Svjetlost- jedini vidljivi dio elektromagnetnog talasa

Ljudsko oko vidi svjetlost čija je talasna dužina 380-780 nm

Elektromagnetski spektar je prikaz jakosti elektromagnetskoga zračenja kao

funkcije njegove frekvencije, odnosno valne dužine. Obuhvaća sve

vrste elektromagnetskih talasa.

Karakteristike oka su: perzistencija (tromost oka, sposobnost da vidi sliku i nakon prestanka
emitovanja), osjetljivost na treperenje, osjećaj jačine, osjećaj sjajnosti...

Nosilac slike ja AM, a nosilac tona je FM. Oni se sabiraju u stepenu za sabiranje i stvaraju TV signal. U
predajnoj anteni se TV signal pretvara u elektromagnetni i brzinom svjetlosti se prostire do prijemne
antene, gdje se indukuje VF TV signal koji se demodulise i tako nastaje složeni video signal i tonski
signal koji se emituju na TV.

Danas postoje 3 TV sistema koji se koriste za prenos i reprodukciju slike: NTSC, PAL i SECAM, i svi
rade na istom principu.

Proces pretvaranja tj razlaganja optičkog signala u električni naziva se analiza slike.

Linije analize u cijeloj slici moraju biti paralelne, a da bi to postigli brzina mlaza u horizontalnom i
vertikalnom pravcu mora biti konstantna. Postoji analiza sa proredom i progresivna analiza.

Kako bi se razvio osjećaj kontinualnosti potrebno je projektovati 24 slike u sekundi. Pri toj frekvenciji
javlja se osjećaj treperenja zbog zatamnjenja između slika, a da bi treperenje nestalo frekvencija se
treba povećati na 48Hz. To se dobija povećanjem brzine mlaza u vertikalnom pravcu, pa se analizira
svaka druga linija. Kod ove analize se prvo analizira 25 neparnih poluslika i mlaz duplo brže dolazi na
dno slike, zatim se vraća i analizira preostalih 25 parnih poluslika i na taj način za 1 sekundu se
prenese 25 slika ili 50 poluslika. Kod ove analize broj linija u slici mora biti neparan, pa je tako u
Evropi standard 625 linija, a u SAD 525 linija.

Broj analiziranih poluslika u jednoj sekundi naziva se frekvencija poluslika ili vertikalna frekvencija i
ona iznosi 50Hz.

Vremenski interval trajanja jedne poluslike naziva se perioda poluslike i iznosi 20ms (1/50Hz).

Broj analiziranih linija u sekundi naziva se linijska ili horizontalna frekvencija i dobija se kao proizvod
broja slika u sekundi i broja linija u slici (25x625=15 625Hz). Vremenski interval trajanja jedne linije je
64 mikroS (1/15 625Hz).

Za prenos video signala je važno definisati opseg frekvencija njegovog spektra. U cijelom svom
spektru Af karakteristika mora biti ravna da bi izlazni signal bio neizobličen. Rezolucija ili moć
izlaganja je sposobnost TV sistema da prikaže sitne detalje slike. Mjerilo ove sposobnosti je ukupan
broj elemenata od kojih je sačinjena slika. Razlikujemo vertikalu i horizontalnu rezoluciju.
Vertikalna predstavlja maximalan broj crnih i bijelih elemenata (šahovske strukture) poredanih jedan
ispod drugog. Najveća teorijska vrijednost vertikalne rezolucije je jednaka ukupnom broju linija u slici
(u praksi je ovaj broj manji jer nisu sve linije aktivne). Horizontalna rezolucija predstavlja ukupan broj
crnih i bijelih elemenata duž jedne analizatorske linije.

Ukupan broj elemenata po jednoj liniji je 625x4/3=833

Ukupan broj elemenata u jednoj slici je

833x625=520 625

Ukupan broj elemenata u sekundi je

520 625x25(slika u sekundi)=13 015 625

Ovih 13 miliona elemenata slijede jedan iza drugog, pa jednom paru elemenata odgovara jedna cijela
oscilacija video signala, tako da je maksimalna frekvencija video signala u teoriji 6.5MHz, a u praksi
5MHz zbog manje rezolucije, odnosno manjeg broja prenesenih elemenata.

Da bi u TV prijemniku mogli razdvojiti spektar prenesenog video signala i spektar prenesenog

tonskog signala, u TV predajniku se generišu dva VF signala: nosilac slike i nosilac tona. Za prenos
signala radio-difuzijom koristi se AM. Na izlazu amplitudnog modulatora dobija se KAM signal, koji
ima 2BO. Prenošenjem oba bočna opsega širina jednog kanala bi bila veća od 10MHz, a pošto postoji
potreba da se u opsegu UKTa smjesti što veći broj kanala, ovaj opseg se može smanjiti ukidanjem
dijela jednog bočnog opsega (uglavnom DBOa), jer je nemoguće ukinuti jedan cijeli BO zbog faznih
izobličenja i nesavršenosti filtra koji propušta frekventni opseg.

Za difuzni prenos tona koristi se FM. Pri prenosu TV signala ne smije doći do miješanja signala slike i
tona. Zbog toga mora postojati razmak između njihovih nosećih frekvencija, koji je određen
standardom zemlje (kod nas +5.5MHz).