιατί θα αναφερθώ σε ορισμένους
συναδέλφους σας οι οποίοι για γνωστούς λίγο πολύ λόγους έχουν βαλθεί να
φορτώσουν τον κύριο Πεφάνη και την ΕΠΟ με αβάσιμες κατηγορίες,συγχωρέστε με
αλλά αυτό δεν είναι δημοσιογραφία είναι εμπάθεια η οποία βέβαια πηγάζει από
κάπου αλλού κι όχι από το κυνήγι της είδησης ή της αλήθειας
-Δε ξέρω αν αυτά είναι της παρούσης,ο Αντωνίου δε θέλει έντονη κόντρα με τον
Χριστοδούλου μόνο τα «απαραίτητα» γιατί «πόρτες μηντιαρχών δεν πρέπει να τις
κλείνεις ποτέ»
-Θα έχουμε χρόνο να τα ξαναπούμε φαντάζομαι,είπε άχρωμα ο Τουλιάτος,και αυτό
που επίσης φαντάζομαι είναι ότι όλος ο υγειής φίλαθλος κόσμος είδε τι είδους άνθρω-
ποι θέλουν να πλήξουν την ΕΠΟ και το Ελληνικό ποδόσφαιρο γενικότερα καθώς και
τον κύριο Πεφάνη ειδικότερα
-
Ο Μάριος Παναγόπουλος παρακολουθεί τηλεόραση και ακούει ραδιόφωνο από το
γραφείο του στην εφημερίδα,καθισμένος απέναντί του ο Στέλιος Γαλανός
-Αυτό το λιβανιστήρι στον Πεφάνη μπορούσε να το αποφύγει ο ηλίθιος,σχολίασε τη
στάση του Τουλιάτου ο Παναγόπουλος
-Καλό είναι να μην τα τσουγκρίζουμε με όλους,είπε ο Γαλανός
Ο Παναγόπουλος του έριξε ένα αυστηρό βλέμμα και ο Γαλανός χαμήλωσε το δικό
του
-Στέλιο τώρα θα ασχοληθείς με την πολιτική,τινάζεις από πάνω σου οτιδήποτε έχει
σχέση με το ….παρελθόν.Το ένα αγκάθι βγήκε από τα πλευρά μας και δεν θα ανοίξει
μύτη το άλλο θα φροντίσουμε να μη μας ξανατρυπήσει,οπότε τράβα και λίγο το αυτί
του διαδόχου σου
Ο Γαλανός ξεφυσά αλλά το βάρος στο στήθος του παραμένει το ίδιο «αγκάθι στα
πλευρά»,ο Βασίλης Τσαγκάρης που για κάποιο λόγο ο Παναγόπουλος ήξερε ότι δεν

662
θα τους ενοχλούσε με τα ντοκουμέντα που είχε στα χέρια του.Θέλει να πιεί πάλι και
είναι νωρίς το πρωί,ποτέ πριν στη ζωή του δεν είχε νοιώσει τόσο έντονη την ανάγκη
του αλκοόλ.Το κινητό του Παναγόπουλου χτυπάει,κοιτάζει τον αριθμό αφού πρώτα
φορέσει τα γυαλιά του,παραμένει ανέκφραστος και απαντά με ένα ξερώ «ναι».Μια
σύντομη ματιά στον Γαλανό και ο δεύτερος αναρωτιέται αν η ματιά είναι σιωπηλή
εντολή να φύγει για λίγο από το γραφείο ή αν το τηλεφώνημα έχει να κάνει και με
εκείνον,καταλήγει πως συμβαίνει το δεύτερο. «Τα είδα και τα άκουσα…ναι είναι
ηλίθιος αλλά δε θα το ξανακάνει,μη ξεχνάς πως του λείπει η εμπειρία…»,ο Γαλανός
είναι σχεδόν βέβαιος ότι ο πεθερός του αναφέρεται στις δηλώσεις του Τουλιάτου.
«Αν του βάλουν λίγο χέρι και αν αλλάξουν και λίγο τα πράγματα στο…βασίλειο της
Δανίας όπως ελπίζεις κανένας δε θα ενοχλήσει πια κανέναν….έχεις δίκιο…έχεις δίκιο
σου λέω αλλά αυτός είναι δικό μου θέμα,ή έστω και δικό μου! Καλά,καλά….αν έχεις
κάποιο νέο πάρε με,…..ε είπαμε για την Κύπρο θα μιλήσουμε σε δύο εβδομάδες, που
να ξέρω εκεί εσύ έχεις άκρες».Η λέξη «Κύπρος» μπερδεύει κάπως τις σκέψεις του
Γαλανού,τι είδους δουλειές και με ποιόν συνεργάζεται στη Κύπρο ο Παναγόπουλος,
και τι στο διάολο εννοεί με το «Βασίλειο της Δανίας»…Δανιμαρκίας για την
ακρίβεια; Η συνομιλία μόλις έχει τελειώσει και ο Παναγόπουλος χαμογελάει λίγο
κουρασμένα
-Λοιπόν να κάνουμε μια κουβεντούλα γύρω από την πολιτική και να την συνο-
δεύσουμε με ένα καφεδάκι, τι λές;
Ο Γαλανός συμφώνησε κουνώντας το κεφάλι του αλλά η επιθυμία του για αλκοόλ
δεν είχε μετριασθεί.
-
-Ελάτε κύριε Τσαγκάρη,είπε ο άνθρωπος του Καρζή και διέκοψε την αφηρημάδα του
Μπίλαρου που κοιτούσε την Αίγινα
Ο άντρας έκανε νόημα στον Τσαγκάρη να περάσει μέσα στο σκάφος
-Τελείως αγνώριστος; ρώτησε ο Τσαγκάρης
Ο άντρας χαμογελάει σχεδόν στοργικά,είναι αδύνατον να μαντέψεις τι σκέφτεται
-Άλλος άνθρωπος,απαντά,μπορώ να σας δείξω τι ακριβώς εννοώ.
Ο Τσαγκάρης ακολουθεί τον άντρα στο μικρό αλλά άνετο σαλόνι του σκάφους. Ο
ναρκισσισμός του Καρζή καταλαμβάνει σημαντικό μέρος των τοίχων του σαλονιού
αφού εκεί υπάρχουν κάδρα με φωτογραφίες της οικογένειας, φωτογραφίες πρώην
υπουργών ή νυν κυβερνητικών βουλευτών που ψαρεύουν χαμογελαστοί από το
σκάφος παρέα φυσικά με τον ιδιοκτήτη του,και φωτογραφίες του Πατριάρχη της
Κωνσταντινούπολης.Ο άντρας δείχνει στον Τσαγκάρη ένα μικρό μαύρο δερμάτινο
τσαντάκι.
-Εδώ μέσα βρίσκονται οι «προτάσεις» μου,είπε με την ίδιο στυλ χαμόγελου
Ο Τσαγκάρης ανοίγει αργά το τσαντάκι χωρίς να πάρει το βλέμμα του από τον άντρα.
Μέσα στο τσαντάκι υπάρχουν τρία τέσσερα σκίτσα προσώπων και δυο ζευγάρια
φακών επαφής
-Το ένα ζευγάρι είναι πράσινο και το άλλο γαλάζιο,εξήγησε ο άντρας αναφερόμενος
στους φακούς,αν μη τι άλλο έχουμε γούστο στα χρώματα,διαλέγετε με την ησυχία
σας αν και εγώ θα πρότεινα το δεύτερο πρόσωπο
Ο Τσαγκάρης κοιτάζει το σκίτσο λίγο πιο προσεκτικά, δύο επιλογές, μαύρα ή κασ-
τανά μαλλιά σαν στεφάνι γύρω από ένα φαλακρό κεφάλι, μούσι δεν υπάρχει.Το
σκέφτεται ενώ κοιτάζει και τα υπόλοιπα σκίτσα
-Εντελώς άλλος άνθρωπος κύριε Τσαγκάρη,ο άντρας με το χαμόγελο στην ίδια
θερμοκρασία
Τώρα χαμογελάει και ο Τσαγκάρης και χαϊδεύει τη κορυφή του κεφαλιού του.
-Κάποτε έβλεπα εφιάλτες πως καράφλιαζα, είπε, είδες καμιά φορά….

663
 Κεφάλαιο 23
Ο Ζούγκλας πίνει τον άθλιο καφέ από το πλαστικό ποτήρι και σε κάθε γουλιά έχει
την αίσθηση ότι καταπίνει πέτρα με χώματα. Ο Πακιστανός που τον έχει σερβίρει τον
κοιτάζει για να δει αντιδράσεις, η μικρή καντίνα πενήντα μέτρα πιο πέρα από τον
Άγιο Διονύσιο στον Πειραιά φροντίζει να ενημερώνει τους υποψήφιους πελάτες με
μεγάλα κόκκινα γράμματα «Καφές & HOT DOG 1,20 Ευρώ – Καφές 0,70», ο καφές
του Ζούγκλα προέρχεται από χαρτζηλίκι του Σπανού, ο Ζούγκλας ρίχνει ματιές
τριγύρω και ο Πακιστανός με τη σειρά του ακολουθεί το βλέμμα του πελάτη του. Ο
Σπανός κάνει την εμφάνισή του, αξύριστο πρόσωπο, ταλαιπωρημένα μάτια και τα
μαλλιά αχτένιστα.Κουνάει το κεφάλι αντί για καλημέρα και ο Ζούγκλας τον μιμείται
-Πάμε κάπου αλλού; προτείνει στον υπαστηνόμο
-Καλά είμαστε κι εδώ, απαντάει ξερά ο Σπανός
Ο Ζούγκλας καταλαβαίνει πως η συνομιλία δε θα κρατήσει και πολύ αλλά ο Σπανός
δεν θα είναι όσο φιλικός ήταν άλλες φορές,οι πέτρες με τα χώματα ξανακάτεβαίνουν
στο στομάχι του
-Έχουμε τίποτα νεότερο; ρώτησε ο Σπανός
-Μπα, ψόφια πράματα,αλλά αφού οι δικοί σας κάνουν βόλτα συνέχεια τι παραπάνω
να σου πω εγώ;
Ο Ζούγκλας καταλαβαίνει πως έχει κάνει το πρώτο του λάθος,ο υπαστηνόμος τον
αγριοκοιτάει και η ματιά δεν οφείλεται στη κούραση
-Δεν αρχίσαμε καλά, μούγκρισε ο Σπανός,κάτι σε ρώτησα χθες και οι απαντήσεις σου
δεν με έχουν πείσει, έχεις μιλήσει με τον Αθανασάκο και το ξέρω,ανθρώπους σαν κι
εσένα τους διαβάζω χρόνια τώρα,από παιδάκι είμαι στη Δίωξη,όσο για τους δικούς
μας που κάνουν βόλτα έχεις δει πως δεν εμφανίστηκαν γιατί είμαστε πολύ απασ-
χολημένοι στο να κλείσουμε μια υπόθεση
-Τον αστυνομικό που πυροβόλησαν,συμπληρώνει ο Ζούγκλας που έχει κάνει μεγάλη
προσπάθεια για να μη ξεστομίσει τη λέξη «μπάτσος»
Ο Σπανός χαμογελάει αλλά το χαμόγελό του έχει κάτι το περίεργο,είναι το χαμόγελο
ενός ανθρώπου που έχει πετύχει μια νίκη αλλά η νίκη αυτή είχε απώλειες.
-Ξέρουμε τα πάντα για το ποιος ήταν πίσω από τη δολοφονία, αλλά τον κυνηγάμε
ακόμα, για την ακρίβεια εγώ τον βρήκα και χάρη σε μένα θα τον πιάσουν,αυτή είναι
η υπόθεση της ζωής μου καταλαβαίνεις;
Ο Ζούγκλας παίρνει μια έκφραση απορίας, ένας άντρας με μπλε εργατική φόρμα
πλησιάζει την καντίνα, ο Σπανός κάνει νόημα πως πρέπει να απομακρυνθούν για λίγα
μέτρα.
-Ο Τσαγκάρης έστησε τη δολοφονία του μπάτσου,ο Σπανός μιλάει μέσα από τα
δόντια του και ο Ζούγκλας για να τον ακούσει πλησιάζει με αποτέλεσμα η βρώμα να
χτυπήσει τα ρουθούνια του υπαστηνόμου
-Δε φάνηκαν άνθρωποι του Τσαγκάρη από δώ,είπε με σιγουριά ο Ζούγκλας,ούτε και
ακούστηκε κάτι,οι γωνίες της «λαϊκής» ήταν άδειες,μάλλον από κάποιον είχε πέσει
σύρμα αλλά από ποιόν…
Ο Σπανός με ακόμα πιο άγριο ύφος δίνει στο Ζούγκλα μια σπρωξιά,όχι πολύ δυνατή
αλλά είναι μια καλή προειδοποίηση για αυτή που ίσως να ακολουθήσει.Ο άντρας με
την εργατική φόρμα κοιτάζει προς το μέρος του καυγά αλλά κάτι του λέει πως δεν
πρέπει να ανακατευτεί
-Μαχαίρας, Σκαραμανγκάς δε φάνηκαν καθόλου; Ο υπαστηνόμος ένα βήμα πριν να
χάσει την υπομονή του και ο φοβισμένος Ζούγκλας σκέφτεται σοβαρά το κρυφό
χαρτί ενός ψέματος που μπορεί να τον γλιτώσει αφού δεν γίνεται να εξακριβωθεί
-Δεν εμφανίστηκαν,η ομιλία του Ζούγκλα παρουσιάζει τα πρώτα συμπτώματα
μπερδέματος, κι εμένα μου φάνηκε περίεργο αλλά….

664
-Πότε θα ξεκινήσει η κίνηση σήμερα; Ο Σπανός κάπως πιο ήρεμος
-Ακόμα δε ξέρω αλλά θα μάθω…όμως χωρίς το κεφάλι τι να κάνει το σώμα, έτσι δεν
είναι;
Ο υπαστηνόμος αρπάζει τον Ζούγκλα από την ήδη ξεχειλωμένη του μπλούζα και τον
κολλά στιο τοίχο
-Άρα ξέρεις παλιομαλάκα,του είπε
Ο Ζούγκλας ακόμα φοβισμένος αρνείται με κούνημα του κεφαλιού
-Κ..κά..κάτι..για…για, χαμηλώνει τη φωνή και σκύβει στο μέρος του Σπανού και στη
μυρωδιά της μπόχας προστίθεται κι αυτή του ιδρώτα, πυροβολισμούς.
Ξανά το χαμόγελο στο πρόσωπο του υπαστηνόμου
-Τα ξέρεις όμως αυτά αφεντικό σωστά; η ερώτηση του Ζούγκλα έχει χρώμα ικεσίας
Ο Σπανός τον αφήνει και ξεφυσά
-Έφαγα όλη μου τη ζωή για να πιάσω τον Τσαγκάρη,είμαι ένα γαμημένο βήμα πριν,
στη λέξη «ένα» ο Σοπανός υψώνει τον δείκτη του,αν είχα ακούσει τον Αθανασάκο κι
αν είχα ακολουθήσει σαν πρόβατο όλη αυτή τη φιέστα με τις παρακολουθήσεις τώρα
το πουλάκι θα είχε πετάξει,ο φίλος σου ο Αστυνόμος,ο νέος φίλος σου, δουλεύει πά-
νω σε μια προσωπική του εμμονή,ένα είδος βεντέτας,ε λοιπόν εγώ δουλεύω πάνω στη
δική μου και η δική μου είναι πιο σημαντική.
Ο Ζούγκλας αισθάνεται σχεδόν όλα τα εσωτερικά του όργανα να τρέμουν, ξερο-
καταπίνει και πετάει το ποτήρι με τον καφέ που έχει απομείνει μέσα σε ένα
σκουπιδοτενεκέ δυο μέτρα δίπλα του,ποτέ δεν έχει ξαναδεί το Σπανό σε τέτοια
κατάσταση
-Εκείνος τι σου ζήτησε; Η ένταση στη φωνή του υπαστυνόμου έχει επιστρέψει
-Τίποτα…απλή…πώς να το πω…κουβέντα..για να μάθει το τι παίζει….ήθελε μόνο
να…να κερδίσει την εμπιστοσύνη μου…ναι…ε..έτσι ακριβώς μου είπε.Είναι νέος
σ’αυτό το παιχνίδι….
-Ο Αθανασάκος είναι ίσως ο πιο έξυπνος μπάτσος που ξέρω,ο Σπανός κουνάει
νευρικά το αριστερό του πόδι, δεν είχε καμία ανάγκη να πάει πίσω από τη πλάτη μου
και να…
-Δε πήγε πίσω από τη πλάτη σου αφεντικό,τον έκοψε ο Ζούγκλας,αυτό προσπαθώ να
σου εξηγήσω,δεν είχε πρόβλημα να μάθεις για τη συνάντησή μας…
-Μόνο που ούτε εσύ με ενημέρωσες,ούτε αυτός,το αριστερό πόδι του Σπανού
συνεχίζει στον ίδιο ρυθμό,σου έχω φερθεί άψογα έως τώρα ναι ή όχι;
-Ναι αφεντικό τι ρωτάς;
-Και τι στον πούτσο κάνετε εσύ κι αυτός παρέα;
Ο Ζούγκλας κοιτάζει το αριστερό πόδι του υπαστηνόμου και το στομάχι του συγ-
χρονίζεται,σχεδόν νοιώθει στέρηση,σκέφτεται ότι «καθαρίζει» και ότι είναι κρίμα,
φοβάται τον υπαστηνόμο,φοβάται τον κάθε περαστικό,αρχίζει και κρυώνει
-Έχει να κάνει με τον Πεφάνη έτσι δεν είναι;ρωτάει ο Σπανός
Ο Ζούγκλας αρχίζει να πονάει στα κόκκαλα,τρομάζει ακόμα και με το θόρυβο που
κάνει το μηχανάκι που περνάει κοντά τους,τα δόντια του επαναστατούν και
χτυπιούνται μεταξύ τους.
-Αυτό είναι…,τα μάτια του Σπανού έχουν μια περίεργη λάμψη,αυτό είναι,ο Πεφάνης,
η εμμονή με το θάνατο του κολλητού του,στ’αρχίδια του όλοι εμείς οι υπόλοιποι,
εκείνος ζει και αναπνέει γι’αυτό που του έχει καρφωθεί στο μυαλό…και του τα είπα
όλα ο μαλάκας…όλα
Για δέκατα του δευτερολέπτου ο Σπανός έχει γυρίσει την πλάτη του στον Ζούγκλα κι
εκείνος σκέφτεται να το βάλει στα πόδια,ένας από τους χειρότερους εφιάλτες του έχει
μόλις κάνει την εμφάνισή του,έχει μπει ανάμεσα σε δύο μπάτσους
-Συνεχίζεις να δουλεύεις για μένα, ξεκαθαρίζει ο Σπανός με τη θολούρα στο βλέμμα

665
του να γίνεται ολοένα και πιο έντονη,και καλό είναι να μην το ξεχάσεις γιατί αν
απόφασίσω να το ξεχάσω εγώ…..
Τα δόντια του Ζούγκλα είχαν ξεκινήσει κανονικό πόλεμο μεταξύ τους, η γλώσσα του
δέχεται μια δαγκωματιά αλλά ο πόνος δεν είναι ικανός να του διώξει το φόβο.
-
Η ανάκριση των Δαρατζή και Περδικάρη συνεχίζεται στη ΓΑΔΑ, κανένας από τους
δύο δεν έχει σπάσει αλλά το ένταλμα σύλληψης του Βασίλη Τσαγκάρη έχει βγεί και η
αστυνομία επισκέπτεται,συγγενείς πρώην συνεργάτες,καθώς και διαιτητές ή αθλητές
οι οποίοι φέρεται να είχαν απειληθεί από αυτόν και τους ανθρώπους του.Οι Κόλλιας
και Δημητρακόπουλος έχουν επισκεφτεί το γραφείο του Φακλή ύστερα από την
βεβαίωση του Ασβεστόπουλου ότι τώρα πια μπορούν να μιλήσουν χωρίς φόβο.Μένει
μόνο ο Αντρέα Χάμζα που ζητά για άλλη μια φορά την βεβαίωση ότι θα γλιτώσει ο
πατέρας του.
-Θα στο σιγουρέψει και ο Φακλής, έχω μιλήσει μαζί του,είπε ο Άσβεστόπουλος
προσπαθώντας να πιάσει καλύτερο σήμα αφού η συνομιλία με τον Αλβανό
διακόπτεται από παράσιτα
-Τι να πω στον πατέρα μου;
-Να φύγει το συντομότερο δυνατό από κει και να πάρει μαζί του τα τελείως
απαραίτητα,δώσε μας το κινητό του για να μιλήσει με τον Εισαγγελέα απ’ευθείας
Ο Αντρέα υπαγορεύει και ο Ασβεστόπουλος σημειώνει.Ανοίγει το smartphone του
μόλις μπαίνει στο αυτοκίνητό του κι αισθάνεται ότι τον έχουν πιάσει κορόϊδο, η
πρώτη αθλητική ιστοσελίδα που δημοσιεύει την αναζήτηση του Βασίλη Τσαγκάρη
από την αστυνομία είναι αυτή του PLAY.Μουρμουρίζει ένα «δε γαμιέσαι ρε Φακλή»
πριν τηλεφωνήσει στον Εισαγγελέα όμως δέχεται κλήση από τον διευθυντή του και
αισθάνεται σαν πρωτάρης που ετομάζεται να φάει στο κεφάλι την επίπληξη.
-Μας την έφερε ο δικός σου, ο διευθυντής δεν έχει αυστηρό ύφος
-Μόλις τώρα το είδα
Ο Ασβεστόπουλος σκέφτεται λίγο,ίσως να είναι «δουλειά» κάποιου άλλου
-
Ο Σωτήρης Γριμάνης έχει μέρες να χαμογελάσει αλλά τώρα αισθάνεται σα μικρό
παιδί που βρήκε το Χριστουγεννιάτικο δώρο του κάτω από το δέντρο.Ο Δημοσθένης
Αντωνίου και ο Χριστόφορος Χαραλαμπίδης είναι σχεδόν το ίδιο ενθουσιασμένοι.
-Αυτό είναι είδηση,αυτό είναι πρωτιά, το «α» ακούγεται κάπως παρατεταμένο από το
στόμα του Γριμάνη, τέλος εποχής για Μπίλαρο
Ο Χαραλαμπίδης αφου ξεπεράσει την ανακούφιση σκέφτεται τα καθήκοντα του
απέναντι στο μοναδικό αφεντικό που του έχει απομείνει, αφού είναι βέβαιος πως
τώρα πια ο Πεφάνης είναι ο μόνος παίκτης.
-Οι άκρες που έχουμε στο πολιτικό ρεπορτάζ και οι άκρες που έχει το πολιτικό
ρεπορτάζ στα ψηλά κλιμάκια της ΕΛ.ΑΣ και της δικαιοσύνης,εξηγεί ο Αντωνίου
-Οι άκρες του Δημοσθένη για την ακρίβεια, ο λίγο επιτηδευμένος έπαινος του
Χαραλαμπίδη
-Δε θα αφήναμε το τσογλάνι τον Ασβεστόπουλο να μας κάνει τέτοια ζημιά,ο
Αντωνίου ακούγεται σα να τσιρίζει και ο Γριμάνης διαπιστώνει για άλλη μια φορά
πως όταν ο δημοσιογράφος του παρασυρθεί η φωνή του αποκτά προφορά που
φανερώνει αμέσως τον τόπο καταγωγής του.
-Θέλω τρίωρη εκπομπή από τους δυό σας, είπε ο Γριμάνης που διατηρούσε την
έξαψή του παρόλο που το χαμόγελό του σβήστηκε,από τον Πεφάνη τη νέα έχουμε;
Βγάλαμε κάποιον άνθρωπό του στο τηλέφωνο;
-Θα βγάλουμε τη γυναίκα του και τον ανηψιό του,είπε ο Χαραλαμπίδης
-Θα βγάλουμε και παίκτες τους οποίους είχε αναλάβει το γραφείο του,συμπλήρωσε

666
ο Αντωνίου
Ο Γριμάνης χαμογελά και πάλι και τους κάνει νόημα ότι «όλα πήγαν καλά».Μόλις οι
δύο άντρες βγήκαν από το γραφείο του διευθυντή τους ο Αντωνίου δεν κρατήθηκε
και ξεστόμισε αυτό που τον έτρωγε και δεν μπορούσε να το πει παρουσία του
Γριμάνη.
-Ποτέ μου δεν τον χώνεψα τον μαλάκα,και πάντα ήξερα ότι ο Πεφάνης ήταν πιο
εντάξει. Μου έφυγε ένα βάρος Χριστόφορε,εσένα;
Ο Χαραλαμπίδης κουνάει το κεφάλι
-Με τρόμαζε,απάντησε,μη σου πω πως σχεδόν και τώρα με τρομάζει, δυσκολεύομαι
να πιστέψω ότι τελειώσαμε μαζί του.Ο Τουλιάτος τι λέει;
Ο Αντωνίου πήρε μιαν απορρημένη έκφραση στην αρχή αλλά μετά έμοιαζε ήσυχος
-Μάλλον έχουμε να κάνουμε με μια άξια συνέχεια του Γαλανού.
-
Πέρα από την ενημέρωση για τις ανακρίσεις των Δαρατζή, Περδικάρη, Αγγέλου
Τσουκιά αλλά και για το ένταλμα σύλληψης του Βασίλη Τσαγκάρη δεν έχω κάτι
άλλο στο γραφείο μου,το στόμα μου έχει σχεδόν ξεραθεί αφού μιλάω στο τηλέφωνο
με τις διάφορες αρμόδιες διευθύνσεις και υπηρεσίες από την ώρα που ξύπνησα,δεν
έχω φάει τίποτα, έχω πιει μόνο έναν δυνατό καφέ αλλά ούτε μία γουλιά νερό,κάνω
ένα διάλλειμα για να πάρω τηλέφωνο τη Δέσποινα,καμία απάντηση.Αν αφεθώ λίγο
ακόμα στη σκέψη της δε θα μπορέσω να συγκεντρωθώ.Μαιηλ από το γραφείο του
Φακλή σχετικά με τις καταθέσεις δύο πρώην μπασκετμπολιστών που «καίνε» τον
Τσαγκάρη,μαίηλ από την Εισαγγελία Πρωτοδικών Ιωαννίνων και το γραφείο του
ανακριτή για την κατάθεση άλλων πρώην αθλητών τους οποίους ο Τσαγκάρης
προμήθευε με αναβολικά, ενώ υπάρχουν και καταθέσεις διαιτητών που εκβιάστηκαν
για να στήσουν παιχνίδια.Από περιέργεια ρίχνω μια ματιά στις αθλητικές ιστοσελίδες
και βλέπω τη νίκη του PLAY απέναντι στο Sports4ever
-Τον περίμενα πιο εντάξει τον Φακλή, ήταν τα λόγια του Ασβεστόπουλου, μου το
είχε υποσχεθεί.Έχεις μιλήσει μαζί του;
-Όχι ακόμα αλλά μπορείς να μιλήσεις εσύ και να παραπονεθείς,είπα
-Με τον Πεφάνη τι γίνεται;
-Ασχολείται κυρίως η Ασφάλεια,απάντησα,πάντως το ρεπορτάζ σας ήταν καλό
Η προσπάθεια μου να τον παρηγορήσω για τη «δεύτερη θέση» στο ρεπορτάζ δεν
έπιασε
-Δε βαριέσαι…απάντησε απογοητευμένος κι έκλεισε το τηλέφωνο
Ο Σπανός μπήκε στο γραφείο και ήταν ο πιο εύθυμος απ’όλους
-Οι πληροφορίες λένε ότι δεν κινείται τίποτα στους δρόμους τώρα,είπε χωρίς να
καλημερίσει.
Οι περισσότεροι τον κοίταξαν αδιάφοροι,ενώ άλλοι σχεδόν ικανοποιημένοι αφού
είχαν πειστεί πως όπου να’ναι θα εγκαταλείπαμε αυτή τη βάση έκτακτης ανάγκης
-Ο Πεφάνης στο νοσοκομείο, τον Τσαγκάρη τον κυνηγάμε,δεν μου κάνει εντύπωση,
σχολίασε ο Καβαλιεράτος,αν πιάσουμε και τα μούτρα που πυροβόλισαν τον Πεφάνη..
-Δεν έχουμε κανένα νέο από τα νοσοκομεία, είπε ο Τουμανίδης ξεφυσώντας, ίσως το
τραύμα του κουκουλοφόρου να ήταν επιπόλαιο.
-Ή ίσως να τον πήγαν σε κάποιον δικό τους γιατρό,είπα εγώ
-Το αυτοκίνητο που χρησιμοποίησαν πάντως είχε δηλωθεί κλεμμένο δυο μέρες πριν
το συμβάν,είπε ο Δεσύλλας,μπορεί και να το βρούμε καμμένο
-Το πιο πιθανό,συμφώνησε ο Τουμανίδης
Το πρόσωπο του Φωτίου έλαμψε από ενθουσιαμό μόλις είδε ένα μήνυμα στον υπο-
λογιστή του
-Μωρέ μπράβο ταχύτητα…,σχολίασε

667
-Τι έγινε; ρώτησα
-Αποτελέσματα για το DNA του Περδικάρη κύριε Αστυνόμε, απάντησε ο Φωτίου και
χτύπησε δυνατά τις παλάμες του πάνω στο τραπέζι,τον δέσαμε,ταιριάζει με αυτό που
βρήκαμε στο τόπο του εγκλήματος.
Ακούστηκαν «μπράβο» και επιφωνήματα πανηγυρισμών,δε μπορούσα να τα συμμε-
ριστώ και τόσο αλλά χαμογέλασα.Έριξα μια ματιά στον Σπανό ο οποίος δεν δίστασε
να την αντιμετωπίσει,ένοιωθε κυρίαρχος για την ώρα,εγώ πάλι σκεφτόμουν το ποιόν
έπρεπε να επισκεφτώ πρώτα, τη ΓΑΔΑ, τον Φακλή, ή την Γκλόρια; Κατέληξα στη
πρώτη επιλογή αφού προηγουμένως τηλεφωνήθηκα με τον Ασημάκη.Όταν μπήκα
στην αίθουσα ανάκρισης που είχαν τον Περδικάρη διαπίστωσα ότι ο μπράβος είχε
κανα δυό έντονες μελανιές στο πρόσωπο,δύο κουμπιά από το πάνω μέρος του
πουκαμίσου του είχαν σπάσει ενώ είχε λυθεί και η αλογοουρά του,όντως η ταλαιπω-
ρημένη του όψη θύμιζε αρκετά Ινδιάνο
-Τα μαθες τα νέα φαντάζομαι, του είπα αφού στάθηκα απέναντί του
-Είσαι η επόμενη βάρδια; ρώτησε και μου έδειξε τις μελανιές του
-Σκότωσες αστυνομικό ρε Περδικάρη,τι περίμενες δηλαδή;
Δε χαμογελούσε ακριβώς, έμοιαζε περισσότερο με κάποιον που ετοιμαζόταν να βάλει
τα γέλια αλλά κρατιόταν
-Τι θες; ρώτησε
-Το αφεντικό σου,είπα κι αποφάσισα να καθίσω.Να στο πω ακόμα πιο καθαρά,
χέστηκα για τον Καπετανίδη,τα ήθελε ο κώλος του και για μένα δεν ήταν καν
αστυνομικός,αυτά περί συναδελφικής αλληλεγγύης.Εμένα με καίει ο Μπίλαρος και
ήρθα για να σου θυμίσω πόσο βλάκας γίνεσαι όταν συνεχίζεις να τον καλύπτεις.
Στο πρόσωπο του αρχιφύλακα ανάκρισης φάνηκε καθαρά η ενόχληση για την άποψη
μου σχετικά με την δολοφονία του Καπετανίδη.Ο Περδικάρης σχεδόν έκλεισε τα
μάτια.
-Θες να σου πούμε και για τον κολλητό σου τον Καυκάσιο;ρώτησε ειρωνικά ο
αρχιφύλακας
Ο μπράβος δεν του απάντησε,έριξα μια ματιά στα χέρια του αρχιφύλακα και οι
αρθρώσεις των δαχτύλων του δεξιού του χεριού ήταν ταλαιπωρημένες,σίγουρα είχε
βάλει χέρι-στην κυριολεξία-για τις μελανιές στο πρόσωπο του Απάτσι.Ήταν γύρω
στα 40,γεροδεμένος με άγρια όψη και με «ειδικότητα» στις ανακρίσεις ανθρώπων
σαν τον Περδικάρη
-Το DNA σε έχει κάψει, υπάρχουν dvd, φωτογραφίες, μαρτυρίες,κι εσύ περιμένεις τι;
Είχε ακόμα κλειστά τα μάτια του,δεν του έλειπε μόνο ο ύπνος
-Μια τρύπα στο νερό θα κάνεις,τελειώνει τη φράση και ανοίγει τα μάτια
Κουνάω το κεφάλι για να δείξω ότι απογοητεύομαι
-Τον ψάχνετε ακόμα αλλά….,τώρα ο Απάτσι τρίβει τους καρπούς του και το λαρύγγι
του ενώ αρχίζει να ιδρώνει
-Κι εσύ είσαι ικανοποιημένος με το να τον αφήνεις να ξεφεύγει-για όσο ξεφεύγει-και
να παριστάνεις τον αφοσιωμένο,σχολίασα,εκείνος θα προσπαθήσει να ξεκινήσει κάτι
νέο κι εσύ μαζί με τον Καυκάσιο θα αποτελείτε δύο άξια αναλώσιμα τέκνα που
απλώς θα έχετε τον σεβασμό των συγκρατουμένων σας στη φυλακή.Τεράστιο κέρδος
για κάποιον που θα φάει ισόβια
Χαμογελάει κουρασμένα
-Στην ηλικία σου δε θα έπρεπε να βλέπεις τόσα πολλά αστυνομικά σήριαλ,μου πέταξε
στα μούτρα
Σειρά μου να χαμογελάσω
-Στην ηλικία σου θα έπρεπε να έχεις πάψει να πιστεύεις στο πρότυπο του «ξηγημένου
μαφιόζου».Ότι είχα να πω στο είπα,ο Εισαγγελέας δε θα σου δώσει άλλη ευκαιρία και

668
όσο για κάποιους -πρώην πια-φίλους και συνεργάτες σου είναι οι πρώτοι που θα
χαρούν να σε θάψουν.Τόσα χρόνια στους δρόμους θα’πρεπε να έχεις μάθει πως για
ορισμένους ανθρώπους της νύχτας ισχύει ότι και για τα κράτη, δεν υπάρχουν φιλίες
αλλά συμμαχίες και μάλιστα πολύ ρευστές,βλέπε Πεφάνης.Εκτός αν αγνοείς ποιος
πούλησε το αφεντικό σου.
Ξύνει το κεφάλι του και με κοιτάζει κάπως θυμωμένα
-Γι’αυτό άλλωστε φάγατε τον Καπετανίδη
-Χέσε μας μωρέ,απάντησε δήθεν περιφρονητικά
Ο αρχιφύλακας κινήθηκε αρκετά γρήγορα για τη σωματοδομή του κι αφου άρπαξε
τον μπράβο από τον λαιμό τον έριξε κάτω μαζί με την καρέκλα,σηκώθηκα για να τον
σταματήσω αλλά είχε ήδη προλάβει να του χώσει μια κλωτσιά ανάμεσα στα σκέλια.
Ο αρχιφύλακας σηκώνει απολογητικά τα χέρια αλλά το ύφος του με παρακαλά να τον
αφήσω να συνεχίσει.Του κάνω νόημα πως εγώ έχω τον έλεγχο.Σκύβω πάνω από τον
Απάτσι που μουγκρίζει,βήχει και τέλος γελά
-Δεν ήθελα παιδιά έτσι κι αλλιώς,είπε αφήνοντας λίγο σάλιο να βγει από την άκρη
των χειλιών του
-Θέλεις διεγερτικά όμως,παρατήρησα όσο πιο ήρεμα μπορούσα,σε λίγο θα τα θες
ακόμα πιο πολύ,σου χαλάσαμε το ωράριο βλέπεις.Αν έβαζα στοίχημα θα πόνταρα ότι
σε πέντε με έξι ώρες από τώρα θα ικετεύεις για συμφωνία γιατί θα σε έχει μουρλάνει
η στέρηση.Λίγες ώρες ύπνος και έντονη δουλειά κάθε μέρα δε βγαίνει αλλιώς.Να σου
πω και κάτι άλλο που θα σε ενδιαφέρει,δε μπορώ να εγγυηθώ τον ήρεμο ύπνο σου
στο κελί,οι φύλακες θα έχουν κρατήσει μανιάτικο το ότι σκότωσες συνάδελφο,μη
κοιτάς που εγώ το βλέπω αλλιώς,εκεί ισχύουν άλλοι…κώδικες
Ξανάβηξε και έκανε προσπάθεια να σηκωθεί,είχε πάψει πια να δείχνει τόσο επι-
κίνδυνος.Στάθηκε όρθιος πιάνοντας το πονεμένο του μέρος κι έριξε μια κοροϊδευτική
ματιά στον αρχιφύλακα
-Ωραίο πλασέ, του είπε
Αν δεν ήμουν παρών ο αρχιφύλακας μπορεί και να επαναλάμβανε το ίδιο χτύπημα μα
για την ώρα έμεινε να τον κοιτάζει και να περιμένει πως και πώς να φύγω
-Δε ξέρω αν έμαθες για την απόπειρα δολοφονίας εναντίον του Πεφάνη,είπα στον
Περδικάρη
-Την έμαθε,πετάχτηκε ο αρχιφύλακας,αυτοί την οργάνωσαν κύριε Αστυνόμε
Ο μπράβος κάθεται αργά και μορφάζει από τον πόνο
-Μεγάλο μυαλό ο τύπος,μου είπε δείχνοντας με νόημα τον αρχιφύλακα
Δύο απειλητικά βήματα αλλά αυτή τη φορά έχω το νου μου
-Ας’τον,διέταξα,ένα δίκιο το έχει,στην απόπειρα δολοφονίας δεν ήταν μπροστά.
Ο Περδικάρης με κοιτάζει έτοιμος για την επόμενη ερώτηση μου ενώ τεντώνει και το
πόδι του για να ανακουφίσει κάπως τον πόνο
-Σε ποιόν γιατρό πηγαίνατε τους πληγωμένους σας μετά από συμπλοκές;
Η ερώτηση τον ξαφνιάζει
-Αν μου δώσεις ένα όνομα μπορώ να μιλήσω εγώ στον Εισαγγελέα όσο και
τσαντισμένος να είναι μαζί σου,θα έχεις ένα ελαφρυντικό
-Κάτι σου είπα πριν για τα σήριαλ,απάντησε μορφάζοντας ακόμα αλλά και χαμο-
γελώντας
Ήταν τελειωμένη περίπτωση,δεν θα βγάζαμε τίποτα απ’αυτόν,θα τον έστελναν στον
υπόνομο τα αποδεικτικά στοιχεία και οι μάρτυρες αλλά από κει και πέρα μηδέν.
Χαιρέτησα τον αρχιφύλακα κι έφυγα,ήμουν βέβαιος ότι την ίδια κατάσταση θα αντι-
μετώπιζα και με τον Δαρατζή, μόνο με θαύμα κάποιος από τους δύο θα μπορούσε να
συνεργαστεί μαζί μας.Ανέβηκα στο γραφείο του Ασημάκη και τον βρήκα σχεδόν
έτοιμο να κολλήσει το πρόσωπό του πάνω στον υπολογιστή.

669
-Τι τραβάμε κι εμείς οι απόμαχοι,σχολίασε και μου έκανε νόημα να καθίσω εγώ όμως
παρέμεινα όρθιος
-Τίποτα νεώτερο από τον Τσαγκάρη; Ρώτησα
Με κοίταξε μισοαπογοητευμένος, μισοψύχραιμος,η σύνταξη του πλησίαζε,είχα δει
πολλούς αξιωματικούς σε αυτή την κατάσταση,είναι η ώρα που λένε στον εαυτό τους
«αρκετά με αυτές τις μαλακίες,τώρα ας τρέξουν άλλοι»,κάτι σαν εκδίκηση,απέναντι
σε αχάριστους ανωτέρους,απέναντι σε ανεπαρκείς υφιστάμενους,απέναντι στη κοινή
γνώμη και στους δημοσιογράφους.
-Τίποτα ακόμα,ξεφύσηξε,γιατί δεν κάθεσαι
-Δεν έχω τόσο χρόνο,με τους μπράβους του δε κάνουμε τίποτα
-Έλα ρε Νάσο, γκρίνιαξε,ο ένας πάει για φόνο κι ένα σωρό άλλα αδικήματα και ο
άλλος είναι ανακατεμένος από νταβατζιλίκι μέχρι εμπόριο ναρκωτικών
-Στις εφημερίδες τι έχει βγεί;
-Ο εκπρόσωπος τύπου δήλωσε την εξάρθρωση μεγάλου κυκλώματος με ναρκωτικά,
μαστροπεία και εκβιασμούς, δεν τα πρόλαβες;
Δεν είχα δει συνδεθεί στο διαδίκτυο από το smartphone μου,έτσι προχώρησα στην
επόμενη ερώτηση
-Για στημμένα παιχνίδια;
-Αυτά μετά όχι ακόμα,απάντησε,περιμένουμε τη σύλληψη του Τσαγκάρη πρώτα
Κούνησα το κεφάλι μου και έκανα μεγάλο κόπο ώστε να μην ακουστώ αγενής
-Αυτές οι φωτογραφίες και τα dvd που βρήκαμε στο σπίτι του Περδικάρη…
-Έχουν ενημερωθεί οι πάντες,απάντησε κοφτά,πήρες ενημέρωση τι με ρωτάς;
Είχε αρχίσει να θυμώνει αλλά όχι με μένα,αισθανόταν άβολα και νόμιζε πως αυτό το
ελαφρύ ξέσπασμα θα τον έβγαζε προσωρινά από την δύσκολη θέση.Οι «πάντες» θα
ξεκινούσαν από τον Αρχηγό της Αστυνομίας και θα έφταναν μέχρι και τους αρμό-
διους υπουργούς και υφυπουργούς,τα dvd του Περδικάρη ήταν άκρως αποκαλυπτικά.
-Έχει σχέση με τη παραίτηση Γαλανού η όλη ιστορία έτσι; Τελικά το είχα κάνει πάλι
το θαύμα μου δεν είχα καταφέρει να κρατήσω σιωπηλή τη σκέψη μου
-Τι μου λες τώρα; Έχουμε αυτό που θέλουμε,έχουν κι εκείνοι αυτό που θέλουν και
κανονικά όλοι πάμε σπίτια μας να το γιορτάσουμε και να ποζάρουμε στις κάμερες
ευτυχισμένοι.Στο κάτω κάτω είναι επιτυχία της Αστυνομίας
-Μερικές φορές τα «θέλω» δεν είναι για όλους τα ίδια,είπα ξερά
Δε ξέρω τι είδους τρέλα με είχε πιάσει,ένοιωθα σα να κουβαλούσα ένα ετοιμοθάνατο
κουφάρι μέσα μου που με παρακαλούσε να το παρατήσω,εγώ πάλι επέμενα, είχα μου-
λαρώσει και πάσχιζα να το σώσω.Οποιοσδήποτε άλλος στη θέση του Ασημάκη θα με
είχε πετάξει με τις κλωτσιές από το γραφείο του,ίσως να με πετούσε και ο ίδιος αν
δεν βρισκόταν στο προ-σύνταξης στάδιο
-Μερικές φορές πρέπει να είναι τα ίδια,είπε με νόημα αλλά άλλαξε αμέσως ύφος, ρίξε
αν θες και μια ματιά στις καταθέσεις του Πεφάνη και των ανθρώπων του. Σε λίγη
ώρα θα μιλούσα με έναν από τους «ανθρώπους» του Πεφάνη.
-Δείχνει τον Τσαγκάρη έτσι δεν είναι;ρώτησα
-Ε, ναι αλλά δε στέκουν νομικά οι υποψίες του,οι παραλίγο δολοφόνοι μπορεί να
είναι επαγγελματίες μισθοφόροι
-Σίγουρα είναι,είπα,ο Τσαγκάρης προσέχει πολύ ώστε να χρησιμοποιήσει δικούς του
και είμαι βέβαιος ότι αυτούς τους έχει ξαναχρησιμοποιήσει
-Η βαλλιστική εξέταση έχει δείξει ότι κανένα όπλο από αυτά με τα οποία έριξαν οι
δράστες δεν έχει πυροβολήσει στο παρελθόν
-Φρέσκα κουλούρια από το εξωτερικό,είπα,κάποιος τα πέρασε και τους τα έδωσε,
μπορεί να τα πέρασαν και οι ίδιοι,στην Ελλάδα ίσως να μην έχουν ξαναχρησιμοποι-
ηθεί αλλά στο εξωτερικό…θα ωφελούσε μια διασταύρωση με την Γιούροπολ.

670
 Κούνησε το κεφάλι του πως συμφωνούσε αλλά ξαναπήρε εκείνο το πατρικό και ταυ-
τόχρονα παραιτημένο βλέμμα που με εκνεύριζε.
-Σ’έχει ενοχλήσει η περίπτωση να πάει η περισσότερη δόξα στον Σπανό;ρώτησε
-Νόμιζα πως με ξέρατε λίγο καλύτερα κύριε Ταξίαρχε
Δε μου άρεσε ο τόνος της φωνής μου,όπως δε μου άρεσε και η ερώτηση του
Ασημάκη,σίγουρα η επιτυχία του Σπανού θα κουβεντιαζόταν στους διαδρόμους της
ΓΑΔΑ,ένα ακόμα καλό προφίλ ήταν έτοιμο να προβληθεί.
-
Ο Παναγιώτης Πεφάνης διαβάζει μια αθλητική εφημερίδα φορώντας μόνο το παν-
τελόνι της πυτζάμας του,αλλάζοντας σελίδα παρατηρεί τη τριχωτή κοιλιά του και την
χτυπάει απαλά,γυρνά στη γυναίκα του και της χαμογελάει,εκείνη ξεφυλλίζει κάποιο
περιοδικό μόδας,κρατιέται πάρα πολύ καλά για την ηλικία της,το πρόσωπο της είναι
λίγο σπασμένο αλλά με το νέο μαίηκ απ που χρησιμοποιεί της αφαιρεθούνται
τουλάχιστον πέντε χρόνια,το κορμί της είναι σχεδόν εφηβικό όσον αφορά τα
κιλά,αποτέλεσμα των μαθημάτων αεροβικής τα οποία ο Πεφάνης πλήρωνε
πανάκριβα σε γυμναστήριο της Κηφισιάς.
-Ευκαιρία να χάσω και λίγα κιλά,ξαναχτυπάει την κοιλιά του,κι έτσι δε θα
γκρινιάζεις.
Εκείνη παρατάει το διάβασμα κι αφήνει ένα χασμουρητό
-Να μην τρως σαβούρες Παναγιώτη μου αυτό θέλω.
Σηκώθηκε του χάϊδεψε τρυφερά το φαλακρό κεφάλι και κατόπιν το φίλησε.
-Πως είσαι;
Εκείνος έδειχνε ήρεμος
-Με την ένεση και τα χάπια σχεδόν δεν πονάω αλλά για την ώρα σκέφτομαι ότι
γλίτωσα.
-Περιμένουμε πάλι την αστυνομία;
Εκείνος ρουθούνισε και βολεύτηκε κάπως καλύτερα στο κρεβάτι
-Απόπειρα δολοφονίας ήταν,μουρμούρισε,θα μας τα κάνουν τούμπανο για ένα
διάστημα,τουλάχιστον μέχρι να πιάσουν εκείνον το πούστη,να λες καλά που ήρθαν
την κατάλληλη ώρα ο Έντυ και ο Στέφανος
Ήξερε πως η γυναίκα του την τελευταία διαπίστωση θα την θεωρούσε μπηχτή για τον
Νικολάκη,δεν χώνευε τον Έντυ όπως δεν χώνευε σχεδόν κανέναν αλλοδαπό,ένας
μακρινός συγγενής της ήταν και γραμμένος στην Εθνική Φλόγα της περιφέρειάς του,
τώρα το βάρος του μίσους της το είχε ρίξει σε Πακιστανούς, Σύριους και Αφγανούς,
τους Αλβανούς τους είχε βάλει στην άκρη αλλά πάντα έβλεπε τον εφιάλτη ενός Έντυ
Κουμάνι να κυβερνά το καράβι του άντρα της αφού πρώτα τον δολοφονούσε ή τον
έκλεινε με δόλο στη φυλακή,ο Πεφάνης καταλήγει για άλλη μια φορά στο συμπέ-
ρασμα ότι η γυναίκα του πρέπει να βρεί οπωσδήποτε ένα χόμπι για να ηρε-
μήσει,επίσης τρομάζει στην ιδέα του τι θα έκανε αν ανακάλυπτε τις «συνευρέσεις»
του με την Μαριάνα, ήταν σίγουρος πως ήξερε για τα άλλα πηδήματα με κάποια από
τα κορίτσια του μαγαζιού,άλλωστε «πουτάνες» τις ανέβαζε «πουτάνες» τις
κατέβαζε,αλλά το κεράτωμα από Αλβανίδα θα ήταν ανεπανόρθωτη ζημιά για την
περηφάνια της.Η Μαριάννα που δεν είχε κάνει ούτε ένα τηλέφωνο,και μπορεί μεν το
τηλέφωνο να ήταν επικίνδυνο αλλά ένα μήνυμα θα μπορούσε να στείλει.Ο Κουμάνι
χτυπάει απαλά τη πόρτα του θαλάμου με τη γροθιά του,είναι έτοιμος να καταρεύσει,
ο Πεφάνης του κάνει νόημα να περάσει και η σύζυγος τον αγνοεί επιδεικτικά συνεχί-
ζοντας να διαβάζει το περιοδικό της.
-Να τα πούμε λίγο με τον Έντυ ιδιαιτέρως; ο Πεφάνης με το πιο ευγενικό και
τρυφερό συζυγικό του χαμόγελο προστάζει τη γυναίκα του να τους αδειάσει τη
γωνιά.

671
Ο Έντυ Κουμάνει μοιάζει πιο αδύνατος και πιο καμπούρης από ποτέ.Η κυρία Πεφάνη
χωρίς να βγάλει λέξη κάνει ρολό το περιοδικό της,ρίχνει μια περιφρονητική ματιά
στον Αλβανό και γυρίζει προς τον άντρα της
-Να μην κουραστείς Παναγιώτη μου έτσι;
Η συμβουλή μοιάζει περισσότερο με απειλή εναντίον του Κουμάνι ο οποίος περι-
μένει την κυρία Πεφάνη να βγεί από τον θάλαμο ώστε να κλείσει την πόρτα και να
μιλήσουν οι δύο άντρες με την ησυχία τους.
-Υπερπροστατευτική σύζυγος,ο Πεφάνης σηκώνει τους τεράστιους ώμους του,τι να
πείς αναγκαστικά θα την έχω πάνω από το κεφάλι μου για κάμποσες μέρες
Ο Αλβανός προτιμά να μη σχολιάσει
-Ο γιατρός λέει πως το τραύμα δεν ήταν και τόσο σοβαρό,είπε ο Κουμάνι,αλλά οι
μπάτσοι μας έλιωσαν,κάλεσαν κι εμένα και το Νίκο και σχεδόν όλα τα παιδιά από το
μαγαζί στην ασφάλεια,και τον άλλο τον κακομοίρη τον ζάλισαν μέχρι που η νοσο-
κόμες και οι γιατροί τους έβαλαν χέρι για να φύγουν
Ο «κακομοίρης» είναι ο τραυματισμένος πορτιέρης.Ο Πεφάνης κάνει μια γκριμάτσα
απαξίωσης για τους αστυνομικούς
-Ρώτησαν κι εσάς για τον κοντό;
Ο Κουμάνι απαντά με θετικό κούνημα του κεφαλιού,ο Πεφάνης ξαναβολεύει το
πελώριο κορμί του στο κρεβάτι που τρίζει.
-Γαμημένο ιδιωτικό νοσοκομείο,μας έγδυσαν! είπε
-Να φέρω λεφτά; ρώτησε ο Κουμάνι
-Μπα, κανονίζω τα έξοδα νοσηλείας και τα δικά μου και του πορτιέρη με επιταγές,
και που’σαι,θεραπεία και όλα τα σχετικά τα δικά του θα τα πληρώσω εγώ το παλικάρι
είναι λεβεντιά
Ο Κουμάνι πάλι συμφώνησε με κούνημα του κεφαλιού
-Δε σε ρώτησαν τίποτα για τον Βελίδη
Δεν ακούγεται σαν ερώτηση αλλά είναι ερώτηση και ο Κουμάνι μοιάζει να ξυπνάει
και να τεντώνεται απότομα
-Πως σου ήρθε αυτό αφεντικό;
-Δε ξέρω ρε συ Έντυ,ο Τσουκιάς και ο Αγγέλου μπορεί να έχουν λαλήσει τόσο πολύ
που μπορεί να κινήσουν υποψίες,είναι και η Γκλόρια….
-Θα την επισκεφθούν τα παιδιά,ίσως στείλω τον Δερβάκο νομίζω τη γουστάρει
κιόλας.
Τα κίτρινα από καφέ και νικοτίνη δόντια του Κουμάνι σχηματίζουν ένα αδύναμο
χαμόγελο
-Θες ύπνο μικρέ,ο Πεφάνης στοργικό αφεντικό,έχεις τους μπάτσους τώρα,το μαγαζί
θα είναι κλειστό..
-Και με τους φευγάτους τι γίνεται; Ποιος θα συνεννοηθεί με τον άλλον
Ο Πεφάνης επιπλήττει σιωπηλά τον εαυτό του,οι μετανάστες που πρέπει να φύγουν.
-Κράτα κάποιους στην Ελευσίνα και κάποιους άλλους στο μαγαζί όσο θα είναι
κλειστό λίγες μέρες μόνο,αν γκρινιάξουν βάλε καμιά φωνή,δε ξέρω μας ήρθε αυτό το
ξαφνικό και θέλουμε χρόνο,μη πάει κανένας στον Νέο Κόσμο,μην έχουμε τον σκατό-
μπατσο τον Νιαράκη στο σβέρκο μας,όσο για τον άλλον θα το κανονίσω
εγώ,επιπλέον ξεκινάμε να χρησιμοποιούμε τα καινούργια κινητά,οι περισσότεροι
τουλάχιστον και οι «λαϊκες» στον Πειραιά σταματάνε.
Ο Κουμάνι μούδιασε λίγο με την τελευταία διαταγή
-Για πόσο καιρό αυτό;
-Δε ξέρω,πέντε μέρες,μία βδομάδα,εδώ έχουμε επισκέψεις κάθε μέρα δεν είναι για να
ξανοιγόμαστε,με τον Καπάτο θα μιλήσω εγώ,για την ώρα ξεκουράσου και κατόπιν
φρόντισε το βόλεμα των αλλοδαπών,θα πάρουμε μπρος σύντομα αλλά όταν θα μπο-

672
ρέσουμε να αναπνεύσουμε λίγο ελεύθερα.
-Τα πόστα μας στην Αθήνα ποιός θα τα τρέξει; ρώτησε ο Κουμάνι
Ο Πεφάνης ρουθουνίζει και πάλι
-Τον Ζήση τον ξεχνάμε,μάλλον θα τα αναλάβεις εσύ μαζί με τον Στέφανο και τον
Ντανήλ εναλλάξ,στον Νικολάκη ίσως δώσω τον Πειραιά.Αλλά θέλω και κάτι άλλο
από σένα..
Ο Κουμάνι πιστεύει πως το αφεντικό του θα του μιλήσει για τους στημμένους αγώνες
αλλά ο Πεφάνης του κάνει νόημα να πλησιάσει,ταυτόχρονα ρίχνει μια ματιά και στη
πόρτα.Χαμηλώνει τη φωνή
-Θέλω να ταρακουνήσετε τον Χατζηδιάκο,κι όταν λέω να τον ταρακουνήσετε…
Ο Κουμάνι κάνει νόημα ότι καταλαβαίνει
-Τον υποψιάζεσαι;ρώτησε
-Είναι ο μόνος που μπορώ να σκεφτώ για την ώρα,πάρε μαζί σου τον Νικολάκη ο
Ντανήλ και ο Στέφανος έχουν άδεια
-Δε θα τολμούσε να στη φέρει….
-Γι’αυτό πιστεύω πως αν ξέφυγε με λίγο ταρακούνημα θα έρθει στη θέση του και θα
μιλήσει.Τον ξέρω από την εποχή που δούλευα μαζί με τον κοντό,έχει θεραπεύσει
κάμποσους.
Τα κίτρινα δόντια του Έντυ Κουμάνι κάνουν πάλι την εμφάνισή τους.
-
Σαράντα λεπτά μετά την επίσκεψη στο νοσοκομείο ο Έντυ Κουμάνι κοιτάζει αγριε-
μένος τον χειρουργό Ζαφείρη Χατζηδιάκο που δεν προσπαθεί να σηκωθεί πια από το
πάτωμα γιατί ξέρει πως αυτό θα προσθέσει άλλη μια κλωτσιά στα πλευρά του από
τον Νικολάκη.Ο Χατζηδιάκος σκουπίζει με χέρι που τρέμει το αίμα από το στόμα
του. Δόντι δεν έχει σπάσει παρόλο που αισθάνεται το σαγόνι του έτοιμο να
ξεκολλήσει. Ο Κουμάνι σκουπίζει το αίμα στο γάντι του δεξιού του χεριού με το
γάντι του αριστερού,πλησιάζει τον χειρουργό ο οποίος προσπαθεί να καλύψει το πρό-
σωπό του με τις παλάμες του αν και ξέρει πως δε θα καταφέρει κάτι.
-Κουράζομαι πολύ δύσκολα να ξέρεις,μούγκρισε ο Αλβανός που ένοιωθε όλα τα
εσωτερικά του όργανα να μουδιάζουν..αυτή τη φορά το είχε παρακάνει με τα
διεγερτικά.
-Καλά που δεν είναι εδώ το αφεντικό αλλιώς θα σε είχε θάψει,είπε ο Νικολάκης κι
άρπαξε ένα μαρμάρινο άγαλμα του Ιπποκράτη από το γραφείο του γιατρού
-Μα….δεν…δεν…,το σιγανό κλαψούρισμα του Χατζηδιάκου αφήνει ατελείωτη τη
φράση
Ο Νικολάκης προσέχοντας να μη λερωθεί από το αίμα σκύβει και αρπάζει τον γιατρό
από το πουκάμισο
-Ο γαμιόλης ο κοντός σε είχε από κοντά ή νομίζεις ότι τα ξεχνάμε,το καλό που σου
θέλω,μη μας τρως το χρόνο αλλιώς την πούτσισες
-Ποιόν σου έφερε εδώ και πότε;σειρά του Κουμάνι να ρωτήσει
-Αν…,ο γιατρός καταπίνει σάλιο και αίμα,αν..είχε φέρει τραυματία θα τον …θα τον,
πάλι κλαψούρισμα,θα τον είχα εδώ….ψάξατε…
Ο Νικολάκης σηκώνεται επάνω και ετοιμάζεται για κλωτσιά, «όοοχι» κλαψιάρικο
από τον Χατζηδιάκο
-Μου έφερε,τώρα ο Χατζηδιάκος σκουπίζει και τα δάκρυά του ενώ αίμα ξεπροβάλλει
κι από τη μύτη του,μου έφερε πριν αρκετές μέρες…έναν..έναν ξένο για….,καταπίνει
πάλι,για να του κάνω ράμματα …στον…πρωκτό..του τον είχαν…
Ο Κουμάνι κάνει νόημα στο γιατρό να σταματήσει και κοιτάζει τον Νικολάκη που
σαν απάντηση σηκώνει τους ώμους
-Μάλλον λέει αλήθεια,είπε στον Αλβανό,αν και θα μπορούσαμε να επιμείνουμε

673
Ο Χατζηδιάκος μπήγει πάλι τα κλάμματα,τώρα αισθάνεται και δυνατό πόνο στη
μέση,τρέμει στην ιδέα για το τι θα δει αν κοιταχθεί στον καθρέφτη.
-Μπορεί να μη τουν τον έχουν φέρει ακόμα,γαύγισε ο Κουμάνι,αλλά μπορεί και το
τραύμα να ήθελε μια απλή περιποίηση,αν στον φέρουν…
-Ξ..ξέρω…
-Σκατά ξέρεις,σφύριξε ο Νικολάκης κι έδωσε στον γιατρό ένα κομμάτι χαρτί,θα
στείλεις αναπάντητη σε αυτό το νούμερο.
-Να’σαι σίγουρος ότι θα ξαναπεράσουμε αρχίδι,προειδοποίησε ο Κουμάνι
Ο Ζαφείρης Χατζηδιάκος παραμένει ξαπλωμένος μπρούμυτα ακόμα κι όταν ακούει
τη πόρτα του γραφείου του να κλείνει.Ο Νικολάκης ρίχνει μια ματιά στην ασημένια
ταμπέλα με τα μαύρα γράμματα που είναι κολλημένη σ’αυτή πόρτα
-MD..PHD…σκατά,σχολίασε.
-
Ο Φακλής παρακολουθεί από την τηλεόραση του γραφείου του το ρεπορτάζ για τις
καταθέσεις των μαρτύρων που κλήθηκαν να καταθέσουν σχετικά με την εμπλοκή του
Βασίλη Τσαγκάρη σε στημμένα παιχνίδια και σε εμπόριο αναβολικών.Οι περισσότε-
ροι από αυτούς κουνάνε το χέρι σε κάμερα και μικρόφωνα δείχνοντας την άρνηση
τους να κάνουν δηλώσεις.
-Θα έπρεπε να είσαι ευχαριστημένος,δεν είναι όλα δημοσιογραφία σε αυτή τη ζωή,
είπε στον Βαγγέλη Ασβεστόπουλο που καθόταν απέναντί του
-Ούτε και πολιτική,απάντησε ο δημοσιογράφος
Ο Φακλής σκυθρώπιασε για λίγο αλλά σκέφτηκε πως ο Ασβεστόπουλος δεν εννοούσε
τίποτα πονηρό
-Θα είχα την αποκλειστικότητα,του θύμισε,δούλεψα πολύ γι’αυτή την ιστορία
-Δε μετράει το ποιος δουλεύει περισσότερο κύριε Ασβεστόπουλε,κι εγώ έχω
ξεπατωθεί και ο Αθανασάκος και η ομάδα του,ωραία λοιπόν ήρθες δεύτερος σε ένα
ρεπορτάζ,θα ζήσεις! Καφέ;
Ο Ασβεστόπουλος αρνήθηκε με κούνημα του κεφαλιού
-Ρεπορτάζ που ξεκίνησα εγώ όμως,η ιστορία με τον Μαρτίνο,ο Τόμμυ Νας,το ταξίδι
στα Γιάννενα…
-Τελικά για τη δόξα παλεύουμε όλοι,ο Φακλής πολύ ήρεμος βάζει καφέ από τον
βραστήρα στο ποτήρι του
-Όχι δεν είναι έτσι,δεν είναι καθόλου έτσι αλλά να βγαίνει από πάνω ο Αντωνίου που
ξέρω καλά ότι είχε εμπλοκή σε αυτό το κόλπο…μου γυρίζει τα άντερα.Αλήθεια η
υπόθεση του Πεφάνη και του θανάτου του Βελίδη που βρίσκονται;
Ο Φακλής αφήνει ένα επιφώνημα ικανοποίησης μετά τη πρώτη γουλιά καφέ.
-Δε μπορούμε να αποδείξουμε φόνο,όπως περιμένει ο Αθανασάκος,αλλά ο Πεφάνης
θα παραμείνει στο μικροσκόπιό μου
-Και πότε θα ξανακοιτάξετε μέσα από το μικροσκόπιο;Οι φήμες λένε πως η υπόθεση
κλείνει.
Μορφασμός επιδοκιμασίας από τον Φακλή
-Έχεις ακόμα κεραίες
Ο Ασβεστόπουλος είχε χάσει το μέτρημα γύρω από τα τηλεφωνήματα που είχε κάνει
στις δικαστικές του γνωριμίες από το πρωί
-Η σύλληψη του Τσαγκάρη,η οποία δεν έχει γίνει ακόμα θυμίζω,θα ανεβάσει πολλούς
τόσο σε δημοτικότητα,όσο και σε βαθμούς ή ακόμα και σε κομματική ιεραρχία
-Κακό είναι;
-Όχι αν είναι μόνο η αρχή,σχολίασε ο Ασβεστόπουλος,αλλά φοβάμαι πως ο
Τσαγκάρης ήταν βολικός
-Σα να ακούω τον Αθανασάκο,ο Φακλής χαμογέλασε,μη βλέπεις παντού συνομωσίες

674
δε θα διαφωνήσω στο ότι παίζονται παιχνίδια αλλά όπως είδες βοήθησα και βοηθάω
ακόμα όσο μπορώ.Κανόνισα για το ταξίδι του Ιμέρ Χάμζα στο Μπάρι και αναγκάσ-
τηκα να υποχρεωθώ γι’αυτό σε ουκ ολίγους.
-
Ο Έντι Κουμάνι θέλει κι άλλα διεγερτικά,θέλει να βάλει το μυαλό του να δουλέψει
δέκα φορές πιο γρήγορα,ξανατηλεφωνεί αλλά βαθιά μέσα του ξέρει την αλήθεια, το
διαμέρισμα «φωνάζει» για τον ένοικο που έφυγε βιαστικά.Λοίπουν πράγματα από τη
ντουλάπα,κουτάλια πηρούνια και κάποιες κορνίζες με οικογενειακές φωτογραφίες,
είναι σίγουρο…ο Ιμέρ Χάμζα την έχει κοπανήσει
-Που στα κομμάτια να πήγε;ρώτησε ο Νικολάκης
Ο Κουμάνι τον κοίταξε σα να ήθελε να ξεσπάσει επάνω του αλλά δεν μίλησε
-Τον ψάχνει η αστυνομία ρε πούστη μου..,ούτε αυτό το σχόλιο του Νικολάκη θα
πάρει απάντηση
-Πάμε να ρωτήσουμε αυτόν τον μαλάκα το ψιλικατζή μήπως είδε κάτι…
-
Ο Χαράλαμπος Τσουκιάς έχει ομολογήσει πως ότι έκανε το έκανε γιατί αντιμετώπιζε
οικονομικές δυσκολίες και πως ο Λαυρέντης Καπετανίδης τον εκβίαζε μετά την
πρώτη φορά που παρανόμησαν, «Ο Καπετανίδης ήταν ο αρχηγός» αυτά ήταν τα
λόγια του.Ο Πάτροκλος Αγγέλου επιμένει ότι είναι θύμα σκευωρίας και το ίδο κάνει
και ο ξάδελφός του όταν ανακρίνεται για την άδεια οπλοφορίας στον Περδικάρη.Λες
και έχουν περάσει εβδομάδες, η είδηση για το κύκλωμα επίορκων αστυνομικών που
φέρονται ως μέλη της συμμορίας του Βασίλη Τσαγκάρη έχει περάσει σε δεύτερη
μοίρα, τα δελτία δίνουν βάρος στις δημοτικές εκλογές και στην αποφασισμένη για
πόλεμο κατά του οργανωμένου εγκλήματος κυβέρνηση που πραγματοποιείται με τη
συνεργασία των δήμων.Ο δήμος Πειραιά πρώτος στη λίστα,πλάνα από τον σταθμό
του ηλεκτρικού,πλάνα από δρόμους της πάλαι ποτέ Τρούμπας,πλάνα από γειτονιές
κοντά στο λιμάνι με κατοίκους να ωρύονται.Ο κυβερνητικός εκπρόσωπος μιλά για
«τελειωτικά χτυπήματα στους νονούς του εγκλήματος αλλά και στον λαϊκισμό που
τους καλύπτει», τα ΜΜΕ της αντιπολίτευσης εστιάζουν στην «ανικανότητα της
ΕΛ.ΑΣ» όσον αφορά την επιχείρηση σύλληψης του Βασίλη Τσαγκάρη και αφήνουν
υπονοούμενα για συνεργάτες στη φυγάδευσή του.Ο υπουργός Προστασίας Του
Πολίτη δηλώνει την απόλυτη εμπιστοσύνη του στην ηγεσία της ΕΛ.ΑΣ και στην
αποτελεσματικότητα της,δεν κρύβει επίσης την αισιοδοξία του για την εξέλιξη της
υπόθεσης Τσαγκάρη.Ο Κώστας Τζάφος και ο Ιάκωβος Μακρής φροντίζουν να
θυμίσουν τα σχέδια τους για τον «Πειραιά του Αύριο» ενώ ο νυν δήμαρχος Θωμάς
Αναστασιάδης μιλάει για φαμφάρες και εξωπραγματικές υποσχέσεις κάνοντας
ερωτήσεις για κονδύλια.Ο Θεμιστοκλής Νικηφοράκης απειλεί κάθε αλλοδαπό
κακοποιό που σκοπεύει να «παρασύρει τα Ελληνόπουλα στον αργό θάνατο των
ναρκωτικών» και υπόσχεται πως η Εθνική Φλόγα και ο ίδιος προσωπικά να γίνουν
φύλακες άγγελοι και τιμωροί ταυτόχρονα στις περιπτώσεις που η Αστυνομία δε θα
κάνει όπως πρέπει τη δουλειά της.O δημοσιογράφος του Sun Channel ρωτάει τον
Νικηφοράκη ποιόν θα στηρίξει το κόμμα του σε πιθανό δεύτερο γύρο στις δημοτικές
εκλογές του Πειραιά, «Τον αληθινό Έλληνα,τον Αληθινό Πειραιώτη» απαντά ο
Νικηφοράκης σφίγγοντας τη γροθιά του μπροστά στη κάμερα.Η παραίτηση του
Στέλιου Γαλανού έχει μπει στο ειδησεογραφικό συρτάρι του Sun με αποτέλεσμα
αρκετοί οπαδοί του Παναθηναϊκου να διαμαρτύρονται με mail σε όλες σχεδόν τις
αθλητικές ιστοσελίδες για τη στροφή που έκανε το ΜΜΕ του προέδρου.Ο Κοσμάς
Καρζής σε δηλώσεις του στο Sports4ever αναφέρει την ταύτιση απόψεων που έχει με
τον Γιώργο Χριστοδούλου για την αντιμετώπιση του σάπιου συστήματος που
κυριαρχεί στο ποδόσφαιρο και αναφέρεται στις εκλογές της ΕΠΟ, «Εγώ δεν

675
χρησιμοποιώ καμιά πόλη για να εξυπηρετήσω τα συμφεροντά μου, ούτε βάζω καμιά
ομάδα μπροστά για να σπρώξω τις δουλειές μου».Αυτές οι δηλώσεις του Καρζή
παίζουν σε κουτσουρεμένο ρεπορτάζ σε δελτίο του Screen, και ο Μάριος
Παναγόπουλος εξηγεί πως «η στήριξη του Τζάφου δεν μπορεί να σταματήσει από την
μία μέρα στην άλλη», ο Καρζής καταλαβαίνει.Ο Ιμέρ Χάμζα συναντά στο λιμάνι της
Πάτρας τον άνθρωπο που κρατά την ταμπέλα «Mr Zaro» τα υπόλοιπα είναι εύκολα,
κάποιες εξηγήσεις για την καμπίνα και για τα χαρτιά που πρέπει να κουβαλάει μαζί
του,καινούργιο κινητό και τηλεφώνημα στον Αντρέα με την υπόσχεση να αντα-
μώσουν σύντομα.Οι άντρες του λιμενικού με σφυρίχτρες στο στόμα,φωνές και
προσταγές, υποδείξεις σε έντονο ύφος,καυγάδες με οδηγούς νταλίκας κυρίως, ένας
από τους αξιωματικούς του πλοίου φωνάζει στους επιβάτες να βιαστούν,ο Ιμέρ
Χάμζα φοβάται,όχι τον Κουμάνι,φοβάται γενικά,ανεβαίνει τη σκάλα του πλοίου χω-
ρίς να έχει την ανακούφιση των προηγούμενων ωρών.Ρίχνει μια φευγαλέα ματιά στο
λιμάνι,ξέρει πως αν συνεχίσει να κοιτάζει θα αλλάξει γνώμη,ένα απότομο «προχω-
ρήστε παρακαλώ» από έναν χοντρό εξηντάρη που τον ακολουθεί στη σκάλα τον ξυπ-
νάει,ο Ιμέρ Χάμζα προσπαθεί να σκεφτεί το δικό του διαφορετικό μέρος που τον
περιμένει.
-
-Αγκόν μου λές μαλακίες,ο Αντωνίου σχεδόν φτύνει τις λέξεις και η φωνή του που
γίνεται πάντα τσιριχτή μακρυά από το μικρόφωνο τρυπάει τ’αυτιά του Αλβανού
ποδοσφαιριστή.
-Λέγε ότι θές,απαντά ο Χάμζα,και για μένα ο πατέρας μου είναι άφαντος νομίζετε
δηλαδή ότι θα έστηνα τέτοια κομπίνα;
-Μου φαίνεται δεν έχεις καταλάβει τι στο διάολο γίνεται,η τσιρίδα του Αντωνίου δυ-
ναμώνει,εγώ είμαι αυτός που σε ρωτάει ευγενικά,οι άλλοι θα είναι πολύ πιο...
-Δεν ξέρω,ο Αλβανός επιμένει και αγανακτεί γιατί τα αποδυτήρια του προπονητικού
κέντρου δεν έχουν καλό σήμα κι ακούει με κάποιες διακοπές,δε μου μίλησε σου λέω
και να σου πω και κάτι,σε σένα δεν έχω να πω τίποτα,εσύ είσαι που κόλλαγες κάποτε
και στον Τσαγκάρη γιατί λοιπόν μου κάνεις το αφεντικό; Πόσες φορές με έχεις που-
λήσει με τη μεταγραφή μου ε;Και τώρα τι μου λες,ότι θα βοηθούσα τον πατέρα μου
να φύγει και να κινδυνέψει η ζωή μου;Ο πατέρας μου καταζητείται ρε ηλίθιε.Ας
έρθουν οι άλλοι,ας έρθουν και οι μπάτσοι,ο Αγκόν μουρμουρίζει στα αλβανικά
κάποιες λέξεις
-Τη μεταγραφή σου να την ξεχάσεις κωλόπαιδο,ο Αντωνίου τώρα ακούγεται σχεδόν
ήρεμος,τέλος η Αθήνα για σένα και βέβαια για Θεσσαλονίκη ούτε λόγος, εκτός αν
σου προκύψει καμιά Καλαμαριά ή Μηχανιώνα.Βέβαια υπάρχει πάντα η περίπτωση
να μετανοιώσεις και...
Η συνομιλία παύει για λίγο και ο Αγκόν Χάμζα βλέπει τον εαυτό του έτοιμο να
κλωτσήσει το κεφάλι του Δημοσθένη Αντωνίου λες και είναι μπάλα
-Θα μου γίνει πρόταση,είπε τέλος
-Αυτοκτόνησες αγόρι μου!
-
Ο Προκόπης Φακλής, ένα στέλεχος των Σοσιαλιστών πρώην υπουργός και ο Εισαγ-
γελέας Διαφθοράς απολαμβάνουν το φαγητό τους σε εστιατόριο ξενοδοχείου στο
κέντρο της Αθήνας,στο ίδιο ξενοδοχείο φιλοξενείται ομάδα οικονομικού ελέγχου της
Κεντρικής Ευρωπαϊκής Τράπεζας,μέρες συνομιλιών με το επιτελείο του Υπουργείου
Οικονομικών και της Τράπεζας Της Ελλάδος.Ο Φακλής σκουπίζει το στόμα του και
επιδοκιμάζει.Περιπολικά της Αστυνοιμίας και δύο κλούβες των ΜΑΤ φρουρούν το
τετράγωνο.
-Ο Ασημάκης θα ξίνιζε με τόσους αστυνομικούς τριγύρω,σχολίαζε το στέλεχος,αλλά

676
ήδη τώρα που μιλάμε θα του έχει έρθει η συγχαρητήρια επιστολή από τον υπουργό
Προστασίας Του Πολίτη και θα είναι στα πάνω του.Ακόμα να εμφανιστούν οι
σπασαρχίδες,συγχωρέστε μου τη γλώσσα
Το στέλεχος έδειξε με τον αντίχειρά του τους πάνω ορόφους του ξενοδοχείου και οι
άλλοι κατάλαβαν ότι αναφερόταν στους Ευρωπαίους επισκέπτες.
-Και μετά σύνοδος Eurogroup,είπε ο Εισαγγελέας διαφθοράς,μου φαίνεται Προκόπη
πως πρέπει να αρχίσεις τις προπονήσεις σου στις διαπραγματεύσεις αν θέλεις καρι-
έρα.
-Καριέρα,έχω ήδη,απάντησε με νόημα ο Φακλής,αλλού κοιτάω πια
-Και όλοι μας βλέπουμε με συμπάθεια αυτή τη νέα σου φιλοδοξία,πρόσθεσε
χαμογελώντας το στέλεχος κλείνοντας το μάτι στον Φακλή και πίνοντας μια γουλιά
από το κρασί του.
-Ακόμα και ο Πρόεδρος του Αρείου Πάγου,είπε ο Εισαγγελέας Διαφθοράς
-Ο οποίος όμως δεν ανήκει στο κόμμα μας,είπε το στέλεχος
-Δεν έχετε πια κόμμα,διπλωματικό ψεύτικο γέλιο από τον Διαφθοράς
-Πληρώσαμε το κόστος,αλλά ο Προκόπης είναι πάντα μαζί μας έτσι δεν είναι κύριε
Εισαγγελέα ή καλύτερα μελλοντικέ υπουργέ;
Ο Φακλής κουνάει το κεφάλι σα να αρνείται ευγενικά κάποια προσφορά
-Είμαι πολλά χρόνια στο χώρο για να πιστεύω υποσχέσεις και πολιτικές αερολογίες
το ξέρετε καλά,είμαι επίσης πολλά χρόνια στο χώρο για να πουλήσω φτηνά την όποια
ιστορία μου προκειμένου να στρογγυλοκαθίσω στο Σύνταγμα
-Δεν είναι και τόσο κακές οι...πολιτικές αερολογίες όπως τις λές,είπε το στέλεχος,μη
ξεχνάς ότι καλό θα ήταν να μελετήσεις μερικές από αυτές για τους ψηφοφόρους σου
αν μη τι άλλο
Σειρά του Φακλή να γελάσει διπλωματικά
-Νόμιζα πως οι ψηφοφόροι μου είναι κομμάτι που έχει αναλάβει το κόμμα κατά
πρώτον και μετά ο επαγγελματικός μου κύκλος.Αλλά αν θέλουμε να είμαστε δίκαιοι
πολλοί από τους ψηφοφόρους μου θα εκτιμήσουν τη δουλειά μου πάνω στην
εξάρθρωση της συμμορίας του Τσαγκάρη,οι εντολές για τις παρακολουθήσεις τηλε-
φώνων ήταν κάτι που έπρεπε να έχει γίνει από καιρό,αλλά...
Οι άλλοι δύο κοιτάχτηκαν μεταξύ τους και η έκφρασή τους πρόδιδε τη δύσκολη θέση
τους.Ο Φακλής καταπίνει άλλη μια μπουκιά και ξαναπαίρνει τον λόγο
-Ελάτε κύριοι,είμαι ένας από τους βασικούς πρωταγωνιστές αυτής της κωλοιστορίας
κι επίσης είμαι Εισαγγελέας λέτε να μη ξέρω για τα dvd στα σπίτια των μπράβων και
των μπάτσων
Η δύσκολη θέση των άλλων δύο γίνεται ακόμα πιο δύσκολη αλλά ο Φακλής το
απολαμβάνει,είναι ένα ακόμα ισχυρό χαρτί που θα πετάξει στο τραπέζι
-Είναι μια σελίδα που πρέπει να την γυρίσουμε Προκόπη, προσεκτικά μεν αλλά
επείγει να την γυρίσουμε πάση θυσία,είπε χαμηλόφωνα το στέλεχος
Αυτή τη φορά το κούνημα του κεφαλιού από τον Φακλή δείχνει ότι συμφωνεί
-Πράγμα που μπορεί να γίνει μόνο αν δεν έχει φτάσει τίποτα στους δημοσιο-
γράφους,αν έχει φτάσει.....θα λυπηθώ βέβαια,αλλά θα πρέπει να ξεχάσω την πολιτική
και να παραμείνω στο γραφειάκι μου στην οδό Σκουζέ,δε γίνεται να φανώ τόσο
μαλάκας.Ελάτε στη θέση μου
Ο Διαφθοράς καρφώνει ένα κομμάτι μπριζόλα αλλά καρφώνει και τα μάτια του στο
Φακλή,το στέλεχος ακόμα πιο χαμηλόφωνα
-Τα παπαγαλάκια της ΕΛ.ΑΣ δεν έβγαλαν κουβέντα προς τα έξω ακόμα και στους
κολλητούς τους από το SUN,καλά για το Screen ούτε κουβέντα,μένουν οι κραυγές
από τους μαλάκες τους αριστερούς και κάτι ιστοσελίδες που τις έχουν τα τεμπελό-
σκυλα των Εξαρχείων που λιώνουν στα ρακόμελα.Θεωρίες συνομωσίας για αιώνιους

677
φοιτητές,αναρχοάπλυτους μπαχαλάκηδες και δεινόσαυρους της ΚΝΕ,τα παίρνει
κανένας σοβαρά όλα αυτά;
Εκείνη τη στιγμή ακούγεται κάτι σαν βοή,ακόμα και τα γκαρσόνια ενοχλούνται,
ανάμεσα στη βοή μπορεί να ξεχωρίσει κανείς και τον ήχο του τύμπανου,η βοή σιγά-
σιγά ξεκαθαρίζει,τώρα πια ακούγονται και φωνές
-Άλλη μια γαμημένη διαδήλωση,το στέλεχος έχει περιφρονητικό ύφος,ελπίζω μόνο οι
καταστηματάρχες να έχουν κατεβάσει ρολά,ειδικά αυτοί στην Αρεοπαγίτου δεν
αντέχω άλλο τις κλαψιάρες χοντρές με τα σπασμένα αγαλματάκια στο χέρι να ουρ-
λιάζουν μπροστά στις κάμερες.
«Θέλουμε δουλειά και όχι ανεργία,η Χούντα δεν τελείωσε το 73»το σύνθημα ακού-
γεται καθαρά και τον ρυθμό δίνει το τύμπανο
-Ο Παναγόπουλος κάνει ότι μπορεί για να σωθεί ο γαμπρούλης του,είπε ο Φακλής
που αδιαφορούσε πια για όσα άρχισαν να συμβαίνουν έξω από το ξενοδοχείο,και
φυσικά ποιός θέλει να δυσαρεστεί τον εθνικό μας εργολάβο;
«Μπάτσοι, Κυβερνήτες και Νεοναζί όλα τα γουρούνια δουλεύουνε μαζί»,μετά το
σύνθημα ακούστηκαν κι άλλοι θόρυβοι,οι λιγοστοί πελάτες του ξενοδοχείου που
έχουν αποφασίσει να φάνε στο εστιατόριο είναι φανερά δυσαρεστημένοι κι
αποφασίζουν να φύγουν άρον άρον.
-Τώρα καταλαβαίνετε γιατί οι μουσαφίρηδες δεν αποφασίζουν να κατεβούν,είπε
στους άλλους δύο μάλλον εύθυμα ο Φακλής
Ιαχές αποδοκιμασίας, «μπάτσοι,γουρούνια,δολοφόνοι», «είμαστε μαζί,είμαστε μαζί
ενάντια στην Ευρώπη των Νεοναζί».Ποδοβολητά,ήχοι από σπασίματα μπουκαλιών
και κάποια ουρλιαχτά, από το παράθυρο του εστιατορίου φαίνονται καθαρά οι
φλόγες,έχουν πέσει οι πρώτες μολότωφ.Πράσινες στολές,κράνη και υψωμένα γκλοπς
-Δεν κινδυνεύουμε,είπε στην παρέα των τριών ο μέτρ που φαινόταν να μην πολυ-
πίστευε ούτε αυτός στα λόγια του
-
Έχω κουραστεί με τη χαρά που επικρατεί στο γραφείο μας για το «αίσιο τέλος στην
υπόθεση Τσαγκάρη», το αίσιο τέλος που περιλαμβάνει μια δολοφονία ενός βρώμικου
αστυνομικού,την σύλληψη άλλων δύο και το θάψιμο κάποιων αποδεικτικών
στοιχείων.Καταθέσεις,ρεπορτάζ από το γραφείο του ανακριτή και από τις διάφορες
αρμόδιες εισαγγελίες να πέφτουν με ρυθμό πολυβόλου κυρίως στις αθλητικές ιστοσε-
λίδες,οι πολιτικές ασχολούνται με τα επεισόδια στο κέντρο της Αθήνας έξω από το
ξενοδοχείο που φιλοξενεί την Ομάδα Ελέγχου της Κεντρικής Ευρωπαϊκής Τράπεζας.
-Θα τα κάνουν πουτάνα πάλι τα κωλόπαιδα,μουρμούρισε ο Καβαλιεράτος,θέλουν να
γίνουμε Βουλγαρία και Αλβανία μαζί
Έχουμε ανοιχτή μια μικρή τηλεόραση και παρακολουθούμε,δηλώσεις του εκπρο-
σώπου τύπου της αντιπολίτευσης για «ποτάμι λαϊκής οργής»,καπνοί από δακρυγόνα
και σχόλιο του Βαραδά «άντε να δούμε πότε θα τελειώνουμε με τα ληγμένα των Ισ-
ραηλινων»,εννοεί τα χημικά που χρησιμοποιεί η αστυνομία στις διαδηλώσεις.Ο Φακ-
λής είναι ξεκάθαρος, «μην έχεις πολλά πολλά με τον Ασβεστόπουλο»,τα dvd που
βρήκαμε έχουν κάνει καρέκλες να τρίζουν και χαλιά να τραβιούνται κάτω από πόδια.
Σκέφτηκα πάλι εκείνο το βράδυ που υψώναμε ποτήρια με τον δημοσιογράφο και
μιλούσαμε για «απρόσμενους συμμάχους».Μια συρραμένη αναφορά τριών σελίδων
που έπεσε απότομα στο γραφείο μου μου διέκοψε τις σκέψεις.
-Καμμένο αυτοκίνητο στη περιοχή του Αγίου Ιερόθεου,είπε ο Σπανός,σίγουρα το
κλεμμένο που χρησιμοποίησαν οι παραλίγο δολοφόνοι του Πεφάνη
Του έκανα νόημα ότι θα κοιτούσα την αναφορά αν και αυτή τη στιγμή δεν είχα καμία
όρεξη,η Γιούροπολ δεν είχε απαντήσει ακόμα για τυχόν ταυτοποίηση των βλημμάτων
που είχαν βρεθεί στο τόπο της απόπειρας.Κανένας δεν είχε μπει σε νοσοκομείο λόγω

678
τραύματος από σφαίρα,είχα αρχίσει να χάνω τις όποιες ελπίδες έτρεφα για την σύλ-
ληψη των παραλίγο δολοφόνων του Πεφάνη.Πέρασα λίγη ώρα προσπαθώντας να
παρακαλέσω τους λίγους γνωστούς που μου είχαν απομείνει μήπως κατάφερνα να
βρώ στην Ελένη μια καλύτερη δουλειά,μίλησα και μαζί της αλλά την ένοιωσα κάπως
ψυχρή και παραιτημένη,σκέφτηκα ότι ίσως να είχε πιει ή να το είχε παρακάνει με τα
ηρεμιστικά που της είχε δώσει ο γιατρός. «Δεν την έχω παρατήσει την υπόθεση, δεν
πρόκειται να την παρατήσω» της μιλούσα από μέσα μου, την διαβεβαίωνα σιωπηλά
για να μην με ακούσει,έτρεμα για τυχόν ανοιχτό παράθυρο στις σκέψεις μου μέσα
από το οποίο θα μπορούσε να κοιτάξει.Θέλησα να τηλεφωνήσω στην Δέσποινα, στα
τέσσερα πρώτα νούμερα έκλεισα το τηλέφωνο.Θέλησα να τηλεφωνήσω σε κείνον,
κανένα νούμερο.Έριξα μια ματιά στις αναφορές,διάβαζα σχεδόν σαν αφηρημένος,
τους μπέρδευαν κάπως οι θέσεις των βλημάτων ενός όπλου που ήταν στο όνομα του
Παναγιωτη Πεφάνη αλλά όπως εκείνος ισχυρίστηκε στην κατάθεσή του χρησιμο-
ποιήθηκε από τον Νίκο Τρούσια πάνω στον πανικό.Ο Τρούσιας με δύο όπλα,κανέ-
νας δεν ασχολείται,απλώς ψάχνουμε για τον Τσαγκάρη.Δεν θα ασχοληθώ ούτε κι εγώ
γιατί εγώ ήδη ξέρω.Το στομάχι μου είναι γεμάτο πίσσα που πάνω της έχουν κολλήσει
φωτογραφίες,αναφορές,αναμνήσεις,ενοχές.
-Μας δουλεύουν έχω την εντύπωση,ο Σπανός ακούγεται άχρωμος
-Πως;
-Για την αναφορά λέω,εξήγησε ακόμα πιο ψυχρά,ο Τρούσιας υποστηρίζει ότι
χρησιμοποίησε δύο όπλα
Ήταν έξυπνος και θα έπρεπε να έχω μαντέψει ότι θα είχε διαβάσει την αναφορά πριν
από μένα,ένοιωσα την πίσσα να καίει
-Ναι είναι κάπως περίεργο,ο ρόλος του «αδιάφορου» θα μπορούσε να πείσει τον
οποιονδήποτε Μυλόπουλο αλλά όχι τον Σπανό
-Αν με ρωτάτε,κάποιος άλλος έριξε με το όπλο,δε συμφωνείτε;
Με κοίταζε σα να ήμουν κάτι άψυχο που δεν είχε τίποτα το ενδιαφέρον για να παρα-
τηρήσει κανείς πάνω του.Σίγουρα δεν με περνούσε από εξέταση,αλλά…ο Ζούγκλας,
αν του είχε μιλήσει;Αν τον είχε απειλήσει και είχε μάθει;Η πίσσα με ξαναθυμήθηκε.
-Πολύ πιθανό,συμφώνησα,απλώς είμαι κάπως κουρασμένος…
-Έτσι κι αλλιώς άλλοι θα ασχοληθούν με αυτή την υπόθεση πια,είπε κι έκανε να
φύγει.
Η πίσσα υποχώρησε κάπως
-Εμείς είμαστε ικανοποιημένοι με το κυνήγι του Τσαγκάρη έτσι;
Είχα υψώσει τον τόνο της φωνής μου,μάτια καρφώθηκαν πάνω μου.Δεν με ένοιαζε,
η πίσσα υποχώρησε κι άλλο αλλά μάλλον προετοιμαζόταν για να φουσκώσει με
ακόμα μεγαλύτερη ορμή
-Είσαστε ευχαριστημένοι με αυτό που έγινε;απευθύνθηκα σε όλους και μόνο ο
Τουμανίδης με τον Χρήστου έμειναν πιστοί στο καθήκον τους να με κοιτάζουν,
ακόμα και ο Σπανός μόρφασε κάπως και κατέβασε το κεφάλι
-Αν εννοείτε τον Τσαγκάρη..,ξεκίνησε να λέει ο Καβαλιεράτος
-Όχι ρε γαμώ το,όχι! Ένας πόνος φώλιασε πίσω από τα’αυτιά μου,όχι δεν εννοώ τον
Τσαγκάρη, δεν εννοώ μόνο τον Τσαγκάρη,εννοώ ότι λιώσαμε στα ξενύχτια στις
βάρδιες, κουβαλήσαμε ένα κάρο σύγχρονα μηχανήματα υποκλοπών,μας έφυγε ο
κώλος στις αναφορές,στις περιπολίες και στα mail.Παρακολουθήσεις,φωτογραφίσεις,
στοιχεία,ανακρίσεις,μας έταξαν ακόμα κι ελικόπτερα.Χαρτογράφηση περιοχής για
νυχτερινές παρακολουθήσεις ακόμα και από ταράτσες….
Δεν ήθελα να συνεχίσω άλλο,ήθελα κάποιος άλλος να το κάνει αυτό,θα μπορούσα να
βάλω τα γέλια αν έβλεπα τον εαυτό μου να βγάζει λόγο,αλλά δε θα ήταν τα γέλια
ενός λογικού ανθρώπου.

679
-Μας πήραν μια υπόθεση, το έχετε καταλάβει αυτό;Αναρωτηθήκατε γιατί;Μπορείτε
τόσο εύκολα να τα μαζέψετε και να γυρίσετε στα παλιά σας πόστα;
Δε μπορούσα να ξέρω τι έβλεπαν σε μένα,τώρα πια μόνο ο Τουμανίδης με τον Σπανό
με κοιτούσαν,ούτε καν ο Χρήστου,ίσως μπροστά τους να είχαν έναν άνθρωπο που η
όποια καριέρα του στην ΕΛ.ΑΣ είχε μόλις τελειώσει ουσιαστικά.Ίσως να έβλεπαν
έναν μαλάκα ζηλιάρη μπάτσο που κάποιος υφιστάμενος του του είχε κλέψει τη δόξα
και εκείνος δεν μπορούσε να το καταπιεί, ίσως πάλι η εικόνα φανέρωνε έναν
άνθρωπο που η κούραση,τα ξενύχτια και η σχεδόν αδιάκοπη εργασία του είχαν τσα-
κίσει το μυαλό.Συναδελφική κατανόηση, «ο καημένος ο Αθανασάκος, χάνει τον
κολλητό του σε τροχαίο,τα παίζει,τον φορτώνουν με τόνους ευθυνών στις οποίες δεν
μπορεί να ανταπεξέλθει,ποιος ξέρει μπορεί να έχει πρόβλημα με την γκόμενά του,
ίσως να έχει ξεκινήσει να πίνει λίγο παραπάνω,μπορεί να του έχουν δώσει στη ζούλα
και διεγιερτικά για να τα βγάλει πέρα,οι κατασχέσεις το κάνουν αυτό σε συναδέλφους
με απανωτές δύσκολες βάρδιες,…ο καημένος ο Αθανασάκος,τώρα θα ξαναγυρίσει
στο πόστο του αλλά όλοι θα ξέρουν πως την υπόθεση Τσαγκάρη την έλυσε ο
υπαστυνόμος Σπανός»,συναδελφική κατανόηση στα όρια της αδιαφορίας,άλλος ένας
μπάτσος που χτυπάει ταβάνι,δε βαριέσαι,όλοι έχουμε το ταβάνι μας το ζήτημα είναι
αν απλώς θα το ακουμπήσεις ή αν θα σπάσεις το κεφάλι σου πάνω σε αυτό.Ας είναι,
ο μισθός θα πέφτει βρέξει χιονίσει,ήταν απλά μια κακή στιγμή.
Δελτίο Ειδήσεων του Sun Channel
«Πολύ φοβάμαι πως υπάρχουν στελέχη της ΕΛ.ΑΣ τα οποία για να καλύψουν τα
λάθη τους και την ολιγορία που έδειξαν κατά τη διάρκεια των ερευνών για τις
επιχειρήσεις σκούπα στοχοποιούν λάθος ανθρώπους για χάρη εντυπώσεων.Ο γιός του
Βασίλη Τσαγκάρη είναι ένας ικανότατος επιχειρηματίας που δεν έχει δώσει ποτέ το
παραμικρό δικαίωμα,υποθέτω πως γνωρίζετε την έντονη φιλανθρωπική του δράση
στον Δήμο Νίκαιας,συσσίτια για άστεγους,πολιτιστικές εκδηλώσεις,δωρεάν προβολές
σε κινηματογράφους για άνεργους.Ουδέποτε ανακατεύτηκε με τις επιχειρήσεις του
πατέρα του όλη η Ελλάδα το ξέρει αυτό,κι έτσι τι έχουμε τώρα;Δύο μπράβους της
νύχτας,κάποιους επίορκους αστυνομικούς, ένας εξ αυτών δολοφονείται χωρίς να έχει
βρεθεί το όπλο του φόνου θυμίζω,και τον Βασίλη Τσαγκάρη να έχει συνδεθεί με όλα
αυτά χωρίς ωστόσο να υπάρχουν αδιάσειστα στοιχεία και να παραμένει ασύλληπτος»
Ο Γρηγόρης Καπάτος εντελώς ήρεμος αλλά με σταθερή φωνή και με ύφος ανθρώπου
που γνωρίζει πάρα πολύ καλά το αντικείμενό του,ο δημοσιογράφος ειδοποιείται από
το κοντρόλ ότι μπορεί να καθυστερήσει τις διαφημίσεις για ένα λεπτό αφού το τμήμα
μάρκετινγκ του σταθμού έχει κάνει ειδική συνεννόηση με τους χορηγούς.
-Κύριε Καπάτο ο Εισαγγελέας αποφάσισε τη σύλληψη,καμία διάθεση κόντρας από
τον δημοσιογράφο μια πάσα για να μπορέσει ο Καπάτος να κάνει μια ακόμα επίδειξη
δυνάμεων.
-Δεν είναι δουλειά μου να κρίνω τον Εισαγγελέα εγώ σας λέω αυτά που γνωρίζω και
αυτά που γνωρίζω είναι πως ο Βασίλης Τσαγκάρης ήταν απλώς ο εργοδότης του
φερόμενου ως φονιά του αστυνομικού,αυτό δεν τον κάνει δολοφόνο
-Υπάρχουν μάρτυρες για στημμένα παιχνίδια και για εμπόριο αναβολικών, ο
δημοσιογράφος περιμένει τη διακοπή για διαφημίσεις
-Λίγο αργά δεν το θυμήθηκαν;
-Υποστηρίζουν ότι υπήρξαν θύματα εκβιασμού και απειλήθηκαν αυτοί και οι
οικογένειές τους.
-Αυτά μένει να τα δούμε στη δίκη…
-Ας πάμε τώρα σε ένα διάλειμμα για τις απαραίτητες διαφημίσεις και ξαναγυρίζουμε
στην πολύ ανδιαφέρουσα κουβέντα που έχουμε με τον κύριο Γρηγόρη Καπάτο.
-Δεν θα αργήσουμε πολύ,έχω πάρα πολύ δουλειά απόψε,ο Καπάτος κοιτάζει το ρολόϊ

680
του μόλις πέφτει το πρώτο σποτ,τον δημοσιογράφο ούτε που τον νοιάζει.
Δημαρχείο Πειραιά-Γραφείο Δημάρχου
Ο Θωμάς Αναστασιάδης έχει πιεί το δεύτερο ποτήρι ουϊσκυ και πολύ θα ήθελε να
γεμίσει το τρίτο αλλά ξέρει πως οι συνομιλητές του έχουν ήδη σχηματίσει άσχημη
γνώμη γι’αυτόν,αισθάνεται μισομεθυσμένος.Ο πιο νέος από τους συνομιλητές ένας
άνδρας λίγο πάνω από τριάντα με μαύρα μαλλιά καλοχτενισμέμνα προς τα πίσω φο-
ράει γυαλιά με χρυσό σκελετό,ένα πανάκριβο σκούρο μπλέ κοστούμι και παίζει στα
δάχτυλά του έναν επίσης πανάκριβο στυλό,ο Αναστασιάδης δεν θα ένοιωθε καμία
έκπληξη αν του έλεγαν πως ο άνδρας αυτός δεν είχε χαμογελάσει ποτέ στη ζωή του.
Ένας «φονιάς» εταιρείας οικονομικών συμβούλων,μπορεί να μην ήταν ακόμα
επικεφαλής αλλά σίγουρα ο δρόμος για κάτι τέτοιο έμοιαζε στρωμένος.
-Όπως καταλαβαίνετε κύριε Αναστασιάδη δεν έχουμε πάρα πολύ χρόνο μπροστά μας,
οι εκλογές πλησιάζουν και είναι κοινό μυστικό ότι θα τις χάσετε,το ζήτημα λοιπόν
είναι πως θέλετε να χάσετε,υπάρχει ήττα «αξιοπρέπειας και συμπάθειας» και υπάρχει
και η πανωλεθρία,η συνεργασία σας θα φέρει το πρώτο είδος ήττας που είναι και το
επιθυμητό,έτσι δεν είναι;
-Στο κάτω κάτω για ένα δημαρχείο μόνο πρόκειται,συμπλήρωσε ο άλλος συνομι-
λητής.Αυτός ήταν γύρω στα σαράντα με ελάχιστα γκρίζα μαλλιά αρκετά πιο παχύς
από τον συνεργάτη του αλλά με το ίδιο άψογο ντύσιμο και με μια δερμάτινη τσάντα
που άνοιγε με συνδυασμό τοποθετημένη στα γόνατά του
Ούτε καν ένα «κύριε δήμαρχε»,δεν τον υπολόγιζαν,όπως δεν υπολόγιζαν κανένα
πιόνι κι αυτό ακριβώς απαιτούσαν τώρα από εκείνον,να γίνει το πιόνι τους.
-Μιλάμε για το μεγαλύτερο λιμάνι της χώρας κι ένα από τα σημαντικότερα λιμάνια
στο κόσμο,είπε εκείνος σε μια μάταιη προσπάθεια να διατηρήσει τη δύναμή του,
ακούστηκε αστείος ακόμα και στα ίδια του τ’αυτιά
-Η δουλειά μας είναι να ξέρουμε τι ακριβώς σημαίνει το λιμάνι,είπαν τα χρυσά
γυαλιά.Οι εποχές άλλαξαν κύριε Αναστασιάδη,έγιναν λάθη και τα λάθη στοιχίζουν,
εσείς έχετε εύκολη αποστολή,μας αφήνετε να ξεσκονίσουμε πρώτα και μετά να
λιώσουμε κάποιους καταχραστές και αργότερα καταθέτετε εναντίον τους,ένας πρώην
δήμαρχος που απλώς επέλεξε λάθος συνεργάτες
-Με άλλα λόγια τον έπιασαν κορόϊδο,η δερμάτινη τσάντα με ένα ειρωνικό χαμόγελο
ισχύος.
-Ούτε ο πρώτος,ούτε ο τελευταίος,τα χρυσά γυαλιά ανέκφραστα
-Και συνήθως ο αφελής που τη πατάει κολλάει επάνω του τη φήμη του «κατά βάθος
καλού και τίμιου ανθρώπου»,χέρια χαϊδευουν τη δερμάτινη τσάντα σα να θέλουν να
την ηρεμήσουν
Ο Αναστασιάδης δεν νοιάζεται πια για τις εντυπώσεις,γεμίζει το τρίτο ποτήρι και η
τσάντα δυσανασχετεί,ενώ τα χρυσά γυαλιά σχεδόν δεν αναπνέουν
-Έχετε μιλήσει και με κυβερνητικούς σωστά;ο Αναστασιάδης ρωτάει και αδειάζει με
μια γουλιά το μισό ποτήρι
Κανένας από τους δύο δεν απαντά,ο δήμαρχος αφήνει ένα πικρό γέλιο
-Περιμένετε να πιστέψω ότι αν συνεργαστώ και πουλήσω ανθρώπους με τους οποίους
έφαγα ψωμί και αλάτι,τους οποίους χτυπούσε φιλικά στη πλάτη η ίδια κυβέρνηση
που πουλάει τώρα εμένα,τότε θα μπορώ να ελπίζω για κάτι καλό στο μέλλον..
-Περιμένουμε να φανείτε λογικός,είπαν τα χρυσά γυαλιά
-Νέες επενδύσεις έρχονται, επενδύσεις που θα αποφέρουν τεράστια κέρδη στον Πει-
ραιά, τυγχάνει αυτές τις επενδύσεις να τις φέρνουν συγκεκριμένοι επιχειρηματίες με
όραμα,σχέδιο και κύρος,όχι ένα τσούρμο εργολάβοι με παρελθόν στη νύχτα, η
τσάντα μασάει λιγότερο τα λόγια της
-Κέρδη για όλους,τα χρυσά γυαλιά συνεχίζουν ανέκφραστα αλλά το υποννούμενο

681
γίνεται αντιληπτό.
-Ο Τζάφος θα μαλακώσει κι αυτό σας το εγγυώνται και ο κύριος Μακρής και ο
κύριος Παναγόπουλος,η τσάντα αποκτά κάπως πιο φιλικό χαμόγελο
-Τι λέτε,βάζετε και σε μας από ένα ποτήρι ουϊσκυ για να πιούμε στην υγειά των
κερδών για όλους που έρχονται; πρότειναν τα γυαλιά χωρίς να κουνηθεί έστω κι ένας
μυς του προσώπου.
-
Ο Παναγιώτης Πεφάνης ξυπνάει με πόνους και γκρίνια, η γυναίκα του τινάζεται κι
εκείνη από τον δικό της ύπνο και το περιοδικό της πέφτει από τα γόνατα,τον
πλησιάζει και του χαϊδεύει το φαλακρό κεφάλι,αλλά το τεράστιο χέρι του την απο-
μακρύνει και σχεδόν την ρίχνει κάτω, «η Μαριάννα γιατί δεν τηλεφώνησε;Γιατί δεν
εμφανίστηκε;».Η κυρία Πεφάνη έχει παγώσει κι έχει θυμώσει,έχει δώσει εκατό ευρώ
μπουρμπουάρ στη νοσοκόμα ώστε ο άντρας της να έχει ειδική περιποίηση και το
ευχαριστώ ποιο είναι; Ο Παναγιώτης Πεφάνης τρέμει,δεν είναι από τον πόνο, «λίγο
νερό σε παρακαλώ, από τον ψύκτη»,έχει μαλακώσει και με τον τρόπο του ζητά συγ-
γνώμη για το προηγούμενο σπρώξιμο,εκείνη είναι ακόμα θυμωμένη αλλά υπακούει.
Γιατί τρέμει;Ήξερε ότι παίρνει διεγερτικά για να αντέξει τα πολλά ξενύχτια,τα περισ-
σότερα από αυτά τα είχε μάθει από εκείνον τον αλήτη τον Τσαγκάρη τον καιρό που
δούλευαν μαζί,ο Παναγιώτης έτρεχε για όλους και για όλα,ακόμα και συνεντεύξεις
έπαιρνε από το υποψήφιο προσωπικό την ώρα που ο κοντός προμήθευε πουτάνες και
ναρκωτικά σε ανθρώπους της Ποδοσφαιρικής Ομοσπονδίας, σε αθλητές και σε
διάφορους παρατρεχάμενους,ήταν και ο Ζήσης στο κόλπο,η κυρία Πεφάνη συνειδη-
τοποιεί πως από τον θυμό που έχουν προκαλέσει αυτές οι δυσάρεστες αναμνήσεις
έχει προσπεράσει τον ψύκτη χωρίς να το καταλάβει.Πρώτα θα γεμίσει το δικό της
πλαστικό ποτήρι με παγωμένο νερό και θα καταπιεί μια ασπιρίνη.Μορφάζει από τη
δυσάρεστη γεύση, παίρνει ένα άλλο πλαστικό ποτήρι και το γεμίζει για τον άντρα
της.
-
Ο Έντι Κουμάνι και ο Νίκος-Νικολάκης-Τρούσιας,θέλουν να γίνουν κατανοητοί στα
βαποράκια της Ομόνοιας, της Βικτώριας, της Πλατείας Αμερικής και του Αγίου
Νικολάου.Ο Ντανήλ θα έπρεπε να είναι εκεί αλλά είναι απασχολημένος με τα
στοιχήματά του πράγμα που κάνει έξαλλο τον Κουμάνι.Το αφεντικό είναι σε κακή
διάθεση και το ζήτημα του ξεφορτώματος των παλιών μεταναστών και η εισαγωγή
στην «αγορά εργασίας» των νέων πιέζουν πολύ. «Τον μαλάκα τον κοντό να τον
ξεχάσετε»,ο Νικολάκης αυστηρός αλλά αυτός που τρομάζει είναι ο Έντυ και η εικόνα
του Ντανήλ. «Πράμα θα σας φέρουμε αργότερα,το αφεντικό αλλάζει τα πλάνα του κι
ετοιμάζει κάτι καινούργιο»,διαμαρτυρίες χαλαρές και αδύναμες τις περισσότερες
φορές αλλά αν χρειαστεί ο Νικολάκης και ο Εντυ έχουν πρόχειρες τις σιδερογροθιές
τα πτυσσόμενα γκλόπ τους ακόμα και τα πιστόλια τους.Μια ομάδα Αφρικανών κόβει
κίνηση στην πλατεία Βικτωρίας και οι περισσότεροι από τους πελάτες των γύρω
καφενείων διαφωνούν για το αν πρέπει να πάρει τη κατάσταση στα χέρια της η
Εθνική Φλόγα.Οι Αφρικανοί μοιάζουν ευδιάθετοι και πλησιάζουν νεαρά ελληνό-
πουλα για να ξεκινήσουν ψηστήρι αγοράς ξύλινων αγαλμάτων της πατρίδας τους,
ρολογιών και γυαλιών ηλίου, ενώ κάποιοι ποιο τολμηροί μιλούν και για «καλό
πράμα», «good stuff», σχεδόν όλοι οι νεαροί αρνούνται ευγενικά,το όλο αλισβερίσι
κρατάει περίπου ένα τέταρτο,στη περιοχή φτάνουν δύο μοτοσυκλέτες ΔΙ.ΑΣ και ένα
περιπολικό.Οι μοτοσυκλέτες καβαλάνε την πλατεία ενώ οι δύο αστυνομικοί του
περιπολικού βγαίνουν έξω με φανερή τη διάθεση για καυγά, «δεν είναι αυτοί οι δύο
κωλόμπατσοι που ερχόντουσαν συνήθως» παρατηρεί ένας φοιτητής από μια κοντινή
καφετέρια. Οι Αφρικανοί γελούν και σκορπίζουν προς όλες τις κατευθύνσεις, απόσ-

682
-τολή εξτελέσθη…σχεδόν.Οι μαύροι λάκισαν και ποιος έχει όρεξη να τους κυνηγάει
αλλά μια επίδειξη δύναμης είναι πάντα απαραίτητη,όχι μόνο για τους «βρωμιάρηδες
λάθρο» αλλά και για τα «άπλυτα κωλόπαιδα» που τους γλύφουν.Οι αστυνομικοί
χωρίζονται σε τρία ζευγάρια, αυτοί του περιπολικού πλησιάζουν και ζορίζουν δυο
νεαρούς Σύριους που κάθονται πάνω σε μια ψάθα,λίγες αδύναμες κλωστσιές στα
πόδια,άγριο ύφος,τρισάθλια αγγλικά και ένα «πέϊπερ γαμώ την Αλ Κάϊντα»,οι ΔΙ.ΑΣ
ασχολούναι με αυτούς που αράζουν στα σκαλιά που οδηγούν στον ηλεκτρικό, «άντε
μαζέψτε τους επιτέλους θα κολλήσουμε και τίποτα», η χοντρή εξηντάρα από την
τρύπα με τα χοτ ντογκ και τα σάντουϊτς προτρέπει με το στόμα γεμάτο.Μελαμψά
πρόσωπα από τα πεζοδρόμια των γύρω τετραγώνων παρακολουθούν τα όσα συμ-
βαίνουν χωρίς να σχολιάζουν. «Δεν είναι αυτοί οι αστυνομικοί που αγρίευαν αλλά
μετά τα μεσάνυχτα έπαιρναν λεφτά με πολιτικά, τι απέγιναν αυτοί;».
-
Ο Ντανήλ Ντιτιάνιν στο ραφτάδικο βιτρίνα της Ζωοδόχου Πηγής, ένα μάτσο λεφτά
στο χέρι του και κατόπιν πάνω στο πάγκο που διορθώνεται το στρίφομα ενός παλιού
σακακιού.Ο γέρο-ράφτης παίρνει τα λεφτά και ρίχνει μια ματιά στον Ρώσο.
-Σιγκούρο,είπε ξερά ο Ντιτιάνιν
-Ντανήλ,μη το παρακάνεις λεβέντη μου,ο γέρος με ψευτική στοργή και χαμόγελο
δηλητήριο,βάλε τα μισά ποτέ δεν ξέρεις τι γίνεται
-Σιγκούρο,επέμεινε ο Ρώσος και το μέτωπό του άρχισε να ιδρώνει
Ο ράφτης κατάλαβε πως ο πελάτης του είχε τις αμφιβολίες του αλλά η «αρρώστια»
του τις ξεπερνούσε,τζογαδόρος στο τελευταίο στάδιο,μάτια τελειωμένου και από-
φασισμένου για όλα.Ο γέρος σήκωσε απλώς τους ώμους του και πήρε έκφραση
ανύμπορου να νουθετίσει
-Πέμπτη κούρσα Ρέηντζερ,είπε
Ο Ρώσος έγνεψε «ναι» με το κεφάλι
-Άκουσα και για καινούργκιο,είπε,νέο και ντινατό…Λώρενς μου φαίνεται
Ο γέρος κουνάει τον δείκτη του και διαφωνεί
-Ναι Λώρενς λέγεται αλλά ακόμα κανένας δεν το έχει δει να τρέχει εδώ..
-Καζακσταν πρώτος,ο Ντανήλ σχεδόν φωνάζει αλλά ο γέρος παραμένει ατάραχος
-Καζακσταν είναι Καζακσταν και Ελλάδα είναι Ελλάδα λεβέντη μου, άσε να κάνει
κανα δυο κούρσες και θα σου πω εγώ αν είναι να ποντάρεις
Στον Ντανήλ δεν αρέσει αυτή η συμβουλή και η έκφρασή του το δείχνει
-Αν χάσεις το ποσό ανεβαίνει στα δεκαπέντε χιλιάρικα,θυμίζει ο ράφτης
Ο Ρώσος τον κοιτά σα να είναι έτοιμος να τον χτυπήσει
-Ξέρω
-Πόσο σου έχουν βάλει όριο θυμάσαι;
Ο Ντιτιάνιν σε άλλη περίπτωση θα είχε δώσει τέλος στη κουβέντα με μια ξανά-
στροφη,τώρα χώνει το χέρι του στη τσέπη του σακακιού του.
-Είμαι οκ,αρκέστηκε να πει
-Για πολύ λίγο ακόμα,επέμεινε ο γέρος,αν ο καθένας κάνει του κεφαλιού του τότε θα
γίνει μπουρδέλο το μαγαζί και ο κύριος Πεφάνης έχει κάνει κάποιες συμφωνίες τις
οποίες εμείς τηρούμε στο ακέραιο.
Ο Ρώσος ξύνει τη μύτη του και κοιτάζει το πάτωμα
-Άλλος στο ποδόσφαιρο,άλλος στις ιπποδρομίες,μην τα μπλέκουμε
-Σου ντώσω ντικό μας σιγκούρο,πρότεινε ο Ντιτιάνιν
Ο γέρος χαμογέλασε
-Μίλησα με τον Έντυ γι’αυτά αλλά ας μην τα μπλέκουμε,είπαμε υπάρχει συμφωνία,
αλήθεια αυτός ο καινούργιος ο μπρατσωμένος που ήρθε μαζί με τον Έντυ τι μέρος
του λόγου είναι;

683
Ο Ντανήλ Ντιτιάνιν σηκώνει αδιάφορα τους ώμους του και ο ράφτης βλέπει πως δεν
τρέφει και μεγάλη συμπάθεια για το «νέο αίμα», στην απέναντι γωνία το «νέο αίμα»
έχει καρφώσει τα μάτια του στο ραφτάδικο,ο Ντανήλ Ντιτιάνιν είναι πολύ ξαναμ-
μένος για να τον πάρει είδηση.
-
-Έχω γαμηθεί στα δρομολόγια κι ακόμα δεν έχω καταλάβει τι θα κάνουμε,η Γκέλυ
χτυπάει θυμωμένη το τιμόνι μόλις το φορτηγάκι σταματά έξω από την αποθήκη στην
25ης Μαρτίου στη Δραπετσώνα
-Θα τους ξεφορτωθούμε ρε κορίτσι,το αφεντικό είναι στο νοσοκομείο τι θες να γίνει
δηλαδή; ο άντρας που κάθεται δίπλα της είναι λίγο πάνω από 25,γυμνασμένος αλλά η
Γκέλυ έχει διαπιστώσει πως είναι τρομακτικά αργόστροφος και έχει και κάποιο
πρόβλημα στην ακοή αφού τις περισσότερες φορές απαντά στις παρατηρήσεις της με
ένα «εε» ή με ένα «τι είπες;»
Κατεβαίνουν από το φορτηγάκι και ανοίγουν τη πίσω πόρτα,μελαμψά πρόσωπα
σκυθρωπά.
-Τι είναι ντο;ρωτάει ο πρώτος που κατεβαίνει
-Ντο μόνο για λίγο,άντε τελειώνετε μη μας πάρει και κανένα μάτι,απαντά η Γκέλυ,ρε
Δάμο έχε το νου σου
Ο Δάμος ρίχνει ματιές με σοβαρό ύφος αλλά η Γκέλυ είναι σίγουρη ότι και ένας
έλέφαντας να πέρναγε δίπλα του δε θα έδινε σημασία,απόρησε ποιο ήταν το προσόν
που τον ενέταξε στο προσωπικό του Πεφάνη.Η κοπέλα ανοίγει τη μεγάλη πόρτα της
αποθήκης και κάνει νόημα στους αλλοδαπούς να περάσουν μέσα,εκείνοι κοιτάζονται
μεταξύ τους και είναι διστακτικοί,τρείς-τέσσερεις περαστικοί εμφανίζονται και παρα-
τηρούν χωρίς ιδιαίτερο ενδιαφέρον «φτηνά χέρια» για εργολάβους που θα αναλάβουν
τα έργα ενόψει των δημοτικών εκλογών, «ποιος νοιάζεται για μια ακόμη αδήλωτη
εργασία».
-Τελειώνετε λέμε,προστάζει η Γκέλυ,και να δούμε που θα σας πάω μετά,αλλού
ξεκινάμε και αλλού καταλήγουμε
Οι αλλοδαποί μπαίνουν στη αποθήκη, στρωμένες κουβέρτες αλλά όχι όλες με μαξι-
λάρια,είναι κουρασμένοι και πεινασμένοι,δεν έχουν δυνάμεις να διαμαρτυρηθούν.
-Αύριο;ρωτάει ένας από αυτούς
Η Γκέλυ νομίζει ότι έχει καταλάβει,και συμφωνεί με κούνημα του κεφαλιού
-Αύριο! Απαντά και μόλις ο τελευταίος αλλοδαπός μπει στην αποθήκη κλείνει με
δύναμη την πόρτα.Το στήθος της την ενοχλεί και δεν οφείλεται στη κούραση
-Έχουν απαιτήσεις τα πιθήκια,εμ τους κάναμε ανθρώπους εμ βιάζονται να φύγουν,
σχολιάζει ο Δάμος και κάθεται στη θέση του συνοδηγού. Κάτσε να πάνε στην Ιταλία
και στο Βέλγιο ή στη Γαλλία και να τους μπει το αγγούρι στο κώλο,μετά θα λένε
Πεφάνης και θα κλαίνε
Ο Δάμος ετοιμάζεται να ανάψει τσιγάρο, το στήθος της Γκέλης καίει
-Σβήσ’το, προστάζει
Ο Δάμος την κοιτάζει αιφνιδιασμένος και δείχνει με το βλέμμα του το τσιγάρο
-Ναι αυτή τη μαλακία,η Γκέλυ δεν έχει όρεξη για κουβέντα,με ενοχλεί ο καπνός
-Μα θα ανοίξω παράθυρο,εξηγεί ο Δάμος
-Ρε αγόρι μου κάνε αυτό που σου λέω,δε μπορώ τον καπνό,κουφός είσαι;
-Ε;
-Στο διάολο!
Η κοπέλα κάθεται στη θέση του οδηγού αλλά θέλει κάπου δέκα δευτερόλεπτα για να
αποφασίσει να βάλει μπρος.Χτυπάει το κινητό της,είναι ο Ροντήρης,το σηκώνει και
προσπαθεί να είναι ευγενική
-Κορίτσι μου ξεμπερδέψαμε με αυτόν τον τσόγλανο τον Τσαγκάρη,θα κανονίσουμε

684
τίποτα για μέσα στην βδομάδα;
-
-Κλήση για να παρουσιαστείς στον Εισαγγελέα Διαφθοράς και μου λες ότι «δεν
τρέχει τίποτα»
Ο Νιαράκης ρίχνει μια προσεκτική μπουνιά στον τοίχο του γραφείου του αλλά ο
Τερζίδης δεν ξαφνιάζεται
-Όλους τους φωνάζουν,εξήγησε,μέσα σε όλους κι εγώ,ασφαλώς δεν τρέχει τίποτα
αλλά με όλη αυτή τη σκόνη που σηκώθηκε για τον Βασίλη ψάχνουν να βρούν ακόμα
και συγγενείς του δεκάτου βαθμού.
Ο Τερζίδης ετοιμάζεται να ξετυλίξει μία ακόμη γκοφρέτα,ο Νιαράκης τον αγριο-
κοιτάζει.
-Ξέρεις τι σημαίνει αυτό;
-Τι να σημαίνει μωρέ; Δεν έχουν τίποτα!
Ο Τερζίδης δοκιμάζει και πάλι το ξετύλιγμα και εισπράττει ένα ακόμα αγριοκοίταγ-
μα.
-Εγώ άλλα έχω μάθει από τη ΓΑΔΑ μαλάκα μου,ο Νιαράκης δαγκώνει το κάτω
χείλος του,έχουν ένα κάρο cd και dvd στα χέρια τους από τους δύο μπράβους κι από
τους δικούς μας που τσάκωσε το Εσωτερικών.Ξέρεις πόσος κόσμος είναι μέσα;
Ο Τερζίδης βάζει αργά τη γκοφρέτα πίσω στη τσέπη του σακακιού του,τα μάτια του
Νιαράκη δείχνουν να μαυρίζουν και να κοκινίζουν ταυτόχρονα.Ο Τερζίδης περιμένει
να ηρεμίσει λίγο ο υπαστυνόμος
-Αυτοί που είναι μέσα,είναι πολίτες υπεράνω υποψίας,εξήγησε όσο πιο μαλακά
μπορούσε,άρα θα το κάνουν αβαβά για να μην εκτεθούν σημαίνοντα πρόσωπα.Ξέρεις
τι θα γίνει αν βγούν στη φόρα τα ονόματα;Στην Ελλάδα είμαστε ειδικοί και στην
κάλυψη σκανδάλων και στην…αμνησία.Και μάθε και κάτι άλλο,αν πραγματικά
ήθελαν να πιάσουν τον Μπίλαρο θα το είχαν κάνει,τους εκβιάζει και γι’αυτό την
κοπάνησε με δόξα και τιμή,αν τον βρουν εμένα να με χέσεις.
Ο Τερζίδης μοιάζει ικανοποιημένος μετά τον μίνι λόγο του
-Αυτό που λες σημαίνει και κάτι άλλο,είπε ο Νιαράκης,ότι στη περίπτωση που θα
σκεπάσουν τα μεγάλα σκατά θα φροντίσουν να μαζέψουν τα μικρά κουραδάκια για
να ικανοποιήσουν έστω και στο ελάχιστο το κοινό αίσθημα.Σκοτώθηκε μπάτσος,
ξέρεις για τι πράγμα μιλάμε; Το Αρχηγείο θα ασχολείται μέρα νύχτα για να προβάλει
την πάταξη της διαφθορας στο Σώμα,δεν έχει σημασία τι θα πετύχει τελικά,μπορεί να
σταματήσει στον Τσουκιά και στους Αγγέλου ακόμα και σε καναδυο αστυφύλακες
του κώλου που έκαναν τα στραβά μάτια,μπορεί να πέσουν μερικές διαθεσιμότητες να
γίνουν και άλλες τόσες Ένορκες Διοικητικές Εξετάσεις για να καβλώσουν τα ΜΜΕ,
αλλά κάποιος θα την πληρώσει,γι’αυτό να είσαι σίγουρος
Ο Τερζίδης ξεροκαταπίνει
-Δεν έχουν κάτι εναντίον μου,μουρμούρισε
-Οι μάρτυρες κατηγορίας φυτρώνουν σαν μανιτάρια τώρα που δεν έχουν τίποτα να
φοβηθούν,του θύμισε ο Νιαράκης,πόσο καλά έχεις καλυμμένο τον κώλο σου;
Ο Τερζίδης δείχνει να σκέφτεται λίγο κι αυτό δεν αρέσει καθόλου στον υπαστηνόμο
που νοιώθει πως πρέπει να ανακρίνει σα να έχει μπροστά του κάποιον ύποπτο.
-Τι με κοιτάς;
Ο Τερζίδης νοιώθει όντως ύποπτος..
-Μαίηλ δεν…δεν πρέπει να έχουμε και….
Άλλη μια μπουνιά στον τοίχο κι αυτή τη φορά πιο δυνατή
-Να παρακαλάς να μην ελέγξουν σκληρό δίσκο και κλήσεις από το κινητό σου
-Έχω ένα με Πακιστανικό νούμερο από….
-Δε με νοιάζει ρε, ξεφορτώσου ότι μπορείς,είμαι παντρεμένος με την ξαδέλφη σου ή

685
θα πρέπει να στο θυμίσω κι αυτό;Τις μαλακίες τις δικές σας θα πληρώσω;
Ο υπαστηνόμος Νιαράκης ξεφυσά και σκέφτεται πως οι σχέσεις του με τον Πανα-
γιώτη Πεφάνη ίσως θα πρέπει να τοποθετηθούν πάνω σε νέα βάση.
-
Ο Λουκάς Τουλιάτος συνειδητοποιεί δύο πράγματα, 1) το στομάχι του τον έχει τσα-
κίσει επειδή από το πρωί δεν έχει φάει σχεδόν τίποτα και το έχει γεμίσει μόνο με
σκέτους καφέδες και 2) Έχει δεχθεί τη μία έκπληξη μετά την άλλη τις τελευταίες
μέρες ύστερα από τη πρόταση που το έγινε για την προεδρία της ΕΠΟ.Ο Κοσμάς
Καρζής από την άλλη άκρη της τηλεφωνικής γραμμής είναι και σαφής και υπερ-
βολικά αναιδής όπως το συνηθίζει.
-Πως το έλεγε εκείνο το αρχίδι ο Μπους… «ή είσαι μαζί μας ή είσαι εναντίον μας»
«Φαντάζεται τον εαυτό του κάτι σαν πρόεδρο των ΗΠΑ ο τρελαμένος καργιόλης»
αλλά ο Παναγόπουλος αλλιώς του τα είχε πεί, αλλιώς του τα είχε πει και ο Γαλανός.
Κανονικά θα έπρεπε να μιλάει με τον Ιάκωβο Μακρή, κανονικά θα έπρεπε να
μαγειρεύει διορισμούς και κληρώσεις διαιτητών παρέα με τον πρόεδρο της ΚΕΔ,
κανονικά θα έπρεπε να παζάρευε μίζες από χορηγούς για το επόμενο φιλικό παιχνίδι
της Εθνικής,κανονικά θα έπρεπε να είναι σε ένα από τα κρυφά δωμάτια στο Joyride
και να πηδούσε μία από τις αλλοδαπές στριπτιτζούδες του Πεφάνη.Ο Κοσμάς Καρζής
μαζί με τους συμμάχους του έχουν βρεί τη δική τους Αλ Κάϊντα
-Λουκά κοιμήθηκες; τέρμα οι σκέψεις, τέρμα οι απορίες, επιστροφή στην πραγμα-
τικότητα.
-Η συζήτηση αυτή κακώς γίνεται,ο Τουλιάτος ξεροβήχει για να βοηθήσει το σάλιο
του να δουλέψει καλύτερα,ειδικά μετά από όσα μας έχετε σούρει εσύ μαζί με τον
Χριστοδούλου και με τους καυλωμένους τους ΠΑΟΚτσήδες,οι οποίοι είναι και
αχάριστοι,δικός μας ήταν και ο Περιφερειάρχης και ο Μακεδονίας-Θράκης που
καθάρισαν για τα δύο υπερσύγχρονα προπονητικά κέντρα.
-Λουκά μου,ο Καρζής με αλήτικο τόνο στη φωνή,τα κέντρα δεν έχουν καν αρχίσει κι
επίσης δεν είναι κέντρα του ΠΑΟΚ αλλά της πόλης,ακόμα να σου θυμίσω τι
πιστολιές έχουν φάει τα καρντάσια με τους αρχιδιαιτητές και την αυλή τους που μας
βάζετε στο σβέρκο κάθε χρόνο,όσο για τους δικούς σας κοιτάχτε να τους μαζέψετε
λίγο γιατί τα κουμούνια τους έχουν τσακίσει στις εφημερίδες τους μ’εκείνη την υπό-
θεση για τις μίζες στο δήμο
-Μαλακίες,μουρμούρισε ο Τουλιάτος κι ένα ακόμα γουργουρητό στο στομάχι έκανε
την εμφάνισή του,γράφουν για να γράφουν,ο φιλαράκος σου ο υπουργός τι σου λέει;
Προσπάθεια του Τουλιάτου να ισοφαρίσει σε μαγκιά τον συνομιλητή του, πρέπει να
δείξει ότι ξέρει πρόσωπα και καταστάσεις,ξαναθυμάται τις συμβουλές του Μάριου
Παναγόπουλου,ξαναθυμάται το σχεδόν ανήσυχο βλέμμα του Στέλιου Γαλανού,ξανα-
θυμάται το ρεπορτάζ για την απόπειρα δολοφονίας του Πεφάνη,ήρθε η ώρα να
θυμηθεί τη δική του οικογένεια,το τελευταίο γουργουρητό σχεδόν τον έσφαξε.
-Σκέψου μερικά πράγματα που σου είπα κι όσο για τον αγαπημένο σας τον χοντρό,
τραβηχτείτε λίγο στην άκρη καλό θα σας κάνει
Δυο σύντομες ανάσες αλλά παρ’όλα αυτά στο κεφάλι του Τουλιάτου εισβάλει μια
ομίχλη, «δε χάνεις τον έλεγχο,πας για πρόεδρος της γαμημένης ΕΠΟ και έχεις τις
πλάτες του νούμερο 1 διαπλεκόμενου μεγαλοεργολάβου,ο πρώην φυλακισμένος λαθ-
ρέμπορος καυσίμων απλώς πουλάει μούρη»
-Ο φίλος σου ο καναλάρχης τον γλυκοκοιτάζει πάντως, «έτσι μπράβο,να μη νομίζει
πως έχει να κάνει με άλλον έναν υπαλληλάκο»,θα δούμε τι σπόρια θα πάρει η ομάδα
του στο μέλλον,ή κάνεις πως δεν το ξέρεις;
-Ειδήσεις θα δεις απόψε;ρώτησε ο Καρζής
Ο Τουλιάτος δεν καταλαβαίνει την ερώτηση αλλά δε θα κάνει άλλες ερωτήσεις και ο

686
ιδιος.
-Να δεις,ο Καρζής σχεδόν προστάζει.
-
Ο δημοσιογράφος του SUN Channel με μια έκφραση που συνδυάζει προσποιητή
ανησυχία, προσποιητό τρόμο, και προσποιητή αποφασιστηκότητα,το μοντέλο αυτό
πουλάει ήδη από το 1990 με τον πόλεμο στο κόλπο,ειδήσεις βιντεοπαιχνίδι, εγκλή-
ματα που για να «πουλήσουν» πρέπει να παρουσιάζονται σαν αποσπάσματα από
πίστα του Grand Theft Auto,3,2,1 πάμε, «Σοκ από την επίθεση με γκαζάκια στο σπίτι
του Βάσου Κυρίτση μέλους της Κεντρικής Επιτροπής Διαιτησίας…μπλα μπλα μπλα,
πριν μία ώρα περίπου…μπλα…μπλα…μπλα,ανάστατοι οι γείτονες..μπλα μπλα μπλα,
ενώ κάποιοι από αυτούς υποστηρίζουν πως τις τελευταίες μέρες είχαν εντοπίσει δύο
άντρες να παρακολουθούν συχνά το σπίτι του κυρίου Κυρίτση,οι άντρες αυτοί δεν
είχαν εμφανιστεί ποτέ πριν στη γειτονιά,και παρόλο που οι περιγραφές δεν είναι
ακριβείς αφου…μπλα, μπλα, μπλα, πρόκειται για άντρες ηλικίας γύρω στα 30 με 35,
σύμφωνα με τις ίδιες μαρτυρίες ήταν γεροδεμένοι...θέλετε να μας μιλήσετε;»,το χέρι
σηκώνεται για να αρνηθεί,σκυφτό κεφάλι,φαλακρός ηλικιωμένος,καλές οι μαρτυρίες
αλλά όχι με το πρόσωπο στη κάμερα,πίσω στο στούντιο ύστερα από μακρινά πλάνα
γειτόνων κι ένα τελευταίο από τα γραφεία της ΕΠΟ,όχι άλλο ένα κοντινό στα
κομμάτια από ένα γκαζάκι και από τη πυλωτή στην οποία βρισκόταν το αυτοκίνητο
του Κυρίτση που έπαθε τη μεγάλη ζημιά,τώρα πίσω στο στούντιο, «Ο Βάσος
Κυρίτσης είναι ένας από τους κορυφαίους διαιτητές του Ελληνικού Πρωταθλήματος
και όχι μόνο, αφού έχει σφυρίξει παιχνίδια ευρωπαϊκών κυπέλλων,καθώς και
παιχνίδια εθνικών ομάδων,οι φιλικές σχέσεις που διατηρούσε με τον πρώην πρόεδρο
της ΕΠΟ Στέλιο Γαλανό καθώς και η επιείκεια με την οποία είχε αντιμετωπίσει λαν-
θασμένες αποφάσεις συναδέλφων του είχαν δημιουργήσει δυσαρέσκεια στις ηγεσίες
αρκετών ΠΑΕ.Ωστόσο σύσωμη η Σούπερ Λήγκα καταδίκασε με ανακοινωσή που
εξεδωσε πριν από λίγο την επίθεση κατά του κυρίου Κυρίτση».
Screen Channel
«Καμία φωτογραφία του Κοσμά Καρζή και καμία αναφορά στους διαπληκτισμούς
που είχε με τον Κυρίτση,δε με νοιάζει τι θα πουν,ο Χριστοδούλου και το κανάλι του
ας κάνουν ότι θέλουν»,οι εντολές του διευθυντή σύνταξης είναι σαφής.Ο Κοσμάς
Καρζής δεν υπάρχει,ο βασικός ύποπτος είναι ο φυγάς Βασίλης Τσαγκάρης αλλά πως
γίνεται να κανονίζει μαφιόζικες επιθέσεις όταν τον ψάχνει όλη η ΕΛ.ΑΣ. Μικρό
ρεπορτάζ γύρω από την κατάσταση της υγείας του Παναγιώτη Πεφάνη, «να
ευχηθούμε κι εμείς με τη σειρά μας περαστικά» ο παρουσιαστής του δελτίου δε δίνει
φράγκο και ξαναγυρίζει στον υπεύθυνο του αθλητικού τμήματος, «ο υφυπουργός αθ-
λητισμού σκέφτεται σοβαρά την περίπτωση αναβολής της επόμενης αγωνιστικής», ο
παρουστιαστής του δελτίου δεν δίνει δεκάρα, «όλοι βέβαια εκτιμούν ότι αν μέσα στις
επόμενες ώρες συλληφθεί ο Βασίλης Τσαγκάρης τα πράγματα θ’αλλάξουν,θελήσαμε
να μιλήσουμε και με τον προσωρινό πρόεδρο της ΕΠΟ τον κύριο Λουκά Τουλιάτο
αλλά αρνήθηκε ευγενικά γιατί όπως είπε το πρόγραμμά του είναι υπερφορτωμένο και
βρίσκεται σε συνεχή επικοινωνία με τον κύριο Στέλιο Γαλανό»,ο παρουσιαστής του
δελτίου δεν δίνει δεκάρα.
-
Ο Ιάκωβος Μακρής δεν είναι ανήσυχος,είναι θυμωμένος
-Η αναβολή κάνει ζημιά σε όλους,όχι μόνο στη δική μου ομάδα και στο κάτω κάτω
τα γκαζάκια είναι πρόβλημα της δικαιοσύνης, μας περιμένουν ευρωπαϊκά παιχνίδια,
δε μπορώ να έχω τους παίκτες να κάθονται.
Η φωνή στην άλλη γραμμή ατάραχη,η κοπέλλα δε δείχνει να εντυπωσιάζεται από τον
συνομιλιτή της, ο Μακρής την φαντάζεται με συντηρητικό κότσο και ξινό ύφος «γα-

687
-μημένοι δημόσιοι υπάλληλοι σε υπουργικά γραφεία που πουλάνε εξουσία και ύφος»
-Ο υπουργός θα μιλήσει μαζί σας όποτε μπορεί κύριε Μακρή
-Θα περιμένω να με πάρει,το τηλέφωνο κλείνει, η εικόνα του κότσου και του ξινού
ύφους εξαφανίζονται.
Γραφείο Υπαρχηγού ΕΛ.ΑΣ
Ο Μυλόπουλος νοιώθει ένα δυνατό τσούξιμο στα μάτια, ο Διοικητής Ασφάλειας
Αττικής δίνει την εντύπωση πως μόλις έχει βγεί μαζί με τη στολή του από το καθα-
ριστίριο,ο Ασημάκης κουβαλάει τα χρόνια υπηρεσίας του με μεγάλη δυσκολία και ο
υπαρχηγός χαϊδεύει απαλά με τα δάκτυλά του τις άκρες ενός χρυσού χαρτοκόπτη.
-Θα φύγεις ένδοξα Τάσο, είπε στον Ασημάκη με κλεισιμο ματιού, αύριο θα μιλήσουν
και στο Screen και στο Sun ο Αρχηγός μαζί με τον Υπουργό
Ο Ασημάκης κοιτάζει το καλογυαλισμένο γραφείο του υπαρχηγού,υπολογίζει ότι θα
πρέπει να είναι πανάκριβό,κι αυτός και ο αρχηγός έδιναν τα ρέστα τους για την καλή
εικόνα η οποία ξεκινούσε από την επίπλωση των γραφείων και τελείωνε στην επικοι-
νωνιακή πολιτική με τα ΜΜΕ.
-Ιδιαίτερη αναφορά βέβαια και στην αγαπημένη μας Διεύθυνση Πειραιά,συνέχισε ο
υπαρχηγός που τώρα πέρασε από το χάϊδεμα στο τρίψιμο του χαρτοκόπτη,η οποία
παρά την ανικανότητα του δημάρχου αυτής της πόλης πήρε πρωτοβουλιές κι έδρασε
αποφασιστικά για την καταπολέμηση του εμπορίου ναρκωτικών στις γειτονιές γύρω
από το λιμάνι
Ο Μυλόπουλος χαμογελά,ο Ασημάκης βαραίνει κι άλλο ο Διοικητής Ασφάλειας έχει
μετατραπεί σε ανθρώπινη κορνίζα.
-Η ιστορία τελείωσε σχεδόν όπως θα θέλαμε αλλά όπως καταλαβαίνετε δε μπορεί να
την προχωρήσουμε άλλο,για την ώρα,στου Μαξίμου κάποιοι κοντεύουν να πάθουν
έλκος κι έχουν και βεβαρυμένο παρελθόν υγείας οπότε..
Οι «κάποιοι στου Μαξίμου» σίγουρα έχουν στην παρέα τους και τον Αρχηγό,ο
Μυλόπουλος δεν νοιώθει έκπληξη που δεν τους ενημερώνει ο ίδιος,σε τέτοιες περιπ-
τώσεις ο καλός υπαρχηγός είναι λαχείο και το «λαχείο» έχει αρπάξει την ευκαιρία.
-Η συμμορία του Τσαγκάρη έχει συλληφθεί σχεδόν όλη,αλλά αυτό που έχει σημασία
είναι πως βγάλαμε ένα αγκάθι το οποίο για να πούμε και την αλήθεια δεν βαλάμε
εμείς στα πλευρά μας,το τρίψιμο στον χαρτοκόπτη δυναμώνει.Οι μαλάκες οι αρισ-
τεροί θα κράξουν μερικές μέρες αλλά κι αυτό θα τελειώσει,σε λίγο καιρό θα έχουμε
νέα οικονομική αξιολόγηση από τους Ευρωπαίους φίλους μας και θα βρουν νέο θέμα
για να ασχοληθούν.
Ο Ασημάκης δεν αντέχει άλλη κυβερνητική ατζέντα
-Το Εσωτερικών Υποθέσεων θα φροντίσει να μην πάρει και τόση έκταση το ζήτημα
των βρώμικων έτσι ώστε με τον μακαρίτη τον Καπετανίδη να μπει κι εκεί μία τελεία.
Ο Ασημάκης βλέπει dvd με πρόσωπα που δεν αγγίζονται,η φαντασία του όμως δεν
μπορεί να δουλέψει και τόσο καλά.
-Η απόπειρα δολοφονίας του Πεφάνη έχει λεκιάσει τον Τσαγκάρη οπότε κι από εκεί
είμαστε λευκοί,επιτέλους ο Διοικητής Ασφάλειας μιλάει
-Δεν έχουμε πιάσει κανέναν,του θύμισε ο Ασημάκης,αυτό…
-Αυτό μπορούμε να το φορτώσουμε αρχικά στον Δαρατζή,απλώς θα ψάχνουμε για…
συνεργάτε αλλοδαπούς φονιάδες,η γνωστή διαδικασία,ξεκαθάρισμα λογαριασμών με
ξένα όπλα, ο ατσαλάκωτος Διοικητής απόλυτα ικανοποιημένος
Ο Ασημάκης κοιτάζει τον Μυλόπουλο,ίδια ικανοποίηση και από την Διεύθυνση
Πειραιά, συνεργάτες αλλοδαποί, η Γιούροπολ θα ψάχνει αλλά δε θα χάσει και τον
ύπνο της,τα «όπλα» που πήγαν να φάνε τον Πεφάνη μπορεί να έχουν φύγει από τη
χώρα, ο Τσαγκάρης καλό είναι να μην συλληφθεί ακόμα και ο Πεφάνης για άγνωστο
λόγο κρατάει μόνο τον ρόλο του θύματος δολοφονικής απόπειρας.

688
-Ο δικός σας όσο πάει και κερδίζει έδαφος, ο Υπαρχηγός απευθύνεται στον
Μυλόπουλο και ο δεύτερος μαντεύει ότι εννοεί τον Τζάφο, έμαθα ότι μιλάει αυτή την
εβδομάδα στο συνέδριο των μικρομεσαίων επιχειρηματιών του Πειραιά, του το
αναγνωρίζω, ο άνθρωπος έχει χάρισμα…και πλάτες βέβαια αλλά κυρίως χάρισμα, και
αν θες τη γνώμη μου Μένιο πολύ καλά κάνατε και τινάξατε από το σβέρκο σας
αυτούς τους ηλίθιους τους Μανιάτες.
Κόμπος στο λαιμό για τον Ταξίαρχο, «ο Υπαρχηγός ίσως έχει ακούσει κάτι, ή ακόμα
χειρότερα ίσως να ξέρει, ωστόσο δε δείχνει να νοιάζεται και τόσο,καλό δεν είναι
αυτό; Κανένας δεν ανακάτεψε τα σκατά και μάλλον δε θα το κάνει και τώρα, η μπόχα
θα σπάσει ρουθούνια και όπως και στη περίπτωση των dvd που βρέθηκαν στα χέρια
της συμμορίας Τσαγκάρη μερικά πράγματα τα αφήνεις εκεί που τα βρήκες κι απλώς
έχεις το νου σου,όλα είναι θέμα χειρισμού και διπλωματίας ειδικά όταν πρόκειται για
ανώτατους αξιωματικούς και χρυσά γαλόνια.» Ο Μυλόπουλος χαμογελάει αλλά από
μέσα του «ο μαλάκας ο Αθανασάκος θα τελειώσει πριν καλά καλά το καταλάβει.».
-Ήταν και είναι ακόμα δύναμη στον Πειραιά,είπε σηκώνοντας τους ώμους, όλοι οι
δήμαρχοι τους καλοπίανουν,και ο Κώστας το ίδιο θα κάνει κάποια στιγμή,ειδικά αν
στον δεύτερο γύρο συμμαχήσει στα κρυφά η Εθνική Φλόγα,στη περιοχή των Μανια-
των έχουν πολλούς ψηφοφόρους
Το τρίψιμο του χαρτοκόπτη συνεχίζεται,το ίδιο και η ναυτία του Ασημάκη που
κοιτάζει το ρολόϊ του,θέλει να γυρίσει στο σπίτι του,θέλει να κοιμηθεί,θέλει να
ξεχάσει.
-Ένα δεύτερο κομμάτι το οποίο θέλω να πιάσουμε Μένιο,είπε μαλακά ο Υπαρχηγός,
δημοτικές εκλογές είναι και όσο βάρος ήταν να δοθεί δόθηκε,αν θες και την άποψη
μου καλώς θα τα βρει ο Τζάφος με κάποιους από τους ψηφοφόρους της Φλόγας,
ειδικά αυτούς που θα μπορούσε να πάρει με το μέρος της η Δεξιά,τους μετριοπαθείς
που στο βάθος δεν έχουν ιδέα τι στο διάολο ψηφίζουν
Ο Μυλόπουλος χαμογελά σα να λέει «συνεχίστε»
-Το πρόβλημα μας είναι πως δεν…δεν θέλουμε να φαίνεσαι ιδιαίτερα, πώς να το πω,
κοντινός τους!
Ο Μυλόπουλος χαμογελά σα να λέει «καταλαβαίνω», ο Ασημάκης χαμηλώνει το
βλέμμα σα να λέει «σας σιχάθηκα».
-Έχω συνεννοηθεί τόσο και με το Screen όσο και με το Sun για αυριανά πλάνα στις
γειτονιές του Πειραιά γύρω από το λιμάνι, θα ήθελα να μας διαθέσεις κανα δυο
αξιωματικούς σου για να πουν μια κουβέντα,ο Υπαρχηγός επιτέλους παρατάει τον
χαρτοκόπτη
-Ο υπαστηνόμος Σπανός είναι ο πιο κατάλληλος,είπε ο Μυλόπουλος
-Πάει φουλ για προαγωγή,πρόσθεσε ο Διοικητής Ασφάλειας,άλλος μας έκανε άνω
κάτω άλλος θα πάρει τα γαλόνια
Ο Μυλόπουλος χαμογελά σα να λέει «δε φαντάζεστε πόσο το χαίρομαι».
-
Η έκφρασή του δείχνει ηρεμία αλλά ένα είδος λαχτάρας υπάρχει στα μάτια του κι
αυτή η λαχτάρα είναι παράξενη. Κάθεται στο παγκάκι και χαιρετά το νησάκι του
Παρασκευά.
-Τι βρήκες για την Toyota και για τις διευθύνσεις που έχουν τους αλλοδαπούς; με
ρώτησε
Καθάρισα τον λαιμό μου αλλά όχι τη σκέψη και τη συνείδησή μου,συγκεντρώνομαι
στη λαχτάρα του
-Η έρευνα σταματάει,όλοι είναι ικανοποιημένοι με το κυνήγι του Τσαγκάρη και την
εξάρθρωση της συμμορίας του,είπα
Κουνάει πέρα δώθε το κεφάλι του μοιράζοντας αόρατες κουτουλιές

689
-Έτσι απλά
-Έτσι απλά,επανέλαβα,αλλά δεν θα το αφήσω έτσι,όλη αυτή η ιστορία ήρθε και
γάμησε τα πάντα,δεν γίνεται να το αφήσω έτσι.Τα μαζεύουμε σιγά σιγά από το
πρόχειρο γραφείο επειχειρήσεων και οι υποκλοπές θα σταματήσουν.Εγώ έγινα ο
γραφικός της χρονιάς που του έδωσαν υπερκοριούς, ελικόπτερα, φορτηγάκια
παρακολούθησης και έξτρα άντρες για προεκλογικά παιχνίδια, έρχεται ο υπαστυ-
νόμος μου συνεργάζεται με το Εσωτερικών Υποθέσεων και συλλαμβάνονται μερικοί
βρώμικοι μπάτσοι που λάδωνε ο Τσαγκάρης αλλά και ο Πεφάνης. Ο Πεφάνης όμως
πέφτει θύμα δολοφονικής απόπειρας και ξαφνικά γίνεται οσιομάρτυρας,έχουμε
ένοχο, ασύλληπτο ακόμα αλλά τον έχουμε,έχουμε DNA του φονιά,έχουμε dvd που
δεν θα βγουν ποτέ στην δημοσιότητα γιατί οι πρωταγωνιστές τους, ή έστω μερικοί
από αυτούς,ανήκουν στην κατηγορία «απλησίαστοι».Αλλά αφου υπάρχουν τα dvd οι
ένοχοι που μας βολεύουν είναι στο πιάτο και πάντα υπάρχει ένα διαθέσιμο χαλί για
να σπρώξεις από κάτω τα σκουπίδια.
-Ο Πεφάνης θα μεταφέρει το εμπόριο στις γειτονιές που δούλευε ο Τσαγκάρης,είπε,
τον Πειραιά θα τον αφήσει για λίγο
-Το εμπόρευμα έρχεται από τον Πειραιά όμως,σχεδόν φώναξα και είδα το βλέμμα του
να με επιπλήττει γι’αυτό αλλά συνέχισα.Σύνδεσε τα, Δανάλης –Δημήτρης, Δημήτρης-
Πεφάνης,Πεφάνης-Μακρής,Μακρής-Δανάλης,Astir Bank-Αδελφοί Ράμφου, Ράμφος-
Πεφάνης…
-Ο Εισαγγελέας σου τι λέει;δεν με ειρωνευόταν
Ξεφύσυξα και εισέπνευσα και πάλι λες κι ετοιμαζόμουν να σηκώσω βάρη,καυσαέριο,
σκουπίδια και κάτι από θάλασσα της Καστέλλας στα ρουθούνια μου.
-Υποσχέθηκε πως στο μέλλον θα κάνει κάτι αλλά όχι τώρα,απάντησα
-Μαλακίες…
-Τον πιστεύω
-Εγώ όχι,τα παράσημά του τα πήρε
-Δεν τον ξέρεις…
-Ξέρω τον τύπο του…
-Έλα τώρα δεν είναι όλοι….,σταμάτησα απότομα
Κάτι σαν χαμόγελο στο πρόσωπό του
-Δεν είναι όλοι σαν κι εμένα ε;
Έσφιξα τις γροθιές μου και χτύπησα με αυτές τα γόνατα μου
-Δεν είπα αυτό….τι…που το πας τώρα;
-Πουθενά,πάμε να περπατήσουμε
Ετοιμάστηκε να μου χτυπήσει τον ώμο αλλά κάτι τον έκανε να μετανοιώσει,η Δέσ-
ποινα,ο Δημήτρης,και τώρα εκείνος..λίγο πριν έρθουν κοντά μετανοιώνουν και
τραβιούνται.Σηκώθηκα με κόπο και ο πισινός μου με πονούσε
-Μέχρι Πειραϊκή; με ρώτησε
Έγνεψα «ναι» με το κεφάλι, κοίταξα τριγύρω μου
-Δε με παρακολουθεί κανένας,είπε,γιατί κανένας από τους άντρες του Πεφάνη δεν
έχει την ικανότητα να με παρακολουθήσει,ειδικά τώρα που το αφεντικό είναι στο
νοσοκομείο,να σου πω ότι είναι μια χαρα…δεν πέρασα από εκεί αλλά τηλεφώ-
νησα,όσο πάει και με εκτιμάει αυτός ο άνθρωπος,είδες που ανησυχούσες;
-Αν είναι ν’αρχίσεις…..
-Εντάξει,χαμογέλασε,άντε προχώρα
Προχωρήσαμε αμίλητοι σχεδόν μέχρι το ύψος της πασαρέλας,εκείνος ήταν που
έσπασε τη σιωπή
-Οι πρώτες μας χυλόπιττες,είπε,εγώ τις είχα μαζέψει στη Φοντάνα
-Και το πρώτο μας μεθύσι στη Μπολερό,θυμήθηκα,εσύ διπλά ουϊσκυ κι εγώ…τζιν;

690
-Τεκίλα,με διόρθωσε,μετά το τέλος της πενταήμερης
-Και μετά τύφλα για μπιλιάρδο στου Μακρίδη,συμπλήρωσα
-Κι επειδή σ’έκανα σκόνη το γύρισες στα ηλεκτρονικά και στο ποδοσφαιράκι
-Όπου σ’έκανα σκόνη εγώ,του είπα
-Όλη τη γειτονιά έκανες σκόνη
Αριστερά μας η προβλήτα με τις βάρκες και δεξιά οι καφετέριες της πασαρέλας.
Παρέες παιδιών κάνουν φασαρία αλλά τη φασαρία την ακούω μόνο εγώ.Η Πλατεία
Κανάρη μου μοιάζει ξένη,οι αναμνήσεις μου ζορίζουν κάποιες εικόνες που θέλουν
την ησυχία τους και γρυλίζουν.Παλιές πολυκατοικίες με πράσινες και πορτοκαλί
τέντες,το γρύλισμα δυναμώνει,το ίδιο και η φασαρία των παιδιών.Ένας ρακένδυτος
ηλικιωμένος που έχει αράξει κάτω από ένα δέντρο ταίζει δυο γατιά με μια γωνιά από
φρατζόλα ψωμιού.Ανταλλάσουμε βλέμματα για λίγο.Λίγο πριν συνεχίσουμε την
Μουτσοπούλου ένα φλας μπακ στη Γρ. Λαμπράκη.
-Δέκα σινεμά, μουρμούρισε
-Τι;
-O Πειραιάς κάποτε είχε δέκα σινεμά,επανέλαβε,μέτρα…Αττικόν, Χαϊ Λάϊφ, Σινεάκ,
Ολύμπιον,Τερψιθέα,Παλλάς, Σπλέντιτ,Κάπιτολ,Απόλλων,Ζέα
Σε κάθε όνομα σηκώνει κι ένα δάχτυλο.Κι άλλα γρυλίσματα,όπως τότε με τα σκυλιά
στις εγκαταλελειμένες εγκαταστάσεις της κλωστοϋφαντουργίας Ρετσίνα.
-Και πόσα δισκάδικα;του έβαλα νέο κουϊζ
-Τον Θεοφανίδη, το Λόντεν, την Πέννυ,το Ορφέο,τον Χάρη….αλλά τότε γράφαμε
κασσέτες, ψωνίζαμε όμως κι από το Γιουσουρούμ θυμάσαι;
Χαμογέλασα
-Από τον φίλο της κυρίας Ρίτας
-Πέρασα από το σπίτι της, μου είπε
Τα γρυλίσματα ηρέμησαν κάπως,τα πλακάκια στο αριστερό πεζοδρόμιο της Μουτσο-
πούλου είχαν μεταμορφωθεί σε τετράγωνα ενός πελώριου σταυρόλεξου που προσ-
παθούσε να λύσει η ζωή μας.Άγνωστα κτίρια,άγνωστα πρόσωπα και γκρίζα χρώματα
νεκροφιλούσαν την εφηβεία μας.
-Με είχες ρωτήσει γιατί έφυγα ξαφνικά και γιατί δεν ήρθα να σου μιλήσω
Ούτε γρυλίσματα,ούτε τίποτα πια,μια ησυχία που είχε καλύψει τα πάντα,ακόμα και
τα παιδιά είχαν σταματήσει τη φασαρία κι ετοιμαζόντουσαν να τον ακούσουν με
προσοχή
-
Είχαμε φτάσει στο ύψος του Ναυτικού Μουσείου,μείναμε για λίγο να κοιτάμε το
κομμάτι του υποβρηχίου Παπανικολής
-Θυμάσαι την ιστορία με τους Ουκρανούς,εκείνο το πιστολίδι στο οποίο είχε
ανακατεφτεί και ο Βρεττός;
Μου απάντησε με κούνημα του κεφαλιού και με φόβο στα μάτια
-Αν θυμάμαι καλά είχαμε τραυματίες,μου είπε
-Όχι μόνο..
Το κεφάλι μου βούιζε,ο λαιμός μου ζύγιζε εκατό κιλά κι είχα ανοίξει μια πόρτα που
κάθε φορά που την πλησίαζα έτρεμα
-Είχα σώσει τη ζωή του Αρίστου,θα τον σκότωνε ένα καθίκι κι εγώ τον πέτυχα,
ήμουν φτιαγμένος,ξενύχτια,αγώνες,πονούσα κιόλας,είχα καταπιεί ούτε ξέρω πόσα
αναβολικά….
Έβγαλε το πακέτο με τα τσιγάρα του και άναψε ένα,μου έδινε χρόνο
-Θα πηγαίναμε τον Αρίστο σε έναν δικό μας γιατρό,δε θέλαμε νοσοκομείο,ο
Βρεττός..καταλαβαίνεις…επέμενε.
Για απάντηση αρκετός καπνός από το στόμα του,για μια στιγμή με είχε τυλίξει ομίχ-

691
λη και δεν έβλεπα τίποτα.
-Το τραύμα του δεν ήταν σοβαρό αλλά ούτε συζήτηση για ανακάτεμα της αστυνομίας
γιατί ήταν η εποχή που ο Βρεττός ήθελε να αγοράσει καινούργιο καράβι και σε λίγες
μέρες θα έβλεπε τον υφυπουργό ναυτιλίας
Κι άλλος καπνός,κι άλλη ομίχλη
-Ο οδηγός μας πήγαινε σαν τρελός,τα λόγια έβγαιναν από μόνα τους χωρίς την
έγκρισή μου,το αυτοκίνητο του Βρεττού μας ακολουθούσε….
Σταμάτησα,από την ανοιχτή πόρτα το σκοτάδι μου χύμηξε,η γέφυρα του Παπανικολή
φιλοξενούσε τον Λεωνίδα κι εμένα όταν «ατρόμητοι κυβερνήτες» ρίχναμε με το που-
ροβόλο στα εχθρικά αεροπλάνα,πότε Γερμανικά και πότε Γιαπωνέζικα,ο πατέρας μου
κοιτάζει το ρολόϊ του και μας κάνει νόημα να κατέβουμε,πλησιάζει μεσημέρι και
θέλει να δει τον Εθνικό.
-Τότε έγινε…,είπα
Καπνός,ομίχλη,ανυπομονησία,φόβος…. «έπρεπε να μου μιλήσεις»
-Δεν ήταν φταίξιμο του Βρεττού….
Το σκοτάδι δεν δείχνει κανένα έλεος,καταβροχθίζει,αρχίζω να κρυώνω
-Το παιδί πετάχτηκε μπροστά στο αυτοκίνητο,ο οδηγός φρέναρε αλλά…..
Με κοιτάζει,προσπαθεί να θυμηθεί, «έπρεπε να μου μιλήσεις».Η Τζάνις «τι έχεις
Στήβ;»,ο Λεωνίδας «εεε ξάδελφε,πάλι αφαιρέθηκες;»,ο Βρεττός «κι εγώ τρε-
λαίνομαι όταν το σκέφτομαι αλλά δεν έφταιγε κανείς ρε μαλάκα»,ο Αρίστος «τι
έγινε, ποιο παιδί…πονάω»
-Ήταν πολύ αργά,ούρλιαζα για να σταματήσουμε,είχα αρχίσει να συνέρχομαι από τα
αναβολικά αλλά η καρδιά μου χοροπηδούσε,νόμιζα ότι θα τιναζόταν στον αέρα.
Ακούω και πάλι το κορνάρισμα από το αμάξι του Βρεττού, «έπρεπε να μου μιλήσεις»
-Ο οδηγός υποχώρησε στις φωνές μου και σταμάτησε,έτρεξα προς το μέρος του
παιδιού…
Το σκοτάδι κατασπαράζει με μεγαλύτερη λύσσα…το πρόσωπο της Χριστίνας
-Ήταν ήδη νεκρό…
Βρίσκομαι κάτω από το νερό,η ομίχλη έχει φύγει,βυθίζομαι,άβυσσος,κρύο,ανοίγω το
στόμα μου…τίποτα, σχεδόν τίποτα,ένας παράξενος ήχος μόνο,ίσως κάποιο πουλί που
έκραξε τρομαγμένο.Δε κάνω προσπάθεια να κρατήσω κι άλλο την αναπνοή μου…
-Φώναζα να το πάμε στο νοσοκομείο,έστω και πεθαμένο…δεν υπήρχαν μάρτυρες,
δεν ξέρω τι στο διάολο έκανε τέτοια ώρα μόνο του στο δρόμο….ποιός….
Άβυσσος,κρύο, «τι έγινε, ποιο παιδί…πονάω», «σκάσε ρε ηλίθιε!!!!».Κλειστά
μάτια, κρατάω σαράντα άψυχα κιλά στα χέρια μου,χαϊδεύω ένα κοντοκουρεμένο κε-
φάλι… “τι κάνεις τέτοια ώρα μόνο σου στο δρόμο;”
-Ο Βρεττός φώναζε,απειλούσε,ίσως ν’απειλούσε κι εμένα,δε θυμάμαι….
«Πήγαινέ το μόνος σου στο νοσοκομείο αν θές,πέθανε ρε,πέθανε,τι θες τώρα; Αν πάς
πάρε εσύ την ευθύνη,εμείς δεν ήμασταν καν εδώ»,μαλακώνει αλλά είναι έτοιμος να
επιτεθεί αν χρειαστεί «Δερβάκο αν το παιδί ζούσε πρώτος εγώ θα το πήγαινα στο
νοσοκομείο αλλά τώρα….»
-Υπάκουσα,το σκοτάδι είχε παρατήσει πια το φαγωμένο κουφάρι μου,υπάκουσα γιατί
φοβήθηκα και από εκείνη την ημέρα μέχρι και σήμερα προσπαθώ να πείσω τον εαυτό
μου πως ο Βρεττός είχε δίκιο,πως αν το παιδί ζούσε θα το πηγαίναμε τελικά στο νοσ-
οκομείο.Δεν μπορούσα να το αφήσω από τα χέρια μου….
Μπροστά μου σχηματίζεται μια αόρατη αγκαλιά που μπορούσε να βολέψει σαράντα
κιλά, έχει φύγει η άβυσσος,έχω βγεί στην επιφάνεια αλλά το νερό στα μάτια δεν με
αφήνει να δω.
-Αύξησα τα ηρεμιστικά για να μπορώ να κοιμάμαι,μετά από λίγο καιρό ούτε αυτά
έπιαναν, ξεσπούσα σε όποιον ήταν κοντά μου….

692
«Μίλα, για το Θεό..πες κι εσύ κάτι»,τώρα δεν ξέρω καν που βρίσκομαι,δεν υπάρχει
χώρος, δεν υπάρχει χρόνος,δεν υπάρχει ζωή.
«Έλα πάμε»,είπε κάποιος μέσα από ένα σύννεφο καπνού
-
Αν του έλεγα ότι τον καταλάβαινα θα του έλεγα ψέματα και ψέματα δεν χωρούσαν
πια,γύριζα πίσω,αμίλητος,σκεφτικός,τον βλέπω να αλλάζει,να κλείνεται στον εαυτό
του,να γίνεται δύστροπος με τη Λία,τον βλέπω με μια μόνιμα θλιμμένη,κουρασμένη
και θυμωμένη έκφραση, «είναι το άγχος των αγώνων»,σκατά,εγώ είμαι δίπλα και
απλώς τον κοιτάζω, «έπρεπε να μου μιλήσεις»,όχι,εγώ έπρεπε να σου μιλήσω,εσύ βα-
σανιζόσουν κι εγώ τι έκανα;Καθόμουν στην έδρα κι έκρινα,έβγαζα συμπεράσματα,
όλα εκ του ασφαλούς,ο Δημήτρης όμως σκεφτικός,ο Δημήτρης κάτι είχε καταλάβει,
φοβόταν να σου μιλήσει,φοβόταν μήπως τραβήξει απότομα τα ράμματα από μία
πληγή που πάσχιζε να κλείσει,αλλά η πληγή δεν έκλεισε ποτέ,όχι δεν υπήρχε ουλή,
υπήρχε κανονική πληγή ακόμα και πονούσε,τώρα την σκάλιζες εσύ,τώρα εσύ τρά-
βηξες απότομα τα ράμματα,ήθελες να μου δείξεις…,ο Δημήτρης σε κατάλαβε καλύ-
τερα απ’ότι εγώ,εγώ που «περηφανευόμουν» ότι σε διάβαζα!!!Ο Δημήτρης νεκρός
αλλά τώρα έβλεπα κι εσένα να χάνεσαι.Τόσα χρόνια εγωϊσμός,«έπρεπε να μου
μιλήσεις», τόσα χρόνια παράπονο που έμοιαζε με προδοσία.Ο αυχένας μου με πονάει,
τόση ώρα περπατάω σκυφτός, «θα καμπουριάσεις» η μάνα μου, «ίσια το κορμί σου
ρε Αθανασάκο σε λίγο θα ξύσεις και τα’αρχίδια σου μπροστά μου,πενήντα κάμψεις
τώρα ρε…πέσε!»,ο αρχιφύλακας στη Σχολή Αξιωματικών.Πλησιάζω κοντά του για
να μικρύνω κάπως την απόσταση μεταξύ μας,σταματάω,δε ξέρω γιατί.Έχουμε φτάσει
στη διασταύρωση της Θεμιστοκλέους με την Ζαίμη, το φεγγάρι έχει βολευτεί πάνω
στη θάλασσα και της αφήνει μια στραπατσαρισμένη βούλα,σαν ασημένια σταγόνα
γάλα πάνω σε κατάμαυρο καφέ.
-Θα περπατήσουμε κι’άλλο; με ρώτησε
-Το παιδί ήταν μέλος μιας ομάδας Ρουμάνων που έκλεβε σπίτια και εκμεταλλευόταν
ανήλικους βάζοντάς τους να καθαρίζουν τζάμια,ήταν η απάντηση μου και στην ερώ-
τησή του αλλά και σε ένα σωρό άλλες ερωτήσεις που δεν είχαν γίνει ποτέ.Ο θάνατός
του ερευνήθηκε σχεδόν μαζί με το πιστολίδι,συνέχισα,το μόνο για το οποίο η αστυνο-
μία ήταν σίγουρη ήταν ότι ο πιτσιρίκος παρασύρθηκε από αυτοκίνητο,τον
αναγνώρισε κάποιος από την γειτονιά,τον είχαν τσακώσει να κλέβει φρούτα από
μανάβικο και να κάνει βόλτες έξω από σπίτια αργά το βράδυ,μάλλον για τσίλιες ή για
να «χαρτογραφίσει»,το κάνουν συχνά κάποιοι διαρρήκτες,χρησιμοποιούν παιδιά
γι’αυτές τις δουλειές,δεν τραβάνε υποψίες.Ορφανό,κηδεμόνες του ένα ζευγάρι
Ρουμάνων,ο άντρας δούλευε στο λιμάνι κάνοντας μεροκάμματα και η γυναίκα
φρόντιζε ηλικιωμένες,έδινε πληροφορίες στη σπείρα για σπίτια.
Μου γύρισε τη πλάτη,είδα την ανάστροφη του χεριού του να ακουμπά το πρόσωπό
του,σήκωσα κι εγώ το χέρι μου αλλά το κατέβασα.Από πότε είχα να ακουμπήσω
αληθινά κάποιον;Ίσως αυτό να ήταν και το πρόβλημά μου,ίσως το είχε εντοπίσει
εκέινος πρώτα και μετά το είχε εντοπίσει η Δέσποινα και τραβιόταν κι εκείνη μακρυά
μου.Πάντα κατέβαζα το χέρι μου….
-Το παιδί το σκότωσαν αυτοί,είπα με πολύ κόπο ενώ το κατέβασμένο μου χέρι αρνη-
θηκε για άλλη μια φορά να σηκωθεί
Τώρα με κοίταξε,αλλά το βλέμμα του είχε χίλιες δύο κατευθύνσεις
-Δεν αλλάζει κάτι αυτό,μου είπε,δε θα στ….
-Αλλάζει τα πάντα,τον έκοψα απότομα,ο Βρεττός έβαλε λυτούς και δεμένους για να
κουκουλωθεί η υπόθεση με τους πυροβολισμούς,ακόμα και ο πεθερός του χρησιμο-
ποίησε τις γνωριμίες του,κοινό μυστικό είναι αυτό,κι όποιος προσπάθησε να ξεθάψει
την υπόθεση απλώς έφαγε τα μούτρα του.Οι Ουκρανοί ήταν νονοί της νύχτας οπότε

693
ποιος χέστηκε, μια χαρά βολεύτηκαν όλοι.Δε θα μπορούσε να λεκιαστεί μεγάλος
Έλληνας εφοπλιστής για χάρη μιας συμμορίας αλλοδαπών…
Ειρωνευόμουν και συνειδητοποίησα ότι τον ξαναχτυπούσα για το αφεντικό του
-Συγγνώμη….,μουρμούρισα
-Για ποιο λόγο;Έχεις δίκιο,δεν υπάρχει δικαιολογία,ήξερα τι ήταν ο Βρεττός….
-Δεν είναι πάντα δικό μας το φταίξιμο αν δεν μπορούμε να βγούμε από ένα κελί στο
οποίο μπήκαμε χωρίς καλά καλά να το καταλάβουμε
-Έλα τώρα….
Αυτή τη φορά σήκωσα το χέρι μου αλλά για να τον κάνω να σταματήσει, σ’αυτό
ήμουν καλός!
-Επιστρέφουμε,είπα
-Στάση για ένα ποτό; πρότεινε,Μόνο ένα όμως γιατί οδηγώ,κι αν οδηγήσω αρκετά
ίσως καταφέρω να κοιμηθώ λίγο απόψε.
-Ποτό υπάρχει αρκετό στο σπίτι μου,μπορείς να κοιμηθείς εκεί
Περπατήσαμε μιλώντας λίγο και για άσχετα θέματα,εκείνος θ’αναρωτιόταν τι σκεφ-
τόμουν μετά την εξομολόγησή του κι εγώ έβαζα τα δυνατά μου να διώξω τις
νυχτερίδες που μας τριγύριζαν.
-Η γιαγιά….,είπε και χαμογέλασε μόλις έβαλα το κλειδί στην πόρτα εισόδου
Μάλλον εννοούσε τη δική μου γιαγιά κι έτσι τον άφησα να συνεχίσει
-Μας έπαιρνε πάντα χαμπάρι κάθε φορά που γυρίζαμε τύφλα από το Διαχρονικό,
άνοιγε σιγά σιγά την πόρτα ίσα να χωράει το μάτι της και μας κοίταζε,ότι ώρα και να
ήταν ξυπνούσε,σα να είχε ένστικτο,ένα αόρατο ρολόϊ μέσα της,βεβαιωνόταν πως
μπορούσαμε να φτάσουμε σπίτι και έκλεινε πάλι την πόρτα αθόρυβα
-Δεν μπόρεσα να πάω ποτέ στο μαγαζί που αντικατέστησε το Διαχρονικό,και δε
μπορώ να πάω και στην Ικαρία μετά τις φωτιές και τον θάνατο της γιαγιάς..
Κατάφερα να γυρίσω το κλειδί με πολύ κόπο
-Και το σπίτι;με ρώτησε
-Το άφησε σε μένα,απάντησα,αλλά μου ήταν τελείως αδύνατο να το ξαναλειτουρ-
γήσω σαν ενοικιαζόμενα δωμάτια,η Άννα πηγαίνει τα καλοκαίρια για λίγες μέρες και
το φροντίζει,λέει πως ίσως πρέπει να το πουλήσουμε αλλά….
-Ούτε κι αυτό μπορείς να το κάνεις,συμπλήρωσε
-Ούτε κι αυτό…
Άνοιξα τη πόρτα του μπαλκονιού και μπήκε λίγη δροσιά,στη γειτονιά απόλυτη
ησυχία,σχεδον φοβόμουν να μιλήσω μήπως και ξυπνήσω κανέναν.Βγήκε στο μπαλ-
κόνι κι άρπαξε τα κάγκελα με δύναμη λες και ήθελε να τα ξεριζώσει.Έμοιαζε να είναι
λίγο πιο ήρεμος κι αυτό με ανακούφισε.Άναψα ένα τσιγάρο και βολεύτηκα κι εγώ
στα κάγκελα,στη θάλασσα χοροπηδούσαν πολύχρωμα φωτάκια,τα νυχτερινά γρι γρι
είχαν βγει για το ψάρεμά τους
-Πάντα μου άρεσε να τα παρακολουθώ,μου είπε
-Να δεις που θα έχει βγει και ο μπαρμπα Τζίμης για ψάρεμα
Σχεδόν έβαλε τα γέλια
-Έλα ρε, αυτός είναι μεγαλύτερος από τον πατέρα μου,ακόμα τραβιέται;
-Μέχρι πέρσι σίγουρα,είπα,έφερνε ψάρια στην Άννα, «δε χρειάζεται μάτια μου να
κατεβαίνεις στο Πασαλιμάνι ή στην αγορά,θα στα φέρνω εγώ»
-Ρωτούσε πάντα τον πατέρα μου τι κάνω…ήταν από αυτούς που δεν ήξεραν ή που κι
αν ακόμα ήξεραν…
-Τι ποτό να βάλω;ξέρω ότι η ερώτηση είναι περιττή
Δεν απάντησε, χαμογέλασε κι εγώ δεν ξαναρώτησα.Γέμισα δύο ποτήρια Τζακ
Ντάνιελς χωρίς πάγο,η επόμενη ερώτηση όμως ήθελε οπωσδήποτε απάντηση
-Κι από μουσική;

694
-Θωμά για αρχή…ότι θές από εκείνον
«And the road was like a ribbon and the moon was like a bone
He didn't seem to be like any guy she'd ever known
He kind of looked like Farley Granger with his hair slicked back
She says I'm a sucker for a fella in a cowboy hat
How far are you going?
Said Depends on what you mean
He says I'm only stopping here to get some gasoline
I guess I'm going thataway just as long as it's paved
And I guess you'd say I'm on my way to Burma Shave»
-
Έπινα μικρές αλλά μελετημένες γουλιές,ναι υπάρχουν και οι μελετημένες γουλιές
αυτές που ταιριάζουν με τα τραγούδια του Tom Waits,το αλκοόλ κατεβαίνει μαζί με
τον στίχο,αργά και προσεκτικά κρατώντας ο ένας το χέρι του άλλου αφού μοιάζουν
να φοβούνται μήπως και γλιστρίσουν από τις απότομες πλαγιές του μυαλού σου.Ο
μόνος όμως που τελικά γκρεμοτσακίζεται είσαι εσύ αλλά μήπως αυτό δεν είναι που
θέλεις;Αν ακούς Tom Waits ζητάς την λυτρωτική πτώση, είχα ανάγκη μια τέτοια
πτώση,αυτή που είχα διαλέξει ίσως δεν λύτρωνε,δεν είχε τελειωμό και συνεχώς
ένοιωθα να χτυπάω πάνω σε κλαδιά που μου έγδερναν το κορμί και το πρόσωπο.
«He didn't seem to be like any guy she'd ever known», «δεν φαινόταν να είναι σαν
αυτούς που είχε γνωρίσει μέχρι τώρα»,ξανασκέφτομαι τη Χριστίνα, «Πόσο μακρυά
πας; Εξαρτάται τι εννοείς, είπε «Εδώ μονάχα σταματώ για να βάλω λίγη βενζίνη».
Λίγη βενζίνη, και μετά, εξαρτάται τι εννοείς….
«And the spider web crack and the mustang screamed
The smoke from the tires and the twisted machine
Just a nickel's worth of dreams and every wishbone that they saved
Lie swindled from them on the way to Burma Shave»
-Άλλον ένα γύρο; μου έδειξε το άδειο ποτήρι του
-Δε ξέρεις από μελετημένες γουλιές,του είπα
-Ξέρω αλλά εγώ τις δοκιμάζω με Miles Davis και John Coltrane
Κούνησα το κεφάλι μου επιδοκιμαστικά
-Και με Mark Lanegan,συμπλήρωσε,πάντως για τον Coltrane και τον Miles φταίς εσύ
κι εκείνη η ρημάδα η κασσέτα που μου ήρθε στις Φέρες
-Την ακούς ακόμα;
-Έχω αγοράσει όλα τα άλμπουμ μέσα από τα οποία είναι τα κομμάτια,βινύλιο φυσι-
κά, αλλά ναι την ακούω….
-Πως το έλεγαν εκείνο το ουζερί που είχε ανοίξει στη Βούλγαρη ο Μπάρμπα Τζίμης;
-Ιχθύς Εν Τη Ενώσει,μου απάντησε και βάλαμε σχεδόν ταυτόχρονα τα γέλια
Λίγες μελετημένες γουλιές ακόμα, «ο ιστός της αράχνης έσπασε και η μάστανγκ
έβγαλε μια κραυγή..όνειρο που άξιζε μονάχα μια δεκάρα»
-Όνειρο που άξιζε μονάχα μια δεκάρα,επανέλαβα
Ίσως να κατάλαβε τι εννοούσα,γέμισε πάλι το ποτήρι του,το δικό μου δεν είχε
αδειάσει ακόμα
-Δείξε μου πάλι το δέντρο σου,του είπα εννοοώντας το διάγραμμα που είχε σχεδιάσει
και περιείχε όλους τους πρωταγωνιστές της ιστορίας
-Κι αύριο μέρα είναι,είπε ήρεμα
-Είναι ήδη αύριο
Έμεινα στο ένα ποτήρι,μιλήσαμε για τα παλιά αποφεύγοντας να αναφέρουμε τον Δη-
μήτρη αλλά εκείνος ήταν παρών,μετά από λίγα λεπτά σιωπής τον είχε πάρει ο ύπνος.
Τα τεράστια πόδια του είχαν κρεμαστεί από το μπράτσο του καναπέ,το τελευταίο του

695
τσιγάρο ήταν ακόμα πάνω στο τασάκι αναμένο.Ακόμα και κοιμισμένος έμοιαζε να
σκέφτεται.Έψαξα λίγο τις δισκοθήκες του,είχε δύο,μία ακριβή στο σαλόνι και μία
προχειροκατασκευή ντέξιον στη κρεβατοκάμαρά του,ήθελα να τον ξυπνήσω και να
τον επιπλήξω α)γιατί είχε παραστριμώξει τα βινύλια και β)γιατί δεν τα είχε τοποθετή-
σει κατά αλφαβητική σειρά,με λίγη προσοχή παρατήρησα ότι η τοποθέτηση είχε σαν
βάση της το χρόνο κυκλοφορίας των άλμπουμ, «καθένας με τις παραξενιές του»,
χαμογέλασα, ο Δημήτρης τα χώριζε και σε είδος λες και είχε δισκοπωλείο.1994
βρήκα αυτό που ήθελα, Kristin Hersh- Hips And Makers, χαμήλωσα λίγο την
ένταση και άφησα την βελόνα να βρει το κατάλληλο αυλάκι.
«If I walk down this hallway, tonight,
It's too quiet,
So I Pad through the dark
and call you on the phone
Push your old numbers
and let your house ring
til I wake you ghost.
Let him walk down your hallway
it's not this quiet
slide down your receiver
sprint across the wire
follow my number
slide into my hand.»
«Το Φάντασμά Σου», Your Ghost,η ζωή μου ήταν γεμάτη από τέτοια,νεκρά και
ζωντανά,πιο εκδικητικά τα δεύτερα.Την Hersh ακολούθησαν οι American Music
Club, ο Vic Chesnutt και οι Tindersticks.Δεν μπόρεσα να κοιμηθώ ούτε λεπτό,ξανα-
βγήκα στο μπαλκόνι και παρακολουθούσα άλλο ένα ανήμπορο ξημέρωμα να μασου-
λάει τις γκρίζες και πορτοκαλί μπουκιές του ουρανού.
Κεφάλαιο 24
Τρείς ημέρες αργότερα
Το γραφείο της ειδικής επιχείρησης δεν υπάρχει πλέον,αλλά η πρώην αποθήκη παρα-
μένει διαθέσιμη για πιθανή μελλοντική χρήση,ποιος ξέρει,κάποιος υποψήφιος δήμαρ-
χος με πολιτικές και επιχειρηματικές άκρες να αποφασίσει πως ο Πειραιάς θέλει μια
εκ νέου «καθαριότητα» από κακοποιά στοιχεία που πουλάνε ναρκωτικά στις γειτονιές
γύρω από το λιμάνι και να έχουμε ένα καινούργιο σόου.Οι περισσότεροι από τους
άνδρες της ομάδας έμοιαζαν να είναι απογοητευμένοι στην αρχή αλλά κατόπιν
έδειχναν να συμβιβάζονται,τα κουτσομπολιά για το απότομο τέλος θα έπεφταν βροχή
και οι διάδρομοι στη ΓΑΔΑ θα γέμιζαν ψυθίρους,ποιος νοιάζεται;Ο Περδικάρης και
ο Δαρατζής βρίσκουν τον χώρο τους στα πρωτοσέλιδα των περισσοτέρων εφημε-
ρίδων,ειδικά των φιλοκυβερνητικών, «Αναμένεται νέο ντόμινο συλλήψεων», «Ο
δολοφόνος και πρωτοπαλίκαρο του Βασίλη Τσαγκάρη με αγέρωχο ύφος στο γραφείο
ανακριτή», «Μανώλης Δαρατζής : Με έμπλεξαν χωρίς να το καταλάβω».Ο Κρίστο
Γκιζίνσκι καταθέτει όσα ξέρει για τη συμμορία αλλά το κάνει περισσότερο για να
δείξει καλό πρόσωπο στον Πεφάνη,αφήνει μια πόρτα ανοιχτή «Πρώην ποδοσφαιρισ-
της παραδέχεται την χρήση αναβολικών τα οποία του προμήθευε ο Τσαγκάρης και
ομολογεί με λεπτομέρειες τα φρικτά βασανιστήρια που υπέστη για να γίνει το
βαποράκι του».Ο Ασβεστόπουλος δεν αναφέρει το όνομα του ποδοσφαιριστή και δεν
χάνει την ευκαιρία να κυνηγάει σε καθημερινή βάση την υπόθεση με τους εκβιασ-
μους και τα στημμένα παιχνίδια,ο Δημοσθένης Αντωνίου αφήνει υποννοούμενα για
το ποιος ήταν ο πρώην ποδοσφαιριστής που υπέστη τα βασανιστήρια.Οι καταθέσεις
των μπασκετμπολιστών που βρήκε ο Ασβεστόπουλος συνεχίζονται,το Sun Channel

696
έχει φιλοξενήσει μερικούς από αυτούς ενώ το Screen αρκείται σε πασαλείμματα
πράγμα που μου κάνει εντύπωση,γιατί όμως;Πίνω τον δεύτερο καφέ μου παρακολου-
θώντας δύο οδηγούς να μαλώνουν επειδή ο ένας είχε κλείσει τον άλλον.Νεύρα για
την αλλαγή κυκλοφορίας στην Ηρώων Πολυτεχνείου,το επεισόδιο γίνεται κοντά στην
είσοδο της Διεύθυνσης Αστυνομίας Πειραιά,δεν βλέπω κανέναν από τους δικούς μας
να ανακατέβεται,ίσως να κάθονται και να χαζεύουν.Περιμένουμε και σήμερα δημο-
σιογράφους για τις νέες «εορταστικές» δηλώσεις του Μυλόπουλου,χθές έλαβε και
συγχαρητήρια επιστολή από τον αρχηγό της Εθνικής Φλόγας, «αξιοθαύμαστο το έργο
σας ώστε αυτό το γεμάτο ιστορία λιμάνι να ξαναγίνει αληθινά Ελληνικό»,οι ιστοσε-
λίδες και τα μπλογκ τους φιλοξενούν τις δηλώσεις του Θεμιστοκλή Νικηφοράκη «Η
Εθνική Φλόγα θα αγωνίζεται συνέχεια για την Μεγάλη Ελλάδα που όλοι οι αληθινοί
Έλληνες ονειρεύονται, για την Ελλάδα που δίδαξε πολιτισμό και δημοκρατία όλο τον
κόσμο.Παλέυουμε ώστε η αρχή να γίνει από τους δήμους,να καθαρίσουμε από τα
μιάσματα που γέμισαν εγκληματικότητα τις πόλεις μας.Η Αθήνα και ο Πειραιάς
έδιωξαν τους Πέρσες κι έσωσαν τον υπόλοιπο κόσμο από τους βάρβαρους,πως μπο-
ρούμε λοιπόν να παραδώσουμε τις πόλεις αυτές σε ανθρώπους που θέλουν να ξανα-
βάλουν τους βάρβαρους στο παιχνίδι και να ακυρώσουν τις θυσίες των προγόνων
μας; Όσο για τους ξενόδουλους των διαφόρων κομμάτων που μας αποκαλούν ναζί
και χουντικούς τους απαντούμε θυμίζοντας τους πως ο Γεώργιος Παπαδόπουλος
ηγήθηκε μιας κυβέρνησης που δεν άφησε χρέος ούτε έβαλε τη χώρα σε μνημόνια, δεν
ντρεπόμαστε που είμαστε πατριώτες,εκείνοι θα έπρεπε να ντρέπονται που επέτρεψαν
την είσοδο στη χώρα σε υπανθρώπους και ισλαμοφονιάδες, σε καρκινώματα που
σφάζουν,πυροβολούν ,κλέβουν,καίνε και πουλούν ναρκωτικά.Το λέω και το εννοώ,
θα έπρεπε στον δημόσιο βίο να συναντούμε περισσότερους ανθρώπους σαν τον
Ταξίαρχο Μυλόπουλο.»Φωτογραφίες του Νικηφοράκη να εξασκείται στις πολεμικές
τέχνες έτοιμος να αποκρούσει «τον οποιονδήποτε εχθρό»,οι φωτογραφίες αυτές είναι
τόσο κακοστημμένες που μόνο αν έχει κανείς μονοψήφιο δείκτη νοημοσύνης μπορεί
να τις θεωρήσει αληθινές.Συνεντεύξεις του Παναγιώτη Πεφάνη που αφήνει μπηχτές
για την αποτελεσματικότητα της ΕΛ.ΑΣ γύρω από την σύλληψη του Βασίλη Τσαγ-
κάρη,προσέχει όμως το τι θα πει,δεν θέλει να καεί ο ίδιος. «Το ποιος ήταν η Μαφία
του Ελληνικού αθλητισμού φάνηκε νομίζω, οπότε εγώ τι να προσθέσω παραπάνω,
εγώ όταν υποψιάστηκα τι είναι ο Βασίλης Τσαγκάρης έκοψα ρόδα μυρωμένα, όπως
λέει και ο λαός,δεν ήθελα να έχω παρτίδες με τέτοιους ανθρώπους», «ναι αλλά αφού
είδατε τι μέρος του λόγου ήταν γιατί δεν μιλήσατε στην αστυνομία;» ο δημοσιο-
γράφος ξέρει από πριν την απάντηση και ξέρει που θα κατευθύνει το ρεπορτάζ, «μα τι
λέτε τώρα,δεν είδατε τι έγινε;Αυτός μέχρι και αστυνομικούς είχε στο μισθολόγιό του,
ακούστε εγώ κοιτάω τη δουλειά μου,εγώ αγαπάω τη δουλειά μου γι’αυτό και είμαι
πετυχημένος σε αυτό που κάνω,ο άνθρωπος αυτός είναι επικίνδυνος,έβαλε να
σκοτώσουν αστυνομικό,θα τα έβαζα εγώ μαζί του,εγώ έχω οικογένεια,φοβάμαι γι
αυτήν,ίσως να ήταν αυτός που επιχείρησε να με σκοτώσει γιατί ακριβώς του είχε
καρφωθεί η ιδέα ότι τον έδωσα εγώ στην αστυνομία.», «Σας είχε απειλήσει;» «Και
μια και δυό,από την ώρα που βγήκε από τη φυλακή δεν έκανε τίποτε άλλο,και παρα-
μένει ακόμα ασύλληπτος.Να σας πω και το εξής, είδατε ότι έχουν βγει στο φως αυτά
που έκανε,μάρτυρες καταθέσανε,διαιτητές που απειλήθηκαν πήγαν στον εισαγγελέα
και δυστυχώς κάποιοι συνάδελφοί σας στηρίζουν ορισμένα λαμόγια που έχουν μπει
στο ελληνικό ποδόσφαιρο και που όλοι τα ξέρουν κι αντί να ασχολοηθούν με τις
ομορφιές του Τσαγκάρη κυνηγούν τον Πεφάνη».Ο Θωμάς Αναστασιάδης δηλώνει
πρόθυμος να συνεργαστεί με εταιρείες οικονομικού ελέγχου αλλά και με τον νέο
δήμαρχο Πειραιά προκειμένου να έρθουν στο φως τυχόν οικονομικές ατασθαλίες που
φημολογείται ότι συνέβησαν επί δημαρχίας του αφού «αν υπάρχουν ένοχοι θα τιμω-

697
ρηθούν ανεξάρτητα το πόσο ψηλά βρίσκονται.» Η εταιρεία ελεγκτών με την οποία θα
συνεργαστεί ο Αναστασιάδης έχει αναλάβει και την ΜΑΚ την εταιρεία του Μακρή.
Φροντίζω όσο μπορώ οι έρευνές μου να μην κάνουν και πολύ θόρυβο,να μη σηκώ-
νουν σκόνη.Δε θα μπορέσω να τσεκάρω τους λογαριασμούς στην Astir Bank αφού
δεν θα έχω εισαγγελική έγκριση,την StarBet υποτίθεται πως την παρακολουθούν η
ΟΥΕΦΑ και η ΦΙΦΑ αλλά η ιστορία θα επαναληφθεί,φάκελος στην ΕΠΟ,άντε και
κανα δυό εμπειρογνώμονες να έρθουν για να μας «βάλουν χέρι» για την αναξιοπιστία
του πρωταθλήματος μας,μετά πάλι τα ίδια.Δεν είχα νέα του, ο Πεφάνης είχε βγεί από
το νοσοκομείο αλλά έπρεπε να ξεκουράζεται και στο διάστημα που έπρεπε να κυκλο-
φορήσει χρησιμοποιούσε πατερίτσα.Το Joyride θα έμενε λίγο ακόμα κλειστό αλλά
ήμουν σίγουρος πως θα το χρησιμοποιούσαν έστω και λίγες ώρες την ημέρα για
άλλες δουλειές.Θα μπορούσα να αναλάβω την παράκολούθηση του αλλά αυτό έπρεπε
να το κάνω τις ώρες που δεν είχα υπηρεσία,ήμουν εξαντλημένος,ο οργανισμός μου
δεν με υπάκουε,χρειαζόμουν ύπνο.Εκείνος δεν ήταν ενήμερος με το αν γινόταν κάτι
στο μαγαζί όσο δεν λειτουργούσε.Ο Φακλής μου υποσχέθηκε πως στη ζούλα θα
μπορούσε να τσεκάρει τις διευθύνσεις στην Αθήνα στις οποίες ο Πεφάνης είχε
στριμώξει τους αλλοδαπούς ώστε να μάθουμε τον ιδιοκτήτη.Επισκέφθηκα την
Γκλόρια στο νοσοκομείο, τις έδειξα φωτογραφία του Δημήτρη,φωτογραφίες του
Κουμάνι και του Πεφάνη,έκανε πως δεν τους ήξερε,φοβόταν,μουρμούριζε κάτι για
Γαλλία.Έβαλε τα κλάματα δεν ήθελε να την απελάσουν,ο Πεφάνης της είχε τάξει να
την στείλει στην Ευρώπη και ίσως να πραγματοποιούσε την υπόσχεσή του,θα την
έχωνε σε κάποιο από τα εμπορικά καράβια του Μακρή,τώρα το αν θα κατέληγε εκεί
που ήθελε ήταν άλλο θέμα.Ο καφές μου είχε κρυώσει,το στομάχι μου το ίδιο.Από την
Διεύθυνση Αλλοδαπών Αττικής κι από το Τμήμα Δίωξης Λαθρομετανάστευσης Αθη-
νών δεν βρήκα ιδιαίτερη κατανόηση, η Γκλόρια δεν είχε χαρτιά,η Γκλόρια ήταν
πόρνη,η Γκλόρια πουλούσε ναρκωτικά,η Γκλόρια ήταν πρεζόνι,η Γκλόρια ήταν άλλη
μια αφρικάνα που μόλυνε τους δρόμους, «Γκαλλία»,η Γκλόρια γινόταν άλλη μία
πληγή από αυτές που μάζευα και τις κολούσα πάνω μου λες και ήθελα να κάνω ένα
ενοχικό τατουάζ. «Μέλος της σπείρας Πεφάνη, σεσημασμένο πουτανάκι.», η πλη-
ροφορία του Μυλόπουλου από το Ηθών και την Δίωξη Ναρκωτικών, η Γκλόρια ήταν
λαχείο για κάτι ένστολους αργόμισθους, «την πιάνουμε της πουλάμε μαγκιά, της
ρίχνουμε καμιά φάπα,μας δίνει κανένα πιο γαλονάτο βαποράκι και μετά…από κει
που ήρθε». H Γκλόρια με τα φοβισμένα μάτια όπου να’ναι θα γυρίσει κακήν κακώς
στη πατρίδα της μέχρι να δοκιμάσει να ξαναφύγει.Κοιτάζω τον καφέ και θυμώνω
ακόμα περισσότερο, αρπάζω την κούπα και την αδειάζω στον πρώτο νιπτήρα που
βρίσκω μπροστά μου,πλένω με μανία το πρόσωπό μου,το τατουάζ δε φεύγει,ίσως να
μη φύγει ποτέ.. «Γκαλλία»,κοιτάζω το ρολόϊ μου,σε λίγο άλλη μια από τις περίφημες
συσκέψεις του Μυλόπουλου κατά την διάρκεια της οποίας θα φρόντιζε με τρόπο να
με μειώσει και να δείξει πως ο αξιέπαινος της ιστορίας ήταν ο Σπανός. Οι σχέσεις
μου με τον υπαστηνόμο ήταν ψυχρές πια, στην αρχή ήθελα να του χτυπάω κατά-
μουτρα όσο πιο συχνά μπορούσα πως αν δεν είχε μπλέξει τόσο γρήγορα το Εσωτερι-
κών Υποθέσεων και ο Καπετανίδης ίσως να ζούσε αλλά και οι υποκλοπές θα είχαν
λόγω ύπαρξης αφού θα οδηγούσαν στα μεγαλύτερα ψάρια.Ο Τσαγκάρης είχε κατά-
φέρει να ξεφύγει εξ’αιτίας αυτής της βιασύνης.Έξω από τη πόρτα του γραφείου μου
στέκεται μια νεαρή αστυφύλακας,αυστηρό υπηρεσιακό ύφος, «Μόλις μας ζήτησε ο
κύριος Ταξίαρχος κύριε Αστυνόμε»
-
Τσακώνομαι με τον Βρεττό,δεν αντέχω ούτε να τον ακούω, «έχεις μιλήσει με τον
πατέρα σου;», προσπαθώ να είμαι όσο ήρεμος γίνεται αλλά δεν τα καταφέρ-
νω,επιμένω για το μερίδιο του μαγαζιού με το επιχείρημα ότι «δεν ενδιαφέρεστε»,

698
αυτός ακόμα μουλαρωμένος, με ξαναπειλεί αλλά δεν μπορεί να κάνει τίποτα,πέφτει
και πάλι στο τραπέζι το «αν δεν ήμουν εγώ», ναι όντως αν δεν ήσουν εσύ πολλά
πράγματα θα ήταν διαφορετικά,αγώνες kick-boxing,διακρίσεις,το κλαμπ,χρήματα,
μέλλον,μέλλον;Μόνο παρελθόν είχα,δεν είχα καν παρόν.Αϋπνίες,σαράντα αόρατα
κιλά στα χέρια μου να ξεψυχούν,εφιάλτες,πρόσωπα που ξέφτιζαν και ξεμάκραιναν,
μια πόλη που κάτι της θύμιζα και κάτι μου θύμιζε κι εκείνη,διεγιερτικά,ένας
αγαπημένος φίλος νεκρός κι εγώ έπρεπε να ήμουν δίπλα του και να τον είχα γλιτώσει
αντί να κάνω τον μπράβο και τον εισπράκτορα.Ένας άλλος αγαπημένος φίλος να
παλεύει να μείνει όρθιος και αυτή τη φορά πρέπει να είμαι δίπλα,μια κοπέλλα κατά-
φύγιο,μια κοπέλλα με καλοσυνάτο και συνάμα θλιμμένο χαμόγελο,εγώ πάλι μπράβος
για λογαριασμό του ανθρώπου που δολοφόνησε τον φίλο μου,ο μπράβος που έσωσε
τη ζωή αυτού του δολοφόνου πριν από λίγες μέρες.Με χτυπάει ηλεκτρικό ρεύμα,
θέλω να γελάσω με το πόσο τρελά μοιάζουν όλα αυτά.Ακόμα και ο Ντανήλ με κοι-
τάζει λιγότερο καχύποπτα τώρα,πάντα αυστηρά αλλά μια στάλα εμπιστοσύνης έχει
στάξει μέσα του, «μπράβο» όταν έμαθε για την επέμβασή μου την βραδιά της από-
πειρας δολοφονίας.Ο Πεφάνης νοιώθει απόλυτος κυρίαρχος και συγχαίρει τον Ζήση
για την επιλογή του,για μένα δηλάδή.Ο Νικολάκης,ο Έντυ,ο Ντανήλ κι εγώ, οπλισ-
μένοι με σιδερογροθιές, πιστόλια,πτυσσόμενα γκλοπς επισκεπτόμαστε τα μαγαζιά
που άφησε πίσω του ο Τσαγκάρης και προειδοποιούμε.Είμαστε άνετοι γιατί είμαστε
άτρωτοι,ο στρατός του Τσαγκάρη-για την ώρα έστω- έχει σκορπίσει,η συμμορία έχει
μείνει ακέφαλη και ο Πεφάνης χτυπώντας την πατερίτσα του στο έδαφος δίνει το πα-
ράγγελμα «γαμήστε τους να καταλάβουν».Τα γκαρσόνια και οι πορτιέρηδες δεν
έχουν διάθεση για αψιμαχίες,άλλωστε ούτε τα μαγαζιά πήγαιναν πολύ καλά,όπως
όλες οι βιτρίνες ξεπλύματος χρήματος αυτής της κατηγορίας,ούτε είχαν κάποιον να
τους διοικήσει πέρα από τους «υπεύθυνους» και τους «διευθυντές» που είχε ορίσει ο
άφαντος Βασίλης Τσαγκάρης.Ο Κουμάνι με πλησιάζει κι επιμένει να μάθω στο γιό
του χτυπήματα kick boxing, «να σπάει μούτρα και να παίρνουν δρόμο τα κωλο-
φασιστάκια στο σχολείο,εσύ είσαι έμπειρος και θέλω να είσαι αυστηρός μαζί του»,
«Πάει ήδη σε σχολή», «Ναι αλλά εσύ είσαι της πιάτσας,ξέρεις…θέλω να του μάθει
τα κόλπα ένας που ξέρει από τους δρόμους,η ζωή δεν είναι εύκολη,ειδικά αν είσαι
μετανάστης.».Καλεσμένος για δείπνο στο σπίτι ενός από τους δολοφόνους του φίλου
μου.Η γυναίκα του η Μαριάννα με παρατηρεί καχύποπτα, «ποιο είναι αυτό το
μούτρο;» την ακούω να γκρινιάζει στη κουζίνα και νομίζει ότι δεν ακούω, «ποιο είναι
αυτό το μούτρο;Έλα ντε!».Ο γιός του Κουμάνι έχει αποκτήσει ήδη το σκληρό ύφος
του πατέρα του,δεν προσποιείται, «Είμαι ο Μπουρίμ»,μου δίνει το χέρι του και με
κοιτάζει κατάματα αλλά στο βλέμμα του υπάρχει σεβασμός και ίσως θαυμασμός, ο
πατέρας του του έχει μιλήσει για μένα,ο Μπουρίμ έχει μάθει από μικρός να σέβεται
ανθρώπους σαν τον Πεφάνη, σαν τον πατέρα του,σαν εμένα.Λίγες εικονογραφημένες
σελίδες γυρίζουν μπροστά μου,ο Μπουρίμ με λαδομένο μαλλί,δερμάτινο σακάκι, αν-
τρας πια να κόβει βόλτες στο Joyride να μιλά με τους πελάτες και ίσως να πηδάει
κάποια από τις κοπέλλες του στριπ τιζ,ο Μπουρίμ να κλείνει ραντεβού με κάποιον
από τους ντελιβεράδες που χρησιμοποιεί ο Πεφάνης για τα στημένα παιχνίδια,η
τελευταία δουλειά του ντελιβερά,θέλει να φύγει,ο Μπουρίμ ξέρει τι πρέπει να κάνει,
«θα φανεί σαν ατύχημα»,κρατάω με κόπο μια επιθετική αναγούλα,ένας παγωμένος
αέρας χορεύει στη πλάτη μου, «Λίγος κόκκορας ακόμα;» η Μαριάννα ευγενική αλλά
τσιγκουνεύεται το χαμόγελο,η αναγούλα παραμένει στη θέση της,πρέπει να πάω στη
τουαλέτα,δεν αντέχω άλλο να τους βλέπω.Δεν γίνεται να συναντήσω την Χριστίνα
και πρέπει να βρώ μια ακόμα ηλίθια δικαιολογία,δε θα με πιστέψει το ξέρω,όπως
ξέρω ότι κατά βάθος ανησυχεί,δε θέλω να την βγάλω από τη ζωή μου… «πρέπει-θέ-
λω», «λάθος-σωστό».

699
 Μία Μέρα Μετά
Ο Ζούγκλας με αποφεύγει και δεν τον αδικώ, τώρα πια είμαι καμμένο χαρτί.Τώρα τα
γκέμια τα κρατάει ο Σπανός,ακόμα και τον Ασημάκη τον έχουν παραπεταμένο.Ο
Μυλόπουλος έχει συνενοηθεί με την Δίωξη Ναρκωτικών για το τελευταίο στάδιο της
επιχείρησης που σαν σκοπό έχει να ξεχαστεί ακόμα περισσότερο το γεγονός ότι ο
Βασίλης Τσαγκάρης παραμένει ασύλληπτος.«Έχουμε πληροφορίες για κάποια στέκια
διακίνησης,ο υπαστηνόμος Σπανός έχει ενημερωθεί από τις πηγές του»,ο Μυλό-
πουλος όλο χαρά,εμένα με έχει φωνάξει για να μου δώσει την επανεξέταση κάποιων
παλιών υποθέσεων αφού η Υποδιεύθυνση Εγκλημάτων Κατά Ζωής πνίγεται και
πρέπει να βάλουμε κι εμείς ένα χεράκι, «στο κάτω κάτω αν δεν βοηθήσουν οι
καλύτεροι ποιοι θα βοηθήσουν;»η λέξη «καλύτεροι» βγαίνει από το στόμα του με
ολοφάνερη ειρωνία.Τον αγνοώ,ενημερώνομαι για τις παλιές υποθέσεις και ξεκινώ να
δουλεύω όσο πιο εντατικά μπορώ,έχω αυξήσει και πάλι το τσιγάρο.Σ’ένα διάλειμμα
παίρνω τηλέφωνο την Ελένη,μοιάζει να έχει συνέλθει κάπως,την έχει συνεφέρει η
ευθύνη της μητέρας,σκέφτεται να πάρει τη μικρή και να πάει να μείνει με τους γονείς
της γιατί θα χρειαστεί βοήθεια,υπάρχουν και υποσχέσεις για καλή δουλειά,η μικρή
αντιδρά αλλά «θα το συνηθίσει».Της υπόσχομαι για άλλη μια φορά ότι θα περάσω να
τη δω αλλά δεν είμαι σίγουρος αν μπορώ να κρατήσω την υπόσχεσή μου.Σ’ένα από
τα συρτάρια του γραφείου μου έχω το φάκελο με τις σημειώσεις για τον σκληρό
δίσκο του Δημήτρη που μου είχε δώσει ο Ζαραφωνίτης.Αποφασίζω να κάνω ένα
τηλεφώνημα αλλά με προλαβαίνει ένα άλλο.
«Είσαι καλά;» η Δέσποινα
Η καρδιά μου χτυπάει δυνατά,την σκεφτόμουν,μου έλειπε
«Γύρισα»,ακούγεται κάπως διστακτική,η καρδιά μου συνεχίζει να χοροπηδάει αλλά
για διαφορετικό λόγο, «θέλω να μιλήσουμε».
-Θα περάσω από το σπίτι σου, κατά τις οκτώ είναι καλά;
-Θα προτιμούσα να τα λέγαμε στο Ντεμί,στις οκτώ είναι μια χαρά
Το Ντεμί ήταν ένα όμορφο μικρό καφε μπαρ στο Παγκράτι,από τα αγαπημένα μας
στέκια,όταν ο μικρός είχε μπάσκετ ή φροντιστήριο με συναντούσε εκεί για να κερδί-
σει χρόνο.Απολαμβάναμε το ποτό μας ακούγοντας τζαζ,ο ντι τζέϊ μας είχε μάθει και
φρόντιζε πάντα να βάζει κάτι από Ντέξτερ Γκόρντον μιας και η Δέσποινα τον
λάτρευε. Όταν τις είχα χαρίσει το GO και το OUR MAN IN PARIS σε βαρύ βινύλιο
των 180 γραμμαρίων με είχε πνίξει στα φιλιά,σχεδόν είχε κρεμαστεί από τον λαιμό
μου. Χαμογέλασα με την ανάμνηση αλλά το χαμόγελο έσβησε σχεδόν αμέσως αφού
ήξερα πως η συνάντηση δε θα είχε δώρα και γιορτές,ο Ντέξτερ Γκόρντον βέβαια θα
μας τιμούσε με την παρουσία του.
-
Ο Ροντήρης μαζί με άλλους τρείς αστυφύλακες το απολαμβάνει,ύφος αρχηγού αφού
ηγείται της ομάδας,σκληρές και κοφτές κουβέντες, «αν δω την παραμικρή μαλάκια
την βάψατε»,το καφενείο στην οδό Ρετσίνα είναι μικρό και συνήθως έχει για πελάτες
ναυτικούς που περιμένουν μπάρκο,κάποιοι από αυτούς έχουν αραβικά ή βορειοαφρι-
κανικά χαρακτηριστικά,οι πληροφορίες είναι σαφείς,σε μια αποθηκούλα στο πίσω
μέρος δίπλα από τις τουαλέτες υπάρχει πράγμα για σπρώξιμο
-Στο πάτωμα όλοι ρε…όλοι!! Ο πιο μεγαλόσωμος αστυφύλακας γκαρίζει,τρομάζει
και με την εμφάνιση και με τη φωνή του
Οι άλλοι δύο κινούνται προς τις τουαλέτες,ο καφετζής ένας ξερακιανός γύρω στα
πενήντα φανερά ανήσυχος
-Κύριε Αστυνόμε τόσα χρόνια…
-Ποιος σου μίλησε ρε..,ο μεγαλόσωμος γαβγίζει και πάλι αλλά ο Ροντήρης του κάνει
νόημα να σταματήσει τον πρώτο λόγο έχει ο αρχιφύλακας.Δυο από τους αλλοδαπους

700
ανταλλάσουν κουβέντες μεταξύ τους,απορούν δεν φοβούνται,ο Ροντήρης είναι σίγου-
ρος ότι έχουν όλα τα χαρτιά που πρέπει πάνω τους αλλά μπορεί να βρίσκονται στο
λάθος μέρος την λάθος ώρα, «δε βαριέσαι».Οι δύο αστυφύλακες επιστρέφουν με ένα
δέμα σε νάϋλον συσκευασία.Ο Ροντήρης χαμογελάει και κοιτάζει τον καφετζή που
έχει κιτρινίσει
-Δεν φέραμε μαζί σκυλιά αλλά ξέρω τι είναι
Οι δύο αλλοδαποί δείχνουν να μην καταλαβαίνουν τι γίνεται, οι υπόλοιποι πελάτες
τρέμουν από το φόβο.Ο Ροντήρης βγάζει ένα σουγιά και σκίζει το περίβλημα,το περι-
εχόμενο έχει το καφεπράσινο χρώμα του τσαγιού.Ο μεγαλόσωμος αστυφύλακας κρα-
τάει το βλοσυρό ύφος και ξεσπάει σε ένα προσποιητό γέλιο.
-
Η ομάδα του Σπανού, ένας αρχιφύλακας και δύο αστυφύλακες εντοπίζουν τους δύο
Αφρικανούς και τον Έλληνα «υπεύθυνο» που έχουν δώσει ραντεβού με τη σειρά τους
με τρεις πιτσιρικάδες στο αλσάκι της Αντιπλοιάρχου Βλαχάκου,η πληροφορία του
Ζούγκλα ακριβέστατη, «έκοψε από τον Αθανασάκο και ξαναγύρισε φρέσκος και ορε-
ξάτος».Οι πιτσιρικάδες έχουν κατέβει από ένα γκρίζο audi κουπέ.Ο οδηγός φοράει
ακριβά ρούχα κι έχει υφάκι παιδιού του μπαμπά που θα κληρονομήσει επιχείρηση, οι
άλλοι δύο κλασσικές φάτσες αργόσχολων που για μεγάλο διάστημα δε θα χρειαστεί
να δουλέψουν.Ο Σπανός ξέρει,ακριβό προάστιο αλλά όχι σπουδαίες διασυνδέσεις,
όμως γνωρίζουν πρόσωπα που τους οδηγούν στο κατάλληλο μέρος,ο παρακμιακός
Πειραιάς που είναι πάντως αρκετά μεγάλος ώστε να βρείς το σωστό πράγμα στη
καλή τιμή.Μακρυά από τις γειτονιές της Αθήνας που κινδυνεύεις να σε μαχαιρώσουν,
ο μύθος καλά κρατεί.Τα αργόσχολα χαμογελούν μεταξύ τους, ο οδηγός είναι αυτός
που έχει αναλάβει τον διακανονισμό, «τι έγινε ρε μάμα Άφρικα»,ο οδηγός παριστάνει
τον άνετο,του το επιτρέπει το χαρτζηλίκι του,οι αργόσχολοι συνεχίζουν τα χαμόγελα
το ίδιο και οι αφρικανοί,ο έλληνας υπεύθυνος λίγο πιο βλοσυρός,δε σπάει εύκολα και
δε θα δώσει ονόματα «κάποιοι από το λιμάνι», «κάπου κοντά στα πλοία για τα
δωδεκάνησσα»,η γνωστή ιστορία της οποίας το τέλος θα βρει σαν βασικούς ενόχους
τους αφρικανούς, «Άλλη μια επιτυχία της ΕΛ.ΑΣ,εξάρθρωση κυκλώματος
αφρικανών εμπόρων ναρκωτικών».Οι πιτσιρικάδες θα την σκαπουλάρουν με
εγγύηση,λίγα γαυγίσματα,καμία σφαλιάρα,τουλάχιστον μέχρι να μάθουμε ποιών
οικογενειών είναι γόνοι.Ο έλληνας συνεχίζει την διαπραγμάτευση,ο Σπανός βλέπει
προαγωγές και συνεντεύξεις,δίνει το σήμα από το πίσω κάθισμα,οι δύο αστυφύλακες
είναι κάπως αργοί, «πάλι καυλωμένους άπειρους μας έδωσαν»,υπαστηνόμος και
αρχιφύλακας σαφώς πιο γρήγοροι,χωρίζονται «εεε,ακίνητοι,πέστε κάτω τώρα», οι
αφρικανοί τρέχουν σα δαιμονισμένοι,δεν τους προλαβαίνεις με τα πόδια,ο Σπανός
αρπάζει τον έλληνα και με το ζόρι τον ξαπλώνει στο έδαφος,οι άλλοι τρείς
προσπαθούν να χωρίσουν αρμοδιότητες,ο ένας αστυφύλακας έχει αναλάβει τα τρία
πλουσιόπαιδα,οι αργόσχολοι τα έχουν κάνει πάνω τους,ο οδηγός λίγο πιο ήρεμος
δοκιμάζει αυτό που νομίζει πανάρχαιο κόλπο,χέρι στη τσέπη και το ποσό που
προόριζόταν για αμοιβή του εμπόρου τώρα γίνεται «πρόταση να τα βρούμε», ο
αρχιφύλακας με τον άλλο αστυφύλακα θα αρχίσουν καταδίωξη με το αυτοκίνητο και
θα δώσουν σήμα στους ΔΙ.ΑΣ για τους αφρικανούς.Ο Σπανός με δύο σακκουλάκια
μαύρο στο χέρι,ο έλληνας σε μια επαναλαμβανόμενη κλάψα, «άνεργος ναυτικός εδώ
και τέσσερα χρόνια,πως θα ζήσω,εντάξει έκανα μαλακία».Ο Πειραιάς και ειδικά τα
προάστιά του έχουν γεμίσει με άνεργους ναυτικούς τα τελευταία δέκα και πλέον
χρόνια.Οι τυχεροί κάνουν κάποια μπάρκα στη χάση και στη φέξη αλλά δεν
δηλώνονται πουθενά και τα λεφτά είναι λίγα και μαύρα.Οι πιο «τυχεροί» που μένουν
στις φτωχογειτονιές έχουν πιάσει φιλίες με βαποράκια,ντόπια και ξένα και είναι
πρόθυμοι να σπρώξουν,τα χρήματα από την πώληση είναι σαφώς καλύτερα από αυτά

701
του μαύρου μπάρκου.Ο Σπανός σκέφτεται γρήγορα και βλέπει ακόμα προαγωγές, για
λίγο βλέπει και τον Βασίλη Τσαγκάρη,ξεροκαταπίνει,ο έλληνας ακόμα κλαψουρίζει.
Αυτή τη φορά τα πράγματα είναι πιο εύκολα,ο έλληνας μπορεί να γίνει συνερ-
γάσιμος, «ποιος σου έδωσε το πράμα; Μήπως αυτός; Μήπως αυτός;» Φωτογραφίες
του Δαρατζή και του Περδικάρη στο τραπέζι.Η λύση βρίσκεται ακριβώς κάτω από τη
μύτη του.Παλιά καλή και αποτελεσματική μέθοδος,φορτώνουμε σε ήδη φορτωμένους
και κάποια παραπάνω βάρη για να έχουμε ένα πιο νοικοκυρεμένο αρχείο.Ο Δαρατζής
και ο Περδικάρης πουλούσαν προστασία,αναβολικά,ανακατευόντουσαν με το εμπό-
ριο ναρκωτικών και έστηναν παιχνίδια υπό τις διαταγές του άφαντου Μπίλαρου.Dvd
και cd με σημαίνοντα πρόσωπα,το κομμάτι αυτό θάβεται,και θάβεται καλύτερα όταν
οι δύο μπράβοι χωθούν για τα καλά στα σκατά και κανένας δεν ασχοληθεί μαζί τους.
Α=Β,Β=Γ…συμπέρασμα Α=Γ!Έτσι κι αλλιώς σημαντικό μέρος της διακίνησης ναρ-
κωτικών στο λιμάνι αντιστοιχούσε κάποτε στον Τσαγκάρη,τίποτα το μεμπτό,λίγο
πράγμα παραπάνω στο μητρώο του ε και;Παιδιά νεκρά από αναβολικά,διαιτητές και
αθλητές με το όπλο στον κρόταφο.Ο Σπανός παραλίγο να κουνήσει αρνητικά το
κεφάλι του μπροστά σε μια αόρατη ένορκη διοικήτική εξέταση που ελέγχει την
κατασκευή ενοχοποιητικών στοιχείων,τη δική του κατασκευή.Ο Τσαγκάρης άξιζε
κάθε είδους «φύτεμα»,τόσα χρόνια λάδωνε και κορόϊδευε τους πάντες μπροστά στα
μάτια τους,οι περισσότεροι ήξεραν και κανείς δεν μιλούσε,παραλίγο να πεθάνει ένας
μπασκετμπολίστας του οποίου η καριέρα μάλλον τελείωσε,κι αυτός ήταν έτοιμος να
ψευδομαρτυρήσει,είχε απειληθεί αλλά τώρα καταθέτει,αυτός και αρκετοί άλλοι, τα
σαλιγκάρια βγαίνουν μετά τη βροχή.Δολοφονείται ένας πουλημένος μπάτσος και
κάποιοι άλλοι ανακρίνονται και θα φυλακιστούν,για λίγο έστω,μέχρι να ξεσπάσει
κάποιο άλλο σκάνδαλο και να τους βγάλουν από την πίσω πόρτα της φυλακής,ντρο-
πιασμένους ίσως αλλά ελεύθερους.Ο έλληνας παραπονιέται ακόμα και για τις χειρο-
πέδες, Α=Β,Β=Γ…συμπέρασμα Α=Γ!
-Κόψε τη γκρίνια, ο Σπανός εντελώς ψύχραιμος σα να μιλάει σε μικρό παιδί,παίξε
ομαδικό παιχνίδι στη κουβεντούλα που θα κάνουμε και όλα θα πάνε καλά,θα σε
αναλάβω εγώ ο ίδιος
Το βαποράκι δεν καταλαβαίνει,φαντάζεται κάποιου είδους εκβιασμό αλλά ακόμα κι
αν αυτό ισχύει ο μπάτσος αυτός φαίνεται να ξέρει τι κάνει
Εισαγγελία Πρωτοδικών Πειραιά
Ο Προκόπης Φακλής ξεφυλλίζει ένα περιοδικό του Δικηγορικού Συλλόγου Πειραιά,
χτυπάει με την ανάστροφη του χεριού του μια σελίδα και λέει
-Το πιστεύεις αρθρογραφεί αυτός ο τύπος που έχει να πατήσει το πόδι του σε
δικαστήριο από τότε που εγώ έπαιζα μπάλα στο περιβολάκι
-Περιβολάκι; ο συνομιλητής του Φακλή δεν έχει καταλάβει
-Έτσι λέγαμε την είσοδο του 21ου Δημοτικού Σχολείου στη Λουκά Ράλλη,απάντησε ο
Φακλής,ωραία χρόνια
Ο συνομιλητής κοιτάζει αδιάφορος
-Τελικά πόσους μάγκωσαν σήμερα στο φινάλε της περίφημης σκούπας
-Θα χουμε δουλίτσα,ο Φακλής παρατάει το περιοδικό και πλέκει τα δάχτυλά του,
τσακώσανε κάτι Αιγύπτιους από ένα καφενείο αποθήκη με κάμποσο χασίς, μετά κάτι
βαποράκια,έναν Έλληνα κι έναν αφρικανό,ο άλλος αφρικανός ξέφυγε αλλά θα τον
πιάσουν κι αυτόν,και μετά άλλους δύο στην Ιπποδαμείας που αρνούνται ότι έκαναν
εμπόριο αλλά κουβαλούσαν «μαύρο» επάνω τους για…ιδία χρήση
Ο συνομιλητής γελάει
-Καρφωτά όλα βέβαια,συμπεραίνει
Ο Φακλής κουνάει καταφατικά το κεφάλι του
-Προσπαθούν να καθαρίσουν κάπως τους καπνούς από το μπαμ του Τσαγκάρη

702
-Και πως πάμε; ο συνομιλητής ελαφρώς ανήσυχος
Ο Εισαγγελέας με κάπως κωμικό-ειρωνικό ύφος σηκώνει τους ώμους
-Που να ξέρω εγώ,άλλοι είναι πιο αρμόδιοι να απαντήσουν
Ο συνομιλητής πιάνει το υπονοούμενο.
-Δεν ξέρεις και λίγα,είπε,είχες κι ένα επεισοδιακό δείπνο απ’όσο γνωρίζω
Ο Φακλής αφήνει ένα αδύναμο γέλιο
-Πέσαμε σε διαδήλωση,είπε,και θα ακολουθήσουν κι άλλες
-Την κουβεντούλα για υπουργείο Προστασίας του Πολίτη τουλάχιστον την έχεις
ακούσει ή πρέπει πάλι να ρωτήσω αρμόδιους;
Τα δάχτυλα του Εισαγγελέα ξεμπλέκουν,το ύφος γίνεται κάπως πιο σοβαρό
-Έχω ακούσει αλλά δε σκοπεύω να παζαρέψω τίποτα και μεταξύ μας αρχίζω να
πιστεύω πως πάσχετε σοβαρά στο σχεδιασμό και στους ανασχηματισμούς του
διαδρόμου,τη μία μέρα προτείνετε το ένα υπουργείο και μετά έρχεται κάποιος άλλους
που λέει πως έχει ακούσει κάτι για άλλο υπουργείο….είναι εικόνα αυτή; Έστω και
για παρασκήνια;Για όνομα του Θεού,έχω ακούσει ακόμα και για υπουργοποίηση του
Μυλόπουλου….όχι τώρα βέβαια αλλά μετά από δύο-τρία χρόνια,του Μυλόπουλου
που τον γλύφει η Εθνική Φλόγα..
-«Πάσχετε»…γιατί όχι «πάσχουμε;», έχεις κάτι να μου πεις Προκόπη;
Το ύφος του Φακλή ακόμα πιο σοβαρό
-Είμαι εισαγγελέας,έπαιξα μεγάλο ρόλο στην υπόθεση Τσαγκάρη,το ότι έβαλα νερό
στο κρασί μου με την παύση των υποκλοπών -που θυμίζω είναι προσωρινή- δε
σημαίνει ότι θα κάτσω να δεχτώ πολιτικό Αλσχάϊμερ.Ο Μυλόπουλος είναι ένας μα-
λάκας και μισός,σχεδόν όλη η ΕΛ.ΑΣ το ξέρει,τον βλέπω να παίρνει τα εύσημα και
θέλω να ουρλιάξω…
-Δε θα ουρλιάξεις όμως,έκοψε ο συνομιλητής
-Ούτε και θα τον δεχτώ,ο Φακλής ξαναμπλέκει τα δάχτυλα
-Η πολιτική είναι περίεργο πράγμα Προκόπη
-Κι εγώ περίεργος είμαι,και σε αντίθεση με ορισμένους δικούς σας… «σας»…δε
θέλω να δώσω κοψοχρονιά το βιογραφικό μου.Καταλαβαίνω την ιστορία με τα dvd
και τα cd,καταλαβαίνω το βοθροτσουνάμι που θα σηκωθεί αν δεν ραφτούν τα
στόματα που πρέπει αλλά μέχρι εδώ.
Ο συνομιλητής δεν φαίνεται ικανοποιημένος
-Κατά βάθος είσαι με το μέρος εκείνου του μπάτσου που μας έκανε άνω κάτω έτσι;
-Κατά βάθος,απάντησε ξερά ο Φακλής
-
Μελετάω τις παλιές ξεχασμένες υποθέσεις,κοιτάζω το ρολόϊ μου εκβιάζοντας την
ώρα να περάσει λίγο πιο γρήγορα ώστε να συναντήσω την Δέσποινα.Στη Διεύθυνση
μόνο σαμπάνιες δεν ανοίγουν για τις νέες συλλήψεις,συγχαρητήρια στον Ροντήρη,
συγχαρητήρια και στον Σπανό.Θέλω να ρίξω μια ματιά στους συλληφθέντες και να
βγάλω κάποια συμπεράσματα,μια βρύση που δεν έχει κλείσει καλά στάζει και οι
σταγόνες είναι γεμάτες δηλητήριο.Προσπάθεια του Μυλόπουλου να γίνει σημαντικός
μάρτυρας κατηγορίας ο Φώτης Μπαρκιάς,ο πατέρας του έχει αντιρρήσεις,θα βρούμε
νομικά κολλήματα,ο Σπανός έρχεται στο γραφείο μου,νικήτης αλλά διστακτικός..
-Κύριε Αστυνόμε αναρωτιέμαι αν θα μπορούσατε να πείσετε την οικογένεια του
Μπαρκιά…
Παρατηρώ την ελλατωματική βρύση να στάζει
-Η υπόθεσή σας έχει έτσι κι αλλιώς στέρεα θεμέλια υπαστηνόμε, κομμένο το
«Μάκη», εγώ θα πρότεινα να αφήσουμε τον πιτσιρικά την ησυχία του.Αν θέλεις
μπορώ να μιλήσω και στον Μυλόπουλο,αυτούς που πιάσατε στην Βλαχάκου έμαθα
πως δούλευαν για τον Τσαγκάρη

703
Ο Σπανός ανέκφραστος
-Το βαποράκι που έπιασα αναγνώρισε τον Δαρατζή και τον Περδικάρη,τον Τσαγκάρη
δεν τον είχε δει ποτέ.
-Αυτοί που τσάκωσε ο Ροντήρης;
-Αυτοί αναγνώρισαν τους Μαροκινούς που είχαμε πιάσει
-Σα να λέμε,έχουμε αυτούς που θέλουμε,Τσαγκάρη και Μαροκινούς,τι να τον
κάνουμε τον Μπαρκιά
Ο Σπανός δεν απαντάει
-Μπορώ να μιλήσω στους συλληφθέντες υπαστηνόμε;ρώτησα
Δεν φαίνεται να ενοχλείται
-Θα πρέπει να δώσει άδεια ο κύριος Ταξίαρχος
Μωρέ μπράβο αλλαγές!
-Να κάτι καινούργιο,σχολίασα,δε θυμάμαι ποτέ πριν να έχει ασχοληθεί
-Θεωρεί ότι μια και είμαι εγώ υπεύθυνος της επιχείρησης οποιοσδήποτε ανώτερος
βαθμός από μένα θα πρέπει να μιλήσει μαζί του
Αποφεύγει να με κοιτάξει και θέλει να φύγει
-Είμαι σίγουρος ότι κάνατε εξαιρετική δουλειά,είπα ξεφυσώντας και χωρίς καμία
διάθεση να συνεχίσω αυτή την υπόγεια κονταρομαχία.Δεν θα κέρδιζα τίποτα,ήθελα
καθαρά για λόγους εγωϊσμού ίσως και εκδίκησης να τον δω να έρχεται σε δύσκολη
θέση,να τον φέρω στο ίδιο δωμάτιο με την προδοσία του.Μια μικρή απόλαυση καθώς
τον βλέπω να δυσανασχετεί,τόσο μικρή που χάνεται σχεδόν αμέσως.
-Κάτι άλλο;με ρώτησε
-Όχι,αν και θα επιμείνω για τον Μπαρκιά,καλύτερα να τον αφήσουμε ήσυχο μια και
ξέρουμε πολύ καλά ότι είχε πάψει να δουλεύει για τον Τσαγκάρη εδώ και καιρό.Να
υποθέσω ότι δεν δείξατε φωτογραφίες του Πεφάνη στα βαποράκια
-Αναγνώρισαν αμέσως τον Δαρ…
-Θα πρότεινα να δείχνατε,τον έκοψα ξέροντας πολύ καλά πως δε θα το έκαναν γιατί
οι κατηγορίες είχαν κατασκευαστεί με προσοχή.
Δεν απάντησε κι έφυγε από το γραφείο μου,μπορούσα ακόμα και να μυρίσω την
ανησυχία του.
-
«Τα πράγματα είναι απλά τι δεν καταλαβαίνεις ρε;»,οι φωτογραφίες του Δαρατζή και
του Περδικάρη πάνω στο τραπέζι και τα ιδρωμένα χέρια του «βαποριού» φοβούνται
ακόμα και να τις αγγίξουν,τα μάτια του θαρρεί κανείς πως τρέμουν σα δυο μικρά
κομματάκια καστανού ζελέ.Δαγκώνει τα χείλια,τα μαλλιά του κολλάνε,το κεφάλι του
βαρύ,έτοιμο να πέσει κι αυτό πάνω στο τραπέζι,ο Σπανός θέλει να χαμογελάσει με το
αστείο θέαμα αλλά πρέπει να κρατηθεί,ο Ροντήρης πίσω από την πλάτη της καρέκλας
του βαποριού κρατάει το μαγνητόφωνο,αυτός μπορεί να χαμογελάσει δεν τον βλέπει
κανένας,μπορεί να χαμογελάσει γιατί ο Σπανός έχει μπει στο κόλπο και καταλαβαίνει
πολλά περισσότερα από τον Αθανασάκο,μπορεί να χαμογελάσει γιατί βλέπει τον
Αθανασάκο ουσιαστικά να υποβιβάζεται,μπορεί να χαμογελάσει γιατί βλέπει τον
«πατριώτη» Μυλόπουλο να έχει το πάνω χέρι,μπορεί να χαμογελάσει γιατί ο
Πειραιάς θα ξεβρωμίσει χάρις και σε αυτόν από τα ξένα αποβράσματα,μπορεί να
χαμογελάσει γιατί γνωρίζει πως στον δεύτερο γύρο των δημοτικών εκλογών η Εθνική
Φλόγα θα στηρίξει τον Τζάφο άρα θα πάρει και ανταλλάγματα,άρα θα έχει λόγο, μπο-
ρεί να χαμογελάσει γιατί ξέρει πως με τα νέα έργα θα γίνουν και λαδώματα για να
στραβώσουν μερικά μάτια,δύο από αυτά τα μάτια κάλλιστα θα μπορούσαν να είναι
τα δικά του,ένας πρώην διοικητής του το είχε πει ξεκάθαρα «όπου βλέπετε τεχνικά
έργα να ξεκινούν και μπαράκια να ανοίγουν ετοιμαστείτε για έξτρα χαρτζηλίκι»,
σοφές κουβέντες.Ο Σπανός του κάνει νόημα να μην ανοίξει ακόμα το μαγνητόφωνο,

704
ο Σπανός έχει διαλέξει αυτόν με κλείσιμο του ματιού σαν αρχιφύλακα ανάκρισης,ο
Ροντήρης έχει πάρα πολλούς λόγους ακόμα για να χαμογελάσει.
-Κύριε Αστυνόμε….,τα καστανά κομμάτια ζελέ κουνιούνται συνέχεια
-Υπαστυνόμος,διορθώνει ο Σπανός που με κόπο κρατάει τα γέλια του,άκου λεβέντη
μου να στα ξαναπώ για να κοιμάσαι και καλύτερα τα βράδια,αυτά τα δύο μούτρα στις
φωτογραφίες πουλούσαν αναβολικά,πουλούσαν νταβατζιλίκι,πουλούσαν ναρκωτικά,
δολοφόνησαν μπάτσο,το «καλύτερο» απ’όλα δηλαδή,πέθαναν άνθρωποι εξαιτίας
τους,απειλούσαν κόσμο με προστασία και το αφεντικό τους έχει φορτωθεί ένα κάρο
κατηγορίες το μόνο που θέλουμε από σένα είναι ένα γαμημένο «αυτοί οι δύο είναι,
αυτοί οι δύο με απειλούσαν κι εμένα και την οικογένεια μου πως αν δεν πουλήσω θα
παθαίναμε κακό»
Αναμονή του Σπανού,ο χορός των κομματιών ζελέ συνεχίζεται,ο υπαστυνόμος αφή-
νει το γέλιο του να βγεί αλλά ξέρει και να το καλύψει
-Τι φοβάσαι; ρωτάει και γελάει παράλληλα,είσαι καλυμένος 100%,νομίζεις πως έχω
διάθεση να τρώω ώρες και χαρτοδουλειά με ένα πρεζοβαποράκι της κλάσης σου;
Όοοχι ούτε κατά διάνοια,εσύ τους δίνεις και φεύγεις…
-Φεύγω;
-Φεύγεις,η απάντηση από τον Ροντήρη
Το βαποράκι γυρίζει το κεφάλι του για να κοιτάξει τον αρχιφύλακα αλλά αυτός του
κάνει νόημα να γυρίσει μπροστά.
-Μπορείς να δουλέψεις για μας αν θές,να μια καλή συμφωνία,προτείνει ο Σπανός,
αφου θα δώσεις στον Εισαγγελέα αυτό που θέλει,ξέρεις πόσο καιρό ακονίζει το καβλί
του γι’αυτή την υπόθεση;
Το βαποράκι παίρνει βαθιά ανάσα
-Ναι αλλά αν μάθουν…
«Το σκέφτεται»,ο Σπανός αισθάνεται και τα δικά του μάτια να χορεύουν και ανα-
ρωτιέται αν παρουσιάζει και αυτός τόσο κωμικό θέαμα.
-Κανένας δε θα μάθει τίποτα,ο υπαστυνόμος αρπάζει από τους ώμους το βαποράκι
αρκετά προσεκτικά ώστε να μην το τρομάξει,κάνεις αυτό που πρέπει,και ποιος δίνει
φράγκο για δυο ψεμματάκια που ουσιαστικά είναι αλήθεια;Αυτό έκαναν οι μπράβοι
του Τσαγκάρη,απειλούσαν οικογένειες,απλώς….
Ο Ροντήρης λαμβάνει τη διακοπή σαν πάσσα
-Απλώς δεν απειλούσαν τη δική σου,ε και; συμπληρώνει τη μισοτελειωμένη φράση
του Σπανού.
-Θεάρεστο το έργο σου,ο Σπανός αφήνει τους ώμους του βαποριού και θρονιάζεται
στη καρέκλα του ενώ αμέσως μετά βολεύει τα πόδια του πάνω στο τραπέζι.
Το δωμάτιο ανάκρισης μυρίζει ιδρώτα,κανένας δε μιλάει και ο Σπανός ακούει κάτι
σαν βόμβο,η κούραση και ο ενθουσιασμός του μαζί.
-Τον Τσαγκάρη όμως δεν τον έχετε πιάσει
«Θέλει λίγη υπομονή ακόμα ο ηλίθιος»
-Αυτόν τον ψάχνει και η Γιούροπολ,είπε ξερά ο Σπανός,δε ξέρω καν αν εκδοθεί εδώ
ή σαπίσει σε κάποια άλλη φυλακή
-Υπαστυνόμε δε μπορώ να γίνω…….χαφιές…με συγχωρείς κιόλας,αλλά οκ τους
άλλους δύο θα στους δώσω,μη με πάρουν πρέφα όμως,ξέρεις τι γίνεται δε χρειάζεται
να σου πω…
Το βλέμμα του Σπανού λίγο πιο σκληρό αλλά όχι εχθρικό
-Αν δουλέψεις για μας δε θα σε βαραίνει καμιά κατηγορία,ούτε ο πρώτος είσαι ούτε ο
τελευταίος
Το βαποράκι αναρωτιέται πόσοι χαφιέδες κυκλοφορούν στους δρόμους γύρω από το
λιμάνι αυτή την ώρα,κουνάει καταφατικά το κεφάλι του.Ο Σπανός κάνει νόημα στον

705
Ροντήρη να ανοίξει το κασσετόφωνο,ο αρχιφύλακας μπορεί πάλι να χαμογελάσει.
-
Οι εντολές του Παναγιώτη Πεφάνη σαφείς «το ματς στη Καβάλα πάει διπλό και όβερ
και θα φροντίσετε να τους το κάνετε κατανοητό με το καλό και με το ανάποδο αν
χρειαστεί».Δείχνω σχεδόν ενθουσιασμένος που θα αναλάβω πάλι δράση,έχω δεχτεί
τις συμβουλές και τα «μπράβο» του Ζήση που μοιάζει σχεδόν ετοιμοθάνατος,κατά-
πίνει δύο χάπια αλλά στοιχηματίζω πως δεν είναι όλα φάρμακα,κοιτάζει σαν χαμένος
και αυτό δεν αρέσει στο αφεντικό μου,στο δολοφόνο του φίλου μου δηλαδή.Παραγ-
γέλνει ένα ποτό στον μπαρμαν του Joyride,το μαγαζί θα μείνει και σήμερα κλειστό,
θα το χρησιμοποιήσουμε μόνο για «σύσκεψη».Ανοίγω λογαριασμό στην Astir Bank
εκεί θα μπαίνει σημαντικό κομμάτι του μισθού μου,έτσι λέει το αφεντικό-δολοφόνος.
Ο Λεωνίδας φανερά ανήσυχος με την κατάσταση της Ερμίνια,έχει έντονους πόνους
αλλά ο γιατρός βρίσκει πως δεν είναι ακόμα η ώρα, «γαμημένοι Άγγλοι γιατροί» ο
Λεωνίδας ξεσπάει, «πρέπει να σε δουν σε κώμα για να σε βάλουν νοσοκομείο»,θέλει
να μου πει με τον τρόπο του χωρίς να με πιέσει πως με έχει ανάγκη,θέλω να του με τη
σιωπή μου και χωρίς να τον τρομάξω πως αυτή τη φορά δεν μπορώ να είμαι δίπλα
του αν και θα το ήθελα,σκέφτομαι πως μπορεί να έχει αυξήσει κι αυτός τα διεγερτικά
μιας κι έχει πέσει πολύ δουλειά στις πλάτες του.Αν πάθει κάτι η Ερμίνια,σφίξιμο στο
στομάχι και οι παλμοί τρελαίνονται,θα είμαι υπεύθυνος για ένα ακόμα κακό.Θα έχω
κάνει ζημιά σε ακόμη μία ζωή,ζωές!Θέλω κι εγώ ένα ποτό,βολεύομαι δίπλα από τον
Ζήση που είναι κουρέλι. Ο Πεφάνης στηρίζεται πάνω στην πατερίτσα σα να θέλει να
την σπάσει,λίγη δύναμη παραπάνω να βάλει θα το πετύχει,αποσύρεται θυμωμένος και
απογοητευμένος,οι φωνές του πριν λίγη ώρα κατά τη διάρκεια ενός τηλεφωνήματος
έχουν προδώσει την έντονη απογοήτευση του σχετικά με κάποια διαφωνία, αλλά
αυτός που μοιάζει πανίσχυρος και αφεντικό υποχώρησε σε αυτή τη διαφωνία σχετικά
έυκολα παρά τις φωνές,κι αυτό σημαίνει ένα και μόνο πράγμα,στην άλλη γραμμή
μιλούσε κάποιος που είχε μεγαλύτερη δύναμη,παραγγέλνω το ποτό και σκέφτομαι το
σχεδιάγραμμα στο σπίτι του Νάσου….Μακρής;
-Να προσέχεις,η φωνή του Ζήση λερώνει σαν μεγάλος λεκκές την εικόνα του
σχεδιαγράμματος
«Ήρεμα τώρα..ξέρεις εσύ»
-Τι να προσέχω;
-Τους Καβαλιώτες,εξηγεί και κατεβάζει μια γουλιά
-Θα προσέχω λοιπόν
Με κοιτάζει και μου δίνει την αίσθηση ότι θα σωριαστεί στο πάτωμα,η φωνή του
ακούγεται σαν αυτή του Τζώννυ Κας στις τελευταίες του ηχογραφήσεις,άλλο ένα
χάπι και αυτό σίγουρα δεν είναι φάρμακο
-Τι κοιτάς ρε; ξεψυχισμένος θυμός κάποιου ιεραρχικά ανώτερου.Πονάω γαμώ το
σπίτι μου από την πλάτη μέχρι τα ακροδάχτυλα.
Περνάει το χέρι του γύρω από τον ώμο μου,λίγο σάλιο γλιστρά από την αριστερή
άκρη του στόματός του
-Χθες…μεταξύ μας τώρα,μ’επιασε κατούρημα αλλά από τους πόνους δε μπορούσα
να πάω έγκαιρα στη τουαλέτα και βράχηκα…ξεφτίλα ρε πούστη μου!
Παραλίγο να μου συμβεί κι εμένα αυτό κάποτε,απλώς ήμουν πολύ νεώτερος κι έτσι
μπόρεσα να προλάβω το κακό.Αρκετοί αγώνες μέσα σε λίγες μέρες,κι εγώ πονούσα
παντού αλλά ο Βρεττός είχε πάντα μαζί του την «αγωγή» εν αγνοία του προπονητή
μου.Σώμα και μυαλό μούδιαζαν άντεχα τα χτυπήματα,ο αντίπαλος είχε μεταμορφωθεί
σε κάτι που έμοιαζε με σκιά,λιποθυμία στα αποδυτήρια,η Λία ανήσυχη, «δεν είναι
τίποτα», «μη μου λες ψέματα», «παράτα με»,κλάματα, «συγγνώμη μωρό μου», «Τι
θέλεις τώρα Στέφανε,να κοιμάσαι πιο ήσυχος ζητώντας συγχώρεση αριστερά και δεξιά;

706
Γιατί γύρισες ξαφνικά;».Ο Ζήσης μουρμουρίζει αδύναμα ένα «κωλο-μπόντυ μπίλ-
ντινγκ» και κατεβάζει μια γουλιά,κι άλλο σάλιο από το στόμα του.
-Καλύτερα να μην πιείς άλλο,τον συμβουλεύω χωρίς να τον κοιτάζω,ξέρω ότι δεν θα
ακούσει τη γνώμη μου,δεν θέλω να την ακούσει
-Δεν έπρεπε να παρατήσεις τον Βρεττό,η δική του συμβουλή…συναγερμός,αφήνω το
ποτήρι μου στη μπάρα, «εγώ ψαρεύω όχι εσύ»
Ξεφυσάει και είναι μακρυά,μάλλον κάνει κάποιες «αξιολογήσεις» που θέλει να κρα-
τήσει για τον εαυτό του οπότε αρκείται στο ρόλο του συμβουλάτορα
-Ξέρεις τι χρήμα έχει το kick boxing ρε Δερβάκο; Ξέρεις!Τώρα που έχεις αποσυρθεί
θα μπορούσες να κάνεις τον μάνατζερ,τα φιξαρισμένα ματς στα κλαμπ είναι χρυσο-
ρυχείο.Υπάρχουν ένα σωρό μαλακισμένα που πιττιάζουν από αναβολικά γιατί
νομίζουν ότι θα γίνουν Ζαμπίδηδες,φέρνεις πράμα,παίρνεις χρήμα,το Kick Boxing
δεν το ελέγχει κανείς.
Δεν είχε άδικο,αν ήταν παρών ο Βρεττός μπορεί να ξεκινούσαν διαπραγματεύσεις,
«εγώ ψαρεύω, όχι εσύ»
-Και η μπάλα έχει λεφτά Ζήση,πολλά λεφτά,ειδικά τώρα που βγήκε από τη μέση
εκείνο το μούτρο,ακόμα να τον πιάσουν ε;
Σκουπίζει σάλιο με την ανάστροφη του χεριού του και ανάβει τσιγάρο,μου έρχεται
αναγούλα
-Χαζοί είναι να τον πιάσουν,εγώ σου λέω πως αυτοί τον φυγάδευσαν,ο μάγκας κρα-
τούσε πολύ κόσμο από τα’αρχίδια.Ρε ξέρεις τι εστί Μπίλαρος;
Βαριανασαίνει,τα χέρια του σταυρωτά πάνω στη μπάρα,οι δικέφαλοι του αν και
κάπως νερουλιασμένοι σχεδόν καλύπτουν όλο το πλάτος πάνω στο οποίο ακουμπούν.
-Η παρεούλα της ΕΠΟ τον έτρεμε,το ίδιο και τα καλόπαιδα του Αθλητισμού,πάρτυ σε
κότερα,γαμήσια σε ξενοδοχεία πριν και μετά από φιλικά της εθνικής,πράμα σε καλή
τιμή,αλλά είχε ξεφύγει ο μαλάκας κι αυτό τον έφαγε.Που πας ρε πούστη;Όλα δικά
σου….
-«Ο Κόσμος Είναι Δικός σου»,είπα
-Ε;
-Ο Σημαδεμένος,Αλ Πατσίνο, δε θυμάσαι την ταινία
Σκέφτεται για λίγο…χαμογελάει,κι άλλο σάλιο που δεν το σκουπίζει
-Ναι Τόνυ…κάτι…
-Μοντάνα,συμπληρώνω
-Ναι μπράβο,λοιπόν αυτός ο παπάρας ο Πατσίνο μου θυμίζει σε πολλά τον Τσαγκάρη
να ξέρεις,κοντός μοχθηρό ύφος, αδίστακτος και σαλεμένος από την απληστία του. Κι
εγώ παραλίγο να γίνω έτσι.
Άλλος κρυφός «απολογισμός», αρχίζω να βαριέμαι
-Η μπάλα έχει πολύ κούραση αγόρι μου,ξανά το χέρι γύρω από τον ώμο μου,κοίτα να
μη σε πάρει μαζί της,όπως λές έχει χρήμα αλλά ο κόσμος αρχίζει να απομακρύνεται,
στο μεταξύ η ΟΥΕΦΑ έχει λυσσάξει, φάκελοι κι άλλοι φάκελοι «είστε διεφθαρ-
μένοι», χέρι στην ΕΠΟ, χέρι στο υφυπουργείο αθλητισμού,γκρίνια από κομματικά
σκυλιά…γάμησέ με ρε Δερβάκο,έλιωσα,ξενύχτια,τρεξίματα,ευθύνες….
-Θα κάνω ότι μπορώ να φανώ αντάξιός σου,πρέπει να χαμογελάσω και πρέπει
ν’αντέξω και τη θέα του σάλιου στο σαγόνι του «εγώ ψαρεύω όχι εσύ»
-Τα λεφτά είναι από τα μαυριδερά και το σπρώξιμο,εκείνος δεν χαμογελάει και μέσα
του συνεχίζει την «αξιολόγηση».Πήγες με τον Έντυ και είδες,όλοι αυτοί οι στριμωγ-
μένοι θα ξεκινήσουν το πούλημα,από Πατήσια μέχρι σύνορα με Μοναστηράκι σκέτο
Bazaar..,του φαίνεται αστείο και ξεσπάει σε γέλια
«εγώ ψαρεύω όχι εσύ»
-Και ο Πειραιάς καλός είναι,σχολιάζω

707
-Ναι αλλά το αφεντικό θέλει να τον παρατήσουμε…., είπε απογοητευμένος,για την
ώρα δηλαδή αλλά από την άλλη δεν είναι δική του απόφαση.Είδες τι έγινε πάλι
σήμερα;Τσακώσανε κάποιους φτωχομπινέδες σε διάφορα μέρη γύρω από το λιμάνι κι
αρχίσανε τα μπατσόνια να παίρνουν πόζες μπροστά στην τηλεόραση. Και καλά, εκ-
καθάριση και πάταξη του εγκλήματος,γράψε την ώρα που στο λέω,αυτοί ήταν τίποτα
εμποράκια της φάπας και τώρα θα τους φορτώσουν πως δούλευαν για τον κοντό έτσι
ώστε να μη χτυπάει άσχημα η διαφυγή του.
-Καλά τα λές,συμφώνησα με το ύφος του προσεκτικού μαθητή,αλλά γιατί λες ότι δεν
ήταν απόφαση του αφεντικού να αφήσει τον Πειραιά,πρέπει να έχουμε το νου μας και
για άλλους;
Σβήνει το τσιγάρο του και με κοιτάζει,θυμός ίσως,λύπη σίγουρα,αμφιβολία επίσης
-Άστα αυτά δεν είναι για σένα
Ο Πεφάνης αγανακτισμένος να ξεσπάει στην πατερίτσα,να δίνει διαταγέςς πυρ και
μανία για στήσιμο παιχνιδιού,συνομιλία στο τηλέφωνο,κάποιος του έχει δώσει
εντολή….το σχεδιάγραμμα του Νάσου….Ιάκωβος Μακρής.Αλλαγή φρουράς με τους
αλλοδαπούς,άλλοι φέυγουν,άλλοι έρχονται,αλλαγή κινητών, «Τα λεφτά είναι από τα
μαυριδερά και το σπρώξιμο».
-Η επιχείρηση μας πρέπει να αλλάξει Δερβάκο
Κανένα σχόλιο,είμαι ο προσεκτικός ακροατής μιας μισομεθυσμένης,μισομαστουρω-
μένης και τελειωμένης παλιάς καραβάνας,που αποφάσισε να μετανοιώσει για κάποιες
από τις επαγγελματικές επιλογές της.
-Τα στημμένα πρέπει να τα κρατήσουμε για πάρεργο….
Ο Ντανήλ Ντιτιάνιν μας κοιτάζει μάλλον επίμονα,πιάνω τον εαυτό μου να ανταπο-
δίδει την επίμονη ματιά
-Τι θέλει μωρέ…,ο Ζήσης γκρινιάζει,κάνε καμιά δουλειά ρε αλογομούρη..σίχαμα!
-Δεν τον γουστάρεις; «εγώ ψαρεύω όχι εσύ»
-Τέλος πάντων,μεταξύ μας κιόλας,τρώει ώρες και λεφτά στον ιππόδρομο
-Κάτι έχω ακούσει..από τον ράφτη
-Ο ιπποδρομος είναι για άλλους,ούτε ο Τσαγκάρης δεν είχε ανακατευτεί πολύ με τα
άλογα,παρόλο που ο γιος του έχει εκτροφείο.Εκεί τον έλεγχο τον έχει ένας Ουκρανός
και ένας Ρωσοπόντιος από οικογένεια διασποράς του συμμοριτοπόλεμου
Ο Ζήσης εκδηλώνει και τις πολιτικές του απόψεις και δεν εκπλήσσομαι γι’αυτές
-Ο πίθηκος παίζει χοντρό χρήμα και συνήθως χάνει αλλά του κάνουν καλές πιστώσεις
και γι’αυτό τρώει ακόμα σανό,αλλά μέχρι πότε
«Μέχρι πότε»…μια χαρά
-Κακό πράγμα ο τζόγος,ο Ζήσης βάζει μπροστά το τραυματισμένο γέλιο του κι έτσι
απελευθερώνει κι άλλο σάλιο
-Κακό πράγμα,συμφώνησα και το δικό μου γέλιο το διατήρησα φυλακισμένο.
-
Ο άνθρωπος του Κοσμά Καρζή που παρέλαβε τον Μπίλαρο συναντά τον υιό
Τσαγκάρη σε ένα εγκαταλελειμένο μικρό οικόπεδο στη Γλυφάδα.Τα φώτα του
αυτοκινήτου του ανθρώπου για όλες τις δουλειές αναβοσβήνουν δύο φορές.Όλα οκ
και ο Τσαγκάρης ο νεώτερος είναι βέβαιος πως δεν τον έχουν παρακολουθήσει αλλά
κι αν ακόμα αυτό έχει συμβεί οι μπάτσοι δε θα έχουν κανένα σοβαρό στοιχείο στα
χέρια τους.Ο υιός πλησιάζει το άλλο αυττοκίνητο.Το τζάμι του οδηγού κατεβαίνει και
αποκαλύπτει ένα χαμογελαστό πρόσωπο.Μετά το φιλικό χαμόγελο ένα πακέτο.
-Πακιστανικά και τα δύο,εξηγεί ο για όλες τις δουλειές
-Ο πατέρας μου…
-Θα σου τηλεφωνήσει εκείνος,να περιμένεις,κανένας δε θα πάρει είδηση τίποτα,εσύ
θα χρησιμοποιείς τα άλλα σου κινητά για όσο θες,τα πακιστανικά που σου δίνω είναι

708
εγγύηση
Το πακέτο από σκούρο καφέ χαρτόνι και με τέσσερεις αυτοκόλλητες ταινίες επάνω
του
-Πες στο αφεντικό σου ευχαριστώ,θα του το χρωστάω…
-Όντως αλλά τα πακιστανικά είναι δώρο του καταστήματος,ο για όλες τις δουλειές
πάντα χαμογελαστός ανεβάζει το τζάμι και βάζει μπρος
Το αυτοκίνητο είχε απομακρυνθεί για τα καλά όταν ο υιός Τσαγκάρης αναρωτήθηκε
πως ακριβώς θα πλήρωνε το «χρέος».
-
Είναι πολύ όμορφη αλλά είναι και πολύ κουμπωμένη,ακόμα δεν έχει κάνει την
εμφάνισή του ο Ντέξτερ Γκόρντον για την ώρα η ατμόσφαιρα γεμίζει από τους ήχους
του Cristo Redentor από τον Donald Byrd.Χρησιμοποιώ ένα από τα τζάμια σαν
καθρέφτη για να εκτιμήσω τη δική μου εμφάνιση,ένα ζευγάρι πιτσιρικάδων με κοιτά
κοροϊδευτικά,διορθώνω λίγο τον γυακά του πουκαμίσου μου και κάθομαι απέναντί
της,ποτέ δεν τα πήγαινα καλά με τα στοργικά χαμόγελα.Όλοι οι πελάτες του Ντεμί
μοιάζουν να είναι ευτυχισμένα ζευγάρια,ίσως και να είναι ευτυχισμένα ζευγάρια.
Ούτε η Δέσποινα κάνει προσπάθεια να χαμογελάσει.
-Συγγνώμη που άργησα,δεν είχα αργήσει
-Συγγνώμη που σε ταλαιπώρησα
Ένα δεκάλεπτο «ζέσταμα» με κουβεντούλες τυπικές,μια παραγγελία,ένα «γεια» στον
ντι-τζέϊ και τα «πως πέρασες»
-Λυπάμαι πολύ Δέσποινα,είπα να πάρω την πρωτοβουλία για να βοηθήσω την κατά-
σταση γιατί σε αντίθεση με την δουλειά στις σχέσεις μου πάντα θεωρούσα
πλεονέκτημα την υποχώρηση λίγων βημάτων..μόνο μ’εκείνον δεν είχα κάνει το
παραμικρό βήμα πίσω και να τι αποτελέσματα έφερε αυτή μου η τακτική.
-Θέε μου πόσο έχεις κουραστεί,μου ακούμπησε πολύ απαλά το μάγουλο με τις άκρες
των δαχτύλων της.Εγώ προσπάθησα να πιάσω το χέρι της αλλά το τράβηξε,όχι για να
με αποφύγει απλώς εγώ μάλλον κινήθηκα πολύ αργά,γενικά είχα κινηθεί αργά σε
πάρα πολλά πράγματα.
Με ρώτησε για την Ελένη και τη Ρούλα,με ρώτησε και για κείνον
-Όλη αυτή η ιστορία,αυτή η επιστροφή…γιατί δεν γυρνάει στο Λονδίνο και στη ζωή
του γαμώ το;
Είχε αρχίσει να θυμώνει,δε ξέρω αν ο θυμός της είχε στόχο εκείνον ή εμένα
-Τι θέλει από σένα Νάσο;
-Δέσποινα δεν είναι ώρα…
-Μάλιστα…,έσφιξε τα χείλη της..τώρα όντως θύμωνε μ’εμένα κι εγώ την ήθελα σαν
τρελός
-Τα πράγματα είναι αρκετά μπερδεμένα,η κλασσική δικαιολογία του μπάτσου που
θέλει να βγάλει έξω από την υπηρεσιακή ζωή και τις εμμονές του όποιον άνθρωπο
βρίσκεται κοντά του,παρόλο που αυτή τη φορά είχα κάνει μια εξαίρεση,είχα μπλέξει
σ’αυτόν τον ιστό από εφιάλτες,ενοχές,προαισθήματα,πείσμα και πάθος έναν άνθρω-
πο,με βόλευε όμως,έτσι;Α,ναι με εξυπηρετούσε μια χαρά,και τώρα τι;Έκλεινα την
πόρτα στη Δέσποινα για να εξιλεωθώ;Για να δείξω ισχυρό χαρακτήρα;Ευχήθηκα όλα
τα τζάμια του Ντεμί να σπάσουν ή να εξαφανιστούν δεν ήθελα να με δω σε αυτά ούτε
κατά λάθος.Ο κανόνας του «δεν μπλέκω τη δουλειά στις προσωπικές σχέσεις» είχε
πάει έτσι κι αλλιώς περίπατο,απλώς η γάγγραινα που άφησα να μπει μέσα μου εξαπ-
λωνόταν πλέον με πολύ πιο γρήγορους ρυθμούς
-Έχεις αλλάξει Νάσο…,έχεις βάλει κάτι ανάμεσά μας,και το κακό είναι ότι δεν το πα-
ραδέχεσαι.
Τα τζάμια του Ντεμί στη θέση τους,ο Freddie Hubbard με το Weaver Of Dreams ζη-

709
τουν να κάτσουν κοντά μας, ο Freddie Hubbard δεν είναι δικός μου άνθρωπος, σε
αυτόν μπορώ να δώσω λίγο χώρο.
-Δεν έχει μπεί τίποτα ανάμεσά μας,ξαφνικά απόφασίζω να αμυνθώ…είμαι
αδιόρθωτος τελικά.Δέσποινα εσύ έφυγες…
Τα χείλη της σφίγγουν και πάλι,δεν είναι θυμός αυτή τη φορά.Το πιάνο του McCoy
Tyner και τα drums του Elvin Jones προειδοποιούν,κάποιος δυναμώνει την ένταση
της μουσικής κι αυτός είμαι μάλλον εγώ.
-Αν έβλεπες τον εαυτό σου εκείνο το βράδυ στο σπίτι σου….
Κρατιέται για να μην κλάψει…η τρομπέτα του Freddie δεν χαρίζει κάστανα
-Δεν έχω πάψει να το σκέφτομαι….,πάλι ψέμματα!
-Είχα πολύ σοβαρό λόγο που έφυγα…το καταλαβαίνεις αυτό…
Όχι δεν το καταλάβαινα,αλλά προσπαθούσα,ο Freddie θέλει να ξεκολλήσει με πολύ
ύπουλο τρόπο το μυαλό από το κεφάλι μου
-Να σου ξαναπώ πάλι πόσο λυπάμαι; Να σου ξαναζητήσω συγγνώμη;Θα το έκανα,
αν μπορούσα….
-Θα ξανάφερνες και τον Δημήτρη στη ζωή και δε θα άφηνες και τον Στέφανο να
φύγει,συμπλήρωσε,δε μπορείς όμως Νάσο.Το μόνο που κάνεις είναι να απομονώνε-
σαι και να ζητάς από τους άλλους κατανόηση όταν δεν ξέρουν τι στο διάολο είναι
αυτό που πρέπει να κατανοήσουν…
Προσπαθώ να της πιάσω το χέρι,το απομακρύνει προσεκτικά
-Ήμουν έγκυος,εκείνη είχε το κουράγιο να ψάξει για τζάμι…
Δεν μπορώ να ακούσω τίποτα,ούτε τη μουσική,ούτε καν τα μουρμουρητά των
πελατών,τα ευτυχισμένα ζευγάρια δίπλα μας μοιάζουν ακόμα πιο ευτυχισμένα.
-Το διαπίστωσα την επόμενη μέρα…..
Δύο δάκρυα,ένα από κάθε μάτι
-Και γιατί…..
Πόσα «γιατί» έχεις μετρήσει ρε Αθανασάκο;Κι αντί να μετράς και να κάθεσαι σαν
ηλίθιος γιατί δε φρόντισες από την αρχή να μη γίνουν «γιατί».Ο κόσμος σου είχε κι
άλλους ανθρώπους,όχι μόνο εσένα,εσύ όμως ήσουν απασχολημένος μόνο με τα δικά
σου «γιατί»,τα «γιατί» των άλλων σου φώναζαν αλλά εσύ δεν άκουγες,όπως δεν
μπορείς ν’ακούσεις τώρα τη μουσική.
-Έπρεπε να μου μιλήσεις,ακούγομαι μαλακός…..όλοι έπρεπε να σου μιλήσουν αλλά
δεν αναρωτήθηκες ποτέ αν ευθύνεσαι εσύ που δεν το έκαναν, που αλλού και σε ποιόν
ξαναείπες σχετικά πρόσφατα «έπρεπε να μου μιλήσεις»;
-Δεν μπορούσα να κρατήσω το παιδί….,με κοιτάζει ξανά αλλά χωρίς θυμό, όχι όπως
είμαστε αυτή τη στιγμή…
-Πως είμαστε….τι πάθαμε δηλαδή;
Ποιόν ρωτάω;Η κουρασμένη της φωνή από το τηλέφωνο,η άδεια από την δουλειά
της,η εξάντληση….όλα αρχίζουν να εξηγούνται,όλα κόβουν σα μαχαίρι,σκέφτομαι
όσα μου είπε εκείνος για την νύχτα με το παιδί,έφευγε κι άλλος μακρυά μου πάλι για
ένα παιδί.
-Ούτε κι εγώ ήμουν έτοιμη να ξαναγίνω μητέρα,άλλο ένα δάκρυ,δεν…δεν είναι
δίκαιο να σου φορτώνω εσένα τα πάντα
Όχι δεν είναι δίκιο,έπρεπε να έχω κι εγώ γνώμη γι’αυτή την εγκυμοσύνη, «τι κάνεις
τώρα;» «Θυμώνεις;»
-Αν σε κράτησα έξω….,ξεκινάω να τυλίγω τις δικαιολογίες μου προσεκτικά σαν να
πρόκειται να πακετάρω κάτι εύθραυστο,…το έκανα για να προστατέψω κυρίως
εσένα,…εμάς.Μπορεί να μην έφερα το αποτέλεσμα που ήθελα,μπορεί όπως λές να
κλείστηκα,το έχω ξανακάνει αυτό το λάθος και το συνειδητοποίησα πολύ πρόσφατα,
αλλά παλεύω να διορθώσω τα πράγματα…σε πολλά μέτωπα,δεν είναι εύκολο..

710
-Όχι δεν είναι,συμφώνησε εκείνη,τίποτα δεν είναι εύκολο πια από τη μέρα που
σκοτώθηκε ο Δημήτρης
«Δεν σκοτώθηκε…δολοφονήθηκε!!!!»,το μόνο που θέλω είναι να ουρλιάξω και να
σπάσω μ’αυτό μου το ουρλιαχτό τα τζάμια.Κανένας να μην κοιτάζει σε αυτά το
είδωλό του, κανένα ζευγάρι δίπλα μου να μην είναι ευτυχισμένο!
-Δεν είμαι αυτό που ζητάς…,αυτό θέλεις να μου πεις;
Άκουσα τον ήχο από ένα τραίνο που απομακρυνόταν,ο καπνός από τη μηχανή του
δεν με άφηνε να δω τίποτα,ήμουν ο μόνος επιβάτης στο σταθμό,μέχρι που ήρθε ο
Ντέξτερ Γκόρντον μαζί με το You Stepped Out Of A Dream….,o ήχος του τραίνου
έσβησε.
-
Ο Ντανήλ Ντιτιάνιν ήταν εκπαιδευμένος αλλά το πάθος για τον τζόγο είναι συχνά πιο
δυνατό από κάποια «προτερήματα»,και ο Ντιτιάνιν έχει αφήσει αυτό το πάθος να τον
κυριεύσει,παλιός καλός «παίκτης»..αυτός που δεν μπορεί να πει «όχι», αυτός που ενώ
βλέπει ότι καταστρέφεται λέει μέσα του «άλλη μία φορά…μόνο μία..κι αν χάσω ορκί-
ζομαι πως σταματάω»,αυτός που κοιμάται και ξυπνάει με το όνειρο να ρεφάρει. Μια
τσόχα, ένα ζάρι,ένα μάτσο τραπουλόχαρτα έχουν γραμμένο πάνω τους το όνομά του
και είναι πάντα εκεί για να τον περιμένουν,εκείνος πιστός στο ραντεβού.Όλα τα
μούτρα σαν του λόγου του έχουν κάποια χτυπητή αδυναμία,αυτό το μάθημα το είχα
αποστηθίσει καλά και δεν θα με έπιανες αδιάβαστο ποτέ.Δεν είχε καταλάβει ότι τον
παρακολουθούσα,αυτή τη δουλειά την έκανα χρόνια,μπορούσα να παίρνω από πίσω
τέτοιου είδους τελειωμένους χωρίς να πάρουν είδηση,το μυαλό τους είναι αλλού,
στην «άλλη μία φορά»,που φυσικά ποτέ δεν είναι μία.Ο καλύτερος στόχος,ο εξαρ-
τημένος!Έχω παρκάρει τη μοτοσυκλέτα κάπου στα τριακόσια μέτρα μακρυά του.Έχει
σταματήσει κοντά στη στροφή που παίρνει το τραμ για να μπει στη Γλυφάδα.Κι εγώ
ένα είδος τζογαδόρου είμαι,αλλά μέσα μου ξέρω ότι αυτή είναι όντως η τελευταία
φορά,εγώ ξέρω πότε θα έχω ρεφάρει!Έχει έντονη συνομιλία με έναν τύπο γύρω στα
εξήντα που φοράει μπλε σπορ αντιανεμικό μπουφάν και έχει και δυο τύπους της
σωματοδομής του Ντιτιάνιν για σωματοφύλακες.Διαφωνίες για την ιπποδρομιακή
χασούρα το δίχως άλλο.Ο εξηντάρης χειρονομεί συνεχώς,είναι αφεντικό και μάλιστα
από τα μεγάλα,τραβάω δυο-τρεις φωτογραφίες με το κινητό μου αλλά δεν έχουν βγει
καλές.Κάποια στιγμή οι μπράβοι κινούντα απειλητικά προς το μέρος του Ντιτιάνιν κι
αυτός σηκώνει τα χέρια σαν να παρακαλεί,το φαγητό μόλις έχει σερβιριστεί.Ο εξην-
τάρης είναι έξαλος και κουνάει τον δείκτη του στον Ντιτιάνιν,απειλεί.Τα λόγια του
Ζήση και πάλι στο μυαλό μου,τα φέρνω με το ζόρι κι ας μην τα είχα ανάγκη, «ο
Δημητράκης ήτανε καλό παιδί αλλά ήξερε ότι μαλακίες του στυλ..δεν πάει άλλο
πρέπει να φύγω..δεν ισχύουν.Τον είχαμε προειδοποιήσει…περίμενε ρε αγόρι μου, άσε
να τελειώσει αυτό το πρωτάθλημα και βλέπουμε…τίποτα εκείνος,αγύριστο κεφάλι,
θα του γκρίνιαζε η κυρά μάλλον.Ακόμα και ο Έντυ απ’έξω απ’έξω του είχε πει πως
δεν γινόταν να φύγει τώρα,ούτε κι εγώ πιστεύω πως θα μιλούσε σε κανέναν κι εγώ αν
ήμουν αφεντικό ίσως τον άφηνα…»…σάλια από το στόμα,τσιγάρο,ζαλάδα.Ο Πεφά-
νης έξαλλος τον στέλνει σπίτι του κι ας μην έχει ακούσει την συνομιλία.Ήξερα πως
αν τηλεφωνούσα στη Χριστίνα θα ματαίωνα το σχέδιό μου,η Χριστίνα ήταν ικανή να
πετύχει κάτι τέτοιο,ακόμα και τώρα όμως ήθελα να της τηλεφωνήσω,ήξερα ότι
περίμενε κι εγώ λαχταρούσα να την ακούσω.Κατέληξα στην εύκολη λύση της Ελένης
και της Ρούλας διαβεβαιώνοντας την πρώτη ότι θα φρόντιζα την οικονομική της
διευκόλυνση, «όχι δεν πρόκειται για φιλανθρωπία..άσε με κάτι έχω στο νου μου».
Καλήνύχτισα τη Ρούλα που μου ξανάκανε παράπονα για την έξαφάνισή μου. «Έχω
ζωγραφίσει κάτι για σένα»,μου είπε.Η παιδοψυχολόγος έκανε καλή δουλειά ως τώρα.
Ο Ντιτιάνιν απομακρύνεται από την παρέα του και κατευθύνεται προς το αυτοκίνητό

711
του.Τα φιλαράκια του ακολουθούν αντίθετη κατεύθυνση.Η παραλιακή δεν έχει κίνη-
ση αλλά φροντίζω να κρατάω απόσταση παραμένοντας στη μεσαία λωρίδα,βλαστη-
μάω έναν ταξιτζή που για λίγο μπαίνει στη μέση και μου περιορίζει τη θέα.Η διαρ-
ρομή του Ντιτιάνιν λογικά θα είναι η ίδια, θα επιστρέφει στο σπίτι του,έχω
τηλεφωνήσει στον Αρίστο, «είναι η τελευταία χάρη που θα σου ζητήσω», «τα χουμε
ξαναπεί αυτά και δε θα σε ρωτήσω τίποτα».Δεν ρωτάει αλλά νοιώθω την ανησυχία
του,δεν έχει ξαναμπλέξει σε κάτι τέτοιο,για την ακρίβεια δεν ξέρει που ακριβώς έχει
μπλέξει αλλά θα φροντίσω εγώ γι’αυτόν. «Αυτό το οικόπεδο στη Δραπετσώνα είναι
τάφος,δεν πατάει κανένας εκεί,σίγουρα δε θέλεις να έρθω μαζί σου;»,ίσως να με
ρωτάει σκεπτόμενος ότι μπορεί να έχω πάρει βεβιασμένη απόφαση και οφείλει να
είναι εκεί για να με συγκρατήσει.Κίνηση στο ύψος της πλατείας Παλαιού Φαλήρου,
που στην ευχή πάει τόσος κόσμος;Πρέπει να έχω τα μάτια μου στον Ντιτιάνιν και το
μυαλό μου στην επανάληψη του σχεδίου,πάντα υπάρχουν κάποιες χαραμάδες που
αφήνουν να μπει ένα αεράκι αποτυχίας ή ένα λάθος στους υπολογισμούς,κι αφού δεν
μπορείς να δείς τον αέρα δεν μπορείς να δεις κι αυτό το λάθος,απλώς το αισθάνεσαι,
«δεν υπάρχει λάθος».Περνάμε το 2ο Γυμνάσιο Μοσχάτου και ο Ντιτιάνιν στρίβει
δεξιά,αυτό είναι,μία μία οι χαραμάδες κλείνουν,σήμα στον Αρίστο με αναπάντητη
κλήση.Αναπάντητη κλήση και από κείνον,όλα οκ.Κόβω ταχύτητα και μένω ακόμα
πιο πίσω,τώρα μπαίνουμε σε δρομάκια και μπορεί να γίνω εύκολα αντιληπτός, το έχω
ξανακάνει,…όχι ακριβώς…όχι δεν το έχω ξανακάνει…δεν το έχω ξανακάνει…ξανά
η χαραμάδα,σφίγγω το τιμόνι της μοτοσυκλέτας,το Μοσχάτο μοιάζει κατασκότεινο,
κι αν μας δει κανένα μάτι; Κι αν..κι αν….,ξεφυσάω και με τον αέρα πασχίζω να
βγάλω και κάθε αρνητικό σενάριο που στριμώχνεται στο μυαλό μου,..δεν το έχω ξα-
νακάνει ότι κι αν λέω στον εαυτό μου «προσποιήσου ότι είσαι έμπειρος,ότι έχεις
νικήσει καλύτερους αθλητές από εκείνον,να προσποιείσαι κάθε μέρα πριν να ανέβεις
στο ρινγκ μαζί του,κοιμάσαι προσποιείσαι,ξυπνάς προσποιείσαι,στο τέλος θα το
πιστέψεις,στο τέλος θα είσαι αυτός που προσποιείσαι»,τα λόγια του Ολλανδού πριν
τον τελικό με τον Κροάτη στους Βαλκανικούς αγώνες.Ήμουν καλύτερος, αν οι κριτές
δεν ήταν στημμένοι ο νικητής θα ήμουν εγώ,αλλά έπρεπε να χάσω! Ο Βρεττός και ο
Ολλανδός έξαλλοι,ένσταση,κασσέτα στην Ομοσπονδία και στην επιτροπή, ο Βρεττός
επιμένει «πόλεμος με τα ίδια τα όπλα τους,θα λαδώσουμε κι εμείς,στο κάτω κάτω ο
Στέφανος νίκησε,αποκαθιστούμε το δίκιο!».Ο Ολλανδός ανένδοτος, «η αδικία δεν
διορθώνεται με παρανομία»,σύγκρουση.Εγώ δεν είχα κανέναν να συγκρουστώ μαζί
του,εγώ προσποιόμουν χρόνια ότι είμαι κάποιος άλλος,άκουγα τις αποδοκίμασίες των
θεατών καθώς ανέβαινα στο ρινγκ και τα πόδια μου βάραιναν όλο και περισσότερο.
«Στο κάτω κάτω…αποκαθιστούμε το δίκιο»…άστο καλύτερα!Η μόνη σκέψη που δεν
μπορώ και δεν θέλω να διώξω είναι αυτή της Χριστίνας.Ο Ντιτιάνιν ανοίγει τη πόρτα
εισόδου ενός γκαράζ πατώντας ένα κουμπί που βρίσκεται στο μπρελόκ για τα
κλειδιά. Το γκαράζ είναι μικρό αλλά βρίσκεται στο απέναντι τετράγωνο από αυτό στο
οποίο βρίσκεται το σπίτι του και η απόσταση μεταξύ τους είναι κάπου 30 μέτρα.
Προλαβαίνω αν κινηθώ γρήγορα, «προσποιήσου ότι το έχεις ξανακάνει».Η πόρτα του
γκαράζ σηκώνεται αργά και εντελώς αθόρυβα,σύγχρονη κατασκευή.Tο αυτοκίνητο
μπαίνει μέσα τη στιγμή που βλέπω τον Αρίστο να πλησιάζει με γρήγορο βήμα,
εντυπωσιακά γρήγορο για τα κιλά του.Δεν είναι αγχωμένος,είναι σίγουρος,δε ρίχνει
καμία ματιά για να δει που βρίσκομαι,ξέρει.Κάνω πάλι υπολογισμούς,κλείνω τα
μάτια και παίρνω βαθειά ανάσα, βγάζω τα παπούτσια μου φοράω χειρουργική μάσκα
και κοιτάζω πάλι τριγύρω, η γειτονιά είναι σκοτεινή και ήσυχη,δε θέλει να
συμμετέχει.Λίγα φώτα αναμένα μόνο σε κάποια διαμερίσματα,σαν άστρα σε
τσιμεντένιο ουρανό.Ο Ντιτιάνιν βγαίνει από το γκαράζ με σκυφτό κεφάλι,το βήμα
του Αρίστου ακόμα πιο γρήγορο,αν και είναι σκοτάδι μπορώ να διακρίνω και τη ψύχ-

712
ρα στα μάτια του,προσποιήσου..,το πεζοδρόμιο παγώνει τις πατούσες μου. Η πόρτα
του γκαράζ κατεβαίνει και ο Αρίστος πλησιάσει αρκετά τον Ντιτιάνιν
-Ντανήλ…,ο Αρίστος χαμογελάει και τώρα το βλέμμα του με ψάχνει
-Τι; ο μπράβος είναι ξαφνιασμένος
-Έλα ρε δε με θυμάσαι;
Βρέχω το πανί με μπόλικη ποσότητα από το υγρό,γρήγορα γιατί θα εξατμιστεί, και
γρήγορα πριν το μυρίσει,δεν θα σε ακούσει είσαι ξυπόλυτος
-Φίλε λάτος,ο Ντιτιάνιν τσαντισμένος και κουρασμένος κάνει να προσπεράσει
-Στο ματς με τα Γιάννενα ρε φίλε…Γιάννενα Ξάνθη; Έλα ρε συ….
Ο γορίλας ρίχνει στον Αρίστο ένα κεφάλι και τον κοιτάζει υποτιμιτικά,πλησιάζω
γρήγορα,μυρίζω το υγρό
-Λάτος,ο Ντιτιάνιν κάνει να προσπεράσει και προειδοποιεί για τελευταία φορά
-Καθόλου λάτος,ο Αρίστος χαμογελάει και μένει στη θέση του
Ο Ρώσος έχει ξαφνιαστεί ακόμα περισσότερο και μετράει με αργό ρυθμό τα λίγα
δευτερόλεπτα που χρειάζονται για να καταλάβει πως ο άγνωστος δεν τον φοβάται,
κάτι χαλάει τον αέρα που αναπνέει..μια μυρωδιά..είναι αργά,κλωτσιά πίσω από το
γόνατο,το γόνατο λυγίζει, είναι στο ύψος που θέλω,κλειδώνω με λαβή το λαιμό του
και με το άλλο χέρι πιέζω με δύναμη το πανί που είναι μούσκεμα στο χλωροφόρμιο,
ακόμα κι εγώ ζαλίζομαι λίγο.Αισθάνομαι τους μυς του να αντιστέκονται αδύναμα,
έχει μεταβληθεί σε μια ανίκανη να αντιδράσει μάζα.Με τον Αρίστο συννενοούμαστε
σιωπηλά.Περνάμε τα χέρια του Ντιτάνιν στους ώμους μας και τον κουβαλάμε λες και
γυρνάμε από γλέντι,οι μύτες των παπουτσιών του ξύνουν το πεζοδρόμιο βγάζοντας
έναν ελαφρώς ανατριχιαστικό ήχο.Τα κλειδιά του τα παίρνει ο Αρίστος και ανοίγει το
γκαράζ
-Σκατά,μουρμουρίζει
Καταλαβαίνω ότι έχει εντοπίσει περαστικό
-Παραήπιες μαλάκα και πρέπει να σε κουβαλάω, «προσποιήσου»
Ένα ζευγάρι πενηντάρηδων στο απέναντι πεζοδρόμιο περπατάει αγκαζέ και τους
είμαστε αδιάφοροι,αλλά καλού κακού…Σέρνουμε τον μπράβο μέσα στο γκαράζ και
τώρα δεν μπορεί να μας δει κανείς.
-Φέρνεις τα παπούτσια μου,είπα,οδηγείς το αυτοκίνητο στο οικόπεδο που είπαμε,εγώ
θα έρθω με τη μοτοσυκλέτα αν για κάποιο λόγο δε θές μπορείς να φύγεις τώρα.
Αφοσίωση και ανησυχία
-Μη λες τίποτα Στέφανε,το φτυάρι είναι στο πορτ παγκάζ του αυτοκινήτου μου
Απομακρύνεται,κι εγώ βγάζω από την κωλότσέπη τα δύο ζευγάρια χειροπέδες.Ένα
για τα χέρια και ένα για τα πόδια,η βαλίτσα του Αρίστου με όλα τα απαραίτητα,όπως
παλιά! Κλικ,κλικ…Χέρια,πόδια.Απενεργοποιώ τον συναγερμό του αυτοκινήτου,
ανοίγω το πορτ παγκαζ και βολεύω μέσα τον όγκο του Ρώσου.Είμαι σχεδόν
χαρούμενος,ένας χαρούμενος που ψάχνει για δικαιολογίες.
-
Έχω ακόμα την αίσθηση από το χάδι της Δέσποινας στο μάγουλό μου,είμαι πληγωμε-
νος και θυμωμένος.Με είχε παραμερίσει,όχι,αυτή τη φορά δεν ήμουν εγώ που έμεινα
άπραγος,δεν ήμουν μόνο εγώ αυτός που κλείστηκε και περίμενε.Είχα δικαίωμα να
ξέρω γι’αυτή την εγκυμοσύνη και προτίμησε να μη μου πει τίποτα.Προτίμησε να το
μοιραστεί με τον Σταύρο!Τον Σταύρο που τον φαντάζομαι να την παρηγορεί,να της
λέει πως πήρε τη σωστή απόφαση αφού ένας εργασιομανής μπάτσος με εμμονές δεν
είναι και το καλύτερο είδος πατέρα,ο Σταύρος που περίμενε στη γωνία,ο Σταύρος που
θα έκανε πολύ καλή παρέα με τον Μυλόπουλο,αει στο διάολο Σταύρο!!!!Έκανα ότι
μπορούσα για να ελέγξω το θυμό μου,τα ψιλοκατάφερα, «είχα δικαίωμα να ξέρω

713
Δέσποινα,αυτό το παιδί ήταν και δικό μου».Εκείνη όμως ανυποχώρητη, «το ζήτημα
αφορούσε καθαρά εμένα,εγώ το κουβαλούσα μέσα μου».Ο θυμός ξανάρχεται μαζί με
τον πόνο.Ένα παιδί απομακρύνει τον καλύτερο μου φίλο και σημαδεύει τη ζωή του
για πάντα,ένα παιδί –έστω και αγέννητο- απομακρύνει τη γυναίκα που αγαπώ.Θέλω
να κάνω στροφή να πάω στο σπίτι της και να χτυπάω συνέχεια το κουδούνι μέχρι να
μου ανοίξει,αν δεν ανοίξει είμαι έτοιμος να σπάσω τη πόρτα.Πριν την συναντήσω
όμως είχα κλείσει κι άλλο ραντεβού,εκεί δε θα περίμενε κανένας Dexter Gordon, εκεί
δεν θα με κοιτούσαν ευτυχισμένα ζευγάρια,εκεί δε θα φοβόμουν τα τζάμια γύρω μου.
Είχα φτάσει δέκα λεπτά πριν την ώρα του ραντεβού,η παρέα μου ήρθε στην ώρα της,
σε αυτά τα δέκα λεπτά δε θυμάμαι να σκέφτηκα τίποτα,δε θυμάμαι να είδα τίποτα.
-Έχω να έρθω στον Προφήτη Ηλία καμιά δεκαριά χρόνια,αυτή ήταν η καλησπέρα του
Δανιά που μάλλον είχε ντυθεί υπερβολικά χοντρά για τέτοια θερμοκρασία
Είχε κακοκοιμηθεί και αυτός και θα’χε και καμιά δυο μέρες να ξυριστεί
-Χοντρό σακάκι φοράς,κρύβεις κανένα μηχανισμό καταγραφής συνομιλίας;
Χαμολέγασε και έτριψε το πηγούνι του
-Μπα,τώρα ήμαστε αμαρτωλοί και οι δύο Αστυνόμε,δε με συμφέρει να ηχογραφήσω
τίποτα,άλλωστε δε χρειάζομαι χοντρό σακάκκι για να κρύψω συσκευές καταγραφής.
Κούνησα το κεφάλι μου,από τη δεξιά τσέπη του παντελονιού μου έβγαλα ένα στικάκι
και του το έδωσα.Το κράτησε και το εξέτασε κάτω από το φώς ενός φανοστάτη σαν
να προσπαθούσε να εκτιμήσει την αξία του
-Και η υπόθεση στην Αμφιάλη έτσι;με ρώτησε με κάποια δυσπιστία.Οι δικοί σου τα
είχαν κουκουλώσει κάπως άτσαλα και βιαστικά.
Η υπόθεση με τον νεκρό Αλβανό που υποτίθεται πως ήταν τρομοκράτης του UCK
και παράλληλα έκανε λαθρεμπόριο ναρκωτικών. «Νεκρός από σφαίρες των ειδικών
δυνάμεων της αστυνομίας.», «συντονισμένη επιχείρηση ύστερα από πολύμηνη παρα-
κολούθηση», «ανταλλαγή πυροβολισμών σε κεντρικό δρόμο στην Αμφιάλη, δύο
πολίτες τραυματίζονται ευτυχώς ελαφρά».Η υπόθεση κουκουλώθηκε όντως βιαστικά,
προόριζόταν για μένα σε συνεργασία πάντα με το Εσωτερικών Υποθέσεων και ξαφ-
νικά…μπαμ!Δεν υπάρχει υπόθεση,όπως ξαφνικά σταματούσαν και οι παρακο-
λουθήσεις των τηλεφώνων της συμμορίας Πεφάνη.Στο στικάκι υπάρχουν φάκελοι με
παρόμοιες υποθέσεις τρομοκρατών που έκλεισαν απότομα,απλώς η υπόθεση της
Αμφιάλης απαιτεί κωδικό πρόσβασης,ισχύει ακόμα αυτός που μου είχε δωθεί.
-Είμαι σίγουρος πως έχεις τον τρόπο σου να το χειριστείς αν ανακαλύψεις κάτι που δε
θα σου αρέσει,του θύμισα
-Δε θα σε εκθέσω Αστυνόμε,είπε και το ενοούσε,και να σου πω και κάτι,καλώς τους
πληρώνεις με αυτό το νόμισμα.Έλιωσε ο κώλος σου με αυτή την ιστορία,και όπως
είχε πει ο Τσώρτσιλ «χωρίς να σπάσουμε αυγά,δε φτιάχνουμε ομελέτα»,αυτός δεν το
είπε;
-Θα σε γελάσω,αλλά είμαι βέβαιος ότι είναι ένα ρητό που το έχεις εφαρμόσει πολλές
φορές.
-Και τώρα κάνεις κι εσύ το ίδιο,αλλά σε καταλαβαίνω λόγω τιμής
Ο λόγος τιμής του Δανιά…εκεί είχα καταλήξει!
-Ο άνθρωπος αυτός είναι πολύ σημαντικός για σένα έτσι;
Δεν του απάντησα και δε νομίζω να το περίμενε
-Μίλησα και στον Φακλή…ξεκίνησα να λέω
-Καλός άνθρωπος ο Φακλής,είπε ο Δανιάς και ξανάξυσε το πηγούνι του,αλλά μέχρι
να στρώσει τη χαρτοδουλειά ο δικός σου….
Άφησε μισοτελειωμένη τη φράση του και με κοιτούσε σα να μου ζήταγε την άδεια
για να την τελειώσει,δεν μπορούσα να του τη δώσω
-Δεν θα έχεις κανέναν πάνω από το κεφάλι σου; Ρώτησα

714
Σήκωσε τους ώμους
-Είναι όλοι πολύ απασχολημένοι,με την επίσκεψη των νταβατζήδων της Ευρωπαϊκης
Κεντρικής Τράπεζας και με την τρεχάλα για την αξιολόγηση της ΕΕ.Οι πιο πολλοί
δικοί μας ασχολούνται για πιθανά…τρομοκρατικά χτυπήματα.Εγώ φρόντισα να πάρω
τις παλιές υποθέσεις.
-Καληνύχτα,είπα και μπήκα στο αυτοκίνητο μου
-Αθανασάκο,αν αυτό που έκανες απόψε το έκανες λίγο πιο συχνά πήγαινες φουλ για
αρχηγός
Νόμιζα πως το ειρωνικό μου χαμόγελο θα έδιωχνε την πικρή γεύση που είχα στο
στόμα,έκανα λάθος.
-
Ο Αρίστος δεν ήταν καθόλου υπερβολικός για το παλιό οικόπεδο στη Δραπετσώνα,
για την ακρίβεια το οικόπεδο βρισκόταν κοντά στα σύνορα με το Κερατσίνι.Μια
φορά κι έναν καιρό εκεί υπήρχε ένα τρισάθλιο ξενυχτάδικο,δυο κλάσεις πιο κάτω από
το Joyride.Από τα πρώτα που είχαν την επιγραφή «Προσεχώς Βουλγάρες».Εποχές
που ο νεοέλληνας μπορούσε να ξενυχτά καθημερινά και να κοροϊδευει τον εαυτό του
πως θα μπορούσε να πάρει ακόμα και πουτανοδάνειο για να απολαύσει την ερωτική
συντροφιά δίμετρων κοριτσιών κυρίως του πρώην ανατολικού μπλοκ.Μόνο δυο τρία
σκυλιά που γαυγίζουν από μακρυά ακούγονται.Σκοτάδι,πέτρες,χώματα,θυμάμαι
εκείνο το επεισόδιο από τη Ζώνη Του Λυκόφωτος στο οποίο ο Μπέρτζες Μπέρεντιθ
είναι ο τελευταίος επιζών πάνω στον πλανήτη.Αλλά εγώ δεν είμαι μόνος μου,
μπροστά μου γονατιστός ο Ντανήλ Ντιτιάνιν.Στην ησυχία το μουγκριτό του μπορεί
και να ακούγεται αλλά είμαι σίγουρος πως αυτή τη στιγμή εκτός από εμένα κανένας
άλλος δε το ακούει.Η πλαστική αυτοκόλλητη ταινία πάνω στο στόμα του κάνει
εξαιρετική δουλειά. Ενστικτωδώς πάλεψε να σπάσει τις χειροπέδες στα χέρια και στα
πόδια του αλλά ήξερε πως αυτό δε μπορούσε να γίνει,τα παράτησε γρήγορα.Με το
μουγκρητό του με ρωτάει διάφορα.Ίσως να μου ζητά να τον λύσω,περνάει αμέσως
στις απειλές.Τον πλησιάζω,προσπαθεί να βάλει δύναμη στα γόνατα και να σηκωθεί
έτσι ώστε να πέσει πάνω μου,ένστικτο επιβίωσης και λυσσαλέος θυμός μαζί, μμμμμ,
το δεξί του πόδι πατάει λυγισμένο στο έδαφος,δεν υπάρχει χρόνος για χάσιμο,το δικό
μου δεξί πόδι πετυχαίνει το πρόσωπό του,η μύτη του σπάει και το αριστερό του φρύδι
σκίζεται,το αίμα που μουσκεύει το χώμα μπροστά του μοιάζει κατάμαυρο.Μμμμμ,
και ένα βογκητό που ίσως να περιέχει άλλη μια απειλή,ποιός ξέρει;Πεσμένος μπ-
ρούμητα,χώμα και αίμα.Στα μάτια του ίχνος φόβου,μόνο μίσος,στα δικά μου δεν έχω
ιδέα.Βγάζω τη φωτογραφία από το πορτοφόλι μου και τον πλησιάζω,δεν έχει όρεξη
να επαναλάβει την προηγούμενη παλικαριά του.Τον αρπάζω απότομα από τα μαλλιά
και φέρνω το πρόσωπό του κοντά στη φωτογραφία αλλά παράλληλα φροντίζω να μην
την λεκιάσει με το αίμα του.Ο πόνος στη μύτη και το φρύδι,το αίμα που καλύπτει το
αριστερό μάτι δεν τον αφήνουν να αναγνωρίσει αμέσως τα πρόσωπα,τον άντρα, τη
γυναίκα και το μικρό κορίτσι, ίσως να φταίει και το σκοτάδι,η έκφρασή του όμως
δείχνει πως έχει μαντέψει ποιος είναι ο άντρας.Το μουγκριτό του αλλάζει τόνο,το
πληγωμένο θηρίο καταλαβαίνει πως είναι αδύνατο να ξεφύγει από την παγίδα.Δεν
κοιτάζει την φωτογραφία,κοιτάζει εμένα,θέλει να μάθει!
-Ο Δημήτρης,είπα ξερά
Δε μπορώ να φανταστώ τι περνάει από το μυαλό του,οι κινήσεις του δείχνουν ότι
ακόμα σκοπεύει να δοκιμάσει να ξεφύγει,όμως ξέρει….
-Τροχαίο ατύχημα έτσι πουτάνας γιέ;Τροχαίο ατύχημα…
«Προσποιήσου»,δεν χρειάζεται να προσποιηθώ,είμαι αυτό ακριβώς που βλέπει ο
Ντανήλ Ντιτιάνιν,νοιώθω υπέροχα,πονάω υπέροχα.
-Αυτή είναι η γυναίκα του η Ελένη κι αυτό το κοριτσάκι είναι η κόρη του η Ρούλα,

715
αν τις είχες μπροστά σου τι θα τους έλεγες;
Κανένα μουγκριτό.Τα μάτια μου τσούζουν,εκείνος παραμένει στο έδαφος μπρού-
μητα.
-Σε ρώτησα κάτι παλιοπούστη,κλωτσιά στα πλευρά και ένα τουλάχιστον καταλα-
βαίνω ότι σπάει.
Μουγκριτό πόνου,αλλά δεν εκληπαρεί για τη ζωή του,είναι πιστός στρατιώτης
-Πες μου μόνο κάτι…ή καλύτερα μούγκρισέ μου την αλήθεια…εσύ και ο Κουμάνι το
κάνατε;
Βογκητό.Θα χαρώ να τον βασανίζω όλη νύχτα.Θέλω να τον βλέπω να υποφέρει οι
μύες του προσώπου μου με ενημερώνουν ότι χαμογελάω.Από την μοτοσυκλέτα
φέρνω ένα μπουκαλάκι οινοπνεύματος που όμως είναι γεμάτο με βενζίνη.Το κουνάω
μπροστά του σαδιστικά.
-Που να βρώ γκρεμό στη Δραπετσώνα…,σήκωσα τους ώμους με ψεύτικη απογο-
ήτευση,οπότε το ξεχνάμε το τροχαίο
Τώρα αρχίζει να φοβάται.Τον πιάνω από τους αστραγάλους και τον σέρνω απότομα
μέχρι το αυτοκίνητό του,το κακοποιημένο κεφάλι του χτυπά πάνω σε πέτρες,μακάρι
να υπήρχαν πιο πολλές.
-Ξέρεις…σε παραδέχομαι,του είπα,από την πρώτη στιγμή κατάλαβα ότι δεν με
συμπάθησες,και είχες δίκιο.
Ο φόβος του ολοένα και μεγαλώνει
-Ούτε εσύ, ούτε ο Κουμάνι θα ομολογούσατε ποτέ τον φόνο,το στήσατε μια χαρά,
δεν υπήρχαν ίχνη,δεν υπήρχε τίποτα.Όμως δεν γνωρίζατε κάτι βασικό, ότι ο Δημήτ-
ρης είχε έναν φίλο ίδιο μούτρο σαν κι εσάς.Ένα βράδυ στο Joyride ήμουν κάπου
κρυμμένος και σ’άκουσα κατά τύχη να τσακώνεσαι με τον Αλβανό και κατά-
λαβα.Γι’αυτό μπήκα στη συμμορία σας….ξεκάθαρο τώρα;Ήταν ο μόνος τρόπος..
Δεν τον κοιτάζω,προτιμώ να κοιτάξω τη φωτογραφία.Η Ρούλα στην αγκαλιά του
πατέρα της,πίσω η αφιέρωση «Σ’αγαπάμε»!Το κεφάλι της Χριστίνας να ακουμπάει
στον ώμο μου, «Δεν είναι πάντα δικό μας το φταίξιμο αν δεν μπορούμε να βγούμε
από ένα κελί στο οποίο μπήκαμε χωρίς καλά καλά να το καταλάβουμε»,ίσως και να
μου άρεσε αυτό το κλουβί Νάσο.Με χτυπάει ηλεκτρικό ρεύμα,γυρίζω απότομα προς
τον Ντιτιάνιν..η βενζίνη εκτοξεύεται από το μπουκάλι,κι άλλο μουγκριτό κι άλλο
κοπάνημα στο έδαφος,θυμάμαι τα ψάρια που σπαρταρούσαν πάνω στις βάρκες που
άραζαν στο Πασαλιμάνι,κι αυτά πάλευαν ως την τελευταία στιγμή.Η μυρωδιά του
καύσιμου στα ρουθούνια μου,μμμμμ,μμμμμ.Ο Ντιτιάνιν δείχνει να πιστεύει πως το
χώμα θα απορροφήσει την βενζίνη και συνεχίζει να χτυπιέται,ούτε στάλα επάνω μου,
μμμμ,μμμμμ.Κουνάω όσο μπορώ πιο έντονα ένα κουτί με σπίρτα,μμμμμ,μμμμμμμμ.
Ανάβω ένα σπίρτο και κοιτάζω προς το μέρος του Ρώσου,η αναπνοή του μοιάζει να
είναι μπλοκαρισμένη,αφήνει να του φύγει κάτι σαν βήχας αλλά η πλαστική ταινία
μετατρέπει τον βήχα σε πνίξιμο,ένα ακόμα βλέμα,αυτή τη φορά είναι ικεσίας,το
σπίρτο φεύγει από το χέρι μου και πέφτει στη πλάτη του Ντιτιάνιν,μμμμμμ,μια
φλεγόμενη κουβέρτα αρχίζει να τον σκεπάζει,πριν προλάβει να κυλίστει στο χώμα για
να προσπαθήσει να τη σβήσει, η φλόγα έχει τυλίξει το κεφάλι του,τελευταίο μμμμμ,
βλέπω το κεφάλι να μετατρέπεται σε μια γκροτέσκ προτομή από κάρβουνο,δεν
υπέφερε αρκετά,όχι όσο επιθυμούσα.Να σβήσω τη φωτιά και να την ξανανάψω,αυτό
θέλω.
«I am the hungry wolf
And run endlessly with my mate
I see the gutter feed on the foolish outrun and kill the strong
At daybreak I roam awake to who follows me
I roam, I roam

716
 I am the hungry wolf
And run endlessly with my mate
Welcome to the dripping jaws, the alter of your death
At daybreak I roam ready to tear up the world
I roam, I roam»

Χ : The Hungry Wolf

-
Πέντε μέρες Αργότερα
Τις δεκαετίες του 80 και του 90 κατά την διάρκεια της προεκλογικής εκστρατείας των
υποψηφίων δημάρχων ο Πειραιάς γέμιζε με αφίσσες, δεν υπήρχε πλατεία που να μην
έβρισκες κάποιον να στέκεται πάνω σε μια πλατφόρμα και να μιλάει στο μικρόφωνο,
δεν υπήρχε λεωφόρος από την οποία δε θα περνούσε τουλάχιστον πέντε φορές την
ημέρα ένα βαν με μεγάφωνο και μέσα απ’αυτό ο Σαββόπουλος, ο Θεοδωράκης, ο
Λοϊζος και ο Ρόμπερτ Γουϊλλιαμς θα ακούγονταν στη διαπασών.Είχε ξεκινήσει η
εποχή που τα τραγούδια «δεν είχαν κόμμα»,ο Δρόμος του Λοϊζου για παράδειγμα
μπορούσε να ακούγεται το ίδιο εύκολα και από Αριστερά αλλά και από Δεξιά
μεγάφωνα,το ίδιο και η Δραπετσώνα του Θεοδωράκη ή το Άξιον Εστί, ενώ η
Ρωμιοσύνη θα έλεγε κανείς πως ήταν μάλλον σοσιαλιστικό ή κομμουνιστικό «προ-
νόμιο».Ο Σαββόπουλος δε από τότε που υποστήριξε ανοιχτά τον Κωνσταντίνο
Μητσοτάκη το 1989 είχε την τιμητική του στις Δεξιές συγκεντρώσεις με το
Δημοσθένους Λέξις, ειδικά στους δήμους με μη δεξιό δήμαρχο «σαν βγω απ’αυτή τη
φυλακή»,η φυλακή συμβόλιζε υποτίθεται την τυρρανική δημαρχία από την οποία ο
πολίτης έπρεπε να απαλλαγεί.Πλαστικές σημαίες κομμάτων στις «ακομμάτιστες» και
«ανεξάρτητες» δημοτικές εκλογές.Ραντεβού στο Πασαλιμάνι ή στην Τερψιθέα ή ακό-
μα και στο Χατζηκυριάκειο για συμπλοκές.Συλλήψεις,τραυματίες,και τέλος τηλέ-
φωνο από υψηλόβαθμο στέλεχος του κόμματος για να «βγεί το παιδί έξω και θα
φροντίσουμε να το μαζέψουμε εμείς»,το μάζεμα δε γινόταν ποτέ βέβαια.Από αυτή
την άποψη οι συγκρούσεις και οι απειλές που ανταλλάσουν στις μέρες μας μέσω του
διαδικτύου οι ψηφοφόροι είναι μάλλον προτιμότερες,αρκετές βέβαια από αυτές τις
απειλές θα έπρεπε να διώκονται ποινικά,αλλά τότε η Δίωξη Ηλεκτρονικού Εγκλή-
ματος και οι Εισαγγελείς θα είχαν τρελλαθεί,από την άλλη όμως αυτή είναι η δουλειά
τους και η Δίωξη ήδη γκρίνιαζε για έλλειψη προσωπικού.Υπήρχαν πάντα και οι
διάφοροι νομικοί σύμβουλοι που συμβούλευαν αυτούς που είχαν δεχθεί απειλές να
μην «χάσουν χρόνο και χρήμα» με μηνύσεις που πιθανότατα δεν θα έφερναν κανένα
αποτέλεσμα.Παράλληλα με την προεκλογική εκστρατεία είχε ξεκινήσει και η εποχή
των sms,εταιρείες που αγόραζαν βιογραφικά από εργοδότες που εξέταζαν υποψή-
φιους υαπλλήλος πουλούσαν με τη σειρά τους τα βιογραφικά αυτά σε πολιτικά
γραφεία. SMS «Σας προσκαλούμε στην ομιλία του Τάδε,υποψηφίου δημάρχου που
θα μιλήσει την τάδε μέρα,την τάδε ώρα στην τάδε πλατεία»,έξαλλος όποιος είχε
δεχθεί το sms έπαιρνε τηλέφωνο την Αστυνομία,σε τέτοιες περιπτώσεις διαλέγαμε
γυναίκες αρχιφύλακες που συνήθως είναι και καταλληλότερες στον διπλωματικό χει-
ρισμό αφού η Αστυνομία δεν είχε καμία όρεξη να τραβιέται με πολιτικά γραφεία
ανθρώπων στους οποίους αύριο μπορεί να έδινε και λόγο.Ήδη δύο αρχιφυλακίνες της
Διεύθυνσης Πειραιά είχαν απηυδήσει, «εξυπηρέτηση πελατών έχουμε καταντήσει
κύριε Αστυνόμε» μου είπε η μία.Την παρηγόρησα λέγοντάς της πως άλλες εποχές θα
έπρεπε να έχει το νου της για παπάκια που παραβίαζαν το όριο ταχύτητας
προκειμένου να είναι στην ώρα τους στο μέρος που έπρεπε να στήσουν πανό και να
κολλήσουν αφίσσες, «καλύτερα,γιατί τότε θα έσπαγα και το τσαμπουκά σε κάτι καγ-

717
κουράκια που το παίζουν άντρες και Easy Rider».Με αποστόμωσε.Το κομμάτι καίηκ
που με περίμενε στο γραφείο μου μαζί με τον καφέ ήταν τελείως άγευστο,το
παράτησα στη δεύτερη δαγκωματιά.Εκείνος δεν είχε χρόνο να βρεθούμε αλλά με είχε
προειδοποιήσει πως ο Πεφάνης είχε στήσει ήδη δύο παιχνίδια της δεύτερης κατη-
γορίας έτσι ώστε να βοηθηθούν ομάδες φιλικές προς τον Γρηγόρη Καπάτο.Δωρο-
δοκία διαιτητών, γενικού αρχηγού των «ηττημένων»,και τεσσάρων παικτών.Ο ίδιος
είχε παραδώσει τα λεφτά,τα ευνοϊκά αποτελέσματα παιζόντουσαν με συντελεστή από
3 έως 4,καλά κέρδη και κυρίως δεν έβγαζαν μάτι.Για πονταρίσματα δεν είχε ιδέα,
όπως δεν είχε ιδέα για την εξαφάνιση του Ντανήλ Ντιτιάνιν..το στήθος μου δεν είχε
σταματήσει να μου δίνει σουβλιές από τότε που έμαθα για το σήμα που αφορούσε την
εξαφάνιση αυτή.Το αυτοκίνητο του Ρώσου βρέθηκε παρατημένο κοντά σ’ένα παλιό
θερινό σινεμά στη Δραπετσώνα.Δεν υπήρχαν μάρτυρες,αλλά το αυτοκίνητο εξετάσ-
τηκε εξονυχιστικά για αποτυπώματα και DNA,άλλο ο Δημήτρης άλλο ένας μπράβος
της νύχτας. «Έμαθα ότι ήταν ανακατεμένος με τζόγο στον ιππόδρομο και χρωστούσε
τα κέρατά του»με πληροφόρησε εκείνος γιατί το είχε μάθει εκ των έσω.Υποσχέθηκε
ότι θα με ειδοποιούσε μόλις μάθαινε τίποτα περισσότερο,κι εγώ υποσχέθηκα στον
εαυτό μου να διώξω τις νοσηρές αμφιβολίες που έκαναν ακόμα και το νερό που έπινα
μια επίπονη διαδικασία.Δύο μόνο τηλεφωνήματα στη Δέσποινα,στο πρώτο είχε σαν
δικαιολογία αποφυγής της κουβέντας τη δουλειά και στο δεύτερο ένα ραντεβού με
μια μακρυνή της ξαδέλφη για την οποία έως τώρα δεν είχα ακούσει κάτι.
Καταγραφή Συνομιλίας Από Την ΕΥΠ
Παναγιώτης Πεφάνης: Έλα καλό απόγευμα, πως πάει;
Άγνωστος:Καλά αλλά έχω πολύ δουλειά τώρα
Παναγιώτης Πεφάνης:Τελικά θα μου πεις ποιο είναι το πρόβλημα;Πότε θα συνεν-
νοηθούμε σαν άνθρωποι;
Άγνωστος:Θα βρούμε χρόνο,αλλά εσύ τι γκρινιάζεις μαθαίνω ότι μια χαρά πάνε και οι
δικές σου δουλειές
Παναγιώτης Πεφάνης:Α έτσι μαθαίνεις, γι’αυτό με έκοψες;Έτσι κάνουν οι φίλοι;Και
μετά ούτε φωνή ούτε ακρόαση,και μου βάζεις και πάγο για τους μεγάλους
Άγνωστος: Ώρες ώρες δε σε καταλαβαίνω,ρε γαμώτο είπαμε είναι απόφαση του
γέρου,είναι η περίοδος τέτοια και ξέρεις τι παίχτηκε, και τι παίζεται ακόμα,τι θες δη-
λαδή;Όλα ήρθαν όπως τα θέλαμε
Παναγιώτης Πεφάνης:Ε όχι και όλα….
Άγνωστος:Όλα, τα υπόλοιπα εν καιρώ, και όπως είπαμε,παίζε Αθήνα και με προσοχή,
θα σου πω εγώ πότε θα ακουμπήσεις τους μεγάλους
Παναγιώτης Πεφάνης:Έμαθες για τον Ρώσο ε;
Άγνωστος:Τα έγραψε ο δικός σου,πρώτη είδηση
Παναγιώτης Πεφάνης:Στον κόσμο του αυτός
Άγνωστος:Λες να είναι ανακατεμένος ο άφαντος;
Παναγιώτης Πεφάνης: Μπορεί αν και δε νομίζω, μάλλον σανό έχει η δουλειά
Άγνωστος:Ο Γιός;
Παναγιώτης Πεφάνης:Όχι ρε….χορτάρι….κι έχω κάνει και συμφωνία,οπότε αν ο
Ρώσος τα σκάτωσε…βάλε με νου σου…και δεν μπορώ να πω τίποτα
Άγνωστος:Καταλαβαίνω,καλά το ρίχνεις κι αυτό στον άφαντο άμα θες
Παναγιώτης Πεφάνης:Δε ξέρω, κάτι δεν μου πάει καλά…
Άγνωστος:Δηλαδή;
Παναγιώτης Πεφάνης:Πολύ ξαφνικά έγινε η ιστορία
Άγνωστος:Τι να σου πω…,τέλος πάντων κλείνω τώρα και θα κοιτάξω να περάσω από
το μαγαζί οκ;
- Παναγιώτης Πεφάνης:Έγινε θα τα πούμε

718
Ο Δανιάς βγάζει τ’ακουστικά καθώς στην οθόνη μπροστά του εμφανίζεται το μήνυμα
για το τέλος της συνομιλίας.Ο άντρας που κάθεται δίπλα του τον κοιτάζει διστακτικά
-Θα την κρατήσουμε την καταγραφή;
Είναι αρκετά νέος,ακόμα σέβεται ή καλύτερα φοβάται την ιεραρχία,ο Δανιάς κουνάει
καταφατικά το κεφάλι του,ένας άλλος άντρας περισσότερο έμπειρος αλλά σχεδόν το
ίδιο διστακτικός έχει τις ενστάσεις του.
-Το τηλέφωνο που κάλεσε ο Πεφάνης……
-Το έχουμε στο μανίκι μας,είπε ξερά ο Δανιάς,δε κάνουμε τίποτα και δεν μιλάμε σε
κανέναν
Η ομάδα παρακολούθησης ξέρει,όταν ακούγεται η φράση «δεν μιλάμε σε κανέναν»
σημαίνει πως πριν γίνει οτιδήποτε απαιτείται πρώτα συνεννόηση με ψηλά πατώματα.
-
Σχεδόν κάθε βράδυ μετά απ’αυτό που έγινε στη Δραπετσώνα πετάγομαι από τον ύπνο
μου.Έχω ανάγκη για ποτό αλλά δεν το ακουμπάω.Τα ηρεμιστικά που μου έχει δώσει
ο Κουμάνι δεν πιάνουν όσο πρέπει.Ξυπνάω και θέλω να κάψω τον Ντιτιάνιν ξανά και
ξανά!Όσες φορές κι αν φέρω τη σκηνή στο μυαλό μου δε μπορώ να νοιώσω την ίδια
ικανοποίηση που είχα εκείνη τη στιγμή που πέταξα το σπίρτο.Ελαφρύ τρέμουλο στα
χέρια,ο Κουμάνι ανήσυχος,ο Νικολάκης ούτε κρύο ούτε ζέστη κι αν αύριο μάθαινε
πως εξαφανιζόταν και ο Αλβανός θα τρελαινόταν από τη χαρά του.Ο Πεφάνης μοιά-
ζει να έχει χάσει κάπως την αυτοπεποίθηση του και είμαστε δίπλα του ακόμα και
όταν πάει για κατούρημα,στα στησίματα των αγώνων πηγαίνει πότε ο Νίκος με τον
Κουμάνι και πότε εγώ με τον Νίκο,πίσω μένει πάντα μια ένοπλη φρουρά για το
αφεντικό και όταν λείπουν οι άλλοι δύο το κουμάντο της φρουράς είναι δικό μου
απλώς δίνω ένα είδος αναφοράς στον Ζήση.Κατάφερα να δω την Χριστίνα δύο φορές
κι από αυτές μόνο τη μία κοιμήθηκα μαζί της,ήταν η μοναδική νύχτα που οι εφιάλτες
μου δεν ήταν τόσο έντονοι.Την παρατηρούσα να κοιμάται κι άκουγα τον σαν απαλό
σφύριγμα ήχο που έβγαινε από τα χείλη της.Χαμογέλασα και προσπάθησα να
φωτογραφίσω τη στιγμή και να την κρύψω στο μυαλό μου.Της φίλησα απαλά τη
πλάτη,σα να ήθελα να ρουφήξω κάποιου είδους πόνο από το κορμί της και να την
ανακουφίσω.Έτσι έκανε ο Δημήτρης στη Ρούλα κάθε φορά που εκείνη χτυπούσε, «ο
μπαμπάς θα πάρει τον πόνο με ένα φιλί»,μετά το φιλί η κλασσική ερώτηση «κα-
λύτερα τώρα;»,η Ρούλα με λίγο βουρκωμένα μάτια αλλά σίγουρη «ναι,ναι».Καλύ-
τερα τώρα Δερβάκο;Όχι!Σκεφτόμουν και τον Νάσο,ήξερα ότι αναρωτιόταν αν είχα
αναμειχθεί στην «εξαφάνιση» του Ρώσου.Άραγε εκείνος θα πεταγόταν στον ύπνο του
από αυτές τις αμφιβολλίες;Μιλάω μαζί του μόνο από το τηλέφωνο και αποφεύγω να
τον συναντήσω,εκτός του ότι έχω πολύ περισσότερες ευθύνες μια και είμαι ένας από
τους έμπιστους του Πεφάνη,φοβάμαι πως θα του τα ομολογήσω όλα.Δε θα αντέξω,
θέλω να μοιραστώ μαζί του την εκδίκηση μου και θέλω να τον κάνω να καταλάβει.
Από την άλλη μεριά θέλω να τον κρατήσω μακρυά από τον νοσηρό μου κόσμο.Δεν
έπρεπε να τον μολύνω,όπως δεν έπρεπε να μολύνω και τη Χριστίνα.Ζεσταίνομαι, πη-
γαίνω στη κουζίνα,ανοίγω το ψυγείο και κατεβάζω μισό μπουκάλι παγωμένο νερό.Ο
Αρίστος τρομαγμένος,αυτός μπορούσε να με ακουμπήσει χωρίς φόβο.Κοιτάζει την
καρβουνιασμένη σωρό του Ρώσου.Κανένα σχόλιο, «Θα τον θάψουμε εδώ;», θα τον
θάψω εγώ εσύ φύλα τσίλιες», «μυρίζει έντονα,τόσο που φοβάμαι».Έσκαβα κι ούτε
καταλαβα πόσο βαθειά είχα φτάσει,ιδρώτας,μίσος,χώματα,μυρωδιά καμμένης σάρ-
κας,μμμμ,μμμμμ.Δεν είχαν βρει ακόμα το πτώμα,φανήκαμε τυχεροί εκείνο το βράδυ
αφού ψυχή δεν έτυχε να περάσει από εκείνη την ερημιά,ο Αρίστος την ήξερε γιατί
πιθανότατα την είχε ξαναχρησιμοποιήσει στο παρελθόν και για άλλες δουλειές, όχι
όμως τέτοιου είδους.Αισθάνομαι κι άλλη παρουσία στη κουζίνα,αισθάνομαι και τα
δόντια μου να τρίζουν.

719
-Γιατί δεν κοιμάσαι; η φωνή της Χριστίνας…μισόκλειστα μάτια,ένα χαμόγελο που
θέλει προσπάθεια.
-Πάμε,ήταν η απάντηση μου
Την πλησίασα και τη φίλησα στο λαιμό, «καλύτερα τώρα;»…καλύτερα.
-
Ο Αλέξης Μαχαίρας είναι καθιστός στο πεζοδρόμιο στην Ακτή Ηετιώνεια κι έχει
ακουμπήσει τη πλάτη του στα κάγκελα του φράκτη γύρω από το τεράστιο οικόπεδο
που φιλοξενεί κομμάτια από παλιές σιδηροδρομικές γραμμές,παλιά βαγόνια τρένου
και αφρόντιστο πράσινο.Περνάει το αριστερό του χέρι μέσα από τα κάγκελα και
χαϊδεύει λίγα αγριόχορτα.Ο λαιμός του πονάει,το στομάχι του πονάει,και όσο κι αν
προσπαθεί δε μπορεί να βρει το σάλιο του.Ξέρει ότι σε λίγα λεπτά θα αρχίσουν να
τον πονούν και τα κόκκαλά του.Για να ξεχαστεί κοιτάζει προς τη προβλήτα των
καραβιών από τις Μινωϊκες γραμμές.
-Τι έπαθες ρε μαλάκα; Ο Θανάσης Σκαραμανγκάς του χτυπάει απαλά τον ώμο
-Τίποτα,ο Μαχαίρας ξαναγυρίζει στους πόνους του
-Τι λένε οι δικοί σου;
Ο Μαχαίρας σηκώνει τους ώμους,ο πόνος στα κόκαλα λίγο πιο δυνατός
-Παραπονιούνται ρε μεγάλε κι έχουν δίκιο,δεν έμαθες τι έγινε με τους μπάτσους τις
προάλλες,αυτή την ιστορία στο καφενείο και στο παρκάκι….
-Έλα ρε…έλα,ο Σκαραμανγκάς χαμογελάει με σιγουριά,αυτά δεν είναι τίποτα, για να
κάνουν φιγούρα στις ειδήσεις έγιναν,χαλαρώστε και μην ακούτε ανοησίες
Ξανά σήκωμα των ώμων,ξανά πόνος στα κόκαλα.
-Οι δικοί μας τους ήξεραν,από αυτούς έπαιρναν πράμα κάποιες φορές,δεν είναι όλα
να τα παίρνεις στη πλάκα
Ο Σκαραμανγκάς ξεφυσάει
-Μαλάκες αφρικανοί και κάτι κωλο-αιγύπτιοι,είπε,καλύτερα που φύγαν από τα πόδια
μας,σε λίγο η περιοχή θα αλλάξει μόλις αναλάβει ο Τζάφος,παίζονται έργα στο
τραπέζι,έπρεπε να φύγουν κι έφυγαν αλλά εμάς δεν θα μας ενοχλήσουν.Είδες κανένα
μπάτσο πουθενά από τα μέρη σας,όχι πεσ’μου.
Το σάλιο πουθενά αλλά ευτυχώς τα κόκαλα σα να έχουν ησυχάσει
-Όχι,παραδέχτηκε ο Μαχαίρας
-Υπομονή,το πράγμα θα έρθει μάλλον από Αθήνα αυτή τη φορά,είπε ο Σκαρα-
μανγκάς, θα κοιτάξω να σας αναλάβω εγώ
-Θα πάρεις τη διανομή;
Ύφος αρχηγικό από τον νεοναζί
-Τόσα χρόνια τρέχω ρε φίλε,δεν το αξίζω;
-Οι Πολωνοί τι έγιναν;
Ο Σκαραμανγκας παίρνει μια έκφραση για να δείξει ότι δεν τον απασχολεί το θέμα
-Ότι ξέρεις ξέρω,μπορεί να σφύριξαν κανένα τραγουδάκι για τον Μπίλαρο και να
τους έδιωξαν οι μπάτσοι σαν αμοιβή για την καλή τους συνεργασία,μέχρι εκεί,νομί-
ζω πάντως πως δε θα τους ξαναδούμε.
-Ναι αλλά αν μιλήσουν και για μας;
Ο Σκαραμανγκάς χαμογελάει αλλά σοβαρεύει αμέσως
-Αν είχαν μιλήσει έτσι θα ήμασταν;
Ο Μαχαίρας καταλαβαίνει πως ο νεοναζί έχει δίκιο.Από την κωλότσεπη του Σκαρα-
μανγκά βγαίνει ένα μικρό ναϋλον σακουλάκι,τα μάτια του Μαχαίρα γουρλώνουν.
-Τώρα κανονικά τους βουτάμε και τους δύο,είπε ο Τουμανίδης χωρίς να ξεκολλήσει
το μάτι του από τη φωτογραφική μηχανή,τους χορεύουμε στο ταψί και μας δίνουν και
μερικούς άλλους
-Για τον Σκαραμανγκά δεν είμαι πολύ σίγουρος,είπε ο Δεσύλλας,αλλά ο Αθανασάκος

720
έχει δίκο,ο Μαχαίρας μπορεί να σπάσει πιο εύκολα.Άμα του γαβγίσει και ο Εισαγγε-
λέας τότε θα γίνει πάρτυ.
-Ο Σκαραμανγκάς έχει άκρες από το κόμμα του,είπε με νόημα ο Τουμανίδης.Αλλά
είναι ανακατεμένος και σε τόσα άλλα....
-Τα οποία αφού δεν του τα φορτώσαμε την πρώτη φορά μάλλον δε θα είναι εύκολο
να τα κατεβάσουμε από το πατάρι,συμπλήρωσε ο Δεσύλλας
Ο Τουμανίδης συμφώνησε απρόθυμα με κούνημα του κεφαλιού,άλλες δύο φωτογ-
ραφίες
-Περιμένουμε να φύγει ο ναζί και γραπώνουμε τον άλλον,είπε στον Δεσύλλα χωρίς
να ξεκολλήσει το μάτι του από την μηχανή,αλλά δεν ξέρω αν είμαστε 100% καλυμέ-
νοι μια και θεωρητικά η υπόθεση έχει κλείσει..
-Ο Αθανασάκος είναι σίγουρος,το διασταύρωσε με τον Φακλή,υπάρχουν μισοτελειω-
μένες αναφορές...σα να λέμε εκκρεμότητες που θα μπορούσαν να επανεξεταστούν,
και ως γνωστόν κανένας εισαγγελέας δε θέλει να αφήνει κενά στις υποθέσεις του
ειδικά όταν έχει πολιτικές βλέψεις και δε θέλει να τον κάνει ρόμπα ο διάδοχός του.
-Και ο φίλος μας ο Μαχαίρας...ανήκει σε αυτές τις εκκρεμότητες,ο Τουμανίδης χαμο-
γελάει.
Ο Σκαραμανγκάς έχει απομακρυνθεί αρκετά,στρίβει σε κάποιο στενό ενώ ο Μα-
χαίρας παραμένει καθιστός και περιεργάζεται το σακουλάκι.Ο Δεσύλλας με τον Του-
μανίδη συνενοούνται με τα μάτια.Βγαίνουν και οι δύο από το αυτοκίνητο περπατούν
γρήγορα αλλά η ταχύτητα στο βήμα δεν προδίδει βιασύνη,οι κατευθύνσεις τους είναι
διαφορετικές έτσι ώστε να μην υπάρχει καμία ελπίδα διαφυγής για τον Μαχαίρα,ο
Τουμανίδης κόβει βήμα,ο Μαχαίρας ακόμα με το βλέμα στο σακουλάκι σα να διστά-
ζει να το ανοίξει,οι δύο αστυνομικοί έχουν «βάλει» τον Μαχαίρα στη μέση,δεν τους
έχει πάρει είδηση...η λαχτάρα
-Ούτε εγώ θα το άνοιγα στη θέση σου,η φωνή του Δεσύλλα
Ο Μαχαίρας γουρλώνει τα μάτια,σηκώνεται αλλά τα γόνατά του δεν είναι πρόθυμα
να τον ακολουθήσουν όπου κι αν σκοπέυει να πάει,ένας από τα αριστερά κι ένας από
τα δεξιά,σχετικά καλοντυμένοι,καθαρά πρόσωπα αλλά σκληρές εκφράσεις.Δεν υπάρ-
χουν αντιρήσεις,δεν υπάρχουν διαπραγματεύσεις,δεν υπάρχει έξοδος!Δεν είναι και-
νούργια φρούτα στη γειτονιά,δεν είναι του συναφιού,ένα γκρι υγρό είναι το μόνο που
μπορεί να δει για λίγα δευτερόλεπτα ο Μαχαίρας,μπάτσοι!
-
Ο Φακλής έναι σχεδόν έτοιμος να κλείσει το τηλέφωνο,απέναντί του έχει τον Δεσύλ-
λα και τον Τουμανίδη που δείχνουν χλωμοί αλλά παίρνουν λίγο παραπάνω θάρρος
από το ύφος του εισαγγελέα
-Ασφαλώς μου κάνεις πλάκα,είπε ο Φακλής,και απορώ γιατί με ενοχλείς τέτοια ώρα
που πνίγομαι....α,ναι; Να σου θυμίσω λοιπόν ότι έχω ακόμα το φάκελο με την υπό-
θεση εκκαθάρισης και ορισμένες αναφορές μοιάζουν μισοτελειωμένες; Να σου θυμί-
σω επίσης ότι αν κάποιος αποφασίσει να επανεξετάσει την υπόθεση θα βρει μερικά
κενά και θα αρχίσει να μου κάνει ερωτήσεις,όταν μου κάνουν ερωτήσεις θέλω να έχω
και τις απαντήσεις,τι σκοπό λοιπόν έχει αυτή σου η γκρίνια;...Όοοχι,όχι,το τι είναι
κενό και τι όχι θα το αποφασίσω εγώ,...δεν πιστεύω να θέλεις να αρχίσουμε κόντρα
έτσι;
Παύση,ο Τουμανίδης αν και αστυνομικός που δε συμπαθεί ιδιαίτερα αρκετούς από
τους εκπροσώπους της δικαιοσύνης για τις αποφάσεις που έχουν πάρει κατά καιρούς
και που κατά τη γνώμη του ακύρωναν τη δουλειά της αστυνομίας αισθάνεται μια
περίεργη χαρά να παρακολουθεί έναν εισαγγελέα να στριμώχνει στα σχοινιά με
χαρακτηριστική ευκολία τον υπαρχηγό του.Ο Αθανασάκος είχε δίκιο,στα πλαίσια του
κλεισίματος ορισμένων αναφορών η ομάδα,η πρώην ομάδα, θα μπορούσε να προβεί

721
σε κάποιες παραπάνω έρευνες,παρακολουθήσεις ακόμα και συλλήψεις.
-Άκουσε με σε παρακαλώ,ο τόνος της φωνής του Φακλή λίγο πιο υψωμένος,δε με
νοιάζει τι θα βγείτε να πείτε στους δημοσιογράφους,δε με νοιάζει τι εξηγήσεις πρέπει
να δώσετε,....θα κάνω πως δεν άκουσα αυτή την απειλή....απειλή ήταν και να ευχα-
ριστήσεις την τύχη σου που μιλάς με μένα κι όχι με κάποιον άλλον μυγιάγγιχτο που
θα σε είχε βγάλει στη σέντρα για ασέβεια απέναντι στη δικαιοσύνη...τέρμα η κουβέν-
τα...οι άντρες σου έκαναν αυτό που έπρεπε...ναι...καλά...δώσε χαιρετισμούς στην
Αιμιλία....
Ο Φακλής κλείνει το τηλέφωνο και παίρνει μια ψευτοαγανακτισμένη έκφραση
-Να τολμήσω να ρωτήσω; Ο Τουμανίδης έχει ξεροκαταπιεί πριν δοκιμάσει τη φωνή
του
-Κανένας δεν θα σας πει τίποτα,θα βάλει πλάτες ο Αθανασάκος, θα βάλει πλάτες ο
Ασημάκης και το καλύτερο απ’όλα είναι πως ήδη έβαλα πλάτες εγώ.Συλλάβατε έναν
ύποπτο για διακίνηση ναρκωτικών αυτό είναι όλο,συλλήψεις ήθελαν όλοι,μία παρα-
πάνω μια παρακάτω,δεν είναι και τίποτα φοβερό
-Μην μπούμε στη μπούκα....
Ο Φακλής τον κοιτάζει κάπως αυστηρά
-Δε θέλω άλλες δημοσιουπαλληλικές και δημοσιοσχεσίτικες παπαριές...αρκετές
άκουσα από τον υπαρχηγό σου
Διεύθυνση Αστυνομίας Πειραιά
Ο Υπαρχηγός της ΕΛ.ΑΣ δίνει την εντύπωση ότι πίνει το νερό του περισσότερο για
να βοηθήσει ένα χάπι να «κατέβει» παρά γιατί διψάει.Ο Ταξίαρχος Μυλόπουλος
πιστεύει πως ίσως ο ανώτερός του παλεύει να μη χάσει την ψυχραιμία του,κι εκείνος
κάπως έτσι αισθάνεται.
-Λυπάμαι...ειλικρινά λυπάμαι,ο Μυλόπουλος βολεύεται και πάλι στην καρέκλα του
γραφείου του.
-Θα έπρεπε Μένιο,αυτό που έκανε ο μαλάκας ο αστυνόμος σου ήταν ανήθικο,και δεν
ήταν το μόνο ανήθικο που έχει κάνει τον τελευταίο καιρό.Να ξέρει μόνο ότι τον έχω
βάλει στο μικροσκόπιο...
-Είναι και στο δικό μου μικροσκόπιο κύριε Αντιστράτηγε, ο Μυλόπουλος προτίμησε
να χρησιμοποιήσει τον βαθμό παρά τη θέση στην ιεραρχία,έτσι έδειχνε κάποια
πειθαρχημένη οικειότητα που καλούσε σε ένα είδος κρυφής συμμαχίας
Ο υπαρχηγός σηκώνει τους ώμους και βγάζει από τη τσέπη του σακακιού της στολής
του ένα πακέτο τσιγάρα
-Όταν αποφοίτησα από τη Σχολή Ενωμοταρχών Μένιο ζούσα και ανέπνεα με έναν
κώδικα... «κανένας δε σε νοιάζεται παραπάνω και δε σε καταλαβαίνει καλύτερα από
τον συνάδελφό σου». Και στη Σχολή Υπαστηνόμων ο ίδιος κώδικας αλλά και μια
φράση του διοικητή που δε ξέχασα ποτέ «οι δικαστικοί συχνά μας πολεμούν
περισσότερο κι από τους παρανόμους που κυνηγάμε,αφήστε που θα υπάρξουν φορές
που θα συνατήσετε αξιωματικό της αστυνομίας να γνωρίζει καλύτερα τον ποινικό
κώδικά απ’ότι ένας δικηγόρος».
Ο Μυλόπουλος ντράπηκε να πει ότι τα είχε ακούσει χιλιάδες φορές αυτά.Ο υπαρ-
χηγός ανάβει το τσιγάρο και τον καπνό από τις δύο πρώτες ρουφηξιές τον βγάζει από
τα ρουθούνια.
-Θέλετε να φωνάξω τον Αθανασάκο; ρώτησε ο Μυλόπουλος
-Δεν έχει νόημα,δεν έχουμε αποδείξεις ότι ανακατεύτηκε,απλώς ξέρουμε τις αλλαξο-
κωλιές του με τον Φακλή.... και μια και είπα «Φακλής»έπρεπε μόνο να τον άκουγες
τον καραγκιόζη! Μια ικανοποίηση,μια αλαζονία....δε ξέρεις πόσο θα χαρώ αν κατέβει
υποψήφιος και πάρει τ΄αρχίδια μου!Ξεφτίλα....κι όλα αυτά για ένα πρεζάκι της
δεκάρας που ψωνίζει ναρκωτικά από τους Μαροκινούς και τους Αιγυπτίους....θα

722
δώσει ονόματα....σκατά! Θα λυσσάξουν πάλι οι κουμουνιστικές και οι δήθεν ακτι-
βιστικές φυλλάδες και....«η ανικανότητα της αστυνομίας για να καθαρίσει τις γει-
τονιές... κουκούλωσαν την υπόθεση.. τίποτα δεν τελείωσε», ο υπαρχηγός δίνει έναν
κοροϊδευτικό σοβαροφανή τόνο στη φωνή του,...ποιος αντέχει πάλι αυτό το αγγούρι
μου λες;
Ο Μυλόπουλος κρατάει το στόμα του κλειστό,η συγκαταβατική σιωπή είναι η καλύ-
τερη αντίδραση για την ώρα.Ο Υπαρχηγός τρίβει τους κροτάφους του,ο Μυλόπουλος
τον έχει ξαναδεί να το κάνει και την πρώτη φορά που τον είχε ρωτήσει αν αισθάνεται
καλά ο Υπαρχηγός του είχε εξηγήσει πως αισθανόταν την πίεση του να ανεβαίνει.
-Ένα πρεζάκι της δεκάρας…..
Η συνέχεια της φράσης ετοιμάζεται να κάνει εντυπωσιακή έξοδο από το στόμα του
Υπαρχηγού
-Δεν έχει καταλάβει τίποτα σχετικά με τις δημοτικές εκλογές; ο Υπαρχηγός δεν
ρωτάει μοναχά τον Μυλόπουλο και ο δεύτερος περίμενε εντονότερο ξέσπασμα
-Ποτέ δεν έχει δώσει πολιτικό στίγμα αν αυτό εννοείτε; ο Ταξίαρχος είναι δια-
τεθειμένος να παραστήσει λίγο τον αφελή
Ο Υπαρχηγός κοιτάζει κάπως ξινισμένος,ίσως να ετοιμάζει μια μικρή επίπληξη
-Εννοώ Μένιο ότι η πόλη ετοιμάζεται να μπει σε μια νέα εποχή,η Ευρωπαϊκή Ένωση
έχει δει με πάρα πολύ καλό μάτι τα έργα ανάπλασης που σχεδιάζονται,ο Παναγό-
πουλος είναι ο μόνος που έχει παρουσιάσει ολοκληρωμένο σχέδιο και συνεργάζεται
με έναν μεγάλο εφοπλιστή κι έναν πολλά υποσχόμενο υποψήφιο δήμαρχο κι αργό-
τερα πολιτικό όπως όλα δείχνουν.Ο Αναστασιάδης μπορούσε να δείξει κάτι αλλά τα
έκανε σκατά με τους κομπιναδόρους που έμπλεξε και με τις άδειες που μοίραζε σε
διάφορους τυχάρπαστους για να ανοίγουν κλαμπάκια,εντάξει δεν ήταν ο μόνος και
δεν ήταν ο χειρότερος,αλλά ήταν ένας από τους δημάρχους που γάμησαν τη πόλη,δια-
φωνείς;
Ο Μυλόπουλος δεν μπορεί να παραστήσει πια ούτε τον αφελή και δεν μπορεί να
παραμείνει και σιωπηλός.Έρχονται στο μυαλό του τα γεύματα μαζί με πολιτικούς στο
σπίτι του Αναστασιάδη και στο εξοχικό του στους Αγίους Θεοδώρους κοντά στην
Κόρινθο.Υποσχέσεις,χρήματα κάτω από το τραπέζι στα οποία γύριζε το βλέμμα,εργο-
λαβίες με ανθρώπους συνδεδεμένους με τον Μανιάτικο υπόκοσμο, «δεν πειράζει», η
διαβεβαίωση από τον άνθρωπο της Γραμματείας Δημοσίων Έργων.Πείραζε και παρα-
πείραζε,σκάνδαλα για κρυφά κονδύλια,κουκουλώματα,τηλεφωνήματα ακόμα και από
το ΥΠΕΧΩΔΕ για να μην δείξει η Αστυνομία Πειραιά υπερβολικό ζήλο, «μια ξυλιά
στα πισινά και μερικές αυστηρές υποδείξεις θα ήταν αρκετά».Τώρα τα πράγματα άλ-
λαζαν τόσο γρήγορα που ζαλιζόσουν ακόμα κι αν προσπαθούσες να τα παρακολου-
θήσεις,πόσο μάλλον αν δοκίμαζες να καταλάβεις.Ο Αναστασιάδης είχε καεί, οι προσ-
δοκίες δεν είχαν δικαιωθεί ή μπορεί να υπήρχε ταβάνι γι’αυτόν εξ’αρχής για να στρω-
θεί με ροδοπέταλα ο δρόμος που θα διέσχιζε πανηγυρικά ο Κώστας Τζάφος,δρόμος
που θα είχε κατασκευάσει ο Μάριος Παναγόπουλος με τη βοήθεια του Ιάκωβου
Μακρή.Για πρώτη φορά εδώ και πολύ καιρό ο Ταξίαρχος ένοιωθε μια έντονη μπόχα
να βασανίζει τα ρουθούνια του.
-Τώρα όμως είναι πρόθυμος να καθαρίσει ο ίδιος το όνομά του ώστε να μη μείνει ο
παραμικρός λεκές,είπε ο Μυλόπουλος,κάτι είναι κι αυτό
Ο Υπαρχηγός συμφώνησε με κούνημα του κεφαλιού και πρόσθεσε
-Είναι πάρα πολλά,σχεδόν όλοι μένουμε ευχαριστημένοι,επερχόμενοι και αποχωρή-
σαντες,δίνουμε μια εξαιρετική εικόνα κι εμείς για την επιχείρηση με τις γειτονιές
και…έρχεται ένας ηλίθιος δεινόσαυρος…..
Ο Μυλόπουλος επαναφέρει τη συγκαταβατική σιωπή και προετοιμάζει στο μυαλό του
μια άκρως μελανή αξιολόγηση του αστυνόμου Αθανασάκου.

723
 Βόλος
Μετράω τον χρόνο,για να ηρεμήσω σκέφτομαι τη Χριστίνα να κοιμάται δίπλα μου,το
τσιπουράδικο είναι γεμάτο, κυρίως με ηλικιωμένους αλλά βρίσκεις και δυο-τρεις
παρέες με νεώτερους. Ο Πεφάνης ακόμα νευρικός,ακόμα άκεφος, ακόμα να γαυγίζει
τις διαταγές του από το τηλέφωνο «κοιτάξτε μη και σας πιάσουν το κώλο,πριν δυο
χρόνια πήγαν να μου βγάλουν τον καρκίνο με τη γκρίνια και τη βλαχιά τους οι μαλα-
κες,ακόμα και τους δύο βοηθούς τραπέζωσαν και τους πήρε μάτι όλη η πόλη,και μετά
με ρωτάγαν πως και υποψιάστηκαν οι δημοσιογράφοι ότι το ματς της ανόδου ήταν
στημμένο, ναι σου λέω,για τέτοιους βοσκούς μιλάμε…παράγοντες και μαλακίες!». Ο
Νικολάκης σε ρόλο αφεντικού με τον Κουμάνι να είναι στο μαγαζί και να κανονίζει
τις διανομές στους δρόμους, ακόμη επικρατεί αναστάτωση για την εξαφάνιση του
Ντιτιάνιν.
-Δε μου είπες πως το πήρε ο Κερκυραίος για το ματς της Τετάρτης;
Απέναντι μου ένας τύπος μισό κεφάλι πιο ψηλός από μένα και πάνω από εκατόν
είκοσι κιλά.Οι ματιές που μου ρίχνει γεμάτες καχυποψία,τα γέρια του γεροδεμένα
ειδικά στο σημείο του πήχη.Η φάτσα του μαρτυράει την ενασχόληση του με τον
κόσμο της νύχτας,δεν θα ήταν το πρώτο βιολί σε αθηναϊκό μαγαζί αλλά στο Βόλο
μπορεί να παριστάνει τον σπουδαίο.Άλλος είναι ο πρόεδρος της ομάδας αλλά ο
ισχυρός άντρας είναι αυτός,ο πρόεδρος ένας ιδιοκτήτης βιοτεχνίας δεν παρουσιάζεται
ποτέ απ’ότι μου εξήγησε ο Νικολάκης,ίσως και να μην ήξερε τις βρωμοδουλειές στις
οποίες ήταν ανακατεμένος ο «αντ’αυτού».Δίπλα από τον «αντ’αυτού» ένας άντρας
λίγο πάνω από τα σαράντα με μαλλί ροκαμπίλυ και γκρίζους κροτάφους,αδύνατος με
πρόσωπο κιτρινισμένο με περνούσε κι εκείνος από ακτίνες χ.
-Ο Κερκυραίος ξέρει το συμφέρον του,το πρόβλημά του είναι να παραμείνει στην
κατηγορία και από του χρόνου βλέπουμε,εξήγησε ο Νικολάκης,στο κάτω κάτω έχει
συμβόλαια να κλείσει,τα συμβόλαια δεν κλείνονται με αέρα….
-Όχι βέβαια, ο «αντ’αυτού» με βαριά προφορά και δυνατή φωνή τεντώνεται στη
καρέκλα του και προσπαθεί να κάνει αισθητή την παρουσία του στο χώρο ο Πεφάνης
είχε απόλυτο δίκιο όταν τον «στόλιζε»,νταξει οι Κερκυραίοι ας πουν κι ευχαριστώ
που πήρανε την άδεια,ο δικός σας καθάρισε δηλαδή και….
-Σσσσς,έλα ρε,ο Νικολάκης τσαντίζεται,μη φωνάζεις
-Άσε ρε Νικολάκη,εδώ είναι όλοι γνωστοί και φίλοι μας,ο δικός σου είναι ο μόνος
ξένος
Ο «δικός του» είμαι εγώ που τον κοιτάζω ανέκφραστος
-Τη φωνή σου δεν την ακούσαμε όλη την ώρα παλικάρι μου,ο κοκαλιάρης μου
απευθύνει το λόγο
-Είσαι νέος στο χώρο ε; ο «αντ’αυτού» χαμογελάει με νόημα στον κοκαλιάρη
-Μαθαίνω γρήγορα,απάντησα
-Μαθαίνει όντως πολύ γρήγορα,είπε ο Νικολάκης και έβαλε το χέρι του στον ώμο
μου αναγκάζοντας με να θυμηθώ την κουβέντα με τον Ζήση,είναι παλιά καραβάνα
και αυτός έσωσε τη ζωή του αφεντικού
Δεν αντέχω να το ακούω
-Δεν ήμουν μόνος μου,είπα,πάνε αυτά όμως.Γίναμε κατανοητοί για τη πληρωμή της
Τετάρτης;
Κοκαλιάρης και «αντ’αυτού» ανταλλάσουν ματιές,ο δεύτερος δείχνει λίγο δυσαρεσ-
τημένος με την ερώτησή μου
-Δε μου λες ρε λεβέντη σου φαινόμαστε τόσο ζώα;
Ο Νικολάκης είναι κάπως αμήχανος,όσο κι αν παριστάνει το αφεντικό φοβάται λίγο
τον «αντ’αυτού»
-Ο Στέφανος δεν εννοούσε….,ξεκίνησε να λέει

724
Ο παράγοντας υψώνει το χέρι και ο Νικολάκης σωπαίνει,ο Κουμάνι δε θα ανεχόταν
κάτι τέτοιο,ούτε ο Ζήσης,σε άλλο ένα σημείο που ο Πεφάνης είχε δίκιο,ήξερε να
ψυχολογεί τους ανθρώπους του.
-Κάτι σε ρώτησα και δεν μου απαντάς,ο παράγοντας με κοιτάζει με το ύφος που
απαιτούν κάποιες δουλειές της νύχτας
-Πρώτος εγώ σε ρώτησα κάτι,είπα ψυχρά,ούτε κι εγώ πήρα απάντηση
Ο κοκαλιάρης παίρνει απορημένη έκφραση κι αμέσως μετά γίνεται σκυθρωπός
-Δεν αρχίσαμε καλά φίλε,μου είπε
-Λοιπόν,εντάξει με την πληρωμή της Τετάρτης; ρώτησα αγνοώντας τον κοκαλιάρη
Για λίγα μόνο δευτερόλεπτα ο «αντ’αυτού» μένει σιωπηλός αλλά σχεδόν ακούω κάτι
να βράζει μέσα του
-Θέλεις πολύ δουλειά για να γίνεις Ζήσης,μου είπε
-Δεν προσπαθώ,απάντησα το ίδιο ψυχρά και κοίταξα το ρολόϊ μου,αφού έχουμε
συνεννοηθεί λοιπόν και η δουλειά έκλεισε γυρίζω στο ξενοδοχείο
Σηκώθηκα χωρίς να δώσω σημασία αν τους είχε ενοχλήσει ακόμα περισσότερο η
στάση μου και για την ακρίβεια αποφάσισα να τους τσιγκλίσω κι άλλο.
-Ο διαιτητής μαζί με τον τέταρτο ξέρουν τι να κάνουν,φροντίστε ο στόπερ σας, ο
επιτελικός σας και ο φορ να μην προκαλέσουν
Κατάφερα αυτό που ήθελα,ο «αντ’αυτού» ήταν έτοιμος για καυγά
-Μάγκα μου μην το παρακάνεις,μου είπε,τα παιδιά έχουν μάθει παπαγαλία το μάθημα
αυτή τη δουλειά τη κάνουμε καιρό δε σου το είπε ο Παναγιώτης;
Δεν απάντησα αμέσως,χαμογέλασα κι έβαλα το κερασάκι στη τούρτα
-Πεντακόσια χιλιάρικα ιστορία είναι αυτή,είπα,ναι ο Παναγιώτης μου μίλησε αλλά με
πληρώνει για να τον καθησυχάζω κιόλας
Έφυγα χωρίς να χαιρετήσω,αφήνοντας σε πολύ δύσκολη θέση τον Νικολάκη και τους
άλλους δύο να καταπίνουν χολή. Τηλεφώνησα στον Νάσο από το δικό μου κινητό και
του έδωσα όσες λεπτομέρειες μπορούσα για το στημένο παιχνίδι.Ήξερα τα ονόματα
του διαιτητή, του τέταρτου, του «αντ’αυτού»- Σταμάτης Κώνστας- καθώς και του
φορ.
-Θα μπορέσεις να πάρεις έγκαιρα την έγκριση για παρακολούθηση τηλεφώνων; ρώ-
τησα
-Μη σε απασχολεί,απάντησε
Δεν μου άρεσε αυτή η απάντηση,δεν μπορούσα να εξηγήσω το γιατί αλλά η φωνή του
δεν είχε τη σιγουριά που ήθελα,κάτι μου έκρυβε
Ξαπλωμένος στο κρεβάτι του δωματίου άκουγα από το mp3 player το Dream River
του Bill Callahan όταν ο Νικολάκης εισέβαλε μέσα και κοπάνησε δυνατά τη πόρτα,
είχα ξεχάσει να την κλειδώσω.Ήταν πολύ θυμωμένος και μου έκανε νόημα να βγάλω
τα ακουστικά
-Τι έκανες ρε μαλάκα; δεν τον βασάνιζε μόνο ο θυμός ήταν και ανήσυχος,οι άλλοι
δύο θα του είχαν κάνει τη ζωή δύσκολη
-Σου τα πρηξε ο βλάχος; άφησα ένα χαμόγελο αδιαφορίας
Βαθειά εισπνοή από τον Νικολάκη
-Καλά που με είχες μαζί σου,μου είπε σφίγγοντας τις γροθιές του
Σηκώθηκα από τον κρεβάτι και τον πλησίασα,προσπάθησε να διατηρήσει αυτό που
είχε απομείνει από τον αυτοέλεγχο του αλλά έκανε ένα βήμα πίσω,τώρα τον τρόμαζα
και εγώ
-Ένας ηλίθιος και μισός είναι,του είπα ήρεμα,ο Παναγιώτης έχει δίκιο και καλό θα
είναι να κόβουμε το θάρρος σε τέτοια ρεμάλια.Εμείς τους ταϊζουμε Νίκο, άρα εμείς
τους λέμε και τι θα κάνουν.Τώρα που βγήκε από τη μέση ο Τσαγκάρης όλα τα βλέμ-
ματα θα πέφτουν σε μας,θέλει προσοχή η δουλειά το ξέρεις καλύτερα από μένα.

725
-Ναι αλλά…κι εσύ δεν έπρεπε να του μπεις τόσο….
-Αυτοί οι άνθρωποι ανήκουν στην κατηγορία «αναγκαίο κακό», τους ανεχόμαστε
γιατί κάνουμε δουλειές μαζί τους αλλά μη φανταστείς ούτε για μία στιγμή ότι θα
αφήσω αυτόν τον τσέλιγκα να μου παραστήσει τον προϊστάμενο
-Δεν είναι…δεν είναι…τόσο απλό…
Η αιτία για τον τωρινό κόμπο στον λαιμό του Νικολάκη δεν ήταν μόνο ο φόβος
-Τι τρέχει; ρώτησα αν και δεν περίμενα να μου δώσει εξηγήσεις η ερώτηση θα έλεγε
κανείς πως πήρε την πρωτοβουλία και παρουσιάστηκε μόνη της
Τα μάτια του Νικολάκη ήταν κάπως υγρά όταν με κοίταξε
-Μεταξύ μας Στέφανε….
Ήθελε την έγκρισή μου,ώρα για τον «χρυσό κανόνα»
-Αν δε θες μη μου λες ρε Νίκο,μη σε φέρω σε δύσκολη θέση
Βολεύτηκε στη πολυθρόνα απέναντι από το κρεβάτι μου κι έλυσε τη γραβάτα του.
-Ο Κώνστας….τσουλάει πράμα μας στο Βόλο….δε ξέρω αν….
Ο κόμπος του Νικολάκη ήταν κολλητικός απλώς εγώ δεν έπρεπε να προδοθώ,είχα
καταλάβει
-Ήταν από τους πρώτους μας διακινητές,έτσι έχει αποκτήσει αυτό το τουπέ, συνέχισε
ο Νικολάκης,τις πιο πολλές φορές κατέβαινε στην Αθήνα για παραλαβή.Ο Παναγιω-
της δεν ήθελε να τον δουν στο μαγαζί κι έτσι κανόνιζε να του παραδίδει το πράγμα
κάποιος από μας στο ξενοδοχείο που έμενε.
-Κάποιος ντελιβεράς,είπα την ώρα που όλο το δωμάτιο άρχισε να γυρίζει,την ώρα
που ήθελα ν’αρπάξω τον Νικολάκη και να του ξεριζώσω το κεφάλι με τα ίδια μου τα
χέρια
-
Αισθάνομαι ότι πρέπει να σκεφτώ πολύ καλά και να μετρήσω τις κουβέντες μου πριν
να μιλήσω. Το πρόβλημα όμως είναι πως δεν υπάρχει κανείς άλλος για να μιλήσω
μαζί του.Δεν θέλω να κοιτάξω από το παράθυρο του γραφείου μου,έχει αρχίσει μια
δειλή ψιχάλα και ο ήχος που κάνουν οι στάλες πάνω στο τζάμι αρχίζει να με εκ-
νευρίζει, η βροχή κάνει ότι μπορεί για να μη με αφήσει να συγκεντρωθώ.Η αδελφή
μου έχει ήδη τηλεφωνήσει δύο φορές ρωτώντας αν θα ήθελα να φάω μαζί τους,τη
δεύτερη φορά απάντησα μάλλον απότομα ότι δεν μπορούσα να ξέρω και έτσι δε θα
δοκίμαζε τρίτη προσπάθεια.Δεν κατέβαινε τίποτα κάτω, αν κατάφερνα να κοιμηθώ το
πιο πιθανό ήταν να σηκωθώ γύρω στις τρείς και να τσακίσω ότι τυρί και φέτα
γαλοπούλας είχα μέσα στο ψυγείο. Φυσικά με το στομάχι μισογεμάτο θα έβαζα και
ένα (;) ποτήρι ουίσκυ.Κι εκείνος είχε τηλεφωνήσει δύο φορές,την πρώτη για να μου
δώσει ονόματα, όμως εγώ κρατούσα την δεύτερη -τότε που η φωνή του θύμιζε
αυτούς τους τρομακτικούς ήχους που ακούγονται σαν προσταγές ή σαν απειλές και
σε πετάνε από τον ύπνο κάνοντας σε να αναρωτιέσαι αν όντως είχες κοιμηθεί ή αν
κάποιο αλλόκοτο πλάσμα είχε εισβάλει στο δωμάτιο σου.Αυτός είχε γίνει το αλλό-
κοτο πλάσμα μου,κανείς δεν με ξυπνούσε.Ο Δημήτρης είχε παραδώσει πακέτα με
ναρκωτικά στον Σταμάτη Κώνστα ώστε ο δεύτερος να τα σπρώξει στον Βόλο. Ο
Κώνστας μούτρο της νύχτας κι αυτός κι ανακατεμένος με το ποδόσφαιρο,ο
Ασβεστόπουλος δεν μάσησε τα λόγια του, «ποδοσφαιριστής μου εμπιστεύτηκε ότι ο
Κώνστας έβαλε μπράβους κι έσπασαν στο ξύλο τον αδελφό του και ανάγκασε τον
ποδοσφαιριστή να παρακολουθεί, ο ξυλοδαρμός αφορούσε την άρνηση του ποδο-
σφαιριστή να παίξει σε διαφορετική θέση ώστε να έχει μειωμένη απόδοση σε ένα
κρίσιμο ματς κόντρα στον ΑΟ Χίου για το κύπελλο». Εκείνη την εποχή «βοηθούσε»
την ομάδα του Κώνστα ο Γρηγόρης Καπάτος. Έκανα μια μικρή έρευνα για το ποιόν
του Κώνστα, κάτι μηνύσεις για προπυλακισμούς και κάποιες φραστικές επιθέσεις
μόνο, συν ένα φτύσιμο σε διαιτητή και μια απειλή σε παρατηρητή αγώνα. Εκείνος ήτ-

726
αν απόλυτος τη δεύτερη φορά που μου τηλεφώνησε «κάποιον λαδώνει και σπρώχνει
το πράμα ο αλήτης,πρόσεξε που πατάς». Είχε δίκιο,θα έπρεπε να ενημερωθεί η Αστυ-
νομία του Βόλου κι αν όντως κάποιος ή κάποιοι λαδώνονταν οποιαδήποτε προσπά-
θεια να συνδέσω τον Κώνστα με τον Πεφάνη θα πήγαινε στράφι,εκτός αυτού θα
έβαζα και άλλη μια ζωή σε κίνδυνο.Η εξαφάνιση του Ντανήλ Ντιτιάνιν με ενοχλούσε
όλο και λιγότερο αλλά έκανε την «επίσκεψή» της που και που.Βρήκα την επαφή που
ήθελα στο κινητό μου και κάλεσα, η ενόχληση του Ντιτιάνιν έφυγε αμέσως κι έδωσε
τη θέση της σε μια δυσάρεστη γεύση στο στόμα.
-
-Και τώρα εσύ έχεις την εντύπωση ότι τρώμε κουτόχορτο και με τα «δε ξέρω, δεν
απαντώ» θα τα πας μια χαρά και θα ξαναγυρίσεις στα καθήκοντά σου σαν να μην
τρέχει τίποτα.
Ο Δεσύλλας κοιτάζει τον Μαχαίρα που έχει αρχίσει να εξαντλείται από τις συνεχείς
ερωτήσεις που πέφτουν βροχή.Δίπλα από τον Μαχαίρα ο Τουμανίδης μοιάζει ήρεμος
όσο ποτέ αλλά παρακολουθεί κάθε κίνηση σα να περιμένει κάτι.Τελικά αποφασίζει
να μιλήσει.
-Μαχαίρα θα στο κάνω λιανά γιατί έχω διαπιστώσει ότι αρχίζεις να τα παίζεις..
-Με έχετε ζαλίσει,δεν έκανα τίποτα,ο Μαχαίρας μιλάει σα να λέει ποιήμα που δεν το
έχει αποστηθίσει καλά.
-Δε σε αγγίξαμε ρε βλάκα,είπε ο Δεσύλλας,έπρεπε να σε αφήσουμε σε τίποτα άλλους
για να κάνουν πάρτυ και να ξεσπάσουν πάνω σου
Ο Μαχαίρας κοιτάζει πότε τον ένα και πότε τον άλλον,ο Τουμανίδης είναι σίγουρος
πως ακολούθησαν σωστή πολιτική στην ανάκριση παρόλο που στην αρχή ο Δεσύλλας
ήθελε να πέσει το σχετικό ταρακούνημα,για άλλη μια φορά ο Αθανασάκος είχε δίκιο
αλλά η ανησυχία για πιθανές επιπτώσεις που θα είχε αυτή η σύλληψη δεν έφευγε από
το μυαλό του ανθυπαστυνόμου.Οι πολύ ανώτεροι δεν έδειχναν και τόση ικανοποίηση,
η καινούργια γραφειοκρατία ενοχλούσε κάποιους άλλους ενώ οι πλάτες του Φακλή
ίσως να μην ήταν πάντα διαθέσιμες για να ακουμπήσει κάποιος πάνω τους.
-Δεν έχεις και το καλύτερο παρελθόν εδώ που τα λέμε,είπε ο Τουμανίδης με σχεδόν
φιλικό τόνο
-Και ξέρεις πως οι πιτσιλιές στο μητρώο είναι η καλύτερη αφορμή για να κλείσουν
κάποιοι φάκελοι που ταλαιπωρούν τους συναδέλφους,χαμογελαστός και ο Δεσύλλας
-Σαν να λέμε…εύκολα θύματα,είπε ο Μαχαίρας με σπασμένη φωνή, μια ζωή τα ίδια
κάνατε στο λιμάνι,τώρα θα σας μάθω
Ο Δεσύλλας και ο Τουμανίδης χαμογελούν μεταξύ τους, ο Μαχαίρας το παρερ-
μηνεύει νομίζει πως τους έχει τσαντίσει σχεδόν ετοιμάζεται να ζητήσει συγγνώμη
αλλά ξέρει πως δεν θα τον βοηθήσει
-Σαν τι ακριβώς γίνεται στο λιμάνι αγορίνα μου; ρώτησε ο Δεσύλλας. Βλέπεις έχεις
πέσει σε μπάτσο που στον Πειραιά έχει πάει μόνο σε ψαροταβέρνες της Πειραϊκής
για να εντυπωσιάσει γκόμενες. Σ’ακούω…άντε ντε
Η πόρτα ανοίγει απότομα,στην αίθουσα ανάκρισης έχει μπει ο Αθανασάκος, ο
Τουμανίδης σηκώνεται από σεβασμό αλλά ο Αστυνόμος του κάνει νόημα να καθίσει.
Ο Μαχαίρας είναι φανερά σαστισμένος
-Είμαι κουρασμένος, είμαι θυμωμένος, είμαι πιεσμένος και καλά θα κάνεις να μην
αρχίσεις να μου μιλάς για δικηγόρο,είπε ο Αθανασάκος ακουμπώντας τη πλάτη του
στον τοίχο,ειδικά αν ο δικηγόρος είναι ο Γρηγόρης Καπάτος
Αν και ο ψηλός αστυνομικός που φέρνει στον Γκρέγκορυ Πεκ, ο Μαχαίρας είχε δει
πρόσφατα την Προφητεία σε dvd και διέκρινε εύκολα την ομοιότητα,δεν μοιάζει
βίαιος, ούτε δείχνει εχθρικός η ατμόσφαιρα απότομα έχει βαρύνει ενώ οι άλλοι δύο
σταμάτησαν να χαμογελούν. Ο Αθανασάκος πετάει πάνω στο τραπέζι μια φωτογρα-

727
φία του Σταμάτη Κώνστα, ένα τσαλακωμένο πακέτο τσιγάρα κι έναν αναπτήρα ζίπο,
για τασάκι αφήνει ένα πλαστικό ποτήρι με λίγο κρύο καφέ. Ο Μαχαίρας κοιτάζει
τους αρχικούς ανακριτές του, ο Δεσύλλας παίρνει παραδομένο ύφος και σηκώνει τους
ώμους σα να λέει «τώρα άλλος έχει το πάνω χέρι»
-Πριν ανάψεις τσιγάρο,τον ξέρεις αυτόν;
O Αστυνόμος δείχνει με το σαγόνι του τη φωτογραφία του Κώνστα, είναι τυπωμένη
πάνω σε γυαλιστερό χαρτί,προέρχεται από αρχείο υπολογιστή. Ο Μαχαίρας κουνάει
αρνητικά το κεφάλι.Ο Τουμανίδης για κάποιο λόγο αρχίζει να δυσκολεύεται στην
αναπνοή.
-Από πού φέρνει τα ναρκωτικά ο Σκαραμανγκάς; ο Αθανασάκος τοποθετεί ένα τσιγά-
ρο στο στόμα του Μαχαίρα και το ανάβει κιόλας
Το βλέμμα του Αστυνόμου πέφτει πάνω στους δύο συναδέλφους του, ο Δεσύλλας δεν
καταλαβαίνει ενώ η δυσκολία στην αναπνοή που έχει ο Τουμανίδης γίνεται μεγαλύ-
τερη.
-Δε ξέρω, δε ρωτάω, αλλά κι αν ρώταγα θα μου λέγανε;
-
Υπάρχουν πολλοί τρόποι για να σπάσει ένα πρεζάκι-βαποράκι της «κλάσης» του
Μαχαίρα, η βία για την ώρα ήταν ο πιο ακατάλληλος,ήξερα από την αρχή τι είδους
διαδικασία θα ακολουθούσα, αυτό που δεν μπορούσα να ξέρω ήταν πόσο μεγάλο
ήταν το ρίσκο που είχα πάρει.
-Έρχεται από τα προάστεια αν δε κάνω λάθος,είπα, σα να λέμε….Δραπετσώνα,
Κερατσίνι….εκτός αν έρχεται από….Ελευσίνα….
Καμία αντίδραση,δεν είναι τόσο εκπαιδευμένος
-Αφου ξέρετε πιο πολλά από μένα γιατί δεν πιάσατε κι αυτόν; Ο Μαχαίρας μιλάει με
το τσιγάρο στο στόμα και καθώς τα χείλη του κουνιούνται λίγη στάχτη πέφτει πάνω
στο τραπέζι
-Θα ρθει η ώρα του,είπα κάνοντας μια γκριμάτσα σιγουριάς,απλώς εσύ μου φαίνεσαι,
πώς να το πω….πιο εντάξει!
-Με δουλεύετε, ο Μαχαίρας κοιτάζει και τους άλλους δύο που παραμένουν αδιάφοροι
-Καθόλου,είπα ακουμπώντας του τον ώμο,ο Σκαραμανγκάς είναι διανομέας με
γαλόνια και γνωστό κάθαρμα, εσύ είσαι….θύμα,καλά τα λέω;
Δεν μου απαντάει αλλά η υποχώρηση δεν έχει φανεί ακόμα στα μάτια του
-Ο τύπος στη φωτογραφία είναι ο Σταμάτης Κώνστας,ξανακοίτα τον….επιμένεις ότι
δεν τον έχεις γνωρίσει;
Και πάλι άρνηση με κούνημα του κεφαλιού
-Αυτόν εδώ όμως τον ξέρεις,είπα και πέταξα μπροστά του τη φωτογραφία του
Πεφάνη
-Ε…δηλαδή….όλ…όλος ο κόσμος τον ξέρει
-Υπέροχα,είπα, με τη διαφορά πως εσύ ξέρεις γι’αυτόν κάτι παραπάνω απ’αυτά που
ξέρει…. όλος ο κόσμος
-Δε καταλαβαίνω…..
Ξέρει ότι δε μπορεί να πει ψέμματα, μόλις έχει αρχίσει να φοβάται τους πάντες και τα
πάντα
-Καταλαβαίνεις,επέμεινα πάντα σε ήρεμο τόνο,αλλά μη φοβάσαι,πληροφορίες θέλω
και τίποτε άλλο. Ο Παναγιώτης Πεφάνης έχει αναλάβει διακίνηση ναρκωτικών και σε
Αθήνα αλλά και σε Πειραιά,δε σε ρωτάω, το ξέρεις και το ξέρω ότι το ξέρεις μην
προσπαθήσεις να το αρνηθείς έχω κι άλλους μάρτυρες απλώς σε σένα έχω περισ-
σότερη πίστη. Ο Σκαραμανγκάς μοιράζει ναρκωτικά σε θύρες οργανωμένων και
φροντίζει να σχεδιάζει επεισόδια όταν ένας στημμένος αγώνας στραβώνει. Παλιά
ήταν ντελιβεράς του Βασίλη Τσαγκάρη, μετά τη φυλάκιση του τελευταίου όμως αν-

728
έλαβε να προσφέρει τις υπηρεσίες του στον Πεφάνη.
Η τρίτη φωτογραφία πάνω στο τραπέζι,τώρα θα δοκίμαζα για τα καλά την ψυχραιμία
μου. Ο Μαχαίρας την κοιτάζει προσεκτικά,δεν υποκρίνεται,δεν προσπαθεί να ξεμπερ-
δέψει.
-Τον έχω δει κανα δυο φορές στον Ηλεκτρικό του Πειραιά,μου είπε με σταθερή
φωνή, είχε παραλάβει τα δεματάκια από τους υπεύθυνους των πόστων
Κάτι είδε στο βλέμμα μου και προφανώς γι αυτό χλώμιασε κάπως, οι άλλοι δύο
αποφάσισαν πως δεν είχε έρθει ούτε τώρα η ώρα να παρέμβουν
-Όταν λές δεματάκια; ρώτησα
-Εισπράξεις,διευκρίνησε,όχι..βαποράκι ή διανομέας δεν δούλεψε ποτέ,τουλάχιστον
δεν τον είδα ποτέ εγώ να κάνει κάτι τέτοιο…ποιός είναι;
Το ίδιο αναρωτήθηκαν σιωπηρα ο Τουμανίδης με τον Δεσύλλα,δεν είχαν δει τη
φωτογραφία του Δημήτρη
-
-Ναι ρε Βαγγέλη αφού σου λέω εκεί κάνει μόνιμα τις δουλειές του,ο συνομιλητής του
Ασβεστόπουλου ακουγόταν κουρασμένος,γαμώ το κερατό μου,μπάτσος έπρεπε να
έχεις γίνει όχι δημοσιογράφος
Ο Ασβεστόπουλος σημειώνει κάτι στο μπλοκάκι του και χαμογελάει
-Για δε μιλάς;
-Σημείωνα τη διεύθυνση,εξήγησε ο δημοσιογράφος
-Σου χα πει για τον Κώνστα κι άλλη φορά,εξήγησε ο συνομιλητής,μεγάλη Μαφία ρε
μαλάκα,αναβολικά,πρέζα…όχι τίποτα βαριά βέβαια,τα βαριά είναι για τους vip,αλλά
και τότε που άφησες τα υπονοούμενα τι έγινε; Έχει πολιτικές άκρες ρε,όλος ο Βόλος
ξέρει τι είναι,αλλά κανείς δε μιλάει.Μη κάνεις το κόπο να τα σφυρίξεις στους
μπάτσους στο λέω από τώρα μια…..
-Ξέρω που θα τα σφυρίξω Τσάκο,μείνε ήσυχος,σ’ευχαριστώ πάντως
-Μακάρι να σαπίσει στη φυλακή ο πούστης,τσάκισε τα πόδια του ξαδέλφου μου και
του έκοψε τη μπάλα,τα ξεχνάω εγώ…αλλά προσέχτε όμως γιατί γλιστράει
Ο Ασβεστόπουλος δεν είχε καμία διάθεση να ξανακούσει την ιστορία του ποδοσφαι-
ριστή που δήλωσε ότι γλύστρησε στις σκάλες όταν τον πήγαν με διαλυμένα γόνατα
στο νοσοκομείο,ήταν να αναλάβει ο ίδιος το ρεπορτάζ αλλά ω του θαύματος τελικά
δώθηκε στον Αντωνίου που δύο μέρες αργότερα έγραψε τον πηχυαίο τίτλο «Άτυχος
όπως ο Φαν Μπάστεν».Το ατύχημα για το οποίο κανένας δε μιλούσε,εποχή του Μπί-
λαρου ήταν τότε αλλά ο Πεφάνης εκτελούσε μια χαρά τα χρέη υπαρχηγού και κανό-
νιζε τις τιμωρίες. Ο δημοσιογράφος χαιρέτησε τον Τσάκο και καλεί τον Αθανασάκο
στο κινητό, «ο συνδρομιτής που καλείτε….» αφήνει μήνυμα και φροντίζει να δείξει
πόσο ενθουσιασμένος είναι.
-
Δύο αμάσητα διεγερτικά για τον Έντυ Κουμάνι
-Νοοοο, νοοοο, η Σαμάνθα τον μαλώνει περνώντας τα δάχτυλά της ανάμεσα στα
γεμάτα ζελέ μαλλιά του
-Δε μπορώ άλλο μωρό μου, τα μάτια του Αλβανού είναι σχεδόν άσπρα και τρομάζουν
την κοπέλα
-Νοοο, η Σαμάνθα επιμένει
Ο Κουμάνι σωριάζεται στον καναπέ,βήχει γιατί έχει καταπιεί απότομα τα διεγιερτικά
και αισθάνεται ότι κάτι έχει κολλήσει στο λαιμό του,δεν είναι τίποτα,τίποτα,
εξακολουθεί να είναι ο Βασιλιάς Του Κόσμου,ο Ντανήλ έχει χαθεί,πιστεύει πως τον
σκότωσαν οι αλογομούρηδες,ο Βελίδης έπινε Τζακ Ντάνιελς,κι εκείνος έχει πάρει
προαγωγή, αναλαμβάνει την Αθήνα, ο Πειραιάς για λίγο θα κάτσει στην ησυχία του,
ο μαλάκας ο Νικολάκης αναλαμβάνει μαζί με τον Δερβάκο το στημμένο του Κώνστα.

729
Όλα είναι εντάξει, μερικές φορές βλέπει στα όνειρα του τον Βελίδη αλλά αυτό είναι
φυσιολογικό,σωτά; Η Μαριάννα είναι σκυθρωπή και γκρινιάζει,δεν συμπαθεί τον
Δερβάκο παρόλο που βοηθά το γιό τους στις πολεμικές τέχνες και ο μικρός δείχνει να
τον συμπαθεί,δεν της έχει πει τίποτα για τον Ντανήλ κι ούτε πρόκειται. Δεν κάνει
έρωτα μαζί της,όλα είναι εντάξει! Ο Τσαγκάρης βγήκε από τη μέση κι ας μην τον
έχουν πιάσει ακόμα,κάποιον λάδωσε, κάποιον απείλησε,κάποιον εκβιάζει, έτσι μόνο
μπορούσε να ξεφύγει,όλα είναι εντάξει! Η πόρτα του καμαρινιού ανοίγει, ένα από τα
γκαρσόνια κοντά στα εικοσπέντε δεν έχει μάθει ακόμα τα βασικά,κι ένα από τα
βασικά είναι πως ο Έντυ Κουμάνι είναι ο Βασιλιάς Του Κόσμου,όλα είναι εντάξει!
-Συγγνώμη….,το γκαρσόνι αμήχανο
Η Σαμάνθα τον αγριοκοιτάζει με το δεξί της χέρι να χαϊδεύει ακόμα τα μαλλιά του
Κουμάνι
-Κτυπάει πόρτα..εεε! πετάει θυμωμένες λέξεις στο γκαρσόνι
Ο νεαρός προσπαθεί να μην κοιτάζει τον Κουμάνι με τα άσπρα μάτια
-Το αφεντικό….Έντυ…
-Το αφεντικό τι; τα μάτια του Αλβανού αρχίζουν να ξαναπαίρνουν το κανονικό τους
χρώμα,όλα είναι εντάξει,οι Αλογομούρηδες έφαγαν τον Ντανήλ,ο Παναγιώτης όμως
δεν έκανε τίποτα γι’αυτό! Γιατί; Αν εκείνος βρισκόταν στην ίδια θέση ο Παναγιώτης
πως θα αντιδρούσε; Όλα είναι εντάξει! Ο Ντανήλ Ντιτιάνιν ήταν απλά ένας μπράβος,
εκείνος είναι υπαρχηγός..περίπου…Βασιλιάς Του Κόσμου και περίπου υπαρχηγός
-Σε θέλει,απάντησε το γκαρσόνι που έριξε μια διστακτική ματιά προς το μέρος του
ζευγαριού
Λίγος βήχας ακόμα,δεν υπάρχουν διεγερτικά στο λαιμό, αρπάζει ένα μπουκάλι
ισοτονικό ποτό από το μίνι μπάρ του καμαρινιού και βγάζει το καπάκι με τα δόντια.
Κατεβάζει το μισό ποτό μονορούφι,τελευταίο βήξιμο,όλα εντάξει! Βλέπει πιο
καθαρά, η ζαλάδα δεν έχει υποχωρήσει εντελώς,η Σαμάνθα ανήσυχη, η Μαριάννα θυ-
μωμένη,το γκαρσόνι στο κόσμο του και το αφεντικό τον ζητά.Προσπερνά το γκαρ-
σόνι,βγαίνουν από το καμαρίνι,εκείνος μπροστά ο νεαρός πίσω,του απευθύνει τον
λόγο χωρίς να τον κοιτάει
-Μη ξαναμπείς στο καμαρίνι χωρίς να χτυπήσεις τη πόρτα
Ο νεαρός μουρμουρίζει ένα «συγγνώμη» που ίσως και να μη το πολυπιστεύει,η μοκέ-
τα του χωλ μυρίζει κάπως περίεργα.Τα κορίτσια του μπαλέτου χορεύουν με κουρασ-
μένα χαμόγελα υπακούοντας στο ρυθμό ενός τραγουδιού που μιλούσε για μια παλιά
ντισκοτέκ,το Joyride δεν είναι παλιό αλλά ο Κουμάνι έχει την αίσθηση ότι όλος ο
χώρος βαριανασαίνει όπως βαριανασαίνει και ο ίδιος,είναι σαν να προσπαθεί το
μαγαζί να του κλέψει την αναπνοή,πάλι ζαλάδα,όλα εντάξει!Στα τραπέζια και γνωσ-
τές επίσημες φάτσες,κανα δύο ο Κουμάνι τις γνωρίζει μόνο από τις εφημερίδες,τα αξ-
ιώματα παραμένουν απλώς αλλάζουν τα πρόσωπα.Στο τραπέζι που συνήθως καθόταν
ο Στέλιος Γαλανός κάθεται τώρα κάποιος άλλος και έχει συντροφιά του τέσσερεις
άντρες ηλικίας μεταξύ πενήντα και εξήντα, «νέες συναλλαγές»,στη ντισκοτέκ..στη
παλιά ντισκοτέκ,ο ρυθμός κουράζει τον Κουμάνι,η μία από τις νεοφερμένες κοπέλες
είναι κάπως ασυγχρόνιστη,είναι η νεότερη κι έχει το ωραιότερο κορμί,το πρώην
τραπέζι του Γαλανού καρφώνεται πάνω της και οι πελάτες σχολιάζουν με χαμόγελα
-Έντυ….το γκαρσόνι του ακουμπάει απαλά το μπράτσο
Έχουν σταθεί έξω από το γραφείο του Παναγιώτη Πεφάνη,ο Αλβανός κάνει νόημα
στο γκαρσόνι να φύγει και χτυπάει τη πόρτα.Ο Πεφάνης με κακή διάθεση,το μισό
πουκάμισο ξεκούμπωτο,αξύριστος
-Έχε το νού σου στη περιποίηση των εκλεκτών μας καλεσμένων,είπε ξερά αλλά στη
λέξη «εκλεκτών» υπάρχει αρκετή δόση ειρωνίας
-Στο τραπέζι του Γαλανού…,ο Κουμάνι θέλει να σιγουρευτεί

730
Ο Πεφάνης τον κοιτάζει σα να μην καταλαβαίνει,ο Κουμάνι είναι σίγουρος πως το
αφεντικό του κάτι έχει δοκιμάσει,κάτι που το έχει αναμείξει με αλκοόλ και με τα
παυσίπονα που του έδωσαν οι γιατροί για το πόδι
-Ναι παικταρά μου,ο Πεφάνης κάπως αγανακτισμένος,αυτούς τους καραγκιόζηδες
και αν ο κύριος Τουλιάτος ζητήσει κάποια από τις κοπέλες για μετά….εκτός από την
Ζέλντα και την Σίλα όλες η άλλες είναι διαθέσιμες,κατανοητό;Όλες
Η τελευταία λέξη ακούγεται σαν γαύγισμα, η Σαμάνθα δεν είναι στις «εκτός» και ο
Βασιλιάς του Κόσμου δεν μπορεί να κάνει τίποτα.Ο Πεφάνης συνεχίζει τις οδηγίες.
-Ο τύπος με το μάγκικο ύφος που κάθεται στο τραπέζι πέντε είναι μπάτσος και
λέγεται Νιαράκης…..κι αυτός ειδική περιποίηση,είναι από τον Νέο Κόσμο
-Αυτός που μας έκλεισε το μαγαζί….,ο Κουμάνι βασανίζεται από τη μυρωδιά της
μοκέτας του χωλ
-Κανένα μαγαζί δεν θα κλείσει γι’αυτό είναι εδώ και δε θα ζητήσει κορίτσια
«Μόνο τσάμπα ποτά»,σκέφτηκε ο Κουμάνι
-Και κάτι τελευταίο,η φωνή του Πεφάνη μοιάζει να χάνει τη δύναμή της,ότι έχουμε
στην αποθήκη της Δραπετσώνας θα έρθει εδώ…
-Στο μαγαζί;
-Έντυ έχεις πάθει μαλάκυνση εγκεφάλου;
Η φωνή συνεχίζει να εξασθενεί αλλά το βλέμμα πυροβολεί
-Συγγνώμη αφεντικό,απλώς δεν….
-Νύχτα θα γίνει η δουλειά,θα πάρεις αυτή τη λέσβία από τον Νέο Κόσμο,τον Νικο-
λάκη και θα φορτώσετε στο βαν,θα είμαι εγώ εδώ μαζί με τον Στέφανο
Οι τοίχοι αρπάζουν λίγη ακόμα από την ανάσα του Αλβανού
-Τον εμπιστεύεσαι;
-Ρε Εντυ….να χαρείς,μη μου ζαλίζεις τα’αρχίδια εδώ εσύ τον τραπέζωσες σπίτι σου
και μαθαίνει κόλπα στο γιό σου….τι σ’έπιασε;
-Σου έσωσε τη ζωή και τον εκτιμάω….όμως…ξέρω κι εγώ…είναι λίγο νωρίς….
Ο Πεφάνης γέρνει το κεφάλι του προς τα πίσω τόσο πολύ που για μια στιγμή ο
Κουμάνι φοβάται ότι το βάρος του θα τον παρασύρει και θα σωριαστεί στο πάτωμα.
Οι πελώριες παλάμες πιάνουν το λαιμό,η κίνηση μοιάζει με αυτοστραγγαλισμό
-Ο Πειραιάς έχει γίνει επικίνδυνος τώρα,είπε ο Πεφάνης με φωνή αλοιωμένη από την
πίεση στο λαιμό,πρέπει να περιμένουμε.Εδώ θα έχουμε το στοκ κι από δώ θα γίνεται
η διανομή.Όλα με προσοχή και με μοιρασμένες δόσεις,στην αρχή δηλαδή μέχρι να
ηρεμήσουν τα πράγματα
-Πιάσανε κι άλλους;ρώτησε ο Κουμάνι
-Δεν έχουν σχέση με μας
-Ε τότε;
-Έντυ…,ο Πεφάνης αφήνει το λαιμό του,επανέρχεται στην αρχική του θέση και τα
χέρια του ακουμπούν το γραφείο του,δε μπορώ να εξηγώ περισσότερα, κάνε αυτό που
σου λέω
Ο Κουμάνι νομίζει πως έχει καταλάβει,η αστυνομία στη προσπάθειά της να δείξει
καλό πρόσωπο όσον αφορά το κυνήγι του Τσαγκάρη βουτάει βαποράκια από τις
γειτονιές του Πειραιά και τα συνδέει μαζί του.Όλα θα πέσουν στις πλάτες του
Μπίλαρου αλλά δε θέλει πολύ να γίνει το «ατύχημα» και να πιάσουν κάποιον δικό
τους.Περιμένει γκρίνια από τους δρόμους κι αυτό δεν είναι ότι καλύτερο αλλά ξέρει
πως και ο Πεφάνης έχει πάρει τις δικές του εντολές
-
Η Δέσποινα έχει αρνηθεί άλλη μια συνάντηση μαζί μου,νοιώθω το μέτωπό μου να
καίει σα να έχω πυρετό.Ο Ασημάκης είναι σκεπτικός αλλά είναι και αποφασισμένος.
-Θα το πάρω πάνω μου Αθανασάκο,μου είπε

731
Ένοιωσα κάπως καλύτερα,οι καρποί των χεριών μου πονούσαν ακόμα από την άβολη
στάση που είχα όταν πληκτρολογούσα την αναφορά μου για την σύλληψη και την
ανάκριση του Μαχαίρα.
-Είναι πρόθυμος να καταθέσει αρκεί να τους συλλάβουμε έχοντας σοβαρές κατη-
γορίες στα χέρια μας,είπα και ενοούσα τη στάση του Μαχαίρα.Ένα καλό ξεκίνημα
έτσι ώστε να χτίσουμε δυνατή βάση για να στηριχτούμε είναι ο Κώνστας..
Ο Ασημάκης κοίταξε από το παράθυρό του τον νυχτερινό ουρανό
-Κοιμάμαι όλο και πιο δύσκολα τα τελευταία βράδια,μου είπε
Δεν ήθελα να πω κουβέντα για τον δικό μου ύπνο
-Η δουλειά μου στέρησε πολλά πράγματα,συνέχισε,φαντάζομαι και σε σένα…
Ούτε και γι’αυτό ήθελα να μιλήσω,προτίμησα κι εγώ να κοιτάξω τον ουρανό αλλά το
χρώμα του μου θύμιζε νερό υπονόμου
-Είχες δίκιο για όλα,ο Ασημάκης βάζει τα χέρια στη μέση και μου μιλά με την πλάτη
γυρισμένη,έβαλες κόσμο να τρέχει,έβαλες κόσμο να ξεσκουριάζει,έκανες καρέκλες
να τρίζουν,έβαλες χέρια μέσα σε τσέπες…..
-Δεν μπορώ να πάρω τη δόξα γιάυτό το τελευταίο,είπα με νόημα και περίμενα κατ-
σάδα για την μπηχτή μου
Γύρισε προς το μέρος μου αλλά η έκφρασή του ήταν φιλική
-Ακόμα και αυτό το σόου….
Σταμάτησε,ίσως ένοιωσε πως θα «έπεφτε» στην υπόληψή μου
-Μπορεί να πάψει να είναι σόου,είπα
Κούνησε το κεφάλι του
-Πόσο «εκτός» περιοχής βγήκες; με ρώτησε με τον γνωστό του πατρικό τρόπο
Σήκωσα τους ώμους
-Αδυνατώ να δω καλά την περιοχή τον τελευταίο καιρό,η απάντηση μου
-Ποιος μπορεί να την δει από ένα σημείο και μετά ε;
-Αν σας φέρνω σε δύσκολη θέση όμως…
-Ακόμα τα γαλόνια μου μετράνε,ακόμα αυτή η γαμημένη η δουλειά μου έχει μια
σημασία, ξέρω ότι ακούγομαι σαν κάτι γερογραφικούς αλλά μπάτσος είμαι όχι λογο-
τέχνης οπότε…Αν το καλοσκεφτείς βέβαια,ποτέ δεν ήμουν αξιωματικός καριέρας,ναι
ήμουν τίμιος, δίκαιος όσο μπορούσα,μαλακός για κάποιους και μαλάκας για κάποιους
άλλους. Αλλά δεν έγλυψα….μερικά «μάλιστα» που δεν πίστευα τα είπα,έκανα και το
κορόϊδο κάποιες φορές για να μη χαλάσει η βιτρίνα.Χρειάστηκε να προσποιηθώ…σε
κουράζω μήπως;
Χαμογέλασα για να του δείξω πως δεν χρειαζόταν να απολογηθεί
-Πολιτική ήταν η απόφαση για να τοποθετηθώ στην Δίωξη…δεν το ήξερες αυτό
-Δεν ακούω ποτέ τους διαδρόμους κύριε Ταξίαρχε,απάντησα και όντως δεν ήξερα
αυτή τη λεπτομέρεια αλλά δεν με ενδιέφερε κιόλας
-Συμπάθεια από το γραφείο του τότε υπουργού Δημόσιας Τάξης
Κατευθύνθηκε προς ένα μικρό ντουλάπι που βρισκόταν δίπλα από την αριστερή
γωνία του γραφείου του,μάντεψα τι θα έβγαζε από εκεί.
-Μόνοι μας ήμαστε,κανένας δεν θα μας ενοχλήσει…θέλεις; με ρώτησε δείχνοντας
μου ένα μπουκάλι κονιάκ
Αρνήθηκα με κούνημα του κεφαλιού αν και θα σκότωνα για λίγο ουίσκυ.Εκείνος
χαμογέλασε και ξανάβαλε το μπουκάλι στο ντουλαπάκι.
-Δε θα πιώ ούτε δάχτυλο χωρίς παρέα, είπε,ο προκάτοχος μου είχε στίβα τα στο-
ματικά διαλύματα και τις μέντες εδώ μέσα για τις δύσκολες ώρες,ειδικά μετά τις
νυχτερινές συσκέψεις.
Βολεύτηκε στη καρέκλα του και ξεφύσηξε
-Μπορώ να έχω το πάνω χέρι στην υπόθεση Κώνστα χωρίς να δώσω και πολλές εξη-

732
γήσεις. Πήρα τα απαραίτητα ΟΚ από το Αρχηγείο,για την ακρίβεια έχω λευκή
επιταγή,αρκεί βέβαια να ενημερωθεί η Ασφάλεια Βόλου, η Διεύθυνση Αστυνομίας
Μαγνησίας και η Αυτού Εξοχότης ο Γενικός Επιθεωρητής Βορείου Ελλάδος. Το
χουμε ξανακάνει Αστυνόμε, πανελλαδικές επιχειρήσεις για κυκλώματα ναρκωτικών
και το κουμάντο αναλαμβάνει η Δίωξη Αττικής….η πιο οργανωμένη απ΄όλες, το
Αρχηγείο έχει βάλει την υπογραφή του σ’αυτό! Δε θα σε ξαναρωτήσω αν οι πληρο-
φορίες σου στέκουν,ούτε θα σε ρωτήσω ποιος είναι ο δημοσιογράφος που σε ενημέ-
ρωσε για την αποθήκη αλλά πρέπει να βεβαιωθούμε πρώτα το ξέρεις αυτό,δεν μας
παίρνει για φιάσκο.
-Πόσους άντρες θα στείλετε;
-Τέσσερεις για αρχή και όλοι έμπιστοι…θες να ακολουθήσεις;
Η κάψα του μετώπου μετακόμισε στα μάτια
-Μπορείτε να το κανονίσετε;
Χαμογέλασε πονηρά
-Ο Βόλος δεν είχε μέχρι τώρα τη χαρά να τον κάνεις άνω κάτω,είπε.Ο Μυλόπουλος
δεν θα σε έχει στα πόδια του,ιδιαίτερες εξηγήσεις δεν έχουμε να δώσουμε απλώς
φρόντισε για το τυπικό του πράγματος να έρθεις σε επαφή με την τοπική αστυνομία.
-Ξέρω πως θα το χειριστώ,είπα
Είχα πετύχει αυτό που ήθελα και γνώριζα πολύ καλά πως ο Ασημάκης δεν είχε
αναφέρει σε κανέναν ανώτερό του την σύνδεση Πεφάνη και Κώνστα γι’αυτό
άλλωστε του έδωσαν και την λευκή επιταγή.Ο Κώνστας θα ήταν άλλο ένα κομμάτι
τζαμιού για την βιτρίνα που ήθελαν.Κύκλωμα ναρκωτικών εξαρθρώνεται…αρχικά,
όταν θα άρχιζαν να συνδέονται τα κομμάτια εκεί θα άρχιζαν και τα ζόρια.Αλλά τότε
ποιος θα μπορούσε να κάνει πίσω; Το μυαλό μου παράτησε αμέσως τα πιθανά
αρνητικά σενάρια.
-
Ο Μάριος Παναγόπουλος, η κόρη του Σουζάνα μαζί με τον σύζυγό της Στέλιο
Γαλανό και το ζεύγος Μακρή απολαμβάνουν το γεύμα τους σε πριβέ αίθουσα
πολυτελούς ξενοδοχείου στο κέντρο της Αθήνας.Είναι οι μόνοι πελάτες και τα
γκαρσόνια ειδοποιούνται από τηλέφωνο που βρίσκεται στο τραπέζι.Ο Γαλανός αισ-
θάνεται πολύ καλύτερα τις τελευταίες μέρες,δεν αναρωτιέται για την τύχη του
Τσαγκάρη, ο Πεφάνης έπαψε να τον ενοχλεί και τον Τουλιάτο τον έχει βάλει στην
αναμονή «ας τα βγάλει πέρα και μόνος του μερικές φορές».Η κουβέντα της παρέας
συχνά καταλήγει σε γέλια,την ατμόσφαιρα θα βαρύνει λίγο μια φράση του Μακρή.
-Στέλιο μου κάνουν παράπονα κάποιες ποδοσφαιρικές ενώσεις και φαντάζομαι πως
ξέρεις σε ποιες αναφέρομαι
Ο Γαλανός κοιτάζει τον πεθερό του ο οποίος όμως φαίνεται να ασχολείται μόνο με το
γεύμα του,αρχίζει το κολύμπι στα βαθιά
-Οι ποδοσφαιρικές ενώσεις τα φουσκώνουν,εξήγησε ο Γαλανός,άλλωστε γιατί μιλάς
σε μένα και όχι στον Τουλιάτο;
-Όχι πάλι ποδοσφαιροσυζήτηση,γκρίνιαξε η κυρία Μακρή
Ο Μακρής την αγνόησε και συνέχισε
-Μιλάνε για μπράβους τους Καρζή και του Χριστοδούλου
Ο Γαλανός σηκώνει τους ώμους,από τα ηχεία ακούγεται η Κοντέσσα Εστερχάζυ από
Το Χαμόγελο Της Τζοκόντας του Μάνου Χατζιδάκι
-Και που το ξέρουν ότι είναι του Καρζή ή του Χριστοδούλου μη μου πεις ότι το λένε
οι ίδιοι;
Ο Μακρής δείχνει λίγο ενοχλημένος από την παρατήρηση
-Ο δικός σου έπρεπε να κρατάει τα γκέμια…
-Δεν είναι δικός μου,είπε ο Γαλανός,αν έχουν να καταγγείλουν κάτι ας πάνε στον

733
Εισαγγελέα.Δε θα ασχοληθώ άλλο με το ποδόσφαιρο και στο κάτω κάτω τι σε
νοιάζει; Την καλύτερη ομάδα έχεις, οι μεταγραφές του Καρζή και του Χριστοδούλου
είναι για γέλια…Ασχολήσου με τις δημοτικές εκλογές
Ο Μακρής ακόμα ενοχλημένος,κάτι δεν του αρέσει, ο Παναγόπουλος ατάραχος
συνεχίζει να καταβροχθίζει το γεύμα του οι κυρίες κακόκεφες με την τροπή που πήρε
η συζήτηση.
-Αλλάζει κάτι που πρέπει να ξέρω; Ρώτησε ο Μακρής
Ο Παναγόπουλος σκουπίζει το στόμα του, πίνει μια γουλιά κρασί και στρέφεται στον
εφοπλιστή.
-Κάποια πράγματα αλλάζουν, κάποια μένουν ίδια,στην υγειά των αλλαγών λοιπόν και
η Σουζάνα έχει δίκιο,τέρμα το ποδόσφαιρο
Ο Γαλανός δε μπορεί να μη θαυμάσει τη πυγμή που δείχνει ο πεθερός του
-Ένα από τα πράγματα που αλλάζει είναι ο Πειραιάς, είπε εύθυμα ο εργολάβος, να
κουβεντιάσουμε γι’αυτόν καλύτερα;
Υψωμένα ποτήρια,τσουγκρίσματα,οι κυρίες ξαναβρίσκουν τη διάθεσή τους και τώρα
από τα ηχεία ακούγεται το Η Παρθένα Της Γειτονιάς Μου
-Άλλο cd δεν έχουν;γκρίνιαξε ο Μακρής
-
Η αποθήκη στην 25ης Μαρτίου στη Δραπετσώνα έχει αδειάσει,ο Κουμάνι επιθεωρεί
για άλλη μία φορά τα πακέτα που έχουν στιβαχτεί στο πίσω μέρος του βαν.Η Γκέλυ
αφήνει ένα χασμουρητό και πίνει μια γουλιά καφέ από το πλαστικό ποτήρι που
κρατάει.
-Ντάξει όλα; ρωτάει τον Αλβανό χωρίς να την ενδιαφέρει ιδιαίτερα η απάντηση
Οι άλλοι δύο που έχουν βοηθήσει στο κουβάλημα σκαρφαλώνουν στο βαν και στρι-
μόχνωνται δίπλα στα πακέτα. Ο Κουμάνι δίνει σήμα για να ξεκινήσουν.Η Γκέλυ
κρατάει ακόμα τον καφέ και πίνει μια γουλιά πριν να βάλει μπρος
-Δηλαδή θα μας φροντίσετε κι εμάς στο Νέο Κόσμο,είπε στον Έντυ
-Τώρα που έβαλε μυαλό ο Νιαράκης,απάντησε εκείνος χωρίς να την κοιτάζει
-Την παλιοκουφάλα,η Γκέλυ άφησε ένα κοφτό γέλιο,δεν έχει τις πλάτες του κοντού
κι έρχεται να κωλοτριφτεί,αν θες τη γνώμη μου..μην τον αφήσετε σε χλωρό κλαρί,
κάντε του τη ζωή ποδήλατο…ήθελε να μας το παίξει και σερίφης…
-Δε θέλω τη γνώμη σου,είπε κοφτά ο Κουμάνι
Η Γκέλυ πρώτη φορά τον βλέπει έτσι,καταλαβαίνει ότι μέχρι να φτάσουν στο Joyride
μπορεί και να μη βγάλει κουβέντα,άλλη μια κωλοδιαδρομή μέσα στη νύχτα και
φυσικά δεν πρόκειται να ρωτήσει γιατί η αποθήκη αλλάζει έδρα.
Καταγραφή συνομιλίας από υπερκοριό της ΕΥΠ
Άγνωστος 1 : Έμαθες για τα καραγκιοζιλίκια στις ποδοσφαιρικές ενώσεις;
Άγνωστος 2 : Ο Βενζινάς έχει αναλάβει έργο μόλις έφυγε ο γαμπρούλης
Άγνωστος 1 : (γέλια),λες να έχουμε εξελίξεις;
Άγνωστος 2 : Δε νομίζω….δηλαδή δε ξέρω κιόλας αλλά….τα πράγματα για φέτος ήξερα
ότι έχουν κανονιστεί και με τις δημοτικές εκλογές να έρχονται….πάντως ο χοντρός δεν
φαίνεται πουθενά….ούτε ο άλλος….
Άγνωστος 1 : Γκρίνιες έχουν πέσει όμως, ο άλλος πήρε ψηλά και είπε ότι δεν θα το
αφήσει έτσι,θα βάλει νέφτι αύριο στις εφημερίδες της ομάδας να γράψουν για
τρομοκρατία με στόχο….
Άγνωστος 2 : Ο Βενζινάς μίλαγε κι αυτός…ψηλά….για ρύθμιση χρεών βέβαια αλλά το
πράγμα κάποια στιγμή θα καταλήξει και στη μπάλα να΄σαι σίγουρος
Άγνωστος 1 : Πάλι ρύθμιση; Κι έχει πάρει και τρία δάνεια….
Άγνωστος 2 : Έχουν πιάσει μικρόφωνα οι άλλοι οι άπλητοι και βγάζουν χολή από τον
σταθμό τους…το μάθανε αμέσως

734
Άγνωστος 1 : Και βάζει μπρος κάτι ξενοδοχεία και κέντρα αναψυχής στη Κύπρο ο
μάγκας….μπίζνες με τον μεγάλο….τον πεθερό
Άγνωστος 2 : Δεν έχει ούτε ιερό ούτε όσιο ο πούστης (γέλια)
Άγνωστος 1 : Ότι και να γίνει πάντως τη Θεσσαλονίκη δεν θα την πειράξουν, τα’χουμε
ξεκαθαρίσει αυτά,θα χουμε ανόδους φέτος..
Άγνωστος 2 : Ε ναι ρε, αλλιώς ποιος θα τολμήσει να κυκλοφορήσει (γέλια),είναι που
είναι αρπαγμένος ο κόσμος…δίνει και τον αγώνα του ο Νομάρχης κατά της
ποδοσφαιρικής διαφθοράς…σε κανα δυό χρόνια θα βάλει και υποψηφιότητα για την
αρχηγεία του κόμματός…
Άγνωστος 1 : Μπούρδες, δεν κάνει..αυτός είναι για τα κανάλια..να δώσει κανένα
σόου,να πει για τους κουμμουνιστές που του σφάξανε τον θείο και θέλουν να μας
ρίξουν στη δραχμή, για τους ριζοσπαστικούς που μαζεύουν σοσιαλιστές που έφαγαν
δημόσιο χρήμα…τα γνωστά,άσχετο…θυμάσαι έναν μαλλιά που ερχόταν με τον κολλητό
του χοντρού τότε στα πλαίη οφ; Ντελιβεράς…μάλλον
Άγνωστος 2 : (φύσημα), δεν μου έρχεται κάτι….
Άγνωστος 1 : Έμαθα σκοτώθηκε σε τροχαίο…..
Άγνωστος 2 : (φύσημα)…κάτι σαν τον Καρακλή τον διαιτητή….
Άγνωστος 1 : Ναι…,σ’αφήνω τώρα και θα τα πούμε αύριο κι έχε το νού σου αυτή την
εβδομάδα έχουμε τη συνάντηση για το προπονητικό κέντρο…
Άγνωστος 2 : ΟΚ τα λέμε
Τέλος συνομιλίας
Ο υπάλληλος της ΕΥΠ βγάζει τ’ακουστικά από τα’αυτιά του και κοιτάζει τον Δανιά.
Το πιστό σκυλί που περιμένει την επόμενη εντολή του αφεντικού του. Το αφεντικό
όμως είναι πολύ απασχολημένο να κοιτάζει την οθόνη και να χαμογελάει ικανοποιη-
μένο.
-Τρελές αγάπες μεταξύ υφυπουργείου αθλητισμού και Μακεδονίας και Θράκης.
Ο υπάλληλος θέλει κι αυτός να χαμογελάσει αλλά αλλάζει γνώμη
-Στα cd στη κόκκινη θήκη, ο Δανιάς δίνει εντολή για το που θα καταλήξει η συνο-
μιλία που μόλις καταγράφηκε,το πιστό σκυλί υπακούει.
«Βενζινάς, ο Καρζής, γαμπρούλης..ο Γαλανός, χοντρός….μάλλον ο Πεφάνης, ο
άλλος…κάποιος πιο πάνω από τον Πεφάνη…δημοτικές εκλογές….Πεφάνης…ποδόσ-
φαιρο…εφημερίδες για τρομοκρατία….Μακρής; Την Θεσσαλονίκη δεν την πειρά-
ζουμε..έχουμε άνοδο για δύο ομάδες..ή καλύτερα για τρείς…στη συμπρωτεύουσα
έχει πέσει πολιτικός πάγος…οι δημοτικές εκλογές δεν επεηρεάζουν…στον Πειραιά
τα πράγματα είναι διαφορετικά….ο Καρζής με τον Παναγόπουλος…και ο Μακρής με
τον Παναγόπουλο…Κύπρος…Πειραιάς»
Η φωνή ενός άλλου υπαλλήλου διακόπτει τους συλλογισμούς
-Έχουμε Πεφάνη από Joyride,είπε στον Δανιά
-Με ποιόν….
-Κάποιο κινητό από το Βόλο….μισό λεπτό….Σταμάτης Κώνστας…
Ο Δανιάς χαμογελάει και πάλι.
Κεφάλαιο 25o
«Αυτή τη φορά δικαιούμαι την αποκλειστικότητα» μου είχε τονίσει ο Ασβεστόπου-
λος, πληροφορία,υποκλοπή,διασταύρωση,ο Δανιάς είναι απόλυτος,δεν ακούγεται
κουβέντα για ναρκωτικά και δε θα σταθεί τίποτα σε δικαστήριο.Αλλά έχουμε την
κλωστή έστω και λίγο μπερδεμένη,υπάρχει σχέση και εκτός ποδοσφαίρου και στημ-
μένων αγώνων.Ο Τουμανίδης με τον Δεσύλλα τον ελεύθερο χρόνο τους συνέχιζαν να
μου κάνουν πλάτες,τους έβαλα και πάλι να ψάξουν για ακίνητα σε περιοχές κοντά
στο λιμάνι που θα μπορούσαν να ανήκουν σε συγγενικά πρόσωπα του Πεφάνη,μια
αποθήκη στην 25ης Μαρτίου στη Δραπετσώνα,ιδιοκτησία Παντελή και Αφροδίτης

735
Ράμφου, Ράμφος ο συνιδιοκτήτης του Joyride, o Φακλής διστάζει να βγάλει ένταλμα
έρευνας,ο Δεσύλλας με τον Τουμανίδη αποφασίζουν και πάλι στον ελεύθερο χρόνο
τους να κόψουν κίνηση. Ο Μυλόπουλος απρόθυμος να με στείλει στο Βόλο αλλά το
αρχηγείο έχει δώσει στον Ασημάκη ένα δώρο πριν τη σύνταξη,ελευθερία κινήσεων,ο
Σπανός απέφυγε να με χαιρετήσει αλλά ήξερα ότι τον έτρωγε η περιέργεια,δουλεύαμε
μαζί αρκετό καιρό ώστε να πιστέψει πως θα τα παρατούσα τόσο εύκολα.Τηλεφώνησα
στη Δέσποινα για να την ενημερώσω για το ταξίδι και της έδωσα την υπόσχεση ότι
θα την ξανάπαιρνα από το Βόλο,ακουγόταν πιο ήρεμη μεν αλλά αυτή η ηρεμία
έμοιαζε μ’εκείνη που έχουν κάποιοι μάρτυρες όταν αποφασίζουν να ομολογήσουν ότι
γνώριζαν την αλήθεια για ένα έγκλημα αλλά ο λόγος που δεν άντεχαν μέχρι τότε να
αποκαλύψουν την ταυτότητα του δολοφόνου ήταν είτε γιατί αυτός μπορεί να ήταν
στενό συγγενικό πρόσωπο, είτε γιατί ήταν εραστής, είτε γιατί τους κρατούσε
σιωπηλούς με εκβιασμό.Χαμογέλασα γι’αυτόν μου τον παραλληλισμό, ο Αστυνο-
μικός Διευθυντής του Βόλου δεν χαμογελούσε καθόλου όμως.Ζητούσε επίμονα να
μάθει τον πληροφοριοδότη για τον Κώνστα,του εξήγησα όσο πιο διπλωματικά
μπορούσα ότι ο πληροφοριοδότης δεν είναι ένας και ότι η Δίωξη Ναρκωτικών είναι
κάθετη στο να κρατηθεί η ταυτότητα του μυστική,τον παρέπεμψα ακόμα και στον
Ασημάκη
-Αστυνόμε, είμαι πάντα υπέρ της συναδελφικής αλληλεγγύης αλλά το να μας
κουβαλιέστε όλοι εσείς από την Αθήνα χωρίς να μας λέτε μια κουβέντα κι εμείς να
πρέπει να ακολουθούμε σα πρόβατα…ε δεν μας κολακεύει το καταλαβαίνεις κι εσύ
φαντάζομαι.
Κούνησα το κεφάλι μου για να δείξω ότι συμφωνώ
-Δική σας είναι η σύλληψη κύριε Διευθυντά,ξεκαθάρισα,απλώς μια και μας δόθηκαν
οι πληροφορίες ο Ταξίαρχος….
-Θέλει να ακουστούν πυροτεχνήματα πριν τη σύνταξη….κατάλαβα
Βαριά προφορά,ώμοι προς τα πίσω και κοιλιά που λίγο ήθελε για να κρύψει τη ζώνη.
Τον ενοχλούσε η παρουσία μας και τον καταλάβαινα αλλά θα έπρεπε κι εκείνος να
γνωρίζει ότι η Αθήνα έχει το πάνω χέρι σε κάτι τέτοιες περιπτώσεις καλώς ή κακώς.
Εκείνος μου τηλεφώνησε λίγες ώρες πρίν για να μου πεί ότι είχε φύγει από τον Βόλο
και θα επέστρεφε στην Αθήνα αφού ο Πεφάνης τους ήθελε όλους στο μαγαζί,
περίμενε κάποιον «υψηλό» καλεσμένο. Πολιτικό; Επιχειρηματία;Ίσως και κάποιον
δικό μας που θα αποφάσιζε πως μπορούσε να αντικαταστήσει τον Τσουκιά και τον
Καπετανίδη με τους δικούς του «ποντικούς».Βγήκα στη είσοδο του κτιρίου της Υπο-
διευθυνσης Ασφάλειας Βόλου για να καπνίσω ένα τσιγάρο και για να σκεφτώ.Η
ψυχρή ηρεμία της Δέσποινας,η σιγουριά εκείνου πως πλησιάζουμε προς το τέλος, η
Ελένη να μου λέει πως η Ρούλα έχει αποκτήσει δεύτερη μαμά την Χριστίνα,εγώ
κάπου μακρυά παρέα με τις ενοχές και τις συγγνώμες μου.Ο καπνός του τσιγάρου δεν
ήθελε να μπει μέσα μου,το πέταξα και το έσβησα με το τακούνι του παπουτσιού μου
εισπράτοντας το αυστηρό βλέμμα μιας αρχιφυλακίνας που περνούσε δίπλα μου.
-
Ο άντρας που καθόταν απέναντι από τον Παναγιώτη Πεφάνη ήταν πάνω από εξήντα.
Παχύς με ροδοκόκκινα μάγουλα, κατάλευκα μαλλιά που αραίωναν στο κούτελο και
γαλάζια μάτια που έμοιαζαν ψεύτικα,σχεδόν σε υπνώτιζαν όταν τα κοιτούσες. Φο-
ρούσε ένα μαύρο πουκάμισο κι από πάνω δερμάτινο γιλέκο.Από δυο χρυσά δακτυ-
λίδια σε κάθε χέρι.Αρνήθηκε ευγενικά το ποτό που του πρόσφερε ο Πεφάνης χτυπών-
τας την κοιλιά του
-Έλκος Παναγιώτη….
Ο Πεφάνης κούνησε το κεφάλι για να δείξει ότι καταλάβαινε.Στο γραφείο του ήταν
μόνο οι δυό τους,η συζήτηση ήταν πολύ σοβαρή για να παρεβρίσκονται τρίτοι αλλά

736
οι άντρες ασφαλείας και του ενός και του άλλου ήταν στημμένοι έξω από την πόρτα.
-Δεν με φώναξες γι’αυτό που νομίζω έτσι; ρώτησε ο ασπρομάλλης τον Πεφάνη
-Ποτέ δεν πίστεψα ότι ανακατεύτηκες Έκτορα αλλά…ο κόσμος μιλάει…και μετά
απ’όσα έγιναν και με τον Τσαγκάρη…
-Ο Έκτορας Γαντσίδης δε μπαίνει ποτέ σε ξένα χωράφια, και κανονικά θα έπρεπε να
προσβληθώ που σκεφτήκατε έστω και για μια στιγμή ότι έχω σχέση με την
εξαφάνιση του Ντιτιάνιν…δε μου άρεσε αυτή η συμπεριφορά,αλλά πάλι σε
καταλαβαίνω,δε πέρασες και λίγα,το άλλο το τομάρι πήγε να σε φάει και λίγες μέρες
μετά χάνεις κι έναν δικό σου…εντάξει …είχες κι εσύ σταυρό να κουβαλήσεις.
-Χρωστούσε πολλά όμως…,είπε κάπως αόριστα ο Πεφάνης
-Πάρα πολλά,συμφώνησε ο Γαντσίδης,αλλά θα μπορούσε να βρεθεί λύση,δε θα
έφτανα στο σημείο να τον θάψω..
-Λες κι εσύ ότι…
-Διαφωνείς;
-Όχι…απλώς….ψάχνουμε να βρούμε που αλλού θα μπορούσε να έχει χωθεί χωρίς να
το έχουμε μάθει….
-Καλή ερώτηση,και την έχω κάνει κι εγώ ένα γύρω.Ξέρεις βέβαια τι παίζει με τους
τζογαδόρους και ειδικά με τους άρρωστους,χρωστάνε στον έναν και ή παίζουν τα
λεφτά τους σε κάποιον άλλον ή δανείζονται για να ξεχρεώσουν,το δεύτερο είναι
σπάνιο και ο δικός σου δεν δανειζόταν…όχι ποσά που δεν μπορούσε να ξεχρεώσει
τουλάχιστον,δεν είχε έρθει σε επαφή με τοκογλύφους που ξέρουμε.Όσο για τζόγο ως
τώρα δεν έχω πληροφορηθεί κάτι,δηλαδή για χαρτιά και καζίνο…
-Καζίνο ούτε κατά διάνοια,το σιχαινόταν
-Ίσως κάποιοι δικοί του,είπε ο Γαντσίδης,τίποτα νταραβέρια με «συντρόφια» από την
επαρχία όταν πηγαίνατε για κανένα ματς αβαβά
Ο Γαντσίδης χαμογέλασε περισσότερο για να φτιάξει το κέφι του Πεφάνη παρά για
τον τσιγκλίσει
-Δε το νομίζω, πάντως σ’ευχαριστώ που το ψάχνεις
-Έμαθα και κάτι άλλο,είπε ο Γαντσίδης αλλά τώρα δεν χαμογελούσε
-Τι πράγμα;
-Αυτοί που πήγαν να σε φάνε μάλλον ήταν από το εξωτερικό,μέχρι και την Γιούρο-
πολ ανακατέψανε
-Εξακριβωμένο;
Ο Γαντσίδης σηκώνει τους ώμους για να δείξει πόσο περιττή ήταν η ερώτηση
-Τον έναν τον τραυματίσαμε.Τον ψάξαμε αλλά….
-Δε θα κάνετε τίποτα,είπε μισολυπημένα μισοαδιάφορα ο Γαντσίδης,αν βρει άκρη η
Γιούροπολ έχει καλώς,από τους κάλυκες δηλαδή, αλλιώς….Ο Τσαγκάρης έχει
ξαναβάλει εισαγώμενα όπλα,πριν μπείς εσύ στο παιχνίδι.Θυμάσαι τότε που παραλίγο
να φάνε τον Κουτσόπουλο;
Ο Πεφάνης δεν κούρασε και πολύ τη μνήμη του
-Παλιός πρόεδρος της Καρδίτσας,είπε,έξω από το σπίτι του,με μόνιμο πρόβλημα στο
χέρι από τη σφαίρα και ο αδελφός του έφαγε μία στη κοιλιά.
-Ο νεαρότερος από τους τρείς που πυροβόλησαν έχει ξαναεμφανιστεί,είπε ο
Γαντσίδης,σε προειδοποιήσεις έξω από νυχτερινά κέντρα,ακούγεται πως ζει στην
Ολλανδία,αν ήξερα παραπάνω θα σου έλεγα
Ο Πεφάνης δεν ήταν πολύ σίγουρος για το τελευταίο αλλά έπρεπε να παραμερίσει
την επιθυμία για εκδίκηση έτσι κι αλλιώς. Ο Γαντσίδης του άπλωσε το χέρι του και ο
Πεφάνης το έσφιξε,ο Γαντσίδης έκανε έναν αστείο μορφασμό
-Θηρίο! είπε. Η συμφωνία είναι συμφωνία Παναγιώτη,κι εμείς είμαστε κύριοι, ο καθέ
νας στα δικά του,πάντως αν θες τη γνώμη μου το προσωπικό σου θέλει ανανέωση.

737
Ο Πεφάνης εξατάζει για λίγο το υπονοούμενο και παίρνει απορημένη έκφραση.
-Τελείως φιλικά, ο Αλβανός σου χαμένος στο διάστημα, ο Ζήσης εκτός μάχης, ο
Ντιτιάνιν…,ο Νικολάκης όλοι ξέρουμε γιατί είναι δίπλα σου, κι ένας φουκαράς
οικογενειάρχης που τον είχες ντελιβερά…
Δεν υπάρχει ίχνος ειρωνίας στα λόγια του Γαντσίδη
-
H ιστοσελίδα του PLAY FM έχει σαν βασικό της τίτλο τις καταγγελίες κάποιων
μελών της Ομοσπονδίας Διαιτητών Ποδοσφαίρου Ελλάδος για απειλές από
αγνώστους. Τηλεφωνήματα, επισκέψεις σε συγγενικά πρόσωπα, ακόμα και
βανδαλισμούς σε αυτοκίνητα.Το κύριο άρθρο υπογράφει ο Δημοσθένης Αντωνίου ο
οποίος προσπαθεί να συνδέσει αυτές τις καταγγελίες με την απόπειρα δολοφονίας του
Παναγιώτη Πεφάνη. Ο Πεφάνης αρνείται να μιλήσει για την ώρα έχοντας σαν δικαιο-
λογία το ότι είναι ακόμα φρέσκο το σοκ της επίθεσης. Διαιτητής από την Φουτμπολ
Ληγκ βγαίνει στον αέρα και αναφέρει τρία απειλητικά τηλεφωνήματα που δέχτηκε
μέσα σε διάστημα πέντε ημερών έτσι ώστε και να ευνοήσει ομάδα της κατηγορίας
αλλά και να επηρεάσει συναδέλφους του να «δώσουν σπόρια» στην ίδια ομάδα.Ο
Αντωνίου όπως πάντα διακριτικός, «φοβάμαι για τη ζωή μου αλλά δε θα κάνω πίσω»
ο διαιτητής πασχίζει να ακουστεί θαραλλέος,ο Ασβεστόπουλος ακούει την συνομιλία
από τον υπολογιατή του και χαμογελάει
-Ένα από τα μεγαλύτερα τσιράκια του Πεφάνη,σχολιάζει
Ο διευθυντής του Sports4ever μελετάει μια στίβα χαρτιά που έχει μπροστά του και
ρωτάει αδιάφορα
-Ε και;
-Έχει ολόκληρη κλίκα στη Φουτμπολ Ληγκ και δύο από τα μέλη αυτής της παρέας
πάνε φουλ για να σφυρίξουν σούπερ Λήγκ του χρόνου,το τραγικό όμως είναι πως ο
ένας από αυτούς θα έπρεπε να κοπεί στα τεστ φυσικής κατάστασης. Δεν το έγραψα
σαν είδηση ούτε είχα αναφέρει όνομα απλώς το είχα βάλει κάποτε να αιωρείται σαν
ερώτηση στο άρθρο μου.Ο μάγκας αυτός σπρώχνει ομάδες φιλικά προσκείμενες στον
Πεφάνη,αν κάνεις έναν έλεγχο θα δεις ότι το γραφείο αθλητικού μάνατζμεντ του
χοντρού έχει σπρώξει παίκτες από αυτές τις ομάδες,ακόμα και σε συλλόγους του
εξωτερικού.
-Άρα κάτι αξίζουν αυτοί οι παίκτες,σχολίασε ο διευθυντής
-Δε λέει κανείς το αντίθετο,ο Πεφάνης «βλέπει» μπάλα όσο λίγοι στην Ελλάδα αλλά
αυτό είναι το απ’έξω,το πώς γίνεται το σπρώξιμο είναι το ζουμί
-Που το πας; ο διευθυντής παρατά παραδομένος το σωρό με τα χαρτιά και βγάζει τα
γυαλιά του.
-Οι καταγγελίες για απειλές που έχουν κάνει μερικοί από τις ενώσεις έχουν βάση,
εξήγησε ο Ασβεστόπουλος,και για να μη σε κουράσω εννοώ ότι κάτι πάει να αλλάξει
στον έλεγχο του ποδοσφαίρου.Ίσως ο Πεφάνης να χάνει το πάνω χέρι…
-Ναι μα ο Τσαγκάρης κατηγορείται για χίλια δύο πράγματα,και τώρα πια υπάρχουν
και μάρτυρες,η αστυνομία τον ψάχνει…δε βλέπω πως μπορεί να κερδίσει το χαμένο
έδαφος
Ο Ασβεστόπουλος κάνει μια γκριμάτσα απογοήτευσης
-Κάποιος τον βοήθησε να ξεφύγει,εξήγησε χαμηλώνοντας τον τόνο της φωνής του.
Αυτό πιστεύει και ο φίλος μου από την αστυνομία.Ο Μπίλαρος είχε έτσι κι αλλιώς
άκρες αλλά αυτή τη φορά το κόλπο ήταν πολύ καλά οργανωμένο
-Δηλαδή; ο διευθυντής αρχίζει να δείχνει ενδιαφέρον
-Ο Τσαγκάρης είχε στο χέρι και πολιτικούς,όχι μόνο αυτούς που είχαν περάσει από το
Αθλητισμού, είχε φροντίσει και διάφορους παρατρεχάμενους…
-Δεν είναι εξακριβωμένο,το πιστεύω όμως

738
Ο Ασβεστόπουλος χαμηλώνει κι άλλο τη φωνή και σκύβει ακόμα πιο κοντά στον
διευθυντή του
-Υπάρχουν dvd φωτιά, ειδικά με όμορφες νεαρές υπάρξεις,και αρχεία βίντεο και
φωτογραφικά…
Ο διευθυντής κούνησε το κεφάλι
-Πάλι ο φίλος σου ο μπάτσος….
Ο Ασβεστόπουλος προσπερνάει το συμπέρασμα
-Γι αυτό ξεκίνησα να βάζω τις ερωτήσεις στο άρθρο μου,είπε, αν υπάρχουν δηλαδή
στοιχεία με οπτικοακουστικό υλικό.Το γραφείο τύπου της ΕΛ.ΑΣ έπιμένει στο
λακωνικό «οι έρευνες συνεχίζονται».Εγώ ξέρω ότι υπάρχουν,αυτοί δεν ξέρουν ότι
ξέρω κι έτσι κι εγώ συνεχίζω να πιέζω.Τις τελευταίες μέρες έχω κάμποσες
πληροφορίες για απειλές και τρομοκρατία σε ποδοσφαιρικές και διαιτητικές ενώσεις,
και ο σκοπός είναι φυσικά η αλλαγή στην ηγεσία και στην πολιτική της ΕΠΟ. Ο
Τσαγκάρης μπορεί να την κοπάνησε αλλά έχει αφήσει πίσω του συμμάχους, τα όπλα
που είχε εκείνος έτσι ώστε να κρατάει κάποιους από τ’αρχίδια τα έχει δανείσει σε
άλλους.
-Σε ποιούς;
-Θα φανεί τις επόμενες μέρες,ο Αντωνίου κάνει απελπισμένες προσπάθειες να
στηρίξει το καθεστώς Πεφάνη διότι ισχύει η νέα τρομοκρατία αλλά ακόμα κι αυτός
περιμένει να δει.
-Δες εδώ, είπε ο διευθυντής και δείχνει την οθόνη της τηλεόρασης που υπάρχει στο
γραφείο,κι έλεγα κι εγώ τι κάνει αυτή η ψυχή..
Ο Ιάκωβος Μακρής μπροστά στη κάμερα ενός δημοσιογραφικού συνεργείου από το
Screen Channel
«Όλα όσα βλέπετε να συμβαίνουν στο ποδόσφαιρο τις τελευταίες μέρες δείχνουν το
πόσο ορισμένοι θέλουν πραγματικά την εξυγίανσή του.Ο στόχος φυσικά είναι ένας,
και δεν μιλώ για την ομάδα της οποίας έχω την τιμή να είμαι πρόεδρος,μιλώ για μένα
τον ίδιο,κάποιοι θέλουν να με βγάλουν από το ποδόσφαιρο. Κάποιοι δεν θέλουν τους
αληθινούς επενδυτές,γι’αυτούς η πρόοδος και η εξυγίανση βρίσκεται σε γκαζάκια, σε
βανδαλισμούς σε ξυλοδαρμούς και σε εισβολές σε αποδυτήρια για να αναποδο-
γυρίζουν καρέκλες και να παριστάνουν τους μάγκες με ευνοϊκές τραπεζικές ρυθμίσεις
και δάνεια.»
Ο δημοσιογράφος εκστασιασμένος «ποιους εννοείτε κύριε Μακρή, θέλετε να μας
πείτε;»
-Πείτε τους κύριε Μακρή, κορόϊδεψε ο Ασβεστόπουλος
Ο Μακρής χαμογελάει αλλά φροντίζει το βλέμμα του να έχει την απαραίτητη δόση
σοβαρότητας αλλά και προειδοποίησης προς κάθε κατεύθυνση
-Όλος ο νοήμων ποδοσφαιρικός πληθυσμός καταλαβαίνει,είπε,και σα να μην φτάνουν
όλα αυτά τα αίσχη που συμβαίνουν υπάρχουν κανάλια και ραδιόφωνα που τα
υποστηρίζουν, συμμαχίες βλέπετε…το δικό σας κανάλι φυσικά αποτελεί εξαίρεση..
Ερωτήσεις, φωνές, ο Μακρής δίνει τέλος «θα τα πούμε κάποια άλλη φορά και θα
δείτε ότι έχουμε πολλά να πούμε»
-Γιατί τώρα έχουμε να ασχοληθούμε και με τις δημοτικές εκλογές,είπε εύθυμα ο
Ασβεστόπουλος, και ο μεγαλομέτοχος του «καναλιού-εξαίρεση» έχει αναλάβει να
κάνει έργα ανάπλασης,το ένα χέρι νίβει τα’άλλο….
-Τον Καρζή εννοεί; ρώτησε ο διευθυντής χώνοντας ανάμεσα στα δόντια του ένα
στυλό
-Όχι μόνο,απάντησε ο Ασβεστόπουλος,το κακό κανάλι είναι το Sun..διότι ο Χριστο-
δούλου ότι δε κάνει σε επενδύσεις το κάνει σε προπαγάνδα
Ο διευθυντής χαμογελά πικραμένος

739
-Εμένα θα μου πεις,Παναθηναϊκός είμαι και ξέρω,κοψοχρονιά και δανεικοί που
θέλουμε να τους διώξουμε από τα μισά της σεζόν.
Το κινητό του Ασβεστόπουλου χτυπάει, είναι η πηγή του από το Σύνδεσμο Διατητών
Θεσσαλίας «Έχουμε δήλωση κολλήματος από τον διαιτητή που ήταν να σφυρίξει το
επόμενο ματς φωτιά στο Βόλο…πρόβλημα υγείας της γυναίκας του και φυσικά όχι
λεπτομέρειες. Θα βγάλει όπου να’ναι δελτίο τύπου η Ομοσπονδία Διαιτητών και
είσαι ο πρώτος που το μαθαίνει»
Ο Ασβεστόπουλος σχεδόν φωνάζει το «σ’ευχαριστώ» και τρέχει στο γραφείο του,
πριν προλάβει να ρωτήσει οτιδήποτε ο διευθυντής ο δημοσιογράφος εξηγεί
-Διαιτητής του Κώνστα δηλώνει κόλλημα, θα σου εξηγήσω μετά και αναμένεται να
μην είναι αυτή η μόνη δυσάρεστη έκπληξη που τον περιμένει.
Υποκλοπή συνομιλίας από τον υπερκοριό της ΕΥΠ
Σταμάτης Κώνστας : Έλα ρε Πάνο, τι έγινε;
Παναγιώτης Πεφάνης : Τα μαθα, τι να σου πω, κι εμείς ψάχνουμε…αλλά δε γίνεται να
αλλάξει κάτι, αυτό το τσέκαρα
Σταμάτης Κώνστας : Καλά με αυτή την αδελφή θα λογαριαστούμε, το κανόνισα
Παναγιώτης Πεφάνης : (αγριεμένος) αυτά δεν με απασχολούν,κάνε ότι θες και δε θέλω
να ξέρω,καθένας με τις δουλειές του
Σταμάτης Κώνστας : Μπα, έτσι πάει τώρα; Άλλα μου είχες..ή μάλλον άλλα μου είχατε
πει, δε θέλω να μου τα γυρίσετε ξαφνικά, εγώ ήμουν άψογος και το ξέρεις κι έτσι θέλω
να μου φέρονται
Παναγιώτης Πεφάνης : Για στάσου…δε κατάλαβα….έχουμε και παράπονο; Σας έχει
πιάσει όλους η αχαριστία τελευταία; Καθίστε να σκεφτείτε λιγάκι γιατί μου φαίνεται η
μνήμη σας έχει αδυνατίσει
Σταμάτης Κώνστας : Πληθυντικός αριθμός…σε πήρε και κανένας άλλος, ο Τρικαλινός
ας πούμε; Ή ο άλλος ο μπουχέσας από τις Σέρρες;
Παναγιώτης Πεφάνης : Ρε μαλάκα είμαι στο γραφείο….
Σταμάτης Κώνστας : Να σε πάρω μετά στο μαγαζί;
Παναγιώτης Πεφάνης : Θα σε πάρω εγώ..άσε με να το δω λίγο
Σταμάτης Κώνστας : Και κοίτα τι θα κάνεις και με το άλλο γιατί όπου να’ναι
στεγνώνω,απόψε και το πολύ αύριο όσο για πριν με συγχωρείς είμαι λίγο….
καταλαβαίνεις
Παναγιώτης Πεφάνης : Εντάξει αγόρι μου απλά θέλω να σκέφτεστε και να μη βιάζεστε
να βγάλετε συμπεράσματα,αυτό μόνο, θα το φροντίσω και το άλλο γιατί έχω τρεξίματα.
Σταμάτης Κώνστας : Αυτός ο καινούργιος,η αλητόφατσα με το ξυρισμένο κεφάλι που
ήρθε μαζί με τον Νικολάκη, τι μέρος του λόγου είναι;
Παναγιώτης Πεφάνης : Καινούργιος και έμπιστος, έγινε κάτι;
Σταμάτης Κώνστας : Έχει ένα τουπέ που δε μ’αρέσει καθόλου και κάνει και το μάγκα
μάζεψέ τον λίγο…
Παναγιώτης Πεφάνης : Καθένας με τις δουλειές του είπαμε, οι υποδείξεις κομμένες
Σταμάτης Κώνστας : Καλά, όσο για τον άλλο άμα ξανασφυρίξει εμένα να με χέσεις, θα
έχει μια ζωή κόλλημα από δω και μπρος
Παναγιώτης Πεφάνης : Τέλος οι κουβέντες αυτά απασχολούν εσένα…άντε καληνύχτα
τα λέμε
Τέλος συνομιλίας
-
Η είδηση για τη δήλωση κολλήματος από τον διαιτητή αποδεικνύεται μεγάλος
κράχτης και η επισκεψιμότητα της ιστοσελίδας του Sports4ever σχεδόν σπάει ρεκόρ.
Η Ομοσπονδία Διατητών βγάζει ανακοίνωση για να καθησυχάσει, «το κόλλημα του
διαιτητή οφείλεται σε πρόβλημα υγείας μέλους της οικογενείας του» τα σχόλια των

740
επισκεπτών δείχνουν πως κανένας δεν έχει πιστέψει αυτή την δικαιολογία.Ο
διαίτητης μιλάει στον BALL FM αλλά δεν λέει πολλά και δεν αναφέρεται στην
υποτιθέμενη αρρώστια της γυναίκας του.
Μία ώρα μετά τις δηλώσεις του διαιτητή ο Ασβεστόπουλος δέχεται άλλο ένα
τηλεφώνημα από την πηγή του στον Βόλο. «Τον έστειλαν στο νοσοκομείο, ήταν δύο
φουσκωτοί κι ένας που παρακολουθούσε από μια γκρίζα Σιτροεν, μάρτυρες λίγοι και
φοβισμένοι, τη σκηνή είδαν η γυναίκα του και τα παιδιά του,τον περίμεναν την ώρα
που έφερνε τη κόρη του από τον χορό.»
-Όχι ρε πούστη, πόσο σοβαρά είναι;
-Σπασμένη μύτη και ράμματα στο φρύδι, ραγισμένο το ένα πλευρό,αύριο θα βγει
προλήπτικά θα τον κρατήσουν…που’σαι Ασβεστό, πες στον δικό σου ότι θέλω
αύξηση οι πρώτοι είσατε πάλι
Ενθουσιασμός, θυμός, ανησυχία κι ένα περίεργο αίσθημα εκδίκησης,ο Ασβεστό-
πουλος μπροστά σε ένα αλλόκοτο σταυροδρόμι,πληκτρολόγιο,κινητό τηλέφωνο,ο
Αθανασάκος μπορεί να περιμένει λίγα λεπτά,θα του τηλεφωνούσε μετά,ξεκίνησε να
πληκτρολογεί….
-
Ο Δανιάς μου τηλεφώνησε όταν έτρωγα στο πόδι μια κακοζεσταμένη πατατόπιτα από
ένα μικρό φούρνο.Ο καιρός προειδοποιούσε για ψιλόβροχο αλλά ο κόσμος που
κυκλοφορούσε στη παραλία ήταν αρκετός. Πληροφορήθηκα για την συνομιλία του
Κώνστα με τον Πεφάνη κι έτσι δεν έχασα χρόνο, συνεννοήθηκα με τον Αστυνομικό
Διευθυντή Βόλου κι άφησα σ’εκείνον το μεγαλύτερο κομμάτι της γραφειοκρατείας
μήπως και του περνούσε λίγο η τσαντίλα που του είχε δημιουργήσει η «Αθηναϊκή
επέμβαση». Άντρες της ντόπιας Δίωξης Ναρκωτικών μαζί με δύο δικούς μας
ξαμολύθηκαν στα στέκια στα οποία είχε παρατηρηθεί στο παρελθόν διακίνηση, όσο
για μένα ανέλαβα την παρακολούθηση του χώρου που υποτίθεται πως χρησιμο-
ποιούσε σαν αποθήκη για το εμπόρευμά του ο Κώνστας. Στη διάθεση μου είχα
τέσσερεις άντρες της Ε.Κ.Α.Μ και δύο αξιωματικούς της Υποδιεύθυνσης Ασφάλειας
Βόλου οι οποίοι έπρεπε να με «ελέγχουν» κατά κάποιο τρόπο.Η αποθήκη βρισκόταν
λίγο μετά το πρώτο χιλιόμετρο της επαρχιακής οδού Βόλου-Άλλης Μεριάς. Παλιά
αποθήκη για ανταλλακτικά ταχύπλοων.Η ψιχάλα έχει σταματήσει αλλά έχει πιάσει
λίγη δροσιά. Περάσαμε κάπου ένα τέταρτο τραβώντας φωτογραφίες και επιθεω-
ρώντας τη γύρω περιοχή.Αν ο Κώνστας εννοούσε αυτά που έλεγε θα σκόπευε να
κυκλοφορήσει εμπόρευμα σήμερα ή αύριο, ο Ασημάκης είχε την έγκριση για
παρακολούθηση τεσσάρων ημερών από κει και πέρα θα αναλάμβανε η Ασφάλεια
Βόλου.
-Ο Κώνστας είναι βαρύ όνομα στη πόλη, έσπασε τη σιωπή ο Αστυνόμος Κατσέλης ο
ένας από τους δύο αξιωματικούς που θα είχα για παρέα.
Δε θέλησα να κάνω καμία ερώτηση και τον άφησα να συνεχίσει
-Παράγοντας που έχει βοηθήσει πολύ τον ντόπιο αθλητισμό, μέχρι και λεφτά για
γηπεδάκια 5χ5 έχει βάλει. Αλλά δεν είναι μόνο αυτό…
Η παύση του ζητούσε κάτι από μένα
-Φιλανθρωπίες; Βοήθεια σε ενορίες; Θα ανεβάσει την ομάδα έχοντας γνωριμίες με
μάνατζερς που γνωρίζουν τις ξένες αγορές;
Ακουγόμουν πιο ειρωνικός,πιο επιθετικός και πιο κουρασμένος απ’όσο θα ήθελα.Με
κοίταξε χωρίς να δείχνει ενοχλημένος και χαμογέλασε.Τον υπολόγιζα στην ηλικία
μου,ήταν κάπου δέκα κιλά πιο αδύνατος με γκρίζα μαλλιά και φορούσε ένα κοστούμι
που μετρούσε σίγουρα πάνω από δεκαπέντε χρόνια
-Και όλα αυτά που ανέφερες,είπε,αλλά είναι και το δεξί χέρι του Δεσποτάκη…
Μου έδωσε χρόνο για να επεξεργαστώ αυτό το όνομα ,ο τόνος της φωνής του δεν

741
δυσκόλεψε ιδιαίτερα τη μνήμη μου και δεν έκρυψα την έκπληξή μου
-Του βουλευτή;
-Του αριστερού βουλευτή συνάδελφε! Αγαπημένο παιδί του Βόλου, με αγώνες στους
ώμους του και συνεπής πάντα όσον αφορά τα «πιστεύω» του, όχι σαν κάτι δικούς σας
εκεί στον Πειραιά….να με συμπαθάς δεν ξέρω και τι ψηφίζεις
Αναφορά στον Αναστασιάδη και ίσως στον Τζάφο
-Θα κατέβει για δήμαρχος κι αυτός; Ρώτησα
O Κατσέλης κούνησε αρνητικά το κεφάλι και χτύπησε το τιμόνι του αυτοκινήτου
απαλά με τα χέρια του
-Υπουργός,είπε ξερά
-Α μάλιστα….
-Το καράβι αλλάζει πορεία,είπε,οι τωρινοί έχουν φθαρεί όσο δε παίρνει…ξέφυγα
πάλι με τα πολιτικά…
-Ελεύθερα…
Άλλο ένα χαμόγελο, λίγο πιο φιλικό αυτή τη φορά αν και ο Κατσέλης δεν δίνει την
εντύπωση ατόμου που ψηφίζει την αριστερά γιατί την πιστεύει αλλά γιατί βλέπει πως
ετοιμάζεται να έρθει στα πράγματα, καλό λοιπόν είναι να δείχνει ένα φιλικό πρόσωπο
προς την επερχόμενη κυβέρνηση έτσι ώστε να δώσει αφορμή για θετικά κουτσο-
μπολιά στα γραφεία και όταν με το καλό γίνουν οι κρίσεις….μου’ρθε να ρίξω μια
κλωτσιά από τα νεύρα μου,απλώς δεν ήξερα ποιόν στόχο να διαλέξω ανάμεσα στον
Κατσέλη και το αυτοκίνητο.Δεν θέλησα να συνεχίσω την κουβέντα και για καλή μου
τύχη οι προβολείς ενός βαν έσπασαν για λίγο το σκοτάδι.Το βαν ακολουθούσε μια
γκρί Σιτροέν και ο Κατσέλης δίνει σήμα στους υπόλοιπους.Βαν και Σιτροέν παρκά-
ρουν, ένα ζευγάρι άντρες σε κάθε όχημα, αυτοί του βαν μοιάζουν πιο καθημερινοί,
αυτοί της σιτροέν έχουν περάσει πολλές ώρες κάνοντας βάρη. Είναι σίγουροι πως δεν
τους παρακολουθεί κανένας αλλά ακόμα κι αν υποψιαζόντουσαν το αντίθετο είχαν
την αυτοπεποίθηση πως δεν κινδύνευαν από αυτόπτες μάρτυρες,παλιά ιστορία,παλιά
όσο παλιός ένοιωθα κι εγώ τον τελευταίο καιρό.Ούτε πέντε λεπτά δεν περνούν, οι δύο
από το βαν και ο ένας από τους μπραστωμένους βγαίνουν από την αποθήκη
κρατώντας τρία δέματα τυλιγμένα μάλλον σε νάϋλον, σήμα από τον δεύτερο
αξιωματικό της Ασφάλειας με τον οποίο συνεργάζομαι, υπαστηνόμος Παπανίκας,
«υπάρχει και τρίτος άντρας στη Σιτροέν,στο πίσω κάθισμα»,εμείς δεν μπορούμε να
τον δούμε,τους έχουμε στο πιάτο,σήμα και στους άντρες της Ε.Κ.Α.Μ, ήχος σειρήνας
και φώτα,τα μπλέ και οι προβολείς των αυτοκινήτων μας, το κλασσικό «αστυνομία
ακίνητοι»,οι ΕΚΑΜίτες αγριεμένοι αλλά ευδιάθετοι, προσταγές και όπλα που σημα-
δεύουν, οι άντρες του βαν μάλλον πανικόβλητοι ψελίζουν κάτι σε σπαστά ελληνικά,
«πέστε κάτω ρε πούστηδες» ο πιο μεγαλόσωμος ΕΚΑΜίτης σε οργασμό.Ο Κατσέλης
κι εγώ βγαίνουμε από το αυτοκίνητο και πλησιάζουμε την σιτροέν,οι ΕΚΑΜίτες δεν
μας έχουν ανάγκη,γαυγίζουν προειδοποιήσεις και ειρωνεύονται τους τέσσερεις που
έχουν γονατίσει, οι μποντυμπίλντερς δεν φαίνεται να ανησυχούν και τόσο ίσως γιατί
την έχουν ξαναζήσει την διαδικασία.Ο άντρας στο πίσω κάθισμα της σιτροέν μιλάει
από το κινητό του. Ο Παπανίκας είναι έτοιμος να ανοίξει τη πόρτα και να βγάλει έξω
τον άντρα αλλά ο Κατσέλης του κάνει νόημα για να του θυμίσει πως την ευθύνη την
έχω εγώ. Αρπάζω το κινητό από τα χέρια του άντρα
-Τι κόλπα είναι αυτά; αρκετό θράσος στη φωνή, ένα κωδικοποιημένο «ξέρεις ποιος
είμαι εγώ;»
Βγαίνει από το αυτοκίνητο και με κοιτάζει από την κορφή ως τα νύχια,κατόπιν το
βλέμμα του πέφτει στους δύο συνεργάτες μου
-Αστυνόμε Κατσέλη,μουρμουρίζει και αμέσως κοιτάζει εμένα για να μου δείξει πως
δεν με υπολογίζει καθόλου,τι είδους παράσταση είναι αυτή;

742
Δεν έχω θιχτεί από τη στάση του αλλά δεν του δίνω κι άλλα πατήματα
-Συλλαμβάνεστε κύριε Κώνστα,είπα
-Αστυνόμε Κατσέλη…
Τον διέκοψα και στάθηκα ανάμεσα σε αυτόν και τον συνάδελφό μου
-Με μένα μιλάτε από δω κι εμπρός,η φωνή μου λίγο πιο δυνατή για να ακούσουν και
οι υπόλοιποι δίνω όνομα, βαθμό και εντολή στους Ε.Κ.Α.Μ να περάσουν χειροπέδες
στους τέσσερεις
-Και τι δουλειά έχει ο Πειραιάς εδώ; ο Κώνστας διατηρεί ακόμα το ύφος κυριαρχίας.
Δε σας πληροφόρησαν ότι….
-Από πληροφορίες άλλο τίποτα,τον έκοψα,και καλό θα είναι να μου δώσετε κι εσείς
κάμποσες τις επόμενες ώρες,όσο πιο πολλές και όσο πιο αληθινές, τόσο το καλύτερο.
-Ποια είναι η κατηγορία της σύλληψής μου; ρωτάει σηκώνοντας τα φρύδια και
ψάχνει τον Κατσέλη με τα μάτια του
-Δεν αρχίζουμε καθόλου καλά,του απάντησα
-
Ο Ασβεστόπουλος βγάζει πρώτος την πληροφορία για τη σύλληψη του Κώνστα,
ακολουθεί το Sun με έκτακτο δελτίο και υπόσχεται απ’ευθείας σύνδεση με το Βόλο.
Μόνο υπονοούμενα για τον ξυλοδαρμό του διαιτητή αλλά οι ακροατές των
αθλητικών σταθμών στήνουν μέσω τηλεφώνου λάϊκα δικαστήρια.Ο Αντωνίου ψάχνει
τον Καπάτο στο κινητό του αλλά εκείνος το έχει κλειστό.Ο Παναγιώτης Πεφάνης
κατακόκκινος έχει ξεκουμπώσει το πουκάμισό του και το άνοιγμα φτάνει λίγο κάτω
από το τεράστιο τριχωτό του στήθος,δεν σκοπεύει να φανεί ψύχραιμος,σκοπεύει να
απειλήσει.
-Κούκλα μου, η σπιταρόνα που έχετε είναι δικό μου δωράκι…μη…μη με διακόπτεις
γαμώ τη πουτάνα μου κι άκουσέ με!! Έλα ηρέμησε, μη σας πιάνει πανικός με τους
μπάτσους,κάποιος που είχε άχτι τον άντρα σου τον κάρφωσε, άκρες….μη μιλάς ρε
γαμώ το…μη μιλάς…άσε με να τελειώσω…τι έλεγα…ναι..άκρες έχετε,αρκεί να είσ-
αστε ήρεμοι και να μην φρικάρετε τώρα στα δύσκολα….ναι μάνα μου…γνωρίζω για
την αποθήκη αλλά τώρα μίλησα με τον Καπ…σε πήρε κι εσένα;Ωραία άρα ξέρεις
περίπου πως θα πάει η υπερασπιστική γραμμή….η υπεράσπιση…ναι ο δικηγόρος..
Από τα νεύρα του ο Πεφάνης ρίχνει μια γροθιά στο τοίχο
-Θα σε πάρω μετά….δε γίνεται αλλιώς ρε κορίτσι μου…μάλλον θα πάει φυλακή αλλά
για λίγο, ίσως να βγει και με περιοριστικούς όρους…άκουσέ με σου λέω…εσύ να το
βουλώσεις και να σκεφτείς τα παιδιά….γάμησέ με μωρέ με τις ειδήσεις…έλα κλείνω
τα λέμε…τα λέμε
Ο Πεφάνης πετάει το κινητό στου στον καναπέ και φτύνει ένα «κωλόβλαχα».Η γυ-
ναίκα του Κώνστα είχε ουρλιάξει λες και ο άντρας της θα πήγαινε για κρεμάλα.Πριν
από λίγο η δική του γυναίκα του γκρίνιαζε πως είχε ξεχάσει ένα κουτί με χάπια από
αυτά που του είχε δώσει ο γιατρός για το τραύμα..το τραύμα…άρχιζε να τον πονάει
πάλι! Ιδρώτας, πόνος, ζαλάδα, η πίεσή του.Χτύπημα στη πόρτα,ο Κουμάνι με τον
Δερβάκο,ο Αλβανός κίτρινος,ο άλλος πέτρα
-Είναι καλά κρυμμένο αφεντικό, ο Κουμάνι αναφερόταν στα ναρκωτικά
-Ο Σάρρας δε θα μάθει τίποτα,οι περισσότερες ποσότητες θα πάνε στην Αθήνα,είπε ο
Πεφάνης,και δε θα το κρατήσουμε για πολύ εδώ…
-Τι πουστιά έγινε με τον Κώνστα; ρώτησε ο Κουμάνι
-Πλακώσανε τον διαιτητή οι μαλάκες και φαίνεται πως βρήκαν ευκαιρία κάποιοι που
τον είχαν στο μάτι για να εκδικηθούν,τα σύκα σύκα Έντυ…ο Κώνστας την είχε δει
Τσαγκάρης…αυτός και κανένας άλλος τον είχα προειδοποιήσει, πριν από λίγο μίλαγα
με τη κότα τη γυναίκα του…σχεδόν με απειλούσε η πατσαβούρα….Στέφανε σε
παρακαλώ αγόρι μου έχε το νού σου λίγάκι στους πελάτες θέλω να μιλήσω ιδιαιτέρως

743
στον Έντυ.
-
Ο Κώστας Τζάφος παρακολουθεί το έκτακτο δελτίο του Sun ,ακούει την εκπομπή
των ακροατών στον Ball Fm και διαβάζει και την ιστοσελίδα του Sports4Ever.O
δημοσιογράφος του Sun αναφέρεται συχνά στις επαφές Πεφάνη και Κώνστα και ούτε
λίγο ούτε πολύ αφήνει υπονοούμενα για συνεργασία σε ύποπτα παιχνίδια. Προσ-
πάθεια τηλεφωνικής επικοινωνίας με τον Παναγιώτη Πεφάνη… «δεν κατέστη
δυνατόν». Ο Αντωνίου και οι συνεργάτες του βγάζουν στον αέρα τη σύζυγο του
Κώνστα, «ο άντρας μου είναι αθώος»,ουρλιαχτά, υπερβολές, απειλές βγαλμένες από
σαπουνόπερα, «η βλάχα είναι αντιεμπορική», ο Αντωνίου ψάχνει και πάλι τον
Καπάτο….
-Πως έγινε αυτό ρε συ Γρηγόρη;
-Toν τελευταίο καιρό πολλά περίεργα συμβαίνουν Δημοσθένη, ο δικηγόρος
ανήσυχος, αν δεν αρχίσει τις υστερίες η κυρία Κώνστα κάτι θα κάνουμε αλλά…δεν
μπορούμε να περιμένουμε χάρες..
-
Δεν ήμουν στη μετακόμιση του εμπορεύματος και μάλλον αυτή τη κουβέντα κάνουν
ο Πεφάνης με τον Κουμάνι. Οι πελάτες του μαγαζιού λίγοι,το ρεπερτόριο περιλαμβά-
νει χαζο ποπ σουξέ της δεκαετίας του 90.Ο τύπος με το πανάκριβο κοστούμι και τις
δύο μπάρμπι που έχει βολευτεί στη Τρίτη σειρά τραπεζιών πετάει που και που καμιά
γαρδένια και χαμογελάει κουρασμένα. Τον κοιτάζω επίμονα ενώ μου έχει γυρισμένη
τη πλάτη,ο Τηλέμαχος Δανάλης…αυτός που είχε μυήσει τον Δημήτρη στα κόλπα. Οι
μπάρμπι γελούν κι εκείνος δίνει από ένα φιλί σε κάθε μία.
-Ακόμα δε μπορώ να χωνέψω αυτό που έγινε με τον Κώνστα,ο Νικολάκης μου
ακουμπά απαλά το μπράτσο
-Σου είπα ήδη τη γνώμη μου γι’αυτόν,είπα αδιάφορα,έχουμε λόγο να φοβόμαστε
Ξύνει το κεφάλι του,αυτή τη φορά δεν προσπαθεί να παραστήσει το μεγάλο μυαλό
της ομάδας,αυτή τη φορά βασανίζεται από σκέψεις.
-Δε ξέρω ρε Στέφανε, μας πυροβολούν, συλλαμβάνουν συνεργάτες μας…κι όλα αυτά
από τότε που….
Ένα μικρό τσίμπημα ανησυχίας σα να με τρυπάει καρφίτσα
-Από τότε που έβαλαν στο μάτι τον Τσαγκάρη….
Σχεδόν χαμογέλασα,ανακούφιση έστω και προσωρινά,ο αιώνιος Νικολάκης
-Μας εκδικείται,είπα και προσπάθισα να συνεχίσω την επιθεώρηση του χώρου και
κατόπιν να βρώ μια ευκαιρία να μιλήσω στο Νάσο,όσο ήμουν μέσα στο μαγαζί δεν το
ρίσκαρα.
-Ο αλογομούρης ο Γαντσίδης πάντως έφαγε τον Ντιτιάνιν να μου το θυμηθείς,ο
Νικολάκης με ακολουθεί και αναπτύσει θεωρίες,αλλά ο Παναγιώτης δεν είναι σε
θέση να ξεκινήσει πόλεμο…δεν μας παίρνει. Τι κουβεντιάζουν τώρα μέσα με το άλλο
το Αλβανό;
Ο Νικολάκης χαχανίζει περήφανος για το «ουδέτερο γένος»
-Δεν είμαι σίγουρος κάτι για τη διανομή….
-Που θα το πάμε τώρα το πράγμα, και τι θα γίνει αν έρθει καινούργιο φορτίο
-Περιμένουμε σύντομα; ρώτησα
Ο Νικολάκης σηκώνει τους ώμους,φαίνεται σα να έχει γεράσει τουλάχιστον πέντε
χρόνια τις τελευταίες ώρες, ενώ το ισχνό φως του μαγαζιού τον δείχνει και πιο
χλωμό.
-Δεν το βλέπω….και θα έχουμε φασαρίες με τους Πειραιώτες,πάντως αυτό το μούτρο
ο Δανάλης ήρθε να πάρει τη μαστούρα του ώστε να την μοιράσει σε κάποιους
αρχηγούς συνδέσμων.

744
-Συνδέσμων; ρώτησα γιατί πράγματι δεν είχα καταλάβει τι εννοούσε
Με κοίταξε και χαμογέλασε πονηρά
-Δεν ασχολείσαι με το ποδόσφαιρο,παρατήρησε,αν και στην Αγγλία παίζεται το
καλύτερο πρωτάθλημα,ε λοιπόν εκεί στοιχηματίζουν ακόμα και για τα κόρνερ.Ξέρεις
ε, ο Παναγιώτης μέσω της Starbet λάνσαρε από τους πρώτους εδώ στην Ελλάδα τα
στοιχήματα για κόκκινες κάρτες…πολύ χρήμα Στέφανε,πολύ χρήμα,ειδικά…
-Αν τις κόκκινες κάρτες τις έχεις κανονίσει εσύ,συμπλήρωσα
Το χαμόγελό του πλάτυνε κι άλλο κι έφερε το δάχτυλο στα χείλη του
-Σσσς, εδώ και οι τοίχοι έχουν αυτιά και ο Παναγιώτης δεν θέλει να συζητάμε τέτοια
πράγματα,και κουβέντα μπροστά στο Δανάλη,μεσάζοντας είναι και τίποτε άλλο…
-Δηλαδή; ήξερα την απάντηση αλλά ήθελα να την ξανακούσω και να δεχτώ
αδιαμαρτύρητα το χτύπημα… «Γιατί γύρισες ξαφνικά;», «για απαντήσεις Λία»
-Φέρνει που και που κανέναν υπάλληλο από την εταιρεία στην οποία εργάζεται για
τις διάφορες μικροδουλειές που μπορεί να χρειαστεί ο Παναγιώτης, το αντίτιμο είναι
να τους βάζει σε κάποια από τα καλά στοιχήματα με πιάνεις; Όλοι ψάχνουν για έξτρα
εισοδήματα αυτό τον καιρό,ρε πούστη μου ο βασικός μισθός πάει για πεντακόσια
ενενήντα μικτά…τι σκατά…πώς να βγει ο κόσμος..τι να κάνει λοιπόν το ρίχνει και
λίγο στο τζόγο.Ο Παναγιώτης προτιμούσε ανθρώπους που δεν κινούσαν υποψίες έτσι
για κανα δυο μήνες…ούτε τον έβλεπαν ποτέ….
«Εκτός από έναν…»,τα μάτια μου τσούζουν
-Παίζουν πολλά, η Astir Bank, η Starbet..όλα είναι ένας κύκλος αλλά το βουλώνω για
την ώρα,έλα πάμε να σας συστήσω.
Ο Δανάλης έχει γυρισμένη την πλάτη και συνεχίζει να ανταλλάσει γελάκια με τις
γκόμενες,αισθάνομαι το βήμα μου βαρύ και απειλητικό για λίγα δευτερόλεπτα δε
μπορώ να δω και ν’ακούσω τίποτα.
-
-Σας επαναλαμβάνω δε ξέρω τίποτα και δε θα πω τίποτα αν δε μιλήσω με τον
δικηγόρο μου,είπε ψύχραιμα ο Κώνστας
Δεν κάνει ζέστη αλλά η αίθουσα ανάκρισης στην Υποδιεύθυνση Ασφάλειας Βόλου
έχει ανάγκη από κλιματισμό.Εγώ με τη πλάτη στο τοίχο έτσι ώστε να καταφέρω να
την δροσίσω κάπως και ο Κατσέλης μαζί με τον αρχιφύλακα ανάκρισης απέναντι από
τον Κώνστα να δοκιμάζουν τις ικανότητές τους στη διπλωματία. Ο Ασημάκης μου
ζήτησε να συμμετέχω διακριτικά,ήμουν σίγουρος πως μου μετέφερε εντολή από πιο
ψηλά.
-Κύριε Κώνστα τα πράγματα είναι άσχημα,του θύμισε ο Κατσέλης αλλά δεν έδειχνε
να χάνει ίχνος υπομονής,βρέθηκε ηρωίνη σε αποθήκη δική σας,είδαμε ανθρώπους
σας να την βγάζουν από εκεί.Καλύτερα να αρχίζετε να συνεργάζεστε από τώρα..
-Πάτε να με μπλέξετε αλλά δεν….,ο Κώστας σήκωσε τα φρύδια του και στράβωσε το
στόμα του για να δείξει ότι πείσμωσε
-Το δικηγόρο σου καλούσες όταν σε συλλάβαμε; Ρώτησε
Ο Κατσέλης μου ρίχνει μια άγρια ματιά αλλά και ο αρχιφύλακας δείχνει ενοχλη-
μένος
-Το δικηγόρο μου τον κάλεσα από δω Αστυνόμε, μήπως να γύριζες στον Πειραιά να
ξεκουραστείς,τα μάτια σου σακουλιάσανε
-Κύριε Κώνστα…,παρατήρηση όχι σε πολύ αυστηρό τόνο από τον αρχιφύλακα
-Δουλεύω καλύτερα κουρασμένος,είπα,ο δικηγόρος σου φυσικά είναι ο Γρηγόρης
Καπάτος
Καμία απάντηση από τον Κώνστα
-Ένα περίεργο πράγμα Κώνστα,όλοι όσοι έχετε πάρε δώσε με τον Πεφάνη έχετε
δικηγόρο τον Καπάτο,ξεκόλλησα τη πλάτη μου από τον τοίχο και το μουσκεμένο

745
πουκάμισό μου μπόρεσε να αναπνεύσει.
-Αθανασάκο ηρέμησε λίγο, ο Κατσέλης κάπως αγχωμένος,στην ανάκριση είσαι
γιατί…
-Σε ποιόν τηλεφωνούσες; ρώτησα τον Κώνστα
-Πάρε μερικά μαθήματα ευγένειας από τους συναδέλφους σου Αστυνόμε,είπε ο
Κώνστας, είσαι ο μόνος εδώ μέσα που μου μιλάει στον ενικό
Σήκωσα τους ώμους
-Λοιπόν σε ποιόν μιλούσες; Μπορώ να το μάθω ξέρεις
-Αν πάρεις εντολή για έλεγχο των τηλεφωνικών μου συνδιαλέξεων
Χαμογέλασα και του έκλεισα το μάτι
-Ναι έχεις δίκιο
Δεν έδειχνε να πείθεται από την ξαφνική μου υποχώρηση,όπως άλλωστε και οι
συνάδελφοί μου.Δόνηση από το κινητό μου,είναι ο Ασβεστόπουλος.Ζήτησα συγ-
γνώμη και βγήκα από την αίθουσα ανάκρισης
-Πως πάει με τον Κώνστα; ρώτησε
-Περιμένει τον Καπάτο, δε θα τον πιέσουν κι ακόμα δεν μπορώ να κάνω κάτι, οι
μπράβοι του και οι οδηγοί του βαν ισχυρίζονται ότι δεν ξέρουν τίποτα,τους είπαν να
πάνε στην αποθήκη και να ξεφορτώσουν…μέχρι εκεί φτάνει η κατάθεσή τους.Δε
ξέρω αν σπάσουν κάποια στιγμή αλλά ο Κώνστας έχει γερές άκρες απλώς και
γι’αυτές τις άκρες είναι ένα πρόβλημα αυτή η σύλληψη.
-Η γυναίκα του Κώνστα τα έχει παίξει, τη τρέλλαναν στα τηλεφωνήματα από τους
σταθμούς..πρέπει να έχει ψυχολογικό πρόβλημα η γυναίκα…να την άκουγες μόνο
πως έκανε..
Η βάση του κεφαλιού μου αρχίζει να πονάει πάλι,θέλω να σκεφτώ αλλά ο διάδρομος
έξω από την αίθουσα ανάκρισης δεν είναι ο κατάλληλος χώρος για σκέψεις
-Αστυνόμε…μ’ακούς;
-Ναι…με συγχωρείς,θα σε αφήσω τώρα, για οτιδήποτε νεώτερο έχω θα σε πάρω
Κοίταξα το ρολόϊ μου,κάθε κίνηση του δείκτη των δευτερολέπτων έστελνε κι έναν
πόνο στο κεφάλι,απόλυτος συγχρονισμός.Υπολόγιζα πως ο Καπάτος θα έφτανε στο
Βόλο σε περίπου δύο ώρες ίσως και λίγο περισσότερο. Είχα όλο το χρόνο δικό μου
αλλά αν έλεγα σε συναδέλφους ή σε ανώτερους τι σκόπευα να κάνω θα με έστελναν
στον Πειραιά με τις κλωτσιές.
-
Ο Βίκτωρας Δεσποτάκης έχει το ύφος έμπειρου πολιτικού που ξέρει να ξεγλιστρά
από ερωτήσεις παγίδες,ο δημοσιογράφος του Sun είναι μάλλον εύκολος αντίπαλος
παρά το στρίμωγμα που προσπαθεί να πετύχει
-Κύριε Δεσποτάκη είναι γνωστές οι σχέσεις σας με τον Σταμάτη Κώνστα…
-Μόνο εγώ έχω σχέσεις με τον κύριο Κώνστα; Eίναι ιδιαίτερα αγαπητός σε όλο το
Βόλο και το έργο του για την πόλη είναι επίσης γνωστό, ασφαλώς και τον γνωρίζω
δεν έχετε βγάλει είδηση
-Συνελλήφθη για ναρκωτικά,άλλος δημοσιογράφος άλλου καναλιού
Ο Δεσποτάκης τον κοιτάζει αυστηρά
-Συνελλήφθη δεν έχει καταδικάστει, ανακρίνεται επειδή βρέθηκε σε χώρο διακί-
νησης ναρκωτικών,τέλος οι ερωτήσεις…σας παρακαλώ
-Μιλήσατε με την αστυνομία; ο δημοσιογράφος του Sun
Πάλι άρνηση με κούνημα του χεριού από τον Δεσοτάκη,τα φλας,τα μικρόφωνα και οι
ερωτήσεις τον ακολουθούν καθώς μπαίνει στο αυτοκίνητο.Ο Κοσμάς Καρζής κλείνει
την τηλεόραση πολύ ικανοποιημένος από όσα έχει δει.Σχηματίζει έναν αριθμό στο
κινητό του
-Λίγο μάπας ο δημοσιογράφος σου,σχολίασε,αλλά το χοντρό τον έχουμε στήσει προ

746
πέντε βημάτων
-Και τους αριστερούς,απάντησε ο Χριστοδούλου,οι σχέσεις Κώνστα Δεσποτάκη
έχουν ταράξει πολλούς από τους πρωτοκλασσάτους ριζοσπαστικούς,να δω τι θα
γράψουν οι φυλλάδες τους αύριο, πως πήγε με τις ενώσεις;
-Τους μαζεύουμε σιγά σιγά,άσε τον Τουλιάτο να κομπάζει,θα φάει φάπα στις εκλογές
που θα τη θυμάται,εκτός αν αποφασίσει να δει κι αυτός το συμφέρον του.
-Μίλησες με τον άλλον;
-Μόνο για τα ξενοδοχεία στη Κύπρο,είπε ο Καρζής,αλλά μου υποσχέθηκε πως ο
δικός μας θα αφήσει τον Πεφάνη στη τύχη του
-Δε το πιστεύω
-Καλά θα έχουμε το νου μας αλλά τέλος οι σφυρίχτρες γι΄αυτόν σε λίγο καιρό θα
δεις.
-Μην τον υποτιμάς
-Δεν τον υποτιμάω αλλά χάνει το πάνω χέρι, όπως έστρωσε θα κοιμηθεί στο κάτω
κάτω δε θα συνεχίσουμε να χάνουμε λεφτά και ν’ακούμε μπινελίκια από τους δικούς
μας στις εξέδρες γιατί αυτός έχει ξεφύγει…
-Εγώ συνεχίζω τη μάχη πάντως και δε θα χαριστώ ούτε στον Τουλιάτο,είπε ο Χριστο-
δούλου,δε ξεχνάω πως ήταν κι αυτός μέσα στο κόλπο με τους μάνατζερς που έφεραν
τον Ιταλό στην εθνική όταν εγώ τον είχα σίγουρο για τον πάγκο
-Όπως θες,ο Καρζής ξεφυσάει,αλλά σιγά σιγά πέφτουν ολοένα και περισσότερα
κάστρα, μετά το φιάσκο Κώνστα να δεις τι θα γίνει στο Βόλο,μάνι μάνι οι Λαρισινοί
από πείσμα θα μας στηρίξουν
Γέλια από τον Χριστοδούλου
-Δεν χάνεις την αισιοδοξία σου ρε Κοσμά….
-
Η είσοδος της πολυκατοικίας έχει κάμερα, το καλό είναι ότι δεν υπάρχει ούτε ένας
δημοσιογράφος εκεί,όλοι έχουν μαζευτεί έξω από την Ασφάλεια Βόλου,η είδηση
είναι ο Κώνστας όχι η ταραγμένη γυναίκα του.Νοιώθω λίγο βαριά τα πόδια μου, έχω
σκεφτεί ξανά και ξανά αυτό που πάω να κάνω.Δε ξέρω πια τι είναι τίμιο και τι όχι δε
ξέρω πόσο καθαρός πρέπει να παραμείνω,ο δείκτης των δευτερολέπτων βασανίζει
ακόμα το κεφάλι μου και νομίζω πως καναδυό φορές βλέπω μπροστά μου τα τζάμια
του Ντεμί.Χτυπάω το κουδούνι,ίσως να μην είναι εκεί….η ταραχή…η ενόχληση…ο
φόβος,όλα…λάθος επιλογή Αθανασάκο. Φως χτυπάει το πρόσωπό μου,θαρρείς πως
το σημαδεύει ένας μικρός φακός,η κάμερα της πολυκατοικίας.Ο δείκτης των δευτερο-
λέπτων πρέπει να έχει σταματήσει γιατί σταμάτησε και ο πονοκέφαλος.Πρώτα η
ανάσα και μετά η φωνή γεμάτη ανησυχία «τι θέλετε;» ο τόνος σε λίγο θα γίνει εχθ-
ρικός. Δείχνω την ταυτότητά μου και συστήνομαι μισοκλείνοντας τα μάτια,το φως με
ενοχλεί, πολλά με ενοχλούν
-Θέλω να σας μιλήσω κυρία Κώνστα
-Ακατάλληλη ώρα κύριε Αστυνόμε, ο εχθρικός τόνος βρήκε πέρασμα
-Δεν υπάρχει καταλληλότερη κι αν θέλετε τη γνώμη μου καλύτερα να μου ανοίξετε
για να ανέβω αλλιώς μπορεί να πλακώσουν δημοσιογράφοι και αυτό θα είναι μόνο η
αρχή….
-Έχετε ένταλμα;
-Δε κάνω επίσημη έρευνα κυρία μου λίγες ερωτήσεις έχω
-Θα μιλήσω μόνο με την αστυνομία του Βόλου,ετοιμάζεται να κλείσει τη κάμερα και
το θυροτηλέφωνο
-Όπως θέλετε, όμως μπορώ να φέρω και το ένταλμα που ζητάτε αλλά τότε θα μιλή-
σετε με όποιον έρθει…
Ακόμα αναμένο το φώς από την κάμερα,ένας περίεργος ήχος σαν ήπιο ροχαλητό από

747
το θυροτηλέφωνο,υποθέτω ότι η κυρία Κώνστα τα έχει τσούξει και ο λαιμός της έχει
ξεραθεί, μάλλον είχε αρχίσει και να νυστάζει κιόλας, ιδανικός συνδυασμός
-Λοιπόν;ρώτησα
Ήταν έτοιμη να υποχωρήσει
-Είμαι πάρα πολύ κουρασμένη όμως
Πατάει το κουμπί,η πόρτα της εισόδου ανοίγει, ο δείκτης των δευτερολέπτων ξυπνάει
από το λήθαργό του και οι σουβλιές ξαναπιάνουν δουλειά.
-
«Δεν πειράζει..δε χανόμαστε..μη κουράζεσαι υπερβολικά εντάξει;», τα λόγια της στο
μυαλό μου,ακούγεται λυπημένη, εγώ δε ξέρω πως και αν ακούγομαι. Ξέρω μονάχα
ότι δεν πιστεύει όσα της λέω. Νοιώθω τόσο έντονη την ανάγκη να βρεθώ κοντά της
που βγαίνω για λίγο έξω από το μαγαζί μήπως και ο αέρας με συνεφέρει κάπως. Ο
πορτιέρης με κοιτάζει αδιάφορα.
-Όλα καλά; η κλασσική ηλίθια ερώτηση
Κουνάω καταφατικά το κεφάλι, το πρόσωπο της Χριστίνας στα χέρια μου,οι αντί-
χειρές μου να χαϊδεύουν τα ζυγωματικά της κι εκείνη να κλείνει τα μάτια όπως τα
κουτάβια. Κανένας αέρας δε μπορεί να με συνεφέρει, μια μαύρη τρύπα με περιμένει
να μπω μέσα της αλλά δε μπορεί κάπου θα υπάρχει κι ένα τέρμα! Ρίξε στο κορμί μου
σπίρτο να πυρπολυθώ..έχω ξαναμπεί στο μαγαζί που έχει πάρει φωτιά με παλιά σουξέ,
πόσα χρόνια πίσω; Σκυλάδικα παρέα με τον Αρίστο και το Βρεττό,εγώ μονίμως εκτός
κλίματος και ο Βρεττός να ειρωνεύεται «ο κύριος είναι ροκ αυτά του φαίνονται
λούμπεν». Η παρακμή γιορτάζει παρέα με λιγοστούς φίλους. Νόημα από τον Δανάλη
να πάω στο τραπέζι τους, νόημα και από τον Νικολάκη να δεχτώ την πρόσκληση μη
κουράζεσαι υπερβολικά εντάξει;..προχωράω στο τραπέζι, η μία από τις χαζογκόμενες
με κοιτάζει λες και είμαι κάποιο είδος αξεσουάρ
-Κάτσε και λίγο μαζί μας, ο Δανάλης με μισάνοιχτο το στόμα και χαρούμενη έκφρα-
ση, το ποτό έχει αρχίσει να τον πιάνει
-Δεν πίνω στη δουλειά,απάντησα
Το βλέμμα του Νικολάκη ακόμα επάνω μου και η χαζογκόμενα που με κοιτούσε ξεσ-
πάει σε υστερικά γέλια, η τραγουδίστρια ξεκινά ένα τραγούδι για επιστροφές - κατ-
αστροφες και ξεσπούν επιφωνήματα και χειροκροτήματα
-Ναι αλλά τα κορίτσια εδώ ρωτάνε για σένα,επέμεινε ο Δανάλης
Η κοπέλα που κάθεται στα γόνατά του σκύβει και του ψυθιρίζει κάτι στ’αυτί. Θέλω
να ξαναβγώ να πάρω αέρα,θέλω να ξαναδώ τη μαύρη τρύπα. Δανάλης και κοπέλα
βάζουν τα γέλια
-Η φίλη μου λέει ότι μοιάζεις πιο πολύ με Ρώσο μπράβο παρά με Έλληνα, είπε ο
Δανάλης και συμπλήρωσε, να καλυφθεί και το κενό του Ντανήλ….
Κάθισα για λίγο μαζί τους και δε μίλησα σχεδόν καθόλου, δεν προσποιήθηκα καν ότι
διασκεδάζω με τα τραγούδια.
-Πρέπει να χαλαρώσεις λίγο, μου είπε με ψεύτικη τρυφερότητα αυτή που με κοιτούσε
κι έβαλε το χέρι της ανάμεσα στα μπούτια μου
Ήταν μεταξύ εικοσιπέντε και τριάντα,υπερβολικά βαμμένα μάτια σε χρώμα βιολετί.
Έντονο και το κραγιόν, κατάμαυρο φόρεμα που αποκάλυπτε σχεδόν το μισό στήθος.
Τα τακούνια σίγουρα πάνω από δέκα πόντους και συλλογή από πέντε βραχιόλια σε
κάθε χέρι. Δεν ένοιωσα τον παραμικρό ερεθισμό από την επίσκεψη του χεριού της.
-Θα του δώσω εγώ κάτι να χαλαρώσει και να…ξυπνήσει,άλλο ένα ηλίθιο γέλιο από
τον Δανάλη που κοιτάζει το παντελόνι μου για να ανακαλύψει κάποιο φούσκωμα.
Βγάζει από την τσέπη του σακκακιού του ένα μικρό διάφανο φακελάκι και μου το
προσφέρει
-Οι σύνδεσμοι μπορούν να κάνουν και χωρίς αυτό…κερνάω….

748
Δεν χρειαζόταν να βγώ έξω για να βρω τη μαύρη τρύπα, μόλις είχε μπει εκείνη στο
μαγαζί!
-
Η Βάνα Κώνστα ανάβει ένα τσιγάρο και τραβάει το τασάκι προς το μέρος της.
Δείχνει μεγαλύτερη από τον άντρα της, φοράει μια μπορντό ρόμπα ενώ το ξανθό
βαμμένο μαλλί της θέλει ανανέωση γιατί το γκρί της ρίζας κάνει έντονη την παρουσία
του. Έχει το ύφος της νεόπλουτης που θέλει να κάνει τις παλιές της φίλες να σκάσουν
από ζήλια για την οικονομική της κατάσταση. Όλη αυτή η μανία επίδειξης
αποτυπώνεται και στην επίπλωση, ο Αλμοδόβαρ ή ο Παζολίνι θα έτριβαν τα χέρια
τους για ένα τέτοιο σκηνικό. Αταίριαστα χρώματα στα υφάσματα, πίνακες στους
τοίχους αγορασμένοι από παζάρια και διάφορες κορνίζες επίχρυσες και ασημένιες με
φωτογραφίες του Κώνστα δίπλα από ποδοσφαιριστές αλλά και από άλλους «σημαν-
τικούς» ανθρώπους τα πρόσωπα των περισσοτέρων κάπου τα έχω ξαναδεί αλλά δεν
μπορώ να θυμηθώ ονόματα. Πρέπει να χαλάει σεβαστή ποσότητα καλλυντικών κάθε
μέρα αφού το δέρμα κάτω από τα μάτια της αρχίζει και ζαρώνει.
-Τα παιδιά είναι στη μάνα μου, η απάντηση της σε μια ερώτηση που δεν έγινε
-Κυρία Κώνστα ήρθα να μιλήσουμε λογικά, είπα
-Γιατί δε μου αρέσει η εισαγωγή που κάνετε Αστυνόμε;
Σήκωσα τους ώμους κι εκείνη τράβηξα ακόμα πιο κοντά της το τασάκι σα να
φοβόταν μην της το αρπάξω
-Πόσο μπλεγμένος είναι ο άντρας σας με τον Πεφάνη;
Ένας κεραυνός που δεν κάνει τον παραμικρό θόρυβο την τινάζει από την καρέκλα
της
-Πηγαίνετε Αστυνόμε, και να είστε σίγουρος πως θα μάθουν οι ανώτεροί σας γι’αυτή
την επίσκεψη, όπως και ο δικηγόρος μου άλλωστε
Χαμογέλασα κουρασμένα αλλά κάτι επάνω μου θα πρέπει να την τρόμαζε,έσφιξε το
τασάκι ακόμα πιο πολύ
-Μπορείτε να το κάνετε αλλά δε θα αποφύγετε την περιπέτεια….
-Πηγαίνετε, η διαταγή όχι σε τόσο έντονο ύφος αυτή τη φορά
-Κυρία Κώνστα ρίξτε μια ματιά εδώ
Τα μάτια της γουρλώνουν, στο τραπέζι πέφτουν δύο φωτογραφίες, στη μία ο Δημήτ-
ρης είναι μόνος του και στην άλλη αγκαλιά με την Ελένη και την Ρούλα. Εγώ έχω
σταματήσει να χαμογελάω κι εκείνη σχεδόν φοβάται να κοιτάξει.
-Τι είναι….ποιός είναι αυτός ο μαλλιάς; το στόμα της στραβώνει κάπως, δεν τον
ξέρω αν ρωτάτε αυτό
-Ναι δεν τον ξέρετε,είπα ξερά,ο άνθρωπος αυτός λέγεται Δημήτρης Βελίδης, η
καλύτερα λεγόταν αφού δεν ζει πια, αυτές στη φωτογραφία είναι η γυναίκα και η
κόρη του…
Κόμπος,ανάσα και τέντωμα των ποδιών πιάνω τον εαυτό μου να ψάχνει για μίνι μπαρ
στο σαλόνι
-Λυπάμαι….,η Βάνα Κώνστα δεν λυπάται αλλά φοβάται
-Θα λυπηθείτε κι άλλο όταν μάθετε πως αυτός ο άνθρωπος δούλευε για τον Πεφάνη
και μάλλον γνώριζε και τον σύζυγό σας
-Όχι…όχι, διαμαρτυρία και ρουφηξιά από το τσιγάρο, δεν τον ξέρουμε λόγω τιμής
-Εσείς δεν τον ξέρετε,την διέκοψα,ο σύζυγός σας κατέβαινε για δουλειές στην Αθήνα
έτσι δεν είναι;
Πότε κοιτάζει τις φωτογραφίες πότε κοιτάζει εμένα,είναι σαστισμένη,ανοίγει το
στόμα αλλά δεν βγάζει ήχο,άλλη μια ρουφηξιά
-Ο σύζυγός σας όταν κατέβαινε στην Αθήνα τον συναντούσε….
Τσιγάρο τέλος,σβήνει με μια σπασμωδική κίνηση στο τασάκι

749
-Ο Βελίδης του έδινε «δωράκια» από τον Παναγιώτη Πεφάνη
Η Βάνα Κώνστα βουρκώνει, η Βάνα Κώνστα υποψιαζόταν, ήξερε αλλά δεν τολμούσε
να ρωτήσει, η Βάνα Κώνστα μπορούσε να έχει μια θολή εικόνα του δάσους, όμως με
το κάθε δέντρο ξεχωριστά είχε πρόβλημα.
-Ο Βελίδης ήταν ντελιβεράς του Πεφάνη σε κέρδη από το στοίχημα και σε δωρο-
δωκίες αθλητών, διαιτητών, παραγόντων, συνέχισα, μετέφερε από χρήματα μέχρι…
Τα μάτια της είχαν βουρκώσει είχε καταλάβει και τη δική μου δύσκολη θέση
-Τον γνωρίζατε εσείς; με ρώτησε
Δεν θα απαντούσα τώρα στην ερώτησή της
-Κυρία Κώνστα ρίξτε μια ματιά στη φωτογραφία με τη γυναίκα και τη κόρη του
Βελίδη, θέλω να σκεφτείτε σαν μάνα
Της δίνω λίγα δευτερόλεπτα χρόνο, δεν ξέρω αν είναι αρκετά
-Τι θέλετε από μένα Αστυνόμε;
-Να καταθέσετε αυτά που ξέρετε, σας παρακαλώ μην αρνηθείτε άλλο τη σχέση του
συζύγου σας με τον Πεφάνη,ξέρω πολύ καλά πως μιλήσατε μαζί του, όπως ξέρω ότι
έχετε έστω και λίγη γνώση γύρω από τις δουλειές που έκαναν οι δυό τους. Ο Βελίδης
κυρία Κώνστα δολοφονήθηκε από τον Πεφάνη..ξέρετε γιατί;
Λίγα δευτερόλεπτα παραπάνω…λίγοι αιώνες παραπάνω
-Εγώ….,τώρα κλαίει κανονικά το συναισθηματικό μου δόλωμα έχει πιάσει τόπο
-Γιατί ήθελε να βάλει τέλος σ’αυτή την ιστορία,είπα θυμωμένος,δεν άντεχε άλλο να
κάνει αυτή τη δουλειά, δε σκόπευε να καρφώσει κανέναν βέβαια αλλά….
Λίγα δευτερόλεπτα
-Ψιλά γράμματα για τον Πεφάνη αυτά, ο Βελίδης ήξερε πρόσωπα και πράγματα κι
αυτό ήταν αρκετό για…
-Σας παρακαλώ…,κλάμα και ψίθυρος
Κανένα δευτερόλεπτο, καμία τύψη
-Ο συνεργάτης του συζύγου σας στήνει παιχνίδια εκβιάζοντας και δωροδωκώντας,
επίσης διακινεί ναρκωτικά σε περιοχές της Αθήνας και του Πειραιά, μέρος των
ναρκωτικών αυτών βρήκαμε απόψε στην αποθήκη….
Σηκώνεται για να πάρει χαρτί από τη κουζίνα και να φυσήξει τη μύτη της. Το μυαλό
της μπορεί να χειριστεί μόνο αυτά τα στοιχεία που θεωρεί τελείως απαραίτητα, τα
υπόλοιπα είναι αγκάθια.
-Από τις δουλειές του Πεφάνη δε φεύγει κανείς κυρία Κώνστα, ή έστω δεν έφευγε
μέχρι τώρα. Έχω μαζέψει στοιχεία κι έχω χτίσει μια ολόκληρη υπόθεση, αυτή η
υπόθεση θα έφτανε πολύ πιο γρήγορα σε ένα τέλος με την κατάθεσή σας.
Τα δάκρυα είχαν στεγνώσει απότομα τώρα το πρόσωπό της έδειχνε σα να είχε μόλις
συνέλθει από κώμα
-Ο άντρας μου κινδυνεύει;
-Ο άντρας σας θα πάει φυλακή,και μεταξύ μας αυτό είναι το σωστό,απλώς σε σας και
στα παιδιά σας αξίζει ένα καλύτερο μέλλον. Όσο θα είναι φυλακή ο άντρας σας
νομίζετε ότι ο Πεφάνης θα σας αφήσει ήσυχους; Θεωρείτε δίκαιο όλο το βάρος να
πέσει στις πλάτες του συζύγου σας και ο Πεφάνης να συνεχίζει να κάνει αυτά που
κάνει; Λυπάμαι που θα σας το θέσω τόσο ωμά αλλά αν αποφασίσετε να μη μιλήσετε
δε θα μπορώ να εγγυηθώ ούτε για τη δική σας ασφάλεια ούτε γι’αυτή του συζύγου
σας, ή ακόμα χειρότερα…
-Μη συνεχίζεις, ούρλιαξε, πάψε!!!!
Ξανά κλάμματα. Αρπάζω τις φωτογραφίες και την πλησιάζω με δύο βήματα.
-Κοιτάξτε τις ξανά, αυτό το μέλλον θέλετε; Αυτό το μέλλον σας περιμένει!
Κουνάει πέρα δώθε το κεφάλι, τα μαλλιά της θυμίζουν αγριόχορτα
-Εσείς θα βγείτε καθαρή, είπα λίγο πιο μαλακά, δεν είστε μπλεγμένη πουθενά απλώς

750
τυγχάνει να ξέρετε.
-Τι μου ζητάτε….,δεν ρωτάει και γυρίζει τη πλάτη της
-Ότι σας ζήτησα πριν, να σκεφτείτε σα μάνα
-Δεν πιστεύω ότι….
-Ότι ο Πεφάνης θα μπει φυλακή; Ο εισαγγελέας θα σας διαβεβαιώσει, η φωνή μου
ακουγόταν πιο μαλακή, σε λίγη ώρα ο δικηγόρος του συζύγου σας ο Γρηγόρης Καπά-
τος θα κάνει ότι μπορεί για να μπαλώσει τα πράγματα και βάζω στοίχημα πως με
κάποιο μαγικό τρόπο θα προσπαθήσει να φορτώσει τα πάντα στον Βασίλη Τσαγκάρη.
Είναι της μόδας πια και βολεύει πολλούς, ο Τσαγκάρης καταζητείται για χίλια δύο
πράγματα, παραμένει ασύλληπτος άρα μπορούν να πέσουν στη καμπούρα του κι
άλλα αδικήματα, ειδικά αν υπάρχουν ψευδομάρτυρες.
-Μα τότε…
-Αγώνα με το χρόνο δίνουμε κυρία Κώνστα, εξήγησα, σας θέλω μαζί μου, ειδο-
ποιείστε τη μητέρα σας πως θα λείψετε για κανα δυο μέρες…
-Μα…
-Θέλω να έρθετε μαζί μου στον Πειραιά
-Γιατί να μην καταθέσω εδώ;
-Όσα έκανε ο άντρας σας με την ανοχή ποιών νομίζετε ότι τα έκανε; Η όλη ιστορία
ξεκίνησε με πρωτοβουλία της Υποδιεύθυνσης Δίωξης Ναρκωτικών από την Αθήνα.
Δεν έχω εμπιστοσύνη στο ποιος μπορεί να σας πάρει κατάθεση και τι μπορεί να
διαρεύεσει προς τα έξω.
Το είχα παρατραβήξει, είχα καταφέρει να φτιάξω έναν πρόχειρο σκοτεινό κόσμο και
την είχα τραβήξει μέσα σ’αυτόν με το ζόρι, θα μπορούσε κάποιος να ισχυριστεί
ακόμα και ότι την είχα εξαπατήσει. Ήταν τρομοκρατημένη αλλά δεν μπορούσα να
αισθανθώ την παραμικρή συμπόνια.
-Λοιπόν; ρώτησα κοιτάζοντας το ρολόϊ μου
Τα τελευταία λίγα δευτερόλεπτα
-Αστυνόμε έχετε παιδιά; με ρώτησε
Κούνησα αρνητικά το κεφάλι μου
-Είναι λοιπόν περίεργο που καταλαβαίνετε τόσα πολλά σχετικά με τη ψυχολογία μίας
μάνας….να υποθέσω ότι δεν είστε ούτε παντρεμένος
-Δεν είμαι
-Τότε δεν είναι καθόλου περίεργο που δεν έχετε ιδέα για το πως νοιώθει μια σύζυγος
στη θέση μου.
Ήταν εντυπωσιακό το πόσο γρήγορα είχε αρχίσει να μεταμορφώνεται από αυθάδικη
νεόπλουτη επαρχιώτισσα σε γυναίκα αποφασισμένη να ξεχωρίσει το σωστό από το
λάθος. Την παρακολούθησα να κατευθύνεται προς την κραβατοκάμαρά της, έκανε
μόνο μια μικρή στάση για να κοιτάξει μια κορνίζα με φωτογραφία από τα δυό της
παιδιά.
-Δεν αργώ, μου είπε ξεψυχισμένα
-
Ο Γρηγόρης Καπάτος έχει τελειώσει με τις σημειώσεις του και βάζει όλα του τα
χαρτιά και τους φακέλους μέσα σε μια πανάκριβη δερμάτινη τσάντα. Παρά την
κούρασή του δείχνει ευδιάθετος σε αντίθεση με τον Κατσέλη που κάθεται απέναντί
του και πίνει άλλον έναν καφέ από πλαστικό κύπελο.
-Δε στέκει, μουρμουρίζει
-«Στέκει»; O Καπάτος κοιτάζει κάπως υποτιμητικά τον αστυνομικό. Θέλετε να πείτε
ότι ο πελάτης μου ψεύδεται; Τι θα πει «στέκει», στο κάτω κάτω παραδέχτηκε την
ενοχή του, δε διακινούσε ναρκωτικά τα κρατούσε για λογαριασμό του Βασίλη Τσαγ-
κάρη, προσωπική εξυπηρέτηση. Ο Τσαγκάρης είχε φροντίσει να του στείλει κάποτε

751
κοπέλλες για ένα πριβέ γλέντι και ο πελάτης μου…ανταπέδωσε τη χάρη. Απλώς αυτό
το συμβάν με τις κοπέλες στο πάρτυ καλό θα ήταν να…να μην δημοσιοποιηθεί. Ας το
γνωρίζουν όσοι πρέπει να το γνωρίζουν, ο Μπίλαρος άλλωστε ήταν γνωστός
προμηθευτής κοριτσιών
Ο Κατσέλης σηκώνει τους ώμους
-Έτσι ακούγεται,είπε,αλλά άργησε να…μετανοιώσει
Ο Κώνστας παρακολουθεί τη συζήτηση έχοντας πλεξει τα δάχτυλά του πίσω από το
σβέρκο του.
-Παραδέχομαι τη μαλακία που έκανα και σκόπευα να τα κάψω, φοβήθηκα να σας τα
παραδώσω γιατί….τι να λέμε….
Ο Καπάτος του ρίχνει μια αγριεμένη ματιά σα να τον προστάζει να πάψει, ο Κώνστας
υπακούει.
-Δηλαδή δεν έχεις καμία σχέση με τον Πεφάνη, ο Κατσέλης έχει παραδώσει τα όπλα
-Τα ξεκαθαρίσαμε αυτά Αστυνόμε, πετάχτηκε ο Καπάτος, ο πελάτης μου θα σας πει
όλα όσα ξέρει για τον Τσαγκάρη και είναι πρόθυμος να αναλάβει τις ευθύνες του. Θα
ήθελα να μείνω και πάλι λίγο μόνος μαζί του αν δε σας πειράζει
Πριν προλάβει να απαντήσει ο Κατσέλης η πόρτα χτυπάει και στο δωμάτιο ανά-
κρισης μπαίνει ο Παπανίκας
-Μην ενοχλείστε, είπε κι αμέσως κάνει νόημα στον Κατσέλη για να μιλήσουν
ιδιαιτέρως.
Όταν η πόρτα κλείνει και μένουν μόνοι οι δυό τους ο Παπανίκας παίρνει μια
παραξενεμένη έκφραση
-Αστυνόμε γίνεται χαμός
-Δηλαδή;
-Τηλεφωνήματα από τον Δεσποτάκη, οι φήμες λένε πως έφτασε μέχρι διοικητή
-Ε και; Αφού ο ίδιος o Κώνστας παραδέχτηκε ότι έκρυβε ναρκωτικά, δεν το έμαθε ο
Δεσποτάκης;
-Λογικά το έμαθε, αλλά όπως φαίνεται πιέζουν κάποιοι από τους Ρίζους να πέσει όσο
πιο μαλακά γίνεται, θα έδινε αρκετό χρήμα στο κόμμα
Ρίζους εννοεί τους Ριζοσπαστικούς και ο Κατσέλης ξεφυσάει απογοητευμένος.
-Θα μας γαμήσουν κι αυτοί όταν ανέβουν,είπε
-Λέτε ν’ανέβουν κύριε Αστυνόμε;
Αντί για απάντηση ο Κατσέλης καλεί κάποιον αριθμό από το κινητό του
-Πάλι δεν είναι διαθέσιμος; Που στα κομμάτια έχει πάει, ακόμα και ο Καπάτος τον
έψαχνε
-Ποιός; ρώτησε ο Παπανίκας
-Ο Αθανασάκος, σε όλες τις κλήσεις δεν είναι διαθέσιμος,που μπορεί να πήγε,εξαφα-
νίζεται, δεν τον παίρνει κανένας χαμπάρι και….
-Μπορεί να έπεσε για ύπνο,συμπέρανε ο Παπανίκας
-Ρε Παπανίκα,σοβαρά τώρα,τον έκοψες για τύπο που ενώ γίνεται της αλεπούς ο
θάνατος δίπλα του αυτός θα πάει για ύπνο;
-Ε τι να κάνει; η σύλληψη έγινε, αναφορά έδωσε….
O Κατσέλης σουφρώνει τα χείλη, διασχίζει το διάδρομο με γοργό βήμα αλλά ο Παπα-
νίκας δεν έχει καμία όρεξη για άλλες ερωτήσεις, τέλος καλό,όλα καλά.
-
-Ελπίζω να καταλαβαίνεις τι προβλήματα θα αντιμετωπίσεις μετά απ’όλα αυτά, μου
είπε ένας νυσταγμένος Φακλής, εγώ έχω μόνο τη γκρίνια της γυναίκας μου επειδή
μας πέταξες από τον ύπνο
-Υπόθεση καριέρας κύριε Εισαγγελέα,είπα και περίμενα τη Βάνα Κώνστα να
τελειώσει τον πρόχειρο καλλοπισμό της μπροστά στον καθρέφτη.

752
-Νάσο πρόσεχε,αυτό σου λέω μόνο, ακούστηκε σα να νοιαζόταν πραγματικά
-Φεύγουμε; ρώτησε η Βάνα Κώνστα
-Φεύγουμε,απάντησα
Είχαμε καλέσει ταξί για να μας πάει στο σταθμό των ΚΤΕΛ, σε μία ώρα περίπου θα
ξημέρωνε, και εκείνη και εγώ αποφασίσαμε να κλείσουμε για λίγο τα κινητά μας.
Εγώ το άνοιξα πρώτος, κλήσεις από Ασφάλεια Βόλου κι από κινητό που δεν γνώριζα
αλλά υπέθεσα πως θα πρέπει να ήταν του Κατσέλη.
-Θα είμαι εντάξει Αστυνόμε, μου είπε αλλά δεν με κοιτούσε, μπορείς να πας όπου θες
δε θέλω να σε κρατάω
-Να μην είσαι μόνη σου, το γύρισα κι εγώ στον ενικό…ένας ενικός στήριξης,
προστασίας
-Θα είμαι μόνη μου για πολύ καιρό, μου είπε με νόημα συνεχίζοντας να καρφώνει με
τη ματιά της τους επιβάτες
-Αλήθεια λυπάμαι, της είπα
-Σε πιστεύω, και ξέρεις γιατί;
Άρχισα να παρατηρώ κι εγώ τα αγουροξυπνημένα πρόσωπα των επιβατών, δυο
νεαροί γύρω στα είκοσι που μάλλον είχαν πιει ένα ποτηράκι παραπάνω γελούσαν κι
έσπρωχναν ο ένας τον άλλον ενώ στις φράσεις τους ανά δύο λέξεις υπήρχε και ένα
«μαλάκα».
-Κατάλαβα πως αυτός ο Βελίδης που χάθηκε ήταν σημαντικός για σένα, συνέχισε η
Κώνστα, έπρεπε να είχες ένα καθρέφτη να δεις την έκφρασή σου όταν μου πέταξες
τις φωτογραφίες. Όπως είπες Αστυνόμε…είμαι μάνα,πόνεσα όταν είδα το κοριτσάκι.
Δεν είναι εύκολα τα πράγματα για μια γυναίκα που έχει να δουλέψει πολλά χρόνια.
Εγώ πριν να γνωρίσω το Σταμάτη ήμουν πωλήτρια σε κατάστημα αθλητικών ειδών.
Ούτε ο Σταμάτης ήταν αυτός που είναι τώρα, ήταν όμως αρσενικό…άντρας με
κεφαλαίο, λεβέντης και πάω απ’όλα φιλόδοξος. Εγώ μια χωριάτισσα που ήθελα να
φύγω από μια καταπιεστική οικογένεια, γυναίκες σαν κι εμένα ονειρεύονται δύο
ειδών γάμους, ή γάμο με στολή ή γάμο με πορτοφόλι. Ο Σταμάτης δεν κώλωνε
πουθενά γι’αυτό και ανέχτηκα όσα ανέχτηκα, δεν ήθελα να λέιψει τίποτα στα παιδιά
μου όμως…..
Ετοιμαζόταν να βάλει τα κλάματα και την ακούμπησα στον ώμο, είχε έρθει η ώρα
ν’αντιπαθήσω τον εαυτό μου για αυτό που της είχα κάνει
-Λέω να πάω σε κάτι ξαδέλφια μου στη Κομοτηνή και να ξεκινήσω εκεί πάλι
Δεν είχα συμβουλή, δεν είχα απάντηση
-Άφησε μου στοιχεία όταν τελειώσεις με τις καταθέσεις,της είπα
-Ρουσφετάκι; Δε μου μοιάζεις καθόλου για τέτοιος τύπος, ίσως γιατί μου θυμίζεις
εκείνον τον ηθοποιό.. τον παλιό…
-Άντε πάλι, άφησα ένα αδύναμο γέλιο
-Κι αυτός ντερέκι σαν εσένα ήταν…έπαιζε σε κάτι γουέστερν…κι έκανε πάντα τον
καλό…πως τον λένε…
-Γκρέκορυ Πεκ,είπα
-Μάλιστα, έλα..πήγαινε, θα τα πούμε στον Πειραιά, το εξπρές φεύγει σε σαράντα
λεπτά.
Σηκώθηκα από τη θέση μου, το φως της αίθουσας αναμονής τόνιζε ακόμα πιο πολύ
το γκρί στη ρίζα των μαλλιών της
-Σε παρακαλώ μη παίξεις με τη ζωή των παιδιών μου, είπε και δεν έβαλε το
παραμικρό ίχνος δράματος στη φωνή της..είχε σκεφτεί και είχε ενεργήσει σα μάνα
και οι μανάδες δεν έχουν ανάγκη από καμία δραματική «βοήθεια» για να εκφράσουν
την ανησυχία τους για τα παιδιά τους.
-Στο υπόσχομαι, της είπα και την ακούμπησα πάλι στον ώμο

753
Την χαιρέτησα και μόλις βγήκα από το σταθμό χτύπησε το κινητό μου, ο άγνωστος
αριθμός που είχα βρει
-Σε ψάχνουμε συνάδελφε, ήταν όντως ο Κατσέλης
-Είπα να ξεκουραστώ,απάντησα χωρίς ιδιαίτερη όρεξη για κουβέντα
-Πάντως στο ξενοδοχείο δεν ήσουν,είπε με νόημα,θα χεις το δικό σου τρόπο να
ξεκουράζεσαι
-Όντως, Βολος By Night, του είπα
-Μπα και που την άραξες;
-Να τα πούμε άλλη ώρα;
-Ποια άλλη ώρα σε λίγο φεύγετε για Αθήνα, σε ζητούσε και ο Καπάτος και θύμωσε
που δε σε βρήκε
-Ξίδι
-Έγινε κάτι;
-Τίποτα απολύτως απλώς έχω ανάγκη από ύπνο, θα ξεραθώ στη διαδρομή,όσο για τον
Καπάτο θα με δει στην Αθήνα οπότε προς τι η βιασύνη;
-Οπότε σε χαιρετώ;
-Μάλλον, πάντως αν ανέβω κάποια φορά στο Βόλο θα τηλεφωνηθούμε για κανένα
ποτό, θα κρατήσω το κινητό σου.
-Θα χαρώ πολύ, είπε και ίσως να το εννοούσε, καλή τύχη Νάσο…και μπράβο για την
καλή δουλειά, αν και…θα στα πουν και οι άλλοι….ο Κώνστας δε θα φάει πολλά
χρόνια, τα ναρκωτικά τα φύλαγε για λογαριασμό του Τσαγκάρη…έτσι είπε παραδε-
χόμενος και την ενοχή του.
Σταμάτησε και περίμενε αντίδρασή μου, το χαμόγελό μου δεν μπορούσε να το δει
-Δε θα πεις κάτι; με ρώτησε
-Θα περιμένω εξελίξεις,απάντησα
-Τι περίπτωση κι αυτός ο Τσαγκάρης,ανακατεμένος παντού…να τον πιάσουμε μόνο
γρήγορα για να ξεμπερδεύουμε
Προσπάθησα να κάνω ένα πρόχειρο μέτρημα γύρω από το πόσοι θα ξεμπέρδευαν με
αυτή τη σύλληψη.
-Πριν κλείσεις κάτι άλλο…
-Τί;
-Προσπαθούσαμε να τηλεφωνήσουμε στη γυναίκα του Κώνστα στο σταθερό αλλά
δεν απαντούσε κανείς πήραμε και στο κινητό κι αυτό το είχε κλειστό…
-Ποιος ξέρει, σίγουρα ακούστηκα παραπάνω αδιάφορος απ’όσο έπρεπε οπότε θα τα
μπάλωνα με την δικαιολογία της κούρασης
-Που μπορεί να πήγε; αναρωτήθηκε και πρόσθεσε, άντε πάλι να παίρνουμε συγγενείς,
βαρέθηκα με την κωλοδουλειά…
-Πεσ’το ψέματα, είπα και μετά ακολούθησε το τυπικό «γεια χαρά».
Ξαφνικά άρχισα να πεινάω και να θέλω και καφέ. Κοίταξα το ρολόϊ μου, είχα
κάμποσο χρόνο ακόμα μέχρι την αναχώρηση.
Κεφάλαιο 26ο
Τέσσερεις μαύρες φιγούρες χορεύουν πάνω σε ένα ξυράφι. Διαθέτουν εκπληκτικές
ικανότητες ισορροπίας. Δεν έχουν μάτια, αυτιά ή στόμα αλλά βγάζουν ήχο, το ξυράφι
αιωρείται στη μέση ενός δωματίου, οι τοίχοι του οποίου έχουν χρώμα σταχτί,δεν
υπάρχει πάτωμα μόνο ταβάνι, νοιώθω πως κάποιο χέρι βασανίζει τα γεννητικά μου
όργανα, αλλά δε μπορώ να τα δώ όπως δε μπορώ να δω και το χέρι, η βοή από τις
τέσσερεις φιγούρες δυναμώνει, πέφτουν ταυτόχρονα πάνω στο ξυράφι και κόβονται
στη μέση, δε βγαίνει στάλα αίμα,ο θόρυβος συνεχίζεται, τα κομμάτια τους συνεχίζουν
να πέφτουν ώσπου χάνονται από τα μάτια μου,τώρα πέφτω κι εγώ…κραυγή! Οι
τοίχοι έχουν άλλο χρώμα τώρα,υπάρχει και πάτωμα. Το μάγουλό μου ακουμπάει σε

754
κάτι υγρό, στο σάλιο μου που έχει ποτίσει ένα κιτρινωπό μαξιλάρι. Ένας ανοιχτός
πράσινος καναπές με φιλοξενεί. Ξεκούμπωτο πουκάμισο, λείπει το σακάκι και η θήκη
του όπλου…σκατά….έχω ξυπνήσει κάπου..πετάγομαι όρθιος τόσο απότομα που
ζαλίζομαι…
-Ήρεμα ρε μαλάκα, ο Έντυ Κουμάνι χαμογελάει απέναντί μου, εντάξει καλά είσαι
Μου δείχνει έναν καλόγερο δίπλα από την πολυθρόνα που κάθεται και πάνω στον
καλόγερο είναι κρεμασμένο σακάκι και όπλο…
-Τι έγινε; ρωτάω και σωριάζομαι πάλι στον καναπέ… «μη κουράζεσαι υπερβολικά
εντάξει;»
-Το παράκανες λίγο…τα ανακάτεψες, ο Κουμάνι γίνεται γκρί το ίδιο και η κοπέλα
που στέκεται δίπλα του
-Θα…, δε μπορώ να συνεχίσω τη φράση το στομάχι μου με προδίδει,δεν προλαβαίνω
ούτε στην τουαλέτα να τρέξω και κάνω εμετό στο πάτωμα
-Έλα ρε πούστη μου, η γκρί κοπέλα γκρινιάζει
-Γούρι,ο γκρί Κουμάνι χαμογελάει
Όλοι παίρνουν τις κανονικές μορφές τους αλλά η γκρίνια για τον εμετό συνεχίζεται.
Ο Πεφάνης μου τονίζει πως θα με χρειαστεί απόψε αλλά αργά οπότε «ρίξε έναν
υπνάκο φρεσκαδούρας γιατί θα σου κάνει καλό».Βγαίνω από το μαγαζί και ο αέρας με
βοηθάει να συνέλθω. Τηλεφωνώ στον Νάσο, το έχει κλειστό.Τηλεφωνώ στη Χριστί-
να κι εκείνη κλειστό το έχει.
-
-Θα της γαμήσω τη μάνα και το πατέρα…,ο Σταμάτης Κώνστας ωρύεται και μάταια
δύο αστυφύλακες προσπαθούν να τον ηρεμήσουν,χρειάζεται ένας τρίτος αρκετά
γεροδεμένος για να βάλει τάξη στο χάος
-Εεεε, ο γεροδεμένος αστυφύλακας δεν σηκώνει παλικαριές
-Δεν είσαι από δω έτσι; τον ρωτάει ο Κώνστας με εριστικό τρόπο
Ο αστυφύλακας του ρίχνει μια αγριεμένη ματιά και ετοιμάζεται καυγάς τον οποίο
διακόπτει η παρέμβαση του Κατσέλη
-Δε μπορούσαμε να ξέρουμε,είπε στον Κώνστα
-Μέσα από τα χέρια σας, σας την έπαιξε ο αλήτης!
-Αρκετά κύριε Κώνστα! ο Κατσέλης γαυγίζει, η πρέπουσα αντίδραση όταν βρίζουν
συνάδελφό σου
-Αυτό που έκανε ήταν πουστιά! Η φωνή του Κώνστα ακόμα πιο δυνατή
-Βούλωσε το ρε, που νομίζεις ότι βρίσκεσαι; ο γεροδεμένος αστυφύλακας κινείται
πάλι απειλητικά αλλά τον σταματά ο Δεσύλας
Οι άλλοι δύο αστυφύλακες όσο πιο προσεκτικά μπορούν βάζουν τον Κώνστα να
καθίσει στη καρέκλα αλλά είναι θέμα χρόνου πότε θα ξανασηκωθεί για να κάνει τον
κόσμο άνω κάτω, για την ακρίβεια όλη η Υποδιεύθυνση Ασφάλειας Βόλου είναι άνω
κάτω. Το γραφείο του Κατσέλη περιμένει την επίσκεψη του διοικητή, ο Κώνστας
χτυπά τις γροθιές του πάνω στα γόνατά του.
-Πως; Έτοιμος για την επόμενη έκρηξη, πως κατάφερε να τη πάρει;
O Διοικητής κάνει την εμφάνισή του αλλά ο Κώνστας μοιάζει να αδιαφορεί για τη
παρουσία του, οι τρείς αστυφύλακες στέκονται κλαρίνο, ειδικά ο πιο γεροδεμένος
ενώ ο Κατσέλης δε θέλει τη ζωή του.
-Κύριε Κώνστα ξέρω ότι θέλετε να ξαναμιλήσετε με το δικηγόρο σας αλλά θα σας
συμβούλευα να συνεργαστείτε, είπε ο Διοικητής
-Τι; Ο Κώνστας είναι σαστισμένος
-Μίλησα με τη ΓΑΔΑ, η γυναίκα σας θα καταθέσει στον ανακριτή και στον Εισαγ-
γελέα, μη χάσετε άλλο χρόνο,για το καλό όλων
Με τη τελευταία φράση ο διοικητής στέλνει ένα επικριτικό βλέμμα στον Κατσέλη.

755
 Γραφείο Υπαρχηγού ΕΛ.ΑΣ
-Ταξίαρχε εδώ πρόκειται καθαρά για δημόσια εικόνα, ο υπαρχηγός συνοφρυωμένος
αλλά ξεκάθαρος, όσο χέσιμο κι αν θέλει ο Αστυνόμος σου γι’αυτό που έκανε, εμείς
πρέπει να τον σηκώσουμε στα χέρια και να τον πετάξουμε ψηλά για να φανούμε
σωστοί. Όπως οι παίκτες που πετάνε ψηλά τον προπονητή τους ύστερα από την κατά-
κτηση της κούπας.
-Με όλον τον σεβασμό μόνο σαν προπονητή που μου δίνει κούπα δεν βλέπω τον
Αθανασάκο, είπε ο Μυλόπουλος χωρίς να κάνει την παραμικρή προσπάθεια να φανεί
συγκαταβατικός. Δημιούργησε ολόκληρο θέμα με τους συναδέλφους στο Βόλο…για
όνομα του Θεού…τους παρέκαμψε….τους αγνόησε….σχεδόν απήγαγε…
-Μη τα παραλές Μένιο,τον έκοψε ο υπαρχηγός, έφερε ένα μάρτυρα που θα δώσει
ονόματα και γεγονότα τα όποία μάλλον δε θα τα αποκάλυπτε αν έμενε εκεί.
Ο Μυλόπουλος καθαρίζει το λαιμό του με ψεύτικο βήχα
-Όλα αυτά με τη βοήθεια του…συνταξιούχου και χωρίς να ενημερώσει κανέναν
Ο Υπαρχηγός ξύνει τη μύτη του και κοιτάζει αυστηρά τον Μυλόπουλο
-Ο Ασημάκης είναι ακόμα εν ενεργεία και είναι αρχαιότερός σου οπότε λίγος
σεβασμός δεν θα έβλαπτε. Αυτό που έκανε ο Αθανασάκος είναι ένα είδος… τρικλο-
ποδιάς, καλά μέχρι εδώ αλλά….μας δίνει εικόνα Μένιο, εικόνα! Ανεβαίνεις, βάζεις
γαλόνια, αύριο μεθαύριο μπορεί να είσαι εσύ στη θέση μου, ακόμα να καταλάβεις τη
σημασία που έχει η εικόνα σε όλα αυτά; Δεν είναι μόνο επιτυχία του Αθανασάκου,
δεν είναι απλά επιτυχία της ΕΛ.ΑΣ, είναι επιτυχία της Διεύθυνσης Αστυνομίας
Πειραιά….δεν είμαι ξεκάθαρος;
-Δεν τον θέλω πια στην υπηρεσία μου, είπε ψυχρά ο Μυλόπουλος
-Να κάνεις υπομονή, τώρα τον θες και τον παραθές.
-
Η Βάνα Κώνστα έχει τελειώσει το πρώτο μέρος της κατάθεσής της. Ο ανακριτής ίσως
έχει κοιμηθεί λιγότερες ώρες από μένα
-Μεγάλες αποκαλύψεις, είπε στον Φακλή η πρώτη αντίδραση του οποίου ήταν ένα
χασμουρητό που το ακολούθησε μία συγγνώμη
-Χάσαμε τον ύπνο μας με σένα Νάσο,μου είπε
-Ο άντρας σας αν συνεργαστεί θα φάει πέντε χρόνια, είπε ο ανακριτής στη Κώνστα
Εκείνη συμφώνησε με κούνημα του κεφαλιού, η ζωή που ήξερε είχε τελειώσει, τα
χρόνια φυλάκισης και οι νομικές βεβαιώσεις σήμαιναν ελάχιστα πραγματα για εκεί-
νη.
-Η υπόθεση γύρω από τον Πεφάνη δεν είναι και πολύ στέρεη βέβαια, σχολίασε ο
Ανακριτής αλλά μπορούμε να την επανεξετάσουμε
Κοίταξα για άλλη μία φορά τις κλήσεις που είχα στο κινητό μου όση ώρα κοιμόμουν
-Πιθανότατα σε λίγες ώρες η υπόθεση Πεφάνης να είναι πιο στέρεη από ποτέ,είπα
Ο Ανακριτής με κοιτάζει καχύποπτος
-Αυτό που έκανες με την κυρία Κώνστα δεν ήταν ούτε πολύ καθαρό, ούτε πολύ
συναδελφικό, μου είπε
-Μόνη μου ήρθα,με υποστήριξε η Κώνστα
Εγώ αποφάσισα να μη σχολιάσω, ήθελα να τον αφήσω να τελειώσει τον συλλογισμό
του
-Δε ξέρω που βασίζεις τη σιγουριά σου Αστυνόμε αλλά φρόντισε να μην κάνεις πάλι
κάτι το πολύ…ανορθόδοξο
Τα μάτια του Φακλή μου ζητούσαν το ίδιο
-Προς τα έξω δε θα βγεί τίποτα,είπε ο εισαγγελέας,όποιος έχει τάξει σε κάποιον δη-
μοσιογράφο αποκλειστικότητα να το ξεχάσει
Δέχτηκα το υπονοούμενο χωρίς καμία αντίδραση. Η Βάνα Κώνστα θα συνέχιζε την

756
κατάθεσή της αλλά η παρουσία μου δεν ήταν πια απαραίτητη. Με το που βγήκα από
το γραφείο του ανακριτή άρχισα τα τηλεφωνήματα
-Τα ναρκωτικά είναι στο Joyride, είπε κι ακουγόταν έτοιμος να καταρρεύσει, πίεσέ
τους να βγάλουν ένταλμα, μη χάνεις χρόνο, το βράδυ πρέπει να είμαι εκεί αφού κατά
πάσα πιθανότητα θα ξεκινήσει το πλασσάρισμα στην Αθήνα..στα πόστα που είχε
παλιά ο Τσαγκάρης. Στον Πειραιά έχει παγώσει η διακίνηση. Επίσης ο φίλος μας ο
Τηλέμαχος Δανάλης διακινεί πράγμα σε συνδέσμους οργανωμένων οπάδών, είχε
δείγμα πάνω του χθες
-Δημοτικές εκλογές….
-Δηλαδή;
-Δε θέλουν άλλα σκάνδαλα και φασαρίες στον Πειραιά, ο Πεφάνης δεν είναι αυτός
που κάνει κουμάντο..
-Αυτός σκότωσε τον Δημήτρη! Η φωνή του ήταν σφύριγμα
-Ναι….θέλεις να βρεθούμε στο γνωστό μέρος;
Δίστασε κάπως και άφησε να του φύγει ένα κουρασμένο γέλιο
-Από κρεβάτι έχω ανάγκη όχι από παγκάκι, θα τα πούμε μετά….
-Πρόσεχε…
Λίγα δευτερόλεπτα μετά το τέλος της συνομιλίας μας το κινητό μου ξαναχτυπά είναι
ο Δεσύλας
-Αστυνόμε….έψαξα για τη διεύθυνση που μου έδωσες, εκείνη στην Αθήνα
Η διεύθυνση των διαμερισμάτων που φιλοξενούσαν τους μετανάστες….
-Ευτυχώς ο τύπος του κτηματολογίου ήταν συνεργάσιμος γιατί νόμιζε πως έπαιζε σε
αστυνομική ταινία αλλιώς χωρίς….
-Λέγε μωρέ!
-Ανήκει σε δύο μακρυνά ξαδέλφια του….κάθεστε;
-Του Ιάκωβου Μακρή
Το ρουθούνισμά του έκανε θόρυβο
-Το ξέρατε;
-Το μάντεψα, μην ασχοληθείς άλλο με αυτό, για την ώρα….τέλος πάντων απόψε
ίσως σε χρειαστώ, θα συνεννοηθώ με τον Ασημάκη, ειδοποίησε και τον Τουμανίδη.
Το έκλεισα πριν προλάβει να πει τίποτα.
-
Η Χριστίνα πίνει γαλλικό καφέ, το δικό μου στομάχι αντέχει μόνο τσάϊ ενώ το κεφάλι
μου ζητάει παυσίπονα.
-Έπρεπε να κοιμηθείς κι άλλο,μου είπε
Έκλεισα το αριστερό της χέρι μέσα στα δύο δικά μου
-Ίσως χρειαστεί να φύγω σε λίγες μέρες
Δάγκωσε το κάτω χείλος της, δεν μπορούσα να καταλάβω αν έπνιγε λόγια ή δάκρυα
-Το ξέρω,μουρμούρισε μ’ένα σπασμένο χαμόγελο
-Προσωρινά,εξήγησα
-Δε θα ρωτήσω περισσότερα
Δεν έπνιγε μόνο λόγια, το χέρι της άρχισε να κρυώνει
-Δε θα μπορούσα να εξηγήσω και πολλά,απολογήθηκα και αφού άφησα το χέρι της
έσφιξα το σαγόνι μου κι ευχήθηκα ο πόνος να έδιωχνε το νέο κύμα ναυτίας που
ερχόταν
-Τι θα πεις στη Ρούλα και στην Ελένη;
-Να μην ανησυχούν,απάντησα κι έσφιξα κι άλλο το σαγόνι
-Το ίδιο θα πεις και σε μένα; ρώτησε προσπαθώντας να δώσει έναν εύθυμο τόνο στη
φωνή της
Της ξανάπιασα το χέρι και την εμπόδισα να πιεί καφέ η ναυτία περίμενε υπομονετικά

757
στη γωνιά της
-Ξέρεις τι ονειρεύομαι εδώ και μερικά χρόνια; Προσπαθούσε να αλλάξει θέμα και
προσπαθούσε να με βάλει σ’εκείνο το διαφορετικό μέρος…το δικό μας
-Πες μου
Πήρε μια βαθειά ανάσα.
-Ένα δικό μου φροντιστήριο, καμία σχέση με αυτά που ξέρεις. Ρίξε μια ματιά εδώ.
Σηκώθηκε από την καρέκλα της κι έβγαλε από την βιβλιοθήκη της ένα περιοδικό με
χοντρό εξώφυλλο και ιλλουστρε χαρτί, ο τυπογράφος είχε κάνει εξαιρετικη δουλειά.
Εικόνες χαμογελαστών παιδιών μπροστά από τον καθηγητή, χαμογελαστά παιδιά να
κοιτούν εκθέματα από μουσεία και εικόνες που προβάλλονταν πάνω σε προτζέκτορα
και σε οθόνη πλάσμα. Χαμογελαστά παιδιά σε εκδρομή….
-Τα γαλλικά μου δεν είναι και τα καλύτερα, είπα
Στερέωσε το κεφάλι της στον ώμο μου και με φίλησε απαλά κάτω από το αυτί καθώς
συνέχισα να ξεφυλλίζω το περιοδικό
-Μας το μοίρασαν σε ένα σεμινάριο που παρακολούθησα στο Παρίσι. Σύγχρονες
μέθοδοι εκμάθησης της γλώσσσας. Οπτικοακουστικό υλικό, προβολή ταινιών και
συζήτηση γύρω από αυτές, ακρόαση τραγουδιών…εικόνες, λέξεις…ακόμα και
εκδρομές, εντυπωσιακό δεν είναι;
Πάσχιζα να μοιραστώ τον ενθουσιασμό της,σχεδόν τα κατάφερα, όμως η θλίψη που
με έπνιγε εδώ και λίγη ώρα δεν είχε φύγει. Έτριψα το δεξί μου μάγουλο πάνω στο
ζυγωματικό της κι αυτό είχε αρχίσει να κρυώνει
-Όνειρα….είπε με λίγη πίκρα
-Ποτέ δε ξέρεις, της έσφιξα τον ώμο και τη φίλησα απαλά στο στόμα
-Είναι δύσκολο…σχεδόν αδύνατο…πάντως μαθητές θα είχα….
-Είμαι βέβαιος,την διέκοψα, συνέχισε να ονειρεύεσαι
-Δε κάνει πάντα καλό, είπε και τύλιξε τα χέρια της γύρω από το λαιμό μου,όσο πιο
πολλά όνειρα τόσο πιο πολλές απογοητεύσεις κάτι τέτοιο δεν έλεγε ο Φρόϋντ;
-Ο Πολιτισμός Πηγή Δυστυχίας; Αν θυμάμαι καλά, με πήρε πέντε μέρες να το δια-
βάσω μου το είχε δανείσει ο πατέρας του Νάσου
-Η Ελένη ανησυχεί γι’αυτόν, το σφίξιμό της επάνω μου έγινε ακόμα πιο δυνατό
εκείνη είχε γίνει η Ελένη κι εγώ ο Νάσος,συμπεριφέρεται περίεργα και νομίζει πως
μάλλον της κρύβει πράγματα
-Ανέκαθεν κλειστός ήταν,απλώς όλα όσα συνέβησαν συν την πίεση της δουλειάς….
-Δεν θα ρωτήσω περισσότερα,επανέλαβε
-
Ο Θανάσης Σκαραμανγκάς είναι έξω φρενών, έχει αρπάξει τον ζούγκλα από το
λερωμένο τζάκετ και τον κολλά στο τοίχο ενώ ταυτόχρονα υψώνει τη γροθιά του
-Θα σε γαμήσω…λέγε
Ο Ζούγκλας κλείνει τα μάτια και περιμένει τη γροθιά δεν αντέχει το πόνο και
κοντεύει να βάλει τα κλάμματα
-Δε..δε ξέρω σου λέω, η φωνή σπασμένη
Κανένας πόνος μόνο η ανάσα του νεοναζί στο πρόσωπό του,μάλλον μπορεί και πάλι
να ανοίξει τα μάτια, το βλέμμα του Σκαραμανγκά παραμένει το ίδιο άγριο. Παρόλο
που είναι ώρα αιχμής λίγοι είναι οι περαστικοί από τη γειτονιά κι αυτοί που βλέπουν
το σκηνικό νομιζουν ότι πρόκειται για καυγά μεταξύ φίλων.Ο Ζούγκλας ρίχνει και
καμία ματιά μήπως κι από το πάρκιγκ στη Φωκίωνος παρουσιαστεί κάποιος που θα
πάρει το μέρος του, αλλά οι περισσότεροι ξέρουν τι γίνεται στη περιοχή κοντά στο
τέρμα ΗΣΑΠ του Πειραιά, αν και τα δελτία ειδήσεων έχουν φροντίσει να παρουσιά-
σουν μια διαφορετική πραγματικότητα για να τονώσουν την προεκλογική εκστρατεία
του Κώστα Τζάφου.

758
-Ψωνίζετε από τους αλλοδαπούς ρε καργιόληδες; ο Σκαραμανγκάς υψώνει ξανά τη
γροθιά και με το άλλο χέρι εξακολουθεί να κρατάει τον Ζούγκλα κολλημένο στον
τοίχο.
-Έλα ρε Θανάση….με ξέρεις για τέτοιo; Τώρα ο Ζούγκλας κλαίει. Αφου τους πιά-
σανε..εγώ είμαι καθαρός καιρό τώρα
Ο Σκαραμανγκάς κάνει μια γκριμάτσα αηδίας και δείχνει με τα μάτια το τζάκετ του
Ζούγκλα
-Μέσα στη καθαριότητα είσαι ρε μαλάκα….
Ξανασπρώχνει τον Ζούγκλα στο τοίχο αλλά τον αφήνει.
-Ξέρεις μωρή σκατόφατσα αλλά δε μιλάς,επέμεινε ο νεοναζί
-Όχι…
-Σκάσε, σφύριξε ο Σκαραμανγκάς, έχει γίνει της πουτάνας με τους δικούς μου και
είναι όλοι μέσα στη γκρίνια,έχει γυρίσει το μάτι τους από τη στέρηση. Κανένας δε
λέει τίποτα, κανένας δεν έχει δώσει σήμα κι ό άλλος από την Δραπετσώνα έφαγε
ξύλο από πελάτες…αυτά δε τα ξέρεις; Εξαφανίστηκε το εμπόρευμα από την αποθήκη
στη Δραπετσώνα έτσι δεν είναι; Λέγε ρε!
-Ρε Θανάση σε παρακαλώ, το κλάμα συνεχίζεται, ούτε δοκιμάζω ούτε ξέρω…στις
συνεδρίες για την αποτοξ…
-Γάμησέ με ρε!!!! Κοροϊδεύετε το δήμαρχο τον αρχιμαλάκα και νομίζετε ότι
κοροϊδεύετε κι εμάς. Ένας στους δέκα πατάει στις συνεδρίες, βάλανε τα λεφτά στη
τσέπη και κάνουν τους καλούς. Από το παράθυρο έφυγε το χρήμα για τα προγράμ-
ματα απεξάρτησης ….αλλά αλλάζουν αυτά όπου να’ναι, θα φάτε καλά ψωφόσκυλα κι
εσείς και οι βρωμιάρηδες οι αραπάδες που μας κουβαλιούνται.
Ο Ζούγκλας σκουπίζει τα μάτια και τη μύτη του με την ανάστροφη του χεριού του. Ο
Σκαραμανγκάς τον χτυπάει φιλικά στο μάγουλο αλλά ο Ζούγκλας τραβήχτηκε
φοβισμένος αφού περίμενε χαστούκι.
-Για να δεις ότι είμαι εντάξει μωρή λέρα, είπε ο νεοναζί κι έβγαλε από την κωλό-
τσεπή του ένα αλλουμινόχαρτο σε σχήμα μπάλας. Ο Ζούγκλας ένοιωσε τη καρδιά του
να χοροπηδάει και σχεδόν όλο του το σώμα να μουδιάζει
-Θανάση….μη….εγώ
Ο Σκαραμανγκάς του ανοίγει με το ζόρι την παλάμη και το βάζει μέσα
-Έχω δικό μου στοκ, το πήρα από κάποιον που ταϊζει τα μαλακισμένα στους
συνδέσμους, σε φροντίζω και κοίτα να με φροντίσεις
-Ποιος…ποιος σου το εδωσε; O Ζούγκλας δεν τον κοιτάζει έχει καρφώσει τα μάτια
του στο μπαλάκι
-Πολλά ρωτάς, κοίτα να μάθεις όμως τι….
Ο Σκαραμανγκάς δεν ξεγελιέται, μπορεί να ξεχωρίσει εύκολα τον ήχο της αστυνομι-
κής σειρήνας,γυρίζει το κεφάλι αριστερά και δεξιά, δύο μοτοσυκλέτες με δύο
ζευγάρια αντρών της ΔΙΑΣ, πίσω από την μοτοσυκλέτα στ’αριστερά του ένα
περιπολικό, είναι μάταιο να τρέξει, ο Ζούγκλας πετάει το μπαλάκι και ξαναβάζει τα
κλάματα ενώ ταυτόχρονα γονατίζει, αναρωτιέται που να είναι τώρα ο Σπανός.
-Στα γόνατα κι εσύ Σκαραμανγκά, προστάζει ο αρχιφύλακας του περιπολικού
-Τι έκανα;
-Κάτι ταξιδάκια στο Βόλο, απάντησε ο αρχιφύλακας
Ένας από ΔΙ.ΑΣ αρπάζει τον Ζούγκλα και του περνάει χειροπέδες
-Από πότε έχεις να πλυθείς; τον ρωτάει όταν τον σηκώνει όρθιο.
Κάποιος άλλος από τους ΔΙ.ΑΣ κρατάει το μπαλάκι του αλουμινόχαρτου στο
γαντοφορεμένο χέρι του και το δίνει στον αρχιφύλακα. Ο Σκαραμανγκάς χαμογελάει
-Μη κοιτάτε εμένα, αυτή η λέρα το κουβαλούσε
-Είδαμε τι έγινε και ξέρουμε τι έχει προηγηθεί,είπε ο αρχιφύλακας

759
Κάνει νόημα σε δύο άντρες της ΔΙ.ΑΣ για να βάλουν τον νεοναζί στο περιπολικό.
-Ψέματα λέει, ο Ζούγκλας με ύφος ικετεύτικο, πήγε να….
-Ότι μπαρούφα έχεις να πεις θα τη πεις στο τμήμα,τον έκοψε ο υπαξιωματικός
Οι ΔΙ.ΑΣ έχουν άγριες διαθέσεις και ο Ζούγκλας το καταλαβαίνει, δεν αναρωτιέται
πια που είναι ο Σπανός, τώρα προσπαθεί με μεγάλο κόπο να κρατήσει τα ούρα του
και λυπάται που δεν πρόλαβε να δοκιμάσει έστω και λίγο από το περιεχόμενο που
βρισκόταν στο μπαλάκι.
«Sometimes I feel so lonely
My comedown I'm scared to face
I've pierced my skin again, Lord
No one cares
For me

My soul belongs to the dealer

He keeps my mind as well
I play the part of the leecher
No one cares
For me, cares for me»

LOVE : Signed D.C

-
Λογομαχούν τόσο έντονα ώστε τραβούν ορισμένες ματιές επάνω τους. Ο άντρας λίγο
πάνω από τα σαράντα, εκνευρισμένος χτυπάει το καρότσι του σούπερ μάρκετ
-Μπράβο…κανόνισε να μας δουν τα παιδιά, τον επιπλήττει η γυναίκα
-Έχεις φαγωθεί με τον αδελφό μου και τη νύφη μου από την ώρα που ήρθαμε να
ψωνίσουμε, διαμαρτύρεται εκείνος, δε μπορώ να τους καλέσω άλλη μέρα, πιθανότατα
να σφυρίξω δύο παιχνίδια εκτός Αθηνών τις επόμενες Κυριακές και τώρα που
επιτέλους πάμε να στρώσουμε εσύ γκρινιάζεις
Στο πάρκινγκ του σούπερ μάρκετ δεν υπάρχουν και πολλά αυτοκίνητα, δύο άντρες με
κοστούμια πλησιάζουν το ζευγάρι με γρήγορο βήμα αλλά το ζευγάρι είναι ακόμα απ-
ασχολημένο με τον καυγά του. Ο ένας από τους δύο άντρες κοντεύει τα πενήντα βα-
δίζει με αυτοπεποίθηση κι έχει αυστηρό ύφος, ο άλλος που ακολουθεί δεν φαίνεται να
νοιάζεται για τίποτα, είναι ένα κεφάλι ψηλότερος από τον συνεργάτη του και γύρω
στα τριάντα κιλά βαρύτερος.
-Ο κύριος Σπηλιάδης; ρωτάει ο πενηντάρης διακόπτοντας τον καυγά
Το ζευγάρι τον κοιτάζει ενοχλημένο αλλά η ενόχληση της γυναίκας δίνει τη θέση της
στον φόβο μόλις αντικρύζει τον χοντρό,σχεδόν έχει ξεχάσει την αιτία του καυγά.
-Θέλετε κάτι; ο Σπηλιάδης δεν ανησυχεί και τόσο
-Λίγα πράγματα, εξήγησε χαμογελαστός ο πενηντάρης αλλά ο τόνος του ήταν ψυχ-
ρός. Είστε έμπειρος διαιτητής και επιτέλους δικαιωθήκατε για τις ικανότητές σας
αφου σφυρίζετε στη Σούπερ Λήγκα, ας είναι καλά ο Καπάτος βέβαια και το φιλαράκι
του ο Πεφάνης, για να μην πω και….ο πρόεδρος
Τώρα ο Σπηλιάδης ανησυχεί, αφήνει το χερούλι του καροτσιού και κοιτάζει προς το
μέρος του αυτοκινήτου του που είναι παρκαρισμένο τριάντα μέτρα μακρυά. Μπορεί
να δει καθαρά τα δύο του αγόρια να σπρώχνονται στο πίσω κάθισμα
-Τα παιδιά σας ε; τον λόγο παίρνει ο χοντρός που επίσης χαμογελάει, να σας ζήσουν
Κανένας από το ζεύγος Σπηλιάδη δε λέει «ευχαριστώ»
-Αφού λοιπόν είστε καλός διαιτητής παρά το σπρώξιμο, ξεκίνησε να λέει ο πενην-
τάρης
-Κανένα σπρώξιμο κύριε…τ’όνομα σας δεν μου είπατε, ο Σπηλιάδης περνάει στην

760
αντεπίθεση..ο Πεφάνης θα είναι δίπλα του αν χρειαστεί
-Δεν είναι ευγενικό να διακόπτετε, είπε ο χοντρός εξακολουθώντας να χαμογελάει
-Πήγαινε στο αυτοκίνητο εσύ,προστάζει τη σύζυγο ο Σπηλιάδης, πάρε και το καρότσι
Το χέρι του πενηντάρη πιάνει το χερούλι του καροτσιού και κοιτάζει τον διαιτητή, το
χέρι της κυρίας Σπηλιάδη μένει μετέωρο ενώ το πρόσωπό της έχει σπάσει από φόβο.
-Καλό θα είναι να ακούσει και η γυναίκα σας αυτά που έχουμε να σας πούμε, αλλά
μην ανησυχείτε δε θα σας καθυστερήσουμε,περιμένουν και τα παιδιά…
-Τα παιδιά,επανέλαβε με νόημα ο χοντρός,δύσκολο πράμα να έχεις πατέρα διαιτητή
ε;
-Έλεγα λοιπόν,συνέχισε ο πενηντάρης,ότι ο καλός διαιτητής θα έχει καταλάβει ότι ο
Λούκιτς είναι ένας αμυντικός χαφ που απολαμβάνει φοβερή διαιτητική ασυλία για τα
δολοφονικά του μαρκαρίσματα δεν συμφωνείτε;
Ο Λούκιτς το αμυντικό χαφ του Ολυμπιακού, στην ΚΕΔ μιλούν για τον κύριο «μην
αγγίζετε», με ποιόν παίζει ο Ολυμπιακός; Ο Σπηλιάδης κοιτάζει και πάλι το αυτοκί-
νητό του,τα αγόρια έχουν σταματήσει να σπρώχνονται
-Τι θέλετε; η κυρία Σπηλιάδη σχεδόν τρέμει
Ο χοντρός την κοιτάζει από την κορυφή ως τα νύχια, ο πενηντάρης την αγνοεί και
απευθύνεται στον διαιτητή
-Αποβολή, κάτι που έπρεπε να έχει γίνει καιρό
Ο Σπηλιάδης σκέφτεται να τηλεφωνήσει στον Πεφάνη μετά το τέλος της κουβέντας
-Δεν είναι απλό, εξήγησε, μπορεί…
-Είναι πολύ απλό, μία κίτρινη θα την αξίζει έτσι κι αλλιώς,είπε ο πενηντάρης,ας
πούμε πως θα πάρει δώρο μια δεύτερη.
-Και η βαθμολογία μου;
-Θα είναι καλή
-Ποιος το εγγυάται
Ο πενηντάρης κοιτάζει τον χοντρό και χαμογελούν ταυτόχρονα
-Κύριε Σπηλιάδη,αν σκέφτεστε να τηλεφωνήσετε στον Πεφάνη μην το κάνετε, θα
χάσετε χρόνο γιατί αυτή τη στιγμή δε μπορεί να σας βοηθήσει…
-Τι λέτε;
-Μην παίξουμε άλλο θέατρο,ο πενηντάρης κοιτάζει το ρολόϊ του,τα πράγματα
αλλάζουν και θα πρέπει ήδη να έχετε ενημερωθεί από τους συνδέσμους των διαιτη-
των και τις ποδοσφαιρικές ενώσεις…game over. Ο Λούκιτς δε θα παίξει στο ματς της
Θεσσαλονίκης κι εσείς θα πάρετε καλό βαθμό από τον παρατηρητή, το αν σας
κράξουν οι εφημερίδες του Ολυμπιακού δε νομίζω ότι πρέπει να σας απασχολεί.
Επίσης θα έχετε μάθει και για την σύλληψη του Κώνστα στο Βόλο..ο Κώνστας
δούλευε για τον Πεφάνη, άλλος ένας που….δεν μπορεί να βοηθήσει πια.
-Ποιος θα είναι ο παρατηρητής; o Σπηλιάδης ένα βήμα πριν την ήττα
-Αυτός που πρέπει,απάντησε ο πενηντάρης,και να ξέρετε με αυτή την κόκκινη κάρτα
ανοίγετε διάφορες πόρτες
-Πως θα…πως θα συνεννοηθούμε για το παιχνίδι;
-Αυτή είναι η δική μας δουλειά, η δική σας είναι πολύ πιο εύκολη
Ο χοντρός ρίχνει άλλη μια ματιά στα δύο αγόρια
-Όμορφα παιδιά,είπε
Η κυρία Σπηλιάδη νομίζει πως πρώτα της έχουν ξεριζώσει το λαρύγγι κι αμέσως μετά
της κόβουν τα πόδια. Με το ζόρι κρατιέται όρθια
-Ο Καρζής; Ο Χριστοδούλου; Ποιός; O Σπηλιάδης ψιθυρίζει σαν να μη θέλει να τον
ακούσει κανένας
-Χάρηκα και καλή σας μέρα, είπε ο πενηντάρης κι αφού έκανε νόημα στον χοντρό
άρχισαν να απομακρύνονται

761
-Τι ήταν αυτό; η κυρία Σπηλιάδη καταφέρνει να μιλήσει
-Μπορεί να είναι τίποτα τρελλοί.
-Να κάνεις αυτό που σου λένε, του φωνάζει, αυτό που σου λένε!
Ο διαιτητής δεν έχει τη δύναμη να αντιδράσει,κοιτάζει άλλη μια φορά το αυτοκίνητο,
τα παιδιά σαν από ένστικτο έχουν στρέψει το βλέμμα τους στους γονείς τους.
Αρχηγείο ΕΛ.ΑΣ
Γραφείο Υπαρχηγού
Ο Γενικός Αστυνομικός Διευθυντής Αττικής δείχνει ανυπόμονος, ο υπαρχηγός κλεί-
νει ένα χάρτινο ντοσιέ που έχει μπροστά του κι απευθύνεται στον Ασημάκη
-Η έκθεση και η αναφορά είναι πλήρεις και ο Αρχηγός θα υπογράψει χωρίς καν να
την δει, ο Φακλής ζει ακόμα στον κόσμο του, όσο για μας κάποτε πρέπει να
τελειώνουμε γιατί θα εκτεθούμε
-Μου τηλεφώνησαν από πέντε εφημερίδες και τέσσερα κανάλια,είπε ο Γενικός
Αστυνομικός Διευθυντής και στραβοκοιταξε τον Ασημάκη,δεν έχω καμία μα καμία
όρεξη όταν πνίγομαι στη δουλειά να κουβεντιάζω για την υπόθεση Κώνστα
-Ήταν επιτυχία,σχολίασε ο Ασημάκης
-Επίσης έχω και τη γκρίνια της Ασφάλειας Βόλου,συνέχισε ο Γενικός,η δε κυρία
Κώνστα κάνει κατάθεση ψυχής….στα καλά καθούμενα
-Χάρη στον Αθανασάκο,θυμίζει ο Ασημάκης
-Η πουστιά που έκανε ο προστατευόμενός σου θα επανεξεταστεί, είπε στον Ασημάκη
ο Γενικός,αλλήθεια πως στην οργή την έψησε;
-Έχει τον τρόπο του,απάντησε ο Ασημάκης,περίπου όπως ο Τομ Κρουζ κατάφερε
από το πουθενά να κάνει τον Νίκολσον να ομολογήσει στο…
Ο Ασημάκης κροταλίζει τα δάχτυλά του και μορφάζει προσπαθώντας να θυμηθεί τον
τίτλο της ταινίας..
-Ζήτημα Ζωής, είπε ο υπαρχηγός
-Τιμής, ο Ασημάκης φωνάζει και διορθώνει, Ζήτημα Τιμής
Ο υπαρχηγός κοιτάζει ακόμα μια φορά το ντοσιέ που έχει μπροστά του, αμέσως μετά
στρέφεται προβληματισμένος προς τον Ασημάκη.
-Έπρεπε να πιέσεις λίγο παραπάνω τον Αθανασάκο για την πηγή του,είπε
Ο Ασημάκης σηκώνει τους ώμους
-Ο Αθανασάκος δε θα εμπιστευόταν όποιον κι όποιον
-Πηγή μέσα από τον Πεφάνη; ο Γενικός αναρωτιέται φωναχτά. Τι είδους καρφί είναι
αυτό και που ήταν τόσο καιρό;
Κανένας δεν μπορεί να δώσει απάντηση.
Διεύθυνση Αστυνομίας Πειραιά
Ο Θανάσης Σκαραμανγκάς έχει μεταφερθεί στην ΓΑΔΑ αλλά σε μας επικρατεί
χαμός. Ο Μυλόπουλος τα βάζει με όλους και με όλα γιατί προς το παρόν δεν μπορεί
να τα βάλει μαζί μου αλλά όπου να’ναι θα έρθει και η ώρα μου. Τον Ζούγκλα τον
μετέφεραν στη Διεύθυνση Πειραιά και κάποιοι δικοί μας με υπερβολικό ζήλο στην
ανάκριση στόλισαν το μπρόσωπό του με τρείς έντονες μελανιές, η μεγαλύτερη κάτω
από το αριστερό μάτι. Έξω από την αίθουσα ανάκρισης ο Σπανός έξω φρενών με τον
Ροντήρη.
-Για τη μαλακία που κάνατε εσύ και ο άλλος θα τα πούμε αργότερα
-Κύριε υπαστηνόμε, το παράκανε κι αυτός…έβριζε,ο Ροντήρης έχει επεξεργαστεί τη
δικαιολογία και κοιτάζει τον Σπανό κατάματα
-Σκατά….,ο Σπανός χαστουκίζει τον τοίχο
Σταματούν τον διάλογο μόλις με αντιλαμβάνονται
-Αργήσατε να με ειδοποιήσετε,είπα, πως είναι;
Μόνο ο Σπανός καταλαβαίνει ότι εννοώ τον Ζούγκλα. Ο Ροντήρης όταν με βλέπει να

762
πλησιάζω την πόρτα της αίθουσας κάνει στην άκρη.
-Είναι φοβισμένος, εξηγεί ο Σπανός ενοχλημένος από την παρουσία μου, ο Ζούγκλας
είναι το δικό του καρφί, το δικό του δημιούργημα, το δικό του μάτι και αυτί στους
δρόμους, εγώ ήμουν «περαστικός».
-Αφήστε μας μόνους,είπα
Σε κανέναν από τους δύο δεν άρεσε η διαταγή μου αλλά δεν ακούστηκε και η
παραμικρή διαμαρτυρία.Μπήκα στην αίθουσα κι έκλεισα τη πόρτα. Ο Ζούγκλας είχε
κλάψει και μια ξεραμένη μύξα είχε βολευτεί ακριβώς δίπλα από το δεξί του ρουθούνι.
Του έδωσα χαρτομάντηλο.
-Κοιτάτε Αστυνόμε, έτοιμος να βάλει πάλι τα κλάματα μου δείχνει τις μελανιές
-Ο Αρχιφύλακας; ρώτησα
Δεν απαντάει,φοβάται,τώρα κι αυτός σαν περαστικό με βλέπει. Του δίνω ένα χαρτο-
μάντηλο και λέει «ευχαριστώ» με κούνημα του κεφαλιού
-Το «Ξυράφι» δεν ήρθε εδώ και να δεις που ο Νικηφοράκης και οι φίλοι του θα τον
βγάλουν.
Κάθομαι απέναντί του
-Κανένας δεν θα τον βγάλει,απάντησα όσο πιο ήρεμα μπορούσα
Το χέρι που κρατά το χαρτομάντηλο τρέμει, ο Ζούγκλας φυσά αδύναμα τη μύτη του
-Ο…ο..τύπος που…
Άλλο ένα φύσημα της μύτης και μορφασμός πόνου, τον έχουν χτυπήσει και στα
πλευρά.
-Ακριβώς, είπα, ο τύπος που….
Υποκλοπή συνομιλίας
Από τον υπερκοριό της ΕΥΠ
Σταμάτης Κώνστας : Κάνε κάτι….ξέρεις εσύ
Παναγιώτης Πεφάνης : Σταμάτη μου αυτή τη στιγμή πρέπει να περιμένουμε και να
δούμε τι θα μας πει ο Καπάτος, η γυναίκα σου….
Σταμάτης Κώνστας : Ναι…ναι…ξέρεις που είναι τώρα;
Παναγιώτης Πεφάνης : Μπορεί να είναι ακόμα στον Εισαγγελέα, το κινητό το έχει
κλειστό πάντως
Σταμάτης Κώνστας : Τα παιδιά είναι στη μάνα της, γιατί γαμήθηκε έτσι η φάση ρε
Παναγιώτη, ποιος την έβαλε; Την πήρε αυτός ο μπάτσος της Διεύθυνσης Πειραιά και
κάτι τέτοιες μαλακίες, ο Καπάτος λέει ότι μπορούμε ακόμα και μήνυση να του
κάνουμε….εδώ μου λένε άλλα…δε ξέρω ρε…έχω πελαγώσει…
Παναγιώτης Πεφάνης : Με το τηλέφωνο είσαι εντάξει όμως, αφού με πήρες
Σταμάτης Κώνστας : Καθάρισε ο Δεσπότης
Παναγιώτης Πεφάνης : Ε το λαμόγιο…ο μέγας αγωνιστής!
Σταμάτης Κώνστας : Καλά που είναι κι αυτός, μου είπε ότι θα ασχοληθεί και με το
ζήτημα της γυναίκας μου αργότερα, κατάχρηση εξουσίας και κάτι τέτοια….αστυνο-μικές
παρατυπίες, δε βγάζω άκρη..μ’εσένα τι γίνεται;
Παναγιώτης Πεφάνης : Ως τώρα τίποτα, στο μαγαζί είμαι συνέχεια, έχω τους λόγους
μου
Σταμάτης Κώνστας : Κατάλαβα, με τα Κυριακάτικα έκανες τίποτα;
Παναγιώτης Πεφάνης : Ψόφια πράγματα, έχω δύο ματς στη Φούτμπολ Λήγκ κάτι
σπρωξίματα από παλιά….το στοίχημα σε στενό οικογενειακό κύκλο
Σταμάτης Κώνστας :Και το άλλο;
Παναγιώτης Πεφάνης : Άστο τώρα…
Σταμάτης Κώνστας :Μου κάναν ερωτήσεις και για τον ντελιβερά σου, εκείνον τον
μαλλιά που μου είχε δώσει πακετάκια όταν είχα κατέβει Αθήνα, και τις εισπρ…
Παναγιώτης Πεφάνης : Είπαμε άστο ρε Σταμάτη…..

763
Σταμάτης Κώνστας : Αφήνουν υπονοούμενα….
Παναγιώτης Πεφάνης : Ας κάνουν ότι θέλουν, έχουν ξεφύγει μου φαίνεται
Σταμάτης Κώνστας : Είπαν κάτι για τροχαίο….
Παναγιώτης Πεφάνης :Σκοτώθηκε σε τροχαίο ναι….καλό παιδί, κρίμα
Σταμάτης Κώνστας :…..Κρίμα….
Παναγιώτης Πεφάνης :Σ’αφήνω τώρα παιχταρά μου, κάνε υπομονή κι αν χρειαστείς
τίποτα για τα παιδιά εδώ είμαι.
Σταμάτης Κώνστας :Ούτε κι εγώ άλλο χρόνο. Σ’ευχαριστώ, καλό βράδυ
Τέλος συνομιλίας
Ο Δανιάς και οι δύο συνεργάτες του βγάζουν τ’ακουστικά τους σχεδόν ταυτόχρονα
-Η συνομιλία σε τρία αντίγραφα, ένα κρατάμε εμείς,ξεκαθαρίζει ο Δανιάς
-Τα άλλα δύο; ρώτησε ένας από τους συνεργάτες
Ο Δανιάς εδώ και είκοσι λεπτά αισθάνεται έναν έντονο πόνο στον οισοφάγο, σε μια
πολύ μακρινή εποχή η γυναίκα του θα του έλεγε «δεν ξέρεις να τρώς», όντως έτρωγε
λαίμαργα κι όσο περνούσαν τα χρόνια ήθελε όλο και περισσότερο να τρώει μόνος του
με μοναδική παρέα τις σκέψεις του. Υπολόγιζε, εκτιμούσε, προέβλεπε, έκρυβε, σχεδι-
αζε, έχτιζε μεθοδικά ένα φράχτη γύρω του και φρόντιζε να μην αφήσει κανέναν να
τον περάσει. Ο γιατρός της υπηρεσίας τον είχε συμβουλέυσει να κάνει εξετάσεις
αλλά πίστευε πως η αιτία για τους πόνους στον οισοφάγο ήταν το στρές. Ο Δανιάς
όμως δεν είχε στρές
-Κάντα τέσσερα τα αντίγραφα, θα κρατήσω κι εγώ ένα, ο πόνος υποχώρησε κάπως.
-
Ο Θεμιστοκλής Νικηφοράκης έξω από τη ΓΑΔΑ μιλάει στους δημοσιογράφους. Η
γραμμή της Εθνικής Φλόγας είναι να στηριχθεί ο Θανάσης Σκαραμανγκάς
-Ο Θανάσης Σκαραμανγκάς είναι ένας άνθρωπος που πονάει τον Πειραιά και δεν
ανέχεται να βλέπει αποβράσματα να πουλάνε ναρκωτικά. Έδρασε όπως θα έπρεπε να
δράσει κάθε υπεύθυνος και νομοταγής πολίτης που βλέπει την αστυνομία να απου-
σιάζει. Αλήθεια για ποια κάθαρση μιλάμε όταν το κάθε εγκληματικό στοιχείο
κυκλοφορεί ελεύθερο κοντά σε πολυσύχναστη περιοχή και μοιράζει ναρκωτικά; Σας
ρωτάω, τι έπρεπε να κάνει;
-Μα η αστυνομία επενέβει κύριε Νικηφοράκη, μια δημοσιογράφος από την δεύτερη
σειρά
Ειρωνικό χαμόγελο από το στέλεχος της Εθνικής Φλόγας
-Μόνο που επενέβει όταν ο Θανάσης Σκαραμανγκάς με κίνδυνο της ζωής του
προσπάθησε να εμποδίσει τον έμπορο, διαβάστε πίσω από τις ανακοινώσεις…
Τον διακόπτει καταιγισμός ερωτήσεων
-Ένας ένας, γαυγίζει ένας γεροδεμένος με μαύρο μπλουζάκι που στέκεται δίπλα στον
Νικηφοράκη και κοιτάζει σχεδόν απειλητικά τους δημοσιογράφους
-Ο Θανάσης Σκαραμανγκάς θεωρείται ύποπτος για διανομή ναρκωτικών σε συνδέσ-
μους οργανομένων οπαδών το γνωρίζετε;
Ο μπράβος του Νικηφοράκη ψάχνει να εντοπίσει αυτόν από τον οποίον προήλθε η
ερώτηση. Ένας ψηλός καστανομάλης κοιτάζει κατάματα και τον βουλευτή και τον
σωματοφύλακα
-Ναι εγώ έκανα την ερώτηση,είπε, Βαγγέλης Ασβεστόπουλος από Sports4ever
-Μάθε να κάνεις τη δουλειά σου,άλλο ένα γαύγισμα από το μπράβο,εσείς όλο ψέματα
γράφετε για να τα οικονομήσετε…άντε λεχρίτες
Διαμαρτυρίες δια βοής κυρίως από τους περισσότερους
-Κύριε Ασβεστόπουλε, αυτός που διαδίδει τέτοιες κακοήθειες να βγει και να μιλήσει
δημόσια, όχι να κρύβεται, είπε ο Νικηφοράκης χωρίς να επιπλήξει τον σωματο-
φύλακα για τη συμπεριφορά του, στόχος του βρώμικου πολιτικού συστήματος είναι

764
ένας, να χτυπηθεί η Εθνική Φλόγα, αλλά δεν θα τους περάσει, ύστερα από τα
αποτελέσματα τόσο στις δημοτικές όσο και στις βουλευτικές εκλογές θα τρίβουν τα
μάτια τους τα κοράκια που έχουν πέσει πάνω στον Ελληνικό λαό και τον τρομο-
κρατούν με ψέματα.
-Πάντως καταθέσεις για την δραστηριότητα του Θανάση Σκαραμανγκά έχουν γίνει
και θα γίνουν κι άλλες, ο Ασβεστόπουλος επιμένει
Ο μπράβος τον κοιτάζει και του λέει σιωπηλά «έχε χάρη που είμαστε μπροστά σε
κόσμο», ίσως το ίδιο να του λέει και ο Νικηφοράκης
-Έχουμε συνηθίσει τη λάσπη κύριε Ασβεστόπουλε, απαντά ο βουλευτής, ειδικά από
το κόμμα που στηρίζετε μέσω της στήλης σας. Η Εθνική Φλόγα παλεύει για ένα
καθαρό ποδόσφαιρο αποτελούμενο από ταλαντούχους Έλληνες παίκτες.
Μια ομάδα από μαυροντυμένους νεαρούς μαζεύεται έξω από το κτίριο της ΓΑΔΑ.
Στα μπλουζάκια το σήμα της Εθνικής Φλόγας, δύο από αυτούς κουνάνε Ελληνικές
σημαίες. Η αστυνομική δύναμη στην είσοδο πυκνώνει επίσης ενώ καταφθάνει και μια
κλούβα από την οποία βγαίνουν άνδρες των ΜΑΤ.
-Ο κύριος Τζάφος και οι εργολάβοι χορηγοί του να ξέρουν πως εμείς θα συνεχίσουμε
να πολεμούμε την εγκληματικότητα στον Πειραιά ο μέσος Έλληνας πολίτης είναι
μαζί μας.
Φωνές επιδοκιμασίας και χειροκροτήματα από τους οπαδούς της Εθνικής Φλόγας, οι
άνδρες των ΜΑΤ μοιάζουν να βαριούνται.
-
Στο γραφείο του Μάριου Παναγόπουλου στο Screen Channel υπάρχουν τρείς τηλε-
οράσεις ανοιχτές αλλά ήχος ακούγεται μόνο από τη μία, αυτή που δείχνει το πρό-
γραμμα του καναλιού. Ο Κώστας Τζάφος πίνει το ένα δάκτυλο ουίσκυ του και κουνά
απόγοητευμένος το κεφάλι του.
-Δεν διορθώνονται τελικά,σχολίασε παρακολουθώντας τα γεγονότα έξω από τη
ΓΑΔΑ, δε μπορώ να πιστέψω πως συγκεντρώνουν τόσο μεγάλο ποσοστό.
Ο Μάριος Παναγόπουλος βάζει λίγο νερό στο ποτήρι του και καταπίνει ένα χάπι
-Θέλεις να στο αναλύσω τώρα Κώστα; ρωτάει τον Τζάφο
Ο υποψήφιος δήμαρχος Πειραιά χαμογελάει και σηκώνει και τα δύο χέρια σε μια
εύθυμη συνθηκολόγηση
-Ας ελπίσουμε να μην υπάρχει δεύτερος γύρος,σχολίασε ο Ιάκωβος Μακρής που δεν
είχε ξεκαρφώσει το βλέμμα του από την τηλεόραση
Ο Παναγόπουλος καθαρίζει το λαιμό του μετά το χάπι και το νερό
-Νομίζετε πως θα παρακαλέσω αυτά τα ζώα αν υπάρξει δεύτερος γύρος; ρωτάει
όλους όσους είναι στο γραφείο. Μου φαίνεται πως δεν με έχετε μάθει καλά ακόμα
-Κι εγώ δεν πιστεύω πως τους έχουμε ανάγκη,συμφώνησε ο Τζάφος
-Θα μπορούσαν να στηρίξουν το συνδυασμό του Δενδρινού, σχολίασε ο Μακρής,
αυτοί είναι μισθοφόροι,ακόμα και τον Αναστασιάδη μπορούν να πλευρίσουν, τα πάνε
καλά με κάποιους από τους Μανιάτες οπότε….
-Ο Αναστασιάδης έλαβε τέλος,είπε ο Τζάφος,εσύ μου είπες ότι προτίθεται να κάψει
συνεργάτες του μετά τον οικονομικό έλεγχο, πιο πιθανό το θεωρώ να συμμαχήσει
μαζί μας
Ο Παναγόπουλος σφίγγει τα χείλη απορρημένος
-Δε σε ενοχλούν οι δηλώσεις τους; ρωτάει τον Τζάφο
-Όχι,κόλπο είναι για να μας πιέσουν έτσι ώστε να πιέσουμε κι εμείς με τη σειρά μας
για να βγεί λάδι αυτός ο ηλίθιος ο δικός τους που έπιασε η αστυνομία στον ΗΣΑΠ
Πειραιά
Το πρόσωπο του Παναγόπουλου έχει πάρει ένα περίεργο πορτοκαλί χρώμα
-Δεν πρόκειται να συνεργαστώ μαζί τους,είπε ξερά,κανένας αληταράς δε θα με θίγει

765
κι εγώ θα λέω «ευχαριστώ», είμαι εδώ που είμαι γιατί έμαθα να δουλεύω με τους
κατάλληλους ανθρώπους όχι με πίθηκους που τους σπρώχνει η μόδα. Εσύ τι έκανες
με τον Πεφάνη; Ρωτάει τον Μακρή
-Tον έχω βάλει στον πάγο,απάντησε ο εφοπλιστής,αλλά Μάριε τα πράγματα στην
ΕΠΟ δεν πάνε όπως τα θέλαμε, ο Τουλιάτος δεν είναι Στέλιος και φαίνεται πως
ψάχνει για άλλα αφεντικά
Ο Παναγόπουλος σηκώνει τους ώμους
-Όλα στην ώρα τους,είπε, αλλά τον Στέλιο ξεχάστε τον πια
-Δεν είναι τόσο απλό,διαμαρτυρήθηκε ο Μακρής, δε θα αφήσω ούτε τον Καρζή ούτε
τον Χριστοδούλου να πανηγυρίζουν στα μούτρα μου
-Έχουμε καλύτερη ομάδα Ιάκωβε, καθησυχάζει ο Τζάφος, αυτοί δε βάζουν φράγκο
και ψωνίζουν παίκτες από τα Bazaar, τι σχέση έχουν με μας; Ας κάνουμε λίγο
υπομονή, στο χορτάρι εμείς έχουμε το πάνω χέρι
-Με όσα βγαίνουν και θα βγουν στη φόρα ύστερα από τη σύλληψη αυτού του
καράβλαχου στο Βόλο όσο πιο πολύ απομακρύνεσαι από το όνομα Πεφάνης τόσο το
καλύτερο,επέμεινε ο Παναγόπουλος κι ήπιε άλλη μια γουλιά νερό
-Ούτε αυτό είναι τόσο απλό,είπε ο Μακρής
-Απλοποίησέ το τότε,ο Παναγόπουλος κλείνει με το τηλεκοντρόλ τις τηλεοράσεις
που δείχνουν πρόγραμμα από άλλα κανάλια, δε γίνεται να ασχολούμαι με όλα.
-Κοινή συνέντευξη τύπου γύρω από τα έργα ανάπλασης; ρωτάει ο Τζάφος για να
ελαφρύνει την ατμόσφαιρα
Ο Παναγόπουλος αρνείται με κούνημα του κεφαλιού
-Συνέντευξη εσείς οι δύο,είπε,εγώ καλύτερα να απέχω το πολύ πολύ να βάλω κάποιον
από τους περιφεριάρχες μηχανικούς μου ή κάποιον από τους υπέυθυνους έργων του
ομίλου.
-Καλή ιδέα, επιδοκίμασε ο Τζάφος
Ο Μακρής μένει σιωπηλός,αισθάνεται και πάλι σαν υπάλληλος του Παναγόπουλου.
-
Η Ρούλα έχει κουρνιάσει στην αγκαλιά μου και μου δείχνει τη ζωγραφιά της. Ένα
μεγάλο γαλάζιο μπαλόνι με τρείς άντρες μέσα του, μπορώ να ξεχωρίσω ποιος είναι
ποιος,δυσκολεύομαι να μιλήσω
-Ο μπαμπάς, ο Νάσος κι εσύ, μου εξηγεί
-Πάντα μαζί,είπα και της χάϊδεψα το κεφάλι
Ένα παιδί μπορούσε να σε κάνει κομμάτια, ένα παιδί μπορούσε να βγάλει στην
επιφάνεια και τα ελάχιστα καλά στοιχεία που είχαν απομείνει μέσα σου, ένα παιδί με
είχε διώξει κι ένα άλλο με τραβούσε πίσω. Τι περνούσε από το μυαλό της όταν
αποφάσισε να ζωγραφίσει; Τι περνούσε από το δικό μου μυαλό όταν ζωγράφιζα
μικρός; Τότε που σκάρωνα ιστορίες κόμιξ.
-Πότε θα ξαναφύγεις; η Ρούλα δεν με κοιτάζει
-Σχετικά σύντομα,πρέπει να γυρίσω στη δουλειά μου
-Σε είδα λίγο,παραπονέθηκε,τόσες μέρες ήσουν εδώ
-Είχα κι εδώ κάτι δουλειές, την γαργάλησα λίγο πιστεύοντας ότι θα την κάνω να
ευθυμήσει, αλλά αυτές σχεδόν έχουν τελειώσει.
-Χθες το βράδυ είδα το μπαμπά στον ύπνο μου
Πήρα το χέρι μου από πάνω της κι έσφιξα σχεδόν με όση δύναμη είχα ένα κομμάτι
από το στρώμα του κρεβατιού της
-Ήταν χαρούμενος,συνέχισε,παίζαμε…εσύ τον έχεις δει καθόλου;
Ήταν αδύνατον να της έλεγα τι έβλεπα εγώ στον ύπνο μου, ένα ψέμα παραπάνω τι
σημασία είχε;
-Πολλές φορές.

766
-Σου λείπει;
Παρατάω το στρώμα και ξαναδοκιμάζω ένα δειλό γαργάλημα
-Και βέβαια μου λείπει,αλλά αυτό που ξέρω σίγουρα είναι πως θέλει να μην
στενοχωριέσαι και επίσης είναι υπερήφανος γι’αυτά που ζωγραφίζεις.
Και το δικό της χαμόγελο δειλό σαν το γαργάλημά μου.
-Με τη Χριστίνα κουβεντιάζουμε στα γαλλικά για τις ζωγραφιές μου, δεν είναι
καταπληκτική η Χριστίνα;
-Μόνο καταπληκτική; Της απάντησα και την έσφιξα στην αγκαλιά μου.
-Ο Νάσος γιατί έχει καιρό να έρθει;
-Έχει πολύ δουλειά τελευταία μωρό μου,αλλά ξέρεις πόσο σ’αγαπάει
-Θέλω να έρθεις να μείνεις στην Ελλάδα για πάντα, να είμαστε όλοι μαζί
-
Ο Παναγιώτης Πεφάνης σταματάει να κοιτάζει το λαπτοπ του και στρέφεται στον
Έντυ Κουμάνι.
-Ήδη αυτό το καθοίκι ο Ασβεστόπουλος αφήνει υπονοούμενα για τον Κώνστα και τη
σχέση του με τα παιχνίδια
-Ο Καπάτος τι ώρα θα έρθει; Ρώτησε ο Αλβανός
Ο Πεφάνης συμβουλεύεται το ρολόϊ του
-Σε καμιά ώρα, πάρε μετά τον Δερβάκο να έρθει πιο νωρίς, θα ξεκινήσουμε τη
διανομή στις γειτονιές που σου είπα
-Εκεί δεν κυκλοφορούν αυτοί οι μαλάκες της Φλόγας; Τώρα δεν έχουμε τον Τσουκιά
και τον Καπετανίδη για πλάτες
-Μπορεί να κάνει κάτι ο Νιαράκης, ήθελε σύσφιξη σχέσεων τις προάλλες.
Ο Κουμάνι έχει αδυνατίσει κι άλλο, τα μάτια του γυαλίζουν και τα δόντια του είναι
πιο κίτρινα από ποτέ. Ο Πεφάνης ξέρει πως ο άνθρωπός του το έχει παρακάνει με τα
διεγερτικά και η κατάσταση δε θέλει και πολύ για να ξεφύγει, είναι απότομος με το
προσωπικό και όταν κοιτάζει τριγύρω του μοιάζει σα να περιμένει ενέδρα. Τα ίδια
παράπονα του κάνει και η Μαριάννα, «πρέπει να τον ξεκουράσεις λίγο, να δουλέψει
παραπάνω αυτός ο αληταράς ο καινούργιος»,δεν συμπαθεί καθόλου τον Δερβάκο,
από την αρχή τον πήρε με κακό μάτι. Ίσως όμως να έχει δίκιο, ίσως ο Κουμάνι να
έχει αναστατωθεί τόσο πολύ με την εξαφάνιση του Ντανήλ που το μυαλό του του
παίζει άσχημα παιχνίδια,για την ακρίβεια τα παιχνίδια αυτά είχαν αρχίσει μετά το
«ατύχημα» του Βελίδη. Ο Πεφάνης παρατηρεί,δεν του ξεφεύγει τίποτα, έτσι είναι και
στο ποδόσφαιρο, τα στημμένα είναι το ένα σκέλος αλλά ξέρει να ξεχωρίσει συμ-
μάχους από εχθρούς ή από αυτούς που θα τον πουλήσουν με την πρώτη ευκαιρία. Το
να στήσεις παιχνίδια,ακούγεται εύκολο αλλά δεν είναι. Θέλει μελέτη, ένστικτο, θέλει
ικανότητα στο να διαβάζεις τον άλλον, να βρίσκεις τις αδυναμίες του, να πιάσεις το
βλέμμα του πάνω στη στιγμή που σκέφτεται πως έχει έρθει η ώρα να κάνει το κάτι
παραπάνω, κι αυτό το «κάτι παραπάνω» είναι ένα καλό έξτρα κρυφό εισόδημα. Έτσι
είχε ψυχολογήσει και τον Βελίδη, ήξερε πως θα έκανε τις δουλειές που του ανέθετε
χωρίς να ρωτάει. Ήταν φιλότιμος και συνεπής, αλλά τον τελευταίο καιρό το
αλάνθαστο ένστικτό του Πεφάνη προειδοποιούσε, ο Δημήτρης ήταν σκεφτικός, σχε-
δόν είχε σταματήσει να σε κοιτάζει στα μάτια, είχε το ύφος του ανθρώπου που η
συνείδησή του του έλεγε «αρκετά». Θα έφευγε κάποτε από το παιχνίδι γιατί δεν του
ταίριαζε αυτός ο χώρος, αλλά όποιος φεύγει από το παιχνίδι…φεύγει γενικώς.
-Μετά από τα αποψινά κάτσε λίγο με την οικογένειά σου…για δυο τρείς μέρες, είπε
στον Κουμάνι, είσαι οκ από μένα έχεις παρακουραστεί
-Σ’επιασε η γυναίκα μου, τα κίτρινα δόντια του Αλβανού δαγκώνουν τη γλώσσα του
μέχρι ν’ασπρίσει η άκρη της,τα τελευταία διεγιερτικά έχουν καταναλωθεί πολύ πρόσ-
φατα

767
-Δε χρειάζομαι τη γυναίκα σου για να καταλάβω πως είσαι έτοιμος να καταρεύσεις, ο
Πεφάνης αυστηρό αφεντικό, θα φάει λιγο βίσμα ο Δερβάκος δεν έγινε και τίποτα.
-Καλά είμαι, τα δόντια αφήνουν τη γλώσσα κι εκείνη γλύφει το πάνω χείλος. Πριν
από μισή ώρα μίλησα με τον ξάδελφό μου στα Τίρανα…ξέρεις…
Ο Πεφάνης ξύνει το κεφάλι του και τρίβει το πονεμένο του πόδι
-Τι σου είπε;
-Αν συμφωνήσετε στη τιμή με τους δικούς του μπορούμε να ξεκινήσουμε άμεσα
αλλά εκείνοι θέλουν οπωσδήποτε να σε γνωρίσουν, δηλαδή πρέπει να πάμε Αλβανία
κάποια στιγμή.
-Μπα, το τηλέφωνο τους πέφτει λίγο;
-Αφεντικό έτσι γίνεται εκεί πάνω…εντάξει για μια φορά είναι, μπορεί να μείνει ο
Νίκος στο μαγαζί
Ο Πεφάνης κουνάει το κεφάλι.
-Καλά, θα ανέβουμε αλλά να πεις στον ξάδελφό σου ότι δε θέλω εξυπνάδες
-Ο ξάδελφός μου εγγυάται γι’αυτούς, και το εμπόρευμα έρχεται από Τουρκία
-Αφου ο άλλος κάνει τον Κινέζο..,μουρμούρισε ο Πεφάνης
-
«Ότι κι αν ακούσεις για τον άντρα σου μη δώσεις καμία σημασία, ήταν ο καλύτερος
άνθρωπος που γνώρισα ποτέ μου», φίλησα την Ελένη στα μαλλιά και έσφιξα τους
ώμους της λες και φοβόμουν μη φύγει, «τι θα ακούσω;», «κατά πάσα πιθανότητα
ψέματα», «Στέφανε…», «μη με ρωτάς περισσότερα,δεν είναι η κατάλληλη ώρα για
να στα εξηγήσω, πρόσεξέ με λίγο,έχω συνεννοηθεί με το δικηγόρο και με τους λογισ-
τές που παρακολουθούν το μαγαζί, θα μιλήσεις κι εσύ μαζί τους, άκουσε τι θα σου
πουν και σε παρακαλώ μη φέρεις αντίρρηση», «σε τι να φέρω αντίρηση; Δεν σε κατά-
λαβαίνω κάτι είχες αναφέρει και την άλλη φορά που ήσουν εδώ…», «έχω φροντίσει
και για σένα και για το παιδί αυτό χρειάζεται να ξέρεις τώρα». Τηλέφωνο στον
Λεωνίδα και αμέσως μετά στον Βρεττό που έχει μαλακώσει «μη πάρεις καμία
απόφαση πριν να μιλήσουμε, σε νοιώθω…», «έχω πάρει ήδη την απόφασή μου».
Είναι καθισμένος στο παγκάκι και καπνίζει, το πορτοκαλί φως του δειλινού μου
μοιάζει πένθιμο.
-Η Βάνα Κώνστα αποδείχτηκε λαχείο, μου είπε μόλις κάθισα δίπλα του, ο Φακλής
τρίβει τα χέρια του,είπε πολλά γύρω από τις σχέσεις του άντρα της με τον Πεφάνη.
Στημμένα παιχνίδια, απειλές, τηλεφωνήματα, έχουμε κατηγορία για εγκληματική
οργάνωση. Το ένταλμα είναι σχεδόν έτοιμο, ενημερώνονται όλοι οι αρμόδιοι την ώρα
που μιλάμε.
-Τον Πεφάνη θα τον στήσουν μόνο για ναρκωτικά,σχολίασα
-Ίσως αν πιεστεί….
-Το ξέρεις και το ξέρω πως δε θα μιλήσει….
-
Είχε κοιμηθεί όσο άσχημα είχα κοιμηθεί κι εγώ, βρισκόμασταν στο αγαπημένο μας
μέρος αλλά αισθανόμουν σαν να ετοιμαζόταν να με αποχαιρετήσει και πάλι. Ξέχασα
τη Βάνα Κώνστα
-Η καταδίκη για εμπόριο ναρκωτικών σε βάζει μέσα ακόμα και ισόβια ειδικά αν
συνδυαστεί με τα υπόλοιπα στα οποία φέρεται μπλεγμένος ο Πεφάνης, του είπα
-Ίσως…
-Έχε μου εμπιστοσύνη,το έχω αναλάβει προσωπικά
Ακούμπησε τα χέρια του στο παγκάκι σα να το χάϊδευε
-Πες με παρανοϊκό αλλά τι έδωσες για να βγώ εγώ καθαρός; Ρώτησε
-Τι είναι αυτό πάλι;
-Απόψε θα είμαι στο μαγαζί, που σημαίνει θα συλλάβετε κι εμένα….μετά;

768
-Δεν υπάρχει «μετά», αφού βρούμε τα ναρκωτικά τελειώσαμε…
Χαμογελάει και σηκώνεται όρθιος
-Τι θα τους πεις για μένα;
-Καλύπτεσαι απόλυτα αν αυτό σε ανησυχεί, του απάντησα παρόλο που ήξερα πως
ήταν το μόνο που δεν τον απασχολούσε. Ένας ξαφνικός φόβος κάθισε μαζί μας στο
παγκάκι. Μη κάνεις καμία ανοησία…σε παρακαλώ
Ίσως να κατάλαβε τι εννοούσα αλλά δε θέλησε να δώσει συνέχεια
-Ο Πειραιάς έπαθε ότι πάθαμε κι εμείς, είπε κοιτάζοντας το νησάκι του Παρασκευά.
Μια μπερδεμένη κι απογοητευμένη πόλη είναι. Ρίξε μια ματιά στο Μικρολίμανο..σα
να μας ζητάει να πάρουμε δρόμο…
-Ain’t No Love In The Heart Of The City, μουρμούρισα
-Ευτυχώς που σου έμαθα την πρώτη εκτέλεση από Bobby Bland,είπε, αλλιώς θα είχες
μείνει σ’αυτή των Whitesnake.
Εγώ προτίμησα να κοιτάξω προς το Πασαλιμάνι, είχε δίκιο,αυτή η πόλη έμοιαζε να
μη μας θέλει πια, μας θεωρούσε κομμάτι από ένα παρελθον που την ενοχλούσε, ίσως
και να την ντρόπιαζε
-Καθόμαστε εδώ όπως κάτι ξεχασμένοι επιβάτες που μόλις χάσανε το ταξίδι τους,
συνέχισε, απλώς εμείς….δεν είμαστε και τόσο σίγουροι ότι θέλαμε εξ αρχής να
κάνουμε αυτό το ταξίδι.
Εκείνη τη στιγμή χτύπησε το κινητό του, μόλις κοίταξε την οθόνη, γύρισε προς το
μέρος μου και είπε
-Καιρός να πάρεις εκείνο το ένταλμα
-
Το πρόγραμμα του Joyride θ’αργήσει και δε θα έχει μεγάλη διάρκεια. Κανένας δεν
τολμάει να διαμαρτυρηθεί γι’αυτό όταν βλέπει σε τι κατάσταση βρίσκεται ο Πανα-
γιώτης Πεφάνης. Μιλάει πολύ στο κινητό του ενώ δέχεται και τηλεφωνήματα στο
γραφείο του. «Κάνε κουμάντο εσύ τώρα»,διαταγή στον Νικολάκη την ώρα που
μπαίνει στο μαγαζί ο Γρηγόρης Καπάτος λες κι έχει βγει από ινστιτούτο αισθητικής.
Ο Πεφάνης του κάνει νόημα να πιάσουν ένα τραπέζι στη γωνία, ενώ παράλληλα
παραγγέλνει στον μπάρμαν δύο ποτά υψώνοντας τα δάχτυλά του, «από αυτό που έχω
στην άκρη» διευκρινίζει. Ο δικηγόρος παρά το ταξίδι αστραπή στο Βόλο μοιάζει
ξεκούραστος, μόλις τοποθετεί τη δερμάτινη τσάντα του πάνω στο τραπέζι δέχεται και
την παρατήρηση του Πεφάνη
-Τι διάολο κάνεις και μοιάζεις να έχεις κοιμηθεί μια βδομάδα
Ο δικηγόρος χαμογελά πονηρά.
-Δύο απόφοιτοι του Χάρβαρντ τρέχουν την υπόθεση Κώνστα,εξηγεί
-Ρε μαλάκα σε στραβάδια την έδωσες;
Ο Καπάτος έχει προσβληθεί
-Τι δουλειά μου δε ξέρω ρε Παναγιώτη; Τα παιδιά είναι αριστούχοι και τέτοιες
ιστορίες τις έχουν για σνακ, ξέρεις από τι δοκιμασίες τους περνάνε στην Αμερική για
να πάρουν το ρημάδι το άριστα; Ή θαρρείς πως εχώ δεν τους έχω τσεκάρει πρώτα;
-Καλά ντε, ο Πεφάνης κοιτάζει προς το μέρος του μπάρμαν,με την άλλη την
υστερικιά τη Βάνα τι θα κάνουμε;
Ο Καπάτος βγάζει από τη τσάντα του ένα φάκελο και τον μελετάει. Σηκώνει τους
ώμους και είναι σκεφτικός
-Δε μπορούμε να κάνουμε και πολλά, απάντησε, εκτός από το να στριμώξουμε τον
Αθανασάκο που σχεδόν την άρπαξε από το Βόλο και την έφερε στην Αθήνα,
μπορούμε να πατήσουμε πάνω σε κάποιο είδος παραπλάνησης μάρτυρα ή ακόμα και
εκβιασμού, δε ξέρω τι αποτέλεσμα θα βγάλει αλλά τουλάχιστον κερδίζουμε χρόνο. Η
αστυνομία του Βόλου είναι έξαλλη αλλά το πάνω χέρι το έχει η Αθήνα

769
-Όλα έγιναν πολύ ξαφνικά ρε Γρηγόρη
Ο σερβιτόρος φέρνει τα δύο ποτήρια ουϊσκυ και ο Καπάτος χαμογελάει μόλις μυρίσει
το δικό του
-Χαίρομαι που ακόμα ανοίκω στους εκλεκτούς καλεσμένους σου,είπε στον Πεφάνη
και κατέβασε μια μικρή γουλιά
Ο Πεφάνης σχεδόν μισοαδειάζει το δικό του και χαμηλώνει τη φωνή παρόλο που
κανένας δεν μπορεί να τον ακούσει
-Τι πρέπει να φοβάμαι;
-Πόσα ξέρει ο Κώνστας;
-Όχι και λίγα, ειδικά για την άνοδο του Ηρακλή Βόλου δύο συνεχόμενες χρονιές
έπαιξε πρωταγωνιστικό ρόλο κι εξαιτίας του μαλάκα μας είχαν ξεσκίσει οι εφημε-
ρίδες, ήταν προκλητικός αν και του είχα βάλει χοντρό χέρι, εκείνος τίποτα. Πάλι καλά
που είχε ρίξει μελάνι εκείνη η μαϊμού ο Αντωνίου και είχε βγάλει ρεπορτάζ για τη
σωστή δουλειά που γίνεται και τέτοια…..
-Ο από μηχανής λακές, σχολιάσε ο Καπάτος
Ο Πεφάνης τον κοιτάζει κάπως αιφνιδιασμένος
-Δεν είσαστε πια φιλαράκια;
Ο Καπάτος δεν απαντάει και παίρνει μια έκφραση δυσαρεστημένη λες και προσπαθεί
να εντοπίσει και να διώξει μια ενοχλητική μύγα που τον τριγυρίζει
-Με τον άλλον μίλησες, αλλαγή θέματος από τον δικηγόρο
Άλλη μια γουλιά από τον Πεφάνη και κούνημα του κεφαλιού,το ποτήρι έχει
στραγγίξει, νόημα στον σερβιτόρο για το επόμενο
-Κάτι παίζεται, είπε με τον ίδιο χαμηλό τόνο στη φωνή,με αποφεύγει αλλά είμαι
σίγουρος πως είναι προσωρινό, δεν έχουμε ψυχραθεί….
-Εκλογές Πάνο, ο Καπάτος ρίχνει άλλη μια ματιά στο περιεχόμενο της τσάντας του,
δημοτικές εκλογές και προφίλ!
-Δε μου το λες και στα ελληνικά;
-Έχει τον δικό του υποψήφιο δήμαρχο, εξήγησε ο Καπάτος, πατάει στο ότι είναι
πρόεδρος της μεγαλύτερης ομάδας στην Ελλάδα και ξεκινά έργα ανάπλασης και
εκσυγχρονισμού στον Πειραιά παρέα με τον νούμερο ένα εργολάβο κι έναν από τους
ισχυρότερους μηντιάρχες του τόπου…τι άλλο να σου πω; Μέτρα μόνο πόσες εφημε-
ρίδες και γενικότερα πόσα ΜΜΕ συνδέον εσάς τους δύο.
Ο Πεφάνης κάνει μια ειρωνική γκριμάτσα
-Και δεν αντέχει τον πόλεμο θες να μου πείς;
-Παίζονται πολλά περισσότερα,εξήγησε ήρεμα ο Καπάτος,όταν πρόκειται για εκλογές
οι στρατηγικές είναι τελείως διαφορετικές,θυμίσου παραδείγματα του παρελθόντος,
πόσοι άρχιζαν να αποφεύγουν τον παλιόφιλο τον Τσαγκάρη για να μην λεκιαστούν
κατά τη διάρκεια προεκλογικής περιόδου….αργότερα όταν είχε τελειώσει πια η φα-
σαρία και δεν υπήρχε κανένα πρόβλημα οι σχέσεις μπορούσαν ν’αναθερμανθούν.
Όσο τραβάει η ιστορία με τον Κώνστα και ειδικά μετά τη κατάθεση της γυναίκας του
ο Μακρής δε θέλει να είναι πολύ κοντά σου και να’σαι σίγουρος ότι σ’αυτό έχει
παίξει το ρόλο του και ο Παναγόπουλος γιατί τον πρώτο λόγο στα έργα τον έχει
εκείνος.
-Κυβερνήσεις ολόκληρες κρατάει ο κωλόγερος! Ο Πεφάνης πλέκει τα δάχτυλά του
και κοιτάζει αγριεμένος προς το μέρος του μπαρμαν,το ουίσκυ του έχει αργήσει
-Παναγιώτη, ο Καπάτος χαμηλώνει τόσο πολύ τη φωνή του που σχεδόν δεν ακού-
γεται, ότι….περιττό υπάρχει εδώ το ξεφορτώνεσαι
Ο Πεφάνης μένει σιωπηλός και μοιάζει σα να μην κοιτάζει πουθενά. Ένας φοβισμέ-
νος σερβιτόρος αφήνει το ποτό στο τραπέζι ελπίζοντας να γλιτώσει την κατσάδα.
-Το φροντίζω, απάντησε ο Πεφάνης στον Καπάτο..ο σερβιτόρος του είναι αδιάφορος.

770
 -
Η Ελένη Βελίδη δεν έχει διάθεση για επισκέψεις και ειδικά από τον συγκεκριμένο
άνθρωπο τον οποίο δεν συμπάθησε ποτέ. Κάτι στο ύφος του, κάτι στον τρόπο που μι-
λούσε, ακόμα και στο ντύσιμό του την έκαναν να μην του έχει καμία εμπιστοσύνη.
«Καλό παιδί είναι κατά βάθος» την καθησύχαζε ο Δημήτρης «κι εδώ που τα λέμε με
έχει βοηθήσει πολύ όσο είμαι στην εταιρεία, καλές βάρδιες, εισηγήσεις για επιδόματα
και πάντα θετικές αξιολογήσεις». Να κάτι άλλο που δε μπορούσε να καταλάβει η
Ελένη, αυτή τη ξαφνική συμπάθεια που έδειχνε ο Τηλέμαχος Δανάλης στο πρόσωπο
του άντρα της. Ο Δημήτρης απέφευγε τέτοιους ανθρώπους, τι το ιδιαίτερο είχε αυτός
και ο άντρας της είχε υποχωρήσει; Ούτε στη κηδεία δεν είχε έρθει το «καλό παιδί
κατά βάθος» αλλά της δικαιολογήθηκε πως είχε ιδιαίτερα φορτωμένο πρόγραμμα στη
δουλειά και κανένας δεν μπορούσε να τον αντικαταστήσει. Μετά από τόσες μέρες
θυμήθηκε πως είχε αφήσει στον Δημήτρη ένα εγχειρήδιο εκπαίδευσης για τους νέους
υπαλλήλους του τμήματος Στατιστικής και του τμήματος Επαναπαντήσεων. Η Ελένη
παρηγορήθηκε στη σκέψη πως θα ξεφορτωνόταν και το τελευταίο πράγμα που της
θύμιζε εκείνη την εταιρεία κι επίσης δεν θα χρειαζόταν να δεχτεί στο μέλλον καμιά
άλλη επίσκεψη από αυτόν τον γλοιώδη τύπο. Όσο πιο ευγενικά μπορούσε του έδωσε
να καταλάβει πως δεν τον ήθελε μαζί της στο γραφείο του Δημήτρη όσο θα έψαχνε
να βρει τα εγχειρίδια. Όταν τα βρήκε και επέστρεψε στο σαλόνι για να του τα
παραδώσει τον είδε να κοιτάζει σχεδόν φοβισμένος μια φωτογραφία, ο Δημήρτης και
ο Στέφανος να χαμογελούν και να έχουν στερεώσει όρθια πάνω στυς ώμους τους μια
τρισευτυχισμένη Ρούλα
-Εδώ είναι, του είπε χωρίς ίχνος φιλικής διάθεσης στη φωνή και του έδωσε τα
περιοδικά
Το ύφος του άλλαξε απότομα όταν την είδε και στο πρόσωπό του εμφανίστηκε ένα
εντελώς προσποιητό χαμόγελο, το «κατά βάθος καλό παιδί» της φάνηκε πιο αντιπα-
θητικό από ποτέ.
-Αυτόν τον κύριο στη φωτογραφία μαζί με τον Δημήτρη μάλλον τον έχω ξαναδεί, της
είπε
Για να κρατήσει το χαμόγελό του ο Δανάλης έκανε μεγάλη προσπάθεια,η Ελένη
ένοιωσε μια ενόχληση στο στομάχι αλλά η αιτία δεν ήταν η απέχθεια.
-Δεν τον έχετε γνωρίσει ποτέ,είπε ψυχρά και προχώρησε κάπως βιαστικά προς την
πόρτα μήπως και τον κάνει να καταλάβει πως είχε έρθει η ώρα να της αδειάσει τη
γωνιά.
-Ίσως έχει έρθει από την εταιρεία να δει τον Δημήτρη…..
Η Ελένη για μια στιγμή αισθάνθηκε πως αυτός ο άνθρωπος προσπαθούσε να την
ψαρέψει αλλά αυτή της την αίσθηση την απέρριψε, βιαζόταν να τον διώξει και ήταν
πάρα πολύ κουρασμένη, σε λίγο περίμενε και τη Χριστίνα με τη Ρούλα που θα
επέστρεφαν από τη βόλτα τους
-Δεν έχει έρθει,τον διέκοψε,ζει στην Αγγλία και είναι ο νονός της κόρης μας
Η κούραση της έπαιζε κι άλλο άσχημο παιχνίδι, νόμιζε πως μαζί με το προσποιητό
χαμόγελο του Δανάλη είχε εμφανιστεί κι ένας μορφασμός πόνου
-
Ο Φακλής ακουγόταν σα να είχε ανέβει πολλούς ορόφους με τα πόδια
-Τέλος, είπε ρουθουνίζοντας και ξεφυσώντας και μου παρέδωσε το ένταλμα.
Αστυνόμε κάνε την έφοδό σου χωρίς δεύτερη σκέψη, αντίγραφα έχουν φύγει και για
το αρχηγείο αλλά και για το γραφείο του Ασημάκη, ο Άρειος Πάγος είναι δική μου
δουλειά. Ελπίζω να ξέρεις τι κάνεις
Τη τελευταία φράση την είπε αφήνοντας να φανεί και η ανησυχία γύρω από το δικό
του μέλλον

771
-Έχουμε πολύ κόσμο να καταθέσει, ήταν η ερώτηση μου που δεν είχε ερωτηματικό
στο τέλος
-Πάρα πολύ, μου απάντησε,και σου θυμίζω πως με τον Πεφάνη τελειώνει η ιστορία…
οριστικά!
-Υπάρχει κάτι οριστικό σ’αυτή τη ζωή;
-Βρες αυτό που ψάχνεις και οι μάρτυρες θα εμφανιστούν, είπε, και φρόντισε επίσης τι
θα κάνεις με τον πληροφοριοδότη σου…
Το γραφειοκρατικό κομμάτι είχε τελειώσει, με εντολή του Ασημάκη είχα τεθεί
επικεφαλής της αποστολής αλλά ο Μυλόπουλος επέμεινε να έχω δίπλα μου τον
Σπανό. Ήθελαν τόσο πολύ να ξεμπερδέψουν, ότι κι αν σήμαινε αυτό, που μου
έδωσαν και δέκα άντρες της ΕΚΑΜ. Ο Δεσύλας και ο Τουμανίδης ήταν το δικό μου
βέτο στην επιχείρηση. Σύμφωνα με τους υπολογισμούς μας η έφοδος στο Joyride δε
θα κρατούσε παραπάνω από δύο – τρία λεπτά, το ζήτημα ήταν τι θα βρίσκαμε εκεί.
«Φρόντισε τι θα κάνεις με τον πληροφοριοδότη σου» η φωνή του Φακλή μαζί με την
δική μου. «Ξέρω ότι σου βάζω δύσκολα αλλά έχε μου εμπιστοσύνη Αθανασάκο»
αυτή ήταν η φωνή του Δανιά. Υπόσχεση για άλλη μια αποκλειστικότητα στον
Ασβεστόπουλο.Οι άντρες της ΕΚΑΜ με δύο οχήματα, εγώ με τον Σπανό στο ένα
αυτοκίνητο, ο Δεσύλας με τον Τουμανίδη στο άλλο. Φοράμε όλοι αλεξίσφαιρα αν και
κανένας μας δεν περιμένει αντίσταση. Το Joyride θα έχει κόσμο και λογικά δε θα
γίνει φασαρία. Τα ναρκωτικά που κρύβουν στην αποθήκη θα τα μεταφέρουν από την
πίσω πλευρά του μαγαζιού που βλέπει σ’ένα μικρό έρημο οικόπεδο. Έχει δωθεί σήμα
και στα δύο αστυνομικά τμήματα που υπάρχουν στο Περιστέρι για την περίπτωση
που θα χρειαστούμε μπλόκα στους δρόμους, έχουμε ξεκινήσει και παρά το βαρύ
αλεξίσφαιρο νοιώθω να κρυώνω.
-
-Κι όπως είπαμε,εξηγεί ο Πεφάνης, αγριέψτε τους και λίγο αν σας κάνουν τους
δύσκολους με το σπρώξιμο. Αλλά μετά το μαστίγιο έρχεται το καρότο «θα κάνουμε
ότι μπορούμε για να σας στείλουμε στην Ευρώπη σύντομα» και τα ρέστα, όταν σας
ρωτάνε «πότε» εσείς θα λέτε «σύντομα» μόνο αυτό, αλλά τους δίνετε και να
καταλάβουν ότι δε θα δεχτούμε μαλακίες, θα σπρώξουν κοντά στον Άγιο Νικόλαο,
στα Κάτω Πατήσια και στη Βικτώρια για αρχή, στα πόστα που κανονίσαμε. Πρέπει
να μάθουν να κινούνται, γι’αυτό θα τους παρακολουθείτε.
Κούνησα το κεφάλι για να δείξω ότι είχα καταλάβει, το ίδιο έκανε και ο Κουμάνι.
-Επειδή δεν θα έχουμε πια Τσουκιά και Καπετανίδη, για την ώρα θα πάρετε μαζί δύο
από τα παιδιά του γραφείου μάνατζμεντ
Ο Κουμάνι έκανε μια γκριμάτσα αποδοκιμασίας
-Έλα ρε αγόρι μου τον επέπληξε ο Πεφάνης…τι θες να κάνουμε; Οι δυό σας δεν
είστε αρκετοί και οι νεοφερμένοι πρέπει να βρουν τα πατήματά τους.
Ζάρια κυλούν στις φλέβες μου όχι αίμα. Μετράω τον χρόνο με την ανάπνοή μου. Οι
μετανάστες που στριμώχτηκαν στα άθλια διαμερίσματα ετοιμάζονται να πάρουν το
βάπτισμα του βαποριού.
Υποκλοπή συνομιλίας από τον υπερκοριό της ΕΥΠ
Τηλέμαχος Δανάλης: Παναγιώτη γάμησε τα, (βαριανασαίνει), έχεις ρουφιάνο…ο
καινούργιος…..μ’ακούς ρε;
Ο Δανιάς έχει παγώσει κι αρπάζει τα’ακουστικά από τον υφιστάμενό του που τον
κοιτάζει σαστισμένος. Ο Παναγιώτης Πεφάνης δεν ακούγεται, ο Δανιάς νοιώθει να
του βάζουν στο στόμα καυτό κάρβουνο
Παναγιώτης Πεφάνης : Ναι ναι….το πήρα το μαίηλ σου…..
Τηλέμαχος Δανάλης:Ο Δερβάκος είναι ο νονός της κόρης του Βελίδη…τελείωνε…ότι
έκανες με τον Βελιδ…

772
Παναγιώτης Πεφάνης :Τα λέμε μετά, έχω δουλειά τώρα
Τέλος συνομιλίας
Ο Δανιάς πετάει τα’ακουστικά και πιάνει το κινητό του
-Αντίγραφα τώρα!!!! Τηλέφωνο στον Φακλή στην Εισαγγελία Πειραιά κι αν δεν είναι
εκεί πάρτε τον σπίτι του!!
Τέσσερεις άντρες της ΕΥΠ που παρακολουθούν ισάριθμες οθόνες του υπερκοριού
τον κοιτάζουν σα να βλέπουν κάποιον ξένο, ποτέ δεν ήταν τόσο ανήσυχος,για την
ακρίβεια ήταν η πρώτη φορά που τον έβλεπαν να κοκκινίζει.
-
Το κινητό μου χτυπάει αλλά δε μπορώ να σκεφτώ ποιος μπορεί να με ψάχνει τέτοια
ώρα, δεν πρέπει να είναι εκείνος. Το αλεξίσφαιρο με δυσκολεύει και ταλαιπωρώ τον
ώμο μου μέχρι να πιάσω τη συσκευή, είναι το νούμερο από το οποίο με καλούσε ο
Δανιάς τις τελευταίες μέρες. Με το που πάω να απαντήσω μια φωνή με αγωνία με
προλαβαίνει…
-Τον ανακάλυψαν Νάσο…..
-
Ο Πεφάνης μας έχει γυρισμένη την πλάτη όση ώρα μιλάει στο τηλέφωνο, ούτε ένα
λεπτό δεν έχει κρατήσει η συνομιλία αλλά βιάζεται να κλείσει, χρονομετρώ ότι-
δήποτε συμβαίνει. «Τελευταίος γύρος…μη πας για νοκ άουτ, τον έχεις στα σημεία»
…συμβουλές, φώτα σχεδόν εκτυφλωτικά, το κορμί διαλυμένο, χέρια που δεν
μπορούν να κουνηθούν, ο Βρετός κατσούφης καθισμένος στη πρώτη σειρά, ο προ-
πονητής εμψυχώνει, ο ιδρώτας μπαίνει στα μάτια μου….καμπανάκι… «έφυγες».
Ακούγεται ξανά το ίδιο καμπανάκι, όμως εγώ είμαι στη θέση μου, ο Πεφάνης
στρέφεται στον Κουμάνι
-Κάτσε λίγο που σε θέλω και μετά πήγαινε να βρείς τον Νικολάκη, Δερβάκος εσύ
στην αποθήκη θα περιμένεις τα παιδιά
Δεν με κοιτάζει, και χρησιμοποιεί το επίθετό μου, δεν ρωτάω τίποτα περισσότερο,
λίγο πριν κλείσω τη πόρτα ακούω κάτι για ένα παρκαρισμένο φορτηγάκι. Δεν με
κοίταξε γιατί είχε πάρει κάποια ξαφνική απόφαση, δεν έβλεπα την έκφρασή του γιατί
δεν ήθελε να την δω αλλά μπορούσα να την φανταστώ. Βαδίζω αργά και ζυγίζω έναν
αόρατο αντίπαλο που βρίσκεται μπροστά μου, «κράτα τον μακρυά σου…μακρυά
σου», δε γίνεται…δεν μπορώ να ξεγλιστρήσω, τα πόδια μου είναι πολύ βαριά, «θα
πάει για κλωτσιά ή γονατιά…», θα τον περιμένω… «όχι…τραβήξου». Ανοίγω τη
πόρτα της αποθήκης. Την έχουν καθαρίσει πρόσφατα, κασόνια με ποτά, κουτιά με
χαρτιά Α4 και τέσσερα γκρι μεταλλικά ράφια που φιλοξενούν λίγα ντοσιέ. Ένα λάπ-
τοπ παρατημένο στη γωνία δίπλα από ένα κάπως ξεχαρβαλωμένο ποδήλατο
γυμναστικής που σίγουρα έχει υποφέρει από τον όγκο του Πεφάνη. Πέντε μπλέ
πλαστικές κούτες με χερούλια στο πλάϊ είναι η αιτία για την αποψινή αναστάτωση.
Εκεί μέσα βρίσκεται το εμπόρευμα…απόλυτη ησυχία…με έχουν καταλάβει! Γι’αυτό
ο Κουμάνι έμεινε πίσω και πήγα μόνος μου στην αποθήκη, το τηλεφώνημα, η
γυρισμένη πλάτη….το πιστόλι στη θήκη της μασχάλης δεν υπάρχει…από εκείνο το
βράδυ της απόπειρας…το δικό μου είναι στη βαλίτσα. Το κινητό μου δεν έχει σήμα,
«Ξέρεις τι ονειρεύομαι εδώ και μερικά χρόνια;».. «Μη κάνεις καμία ανοησία…σε
παρακαλώ»…βήματα, μάλλον…κράτημα της αναπνοής…τέλος χρόνου! Σβήνω το
φώς και στέκομαι με τη πλάτη στο τοίχο… «Απόψε τελειώνω αδελφάκι μου», κι εγώ
Δημήτρη. Η πόρτα ανοίγει, μέσα μπαίνουν λίγο φως από τον διάδρομο κι ένα
αδύνατο χέρι που κρατάει ένα αυτόματο με σιγαστήρα,τέρμα τα τροχαία! Ο Κουμάνι
καταλαβαίνει αμέσως από τα σβηστά φώτα πως κάτι πάει στραβά, πριν προλάβει να
πηδήξει μέσα για να φυλαχτεί του έχω αρπάξει τον αγκώνα και τον καρπό του
οπλισμένου του χεριού, σφύριγμα αιφνιδιασμού, δεν βλέπω πολύ καλά αλλά το λιγο-

773
στό φως μου επιτρέπει να υπολογίσω σωστά το ύψος της μασχάλης του και να την
σημαδέψω. Κλωτσάω κάτι μαλακό κι ακούω κραυγή, βρήκα στόχο και μάλλον το
χτύπημα έχει κάνει ζημιά και στον ώμο, το αυτόματο δεν έχει πέσει αλλά με τη πίεση
που βάζω καταφέρνω να στραμπουλήξω τον καρπό του Κουμάνι και μαζί με τη
δεύτερη κραυγή πόνου ακούγεται κι ένας θόρυβος, κάτι έχει πέσει στο πάτωμα, το
αυτόματο. Προσπαθώ να το εντοπίσω από τον θόρυβο, μάλλον όμως το κλωτσάω
κατά λάθος με τη μύτη του παπουτσιού μου, ο Αλβανός με αρπάζει από τη μέση,
πιάνω το πίσω μέρος του κεφαλιού του και τα λαδωμένα μαλλιά του σχεδόν κολλάνε
στα δάχτυλά μου υπολογίζω πάλι σχεδόν στα τυφλά τη θέση του σαγονιού του,
σπρώχνω προς τα κάτω το κεφάλι του και χτυπάω με το γόνατο, κάτι σαν κρακ και
ένα μουγκρητό, το σαγόνι έχει σπάσει και ο Κουμάνι σωριάζεται αλλά πάνω στο
πόνο και στον πανικό του δοκιμάζει να μου πιάσει τον αστράγαλο. Άλλη μια κλωτσιά
στο πρόσωπο αλλά πιο βιαστική και το παπούτσι απλώς ξύνει δέρμα, μουγκρίζει
ακόμα ενώ εγώ είμαι στο σημείο όπου το φώς του διαδρόμου που μπαίνει από την
ανοιχτή πόρτα είναι πιο έντονο και μπορώ να δω καλύτερα, τώρα βλέπω και το
αυτόματο με τον σιγαστήρα που είναι δυο μέτρα μακρυά μου, βήματα… «μην
αφήνεις κενά…τα πλευρά και την κοιλιά πρόσεχε»…Ο Νικολάκης…τον είχα
ξεχάσει! Δεν βλέπει καλά αλλά πυροβολεί, κι αυτός έχει όπλο με σιγαστήρα. Βουτάω
στο πάτωμα, αρπάζω το αυτόματο του Κουμάνι και γυρίζω προς την ανοιχτή πόρτα, ο
Νικολάκης δεν είναι εκεί, κάτι κινείται, ο Κουμάνι έχει σηκωθεί από το πάτωμα, ένας
ήχος σαν αυτόν που κάνει το πώμα μπουκαλιού σαμπάνιας όταν εκτοξεύεται, ένας
δυνατός πόνος στην κοιλιά, ξαφνικό μούδιασμα…σα να ακούω φωνές..όχι μόνο
φωνές αλλά και στριγγλιές. Το αυτόματο δεν βρίσκεται πια στο χέρι μου, οι φιγούρες
του καμπουριασμένου Κουμάνι και του Νικολάκη μπλέκονται και γίνονται μία ενώ
τα πόδια μου έχουν παγώσει, πονάω πολύ,σπασμοί στη κοιλιά και κάτι ζεστό κολλάει
στο μπλουζάκι μου…θόρυβος, αγριεμένες φωνές, μάλλον πόρτα που σπάει, τρεχαλη-
τά, ο Νικολάκης ουρλιάζει λέξεις που δεν μπορώ να καταλάβω. Μια σκιά τρέμει,
είναι η σκιά ενός χεριού, το χέρι του Κουμάνι, κι άλλα ουρλιαχτά από τον Νικολάκη
ενώ εκείνες οι φωνές που έρχονται από κάπου μακρυά τώρα πλησιάζουν, το χέρι του
Κουμάνι ακόμα τρέμει, άλλο ένα πώμα μπουκαλιού τινάζεται κι εκείνη τη στιγμή
κάτι με χτυπάει στο κεφάλι, ένα κίτρινο φωτεινό μανιτάρι με τυλίγει και αισθάνομαι
απίστευτα ελαφρύς
-
Δέκα λεπτά…τόσο έχει κρατήσει το μακροβούτι μου, «βιαστείτε», δίνω σήμα στα
οχήματα της ΕΚΑΜ και στον Δεσύλα, στον Σπανό δίνω εντολή να επικοινωνήσει με
τα περιπολικά της αστυνομίας Περιστερίου. Ένα όχημα της ΕΜΑΚ σταματά μπροστά
στο Joyride και το άλλο θα αποκλείσει την πίσω μεριά του μαγαζιού. Λαιμός ξερός,
ένα μέτωπο που μουδιάζει, και μάτια που στάζουν κάτι γκρί. Οι άντρες της ΕΚΑΜ
βγάινουν πρώτοι, τρέξιμο, όπλα και φωνές, οι δύο πορτιέρηδες του Joyride στα
γόνατα και αμέσως μετά μπρούμητα. Νόημα σε δύο της ΕΚΑΜ να μείνουν μαζί τους
οι υπόλοιποι τρείς μπαίνουν με μας από την είσοδο ενώ οι άλλοι πέντε έχουν ανα-
λάβει την έξοδο κινδύνου. Φάλτσος ήχος στη μουσική, επιφωνήματα, ο τραγουδιστής
σταματάει απότομα και μένει άγαλμα, η παρακμή στη πίστα και στα τραπέζια,
«Αστυνομία μείνετε στις θέσεις σας όλοι!», ο Σπανός έμπειρος από την θητεία του
στη Δίωξη Ναρκωτικών προστάζει και κοιτάζει τριγύρω με αυστηρό ύφος, «όλοι
κάτω» ο Δεσύλας απευθύνεται στους μουσικούς της πίστας που κοιτάζουν ο ένας τον
άλλον και απορούν. Οι ΕΚΑΜ σπρώχνουν προς το μέρος της πίστας γκαρσόνια και
μπάρμεν. Ορισμένες από τις κοπέλλες του χορού έχουν βάλει τα κλάματα, μάλλον
χωρίς χαρτιά. Δυο γεροδεμένοι κουστουμαρισμένοι τριαντάρηδες έχουν καθίσει πάνω
στη πίστα ύστερα από την εντολή των ΕΚΑΜ. Μερικές παρέες μιλούν μεταξύ τους

774
αλλά το «ησυχία» του Σπανού που ακούγεται σαν πυροβολισμός αφήνει ζωντανούς
μόνο κάτι ψιθύρους. Πλησιάζω έναν από τους δύο μπρατσωμένους τριαντάρηδες,
αυτόν με το πιο αλαζονικό ύφος.
-Που είναι ο Πεφάνης και που είναι ο Δερβάκος; Ρώτησα
Δεν αλλάζει ύφος, το μούδιασμα στο μέτωπό μου δυναμώνει, τώρα πονάει και το
στήθος μου, είναι αδύνατον να καταλάβω τι είναι αυτό που μου σκεπάζει τα μάτια
-Ο κύριος Παναγιώτης δεν ήρθε απόψε,απάντησε, ο άλλος δεν ξέρω ποιος είναι
Ο άντρας μουγκρίζει και διπλώνεται στα δύο ενώ ο διπλανός του τινάζεται ξαφνιασ-
μένος, ένα πόδι έχει πετύχει τον αλαζόνα ανάμεσα στα σκέλια και το χέρι του Σπανού
πιάνει έναν ώμο..τον δικό μου.
-Άρχισες λάθος, είπα στον άντρα, δε θα επαναλάβω την ερώτηση μου και μην επα-
ναλάβεις την απάντηση που μόλις έδωσες
Η αναπνοή του αλαζόνα έχει κοπεί, ο Σπανός τον αρπάζει απότομα και τον βοηθά να
ξανακαθίσει στη πίστα. Βγάζει σάλιο από το στόμα, βήχει και ρουφάει αέρα, τώρα
δεν τολμάει ούτε να με κοιτάξει , δεν έχει ξαναμπλέξει ποτέ πριν με την αστυνομία,
άλλος ένας ηλίθιος μπρατσάς που προσγειώνεται απότομα στην πραγματικότητα της
νύχτας
-Εκεί είναι το γραφείο του κυρίου Πεφάνη, απαντά ο διπλανός του αλαζόνα και μας
δείχνει τον διάδρομο
-Έχε το νου σου, είπα στον Σπανό, ειδοποιήστε και τους άλλους από την έξοδο να
μπουν, έκανα νόημα στον Τουμανίδη και τον Δεσύλα να έρθουν μαζί μου.
Ανοίγω απότομα τη πόρτα του γραφείου του Πεφάνη,κανένας. Ακούω κι άλλες
πόρτες ν’ανοίγουν, γυναικείες φωνές και κλαψουρίσματα, «ήρεμα, ήρεμα, εντάξει»,
αυτή είναι η φωνή του Τουμανίδη. Ζαλίζομαι, ξεφυσάω για να συγκεντρωθώ, κανένα
αποτέλεσμα. Τρεχαλητό και φωνές από τους υπόλοιπους ΕΜΑΚ που έχεουν εισβάλει
από την πόρτα εξόδου, το μόνο που μπορώ να ακούσω είναι η κραυγή του Δεσύλα…
«κύριε Αστυνόμε»
-
«Αγόρι μου δεν ήταν μαλάκας ο Παπαδόπουλος που είχε μυστικό τούνελ στη βίλλα
του, οπότε ούτε κι εμείς θα φανούμε μαλάκες. Ο Γιωργάκης ήθελε να έχει τον κώλο
του φυλαγμένο γιατί ήταν αλεπού,να σου πει ο πατέρας μου τι μέτρα προστασίας
είχε». Το μικρό υγρό και στενό υπόγειο τούνελ ίσα ίσα χωράει έναν άντρα με τις
διαστάσεις του Παναγιώτη Πεφάνη. Όταν ο Βασίλης Τσαγκάρης είχε αποφασίσει να
φτιάξει αυτό το τούνελ για «όταν ο διάολος έσπαγε το ποδάρι του και δεν υπήρχε
άλλη λύση» μάλλον το είχε σχεδιάσει για τον εαυτό του. Το κινητό του Πεφάνη
χρησιμεύει σαν φακός, εκατόν εβδομήντα μέτρα όλο κι όλο το μήκος του τούνελ
αλλά εκείνος έχει διανύσει τα περισσότερα. Το φορτηγάκι τον περιμένει και σίγουρα
οι μπάτσοι θα έρθουν πολύ αργά, ωστόσο ένα τηλεφώνημα σε δύο τρείς γνωστούς για
ολιγοήμερη εναλλάξ φιλοξενία από τον έναν στο άλλον θα ήταν απαραίτητη, μετά θα
έβλεπε, ίσως μιλούσε με την Μαριάννα για προσωρινό φευγιό στην Αλβανία. Δε
μπορούσε να σκεφτεί τίποτε άλλο για την ώρα. Έχει φτάσει μπροστά σε μια μικρή
μεταλλική σκάλα. Επτά σκαλιά τα οποία ανεβαίνει αργά χωρίς να έχει για βοήθεια το
φως του κινητού μια και χρειάζεται και τα δυό του χέρια για να κρατιέται από τα
πλαϊνά στηρίγματα. Απλώνει το δεξί χέρι βρίσκει μια καταπακτή και ψηλαφίζει. Έχει
πιάσει τον σύρτη και τον τραβάει προσεκτικά. Δίνει μια δυνατή σπρωξιά και η
καταπακτή ανοίγει. Νυχτερινό αεράκι,το πρώτο βήμα έγινε.
-
Ο Έντυ Κουμάνι εμφανίζεται στο διάδρομο με στραπατσαρισμένο πρόσωπο, κρατά
στο τραυματισμένο του χέρι ένα αυτόματο με σιγαστήρα, μόλις έχει βγει από την πο-
ρτα μιας αποθήκης. Τα μάτια του είναι μισόκλειστα γιατί τώρα παλεύουν να συνη-

775
θίσουν το φως. «Ρίχτο ρε πούστη…ρίχτο!», η φωνή του αρχιφύλακα των ΕΚΑΜ, ο
Κουμάνι για λίγα δευτερόλεπτα κοιτάζει προς το μέρος μου, τον σημαδεύω και φω-
νάζω ένα «ακίνητος, πέτα το όπλο», κάποιος μέσα μου δε θέλει να υπακούσει ο
μπράβος, «πέτα το τώρα!» διατάζει ο Δεσύλας που σημαδεύει κι αυτός.
-Έντυ, ακούγεται η φωνή μιας κοπέλας που στέκεται πίσω μου και ικετεύει.
-Σκάσε,η απάντηση στην ικεσία της από έναν ΕΚΑΜ
Ο Κουμάνι την κοιτάζει αναποφάσιστος αλλά δεν αφήνει το όπλο, εκείνη τη στιγμή
βγαίνει από την αποθήκη κι ένας άλλος, ο Νίκος Τρούσιας ο οποίος δεν έχει καμία
επιθυμία αντίστασης, η δική του ικεσία είναι ουρλιαχτό
-Είμαι άοπλος…αυτός πυροβόλησε…αυτός τον σκότωσε, δείχνει τον Κουμάνι
«Τον σκότωσε»…ποιόν εννοεί; Τον Δημήτρη;….
Το σαγόνι του Αλβανού είναι σπασμένο ενώ το δεξί του φρύδι έχει σχιστεί και τρέχει
αίμα. Κάτι πάει να πει και κοιτάζει την κοπέλα…
-Αυτός τον σκότωσε….ουρλιάζει ο Τρούσιας…
Ο Κουμάνι γυρίζει προς το μέρος του Τρούσια χωρίς να αφήσει το όπλο και αγνοεί
για άλλη μια φορά τις προειδοποιήσεις μας. Σημαδεύω το χέρι του και ρίχνω την ίδια
στιγμή που ρίχνει κι ένας ΕΚΑΜ. Εγώ πετυχαίνω το οπλισμένο και ήδη τραυμα-
τισμένο χέρι του Αλβανού, ο ΕΚΑΜ πετυχαίνει το μπράτσο του άλλου χεριού και τον
δεξι μηρό. Ο Τρούσιας και η κοπέλα ουρλιάζουν, η κοπέλλα κάθεται με την πλάτη
στον τοίχο και κλαίει με αναφιλητά ενώ ο Τρούσιας έχει πέσει μπρούμητα και αρχίζει
να μουρμουρίζει μια πρόχειρη κατάθεση… «αυτός…αυτός και ο Ρώσος….αυτοί
σκότωσαν τον Βελίδη και τώρα αυτός σκότωσε τον….». Δε θέλω να ακούσω τίποτε
άλλο, περνάω πάνω από το πεσμένο σώμα του Κουμάνι και μπαίνω στην αποθήκη.
Φοβάμαι ακόμα και το φως να ανάψω, το σκοτάδι με κάνει να ελπίζω. Αυτό που για
μένα είναι τόσο δύσκολο δεν αποτελεί εμπόδιο για τον Τουμανίδη, φως παντού.
Εκείνος πεσμένος ανάσκελα με έναν μεγάλο κόκκινο λεκκέ στο ύψος της κοιλιάς, μια
πληγή σε σχήμα βδέλας στο μέτωπό του πάνω από το δεξί μάτι. Ο Τουμανίδης κάτι
μου λέει αλλά δεν ακούω, «γιατί δεν μου μίλησες;» Τον κρατάω προσεκτικά στα
χέρια μου, το αίμα του βάφει και το αλεξίσφαιρό μου. Ακουμπάω το πρόσωπό του, ο
Τουμανίδης συνεχίζει να μου κάνει την ίδια ερώτηση, κάτι χαίδεύει τις τρίχες του
χεριού μου, δάκρυα πέφτουν πάνω στην πληγή της κοιλιάς κι ανακατεύονται με το
αίμα
-Αναπνέει, μουγκρίζω αρχικά και αμέσως μετά το φωνάζω κιόλας, ασθενοφόρο
τώρα!
Ο Τουμανίδης εξαφανίζεται, οι ερωτήσεις τελείωσαν,οι απαντήσεις δεν αργούν.
-
Τα κλειδιά στη θέση του οδηγού, ο Πεφάνης ρίχνει μια ματιά τριγύρω, ούτε ίχνος
μπάτσου. Ο Τσαγκάρης τελικά είχε δίκιο, κανένας δε θα σκεφτόταν την ύπαρξη ενός
μυστικού τούνελ. Θα φύλαγαν την πίσω έξοδο για να μην το σκάσει κανείς από κει
αλλά την καταπακτή δε θα την έβρισκαν. Όποιος έμπαινε στο τούνελ μπορούσε και
να το σκάσει. Ο Πεφάνης βάζει μπρος τη μηχανή, ακόμα δεν είναι ελεύθερος.
-
Ο Τουμανίδης τσεκάρει το γραφείο του Πεφάνη, έχει φορέσει τα γάντια του και
μαζεύει cd και dvd από ράφια και συρτάρια. Ο Σπανός έχει ειδοποιήσει για
ενισχύσεις, και ο Δεσύλας για ασθενοφόρα. Δύο ΕΚΑΜ προσφέρουν βασικές πρώ-
τες βοήθειες στον πληγωμένο άντρα της αποθήκης ώστε να κρατηθεί μέχρι να έρθει
το ασθενοφόρο. Ο Κουμάνι αιμοραγεί και βογγάει, τον έχουν ξαπλώσει στον καναπέ
του καμαρινιού της Σαμάνθας η οποία κλαίει ασταμάτητα.
-Τον προσέχουμε εμείς κύριε Αστυνόμε, είπε μαλακά ένας άντρας των ΕΚΑΜ στον
Αθανασάκο προσπαθώντας να τον πείσει ν’αφήσει τον τραυματία

776
 -
Μπαίνω στο γραφείο του Πεφάνη αλλά αφήνω τον Τουμανίδη στην ησυχία του,
«αναπνέει»!
-Πλακώνουν ενισχύσεις κύριε Αστυνόμε, μου είπε με αδύναμο χαμόγελο σα να ήθελε
να με παρηγορήσει και να μου πεί ότι καταλάβαινε…όχι πολλά αλλά καταλάβαινε.
Απ’ότι έμαθα θα έρθει και ο Ταξίαρχος Ασημάκης
Κούνησα το κεφάλι μου, τα μάτια μου ακόμα υγρά
-Όλα θα πάνε καλά, είπε ο Τουμανίδης, ο Υπαστηνόμος Σπανός παίρνει καταθέσεις
από τους πελάτες…
-Aφήστε τους, διέταξα, μαζεύουμε τα στοιχεία τους και θα τους καλέσουμε όταν θα
έρθει η ώρα. Το προσωπικό του μαγαζιού θα μείνει εδώ
-Τα ναρκωτικά στην αποθήκη;
-Μπόλικα, απάντησα, η υπόθεση στήθηκε
-Κύριε Αστυνόμε….με όλο το θάρρος…είστε καλά;
Ένα μίνι στερεοφωνικό συγκρότημα τοποθετημένο σε ένα μαύρο γυαλιστερό έπιπλο
και μπροστά τους ένα μεγάλο γκρίζο χαλί. Χαλί τέτοια εποχή; Πλησιάζω αργά κι
αφού πιάσω το χαλί το τραβάω απότομα. Ένα πορτάκι καταπακτής από χοντρό ξύλο
αποκαλύπτεται. Σφίγγω τα δόντια μου, και γυρίζω στον Τουμανίδη
-Σπάστε το πορτάκι, από δω την κοπάνησε ο Πεφάνης, σήμα στην Άμεση Δράση για
μπλόκα σε όλες τις διαβάσεις γύρω από την περιοχή του μαγαζιού και στις
κοντινότερες λεωφόρους
-Πρέπει να μάθουμε αν….
-Αυτό θα μάθω τώρα, είπα και βγαίνοντας από το γραφείο κατευθύνθηκα προς την
σάλα.
Ο Τρούσιας με σκυμμένο το κεφάλι, με χειροπέδες στα χέρια και υπό το άγριο βλέμ-
μα ενός ΕΚΑΜ είναι καθισμένος στο πάτωμα κοντά στο μπαρ. Στέκομαι από πάνω
του και τον σηκώνω όρθιο πιανοντάς τον από τα πέτα
-Αυτ…
-Τα άκουσα πριν, τον διέκοψα, και μπράβο σου γιατί φέρθηκες έξυπνα,το ίδιο θέλω
να κάνεις και τώρα. Ο Πεφάνης την κοπάνησε και φαντάζομαι ότι χρησιμοποιεί
κάποιο αυτοκίνητο που δεν είναι δικό του, έχεις να μου πεις κάτι;
-
Ο Πεφάνης δεν έχει πατήσει γκάζι αλλά ξέρει πως αργά ή γρήγορα θα συναντήσει
κάποιο περιπολικό, λογικά η αστυνομία θα έχει βρει το μυστικό τούνελ και θα έχει
δωθεί σήμα, πρέπει να τηλεφωνήσει κάπου, όχι τώρα....ας περιμένει λίγο ακόμα.
Μαζί του έχει μόνο το κινητό της «δουλειάς», κοιτάζει το μενού των επαφών κι
ακούει ένα κορνάρισμα, αφηρημένος δεν έχει δει πως έχει περάσει στο αντίθετο
ρεύμα και παραλίγο να τρακάρει με ένα μαύρο Corsa. Κορναρίσματα και πίσω του,
πετάει το κινητό στη θέση του συνοδηγού και προσπαθεί να προσανατολιστεί, έχει
βγεί στην Πατρών και κατευθύνεται προς την Δωδεκανήσου, και πάλι κορναρίσματα,
μια ελαφριά ζαλάδα και τα χέρια του πιάνουν με δύναμη το τιμόνι, τρεμούλα,αυτό
σημαίνει πως έχει ανάγκη από βοήθεια, ψάχνει βιαστικά στη τσέπη του παντελονιού
του για το πλαστικό μπουκαλάκι με τα χάπια,δεν το βρίσκει και πανικοβάλεται, τώρα
αρχίζει και η ταχυπαλμία. Μπλε φως, περιπολικό έχει περάσει την διασταύρωση με
την Δωδεκανήσου. Να κάνει απότομη στροφή να περάσει στο αντίθετο ρεύμα και να
μπει στην Πελασγίας; Ρισκάρει αφού μπορεί κάποιος ενοχλημένος οδηγός να
ειδοποιήσει την τροχαία, κοντά εκεί είναι το σπίτι του Χρήστου, ο Χρήστος πάντα
πρόθυμος να βοηθήσει στα δύσκολα, σε αυτόν θα τηλεφωνήσει πρώτα, στο κάτω
κάτω ο Χρήστος του είναι υποχρεωμένος. Λίγα μέτρα από την διασταύρωση της
Δωδεκανήσου και μετά…αντίθετο ρεύμα…ναι αυτό…μετά τα χάπια…τώρα πιάνει το

777
κινητό αλλά δεν κοιτάζει μπροστά, πέντε μέτρα πριν τη διασταύρωση, επαφές στο Χ,
Χρήστος, ένα μέτρο…το κορνάρισμα είναι εκκωφαντικό και ο Πεφάνης νοιώθει κάτι
να του τρυπάει το αυτί, αμέσως μετά δέχεται μια τρομακτικά δυνατή κλωτσιά στην
αριστερή πλευρά του σώματός του και το κεφάλι του χτυπάει στην οροφή του Βαν,
μεταλλικό σούρσιμο, ξανά εκκωφαντικός θόρυβος και μικρά κομμάτια γυαλιού στο
πρόσωπο και στο λαιμό του. Βρίσκεται γυρισμένος ανάποδα και βλέπει άσφαλτο,
γυαλιά, διαλυμένο παρμπρίζ μια κόκκινη υγρή κουρτίνα και ένα μεταλλικό αντι-
κείμενο σαν γαλλικό κλειδί να του κάνει τη μύτη σμπαράλια. Το στήθος του πιέζεται
και ένα πηχτό υγρό τον εμποδίζει να φωνάξει ενώ μετά αρχίζει να τον πνίγει, ο πόνος
είναι αφόρητος, κάποια πολύ δυνατά χέρια του πιέζουν το σβέρκο, ήχος από λάστιχα
που στριγκλίζουν, τώρα υπάρχουν μόνο σκιές αλλά κι αυτές αρχίζουν να στριφο-
γυρίζουν δαιμονισμένα… «σειρήνα ήταν αυτό που ακούστηκε τώρα;», ο Πεφάνης δε
θα πάρει ποτέ απάντηση ενώ ο οδηγός της νταλίκας που έπεσε πάνω στο βαν και
βλέπει δυο περιπολικά να πλησιάζουν το σημείο της σύγκρουσης έχει αφήσει το
τιμόνι και πιέζει σχεδόν με όλη του τη δύναμη τους κροτάφους του αδυνατώντας να
πιστέψει αυτό που μόλις έχει συμβεί.
Μία ώρα αργότερα
Ο Ασημάκης βαδίζει προς το μέρος μου, φοράει πολιτικά,ένα γκρι κοστούμι που τον
στενεύει στα μπράτσα και στους ώμους. Κάθομαι στο πεζούλι της εισόδου του
Joyride. Κοιτάζω για άλλη μια φορά τα ματωμένα χέρια μου που σκόπιμα δεν έχω
πλύνει. Έχει πιάσει ένα απότομο αεράκι και η κίτρινη κορδέλα της αστυνομίας για
τον αποκλεισμό του χώρου του αντιστέκεται κάνοντας θόρυβο. Μέτρησα πέντε
περιπολικά αλλά δεν είμαι σίγουρος ότι μπορώ να μετρήσω καλά. Ο Κουμάνι και ο
Στέφανος συνοδεία ενός αρχιφύλακα ο καθένας βρίσκονται στα αθενοφόρα καθ’οδόν
για το νοσοκομείο,θέλω να τελειώνω και να πάω κι εγώ. Ο Σπανός και ο Δεσύλλας
έχουν τελειώσει με τις καταθέσεις και μου έχουν δώσει αναφορά. Σχεδόν όλοι οι
πελάτες έχουν φύγει εκτός από τρεις-τέσσερεις περίεργους που εξακολουθούν από
απόσταση να χαζεύουν το χώρο, ένας αστυφύλακας προσπαθεί να τους διώξει με
μάλλον απότομο τρόπο,όταν εκείνοι δεν δείχνουν και τόσο πρόθυμοι να υπακούσουν
ο Ασημάκης δίνει εντολή σε έναν ένστολο ανθυπαστηνόμο να χειριστεί εκείνος το
ζήτημα.
-Χρειάστηκαν σχεδόν μισή ώρα για να βγάλουν τον Πεφάνη από τα συντρίμια, μου
είπε ο Ασημάκης, πριν από λίγο μίλησα με την τροχαία. Ο νταλικιέρης που τον
χτύπησε είναι σε κατάσταση σοκ.
Δεν θεώρησα ότι υπήρχε τίποτα να σχολιάσω
-Του Κουμάνι είναι το αίμα; ρώτησε ο Ασημάκης δείχνοντας με τα μάτια το γιλέκο
και τα χέρια μου
Κούνησα αρνητικά το κεφάλι μου. Είδα το καρύδι του να ανεβοκατεβαίνει αργά το
λαρύγγι του.
-Με χρειάζεστε τίποτε άλλο; Ρώτησα.Τις αναφορές τις έχω εδώ, είπα κι ακούμπησα
έναν δερμάτινο χαρτοφύλακα δίπλα μου, περισσότερες λεπτομέρειες έχουν ο υπαστη-
νόμος Σπανός, ο ανθυπαστηνόμος Τουμανίδης και ο αρχιφύλακας Δεσύλας. Ο
Τρούσιας θα καταθέσει για τη δολοφονία του Δημήτρη Βελίδη και για….
Ένοιωσα ότι ετοιμαζόμουν να βάλω τα κλάματα, έπρεπε να φύγω από αυτόν το χώρο
το συντομότερο δυνατό. Ο Ασημάκης παραμέρισε το χαρτοφύλακα και κάθισε δίπλα
μου, θυμήθηκα την τελευταία συνάντηση στο παγκάκι
-Θα τεθεί θέμα προσωπικής εμπλοκής στην υπόθεση,μου είπε μαλακά
-Το ξέρω….
Δεν με ένοιαζε τίποτα τώρα, έκανα μια προσπάθεια να σηκωθώ, δεν τα κατάφερα.
-Έκανες σπουδαία δουλειά παιδί μου, μου είπε, ότι και να ακολουθήσει….

778
-Ότι και αν ακολουθήσει, επανέλαβα κι έμπλεξα τα ματωμένα μου δάχτυλα, η
σπουδαία δουλειά που έκανα ήταν να μην καταλάβω που είχε μπλέξει ένας αδελφικός
μου φίλος και τώρα ολοκληρώνεται με το να στείλω στο στόμα του λύκου έναν άλλον
ο οποίος χαροπαλεύει….
-Στάσου ένα λεπτό….
-Λυπάμαι κύριε Ταξίαρχε, δεν έχω ένα λεπτό, με θέλετε τίποτε άλλο;
-Όχι…Νάσο είσαι παλιά καραβάνα, το να κατηγορείς τον εαυτό σου…..
Δεν ξέρω αν συνέχισε τη φράση του γιατί είχα ήδη απομακρυνθεί, προχώρησα προς
το αυτοκίνητο και στερεώθηκα ακουμπώντας τα χέρια μου στην οροφή του. Ξανα-
ζούσα εκείνο το πρωϊνό στη Βουλιαγμένη. Τι θα έλεγα τώρα στην Ελένη; Τι θα έλεγα
στη Ρούλα; Τι θα έλεγα στην αδελφή μου;
-
Η Ρούλα με τη Χριστίνα είναι μαζί σε μια παιδική χαρά, το κοριτσάκι κάνει κούνια
γυρίζει το κεφάλι του και με κοιτάζει, χαμογελάει κάπως λυπημένα και μου κουνάει
το χέρι του. Η Χριστίνα δε φαίνεται να έχει αντιληφθεί τη παρουσία μου. Δε μπορώ
να μιλήσω και δε μπορώ να τρέξω προς το μέρος τους. Βλέπω ένα άσπρο σύννεφο να
τις πλησιάζει με μεγάλη ταχύτητα, η κοιλιά μου πονάει αφόρητα, γελάω και πέφτω
ανάσκελα,ο πόνος δυναμώνει κι άλλο, το σύννεφο έχει σκεπάσει τα πάντα, δεν υπάρ-
χει παιδική χαρά..δεν υπάρχει τίποτα..μόνο ο πόνος. Και ο Δημήτρης; Γιατί δεν είναι
κι αυτός στην παιδική χαρά; Το πρόσωπο της Τζάνις μόνο για λίγα δευτερόλεπτα,
μετά σκάει σαν φούσκα, γελάω και το γέλιο μου φέρνει πόνο. Ο Λεωνίδας και η Ερμ-
ίνια που κρατάει το νεογέννητο μωρό τους, «Ερμίνια δε μπορώ να το δω καθαρά, τι
είναι αγόρι ή κορίτσι;» Κανένας δεν απαντάει κι εγώ παραμένω ανάσκελα χωρίς να
ξέρω που ακριβώς βρίσκομαι. Ούτε πόσος χρόνος πέρασε ξέρω, υπάρχει ένα τεράστιο
κενό σε όλα αυτά γιατί τώρα είμαι μόνος σε μία βάρκα, σκοτάδι γύρω μου κι ένα
ελαφρύ κυματάκι με κουνάει. Μπροστά μου το Πασαλιμάνι, είμαι κοντά, αν τραβήξω
κουπί…κουπί δεν έχω…φοβάμαι να κολυμπήσω…από παιδί φοβόμουν τα βαθιά νερά
γιατί φανταζόμουν έναν τεράστιο καρχαρία να με αρπάζει, κάτι χτυπάει τη βάρκα από
κάτω…ουρλιάζω… «όνειρο είναι μαλάκα…όνειρο», χαμογελάω και πάλι αλλά δεν
μπορώ να ξυπνήσω παρόλο που προσπαθώ. Το Πασαλιμάνι είναι αλλαγμένο, εκεί
που ua έπρεπε να βρίσκεται το Ρολόϊ βρίσκεται ένα μικρό εκκλησάκι η εμφάνισή του
οποίου θυμίζει αυτήν της Νοτρ Νταμ. Στο προαύλιο του μια παρέα πιτσιρικάδες
παίζει μπάλα, φώτα ανάβουν και ακούγεται μουσική…σουίνγκ μάλλον…τζαζ…οι
άντρες είναι ντυμένοι στη τρίχα με κοστούμια της δεκαετίας του τριάντα κι όλοι
κρατούν αγκαζέ μία γυναίκα, η βάρκα τραβιέται προς τα πίσω….η καρδιά μου πάει
να σπάσει από φόβο…κενό…Δημήτρη;
Δύο Μέρες Αργότερα
Είμαι σε άδεια την οποία φυσικά μου την έδωσαν αμέσως. Το απόγευμα θα συναν-
τούσα τους αξιωματικούς των Εσωτερικών Υποθέσεων για την έρευνα γύρω από τα
γεγονότα στο Joyride και για την εμπλοκή του Στέφανου στην ιστορία. Είχα μπει σε
μεγάλους μπελάδες αλλά τώρα με όλο μου το κορμί να πονάει και να είμαι
καθισμένος αρκετά άβολα σε μια παλιά καρέκλα στη σάλα επισκεπτών του νοσο-
κομείου οι μπελάδες αυτοί δεν είχαν πιάσει σχεδόν καθόλου χώρο στις σκέψεις μου.
Κοίταζα τα χέρια μου και τα έβλεπα ακόμα ματωμένα, κάποια στιγμή η φαντασία μου
ήταν τόσο ισχυρή που με ανάγκασε να πάω στη τουαλέτα και να τρίψω τις παλάμες
μου για να φύγει αυτό το αίμα. Το αίμα όμως είχε ξεραθεί αλλού…μέσα μου. Δεν
είχε νόημα να πω άλλα ψέμματα στην Ελένη, ούτε και μπορούσα να της κρύψω τι-
ποτα πια. Αυτό το «Θεέ μου» που είπε όταν της ανακοίνωσα ότι ο Στέφανος πυροβο-
λήθηκε με χτυπούσε κι εμένα σα σφαίρα κάθε φορά που ξανάκανα το τηλεφώνημα
στη μνήμη μου. Όταν ήρθε στο νοσοκομείο έμοιαζε σχεδόν ψύχραιμη όμως γρήγο-

779
ρα κατάλαβα ότι αυτό που αντίκρυζα στο πρόσωπό της δεν ήταν ψυχραιμία αλλά
θυμός. Είχε κάθε δίκιο να είναι θυμωμένη, ακόμα και με τον Δημήτρη. Μέχρι κι εγώ
τη νύχτα που στριφογύριζα στο κρεβάτι δίνοντας άλλον έναν άνισο αγώνα με την
αϋπνία του θύμωνα για λίγο. Έξακολουθούσα να ψάχνω γι’αυτό το βολικό και συνά-
μα γελοίο άλλοθι «γιατί δεν μου μίλησες». Θύμωνα για άλλη μια φορά με τον
Στέφανο όταν συγχωρούσα τον Δημήτρη, με άφησαν και οι δύο μόνο να απολογούμαι
σε όλους τους δικούς μας ανθρώπους που αδυνατούσαν να καταλάβουν – και με το
δίκιο τους- όλα όσα είχαν συμβεί. Μήπως είχα καταλάβει εγώ καλά καλά τι είχε γίνει;
Βρισκόμουν αντιμέτωπος με διαλυμένες ζωές, στη δουλειά μου είχα αντιμετωπίσει
τέτοια περιστατικά αλλά τώρα ήταν αλλιώς, μία από αυτές τις διαλυμένες ζωές ήταν
και η δική μου. «Αυτή τη φορά δε θα πω τίποτα στη Ρούλα Νάσο», η Ελένη
ακούστηκε κατηγορηματική, «παιδί είναι για όνομα του Θεού…παιδί!!!!!». Τη
δεύτερη φορά που είπε τη λέξη παιδί έβαλε ένταση και αγανάκτιση στη φωνή της με
αποτέλεσμα να την κοιτάξουν τόσο μερικοί από τους επισκέπτες όσο και δυο
νοσοκόμες βάρδιας. «Γιατί όλα αυτά Νάσο;», «Γιατί δε μου είπατε τι συνέβαινε με
τον Δημήτρη; Γιατί δεν εμπόδισες τον Στέφανο να κάνει αυτή την ανοησία;». Την
έπιασα από τους ώμους στην αρχή, την αγκάλιασα μετά και την άφησα να ξεσπάσει
σε αναφιλητά, κλάμα θυμού. Προσπάθησα να της εξηγήσω γιατί σήμαινε τόσα πολλά
για μας η σύλληψη του Πεφάνη, γιατί είχα συμφωνήσει έστω και απρόθυμα με το
σχέδιο του Στέφανου, «τι θα μπορούσα να κάνω Ελένη; Να τον συλλάβω; Ήταν από-
φασισμένος, και ήταν και ο μόνος τρόπος να αποδείξουμε ότι ο Δημήτρης δολο-
φονήθηκε» ήταν η πρώτη φορά που της έλεγα την αλήθεια αλλά κάποια ψέματα θα τα
συνέχιζα, «Ο Δημήτρης δεν ήξερε λεπτομέρειες, μικροδουλειές έκανε κι έβγαζε ένα
καλό έξτρα εισόδημα και μάλιστα μαύρο, αν ήξερε περί τίνος επρόκειτο δεν θα
έμπλεκε από την αρχή…», δεν μπορούσα να συνεχίσω άλλο,μέχρι εδώ το ψέμα
μπορούσε να γίνει πιστευτό αλλά η κόκκινη γραμμή ήταν κοντά και δεν έπρεπε να
την περάσω. «Η Ρούλα δε θα μάθει ποτέ τίποτα», την βεβαίωσα, «μα πως, αφού…οι
εφημερίδες θα γράψουν…», την έβαλα να καθίσει και της πρόσφερα ένα χυμό που
πήρα από το μηχάνημα του κυλικείου. «Οι εφημερίδες ήδη γράφουν και γράφουν για
τον απλό υπάλληλο που δολοφονήθηκε επειδή ο Πεφάνης φοβόταν μήπως είχε
καταλάβει τις δραστηριότητές του»,εξήγησα, «την αποκλειστικότητα έχει ένας πολύ
καλός δημοσιογράφος που ασχολείται με τον Πεφάνη εδώ και καιρό». Ο Ασβεστό-
πουλος είχε τηρήσει την υπόσχεσή του, έστω αλλοιώνοντας λίγο την αλήθεια. Καθα-
ρισε την εικόνα του Δημήτρη και ασχολήθηκε μόνο με τις σκοτεινές δραστηριότητες
του Πεφάνη, ήταν ο πρώτος αθλητικογράφος που έγραψε για τις συλλήψεις και το
πιστολίδι στο Joyride, αλλά ενώ έμαθε το όνομα του Στέφανου δεν έκανε καμία ανα-
φορά γύρω από τη φιλία του με τον Δημήτρη, άλλος ένας υπάλληλος που τραυμα-
τίστηκε σοβαρά. Τα περισσότερα ραδιόφωνα ζητούν δηλώσεις του δημοσιογράφου.
Μέσα σε δυό μέρες έχει γίνει το πιο καυτό όνομα, πρώτα η υπόθεση Τσαγκάρη, τώρα
αυτό. Ο Αντωνίου δεν θα μπορούσε να τον προλάβει, ενώ κάποιες εφημερίδες κάνουν
επαινετική αναφορά στην έρευνά του. Το Sun Channel γεμίζει με έκτακτες εκπομπές
γύρω από τους νονούς της νύχτας στο χώρο του ποδοσφαίρου και παρουσιάζει
κάποια ρεπορτάζ του σωρού για ανθρώπους που χρησιμοποιούν το άθλημα για να
ξεπλύνουν χρήματα ή για να παραπλανήσουν τον κόσμο ώστε να μη γίνουν γνωστές
οι πραγματικές τους δραστηριότητες. Τα μόνα ονόματα που αναφέρονται είναι αυτά
των Τσαγκάρη και Πεφάνη ενώ υπάρχει και εκπομπή γύρω από τον Κώνστα κι αυτό
επειδή ήταν χορηγός και οικονομικός αιμοδότης αριστερών βουλευτών της Μαγνη-
σίας. Τα ίδια και από το Screen Channel αλλά ο Παναγόπουλος με τον Τζάφο και τον
Μακρή έχουν περισσότερο το νου τους, στις δημοτικές εκλογές. Ο εφοπλιστής όσο κι

780
αν παριστάνει τον σαστισμένο με τον θάνατο του Πεφάνη και με όλα όσα βγαίνουν
στο φώς σχετικά με τα ναρκωτικά, τους εκβιασμούς και τα στημμένα παιχνίδια στο
βάθος είναι ανακουφισμένος, Είναι πολύ ισχυρός για να τον αγγίξει κάποιος και τα
στοιχεία τα οποία θα μπορούσαν να τον συνδέσουν με τον Πεφάνη ξεσκονίζονται
εύκολα κι εκεί ίσως να βοηθήσουν λίγο παραπάνω οι πλάτες του Παναγόπουλου. Ο
Δανάλης συνελήφθει λίγες ώρες αργότερα από τα όσα συνέβησαν στο Joyride,
γι’αυτό με πληροφόρησε ο Δανιάς που επίσης φρόντισε να με πληροφορήσει ότι ομο-
λόγησε τα πάντα γύρω από τις σχέσεις του με τον Πεφάνη όπως και για την
στράτευση του Δημήτρη, για την δολοφονία μόνο «υπέθετε» πως ένοχος ήταν ο
Πεφάνης. Ο Θεοδοσιάδης ο πρόεδρος της Global Phone δεν συνδέθηκε με όλα αυτά
γιατί ο Δανάλης σίγουρα τον φοβόταν αφού ήταν εν ζωή, όπως φοβόταν και τον
Μακρή. Όσο για την κατάσταση του Στέφανου…«κρίσιμο το πρώτο
σαρανταοκτάωρο, αν τα καταφέρει, τότε μπορούμε να αισιοδοξούμε», τα λόγια του
γιατρού μετά την εγχείρηση. Σπίτι μου πήγαινα μόνο για να κάνω μπάνιο και για να
αλλάξω ρούχα, έτρωγα σ’ένα μικρό φαγάδικο που μετά βίας χωρούσε δέκα άτομα
αλλά βρισκόταν ένα τετράγωνο πίσω από το νοσοκομείο οπότε με βόλευε., οι
περισσότεροι πελάτες του μιλούσαν ρώσικα και Αλβανικά. Πάλευα να κρατήσω άθ-
ικτα τα λίγα κομμάτια της ζωής που μου είχαν απομείνει ώστε κάποια στιγμή να
μπορέσω να τα ενώσω. Ειδοποίησα τον Λεωνίδα αλλά μου είπε πως δε θα μπορούσε
να έρθει στην Ελλάδα λόγω της εγκυμονούσας γυναίκας του, μου τηλεφωνούσε όμως
καθημερινά και ήμουν σίγουρος πως αν ο Πεφάνης την είχε γλιτώσει θα ερχόταν η
στιγμή που ο Λεωνίδας θα έψαχνε τον τρόπο να τον σκοτώσει ο ίδιος. Ο Λεωνίδας
ανέλαβε και το δυσάρεστο καθήκον να τηλεφωνήσει στον πατέρα του Στέφανου…το
μεγάλο ψέμα, «ατύχημα με μοτοσυκλέτα, δεν είναι τίποτα αλλά ζαλίζεται και πρέπει να
ξεκουράζεται και να αποφεύγει τα κινητά λόγω ακτινοβολίας, όταν του επιτρέψουν οι
γιατροί θα σε πάρει εκείνος, μαθαίνω τα νέα κάθε μέρα θείε μην ανησυχείς»,δεν ξέρω
πόσα πίστεψε ο κυρ Θόδωρος, επειδή φοβήθηκα ότι θα μπορούσε να τηλεφωνήσει
στο νοσοκομείο είχα φροντίσει να συνεννοηθώ με τους γιατρούς που είχαν αναλάβει
τον Στέφανο να πουν κι εκείνοι ένα ψέμα γιατί έπρεπε να καταλάβουν το πόσο
εύθραυστη ήταν η υγεία του πατέρα του και ότι μια δυνατή συγκίνηση θα μπορούσε
να φέρει το μοιραίο. Δέχτηκαν απρόθυμα αλλά ο επικεφαλής της ομάδας που τον είχε
χερουργήσει με ενημέρωνε συνέχεια. Στο νοσοκομείο ήρθαν η αδελφή μου και ο
γαμπρός μου και ένα απόγευμα ήρθε και η Χριστίνα κλαμμένη σχεδόν όσο η Ελένη.
Δεν της εξήγησα και πολλά πράγματα γιατί ο πόνος στα μάτια της ήταν συσσωρευμέ-
νος, ο πυροβολισμός την τσάκισε μεν αλλά βαθιά μέσα της ήξερε από την αρχή πως
κάτι δεν πήγαινε καλά. Ήταν όμορφη και ήταν η ευκαιρία που ζητούσε ο Στέφανος
για να γυρίσει πίσω. Ίσως κι εκείνη, όπως κι εγώ, κατηγορούσε τον εαυτό της γιατί
μολονότι έβλεπε το σκοτάδι δεν προσπάθησε να το σταματήσει, το «γιατί δεν μου
μίλησες;»που αλλάζει σε «γιατί δεν σου μίλησα;». Λίγο πριν πεταχτώ για το βραδινό
φαγητό μου δέχτηκα και την επίσκεψη του Τουμανίδη ο οποίος είχε αρχίσει να
γίνεται για μένα ότι ήταν μέχρι πρόσφατα ο Σπανός
-Ίσως θέλετε λίγη ξεκούραση Αστυνόμε, μου είπε φιλικά
-Είμαι σε άδεια οπότε….
-Ο Κουμάνι είναι στον κόσμο του,συνέχισε ο Τουμανίδης,ισχυρά παυσίπονα σε
συνδυασμό με αυτά που βρήκαν στις εξετάσεις αίματος που του έκαναν τον έχουν
στείλει σε τροχιά, αλλά οι γιατροί επιμένουν ότι με την αγωγή που του δίνουν θα
συνέλθει…και θα ομολογήσει…Όλη η ΓΑΔΑ μιλάει για σας πάντως
-Να μη ρωτήσω και τι λέει, έκανα μια προσπάθεια ν’αστειευτώ
-Κύριε Αστυνόμε δε ξέρω τι θα πει η Ομάδα Εσωτερικών Υποθέσεων ούτε μπορώ
και να προβλέψω το τι θα προκύψει από την Ένορκη Διοικητική Εξέταση αυτό που

781
μπορώ να πω με σιγουριά είναι πως ήμουν πολύ τυχερός που συνεργάστηκα μαζί σας,
είδα πως δουλέψατε και πόσα δώσατε για να λυθεί αυτή η υπόθεση…
-Όλοι τη δουλειά μας κάναμε, τα λόγια του έμοιαζαν με παρηγοριά όχι όμως για την
ενδεχόμενη τιμωρία μου αλλά για τον πιθανό θάνατο του Στέφανου έτσι σχεδόν τρο-
μοκρατημένος αναγκάστηκα να διακόψω τον έπαινό του
-Όχι, διαφώνησε ήπια, δεν κάναμε όλοι τη δουλειά μας και ξέρετε ποιος άλλος
συμφωνεί μαζί μου;
-Ποιός; ρώτησα χωρίς να ενδιαφέρομαι
-Ο Δανιάς, κι αυτός έχει σκυλιάσει με την υπόθεση. Να μου το θυμηθείτε θα έχουμε
εξελίξεις.
-
Είναι καλοκαίρι, φοράω ένα άσπρο φανελάκι κι ένα μπλέ σορτς που μου έχει κάνει
δώρο η μάνα μου. Οι γονείς μου κοιμούνται και δε κάνω θόρυβο για να μην τους
ξυπνήσω,βγαίνω προσεκτικά στο μπαλκόνι της κρεβατοκάμαράς τους κρατώντας ένα
τεράστιο κουτί γεμάτο στρατιωτάκια.Μία αναπαράσταση από την απόβαση στη Νορ-
μανδία, εκτός από τα στρατιωτάκια, υπάρχουν οχηρά, τεθωρακισμένα, κανόνια και
συρματοπλέγματα. Ο Λεωνίδας τρελαίνεται γι’αυτό το παιχνίδι, του αρέσει ακόμα
πιο πολύ η ιδέα μου να αλλάξουμε την ιστορία και τη μάχη να την κερδίσουν οι
Γερμανοί. Μετά όμως δυο τολμηροί κατάσκοποι, αυτός κι εγώ, θα εισχωρήσουμε
στις γραμμές των Ναζί θα προκαλέσουμε δολιοφθορές και οι σύμμαχοι θα πάρουν τη
ρεβάνς χάρη σε μας. Κάνει αφόρητη ζέστη και το ψιλικατζίδικο από το οποίο αγό-
ραζα το αγαπημένο μου παγωτό ξυλάκι λεμόνι δεν είναι πουθενά. Κανένα από τα
παιδιά της γειτονιάς δεν έχει κατέβει στο δρόμο, αλλά ένα αγόρι πλησιάζει από μακ-
ρυά. Πλησιάζει τρέχοντας, το ξέρω αυτό το παιδί, έχει περάσει την διασταύρωση της
Κουντουριώτου με την Ελευθερίου Βενιζέλου και κουνάει τα χέρια του σαν να
προειδοποιεί κάποιον να φύγει από κει που βρίσκεται. «Έφερες τα στρατιωτάκια;» η
φωνή του Λεωνίδα γεμάτη ανυπομονησία από το κάτω μπαλκόνι αλλά εγώ
εξακολουθώ να κοιτάζω προς το μέρος του παιδιού που τρέχει, δε μπορώ να δώ
ακόμα το πρόσωπό του, ο ουρανός αρχίζει να γίνεται γκρίζος και μια περίεργη βουή
ακούγεται, κάτι σαν σεισμός. Το παιδί που τρέχει κουνά τα χέρια του με μεγαλύτερη
δύναμη αλλά δεν φωνάζει, τώρα μπορώ να δω το πρόσωπό του, είναι ο Νάσος, η
βουή αρχίζει επίσης να δυναμώνει. Ρίχνω και μια ματιά προς το μέρος των γονιών
μου για να δω αν έχουν πάρει είδηση,κοιμούνται ακόμα. Ο μικρός Νάσος μοιάζει
τώρα να τρέχει σαν σε αργή κίνηση, γελάω ενώ ο Λεωνίδας ρωτάει και πάλι για τα
στρατιωτάκια…η βουή πιο κοντά…δε μπορώ ακόμα να εντοπίσω από πού έρχεται
αυτός ο θόρυβος, όταν καταλαβαίνω τι συμβαίνει είναι πια πολύ αργά. Είναι τεράστιο
και έχω παραλύσει από φόβο, ένα κύμα με ύψος κάπου εκατό μέτρα, ίσως και περισ-
σότερα έρχεται προς το μπαλκόνι μας, το έχει φέρει το λιμάνι, ο Νάσος δεν έχει
φοβηθεί και συνεχίζει το αργό τρέξιμό του, ο Λεωνίδας έχει εξαφανιστεί, το μόνο που
έχω να κάνω είναι να ειδοποιήσω τους γονείς μου να φύγουμε, αγκαλιάζω το κουτί με
τα στρατιωτάκια αλλά μένω στη θέση μου,το κύμα καταπίνει πολυκατοικίες ολόκ-
ληρες, δε μπορώ να κάνω τίποτα, δε μπορώ να σώσω κανέναν,λίγα μέτρα μόνο έχουν
μείνει,σε δευτερόλεπτα θα έχει σκεπάσει κι εμένα,κοιτάζω για τελευταία φορά προς
το μέρος του Νάσου, το φόβο έχει αντικαταστήσει με περίεργη ανακούφιση…τώρα!
-
Ο Μελανίτης αφού κλείσει το χρηματοκιβώτιο βάζει και τα τελευταία ντοσιέ που
έχουν απομείνει στα ράφια μέσα σε μια μεγάλη χάρτινη κούτα. Δεν έχει λυπηθεί για
τον θάνατο του Πεφάνη απλώς ανησυχεί για το μέλλον του,είναι πολύ μεγάλος για
καινούργια αρχή και τέτοιες μπούρδες.
-Εντάξει με την εφορία; ρώτησε την Γκέλυ που στέκεται όρθια απέναντί του.

782
-Όλα εντάξει αφεντικό, μοιάζει σκεπτική έως απρόθυμη
-Καλύτερα έτσι, της είπε πετώντας στην κούτα ένα μικτό βιβλιαράκι σαν ατζέντα,
έτσι όπως ήρθαν τα πράγματα….
-Από την εφορία μου είπαν πως αν σκάσουμε εφτακόσια κλείνουμε για πάντα τα
βιβλία και γλιτώνουμε τον όποιο έλεγχο, τώρα που δεν έχουμε και τον Σοπράνο πάνω
από το κεφάλι μας εγώ λέω να τα δώσουμε, ο διάολος έχει πολλά ποδάρια..
-Τι θα κάνεις; τη ρώτησε. Εννοώ τώρα που…που κλείνουμε
-Για τα πάτρια εδάφη ούτε κουβέντα, απάντησε κατηγορηματικά, θα την ψάξω
μάλλον για ντελίβερι στην αρχή σε συνδυασμό με καμιά άλλη ημιαπασχόληση της
συμφοράς, αφού ξέρεις πως είναι η κατάσταση….
Ο Μελανίτης κουνάει το κεφάλι του συμφωνώντας
-Καλημέρα
Ο Μελανίτης με την Γκέλυ γυρίζουν απότομα προς το μέρος από το οποίο ακούστηκε
η φωνή, η κοπέλα βλαστημάει από μέσα της γιατί είχε αφήσει την πόρτα της εισόδου
ανοικτή μια και θα ξεκινούσε η μετακόμιση.Ο Νιαράκης στέκεται και τους κοιτάζει
αυτή τη φορά χωρίς να έχει κάποιον αστυφύλακα δίπλα του
-Φεύγουμε κύριε Υπαστηνόμε, είπε κάπως εχθρικά η Γκέλυ,αν ήρθες να μας πεις ότι
χαίρεσαι το ξέρουμε τσάμπα κόπο έκανες
Ο Νιαράκης δεν αλλάζει έκφραση και κοιτάζει τον Μελανίτη
-Για πού σκέφτεστε; ρώτησε ο υπαστυνόμος
Ο Μελανίτης σηκώνει τους ώμους
-Κοιτάζω για μαγαζιά που ενοικιάζονται, απάντησε, την Αθήνα την φοβάμαι γεμίσα-
με ξένους και οι κλοπές αυξάνονται, δε θα καρδιοχτυπάω. Προσανατολίζομαι προς
Πειραιά..μάλλον.
Ο Νιαράκης αλλάζει το χαμόγελο με μια γκριμάτσα αμφιβολίας
-Κρίμα είναι κύριε Μελανίτη,είπε
-Δεν γίνεται αλλιώς
-Ασφαλώς και γίνεται,το χαμόγελο επιστρέφει, ο Πεφάνης έφυγε από τη μέση οπότε
δεν έχετε να δίνετε αναφορά σε κανέναν, όσο για κάποιους αλλοδαπούς…πρώην
πελάτες σας από την εδώ περιοχή να είστε σίγουρος πως δεν θα σας ενοχλήσουν.
Περασμένα-ξεχασμένα κύριε Μελανίτη, το ίδιο ισχύει και για σας δεσποινίς αρκεί να
μη σας ξαναδώ με όπλο. Θα σας συμβούλευα λοιπόν να μείνετε εδώ στα σίγουρα. Οι
φήμες λένε πως δουλειές σαν την δική σας στον Πειραιά θα δωθούν στα «δικά μας
παιδιά» μετά τις δημοτικές εκλογές οπότε ακούστε τι σας λέω, εδώ στον Νέο Κόσμο
δεν θα αλλάξει τίποτα…ή σχεδόν τίποτα. Βάλτε πίσω τα ντοσιέ και τα βιβλία στα
ράφια κύριε Μελανίτη και δεν χρειάζεται να ανησυχείτε ούτε και για το επάνω
στούντιο, για κάθε πρόβλημα υπάρχει λύση.
Ο Μελανίτης έχει καταλάβει ή νομίζει πως έχει καταλάβει. Ο Νιαράκης εμμέσως
πλην σαφώς του εξηγεί πως στο εξής θα αναλάβει την «προστασία» του μαγαζιού.
Ότι γινόταν πριν με τον άλλον διοικητή θα γίνεται και τώρα με τον Νιαράκη, και-
νούργιος σερίφης στην πόλη αλλά με την διαφορά ότι η προστασία θα πληρώνεται επί
τόπου,δεν θα υπάρχει κανένας Πεφάνης ή κανένας Τσαγκάρης για να ελέγχουν εισ-
πράξεις και ποσοστά, ίσως να’ναι και καλύτερα έτσι. Ο Μελανίτης πιάνει διστακτικά
ένα κόκκινο κλασέρ μέσα από την κούτα και το ξαναβάζει στο ράφι,αυτό θα μπο-
ρούσε να το πει «καινούργια αρχή».
-Λυπάμαι κύριοι, είπε η Γκέλυ κοιτώντας πρώτα το αφεντικό της και μετά τον
Νιαράκη, εγώ ήδη έφτασα στο τέρμα
Ο Μελανίτης διαβάζει την πίκρα για την «προδοσία» του στα μάτια της, δεν υπάρχει
δεύτερη σκέψη μόνο το νέο ξεκίνημα που του προτείνει ο Νιαράκης
-Καλή τύχη κορίτσι μου, της λέει με ειλικρίνια, σ’ευχαριστώ για όλα

783
-Καλή τύχη δεσποινίς, επαναλαμβάνει ο Νιαράκης λιγότερο χαμογελαστός, και να
προσέχετε.
Η κοπέλα μουρμουρίζει ένα «αντίο» και φεύγει. Μόλις βγαίνει στο πεζοδρόμιο χτυπά
το κινητό της, στην οθόνη το νούμερο του Ροντήρη, «αει στο διάολο όλοι οι μπάτσοι»
λέει και κλείνει τη συσκευή.
-
Ελληνική Ποδοσφαιρική Ομοσπονδία
-Κανονικά θα έπρεπε να είναι εδώ και ο Μακρής και ο Γαλανός, είπε ο Λουκάς
Τουλιάτος, το θέμα συζήτησης είναι το ελληνικό ποδόσφαιρο και η διαφθορά που
υπάρχει σε αυτό, άρα…
-Άρα δείχνεις σε όλον τον κόσμο ότι θέλεις να αλλάξεις την παρούσα κατάσταση,
εξήγησε ο Καρζής, ο Γαλανός και ο Μακρής έχουν συνδεθεί με τον Πεφάνη και είναι
πάρα πολύ απασχολημένοι αυτές τις μέρες με το να τινάξουν τη βρώμα από πάνω
τους, ο ένας έχει τις δημοτικές εκλογές και ο άλλος το πολιτικό μέλλον που του
ετοιμάζει ο πεθερούλης του, άκου και τον Γιώργο τι θα σου πει, αυτός ξέρει
καλύτερα.
Ο Γιώργος Χριστοδούλου που κάθεται ανάμεσά τους συμφωνεί με κούνημα του
κεφαλιού πριν πάρει τον λόγο
-Λουκά έχεις την ευκαιρία της ζωής σου να καθαρίσεις αυτά τα σκατά που άφησε ο
προηγούμενος, είπε, όλος ο κόσμος ξέρει τι γινόταν με το σύστημα που είχαν στήσει
Μακρής και Πεφάνης, ξέρεις πόσες εκπομπές έκτακτες έχω κάνει τις τελευταίες
μέρες; Ξέρεις τι έχει βγει και τι θα βγεί ακόμα στη φόρα;
-Δεν πιστεύω να νομίζετε πως θα αγγίξει κανένας τον Μακρή, τον έκοψε ο
Τουλιάτος, απλώς εσείς θα κάνετε φασαρία, οι ιστοσελίδες των ομάδων σας και τα
μέσα σας θα ανάψουν από την επισκεψιμότητα αλλά το διαδίκτυο κύριοι δεν κατά-
δικάζει δημιουργεί μοναχά εντυπώσεις και ψευτολαϊκά δικαστήρια, θα βρίζουν κά-
ποιοι τον Μακρή και τον Ολυμπιακό, ε και; Οι υπόλοιποι θα είναι με το μέρος του,
κάνει επενδύσεις, η ομάδα του πάει τραίνο κι αν θέλετε τη γνώμη μου και χωρίς
διαιτησία το πρωτάθλημα θα το πάρει…οπότε…και να σας πω και το άλλο, ζημιά
κάνω στον εαυτό μου που μιλάω τώρα μαζί σας, δεν είμαστε καν στην κωλοαίθουσα
για την Σούπερ Λήγκα, είμαστε στο χώρο που γίνονται τα μήτιγκς της ΕΠΟ, αυτή η
κουβέντα δε θα έπρεπε να γίνεται, ή αν γινόταν όφειλα να έχω ενημερώσει και τους
εκπροσώπους των άλλων ομάδων.
Ο Καρζής και ο Χριστοδούλου ανταλλάσουν βλέμματα, ο Καρζής μιλάει πρώτος και
είναι κάπως συνοφρωμένος
-Να όμως που δεν το έκανες Λουκά, πράγμα που σημαίνει πως σου κεντρίσαμε το
ενδιαφέρον
-Από την παρεούλα των Μακρή – Πεφάνη χάσαμε χρήματα,είπε ο Χριστοδούλου, και
δεν μιλάω μόνο για τα πρωταθλήματα που έσπρωχνε ο προκάτοχός σου…
-Σας παρακαλώ, ο Τουλιάτος υψώνει τη φωνή, δε θα κατηγορηθώ…
-Συζήτηση κάνουμε Λουκά, η παρέμβαση Καρζή, κανένας μας δε σε κατηγορεί, αυτό
δα έλλειψε, ήρθαμε εδώ γιατί σε πιστεύουμε
Ο Τουλιάτος κοιτάζει πότε τον έναν και πότε τον άλλον μια και έχουν μείνει για λίγο
σιωπηλοί. Αυτό το «σε πιστεύουμε» κρύβει παγίδες ωστόσο κάτι μέσα του τον παρα-
κινεί να τους ακούσει. Η κουβέντα τους θα τελειώσει μετά από δύο ώρες, και κανένα
δημοσιογραφικό μάτι δεν τους έχει πάρει είδηση. Ο Καρζής και ο Χριστοδούλου
κάνουν θόρυβο καθώς βαδίζουν στο υπόγειο πάρκιγκ. Ο οδηγός του πρώτου ανοίγει
την πόρτα της μαύρης μερσεντες μόλις τους βλέπει. Ο Καρζής είναι ο πιο χαμο-
γελαστός από τους δύο και πριν μπεί στο αυτοκίνητο καλεί έναν αριθμό από το
κινητό του αλλά δεν έχει καλό σήμα. Περιμένει να βγει στο δρόμο το αυτοκίνητο και

784
ξαναδοκιμάζει την κλήση.
-Στο είχα πεί αγόρι μου ο Τουλιάτος είναι άλλη πάστα
Ο Χριστοδούλου παρακολουθεί τις εκφράσεις του Καρζή καθώς ακούει και πασχίζει
να καταλάβει.
-Ναι παλικάρι μου ξέρω τι σου λέω, τελειώσαμε με την σαβούρα και γυρίζουμε
σελίδα, μαζί….
Ο Χριστοδούλου μαντεύει τον συνομιλητή αλλά κάνει μια χειρονομία ρωτώντας
«ποιος είναι»
-Ο πατέρας σου ήξερε να κάνει μπίζνες,συνέχισε ο Καρζής, δεν είχε καμία σχέση με
αυτό το καθίκι, ναι αγόρι μου θα τα πούμε, θα σε πάρει σύντομα….να’σαι καλά
λεβεντιά μου…σε χαιρετώ
Ο Χριστοδούλου δε χρειάζεται να κανει άλλη χειρονομία
-Τον εμπιστεύεσαι; ρωτησε τον Καρζή
-Το Τσαγκαράκι είναι λιγότερο αλαζόνας και πιο μοντέρνος από τον πατέρα του,
βεβαιώνει ο Καρζής, περίμενε και θα δεις
Ο Χριστοδούλου βολεύεται κάπως πιο αναπαυτικά στο καθισμά του και σκέφτεται
πως η ανάμιξη ενός ακόμα Τσαγκάρη στη ζωή του δεν ήταν ακριβώς αυτό που επι-
θυμούσε.
Γραφεία Sports4ever
Ο Βαγγέλης Ασβεστόπουλος μόλις έχει τελειώσει ένα ακόμα άρθρο του και το
στέλνει με e-mail στο τμήμα επιμέλειας. Ο αρχικός ενθουσιασμός έχει περάσει πια
και η χιονοστιβάδα των συλλήψεων συνεχίζεται. Προσαγωγή άλλων έξι ατόμων που
φαίνεται να σχετίζονται με το κύκλωμα των στημμένων παιχνιδιών, ανάμεσά τους
ένας μάνατζερ, ένας αρχηγός ποδοσφαιρικού τμήματος, ένας προπονητής και ένα
στέλεχος ένωσης ποδοσφαιρικών σωματείων. Ο Αθανασάκος εξακολουθεί να δίνει
απόκλειστικές πληροφορίες μέσω ενός ανθυπαστυνόμου συνεργάτη του, ο Ασβεστό-
πουλος είναι μισό βήμα μπροστά από τους υπόλοιπους συναδέλφους του και πριν
λίγη ώρα έχει δεχτεί τηλεφώνημα από την συντακτική ομάδα του τομέα αθλητικών
ειδήσεων του Sun Channel για παρέμβαση σε εκπομπή, ο Χριστοδούλου δεν χάνει
χρόνο, τώρα η υπόθεση Τσαγκάρη έχει περάσει σε δεύτερη μοίρα, ο κόσμος
καννιβαλίζει το πτώμα του Πεφάνη, κι ανάμεσα στους καννιβαλους δημοσιογράφοι
και φίλαθλοι που λίγες μέρες πριν τον επαινούσαν. Καταγγελίες από ανώνυμους
μάρτυρες σχετικά με ανθρώπους του Πεφάνη που διακινούσαν ναρκωτικά στον
Πειραιά και σε γειτονιές του κέντρου της Αθήνας. Καινούργοι μάρτυρες, από αθλητές
που έκαναν χρήση αναβολικών και είχαν πέσει θύμα εκβιασμού μέχρι διαιτητές και
προπονητές που είχαν δεχτεί απειλές για «αναγκαστικές» αλλαγές και «αναγ-
καστικούς» παροπλισμούς παικτών. Καταθέτει και ο Αντρέα Χάμζα, ο αδελφός του
παραγκωνίζεται,τώρα πια είναι εκτός ενδεκάδας και στα Γιάννενα ψάχνουν λύση για
ένα φιλικό «διαζύγιο». Η δολοφονία του Δημήτρη Βελίδη έχει βρει κι εκείνη τον
καθημερινό χώρο της ενώ κάποιες φορές υπάρχουν ερωτήσεις γύρω από την
μυστηριώδη εξαφάνιση του Ντανήλ Ντιτιάνιν. «Καταντήσαμε αστυνομικό ρεπορτάζ»
είναι τα λόγια του εξουθενωμένου πια διευθυντή του Sports4ever που πιστεύει πως ο
Ασβεστόπουλος ήδη ετοιμάζει το επόμενο επαγγελματικό του βήμα μετά από αυτή
την επιτυχία.
-Θα έχουμε συνέχεια, προβλέπει ο διευθυντής, ανακατεύονται και πολιτικοί στην
υπόθεση.
Ο Ασβεστόπουλος κάθεται στη καρέκλα του γραφείου του και ξεφυσάει σκεφτικός
-Δε θα δωθούν ονόματα κύριε διευθυντά,είπε , εκτός αν κάποιον από τους εμπλεκό-
μενους θέλει να τον ξεφορτωθεί το κόμμα του
-Μα τότε είναι που θα μιλήσουν, είπε ο διευθυντής, περιστατικά σαν το εγκεφαλικό

785
του Κουτσόγιωργα δε θα συμβαίνουν πάντα
Ο Ασβεστόπουλος χαμογέλασε
-Ο μπάτσος σου ήταν φίνος τελικά,συνέχισε ο διευθυντής
-Ήταν,συμφώνησε ο Ασβεστόπουλος, σήμερα οδηγείται στον ανακριτή ο Ζήσης
Νικολόπουλος ο οποίος επικαλέστηκε σοβαρά προβλήματα υγείας. Ο παλιός καλός
Ζήσης που διασκέδαζε μαζί με τον Αντωνίου στο μαγαζί που τραγουδάει ο Ρισβάς.
Ωραίες εποχές δεν συμφωνείς; Αύριο έχω κλείσει συνέντευξη με τον Αγκόν Χάμζα.
Ο διευθυντής χαμογελάει και βάζει στο ποτήρι με το νερό του μια αναβράζουσα ταμ-
πλέτα
-Στομαχόπονοι, εξηγεί καθώς παρατηρεί τις φουσκάλες, αλήθεια ρε Βαγγέλη εκείνος
ο τύπος που πυροβολήθηκε στο Joyride και χαροπάλευε, τι απέγινε;
-
«Δεν υπάρχει άνθρωπος που να μην έχει εκπλαγεί από τις πρόσφατες αποκαλύψεις
σχετικά με τη δράση του Παναγιώτη Πεφάνη» λέει σε συνεργείο του Screen ο
Ιάκωβος Μακρής, κανένας από τους δημοσιογράφους δεν θέλει να τον στριμώξει και
ο εφοπλιστής συνεχίζει. «Ένας από αυτούς είμαι κι εγώ», κάποιος πρέπει να κάνει
τον δικηγόρο του διαβόλου «τι έχετε να πείτε σε όσους σας συνδέουν μαζί του», ο
Παναγόπουλος δεν θέλει να δείχνει τόσο προκλητικά φιλικός, «προσπαθούν να με
συνδέσουν θέλετε να πείτε, τους απαντώ λοιπόν πως αν έχουν στοιχεία και όχι
γραφικούς πανελίστες για εκπομπές κιτρινισμού, ας πάνε στον εισαγγελέα, κι επίσης
ας ξέρουν πως εγώ δε χάνω το χρόνο μου πετώντας λάσπη, εγώ χρησιμοποιώ σαν
όπλο την ελληνική δικαιοσύνη οπότε ας το έχουν κι αυτό υπ’όψη τους», κάποιες
ερωτήσεις σχετικά με τις μεταγραφές του Ολυμπιακού,τις δηλώσεις Καρζή και τις
δημοτικές εκλογές στον Πειραιά. «Ο Ολυμπιακός θα γίνεται ολοένα και πιο δυνατός,
όσο για τον κύριο Καρζή αντί να νομίζει πως θα μεγαλώσει την ομάδα του με φτηνά
υπονοούμενα καλό θα ήταν να φροντίσει να βάλει λίγο το χέρι στη τσέπη και όχι να
προσπαθεί να εξασφαλίσει παίκτες βάζοντας τους να τσακωθούν με τις ομάδες τους
για να τους πάρει ελεύθερους», ίσως τον καλέσει ο Αθλητικός Εισαγγελέας γι’αυτό
το τελευταίο, ε και; Ένα ακόμα αστείο πρόστιμο! «Ασφαλώς μαζί με τον Ολυμπιακό
η μεγάλη μου αγάπη είναι η πόλη μου, το λιμάνι μου, ο Πειραιάς. Ακόμα γυρνουν
στη μνήμη μου οι μέρες που ο πατέρας μου με κατέβαζε στο λιμάνι κι εγώ ήμουν
παιδάκι του δημοτικού, μου μιλούσε για τη δουλειά του, για τα όνειρά του κι εγώ
αισθανόμουν περήφανος. Δεν σας κρύβω ότι τον ήθελα μαζί μου σ’αυτή την
εκστρατεία για την αναβάθμιση του Πειραιά μας αλλά από εκεί ψηλά….»
-Το παράκανε με τους λαϊκισμούς, είπε κάπως δυσαρεστημένος ο Κώστας Τζάφος
που παρακολουθούσε τις δηλώσεις από την τηλεόραση του γραφείου του, αυτά τα
δακρύβρεχτα με τον πατέρα του…
-Λες και δεν τον ξέρεις, σχολίασε ο Στέλιος Γαλανός που παρακολουθούσε κι αυτός
-Τι λέει ο πεθερός σου για το Mall στο λιμάνι; ρώτησε ο Τζάφος
-Σαν ιδέα του αρέσει, απάντησε ο Γαλανός, αλλά νομίζει πως τα κονδύλια τα μεγάλα
θα πέσουν αλλού,στο μετρό στο τραμ και στην αναβάθμιση του ΗΣΑΠ
Ο Τζάφος σηκώνει τους ώμους
-Σε λίγο θα δούμε τις δηλώσεις του Ασημάκη της Δίωξης Ναρκωτικών και του
Μυλόπουλου της Διεύθυνσης Αστυνομίας Πειραιά, είπε, δε ξέρω για τον Ασημάκη
αλλά η άλλη η νυφίτσα θα μας πλέξει το εγκώμιο
Ο Γαλανός δεν σχολιάζει
-Στέλιο δεν έχεις να ανησυχείς για τίποτα, είπε φιλικά ο Τζάφος, όλα πήγαν
κατ’ευχήν, δε γινόταν καλύτερα, για όνομα του Θεού…έχεις ραντεβού με τον πρωθυ-
πουργό το βράδυ….το θυμάσαι;
Ο Γαλανός το θυμάται, άλλα είναι αυτά που θέλει να ξεχάσει και δεν είναι και τόσο

786
σίγουρος ότι θα τα καταφέρει.
Διεύθυνση Εσωτερικών Υποθέσεων ΕΛ.ΑΣ
Τρεις Μέρες Αργότερα
Ο Αστυνόμος Μιχάλης Δημητρόπουλος υποδιευθυντής στις Εσωτερικές Υποθέσεις
κοιτάζει πότε τον φάκελο που έχει μπροστά του και πότε εμένα. Παρόντες είναι επί-
σης ο Μυλόπουλος, ο Ασημάκης ο Υπαρχηγός της ΕΛ.ΑΣ, ο Φακλής, ο Αστυνόμος
Στάμος, ο Δανιάς και ο Καπάτος. Η πρώτη εξέταση με έχει βγάλει σχεδόν καθαρό
παρά τις επιπλήξεις που δέχτηκα, η δυσαρέσκεια για την ανάμιξη του Στέφανου φαί-
νεται πως έχει υποχωρήσει και αυτό μάλλον οφείλεται στον Δανιά ή ακόμα και σε
κάποιους άλλους τους οποίους δεν γνωρίζω και αμφιβάλλω αν θα μάθω ποτέ ποιοι
είναι. Το ότι ο Στέφανος πυροβολήθηκε έμπλεξε και κουκούλωσε ταυτόχρονα κάποια
πράγματα. Στη μεγάλη αίθουσα εξέτασης επικρατούσε παγωμάρα, δεν έψαχναν
κάποιον να σταυρώσουν, περισσότερο έψαχναν το τι θα μπορούσε να φέρει η
επόμενη μέρα. Οι προσαγωγές στη ΓΑΔΑ συνεχίζονταν και τα πρωτοσέλιδα
πολιτικών και αθλητικών εφημερίδων έκαναν πάρτυ. Δεν είχαν δημοσιευτεί όλα τα
ονόματα των εμπλεκομένων στο «Σκάνδαλο Πεφάνη» και ειδικά όσων ήταν ανακα-
τεμένοι με την πολιτική, π.χ δεν είδα πουθενά γραμμένο το όνομα του Στέλιου
Γαλανού. Το Sun Channel και η εφημερίδα του Χριστοδούλου επέμειναν να ξύνουν
την πληγή μόνο τις πρώτες μέρες που ακολούθησαν τα γεγονότα στο Joyride, μετά
για κάποιο λόγο η καταιγίδα κόπασε. Αν παρακολουθούσε κανείς παράλληλα και το
πολιτικό ρεπορτάζ θα έβλεπε την απότομη άνοδο της μετοχής Γαλανού στο κομ-
ματικό χρηματιστήριο πράγμα το οποίο με οδηγούσε στο συμπέρασμα πως αν υπήρχε
κάποιος αληθινά αναλώσιμος στην ιστορία αυτός ήταν ο Πεφάνης. Ο θάνατός του
τους ήρθε κουτί, δε θα μπορούσε να αποκαλύψει πιο μεγάλα ονόματα. Ο Κουμάνι
είχε ομολογήσει την δολοφονία του Δημήτρη ή καλύτερα είχε ρίξει το μεγαλύτερο
βάρος στον εξαφανισμένο Ντανήλ Ντιτιάνιν «αυτός έσπρωξε το αμάξι..εγώ
κρατούσα τσίλιες για να μη μας δουν». Δε ξέρω αν του ασκήθηκε οποιαδήποτε μορ-
φή βίας για να ομολογήσει, δεν μου επέτρεψαν να τον πλησιάσω «προσωπική
εμπλοκή», ξέρω μόνο ότι στην ανάκριση είχε πάρει μέρος και ο Δανιάς, το γιατί δεν
ήμουν σε θέση να το εξηγήσω. Πάντως πριν να μπούμε στην αίθουσα με διαβεβαίωσε
πως η υπόθεση είχε κλείσει για τα καλά με τις ομολογίες του Τρούσια και του
Αλβανού. Έκανα την ανόητη ερώτηση «πως ο Κουμάνι στη κατάσταση που ήταν
ομολόγησε τόσο εύκολα;», η απάντηση του αρχικά ήταν ένα χαμόγελο το οποίο
ακολούθησε μια αντερώτηση «και ο Σάββας Ξηρός εύκολα δεν είχε ομολογήσει;
Μάλλον ο αέρας του νοσοκομείου βοηθά τις τύψεις». Εμπόριο ναρκωτικών,
εκβιασμοί, σωματικές βλάβες, και συνεργός σε ανθρωποκτονία. Ο Κουμάνι αν δεν
έτρωγε ισόβια τα εικοσιπέντε χρόνια τα είχε σίγουρα, ο Τρούσιας λιγότερα επειδή
είχε συνεργαστεί. Ο εξαφανισμένος Ντιτιάνιν και ο νεκρός Πεφάνης μπορούσαν να
φορτωθούν όσα εγκλήματα περιείχε ο ποινικός κώδικας. Οι μάρτυρες είχαν
ξεθαρέψει με τον Πεφάνη νεκρό και οι καταθέσεις έπεφταν βροχή, τώρα δεν τους
απειλούσε κανένας.
-Μη νομίζετε πως δε θα ερευνήσω τις συνθήκες κάτω από τις οποίες ομολόγησε ο
πελάτης μου, είπε ο Καπάτος κοιτάζοντας τον Δανιά κι εμένα, ξαφνικά όλα σας
ήρθαν πολύ βολικά
-Έτσι λες ε; πετάχτηκα, να το πεις στην οικογένεια του Δημήτρη Βελίδη αυτό. Τι
χρειάστηκε να γίνει για να αποδειχτεί ότι δεν έχασε τη ζωή του από τροχαίο! Αφου
θέλουμε να μιλήσουμε για βολικά κλεισίματα
Ο Μυλόπουλος έχασε το χρώμα του, ο Δανιάς ξαναβρήκε το χαμόγελό του και ο Υπ-
αρχηγός με κοιτάζει σα να με έχει πιάσει στο κρεβάτι με τη γυναίκα του
-Αστυνόμε Αθανασάκο, είπε συγκρατώντας τα νεύρα του,αν μάζευες λιγάκι τον…

787
αυθορμιτισμό σου; Σκέψου κι εσύ τι χρειάστηκε να γίνει για να καλύψουμε τις δικές
σου παρατυπίες επειδή έδρασες κάτω από συναισθηματική φόρτιση. Παρέκαμψες
ανώτερους, έγραψες στα παλιά σου τα παπούτσια πρωτόκολλο και συναδελφική
αλληλεγγύη όσο ήσουν στο Βόλο, και έμπλεξες αθώο πολίτη με αποτέλεσμα να
πυροβοληθεί…άλλοι στη θέση μας….
Ο Μυλόπουλος παίρνει θάρρος
-Μπορεί και να σε είχαν πετάξει έξω από το Σώμα,συμπληρώνει τον Υπαρχηγό, ευχα-
ρίστησε την τύχη σου και όλους εμάς που παλέψαμε να μην πάρει έκταση το θέμα.
Βήχας για καθαρισμό του λαιμού και για παρέμβαση στη κουβέντα από τον Φακλή
-Είμαι κι εγώ εδώ κύριοι, είπε μαλακά, και είτε σας αρέσει είτε όχι έχω τον τελευταίο
λόγο.
Τα νεύρα και τα θυμωμένα βλέμματα έμειναν στη θέση τους αλλά κανένας δε θα
τολμούσε να διακόψει τον Εισαγγελέα, ο Ασημάκης κρεμόταν από τα χείλη του
-Αν κάποιος έκανε πατάτα Μένιο, είπε στον Μυλόπουλο ο Φακλής, αυτός αρχικά
είσαι εσύ.
Ο Μυλόπουλος πήρε ένα προσποιητό ξαφνιασμένο ύφος αθώου αλλά συνεχίζει να
μην διακόπτει.
-Ο Αστυνόμος από την αρχή είχε υποψιαστεί δολοφονία, όμως δεν το μοιράστηκε
γιατί το μόνο που είχε ήταν το ένστικτο του αφού τον συνέδεε στενή φιλία με τον
Βελίδη και γνώριζε τον χαρακτήρα του. «Προσωπική εμπλοκή» άρα απαγορευμένη
έρευνα, αποδείξεις δεν υπάρχουν όλα δείχνουν τροχαίο υπό την επήρεια αλκοόλ και
χαπιών και ο φάκελος στο συρτάρι, το βολικό κλείσιμο που λέγαμε
-Κύριε Εισαγγελέα αν ήσασταν στη θέση μας, ξεκίνησε ο υπαρχηγός
-Αν ήμουν στη θέση σας,τον έκοψε με τον ίδιο μαλακό τόνο ο Φακλής, θα φρόντιζα
να έχω τα αυτιά μου ανοιχτά σε όσα υποψιάζεται ένας αξιωματικός της αστυνομίας
με εξαιρετικό βιογραφικό.
-Κανείς δεν αμφισβητεί το τι έχει προσφέρει ο Αστυνόμος Αθανασάκος, είπε ο
υπαρχηγός περισσότερο για χάρη της διπλωματίας, αλλά οι κανόνες είναι κανόνες και
ένας απλός πολίτης….
-Που θα έπρεπε να τιμηθεί με παράσημο ανδρείας, έκοψε και πάλι ο Φακλής, έστω κι
αν η τρέλα του και τα προσωπικά κίνητρα τον έφτασαν εκεί που πήγε. Πες μου κάτι
υπαρχηγέ αλλά θέλω ειλικρινή απάντηση, θα μπορούσε κάποιος από τους άντρες σου
να εισχωρήσει στη οργάνωση του Πεφάνη; Έτσι απλά….δεν παίζουμε σε κάποιο
γαμημένο αμερικάνικο σήριαλ, παλαιότερα μια γυναίκα είχε μπει στο κόσμο της
πορνείας για να ανακαλύψει τους δολοφόνους της κόρης της…και τα κατάφερε, τη
θυμάται κανένας αυτή την υπόθεση;
Εγώ την θυμόμουν πολύ καλά, ήμουν παιδί και τα πρωτοσέλιδα έγραφαν για την
«γυναίκα ήρωα» ενώ παράλληλα έστηναν στον τοίχο την αστυνομία για την ανικα-
νότητα της να πετύχει ότι πέτυχε εκείνη η δύστυχη με κίνδυνο της ζωής της. Δε ξέρω
ποιος απ’όλους θυμάται τα όσα έγιναν αλλά διάθεση να κοντράρει τον Φακλή δεν
έχει κανένας
-Ο Δερβάκος είχε παρελθόν, τώρα ο Φακλής κοιτάζει εμένα,μπορούσε να μπει
εύκολα κι αυτό έκανε. Κύριοι η υπόθεση έληξε, το δώρο μπήκε στο κουτί κι εσείς
καλό είναι να το τυλίξετε με μια ωραία κορδέλα.
Οι εκφράσεις δείχνουν απρόθυμη υποχώρηση
-Όσον αφορά το τι έχει βγεί προς τα έξω ή το τι θα βγεί είμαστε ιδιαίτερα προσεκ-
τικοί, είπε ο Υπαρχηγός, η επιτυχία με τη σκούπα στο λιμάνι του Πειραιά μας
επιτρέπει να χειριστούμε όσο το δυνατόν καλύτερα τα απόνερα που άφησε ο
Πεφάνης.
-Και η σκούπα στον Πειραιά στην ουσία σπρώξιμο του Αστυνόμου ήταν, είπε ο

788
Φακλής, κι ευτυχώς που ανακατεύτηκε εκείνος αλλιώς το σόου θα ήταν ακόμα πιο
απογοητευτικό.
-Κύριε Εισαγγελέα με όλον το σεβασμό αξιόλογοι άντρες της ΕΛ.ΑΣ έλιωσαν στα
πόδια τους γι’αυτή την επιχείρηση, ο υπαρχηγός με έκφραση θιγμένου, δεν υπάρχει
κανένα σόου
Ήθελα να δώσω μία στο τραπέζι και να το αναποδογυρίσω
-Ότι είχα να πω το είπα,επέμεινε ο Φακλής, η υπόθεση έκλεισε, μπράβο σας για την
μεγάλη ομολογουμένως επιτυχία απολαύστε τις δάφνες σας και πάμε παρακάτω.
Κλείνει τη δερμάτινη τσάντα του κι ετοιμάζεται να σηκωθεί αλλά πριν το κάνει
στρέφεται στον υπαρχηγό και στον Δημητρόπουλο.
-Δε θα ήθελα να δω άλλη εξέταση γύρω από την δουλειά του Αστυνόμου Αθανα-
σάκου και δε θα ήθελα να ξανακουβαληθώ εδώ, γιατί αν συμβεί κάτι τέτοιο θα είμαι
λιγότερο ευγενικός και πιο αποφασισμένος να ξεσκονίσω λάθη και παραλείψεις από
αρκετούς….δεν το θέλουμε αυτό έτσι; Η κορδέλα που λέγαμε προηγουμένως.
Σκεφτείτε μόνο πόση δουλειά έχω ρίξει για τις ατασθαλίες που έγιναν παλαιότερα
από συναδέφους μου και συναδέλφους σας γύρω από την περίπτωση Τσαγκάρη, όλη
αυτή η χαρτούρα θα κάνει τουλάχιστον ένα εξάμηνο να βγάλει άκρη.
-Εδώ όμως τα εύσημα ανήκουν στον υπαστηνόμο Σπανό, ο Μυλόπουλος βρίσκει και
πάλι έναν ρόλο στα μέτρα του,εκείνος κατάφερε να στριμώξει το κύκλωμα Τσουκιά,
Καπετανίδη, Αγγέλου
-Τον περιμένει προαγωγή, συμπλήρωσε ο υπαρχηγός
-Δεν αντιλέγω κύριοι και δεν ήρθα εδώ για να παίξουμε το παιχνίδι «ο δικός μου
αστυνομικός είναι καλύτερος από τον δικό σου», είπε ο Φακλής που τώρα κοιτούσε
και το ρολόϊ του. Μας περιμένει άπειρη δουλειά και χρειαζόμαστε δυνάμεις, θα τα
ξαναπούμε λοιπόν
Η πόρτα έκλεισε με θόρυβο καθώς έβγαινε και ο Μυλόπουλος περίμενε λίγα
δευτερόλεπτα για να μιλήσει λες και φοβόταν μήπως ο Εισαγγελέας κρυφάκουγε.
-Ο φίλος σου καθάρισε Αστυνόμε και μπορείς να είσαι ήσυχος,μου είπε, αυτή η
βιτρίνα που σου κάθεται στο στομάχι είναι αυτή που θα σε γλιτώσει από πειθαρχικό ή
από δυσμενή μετάθεση
Στα μάτια μου είχε γίνει ακόμα πιο ασήμαντο ανθρωπάκι, ο ήχος της φωνής του
σχεδόν έσβηνε στ’αυτιά μου κι έμενε μόνο η απογοήτευση για το ότι ένα μεγάλο
κομμάτι της δόξας θα το έπαιρνε εκείνος. Χαμένες ζωές, χαμένος χρόνος, χαμένες
ευκαιρίες, η βιτρίνα όμως καλογυαλισμένη
-Ελεύθερος Αστυνόμε, είπε σηκώνοντας τους ώμους ο Δημητρόπουλος, γυρίζουμε
σελίδα.
-Αμφιβάλω αν θα τα καταφέρουμε ποτέ,σχολίασα
-Εγώ πάντως δεν θα το αφήσω έτσι,είπε ο Καπάτος,κάποιες από τις υποκλοπές
τηλεφώνων έγιναν παράνομα και δεν ξεγελιέμαι. Δε ξέρω ποιοί από τα ανώτατα
κλιμάκια το ήξεραν αλλά ο Αστυνόμος Αθανασάκος το ήξερε σίγουρα για να μην πω
ότι το σχεδίασε κιόλας
-Καλά θα κάνεις να παρατήσεις τα απομεινάρια της οργάνωσης του Πεφάνη, δεν έχει
πια ψωμί εκεί,απάντησα
-Τι είπες Αστυνόμε; ο Καπάτος είχε σηκωθεί όρθιος και σχεδόν τσίριζε
-Αν σκοπεύεις να το ξεχειλώσεις θα το ξεχειλώσω κι εγώ Καπάτο, του απάντησα,
μπορώ να ψάξω λογαριασμούς τραπεζών μετά από ύποπτα ματς
-Θα πρεπε να ντρέπεσαι, ο Καπάτος θύμιζε δικτατορίσκο από ιταλική κωμωδία, είσαι
συκοφάντης και κανονικά θα έπρεπε να φας μια μην…
-Ήρεμα, διακόπτει ο υπαρχηγός, δεν ήρθαμε εδώ για να τσακωθούμε, έληξε το θέμα
Αθανασάκο και μη σε ξανακούσω να απειλείς κανέναν εδώ μέσα

789
-Ξέρεις τι έχει βρεθεί στα dvd στα cd και στους σκληρούς δίσκους του Πεφάνη;
Ρώτησα τον Καπάτο. Μην απαντάς, ξέρεις σίγουρα
-Βούλωσέ το Αθανασάκο γιατί μα το Θεό θα γράψω στα αποτέτοια μου τον Φακλή
και θα μπεις στον πάγο από τώρα, ο υπαρχηγός προειδοποιεί
Ο Καπάτος σταματάει τους παλικαρισμούς αλλά έχει ακόμα το αγέρωχο ύφος που
του επιτρέπει η τεράστια εμπειρία του σαν ποινικολόγος
-Άκου τα σοφά λόγια του υπαρχηγού σου, μου λέει πιο ήρεμα αλλά πάντα με εχθρική
φωνή, ο Φακλής πολιτεύεται και τότε να σε δώ
Σηκώθηκα χωρίς να ζητήσω την άδεια από κανέναν ανώτερο, είδα μόνο τον Αση-
μάκη να μου χαμογελά
-Και πάλι μπράβο Αθανασάκο, είπε
Όταν έκλεισα την πόρτα φεύγοντας φρόντισα να κάνω ακόμα μεγαλύτερο θόρυβο
από αυτόν που έκανε η αποχώρηση του Φακλή, αυτή ήταν μόνο η πρώτη πόρτα.
-
Ο Καπάτος περίμενε το ασανσέρ να ανέβει και ούτε πήρε είδηση τον Δανιά που τον
είχε πλησιάσει. Ο δικηγόρος χαμογέλασε πονηρά
-Ο Αστυνόμος σου έχει καεί, οπότε καλά θα κάνεις να μείνεις μακρυά του,είπε
Ο Δανιάς με όλη την ηρεμία του κόσμου στα μάτια κουνάει το κεφάλι του
-Κράτα μικρό καλάθι νυφίτσα
Ο Καπάτος ξαφνιάζεται αλλά δεν το δείχνει
-Μπορώ να βγώ στη τηλεόραση, ο Παναγόπουλος πληρώνει για κάτι τέτοια. Μπορώ
να βγώ και να κάνω ολόκληρο θέμα
Ο Δανιάς κουνάει και πάλι το κεφάλι
-Ασφαλώς και μπορείς,είπε,πάντα ένας καιροσκόπος ήσουν. Πότε Τσαγκάρης, πότε
Πεφάνης πότε και οι δύο….
-Ποιος σας τα είπε αυτά ρε Δανιά ο Δερβάκος;
Το ασανσέρ έχει φτάσει αλλά κανένας από τους δύο άντρες δεν δίνει σημασία.
Κοιτάζονται για λίγο, η ματιά του Δανιά κάπως πιο ψυχρή
-Όπως είπες πολύ σωστά μπορείς να πας στα κανάλια, αλλά μπορώ να κάνω κι εγώ
κάποια πράγματα χωρίς να γίνω τόσο πολύ τηλεοπτικός
-Δηλαδή;
-Δηλαδή να τα κάνω όλα άνω κάτω και να ψαχτού οι τραπεζικοί λογαριασμοί
σου,όπως είπε πρίν ο Αθανασάκος και βάζω στοίχημα ότι θα βρούμε παπάδες, πως
βγήκαν το κότερο, οι βίλλες, οι τρύπες στα βιβλία των ΠΑΕ στις οποίες έκανες ένα
φεγγάρι πρόεδρος…
Ούτε υποψία ανησυχίας από τον δικηγόρο
-Και δεν το κάνεις
-Λεφτά στο εξωτερικό ε; ο Δανιάς χαμογελάει έτοιμος για το χτύπημα. Λοιπόν άκου
πως έχει το πράγμα, οι μαλάκες οι Τροϊκανοί μας έχουν φάει τα συκώτια για την
φοροδιαφυγή, είναι κι εκείνο το περίφημο στικάκι του υπουργού οικονομικών με τα
ονόματα μεγαλοκαταθετών σε τράπεζες του εξωτερικού το οποίο Κύριος οίδε πότε θα
το τσεκάρουν οι δανειστές για να δουν τι μπορεί να γίνει ώστε να περάσουν τα νέα
μέτρα μετά την αξιολόγηση της κυβέρνησης. Εντάξει θα κοπούν κύριες συντάξεις, θα
σακατευτούν επιδόματα, θα πέσουν ομαδικές απολύσεις, θα αλλάξει το αφορολόγητο
ίσως, αλλά πρέπει να δώσουμε και κάτι στον κόσμο ώστε να ηρεμήσει, και τι είναι
αυτό το κάτι; Αίμα!Ναι υπάρχουν μεγαλοκαταθέτες εξωτερικού όμως δεν μπορεί να
τους πάρει όλους η μπάλα, το ξέρεις αυτό ε; Ωραία λοιπόν, άρα η μπάλα θα πάρει
τους εύκολους στόχους, ότι γίνεται πάντα δηλαδή,και τώρα για κάνε μια ερώτηση
στον εαυτό σου, ανήκεις στους εύκολους ή στους δύσκολους στόχους; Ειδικά αν
τσαντίσεις τον Φακλή που μπορεί μέχρι τότε να έχει κυβερνητική θέση και να υπο-

790
γράφει κι αυτός μνημόνια.
Το στόμα του δικηγόρου έχει κλείσει αλλά ο ήχος της αναπνοής που βγαίνει από τα
ρουθούνια ακούγεται καθαρά. Ο Δανιάς δεν έχει τελειώσει ακόμα
-Μπορεί να μην σε εντυπωσιάζουν αυτά που λέω αλλά το καλύτερο το άφησα για το
τέλος. Μήπως θές να βγούν στη φόρα τα πηδηματάκια σου με το δεκαεξάχρονο
γκομενάκι που είναι εγγονή μεγαλοεπιχειρηματία;
Τώρα δεν ακούγεται ούτε η αναπνοή του Καπάτου. Ο Δανιάς ακουμπά τον δικηγόρο
στο στομάχι, ο Καπάτος τραβιέται σα να φοβάται
-Έχεις χάσει λίγα κιλά από τότε, είπε ο Δανιάς
-Δεν….
-Ντεφορμέ σε βρίσκω, ο Δανιάς φτιάχνει τη γραβάτα του Καπάτου,έχεις χάσει τα
λόγια σου. ΕΥΠ ρε Καπάτο, υπουργοί, επιχειρηματίες, συμφέροντα…οικογένειες,
παρακολουθούνται, κι εσύ έπεσες πάνω στη λολίτα σα μαλάκας!
Ο Καπάτος σκύβει το κεφάλι, δυο στάλες ιδρώτα κυλούν βιαστικά στους κροτάφους
του.
-Ο Αθανασάκος δε με χωνεύει,συνέχισε ο Δανιάς πατώντας πάλι το κουμπί του
ασανσέρ, δεν τον πολυαδικώ μάλιστα μέχρι πρόσφατα κι εμένα μου έδινε στα νεύρα
αλλά σε σύγκριση με σένα είναι εκατό φορές πιο άντρας. Τώρα που το σκέφτομαι,
τρέφω πολύ σεβασμό για το πρόσωπό του, για το δικό σου πάλι….
Τα μάτια του δικηγόρου είναι σχεδόν υγρά
-Χάρηκα που τα είπαμε, είπε ο Δανιάς καθώς η πόρτα του ασανσέρ άνοιγε, κάνε μου
τη χάρη και φέρσου έξυπνα, επίσης κάνε μου τη χάρη και πήγαινε από τις σκάλες.
Ο Καπάτος έτσι κι αλλιώς είχε αποφασίσει να κατέβει τις σκάλες και στη κατάσταση
που ήταν ούτε ήξερε πόση ώρα θα του χρειαζόταν να βγεί από το κτίριο της
Διεύθυνσης Εσωτερικών Υποθέσεων.
-
Η Μαριάνα Κουμάνι με δύο βαλίτσες στον σταθμό Λαρίσης, ο γιός της με σακίδιο
στη πλάτη κι ένα σακ βουαγιάζ. Η Μαριάνα νοιώθει τα χέρια της να τρέμουν και τα
πάντα να γυρίζουν γύρω της. Δε βρίσκει αμέσως όλα τα χρήματα για τα εισιτήρια και
η αγέλαστη ταμίας στον γκισέ κάνει μία γκριμάτσα αγανάκτισης και μουρμουρίζει
ένα «λίγο σύντομα περιμένει κόσμος», η Μαριάνα φοβάται κι ας την καθησύχασε
εκείνος ο ψηλός αστυνομικός που έμοιαζε με τον Γκρέγκορυ Πεκ της είχε πει ότι δεν
πρέπει να ανησυχεί για τίποτα αλλά θα έπρεπε να έδινε τη νέα διεύθυνση διαμονής
ώστε να την καλέσουν να καταθέσει στο δικαστήριο. Στη ΓΑΔΑ οι περισσότεροι την
κοιτούσαν σα να ήταν εκείνη που είχε διαπράξει όλα τα εγκλήματα του άντρα της.
Άκουσε κανα δυο φορές το γνώριμο «κωλο-Αλβανοί», ενώ μία φορά το «πουτάνα»
και μάλιστα από γυναίκα αστυνομικό. Κάποια πράγματα τα ήξερε, άλλα τα φαντα-
ζόταν, άλλα πάσχιζε να τα διώξει από το μυαλό της. Μια ολόκληρη ζωή έπρεπε να
διώξει τώρα πια. Πληρώνει τα εισιτήρια και κοιτάζει το γιό της. Έχει καθίσει πάνω
στο σακ βουαγιάζ και στη ματιά του δεν υπάρχει το παραμικρό παράπονο ή έστω ένα
ίχνος απορίας για το τι συνέβει ή για το τι θα συμβεί από δω και μπρός. Ο μικρός
Κουμάνι κοιτάζει τους πάντες με μίσος και ορκίζεται μέσα του πως καποια μέρα θα
γυρίσει πίσω σ’αυτήν την εχθρική πόλη και θα πατσίσει. Η αμαξοστοιχία για Θεσ-
σαλονίκη έτοιμη για αναχώρηση, η Μαριάννα του κάνει νόημα στο αγόρι να ση-
κωθεί, θα μείνουν στο σπίτι μιας φίλης της για λίγες μέρες, η φίλη της υποσχέθηκε
πως θα της βρεί δουλειά, στη Θεσσαλονίκη προτιμούν τις οικιακές βοηθούς από την
Αλβανία.
-
Κάποιος είχε πεθάνει αλλά δεν ήμουν εγώ αυτός, επίσης κάποιος είχε ζήσει αλλά
ούτε κι αυτός ήμουν. Το πρώτο πράγμα που είδα όταν άνοιξα τα μάτια μου ήταν ένα

791
βιβλίο. Ζαλιζόμουν και δε μπορούσα να διαβάσω τη ράχη του. Άπλωσα το χέρι μου
για να το πιάσω. Ένοιωθα ένα δυνατό τράβηγμα στη κοιλιά, ο Κουμάνι, ο Νικολάκης,
ο Πεφάνης, ο Νάσος, ο Δημήτρης! Το βιβλίο μου φαινόταν απίστευτα βαρύ αν και
ήταν μόνο λίγες σελίδες. Η ζαλάδα υποχώρησε, έβλεπα καθαρά γύρω μου.Δωμάτιο
νοσοκομείου στο οποίο βρίσκομαι μόνος μου, η πόρτα μισάνοιχτη, κάτι ακούγεται
έξω γυναικείες φωνές, Χριστίνα! Οι Πτυχιούχοι του Χρήστου Βακαλόπουλου , αυτό
είναι το βιβλίο που τώρα το κρατάω στο στήθος μου κι αρχίζω να κλαίω κι ας με
πονάει η κοιλιά. Έκλαψα για πέντε λεπτά περίπου, η ζαλάδα ξανάρθε αλλά μπόρεσα
να βρώ το καλώδιο να το τραβήξω προς το μέρος μου και να πατήσω το κουμπί με το
οποίο ειδοποιούσα την νοσοκόμα βάρδιας…ήμουν σίγουρος πια πως κάποιος είχε
πεθάνει.
-
-Πολύ γερή κράση κύριε Δερβάκο, ο γιατρός ετοιμαζόταν για το μεγάλο «αλλά»
-Αλλά…,ξεκίνησα εγώ
-Αλλά,κάποια πράγματα που…βοηθούν τον οργανισμό καλό θα είναι να τα κόψετε.
Το τραύμα στο κεφάλι ήταν επιπόλαιο κι έτσι για λίγο καιρό θα έχετε ζαλάδες και
πονοκεφάλους, μη φοβάστε όμως εγώ θα σας δώσω χάπια που όντως βοηθούν. Τη
σφαίρα τη βγάλαμε αλλά χάσατε πολύ αίμα και ήσασταν τυχερός που δεν βρήκε
σπονδυλική στήλη, τις πρώτες δέκα μέρες θα κυκλοφορείτε με μπαστούνι, δε θα σας
κουράσω άλλο θα τα πούμε αργότερα, όλα θα πάνε καλά.
Η νοσοκόμα φρόντισε να με ενημερώσει ότι ο Νάσος ήταν κοντά μου σχεδόν όλο το
εικοσιτετράωρο, μου είπε επίσης ότι με επισκέφθηκαν δύο γυναίκες. Tο μεσημέρι
κοιμήθηκα βαθειά και χωρίς όνειρα. Η πρώτη απογευματινή επίσκεψη μπορεί να μην
ήταν τόσο ευχάριστη αλλά ήταν λιγότερο δυσάρεστη απ’όσο περίμενα.
-Αυτό που έκανες κύριε Δερβάκο ήταν μια ανοησία και μισή και θα μπορούσες να τα
τινάξεις όλα στον αέρα και να κάψεις και τον φίλο σου, είπε ο άντρας που μου
συστήθηκε ως «ανθυπαστυνόμος Τουμανίδης», αλλά εδώ ήρθαμε να σου πούμε πως
από μας δεν θα έχεις κανένα πρόβλημα,θα περάσουμε αύριο να μας δώσεις μία
κατάθεση έστω και με δόσεις, τίποτα πολύπλοκο και τίποτα ιδιαίτερα χρονοβόρο
όμως κάτι πρέπει να έχουμε στα χέρια μας.
Αυτός που ήρθε μαζί με τον Τουμανίδη ήταν ο αρχιφύλακας Δεσύλας που θα
αναλάμβανε το μεγαλύτερο μέρος της γραφικής δουλειάς
-Όσα βρήκαμε στο σπίτι, και στο μαγαζί του Πεφάνη τον καίνε από μόνα τους, εσένα
σχεδόν δε σε χρειαζόμαστε, είπε ο Δεσύλας
-Έπρεπε να με πληροφορήσετε πριν τον πυροβολισμό…τσάμπα κόπος
Γέλασαν αδύναμα και ταυτόχρονα. Μου είπαν για τον Κουμάνι και για τον Τρούσια,
για τις ομολογίες και για τα ναρκωτικά που κατασχέθηκαν, τον θάνατο του Πεφάνη
τον άφησαν τελευταίο, ήξερα πως θα περνούσαν πολλές νύχτες που ο ύπνος θα
μ’έπαιρνε στη σκέψη πως τον σκότωνα εγώ,θα θύμωνα που δεν πρόλαβα να το κάνω.
Ρώτησα για τους μετανάστες που χρησιμοποιούσε ο Πεφάνης για να σπρώξει τα
ναρκωτικά αλλά εκεί δεν είχαν απαντήσεις, ή έστω αυτές που είχαν δεν έπρεπε να τις
μοιραστούν μαζί μου,δεν θα έφταναν στη κορυφή αλλά κι εκεί που είχαν φτάσει τους
ικανοποιούσε, όπως κι εμένα.
-
-Αυτό ήθελα να στο δώσω εγώ, του είπα κι άφησα το βιβλίο στο κομοδίνο
-Ακόμα και τώρα με ταλαιπωρείς, γκρίνιαξε εύθυμα καθώς το πήρε
Τα μάτια του σχεδόν γούρλωσαν αλλά είχε φύγει πια το σκοτάδι που τα σκέπαζε
-Αυτό δεν είναι …το δικό σου είναι…. είμαι σίγουρος, ρε δεν πιστεύω…ούτε να το
συζητάς δεν το δέχομαι
-Δικό σου ήταν πάντα,του είπα,θα το πάρεις έστω και με το ζόρι

792
Χάϊδεψε το βιβλίο όπως χάϊδευε παλιά του δίσκους εισαγωγής που του έφερνε το
ταχυδρομείο από το εξωτερικό
-Το Στρίψιμο Της Βίδας….από την έκθεση βιβλίου στον Πειραιά, πόσο ήμασταν
τότε;
-Είκοσι,του απάντησα
Έκανε έναν μορφασμό καθώς πήγε να βολευτεί, πόνεσε.Πήγα να τον βοηθήσω αλλά
αρνήθηκε.
-Εντάξει εσύ; με ρώτησε, με τους μαλάκες τους ανωτέρους σου εννοώ
Δεν μπήκα σε λεπτομέρειες, του τα είπα περιληπτικά,απέφυγα να μοιραστώ μαζί του
όλες τις σκέψεις που έκανα τις τελευταίες ώρες, περίμενα την κατάλληλη στιγμή.
Μιλήσαμε για τον Λεωνίδα την Ερμίνια τα τηλέφωνηματα του πατέρα του και τα
ψέματα που αναγκάστηκα να πω. Όταν έμαθα πως θα ζούσε είπα στον κυρ Θόδωρο
τη μισή αλήθεια, πως ο γιός του έφαγε κατά λάθος μια αδέσποτη σφαίρα κι ότι το
ψέμα μου είχε σαν σκοπό να μην τον τρομάξει. Όταν μετά του είπα πως μπορούσαν
πια να μιλήσουν στο τηλέφωνο τον άκουσα να πνίγει τα λόγια του στο κλάμα.
-
Το πρόσωπο της Χριστίνας φανέρωνε κούραση, αϋπνία,θλίψη αλλά και ανακούφιση.
Με φίλησε απαλά στο μάγουλο αλλά δεν στάθηκε όταν έκανα κίνηση να την φιλήσω
εγώ.
-Ξεκουράσου, μου είπε μόνο
Πονούσε και φοβόταν να ξεσπάσει
-Λυπάμαι, ξεκίνησα να λέω, καταλαβαίνεις όμως….
Κούνησε το κεφάλι της, βούρκωσε, χαμογέλασε περισσότερο για μένα παρά για
εκείνη και δάγκωσε τα χείλη της
-Σε λίγες μέρες θα πρέπει να γυρίσω στο Λονδίνο, αλλά….
-Μην πεις τίποτα, με έκοψε, σου έφερα κι εγώ κάτι
Έβγαλε από τη τσάντα της ένα cd. Μου το έδωσε αλλά πριν το πάρω κράτησα το
παγωμένο χέρι της στο δικό μου, τώρα τα δάκρυα της δεν μπορούσε να τα σταμα-
τήσει τίποτα.
-Έχω σκεφτεί πολλά πράγματα, της είπα τρίβοντας της παράλληλα το παγωμένο χέρι
Το cd ήταν το Wilderness του Brett Anderson που περιείχε το A Different Place.
Πήρε το χέρι της μέσα από το δικό μου και με χάϊδεψε στο κούτελο
-Υποσχέσου μου ότι θα το ακούς που και που, είπε σχεδόν ψιθυριστά
Δέκα Ημέρες Αργότερα
Το άρθρο του Ασβεστόπουλου για τις άδικες κίτρινες κάρτες δύο παικτών του Ολυμ-
πιακού που τους απαγόρευσαν τη συμμετοχή στο ντέρμπυ κόντρα στον ΠΑΟΚ και
κατόπιν για την διαιτητική σφαγή των Πειραιωτών στην Τούμπα έχει κάνει και πάλι
ρεκόρ επισκεψιμότητας στη σελίδα του Sports4ever, δεν είναι λίγοι αυτοί που τον
χαρακτηρίζουν «πουλημένο» και «τσάτσο του Μακρή», υπάρχουν σχόλια όπως «άλ-
λαξες τώρα αφεντικό;», «Στην κηδεία του καλού δημοσιογράφου δεν πατάει κανένας»,
Το άρθρο έχει τον τίτλο Αυτό Δεν Λέγεται Εξυγίανση Κύριε Τουλιάτο, υποννοεί
πως το ποδόσφαιρο απλώς αλλάζει αφεντικά και δεν καθαρίζει. Γράφει και κομμάτι
για τις καταγγελίες που δέχονται μέλη ποδοσφαιρικών ενώσεων και διαιτητικών
συνδέσμων για το ποιους πρέπει να ψηφίσουν στις εκλογές των σωματείων τους. Δεν
αναφέρονται φυσικά πουθενά ονόματα, όσοι κάνουν τις καταγγελίες αυτές μιλούν για
απειλητικά τηλεφωνήματα και για δύο αγνώστους που τους πλησίασαν ξαφνικά. Οι
περισσότεροι μιλούν για έναν χοντρό κι έναν μεσήλικα, άλλοι πάλι για φουσκωτούς,
κάποιες από τις καταγγελίες μοιάζουν στημμένες. «Δεν θα πλήξουμε ποτέ σε αυτόν
το χώρο», του είπε ο διευθυντής. Ο Αγκόν Χάμζα έχει δώσει μια συνέντευξη που
έκανε πάταγο και αναφέρθηκε με λεπτομέρειες στις μεθόδους Πεφάνη, η ανταμοιβή

793
του γι’αυτές τις αποκαλύψεις ήταν η απόσυρση του ενδιαφέροντος των μεγάλων
ομάδων προκειμένου να τον εντάξουν στο δυναμικό τους. «Δεν έπρεπε να σου
μιλήσω», είπε αργότερα στον Ασβεστόπουλο, «άκουσα τον μαλάκα τον αδελφό μου
και την πάτησα…εσύ μπορείς να με βοηθήσεις; Όχι δεν μπορείς, εσύ απλά ήθελες να
γίνεις ο ήρωας που αποκαλύπτει βρωμιές, όλοι οι σκατοδημοσιογράφοι τον εαυτό σας
κοιτάτε, ούτε που σας νοιάζει για μας». Ο Τουλιάτος ζητάει από τον Ασβεστόπουλο
μία συνέντεξη για να ξεκαθαρίσει τη στάση του και για να βεβαιώσει πως είναι από-
φασισμένος να σπάσει το απόστημα. «Τέρμα τα φιλικά των χορηγών και τέρμα οι
κουμπαριές στους συνδέσμους και στα θεσμικά όργανα.» Ο Ασβεστόπουλος καταλα-
βαίνει πως πρόκειται για προεκλογική ομιλία, άλλωστε όλοι οι υποψήφιοι για την
προεδρία της ΕΠΟ θα του μιλήσουν. Προσπάθησε να έρθει σε επαφή και με τον
Στέφανο Δερβάκο αλλά στάθηκε αδύνατο. Υπάρχουν πτυχές αυτής της ιστορίας που
πρέπει να μείνουν αθέατες..κατανοητό, χαμογέλασε στη σκέψη πως στην δική του
κηδεία σίγουρα θα πατούσαν το πόδι τους ο Δερβάκος και ο Αθανασάκος.
-
Ο Λάκης Ρισβάς στο τέλος του προγράμματός του τραγουδά ένα ποτ πουρί με
«αγαπημένα τραγούδια από τον ελληνικό κινηματογράφο»,θα τελειώσει με το
τραγούδι της ταινίας Ξαφνικός Έρωτας, ένας άντρας από την παρέα του Δημοσθένη
Αντωνίου σκύβει στο αυτί του δημοσιογράφου και ψιθυρίζει «τι ήθελε να πιάσει τρα-
γούδι της Βιτάλη, δεν καταλαβαίνει ότι ξεφτιλίζεται;», ο Αντωνίου τον αγριοκοιτάζει
και ο άντρας του χτυπά φιλικά τον ώμο. Ο αθλητικογράφος βρίσκει πως ο Ρισβάς έχει
παχύνει αρκετά ενώ έχει αρχίσει να γκριζάρει κιόλας. Το λεπτό παιδί που ξεσήκωνε
τα κλαμπ με τα ποπ σουξέ του πριν μερικά χρόνια έχει γίνει μια φίρμα που
ενθουσιάζει μόνο μεσόκοπους και μεθυσμένους πιτσιρικάδες οι οποίοι περισσότερο
ασχολούνται με το να βγάζουν φωτογραφίες του τραγουδιστή από τα smartphones
τους και με τά να τις ανεβάζουν στο facebook παρά με το πόσο καλά τραγουδάει. Η
παρακμή είναι προ των πυλών. Μετά το τέλος του προγράμματος ο Ρισβάς είναι
μόνος με τον Αντωνίου στο καμαρίνι του και τον χαϊδεύει άκομψα στα γεννητικά
όργανα και στο στήθος, είναι «φτιαγμένος» αλλά όχι πολύ.
-Έλα ρε Λάκη, ο Αντωνίου δεν έχει όρεξη και σπρώχνει τα χέρια του τραγουδιστή
-Τι έγινε μωρό μου, ο Ρισβάς με ένα ψεύτικο γέλιο, σου γυάλισε ο πιτσιρικάς ο
δεύτερος; Ούτε φαντάρος δεν έχει πάει και μεταξύ μας νομίζω ότι πηδάει την αδελφή
του αφεντικού….έχει φωνή τώρα αυτός; Εγώ άλλον ήθελα πριν από μενα αλλά…
«Αλλά έχει περάσει η μπογιά σου και η εποχή που διάλεγες εσύ τα δεύτερα ονό-
ματα», σκέφτεται ο Αντωνίου
-Η αστυνομία σε ενοχλεί καθόλου; ρώτησε ο Αντωνίου που κάθισε αναπαυτικά σε
μια καρέκλα
Ο Ρισβάς καταλαβαίνει πως απόψε δεν θα υπάρjει σεξ και υποχωρεί
-Όχι πια, «οι σχέσεις μου με τον κύριο Πεφάνη ήταν καθαρά επαγγελματικές, και να
σας πω την αλήθεια ήταν πολύ καλός εργοδότης κατά τη γνώμη μου» τα διάβασες,
δεν τα διάβασες;
Ο Αντωνίου κουνάει καταφατικά το κεφάλι, ο Ρισβάς μοιάζει ακόμα πιο παχύς ακόμα
πιο γέρος
-Ξέχνα τα όλα, είπε ο τραγουδιστής βγάζοντας προσεκτικά το μακιγιάζ του,εκτός αν
σε ενοχλεί που σου έχει φάει την πρωτιά αυτός ο κούκλος…
-Λάκη άντε γαμήσου!
-Σιγά ρε μωρό μου, το γέλιο του Ρισβά ακόμα πιο ψεύτικο,σε πειράζω. Είδες πόσο
καλά τα πήγα σήμερα, είδες τι χαμός έγινε στο φινάλε…και νεολαία..νεολαία, την
επόμενη εβδομάδα περιμένουμε ένα σχολείο από τα Τρίκαλα..χαμός θα γίνει
-Την επόμενη εβδομάδα με στέλνουν Κρήτη για το ΟΦΗ – ΑΕΚ,απάντησε ο Αντω-

794
νίου κι άρχισε να δουλεύει στο μυαλό του την προσέγγιση του Καρζή και του
Χριστοδούλου. « Στην κηδεία του καλού δημοσιογράφου δεν πατάει κανένας»,
μαλακίες….στη δική του κηδεία θα γινόταν το αδιαχώρητο, είχε ήδη σχεδόν πέντε
χιλιάδες φίλους στο facebook, παρουσίαζε βιβλία και πρόσφατα του έκαναν πρόταση
να παίξει γκεστ σταρ σε τηλεοπτική σειρά…ο Ασβεστόπουλος ήταν ένα τίποτα
μπροστά του.
-
Μέχρι και ο Φώτης Μπαρκιάς είχε αποφασίσει να καταθέσει ύστερα από συμβουλή
της κοινωνικής λειτουργού. Ο πιτσιρίκος με την παραβατική συμπεριφορά που είχε
σαν στόχο να δώσει το καλό παράδειγμα στους συνομιλικούς του.. «το έγκλημα δεν
οδηγεί πουθενά», είχα μεγαλώσει και είχα φθαρεί αρκετά για να πιστεύω πλέον στην
αποτελεσματικότητα τέτοιων κινήσεων. Έπινα το ποτό μου και την περίμενα, είχε
αργήσει γύρω στα είκοσι λεπτά, το μπαρ βρισκόταν στην Μαρίνα Ζέας πάνω ακριβώς
από μια καφετέρια και η θέα υπό άλλες συνθήκες θα μου φαινόταν υπέροχη. Όταν
μπήκε μέσα έμοιαζε βιαστική, μου είχε ξεκαθαρίσει από το τηλέφωνο ότι δεν είχε και
πάρα πολύ χρόνο στη διάθεσή της, έπρεπε να πάει στη παρουσίαση ενός βιβλίου η
συγγραφέας του οποίου- ήταν αδελφή μιας συναδέλφου της. Δεν είχε σκεφτεί καν να
μου προτείνει να πάμε μαζί, ίσως γιατί ήξερε ότι τα ερωτικά μυθιστορήματα με ήρωες
καλοστεκούμενους μεσοαστούς που έχουν ένα σωρό ψευτο-υπαρξιακά προβλήματα
δεν είναι το φόρτε μου. Η αλήθεια ήταν ότι αυτό ήθελα εγώ να ίσχυε αλλά μάλλον ο
λόγος ήταν διαφορετικός, άλλωστε κι εκείνη απέφευγε τέτοιου είδους βιβλία.
-Συγγνώμη για την αργοπορία, είπε και κοίταξε το ποτήρι μου, νωρίς δεν είναι για να
ξεκινήσεις να πίνεις;
Της έδειξα την καρέκλα κάνοντας της νόημα να καθίσει, η συζήτηση στο τηλέφωνο
την είχε κάπως αναστατώσει, ήταν ο πρώτος άνθρωπος που είχε μάθει την απόφασή
μου
-Ήσουν πιωμένος κι όταν σκέφτηκες αυτό που μου είπες στο τηλέφωνο;
-Ούτε τότε ούτε τώρα είμαι πιωμένος Δέσποινα, είπα ήρεμα, λοιπόν…τι λες;
-Λέω ότι δεν σκέφτεσαι λογικά,απάντησε, Νάσο δεν ξέρω τι στ’αλήθεια σου έχει
συμβεί…δε ξέρω τι μας έχει συμβεί
-Τι θα πάρεις;
-Δεν έχω χρόνο όπως σου είπα….
-Με τον Σταύρο θα πας στην παρουσίαση; ρώτησα και ήπια μια γουλιά
-Θεέ μου…,ξεφύσηξε, με κουβάλησες εδώ….
-Σε κουβάλησα εδώ γιατί ήθελα να μιλήσουμε, την διέκοψα, γιατί ο εφιάλτης που
πέρασα τον τελευταίο καιρό τελείωσε, γιατί..κι εγώ ψάχνω να βρω τι μας συνέβει, και
πιο πολύ παλεύω να το ξεχάσω ώστε να ξεκινήσω πάλι…
-Μόνο που δεν είσαι πια παιδί, είπε κάπως ψυχρά, δεν γίνεται να μηδενίζεις όποτε θες
Δεν προσπαθούσε καθόλου να μειώσει την απόσταση ανάμεσά μας αυτό που προσ-
παθούσε ήταν να μου πει ότι δεν ήμουν αυτό που ήθελε. Έπρεπε να συμβούν όλα όσα
συνέβησαν για να το καταλάβει, ίσως και να είχε δίκιο. Χρειάστηκα άλλη μια γουλιά
για να την κοιτάξω κατάματα και να την δώ να κουνάει το κεφάλι της από-
γοητευμένη.
-Ξέρεις ότι δεν θα ξανασυμβεί….
-Πρέπει να πηγαίνω Νάσο, τώρα δεν υπήρχε κανένα βούρκωμα γιατί εκείνη είχε
πάρει τις αποφάσεις τις πριν από μένα, δώσε χαιρετισμούς στην Ελένη και φίλησέ
μου τη Ρούλα. Θα μιλήσουμε
Την άφησα να φύγει χωρίς να της πω τίποτα, ίσως να ξαναμιλούσαμε αλλά αυτό θα
συνέβαινε μετά από πολύ καιρό, οι σκιές τρόμαζαν και τους δυό μας και ήταν
αδύνατο να τις διώξουμε όπως αδύνατο ήταν να μάθουμε να ζούμε και μαζί τους.

795
Ήπια άλλα τρία ποτά και μετά τηλεφώνησα στον Στέφανο και στην Ελένη. Το κεφάλι
μου δεν ήταν αρκετά βαρύ και ήμουν σίγουρος πως τα ποτά που μου είχαν σερβίρει
ήταν νερωμένα. Επτά ευρώ το ποτήρι….στο μπαρ που σύχναζαν γιάπυς οι οποίοι
άκουγαν ροκ, κλασσικό χιλιοπαιγμένο και τά μόνα τραγούδια που γνώριζαν από τον
Springsteen ήταν το Born In The USA και το Dancing In The Dark. Κατέβηκα με
κόπο τις σκάλες για να φτάσω στην προβλήτα, ο αέρας ήταν δροσερός αλλά ακόμα
δεν είχε καθαρίσει το μυαλό μου. Οι φωνές όσων ήταν αραγμένοι στις καφετέριες
μ’ενοχλούσαν, οι διαβάτες που μιλούσαν δυνατά στα κινητά τους μ’ενοχλούσαν κι
αυτοί. Αποφάσισα- μόνος αυτή τη φορά- να κάνω τη διαδρομή Πισίνα-Πασαλιμάνι
και να χαζέψω τα σκάφη, τα καϊκια και τις βάρκες, ποιος ξέρει, όταν θα έφτανα στην
Πασαρέλα μπορεί κάποιος να είχε προλάβει να ξαναχτίσει το ΚΑΠΙΤΟΛ, το
ΣΠΛΕΝΤΙΤ ή το ΠΑΛΛΑΣ, κι έτσι θα χωνόμουν ασφαλής πια μέσα στη σκοτεινή
αίθουσα, εγώ και η μεγάλη οθόνη. Άναψα ένα τσιγάρο, έφτασα στην Πασαρέλα όμως
κανένας δεν είχε ξαναχτίσει τίποτα, διέσχισα τη Γρηγορίου Λαμπράκη κι όταν
έφτασα στο Περιβολάκι έκανα στάση. Κοίταξα τριγύρω μου κι ένοιωσα ότι έβλεπα
ένα όνειρο το οποίο τελείωνε κι εγώ έπρεπε πάση θυσία να ξυπνήσω. Συνέχισα το
περπάτημα και η επόμενη στάση ήταν η εκκλησία της Ευαγγελίστριας, δίπλα το
γηροκομείο με αρκετά από τα δωμάτιά του να έχουν τα φώτα τους αναμμένα, κάποια
θαρραλέα γεροντάκια μάλιστα είχαν βγει στα μπαλκόνια αλλά δεν θα άντεχαν για
πολύ, μια και ο θόρυβος που έκαναν τα αυτοκίνητα διασχίζοντας την λεωφόρο θα τα
ξαναέστελνε πάλι μέσα. Στη στάση του λεωφορείου που βρίσκεται μπροστά από το
προαύλιο της Ευαγγελίστριας είναι καθισμένοι δύο σκουρόχρωμοι έφηβοι που με
κοίταζουν μισοφοβισμένοι. Το σκούρο χρώμα και τα μάτια του παγιδευμένου
θηράματος, οι μετανάστες του Μακρή, τα θύματα του Τσαγκάρη και του Πεφάνη, ο
Δημήτρης που είχε κι αυτός σκούρο χρώμα. Το όνειρο τελειώνει κι εγώ πρέπει να έχω
το νου μου, τώρα περπατώ την Πύλης και κατόπιν θ’αρχίσω να κατεβαίνω την
Τζαβέλα, όταν θα έχω φτάσει στο Καραϊσκάκης ίσως να παίζει ακόμα εκεί ο Εθνικός
και κάποιος να έχει ξαναχτίσει το ΓΚΡΕΚΑ, η τελευταία ταινία που είχαμε δει εκεί
μαζί με τον Στέφανο και τη Λία ήταν το Μπρούμπαίηκερ με πρωταγωνιστή τον
Ρόμπερτ Ρέντφορντ. Αλλαγή πλεύσης, στη διασταύρωση με τη Παπαναστασίου
αποφάσισα πως είχα ξεμείνει από συναισθηματικά καύσιμα, θα έπαιρνα τον δρόμο
για το σπίτι μου
-
Ήξερα ότι δεν μπορούσα να του αλλάξω γνώμη, και όσο ήμασταν στο αυτοκίνητο δεν
δοκίμασα να κάνουμε την επίμαχη κουβέντα. Επέμενε να με πάει εκείνος στο
αεροδρόμιο κι έδωσα μάχη με τον πατέρα μου για να μην έρθει κι εκείνος μαζί μας.
«Δεν κάνει να συγκινείσαι κύριε Θόδωρε» του είπε αγκαλιάζοντας τον από τους
ώμους. «Άλλωστε για λίγο θα κάτσει τώρα πια, θα τα μαζέψει και θα ξαναγυρίσει».
«Μπα έχει βολευτεί εκεί» ο πατέρας μου ίσα που στέκεται όρθιος. Του υποσχέθηκα
να του τηλεφωνήσω και πριν την πτήση και όταν θα έφτανα. Υποσχέσεις έδωσα στην
Ελένη και στη Ρούλα σκόπευα να τις κρατήσω όλες.
-Τώρα θα έχω κι εγώ χρόνο οπότε θα σου κάνω καμιά επίσκεψη, μου είπε βοηθώντας
με με τις βαλίτσες
-Γαμημένο μπαστούνι, γκρίνιαξα εύθυμα γιατί ήταν ακόμα νωρίς για να το συνηθίσω,
Είσαι σίγουρος…για τον χρόνο που θα έχεις;
-Πιο σίγουρος δεν γίνεται, χαμογελούσε με σφιχτά τα χείλη αλλά τα μάτια του
έδειχναν πράγματι το πόσο σίγουρος ήταν. Πάρε τηλέφωνο όταν φτάσεις
-Χειρότερος από τον Θόδωρο κατάντησες…
-Και που είσαι ακόμα,είπε,με την Χριστίνα μίλησες;
Είχαμε χαιρετιστεί από το τηλέφωνο, αλλά προτιμήσαμε να μην ανταλλάξουμε υπό-

796
σχέσεις. Η αναγγελία της πτήσης μου πάνω στην ώρα. Μου ευχήθηκε «καλό ταξίδι»
και μου χτύπησε απαλά το μπράτσο
-Γράψε και κανένα cd με καινούργιες κυκλοφορίες για να μου στείλεις, είπε
-Αμέσως μόλις φτάσω…α…για να μη λές πως εγώ δεν κάνω δώρα
Χαμογέλασα και του έδωσα το πράσινο χάρτινο κουτί που έβγαλα από την εσωτερική
τσέπη του μπουφάν μου. Δεν θυμάμαι πόσο καιρό είχα να τον δω να δείχνει τόσο
ευχάριστα ξαφνιασμένος. Έσκισε βιαστικά το περιτύλιγμα, ο ενθουσιασμός του
μεγάλωσε κι άλλο….
-Το είχα παραγγείλει πριν από πολλές μέρες, ευτυχώς το είχαν κρατήσει στο
ταχυδρομείο όλο τον καιρό που….
-Άστον Βίλλα….,μουρμούρισε μη μπορώντας να πάρει τα μάτια από την ομάδα
Subbuteo που κρατούσε στα χέρια του
-Μοντέλο δεκαετίας 80 παρακαλώ, του είπα παίρνοντας λίγο από τον ενθουσιασμό
του, όπως τότε, στο παιχνιδάδικο δίπλα από τα σουβλάκια του ΤΑΚΑ ΤΑΚΑ στην
Τσαμαδού.
ΕΠΙΛΟΓΟΣ
Εννέα Μήνες Αργότερα
Παραιτήθηκα από την Αστυνομία λίγες μέρες μετά την αναχώρηση του Στέφανου.
Άρχισα να κοιμάμαι καλύτερα και να σκέφτομαι όλο και πιο λίγο τα όσα είχα
αναγκαστεί να κάνω αν και καθημερινά φρόντιζα να ζητάω συγγνώμη τόσο από
εκείνον όσο κι από τον Δημήτρη. Πούλησα δύο μικρά κτήματα που είχε η μάνα μου
στους Φούρνους, μοιράστηκα τα λεφτά με την Άννα και με το μερίδιο μου έκανα
ανακαίνιση στα δωμάτια που νοίκιαζε κάποτε η γιαγιά μου στον Άγιο Κήρυκο. Τα
δωμάτια είναι σε εξαιρετικό σημείο, μέσα στο πράσινο και αποτελούν ιδανικό
καταφύγιο για όσους ζητούν ησυχία, εδώ που τα λέμε ιδανικό καταφύγιο είναι όλη η
Ικαρία γι’αυτό αποφάσισα να ζήσω εκεί έστω και προσωρινά. Ο Πειραιάς είχε γίνει
μια τύψη που δεν μπορούσα να κουβαλήσω πια. Αγόρασα και ένα παραλιακό
μπαράκι το οποίο μετέτρεψα σε καφέ παμπ και στο οποίο κάθε Σάββατο πρόβαλα και
μία ταινία. Οι πελάτες μου είναι κυρίως γεροντάκια με κάμποση αντοχή στο ποτό,
λένε ωραίες ιστορίες και συχνά με καλούν να πιω μαζί τους. Η γραφειοκρατεία που
αναγκάστηκα να υποστώ για να μπορέσω να τα κάνω όλα αυτά με γονάτισε αλλά
χαλάλι. Νοιώθω μόνος όμως νοιώθω καλύτερα. Πολλά βράδια κάθομαι στην αυλή
των ενοικιαζομένων δωματίων μου μπροστά στη ρεσεψιόν και κοιτάζω τα’αστέρια.
Παρέα ένα μπουκάλι μπύρα, καμιά φορά ένα ποτήρι ουίσκυ και πάντα το mp3 player
που μου πήρε ο Στέφανος για τη γιορτή μου. Οι μέρες και οι ώρες κυλούν αργά αλλά
αυτό θέλω κι εγώ. Κάνω περιπάτους, διαβάζω μπόλικα βιβλία ενώ κατεβάζω και
ταινίες. Ο Στέφανος προτείνει εγώ κατεβάζω. Τον περιμένω να έρθει το καλοκαίρι
για διακοπές, είπε πως θα φέρει μαζί του την Ελένη και τη Ρούλα. Ποτέ δε θα
ξεχάσω, όμως πρέπει να προχωρήσω, να ξεκινήσω από την αρχή, το χρωστούσα
στους ανθρώπους που μου είχαν απομείνει και παρόλο που δεν ήταν πολλοί ήταν
πολύτιμοι. Ο Πειραιάς δε θα μπορούσε να αποτελέσει την αφετηρία για το ξεκίνημα
που ζητούσα, εγώ χρειαζόμουν αυτό που ήταν και ο τίτλος ενός τραγουδιου που
αγαπούσε ιδιαίτερα ο Στέφανος και φρόντισε να μου το γράψει σε cd…Ένα
Διαφορετικό Μέρος.
-
Η Ελένη έγινε και επίσημα συνέταιρος στο κλαμπ, η Μπέττυ κανόνισε τα πάντα, της
είχα τυφλή εμπιστοσύνη. Πηγαίναμε πολύ καλά αν και εγώ φρόντιζα περισσότερο για
την αποκατάσταση της υγείας μου τον πρώτο καιρό. Η Ερμίνια έφερε στον κόσμο ένα
υγειέστατο αγοράκι τεσσάρων κιλών και ο Λεωνίδας έγινε αγνώριστος χαζομπαμπάς.
Σταμάτησα τη συνεργασία με τον Βρεττό και παρόλο που μου είπε «ότι χρειαστείς θα

797
είμαι δίπλα σου» μου πούλησε το μερίδιο που είχε στο μαγαζί και έκοψε κάθε επαφή
ακόμα και με τον πατέρα μου. Ταξίδεψα κάμποσες φορές στην Ελλάδα, πέρασα
αρκετές μερές μαζί με τον κυρ Θόδωρο, την Ελένη και τη Ρούλα ενώ δυο φορές η
Άννα και ο άντρας της μου έκαναν το τραπέζι. «Τι τον έπιασε και πήγε στην Ικαρία;
Να ζει σαν ερημίτης; Πεσ’του μια κουβέντα!»,η Άννα γκρίνιαζε κι εγώ την πείραζα
όπως παλιά, δεν της εξήγησα, δε θα μπορούσε ποτέ να καταλάβει. Οι εφιάλτες
σταμάτησαν, δε βλέπω πια εκείνο το παιδί, τελικά ίσως να είχε πράγματι σκοτώσει
κάποιον αυτή η σφαίρα που με βρήκε στη κοιλιά. Την Χριστίνα την ξανάδα για λίγο
στην κηδεία του πατέρα μου που « έφυγε» στις αρχές Ιουνίου πάνω στον ύπνο του, η
τηλεόραση ανοιχτή κι εκείνος στην πολυθρόνα, τον βρήκε ένας γείτονας με τον
οποίον έκαναν λίγη παρέα. Αναρωτιόμουν ποιο να ήταν το τελευταίο του όνειρο. Τον
θάψαμε στην Ανάσταση εκεί που θάψαμε την μητέρα και τον παππού μου. Τώρα η
Ελένη είχε ένα καλό εισόδημα από το κλάμπ συν μία δουλειά ημιαπασχόλησης σε
ταχυδρομική εταιρεία ώστε να έχει αρκετό χρόνο και για το παιδί. Ούτε εκείνη
μπορεί να καταλάβει, όπως δεν μπορούμε να την καταλάβουμε κι εμείς, όμως έχουμε
ο ένας τον άλλον κι αυτό τελικά μετράει. Τραγική ειρωνία, όσο ζούσε ο Δημήτρης
προσπαθούσε να ξαναφέρει κοντά τον Νάσο κι εμένα, τελικά το κατάφερε με τον
θάνατό του. Παρακολουθώ συχνά τις ειδήσεις , από το γραφείο του ανακριτή συνε-
χίζουν να περνούν πάρα πολλοί που φέρονται ανακατεμένοι με το κύκλωμα των
στημένων παιχνιδιών, ενώ έχουν ανοίξει λογαριασμοί τραπεζών για να ελεγχθούν
καταθέσεις από στοιχηματισμό στα στημμένα. Ο Κουμάνι έφαγε ισόβια, ενώ ο
Τρούσιας επτά χρόνια. Είκοσι χρόνια έφαγε ο Νικολόπουλος. Έχουν φυλακιστεί κι
άλλοι αλλά δε θυμάμαι ονόματα. Όσο για τους ανθρώπους της Global ούτε γάτα ούτε
ζημιά εκτός από τον Δανάλη για τον οποίον ο Εισαγγελέας ήταν καταπέλτης. Ο
Κώνστας πάει για πενταετία αλλά αμφιβάλω αν χωρίς τον Πεφάνη μπορεί να κάνει
τίποτα όταν θα βγει. Ο Νάσος ήθελε και τον Μακρή, ήξερε πως αυτός έφερνε τα
ναρκωτικά που ο Πεφάνης διακινούσε, ο Μακρής που έφερνε και τους μετανάστες
βαποράκια από το εξωτερικό, ο Μακρής που περνάει από τον ανακριτή αλλά προς το
παρόν δεν υπάρχει τίποτα εις βάρος του, και κανένας από τους φυλακισμένους δεν θα
τολμήσει να τον δώσει. Ο Ασβεστόπουλος συνεχίζει να γράφει άρθρα για την
διαφθορά στο ποδόσφαιρο, τώρα στρέφεται κατά του Κάρζή και του Χριστοδούλου.
Τα αφεντικά αλλάζουν, όχι η κατάσταση. Στις δημοτικές εκλογές ο Τζάφος θέλει δύο
γύρους για να βγει δήμαρχος. Οι αριστερές εφημερίδες μιλούν για συμμαχία με την
Εθνική Φλόγα στον δεύτερο γύρο ενώ ο Αναστασιάδης ο πρώην δήμαρχος συνερ-
γάζεται με την υπηρεσία ειδικών ελέγχων του Υπουργείου Οικονομικών και βοηθά
στην αποκάλυψη οικονομικών σκανδάλων που είχαν συμβεί επί των δικών του
ημερών, χωρίς φυσικά εκείνος να γνωρίζει κάτι, ένοχοι δύο στενοί του συνερ-
γάτες..εκείνος λάδι. Ανακοινώσεις για νέα έργα στον Πειραιά, ΜΕΤΡΟ, ΤΡΑΜ,
χώροι πολιτισμού, έργα ανάπλασης, «θα τον κάνουμε Ντουμπάϊ», αυτή δεν είναι
δήλωση του Τζάφου αλλά του μεγαλοεργολάβου Μάριου Παναγόπουλου. Όσο για
τον Στέλιο Γαλανό, εκπρόσωπος τύπου της κυβέρνησης για την ώρα, κι αυτό έργο
Παναγόπουλου σίγουρα. Έχω μαζέψει αρκετά χρήματα και σκοπεύω να βοηθήσω τη
Χριστίνα να πραγματοποιήσει το όνειρό της και ν’ανοίξει το φροντιστήριο που τόσο
επιθυμεί. Μου λείπει, αλλά θεώρησα πως για κάποιο διάστημα έπρεπε να μείνω
μακρυά της μέχρι να ξεκαθαρίσουν λίγο τα πράγματα. Ούτε κι εκείνη πίεσε την
κατάσταση, ίσως να έχει κάνει όπως ο Νάσος κι εγώ ένα νέο ξεκίνημα, ίσως να είναι
μαζί με κάποιον άλλον, δε ξέρω, δεν ρωτάω επειδή μπορεί να φοβάμαι την απάντηση.
Ξέρω μόνο ότι τη θέλω κοντά μου, ξέρω ότι θα την ξαναβρώ κι εύχομαι να με θέλει
κοντά της κι εκείνη. Καμιά φορά όταν μιλάμε στο τηλέφωνο με τον Νάσο εκφράζει
το παράπονο του για το ότι τελικά «δεν αποδόθηκε δικαιοσύνη, όχι όπως έπρεπε»,

798
εγώ τον παρηγορώ με το να του θυμίζω ότι αυτό που κυρίως επιθυμούσαμε ήταν να
τιμωρηθούν οι δολοφόνοι του Δημήτρη κι αυτό έγινε. Ο Νάσος παραιτήθηκε από την
Αστυνομία κι εγώ από τους δαίμονες μου. Με την Τζάνις καταφέραμε να μείνουμε
φίλοι και μου τηλεφωνεί συχνά για να μαθαίνει την εξέλιξη της υγείας μου. Η ουλή
στο μέτωπό μου δεν θα σβήσει εντελώς….ωραία, ούτε κι εγώ ήθελα να εξαφανιστεί.
Η κοιλιά μου με πονάει κάθε φορά που έχει υγρασία αλλά όχι όπως πριν, ενώ
ζαλάδες με πιάνουν μόνο όταν κάνω απότομες κινήσεις. Απόψε το βράδυ κάθομαι
μόνος στον καναπέ μου και ακούω το cd της Χριστίνας, τους καλώ όλους κοντά μου
κι εκείνοι έρχονται πρόθυμα, δεν είμαστε όμως πια στο σαλόνι. Τα μάτια μου είναι
κλειστά αλλά ψάχνουν, ότι και να γίνει ξέρω πως αργά ή γρήγορα θα βρώ κι εγώ αυτό
στο οποίο αναφέρεται το τραγούδι που ακούω τώρα, αυτό που έχω τόση ανάγκη..
Ένα Διαφορετικό Μέρος.

«I touched her hand

And whispered our names.
And all of the birds flew by and
The clouds blow away
The rose oil in her hair
And her infinite craze.
These are the thoughts
That take me
To a different place.»

A Different Place : Brett Anderson

ΤΕΛΟΣ

799
800
801