Ai!

Jesus, lévame pronto

(pero con menos faltas)

que vou morrer de tristura

cando hoxe me entero, Diormio!

E no Petardazo vina

de que ía dar sepultura.

esperando pa contar

pero o reloj non estaba

Gran amiga esta sardiña,

e púxoseme a falar:

y muy buena nadadora,

empachou co que ela bebeu

Ai! do que me enterei eu onte,

e hoxe, pobre, chegoulle a hora.

a ver si o vas laretar,

pois din que o Carlos Salgado

E non era merecido

volveu pra se presentar.

terminar desta maneira

co que ela moito se esforzou

Presidente dun partido,

de tomar a derradeira.
si, dos que eran do pepé

pero non sei que lles pasou

Inda onte, coma merluza,

que a alguén xa non se lle ve.

vina tola polos viños

escapando das Pantallas

Acordas dun tal Parente,

por non beber albariños.

que sempre che andaba no allo?

Pois non facia moito caso

E que xa llo dixen eu,

e mandárono o carallo.

estába preocupada!

Mira que es boa sardiña

Eu sempre lle dicía:

pero morres afogada!

Non me dighas!

E o n. Nin dito nin feito,

(Repite o público)

afogada foi morrer

e un sigrams e dous chupitos

No fareleiro, outra vez,

lle quedaron por beber.

como non tiña fariña

empezoucheme a contar

Ai! Que infeliz desenlace

un non sei que dunha riña:

no miercoles de ceniza

que sempre nos toca a nós

Ai! Conoces o Creise ese?

enterrar sen ter a misa.

Pois non che cenan na casa

e logo vanche para alí

Tamén vós digo unha cousa,

e algo inda che sacan.

a ver quen atura os curas

despois de tantos pecados

E poñenche orella cruda!

deste Entroido de locuras.

E con sangre e todo vai!

Nin pementón che lle botan!

Non deixou nin testamento

Non sei nin quen a fai!

do que ela ía partixar.

Non contaba de ser hoxe

Diormio que famen che ten

o mal día de nar.

cando a xente nova bebe

que se comen uns os outros

E que despois de dous anos

mal raio os parta e o demo os leve.

aguantando a rabear

o Entroido do noso Xinzo

E volvía responder:

a quen non ía matar?

Non me dighas!

Pero mira, esta es mi idea

(Repite o público)

pa podela recordar

contareivos o que dixo

Mirando os collos do Meco,

cada vez que ía bailar.

coa boca aberta enteira,

encontróume no espolón

Ela erache moi cotilla

e xa me contou outra leria:

e de todo che sabía.

Falar con ela mesmo era

Mi madriña querida, nena,

como ler o Dende a Limia.

que me acabo de enterar,

perderon as Taxugueiras

fi
fi
 no festival de cantar.
polo monte vanse ver.

Mira que o xeron ben,

E con cara de soprendida:

con eses homes ghuapos,

Non me dighas!

pero ghanouche a Chanel,

Xa lle poden dar por saco!

(Repite o público)

O xurado foi moi xusto,

Domingo de Corredoiro,

cando comezou a votar

vendo Pantallas pasar,

xa tiña todo pactado

acordouselle unha nova

pra non deixalas ganar.

da que me quixo falar:

E outra vez:
E viche que o señor Miro

Non me dighas!
sacouche un libro do pobo?

Pois fálache sobre o Entroido

(Repite o público)
dende que il era moi novo.

Rompendoche unhas oliñas

Pois mira que pon empeño

alí estaba ela a xogar

o Miro en investigar

colleucheme por banda

e sempre che mete a zoca

e venga a despotricar:
nas fotos ó nomear.

Ai! Que adefesio de cartel

Pero xa che ten merito

che deseñaron este ano!

o que alí che nos escribiu!

Eso faichemo o Manuel

E máis sabendo que é de oidas

o llo dese fulano!

cando el, pobre, nunca che oiu.

Tamén che digo, querida,

E xa algo cansada:

dacheme igual o que faghan

Non me dighas!

que cas redes de internet

e que con todos a pagan!

(Repite o público)

E a min hasta che me gusta

Empezando xa o Entroidiño

e non é o meu preferido,

o viernes de carnaval

pero si que estou segura

falabacheme os trompicos

que non vai caer no olvido.

porque ía moi mal moi mal:

E cada vez que acababa:

Jesus, o que me dixeron!

Non me dighas!
Que che abriron un sex shop!

Este noso pobo, nena,

(Repite o público)
Ai! xa che está que non-stop!

Sábado de Corredoiro
E tamén che é unha teteria,

e todo o pobo a bailar

vaia cousa tan completa,

ela detrás da charanga

podemos tomarlle un té

bebendoche sin parar:

ou si cuadra, ver unha teta.

Sabes o que me dixeron

Pois non sei si che irei

hoxe indo comprar o pan?

que me da moito reparo

Que van poñer eolicos.

que igual estou co café

Eu non che sei porque o fan!

e ata che vexo un rabo.

No Larouco me dixeron
E mirandolla asustada:

que chos van a colocar

Non me dighas!

e con tanto muiños postos

o monte bota a voar.

(Repite o público)

E ahora os do parapente
E xa che chegara o sábado

non sei como che han facer.

do Entroidiño a nosa vila

Os outros sin paracaidas

e non atopaba o modo

fi
fi
 de facer como seguila:
de andar tirando do burro.

Ai! Que desgracia, nena!

Pero bueno, veu relevo,

O que acaba de pasar

e non viu desde Alemania

xa marchou a ambulancia
estaba o Ricardo Sieiro

escopeteada para o PAC.

nunha tienda de campaña.

Acaba de se matar
Xa queda pouco para acabar, e coma sempre
unha vella polos viños
dicia:

que tropezou o andar

Non me dighas!

cas baldosas do camiño.

(Repite o público)

A culpa éche do Concello

que as puxo desa maneira!

Chegouche o Martes de Entroido

E que só miras para unha

e ela xa nin se lambía

e xa che rompe enteira!

e hasta toda borracha

contoume o que sucedía.

Eu eu preocupada pola vella:

Non me dighas!
Eu este ano, miña lla,

non che encontrei o programa

(Repite o público)
que sacou a comisión

cos horarios das charangas.

E Chegoúchenos o día!

O gran Domingo de Entroido!

Que mal xeron o Entroido,

e ela estaba coma sempre

non valeu pra nada,

a voltas co faladoiro:
nin sequera viu tocar

a orquesta Panorama.

Ai! Nena. Que porca son,

non poño unha lavadora

Pero mira, os de Xinzo

desde que che subiu o vatio

non necesitamos nada

a máis de mil euros a hora.

o Entroido henos por dentro

viva Xinzo! E a rañala.

Pois xa che comprei unhas velas

para deixar de gastar

E o nal dixen:

ahora ando as apalpadas

e alguén heiche de atopar.

Non me dighhas!

Pero asi éme máis facil

(Repite o público)

se vou con alguén pa casa,

xa non lle vexo a cara

Esto foi o que che me contou

e con foder todo pasa.

a sardiña nesta festa

e ainda falta outra copla,

E ca razón que tiña, dixenlle:

a ver que vos parece esta.

Non me dighas!

E logo do fareleiro

(Repiten o público)
o Fariñas case se mata

do hostiazo que se meteu

Xa só nos quedan dous día

cando limpaba na casa.

para que se acabe a festa

Ai! e a pobre da sardiña,

Pero a min non che me engana,

iache como unha besta:

foi por non rascar bola

pre ere estarche fodido

E sabes algo da Monste

que ter que cargar as olas.

que se botou de Ciudadanos?

Esta moito che nos cambia,

Fora broma, pobre home

non aguantou nin dous anos.

co que a el che lle presta a troula

pero cun pouco de sorte

O n todos son así.

pronto nos esta para outra.

Mira o pobre Luis Canguro

quedouche hasta os mismos huevos

Pois temos que despedir

fi
fi
fi
fi
fi
a Sardiña, e sin un ramo!

Pero con todo o que bebeu

vai arder hasta para o ano.

Foiche cortiño este Entroido

solo che nos durou un mes.

Eu que creo que os de Xinzo

aguatamos ata tres.

O caso, é mellor así

que logo o corpo resente

e mañá hai que traballar

que de festa non vive a xente.

Só me queda celebrar

a morte desta pobriña

viva o Entroido, viva Xinzo,

viva a Pantalla e a sardiña.