ఒకే గూటి పక్షులు

ఒకే గూటి పక్షులు — అశవాని

దసరా పండగకి అన్నగారింటి కొచ్చిన కావేరక ి ి ఎదురింట్లో ఓ క్రొ త్త ముఖం కనిపించింది. వాకబు చెయ్యగా అతను పార్వతి పెద్ద
తమ్ముడనీ, పేరు వీరేంద్ర అనీ, ఆ ఊరు కాలేజీలో — బి.ఏ. మొదటి సంవత్సరం చదువుతున్నాడనీ తెల్సింది.
కుర్రా డేమో సన్నగా పొ డవుగా చామనచాయగా బాగానే వున్నాడు. కాస్త బడాయి బసవయ్యలా అవుపిస్తు న్నాడు. మొదటిసారి
కిటికీలోంచి తనని చూస్తూ నే కనురెప్పలు రెపరెపలాడించి 'నువ్వెవరూ?' అన్నట్లు కళ్ళతోనే ప్రశ్నించి,
వెంటనే 'బాగున్నావ్!' అన్నట్లు కనుబొ మ్మలెగరేశాడు.

సాయంత్రం మళ్ళీ కిటికీ దగ్గ ర తారసపడినప్పుడు 'పైట సర్దు కో' మన్నట్లు సైగ చేశాడు. ఏమిటోనని క్రిందకి చూసుకుంటే నిజంగానే
పయిట ప్రక్కకి జరిగి, ఓ వైపు రొమ్ము వాటంగా కనిపిస్తో ంది జాకెట్లో నుంచి. అది సర్దు కుని అతనివైపు కోపంగా చూడబో యేసరికి
'నీవి చాలా బాగున్నాయి. పెద్ద సైజులు' అన్నట్లు రెండు చేతులతోనూ సైగలు చేస్తూ నవ్వేడు. తన కోపం కాస్త సిగ్గు గా
మారిపో యింది.

అందుకనే అతని గురించి ఆసక్తిగా వాకబు చేసింది. దసరాకి రెండ్రో జుల ముందు అక్కడకొచ్చింది కావేరి. దసరా అయిపో యిన
రెండు రోజులకి స్వంత వూరునుంచి అక్కగారింటికి తిరిగొచ్చాడు వీరేంద్ర. ఆ ఒక్క రోజులోనే ఇదంతా జరిగింది.
కావేరికిప్పుడు ఇరవై నాలుగేళ్ళు. పెళ్ళయి ఆరేళ్ళయింది. పెళ్ళయిన మరుసటి సంవత్సరం గర్భవతి అయ్యింది. ఎనిమిదవ నెల
మధ్యలోనే పురుడొ చ్చి మగపిల్లవాడిని ప్రసవించింది. ఆ నెల తక్కువ బిడ్డ కు మూడవ రోజుకే ఆయువు మూడిపో యింది. ఆ
తర్వాత మళ్ళీ ఎప్పుడూ నెల తప్పలేదు ఆమెకి.

ప్రతీ పండుగకీ తప్పకుండా పుట్టింటి కొస్తు ంటుంది. దసరాకి వచ్చిందంటే — దీపావళి నాగుల చవితి అయిపో యిన తర్వాతనే తిరిగి
వెడుతుంది. ఆమె మొగుడు ఆమె మాటని జవదాటడు. అదే ఆమె బలం... ధయిర్యానికీ స్వేచ్ఛకీ మూలకారణం.
రెండవరోజు ఉదయం కావేరి కనిపిస్తు ండగానే 'హలో' అని చెయ్యి వూపి పలకరించాడు వీరేంద్ర. దానికామెకి కోపం రాకపో గా
పెదవుల మీద చిరునవ్వు చిందులాడింది.

సాయంత్రం అతను కాలేజీ నుంచి తిరిగొచ్చే సమయానికామె వీధి గుమ్మంలో నిలబడి పక్కింటి పదేళ్ళ పాపతో మాట్లా డుతోంది.
అతను రావడం చూసి చిన్నగా నవ్వింది. దానికి సమాధానంగా తనుకూడా నవ్వుతూ కన్నుగీటాడు.
'ఇదేం కుర్రా డు బాబూ!' అనుకుని తనలోతానే ఆశ్చర్యపో యింది కావేరి.
అతని చురుకుతనం ముచ్చట కలిగించింది ఆమెకి. పద్దెనిమిదేళ్ళ కుర్రా డు ఎంతో ఆరిందలాగా ప్రవర్తించడం ఆమెకి విడ్డూ రంగా
కూడా కనిపించింది.

మూడవరోజు—
ఉదయం నుంచీ కిటికీ దగ్గ రే కాపు కాసి కూర్చున్నాడు వీరేంద్ర. అటువైపు కిటక
ి ీలోంచి అతడిని గమనిస్తు న్న కావేరి 'కాలేజీకి
వెళ్ళవా?' అన్నట్టు సైగ చేసంి ది.

నవ్వుతూ తల అడ్డ ంగా ఆడించాడు అతను. 'ఒకసారి ఇక్కడికిరా' అని సైగచేసి పిలిచాడు. ఈసారి ఆమె తల అడ్డ ంగా వూపింది .
కానీ — తొమ్మిదన్నరకి చక్కగా సింగారించుకుని మెల్లి గా అడుగులేసుకుంటూ లోపలికొచ్చి "పార్వతీ పిన్నీ!" అని పిలిచింది

కావేరి. ఆమె గొంతు కొంచెం బొ ంగురుగా వుంటుంది.

వీరేంద్ర ప్రక్కగదిలోంచి బయటకొచ్చాడు. "అక్కా బావా పిల్లలూ ఉదయం ఫస్టు బస్సులో అన్నవరం వెళ్ళారు. ఇంట్లో నేను
ఒక్కడినే వున్నానండి!" అన్నాడు నవ్వుతూ.

"అలాగా! నాకు తెలియదు. అయితే - వస్తా ను" అని వెనక్కి తిరగబో యింది.
"ఇది మీకు ధర్మం కాదు.... మీరు వస్తా రనీ సరదాగా మీతో మాట్లా డొ చ్చనీ కాలేజీ ఎగ్గొ ట్టి కూర్చున్నాను. రండి" అంటూ సాదరంగా
ఆహ్వానించాడు అతను.

వాస్త వానికి ఇందాకా అతను రమ్మని సైగ చేయడం వల్ల నే 'ఇతగాడి సంగతేమిటో చూద్దా ం' అనుకుని పని గట్డు కుని వచ్చిందామె.
అయినా పైకి ఇష్ట ం లేనట్టు ముఖం పెట్డి "మంచివాడివే లాగున్నావ్! నాతో ఏం మాట్లా డాలి నువ్వు?" అడిగింది విలాసంగా పయిట
సర్దు కుంటూ.

"ముందు మీరు లోపలికి రండి" అని మొహమాటపెట్టా డతను.

అయిష్ట ంగా చూస్తూ నే అతని వెనుక గదిలోకి నడిచింది.
అతను చూపించిన కుర్చీలో కూర్చుంటూ "యిక్కడికి చదువుకోవటానికి వచ్చావట కదా! మీ వూళ్ళో కాలేజీ లేదా?" అనడిగింది.
నవ్వుతూ తల అడ్డ ంగా వూపేడు. తమ వూరికి ఐదు కిలోమీటర్ల దూరంలో మరొక వూళ్ళో కాలేజీ వుంది. అక్కడే యింటర్
చదివాడు తను. కానీ, ఇంటర్ ఫెయిలయి తర్వాత సెప్టెంబరు లో పాసవ్వటం చేత ఆ కాలేజీలో అతనికి సీటు దొ రకలేదట.

"నువ్వు కూర్చో..." అందామె నవ్వుతూ.

"ఫర్వాలేదులెండి" అంటూనే గోడవారగా వున్న కుర్చీని ఆమె దగ్గ రగా లాక్కుని కూర్చుంటూ "మీరు చాలా అందంగా వుంటారు.
నాకు బాగా నచ్చారు" అన్నాడు.

"కళ్ళలో కళ్ళు కలిపి చూస్తూ అతనంత మెచ్చుకోలుగా అన్న మాటలకి ఆమె బుగ్గ లు సిగ్గు తో ఎర్ర బడ్డా య్. మాట రాలేదు.
"మీరు చాలా సరదా అయినవారనీ, చిన్నా పెద్ద అందరితోనూ కలుపుగోలుగా మాట్లా డతారనీ మా అక్క కూతురు బేబీ చెప్పింది
నాకు. అలా సరదాగా మాట్లా డేవాళ్ళంటే చాలా యిష్ట ం."

మాట్లా డకుండా అతని ముఖంలోకి చురుకుగా చూసిందామె.

"నేనేమన
ై ా తప్పుగా మాట్లా డుతున్నానాండీ!" అమాయకంగా చూస్తూ కుర్చీ హేండ్ రెస్ట్ మీదున్న ఆమె చేతి మీద చెయ్యేసి మరీ
అడిగాడు తను.

"అబ్బే.... లేదు" తల అడ్డ ంగా ఆడించింది.

"మీది ఏవూరండీ?" టాపిక్ మారుస్తూ అడిగాడు.
ఆమె సమాధానం చెప్పింది. ఆ వూరి గురించి, తన అత్త వారింటి గురించి కూడ చెప్పుకొచ్చింది.
ఆ తర్వాత అతను కూడా తన వూరి విషయాలూ ఇంటి విషయాలూ రిల్లి ంచుకొచ్చాడు. ఆ సంభాషణ సాగుతున్నంతసేపూ అతని
చెయ్యి ఆమె చేతిని నిమురుతూనే వుంది. అతని కళ్ళు ఆమె ముందుల్ని గుచ్చి గుచ్చి చూస్తూ నే
వున్నాయ్...

కొంతవరకు స్థా నభ్రంశం పొ ందిన పయిటను సవరించుకోవడానికి చెయ్యి వెనక్కి తీసుకోబో యిందామె.
"దిష్టి తగులుతుందని భయమాండీ!" ఆమె చేతిని విడవకుండా పట్టు కుని కొంటెగా నవ్వేడు.
ఆ మాట ఆమెకు కితకితలు పెట్టింది. పయిట పూర్తిగా భుజం జారిపో యింది. ఆమె వేసింది ఎర్ర జాకెట్టు కావడం చేత ఆమె ఎత్తు లు
మరీ కొట్టొ చ్చినట్లు కన్పిస్తు న్నాయి. "చాలా మంచి సైజండీ" అన్నాడు.

"నువ్వు చాలా సైజులు చూసినట్టు ందే" వ్యంగ్యంగా అడిగింది. అతని తెగింపు ఆమెకి చాలా నచ్చింది.
ఆ ప్రశ్నకి సమాధానం చెప్పకుండా రెండో చెయ్యి అటు చాపేడు. పావుగంట పరిచయంతో యిలా రంగంలోకి దిగిపో వడమన్నది
మాత్రం సరిక్రొ త్త అనుభవం. పైగా అతను తనకన్నా చాలా చిన్నవాడు. ఇంకా మీసం కూడా పూర్తిగా నల్ల బడలేదు. అయినా, అతని
పద్ధ తి చూస్తు ంటే ఈ వ్యవహారంలో చాలా పండిపో యినట్లు కనిపిస్తో ంది.

వేళ్ళు బాగా చాపి ఎడమ రొమ్ముని గట్టిగా పిసికి వదిలిన ఆ స్పర్శకి ఆమె నరాలు జివ్వుమన్నాయి. అయాచితంగా బో ర విడిచి
కుర్చీలో ముందుకి జరిగింది. అతను కుర్చీలోనుంచి లేస్తూ ఆమె మెడ సందున ముద్దు పెట్టి మరోసారి పిసికాడు.
ఆ పట్టు తో ఆమె వళ్ళంతా తియ్యగా తిమ్మిరెక్కి పో యింది.

వెంటనే అతని చెయ్యి ఆమె నడుముకు చుట్టు కుపో యింది.

బుగ్గ మీద ముద్దు పెట్టు కుని మంచం దగ్గ రకి తీసుకెళ్ళి కూర్చోబెట్టి "జాకెట్టు విప్పండి" అన్నాడు నవ్వుతూ.
"ఏఁ? ఇంత తెల్సిన వాడివి - జాకెట్టు విప్పడం తెలియదా?" కవ్వింపుగా చూస్తూ అడిగింది.

"క్రొ త్త జాకెట్టు లా వుంది. నా కంగారులో హుక్స్ తెగిపో తాయేమోననిపించి అడిగాను...."

"అయితే జాకెట్లు విప్పే అలవాటు బాగా వుందన్న మాట!"
ఆ మాటకి బదులు చెప్పకుండా నవ్వేసి వూరుకున్నాడు.ఆలోగా ఆమె అన్ని హుక్స్ విప్పేసింది. బ్రా సరీలోంచి వెన్న ముద్ద ల్లా
అవుపిస్తు న్న రొమ్ముల్ని చూస్తూ నే వెర్రెత్తి పో యాడతను. రెండు చేతులతోనూ రెండు పట్టు కుని కసి కసిగా పిసికశ
ే ాడు.దాంతో
కావేరికి కూడా కసెక్కిపో యింది. అతనివంక మోజుగా చూస్తూ పైజామా పిస్తా తడిమింది. పిడిలా తగిలిందక్కడ. మనసుండబట్ట క
సున్నితంగా నొక్కింది. ఒక్కొక్కటిగా బటన్స్ విప్పింది. లోపల డ్రా యర్ వేసుకోలేదతను. పుట్ట లోంచి పడగ పయికెత్తి న
త్రా చుపాములా, లోపల్నుంచి తోసుకొచ్చింది అతని యవ్వనం.ఆమె కళ్ళు ఆనందంగా మెరశ ి ాయి. "బావుంది" అంది గుప్పిడితో
ఒడుపుగా పట్టు కుంటూ. చిన్నగా నొక్కి గుప్పిడిని వెనక్కి జరిపింది.ఆ విచ్చలవిడితనం వీరేంద్రకి చక్కలిగింతలు పెట్టింది.
మరొక్కసారి ఆ రెండూ పిసక ి ేస్తూ మెడ సందున ముద్దు పెట్టు కున్నాడు.
కావేరి వివశురాలై పో యింది. ఆమెకి సహజంగానే ఆ గుల కాస్త ఎక్కువ. అతనిని వదిలేసి మంచంమీద వెనక్కి వాలిపో యింది.
రెండు చేతులతోనూ చీర లంగా కలిపి పట్టు కుని చాలా వేగంగా నడుం వరకూ ఎగలాగేసుకుంది . తొడల్ని లాకు తలుపుల్లా విప్పి
సమ్మోహనంగా చూస్తూ "వచ్చేయ్...." అంది.

ఆ పిలుపు చెవుల్లో పడుకుండగానే మంచమెక్కిపో యి ఆమె మీదకి ఒరిగిపో యాడతను. ఒక చెయ్యి అతని నడుము మీదవేసి
రెండవ చేతిని క్రిందకి పో నిచ్చిందామె.

"నువ్వు నాకు చాలా నచ్చావు" ఆనందంగా గొణిగాడతను. "నాకూ నువ్వు నచ్చబట్టే ఇచ్చేస్తు న్నాను. ఊ" మొత్త చిన్నగా
కుదుపుతూ దో రగా నవ్విందామె.

దానికి సమాధానంగా తన నడుమను బలంగా క్రిందకి గుచ్చాడతను. కావేరి మధురంగా మూలిగింది. అతని నడుముకు రెండు
చేతులూ పెనవేసి ప్రేమగా చెక్కిలి ముద్దా డింది.  "బాగా - జోరుగా చెయ్యాలి మరి!" చెవిలో గుసగుసలాడింది.
విలాసంగా నవ్వి విసురుగా కదలడం ప్రా రంభించాడతను. అబ్బురపడిపో యింది కావేరి ఆ దూకుడుకి. ఆహ్లా దం పట్ట లేక క్రిందినుంచి
ఎదురొత్తు తూ "ఈ లేత వయసులో యింత మోతగా చెయ్యడం ఎవరి దగ్గ ర నేర్చుకున్నావ్?" ఆసక్తిగా అడిగింది.
"మా వూళ్ళో. మా వీధిలోనే, కాంతం అనీ — నాకు అత్త య్య వరసవుతుంది - ఆమె నేర్పింది."
"బావుంటుందా? ఎంత వయసుంటుందీ...!"

"బాగానే వుంటుంది. దాదాపు నలభై ఏళ్ళుంటాయ్. మొగుడు పో యాడు. ఇద్ద రు బిడ్డ ల తల్లి. వాళ్ళింట్లో వాళ్ళంతా ఒకసారి
పుట్ట పర్తి వెళ్ళారు. అప్పుడు నేను ఆమెకి సాయం పడుకోడానికి వెళ్ళేవాడిని. నాకు చెయ్యి జాడించుకొనే అలవాటుండేది.
మొదటిరోజు పడుకోడానికి వెళ్ళినప్పుడే నేనాపని చేస్తూ ఆమెకి దొ రికిపో యాను.

కోప్పడుతుందనుకున్నాను. కానీ, మెల్లగా నా మంచం దగ్గ రకొచ్చి కూర్చుని 'తప్పురా బడుద్దా య్! యిలా చేస్తే నరాల్లో సత్తు వ
చచ్చిపో తుంద'ని లెక్చరిచ్చి నాది చేత్తో పట్డు కుంది — అంతే! ఆ అయిదు రాత్రు లూ మేం అస్సలు నిద్రపో యేవాళ్ళం కాదు..." అని
విలాసంగా నవ్వేడు వీరేంద్ర.

"అంటే ఆవిడ మహా గులెక్కి పో యిందన్నమాట. యింకా ఎవరినన ై ా వేసుకున్నావా?"

"ఊహూఁ.... యింటికి వెళ్ళినప్పుడల్లా ఆమెనే వేసుకుంటున్నాను. మొన్న శలవులకి వెళ్ళినప్పుడు కూడా నాలుగుసార్లు
వాయించుకున్నాది."

"యింత బాగా చేస్తో ంటే — ఎవత్త యినా ఎన్నిసార్ల యినా చేయించుకుంటుంది. ఊఁ — నాకు చివరికొచ్చేస్తో ంది. లాగించు..." కైపుగా
గొణుగుతూ మొత్త ను మరింత విసురుగా ఎగరేసింది కావేరి.

అతను కూడా ఓ రొమ్ముని పడిదప ి ్పి పిసుకుతూ టాప్ గేర్ లో లాగించాడు. ఇద్ద రిలోనూ ఆయాసం పెరగ ి ింది. గమ్యం
చేరువవుతున్న కొద్దీ ఒకరినొకరు కసికసిగా కుమ్ముకుని, ఆహ్లా దంగా ఒగరుస్తూ ఆ పట్ట నే సో లిపో యారు.
"సరదా తీరిపో యిందిగా, ఇంక దిగు - నేను వెళ్ళాలి" అభిమానంగా వీపు నిమురుతూ అంది కావేరి. "ఊఁ హుఁ" అంటూ గారంగా
తల అడ్డ ంగా ఆడించాడు.

"మధ్యాహ్నం మళ్ళీ వస్తా ను. అప్పుడు కావాలంటే వరుసగా రెండుసార్లు లాగించుకో" అంది.
మరింక మారాం చెయ్యకుండా ప్రక్కకి జరిగాడు వీరేంద్ర.
అతనికిచ్చిన మాటను ఆ మధ్యాహ్నం అక్షరాలా నిలబెట్టు కోవడమే కాకుండా — "మరి రేపటి నుంచి ఎలాగా?" అని తనే అడిగంి ది
కావేరి.

మళ్ళీ మళ్ళీ అతనితో యిదవ్వాలని బాగా యిదిగా వుందామెకు.

"అది నువ్వే చెప్పాలి. ఏదో మార్గ ం ఆలోచించు—" అన్నాడు అతను.

ఆ సమస్య పరిష్కారాని కామెకెంతోసేపు పట్ట లేదు. సాయంత్రం ఆరు గంటల సమయంలో వీరేంద్ర అక్క వంటింట్లో వుంటుంది.
వంటిల్లు వెనకవైపున వేరుగా వుంది గనుక ఆ వేళప్పుడు ఎలాగో వీలుచూసుకుని వచ్చి అతని గదిలో దూరతానంది.
"అయిడియా బ్రహ్మాండంగా వుంది" అని మెచ్చుకున్నాడు అతను.

ఆ టయాములో తన బావగారు యింట్లో వుండరు. పిల్లలకి కూడా ఆడుకునే టయము. ఒకవేళ యింట్లో నే వున్నా, తను
పనిగట్టు కుని పిలిస్తే తప్ప ఆ గదిలోకిరారు.

అందుచేత కావేరి అక్కడున్నన్ని రోజులూ మూడు పువ్వులు ఆరు కాయలుగా సాగిపో యింది అయ్యగారి వ్యవహారం.
నాగులచవితి వెళ్ళిన మూడో రోజున కావేరి అత్త వారింటికి వెళ్ళిపో యింది. ఏమాత్రం వీలుచిక్కినా నెల రోజుల్లో మళ్ళీ వస్తా నని
చెప్పింది.
ఆమె ప్రయాణమై వెళ్ళిపో యిన రోజు వీరేంద్ర మనసు మనసులో లేదు. కాలేజీలో ఏ లెక్చరూ బుర్రకక
ె ్కడంలేదు. సాయంత్రం
దిగాలుగా యింటికొచ్చాడు. ఎక్కడికీ వెళ్ళబుద్ధి కాలేదు.

తన అవస్థ ను ఎవరూ పసిగట్ట కుండా ఉండేందుకు ఓ పుస్త కం అద్దేసుకుని కూర్చున్నాడు. దృష్టి మాత్రం ఎదురింటి కిటక
ి ీ మీదనే
వుంది. కావేరి లేని వెలితి కొట్టొ చ్చినట్లు కనపడుతోంది. అక్కడ నిలబడి నవ్వుతూ, నవ్విస్తూ ఏవేవో సైగలు ద్వారా
కనిపిస్తు ండేదామె.

కర్టెన్ తప్పించుకుని ఎవరో గదిలోకి ప్రవేశించిన అలికిడి లీలగా చెవినబడ్డ ంతో విసురుగా ఆవైపు చూశాడు వీరేంద్ర. తలుపు ప్రక్కన
నిలబడి తనవంక ఓరగా చూస్తూ దో రగా నవ్వుతున్న శాల్తీని విశ్మయంగా చూస్తూ అప్రయత్నంగా కుర్చీలోంచి లేచి నిలబడ్డా డు.
ఆమె పేరు అంజమ్మ. ఆ ప్రక్కయిల్లే ఆవిడది. అతని అక్క పార్వతికీ ఆమెకీ మంచి దో స్తీ వుంది. తన అక్క కన్నా రెండు మూడేళ్ళు
చిన్నది. ఒక కొడుకున్నాడు. మనిషి బాగానే వుంటుందిగానీ రంగు కొంచెం నలుపు. అవయవ పుష్టి చాలా బావుంటుంది, కావేరి
కన్నా చక్కటి వంపులు.

దగ్గ రకి రమ్మని కళ్ళతోనే పిలిచింది అంజమ్మ. మెల్లగా అడుగులేసుకుంటూ ఆమె ముందు కెళ్ళాడు. అదో లా నవ్వుతూ ఎడమ
చేత్తో తలుపుని పదిలంగా మూసేసింది.
"కావేరీ వెళ్ళిపో యిందని బెంగపెట్టు కున్నావా?" వెటకారం ఒలకబో స్తూ చిన్నగా అడిగింది.

కొయ్యబారిపో యాడు వీరేంద్ర.

"నాకంతా తెలుసు. మీరీగదిలో క్రిందామీదా పడ్డ ం రెండు సార్లు చూశాను. నువ్వు బాగా చేస్తా వ్! అందుకే ఆ దూల ముండ అలా
బరితెగించి ఈ గదిలోకి దూరుతుండేది."

అతని అరచేతిని తన చేతుల్లో కి తీసుకుని తన ముందులకి రుద్దు కుంటూ కవ్వింపుగా చూసింది.

"ఆ సంగతి మా అక్కతోగానీ చెప్పేవా?!" ఆదుర్దా పట్ట లేక అడిగశ
ే ాడు.
తల అడ్డ ంగా వూపిందామె. "మా ఆయన వట్టి సో మరిపో తు. మంచం మీద కూడ అలాగే వుంటాడు. ఆ కావేరి ముండ
వెళ్ళిపో యాక ఆ పనేదో నేను చేయించుకోవచ్చుకదా అని, మీ అక్కకి చెప్పలేదు" చమత్కారంగా నవ్వుతూ నడుం మీద
చెయ్యివేసి దగ్గ రకు తీసుకుంది....

వీరేంద్ర తటపటాయింపుగా చూస్తూ వుండిపో యాడు. "ఏమిటీ, నల్ల గా వున్నానని సంకోచిస్తు న్నావా?" పెద్దవైన రొమ్ముల్ని అతని
ఛాతీకి రుద్దు తూ అడిగింది.

"ఉఁహూఁ... నీతో యిలా యిదవ్వటం మా అక్కకి తెలిస్తే, చదువు మానేసి పొ మ్మని నన్ను మా వూరు తరిమేస్తు ంది" బేలగా
చూశాడతను.

"నీకా భయమేం అక్కర్లేదు. అంతవరకూ వస్తే నేను తనకు నచ్చచెబుతానులే. నా అవస్థ తనకి తెలుసు. నా మాటెప్పుడూ
కాదనదు. మరేం ఆలోచించకు..." ప్రో త్సాహంగా చూస్తూ మెల్లగా చీర పయికి లేపింది.

అంత భరోసా ఇచ్చాక అతను మాత్రం ఆగుతాడా?

ఒక్కుదుటలో ఆమెను వాటేసుకుని మంచం మీదకి తీసుకెళ్ళిపో యాడు....
ఇక, అవసరమైతే పార్వతిని ఒప్పిస్తా నని అంజమ్మ అంత నమ్మకంగా చెప్పడంలో ఏమాత్రం అతిశయోక్తి లేదు. ఆమె తప్పకుండా
ఆ పని చెయ్యగలదు. కారణం —పార్వతి ఎప్పట్నుంచో అంజమ్మ మరిదితో ఇదవుతోంది!