r[ma,m*D

yg&*l
 မဟာေယာဂီ - ပါရဂူ created by lucky82

ပံုႏ ွိပ္မွတ္တမ္း
စာမူခြင့္ျ ပဳခ်က္Aမွတ္
၅၀၀၄၄၅၀၄၁၀
မ်က္ႏွာဖံုးခြင့္ျ ပဳခ်က္Aမွတ္
၅၀၀၇၅၇၀၇၁၀
ပံုႏွိပ္ျ ခင္း
၂၀၁၀၊ ေAာက္တုိဘာ
Aုပ္ေရ
၅၀၀
တန္ဖိုး
၃၅၀၀ က်ပ္
Aတြင္ငး္ ဖလင္
ကိုUီးႏွင့္ ညီမ်ား
၀၉-၅၀၇၀၆၆၃
ထုတ္ေဝသူ
UီးUကၠာေAး
(ယာယီ-၁၁၄၀)
Aလကၤာဝတ္ရည္
မ်က္ႏွာဖံုး+Aတြင္းပံုႏွိပ္
Aလကၤာဝတ္ရည္ပံုႏွိပ္တုိက္ (ယာယီ-၆၃၂၇)
Aမွတ္(၁၂၉)၊ ျမဝတ္ရည္လမ္း၊
၂၉-ရပ္ကြက္၊ သုဝဏၰ၊ ရန္ကုန္ၿ မိဳ ႕။
စာAုပခ်ဳ
္ခ်ဳပ္
ကိုသန္းေဌး
ျ ဖန္႔ခ်ိေရး
Aလကၤာဝတ္ရည္စာေပ
ဖုန္း-၃၉၂၅၀၇၊ ၃၉၁၄၇၂
ထြန္းUီးစာေပ (မႏၲေလး)
ဖုန္း-၀၂-၃၉၈၉၁၊ ၇၃၅၀၂
နဂါးစာေပ (မႏၲေလး)
ဖုန္း-၀၂-၃၉၈၆၉
DTP&Layout
လူလူေAာင္ (MMAL)
ပန္းခ်ီဒီဇုိင္း
ေမာင္ညီညီ
စီစU္သူ
ဝင္းေဝေနာင္

Page 1
 မဟာေယာဂီ - ပါရဂူ created by lucky82

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------
ပါရဂူ ၈၉၅.၈၃
မဟာေယာဂီ/ ပါရဂူ။ -ရန္ကုန္
Aလကၤာဝတ္ရည္စာေပ၊ ၂၀၁၀။
စာ-၃၈၄၊ စင္တီ- 20.7cm x 12.7cm
(၁) မဟာေယာဂီ
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Page 2
 မဟာေယာဂီ - ပါရဂူ created by lucky82

မာတိကာ
စကားUီး
၁။ ကၽြန္ေဈးပြဲေတာ္
၂။ ဓနာဝဟသူေဌး
၃။ သူေဌးကေတာ္မူလာ
၄။ တစ္ေၾကာ့ျ ပန္ကံၾ ကမၼာ
၅။ ပန္းခ်ီဆရာ
၆။ Aဓိ႒ ာန္
၇။ မဟာေယာဂီ
၈။ AဝိဇၨာAမုိက္ေမွာင္
၉။ တရားAဆံုးAျဖတ္
၁၀။ Aားႀကီးသူႏွင့္ Aားငယ္သူ
၁၁။ Aဝႏၲီဘုရင္ပေဇၨာတ
၁၂။ Aမႈိက္ကစ ျပာသာဒ္မီးေလာင္
၁၃။ Aတံု႔Aလွည့္
၁၄။ ေတာ္ဝင္မိဖုရားႀကီး
၁၅။ ဝႆဘုရင္ Uဒယန
၁၆။ ကာယဗလႏွင့္ ဉာဏဗလတုိက္ပြဲ
၁၇။ ေမတၱာဗိမာန္ေတာ္
၁၈။ သာဝိကာမိဂါတီ
၁၉။ ေမတၱာဗိမာန္႐ုပ္လံုး
၂၀။ ဝႆဘုရင္ႏွင့္ ေတာဘုရင္
၂၁။ ဝါသဝဒတၱာ
၂၂။ သမီးေတာ္က Aကန္း၊ ဘုရင္က Aႏူ
၂၃။ ေထာပတ္ႏွင့္ မီး
၂၄။ ပိတုဃာတကကံ
၂၅။ Aေထာက္ေတာ္၏Aစီရင္ခံခ်က္
၂၆။ သမီးေတာ္၏ စာလႊာ
၂၇။ Uဒယနႏွင့္ ဝါသဝဒတၱာ
၂၈။ ျခေသၤ့ႏွင့္သားေကာင္
၂၉။ ေမတၱာဗိမာန္ေတာ္

Page 3
 မဟာေယာဂီ - ပါရဂူ created by lucky82

စကားUီး

လြန္ခဲ့ေသာႏွစ္ေပါင္း ၂၅၀၀ မတိုင္မီကာလက ဤဝတၳဳ ၏တံခါးေခါက္သံကို စတင္ၾ ကားရသည္။

‘မဟာဘာရတ’ စစ္ပြဲသည္ ‘‘ဘာရတ’’ (Aိႏၵိယ) ႏိုင္ငံ၏ေျမပံုကို တစ္မ်ဳိးတစ္ဖံု ေျပာင္းလဲပစ္လုိက္သည္။
ဟတၳိနာပူရရွိ ‘ဘရတ’ Aမ်ဳိးAႏြယ္သည္ ဟတၳိနာပူရမွ Aျမစ္Aရင္းပါမက်န္ေAာင္
ျပဳတ္ထြက္သြားၿပီးလွ် င္ ဝႆတုိင္း၏ ေနျပည္ေတာ္ ေကာသမၺီေရာက္လာလ်က္ ဂဂၤါ ျမစ္ကမ္းေရွ႕သို႔ပင္
ေက်ာ္တက္သြားသည္။ ထုိ႔ေနာက္ ‘ဇန’ မွ ‘ဇနပဒ’ Aျဖစ္သို႔လည္းေကာင္း၊ ‘ဇနပဒ’ မွ ‘မဟာဇနပဒ’
Aျဖစ္သို႔လည္းေကာင္း ေျပာင္းလဲသြားသည္။

ထုိAခ်ိန္၌ ဘာရတႏုိင္ငံတြင္ ဂဏတႏၲရ Aုပ္ခ်ဳပ္ေရးတုိင္းျပည္၊ ဇနပဒ Aုပ္ခ်ဳ ပ္ေရးတုိင္းျပည္၊

ရာဇည Aုပ္ခ်ဳပ္ေရးတုိင္းျပည္၊ ပေဒသရာဇ္ Aုပ္ခ်ဳ ပ္ေရးတုိင္းျပည္မ်ား ရွိၾ ကသည္။ သုိ႔ေသာ္လည္း
ယင္းတုိင္းျပည္မ်ားတြင္ Aုပ္ခ်ဳပ္ေသာ ဘုရင္မ်ားAားလံုး၏ ႏွလံုးသားထဲတြင္ ဘုရင့္တကာဘုရင္၊
မင္းတကာ့မင္းျဖစ္ရန္ ဆႏၵထက္သန္ေနသူမ်ားခ်ည္း ျဖစ္သည္။ Aဂၤ-မဂဓ၊ ကာသီ-ေကာသလ၊ ဝဇၨီ-မလႅ၊
ေစဒိ-ဝႆ၊ ကု႐ု-ပၪၥာလ၊ မစၧ-သူေရေသန၊ Aႆမက-Aဝႏၲီ၊ ဂႏၶာရ၊ ကေမာၻဇတုိ႔သည္ Aဓိက
မဟာဇနပဒ Aုပ္ခ်ဳပ္ေရးႏုိင္ငံ ၁၆ ႏုိင္ငံ ျဖစ္ၾ ကသည္။

ထုိAခ်ိန္က Aဂၤတိုင္းေနျပည္ေတာ္တြင္ စမၸာ (မာလိနီ) သည္ Aလြန္တရာ စည္ပင္ဝေျပာေသာ

ၿမိဳ ႕ျဖစ္သည္။ မဂဓတုိင္း ေနျပည္ေတာ္ ရာဇၿဂိဳ ဟ္သည္ Aလြန္တရာ ႀကီးက်ယ္ခမ္းနားေသာ
ၿမိဳ ႕ႀကီးတစ္ၿ မိဳ ႕Aျဖစ္ AသိAမွတ္ျ ပဳ ခံရသည္။ ကာသိတုိင္း ေနျပည္ေတာ္ ဗာရာဏသီကား
Aတတ္ပညာႏွင့္ ေရာင္းဝယ္ေဖာက္ကားမႈ၏ Aခ်က္Aခ်ာ ဗဟိုဌ ာနျဖစ္သည္။ ေကာသလတုိင္း၏
ေနျပည္ေတာ္သည္ သာဝတၳိျ ဖစ္သည္။ မလႅႏွင့္ ဝဇၨီတုိ႔သည္ Aဖြဲ႔Aစည္းႏွင့္ Aုပ္ခ်ဳပ္ေသာ တုိင္းျပည္မ်ား
ျဖစ္ၾ ကသည္။ ဝဇၨီတိုင္း၌ ဝိေဒဟႏွင့္ လိစၧဝီတို႔သည္ ထင္ရွားေသာ မ်ဳိးႏြယ္မ်ားျဖစ္ၾ ကသည္။ ယင္းတုိ႔၏
ၿမိဳ ႕ေတာ္ေဝသာလီကား Aထူးပင္ ထင္ေပၚေက်ာ္ၾ ကားသည္။

ဝႆတုိင္း၏ေနျပည္ေတာ္မွာ ေကာသမၺီျ ဖစ္သည္။ ကု႐ုႏွင့္ ပၪၥာလတို႔သည္

Aင္Aားေတာင့္တင္းခုိင္မာသည့္ တုိင္းႏုိင္ငံမ်ား မဟုတ္ၾ ကေပ။ သို႔ေသာ္လည္း ကု႐ုတုိင္းသားတုိ႔၏
AစU္Aလာမွာ ထုိAခ်ိန္က စံျ ပဳထုိက္ေသာ AစU္Aလာျဖစ္သည္ဟူ၍ သတ္မွတ္ယူဆထားၾကသည္။

Aဝႏၲီသည္ ႀကီးမားေသာ တုိင္းတစ္တုိင္းျဖစ္သည္။ စည္ပင္ႂ ကြယ္ဝၿပီး ထည္ဝါခံ့ညားေသာ

Uေဇၨနီသည္ Aဝႏၲီတုိင္း၏ ေနျပည္ေတာ္ျ ဖစ္သည္။ ဂႏၶာရတုိင္းေနျပည္ေတာ္ တကၠသီလာသည္ ႏုိင္ငံေရး
Aျမင္Aရမွ် သာကမ ပညာေရး Aျမင္Aရလည္း Aေရးပါ Aရာေရာက္ေသာ ၿမိဳ႕ျဖစ္သည္။
ေကာသလတုိင္း၏ ေျမာက္ဘက္၌ ဂဏႏုိင္ငံရွိသည္။ ကပိလဝတၳဳ သည္ သက်တုိင္း၏
ေနျပည္ေတာ္ျ ဖစ္သည္။ ထုိAခ်ိန္၌ မဂဓ၊ ေကာသလ၊ ဝႆ၊ Aဝႏၲီတို႔သည္ ႀကီးမားေသာ
တုိင္းႏုိင္ငံႀ ကီးေလးႏုိင္ငံျ ဖစ္သည္။ မဂဓတုိင္း၏ ဗိမၺိသာရႏွင့္ ဗိမၺိသာရေနာက္ပိုင္း
Aဇာတသတၱဳ သည္လည္းေကာင္း၊ ေကာသလတုိင္း၏ ပေသနဒီသည္လည္းေကာင္း၊ ဝႆ၏
သတာနိကႏွင့္ သတာနိ၏သားေတာ္ Uဒယနသည္လည္းေကာင္း၊ Aဝႏၲီတိုင္း၏
ပေဇၨာတသည္လည္းေကာင္း ထင္ရွားေက်ာ္ၾ ကားေသာ ဘုရင္မ်ားျဖစ္ၾ ကသည္။ သို႔ရာတြင္

Page 4
 မဟာေယာဂီ - ပါရဂူ created by lucky82

ယင္းဘုရင္Aားလံုးသည္ တစ္Uီးက က်န္တစ္Uီးကို မ်ဳိလ်က္ မိမိကိုယ္တုိင္ Aႀကီးမားဆံုး

Aႂကြယ္ဝဆံုးျဖစ္ရန္ ဆႏၵထက္သန္ေနၾကသူမ်ား ျဖစ္သည္။

ယင္းသို႔Aားျဖင့္ ေနရာAႏွံ႔Aျပား၌ ႀကီးသူက ငယ္သူကို Aင္Aားရွိသူက Aင္Aားမဲ့သူကို

ဖိႏွိပ္စုိးမုိးသည့္ ‘မစၧတရား ထံုးUပေဒ’ ေခတ္စား ထြန္းကားေနသည္။

ယင္းသို႔ စစ္ႏွင့္ ရန္စမီး ျပန္႔ပြားထြန္းကားေနခ်ိန္၌ ေမတၱာႏွင့္ က႐ုဏာ႐ုပ္လံုးျဖစ္ေသာ ဗုဒၶႏွင့္

မဟာဝီရတုိ႔သည္ ဤကမာၻေျမျပင္၌ ေဒသစာရီလွည့္လည္ေတာ္မူၾ ကၿပီးလွ် င္ ‘ကမာၻေလာကသည္
ေမတၱာ၏ ဗိမာန္ျ ဖစ္၏။ ကမာၻေလာကကို ေဒါသ၏ ဗိမာန္မလုပ္ၾ ကႏွင့္။ မိမိႏွင့္ ကမာၻေလာက၏
ခ်မ္းသာမႈAတြက္ ရန္ကုိ ရန္ခ်င္း မတံု႔ႏွင္းၾကႏွင့္။ ခႏၲီတရား၊ ေမတၱာတရား စြဲကိုင္ထားၾကေလာ့။
တစ္Uီးႏွင့္တစ္Uီး စာနာငဲ့ညႇာေထာက္ထားၾကေလာ့’ ဟူ၍ တရားဓမၼဆံုးမၫႊန္ျ ပေတာ္မူၾ ကသည္။

ယင္းကဲ့သို႔ ေခတ္Aခါသမယ၌ ဤဝတၳဳ ၏ ဇာတ္လမ္းAစျပဳသည္။

Page 5
 မဟာေယာဂီ - ပါရဂူ created by lucky82

၁။ ကၽြန္ေ ဈးပြဲေ တာ္

သရဒUတု၏ လွပသာယာေသာ နံနက္ခ်ိန္ေရာက္လာခါစပင္ ရွိေသးသည္။

ဝႆတုိင္းေနျပည္ေတာ္ ေကာသမၺီၿ မိဳ ႕၌မူ နံနက္A႐ုဏ္တက္စေလာက္ကပင္ လူAုပ္ႀ ကီး လႈပ္လႈပ္ရြရြ
ျဖစ္ေနသည္။

ေကာသမၺီဘုရင္ သတာနိကသည္ ယမန္ေန႔ကပင္ Aဂၤတုိင္းေနျပည္ေတာ္ စမၼာကို

Aႏုိင္တုိက္ၿ ပီးေနာက္ ေAာင္ပြဲခံျ ပန္လာသည္။ စမၼာကို Aႏုိင္တုိက္ယူၿ ပီးေနာက္
စမၼာမွသိမ္းယူရရွိလာေသာ ပစၥည္းUစၥာမ်ားႏွင့္ ေက်းကၽြန္မ်ားကို စစ္သည္မ်ား၊ AရာရွိAရာခံမ်ား၊
ၿမိဳ ႕စားရြာစားမ်ားAား ခြဲေဝေပးလုိက္သည္။ ထုိပစၥည္းပစၥယမ်ားႏွင့္ ေက်းကၽြန္မ်ားကို
Aေရာင္းAဝယ္လုပ္ဖုိ႔Aတြက္ ေဈးထဲတြင္ လူေတြ ႀကိတ္ႀ ကိတ္တုိးေနၾကသည္။

ေဈးထဲတြင္ တစ္ေနရာ၌ ရတနာစီျ ခယ္ထားေသာ မကိုဋ္ကို ေဈးေပါေပါႏွင့္ ေရာင္းေနၿပီး

Aျခားတစ္ေနရာ၌ စိန္လည္တံုႏွင့္ စိန္ဘီးကို ႏွစ္ပဲတစ္ျ ပားႏွင့္ ေရာင္းေနသည္။ ေဈးထဲတြင္ ကၽြန္၊ ကၽြန္မ
Aေရာင္းAဝယ္လည္း ျဖစ္ေနသည္။ တုိင္းျပည္Aႏွံ႔Aျပားမွ ေဖာက္သည္မ်ားစြာ ႀကိတ္ႀ ကိတ္တိုးေနသည္။
ကၽြန္ကုန္သည္ ဝိေလာစန၏ဆုိင္သည္ ေဖာက္သည္Aာ႐ံုစူးစုိက္ရာ ျဖစ္ေနသည္။ ဝိေလာစနက
ၿမိဳ ႕ဝန္မင္းေခၚလာေသာ ကၽြန္မ Aသစ္ကို ၾကည့္ၿ ပီး ခ်ီးက်ဴးခန္းဖြင့္ေနသည္။
‘‘သူ႔မ်က္လံုးမွာေပၚေနတဲ့ ေကာင္းကင္ျ ပာေရာင္ဟာ ျမင္ရသူ မ်က္ႏွာလႊလ
ဲ ို႔မရေAာင္
ျဖစ္ေနတယ္။ သူ႔ဆံပင္ကို ၾကည့္စမ္းပါ။ Aခုကတည္းက နဂါးပတ္ေက်ာ့ကြင္းAတုိင္းပဲ။ ေကာသမၺီမွာရွိတ့ဲ
Aလွေဂဟာတစ္ခုခုမွာ သြားထားၿပီး ဆံထံုးထံုးေပးလုိက္ရင္ သူ႔ေရွ႕မွာ နတ္သမီးတစ္ပါးပါးေတာင္
ဖ်ားသြားႏုိင္တယ္’’
‘‘တကယ့္ ကဗ်ာဆရာႀကီးျဖစ္ေနပါပေကာလား ဝိေလာစန...’’
‘‘ဟာ... မဟုတ္တာ။ က်ဳပ္လုပ္ငန္းမွာ ကဗ်ာဆန္ေနလို႔ ဘယ္ျ ဖစ္ပါ့မလဲ။ A႐ိုး၊ Aသား၊
Aေသြးေတြကို Aေရာင္းAဝယ္ လုပ္ေနရတဲ့ ဒီAလုပ္လုပ္ရင္းနဲ႔ က်ဳပ္တရားက်လာၿပီ။ ၾကည့္ပါ မင္းႀကီး။
တစ္ေန႔က်ရင္ က်ဳပ္ ဘုန္းႀကီးမလုပ္ရင္ ေျပာခ်င္သလုိေျပာ။ Aခုလုပ္ေနတာက သားေတြ
သမီးေတြAတြက္ ႏွစ္ပဲတစ္ျ ပား ရရင္ ရပါေစေတာ့ဆုိတဲ့သေဘာနဲ႔ လုပ္ေနတာပါ။
Aခ်ိန္သိပ္မၾကာေတာ့ပါဘူး’’
‘‘ကဲ... Aပိုေတြ ေျပာမေနပါနဲ႔ေတာ့။ ဒီပစၥည္းကို ေရာင္းခ်င္တယ္။ ေဈးတည့္ေAာင္ လုပ္ပါ’’
‘‘က်ဳပ္ထပ္ၿ ပီး ေျပာခ်င္ပါတယ္။ ဒီပစၥည္းကို မင္းႀကီးဆီမွာပဲ ထားပါလား။ က်ဳပ္ကေတာ့
Aသျပာတစ္ရာေလာက္ပဲ တတ္ႏုိင္တယ္’’
‘‘က်ဳပ္ ဒုကၡမခံပါရေစနဲ႔။ Aဖုိးစားနား ေပးႏုိင္တဲ့ စြမ္းရည္ရွိရင္ လုိခ်င္တဲ့Aခ်ိန္ ပစၥည္းကို
ရႏိုင္ပါတယ္။ ႏွစ္ပဲတစ္ျ ပား မ်ားတာေလာက္ပဲရွိမယ္။ ေကာသမၺီကၽြန္ေဈးႀကီးလည္း
တိမ္ေကာမသြားႏိုင္ေသးပါဘူး။ ဘုရင္ သတာနိကာကလည္း လက္နက္မစြန္႔ေသးပါဘူး’’
ဝိေလာစနႏွင့္ ၿမိဳ ႕ဝန္မင္းတုိ႔သည္ ကၽြန္Aေရာင္းAဝယ္ႏွင့္ ပတ္သက္ၿ ပီး Aဖုိးစားနား
စကားေျပာၾကသည္။ ၿမိဳ ႕ဝန္မင္း ေတာင္းသည့္ ေဈးကို ဝိေလာစနေပးဖို႔ ဝန္ေလးေနသည္။ သို႔ေသာ္
ေနာက္ဆံုးပိတ္ ေဈးတည့္သြားၾကသည္။ ၿမိဳ ႕ဝန္မင္းသည္ သူငယ္မကို ဝိေလာစန၏ Aနီးသို႔
ဆဲြေခၚလုိက္ၿ ပီးလွ် င္ ႀကိဳ းျဖဳတ္ေပးလုိက္သည္။

Page 6
 မဟာေယာဂီ - ပါရဂူ created by lucky82

ဝိေလာစနသည္ Aိမ္ခန္းထဲရိွေနေသာ မိန္းမတစ္ေယာက္ကို လွမ္းေခၚလုိက္သည္။

ထုိမိန္းမAမည္မွာ ယကၡိကာ ျဖစ္သည္။ ယကၳိကာသည္ ကၽြန္မမ်ားကို ထိန္းသည့္ ကၽြန္ထိန္းျဖစ္သည္။
ပံုသဏၭာန္မွာ Aလြန္တရာ ၾကမ္းၾကဳတ္ၿ ပီး Aလြန္တရာ ေၾကာက္မက္ဖြယ္ေကာင္းသည္။
သရဲသဘက္မပံုသဏၭာန္ေပါက္ေနသည္။ နက္ခ်ိပ္မည္းေမွာင္ေနသည့္ မ်က္ႏွာထဲက နီရဲေနေသာ
ႏႈတ္ခမ္းေပၚေနသည္။ လွ် ာကလည္း ရဲတြတ္ေနသည္။ လက္ထဲတြင္ Aသြားခၽြန္ထက္ေနသည့္
သံုးေျမႇာင့္လွံတံ ကိုင္ထားသည္။

သံုးေျမႇာင့္လွံတံ၏Aသြားတြင္ ကၽြန္မမ်ား၏ ေသြးေပက်ံေနသည္။ ဘယ္ေလာက္ေခါင္းမာသည့္

မိန္းမျဖစ္ျ ဖစ္ သူ႔လက္ထဲေရာက္သြားလွ် င္ ၿငိမ္က်သြားသည္။ ယကၡိကာသည္ ကၽြန္မAသစ္ကို Aတန္ၾ ကာ
စိုက္ၾ ကည့္ေနသည္။

သူငယ္မသည္ မတုန္မလႈပ္ ရပ္ေနသည္။ သူ၏မ်က္လံုးတြင္ ျဖစ္ခ်င္ရာျဖစ္ေပေစေတာ့ဟု

စိတ္ႏွလံုး ဒုန္းဒုန္းခ်ထားသည့္Aသြင္ ေပၚလြင္ေနသည္။ သူ၏မ်က္ႏွာ၌ ပိုက္ကြန္ထဲတြင္ ဖမ္းမိေနေသာ
သမင္မကဲ့သို႔ ကံစီမံရာကိုသာ ခံေတာ့မည္ဟူေသာ AမူAရာကို ေတြ႔ျ မင္ေနရသည္။
‘‘သူကေလးက စႏၵကူးAကိုင္းAခက္လုိ မိန္းကေလးပါလား’’
ေက်းကၽြန္ Aသိုက္Aဝန္းထဲတြင္ ရက္စက္လွေသာ မိန္းမၾကမ္းႀကီးAျဖစ္
ထင္ေပၚေက်ာ္ၾ ကားေနေသာ ယကၡိကာသည္ပင္လွ် င္ ထုိသူငယ္မAေပၚ၌ တစ္ခဏAၾကင္နာ
Aသနားပြားလာသည္။
‘‘ယကၡိကာ...’’
AဖုိးစားနားAျဖစ္ရရွိေသာ ဒဂၤါ းျပားမ်ားကို လက္ထဲတြင္ ဆုပ္ကိုင္ၿ ပီးလွ် င္ ၿမိဳ ႕ဝန္မင္းသည္
ယကၡိကာAနီး ကပ္လာသည္။ Aတန္ငယ္ႏူးညံ့ေပ်ာ့ေပ်ာင္းေသာ ေလသံျ ဖင့္ ေျပာလုိက္သည္။
‘‘ယကၡိကာ ဒီကေလးမကုိ ဝယ္သူေကာင္းေကာင္းေတြ႔မွ ေရာင္းပါ။ ကေလးမက Aင္မတန္
ေတာ္ပါတယ္’’
‘‘ဘယ္လုိစကားေျပာတာလဲ မင္းႀကီး။ ဒီမွာ Uပေဒထံုးတမ္းတစ္ခု ကၽြန္မေျပာမယ္။ မိန္းမရယ္၊
ကၽြန္ရယ္၊ သုဒၵလူမ်ဳိးရယ္ Aဲဒီလူသုံးမ်ဳိးAေပၚ ဘယ္ေတာ့မွ သံေယာဇU္ တြယ္တာမႈ မျပရဘူး။
AဲဒီလူသံုးUီးဟာ ၾကာပြတ္A႐ိုက္ခံရမွ ေျဖာင့္ေျဖာင့္တန္းတန္း သြားခ်င္တ့ဲ လူေတြျ ဖစ္တယ္။ ၿပီးေတာ့
ကၽြန္မတုိ႔Aတြက္ ဘယ္ေဖာက္သည္ ဘယ္ဝယ္သူက Aေကာင္း၊ ဘယ္ေဖာက္သည္ ဘယ္ဝယ္သူက
Aဆုိးဆုိတာ မရွိဘူး။ ကၽြန္မတုိ႔ကေတာ့ ေရႊဒဂၤါ းျပား မ်ားသလား၊ နည္းသလားဆုိတာကိုပဲ ၾကည့္တယ္။
ေရႊဒဂၤါ းမ်ားမ်ား ေပးတဲ့လူဟာ ကၽြန္မတုိ႔Aတြက္ ေဖာက္သည္ေကာင္း၊ ဝယ္သူေကာင္းေတြပဲ’’
‘‘Aဲဒီလုိ မေျပာပါနဲ႔ေလ။ ကေလးမေလးရဲ႕ မ်က္လံုးကိုလည္း တဆိတ္ေလာက္
Aကဲခတ္ၾ ကည့္စမ္းပါUီး...’’
‘‘မင္းႀကီးတို႔ ေယာက္် ားေတြဟာ သိပ္ဆန္းတာပဲ။ Aခုေရႊ၊ Aခုေငြ၊ AခုAရည္ေပ်ာ္ၿ ပီး
ဖေယာင္းျဖစ္သြားေတာ့မတတ္ ခ်စ္တာခင္တာေတြျ ပၿပီး ေနာက္မၾကာခင္ပဲ ကိုယ္ခႏၶာတစ္ခုလံုးကို
A႐ိုးAသားရွာမေတြ႔ေAာင္ မႈန္႔မႈန္႔ညက္ညက္ ေခ်ပစ္ခ်င္ေလာက္ေAာင္ ေဒါသAုိး ေပါက္ကြဲခ်င္
ေပါက္ကြဲလာတယ္။ စိတ္မပါရင္ AခုAခ်ိန္ရွိေသးတယ္။ ကိုယ့္ပစၥည္းကိုယ့္Aိမ္ ျပန္ယူသြားႏုိင္ေသးတယ္’’
‘‘Aဲဒီလုိလုပ္ဖုိ႔ ေျပာတာ မဟုတ္ပါဘူး။ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ခ်ထားၿပီးတဲ့ဟာကို ျပန္ျ ပင္႐ိုး ထံုးစံမရွိပါဘူး။
ခုတစ္မ်ဳိး၊ ခုတစ္မ်ဳိးလုပ္တဲ့ Aေလ့Aထ က်ဳပ္တုိ႔မွာ မရွိဘူး’’

Page 7
 မဟာေယာဂီ - ပါရဂူ created by lucky82

‘‘Aဲဒါေတာ့ ကၽြန္မသိပါတယ္။ Aိမ္ရွင္မက လက္မခံလို႔ လာေရာင္းတာ မဟုတ္လား။

ကၽြန္မနားလည္ပါတယ္။ ဘယ္Aိမ္ရွင္မျဖစ္ျ ဖစ္ ကၽြန္မဆုိရင္ Aသားမည္းမည္း ႐ုပ္ဆုိးဆုိးကိုပဲ
ထားခ်င္ၾ ကတယ္ မဟုတ္လား’’
ယကၡိကာသည္ Aေထ့Aေငါ့ေတြႏွင့္ ၿမိဳ ႕ဝန္မင္းကို ထုိးႏွက္ေနသည္။ ထုိAခိုက္ ဝိေလာစနက
ၾကားျဖတ္ၿ ပီး ေျပာလုိက္သည္။
‘‘Aင္း တစ္ခုေမးစမ္းပါရေစUီး။ Aခု ဘယ္စစ္ပြဲAသစ္ကုိ ထပ္ႏႊဲၾ ကUီးမလဲ။ ကာမ႐ူပတုိင္းျပည္က
မိန္းမေတြကို လူေတြ သိပ္ကၽြန္လုပ္ခ်င္ၾ ကတယ္’’
‘‘ေကာင္းၿပီ ေကာင္းၿပီ။ စိတ္သာခ်...’’
ၿမိဳ ႕ဝန္သည္ ထုိသူငယ္မကို တစ္ခ်က္လွမ္းၾကည့္ၿ ပီး ထြက္သြားသည္။ ဝိေလာစနသည္
ယကၡိကာကို လွမ္းၾကည့္ၿ ပီး ေျပာလုိက္သည္။
‘‘ယကၡိကာ ငါတုိ႔ မ်ဳိးေကာင္းေဆြသန္႔ ကၽြန္မေတြကို ထားတဲ့ ေျမာက္ဘက္Aေဆာင္မွာ သူ႔ကို
ထားလုိက္။ ၾကားလား။ ဘယ္ကၽြန္ေယာက္် ားမွ သူ႔ကို ေယာင္လို႔ေတာင္ မၾကည့္ေစနဲ႔။
ကၽြန္ေယာက္် ားေတြကို ထိန္းထိန္းသိမ္းသိမ္းေနေAာင္ Aထူးသတိထားရမယ္။ ကၽြန္ေဈးမွာ ဒီလုိ
ကၽြန္မမ်ဳိးဆုိရင္ ေဈးေခၚသေလာက္ ရႏုိင္တယ္’’
‘‘ေကာင္းပါၿပီ’’
ယင္းသို႔ေျပာလ်က္ သရဲသဘက္႐ုပ္ေပါက္ေနသည့္ ယကၡိကာသည္ ကၽြန္မAသစ္ကုိ
ဆြဲေခၚသြားသည္။
*****

‘‘မနက္Aေစာႀကီး ဘယ္လုိAက်ပ္Aတည္းနဲ႔ လာေတြ႔ေနရတယ္ မသိဘူး။

ဒီကေန႔Aဖို႔ရာကေတာ့ ေမွ် ာ္လင့္ခ်က္ မရွိေတာ့ဘူး’’
ယင္းသို႔ေျပာလုိက္ၿ ပီးလွ် င္ ဝိေလာစနသည္ ခံုျ မင့္ျ မင့္တစ္ခုေပၚ စိတ္ပ်က္လက္ပ်က္
ထုိင္လုိက္သည္။ Aေရာင္းAဝယ္ကိစၥ၌ ဝိေလာစနသည္ Aတိတ္နိမိတ္ႏွင့္ ျပႆဒါး ရက္ရာဇာတုိ႔ကို
Aလြန္ယံုၾ ကည္သည္။ Aတိတ္နိမိတ္သည္ ဆီမီးတန္ေဆာင္ျ ဖစ္သည္ဟူ၍ ေျပာၾကသည္။
ယေန႔ေဈးUီးေပါက္ကစၿပီး Aဆင္မေျပျဖစ္ရသည္။ ယေန႔ကုန္ပစၥည္း Aသစ္ေရာင္းျခင္း၊ ဝယ္ျ ခင္း
လံုးဝမလုပ္ေတာ့ဟူ၍ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ ခ်လုိက္သည္။

ဝိေလာစန၏ပူပန္ေၾကာင့္ၾ ကမႈသည္ Aဆန္းမဟုတ္ေပ။ Aေၾကာင္းမူကား သူ၏

Aိမ္Aေဆာင္မ်ား၌ ကၽြန္ေယာက္် ား ကၽြန္မိန္းမမ်ား Aေျမာက္Aျမား သုိေလွာင္ထားေသာေၾကာင့္
ျဖစ္သည္။

ဘာရတႏုိင္ငံရွိ ထုိေခတ္ထိုAခ်ိန္က ဘုရင္တုိ႔သည္ တစ္ႏုိင္ငံႏွင့္ တစ္ႏုိင္ငံ စစ္မက္တုိက္ခုိက္ၿ ပီး

Aႏုိင္ရရွိေရးAတြက္ စိတ္Aားထက္သန္ေနၾကသူမ်ား ျဖစ္သည္။ ေန႔စU္ႏွင့္Aမွ် ဘာမဟုတ္သည့္
Aေၾကာင္းAရာကေလးႏွင့္လည္း တစ္ျ ပည္ႏွင့္တစ္ျ ပည္ စစ္ခင္းေနၾကသည္။ စစ္ပဲတ
ြ ြင္ Aႏိုင္ရရွိေသာ
ဘုရင္က A႐ႈံးေပးလိုက္ရသည့္ တုိင္းျပည္ႏုိင္ငံမွ ပစၥည္းရတနာမ်ားႏွင့္တကြ သူငယ္၊ လူရြယ္၊ မိန္းမ၊
ေယာက္် ားမ်ားကိုပါ သံု႔ပန္းAက်U္းသားAျဖစ္ ဖမ္းဆီးေခၚေဆာင္လာတတ္သည္။ ယင္းကဲ့သို႔ေသာ
ေယာက္် ား၊ မိန္းမမ်ားကို ေက်းကၽြန္မ်ားAျဖစ္ ထားၾကသည္။

Page 8
 မဟာေယာဂီ - ပါရဂူ created by lucky82

ဘုရင္AသိAမွတ္ျ ပဳထားေသာ ေက်းကၽြန္မ်ားကို ကၽြန္ေဈး၌ Aေရာင္းAဝယ္ျ ပဳလုပ္ၾ ကသည္။

ထုိ႔ျ ပင္ စစ္ပြဲမွန္သမွ် ၏ Aက်ဳိးဆက္တစ္ခုမွာ ဆန္ေရစပါး ရွားပါးသြားျခင္းျဖစ္သည္။

လယ္ယာမ်ားသည္ စစ္တုိက္သူမ်ား နင္းေျခဖ်က္ဆီးျခင္း ခံရသည္။ ထုိAခါ Aငတ္ေဘးႀကီးႏွင့္
ရင္ဆုိင္ၾ ကရသည္။ စားရမဲ့ ေသာက္ရမဲ့ ျဖစ္ၾ ကေသာAခါ ဝမ္းမီးၿငိမ္းေAးသြားေစေရးAတြက္
ႏုနယ္ငယ္ရြယ္သည့္ ကေလးသူငယ္မ်ားကို ေရာင္းခ်ၾကသည္Aထိ ျဖစ္လာၾကသည္။

Aငတ္ေဘးဆုိက္ေရာက္လာၿပီးေနာက္ ေနာက္ထပ္မလြဲမေသြ ျဖစ္ေပၚလာသည့္ Aက်ဳိးဆက္မွာ

ကူးစက္ေရာဂါေဘးႀကီး က်ေရာက္လာျခင္းျဖစ္သည္။ ကေလးသူငယ္ေပါင္း ေျမာက္ျ မားစြာ ခုိကုိးရာမဲ့
ဒုကၡသည္မ်ား ျဖစ္ၾ ကၿပီး မိန္းမေပါင္းမ်ားစြာ မုဆုိးမဘဝ ေရာက္ကုန္ၾ ကသည္။
ယင္းAေၾကာင္းတရားမ်ားေၾကာင့္ မၾကာခင္ကစ၍ ဝိေလာစန၏ ကုန္ေလွာင္႐ံုမ်ား၌ ကုန္ပစၥည္းAျပည့္
ျဖစ္လာသည္။ ကၽြန္ကုန္သည္ႀ ကီး ဝိေလာစနသည္ သူ႔ထံတြင္ Aျပည့္ျ ဖစ္ေနေသာ ကုန္ပစၥည္းမ်ားကို
Aထုိက္Aေလ်ာက္ ေလွ် ာ့ပစ္လုိသည့္ဆႏၵ ရွိေနသည္။ Aေၾကာင္းမူကား ဤေရြ႕ဤမွ် မ်ားျပားေသာ
ေက်းကၽြန္မ်ားကုိ ထိန္းသိမ္းမႈ၊ ေစာင့္ေရွာက္မႈ၊ ဝတ္စားတန္ဆာ ဆင္ယင္မႈျပဳလုပ္ရာတြင္ စရိတ္စက
Aကုန္Aက် မ်ားစြာရွိေနေသာေၾကာင့္ ျဖစ္သည္။

ဘုရင္AသိAမွတ္ျ ပဳ ကၽြန္ေဈးမွ ဝယ္ယူရရွိေသာ ကၽြန္၊ ကၽြန္မိန္းမမ်ားကို မိမိAပိုင္

ဝယ္ယူထားသည့္ ပစၥည္းပစၥယAျဖစ္ သတ္မွတ္ယူဆထားႏုိင္သည္။ ကၽြန္၊ ကၽြန္မမ်ားသည္
မည္သည့္ႏုိင္ငံေရး လူမႈေရး Aခြင့္Aေရးမွ် မရရွိေပ။

သူတုိ႔ကို ဝယ္ယူထားသည့္ သူတုိ႔၏ သခင္မ်ားသာလွ် င္ သူတုိ႔ႏွင့္ ပတ္သက္၍ တစ္Uီးတည္းေသာ

Aာဏာပို္င္ ျဖစ္သည္။ ကၽြန္၊ ကၽြန္မမ်ားAေပၚ သူတို႔ဘာမဆုိ လုပ္ပိုင္ခြင့္ရွိၾ ကသည္။ ကၽြန္၊ ကၽြန္မမ်ားကို
သေဘာရွိ ႐ိုက္ႏုိင္သည္။ ခ်ဳ ပ္ေႏွာင္ထားႏုိင္သည္။ ထုိမွ် သာမက သတ္ပစ္သည္Aထိ လုပ္ပိုင္ခြင့္ရွိသည္။

ဝိေလာစနသည္ ယင္းကဲ့သို႔ေသာ ဘုရင္AသိAမွတ္ျ ပဳ Aထက္တန္းလႊာ ကုန္သည္ႀ ကီးတစ္Uီး

ျဖစ္သည္။

ဝိေလာစနသည္ တစ္ဖက္က လိမၼာပါးနပ္သူတစ္ေယာက္ျ ဖစ္သလုိ Aျခားတစ္ဖက္ကလည္း

မယံုသကၤာစိတ္ ဝင္ေနသူတစ္Uီးလည္း ျဖစ္သည္။ စႏၵကူးနံ႔သာပမာ စြဲမက္စရာ ႏူးညံ့ေပ်ာ့ေပ်ာင္းၿပီး
႐ိုးသားAျပစ္ကင္းစင္ေသာ မိန္းကေလးကို သူ၏ကုန္ပစၥည္းAျဖစ္ ဝယ္ၿ ပီးေနာက္ ဝိေလာစနသည္
Aေျပာင္းလဲႀ ကီး ေျပာင္းလဲသြားသည္။ ပင္လယ္သမုဒၵရာကဲ့သို႔ ေထာက္မီ၍မရေလာက္ေAာင္
နက္႐ႈိင္းသည့္ မိန္းကေလး၏ မ်က္လံုးေၾကာင့္ ဝိေလာစန၏ Aမွတ္သညာပိတ္ကားေပၚတြင္
Aနက္Aဓိပၸာယ္Aမ်ဳိးမ်ဳိး ထင္ဟပ္ေပၚလြင္ေနသည္။
*****

Page 9
 မဟာေယာဂီ - ပါရဂူ created by lucky82

၂။ ဓနာဝဟသူေ ဌး

ဝိေလာစနသည္ သူ၏သမီးAရင္းေခါက္ေခါက္ သုနယနာကို ၾကည့္ၿ ပီး Aေတြးနယ္ခ်ဲ႕ေနသည္။

စႏၵနာႏွင့္ သုနယနာတြင္ မည္ကဲ့သို႔ေသာ ျခားနားခ်က္ရွိသနည္း။ ႐ုပ္ရည္၊ Aဆင္း၊ Aခ်င္း
မည္သည့္ဘက္က ၾကည့္ၾ ကည့္ မည္သူက မည္သူ႔ထက္ သာသနည္း။ တစ္ေယာက္က တစ္ေယာက္ထက္
ယုတ္ေလ်ာ့ေနသလား။ သို႔ပါလ်က္ တစ္ေယာက္က ေက်းကၽြန္ျ ဖစ္ၿ ပီး Aျခားတစ္ေယာက္က က်က္သေရရွိ
သမီးပ်ဳိ ျဖစ္ေနသည္။ ေက်းကၽြန္သည္လည္း Aသက္ႏွင့္ကိုယ္ ရွိေနသည္မဟုတ္လား။ မိမိသမီးႏွင့္
သူတစ္ပါးသမီးတြင္ ဘယ္ေလာက္မ်ား ကြဲျ ပားျခားနားခ်က္ ရွိသနည္း။

Aမွန္က ယင္းAေတြးAေခၚမ်ဳိးေတြးျခင္းသည္ ဝိေလာစနတို႔လို ကၽြန္ကုန္သည္မ်ားAတြက္

ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ သတ္ေသျခင္း ျဖစ္သည္။ ယခင္က ယင္းAေတြးမ်ဳိး တစ္ခါမွ မေတြးမိခ့ဲဖူးေပ။
သို႔ေသာ္လည္း ထုိကေလးမ၏ တည္ၿ ငိမ္ေAးခ်မ္းၿပီး မရႊင္မလန္းျဖစ္ေနေသာ မ်က္ႏွာသြင္ျ ပင္ကုိ
ေတြ႔ျ မင္ရၿပီးသည့္Aခ်ိန္မွစ၍ ဝိေလာစန မည္သို႔မည္ပံု ေျပာင္းလဲလာသည္မသိေပ။ ကမာၻေလာက၏
က႐ုဏာတရားႏွင့္ ခဏမ ၾကာ ပ်က္စီးေပ်ာက္ကြယ္ျ ခင္းတရားသည္ ဝိေလာစန၏ Aိမ္ေဂဟာAတြင္း
လာေရာက္ပုန္းခုိေနသကဲ့သို႔ ထင္ေနရသည္။ သူ႔ႏႈတ္ခမ္းေလးကို ေတြ႔ရေသာAခါ တစ္ခ်ိန္လံုး
ငိုမ်ားေနသလားဟု ေAာက္ေမ့ရသည္။ ထုိေန႔မွAစျပဳ၍ ဝိေလာစနသည္ ႀကိမ္လံုးမကိုင္ေတာ့ေပ။
မိန္းကေလး ငယ္ငယ္ရြယ္ရြယ္မ်ားကိုမူ လက္ဖ်ားႏွင့္ေတာင္ မထိေတာ့ေပ။ Aႀကိမ္မ်ားစြာ
ယကၡိကာကိုေခၚၿပီး...
‘‘ယကၡိကာ... နင္ ကၽြန္ေတြ ကၽြန္မေတြကို ေက်ာ႐ိုးက်ဳိးေAာင္ ဒီေလာက္႐ိုက္ႏွက္ၿ ပီးတာေတာင္မွ
ေက်းကၽြန္ေတြဟာ တစ္ေယာက္ႏွင့္ တစ္ေယာက္မတူၾ ကဘူးဆုိတာ မသိဘူး။ လူဆုိးရွိသလုိ
လူေကာင္းလည္း ရွိတယ္’’
‘‘Aဲဒါေတြ ကၽြန္မမသိဘူး။ ကၽြန္မသိတာ တစ္ခုတည္းပဲ ရွိတယ္။ ကၽြန္မတုိ႔ေျပာတာ လုိက္နာရင္
လူေကာင္း၊ ကၽြန္မတုိ႔ကို ကလန္မဆန္လုပ္ရင္ လူဆုိးပဲ။ မေန႔ကပဲ ေတြ႔ရေသးတယ္။
Aဘုိးႀကီးတစ္ေယာက္ ကၽြန္မ ဝယ္ခ်င္တယ္ဆုိၿ ပီး လာတယ္။ ကပ္ေစးႏွဲေကာ္တရာ Aဘုိးႀကီး။ ေရႊေတြ
တစ္ေပြ႔တစ္ပိုက္ယူလာၿပီး ေရာက္လာတယ္။ ဇြန္ပန္းလုိ ႏူးညံ့ၿ ပီး ငွက္ေပ်ာသီးလုိ ႏူးညံ့ေပ်ာ့ေပ်ာင္းတဲ့
မိန္းကေလး၊ မိန္းကေလးကို ျမင္ေတာ့ ႏွာဘူးAဘုိးႀကီး သြားရည္တျမားျမား က်လာတယ္။ ကၽြန္မက
‘Aဘုိးႀကီး သတိထားေနာ္။ မိန္းကေလး Aသက္ေပ်ာက္သြားလုိ႔ လူသတ္မႈ ျဖစ္ေနUီးမယ္’ လို႔
ေျပာလုိက္တယ္။ Aဘုိးႀကီးက သြားၿဖဲၿ ပီး ‘တမင္သက္သက္ေတာ့ ကၽြန္မကို Aသက္ေပ်ာက္သြားေAာင္
ဘယ္လုပ္ပါ့မလဲ။ သူ႔ဘာသာသူ ေသသြားတာေတာ့ ဘာတတ္ႏုိင္မွာလဲ။ ေကာင္းမႈ၊ မေကာင္းမႈ ျပႆနာ
ဘယ္မွာရွိမွာလဲ။ ကၽြန္ဘဝက ကၽြတ္ၿ ပီ၊ လြတ္ၿ ပီ ျဖစ္သြားတာေပါ့။ ဒါမွမဟုတ္ရင္ သူ႔ခမ်ာ ကၽြန္ဘဝနဲ႔
A႐ိုးထုတ္သြားရလိမ့္မယ္’ လုိ႔ ျပန္ေျပာတယ္။ Aဲဒီေတာ့ မိန္းကေလးက Aဘုိးႀကီးကိုၾ ကည့္ၿ ပီး
ေၾကာက္ဒူးတုန္ေနတယ္။ Aဘုိးႀကီးႏွင့္ လုိက္မသြားဘဲ တြန္႔ဆုတ္တြန္႔ဆုတ္ လုပ္ေနတယ္။ သူ႔ေက်ာေပၚ
သံုးေျမႇာင့္လွံတံ တင္လိုက္မွ ယက္ကန္ယက္ကန္နဲ႔ Aဘုိးႀကီးေနာက္ ပါသြားတယ္’’
ယကၡိကာက ေျပာေျပာဆုိဆုိ ဟက္ဟက္ပက္ပက္ ရယ္ေမာေနသည္။

ယကၡိကာ၏ ယင္းAေျပာမ်ဳိးကို ၾကားရလွ် င္ Aူလႈိက္သည္းလႈိက္ ရယ္ေမာေလ့ရွိေသာ

ဝိေလာစနသည္ ယေန႔ မရယ္ႏိုင္ မၿပံဳ းႏုိင္ ျဖစ္ေနသည္။ ဟင္းခနဲ သက္မခ်ၿ ပီး ေျပာလုိက္သည္။

Page
10
 မဟာေယာဂီ - ပါရဂူ created by lucky82

‘‘ယကၡိကာ... ငါတုိ႔ ကၽြန္မေတြ AထူးAားျဖင့္ မိန္းကေလးေတြ Aေရာင္းAဝယ္လုပ္တဲ့Aလုပ္ကို

ရပ္ပစ္လုိက္ရင္ ေကာင္းလိမ့္မယ္။ ေယာက္် ားကၽြန္ေတြကိုပဲ Aေရာင္းAဝယ္ လုပ္ၾ ကစို႔လား’’
‘‘Aံမယ္ေလး... ဘုန္းႀကီးAရင့္Aမာႀကီးနဲ႔ လာေတြ႔ေနရျပန္ၿ ပီ။ ေတာ္ေတာ္သံေဝဂ ရေနၿပီ
ထင္တယ္’’
ယကၡိကာသည္ မဲ့ကာရြဲ႕ကာ မ်က္စိေစြကာေစာင္းကာႏွင့္ ေျပာေနသည္။

‘‘Aဲဒီလုိ ဘယ္ဟုတ္မလဲ။ မ်ဳိးဆက္ခုနစ္ဆက္က လုပ္လာတဲ့Aလုပ္။ ဒါေပမဲ့ ဟုိမိန္းကေလးဟာ

ေတာ္ေတာ္ Aံ့ၾ သဖို႔ေကာင္းတယ္။ သူ႔ကို ေတြ႔လုိက္ရတဲ့Aခ်ိန္ကစၿပီး စိတ္တစ္မ်ဳိးတစ္မည္ ျဖစ္လာတယ္။
ဒါေလာက္ Aားႏြ႔ဲတဲ့ မိန္းကေလးမ်ဳိးကို ငါတစ္သက္ႏွင့္တစ္ကုိယ္ ဘယ္တုန္းကမွ မေတြ႔ဖူးဘူး’’
‘‘ေၾသာ္ လက္စသတ္ေတာ့ ဒီမိန္းကေလး ဖမ္းစားေနတာကိုး။ ကိစၥမရွိပါဘူး။ လြယ္ပါတယ္။
နက္ျ ဖန္မနက္ ပထမUီးဆံုးလာတဲ့ ေဖာက္သည္ကို ေဈးUီးေပါက္ ေရာင္းပစ္လုိက္မယ္။ ဆုိင္မွာ
ဒီမိန္းကေလး ရွိေနတာလဲ လာဘ္တိတ္တယ္။ သူေရာက္လာတဲ့ေန႔ကစၿပီး တစ္ပတ္ရွိသြားၿပီ
Aလုပ္မျဖစ္ဘူး’’
‘‘Aဲဒီလုိ မေျပာနဲ႔ ယကိၡကာ’’
‘‘ရွင္ေျပာတာ ကၽြန္မတစ္ခုမွ နားမဝင္ဘူး။ ကာမ႐ူပက Aလွပေဂးေတြႏွင့္ ေရာ႐ုဝက
AႏုAခရာေတြေတာင္ ညႇိဳ ႕လုိ႔မရတဲ့ လူတစ္ေယာက္က ဒီဘာမွမဟုတ္တဲ့ မိန္းကေလးတစ္ေယာက္က်မွ
Iေႁႏၵမရျဖစ္ေနတာ ေတာ္ေတာ္ဆန္းပါလား။ ဒီေလာက္စိတ္ႏုတာမ်ဳိး မေကာင္းဘူး။ ကၽြန္မတုိ႔Aလုပ္က
ကုန္ေရာင္းကုန္ဝယ္ Aလုပ္။ ကုန္ေရာင္းကုန္ဝယ္တဲ့Aလုပ္မွာ ကုန္ေရာင္းကုန္ဝယ္တဲ့ စနစ္မ်ဳိးနဲ႔သာ
သြားရမယ္။ ဒီမိန္းကေလးကုိ ရတဲ့ေဈးနဲ႔ ေရာင္းပစ္မယ္။ ဒီမိန္းကေလး ထြက္သြားရင္ ရွင့္စိတ္လည္း
ပံုမွန္ျ ဖစ္လာလိမ့္မယ္။ ဘုရားသခင္က ရွင္တုိ႔ေယာက္် ားေတြကို စိတ္ႏုေAာင္ ဖန္တီးထားပါကလား’’
ဝိေလာစနလုိ ဂုဏ္Aသေရရွိ ကုန္သည္တစ္UီးAေပၚတြင္ ‘ရွင္’ ဟုေခၚႏုိင္သည္ကို
ေထာက္ထားလွ် င္ ယကၡိကာAေနႏွင့္ ဝိေလာစနAေပၚ မည္သို႔မည္ပံု ပိုင္ဆုိင္ခြင့္ရွိေနသည္မွာ
သိသာထင္ရွားေနသည္။

‘‘Aေလာတႀကီး မလုပ္ခ်င္ပါနဲ႔။ ငါ ေဖာက္သည္ရွာေခၚလာခဲ့ပါ့မယ္’’

ယင္းသို႔ေျပာၿပီးလွ် င္ ဝိေလာစနသည္ Aျပင္ဘက္သို႔ ထြက္သြားသည္။ ဝိေလာစနသည္
ေနရာေပါင္း Aေတာ္မ်ားမ်ားသို႔ လွည့္လည္သြားလာသည္။ သို႔ရာတြင္ စိတ္ေAးခ်မ္း
တည္ၿ ငိမ္မႈရွိမလာေပ။ ေထာက္မွီရာ မရေလာက္ေAာင္ နက္႐ႈိင္းေသာ ထိုမိန္းကေလး၏
မ်က္လံုးAစံုကိုသာ ဝိေလာစန သတိရေနသည္။ တခ်ဳိ႕မ်က္ႏွာမ်ားမွာ ေနာက္ဆံုးပိတ္ ေသခ်ိန္Aထိ
ေမ့ေဖ်ာက္၍မရႏုိင္ေသာ မ်က္ႏွာမ်ဳိးျဖစ္သည္။ ယင္းမ်က္ႏွာမ်ဳိးတြင္ မည္ကဲ့သို႔ေသာ စြဲလမ္းစရာ ရွိေနသည္
မေျပာတတ္ေပ။

ဝိေလာစနသည္ ဓမၼဂီတ ရြတ္ဆုိရာသို႔ ေရာက္သြားသည္။ ညU့္နက္သန္းေခါင္Aထိ ဓမၼဂီတ

ရြတ္ဆုိေနၾကသည္။ သို႔ေသာ္လည္း ဝိေလာစန၏ စိတ္သည္ ပံုမွန္AေနAထား ျပန္ေရာက္မလာေပ။
ဓမၼဂ႐ု၏ ေျခAစံုေပၚတြင္ Uီးေခါင္းတင္၍ ရွိခုိးUီးခုိက္လုိက္သည္။ သို႔ေသာ္လည္း ဝိေလာစနသည္
ၿငိမ္းခ်မ္းမႈရရွိမလာေပ။ ပူေဇာ္ေနက် နတ္ေဒဝတာႏွင့္ ပတ္သက္ၿ ပီး ဓမၼမႏၲာန္ ရြတ္ဖတ္သရဇၨ် ယ္သည္။
သို႔ေသာ္လည္း စိတ္တည္ၿ ငိမ္မႈ ျဖစ္မလာေပ။ မိန္းကေလးကို ေတြ႔ျ မင္ၿ ပီး ကာမဂုဏ္စိတ္ေပၚမည့္Aစား
ၿငိမ္းခ်မ္းမႈ ရရွိသြားသည္။ သို႔ေသာ္လည္း ယခု မၿငိမ္းခ်မ္းမႈသည္ မည္က့သ
ဲ ို႔ေသာ မၿငိမ္းခ်မ္းမႈမ်ဳိး

Page
11
 မဟာေယာဂီ - ပါရဂူ created by lucky82

ျဖစ္သနည္း။ ညလံုးေပါက္ ႀကိဳ းခုတင္ေပၚတြင္ လဲေလ်ာင္းေနသည္။ သို႔ေသာ္လည္း တစ္ညလံုး

Aိပ္မက္ထဲတြင္ ၾကယ္တာရာႏွင့္တူေသာ မ်က္လံုးကိုသာ ျမင္ေနရသည္။ နံနက္Aခ်ိန္တြင္လည္း
ဝိေလာစနသည္ A႐ုဏ္မတက္ခင္ထၿပီး လမ္းေပၚထြက္၍ ရပ္ေနသည္။

နံနက္ခင္းေနေရာင္ျ ခည္သည္ ေလးဘက္ေလးရပ္၌ ျပန္႔သြားသည္။ ကၽြန္မ်ားသည္ နံနက္ေစာေစာ

Aခ်ိန္ကစ၍ Aလုပ္စခန္း တန္းဝင္ၾ ကသည္။ ကၽြန္မမ်ားသည္ မိမိတို႔၏ သခင္မAတြက္ ၿဖီးစရာ၊ လိမ္းစရာ၊
ျပင္စရာမ်ားကို ဖန္တီးျပဳလုပ္ေပးေနၾကသည္။ မၾကာခဏ ေထာ္ေလာ္ကန္႔လန္႔ လုပ္ေနၾကေသာ
ေလးလံုးေျခာက္ဖက္ ကၽြန္ႀ ကီးမ်ားကို ႀကိမ္စာေကၽြးသည့္Aသံ ေဝ့ေဝ့လာသည္ကို ၾကားရသည္။
မၾကာခဏလဲ Aဝတ္တစ္ပိုင္းတပ်က္ႏွင့္ ထြက္ေျပးသြားေသာ ကၽြန္ေနာက္ ႀကိမ္လံုးကိုင္ၿ ပီး
ေျပးလုိက္သြားေသာ Aိမ္ရွင္ကိုလည္း ေတြ႔ျ မင္ေနရသည္။

ပြဲၾ ကည့္ပရိသတ္Aတြက္ကမူ ပြဲႀ ကီးပြဲေကာင္းၾကည့္ေနရသလုိ ျဖစ္ေနသည္။ ပြဲႀ ကီးပြဲေကာင္းကို

ၾကည့္ေနသူတို႔သည္ Aိမ္တံခါးဝ၌ရပ္ၿ ပီး ၾသဘာေပးေနၾကသည္။ ထြက္ေျပးေသာ ကၽြန္ကို
ဖမ္းမိသြားသည္။ လူေတြေရွ႕မွာ ႀကိမ္စာေကၽြးလုိက္သည္။ ယခုေလာက္ ခ်မ္းခ်မ္းစီးစီးAခ်ိန္ႀ ကီးမွာ
ၿခံဳ ထားတဲ့ ေစာင္ထူထူႀ ကီးထဲက လက္ထုတ္ၿ ပီး ႀကိမ္လံုးႏွင့္ ႐ိုက္ရတာ နည္းနည္းေနာေနာ
ႀကိဳ းပမ္းAားထုတ္မႈႀ ကီး မဟုတ္ပါလား။ ႀကိမ္ဒဏ္ခံရသည့္Aတြက္ ကၽြန္႔ပါးစပ္က ေသြးေတြစီးက်ေနသည္။
ရွိခုိးUီးတင္ ေတာင္းပန္ေနရွာသည္။ သို႔ေသာ္လည္း ႀကိမ္စာေကၽြးသူက ကၽြန္ကိုတစ္Aားလႊၿဲ ပီး
ႀကိမ္ႏွင့္႐ိုက္ေနသည္။ လူေတြက ရယ္ေမာၿပီး ၾသဘာေပးေနၾကသည္။ ဘယ္ေလာက္ ေပ်ာ္စရာေကာင္းလဲ။
မနက္ခင္းႀကီးမွာ ဘယ္ေလာက္ စိတ္ဝင္စားစရာေကာင္းတဲ့ ျမင္ကြင္းကို ျမင္ေနရသလဲ။

သို႔ေသာ္လည္း ဝိေလာစန၏ စိတ္ႏွလံုးသည္ ထုိAခ်ိန္၌ ယင္းကဲ့သို႔ပြဲမ်ဳိးကို ၾကည့္႐ႈဖုိ႔Aတြက္

Aဆင္သင့္ျ ဖစ္မေနေတာ့ေပ။ ယင္း႐ႈခင္းမွ မ်က္ႏွာလႊဲလုိက္ၿ ပီးလွ် င္ Aေဝး၌ရွိေသာ မုိးကုပ္စက္ဝုိင္းဆီသို႔
လွမ္းေမွ် ာ္ၾ ကည့္လုိက္သည္။ နံနက္မုိးေသာက္ ေက်းငွက္မ်ားသည္ ဆန္စပါးေကာက္စားဖို႔Aတြက္
ထုိမွဤမွ ေတးသီခ်င္းဆုိၿ ပီး လွည့္လည္သြားလာေနၾကသည္။ ဝိေလာစန၏ ေယာက္ယက္ခတ္ေနေသာ
Aၾကည့္သည္ ယင္းနံနက္ခင္းA႐ုဏ္ကုိ ေတြ႔ျ မင္သိရွိရသည့္Aတြက္ Aတန္ငယ္ သက္သာရာ
ရသြားသည္။ ထုိAခ်ိန္၌ ဝိေလာစနသည္ မင္းလမ္းမ၌ ဘုရင့္ဆင္ေတာ္ တေရြ႕ေရြ႕လာေနသည္ကို
လွမ္းျမင္ရသည္။ ဆင္တြင္ ဆင္ထားေသာ ေရႊေငြတန္ဆာ ဒြာဒရာမ်ားသည္ ဝင္းလက္ေတာက္ပေနသည္။
ဆင္ေပၚတြင္ နတ္သားတစ္ေယာက္ႏွင့္ တူေသာ ေယာက္် ားတစ္ေယာက္ ထုိင္ေနသည္။

ဝိေလာစနသည္ စိတ္ပါဝင္စားသြားသည္။ ဆင္ေပၚကလူသည္ သူႂ ကြယ္လား။

ကုန္သည္ပြဲစားလား။ နန္းတြင္းသားလား တစ္Uီးတစ္ေယာက္ေတာ့ ကၽြန္ဝယ္ရန္ လာေနသည္ ထင္သည္။
Aိမ္ျ ပန္မွ ေတာ္မည္။ ယေန႔ ကၽြန္ေဈးဆုိင္ ခါခ်င္ခါပစ္လုိက္ရလိမ့္မည္။ ရွိသမွ် ကၽြန္မ်ားကုိ ေရာင္းပစ္မည္။
ေကာသမၺီကၽြန္ေဈး ငါ့ဆုိင္မွာ ရွိသည့္ ကုန္ပစၥည္းမလုိသူ ဘယ္မွာရွိမည္နည္း။ ဝိေလာစန၏
မ်က္လံုးႏွစ္ဖက္သည္ ထူးထူးျခားျခား ဝင္းလက္ေတာက္ပသြားသည္။ သို႔ေသာ္လည္း
မၾကာမီAေတာAတြင္း၌ ဝိေလာစန စိတ္ဓာတ္က်သြားသည္။ ဆင္ေတာ္ေပၚတြင္ ပါလာသူမွာ
ဘုရင့္Eည့္သည္ေတာ္ ျဖစ္သည္။ သတာနိက ဘုရင္မင္းႀကီးသည္ ျပခန္းႀကီး ေဆာက္လုပ္ေနသည္။
ျပခန္း၌ထားဖုိ႔Aတြက္ မိဖုရားႀကီး မိဂါဝတီ၏ ႐ုပ္ပံုတူ ပန္းခ်ီဆြဲဖုိ႔ ရွိေနသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ဘာရတႏုိင္ငံ၌
ထင္ေပၚေက်ာ္ၾ ကားေသာ ယကၡဘုရားေက်ာင္းမွ ပန္းခ်ီဆရာ ရာဇေသခရကို ဖိတ္ေခၚလုိက္ျ ခင္း ျဖစ္သည္။

Page
12
 မဟာေယာဂီ - ပါရဂူ created by lucky82

ရာဇေသခရသည္ ပန္းခ်ီAႏုပညာAရာ၌ သူမတူေAာင္ ကၽြမ္းက်င္သူ ျဖစ္သည္။ လူတစ္Uီး

တစ္ေယာက္၏ Aဂၤါ Aစိတ္Aပိုင္းကို ၾကည့္႐ံုမွ် ႏွင့္ ထုိလူႏွင့္ ခၽြတ္စြတ္တူေသာ ႐ုပ္ပံုကို
Aႏုပညာေျမာက္စြာ ဆြဲတတ္သူ ျဖစ္သည္။

ဝိေလာစန၏ တက္ႂ ကြလႈပ္ရွားေနေသာ မ်က္လံုးႏွစ္ဖက္သည္ စိတ္ပ်က္Aားေလ်ာ့ၿပီး ပံုမွန္Aတုိင္း

ျဖစ္သြားသည္။ ဝိေလာစနသည္ ႐ုပ္ပံုတစ္ခုခုဆြဲဖို႔ရန္Aတြက္ ထြက္လာျခင္းမဟုတ္ေပ။
‘‘Aမေလး... ဝိေလာစနတစ္ေယာက္ ဒီကိုေရာက္ေနတာပါကလား’’
ယကၡိကာသည္ ဝိေလာစနကို ရွာရင္းရွာရင္း ထုိေနရာကို ေရာက္လာျခင္းျဖစ္သည္။
ဝိေလာစနသည္ ယကၡိကာကို မႏွစ္ၿ မိဳ ႕သည့္AမူAရာျဖင့္ လွမ္းၾကည့္လုိက္သည္။ သို႔ေသာ္လည္း
စကားျပန္မေျပာေပ။

‘‘ရွင္ ဒီမွာ ဘာလုပ္ေနတာလဲ’’

‘‘႐ုပ္ပံုဆြဲတဲ့လူ လာေနတယ္။ ယကၡိကာ ၾကည့္စမ္း။ ဟိုမွာ ဘုရားေက်ာင္းက ပန္းခ်ီဆရာ
ရာဇေသခရ လာေနတယ္။ လာ ပန္းခ်ီဆရာကို နင့္ပံု Aဆြဲခုိင္းရေAာင္’’
ယင္းသို႔ေျပာၿပီးလွ် င္ ဝိေလာစနသည္ ယကၡိကာ၏ ၾကမ္းတမ္းခက္ထေရာ္ရွိေသာ
ကိုယ္လံုးကိုယ္ထည္ကို ၾကည့္လုိက္သည္။
‘‘Aင္မတန္ လွတဲ့ သုပၸဏခါပါလား။ သမုိင္းထဲက သုပၸဏခါကေတာ့ A႐ုပ္ဆုိးAက်ည္းတန္။
တုိ႔ယကၡိကာကေတာ့ ဒီလိုမဟုတ္ပါဘူးေနာ္’’
ယကၡိကာသည္ ဝိေလာစန၏ ကၽြန္ေဈးကၽြန္ဆုိင္က ယံုၾ ကည္စိတ္ခ်ရသည့္
လက္ေထာက္ျ ဖစ္သည္။ တစ္ၿ ပိဳ င္တည္းမွာပင္ ဝိေလာစန၏ ခ်စ္စႏုိးမယားလည္း ျဖစ္သည္။ ဝိေလာစနကို
ခ်စ္ခ်စ္ခင္ခင္ ယုယုယယ လုပ္သည့္ မိခင္လည္းျဖစ္သည္။ ဝိေလာစနAေပၚ ေမတၱာထားေသာ
ႏွမလို႔ေျပာလွ် င္လည္း ရသည္။ ယင္းသို႔Aားျဖင့္ ယကၡိကာသည္ ခုနစ္ေထြAက ကေနရသူျ ဖစ္သည္။

‘‘ဘာစကားေျပာတာလဲ A႐ူးရဲ႕’’
ယင္းသို႔ေျပာၿပီးလွ် င္ ယကၡိကာသည္ သူ႔ကိုယ္ကို တစ္ခ်က္ျ ပန္ၾ ကည့္လုိက္သည္။
‘‘ရာဇေသခရက ရာဇာမဟာရာဇာေတြကလြဲၿ ပီး တျခားလူမ်ားရဲ႕ ပံုတူဆြဲဖို႔ စိတ္ကူးတဲ့
လူမဟုတ္ဘူး။ ပဒုမၼနီကလြဲၿ ပီးေတာ့ တျခားမိန္းမပံုကို ဆြဲတဲ့လူ မဟုတ္ဘူး။ ကၽြန္မက ပဒုမၼနီမုိ႔လို႔လား’’
‘‘မဟုတ္ဘူး ယကၡိကာ၊ ေကာသမၺီမွာ ပဒုမၼနီဆုိလုိ႔ တစ္Uီးတည္းေသာ မိဖုရားႀကီး မိဂါဝတီသာ
ရွိတယ္။ ဒါေပမဲ့ ယကၡိကာ၊ ခ်စ္ျ ခင္းရဲ႕ စည္းကမ္းUပေဒဟာ ထူးထူးျခားျခားရွိတယ္။ တကယ္လုိ႔
သူစိတ္ဝင္စားတယ္ဆိုရင္ ပဒုမၼနီလည္း သူ႔ေရွ႕မွာ ဘာမွမဟုတ္ဘူး။ စႏၵကူးနံ႔သာကိုင္းလုိ
Aလွေပါင္းစံုေနတဲ့ တုိ႔စႏၵနာႀကီးလာရင္ Aမွန္တကယ္ ပဒုမၼနီ ျဖစ္လာလိမ့္မယ္လို႔ ငါေျပာရဲတယ္’’
‘‘သြားစမ္းပါ ရွင့္ပဒုမၼနီ၊ ဒီပဒုမၼနီေတြAေၾကာင္း မေျပာစမ္းပါနဲ႔။ ပဒုမၼနီေတြဟာ တစ္မ်ဳိးလံုးကို
သစၥာေဖာက္မယ့္ မိန္းမေတြျ ဖစ္တယ္။ တစ္တုိင္းျပည္လံုးကို ရာဟုၿ ဂိဳ ဟ္ထဲ သြင္းမယ့္ မိန္းမေတြျ ဖစ္တယ္။
Aဲဒီလိုပဲ Aေတြ႔Aႀကံဳ ရွိသူမ်ားက ေျပာၾကတယ္။ Aခု ေလဆန္တုိက္ေနတဲ့ Aခ်ိန္Aခါ မဟုတ္လား။
ပဒုမၼနီေတြေၾကာင့္ ထိတ္လန္႔ေၾကာက္ရြံ႕ဖြယ္ေကာင္းတဲ့ စစ္ႀ ကီး ျဖစ္လာႏုိင္တယ္’’
‘‘တိတ္စမ္း... မင္းခ်င္းေယာက္် ားေတြ ၾကားသြားရင္ နင္နဲ႔ငါ ႏွစ္ေယာက္စလံုး Uီးေခါင္းႏွင့္ကိုယ္
Aိုးစားကြဲသြားလိမ့္မယ္။ ပဒုမၼနီမိဖုရားႀကီး မိဂါဝတီ သက္ေတာ္ရာေက်ာ္ ရွည္ပါေစ’’

Page
13
 မဟာေယာဂီ - ပါရဂူ created by lucky82

ဝိေလာစနသည္ ေနာက္ဆံုးဝါက်ကို က်ယ္ေလာင္စြာ ေျပာလုိက္သည္။ သူတုိ႔နား ဘုရင့္ဆင္ေတာ္

ေရာက္လာသည္ႏွင့္ ယကၡိကာသည္ ႐ုတ္ျ ခည္း တစ္ဖက္ေရွာင္ေပးလုိက္သည္။

ထုိ႔ေနာက္ ဝိေလာစနသည္ ထုိေနရာ၌ပင္ Aခ်ိန္Aတန္ၾ ကာ ရပ္ေနသည္။ ေနျမင့္လာေသာ္လည္း

လုိလားေတာင့္တေနေသာ ေဖာက္သည္မရရွိဘဲ ျဖစ္ေနသည္။ ထုိAခုိက္ ခပ္လွမ္းလွမ္းမွ
ဓနာဝဟသူေဌးႀကီး လာသည္ကို လွမ္းျမင္ရသည္။ ဝိေလာစနသည္ သူေဌးႀကီး လာသည္ကို
ေတြ႔ရေသာAခါ ဝမ္းသာAားရ ျဖစ္သြားသည္။

ဓနာဝဟသူေဌးႀကီးသည္ စိတ္သေဘာထား ျပည့္ဝသည္။ ကိုယ္ခ်င္းစာ

ငဲ့ညႇာေထာက္ထားတတ္သူ ျဖစ္သည္။ ေရႊဒဂၤါ းႏွစ္ကုေဋ ခ်မ္းသာႂကြယ္ဝသူျ ဖစ္သည္။ သူပိုင္ေသာ
Uစၥာဓနတစ္ဝက္ကုိ ကူးသန္းေရာင္းဝယ္မႈAတြက္ ထည့္ထားၿပီး တစ္ဝက္ကိုမူ Aတုိးေပးထားသည္။
သူေဌးကေတာ္၏Aမည္မွာ မူလာျဖစ္သည္။ ဇနီးေမာင္ႏွံႏွစ္Uီးစလံုး နတ္ျ ပည္ဘံုနန္း ခ်မ္းသာသုခကို
ခံစားေနၾကရသည္။ လက္ထပ္ထိမ္းျမားၿပီးသည္မွာ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ၾကာရွိလာခဲ့ၿ ပီျ ဖစ္ေသာ္လည္း
သားေထာက္သမီးခံဟူ၍ တစ္ေယာက္မွ် ေမြးဖြားမလာခဲ့ေပ။ ယင္းစိတ္မခ်မ္းမသာ ျဖစ္ျ ခင္းတစ္ခုကိုသာ
ခံစားေနရသည္။ သို႔ေသာ္လည္း နံနက္မုိးလင္းလာသည္ႏွင့္ ဓနာဝဟသူေဌးႀကီး၏ ေAာင္ျ မင္မႈကို
ေတြ႔ရသူတုိင္းက ဓနာဝဟသူေဌးႀကီး၏ ေAာင္ျ မင္မႈကို ၾကည့္လ်က္ Aားတက္သေရာ ျဖစ္ေနၾကသည္။
ဓနာဝဟသူေဌးႀကီးသည္ ဝိေလာစန၏ ေဖာက္သည္ေဟာင္းတစ္Uီးလည္း ျဖစ္သည္။
ကူးသန္းေရာင္းဝယ္ေရး Aလုပ္ႏွင့္ပတ္သက္၍ျဖစ္ေစ၊ ခုိင္းေစဖုိ႔ လူလုိသည့္Aခါျဖစ္ေစ
ဓနာဝဟသူေဌးႀကီးသည္ ဝိေလာစနထံသို႔သာ ခ်U္းကပ္ေရာက္ရွိလာသည္။

သူေဌးႀကီးသည္ ပုလဲAေရာင္းAဝယ္လုပ္သည္။ ပင္လယ္သမုဒၵရာထဲက ပုလဲငုပ္ဖုိ႔Aတြက္

Aရြယ္ေကာင္း Aားခြန္ဗလေကာင္းေကာင္းႏွင့္ ကၽြန္မ်ားလိုသည္။

သို႔ေသာ္လည္း ပုလဲငုပ္သည့္လုပ္ငန္းသည္ ခက္ခက္ခဲခဲ လုပ္ရသည့္Aလုပ္ျ ဖစ္၍

ယင္းAလုပ္လုပ္ေသာ ေက်းကၽြန္မ်ားသည္ သံုးေလးႏွစ္AေတာAတြင္း၌ပင္ Aခ်ိန္မတုိင္မီ
ကြယ္လြန္သြားၾကသည္။ တစ္ခ်ိန္တြင္ မုနိတစ္ပါးက ဓနာဝဟသူေဌးႀကီးကို ‘သူေဌးႀကီး...
သူေဌးႀကီးAေနနဲ႔ ေက်းကၽြန္မ်ားကို လူသားတစ္ေယာက္လုိ႔ မထင္မွတ္ေပမယ့္ ေက်းကၽြန္မ်ားလည္း
Aသက္ႏွင့္ကိုယ္ ရွိေနၾကသူမ်ားသာ ျဖစ္တဲ့Aတြက္ သူတို႔ကို ႏွိပ္စက္ညႇU္းပန္းတာဟာ Aင္မတန္
ႀကီးေလးတဲ့ မေကာင္းမႈျ ဖစ္တယ္။ Aဲဒီမေကာင္းမႈေၾကာင့္ သူေဌးႀကီး သားသမီးမထြန္းကားတာျဖစ္မယ္’
ဟု သတိေပးသည္။

ထုိAခ်ိန္မွစၿပီး သူေဌးႀကီးသည္ ပုလဲAေရာင္းAဝယ္Aလုပ္ ရပ္ပစ္လုိက္သည္။ သို႔ေသာ္လည္း

သားသမီးထြန္းကားမႈ မရွိျ ခင္းမွာမူ ဆက္လက္ျ ဖစ္ေနတုန္းျဖစ္သည္။

‘‘ဘယ္လုိလဲ ဝိေလာစန၊ Aခုတေလာ Aလုပ္ပါးေနလုိ႔လား’’

‘‘သူေဌးႀကီးAတြက္ လာခဲ့ရတာပါ။ ႐ုပ္ရည္သန္႔ျ ပန္႔ၿ ပီး Aေခ်ာAလွ ကၽြန္မတစ္ေယာက္
သူေဌးႀကီးAတြက္ ရထားတယ္။ သူေဌးႀကီးယူမယ္ဆုိရင္ က်ဳပ္ဒါေလာက္ Aျမတ္မယူပါဘူး’’

Page
14
 မဟာေယာဂီ - ပါရဂူ created by lucky82

‘‘ကုန္သည္က Aျမတ္မယူဘူးဆုိရင္ ကုန္သည္မဟုတ္ဘဲ ဘုန္းႀကီး ျဖစ္ေနမွာေပါ့။ ကိစၥမရွိပါဘူး

ဝိေလာစန၊ က်ဳပ္တို႔က လင္မယားႏွစ္ေယာက္ပဲ ရွိေနၾကတာ။ လင္မယားႏွစ္ေယာက္Aတြက္ ေက်းကၽန
ြ ္
ဘယ္ႏွစ္ေယာက္လုိမွာလဲ။ က်ဳပ္တို႔Aတြက္ Aသံုးဝင္မယ့္ ကၽြန္မဆုိရင္ Aဖုိးစားနား စကားထဲ
ထည့္မေျပာပါဘူး’’
‘‘သူေဌးႀကီး ယခု က်ဳပ္ေရာင္းမယ့္ ပစၥည္းမ်ဳိးက တစ္ခါတစ္ရံမွသာရတဲ့ ပစၥည္းမ်ဳိးျဖစ္တယ္။
တကယ္လုိ႔ သူေဌးႀကီးတုိ႔မွာ သမီးတစ္ေယာက္ရွိတယ္ဆိုရင္ သူေဌးႀကီးတို႔ရဲ႕ သမီးႏွင့္ ဘယ္လုိမွ
ျခားနားမွာ မဟုတ္ဘူး။ ေျခာက္ေသြ႔ေနတဲ့ Aိမ္ႀ ကီး စိုစိုျ ပည္ျ ပည္ ျဖစ္လာလိမ့္မယ္။ သူေဌးႀကီး လုိက္ခဲ့ပါ။
သူေဌးႀကီး သေဘာက်ရင္ ယူသြားပါ။ ဒါမွမဟုတ္ရင္ ပစၥည္း က်ဳပ္ဆီမွာပဲ ထားမယ္’’

ဝိေလာစနသည္ ဓနာဝဟသူေဌးႀကီးကုိ ေတာင္းေတာင္းပန္ပန္ႏွင့္ သူ႔Aိမ္ေခၚသြားသည္။

သစ္သားေညာင္ေစာင္း တစ္ခုေပၚတြင္ သူေဌးႀကီးကို ေနရာေပးလ်က္ စႏၵနာကို ေခၚခုိင္းလုိက္သည္။
စႏၵနာက Aသင့္ျ ပင္ၿ ပီးသား ျဖစ္ေနသည္။ ယေန႔ သူ႔ကို ေရာင္းခ်မည္ျ ဖစ္၍ နံနက္Aခ်ိန္ကပင္ သူ႔ကို
Aလွျ ပင္ဆင္ ခုိင္းထားသည္။ ကၽြန္မမ်ားAတြက္ Aထူးတလည္ စီမံေပးထားေသာ
ေၾကးလက္ဝတ္တန္ဆာမ်ား ဆင္ေပးထားသည္။ ရွည္လ်ားေသာ ဆံပင္ကုိလည္း
ၾကည့္ေပ်ာ္႐ႈေပ်ာ္ျ ဖစ္ေAာင္ ထံုးေပးထားသည္။ လက္ထဲတြင္လည္း ၾကာပြင့္တစ္ပြင့္ Aကိုင္ခုိင္းထားသည္။

ေဖာက္သည္တစ္UီးUီး၏ ေရွ႕ေမွာက္မွာ Aၿပံဳ းမ်က္ႏွာႏွင့္ ရပ္ၿ ပီး လက္ထဲမွာ ကိုင္ထားတဲ့

ၾကာနီပြင့္ကို လႈပ္ယမ္းေနရမည္ဟူ၍လည္း စႏၵနာကို Aမိန္႔ေပးထားသည္။

စႏၵနာ...။ ပင္ကုိယ္Aလွႏွင့္ ျပည့္စံုေသာ စႏၵနာသည္ Aၿပံဳ းမ်က္ႏွာႏွင့္မဟုတ္ဘဲ

တည္ၿ ငိမ္Iေႁႏၵရေသာ AမူAရာျဖင့္ ရပ္ေနသည္။

‘‘စႏၵနာ... သူေဌးမင္းရဲ႕ ေျခေထာက္ကုိ ေဆးေၾကာေပးလုိက္’’

ယကၡိကာက Aမိန္႔ေပးၿပီးလွ် င္ လက္ထဲကိုင္ထားေသာ သံုးေျမႇာင့္Aသြားရွိသည့္ လွံကို
ေဝွ႔ယမ္းေနသည္။

စႏၵနာက သူေဌးႀကီး၏ေျခေထာက္ကို ေဆးေၾကာေပးသည္။

‘‘စႏၵနာ သီခ်င္းတစ္ပုဒ္ ဆုိျ ပစမ္း’’

စႏၵနာသည္ သီခ်င္းတုိတုိ တစ္ပုဒ္ကို ဆုိျ ပလုိက္သည္။ သူငိုေနသလား။ ၿပံဳ းေနသလားဆုိသည္ကို
ဆံုးျဖတ္၍ မရႏုိင္သည့္ AေျခAေနမ်ဳိး ျဖစ္ေနသည္။ သို႔ေသာ္လည္း သူ၏႐ိုးသားၿပီး Aျပစ္ကင္းစင္ေသာ
Aသံေန Aသံထားသည္ သူေဌးႀကီး၏ ႏွလံုးကို ကိုင္လႈပ္ထားသည္။ သူ၏ ပၪၥလက္Aျပည့္ရွိေသာ
မ်က္နက္Aၾကည္ ပသာဒသည္ သူေဌးႀကီးAေပၚတြင္ စိုးမုိးမႈ ရရွိသြားသည္။

‘‘ကဲ... ေဈးေျပာေတာ့ ဝိေလာစန’’

သူေဌးႀကီးက ေမးလုိက္သည္။
‘‘သူေဌးႀကီး ဘယ္ေလာက္ေပးေပး သူေဌးကလြဲၿ ပီး တျခားလူကို မေရာင္းပါဘူး’’
ဝိေလာစနက ျပန္ေျပာလုိက္သည္။

Page
15
 မဟာေယာဂီ - ပါရဂူ created by lucky82

‘‘ဟုတ္ပါတယ္ သူေဌးမင္း၊ ကၽြန္မတုိ႔က င႐ုတ္သီးကို ပဲေနာက္ေဈးနဲ႔ ေရာင္းေနတာပါ။

ဘာပဲျ ဖစ္ျ ဖစ္ သူေဌးမင္း ေပးႏုိင္တဲ့ေဈးနဲ႔ပဲ ကၽြန္မတုိ႔ ေရာင္းမွာပါ’’
ယကၡိကာက ေျပာလုိက္သည္။

‘‘ေတာင္းသာေတာင္းပါ။ ေတာင္းတဲ့ေဈးနဲ႔ပဲ က်ဳပ္ယူပါ့မယ္’’

သူေဌးႀကီးလည္း ရက္ေရာခ်င္သည့္ စိတ္ေပါက္လာသည္။

သံုးUီးသံုးဖလွယ္ သေဘာတူညီသြားသည္။ ယင္းသို႔Aားျဖင့္ ခုိကုိးရာမဲ့ သတၱဝါတစ္Uီး၏

Aနာဂတ္Aေရးႏွင့္ ပတ္သက္ၿ ပီး ႐ုတ္ျ ခည္း ဆံုးျဖတ္ခ်က္က်သြားသည္။ AဖုAထစ္မရွိပဲ
ပစၥည္းAေရာင္းAဝယ္ ျဖစ္သြားသည္။ ယကၡိကာက စႏၵနာကို သူေဌးႀကီးလက္ထဲ Aပ္လုိက္သည္။

စားေနက် ေၾကာင္ပါးႀကီးျဖစ္ခဲ့ေသာ ဝိေလာစနသည္ ‘ကတညဳတကတေဝဒီ’ ဝန္ထုပ္ဝန္ပိုးႀကီး

ပိေနသူပမာ ထြက္ခြာသြားေသာ သူေဌးႀကီးကို လွမ္းေမွ် ာ္ၾ ကည့္ေနသည္။

သူေဌးႀကီး၏ေနာက္က စႏၵနာလည္း သူ၏ Aိမ္သစ္ရာသစ္တြင္ သူ၏မိသားစုAသစ္တင

ြ ္
သူ၏ကံၾ ကမၼာ Aသစ္ကို ဖန္တီးရန္Aတြက္ လုိက္ပါသြားသည္။
*****

Page
16
 မဟာေယာဂီ - ပါရဂူ created by lucky82

၃။ သူေ ဌးကေတာ္ မူလာ

ငွက္သြင္ပ်ံႂ ကြမတတ္ျ ဖစ္ေနေသာ စႏၵနာသည္ Aမွန္တကယ္ပင္ ကံေကာင္းေထာက္မသည္ဟူ၍

ဆုိရမည္။ သူေရာက္လာသည့္ Aခ်ိန္မွစ၍ ဓနာဝဟသူေဌးႀကီး၏ Aိမ္မွ လကြယ္Aေမွာင္သည္ လြင့္ပါး
ေပ်ာက္ကြယ္သြားၿပီး လျပည့္၏ေAးျမေသာ ေရာင္ျ ခည္သည္ ေနရာAႏွံ႔ ပ်ံ႕ႏွံ႔ေနသည္။

သူေဌးႏွင့္ သူေဌးကေတာ္တုိ႔၏ ႏွလံုးသည္းပြတ္ထဲက တင္းတိမ္ေရာင့္ရဲျ ခင္း မရွိေသာ သားခ်စ္

သမီးခ်စ္စိတ္သည္ စႏၵနာေပၚတြင္ သြန္းေလာင္းစီးက်လာသည္။ စႏၵနာသည္ စိမ္းလန္းစိုျ ပည္ေသာ
ေတာဝနာ၌ ေနေသာ ေက်းသားကဲ့သို႔ ေတးသံသာရင့္က်ဴးေနသည္။ ေတာထဲက
သမင္ေပါက္ကေလးမ်ားကဲ့သို႔ ျမဴးတူးေနသည္။ လက္ဝတ္တန္ဆာ Aမ်ဳိးမ်ဳိးႏွင့္ ေရာင္မ်ဳိးစံု
Aဝတ္Aစားမ်ားကို သူ႔Aတြက္ ဝယ္ျ ခမ္းေပးထားသည္။ ထူးျခားသည္မွာ လက္ဝတ္တန္ဆာႏွင့္
Aဝတ္Aစားမ်ားသည္ မည္ကဲ့သို႔ေသာ Aမ်ဳိးAစားျဖစ္ျ ဖစ္ စႏၵနာ၏ ကိုယ္ေပၚတြင္ တင္လုိက္သည္ႏွင့္
တၿပိဳ င္နက္ ေတာက္ပဝင္းလက္သြားသည္။ ေရႊေပၚျမတင္ ျဖစ္သြားသည္။

Aဆင္တန္ဆာမ်ားေၾကာင့္ စႏၵနာက်က္သေရ ရွိသြားသလား သို႔မဟုတ္

ေတာက္ပဝင္းလက္သြားသလား သို႔မဟုတ္ စႏၵနာေၾကာင့္ Aဆင္တန္ဆာမ်ား
ေတာက္ပဝင္းလက္သြားသလား၊ Aလွပညာဆရာမ်ားAတြက္ Aလြန္Aလုပ္႐ႈပ္ေသာ ျပႆနာတစ္ရပ္
ျဖစ္ေနသည္။ စႏၵနာ၏ ႏႈတ္မွ တစ္စံုတစ္ခု ထုတ္ေဖာ္မဟလုိက္ႏွင့္ ဟလုိက္သည္ႏွင့္ တၿပိဳ င္နက္ သူေဌးႏွင့္
သူေဌးကေတာ္တုိ႔သည္ ခ်က္ခ်င္းမရရေAာင္ ရွာေပးၾကသည္။

စႏၵနာသည္ Aတိတ္ကိုေမ့ၿ ပီး ပစၥဳ ပၸန္၏ ခ်မ္းေျမ့ရႊင္လန္းဖြယ္ ရိပ္ၿ မံဳ ထဲ၌ ေပ်ာ္ပါးကစားေနသည္။
ယေန႔ နဂါးပတ္ ေက်ာ့ကြင္းပံုသဏၭာန္လို ဆံပင္ကို ထံုးၿပီး ႏြားေက်ာင္းသူမမ်ား၏ Aကကို ကလွ် င္
နက္ျ ဖန္ခါ ေျခေထာက္တြင္ ေရႊျ ခဴကေလးမ်ား ဆြဲၿ ပီး Aကတစ္မ်ဳိး ကသည္။ တန္ေဆာင္တုိင္ပြဲႏွင့္
ေႏြUီးသဘင္ပြဲမ်ား၌ကား စႏၵနာထိပ္ဆံုးက ေရာက္ေနသည္။

စႏၵနာသည္ နလပိန္းတံုး မဟုတ္ေပ။ ပါးရည္နပ္ရည္ ရွိသည္။ ကမာၻေလာက၌ ကၽြန္၊ ကၽြန္မတုိ႔၏

AေျခAေနသည္ တိရစာၦန္တို႔၏ AေျခAေနထက္ပင္ နိမ့္က်သည့္Aေၾကာင္းကို နားလည္သည္။
ထုိ႔ေၾကာင့္ Aိမ္မႈကိစၥမ်ားကို Aားလံုးသိမ္းက်ဳံးလုပ္သည္။ မီးဖုိေခ်ာင္ကိစၥမ်ားမွစ၍ သူေဌးကေတာ္လိမ္းရန္
နံ႔သာစသည့္Aျပင္ တျခားတုိလီမုိလီကိစၥမ်ားကို လုပ္ကိုင္ေပးသည္။ Aိပ္ရာေနရာ၊ Aိပ္ရာခင္း၊ ေခါင္းAံုး
စသည္မ်ားလည္း သူ႔ေနရာႏွင့္သူ ခင္းက်င္းေပးသည္။ ေဆးဝါးစသည္မ်ားကိုလည္း သူပင္
ရွာေဖြဖန္တီးေပးသည္။ Aိမ္ရွိ တျခားကၽြန္မမ်ားကို ၾကည့္႐ႈေစာင့္ေရွာက္ရသည့္ တာဝန္လည္း
သူ႔ေခါင္းေပၚတြင္ ရွိေနသည္။

စႏၵနာ၏ AေျခAေနကို ေတြ႔ျ မင္ရသည့္Aခါ Aိမ္ရွိ တျခားကၽြန္မမ်ားက မနာလုိဝန္တုိ

ျဖစ္ၾ ကသည္။
‘‘ဒီေကာင္မက ကၽြန္ ကၽြန္ေနရာ မေနခ်င္ဘူး။ တကယ့္သခင္ႀ ကီး က်ေနတာပဲ။ ငါတို႔ကုိ
ဆက္ဆံေနတာ တကယ့္ သခင္မႀကီးAတိုင္းပဲ။ ၾကင္နာသနားသလုိလုိ AမူAရာမ်ဳိး ျပတဲ့Aခါျပ။
Aာဏာျပတဲ့Aခါ ျပနဲ႔ လုပ္ခ်င္သလုိ လုပ္ေနတယ္’’

Page
17
 မဟာေယာဂီ - ပါရဂူ created by lucky82

ယင္းသို႔ိစိတ္ထဲက က်ိတ္ၿ ပီး မေက်နပ္ ျဖစ္ေနၾကသည္။

ကၽြန္သည္ တျခားကၽြန္တစ္ေယာက္၏ Aုပ္ခ်ဳပ္မႈကို မည္သည့္Aခါမွ် ခံမေနႏုိင္ေပ။

ကၽြန္တစ္ေယာက္သည္ Aျခားကၽြန္တစ္ေယာက္က သူ႔AေပၚAာဏာျပလွ် င္ မိမိသိကၡာကုိ ထိပါးသည္ဟူ၍
ယူဆသည္။ ေဘရဝီAမည္ရွိ ႐ုပ္လည္းလွ၊ Aရြယ္လည္း ႏုပ်ဳိေသးေသာ ကၽြန္မသည္ စႏၵနာ၏ ယင္းသို႔
ပိုင္စိုးပိုင္နင္းရွိေနမႈကို AခံရAခက္ဆံုး ျဖစ္ေနသည္။ ေဘရဝီသည္ Aႀကိမ္ေပါင္းမ်ားစြာ မသိမသာ
ဆႏၵျ ပသည္။ ေနာက္ဆံုး၌ကား ‘က်ဳပ္တုိ႔သူေဌးရဲ႕ ကၽြန္ Aခါတစ္ရာ ျဖစ္ရခ်င္ ျဖစ္ရပါေစ။ Aေရးမႀကီးဘူး။
ဒါေပမဲ့ ဒီကၽြန္မရဲ႕ ကၽြန္ေတာ့ Aျဖစ္မခံႏုိင္ေပါင္’ ဟူ၍ ပြင့္ပြင့္လင္းလင္း လူသိရွင္ၾ ကား
ေၾကညာေလေတာ့သည္။ ယင္းသို႔Aားျဖင့္ ေဘရဝီႏွင့္ စႏၵနာသည္ တစ္Uီးႏွင့္တစ္Uီး ၿပိဳ င္ဘက္၊ ခတ္ဘက္
ျဖစ္လာၾကသည္။ ေဘရဝီကလည္း တက္တုန္း ႂကြတုန္း Aရြယ္ျ ဖစ္သည္။ စႏၵနာကလည္း တက္သစ္စ
Aပ်ဳိAရြယ္ျ ဖစ္သည္။ ႏွစ္Uီးစလံုး၏ဘဝသည္ ေႏြUီး၏တံခါးဝတြင္ ေျခခ်ခါစပင္ ရွိၾ ကသည္။

ကာမနတ္သည္ Aရြယ္ သုိ႔မဟုတ္ AေျခAေနကုိ ဘယ္လုိမွမၾကည့္။ ဘယ္Aခ်ိန္Aခါျဖစ္ျ ဖစ္၊

ဘယ္သူ႔ကိုျ ဖစ္ျ ဖစ္ ကာမနတ္ ဖမ္းစားတတ္သည္။ ယင္းသို႔ ေဘရဝီသည္ ခါးသီးေသာ၊
Aေစာ္ကားခံရေသာ ကၽြန္ဘဝ၌ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ခ်ထားသည္။ ေဘရီဝီ၏Aာသာရမၼက္သည္
ဓနာဝဟသူေဌးႀကီး၏ ငုပ္လွ် ဳိးAိပ္ေပ်ာ္ေနေသာ ကာမဂုဏ္စိတ္ ႏုိးထလာေAာင္ လုပ္ေနသည္။
ဓနာဝဟကမူ ေဘရဝီကို သမီးတစ္ေယာက္လုိ သေဘာထားသည္။ မၾကာခဏ ေဘရဝီကို မာေၾကာင္း၊
သာေၾကာင္း Aာလာပ သလႅာပ ေျပာဆုိေနတတ္သည္။ သို႔ရာတြင္ ေဘရဝီကမူ AေနAထုိင္
ပက္စက္သည္။ ဗိုင္းေကာင္းေက်ာက္ဖိ မေနေပ။ Aဝတ္Aစားကို ေလ်ာ့ရိေလ်ာ့ရဲ ဝတ္စားၿပီး နေမာ္နမဲ့
ေနတတ္သည္။ ကာမရာဂႏိုးႂကြသည့္ သီခ်င္းဂီတမ်ားကို Aရွက္မရွိ သီဆုိေနတတ္သည္။ တစ္စံုတစ္ခု
ရမယ္ရွာၿပီး သူေဌးႀကီးေရွ႕ လာရပ္လ်က္ ရယ္လုိရယ္၊ ၿပံဳ းလုိၿ ပံဳ း၊ မူရာမာယာ ျပလိုျ ပ၊ Aေနာက္Aေျပာင္
ေျပာလုိေျပာၿပီးလွ် င္ သူေဌးႀကီးေရွ႕မွ ျပန္ထြက္သြားတတ္သည္။

ထုိAေျခAေနတြင္ သူေဌးAိမ္သို႔ စႏၵနာေရာက္လာသည္။ စႏၵနာ ေရာက္လာေသာAခါ

ပြဲပ်က္သြားသည္။ သူေဌးႏွင့္ သူေဌးကေတာ္ႏွစ္Uီးစလံုးပင္ စႏၵနာAတြက္ A႐ူးAမူး ျဖစ္ေနၾကသည္။
စႏၵနာကိုသာ Aရိပ္တၾကည့္ၾ ကည့္ ျဖစ္ေနၾကၿပီး စႏၵနာတစ္ခြန္းမဟလုိက္ႏွင့္ ေျခမကိုင္မိ လက္မကိုင္မိ
ျဖစ္ကုန္ၾ ကသည္။ ယင္းAခ်က္ကို ေဘရဝီမခံခ်င္ဆံုး ျဖစ္သည္။ Aစပထမ၌မူ ေဘရဝီသည္
မ်က္ႏွာခ်ဳိေသြးၿပီး မေက်နပ္ေၾကာင္း ဖြင့္ဟေျပာျပသည္။ တျခား ကၽြန္၊ ကၽြန္မမ်ားကိုလည္း စႏၵနာႏွင့္
ဆန္႔က်င္ဘက္ တုိ႔မီး႐ႈိ႕မီး လုပ္ေပးသည္။ သို႔ေသာ္ စႏၵနာက စကားတစ္ခြန္းတည္းႏွင့္ Aားလံုးကို
ေက်ေAးသြားေAာင္ လုပ္ပစ္လုိက္သည္။
‘‘ကၽြန္မတုိ႔Aားလံုး ကၽြန္ခ်ည္းပဲ။ ကၽြန္မတုိ႔Aားလံုး တစ္တန္းတစ္စားတည္းသာ ျဖစ္တယ္။
ကၽြန္မတုိ႔Aခ်င္းခ်င္း ေသြးစည္းညီၫြတ္မွ ေတာ္႐ံုက်မယ္။ ကၽြန္မတုိ႔ တစ္ေယာက္ႏွင့္တစ္ေယာက္
ရန္ျ ဖစ္ေနရင္ေတာ့ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ျပန္သတ္ေနတာနဲ႔ ဘာမွထူးမွာမဟုတ္ဘူး’’
စႏၵနာ၏စကားေၾကာင့္ Aားလံုး နားလည္သေဘာေပါက္သြားၾကသည္။ သို႔ေသာ္လည္း
ေဘရဝီတစ္ေယာက္ကမူ က်ားက်ားမီးယပ္ ျဖစ္ေနသည္။
‘‘မေန႔တစ္ေန႔ကမွ ေရာက္လာတဲ့ ႏွစ္ပဲတစ္ျ ပားတန္ ကၽြန္မက ငါတုိ႔Aေပၚ စီးပိုးေနလုိ႔ရမလား။
ကၽြန္တစ္ေယာက္ရဲ႕ ကၽြန္ျ ဖစ္ၿ ပီး Aသက္ရွင္ေနရတာထက္ေတာ့ ဆင္းရဲသားAိမ္တစ္Aိမ္မွာ သြားၿပီး
ကၽြန္ခံေနရတာက ေကာင္းေသးတယ္’’

Page
18
 မဟာေယာဂီ - ပါရဂူ created by lucky82

ယင္းAယူAဆကို ေဘရဝီက ၿမဲၿ မဲ ဆုပ္ကိုင္ထားသည္။ ေဘရဝီသည္ စႏၵနာကို Aျမစ္ျ ဖဳတ္ပစ္ရန္

သႏၷိ႒ ာန္ ခ်ထားသည္။ သုိ႔ေသာ္လည္း တျခားကၽြန္မမ်ားကို တစ္ဖက္လွည့္ႏွင့္ ေသြးထုိးေပးသည့္Aလုပ္ကို
ဆက္မလုပ္ေတာ့။ ေမွာင္မုိက္ေနေသာ ညတစ္ည၌ ေဒါသႏွင့္ Aာဃာတေတာမီးထဲတြင္
ေလာင္ၿ မိဳ က္ျ ခင္းခံေနရေသာ ထိုပမႊားကၽြန္မကေလးသည္ မႏၲရာႏွင့္ ေကေကယီတို႔၏ ဇာတ္ကရန္
ဆံုးျဖတ္ခ်က္ ခ်လုိက္သည္။

သူေဌးကေတာ္မူလာသည္ ႐ိုး႐ိုးAA ျဖစ္သည္။ ပတ္ဝန္းက်င္ေလာက၏ Aလွည့္Aပတ္

Aလိမ္Aညာတို႔ကုိ နားမလည္။ သားသမီးမထြန္းကားေသာေၾကာင့္ သားသမီးေရာဂါထေနသည္မွာ သူ႔Aဖုိ႔
Aဆန္းမဟုတ္ေပ။ သို႔ေသာ္လည္း စႏၵနာေရာက္လာေသာAခါ သူ၏သားသမီးေရာဂါသည္
ေနသာထုိင္သာ ရွိသြားသည္။

တစ္ေန႔ေသာAခါ၌ Aျဖစ္Aပ်က္တစ္ခု ျဖစ္ေပၚလာသည္။ ေရခ်ဳိးခန္းထဲက

ေရခ်ဳိးၿပီးထြက္လာေသာ စႏၵနာသည္ ႐ုတ္တရက္ ေခ်ာ္လဲသြားသည္။ သူ႔ကိုယ္ေပၚ၌
ကိုယ္႐ံုAဝတ္တစ္ထည္တည္းသာ ရွိေနသည္။ သူ၏ လွပAခ်ဳိးက်ေသာ ကိုယ္လံုးသည္ ေရခ်ဳိးၿပီးစျဖစ္၍
Aေရာင္Aေသြး ေခ်ာမြတ္ဝင္းလက္ေနသည္။ ျဖန္႔ခ်ထားေသာ ဆံပင္Aရွည္ႀ ကီးသည္ ေျခဖေနာင့္Aထိ
ျပန္႔က်ေနသည္။

စႏၵနာသည္ ‘Aံမယ္ေလး’ ဟု တစ္ခ်က္တၿပီး သတိေမ့သြားသည္။ Uီးေခါင္းမွ ယိုစီးထြက္လာေသာ

ေသြးမ်ားျဖင့္ ဆံပင္နီရဲသြားသည္။ AနီးAနားတြင္ တစ္ေယာက္မွ မရွိေပ။ ေဘရဝီတစ္ေယာက္သာလွ် င္
မနီးမေဝး၌ တစ္စံုတစ္ခု လုပ္ေနသည္။ ေဘရဝီသည္ စႏၵနာလဲက်သြားသည္ကို ျမင္လုိက္သည္။ သို႔ရာတြင္
ခ်က္ခ်င္းမ်က္ႏွာလႊဲလုိက္ၿ ပီး မသိသလုိ သူ႔Aလုပ္လုပ္ၿ မဲ လုပ္ေနသည္။

‘‘ဒီေကာင္မ ေသတာေကာင္းတယ္။ သူေသသြားမွ ငါ့မ်က္လံုးထဲ စူးဝင္ေနတဲ့ ဆူးထြက္သြားမယ္’’

စိတ္ထဲက ေရရြတ္ေနသည္။

သူေဌးဓနာဝဟ Aျပင္သြားေနသည္။ သူေဌးကေတာ္မူလာလည္း Aိမ္နီးနားခ်င္း Aိမ္တစ္Aိမ္၌

ထုိင္ၿ ပီး Aတင္းAဖ်င္း ေျပာေနသည္။ Aိမ္နီးနားခ်င္းAိမ္က မိန္းမက ေျပာသည္။
‘‘သူေဌးကေတာ္ ရွင္ကေတာ့ ကိုယ္ဝန္မေဆာင္ဘဲနဲ႔ သမီးတစ္ေယာက္ ရေနတယ္။
တစ္ေယာက္ဆုိ ဆုိသေလာက္ပါပဲ။ တကယ့္နတ္သမီးေလးAတုိင္းပဲ။ ပ႑ိတ္ႀ ကီးေျပာတာ ၾကားဖူးတယ္။
နတ္ျ ပည္က နတ္သား၊ နတ္သမီးေတြဟာ မိခင္ဝမ္းဗိုက္ထဲမွာ ပဋိသေႏၶ မေနဘူးတဲ့။ လူ႔ျ ပည္က
ကုသိုလ္ထူးတဲ့ ပုဂၢိဳ လ္တစ္Uီးတစ္ေယာက္ နတ္ျ ပည္ေရာက္သြားရင္ ဟိုမွာ ဘြားခနဲ ေပၚတာပဲတ့။ဲ
Aဲဒီပုဂၢိဳ လ္ဟာ နတ္ျ ပည္မွာ ကေလးသူငယ္ဘဝဒုကၡကို မခံရဘူး။ လူAုိဘဝ ဒုကၡကိုလည္း မခံရဘူး။
ေမြးတဲ့Aခါလည္း လုလင္ဘဝနဲ႔ ေမြးတယ္။ ေသတဲ့Aခါလည္း လုလင္ဘဝနဲ႔ပဲ ေသတာပဲတဲ့’’
သူေဌးကေတာ္မူလာက ျပန္ေျပာသည္။
‘‘က်ဳပ္စႏၵနာလည္း လူ႔ျ ပည္မွားၿပီး ေရာက္လာတဲ့ နတ္သမီးပဲ’’
AဘြားAုိတစ္ေယာက္က Aမွတ္မထင္ ေAာ္ေျပာလုိက္သည္။

Page
19
 မဟာေယာဂီ - ပါရဂူ created by lucky82

‘‘ညည္းစႏၵနာကို ဒါေလာက္Aမႊမ္းတင္မေနပါန႔ဲ။ ဇာတ္နိမ့္ကို Uီးေခါင္းေပၚ တင္ထားတာ

မသင့္ေလ်ာ္ပါဘူး။ ကၽြန္ဟာ Aဆံုးက်ေတာ့ ကၽြန္ပါပဲ။ ကၽြန္မွာ Aမ်ဳိးေကာင္းAဂၤါ လကၡဏာ ဘယ္မွာ
လာရွိႏိုင္ပါ့မလဲ’’
‘‘က်ဳပ္ စႏၵနာကုိ ျမင္ရရင္ ရွင္တို႔Aမ်ဳိးေကာင္း၊ မေကာင္းဆုိတာတို႔ ဇာတ္နိမ့္ ဇာတ္ျ မင့္ဆုိတာတို႔
Aားလံုး ေမ့သြားလိမ့္မယ္။ ေက်းကၽြန္တို႔၊ သူေဌးသူႂ ကြယ္တုိ႔ဆုိတာ Aမွန္ကေတာ့ တကယ္မရွိပါဘူး။
လူေတြဟာ ဘယ္သူမွလည္း မနိမ့္ပါဘူး။ ဘယ္သူမွလည္း မျမင့္ပါဘူး။ AေျခAေနAရသာ
ကိုယ့္ေနရာကိုယ္ ေရာက္ေနၾကရတာပါ’’
‘‘ေဟ့. .. စကားေၾကာရွည္ေနလုိက္တာ။ Aခုထက္ထိ ေျပာလုိ႔ Aားမရေသးဘူးလား’’

Aိမ္ေရာက္ေရာက္ခ်င္း စႏၵနာ သတိေမ့ေနသည္ကို ေတြ႔ရသျဖင့္ ဓနာဝဟသူေဌးႀကီးသည္

တစ္Aိမ္ေက်ာ္က သူေဌးကေတာ္ကို လွမ္းေAာ္လုိက္ျ ခင္း ျဖစ္သည္။

သူေဌးကေတာ္မူလာသည္ သူေဌးႀကီး ေAာ္ေျပာလုိက္သည့္Aသံကို ၾကားရသည္။ သို႔ရာတြင္

ခါတိုင္းလည္း ထုိကဲ့သို႔ လွမ္းေျပာေနက်ျ ဖစ္၍ ဂ႐ုမစုိက္ပဲ ထုိင္ၿ မဲထိုင္ၿ ပီး စကားေျပာၿမဲ ေျပာေနသည္။

Aိမ္နီးနားခ်င္းမိန္းမက ခနဲ႔တဲ့တဲ့ လုပ္သည္။

‘‘သူေဌးကေတာ္ရဲ႕ကံကုိေတာ့ ဘယ္သူမွ လုိက္မမီပါဘူး။ AေမAရြယ္ေရာက္ေနတာေတာင္မွ
ငယ္မူျ ပန္ေနၾကတယ္။ Aိမ္ျ ပန္ေရာက္လာလုိ႔ သူေဌးကေတာ္ကို မျမင္ရရင္ သူေဌးႀကီး
ေမ်ာက္မီးခဲကိုင္မိသလုိ ေနလုိ႔ထုိင္လုိ႔ မရေတာ့ဘူး။ သူေဌးႀကီးက သူေဌးကေတာ္ကို မ်က္စိေAာက္က
Aေပ်ာက္ခံႏုိင္တာ မဟုတ္ဘူး’’
‘‘ဟုတ္ပါရဲ႕ေတာ္။ Aိမ္မွာ က်ဳပ္ကိုမေတြ႔ရင္ မေတြ႔တာနဲ႔ သူဝုန္းဒိုင္းက်ဲေနေတာ့တာပဲ။
မေန႔တစ္ေန႔ကမွ လက္ထပ္ထားတာ က်ေနတာပဲ။ ဒါေလာက္ေတာင္ Aျဖစ္သည္းေတာ့ က်ဳ ပ္ရွက္ေတာင္
ရွက္လာၿပီ’’
သူေဌးကေတာ္သည္ စိတ္ထဲက ပီတိျ ဖစ္ေနေသာ္လည္း ရွက္ကိုးရွက္ကန္း AမူAရာႏွင့္
ေျပာလုိက္သည္။
‘‘သူေဌးကေတာ္ ကိုယ့္လင္ကိုယ့္သားတစ္ေယာက္ကုိ Aခုေလာက္ ပိုင္ေAာင္ လုပ္ထားႏုိင္တာ
ရွင္ ေတာ္ေတာ္ကုသိုလ္ထူးတယ္။ Aဲဒီလုိ စည္းစိမ္ခ်မ္းသာမ်ဳိးေတာ့ နတ္သမီး နတ္သားေတာင္မွ...’’
Aေဒၚႀကီးတစ္ေယာက္၏ စကားမဆံုးမီမွာပင္ ေဘရဝီ ေျပးလာသည္ကုိ မေမွ်ာ္လင့္ဘဲ
ေတြ႔လုိက္ၾ ကရသည္။ ေဘရဝီက ကမူး႐ွဴးထုိးေျပာသည္။
‘‘သူေဌးကေတာ္ႀ ကီး သူေဌးႀကီး စိတ္ဆုိးေနတယ္။ ျမန္ျ မန္ျ ပန္လာပါ’’
‘‘သူကေတာ့ မေျပာနဲ႔။ တကယ့္ကေလးေလးAတုိင္းပဲ။ တစ္ေန႔ ေရႊ၊ တစ္ေန႔ ေငြ။
ခုစိတ္ေကာင္းဝင္ေနရာက ခုခ်က္ခ်င္းထစိတ္ေကာက္ခ်င္ ေကာက္ပစ္လုိက္တာပဲ’’
‘‘သူေဌးကေတာ္ႀ ကီး သူေဌးႀကီး တကယ္စိတ္ဆုိးေနတာ။ စႏၵနာ ေရခ်ဳိးခန္းထဲAထြက္
ေခ်ာ္လဲတယ္။ ဘာမွ မေျပာမဆုိဘဲ တံုးလံုးႀကီး ျဖစ္ေနေတာ့ သူဘာျဖစ္တယ္ဆုိတာ ဘယ္သူသိမလဲ။
သူေဌးႀကီးကိုယ္တုိင္ သူ႔ကို ခ်ီမၿပီး Aိပ္ရာေပၚမွာ သိပ္ထားလုိက္တယ္။ သူေဌးကေတာ္ႀ ကီးကိုလည္း
ေခၚေနတယ္’’
‘‘ဘာေျပာတယ္ စႏၵနာ သတိေမ့ေနတယ္ ဟုတ္လား။ Aမယ္ေလး ဘုရား... ဘုရား... သြား ငါAခု
လာမယ္’’

Page
20
 မဟာေယာဂီ - ပါရဂူ created by lucky82

သူေဌးကေတာ္မူလာသည္ ျဖဳန္းခနဲ ထၿပီး သူ႔Aိမ္ဘက္ သုတ္ေျခတင္သြားသည္။

‘‘စႏၵနာဆုိတဲ့Aသံ မၾကားလိုက္နဲ႔ A႐ူးAမူး ျဖစ္သြားတာပဲ’’

Aိမ္နီးနားခ်င္း မိန္းမက ေမးေငါ့သည္။
‘‘ဒီေကာင္မ ဆယ့္ႏွစ္ႀ ကိဳ းတတ္တယ္ထင္တယ္။ သူတို႔ကုိ ျပဳစားထားတယ္ေလ။
သူတို႔Aိမ္ကလည္း သားသမီးတစ္ေယာက္မွ မရွိဘူး မဟုတ္လား’’
ေဘရဝီလည္း သူ႔Uီးေခါင္းကို လက္ႏွင့္ပုတ္ၿ ပီး သူေဌးကေတာ္ေနာက္ Aေျပးကေလး
လုိက္သြားသည္။ စႏၵနာသည္ တျဖည္းျဖည္း သတိျ ပန္ရလာသည္။ သူေဌးႀကီးကိုယ္တုိင္ စႏၵနာ၏
Uီးေခါင္းကို ပတ္တီးစည္းေပးၿပီး Aနီးတြင္ထုိင္လ်က္ ယပ္ခတ္ေပးေနသည္။ Aပ်ဳိAရြယ္ေရာက္ၿ ပီဟူ၍
ေၾကညာေနေသာ စႏၵနာ၏ မေပါ့တေပၚ ကိုယ္လက္Aဂၤါ Aစိတ္Aပိုင္းတုိ႔သည့္ တစ္စံုတစ္Uီးကို
ဖမ္းစားထားႏုိင္သည့္ AေျခAေနတြင္ ရွိေနသည္။

သူေဌးကေတာ္ကို ေတြ႔လုိက္ရသည္ႏွင့္ သူေဌးႀကီး ေဒါသပုန္ထေလေတာ့သည္။

‘‘မင္းတုိ႔ မိန္းမေတြဟာ ႏွလံုးသား ရွိမွရွိရဲ႕လား။ ဒီကေလးမ ဒီမွာ ေသေတာ့မယ္။ မင္းက ဟိုမွာ ’’
‘‘ရွင္ Aလကား ေဒါသထြက္မေနနဲ႔။ ဒီကေလးမ ဒီလုိျ ဖစ္တယ္ဆုိတာ ဘယ္သူက က်ဳပ္ကို
Aေၾကာင္းၾကားလုိ႔လဲ။ ကၽြန္ေတြ ကၽြန္မေတြ တစ္ေလွႀ ကီး ရွိေနတယ္။ ဒီမသာမေတြဟာ ေရခ်ဳိးခန္းကို
တုိက္ထားၾကတာ မဟုတ္ဘူး။ ေရညႇိတက္ၿ ပီး ေခ်ာ္ေနတာေပါ့။ Aမယ္ေလးေတာ္ ငါ့သမီးကေလး’’
‘‘သူေဌးကေတာ္ႀ ကီးရဲ႕သမီးကို ေAာက္ၾ ကည့္သြားပါလုိ႔ ကၽြန္မေျပာတဲ့Aခါေပါင္း မနည္းေတာ့ဘူး။
ကၽြန္မသတိေပးတာ Aဖက္လုပ္ၿ ပီး နားေထာင္ရေကာင္းေစလုိ႔ မေAာက္ေမ့ဘူး’’
ေဘရဝီသည္ စႏၵနာ၏ သတိေမ့ေနသည့္ AေျခAေနကို Aခြင့္ေကာင္းယူၿ ပီး
ႏႈတ္လွန္ထုိးေနသည္။

‘‘သူေဌးကေတာ္ႀ ကီးရဲ႕သမီး နားထင္ေသြးေရာက္ေနတာနဲ႔ ေသလိမ့္မယ္။ သူ႔မ်က္လံုးက

ေကာင္းကင္ေပၚပဲ ေရာက္ေနတယ္။ သူတစ္ေယာက္တည္းပဲ Aပ်ဳိေဖာ္ဝင္ေနသလားလို႔ ကၽြန္မ
ေမးလုိက္ခ်င္တယ္’’
ေဘရဝီ၏စကား၌ ခနဲ႔တဲ့တဲ့ သေရာ္ေတာ္ေတာ္ စကားလံုးမ်ား Aမ်ားAျပား ပါဝင္ေနသည္။
သို႔ရာတြင္ မည္သူကိုမွ် ထိခုိက္မသြားေပ။ သူေဌးကေတာ္မူလာသည္ စႏၵနာကို တယုတယ
ျပဳစုေပးေနသည္။ သူေဌးႀကီးကမူ စႏၵနာ၏ Aိပ္ရာနားက တစ္ဖဝါးမွ မခြာသြားေပ။

သူေဌးကေတာ္မူလာသည္ စႏၵနာကို သမီးAရင္းပမာ Aလြန္တရာ ဂ႐ုစိုက္သည္။ သို႔ေသာ္လည္း

ယခုတစ္ႀ ကိမ္၌ မူ သူေဌးႀကီးဓနာဝဟကိုယ္တုိင္ စႏၵနာကို ကိုယ္ဖိရင္ဖိ ျပဳစုေနသည္။

သူေဌးႀကီးသည္ မိန္းမAားလံုးကိုလည္း ဝါးလံုးရွည္ျ ဖင့္ သိမ္းက်ဳံး႐ိုက္ေနသည္။

‘‘မိန္းမသားေတြဟာ လက္လြတ္စပယ္ Aင္မတန္လုပ္တယ္။ ကိုယ့္ဝမ္းဗုိက္ထဲက ေမြးထုတ္တ့ဲ
ကိုယ့္ရင္ေသြးနဲ႔ ကိုယ္လက္ထပ္ယူထားတဲ့ လင္သားကလြဲရင္ တျခားဘယ္သူ႔ကိုမွ ဂ႐ုမစုိက္ခ်င္ၾ ကဘူး’’
ယင္းသို႔ ျမည္တြန္ေတာက္တီးၿပီးလွ် င္ သူေဌးကေတာ္ လက္ထဲက ေဆးခြက္ကို ယူၿ ပီး
သူကိုယ္တုိင္ စႏၵနာကို တိုက္သည္။ စႏၵနာ၏ ေျပက်ေနေသာ ဆံပင္မ်ားကိုလည္း သူကိုယ္တုိင္

Page
21
 မဟာေယာဂီ - ပါရဂူ created by lucky82

သပ္သပ္ရပ္ရပ္ျ ဖစ္ေAာင္ လုပ္ေပးသည္။ Uီးေခါင္းက Aနာႏွင့္ ေက်ာကAနာကိုလည္း သူကိုယ္တုိင္

ေဆးလိမ္းေပးသည္။

ကၽြန္ေဈးက နာမည္ေက်ာ္ ကုန္သည္ႀ ကီး ဝိေလာစနလည္း တစ္ေန႔သတင္းေမး ေရာက္လာသည္။

စႏၵနာတစ္ေယာက္ Uီးေခါင္းတြင္ AႀကီးAက်ယ္ ဒဏ္ရာAနာတရ ျဖစ္သြားေၾကာင္း၊ Aိပ္ရာထဲတြင္
ေသလုနီးပါး ေဝဒနာ ခံစားေနရေၾကာင္း တစ္စံုတစ္ေယာက္မွ သတင္းရရွိသည့္Aတြက္ေၾကာင့္ ျဖစ္သည္။

ဝိေလာစန စU္းစားၾကည့္သည္။ ကၽြန္ ကၽြန္မမ်ားကို ဘာမဟုတ္သည့္Aေၾကာင္းေလးႏွင့္လည္း

ကၽြဲ႐ိုက္ ႏြား႐ိုက္ ႐ိုက္တတ္ၾ ကသည္။ ျပင္းျပင္းထန္ထန္ Aျပစ္ဒဏ္ေပးေလ့ေပးထရွိတတ္ၾ ကသည္။
စႏၵနာသည္ တစ္စံုတစ္ရာ Aမွားျပဳလုပ္မိမည္။ သူ႔ကို Aျပစ္ဒဏ္ေပးေသာAခါ သူေဌးဓနာဝဟသည္
လက္လြန္ေျခလြန္ ျဖစ္သြားလိမ့္မည္။ သတင္းသြားေမးUီးမွ ေတာ္မည္။ သူေဌးႀကီးက စႏၵနာကို
ျပန္ေပးလွ် င္လည္း ျပန္ေခၚလာမည္။ ယင္းသို႔ စိတ္ကူးၿပီး လာခဲ့ျ ခင္းျဖစ္သည္။

ဝိေလာစနသည္ ေရႊဒဂၤါ းမ်ားကိုလည္း ေဆာင္ၾ ကU္းလာသည္။ သို႔ရာတြင္ သူေဌးAိမ္က

AေျခAေနကို ေတြ႔ရေသာAခါ တAံ့တၾသ ျဖစ္ေနသည္။ သူေဌးႀကီးသည္ A႐ူးတစ္ပုိင္း ျဖစ္ေနသည္ကို
ေတြ႔ရသည္။ သူ႔ဝသီAတုိင္း သူေဌးႀကီးသည္ သူေဌးကေတာ္ကို Aျပစ္ဖုိ႔လ်က္လည္းေကာင္း၊
မိန္းမသားAားလံုးကို သိမ္းက်ဳံးၿပီး Aၾကင္နာAညႇာတာစိတ္ ေခါင္းပါးသည္ဟူ၍
ေဝဖန္လ်က္လည္းေကာင္း ျဖစ္ပံုကို AစAဆံုး ေျပာျပသည္။

Aပါး၌ ရပ္ေနေသာ ေဘရဝီသည္ သူေဌးကေတာ္ဘက္မွ ကာကြယ္ၿ ပီး ေျပာလုိက္သည္။

‘‘သူေဌးႀကီး ကၽြန္မတုိ႔ သူေဌးကေတာ္ကို ခုလုိ မေျပာပါနဲ႔။ AေမAရင္းေတာင္ သူ႔ေလာက္
ခ်စ္ရွာမွာ မဟုတ္ပါဘူး။ ဒီႏွစ္ပဲတစ္ျ ပားတန္ ကၽြန္မAတြက္ သူေဌးႀကီးက သူေဌးကေတာ္ကို မၾကာခဏ
သိကၡာက်ေAာင္ လုပ္ေနတယ္။ Aဲဒါ ကၽြန္မတို႔ နည္းနည္းကေလးမွ သေဘာမက်ဘူး။
သူေဌးကေတာ္ႀ ကီးက တကယ့္AေမAရင္းနဲ႔ မျခားပါဘူး’’
‘‘ႏွစ္ပဲတစ္ျ ပားတန္ ကၽြန္မ ဟုတ္လား။ Aမယ္ေလး ငါ့သမီးေလးစႏၵနာကို ေစာ္ကားလွခ်ည္လား’’
သူေဌးႀကီးက ေဘရဝီကို မာန္မဲႀ ကိမ္းေမာင္းလုိက္သည္။

ေဘရဝီက ငိုၿ ပီး Aခန္းထဲ ဝင္သြားသည္။ သူေဌးကေတာ္မူလာ ေဆးႀကိတ္ေနသည္။ ေဘရဝီ

ငိုလာသည္ကို ေတြ႔ရေသာAခါ ေခၚၿပီး Aက်ဳိးAေၾကာင္း ေမးၾကည့္သည္။ ေဘရဝီက ပံုႀ ကီးခ်ဲ႕ၿပီး
ေျပာလုိက္သည္။
‘‘သူေဌးကေတာ္ႀ ကီးက တကယ့္သူေတာ္ေကာင္းAရင့္Aမာႀကီး။ ဘာမွ နားလည္တာ မဟုတ္ဘူး။
ဟိုမေနာရမာဆုိတဲ့ ကၽြန္မAေၾကာင္းကို သူေဌးကေတာ္ႀ ကီး ၾကားဖူးတယ္ မဟုတ္လား။ Aဲဒီေကာင္မက
သူ႔သခင္ သူေဌးႀကီးနဲ႔ ပလူးတယ္ေလ။ သူေဌးႀကီးက Aဲဒီေကာင္မ စက္ကြင္းမိၿ ပီး သူေဌးကေတာ္ကို
ပစ္လုိက္တယ္။ ဒီလုိေကာင္မမ်ဳိးေတြက မ်က္ႏွာသာေပးရင္ ေရႊေရးပန္းကန္တက္တယ္။ စႏၵနာရဲ႕
AျပဳAမူကိုလည္း ကၽြန္မနည္းနည္းကေလးမွ သေဘာမက်ဘူး။ ေတာ္ေတာ္ၾ ကာ သူေဌးႀကီး
ဒီေကာင္မေနာက္ ပါသြားလိမ့္မယ္။ ၾကပ္ၾ ကပ္သတိထားပါ သူေဌးကေတာ္ႀ ကီး’’
‘‘ညည္းဘာေတြ ေျပာေနတာလဲ ေဘရဝီ’’
သူေဌးကေတာ္မူလာသည္ ေဘရဝီေထာင္သည့္ ၫႊတ္ကြင္းတြင္ မိသြားေလၿပီ။

Page
22
 မဟာေယာဂီ - ပါရဂူ created by lucky82

‘‘ကၽြန္မ မဟုတ္တာ တစ္ခုမွ မေျပာဘူး။ ကၽြန္မေျပာတာေတြက Aမွန္ခ်ည္းပဲ။ ကၽြန္မကုိ

ႏုပ္ႏုပ္စင္းပစ္ပါ။ ကၽြန္မကေတာ့ မွန္တာကိုပဲ ေျပာမွာပဲ။ ကၽြန္မ မွန္တာေျပာေတာ့ သူေဌးႀကီးက ကၽြန္မကို
ႀကိမ္းတယ္။ သူေဌးကေတာ္ႀ ကီး ကၽြန္မကို ကားစင္တင္ သတ္ပစ္လုိက္ပါ။ ကၽြန္မကေတာ့ ဘယ္ေတာ့မွ
မမွန္တာကို မေျပာဘူး’’
ယင္းကဲ့သို႔ လွ် ာမ်ဳိး၌ ပၪၥလက္ရွိေနသည္။ ေရွ႕ဆက္ေျပာျပန္သည္။
‘‘ဒီေကာင္မ စႏၵနာက သူေဌးႀကီးကို ျမင္ရင္ ဆံပင္ျ ဖန္႔ခ်ထားတာတုိ႔ Aဝတ္ျ ပင္ဝတ္တာတို႔
မလုပ္ဘဲ မေနႏုိင္ဘူး။ သိပ္မူယာမာယာမ်ားတဲ့ေကာင္မ။ သူေဌးႀကီးက သူ႔ကို ေကာင္းလာမလားလို႔
နားခ်တာတို႔ ျပဳျပင္ေပးတာတို႔ လုပ္ေနတယ္။ ဒါေပမဲ့ ေမ်ာက္ေလာင္းက ေမ်ာက္ေလာင္းပဲ။
ဆယ္ႏွစ္ၾ ကာလုိ႔ ဒီေကာင္မ လူေကာင္းသူေကာင္း ျဖစ္လာရင္ ကၽြန္မ လည္ပင္းျဖတ္ပစ္ပါ ကၽြန္မ
Aာမခံတယ္’’
ေဘရဝီသည္ သူေဌးကေတာ္ႀ ကီး၏ Aနီးသို႔ တုိးလာၿပီးလွ် င္ နားနားကပ္ၿ ပီး တုိးတုိးကေလး
ေျပာလုိက္ျ ပန္သည္။
‘‘သူေဌးကေတာ္ႀ ကီး မေက်နပ္ရင္ ကၽြန္မ ဒီညပဲ ဒီAိမ္က ထြက္သြားပါမယ္။ ဒါေပမဲ့ ကၽြန္မ
သတိေပးတာကိုေတာ့ မေမ့ပါနဲ႔။ သူေဌးကေတာ္ႀ ကီးတို႔ ဖူးဖူးမႈတ္ထားတဲ့ စႏၵနာဟာ တစ္ေန႔က်
သူေဌးကေတာ္ႀ ကီးနဲ႔ လင္တူမယားဖက္ ျဖစ္မလာလို႔ရွိရင္ ကၽြန္မကို လုပ္ခ်င္သလုိလုပ္ပါ။
ေယာက္် ားဆုိတာ ေနာက္ဆံုးက်ေတာ့ ေယာက္် ားသာျဖစ္တယ္။ ပ်ားပိတုန္းကို ယံုၾ ကည္စိတ္ခ်ထားလို႔
ျဖစ္ပါ့မလား။ ဘယ္Aခ်ိန္မွာ ဘယ္ပန္းရဲ႕ ဝတ္ရည္ကို ေသာက္သံုးဖုိ႔ သြားမယ္ဆုိတာ Aတပ္ေျပာလုိ႔ရတာ
မဟုတ္ဘူး။ ကဲ. .. ေတာ္ပါၿပီ သူေဌးကေတာ္ႀ ကီး ကၽြန္မကို Aခု သတ္ပစ္ခ်င္ရင္ သတ္ပစ္လုိက္ပါ။
မွန္တာေတြေတာ့ Aကုန္ဖြင့္ေျပာၿပီးၿပီ’’

မာယာAနႏၲ၊ Aပလိန္းAနႏၲ၊ ေကာက္က်စ္စU္းလဲမႈAနႏၲ Aနေႏၲာ Aနႏၲ ရွိေနၾကသည့္

ဤကမာၻေလာကထဲ၌ သူေဌးကေတာ္ႀ ကီးမူလာသည္ မလႈပ္သာ မလြန္႔သာ ျဖစ္ေနၿပီ။ စႏၵနာက ငါ့လင္တူ
မယားဖက္ျ ဖစ္လာမတဲ့။ မဟုတ္ႏုိင္ဘူး။ မဟုတ္ႏုိင္ဘူး။ ငါ့ေယာက္် ားဟာ ဒီလုိAစားထဲက မဟုတ္ဘူး။
သို႔ေသာ္ ေဘရဝီက ‘ေယာက္် ားဆုိတာ ပ်ားပိတုန္းနဲ႔ တူတယ္။ ယံုၾ ကည္စိတ္ခ်ထားလုိ႔ မျဖစ္ဘူး’ လုိ႔
ေျပာတယ္။ သူေဌးကေတာ္မူလာသည္ လိပ္ခဲတည္းလည္း ျဖစ္ေနသည္။ မ႐ွဴႏုိင္ မ႐ႈိက္ႏုိင္ ျဖစ္ေနသည္။

မာယာမ်ားေသာ Aလွည့္Aပတ္ Aလိမ္Aညာ၊ Aေကာက္Aေကြ႔မ်ားေသာ ဤကမာၻေလာက၌

Aမွား၏ AဖံုးAပိတ္သည္ Aလြန္တရာ ၾကမ္းတမ္းခက္ထေရာ္ ရွိလွသည္။
*****

Page
23
 မဟာေယာဂီ - ပါရဂူ created by lucky82

၄။ တစ္ေ ၾကာ့ျပန္ကံၾကမၼာ

Aခ်ိန္ကာလ ကုန္ဆံုးေက်ာ္လြန္လာခ့ဲသည္။ စႏၵနာသည္ ယခင္ကAတို္င္းပင္

ပံုမွန္ျ ပန္ျ ဖစ္ေနသည္။ ယခင္Aလုပ္Aကိုင္မ်ဳိးကိုပင္ ျပန္လုပ္ေနသည္။ ယခင္Aတုိင္း ဆုိလုိက္၊ ကလုိက္၊
ေပ်ာ္လုိက္ပါးလုိက္ လုပ္ေနသည္။ သို႔ရာတြင္ ႀကိဳ ၾကားႀကိဳ ၾကား၌ကား စႏၵနာသည္ ခပ္မႈိင္မႈိင္ ခပ္ေတြေတြ
ျဖစ္သြားသည္။ မိခင္သဖြယ္ျ ဖစ္ေနသည့္ သူေဌးကေတာ္မူလာ၏ ခ်စ္ပန္းပြင့္၌ ခပ္မွ် င္မွ် င္ ခပ္ေသးေသး
ဆူးေလးတစ္ေခ်ာင္း စူးဝင္ေနသလုိ ထင္ရသည္။ သို႔ေသာ္လည္း တစ္ခဏAေတာAတြင္း၌မွာပင္ Aမႈမ့၊ဲ
Aမွတ္မဲ့ ျဖစ္သြားၿပီးလွ် င္ ျဖစ္သမွ် Aေၾကာင္းကို Aနာဂတ္Aေပၚ၌သာ ပံုခ်လ်က္ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ပါးပါးသာ
ေနလုိက္သည္။

ဓနာဝဟသူေဌးကမူ စႏၵနာ၏ Aသက္သခင္ျ ဖစ္သည္။ ျဖစ္ႏုိင္ပါက စႏၵနာသည္ သူေဌးAတြက္

Aသက္ေပး၍ပင္ လုပ္ေကၽြးျပဳစုခ်င္သည့္ စိတ္ရွိေနသည္။ ယင္းစိတ္မ်ဳိးေပၚလာသည္မွာလဲ
Aဆန္းမဟုတ္ေပ။ ဘုရင့္Aႏြယ္ေတာ္ထဲက ႐ုပ္ရည္လွပသည့္မိန္းမပ်ဳိမ်ား ကၽြန္၊ ကၽြန္မAျဖစ္
Aဖမ္းခံရၿပီးေနာက္၌ မည္ကဲ့သုိ႔ေသာ AေျခAေနဆုိးမ်ားႏွင့္ ရင္ဆုိင္ၾ ကရသနည္း။ စႏၵနာ၏
AေျခAေနကမူ မည္သူတစ္Uီးတစ္ေယာက္မွ သူ႔ကုိ ေမာ္မၾကည့္ရဲေပ။ သို႔ေသာ္ ခ်ဳိသာေAးျမေသာ
Aသံၾ ကားရာေနရာမွ ယခု မီးလွ်ံမ်ားလာေနသည္။ ပတ္ဝန္းက်င္AေျခAေနမွာ လံုးဝေလးလံ
တင္းမာလာသည္။

ယေန႔နံနက္ေစာေစာကပင္ သူေဌးကေတာ္ႏွင့္ ေဘရဝီတုိ႔ Aိမ္မွာ မရွိၾ က။ သူေဌးႀကီးလည္း

Aလုပ္ကိစၥႏွင့္ Aျပင္ထြက္သြားသည္။ ကဆုန္ေနသည္ Aတြင္းေရာAျပင္ပါ ပူေလာင္ေနသည္။
စႏၵကူးAေမႊးနံ႔သာ လိမ္းက်ံျ ခင္း၊ ေဖ်ာ္ရည္ AေAးေသာက္ျ ခင္းမ်ားကို မျပဳလုပ္ဘဲႏွင့္ ေနလုိ႔မရေပ။
ယပ္ေတာင္ လွလွကေလးမ်ားကိုလည္းေကာင္း၊ ဒိန္ခ်U္ပန္းကန္ႏွင့္ စႏၵကူး နံ႔သာခြက္ကိုလည္းေကာင္း
Aလုိရွိက Aသံုးျပဳႏုိင္ရန္ Aဆင္သင့္ လုပ္ထားရသည္။ Aိမ္တြင္ သူေဌးကေတာ္မူလာ မရွိသည့္Aတြက္
စႏၵနာသည္ သူေဌးႀကီး ျပန္လာပါက Aိမ္ကေနၿပီး ခရီးUီးႀကိဳ ဆုိရန္ တာဝန္ယူလုိက္သည္။
ေျခေဆးေရကAစ Aပန္းေျပလဲေလ်ာင္းေနရန္ Aိပ္ရာေနရာAထိ Aားလံုး Aဆင္သင့္ျ ဖစ္ေAာင္
စီမံျ ပဳလုပ္ထားသည္။ စႏၵနာ၏လက္တြင္ တန္ခုိးသတၱိရွိသည္။ သူ႔လက္ႏွင့္ မည္သည့္Aရာဝတၳဳ ကိုထိထိ၊
ထိလိုက္သည့္ Aရာဝတၳဳ မွန္သမွ် ေျပာင္းလဲသြားသလို ထင္ရသည္။ ျပတင္းေပါက္မ်ား၌ ဆပ္သြားဖူးမ်ားကို
ဆြဲခ်ိတ္ထားသည္။ ခုတင္ေပၚ၌ စံပယ္ပန္းမ်ားကို သီကံုးၿပီး ခင္းထားသည္။ သူ႔Aသက္သခင္Aတြက္
စႏၵနာသည္ သူ၏ႏူးည့ံေပ်ာ့ေပ်ာင္းေသာ ႏွလံုးသားကုိပင္ ခင္းေပးရန္ ဝန္မေလးေပ။

သူေဌးႀကီး ျပန္လာခ်ိန္နီးလာၿပီ။ သို႔ေသာ္ သူေဌးကေတာ္ ယခုထက္ထိ ဘာေၾကာင့္

ျပန္မလာသည္မသိ။ သူေဌးႀကီးသည္ Aျပင္ဗဟိဒၵက Aပူေၾကာင့္လည္းေကာင္း၊ Aတြင္းAဇၥ် တၱထဲက
ဆာေလာင္မႈေၾကာင့္လည္းေကာင္း၊ သုတ္သီးသုတ္ပ်ာ Aိမ္ျ ပန္လာသည္။ သူေဌးႀကီးAတြက္
ေျခေဆးေပးျခင္း၊ ထမင္းျပင္ေကၽြးျခင္း၊ ယပ္ခတ္ေပးျခင္းစသည့္လုပ္ငန္းမ်ားကို သူေဌးကေတာ္မရွိလွ် င္
မည္သူလုပ္ေပးမည္နည္း။ Aတန္ၾ ကာ စU္းစားဆင္ျ ခင္ၿ ပီးေနာက္ စႏၵနာသည္ သူေဌးကေတာ္မရွိခိုက္
သူေဌးႀကီးAား ျပဳစုလုပ္ေကၽြးရမည့္ Aလုပ္ကိစၥမ်ားကို သူကိုယ္တုိင္ လုပ္ကိုင္ေပးရန္
စိတ္ပိုင္းျဖတ္လုိက္သည္။

Page
24
 မဟာေယာဂီ - ပါရဂူ created by lucky82

ကၽြန္မတစ္ေယာက္က ေျပာသည္။
‘‘သူေဌးကေတာ္ ဒီကေန႔ သူ႔AေမAေဖAိမ္ သြားလိမ့္မယ္။ ညေနေစာင္းက်မွ ျပန္လာႏိုင္ပါ့မလား
မသိဘူး’’
စႏၵနာက ျပန္ေျပာသည္။
‘‘ကိစၥမရွိဘူး သူေဌးႀကီးAတြက္ ဘာမွမပူနဲ႔လို႔ သူေဌးကေတာ္ကို ေျပာလုိက္။ က်ဳပ္Aားလံုး
တာဝန္ယူ လုပ္ထားလုိက္မယ္’’

႐ိုးစင္းေသာ စႏၵနာသည္ လုပ္စရာရွိသည္မ်ားကို Aဆင္သင့္ျ ဖစ္ေနေAာင္ လုပ္ရင္း

ေပ်ာ္ရႊင္ျ မဴးႂကြလာသည္။ Aခ်ိန္Aတန္ၾ ကာကာလက သိမ္းထားေသာ Aနီေရာင္ ကိုယ္႐ံုAဝတ္ႏွင့္
မွန္ခ်ပ္ကေလးမ်ား တပ္ထားသလို တလက္လက္ေတာက္ပေနသည့္ Aက်ႌကို ထုတ္ဝတ္လုိက္သည္။
ဖေနာင့္Aထိ က်ေနေသာ ရွည္လ်ားသည့္ ဆံပင္ကို ဆီေမႊးလိမ္းလ်က္ ထံုးထားလုိက္သည္။ ထုိ႔ေနာက္
စႏၵနာသည္ လုပ္စရာရွိသည္မ်ားကို Aဆင္သင့္လုပ္ကိုင္ၿ ပီးလွ် င္ ခံုတစ္ခံုေပၚတြင္ ထိုင္ၿ ပီး သူေဌးႀကီး
ျပန္Aလာကို ေစာင့္ႀ ကိဳ ေနသည္။ မိမိ၏ဖခင္၊ မိမိ၏Aသက္သခင္ ေက်းဇူးရွင္ကို မိမိကိုယ္တုိင္
ခရီးUီးႀကိဳ ရမည့္ Aဖိုးမျဖတ္ႏုိင္ေသာ Aခြင့္ထူးႀကီးကို သူ႔Aေနျဖင့္ ယေန႔ရရွိေတာ့မည္။

စႏၵနာသည္ ယေန႔ မီးကုန္ယမ္းကုန္ လွေနသည္။ ျမဴးႂကြေနသည့္ ႐ုပ္ရည္၊ ဖြံ႔ထြားစည္ပင္ေနေသာ

Aရြယ္၊ ထုိAထဲ Aဆင္တန္ဆာမ်ား မြမ္းမံျ ခယ္သထားလုိက္ေသးသည္။ စႏၵနာ၏ ႐ုပ္ပံုသြင္ျ ပင္သည္
ကဗ်ာဆရာတစ္Uီး၏ ကဗ်ာျဖစ္ေနေလသလားဟု ထင္မွတ္မွားရသည္။ ေႏြUီးနတ္သမီးသည္ ေႏြUီးAစ
ခရီးUီးႀကိဳ ရန္Aတြက္ ဝတ္စားတန္ဆာ ဆင္ျ ပင္ၿ ပီး ထိုင္ေစာင့္ေနသည္ႏွင့္ တူသည္။

ဓနာဝဟသူေဌးႀကီးသည္ ခါတုိင္းကဲ့သို႔ပင္ Aခ်ိန္Aတန္ငယ္ ေနာက္က်ၿပီး Aိမ္ျ ပန္လာသည္။

စႏၵနာသည္ တံခါးဝAထိ ေျပးသြားၿပီး ႀကိဳ သည္။ သူေဌးႀကီး၏ လက္ထဲက တုတ္ကို ဆြဲယူလုိက္သည္။
လက္ထဲက တုတ္ကို ေဝွ႔ယမ္းၿပီး စႏၵနာသည္ သူေဌးႀကီးAတြက္ Aသင့္လုပ္ထားေသာ
သရက္သီးေဖ်ာ္ရည္ကို ယူလာသည္။ ေနပူမိလွ် င္ သရက္သီးေဖ်ာ္ရည္ေသာက္သံုးပါက
သက္သာေပ်ာက္ကင္းသြားသည္ကို စႏၵနာ သိထားသည္။

‘‘ဟဲ့... စႏၵနာ... ဒီကပ္စီး ကပ္စီးနဲ႔ ေဖ်ာ္ရည္က ဘာနဲ႔လုပ္ထားတဲ့ ေဖ်ာ္ရည္လဲ’’

‘‘သရက္သီးေဖ်ာ္ရည္ပါ။ ေနပူမိရင္ သရက္သီးေဖ်ာ္ရည္ေသာက္ရတယ္ေလ။ ၾကည့္စမ္း...
ေနဘယ္ေလာက္ ပူေနလဲ’’
‘‘စႏၵနာ... ညည္းငါ့ကို ဘယ္ေလာက္ခ်စ္သလဲ မသိဘူး။ ငါလို ကုသိုလ္ကံထူးတဲ့ သူေဌးမ်ဳိး
ေကာသမၺီတစ္ျ ပည္လံုးမွာ တျခားဘယ္မွာမွ ရိွမွာမဟုတ္ဘူး။ ညည္းလိုသမီးမ်ဳိးAတြက္ေတာ့ သားရင္း
သမီးရင္း ဘယ္ႏွစ္ေယာက္ကိုျ ဖစ္ျ ဖစ္ စြန္႔လႊတ္ပစ္ဖုိ႔ Aဆင္သင့္ပဲ သိလား’’
‘‘Aဲဒီလုိ က်ီစယ္ၿ ပီး ကၽြန္မကို Aရွက္ရေAာင္ မလုပ္ပါနဲ႔ သူေဌးႀကီး။ သူေဌးႀကီးAတြက္ဆုိရင္...’’
စကားဆံုးသြားေAာင္ မေျပာဘဲ စႏၵနာသည္ သူေဌးႀကီး၏ ေျခဖဝါးကို ေဖ်ာ္ရည္Aခ်U္ျ ဖင့္
ပြတ္သည္။ ေျခဖဝါးတြင္ ေတြ႔ထိလာေသာ ႏူးညံ့ေသာAေတြ႔Aထိ၏ Aရသာကို ခံစားလိုက္ရေသာ
သူေဌးႀကီးသည္ ဟက္ဟက္ပက္ပက္ ရယ္လိုက္သည္။ တၿပိဳ င္နက္တည္းမွာပင္ သူေဌးႀကီး၏
ခ်စ္ခင္မႈAျပည့္ရွိေနသည့္ Aၾကည့္သည္ ပ်ဳိရြယ္မႈ၏ ပန္းUယ်ာU္ႏွင့္တူေသာ စႏၵနာ၏

Page
25
 မဟာေယာဂီ - ပါရဂူ created by lucky82

ကိုယ္ေပၚေရာက္သြားသည္။ သို႔ရာတြင္ ယင္းAၾကည့္၌ ဝါသနာရမၼက္မရွိေပ။ Aရြယ္ႏွင့္Aလွ

ဖြံ႔ထြားေနသည့္ သမီးကိုၾ ကည့္ေသာ ဖခင္တစ္Uီး၏ သန္႔စင္သည့္ မိဘေမတၱာသေဘာသာလွ် င္ ရိိွေနသည္။

စႏၵနာ၏ ပီတိေသာမနႆကိုမူ ေျပာျပ၍ ကုန္ႏုိင္ဖြယ္ မရွိေတာ့ေပ။ သူ၏ေသးငယ္သည့္

ႏွလံုးသားAတြင္းကို Aပထား၊ တစ္ကမာၻလံုးမွာရွိေသာ ခြက္ေတြထဲထည့္ေတာင္မွ
သူ၏ပီတိေသာမနႆသည္ ဆန္႔ႏိုင္ဖြယ္မရွိေပ။ ေျခဖဝါးႏွစ္ဖက္ကုိ ခ်U္ေရျဖင့္ ပြတ္ေပးၿပီးေနာက္
ေရသန္႔သန္႔ကို Aုိးႏွင့္ ယူလာသည္။ Aနီေရာင္ ကိုယ္ဝတ္႐ံုပတ္ၿ ပီး ေရAုိးယူလာေသာ
ဖြံ႔ထြားျမဴးႂကြေနသည့္ စႏၵနာကို ျမင္ရ႐ံုမွ် ပင္ ဤမံသစကၡဳ Aတြက္ Aက်ဳိးေက်းဇူး ရွိသြားႏိုင္ေပသည္။
ကမာၻေလာက၌ မွန္ကန္မြန္ျ မတ္ေသာ ဂုဏ္ထူးဝိေသသတုိ႔ႏွင့္ ျပည့္ဝေသာ လူတုိ႔ကို ေတြ႔ျ မင္ရျခင္းသည္
ဒုလႅဘတစ္ခု ျဖစ္သကဲ့သို႔ သန္႔စင္သည့္Aလွျ ပည့္ဝေနသူကို ေတြ႔ျ မင္ရျခင္းသည္လည္း မဟာဒုလႅဘတစ္ခု
ျဖစ္သည္။

သူေဌးႀကီးသည္ ထုိင္ခံုေပၚ၌ ၿငိမ္သက္စြာ ထုိင္ေနသည္။ ေမာဟိုက္ႏြမ္းလ်ျခင္းသည္

သူ႔ခႏၶာကိုယ္က ယူပစ္လုိက္သလုိ ေပ်ာက္သြားသည္။ သူ႔တြင္ ယေန႔Aေရးတႀကီး
ကိစၥတစ္ခုရွိေနေသးသည္။ ခပ္ျ မန္ျ မန္ ခပ္သုတ္သုတ္ ထမင္းစားၿပီး ဘုရင့္နန္းေတာ္ ျပန္သြားရUီးမည္။
သို႔ရာတြင္ စႏၵနာAျပဳAစု AယုAယေကာင္းသျဖင့္ ကိစၥကို ေမ့ေမ့ေပ်ာက္ေပ်ာက္ ျဖစ္ေနသည္။

လျပည့္ဝန္းႀကီးကဲ့သိ႔ု မ်က္ႏွာေAာက္ငံု႔ၿ ပီး သူေဌးႀကီး၏ ေျခေထာက္ကို ေဆးေၾကာေပးေနသည့္

စႏၵာန၏ ဆံထံုးသည္ ေျပေလ်ာ့သြားၿပီး ေက်ာျပင္တစ္ခုလံုးေပၚ၌ နဂါးနက္ကဲ့သို႔ ျပန္႔က်ဲေနသည့္
ဆံစတစ္စႏွစ္စသည္ ေလတုိက္လုိက္သျဖင့္ ဝံပ်ံလ်က္ သူေဌးႀကီးေျခေထာက္ေပၚ က်သြားၿပီးလွ် င္
ေျခေဆးထားသည့္ ေရႏွင့္ထိၿ ပီး ေပက်ံသြားသည္။

မိမိသမီး၏ ဆံပင္ ဖုန္မႈန္႔မ်ားႏွင့္ ထိၿ ပီး ညစ္ညမ္းမသြားရေလေAာင္ သူေဌးႀကီးသည္

ေလထဲပ်ံဝဲေနသည့္ ဆံပင္တခ်ဳိ႕ကို လက္ျ ဖင့္ သိမ္းယူၿ ပီး က်န္ဆံပင္မ်ားႏွင့္ေပါင္းလ်က္
ထံုးေပးလုိက္သည္။ ယေန႔ ထမင္းစားပြဲမွာ ထူးျခားလွသည္။ သားAဖႏွစ္ေယာက္ စကားတေျပာေျပာႏွင့္
ထမင္းစားၾကရာ သူေဌးႀကီးသည္ ဗိုက္ႏွစ္ဆ ျပည့္သြားသည္။ ဗုိက္Aဆမတန္ ျပည့္ေနေၾကာင္း
ေနာက္က်မွ သူေဌးႀကီးသတိျ ပဳမိသည္။ ယေန႔ကား Aလြန္ေပ်ာ္စရာေကာင္းေသာ ေန႔ျ ဖစ္သည္။
သူေဌးႀကီးက ေျပာလုိက္သည္။
‘‘စႏၵနာ... လူခ်င္းတူေပမယ့္ တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္ ဘယ္ေလာက္ကြဲျ ပားျခားနားၾကတယ္
မသိဘူး။ ဒီကေန႔ သာယာခ်ဳိေAးတဲ့ ဂီတသံ လႊမ္းေနသလုိပဲ ထင္ရတယ္။ ဝိေလာစနက ေျပာတယ္
‘စႏၵနာဟာ ပဒုမၼနီတဲ့’ ’’
‘‘ကၽြန္မ ပဒုမၼနီ မျဖစ္ခ်င္ပါဘူး။ ေကာသမၺီျ ပည္ မိဖုရားတစ္ေယာက္တည္းပဲ ပဒုမၼနီ ျဖစ္ေနပါေစ။
သူေဌးႀကီးတို႔ ေယာက္် ားေတြဟာ မိန္းမခမ်ာမ်ားကို ဘြဲ႔ထူး၊ ဂုဏ္ထူးေတြ Aမ်ဳိးမ်ဳိးေပးလိုေပး၊
Aဆင့္Aတန္းေတြ Aမ်ဳိးမ်ဳိး ခြဲလုိခြဲ၊ ေျခာက္လုိေျခာက္၊ ေျမႇာက္လုိေျမႇာက္န႔ဲ ဘယ္ေလာက္A႐ူးျဖစ္ေAာင္
လုပ္ေနၾကသလဲ မသိဘူး’’
‘‘ပဒုမၼနီျ ဖစ္ရတာ မေကာင္းဘူးလား စႏၵနာ’’
‘‘ကၽြန္မေျပာသံၾ ကားတယ္။ ပဒုမၼနီရဲ႕ ႐ုပ္ရည္ဟာ မီးလိုပဲတဲ့။ Aဲဒီမီးထဲမွာ သူကိုယ္တုိင္လဲ
ေလာင္ကၽြမ္းတယ္။ တျခားလူကိုလဲ ေလာင္ကၽြမ္းသြားေAာင္ လုပ္တယ္’’

Page
26
 မဟာေယာဂီ - ပါရဂူ created by lucky82

‘‘စႏၵနာေျပာတာ မွန္တယ္။ မိဖုရားႀကီးမိဂါဝတီဟာ ပဒုမၼနီAျဖစ္နဲ႔ ထင္ေပၚေက်ာ္ၾ ကားေနတယ္။

ဘုရင္သတာနိကဟာ မိဖုရားႀကီးAတြက္ A႐ူးAမူး ျဖစ္ေနတယ္။ မိဖုရားႀကီးရဲ႕ ပံုတူ ထုခုိင္းရတာ၊
ဆြဲခုိင္းရတာနဲ႔ နားရတယ္လို႔ မရွိဘူး။ ယကၡဘုရားေက်ာင္းက ပန္းခ်ီဆရာ ရာဇေသခရ ဒီမွာေရာက္ေနတာ
ၾကာၿပီ။ Aဲဒီပန္းခ်ီဆရာ မိဖုရားႀကီးရဲ႕ ပံုတူေတြ ဆြဲေပးတာ မ်ားၿပီ။ ဒါေပမဲ့ ဘုရင္မင္းႀကီးကလဲ
Aားမရေသးဘူး။ ျမင္လုိက္တာနဲ႔ တၿပိဳ င္နက္ စိတ္ႏွလံုးေခ်ာက္ခ်ားသြားေစမယ့္ ပံုစံမ်ဳိး မဆြဲႏုိင္ေသးဘူးလုိ႔
ေျပာေနၾကတယ္။ မိဖုရားႀကီး မိဂါဝတီနဲ႔ ခၽြတ္စြတ္တူတဲ့ပံု လုိခ်င္ေနတာ’’

စႏၵနာက ေျပာသည္။
‘‘လူေတြ Aေတာ္A႐ူးထၾကတယ္။ ႐ုပ္ရည္တုိ႔၊ Aရြယ္တုိ႔၊ Aာဏာတို႔၊ Uစၥာတုိ႔ မရွိလုိက္န႔ဲ
ရွိလုိက္တာနဲ႔ တၿပိဳ င္နက္ လူဟာ Aသိဉ ာဏ္တံုးသြားေတာ့တာပဲ။ ဒီကုိယ္ခႏၶာမွာ ပံုတူဆြဲေလာက္ေAာင္
ဘာမ်ား ရွိေနလုိ႔တုန္း။ ကိုယ္ကာယလွတာနဲ႔ ႐ုပ္ပံုလွရေတာ့မွာလား။ စိန္Aစစ္နဲ႔ စိန္Aတု ယွU္ၿ ပိဳ င္လို႔
ရမွာတဲ့လား’’

သူေဌးႀကီး ထမင္းစားၿပီးသြားၿပီ။ Aခ်ိန္လဲ Aေတာ္လင့္သြားၿပီ။ ဘုရင့္နန္းေတာ္သြားရန္

Aေရးတႀကီး ကိစၥရွိေနသည္။ သြားဖုိ႔ ျပင္ဆင္သည္။ စႏၵနာက ေျပာသည္။
‘‘Aလယ္ခန္းထဲမွာ Aိပ္ရာခင္းထားပါတယ္။ နည္းနည္းေလာက္ Aပန္းေျဖၿပီးမွ သြားရင္
ေကာင္းလိမ့္မယ္ ထင္တယ္’’
‘‘သမီးခင္းထားတဲ့ Aိပ္ရာေပၚမွာ Aပန္းမေျဖခ်င္တဲ့လူ ဘယ္သူရွိမလဲ’’
ယင္းသို႔ေျပာလ်က္ သူေဌးႀကီးသည္ Aပန္းေျဖဖုိ႔ စU္းစားစိတ္ကူးေနစU္မွာပင္ နန္းေတာ္က
Aေခၚလႊတ္သူ ေရာက္လာသည္။ ထုိပုဂၢိဳ လ္က ႏႈတ္ဆက္ၿ ပီး ေျပာသည္။
‘‘သူေဌးႀကီးကို ဘုရင္မင္းတရားႀကီး ေစာင့္ေနပါတယ္။ ထမင္းစားၿပီး လာခဲ့မယ္လုိ႔ ေျပာသြားတာ
Aခု သူေဌးႀကီး ထမင္းသံုးေဆာင္တာ မၿပီးေသးဘူးလား။ AျပဳAစု AယုAယေကာင္းတာနဲ႔ သူေဌးႀကီး
ကုိယ့္ကိစၥ ေမ့ေနၿပီထင္တယ္’’
‘‘က်ဳပ္စည္းစိမ္ကို ဘုရင္မင္းႀကီးခမ်ာ ဘယ္နားလည္ရွာမလဲ’’
သူေဌးႀကီးသည္ ခပ္ေAးေAး ခပ္ျ ဖည္းျဖည္း ေျပာၿပီးလွ် င္...
‘‘ကဲ လာသြားမယ္’’
ဟု စိတ္Aားထက္သန္စြာ ေျပာလုိက္သည္။

သူေဌးႀကီး Aိမ္က ထြက္သြားသည္။ ထြက္ခြာသြားခါနီးတြင္ သူေဌးႀကီးႏွင့္ စႏၵနာတို႔သည္

Aၾကည့္ခ်င္းဆံုသြားၾကသည္။ ေမတၱာစစ္၊ ေမတၱာမွန္ ႏွစ္ခုေပါင္းစံုသြားသကဲ့သို႔ ျဖစ္သြားသည္။
တံခါးဝAထိ ေရာက္ေAာင္ လုိက္ပို႔ၿ ပီး စႏၵနာသည္ ထြက္ခြာသြားေသာ သူေဌးႀကီးကို
ေငးေမွ် ာ္ၾ ကည့္ေနသည္။ သူ႔ေမတၱာစစ္ ေမတၱာမွန္ႏွစ္ခု ျမစ္ဖ်ားခံရာ သူ႔Aသက္သခင္ ေက်းဇူးရွင္သည္
Aိမ္ကုိ ေက်ာေပးလ်က္ နန္းေတာ္ရွိရာသို႔ ေရွ႕႐ႈေနသည္။

စႏၵနာသည္ တစ္ခဏမွ် ၾကည္ႏူးမႈငိုက္မ်U္းျခင္းတြင္ နစ္ျ မဳပ္ေနသည္။ မ်က္လံုးကို

စံုမွိတ္ထားသည္။ ပီတိရည္ကို တစ္က်ဳိက္ၿ ပီးတစ္က်ဳိက္ ေသာက္ေနသကဲ့သို႔ ထင္ရသည္။ ထုိAခုိက္
ေရွာင္တခင္ ေကာင္းကင္မွ မုိးႀကိဳ းပစ္ခ်လုိက္သကဲ့သို႔ တစ္စံုတစ္ေယာက္ေသာသူက စႏၵနာကို တြန္းၿပီး

Page
27
 မဟာေယာဂီ - ပါရဂူ created by lucky82

ဆံပင္ကို ေဆာင့္ဆြဲလုိက္သည္။ စႏၵနာသည္ နာက်င္လြန္းလွသျဖင့္ Aမယ္ေလးတၿပီး

မ်က္လံုးဖြင့္ၾ ကည့္လုိက္သည္။

ေဒါသထြက္လြန္းမက ထြက္ေနသျဖင့္ တဆတ္ဆတ္တုန္ေနေသာ သူေဌးကေတာ္မူလာသည္

စႏၵနာ၏ ေရွ႕၌ ရပ္ေနသည္။ ေဘရဝီက စႏၵနာ၏ ဆံထံုးကုိ ေဆာင့္ေဆာင့္ဆြဲေနသည္။ ေသမင္းတမန္ႏွင့္
တူေသာ Aားေကာင္းေမာင္းသန္ ကၽြန္ေယာက္် ားႀကီးႏွစ္ေယာက္ကလဲ လက္ထဲတြင္ တုတ္ကိုင္ၿ ပီး
ထုိေနရာ၌ ရပ္ေနၾကသည္။

သူေဌးကေတာ္၏Aသံသည္ ဟိန္းေဟာက္ၿ ခိမ္းေျခာက္ထြက္လာသည္။

‘‘ဒီေကာင္မကို ခ်ဳပ္ထားၾကစမ္း။ ဆတၱာသည္ကို Aခုခ်က္ခ်င္း သြားေခၚ။ ဒီေကာင္မကို
ေခါင္းတံုးတံုးပစ္ရမယ္’’
‘‘Aေမ... Aေမ ဘယ္လုိလုပ္တာလဲ Aေမ’’
‘‘ဘယ္မွာလဲ ညည္းAေမ’’
သူေဌးကေတာ္ကိုယ္စား ေဘရဝီက ျပန္ေျပာသည္။
‘‘သစၥာေဖာက္၊ Aမ်ဳိးယုတ္၊ ေက်းဇူးရွင္ကို ေက်းစြပ္တယ္’’
‘‘ညည္းဘာေျပာခ်င္ေသးလဲ။ ညည္းတို႔ျ ပဇာတ္ကို ငါတုိ႔Aဆံုးၾကည့္ၿ ပီးၿပီ။ ဒီကေန႔
ညည္းAက်င့္ယုတ္ပံုကို ၾကည့္ခ်င္လို႔ ငါတုိ႔မနက္ကတည္းက ဘယ္မွမသြားဘဲ Aိမ္မွာပုန္းေနၾကတာ
သိလား’’
သူေဌးကေတာ္က ႀကိမ္းေမာင္းလုိက္သည္။

စႏၵနာက ျပန္ေျပာသည္။
‘‘ကၽြန္မကေတာ့ ဘယ္လိုAလုပ္မ်ဳိးကိုမွ ပုန္းလွ် ဳိးကြယ္လွ် ဳိး မလုပ္ဘူး။ ပုန္းလွ် ဳိးကြယ္လွ် ဳိး
လုပ္တဲ့Aမႈကိုပဲ မေကာင္းမႈလို႔ဘဲ ကၽြန္မထင္တယ္’’
‘‘Aမယ္ေလး သုခမိန္မႀကီးနဲ႔ လာေတြ႔ေနရျပန္ၿ ပီ။ ဒါေၾကာင့္ ဒီေကာင္မက ဒီကေန႔
Aနီေရာင္ဝတ္႐ံု ဝတ္ထားတာကိုး။ Aနီေရာင္Aဝတ္ဟာ ရာဂရဲ႕Aမွတ္လကၡဏာပဲ။ ဆံပင္ေျဖခ်ထားၿပီး
သူေဌးႀကီးလုိ တကယ့္သူေတာ္ေကာင္း Aရင့္Aမာႀကီးကုိေတာင္ သူ႔ဆံေကသာေက်ာ့ကင
ြ ္းနဲ႔
ဖမ္းထားတာေလ။ ေAးေလ... ဒါေပမဲ့ ေယာက္် ားဆုိတာမ်ဳိးကေတာ့ ပ်ားပိတုန္းAတုိင္းပဲ။
ညည္းဘာေျပာခ်င္ေသးသလဲ။ ေယာက္် ားျမႇဴဆြယ္တဲ့ Aတတ္ပညာကၽြမ္းက်င္တဲ့ ညည္းလုိမိန္းမမ်ဳိးမွ
Aခုလုိ ျပဇာတ္မ်ဳိး ကႏုိင္တာ’’
‘‘Aေမ ကၽြန္မမွာ လံုးဝAျပစ္မရွိပါဘူး။ Aခု Aေမစြပ္စြဲေနတာဟာ ေရကို မီးေလာင္ေAာင္
လုပ္တယ္ဆုိတဲ့ စြဲခ်က္တင္တာနဲ႔ တူေနတယ္။ ကၽြန္မဟာ Aက်င့္သီလကို Aသက္နဲ႔လဲသြားတဲ့ မိခင္ရဲ႕
သမီးပါ။ ကၽြန္မ Aေမေျပာသလုိ လုပ္ပါ့မလား’’
‘‘ေရႊနဲ႔လုပ္ထားတဲ့ ဓားဟာ ခါးစီးႀကိဳ းမွာပဲ ဆြဲထားရတယ္။ Aဲဒီဓားနဲ႔ ဗုိက္ထုိးလုိ႔ မရဘူး။
ညည္းထုေခ်ေနတာကို က်ဳပ္နားေထာင္ေနမAားဘူး။ ငါ့လင္တူမယားက ငါ့Aိပ္ရာထက္ တက္Aိပ္ဖို႔
လုပ္တယ္’’
သူေဌးကေတာ္က ေဟာက္လုိက္သည္။

Page
28
 မဟာေယာဂီ - ပါရဂူ created by lucky82

စႏၵနာသည္ တတ္ႏုိင္သမွ် ႀကိဳ းစားပမ္းစား ရွင္းလင္းတင္ျ ပသည္။ Aသနားခံသည္။ သို႔ေသာ္လည္း

သူေဌးကေတာ္သည္ မည္မွ် ေဒါသူပုန္ထေနသနည္းဆုိလွ် င္ စႏၵနာ၏ ရွင္းလင္းတင္ျ ပခ်က္၊
Aသနားခံခ်က္မ်ားသည္ Aရာမထင္။ Aခ်ည္းႏွီး Aလဟႆသာလွ် င္ ျဖစ္ေနသည္။ Aလွ် ံညီးညီး
ေတာက္ေလာင္ေနသည့္ မီးေပၚ ဖ်န္းပက္သည့္ ေရသည္လဲ ဆီကဲ့သို႔ပင္ မီးကို Aရွိန္တက္ေစသည္။

‘‘ဘုရား... ဘုရား ဒီစကားေတြကို ၾကားေနရတာထက္ ကၽြန္မနားထဲ သံနဲ႔႐ိုက္သြင္းလုိက္တာက

ေကာင္းUီးမယ္’’
စႏၵနာ ခ်ဳံးပြဲခ်ငိုသည္။ မိမိ၏Aျဖစ္ဆုိးထက္ သူေဌးႀကီးAသေရ ညႇိဳ းမည္ကို သူပို၍
စုိးရိမ္ေနမိသည္။
‘‘မပူနဲ႔ ညည္းျဖစ္ခ်င္သလုိပဲ ျဖစ္ေစရမယ္။ ကၽြန္ ကၽြန္မတစ္ေယာက္ေသတာနဲ႔ လမ္းေပၚက
ေခြးတစ္ေကာင္ ေသတာ ဘာမွမထူးဘူး’’
‘‘ကၽြန္မ ေသရတာ မေၾကာက္ပါဘူး။ ဒါေပမဲ့. ..’’
ထိုခဏ၌ပင္ ကၽြန္တစ္ေယာက္ ဆတၱာသည္ကို ေခၚလာသည္။

ဆတၱာသည္ကို ေတြ႔လိုက္သည္ႏွင့္ တၿပိဳ င္နက္ သူေဌးကေတာ္မူလာက ေAာ္ေျပာလုိက္သည္။

‘‘ဒီသရဲမရဲ႕ ေခါင္းကို ေခါင္းတံုး တံုးေပးလုိက္စမ္း။ ဝါးမရွိရင္ ပေလြသံ
ဘယ္မွာထြက္လာႏုိင္ေတာ့မွာလဲ။ ဘယ္လုိ မူရာမာယာေတြ ျပႏုိင္Uီးမလဲဆုိတာ ၾကည့္ရေAာင္’’

ကၽြန္ေယာက္် ားႏွစ္ေယာက္က စႏၵနာကို ခ်ဳပ္ကိုင္ထားၾကသည္။ စႏၵနာ၏ လွပေၾကာ့ရွင္းေနေသာ

ဆံေကသာသည္ တစ္ခဏAတြင္းမွာပင္ ဝိညာU္ခ်ဳပ္သြားေသာ ကိုယ္ခႏၶာကဲ့သို႔
Aေဝးလြင့္စင့္က်သြားသည္။ ဘယ္ေလာက္ပင္ လွေသာ္လည္း ယင္းAလွAပသည္ ကိုယ့္ေနရာမွ
ေရြ႕သြားသည္ႏွင့္ တၿပိဳ င္နက္ ဘယ္ေလာက္မလွမပ ျဖစ္သြားသနည္း။

‘‘ေဘရဝီ ငါတုိ႔Aိမ္က ဒီမိဖုရားAသစ္ကို ၾကည့္စမ္းပါUီး။ ငါ့လင္တူမယားေလ... ငါ့Aိပ္ရာကို

Aစုစပ္လာယူထားတယ္။ သြား... ဒီေကာင္မကို Aလံုခန္းထဲမွာ ထည့္ၿ ပီး တံခါးပိတ္ထားလုိက္။
ေျခေထာက္နဲ႔ လက္မွာလဲ ေျခထိပ္တုိ႔ လက္ထိပ္တုိ႔ ခတ္ထားလိုက္’’
‘‘သူေဌးကေတာ္ႀ ကီး... ကၽြန္ဟာ ေနာက္ဆံုးက်ေတာ့ ကၽြန္ပါပဲ။ ကံဇာတာမွာ
သူေဌးကေတာ္ျ ဖစ္မယ္လုိ႔ ပါလာရင္ သူေဌးကေတာ္တစ္ေယာက္ရဲ႕ ဒါမွမဟုတ္ မိဖုရားတစ္ေယာက္ရဲ႕
ဗိုက္ထဲကေတာင္ ေမြးလာဖုိ႔ မလုိပါဘူး’’

ေဘရဝီသည္ စႏၵနာ၏ လက္ေျခတုိ႔ကုိ ကၽြန္ေယာက္် ားမ်ား AကူAညီႏွင့္

လက္ထိပ္ေျခထိပ္ခတ္ၿ ပီး ပိန္းပိတ္ေမွာင္ေနသည့္ Aလံုခန္းထဲ ဆြဲေခၚသည္။

A႐ႈံးႏွင့္ ရင္ဆုိင္ေနခဲ့ရေသာ ေဘရဝီသည္ ေနာက္ဆံုးပိတ္ Aႏုိင္ႏွင့္ ပိုင္းသြားသည္။ တငိုငို

တရယ္ရယ္ ျဖစ္ေနေသာ စႏၵနာသည္ မိမိကုိ ဤမွ် ထိတ္လန္႔ေၾကာက္ရြံ႕ဖြယ္ ေစာ္ကားေမာ္ကား
လုပ္ေနသည္ကို ေတြ႔ရ၍ လက္ေလွ် ာ့လုိက္ၿ ပီးလွ် င္ Aသာၿငိမ္ေနလုိက္သည္။ လံု႔လUႆာဟသည္
မိမိ၏ေဘာင္၊ မိမိ၏နယ္နိမိတ္ Aပိုင္းAျခားကိုပင္ ေက်ာ္လြန္သြားၿပီ။ ကံၾ ကမၼာေပးေသာ လက္ေဆာင္ကို

Page
29
 မဟာေယာဂီ - ပါရဂူ created by lucky82

Aသာတၾကည္ လက္ခံဖုိ႔သာ ရွိေတာ့သည္။ ကံၾ ကမၼာေပးေသာ သုခႏွင့္ ဒုကၡကို ၿငိမ္ၿငိမ္သက္သက္

ခံစား႐ံုမွတပါး Aျခားမရွိေတာ့။

ယင္းသို႔ စU္းစားဆင္ျ ခင္မိသြားသည့္Aခါ စႏၵနာ၏မ်က္ႏွာေပၚက တစ္ခဏမွ်

ေပ်ာက္ကြယ္သြားေသာ Aရွိန္Aဝါသည္ တစ္ဖန္ျ ပန္ေပၚလာသည္။

‘‘စႏၵနာAေၾကာင္း သူေဌးႀကီးကုိ သြားသံေတာ္Uီးတင္တ့ဲ လူရွိရင္ သခ်ဳႋင္းကုန္းေရာက္ဖုိ႔သာ

ျပင္ေပေတာ့’’
သူေဌးကေတာ္သည္ Aိမ္ရွိကၽြန္မ်ားကို ႀကိမ္းေမာင္းၿပီးလွ် င္ ေဘရဝီကို Aိမ္ၾ ကည့္ေနရန္ ေျပာၿပီး
သူ႔မိဘAိမ္ ျပန္သြားသည္။
*****

Page
30
 မဟာေယာဂီ - ပါရဂူ created by lucky82

၅။ ပန္းခ်ီဆရာ

ယခုAခါ၌ ေကာသမၺီ၏ေလသည္ Aဘယ္ေၾကာင့္ ေလးလံေနသည္ဟု ထင္ရသနည္း။

Aသက္႐ွဴလုိက္သည္ႏွင့္ တၿပိဳ င္နက္ Aဘယ္ေၾကာင့္ ေမာပန္းသြားရသနည္း။ လံုေလာက္ေသာ
Aေၾကာင္းျပခ်က္ မရွိဘဲႏွင့္ မိမိႏွင့္ပတ္သက္၍လည္းေကာင္း၊ သူတစ္ပါးႏွင့္ ပတ္သက္၍လည္းေကာင္း
စိတ္တုိေနၾကသနည္း။ သီခ်င္းသည္တို႔သည္ သံစU္Aလိုက္ Aဘယ္ေၾကာင့္ လြမ္းေမာဖြယ္
ေတးသီခ်င္းဂီတမ်ားကို သီဆုိက်ဴးရင့္ေနၾကသည္ဟု ထင္မွတ္ေနၾကသနည္း။ မည္သူ၏ မ်က္ႏွာတြင္မွ
တက္ႂ ကြေသာ AမူAရာရွိမေနေပ။ ႀကီးေလးေသာ စုေပါင္းမေကာင္းမႈတစ္ခုခုသည္ Aားလံုး၏ ေဘးတြင္
ရံေနသေလာ။

ယကၡေက်ာင္းေတာ္ရွိ ပန္းခ်ီဆရာ ရာဇေသခရသည္လဲ ေလးလံေသာ Aခ်ိန္နာရီAတြင္းတြင္မွ

ေရာက္လာသည္။ ေကာသမၺီမိဖုရားႀကီး မိဂါဝတီႏွင့္ ပတ္သက္ေသာ ခ်ီးက်ဴးစကားကို ပန္းခ်ီဆရာ
ၾကားေနရသည္။ မိမိကိုယ္တုိင္ မ်က္စိႏွင့္ မိဖုရားႀကီးကုိ ၾကည့္ၿ ပီး AဆံုးAျဖတ္ေပးလုိေသာ ဆႏၵ
ရွိေနသည္။ ႐ုပ္ရည္႐ူပကာယ စမ္းေရသည္ Aရွိန္Aဟုန္ျ ပင္းစြာျဖင့္ တသြင္သြင္စီးဆင္းေနသည္။

မည္မွ် ႏူးညံ့ေပ်ာ့ေပ်ာင္းသနည္း။ မည္မွ် ေျပျပစ္သနည္း။ မည္မွ် လွသနည္း။ မည္မွ် က်က္သေရ

ရွိသနည္း။ Aစိတ္Aပိုင္းတစ္ခုခုသည္ ကဗ်ာဆရာ၏ စိတ္ကူးကို ယစ္မူးေAာင္ ဖန္တီးထားသလုိ
ျဖစ္ေနသည္။ A႐ုဏ္ေရာင္သည္ ကိုယ္ခႏၶာေပၚတြင္ကစားေနသည္။ လ၏ၾကည္လင္ျ ခင္းႏွင့္ ပန္း၏
ေမႊးရနံ႔သည္ စုေပါင္းတည္ရွိေနသည္။ ပါးႏွစ္ဖက္တြင္ ပါးခ်ဳိင့္ကေလးမ်ား ပြင့္ေနသည္။
ဟီရိၾ သတၱပၸေရာင္ျ ခည္ Aခါခပ္သိမ္း သမ္းေနသည္။

မိဖုရားႀကီးသည္ ထြင္းေဖာက္ျ မင္ရေလာက္ေAာင္ ပါးလႊာေသာ Aျဖဴေရာင္ဝတ္စံုကို

ဝတ္ဆင္ထားသည္။ ယင္းဝတ္႐ံုသည္ Aသက္႐ွဴလုိက္႐ံုမွ် ျဖင့္ လြင့္ပ်ံသြားသည္။ ႏွင္းဆီေရာင္ ပိုးAက်ႌကို
ဝတ္ထားသည္။ Uီးေခါင္းေပၚတြင္ ၾကာပြင့္ဆံထံုး ထံုးထားသည္။ ဝႆတုိင္း မိဖုရားႀကီးကို
ေတြ႔ျ မင္ရေသာAခါ ပန္းခ်ီဆရာ၏ စုတ္တံသည္ လႈပ္ရွားမႈ ကင္းမဲ့သလုိ ျဖစ္သြားသည္။

ပန္းခ်ီဆရာ သတိထားၿပီးလွ် င္ စုတ္တံကို ေဆးတုိ႔မည္ လုပ္စU္ မိဖုရားႀကီး မိဂါဝတီသည္

ထုိင္ေနရာကထၿပီး ထြက္သြားသည္။ ကိုယ္လုပ္ေတာ္ေဆာင္က်U္းလာေသာ သတင္းကို ၾကားရသည္။
ေႏြေခါင္ေခါင္ လွ် ပ္စီးျပက္ၿ ပီး ေပ်ာက္ကြယ္သြားသကဲ့သို႔ပင္ မိဖုရားႀကီး ထသြားသည္။ ထသြားရင္း...
‘‘ဘာေၾကာင့္မွန္း မသိဘူး။ ဒီကေန႔ စိတ္ခပ္ေလးေလး ျဖစ္ေနတယ္။ က်ဳပ္ ပံုတူAေရးခံခ်င္စိတ္
မရွိဘူး။ က်ဳပ္ကို ၾကည့္႐ံုမွ် ႏွင့္ မွင္တက္မိသြားတဲ့လူAေနႏွင့္ က်ဳပ္ႏွင့္ပတ္သက္ၿ ပီး
တရားမႈျ ပဳလုပ္ႏုိင္ပါ့မလား။ က်ဳပ္ရဲ႕ ပ်ဳိရြယ္ဖြံ႔ထြားေနတဲ့ကိုယ္ကို ယေန႔Aထိ ဘယ္ပန္းခ်ီဆရာမွ
သူ႔ပန္းခ်ီကားခ်ပ္မွာ Aျပည့္Aဝ ပံုမေဖာ္ႏိုင္ခဲ့ဘူး။ ဒီသနားစရာ ပန္းခ်ီဆရာကေလးေကာ
ဘာလုပ္ႏုိင္မွာလဲ’’

မိဂါဝတီမိဖုရားႀကီးသည္ သူ၏ လွဂုဏ္ေမာက္ေနေသာ မာန္မာနကို ေဖာ္ျ ပၿပီးလွ် င္

တၿပိဳ င္နက္တည္းမွာပင္ သူ႔ကိုယ္ကို Aထင္ႀ ကီးေနေသာ ပန္းခ်ီဆရာ၏ မာန္မာနကိုလည္း
ထိပါးသြားေAာင္ လုပ္လုိက္သည္။

Page
31
 မဟာေယာဂီ - ပါရဂူ created by lucky82

ဒဏ္ရာရသြားေသာ သိမ္းငွက္သည္ Aရွိန္Aဟုန္ႏွစ္ဆတုိး၍ ထုိးသုတ္သကဲ့သို႔

ယကၡေက်ာင္းေတာ္က ပန္းခ်ီဆရာ ရာဇေသခရကလည္း မာန္Aျပည့္ျ ဖင့္ ေျပာလုိက္သည္။
‘‘က်ဳပ္Aႏုပညာကို မွဲ႔စြန္းထင္းသြားေAာင္ မလုပ္ခ်င္ပါႏွင့္ မိဖုရားႀကီး။ ေနာက္ဆံုးAေနနဲ႔
ပထမUီးဆံုးစကားကုိ နားဆင္ေစခ်င္ပါတယ္။ Aတတ္ပညာႏွင့္ ကိုယ္ခႏၶာပ်က္ျ ပဳန္းသြားခ်င္ သြားပါေစ။
မိဖုရားႀကီး မိဂါဝတီရဲ႕ ပံုတူကို မျဖစ္မေန ဆြဲေနမယ္။ ပံုတူမွ် ကိုသာမက ကိုယ္ခႏၶာမွာရွိတဲ့ Aစိတ္Aပိုင္း
တစ္ခုမွမက်န္ေAာင္ Aေရာင္Aေသြးမ်ားျဖင့္လည္းေကာင္း၊ AေရးAစင္းမ်ားျဖင့္လည္းေကာင္း
ပန္းခ်ီကားခ်ပ္ေပၚမွာ မၾကာမီAေတာAတြင္း ေရးဆြဲၿ ပီးသား ျဖစ္လာတာကို ေတြ႔ရလိမ့္မယ္။
မိမိတစ္သက္လံုး က်င့္သံုးလာခဲ့တဲ့ Aက်င့္တရားကို ဒီကေန႔ Aေလာင္းAစားAျဖစ္ႏွင့္ ထားလုိ႔ရတယ္။
မိဖုရားႀကီး ဒီေနရာ လာလာ... မလာလာ မိဖုရားႀကီးႏွင့္ ခၽြတ္စြပ္တူတ့ဲ ပန္းခ်ီကားကို Aခ်ိန္မီ
Aဆင္သင့္ျ ဖစ္ေနတာကို မိဖုရားႀကီး လာၾကည့္ႏုိင္ပါတယ္’’

မိဖုရားသည္ မာန္မာနAျပည့္ျ ဖင့္ ေျခက်င္းသံ ေပၚလာေစၿပီး ထြက္ခာြ သြားသည္။ ပန္းခ်ီဆရာကမူ

သူ႔Aလုပ္ သူဆက္လုပ္ရင္း က်န္ရစ္ခဲ့သည္။ ပန္းခ်ီဆရာသည္ သူျ ခယ္ထားေသာ ေဆးေရာင္Aားလံုးကို
လႊင့္ပစ္လုိက္ၿ ပီးလွ် င္ စုတ္တံAေဟာင္းမ်ားကိုလည္း ခ်ဳိးပစ္လုိက္သည္။ Aေဟာင္းမ်ား၏ေနရာ၌
ေဆးAသစ္၊ စုတ္တံAသစ္၊ ပန္းခ်ီကားခ်ပ္Aသစ္မ်ား ေရာက္ရွိလာသည္။ ပန္းခ်ီဆရာက
ဘုရင္မင္းႀကီးကို ေလွ် ာက္ထားေျပာျပလုိက္သည္။
‘‘မိဖုရားႀကီး ဒီေနရာ လာလာ မလာလာ Aရွင္မင္းႀကီးရဲ႕ ပန္းခ်ီျ ပခန္းတည္ေဆာက္မႈဟာ
မလြဲမေသြ ေAာင္ျ မင္ထေျမာက္မႈ ရွိလာပါလိမ့္မယ္။ Aရွင္မင္းႀကီး၏ ပန္းခ်ီျ ပခန္းမွာ မိဖုရား မိဂါဝတီရဲ႕
Aဂၤါ Aစိတ္Aပိုင္း Aားလံုးစံုလင္တဲ့ ပန္းခ်ီကား ခ်ိတ္ထားရပါလိမ့္မယ္။ မိဖုရားႀကီးရဲ႕ ပန္းခ်ီပံုတူကားဟာ
ကမာၻေပၚမွာ ဘယ္တုန္းကမွ မေတြ႔ရတဲ့ ခၽြတ္စြပ္တူတဲ့ ပန္းခ်ီကား ျဖစ္လာပါလိမ့္မယ္’’
ဘုရင္သတာနိကသည္ AႀကီးAက်ယ္ ဝမ္းသာAားရ ျဖစ္သြားသည္။ နန္းေတာ္တြင္း
ျပန္ေရာက္လာေသာAခါ ဘုရင္မင္းႀကီးသည္ မိဖုရားႀကီးကုိ က်ီစားလိုေသာ Aေနျဖင့္ ေျပာလုိက္သည္။
‘‘မိဖုရားႀကီး ထုိင္မေနေပမယ့္ ပန္းခ်ီပံုကေတာ့ ျဖစ္မလာဘဲ မေနဘူး။ ဝႆႏုိင္ငံမွာ ပဒုမၼနီ
မရွားပါဘူး’’
‘‘တျခား ပဒုမၼနီတစ္ေယာက္ ရွိသလား မရွိဘူးလားဆုိတာ ရွာၾကည့္ပါUီး’’
Aလွဂုဏ္ေမာက္ေနေသာ မိဖုရားႀကီး မိဂါဝတီ၏ ႐ုပ္ရည္ ႐ူပကာယ မာန္မာနသည္
Aတုိင္းထက္Aလြန္ ျဖစ္ေနသည္။ တစ္ကမာၻလံုးက ခ်ီးက်ဴးစကားေျပာၾကေသာ ႐ုပ္ရည္ကို
ယေန႔႐ုပ္ရည္ပိုင္ရွင္ကိုယ္တုိင္ ခ်ီးက်ဴးစကားေျပာေနသည္။ ႏြားမကိုယ္တုိင္ သူ၏ႏုိ႔ကို ဂုဏ္ယူေဖာ္ႂ ကြားစြာ
ေသာက္ေနသည္ႏွင့္ တူေနသည္။

‘‘တျခား ပဒုမၼနီရွိတယ္ဆုိရင္ မိဖုရားေျမႇာက္ဖုိ႔ သေဘာတူမလား’’

သတာနိက ဘုရင္ကလည္း A႐ႈိက္ကို ထုိးႏွက္လုိက္သည္။
‘‘ဝမ္းေျမာက္ဝမ္းသာ မိဖုရားငယ္ေျမႇာက္ဖုိ႔ Aဆင္သင့္ ရွိပါတယ္။ ရွင္ဘုရင္မ်ားရဲ႕
Aေၾကာင္းကေတာ့ မေျပာခ်င္ပါဘူး။ ေလွာင္Aိမ္ထဲက ငွက္ႏွင့္ နန္းေတာ္တင
ြ ္းက မိဖုရားဟာ
ဘုရင္မ်ားAတြက္ ဘာမွ မထူးဘူး။ Aေဟာင္းကို ေလွာင္Aိမ္ထဲက ထုတ္ၿ ပီး Aသစ္ကုိ
ေလွာင္Aိမ္ထဲသြင္းထားၾကတယ္ မဟုတ္လား’’

Page
32
 မဟာေယာဂီ - ပါရဂူ created by lucky82

‘‘မိဖုရားႀကီး က်ဳပ္က Aုတ္Aေရာေရာ ေက်ာက္Aေရာေရာထဲက မဟုတ္ဘူး။ တျခားဘုရင္ေတြကို

ၾကည့္စမ္းပါ။ ျမင္းေဇာင္းထဲမွာ ျမင္းေတြ ရွိသေလာက္၊ လႊတ္႐ံုးမွာ Aမႈထမ္းေတြရွိသေလာက္
နန္းေတာ္ထဲမွာလည္း မိဖုရားေတြ Aျပည့္ ရွိေနတယ္။ မိဖုရားေတြ ရွိေလေလ နန္းေတာ္ရဲ႕ Aသေရ
တုိးေလေလပဲ။ လူေတြကလည္း Aဲဒီလုိ လက္ဝဲရံ၊ လက္် ာရံေတြ တစ္ပံုတစ္ေခါင္းႀကီး ရွိေနတာကိုပဲ
ၾသဘာေပးၾကတယ္’’
‘‘ကၽြန္မကေတာ့ Aဲဒီလုိ Aစားမ်ဳိးထဲက မဟုတ္ဘူး’’
မိဖုရားႀကီး မိဂါဝတီသည္ သူ၏လွပတင့္တယ္ေသာ ကုိယ္ခႏၶာ Aခ်ဳိးAစားကို ျပၿပီးလွ် င္
ခပ္ေAးေAး၊ ခပ္ေလးေလး ေျပာလိုက္သည္။

သို႔ရာတြင္ မိဂါဝတီမိဖုရားႀကီးႏွင့္ ပတ္သက္ၿ ပီး မွန္ေသာ စကားေျပာရမည္ဆုိလွ် င္

မိဂါဝတီမိဖုရားႀကီးAတြက္ ဝႆေဒသ၊ ဝႆတုိင္းျပည္မွာသာမက ဇမၺဴဒိပ္တစ္ကၽန
ြ ္းလံုး၌ပင္ သူ႔လုိ
တျခားပဒုမၼနီမိန္းမမ်ဳိး ဘယ္မွာမွ မရွိဟု ေျပာၾကေပလိမ့္မည္။ သူ၏ေခၽြးတြင္ ကတုိးနံ႔သင္းေနသည္။
Aသက္႐ွဴလုိက္လွ် င္ ၾကာပန္းရနံ႔ ေမႊးေနသည္။ မိဖုရားႀကီး၏ ေန႔စU္ဝတ္ေသာ Aဝတ္Aစားကို
ခဝါသည္သည္ ေန႔စU္ေန႔တုိင္း ညU့္Aခ်ိန္က်မွာသာ ေလွ် ာ္ဖြပ္ရန္ယူသြားသည္။ ေန႔လယ္ေန႔ခင္းAခ်ိန္တြင္
ေမြးရနံ႔သင္းေနေသာေခၽြးေၾကာင့္ ရနံ႔ႀ ကိဳ င္လႈိင္ေနေသာ Aဝတ္Aစားမ်ားကို ပန္းပြင့္မ်ား ထင္မွတ္လ်က္
ပ်ားပိတုန္းမ်ားသည္ Aုပ္လုိက္ပ်ံသန္းေရာက္ရွိလာၾကသည္ျ ဖစ္၍ မိဖုရားႀကီး၏ Aဝတ္Aစားမ်ားကို
ေလွ် ာ္ဖြပ္ရန္ Aခက္Aခဲ ေတြ႔ေနရသည္။

ပန္းခ်ီဆရာ ရာဇေသခရသည္ ဂုဏ္ေမာ္ႂ ကြားလုိေသာေၾကာင့္ ေျပာလုိက္ေသာ္လည္း ေနာက္ပိုင္း၌

တကယ္လက္ေတြ႔ ျပဳလုပ္ေသာAခါ လြယ္ကူမႈမရွိေၾကာင္း သိရွိနားလည္သြားသည္။ သူဆြဲထားေသာ
ပံုAားလံုးကို စူးစိုက္ၾ ကည့္႐ႈေသာ္လည္း ယင္းပံုမ်ားထဲတြင္ မည္သည့္ပံုမွ် မိဖုရားႀကီး၏Aသြင္သဏၭာန္ႏွင့္
တူေသာပံုကို မေတြ႔ရေပ။ ၿမိဳ ႕Aတြင္းရွိ လမ္းတကာ လွည့္လည္သြားလာေသာ္လည္း မည္သည့္ေနရာမွာမွ
တျခား မိဂါဝတီကုိ မေတြ႔ရေပ။

ပန္းခ်ီဆရာသည္ မိဂါဝတီ၏ မ်က္ႏွာတြင္ေပၚေနေသာ မွဲ႔ကေလးကို သတိရလာသည္။

ပန္းခ်ီဆရာ၏ Aဂၤဝိဇၨာက်မ္းက ‘ဤမည္ေသာေနရာ၌ မွဲ႔ရွိသူ၏ ေျခေထာက္တြင္ Aမွတ္ရွိၿ ပီး ေပါင္တြင္
မွဲ႔ကေလးႏွစ္လံုး ရွိလိမ့္မည္’ ဟု ေျပာထားသည္။ ‘ရင္သားေပၚ၌လည္း မွဲ႔တစ္လံုးရွိရမည္’ ဟု
AဂၤဝိဇၨာAေဟာရွိသည္။ သို႔ရာတြင္ ယင္းAေဟာသည္ ထုိAခ်ိန္၌ ဘယ္လုိမွ Aသံုးခ်၍ရမည္မဟုတ္ေပ။
ပထမUီးစြာ ကိုယ္ခႏၶာ၏ Aတုိင္းAတာကို သိဖုိ႔လိုသည္။ ယခုAေျခAေနကမူ မ်က္ႏွာကိုပင္
ေက်နပ္ေလာက္ေAာင္ မၾကည့္ရခင္ မိဖုရားႀကီးက မာန္မာနတစ္ခြဲသားႏွင့္ ထသြားသည္။

ပန္းခ်ီဆရာသည္ မိဖုရားႀကီးကို တစ္ဖန္ မ်က္ဝါးထင္ထင္ ၾကည့္႐ႈဖုိ႔Aတြက္

ႀကိဳ းပမ္းAားထုတ္သည္။ သို႔ရာတြင္ ေျခမ်က္စိကိုပင္ ေတြ႔ရဖုိ႔ မလြယ္သည့္AေျခAေန၌
မ်က္ႏွာပံုပန္းသဏၭာန္ကို ေတြ႔ရ႐ံုမွ် ျဖင့္ ကိုယ္ခႏၶာAခ်ဳိးAစားကို လည္းေကာင္း၊ ပိန္ျ ခင္း ျပည့္ၿ ဖိဳ းျခင္းကို
လည္းေကာင္း၊ ႏူးညံ့ျ ခင္း ၾကမ္းတမ္းျခင္းကို လည္းေကာင္း၊ Aရပ္Aတုိင္းAတာကို လည္းေကာင္း
ပံုေဖာ္ဖုိ႔ရန္ လြယ္ကူလိမ့္မည္ မဟုတ္ေပ။

Page
33
 မဟာေယာဂီ - ပါရဂူ created by lucky82

႐ႈပ္ေထြးျခင္းသည္ Aခါခပ္သိမ္း လမ္းၫႊန္လမ္းျပ ျဖစ္လာတတ္သည္။ ယင္းကဲ့သို႔

သပြတ္Aူသဖြယ္ A႐ႈပ္Aေထြးၾကားထဲ ေရာက္ေနေသာ ပန္းခ်ီဆရာသည္ ႐ုတ္တရက္ လမ္းစတစ္ခု
ရလာသည္။ ျမည္းေပၚတြင္ Aဝတ္ထုပ္ကိုတင္ၿ ပီး နန္းေတာ္Aတြင္းသြားေသာ ဘုရင့္ခဝါသည္ကေတာ္၏
႐ုပ္ပံုကို ေရးဆြဲလုိက္သည္။ ဘုရင္AသိAမွတ္ျ ပဳ ပန္းခ်ီဆရာက ယင္းကဲ့သို႔ေသာ မိန္းမ၏ ႐ုပ္ပံုကို ဆြဖ
ဲ ို႔
စုတ္တံကိုင္ပါမည္ေလာ။ သို႔ေသာ္လည္း စုတ္တံကိုင္႐ံုမွ် မက ပန္းခ်ီကားၿပီးေAာင္ပင္ ေရးဆြၿဲ ပီး
ပန္းခ်ီဆရာသည္ ခဝါသည္ကေတာ္ႏွင့္ ေတြ႔ရေAာင္သြားသည္။ ခဝါသည္ကေတာ္သည္ Aသက္Aရြယ္
မႀကီးေသးေပ။ နာမည္မွာ မာလိနီျ ဖစ္သည္။ ပန္းUယ်ာU္ထဲက Aခ်ဳိ႕ပန္းမ်ားသည္ သူ႔ရာသီႏွင့္သူ
ပြင့္ေသာပန္းမ်ားျဖစ္သည္။ သို႔ရာတြင္ မာလိနီ၏ ႐ုပ္ရည္ကမူ ဆယ့္ႏွစ္ရာသီပင
ြ ့္ေနသည္။

ကမာၻUီးေခတ္ကာလက မိန္းမက Aုပ္ခ်ဳပ္သူျ ဖစ္ၿ ပီး ေယာက္် ားက AAုပ္ခ်ဳပ္ခံျ ဖစ္သည္။

ကမာၻUီးက ယင္းAစU္Aလာသည္ ယေန႔ထက္တုိင္လည္း ကာယလုပ္Aားကို Aရင္းစိုက္လ်က္
Aသက္ေမြးဝမ္းေက်ာင္းျပဳလုပ္ရေသာ Aမ်ဳိးAႏြယ္မ်ားထဲတြင္ ယခင္ကAတုိင္းပင္ ရွိေနေသးသည္။
ခဝါသည္မ၏ လက္ရွိလင္ေယာက္် ားသည္ ခဝါသည္မ၏ ပၪၥမေျမာက္ လင္ေယာက္် ားျဖစ္သည္။
လင္ေယာက္် ားေလးေယာက္သည္ Aိမ္ေထာင္ေရးကို ထိန္းမထားႏုိင္ေသာေၾကာင့္ ထြက္ခြာသြားၾကသည္။
ယခု ဘုရင့္ခဝါသည္သည္ မာလိနီ၏ ပၪၥမေျမာက္ လင္ေယာက္် ားျဖစ္သည္။ လင္ေယာက္် ားက
ျဖစ္ကတတ္ဆန္း ေနေသာ္လည္း မာလိနီကမူ Aၿမဲမျပတ္ ဖီးလိမ္းဝတ္စားေနသည္က မ်ားသည္။
ျမည္းေပၚတြင္ ထုိင္ၿ ပီးလုိက္သြားေသာAခါ မေမွ် ာ္လင့္ဘဲ ေတြ႔ရေသာ ဆင္ေပၚက လုိက္သြားသည့္
ဘုရင့္မိဖုရားသည္္ပင္လွ် င္ မာလိနီႏွင့္စာလွ် င္ သိမ္ငယ္ေနသလုိလုိ ျဖစ္ေနသည္။ နာရီမျပတ္ သူ၏
ပါးစပ္ထဲတြင္ ကြမ္းေမႊးရွိေနသည္။

ယကၡဘုရားေက်ာင္းက ပန္းခ်ီဆရာ ရာဇေသခရသည္ မဖိတ္ေခၚဘဲႏွင့္ သူ႔Aလုိလို

ခဝါသည္ကေတာ္၏ Aိမ္ေရာက္လာသည္။ ခဝါသည္ကေတာ္သည္ A႐ူးတစ္ပိုင္း ျဖစ္သြားသည္။
သူ႔ေယာက္် ား ခဝါသည္ကို ေAာ္ေျပာလိုက္သည္။
‘‘ဒီမွာၾကည့္စမ္း... ရွင့္ကံၾ ကမၼာေတာ့ ပြင့္စျပဳလာၿပီ။ လင္ေယာက္် ားေလးေယာက္ထဲက
ဘယ္သူႏွင့္မွ ထိုင္ၿ ပီး ပန္းခ်ီပံုAဆြဲခံရတယ္ဆုိတာ မရွိဘူး။ ယခု ရွင္ႏွင့္က်မွ ထုိင္ၿ ပီး ပန္းခ်ီပံု
Aဆြဲခံရေတာ့မယ္။ ကၽြန္မတုိ႔ခဝါသည္Aမ်ဳိးဇာတ္ေတြထဲမွာ သိၾ ကားမင္းႏွင့္ သုဇာတာလုိ႔ ေျပာစမွတ္
ျဖစ္က်န္ခဲ့ေတာ့မယ္’’
‘‘သိၾ ကားမင္းေတြ သုဇာတာေတြ ထားလုိက္စမ္းပါUီး။ Aဲဒီသိၾ ကားမင္းေတြ
သုဇာတာေတြထက္ေတာ့ ဒီက သုဇာတာလက္သစ္က က်ဳပ္စုတ္တံAတြက္ လုိက္ဖက္တဲ့ ပန္းခ်ီAဆြဲခံပံု
ျဖစ္ေနတယ္။ ေရာ့. .. ယူပါ။ Aဖုိးမျဖတ္ႏုိင္တဲ့ က်ဳပ္ရဲ႕လက္ေဆာင္’’
ယင္းသို႔ေျပာၿပီးလွ် င္ ပန္းခ်ီဆရာသည္ သူေရးဆြဲထားေသာ မာလိနီပံုကို မာလိနီAား
လက္ေဆာင္ေပးလုိက္သည္။

ခဝါသည္ကေတာ္သည္ Aေျပးကေလးသြားၿပီး ပန္းခ်ီကားကို ေကာက္ယူလိုက္သည္။

Aခ်ိန္Aတန္ၾ ကာမွ် ပန္းခ်ီကားကို စိုက္ၾ ကည့္ေနသည္။ သို႔ေသာ္ ပန္းခ်ီကားကို သူ၏မ်က္ႏွာႏွင့္ကပ္ၿ ပီး
နမ္း႐ႈပ္လုိက္သည္။

Page
34
 မဟာေယာဂီ - ပါရဂူ created by lucky82

‘‘ဝမ္းသာလုိက္တာရွင္။ ကၽြန္မဘဝမွာ ဒီလိုဟာမ်ဳိး ျဖစ္လာလိမ့္မယ္လို႔ ဘယ္တုန္းကမွ

မေမွ် ာ္လင့္ခဲ့ဘူး။ ကိုယ္တစ္ကိုယ္တည္းကို ႐ုပ္ပံုသြင္ျ ပင္ ႏွစ္မ်ဳိးလုိ ထင္ရေနရတယ္။ ေက်းဇူးႀကီးလွတ့ဲ
ပန္းခ်ီဆရာ၊ ကၽြန္မရွင့္ကို ဘယ္လုိေက်းဇူးဆပ္ရမလဲ’’
‘‘ကိစၥတစ္ခုရွိလုိ႔ က်ဳပ္လာခဲ့တာပါ’’
‘‘ကိစၥတစ္ခုတည္းမဟုတ္ဘူး။ ကိစၥေတြ ဘယ္ေလာက္ရွိရွိ သိပါရေစ။ ဘယ္ေလာက္ စံေတာ္ဝင္
ပန္းခ်ီကားမ်ဳိးေတြ ရွင္ဆြဲထားတယ္ မသိဘူး။ ကၽြန္မAေမမ်ား ေတြ႔သြားမယ္ဆုိရင္ A႐ူးAမူး ျဖစ္မသြားဘဲ
ေနမွာမဟုတ္ဘူး။ ေျပာပါ ပန္းခ်ီဆရာ ဘယ္လုိကိစၥမ်ဳိးကို ေဆာင္ရြက္ေပးရမလဲ’’
‘‘ဒီကိစၥဟာ လူေတြေရွ႕မွာ ေျပာလုိ႔မရတဲ့ ကိစၥျ ဖစ္တယ္’’
‘‘ေကာင္းၿပီ’’
ခဝါသည္ကေတာ္သည္ ေဘးဘီကို လွည့္ၾ ကည့္လုိက္ၿ ပီးလွ် င္ Aနီး၌ရွိေနသူ Aားလံုးကို
Aျပင္ထြက္သြားၾကဖို႔ Aရိပ္Aႁမြက္ ျပလုိက္သည္။ ထက္ျ မက္ေသာ မိန္းမတစ္ေယာက္၏ Aလုိဆႏၵကို
ပစ္ပယ္မည့္ ေယာက္် ားဟူ၍ ထုိေနရာ၌ မည္သူမွ် မရွိေပ။ Aားလံုး Aျပင္ဘက္ေရာက္သြားသည္။

ပန္းခ်ီဆရာသည္ Aေၾကာင္းစံုကို ဖြင့္ဟေျပာျပလိုက္သည္။

‘‘ဒီကိစၥမွာ က်ဳပ္ကို AကူAညီေပးႏုိင္တဲ့လူဟာ ညီမတစ္ေယာက္တည္း ရွိတယ္။
မိဂါဝတီမိဖုရားႀကီးရဲ႕ ဝတ္စံုတစ္စံု က်ဳပ္လုိခ်င္တယ္။ တျခားဘာကိစၥမွ မဟုတ္ပါဘူး’’
‘‘ဟင္ ဘုရင္မင္းႀကီးသိသြားရင္ ကၽြန္မ ေခါင္းAျဖတ္မခံရေပဘူးလား။ Aဲဒီလို Aဝတ္Aစားမ်ဳိး
ဝတ္တဲ့လူလည္း တစ္ျ ပည္လံုးမွာ တျခားဘယ္သူရွိမွာလဲ။ ရွင္ မိဖုရားႀကီးရဲ႕ ႐ုပ္ရည္Aေပၚမွာ ...’’
‘‘Aို. .. ဒီလုိ မဟုတ္ဘူး။ က်ဳပ္႐ုပ္ရည္ကို Aလုိရွိတာ မဟုတ္ဘူး။ Aဝတ္Aစားကို Aလုိရွိတာ’’
‘‘Aဝတ္Aစားရလို႔ ဘာလုပ္မွာလဲ’’
‘‘Aဝတ္Aစားကို ၾကည့္ၿ ပီး မိဖုရားႀကီးရဲ႕ ကိုယ္ခႏၶာAတုိင္းAတာသိေAာင္ လုပ္ခ်င္လုိ႔ပါ။
Aဝတ္Aစားနဲ႔ ေတာ္တဲ့ ကိုယ္ခႏၶာAတုိင္းAတာကို သိေAာင္လုပ္ခ်င္တယ္။ Aဲဒီလုိသိတဲ့Aခါက်မွ
မိဖုရားႀကီးရဲ႕ ကိုယ္ခႏၶာAစိတ္Aပိုင္းမ်ားကို ဖန္တီးျပဳလုပ္လုိ႔ ရလိမ့္မယ္’’
‘‘သူ႔လို စြဲမက္ေလာက္တဲ့ ကိုယ္ခႏၶာAစိတ္Aပိုင္းရွိတဲ့ မိန္းမမ်ဳိး ေကာသမၺီတစ္ျ ပည္လံုးမွာ
တျခားဘယ္မွာမွ ရွိမွာမဟုတ္ဘူး’’
‘‘ေရႊ႐ုပ္တု ထုလုပ္ခ်င္လို႔ Aရပ္Aတုိင္းAတာAတြက္ ဘယ္လုိ လုပ္ရမလဲ’’
ပန္းခ်ီဆရာက Aခက္Aခဲႏွင့္ ပတ္သက္ၿ ပီး ေနာက္ဆံုးေမးခြန္းကို ေမးလုိက္သည္။ မၾကာမီ
AေတာAတြင္း၌ပင္ ပန္းခ်ီဆရာႏွင့္ ခဝါသည္ကေတာ္ တရင္းတႏွီး ျဖစ္သြားၾကသည္။ ခဝါသည္ကေတာ္
AႀကီးAက်ယ္ ဝမ္းသာAားရျဖစ္သြားသည္။

‘‘ဘုရင့္Uယ်ာU္မွဴးကေတာ္ကို ေခၚေပးမယ္။ ဘုရင့္Uယ်ာU္မွဴးကေတာ္က ေန႔စU္ေန႔တုိင္း

မိဖုရားႀကီးကိုယ္ႏွင့္ ေတာ္တဲ့Aတိုင္းAတာ ပမာဏရွိတဲ့ စံပယ္ကံုးကံုးၿပီး မိဖုရားႀကီးဝတ္ဆင္ရေAာင္
သြားေပးရတယ္။ မိဖုရားႀကီးရဲ႕ Aရပ္Aေမာင္းႏွင့္ ကိုယ္AေနAထားကို ဘုရင့္Uယ်ာU္မွဴးကေတာ္
ေကာင္းေကာင္းသိတယ္။ သြားၾကမယ္။ ရွင့္Aလုပ္ကိစၥ Aထေျမာက္ေAာင္ ကၽြန္မေဆာင္ရြက္ေပးပါ့မယ္’’

ပန္းခ်ီဆရာ၏Aႀကံ ေAာင္ျ မင္ေတာ့မည္။ ေAာင္ျ မင္မႈ လက္တစ္ကမ္းAတြင္း

ေရာက္လာသည္ကို ေတြ႔ျ မင္ရသည္။ Aိမ္ျ ပန္ေရာက္လာေသာAခါ ပန္းခ်ီဆရာသည္ သူေမြးျမဴထားေသာ

Page
35
 မဟာေယာဂီ - ပါရဂူ created by lucky82

ရွU့္ကေလးမ်ားကို Aစာေကၽြးသည္။ ေရႊေရာင္ေတာက္ေနေသာ ရွU့္မ်ားသည္ သူ၏ကိုယ္ေပၚ

ခုန္တက္ၾ ကသည္။

ပန္းခ်ီဆရာသည္ ကတ္ေၾကးငယ္တစ္ခုကို ယူၿ ပီး ရွU့္မ်ား၏ Aၿမီးမ်ားကို မသိမသာ ျဖတ္ယူသည္။

ႏူးညံ့သိမ္ေမြ႔ေသာ ရွU့္ၿ မီးကေလးမ်ားကို ပိုးခ်ည္မွ် င္ႏွင့္ ထံုးလ်က္ ပန္းခ်ီဆရာသည္ ေရႊေရာင္စုတ္တံ
ဖန္တီးျပဳလုပ္လုိက္သည္။ မၾကာမီ AေတာAတြင္း၌ပင္ စုတ္တံAမ်ားAျပား ျဖစ္သြားသည္။

ႏူးႏူးညံ့ညံ့ သိမ္သိမ္ေမြ႔ေမြ႔၊ Aႏုစိတ္Aေရာင္ျ ခယ္ရန္Aတြက္မူ ရွU့္သတၱဝါကေလးမ်ား၏

Aၿမီးသာလွ် င္ Aသံုးခ်၍ ရသည္။ ရွU့္Aၿမီးမ်ားျဖင့္ ျပဳလုပ္ထားေသာ စုတ္တံမ်ားျဖင့္ လူသားကုိယ္ခႏၶာ၏
Aလြန္တရာ သိမ္ေမြ႔ႏူးညံ့ေသာ ေမႊးညႇင္းကေလးမ်ားကိုပင္ ပံုေဖာ္၍ ရႏုိင္သည္။

Aၿမီးျဖတ္ခံရေသာ ရွU့္ကေလးမ်ားသည္ ခုန္ေပါက္ေျပးလႊား ထြက္ခြာသြားၾကသည္။

ကမာၻေလာက၌ ဆံုး႐ႈံးသြားသည့္Aတြက္ သည္ေလာက္မတြက္ၾ ကေသာ္လည္း ရရွိသည့္Aခ်ိန္၌ ကား
ပီတိေသာမနႆ မျဖစ္သူ မရွိေပ။

ပန္းခ်ီဆရာ ရာဇေသခရ၏ Aားထုတ္မႈသည္ မျဖစ္စဖူး ထူးကဲလွေပသည္။

ယင္းႀကိဳ းပမ္းAားထုတ္မႈ၌ ေAာင္ျ မင္မႈသရဖူ တြယ္ကပ္ေနသည္။

*****

Page
36
 မဟာေယာဂီ - ပါရဂူ created by lucky82

၆။ Aဓိ႒ာန္

ထုိေန႔က ကိုယ္လုပ္ေတာ္ ကၽြန္မတစ္ေယာက္ ေရာက္လာၿပီး မိဖုရားႀကီး မိဂါဝတီ၏

နားနားကပ္လ်က္ ဘာေျပာလုိက္သည္မသိ။ မိဖုရားႀကီးသည္ ပန္းခ်ီပံုတူAဆြဲခံရန္ ေရာက္လာၿပီးမွ
လွည့္ျ ပန္သြားသည္။ Aဘယ္ေၾကာင္းေၾကာင့္ မိဖုရားႀကီးသည္ ပန္းခ်ီဆရာ ရာဇေသခရကို Aဓိပၸာယ္မရွိ
ေရနက္ထဲ တြန္းခ်ပစ္လုိက္သနည္း။ ၾကင္ယာမိဖုရားႀကီးAတြက္ A႐ူးAမူးျဖစ္ေနေသာ ဘုရင္သတာနိက
စီစU္ဖန္တီးသည့္ Aႏုပညာ ပန္းခ်ီျ ပခန္းႀကီး ျဖစ္ေျမာက္ေAာင္ျ မင္ေရးကို Aဘယ္ေၾကာင့္
Aေႏွာင့္Aယွက္ ျဖစ္ေစခဲ့သနည္း။ တုဖက္မမီ Aလွပိုင္ရွင္ ျဖစ္ရသည့္Aတြက္ မုိးမျမင္ ေလမျမင္
ျဖစ္ေနေသာ ဘုရင္မင္းႀကီး၏ ဂုဏ္ယူေမာ္ႂ ကြားေနျခင္းကို Aဘယ္ေၾကာင့္ ဤသို႔လမ္းခုလတ္က ျဖတ္ၿ ပီး
ပိတ္ပင္တားဆီးထားလုိက္သနည္း။ Aထြတ္Aထိပ္ ေရာက္ေနေသာ Aလွေပၚ၌လည္း ကမာၻေလာက၏
ပိုင္ဆုိင္မႈ ရွိသည္။ ယင္းသို႔ျ ဖစ္လွ် င္ ကမာၻေလာက၏ တစ္ခုတည္းေသာ Aလွခဲသဖြယ္ျ ဖစ္ေသာ ပဒုမၼနီ၏
ပံုတူေရးဆြဲျ ခင္းကို မိဖုရားႀကီးသည္ Aဘယ္ေၾကာင့္ ယခုလုိ ေAာင္ျ မင္ထေျမာက္ျ ခင္း မရွိေသးခင္
ရပ္တန္႔ေစရသနည္း။ မည္သို႔ေသာ Aခြင့္Aေရးျဖင့္ မည္သို႔ေသာ လႈံ႔ေဆာ္ခ်က္ျ ဖင့္ ဤသို႔
ျပဳလုပ္ရသနည္း။

Aေၾကာင္းျခင္းရာမွာ သာမန္AေသးAဖြဲမွ် သာ ျဖစ္သည္။ သို႔ေသာ္လည္း တစ္နည္းတစ္ဖံုAားျဖင့္

သာမန္AေသးAဖြဲ မဟုတ္ဘဲ ထူးျခားေသာ Aေၾကာင္းျခင္းရာ ျဖစ္သည္ဟုလည္း ဆုိႏုိင္သည္။

ျပာသိုလ လဆန္းရက္မ်ား၌ Uယ်ာU္Aတြင္း လုလင္ေယာဂီတပသီတစ္Uီး ႂကြေရာက္လာသည္။

ေယာဂီသည္ Aရြယ္ႏုနယ္ပ်ဳိမ်စ္တုန္းပင္ ရွိေသးသည္။ ဆင္၏Uီးကင္းကဲ့သို႔ က်ယ္ျ ပန္႔ႀ ကီးမားဖြံ႔ထာြ း
တုတ္ခုိင္သည့္ ကိုယ္ကာယAခ်ဳိးAစား ရွိသည္။ ခိုင္ၿ မဲတည္တံ့ေသာ စိတ္ႏွလံုးပိုင္ရွင္သည္
ဆင္၏ေျခလွမ္းဟန္မ်ဳိးျဖင့္ ေျခလွမ္းလွမ္းသည္။ ယင္းေျခလွမ္းျဖင့္ လူAားလံုး၏ စိတ္ႏွလံုးကို
ညႇိဳ ႕ယူဖမ္းစားထားသည္။ သူ၏မ်က္ဝန္း၌ ျခေသ့ၤမင္းကဲ့သို႔ ရဲရင့္ျ ခင္းရွိၿ ပီး ျမင္းမိုရ္ေတာင္ကဲ့သို႔
ၿမဲၿ မံခုိင္မာျခင္းရွိသည္။ ေတြ႔ရသူတုိင္း၏ စိတ္ႏွလံုးကို ဖမ္းစားထားႏုိင္ေလာက္သည့္
တင့္တယ္သပၸာယ္ေသာ ႐ုပ္လံုး႐ုပ္သြင္ရွိသည္။ စကားမေျပာဆုိဘဲ တစ္ဖက္သား၏ ယံုမွားသံသယႏွင့္
စိတ္ႏွလံုးA႐ႈပ္Aေထြး ၿငိမ္းေAးကင္းေပ်ာက္သြားေစႏုိင္သည့္ စြမ္းရည္ပုိင္ရွင္ မဟာတပသီျ ဖစ္သည္။

ျပာသိုလ လဆန္းပိုင္းရက္မ်ား၌ ထုိေယာဂီသည္ ၿမိဳ ႕တြင္းသို႔ ဆြမ္းခံမႂကြေပ။ သို႔ေသာ္လည္း

လဆုတ္ရက္ Aစျပဳသည္ႏွင့္ တၿပိဳ င္နက္ ဆြမ္းခံႂ ကြလာတတ္သည္။ ဆြမ္းကြမ္းရယူလုိသည့္ဆႏၵလည္း
မ်က္ႏွာတြင္ ေပၚေနသည္။ သို႔ရာတြင္ Aိမ္ေပါက္ေစ့ တံခါးဝေရာက္သည့္Aခါ၌ကား ဆြမ္းႏွင့္
ဆြမ္းေလာင္းသူAား ခ်ဳိၿ ပံဳ းေသာAၾကည့္ႏွင့္ တစ္ခ်က္မွ် သာ လွမ္းၾကည့္ၿ ပီး ဘာေၾကာင့္မွန္းမသိ
ဆြမ္းကိုခံယူျ ခင္းမရွိဘဲ လက္ခ်ည္းျပန္လွည့္သြားတတ္သည္။

ဤမဟာေယာဂီသည္ မည္သည့္Aရာကို Aလုိရွိသနည္း။ ယင္းAခ်က္ႏွင့္ ပတ္သက္ၿ ပီး

Aားလံုးပင္ မေတြးတတ္၊ မႀကံတတ္ ျဖစ္ေနၾကသည္။ မေတြးတတ္ မႀကံတတ္ျဖစ္လာေလေလ
ေျဖရွင္း၍မရသည့္ A႐ႈပ္Aေထြး AထံုးAဖြဲ႔ ျဖစ္လာေလေလ ျဖစ္သည္။ Aၿမဲမျပတ္ ခဲဖြယ္ေဘာဇU္
Aသစ္Aဆန္းမ်ားကို စီမံခ်က္ျ ပဳတ္ထားၾကသည့္ ျပည္သူျ ပည္သား ၿမိဳ ႕သူၿ မိဳ႕သားတုိ႔သည္လည္းေကာင္း၊
ၿမိဳ ႕စားရြာစား မွဴးမတ္မ်ားႏွင့္ သူေဌးသူႂ ကြယ္တို႔သည္လည္းေကာင္း ေယာဂီထံ AေျပးAလႊားသြားၿပီး

Page
37
 မဟာေယာဂီ - ပါရဂူ created by lucky82

မိမိတုိ႔၏ Aိမ္Aသီးသီးသို႔ ပင့္ေဆာင္လာၾကသည္။ သို႔ရာတြင္ ေယာဂီ၏ တံု႔ဆုိင္းေနေသာ လက္သည္

ဆြမ္းခြက္ဆီ မလွမ္းေပ။ ေယာဂီကလည္း ထူးျခားလွေပသည္။ သူ႔Aလိုဆႏၵကလည္း
ဆန္းၾကယ္လွေပသည္။

Aခ်ိန္သမယသည္ Aရွိန္Aဟုန္ျ ဖင့္ ကုန္ဆံုးေက်ာ္လြန္လာခဲ့သည္။ ေဆာင္းUတုကုန္ၿ ပီး

ေႏြUီးေရာက္လာသည္။ ေႏြUီးလည္း တစ္ဖန္ကုန္သြားျပန္သည္။ ကမာၻေလာကကို Aၿငိမ္မေနႏုိင္ေAာင္
ဖန္တီးသည့္ ေႏြUတု ေရာက္လာျပန္သည္။

သရက္ပင္မ်ားေပၚက သရက္ကင္းမ်ားသည္ တျဖည္းျဖည္း ရင့္ၿ ပီး မွည့္ဝင္းလာၾကသည္။

ၿမိဳ ႕သူၿ မိဳ ႕သား ရြာသူရြာသားမ်ားသည္ ပထဝီေျမျပင္ေပၚက ယင္းAၿမိဳ က္Aရသာကို စားသံုးၾကသည္။
ခ်ဳိၿ မိန္ေAးျမေသာ ေဖ်ာ္ရည္ကို Aိမ္တုိင္းAိမ္တုိင္း၌ ေဖ်ာ္ၿ ပီးေသာက္ၾ ကသည္။ သို႔ေသာ္
မြတ္သိပ္ဆာေလာင္ျ ခင္း ဖိစီးႏွိပ္စက္ေသာ ထုိမဟာေယာဂီမွာမူ တစ္ရက္လည္းမဟုတ္
တစ္ပတ္လည္းမဟုတ္ ႏွစ္ပတ္လည္းမဟုတ္ Aခ်ိန္ကာလေလးငါးလေလာက္
ၾကာျမင့္ရင့္ေညာင္းလာသည့္တုိင္ AစာAဟာရ မျပည့္ဝခဲ့ေပ။

ေကာသမၺီ၏ ထင္ရွားေက်ာ္ၾ ကားလူသိမ်ားေသာ သုဂုတၱAမတ္ႀ ကီး၏ Aမတ္ကေတာ္

နႏၵာေဒဝီသည္ ၾကန္Aင္လကၡဏာတင့္တယ္လွပေသာ မိန္းမတစ္Uီးျဖစ္သည္။ နႏၵာေဒဝီသည္
မဟာေယာဂီကို Aထူးၾကည္ညိဳ ေလးစားသည္။ နက္ျ ဖန္နံနက္တြင္ မဟာေယာဂီကို
ဆြမ္းေလာင္းျပလိုက္မည္ဟူ၍ နႏၵာေဒဝီသည္ Aမ်ား၏ေရွ႕တြင္ ႂကြားျပလုိက္သည္။ Aနံ႔Aရသာႏွင့္
ျပည့္စံုေသာ ဆြမ္းဟင္းမ်ားကိုလည္း စိတ္ကူးရတုိင္း Aမ်ဳိးမ်ဳိးAဖံုဖံု ခ်က္ျပဳတ္စီမံထားသည္။

ေနာက္တစ္ေန႔နံနက္ မဟာေယာဂီ ႂကြလာသည္။ နႏၵာေဒဝီသည္ မဟာေယာဂီကို

႐ိုေသUီးၫြတ္လ်က္ ဆြမ္းAလွဴခံရန္ ပင့္ဖိတ္သည္။ သို႔ေသာ္လည္း ေယာဂီသည္ ဆြမ္းခြက္ကို
တစ္ခ်က္ေစာင္းငဲ့ၾ ကည့္ၿ ပီး ခ်က္ခ်င္းလွည့္ျ ပန္သြားသည္။ နႏၵာေဒဝီ၏ မာန္မာနသည္ Aစိတ္စိတ္ Aမႊာမႊာ
ျဖစ္သြားသည္။ Aမတ္ကေတာ္သည္ ခဲေလသမွ် သဲေရက်သြားသည့္Aတြက္ မစားႏုိင္ မေသာက္ႏုိင္ျ ဖစ္ၿ ပီး
Aိပ္ရာထဲတြင္ လွဲေနလုိက္သည္။ ညေနခ်မ္းေရာက္လာေသာ္လည္း ဆံပင္လည္း မၿဖီးသင္ေပ။ ေရမုိးလည္း
မခ်ဳိးေပ။ လင္ေယာက္် ား Aိမ္ျ ပန္ခ်ိန္ေရာက္လာၿပီျ ဖစ္ေသာ္လည္း ဆံထံုးတြင္ ပန္းတစ္ပြင့္မွ် မပန္ေပ။
ညU့္Aေမွာင္ေရာက္လာၿပီျ ဖစ္ေသာ္လည္း မီးမထြန္းဘဲ ေနသည္။ ညေနေစာင္း Aမတ္ႀ ကီး သုဂုတၱ
Aိမ္ျ ပန္ေရာက္လာေသာAခါ Aမတ္ကေတာ္၏ AေျခAေနကို ေတြ႔ရသည္ျ ဖစ္၍ Aံ့Aားသင့္ၿ ပီး
ေမးလုိက္သည္။
‘‘ဘာျဖစ္ေနတာလဲ နႏၵာ။ ဘာျဖစ္လုိ႔ ဒါေလာက္မႈိင္ေနရတာလဲ’’
‘‘ကၽြန္မဆြမ္းAုပ္ထဲက ဆြမ္းလံုးတစ္ေစ့ကိုေတာင္မွ် မဟာေယာဂီက လက္မခံဘူး။
ရွင္Aမတ္ျ ဖစ္ေနတာ ဘာAသံုးက်လုိ႔လဲ။ ဒီမဟာေယာဂီ ဘာAလုိရွိတယ္ဆုိတာ ရွင္တို႔ မစံုစမ္းႏုိင္တာ
Aင္မတန္မွ ရွက္စရာေကာင္းတယ္။ Aခုလုိ ျဖစ္ရတာ ကၽြန္မေတာ့ ဝႆတုိင္းႏုိင္ငံရဲ႕ Aမဂၤလာ
Aတိတ္နိမိတ္ပဲလို႔ ထင္တယ္’’
‘‘ဘာမဟုတ္တဲ့ Aေၾကာင္းAရာနဲ႔ ပတ္သက္ၿ ပီးေတာ့လည္း မဂၤလာေတြ Aမဂၤလာေတြ
ေတြးေတာႀကံဆေနတဲ့ မင္းလုိမိန္းမေတြကို Aႀကိမ္တစ္ေထာင္ေလာက္ Uီးၫြတ္လုိက္ပါတယ္’’
Aမတ္ႀ ကီးက Aမတ္ကေတာ္၏ စကားကို ဟားပစ္လိုက္သည္။

Page
38
 မဟာေယာဂီ - ပါရဂူ created by lucky82

‘‘ဒါ ဘာမဟုတ္တဲ့ Aေၾကာင္းAရာလားေတာ့။ Aင္မတန္ျ မင့္ျ မတ္တဲ့ Eည့္သည္တစ္ေယာက္

Aိမ္က ထမင္းတစ္ဆုပ္ ေရတစ္မႈတ္မွ မရဘဲ ျပန္သြားရတယ္ဆုိတာ ဘာမဟုတ္တဲ့ Aေၾကာင္းAရာလုိ႔
ရွင္ကထင္သလား။ Eည့္သည္Aာဂႏၲဳ ေယာဂီရဲ႕ ခြက္ထဲ ထမင္းလံုးတစ္ေစ့ေတာင္မွ ထည့္မေပးႏိုင္တ့ဲ
Aိမ္ဟာ သုသာန္တစ္စျပင္မဟုတ္လုိ႔ ဘာဟုတ္Uီးမွာလဲ။ ရွင္တုိ႔ရဲ႕ Aႀကံဉ ာဏ္ေတြ တံုးကုန္ၿ ပီ။
သံုးလို႔မရေတာ့ဘူး။ AခုလုိAခ်ိန္မွာ ရွင္တုိ႔ရဲ႕ ရွင္ဘုရင္ကလည္း Aႏုပညာခန္းမေဆာင္ႀ ကီး
ေဆာက္လုပ္တဲ့ ေရာဂါထေနတယ္။ ရွင္တုိ႔ရဲ႕ မိဖုရားကလည္း သူ႔႐ုပ္ပံုကို ပံုတူဆဖ
ြဲ ုိ႔ သဲႀ ကီးမဲႀ ကီး
ျဖစ္ေနတယ္။ Aဆင္းနဲ႔ Aရြယ္ဟာ သူတုိ႔ဆီမွာပဲ ရွိတာက်ေနတာပဲ။ ဘယ္Aရာဝတၳဳ မဆုိ
သူ႔Aတုိင္းAတာနဲ႔သူ ရွိေနၾကတာခ်ည္းပဲ။ ရွင္တို႔ တမက္တေမာ ရွိေနတဲ့ Aရာဝတၳဳ ဟာ ရွင္တို႔ကို
ပူပင္ေသာကေရာက္ေAာင္ ႏွိပ္စက္ေလေလပဲ။ စြဲမက္ေစတတ္တဲ့ Aရာဝတၳဳ ဟာ ဘယ္ေလာက္ပဲ
ေကာင္းေကာင္း AဲဒီAရာဝတၳဳ ကို မမက္ေမာသင့္ဘူး။ မက္ေမာၿပီးရင္ Aၿပီးသတ္မွာ
ဒုကၡေတြ႔ရတတ္တယ္’’
နႏၵာေဒဝီသည္ သူ႔စကားကို ေခတၱရပ္လုိက္ၿ ပီးလွ် င္ ေက်နပ္Aားရျခင္း မရွိေသးသည္ႏွင့္
ဆက္ေျပာျပန္သည္။
‘‘ရွင္တို႔ရဲ႕ ဘုရင္နဲ႔ ရွင္တုိ႔ ႐ူးမ်ားေနၾကသလား မသိဘူး။ ရွင္တို႔ဟာ စမၸာဘုရင္ ဒမိဝါဟနကို
သတ္ပစ္လုိက္ၾ ကတယ္။ စမၸာမွာ လုယက္ဖ်က္ဆီးခဲ့တယ္။ ႏွိပ္စက္ညႇU္းပန္းခဲ့ၾ ကတယ္။ မတရား
လုပ္ခဲ့ၾ ကတယ္။

ရွင္တို႔မတရားလုပ္တဲ့Aတြက္ မိဂါဝတီမိဖုရားႀကီးရဲ႕ ညီမေတာ္Aရင္း စမၸာမိဖုရား ဓာရိဏီက

သူ႔သိကၡာ၊ သူ႔သီလကို ကာကြယ္တဲ့Aေနနဲ႔ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ သတ္ေသသြားတယ္။ သူ႔သမီးေတာ္
ဝသုမတီဟာ ကၽြန္ေဈးထဲ ဆြဲေခၚလာၿပီး ကၽြန္မတစ္UီးAျဖစ္ Aေရာင္းခံရတယ္။ AဲဒီAေၾကာင္းကို
ၾကားရတဲ့ေန႔ကစၿပီး ကၽြန္မတစ္ခ်ိန္လံုး ေၾကာက္ရြံ႕တုန္လႈပ္ေနမိတယ္။ Aဲဒါေတြဟာ ၿဂိဳ ဟ္ဆုိး ၾကမၼာဆုိး
ဝင္တာပဲ။ Aဲဒီမေကာင္းမႈ Aကုသိုလ္ေတြရဲ႕ Aက်ဳိးေပးဟာ မေဝးေတာ့ဘူးထင္တယ္။ ရွင္တို႔ရဲ႕
တိရစာၦန္ခြန္Aားနဲ႔ Aႏုိင္က်င့္လာၾကတဲ့ ဒီကၽြန္ေတြ ကၽြန္မေတြ၊ ရွင္တုိ႔ရဲ႕ ဒီခမ္းနားထည္ဝါလွတ့ဲ
ျပသာဒ္ဗိမာန္ႀ ကီးေတြ၊ ရွင္တို႔ရဲ႕ ေသြးစြန္းေနတဲ့ စည္းစိမ္Aာဏာေတြ၊ သူတစ္ပါးကို ေခါင္းပံုျ ဖတ္ၿ ပီး
သိုမွီးထားၾကတဲ့ ရွင္တုိ႔ရဲ႕ Uစၥာပစၥည္းေတြ၊ ကၽြန္မေတာ့ ဘယ္ေနရာၾကည့္လုိက္ ၾကည့္လုိက္
ၾကည့္လုိက္တဲ့ေနရာမွန္သမွ် မွာ မတရားမႈေတြ၊ Aဓမၼမႈေတြခ်ည္း ျမင္ေနရတယ္။ မဟာေယာဂီဟာ Aဲဒီလုိ
မတရားမႈေတြ၊ Aဓမၼမႈေတြ တင္းၾကမ္းျဖစ္ေနတဲ့ ေနရာက ဘယ္မွာ ဆြမ္းကို လက္ခံမွာလဲ ’’
‘‘နႏၵာ မင္းတုိ႔မိန္းမေတြဟာ တစ္ဆိတ္တစ္Aိတ္လုပ္တဲ့ေနရာမွာ ခ်ီးက်ဴးေလာက္ပါေပတယ္။
မင္းေျပာတာေတြဟာ သူ႔ကံၾ ကမၼာနဲ႔သူ ျဖစ္လာၾကတာခ်ည္းပဲ။ ကံၾ ကမၼာက ေရးလြႊတ္လုိက္တဲ့Aရာကို
ဘယ္သူမွ ဖ်က္ဆီးပစ္လုိ႔မရဘူး။ လူေတြရဲ႕ ဆင္းရဲခ်မ္းသာ၊ သုခဒုကၡဆုိတာေတြဟာ
ကိုယ့္ကံၾ ကမၼာAတုိင္း ျဖစ္လာၾကတာခ်ည္းပဲ။ ေဟာဟိုမွာ မိဖုရားႀကီး မိဂါဝတီရဲ႕ ကိုယ္လုပ္ေတာ္ ကၽြန္မ
ဝိဇယာ မင္းကို နန္းေတာ္ေခၚဖုိ႔ လာေနတယ္။ ဘုရင္မင္းႀကီး Aႏုပညာခန္းမႀကီး ေဆာက္လုပ္ေနတယ္။
မိဖုရားႀကီးရဲ႕ ပံုတူပန္းခ်ီကားတစ္ကား ဆြဲခ်ိတ္ဖုိ႔ပဲ က်န္ေတာ့တယ္။ ဒီကေန႔ မိဖုရားႀကီး ဝတ္႐ံုေတာ္
Aျဖဴဝတ္ၿ ပီး ပန္းခ်ီဆရာေရွ႕မွာထုိင္ၿ ပီးေတာ့ ပန္းခ်ီပုံတူAဆြဲခံလိမ့္မယ္။ မိဖုရားႀကီးက မင္းကို
Aေခၚလႊတ္တာ ျဖစ္မွာပဲ’’
‘‘လာ... ညီမေလး ဝိဇယာ’’

Page
39
 မဟာေယာဂီ - ပါရဂူ created by lucky82

နႏၵာေဒဝီသည္ ဝိဇယာကို သူ႔Aပါးေခၚလုိက္သည္။ ဝိဇယာသည္ နန္းေတာ္Aတြင္းမွာ Aေရးပါ

Aရာေရာက္ေသာ ရံေရြေတာ္ကၽြန္မ ျဖစ္သည္။ ဆင္ျ ခင္စU္းစားဉာဏ္ရွိသည္။ ႐ိုး႐ိုးကုပ္ကုပ္ေနသည္။
Aက်င့္စာရိတၱေကာင္းသည္။ ႐ုပ္ရည္ေခ်ာေမာလွပသည္။ နန္းတြင္းေဆာင္၌ ယင္းကဲ့သို႔ေသာ
ကိုယ္လုပ္ေတာ္ ကၽြန္မမ်ားသည္ Aိမ္ေထာင္သားေမြး မလုပ္ၾ ကရေပ။ ဘုရင္မ်ား၏ ထႂကြလႈပ္ရွားေသာ
ကာမခ်စ္ျ ခင္းကို ျဖည့္တင္းေပးရသည့္ Aခ်ိန္မွတစ္ပါး AျခားAျခားေသာ Aခ်ိန္မ်ား၌မူ
ဗိုင္းေကာင္းေက်ာက္ဖိ ေနၾကရသူမ်ား ျဖစ္ၾ ကသည္။ ဘုရင္မ်ားကလည္း ယင္းက့ဲသို႔ေသာ ကိုယ္လုပ္ေတာ္
ေမာင္းမ၊ ကၽြန္မမ်ားက ေမြးဖြားလာေသာ ကၽြန္မသားမ်ားကို ဘုရင့္သားေတာ္မ်ားႏွင့္မျခား
ေမြးျမဴၾကည့္႐ႈထားၾကသည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ ဝိဇယာသည္ ကၽြန္မျဖစ္ေသာ္လည္း မိဖုရားတစ္ပါးကဲ့သို႔
ဂုဏ္သိကၡာရွိေနသူ ျဖစ္သည္။

နႏၵာေဒဝီသည္ ဝိဇယာAား တေလးတAား ေလာကြတ္ပ်ဴငွာ ေျပာလုိက္သည္။

‘‘ဝိဇယာ... ဟို မဟာေယာဂီAေၾကာင္းကို ညည္းသိတယ္မဟုတ္လား။ သူ႔ခမ်ာ Aစာေရစာ
ျပတ္ေနတာ လႏွင့္ခ်ီေနၿပီ။ Aိမ္ေပါက္ေစ့ ႂကြေတာ့ႂ ကြတယ္။ ဒါေပမဲ့ ထမင္းလံုး တစ္ေစ့ေတာင္မွ
လက္ခံမသြားဘူး။ AဲဒီAနက္Aဓိပၸာယ္ကို ညည္းနားလည္ရဲ႕လား။ က်ဳပ္ကေတာ့ ဒီဘုရင္န႔ဲ
တုိင္းသူျ ပည္သားေတြAတြက္ Aတိတ္ေကာင္း နိမိတ္ေကာင္း မဟုတ္ဘူးလုိ႔ ထင္တယ္။
မိဖုရားေခါင္ႀ ကီးကို သံေတာ္Uီး တင္လုိက္စမ္းပါ ဝိဇယာ။ ႐ုပ္ရည္႐ူပကာဆုိတာ ပိုးဖလံမ်ားနဲ႔
ဘာမွမထူးျခားဘူး။ ကုိယ္ခႏၶာနဲ႔ ပတ္သက္ၿ ပီး ဂုဏ္ယူလြန္း မာနတက္လြန္းတာဟာ ေကာင္းတဲ့
လကၡဏာမဟုတ္ဘူး။ က်ဳပ္တုိ႔ရဲ႕ ႐ုပ္ရည္႐ူပကာဟာ က်ဳပ္တို႔ကိုပဲ ျပန္ဝါးမ်ဳိသာြ းတာမ်ားတယ္။
ေဖာက္ျ ပန္ပ်က္စီးတတ္တဲ့ Aရာကို ဖူးဖူးမႈတ္ေနတာဟာ Aဆင္ျ ခင္ AစU္းစားဉာဏ္ကို ဖ်က္ဆီးပစ္တာနဲ႔
ဘာမွ မထူးဘူး။ မိဖုရားေခါင္ႀ ကီးကို သတိေပးလိုက္ပါ။ ဒီကမာၻေျမႀကီးဟာ ဒီမဟာေယာဂီလုိ
ပုဂၢိဳ လ္ျ မတ္မ်ားရဲ႕ ေကာင္းမႈကုသိုလ္ေၾကာင့္ တည္တံ့ေနတာ ျဖစ္တယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဒီေယာဂီလုိ
ပုဂၢိဳ လ္ျ မတ္ကုိ မေလးစားဘဲ မေနသင့္ဘူး။ ႏုိ႔မဟုတ္ရင္ က်ဳပ္တို႔ရဲ႕ မေကာင္းမႈAကုသုိလ္ေတြက
ထုထည္နည္းတာ မဟုတ္တဲ့Aတြက္ က်ဳပ္တုိ႔ရဲ႕ မေကာင္းမႈ Aကုသိုလ္ Aေလးခ်ိန္နဲ႔ ဒီကမာၻေျမႀကီး
AဝီစိAထိ နိမ့္က်သြားဖုိ႔ရွိတယ္’’
Aမတ္ကေတာ္ နႏၵာေဒဝီ၏စကားေၾကာင့္ ကိုယ္လုပ္ေတာ္ကၽြန္မ ဝိဇယာသည္
ေတြေဝေငးေမာသြားသည္။ Aမတ္ႀ ကီး Aိမ္ေဂဟာမွ ခ်က္ခ်င္းျပန္ထြက္သြားသည္။ ပံုတူAဆြဲခံရန္
ထုိင္ေနေသာ မိဖုရားႀကီးထံ Aေရာက္သြားၿပီးလွ် င္ မိဖုရားႀကီးကို Aေၾကာင္းစံု ေျပာျပလုိက္သည္။
နိဂံုးခ်ဳပ္Aေနျဖင့္ ဤသို႔လည္း ေျပာျပလုိက္သည္။
‘‘႐ုပ္ရည္၊ Aရြယ္၊ Uစၥာ၊ ပစၥည္းမာန္တက္မေနပါႏွင့္။ Aဲဒါေတြဟာ တစ္ေန႔ေန႔က်ရင္ ကၽြႏု္ပ္တို႔ကို
ဝါးမ်ဳိးသြားၾကပါလိမ့္မယ္။ Eည့္သည္ မဟာေယာဂီ ဆြမ္းလက္ခံေရးAတြက္ Uပၸါ ယ္တံမ်U္ကို
ေတြးေတာႀကံဆေစခ်င္ပါတယ္။ Aဲဒီလုိမွ မလုပ္ရင္ ဒီထီးနန္း၊ ဒီဘုရင္၊ ဒီမိဖုရားဟာ Aားလံုးပဲ
Aခ်ည္းAႏွီးAလဟႆ ျဖစ္သြားၾကလိမ့္မယ္’’

ကိုယ္လုပ္ေတာ္ကၽြန္မ ဝိဇယာေျပာျပခ်က္သည္ မိဖုရားႀကီး၏ A႐ႈိက္ထိသြားသည္။

ဝတ္႐ံုပါးပါးလႊာလႊာကေလးကို ဝတ္လ်က္ Aဂၤါ Aစိတ္Aပိုင္းကို ဖံုးAုပ္ဟန္ေဆာင္ေသာ္လည္း
Aထင္းသား ျမင္ေစႏုိင္ေလာက္ေသာ နည္းမ်ဳိးျဖင့္ Aဆင္တန္ဆာမ်ားကို ဝတ္စားဆင္ယင္လ်က္
ပန္းကံုးႏွင့္ ေရႊျ ခဴကေလးမ်ားကို ေႁမြပါးပ်U္းသဏၭာန္ ထံုးထားေသာ ဆံထံုးတြင္ ရစ္ေခြလ်က္ ထိုင္ေနေသာ
မိဖုရားႀကီးသည္ သူ႔႐ုပ္ရည္ကို သူကိုယ္တုိင္ နာက်ည္းစက္ဆုပ္သြားသည္။ စကားပြင့္ဖူးေရာင္ႏွင့္ တူေသာ

Page
40
 မဟာေယာဂီ - ပါရဂူ created by lucky82

ကိုယ္ခႏၶာAသားAေရာင္ကုိလည္းေကာင္း၊ နီးပါးေဆးပင္၏ Aေရာင္ထက္ပင္ နီျ မန္းေသာ ေျခဖဝါး၏

Aေရာင္ကိုလည္းေကာင္း၊ ၾကာနီပြင့္၏ Aေရာင္ကိုပင္ ရွက္ဖြယ္လိလိ ျဖစ္သြားေစႏုိင္သည့္ ပါးႏွစ္ဖက္၏
Aေရာင္Aေသြးကိုလည္းေကာင္း ျမင္ေတြ႔ရသည့္Aတြက္ ပန္းခ်ီဆရာသည္ ေန႔ခင္းေၾကာင္ေတာင္
Aိပ္မက္ျ မင္မက္ေနသကဲ့သို႔ ျဖစ္သြားသည္။ သူ႔စိတ္ကူးထဲက နတ္ေဒဝီသည္ပင္ ဤမွ်စြဲမက္ဖြယ္ မရွိေပ။
စြဲမက္ဖြယ္ရွိသည္ထားUီး ဤမွ် မလွ။ ဤမွ် Aခ်ဳိးမက်။

သို႔ေသာ္ မိဖုရားႀကီးသည္ ဘာမေျပာ ညာမေျပာ ဖ်တ္ခနဲ ထသြားသည္။ ပန္းခ်ီဆရာသည္

ပါးစပ္Aေဟာင္းသား ျဖစ္က်န္ခဲ့သည္။ မိဖုရားႀကီးသည္ သတာနိက ဘုရင္မင္းႀကီးထံ တန္းသြားၿပီးလွ် င္
ဘုရင္မင္းႀကီးAား Aစာငတ္ေရငတ္ျ ဖစ္ေနေသာ ေယာဂီAေၾကာင္းကို စကားစပ္ေျပာလုိက္သည္။
Aၿပီးသတ္၌ ဤသုိ႔ပင္ ေျပာလုိက္သည္။
‘‘ဒီစည္းစိမ္၊ ဒီAာဏာ၊ ဒီထီးနန္းဟာ ဘာAသံုးက်ေတာ့မွာလဲ။ ႏွမေတာ္တို႔ဟာ ဒါေလာက္
ေပါမ်ားႂကြယ္ဝၾကပါလ်က္ AစာAဟာရျပတ္ေနတဲ့ ဒီAာဂႏၲဳ ေယာဂီကိုေတာင္မွ ေရာင့္ရဲမႈ ရွိသြားေAာင္
မလုပ္ႏုိင္ၾ ကဘူးလား။ ႏွမေတာ္တို႔ ဒါေလာက္ပဲ Aစြမ္းAစမဲ့ေနၾကပါသလား။ ႏွမေတာ္တုိ႔ရဲ႕
ဘုရင့္ဘ႑ာတုိက္ဟာ ဒါေလာက္ပဲ က်ိန္စာသင့္ေနပါသလား’’
ေဒါသထြက္ေနသျဖင့္ ပိုၿ ပီးလွေနေသာ မိဖုရားႀကီးAား ဘုရင္မင္းႀကီးက ေျဖသိမ့္လုိက္သည္။
‘‘က်ဳပ္ စီစU္ပါ့မယ္ ႏွမေတာ္၊ ဝႆတုိင္းႏုိင္ငံရဲ႕ ဘုရင့္ဘ႑ာတုိက္ထဲမွာ ဘာမွ
လိုေလေသးမရွိပါဘူး။ ေယာဂီရဲ႕ ဆႏၵကို တင္းတိမ္ေရာင့္ရဲသြားေAာင္ လုပ္ရမယ့္ကိစၥဟာ ဘာမွ
ႀကီးက်ယ္တာ မဟုတ္ပါဘူး။ သာမန္AေသးAဖြဲကိစၥေလးမွ် သာ ျဖစ္တယ္။ သူ႔တစ္ထြာတစ္ညိဳ ေလာက္
ဝမ္းဗုိက္ကို ျဖည့္တင္းေပးဖုိ႔ကိစၥဟာ ဘယ္ေလာက္ Aခက္Aခဲရွိမွာလဲ ’’
‘‘ဒါေပမဲ့ ေယာဂီက Aဓိ႒ ာန္ျ ပဳထားတဲ့ ပုဂၢိဳ လ္ျ ဖစ္တယ္။ မေတာ္မတရား စုေဆာင္းရရွိထားတဲ့
Uစၥာပစၥည္းဆုိရင္ သူ႔ဝမ္းဗုိက္ထဲ ဆန္တစ္ေစ့၊ ထမင္းလံုးတစ္ေစ့ေတာင္မွ ေရာက္သြားမွာ မဟုတ္ဘူး။
ေယာဂီရဲ႕ Aဓိ႒ ာန္က Aင္မတန္ ထူးျခားဆန္းက်ယ္တယ္။ ႏွမေတာ္တုိ႔ရဲ႕ စားပြဲေသာက္ပြဲေတြမွာဆုိရင္
လက္ေဆးလာတဲ့ ေသြးစြန္းေနသူပဲ စိတ္ဝင္စားတယ္။ ဒီက႐ုဏာရွင္ပုဂၢိဳ လ္ေတြဟာ ႏွမေတာ္တုိ႔ရဲ႕
Aတြင္းစိတ္နဲ႔ Aတြင္းစိတ္ထဲက မေကာင္းတဲ့ AႀကံAစည္ေတြကိုေတာင္မွ သိနားလည္တဲ့ ပုဂၢိဳ လ္ေတြ
ျဖစ္တယ္။ မေကာင္းမႈ Aရိပ္Aေယာင္ရွိတဲ့ေနရာဆုိရင္ Aဲဒီေနရာ ေယာင္လုိ႔ေတာင္ ရပ္မေနေတာ့ဘူး’’
‘‘AဲဒီAတြက္ မပူပါနဲ႔။ က်ဳပ္တို႔ ရာဇပုေရာဟိတ္သုခမိန္ႀ ကီးဟာ Aဓိ႒ ာန္Aေၾကာင္းကို
ေကာင္းေကာင္း ကၽြမ္းက်င္နားလည္တယ္။ Aဓိ႒ ာန္ရဲ႕လွ် ဳိ႕ဝွက္ခ်က္ကို သိဖုိ႔ဆုိတာ သူ႔Aတြက္ဘာမွ
ခက္ခဲတဲ့Aလုပ္ မဟုတ္ဘူး။ လွ် ဳိ႕ဝွက္ခ်က္ကို သိဖုိ႔ နည္းလမ္းကလည္း တစ္ေထာင္ထက္မနည္း
ရွိလာမွာပါပဲ’’

ဘုရင့္Aမိန္႔ေတာ္ျ ဖင့္ ရာဇသုခမိန္ႀ ကီး ေရာက္လာသည္။ သုခမိန္ႀ ကီးကို

ေယာဂီတုိ႔၏Aဓိ႒ ာန္မ်ားႏွင့္ ပတ္သက္၍ ေလွ် ာက္တင္ရန္ ဘုရင္မင္းႀကီး Aမိန္႔ေပးလုိက္သည္။

သုခမိန္ပ႑ိတ္ႀ ကီးသည္ က်မ္းဂန္ကို လွန္ေလွာၿပီး Aဓိ႒ ာန္ႏွင့္ပတ္သက္၍ ေျပာျပမည္လုပ္သည္။

ထုိAခုိက္ ကၽြန္မ ဝိဇယာ ေရာက္လာၿပီး ဘုရင္မင္းႀကီးAား ႐ိုေသUီးၫြတ္စြာျဖင့္ ေလွ် ာက္တင္ခြင့္ေပးရန္
ေလွ် ာက္ထားပန္ၾ ကားသည္။

‘‘ေလွ် ာက္တင္စရာရိွတာ ေလွ် ာက္တင္ေစ’’

Page
41
 မဟာေယာဂီ - ပါရဂူ created by lucky82

‘‘Aရွင္မင္းႀကီး Aကၽြႏု္ပ္ တစ္ခုေတာင္းပန္ေလွ် ာက္ထားလို္ပါတယ္။ Aဓိ႒ ာန္Aေၾကာင္း

ျပည္သူျ ပည္သားေတြကိုလည္း Aသိေပးသင့္ပါတယ္။ ဘာေၾကာင့္လဲဆုိရင္ ဒီမဟာေယာဂီရဲ႕
စိတ္ႏွလံုးထဲမွာ ဘုရင္ ဆင္းရဲသား ဘယ္လုိခြဲျ ခားမႈမ်ဳိးမွ မရွိပါဘူး။ Aားလံုး တေျပးတည္း တညီတည္း
ရွိေနပါတယ္။ မဟာေယာဂီမွာ Aနိမ့္Aျမင့္သေဘာထား လံုးဝမရွိပါဘူး။ မႏွစ္ကျဖစ္ပ်က္ခဲ့တ့ဲ
Aေၾကာင္းAရာေလးတစ္ခုကို ေလွ် ာက္ထားေျပာလုိပါတယ္။ ေဝသာလီမွာ ေလးလUပုသ္သီလ
ေစာင့္သံုးတ့ဲAခါတုန္းက ေဝသာလီၿ မိဳ ႕ မ်က္ႏွာဖံုး သူႂ ကြယ္ႀ ကီးက ေယာဂီAတြက္ Uပုသ္ထြက္
ဆြမ္းေကၽြးဖို႔ စီစU္ထားပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ Aဲဒီမဟာေယာဂီဟာ Aဲဒီသူႂ ကြယ္ရဲ႕ ဆြမ္းကို Aလွဴမခံဘဲ
ေဝသာလီက ပုနီမာAမည္ရိွတဲ့ သာမန္ပုဂၢိဳ လ္တစ္Uီးရဲ႕Aိမ္က Aလွဴခံလုိ႔ရတဲ့ ေတာ္႐ံုေလ်ာ္႐ံုဆြမ္းနဲ႔ပဲ
Uပုသ္ထြက္ဆြမ္း ၿပီးလိုက္တယ္’’
‘‘ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ ဝိဇယာ။ ငါတုိ႔ကို Aဖုိးတန္တဲ့ Aႀကံဉ ာဏ္ေပးတဲ့Aတြက္ ဝိဇယာကို
ေက်းဇူးAထူးတင္ပါတယ္’’
ယင္းသို႔ေျပာၿပီးလွ် င္ ဘုရင္မင္းႀကီးသည္ ၿမိဳ ႕သူၿ မိဳ ႕သားတခ်ဳိ႕ကို ဘုရင့္ညီလာခံသို႔
တက္ေရာက္ၾ ကရန္ Aဖိတ္ခုိင္းလုိက္သည္။ မၾကာမီAေတာAတြင္းမွာပင္ ၿမိဳ ႕သူၿ မိဳ ႕သားတခ်ဳိ႕
ညီလာခံသဘင္ ေရာက္လာၾကသည္။ ဘုရင့္ပုေရာဟိတ္ သုခမိန္ႀ ကီးက Aဓိ႒ ာန္Aေၾကာင္းကို
Aက်ယ္တဝင့္ ရွင္းလင္းျပသည္။ ေယာဂီတို႔၏ AစာAဟာရႏွင့္ ပတ္သက္၍လည္း ဋီကာခ်ဲ႕ျပသည္။

ကၽြန္မ ဝိဇယာက မိဖုရားႀကီး မိဂါဝတီ၏ကိုယ္စား ရွင္းလင္းေျပာၾကားသည္။

‘‘ဒီေယာဂီဟာ ထိပ္ေခါင္တင္မိဖုရားႀကီးရဲ႕ ခမည္းေတာ္ညီမက ေမြးတဲ့သားျဖစ္တယ္။ မိဖုရားႀကီးရဲ႕
ညီမေတာ္ဟာ မဟာေယာဂီရဲ႕ ေနာင္ေတာ္ နႏၵိဝိဒၶနရဲ႕ ၾကင္ယာဇနီးျဖစ္တယ္။ ေဝသာလီ ဂဏAုပ္ခ်ဳ ပ္ေရး
နာယက ရာဇေစတကနဲ႔ ဒီေယာဂီဟာ တူဝရီးေတာ္တယ္။ က႐ုဏာထားတဲ့ ဒီေယာဂီဟာ Aားလံုးကို
စြန္႔ပစ္ထားခဲ့ၿ ပီး ကမာၻေလာကAတြက္ လမ္းမွန္ကို ရွာမွီးမယ္ဆုိတဲ့ ရည္ရြယ္ခ်က္နဲ႔ ထြက္လာခဲ့တယ္။
ကမာၻေလာကနဲ႔ ဆက္သြယ္မႈဟာ ဒီေယာဂီAတြက္ မိုးတိမ္Aေရာင္လိုပဲ။ စကားမေျပာဘဲ
ႏႈတ္ပိတ္ေရငံုလာခဲ့တာလည္း ၾကာၿပီ။ ေန႔ရက္မ်ားစြာ Aၾကာႀကီးၾကာမွ AစာAဟာရကို မွီဝဲတယ္။
လူေတြခံစားေနတဲ့ ကာမဂုဏ္Aာ႐ံုေတြဟာ လူေတြရဲ႕ ဒုကၡျ ဖစ္ရာျဖစ္ေၾကာင္း၊
ေသာကျဖစ္ရာျဖစ္ေၾကာင္းမ်ား ျဖစ္ၿ ပီး တျခားသက္ရွိသတၱဝါေတြ ေသေက်ပ်က္စီးရာ ပ်က္စီးေၾကာင္းမ်ား
ျဖစ္တယ္လုိ႔ ေယာဂီက ထင္ျ မင္ယူဆတယ္။ သူတစ္ပါးAသက္ကုိ မညႇU္းဆဲ မသတ္ျ ဖတ္ရ။ ႏွိမ့္ႏွိမ့္ခ်ခ်
ရွိရမည္။ တစ္ဖက္သားကို ကိုယ္ခ်င္းစာနာရမည္။ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ထိန္းခ်ဳပ္ရမည္။ သစၥာတရားကို
ခ်စ္ျ မတ္ႏုိးရမည္။ ယင္းသို႔ ျပဳမူက်င့္ႀ ကံပါက မိမိရွာမွီးေနေသာ ခ်မ္းသာစစ္ ခ်မ္းသာမွန္၊ သုခစစ္
သုခမွန္သည္ မိမိတံခါးဝသို႔ Aလုိလို ေရာက္လာမည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ သတိဝီရိယႏွင့္ ေနထုိင္ၾ ကလုိ႔လည္း
မဟာေယာဂီက ေဟာၾကားတယ္။

Aဲဒီတရားကို သလပါဏိAမည္ရွိတဲ့ ဘာေလေဘရဝီကို ေဟာၾကားၿပီး ေဒါသခ်ဳပ္ၿ ငိမ္းသြားေAာင္

လုပ္လုိက္တယ္။ ဘေစၧဒက Aမည္ရွိတဲ့ မႏၲာန္ပညာရွင္ကိုလည္း လမ္းမွားက ကယ္တင္ၿ ပီး သစၥာ၊
Aဟႎသာ၊ ျဗဟၼစရိယလမ္းမွန္ေရာက္ေAာင္ ပို႔ေဆာင္ေပးခဲ့တယ္။ ေသတမၺိ Aနီးမွာရွိတ့ဲ
ကနခလသခၤမ္းေက်ာင္းမွာ ေကာသိAမည္ရွိတဲ့ နာဂရွိတယ္။ Aဲဒီနာဂဟာ
ေဒါသAလြန္ျ ပင္းထန္တဲ့Aတြက္ စ႑ေကာသိလုိ႔ ေခၚၾကတယ္။ Aဲဒီနာဂကိုလည္း မဟာေယာဂီက
တရားျပခဲ့တယ္။ ၿပီးေတာ့ သမၺလနဲ႔ ကမၺလတို႔လို နာဂလုလင္ေတြကိုလည္း ဂဂၤါ ျမစ္ကမ္းပါးမွာ
ကယ္တင္ခဲ့တယ္။ မိမိရဲ႕ ခႏၲီတရားနဲ႔ Aဟႎသာတရားကို မွတ္ေက်ာက္တင္လုိတဲ့Aတြက္ မဟာေယာဂီ

Page
42
 မဟာေယာဂီ - ပါရဂူ created by lucky82

လူ႐ိုင္းေတြေနတဲ့ ေနရာေဒသကိုလည္း ႂကြခဲ့တယ္။ Aဲဒီလုိ ဆင္းရဲဒုကၡမ်ဳိးေတြကို ကၽြႏု္ပ္တုိ႔

သေဘာေပါက္ႏုိင္ၾ ကပါ့မလား။ သူ႔ေျခသလံုးက Aသားစိုင္ Aသားတစ္ေတြကို ေခြးေတြက
ကိုက္ဖဲ့ပစ္ၾ ကတယ္။ လူ႐ိုင္းေတြက သူ႔ကုိ ႐ိုက္ၾ ကႏွက္ၾ ကတယ္။ သူ႔ကိုယ္ခႏၶာက Aသားဆုိင္ေတြ၊
Aသားတစ္ေတြ ထြက္ကုန္ၾ ကတယ္။ ဒါေပမဲ့လည္း သူ ဘယ္သူ႔ကိုမွ Aာဃာတ မထားဘူး။
ဘယ္သူ႔Aေပၚမွလည္း ေဒါသေရွ႕မထားဘူး။ ဘယ္သူ႔ကိုမွလည္း ရန္ၿ ငိဳ းမထားဘူး။ တကယ့္ကို
Aဟႎသာတရား၊ ေမတၱာက႐ုဏာတရားရဲ႕ ႐ုပ္လံုး႐ုပ္သြင္ႀ ကီးပါလဲ။

လူ႐ုိင္းေတြရဲ႕ ေဒသမွာမေျပာနဲ႔ လူယU္ေက်းေတြေနတဲ့ ေဒသမွာလည္း ဒီမဟာေယာဂီဟာ

A႐ုိက္ႏွက္ခံရတယ္။ တျခားနည္းမ်ဳိးစံုနဲ႔ ညႇU္းပန္းႏွိပ္စက္တာေတြ ခံရေပမယ့္ ဒီခႏၲီတရား
လက္ကိုင္ထားတဲ့ က႐ုဏာရွင္ တပသီေယာဂီရဲ႕ Aဟႎသာတရားတို႔၊ ျဗဟၼစိုရ္တရားတို႔၊ သစၥာတရားတုိ႔ဟာ
ယိမ္းယိုင္ၿ ပိဳ ကြဲပ်က္စီးသြားျခင္း မရွိခဲ့ဘူး။ ဒီေယာဂီဟာ တန္ခုိးIဒၶိပါဒ္ရွင္လည္း ျဖစ္တယ္။ ဒါေပမဲ့
တန္ခုိးIဒၶိပါဒ္ကို သူAယံုAၾကည္ မရွိဘူး။ ကမာၻေလာကကို ျပာက်သြားေAာင္ လုပ္ႏုိင္တ့ဲ
ေတေဇာဓာတ္နဲ႔ ေလာင္ကၽြမ္းေစတဲ့ မီးကို ၿငိမ္းသြားေAာင္ လုပ္ႏုိင္တဲ့ သီတေတေဇာဓာတ္ သူ႔မွာရွိတယ္’’
ကၽြန္မ ဝိဇယာက သူ႔စကားကို နိဂံုးခ်ဳ ပ္လုိက္သည္။

‘‘ေရႊျ ဖစ္ ေငြျ ဖစ္နည္းေတြလည္း ဒီေယာဂီသိမွာပဲေနာ္ ဝိဇယာ’’

ၿမိဳ ႕စားႀကီးတစ္Uီးက Aေရးတႀကီးေမးလုိက္သည္။
‘‘ဒီလိုေယာဂီေတြဟာ Aဲဒီလိုလွ် ဳိ႕ဝွက္Aသိခဲ့တဲ့ Aတတ္ပညာေတြကို Aမ်ားႀကီး တတ္ၾ ကတယ္။
ဒါေပမဲ့ ဘယ္သူ႔ကိုမွ ေျပာမျပၾကဘူး။ ေျမလွ် ဳိးမုိးပ်ံတဲ့Aတတ္ေတာင္ တတ္ၾ ကေသးတယ္’’
ၿမိဳ ႕စားကေတာ္တစ္ေယာက္က ေထာက္ခံေျပာဆုိလုိက္သည္။
‘‘ရွင္တုိ႔ရဲ႕ စိတ္က ကမာၻေလာကကို ဒုကၡျ ဖစ္ေစတဲ့ ေရႊေငြေတြမွာပဲ တဝဲလည္လည္
ျဖစ္ေနၾကတယ္။ ရွင္တို႔ရဲ႕ ေစတနာ သ ဒၶါ တရားက ကိုယ္က်ဳိးကိုယ္စီးပြားနယ္ထက
ဲ မထြက္ဘူး။
ဒီေယာဂီဟာ ေရႊျ ဖစ္ေငြျ ဖစ္ Aတတ္ပညာေတြAားလံုးကို ေမ့ပစ္လုိက္ၿ ပီ။ ကိုယ္စိတ္ႏွလံုး ျဖဴစင္ေAာင္
လုပ္တဲ့ Aတတ္ပညာထဲမွာပဲ ေမြ႔ေလ်ာ္ေနတယ္။ ကၽြန္မတုိ႔ၿ မိဳ ႕က လမ္းႀကိဳ လမ္းၾကားေတြထဲမွာ
ငတ္ငတ္ျ ပတ္ျ ပတ္နဲ႔ လွည့္လည္သြားလာေနတာ ဘယ္ေလာက္ၾ ကာၿပီလဲ။ ရွင္တို႔ မသိၾ ကဘူးလား’’
‘‘ဝိဇယာ ေဝသာလီက ခတၱိယလူမ်ဳိးေတြဟာ ထူးကိုထူးတယ္။ ေဝသာလီလည္းပဲ
Aေတာ္ထူးဆန္းတဲ့ တုိင္းျပည္ပဲ။ ရာဇာေတြ တစ္Uီးတည္း မကဘဲ Aမ်ားႀကီး ရွိၾ ကတယ္။ သူတို႔ပူးေပါင္းၿပီး
တုိင္းျပည္ကို Aုပ္ခ်ဳပ္ၾ ကတယ္။ Aမၺပါလီဟာ ေဝသာလီက Aေခ်ာAလွ ကေခ်သည္’’
Aမၺပါလီ၏ Aမည္နာမကို ထုတ္ေဖာ္ေျပာျပလိုက္ေသာAခါ သက္ၾ ကားAုိ ၿမိဳ ႕စားႀကီးသည္
ပါးစပ္ရြဲ႕သြားေသာေၾကာင့္ ကြမ္းတံေတြးေတြ သူ႔ကိုယ္ေပၚ စီးက်သြားသည္။

‘‘ကေခ်သည္ မဟုတ္ဘူး။ ျပည့္တန္ဆာ’’

လုလင္တစ္ေယာက္က ဝင္ေထာက္ၿ ပီး...
‘‘Aမၺပါလီကို သြားမေျပာနဲ႔။ သူက မဂဓဘုရင္ရဲ႕ တရားဝင္ မယားဗ်။ သိၾ ကရဲ႕လား’’
ဟုလည္း ေျပာလုိက္သည္။

တစ္ေယာက္က ဝင္စြက္ျ ပန္သည္။

Page
43
 မဟာေယာဂီ - ပါရဂူ created by lucky82

‘‘ဘုရင္ေတြေတာ့ မေျပာနဲ႔။ Aဲဒီစည္းစိမ္ခ်မ္းသာမ်ဳိး ဘုရင္မသံုးေဆာင္မခံစားရင္

ဘယ္သူသံုးေဆာင္ ခံစားUီးမွာလဲ’’

စကားေတြ ေဘးေရာက္ကုန္သျဖင့္ ဝိဇယာ စိတ္ညစ္သြားသည္။

‘‘ရွင္တို႔စကားေတြ ဘယ္ေရာက္ကုန္ၿ ပီလဲ။ Aံ့ၾ သစရာေကာင္းလွပါကလား။ ကၽန
ြ ္မတုိ႔
ဘာAေၾကာင္း စU္းစားေဆြးေႏြးဖုိ႔ ဒီေနရာေရာက္လာၾကတာလဲ။ ကိုယ္Uီးတည္တဲ့ Aေၾကာင္းကိုပဲ
စU္းစားေဆြးေႏြးၾကေစခ်င္ပါတယ္’’
‘‘ဝိဇယာေျပာတာ မွန္တယ္’’
ဘုရင္ သတာနိက ေထာက္ခံသည္။

‘‘ဝႆတုိင္းႏုိင္ငံေပၚမွာ ေဘးUပါဒ္တိမ္ထု တိမ္တုိက္ လႊမ္းေနပါတယ္’’

ဝိဇယာက ေျပာသည္။

‘‘ဘယ္ေဘးUပါဒ္ တိမ္တုိက္လႊမ္းရမွာလဲ။ က်ဳပ္တို႔ တုိင္းႏုိင္ငံAတြက္ ေဘးUပါဒ္ဆုိတာ

စကားလံုးAျဖစ္နဲ႔ေတာင္ ေျပာစရာ မလုိဘူး။ က်ဳပ္တုိ႔ခါးမွာ ဓားတြဲလဲြ က်ေနတုန္း ရွိေသးတယ္။ Aခု
စမၸာဘုရင္ကို မႈန္႔မႈန္႔ညက္ညက္ ေခ်ၿပီး သင္ခန္းစာ ေကာင္းေကာင္း ျပလိုက္ၿ ပီေလ။ ဝိဇယာမသိဘူးလား’’
သံုးေလးေယာက္က လက္သီးလက္ေမာင္းတန္းၿပီး ေျပာၾကသည္။
‘‘ေကာင္းၿပီ။ ရွင္တို႔ ထင္သလုိ လုပ္ၾ က။ ရွင္တို႔လုပ္တတ္တာ ဓားဆြဲတာပဲ ရွိတယ္’’
ဝိဇယာ စိတ္ဆုိးသြားၿပီး ထြက္သြားမည္ျ ပဳသည္။
‘‘ေနUီး ဝိဇယာ။ ခဏဆုိင္းပါUီး။ ဒီကိစၥနဲ႔ ပတ္သက္ၿ ပီး ပုေရာဟိတ္သုခမိန္ႀကီး
ဘယ္လုိAႀကံဉ ာဏ္မ်ား ေပးလုိပါေသးသလဲ’’
ဘုရင္ သတာနိကက သူေလးစားAသိAမွတ္ျ ပဳထားေသာ ကိုယ္လုပ္ေတာ္ ကၽြန္မ ဝိဇယာAား
ေျဖသိမ့္ရင္း ေျပာလုိက္သည္။

‘‘Aရွင္မင္းႀကီး ကၽြႏု္ပ္ Aက်U္းခ်ဳပ္ၿ ပီး ေလွ် ာက္ထားေျပာၾကားရမွာျဖင့္ ယခုေျပာျပခဲ့ၾ ကတဲ့

ေယာဂီဟာ သူ႔Aဓိ႒ ာန္နဲ႔သူ ကၽြႏု္ပ္တုိ႔ရဲ႕ Aမွားကို ေျပာျပဖို႔ ကၽြႏ္ုပ္တုိ႔Aားလံုး မေကာင္းမႈ
Aကုသိုလ္လမ္းမွားကို ေလွ် ာက္မသြားေစဖုိ႔၊ ကၽြႏု္ပ္တို႔ရဲ႕ သစၥာတရားကို မွတ္ေက်ာက္တင္ၾ ကည့္ဖုိ႔
ေရာက္လာျခင္းျဖစ္တယ္။ Aျမင့္ျ မတ္ဆံုး Aသိဉ ာဏ္ရေAာင္ ရွာမွီးေနတဲ့Aတြက္ စကားမေျပာ
တံုဏွိဘာေဝ ေနျခင္းျဖစ္တယ္။ Aျပင္ပန္းမွာ ခ်မ္းသာသုခရွိေနတယ္လုိ႔ ထင္ရေပမယ့္ Aမွန္တကယ္
ဒုကၡပင္လယ္ေဝေနတဲ့ ကၽြႏု္ပ္တို႔ဘဝကို ကယ္တင္ဖုိ႔Aတြက္ ႀကိဳ းပမ္းAားထုတ္ေနျခင္း ျဖစ္တယ္။
ေယာဂီပုဂၢိဳ လ္ျ မတ္ဟာ ႏႈတ္ပိတ္ေရငံုေနေပမယ့္ ဆိတ္ဆိတ္ေနတ့ဲAလုပ္နဲ႔ သစၥာလမ္းစU္ကို
ၫႊန္ျ ပေနတယ္။ ကၽြႏု္ပ္တို႔ကို ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ေဝဖန္သံုးသပ္ေစလုိပံုရတယ္။ ကၽြႏု္ပ္တုိ႔ကို
မေကာင္းမႈလမ္းမွာ ေလွ် ာက္သြားေစလုိပံု မေပၚဘူး။ မဟာေယာဂီဟာ သူ႔Aဓိ႒ ာန္နဲ႔ က်ဳပ္တို႔ရဲ႕
တျခားဘယ္လုိ Aျပစ္ေတြကုိ ဖယ္ရွားပစ္လုိတဲ့ စိတ္ဆႏၵရွိေနတယ္ မသိဘူး။ သူ႔Aဓိ႒ ာန္ဟာ
ေကာင္းမြန္တဲ့Aလုပ္Aတြက္ပဲ ျဖစ္တယ္။ ဒါေၾကာင့္ Aားလံုး သတိဝီရိယထားၿပီး ေစတနာမွန္မွန္၊
သစၥာတရားမွန္မွန္နဲ႔ Aလုပ္လုပ္ၾ ကရင္ Aက်ဳိးျဖစ္ထြန္းလာႏုိင္စရာ ရွိပါတယ္’’

Page
44
 မဟာေယာဂီ - ပါရဂူ created by lucky82

ညီလာခံသဘင္ စဲသြားေသာAခါ Aားလံုး၏ သေဘာတူညီခ်က္ျ ဖင့္ တစ္စံုတစ္ခု ဆံုးျဖတ္ခ်က္

ခ်သြားၾကသည္။ ထုိတစ္စံုတစ္ရာကား ေနာက္တစ္ေန႔၌ ထုိမဟာေယာဂီ၏ Aဓိ႒ ာန္ျ ပည့္ဝေရး
လုပ္ကိုင္ေဆာင္ရြက္ၾ ကရန္ ျဖစ္ေလသည္။
*****

Page
45
 မဟာေယာဂီ - ပါရဂူ created by lucky82

၇။ မဟာေယာဂီ

Aုတ္တုိက္ႀ ကီး၏ ေျမေAာက္ခန္းထဲ၌ စႏၵကူးနံ႔သာကဲ့သို႔ ႏူးညံ့ေပ်ာ့ေပ်ာင္းၿပီး စႏၵကူးသားကဲ့သို႔

မာေက်ာေသာ စႏၵနာသည္ Aစာေရစာ ျပတ္လ်က္ Aက်U္းသားတစ္ေယာက္ပမာ ထုိင္ေနရရွာသည္။
ငိုေႂကြးျမည္တမ္းျခင္းကိုမူ ရပ္တန္႔ပစ္လုိက္သည္မွာ ၾကာၿပီ။ ရက္စက္ၾ ကမ္းၾကဳတ္စြာ တုတ္ေႏွာင္ထားေသာ
Aေႏွာင္Aဖြဲ႔မ်ားသည္ စႏၵနာ၏ ႏူးညံ့ေပ်ာ့ေပ်ာင္းေသာ ကိုယ္ခႏၶာAစိတ္Aပိုင္းမ်ားထဲတြင္
ျမဳပ္နစ္စူးဝင္ေနၾကသည္။ ခပ္ျ မန္ျ မန္ ခပ္ၾ ကမ္းၾကမ္း ေခါင္းတံုးတံုးလုိက္ေသာ Uီးေခါင္းမွာလည္း
က်ိန္းစပ္ေနသည္။ Aဆုိးဆံုးမွာမူ သူ၏ ဂုဏ္သိကၡာ ခ်ဳိးဖ်က္ခံရျခင္းျဖစ္သည္။ သူ၏ Uီးေခါင္းသည္
Aယုတ္ညံ့ဆံုး မွဲ႔စြန္းထင္းခံသြားရသည္။ ကင္းAေကာင္တစ္ေထာင္ ကိုက္သေလာက္ နာက်င္ခံခက္
ျဖစ္ေနေသာ ေဝဒနာသည္ သူ၏စိတ္ႏွလံုးကို ဂနာမၿငိမ္ေAာင္ ျပဳမူဖန္တီးေနသည္။

ပထဝီေျမျပင္ကို နတ္ျ ပည္နတ္နန္းဟူ၍ ထင္မွတ္ေနေသာ စႏၵနာသည္ ယေန႔ပထဝီေျမျပင္ေပၚ၌

ငရဲ၏ Aနံ႔Aသက္ကို ႐ွဴ႐ႈိက္ေနရသလားဟူ၍ ေAာက္ေမ့ထင္မွတ္ရသည္။ ဆာေလာင္ျ ခင္းကို
ေျဖေဖ်ာက္စရာ ဘာတစ္ခုမွ မရွိေပ။ သို႔ရာတြင္ စႏၵနာသည္ ဆာေလာင္ျ ခင္း၊ မြတ္သိပ္ျ ခင္း၊ Aိပ္ျ ခင္း၊
လဲေလ်ာင္းျခင္း စသည္Aားလံုးကို ေမ့ေမ့ေပ်ာက္ေပ်ာက္ ျဖစ္သြားေလၿပီ။ သူ၏ႏွလံုးသားAတြင္း၌
ေသပြဲဝင္ေသာ၊ Aတြင္းလႈိက္၍ ကၽြမ္းေနေသာ မီးပံုမီးက်ီးAရာAေထာင္ ေလာင္ကၽြမ္းေနသည္။
ေသပြဲဝင္ေသာ ေတာ္ဝင္မိန္းမျမတ္ကို ႐ႈိ႕သည့္မီးပံုကမွ ေတာ္Uီးမည္။ တစ္ႀ ကိမ္ေလာင္ကၽြမ္းၿပီး
ျပာျဖစ္သြားသည့္Aခါ မီးပံုထဲက လြတ္ေျမာက္သြားႏိုင္ေသးသည္။ သို႔ရာတြင္ မီးပံုမီးက်ီးကဲ့သို႔
Aဆက္မျပတ္ ေလာင္ကၽြမ္းေနေသာ ဤႏွလံုးသားက ဘယ္ေတာ့ လြတ္ေျမာက္မည္ဆုိသည္ကိုမူ မည္သူ
ခန္႔မွန္းႏုိင္မည္နည္း။

Aတိဒုကၡသည္ စိတ္ႏွလံုး၏ ပိတ္ထားေသာတံခါးကို ဖြင့္လွစ္ေပးသည္။ ေဘးAႏၲရာယ္သည္

တဏွာကင္းကြာမႈ တံခါးကို ဖြင့္လွစ္ေပးသည္။ ဆင္းရဲဒုကၡခံရဖန္မ်ားလာေသာAခါ လူသည္ ဒဏ္ကုိ
ခံႏုိင္ရည္ရွိၿ ပီး မီးၿပီးေသာ ေရႊျ ဖစ္သြားသည္။ AညႇU္းပန္း Aႏွိပ္စက္ခံရေသာ စႏၵနာသည္လည္း
Aနင္းAေခ်ခံေနရသည့္ ၾကားထဲက စိတ္Aားတက္လာသည္။ မိမိစြမ္းပကားျဖင့္ တံု႔ျ ပန္၍ မရေသာ
Aခုိက္Aတန္႔ကို ‘ကံၾ ကမၼာလက္ေဆာင္’ Aျဖစ္ သေဘာထားၿပီး လက္ခံလုိက္သည္။ ကိုယ့္ဟာကိုယ္
စU္းစားေနမိသည္။

‘ကမာၻေျမႀကီးကို ဆူးေညႇာင့္ခလုတ္ ကင္းရွင္းသည္’ ဟူ၍ မေAာက္ေမ့သင့္ေပ။

ကမာၻေျမႀကီးသည္ ဆူးေညႇာင့္ခလုတ္ Aျပည့္ရွိေနမည္သာ ျဖစ္သည္။ ဆူးေညႇာင့္ထက
ဲ ပန္းပြင့္ကို
ေရြးသည့္ Aတတ္ပညာကို တတ္ကၽြမ္းေAာင္သာ သင္ၾ ကားေလ့လာသင့္သည္။ ကမာၻေလာကထဲက
Aနိ႒ ာ႐ံုကိုမူ မည္သူမွ ဖယ္ထုတ္မပစ္ႏုိင္ေပ။ Aနိ႒ ာ႐ံုကို I႒ာ႐ံုAျဖစ္ Aသံုးခ်သြားျခင္းသည္သာလွ် င္
လြတ္ၿ ငိမ္းမႈသုိ႔ သြားရာလမ္းေၾကာင္း ျဖစ္သည္။ ဒုကၡကမူ ရွိေနမည္သာျဖစ္သည္။ ဒုကၡကို သုခသဖြယ္
Aသံုးခ်တတ္ေAာင္ သင္ၾ ကားေလ့လာသင့္သည္။

စႏၵနာ၏ AေတြးAလ်U္သည္ စင္ၾ ကယ္ၿ ပီးရင္း စင္ၾ ကယ္လာသည္။ ရက္ေပါင္းမ်ားစြာ

က်င့္ႀ ကံေသာAက်င့္ တရားဘာဝနာAလုပ္မ်ားက မေပးႏုိင္ေသာ တရားဓမၼစိတ္ဓာတ္ကို သံုးရက္ၾ ကာမွ်

Page
46
 မဟာေယာဂီ - ပါရဂူ created by lucky82

ေနထုိင္ရေသာ ေျမေAာက္Aေမွာင္ခန္းက စႏၵနာကို ေပးလိုက္ေလၿပီ။ ေျမေAာက္Aလံုခန္းသည္

ကမာၻေလာက၏ Aေရခြံကို စႏၵနာ၏ ေရွ႕တြင္ခြာခ်ပစ္လုိက္သည္။

ေန႔ႏွင့္ည ကုန္ဆံုးေက်ာ္လြန္ေနၾကသည္။ သို႔ေသာ္ မည္သူတစ္Uီးတစ္ေယာက္၏ မ်က္ႏွာကိုမွ

မျမင္မေတြ႔ရေပ။ စႏၵနာ၏ AေတြးAလ်U္သည္ တစ္စထက္တစ္စ စင္ၾ ကယ္လာသည္။
ႀကီးက်ယ္ျ ပင္းထန္သည့္ ဆင္းရဲဒုကၡက ႐ုန္းထြက္လြတ္ေျမာက္လာသူသည္ သူေတာ္စင္ေသာ္လည္း
ျဖစ္ခ်င္ျ ဖစ္လာသည္။ သို႔မဟုတ္ လူဆုိးေသာ္လည္း ျဖစ္ခ်င္ျ ဖစ္လာသည္။ ေမတၱာ၏
ပင္လယ္သမုဒၵရာေသာ္လည္း ျဖစ္ခ်င္ျ ဖစ္လာသည္။ သုိ႔မဟုတ္ ေဒါသ၏ မီးပံုမီးက်ီးလည္း
ျဖစ္ခ်င္ျ ဖစ္လာသည္။ စႏၵနာသည္ ကမာၻေလာက၏ မတည္ၿ မဲပံု၊ ေျပာင္းလဲတတ္ပံု၊ မစင္ၾ ကယ္ပံုတို႔ကို
သိျ မင္သေဘာေပါက္ေနသည္။ လူဆုိသည္မွာ ကံၾ ကမၼာ၏ ကစားစရာA႐ုပ္မွ် သာ ျဖစ္သည္။
ဆင္းရဲဒုကၡေရာက္ေသာAခါ တစ္စံုတစ္ေယာက္Aား က်ိန္ဆဲျ ခင္းသည္ လည္းေကာင္း၊
ခ်မ္းသာသုချဖစ္ေသာAခါ တစ္စံုတစ္ေယာက္Aား ေမတၱာပို႔ျ ခင္းသည္ လည္းေကာင္း
လွ် ပ္ေပၚေလာ္လီေသာ စိတ္ႏွလံုး၏ Aက်ဳိးAာနိသင္မွ် သာ ျဖစ္သည္။

စႏၵနာသည္ သူ႔ကိုယ္သူ ေျပာမိေနသည္။

‘ငါဆင္းရဲဒုကၡေရာက္ေနသည္မွာ Aမွန္ျ ဖစ္သည္။ သို႔ေသာ္လည္း ငါ ခၽြတ္ၿ ခံဳ က်မသြားေသာ
ဆင္းရဲဒုကၡသည္ ဂုဏ္သိကၡာ၏ Aမွတ္လကၡဏာျဖစ္သည္။ စႏၵနာ ညည္းေသးငယ္သူျ ဖစ္ခ်င္
ျဖစ္ေပလိမ့္မည္။ သို႔ေသာ္လည္း ခုိကုိးရာမဲ့သူ မျဖစ္ႏုိင္ေပ။ စႏၵနာ၊ ေဘးAႏၲရာယ္ဟာ ညU့္နက္သန္းေခါင္
ေက်ာ္လြန္မသြားဘဲႏွင့္ ျပည့္ဝေAာင္ျ မင္မႈ မိုးေသာက္ ဘယ္မွာ ေရာက္လာမည္နည္း...’

‘Aို စႏၵနာ၊ သင္သည္ ၿငိမ္းခ်မ္းေသာ၊ သန္႔စင္ေသာ၊ တည္ၿ ငိမ္ေသာ Aသိပညာရွင္ ျဖစ္သြားၿပီ။

သင္သည္ တည္ၿ ငိမ္ေAးခ်မ္းေသာ စိတ္ဓာတ္ျ ဖင့္ ေရွ႕တစ္လွမ္း တုိးၿပီး ဆင္းရဲဒုကၡကို လက္လွမ္းႀကိဳ ဆုိဖုိ႔
Aသင့္ျ ဖစ္ေနၿပီ’

သံုးရက္ႏွင့္ သံုးညကုန္ဆံုးေက်ာ္လြန္လာခဲ့ၿ ပီ။ စိတ္ဓာတ္ႀ ကံ့ခုိင္မာေက်ာေသာ္လည္း ခႏၶာကိုယ္

ႏူးညံ့ေပ်ာ့ေပ်ာင္းေသာ စႏၵနာသည္ Aစာျပတ္၊ ေရျပတ္ျ ဖစ္ေနသျဖင့္ Aားေပ်ာ့လာသည္။ သို႔ေသာ္လည္း
ယင္းAားေပ်ာ့ျ ခင္းသည္ ခႏၶာကိုယ္၏ Aားေပ်ာ့ျ ခင္းမွ် သာ ျဖစ္သည္။ ခႏၶာကိုယ္ ဘယ္ေလာက္ပင္
Aားေပ်ာ့Aားေပ်ာ့ Aဇၥ် တၱသႏၲာန္ထဲက စိတ္ကမူ Aဘယ္ေၾကာင့္ Aားေပ်ာ့ရမည္နည္း။

စႏၵနာ၏ စိတ္က ခႏၶာကိုယ္ကို ေျပာသည္။

‘သင္Aားေပ်ာ့ခ်င္ Aားေပ်ာ့။ ငါကေတာ့ ဘယ္ေတာ့မွ Aားေပ်ာ့လိမ့္မယ္ မဟုတ္ဘူး။
ဘယ္ေတာ့မွ လက္နက္ခ် A႐ႈံးေပးလိမ့္မယ္ မဟုတ္ဘူး။ ငါႀကံ့ႀ ကံ့ခံေနႏိုင္ဖုိ႔Aတြက္ ခႏၶာကိုယ္ မရွားဘူး ’
စိတ္၏စကားကို ၾကားရေသာAခါ ခႏၶာကိုယ္ကလည္း သတိရသလုိ ျဖစ္သြားၿပီးလွ်င္ ေျပာလုိက္ေလသည္။
‘Aလုိ သင္က ငါ့ကို ေက်းဇူးမကန္းခ်င္ပါႏွင့္။ သင္ႏွင့္ငါဟာ ေမြးလာကတည္းက စိတ္တူကိုယ္တူ
မဟုတ္လား...။ သင္ေျပာသလုိပဲ ငါလုပ္ပါမယ္။ သင္မရွိရင္ ငါဘာမွ လုပ္လုိ႔ရမွာမဟုတ္ဘူး။ ငါ့ကို
မေျပာမဆုိဘဲ တိတ္တိတ္ကေလး ထြက္မသြားလုိက္ပါႏွင့္...’

Page
47
 မဟာေယာဂီ - ပါရဂူ created by lucky82

စိတ္ႏွင့္ ခႏၶာကိုယ္၏ ယင္းAခ်ီAခ် စကားမ်ားကို ၾကားရသည္ျ ဖစ္၍ စႏၵနာ၏မ်က္ႏွာတြင္

ခ်ဳိျ မေသာ Aၿပံဳ းပန္းပြင့္လာသည္။ သို႔ရာတြင္ စႏၵနာ နားလည္သေဘာေပါက္သြားသည္။ ဤေနရာမွ
ယခုစိတ္ႏွင့္ ခႏၶာကိုယ္ ႏွစ္ခုစလံုး တၿပိဳ င္တည္း Aျပင္ထြက္သြားဖုိ႔Aတြက္မွာမူ လံုးဝမျဖစ္ႏုိင္ေပ။
သနားစရာ ခႏၶာကိုယ္ခမ်ာမွာမူ ဤAခ်ဳပ္ခန္း၌ပင္ ေနရမွာျဖစ္ၿ ပီး စိတ္ကမူ ပ်ံထြက္သြားလိမ့္မည္။
ခႏၶာကိုယ္ ေႏွာင္Aိမ္ကမူ ဤေနရာ၌ပင္ က်န္ရစ္ခဲ့ရွာလိမ့္မည္။

စႏၵနာ၏ မ်က္ႏွာတြင္ လွပခ်ဳိျ မေသာ Aၿပံဳ းတစ္ခ်က္ ေပၚလာၿပီးလွ် င္ သူ႔ဟာသူ စU္းစားေနမိသည္။

‘ကမာၻေလာကသည္ ဘယ္ေလာက္မုိက္မဲသနည္း။ Aခ်ဳပ္ခန္းထဲတြင္ ငါAခ်ဳ ပ္ခံေနရသည္ဟူ၍
ကမာၻေလာကက ထင္ေနရွာသည္။ သို႔ေသာ္လည္း ၾကည့္ပါ။ ရွာ၍ပင္ မေတြ႔သည္Aထိ Aခ်ဳပ္က ငါ
လြတ္ေျမာက္သြားသည္ဆုိသည္ကို Aားလံုးျမင္ေတြ႔ၾ ကရလိမ့္မည္’

စႏၵနာက ရယ္လုိက္သည္။ သူ၏ ယင္းAရယ္Aၿပံဳ းကို Aေျဖျပန္ေပးသည့္Aေနမ်ဳိးျဖင့္ Aသံ

တေဂ်ာက္ေဂ်ာက္ ျမည္ၿ ပီး Aခန္းတံခါး ပြင့္သြားသည္။

တံခါးပြင့္သြားသည္ႏွင့္တၿပိဳ င္နက္ ‘စႏၵနာ... စႏၵနာ... သမီးေလး စႏၵနာ’ ဟူေသာ ေခၚသံမ်ား

ဆူညံသြားၿပီး သူေဌးႀကီး ဓနာဝဟသည္ Aခန္းAတြင္း Aတင္းေျပးဝင္လာလ်က္ စႏၵနာကို လည္ခ်င္း
ယွU္ဖက္လုိက္ေလသည္။ စႏၵနာ၏ ကိုယ္ကို ပြတ္သပ္လုိက္သည္။ Uီးေခါင္းကို နမ္းသည္။
လက္ႏွင့္ေျခတို႔တြင္ တုတ္ေႏွာင္ထားေသာ Aေႏွာင္Aဖြဲ႔မ်ားကို ပါးစပ္ျ ဖင့္ ကိုက္သည္။ တစ္ခဏမွ်
တစ္ေယာက္ႏွင့္တစ္ေယာက္ ေၾကာင္ၾ ကည့္ေနၾကသည္။ မည္သူမွ် စကားမဆုိႏုိင္ၾ က။ စႏၵနာ
ၿငိမ္သက္ေနသည္။ ၾကည္လင္ေနသည္။ မုိးသားတိမ္လိပ္ လႊမ္းေနသကဲ့သို႔ျ ဖစ္ေနေသာ မ်က္လံုးမွ
မ်က္ရည္တစ္ေပါက္မွ် ပင္ က်မလာေပ။ သူေဌးႀကီး၏ မ်က္လံုးမွမူ မ်က္ရည္ၿ ဖိဳ င္ၿ ဖိဳ င္ စီးက်လာသည္။
မ်က္ရည္က်႐ံုမွ် မက ငိုသံပါႀ ကီးႏွင့္ ျဖစ္ေနသည္။
‘‘ဒုကၡAမ်ားႀကီး ေရာက္သြားပါကလားကြယ္ သမီးေလး စႏၵနာ...’’
‘‘Aေဖ... ဆင္းရဲဒုကၡက သမီးကို ဆင္ျ ခင္တံုတရားနဲ႔ ျပည့္ဝသူတစ္Uီးျဖစ္ေAာင္ လုပ္လုိက္တယ္။
Aခု သမီးနားလည္သေဘာေပါက္သြားၿပီ။ ခႏၶာကိုယ္ ခ်မ္းသာသုချဖစ္တဲ့Aတြက္ စိတ္ခ်မ္းသာသုခ
မျဖစ္ဘူး။ Aဲဒီနည္းAတုိင္းပဲ ခႏၶာကိုယ္ ဆင္းရဲဒုကၡေရာက္တဲ့Aတြက္ေၾကာင့္လည္း စိတ္ဆင္းရဲဒုကၡ
မေရာက္ဘူး။ ဆင္းရဲဒုကၡနဲ႔ ခ်မ္းသာသုခဆုိတာ ခႏၶာကုိယ္ရဲ႕ သဘာဝတရား မဟုတ္ဘူး’’
‘‘သမီး ဒုကၡေရာက္တာ Aေဖ့ေၾကာင့္ပါကြယ္. ..’’
‘‘တစ္စံုတစ္ေယာက္ သုခ၊ ဒုကၡျ ဖစ္တာ ဘယ္သူ႔ေၾကာင့္မွ မဟုတ္ပါဘူး။ ကံစီမံရာကို ခံေနရတဲ့
AေျခAေနမွာ ဘယ္သူ႔ကိုမွ Aျပစ္မတင္သင့္ပါဘူး Aေဖ...’’
‘‘စႏၵနာ... သမီးဟာ တကယ့္သူေတာ္ေကာင္းတစ္Uီးပါကလားကြယ္. ..။ Aေဖ ဒီAမုိက္မ
သူေဌးကေတာ္ကို မေက်ဘူး။ သူ႔ကို Aေဖ...’’
‘‘Aေဖ... ကမာၻေလာကႀကီးရဲ႕ လွ် ဳိ႕ဝွက္ခ်က္ကို သိရွိနားလည္ရင္ ဘယ္သူ႔Aေပၚမွ
ေဒါသမျဖစ္သင့္ပါဘူး။ လူတုိင္းဟာ ကိုယ့္နည္းကိုယ့္ဟန္ ကိုယ့္Aႀကံနဲ႔ မွန္တယ္ထင္ၿ ပီး
လုပ္ၾ ကတာခ်ည္းပါပဲ။ ကိုယ္လုပ္တဲ့Aလုပ္ဟာ သူမ်ားAျမင္မွာ မွန္ခ်င္မွ မွန္မယ္။ ဒါေပမဲ့
ကိုယ့္Aျမင္မွာေတာ့ မွန္ေနတာခ်ည္းပဲ။ Aဲဒါေၾကာင့္ လူတုိင္းလူတိုင္း ကိုယ့္နည္းကိုယ့္ဟန္နဲ႔ မွန္ေနတဲ့
ပုဂၢိဳ လ္ေတြခ်ည္း ျဖစ္ပါတယ္. ..။ သူေဌးကေတာ္ဟာ သူ႔Aျမင္နဲ႔သူ မွန္ပါတယ္။ သမီးလည္း သမီးAျမင္န႔ဲ

Page
48
 မဟာေယာဂီ - ပါရဂူ created by lucky82

မမွားဘူး။ Aေဖလည္း Aေဖ့Aျမင္နဲ႔ Aေဖမွန္ေနတာပဲ။ သမီးတုိ႔ဟာ ကိုယ့္Aျမင္နဲ႔ ၾကည့္တာထက္

သူတစ္ပါး Aျမင္နဲ႔ ၾကည့္ရင္ ပိုေကာင္းလိမ့္မယ္. ..’’
စႏၵနာတြင္ သူ႔Aလုိလိုပင္ Aသိပညာစမ္းေရAလ်U္ စီးဆင္းေနသည္။ သူသိျ မင္
သေဘာေပါက္သြားသည့္ Aသိဉ ာဏ္မ်ဳိးကို တကယ့္ေက်ာင္းသခၤမ္းႀကီးမ်ားမွ မဟာသုခမိန္ႀ ကီးမ်ားပင္
သူ႔ကုိ ေပးႏုိင္မည္ မဟုတ္ေပ။

‘‘စႏၵနာ... သမီးရဲ႕စကားေတြထဲမွာ Aသိဉ ာဏ္ပညာ စကားလံုးေတြ ပဲ့တင္ထပ္ေနပါကလားကြယ္’’

‘‘Aေဖ... တစ္ေန႔လံုး ဗုိက္ၾ ကည့္ေAာင္ စားထားတဲ့ ႏြားဟာ ညU့္Aခ်ိန္ေရာက္တဲ့Aခါ
စားၿမံဳ ႕ျပန္ၿ ပီး တစ္ေန႔လံုး စားထားတဲ့ Aစာေတြကို Aရသာ တစ္မ်ဳိးျဖစ္ေAာင္ လုပ္တယ္။
Aဲဒီနည္းAတုိင္းပဲ သမီးလည္းပဲ ဒီေၾကာက္ရြံ႕ထိတ္လန္႔ဖြယ္ေကာင္းတဲ့ ေနရာမွာ တစ္ကိုယ္တည္း
ဘဝရဲ႕Aမွန္တရားေတြကို Aားလံုးစုၿ ပီး စားၿမံဳ ႕ျပန္ၾ ကည့္တယ္။ AဲဒီAခါ Aင္မတန္မွ ဆန္းသစ္တ့ဲ
ေထာပတ္ဆီUီး Aရသာတစ္မ်ဳိးကို ရရွိခံစားရတယ္’’
‘‘စႏၵနာ... သမီးနဲ႔ သမီးAေမ၊ Aေဖတုိ႔ဟာ ကုသုိလ္ကံထူးလွပါေပတယ္။ သမီးဟာ ဒုကၡကို
Aမႈန္႔ႀ ကိတ္ၿ ပီး ေသာက္ပစ္လုိက္သလုိပဲ၊ မခ်ိမဆန္႔ ခံစားရတဲ့ေဝဒနာကိုလည္း ေမတၱာနဲ႔
ေက်ညက္သြားေAာင္ လုပ္လုိက္သလိုပဲ။ သမီးရဲ႕စကားမွာ ၾကမ္းတမ္းခါးသီးတာဆုိလုိ႔ တစ္စက္မွ မရွိဘူး။
သမီးရဲ႕ AျပဳAမူမွာလည္း ေဒါသဆုိလုိ႔ တစ္ကြက္မွ မေတြ႔ရဘူး’’

‘‘Aမေလး... စကားေၾကာရွည္ေနလုိက္တာ မၿပီးေတာ့ဘူး။ စကားကို ေနာက္မွေျပာပါ။ Aခု

သူ႔ကိုေကၽြးေမြးဖို႔ လုပ္ပါUီး။ သူ႔ခမ်ာ ဘာမွ မစားမေသာက္ရတာ သံုးရက္လံုးလံုး ရွိသြားၿပီ။ ေတာ္႐ံုတန္႐ံု
ခ်စ္ပါ၊ ခင္ပါ။ ကိုယ္က ႐ိုး႐ိုးသေဘာထားေပမယ့္ လူျ မင္မေကာင္း၊ သူျ မင္မေကာင္း ခ်စ္လြန္းတာ
မေကာင္းဘူးလုိ႔ က်ဳပ္ ဘယ္ႏွစ္ခါေျပာခဲ့သလဲ။ ေနာက္ဆံုးက်ေတာ့ ဒုကၡေတြ႔ၾ ကေရာ မဟုတ္လား’’
ကၽြန္မ Aဘြားႀကီးက လာၿပီး ေျခမကိုင္မိ၊ လက္မကိုင္မိ ျဖစ္ေနေသာ သူေဌးႀကီးကို
သတိေပးသည္။ ထုိကၽြန္မ Aဘြားႀကီးသည္ပင္ သူေဌးကေတာ္ မူလာ တင္းက်ပ္စာြ
ပိတ္ထားသည့္ၾ ကားထဲက စႏၵနာAေၾကာင္းကို သူေဌးႀကီးAား ဖြင့္ေျပာလုိက္ျ ခင္း ျဖစ္သည္။

ကၽြန္မ Aဘြားႀကီးက ေရွ႕ဆက္ေျပာေနသည္။

‘‘သူေဌးႀကီး က်ဳပ္ Uီးေခါင္းေပၚမွာ သူေဌးကေတာ္မူလာရဲ႕ Aမ်က္ေဒါသ ဓားသြားဝဲေနတယ္။
ကၽြန္မလည္း ျဖစ္တယ္။ Aရြယ္ကလည္း သခ်ဳႋင္းေျခတစ္ဖက္လွမ္းေနၿပီ။ ခုေနAခါမွာ က်ဳပ္Aတြက္
Aသက္ရွင္ေနရတာထက္ ေသတာပဲ ေကာင္းေတာင္းေတာင္းပဲ။ သူေဌးႀကီးတုိ႔ကို လုပ္ေကၽြးျပဳစုလာခဲ့တာ
Aသက္နဲ႔Aမွ် ပါပဲ။ Aခုေတာ့ ေသျခင္းတရားရဲ႕ ကမ္းနားမွာ ရပ္ေနရၿပီ။ ဘဝကူးေျပာင္းေကာင္းေAာင္
ဒါေလာက္ကေလးေတာ့ ကုသိုလ္ေကာင္းမႈ ျပဳသြားခ်င္တဲ့ သေဘာနဲ႔ Aခုလုိ Aရဲစြန္႔လိုက္ရတာပဲ’’
‘‘Aလို... ဟုတ္ပါရဲ႕။ စကားေကာင္းေနတာနဲ႔ သတိေမ့ေနတယ္။ သြားပါ Aဘြားႀကီး။ စားစရာ
တစ္ခုခုရွိရင္ ခ်က္ခ်င္း ယူလာခဲ့...’’
ကၽြန္မ Aဘြားႀကီး Aိမ္ေပၚတက္သြားသည္။ သို႔ရာတြင္ ပဲျ ပဳတ္မွတစ္ပါး Aျခားဘာစားစရာမွ
မက်န္ေတာ့ေပ။ ပဲျ ပဳတ္ကို ပန္းကန္ထဲ ထည့္ၿ ပီး ယူလာသည္။

ထုိAခ်ိန္တြင္ သူေဌးႀကီးသည္ စႏၵနာ၏ ေျခေထာက္တြင္ ခတ္ထားေသာ ေျခထိတ္ကို ႀကိဳ းစား၍

ျဖဳတ္ေနသည္။ သို႔ေသာ္လည္း ျဖဳတ္၍မရ။ ေနာက္ဆံုး၌ လက္ေလ်ာ့ၿ ပီး ကၽြန္မ AဘြားႀကီးAား...

Page
49
 မဟာေယာဂီ - ပါရဂူ created by lucky82

‘‘Aဘြားႀကီး... စႏၵနာကို ေကၽြးေနUီး။ က်ဳပ္ ပန္းပဲဆရာကို သြားေခၚUီးမယ္. ..’’

ဟုေျပာလ်က္ သုတ္သီးသုတ္ပ်ာ ထြက္သြားသည္။

ေန႔ဆြမ္းခံခ်ိန္ျ ဖစ္သည္။ ထံုးစံAတုိင္းပင္ ထုိမဟာေယာဂီသည္ ဆြမ္းခံရန္ ၿမိဳ ႕Aတြင္း

ဝင္ေရာက္လာသည္။ တံခါးဝတုိင္း၌ မိန္းမ ေယာက္် ားမ်ား စုၿ ပံဳ ရပ္ေနၾကသည္။ Aမတ္ႀ ကီး သုဂုတၱႏွင့္
Aမတ္ကေတာ္ နႏၵာတုိ႔လည္း Aဆင္သင့္ ေစာင့္ေနၾကသည္။ ထံုးစံAတုိင္းပင္ မဟာေယာဂီသည္
ၿမိဳ ႕တြင္း ဝင္ေရာက္လာၿပီးလွ် င္ တစ္လမ္းမွ တစ္လမ္းသို႔ လည္းေကာင္း၊ တံခါးတစ္ေပါက္မွ တစ္ေပါက္သို႔
လည္းေကာင္း၊ ျဖစ္ေက်ာ္ၿ ပီးလွ် င္ လွမ္းႂကြေနသည္။ ယခင့္ယခင္ေန႔မ်ားကကဲ့သို႔ပင္ ယေန႔လည္း
မဟာေယာဂီသည္ ဘာမွ် မခံယူဘဲ လက္ခ်ည္းျပန္ႂ ကြသြားမည္လား။ ကၽြႏု္ပ္တုိ႔ သတိမမူမိသည့္ ကၽြႏု္ပ္တုိ႔၏
မေကာင္းမႈAကုသိုလ္ ဝန္ထုပ္ဝန္ပိုးႀကီးတစ္ခုက ကၽြႏု္ပ္တို႔၏ဆြမ္း၊ ကၽြႏ္ုပ္တုိ႔၏ ထမင္းကို ညစ္ညမ္းေAာင္
ျပဳလုပ္ထားသလား။ Aၾကင္တုိင္းျပည္ေဒသ၌ Eည့္သည္ Aာဂႏၲဳ သုိ႔မဟုတ္ ေယာဂီသည္ ေျခာက္လၾကာမွ်
Aစာေရစာ ငတ္ျ ပတ္ၿ ပီး လွည့္ပတ္သြားလာေနရ၏။ ထုိတုိင္းျပည္ေဒသ၌ ကပ္ဆုိက္ေတာ့မည္မွာ
မလြဲမေသြ Eကန္ျ ဖစ္ေပ၏ဟူ၍ မွတ္ယူရေတာ့မည္။

ထုထည္ႀ ကီးမားသည့္ စိတ္ပ်က္Aားေလ်ာ့ျ ခင္း လႈိင္းတံပိုးႀကီးမ်ားသည္ ေနရာAႏွံ႔ပ်ံ႕ႏွံ႔သြားသည္။

သို႔ေသာ္ ထုိAခုိက္ မဟာေယာဂီသည္ Aတန္ငယ္ေရွ႕ေလွ် ာက္သြားၿပီး ႐ုတ္တရက္ ေခတၱခဏ
ရပ္တန္႔သြားသည္။ မည္သည့္Aခါမွ ရပ္နားျခင္းမရွိေသာ သူ၏ေျခေထာက္သည္ ရပ္နားသြားသည္။
မည္သည့္Aခါမွ် ျဖန္႔ျ ခင္းမရွိေသာ သူ၏လက္သည္ ယေန႔ျ ဖန္႔သည္ကို ေတြ႔ျ မင္ရသည္။

Aလြန္တရာ မဂၤလာရွိေသာ Aခုိက္Aတန္႔ျ ဖစ္သည္။ Aလြန္တရာ က်က္သေရရွိေသာ

Aခြင့္ထူးျဖစ္သည္။ ေနာက္ဆံုး၌ မဟာေယာဂီ၏ Aဓိ႒ ာန္သည့္ ျပည့္ဝေAာင္ျ မင္သြားၿပီ။
ဝမ္းေျမာက္ဝမ္းသာ ဟစ္ေAာ္ေႂကြးေၾကာ္သံမ်ားသည္ Aရပ္ထက္ဝန္းက်င္၌ ပဲ့တင္ထပ္သြားသည္။
သို႔ရာတြင္ ဟစ္ေAာ္ေႂကြးေၾကာ္သံသည္ Aဆံုးမသတ္ခင္ ရပ္တန္႔သြားသည္။

မဟာေယာဂီ၏ ရပ္တန္႔ေနေသာ ေျခသည္ တစ္ဖန္လွမ္းႂကြသြားျပန္သည္။ ေရွ႕တုိးေပးေနေသာ

လက္ကို ျပန္႐ုပ္သြားျပန္သည္။ ဆြမ္းကို ခံယူျ ခင္း မရွိဘဲ မဟာေယာဂီသည္ ေရွ႕သုိ႔လွမ္းရန္
ေျခလွမ္းျပင္လုိက္ေလသည္။ ပရိသတ္Aားလံုးသည္ မ႐ွဴႏုိင္ မ႐ႈိက္ႏုိင္ ျဖစ္သြားၾကသည္။ ထုိAခုိက္
စိတ္ႏွလံုး ထိခုိက္ဖြယ္ ညင္သာေသာ ငို႐ႈိက္သံတစ္သံ ထြက္ေပၚလာသည္။

မဟာေယာဂီ၏ လွမ္းႂကြေနေသာ ေျခသည္ တစ္ဖန္ ရပ္တန္႔သြားျပန္သည္။ ႐ုပ္သြားေသာ လက္ကို

တစ္ဖန္ျ ဖန္႔လုိက္ျ ပန္သည္။ မဟာေယာဂီသည္ လက္ျ ဖန္႔လ်က္ ဆြမ္းကို ခံယူလိုက္သည္။ ေျခာက္လတိတိ
က်င့္သံုးတည္ေဆာက္လာခဲ့ေသာ Aက်င့္တရား (သို႔မဟုတ္) Aဓိ႒ ာန္သည္ Aၿပီးသတ္သြားေလၿပီ။
ကုသိုလ္ကံ ထူးလွေပစြ စႏၵနာ။ ကုသိုလ္ကံ ထူးလွေပစြ မဟာေယာဂီ။ ပတ္ဝန္းက်င္တစ္ခြင္၌
ေကာင္းခ်ီးဟစ္ေႂကြး ၾသဘာသံမ်ား တစ္ခဲနက္ ပဲ့တင္ထပ္သြားသည္။

ထုိသတင္းသည္ တစ္မုဟုတ္ခ်င္း Aရပ္ထက္ဝန္းက်င္တြင္ ပ်ံ႕ႏွံ႔သြားသည္။

‘မဟာေယာဂီသည္ ကၽြန္မတစ္ေယာက္ လွဴဒါန္းတဲ့ ပဲျ ပဳတ္နဲ႔ Aဓိ႒ ာန္ကို Aဆံုးသတ္လုိက္ၿ ပီ...’

Page
50
 မဟာေယာဂီ - ပါရဂူ created by lucky82

တစ္ေယာက္က စေျပာသည္။
‘‘ကၽြန္မေတာင္မွ မည္မည္ရရ ကၽြန္မ မဟုတ္ဘူး...။ ႏွစ္ပဲတစ္ျ ပားတန္
ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္ပါ. ..။ သူ႔Aက်င့္စာရိတၱ သူ႔Aမ်ဳိးဇာတ္နဲ႔ ပတ္သက္ၿ ပီး ဘာမွသိရတာ
မဟုတ္ဘူး။ ဘယ္ႏိုင္ငံကဆုိတာလည္း မသိရဘူး။ ကၽြန္ေဈးက ဓနာဝဟသူေဌး ဝယ္လာတဲ့
ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္ လက္ထဲက ဆြမ္းကို Aလွဴခံလုိက္တယ္။ က်ဳပ္တို႔လည္း ကၽန
ြ ္ပါပဲ။ ဒါေပမဲ့
က်ဳပ္တုိ႔ထက္ နိမ့္က်ေသးတယ္။ ယုတ္ညံ့ေသးတယ္။ တန္ဖုိးဘာမွ မရွိဘူး။ Aမ်ဳိးတို႔ ဇာတ္တုိ႔
ဘာမွမေသခ်ာ မေရရာတဲ့ ကၽြန္တစ္ေယာက္ရဲ႕ လက္ထဲက AစားAစာကို ထိသင့္ကိုင္သင့္ပါသလား’’

တစ္ေယာက္က ျဖည့္စြက္ေျပာေလသည္။
‘‘ကၽြန္မရဲ႕လက္ထဲက ပဲျ ပဳတ္ကို Aလွဴခံတယ္တဲ့။ ယုတ္ညံ့ေသးႏုပ္တဲ့ ကၽန
ြ ္မ ေပးလွဴတဲ့
AစားAစာနဲ႔ပဲ Aင္မတန္မွ မြန္ျ မတ္တဲ့ Aဓိ႒ ာန္ကို Aဆံုးသတ္လုိက္တယ္တဲ့။ ယံုတမ္းစကားလုိ႔ေတာင္
ေAာက္ေမ့ရတယ္. ..’’

လူAေတာ္မ်ားမ်ားက ထင္ျ မင္ခ်က္ေပးၾကသည္။

‘‘ဟုတ္တယ္ေလ... ကၽြန္ေရာ လူမဟုတ္ဘူးလား။ ကၽြန္ေတြမွာ လူသားစိတ္ရွိသေလာက္ မင္းတို႔မွာ
ရွိလို႔လား။ ကၽြန္ရဲ႕ Aက်င့္စာရိတၱနဲ႔ ပတ္သက္လုိ႔ ေျပာေနၾကတယ္။ ကိုယ့္Aက်င့္စာရိတၱကိုလည္း
ကိုယ္ျ ပန္ၾ ကည့္ပါUီး။ သူဘယ္ႏုိင္ငံ ဘယ္Aရပ္ေဒသကလဲဆုိတာ စံုစမ္းစစ္ေဆးသင့္တယ္။
ကိုယ့္ေျခေထာက္က မီးေလာင္ေနတဲ့ ပထဝီေျမျပင္ကိုလည္း တဆိတ္ေလာက္ ျပန္ၾ ကည့္ပါUီး။
မဟာေယာဂီAတြက္ ဘယ္သူႀ ကီးျမင့္တယ္၊ ဘယ္သူနိမ့္က်တယ္ဆုိတာ မရွိဘူး။ Aဲဒီတံတုိင္း
Aဲဒီၿ ခံစည္း႐ိုးေတြဟာ က်ဳပ္တို႔Aားလံုး ကုိယ့္ကိုယ္က်ဳိးစီးပြားAတြက္ တည္ေဆာက္ထားတဲ့ Aရာေတြသာ
ျဖစ္တယ္။ မဟာေယာဂီ နတပုတၱမဟာဝီရ သက္ေတာ္ရာေက်ာ္ ရွည္ပါေစ။ လာၾကေဟ့... ဆြမ္းAလွဴခံတ့ဲ
ပုဂၢိဳ လ္နဲ႔ ဆြမ္းလွဴတဲ့ပုဂၢိဳ လ္ကို သြားၾကည့္ၾ ကရေAာင္. ..’’
လူAေပါင္းတို႔သည္ Aစုလိုက္ Aၿပံဳ လုိက္ ျဖစ္ေနသည္။ ကၽြန္မ စႏၵနာသည္ လက္Aုပ္ခ်ီၿ ပီး
ရပ္ေနသည္။ ဓနာဝဟသူေဌးႀကီး ခ်ဳိးဖ်က္၍ မရေသာ သူ႔ေျခေထာက္က ေျခထိတ္သည္ သူ႔Aလုိလုိ
က်ဳိးပ်က္သြားေသာ ထိတ္တံုးသည္ လူသားဘဝ၏ Aက်ဳိးAပဲ့ Aပ်က္Aစီးပမာ လူAေပါင္းတို႔Aား
Aသံတိတ္ သင္ခန္းစာ ေျပာျပၫႊန္ၾ ကားေနသည္။
‘ကၽြန္ဘဝကို ကၽြန္စနစ္ကို ေထာက္ခံAားေပးေနၾကသူမ်ား Aေပါင္းတို႔၊ Aားလံုး Aသိရွိၾ ကေလာ့။
ယေန႔ သင္တုိ႔သည္ တစ္ေယာက္ေသာသူAား ကၽြန္လုပ္ပါAံ့။ နက္ျ ဖန္ Aျခားတစ္ေယာက္က သင့္ကို
ကၽြန္လုပ္ေပလိမ့္မည္။ မိမိလုပ္သလုိ မိမိခံရေပမည္။ တစ္ေယာက္ၿ ပီးလွ် င္ တစ္ေယာက္၏ Aလွည့္
ေရာက္လာေပလိမ့္မည္။ ယေန႔သင့္Aလွည့္ဆုိလွ် င္ နက္ျ ဖန္ ကၽြႏု္ပ္Aလွည့္ ေရာက္လာလိမ့္မည္။
Aခ်ိန္ကာလ သို႔မဟုတ္ Aစြမ္းသတိၱကို Aလြဲသံုးစား မလုပ္ၾ ကပါလင့္။ ေကာင္းေသာ AစU္Aလာကို
သင့္Aစပ်ဳိးပါက ေနာက္ဆံုး၌ Aက်ဳိးသက္ေရာက္မႈကို သင္သာလွ် င္ ခံစားရေပလိမ့္မည္။
မိမိလုပ္သည့္Aတုိင္း မိမိခံစားရေပလိမ့္မည္’

စႏၵနာ၏ မ်က္ဝန္း၌ ထူးျခားေသာ Aရွိန္Aဝါသည္ လင္းလက္ေတာက္ပေနသည္။ ယေန႔သူသည္

‘Aညၾတ ကၽြန္မ’ တစ္ေယာက္ မဟုတ္ေတာ့ေပ။ ေကာသမၺီရွိ လူတုိင္းလူတုိင္းထက္ ႀကီးက်ယ္ျ မင့္ျ မတ္သူ
ျဖစ္သြားေလၿပီ။ ကၽြန္လည္း ႀကီးက်ယ္ျ မင့္ျ မတ္သူ ျဖစ္၏။ လူ႔ဘဝ လူ႔Aျဖစ္၌ Aခြင့္Aေရး မွန္သမွ်

Page
51
 မဟာေယာဂီ - ပါရဂူ created by lucky82

ကၽြႏု္ပ္တြင္လည္း ရွိ၏။ ယင္းAဓိပၸာယ္ေဆာင္ေသာ ေၾကညာခ်က္သည္ ယေန႔ျ ပတ္သားစြာ

စည္သံေဗ်ာသံႏွင့္Aတူ ပဲ့တင္ညံသြားသည္။

စႏၵနာသည္ လက္စံုမိုး၍ ရွိခုိးကန္ေတာ့ေနသည္။

‘‘Aရွင္. .. Aကၽြႏ္ုပ္ဒုကၡသည္မွာ ယေန႔Aရွင္ကဲ့သို႔ေသာ Aားျပဳခုိကိုးစရာ ပုဂၢိဳ လ္ျ မတ္ကို ရရွိပါၿပီ။
မ်က္လံုးပိတ္သြားၿပီး ေမတၱာမ်က္ရည္မိုး၊ သဒၶါ မ်က္ရည္မုိး သြန္းၿဖိဳ းရြာက်လာပါၿပီ။ ယေန႔ Aကၽြႏု္ပ္၏
Aထီးက်န္ျ ဖစ္ေနေသာ Aဇၥ် တၱသႏၲာန္Aတြင္း၌ တစ္စံုတစ္Uီး လာေရာက္ေနထုိင္ ကိန္းေAာင္းေနပါၿပီ။
Aရွင္ Aကၽြႏု္ပ္ဘဝသည္ မ်က္ရည္ႏွင့္ မ်က္ခြက္ျ ဖစ္ခဲ့ရသည့္ ဘဝျဖစ္ပါသည္။ ငိုရဖန္မ်ားသျဖင့္
မ်က္ရည္မ်ားလည္း ခန္းကုန္ၾ ကပါၿ ပီ။ တစ္သက္လံုး ယခုAတုိင္း ေနသြားရမည္က့သ
ဲ ိ႔ု ျဖစ္ေနပါသည္။
ငိုေန၍လည္း ကိစၥမၿပီး၊ ကံတရားႏွင့္ စြမ္းပကား၏ ပဋိပကၡသေဘာကိုသာ မျပတ္ေAာက္ေမ့
ဆင္ျ ခင္ေနခဲ့ရပါသည္။ Aရွင္ႂ ကြလာသည္ကို ျမင္ေတြ႔ရေသာAခါ ခႏၶာကိုယ္ထဲ
Aသက္ဝင္လာသကဲ့သို႔ပင္ ထင္ရပါသည္။ ကၽြႏု္ပ္၏ Aဇၥ် တၱသႏၲာန္သည္ ပီတိျ ပည့္လွ် မ္းသြားခဲ့ပါသည္။
သို႔ေသာ္လည္း ကံမြဲသူ၏ ခ်မ္းသာသုခကဲ့သို႔ Aရွင္ျ ပန္လည္ထြက္ခြာႂကြသြားသည္ကို ေတြ႔ျ မင္ရေသာAခါ
Aကၽြႏု္ပ္ ထိန္းခ်ဳပ္မရႏုိင္ေတာ့။ ေနေရာင္ျ ခည္ထိေတြ႔သျဖင့္ ဆီးႏွင္းခဲမွ ေရတံခြန္ ျဖာထြက္လာသကဲ့သို႔
Aကၽြႏု္ပ္၏ Aဇၥ် တၱသႏၲာန္တြင္းမွ ခဲေနေသာ မ်က္ရည္မ်ား စီးထြက္က်လာၾကပါသည္။ ယေန႔Aကၽြႏု္ပ္၏
ကံၾ ကမၼာသည္ မဂၤလာAေပါင္းႏွင့္ ျပည့္စံုသြားၿပီ။ ကမာၻေလာကထဲတြင္ စႏၵနာသည္ ယခု ဆင္းရဲသူ
မဟုတ္ေတာ့။ ခုိကုိးရာမဲ့ မဟုတ္ေတာ့။ Aရွင့္ကို ဖူးေတြ႔ရၿပီးျဖစ္၍ စႏၵနာသည္ ဘဝဆက္တုိင္းဆက္တုိင္း
လြတ္ေျမာက္သူ ျဖစ္သြားၿပီ။ Aကၽြႏု္ပ္သည္ Aႏုိင္မခံ A႐ႈံးမေပးသူ ျဖစ္သြားၿပီ။ Aကၽြႏု္ပ္၏
ခႏၶာကိုယ္သည္ Aစိတ္စိတ္Aႁမႊာႁမြႊာ ျဖစ္ခ်င္ျ ဖစ္သြားပါေစ။ ရန္လုိသူက Aကၽြႏ္ုပ္ကို စိတ္ရွိတုိင္း
နင္းေခ်ပါေစ။ သို႔ေသာ္လည္း Aကၽြႏု္ပ္ကို မည္သူကမွ ထိခုိက္သြားေAာင္ မလုပ္ႏုိင္ေတာ့။ Aကၽြႏု္ပ္
ေက်နပ္Aားရသြားၿပီ’’
မဟာေယာဂီကမူ ၿငိမ္သက္ေနသည္။ စကားတစ္ခြန္းမွ မဟေပ။ Aသံတိတ္စကားျဖင့္
Aဇၥ် တၱAတြင္းသားကို ေဖာက္ထြင္းေနသကဲ့သို႔ ထင္ရေလသည္။ လူ႔ဘဝ၏ ပန္းဝတ္မႈံဝတ္ဆံႏွင့္ တူေသာ
သူ၏ဘဝသည္ ပတ္ဝန္းက်င္တစ္ခြင္၌ ေမႊးရနံ႔ျ ဖန္႔ေပးေနသည္။ သူ၏ဘဝ၌ ဘာေသာကမွ မရွိေပ။
ဘာေၾကာင့္ၾ ကပူပန္မႈမွ မရွိေပ။

ဓနာဝဟသူေဌးႀကီး၏ က်ယ္ျ ပန္႔ေသာ Aိမ္ဝင္းထဲ၌ လူေတြ တင္းက်မ္းျဖစ္ေနသည္။

မဟာေယာဂီ၏ Aဓိ႒ ာန္ျ ပည့္ဝေAာင္ျ မင္သြားၿပီျ ဖစ္၍ လူAေပါင္းတို႔သည္ ႏွစ္ေထာင္းAားရ
ပီတိေသာမနႆ ျဖစ္ေနၾကသည္။ Aခ်ဳိ႕က တူရိယာAမ်ဳိးမ်ဳိးကို တီးမႈတ္ေနၾကၿပီး Aခ်ဳိ႕က ပန္းမ်ား၊
ဆန္မ်ား၊ ေပါက္ေပါက္မ်ားကို ႀကဲေနၾကသည္။ တစ္နာရီမတုိင္မီက နရက္ငရဲ၏ Aနံ႔Aသက္လႈိင္ေနေသာ
ေနရာ၌ ယခုAခါတြင္ နတ္ျ ပည္နတ္နန္း၏ Aသေရ ေပၚလြင္ထင္ရွားေနသည္။
"Aလို ... ဒါ ပထဝီေျမႀကီးပင္ ျဖစ္ပါကလား။ မွန္သည္။ ဒါ ပထဝီေျမႀကီးပင္ ျဖစ္သည္။
ပထဝီေျမႀကီးကို နတ္ျ ပည္ျ ဖစ္ေAာင္ သို႔မဟုတ္ ငရဲျ ပည္ျ ဖစ္ေAာင္ ဖန္တီးေနၾကသူမ်ားမွာ တျခားမဟုတ္၊
Aကၽြႏု္ပ္တုိ႔ပင္ ျဖစ္၏"
ဟူ၍ လူေတြက ထင္ျ မင္ခ်က္ေပးေနၾကသည္။

ဘုရင္မင္းႀကီးႏွင့္ မိဖုရားႀကီးတုိ႔လည္း ထုိေနရာသို႔ ေရာက္လာၾကသည္။ ေကာသမၺီၿ မိဳ ႕၏

Uီးထိပ္ေပၚမွ က်ိန္စာႀကီး ျပဳတ္က်သြားၿပီျ ဖစ္သည္ကို ေတြ႔ရ၍ ဘုရင္မင္းႀကီးႏွင့္ မိဖုရားႀကီးတုိ႔သည္

Page
52
 မဟာေယာဂီ - ပါရဂူ created by lucky82

ေက်နပ္Aားရသြားၾကသည္။ သူတို႔ ျမင္ေတြ႔ေနရသည့္ ျမင္ကြင္းသည္ မျဖစ္ဖူးၿမဲ

ထူးကဲဆန္းၾကယ္ေနသည္။ Aနီးတြင္ တန္ခိုးAရွိန္Aဝါ ေရာင္ျ ခည္ကုိ ျဖန္႔က်က္ထားေသာ မဟာေယာဂီ
ရပ္တန္႔ေနသည္။ စႏၵနာ၏ သဏၭာန္မွ သဒၶါ ၾကည္ညိဳ စိတ္ ေရAလ်U္စီးဆင္းေနသည္။ Uီးေခါင္းငံု႔၍
ပထဝီေျမႀကီးေပၚ၌ ရပ္ေနသည္။ မည္ကဲ့သို႔ေသာ Aရာဝတၳဳ သည္ ယင္းသဒၶါ ၾကည္ညိဳ စိတ္ကို
Aႏုိင္ရေAာင္ လုပ္ႏုိင္မည္နည္း။ စႏၵနာသည္ A႐ူးမသဖြယ္ႏႈတ္က ဘာေတြ တတြတ္တြတ္ ရြတ္ေနသည္
မသိေပ။ သူ၏ႏွလံုးAိမ္ ပန္းUယ်ာU္ထဲ၌ ကဗ်ာပန္းပြင့္မ်ား ပြင့္လာၾကသည္ ထင္ရသည္။
"Aရွင္. .. ပုလဲမုိးေပါက္ ခ်င္ျ ခင္းတပ္ေနေသာ မုိးေစြငွက္တုိ႔သည္ ယေန႔ပုလဲမုိးေပါက္
ေသာက္ၾ ကရၿပီ။ ေမွ် ာ္လင့္တစ္ခ်က္ မေမွ် ာ္လင့္တစ္ခ်က္ျ ဖစ္ေနေသာ ဟသၤာငွက္တုိ႔သည္ ပုလဲမ်ားကို
စားၾကရၿပီ။ စိတ္ပ်က္ဝမ္းနည္းျခင္း၊ Aားေလ်ာ့ျ ခင္း ေျမျပင္ေပၚ၌ ေမွ် ာ္လင့္ခ်က္Aၿမိဳ က္ပန္းမ်ား
ပြင့္လာၾကေလၿပီ။ Aရွင္ ယခုလုိ ေက်နပ္Aားရပီတိေသာမနႆ ျဖစ္ေနသည့္ Aခ်ိန္၌ ယခုလို
မဂၤလာAေပါင္းႏွင့္ ျပည့္ဝေနေသာ နာရီ၌ Aကၽြႏု္ပ္၏ ဤဘဝ Aဆံုးသတ္သြားရပါေစေသာ္ဝ္. .."
မဟာေယာဂီသည္ ၿပံဳ းၿပီး ရပ္ေနတုန္းပင္ ရွိေသးသည္။ ဘုရင္ႏွင့္ မိဖုရားတုိ႔သည္ မဟာေယာဂီ၏
ေျခစံုကို Uီးခုိက္လုိက္ၾ ကသည္။ ထုိ႔ေနာက္ ထူးျခားေသာ ကုသိုလ္ကံပိုင္ရွင္ စႏၵနာကို မထူၿ ပီးလွ် င္
Aက်ဳိးAေၾကာင္း ေမးျမန္းစံုစမ္းၾကည့္ေနသည္။ ထုိAခုိက္ AဘုိးAုိတစ္ေယာက္ ႐ုတ္တရက္
လူထုပရိသတ္ႀ ကီး၏ ၾကားထဲမွ Aတင္းတိုးေဝွ႔ၿ ပီး ေရွ႕ေရာက္ေAာင္ တုိးထြက္လာသည္။

AဘိုးAုိသည္ စႏၵနာကို မထူလုိက္သည္။ ထုိ႔ေနာက္ ဝမ္းသာလံုးဆုိ႔သြားၿပီးလွ် င္ ငိုလုိငို၊

ကလိုကႏွင့္။
"Aမယ္ေလး... ဘုရင့္သမီးေတာ္ ဝသုမတီပါလား။ မဂၤလာAေပါင္းႏွင့္ ျပည့္စံုပါေစ။
ကံေတာ္ကုန္သြားၿပီျ ဖစ္တဲ့ မယ္ေတာ္နဲ႔ ခမည္းေတာ္တုိ႔ ယေန႔သုဂတိဘုံေရာက္သာြ းၾကၿပီ။ စမၸာၿမိဳ ႕၏
သမီးေတာ္ ေAာင္ျ မင္မႈသရဖူေဆာင္းသြားရၿပီ"
"စမၸာၿမိဳ ႕သမီးေတာ္. .. ဟုတ္လား... ဘုရင္ဒမိဝါဟန၏ ရင္ေသြး ဟုတ္လား..."
Aံ့ၾ သျခင္းလႈိင္းတံပိုးသည္ ေနရာAႏွံ႔ပ်ံ႕ႏွံ႔သြားသည္။

"ဟုတ္ပါတယ္ Aရွင္မင္းႀကီး။ စမၸာၿမိဳ ႕ေတာ္ကုိ Aရွင္မင္းႀကီး ေရွာင္တခင္ တုိက္ခုိက္ၿ ပီး

လုယက္ဖ်က္ဆီးပစ္ခဲ့တယ္။ Aားခ်င္းမမွ် တဲ့ စမၸာၿမိဳ ႕ေတာ္ကတပ္ကုိ Aဆမတန္ Aင္Aားႀကီးမားတဲ့
စစ္တပ္နဲ႔ ႏွိမ္နင္းတုိက္ခုိက္ၿ ပီး မတရားAႏုိင္ယူခဲ့တယ္။ ဘုရင္ဒမိဝါဟနကို တုိက္ပြဲမွာ Aဆံုး
စီရင္ပစ္လုိက္တယ္။

စမၸာၿမိဳ ႕သူ ၿမိဳ ႕သား၊ မိန္းမ ေယာက္် ားမ်ားကို Aရွင္မင္းႀကီးရဲ႕ Uပေဒထံုးတမ္းAရ

ဖမ္းဆီးေခၚေဆာင္လာၿပီး ကၽြန္ေဈးမွာ ေရာင္းခ်ပစ္တယ္။ Aခု မိန္းကေလးဟာ Aရွင္မင္းႀကီး
ႏွိပ္စက္ခ်င္တုိင္း ႏွိပ္စက္လာခဲ့ဲတဲ့ စမၸာၿမိဳ ႕ေတာ္က ဘုရင့္သမီးေတာ္ ဝသုမတီ ျဖစ္ပါတယ္ Aရွင္မင္းႀကီး..."

AဘုိးAုိ၏ စကားလံုးမ်ားထဲတြင္ မီးေတာက္မီးလွ်ံ Aျပည့္ျ ဖစ္ေနသည္ဟု ထင္ရသည္။

"က်ဳပ္ စမၸာၿမိဳ ႕ေတာ္ကို လုယက္ဖ်က္ဆီးခဲ့တယ္ဆုိတာ Aမွန္ပါပဲ။ Aဲဒီလုိလုပ္တာဟာ

စစ္ႏုိင္ဘုရင္တစ္ပါးျဖစ္တဲ့ က်ဳပ္ရဲ႕ Aခြင့္Aေရးျဖစ္တယ္။ က်ဳပ္ စမၸာဘုရင္ ဒမိဝါဟနကို စစ္ေျမျပင္မွာ
နာလန္မထူႏုိင္ေAာင္ လုပ္ၿ ပီး သုတ္သင္ရွင္းလင္းပစ္လုိက္တယ္။ ဘာျဖစ္လုိ႔လဲဆုိရင္ Aဲဒီလုိ လုပ္တာဟာ

Page
53
 မဟာေယာဂီ - ပါရဂူ created by lucky82

က်ဳပ္တုိ႔ခတၱိယႏြယ္ဝင္ ဘုရင္ေတြရဲ႕ က်င့္ဝတ္ျ ဖစ္တယ္။ ဒါေပမဲ့ က်ဳပ္ စမၸာဘုရင့္သမီးေတာ္ကို

ဖမ္းဆီးမလာခဲ့တာ Aမွန္ပဲ..."
ႏုိင္ငံတစ္ႏိုင္ငံကို Aတင္းဓမၼဝင္ေရာက္သိမ္းပိုက္ၿ ပီး လုယက္ဖ်က္ဆီးပစ္တဲ့ ဘုရင္တစ္ပါးရဲ႕
စစ္သည္တပ္သားမ်ားဟာ တကယ့္သူေတာ္ေကာင္း Aရင့္Aမာႀကီးေတြ ျဖစ္ႏုိင္ပါ့မလား။

"မိဖုရားႀကီး ဓာရိဏီနဲ႔ သမီးေတာ္ ဝသုမတီကို ဖမ္းဆီးေခၚေဆာင္ လာပါတယ္။ မိဖုရားႀကီး

ဓာရိဏီဟာ သူ႔ဂုဏ္သိကၡာကို ကာကြယ္ၿ ပီး ေသပြဲဝင္သြားတယ္။ သမီးေတာ္ ဝသုမတီကိုေတာ့ ကၽြန္ေဈးမွာ
ကၽြန္မAျဖစ္ ေရာင္းခ်ပစ္လုိက္တယ္။ မိဖုရားႀကီး မိဂါဝတီဟာ သူ႔ညီမေတာ္ Aရင္းေခါက္ေခါက္ျ ဖစ္တ့ဲ
ဓာရိဏီမိဖုရားရဲ႕ သမီးေတာ္ကိုေတာင္ ေမ့ေနၿပီလား။ ႐ုပ္ရည္႐ူပကာယနဲ႔ မင္းစည္းစိမ္တုိ႔က
မိဖုရားႀကီးကိုလည္း Aကန္းျဖစ္ေAာင္ လုပ္ထားၾကသလား"
"ဘာေျပာတယ္။ ဝသုမတီ ဟုတ္လား။ က်ဳပ္တူမကို ကၽြန္ေဈးမွာ ေရာင္းခ်ပစ္တယ္ ဟုတ္လား..."
ေျပာေျပာဆုိဆုိ မိဖုရားႀကီးမိဂါဝတီသည္ ေရွ႕Aတင္းတုိးထြက္လာၿပီးလွ် င္ စႏၵနာကို
ဖက္လုိက္သည္။ Aေဒၚႏွင့္တူမတုိ႔သည္ တစ္Uီးႏွင့္တစ္Uီး လည္ခ်င္းယွU္ဖက္ထားၾကသည္။ မိဖုရားႀကီး
မိဂါဝတီ၏ မ်က္လံုးထဲတြင္ မ်က္ရည္ဝဲေနသည္။ သို႔ေသာ္ ကမာၻေလာက၏ ဆက္စပ္မႈ လွ် ဳိ႕ဝွက္ခ်က္ကို
သိရွိနားလည္ထားၿပီးျဖစ္သည့္ စႏၵနာကမူ မည္သုိ႔မွ် တုန္လႈပ္ျ ခင္း မရွိေပ။ ပကတိAေနAထားAတုိင္းသာ
ရွိေနသည္။

Aားလံုး၏ ႏႈတ္မွ ယင္းကဲ့သို႔ သံေဝဂAသံ ထြက္ေပၚလာသည္။ ပရိသတ္လူထုၾ ကားထဲက

မဟာေယာဂီ ဘယ္Aခ်ိန္ ထြက္သြားသည္ဆုိသည္ကို မည္သူမွ် သတိမျပဳမိလုိက္ေပ။ မဟာေယာဂီသည္
မ်က္ရည္ႏွင့္ မ်က္ခြက္ျ ဖစ္ၿ ပီး ဆင္းရဲဒုကၡAျပည့္ရွိေနေသာ လူ႔ေလာကထဲက ယင္းကဲ့သို႔ Aၿမဲတေစ
ေပ်ာက္ကြယ္သြားေလ့ရွိသည္။

"က်ဳပ္တို႔ဆြမ္းကို မဟာေယာဂီ ဘာေၾကာင့္ Aလွဴမခံသလဲဆုိတာ သိၾ ကၿပီ မဟုတ္လား"

Aမတ္ကေတာ္ နႏၵာေဒဝီက ေရွ႕တုိးၿပီး ေျပာလုိက္သည္။
"မဟာေယာဂီက က်ဳပ္တို႔ရဲ႕ Aျပစ္ကို မ်က္ဝါးထင္ထင္ ျမင္ေAာင္ Aခုလုိ ျပလုိက္တာျဖစ္တယ္။
သင္တုိ႔ဟာ ကၽြန္ ကၽြန္မေတြကို တိရစာၦန္ေတြရဲ႕ AေျခAေနမ်ဳိးထက္ ဆုိးဝါးတဲ့AေျခAေနမ်ဳိးျဖစ္ေAာင္
လုပ္ထားၾကတယ္။ ဒီကၽြန္ေတြ ကၽြန္မေတြဟာ ဘယ္သူလဲဆုိတာ သင္တုိ႔ စU္းစားမိၾ ကရဲ႕လား။
ကၽြန္လည္းလူပဲ။ လူျ ဖစ္တဲ့Aတြက္ သူတို႔လည္း လူေတြလုိ သုခနဲ႔ ဒုကၡခံစားတတ္ၾ ကတဲ့ Aသိရွိၾ ကတာပဲ"
"Aမတ္ကေတာ္ နႏၵာေဒဝီ၊ Aမတ္ကေတာ္ေျပာတာ Aလြန္မွန္ပါတယ္။ ဝသုမတီကို က်ဳပ္သမီး
စႏၵနာကို ဆင္းရဲဒုကၡေရာက္ေAာင္လုပ္တဲ့ တရားခံဟာ က်ဳပ္ပဲ။ က်ဳပ္ကို Aျပစ္ဒဏ္ေပးၾကပါ"
သူေဌးႀကီး ဓနာဝဟသည္ ေရွ႕တုိးလာၿပီးလွ် င္ တုန္တုန္ယင္ယင္ ျဖစ္ေနေသာ Aသံႀ ကီးႏွင့္
ေျပာလုိက္သည္။ သူေဌးႀကီးသည္ ပန္းပဲဆရာ သြားရွာေနသည့္Aတြက္ ေနာက္က်ၿပီးမွ ေရာက္လာသည္။
သို႔ရာတြင္ လူေတြ တစ္ေယာက္တစ္ေပါက္ ေျပာေနၾကသည့္Aတြက္ Aက်ဳိးAေၾကာင္းကို
Aိတ္သြန္ဖာေမွာက္ သိရွိနားလည္သြားသည္။

"Aေဖ... သမီးဟာ Aေဖ့ေျခဖဝါးက ျမဴမႈန္ပါ။ သမီးဟာ Aခုလည္းပဲ Aေဖ့သမီး စႏၵနာပါပဲ။

ဝသုမတီဆုိတဲ့ Aမည္နာမကို သမီး ေမ့ပစ္လုိက္ပါၿပီ။ သမီး Aခု ဘုရင့္သမီးေတာ္ မဟုတ္ေတာ့ပါဘူး။

Page
54
 မဟာေယာဂီ - ပါရဂူ created by lucky82

Aေဖတုိ႔ Aိမ္မွာ Aသစ္တစ္ဖန္ ျပန္လည္ေမြးဖြားလာရတဲ့ သူပါ။ Aေမမူလာရဲ႕ ဝမ္းဗုိက္ထဲမွာ ပဋိသေႏၶ

တည္လာခဲ့ရတဲ့သူပါ။ Aေဖန႔ဲ Aေမမူလာရဲ႕ ေက်းဇူးကို သမီး ဘယ္မွာ ျပန္ဆပ္ႏုိင္ပါ့မလဲ. .."
"စႏၵနာ... သမီးဟာ ကုသိုလ္ကံ Aလြန္ထူးခၽြန္သူ ျဖစ္သြားၿပီ"
"မဟာေယာဂီဟာ Aားလံုးကိုပဲ ကုသိုလ္ကံထူးခၽြန္သူ ျဖစ္ေAာင္ လုပ္သြားတယ္။
ဘယ္သူ႔ကိုျ ဖစ္ျ ဖစ္ ကၽြန္လုပ္ထားတာဟာ Aင္မတန္ ႀကီးေလးတဲ့Aျပစ္ ျဖစ္တယ္။ ကၽြန္ဘဝ၊
ကၽြန္စနစ္ဆုိတာ လူသားရဲ႕က်ိန္စာျဖစ္တယ္။ ကၽြန္လည္းပဲ သင္တုိ႔လုိ လူပဲ။ တစ္ခါတစ္ရံ
သင္တုိ႔ထက္ေတာင္ ျမင့္ျ မတ္ေသးတယ္"
နႏၵာေဒဝီက ဝင္ေျပာသည္။
"Aခုလိုေျပာၿပီး ဒီကၽြန္လူတန္းစားေတြကို ေျမႇာက္ထုိးပင့္ေကာ္ မလုပ္ခ်င္ပါနဲ႔။ မိန္းမေတြမွာ
ဘယ္ေလာက္Aသိဉ ာဏ္ရိွလုိ႔လဲ။ ကၽြန္ေတြက က်ဳပ္တုိ႔ထက္ပဲ ျမင့္ျ မတ္ေသးသလား"
မင္းခ်င္းေယာက္် ား AဘုိးAုိတစ္ေယာက္က မေက်နပ္သံႏွင့္ ေျပာလုိက္သည္။

"ျမင့္ျ မတ္တယ္။ Aႀကိမ္တစ္ရာေလာက္ေတာင္ ျမင့္ျ မတ္ေသးတယ္။ မိမိတို႔ ခ်မ္းသာသုခAတြက္

သူတစ္ပါးကို ဒုကၡေပးတဲ့ လူကေတာ့ ယုတ္ညံ့တဲ့ ပုဂၢိဳ လ္ျ ဖစ္တယ္။ ဘုရားရွင္ မိန္႔ဆုိထားတာ ရွိတယ္။
ၾကမ္းတမ္းတဲ့စကား ေျပာတဲ့လူ၊ ရက္စက္တဲ့AျပဳAမူကို ျပဳလုပ္တဲ့သူဟာ ေလာကထဲမွာ မလြဲမေသြ
တန္ျ ပန္ခံရတယ္။ ကုန္ေရာင္းကုန္ဝယ္လုပ္တဲ့ Aတုိင္းပဲ ေပးသေလာက္ ရမွာပဲ..."
ဝိဇယာက ကက္ကက္လန္ ျပန္ေျပာၿပီးလွ် င္ စႏၵနာနား တုိးကပ္သြားၿပီးလွ်င္ လည္ခ်င္းယွU္
ဖက္လုိက္သည္။
"ညီမ... ညီမဟာ ကုသိုလ္ကံထူးတယ္။ ညီမလုိသာ မဟာေယာဂီရဲ႕ ခ်ီးေျမႇာက္မႈမ်ဳိးရမယ္ဆုိရင္
တစ္ႀ ကိမ္မကဘူး။ Aႀကိမ္တစ္ရာေတာင္ ကၽြန္လုပ္လုိက္ခ်င္ေသးတယ္"

သို႔ေသာ္ ကမာၻေလာကရွိ လူမ်ားသည္ တစ္သေဘာတည္းမဟုတ္ၾ ကေပ။ ဆႏၵAမ်ဳိးမ်ဳိး

သေဘာထားAေထြေထြ ရွိၾ ကသည္။ ေနကို ေန႔၏ဘုရင္Aျဖစ္ သတ္မွတ္ျ ခင္းကို မေရာင္ရာဆီလူးေနသည္
ဟူ၍ ေျပာၾကေပလိမ့္မည္။ ထုိနည္းAတုိင္းပင္ ယခုကိစၥကိုလည္း AေသးAဖြဲကိစၥေလးကို
ေရးႀကီးခြင္က်ယ္ လုပ္ေနသည္ဟူ၍ ထင္ၾ ကသူမ်ားလည္း ရွိသည္။ မိန္းမေတြ Aေရးပါေနသည့္ေနရာ၌
ထုိနည္းAတုိင္းပင္ ျဖစ္မည္ဟူ၍ သူတုိ႔က Aထင္ရွိၾ ကသည္။ ထုိAခုိက္ သတင္းတစ္ရပ္ ျပန္႔လာသည္။
Aႏုပညာခန္းေဆာင္ႀ ကီး ေဆာက္၍ ၿပီးစီးသြားၿပီဟူေသာ သတင္းျဖစ္သည္။ ဘုရင္မင္းႀကီး
ၾကည့္႐ႈစစ္ေဆးႏုိင္ၿ ပီ။

ထုိသတင္းကို ဘုရင္သတာနိကAား နားေတာ္ေလွ် ာက္ထားလုိက္ၾ က၏။ ဘုရင္မင္းႀကီးသည္

Aမတ္ႀ ကီးAား Aမိန္႔ေပးလိုက္သည္။
"Aမတ္ႀ ကီး... က်ဳပ္Aႏုပညာ ခန္းေဆာင္ကို သြားၾကည့္လုိက္Uီးမယ္။ က်ဳပ္ေနာက္တစ္ေယာက္မွ
လုိက္ခဲ့ဖုိ႔ မလိုဘူး။ နန္းေတာ္က ေရာက္လာၾကတဲ့ မိဖုရားႀကီးနဲ႔ နန္းတြင္းသူေတြကို Aမတ္ႀ ကီး
နန္းေတာ္ကို ျပန္ပို႔ေပးဖုိ႔ တာဝန္ယူေစခ်င္တယ္"
စကားစျမည္ ေျပာေနၾကေသာ စႏၵနာ၊ မိဂါဝတီ၊ နႏၵာ၊ ဝိဇယာ စသည္တို႔ကို ပစ္ထားခဲ့ၿ ပီးလွ် င္
ဘုရင္မင္းႀကီးသည္ Aႏုပညာခန္းမေဆာင္ရွိရာသို႔ ထြက္သြားသည္။

Page
55
 မဟာေယာဂီ - ပါရဂူ created by lucky82

စကားAမွ် င္ မျပတ္ေသးသည့္ လူစုလူေဝးႀကီးကို ပစ္ထားခဲ့ၿ ပီးလွ် င္ ပုဂၢိဳလ္ႏွစ္Uီးသည္

မိမိတို႔ဆႏၵရွိရာ လမ္းသို႔ ထြက္လာခဲ့ၾ ကသည္။

တစ္Uီးမွာ ေယာဂီျ ဖစ္သည္။ ေယာဂီသည္ ေတာဝနာသို႔ ထြက္ခြာသြားသည္။

တစ္Uီးကား ဘုရင္ျ ဖစ္သည္။ ဘုရင္သည္ Aႏုပညာခန္းမေဆာင္သို႔ ထြက္ခြာသြားသည္။

လမ္းကလည္း တစ္လမ္းစီ၊ ခရီးသည္ကလည္း တစ္Uီးစီ။ လမ္းဆံုးမွာမူ တစ္ခုတည္းသာ ျဖစ္ရမည္။

ဘုရင္လည္း ေယာဂီ၊ ေယာဂီလည္း ဘုရင္။ သို႔ေသာ္ ကမာၻေလာကကမူ မာယာမ်ားလွသည္
မဟုတ္လား...။
*****

Page
56
 မဟာေယာဂီ - ပါရဂူ created by lucky82

၈။ AဝိဇၨာAမုိက္ေ မွာင္

သတာနိက ဘုရင္မင္းႀကီးသည္ ယေန႔AႀကီးAက်ယ္ ဝမ္းသာAားရ ျဖစ္သြားၿပီးလွ် င္

Aႏုပညာခန္းမေဆာင္ႀ ကီး၏ တံခါးကို လာေခါက္ေနသည္။ တံခါးေစာင့္သည္ Aေျပးကေလး သြားၿပီးလွ် င္
ဝႆတုိင္းဘုရင္မင္းႀကီး ႂကြလာသည့္Aေၾကာင္း သတင္းပို႔လုိက္သည္။

ယမန္ေန႔ကပင္ ပန္းခ်ီကားႀကီးကို Aၿပီးသတ္လုိက္သည္။ ပန္းခ်ီးကားကို Aၿပီးသတ္

Aေခ်ာကိုင္ၿ ပီးေသာAခါ Aိမ္ျ ပန္ၿ ပီး တေရးတေမာ Aိပ္ေနသည္။ ဘုရင္မင္းႀကီးသည္ ငါ့ကို
မဂၤလာဆင္ေတာ္ႏွင့္ Aေခၚလႊတ္လိမ့္မည္။ ထီးသံုးနန္းသံုး Aဝတ္Aစားကို ေဆာင္ၾကU္းၿပီးလွ် င္
မင္းမႈထမ္းမ်ား ငါ့ကို ေကာင္းခ်ီးေပးရန္ ေရာက္လာၾကလိမ့္မည္။ AဖုိးAလြန္ထုိက္တန္ေသာ
ထီးသံုးနန္းသံုး Aဝတ္Aစားမ်ားကို ဝတ္စားဆင္ယင္ၿ ပီးလွ် င္ မဂၤလာဆင္ေတာ္ေပၚက
ေရႊကုန္းႏွီးေပၚထုိင္လ်က္ ငါေကာသမၺီ တစ္ၿ မိဳ ႕လံုးလွည့္ပတ္၍ နန္းေတာ္ကို သြားမည္။ နန္းေတာ္တစ္ခုလံုး
ငါ့Aႏုပညာစြမ္းAင္ကို ခ်ီးက်ဴးမဆံုး ျဖစ္ေနၾကလိမ့္မည္။ သတာနိက ဘုရင္မင္းႀကီးသည္ ေရႊေတြပံုေပးၿပီး
ငါ့ကို မခ်ီးေျမႇာက္ဘဲ ေနမည္မဟုတ္ေပ။ AလွEကရီ မိဂါဝတီ မိဖုရားႀကီးလည္း ခၽြတ္စြပ္တူသည့္
သူ႔႐ုပ္ပံုကိုၾ ကည့္ၿ ပီး ငါ့ကို ေက်းဇူးတင္မဆံုး ျဖစ္ေနေပလိမ့္မည္။ ငါ၏ဘဝ ေAာင္ျ မင္မႈ ရရွိေတာ့မည္။
ငါ၏Aႏုပညာ စံေတာ္ဝင္ ျဖစ္သြားေတာ့မည္။ က်န္ရွိေသးသည့္ ငါ၏ဘဝသည္ ရႊင္လန္းခ်မ္းေျမ့စြာျဖင့္ပင္
ကုန္ဆံုးသြားႏုိင္ေတာ့မည္။ ဘုရင္Aႀကိဳ က္ေတြ႔သြားပါက ဘာမဆုိ လုိတာရဖုိ႔ မခဲယU္းေတာ့။
ပန္းခ်ီဆရာစိတ္ကူးယU္ေနသည္။

ဝႆဘုရင္မင္းႀကီးသည္ Aားတက္သေရာ Aႏုပညာခန္းမေဆာင္ႀ ကီး၏ တံခါးကိုေခါက္ေနသည္။

Aႏုပညာခန္းေဆာင္မွဴးသည္ Aမႈမဲ့ Aမွတ္မဲ့ေနရင္းက ဘုရင္မင္းႀကီး ႂကြလာသည္ဆုိသည့္
သတင္းရေသာAခါ Aူလ်ားဖားလ်ား ေျပးလာသည္။ ဘုရင္မင္းႀကီးသည္ Aေဆာင္မွဴးဖြင့္ေနသည္ကို
ေစာင့္မေနေတာ့ဘဲ သူကိုယ္တုိင္ တံခါးကို တြန္းဖြင့္လ်က္ Aႏုပညာခန္းေဆာင္ Aလယ္ခန္း
ေရာက္လာသည္။ မိဖုရားႀကီးသည္ ဘုရင္မင္းႀကီးAရင္ ထုိေနရာေရာက္ရွိေနၿပီး ရွက္ကိုးရွက္ကန္းႏွင့္
ရပ္ေနသည္။ မိမိ၏ Aလွတံုး Aလွခဲဘဝၾကင္ေဖာ္ကို Aတင္းေျပးဖက္လုိက္ခ်င္သည့္စိတ္
ဘုရင္မင္းႀကီးတြင္ ေပၚလာသည္။ ပန္းခ်ီဆရာသည္ ဘယ္ေလာက္ခၽြတ္စြပ္တူသည့္ ႐ုပ္ပံုကို
ဆြဲထားသနည္း။ မဂၤလာUီးညက ေတြ႔ရေသာ မိဖုရားႀကီးAတိုင္း ထင္ေနရသည္။

ပ်ဳိျ မစ္မႈသည္ ႂကြရြေနသည္။ ၿပံဳ းေနသည့္ မ်က္လံုးတြင္ ညႇိဳ ႕ဓာတ္Aျပည့္ရွိေနသည္။

ေရႊခ်ည္ထုိးထားေသာ Aက်ႌ၊ တစ္ရာ့ေျခာက္လေလာက္ Aခ်ိန္ယူၿ ပီး လက္မႈပညာသည္ ရက္ထားေသာ
Aဖုိးမျဖတ္ႏုိင္သည့္ ဝတ္႐ံု၊ Aေရာင္က ေရႊေရာင္ႏွင့္ ပန္းဝတ္မႈန္ေရာင္ေျပး၊ ရတိနတ္သမီးကိုပင္
Aရွက္ရသြားေစေလာက္သည့္ ဝတ္႐ံုတြင္းမွ ထင္းခနဲ ေပၚေနသည့္ ခႏၶာကိုယ္Aဂၤါ Aစိတ္Aပိုင္းမ်ား၊
ၾကာ႐ိုးၾကာစြယ္ကဲ့သို႔ေသာ ေျခေထာက္ႏွစ္ဖက္၊ Uီးေခါင္းေပၚမွ ေလွ် ာက်ေနေသာ မဟူရာေရာင္ပဝါ။
မုိ႔ေမာက္ေနေသာ ရင္သားေပၚ၌ ရတနာတစ္ခုကို ဖံုးဖိကာကြယ္ေနသလုိ ထင္ရသည့္ ရင္သားႏွစ္ႁ မႊာ၊
ေႁမြပါးပ်U္းကဲ့သို႔ ယိမ္းႏြဲ႔လႈပ္ရွားေနေသာ နဂါးပတ္ေက်ာ့ကြင္းႏွင့္တူသည့္ ဆံၿ မိတ္။

"ေဟ့ ဘယ္သူရွိလဲ။ လာစမ္း"

ဘုရင္မင္းႀကီး Aသံျ ပဳလုိက္သည္။

Page
57
 မဟာေယာဂီ - ပါရဂူ created by lucky82

"Aမိန္႔နာခံလ်က္ပါ Aရွင္မင္းႀကီး"
"သြားစမ္း မဂၤလာဆင္ေတာ္ကို လႊတ္လုိက္။ ထီးနန္းသံုး ဝတ္စားတန္ဆာေတြကို ေပးၿပီးေတာ့
ယကၡနတ္ကြန္းက ပန္းခ်ီဆရာကို Aခုခ်က္ခ်င္း နန္းေတာ္ေခၚလာခဲ့။ ဒီကေန႔ ဝႆဘုရင္ရဲ႕ ဝါဆုိလ
မုိးတိမ္နဲ႔တူတဲ့ ေစတနာ တရေဟာရြာလိမ့္မယ္။ ဒီကေန႔ ဝႆဘုရင္ရဲ႕ ရက္ေရာမႈကို ဇမၺဴဒိပ္တစ္ကၽြန္းလံုး
မ်က္လံုးဖြင့္ၾ ကည့္ရလိမ့္မယ္"
"ဒီကေန႔ေတာ့ စန္းထၾကUီးေတာ့မွာပဲ"
မင္းမႈထမ္းသည္ မၾကားတၾကား ေရရြတ္လ်က္ ဘုရင့္Aမိိန္႔လိုက္နာေဆာင္ရြက္ရန္
ထြက္သြားသည္။ ဝႆဘုရင္သည္ မေရာင့္ရဲႏုိင္ေသာ Aၾကည့္ျ ဖင့္ ထူးျခားမႈAျပည့္ရွိေသာ ပန္းခ်ီကားကုိ
ေငးစိုက္ၾ ကည့္ေနသည္။ ခႏၶာကိုယ္Aစိတ္Aပိုင္း တစ္ခုစီတစ္ခုစီသည္ ထြင္းေဖာက္ျ မင္ရေလာက္ေAာင္
ပါးလႊာေသာ Aဝတ္Aစားထဲက တိတ္တဆိတ္ ေခါင္းျပဴထြက္လာၿပီးလွ် င္ ႐ႈစားသူ၏ စိတ္ႏွလံုးကို
ဖမ္းစားေနသည္။ တကယ္မဟုတ္သည့္ ယင္းကိုယ္ခႏၶာAစိတ္Aပိုင္းမ်ားကို ထိကိုင္ရသည္ကိုပင္
နတ္ခ်မ္းသာတစ္မ်ဳိး ခံစားရသလို Aထင္ရွိေနသည္။

Aႏုပညာခန္းေဆာင္ႀ ကီး၏ ေနရာAသီးသီး၌ လက္မႈပညာႏွင့္ Aႏုပညာလက္ရာAမ်ဳိးမ်ဳိး

ရွိေနၾကသည္။ ေရတံခြန္ ျဖာထြက္ေနေသာ ေရပန္းပြားမ်ားသည္ AေAးကို ျဖန္႔ေပးေနသည္။
ခန္းေဆာင္တစ္ခုလံုး၏ ႐ုပ္ပံုကို ထင္းခနဲျ ဖစ္ေAာင္ ေဖာ္ျ ပေနေသာ ေၾကးမံုႀ ကီးမ်ားကိုလည္း
တပ္ဆင္ထားသည္။ Aလွကို သ႐ုပ္ေဖာ္ထားသည့္ Aႏုပညာလက္ရာမ်ားလည္း ဟိုေနရာ သည္ေနရာတြင္
ရွိေနသည္။ ထြင္းေဖာက္ျ မင္ရသည့္ ေရာင္စံုမွန္မ်ားAတြင္း၌ကား ဘုရင္ႏွင့္ မိဖုရားတုိ႔၏
သီဟသနပလႅင္မ်ားကို ျပထားသည္။

စားဖြယ္ေသာက္ဖြယ္မ်ားျဖင့္လည္းေကာင္း၊ မ်က္စိAာ႐ံုကုိ ဆြဲေဆာင္ဖမ္းစားႏုိင္ေသာ သိဂၤါ ရ ရသ

Aႏုပညာလက္ရာမ်ားျဖင့္လည္းေကာင္း ခန္းမေဆာင္တစ္ခုလံုး Aျပည့္ျ ဖစ္ေနသည္။
ဘုရင့္သမားေတာ္ႀ ကီးမားကလည္း Aဖုိးထုိက္ Aဖုိးတန္ ေဆးAစစ္၊ ေဆးေသတၱာမားကို Aဆင္သင့္
စီမံထားေပသည္။ နႏၵဝန္Uယ်ာU္၏ ေႏြUီးရာသီ မလယေတာင္မွ တုိက္ခတ္လာေသာ ေလျပည္ေလညင္း၊
Aေနာတတ္Aုိင္မွ ပါးလႊာေသာ လႈိင္းကေလးမ်ားAားလံုးပင္ ထုိေနရာ၌ ရွိေနၾကသည္။

ဘုရင္ႏွင့္ မိဖုရားသည္ ပုရာဏ္က်မ္းဂန္မ်ား၌ ဖြင့္ဆုိေရးသားထားေသာ

ကာမဂုဏ္Aာ႐ံုAမ်ဳိးမ်ဳိးကို ဤေနရာ၌ တကယ္လက္ေတြ႔ခံစားစံစားၿပီး ဤပထဝီ ေျမႀကီးေပၚေနရင္းက
နတ္ခ်မ္းသာရရွိေနၾကသည္။

စည္းစိမ္ခံစားစံစားစရာ ဘာမဆုိAားလံုး Aဆင္သင့္ ရွိေနသည္။ ပလႅင္ရွိသည္။

ဆီေမႊးနံ႔သာAျပည့္ထည့္ထားေသာ ဆီမီး၊ ရနံ႔သင္းႀကိဳ င္ေနေသာ ပန္းAုိးမ်ားႏွင့္ ေရႊမီးတိုင္မ်ားAျပင္
ဆင္စြယ္ေလွာင္Aိမ္ထဲက ေက်းငွက္သာရကာမ်ားကလည္း ကာမဆုတၱရ ရြတ္ဆုိေနၾကသည္။

ဝႆဘုရင္သည္ ပန္းခ်ီကားကုိ Aနီးကပ္ၾ ကည့္လုိက္သည္။ လျပည့္ဝန္းကဲ့သို႔ေသာ မ်က္ႏွာ၊

ယစ္မူးေနေသာ မ်က္လံုး၊ ၾကာ႐ိုးတံကဲ့သုိ႔ ႏွာတံ၊ ညႇိဳ ႕ဓာတ္ရွိသည့္ ေက်ာ့ကြင္းႏွင့္တူေသာ ႏြဲ႔ေႏွာင္းသည့္
လက္ေမာင္း၊ မ်က္လံုးကို မၾကာခဏ ေတာက္ပေAာင္ ျပဳတတ္ေသာ မူးယစ္ျ ခင္းAျပည့္ရွိသည့္ မ်က္ခံုး၊
ခ႐ုသင္းႏွင့္တူေသာ လည္တုိင္၊ ဘယ္ေယာက္် ားမဆုိ မိန္းေမာသြားေစသည့္ ခႏၶာကိုယ္Aစိတ္Aပိုင္းမ်ား၊

Page
58
 မဟာေယာဂီ - ပါရဂူ created by lucky82

ျခေသ့ၤ၏ခါးကဲ့သို႔ ေသးသြယ္ေသာခါး၊ ခါးတြင္ပတ္ထားေသာ နဂါးႏွင့္တူသည့္ ခါးစည္း၊ မပြင့္တပြင့္

ေAာက္ပိုင္းဝတ္႐ံု။ ထုိမွတစ္ပါး။

ဝႆဘုရင္၏ မ်က္လံုးAစံုသည္ AလွAၿမိဳ က္သုဓာကို Aငမ္းမရ ေသာက္သံုးေနသည္။

ယင္းကဲ့သို႔ တစ္ေလာကလံုးကို စြဲမက္ေစမည့္ Aလွမ်ဳိး မိမိ၏နန္းတြင္းေဆာင္၌ ရွိေနျခင္းAတြက္
ဂုဏ္ယူမဆံုး ျဖစ္ေနသည္။ ဇမၺဴဒိပ္ကၽြန္းရွိ ထီးေဆာင္းမင္းမ်ား မိမိနန္းေဆာင္၏ Aသေရကို
တစ္ခါတစ္ေခါက္ Aေရာက္လာၾကည့္ေစခ်င္သည္။ သူတုိ႔၏ စည္းစိမ္ခ်မ္းသာသည္ ရယ္စရာမွ် ေလာက္သာ
ျဖစ္၏ဟု ထင္ျ မင္သြားေပလိမ့္မည္။ မိမိ၏ နန္းေဆာင္ကို မိမိတုိ႔ကိုယ္တုိင္ မီး႐ႈိ႕လ်က္ ရေသ့ရဟန္
ျပဳလုပ္ၿ ပီး ေနာင္တမလြန္ဘဝ၌ ငါ၏စည္းစိမ္ခ်မ္းသာမ်ဳိးရရွိ ခံစားရန္Aတြက္ သူတို႔တရားAက်င့္
က်င့္သံုးၾကေပလိမ့္မည္။

ယကၡနတ္ကြန္းက ပန္းခ်ီဆရာ ရာဇေသခရသည္ Aံ့မခန္း Aႏုပညာစြမ္းကို ျပလုိက္သည္။

ပန္းခ်ီ႐ုပ္ပံုတြင္ ဝတ္႐ံုကိုမူ ဝတ္ေပးထားသည္။ သို႔ရာတြင္ ဝတ္႐ံုကို Aတြင္းဘက္
ေဖာက္ျ မင္ႏုိင္ေလာက္ေAာင္ ေဆးပါးပါးကေလးျဖင့္ မႈန္းထားသျဖင့္ မိဖုရားႀကီး၏ ေျပျပစ္Aခ်ဳိးက်ေသာ
ခႏၶာကိုယ္Aစိတ္Aပိုင္းတစ္ခုလံုး Aထင္းသား ျဖစ္ေနသည္။ မိဖုရားႀကီး၏ ခႏၶာကိုယA
္ စိတ္Aပိုင္းမွာ
ဘယ္လိုပံုစံနည္း။ မပိန္မဝ၊ မႀကီးမငယ္ Aေနေတာ္ျ ဖစ္သည္။ ဗ်ာက႐ုဏ္းဆရာတစ္Uီး Aထူးဂ႐ုစိုက္၍
ဝါက်စီကံုးထားသကဲ့သို႔ လည္းေကာင္း၊ ကဗ်ာဆရာတစ္Uီး နေဘကာရန္ေရာလ်က္ ကဗ်ာ
ေရးသားဖြဲ႔ႏြဲ႔ထားသကဲ့သို႔ လည္းေကာင္း ပန္းခ်ီဆရာသည္ ဤ႐ုပ္တုပံုကဗ်ာကို ျခယ္မႈန္းထားသည္။

ဘုရင္မင္းႀကီးသည္ စာေဟာဆရာ ပညာရွင္သုခမိန္၏ AဆုိAမိန္႔ကို သတိရလာၿပီးလွ် င္

ပန္းခ်ီကားကို ႐ႈမဝျဖစ္ေနသည္။ ငွက္ေပ်ာတုိင္ကဲ့သို႔ က်စ္လ်စ္ေခ်ာေမြ႔ေသာ ေပါင္သားေပၚ မ်က္စိ
သက္ေရာက္သြားသည္။ မွင္တက္မိသြားေစႏုိင္ေလာက္သည့္ ခဏျဖစ္သည္။ ကဗ်ာဆရာတို႔၏
Uပမာမ်ားႏွင့္ လကၤာဆရာတုိ႔၏ ရသပညာမ်ားသည္ ဤေနရာ၌ Aေရာင္မွိန္သလုိ ျဖစ္သြားၾကသည္။
ဤၿပိဳ င္ဘက္ကင္း ကိုယ္ခႏၶာAစိတ္Aပုိင္းမ်ားကို လုိက္ဖက္ေလ်ာ္ကန္သည့္ စကားလံုးမ်ားျဖင့္ ဖြဲ႔ႏြဲ႔ႏုိင္သည့္
ကဗ်ာဆရာ ဘယ္မွာရွိမည္နည္း။

ဘုရင္မင္းႀကီး ေရွ႕တုိးသြားသည္။ ႐ုတ္တရက္ ပန္းခ်ီကား၏ ေAာက္ပိုင္း၌ Aမည္းစက္ကေလး

ႏွစ္စက္ ဘယ္က ေရာက္လာသနည္း။ ခဏမဆုိင္းပင္ သူ၏Aျမင္ႏွင့္ သူ၏Aသိသည္
ထက္ျ မက္စူးရွသြားသည္။ Aလုိ ဤAစက္ကေလးႏွစ္စက္သည္ ငါ၏ခ်စ္သူၾ ကင္ယာမိဖုရားႀကီး၏ ေပါင္က
မွဲ႔ကေလးႏွစ္ခုပါလား။ Aလွ၏ ဖံုးကြယ္ရာ၌ ရွိေနေသာ လွ် ဳိ႕ဝွက္ခ်က္ျ ဖစ္သည္။ မိဖုရားႀကီး၏ ေပါင္ကမွဲ႔ကို
ဤပန္းခ်ီဆရာ ဘယ္လုိလုပ္သိသနည္းဟူေသာ Aေတြးသည္ ဘုရင္မင္းႀကီးတြင္ ႐ုတ္ခ်ည္းေပၚလာသည္။

ဝႆဘုရင္မင္းႀကီး တန္႔သြားသည္။ လြန္လြန္ကဲကဲ Aာ႐ံုစံစားေနေသာ ဘုရင္မင္းႀကီးသည္

Aာသာရမၼက္ဖံုးလႊမ္းေနေသာ စိတ္ႏွလံုးျဖင့္ ဤကိစၥကို ဆင္ျ ခင္ၾ ကည့္သည္။ မိမိ၏ ေသးငယ္သည့္
ဂုိက္တံကေလးျဖင့္ ကမာၻေလာကႀကီးကို တုိင္းထြာၾကည့္သည္။ မိမိ၏ တစ္ထြာတစ္မုိက္မွ် ေသာ ဉာဏ္ျ ဖင့္
AေျခAေနကို သံုးသပ္ၾ ကည့္သည္။

Page
59
 မဟာေယာဂီ - ပါရဂူ created by lucky82

ပန္းခ်ီကားမွာမူ သူ႔ေနရာ၌သာ သူ ရွိေနသည္။ သို႔ေသာ္ ဘုရင္မင္းႀကီး၏ စိတ္ႏွလံုးကား

စိတ္ကူးဝဲဂယက္ထဲတြင္ တဝဲလည္လည္ ျဖစ္ေနသည္။ Aနီး၌ရွိေသာ ေၾကးမံုျ ပင္ထဲတြင္ သူ႔႐ုပ္ကုိ
သူျ ပန္ၾ ကည့္သည္။ ထုိ႔ေနာက္ မိဖုရားႀကီး၏ ႐ုပ္ပံု ပန္းခ်ီကားကို ၾကည့္သည္။ မိဖုရားႀကီး၏ ႐ုပ္ရည္ႏွင့္
သူ႔႐ုပ္ရည္ကို ႏႈိင္းယွU္ၾ ကည့္သည္။ ဘယ္ေလာက္ပင္ ျပင္ဆင္မြမ္းမံထားေသာ္လည္း ငါ၏႐ုပ္ရည္သည္
ဘယ္ေလာက္စက္ဆုပ္စရာ ေကာင္းေနသနည္း။ ကာမဂုဏ္Aာ႐ံု ခံစားစံစားလြန္းလွသျဖင့္ မ်က္ႏွာတြင္
Aရွိန္Aဝါ မဲ့ေနသည္။ ျပာႏွင့္ Aားတုိးေဆးတို႔ကို စားၿပီး ရရွိလာသည့္ စြမ္းAားသည္
ခ်က္ခ်င္းေတာက္ေလာင္ၿ ပီး မီးေသြးျဖစ္သြားေသာ Aရာဝတၳဳ ကဲ့သို႔ မီးေသြးမႈန္႔မ်ားကိုသာလွ် င္
Aရပ္ထက္ဝန္းက်င္တြင္ ျဖန္႔ေပးႏုိင္သည္။ ခႏၶာကိုယ္သည္ Aင္Aားဆုတ္ယုတ္သြားသျဖင့္ ဒယိမ္းဒယိုင္
ျဖစ္ေနၿပီ။ ဤခႏၶာကုိယ္သည္ ထပ္ခါထပ္ခါ မီးေမႊးပါေသာ္လည္း မီးၿငိမ္းသြားေသာ စုိထုိင္းထုိင္း
မီးဖုိAတုိင္းသာလွ် င္ ျဖစ္ေနသည္။

"ငါက လကြယ္ေန႔ည Aမုိက္ေမွာင္၊ သူက လျပည့္ေနည လေရာင္၊ ငါက မိဖုရားႀကီး၊

မိဖုရားငယ္ေတြနဲ႔ Aတူတူေနတဲ့Aတြက္ က်ဳိးပဲ့ေၾကမြေနတဲ့ မွန္ကြဲန႔တ
ဲ ူေနၿပီး သူ႔႐ုပ္ရည္ကေတာ့
လဆန္းရက္လလို ထြန္းပေျပာင္လက္ေနတဲ့ ေက်ာက္သလင္းနဲ႔ တူေနတယ္။ ငါက သူ႔ကို
ေရာင့္ရဲမႈရွိေပမယ့္ သူက ငါ့ကို ေရာင့္ရဲမႈရွိပါ့မလား..."

ၿငိမ္းခ်မ္းေနေသာ နယ္ေျမ၌ ႐ုတ္တရက္ မယံုသကၤာမီးေတာင္ႀ ကီး ေပါက္ကဲသ

ြ ြားသည္။
ဝႆဘုရင္၏ Aာသာရမၼက္ ျပည့္လွ် မ္းေနေသာ စိတ္ႏွလံုးေသတၱာ၌ ပိတ္ထားေသာ သံသယ
ေျမဖုတ္ဘီလူးတုိ႔သည္ ေသတၱာAဖံုးပြင့္သြားသည္ႏွင့္ တၿပိဳ င္နက္ ႏုိးၾကားထႂကြလာၾကၿပီးလွ် င္ ေႁမြမႀကီး
သူ႔ေႁမြေပါက္ကေလးမ်ားကို စားပစ္သကဲ့သုိ႔ စိတ္ႏွလံုးကို ကုတ္ဖဲ့စားပစ္ၾ ကသည္။ စာေဟာဆရာ
သုခမိန္ပညာရွိႀ ကီး ရြတ္ျ ပသည့္ဂါထာတစ္ပုဒ္ကို ဘုရင္မင္းႀကီး သတိရလာသည္။

'Iတၳိစရိယံ ပု႐ုသႆ ဘဂၢံ၊ ေဒေဝါနဇာနာတိကုေတာ မႏုႆာ'

မိန္းမ၏ Aက်င့္စာရိတၱႏွင့္ ေယာက္် ား၏ ကံၾ ကမၼာကို နတ္ေဒဝတာပင္ မသိနားမလည္လွ် င္
လူတုိ႔သည္ကား ဘယ္မွာသိရွိနားလည္ႏုိင္မည္နည္း။

ဘုရင္မင္းႀကီး၏ Aေတြးလႈိင္းတံပိုးမ်ား ထႂကြလႈပ္ရွားလာသည္ႏွင့္Aမွ် သူ႔စိတ္ႏွလံုးထဲတြင္

ကိန္းေAာင္းေနသည့္ Aမ်က္ေဒါသသည္လည္း ျပင္းထန္ႀ ကီးမားလာသည္။ ျပႆနာA႐ႈပ္Aေထြးသည္
ဘုရင္မင္းႀကီး၏ စိတ္ႏွလံုးကို မခံခ်ိမခံသာ ျဖစ္ေနေAာင္ ဆြေပးေနသည္။

ကာမဂုဏ္ႀ ကီးသူသည္ ကာမဂုဏ္ Aျမင္ျ ဖင့္သာလွ် င္၊ ေလာဘႀကီးသူသည္ ေလာဘ

Aျမင္ျ ဖင့္သာလွ် င္၊ စည္းစိမ္ရွင္သည္ စည္းစိမ္Uစၥာ Aျမင္ျ ဖင့္သာလွ် င္ ကမာၻေလာကကို
တုိင္းထြာသံုးသပ္သည္။ ေယာဂီ၏Aျမင္၌ မိန္းမAလွသည္ ဘယ္ေလာက္ပင္ လွလွ၊ ဘယ္ေလာက္ပင္
ေခ်ာေခ်ာ ႐ုပ္ေဆာင္ထားသည့္ Aပုပ္ေကာင္မွ် သာ ျဖစ္သည္။ ယင္းႏွင့္ ဆန္႔က်င္ဘက္Aားျဖင့္
စည္းစိမ္ရွင္သည္ စည္းစိမ္ခ်မ္းသာေလာက၌ Aခါခပ္သိမ္း Aသစ္Aဆန္းကိုသာ ရွာေဖြသည္။ ခ်ဳ ပ္တည္းမႈ
သို႔မဟုတ္ စင္ၾ ကယ္ျ မင့္ျ မတ္မႈ သေဘာတရားမ်ား ကမာၻေလာက၌ ရွိသည္ဟူ၍ လည္းေကာင္း၊
ထုိသေဘာတရားမ်ားကို လုိက္နာက်င့္ႀ ကံရသည္ဟူ၍ လည္းေကာင္း စည္းစိမ္ရွင္Aေနျဖင့္ ေယာင္၍ပင္
မေတြးမိေပ။ ဆာေလာင္မြတ္သိပ္ေနသူသည္ မစားသင့္ မစားAပ္သည့္Aရာကို ျဖစ္ေစ စားရသည္ဟူ၍

Page
60
 မဟာေယာဂီ - ပါရဂူ created by lucky82

စည္းစိမ္ရွင္တုိ႔က ယူဆၾကသည္။ ဘယ္ေလာက္ပင္ ဆာေလာင္မြတ္သိပ္ေနေန မစားသင့္

မစားAပ္သည့္Aရာကို မစားရဟူေသာ Aခ်က္ကို သူတို႔ နားမလည္ၾ က။

ဘုရင္မင္းႀကီးသည္ နက္လွစြာေသာ Aေတြးေခ်ာက္ႀ ကီးထဲ လိမ့္က်သြားသည္။

သွ် တၱရက်မ္း၌ပါေသာ Aဆုိတစ္ခု သတိရလာျပန္သည္။

Aလွႏွင့္Aရြယ္တက္တုန္း ႂကြတုန္း မိဖုရားႀကီး မိဂါဝတီသည္ ငါ့လို ႐ွဴနာ႐ႈိက္ကုန္း

လင္ေယာက္် ားတစ္ေယာက္မွ် ႏွင့္ ေက်နပ္Aားရႏုိင္ပါမည္လား။

သနားစရာ ဘုရင္ႀ ကီးခမ်ာသည္ ကဏန္းသခ်ၤာ စက္ရဟတ္Aတြင္း၌ ဖမ္းမိေနရွာသည္။

Aေပါင္းAႏႈတ္ ဂဏန္းသခ်ၤာျဖင့္ လင္မယားဂဏန္း တြက္ခ်က္ၾ ကည့္ေနသည္။ မိဂါဝတီသည္ ငါ၏Aခ်စ္ကုိ
Aလြဲသံုးစား လုပ္ပစ္သည္။ ယခုလုိ ႐ုပ္ေျဖာင့္သည့္ ပန္းခ်ီဆရာလုိ ေယာက္် ားမ်ဳိးႏွင့္ ေတြ႔ရလွ် င္
AဘုိးAိုတစ္ေယာက္၏ မယား Aဘယ္မွာ မေဖာက္ျ ပားဘဲ ေနမည္နည္း။ Aကယ္၍ မိဂါဝတီ
မေဖာက္ျ ပားလွ် င္ သူ႔ေပါင္တြင္ ရွိေနေသာ ဖံုးကြယ္ထားသည့္မဲ႔ွကို ပန္းခ်ီဆရာ ဘယ္လုိလုပ္သိမည္နည္း။

ဝႆဘုရင္၏ မ်က္လံုးတြင္ မီးေတာက္မီးလွ် ံ ေတာက္ေလာင္လာသည္။

ထုိAခုိက္ တံခါးေစာင့္က ခန္းေဆာင္Aတြင္းဝင္လာၿပီး...

"Aရွင္မင္းႀကီး ပန္းခ်ီဆရာ ေရာက္လာပါၿပီ"
ဟူ၍ Aေၾကာင္းၾကားသည္။

"ဒီAယုတ္တမာရဲ႕ မ်က္ႏွာကို ငါမၾကည့္ခ်င္ဘူး။ သြား... သူ႔ကုိ ေခၚသြားၿပီး Aခ်ဳပ္ခန္းထဲမွာ

ထည့္ထားလုိက္။ နက္ျ ဖန္ေန႔လယ္ တရား႐ံုးမွာ သူ႔ကို တရားစီရင္မယ္။ သူ႔ေခါင္းေပၚမွာ
Aင္မတန္ႀ ကီးေလးတဲ့ ျပစ္မႈႀ ကီးတစ္ခု ေႁမြေဟာက္လုိ ပါးပ်U္းေထာင္ေနတယ္"

တံခါးေစာင့္ မ်က္လံုးျပဴးသြားသည္။ တစ္ခဏAေတာAတြင္း၌ပင္ ဘယ္လုိAေျပာင္းAလဲ

ျဖစ္သြားသနည္း။ ယခု မၾကာခင္ကေလးမွာပင္ ထီးနန္းAေဆာင္Aေယာင္ျ ဖင့္ ဂုဏ္ျ ပဳရမည္ဟူ၍
Aမိန္႔ခ်မွတ္ထားသူတစ္ေယာက္ကုိ ယခု Aက်U္းခ်ထားရမည္ဟူ၍ Aမိန္႔ေပးျပန္သည္။ ေခါင္းေပါင္း
ေပါင္းေပးရမည္ဟူ၍ Aမိန္႔ေပးၿပီးကာမွ Uီးေခါင္းကုိ ျဖတ္ပစ္လုိက္ရမည္ဟူ၍ ထပ္ေပးသည့္Aမိန္႔။
သို႔ရာတြင္ တံခါးေစာင့္သည္ ဘုရင္၏ ငဲ့ညႇာေထာက္ထားမႈသည္ ပင္လယ္သမုဒၵရာလႈိင္းကဲ့သို႔
လႈပ္ရွားသည္ဟူေသာ AဆုိAမိန္႔တစ္ခုကို သိရိွနားလည္ထားသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ဘုရင့္Aမိန္႔ကို
လုိက္နာရမည္ဟူေသာ Aသိဝင္လာသည္။ သို႔ရာတြင္ ထင္ရွားျပတ္သားေစရန္. ..
"Aရွင္မင္းႀကီး... နတ္ကြန္းက ပန္းခ်ီဆရာကို ေျခထိပ္ခတ္ထားရမလား..."
ဟူ၍ ေမးလုိက္ေလသည္။
"ေAး သြား နည္းနည္းကေလးမွ မလႈပ္ႏုိင္၊ မေရြ႕ႏုိင္ေAာင္ ေျခထိပ္ခပ္က်ပ္က်ပ္ ခတ္ထားလိုက္။
ကမာၻေလာကမွာ သူေနရလွ တစ္ရက္၊ ႏွစ္ရက္ပဲ။ Aင္မတန္ႀ ကီးေလးတဲ့ ျပစ္မႈႀကီးကို က်ဴးလြန္ထားတယ္။
ကမာၻေလာကႀကီးAတြက္ Aလကား ဆန္ကုန္ေျမေလးပဲ"

Page
61
 မဟာေယာဂီ - ပါရဂူ created by lucky82

မင္းမႈထမ္း မင္းခစားမ်ားကို တုိတုိတုတ္တုတ္ ေျပာေလ့ရွိေသာ ဘုရင္မင္းႀကီးသည္

ယင္းစကားဝါက်ကို မိမိကုိယ္တုိင္ကို ေျပာေနသလား၊ သို႔မဟုတ္ မင္းမႈထမ္းမ်ားကို ေျပာေနသလား
ဟူေသာ Aခ်က္မွာ ျပႆနာတစ္ရပ္ ျဖစ္လာသည္။

ဝႆဘုရင္၏ ေတာက္ေလာင္ေနေသာ ေဒါသမီးလွ် ံသည္ Aရွိန္Aဟုန္ ျမင့္တက္လာျပန္သည္။

"ေရႊနဲ႔လုပ္ထားေပမယ့္ ဓားဟာဓားပဲ။ ဗိုက္ေပၚက်ရင္ ေသြးထြက္လာမွာပဲ။ မိဂါဝတီဟာ
ပဒုမၼနီျ ဖစ္ျ ဖစ္ ဘာျဖစ္ျ ဖစ္ မိန္းမပဲ ဘာရယာ႐ူပဝတီသၾတဳ လို႔ သွ် တၱရက်မ္းဂန္ေတြထဲမွာဆုိထားတယ္။
နက္ျ ဖန္ ငါ့ကို Aဆိပ္ေကၽြးၿပီး သူ႔လမ္းရွင္းသြားေAာင္ လုပ္ၿ ပီးေတာ့ ဒီပန္းခ်ီဆရာနဲ႔
Aေပ်ာ္က်ဴးမေနဘူးလို႔ မေျပာႏုိင္ဘူး။ မိန္းမဆုိတာ ဘီလူးမလို႔ သုခမိန္ပညာရွိ ေျပာထားတဲ့ စကားရွိတယ္။

မိန္းမဆုိတာ Aမွန္တကယ္ပဲ ငရဲတြင္းျဖစ္တယ္။ ငါ့နန္းတြင္းေဆာင္မွာ စိတ္ခ်ယံုၾ ကည္ရတဲ့

နန္းတြင္းသားလူပ်ဳိေတာ္ေတြ Aေစာင့္Aေရွာက္ရိွေနတဲ့Aတြက္ ေတာ္ေသးတယ္။ ႏုိ႔မဟုတ္ရင္
ဘာေတြျ ဖစ္ကုန္မယ္ မသိဘူး။ ငါ သူေျပာတာ ဘယ္ေမ့Uီးမွာလဲ...။ တစ္ေန႔ မိဖုရားမိဂါဝတီက
ငါ့ကိုေျပာတယ္။ ဒီလူပ်ဳိသားေတြကို သင္းကြပ္တဲ့ Aေလ့Aထ ရပ္ပစ္လုိက္ပါ။ Aခုလုိ သူတုိ႔ကို
Aတင္းAဓမၼ သင္းကြပ္လုိ႔ ဘာAက်ဳိးရွိမွာလဲ။ သူတုိ႔ဘဝ Aၫြန္႔တံုးေAာင္ လုပ္ပစ္တာ
မေတာ္မတရားပါဘူးတဲ့။

ငါက ျပန္ေျပာတယ္။ Aဲဒီလုိမလုပ္ရင္ နန္းတြင္းေဆာင္ဟာ ျပည့္တန္ဆာေဂဟာနဲ႔

ဘာထူးေတာ့မွာလဲ။ Aခုလုိ သင္းကြပ္ထားတဲ့ Aေစာင့္ေတြဟာ နန္းတြင္းသူေတြရဲ႕ Aျပစ္လဲကင္း၊
စစ္လည္းစစ္မွန္တဲ့ Aေစာင့္Aေရွာက္ေတြျ ဖစ္တယ္။ တစ္ေၾကာင္းက သူတုိ႔ဟာ တစ္ကိုယ္ေရ
တကာယသမားေတြ ျဖစ္တဲ့Aတြက္ သက္ဆံုးတုိင္ ဒီမွာပဲ ေနသြားၾကလိမ့္မယ္။ ေနာက္တစ္ေၾကာင္းက
ခ်စ္သူထားစရာ AလားAလာမရွိေတာ့တဲ့Aတြက္ သူတုိ႔ဘယ္လုိ မေတာ္ေလာဘမ်ဳိးမွ မရွိၾ ကေတာ့ဘူး။
Aိမ္ေထာင္မိသားစုဆုိတာ မရိွေတာ့တဲ့Aတြက္ သူတို႔ဘယ္လုိ မေတာ္ေလာဘမ်ဳိးမွ မရွိၾ ကေတာ့ဘဲ
ရသမွ် နဲ႔ပဲ တင္းတိမ္ေရာင့္ရဲၾ ကတယ္။ မိန္းမေတြကို ေစာင့္ေရွာက္ဖုိ႔နဲ႔ ဘုရင္မ်ားရဲ႕ က်ယ္ျ ပန္႔ႀ ကီးမားတဲ့
နန္းတြင္းေဆာင္ကို ေစာင့္ေရွာက္ဖုိ႔Aတြက္ တျခား ဘယ္လုိလူမ်ဳိးကို ယံုၾ ကည္စိတ္ခ်လုိ႔ ျဖစ္ပါ့မလဲ"
"AဲဒီAခါက်ေတာ့ မိဂါဝတီက ဘာျပန္ေျပာတယ္မွတ္သလဲ။ ငါကလဲ ဘယ္ေလာက္ A
သလဲဆုိရင္ သူေျပာတဲ့စကားရဲ႕ Aဓိပၸာယ္ကို Aတြင္းႏႈိက္ၿ ပီး မသိနားမလည္ခဲ့ဘူး။ ငါ့Aေပၚမွာ
သူ႔ရဲ႕စြဲမက္ေလာက္တဲ့ ႐ုပ္ရည္က ဘယ္ေလာက္ၾ သဇာ လႊမ္းမုိးထားသလဲဆုိရင္ သူက ညကို ေန႔လုိ႔ေျပာရင္
ငါကလည္း ေန႔လုိ႔ပဲ ထင္ေနတာ။ ေန႔ကို ညလုိ႔ ေျပာရင္လည္း ငါက ညလုိ႔ ထင္တာပဲ။ သူကေျပာတယ္
ေမာင္ေတာ္Aရွင္မင္းႀကီး မိန္းမသားေတြကို ဘယ္လိုေAာက္ေမ့လုိ႔လဲ။ မိန္းမဆုိတာ Aစြမ္းသတၱိရဲ႕
႐ုပ္လံုး႐ုပ္သြင္ျ ဖစ္တယ္။ ေမာင္ေတာ္Aရွင္မင္းႀကီးရဲ႕ Aက်U္းေထာင္နဲ႔တူတဲ့ နန္းတြင္းေဆာင္န႔ဲ
ကန္႔လန္႔ကာေတြ Aတြင္းမွာပဲ မိန္းမေတြဟာ စိတ္ခ်ရတယ္။ ထိန္းထိန္းသိမ္းသိမ္းေနၾကတယ္လုိ႔
ေမာင္ေတာ္Aရွင္မင္းႀကီးက ထင္တယ္။ ဒါေပမဲ့ Aဲဒီလုိမဟုတ္ဘူး။ Aဲဒါ ေမာင္ေတာ္Aရွင္မင္းႀကီး
Aမွတ္မွားျခင္းသာ ျဖစ္တယ္။ တကယ္လုိ႔ မိန္းမေတြဟာ သူတို႔သာ ဆႏၵရွိရင္ မိုးႀကိဳ းသြားနဲ႔
ေဆာက္လုပ္ထားတဲ့ တုိက္ထဲကေတာင္ Aျပင္ေဖာက္ထြက္သြားႏုိင္တယ္။ ပန္းပြင့္ကေလးလုိ
ႏူးညံ့ေပ်ာ့ေပ်ာင္းတယ္လုိ႔ ထင္ရတဲ့ မိန္းမဟာ Aတြင္းမွာ မုိးႀကိဳ းသြားလုိပဲ မာေက်ာေနတယ္။ ဒါေပမဲ့
မိမိရဲ႕Aတြင္းသႏၲာန္ထဲမွာ တည္ရွိတဲ့ ႏူးညံ့ေပ်ာ့ေပ်ာင္းတဲ့ မိန္းမသားဘဝေၾကာင့္ မိန္းမသားေတြဟာ
ကိုယ့္ဟာကိုယ္ ဒုကၡေရာက္ေနၾကရျခင္းျဖစ္တယ္"

Page
62
 မဟာေယာဂီ - ပါရဂူ created by lucky82

"မိဖုရားႀကီးေျပာျပတဲ့ စကားေတြကို ငါဘာမွ ျငင္းခ်က္မထုတ္ဘူး။ Aလြယ္တကူပဲ လက္ခံခဲ့တယ္။

သူ႔႐ုပ္ရည္နဲ႔ ငါ့ကို ဘယ္Aထိ ကၽြန္လုပ္ထားသလဲဆုိရင္ သူAေကာင္းေျပာေျပာ၊ Aဆုိးေျပာေျပာ
ငါလက္မခံဘဲ မေနခဲ့ဘူး။ သိုးတစ္ေကာင္လုိ ငါဘယ္ေလာက္ A သလဲဆုိရင္ သူငါ့ကို ကၽြန္ေဈးထဲ
ေခၚသြားတယ္။ သူေခၚသြားတဲ့ဆီကို ငါ A A တစ္ေယာက္လုိ လုိက္သြားရတယ္။ ကၽြန္ေဈးထဲ
လွည့္ပတ္ၿ ပီး သူျ ပတာေတြကို ငါၾကည့္ရတယ္"

"ကမာၻေပၚမွာ မသိခ်င္ေယာင္ မျမင္ခ်င္ေယာင္ေဆာင္ေနရတဲ့ Aလုပ္ေတြ Aမ်ားႀကီး

ရွိတယ္ဆုိတာ ငါ မစU္းစားမိဘူး။ ကမာၻေလာကယာU္ႀ ကီးဟာ ဒီAတုိင္းပဲ သြားေနတယ္ဆုိတာ
ငါနားမလည္ဘူး။ ဒီကၽြန္ေဈးဟာ Aသစ္Aဆန္းလား၊ ေခတ္Aဆက္ဆက္ကစၿပီး ဒီAတုိင္း ရွိလာခဲ့တာ။
ငါတုိ႔ ဘုိးေဘးဘီဘင္မ်ားဟာ ငါတို႔ထက္ Aသိဉ ာဏ္ေခါင္းပါးတဲ့ လူေတြ ျဖစ္ၾ ကမွာလား။ သူတို႔မွာ
ၾကည့္ျ မင္တတ္တဲ့ မ်က္လံုး၊ နားေထာင္တတ္တဲ့ နား၊ နားလည္တတ္တဲ့ Aသိဉာဏ္ မရိွၾ ကဘူးတဲ့လား"

"ကမာၻေလာကႀကီး တစ္ခုလံုး Aရွက္မရွိဘူး။ ကိုယ္လံုးတီးျဖစ္ေနတယ္။ ငတံုး ငA ျဖစ္ေနတယ္။

Aဝတ္Aစား ေကာင္းေကာင္းဝတ္ထား႐ံုႏွင့္ Aေတာ္Aတန္ ျပင္ဆင္မြမ္းမံထား႐ံုနဲ႔ ကမာၻေလာကႀကီး
ျပဳျ ပင္ေျပာင္းလဲသြားမွာတဲ့လား"

"ဘယ္ေလာက္ၾ ကားရၾကားရ မၾကားခ်င္ေယာင္ ေဆာင္ေနျခင္းမွာသာ၊ ဘယ္ေလာက္ျ မင္ရျမင္ရ

မျမင္ခ်င္ေယာင္ ေဆာင္ေနျခင္းမွာသာ ကမာၻေလာကရဲ႕ Aႏွစ္သာရ ရွိေနတယ္။ ဒါေပမဲ့ မိန္းမရဲ႕
Uီးေႏွာက္နဲ႔ Aလုပ္လုပ္ေနတဲ့ ငါဟာ မိဂါဝတီ ျပတာကိုပဲ ၾကည့္ခဲ့တယ္။ မိဂါဝတီက
စကားခ်ဳိခ်ဳိကေလးေတြနဲ႔ ေျပာျပတယ္။ ဒီကၽြန္ေဈးထဲမွာ ဘယ္ေလာက္ စက္ဆုပ္ဖြယ္ေကာင္းတဲ့
Aလုပ္ေတြ လုပ္ေနၾကတယ္ဆုိတာ ၾကည့္စမ္းပါUီး ေမာင္ေတာ္Aရွင္မင္းႀကီး။ ဘုရင္ဆုိတာ
ျပည္သူျ ပည္သားေတြ လုပ္ေနတဲ့ မေကာင္းမႈ Aကုသုိလ္ေတြရဲ႕ AစုAစပ္လဲ ျဖစ္တယ္။ ဟိုမွာ
ၾကည့္စမ္းပါ။ ဒီေလာက္လွတဲ့ ကၽြန္ေယာက္် ားတစ္ေယာက္ကို ေယာက္် ားဘဝ၊ ေယာက္် ားAျဖစ္
ဆံုး႐ႈံးနစ္နာသြားေAာင္ ဘယ္ေလာက္စက္ဆုပ္ရြံရွာဖြယ္ Aလုပ္လုပ္ေနၾကသလဲ။ သူ႔ခမ်ာ
ဘယ္ေလာက္ကၽြဲေAာ္၊ ႏြားေAာ္ စူးစူးဝါးဝါး ေAာ္ဟစ္ေနရွာသလဲ။ မေAာ္ေAာင္၊ Aသံမထြက္ေAာင္
ဘယ္ေလာက္ ႐ိုက္ႏွက္ေနၾကသလဲ။ Aဲဒီလုိနည္းလမ္းနဲ႔ Aဲဒီလုိ ကၽြန္ေယာက္် ားေတြရဲ႕ တန္ဖုိးျမင့္ေAာင္
ေဈးရေAာင္ လုပ္ေနၾကတယ္။ ဘာျဖစ္လို႔ Aဲဒီလို လုပ္တယ္ မွတ္သလဲ။ Aိမ္မွာထားဖို႔Aတြက္ Aင္မတန္
Aသံုးဝင္တယ္။ Aေခ်ာAလွ မိန္းမပ်ဳိေလးေတြAတြက္ Aေစာင့္Aေရွာက္ထားဖုိ႔ ဘုရင္န႔ဲ
သူေဌးသူႂ ကြယ္ေတြဟာ Aဲဒီကၽြန္ေတြကို Aဖုိးႀကီးႀကီးေပးၿပီး ဝယ္ယူၾ ကတယ္။ စိတ္တုိင္းမက်တုိင္း
စိတ္တုိေနၾကတဲ့ ဒီကၽြန္ေတြ၊ Aဲဒီတံခါးေစာင့္ေတြဟာ တကယ့္လူႀ ကီးလူေကာင္းေတြရဲ႕ Aိမ္ကို
ေစာင့္ေရွာက္ဖုိ႔Aတြက္ Aင္မတန္ ေလ်ာ္ကန္တယ္။ သူတုိ႔တေတြဟာ ကမာၻေလာကကို
ခက္ထန္မာေက်ာတဲ့ မေက်နပ္တဲ့Aၾကည့္နဲ႔ပဲ ၾကည့္ၾ ကတယ္။ Aသက္ရွင္ေနေပမယ့္ ေသေနတဲ့
ဒီကၽြန္ေတြဟာ ဘယ္ေလာက္ပဲ ခက္ထန္မာေက်ာေနေန Aလုပ္လုပ္တဲ့ေနရာမွာေတာ့ နည္းနည္းေလးမွ
ခုိကပ္ျ ခင္း၊ တြန္႔ဆုတ္ျ ခင္း မရိွၾ ကဘူး"

လႈိင္းထေနေသာ ဘုရင္မင္းႀကီး၏ စိတ္ႏွလံုးေရျပင္ထဲ သံသယေႁမြ ဝင္ေနသည္။

စိတ္ကူးကြင္းဆက္သည္ ဆက္၍ဆက္၍ သြားေနျပန္သည္။

Page
63
 မဟာေယာဂီ - ပါရဂူ created by lucky82

"မိဖုရားႀကီးက ရပ္မသြားဘူး။ ဆက္ေျပာေနတယ္. ..

လူငယ္လူရြယ္ကၽြန္ေတြကိုသာ Aဲဒီလုိလုပ္တာ မဟုတ္ဘူး။ ငယ္ငယ္ရြယ္ရြယ္

ကၽြန္ကေလးေတြကိုလည္း Aဲဒီလုိပဲ စက္ဆုပ္ဖြယ္ ႏွိပ္စက္ညႇU္းဆဲမႈမ်ဳိး လုပ္ၾ ကတယ္။
Aသက္Aရြယ္ႀ ကီးတဲ့ ကၽြန္ေတြကို Aဲဒီလုိလုပ္တဲ့Aခါမွာ ဒဏ္ရာျပင္းထန္လြန္းတဲ့Aတြက္ ေသတဲ့Aထိ
ျဖစ္သြားၾကတာေတြလည္း မနည္းဘူး။ ငယ္ငယ္ရြယ္ရြယ္ ကၽြန္ကေလးေတြကို Aဲဒီလုိလုပ္တဲ့Aခါမွာေတာ့
ေသဆံုးသြားၾကတာ Aင္မတန္နည္းတယ္"

"ကမာၻေလာကမွာ သိလ်က္နဲ႔ျ ဖစ္ေစ၊ မသိဘဲနဲ႔ျ ဖစ္ေစ က်ဴးလြန္တဲ့ မေကာင္းမႈေတြရဲ႕ တန္ျ ပန္မႈကို

မုခ်ခံရမယ္ဆုိတာ လူေတြေမ့ေနၾကတယ္"

"မိန္းမယုတ္ႀ ကီး မိဂါဝတီ... ခင္ဗ်ားရဲ႕ နားဝင္ခ်ဳိလွတဲ့ စကားေတြကို က်ဳပ္Aဟုတ္ႀ ကီး

ေAာက္ေမ့ေနခဲ့တယ္။ ဒီကိစၥမွာ ဟုိကၽြန္မ စႏၵနာလည္း ပတ္သက္ပါဝင္ေနတယ္။ မဟာေယာဂီ
မဟာဝီရဟာ ဘာေၾကာင့္ သူ႔လက္ထဲကဆြမ္းကိုမွ Aလွဴခံသြားတယ္ မသိဘူး။ သူ႔Uီးေလး သမီးရဲ႕
သမီးျဖစ္တဲ့Aတြက္ေၾကာင့္ပဲ ျဖစ္ဖုိ႔ရွိတယ္။ မဟာေယာဂီ စကားမေျပာဘဲ ႏႈတ္ပိတ္ေနလာခဲ့တာ Aခုမွ
မဟုတ္ဘူး။ ႏွစ္ခ်ီရွိေနၿပီ။ ဒါေပမဲ့ မဟာေယာဂီ ႏႈတ္ပိတ္ေနတာကို လူေတြက
တလြဲAဓိပၸာယ္ေကာက္ၾ ကတယ္။ ငါဆုိတဲ့ ငါကလည္း ဘယ္ေလာက္မုိက္သလဲ မသိဘူး။
ဝႆတစ္ႏုိင္ငံလံုးမွာ ကၽြန္ေဈးပိတ္ပစ္ရမယ္ဆုိတဲ့ ဘုရင့္Aမိန္႔ကို ထုတ္ျ ပန္ေၾကညာဖို႔ Aဆင္သင့္
ျဖစ္သြားခဲ့တယ္။ ေနာက္ သံုးေလးရက္ၾ ကာရင္ Aမိန္႔ထုတ္မလုိ႔ဘဲ။ မိမိ မ်က္စိစပါးေမႊး စူးေနတဲ့ လင္ကို
တရားသံေဝဂရေAာင္ လုပ္ၿ ပီး မိမိခ်စ္ႀ ကိဳ က္ေနတဲ့ ေယာက္် ားနဲ႔ နန္းတြင္းေဆာင္မွာ စိတ္တိုင္းက်
ပလူးႏုိင္မယ့္ Aခြင့္Aေရးကို ဒီမိန္းမ ဖန္တီးေနတယ္ဆုိတာ ငါAဲဒီတုန္းက မရိပ္မိခဲ့ဘူး။ ကမာၻေလာကမွာ
ေယာက္် ားမ်ား ေျပာတဲ့စကားကို ယံုၾ ကည္စိတ္ခ်လို႔ရတယ္။ မိန္းမမ်ား ေျပာတဲ့စကားကိုေတာ့. ..
မိန္းမထဲမွာလည္း ႐ုပ္ရည္႐ူပကာ လွတဲ့ မိန္းမရဲ႕စကားဆိုရင္ ဘယ္လုိစကားမ်ဳိးျဖစ္ျ ဖစ္ ယံုၾ ကည္စိတ္ခ်လို႔
မျဖစ္ဘူး။

Aဆိပ္ျ ပင္းတဲ့ေႁမြကို Aိမ္မွာထားရင္ေတာင္ Aႏၲရာယ္ ဒါေလာက္ မရွိဘူး။ Aေခ်ာAလွ

မိန္းမပ်ဳိရွိတဲ့ Aိမ္မွာဆုိရင္ မိန္းမပ်ဳိရဲ႕ Aရိပ္ေတာင္မွ Aဆိပ္ထက္ ေၾကာက္စရာေကာင္းေသးတယ္။
ဒီကၽြန္ေယာက္် ားေတြဟာ ဒုက ၡ Aထုိက္Aေလ်ာက္ ခံလုိက္ရတာေတာ့ Aမွန္ပဲ။ ဒါေပမဲ့ သူတို႔ရဲ႕တန္ဖုိးဟာ
ဘယ္ေလာက္ႀ ကီးျမင့္သြားသလဲ။ ဘဝတစ္ေလွ် ာက္လံုး သူတို႔ ဘယ္ေလာက္ခ်မ္းခ်မ္းသာသာ
ေနသြားၾကရမလဲ။ စားစရာ၊ ေနစရာ ဘာမွ် ေရေရရာရာ မရွိၾ ကဘူး။ မိမိရဲ႕ ခ်မ္းသာသုခAတြက္
သို႔မဟုတ္ရင္လည္း လူAမ်ားစုရဲ႕ ခ်မ္းသာသုခAတြက္ AေရAတြက္မမ်ားတဲ့ လူတစ္စု
ဒုကၡမဆုိစေလာက္ ခံရတာဟာ မလုိလားAပ္တဲ့Aရာ မဟုတ္ေပဘူးလား..."

မိဖုရားႀကီး၏ ေပါင္က မွဲ႔ႏွစ္လံုးသည္ ဘုရင္မင္းႀကီး၏ စိတ္ႏွလံုးမ်က္စိေရွ႕ေမွာက္၌

ဘယ္လုိစိတ္ကူး႐ႈခင္းမ်ားကို ဖန္တီးေပးေနသည္ မသိေပ။ သက္ႀ ကီးရြယ္Aုိ ေယာက္် ားသည္
မိန္းမပ်ဳိ၏ေရွ႕၌ မိမိစြမ္းAားမရွိပံုကို ဝန္မခံေပ။ သို႔ေသာ္လည္း မိန္းမပ်ဳိက မည္သည့္ကိစၥႏွင့္ ပတ္သက္ၿ ပီး

Page
64
 မဟာေယာဂီ - ပါရဂူ created by lucky82

သူ႔ကို မေက်မနပ္ျ ဖစ္ေနသည္ကိုမူ သူသိရွိနားလည္သည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ သူသည္ Aခါခပ္သိမ္း

ယုန္ထင္ေၾကာင္ထင္ ျဖစ္ေနတတ္သည္။

"Aရွင္မင္းႀကီး... ပန္းခ်ီဆရာကို တရား႐ံုးေရွ႕ေမွာက္ ေခၚလာခဲ့ၿ ပီ"

တံခါးမွဴးက ဘုရင့္ေရွ႕ေတာ္ေမွာက္ လာေရာက္သံေတာ္Uီးတင္လုိက္သည္။
"သြား ငါလာခဲ့မယ္။ မတရားမႈ ဝန္ထုပ္ဝန္ပိုး ပထဝီေျမႀကီးေပၚမွာ ေပါ့သြားရင္ ေပ့ါ သြားသေလာက္
Aက်ဳိးေက်းဇူးရွိတယ္။ လူေတြဟာ ဘုရားသခင္ကို ေမ့ေနၾကတယ္။ ဒါေပမဲ့ ကိစၥမရွိဘူး။
ပထဝီေျမျပင္ေပၚမွာ ဘုရားသခင္ရဲ႕ Aုပ္ခ်ဳပ္မႈ တစ္ပတ္ျ ပန္လည္လာတာနဲ႔ တူတဲ့ ဘုရင္ Aုပ္ခ်ဳပ္မႈမ်ဳိး
ေပၚလာၿပီ"

ေဒါသေၾကာင့္ Aကန္းျဖစ္ေနသူAေပၚ၌ က်မ္းဂန္စကားႏွင့္ ဆံုးမစကားမ်ားသည္ ၾသဇာ

မစူးေရာက္ႏုိင္။ လူမမာသည္ ေဆးေကာင္းဝါးေကာင္းကို မႏွစ္ၿ မိဳ ႕သကဲ့သို႔ ဘုရင္ သတာနိကလည္း
ထိုAတိုင္းပင္ ျဖစ္ေနသည္။
*****

Page
65
 မဟာေယာဂီ - ပါရဂူ created by lucky82

၉။ တရားAဆံုးAျဖတ္

သတာနိကဘုရင္မင္းႀကီးသည္ ဝႆတုိင္းႏုိင္ငံ၏ တရားလႊတ္႐ုံးသို႔ ႂကြေရာက္လာၿပီးလွ် င္

တရားစီရင္သည့္ ပလႅင္ေပၚ၌ Aခန္႔သား ထုိင္ေနသည္။ Aိမ္ေရွ႕စံသားေတာ္ေလး Uဒယနလည္း
တရားလႊတ္႐ံုးတစ္ေနရာတြင္ ထုိင္ေနသည္။ Aမတ္ႀ ကီး သုဂုတၱလည္း တရားလႊတ္႐ံုးရိွ သူ႔Aတြက္
သတ္မွတ္ထားေသာ ေနရာတြင္ ေရာက္ရွိေနၿပီ။ နန္းတြင္းေဆာင္မွ နန္းတြင္းသူမ်ားမွာမူ ဘုရင္မင္းႀကီး
ထုိင္ေနသည့္ တရားပလႅင္၏ ေနာက္ဘက္တြင္ ေနရာယူထားသည္။ မွဴးမတ္ ကလန္ သံပ်င္မ်ား၊
စစ္ေသနာပတိမ်ား၊ ခတၱိယမ်ဳိးႏြယ္မ်ား၊ ၿမိဳ ႕စား၊ ရြာစား၊ နယ္စားမ်ားသည္လည္း ကိုယ့္ေနရာကိုယ္
Aသီးသီး ေရာက္ရွိေနၾကၿပီ။

တရားAမတ္ႀ ကီးမ်ားလည္း သူတုိ႔ေနရာတြင္ သူတုိ႔ Aဆင္သင့္ ရွိေနၾကၿပီ။ ၿမိဳ ႕မ်က္ႏွာဖံုး

သူေဌးသူႂ ကြယ္မ်ား၊ ကုန္သည္မ်ား၊ လူႀ ကီးမိဖမ်ားလည္း Aားလံုးပင္ တရားခြင္ Aခ်ိန္မီ
ေရာက္ရိွလာၾကသည္။

Aားလံုးပင္ မ်က္ႏွာတြင္ စုိးရိမ္ေၾကာင့္ၾ ကေနသည့္ Aသြင္ေပၚေနသည္။ မ်ားမၾကာမီက

ယကၡေက်ာင္းေတာ္မွ နာမည္ေက်ာ္ ပန္းခ်ီဆရာ ရာဇေသခရသည္ ဟိုးေလးတေက်ာ္ ျဖစ္သြားသည္။
သို႔ေသာ္ Aခ်ိန္ ဘယ္ေလာက္မွ မၾကာလုိက္။ ခ်က္ခ်င္း ရာဇေသခရကို Aက်U္းခ်ထားလုိက္ၿ ပီး
ကြပ္မ်က္ပစ္ေတာ့မည္ဟူေသာ သတင္း ေရွ႕ဆင့္ေနာက္ဆင့္ ေပၚလာသည္။ ဘုရင့္မ်က္ေစာင္းသည္
Aေၾကာင္းမေရြးပါကလား။ ဘုရင့္Aခ်ီးAေျမႇာက္ Aေထာက္Aပံ့သည္ ေန႔ျ မင္ညေပ်ာက္ပါကလား။
ရြာသည့္Aခါလည္း ဖြဲဖြဲေလာက္သာရြာသည္။ မရြာလွ် င္လည္း Aရာဝတၳဳ Aားလံုး ေျခာက္ေသြ႔ၿ ပီး
မီးထေတာက္ရေတာ့မေလာက္ ျဖစ္သည္။ သတာနိက ဘုရင္သည္ Aမတ္ႀ ကီး သုဂုတၱႏွင့္
ေခါင္းခ်င္း႐ုိက္ေနသည္။ Aမတ္ႀ ကီးက ဘုရင္မင္းႀကီး၏ Aဆိုျ ပဳခ်က္ကို ကန္႔ကက
ြ ္သည္။ ေနာက္ဆံုးတြင္
ဘုရင္မင္းႀကီးႏွင့္ Aမတ္ႀ ကီး သေဘာတူညီခ်က္ ရရွိသြားၾကသည္။

ဘုရင္မင္းႀကီးက သူ႔Aေနျဖင့္ တစ္ခ်က္ခုတ္ ႏွစ္ခ်က္ျ ပတ္ ျဖစ္ေစခ်င္ေၾကာင္း။ ႏွစ္Uီးစလံုး

ကားစင္တင္သတ္ရမည္ျ ဖစ္ေၾကာင္း ေျပာၾကားပံုရသည္။ Aမတ္ႀ ကီးကမူ ယင္းသို႔ စိတ္လုိက္မာန္ပါ လုပ္၍
မသင့္ေတာ္ေၾကာင္း၊ ဘုရင့္Aမ်ဳိးAႏြယ္မ်ား၏ ျပစ္မႈကို တရားAဆံုးAျဖတ္ျပဳရာ၌
ကိုယ့္နည္းကိုယ့္ဟန္ျ ဖင့္သာ ျပဳလုပ္သင့္ေၾကာင္း၊ ေသဒဏ္ေပးရာ၌လည္း ကားစင္တင္သတ္သည့္
နည္းမ်ဳိးကုိ Aသံုးမျပဳဘဲ Aဆိပ္ေကၽြးျခင္း၊ ေႁမြကိုက္ခံေစျခင္း နည္းမ်ဳိးျဖင့္သာ သတ္သင့္ေၾကာင္း
Aက်ဳိးသင့္ Aေၾကာင္းသင့္ ေျပာၾကားပံုရသည္။ ေနာက္ဆံုးတြင္ ဘုရင္မင္းႀကီးသည္ Aေတာ္Aသင့္
နားလည္သေဘာေပါက္သြားၿပီး Aမတ္ႀ ကီးကို သေဘာAတုိင္း ညီလာခံသဘင္ကုိ ရွင္းလင္းေျပာျပရန္
Aမိန္႔ေပးလုိက္သည္။

တခဏမွ် ၾကာေသာAခါ Aမတ္ႀ ကီးသည္ မတ္တပ္ရပ္လုိက္ၿ ပီးလွ် င္ မင္းပရိသတ္ဘက္သို႔ လွည့္၍

ဤသို႔ ရွင္းလင္းေျပာျပသည္။
"ႂကြေရာက္လာသည့္ မင္းပရိသတ္Aေပါင္းတုိ႔... ကေန႔ မင္းပရိသတ္Aလယ္မွာ ရွိေနတဲ့
ဘုရင္မင္းႀကီး တရားစီရင္မယ့္ တရားခံဟာ တုိင္းႏုိင္ငံ၏ စည္းကမ္းထံုးတမ္းAရ Aျပစ္ဒဏ္ေလ်ာ့ေပါ့ရန္
Aသနားခံခြင့္ပင္ ရသင့္ရထုိက္သူ မဟုတ္ပါ။ သို႔ေသာ္ ကိုယ္ခ်င္းစာနာ ငဲ့ညႇာေထာက္ထားမႈAျပည့္ရွိတ့ဲ

Page
66
 မဟာေယာဂီ - ပါရဂူ created by lucky82

ေရေျမ့သခင္ ျပည့္ရွင္မင္းဟာ ယခုလို Aၾကင္နာမဖက္ ရက္ရက္စက္စက္ ျပဳမူျ ခင္းကို မႏွစ္သက္ပါ။

သူရဲေကာင္းတို႔မည္သည္မွာ Aခါခပ္သိမ္း တည္ၿ ငိမ္မႈ ရွိရပါတယ္။

ယေန႔ Aျပစ္ဒဏ္စီရင္မည့္ တရားခံမွာ ပန္းခ်ီဆရာ ရာဇေသခရ ျဖစ္ပါတယ္။ ပန္းခ်ီဆရာဟာ

ဘုရင့္Aႏြယ္ေတာ္ နန္းတြင္းသူ Aေခ်ာAလွတုိ႔၏ ႐ုပ္ပံုကို ဆြဲရာမွာ ခြင့္မလႊတ္ႏုိင္ေလာက္တဲ့ ျပစ္မႈကို
က်ဴးလြန္ခဲ့ပါတယ္။ နန္းတြင္းသူ Aေခ်ာAလွတုိ႔၏ ကိုယ္Aဂၤါ Aစိတ္Aပိုင္းမ်ားကို ခေရေစ့တြင္းက်
ေရးဆြဲခဲ့ပါတယ္။ ယင္းAျပဳAမူသည္ Aက်င့္စာရိတၱနိမ့္က်မႈကို ၫႊန္ျ ပေနပါတယ္။ သူ၏Aက်င့္သိကၡာ
ယုတ္ညံ့နိမ့္က်ေၾကာင္း ေဖာ္ျ ပေနတဲ့ လံုေလာက္တဲ့ Aေထာက္Aထားျဖစ္ေနပါတယ္။ ယခုလုိ
Aက်င့္စာရိတၱေဖာက္ျ ပားတဲ့ ျပစ္မႈမ်ဳိးAတြက္ Aဆုိးဝါးဆံုး Aညႇာတာ Aကင္းမဲ့ဆံုးနည္းျဖင့္
ေသဒဏ္စီရင္ရမည္ဟူ၍ ႏုိင္ငံေတာ္၏ Uပေဒျပ႒ာန္းခ်က္ ရွိပါတယ္"
"ကၽြႏု္ပ္ ဘယ္သူနဲ႔ Aက်င့္စာရိတၱေဖာက္ျ ပားလုိ႔လဲ. .."
ပန္းခ်ီဆရာက ၾကားျဖတ္ေျပာလုိက္သည္။

"သင္ မိမိAေၾကာင္းႏွင့္ ပတ္သက္ၿ ပီး ေဆြးေႏြးေျပာၾကားႏုိင္တယ္။ သို႔ေသာ္

ဘုရင့္Aႏြယ္ေတာ္ထဲက ေယာက္် ားမိန္းမတစ္စံုတစ္Uီး၏ Aက်င့္သိကၡာႏွင့္ ပတ္သက္ၿ ပီး လူသိရွင္ၾ ကား
ေဆြးေႏြးေျပာၾကားျခင္းကို ဘုရင့္Aုပ္ခ်ဳပ္ေရးUပေဒက ခြင့္မျပဳဘူးဆိုတဲ့Aခ်က္ကိုေတာ့ သင္
သတိျ ပဳရလိမ့္မယ္။ ဘယ္Uပေဒမွ Aဲဒီလိုလုပ္ခြင့္မေပးဘူး။ Aဲဒါေၾကာင့္ ဘုရင့္ေဆြေတာ္
မ်ဳိးေတာ္ေတြထဲက AေလးAျမတ္ျ ပဳAပ္တဲ့ မိန္းမ၊ ေယာက္် ားေတြထဲက ဘယ္သူ႔Aမည္နာမကိုမွ
သင္ႁ မြက္ဟျခင္း မျပဳရဘူး။ မိမိ၏ျပစ္မႈႏွင့္ ပတ္သက္ၿ ပီး တစ္စံုတစ္ရာ ေလွ်ာက္လဲလုိပါက
ေလွ် ာက္လဲႏုိင္တယ္။ ဝႆႏုိင္ငံရဲ႕ တရားလႊတ္႐ံုးမွာ ျခေသ့ၤႏွင့္ဆိတ္ ေရဆိပ္တစ္ခုတည္းမွာ
ေရေသာက္ႏုိင္တယ္"
ပန္းခ်ီAႏုပညာရွင္သည္ ေခတၱခဏမွ် စU္းစားဆင္ျ ခင္ၿ ပီးေနာက္ ေျပာလုိက္သည္။
"ကၽြႏု္ပ္ နားလည္ပါၿပီ. ..။ ကၽြႏု္ပ္ မိမိ၏ကၽြမ္းက်င္မႈလို႔ ထင္မွတ္ယူဆေနတဲ့ Aဂၤဝိဇၨာ
Aတတ္ပညာနဲ႔ ပတ္သက္ၿ ပီး ကၽြႏု္ပ္၏ ကၽြမ္းက်င္လိမၼာမႈဟာ ကၽြႏု္ပ္၏ ျပစ္မႈ ျဖစ္လာရတယ္။
AဲဒီAတတ္ပညာကို ကၽြႏု္ပ္Aက်င့္တရား က်င့္ႀ ကံAားထုတ္ျ ခင္းAားျဖင့္ လည္းေကာင္း၊
က်င့္ဝတ္စည္းကမ္းကို ထိန္းသိမ္းျခင္းAားျဖင့္ လည္းေကာင္း၊ စင္ၾ ကယ္ျ မင့္ျမတ္စြာ ေနျခင္းAားျဖင့္
လည္းေကာင္း တတ္ေျမာက္ရရွိထားျခင္း ျဖစ္တယ္ဆုိတဲ့Aေၾကာင္းကိုေတာ့ ကၽြႏု္ပ္Aသိေပးလုိပါတယ္။
ပေလြဆရာ ပေလြမႈတ္တဲ့Aခါ သာယာၿငိမ့္ေညာင္းတဲ့ ပေလြသံ လြင့္ပ်ံ႕သြားတယ္ဆုိတာ
သိပင္မသိလုိက္ပါဘူး။ Aဲဒီလုိပဲ မိန္းမတစ္ေယာက္၏ ကိုယ္Aဂၤါ Aစိတ္Aပိုင္းတစ္ခုခုကို ျမင္လုိက္႐ံုန႔ဲ
Aဲဒီမိန္းမ၏ သဘာဝ ႐ုပ္ပံုသြင္ျ ပင္ Aျပည့္Aဝတစ္ခုလံုး ကၽြႏု္ပ္Aျမင္မွာ ေပၚလာမွန္းမသိ ေပၚေနတယ္။
Aခုပန္းခ်ီကားဟာ Aဲဒီသေဘာမ်ဳိး ျဖစ္ပါတယ္။ မ်က္နက္Aၾကည္ပသာဒေနရာမွာ ေဆးAနက္ကို
ထိလုိက္တဲ့Aခါ ေဆးတစ္စက္ ကိုယ္ခႏၶာေAာက္ပိုင္း က်သြားတယ္။ ကၽြႏု္ပ္ သတိထားၿပီး
Aဲဒီေဆးတစ္စက္ကို ဖ်က္ပစ္လုိက္တယ္။ ဒါေပမဲ့ Aဲဒီေနရာကိုပဲ ေဆးစက္ တစ္ဖန္က်သြားျပန္တယ္။ Aဲဒီ
ဒုတိယေဆးစက္ကိုလည္း ကၽြႏု္ပ္ တစ္ဖန္ ဖ်က္ပစ္လုိက္ျ ပန္တယ္။ သို႔ေသာ္လည္း ဘာေၾကာင့္မွန္းမသိဘူး
ေသေသခ်ာခ်ာ သတိထားေနတဲ့ၾ ကားထဲက Aဲဒီေနရာကိုပဲ တတိယAႀကိမ္ ေဆးစက္က်သြားျပန္တယ္။
သည္တစ္ႀ ကိမ္က်ေတာ့ ေဆးစက္ဖ်က္ပစ္လုိက္ရင္ Aရာထင္ၿ ပီး ပန္းခ်ီကား ပ်က္သြားမွာ စိုးရိမ္သြားတယ္။
ငါရဲ႕ေျပာင္ေျမာက္တဲ့ စုတ္ခ်က္ သည္တစ္ခါ ဘယ္လုိျ ဖစ္ေနသလဲလုိ႔ ကၽြႏု္ပ္ကိုယ့္ကိုကုိယ္ ေတြးမိတယ္။
ကၽြႏု္ပ္ Aျပန္ျ ပန္ Aထပ္ထပ္ စU္းစားၾကည့္တယ္။ AဲဒီAခါက်ေတာ့ ကၽြႏု္ပ္သတိရလာတယ္။ Aခုလုိ

Page
67
 မဟာေယာဂီ - ပါရဂူ created by lucky82

ေကာင္းျခင္း လကၡဏာမ်ားနဲ႔ ျပည့္စံုတဲ့ မဟာပဒုမၼနီမိန္းမ၏ ေပါင္သားမွာ မွဲ႔ရွိရမယ္ဆုိတဲ့ Aခ်က္ပဲ။ မွ႔မ

ဲ ွ
တစ္လံုးေတာင္မကဘူး၊ ႏွစ္လံုးရွိရမယ္။ Aရွင္မင္းႀကီး ကၽြႏု္ပ္၏ Aႏုပညာစြမ္းရည္ကို တAံ့တၾသ
ခ်ီးက်ဴးမဆံုး ျဖစ္ရလိမ့္မယ္ဆုိတဲ့ Aာသီသနဲ႔ ကၽြႏု္ပ္ပန္းခ်ီကားကို ယခုလုိ ခေရေစ့တြင္းက် Aေသးစိတ္
ဆြဲျ ပလုိက္ျ ခင္း ျဖစ္ပါတယ္"

တရားလႊတ္႐ံုးတြင္ ေရာက္ရွိေနၾကသည့္ မင္းပရိသတ္Aားလံုး ပန္းခ်ီဆရာ၏

ေလွ် ာက္လဲခ်က္ေၾကာင့္ Aံ့ၾ သေငးေမာသြားၾကသည္။ သတာနိက ဘုရင္မင္းႀကီးက ပန္းခ်ီဆရာ၏
ေလွ် ာက္လဲခ်က္ကို ျပန္လည္ေျဖၾကားလုိက္သည္။
"ပန္းခ်ီဆရာ က်ီးနားခုိက္၊ ထန္းသီးေႂကြက်သြားတဲ့ ထန္းသီးေႂကြခုိက္ က်ီးနင္းခုိက္ဆုိတ့ဲ
ထံုးတမ္းUပေဒကို က်ဳပ္တုိ႔လည္း သိရွိနားလည္တယ္။ သို႔ေသာ္ Aခုကိစၥမွာ ဒီထံုးတမ္း Uပေဒဟာ ပါးနပ္တ့ဲ
တရားခံတစ္UီးAတြက္ လြတ္ရာလြတ္ေၾကာင္း ျဖစ္မလာႏုိင္ဘူး။ လုလင္Aရြယ္ ငယ္ရြယ္သူတုိ႔၏
လွ် ပ္ေပၚေလာ္လီမႈနဲ႔ မိန္းမစ႐ိုက္၏ ႐ႈပ္ေထြးေပြလီမႈကို နားလည္သေဘာေပါက္ထားတဲ့
လူတစ္Uီးတစ္ေယာက္Aတြက္ လြယ္လင့္တကူ စU္းစားခ်င့္ခ်ိန္လို႔ ရတဲ့Aရာကေတာ့..."
Aမတ္ႀ ကီး သုဂုတၱသည္ ဘုရင္မင္းႀကီးစကားမဆံုးခင္ပင္...
"Aရွင္မင္းႀကီး ကိုယ့္ေပါင္ကိုယ္လွန္ေထာင္းတဲ့ Aလုပ္ကို မလုပ္ခ်င္ပါနဲ႔"
ဟူ၍ ၾကားျဖတ္ေျပာၿပီးလွ် င္ ဘုရင္မင္းႀကီးကို ေရွ႕ဆက္မေျပာရန္ ဟန္႔တားလုိက္သည္။

သို႔ရာတြင္ ဘုရင္မင္းႀကီးသည္ ခက္ထန္သည့္ AမူAရာျဖင့္ က်ယ္ေလာင္စာြ

ေAာ္ေျပာလုိက္သည္။
"Aမတ္ႀ ကီး သူခုိးAလုပ္ကိုလည္း လုပ္ေသးတယ္။ စကားႀကီး စကားက်ယ္လည္း
ေျပာခ်င္ေသးတယ္။ ေျပာေန ၾကာတယ္။ ဒီပန္းခ်ီဆရာကို ကားစင္တင္ သတ္ပစ္လုိက္"
"ေရႊAစား ကားစင္"
ပန္းခ်ီဆရာ၏ Aသံလည္း Aရွိန္ျ မင့္လာသည္။
"Aဲဒါ ဝႆဘုရင္၏ တရားလႊတ္႐ံုးက တရားUပေဒလုိ႔ ေခၚတယ္လား။ ဘုရားၿပီးလို႔
ျငမ္းဖ်က္ပစ္လုိက္တဲ့ သေဘာလား။ ကၽြႏု္ပ္၏ Aႏုပညာ၊ ကၽြႏု္ပ္၏ လံု႔လဝီရိယ၊ ကၽြႏု္ပ္၏ စြမ္းရည္၊
ကၽြႏု္ပ္၏ Aက်င့္တရား AဲဒါေတြAားလံုး၏ ဆုလာဘ္Aျဖစ္နဲ႔ ႀကိဳ းမိန္႔ႀ ကိဳးဒဏ္ကို ေပးတာလား
Aရွင္မင္းႀကီး"
"ႏုိ႔Aျပည့္ရွိတဲ့ Aုိးထဲ Aဆိပ္တစ္စက္က်ရင္လည္း ႏုိ႔တစ္Aုိးလံုး ပစ္လုိက္ရတယ္။ ပန္းခ်ီဆရာ
သင္၏ နိမ့္က်ယုတ္ညံ့တဲ့ Aက်င့္စာရိတၱဟာ သင္၏Aႏုပညာ၊ သင္၏ လံု႔လဝီရိယ၊ သင္၏စြမ္းရည္၊
သင္၏Aက်င့္တရားAားလံုးကို Aခ်ည္းႏွီး Aလဟႆျဖစ္ေAာင္ ျပဳလုပ္ပစ္လုိက္တယ္။
စိတ္ထားေသးသိမ္ယုတ္ညံ့ၿ ပီး မေကာင္းမႈဒုစ႐ိုက္တင္းက်မ္းျဖစ္ေနတဲ့ လူယုတ္မာေတြရဲ႕ဝန္ကို
ပထဝီေျမႀကီးက သယ္ပိုးရြက္ေဆာင္မထားႏုိင္ဘူး။ ဒါေၾကာင့္ က်ဳပ္သင့္ကို ေသဒဏ္Aျပစ္ေပးလုိက္တယ္"
သတာနိက ဘုရင္မင္းႀကီးသည္ AႀကီးAက်ယ္ ရာဇမာန္ရွေနသည္။ ထုိကဲ့သို႔ေသာ
Aခ်ိန္Aခါမ်ဳိး၌ မည္သူတစ္Uီးတစ္ေယာက္မွ ဘုရင္မင္းႀကီးကို ဟန္႔တားႏုိင္စြမ္းမရွိေပ။

"Aရွင္မင္းႀကီး... Aရွင္မင္းႀကီးဟာ တရားမွန္ကန္မႈ ရွိမရွိဆုိတဲ့ Aခ်က္ကို မဆင္ျ ခင္မစU္းစားဘဲ

Aျပစ္တင္ဖုိ႔ေလာက္သာ စိတ္ေစာေနတယ္။ AဲဒီAခ်က္ကို ေတြ႔ရတဲ့Aခါက်ေတာ့ ဘုရင္မင္းႀကီး၏
စိတ္လုိက္မာန္ပါ ျဖစ္ေနတဲ့ စိတ္ႏွလံုးထဲမွာ သံသယဆုိတဲ့ Aဆိပ္ သန္မာႀကီးထြားေနတယ္လုိ႔

Page
68
 မဟာေယာဂီ - ပါရဂူ created by lucky82

ကၽြႏု္ပ္ေျပာခ်င္ပါတယ္။ လူဟာ မၾကာခဏ ကိုယ့္Aရိပ္ကို ကိုယ္ျ ပန္လန္႔ေနတတ္ပါတယ္။ မိမိဘဝရဲ႕

ပဲ့တင္သံကုိ တျခားလူေတြဆီမွာ နားေထာင္တယ္။ မိမိရဲ႕ ႐ုပ္ပံုသြင္ျ ပင္ကို တျခားလူေတြဆီမွာ ၾကည့္တယ္။
Aဲဒီလိုလုပ္တာကိုပဲ Aမွန္တရားလို႔ ယူဆတယ္။ ကၽြႏု္ပ္မေကာင္းမႈ ဒုစ႐ိုက္ဟာ မိမိထက္
မေကာင္းမႈဒုစ႐ိုက္ က်ဴးလြန္သူေတြရဲ႕ Aက်ဳိးကို ေဆာင္ရြက္တာမွတစ္ပါး Aျခားဘာမွ မဟုတ္ပါဘူး။
ဘုရင္ကို ဆည္းကပ္ခစားတဲ့Aလုပ္ဟာ ဒါေလာက္ Aက်ဳိးမဲ့ကို ျဖစ္ေပၚေစတတ္တယ္ဆုိတာ Aခုမွပဲ
သေဘာေပါက္တယ္။ ဒါေၾကာင့္ မင္းခစား ကမ္းနားသစ္ပင္လုိ႔ လူႀ ကီးသူမမ်ား ေျပာထားၾကျခင္းျဖစ္တယ္"
"က်ဳပ္ ေနာက္ထပ္ ဘာမွမၾကားလုိေတာ့ဘူး"
ဘုရင္သတာနိကက ခက္ထန္မာေၾကာေသာ Aသံျ ဖင့္ ေAာ္ေျပာလုိက္သည္။ ထုိAခုိက္
ေနာက္ဖက္မွ ႐ုတ္တရက္ တစ္စံုတစ္ေယာက္ လဲက်သြားသံ ဝုန္းခနဲ ၾကားလုိက္ရသည္။ ဘုရင္မင္းႀကီး
နားစြင့္လုိက္သည္။
"Aရွင္မင္းႀကီး... မိဂါဝတီ မိဖုရားႀကီး ေရွာင္တခင္ သတိေမ့လဲက်သြားပါတယ္"
"ခန္းမေဆာင္ထဲ ေခၚသြား... ၿပီးေတာ့ ဘုရင့္သမားေတာ္ႀ ကီးနဲ႔ ပင့္ၿ ပီးျပလုိက္. .."
မိဖုရားႀကီးAမည္နာမကုိ မၾကားလုိက္ႏွင့္ ၾကားလုိက္သည္ႏွင့္ တၿပိဳ င္နက္ ေျခမကိုင္မိ
လက္မကိုက္မိ ျဖစ္သြားေလ့ရွိေသာ ဘုရင္မင္းႀကီးသည္ ယခုAခါ၌မူ ေAးတိေAးစက္ လုပ္ေနသည္။

"Aမတ္ႀ ကီး... Aမတ္ႀ ကီးဟာ တရားမႈ၊ မတရားမႈကို ေဝဖန္ေစာေၾကာႏုိင္တ့ဲ

Aသိဉ ာဏ္ရွိသူျ ဖစ္ပါတယ္။ Aခု ၾကားနာေနတဲ့ Aမႈနဲ႔ပတ္သက္ၿ ပီး Aမတ္ႀ ကီး ဘယ္လုိသေဘာရပါသလဲ"
"Aရွင္မင္းႀကီး... Aခုျ ပစ္မႈနဲ႔ ပတ္သက္ၿ ပီး သံသယျဖစ္စရာ Aေၾကာင္းေတြ ရွိပါတယ္။
ကမာၻေလာကမွာ သာမန္Aားျဖင့္ Aျပင္ပန္းၾကည့္ၿ ပီး တည္ရွိဆဲ ထံုးတမ္းUပေဒမ်ားနဲ႔
တရားဆံုးျဖတ္လုိ႔မရတဲ့ Aမႈေတြ Aမ်ားႀကီး ရွိပါတယ္။ လွ် ဳိ႕ဝွက္တဲ့Aရာ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားဟာ
Aင္မတန္႐ႈပ္ေထြးၿပီး Aင္မတန္ Aသိရခက္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ တစ္ထစ္ခ် ဆံုးျဖတ္လို႔ မရတဲ့
သံသယဒြိဟ နည္းနည္းကေလးပဲျ ဖစ္ေစ ဝင္လာႏုိင္စရာAေၾကာင္းရွိတဲ့ Aမႈမ်ဳိးမွာ တရားခံကို
Aျပစ္ဒဏ္မေပးရဘူးလို႔ ေရွးေဟာင္းတရားUပေဒက ၫႊန္ၾ ကားေျပာျပထားပါတယ္။
ဘယ္ေလာက္စြမ္းAင္နဲ႔ ျပည့္စံုတဲ့ ပုဂၢိဳ လ္ျ ဖစ္ျ ဖစ္ လူဆိုတာ Aမွားနဲ႔ မကင္းတတ္ၾ ကပါဘူး။ သက္Uီးဆံပိုင္
ဘုရင္မ်ားလည္း မွားတတ္ၾ ကတာပဲ။ တကယ့္တရားUပေဒ ပညာရွင္ႀ ကီးေတြလည္း Aမွားမရွိဘူးလို႔
မဆုိႏုိင္ပါဘူး"
"Aမတ္ႀ ကီး... ဒီပန္းခ်ီဆရာ က်င့္ဝတ္စည္းကမ္းကို ေဖာက္ဖ်က္က်ဴးလြန္တယ္ဆုိတာကိုေတာ့
Aမတ္ႀ ကီး ဝန္ခံတယ္ေနာ္။ Aက်ႌလံုခ်ည္ရဲ႕ Aတြင္းဘက္ထဲမွာေတာ့ ဘယ္သူ ကိုယ္လံုးတီးမျဖစ္ဘဲ
ေနပါ့မလဲ။ Aဲဒီလုိျ ဖစ္တဲ့Aတြက္ လူေတြAားလံုး ကိုယ္တံုးလံုး ေလွ် ာက္သြားေနရမွာလား"
ယင္းသို႔Aားျဖင့္ ဘုရင္မင္းႀကီးသည္ Aမွန္တရားကို ေျပာင္းျပန္တင္ျ ပလုိက္သည္။ မိဖုရား
မိဂါဝတီ၏ လွပေသာ ကိုယ္Aဂၤါ Aစိတ္Aပိုင္းကို ပန္းခ်ီဆရာ ေတြ႔ထိမႈ ရွိေကာင္းရွိလိမ့္မည္ဟူ၍
ဘုရင္မင္းႀကီး စိတ္စြဲေနသည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ ႀကိမ္းဝါးလုိက္သည္။
"သူ႔မ်က္လံုးကို ေဖာက္ထြင္းပစ္မယ္။ သူ႔လက္ကို ျဖတ္ပစ္မယ္။ သူ႔လွ် ာကို ျဖတ္ပစ္မယ္။
ၿပီးေတာ့. .."
ပန္းခ်ီဆရာက ေျပာလုိက္သည္။
"Aရွင္မင္းႀကီး Aရွင္မင္းႀကီး ေပးလုိတဲ့ Aျပစ္ဒဏ္ကို ေပးလို႔ရပါတယ္။ ဘာေၾကာင့္လဲဆုိေတာ့
ဒီကေန႔ ကၽြႏု္ပ္ Aရွင္မင္းႀကီးရဲ႕ လက္ထဲေရာက္ေနတယ္မဟုတ္လား။ Aရွင္မင္းႀကီး သေဘာမတူတ့ဲ
ဒီေနရာကေန ကၽြႏု္ပ္လြတ္ေျမာက္သြားဖို႔ဆုိတာ မျဖစ္ႏိုင္ပါဘူး။ ဒါေပမဲ့ ကမာၻေလာကရဲ႕ Aျဖစ္မွန္ကို

Page
69
 မဟာေယာဂီ - ပါရဂူ created by lucky82

သိရွိနားလည္ေAာင္ ႀကိဳ းစားAားထုတ္ပါလုိ႔ေတာ့ ကၽြႏု္ပ္ Aရွင္မင္းႀကီးကို

ေတာင္းပန္ေလွ် ာက္ထားလိုပါတယ္။ စည္းစိမ္ယစ္မူးၿပီး ကာမဂုဏ္Aာ႐ံု ခံစားေပ်ာ္ပါးေနၾကတဲ့ ဘုရင္ေတြ၊
မိဖုရားေတြဟာ ဒီလုိပန္းခ်ီကားမ်ားကို ဝါသနာ မပါၾကဘူးလား။ Aခုပန္းခ်ီကားမွာ
ထိန္းသိမ္းေစာင့္စည္းရမယ့္ Aခ်က္ေတြကို ကၽြႏု္ပ္Aမ်ားႀကီး သတိထားၿပီး ေရးဆြဲထားပါတယ္။
Aဟန္႔Aတား AကာAကြယ္Aေနနဲ႔ ပါးလႊာတဲ့ ဝတ္႐ံုကို ဝတ္ေပးထားတယ္။ ၿပီးေတာ့
မိန္းမရဲ႕ပံုတူကိုသာ ဆြဲထားတယ္။ ကာမဂုဏ္Aာ႐ံုထဲမွာ နစ္ျ မဳပ္ေနတဲ့ ဘုရင္ေတြ Aေတာ္မ်ားမ်ားဟာ
သူတုိ႔ ၾကင္ယာေတာ္ ေဒဝီေတြနဲ႔Aတူ တစ္ခါတည္း ကိုယ္လံုးတီး၊ ကိုယ္လံုးတီးေတာင္ မကဘူး..."
ယင္း ကိုယ္လံုးတီး Aျဖစ္Aပ်က္မွန္သမွ် ကို မည္သည့္စကားလံုးျဖင့္
ထုတ္ေဖာ္ေျပာျပရမည္ဆုိသည္ကို ပန္းခ်ီဆရာ မေတြးတတ္ေAာင္ ျဖစ္သြားသည္။

"Aမတ္ႀ ကီး ဒီတရားခံ လူလည္လူပါးနဲ႔ ထပ္ၿ ပီး က်ဳပ္စကားေျပာဖုိ႔ မလုိေတာ့ဘူး။ ဒီပန္းခ်ီဆရာ

က်င့္ဝတ္စည္းကမ္းကို ေဖာက္ဖ်က္က်ဴးလြန္သလား၊ မက်ဴးလြန္ဘူးလားဆုိတာကိုပဲ က်ဳပ္ Aမတ္ႀ ကီးကို
ေမးခ်င္တယ္။ Aမတ္ႀ ကီး ဘယ္ေလာက္ပဲ ႀကိဳ းစားႀကိဳ းစား သူခုိးAရင့္Aမာႀကီး တစ္ေယာက္ဟာ
သူ႔ကိုယ္သူ သူခုိးလုိ႔ ဘယ္ေတာ့မွ ဝန္ခံမွာ မဟုတ္ဘူး"
"Aရွင္မင္းႀကီး က်င့္ဝတ္Uပေဒကို ေဖာက္ဖ်က္က်ဴးလြန္တာေတာ့ Aမွန္ပါပဲ"
"ေတာ္ၿ ပီး က်ဳပ္ ဒါပဲလုိခ်င္တယ္။ က်ဳပ္ Aျပစ္ဒဏ္ ခ်မွတ္လုိက္မယ္။ ဒီပန္းခ်ီဆရာကို. .."
"ခဏဆုိင္းပါUီး Aရွင္မင္းႀကီး။ AေလးAနက္ ဆင္ျ ခင္စU္းစားၿပီးမွ Aျပစ္ဒဏ္ စီရင္ေတာ္မူပါ။
Aႏုပညာရွင္တစ္ေယာက္ကို ဘယ္လုိ ျပစ္ဒဏ္မ်ဳိး စီရင္ခ်မွတ္သင့္တယ္ဆုိတာ Aရွင္မင္းႀကီးလည္း
သိရွိနားလည္ပါတယ္။ ေႁမြနဂါးရဲ႕ Aေမာက္က ပတၱျ မားကို ထုတ္ပစ္လုိက္ပါ။ Aႏုပညာရွင္ဆီက
Aႏုပညာကို လုယူထားလုိက္ပါ။ ႏွစ္ေယာက္စလံုး ဘယ္သူ႔ကိုမွ ေသဒဏ္ေပးစရာ မလုိပါဘူး။
Aရွင္မင္းႀကီးဟာ ေထာက္ထားညႇာတာတတ္သူ ျဖစ္ပါတယ္။ Aဆင္ျ ခင္ AစU္းစားဉာဏ္နဲ႔ ျပည့္စံုသူ
ျဖစ္ပါတယ္။ ဘုရင္ဆုိတာ တစ္ခြန္းတည္းေသာ စကားကို ေျပာဆုိရပါတယ္။ ကၽႏ
ြ ု္ပ္Aေနနဲ႔ ျပန္ျ ပင္ပါUီးလို႔
ေတာင္းပန္တုိးလွ် ဳိးျခင္း မျပဳရေလေAာင္ Aရွင္မင္းႀကီး Aမိန္႔ခ်မွတ္ေတာ္မူပါ။ ဒါမွ ဝႆဘုရင္၏
ရာဇပလႅင္လည္း Aမည္းစက္ မစြန္းထင္းဘဲ ေနပါလိမ့္မယ္..."
"တယ္ Aေျပာရၾကပ္တဲ့ Aမတ္ႀ ကီးပါလား။ တျခားဘုရင္သာဆုိရင္ Aမတ္ႀကီးစကားကို
Aခုေလာက္ နားေထာင္မေနေတာ့ဘူး"
"Aရွင္မင္းႀကီး Aခုကိစၥမွာ ဝင္စြက္ရင္ ကၽြႏု္ပ္လည္း တရားခံႏွင့္Aတူ Uီးေခါင္းႏွင့္ကိုယ္
Aုိးစားကြဲစရာရွိတယ္ဆုိတာ ကၽြႏု္ပ္နားလည္ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ဒီထီးနန္းလႊတ္႐ံုးက ဝႆဘုရင္မင္းႀကီးရဲ႕
ထီးနန္း၊ ဝႆဘုရင္မင္းႀကီးရဲ႕ လႊတ္႐ံုးမဟုတ္လား။ ဒီထီးနန္း၊ ဒီလႊတ္႐ံုးမွာ Aားမဲ့တ့ဲ
ခုိသတၱဝါAေနနဲ႔လည္းပဲ ေတာင္ပံျ ဖန္႔ျ ဖန္႔ၿ ပီး မိမိေလွ် ာက္လဲခ်က္ကို လြတ္လတ
ြ ္လပ္လပ္ တင္ျ ပႏုိင္ခြင့္
ရွိပါတယ္"
"မွန္ေပတယ္. .. Aမတ္ႀ ကီးေျပာတာ မွန္တယ္။ က်ဳပ္စိတ္ထဲမွာေတာ့ သံသယရွိေနတုန္းပဲ။
တစ္ဖက္က ေလွ် ာက္လဲခ်က္ကို က်ဳပ္Aေနနဲ႔ နားေထာင္သင့္တယ္ဆုိတာ မွန္ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့
တစ္ၿ ပိဳ င္နက္တည္းမွာပဲ မလုိလားAပ္တဲ့ Aရာတစ္ခု ေပါ့ပါးေပ်ာက္ပ်က္သာြ းေAာင္လည္း
လုပ္ပစ္ရလိမ့္မယ္။ ဘုရင္ေတြရဲ႕ နန္းတြင္းေဆာင္ဟာ ကာမဂုဏ္Aာ႐ံုေပါင္းစုရ႕ဲ ေဈး ျဖစ္လာခဲ့တာ ၾကာၿပီ။
Aဲဒီနန္းတြင္းေဆာင္ေတြမွာ ဒီပန္းခ်ီဆရာေတြဟာ ခုလုိ ပန္းခ်ီကားေတြ ေရးဆြဲၿ ပီး ဘုရင္ေတြကို ပိုၿ ပီး
ေဖာက္ျ ပန္ေAာင္ လုပ္ၾ ကတယ္။ ဘယ္ေနရာ ၾကည့္လိုက္ၾ ကည့္လုိက္ က်ဳပ္တို႔ စိတ္ႏွလံုးကို
ကာမဂုဏ္Aာ႐ံုဗြက္ထဲမွာ ကၽြံနစ္ေနေစတဲ့ က်ဳပ္တို႔ရဲ႕ မ်က္စိAျမင္ကို ကန္းေAာင္ လုပ္တ့ဲ

Page
70
 မဟာေယာဂီ - ပါရဂူ created by lucky82

ပန္းခ်ီကားေတြကိုပဲ ေတြ႔ျ မင္ေနတယ္။ ဒီလုိAက်င့္ယုတ္တဲ့ ပန္းခ်ီဆရာကို တျခားAျပစ္ဒဏ္ေတာ့

မေပးေတာ့ပါဘူး။ သူ႔ယာဘက္လက္က လက္မကို ျဖတ္ၿ ပီး သူ႔ကို ဝႆတုိင္းႏိုင္ငံAတြင္းက
ႏွင္ထုတ္ပစ္ရမယ္ဆုိတဲ့ Aျပစ္ဒဏ္ကိုပဲ ေပးရမယ္။ ဝႆတုိင္းႏိုင္ငံ နယ္နိမိတ္မွာ သူ႔ကိုေတြ႔လွ် င္
ခဏဆုိင္းမေနဘဲ သူ႔Uီးေခါင္းကို ျဖတ္ရမယ္"

Aျပစ္ဒဏ္ စီရင္ၿ ပီးလွ် င္ၿ ပီးခ်င္း ဝႆဘုရင္သည္ ညီလာခံသဘင္တြင္ ဆက္လက္မေနေတာ့ဘဲ

နန္းတြင္းေဆာင္ဘက္ ထြက္သြားသည္။ သို႔ရာတြင္ သတိေမ့ေနသည့္ မိဖုရားႀကီး၏ Aေဆာင္သို႔မသြားဘဲ
တျခားAေဆာင္ဘက္ ထြက္သြားသည္။ Aေဆာင္Aေယာင္Aမ်ဳိးမ်ဳိးျဖင့္ တန္ဆာဆင္ထားေသာ
ေရႊေငြဗိမာန္၊ မ်က္ႏွာက်က္မုိးထားေသာ ေမႊးရန႔ံႀ ကိဳ င္လႈိင္ေနသည့္ ဆီမီးမ်ား ထြန္းညႇိထားေသာ
Aေဆာင္ေတာ္မ်ားထဲမွျ ဖတ္ၿ ပီး ေလွ် ာက္သြားသည္။ ထုိAေဆာင္ေတာ္မ်ားထဲ၌ ဇမၺဴဒိပ္ကၽြန္းမွ
နာမည္ေက်ာ္ ပန္းခ်ီAႏုပညာရွင္မ်ား ေရးဆြဲထားေသာ ပံုစံAမ်ဳိးမ်ဳိး ေဖာ္ထားသည့္ ပန္းခ်ီကားမ်ား
ဆြဲခ်ိတ္ထားသည္။

ပန္းခ်ီကားတစ္ကား၏ Aနီးသို႔ ေရာက္ေသာAခါ ဝႆဘုရင္မင္းႀကီးသည္ တန္႔ရပ္သြားသည္။

ထုိပန္းခ်ီကား၌ ဂီရနာရဂူတြင္ မုိးေရစိုစြတ္သြားေသာ ရာဇုလေဒဝီသည္ သူ၏Aဝတ္ကို ခၽြတ္၍

ေျခာက္ေAာင္ လွန္းေနသည္။ ခပ္လွမ္းလွမ္းမွ ေနမီနာထ၏ညီ ရထေနမိက လွပAခ်ဳိးAစားက်ေသာ
ကိုယ္ဟန္AေနAထားကို Aာသာတငမ္းငမ္းျဖင့္ ရႊန္းရႊန္းစားစား ၾကည့္ေနသည္။

Aရွက္ကင္းမဲ့တဲ့ ပန္းခ်ီကားပါကလား။ ရာဇုလေဒဝီ၏ ဤပံု ဤAေနAထားကို

ပန္းခ်ီဆြဲထားသင့္ပါသလား။ ဘယ္လုိသားမ်ဳိးျဖစ္ျ ဖစ္ မိခင္၏ ကိုယ္လံုးတီးပံုကို ၾကည့္႐ႈရဲပါမည္လား။
ၾကည့္သည္ထားUီး ထုိပံုကို ပန္းခ်ီေရးဆြဲၿ ပီး သ႐ုပ္ေဖာ္သင့္ပါသလား။ ဤပန္းခ်ီကားကို ၾကည့္ၿ ပီး
ခ်ီးက်ဴးမဆံုးျဖစ္လာခဲ့တဲ့ ငါလည္းပဲ မုိက္မဲလွပါကလား။ ဓမၼကို Aေၾကာင္းျပဳၿ ပီး ကာမကို
ေျမေတာင္ေျမႇာက္ေပးခဲ့တာ မဟုတ္ပါကလား။

ဝႆဘုရင္မင္းႀကီး၏ လက္ထဲပါလာသည့္ ဘုရင့္လွံျ ဖင့္ ထုိပန္းခ်ီကားကို Aစိတ္စိတ္Aႁမႊာႁမႊာ

ျဖစ္ေAာင္ ထုိးေဖာက္ ဖ်က္ဆီးပစ္လုိက္သည္။

ေရွ႕Aတန္ငယ္ေလွ် ာက္သြားေသာAခါ တျခားပန္းခ်ီကားတစ္ခ်ပ္ကို ေတြ႔ရျပန္သည္။ ပန္းခ်ီကား၌

ပန္းခ်ီဆရာသည္ Aေရာင္ကို Aျပည့္Aဝ Aသံုးျပဳလ်က္ Aံ့ၾ သဖြယ္ Aႏုပညာလက္ရာကို ျပထားသည္။
စႏၵဘုရင္၏ သားေတာ္ ဝကၠလစိရီAား ေတာေနA႐ိုင္းဘဝကို စြန္႔ပစ္ေစၿပီး ၿမိဳ ႕သုိ႔ မရမကေခၚသည့္
မိန္းမပ်က္၏ပံုကို သ႐ုပ္ေဖာ္ထားသည့္ ပန္းခ်ီကားျဖစ္သည္။ တစ္သက္လံုး မိန္းမကို မျမင္ဖူးသည့္
ေတာေနလူ႐ိုင္းသဖြယ္ ျဖစ္ေနေသာ ဝကၠလစိရီAား မိမိ၏မုိ႔ေမာက္ေသာ ရင္သားကို ထိကိုင္ခုိင္းသည္တြင္
ဝကၠလစိရီက...
"နင့္ရင္ဘတ္ေပၚက ဘာAသီးေတြလဲ..."
ဟု ေမးေသာAခါ မိန္းမပ်က္က...
"AဲဒီAသီးက ၿမိဳ ႕ထဲမွာပဲ သီးတယ္။ ေတာထဲမွာ မသီးဘူး။ သိပ္Aရသာရွိတယ္။ စားခ်င္ရင္
လုိက္ခဲ့"

Page
71
 မဟာေယာဂီ - ပါရဂူ created by lucky82

ဟု ျပန္ေျပာပံုကို ေရးဆြဲထားသည္။ ဘယ္ေလာက္ေၾကာက္စရာ ေကာင္းသည့္ ပန္းခ်ီကားျဖစ္သနည္း။

"ဒီမွာ ဘယ္သူရွိလဲ"
ဘုရင္မင္းႀကီးက Aသံျ ပဳလိုက္သည္။

ကၽြန္၊ ကၽြန္မမ်ား၊ AေစAပါးမ်ား၊ ေမာင္းမမိႆံမ်ား ဘုရင္မင္းႀကီးေနာက္နား၌ပင္

ရပ္ေနၾကသည္။ ဘုရင္မင္းႀကီးက ေျပာလုိက္သည္။
"လူ႔စိတ္ဟာ Aင္မတန္ ဆန္းက်ယ္တယ္။ ဘယ္လုိလဲ မသိဘူး။ Aညစ္Aေၾကးကိုမွ
တပ္မက္ခ်င္တယ္။ သြား ဒီပန္းခ်ီကားကို မီး႐ႈိ႕ပစ္လုိက္ၾ က"

မေန႔ကပင္ Aံ့ၾ သခ်ီးက်ဴးမဆံုးျဖစ္ေနေသာ ပန္းခ်ီကားကို ယေန႔ဘုရင္မင္းႀကီးသည္

မီး႐ႈိ႕ပစ္လုိက္ဖုိ႔ Aမိန္႔ေပးေနသည္။ ဘုရင္၏ ေန႔ျ မင္ညေပ်ာက္ စိတ္သေဘာထားကို သိရွိရိပ္မိေနၾကေသာ
ကၽြန္၊ ကၽြန္မမ်ား၊ AေစAပါးမ်ားသည္ ဘုရင့္Aမိန္႔ကို နာခံရန္ AေျပးAလႊား ျဖစ္ေနၾကသည္။

ဝႆဘုရင္သည္ ေရွ႕ဆက္ေလွ် ာက္သြားသည္။ ျပဇာတ္မင္းသမီး၏Aလွကို တပ္မက္ၿ ပီး

ျပဇာတ္မင္းသမီးကို သိမ္းပိုက္လုိေသာေၾကာင့္ သူကိုယ္တုိင္ ျပဇာတ္မင္းသားဘဝ ေရာက္ေနရရွာေသာ
သူႂ ကြယ္သား Iလာစီကုမာရ၏ ႐ုပ္ပံုကားခ်ပ္ဆီ ဘုရင္မင္းႀကီး မ်က္စိေရာက္သာြ းသည္။ AလွAေခ်ာ
ျပဇာတ္မင္းသမီးသည္ တစ္ေနရာ၌ ရပ္ေနၿပီး သူ႔မူရာမာယာျဖင့္ ေဘးကလူကို ဖမ္းစားေနသည္။ သူ႔ေရွ႕၌မူ
သ႐ုပ္ေဆာင္ကျပေနေသာ ျပဇာတ္မင္းသား Aေမာဆုိ႔ၿ ပီး ေသသြားလွ် င္ ငါ ဒီျ ပဇာတ္မင္းသမီးကို
သိမ္းပိုက္မည္ဟု ဘုရင္က Aႀကံထုတ္ေနသည္။ ျပဇာတ္မင္းသားကလည္း ငါ့Aကကို ဘုရင္ႀ ကီး
ႏွစ္ၿ ခိဳ က္သေဘာက်ၿပီး နာမည္ထင္ရွားေက်ာ္ၾ ကားသြားပါက ျပဇာတ္မင္းသမီးကို သူ႔ကတိAတိုင္း
ငါပိုင္ဆုိင္မည္ဟူ၍ Aႀကံျ ဖစ္ေနသည္။

Aင္း... မိန္းမတုိ႔၏ ႐ုပ္ရည္သည္ ဘယ္ေလာက္စြဲမက္ႏွစ္သက္စရာ ေကာင္းသနည္း။ ပသည္

AလွAပကို တကယ္Aႏုပညာေျမာက္စြာ သ႐ုပ္ေဖာက္ထားသည္။ ကမာၻေလာက၌ ဤAတုိင္းပင္
ျဖစ္ေနသည္မဟုတ္လား။ သူက မိန္းမကို စြဲမက္ေနသည္။ ထိုမိန္းမက တျခားတစ္ေယာက္Aေပၚ
Aာ႐ုံၫြတ္ေနသည္။ Aားလံုးပင္ ေမွ် ာ္လင့္ေတာင့္တရင္းႏွင့္ပင္ Aသက္ကုန္ဆံုးသြားၾကသည္။ မိမိလုိလား
ေတာင့္တသည့္Aရာကို ဘယ္ေတာ့မွ မရရွိၾ က။ ဘုရင္မင္းႀကီး Aမိန္႔ေပးလုိက္သည္။
"ဒီပန္းခ်ီကားကို Aလယ္ခန္းေဆာင္ထဲ ခ်ိတ္ဆြဲထားလိုက္ၾ က..."

ဤပန္းခ်ီကားသည္ မည္သူ႔ပံုတူပန္းခ်ီကားခ်ပ္နည္း။ သားကိုစားပစ္သည့္

မိခင္၏ပံုတူပန္းခ်ီကားလား။ ေငြAတြက္ သားကို ေရာင္းခ်ပစ္ေသာ ေရာင္းစားေသာ သားျပန္လာေသာAခါ
မိမိတြင္ရွိေနေသာ Uစၥာေငြေၾကးကို ဘုရင္သိမ္းသြားမွာ စိုးရိမ္သည့္Aတြက္ ေမွာင္မုိက္ေသာ ညU့္Aခ်ိန္၌
မိမိသားကို သတ္ပစ္ဖုိ႔ ႀကိဳ းစားေသာ မိခင္၏ ႐ုပ္ပံုကားခ်ပ္ပါကလား။

ေက်းဇူးတင္လုိက္တာ ပန္းခ်ီဆရာ။ ကမာၻေလာက၌ မိန္းမမွန္သမွ် Aဆိုးခ်ည္းပဲ။ မိခင္ျ ဖစ္ျ ဖစ္၊

ခ်စ္သူျ ဖစ္ျ ဖစ္ AားလံုးAဆုိးခ်ည္းပဲ။ စာေဟာဆရာႀကီး သုခမိန္ပဏၭိတ္ႀ ကီး ေျပာတာတကယ္မွန္တယ္။
နဆတရိ ဆြတံၾ တယ မရဟတိတဲ့။ မိန္းမကို ဘယ္ေတာ့မွ လြတ္လြတ္လပ္လပ္မထားသင့္ဘူး။

Page
72
 မဟာေယာဂီ - ပါရဂူ created by lucky82

ငယ္ရြယ္ခ်ိန္၌ ဖခင္၏ Aုပ္ခ်ဳပ္မႈေAာက္မွာ ထားရမည္။ လံုမAရြယ္မွာ လင္ေယာက္် ား၏

Aုပ္ခ်ဳပ္မႈေAာက္မွာ ထားရမည္။ Aသက္ႀ ကီးပိုင္းက်ေတာ့ သား၏Aုပ္ခ်ဳပ္မႈ ေစာင့္ေရွာက္မႈေAာက္မွာ
ထားရမည္။

ဝႆဘုရင္မင္းႀကီး ရယ္လုိက္သည္။ သူ၏ရယ္သံမွာ ေၾကာက္မက္ဖြယ္ ေကာင္းလွသည္။

"မိဖုရားႀကီးက Aရွင္မင္းႀကီးကုိ တမ္းတေနပါတယ္။ သားေတာ္ Uဒယနလည္း
သူ႔မယ္ေတာ္နားမွာပဲ ထုိင္ၿ ပီး ငုိေနပါတယ္"
"သြား... သားေတာ္ Uဒယနကို ငါ့ဆီေခၚခဲ့။ မိန္းမေတြရဲ႕ စ႐ိုက္Aမ်ဳိးမ်ဳိးနဲ႔ ပတ္သက္ၿ ပီး Aရင္က
ဘုရင္မင္းႀကီး ၾကား႐ံုၾ ကားခဲ့တယ္။ Aခုေတာ့ ကိုယ္ေတြ႔မ်က္ျ မင္ေတြ႔ရၿပီလုိ႔ မိဖုရားႀကီးကို ေျပာလုိက္။
ဒီေန႔ကစၿပီး မိန္းမမ်က္ႏွာကို မၾကည့္ေတာ့ဘူးလုိ႔ Aဓိ႒ ာန္ ျပဳထားတယ္။ နင္တုိ႔ရဲ႕ မိဖုရားႀကီးဟာ
မိန္းမမ်ားရဲ႕ ဂုဏ္သိကၡာကို တကယ္ပဲ ေတာက္ေျပာင္သြားေAာင္ လုပ္လုိက္ပါကလား..."

ရံေရြေတာ္ ထြက္သြားသည္။ မၾကာမီ AေတာAတြင္းမွာပင္ မိဖုရားႀကီး မိဂါဝတီကုိယ္တုိင္

သားေတာ္ေလး Uဒယနကို လက္ဆြဲၿ ပီး ေရာက္လာသည္။

ဘုရင္မင္းႀကီးက ထိတ္လန္႔ေၾကာက္မက္ဖြယ္ Aသံႀ ကီးျဖင့္ ေျပာလုိက္သည္။

"သားေတာ္ေလး Uဒယန ခမည္းေတာ္ဆီ လာခဲ့။ မိဂါဝတီ ညည္း က်ဳပ္ဆီ မလာပါနဲ႔။ က်ဳပ္
မိန္းမမ်က္ႏွာ မၾကည့္ဘူးလို႔ Aဓိ႒ ာန္ျ ပဳထားတယ္။ ညည္းလာရင္ ညည္းရင္လည္း Aသက္ရွင္မွာ
မဟုတ္ဘူး။ ဒါမွမဟုတ္ရင္ က်ဳပ္ရင္လည္း Aသက္ရွင္မွာ မဟုတ္ဘူး..."
"Aမယ္ေလး... ႏွစ္ကုိယ့္တစ္စိတ္ ျဖစ္လာခဲ့တဲ့ လူႏွစ္ေယာက္ ဒါေလာက္ျ မန္ျ မန္ဆန္ဆန္
ကြဲသြားရမွာလား။ ယခင္Aခါက ေမာင္ေတာ္ Aရွင္မင္းႀကီး ပါးစပ္ထဲက ကြမ္းဝါးဖတ္ကို စားခဲ့တယ္။ Aခု
Aဲဒီပါးစပ္ထဲက Aင္တြဲကို စားရခ်ိန္ေရာက္လာၿပီလား။ ေမာင္ေတာ္Aရွင္မင္းႀကီး မိန္းမရဲ႕
Aက်င့္စာရိတၱကို ထိပါးမယ္ဆုိရင္ မိန္းမတစ္UီးAေနနဲ႔ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ပဲ ေသသြားႏုိင္ပါတယ္။ ကိုယ့္ကိုကိုယ္
တန္ဖုိးထားတဲ့ မိန္းမတစ္UီးAေနနဲ႔ Aသက္ေသတာ ရွင္တာကို ဂ႐ုမစိုက္ပါဘူး။ ဒါေပမဲ့ ေမာင္ေတာ္
Aရွင္မင္းႀကီးဟာ ႏွမေတာ္Aေပၚ ေၾကာက္မက္ဖြယ္ Aျပစ္ဖုိ႔ၿ ပီးေတာ့ ႏွမေတာ္ကို
ေသဖုိ႔မလြယ္ေAာင္လည္း လုပ္လုိက္တယ္။ Aခုလို ေစာ္ကားတာကို ခံရတဲ့Aတြက္ Aသက္ရွင္ၿ ပီး
ေနဖုိ႔မလြယ္ေAာင္လည္း လုပ္လုိက္တယ္။ ႏွမေတာ္လည္း ကိုယ့္ဂုဏ္သိကၡာကို ကာကြယ္ဖို႔Aတြက္
Aသက္စြန္႔လုိက္ဖုိ႔ ဝန္မေလးပါဘူး..."
"မိဂါဝတီ မိန္းမရဲ႕ ဂုဏ္သိကၡာနဲ႔ပတ္သက္ၿ ပီး ေနာက္ထပ္ ေျပာမေနနဲ႔ေတာ့"
"Aရွင္မင္းႀကီး မိန္းမဆုိတဲ့ စကားလံုးကိုသံုးၿပီး ဝါးလံုးရွည္ရွည္ႀ ကီးနဲ႔ ႐ိုက္မေနပါနဲ႔။ မိန္းမကို
ဘယ္လုိAေပးAယူမ်ဳိးမွ မရွိသလုိဘဲက်ေနတာပဲ. .."
မိဖုရားႀကီးက ကက္ကက္လန္ ျပန္ရန္ေတြ႔ေနသည့္Aတြက္ ဘုရင္မင္းႀကီးသည္
ဘာမွျ ပန္မေျပာေတာ့ဘဲ သားေတာ္ေလး Uဒယနကို ဆတ္ခနဲဆြဲေခၚၿပီး ထြက္သြားသည္။
*****

Page
73
 မဟာေယာဂီ - ပါရဂူ created by lucky82

၁၀။ Aားႀကီးသူႏ ွင့္ Aားငယ္သူ

ညခ်မ္းဆည္းဆာသည္ ေသြးေရာင္လႊမ္းေနေသာ မုိးသားတိမ္တုိက္မ်ားAေပၚ၌

ျဖန္႔က်က္က်ေနသည္။ ေကာသမၺီရွိ ႀကီးမားက်ယ္ျ ပန္႔ေသာ ေရကန္ႀ ကီးမ်ား၌ ကုမုျ ဒာၾကာပြင့္မ်ားသည္
တျဖည္းျဖည္း Aေပၚဘက္ မ်က္ႏွာလွည့္ေနၾကသည္။ ေခ်ာင္းကမ္းပါးမ်ား၌ ဗ်ဳိင္းမ်ားသည္
ေရထဲစိုက္ၾ ကည့္ေနၾကသည္။ Aိမ္ျ ပန္ေမာင္းလာေသာ ႏြားမမ်ား၏ လည္ပင္းတြင္ တပ္ထားေသာ
ခေလာက္သံမ်ားႏွင့္ သိုးေက်ာင္းသားမ်ား၏ ပေလြသံမ်ားသည္ ပတ္ဝန္းက်င္တစ္ခြင္လံုးကို
သာယာၾကည္ႏူးဖြယ္ျ ဖစ္ေAာင္ ဖန္တီးေပးေနသည္။

ထုိAခ်ိန္၌ ဒဏ္ရာAနာတရရွိလာေသာ ယကၡေက်ာင္းေတာ္က ပန္းခ်ီဆရာသည္

ေရကန္ေဘာင္ေပၚေပါက္ေနေသာ သစ္ပင္တစ္ပင္ကို မွီထုိင္လ်က္ Aေဝး၌ ရွိေနေသာ ေကာင္းကင္ျ ပင္ကို
ၾကည့္ေနသည္။ သူ၏ ျပတ္က်န္ရစ္ခဲ့ေသာ လက္မAငုတ္မွ ေသြးတစက္စက္က်ေနသည္။
Aျပစ္ဒဏ္ေပးခ်ိန္၌ Aမတ္ႀ ကီးသည္ Aလြန္တရာ ငဲ့ညႇာေထာက္ထားေသာစိတ္ထားျဖင့္
Aလုပ္လုပ္လုိက္သည္။ လက္မAေပၚပိုင္းေလာက္ကိုသာ ျဖတ္ပစ္လုိက္သည္။ သို႔ေသာ္လည္း
Aျပစ္ဒဏ္ခံရေသာေၾကာင့္ ႏွလံုးသားတြင္ ျဖစ္ေပၚလာေသာ Aနာဒဏ္ရာကမူ ဓားႏွင့္ျ ဖတ္ပစ္လုိက္ေသာ
Aနာဒဏ္ရာထက္ ႀကီးလည္း ႀကီးသည္။ Aခံရလည္း ခက္သည္။

ေကာသမၺီမွ ခြဲခြာလာေသာ ေနာက္ဆံုးညျဖစ္သည္။ ေကာင္းကင္တစ္ခြင္၌ ညU့္နက္Aေမွာင္

လႊမ္းလာသည္။ ပန္းခ်ီဆရာ၏ စိတ္ႏွလံုးေကာင္းကင္ျ ပင္၌ လည္း ညU့္Aေမွာင္လႊမ္းလာၿပီးလွ် င္
ယင္းေကာင္းကင္ျ ပင္၌ မူ ေနထြက္လာမည့္ AလားAလာ မရိွေတာ့ေပ။ Aရပ္မ်က္ႏွာAားလံုးAေပၚ၌
ညခ်မ္းဆည္းဆာ ဖံုးAုပ္ထားသကဲ့သို႔ပင္ Aႏုပညာရွင္၏ ကိုယ္၊ Aသိဉ ာဏ္၊ စိတ္ႏွလံုး၊ ဝိညာU္
ယင္းေလးမ်ဳိးAေပၚ၌လည္း တစ္ခဲနက္ Aမုိက္ေမွာင္ ကမၺလာ ဖံုးလႊမ္းသြားသလုိ ထင္ရသည္။

လူသားစိတ္ႏွလံုးတြင္ သဘာဝAရရွိေနေသာ Aၿမိဳ က္ႏွင့္ Aဆိပ္AစုAပံုႏွစ္မ်ဳိးAနက္ ယေန႔

Aဆိပ္AစုAပံု ႂကြတက္လာသည္။ တစ္ဖက္၌ တရားAက်င့္ က်င့္ႀ ကံမႈ၊ လိမၼာမႈႏွင့္ ခက္ခက္ခဲခဲ
ရရွိထားေသာ Aတတ္ပညာကို ယင္းကဲ့သို႔ စည္းစိမ္ရွင္မ်ား၏ ေျခAစံုတြင္ Aပ္ႏွင္းၿပီး
ႏွလံုးပူပန္မႈAလုပ္ကို လုပ္ေနၾကရၿပီး Aျခားတစ္ဖက္၌ မူ Aက်င့္တရားျဖင့္ ေပါက္ေျမာက္ေAာင္
လုပ္ေနၾကသည္။ ယင္းသို႔ လုပ္မည့္Aစား သူရႆတီတည္းဟူေသာ ပညာကို မထိမတုိ႔ျ ခင္းက
ပိုေကာင္းလိမ့္မည္။

ပန္းခ်ီဆရာသည္. ..
"ဘယ္ေလာက္Aေစာ္ကားခံရသလဲ။ လူေပါင္းမ်ားစြာတုိ႔၏ Aျမင္၌ မူ Aက်င့္စာရိတၱ ပ်က္သူ
ျဖစ္သြားၿပီ။ ငါ့ထက္ေတာ့ ပုရြက္ဆိတ္ကေလးက AဆAရာ Aေထာင္ သာသည္။ မေသခင္
ေျခေထာက္ႏွင့္နင္းသူကို ျပန္ကိုက္လုိက္ေသးသည္။ ရန္သူကို ျပန္တံု႔ျ ပန္ရမည္။ ဘာေၾကာင့္ မလႈပ္မရွားဘဲ
ေနထုိင္ရသနည္း။ ငါ၏ ရပ္တည္မႈ မည္သည့္AေျခAေန ေရာက္သြားေရာက္သြား ထုိဘုရင္မုိက္ကိုမူ
ကလဲ့စား ျပန္ေခ်ရလိမ့္မည္"
ဟု တစ္ေယာက္တည္း ညည္းေနသည္။

Page
74
 မဟာေယာဂီ - ပါရဂူ created by lucky82

ပန္းခ်ီဆရာသည္ ခံစားခ်က္Aျပည့္ျ ဖင့္ ေရနက္ရာကို လွမ္းၾကည့္ေနသည္။ တစ္ေတာင္လံုးကို

ၿဖိဳ ၿပီး ပင္လယ္ေရတစ္ျ ပင္လံုးကို ေသာက္ဖုိ႔ Aႀကံထုတ္ေနေသာ ငွက္တစ္ေကာင္လုိမ်ား ျဖစ္ေနမလား။
ေကာသမၺီဘုရင္ထံ၌ မည္မွ် မင္းခ်င္းေယာက္် ားမ်ား ရွိေနၾကသနည္း။ မည္မွ် လက္နက္ကိုင္မ်ား
ရွိေနၾကသနည္း။ ေကာသမၺီဘုရင္၏ ေရွ႕ေမွာက္၌ ဆင္Aုပ္စု၏ေရွ႕ေမွာက္၌ ဖုန္းေတာင္းယာစကာ
တစ္ေယာက္Aေနႏွင့္ ဘာလုပ္ႏုိင္မည္နည္း။

ေရကန္ႀ ကီး၏ေရျပင္၌ လႈိင္းထေနသည္။ Aသိုက္ရွိရာသို႔ ပ်ံသန္းေနၾကေသာ

ေက်းငွက္သာရကာမ်ားသည္လည္း Aခ်င္းခ်င္း ႏႈတ္ခြန္းဆက္ေနၾကသည္။ ေလေAးကေလးကလည္း
လုိက္ေလ်ာညီေထြ တုိက္ခတ္ေနသည္။ Aတၱေတာင္စြယ္ ကြယ္သြားေသာ ေနမင္း၏
ေနာက္ဆံုးေရာင္ျ ခည္မ်ားသည္ ခြဲခြာကာနီး 'ေနာက္မဆုတ္ႏွင့္ ေရွ႕တုိး ဘုရင္ျ ဖစ္ျ ဖစ္ ဘယ္သူျ ဖစ္ျ ဖစ္
ရန္သူဟာ ရန္သူပဲ' ဟု သတိေပးေနသကဲ့သို႔ ျဖစ္ေနသည္။

ကန္ေရ၏ နက္ရာ၌ရွိေသာ ငါးမ်ားသည္ တျဖည္းျဖည္း ေရေAးလြန္းလွသည္ျဖစ္၍

ေရျပင္ေပၚတက္လာၾကသည္။ မိန္းမေခ်ာ မိန္းမလွ၏ မ်က္စိကဲ့သုိ႔ ေရႊေရာင္ေတာက္ေနေသာ ငါးမ်ားသည္
ကစားၾကၿပီးလွ် င္ ပန္းခ်ီဆရာ ေနထုိင္သည့္ ေနရာAထိ ကပ္လာၾကသည္။

ယင္းရႊင္လန္းျမဴးႂကြၿ ပီး လြတ္လြတ္လပ္လပ္ ကစားေနေသာ ငါးမ်ားကို ေတြ႔ရေသာAခါ

ပန္းခ်ီဆရာ စU္းစားၾကည့္သည္။ ဤေနရာ၌ မည္မွ် ၿငိမ္းခ်မ္းမႈ ရွိေနသနည္း။ တျခားေနရာမ်ား၌မူ
Aႏွံ႔Aျပား လူမ်ားစြာတုိ႔သည္ မီးေလာင္ခံရသူမ်ားကဲ့သုိ႔ မျမင္မကန္း ေလွ်ာက္ေျပးေနၾကသည္။
ဤကမာၻေလာက၌ ေနရာAႏွံ႔Aျပား ၿငိမ္းခ်မ္းမႈ ၿပိဳ က်ပ်က္စီးေနသည္။ လူသားမ်ားသည္
တစ္ေယာက္ႏွင့္တစ္ေယာက္ Aျပတ္ရွင္းလ်က္ ေနရာရေAာင္ ဖန္တီးေနၾကသည္။ လူသားမ်ား
႐ွဴထုတ္လုိက္ေသာ Aသက္႐ွဴျခင္း၌ ႏွလံုးသားထဲတြင္ ေတာက္ေလာင္ေနေသာ မီးေတာက္မီးလွ်ံ
ထြက္လာသည္။ လူသားမ်ား၏ လွ် ာ၌လည္း Aသက္ေသေစတတ္ေသာ Aဆိပ္ရွိေနသည္။

ဤကမာၻေလာက၌ ေကာက္က်စ္မႈကိုသာ Aထြတ္Aျမတ္ ဂုဏ္ျ ဖစ္သည္ဟု ယူဆေနၾကသည္။

Aေကာက္ဉ ာဏ္ျ ဖင့္ လူတစ္ဖက္သားကို လွည့္စားၿပီး Aၫြန္႔ခူးစားေနသူAား တုိင္ျ ပည္၏
Aေတာ္ဆံုးလူဟူ၍ ထင္မွတ္ေနၾကသည္။ ပထမUီးဆံုး Aခြင့္Aေရးရသူမ်ားမွာ ထုိပုဂၢိဳလ္မ်ား ျဖစ္သည္။
Aညာ Aလႈိင္း Aလွည့္ Aပတ္သည္သာလွ် င္ ကမာၻေလာကကို Aႏုိင္ရေသာ ေသာ့ခ်က္ျဖစ္ေနသည္။
တုိင္းျပည္ႏွင့္ လူ႔ေဘာင္သည္ ယင္းေကာက္က်စ္စU္းလဲသူမ်ား၏ Aလွည့္စားခံေနၾကရသည္။
ကမာၻေလာက၏ Aႏွစ္သာရမရွိေသာ Aေခါင္းႀကီးထဲတြင္ မည္ကဲ့သို႔ေသာ ေခါင္းပံုျ ဖတ္ျ ခင္းမ်ား
ရွိေနသနည္း။ မည္ကဲ့သို႔ေသာ Aဓိပၸာယ္မရွိ လုပ္ႀ ကံသတ္ျ ဖတ္မႈမ်ား ျဖစ္ေနသနည္း။
ယင္းAျပဳAမူမ်ားသည္ လူသားလက္ႏွင့္ လုပ္ေနေသာ Aလုပ္မ်ားျဖစ္သည္။

ပန္းခ်ီဆရာ၏ စိတ္ႏွလံုးတြင္ ယေန႔AေတြးAေခၚ ေနဝန္းႀကီး ထြက္ျ ပဴလာသည္။ ႐ုတ္တရက္

ပန္းခ်ီဆရာ၏ မ်က္စိသည္ ငါးလွလွေလးတစ္ေကာင္ေပၚ ေရာက္သြားသည္။ ဘယ္ေလာက္
ခ်စ္စရာေကာင္းသည့္ ငါးကေလးျဖစ္သနည္း။ ေရထဲမွာ ကစားေနတာ ဘယ္ေလာက္စိတ္ဝင္စားစရာ
ေကာင္းသနည္း။ ကမာၻေလာက၌ စိတ္ရႊင္လန္း ခ်မ္းေျမ့မႈရွိေနသည္။ ေနရာAႏွံ႔Aျပား၌ ၿငိမ္းခ်မ္းမႈ
Aတိရွိေနသည္။ ယင္းကဲ့သို႔ ထင္မွတ္ေနေသာ ငါးကေလးသည္ Aၿမီးကို လႈပ္ကာလႈပ္ကာ ကူးေနသည္။

Page
75
 မဟာေယာဂီ - ပါရဂူ created by lucky82

ဝင္လုဆဲ ေနေရာင္သည္ ေရ၏ Aထပ္Aလႊာမ်ားကို ထြင္းေဖာက္လ်က္ ငါးကေလးကုိ

ေရာင္စံုျ ခယ္ေပးေနသည္။

Aလင္းေရာင္ ေပ်ာက္သြားေလေလ ငါးမ်ားသည္ Aုပ္စုလုိက္ Aုပ္စုလုိက္ ေရနက္ကို

ထြင္းေဖာက္လ်က္ Aေပၚဘက္ ေရာက္ရွိလာၾကေလေလ ျဖစ္သည္။ ႐ုတ္တရက္ တစ္ဖက္မွ
ယင္းငါးမ်ားထက္ ႀကီးေသာ ငါးတစ္ေကာင္သည္ ေျပးလာၿပီးလွ် င္ ၾကည့္ရင္းၾကည့္ရင္း ကစားေနေသာ
ထုိငါးကေလးကို မ်ဳိပစ္လုိက္သည္။

ပန္းခ်ီဆရာက...
"ဟာ ဒါေလာက္လွတဲ့ ငါးကေလးကို မ်ဳိပစ္လိုက္ရသလား။ မုိက္လွခ်ည္ကလား"
ဟု ညည္းတြားေနသည္။ ယင္း ငမုိက္သားငါးသည္ မသိမသာ ငါးAုပ္စုထဲ သြားေပါင္းလ်က္
ဘာမွမျဖစ္သည့္ပံုစံမ်ဳိးျဖင့္ တျခားငါးမ်ားႏွင့္ ေရာေႏွာၿပီး ကစားေနသည္။ ငါးလွလွကေလး
ဆံုး႐ႈံးသြားသည့္Aတြက္ မည္ကဲ့သို႔ေသာ ခံစားမႈမ်ဳိးမွမရွိဘဲ ငါးမ်ားသည္ ထုိငမုိက္သားငါးႏွင့္Aတူ
ကစားေနၾကသည္။ က႐ုဏာမဖက္ေသာ ငါးမ်ားသည္ သူတို႔၏ Aုပ္စုထဲက Aျပစ္ကင္းမဲ့ေသာ ငါးကို
မ်ဳိပစ္သည့္ ေသြးစြန္းေနေသာ ငါးႏွင့္Aတူ ဘာေၾကာင့္ ကစားေနၾကသနည္း။ ေသြးစြန္းေနေသာ ငါးကို
ဘာေၾကာင့္ ေမာင္းထုတ္မပစ္ၾ ကသနည္း။ ယင္းAျပစ္ကင္းမဲ့ေသာငါးကို သတ္စားေသာ ငါးႏွင့္ မိမိတုိ႔
မည္သို႔မွ ပတ္သက္ျ ခင္းမရွိဟူ၍ ထင္မွတ္ေနၾကသည္။ ကမာၻေလာက၌ ဤနည္းႏွင္ႏွင္ျ ဖစ္ေနသည္။
Aားလံုးကို ေမ့ေပ်ာက္လ်က္ ေသြးစြန္းေနေသာ ငါးႏွင့္Aတူ ကစားေနၾကသည္။

ပန္းခ်ီဆရာသည္ သူ႔ကိုယ္သူ ေမးခြန္းျပန္ထုတ္ေနသည္။

"Aျပစ္မဲ့တဲ့ငါးကုိ ယခုလုိ သတ္စားဖုိ႔Aတြက္ ဒီငါးမွာ ဘယ္လုိAခြင့္Aေရးမ်ဳိး ရွိလို႔လဲ။
သက္ရွိတစ္UီးUီးဟာ Aျခားသက္ရွိတစ္UီးUီးကို ေဖ်ာက္ဖ်က္ပစ္ႏုိင္တဲ့ Aခြင့္Aေရး ရွိသလား။
တျခားငါးမ်ားက ဒီေသြးစြန္းေနတဲ့ငါးကို မိမိတို႔Aုပ္စုက Aဘယ္ေၾကာင့္ ထုတ္မပစ္သလဲ"

သုိ႔ေသာ္လည္း ယင္းျပႆနာႏွင့္ပတ္သက္ၿ ပီး AေလးAနက္ စU္းစား၍မရခင္ ေရကန္၏

နက္႐ႈိင္းေသာ Aလႊာမွတက္လာေသာ Aျခား ငါးႀကီးတစ္ေကာင္က ထုိငမုိက္သားငါးကို မ်ဳိပစ္လုိက္သည္။

ေကာင္းလွပါကလား။ ပန္းခ်ီဆရာ၏ မ်က္ႏွာေပၚ၌ Aၿပံဳ းေပၚလာ၏။ ေသြးစြန္းေနေသာ ငါးသည္

ယင္းကဲ့သို႔Aျပစ္ဒဏ္မ်ဳိးကို ခံသင့္သည္။ Aျပစ္ရွိသူသည္ သူ႔Aျပစ္Aတြက္ Aျပစ္ဒဏ္ရရွိသင့္သည္။
ပန္းခ်ီဆရာ၏ စိတ္ထဲတြင္ ထုိေသြးစြန္းေနေသာ ငါးကို မ်ဳိပစ္သည့္ငါးႏွင့္ပတ္သက္ၿ ပီး ေလးစားမႈ
ေပၚလာသည္။ ယင္းသူရဲေကာင္းငါးကို ေက်းဇူးစကား ေျပာလုိသည့္ဆႏၵ ရွိလာသည္။ Aျပစ္ရွိသူသည္
ယင္းကဲ့သို႔ Aျပစ္ဒဏ္မ်ဳိးခံရမွသာလွ် င္ ကမာၻေလာက၌ ေAးခ်မ္းသာယာမႈႏွင့္ ၿငိမ္းခ်မ္းမႈ
တည္ေဆာက္ႏုိင္လိမ့္မည္။

ေန၏ ေရႊေရာင္ျ ခည္မ်ား ေပ်ာက္ကြယ္သြားၿပီ။ ေကာင္းကင္၏ Aလွ လႊမ္းၿခံဳ စျပဳလာသည္။

ကန္ေရျပင္ေပၚ၌ လ၏Aရိပ္ေပၚလာသည္။ ပန္းခ်ီဆရာ၏ Aခ်စ္ေတာ္ငါးသည္ ေရထဲတြင္ ကစားေနသည္။
ငါးAုပ္စုကမူ ပထမငါးႏွင့္ ကစားသကဲ့သု႔ိပင္ ယင္းဒုတိယငါးႏွင့္လည္း ကစားေနသည္။ ယင္းငါးသည္

Page
76
 မဟာေယာဂီ - ပါရဂူ created by lucky82

ဝမ္းလည္းမသာ၊ ဝမ္းလည္း မနည္းေပ။ ေရနက္ရာမွ ငါးAုပ္တက္လာျပန္သည္။ ႐ုတ္တရက္

တျခားငါးႀကီးတစ္ေကာင္သည္ ပန္းခ်ီဆရာ၏ Aခ်စ္ေတာ္ငါးကို မ်ဳိပစ္လုိက္သည္။

သူရဲေကာင္းငါးသည္ ယင္းကဲ့သို႔ Aခ်ိန္မက်မီ ေသဆံုးသြားသည္။ ယင္းငါးသည္ Aၾကမ္းဖက္မႈ၏

Aျမစ္ကို တူးေဖာ္ပစ္သည့္ ေကာင္းမႈျ ပဳလုပ္ခဲ့ေသာ ငါးျဖစ္သည္။ ယင္းငါးသည္ ယခုကဲ့သို႔
AေျခAေနမ်ဳိးႏွင့္ Aဘယ္ေၾကာင့္ ရင္ဆုိင္ရသနည္း။ ပန္းခ်ီဆရာသည္ ေဒါသျပည့္လွ် မ္းေနေသာ
မ်က္လံုးျဖင့္ ယင္းငမုိက္သားငါးကို ၾကည့္ၿ ပီးလွ် င္ ယင္းငမုိက္သားငါးထက္ Aားေကာင္းေသာ
Aျခားငါးတစ္ေကာင္ ယင္းငမုိက္သားငါးကို ဆံုးမျပမည့္ Aခ်ိန္ကို ေစာင့္ေမွ် ာ္ၾ ကည့္႐ႈေနသည္။
ပန္းခ်ီဆရာ၏ Aလုိဆႏၵသည္ မၾကာခင္ ျပည့္သြားသည္။ AျခားAေရခြံထူေသာ ငါးႀကီးတစ္ေကာင္က
ေျပးလာၿပီးလွ် င္ ယင္းေသြးစြန္းေသာငါးႏွင့္ Aျခားငါးဆယ္ေကာင္ ဆယ့္ငါးေကာင္ကို
ပြဲေတာ္တည္လုိက္သည္။

ပန္းခ်ီဆရာ Aံ့ၾ သသြားသည္။ ယင္းEည့္သည္ေတာ္သစ္ငါး၏ AျပဳAမူကို ခ်ီးက်ဴးဂုဏ္ျ ပဳရင္း

စU္းစားၾကည့္ျ ပန္သည္။ ယင္းေသြးစြန္းေသာ ငါးကို စားပစ္သည္မွာ ေကာင္းေသာ္လည္း
တၿပိဳ င္နက္တည္းမွာပင္ တျခား Aျပစ္ကင္းေသာ ငါးမ်ားကိုပါ စားသည္။ Aဘယ္ေၾကာင့္ ယင္းကဲ့သုိ႔
ျပဳလုပ္ရသနည္း။

ပန္းခ်ီဆရာသည္ Aတန္ၾ ကာမွ် ငါးေလာကႏွင့္ ဆက္စပ္သည့္Aေတြးတစ္မ်ဳိး ေပၚလာသည္။

စိတ္သေဘာထား ေကာင္းေသာ ဘုရင္တစ္ပါးသည္ စိတ္သေဘာထားဆုိးေသာ ဘုရင္တစ္ပါးကို
သတ္သည္။ ထုိAခ်ိန္၌ Aနည္းႏွင့္Aမ်ား စစ္သားမ်ားလည္း စစ္ပြဲ၌ က်ဆံုးသြားၾကသည္။ ႀကံပင္ကုိ
ခုတ္လုိက္လွ် င္ ၾကက္ဆူဆီပင္ပါ ခုတ္ၿ ပီးသား ျဖစ္သြားလိမ့္မည္။ သို႔ေသာ္လည္း ယင္းUပမာသည္
ဤေနရာ၌ Aံဝင္ခြင္က် မဟုတ္ေပ။ တစ္ေနရာ၌ ခ်ိတ္ဆက္ျ ပတ္ေနလွ် င္ Aျဖစ္မွန္လည္း တစ္ပုိင္းတစ္စစီ
ျဖစ္သြားလိမ့္မည္။ Aမွန္တရားေပၚ၌ ထုိးႏွက္မႈ ေရာက္လာလိမ့္မည္။

ယင္းကဲ့သုိ႔ စU္းစားဆင္ျ ခင္ေနခုိက္ ေထာင့္တစ္ေထာင့္မွ ငါးမန္းတစ္ေကာင္ ထြက္လာၿပီး

ေသြးစြန္းေသာ ငါးႏွင့္ တျခားငါးမ်ားကို စားေသာငါးႏွင့္Aတူ ငါးAေရAတြက္ ႏွစ္ရာ သံုးရာကို ဝါးၿပီး
ဝမ္းဗုိက္ထဲ မ်ဳိခ်လိုက္သည္။

Aလုိ ဘယ္လုိျ ဖစ္တာလဲ။ ေသြးစြန္းေနတဲ့ ငါးမန္း၊ တရားမႈ၊ နီတိက်င့္ဝတ္၊ Uပေဒထံုးတမ္း

မည္သည့္Aရာကိုမွ ငဲ့ကြက္ျ ခင္းမရွိပါကလား။ ဘာေတြေျပာေနတာလဲဟု ေျပာေနသည္ဟု ထင္ရသည့္
AမူAရာမ်ဳိးျဖင့္ ငါးမန္းသည္ သူ၏ ဘီလူးသြားႏွင့္တူေသာ သြားမ်ားျဖင့္ ငါးႀကီးမ်ားကုိ ဝါးစားၿပီးေနာက္
တျခားငါးမ်ားကို စားဖုိ႔ရန္Aတြက္ ပါးစပ္ျ ပင္လုိက္ျ ပန္သည္။

ပန္းခ်ီဆရာ တုန္လႈပ္ေခ်ာက္ခ်ားသြားသည္။ ဤေနရာ၌ တရားမႈတစ္ခု ထြန္းကားျပန္႔ပြားေနသည္။

တစ္ေကာင္ႏွင့္တစ္ေကာင္ သတ္ျ ဖတ္ေနၾကသည္။ Aေသးကို Aႀကီးက စားသည္။ Aႀကီးကုိ
သူ႔ထက္Aႀကီးက စားသည္။ သနားစရာေကာင္းသည္မွာ ပထမUီးဆံုးငါးငယ္ကေလး ျဖစ္သည္။
သို႔ေသာ္လည္း ပထမဆံုးငါးကို စားေသာငါးကို တျခားငါးက မ်ဳိပစ္လုိက္သည္။ ႏွစ္ေကာင္လံုး

Page
77
 မဟာေယာဂီ - ပါရဂူ created by lucky82

Aျပစ္ရွိသူမ်ား ျဖစ္သည္။ AျပဳAမူမွာ တစ္ခုတည္းျဖစ္သည္။ Aျပစ္မဲ့ေသာ ငါးကို စားသည့္

Aျပစ္က်ဴးလြန္သူမ်ားသာ ျဖစ္သည္။

ပန္းခ်ီဆရာသည္ AေလးAနက္ စU္းစားေနျပန္သည္။ ပထမငါးလည္း Aျပစ္ကင္းမဲ့သူ

ျဖစ္ပါ့မလား။ သူလည္း သူ႔ထက္ငယ္ေသာ ငါးမ်ားကို မစားဘဲ ေနပါ့မလား။ ငါ့မ်က္စိႏွင့္
သူက်ဴးလြန္တဲ့Aျပစ္ကို မျမင္ရသည္ျ ဖစ္၍ သူ႔ကုိ Aျပစ္မဲ့သူဟု ထင္လုိ႔ျ ဖစ္ပါ့မလား။ မျဖစ္ႏုိင္ေပ။
ဤေနရာ၌ကား တစ္ခုတည္းေသ တရားမႈသည္သာ ေခတ္စားေနသည္။ ယင္းတရားမႈသည္ ႀကီးသူက
ငယ္သူကိုစားၿပီး Aားရွိသူက Aားမဲ့သူကို စားေသာ တရားမႈ ျဖစ္သည္။ ကမာၻေလာက၌
တစ္ေယာက္ေယာက္က Aျပစ္က်ဴးလြန္သည္ျ ဖစ္၍ Aျခားတစ္ေယာက္Aေနႏွင့္လည္း ယင္းကဲ့သုိ႔
Aျပစ္က်ဴးလြန္သင့္ပါသလား။ ပထမUီးဆံုး Aျပစ္က်ဴးလြန္သင့္ပါသလား။ ပထမUီးဆံုး
Aျပစ္က်ဴးလြန္သူကို သတ္ပစ္ေသာ Aျပစ္က်ဴးလြန္သူမ်ား၏ AစU္Aလာသည္ ခြင့္လႊတ္ရမည့္
AစU္Aလာ ျဖစ္ပါသလား။ ပန္းခ်ီဆရာ၏ သမၺႏၵပရိေစၧဒသည္ သူ႔ကိုယ္သူျ ပန္႐ႈပ္ေထြးေAာင္
ျပဳလုပ္ေနသည္။ ပန္းခ်ီဆရာသည္ Aတန္ၾ ကာမွ် စU္းစားေနသည္။ ကမာၻေလာက၌ တရားမႈ၊
နီတိက်င့္ဝတ္၊ ကိုယ္ခ်င္းစာနာင့ဲညႇာေထာက္ထားမႈ မရွိေပ။ လူတစ္ေယာက္သည္
Aျခားလူတစ္ေယာက္ကို လွည့္စားဖုိ႔Aတြက္ လူျ ဖစ္လာသလို ျဖစ္ေနသည္။ AဆံုးAျဖတ္ ခ်ရမည့္Aခ်ိန္၌
လူသည္ ယင္းသံုးမ်ဳိးထဲက မည္သည့္Aရာကိုမွ ထိန္းသိမ္းေစာင့္ေရွာက္ျ ခင္း မျပဳလုပ္ေပ။ လူသည္
ကိုယ္က်ဳိးၾကည့္ေသာ Uီးေႏွာက္ပ်က္ေနေသာ ေသြးဆာေနေသာ တိရစာၦန္ႏွင့္ မည္သို႔မွ
ျခားနားခ်က္မရွိေပ။

ဘုရင္တစ္ပါးသည္ Aျခားဘုရင္တစ္ပါးကို စီးနင္းတုိက္ခုိက္သည့္ Aခ်ိန္၌ ဖိႏွိပ္ခ်ဳပ္ခ်ယ္မႈ၏

Aျမစ္Aရင္းကို တူးေဖာ္ပစ္ရန္ႏွင့္ တရားမႈရွိေသာ Aုပ္ခ်ဳပ္ေရး တည္ေဆာက္ရန္Aတြက္ ယင္းသို႔
ျပဳလုပ္ရသည္ဟူ၍ ေၾကညာေလ့ရွိသည္။ လူေပါင္းမ်ားစြာတုိ႔ကလည္း ယင္းကဲ့သုိ႔ ေၾကညာျခင္းကို
Aမွန္တရားဟု ေAာက္ေမ့ၾ ကသည္။ ယင္းတုိ႔၏ Aိမ္မ်ားကို မီး႐ိႈ႕ပစ္ၾ ကသည္။ ယင္းတို႔၏
လယ္ယာေျမမ်ားကို ေျမလွန္ပစ္သည္။ Uစၥာပစၥည္းမ်ားကို လုယူသည္။ မိန္းမမ်ားကို ဖ်က္ဆီးပစ္သည္။
ယင္းသို႔ျ ပဳလုပ္ျ ခင္းသည္ တျခားတုိင္းျပည္ကို ဝင္ေရာက္စီးနင္းၿပီး ေျမလွန္ပစ္ျ ခင္း မဟုတ္ဘူးလား။
ယင္းသို႔ျ ပဳလုပ္ျ ခင္းသည္ တရားမႈရွိေသာ Aုပ္ခ်ဳပ္ေရးကို တည္ေဆာက္ျ ခင္း ျဖစ္သလား။ က်ဴးေက်ာ္သူ
ဘုရင္က Aက်ဴးေက်ာ္ခံ ဘုရင္ကုိ ျပည္သူမ်ားကို ႏွိပ္စက္ညႇU္းပမ္းသည့္ ဘုရင္ျ ဖစ္သည့္Aတြက္
ဝင္ေရာက္စီးနင္းရျခင္း ျဖစ္သည္ဟု ေျပာသည္။ ယင္းသို႔ေျပာၿပီးလွ် င္ စစ္ႏုိင္ဘုရင္သည္ သူကိုယ္တုိင္ပင္
ျပည္သူျ ပည္သားမ်ားကို ႏွိပ္စက္ညႇU္းပမ္းသည္။

ထုိ႔ေနာက္တစ္ဖန္ ယင္းစစ္ႏုိင္ဘုရင္၏ မတရားဖိႏွိပ္ခ်ဳပ္ခ်ယ္မႈ Aျမစ္Aရင္းကို

တူးေဖာ္ဖုိ႔ရန္Aတြက္ ယင္းဘုရင္ထက္ Aင္Aားႀကီးမားေသာ Aျခားဘုရင္တစ္ေယာက္က
ယင္းဘုရင့္တုိင္းျပည္ကို စီးနင္းဝင္ေရာက္ၿ ပီးလွ် င္ ယင္းတုိင္းျပည္၏ ဖိႏွိပ္ခ်ဳပ္ခ်ယ္မႈျ ပဳလုပ္ၿ ပီးလွ် င္
တရားမႈႏွင့္ ျပည့္စံုေသာ Aုပ္ခ်ဳပ္ေရးကို တည္ေဆာက္မည္ဟု ေျပာျပန္သည္။ တရားမႈႏွင့္ ပတ္သက္သည့္
Aဓိပၸာယ္ကို လုိရာဆြဲယူေနၾကသည္။

Aဂၤတုိင္း စမၸာၿမိဳ ႕ေတာ္ကို ဖ်က္ဆီးပစ္လ်က္ ဘုရင္ဒမိဝါဟနကို မ်ဳိးျဖဳတ္ပစ္သည့္Aခ်ိန္၌

သတာနိက ဘုရင္သည္ သူ႔ကိုယ္သူ တရားမႈ၏ ႐ုပ္လံုး႐ုပ္ပြားျဖစ္သည္ဟု ထင္မွတ္ေနသည္။

Page
78
 မဟာေယာဂီ - ပါရဂူ created by lucky82

Aင္Aားရွိသူက Aင္Aားမဲ့သူကို ေစာင့္ေရွာက္ရန္Aတြက္ Aုပ္ခ်ဳပ္ေရးတစ္ခု တည္ေဆာက္ရသည္ဟူ၍

ေျပာသူသည္ မိမိေျပာသည့္Aတုိင္း ေဆာင္ရြက္ပါသလား။ ယင္းဘုရင္သည္လည္း ကမာၻေလာကကို
ႏြားသတ္ကုန္းAျဖစ္ ဖန္တီးျပဳလုပ္ထားသည္။

ပန္းခ်ီဆရာ၏ AေတြးAေခၚသည္ တစ္မ်ဳိးတစ္မည္ ေျပာင္းသြားျပန္သည္။

ျပည္သူျ ပည္သားမ်ားက ယင္းAက်င့္ပ်က္ဘုရင္ကို Aဘယ္ေၾကာင့္ ေျမႇာက္ထုိးပင့္ေကာ္
လုပ္ေနၾကသနည္း။ Aုပ္စိုးသူတစ္ေယာက္၏ ဖိႏိွပ္ခ်ဳပ္ခ်ယ္မႈ တုိင္းျပည္Aႏွံ႔ ျပန္႔လာသည့္Aခ်ိန္၌
ျပည္သူျ ပည္သားမ်ားသည္ ယင္းAုပ္ခ်ဳပ္သူကို Aျပစ္ဒဏ္ Aဘယ္ေၾကာင့္ မေပးသနည္း။ တရားမႈသည္
Aဘယ္ေၾကာင့္ Aုပ္ခ်ဳပ္ေရးကို မတည္ေဆာက္ႏုိင္သနည္း။ ျပည္သူျ ပည္သားမ်ား စြမ္းAားႏွင့္
ျပည့္စံုေနသည္ဆုိလွ် င္ တရားမႈကို တည္ေဆာက္ရန္Aတြက္ တုိက္ပြဲဝင္ရပါသည္ဟူ၍ ေၾကညာသူ
ေပၚထြက္ႏုိင္ပါ့မလား။

သုိ႔ေသာ္လည္း ျပည္သူျ ပည္သားမ်ားသည္ သုိးAုပ္စု ျဖစ္ေနသည္။ ယင္းသို႔မဟုတ္လွ် င္ ငါ့ဘက္က

လုိက္ေျပာေသာ Aမတ္ႀ ကီးကို ျပည္သူျ ပည္သားမ်ားAေနႏွင့္ ပန္းခ်ီဆရာ Aျပစ္မရွိဘူး။ မိမိ၏
မေကာင္းမႈAျပည့္ရွိေနသည့္ ဘဝႏွင့္ပတ္သက္ၿ ပီး ယံုမွားသံသယျဖစ္ေနသည့္Aတြက္ ပန္းခ်ီဆရာ၏ဘဝ
ပ်က္စီးသြားေAာင္ မလုပ္ပါႏွင့္ဟု Aဘယ္ေၾကာင့္ မေျပာသနည္း။ Aဘယ္ေၾကာင့္ Aမွန္တရားကို
မေျပာၾကသနည္း။ Aဘယ္ေၾကာင့္ ဘုရင္မင္းႀကီးဘက္က ရပ္ၾ ကသနည္း။

ပန္းခ်ီဆရာသည္ Uီးေႏွာက္ထဲတြင္ ဗေလာင္ဆူေနၿပီးလွ် င္ ဆက္လက္ေတြးေတာေနျပန္သည္။

ယင္းသူရဲေဘာေၾကာင္ေသာ ျပည္သူျ ပည္သားမ်ားထံမွ Aဘယ္ေၾကာင့္ ေမွ် ာ္လင့္ခ်က္

ထားေနသနည္း။ တိရစာၦန္ဘဝမွ လူ႔ဘဝေျပာင္းလာေသာ ယင္းတစ္ကိုယ္က်ဳိးၾကည့္သမား
သူရဲေဘာေၾကာင္သူမ်ားသည္ Aျမင္Aရ လူသားမ်ားျဖစ္ေသာ္လည္း Aားမဲ့သူကို ညႇU္းဆဲလ်က္
Aားရွိသူကို လက္ကမ္းေနေသာ တိရစာၦန္ႏွင့္ မည္သို႔မွ် ထူးျခားခ်က္မရွိေပ။ ယင္းကဲ့သုိ႔ေသာ
ျပည္သူျ ပည္သားမ်ားကပင္ ဘုရင္Aား မင္းခ်င္းေယာက္် ားမ်ားႏွင့္ ဘုရင့္စစ္သည္ေတာ္မ်ား
Aပ္ႏွင္းျခင္းျဖစ္သည္။

ပန္းခ်ီဆရာက မွတ္ခ်က္ခ်လိုက္သည္။ ကမာၻေလာက၌ တိရစာၦန္ေလာက၏

ထံုးတမ္းစည္းကမ္းမ်ားသာ ယခုထက္ထိ ေခတ္စားေနသည္။ Aားရိွသူက Aားမဲ့သူကို စားသည့္
တရားမႈကသာ Aလုပ္လုပ္ေနသည္။

ဝင္းလက္ေနေသာ လေရာင္Aမွ် င္တန္း ျပန္႔ျ ပဴးေနသည္။ ကန္ႀ ကီး၏ ျပာေသာ ေရျပင္၌

မည္းနက္ေသာ ဝဲဂယက္ ေပၚလာသည္။ ကန္ေပါင္႐ိုး၌ ကစားေနၾကေသာ ဖားမ်ားကိုစားမည့္ေႁမြမ်ား
Aလုပ္႐ႈပ္ေနၾကသည္။ ေန႔ခင္းAခ်ိန္၌ မိမိတုိ႔Aသိုက္မ်ားကို က်ီးကန္းAဖ်က္ခံရေသာ ဇီးကြက္မ်ားသည္
ညU့္Aခ်ိန္ ထိတ္လန္႔ေၾကာက္ရြံ႕ဖြယ္ ေAာ္ၿ ပီးလွ် င္ က်ီးကန္းေပါက္စေလးမ်ားကို ပြဲေတာ္တည္ေနၾကသည္။
ေနရာထက္ဝန္းက်င္၌ ရန္သတၱ႐ုAေမွာင္ရိပ္ လႊမ္းေနသည္။ ပန္းခ်ီဆရာ၏ စိတ္ႏွလံုးထဲတြင္
ကလဲ့စားျပန္ေခ်လုိမႈ၊ ရန္တံု႔ျ ပန္မႈ၊ Aမုိက္ေမွာင္ဖံုးလႊမ္းေနသည္။ ငါ Aားမဲ့သူျ ဖစ္၍ ဘုရင္က ငါ့ကို
ေစာ္ကားသည္။ မေထမဲ့ျ မင္ ျပဳလုပ္သည္။ ႏွစ္ေပါက္တစ္ေပါက္ ႐ုိက္သည္။ ခ်မ္းေျမ့မႈAျပည့္ရွိေသာ

Page
79
 မဟာေယာဂီ - ပါရဂူ created by lucky82

ငါ့ဘဝကို ဖ်က္ဆီးပစ္သည္။ Aကယ္၍ ငါ Aားရိွသူ ျဖစ္ပါမူကား ဘုရင္သည္ ငါ့ကို ထိ႐ံုမွ် ပင္

ထိရဲမည္မဟုတ္ေပ။ ငါ့ကို ဘဝပ်က္ေAာင္ လုပ္ေသာ ဘုရင္သည္ သူ၏ရန္သူ စမၸာဘုရင္၏ မိဖုရားကို
စစ္သားတစ္ေယာက္လက္ထဲAပ္ၿ ပီး ဘုရင့္သမီးေတာ္ကိုမူ ကၽြန္ေဈးပို႔လုိက္သည္။ သူျ ပဳလုပ္သလုိပင္
ငါလည္း သူ႔မိဖုရား မိဂါဝတီကို. ..။ ဝႆဘုရင္၏ မာန္မာန Aစိတ္စိတ္Aႁမႊာႁမႊာ ကြဲသြားေပလိမ့္မည္။

ပန္းခ်ီဆရာ တစ္ႀ ကိမ္ရယ္လုိက္သည္။ သူ၏ စိတ္ႏွလံုးထဲက ေပ်ာ့ညံ့မႈ ေျပးထြက္သြားသည္။

"ဒါေပမဲ့ ငါက Aားမဲ့သူ မဟုတ္လား"
ယင္းသို႔ စU္းစားလ်က္ တစ္ခဏၾကာမွ် စိတ္ဓာတ္က်သြားျပန္သည္။ သို႔ေသာ္လည္း တစ္ဖန္
Aားတင္းလုိက္ေသာAခါ ရန္ကုိရန္ခ်င္း ရွင္းပစ္လုိသည့္ စိတ္ထားေပၚလာျပန္သည္။

"မင္းဘယ္မွာ Aားမဲ့သူ ျဖစ္သလဲ။ Aားရွိသူ မဟုတ္ဘူးလား။ မင္းဆီမွာ Aႏုပညာရွိတယ္။

Aားရွိတဲ့ ဘုရင္တစ္ပါးပါးဆီက AကူAညီယူပါလား။ သံကုိ သံႏွင့္ ျဖတ္မွ ရတယ္။ စိန္ကို စိန္ႏွင့္
ျဖတ္မွရတယ္။ Aဆိပ္ကို Aဆိပ္ႏွင့္ ၿငိမ္းသြားေAာင္ လုပ္မွရတယ္"
ပန္းခ်ီဆရာသည္ တက္ႂ ကြလႈပ္ရွားလာျပန္သည္။ မတ္တပ္ရပ္ၿ ပီး ေျခလွမ္းက်က
ဲ ်ဲ လွမ္းသြားသည္။
စိတ္ထဲကလည္း ေျပာေနသည္။ ငါ၏Aတတ္ပညာ၊ ငါ၏Aႏုပညာ၊ သို႔ေသာ္လည္း ငါ၏Aတတ္ပညာႏွင့္
ငါ၏Aႏုပညာသည္ ငါ၏လက္မႏွင့္Aတူ သြားၾကၿပီ။ ယခုရွိသည့္ လက္ေခ်ာင္းမ်ားႏွင့္
လက္ရာေျမာက္သည့္ ပန္းခ်ီကား ဆြဲႏုိင္မည္ မဟုတ္ေတာ့ေပ။ ကမာၻေလာကႀကီးကို မွင္တက္မိသြားေAာင္
လုပ္ႏုိင္ေသာ ယင္းကဲ့သို႔ေသာ Aႏုပညာကဗ်ာကို ယခု ဖန္တီးႏုိင္ေတာ့မည္ မဟုတ္ေပ။ ေစာ္ကားမႈႏွင့္
ဘဝပ်က္မႈကို ေပးေသာ ထူးျခားမႈAျပည့္ရွိသည့္ လက္ရာမ်ဳိးကို ေနာက္တစ္ႀကိမ္ ဖန္တီးႏုိင္ေတာ့မည္
မဟုတ္ေပ။

မုိက္လွပါခ်ည္ကလား။ ယခုလုိ တငိုငို တရယ္ရယ္ ျဖစ္ေနလုိ႔ မည္သို႔Aက်ဳိးရွိလာႏုိင္မည္နည္း။

တစ္နည္းတစ္လမ္းAားျဖင့္ လုပ္ငန္းေAာင္ျ မင္မႈAတြက္ ႀကိဳ းစားပါေတာ့လား။ ပန္းခ်ီကားကို
မဆြဲႏုိင္ေသာ္လည္း ဆြဲထားၿပီးေသာ ပန္းခ်ီကားကို Aလစ္သုတ္ၿ ပီး ယူသြား၍ ရႏုိင္သည္ မဟုတ္လား။
ဤနတ္မိစာၦကမာၻေလာက၌ လူတစ္Uီးတစ္ေယာက္ Aေနႏွင့္ မိမိAလုပ္ ေAာင္ျ မင္မႈAတြက္
Aလုပ္တစ္ခုခု လုပ္ရာ၌ မည္သူလာၿပီး တားျမစ္ပိတ္ပင္ႏုိ္င္မည္နည္း။

ငါ့ပန္းခ်ီကား ငါယူသြားမည္။ ပန္းခ်ီဆရာသည္ တစ္ခဏAေတာ္Aတြင္း သူခုိးသူဝွက္

ျဖစ္သြားသည္။ သူ၏ေျခေထာက္သည္ ေလွကားသဖြယ္ ျဖစ္သြားသည္။ သူ၏လက္ႏွစ္ဖက္သည္
Aေတာင္ႏွစ္ဖက္လုိ ျဖစ္သြားသည္။ သူ၏ဆံပင္မ်ားသည္ ဆူးေတာင္မ်ားကဲ့သို႔ ေထာင္လာၾကသည္။
သူ၏လက္သည္းမ်ားသည္ ျခေသ့ၤလက္သည္းမ်ားလို ျဖစ္သြားသည္။

ပန္းခ်ီဆရာသည္ ႐ုတ္တရက္ ဘုရင္တစ္ပါးAေၾကာင္း သတိရလာသည္။ Aင္Aားႀကီးမားေသာ

ရဲစြမ္းသတၱိရွိေသာ တဏွာရာဂဝါသနာႀကီးမားေသာ Uေဇၨနီဘုရင္ ပေဇၨာတAေၾကာင္း ျဖစ္သည္။
ဝီရရသႏွင့္ သိဂၤါ ရရသ၏ Aရွင္သခင္ျ ဖစ္သည္။ မိန္းမAလွႏွင့္ ပတ္သက္ၿ ပီး မည္မွ် ဝါသနာပါသနည္းဟု
မေမးႏွင့္ေတာ့။ ယင္းကဲ့သုိ႔ေသာ မိန္းမလွမ်ဳိးကို ရဖုိ႔ရန္Aတြက္ တုိင္းျပည္တစ္ျ ပည္ကိုလည္း ဖ်က္ဆီးပစ္ဖုိ႔
ဝန္ေလးသူ မဟုတ္ေပ။ မိန္းမသည္ ရတနာတစ္ပါးျဖစ္သည္။ Aမႈိက္ပံုထဲ၌ ရွိေနေသာ မိန္းမကိုလည္း
လူပံုAလယ္ ဆြဲသြား၍ ရသည္။ ပန္းခ်ီဆရာ ရယ္လုိက္သည္။ သို႔ေသာ္လည္း ပေဇၨာတဘုရင္၏ မိဖုရားႀကီး

Page
80
 မဟာေယာဂီ - ပါရဂူ created by lucky82

သိဝါေဒဝီသည္ မိဂါဝတီမိဖုရားႀကီး၏ ညီမျဖစ္သည္ဟူေသာAေၾကာင္းကို သတိရသြားသည္။ သိဝါေဒဝီက

ငါလုပ္မည့္ Aလုပ္Aတြက္ Aေႏွာင့္Aယွက္ Aဟန္႔Aတား ျဖစ္မလာႏုိင္ဘူးလား။ Aခ်ိန္Aခိုက္Aတန္႔မွ်
ယင္းသို႔ စU္းစားမိသြားသည္။ သုိ႔ေသာ္လည္း ၿငိမ္းခ်မ္းမႈထက္ မၿငိမ္းခ်မ္းမႈက Aားေကာင္းသည္။
သည္းခံျ ခင္းထက္ ေဒါသူပုန္ထျခင္း၌ Aတုိင္းAဆမရွိေသာ စြမ္းAားရွိသည္။ ပန္းခ်ီဆရာ
သတိရလာသည္။ ငါဘယ္ေလာက္ A သနည္း။ စမၸာဘုရင္၏ မိဖုရားႀကီး ဓာရိဏီသည္ မိဂါဝတီ၏
ညီမျဖစ္သည္ မဟုတ္လား။ စမၸာဘုရင္၏ မိဖုရားႀကီးသည္ မည္သည့္AေျခAေန ေရာက္ရွိသြားသနည္း။
သိဝါေဒဝီသည္ မိဂါဝတီ၏ ညီမျဖစ္ေနေသာ္လည္း ဘာတတ္ႏုိင္မည္နည္း။ ဘုရင့္မ်ဳိးႏြယ္၌
မည္သူမည္သူ၏ Aေဆြခင္ပြန္း ျဖစ္သနည္း။ မည္သူ မည္သူ၏ ခ်စ္သူျ ဖစ္သနည္း။ ဘုရင့္Aမ်ဳိးသည္
ေႁမြမ်ဳိးႏွင့္ တူသည္ မဟုတ္လား။ မိမိAသက္ရွင္ေရးAတြက္ တျခားသူမ်ားကို စားပစ္သည္ မဟုတ္လား။

ရွားဗာ့ရွ္ဘုရင္ ပေဇၨာတ၊ မိဂါဝတီကဲ့သို႔ေသာ ရတနာသည္ သင္မင္းႀကီးAတြက္သာ ျဖစ္သည္

မဟုတ္လား။ သူရဲေဘာေၾကာင္ေသာ သတာနိကကမူ မိဂါဝတီ၏ ေျခဖဝါးကိုေတာင္ နမ္း႐ႈံ႕ထုိက္သူ
မဟုတ္ေပ။ သတာနိက၏ AေျခAေနက ႏုိ႔ဓမ္းAုိးထဲက က်ီးကန္း ႏုိ႔ဓမ္းခ်ီယူသြားသည္ႏွင့္ မည္သို႔မွ
ျခားနားခ်က္မရွိေပ။ ျဗဟၼာမင္းႀကီး၏ Aမွားကို ျပင္ေပးရလိမ့္မည္။ သင္မင္းႀကီး၏ သိဝါေဒဝီထက္ေတာ့
႐ုပ္ရည္Aလွျ ဖစ္ျ ဖစ္၊ ဆြဲေဆာင္မႈAားျဖစ္ျ ဖစ္ ေလးဆေလာက္ပိုမုိမႈ ရွိေနသည္။

ပန္းခ်ီဆရာသည္ ဘုရင္ပေဇၨာတကိုပင္ ေျပာေနသကဲ့သုိ႔ ေျပာေနသည္။ ဘုရင္ ပေဇၨာတ၊

ငတံုးဘုရင္ သတာနိကက မိဂါဝတီကို မေပးဘူးဆုိလွ် င္ သင္မင္းႀကီးAတြက္ ထုိးစစ္ဆင္ျ ခင္း၊
စီးနင္းတုိက္ခုိက္ျ ခင္း၊ ရန္တံု႔ျ ပန္ျ ခင္း၊ ရက္စက္ၾ ကမ္းၾကဳတ္ျ ခင္း၊ သတ္ျ ဖတ္ျခင္း၊ ယင္းနည္းလမ္းမ်ားႏွင့္
မိဂါဝတီကို ရေAာင္ယူႏုိင္သည္။

ပန္းခ်ီဆရာသည္ သူ၏AေတြးAေခၚကားခ်ပ္တြင္ စစ္ပံုဆြဲၾ ကည့္ေနသည္။ Aနည္းငယ္

ၾကာသြားေသာAခါ ပန္းခ်ီဆရာသည္ ေၾကာက္မက္ဖြယ္Aသံျ ဖင့္ ရယ္လုိက္သည္။
"သနားစရာ ျပည္သူမ်ား၊ Aျပစ္က်ဴးလြန္သူက ဘုရင္၊ Aသတ္Aျဖတ္ခံရမွာက ျပည္သူျ ပည္သား၊
သနားစရာ ျပည္သူျ ပည္သားမ်ားပါကလား"
"သနားစရာ ျပည္သူမ်ား ျဖစ္ေနတယ္"
ပန္းခ်ီဆရာသည္ သူေမးေသာ ေမးခြန္းကို သူကိုယ္တုိင္ ျပန္ေျဖသည္။ Aဘယ္ေၾကာင့္ သနားစရာ
ျဖစ္ေနသနည္း။ ျပည္သူျ ပည္သားမ်ားပင္ ယခုလို လူဖ်င္းလူAကို ဘုရင္တင္ေျမႇာက္ၾ ကသည္။ သူတုိ႔ပင္
ဘုရင္Aား စစ္တိုက္ဖုိ႔Aတြက္ Aမႈထမ္းမ်ား၊ စစ္သားမ်ား Aပ္ႏွင္းၾကသည္။ မွန္ကန္မႈႏွင့္ တရားမႈကို
လုိလားပါသည္ဟူ၍ ေျပာေနၾကေသာ ျပည္သူျ ပည္သားမ်ားသည္ ငါႏွင့္ ပတ္သက္ၿ ပီး မတရားမႈ
လုပ္သည့္Aခါ Aဘယ္ေၾကာင့္ ငါ့ဘက္က မရပ္ၾ ကသနည္း။ လက္မကို ျဖတ္ေစၿပီး ငါ့ကို Aဘယ္ေၾကာင့္
ဘဝတံုးေAာင္ လုပ္ၾ ကသနည္း။ ငါ့ကို Aသက္ထင္ရွား ရွိေနလ်က္သားႏွင့္ Aဘယ္ေၾကာင့္
ေျမျမႇဳ ပ္သၿဂႋဳ ဟ္ၾ ကသနည္း။

ကမာၻေလာကမွာ ေမတၱာက႐ုဏာဆုိတာ ဘယ္မွာရွိသနည္း။ Aားရွိသူက Aားမဲ့သူကို

Aႏုိင္က်င့္ေနသည္။ ဘုရင္က တပ္သားကို Aျပစ္ဒဏ္ေပးသည္။ တပ္သားက သူေဌးသူႂကြယ္ကုိ
Aျပစ္ဒဏ္ေပးသည္။ သူေဌးသူႂ ကြယ္က မိမိတုိ႔၏ AေစAပါးမ်ားကို Aျပစ္ဒဏ္ေပးသည္။ AေစAပါးက
မိမိတုိ႔၏ ဇနီးမယားAေပၚ ဗုိလ္က်သည္။ ဇနီးမယားမ်ားက မိမိတို႔၏ သားသမီးမ်ားကို ႐ုိက္ႏွက္ဆံုးမသည္။

Page
81
 မဟာေယာဂီ - ပါရဂူ created by lucky82

သားျဖစ္သူက ေခြးမ်ားကို ခဲႏွင့္ေပါက္သည္။ ေခြးက ေၾကာင္ကိုေတြ႔လွ် င္ ခ်မ္းသာမေပးေပ။ ေၾကာင္က ခုိကို

ကိုက္သည္။ ခုိက ပိုးမႊားကေလးမ်ားကို Aလြတ္မေပးေပ။ သတၱဝါမ်ားသည္ မိမိထက္ ေသးငယ္ေသာ
သတၱဝါမ်ားကို သတ္ျ ဖတ္ေနသည္။ ပန္းၫြန္႔ပန္းႏြယ္မ်ားကလည္း ပထဝီေျမႀကီး၏ Aရသာကုိ
စားသံုးေနၾကသည္။ ယင္းသို႔Aားျဖင့္ Aားရွိသူက Aားမဲ့သူကို စားေနၾကသည္။ ယင္းAျပဳAမူသည္
ကမာၻေလာက၏ ထံုးတမ္းစU္လာျဖစ္ေနသည္။ ကမာၻေလာက၌ ေမတၱာ၊ က႐ုဏာ ဘယ္မွာ
သြားရွာမည္နည္း။

ကမာၻေလာက၏ ယင္းမညီမွ် ေသာ စက္ဝုိင္း၏ Aစႏွင့္ Aဆံုး ဘယ္မွာ ရွိမည္နည္း။

မည္သူAျပစ္ရွိၿ ပီး မည္သူ Aျပစ္မဲ့သူ ျဖစ္သနည္း။ ယင္းAခ်က္ကို ဆံုးျဖတ္ဖုိ႔မွာ လြယ္ကူေသာ
Aလုပ္မဟုတ္ေပ။ မည္သူက သတ္ၿ ပီး မည္သူက Aသတ္ခံရသနည္း။ ယင္းAခ်က္ကို ဆံုးျဖတ္ဖို႔လည္း
Aခက္Aခဲ ရွိေနသည္။ ဖားကို စားရန္Aတြက္ Aဆင္သင့္ျ ဖစ္ေနေသာ ေႁမြကို
ထုိးႏွက္တုိက္ခုိက္ရန္Aတြက္ ေႁမြပါေနာက္က လုိက္ေနသည္။ Aျပစ္မရွိဘဲ Aသတ္ခံရေသာ ဖားသည္
တစ္ခဏAလြန္က ေAးေAးေဆးေဆး ပ်ံသန္းေနေသာ ပိုးမႊားAမ်ားAျပားကို စားေနသည္။

ၾကင္နာသနားမႈသည္ သူရဲေဘာေၾကာင္သူ၏ စိတ္ထဲ၌ ရွိေနေသာ Aားမဲ့မႈတစ္မ်ဳိး ျဖစ္ေနသည္။

စြမ္းရည္သတၱိ ကင္းမဲ့မႈမွ် သာ ျဖစ္သည္။ ေကာသမၺီဘုရင္ကို လည္းေကာင္း၊ ေကာသမၺီျ ပည္ရွိ
ျပည္သူျ ပည္သားမ်ားကို လည္းေကာင္း ငါကလဲ့စား ျပန္မေခ်ဘဲ ေနမည္မဟုတ္ေပ။

ပန္းခ်ီဆရာသည္ ခပ္သုတ္သုတ္ ခပ္ျ မန္ျ မန္ ေလွ် ာက္သြားသည္။ ညU့္Aေမွာင္ေရာက္လာၿပီ။

လေရာင္လည္း မရွိေတာ့ေပ။ ညU့္နက္သန္းေခါင္Aခ်ိန္၌ ပန္းခ်ီဆရာသည္ ပစၥည္းတစ္ခုကိုယူၿ ပီး
ေျပးသြားသည္။

ကမာၻေျမႀကီးေပၚက Aစိတ္Aပိုင္းတစ္ခု၌ ယေန႔ေလေပြေမႊ႔ေနသည္။ မေလာက္ေလး

မေလာက္စားဟူ၍ ထင္ေနေသာ ပုရြက္ဆိတ္သည္ ဆင္ေကာင္ႀ ကီးကို ေသမင္းခံတြင္းထဲ
ဝင္ေရာက္ဖုိ႔သြားဖိတ္သည္။

ေရာဂါေဝဒနာႏွင့္ ပူေဆြးေသာကျဖစ္မႈသည္ မည္သည့္ေနရာမွ Aမ်ဳိးAမည္မသိရေသာ

မည္သည့္ေထာင့္မွ လာသည္ဟူ၍လည္းေကာင္း၊ လာလိမ့္မည္ဟူ၍လည္းေကာင္း မည္သူ သိရွိမည္နည္း။
*****

Page
82
 မဟာေယာဂီ - ပါရဂူ created by lucky82

၁၁။ Aဝႏၲဘု
ီဘရု င္ ပေဇၨာတ

Aဝႏၲီတုိင္း၏ ၿမိဳ ႕ေတာ္ Uေဇၨနီ(Uေဇၨန)သည္ ခ်ိပရာျမစ္ဆိပ္ကမ္းသာ၌ တည္ရွိေနသည္။

ထုိAခ်ိန္က Uေဇၨနီသည္ မုိးစြန္တစ္ဖ်ားျမင့္မား ထုိးထြက္ေနေသာ ဗိမာန္မ်ား၊ ျပသာဒ္မ်ားျဖင့္
တန္ဆာဆင္ထားေသာ ၿမိဳ ႕ျဖစ္သည္။ ကဗ်ာ၊ စာေပ၊ သိဂၤါ ရ ရသ ျမစ္ေရသည္ Uေဇၨနီ၌
စီးဆင္းေနသည္ဟူ၍ ေျပာစမွတ္ျ ပဳၾကသည္။

ျပည့္စံုႂ ကြယ္ဝျခင္းသည္ Uေဇၨနီၿ မိဳ ႕သူၿ မိဳ ႕သားမ်ား၏ ထူးျခားေသာ ဂုဏ္Aဂၤါ လကၡဏာျဖစ္သည္။
တုိးတက္စည္ကားျခင္းသည္ Uေဇၨနီၿ မိဳ ႕၏ ထူးျခားေသာ ကဗ်ာဂီတ ျဖစ္သည္။ Aေၾကာင္းမူကား Uေဇၨနီၿ မိဳ ႕၌
ကဝိႏွင့္ Aႏုပညာရွင္တို႔၏ နာယက မဟာေသနပေဇၨာတသည္ သိဂၤါ ရ ရသႏွင့္ ဝီရ ရသႏွစ္မ်ဳိးလံုး၏
Aရွင္သခင္ျ ဖစ္ေနသည့္Aတြက္ေၾကာင့္ ျဖစ္သည္။

စစ္တုိက္ဖုိ႔ ႀကံဳ ႀကိဳ က္လာေသာAခါ၌လည္း ပေဇၨာတဘုရင္သည္ စစ္ခင္းရန္Aတြက္

လုိေလေသးမရွိေAာင္ Aဆင္သင့္ ျဖစ္သြားသည္။ သိဂၤါ ရ ရသႏွင့္ ပတ္သက္ေသာAရာဝတၳဳ
သူ႔ေရွ႕ေမွာက္ေရာက္လာလွ် င္လည္း Aစာေရစာ ငတ္မြတ္ေနေသာ ျခေသၤ့ကဲ့သုိ႔ သိဂါၤ ရ
ရသAရာဝတၳဳ Aေပၚ ခုန္Aုပ္လုိက္သည္က မ်ားသည္။ ယင္းႏွစ္မ်ဳိးႏွစ္စားသည္ ဘုရင္မင္းႀကီး၏
Aရသာခံစားခ်က္မ်ား ျဖစ္သည္။ Aရသာ ခံစားသည့္Aခါ မည္ကဲ့သို႔ေသာ AတားAဆီးမ်ဳိးျဖစ္ျ ဖစ္
ဆန္႔က်င္ဘက္ျ ပဳလာလွ် င္ ဘုရင္မင္းႀကီးသည္ ယမမင္းကဲ့သို႔ေသာ ထိတ္လန္႔ေၾကာက္ရြံ႕ဖြယ္Aသြင္
ေဆာင္ၿ ပီးလွ် င္ ရန္မျပဳဘဲေနမည္ မဟုတ္ေပ။ ထုိAခ်ိန္မ်ဳိး၌ ဘုရင္မင္းႀကီး၏ေဒါသသည္ Aပို္င္းAျခား
မရွိေပ။ ေဒါသႀကီးသူျ ဖစ္ေစ၊ ေဒါသမႀကီးသူျ ဖစ္ေစ၊ ရန္သူျ ဖစ္ေစ၊ မိတ္ေဆြျ ဖစ္ေစ မည္သူျ ဖစ္ျ ဖစ္
သူ႔ကိုAေႏွာက္Aယွက္ေပးလာမည္ဆုိလွ် င္ မႈန္႔မႈန္႔ညက္ညက္ နင္းေျခဖ်က္ဆီးပစ္လုိက္မည္သာ ျဖစ္သည္။
ဘုရင္မင္းႀကီး ေဒါသမီးလွ်ံကုိ ၿငိမ္းသတ္ရန္မွာ လြယ္ကူေသာ Aလုပ္မဟုတ္ေပ။

ထုိ႔ေၾကာင့္ ဘုရင္မင္းႀကီးကို လူေပါင္းမ်ားစြာတို႔က စ႑(ၾကမ္းၾကဳတ္)ေသာ ပေဇၨာတဟူ၍

ေခၚၾကသည္။ စစ္ေျမျပင္၌ သူ၏ ဓားေရးကိုျ မင္ရသည္မွာ Aမွန္တကယ္ပင္ စိတ္ပါဝင္စားစရာ
ေကာင္းသည္။ တပ္သားတစ္ရာ၏ စြမ္းAားသည္ သူတစ္ေယာက္တည္းတြင္ ရွိေနသည္။ သူ၏Aမည္နာမ
ၾကားရသည္ႏွင့္တၿပိဳ င္နက္ တကယ့္စစ္သူရဲမ်ားသည္ပင္ ဖိန္႔ဖိန္႔တုန္သြားၾကသည္။ Aင္Aားႀကီးမားေသာ
ရန္သူတပ္၏ စြမ္းAားသည္ သူ၏Aမည္နာမ ၾကား႐ံုမွ် ႏွင့္ ၾကက္ေပ်ာက္ ငွက္ေပ်ာက္ ျဖစ္သြားသည္။
Aဝႏၲီဘုရင္ ပေဇၨာတသည္ မိမိကဲ့သို႔ သူရဲေကာင္း ဘုရင္ ဆယ့္ေလးပါးတုိ႔ကို မဟာမိတ္ ျပဳလုပ္ထားသည္။
ယင္းဘုရင္မ်ားသည္ ပေဇၨာတ မ်က္ရိပ္ျ ပလုိက္သည္ႏွင့္ ဓားေရးျပဖုိ႔ Aဆင္သင့္ ျဖစ္သြားၾကသည္။

ခရီးထြက္လာရသည့္Aတြက္ ေမာႀကီးပန္းႀကီးျဖစ္ေနေသာ ပန္းခ်ီဆရာသည္

ခရီးAေတာ္ေပါက္လာၿပီး UေဇၨနီAနီး ေရာက္ရွိလာသည္။ လမ္းခရီး၌ ႀကံဳ ခဲ့ရေသာ Aခက္Aခဲမ်ားႏွင့္
ရိကၡာ ျပတ္ၿ ပီး Aငတ္ဘဝ ေရာက္သြားျခင္းသည္ သူ၏ရန္ၿ ငိဳ းရန္စကို ႏွစ္ဆတုိးေAာင္
ျပဳလုပ္ဖန္တီးထားလုိက္သည္။

ညခ်မ္းဆည္းဆာခ်ိန္ေရာက္လာသည္ႏွင့္ ၿမိဳ ႕Aျပင္ဘက္တြင္ရွိေသာ ေညာင္ပင္ႀကီးေAာက္တြင္

တစ္ညကုန္ဆံုးရန္Aတြက္ ခရီးတစ္ေထာက္နားလိုက္သည္။ ေညာင္ပင္ႀ ကီးေAာက္တြင္ Aျခားခရီးသည္

Page
83
 မဟာေယာဂီ - ပါရဂူ created by lucky82

Aေတာ္မ်ားမ်ားလည္း တစ္ညတာ ကုန္ဆံုးရန္Aတြက္ နားနားေနေနျဖစ္ေနၾကသည္။ Aေၾကာင္းမူကား

ဘုရင္စဋပေဇၨာတသည္ သူစိမ္းတစ္ရံဆံမ်ားAား ညU့္Aခ်ိန္ ၿမိဳ ႕တြင္းဝင္ရန္
တားျမစ္ပိတ္ပင္ထားသည့္Aတြက္ေၾကာင့္ ျဖစ္သည္။ ထုိAခ်ိန္AေတာAတြင္း ဘုရင္ပေဇၨာတသည္
Aျပင္Aပက လူမ်ားကို Aထူးသတိထားေနသည္။

ခရီးသည္မ်ားထဲတြင္ လူAမ်ဳိးAစား Aေတာ္မ်ားမ်ားပါသည္။ တခ်ဳိ႕မွာ ခရီးသြား

ကုန္သည္မ်ားျဖစ္ၿ ပီး တခ်ဳိ႕က Aေရာင္းAဝယ္ႏွင့္ လာသူမ်ား ျဖစ္သည္။ Aခ်ဳိ႕က တစ္ျ ပည္သူ
တစ္ျ ပည္သားမ်ား ျဖစ္ၾ ကၿပီး၊ Aခ်ဳိ႕က နစၥ၊ ဂီတပညာရွင္မ်ား ျဖစ္ၾ ကသည္။ ယင္းတုိ႔ထဲတြင္
စာဆုိကဝိမ်ားႏွင့္ ပညာရွင္မ်ားလည္း ပါလာၾကသည္။

Aကယ္၍သာ ပေဇၨာတဘုရင္၌ ကာမဝါသနာ ထက္သန္Aားေကာင္းမႈမရွိဘူးဆုိလွ် င္

ဂုဏ္သိကၡာႀကီးမားေသာ သူရဲေကာင္းဘုရင္တစ္ပါးAျဖစ္ ထင္ရွားေက်ာ္ၾ ကားေနမည္မွာ
Aမွန္ပင္ျ ဖစ္သည္။ သို႔ေသာ္လည္း ယင္းတစ္ခုတည္းေသာ ဂုဏ္Aဂၤါ ခ်ဳိ႕တဲ့မႈကပင္ ပေဇၨာတAား
ဘုရင္ဆုိး၊ ဘုရင္မုိက္Aျဖစ္ ျပဳလုပ္ထားၿပီးလွ် င္ သူ၏ တျခားဂုဏ္Aဂၤါ ရပ္မ်ားကို ဖံုးဖိထားသည္။

ယကၡဘုရားေက်ာင္းက ပန္းခ်ီဆရာသည္ ေညာင္ပင္ေAာက္၌ ခရီးတစ္ေထာက္ နားေနသည္။

သူႏွင့္ မနီးမေဝး၌ တစ္ျ ပည္သား ရေသ့မုနိႏွစ္ပါးလည္း ခရီးတစ္ေထာက္ နားေနၾကသည္။ သူတုိ႔Aခ်င္းခ်င္း
ေျပာေသာစကားAရ သိရသည္မွာ ဆရာတပည့္ႏွစ္ေယာက္ဟု ထင္ရသည္။ ညခ်မ္းဆည္းဆာ
ဝတ္ျ ပဳမႈမ်ားကို ျပဳလုပ္ၿ ပီးေနာက္ ဓမၼစကား ေဆြးေႏြးေျပာၾကားေနၾကသည္။

ပန္းခ်ီဆရာ၏ စိတ္ႏွလံုးသည္ တည္ၿ ငိမ္မႈမရွိဘဲ ေယာက္ယက္ခတ္ေနသည္။ ႏွလံုးသားAတြင္း၌

ရန္ၿ ငိဳ းရန္စမီးAလွ် ံ ေတာက္ေလာင္ေနသည္။ Aိပ္၍လည္း မေပ်ာ္ေပ။ က်န္းမာေရးလည္း
က်ဆင္းေနသည္။ သူခုိးခုိးမွာလည္း မေၾကာက္ေပ။ သူပိုင္ပစၥည္းဟူ၍ ဝႆတုိင္း
နန္းေတာ္Aႏုပညာခန္းမမွ ခုိးယူလာေသာ မိဖုရားႀကီး၏ Aဂၤါ စံုကို ေဖာ္ျ ပထားေသာ Aေခ်ာAလွ
႐ုပ္ပံုကားခ်ပ္ ျဖစ္သည္။

ဆရာတပည့္ႏွစ္ေယာက္ ဓမၼစကား ေဆြးေႏြးေျပာၾကားေနသည္ကုိ ၾကားေနရသည္။ ပန္းခ်ီဆရာ၏

Aာ႐ံုလည္း ဆရာတပည့္ႏွစ္ေယာက္ထံ ေရာက္သြားသည္။

တပည့္ကေျပာသည္။
"စိတ္ပါဝင္စားစရာေကာင္းတဲ့ Aျဖစ္Aပ်က္တစ္ခုကို ေျပာျပပါလား။ ကၽြႏု္ပ္နားေထာင္ခ်င္လုိ႔ပါ"
"တပည့္"
ဆရာကေျပာသည္။
"ငါ့Aေနႏွင့္လည္း Aဲဒီစကားမ်ဳိးကိုပဲ ေျပာလုိတဲ့ဆႏၵ ရွိေနတယ္။ Aမွန္က
ရေသ့ရဟန္းမ်ားAတြက္ ရာဇကထာ မင္းမႈေရးရာမ်ားကို မေျပာမဆုိရလုိ႔ ပညတ္ခ်က္ ရွိတယ္။ ဒါေပမဲ့
ယခု ငါတုိ႔သြားရမယ့္ တုိင္းျပည္နဲ႔ ပတ္သက္တဲ့ Aေၾကာင္းAရာျဖစ္တဲ့ ျပည္သူနဲ႔ဘုရင့္Aေၾကာင္းကို
ေျပာျပမယ္။ AဲဒီAျဖစ္Aပ်က္က သူေတာ္စင္ႀ ကီး မဟာဝီရႏွင့္လည္း ပတ္သက္ေနတဲ့Aတြက္
ဓမၼကထာလုိ႔လည္း ေျပာလုိ႔ရတယ္။ ယခု ေျပာျပမယ့္ Aေၾကာင္းAရာဟာ

Page
84
 မဟာေယာဂီ - ပါရဂူ created by lucky82

Aမွန္ျ ဖစ္ပ်က္ခဲ့တဲ့Aေၾကာင္းAရာ ျဖစ္တယ္။ AဲဒီAျဖစ္Aပ်က္နဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ယံုမွားသံသယ

ဒြိဟျဖစ္စရာ ဘာမွမလုိဘူး"

တပည့္ျ ဖစ္သူသည္ ဆရာေျပာျပမည့္Aျဖစ္Aပ်က္ကို နားေထာင္လုိစိတ္ ျပင္းျပလာသည္။

ပန္းခ်ီဆရာကလည္း နားစြင့္ေနသည္။ ခ်ိပရာျမစ္ကမ္းပါး၌ ၿငိမ္းခ်မ္းမႈAျပည့္ ရွိေနသည္။
ေကာင္းကင္တစ္ခြင္၌ လေရာင္မႈန္ပ်ပ် ရွိေနသည္။ ေလခ်ဳိကေလးကလည္း ေသြးေနသည္။

ျမစ္ကမ္းပါးတစ္ေလွ် ာက္ ေရာက္လာၾကေသာ ေမာင္မယ္ႏွစ္Uီးတုိ႔၏ လက္ထဲက

မွိတ္တုတ္မွိတ္တုတ္ ေတာက္ေနေသာ ဆီမီးခြက္ႏွင့္ ဖြဖြနင္းလာသည့္ ေျခသံသဲ့သ့ၾဲ ကားရၿပီး
ေပ်ာက္ကြယ္သြားသည္။

"တပည့္"
ဆရာက သူ၏ကထာကို စတင္ေျပာျပသည္။ ပထမUီးစြာ သူေတာ္Aရွင္ျ မတ္ မဟာဝီရကို
လက္စံုမုိး၍ ရွိခုိးပူေဇာ္လုိက္သည္။ ထုိ႔ေနာက္ ဆက္ေျပာသည္။
"Aဲဒီ မဟာပုရိသေယာက္် ားျမတ္၏ ဓမၼသဘင္မွာ Aမ်ဳိးဇာတ္Aသီးသီးက
သဒၶါ တရားထက္သန္သူမ်ား ေရာက္ရွိလာၾကတယ္။ မေကာင္းမႈကို Aျပည့္Aဝ ႏွစ္ၿ မိဳ ႕ျခင္းမရွိတဲ့Aတြက္
Aဲဒီသူေတာ္စင္ သူေတာ္ျ မတ္ဟာ မေကာင္းမႈ က်ဴးလြန္ျ ပဳလုပ္သူကိုလည္း မည္သည့္Aခ်ိန္ကမွ
ပစ္ပယ္ထားျခင္းမ်ဳိး မရွိဘူး။ သူတုိ႔ကုိလည္း ေမတၱာေရွ႕ထားၿပီး ေကာင္းေကာင္းမြန္မြန္ ဆက္ဆံတယ္။
ေAာက္တန္းနိမ့္က်တဲ့ ဆင္းရဲသားမ်ားကိုလည္း မည္သည့္Aခါမွ ၾကမ္းတမ္းတဲ့စကားကိုလည္း မေျပာဘူး။
ရက္စက္တဲ့ AမူAရာမ်ဳိးႏွင့္လည္း ဘယ္ေတာ့မွ မဆက္ဆံဘူး။ Aဲဒါေၾကာင့္ သူေတာ္Aရွင္ျ မတ္၏
ဓမၼသဘင္မွာ နာမည္ေက်ာ္ၾ ကားတဲ့ ဂုဏ္သေရရွိ Aက်င့္သီလႏွင့္ ျပည့္စံုတဲ့ ေစတနာရွင္မ်ားရွိၾ ကသလို
Aေပါင္းAသင္းမ်ားက ဝုိင္းပယ္ထားတဲ့ ေလာဘ၊ ေဒါသ၊ ေမာဟ ဖိစီးႏွိပ္စက္ျ ခင္း ခံေနရတဲ့ လူမ်ားလည္း
ရွိတယ္။ သူေတာ္Aရွင္ျ မတ္၏ ဓမၼသဘင္မွာ သူရသတၱိပိုင္ရွင္၊ ၿမိဳ ႕ေတာ္၏ Aထြတ္Aဖူး ဘုရင္ရေသ့
Uဒယနလည္း ရွိတယ္။ Aုိမင္းရင့္ေရာ္ခ်ိန္မွာ Aရြယ္ငယ္ငယ္ မိန္းမပ်ဳိကေလးကို
နန္းတြင္းေဆာင္ေခၚသြားတဲ့ မဂဓဘုရင္ သဒၶါ တရားပိုင္ရွင္ ေသဏိကလည္း ရွိတယ္။ ယခု
ငါတုိ႔ေျပာျပေနတဲ့ ကထာရဲ႕ဇာတ္ေဆာင္ျ ဖစ္တဲ့ စစ္ႏွင့္ သိဂၤါ ရႏွစ္မ်ဳိးလံုး ဖိစီးႏွိပ္စက္ျ ခင္း ခံေနရတဲ့
ေဒါသႏွင့္ ကာမဂုဏ္တရားကို လက္လြႊတ္မထားတဲ့ Aဝႏၲီဘုရင္ ပေဇၨာတလည္း ရွိေနတယ္။

တပည့္ Aရွင္သူျ မတ္ရဲ႕ Aဲဒီျ မင့္ျ မတ္တဲ့ သေဘာသဘာဝႏွင့္ ပတ္သက္ၿ ပီး မလုိသူမ်ားကလည္း
ေဝဖန္ေစာေၾကာမႈ ျပဳလုပ္ၾ ကတယ္။ ဒါေပမဲ့ မဟာဝီရကေတာ့ Aၿပံဳ းမပ်က္၊ Aဲဒီပုဂၢိဳ လ္မ်ား၏
ေဝဖန္ေစာေၾကာခ်က္ကုိ ဖယ္ရွားပစ္တယ္။ မၾကာခဏ ေမးခြန္းေမးၾကတာေတြလည္း ရွိတယ္။ AဲဒီAခါမွာ
Aရွင္သူျ မတ္က Aၿပံဳ းမပ်က္ ျပန္ေျပာတယ္။ လူ႔ေလာကက လုိလားတာ၊ မလုိလားတာကို
ၾကည့္ၿ ပီးေနသြားရင္ ဓမၼAျမင္ ရွင္သန္လာမွာ မဟုတ္ဘူး။ မေကာင္းမႈကို စြန္႔ပယ္တာ
သင့္ေလ်ာ္ေကာင္းျမတ္ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ မေကာင္းမႈ ျပဳလုပ္သူကို စြန္႔ပယ္တာကေတာ့ မသင့္ေလ်ာ္ဘူး။
ပင္ကိုစိတ္သေဘာAရ ေျပာရမယ္ဆုိရင္ လူေတြဟာ Aားလံုးတစ္ေယာက္ႏွင့္တစ္ေယာက္
ညီAစ္ကိုသားခ်င္းမ်ား ျဖစ္ၾ ကတယ္။ ေရေသာက္တာဟာ ေရငတ္သူမ်ားAတြက္ ျဖစ္တယ္။
ေရမငတ္သူမ်ားAတြက္ မဟုတ္ဘူး။

Page
85
 မဟာေယာဂီ - ပါရဂူ created by lucky82

တပည့္ ကမာၻေလာကရဲ႕ နိႏၵာႏွင့္ ပသံသာခ်ိန္ခြင္ရြက္ႏွစ္ခုကို ခ်ိန္တြယ္ၿ ပီး Aသက္ရွင္ေနၾကတဲ့

လေတြကေတာ့ Aရွင္သူျ မတ္ရဲ႕ Aဲဒီတရားစကားကို ႏွစ္သက္ျ ခင္း မရွိၾ ကဘူး။ ႏႈတ္ပိတ္ေရငံုေနၾကတယ္။
ဒါေပမဲ့ ဇာတ္ဝတၳဳ ေျပာျပတဲ့ နည္းမ်ဳိးႏွင့္ တရားAဆံုးAမ ေဟာၾကားတဲ့ သူေတာ္Aရွင္ျ မတ္ရဲ႕
နည္းသစ္မ်ားကို လူေတြ သေဘာေပါက္လာၾကတယ္။ သူေတာ္Aရွင္ျ မတ္က မၾကာခဏ ေျပာတယ္။
ေယာဂီတစ္Uီးတစ္ေယာက္ဟာ စံျ ပဘုရင္ ျဖစ္ႏုိင္တယ္လုိ႔ ေျပာတာဟာ စံျ ပဘုရင္Aတြက္
ေျပာဆုိျ ခင္းမွ် သာ ျဖစ္တယ္။ ေယဘုယ်ဘုရင္မ်ားAတြက္ကေတာ့ က်င့္ဝတ္သီလႏွင့္ ျပည့္စံုတ့ဲ
မိေကာင္းဖခင္က ေမြးတဲ့ သားျဖစ္ျ ခင္း၊ မိမိကိုယ္တုိင္ က်င့္ဝတ္စည္းကမ္းႏွင့္ ေနထုိင္ၿ ပီး
သူတစ္ပါးAတြက္လည္း က်င့္ဝတ္စည္းကမ္း သတ္မွတ္ဆံုးျဖတ္ျ ခင္း၊ မိမိႏွင့္ သူတစ္ပါးတုိ႔၏
ေကာင္းရာေကာင္းေၾကာင္း Aက်ဳိးရွိရာ ရွိေၾကာင္း ျပဳလုပ္ျ ခင္း၊ တုိင္းျပည္၏ ဖခင္သဖြယ္လည္း ျဖစ္ျ ခင္း၊
ပုေရာဟိတ္Aသြင္ျ ဖစ္ျ ခင္း၊ တံတားသဖြယ္ျ ဖစ္ျ ခင္း၊ Uစၥာပစၥည္းရေAာင္ ရွာျခင္းႏွင့္ သံုးစြဲသည့္ေနရာမွာ
ကၽြမ္းက်င္မႈရိွျ ခင္း၊ ခြန္Aားဗလႏွင့္ ျပည့္စံုျ ခင္း၊ Aားနည္းသူမ်ားကို ေစာင့္ေရွာက္ျ ခင္း၊ Aေျခမဲ့သူမ်ား၏
Aေျခခံျ ဖစ္ျ ခင္း၊ လူဆုိးမ်ားကို Aျပစ္ဒဏ္ေပးျခင္း၊ AဲဒီAဂၤါ ရပ္မ်ား ရွိဖုိ႔လုိAပ္တယ္။

ယခုAခ်ိန္မွာေတာ့ ပန္းပြင့္ရဲ႕ AနီးAနားတစ္ဝုိက္မွာ ပ်ားပိတုန္းေတြ တဝီဝီ ျဖစ္ေနတယ္။ Aဲဒီလို

ျပႆနာမ်ဳိးေပါင္း Aေတာ္မ်ားမ်ားကို ၾကားေနရတယ္။ Aရွင္သူျ မတ္မဟာဝီရက ေျဖရွင္းေပးေနရတယ္။
ကၽြန္မက မိဖုရား ျဖစ္ခ်င္ေနတယ္။ ကၽြန္မက ဘုရင္Uဒယနကို မ်က္စိက်ေနတယ္။ ဒါေပမဲ့ ဘုရင္Uဒယနက
ေရေပၚတက္ေနတဲ့ ၾကာပန္းဘဝမ်ဳိးႏွင့္ ေနထုိင္သူျ ဖစ္တယ္။ ေလာကီAာ႐ံု ကာမဂုဏ္တရားမ်ားဟာ
ဘုရင္မင္းႀကီးထံက စြန္႔ခြာသြားၾကတယ္။ Aဲဒါေၾကာင့္ ကၽြန္မဟာ စိတ္ဓာတ္က်ေနတယ္။ AဲဒီAခ်ိန္မွာ
သတင္းစကားတစ္ရပ္ ေရာက္လာတယ္။ Aဝႏၲီဘုရင္ ပေဇၨာတဟာ Aလွကို Aင္မတန္ မက္ေမာသူ
ျဖစ္တယ္ဆုိတဲ့ သတင္းျဖစ္တယ္။ ကၽြန္မဟာ သူ႔႐ုပ္ပံု ပေဇၨာတမင္းႀကီးထံ ပို႔လုိက္တယ္။
ပေဇၨာတမင္းႀကီးကလည္း Aၿမဲတေစ Aဲဒီလုိ Aလွမ်ဳိးကို ရွာေနသူျ ဖစ္တယ္။ လွသူေခ်ာသူဆုိတဲ့သတင္း
မၾကားလုိက္နဲ႔ ၾကားရသည္ႏွင့္ တၿပိဳ င္နက္ Aလွရွာပံုေတာ္ ဖြင့္ေတာ့တာပဲ။ ယခု AေျခAေနက
Aလွကိုယ္တုိင္ သူ႔ေရွ႕ေမွာက္ေရာက္လာတယ္။ မိမိေရွ႕ေမွာက္ ေရာက္လာတဲ့ Aလွကို ဘယ္မွာ
ျငင္းပယ္ပစ္ႏုိင္မွာလဲ။

ပေဇၨာတဘုရင္က စU္းစားၾကည့္တယ္။ သမီးကညာAလွရတနာဆုိတာ Aမႈိက္ပံုထဲကျဖစ္ေစ

ေကာက္ယူရတယ္။ ဘုရင္နဲ႔ ကၽြန္မ ႏွစ္Uီးသေဘာတူ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ ခ်လုိက္တယ္။ Uဒယန မင္းႀကီး၏
နန္းေတာ္က ကၽြန္မကို တစ္နည္းနည္းနဲ႔ ခုိးယူမယ္။ မိန္းမကို သိမ္းပိုက္ၿ ပီး မိန္းမႏွင့္
ဂႏၶဗၺလက္ထပ္နည္းမ်ဳိးႏွင့္ လက္ထပ္တာဟာ ခတၱိယႏြယ္ဖြားမ်ား၏ လုပ္႐ုိးလုပ္စU္ ျဖစ္တယ္။ ဒါေပမဲ့
Aင္Aားႀကီးမားတဲ့ Uဒယနဘုရင္နန္းေတာ္ထဲ ဘယ္သူဝင္ႏုိင္ပါမလဲ။ ေသမင္းခံတြင္းထဲ ဘယ္လုိ
Uီးေခါင္းသြင္းမလဲ။ ေနာက္ဆံုးပိတ္က်ေတာ့ ဘုရင္ ပေဇၨာတကိုယ္တုိင္ ကိုယ့္Aလုပ္ကိုယ္လုပ္ရဖုိ႔
ျဖစ္လာတယ္။ ပေဇၨာတဘုရင္ဟာ သူ႔Aနလဂီရိဆင္ေတာ္ကို စီးလာၿပီး ဘုရင့္နန္းေတာ္တံခါးဝက
ေစာင့္ေနတယ္။ ကၽြန္မကို ပန္းပြင့္ေလးတစ္ပြင့္လုိ ေဆာင္ၾ ကU္းသြားတယ္။ ကၽြန္မရဲ႕လက္ထဲမွာ
ေရႊေသတၱာေလးတစ္လံုး ပါလာတယ္။ ကၽြန္မ ေရႊေငြရတနာတန္ဆာ Aနည္းငယ္ယူလာျခင္း
ျဖစ္လိမ့္မယ္လုိ႔ ဘုရင္ပေဇၨာတက တြက္တယ္။ မိန္းမမာယာသဲကိုးျဖာလုိ႔ ဆုိထားတယ္ မဟုတ္လား။ ဘုရင္
ပေဇၨာတက ေျပာတယ္။

Page
86
 မဟာေယာဂီ - ပါရဂူ created by lucky82

ခတၱိယေတြဟာ Aလွရတနာကို ခုိးယူတာ ဟီရိၾ သတၱပၸႏွင့္ ဆန္႔က်င္ဘက္ ျဖစ္တယ္လုိ႔

မယူဆဘူး။ ဒါေပမဲ့ ေရႊေငြကို ခုိးယူတာကေတာ့ မသင့္ေတာ္ပါဘူး။ Aဝႏၲီဘ႑ာတုိက္ထဲမွာ
ေရႊေငြရတနာထားစရာ ေနရာေတာင္ မရွိျ ဖစ္ေနတယ္။

Aရွင္မင္းႀကီး၊ Aရွင္မင္းႀကီးရဲ႕ ဘ႑ာတုိက္ေတာ္ထဲမွာ ေရႊေငြရတနာမ်ား

ထားစရာေနရာမရွိေလာက္ေAာင္ ေပါမ်ားေနတယ္ဆုိတာ ဘုရားကၽြန္မ မသိဘေ
ဲ နပါ့မလား။ ဒါေပမဲ့
ဒီေရႊေသတၱာကေလးထဲမွာ ကမာၻေပၚမွာ ရွိတဲ့ ပစၥည္းUစၥာAားလံုးကို Aသံုးျပဳၿပီး ဝယ္တာေတာင္မွ
မရႏုိင္တဲ့ ပစၥည္းဝတၳဳ ရွိေနတယ္။ ဒီေရႊေသတၱာကေလးထဲမွာ နတ္တုိ႔သနင္း သိၾ ကားမင္း၏ ႐ုပ္တုကေလး
ရွိေနပါတယ္။ Aဲဒီ႐ုပ္တုရဲ႕ တန္ဖုိးစြမ္းAားေၾကာင့္ ဘုရားကၽြန္မ ဒီဘဝAသစ္ရလာတာ ျဖစ္ပါတယ္။
ေန႔စU္ေန႔တုိင္း ပူေဇာ္ပသေနပါတယ္။ ဒီ႐ုပ္တုကေလး မရိွရင္ ဘုရားကၽြန္မ ေရွ႕ေျခတစ္လွမ္း
လွမ္းဖုိ႔ေတာင္ လြယ္မွာမဟုတ္ဘူး။ ကၽြန္မရဲ႕ စကားထဲမွာ ယိမ္းယို္င္ေျပာင္းလဲသြားျခင္း မရွိတ့ဲ
ဆံုးျဖတ္ခ်က္ ကိန္းေAာင္းေနတယ္။

ဘုရင္ပေဇၨာတ ထူးထူးျခားျခား ဆန္႔က်င္ကန္႔ကြက္စရာလည္း မလုိေတာ့ဘူး။

AလွEကရီတစ္ေယာက္ကို ေခၚေဆာင္လာခဲ့တယ္။ AလွEကရီတစ္ေယာက္ကုိ ေခၚေဆာင္ၿပီး
ျပန္လာတယ္။

ဒါေပမဲ့ Aဲဒီသတင္းၾကားရေတာ့ ဘုရင္ရေသ့ Uဒယန ရာဇမာန္ ရွသြားတယ္။ ငါ့နန္းေတာ္တြင္း

ဝင္ေရာက္လာႏုိင္တဲ့ သတၱိ၊ ငါပူေဇာ္ပသထားတဲ့ နတ္႐ုပ္တုကို ခုိးယူသြားတဲ့ သူခုိး၊ တၿပိဳ င္နက္တည္းမွာပဲ
ငါ့ကၽြန္မကို ခုိးသြားရဲတဲ့လူ။ ဘုရင္ ပေဇၨာတဟာ ငါ့တရားသေဘာနဲ႔ ဘုရင့္ဂုဏ္သိကၡာကို
ထုိးႏွက္တုိက္ခုိက္သြားတယ္။

ဘုရင္ဆုိတာ ဘယ္ေတာ့မွ Aက်ဳိးမရွိတဲ့ Aၾကမ္းဖက္မႈမ်ဳိးကုိ မျပဳလုပ္ရဘူးလုိ႔

မင္းက်င့္တရားမ်ားက ေျပာျပထားတယ္။ ဒါေပမဲ့ ထီးနန္းစိုးစံေနတဲ့Aခ်ိန္ကာလAတြင္း Aျပစ္ဒဏ္ေပးတဲ့
Aစြမ္းသတၱိကုိေတာ့ ေပ်ာက္ပ်က္မသြားေAာင္ ကာကြယ္ေစာင့္ေရွာက္ထားရလိမ့္မယ္။ Aျပစ္ရွိတဲ့လူကို
Aျပစ္ဒဏ္မေပးႏုိင္တဲ့ဘုရင္ရဲ႕ ထီးနန္းဟာ Aခ်ည္းႏွီး Aလဟႆသာ ျဖစ္ေနလိမ့္မယ္။
Uီးေခါင္း႐ိုးေျပာင္းျပန္ ျဖစ္ေနတဲ့ Uီးေခါင္း႐ိုးေဇာက္ထုိး ျဖစ္ေနတဲ့ဘုရင္ကို နဂါးမွန္းသိေAာင္
Aေမာက္ေထာင္ျ ပမွ ျဖစ္လိမ့္မယ္။ Uီးေခါင္း႐ိုး ေျပာင္းျပန္ျ ဖစ္ေနတဲ့ ဘုရင္ကို Aျပစ္ဒဏ္ေပးရလိမ့္မယ္။
စည္တီးၿပီး ေၾကညာခ်က္ထုတ္ျ ပန္ရမယ္။ Uေဇၨနီျ ပည္သူျ ပည္သားမ်ားကို Aနာတရလုပ္တဲ့ ေခ်မႈန္းပစ္တ့ဲ
ဘုရင္တစ္ပါးပါးကို ဖမ္းဆီးၿပီး သုတ္သင္ပစ္ရမယ္။ ဒါေပမဲ့ နီတိက်င့္ဝတ္ေစာင့္သိတဲ့ ဘုရင္မ်ဳိး ျဖစ္ေပမယ့္
စိတ္လုိက္မာန္ပါ စစ္ေရးခင္းၿပီး တရားမႈလုပ္မယ့္ Aစား မတရားမႈလည္း ျဖစ္လာတတ္တယ္။ Aျပစ္မဲ့တ့ဲ
လူေပါင္းမ်ားစြာ ေသြးေခ်ာင္းစီးသြားရတယ္။ ၿမိဳ ႕ရြာဇနပုဒ္မ်ား တိမ္ေကာသြားရတယ္။ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးAတြက္
ေစ့စပ္ျ ခင္းကို ညီစြာပထမလုပ္ရလိမ့္မယ္လုိ႔ စU္းစားၿပီး ဘုရင္မင္းႀကီးဟာ သံတမန္ ေစလႊတ္ၿ ပီး
ၿငိမ္းခ်မ္းေရးနည္းႏွင့္ ရန္ၿ ငိဳ းရန္စ ၿငိမ္းသြားေAာင္ လုပ္မယ္လုိ႔ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ခ်လုိက္တယ္။ တမန္ေတာ္
ေစလႊတ္ၿ ပီး Uဒယန ဘုရင္က Aဝႏၲီဘုရင္ကို ဘုရင္မင္းႀကီး နတ္႐ုပ္တုႏွင့္ ကၽြန္မကို ျပန္လည္ Aပ္ႏွင္းပါ။
စစ္တုိက္တဲ့Aတြက္ ဘယ္လုိAက်ဳိးေက်းဇူးမွ ရွိလာမွာမဟုတ္ဘူးလုိ႔ဆုိၿ ပီး Aဝႏၲီဘုရင္ကို
Aေၾကာင္းၾကားခုိင္းလုိက္တယ္။

Page
87
 မဟာေယာဂီ - ပါရဂူ created by lucky82

တမန္ေတာ္ ထြက္ခြာသြားတယ္။ ဒါေပမဲ့ AဲဒီAခ်ိန္က နန္းေတာ္မွာရွိတဲ့ Aျခားကၽြန္မမ်ားက

ေျပာၾကတယ္။ Aရွင္မင္းႀကီး ဒီကိစၥဟာ ကၽြန္မ ကုဗဇာ ခေလာက္ဆန္တာ။ မိဖုရားႀကီး Aိပ္မက္မက္ေနတဲ့
ကၽြန္မ၊ ဒီတဏွာ႐ူးဘုရင္ကုိ ဖိတ္မႏၲကျပဳတဲ့ ဒီကၽြန္မကိုပဲ ျပင္းျပင္းထန္ထန္ Aျပစ္ဒဏ္ေပးသင့္ပါတယ္။

ေကာင္းၿပီ။ ဘုရင္မင္းႀကီး စU္းစားခန္းဝင္ၿ ပီး Aတန္ငယ္ၾ ကာတဲ့Aခါက်ေတာ့ ေျပာလုိက္တယ္။

တကယ္လုိ႔ ဒီကၽြန္မ သူ႔သေဘာႏွင့္သူ ထြက္သြားတာ ဆုိရင္ေတာ့ ထြက္သြားပါေစ။ လူတုိင္းလူတုိင္း
မိမိAတြက္ ေကာင္းက်ဳိး သို႔မဟုတ္ ဆုိးက်ဳိးကို ျဖစ္ေစတဲ့ ဘယ္လုိAလုပ္မ်ဳိးကိုမဆုိ လုပ္ပိုင္ခြင့္ရွိတယ္။
ဒီကၽြန္မကို Aခု ငါ Aလုိမရွိေတာ့ဘူး။ ဟဲ့ ဒီမွာၾကည့္စမ္း။ ဘယ္သူရွိလဲ တျခားတမန္ေတာ္တစ္ေယာက္ကုိ
ေခၚလာခဲ့စမ္း။

မၾကာခင္AေတာAတြင္းမွာပဲ Aျခားတမန္ေတာ္တစ္Uီး ေရွ႕ေတာ္ေမွာက္ ေရာက္လာတယ္။

ဘုရင္ Uဒယနက Aဲဒီ တမန္ေတာ္ကို ေစလႊတ္ၿ ပီး Aေျပာခုိင္းတယ္။ Uေဇၨနီကို သြားၿပီး Uေဇၨနီဘုရင္ကို
Aေၾကာင္းၾကားရမယ္။ ကၽြန္မက သူ႔သေဘာႏွင့္သူ သင္မင္းႀကီးရဲ႕ နန္းေတာ္မွာ ေနခ်င္တယ္ဆုိရင္
ေနပါေစ။ သူ႔Aေပၚမွာ ကၽြႏု္ပ္တုိ႔ Aင္Aားသံုးၿပီး ျပန္ေခၚလိုစိတ္မရွိပါဘူး။ ဒါေပမဲ့ ကၽြႏု္ပ္တို႔ ပူေဇာ္Aပ္
ပူေဇာ္ထုိက္တဲ့ နတ္႐ုပ္တုကိုေတာ့ ျပန္ေပးပါ။

AဲဒီAခ်ိန္မွာ မွဴးမတ္ႀ ကီးက ၾကားျဖတ္ၿ ပီး ေျပာလုိက္တယ္။ Aရွင္မင္းႀကီး ဒီမိန္႔မွာခ်က္ဟာ

ဘုရင့္က်င့္ဝတ္ႏွင့္ ကိုက္ညီတဲ့မိန္႔မွာခ်က္ မဟုတ္ပါဘူး။ သူရဲေကာင္းဘုရင္ တစ္ပါးေနႏွင့္
မိမိေတာင္းဆုိခ်က္ကုိ တစ္ႀ ကိမ္ ေဖာ္ျ ပၿပီးတဲ့ေနာက္ Aဲဒီေတာင္းဆုိခ်က္ကို ေနာက္ပိုင္း ဘယ္ေတာ့မွ
ေသးသိမ္သြားေAာင္ မလုပ္သင့္ပါဘူး။ Aခုလို လုပ္တာဟာ Aင္Aားေပ်ာ့ညံ့ျ ခင္းရဲ႕ Aမွတ္လကၡ
ဏာတစ္ခုလုိ ျဖစ္ေနပါတယ္။ ပထမ ကၽြန္မကို ဖမ္းဆီး ေခၚလာသင့္ပါတယ္။ ၿပီးမွ သူ႔ကို လႊင့္ပစ္သင့္က
လႊင့္ပစ္ရလိမ့္မယ္။

Aမတ္ႀ ကီး ရာဇမာန္သက္သက္Aတြက္ ကၽြႏု္ပ္တုိ႔ Aေၾကာင္းမဲ့ စစ္မက္ျ ဖစ္ပြားေရးကို

မလႈံ႔ေဆာ္ခ်င္ပါဘူး။ Aဲဒီလုိ လုပ္တာဟာ တရားႏွင့္ညီတယ္လုိ႔ ေျပာလုိ႔ မရပါဘူး။ စစ္ပြဲဆုိတာ
တားျမစ္ပိတ္ပင္လုိ႔ ရပါတယ္။ တားျမစ္ပိတ္ပင္လုိ႔ရတယ္ဆုိရင္ တားျမစ္ပိတ္ပင္သင့္ပါတယ္။

ဘုရင္မင္းႀကီး Aမိန္႔ရွိတာကို ယုဂႏၶAမတ္ႀ ကီး ဘဝင္က်သြားပံု မရဘူး။ မဟာဝီရ Aရွင္သူျ မတ္ရဲ႕

တပည့္ဒကာျဖစ္တဲ့ ဘုရင္မင္းႀကီးဟာ Aဟႎသာႏွင့္ ေမတၱာတရား ၾသဇာလႊမ္းမုိးျခင္း ခံရတဲ့Aတြက္
စစ္တုိက္ဖုိ႔ ထိတ္လန္႔ေၾကာက္ရြံ႕ေနပံုရတယ္လုိ႔ Aမတ္ႀ ကီးက ထင္မွတ္သြားတယ္။

Aျခားတမန္ေတာ္တစ္Uီး ထြက္ခြာသြားျပန္တယ္။ ဒါေပမဲ့ Aဲဒီတမန္ေတာ္လည္း

Aမတ္ႀ ကီးေျပာသလို Aေၾကာင္းထူးၿပီး ျပန္မလာဘူး။ စ႑ပေဇၨာတက ေျပာလုိက္တယ္။ သင္တို႔
တမန္ေတာ္မ်ားရဲ႕ ဘုရင္ဟာ ဘုရင္ရေသ့လုိ႔ ေခၚေနၾကတယ္ မဟုတ္လား။ စစ္ခင္းတယ္ဆုိတာ
သူ႔စြမ္းရည္သတၱိရဲ႕ Aျပင္ဘက္က Aေၾကာင္းAရာ ျဖစ္ေနတယ္။ ပေဇၨာတရဲ႕ ျပန္ၾ ကားခ်က္ကို
ၾကားရေတာ့ ဘုရင္ U ဒယနက စစ္ခင္းဖုိ႔သာ ျပင္ေတာ့။ ဒီမွာ Aမတ္ႀ ကီး Aၾကမ္းဖက္တ့ဲ
Aလုပ္နည္းႏုိင္သမွ် နည္းေAာင္ စစ္ခင္းရလိမ့္မယ္။ စီးခ်င္းတုိက္လုိ႔ရရင္ စီးခ်င္းတုိက္ရေAာင္
ႀကိဳ းစားAားထုတ္ပါ။ က်ဳပ္ ဘုရင္ ပေဇၨာတႏွင့္ စီးခ်င္းတုိက္မယ္။

Page
88
 မဟာေယာဂီ - ပါရဂူ created by lucky82

Aရွင္မင္းႀကီး Aရွင္မင္းႀကီး ခြင့္လႊတ္တာဟာ ယခုတစ္ႀ ကိမ္ေတာ့ လိမ္လည္လွည့္ဖ်ားသလုိ

ျဖစ္သြားလိမ့္မယ္။

Aမတ္ႀ ကီး ဂုဏ္ရွိသူမ်ားကို ေလးစားၾကည္ညိဳ ရလိမ့္မယ္။ ဂုဏ္မဲ့သူကို Aေၾကာင္းျပဳၿပီး

ေသရျခင္းထက္၊ ဂုဏ္ရွိသူကို Aေၾကာင္းျပဳၿ ပီး ေသရျခင္းက မြန္ျ မတ္ပါတယ္။

Aဝႏၲီ စစ္ေျမျပင္မွာ ဘုရင္Uဒယနႏွင့္ ဘုရင္ပေဇၨာတတုိ႔ရဲ႕ စစ္တပ္ႏွစ္တပ္

မုိးသားတိမ္လိပ္မ်ားပမာ ခ်ီတက္လာတယ္။ ရာဇမာန္တက္ေနတဲ့ ဘုရင္ပေဇၨာတဟာ ဘုရင္ရေသ့
Uဒယနရဲ႕ စီးခ်င္းတုိက္ပြဲေခၚသံကို ျငင္းပယ္လုိ႔ မရတဲ့ AေျခAေန ေရာက္ရွိလာတယ္။

က်စ္လ်စ္ခုိင္မာတဲ့ ဘဝေနနည္းမ်ဳိးနဲ႔ ေနလာခဲ့တဲ့ Uဒယနဘုရင္ရဲ႕ စိန္သြားလို မာေက်ာတဲ့

ကိုယ္ခႏၶာမွာ ခြန္Aား ဘယ္ေလာက္ရွိေနသလဲဆုိရင္ လိမ္လည္လွည့္ျ ဖားနည္း AရာAေထာင္
နားလည္တဲ့ ကာမဂုဏ္သမား ဘုရင္ပေဇၨာတဟာ ဘုရင္Uဒယနကို Aႏုိင္ရေAာင္ တုိက္ႏုိ္င္တဲ့ စြမ္းAားမရွိ
ျဖစ္ေနတယ္။ ၾကည့္ရင္းၾကည့္ရင္းနဲ႔ စ႑ပေဇၨာတ လက္နက္ခ် A႐ႈံးေပးလုိက္ရတယ္။

ဘုရင္Uဒယန Aဝႏၲီတုိင္းျပည္တြင္း ဝင္ေရာက္သြားတယ္။ တုိင္းျပည္တြင္းမွာ

ေမာင္းေၾကးနင္းလည္ခတ္ေစတယ္။ Aျပစ္မရွိတဲ့ ျပည္သူမ်ားကုိ ကာကြယ္ေစာင့္ေရွာက္ရမယ္။ ကၽြႏု္ပ္တုိ႔ရဲ႕
စစ္တပ္Aင္Aားေၾကာင့္ မည္သူတစ္Uီးတစ္ေယာက္မွ ထိတ္လန္႔ေၾကာက္ရြံ႕ မသြားေစရဘူး။ ကၽြႏု္ပ္တုိ႔
Aဝႏၲီတုိင္းျပည္ကို Aလုိမရွိဘူး။

ကၽြန္မကို ေရွ႕ေတာ္သြင္းေစဆုိတဲ့ ေနာက္ထပ္Aမိန္႔ကို ထုတ္ျ ပန္ေၾကညာလုိက္တယ္။

မၾကာခင္AေတာAတြင္းမွာပဲ ကၽြန္မ ထြက္ေျပးသြားၿပီဆုိတဲ့ သတင္းရရွိတယ္။

ေကာင္းၿပီ နတ္႐ုပ္တုကို ဖူးေတြ႔ရေAာင္ သြားမယ္။ ဘုရင္မင္းႀကီးဟာ

စစ္သည္တပ္သားမ်ားမပါဘဲ တစ္ေယာက္တည္း နတ္႐ုပ္တုကို ဖူးေတြ႔ဖို႔ သြားတယ္။

ကၽြန္မက သူျ မတ္ႏုိးလို႔ နတ္႐ုပ္တုAတြက္ ပေဇၨာတဘုရင္ကို ခ်ိပရာျမစ္ကမ္းပါးမွာ လွပတဲ့

နတ္ကြန္းတည္ေဆာက္ခုိင္းတယ္။ ရတနာစီျ ခယ္ထားတဲ့ နတ္ကြန္းမွာ နတ္႐ုပ္တုကို
ကိုးကြယ္တည္ထားလုိက္တယ္။ Aေမႊးနံ႔သာဆီမီးမ်ား ထြန္းညႇိၿ ပီး နတ္ကြန္း ဝန္းက်င္ကို သင္းပ်ံ႕ေနေAာင္
ျပဳလုပ္ထားတယ္။

ၾကည့္ရင္းၾကည့္ရင္း Uေဇၨနီ ၿမိဳ ႕သူၿ မိဳ ႕သားမ်ား နတ္ကြန္းAနီးမွာ စု႐ံုးေရာက္ရွိလာတယ္။ Uေဇၨနီ

ၿမိဳ ႕သူၿ မိဳ ႕သားမ်ားက ေျပာၾကတယ္။ Aရွင္မင္းႀကီး လူေတြက Aရွင္မင္းႀကီးကို ရေသ့ဘုရင္လုိ႔
ေခၚၾကတယ္။ ဒီနတ္႐ုပ္တုကို ျပန္လည္မယူသြားပါႏွင့္ေတာ့။ ကၽြႏု္ပ္တုိ႔ကို Aျမတ္တႏုိး ကိုးကြယ္ခြင့္
ေပးထားခဲ့ပါ။

Page
89
 မဟာေယာဂီ - ပါရဂူ created by lucky82

ဘုရင္Uဒယနက ျပည္သူျ ပည္သားမ်ား၏ ေမတၱာAျပည့္ရွိတဲ့ ေတာင္းပန္ခ်က္ေရွ႕ေမွာက္မွာ

Uီးမၫြတ္ဘဲ ေနလုိ႔မရတဲ့ AေျခAေန ေရာက္ရွိသြားတယ္။ Uဒယနဘုရင္မင္းႀကီးဟာ ႐ုပ္တုကို
Uေဇၨနီၿ မိဳ ႕မွာပဲ ကိုးကြယ္တည္ထားေစၿပီး လက္ခ်ည္း ျပန္လာခဲ့တယ္။ ပေဇၨာတကို ေရွ႕ေတာ္သြင္းေစလုိ႔
Aမိန္႔ေပးလုိက္တယ္။ မၾကာခင္AေတာAတြင္းမွာ သံေျခက်င္း ခတ္ထားတဲ့ ပေဇၨာတကုိ ေရွ႕ေတာ္ေမွာက္
Aေရာက္ေခၚလာတယ္။

ပေဇၨာတရဲ႕ နဖူးျပင္မွာ ကၽြန္မ ေယာက္် ား ဆုိတဲ့ စကားလံုးကို ခပ္ႏွိပ္ထားတယ္။ Aဲဒီစကားလံုးကို

ေတြ႔ၾ ကရတဲ့Aတြက္ မိန္းမမ်ားက သက္ဆံုးတိုင္ သူ႔ကို ရြံရွာမုန္းတီးေနၾကလိမ့္မယ္။ တစ္ကမာၻလံုးက
ပေဇၨာတ ကာမဂုဏ္A႐ူးAမူးျဖစ္တာကို သိၾ ကလိမ့္မယ္။ ေၾကးမံုထဲမွာ ကိုယ့္မ်က္ႏွာကိုယ္
ၾကည့္တဲ့Aခါတုိင္း Aရွက္တကြဲ Aက်ဳိးနည္း မျဖစ္ဘဲ မေနဘူး။

ဘုရင္ Uဒယနက Aမိန္႔ေပးလုိက္တယ္။ သူ႔ကုိလည္း ငါတုိ႔ႏွင့္Aတူ ေခၚသြားရလိမ့္မယ္။ ငါတုိ႔

ေနျပည္ေတာ္မွာပဲ ေနခုိင္းရလိမ့္မယ္။

ေနာက္တစ္ေန႔မွာ Aဝႏၲီတုိင္း Aုပ္ခ်ဳ ပ္ေရးတာဝန္ကို Aဝႏၲီတုိင္းက မင္းမႈထမ္းမ်ားAား ေပးAပ္ၿ ပီး

ဘုရင္Uဒယန သူ႔တုိင္းသူ႔ရပ္ဌ ာန္ ျပန္သြားတယ္။ သူ႔စစ္တပ္ကိုလည္း ျပန္လည္႐ုပ္သိမ္းသြားတယ္။

AဲဒီAခ်ိန္AေတာAတြင္းမွာပဲ မုိးUီးက်လာၿပီး မုိးကာလ Aစျပဳလာတယ္။ စစ္သည္တပ္သားမ်ား

ခ်ီတက္သြားရတဲ့Aတြက္ လမ္းမ်ား ပ်က္စီးသြားတယ္။ ဘုရင္မင္းႀကီးဟာ လမ္းမွာ စခန္းခ်ေနရတယ္။
ေတာ္သလင္း သီတင္းကၽြတ္ Aခ်ိန္ကာလ ျဖစ္တယ္။ သူေတာ္ျ မတ္ မဟာဝီရ၏ တပည့္သာဝက
Uဒယနဘုရင္ဟာ ရွစ္ရက္တိတိ Aလွဴေပးျခင္း၊ တရားက်င့္ႀ ကံAားထုတ္ျ ခင္း၊ တရားရြတ္ဖတ္
သရဇၥ် ယ္ျ ခင္းမ်ားကို ျပဳလုပ္တယ္။ ဒီကေန႔ တရားပြဲႀ ကီးရဲ႕ ေနာက္ဆံုးေန႔ျ ဖစ္တယ္။ ဘုရင္Uဒယနဟာ
နံနက္ခင္းAခ်ိန္ထၿပီး ေၾကညာလုိက္တယ္။ ယေန႔ က်ဳပ္တို႔ Uပုသ္ ေစာင့္သံုးၾကမယ္။
Uပုသ္မေစာင့္သူမ်ားကို ခဲဖြယ္ေဘာဇU္ ေကၽြးရမယ္။

Aရွင္မင္းႀကီး တျခားလူေတြAားလံုး Aရွင္မင္းႀကီး က်င့္သံုးတဲ့Aတုိင္း

လုိက္နာက်င့္သံုးပါလိမ့္မယ္။ ဘုရင္ပေဇၨာတကေတာ့ Aရွင္မင္းႀကီး Aလိုက် ျဖစ္လာမွာ မဟုတ္ဘူး။
ဘုရင္မင္းႀကီး၏ စားဖုိမွဴးက ေျပာတယ္။

ကိစၥမရွိဘူး။ ဒီဇိမ္သမားဘုရင္ကုိ Aငတ္မထားပါႏွင့္။ သူစားခ်င္သေလာက္ ေကၽြးပါ"

ဆရာဂု႐ုသည္ Aတၳဳ ပၸတ္ကို ေျပာရင္းေျပာရင္း ရပ္သြားသည္။

တပည့္ျ ဖစ္သူသည္ စိတ္ပါဝင္စားစြာျဖင့္ ဆရာဂု႐ုေျပာေသာ ကထာကို နားေထာင္ၿ ပီးလွ် င္

ကထာထဲမွာပါေသာ ပုဂၢိဳ လ္မ်ား၏ စ႐ုိက္ကို ေလ့လာသံုးသပ္ေနသည္။

မမွိတ္မသုန္ Aာ႐ံုစိုက္ၿ ပီး နားေထာင္ေနေသာ ပန္းခ်ီဆရာကလည္း ငါ့Aေနႏွင့္ကေတာ့

ပေဇၨာတလို ဘုရင္မ်ဳိးပဲ လုိAပ္ေနတယ္ဟူ၍ စU္းစားဆင္ျ ခင္ေနသည္။

Page
90
 မဟာေယာဂီ - ပါရဂူ created by lucky82

ညU့္နက္သည္ထက္ နက္လာသည္။

ခ်ိပရာေရAလ်U္သည္ ေAးခ်မ္းၿငိမ္သက္စြာ စီးဆင္းေနသည္။ ႏြားလည္ပင္းတြင္ ဆြဲထားေသာ

ေခါင္းေလာင္းသံမ်ားသည္ သာယာနာေပ်ာ္ဖြယ္ ျမည္ေနၾကသည္။ A႐ုဏ္က်င္းေတာ့မည္။ လင္းေရာင္ျ ခည္
Aစပ်ဳိးလာသည္။

တပည့္ျ ဖစ္သူက မေစာင့္ႏုိင္ေတာ့ဘဲ ေျပာလုိက္သည္။

"ဂု႐ုေဒဝ၊ ေရွ႕ဘာဆက္ျ ဖစ္ေသးသလဲ။ ကာမဂုဏ္႐ူး႐ူးေနတဲ့ ပေဇၨာတဘုရင္
ဘယ္လုိမုန္းတုိင္းမ်ဳိးကို ဖန္တီးေသးသလဲ"
ဂု႐ုက ေျပာသည္။
"ညU့္နက္သြားၿပီ"
"စိတ္မပူပါႏွင့္ ဂု႐ုေဒဝ။ ရေသ့တပသီမ်ားရဲ႕ ညဟာေန႔ပဲ မဟုတ္လား"
တပည့္က ေျပာသည္။

ဂု႐ုက ဆက္ေျပာသည္။
"စားဖုိမွဴးက ဘုရင္ ပေဇၨာတကို ေမးလုိက္တယ္။ ယခင္ေန႔မ်ားက မေမးဘဲ ဒီေန႔က်မွ ဘာေၾကာင့္
ေမးရသလဲ။ ဘုရင္ပေဇၨာတက စူးစမ္းလုိတဲ့သေဘာနဲ႔ ေမးလုိက္တယ္။ စားဖုိမွဴးက Aက်ဳိးAေၾကာင္း
ေျပာျပလုိက္တယ္။ မယံုသကၤာျဖစ္ေနတဲ့ ပေဇၨာတက ငါ့ကို Aဆိပ္ေကၽြးသတ္ဖုိ႔ လုပ္ေနတာမ်ားလားလို႔
ေတြးၿပီး ငါလည္း ဒီကေန႔ Uပုသ္ေစာင့္တာပဲ ေကာင္းလိမ့္မယ္လုိ႔ စU္းစားမိတယ္။

ပေဇၨာတက ေျပာလုိက္တယ္။ နိဂ႑မဟာဝီရရဲ႕ တပည့္သာဝက ျဖစ္ပါတယ္။ ယခုလို ဆုိးဝါးတဲ့

AေျခAေနမွာ ကၽြႏု္ပ္သတိေတြလည္း ခ်ဳိ႕ယြင္းေနၿပီ။ Aက်င့္တရားက်င့္ရမယ္ဆုိတာလည္း
သတိမရေတာ့ဘူး။ စားဖိုမွဴးႀကီးတို႔ ဘုရင္မင္းႀကီးကို သြားသံေတာ္Uီး တင္လုိက္ပါ။ က်ဳပ္လည္း ယေန႔
Uပုသ္ ေစာင့္သံုးမယ္။ ေရေတာင္ မေသာက္ေတာ့ဘူး။

စားဖိုမွဴးသည္ Uဒယန ဘုရင္မင္းႀကီးကို Aေၾကာင္းစံု သံေတာ္Uီးတင္လုိက္တယ္။ ဘုရင္Uဒယန

ခ်က္ဆုိနားခြက္က မီးေတာက္သြားသည္။ Aလုိ ပေဇၨာတလည္း ငါႏွင့္ဆရာတူ တပည့္ပါလား။ ယေန႔
ခႏၲီတရားက်င့္သံုးရမယ့္ေန႔ျ ဖစ္တယ္။ ခ်စ္သူAေပၚ ခႏၲီတရားထားျခင္း၊ ခြင့္လႊတ္ျ ခင္းဟာ
မွတ္ေက်ာက္တင္ျ ခင္း ျဖစ္ႏိုင္ပါ့မလား။ ခႏၲီတရားႏွင့္ ခြင့္လႊတ္ျ ခင္းဟာ ရန္သူAေပၚမွာ က်င့္သံုးႏုိင္မွ
မွတ္ေက်ာက္ျ ဖစ္တယ္ ထင္တယ္။

ဘုရင္Uဒယနက Aမတ္ႀ ကီးကိုေခၚၿပီး တုိင္ပင္ေဆြးေႏြးတယ္။

Aရွင္မင္းႀကီး ဆရာတူတပည့္ဆုိေပမယ့္ ဝါဒတူ AယူAဆတူဆုိေပမယ့္ ရန္သူဆုိတာ

သတိထားရလိမ့္မယ္။ Aမတ္ႀ ကီးက ေျပာျပသည္။

Page
91
 မဟာေယာဂီ - ပါရဂူ created by lucky82

ရန္သူျ ဖစ္ေပမယ့္ ဆရာတူျ ဖစ္ေနတယ္ မဟုတ္လား။ Aယူဝါဒတူ ျဖစ္ေနတယ္ မဟုတ္လား။

ဘုရင္မင္းႀကီးက စကားဝါက်ကို ေျပာင္းျပန္လုပ္ၿ ပီး Aေျဖျပန္ေပးလိုက္တယ္။

Aရွင္မင္းႀကီး သူေတာ္ျ မတ္မဟာဝီရရဲ႕ ဓမၼသဘင္မွာ Aတူထုိင္ဖူးတာပဲ မဟုတ္လား။

က်န္တဲ့Aေၾကာင္းAရာေတြ Aားလံုးကေတာ့ တျခားစီျ ဖစ္ေနတယ္။ ပေဇၨာတႏွင့္ ဓမၼဘယ္လုိ
ဆက္စပ္မႈရွိလုိ႔လဲ။ ပေဇၨာတဟာ စႏၵကူးသားမ်ားကို ေက်ာေပၚတင္သြားတဲ့ ျမည္းေလာက္ပဲ ရွိတယ္။
ျမည္းAေနႏွင့္ စႏၵကူးရနံ႔ကို ဘာမွနားလည္မွာ မဟုတ္ဘူး။

ဘယ္လုိပဲျ ဖစ္ျ ဖစ္ သူေတာ္ျ မတ္ မဟာဝီရက တစ္ေန႔က်ရင္ ပေဇၨာတကို သူ႔ဓမၼသဘင္မွာ

ထိုင္ခြင့္မေပးဘဲ ေနမွာမဟုတ္ဘူး။ လူတစ္Uီးတစ္ေယာက္ရဲ႕ Aိပ္ေပ်ာ္ေနတဲ့ Aတြင္းသား စိတ္ဓာတ္ဟာ
Aခ်ိန္တစ္ခ်ိန္မွာ ႏုိးၾကားမလာဘူးလုိ႔ ဘယ္သူ Aတတ္ေျပာႏုိင္ပါ့မလဲ။ Aဲဒါေၾကာင့္ သူေတာ္ျ မတ္
မဟာဝီရရဲ႕ တရားဓမၼကို ပေဇၨာတ နားလည္တာ၊ နားမလည္တာ Aပထား က်ဳပ္တုိ႔Aေနနဲ႔ကေတာ့
ကိုယ့္တရားဓမၼကို လုိက္နာက်င့္သံုးရလိမ့္မယ္။ Aမတ္ႀ ကီး ပေဇၨာတကို လႊတ္ပစ္လုိက္ပါ။ ဆရာတူ၊
Aယူဝါဒတူ Aခြင့္AေရးAရ တစ္Uီးႏွင့္ တစ္Uီး ခြင့္လႊတ္လုိက္ၾ ကစို႔။

သိမ္းငွက္ကုိ ေလွာင္Aိမ္ထဲက လႊတ္ပစ္လုိက္မလား။

ဘုရင္မင္းႀကီးကို ေမးခြန္းျပန္ထုတ္လုိက္တယ္။ Aဲဒီလုိဆုိရင္ က်ဳပ္တုိ႔ Aျပင္ပန္းခြင့္လႊတ္ျ ခင္း

Aတုကိုပဲ လုပ္ရမလား။ ဒါမွမဟုတ္ မိမိစိတ္ထားနဲ႔ ေလ်ာ္ညီတဲ့ တရားဓမၼကိုပဲ လုိက္နာက်င့္သံုးရမလား။

ရန္သူကို ပညာေပး႐ံုမွ် ႏွင့္ သူရဲေကာင္းAလုပ္ Aဆံုးသတ္မသြားဘူး။ ခြင့္လႊတ္ျ ခင္းသာ

သူရဲေကာင္းရဲ႕ Aမွတ္လကၡဏာျဖစ္တယ္။ Aဆင္တန္ဆာျဖစ္တယ္။

ေတာ္သလင္းလဆန္း ၅ရက္ေန႔ လထြက္မလာခင္ ဘုရင္Uဒယနက ပေဇၨာတလက္ကို

တုပ္ေႏွာင္ထားတဲ့ လက္ထိတ္ျ ဖဳတ္ပစ္လုိက္တယ္။ ဆရာတူ တရားဓမၼတူ Aျဖစ္မ်ဳိးႏွင့္ ပေဇၨာတမင္းႀကီးကို
ခြင့္လႊတ္ေစေၾကာင္း ေတာင္းခံလုိက္တယ္။ ပေဇၨာတမင္းကလည္း ေရွ႕တုိးလာၿပီး ဘုရင္Uဒယနႏွင့္
လည္ခ်င္းယွU္ဖက္ၿ ပီးေနာက္ Aလ်င္Aျမန္ တပ္စခန္းကို ေက်ာ္လြန္ၿ ပီး Aဝႏၲီဘက္ ထြက္ခြာသြားတယ္။

တစ္ေန႔ေသာAခါမွာ ဘုရင္Uဒယနဟာ သူ႔Aမတ္ႀ ကီးမ်ားရဲ႕ စိတ္ႏွလံုး ၿငိမ္းခ်မ္းေစဖုိ႔Aတြက္

သူေတာ္ျ မတ္ မဟာဝီရကို ေမးခြန္းထုတ္လုိက္တယ္။ Aရွင္သူျ မတ္ဘုရား... ဘယ္ေလာက္ခၽြတ္ခၽြတ္
က်ီးကန္းကို ျဖဴေAာင္ လုပ္ႏုိင္ပါ့မလား။ Aဆိပ္ျ ပင္းတဲ့ ေႁမြကို Aႀကိမ္တစ္ရာ ႏုိ႔တုိက္ေပမယ့္
Aဆိပ္ကင္းတဲ့ သတၱဝါ ျဖစ္လာပါ့မလား။

မုခ်ျ ဖစ္လာႏုိင္တယ္။ လံု႔လဝီရိယရွိၿ ပီး မေမ့မေလ်ာ့ေနတဲ့ ေယာက္် ားဟာ ဘယ္ေတာ့မွ A႐ႈံးႏွင့္

ရင္မဆုိင္ရဘူး။ Aဲဒီလုိ ျမင့္ျ မတ္စင္ၾ ကယ္တဲ့ Aားထုတ္မႈမ်ားကို သံုးၿပီး ဆန္႔က်င္ဘက္မ်ားရဲ႕
ေကာင္းက်ဳိးကိုလည္း ျပဳလုပ္လုိ႔ရတယ္။ Aဲဒီလုိ လုပ္တဲ့Aခါမွာ ဆန္႔က်င္ဘက္ျ ဖစ္သူရဲ႕ ေကာင္းက်ဳိး
ျဖစ္ေပၚမလာသည့္တုိင္ေAာင္ ေကာင္းက်ဳိးျပဳလုပ္တဲ့သူAတြက္ကေတာ့ ဘယ္ေတာ့မွ ဆုိးက်ဳိး
ျဖစ္ေပၚမလာႏုိင္ဘူး"

Page
92
 မဟာေယာဂီ - ပါရဂူ created by lucky82

ထုိေနရာ၌ ဆရာဂု႐ုျ ဖစ္သူသည္ သူ၏တရားစကားကို Aဆံုးသတ္လုိက္သည္။

ခ်ိပရာျမစ္ကမ္းပါး၌ရွိေသာ ညU့္ကာလသည္ တေရြ႕ေရြ႕ တုိးသြားေနသည္။

တပည့္ျ ဖစ္သူက Aားတက္သေရာ ေမးလိုက္ျ ပန္သည္။

"Aရွင္သူျ မတ္ မဟာဝီရက ပေဇၨာတကို သူ႔ဓမၼသဘင္မွာ ေနရာေပးရဲ႕လား"
"မေပးဘဲ ေနပါ့မလား"
"Aရွင္သူျ မတ္ မဟာဝီရရဲ႕ ဓမၼသဘင္မွာ ေနရာတစ္ေနရာရသြားၿပီးတဲ့ေနာက္ ပေဇၨာတ
ေျပာင္းလဲသြားသလား"
"မေျပာင္းလဲဘူး။ ဒီကေန႔ဆုိရင္ ပေဇၨာတဟာ ပိုၿ ပီးေတာ့ေတာင္ ခက္ထန္ၾ ကမ္းၾကဳတ္လာတယ္။
စစ္တပ္ႀ ကီးကို ခ်ဲ႕ထြင္Aားျဖည့္ထားတယ္။ တစ္ဖက္ကလည္း Aရွင္သူျ မတ္ မဟာဝီရရဲ႕ ဓမၼသဘင္မွာ
တရားနာဖို႔ သြားၿမဲသြားေနတယ္။ နတ္႐ုပ္တုကိုလည္း ပူေဇာ္ပသေနတယ္။ ပေဇၨာတဟာ ေခြးၿမီးေကာက္
က်ည္ေတာက္စြပ္တဲ့Aတုိင္း ျဖစ္ေနတယ္"

ညU့္နက္သည္ထက္ နက္သြားၿပီ။ တပည့္ျ ဖစ္သူသည္ ဆရာဂု႐ုေျပာျပေသာ ဇာတ္လမ္းကို

နားေထာင္ရသည့္Aတြက္ ေက်နပ္Aားရသြားသည္။ မၾကာခင္AေတာAတြင္း၌ပင္
ဆရာတပည့္ႏွစ္ေယာက္ Aိပ္ေပ်ာ္သြားၾကသည္။ သို႔ေသာ္လည္း ရန္ၿ ငိဳ းရန္စ ေျမဖုတ္ဘီလူး
ခြစီျ ခင္းခံေနရသူကမူ ဘယ္မွာ Aိပ္ေပ်ာ္ႏုိင္မည္နည္း။

ပန္းခ်ီဆရာသည္ တစ္ညလံုး ဘယ္ညာေျပာင္းလ်က္ ေလ်ာင္းစက္ရင္း ဆရာဂု႐ုေျပာသြားေသာ

ဓမၼစကားႏွင့္ ပတ္သက္ၿ ပီး စU္းစားရင္းႏွင့္ Aခ်ိန္ကုန္လြန္သြားသည္။ နံနက္ခင္းAခ်ိန္
ေရာက္လာေသာAခါ ပန္းခ်ီဆရာသည္ ဆံုးျဖတ္ခ်က္တစ္ခု ခ်လုိက္သည္။
"ငါ၏ ေဖာင္ကူးတုိ႔ ဆုိက္ကပ္ႏုိင္တယ္ဆုိလွ် င္ ဘုရင္ပေဇၨာတ ဆိပ္ကမ္းမွာသာ ဆုိက္ကပ္ႏုိင္မွာ
ျဖစ္လိမ့္မယ္"

ညU့္၏ ေနာက္ဆံုးယံ၌ ယင္းAေတြးAေခၚကို ေတြးေခၚရင္း ပန္းခ်ီဆရာ Aိပ္ေပ်ာ္သြားသည္။

သို႔ေသာ္လည္း Aိပ္မက္ထဲတြင္လည္း ရန္ၿ ငိဳ းရန္စမီးလွ် ံသည္ Aတြင္းသႏၲာန္ထဲတင
ြ ္
ေတာက္ေလာင္ေနဆဲပင္ ျဖစ္သည္။
*****

Page
93
 မဟာေယာဂီ - ပါရဂူ created by lucky82

၁၂။ Aမႈိက္ကစ ျပသာဒ္

ျပ သာဒ္မ ီးေလာင္

နံနက္ခ်ိန္ ပန္းခ်ီဆရာ ရာဇေသခရ Aိပ္ရာႏုိးေသာAခါ ေညာင္ပင္ႀ ကီးေAာက္တြင္

သူတစ္ေယာက္တည္း က်န္ခဲ့သည္ကို ေတြ႔ရသည္။ ခရီးသည္Aားလံုး ၿမိဳ ႕ထဲေရာက္သြားၾကၿပီ။
ပန္းခ်ီဆရာသည္ ျမစ္ကမ္းနံေဘးသြားၿပီး နံနက္ခင္းျပဳဖြယ္ကိစၥမ်ားကို ျပဳလုပ္ၿ ပီးလွ် င္
ပန္းခ်ီကားကိုယူလ်က္ ေရွ႕ခရီးဆက္သြားသည္။

ခ်ိပရာျမစ္ကမ္းAနီးရွိ နတ္ကြန္း၊ နတ္ဘုရားေက်ာင္း Aလံေတာ္သည္ ညင္သာေAးျမေသာ

နံနက္ခင္း ေလျပည္ေလညင္းAလာတြင္ တဖ်တ္ဖ်တ္ လြင့္ေနသည္။ ပန္းခ်ီဆရာသည္ နတ္ကြန္း၊
နတ္ဘုရားေက်ာင္းရွိရာသို႔ Uီးတည္သြားရာ မၾကာမီ ေရာက္ရွိသြားသည္။ ထုိAခ်ိန္၌ နတ္ကြန္း၊
နတ္ဘုရားေက်ာင္း ဝင္းတံခါးဝ၌ ဘုရင့္စီးေတာ္ဆင္ႀ ကီးကို ေတြ႔ရၿပီး မင္းခ်င္းေယာက္် ားမ်ားသည္
ႀကိတ္ႀ ကိတ္တုိးေနေသာ လူစုလူေဝးကို ထိန္းခ်ဳပ္ကြပ္ကဲေနၾကသည္။

မၾကာမီAေတာAတြင္း၌ 'Aဝႏၲီဘုရင္ သက္ေတာ္ရာေက်ာ္ ရွည္ပါေစ' ဟူေသာ

ေႂကြးေၾကာ္သံႀ ကီးသည္ ပတ္ဝန္းက်င္တစ္ခြင္၌ ပဲ့တင္ထပ္သြားသည္။ ကာမေဒဝနတ္၏
ကိုယ္ပြားသဏၭာန္သဖြယ္ထင္ရေသာ ပေဇၨာတဘုရင္ နတ္ကြန္း၊ နတ္ဘုရားေက်ာင္း၏ တံခါးဝမွ
ထြက္လာသည္ကို ေတြ႔ရသည္။ သူ၏ကိုယ္ခႏၶာမွာ တုတ္ခုိင္ႀ ကီးမား Aားခြန္ဗလ Aျပည့္Aဝ ရွိေနသည္။
လက္႐ံုးႏွစ္ဖက္ ရွည္လ်ားသည္။ ရင္Aုပ္က်ယ္ျ ပန္႔ကားတက္ေနသည္။

ထုိပုဂၢိဳ လ္သည္ ကၽြန္မ၏ ေယာက္် ား ပေဇၨာတဘုရင္ ျဖစ္မည္ဟူ၍ ပန္းခ်ီဆရာသည္ ခဏမဆုိင္း

သိျ မင္နားလည္သြားသည္။ သူ၏က်ားမ်က္လံုးလို စူးရွသည့္ မ်က္လံုးႏွစ္လံုးတြင္ ရမၼက္၏Aရိပ္
နီေရာင္သမ္းတုန္းပင္ ရွိေသးသည္။ ႏႈတ္ခမ္း၌ Aလွကညာပ်ဳိ၏ ႏႈတ္ခမ္းAၿမိဳ က္AရသာAတြက္
တင္းတိမ္ေရာင့္ရဲမသြားေသာ မြတ္သိပ္မႈ ေတြ႔ျ မင္ေနတုန္းပင္ ရွိေသးသည္။ ထုိAခ်ိန္၌ ဘုရင္မင္းႀကီးသည္
တရားဖက္သည့္Aသြင္ေဆာင္ေသာ ဝတ္စားဆင္ယင္မႈျ ဖင့္ ရွိေနေသာ္လည္း သူ၏Aာသာရမၼက္သည္
ကြယ္ဝွက္မေနႏုိင္ေပ။ ႏုိ႔ရည္ပင္လယ္ေရာင္Aေပၚဝတ္႐ံု ဝတ္လဲေတာ္Aျဖဴ ဝတ္ဆင္ထားသည္။

စီးေတာ္ဆင္ Aနီးေရာက္ၿ ပီး မတ္တပ္ရပ္ေနေသာAခါ Eရာဝဏ္ဆင္Aနီး၌ ရပ္ေနေသာ

Iႏၵာသိၾ ကားကဲ့သို႔ တင့္တင့္တယ္တယ္ ခံ့ခံ့ညားညား ရွိလွေပသည္။ ထုိAခ်ိန္၌ ပန္းခ်ီဆရာသည္
ပရိသတ္ၾ ကားထဲ Aတင္းတိုးေဝွ႔ၿ ပီး ေရွ႕Aေရာက္လာလ်က္ ဘုရင္မင္းႀကီး၏ ေျခAစံုကို
Uီးတုိက္လုိက္သည္။

"ေမာင္မင္းက ဘယ္သူလဲ။ ဘယ္ကလာသလဲ"

ဘုရင္ပေဇၨာတ စကား၌ ေလးနက္ေသာ UေပကၡာAရိပ္မုိးေနသည္။ တၿပိဳ င္တည္းမွာပင္
မည္မွ် ခက္ထန္သနည္းဆုိလွ် င္ သာမန္ေယာက္် ားတစ္ေယာက္Aတြက္မူ ၾကက္သီးတဖ်န္းဖ်န္း ထၿပီး
Aထိတ္တလန္႔ ျဖစ္သြားေလာက္သည္။

"ေကာသမၺီက လာတာပါ"
"ေကာသမၺီက ဟုတ္လား"

Page
94
 မဟာေယာဂီ - ပါရဂူ created by lucky82

Aံ့ၾ သေသာ AမူAရာ၊ ေျပာင္းသြားေသာ ေလသံျ ဖင့္...

"ဘာေျပာစရာရွိလို႔လဲ"
"ဒီပန္းခ်ီကား Aရွင္မင္းႀကီးကို လက္ေဆာင္ေပးခ်င္လုိ႔ပါ"
ေျပာေျပာဆုိဆုိ ပန္းခ်ီဆရာသည္ Aဝတ္ႏွင့္ထုပ္ယူလာေသာ ပန္းခ်ီကားကို Aထုပ္ေျဖၿပီး
ဘုရင္မင္းႀကီးAား ဆက္သလုိက္သည္။ ပေဇၨာတသည္ ပန္းခ်ီကားကို စားေတာ့မလုိ၊ ဝါးေတာ့မလုိ
မမွိတ္မသုန္ စိုက္ၾ ကည့္ေနသည္။ ဘုရင္မင္းႀကီး၏ Aလွကညာပ်ဳိ ၾကည့္နည္းသည္ ထူးျခားမႈရွိသည္။
ပန္းခ်ီကားထဲက Aလွပ်ဳိကလည္း တစ္ခဏAေတာAတြင္း၌ပင္ မိမိ၏ စြဲမက္ဖြယ္ရႊန္းလဲ့ေသာ ႐ုပ္ရည္ကို
ျဖန႔္ျ ဖဴးေပးေနသလုိ ထင္ရသည္။ Aသက္မဲ့သည့္ Aရာဝတၳဳ ျဖစ္ေသာ္လည္း Aသက္ဝင္ေနသကဲ့သို႔ပင္
႐ုပ္ရည္႐ူပကာ လႈပ္ရွားကြန္႔ျ မဴးေနသည္။

"ဘယ္က သက္ရွိတစ္Uီးရဲ႕ ပန္းခ်ီပံုလဲ။ ဒါမွမဟုတ္ နတ္ေဒဝီ တစ္ပါးပါးရဲ႕ ပန္းခ်ီပံုလား"

ဘုရင္မင္းႀကီး ေမးျမန္းမစံုစမ္းဘဲ မေနႏုိင္ေတာ့။
"သက္ရွိတစ္Uီးရဲ႕ ပန္းခ်ီပံု ျဖစ္ပါတယ္ Aရွင္မင္းႀကီး။ ဒီပံုကေတာ့ ပံုတူသက္မဲ့ ျဖစ္ေနတဲ့Aတြက္
Aေရာင္Aဆင္းတုိ႔၊ ႏြဲ႔ေႏွာင္းတဲ့ AမူAရာတုိ႔နဲ႔ ပတ္သက္ၿ ပီး သက္ရွိလူပုဂၢိဳ လ္နဲ႔တူေAာင္
ဘယ္မွာဖန္တီးႏုိင္ပါ့မလဲ။ လေရာင္နဲ႔တူတဲ့ ကိုယ္ကာယ Aဆင္း၊ ျမတ္ေးလပန္းဖူးငံုလို
လက္ေခ်ာင္းကေလးေတြ၊ မ်က္လံုးကေလးကေတာ့..."
ပန္းခ်ီဆရာသည္ သြားရည္က်လာေလာက္ေAာင္ Aၿမိဳ က္Aရသာကို တင္ျ ပေနသည္။
Aဝႏၲီဘုရင္သည္ ပန္းခ်ီဆရာေျပာျပေသာ စကားတစ္လံုးစီ တစ္လံုးစီကို သူ႔ႏွလံုးသားတြင္
ထြင္းထုမွတ္တမ္းတင္ေနသကဲ့သို႔ ထင္ရသည္။ သို႔ေသာ္လည္း...
"ေနUီး... ေနUီး... ဒီေနရာက နတ္ကြန္း၊ နတ္ဘုရားေက်ာင္း၊ ရသနဲ႔ ေဒါသကို ပယ္စြန္႔ရမယ့္
တရားဌာန၊ ေလာကီAာ႐ံု ကာမဂုဏ္ေတြနဲ႔ ဆက္စပ္တဲ့ ေနရာမဟုတ္ဘူး"
ဟု ႐ုတ္တရက္ သတိရသြားၿပီး ပန္းခ်ီဆရာကို ေျပာလုိက္သည္။
"ပန္းခ်ီဆရာ... Aဝႏၲီတုိင္းဟာ ခံစားမႈရသနဲ႔ ပတ္သက္ၿ ပီး သူ႔Aကန္႔နဲ႔သူ သူ႔ေနရာနဲ႔သူ
ပိုင္းျခားသတ္မွတ္ထားတယ္။ သႏၲရသကို Uီးစားေပးရမယ့္ေနရာမွာ သႏၲရသပဲ ႀကီးစိုးလႊမ္းမုိးေနတယ္။
သိဂၤါ ရရသ တြင္က်ယ္မႈရွိမယ့္ေနရာမွာ သိဂၤါ ရ ရသကိုပဲ ေနရာေပးတယ္။ ဝီရ ရသ
ပြဲထုတ္ရမယ့္ေနရာက်ေတာ့ တျခားရသေတြ ေနာက္ေရာက္ေနၿပီး ဝီရရသ ေရွ႕တန္းေရာက္လာတယ္။
နတ္ကြန္း၊ နတ္ဘုရားေက်ာင္းနဲ႔ ဘုရင့္နန္းေတာ္ကို ျခားထားတဲ့စည္းကို သတိမျပဳမိလုိ႔ မျဖစ္ဘူး။
ေနရာဌာနႏွစ္ခုရဲ႕ စည္းတုိ႔ ေဘာင္တုိ႔ကို ထပ္တူထပ္မွ် ေလးစားရတယ္။ နန္းေတာ္ကို လုိက္ခဲ့ပါ။ ေမာင့္လို
Aႏုပညာရွင္ကို လက္ေဆာင္ပဏၰာ ခ်ီးျမႇင့္ေပးသနားဖုိ႔ ဝန္မေလးပါဘူး"
ယင္းသို႔ေျပာၿပီးလွ် င္ ဘုရင္ပေဇၨာတသည္ ဆင္ေပၚတက္သြားသည္။ ပန္းခ်ီဆရာလည္း
ဘုရင့္ဆင္ေတာ္ေနာက္က Aေျပးကေလး လိုက္သြားရာ နန္းေတာ္ေရာက္သြားသည္။ တစ္ျ ပည္ရပ္ျ ခား
စြန္႔စားထြက္ခြာလာသည့္Aတြက္ ေAာင္ျ မင္မႈ A႐ုဏ္Uီးေပၚလာသည္ကို ေတြ႔ျမင္ေနရၿပီ။
သူ၏ႀကိဳ းစားAားထုတ္မႈသည္ ေAာင္ျ မင္မႈသရဖူ ေဆာင္းရခါနီးၿပီ။

နန္းေတာ္ေရာက္သြားေသာAခါ ဘုရင္ပေဇၨာတက ခ်က္ခ်င္း ပန္းခ်ီဆရာကို Aေခၚခုိင္းသည္။

နန္းေတာ္၏ ခမ္းနားထည္ဝါပံုမွာ ၿပိဳ င္ဘက္ကင္းျဖစ္ေနသည္။ Aလွပေဂး ပ်ဳိယမင္းကေလးမ်ားသည္
Aသံုးေတာ္ခံရန္Aတြက္ Aဆင္သင့္ျ ဖစ္ေနၾကသည္။

Page
95
 မဟာေယာဂီ - ပါရဂူ created by lucky82

ေမာင္းမမိႆံေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားသည္ Aိပ္ရာထခါစ ရွိေသးသည္။ ဆံထံုးမ်ား ေလ်ာ့ရိေလ်ာ့ရဲ

ျဖစ္ေနၾကသည္။ Aဝတ္Aစားႏွင့္ Aဆင္တန္ဆာမ်ား ဖ႐ိုဖရဲ ျဖစ္ေနၾကသည္။ မ်က္ႏွာတြင္
ေခၽြးစီးေၾကာင္းAရာေတြ ထင္ေနသည္။ သို႔ေသာ္လည္း ယင္းသို႔ ကေမာက္ကမ Uီးေထာင္ပဲ့နင္း
ျဖစ္ေနသည့္ၾ ကားထဲကပင္ သူတုိ႔၏ ႐ုပ္ရည္Aလွသည္ ဖံုးလို႔ ဖိလို႔ မရသည့္AေျခAေနမ်ဳိး ျဖစ္ေနသည္။
ပန္းခ်ီဆရာသည္ က်ယ္ေျပာလွသည့္ ႐ုပ္ရည္Aလွပင္လယ္ သမုဒၵရာႀကီး လႈိင္းတံပိုးထေနသည္ကို
ေတြ႔ရေနရသည္။ တစ္ေယာက္ေယာက္၏ ႏႈတ္ခမ္းမွ ေသရည္နံ႔သင္းေနသည္ဆုိလွ် င္
တျခားတစ္ေယာက္၏မ်က္လံုး၌ ေသရည္ယစ္မူးေနသည့္ Aရိပ္Aေယာင္ ေပၚေနတုန္းပင္ ျဖစ္သည္။
Aျခားတစ္ေယာက္၏ မ်က္လံုး၌မူ Aိပ္ခ်င္မူးတူး ျဖစ္ေနပံုေပ်ာက္ပ်က္မသြားေသးေပ။

ပေဇၨာတဘုရင္က ေမးျမန္းစံုစမ္းသည္ျ ဖစ္၍ ပန္းခ်ီဆရာက လုိရင္းကို ေျပာျပသည္။

"Aရွင္မင္းႀကီး Uပမာ ခုိင္းႏႈိင္းၿပီး ေျပာရရင္ေတာ့ Aုိးထဲက ႏုိ႔ဓမ္းကို
က်ီးကန္းခ်ီသြားတဲ့Aတုိင္းပါပဲ။ Aဲဒီလုိ ရတနာမ်ဳိးကေတာ့ Aရွင္မင္းႀကီးလို စၾကဝေတးမင္းရဲ႕
နန္းေတာ္ထဲမွာပဲ တင့္တယ္ပါတယ္။ သူ႔လင္ေယာက္် ားAတြက္ ဗ်ာမ်ားေနရရွာတဲ့ ဒီAလွကညာပ်ဳိကုိ
ဘယ္သူဒုကၡၿ ငိမ္းသြားေAာင္ လုပ္ႏုိင္ပါမလဲ။ ျဗဟၼာမင္းႀကီးရဲ႕ AဲဒီAမွားကို Aရွင္မင္းႀကီးမွတစ္ပါး
Aျခားဘယ္သူမွ ျပဳျပင္ႏုိင္မွာမဟုတ္ဘူး။ ဒီေလာကက ကဲ့ရဲ႕သၿဂႋဳ ဟ္စကားတင္းဆုိတာကို ဂ႐ုစုိက္စရာ
မလုိဘူး။ ပရေလာကကုိလည္း ဘယ္သူျ မင္ရတာမွတ္လုိ႔လဲ။ ဒီပန္းကို ႏြမ္းသြားမယ့္ပန္းလုိ႔ မမွတ္ပါႏွင့္။
ခဏတုိင္း ခဏတုိင္းမွာ Aသစ္သစ္ျ ဖစ္ေနတဲ့ စြဲမက္စရာေတြကို ဖန္းတီးေပးေနတဲ့ ပန္းတစ္မ်ဳိး ျဖစ္ပါတယ္
Aရွင္မင္းႀကီး"
"ပန္းခ်ီဆရာ ပရေလာကAေၾကာင္းေတြ၊ ေကာင္းမႈ မေကာင္းမႈAေၾကာင္းေတြ က်ဳပ္ကို
လာေျပာမေနနဲ႔။ Aဲဒီေတြကို သတိရေနရင္ စိတ္ဓာတ္ေပ်ာ့ညံ့သြားၿပီး မဟာဝီရရဲ႕ AဆုိAမိန္႔ေတြ
ဝင္လာလိမ့္မယ္။ ႏွလံုးAိမ္ထဲမွာ ကိန္းေAာင္းေနတဲ့ မိန္းမပ်ဳိလည္း ေပ်ာက္သြားလိမ့္မယ္။
Aမွန္တကယ္ပဲ ဒီAလွကညာပ်ဳိဟာ သတာနိကရဲ႕ နန္းAိမ္နဲ႔ မေတာ္ဘူး။ Aဝႏၲီနန္းေတာ္ကိုသာ
Aလွဆင္ႏုိင္မယ့္ Aလွကညာပ်ဳိ ျဖစ္တယ္။ Aမတ္ႀ ကီးကို ေခၚလုိက္စမ္း"

ေရွ႕ေတာ္ေမွာက္ သက္ေတာ္ရွည္Aမတ္ႀ ကီး ေရာက္လာသည္။ ဓမၼရာဇာ

တရားမင္းႂကြလာသကဲ့သို႔ သူ၏မုတ္ဆိတ္ က်င္စြယ္မ်ားသည္ က်က္သေရ ေဆာင္ေနၾကသည္။
Aဝႏၲီတုိင္းျပည္၏ ေတာင့္တင္းခုိင္မာမႈ၌ ယင္းAမတ္ႀ ကီး၏ ႏုိင္ငံေရး ပရိယာယ္ႂ ကြယ္ဝမႈသည္
AႀကီးAက်ယ္ Aေထာက္Aကူ ျပဳေနသည္။

"Aမတ္ႀ ကီး... က်ဳပ္ရဲ႕ ခတၱိယႏြယ္ဖြားက်င့္စU္က က်ဳပ္ကို ၿခိမ္းေျခာက္ေနတယ္။

ရန္စူးရန္ေျငာင့္မီးေၾကာင့္ က်ဳပ္ Aိပ္လုိ႔ မရျဖစ္ေနၿပီ"
ပေဇၨာတဘုရင္က ေျပာလုိက္သည္။
"Aမိန္႔ေပးဖုိ႔သာ လုိပါေတာ့တယ္ Aရွင္မင္းႀကီး။ ခ်က္ဆုိနားခြက္က မီးေတာက္ဖုိ႔
AားလံုးAဆင္သင့္ ျဖစ္ေနပါၿပီ။ Aဝႏၲီစစ္တပ္ႀ ကီးကုိ ရန္သူရင္ႏွစ္ျ ခမ္း ျဗန္းျဗန္းကြဲသြားေAာင္
စီစU္ထားပါတယ္။ Aဝႏၲီဘုရင္ကို စၾကဝေတးမင္း ေျမႇာက္မၿပီးမခ်င္း က်ဳပ္မေသေသးဘူး"
Aမတ္ႀ ကီးက Aခုိင္Aမာေျပာသည္။
"ရန္သူ႔AေနAထားကေတာ့ ႂကြက္က ေတာင္ကို မီး႐ႈိ႕ဖုိ႔ ႀကံတာနဲ႔ တူေနတယ္ Aရွင္မင္းႀကီး"
"Aမတ္ႀ ကီး Aဲဒီလုိဆိုရင္ စစ္စည္ယြန္းေပေတာ့"

Page
96
 မဟာေယာဂီ - ပါရဂူ created by lucky82

"ဒါေပမဲ့ စစ္ခ်ီဖုိ႔Aေၾကာင္းေတာ့ သိဖုိ႔လိုလိမ့္မယ္"

"Aေၾကာင္း ရွိေနၿပီ။ ဝႆဘုရင္ သတာနိကကို Aျမစ္ျ ဖဳတ္ပစ္ရမယ့္ Aေၾကာင္း ရွိေနတယ္ေလ"
"ဝႆဘုရင္ ဘာAျပစ္ရွိလုိ႔လဲ"
"Aမတ္ႀ ကီး... Aမတ္လုပ္လာတာ ေခါင္းျဖဴေဖြးေနၿပီ။ ဒါကေလးမွ မသိဘူးလား။
Aျပစ္ရွာၾကည့္မယ္ဆုိရင္ မေတြ႔ဘဲ ေနပါ့မလား။ Aမတ္ႀ ကီး မသိဘူးလား။ ယကၡဘုရားေက်ာင္းက
ပန္းခ်ီဆရာ ရာဇေသခရကို ဝႆဘုရင္က ဘာမွမေျပာပေလာက္တဲ့ Aေၾကာင္းနဲ႔ ဝႆတုိင္းျပည္မွာ
မေနႏုိင္ေလာက္ေAာင္ လုပ္တဲ့Aတြက္ က်ဳပ္တို႔ တုိင္းျပည္မွာ ခုိလႈံလာတယ္။ ေျပာေနၾကတယ္။ Aသင္
မတရားလုပ္တဲ့ AေျခခံAေၾကာင္းရင္းျဖစ္တဲ့ မိဖုရားကို က်ဳပ္တုိ႔ထံ ကိုယ္တုိင္လာAပ္ၿ ပီး ေတာင္းပန္ရင္
ေတာင္းပန္၊ မေတာင္းပန္ရင္ စစ္တုိက္ဖို႔ Aသင့္ျ ပင္လုိ႔ ဝႆဘုရင္ကို ရာဇသံေပးလုိက္"
"Aရွင္မင္းႀကီးAျမင္မွာ တျခားAေၾကာင္းတစ္ခု ကိန္းေAာင္းေနတယ္ ထင္တယ္"
"Aမတ္ႀ ကီး ဂါယႀတီမႏၲန္ရြတ္ဖတ္သရဇၥ် ယ္ေနရင္းနဲ႔ ဆံပင္ေတြျ ဖဴ၊ သြားေတြ က်ဳိးကုန္ၿ ပီ။
Aမတ္ႀ ကီး ဘာသိသလဲ။ သမင္နဲ႔ ျခေသၤ့ရဲ႕ AစာAာဟာရဟာ တစ္ခုနဲ႔တစ္ခု
ဘယ္ေလာက္ကြဲျ ပားျခားေနသလဲ။ သတာနိကရဲ႕ မိဖုရားက ပဒုမၼနီ... ပဒုမၼနီ။ Aမတ္ႀ ကီး သိရဲ႕လား။
က်ီးကန္းက Aုိးထဲက ႏုိ႔ဓမ္းကို ႏႈိက္ယူသြားသလို ျဖစ္ေနတယ္"
"ကမာၻေလာကမွာ Aုိးထဲက ႏုိ႔ဓမ္းကို ႏႈိက္ယူတာ က်ီးကန္းပဲ ရွိတယ္"
Aမတ္ႀ ကီး၏စကားသည္ ခနဲ႔တဲ့တဲ့ ျဖစ္ေနတယ္။ ေရွ႕ဆက္ေျပာသည္။
"ပဒုမၼနီျ ဖစ္ျ ဖစ္ ဘာျဖစ္ျ ဖစ္ က်ဳပ္တို႔နဲ႔ ဘာဆုိင္လုိ႔လဲ"
"ဘာျဖစ္လုိ႔ မဆုိင္ရမွာလဲ။ လူမွန္ ေနရာမွန္ေရာက္ေAာင္ လုပ္တာ Aုပ္ခ်ဳပ္မင္းလုပ္တ့ဲ
ဘုရင္မ်ားရဲ႕ တာဝန္ဝတၱရားျဖစ္တယ္။ Aဲဒီလုိ ပဒုမၼနီ မိန္းမမ်ဳိးကို Aဝႏၲီျ ပည္ နန္းေဆာင္ကိုသာ
Aသရတုိးေစတယ္"
"Aရွင္မင္းႀကီး သမီးေတာ္ကို ေတာင္းတာ တင့္တယ္ပါတယ္။ မိဖုရားကို ေတာင္းတာ
မေလ်ာ္ပါဘူး"
"Aမတ္ႀ ကီး မသိပါဘူး။ ဝႆဘုရင္ မိဖုရားႀကီးဟာ Aဝႏၲီမိဖုရားႀကီး သိဝါေဒဝီရဲ႕
ညီမေတာ္ျ ဖစ္တယ္။ ဒါေပမဲ့ တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္ မတူဘူး။ Aင္မတန္ ကြဲျ ပားျခားနားတယ္။
မိဖုရားတစ္ေယာက္နဲ႔ ကၽြန္မတစ္ေယာက္ Aတုိင္းပဲ။ ဟိုတုန္းက Aကဲျ ဖတ္တာ လြဲသြားတယ္။
Aဝႏၲီမိဖုရားေခါင္ႀ ကီးAေနနဲ႔ကေတာ့ မိဂါဝတီပဲ တင့္တယ္တယ္။ ေနာက္ေတာ့ က်သြားၿပီ။ ဒါေပမဲ့
ျပင္လုိ႔ရပါေသးတယ္"
"Aရွင္မင္းႀကီး Aေလွ် ာက္မွားသြားရင္ေတာ့ ခြင့္လႊတ္ပါ။ Aရွင္မင္းႀကီးရဲ႕ ကာမဂုဏ္ရမၼက္. .."
"ကာမဂုဏ္ရမၼက္ မဟုတ္ဘူး။ သူရသတၱိ သူရသတၱိ Aမတ္ႀ ကီ။ ဝီတဘယၿမိဳ ႕ကို ေခ်မႈန္းမပစ္ဘဲ
က်ဳပ္ေနလို႔ မရဘူး။ ဝီတဘယၿမိဳ ႕ကို ေခ်မႈန္းပစ္ဖုိ႔Aတြက္ ပထမေျခလွမ္းကို သတာနိကကို
Aႏုိင္တုိက္ရမွာ ျဖစ္တယ္။ တမန္ေတာ္ကို ေစလႊတ္ၿ ပီး Aေၾကာင္းၾကားလုိက္။ ပန္းခ်ီဆရာကို တရားမႈ
ျပန္ရေစဖုိ႔Aတြက္ မိဖုရားႀကီး မိဂါဝတီကို က်ဳပ္တုိ႔ နန္းေတာ္ကို ပို႔လိုက္ပါ။ ဒါမွ မဟုတ္ရင္ေတာ့
က်ဳပ္စစ္ခ်ီတက္လာမယ္"
"တစ္ခု ၾကားေလွ် ာက္ပါရေစ Aရွင္မင္းႀကီး။ ယခု Aရွင္မင္းႀကီး AစီAစU္ကို မိဖုရားႀကီ
သိဝါေဒဝီသိသြားရင္ ဘယ္လုိလုပ္မလဲ။ မိဖုရားႀကီး သိဝါေဒဝီဟာ မဟာဝီရAရွင္သူျ မတ္ရဲ႕
တပည့္Aရင္းေခါက္ေခါက္ တစ္ေယာက္ျ ဖစ္တယ္။ Aရွင္မင္းႀကီးလည္း Aသိျ ဖစ္တယ္။ က်ဳပ္တို႔ရဲ႕ၿမိဳ ႕
မီးေဘးခဏခဏသင့္တယ္။ မီးေလာင္တာကို ၿငိမ္းသတ္လုိ႔ မရဘူး။ Aရွင္မင္းႀကီးပဲ ရာဇၿဂိဳ ဟ္က
ပညာရွင္ႀ ကီး Aဘယကုမာရကို ပင့္ၿ ပီး Aႀကံဉ ာဏ္ေတာင္းတယ္။ Aဘယကုမာရက ဒီမီးဟာ ႐ုိး႐ုိးမီး

Page
97
 မဟာေယာဂီ - ပါရဂူ created by lucky82

မဟုတ္ဘူး။ ဝဋ္မီး။ လူသားတစ္ေယာက္Aေနနဲ႔ ၿငိႇမ္းသတ္လုိ႔ မရဘူး။ သီလဝႏၲသီလရွိတ့ဲ

Iတၳိယတစ္ေယာက္ ေရဖ်န္းပက္မွ မီးၿငိမ္းသြားမယ္လုိ႔ ေျပာတယ္။ Aရွင္မင္းႀကီးလည္း Aသိျ ဖစ္ပါတယ္။
မိဖုရားႀကီး သိဝါေဒဝီ ေရဖ်န္းပက္လုိက္မွ မီးလံုးဝၿငိမ္းသြားတယ္။ Aဲဒီလုိ ေတာ္ဝင္မိန္းမျမတ္တစ္ေယာက္
Aမ်က္ေတာ္ရွသြားမယ္ဆုိရင္ ထိတ္လန္႔ဖြယ္ေတြ ျဖစ္လာႏုိင္စရာ Aေၾကာင္းရွိတယ္။ မဂၤလာမရွိတာေတြ
ျဖစ္လာႏုိင္လိမ့္မယ္လုိ႔ က်ဳပ္ေတြးေတာ ပူပန္ေနတယ္"
"Aမတ္ႀ ကီး ဒါ ရာဇAေရး၊ ႏုိင္ငံ့Aေရး၊ ရာဇAေရး ႏုိင္ငံAေရးမွာ မိန္းမသားဝင္႐ႈပ္တာ က်ဳပ္
နည္းနည္းေလးမွ သည္းမခံႏိုင္ဘူး။ ေနာက္တစ္ေၾကာင္းက သိဝါေဒဝီဟာ ေတာ္ဝင္မိန္းမျမတ္ျ ဖစ္တယ္။
ေတာ္ဝင္မိန္းမျမတ္မ်ားဟာ လင္ေယာက္် ားရဲ႕ Aလုပ္ကို စြက္ဖက္တာမ်ဳိး မရွိဘူး။ သူတို႔Aတြက္
လင္ေယာက္် ားဟာ Aရွင္သခင္ျ ဖစ္တယ္။ Aရွင္သခင္Aတြက္ မေကာင္းႀကံပါ့မလား။ Aမတ္ႀ ကီးက
သူရဲေဘာေၾကာင္ေနလုိက္တာ။ ရွည္ရွည္ေဝးေဝး ေတြးမေနစမ္းပါနဲ႔။ တမန္ေတာ္လႊတ္မွာသာ
ျမန္ျ မန္လႊတ္လုိက္ပါ"

ပန္းခ်ီဆရာ AႀကံေAာင္ေတာ့မည္။ တရားAမတ္ႀ ကီးသည္ Aၿပီးသတ္၌ ပေဇၨာတဘုရင္၏

Aလိုဆႏၵကို လုိက္ေလ်ာလုိက္ရေလေတာ့သည္။ ေနာက္တစ္ေန႔၌ ပင္ တမန္ေတာ္ ထြက္ခာြ သြားသည္။
သို႔ရာတြင္ မည္သို႔ Aက်ဳိးဆက္ ျဖစ္လာမည္ဆုိသည္ကို AတိAက် မသိရေပ။

တမန္ေတာ္သည္ Aေၾကာင္းမထူးဘဲ ျပန္လာခဲ့ရသည္။ ဘယ္ေလာက္ပင္

Aားေပ်ာ့သူတစ္ေယာက္ျ ဖစ္ျ ဖစ္ ကိုယ့္မယားကို သူတစ္ပါးလက္ Aပ္ဖုိ႔ဆုိသည္မွာ ျဖစ္ႏုိင္ေခ် မရွိေပ။
သတာနိကသည္ မေခ်မခံစကားကိုသာ ျပန္ၾ ကား ေျပာလႊတ္လုိက္သည္။

ဘုရင္ပေဇၨာတသည္ Aေကၡာဘနီစစ္တပ္ႀ ကီးႏွင့္ စစ္ေျမျပင္ ထြက္သြားသည္။

ပေဇၨာတဘုရင္ႏွင့္Aတူ ပေဇၨာတဘုရင္ကို Aခြန္ဆက္သေနၾကသည့္ တစ္ဆယ့္ေလးပါးေသာ
ဘုရင္မ်ားလည္း စစ္ပြဲတြင္ ပေဇၨာတဘုရင္ဘက္က ပါဝင္တုိက္ခုိက္ၾ ကသည္။ ရန္သူ႔နယ္ေျမက
ဖုန္မႈန္႔ကေလးတစ္မႈန္႔သည္ ေၾကာက္မက္ထိတ္လန္႔ဖြယ္ မုိးသားတိမ္လိပ္ႀ ကီး ျဖစ္သြားသည္။
*****

Page
98
 မဟာေယာဂီ - ပါရဂူ created by lucky82

၁၃။ Aတံု႔Aလွည့္

ဆီးႏွင္းႏွင့္တူေသာ သရဒUတုေလေAးသည္ ထုိးထုိးေထာင္ေထာင္ ျဖစ္ေနၾကေသာ

သစ္ပင္ဝါးပင္မ်ားကို ပ်က္စီးေAာင္လုပ္သလုိပင္ လမ္းခရီး၌ရွိေသာ စိမ္းလန္းစိုျ ပည္သည့္
ပတ္ဝန္းက်င္AေနAထားကို ဖ႐ိုဖရဲျ ဖစ္ေAာင္လုပ္လ်က္ ဘုရင္ပေဇၨာတသည္
Aေကၡာဘဏီစစ္တပ္ႀ ကီးကို Uီးေဆာင္ၿ ပီး ဝႆတုိင္းျပည္ကို စီးနင္းတုိက္ခုိက္ရန္ ခ်ီတက္လာၿပီးေနာက္
ေန႔ရက္ေပါင္းမ်ားစြာ ၾကာျမင့္သည္Aထိ ေကာသမၺီေနျပည္ေတာ္ကို ဝုိင္းထားသည္။

စစ္ဘီလူးႏွင့္တူေသာ ပေဇၨာတဘုရင္ကို ဓားေရးလွံေရးေလာက္မွ် ႏွင့္ ဆုတ္ခြာသြားေစရန္

မစြမ္းႏုိင္ေAာင္ ျဖစ္ေနၾကသည္။ စစ္သည္တပ္သားမ်ားသည္ ပေဇၨာတဘုရင္၏ စစ္တပ္ကို
ခုခံတုိက္ခိုက္ၾ ကေသာ္လည္း မျပန္လမ္းသို႔သာ ျမန္းသြားၾကရသည္။ ရန္သူ၏ စစ္ေႂကြးေၾကာ္သံမ်ားသည္
ပင္လယ္သမုဒၵရာ၏ ၿခိမ္းေျခာက္သံႏွင့္ တူေနသည္။ ယင္းစစ္မီးကို ဝႆတုိင္းျပည္၏
ေလာင္စာႏွင့္တူေသာ စစ္တပ္သည္ Aဘယ္မွာ ၿငိမ္းသတ္ႏုိင္မည္နည္း။

ဘုရင္သတာနိကသည္ ႏွာေခါင္းက်ည္ေပြ႔ေတြ႔ေနသည္။ ႐ႈံးၿပီးရင္း ႐ႈံးေနေသာ မိမိစစ္တပ္၏

သတင္းကိုသာ ရရွိေနသည္။ သူ၏ ဘယ္ဘက္မ်က္ခံုးမ်ားလည္း လႈပ္ေနသည္။ Aတိတ္ဆုိး၊
နိမိတ္ဆုိးမ်ားကိုသာ ေတြ႔ၿ ပီးရင္း ေတြ႔ေနရသည္။ ငွက္ဆုိးမ်ားကလည္း မဂၤလာမရွိေသာ Aသံျ ဖင့္
ေAာ္ေနၾကသည္။ ဘုရင့္ေAာင္လံေတာ္၌ ဠင္းတလာနားေနသည္။ ေတာေခြးမ်ား တစ္ညလံုး
Aူေနၾကသည္။ Uပုသ္ေဆာင္Aတြင္း ေႁမြဝင္လာသည္ကို ေတြ႔ရသည္။ ဘုရင့္ႏြားၿခံထဲက ႏြားမမ်ား
ႏို႔Aထြက္နည္းသြားၾကသည္။ ျမင္းမ်ားကလည္း ဟီေနၾကသည္။ ဆင္မ်ားလည္း မံုမယစ္ၾ ကေတာ့ေပ။
မည္မွ် Aမဂၤလာ Aတိတ္ဆုိး၊ နိမိတ္ဆုိးမ်ား ျဖစ္သနည္း။ ထိတ္လန္႔ေၾကာက္ရြံ႕ဖြယ္ေကာင္းေသာ
ပ်က္စီးဆံုး႐ႈံးမႈ Aရိပ္ေယာင္သည္ ေနရာတကာ၌ ပ်ံ႕ႏွံ႔ေနသည္။

ေနျပည္ေတာ္သည္ က်ီးႏွင့္ဖုတ္ဖုတ္ ျဖစ္ေနသည္။ ဘုရင္သတာနိက စကားမေျပာ တုဏွိေဘာ

ေနလာခဲ့သည္မွာ ေန႔ရက္ေပါင္းမ်ားစြာ ၾကာျမင့္သြားၿပီ။ စမၸာၿမိဳ ႕ကုိ သူ ဝင္ေရာက္စီးနင္းတုိက္ခုိက္စU္က
ပရမ္းပတာ ျဖစ္ေနပံုကို ျပန္လည္သတိရလာသည္။ စမၸာဘုရင္ ဒမိဝါဟနAေပၚ ရက္စက္ၾ ကမ္းၾကဳတ္စာြ
ျပဳမူခဲ့ျ ခင္းသည္ သူ၏ Aမွတ္သညာထဲတြင္ Aသက္ဝင္လာသည္။ ပရမ္းပတာျဖစ္ေနေသာ လမ္းမ်ားေပၚ၌
ျမင္းစီးၿပီး ေAာင္ပြဲရသူ၏ AမူAရာမ်ဳိးျဖင့္ လွည့္လည္သြားလာၿပီးလွ် င္ စမၸာျပည္သူ ျပည္သားမ်ားAား
မိမိစစ္တပ္က ရက္ရက္စက္စက္ျ ပဳလုပ္ေနေသာ ႏွိပ္စက္ညႇU္းပန္းမႈမ်ားကို ဟားတုိက္ရယ္လ်က္
AားေပးေနစU္က Aျဖစ္Aပ်က္Aားလံုးကို ျပန္လည္သတိရလာသည္။ ယင္းကဲ့သို႔ေသာ
ညႇU္းပန္းႏွိပ္စက္မႈမ်ား၏ AစU္Aလာကို ၾကည့္႐ႈဖုိ႔ရန္Aတြက္ မိမိAလွည့္ေရာက္လာပါပေကာ။
ပေဇၨာတဘုရင္သည္ Aလြန္တရာ ရက္စက္ၾ ကမ္းၾကဳတ္သူ ျဖစ္သည္။ သူတစ္ပါး၏ တုိင္းျပည္ႏွင့္လူမ်ဳိးကို
ပ်က္စီးဆံုးပါးသြားေAာင္ ျပဳလုပ္ရာ၌ လက္တြန္႔ေနသူတစ္ေယာက္ မဟုတ္ေပ။

တစ္ေန႔သ၌ ဘုရင္သတာနိကသည္ ေကာသမၺီၿ မိဳ ႕ေတာ္၏ ခံတပ္နံရံေပၚ၌ လူးလာတံု႔ေခါက္

လမ္းေလွ် ာက္ေနသည္။ ခပ္လွမ္းလွမ္း၌ ဇီးကြက္တစ္ေကာင္ စူးစူးရွရွေAာ္ေနသည္။ Aရပ္ပတ္ဝန္းက်င္၌
လေရာင္ပ်ံ႕ႏွံ႔ေနသည္။ မနီးမေဝးေသာ ေနရာတြင္ စစ္ေျမျပင္ကို ေတြ႔ျ မင္ေနရသည္။ Aရပ္ေလးမ်က္ႏွာ၌
ေတာင္ပို႔မ်ားပမာ က်ဆံုးသြားၾကေသာ စစ္သည္တပ္သားမ်ား၏ Aေလာင္းပံုမ်ားကို ေတြ႔ျ မင္ေနရသည္။

Page
99
 မဟာေယာဂီ - ပါရဂူ created by lucky82

Aရပ္ေလးမ်က္ႏွာရွိ ပထဝီေျမႀကီးတြင္ ေသြးေရာင္လႊမ္းေနသည္။ က်ဆံုးၿပီးစ စစ္သည္တပ္သားမ်ား၏

ကိုယ္မွ ေသြးAလ်U္ စီးဆင္းေနတုန္းပင္ ရွိေနသည္။ ယင္းစစ္သာမ်ား၏ Aေလာင္းAနီး၌
ခ်U္ဆီဗြက္ေပါက္ေနသည္။ ယင္းဗြက္ထဲတြင္ လက္ေမာင္းျပတ္မ်ားႏွင့္ Uီးေခါင္းျပတ္မ်ားသည္ ငါးမ်ားပမာ
ကူးခတ္ေနၾကသည္။ မေသတေသ ျဖစ္ေနၾကေသာ စစ္သားေပါင္းမ်ားစြာတုိ႔၏ ေAာ္ဟစ္ေနၾကေသာ
Aသံမ်ား နားထဲေရာက္လာၾကသည္။

ဘုရင္သတာနိကသည္ တုန္လႈပ္ေခ်ာက္ခ်ားသြားသည္။ ဘုရင္ပေဇၨာတ၏ယာယီစစ္တဲမ်ား

Aေဝးသို႔Aထိ ျပန္႔ေနသည္ကို ေတြ႔ျ မင္ရသည္။ ေကာင္းကင္တစ္ခြင္၌ ျပန္႔ေနေသာ ၾကယ္တာရာမ်ား
မုိးကုပ္စက္ဝုိင္းAထိ ျပန္႔ျ ပဴးတည္ရွိေနသည္ႏွင့္ တူေနသည္။ ယင္းကမာၻဖ်က္ဘုရင္ႏွင့္ သူ၏
ပင္လယ္သမုဒၵရာပမာ ျပန္႔က်ယ္ႀ ကီးမားေသာ စစ္တပ္ကို မည္သူပိတ္ဆုိ႔၍ ရမည္နည္း။

ဘုရင္သတာနိကသည္ AႀကီးAက်ယ္ စိတ္ပ်က္Aားေလ်ာ့သြားသည္။ စU္းစားၾကည့္ေလ

တုန္လႈပ္ေခ်ာက္ခ်ားေလ ျဖစ္ေနသည္။ ခံတပ္တံတုိင္းေပၚ၌ လမ္းေလွ် ာက္ရင္း လမ္းေလွ် ာက္ရင္းႏွင့္
နားခုိရာေနရာတစ္ေနရာ ေရာက္ရွိလာသည္။ ဘုရင္သတာနိကက သူ၏Aေစာင့္စစ္သားကို
ငါတစ္ေယာက္တည္းေနခ်င္တယ္။ ဘယ္သူ႔ကုိမ ငါ့ထံလာခြင့္မျပဳရဘူးဟု Aမိန္႔ေပးလုိက္သည္။
ကိုယ္တြင္း၌ ဗေလာင္ဆူေနလွ် င္ ဆိတ္ၿ ငိမ္ရာတြင္ ပို၍ တုန္လႈပ္ေခ်ာက္ခ်ားသြားႏုိင္သည္။ လူ၏စိတ္တြင္
ယင္းကဲ့သုိ႔ေသာ Aခ်ိန္မ်ဳိး၌ ယံုမွားသံသယဘီလူးႏွင့္ မရဏသရဲသဘက္သည္ ေျပာင္ေျပာင္တင္းတင္း
က်ီစယ္ေနၾကသည္။ တစ္ေယာက္တည္းေသာသူသည္ ဤမွ် ႀကီးမားေသာ စစ္တပ္ႏွင့္ မည္ကဲ့သို႔
ယွU္ၿ ပိဳ င္ႏုိင္မည္နည္း။ တစ္စံုတစ္ေယာက္သည္ စိတ္ထဲကပင္ တုိက္ရင္းခုိက္ရင္း A႐ႈံးႏွင့္ ရင္ဆုိင္ရင္း
ပန္းလ်သြားၿပီးလွ် င္ မလႈပ္ရွားႏုိင္ေသာ AေျခAေန ေရာက္သြားႏုိင္သည္။ ဘုရင္သတာနိက၏
AေျခAေနသည္ ထုိAတုိင္းပင္ ျဖစ္ေနသည္။

Aတိတ္၏ပံုရိပ္မ်ားသည္ သူ႔မ်က္ေမွာက္၌ ေပၚလာသည္။ ယေန႔သူ႐ွဴထုတ္လိုက္ေသာ

ထြက္သက္ကပင္ သူ႔Aတြက္ Aနံ႔Aသက္ဆုိး ျဖစ္ေနသည္။ ပထဝီေျမျပင္သည္ ထူးျခားဆန္းက်ယ္ေသာ
Uပေဒစည္းကမ္းမ်ားAရ လႈပ္ရွားေနသည္။ ညာဘက္လက္ျ ဖင့္ စိုက္ပ်ဳိးၿပီး ဘယ္ဘက္လက္ျ ဖင့္
ခုတ္ပစ္ေနသည္။ ကံတရား၏ AစီAမံကို ခံေနၾကရသည္။ ဘယ္သူက ဘုရင္၊ ဘယ္သူက
သူေတာင္းစားဟူ၍ ပံုေသသတ္မွတ္ထား၍ ဘယ္မွာရမည္နည္း။ သင္သည္ မိမိ၏ကုသိုလ္ကံစမ
ြ ္းAားျဖင့္
ယေန႔Aထိ Uီးတေမာ့ေမာ့ ျဖစ္ေနသည္။ သို႔ေသာ္လည္း ယခု Aခ်ိန္ေစ့သြားၿပီ။ မေကာင္းမႈAုိးျပည့္သြားၿပီ။
သနားငဲ့ညႇာျခင္း၊ ခြင့္လႊတ္ျ ခင္း မရွိေသာ ကမာၻေလာက၏တရားသူႀ ကီးသည္။ သြား၏Aစား သြားကိုသာ
လုိလားၿပီး Uီးေခါင္းAစား Uီးေခါင္းကိုသာ လုိလားသည္။ ယင္းတရားသူႀ ကီး၏
တရားဆံုးျဖတ္ခ်ိန္ေရာက္ရွိလာၿပီ။

ကမာၻေလာကရွိ မိန္းမမ်ားကို မိမိေဖာက္ျ ပန္မႈ၏ သားေကာင္ျ ပဳလုပ္ေသာသင္သည္ မိမိမိန္းမကို

တစ္စံုတစ္ေယာက္က Aၾကည့္တစ္မ်ဳိးျဖင့္ ၾကည့္မည္ဟု ႀကံစည္႐ံုႀ ကံစည္ျ ခင္းမွ် ကိုပင္ Aဘယ့္ေၾကာင့္
မခံႏုိင္ျ ဖစ္ေနသနည္း။ သင္မ႐ိုးသားေသာ Aၾကည့္ျ ဖင့္ ၾကည့္ေသာ သင္ဖ်က္ဆီးပစ္မည္ဟု ႀကံေသာ
နာမည္ပ်က္ေAာင္လုပ္ေသာ မိန္းမမ်ားလည္း သင့္၏ဇနီးမယားကဲ့သုိ႔ တစ္စံုတစ္ေယာက္၏
ဇနီးမယားျဖစ္သည္။ သင္၏မိခင္ျ ဖစ္သည္။ သင္၏ ႏွမကဲ့သို႔ေသာ ႏွမ ျဖစ္သည္။ ယင္းAခ်က္ကို သင္လံုးဝ
ေမ့ေဖ်ာက္ထားသည္။ မိမိUစၥာကို ရတနာတံုး ရတနာခဲသေဘာထားၿပီး သူတစ္ပါးUစၥာကိုမူ

Page
100
 မဟာေယာဂီ - ပါရဂူ created by lucky82

ေနာက္ေခ်းတံုးသေဘာထားေနသည္။ Aုိ ငမုိက္သား... သင္သည္ ကမၼရာဇာ ကံတရားဘုရင္၏ လႊတ္႐ံုး၌

တရားသူႀ ကီး ေသဆံုးသြားၿပီျ ဖစ္၍ မိမိ၏Aမႈႏွင့္ ပတ္သက္ၿ ပီး မည္သည့္Aခါမွ တရားAဆံုးAျဖတ္
ျပဳလုပ္ေတာ့မည္မဟုတ္ဟူ၍ ထင္မွတ္ထားသေလာ။

Aုိ သတာနိက သင္သည္ ကမာၻေလာက၌ မည္ကဲ့သို႔ေသာ ေကာင္းမႈမ်ားကို လုပ္ခ့သ

ဲ ည့္Aတြက္
ယေန႔က႐ုဏာတရား ေတာင္းခံပိုင္ခြင့္ ရွိေနသည္ဟူ၍ ထင္မွတ္ေနသနည္း။ သူတစ္ပါးႏွင့္ ပတ္သက္ၿ ပီး
သင္က်ဴးလြန္ျ ပဳလုပ္ခဲ့ေသာ AျပဳAမူမ်ားAတြက္ တန္ျ ပန္ျ ပဳလုပ္ေသာ AျပဳAမူမွ် သာ ျဖစ္သည္။
သင္က်ဴးလြန္ျ ပဳလုပ္ေသာ ေရတြက္၍မရသည့္ မေကာင္းမႈမ်ားAတြက္ ယေန႔ သင္ တရားAဆံုးAျဖတ္
ခံရေတာ့မည္။ သင္သည္ က႐ုဏာAတြက္ ေတာင္းခံပိုင္ခြင့္ရွိသူမဟုတ္ေပ။ Aားမဲ့သူကို
မတရားညႇU္းပန္းႏွိပ္စက္သူသည္ ယင္းကဲ့သို႔ ႏွိပ္စက္ညႇU္းပန္းခ်ိန္၌ တစ္ေန႔ေသာAခါ
မိမိထက္Aင္Aားႀကီးမားသူတစ္ေယာက္က မိမိကုိ ႏွိပ္စက္ညႇU္းပန္းလိမ့္မည္ျ ဖစ္ၿ ပီး ထုိAခ်ိန္၌
က႐ုဏာေတာင္းခံပိုင္ခြင့္ မိမိမွာ လံုးဝရွိလိမ့္မည္ မဟုတ္ဟူေသာAခ်က္ကို ေမ့ေနသည္။

သတာနိကဘုရင္သည္ A႐ူးတစ္ေယာက္လို မိမိAရိပ္ကို ျပန္ၾ ကည့္ေနသည္။ သူ၏Aရိပ္ထဲတြင္

တုိးဝင္ေရာက္လာေသာ ပေဇၨာတကို ေတြ႔ျ မင္သြားသည္။ မၾကာမီAေတာAတြင္း
ပေဇၨာတေပ်ာက္ကြယ္သြားၿပီး ဒမိဝါဟန ေပၚလာသည္။ ဒမိဝါဟနထံမွ ထိတ္လန္႔ေၾကာက္ရြံ႕ဖြယ္
ဟိန္းေဟာက္ၿ ခိမ္းေျခာက္သံ ၾကားေနရသလုိလို ထင္မွတ္သြားသည္။ မင္း ငါ့တုိင္းျပည္ စမၼာကို
စီးနင္းဝင္ေရာက္တိုက္ခိုက္တာ သတိရရဲ႕လား။ ေဆြမ်ဳိးညာတကာ AေျခခံAရဆိုလွ် င္ မင္းနဲ႔ငါ
မယားညီAစ္ကို ေတာ္တယ္။ ဒါေပမဲ့ မင္း ရာဇေသြး၊ ရာဇမာန္တက္ၿ ပီး ငါ့ကို သုတ္သင္ရွင္းလင္းပစ္တယ္။
ငါ့ဇနီးမယား ဘယ္AေျခAေန ေရာက္သြားတယ္ဆုိတာ မင္းသတင္းရပါလိမ့္မယ္။ ငါ့သမီးကိုေတာ့
မင္းတုိ႔ၿ မိဳ ႕ရဲ႕ ကၽြန္ေဈးမွာ လူသိရွင္ၾ ကား ခ်ေရာင္းၾကတယ္။ မဟာဝီရက ပထဝီေျမႀကီးဟာ
ေမတၱာဗိမာန္ျ ဖစ္တယ္။ ပထဝီေျမႀကီးကုိ ေဒါသAမ်က္ရဲ႕ ငရဲဘံု လုပ္မပစ္ပါႏွင့္လုိ႔ ေျပာထားတယ္။
ၿပံဳ းၿပံဳ းရႊင္ရႊင္ႏွင့္ ျပဳလုပ္တဲ့ မေကာင္းမႈကို တငိုငိုတရယ္ရယ္နဲ႔ ခံစားေပမယ့္ ဆံုးခန္းတုိင္ ေရာက္မွာ
မဟုတ္ဘူး။ မိမိျ ပဳလုပ္တဲ့ မေကာင္းမႈနဲ႔ ပတ္သက္ၿ ပီး ေနာင္တရမယ့္Aခ်ိန္ ေရာက္လာၿပီ။ ယေန႔
ဘာေၾကာင့္ ေၾကာက္ဒူးတုန္ၿ ပီး ေနာက္ဘက္ကို ျပန္ၾ ကည့္ေနရသလဲ။ သူရဲေကာင္းတစ္ေယာက္လုိ
စစ္ေျမျပင္ထြက္ပါေတာ့လား။

သင္တုိက္ခိုက္ေသာ စစ္ပြဲတစ္ပြဲ၏ေနာက္ပိုင္း၌ ေထာင္ေပါင္းမ်ားစြာေသာ မိန္းမမ်ားသည္

ေက်းကၽြန္ဘဝေရာက္သြားၾကသည္။ သင္သည္ မိန္းမေပါင္းမ်ားစြာကို မုဆုးိမဘဝေရာက္ေAာင္
ခုိကိုးရာမဲ့ျ ဖစ္ေAာင္ လုပ္ခဲ့သည္။ သင္တုိက္ခိုက္ေသာ စစ္ပြဲ၏ Aက်ဳိးဆက္ေၾကာင့္
သန္းေပါင္းမ်ားစြာေသာ မိန္းမမ်ား၏ Aက်င့္သိကၡာကို ေရာင္းခ်ခဲ့သည္။ ေဈးဆုိင္မ်ား ဖြင့္လွစ္ခဲ့သည္။
AလားAလာရွိေသာ ကေလးသူငယ္ေပါင္းမ်ားစြာတုိ႔သည္ ဘဝပ်က္ၿ ပီး လမ္းႀကိဳလမ္းၾကား၌
တစ္ဝမ္းတစ္ခါးAတြက္ ေတာင္းစားၾကရသည္။ ေတာင္းစားလုိ႔မရသည့္Aဆံုး၌ ခုိးျခင္း၊ ဝွက္ျ ခင္း၊
Aလစ္သုတ္ျ ခင္း၊ မသမာမႈAမ်ဳိးမ်ဳိး ျပဳလုပ္ျ ခင္း လမ္းမွားေပၚေရာက္သာြ းၾကသည္။ သင္ျ ပစ္ဒဏ္ေပးေသာ
သူခုိးသည္လည္းေကာင္း၊ သင္ႀ ကိဳ းဒဏ္ေပးေသာ လူသတ္သမားသည္လည္းေကာင္း Aမွန္က
သင္ေမြးထားေသာ သူရဲသဘက္မ်ား၏ AစုAေဝးသာ ျဖစ္သည္။ သင္သည္ မိမိေျခေထာက္ျ ဖင့္
နင္းေျခပစ္ေသာ ပုရြက္ဆိတ္မ်ား၏AေျခAေနကို မစU္းစားမဆင္ျ ခင္ခဲ့ေပ။ ယခု ဆင္ေျခေထာက္

Page
101
 မဟာေယာဂီ - ပါရဂူ created by lucky82

Aနင္းခံရမည့္ AေျခAေနမ်ဳိး ေရာက္ရွိလာေသာAခါ သင့္Aေၾကာင္းကို မည္သူ

စU္းစားဆင္ျ ခင္ေတာ့မည္နည္း။

ဘုရင္တာဝန္ဝတၱရားသည္ ျပည္သူ႔Aက်ဳိးေဆာင္ရြက္ရမည္ဟူေသာ စည္းကမ္းUပေဒကို

သင္ေမ့ေဖ်ာက္ထားသည္။ သင္သည္ ျပည္သူျ ပည္သားကို မိမိ၏ Aက်ဳိးစီးပြားAတြက္ Aသံုးခ်သည္။
ရြာေစာင့္ကို ရပ္ရြာေစာင့္ေရွာက္ေရးAတြက္ ခန္႔ထားျခင္းျဖစ္သည္။ သို႔ေသာ္လည္း ရပ္ရြာက ရြာေစာင့္ကို
ျပန္ၿ ပီး ေစာင့္ေရွာက္ေနရသည္။

ဘုရင္သတာနိက၏ေရွ႕ေမွာက္၌ ကမာၻေလာကတစ္ခုလံုး၏ ေျမပံုဆြဲထားသကဲ့သို႔ ျဖစ္သြားသည္။

ယင္းေျမပံုက Aိုဘုရင္ တစ္ပိႆာ၏ Aေပၚမွာ တစ္ပိႆာခြဲ ရွိေနတယ္ဆုိတဲ့ သင္ခန္းစာကို
သင္Aဘယ့္ေၾကာင့္ ေမ့ထားသလဲ။ Aားရွိသူရဲ႕ က်င့္ဝတ္က Aားမဲ့သူကို ေစာင့္ေရွာက္ရတယ္။
လူရည္တတ္ရဲ႕ က်င့္ဝတ္ဟာ ဆင္းရဲသူ ဆင္းရဲသားမ်ားကို ေပးကမ္းစြန္႔ႀ ကဲရတယ္ဆုိတဲ့ မူဝါဒကို
သင္ေမ့ေမ့ေပ်ာက္ေပ်ာက္ ျပဳလုပ္ထားတယ္။ လယ္ယာ၏ AကာAကြယ္ Aေစာင့္Aေရွာက္ျ ဖစ္တ့ဲ
ေရတက္ေရလွ်ံျ ခင္းက Aခါခပ္သိမ္း ရက္ရက္စက္စက္ ၾကမ္းၾကမ္းၾကဳတ္ၾ ကဳတ္ လယ္ယာကို
မ်ဳိဝါးပစ္လုိက္သလုိ ျဖစ္ေနပါကလားဟု ေျပာျပေနသလုိ ထင္ေနရသည္။

စစ္မွန္ေသာ ရည္ရြယ္ခ်က္ျ ဖင့္ ဖြဲ႔စည္းတည္ေဆာက္ထားေသာ ဘုရင့္Aုပ္ခ်ဳပ္ေရးAဖြဲ႔Aစည္းသည္

ပထဝီေျမျပင္ေပၚ၌ ႀကီးစြာေသာ Aက်ဳိးဆုတ္ယုတ္မႈကုိ ျပဳလုပ္ေနသည္။ သင္တုိ႔ျ ပဳလုပ္ဖန္တီးေသာ
Aက်ဳိးဆုတ္ယုတ္မႈမ်ားေၾကာင့္ ကမာၻေလာကတစ္ခုလံုး ကၽြမ္းထုိးေမွာက္ခံု ျဖစ္သြားရသည္။ သင္သည္
မိမိ၏ ထီးနန္းစည္းစိမ္တုိးျမႇင့္ေရးAတြက္ ေထာင္ေပါင္းမ်ားစြာေသာ ကြန္ရက္မ်ားကို ဖန္တီးျပဳလုပ္ခဲ့သည္။
ယင္းကြန္ရက္မ်ားAတြက္ေၾကာင့္ ကမာၻေလာက၏ တရားစီရင္ထံုးမ်ားသည္ သင့္Aနီးသို႔
သီပင္မသီႏုိင္ခဲ့ေပ။ သို႔ေသာ္လည္း ျပည္သူျ ပည္သားမ်ားကမူ ယင္းတရားစီရင္ထံုးသည္ မည္ကဲ့သို႔ေသာ
တရားစီရင္ထံုးမ်ဳိး ျဖစ္သနည္း။ သို႔ေသာ္လည္း ယေန႔ စစ္မွန္ေသာ တရားစီရင္ထံုး ေရာက္ရွိလာေတာ့မည္။
သင္တုိက္ခုိက္ခဲ့ေသာ စစ္ပြဲကပင္ ယခု ဒုတိယစစ္ပြဲကို ဖန္တီးျပဳလုပ္လုိက္သည္။ ပဒိုင္းသီးပင္ စိုက္ၿ ပီး
ၾကာပြင့္ပြင့္ဖူးေစလုိသည့္ ေမွ် ာ္လင့္ခ်က္ထားျခင္းသည္ Aက်ဳိးမရွိ Aခ်ည္းAႏီွးသာ ျဖစ္သည္။

ဘုရင္သည္ ျပတင္းေပါက္ေသးေသးကေလးက ေဝးရာသို႔ လွမ္းၾကည့္လုိက္သည္။

ထြန္းလင္းေတာက္ေပေနေသာ ၾကယ္တာရာႏွစ္လံုးဆီသုိ႔ သူ၏ တုန္လႈပ္ေခ်ာက္ခ်ားေနေသာ
မ်က္စိAျမင္ေရာက္ရွိသြားသည္။

"Aလုိ မဟာ ကာမ႐ူး၊ မဟာ ေဒါသ႐ူး ပေဇၨာတ၏မ်က္လံုးႏွစ္လံုးပါကလား။ ဒီမ်က္လံုးႏွစ္လံုးက

ငါ၏မိဖုရားAလွ မိဂါဝတီကို စည္းစိမ္ခံစားစံစားဖို႔Aတြက္ ေတာင္းေနတယ္။ မိဂါဝတီရဲ႕
ႏူးညံ့ေပ်ာ့ေပ်ာင္းAလွေတြ ေAာင္းေနတဲ့ Aဂၤါ Aစိတ္Aပိုင္းကို ဤမ်က္လံုးႏွစ္လံုးက မ်ဳိဝါးေနသလုိ
ထင္ေနရတယ္။ Aလွကညာပ်ဳိတုိ႔ မိမိတုိ႔၏ မ်က္ႏွာေပၚမွာ AကာAကြယ္ ျပဳလုပ္ထားၾကေလာ့။ သင္တို႔၏
စြဲမက္ဖြယ္ မ်က္ႏွာမ်ားသည္ ေယာက္် ားမ်ား၏ ရႊင္လန္းခ်မ္းေျမ့မႈ၊ ၿငိမ္းခ်မ္းမႈတုိ႔ကုိ
လုယက္ဖ်က္ဆီးပစ္ၾ ကတယ္။ ေယာက္် ားတုိ႔ကုိ တိမ္းၫႊတ္ေစတဲ့ မိမိတုိ႔၏ Aစိတ္Aပိုင္းမ်ားကို
ဖံုးAုပ္ထားၾကေလာ့။ Aဲဒီလုိ ျပဳလုပ္မွ ေယာက္် ားမ်ား၏ မ်က္လံုးမ်ားသည္ သင္တုိ႔၏
Aဂၤါ Aစိတ္Aပုိင္းမ်ားAထိ ေရာက္ရွိဖုိ႔ ခဲယU္းသြားေပလိမ့္မည္။

Page
102
 မဟာေယာဂီ - ပါရဂူ created by lucky82

Aခြန္Aတုတ္ ေပးေဆာင္ေနၾကေသာ ဘုရင္ ဆယ့္ေလးပါးတို႔၏ စစ္တပ္မ်ားကိုပါ

ေဆာင္ၾ ကU္းၿပီးလွ် င္ ပေဇၨာတ ခ်ီတက္လာသည္။ ရက္စက္ၾ ကမ္းၾကဳတ္ေသာ၊ ေသြးစြန္းေနေသာ၊
ငဲ့ညႇာေထာက္ထားျခင္းAလ်U္းမရွိေသာ ေဒါသကုမၼာရ ဘုရင္ပေဇၨာတသည္ ငါ၏ၿမိဳ ႕ကုိ မႈန္႔မႈန္႔ညက္ညက္
ေခ်ပစ္ေတာ့မည္။ ငါ၏ၿမိဳ ႕၌ရွိေသာ စည္းစိမ္Uစၥာမ်ားကို လုယူသြားေတာ့မည္။ မည္သည့္Aလွကညာပ်ဳိ
တစ္Uီးတစ္ေယာက္ကိုမွ Aလြတ္ေပးေတာ့မည္ မဟုတ္ေပ။ ထုိမွ် သာမက ငါ၏မိဖုရား မိဂါဝတီကိုလည္း
သိမ္းပိုက္သြားေတာ့မည္။ မိဖုရားႀကီး၏ Aရွက္ကို ဖ်က္ဆီးပစ္ေတာ့မည္။ ငါ၏သားေတာ္ Uဒယနကို
ဖမ္းဆီးၿပီး ဆင္၏ေျခေထာက္ျ ဖင့္ နင္းေျခပစ္ေတာ့မည္။ ၿပိဳ ကြဲပ်က္စီးျခင္း မီးလွ် ံသည္ ငါ၏တုိင္းျပည္
တစ္ခုလံုးကို ပတ္ရံေတာ့မည္။

ငါဘယ္လုိလုပ္ရမည္နည္း။ မိဂါဝတီကို Aပ္လုိက္ရမည္ေလာ။ ေရာဂါေပါင္းမ်ားစြာကို ကုစားေသာ

နည္းတစ္နည္းျဖစ္သည္။ သူ႔လည္မ်ဳိကို ညႇစ္ၿ ပီး Aသက္ေပ်ာက္သြားေAာင္ လုပ္လုိက္ရမည္ေလာ။
သို႔ေသာ္လည္း ယင္းသို႔ျ ပဳလုပ္၍ မျဖစ္ေပ။ ယင္းသို႔ျ ပဳလုပ္ျ ခင္းသည္ သူရဲေဘာေၾကာင္သူ၏ Aလုပ္သာ
ျဖစ္သည္။ သို႔မဟုတ္လွ် င္ မိဂါဝတီကို Aဆိပ္ေကၽြး သတ္ပစ္လုိက္ရမည္ေလာ။ သို႔ေသာ္လည္း ကာမဘီလူး
ပေဇၨာတသည္ မိဂါဝတီ ေသဆံုးသြားၿပီဆုိသည္ကို ယံုၾ ကည္ပါမည္ေလာ။

ထုိ႔ေနာက္တစ္ဖန္ ထိုပန္းခ်ီဆရာသည္ ဘုရင့္မ်က္စိေရွ႕ေမွာက္ ေရာက္ရွိလာသည္။

သူ၏လက္မက ေသြးစီးက်ေနၿပီး ဘုရင္ကို ေျပာျပေနသည္ဟု ထင္ေနရသည္။ Aရွင္မင္းႀကီး
Aသင္္မင္းႀကီးသည္ ကၽြႏု္ပ္၏ လက္မကိုျ ဖတ္ၿ ပီး ကၽြႏု္ပ္ဘဝတစ္ေလွ် ာက္လံုး လူတစ္လံုး သူတစ္လံုး
မလုပ္ႏုိင္ေAာင္ ဖန္တီးခဲ့သည္။ ကၽြႏု္ပ္ရန္ကို မည္သုိ႔မည္ပံု တံု႔ျ ပန္ရမည္ဆုိသည္ကို တစ္ေန႔ သင္မင္းႀကီး
နားလည္လာလိမ့္မည္။ Aသင္မင္းႀကီးကုိ Aသက္ေပ်ာက္ေAာင္ မသတ္ေပ။ Aသက္ရွင္ေနေAာင္ေတာ့
ထားမည္။ သို႔ေသာ္လည္း Aသင္မင္းႀကီးသည္ လူေသတစ္ေယာက္ကဲ့သုိ႔ Aသက္ရွင္ေနရလိမ့္မည္။
Aသင္မင္းႀကီးသည္ မိမိAတုိင္းAတာျဖင့္ ကမာၻေလာကကို တုိင္းတာသည္။ ကမာၻေလာက၏
Aတုိင္းAတာျဖင့္ မိမိကိုယ္ကို တုိင္းတာဖုိ႔Aတြက္ မည္သည့္Aခါကမွ စိတ္မဝင္စားခဲ့ေပ။
ယေန႔Aသင္္မင္းႀကီး မိမိကိုယ္ကို တုိင္းတာဖုိ႔ Aခ်ိန္ ေရာက္ရွိလာၿပီ။

ဝႆဘုရင္၏ မ်က္ႏွာတြင္ ထိတ္လန္႔ေၾကာက္ရြံ႕ဖြယ္ ေကာင္းေသာ Aရိပ္Aေယာင္

လႊမ္းေနသည္။ ထိတ္လန္႔ေၾကာက္ရြံ႕ျခင္းေၾကာင့္ ျဖစ္ေပၚလာေသာ ကေယာင္ေခ်ာက္ခ်ားျဖစ္ေနျခင္းသည္
ဘုရင္မင္းႀကီးကို Uမၼတၱက ျဖစ္ေAာင္ ျပဳလုပ္ဖန္တီးေနသည္။

မဟာဝီရ Aရွင္သူျ မတ္က Aားလံုး Aသက္ရွင္ေနၾကလို၏။ မည္သူမွ ေသျခင္းကို မလုိလားၾကဟု

မိန္႔ဆုိထားသည္။ မွန္ပါသည္။ သို႔ေသာ္လည္း ယင္းကဲ့သို႔ သိရွိနားလည္မႈသည္ မလြဲသာ မေရွာင္သာ
ျဖစ္ၿ ပီးသည့္ေနာက္ပုိင္းက်မွ ျဖစ္ေပၚလာေသာ သိရွိနားလည္မႈျ ဖစ္သည္။ မိဂါဝတီ၊ သင္မိဖုရားလည္း
Aသက္စြန္႔လိုက္ဖုိ႔Aတြက္ တြန္႔ဆုတ္ေနသေလာ။ Aသက္ရွင္ေနျခင္းကိုပင္ လုိလား
ေတာင့္တေနသေလာ။ က်ဳပ္လည္း Aသက္ရွင္ေနျခင္းကို လုိလားေတာင့္တေနပါသည္။ မိဂါဝတီ၊
သင္မိဖုရားႀကီးသည္ ေတာ္ဝင္မိဖုရားႀကီး ျဖစ္သည္။ က်ဳပ္ကေတာ့ ကာမဂုဏ႐
္ ူး ႐ူးခဲ့သူျ ဖစ္၏။
က်ဳပ္Aတြက္ သင္မိဖုရားႀကီး ေသရဲသလား။

Page
103
 မဟာေယာဂီ - ပါရဂူ created by lucky82

မိဂါဝတီAလွ လာပါ... လာပါ၊ လက္႐ံုးႏွင့္ဖက္ၿ ပီး က်ဳပ္လည္ဆြဲတန္ဆာဆင္ေပးတဲ့

သင္မိဖုရားႀကီး၏ လည္မ်ဳိကို ကၽြႏု္ပ္ ညႇစ္ခြင့္ျ ပဳပါ။ မေၾကာက္ပါႏွင့္။ က်ဳပ္ သင္မိဖုရားႀကီး၏ လည္မ်ဳိကုိ
ညႇစ္႐ံုညႇစ္ပါမည္။ သင္မိဖုရားႀကီး၏Aသက္ တစ္ခဏAေတာAတြင္း ထြက္သြားပါလိမ့္မည္။ Aဲဒီေနာက္
သင္မိဖုရားႀကီး၏Aေလာင္းကို တဏွာ႐ူး ပေဇၨာတ ဘယ္လုိလုပ္ႏုိင္ေတာ့မလဲ။ သင္မိဖုရားႀကီး၏
က်က္သေရတံုး ဘယ္Aဂၤါ Aစိတ္Aပိုင္းကိုမွ မထိခုိက္ မနစ္နာသြားေစရပါဘူး။

ဝႆဘုရင္သည္ သူ႔လက္ျ ဖင့္ သူ႔လည္မ်ဳိကုိ ညႇစ္လုိက္သည္။ ထပ္ၿ ပီ Aင္Aားသံုးလ်က္

ညႇစ္လုိက္ျ ပန္သည္။ ထုိ႔ေနာက္. ..
*****

Page
104
 မဟာေယာဂီ - ပါရဂူ created by lucky82

၁၄။ ေတာ္ဝ င္မ ိဖုရ ားႀကီး

ေတာ္ဝင္မိဖုရားႀကီး မိဂါဝတီသည္ Aဆိပ္ခြက္ကို ကိုင္ၿ ပီး ေရာက္ရွိလာသည္။ ေန႔ရက္ေပါင္းမ်ားစြာ

Aိမ္Uီးနတ္ လင္ေယာက္် ားကို မေတြ႔မျမင္ရေပ။ ဘုရင္မင္းႀကီးသည္ မိဖုရားႀကီးႏွင့္ ပတ္သက္ၿ ပီး
စိတ္ကုန္ခန္းေနသည္။ ႐ုပ္ဆင္းAဂၤါ လွပေသာမိန္းမသည္ ရန္သူျ ဖစ္၏ဟူ၍လည္း မၾကာခဏ
ညည္းညဴေနသည္။

မိမိစိတ္ထဲတြင္ AစU္မျပတ္ ကိန္းေAာင္းေနေသာ ခ်ီးက်ဴးဂုဏ္ျ ပဳ၍ မေမာႏုိင္

မပန္းႏုိင္ျ ဖစ္ေနေသာ မိဖုရားႀကီး၏ ႐ုပ္႐ူပကာႏွင့္ ပတ္သက္ၿ ပီး ဘုရင္မင္းႀကီးသည္
ဤမွ် စိတ္ပ်က္သြားသည္။ ကိုယ္ကာယAလွေပၚတြင္ Aလွ၏Aလင္းေရာင္ ဤမွ် ပ်ံ႕လြင့္ေနေသာ္လည္း
လင္ေတာ္ေမာင္ ဘုရင္မင္းႀကီးသည္ Aဘယ္ေၾကာင့္ မ်က္လႊာပင့္၍ မၾကည့္ႏုိင္ ျဖစ္ေနသနည္း။
Aစပထမ၌မူ စစ္ပြဲAတြက္ ရတက္မေAး ျဖစ္ေနေသာေၾကာင့္ ငါ့ကို ေမ့ေနသည္ဟူ၍ မိဖုရားႀကီး
ထင္မွတ္ေနသည္။ သို႔ေသာ္လည္း ေတာ္ဝင္မိဖုရားႀကီးသည္ တျဖည္းျဖည္း Aေၾကာင္းAရင္းကို
သိရွိနားလည္သြားသည္။

ငါ့ကို Aေၾကာင္းျပဳ၍သာ ထိတ္လန္႔ေၾကာက္ရြံ႕ဖြယ္ စစ္ပြဲႀ ကီး ေကာသမၺီ၏ေကာင္းကင္တြင္

လႊမ္းလာျခင္း ျဖစ္သည္။ ပန္းခ်ီဆရာေရးဆြဲေသာ ငါ၏႐ုပ္ပံုကို ေတြ႔ရသည့္Aတြက္ေၾကာင့္သာ
မိဖုရားႀကီးAက်င့္ပ်က္သည္ဟူ၍ ဘုရင္မင္းႀကီး ယံုမွားသံသယ ျဖစ္သြားသည္။ ယင္းကဲ့သို႔ေသာ
Aမည္းစက္ႀ ကီးမ်ဳိးႏွင့္သာ Aသက္ရွင္ေနရျခင္းထက္ေတာ့ မရဏခရီးသို႔ ထြက္ခာြ သြားျခင္းကသာ
ပိုၿ ပီးေကာင္းလိမ့္Uီးမည္။ ယင္းသို႔ စU္းစားလ်က္ မိဖုရားႀကီးသည္ ေနာက္ဆံုး ေတာ္ဝင္မိန္းမတစ္ေယာက္
ျဖစ္ေၾကာင္း ျပေတာ့မည္ဟူ၍ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ခ်လုိက္သည္။

ယင္းကဲ့သို႔ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ခ်ၿပီး ယေန႔မိဖုရားႀကီးသည္ သူ႔လင္ေယာက္် ားကို

ေနာက္ဆံုးၾကည့္ျ ခင္းမ်ဳိးႏွင့္ ၾကည့္ရန္ ေရာက္ရွိလာျခင္း ျဖစ္သည္။ ေယာက္် ား၏ ေျခAစံုႏွင့္
နီးနီးကပ္ကပ္ရပ္ၿ ပီးလွ် င္ မိဖုရားႀကီးသည္ သူ႔ေယာက္် ားAား ေနာက္ဆံုး Aၿပံဳ းမ်ဳိးႏွင့္ မခ်ိၿ ပံဳ း
ၿပံဳ းျပလုိသည့္ဆႏၵ ျဖစ္ေပၚလာသည္။ လင္ေယာက္် ား Aသက္ထင္ရွားရွိလ်က္ကပင္ မိဖုရားႀကီး
မိဂါဝတီသည္ လင္ေယာက္် ားAတြက္ Aသက္စြန္႔ေသာ ေတာ္ဝင္ဇနီးမယား လုပ္မည္ဟူ၍
ဆံုးျဖတ္ခ်က္ခ်လုိက္သည္။ Aဆင္Aျပင္ Aဝတ္Aစားမွာလည္း ယင္းဆံုးျဖတ္ခ်က္Aရ
ဆင္ျ ပင္ဝတ္စားလာျခင္း ျဖစ္သည္။ ေျဖခ်ထားေသာ ဆံမွ် င္သည္ ဒူးဆစ္Aထိ ျပန္႔က်ဲက်ေနသည္။
နဖူးျပင္၌ ပန္းဝတ္မႈံျ ဖင့္ ျပဳလုပ္ထားေသာ Aစက္တစ္စက္ တုိ႔ထားသည္။ ကိုယ္ခႏၶာ၌ Aဆင္တန္ဆာ
Aျပည္ဆင္ယင္ထားၿပီး ပဒုမၼနီ ေတာ္ဝင္မိဖုရားႀကီးသည္ နတ္သမီးမ်ား Aရွက္ရေလာက္ေAာင္ပင္
ဆင္ျ ပင္ထားသည္။ ေႏြUီးပန္းဝတ္မံႈ၏ စြဲမက္ဖြယ္သည္ တစ္ကုိယ္လံုးတြင္ စံပယ္ေနသည္။

Aမတ္ႀ ကီး ယုဂႏၶရသည္ စိတ္တထင့္ထင္ႏွင့္ မိဖုရားႀကီးေနာက္ လုိက္ပါလာသည္။

မိဖုရားႀကီးသည္ ရဲတုိက္Aတြင္းရွိ ခန္းေဆာင္တစ္ခု၏ တံခါးကို ေခါက္လုိက္သည္။ သို႔ရာတြင္

Aခန္းတြင္းက တံု႔ျ ပန္ေသာ မည္သည့္Aသံကိုမွ် မၾကားရေပ။ Aမတ္ႀ ကီးကလည္း တံခါးဖြင့္ေပးဖုိ႔Aတြက္

Page
105
 မဟာေယာဂီ - ပါရဂူ created by lucky82

ႀကိဳ းစားAားထုတ္ၾ ကည့္ေသးသည္။ သို႔ရာတြင္ မည္သုိ႔မွ Aေၾကာင္းထူး မလာေပ။

တိတ္ဆိတ္ၿ ငိမ္သက္ေနေသာ ခန္းေဆာင္၏ Aေစာင့္က...
"ယမန္ေန႔ညကတည္းက ဘုရင္မင္းႀကီး ဘယ္သူႏွင့္မွ မေတြ႔ဘဲ တစ္ကိုယ္တည္း ေနလာတယ္။
လာေတြ႔တဲ့လူေတြ Aားလံုးကိုလည္း ဘယ္သူ႔ကုိမွ Aေတြ႔မခံဘဲ ျပန္လြႊတ္တယ္။ တစ္ညလံုး
ဘုရင္မင္းႀကီးဟာ သူ႔ဟာသူ Aသံထုတ္ၿ ပီး တတြတ္တြတ္ ဘာေတြ ေျပာေနမွန္း မသိဘူး။
ယမန္ေန႔ညကစၿပီး ဘုရင္မင္းႀကီး မAိပ္ဘူးထင္တယ္"
ဟု ေျပာျပသည္။

Aေစာင့္ေျပာေသာစကားကို ၾကားရေသာAခါ Aမတ္ႀ ကီးသည္ စိုးရိမ္မကင္း ျဖစ္သြားသည္။

လြန္ခဲ့ေသာ ရက္Aနည္းငယ္ကစၿပီး ဘုရင္မင္းႀကီးသည္ စိတ္ပ်က္Aားေလ်ာ့သြားၿပီး Aမတ္ႀ ကီး
ေကာင္းကင္ႀ ကီး ဟက္တက္ကြဲသြားတယ္ဆုိရင္ Aဲဒီ ဟက္တက္ကြဲသြားတဲ့ ေကာင္းကင္ႀ ကီးကို ဘယ္လုိ
ျပန္ဆက္လို႔ရေတာ့မွာလဲဟု ေျပာျပေနသည္။ သို႔ရာတြင္ Aမတ္ႀ ကီးက Aားေပးစကားကိုသာ
ေျပာၾကားလာခဲ့သည္။ ယင္းAားေပးစကား၏ တာတမံသည္ ယေန႔ က်ဳိးေပါက္သြားၿပီလား။

မယံုသကၤာျဖစ္ေနေသာ လူ၏ သကၤာမကင္းစိတ္သည္ ကမာၻေလာကကို စားပစ္သည္။

ေနာက္ဆံုး၌ မိမိကိုယ္ကို စားသည္။ Aမတ္ႀ ကီးသည္ တံခါးကို ခပ္ျ ပင္းျပင္း ထုလုိက္သည္။ ဝရဇိန္ကဲ့သို႔
မာေက်ာေသာ တံခါးရြက္သည္ Aမတ္ႀ ကီး ေျခေဆာင့္ကန္လုိက္သည့္Aတြက္ ပ်က္စီးသြားေသာ နံရံကဲ့သို႔
ၿပိဳ လဲက်သြားသည္။

ေယာက္် ားစြမ္းAားသည္ ယေန႔Aဘယ့္ေၾကာင့္ ကေျပာင္းကျပန္ ျဖစ္သြားသနည္း။

ကမာၻေလာကAား ေဘးဘယာ ေဝးကြာသြားေစမည့္ ပထဝီေျမႀကီးကို ေမတၱာဗိမာန္ျ ဖစ္ေAာင္ လုပ္မည့္
ေယာက္် ားစြမ္းရည္ေၾကာင့္ ယေန႔ကမာၻေလာကႀကီး တုန္လႈပ္ေခ်ာက္ခ်ားသြားသည္။ ပထဝီေျမျပင္တြင္
ေဒါသAမ်က္ေတာမီး ေလာင္ေနသည္။

မိန္းမမ်ားကို ကာကြယ္ေစာင့္ေရွာက္ရမည့္သူက ယံုမွားသံသယAျပစ္ရွိသူ ျဖစ္ေနသည္။

မိဖုရားႀကီး မိဂါဝတီသည္ မဟာဝီရ Aရွင္သူျ မတ္ မိန္႔ၾ ကားေသာစကားကုိ သတိရလာသည္။ မဟာဝီရ
Aရွင္သူျ မတ္ကို တစ္ေန႔ မိဖုရားႀကီးက သက္ရွိသတၱဝါမ်ား Aင္Aားရိွတာ ေကာင္းလား သို႔မဟုတ္
Aင္Aားမဲ့တာ ေကာင္းသလားဟု ေမးျမန္းေလွ် ာက္ထားခဲ့ဖူးသည္။

မဟာဝီရ Aရွင္သူျ မတ္က ျပန္လည္ေျဖၾကားသည္။

"တရားဖက္ေသာ သူမ်ားAတြက္ ထထႂကြႂ ကြ လံု႔လဝီရိယရွိျ ခင္း၊ Aားေကာင္းျခင္းသည္
ေကာင္း၏။ ယင္းႏွင့္ ဆန္႔က်င္ဘက္Aားျဖင့္ တရားမဲ့သူမ်ားAတြက္မူ Aားမဲ့ေနျခင္း၊ ထထႂကြႂ ကြ
လံု႔လမျပဳျခင္းသည္ ေကာင္း၏"

မိဖုရားႀကီးသည္ မဟာဝီရ Aရွင္သူျ မတ္ကုိ သတိရလာၿပီးလွ် င္ ရွိခုိးUီးခုိက္လုိက္သည္။ သို႔ရာတြင္

႐ုတ္တရက္ သူျ မင္လုိက္ရေသာ ျမင္ကြင္းသည္ သူ႔ကို A႐ူးျဖစ္ေAာင္ လုပ္လုိက္သည္။

Page
106
 မဟာေယာဂီ - ပါရဂူ created by lucky82

ခန္းေဆာင္၏ Aလယ္တြင္ ဘုရင္သတာနိကသည္ ေျခကားယား၊ လက္ကားယားႏွင့္

လဲက်ေနသည္။ သူ၏ဝတ္လဲေတာ္မ်ားသည္ က်င္ႀ ကီး က်င္ငယ္မ်ား တရၾကမ္းႏွင့္ ဆုိးဆုိးဝါးဝါး
Aနံ႔Aသက္မ်ား ထြက္ေနသည္။ ပါးစပ္ စုတ္ၿ ပဲေနသည္။ မ်က္လံုးႏွစ္ဖက္မွာလည္း
ေၾကာက္မက္ဖြယ္Aသြင္ျ ဖင့္ ျပဴးထြက္ေနသည္။ ဘုရင္မင္းႀကီး၏ ကိုယ္ခႏၶာသည္ Aသက္ဇီဝိန္
မရွိေတာ့ေပ။ လူေသAေလာင္းမွ် သာ ျဖစ္ေနသည္ဟူ၍ တစ္ခဏAေတာAတြင္း၌ ဆံုးျဖတ္ခ်က္
က်သြားသည္။

မိဖုရားႀကီးသည္ သူ႔ေမာင္ေတာ္သက္ထား၏ AေျခAေနကုိ ေတြ႔ရေသာAခါ ေဆာက္တည္ရာမရ

ျဖစ္သြားၿပီးလွ် င္ လင္ေယာက္် ား၏ Aေလာင္းေပၚတြင္ ပစ္လွဲခ်လုိက္ၿ ပီး သတိေမ့သြားသည္။
မၾကာခင္AေတာAတြင္းမွာပင္ ဘုရင့္သားေတာ္ Uဒယနလည္း ေရာက္ရွိလာၿပီးလွ် င္ သူ၏ခမည္းေတာ္ႏွင့္
မယ္ေတာ္၏ AေျခAေနကို ေတြ႔ရေသာAခါ Aသံထုတ္ၿ ပီး ငိုေႂကြးရွာသည္။ သားေတာ္၏ ငိုသံကို
ၾကားရေသာေၾကာင့္ မိခင္သည္ သတိျ ပန္ရလာသည္။ သို႔ေသာ္လည္း သတိျ ပန္ရလာသည္ႏွင့္
မိဖုရားႀကီးသည္ ေျဖ၍မရျဖစ္သြားၿပီး လူးလွိမ့္ငိုေႂကြးသည္။

Aမတ္ႀ ကီးသည္ စိတ္ေလးေလးႏွင့္ ဘုရင္မင္းႀကီး၏ ဈာပနAတြက္ AစီAစU္ ျပဳလုပ္ရသည္။

ထိုAခ်ိန္၌ ေပၚေပါက္လာေသာ ပ်ာယာခတ္သြားျခင္း ဝႆတုိင္း တုိင္းျပည္၏ ပ်က္စီးေၾကာင္း
ျဖစ္လာသည္။ ဝႆတုိင္းျပည္၏ စစ္တပ္လည္း ဖ႐ုိဖရဲ ျဖစ္သြားသည္။ Aမတ္ႀ ကီးက မိဖုရားႀကီးကို
ေျပာလုိက္သည္။
"ေရတံခြန္ စီးက်လာတဲ့ ေရAလ်U္ကေတာ့ Aၿပီးသတ္သြားၿပီ။ ကၽြႏု္ပ္တုိ႔ ဘယ္ေလာက္ပင္
ငိုေႂကြးငိုေႂကြး ငိုတ့ဲAတြက္ေၾကာင့္ေတာ့ ဘာမွ ျဖစ္လာမွာ မဟုတ္ဘူး။ ယခုAခ်ိန္Aခါမွာ ေရAသစ္
ျဖစ္ေပၚလာဖုိ႔ ႀကိဳ းစားAားထုတ္ရလိမ့္မယ္"
"Aမတ္ႀ ကီး ကၽြန္မ ယခု လင္ေတာ္ေမာင္ႏွင့္Aတူ လုိက္ေသၿပီး ေတာ္ဝင္ဇနီး လုပ္ရေတာ့မယ္။
သတီက်င့္စU္ကို က်င့္ရေတာ့မယ္။ ဘုရင္မင္းႀကီး Aေလာင္းမီးသၿဂႋဳ ဟ္ဖုိ႔ လုပ္သလုိ ကၽြန္မAတြက္လည္း
မီးပံုစီစU္ေပးရလိမ့္မယ္"
"သခင္မဖုရား သတီက်င့္စU္ က်င့္မယ္ဆုိရင္ ဒီသားေတာ္ UဒယနAတြက္ ဘယ္လုိ စU္းစားမလဲ။
ဒီခုိကုိးရာမဲ့သူေတြAတြက္ မငဲ့ေတာ့ဘူးလား။ စာကေလးမ်ားရဲ႕Aသိုက္ကို သိမ္းစြန္ငွက္လက္ထဲ
Aပ္လုိက္ေတာ့မလား"
Aမတ္ႀ ကီးသည္ သူ၏ လိမၼာကၽြမ္းက်င္မႈကို ေဖာ္ျ ပလုိက္သည္။ Aမတ္ႀ ကီးသည္
မလုိလားAပ္ေသာ Aနိ႒ ာ႐ံုစစ္ပြဲႀ ကီးမွ ျပည္သူတုိ႔ကို ကယ္တင္လိုသည့္ ဆႏၵ ျပင္းျပေနသူ ျဖစ္သည္။
"Aသက္ရွင္မယ္ဆုိရင္ေတာ့ ကၽြန္မAတြက္ AႀကီးAက်ယ္ Aခက္Aခဲေတြ႔စရာ
Aေၾကာင္းရွိလိမ့္မယ္။ မေန႔ကAထိေတာ့ ကၽြန္မAတြက္ Aသက္ဇီဝိန္ခ်ဳပ္ဖို႔ပဲ လုိAပ္ေနပါတယ္"
"ကၽြႏု္ပ္ ေလွ် ာက္တင္ပါရေစ။ သခင္မဖုရားဟာ AေျခAေနကို Aမွန္Aတုိင္း မသံုးသပ္မိဘူး
ထင္တယ္။ မေန႔ကAထိ သခင္မဖုရားတြက္ ဇီဝိန္ခ်ဳပ္ဖို႔ လုိAပ္ေနတယ္ဆုိတာ မွန္ပါလိမ့္မယ္။ ဒါေပမဲ့
ယေန႔Aဖို႔ရာမွာေတာ့ သခင္မဖုရား Aသက္ႏွင့္ကိုယ္ ရွိေနဖုိ႔ Aလြန္လုိAပ္ေနပါတယ္။ မီးပံုက
မီးက်ည္းခဲမ်ားဟာ ခဏတစ္ျ ဖဳတ္ေတာက္ေလာင္ၿ ပီး AစU္ထာဝရAတြက္ ၿငိမ္းေAးသြားလိမ့္မယ္။ ဒါေပမဲ့
တာဝန္ဝတၱရားမီးပံုက မီးက်ည္းခဲမ်ားကေတာ့ သခင္မဖုရားကို Aသက္ထင္ရွားရွိေနရင္းႏွင့္ပဲ
ဖုတ္ကင္ေနပါလိမ့္မယ္။ ဒီကေန႔ မွတ္ေက်ာက္က Aသက္ရွင္ေနျခင္းမွာ ရွိမေနဘူး။ သားေတာ္ Uဒယနရဲ႕
ကံၾ ကမၼာAတြက္ AစU္ထာဝရ ဘုရင့္ထီးနန္း ေပ်ာက္ဆံုးသြားေAာင္ လုပ္ေတာ့မလား။ ဝႆဘုရင္၏

Page
107
 မဟာေယာဂီ - ပါရဂူ created by lucky82

ရန္သူကို တံု႔ျ ပန္ဖုိ႔Aတြက္ ဘယ္သူ႔ကို တာဝန္ေပးAပ္မလဲ။ Uဒယနဟာ ဘုရင့္သားေတာ္ျ ဖစ္ပါလ်က္ႏွင့္

ဖခမည္းေတာ္ ဘုရင္ႀ ကီးရဲ႕ Aမွတ္လကၡဏာကို ေဖ်ာက္ဖ်က္ပစ္ရွာရေတာ့မွာလား"

မိဖုရားႀကီး မိဂါဝတီသည္ ေတြးရခက္သြားသည္။ Aမတ္ႀ ကီးေျပာေသာစကားလည္း

မွန္သည္ဟူေသာ Aသိေပၚလာသည္။ သို႔ေသာ္လည္း မိမိAတြက္ကမူ ယခုတုိက္ပြဲသည္
Uီးေခါင္းေပၚေရာက္ေနၿပီျ ဖစ္ေသာ တုိက္ပြဲျ ဖစ္သည္ဟူ၍ စU္းစားၿပီးလွ် င္ ေျပာလုိက္သည္။
"Aမတ္ႀ ကီး ကၽြန္မAသက္ရွင္ေနတဲ့Aတြက္ ဘယ္လုိAက်ဳိးေက်းဇူး ရွိလာမယ္ဆုိတာ
ကၽြန္မနားမလည္ဘူး။ ကၽြန္မ Aသက္ရွင္ေနလို႔ေကာ Aဝႏၲီဘုရင္ ျပန္လာမွာလား"
"သခင္မဖုရား ႏုိင္ငံ့Aေရး၊ ရာဇAေရးလွည့္ကြက္ကို ဘာေၾကာင့္ မလုပ္ခ်င္ရတာလဲ။ Aင္Aားကို
Aသံုးျပဳမယ္ဆုိရင္ တစ္ခုႏွစ္ခုေလာက္ကိုပဲ Aႏုိင္ရေAာင္ လုပ္လုိ႔ရလိမ့္မယ္။ Aသိပညာနဲ႔
Aလုပ္လုပ္မယ္ဆုိရင္ေတာ့ ေထာင္ေပါင္းမ်ားစြာကို Aႏုိင္ယူလို႔ရလိမ့္မယ္. ..။ ခ်ိန္ခ်ိန္ဆဆ Aလုပ္လုပ္ရင္
Aားလံုး Aဆင္ေျပလာပါလိမ့္မယ္"
"ႏုိင္ငံေရးAလွည့္Aကြက္ကို ကၽြန္မမွာ နားမလည္ဘဲ"
"Aားလံုး နားလည္လာပါလိမ့္မယ္။ ကၽြႏု္ပ္တစ္ေယာက္လံုး ရွိေနတာပဲ။ Aမတ္ကို
ဘယ္သြားထားမွာလဲ။ သခင္မဖုရား ကၽြႏ္ုပ္ေျပာျပတာကို နားေထာင္ပါ။ ဘုရင္ပေဇၨာတကို သခင္မဖုရား
ခ်စ္ခင္ၾ ကင္နာမႈAျပည့္ႏွင့္ သတာနိကဘုရင္ေတာ့ ကြယ္လြန္သြားၿပီ။ သားေတာ္ Uဒယနက ယခု
လူလားမေျမာက္ေသးဘူး။ တုိင္းျပည္ရဲ႕AေျခAေနကလည္း ကေမာက္ကမ ျဖစ္ေနတယ္။
AေျခAေနAားလံုးေကာင္းသြားေAာင္ ကၽြန္မကို ေဆာင္ရြက္ေပးေစခ်င္တယ္။ တုိင္းျပည္AေျခAေန
ျပန္ေကာင္းမွ ကၽြန္မကိုယ္တုိင္ Aရွင္မင္းႀကီးဆီ လာခဲ့ပါ့မယ္လို႔ ေျပာျပပါ"
"Aမတ္ႀ ကီး ဘယ္လုိစကားမ်ဳိး ေျပာလုိက္တာလဲ။ Aမတ္ႀ ကီးပါးစပ္က ယခုလို
စကားမ်ဳိးထြက္လာတာ Aင္မတန္ Aံ့ၾ သစရာေကာင္းတယ္။ ကၽြန္မAေနနဲ႔ကေတာ့ ပေဇၨာတဘုရင္ရဲ႕
မ်က္ႏွာ ၾကည့္ရတာကိုေတာင္ မေကာင္းမႈAကုသိုလ္လုိ႔ ထင္မွတ္တယ္"
"သခင္မဖုရားရဲ႕ AေျခAေနကုိ ကၽြႏု္ပ္ နားမလည္လုိ႔ မဟုတ္ဘူး။ ႏုိင္ငံ့Aေရး၊ ရာဇAေရးကို
ၾကည့္မယ္ဆုိရင္ Aားရွိသူကို Aၾကမ္းနည္းနဲ႔ မယွU္ၿ ပိဳ င္ရဘူး။ Aားရွိသူကို လွည့္စားျဖားေယာင္းရမယ္။
လွည့္စားAကြက္ဆင္ၿ ပီး ျပဳလုပ္ပါမွ ဝႆတုိင္းျပည္ ရန္သူလက္တြင္းက လြတ္ေျမာက္ႏုိင္စရာ
Aေၾကာင္းရွိတယ္။ Aဲဒီလိုျ ပဳလုပ္ရင္ သားေတာ္Uဒယနကို ေစာင့္ေရွာက္ကာကြယ္ရာလည္း
ေရာက္လိမ့္မယ္။ ဝႆတိုင္းျပည္ ပ်က္စီးဆံုးပါးသြားေAာင္ မျပဳရာလည္း ေရာက္လိမ့္မယ္။ ႀကီးက်ယ္တ့ဲ
Aေကာင္းAတြက္ ေသးငယ္တဲ့Aဆုိးကို ျပဳလုပ္တယ္ဆုိတာ Aျပစ္မရွိပါဘူး"
Aမတ္ႀ ကီးက AေလးAနက္ ဆက္ေျပာသည္။
"သခင္မဖုရား Aတြင္းသႏၲာန္ထဲမွာ ဗေလာင္ဆူေနတဲ့Aခါ Aေျဖမွန္ထြက္မယ့္ မွတ္ေက်ာက္ရွိဖုိ႔
လုိတယ္။ ဒါေပမဲ့ မ်က္ႏွာAမူAရာကေတာ့ တည္တည္ၾ ကည္ၾ ကည္ ရွိေနရလိမ့္မယ္။ စိတ္ခုိင္ခုိင္ထားၿပီး
မည္သည့္ေကာင္းမႈမ်ဳိးAတြက္မဆုိ စိတ္ပါဝင္စားမႈျ ပဳျ ခင္းမွာသာ မွန္ကန္တဲ့ စမ္းသပ္မႈဆုိတာ ရွိေနတယ္။
ဆင္းရဲဒုကၡေရာက္တဲ့Aခါ ကြယ္လြန္သြားၿပီးေနာက္ စိတ္ခ်မ္းသာ၊ ကိုယ္ခ်မ္းသာႏွင့္ ေနရဖို႔ လုိလားတဲ့
သူရဲေဘာေၾကာင္သူမ်ားရဲ႕ Uီးေရက မနည္းဘူး"
Aမတ္ႀ ကီးသည္ ႐ုတ္ခ်ည္း စာေရးေတာ္တစ္ေယာက္ ေခၚၿပီးလွ် င္ စာလႊာတစ္ေစာင္
ေရးခုိင္းသည္။ ယင္းစာလႊာထဲတြင္ ဤသို႔ ေရးသားသည္။
'သူရဲေကာင္း ဘုရင္မင္းျမတ္၊ ကၽြန္မ၏လင္ေယာက္် ားသည္ ႐ုတ္တရက္ မေမွ် ာ္လင့္ဘဲ
ကြယ္လြန္ေသဆံုးသြားသည္။ ယခုAခါ၌ ေကာသမၺီသည္ ခုိကုိးရာမဲ့ ဘဝေရာက္ေနသည္။ ဘယ္သူကမွ

Page
108
 မဟာေယာဂီ - ပါရဂူ created by lucky82

Aရွင္မင္းႀကီးႏွင့္ၿ ပိဳ င္ၿ ပီး စစ္မတုိက္လုိၾ ကပါ။ ေနာက္တစ္ေၾကာင္းကလည္း ေကာသမၺီသည္ Aရွင္မင္းႀကီး၏

ရန္သူလည္း မဟုတ္ပါ။ Aရွင္မင္းႀကီးရဲ႕ ရဲစြမ္းသတၱိကို ကၽြန္မေလးစားပါသည္။

ယခုAခ်ိန္၌ Aရွင္မင္းႀကီး မိမိရပ္ထံ ျပန္လည္ထြက္ခြာသြားရန္ ကၽြန္မ AႏူးAၫြတ္

ေတာင္းပန္ပါ၏။ ကၽြန္မ၏ သားေတာ္သည္ လူမမယ္Aရြယ္မွ် သာ ရွိပါေသးသည္။ လူ႔ေလာက၏
Aျမင္Aရလည္း ကၽြန္မAေနႏွင့္ ကြယ္လြန္သြားေသာ လင္ေယာက္် ားAတြက္ ပူေဆြးေသာက
ေရာက္ေနသင့္သူ တစ္Uီး ျဖစ္ေနပါသည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ ကၽြန္မကို ငါးႏွစ္ေလာက္ Aခြင့္ေပးေစခ်င္ပါတယ္။
ေကာသမၺီ၏ ယိုယြင္းပ်က္စီးေနေသာ ခံတပ္ကိုလည္း မြမ္းမံျ ပင္ဆင္ခြင့္ ေပးေစလိုပါသည္။

သားေတာ္ကိုလည္း ရာဇပလႅင္ေပၚတြင္ စံပယ္ခြင့္ ေပးေစခ်င္ပါတယ္။ ေနာက္ပိုင္းAခ်ိန္က်လွ် င္

Aရွင္မင္းႀကီး သေဘာAတုိင္း ျဖစ္ေစရပါမည္။ ဝမ္းေျမာက္ရႊင္လန္းျခင္းကို Aတင္းAဓမၼ လုပ္ယူ၍
မရႏုိင္ပါ။ ပန္းကိုလည္း Aတင္းAဓမၼ ပြင့္ေAာင္ လုပ္ယူ၍ မရႏုိင္ပါ။ ကၽြန္မ ေတာင္းပန္းသည္ကို
လက္ခံလ်က္ Aရွင္မင္းႀကီး ျပန္လည္ဆုတ္ခြာသြားၿပီးလွ် င္ ေကာသမၺီခံတပ္ ျပန္လည္ျ ပဳျ ပင္မြမ္းမံဖုိ႔Aတြက္
သင့္တင့္ေလ်ာက္ပတ္ေသာ AကူAညီမ်ဳိး ေပးပါမည့္Aေၾကာင္း ပန္ၾ ကားပါသည္။

Aကယ္၍ ဤပန္ၾ ကားလႊာAတြက္ ဆန္႔က်င္ဘက္Aေျဖစကား ရရွိမည္ဆုိလွ် င္ ကၽြန္မ၏

စစ္သည္တပ္သားမ်ား က်ဆံုးသြားၾကမည္ဆုိလွ် င္ Aရွင္မင္းႀကီး စိုးမိုးဖို႔Aတြက္
စစ္တုိက္ေသာတုိင္းျပည္သည္ Aရွင္မင္းႀကီး၏ လက္ထဲတြင္ ျပာပံုဘဝAျဖစ္သာ ေရာက္ရွိလာလိမ့္မည္။
ေကာသမၺီကို Aာဃာတမထားဘဲ ေမတၱာျဖင့္သာ Aႏုိင္ရလိမ့္မည္ဟု ကၽြန္မ ေမွ် ာ္လင့္ေနပါသည္'

စာလႊာAျပည့္Aစံု ေရးၿပီးသြားၿပီ။ မိဂါဝတီမိဖုရားႀကီးသည္ Aမတ္ႀ ကီး၏ လိမၼာပါးနပ္ပံုႏွင့္

ပတ္သက္ၿ ပီး တAံ့တၾသ ျဖစ္ၿ ပီးသြားလွ် င္ ေမွ် ာ္လင့္ခ်က္ကင္းမဲ့ေနေသာ စိတ္ႏွလံုးတြင္ ေမွ် ာ္လင့္ခ်က္
Aၫြန္႔Aေညႇာက္ ထြက္ျ ပဴလာသည္။ ငိုေႂကြးေနေသာ စိတ္ႏွလံုးသည္ ပံုမွန္Aတုိင္း ျဖစ္လာၿပီးလွ် င္
စာလႊာ၏Aဆံုး၌ လွပေသာစာလံုးျဖင့္ လက္မွတ္ေရးထုိးလ်က္ တမန္ေတာ္ တစ္ေယာက္ကို
စာလႊာAပို႔ခုိင္းလုိက္သည္။

မၾကာမီAေတာAတြင္း၌ပင္ Aဝႏၲီစစ္တပ္ဆီမွာ စစ္ေျပၿငိမ္းသည့္ Aထိမ္းAမွတ္ စည္ယြန္းသံ

ၾကားရသည္။ ရဲတုိက္ေပၚ တက္ၾ ကည့္ေသာAခါ ယာယီစစ္တဲမ်ားကို ႐ုပ္သိမ္းၿပီး Aဝႏၲီစစ္တပ္ႀ ကီး
စစ္ေျမျပင္မွ ထြက္ခြာသြားသည္ကို ျမင္ရသည္။

သတာနိက ဘုရင္မင္းႀကီး၏ ႐ုပ္ကလာပ္ကို မီးသၿဂႋဳ ဟ္ေနစU္ ပေဇၨာတဘုရင္၏ တမန္ေတာ္သည္

စာလႊာတစ္ေစာင္ကို ေဆာင္ၾ ကU္းၿပီး ဈာမနAခမ္းAနားသို႔ ေရာက္ရွိလာသည္။ ယင္းစာလႊာ၌
ေရးသားထားသည္မွာ Aဝႏၲီဘုရင္မင္းႀကီးသည္ သူ၏ ဆင္တပ္ႏွင့္Aတူ ကြယ္လြန္သူ ဘုရင္မင္းႀကီးကို
ေနာက္ဆံုးဂါရဝျပဳဖုိ႔Aတြက္ ေရာက္ရွိလာလိမ့္မည္ဟူ၍ ျဖစ္သည္။

ေကာသမၺီၿ မိဳ ႕တံခါး ဖြင့္ေပးလုိက္သည္။ ေၾကကြဲဝမ္းနည္းဖြယ္ တီးမႈတ္လိုက္ေသာ တံပိုးသံ

ထြက္ေပၚလာသည္။ Aဝႏၲီဘုရင္ ပေဇၨာတသည္ သူ၏ဆင္တပ္ႏွင့္တကြ ေကာသမၺီဘုရင္မင္းႀကီး၏

Page
109
 မဟာေယာဂီ - ပါရဂူ created by lucky82

႐ုပ္ကလာပ္ မီးသၿဂႋဳ ဟ္ေနေသာ မီးလွ် ံမ်ားကို Uီးၫြတ္A႐ိုAေသ ျပဳေနသည္။ ေကာသမၺီစစ္တပ္ကမူ

Aဝႏၲီမင္းႀကီး၏ AမူAရာကို ေငးၾကည့္ေနသည္။

Aဝႏၲီဘုရင္ ပေဇၨာတသည္ ခ်ဳိသာေသာAသံျ ဖင့္ သားေတာ္ Uဒယနကို သူ႔Aနီးသို႔ ေခၚၿပီးလွ် င္

ခ်စ္ခင္ၾ ကင္နာေသာ AမူAရာျဖင့္ သားေတာ္၏ ပခံုးကိုကိုင္လ်က္ တစ္ခဏမွ် မိဘေမတၱာAျပည့္
ရွိေနေသာ Aၾကည့္မ်ဳိးျဖင့္ ၾကည့္ေနသည္။ သားေတာ္ကေလးသည္ မိဂါဝတီမိဖုရားႀကီး၏
ပံုတူထုလုပ္ထားေသာ ႐ုပ္သြင္ျ ပင္ပမာ ျဖစ္ေနသည္။ ေတြ႔သူမွန္သမွ် Aၾကင္နာမပြားဘဲ ေန၍
မရေလာက္ေသာ ပံုပန္းသြင္ျ ပင္ ျဖစ္ေနသည္။ ျခေသ့ၤကဲ့သို႔ေသာ Aဝႏၲီဘုရင္မင္းႀကီးသည္ပင္လွ် င္
ေကာသမၺီသားေတာ္ေလး၏Aေပၚ ေမတၱာက႐ုဏာစိတ္ ေပၚေပါက္လာသည္။

Aဝႏၲီဘုရင္ ပေဇၨာတသည္ သားေတာ္Uဒယနကို ရာဇပလႅင္ေပၚ တင္လ်က္ သူကိုယ္တုိင္

သားေတာ္ေလး၏ Uီးေခါင္းေပၚတြင္ ဝႆတုိင္းျပည္၏ ရာဇမကိုဋ ္၊ ဘုရင့္မကိုဋ ္ကို ေဆာင္းေပးလုိက္သည္။
ထုိ႔ေနာက္ ဘုရင္ပေဇၨာတသည္ မင္းခမ္းမင္းနားမွ ထြက္ခြာသြားဖုိ႔ ခြင့္ေတာင္းသည္။ မင္းခမ္းမင္းနား၌
ရွိေနၾကသူAားလံုးက Aဝႏၲီဘုရင္ ပေဇၨာတAား ျပန္လည္ ထြက္ခြာသြားခြင့္ျပဳလိုက္ၾ ကသည္။

ပေဇၨာတဘုရင္၏ မ်က္လံုးသည္ မိဂါဝတီကို တစ္ႀ ကိမ္ၾ ကည့္ဖုိ႔ ႀကိဳ းစားAားထုတ္ေသးသည္။

သို႔ရာတြင္ ေAာင္ျ မင္မႈ မရရွိဘဲ လက္ေလွ် ာ့လုိက္ရသည္။ ေနာက္ဆံုး၌ ပေဇၨာတဘုရင္သည္
သူ၏ဆင္တပ္ႏွင့္တကြ ျပန္လည္ထြက္ခြာသြားသည္။

Aာကာသေကာင္းကင္ျ ပင္၌ ဆည္းဆာ၏ Aေရာင္AေသြးAမ်ဳိးမ်ဳိး ေနာက္ဆံုးပိတ္ ပ်ံ႕ႏွံ႔ေနခ်ိန္၌

Aဝႏၲီဘုရင္၏ ရက္စက္ၾ ကမ္းၾကဳတ္ေသာ ဆင္တပ္ႀ ကီးသည္ တျဖည္းျဖည္း ေဝးကြာသြားၿပီး
မုိးကုပ္စက္ဝိုင္းဆီ ေရွး႐ႈသြားေနသည္ကို ေတြ႔ျ မင္ရသည္။ သားAမိႏွစ္ေယာက္သည္ ရဲတုိက္၏
Aေပၚဘက္ေနရာတစ္ေနရာမွ ပေဇၨာတဘုရင္ကို လွမ္းၾကည့္ေနသည္။

"မယ္မယ္ Aဝႏၲီဘုရင္ကို Aႏုိင္တုိက္လုိ႔ မရဘူးလား"

"သား... Aဝႏၲီဘုရင္ဟာ Aႏုိင္မခံ A႐ႈံးမေပးတဲ့ ဘုရင္မဟုတ္ပါဘူး။ ဒါေပမဲ့ သူ႔ဆင္တပ္ကေတာ့
Aႏုိင္တုိက္ယူလုိ႔ မရတဲ့ စစ္တပ္ျ ဖစ္တယ္"
သားေတာ္Uဒယနသည္ မည္သို႔မွ် ျပန္မေျပာဘဲ ဆည္းဆာ၏ Aလင္းေရာင္၌ တျဖည္းျဖည္း
ေပ်ာက္သြားေသာ စစ္တပ္ႀ ကီးကို ၾကည့္ေနၿပီးလွ် င္. ..
"ဆင္တပ္... Aင္း... နားလည္ၿ ပီ"
ဟူေသာ စကားတစ္ခြန္းကိုသာ ညည္းညဴေနသည္။

ျခေသ့ၤ၏ သားေပါက္ကေလးသည္ ရန္သူ၏Aေသြးကိုေသာက္ဖုိ႔Aတြက္ ျပင္ဆင္ေနသည္။

*****

Page
110
 မဟာေယာဂီ - ပါရဂူ created by lucky82

၁၅။ ဝႆဘုရ င္ Uဒယန

ဝႆတုိင္းျပည္၌ Aရိပ္ထုိးေနေသာ ေဘးရန္Aႏၲရာယ္မုိးသားတိမ္လိပ္သည္ မုိးရြာမခ်ဘဲႏွင့္

လြင့္ပါးေပ်ာက္ကြယ္သြားသည္။ Aမတ္ႀ ကီး ယုဂႏၶရ၏ တခၤဏုပၸတၱိဉ ာဏ္သည္ ေကာသမၺီၿ မိဳ ႕ေတာ္ကို
လက္နက္ခ်Aည့ံခံရမည့္ Aမည္းကြက္ႀ ကီး စြန္းထင္မသြားေAာင္ ဖန္တီးျပဳလုပ္လုိက္သည္။
ေသမည့္ဆဲဆဲျ ဖစ္ၿ ပီးမွ Aသက္ျ ပန္ရွင္လာသူတစ္ေယာက္ Aေနႏွင့္ ဝမ္းသာAားရျခင္း Aထိမ္းAမွတ္
ျပဳလုပ္သကဲ့သုိ႔ တုိင္းျပည္ကို ရန္သူ႔လက္ထဲ Aပ္လုိက္ရေတာ့မည့္ဆဲဆဲတြင္ A႐ႈံးထဲက
Aႏုိင္ရရွိလာသည့္Aတြက္ ဝမ္းသာAားျဖစ္ေနၾကသည္။

သို႔ရာတြင္ မိမိတို႔Aေပၚက်ေရာက္လာေသာ တာဝန္ဝတၱရားႀကီးႏွင့္ ပတ္သက္၍ မိဖုရားႀကီးႏွင့္

Aမတ္ႀ ကီးႏွစ္ေယာက္စလံုး မ်က္ျ ခည္မျပတ္ ရွိေနၾကသည္။ Aမတ္ႀ ကီးသည္ စစ္တပ္Aင္Aား
ျဖည္သည့္Aလုပ္၌ လံု႔လUႆာဟ Aျပည့္ရွိေနသည္။ Aသက္Aရြယ္
Aုိမင္းႀကီးရင့္လာၿပီျ ဖစ္ေသာေၾကာင့္ Aမတ္ႀ ကီး၏ စြမ္းေဆာင္ခ်က္တြင္ မျပည့္မစံု ျဖစ္ေနလွ် င္
Aမတ္ႀ ကီးသည္ သားလုလင္ယုဂႏၶရာယဏက ျပည့္စံုသြားေAာင္ ျဖည့္ေပးႏုိင္ရန္ သူ၏သား
ယုဂႏၶရာယဏကို စစ္ေရး၊ Aုပ္ခ်ဳပ္ေရး၊ ရာဇAေရး၊ ႏုိင္ငံAေရးႏွင့္ ပတ္သက္ၿ ပီး ျပည့္စံုႂ ကြယ္ဝလာေAာင္
လက္ထပ္သင္ေပးေနသည္။

မိဖုရားႀကီး မိဂါဝတီသည္ သီတာေဒဝီတုိ႔လို ေတာ္ဝင္မိန္းမသား ျဖစ္သြားၿပီ။

မိမိေမာင္ေတာ္သက္ထား လင္ေယာက္် ားAတြက္ ပူေဆြးေသာကေရာက္ရျခင္းသည္ တစ္စတစ္စ
ေပ်ာက္ကြယ္သြားၿပီးလွ် င္ မိဖုရားႀကီးသည္ သူ၏သားေတာ္ ဘုရင္ကေလးေပၚတြင္ Aာ႐ံုစူးစုိက္လာသည္။
သားေတာ္ဘုရင္ေလးAား လက္နက္Aတတ္ပညာ၊ စစ္ေရး၊ ရာဇေရးစေသာ ဘုရင္တစ္ပါးAေနႏွင့္
တတ္သင့္တတ္ထုိက္ေသာ ပညာရပ္မ်ားကို သင္ၾ ကားေပးဖုိ႔ AစီAစU္မ်ား ျပဳလုပ္ထားသည္။

မယ္ေတာ္သည္ သူ၏Eကပုတၱ တစ္Uီးတည္းေသာ သားကို ရင္ခြင့္ျ ဖင့္Aပ္ၿ ပီး Aတတ္ပညာမ်ားကို

သင္ၾ ကားေပးေနသည္။ တရားမႈ၊ နီတိက်င့္ဝတ္၊ ျပည္သူႏွင့္ပတ္သက္ၿ ပီး ထားရမည့္သေဘာထား၊
ယင္းAေၾကာင္းAရာမ်ားႏွင့္ ပတ္သက္ေသာ သင္ခန္းစာမ်ားကို ေျပာျပေပးေနသည္။ တၿပိဳ င္တည္းမွာပင္
မဟာဝီရ Aရွင္သူျ မတ္၏ ဘဝျဖစ္စU္ကိုလည္း နားထဲဝင္ေAာင္ တစ္စတစ္စ သြင္းေပးေနသည္။ မဟာဝီရ
Aရွင္သူျ မတ္၏ AဆံုးAမ ၾသဝါဒထဲက ဝတၳဳ ဇာတ္Aေၾကာင္းကို ေျပာျပရင္း...
"မဟာဝီရ Aရွင္သူျ မတ္သည္ ကမာၻေလာကကို ေမတၱာဗိမာန္ႀ ကီးဟု ေခၚသည္။ မယ္ေတာ္တုိ႔က
မဟာဝီရ၏ ေမတၱာဗိမာန္ေတာ္ႀ ကီးကို ဖ်က္ဆီးပစ္လုိက္ၾ ကသည္။ ယခု မယ္ေတာ္တုိ႔Aေနႏွင့္
ၿပိဳ ပ်က္သြားေသာ မဟာဝီရ၏ ေမတၱာဗိမာန္ႀ ကီးကို ျပန္လည္Aသက္သြင္းရလိမ့္မည္"
ဟု သူ၏သားေတာ္ကေလးကို ေျပာျပေနသည္။

သုိ႔ရာတြင္ မိဖုရားႀကီးသည္ Aေၾကာင္းAရာတစ္ခုႏွင့္ ပတ္သက္၍လည္း ေမ့မထားေပ။

ယင္းAေၾကာင္းAရာကို ေဖာ္ျ ပရာ၌ မိဖုရားႀကီးက သူ၏ေမာင္ေတာ္သက္ထား လင္ေယာက္် ား
Aခ်ိန္မက်ခင္ မကြယ္လြန္သင့္ဘဲ ကြယ္လြန္သြားေၾကာင္း၊ ယင္းကဲ့သို႔ ကြယ္လြန္သြားျခင္းAတြက္
တရားခံမွာ စ႑ပေဇၨာတျဖစ္ေၾကာင္းကိုလည္း Aေသးစိတ္ ရွင္းလင္းေျပာျပသည္။

Page
111
 မဟာေယာဂီ - ပါရဂူ created by lucky82

မိဖုရားႀကီးသည္ သူ၏ေမာင္ေတာ္သက္ထား မင္းတရားႀကီးႏွင့္ ပတ္သက္ၿ ပီး

စကားစပ္လာသည္ႏွင့္ တက္ႂ ကြလႈပ္ရွားလာသည္။
"သားေတာ္. .. သားေတာ္ဟာ ျခေသ့ၤAႏြယ္ေတာ္သား ျဖစ္တယ္။ ရန္သူရဲ႕ ေသြးကို
ေသာက္ဖုိ႔ဆုိတာ သားေတာ္ရဲ႕ က်င့္ဝတ္တရားျဖစ္တယ္။ သားေတာ္ရဲ႕ Aဲဒီက်င့္ဝတ္မွာ
သနားၾကင္နာတာတို႔ ငဲ့ညႇာတာတုိ႔ တရားမႈတုိ႔ကို Uီးစားေပးရတယ္တို႔ ဆုိတာ မရွိဘူး"
မိဖုရားႀကီးက သူ၏သားေတာ္ကေလးကို နားခ်သည္။

မိမိလင္ေယာက္် ားကို စိတ္ထဲက မဟာပုရိသေယာက္် ားျမတ္ဟု ထင္မွတ္ေနေသာ မိဖုရားႀကီးသည္

မင္းစည္းစိမ္ကို မခံမင္ပဲ တရားဖက္ၿ ပီး ေနထုိင္လာခဲ့ေသာ္လည္း ယခုAခ်ိန္၌ ကား ခံတပ္ကို
Aခုိင္Aမာျပဳလုပ္ျ ခင္း၊ စစ္တပ္၏Aင္Aားကို ေလ့လာျခင္း၊ ေလးAတတ္ပညာၿပိဳ င္ပြဲကို
က်င္းပျပဳလုပ္ေပးျခင္း၊ စစ္တလင္း၌ မိမိ၏စစ္တပ္ကို သြားေရာက္႐ႈစားျခင္း စေသာ Aလုပ္မ်ားႏွင့္သာ
Aခ်ိန္ကုန္ေနသည္။

ေကာသမၺီၿ မိဳ ႕ Aိမ္တုိင္းAိမ္တိုင္း၌ 'Aဝႏၲီဘုရင္ ငါတုိ႔ရန္သူ ေခ်မႈန္းပစ္ဖုိ႔ ငါတုိ႔ရဲ႕ မဟာတာဝန္' ဟု

ဟစ္ေAာ္ေႂကြးေၾကာ္ေနၾကသည္။ တက္ႂ ကြလႈပ္ရွားေနၾကေသာ လုလင္စစ္သည္ေတာ္မ်ားသည္ ေသဖုိ႔ႏွင့္
သတ္ဖုိ႔Aတြက္ တက္ႂ ကြေနၾကသည္။ စစ္သည္ေတာ္Aားလံုးသည္ မ်ဳိးခ်စ္ျ ပည္ခ်စ္မ်ား ျဖစ္လာၾကၿပီးလွ် င္
Aမိတုိင္းျပည္ကို ကာကြယ္ဖို႔Aတြက္ တစ္ကမာၻလံုးကို ရင္ဆုိင္ရေစကာမူ ေနာက္ဆုတ္ၾ ကမည့္သူမ်ား
မဟုတ္ေပ။ Aမိတုိင္းျပည္ဝႆAတြက္ မိမိတို႔ဘုရင္၏ ရန္သူကို တံု႔ျ ပန္တုိက္ခိုက္ဖုိ႔ရန္ႏွင့္
ေတာ္ဝင္မိဖုရားႀကီး၏ ဂုဏ္သိကၡာကို ကာကြယ္ရန္Aတြက္ Aျပစ္မကင္းသည့္ Aလုပ္ကိုလုပ္ၿ ပီး
နတ္ျ ပည္Aစား ငရဲေရာက္ရမည္ဆုိလွ် င္လည္း ဝႆတုိင္း စစ္သည္ေတာ္မ်ားသည္
ေနာက္ဆုတ္သြားၾကလိမ့္မည္ မဟုတ္ေပ။

က်မ္းဂန္မ်ား၌ ဆုိထားသည္။ စစ္ေျမျပင္၌ Aသက္စြန္႔သြားသူလူတုိင္းAတြက္ နတ္ျ ပည္တံခါး

ပြင့္ေနသည္။ နတ္ျ ပည္၌ နတ္ေဒဝီမ်ားသည္ မိမိတုိင္းျပည္Aတြက္ Aသက္စြန္႔သာြ းၾကေသာ
စစ္သည္ေတာ္မ်ားကုိ ႀကိဳ ဆုိဖုိ႔ Aဆင္သင့္ ျဖစ္ေနၾကသည္။ တိုင္းခ်စ္ျ ပည္ခ်စ္စိတ္ႏွင့္
Aသက္စြန္႔သူမ်ားAတြက္ ယင္းကဲ့သို႔ေသာ AလားAလာေကာင္းမ်ား ရွိေနသည္ဆုိလွ် င္
မည္သည့္သူရဲေကာင္း ေနာက္ဆုတ္သြားမည္နည္း။ ဝႆတုိင္း၌ရွိေနၾကေသာ လုလင္မ်ားသည္
Aဝႏၲီတုိင္းရွိ မိန္းမမ်ားႏွင့္ ကေလးမ်ားမက်န္ ျပာက်ၿပီး ရန္သူ၏ AစAနမက်န္ေAာင္
ရွင္းလင္းပစ္ရမည္ဟူ၍ပင္ ဆံုးျဖတ္ထားသည္။ မဟာဝီရ Aရွင္သူျ မတ္၏ တပည့္တစ္Uီးျဖစ္ေသာ
ေတာ္ဝင္မိဖုရားႀကီး မိဂါဝတီသည္ ယင္းကဲ့သို႔ စြန္႔စြန္႔စားစား တက္ႂ ကြလႈပ္ရွားေနၾကေသာ
စစ္သည္ေတာ္မ်ားကို ေတြ႔ရေသာAခါ Aတုိင္းထက္Aလြန္ ရႊင္လန္းAားရ ျဖစ္ေနသည္။ လင္ေယာက္် ား
ကြယ္လြန္Aနိစၥ ေရာက္သြားသည့္Aတြက္ ျဖစ္ေပၚေနေသာ ေသာကမီးသည္ တဟုန္းဟုန္း
ေတာက္ေလာင္ေနေသာ ယင္းရန္တံု႔ျ ပန္လိုမႈမီးႏွင့္ ေတြ႔ေသာAခါ ေAးၿငိမ္းသြားသည္။

Aမတ္ႀ ကီး ယုဂႏၶရာယဏကလည္း ရန္သူမ်ားကို ေခ်မႈန္းပစ္မည့္ AစီAစU္မ်ားကို ဖန္တီးသည္။

လမ္းခရီး၌ လယ္ယာမ်ားထဲတြင္ မူးေမာ္ေတြေဝသြားေစတတ္ေသာ ေကာက္ပသ
ဲ ီးႏွံမ်ားကို
စိုက္ပ်ဳိးထားသည္။ ေရတြင္းေရကုန္စသည္မ်ား၌ AလုိရွိေသာAခါ Aဆိပ္ရရွိႏုိင္ရန္Aတြက္
စီမံဖန္တီးထားသည္။ ႐ုတ္တရက္ မီး႐ႈိ႕၍ ရႏုိင္ေစရန္Aတြက္လည္း စီစU္ထားသည္။ ႐ုပ္ရည္လွပေသာ

Page
112
 မဟာေယာဂီ - ပါရဂူ created by lucky82

ဝိသကညာေခၚ Aဆိပ္ရွိသည့္ မိန္းကေလးမ်ားကိုလည္း လမ္းတစ္ေလွ် ာက္ရွိ Uယ်ာU္မ်ားတြင္

ေနရာေပးထားသည္။ ရန္သူမ်ားကို Aမ်ားAျပား သုတ္သင္ပစ္ရန္Aတြက္ ဆုေငြမ်ားေပးဖုိ႔ AစီAစU္မ်ား
ျပဳလုပ္ထားသည္။ ပုရြက္ဆိတ္မ်ားAေပၚ၌ပင္ က႐ုဏာထားေလ့ရွိေသာ မိဖုရားႀကီးသည္ စစ္တုိက္ျ ခင္း၊
Aၾကမ္းဖက္ျ ခင္းကို မလြဲမေသြ လုပ္ရမည့္Aလုပ္ဟူ၍ ထင္မွတ္ေနသည္။ စစ္တုိက္ျ ခင္းသည္
ယေန႔က်င့္သံုးလိုက္နာထုိက္ေသာ က်င့္ဝတ္ျ ဖစ္သည္ဟူ၍ လည္းေကာင္း၊ ကမာၻေလာကကို
ယင္းနည္းလမ္းျဖင့္သာလွ် င္ ေမတၱာဗိမာန္ျ ဖစ္ေAာင္ တည္ေဆာက္၍ ရလိမ့္မည္ဟူ၍ လည္းေကာင္း
ေျပာျပေနသည္။

ယင္းသို႔Aားျဖင့္ ေကာသမၺီျ ပည္သည္ Aျပည့္Aဝ စစ္ေသြးႂကြေနသည္။ ဘုရင္ပေဇၨာတ၏

သံတမန္သည္ လက္နက္ႏွင့္ပတ္သက္ေသာ ပစၥည္းကိုလည္းေကာင္း၊ ရိကၡာႏွင့္ ပတ္သက္ေသာ
ပစၥည္းကိုလည္းေကာင္း၊ ယူၿ ပီးေရာက္လာသည္။ လူတစ္Uီးတစ္ေယာက္သည္ မည္မွ် ပင္ခြန္Aားဗလႏွင့္
ျပည့္စံုေသာ္လည္း သာမန္လူတစ္Uီးတစ္ေယာက္ကဲ့သို႔ပင္ A႐ုိးAသားႏွင့္ Aေရရွိေနသည္ျ ဖစ္၍
ပုရြက္ဆိတ္ကိုက္႐ံုမွ် ႏွင့္ပင္ နာက်င္မႈခံစားရသည္။ ကမာၻ႔ေAာင္ႏိုင္သူတစ္Uီးျဖစ္သူလည္း
ယင္းAေျခAေနႏွင့္ ပတ္သက္၍ မည္သို႔မွ် ထူးျခားမႈ မရွိႏုိင္ေပ။ ျခေသ့ၤလုိ ပုဂၢိဳ လ္ပင္ ျဖစ္ေစကာမူ
ေသေဘးကို ရင္ဆုိင္ရသည့္Aခါ သုိးသဖြယ္ ျဖစ္သြားဖို႔Aေရး၌ ေႏွာင့္ေႏွးေနလိမ့္မည္ မဟုတ္ေပ။

Aေတြ႔Aႀကံဳ Aရ ေျပာရမည္ဆုိလွ် င္ Aစြမ္းသတၱိႏွင့္ ျပည့္စံုေသာ လူတုိ႔၏ သံမဏိကဲ့သို႔

မာေက်ာေသာ Aစြမ္းသတၱိ AစုAပံု၏ေAာက္ေျခ၌လည္း မသိမျမင္ရေသာ Aစြမ္းသတၱိတစ္မ်ဳိး
ကိန္းေAာင္းေနသည္။ Aစြမ္းသတၱိAစုAပံုသည္ Aဖ်က္လုပ္ငန္းကို လုပ္ကိုင္ေသာ္လည္း ယင္းကဲ့သုိ႔
လုပ္ကုိင္ၿ ပီးသည့္ေနာက္၌ မေျပာပေလာက္ေသာ AေသးAဖြဲဟု ထင္ရသည့္ ေၾကာက္ဒူးတုန္မႈသည္
Aားေကာင္းလာၿပီးလွ် င္ သံမဏိကဲ့သို႔ မာေက်ာေသာ ယင္းAစြမ္းသတၱိAစုAေဝးကို ေAာက္ေျခမွေန၍
မီး႐ႈိ႕ျပာက်သြားေAာင္ လုပ္ႏုိင္သည္။ ညU့္ဘုရင္ ဇီးကြက္သည္ ေန႔Aခ်ိန္၌ မ်က္စိAျမင္
ကင္းမဲ့ေနေသာေၾကာင့္ Aစြမ္းသတၱိ ကင္းမဲ့သူျ ဖစ္ေနသည္။ Aဆိပ္ျ ပင္းေသာ ေႁမြသည္ ေျခေထာက္ႏွင့္
Aနင္းမခံရသေရြ႕ သူ႔ဟာသူ ေနမည္သာျဖစ္သည္။ ေတာဘုရင္ ျခေသ့ၤသည္ မီးကို ေၾကာက္တတ္သည္။

ဘုရင္ပေဇၨာတသည္လည္း ထုိနည္းAတုိင္းပင္ျ ဖစ္သည္။ မင္းစည္းစိမ္၊ ကာမဂုဏ္စည္းစိမ္

ယစ္ေနေသာ သတၱဝါတစ္Uီးျဖစ္ေနေသာ္လည္း ယင္းAခ်က္ႏွစ္ခ်က္၏ ေရွ႕ေမွာက္၌ မူ ေပ်ာ့ညံ့သူ
ျဖစ္သြားသည္။ မိဂါဝတီမိဖုရားႀကီး၏ ႐ုပ္ရည္႐ူပကာေနာက္ကြယ္၌ ပေဇၨာတဘုရင္သည္ သူ၏ ရာဇေရးရာ
လိမၼာကၽြမ္းက်င္မႈ ေပ်ာက္ကြယ္သြားသည္။ ယုဂႏၶရ Aမတ္ႀ ကီးကလည္း ေခသူမဟုတ္ေပ။
ပေဇၨာတဘုရင္ထံ စာလႊာAမ်ဳိးမ်ဳိး ဆက္သၿပီး မိဖုရားႀကီး မိဂါဝတီ၏ ဂုဏ္ပုဒ္မ်ားကို ဗာရာဏသီ
ခ်ဲ႕ေနသည္။ ပေဇၨာတဘုရင္သည္ Aမတ္ႀ ကီးယုဂႏၶရ၏ စာလႊာမ်ားကို ဖတ္ဖတ္ၿ ပီး ၾကည္ႏူးေနရသည္မွာ
Aေမာတေကာ ျဖစ္ေနသည္။

ဘုရင္ပေဇၨာတသည္ သူ၏စစ္တပ္ႀ ကီးကို ႐ုပ္သိမ္းၿပီး ျပန္လည္ဆုတ္ခြာသြားသည္။ သို႔ရာတြင္

ပေဇၨာတ တစ္ခုစU္းစားေနသည္။ ဤကဲ့သို႔ေသာ Aင္Aားေတာင့္တင္းႀကီးမားသည့္ စစ္တပ္ႀ ကီးကို စု႐ံုးၿပီး
ယခုကဲ့သုိ႔ Aဓိပၸာယ္မရွိ ဖ်က္သိမ္းသင့္ပါသေလာ။ မိမိထံတြင္ စစ္တပ္Aင္Aားရွိေနလွ် င္ Aဘယ္ေၾကာင့္
Aသံုးမခ်ဘဲ ေနရမည္နည္း။ ယင္းသို႔ စU္းစားၿပီးလွ် င္ ပေဇၨာတဘုရင္သည္ သူႏွင့္တန္းတူရည္တူ
Aင္Aားတူ ျဖစ္ေနေသာ မာဂဓဘုရင္ေသဏိက၏ တုိင္းျပည္ကို က်ဴးေက်ာ္တုိက္ခုိက္ရန္

Page
113
 မဟာေယာဂီ - ပါရဂူ created by lucky82

စစ္ေၾကညာလုိက္သည္။ ယင္းေၾကညာခ်က္ေၾကာင့္ ဝႆတုိင္းျပည္တစ္ျ ပည္လံုး ၿငိမ္းခ်မ္းေရး

လိႈင္းတံပိုးႀကီး ႐ုိက္ခတ္သြားသည္။ Aင္Aားႀကီးမားေသာ ႏုိင္ငံႏွစ္ႏုိင္ငံ စစ္ခင္းမည္ဆုိလွ် င္
စစ္ပြဲေတာ္ေတာ္ႏွင့္ စဲမသြားဘဲ Aခ်ိန္ကာလ ၾကာျမင့္သြားႏုိင္စရာAေၾကာင္း ရိွသည္။

Aမတ္ႀ ကီး ယုဂႏၶရသည္ မိဖုရားႀကီး မိဂါဝတီAေနႏွင့္ စာလႊာတစ္ေစာင္ေရးသားသည္။

ယင္းစာလႊာ၌ Aဝႏၲီဘုရင္ကို ေက်းဇူးတင္စကား ေျပာၾကားလ်က္ စစ္ေျမျပင္၌ မာဂဓဘုရင္ကို
Uီးေခါင္းမေဖာ္ႏုိင္ေလာက္ေAာင္ သင္ခန္းစာေပးရန္ တုိက္တြန္းေရးသားထားသည္။
ထုိAခ်ိန္AေတာAတြင္း သားေတာ္Uဒယနသည္လည္း တျဖည္းျဖည္း လူလားေျမာက္လာသည္။
Aမတ္ႀ ကီး ယုဂႏၶရသည္ သူ၏သားေတာ္ကိုလည္း သားေတာ္Uဒယနႏွင့္Aတူ တြဲဖက္ထားသည္။
ႏွစ္Uီးစလံုးပင္ သက္တူရြယ္တူလည္း ျဖစ္ၾ ကသည္။ AသိAျမင္လည္း ရွိၾ ကသည္။ က်င့္ဝတ္သိကၡာႏွင့္
ျပည့္စံုသူမ်ားလည္း ျဖစ္သည္။ ကဗ်ာစာဆုိမ်ားလည္း ျဖစ္ၾ ကသည္။

မိဂါဝတီမိဖုရားႀကီးသည္ သူ၏သားေတာ္ ဘုရင္ေလးAား ထက္ျ မက္စူးရွေသာ

ေျခသည္းလက္သည္းရွိသည့္ ျခေသ့ၤျ ဖစ္ေAာင္ ဖန္တီးထားသည္။ Aမတ္ႀ ကီးကလည္း သူ၏သားေတာ္ကို
Aေဖတူသားျဖစ္လာသည္ကို ေတြ႔ရသည္ျ ဖစ္၍ ဝမ္းသာAားရ ျဖစ္ေနၾကသည္။ ေၾကးမံုျ ပင္ထဲတြင္
မိမိ၏႐ုပ္ပံုကို ၾကည့္ၿ ပီး ဝမ္းသာAားရျဖစ္ေနသကဲ့သို႔ပင္ ျဖစ္သည္။

မၾကာမီကာလ Aခ်ိန္AေတာAတြင္း သူငယ္ဘုရင္ႏွင့္ သူငယ္ခ်င္း Aမတ္ႀ ကီးႏွစ္Uီးစလံုးသည္

ေတာကစား ဝါသနာပါၾ ကသူမ်ား ျဖစ္လာၾကသည္။ သူတို႔ႏွစ္Uီးသည္ ရက္ေပါင္းမ်ားစြာ
ေတာဆင္မ်ားရွိေနေသာ ေတာထဲတြင္ လွည့္လည္သြားလာေနၾကသည္။ Uဒယနဘုရင္ေလးက
ပေလြမႈတ္ၿ ပီး Aမတ္ႀ ကီးသားက ပေလြသံ နားေထာင္သည္။ Uဒယန၏ ပေလြသံကုိ တျဖည္းျဖည္း လူမ်ား
Aာ႐ံုစိုက္လာၾကသည္။ ေတာAတြင္း၌ လည္းေကာင္း၊ ေတာင္ေစာင္း ေတာင္ေျခမ်ား၌လည္းေကာင္း
ေနထုိင္ၾ ကေသာ ဂီတစြဲမက္ေလ့ရွိသည့္ မိန္းမေယာက္် ားမ်ားသည္ Uဒယန၏ပေလြသံႏွင့္ ပတ္သက္ၿ ပီး
တစ္ေယာက္ကစ တစ္ရာ ျဖစ္သြားသည္။

မဟာဘာရတေခတ္က ရွရီကရိရွဏ၏ ပေလြသံသည္ ခ်ဳိသာေAးျမၿပီး လူသားAားလံုးကို

ဆြဲေဆာင္ႏုိင္ေသာ Aစြမ္းသတၱိႏွင့္ ျပည့္စံုသည္။ ယင္းကဲ့သို႔ ဆြဲေဆာင္မႈAျပည့္ရိွေသာ ပေလြသံကုိ
ေခတ္Aဆက္ဆက္ ေက်ာ္လြန္လာၿပီးသည့္ေနာက္၌ တစ္ဖန္ ၾကားေနရျပန္သည္။ ယင္းပေလြသံ၏
ဆြဲေဆာင္မႈေၾကာင့္ ႏြားမ်ားသည္ ကဆုန္ေပါက္ၿ ပီး ေတာAတြင္းေျပးဝင္ ေရာက္ရွိလာၾကသည္။
ႏြားေက်ာင္းသားမ်ားသည္ ႏြားေက်ာင္းသည့္ Aလုပ္ကို ေမ့ေလ်ာ့ၿ ပီး ပေလြသံဆြဲေဆာင္ရာသို႔
Aာ႐ံုေရာက္ေနၾကသည္။ ႏြားေက်ာင္းသူမ်ားကမူ မိမိတို႔၏ ျဖဴႏုေသာ လက္ေခ်ာင္းကေလးမ်ားကို
ႏႈတ္ခမ္းေပၚတင္လ်က္ Aိပ္မက္ေလာကထဲ ေရာက္ရွိေနၾကသည္။ ေလလႈိင္းထဲတြင္ ပေလြသံ
ပ်ံ႕လြင့္လာသည္ႏွင့္ မိမိတို႔လုပ္ေနေသာ Aလုပ္မ်ားကို ပစ္ထားလုိက္ၾ ကၿပီး ပေလြသံကိုသာ
နားစိုက္ေထာင္ေနၾကသည္။

ငိုေနေသာ ကေလးသည္ Aငိုတိတ္သြားသည္။ လမ္းေပ်ာက္သူမ်ားသည္ ေရွ႕ဆက္မသြားေတာ့ဘဲ

ပေလြသံၾ ကားရာဆီသို႔သာ ေမွ် ာ္မွန္းၾကည့္ေနၾကသည္။ လူေတြက ေျပာေနၾကသည္။

Page
114
 မဟာေယာဂီ - ပါရဂူ created by lucky82

"ဒီပူေလာင္ေနတဲ့ ကမာၻေလာကႀကီးကို ေAးၿငိမ္းသြားေစရန္Aတြက္ ရွရီကရိရွဏ တစ္ဖန္

လူ႔ေလာက ျပန္ေရာက္လာတယ္လုိ႔ ထင္ရတယ္။ ယခုၾ ကားရတဲ့ ပေလြသံဟာ တျခားဘယ္သူမွ
မမႈတ္ႏိုင္တဲ့ ပေလြသံ ျဖစ္တယ္။ ဒါေလာက္ Aသက္ပါေAာင္ ဘယ္သူမွ မမႈတ္ႏုိင္ဘူး"

ထိုAခ်ိန္၌ ပင္ Aံ့ၾ သစရာတစ္ခုေပၚလာသည္။ ေတာထဲက ရြာတစ္ရြာသည္ ေတာဆင္႐ိုင္းမ်ား၏

ေဘးရန္Aႏၲရာယ္ႏွင့္ ရင္ဆုိင္ေနရသည္။ ဗုိက္ျ ပည့္ေAာင္ သစ္သီးဝလံမ်ားကို စားၿပီး Aမံုယစ္ေနေသာ
ဆင္မ်ားသည္ ယင္းေက်းရြာသုိ႔ ေရာက္ရွိလာၾကသည္။ Aင္Aားရွိသူမ်ား Aက်ီစားသန္သည့္Aခါ
Aင္Aားမဲ့သူမ်ား ေသတြင္းေရာက္သြားၾကသည္။ ယင္းရြာက ရြာသူရြာသားမ်ားသည္ ဆင္က်ီစားရာ
ဆိတ္မခံႏုိင္ ျဖစ္သြားၾကၿပီး ငယ္သံပါေAာင္ ေAာ္ဟစ္ၿ ပီး ဒေရာေသာပါး ေျပးထြက္သြားၾကသည္။
သို႔ရာတြင္ ဆင္မ်ားAေနႏွင့္ကား လူသားကစားစရာမ်ားႏွင့္ ကစားၾကည့္ခ်င္ၾ ကသည္။ သစ္ပင္မ်ား
ေက်ာက္တံုးေက်ာက္ခဲမ်ားႏွင့္ ေန႔စU္ကစားၾကေသာ္လည္း ယခုလုိ လူသားကစားစရာမ်ားကို ေတြ႔ရဖုိ႔
မလြယ္ေပ။ မိန္းမမ်ား ေယာက္် ားမ်ားႏွင့္ ကေလးသူငယ္မ်ားကို ႏွာေမာင္းျဖင့္ ပတ္ယူၿ ပီး
ေဝွ႔ယမ္းပစ္လုိက္သည္။ ကမာၻပ်က္AေျခAေနမ်ဳိးႏွင့္ ရင္ဆုိင္ေနရသည္။ ခုိကုိးရာမဲ့
ရြာသူရြာသားမ်ားAတြက္ Aထက္က ေကာင္းကင္ႏွင့္ ေAာက္ကေျမႀကီးမွတစ္ပါး AျခားAားကိုးAားထား
ျပဳစရာမရွိ ျဖစ္ေနသည္။

ထုိAခုိက္ ႐ုတ္တရက္ ေလလႈိင္းထဲတြင္ ဆြဲေဆာင္မႈAျပည့္ရွိေသာ ပေလြသံ ပ်ံ႕လြင့္လာသည္။

ကြယ္လြန္ေသဆံုးခ်ိန္၌ လည္း ခ်ဳိသာေAးျမေသာ ပေလြသံကို နားေထာင္ရင္း
ကြယ္လြန္ဆံုးသြားရသည့္Aတြက္ ကုသိုလ္ကံ ႀကီးမားလြန္းလွပါကလားဟု ေတြးၾကသည္။ ပတ္ဝန္းက်င္
တစ္ဝုိက္ကုိ ၾကည္ႏူးဖြယ္ျ ဖစ္ေAာင္ ဖန္တီးၿပီးလွ် င္ ပေလြသံသည္ ေနရာAႏွံ႔Aျပား ပဲ့တင္ထပ္သြားသည္။
ေတာေတာင္ေရေျမလူေတြAားလံုးသည္ ပေလြသံထဲတြင္ နစ္ေမ်ာသြားၾကသည္။

Aမုံယစ္ၿ ပီး တစ္ရြာလံုး ဖ်က္ဆီးပစ္ေနေသာ ဆင္႐ိုင္းမ်ားလည္း

တည္ၾ ကည္ေလးနက္သြားၾကလ်က္ ႏွာေမာင္းမ်ားကို ေဝွ႔ယမ္းျခင္း လံုးဝမရွိဘဲ ရပ္ၿ မဲ ရပ္ေနသည့္ေနရာ၌
ရပ္ေနၾကၿပီး တျဖည္းျဖည္း ပေလြသံၾ ကားရာဆီသုိ႔ ထြက္ခြာသြားၾကသည္။ ရြာသူရြာသားမ်ားသည္
Aမံုယစ္ေနေသာ ေတာဆင္႐ုိင္းမ်ား၏ ေဘးရန္က လြတ္ေျမာက္သြားၾကသည္။

ဆင္မ်ား၏ ေဘးရန္Aႏၲရာယ္မွ လြတ္ေျမာက္လာၾကေသာ ရြာသူရြာသားမ်ားသည္ ဟစ္ေAာ္

ေျပာဆုိၾ ကသည္။
"ၾကည့္စမ္း... ဒီAဇၨဳ နရဲ႕ဆရာ ငါတို႔ကို ကာကြယ္ေစာင့္ေရွာက္လိုက္တာပါကလား။ ငါတုိ႔ကို
ကယ္တင္တာ ကံသကို Aျပတ္ရွင္းပစ္တဲ့ ရွရီကရိရွဏပါလား။ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။ ရွရီကရိရွဏ
Aရွင္သူျ မတ္"
ေလးဘက္ေလးရပ္မွ ေကာင္းခ်ီးၾသဘာေႂကြးေၾကာ္သံမ်ားကို ၾကားလာရသည္။ Aက်ဳိးAေၾကာင္း
ဆင္ျ ခင္စU္းစားတတ္သူမ်ားက ပေလြသံရွင္သည္ Uဒယနျဖစ္ေၾကာင္း သိရွိနားလည္သြားၾကသည္။
Uဒယနသည္ ေစာင္းတီးသည့္Aတတ္ပညာကိုလည္း Aေလ့Aက်င့္ ျပဳလုပ္ထားသည္။ Aခ်ိန္ၾ ကာျမင့္စာြ
ကာလကစၿပီး Aေလ့Aက်င့္ ျပဳလုပ္လာခဲ့သည္ျ ဖစ္၍ Uဒယန၏ ပေလြသံႏွင့္ ေစာင္းသံသည္
သူမတူေAာင္ သာယာၿငိမ္းေညာင္းေနျခင္း ျဖစ္သည္။ ျဗဟၼစရိယ
Aက်င့္က်င့္သူတစ္ေယာက္ျ ဖစ္သည့္Aတြက္ေၾကာင့္လည္း တူရိယာဂီတႏွင့္ ပတ္သက္ၿ ပီး ယခုလုိ

Page
115
 မဟာေယာဂီ - ပါရဂူ created by lucky82

တစ္ဖက္ကမ္းခတ္ တတ္ေျမာက္ေနျခင္း ျဖစ္သည္။ Uဒယန၏ ပေလြသံႏွင့္ ေစာင္းသံၾ ကားလွ် င္

သက္ရွိလူသားမ်ားႏွင့္ ေတာတိရစာၦန္မ်ားသာမက ေတာေတာင္ေရေျမ သစ္ပင္ပန္းမာလ္မ်ားသည္ပင္
မွင္တက္မိသည့္ AေျခAေနေရာက္ရွိသြားၾကသည္။

သားေတာ္ဘုရင္ေလး Uဒယန၏ ယင္းကဲ့သုိ႔ေသာ ဂီတပညာတစ္ဖက္ကမ္းခတ္ တတ္ေျမာက္ေနပံု

ၾကားသိရသည္ျ ဖစ္၍ ရန္ကုိရန္ခ်င္း တံု႔ျ ပန္ဖုိ႔Aတြက္ စိတ္ေစာေနေသာ မိဖုရားႀကီးသည္
စိတ္ပ်က္Aားေလ်ာ့သြားသည္။

"သားေတာ္ရဲ႕ ပေလြသံနဲ႔ သူ႔ခမည္းေတာ္ရဲ႕ရန္သူကို တံု႔ျ ပန္လုိ႔ရပါ့မလား"

AခါAခြင့္ကို Aသံုးျပဳသည့္ေနရာ၌ လိမၼာကၽြမ္းက်င္ေသာ ယုဂႏၶရ Aမတ္ႀ ကီးက မိဖုရားႀကီးကို
ေျပာျပသည္။
"ဘုရင့္မယ္ေတာ္ ရန္တံု႔ျ ပန္တဲ့ေနရာမွာ နည္းလမ္းAမ်ဳိးမ်ဳိး ရွိပါတယ္။ ရန္သူကို စစ္ေျမျပင္မွာ
Aဆံုးစီရင္မပစ္ဘဲ Aသက္Aရွင္ထားၿပီး ေတြးလို႔မရႏုိင္တဲ့ ဆင္းရဲဒုကၡမ်ဳိးႏွင့္ ရင္ဆုိင္သြားရေAာင္
Aႀကိမ္မ်ားစြာ လုပ္ေလ့လုပ္ထရွိၾ ကပါတယ္။ ကၽြႏု္ပ္တုိ႔ရဲ႕ လုလင္ဘုရင္လည္း Aဲဒီလုိတံု႔ျ ပန္မႈမ်ဳိးႏွင့္
Aႏုိင္ရေAာင္ မလုပ္ႏိုင္စရာAေၾကာင္း မရွိပါဘူး"
"Aမတ္ႀ ကီးဟာ ကၽြႏု္ပ္တုိ႔ရဲ႕ Aဂၤါ Aစိတ္Aပိုင္းတစ္ခု ျဖစ္ေနပါတယ္။ ကၽႏ
ြ ု္ပ္ရဲ႕ လွ် ဳိ႕ဝွက္ခ်က္
Aမတ္ႀ ကီးကို ဖြင့္ဟေျပာမျပလို႔ မျဖစ္ေတာ့ဘူး။ သူ႔ခမည္းေတာ္လုိ သားေတာ္လည္း
ကာမဂုဏ္Aာ႐ံုစက္ကြင္း မိမ်ားမိသြားမလားလုိ႔ စုိးရိမ္မကင္း ျဖစ္ေနတယ္။ ဒီသားေတာ္ကေလးဟာ
နတ္ရြာစံ သူ႔ခမည္းေတာ္ရဲ႕ ေသြးသားျဖစ္ေနတယ္ မဟုတ္လား။ Aာ႐ံုခံစားမႈဆုိတာ ႐ူပါ႐ံု၊ သဒၵါ ႐ံု၊ ဂႏၶာ႐ံု၊
ရသာ႐ံု၊ ေဖာ႒ဗၺာ႐ံုမ်ားထဲက Aာ႐ံုတစ္ခုခုကို ခံစားရင္ က်န္တဲ့Aာ႐ံုေတြလည္း တၿပိဳ င္တည္း
စုၿ ပံဳ ဝင္ေရာက္လာၾကတယ္။ သားေတာ္ေလးက သဒၵါ ႐ံုကို စြဲမက္ေနတယ္ မဟုတ္လား။ Aသံႏွင့္
ပတ္သက္ၿ ပီး စြဲမက္တာလည္း Aလွကို စြဲမက္တာ တစ္မ်ဳိးပဲျ ဖစ္တယ္"
"ဘုရင့္မယ္ေတာ္. .. စစ္ေဆးၾကည့္မွ Aေျဖေပၚလာပါလိမ့္မယ္။ က်ဳပ္Aျမင္ေျပာရရင္ေတာ့
သားေတာ္Uဒယနဟာ စိန္Aစစ္လုိ Aျပစ္Aနာ လံုးဝကင္းေနတယ္လုိ႔ ထင္ပါတယ္..."
"Aဲဒီလို Aထင္မ်ဳိးဆုိတာကိုပဲ မိဘလို႔ Aမည္တပ္ထားတာ မဟုတ္လား။ မိဘေတြရဲ႕ သေဘာက
Aသားမည္းေနတဲ့သားကိုလည္း Aသားျဖဴတဲ့သားလို႔ ထင္မွတ္ေနၾကတယ္။ ကဲ ဒါေတြထားလိုက္ပါေတာ့။
ရန္သူကိုတံု႔ျ ပန္ဖုိ႔ စU္းစားေနတဲ့Aခ်ိန္မွာ စိတ္ဓာတ္က်စရာAေတြးမ်ဳိး ျဖစ္ေပၚလာတာ မေကာင္းပါဘူး။
စိတ္ဓာတ္က်ေနတယ္ဆုိရင္ တုိက္ပြဲမွာ ေAာင္ျ မင္မႈနဲ႔ Aလွမ္းေဝးကြာသြားလိမ့္မယ္"
"ဘုရင့္မယ္ေတာ္ ေလာကမွာ လူေတြသိေနတာထက္ မသိတာက ပိုမ်ားတယ္။ မသိရေသးတဲ့
Aရာမ်ားရဲ႕ Aတိမ္Aနက္ကို ကၽြႏု္ပ္တုိ႔လုိ ရာဇေရးရာ သုခမိန္မ်ား မဆုိထားနဲ႔ သူေတာ္စင္
Aရင့္Aမာႀကီးမ်ားေတာင္မွ ေထာက္ၾ ကည့္လုိ႔မရဘူး"
Aမတ္ႀ ကီးက ေျပာလုိက္သည္။

လြန္ခဲ့ေသာ Aခ်ိန္ကာလAနည္းငယ္ခန္႔ကစၿပီး Aမတ္ႀ ကီး၏AေတြးAေခၚမ်ားသည္

တရားသေဘာဘက္ ခ်U္းကပ္လာသည္။ မိဖုရားကလည္း တရားဖက္သူျ ဖစ္ၿ ပီး မဟာဝီရ Aရွင္သူျ မတ္၏
တပည့္တကာမ်ားထဲက တစ္ေယာက္ျ ဖစ္သည္ဟူ၍လည္း မိမိကိုယ္ကို ထင္မွတ္ေနသူျ ဖစ္သည္။ သို႔ရာတြင္
ရန္သူကို ရန္တံု႔ျ ပန္ျ ခင္းသည္ မိမိ၏တာဝန္ဝတၱရားျဖစ္သည္ဟု သတ္မွတ္ဆံုးျဖတ္လုိက္ေသာAခါ၌မူ
ယင္းကဲ့သို႔ေသာ တရားသေဘာသက္ေရာက္သည့္ Aေတြးမ်ဳိးကို ဖယ္ထားခ်င္သည့္စိတ္မ်ဳိး ေပၚလာသည္။

Page
116
 မဟာေယာဂီ - ပါရဂူ created by lucky82

သုိ႔ေသာ္လည္း မိဖုရားႀကီးသည္ တစ္ခါတရံ စိတ္ထဲက ေတြးထားသည္ကို ထုတ္ေဖာ္ေျပာမေျပာဘဲ

Aမတ္ႀ ကီးကို ဆန္႔က်င္ဘက္ ေျပာၿပီး ဆြဆြေပးတတ္သည္။ ထုိAခါမ်ဳိး၌ Aမတ္ႀ ကီးက
သူ႔သေဘာAမွန္ကို ေျပာျပသည္။
"ဘုရင့္မယ္ေတာ္ ရန္တံု႔ျ ပန္မႈ ျပဳလုပ္တဲ့ေနရာမ်ဳိးမွာ တရားသေဘာ ဆြထ
ဲ ည့္လာလုိ႔ ျဖစ္ပါ့မလား။
Aဆိပ္နဲ႔ပတ္သက္ၿ ပီး စကားေျပာတဲ့ေနရာမွာ မေသေဆးျဖစ္တ့ဲ Aၿမိဳ က္ကို ဘုရင့္မယ္ေတာ္
ဘယ္လုိေျပာေနတာလဲ။ တရားသေဘာဆုိတာ ခႏၲီတရား လက္ကိုင္ထားမွ ျဖစ္လာႏိုင္တယ္။
ဘုရင့္မယ္ေတာ္ ေျပာင္းျပန္ ေျပာေနတယ္။ ေရဘယ္ေလာက္ပူေနပူေန ေရကို Aသံုးျပဳတဲ့Aတြက္
မီးထမေတာက္ႏုိင္ပါဘူး"
မိဂါဝတီမိဖုရားႀကီးသည္ ေရွ႕ဆက္ၿ ပီး Aတြန္႔တက္မေနေတာ့ေပ။ တရားသေဘာႏွင့္ ပတ္သက္ၿ ပီး
ေဆြးေႏြးေျပာၾကားျခင္းကုိ စိတ္ပါဝင္စားမႈ ရွိေသာ္လည္း ယေန႔Aဖို႔၌ မူ ရာဇေရးရာ၊ စစ္ေရးရာ
ေဆြးေႏြးေျပာၾကားျခင္းမွတစ္ပါး AျခားAေၾကာင္းAရာႏွင့္ ပတ္သက္ၿပီး ေျပာၾကားရမည့္Aခ်ိန္
မဟုတ္ေတာ့ေပ။ တျခားနည္းလမ္းလည္း ၾကည့္မျမင္ေတာ့ၿ ပီျ ဖစ္၍ တစ္ေန႔ေသာAခါ၌ မိဖုရားႀကီး
ဘုရင့္ဆင္ေတာ္စီးလ်က္ လုလင္ဘုရင္ႏွင့္ လုလင္Aမတ္ကို Aရွာထြက္လာခဲ့ၾ ကသည္။

ေတာAတြင္းေရာက္သြားေသာAခါ ေတာဝနာ၏ သာယာၾကည္ႏူးဖြယ္ကုိ ေတြ႔ျမင္ၾ ကရသည္။

သစ္သီးဝလံမ်ား၊ ပန္းမာလ္မ်ား၊ ေက်းငွက္သာရကာမ်ားသည္ ေတာ၏ Aသေရကို
ျမႇင့္တင္ေပးေနၾကသည္။ သို႔ရာတြင္ မိဖုရားႀကီးကမူ ရန္သူကို ဝုိင္းထားဖို႔Aတြက္
ဘယ္ေနရာသင့္ေတာ္ပါ့မလဲဆုိသည့္ Aေတြးေရလ်U္ေၾကာထဲတြင္ နစ္ေမ်ာေနသည္။

မိဖုရားႀကီးႏွင့္ Aမတ္ႀ ကီးသည္ ေတာဆင္႐ိုင္းေဘးရန္Aႏၲရာယ္က လြတ္ေျမာက္သြားေသာ

ေက်းရြာသို႔ ေရာက္ရွိလာၾကသည္။ ရြာသူရြာသားAားလံုးက ဝႆဘုရင္ Uဒယန သက္ေတာ္ရာေက်ာ္
ရွည္ပါေစဟူေသာ ေႂကြးေၾကာ္သံျ ဖင့္ မိဖုရားႀကီးႏွင့္ Aမတ္ႀ ကီးကို ႀကိဳ ဆိုၾ ကၿပီး Aေၾကာင္းစံုကို
Aက်ယ္တဝင့္ ရွင္းလင္းေျပာျပၾကသည္။ သို႔ေသာ္လည္း မိဖုရားႀကီးသည္ ရြာသူရြာသားမ်ား ေျပာျပေသာ
စကားကို ထူးထူးျခားျခား စိတ္မဝင္စားေပ။ သားေတာ္၏ ယင္းေAာင္ျ မင္မႈကို မိဖုရားႀကီးက ထူးထူးျခားျခား
Aေလးမထားေပ။ လူ႔ဘဝ၌ ယင္းကဲ့သို႔ေသာ AေသးAဖြဲ႔ လံု႔လUႆာဟမ်ဳိးကို ၾကားရသည္မွာ
Aဆန္းမဟုတ္ေပ။ စစ္မွန္ေသာ လံု႔လUႆဟမွာမူ ရည္မွန္းခ်က္ ေAာင္ျ မင္ေရးAတြက္
Aလုပ္လုပ္ျ ခင္းျဖစ္သည္။

မိဖုရားႀကီးက သားေတာ္Uဒယန ယခုAခ်ိန္ ဘယ္မွာရွိသလဲဟု ေမးျမန္းစံုစမ္းၾကည့္သည္။

သို႔ေသာ္လည္း ရြာသူရြာသားမ်ားထဲက ဘုရင့္၏ေျခရာကို ေျပာျပႏိုင္သူ မည္သူရွိမည္နည္း။ ထုိAခုိက္
႐ုတ္တရက္ ေလလႈိင္းထဲက သာယာနာေပ်ာ္ဖြယ္ ေစာင္းသံေပၚလာသည္။ ဘုရင့္ဆင္ေတာ္သည္
ေခတၱခဏ တည္ၿ ငိမ္Iေႁႏၵရစြာ နားစုိက္ေထာင္ေနေသာ AမူAရာမ်ဳိး ျဖစ္ေပၚလာသည္။

ရြာသူရြာသားမ်ားက ေျပာၾကသည္။
"မယ္ေတာ္ဘုရား... ယခုၾ ကားရတဲ့Aသံဟာ လုလင္ဘုရင္ကေလးရဲ႕ တူရိယာဂီတသံျဖစ္ပါတယ္။
မယ္ေတာ္ဘုရား ၿငိမ္ၿ ငိမ္ကေလး ထုိင္ေနပါ။ ဒီဆင္ေတာ္က မယ္ေတာ္ဘုရားကို
သားေတာ္ဘုရင္ကေလးရွိတဲ့ေနရာ ေခၚသြားပါလိမ့္မယ္။ ခၽြန္းဖြင့္ဖုိ႔ ေဝးစြ။ Aသံေတာင္ တစ္ခ်က္ကေလးမွ

Page
117
 မဟာေယာဂီ - ပါရဂူ created by lucky82

မေပးပါႏွင့္။ Aဲဒီလုိလုပ္ရင္ လာရတဲ့ ရည္ရြယ္ခ်က္ ပ်က္စီးသြားလိမ့္မယ္။ ယခုၾ ကားေနရတဲ့

Aသံလႈိင္းထဲမွာ ေမတၱာရနံ႔ပ်ံ႕လြင့္ေနပါတယ္။ AဲဒီAသံကို ၾကားရတဲ့လူေတြဟာ ထမင္းေမ့ ဟင္းေမ့
ျဖစ္သြားပါလိမ့္မယ္"
Aသံ၏စြမ္းAားႏွင့္ Aကၽြမ္းတဝင္ျ ဖစ္ေနေသာ မိဖုရားႀကီးသည္ ထိုAခ်ိန္ထြက္ေပၚလာေသာ
Aသံ၏စြမ္းAားကို ၾကားရသည့္Aတြက္ မွက္တက္မိေနသည္။ Aခ်ိန္Aခိုက္Aတန္႔ ရပ္ေနေသာ
ဘုရင့္ဆင္ေတာ္သည္ ခၽြန္းမတုိ႔ရဘဲႏွင့္ Aသံရွိရာသို႔ လွမ္းသြားေနသည္။ ျမစ္၊ ေခ်ာင္း၊ ေရကန္၊ ေတာ၊
ခ်ဳံပုတ္Aားလံုးကို ေက်ာ္လႊားလ်က္ ဆင္ေတာ္သည္ ေလးမွလႊတ္လုိက္ေသာ ျမားကဲ့သို႔
Uီးတည္ခ်က္ရွိရာကို လွမ္းသြားေနသည္။ ေတာတစ္ခြင္လံုး ယင္းထူးျခားဆန္းၾကယ္ေသာ စြဲမက္ဖြယ္Aသံ
ပဲ့တင္ထပ္ေနသည္။

ထူးျခားေသာ ေစာင္းေတာ္ရွင္သည္ ဆိတ္ၿ ငိမ္ေသာ ေတာင္ေစာင္းတစ္ခုက ေရတံခြန္ေAာက္တြင္

ထိန္ပင္Aကိုင္းေပၚ၌ ထုိင္လ်က္ ေစာင္းတီးေနသည္။ ေက်ာက္ေဆာင္တစ္ခုေပၚ၌ ျခေသ့ၤလည္ဆံေပၚ
Uီးေခါင္းတင္ထားေသာ ျမင္းတစ္ေကာင္သည္ ဂီတသံၾ ကားရာသို႔ နားစြင့္ေနသည္။ ေတာင္ေစာင္း၊
ေတာင္ဝွမ္းရွိ ဆင္မ်ားသည္ ႏြားသတၱဝါမ်ားက့ဲသို႔ တည္ၿ ငိမ္Iေႁႏၵရစြာ ရပ္ေနၾကသည္။
ေတာသစ္သီးမ်ားကို ခ်ဴေနေသာ ေတာတြင္းသူ မိန္းကေလးမ်ားသည္ တံခ်ဴကိုင္လ်က္သား မတုန္မလႈပ္
ရပ္လ်က္ ဂီတသံဆီကို Aာ႐ံုေရာက္ေနၾကသည္။

"Uဒယန..."
မိဖုရားႀကီးက Aသံျ ပဳလုိက္သည္။

Aလြန္တရာ လွလည္းလွ Aသက္လည္းဝင္ေနေသာ ဤပတ္ဝန္းက်င္၌

မည္သူတစ္Uီးတစ္ေယာက္ Aသံေက်ာက္ခဲ ပစ္လုိက္သနည္း။ ဆင္မ်ား လႈပ္ရွားသြားၾကသည္။ ျခေသၤ့က
ဟိန္းေဟာက္လုိက္သည္။ ကတိုးေကာင္သည္ ရန႔ံထြက္ေနေသာ ခ်က္ကို ဖံုးAုပ္လ်က္ ေလထဲတြင္
ခုန္လႊားသြားသည္။

"Uဒယန Aခုလုိ ကေလးဆန္တဲ့Aလုပ္ကို မလုပ္ပါနဲ႔"

မိဖုရားႀကီး၏ ႏႈတ္ခမ္းလွလွကေလးမွ Aၿမိဳ က္ထြက္လာမည့္Aစား Aဆိပ္မုိးရြာခ်လုိက္သည္။
ေတာတစ္ခြင္လံုး ေစာင္းသံေရလ်U္ေၾကာတြင္ ေမ်ာေနခ်ိန္၌ မိဖုရားႀကီး၏ ႏွလံုးကမူ ရန္တံု႔ျ ပန္လုိမႈ
မီးလွ်ံေတာက္ေလာင္ေနသည္။

"ဟာ မယ္ေတာ္ပါလား"
ေျပာေျပာဆုိဆုိ Uဒယနသည္ ထိန္ပင္Aကိုင္းေပၚမွ ေျမႀကီးေပၚ ခုန္ခ်လိုက္သည္။
ေစာင္းသံဆိတ္သုU္းသြားသည္။ မည္မွ် က်က္သေရ ရွိေသာ သားေတာ္ကေလး ျဖစ္သနည္း။
မည္မွ် Aလွေတြ တုိးေနသည့္ လုလင္ျ ဖစ္သနည္း။ သားေတာ္ေလး သူ႔Aနီးကပ္လာေသာAခါ
မယ္ေတာ္မိဖုရားႀကီးက သားေတာ္ဘုရင္ေလးကို ရင္ခြင္ထဲ ဆြဲသြင္းလုိက္သည္။

Aသံလႈိင္း ရပ္သြားသည္ႏွင့္ ေတာAတြင္းက ေရာက္လာၾကေသာ ဆင္မ်ားသည္

ေက်ာခုိင္းသြားၾကသည္။ ျခေသ့ၤသည္ ေစာင္းသံရပ္သြားလွ် င္ ရပ္သြားခ်င္း ေခါင္းေထာင္ထလုိက္သည္။

Page
118
 မဟာေယာဂီ - ပါရဂူ created by lucky82

ေၾကာက္တတ္ေသာ ကတုိးေကာင္သည္ ခုန္ေပါက္ေျပးလႊားၿပီး ဘယ္ဆီဘယ္ေနရာ ေရာက္သြားသည္

မသိေတာ့။

"သား... ခမည္းေတာ္ရဲ႕ ရန္သူ ယခုထက္ထိ Aသက္ရွင္ေနေသးတယ္ဆုိတာ သားမသိဘူးလား"

"သိပါတယ္ မယ္ေတာ္"
"သိရင္ ဘာျဖစ္လုိ႔ Aေပ်ာ္Aပါးနဲ႔ Aခ်ိန္ကုန္ေနရတာလဲ"
"Aေပ်ာ္Aပါးနဲ႔ Aခ်ိန္ကုန္ေနတယ္ ဟုတ္လား။ သားေတာ္ဟာ ပိုးဖဲကတၱီပါေပၚမွာ မAိပ္ဘူး။
ပလႅင္ေညာင္ေစာင္းေပၚမွာ ထုိင္တာျပဳတာလည္း မလုပ္ဘူး။ သားေတာ္ စားေတာ္ကဲမ်ား ခ်က္ျ ပဳတ္ထားတဲ့
Aနံ႔Aရသာနဲ႔ ျပည့္စံုတဲ့ စားဖြယ္ေသာက္ဖြယ္ပြဲေတာ္တည္တာကိုေကာ မယ္ေတာ္ ျမင္ဖူးသလား။
မိန္းမပ်ဳိႏွင့္ ပတ္သက္ရင္လည္း Aိပ္မက္ထဲမွာေတာင္ မက္တာမ်ဳိး မရွိခဲ့ဘူး။ Aဲဒီလုိေနတဲ့ သားေတာ္ကို
Aေပ်ာ္Aပါး လုိက္စားတယ္လုိ႔ မယ္ေတာ္ ဘယ္လုိေျပာတာလဲ"
"ဒီေစာင္း၊ ဒီပေလြ၊ ဒီပတ္ဝန္းက်င္၊ ဒီေတာတြင္းသူ A႐ူးမေလးေတြ Aဲဒါေတြန႔ဲ
သားေတာ္Aခ်ိန္ကုန္ေနတယ္။ သားေတာ္ရဲ႕ ခမည္းေတာ္ရန္သူ ပေဇၨာတ ယခု မဂဓတုိင္းျပည္နယ္စပ္မွာ
စစ္တုိက္ေနတယ္။ မဂဓတုိင္းက Aမတ္ႀ ကီး Aဘယကုမာရတုိ႔ ႀကံ့ႀ ကံ့ခံေနတာကို ရင္ဆုိင္ေနရတယ္။
Aခ်ိန္မၾကာခင္AေတာAတြင္း ပေဇၨာတစစ္ႏုိင္ဖုိ႔ဆုိတာ မလြယ္ဘူး။ AဲဒီAခ်ိန္AေတာAတြင္းမွာ
မယ္ေတာ္တုိ႔Aဆင္သင့္ျ ဖစ္ေAာင္ ျပင္ထားရလိမ့္မယ္။ တံခါးဝ မရဏေသမင္းေရာက္ေနခုိက္
Aိပ္ေပ်ာ္ေနလုိ႔ ျဖစ္ပါ့မလား။ ကိုယ့္ရင္ဘတ္ေပၚ ေႁမြေရာက္ေနတ့ဲAခ်ိန္ Aေပ်ာ္က်ဴးေနလုိ႔ ျဖစ္ပါ့မလား"
"သား ခမည္းေတာ္ရဲ႕ရန္သူ ပေဇၨာတကို ေမ့ထားတာ မဟုတ္ပါဘူး။ သားAိပ္ေပ်ာ္ေနတယ္လုိ႔
မထင္မွတ္ပါနဲ႔။ သားဟာ ျခေသ့ၤရဲ႕သားျဖစ္တယ္။ သားရဲ႕လႈပ္ရွားမႈေတြဟာ ရန္သူကို တံု႔ျ ပန္ဖုိ႔Aတြက္
စီစU္ေနတဲ့ လႈပ္ရွားမႈမ်ားသာ ျဖစ္တယ္။ သားရဲ႕သူငယ္ခ်င္း ယုဂႏၶရာယဏကို မဂဓရဲ႕ AေရးAခင္း
ေလ့လာစံုစမ္းဖုိ႔ လႊတ္ထားပါတယ္"
"ရန္သူကိုတန္ျ ပဖုိ႔Aတြက္ စီစU္ေနတယ္ဆုိတာ ၾကားရေတာ့ မယ္ေတာ္Aားရဝမ္းသာ ျဖစ္ရတယ္။
ဒါေပမဲ့ ဒီေစာင္း၊ ဒီပေလြနဲ႔ ရန္သူကို ကိုယ့္ဘက္ၫြတ္လာေAာင္ လုပ္လုိ႔ရပါ့မလား။ Aလွကညာပ်ဳိေတြ
ေတာတိရစာၦန္ေတြကိုေတာ့ ေစာင္းသံ၊ ပေလြသံနဲ႔ ကိုယ့္ဘက္ပါေAာင္ လုပ္လုိ႔ရခ်င္ရလိမ့္မယ္"
မိဖုရားႀကီးစကားတြင္ ခနဲ႔သံပါေနသည္။
"မယ္ေတာ္ ဘာမွ နားမလည္ပါဘူး။ မယ္ေတာ္တစ္ခါတုန္းက ဘုရင္ပေဇၨာတရဲ႕ Aင္Aားဟာ
သူ႔ဆင္တပ္လုိ႔ ေျပာဖူးတယ္မဟုတ္လား"
"Aင္း... ေျပာဖူးတယ္ေလ"
"ဆင္တပ္ပ်က္သြားေAာင္လုပ္ရင္ ဘုရင္ပေဇၨာတဟာ ျခေသ့ၤဘဝကေန သိုးဘဝကို
ေရာက္သြားလိမ့္မယ္လို႔လည္း မယ္ေတာ္ေျပာဖူးတယ္ မဟုတ္လား"
"သုိးဘဝေရာက္တာ မေရာက္တာေတာ့ မေျပာတတ္ဘူး။ ပေဇၨာတကို ျမန္ျ မန္ထက္ထက္
Aႏုိင္ရဖုိ႔ဆုိတာကေတာ့ မျဖစ္ႏုိင္ဘူး"
"ယခု ေစာင္းတီးေလ့က်င့္ေနတာ Aဲဒီရည္ရြယ္ခ်က္Aတြက္ ျဖစ္တယ္။ ဒီေစာင္းကို
သာမန္ေစာင္းလုိ႔ မယ္ေတာ္ မထင္မွတ္ပါနဲ႔။ ဒါ ဟတၱိကႏၲေစာင္းျဖစ္တယ္။ ဆယ့္ႏွစ္ႏွစ္တုိင္တိုင္ ေလ့က်င့္မွ
ယခုလို Aသံမ်ဳိး ထြက္ေပၚလာႏုိင္တာ။ ဒီေစာင္းသံၾ ကားတာနဲ႔ ဆင္တပ္ စစ္ေျမျပင္ ကစU့္ကလ်ား
ထြက္ေျပးသြားလိမ့္မယ္"
မိဖုရားႀကီး Aားရဝမ္းသာျဖစ္သြားသည္။
"ဒါမွ ငါ့သား၊ ဒါမွ Aေဖခ်စ္တဲ့သား"

Page
119
 မဟာေယာဂီ - ပါရဂူ created by lucky82

မယ္ေတာ္ မိဖုရားႀကီးသည္ ေထြေထြထူးထူး မေျပာေတာ့ဘဲ သားေတာ္Uဒယနကို သူ႔ရင္ခြင္ထဲ

တစ္ဖန္ ဆြဲသြင္းထားလုိက္ျ ပန္သည္။ လုလင္Aရြယ္ တံခါးဝ၌ ေျခခ်ေနေသာ သားေတာ္ကို ကေလးလို
ခ်စ္ပံုခ်စ္နည္းမ်ဳိးႏွင့္ ခ်စ္ေနသည္။ သားေတာ္ Uဒယန၏ဆံပင္ကို ထံုးေပးသည္။ ပါးႏွစ္ဖက္ကို
ပြတ္သပ္သည္။ ခ်ဳိသာေAးျမေသာAသံျ ဖင့္ မည္သည့္သီခ်င္းဆုိေနသည္ မသိေပ။
သားေတာ္Uဒယနသည္ မုုဆုိးမ မိခင္၏ လျပည့္ဝန္းႏွင့္တူေသာ မ်က္ႏွာကို မမွိတ္မသုန္ ၾကည့္ေနသည္။
"မယ္ေတာ္ မယ္ေတာ့္မ်က္ႏွာကို ၾကည့္ၿ ပီး ကဗ်ာေရးခ်င္တဲ့ စိတ္ေပါက္လာတယ္။ ကမာၻေျမႀကီးကို
Aၿမိဳ က္သုဓာႏွင့္ ေရခ်ဳိးေပးေနတဲ့ လျပည့္ဝန္းဟာ ဒီမယ္ေတာ္ မ်က္ႏွာဝန္းထက္ လွႏုိင္ပါUီးမလား။
မယ္ေတာ့္ႏႈတ္ခမ္းမွာ စီးဆင္းေနတဲ့ Aၿမိဳ က္နဲ႔တူတဲ့ Aသက္ျ ပန္ရွင္ေစတဲ့ Aၿမိဳ က္သုဓာဟာ
ပထဝီေျမႀကီးရဲ႕ ႏွလံုးသားမွာ စီးဆင္းမ်ားေနသလား မယ္ေတာ္"
"သား ကဗ်ာဆရာ မလုပ္ခ်င္စမ္းပါနဲ႔။ ကဗ်ာဉာဏ္ကြန္႔ျ မဴးလြန္းရင္ ခ်ိန္ခြင္ညႇာေဇာက္ထုိး
ျဖစ္သြားတတ္လုိ႔ပါ။ သားခမည္းေတာ္လည္း ကဗ်ာဉာဏ္ကြန္႔ျ မဴးတာ Aင္မတန္ ဝါသနာပါတယ္။ ဒါေပမဲ့
သာမန္႐ိုး႐ိုးAေနAထားမ်ဳိးမွာက်ေတာ့ ကဗ်ာဆန္တာ Aင္မတန္ေကာင္းပါတယ္။ ပေဇၨာတကို
ဆံုးမၿပီးတဲ့ေနာက္မွာ သားကိုလည္း လက္ထပ္ထိမ္းျမားေပးရမယ္။ ဘုရင့္သမီးေတာ္တစ္ပါးကို
ေခၽြးမေတာ္ရွာေနတယ္။ ကဗ်ာဝါသနာAုိးေခၽြးမကို ရွာရမယ္။ ဒါေပမဲ့ သားေတာ္ ပထမလုပ္ရမယ့္Aလုပ္က
ဖခင္ရဲ႕ ေႂကြးကို ဆပ္ရမယ့္Aလုပ္ျ ဖစ္တယ္။ Aဲဒီလိုမလုပ္ရင္ ကိုယ့္ဖခင္လို Aလွေနာက္
ေကာက္ေကာက္လုိက္ၿ ပီး A႐ူးAမူးျဖစ္ေနတဲ့Aတြက္ မျဖစ္သင့္တာေတြ ျဖစ္ေနလိမ့္Uီးမယ္"
"မယ္ေတာ္ သားရဲ႕ကဗ်ာဉာဏ္Aတြက္ Aသံုးခ်စရာလူက မယ္ေတာ္ျ ဖစ္ၿ ပီး သားရဲ႕
သူရသတၱိAတြက္ Aသံုးခ်စရာက ပေဇၨာတျဖစ္တယ္"
Uဒယနသည္ မည္မွ် ပီယဝါစာ ခ်စ္စရာစကားမ်ားကို ေျပာေနသနည္း။ မိဖုရားႀကီး မိဂါဝတီသည္
မိခင္ေမတၱာAျပည့္ျ ဖင့္ သူ႔သားေတာ္ကို စူးစိုက္ၾ ကည့္ေနသည္။ မိဖုရားႀကီး၏Aလွသည္
သားေတာ္၏Aသေရတြင္ သြားေရာက္ထင္ဟပ္ေနသည္။
*****

Page
120
 မဟာေယာဂီ - ပါရဂူ created by lucky82

၁၆။ ကာယဗလႏွင့္ ဉာဏဗလတုိက္ပဲြ

ကမာၻေလာက၌ ေနရာAႏွံ႔Aျပားတြင္ AားAစြမ္းေရစီးေၾကာင္း Aရွိန္Aဟုန္ႏွင့္ စီးဆင္းေနသည္။

Aခြင့္Aလမ္းရလာသည္ႏွင့္ တၿပိဳ င္နက္ ခြန္Aားမဲ့သူသည္ ခြန္Aားေရစီးေၾကာင္းက ေရကိုေသာက္လ်က္
Aင္Aားမဲ့သူဘဝမွ Aင္Aားရွိသူ ျဖစ္လာသည္။ သို႔ရာတြင္ Aေတြ႔Aႀကံဳ Aရ သိရသည္မွာ
ယင္းေရစီးေၾကာင္းက ေရကိုေသာက္လ်က္ Aင္Aားမဲ့သူဘဝမွ Aင္Aားရွိသူျ ဖစ္လာသူသည္
မိမိရရွိလာေသာ AားAစြမ္းျဖင့္ တျခားAင္Aားမဲ့သူမ်ားကို ႏွိပ္စက္ညႇU္းပန္းသည့္ Aလုပ္ျ ပဳလုပ္သည္။
Aႏွိပ္စက္AညႇU္းပန္းခံရေသာ Aားမဲ့သူသည္ Aင္AားရွိေAာင္ ႀကိဳ းစားAားထုတ္သည္။
Aင္AားရွိလာေသာAခါ Aင္Aားမဲ့သူသည္လည္း မိမိထက္ Aင္Aားမဲ့သူကို ႏွိပ္စက္ညႇU္းပန္းျပန္သည္။
ယင္းသုိ႔Aားျဖင့္ Aင္Aားရွိသူႏွင့္ Aင္Aားမဲ့သူတုိ႔၏ တုိက္ပြဲသည္ ကမာၻေလာက၌ AစU္ထာဝရ
ျဖစ္လာခဲ့သည္။

AားAစြမ္းႏွင့္Aတူတကြ ဂုဏ္ယူေမာ္ႂ ကြားမႈမ်ား၊ မာန္မာနေထာင္လႊားမႈမ်ား၊ မိမိကိုယ္မိမိ

Aထင္ႀ ကီးမႈမ်ားလည္း ေပၚေပါက္လာၾကသည္။ Aင္Aားရွိလာသူသည္ ကမာၻေလာကကို မိမိ၏
Aခုိင္းAေစဟူ၍လည္းေကာင္း၊ မိမိျ ခယ္လွယ္၍ ရသည္ဟူ၍လည္းေကာင္း၊ ထင္မွတ္ယူဆၿပီးလွ် င္
ေနာက္ဆံုး၌ Aင္Aားရွိသူကို ဝါးစားမည့္ AျခားAင္AားရွိသူAသစ္ ေပၚေပါက္လာသည္။

Aေတြ႔Aႀကံဳ Aရ သိရွိရသည္မွာ Aႀကိမ္ေထာင္ေပါင္းမ်ားစြာ ႀကိဳ းစားAားထုတ္ေသာ္လည္း

ကမာၻေလာကကုိ မည္သူမွ် မ်ဳိဝါးျခင္း မျပဳႏုိင္ေပ။ ကာမဂုဏ္Aာ႐ံုကို မည္သူမွ မခံစား မစံစားႏုိင္ေပ။
ေျပာင္းျပန္ျ ပန္ၿ ပီး ကမာၻေလာကကသာလွ် င္ Aားလံုးကို မ်ဳိဝါးပစ္သည္။ ကာမဂုဏ္Aာ႐ံုကသာလွ် င္
Aားလံုးကို သတ္ပစ္သည္။ ယေန႔သတ္သူသည္ နက္ျ ဖန္ တစ္စံုတစ္ေယာက္ သတ္သည္ကို ခံရသည္။
ယေန႔သားသတ္သမားသည္ နက္ျ ဖန္ ဆိတ္(သို႔မဟုတ္) သုိး ျဖစ္ရသည္။ သို႔ရာတြင္ ယင္းလွ် ဳိ႕ဝွက္ခ်က္ကို
စြမ္းAားႏွင့္ ျပည့္စံုေသာ္လည္း ႐ုိ႐ုိက်ဳိးက်ဳိးေနၾကေသာ ရေသ့သူေတာ္စင္မ်ားကလြဲၿ ပီး တျခားမည္သူမွ
မသိၾ ကေပ။

ေမတၱာဗိမာန္ျ ဖစ္ေသာ သမဏမဟာဝီရသည္ ေန႔ရက္ေပါင္းမ်ားစြာကစၿပီး...

"Aုိ ... ဘုရင္ မိမိကိုယ္ကို ႀကိဳ းစားၿပီး ျပဳျ ပင္ေလာ့...။ သင္ျ ပဳျ ပင္မွ ျပည္သူမ်ားကလည္း
ျပဳျ ပင္လိမ့္မည္။ Aဘယ္ေၾကာင့္ဆုိေသာ္ ဘုရင္၏ ပံုစံAတုိင္းပင္ ျပည္သူကလည္း ျဖစ္ေနသည္။
ကမာၻေလာကကို ေမတၱာဗိမာန္ႀ ကီးျဖစ္ေAာင္ ျပဳလုပ္ေဆာင္ရြက္ေလာ့။ ေမတၱာဗိမာန္ႀ ကီးျဖစ္လာေသာ
ကမာၻေလာကစြမ္းAားသည္ ေက်းကၽြန္သာျဖစ္ၿ ပီး ဉာဏ္ပညာႏွင့္ ဘုရား တရားၾကည္ညိဳ မႈက
မိဖုရားေခါင္ႀ ကီး ျဖစ္လိမ့္မည္"
ဟူ၍ ၫႊန္ၾ ကားေျပာျပသည္။

ကမာၻေလာက၌ စြမ္းAားကို ေကာင္းေသာေနရာ၌ Aသံုးခ်ျခင္းထက္ မေကာင္းေသာေနရာ၌

Aသံုးခ်ျခင္းက ပိုၿ ပီးမ်ားသည္။ စြမ္းAားေၾကာင့္ ၿငိမ္းခ်မ္းျခင္းႏွင့္ ခ်စ္ခင္ျ ခင္းနယ္ပယ္
ျပန္႔က်ယ္လာျခင္းထက္ Aဖ်က္ေရစီးေၾကာင္း စီးျခင္းက ပိုၿ ပီးမ်ားသည္။ ယင္းAသိတရားကို Aမတ္ႀ ကီး
ယုဂႏၶရAား သူ၏သားက ရွင္းလင္းေျပာျပသည္။ မဂဓစစ္ေျမျပင္ရွိ ရန္သူကို Aကဲခတ္ရန္သြားေသာ
လိမၼာပါးနပ္သည့္ Aမတ္ႀ ကီး၏ သားလုလင္သည္ သည္Aေၾကာင္းစံုကို သိရွိနားလည္ေAာင္လုပ္ၿ ပီး

Page
121
 မဟာေယာဂီ - ပါရဂူ created by lucky82

ျပန္လာသည္။ ဝႆဘုရင္ Uဒယန၊ မိဖုရားႀကီး မိဂါဝတီ၊ Aမတ္ႀ ကီး ယုဂႏၶရတုိ႔၏ ေရွ႕ေမွာက္၌

Aမတ္ႀ ကီး၏ သားလုလင္သည္ သူေတြ႔ျ မင္သိရွိခဲ့ရေသာ Aေၾကာင္းစံုကို ရွင္းလင္းေျပာျပသည္။
"Aဝႏၲီဘုရင္ ပေဇၨာတႏွင့္ မဂဓဘုရင္ ေသဏိကဗိမၺိသာရတုိ႔ တုိက္တဲ့စစ္ပြဲကို စစ္ပြဲလုိ႔ မျမင္ဘဲ
ကာယဗလႏွင့္ ဉာဏဗလတုိက္ပြဲလုိ႔ ေျပာခ်င္တယ္"

Aမတ္ႀ ကီး၏သား တင္ျ ပပံုတင္ျ ပနည္း ဆန္းသစ္ေနေသာေၾကာင့္ Aားလံုး တAံ့တၾသ

ျဖစ္သြားသည္။ နားေထာင္ေနသူAားလံုး တက္ႂ ကြလႈပ္ရွားလာၾကသည္။ Aမတ္ႀ ကီးသားက
ဆက္ေျပာသည္။
"မဂဓတုိင္းမွာ Aဝႏၲီဘုရင္ က်ဴးေက်ာ္တုိက္ခုိက္လာမယ္ဆုိတဲ့ သတင္းစကား
ေရာက္လာတာႏွင့္တၿပိဳ င္နက္ ေသဏိက ဘုရင္မင္းႀကီးက ခ်က္ခ်င္း Aမတ္ႀ ကီးမ်ားစံုလင္တ့ဲ
ညီလာခံသဘင္ က်င္းပျပဳလုပ္တယ္။ Aဲဒီညီလာခံမွာ လွ် ဳိ႕ဝွက္စြာရရွိတဲ့ သတင္းစကားမ်ား
AေပးAယူလုပ္ၿ ပီးေနာက္ Aားလံုးက Aဝႏၲီဘုရင္ကို ခုခံတုိက္ခုိက္ဖုိ႔ Aေျမာ္Aျမင္ႀ ကီးမားတဲ့
Aမတ္ခ်ဳပ္ႀ ကီး Aဘယကုမာရကို တာဝန္လႊဲAပ္လုိက္ၾ ကတယ္။

Aဝႏၲီဘုရင္ဟာ သာမန္စစ္သူရဲေကာင္းတစ္ေယာက္ မဟုတ္ဘူး။ Aဝႏၲီဘုရင္ႏွင့္ ျဖစ္ရတဲ့စစ္ပြဲဟာ

ထိတ္လန္႔ေၾကာက္ရြံ႕ဖြယ္ေကာင္းတဲ့ စစ္ပြဲဆုိတာ ေသခ်ာတယ္။ Aဝႏၲီဘုရင္ရ႕ဲ ရက္စက္ၾ ကမ္းၾကဳတ္တ့ဲ
စစ္Aင္Aားရဲ႕ ေရွ႕ေမွာက္မွာ တကယ့္တကယ္ ဘုရင္မ်ားေတာင္ Uီးၫြတ္ၿ ပီး Aဝႏၲီဘုရင္ရဲ႕
လက္ေAာက္ခံ Aျဖစ္ေနရတာ ဂုဏ္ရွိတယ္လုိ႔ ထင္မွတ္သြားၾကတယ္။ Aမတ္ႀ ကီး Aဘယကုမာရဟာ
မဂဓစစ္တပ္Aား Aဝႏၲီဘုရင္ကို ခုခံတုိက္ခုိက္ဖုိ႔Aတြက္ Aဆင္သင့္ျ ဖစ္ေနေAာင္ Aမိန္႔ေပးထားတယ္။
ဒါေပမဲ့ ထူးထူးျခားျခား စစ္ျ ပင္ဆင္မႈေတာ့ မလုပ္ရေသးဘူး။ တမန္ေတာ္မ်ား တစ္ေယာက္ၿ ပီးတစ္ေယာက္
စစ္ေျမျပင္က သတင္းစကားမ်ားကုိ ေဆာင္းၾကU္းလာၾကတယ္။

ေလမုန္ုတိုင္း Aရွိန္Aဟုန္မ်ဳိးႏွင့္ Aဝႏၲီဘုရင္ရဲ႕ စစ္တပ္ခ်ီတက္လာတယ္။ ယေန႔မဟုတ္ နက္ျ ဖန္

ေနျပည္ေတာ္ရဲ႕ ခံတပ္ကို ဝုိင္းရံလိမ့္မယ္။ ဒါေပမဲ့ Aမတ္ႀ ကီးဟာ ဘီလူးသဘက္မ်ားလုိ ခ်ီတက္လာေနတဲ့
ရန္သူကို ခုခံတုိက္ခုိက္ဖုိ႔Aတြက္ မဂဓစစ္တပ္ကို စစ္ေျမျပင္ဘာေၾကာင့္ မလႊတ္ေသးသလဲ မသိဘူး။
မဂဓစစ္သည္သူရဲေကာင္းမ်ားကလည္း သာမန္စစ္သူရဲေကာင္းမ်ား မဟုတ္ဘူး။ Aမတ္ႀ ကီးက
မဂဓစစ္တပ္ရဲ႕ ေသနာပတိေပၚမွာ Aျပည့္Aဝ ယံုၾ ကည္ကိုးစားမႈ ရွိရတယ္။
မဂဓျပည္သူျ ပည္သားမ်ားကလည္း Aေျမာ္Aျမင္ႀ ကီးမားတဲ့ သူတုိ႔ရဲ႕ Aမတ္ႀကီးAေပၚမွာ
ယံုၾ ကည္စိတ္ခ်မႈရွိၾ ကတယ္။ ရန္သူစစ္တပ္ စစ္မတုိက္ဘဲႏွင့္ ျပန္ဆုတ္သြားဖို႔ တစ္နည္းနည္းႏွင့္ Aမတ္ႀ ကီး
Aစြမ္းျပလိမ့္မယ္လို႔ ထင္မွတ္ေနၾကတယ္။

Aဲဒီယံုၾ ကည္မႈေတြကို မွတ္ေက်ာက္တင္ဖုိ႔ Aခ်ိန္ေရာက္လာတယ္။ ဘီလူးသဘက္လို

Aဝႏၲီဘုရင္ဟာ ရာဇၿဂိဳ ဟ္ၿ မိဳ ႕ကို ဝုိင္းရံလုိက္တယ္။ ပင္လယ္ေရျပင္ႏွင့္ Aလားသဏၭာန္တူတ့ဲ
ႀကီးမားက်ယ္ျ ပန္႔တဲ့ သူ႔စစ္တပ္ဟာ Aလွမ္းေဝးကြာတဲ့ေနရာAထိ ပ်ံ႕ႏွံ႔ေနတယ္။ ဆင္မ်ားဟာ
ေAာ္ျ မည္ေနၾကၿပီး ျမင္းမ်ားက ဟီေနၾကတယ္။

ရာဇၿဂိဳ ဟ္ၿ မိဳ ႕ရဲ႕ ေလာေလာေတာက္ေလာင္ေနတဲ့ မီးက်ည္းမီးလွ် ံမ်ားAျပည့္ရွိေနတဲ့

က်ဳံးကိုျ ဖတ္ေက်ာ္ၿ ပီး ေရစီးသန္တဲ့ ေရAလ်U္စီးဆင္းေနတဲ့ က်ဳံးေတြကို ကူးၿပီးသြားရမယ့္

Page
122
 မဟာေယာဂီ - ပါရဂူ created by lucky82

စီမံကိန္းမ်ားကိုလည္း စီစU္ခ်မွတ္ထားတယ္။ ဘုရင္ပေဇၨာတဟာ သူ႔ကို Aခြန္Aတုတ္ ဆက္ေနၾကတဲ့

ပေဒသရာဇ္ဘုရင္ ဆယ့္ေလးပါးတုိ႔ကို တုိက္ပြဲဝင္ရမယ့္ သီးသန္႔ေနရာမ်ားမွာ ခ်ထားတယ္။

မဂဓတုိင္းကို မႈန္႔မႈန္႔ညက္ညက္ေက်သြားေAာင္ ျပဳလုပ္မယ့္ က်ယ္ျ ပန္႔ႀ ကီးမားတဲ့ AစီAစU္မ်ားကို

ျပဳလုပ္ထားေပမယ့္ Aမတ္ႀ ကီး Aဘယကုမာရဟာ နည္းနည္းကေလးမွ ထိတ္လန္႔စုိးရိမ္တဲ့ AမူAရာမ်ဳိး
ေပၚလာတာ မေတြ႔ရဘူး။ လြန္ခဲ့တဲ့ ေလးငါးရက္ေလာက္ကစၿပီး Aမတ္ႀ ကီးကို နံနက္ခင္း Aခ်ိန္မ်ားမွာ
ဘုရင့္ခံတပ္ေပၚမွာ ေလးသည္ေတာ္Aခ်ဳိ႕ႏွင့္ ရွိေနတာကို ေတြ႔ျ မင္ရတယ္။ Aဲဒီျ မင္ကြင္းမွတစ္ပါး
တျခားဘယ္လုိလႈပ္ရွားမႈမ်ဳိးကိုမွ မေတြ႔ရဘူး။ ဒါေပမဲ့ ျပည္သူျ ပည္သားေတြကေတာ့
ယံုၾ ကည္စိတ္ခ်ေနၾကတယ္။ ဘာေၾကာင့္လဲဆုိေတာ့ မိမိတုိ႔ကို ကာကြယ္ဖုိ႔တာဝန္ဝတၱရား
သူတို႔ယံုၾ ကည္စိတ္ခ်ရတဲ့ ပုဂၢိဳ လ္တစ္Uီးကို Aပ္ႏွံထားတဲ့Aတြက္ေၾကာင့္ ျဖစ္တယ္။

ယံုၾ ကည္စိတ္ခ်မႈဟာ Aလြန္တရာႀကီးမားတဲ့ Aင္Aားတစ္ခုျ ဖစ္တယ္ဆုိတာ ေတြ႔ရတယ္။

ေန႔ရက္Aတန္ငယ္ ၾကာလာတဲ့Aခါက်ေတာ့ Aဝႏၲီစစ္တပ္ဟာ ရာဇၿဂိဳ ဟ္ၿ မိဳ ႕ကို ဝိုင္းရံထားရာက
ေရးႀကီးသုတ္ပ်ာ တပ္႐ုပ္သိမ္းၿပီး ေနာက္ေၾကာင္း ျပန္ဆုတ္သြားတယ္။ ဘုရင္ပေဇၨာတဟာ
ဘယ္ေလာက္လ်င္ျ မန္တဲ့ Aရွိန္Aဟုန္ႏွင့္ ထူးထူးျခားျခား ျပန္ဆုတ္သြားသလဲဆုိရင္ ေနျပည္ေတာ္
ေရာက္တာႏွင့္ တၿပိဳ င္နက္ AကူAညီAျဖစ္ႏွင့္ လုိက္ပါလာတဲ့ သူ႔လက္ေAာက္ခံ ပေဒသရာဇ္
ဘုရင္ဆယ့္ေလးပါးကို ဖမ္းခ်ဳပ္ထားလုိက္တယ္။ ဆုလာဘ္Aစား Aက်U္းေထာင္ရရွိသြားၾကတဲ့Aတြက္
ပေဒသရာဇ္ဘုရင္ဆယ့္ေလးပါးဟာ မ်က္လံုးျပဴး မ်က္ဆံျ ပဴးျဖစ္သြားၾကၿပီး ငါတုိ႔ ဘယ္လုိ
Aျပစ္က်ဴးလြန္လို႔ Aခုလို ျဖစ္ရတာလဲလို႔ မေတြးတတ္ေAာင္ ျဖစ္သြားၾကတယ္။ ေနာက္တစ္ေန႔
Aဲဒီပေဒသရာဇ္ေတြကို တရား႐ံုးတင္ၿ ပီး စစ္ေဆးတဲ့Aခါက်ေတာ့ လွ် ဳိ႕ဝွက္ခ်က္Aားလံုး ေပၚသြားတယ္။
ဘုရင္ပေဇၨာတက ေျပာတယ္။ စစ္ေျမျပင္သြားၿပီး ရန္သူႏွင့္ခ်ိတ္ဆက္လုပ္တဲ့ ႀကီးမားတဲ့ သစၥာေဖာက္မႈကို
သင္တုိ႔ က်ဴးလြန္ျ ပဳလုပ္ၾ ကတယ္။ AဲဒီလုိAျပစ္ကို က်ဴးလြန္တဲ့Aတြက္ Aျပစ္ဒဏ္ဟာ ႀကိဳ းဒဏ္မွတစ္ပါး
တျခားမရွိဘူးလို႔ ေၾကညာလုိက္တယ္။

က်ဳပ္တို႔ကို Aဲဒီျ ပစ္မႈက်ဴးလြန္တယ္လုိ႔ စြပ္စြဲတဲ့Aတြက္ ဘယ္လုိAေထာက္Aထားမ်ဳိး

ရွိပါသလဲလို႔ ပေဒသရာဇ္ဘုရင္ဆယ့္ေလးပါးက ေမးျမန္းၾကတယ္။

Aေထာက္Aထားမရွိဘဲႏွင့္ မေျပာဘူး။ ဒီမွာၾကည့္ သင္တို႔လွ် ဳိ႕ဝွက္ၿ ပီး စာAေပးAယူ လုပ္တ့ဲ

Aေထာက္Aထားနဲ႔ သင္တုိ႔ရဲ႕ ယာယီတဲစခန္းထဲက ထြက္လာတဲ့ ပစၥည္းပစၥယေတြ၊ Aဲဒါေတြဟာ
သင္တုိ႔သစၥာေဖာက္တဲ့ Aေထာက္Aထားေတြ မဟုတ္လုိ႔ တျခားဘာဟုတ္မွာတဲ့တံုး...

Aဝႏၲီဘုရင္က သူ႔လက္ေAာက္ခံ ပေဒသရာဇ္ဘုရင္ဆယ့္ေလးပါးမ်ားရဲ႕ လွ် ဳိ႕ဝွက္ခ်က္

Aေထာက္Aထားမ်ားကို ျပလုိက္တယ္။ ဘုရင္ဆယ့္ေလးပါးတုိ႔ဟာ AဲဒီAေထာက္Aထားမ်ားကို
Aခ်ိန္Aတန္ၾ ကာ ၾကည့္႐ႈေနၾကၿပီးတဲ့ေနာက္က်မွ လွ် ဳိ႕ဝွက္ခ်က္Aားလံုး ျပတ္ျ ပတ္သားသား
ေပၚေပါက္လာတယ္။ မဂဓတုိင္းျပည္ Aမတ္ႀ ကီး Aဘယကုမာရဟာ Aႀကံဉ ာဏ္ႀ ကီးမားသူတစ္Uီး
ျဖစ္တယ္။ လုပ္ႀ ကံမႈႀ ကီးကို စီစU္သူမွာ Aမတ္ႀ ကီးAဘယကုမာရ ျဖစ္တယ္။ စာလႊာမ်ားဟာ Aမတ္ႀ ကီး
ေရးထားတဲ့ စာလႊာမ်ားျဖစ္တယ္။ စာလႊာထဲမွာ မဂဓတုိင္းျပည္ကို Aႏုိင္တုိက္ခုိက္တဲ့ ပေဒသရာဇ္မ်ားကို
ဆုလာဘ္ခ်ီးျမႇင့္မယ္။ မည္သူ႔ကို Aဝႏၲီတုိင္းျပည္၏ မည္သည့္Aစိတ္Aပိုင္းကို ေပးမယ္။ မည္သူ႔ကုိ

Page
123
 မဟာေယာဂီ - ပါရဂူ created by lucky82

Aဝႏၲီတုိင္းျပည္၏ မည္သည့္Aစိတ္Aပိုင္းကိုေပးမယ္။ မည္သည့္ပေဒသရာဇ္ကို ေက်ာက္သံပတၱျ မား

မည္မွ် ေပးမည္ဆုိတဲ့ Aေၾကာင္းကို စာလႊာထဲမွာ ျပတ္ျ ပတ္သားသား ေရးသားေဖာ္ျ ပထားတယ္။
တခ်ဳိ႕ပေဒသရာဇ္မ်ားထံကိုေတာ့ ေက်ာက္သံပတၱျ မား ပို႔ၿ ပီးေနၿပီ။

ဘုရင္ပေဇၨာတဟာ လူပါးလူနပ္တစ္ေယာက္ ျဖစ္တယ္။ စာလႊာAတုမ်ားကိုေရးၿပီး ယခုလုိ

လုပ္ႀ ကံမႈျ ပဳလုပ္တာမ်ဳိးႏွင့္ ပတ္သက္ၿ ပီး နားမလည္သူတစ္ေယာက္ မဟုတ္ဘူး။ ဘယ္ပေဒသရာဇ္ကို
ေက်ာက္သံပတၱျ မား ဘယ္ေလာက္ပို႔ထားတယ္ဆုိတဲ့Aေၾကာင္း သိရတဲ့Aတြက္ စံုစမ္းၾကည့္တဲ့Aခါ
Aဲဒီပေဒသရာဇ္မ်ားရဲ႕ ယာယီတဲစခန္းေAာက္က ေျမႀကီးတူးၾကည့္လုိက္ေတာ့ စာလႊာထဲမွာပါတဲ့Aတုိင္း
ေက်ာက္သံပတၱျ မားကို ေတြ႔ရတယ္။ Aဲဒီေက်ာက္သံပတၱျ မားဟာ ခုိင္လံုတဲ့ Aေထာက္Aထား
ျဖစ္ေနတယ္။ Aဲဒီလုိ ကိုယ္ေတြ႔Aေထာက္Aထားထက္ပိုၿ ပီး AျခားAေထာက္Aထား ဘယ္မွာရွိUီးမွာလဲ။

ဒါေပမဲ့ Aရွင္မင္းႀကီး ပေဒသရာဇ္ဘုရင္မ်ားက ေျပာျပတယ္။

Aဲဒါေတြဟာ လုပ္ႀ ကံမႈသက္သက္သာ ျဖစ္တယ္။ AဘယကုမာရAမတ္ႀ ကီးဟာ

Aဲဒီလုိကိစၥမ်ဳိးမွာ ဉာဏ္Aင္မတန္သြားတဲ့ ပုဂၢိဳ လ္ျ ဖစ္တယ္။ စစ္သည္တပ္သားတစ္ေထာင္ရဲ႕ စြမ္းAားဟာ
သူ႔Uီးေႏွာက္တစ္ခုတည္းမွာ ရွိေနတယ္။

AဲဒါေတြAားလံုး က်ဳပ္နားလည္တယ္။ မဟာဝီရရဲ႕ တပည့္ပရိသတ္ထဲမွာ က်ဳပ္လိုပဲ

သူလည္းပါတယ္။ ဒါေပမ့ဲ ေတြးစရာက မဂဓေနျပည္ေတာ္က ငွက္တစ္ေကာင္တေလမွ် ေတာင္
Aျပင္ထြက္လုိ႔မရတာ ဒီေက်ာက္သံပတၱျ မားေတြ ဘယ္လိုလုပ္ ေရာက္လာတာလဲ။ ဘယ္ကေန ဘယ္လို
ေရာက္လာတာလဲ။ ဘယ္သူေဆာင္ၾ ကU္းလာတာလဲ။

Aဲဒီျ ပႆနာကိုေတာ့ က်ဳပ္တုိ႔လည္း Aေျဖရွာေနတယ္။ Aရွင္မင္းႀကီး Aစပထမကတည္းက

Aခုလိုျ ဖစ္ေAာင္ စီစU္ထားတာ ျဖစ္လိမ့္မယ္။ ကၽြႏု္ပ္တုိ႔ ယာယီတဲစခန္းထုိးထားတဲ့ ေျမႀကီးေAာက္မွာ
AဘယကုမာရAမတ္ႀ ကီးဟာ မဆြကတည္းက ေက်ာက္သံပတၱျ မားကို ျမႇဳ ပ္ထားတာ ျဖစ္လိမ့္မယ္။
Aမတ္ႀ ကီးရဲ႕ ပရိယာယ္ကို လြယ္လင့္တကူ နားလည္ဖုိ႔ မလြယ္ဘူး။ Aရွင္မင္းႀကီး... Aရွင္မင္းႀကီးေပၚမွာ
ကၽြႏု္ပ္တုိ႔ သစၥာရိွတယ္ မရွိဘူးဆုိတာ စမ္းသပ္စစ္ေဆးၾကည့္လုိ႔ ရပါတယ္။ မွတ္ေက်ာက္Aတင္ခံဖုိ႔
Aဆင္သင့္ျ ဖစ္ေနပါတယ္။

ပေဒသရာဇ္ဘုရင္မ်ားရဲ႕ ေျပာစကားမွာ Aမွန္တရားရဲ႕ ပဲ့တင္သံ ထင္ဟပ္ေနတယ္။

ပေဇၨာတဘုရင္ရဲ႕ စိတ္ႏွလံုးထဲက ယံုမွားသံသယမုိးတိမ္ လြင့္ပါးသြားတယ္။

Aႀကံဉ ာဏ္ေရွ႕ေျပးေနတဲ့ Aမတ္ႀ ကီးပဲ။ ယခုလုိ သြက္သြက္လည္သြားေAာင္
လုပ္တာျဖစ္မယ္ဆုိတဲ့Aေၾကာင္း သိရွိနားလည္သြားတယ္။ ဒါေပမဲ့ ယခုAခ်ိန္က်မွေတာ့
ဘာလုပ္ႏုိင္ေတာ့မွာလဲ ျဖစ္ႏုိင္တဲ့နည္းႏွင့္ ျပန္ကလဲ့စားေခ်ဖုိ႔သာ ရွိေတာ့တယ္။

Aဲဒီလိုဆုိရင္ ဘယ္လုိျ ပန္လုပ္မလဲ။ ပင္ပန္းေနတဲ့ စစ္တပ္Aေနႏွင့္ ယခုလုိ Aခ်ည္းႏွီးAလဟႆ

ေတာင္လုပ္ေျမာက္လုပ္ လုပ္တဲ့Aတြက္ မခံႏုိင္ေတာ့ဘဲ ျပန္ၿ ပီးေတာ္လွန္ပုန္ကန္ရင္ ဘယ္လုိလုပ္ပါ့မလဲ။

Page
124
 မဟာေယာဂီ - ပါရဂူ created by lucky82

Aေစာ္ကားခံရတဲ့ ပေဒသရာဇ္ဘုရင္မ်ားကလည္း ထထႂကြႂ ကြႏွင့္ စစ္တုိက္ေတာ့မွာလား။ Aဲဒီလုိဆုိရင္

ဘာျဖစ္လာမွာလဲ။ စိတ္ထဲက ယံုမွားသံသယမ်ားဟာ ဘုရင္မင္းႀကီးရဲ႕ ေရွ႕ေမွာက္မွာ ပါးစပ္ၿ ဖဲၿ ပီး
ရပ္လာၾကတယ္။ ေနာက္ဆံုးက်ေတာ့ Aသိဉ ာဏ္ေျပးတဲ့လူကို Aသိဉ ာဏ္သံုးၿပီး A႐ႈံးႏွင့္
ရင္ဆုိင္သြားေAာင္ လုပ္မွ ျဖစ္လိမ့္မယ္လုိ႔ Aဝႏၲီဘုရင္က ဆံုးျဖတ္ခ်က္ခ်လုိက္တယ္"

"Aသိဉ ာဏ္ေျပးတဲ့ ငါတုိ႔Aမတ္ႀ ကီး လုပ္ခ်က္ကေတာ့ တယ္ခရီးေရာက္သြားပါကလား"

မိဖုရားႀကီး မိဂါဝတီက ၾကားျဖတ္ေျပာလုိက္သည္။
"ငါ့လုလင္Aမတ္က ေဆာင္ရြက္တာကလည္း တကယ့္တကယ္ ႀကီးက်ယ္တဲ့Aလုပ္ပါလား။
လွ် ဳိ႕ဝွက္ခ်က္Aားလံုးကုိ သိေAာင္လုပ္ၿ ပီး ျပန္လာတယ္"

ယင္းကဲ့သုိ႔ သူ၏လုလင္Aမတ္ကို ခ်ီးက်ဴးစကားေျပာၿပီးလွ် င္ လုလင္Uဒယနက...

"Aင္း... ေနာက္ၿ ပီး ဘာျဖစ္သလဲ ဆက္ေျပာပါUီး..."
ဟု ေျပာသည္။
"ကာယဗလႏွင့္ ဉာဏဗလတုိက္ပြဲ ေရွ႕တုိးလာတယ္"
လုလင္Aမတ္ ယုဂႏၶရာယဏက သူ႔စကားကို ေရွ႕ဆက္သည္။
"Aဝႏၲီဘုရင္က Uေဇၨနီမွာရွိတဲ့ ေက်ာ္ေပ့ဆုိတဲ့ ျပည့္တန္ဆာမ်ားကို ဆင့္ေခၚတယ္။ Aရွင္မင္းႀကီး
Aဝႏၲီတုိင္းက Aလွကညာပ်ဳိမ်ားဟာ ဇမၺဴဒိပ္တစ္ကၽြန္းလံုးမွာ ထင္ရွားေက်ာ္ၾ ကားေနသူမ်ား ျဖစ္တယ္။
မဒၵရတုိင္းက မိန္းမ်ားဟာ ႐ုပ္လွတဲ့ေနရာမွာ ထင္ရွားေက်ာ္ၾ ကားၾကတယ္။ ကာမ႐ူပတုိင္းက
မိန္းမမ်ားကေတာ့ သူတစ္ပါးကို AလုိပါေAာင္ ဆြဲေဆာင္တဲ့ေနရာမွာ ပၪၥလက္Aတတ္ပညာ
ကၽြမ္းက်င္တတ္ေျမာက္ထားသူမ်ား ျဖစ္တယ္။ Aဝႏၲီတိုင္းက မိန္းမမ်ားမွာေတာ့ Aလွ၊ စာေပ၊
ဆင္ယင္ထံုးဖြဲ႔မႈ သံုးမ်ဳိးလံုး စုေနတယ္။ Aဲဒီလုိ မိန္းမမ်ဳိး တျခားေနရာမွာ ရွာလို႔မရဘူး။ ကဗ်ာလကၤာဖြဲ႔တ့ဲ
ေနရာမွာ ၾကည့္လုိက္ရင္ သူတုိ႔ေရွ႕ေက်ာ္တက္သြားသူကို ေတြ႔ရမွာမဟုတ္ဘူး။ သိဂါၤ ရရသရွိေAာင္
ျပဳမူတဲ့ေနရာမွာလည္း သူတုိ႔ကို လုိက္မီတဲ့သူ မရွိဘူး။ ရာဇနီတိ၊ ဓမၼနီတိ၊ ဘယ္နယ္ပယ္မ်ဳိးမွာမဆုိ
သူတုိ႔ပါဝင္ၾ ကတယ္။ Aဝႏၲီတုိင္းက Aပ်ဳိေတြ ျမဴလုိက္လွ် င္ တကယ့္ေယာဂီ ပုဂၢိဳ လ္မ်ားေတာင္ A႐ူးAမူး
ျဖစ္သြားလိမ့္မယ္"
"ဗာရာဏသီ ခ်ဲ႕မေနႏွင့္..."
Aမတ္ႀ ကီး ယုဂႏၶရက သူ၏သားေျပာေသာစကား တျခားAေၾကာင္းAရာဘက္
စီးဆင္းသြားသည္ကို ေတြ႔၍ ေျပာလုိက္ျ ခင္းျဖစ္သည္။
"သား စြမ္းတယ္ဆုိရင္ ကိုယ့္ဘုရင္Aတြက္ Aဲဒီလုိ Aံ့ၾ သဖြယ္ေကာင္းေလာက္ေAာင္
ထူးျခားမႈရွိတဲ့ Aဝႏၲီမိန္းမပ်ဳိ တစ္ေယာက္ ေခၚလာေပးပါလား"
"ကၽြန္ေတာ္ ဆံုးျဖတ္ထားၿပီးပါၿပီ"
"ဘယ္သူ႔ကို ေခၚလာမွာလဲ"
"ဝါသဝဒတၱာ..."
"ဘုရင္ပေဇၨာတရဲ႕ ခ်စ္သမီးဝါသဝဒတၱာကို ေျပာတာလား...။ ေကာင္းတယ္ Aိမ္ကိုၿ ဖိဳ မယ္လုိ႔ႀ ကံရင္
သာမန္တစ္Uီးတစ္ေယာက္ရဲ႕ Aိမ္ကို ဘာျဖစ္လုိ႔ ၿဖိဳ မွာလဲ။ ေကာင္းၿပီ ေျပာစရာရွိတာ ဆက္ေျပာပါUီး"
မိဖုရားႀကီး မိဂါဝတီက ေျပာလုိက္သည္။

Page
125
 မဟာေယာဂီ - ပါရဂူ created by lucky82

"မဟာဝီရ Aရွင္သူျ မတ္မွာ သူ႔AဆံုးAမမ်ားကို လုိက္နာက်င့္သံုးမယ့္ ဆံဃAဖြဲ႔Aစည္းတစ္ခု

ထူေထာင္ထားတယ္ဆုိတာ ထိပ္ေခါင္တင္ မိဖုရားႀကီး Aသိျ ဖစ္ပါလိမ့္မယ္။ AဲဒီဆံဃAဖြဲ႔Aစည္းထဲမွာ
သာဓု၊ သာဓဝိကာ၊ သာဝက၊ သာဝိကာရယ္လုိ႔ Aစိတ္Aပိုင္း ေလးပိုင္းရွိတယ္။ မဟာဝီရ Aရွင္သူျ မတ္ရဲ႕
တပည့္မ်ားထဲက Aိမ္ေထာင္ရွင္ေယာက္် ားမ်ားကို သာဝကလုိ႔ ေခၚတယ္။ Aိမ္ေထာင္ရွင္
မိန္းမမ်ားကိုေတာ့ သာဝိကာလုိ႔ ေခၚတယ္။ ေလွ် ာ္ေတAဝတ္ကိုဝတ္တဲ့ ေယာက္် ားမ်ားကို သာဓုလုိ႔ေခၚၿပီး
ေလွ် ာ္ေတဝတ္တဲ့ မိန္းမမ်ားကိုေတာ့ သာဓဝိကာလုိ႔ ေခၚတယ္။

ေလာကီလူ႔ေဘာင္ကို ခြာေရွာင္ၿ ပီး ရေသ့ရဟန္းလုပ္ဖို႔Aတြက္ Aဆင္ေျပမႈမရွိေပမယ့္ မဟာဝီရ

Aရွင္သူျ မတ္ရဲ႕ AဆံုးAမAတုိင္း လုိက္နာက်င့္သံုးဖုိ႔ Aဆင္သင့္ျ ဖစ္ေနတဲ့Aတြက္ Aမတ္ႀ ကီး
Aဘယကုမာရဟာ မဟာဝီရ Aရွင္သူျ မတ္ရဲ႕ ပထမUီးဆံုး သာဝက ျဖစ္လာတယ္။
မဟာဝီရAရွင္သူျ မတ္ရဲ႕ AဆံုးAမကို လုိက္နာက်င့္သံုးတဲ့ တပည့္Aားလံုးရဲ႕ AစုAေဝးကို ဆံဃလို႔
ေခၚတယ္။ ဆံဃAဖြဲ႔ဝင္AားလံုးAတြက္ က်င့္ႀ ကံAားထုတ္ရတဲ့ က်င့္ဝတ္တစ္ခုရတ
ွိ ယ္။ Aားလံုးေပၚမွာ
ေမတၱာ က႐ုဏာထားရတဲ့ က်င့္ဝတ္ျ ဖစ္တယ္။ ပေဇၨာတဟာ ေမတၱာက႐ုဏာကို မသမာတဲ့နည္းနဲ႔
Aျမတ္ထုတ္ဖုိ႔ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ ခ်ထားတယ္။ ဘုရင္ပေဇၨာတဟာ Aႏုပညာစြမ္းAားႏွင့္ ျပည့္စံုတ့ဲ
ျပည့္တန္ဆာတစ္ေယာက္ကို မဟာဝီရရဲ႕ သာဝိကာ Aလုပ္ခုိင္းၿပီးေတာ့ မဟာဝီရ ေဟာၾကားတဲ့ တ ရားကို
Aျပည့္Aဝ သိရွိနားလည္ေAာင္ လုပ္ေပးၿပီး သူ႔ရည္မွန္းခ်က္ ေAာင္ျ မင္ဖုိ႔Aတြက္ ရာဇၿဂိဳ ဟ္ ပို႔ထားတယ္။

မဟာဝီရ Aရွင္သူျ မတ္ရဲ႕ တရားကို လိုက္နာက်င့္သံုးတဲ့ သာဝိကာ တစ္ေယာက္လုပ္ၿ ပီး

ပေဇၨာတဘုရင္ ပို႔ထားတဲ့ AဲဒီAဝႏၲီသူ မိန္းမပ်ဳိAလွဟာ ရာဇၿဂိဳ ဟ္မွာ ေမႊေနတယ္။ ရာဇၿဂိဳ ဟ္ၿ မိဳ ႕သူ
ၿမိဳ ႕သားေတြကို မဟာဝီရ Aရွင္သူျ မတ္ရဲ႕ တရားျဖန္႔ျ ဖဴးမယ္ဆုိတဲ့ Aေၾကာင္းျပခ်က္နဲ႔ Aမတ္ႀ ကီး
Aဘယကုမာရကို ဆရာတူတပည့္ သေဘာမ်ဳိးႏွင့္ သူေနတဲ့ေနရာကို ထမင္းစားဖိတ္လုိက္တယ္။
Aမတ္ႀ ကီးကလည္း ဆရာတူတပည့္ဆုိတာ ယံုၾ ကည္သြားၿပီး Aဝႏၲီသူ ထမင္းစားဖိတ္တဲ့ေနရာ
ေရာက္သြားတယ္။ မဟာဝီရAရွင္သူျ မတ္ရဲ႕ သာဝိကာတစ္Uီးျဖစ္တဲ့ AဲဒီAဝႏၲီAလွပ်ဳိဟာ
ထမင္းဟင္းထဲမွာ မူးေမာ္ေစတတ္တဲ့ေဆး ခတ္ထားတယ္။ Aဝႏၲီသူ မိန္းမပ်ဳိေကၽြးတဲ့ ထမင္းစားတာနဲ႔
တၿပိဳ င္နက္ Aမတ္ႀ ကီး သတိေမ့သြားတယ္။ ႀကိဳ တင္စီမံထားတဲ့Aတုိင္း Aဝႏၲီက တမန္ေတာ္ေတြ
ေရာက္ရွိလာၿပီး Aမတ္ႀ ကီးကို ရထားေပၚတင္ၿ ပီး Uေဇၨနီကို ေခၚသြားၾကတယ္။

Aမတ္ႀ ကီး Aဘယကုမာရ သတိျ ပန္ရလာတဲ့Aခါက်ေတာ့ သူ႔ကိုယ္သူ Aဝႏၲီတုိင္းက

Aခ်ဳပ္ခန္းထဲ ေရာက္ေနတယ္ဆုိတာ ေတြ႔ရွိသြားတယ္။ ပါးတယ္ နပ္တယ္ဆိုတဲ့ က်ီးကန္း
Aႏွပ္ခံသြားရတယ္ဆုိတဲ့ Aေၾကာင္းကိုလည္း Aမတ္ႀ ကီး နားလည္သြားတယ္။ ဒါေပမဲ့
Aဘယကုမာရကလည္း သာမန္သူငယ္ႏွပ္စားမဟုတ္ဘူး။ ေရာက္သြားတဲ့ေနရာတုိင္းမွာ သူ႔လမ္းသူ
ရွာတဲ့လူတစ္ေယာက္ ျဖစ္တယ္။ Aဝႏၲီမွာလည္း သူ႔လူေတြ ရွိေနၾကတယ္။ သူAက်U္းေထာင္ထဲ
ေရာက္ေနခုိက္မွာပဲ သူ႔လူေတြ သူ႔ဆီ Aႀကံဉ ာဏ္ယူဖုိ႔ ေရာက္လာၾကတယ္။ ဘုရင္ပေဇၨာတရဲ႕ မိဖုရား
သိဝါေဒဝီကိုယ္တုိင္ Aမ တ္ႀ ကီးAေပၚမွာ Aျပည့္Aဝ ယံုၾ ကည္ကိုးစားမႈ ရွိတဲ့ လူ ျဖစ္သြားတယ္။
တစ္ေန႔က်ေတာ့ ကနာတက က တမန္ေတာ္တစ္ေယာက္ ျပႆနာတစ္ခု သယ္ေဆာင္ၿ ပီး
ေရာက္လာတယ္။ ဘယ္လုိ ျပႆနာမ်ဳိးျဖစ္ေစ ေျဖရွင္းႏုိ္င္တယ္လုိ႔ AဝႏၲီAေနႏွင့္ ကိုယ့္ကိုကိုယ္
Aထင္ႀ ကီးေနတဲ့ Aဝႏၲီမွာရွိတဲ့ ပညာရွင္မ်ားကို ဖိတ္မႏၲက ျပဳၿပီး ျဖစ္ေပၚလာတဲ့ ျပႆနာကို ေျဖရွင္းဖို႔
ႀကိဳ းစားၾကည့္တယ္။ ဒါေပမဲ့ ဘယ္သူမွ Aဲဒီျ ပႆနာကို မေျဖရွင္းႏုိင္ၾ ကဘူး။ AဲဒီAခါက်ေတာ့မွ

Page
126
 မဟာေယာဂီ - ပါရဂူ created by lucky82

ပေဇၨာတဘုရင္ Aက်U္းစား Aဘယကုမာရဆီ ေရာက္သြားတယ္။ Aဘယကုမာရက ပေဇၨာတဘုရင္

ရင္ဆုိင္ေနရတဲ့ ျပႆနာကို ေျဖရွင္းေပးလုိက္တယ္။ AဲဒီAခါက်ေတာ့မွ AဝႏၲီAေနႏွင့္ Aဘယကုမာရကို
Aထင္ႀ ကီးသြားတယ္။

တစ္ခ်ိန္က်ေတာ့ ဘုရင္ရဲ႕ Aခ်စ္ေတာ့ ဆင္ႀ ကီး ႐ူးသြပ္သြားတယ္။ ဆင္ႀကီးကို စစ္တုိက္ေနတဲ့

ဝန္းက်င္ဖန္တီးေပးၿပီး AေျခAေနေကာင္းလာေAာင္ လုပ္ေပးလုိက္တယ္။ ဘုရင္ပေဇၨာတဟာ
Aဘယကုမာရရဲ႕ လုပ္ေဆာင္ခ်က္မ်ားကို Aားရေက်နပ္သြားၿပီး လိုခ်င္တဲ့ဆုေတာင္းဖုိ႔ Aဘယကုမာရကို
ေျပာလုိက္တယ္။ Aဘယကုမာရက Aခ်ိန္မက်ေသးဘူး။ Aခ်ိန္က်တဲ့Aခါက်ေတာ့ ေတာင္းမယ္လုိ႔
ျပန္ေျပာလုိက္တယ္။

မိဖုရားႀကီး... Aမွန္ေျပာရရင္ Aဘယကုမာရက မဂဓတုိင္းရဲ႕ Aိမ္ေရွ႕မင္းသား ျဖစ္တယ္။ ဒါေပမဲ့

ထီးနန္းကို Aလုိရွိတဲ့ ပုဂၢိဳ လ္မဟုတ္ဘူး။ AခါAခြင့္ေရာက္လာတဲ့တစ္ေန႔မွာ Aားလံုးကို စြန္႔ပယ္ၿ ပီး
မဟာဝီရ Aရွင္သူျ မတ္ရဲ႕ လမ္းမေပၚမွာ ေလွ် ာက္သြားမယ့္လူပါ"
"Aဲဒါေတာ့ ဟုတ္တယ္။ ဒါေပမဲ့ Aမတ္ႀ ကီး Aဘယကုမာရ ယခု ဘယ္မွာလဲ "
"Aမတ္ႀ ကီး Aဘယကုမာရ ယခု Uေဇၨနီမွာပဲ ရႊင္ရႊင္လန္းလန္း ခ်မ္းခ်မ္းေျမ့ေျမ့ ရွိေနပါတယ္။
ပေဇၨာတဘုရင္က ငါ့ကို သတိေမ့ေAာင္လုပ္ၿ ပီး Aဝႏၲီကို ေခၚလာတယ္။ ငါကေတာ့ ပေဇၨာတဘုရင္ကုိ သူ
သတိလက္လြတ္ျ ဖစ္မေနတုန္းမွာပဲ Aက်U္းသားAျဖစ္နဲ႔ Uေဇၨနီေဈးထဲက ျဖတ္ၿ ပီး ေခၚသြားမယ္လုိ႔
ကတိျ ပဳထားတယ္။ Aဲဒီလုိ မလုပ္ႏုိင္ရင္ ငါ Aဘယကုမာရ မဟုတ္ဘူးလို႔ မွတ္ၾ ကလုိ႔ Aဘယကုမာရက
ေျပာထားတယ္"
Aားလံုးက ဝုိင္းရယ္ၾ ကသည္။ သို႔ေသာ္လည္း မိဂါဝတီ မိဖုရားႀကီးသည္ မရယ္ႏုိင္ မၿပံဳ းႏုိင္ဘဲ
ေျပာလိုက္သည္။
"ယခုAခ်ိန္မွာ ရယ္ေမာေနရမယ့္ Aခ်ိန္ မဟုတ္ဘူး။ Uီးေခါင္းေပၚမွာ ရန္သူဝဲေနတယ္။
ဘုရင္ပေဇၨာတ စိတ္လြတ္ကိုယ္လြတ္ ျဖစ္ေနတယ္။ မၾကာခင္ သူ႔တမန္ေတာ္ ေရာက္လာလိမ့္မယ္"

မိဖုရားႀကီး၏စကားကို ၾကားရေသာAခါ Aားလံုး တည္ၾ ကည္ေလးနက္သြားၾကသည္။

*****

Page
127
 မဟာေယာဂီ - ပါရဂူ created by lucky82

၁၇။ ေမတၱာဗိမ ာန္ေ တာ္

တစ္ေန႔ေသာAခါ စ႑ပေဇၨာတ၏Aမွားသည္ လြင့္ရွားေပ်ာက္ကြယ္သြားသည္။ မိဖုရားႀကီး

မိဂါဝတီသည္ တမန္ေတာ္ကို ျပတ္ျ ပတ္သားသား ေျပာလုိက္သည္။
"သူရိယာေနမင္းAတြက္ ပဒုမၼာၾကာပန္း ေထာင္ေသာင္းေပါင္းမ်ားစြာ ရွိေသာ္လည္း ပဒုမၼာၾကာပန္း
ေထာင္ေသာင္းေပါင္းမ်ားစြာAတြက္ သူရိယာေနမင္း တစ္စင္းသာ ရွိတယ္။ ေတာ္ဝင္မိန္းမသား
တစ္ေယာက္ကို ရဖို႔ မႀကိဳ းစားႏွင့္ေတာ့။ ဘုရင္မင္းႀကီးAေနႏွင့္ မိမိျ ပဳလုပ္ရမယ့္ ေကာင္းမႈ၊
မေကာင္းမႈAေၾကာင္းကိုပဲ စU္းစားဆင္ျ ခင္သင့္ပါတယ္"

ဘုရင္ပေဇၨာတ၏ ေဒါသမီးလွ်ံသည္ မိဖုရားႀကီး၏ Aေျဖစကားေၾကာင့္

ဟုန္းဟုန္းေတာက္သြားသည္။ ၿပိဳ င္ဘက္မရွိတဲ့ စြမ္းပကားကို Aေကာက္ဉ ာဏ္ျ ဖင့္ သဲထဲေရသြန္
လုပ္ပစ္လုိက္ၾ ကသည္။ ယံုၾ ကည္စိတ္ခ်ေနျခင္းကသာ ငါ၏ ေလွသေဘၤာႀကီးကို ႏွစ္ျ မႇဳ ပ္ပစ္လုိက္ၾ ကသည္။
ဤကမာၻေလာကႀကီးသည္ ယံုၾ ကည္စိတ္ခ်ရေသာ ကမာၻေလာကႀကီး ျဖစ္ပါသလား။
ယင္းသို႔စU္းစားၿပီးလွ် င္ ဘုရင္ပေဇၨာတသည္ ဝႆတုိင္းကို ဖ်က္ဆီးပစ္ဖုိ႔ Aဓိ႒ာန္ျ ပဳလုိက္သည္။
ထုိ႔ေနာက္ မဆုိင္းမတြပင္ Aမိန္႔ေတာ္ ထုတ္ျ ပန္ေၾကညာလုိက္သည္။ စစ္တံပိုးမႈတ္ၾ ကသည္။
မုန္တုိင္းကဲ့သို႔လည္းေကာင္း၊ Uကၠာပ်ံေတာ္လည္းကဲ့သို႔လည္းေကာင္း ေကာသမၺီေနျပည္ေတာ္ကို
AလံုးAရင္းႏွင့္ စစ္ခ်ီတက္တုိက္ခုိက္သည္။ ယခုAႀကိမ္၌ မူ ဘုရင္ပေဇၨာတသည္
မည္သူတစ္Uီးတစ္ေယာက္၏ Aလွည့္စားကိုမွ မခံရေAာင္ Aထူးသတိထားသည္။
မည္သူတစ္Uီးတစ္ေယာက္ ေျပာျခင္းကိုမွ နားမေယာင္မိေAာင္ သတိထားသည္။ ကမာၻေလာက၌
ငါ့Aေနႏွင့္ လုိက္နာရမည့္ မည္သည့္တရားမႈ၊ မည္သည့္နီတိက်င့္ဝတ္၊ မည္သည့္ဓမၼမွ မရွိေပ။ ငါ့Aတြက္
တံခါးAားလံုးဖြင့္ထားသည္။ တရားမႈကင္းေသာ ပုဂၢိဳ လ္သည္ မိမိ၏ မတရားမႈကို ဂ႐ုမထားဘဲ သူတစ္ပါး၏
တရားမႈႏွင့္ပတ္သက္၍သာ ေရးႀကီးခြင္က်ယ္ လုပ္ေနတတ္သည္။

ေကာသမၺီႏွင့္ Aဝႏၲီၾ ကားရွိ Aရပ္ရွစ္မ်က္လံုးလံုး တုန္လႈပ္ေခ်ာက္ခ်ားသြားေAာင္ စစ္ပြဲႀ ကီး

စတင္ျ ဖစ္ပြားၿပီးလွ် င္ ပတ္ဝန္းက်င္Aသစ္တစ္ခု ျပဳလုပ္ဖန္တီးလိုက္သည္။
ထိတ္လန္႔ေၾကာက္ရြံ႕ဖြယ္ေကာင္းေသာ ေတာင္ႀ ကီးမ်ားႏွင့္တူေသာ ဆင္ႀ ကီးမ်ား၏ နားထဲ
သာယာနာေပ်ာ္ဖြယ္Aသံ ေရာက္ရွိလာသည္ျ ဖစ္၍ ဆင္ႀ ကီးမ်ားသည္ ေရာက္ရာေနရာတြင္ ရပ္တန္႔လ်က္
နားစြင့္ေနၾကသည္။ ဆင္Uီးစီးမ်ားက Aႀကိမ္မ်ားစြာ ခၽြန္းAုပ္ေသာ္လည္း ဆင္မ်ားသည္
တုပ္တုပ္မွ် မလႈပ္ၾ ကေပ။

Aမုန္ယစ္ေနေသာ ဆင္တပ္ျ ဖင့္ စစ္ေျမျပင္ ခ်ီတက္သြားဖို႔ ႀကိဳ းစားၾကသည္။ သို႔ေသာ္လည္း

ထုိAခ်ိန္၌ လည္း ယခင္Aသံ ပဲ့တင္ထပ္လာျပန္သည္။ ယခင္Aသံကို ၾကားရသည္ႏွင့္တၿပိဳ င္နက္
ခုန္ေပါက္ေျပးလႊားေနေသာ ဆင္ပင္လယ္ႀ ကီးသည္ ႐ုတ္တရက္ ေရွာင္တခင္ ၿငိမ္က်သြားသည္။
ႏွာေမာင္းမ်ားကို ပါးစပ္ထဲထည့္လ်က္ ဆင္Aားလံုးသည္ တိတ္ဆိတ္ၿ ငိမ္သက္ၿ ပီး ေရာက္ရာေနရာတြင္
ရပ္တန္႔ေနၾကသည္။ ဘုရင္ပေဇၨာတကိုယ္တုိင္ စစ္ေျမျပင္ေရာက္လာေသာ္လည္း သူ႔Aေနႏွင့္လည္း
မည္သုိ႔မွ် မတတ္ႏုိင္ေAာင္ ျဖစ္ေနသည္။
"Aရွင္မင္းႀကီး တစ္စံုတစ္ေယာက္ ဟတၳိကႏၲေစာင္း တီးေနပါတယ္။ Aလိမၸာယ္ဆရာ
ပေလြမႈတ္တဲ့Aခါ ေႁမြမ်ားကသလုိ ဒီေစာင္းသံၾ ကားရင္ ဆင္မ်ားလည္း ကၾကတယ္။ ယခု ဒီဆင္ေတြကို

Page
128
 မဟာေယာဂီ - ပါရဂူ created by lucky82

ဆင္တပ္Aတြက္ Aသံုးျပဳလုိ႔ ရေတာ့မွာ မဟုတ္ဘူး။ တကယ္လုိ႔ ဒီေစာင္းသံၾ ကားၿပီး ေတာAတြင္းက

ဆင္မေတြ ထြက္လာၾကမယ္ဆုိရင္ ဒီဆင္ေတြAားလံုး ဝ႐ုန္းသုန္းကားနဲ႔ Aေႏွာင္Aဖြဲ႔ထဲက လြတ္ေAာင္
လုပ္ၿ ပီး ေတာထဲဝင္ေျပးၾကလိမ့္မယ္"

ဆင္တပ္Aားကိုးႏွင့္ မိမိတို႔ဘက္က စစ္ႏုိင္ရမည္ဟု က်ိန္းေသတြက္ထားေသာ Aဝႏၲီဘုရင္သည္

မိမိ၏ဆင္တပ္ သံုးမရသည္ျ ဖစ္၍ ေနာက္ေၾကာင္းျပန္ဆုတ္သြားရသည္။ သို႔ရာတြင္ ယင္းကဲ့သို႔ A႐ႈံးႏွင့္
ရင္ဆုိင္ရျခင္းသည္ စစ္ပြဲAခ်ိန္ကာလရွည္ၾ ကာလိမ့္မည္ဟူသည့္ Aခ်က္ကို ေျပာျပေနသည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္
ဘုရင္ပေဇၨာတသည္ ေကာသမၺီျ ပည္ကို Aခ်ိန္ၾ ကာျမင့္စြာ ဝုိင္းရံထားဖုိ႔Aတြက္ စီမံခန္႔ခြဲမႈ ျပဳလုပ္ထားသည္။
ထုိAခ်ိန္ကာလAတြင္း စိတ္ေျဖေဖ်ာ္မႈAတြက္ သူ၏နန္းေတာ္မွ Aလွကညာပ်ဳိေမာင္းမမ်ားကိုလည္း
စစ္ေျမျပင္ေခၚထားသည္။ ရိကၡာမ်ားကိုလည္း AလံုAေလာက္ယူလာသည္။ လမ္းတေလွ်ာက္လံုး၌
Aေစာင့္မ်ားကို ခ်ထားသည္ျ ဖစ္၍ ေကာသမၺီၿ မိဳ ႕Aတြင္း Aျပင္Aပမွ စားနပ္ရိကၡာ တင္သြင္းႏိုင္သည့္
AေျခAေနမရိွဘဲ ျဖစ္ေနသည္။

ဘုရင္ပေဇၨာတ၏ဆံုးျဖတ္ခ်က္သည္ ဟိမဝႏၲာေတာင္ကဲ့သို႔ လႈပ္ရွားယိမ္းယိုင္ျ ခင္းမရွိေပ။

ေကာသမၺီၿ မိဳ ႕ကို မႈန္႔မႈန္႔ညက္ညက္ေၾကေAာင္ ျပဳလုပ္ၿ ပီးမွသာလွ် င္ သူ႔ထီးနန္းသူ႔ရပ္ထံ
ျပန္သြားမည့္ပုဂၢိဳ လ္ျ ဖစ္သည္။

တုိက္ပြဲAေျခAေနသည္ တျဖည္းျဖည္း နက္႐ႈိင္းလာသည္။ တုိက္ပြဲဆင္ႏႊဲသူမ်ား၏

လံု႔လUႆဟသည္ Aတြင္းဘက္မွ လႈိက္၍ Aားေပ်ာ့လာၿပီးလွ် င္ လာမည့္ေန႔ရက္မ်ားAတြက္
ထိတ္လန္႔ေၾကာက္ရြံ႕ဖြယ္ တုိက္ပြဲAသြင္ကို လွမ္းျမင္ေနရၿပီး ယင္းကမာၻပ်က္AေျခAေနက
လြတ္ေျမာက္သြားဖို႔ နည္းလမ္းၾကည့္မျမင္ျ ဖစ္ေနသည္။ ဆင္ႏွင့္ မိေက်ာင္းတုိက္ပြဲလို ျဖစ္ေနသည္။
ဆင္သည္ Aက်ပ္Aတည္းထဲ ေရာက္ေနသည္ျ ဖစ္၍ ယင္းAက်ပ္Aတည္းထဲက လြတ္ထြက္လာဖုိ႔
မစြမ္းႏုိင္ျ ဖစ္ေနသည္။ မိေက်ာင္း၏Aစြယ္ ဆင္၏ကိုယ္ထဲဝင္ေနသည္ျ ဖစ္၍ ဆင္၏ကိုယ္ထဲက
မိေက်ာင္းAစြယ္ ထြက္သြားဖို႔ ႀကိဳ းစားေသာ္လည္း ဆင္၏ကိုယ္ထဲတြင္ မိေက်ာင္းAစြယ္
ဝင္ၿ မဲဝင္ေနသည္။ ယင္းAေျခAေန၌ ဆင္Aေနႏွင့္ ေသပြဲဝင္႐ံုမွတစ္ပါး တျခားနည္းလမ္း မရွိေတာ့ေပ။
နားထင္ေသြးေရာက္ေနသူမ်ားသည္ Aခါခပ္သိမ္း မိမိတို႔၏ မာန္မာနကိုသာလွ် င္ သိၾ ကသည္။ ျပႆနာ
ေျပရာေျပေၾကာင္းကို မသိၾ ကေပ။

ယင္းသို႔Aားျဖင့္ ရန္သူတည္းဟူေသာ ေတာမီးထဲတြင္ ေကာသမၺီတစ္ၿ မိဳ ႕လံုး ပြက္ပြက္ဆူေနစU္

႐ုတ္တရက္ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး ေလတုိက္ခတ္လာသည္။ ေကာင္းကင္ျ ပင္ ေလးဘက္ေလးတန္မွ
ရြာသြန္းခ်သကဲ့သိ႔ုသာမက မဟာဝီရသည္ ေကာသမၺီၿ မိဳ ႕Uယ်ာU္Aတြင္း ႂကြလာသည္။
မီးAလွ်ံဟုန္းဟုန္းေတာက္ေနေသာ သဲကႏၲာရတြင္ ႐ုတ္တရက္ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးမုိး ရြာခ်လိုက္သလုိ
ျဖစ္သြားသည္။

မိဖုရားႀကီး မိဂါဝတီ၏ တံခါးမွဴး ယင္းသတင္းလာပို႔သည့္Aခါ ထိတ္ထိတ္ပ်ာပ်ာႏွင့္ ထုိင္ေနေသာ

မိဖုရားႀကီးသည္ ၿပံဳ းေယာင္ၿ ပံဳ းရိပ္ေပၚလာသည္။ Aေျခခံမရွိေသာ Aရာဝတၳဳ မ်ားထဲက
Aေျခခံထုတ္ယူရရွိသလုိ ျဖစ္သြားသည္။ မိမိ၏မာန္မာန၊ မိမိ၏Aသိ၊ မိမိ၏ခြန္Aား

Page
129
 မဟာေယာဂီ - ပါရဂူ created by lucky82

Aားလံုးေမာဟုိက္ပန္းလ် ျဖစ္သြားၾကသည္။ ယင္းAခ်ိန္ကာလ၌ ခုိကုိးရာမဲ့သူမ်ား၏ ခုိကုိးရာသည္

ၿခံဝင္းထဲ ေရာက္ရွိလာသည္။ မိဂါဝတီက Aမတ္ႀ ကီးကို ေျပာလုိက္သည္။
"ခံတပ္တံခါး ဖြင့္ေပးပါ Aမတ္ႀ ကီး။ မဟာဝီရ Aရွင္သူျ မတ္ကို သြားဖူးမယ္"
"မိဖုရားႀကီး ၿမိဳ ႕Aျပင္ဘက္မွာ ကာလနဂါးေစာင့္ေနတယ္"
"ကာလနဂါးေစာင့္ေစာင့္ ဘာေစာင့္ေစာင့္ ပထဝီေျမႀကီးေပၚမွာ Aၿမိဳ က္ေရစီးဆင္းေနတယ္။
ဘယ္သူဘာလုပ္လုပ္ ေၾကာင့္ၾ ကစိတ္ေပၚလာစရာ မလုိဘူး။ Aရွင္သူျ မတ္ရဲ႕ ေျခေတာ္က ေျမမႈန္႔ထိ႐ံုမွ် ႏွင့္
မည္သည့္ေရာဂါမဆို ေပ်ာက္ပ်က္သြားလိမ့္မယ္။ Aရွင္သူျ မတ္ မ်က္ေစာင္းတစ္ခ်က္
ထုိးၾကည့္လုိက္တာႏွင့္ ၿဂိဳ ဟ္နကၡတ္ေတြ Aဆုိးဘက္ကို စြန္႔လႊတ္ၿ ပီး Aေကာင္းဘက္
ေရြ႕လ်ားလာလိမ့္မယ္။ Aရွင္သူျ မတ္ ၾကည့္လုိက္႐ံုမွ် ႏွင့္ ျခေသ့ၤႏွင့္ ဆိတ္ မဟာမိတ္ဘဝ
ေရာက္သြားၾကလိမ့္မယ္။ Aဲဒါေလာက္ Aစြမ္းထက္ျ မက္တဲ့ ေမတၱာဗိမာန္ေတာ္ႀ ကီး ျဖစ္တယ္။ က်ဳပ္တို႔
မာန္မာန တစ္ခြဲသားႏွင့္ ေကာက္က်စ္စU္းလဲသူမ်ားျဖစ္ၿ ပီး စင္ၾ ကယ္ျ မင့္ျ မတ္တဲ့ ေမတၱာဘံုရဲ႕ ၿငိမ္းေAးမႈကို
ေမ့ေပ်ာက္ေနၾကတယ္။ ယေန႔ Aရွင္သူျ မတ္ရဲ႕ ေျခေတာ္ရင္းမွာ က်ဳပ္တုိ႔ရဲ႕ ပ်က္စီးဆံုး႐ႈံးမႈ
ေပ်ာက္ကြယ္သြားၿပီး လြတ္ေျမာက္ၿ ငိမ္းခ်မ္းမႈ ျဖစ္ေပၚလာလိမ့္မယ္။ က်ဳပ္တို႔Aတြက္ ဆံုး႐ႈံးနစ္နာမႈ
ဘာတစ္ခုမွ ရွိေတာ့မွာ မဟုတ္ဘူး"
"ဒါေပမဲ့ မိဖုရားႀကီး Aရွင္သူျ မတ္က က်ဳပ္တို႔ကိုလည္း Aသိဉ ာဏ္ေပးသင့္သေလာက္
ေပးထားပါတယ္။ Aဲဒီလူသား Aသိဉ ာဏ္ကို Aသံုးမျပဳရဘူးလား။ မ်က္ကန္းAျဖစ္န႔ပ
ဲ ဲ
ခုန္ခ်လုိက္ရေတာ့မွာလား"
"Aမတ္ႀ ကီးဟာ ကမာၻေပၚမွာရွိတဲ့ ဘုရင့္Aုပ္ခ်ဳပ္ေရးႏွင့္ Aေလာင္းAစားလုပ္ေနတယ္။ ကၽြန္မ
မိန္းမသားတစ္ေယာက္ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ကၽြန္မသင္ၾ ကားဆည္းပူးထားတဲ့ Aခ်က္တစ္ခ်က္ ရွိတယ္။
လူသားAသိဉ ာဏ္တံုးေနတဲ့Aခါမ်ဳိးမွာ ကၽြန္မတို႔ရဲ႕ နားလည္မႈ Aစိတ္Aပိုင္းAျခား မက်ယ္ျ ပန္႔တဲ့Aခါမွာ
မိမိတုိ႔ယံုၾ ကည္စိတ္ခ်ရတဲ့ ပူေဇာ္သင့္ပူေဇာ္ထုိက္တဲ့ ပုဂၢိဳ လ္ထူး၊ ပုဂၢိဳ လ္ျ မတ္ကို မိမိတို႔မွာရွိတဲ့ ေမွ် ာ္လင့္ခ်က္၊
ဆံုးျဖတ္ခ်က္၊ လႈံ႔ေဆာ္ခ်က္ Aားလံုး Aပ္ႏွံထားရလိမ့္မယ္။ Aမတ္ႀ ကီး ဘုရင္ပေဇၨာတလည္း သူ႔ကိုယ္သူ
Aရွင္သူျ မတ္ရဲ႕တပည့္လုိ႔ ေျပာေနတယ္။ Aခ်ိန္က AဆံုးAျဖတ္ေပးပါလိမ့္မယ္။ Aရွင္သူျ မတ္ရဲ႕
တပည့္လုိ႔ ေျပာတဲ့ သူ႔စကားဟာ Aမွန္လား၊ ဒါမွမဟုတ္ လွည့္စားတာလားလို႔ဆုိတာ Aခ်ိန္က
Aဆံုးျဖတ္ေပးပါလိမ့္မယ္"

Aမတ္ႀ ကီး မည္သို႔မွ် ျပန္မေျပာေတာ့။ ေျပာစရာစကားမ်ားမွာမူ Aေျမာက္Aျမား ရွိေနသည္။

စာသင္ေက်ာင္းမ်ား၌ ဆရာတစ္ေယာက္၏ Aုပ္ခ်ဳပ္မႈေAာက္တြင္ ေက်ာင္းသားမ်ား Aမ်ားAျပား
ရွိၾ ကသည္။ ယင္းတပည့္ေက်ာင္းသားAားလံုး ညီတူညီမွ် Aတတ္ပညာကၽြမ္းက်င္လာၾကပါသေလာ။
သို႔ေသာ္လည္း ယင္းAခ်က္သည္ ယမန္ေန႔က Aဘယ္ေၾကာင့္ Aာ႐ံုထဲတြင္ မေပၚလာဘဲေနသနည္း။
ယခုAခ်ိန္၌ မူ စြန႔္လႊတ္မႈ သေဘာတရား၏Aစား A႐ႈံးေပးလုိက္ရမည္ဆုိသည့္Aသိမ်ဳိး ေပၚလာ႐ံုမွတစ္ပါး
Aျခား မည္သို႔ျ ပဳလုပ္ႏုိင္ေသးသနည္း။

Aမတ္ႀ ကီးယုဂႏၶရသည္ စစ္တပ္Aသင့္ျ ပင္ဆင္ရန္ Aမိန္႔ေပးလိုက္သည္။ မိန္းမမ်ားႏွင့္

ကေလးမ်ားကို လွ် ဳိ႕ဝွက္တံခါးမွ ၿမိဳ ႕Aျပင္ဘက္ထြက္သြားရန္ Aမိန္႔ေပးလုိက္ၿ ပီးလွ် င္
ေကာသမၺီခံတပ္တံခါးကို ဖြင့္ေပးလုိက္သည္။ မိဖုရားႀကီး မိဂါဝတီသည္ ႐ိုး႐ိုးAဝတ္Aစား ဝတ္လ်က္
မဟာဝီရ Aရွင္သူျ မတ္ကို ဖူးေတြ႔ရန္ ၿမိဳ ႕ျပင္ဘက္ ထြက္သြားသည္။

Page
130
 မဟာေယာဂီ - ပါရဂူ created by lucky82

သက္မခ်ၿ ပီး ၾကည့္ရမည့္Aခ်ိန္ ေရာက္ရွိလာသည္။ နာရီတုိင္း နာရီတုိင္း

တက္ႂ ကြလႈပ္ရွားမႈAျပည့္ျ ဖင့္ ကုန္ဆံုးေက်ာ္လြန္သြားသည္။ Aဝႏၲီေသမင္းတမန္
စစ္တပ္ၿ မိဳ ႕တြင္းဝင္ေရာက္လာၿပီဟူ၍သာ မွတ္လုိက္ေပေတာ့။ ေပါက္ကြဲသြားၿပီဟူ၍သာ
မွတ္လုိက္ေပေတာ့။ သုိ႔ေသာ္လည္း ခဏတုိင္း ခဏတုိင္းသည္ လွ် ဳိ႕ဝွက္ဆန္းၾကယ္ေသာ ၿငိမ္းခ်မ္းမႈျ ဖင့္
ကုန္ဆံုးေက်ာ္လြန္လာခဲ့သည္ဟူ၍ ထင္မွတ္ရသည္။

Aျခားတစ္ေနရာ၌ ေသာ္ကပင္ရင္းတြင္ သီတင္းသံုးေနေသာ မဟာဝီရ Aရွင္သူျမတ္၏

Aၿမိဳ က္တရားသည္ ပတ္ဝန္းက်င္တစ္ခြင္၌ ပဲ့တင္ထပ္ေနသည္။ သရဒUတုေသာ္တာလဆန္းကဲ့သုိ႔
Aရွင္သူျ မတ္၏ ႏႈတ္ခပါ႒္မွ Aၿမိဳ က္တရားမုိး ရြာသြန္းၿဖိဳ းေနသည္။ Aရွင္သူျ မတ္၏ တရားနာသူမ်ားထဲတြင္
မိဖုရားႀကီး မိဂါဝတီလည္း တစ္ေယာက္ AပါAဝင္ျ ဖစ္လာသည္။ မိဖုရားႀကီးသည္ မဟာဝီရ
Aရွင္သူျ မတ္၏ တရားလာနာေသာလမ္း၌ပင္ ဟသၤာငွက္ကေလးတစ္ေကာင္ ေၾကာင္ႏွင့္ကစားေနသည္ကို
ေတြ႔ျ မင္ရသည္။ မိဖုရားႀကီးသည္ Aမတ္ႀ ကီးကို လက္တုိ႔လ်က္...
"ၾကည့္စမ္းပါUီး ထူးျခားတဲ့ ပုဂၢိဳ လ္Aရွင္ျ မတ္မ်ားရဲ႕ သန္႔စင္မြန္ျ မတ္တဲ့ဘဝရဲ႕ ၾသဇာAရွိန္Aဝါဟာ
ဘယ္ေလာက္Aံ့ၾ သဖြယ္ ေကာင္းသလဲ။ ကၽြန္မတုိ႔တေတြဟာ ေမြးကတည္းကစၿပီး ေလာဘ၊ ေဒါသ၊
ေမာဟ၊ မာန္မာနတရားေတြႏွင့္ လံုးေထြးရစ္ပတ္ၿ ပီး ႀကီးျပင္းလာရသူေတြ ျဖစ္တယ္။ ခဏတုိင္း ခဏတုိင္း
Aေယာင္ေဆာင္မ်ားႏွင့္သာ ကုန္ဆံုးေက်ာ္လြန္လာခဲ့တယ္။ ေလာဘ၊ ေဒါသ၊ ေမာဟ၊
မာန္မာနတရားမ်ားကို ရင္ကျဖစ္တဲ့သားမ်ားပမာ ေမြးျမဴလာခဲ့ၾ ကတယ္။ က႐ုဏာ၊ ေမတၱာ၊
Aဟႎသာေတြကိုေတာ့ မယားပါသားမ်ားလုိ ေAာက္ေမ့ေနၾကတယ္။ မွန္ကန္ေကာင္းမြန္တ့ဲ
ဘဝေနနည္းႏွင့္ ပတ္သက္လုိ႔ ကၽြန္မတုိ႔ စU္းစားဆင္ျ ခင္ခဲ့တာ လံုးဝမရွိဘူး"

မဟာဝီရ Aရွင္သူျ မတ္၏မ်က္လံုးသည္ တစ္ႀ ကိမ္ မိဂါဝတီမိဖုရားႀကီးထံ ေရာက္ရွိလာၿပီး

ေနာက္တစ္ႀ ကိမ္တြင္မူ ေရွ႕တြင္ထုိင္ေနေသာ ဘုရင္ပေဇၨာတထံ ေရာက္ရွိသြားသည္။
ယင္းတန္ခုိးထက္ျ မက္ေသာ Aရွိန္AဝါေAာက္၌ မိဖုရားႀကီး မ်က္လံုးပင့္ၾ ကည့္လုိက္ေသာAခါ
ေရွ႕နား၌သာ ထုိင္ေနေသာ ဘုရင္ပေဇၨာတကို ေတြ႔ျ မင္သြားသည္။ Aလုိ ကာလနဂါး ဒီေနရာ
ေရာက္ေနပါလား။ ေသမင္းတမန္နဲ႔တူတဲ့ ဘုရင္ ေပ်ာ့ေပ်ာင္းႏူးညံ့သြားၿပီး Aရွင္သူျ မတ္ရဲ႕
တပည့္တကာAျဖစ္ ဒီေနရာ ေရာက္ေနပါလား။ လူေတြက သူ႔ကို စ႑လုိ႔ ေခၚၾကတယ္။ ဒါေပမဲ့
ဒီေနရာမွာေတာ့ ၿငိမ္းခ်မ္းမႈ႐ုပ္လံုး႐ုပ္သြင္Aေနျဖင့္ ထိုင္ေနပါကလား။ Aရွင္သူျ မတ္ရဲ႕ တရားစကား
သူ႔Aတြင္းသႏၲန္ထဲ စိမ့္ဝင္သြားသလို သူ႔မ်က္ႏွာAသြင္Aျပင္ျ ဖစ္ေနတာ ေတြ႔ေနရတယ္။ လူသားမ်ားဟာ
ေနာက္ဆံုးပိတ္က်ေတာ့ ပတ္ဝန္းက်င္ရဲ႕ ေက်းကၽြန္ျ ဖစ္ေနရပါကလား။

AနီးAနား ပတ္ဝန္းက်င္၌ ရွိေသာ သစ္ပင္မွ သစ္ရြက္မ်ားသည္ ညင္သာေသာ ေလAလာတြင္

တဖ်တ္ဖ်တ္ လႈပ္ရွားယိမ္းထုိးေနၾကသည္။ Aရွင္သူျ မတ္ကလည္း ယင္းကဲ့သုိ႔ေသာ Aတက္Aဆင္း
ေျပာင္းလဲမႈသေဘာတရားမ်ားကို ၫႊန္ၾ ကားေဟာေျပာေနသည္ဟူ၍ ထင္ေနရသည္။
တရားနာပရိသတ္ထဲက မည္သူတစ္Uီးတစ္ေယာက္မွ ယင္းကဲ့သို႔ေသာ Aေတြးမ်ဳိး
ေပၚေပါက္မလာေသာ္လည္း မိဂါဝတီ မိဖုရားႀကီးႏွင့္ ပေဇၨာတဘုရင္၏ Aတြင္းႏွလံုးသားမ်ားကမူ
လႈပ္ရွားေနၾကသည္။

ေမတၱာဗိမာန္ေတာ္ႀ ကီးႏွင့္တူေသာ Aရွင္သူျ မတ္က မိန္႔ေတာ္မူလုိက္သည္။

Page
131
 မဟာေယာဂီ - ပါရဂူ created by lucky82

"Aုိ ... သူေတာ္ေကာင္းAေပါင္းတုိ႔ Aသက္ႏွင့္Aရြယ္သည္ ေရ၏Aဟုန္ကဲ့သို႔ စီးဆင္းေနသည္။

ေAာက္ခံAေပါက္ရွိေနေသာ ေရပံုးထဲ ေရထည့္ျ ခင္းႏွင့္ ကာမဝါသနာျဖည့္တင္းေပးျခင္းသည္
Aတူတူပင္ျ ဖစ္၏။ ကာမတဏွာသည္ ဘယ္ေလာက္ပင္ျ ဖည့္ျ ဖည့္ ျပည့္သည္ဟူ၍မရွိ။

ညသန္းေခါင္Aခ်ိန္တုိက္ေသာေလေAးသည္ Aနိမ့္Aျမင့္ျ ဖစ္ေနေသာ သဲပံုမ်ားကို

တညီတညာတည္းျဖစ္ေAာင္ လုပ္သကဲ့သို႔ ထုိ႔နည္းတူစြာ Aားလံုးကို တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္
ျခားနားျခင္းမရွိေAာင္ ျပဳလုပ္ရလိမ့္မည္"
Aရွင္သူျ မတ္က ဆက္ေျပာသည္။
"သင္တုိ႔၏ Aသိဉ ာဏ္ႏွင့္ ျပည့္စံုသည္ျ ဖစ္ေစ၊ မျပည့္စံုသည္ျ ဖစ္ေစ စိတ္ပူစရာမလုိေပ။ သင္တုိ႔
က်ဳိးေၾကာင္းဆင္ျ ခင္စU္းစားေသာ တကၠဝါဒီျ ဖစ္ျ ဖစ္ သို႔မဟုတ္ Aမွန္သေဘာတရားကို
ဆင္ျ ခင္စU္းစားေသာ တတြဝါဒီျ ဖစ္ျ ဖစ္ ဂ႐ုစိုက္စရာ မလုိေပ။ သင္တို႔ထံတြင္ ထိန္းခ်ဳပ္မႈ၊ စြန္႔လႊတ္မႈ၊
က်င့္ႀ ကံမႈရွိေနသည္ဆုိလွ် င္ သင္တုိ႔၏ ေကာင္းက်ဳိးAတြက္ လံုေလာက္သည္ဟူ၍ မွတ္ရမည္"
မဟာဝီရ Aရွင္သူျ မတ္သည္ သာဓကေဆာင္လ်က္ တရားေဟာၾကားေလ့ရွိသည္။
"သူေတာ္ေကာင္းAေပါင္းတုိ႔ ကပ္ၿ ငိတြယ္တာျခင္းသည္ Aလြန္တရာ ဆုိးရြားေသာ Aရာျဖစ္၏။
စည္းစိမ္Uစၥာကို ခံစားျခင္းျဖင့္ ၿငိမ္းခ်မ္းမႈ မရရွိႏုိင္ေပ။ ၿငိမ္းခ်မ္းမႈမရရွိသည္သာမက
ေလာင္စာထည့္လုိက္ေသာ မီးလွ် ံကဲ့သုိ႔ ခံစားစံစားလုိေသာ Aလုိဆႏၵသည္သာ
တုိးတက္Aားေကာင္းလာလိမ့္မည္။ Aျဖစ္Aပ်က္ Aမွန္တစ္ခုကို ေျပာျပမည္။

စမၸာၿမိဳ ႕၌ ကာမဂုဏ္တရားလုိက္စားေသာ ေရႊပန္းတိမ္ဆရာ တစ္ေယာက္ရွိသည္။

ယင္းပန္းတိမ္ဆရာသည္ ေရာက္ရာAရပ္မွ မိန္းမပ်ဳိAေခ်ာAလွေတြ႔သည့္Aခါ ေရႊဒဂၤါ းငါးရာေပးလ်က္
ေခၚလာၿပီး ယင္းမိန္းမပ်ဳိAလွႏွင့္ လက္ထပ္ထိမ္းျမားသည္။ ထုိနည္းAတုိင္း လုပ္လာခဲ့ၿ ပီး
ပန္းတိမ္ဆရာသည္ မယားAေယာက္ ငါးရာ သိမ္းပိုက္ထားသည္။ သို႔ေသာ္လည္း
မည္သူတစ္Uီးတစ္ေယာက္၏Aရြယ္ကိုမွ ဟန္႔တားထား၍ မရေပ။ ပ်ဳိရြယ္ေသာ မိန္းမမ်ားႏွင့္
လက္ထပ္ေသာ္လည္း ပန္းတိမ္ဆရာ၏ Aရြယ္သည္ Aုိၿ ပီးရင္း Aုိလာသည္။

စားေဆးAားျဖင့္လည္းေကာင္း၊ လိမ္းေဆးAားျဖင့္လည္းေကာင္း၊ ေဆးျပာAားျဖင့္လည္းေကာင္း

Aရြယ္ကို ဟန္႔တားဖုိ႔Aတြက္ ႀကိဳ းပမ္းAားထုတ္မႈ Aမ်ဳိးမ်ဳိးလုပ္သည္။ သို႔ရာတြင္ ႀကိဳ းစားAားထုတ္မႈ
လုပ္သမွ် Aခ်ည္းႏွီး Aလဟႆ ျဖစ္သည္။ ရံဖန္ရံခါ မည္သို႔ျ ဖစ္သနည္းဆိုလွ် င္ ႏုပ်ဳိလွပေသာ
မယားမ်ား၏ AေရAတြက္ မ်ားလာေလေလ ယင္းမယားမ်ား၏ Aက်င့္စာရိတၱAတြက္ ယံုမွားသံသယ
ျဖစ္မႈသည္လည္း ႀကီးထြားမ်ားျပားလာေလေလ ျဖစ္သည္။ ပန္းတိမ္ဆရာက စU္းစားၾကည့္သည္။
ငါ့Aေနႏွင့္ ဤမွ် မ်ားျပားေသာ မယားႏွင့္ပင္ တင္းတိမ္ေရာင့္ရဲမႈ မျဖစ္ပါက ကာမဂုဏ္Aရာ၌
ရွစ္ဆသာေသာ AေရAတြက္မ်ားျပားလွသည့္ ငါ၏မယားသည္ ငါတစ္ေယာက္တည္းႏွင့္
တင္းတိမ္ေရာင့္ရဲပါမည္ေလာ။ ယင္းသုိ႔စU္းစားၿပီးလွ် င္ ပန္းတိမ္ဆရာသည္ ေငြေၾကးAေျမာက္Aျမား
Aကုန္ခံလ်က္ နန္းေတာ္လုိ ရဲတုိက္ကို ႀကီးမားခန္႔ညားေသာ Aိမ္ႀ ကီးတစ္ေဆာင္ ေဆာက္လုပ္သည္။
Aိမ္ထဲမည္သူမွ် မဝင္ႏုိင္ေAာင္ လွ် ဳိ႕ဝွက္Aခန္းမ်ားကိုလည္း ေဆာက္လုပ္ထားသည္။ တံခါးမ်ားတြင္
ရက္စက္ၾ ကမ္းၾကဳတ္သည့္ Aေစာင့္မ်ား ခ်သည္။ သူ၏မယားAားလံုးကုိလည္း Aမိန္႔ေပးထားသည္။
မိမိထံသုိ႔ လာရမည့္ Aလွည့္က်ေသာ မယားသည္သာ ထုိAလွည့္က်ေသာေန႔၌ ေရခ်ဳိးျခင္း၊

Page
132
 မဟာေယာဂီ - ပါရဂူ created by lucky82

Aဆင္းတန္ဆာဆင္ျ ခင္း၊ ဝတ္ေကာင္းစားလွဝတ္ျ ခင္း တုိ႔ကို ျပဳလုပ္ရမည္ျ ဖစ္ၿ ပီး တျခားမယားမ်ားAေနႏွင့္

ဘာတစ္ခုမွ မျပဳလုပ္ရဘဲ လက္ပိုက္ထုိင္ေနရမည္။

ယင္းAစီAစU္မ်ဳိးျဖင့္ ေနထုိင္လာခ့ဲသည္။ သို႔ေသာ္လည္း ပန္းတိမ္ဆရာသည္

သူ၏မယားမ်ားAေပၚတြင္ သကၤာမကင္း ျဖစ္ၿ မဲျ ဖစ္ေနသည္။ မယားတစ္ေယာက္ေယာက္သည္
ျပတင္းေပါက္ဖြင့္ၿ ပီး ေလ႐ွဴလုိသည့္Aခါမ်ဳိး၌လည္း ပန္းတိမ္ဆရာသည္ ေဒါသူပုန္ထၿပီး ထုိမယားAား
လက္ညႇိဳ းေငါက္ေငါက္ထုိးလ်က္ မၾကားဝံ့ မနာသာစကားမ်ားကိုသာ မေမာႏုိင္ မပန္းႏုိင္ ေျပာေလ့ရွိသည္။
မယားတစ္ေယာက္ေယာက္ မိတ္ေဆြတစ္UီးUီးႏွင့္ေတြ႔၍ ရယ္ျ ခင္း၊ ၿပံဳ းျခင္းျပဳလုပ္သည့္Aခါမ်ား၌လည္း
ပန္းတိမ္ဆရာသည္ ေဒါသူပုန္ထ၍ မၿပီးႏုိင္ေတာ့ေပ။ ယင္းAေၾကာင္းမ်ားေၾကာင့္ ပန္းတိမ္ဆရာသည္
သူ၏မိတ္သဂၤဟမ်ားကို သူ၏Aိမ္AသြားAလာ မလုပ္ရဟူ၍ တားျမစ္ထားသည့္Aျပင္ သူကိုယ္တုိင္လည္း
မိတ္ေဆြမ်ားAိမ္သို႔ AသြားAလာ ရပ္ပစ္လုိက္သည္။

တစ္ေန႔ေသာAခါ၌ မည္ကဲ့သို႔ ျဖစ္လာသနည္းဆုိလွ် င္ ပန္းတိမ္ဆရာ၏ မိတ္ေဆြတစ္ေယာက္

ပန္းတိမ္ဆရာကို ထမင္းစားလာဖိတ္သည္။ ပန္းတိမ္ဆရာသည္ သူ၏မယားမ်ားကို ထားခဲ့ၿ ပီး မိတ္ေဆြAိမ္
ထမင္းသြားစားလုိသည့္ ဆႏၵမရွိေပ။ သို႔ေသာ္လည္း မိတ္ေဆြ၏ ပင့္ဖိတ္ျ ခင္းကို ျငင္းပယ္ပစ္၍လည္း
မေတာ္ေပ။ ပန္းတိမ္ဆရာသည္ မိတ္ေဆြ၏ ပင့္ဖိတ္ခ်က္ကို လက္မခ်င္ဘဲႏွင့္ လက္ခံလုိက္ရသည္။
သို႔ေသာ္လည္း မိတ္ေဆြAိမ္သို႔ မသြားခင္ မယားAေယာက္ငါးရာကို ေခၚၿပီး ငါျ ပန္မလာမခ်င္း နင္တို႔ထဲက
တစ္ေယာက္ေယာက္ Aခန္းျပတင္းေပါက္က Aျပင္ဘက္ ေခါင္းျပဴၿပီး မၾကည့္ရဘူး။ ျပတင္းတံခါးကို
ဖြင့္မထားရဘူး။ ယင္းသို႔ Aမိန္႔ေပးေသာAခါ မယားမ်ားက ေရႊပန္းတိမ္ဆရာ ၫႊန္ၾ ကားသည့္Aတုိင္း
လုိက္နာပါမည္ဟု ဝန္ခံၾ ကသည္။

သုိ႔ေသာ္လည္း ပန္းတိမ္ဆရာ သူ႔သူငယ္ခ်င္းAိမ္ ထြက္သြားသည္ႏွင့္တၿပိဳ င္နက္

မယားAေယာက္ငါးရာတုိ႔သည္ ပန္းတိမ္ဆရာAားေပးထားေသာ ကတိကုိ ဖ်က္ပစ္လုိက္ၾ ကသည္။
မယားငါးရာတုိ႔သည္ ဝတ္စားတန္ဆာမ်ားကို ဝတ္ဆင္ၾ ကၿပီး ရယ္ကာေမာကာႏွင့္ Aိမ္Aျပင္ဘက္
ထြက္ၾ ကသည္။ တုိက္ဆုိင္သြားသည္မွာ ပန္းတိမ္ဆရာသည္ သူ႔မိတ္ေဆြAိမ္ မေရာက္ခင္
လမ္းခုလတ္ကပင္ Aိမ္ျ ပန္လာသည္။ သူ၏မိန္းမေဆာင္ကုိ ယခုလုိ မ်က္ႏွာလႊဲခဲပစ္ လုပ္ျ ခင္းသည္
သူ႔Aတြက္ မသင့္ဟု Aေတြးေပၚလာၿပီး မိတ္ေဆြAိမ္မသြားေတာ့ဘဲ Aိမ္လွည့္ျ ပန္လာျခင္းျဖစ္သည္။
သို႔ေသာ္လည္း Aိမ္ေရာက္လာေသာAခါ သူ၏မယားမ်ား လြတ္လြတ္လပ္လပ္ ေပ်ာ္ပါးေနသည္ကို
ေတြ႔ျ မင္သြားသည္။

သူ၏မယားမ်ား ဝတ္စားတန္ဆာမ်ား ဆင္ယင္ၿ ပီး ေဟးလားဝါးလားလုပ္လ်က္ ေပ်ာ္ပါးေနသည္ကို

ေတြ႔ရေသာAခါ ပန္းတိမ္ဆရာ ေဒါသAမ်က္ေခ်ာင္းေခ်ာင္းထြက္ၿ ပီး ႏြဲ႔ႏြဲ႔ေပ်ာင္းေပ်ာင္း
မိန္းကေလးတစ္ေယာက္ကုိ ဖမ္းကိုင္ၿ ပီး လည္မ်ဳိ ညႇစ္သတ္ပစ္လုိက္သည္။

ယင္းကဲ့သို႔ ပန္းတိမ္ဆရာ မညႇာမတာ ရက္ရက္စက္စက္လုပ္သည္ကို ေတြ႔ျ မင္ရေသာAခါ

ပန္းတိမ္ဆရာ၏ မယားမ်ားသည္ ငါတုိ႔ကိုလည္း တစ္ေယာက္ၿ ပီးတစ္ေယာက္ သတ္ပစ္ေတာ့မည္ဟု
ေတြးၿပီးလွ် င္ မိမိတုိ႔၏ Aသက္ကို ကာကြယ္ရန္Aတြက္ Aားမဲ့သူ မိန္းမမ်ားသည္ Aားေကာင္းသူ
မိန္းမမ်ား ျဖစ္သြားၾကသည္။ လက္ထဲတြင္ရွိေသာ မွန္ စသည့္ပစၥည္းမ်ားျဖင့္ ပန္းတိမ္ဆရာကို

Page
133
 မဟာေယာဂီ - ပါရဂူ created by lucky82

႐ုိက္ၾ ကသည္မွာ ပန္းတိမ္ဆရာAသက္ထြက္သည္Aထိ ျဖစ္သြားသည္။ ထုိ႔ေနာက္

ပန္းတိမ္ဆရာ၏မယားမ်ားသည္ ပန္းတိမ္ဆရာ၏Aေလာင္းႏွင့္Aတူ ေတာ္ဝင္ဇနီးမ်ားAျဖစ္
ေသပြဲလုိက္ဝင္သြားၾကသည္"
Aရွင္သူျ မတ္၏ တရားစကား Aၿပီးသတ္သြားသည္။ တရားနာ ပရိသတ္Aားလံုး၏
Aၾကည့္တည္းဟူေသာ ျမားသည္ ဘုရင္ပေဇၨာတကို ထြင္းေဖာက္ေနသည္။ ယင္းAၾကည့္တည္းဟူေသာ
ျမားဒဏ္ကုိ ခံရျခင္းထက္ ပကတိ ျမားဒဏ္ကုိ ခံရျခင္းက သက္သာလိမ့္Uီးမည္။ Aရွက္ႀ ကီးရွက္သည္ျ ဖစ္၍
ပထဝီေျမႀကီး ကြဲAက္သြားၿပီး ပထဝီေျမႀကီးထဲ ဝပ္လွ် ဳိသြားသည္က ေကာင္းလိမ့္Uီးမည္ဟု စU္းစားလ်က္
ဘုရင္မင္းႀကီးသည္ Uီးေခါင္းငိုက္စိုက္ခ်ၿ ပီး ထုိင္ေနသည္။

Aားလံုး၏ စိတ္AေျခAေနကို Aရွင္ျ မတ္ Aကဲခတ္မိသည္ဟု ထင္ေနရသည္။

AားလံုးAေပၚတြင္ ျဖန္႔ၾ ကည့္သည့္ Aျမင္ရွိသူသည္ တစ္Uီးတစ္ေယာက္ႏွင့္ ပတ္သက္ၿ ပီး သတ္မွတ္ခ်က္
ျပဳလုပ္လုိသည့္ ဆႏၵမရွိေပ။ ေယာက္် ားႏွင့္ မိန္းမ ကြဲျ ပားျခားနားျခင္းကိုပင္ မျပဳလုပ္လုိေပ။ ေယာက္် ားႏွင့္
မိန္းမဆုိသည္မွာ ဗဟိဒၶAသြင္Aျပင္မွ် သာ ျဖစ္သည္။ ႏွစ္Uီးလံုးတြင္ရွိေသာ Aတၱမကမူ
Aတူတူပင္ျ ဖစ္သည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ ပိုၿ ပီး ရွင္းလင္းျပတ္သားသြားေစရန္Aတြက္ Aရွင္သူျ မတ္သည္
ရပ္ထားေသာ သူ၏တရားစကားကို ျပန္ေကာက္ျ ပန္သည္။
"ယခုေျပာျပခဲ့ေသာ ဝတၳဳ မွာ တစ္ဝက္မွ် သာ ရွိေသးသည္။ က်န္တစ္ဝက္ကို ေျပာျပမည္။
လူ႔ဘဝသည္ ေမြးဖြားျခင္း ဇာတိႏွင့္လည္းေကာင္း၊ ျပန္လည္ေမြးဖြားျခင္း ပုနဇာတိႏွင့္လည္းေကာင္း
စည္းေႏွာင္ထားသည္။ Aားလံုး၏ ဘဝသည္ ကံAားေလ်ာ္စြာ ျဖစ္လာၾကသည္။ ကြယ္လြန္သြားသူ
ငါးရာ့တစ္ေယာက္ထဲက ပန္းတိမ္ဆရာႏွင့္ ပန္းတိမ္ဆရာ သတ္ပစ္လုိက္ေသာ မိန္းကေလးသည္
ျဗာဟၼဏတစ္Uီး၏Aိမ္၌ ညီAစ္ကို ေမာင္ႏွမႏွစ္ေယာက္Aျဖစ္ လူျ ပန္ျ ဖစ္လာၾကသည္။ ပန္းတိမ္ဆရာက
ႏွမျဖစ္လာၿပီး မိန္းကေလးက ေမာင္ ျဖစ္လာသည္။ ေတာ္ဝင္ဇနီးမယားAျဖစ္ ကြယ္လြန္သြားသူ
လင္ေယာက္် ား၏ မီးပံုထဲ တုိးဝင္သြားၿပီး မိမိကိုယ္မိမိ Aဆံုးစီရင္သြားေသာ တျခားမိန္းမ ၄၉၉
ေယာက္ကမူ ဓားျပရြာတစ္ရြာ၌ ဓားျပAျဖစ္ ေမြးဖြားလာၾကၿပီး သူခုိးဓားျပAလုပ္ႏွင့္
Aသက္ေမြးဝမ္းေၾကာင္း ျပဳလုပ္သူမ်ား ျဖစ္လာၾကသည္။

ျဗာဟၼဏAိမ္တြင္ သမီးAျဖစ္ ေမြးဖြားလာေသာ ပန္းတိမ္ဆရာ၏ ဘဝသည္ ကာမဂုဏ္တရား

ႀကီးႀကီးမားမား ခံစားလိုသူျ ဖစ္သည္။ ေမြးဖြားလာသည္ႏွင့္ တၿပိဳ င္နက္ မိန္းကေလးသည္ ငိုAားသန္သည္။
ဘယ္ေလာက္ပင္ ေခ်ာ့ေခ်ာ့ Aငိုမတိတ္ေပ။ ေခ်ာ့သူမ်ားပင္ ေမာသြားၾကသည္။

ေမြးကတည္းကစၿပီး တဏွာရာဂႏွင့္ ေဒါသျပင္းျပသူ ျဖစ္၍ ျဗာဟၼဏသားသည္ သူခိုးဓားျပ ၄၉၉

ေယာက္ႏွင့္ သြားေရာက္ေပါင္းဆံုၿ ပီး မၾကာမီAေတာAတြင္း၌ ယင္းဓားျပဂိုဏ္း ေခါင္းေဆာင္
ျဖစ္လာသည္။

တစ္ေန႔ေသာAခါက ျဖစ္ပ်က္ခဲ့ေသာ Aျဖစ္Aပ်က္ျ ဖစ္သည္။ ခုိးသားဓားျပ ငါးရာတုိ႔သည္

ၿမိဳ ႕တစ္ၿ မိဳ ႕သြားၿပီး လုယက္တုိက္ခုိက္ၾ ကသည္။ ထုိAခ်ိန္၌ Aဆင္းလည္းလွ Aရြယ္လည္း ပ်ဳိမ်စ္ေသာ
ျဗာဟၼဏသမီး (ယခင္ဘဝက ပန္းတိမ္ဆရာျဖစ္ခဲ့သူသည္) ခ်စ္သူတစ္ေယာက္ႏွင့္ ခ်ိန္းထားသည့္Aတြက္
ေတြ႔ဖို႔သြားသည္။ ထုိAခုိက္ ခုိးသားဓားျပမ်ားက ယင္းမိန္းကေလးကို ဖမ္းဆီးေခၚေဆာင္လာၿပီး
သားမယားျပဳက်င့္ၾ ကသည္။ ယင္းသို႔ေနလာရင္းႏွင့္ ရက္ေပါင္းမ်ားစြာ ၾကာသြားသည္။ တစ္ေန႔

Page
134
 မဟာေယာဂီ - ပါရဂူ created by lucky82

ယင္းရက္စက္ၾ ကမ္းၾကဳတ္သည့္ ဓားျပမ်ား၏ ႏွလံုးသားထဲတြင္ က႐ုဏာတရား ျဖစ္ေပၚလာသည္။ ငါတို႔

ေယာက္် ားငါးရာမ်ား၏ ေနာက္မွာ မိန္းမတစ္ေယာက္ ပါလာသည္။ ယင္းမိန္းမ ေသသြားလွ် င္
Aေျခာက္တုိက္ ငါတုိ႔ မိန္းမသတ္သည့္ မေကာင္းမႈ က်ဴးလြန္ျ ပဳလုပ္သည့္ လူေတြ
ျဖစ္သြားလိမ့္မည္ဟူေသာ Aေတြးေပၚေပါက္လာၾကသည္။

ယင္းဓားျပမ်ား တျခားေနရာ ဓားျပတုိက္ဖုိ႔ သြားၾကသည့္Aခါ တျခားမိန္းမတစ္ေယာက္ကို

ေခၚလာခဲ့ၾ ကသည္။ ဓားျပငါးရာႏွင့္Aတူ စည္းစိမ္ခံစားေနတဲ့ မိန္းမက သူႏွင့္Aၿပိဳ င္ မိန္းမကို
Aခြင့္Aလမ္းေပၚလာေသာAခါ ေရတြင္းထဲ တြန္းခ်ၿပီး သတ္ပစ္လုိက္သည္။ ကာမဂုဏ္Aာ႐ံုခံစားျခင္း၏
Aက်ဳိးဆက္ျ ဖစ္သည္"
ဆရာAရွင္ျ မတ္၏ မိန္႔မွာၫႊန္ၾ ကားခ်က္Aရ Aားလံုး၏ Aတြင္းသႏၲာန္၌ ၿငိမ္ေနေသာ
တရားမ်က္စိ ႏုိးၾကားလာသည္။ Aားလံုး မိမိတုိ႔၏ Aတြင္းသႏၲာန္ထဲတြင္ ရွာေဖြေနၾကသည္။

မိဖုရားႀကီး မိဂါဝတီသည္ မိမိ၏ဘဝကို ေဝဖန္စစ္ေၾကာေနသည္။ မိမိ၏လက္ျ ဖင့္ မိမိ၏ဘဝကို

မည္သို႔မည္ပံု ပံုပ်က္ေAာင္ ျပဳလုပ္ေနသနည္း။ ေျပာစကား AေတြးAေခၚ AျပဳAမူ သံုးမ်ဳိးသည္
တစ္ခုႏွင့္တစ္ခု မည္သို႔မည္ပံု လွည့္စားေနသနည္း။ ရန္တံု႔ျ ပန္မႈႏွင့္ ပတ္သက္ၿ ပီး
ေတြးေခၚစU္းစားခ်က္မ်ားသည္လည္း မရွိသေလာက္ပင္ ျဖစ္သြားသည္။ မိဖုရားႀကီး၏ စစ္မွန္ေသာ
Aသိဉ ာဏ္ ႏိုးၾကားလာသည္။ ဘဝ၏ေရႊေရာင္ဝင္းေနေသာ Aခြင့္Aလမ္းကို ယေန႔ရရွိသြားသည္။
တရားသဘင္၌ မတ္တပ္ရပ္လ်က္ Aရွင္သူျ မတ္ကို လက္Aုပ္ခ်ီၿ ပီး ေျပာလုိက္သည္။
"Aရွင္သူျ မတ္ဘုရား ပထမUီးဆံုး Aျပစ္ရွိသူမွာ တပည့္ေတာ္ ျဖစ္ပါ၏။ တစ္ဖက္က တပည့္ေတာ္
မိမိ၏ခ်စ္ျ ခင္းႏွင့္ သည္းခံျ ခင္းတရားကို ခံယူထားရွိပါတယ္။ Aျခားတစ္ဖက္မွာ ရန္တံု႔ျ ပန္မႈကို
တည္ေဆာက္ေနပါတယ္။ လူေတြဟာ သူခုိးသူဝွက္ ျဖစ္ေနပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ သူခုိးသူဝွက္မ်ားဟာ
ညAေမွာင္ထဲမွာ ခုိးဝွက္တဲ့Aလုပ္ကို လုပ္ၾ ကတယ္။ တပည့္ေတာ္ကေတာ့ ေန႔ခင္းေၾကာင္ေတာင္
ခုိးဝွက္တဲ့Aလုပ္ကို လုပ္ေနတယ္။ ပါးစပ္က တစ္မ်ဳိးေျပာၿပီး စိတ္ထဲက တစ္မ်ဳိး ရွိေနတယ္။
လုပ္တဲ့Aခါက်ေတာ့ တစ္မ်ဳိး လုပ္တယ္။ ဒုကၡဆုိတာ နတ္ေဒဝတာတစ္UီးUီးက ပို႔လုိက္တာလို႔
တပည့္ေတာ္ ထင္ခဲ့ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ Aဲဒီလုိ မဟုတ္ပါဘူး။ ဒုကၡဆုိတာ Aျပင္ဘက္က လာတာ
မဟုတ္ပါဘူး။ တပည့္ေတာ္တုိ႔ ကိုယ္တုိင္ ဖန္တီးတာ ျဖစ္ပါတယ္။ တပည့္ေတာ္တုိ႔၏ သားသမီး
ျဖစ္ပါတယ္။ ဘုရင္ျ ဖစ္ေစ၊ မိဖုရားျဖစ္ေစ၊ ဆင္းရဲသားျဖစ္ေစ၊ တပည့္ေတာ္မ်ား၏ ကံတရားမွာ
ခ်မ္းသာသုခဆုိတာ ေရးမွတ္ထားတာ မရွိပါဘူး။ တပည့္ေတာ္ဟာ ပထမUီးဆံုး Aျပစ္ရွိသူ ျဖစ္ပါတယ္။
ယေန႔Aထိ မိန္းမသားAက်င့္ႏွင့္ လွည့္စားျဖားေယာင္းလာခဲ့သူမ်ားထဲတြင္ တစ္ေယာက္ျ ဖစ္တ့ဲ
ဘုရင္ပေဇၨာတကုိ ယေန႔ယခု တရားသဘင္မွာ ခြင့္လႊတ္ေစေၾကာင္း ေတာင္းပန္ပါတယ္။ ကၽြန္မ
က်ဴးလြန္ျ ပဳလုပ္တဲ့Aျပစ္Aတြက္ ကၽြန္မကို ခြင့္လႊတ္လိမ့္မယ္လို႔ ေမွ် ာ္လင့္ပါတယ္"

မိဂါဝတီသည္ ဘုရင္ပေဇၨာတ၏ေရွ႕ေမွာက္၌ လက္Aုပ္ခ်ီလိုက္သည္။ ဘုရင္ပေဇၨာတက

စU္းစားၾကည့္သည္။ ခြင့္လႊတ္ျ ခင္းႏွင့္ ခ်စ္ခင္ျ ခင္းသည္ မဟာဝီရ၏ တရားAဆံုးAမထဲက Aႏွစ္သာရ
ျဖစ္သည္။ ခြင့္လႊတ္ျ ခင္းသည္ မေတာင္းဘဲႏွင့္ ေပးရေသာ Aရာျဖစ္သည္။ ေတာင္းသည့္Aခါ၌မူကား
Aဘယ္မွာ မေပးဘဲေနလုိ႔ ျဖစ္မည္နည္း။ ယင္းခြင့္လႊတ္ျ ခင္း၏ စြမ္းAားျဖင့္သာ ငါဝီတဘယၿမိဳ ႕ေတာ္၏
ဘုရင္ Uဒယန၏Aထံမွ လြတ္ေျမာက္လာၿပီး ဘဝသစ္ ရရွိလာခဲ့သည္။ ယေန႔ မိဂါဝတီသည္ ငါ၏

Page
135
 မဟာေယာဂီ - ပါရဂူ created by lucky82

တရားက်င့္ေဖာ္ က်င့္ဖက္ျ ဖစ္သည္။ တရားက်င့္ေဖာ္က်င့္ဖက္ႏွင့္ ပတ္သက္ၿ ပီး ဘယ္မွာ ရန္ၿ ငိဳ းထားလုိ႔
ျဖစ္မည္နည္း။ သူကလည္း မတ္တပ္ရပ္ၿ ပီး လက္Aုပ္ခ်ီေနသည္။

မိဂါဝတီက ေရွ႕ဆက္ေျပာသည္။
"မဟာဝီရ Aရွင္သူျ မတ္ကို သက္ေသAရာထားၿပီး ကၽြန္မ ပေဇၨာတထံမွာ သာသနာ့ေဘာင္
ဝင္ေရာက္ခြင့္ ေတာင္းပါတယ္။ ေလာကီAာ႐ံုကို ခံစားစံစားမႈဟာ ကၽြန္မထံမွ ဖဲၾ ကU္သြားၾကၿပီ။
မိမိသားေတာ္ႏွင့္ လင္ေယာက္် ား၏ တုိင္းျပည္ကာကြယ္ဖုိ႔ တာဝန္ ဘုရင္ပေဇၨာတကုိ Aပ္ႏွင္းလုိက္ပါတယ္"

ယင္းသို႔Aားျဖင့္ မိဂါဝတီသည္ ရန္ကုိ ေမတၱာျဖင့္ Aႏုိင္ရေAာင္ လုပ္ၿ ပီးလွ် င္ မဟာဝီရ

Aရွင္သူျ မတ္၏ တရားAဆံုးAမကို လက္ခံက်င့္သံုးသူ ျဖစ္သြားသည္။

ထုိAခ်ိန္၌ ပေဇၨာတ၏ မိဖုရားႀကီး သိဝါေဒဝီႏွင့္ Aျခားမိဖုရားမ်ားသည္လည္း တရားသဘင္၌

မတ္တပ္ရပ္ၾ ကၿပီးလွ် င္ သာသနာ့ေဘာင္ ဝင္ေရာက္ဖို႔Aတြက္ ပေဇၨာတ၏ ခြင့္ျပဳခ်က္ကို
ေတာင္းဆုိၾ ကသည္။

ဘုရင္ပေဇၨာတသည္ မဟာဝီရ Aရွင္သူျ မတ္၏ တရားAၿမိဳ က္ေၾကာင့္ စိတ္ထားသန္႔စင္သူ

ျဖစ္သြားသည္။ ေခါင္းညိတ္ျ ခင္းလည္း မျပဳ၊ ေခါင္းခါျခင္းလည္း မျပဳေပ။ မိဂါဝတီ မိဖုရားႀကီးသည္
သူ႔သားလုလင္၏ လက္ကို ပေဇၨာတ၏ လက္ထဲထည့္ေပးၿပီးလွ် င္ ပေဇၨာတ ဆိတ္ဆိတ္ေနျခင္းကို
သေဘာတူသည့္ သေကၤတAျဖစ္ မွတ္ယူထားလုိက္သည္။

မဟာဝီရ Aရွင္သူျ မတ္သည္ စမၸာဘုရင္သမီးေတာ္ ဝသုမတီ စႏၵနာဗာလာကို ေခၚလုိက္သည္။

စႏၵနာဗာလာသည္ ဆံဃ၏ Aစိတ္Aပိုင္း ေလးမ်ဳိးထဲက Aဆင့္ျ မင့္ သာဝိကာ ျဖစ္သြားသည္။
မိဖုရားမ်ားကိုလည္း ယင္းဓမၼတရားသဘင္၌ မဟာဝီရ Aရွင္သူျ မတ္၏ တပည့္မမ်ားAျဖစ္
သိကၡာတင္ၾ ကသည္။ ပရိသတ္မ်ားက သာဝိကာမ်ားကို ရွိခုိးUီးခုိက္ၾ ကသည္။

"တရားရွင္Aေပါင္းတို႔သည္ Aသိဉ ာဏ္ႏွင့္ ျပည့္စံုသူမ်ားသည္ ယခုေလာကႏွင့္ တမလြန္ေလာက

ႏွစ္ခုလံုးကိုတန္ဆာဆင္ႏုိင္မည့္ ေကာင္းမႈမ်ားကို ျပဳလုပ္ၾ က၏။ သင္တို႔ သတ္လုိသူမ်ားသည္
သင္တုိ႔ကုိယ္တုိင္ ျဖစ္၏။ ဘဝ၏ယင္းလွ် ဳိ႕ဝွက္ခ်က္ကို နားလည္ေAာင္ ျပဳလုပ္ၿ ပီးလွ် င္ လိမၼာသူမ်ားသည္
မည္သူ႔ကိုမွ သတ္လည္း မသတ္ၾ ကေပ။ Aသတ္လည္း မခုိင္းၾကေပ။ လသည္ ေAးျမေသာ Aေရာင္ျ ဖင့္
တန္ဆာဆင္ထားသကဲ့သို႔ လူသည္လည္း ထိန္းခ်ဳပ္မႈျ ဖင့္ တန္ဆာဆင္ထားဖုိ႔ လုိAပ္ေပသည္"
ေမတၱာဗိမာန္သဖြယ္ျ ဖစ္ေသာ မဟာဝီရ Aရွင္သူျ မတ္၏ Aၿမိဳ က္တရားကို နာၾကားရသည့္Aတြက္
ေသာတရွင္Aားလံုး တရားAျမင္ ရရွိသြားၾကသည္။

Aဝႏၲီဘုရင္ ပေဇၨာတသည္ တရားသဘင္မွ ျပန္လာၿပီးေသာAခါ ေကာသမၺီၿ မိဳ႕ထဲ သြားသည္။

သို႔ေသာ္လည္း ရန္သူAျဖစ္ႏွင့္ သြားျခင္းမဟုတ္ဘဲ မဟာမိတ္Aျဖစ္ သြားျခင္းျဖစ္သည္။
သားေတာ္Uဒယနကို ဝႆတုိင္းျပည္၏ ရာဇပလႅင္၌ ဘုရင္Aျဖစ္ Aဘိသိက္သြန္းၿပီးလွ် င္ သူ၏စစ္စခန္း
ျပန္သြားသည္။

Page
136
 မဟာေယာဂီ - ပါရဂူ created by lucky82

ယင္းသိ႔A
ု ားျဖင့္ မဟာဝီရ Aရွင္သူျ မတ္၏ တရားစကားသည္ စစ္ကို Aၿပီးသတ္ၿ ပီးလွ်င္
ေကာသမၺီ၌ ၿငိမ္းခ်မ္းမႈ Aၿမိဳ က္မိုး တစ္ဖန္ရြာသြန္းေစသည္။
*****

Page
137
 မဟာေယာဂီ - ပါရဂူ created by lucky82

၁၈။ သာဝိကာ မိဂ ါဝ တီ

ဝႆဘုရင္ Uဒယနသည္ ေကာသမၺီထီးနန္းတြင္ စိုးမိုးAုပ္ခ်ဳပ္မင္းလုပ္ေနသည္။ Uဒယနဘုရင္

ေကာသမၺီထီးနန္းပိုင္ရွင္ ျဖစ္လာသည္ႏွင့္ Aေျပာင္းAလဲမ်ားလည္း ျဖစ္ေပၚလာသည္။ Uဒယန၏
မယ္ေတာ္ မိဂါဝတီမိဖုရားႀကီးသည္ မဟာဝီရ Aရွင္သူျ မတ္၏ ေလးမ်ဳိးေလးစားျပားေသာ
တပည့္AစုAေဝးႀကီးထဲတြင္ သာဝိကာတစ္ေယာက္ျ ဖစ္လာသည္။ Aမတ္ႀ ကီး ယုဂႏၶရ၏
Aမတ္ႀ ကီးေနရာကို သူ၏သား ယုဂႏၶရာယဏ Aမတ္ႀ ကီးAျဖစ္ ဆက္ခံသည္။

လုလင္ဘုရင္ႏွင့္ လုလင္Aမတ္ကို ေတြ႔ရေသာ ဘုရင္ပေဇၨာတသည္ ထုိမွ် ေလာက္

ငယ္ရြယ္သူမ်ား၏ စြမ္းပကားျဖင့္ မင္းမႈေရးရာကို စြမ္းေဆာင္ႏုိင္ၾ ကပါမည္လားဟူေသာ Aေတြးျဖင့္
ၿပံဳ းရယ္လ်က္ ယေန႔မဟုတ္ မနက္ျ ဖန္ ငါ့ကို မခယဘဲ သူတုိ႔ဘာသာသူတို႔ တုိင္းျပည္Aုပ္ခ်ဳပ္
မင္းလုပ္ႏုိင္လိမ့္မည္မဟုတ္ဟူ၍ တြက္ထားသည္။ သူတုိ႔၏ တစ္ဖက္မွာ ငါ ပေဇၨာတရွိေနၿပီး
Aျခားတစ္ဖက္မွာ Aင္Aားေတာင့္တင္းေသာ မဂဓတုိင္းျပည္ရွိေနသည္။ ယင္းAေျခAေနမ်ဳိးတြင္
သူတုိ႔ငါ့ထံ လာၿပီး Uီးမၫြတ္ဘဲ ေန၍ ျဖစ္လိမ့္မည္မဟုတ္ေပ။

သို႔ေသာ္လည္း ဘုရင္ပေဇၨာတ၏AေတြးAေခၚသည္ Aမွန္တရားႏွင့္ နီးစပ္မႈ မရွိေပ။

တမန္ေတာ္တစ္ေယာက္ ေရာက္ရွိလာသည့္Aခါတုိင္း ဝႆတုိင္းဘုရင္ ခ်ီးက်ဴးခန္း ဖြင့္ၾ ကသည့္Aျပင္
ေကာသမၺီျ ပည္၌ Aားရွိသူႏွင့္ Aားမဲ့သူႏွစ္Uီး ညီတူညီမွ် Aျပစ္ကိုခံရၿပီး Aက်ဳိးကို စံေနရသည္ဟူေသာ
သတင္းကိုသာ ၿမိန္ေရရွက္ေရ ေျပာျပေနၾကသည္။

ဘုရင္Uဒယနသည္ သူတစ္ပါး ဆင္းရဲဒုကၡခံေနရသည္ကို ေတြ႔လွ် င္ မိမိကိုယ္တုိင္

ခံစားေနရသည္ဟူ၍ ကိုယ္ခ်င္းစာနာ ငဲ့ညႇာေထာက္ထားသူတစ္Uီး ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ညU့္Aခ်ိန္၌
႐ုပ္ဖ်က္လ်က္ ျပည္သူျ ပည္သားမ်ား ဆင္းရဲဒုကၡေတြ႔ေနၾကရပံုကို စံုစမ္းရန္ ျပည္သူၾ ကားထဲ
ထြက္လာေသာAခါ မိန္းမမ်ား သူ၏ ဘုန္းဂုဏ္ကုိ ဖြဲ႔ဆုိထားေသာ သီခ်င္းဂီတသီဆုိေနသည္ကုိ
ၾကားရသည္။ တစ္ေန႔ေသာAခါ၌လည္း ယင္းကဲ့သို႔ပင္ ညAခ်ိန္ နန္းေတာ္ထဲ သြားေသာAခါ
မိန္းမတစ္Uီး၏ ငိုသံၾ ကားရသည္။ ဝႆဘုရင္သည္ တစ္Uီးတည္း ထြက္လာခဲ့ျ ခင္းျဖစ္သည္။ သို႔ေသာ္လည္း
ျခေသ့ၤႏွင့္ ခတၱိယလူမ်ဳိးသည္ Aေဖာ္မင္သူမဟုတ္ေပ။ ဘုရင့္သားေတာ္ Uဒယနသည္ တစ္ကုိယ္တည္း
ငိုသံၾ ကားရာသို႔ Aက်ဳိးAေၾကာင္း သိရွိရန္ သြားသည္။ ညU့္Aေမွာင္သည္ နက္သည္ထက္ နက္လာသည္။
သြားေနရေသာလမ္းကလည္း ထိတ္လန္႔ေၾကာက္ရြံ႕ဖြယ္ေကာင္းလွသည္။ လမ္းတြင္
လူ႔Uီးေခါင္းခြံမ်ားကိုလည္း ခလုတ္တုိက္သြားရသည္။ ငွက္ဆုိးမ်ားကလည္း ေၾကာက္ရံြ႕ဖြယ္Aသံျ ဖင့္
ေAာ္ျ မည္ေနၾကသည္။ သို႔ေသာ္လည္း ထိတ္လန္႔ေၾကာက္ရြံ႕ဖြယ္Aာ႐ံုမ်ား မည္မွ် ေလာက္
ျဖစ္ေပၚေစကာမူ လုလင္ဘုရင္သည္ ထိတ္လန္႔ေၾကာက္ရြံ႕ျခင္း Aလ်U္းမရွိေပ။ သူ၏ႏွလံုးသားသည္
ေက်ာက္သားကဲ့သုိ႔ မာေက်ာသည္။ မိန္းမတစ္Uီး၏ ငိုသံၾ ကားရာကို ခပ္သြက္သက
ြ ္ လွမ္းသြားရာ
လုိဏ္ဂူႀ ကီးတစ္ခု Aနီးသုိ႔ ေရာက္သြားသည္။ ထုိေနရာ၌ လူသားAနံ႔ ေထာင္းခနဲ ထြက္လာသည္။ ယင္းသို႔
ဆုိးဆုိးဝါးဝါး Aနံ႔Aသက္ႀ ကီး ထြက္လာေသာAခါ ထုိေနရာသည္ မေကာင္းဆုိးဝါးမ်ား က်က္စားေသာ
ေနရာျဖစ္မည္ဟူ၍ စU္းစားၿပီးလွ် င္ လွည့္ျ ပန္ဖုိ႔ လုပ္လုိက္သည္။

Page
138
 မဟာေယာဂီ - ပါရဂူ created by lucky82

သို႔ေသာ္လည္း ေၾကကြဲဝမ္းနည္းဖြယ္ မိန္းမAသံကို ၾကားေနရသည္။ ဘုရင္တစ္ပါးAေနႏွင့္

လုပ္ရမည့္တာဝန္ဝတၱရား Aသိ ေပၚလာသည္ႏွင့္ ေနာက္ေၾကာင္းျပန္ဆုတ္မသြားေတာ့ေပ။
ဒုကၡျ ဖစ္ေနေသာ ျပည္သူတစ္Uီးတစ္ေယာက္ကို မကယ္ဆယ္ဘဲ မ်က္ႏွာလႊဲသြားလွ် င္
ဘုရင္မဟုတ္ေတာ့ဟူ၍ စU္းစားၿပီးလွ် င္ ဝႆဘုရင္သည္ ႏွာေခါင္းကို လက္ႏွင့္ ပိတ္ၿ ပီး ဂူထဲဝင္သြားသည္။
သို႔ေသာ္လည္း ဂူထဲဝင္ေရာက္သြားသည္ႏွင့္ တၿပိဳ င္နက္ AေျခAေနAားလံုး ေျပာင္းလဲသြားသည္ကို
ေတြ႔ရသည္။ လုိဏ္ဂူႀ ကီးမွာ Aလြန္တရာ လွေသာ လိုဏ္ဂူႀ ကီးျဖစ္ေနသည္။ ဂူAတြင္း၌
ခ်ဳိသာေAးျမေနေသာ ေလတုိက္ခတ္ေနသည္။ လွလည္းလွ၊ သင္းရနံ႔မ်ားလည္း ႀကိဳင္လႈိင္ေနေသာ
ပန္းခ်ဳံပန္း႐ံုမ်ားကိုလည္း ေတြ႔ရသည္။ လုိဏ္ဂူထဲတြင္ Aဆင္တန္ဆာမ်ား ဝတ္စားဆင္ယင္ထားေသာ
မိန္းမပ်ဳိAလွတစ္Uီး ထုိင္ေနသည္။ ပုလဲလံုးကေလးမ်ားႏွင့္တူေသာ မ်က္ရည္ေပါက္ကေလးမ်ားသည္
သူ၏မ်က္လံုးလွလွေလးႏွစ္ဖက္မွ စီးက်ေနသည္။

ဝႆဘုရင္ကို ေတြ႔ျ မင္ရေသာAခါ မိန္းမပ်ဳိAလွသည္ Aတန္ငယ္ ရွက္ကိုးရွက္ကန္း

ျဖစ္သြားၿပီးလွ် င္. ..
"ရွင္က ဘယ္သူလဲ"
ဟု ေမးလုိက္သည္။
"ညည္းဘယ္သူလဲဆုိတာ Aရင္ေျပာပါUီး"
ဝႆဘုရင္က မိန္းမပ်ဳိAလွကို ေမးလုိက္သည္။
"ကၽြန္မက ယကၡိဳ က္သမီး Aဂၤါ ရဝတီပါ"
"ဘာျဖစ္လုိ႔ ငိုေနတာလဲ"
"ကၽြန္မAေဖလုပ္ေနတဲ့ ဆုိးရြားတဲ့Aလုပ္ေတြကို ေတြ႔ရတဲ့Aတြက္ ငိုေနတာပါ။ တိရစာၦန္မ်ားကို
သတ္တာ ထားလုိက္ပါေတာ့။ ဒါေပမဲ့ ကၽြန္မAေဖက လူေတြကိုသတ္ၿ ပီး လူသားစားတယ္။ သူ႔စိတ္ထဲမွာ
သနားၾကင္နာတာတုိ႔၊ ခ်စ္ခင္တာတုိ႔၊ လူသားဆန္တာတုိ႔ ဘာတစ္ခုမွ မရွိဘူး။ ကၽြန္မက မလုပ္ပါနဲ႔လို႔
ဆန္႔က်င္ဘက္လုပ္ေတာ့ ကၽြန္မကို ဒီဂူထဲမွာ ဖမ္းထည့္ၿ ပီး ႏွိပ္စက္ညႇU္းပန္းေနတယ္။ ကဲ ေျပာပါUီး ရွင္က
ဘယ္သူလဲ"
"က်ဳပ္က ကမာၻေပၚမွာ ဆန္ကုန္ေျမေလးျဖစ္ေနတဲ့ လူယုတ္မာမ်ားကို ေလွ်ာ့ပစ္ေနတဲ့ သူရဲေကာင္း
ခတၱိယလူမ်ဳိး တစ္ေယာက္ပါ။ ဒီကေန႔ ယကၡိဳ က္Aသက္တစ္ရာျပည့္ၿ ပီလုိ႔ ေAာက္ေမ့လုိက္ေတာ့"
"Aဲဒီလိုလုပ္လုိ႔ မရဘူး သူရဲေကာင္းလုလင္။ Aားခြန္ဗလေကာင္းတဲ့ သူ႔ကို သင္လုလင္Aေနႏွင့္
Aႏုိင္ရရွိဖုိ႔ မလြယ္ဘူး။ သင္၏ Aရြယ္ႏွင့္ ႐ုပ္ဆင္းသဏၭာန္ကို ၾကည့္ရတာ
လူေတာ္လူေကာင္းတစ္ေယာက္ ျဖစ္ပံုရပါတယ္။ ခုခ်က္ခ်င္း ဒီေနရာက ထြက္သြားပါ။ တကယ္လုိ႔
ကိုယ့္Aသက္ကိုယ္ ခ်စ္တယ္ဆုိရင္ ဒီငရဲဂူထဲက ထြက္ေျပးပါ"
"ေကသရာဇာျခေသ့ၤဆုိတာ ကိုယ္လံုးကိုယ္ထည္ ငယ္ေပမယ့္ Aမုန္ယစ္ေနတဲ့ ဆင္ရ႕ဲ ဗုိက္ကုိ
ထုိးေဖာက္ပစ္ႏုိင္တယ္ Aလွကညာပ်ဳိ။ က်ဳပ္ ေၾကာက္ေသြးပါၿပီး ဒီေနရာက ထြက္သြားမယ္ဆုိရင္ က်ဳပ္ကို
ေမြးဖြားေပးတဲ့ ခတၱိယမိခင္ရဲ႕ႏုိ႔ရည္ Aညစ္Aေၾကး စြန္းထင္သြားမွာေပါ့။ ခတၱိယဆုိတာ
ကိုယ့္Aသက္ထက္ တာဝန္ဝတၱရားကို ခ်စ္ျ မတ္ႏုိးတယ္"

ယကၡိဳ က္သမီး Aဂၤါ ရဝတီသည္ ဝႆဘုရင္ကို ျပန္သြားဖို႔Aတြက္ နားခ်ေနစU္

သူ၏Aရွိန္Aဟုန္ေၾကာင့္ Aရပ္ေလးမ်က္ႏွာ ယိမ္းထုိးသြားသည္ဟု ထင္ရေသာ ယကၡိဳက္သည္

Page
139
 မဟာေယာဂီ - ပါရဂူ created by lucky82

ျပင္းထန္ေသာ Aရွိန္Aဟုန္ႏွင့္ ဝုန္းခနဲ ေပါက္ခ်လာသည္။ သူ၏လိုဏ္ဂူထဲတြင္ ေျခရာAသစ္ကို

ေတြ႔ရသည္ျ ဖစ္၍ ယကၡိဳ က္သည္ ေဒါသAမ်က္ေခ်ာင္းေခ်ာင္း ထြက္သြားသည္။
"Aသက္ Aေသခံဖုိ႔ ဘယ္Aေကာင္ ငါ့ေနရာေရာက္လာသလဲ"
ယင္းသို႔စU္းစားၿပီးလွ် င္ Aေျပးကေလး လုိဏ္ဂူထဲ ဝင္လာေသာAခါ လႈိဏ္ဂူထတ
ဲ ြင္ ရပ္ေနေသာ
႐ုပ္ဆင္းAဂၤါ လကၡဏာႏွင့္ ျပည့္စံုသည့္ လုလင္ပ်ဳိတစ္ေယာက္ ရပ္ေနသည္ကို ေတြ႔သြားသည္။
"တကယ္လွတဲ့ သားေကာင္ပါလား"
ယင္းသို႔ေျပာလ်က္ ယကၡိဳ က္သည္ ဝႆဘုရင္ကို ခုန္Aုပ္လုိက္သည္။ လုလင္ပ်ဳိ၏ လည္မ်ဳိညႇစ္ၿ ပီး
လုလင္ပ်ဳိ၏ ပူေႏြးေသာ ေသြးကို ေသာက္မည္ဟု ျပင္လုိက္သည္။ သို႔ေသာ္လည္း ဝႆဘုရင္က
သတိလက္လြတ္ မသြားေပ။ ယကၡိဳ က္ ခုန္AAုပ္ကို ေရွာင္တိမ္းလုိက္သည္။ ယကၡိဳ က္ခါးတြင္
ခ်ိတ္ထားေသာ ဓားကို ဆြဲယူၿ ပီး ထုိခဏ၌ပင္ သူ႔ဓားႏွင့္ သူ႔ရင္ဘတ္ကုိ ထုိးေဖာက္ပစ္လုိက္သည္။
ေတာင္တစ္လံုးပမာ သန္မာႀကီးထြားေသာ ယကၡိဳ က္သည္ ေျမႀကီးေပၚတြင္ လဲက်သြားၿပီး ပြဲခ်င္းၿပီး
ေသဆံုးသြားသည္။

ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာကစၿပီး ပတ္ဝန္းက်င္ကို မေကာင္းမႈ ဒုစ႐ိုက္Aလုပ္ျ ဖင့္ ဒုကၡေပးေနသူ

ေနာက္ဆံုးပိတ္Aခ်ိန္ ေရာက္ရွိလာသည္။ ယကၡိဳ က္ေသဆံုးသြားသည္ႏွင့္ ယကၡိဳ က္သမီး Aဂၤါ ရဝတီသည္
လက္ထဲတြင္ ပန္းကံုးကိုင္ၿ ပီး ေျပးလာသည္။ ဘုရင္Uဒယန Aနီးသို႔ ေရာက္ရွိလာေသာAခါ
ဘုရင္Uဒယန၏ လည္ပင္းကို ပန္းကံုးစြပ္ၿ ပီးလွ် င္ ေျပာလုိက္သည္။
"ကၽြန္မ Aသက္သခင္ဟာ ရွင္ပဲျ ဖစ္ေနၿပီ။ ဒီငရဲစခန္းက ကၽြန္မကုိ ထုတ္ၿပီး ကယ္ဆယ္ပါေတာ့"

ေကာသမၺီၿ မိဳ ႕၌ကား ဘုရင္ေပ်ာက္၍ လုိက္ရွာေနၾကသည္။ Aမတ္ႀ ကီး ယုဂႏၶရာယဏသည္

ဘုရင္၏ေျခရာမ်ားကို မွန္းၿပီး တစ္စခန္းၿပီး တစ္စခန္း သြားေရာက္ရန္ ဘုရင္ ရွာပံုေတာ္ လုပ္ေနသည္။
Aားလံုးပင္ ဘုရင္၏ ရဲဝံ့စြန္႔စားမႈေၾကာင့္ AႀကီးAက်ယ္ စုိးရိမ္ပူပန္ေနၾကသည္။

တစ္ညလံုး ဘုရင္ေပ်ာက္ရွာေနၾကသည္။ Aေရွ႕ Aေနာက္ႏွင့္ ေျမာက္ဘက္ကို ရွာၿပီးၾကၿပီ။

သို႔ေသာ္လည္း ေတာင္ဘက္ကိုမူ ညU့္နက္သန္းေခါင္Aခ်ိန္ မည္သူသြားမည္နည္း။ နံနက္မုိးလင္းခါနီး
ေတာင္ဘက္ပိုင္း Aရွာထြက္လာေသာAခါ မိန္းမပ်ဳိတစ္ေယာက္ကုိ ျမင္းေပၚတင္ၿပီး ဘုရင္Uဒယန
လာသည္ကို ေတြ႔ရသည္။ ယင္းျမင္ကြင္းကို ေတြ႔ေသာAခါ Aားလံုးက Aရပ္ထက္ဝန္းက်င္
ပဲ့တင္ထပ္သြားေAာင္ ေကာင္းခ်ီးၾသဘာေပးၾကသည္။

ဘုရင္Uဒယနသည္ သူေတြ႔ႀ ကံဳ ခဲ့ရသည္မ်ားကို Uႆံုလံုးဝေျပာျပလုိက္သည္။

ျပည္သူတစ္ရပ္လံုးသည္ ယကၡိဳ က္လုိ လူသားစားကိုသတ္ၿ ပီးလွ် င္ ရဲစြမ္းသတၱိျ ပလာခဲ့သူျ ဖစ္၍
ဘုရင္မင္းႀကီး၏ သူရသတၱိႏွင့္ပတ္သက္ၿ ပီး Aံ့ၾ သမဆံုး ျဖစ္ေနၾကသည္။ ဘုရင္မင္းႀကီး၏
ဘုန္းဂုဏ္ႏွင့္ပတ္သက္ၿ ပီး စာဆုိေတာ္မ်ားကလည္း ကဗ်ာစပ္ဆုိၾ ကသည္။ ပန္းခ်ီဆရာမ်ားကလည္း
ပန္းခ်ီကား ေရးဆြဲၾ ကသည္။ သီခ်င္းသည္ႏွင့္ ကေခ်သည္မ်ားကလည္း ျပဇာတ္ကၾကသည္။
ပညာရွင္မ်ားကလည္း ထုတိၾ သဘာ မဂၤလာစာ ေရးသားၾကသည္။ ေဝဒက်မ္းတတ္မ်ားကလည္း
ဆုေတာင္းေမတၱာပို႔ၾ ကသည္။

Page
140
 မဟာေယာဂီ - ပါရဂူ created by lucky82

တမန္ေတာ္က Aက်ဳိးAေၾကာင္း Aျပည့္Aစံု ေျပာျပၿပီးသည္ႏွင့္ ဘုရင္ပေဇၨာတသည္

ရာဇပလႅင္ေပၚမွ ဟိန္းေဟာက္လုိက္သည္။
"ဒီသာေပါင္းညာစား ပန္းခ်ီဆရာေတြ၊ စာႂကြင္းစာက်န္မ်ားAတြက္ Aာသာတငမ္းငမ္း ျဖစ္ေနတဲ့
ကဗ်ာဆရာေတြ၊ ေျမႇာက္စားပင့္စားလုပ္ေနၾကတဲ့ သီခ်င္းသည္ေတြ၊ ကေခ်သည္ေတြ၊ Aပူေဇာ္ခံဖုိ႔Aေရး
AေလးAနက္ ထားေနၾကတဲ့ သုခမိန္ႀ ကီးေတြဟာ လူဘံုAလယ္မွာ ရွက္ဖြယ္လိလိ
ျပဇာတ္ခင္းေနၾကသူမ်ား ျဖစ္တယ္"
"Aရွင္မင္းႀကီး ဘုရင္Uဒယနဟာ မဟာဝီရ Aရွင္သူျ မတ္ရဲ႕ တပည့္သာဝကစစ္ တစ္Uီးလည္း
ျဖစ္တယ္"
"က်ဳပ္လည္း မဟာဝီရ Aရွင္သူျ မတ္ရဲ႕ တပည့္သာဝက မဟုတ္ဘူးလား။
တပည့္သာဝကျဖစ္တာေလာက္ကို ေရးႀကီးခြင္က်ယ္ ေျပာေနစရာ မလုိပါဘူး။ ဆံႏ်ာဆီ
မဟုတ္ၾ ကေသးဘူး။ ဆံႏ်ာဆီမဟုတ္ေသးသမွ် ကိုယ့္ယံုၾ ကည္ခ်က္နဲ႔ကိုယ္ ရွိၾ ကသူမ်ားခ်ည္း ျဖစ္တယ္။
ကိုယ့္ေနရာကိုယ္ပဲ တြင္က်ယ္ႏုိင္တယ္"
တမန္ေတာ္သည္ ၾကားျဖတ္ၿ ပီး သူ၏AယူAဆကို ေျပာျပလုိသည့္ ဆႏၵရွိသည္။ သို႔ေသာ္လည္း
ေမ်ာက္ပါးစပ္က နတ္စကားထြက္ရမလားဟုေျပာမွာ စိုးရိမ္ေသာေၾကာင့္ Aေၾကာင္းရာတစ္ခုကို လွီးလႊၿဲ ပီး
ေျပာလုိက္သည္။
"Aရွင္မင္းႀကီး ဘုရင္Uဒယနဟာ သူ႔Aစြမ္းAစႏွင့္ ယကၡိဳ က္ဘုရင္သမီးေတာ္ႏွင့္
လက္ထပ္လုိက္တယ္"
"ေတာထဲက လူ႐ိုင္းသမီးမွတစ္ပါး Aျခားမိန္းမကို Uဒယနရႏုိင္ပါ့မလား။ သူ႔လို ေစာင္းတီးတတ္႐ံု
တီးတတ္တဲ့လူကို ဘယ္ဘုရင့္သမီးေတာ္က ပန္းကံုးစြပ္မွာလဲ။ ဘယ္ေလာက္ပဲ ႐ုပ္ရည္႐ူပကာ ေခ်ာေခ်ာ၊
ဘယ္ေလာက္ပဲ သူရသတၱိႏွင့္ ျပည့္စံုျ ပည့္စံု ဘုရင့္Aႏြယ္ေတာ္ သမီးေတာ္တစ္ေယာက္က သူ႔ကို
ၾကင္ဖက္ေရြးမွာလဲ"

ဘုရင္ပေဇၨာတသည္ Aတန္ၾ ကာ တိတ္ဆိတ္ေနၿပီးေနာက္ ဆက္ေျပာျပန္သည္။

"ရွားဗာ့ရွ္တမန္ေတာ္ က်ဳပ္ AသိAမွတ္ျ ပဳတယ္။ သင္တမန္ေတာ္ သတင္းစကား မွန္တဲ့Aတုိင္း
ေဆာင္ၾ ကU္းလာတယ္ဆုိတာ က်ဳပ္AသိAမွတ္ျ ပဳတယ္။ ေကာင္းၿပီ သြားေပေတာ့။ က်ဳပ္
သင္တမန္ေတာ္ကို က်ဳပ္ေက်နပ္ပါတယ္။ ယခုလုိ သတင္းစကား ေဆာင္ၾ ကU္းလာတဲ့ Aလုပ္ကို
ဆက္လုပ္ေနပါ။ သင့္ေက်းဇူးကို မေမ့ပါဘူး"
တမန္ေတာ္ ထြက္ခြာသြားသည္။ ဘုရင္ပေဇၨာတသည္ ျပတင္းတံခါးမွ Aေဝးရွိ ျမစ္ကမ္းပါးကို
လွမ္းၾကည့္လုိက္သည္။ ျမစ္ကမ္းပါးတြင္ ဘုရင့္ဆင္ေတာ္ ေရခ်ဳိးေနသည္ကို ႐ုတ္တရက္
သြားေတြ႔သည္ျ ဖစ္၍ ဝႆတုိင္းႏွင့္ တုိက္ခဲ့ရေသာ စစ္ပြဲတြင္ သူ၏တုိက္တုိင္းေAာင္
ဆင္တပ္ေတြ႔ႀ ကံဳ ရေသာ Aခက္Aခဲကို ျပန္လည္သတိရလာသည္။ တၿပိဳ င္တည္းမွာပင္ ႏွလံုးသားထဲတြင္
မီးလွ်ံေတာက္ေလာင္ေနသည္ကို သတိရလာသည္။ ႏွလံုးသားထဲတြင္ ရာႏွင့္ခ်ီၿ ပီး ေပၚေပါက္လာေသာ
မီးလွ်ံမ်ားႏွင့္Aတူ လူသိမမ်ားေသာ နာမည္ပ်က္စာရင္းထဲက ရာႏွင့္ခ်ီၿ ပီး တက္လာေသာ
မီးလွ်ံမ်ားကိုလည္း ျပန္လည္ျ မင္ေယာင္လာသည့္Aတြက္ မိမိကိုယ္ကို ေဝဖန္ေစာေၾကာေနမိသည္။
"ကမာၻေလာကမွာ ငါ့လုိ ငတံုးငAမ်ဳိး ဘယ္မွာရွိUီးမွာလဲ။ Aျခားတစ္စံုတစ္ေယာက္
ပိုင္တဲ့ပစၥည္းဝတၳဳ တစ္ခု ယူဖုိ႔ သြားတဲ့လူက မိမိပုိင္ပစၥည္းႏွစ္ခု ေပ်ာက္လာတယ္။ မိဖုရားႀကီး မိဂါဝတီ
ရမလာဘဲႏွင့္ မိမိ မိဖုရားႀကီး သိဝါေဒဝီႏွင့္ တျခားမိဖုရား ရွစ္ေယာက္ လက္လႊတ္လာခဲ့ရတယ္။ မိဖုရား
ရွစ္ေယာက္ကို လက္လႊတ္လုိက္ရေပမယ့္ မိဖုရားႀကီး မိဂါဝတီကို ရလာလွ် င္

Page
141
 မဟာေယာဂီ - ပါရဂူ created by lucky82

ေက်နပ္စရာေကာင္းေသးတယ္။ Aခုေတာ့ ဆရာAရွင္သူျ မတ္ရဲ႕ မ်က္ေမွာက္မွာ ငါ့ရပ္တည္မႈ ဘာတစ္ခုမွ

မရွိေတာ့ဘူး။ ငါ့ေကသရာဇာ ျခေသ့ၤစိတ္ ဆိတ္စိတ္ေလာက္ေတာင္ မရွိေတာ့ပါလား။ ေယာဂAက်င့္မွာ
ပၪၥလက္စြမ္းAားရွိတယ္ ထင္ပါရဲ႕။ Aဲဒီလိုမွ မဟုတ္ရင္ ငါ့လုိ Aရွက္မရွိတ့ဲ သတၱဝါတစ္ေယာက္ေတာင္
ရွက္စိတ္ဝင္လာႏိုင္တဲ့ AေျခAေနမ်ဳိး ျဖစ္တယ္။ ရန္သူ႔သားကို ကိုယ့္လက္ႏွင့္
ရာဇပလႅင္ေပၚတင္လာခဲ့တယ္။ ေႁမြေပါက္စကေလးကို ႏြားႏုိ႔တုိက္ၿ ပီး ႀကီးထြားသန္မာလာေAာင္
လုပ္လာခဲ့တယ္"

ဘုရင္ပေဇၨာတသည္ Aေတြးဝဲဂယက္ထဲတြင္ တဝဲလည္လည္ျ ဖစ္ေနၿပီး လြတ္သည့္ငါး

ႀကီးေနသည္။ Aဖန္ဖန္ Aထပ္ထပ္ စU္းစားၿပီးလွ် င္ ဘုရင္ႏွင့္ သူေတာ္စင္၌ မည္သုိ႔မဟာမိတ္
ျဖစ္ႏုိင္မည္နည္းဟူေသာ ျပႆနာႏွင့္ပတ္သက္ၿ ပီး ဆံုးျဖတ္ခ်က္ က်သြားသည္။
သူေတာ္စင္ပုဂၢိဳ လ္Aေနႏွင့္ ေရွ႕ေနာက္ ဘယ္မွာ စU္းစားစရာ ရွိသနည္း။ ကမာၻေလာက၌
သူေတာ္ေကာင္းတံုးႀကီး ျဖစ္ေနျခင္း၌ မည္ကဲ့သို႔ေသာ Aႏွစ္သာရမ်ဳိးမွ မရွိေပ။ မိဂါဝတီကို လက္လႊတ္ၿ ပီး
Uဒယနကို ရာဇပလႅင္ေပၚတင္ထားျခင္းAားျဖင့္ ငါဘာရရွိခဲ့သနည္း။ ငါ့Aတြက္ မည္သို႔မည္ပံု
Aက်ဳိးေက်းဇူး ရရွိလာသနည္း။

႐ႈမၿငီး ႐ုပ္ရည္AလွAပႏွင့္ ျပည့္စံုေသာ မိဂါဝတီ၏ ႐ုပ္လံုး႐ုပ္တုသည္ ပေဇၨာတဘုရင္၏

မ်က္လံုးထဲတြင္ လက္ခနဲ ျဖစ္လာသည္။ မဟာဝီရ Aရွင္သူျ မတ္၏ တရားပြဲသဘင္တြင္ ႐ုိး႐ိုးAဝတ္Aစား
ဝတ္စားဆင္ယင္ထားေသာ မိဂါဝတီသည္ AလွAယU္မ်ားထဲတြင္ မည္မွ် ထိပ္တန္းAလွပိုင္ရွင္
ျဖစ္ေနသနည္း။ နန္းတြင္းစာဆုိေတာ္ႀ ကီးက မိန္းမ၏ကိုယ္ခႏၶာတြင္ ပ်ားရည္ကိန္းေAာင္းေနသည္ဟူ၍
ဆုိထားသည္။ ယင္းAဆုိျ ပဳခ်က္သည္ မိဂါဝတီ၏ ကိုယ္ကာယAလွကို ေတြ႔ရျခင္းAားျဖင့္
မွန္ေသာစကားျဖစ္သည္ဟူ၍ သိရွိရသည္။ သဒၶါ တရားျဖင့္ Uီးၫြတ္ေနေသာ သူ၏ကိုယ္လက္Aဂၤါ မ်ားထဲက
မည္ကဲ့သို႔ေသာ လွဂုဏ္ရည္မ်ား စီးက်ေနသနည္း။ Aရြယ္ရင့္သြားၿပီျ ဖစ္ေသာ္လည္း ကိုယ္ကာယAလွမွာ
Aနည္းငယ္မွ် ပင္ ယုတ္ေလ်ာ့သြားသည္ မရွိေပ။ ငါႏွင့္ေလ်ာ္ကန္ေသာ Aလွပုိင္ရွင္ျ ဖစ္သည္။

စ႑ပေဇၨာတမင္းႀကီး၏ စိတ္ႏွလံုးထဲတြင္ ေစာေစာကေပ်ာက္ေနေသာ မိဂါဝတီ၏ ႐ုပ္လံုး႐ုပ္သြင္

တစ္ဖန္ ျပန္ေပၚလာသည္။ ကာမ႐ူပတုိင္းက ေမာင္းမမိႆံမ်ားပင္ ပေဇၨာတမင္းႀကီးကို ႏွစ္သိမ့္မႈ
မေပးႏုိင္ေAာင္ ျဖစ္ေနသည့္Aတြက္ Aမတ္ႀ ကီးကို သြားေခၚရသည္။

AဘိုးAိုAမတ္သည္ Aခ်ိန္မၾကာမီAေတာAတြင္းမွာပင္ ဘုရင့္ေရွ႕ေမွာက္ ေရာက္လာသည္။

Aမတ္ႀ ကီးကို ေတြ႔ျ မင္ရသည္ႏွင့္ ဘုရင္မင္းႀကီးက...

"Aမတ္ႀ ကီး ဝႆတုိင္းက စစ္ေျမျပင္မွာ က်ဳပ္တုိ႔ A႐ႈံးႏွင့္ ရင္ဆုိင္ေနရသလား။ Aႏုိင္ႏွင့္
ပိုင္းလုိ႔ရၿပီလား"
ဟု ေမးလုိက္သည္။
"႐ႈံးတယ္ ႏိုင္တယ္လုိ႔ ေျပာစရာ AေျခAေနမ်ဳိး မရွိေတာ့ပါဘူး။ Aရွင္မင္းႀကီးရဲ႕ ရက္ေရာမႈ၊
ၾကင္နာေထာက္ထားမႈ၊ တရားသေဘာသက္ဝင္မႈႏွင့္ပတ္သက္ၿ ပီး Aားလံုးခ်ီးက်ဴးမဆံုး ျဖစ္ေနၾကတယ္။
Aရွင္မင္းႀကီးဟာ တရားဓမၼသက္ဝင္ယံုၾ ကည္သူတစ္Uီး ျဖစ္တယ္ဆုိတဲ့Aေၾကာင္း Aားလံုးက
AသိAမွတ္ျ ပဳထားၾကတယ္။ Aရွင္သူျ မတ္ရဲ႕ တပည့္ဒါယကာမ်ားထဲတြင္ Aရွင္မင္းႀကီးဟာ

Page
142
 မဟာေယာဂီ - ပါရဂူ created by lucky82

Aဆင့္ျ မင့္ဆံုး တပည့္ဒါယကာျဖစ္တယ္လုိ႔ ေျပာေနၾကတယ္။ စာဆုိမ်ားကလည္း Aရွင္မင္းႀကီး၏

ဘုန္းေတာ္ဘြဲ႔ကို ေရးသားစပ္ဆိုထားၾကတယ္။ Aဝႏၲီတုိင္းယU္ေက်းမႈဗိမာန္ႀ ကီးမွာ Aရွင္မင္းႀကီးက
မကိုဋ္သရဖူ ေဆာင္းေပးထားတယ္လုိ႔ ကဗ်ာစပ္ဆုိေနၾကတယ္"
"Aမတ္ႀ ကီး... ေတာ္ေတာ့. .. ေတာ္ေတာ့။ Aမတ္ႀ ကီးတုိ႔Aားလံုး စိတ္ေရာဂါျ ဖစ္ေနၾကလား။
က်ဳပ္တုိ႔ ေရမရွိတဲ့ မုိးတိမ္ျ ဖစ္ေနၾကၿပီ။ ကမာၻေလာကကုိေတာ့ ေရျပည့္ေနတဲ့မိုးတိမ္လုိ႔ ထင္မွတ္ေAာင္
လုပ္ေနၾကတယ္။ ၾကည္ညိဳ သဒၶါ တုိ႔ ဘာတုိ႔ဆုိတာကို ေဘးဖယ္ထားလုိက္ပါ။ ကမာၻေလာကAျမင္
ထင္ေယာင္ထင္မွား ျဖစ္ေစလုိတဲ့Aတြက္ က်ဳပ္တရားသဘင္မွာ ထုိင္ခဲ့ျ ခင္းျဖစ္တယ္။
Aဲဒီလိုထုိင္ခဲ့တဲ့Aတြက္ Aေရမရ Aဖတ္မရ ျဖစ္သြားခဲ့တယ္။ က်ဳပ္လက္ထဲ ဘာတစ္ခုမွ ေရာက္မလာဘဲ
လူေတြကသာ ေရပလံုစီေနသလုိ ထုတိၾ သဘာမဂၤလာစကား ေထာင္ေပါင္းမ်ားစြာ ေျပာၾကားၿပီး
ဂုဏ္ျ ပဳခ်ီးက်ဴးၾကတယ္။ ဒါေပမဲ့ Aဲဒီလိုလုပ္ၾ ကတဲ့Aတြက္ က်ဳပ္တို႔ ဘယ္လုိ ေက်းဇူးရရွိလာသလဲ
Aမတ္ႀ ကီး။ သံဟာ သံလုိက္Aနား သူ႔ဟာသူ သြားကပ္တယ္။ Aဒီလိုပဲ ႐ူပါ႐ံုသံလုိက္ဟာ က်ဳပ္ကို
Aနားကပ္လာေAာင္ ဆြဲေဆာင္ထားတယ္။ မိဂါဝတီရဲ႕Aလွဟာ က်ဳပ္စိတ္ႏွလံုးထဲမွာ ယခုလည္း
Aရင္Aတုိင္းလုိပဲ ပံုရိပ္ခတ္ႏွိပ္ထားတယ္။ နတ္ျ ပည္ နတ္ေလာကက နတ္သမီးကို ပထဝီေျမျပင္ေပၚမွာ
ရတယ္ဆုိရင္ နတ္ျ ပည္ေရာက္သြားေAာင္ ကုသိုလ္ေကာင္းမႈ ျပဳစရာ ဘာလုိေတာ့မလဲ။ ေရာက္ရမယ့္
ပန္းတုိင္က တစ္ခုတည္း ျဖစ္ေနတယ္မဟုတ္လား"
"Aရွင္မင္းႀကီး မိဂါဝတီ မိဖုရားႀကီးဟာ ယခုAခ်ိန္မွာ မဟာဝီရ Aရွင္သူျ မတ္ရဲ႕ သာဝိကာ
ျဖစ္သြားၿပီ။ တရားရွင္ျ ဖစ္သြားၿပီ။ နတ္စည္းစိမ္ လူ႔စည္းစိမ္ဆုိတာ မိဖုရားႀကီးAတြက္ ဘယ္လုိမွ
Aဓိပၸါ ယ္မရွိေတာ့ဘူး။ မိဖုရားႀကီးလို ဘုရင္မင္းႀကီးလည္း ကာမဂုဏ္ဗြက္ထဲ တုိးဝင္လုိ႔ရတဲ့ စိတ္ထားမ်ဳိး
စြန္႔ပစ္ပယ္သင့္ၿ ပီ"
"ဒါေပမဲ့ Aမတ္ႀ ကီး ဝႆဘုရင္ရဲ႕ ေက်ာ္ေစာကိတၱိဟာ က်ဳပ္ႏွလံုးထဲ ထြင္းေဖာက္စူးဝင္ေနတယ္။
က်ဳပ္က မိဖုရားAသစ္ေတာင့္တေနတဲ့Aတြက္ မိဖုရားAေျမာက္Aျမား လက္လႊတ္ပစ္လုိက္ရတယ္။
AဲဒီAခ်ိန္မွာ ဘုရင္Uဒယနက ေန႔စU္ေန႔တုိင္း မိဖုရားAသစ္မ်ားနဲ႔ Aေပ်ာ္က်ဴးေနတယ္။ ဒီဘုရင္ကို
သံု႔ပန္းAျဖစ္ ဖမ္းဆီးမလာဘဲႏွင့္ က်ဳပ္စိတ္ေAးသြားမွာ မဟုတ္ဘူး။ ဒါေပမဲ့ Aမတ္ႀ ကီး က်ဳပ္
ဘုရင္Uဒယနကို ကာယဗလ Aင္Aားသံုးၿပီး ဖမ္းမယ့္Aစား ဉာဏဗလသံုးၿပီး ဖမ္းရလိမ့္မယ္။
ဝႆတုိင္းက AဲဒီAဟန္႔Aတားဖယ္ရွား ေပ်ာက္ကြယ္သြားမွ က်ဳပ္ရန္သူေဟာင္းကို
Aႏုိင္တုိက္လို႔ရလိမ့္မယ္"

Aမတ္ႀ ကီးက ျပန္လည္ေလွ် ာက္ထားသည္။

"Aရွင္မင္းႀကီး မဂဓတုိင္းက က်ဳပ္တုိ႔ကို ထိတ္လန္႔ေၾကာက္ရြံ႕ေနတယ္။ က်ဳပ္တုိ႔ကလည္း
မဂဓတုိင္းကို ထိတ္လန္႔ေၾကာက္ရြံ႕ေနတယ္။ တစ္Uီးႏွင့္တစ္Uီး ထိတ္လန္႔ေၾကာက္ရြံ႕ေနတဲ့Aတြက္
စစ္တပ္Aင္Aားႏွင့္ လက္နက္Aင္Aား တုိးခ်ဲ႕ေနၾကတယ္။ ေႁမြႏွင့္ လူAေျခAေနမ်ဳိး ျဖစ္ေနတယ္လုိ႔
ထင္ရတယ္။ ေႁမြက လူကို ေၾကာက္တယ္။ လူက ေႁမြကို ေၾကာက္တယ္။ ဒါေပမဲ့ Aဆိပ္ရွိတဲ့ေႁမြက လူကို
Aေပ်ာ္သက္သက္ မကိုက္ဘူး။ သူ႔Aတြင္း သႏၲာန္ထဲမွာ ကိန္းေAာင္းေနတဲ့
လူနဲ႔ပတ္သက္တဲ့Aေၾကာက္က သူ႔ကိုကိုက္ဖုိ႔ လႈံ႔ေဆာ္တာျဖစ္တယ္"
"Aမတ္ႀ ကီး ယခုAခ်ိန္မွာ က်ဳပ္ ဘယ္လုိစကားမ်ဳိးကိုမွ မၾကားလုိေတာ့ဘူး။ သူေတာ္စင္မ်ားဟာ
ထီးေရးနန္းေရးမွာ ဝင္စြက္ၿ ပီး Aေႏွာင့္Aယွက္ ေပးေနၾကတယ္။ ဝႆတုိင္းAမတ္ႀ ကီး ယုဂႏၶရ ဆံႏ်ာဆီ
ျဖစ္သြားၿပီ။ မဂဓAမတ္ႀ ကီး Aဘယကုမာရ ဆာဒူးဆံႏ်ာဆီ ျဖစ္ဖုိ႔ ႀကိဳ းစားေနတယ္။ Aမတ္ႀ ကီးလည္း
သူတုိ႔နည္းAတုိင္း ျပဳလုပ္ဖုိ႔ ျပင္ဆင္ေနတယ္ ထင္တယ္"

Page
143
 မဟာေယာဂီ - ပါရဂူ created by lucky82

"Aရွင္မင္းႀကီး က်ဳပ္ကို ခြင့္လႊတ္ပါ။ တကယ္လုိ႔ Aရွင္မင္းႀကီး က်ဳပ္ကို ခြင့္ေပးမယ္ဆုိရင္

မဂၤလာရွိတဲ့ Aခါေကာင္း ရက္ေကာင္း Aခ်ိန္ေကာင္း ေရာက္မလာဘဲ မေနဘူး။ မဟာဝီရ Aရွင္သူျ မတ္ရဲ႕
ေျခေတာ္ရင္းမွာေနၿပီး ေလာကီလူ႔ေဘာင္က ထြက္ခြာသြားဖို႔ ဆံုးျဖတ္ထားပါတယ္"
"Aမတ္ႀ ကီး Aဘယကုမာရဟာ တရားဘက္ သက္ဝင္သြားေပမယ့္ သူ႔ဖခင္န႔ဲ
ပတ္သက္လုိ႔ကေတာ့ တာဝန္ဝတၱရား ေစာင့္သိေနသူတစ္Uီး ျဖစ္တယ္။ က်ဳပ္ေျပာတာ နားေထာင္ပါ။
မိန္းမသားနဲ႔ ပတ္သက္တဲ့ က်ဳပ္သံေယာဇU္ႀ ကိဳ းကို Aမတ္ႀ ကီး ႏွစ္ၿ မိဳ ႕ျခင္းမရွိဘူးဆုိတာ က်ဳပ္သိတယ္။
ေသဏိကဘုရင္ဟာ က်ဳပ္ထက္ Aသက္Aရြယ္ႀ ကီးတယ္။ က်ဳပ္ထက္ Aသက္Aရြယ္ႀ ကီးတဲ့ ဘုရင္ဟာ
Aသက္ ၈ ႏွစ္Aရြယ္ရွိတဲ့ မိန္းမပ်ဳိေလးနဲ႔ ခ်စ္ႀ ကိဳ းသြယ္ေနတယ္။ AဘုိးAိုဘုရင္ႀ ကီးဟာ
Aဲဒီမပြင့္လန္းေသးတဲ့ Aငံုကေလးကို စားသံုးဖုိ႔Aတြက္ A႐ူးAမူးျဖစ္ေနတယ္။ AဲဒီAဖူးAငံုကေလးႏွင့္
ကင္းကြာၿပီး ဘုရင္Aုိႀ ကီး မေနႏုိင္ဘူး။ ဖခင္ကို Aလုပ္Aေကၽြးျပဳေနတဲ့ Aဘယကုမာရမင္းသားက
ေနာက္ဆံုးတစ္ေန႔မွာ Aဲဒီမိန္းကေလးကိုေခၚၿပီး ဘုရင့္ခန္းမေဆာင္ထဲ ပို႔လုိက္တယ္။ Aမတ္ႀ ကီး က်ဳပ္ရဲ႕
ကာမဝါသနာႏွင့္ပတ္သက္ၿ ပီး Aားလံုးက ႐ႈတ္ခ်ေနၾကတယ္ဆုိရင္ Aဲဒီဘုရင္Aုိႀ ကီးရဲ႕ Aျဖစ္Aပ်က္ကို
ဘယ္သြားထားမလဲ။ Aဲဒီဘုရင္Aုိႀ ကီးလည္း Aရွင္သူျ မတ္ရဲ႕ တရားသဘင္ကုိ ေရာက္မလာဘူးလား"
"Aရွင္သူျ မတ္က Aဲဒီဘုရင္Aုိႀ ကီးကိုလည္း ဘယ္မွာ Aလြတ္ေပးမလဲ။ Aရွင္သူျ မတ္က
Aဲဒီဘုရင္မင္းႀကီးကို ျပတ္ျ ပတ္သားသား မိန္႔ၾ ကားေတာ္မူတယ္။ Aရွင္သူျ မတ္Aတြက္ သူယုတ္မာႏွင့္
သူေတာ္ေကာင္း၊ ဘုရားတရား ၾကည္ညိဳ သူႏွင့္ မၾကည္ညိဳ သူ ႏွစ္Uီးလံုး ကြဲျ ပားျခားနားမႈ မရွိဘဲ Aတူတူ
ျဖစ္တယ္။ Aရွင္သူျ မတ္က မေကာင္းမႈကို မေကာင္းမႈလုိ႔မွတ္ၿ ပီး ေကာင္းမႈကို ေကာင္းမႈလုိ႔
မွတ္ရမယ္လုိ႔သာ မိန္႔ၾ ကားျခင္း ျဖစ္တယ္။ AဲဒီAဆင့္ဟာ ပထမAဆင့္ျ ဖစ္ၿ ပီး ေနာက္ဆံုးAဆင့္က်ေတာ့
ေကာင္းျခင္းမဂၤလာႏွင့္ ျပည့္စံုလာလိမ့္မယ္။ မ႑ာလႏွင့္ ျပည့္တန္ဆာAားလံုး ေနာက္ဆံုးAရွင္သူျ မတ္ရဲ႕
တရားေရေAး ေသာက္သံုးသူမ်ား ျဖစ္သြားၾကတယ္"

သုိ႔ေသာ္လည္း က်ားက်ားမီးယပ္ျ ဖစ္ေနေသာ ဘုရင္ပေဇၨာတက ေျပာလုိက္သည္။

"Aမတ္ႀ ကီး က်ဳပ္သတိရလာတဲ့ Aျဖစ္Aပ်က္တစ္ခု ေျပာျပမယ္။ တစ္ခ်ိန္တုန္းက
ဆုလာဘ္လိုခ်င္တဲ့ Aႏုပညာရွင္တစ္ေယာက္ သစ္သားဆင္႐ုပ္ယူေဆာင္ၿ ပီး နန္းေတာ္ေရာက္လာတယ္။
Aသက္ရွင္ေနတဲ့ ဆင္လုိပဲ စက္တပ္ထားတဲ့ဆင္႐ုပ္ဟာ ေျပးလည္း ေျပးတယ္။ AစားAေသာက္လည္း
စားတယ္။ ေAာ္လည္း ေAာ္တယ္။ Aဲဒီဆင္႐ုပ္ႏွင့္ ဆင္႐ုပ္လုပ္သူကို ထူးထူးျခားျခား ဆုခ်ီးျမႇင့္ဖုိ႔
ရွိလာတယ္"
"ေနာက္ျ ဖစ္မယ့္ Aေၾကာင္းAရာကိုေတာ့ ကၽြႏု္ပ္သိပါတယ္ Aရွင္မင္းႀကီး။ Aဲဒီဆင္႐ုပ္ကုိ ယူၿ ပီး
ကၽြႏု္ပ္ဝႆတုိင္း ေတာထဲသြားရမယ္ မဟုတ္လား။ ဒါေပမဲ့ Aမွန္က မိမိလုိလားတဲ့ Aရာမွာ
မလုိလားAပ္တဲ့ Aခ်က္လည္း ကိန္းေAာင္းေနတယ္"
စစ္သည္တပ္သား ဆယ့္ငါးေယာက္၊ Aေယာက္ႏွစ္ဆယ္ကိုလည္း တစ္ပါတည္း ေခၚသြားပါ။
ေတာထဲမွာ ဘုရင္Uဒယနႏွင့္ တုိးေကာင္းတုိးလိမ့္မယ္"
"ေကာင္းၿပီ ဘုရင့္နန္းAိမ္ေနာက္ဘက္မွာ Aခ်ဳပ္ခန္းရွိတယ္။ Aခ်ဳပ္ခန္းထဲမွာ Uဒယနကို
ခ်ဳပ္ေႏွာင္ထားမယ္။ Aခန္းAဆင္သင့္ ရွိေနတယ္။ ဝါသဒတၱာက က်ဳပ္ကုိ ေန႔တုိင္းေျပာေနတယ္။
ခမည္းေတာ္ကို မိန္းကေလးတစ္ေယာက္က လွည့္စားေနတယ္တဲ့"
"Aရွင္မင္းႀကီး ကေလးေတြေျပာတာကို ဂ႐ုမစိုက္ပါႏွင့္။ Aရွင္မင္းႀကီး
လုပ္ကိုင္ေဆာင္ရြက္တာဟာ ဇမၺဴဒိပ္ကၽြန္းမွာရွိတဲ့ ဘုရင့္Aႏြယ္ဝင္AားလံုးAတြက္
ဂုဏ္ယူစရာျဖစ္ေနတယ္"

Page
144
 မဟာေယာဂီ - ပါရဂူ created by lucky82

ဝႆဘုရင္ကို ဖမ္းဆီးခ်ဳပ္ေႏွာင္ထားဖုိ႔ AစီAစU္သစ္မ်ား ျပဳလုပ္ၿ ပီးလွ် င္ Aမတ္ႀ ကီး

ထြက္ခြာသြားသည္။
*****

Page
145
 မဟာေယာဂီ - ပါရဂူ created by lucky82

၁၉။ ေမတၱာဗိမ ာန္႐ုပ္လံုး

ထူးျခားဆန္းက်ယ္ေသာ Aျဖစ္Aပ်က္တစ္ခု ျဖစ္ပ်က္သည္။ ကမာၻေလာကရွိ Aေခ်ာAလွဆံုး

မိန္းမသားတစ္ေယာက္သည္ မဟာဝီရ Aရွင္သူျ မတ္၏ ေျခေတာ္ရင္းတြင္ လာေရာက္လ်က္
Aရွင္သူျ မတ္၏ တပည့္မသာဝိကာ ျဖစ္သြားသည္။ ရာဂကင္းကြာမႈ ဝိရာဂေလမုန္တုိင္းသည္
မည္ေရြ႕မည္မွ် Aားေကာင္းသနည္းဆုိလွ် င္ ေလာကီဘံုသားမ်ားသည္ ရွိသမွ် ပိုင္ဆုိင္သမွ် Aားလံုးကုိ
စြန္႔လႊတ္လ်က္ သူေတာ္သူျ မတ္ျ ဖစ္လာၾကသည္။ ယင္းAားေကာင္းေသာ ေလAဟုန္ထတ
ဲ ြင္
ေလဟုန္စီးလာသူမ်ားထဲတြင္ မိဖုရားႀကီး မိဂါဝတီလည္း တစ္Uီးတစ္ေယာက္ AပါAဝင္ျ ဖစ္သည္။

ခုိင္ခံ့Aားေကာင္းေသာ ရာဇပလႅင္သည္ Aရွင္သူျ မတ္၏ သာဝိကာAျဖစ္ကို မည္သို႔မွ်

မတားဆီးမပိတ္ပင္ႏုိင္ေပ။

ယင္းကဲ့သို႔ မိဖုရားႀကီး မိဂါဝတီ Aရွင္သူျ မတ္၏ ေျခေတာ္ရင္း၌ သာဝိကာျဖစ္သြားၿပီးလွ် င္

ထိတ္လန္႔ေၾကာက္ရြံ႕မႈမွန္သမွ် လြတ္ေျမာက္ၿ ငိမ္းခ်မ္းသြားခ်ိန္၌ တစ္ဖက္တြင္ Aဝႏၲီဘုရင္ကမူ
ႏွလံုးသားထဲတြင္ ဗေလာင္ဆူေနသည္။

႐ုပ္ရည္႐ူပကာယသည္ မည္သည့္AေျခAေန၌ ရွိေနေစကာမူ စိန္ကဲ့သို႔

ဝင္းလက္ေတာက္ေျပာင္ေနသည္။ မိဖုရားႀကီးသည္ Aရွင္သူျ မတ္၏ သာဝိကာျဖစ္ၿ ပီး
တရားရွင္ဘဝေရာက္ေနေသာ္လည္း ယင္းတရားရွင္ဘဝသည္ မိဖုရားႀကီး၏ ႐ုပ္ရည္႐ူပကာယကို
ေမွးမွိန္ညစ္ႏြမ္းသြားေAာင္ မလုပ္ႏုိင္ေပ။ ဝတ္ျ ဖဴစင္ၾ ကယ္ဝတ္ေနေသာ္လည္း ကာယကံရွင္၏Aလွကို
A႐ုပ္ဆုိးသြားေAာင္ မလုပ္ႏုိင္ေပ။

ပထဝီေျမျပင္၌ Iေႁႏၵရစြာ ေလွ် ာက္သြားေသာ မိဖုရားႀကီး မိဂါဝတီသည္ ပတ္ဝန္းက်င္က

မည္ကဲ့သို႔ပင္ Aဆုိးေဝဖန္ေျပာေနၾကေသာ္လည္း မည္သို႔မွ ေတြးထင္ေAာက္ေမ့ျ ခင္း မရွိေပ။
ကိုယ္ျ မင္တာ ကိုယ္ေျပာျပျခင္းျဖစ္သည္ဟူ၍သာ ေကာက္ခ်က္ခ်သည္။ ပတ္ဝန္းက်င္က Aေကာင္းAဆုိး
ေျပာသည့္Aတြက္ ေဒါသလည္း မျဖစ္ေပ၊ ေမာဟလည္း မျဖစ္ေပ။

မဟာဝီရ Aရွင္သူျ မတ္က ေျပာၾကားထားသည္။

"ခ်ီးမြမ္းသံ ၾကားရသည့္Aတြက္ ဝမ္းေျမာက္ဝမ္းသာ ျဖစ္သြားသူ၏ သူေတာ္စင္ဘဝသည္
လည္းေကာင္း၊ ကဲ့ရဲ႕႐ႈတ္ခ်စကားကို ၾကားရသည့္Aတြက္ စိတ္ဆင္းရဲသြားသူ၏ သူေတာ္စင္ဘဝသည္
လည္းေကာင္း Aခ်ည္းႏွီးAလဟႆသာ ျဖစ္လိမ့္မည္"
တရားရင့္က်က္ေနၿပီျ ဖစ္ေသာ စႏၵနာသည္ မိဖုရားႀကီး မိဂါဝတီႏွင့္ ပတ္သက္ၿ ပီး
မ်က္လံုးေဒါက္ေထာက္ၾ ကည့္ေနသူ တစ္Uီးျဖစ္သည္။ စည္းစိမ္ခ်မ္းသာႏွင့္ ေနခဲ့ရသူတစ္Uီး
စည္းစိမ္ခ်မ္းသာေနာက္ ျပန္မလွည့္သြားေAာင္ ၾကပ္ၾ ကပ္သတိထားေနရသည္။ Aက်င့္တရား
က်င့္ႀ ကံAားထုတ္ရာ၌လည္း စိတ္ဓာတ္က်မသြားေစရန္ သတိထားေနသည္။ မိဖုရားႀကီးႏွင့္
ပတ္သက္သည့္ တင္းက်ပ္ေသာ သေဘာထားကို လူAေတာ္မ်ားမ်ားက ေဝဖန္ၾ ကသည္။
မည္သည့္Aရာကိုမဆုိ တျဖည္းျဖည္း တစ္စတစ္စ Aေလ့Aက်င့္ျ ပဳလုပ္မွသာ
ေကာင္းက်ဳိးျဖစ္ထြန္းႏုိင္သည္ဟု ေျပာၾကသည္။ Uီးျပည္းေခါင္းတံုး ရိတ္ထားသည့္Aတြက္

Page
146
 မဟာေယာဂီ - ပါရဂူ created by lucky82

တစ္စံုတစ္ေယာက္ေသာ ပုဂၢိဳ လ္၏ စိတ္ႏွလံုးျဖဴစင္ ေျဖာင့္မတ္သြားႏုိင္ပါမည္လား။ တရားရွင္ သို႔မဟုတ္

သူေတာ္စင္၏ Aသြင္ေဆာင္ထား႐ံုမွ် ျဖင့္ တရားရွင္ သူေတာ္စင္ ျဖစ္သြားႏုိင္ပါမည္လား။

ယင္းကဲ့သို႔ ေဝဖန္ေစာေၾကာျခင္းမ်ား၏ ၾကားထဲေရာက္ေနေသာ မိဂါဝတီမိဖုရားႀကီး၏

စိတ္ႏွလံုးထဲတြင္ Aပိုင္းAျခားမရွိေသာ စU္းစားဉာဏ္ေရာက္ေနသည္။ မိမိႏွင့္ပတ္သက္ၿ ပီး
ေဝဖန္ေစာေၾကာျခင္းမ်ားကုိ မည္သို႔မွ် ျပန္လွန္မေျပာဘဲ ေျပာသမွ် ကုိ သည္းခံေနသည္။

Aရွင္သူျ မတ္၏ သာဝကႏွင့္ သာဝိကာAဆင့္ေရာက္သြားသူAတြက္ Aတိတ္က

Aေၾကာင္းတရားမ်ားကို ျပန္လည္စU္းစားျခင္းသည္ မသင့္ေတာ္ေသာAေၾကာင္းတရားမ်ား ျဖစ္သည္။
ေလာကီလူ႔ေဘာင္၌ ေနစU္က မိဂါဝတီသည္ Aေဒၚျဖစ္ၿ ပီး စႏၵနာက Aဂၤါ ရတုိင္း ဘုရင့္သမီးေတာ္
ျဖစ္သည္။ စႏၵနာ၏ မယ္ေတာ္ ဓာရိဏီေဒဝီႏွင့္ မိဂါဝတီသည္ မိခင္တစ္Uီးတည္းက ဖြားျမင္လာေသာ
ညီမAရင္းျဖစ္သည္။

မဟာဝီရ Aရွင္သူျ မတ္ကပင္ စႏၵနာကို ကၽြန္မ ဘဝက လြတ္ေျမာက္ေAာင္လုပ္ၿပီး

Aရွင္သူျ မတ္တည္ေထာင္ထားေသာ တပည့္သာဝိကာမ်ားထဲတြင္ ေခါင္းေဆာင္ခန္႔Aပ္ထားသည္။
စႏၵနာသည္ ထီးနန္းစည္းစိမ္ကို ခံစားစံစားဖူးျခင္းမရွိေသာ္လည္း ထီးနန္းစည္းစိမ္၏
Aျပစ္AနာAဆာမ်ားကို ေကာင္းစြာ သိရွိနားလည္ထားသူျ ဖစ္သည္။

႐ိုတီတြင္ ေထာပတ္မ်ားမ်ားထည့္ထားလွ် င္ စား၍မရေAာင္ ျဖစ္သြားတတ္သည္။ မိဖုရားႀကီး

မိဂါဝတီသည္လည္း သူ၏ေမာင္ေတာ္ ဘုရင္မင္းႀကီးကို Aမွားေခ်ာက္ထဲ ခ်ခဲ့သည္။ ႐ုပ္Aဆင္းလွေသာ
မယားသည္ လင္ေယာက္် ား၏ ရန္သူျ ဖစ္သည္ဟုဆုိသည့္Aတုိင္း မိဂါဝတီသည္ ေကာသမၺီဘုရင္၏ ရန္သူ
ျဖစ္သြားသည္။ ေနာက္ဆံုး ပိုးဖလံသည္ မီးလွ်ံထဲ၌ ပင္ ေလာင္ကၽြမ္းသြားသည္။ ဘုရင္သတာနိကသည္
Aခ်ိန္မတုိင္မီ ကြယ္လြန္Aနိစၥ ေရာက္သြားၿပီးလွ် င္ ယင္းေဖာ္မဲ့ေနသူကို သိမ္းပိုက္လုိသည့္Aတြက္
Uေဇၨနီဘုရင္ ပေဇၨာတ ေရွ႕တန္းထြက္လာသည္။

ေန႔ရက္ေပါင္းမ်ားစြာ တုိင္းျပည္ေပၚတြင္ စစ္ရိပ္စစ္ေငြ႔ လႊမ္းမုိးေနသည္။ မိဖုရားႀကီးသည္

သူ၏႐ုပ္ရည္Aလွကို Aိပ္မက္မက္ေစၿပီးလွ် င္ Aဝႏၲီဘုရင္ကို ေန႔ရက္ေပါင္းမ်ားစြာ လွည့္စားလာခဲ့သည္။
ေနာက္ဆံုး မဟာဝီရ Aရွင္သူျ မတ္၏ ႀကိဳ းပမ္းAားထုတ္မႈေၾကာင့္ တိုင္းျပည္ေပၚတြင္ လႊမ္းေနေသာ
စစ္ရိပ္စစ္ေရာင္ လြင့္ပါးသြားၿပီးလွ် င္ မိဖုရားႀကီး မိဂါဝတီသည္လည္း မဟာဝီရ Aရွင္သူျ မတ္၏
တပည့္သာဝိကာ တရားရွင္ျ ဖစ္လာသည္။

ထုိ႔ေၾကာင့္ စႏၵနာသည္ ႐ုပ္ရည္ႏွင့္ပတ္သက္ၿ ပီး စU္းစားဆင္ျ ခင္ျ ခင္းကို သူ၏သဘာဝက်ေသာ

တရားဓမၼAျဖစ္ ထင္မွတ္သြားသည္။ ကမာၻေလာက၌ ႐ုပ္ရည္ႏွင့္ပတ္သက္ၿ ပီး ထိတ္လန္႔ေၾကာက္ရံ႕ြ မႈ
ျဖစ္ေပၚလာသည္မွာ မနည္းေတာ့ေပ။ ႐ုပ္ရည္ကို ပန္းပြင့္သကဲ့သို႔ ကမာၻေလာက၏ ႏွင္း မ႐ိုက္မိေAာင္
လုပ္ျ ခင္းသည္ သင့္ေလ်ာ္သည့္ Aလုပ္မ်ဳိး ျဖစ္လာသည္။

႐ုပ္ရည္ႏွင့္ပတ္သက္ၿ ပီး ကမာၻေလာက၏ ထိေတြ႔မႈမ်ားမွာ စႏၵနာသာလွ် င္ သတိျ ပဳလာျခင္း

မဟုတ္ေပ။ သာဝိကာ မိဖုရားႀကီး ကိုယ္တုိင္လည္း သတိထားေနသည္။ လက္တြင္ လက္ေကာက္မ်ား

Page
147
 မဟာေယာဂီ - ပါရဂူ created by lucky82

မရွိေတာ့ေပ။ လည္ပင္းတြင္ စိန္လည္တံု မရွိေတာ့ေပ။ Uီးေခါင္း၌ ဆံပင္ မရွိေတာ့ေပ။ နဖူး၌

ေဆးစက္မရွိေတာ့ေပ။ ဘာတစ္ခုမွ မရွိေသာ္လည္း Aားလံုးရွိေနသလုိ ျဖစ္ေနသည္။ ကိုယ္ကာယ၌
တင့္တယ္ေသာ AေသြးAေရာင္သည္ မိဖုရားႀကီးကို AစU္သျဖင့္ က်က္သေရရွိေAာင္ ျပဳလုပ္ေနသည္။

ဝႆတုိင္းျပည္၌ တၿပိဳ င္တည္းမွာပင္ မုိးတိမ္ႏွစ္မ်ဳိးလႊမ္းေနသည္။ မုိး၏ Aရွင္သခင္ျ ဖစ္ေသာ

မုိးတိမ္သည္ မုိးတဖြဲဖြဲ ရြာခ်ေနသည္။ တစ္ဖက္က Aေၾကာက္တရားကင္းျခင္း၏ Aရွင္သခင္ျ ဖစ္ေသာ
မဟာဝီရ Aရွင္သူျ မတ္သည္ AေတြးAေခၚ ေခ်ာ္ေနသူမ်ား၏ စိတ္ႏွလံုးေျမျပင္ေပၚ၌ သူ၏တရား
AဆံုးAမ ေရAလ်U္သြန္းေလာင္းေပးေနသည္။

ဤေနရာ၌ AတၱမAေၾကာင္းႏွင့္ပတ္သက္၍ ေျပာရမည္။ တရားသဘင္၌

စည္းစိမ္Uစၥာရွင္မ်ားရွိသလုိ Uစၥာပစၥည္းမဲ့သူမ်ားလည္း ရွိေနသည္။ စြမ္းAားပုိင္ရွင္မ်ား ရွိေနသလို
စြမ္းAားမဲ့သူမ်ားလည္း ရွိေနသည္။ Aဂၤါ Aစိတ္Aပိုင္း ျပည့္စံုသူ ရွိေနသလို Aဂၤါ Aစိတ္Aပိုင္း တစ္ခုခု
ခၽြတ္ယြင္းေနသူမ်ားလည္း ရွိေနသည္။ သို႔ေသာ္လည္း သဒၶါ တရား ေခါင္းပါးသူမ်ား ယင္းဓမၼသဘင္၌
တစ္ေယာက္မွ မရွိေပ။

တရားေရAလ်U္သည္ ျပတ္ေတာက္ျ ခင္းမရွိဘဲ စီးက်ေနသည္။ ေဖ်ာ့ေတာ့ေသာ

ေနေရာင္ထြက္ေနသည္။ ဆည္းဆာAခ်ိန္၏ ႏွစ္လုိဖြယ္Aရိပ္သည္ ပထဝီေျမႀကီးေပၚ၌
ျဖန္႔က်က္က်ေနသည္။ ညU့္ဘုရင္မသည္ ကမၺလာAျပာကို ၿခံဳ ၿပီး ေရာက္ရွိလာသည္ျ ဖစ္၍ မည္သူမွ
Aမုိက္ေမွာင္ကို သတိမရၾကေပ။ ရွည္လ်ားၾကာျမင့္ေသာ Aေတြးမ်ဳိးလည္း ေပၚေပါက္မလာေပ။
မျမင္ရေသာ Aတၱမေရာင္ျ ခည္သည္ မည္မွ် ဝင္းလက္ေတာက္ပေနသနည္းဆုိလွ် င္ ေကာင္းကင္တစ္ခြင္၌
မည္သည့္ၾ ကယ္တာရာမွ ရပ္ေနလုိ႔သည့္ ဆႏၵလည္းမရွိေပ။ ေရြ႕လ်ားေနလုိသည့္ ဆႏၵလည္း မရွိေပ။
ေနမင္းသည္ ၾကယ္တာရာမ်ား၏ Aနီး၌ပင္ ေတာက္ပေနသည္။ လမင္းကမူ ေနမင္း၏ နဖူးေပၚ၌
ခ်ဳိၿ မိန္ေသာ လေရာင္ျ ဖန္႔က်က္ထားသည္။ ယင္းကဲ့သို႔ေသာ လ်င္ျ မန္ထက္ျ မက္သည့္ ခရီးသည္မ်ားAတြက္
Aမုိက္ေမွာင္Aေတြးမ်ဳိး ဘယ္မွာ ရွိလာမည္နည္း။ ကမာၻေလာက ေစာင္းႀကိဳ းမ်ားသည္
မည္သည့္Aခ်ိန္Aထိ ဂီတသံ ထြက္ေနမည္နည္း။ AတၱမAထိ သြားေသာ ခရီးသည္သည္
မည္သည့္Aခ်ိန္Aထိ ႏွစ္လုိဖြယ္Aျဖစ္Aထိ ရွိေနမည္မသိ။ ေစာင္းသံရပ္သြားသည့္Aခ်ိန္၌ Aားလံုး
ႏုိးၾကားၿပီး ေလးဘက္ေလးရပ္၌ Aေမွာင္Aတိ လႊမ္းေနသည္ကို ေတြ႔ျ မင္ရသကဲ့သို႔ ျဖစ္သြားသည္။

မိဂါဝတီသည္ Uီးေခါင္းႏွိမ့္ခ်လ်က္ ရပ္ေနၿပီးလွ် င္ မည္သို႔မွ် မေျပာေပ။ သို႔ေသာ္လည္း

သူ၏မ်က္ႏွာသြင္ျ ပင္ကား သူ၏ Aတြင္းသႏၲာန္၌ စကားလံုးAေျမာက္Aျမား ျဖစ္ေပၚေနသည္ဟု
ထင္ရသည္။

စႏၵနာသည္ သာဝိကဆံဃ၏ Aေစာင့္Aျဖစ္ႏွင့္ Aမ်ဳိးေကာင္းသမီးတစ္UီးAတြက္ ဤမွ်

ညU့္နက္သည္Aထိ Aျပင္မွာေနျခင္းသည္ မသင့္ေလ်ာ္မေလွ် ာက္ပတ္ဟု ေျပာျပေနသည္။
ယင္းသုိ႔ျ ဖစ္လွ် င္ သာဝိကာမိဖုရားႀကီးသည္ Aမ်ဳိးသမီးေကာင္းတစ္Uီး မျဖစ္ဘူးလား။

ေန႔ကို ညဟူ၍ မည္သူေျပာမည္နည္း။ သို႔ေသာ္လည္း လူ႔ဘဝ၌ မတရားမႈ ပဲ့တင္သမ

ံ ်ား
ထပ္ေနသည္။ မိဖုရားတစ္Uီးျဖစ္လ်က္ႏွင့္ ႐ုပ္ရည္Aလွဂုဏ္ေမာက္ေနေသာ မိဖုရားႀကီးျဖစ္လ်က္ႏွင့္

Page
148
 မဟာေယာဂီ - ပါရဂူ created by lucky82

ကမာၻေလာက၌ မည္ကဲ့သို႔ေသာ မတရားမႈမ်ားကုိ မလုပ္ခဲ့သနည္း။ ယေန႔ဘဝ၌ Aက်င့္ေကာင္း

Aက်င့္ျ မတ္မ်ား၏ ေနရာရရွိေနသည္။ ယင္းသို႔ရရွိသည့္Aတြက္ Aတိတ္ဘဝက
တစ္ကိုယ္က်ဳိးၾကည့္ခဲ့ေသာ မေကာင္းမႈမ်ား ေပ်ာက္ကြယ္သြားမည္လား။ ေပ်ာက္ကြယ္သြားလိမ့္မည္
မဟုတ္ေပ။ ကမာၻေလာက၏ စာရင္းစာAုပ္၌ စာရင္းဇယား ရွိေနသည္။ AေပးAယူ Aၿမဲမျပတ္ရွိေနသည္။

မိဂါဝတီက Aျပစ္ဖုိ႔ျ ခင္းမ်ားကုိ ၿငိမ္းေAးေသာ စိတ္ျ ဖင့္ နားေထာင္ေနသည္။ Aတြင္းသႏၲာန္၌ မူ

ပူေလာင္မႈရွိေနသည္မွာ Aမွန္ျ ဖစ္သည္။ သို႔ေသာ္လည္း ယင္းပူေလာင္မႈကို တုိးပြားမ်ားျပားခြင့္ မျပဳေပ။

စႏၵနာသည္ ယေန႔ AႀကီးAက်ယ္ AႀကံAုိက္ေနသည္။ ဘဝယာU္ရထားသည္

မည္မွ် ခုိင္မာေသာ္လည္း ဝက္Aူတစ္ေခ်ာင္း ေခ်ာင္ေနလွ် င္ ေမွာက္သြားမွာ စိုးရိမ္ရသည္။ ယင္းသို႔
သိရွိနားလည္ေနသည္။

ထုိေနရာ၌ တစ္ခဲနက္ Aမုိက္တုိက္ လႊမ္းမုိးလာသည္။ ယင္းAမုိက္တုိက္ကို ၿဖိဳ ခြင္းလ်က္

သာဝိကာမိဖုရားႀကီး၏ မ်က္လံုးဝင္းလက္ေတာက္ပေနသည္။ ထုိAခ်ိန္၌ ပထဝီေျမျပင္ေပၚတြင္ သူ႔Aတြက္
မည္သည့္ေနရာမွာ Aမုိက္ေမွာင္ ရွိမေနေပ။ ႏွလံုးသား၌ ယU္ေက်းမႈ ပင္လယ္လႈိင္းထေနသည္။

သာဝိကာမိဖုရားႀကီးသည္ မဟာဝီရ Aရွင္သူျ မတ္ထံမွ ၾကားေနရသည္။

"မဟာAသိပညာရွင္ မဟာတရားရွင္သည္ ေနာက္ဆံုး၌ ေလာကသံုးပါးကို လက္ဝါးေပၚတြင္
တင္ထားလွ် င္ ဇီးျဖဴသီးကဲ့သို႔ မ်က္ေမွာက္ေတြ႔ျ မင္ရေသာ ဉာဏ္Aလင္းေရာင္ ရရွိသြားသည္"
ယင္းဉာဏ္Aလင္းေရာင္ကို ငါရရွိၿ ပီ။

စႏၵနာ ယံုၾ ကည္စိတ္ခ်သြားသည္။ မိဂါဝတီ၏ ေဖာင္သည္ တစ္ဖက္ကမ္း ေရာက္ရွိသြားၿပီ။

ေလာကသံုးပါးႏွင့္ ပတ္သက္ၿ ပီး AသိAျမင္ရရွိသြားၿပီ။
"မိမိရရွိသည့္ Aရာထက္ ႀကီးက်ယ္ေသာ ဉာဏ္Aျမင္ကို ရရွိသူကို ငါျပစ္မွားမိၿ ပီ"
ဟု စႏၵနာ ေနာင္တရရွိသြားသည္။

ယင္းသို႔ ေတြးေတာစU္းစားၿပီးလွ် င္ စႏၵနာသည္ ထရပ္လုိက္ၿ ပီးလွ် င္ မိဂါဝတီ၏ ေျခAစံုေပၚ၌

ေလ်ာင္းစက္လ်က္ ေျပာလုိက္သည္။
"ယေန႔တရားAျမင္ဆုိတာ Aရြယ္ႏွင့္ Aႏြယ္ကို မၾကည့္ဘူးဆုိတဲ့Aေၾကာင္း သိရိွရိပ္မိသြားပါၿပီ။
ကၽြန္မ၏ မေထမဲ့ျ မင္ျ ပဳမူမႈကို ခြင့္လႊတ္ပါ။ သင္မိဖုရားႀကီး၏ Aသိဉ ာဏ္Aလင္းေရာင္ကို Aျပစ္ရွိသူ
စႏၵနာက ရွိခုိးUီးခုိက္လုိက္ပါ၏။

သိဝိကာမိဖုရားႀကီး မိဂါဝတီသည္ ေရွ႕သုိ႔တုိးလ်က္ စႏၵနာကို ထူမၿပီးလွ် င္ ေျပာလုိက္သည္။

"စႏၵနာ၏ ႏွလံုးသားတြင္လည္း က်ဳပ္လုိ Aသိဉ ာဏ္Aလင္းေရာင္ ေပၚေပါက္လာၿပီးပါၿပီ။
ေနာင္တရျခင္းႏွင့္ မာနကင္းကြာျခင္းက စႏၵနာ၏ေဖာင္ကိုလည္း တစ္ဖက္ကမ္းေရာက္ေAာင္ ပို႔လုိက္ပါၿပီ"
စႏၵနာသည္ ယင္းစကားလံုးမ်ား၏ Aမွန္တရားကို စU္းစားဆင္ျ ခင္ေနမိသည္။
သူ၏စိတ္ႏွလံုး၌လည္း နက္နဲေသာ တရားAျမင္ ေရAလ်U္ စီးဆင္းေနသည္။
*****

Page
149
 မဟာေယာဂီ - ပါရဂူ created by lucky82

၂၀။ ဝႆဘုရ င္ႏွင ့္ ေတာဘုရင္

ဝႆဘုရင္ Uဒယနသည္ Uယ်ာU္ေတာ္Aတြင္း၌ မိဖုရားAသစ္ကေလးႏွင့္ Aတူတကြ

ေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ရႊင္ စံစားေနသည္။ Uယ်ာU္ေျမျပင္ေပၚ၌ ပန္းမ်ားႀကဲျဖန္႔ထားသည္။ မိဖုရားႀကီး၏
ၿပိဳ င္ဘက္ကင္း ကိုယ္လက္Aဂၤါ မ်ားသည္ ပန္းဖူးငံုပန္းပြင့္မ်ားႏွင့္တူသည့္Aေၾကာင္း ကဗ်ာစပ္ဆုိေနသည္။
"မိန္းကေလး၏Aလွႏွင့္ပတ္သက္ၿ ပီး ကဗ်ာဖြဲ႔ႏြဲ႔ၾ ကေပမယ့္ ေယာက္် ား၏Aလွႏွင့္ပတ္သက္လုိ႔ေတာ့
ကဗ်ာမဖြဲ႔ၾ ကဘူးေနာ္။ Aဲဒါ ဘာျဖစ္လုိ႔ပါလိမ့္။ Aေတာ္ဆန္းတယ္။ ေယာက္် ားကေလးမွာေတာ့
Aလွမရွိဘူးလား"
မိဖုရားႀကီး Aဂၤါ ရဝတီက ေမးလုိက္သည္။

"ေယာက္် ားမွာ Aလွဘယ္ရွိပါ့မလဲ။ မည္းနက္ေနတဲ့ မုတ္ဆိတ္၊ ရွည္လ်ားတဲ့ ႏႈတ္ခမ္းေမြး၊

သံလုိမာေက်ာေနတဲ့ ကိုယ္လက္Aစိတ္Aပိုင္း၊ Aဲဒါေတြရဲ႕ ပုိင္ရွင္ျ ဖစ္ေနတဲ့ ေယာက္် ားႏွင့္ Aလွ
ဘယ္လုိဆက္စပ္မႈ ရွိပါ့မလဲ"
ဝႆဘုရင္က သူ႔ကိုယ္သူ ရည္ၫႊန္းၿပီး ေျပာလုိက္သည္။

မိဖုရားႀကီး Aဂၤါ ရဝတီက ေျပာသည္။

"ေမာင္ေတာ္ေျပာသလုိ မဟုတ္ပါဘူး။ Aလွဆုိတာ Aမ်ဳိးမ်ဳိးAစားစား ရွိပါတယ္။ မည္းနက္ေနတဲ့
တိမ္တုိက္ထဲက လျပည့္ဝန္းဟာ ဘယ္ေလာက္တင့္တယ္လွပသလဲ။ ဝႆတိုင္း နာမည္ေက်ာ္ ပ ဒုမၼနီ
မိဖုရားႀကီး မိဂါဝတီရဲ႕Aလွဟာ ဘုရင္မင္းႀကီးရဲ႕ ကိုယ္ကာယAေပၚမွာ ေရာင္ျ ပန္ဟပ္ေနတယ္။
ဘုရင္မင္းႀကီးရဲ႕ေရွ႕ေမွာက္မွာဆုိရင္ တကယ့္တကယ္ Aေက်ာ္Aေမာ္ ႐ုပ္ရည္႐ူပကာယ လွတ့ဲ
မိန္းမရဲ႕Aလွေတာင္မွ Aေရာင္မွိန္သြားတယ္"
"ဒါကေတာ့ ကိုယ္ထင္ ခုတင္ေရႊနန္းသေဘာပါ။ ကဗ်ာဆရာက မိန္းကေလးရဲ႕Aလွကို ကဗ်ာဖြ႔ၿဲ ပီး
ကဗ်ာဆရာမက ေယာက္် ားေလးရဲ႕Aလွကို ကဗ်ာဖြဲ႔တယ္။ Aမွန္ကေတာ့ ရေတာင့္ရခဲတဲ့ Aရာဝတၳဳ ကို
ပိုၿ ပီး ခ်စ္ခင္ျ မတ္ႏုိးတဲ့သေဘာပါ"
"Aရွင္မင္းႀကီးမိန္႔တာ မွန္ပါတယ္။ ကၽြန္မတုိ႔က Aရွင္မင္းႀကီးရဲ႕ ခြန္Aားဗလကို ခ်စ္ခင္ျ မတ္ႏုိးၿပီး
Aရွင္မင္းႀကီးကေတာ့ ကၽြန္မရဲ႕ ႏူးညံ့ေပ်ာ့ေပ်ာင္းမႈကို စြဲလမ္းႏွစ္သက္ေနတယ္။ ဒါေပမဲ့
AဲဒီAရာဝတၱဳ ႏွစ္ခုဟာ တစ္ခုစီျ ဖစ္ေနရင္ေတာ့ Aက်ဳိးမရိွ Aခ်ည္းႏွီးAလဟႆ ျဖစ္ေနလိမ့္မယ္။
သွ် တၱရက်မ္းဂန္မ်ားမွာ ဇနီးေမာင္ႏွံရဲ႕ တန္ဖုိးႀကီးမားပံုကို ဖြင့္ဆုိထားတယ္။ တစ္Uီး၏ ခ်ဳိ႕တဲ့ခ်က္ကို
တစ္Uီးက ျဖည့္ဆည္းေပးတယ္တဲ့။ နားေထာင္ ကၽြန္မ Aရွင္မင္းႀကီးAေၾကာင္း ကဗ်ာဖြဲ႔ျ ပမယ္။ Aဲဒါ
သူေတာ္ခ်င္းခ်င္း သတင္းေလြ႔ေလြ႔ သေဘာျဖစ္ပါတယ္။ Aရွင္မင္းႀကီးနဲ႔ ေပါင္းဖက္ရတဲ့Aတြက္
ကၽြန္မလည္း ကဗ်ာဆရာမ ျဖစ္လာတဲ့သေဘာပါ"
"ေကာင္းပါၿပီ မိဖုရားႀကီးရဲ႕ ကဗ်ာဉာဏ္ကို ၾကားပါရေစ။ ဒါေပမဲ့ တစ္ခုေတာ့ရွိတယ္။
နန္းတြင္းစာဆုိေတာ္ႀ ကီးမ်ားရဲ႕ Aသက္ေမြးဝမ္းေက်ာင္းကိုေတာ့ ထိခုိက္သာြ းေAာင္ မလုပ္ေစခ်င္ဘူး။
သနားစရာ သူ႔ခမ်ာမ်ားဟာ စာဆုိၿ ပီး Aသက္ေမြးဝမ္းေက်ာင္းျပဳလုပ္ေနသူမ်ား ျဖစ္တယ္။
တျခားAသက္ေမြးဝမ္းေက်ာင္းနည္းလမ္းကို သူတုိ႔ မသိၾ ကဘူး။ လဝန္းကို မ်က္ႏွာလဝန္းလုိ႔ ဖြဲ႔တာမ်ဳိးတုိ႔
ျမက္သစ္ရြက္ကိုေတာင္ ျဖစ္ေAာင္ဖြဲ႔တာမ်ဳိးတို႔မွာသာ သူတို႔ကဗ်ာဉာဏ္ကြန္႔ျ မဴးေနတာ ေတြ႔ရတယ္"

Page
150
 မဟာေယာဂီ - ပါရဂူ created by lucky82

ဘုရင္မင္းႀကီးေျပာေသာစကားကို ၾကားရေသာAခါ ယကၡသမီးေတာ္ Aဂၤါ ရဝတီသည္

သူ႔လက္ထဲက ၾကာညိဳ ပြင့္ျ ဖင့္ ဘုရင္မင္းႀကီးကို ခ်စ္စႏုိး႐ိုက္လုိက္သည္။ စစ္ေျမျပင္၌ ႀကံဳ ေတြ႔ရေသာ
Aသြားခၽြန္ထက္သည့္ လွံဒဏ္ရာရရွိခ်ိန္ကေတာင္မွ Aနည္းငယ္မွ် ပင္ ညည္းညဴျခင္းမရွိေသာ
ဘုရင္Uဒယနသည္ ၾကာပြင့္ျ ဖင့္ A႐ိုက္ခံရသည့္Aတြက္ Aမေလး... Aမေလး... Aမေလး တေနသည္။
ဘုရင္မင္းႀကီးက မိဖုရားႀကီးကို. ..
"ခြင့္လႊတ္ပါေဒဝီ၊ ေနာက္မိဖုရားႀကီးကို Aေျပာင္Aပ်က္ မေျပာေတာ့ပါဘူး။ တင္းတင္းက်ပ္က်ပ္
Aုပ္ခ်ဳပ္တဲ့ စၾကဝေတးမင္းေတာင္မွ Aျပစ္ရွိသူတစ္ေယာက္၏ ပထမဆံုးAျပစ္ကုိ ခြင့္လႊတ္ရတယ္။
က်ဳပ္Aျပစ္ကလည္း ပထမUီးဆံုး က်ဴးလြန္တဲ့Aျပစ္ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီတစ္ခါေတာ့
ဝႆတုိင္းဘုရင္မင္းႀကီးကို ခြင့္လႊတ္ေစေၾကာင္း AႏူးAၫြတ္ေတာင္းပန္ပါတယ္"
"ဘုရင္မင္းႀကီး Aုပ္ခ်ဳပ္တဲ့ Aုပ္ခ်ဳပ္ေရးAေၾကာင္း လာေျပာမေနပါႏွင့္။ Aခုဒီမွာက
မိဖုရားAုပ္ခ်ဳပ္တဲ့ ႏုိင္ငံျ ဖစ္ေနတယ္။ ဘုရင္မင္းႀကီး မပ်က္မကြက္ Aျပစ္ဒဏ္ခံရလိမ့္မယ္"
"Aဲဒီလုိဆုိရင္ တရားခံAတြက္ Aျပစ္ဒဏ္ခ်မွတ္ပါေတာ့။ တရားခံAေနႏွင့္ Uီးၫြတ္ၿ ပီး
Aဆင့္သင့္ ရွိေနပါတယ္"
ဘုရင္Uဒယနက Uီးၫြတ္ၿ ပီး ေျပာလုိက္သည္။
"ယေန႔ ညခ်မ္းဆည္းဆာAခ်ိန္ ေရာက္လာသည္ႏွင့္တၿပိဳ င္နက္ ေရွ႕ေတာ္ေမွာက္ Aရွင္မင္းႀကီး
ေရာက္လာရလိမ့္မယ္။ ဝႆတုိင္းဘုရင္မရဲ႕ ဆံထုိးမွာ ပန္းတစ္ပြင့္ပန္ေပးၿပီး ဝႆတုိင္းဘုရင္မကို
လက္ႏွစ္ဖက္ႏွင့္ခ်ီၿ ပီး ပန္းပုခက္ေပၚ တင္ၿ ပီး ပန္းပုခက္ကို လႊဲေပးရမယ္။ Aင္မတန္ျ ပင္းထန္တ့ဲ
Aျပစ္ဒဏ္ခ်မွတ္ျ ခင္း ျဖစ္တယ္။ တရားခံႏွင့္ပတ္သက္ၿ ပီး ေထာက္ထားညႇာတာ လံုးဝမရွိဘူး"
မိဖုရား Aဂၤါ ရဝတီသည္ ေျပာရင္းေျပာရင္း ရယ္လုိက္သည္။
"ဒါေပမဲ့ ေထာက္ထားငဲ့ညႇာတာဆိုတာ Aုပ္ခ်ဳ ပ္သူမ်ားရဲ႕ ထူးျခားတဲ့ ဂုဏ္ျ ဖစ္တယ္။
ေလးစားAပ္တဲ့ မိဖုရားႀကီး... တရားခံAေပၚ ေထာက္ထားငဲ့ညႇာတဲ့သေဘာနဲ႔ ရာသီUတုဖြဲ႔ သီခ်င္းတစ္ပုဒ္
ဆုိျ ပရမယ္"
ဘုရင္မင္းႀကီးက ယင္းသို႔ေျပာေသာAခါ မိဖုရားႀကီးသည္. ..
"ဘုရင္မင္းႀကီး ပန္ၾ ကားခ်က္ကို လက္ခံပါတယ္"
ဟုေျပာၿပီး ဘုရင္မင္းႀကီး၏လက္ကို မိမိလက္ႏွစ္ဖက္ျ ဖင့္ ကိုင္ၿ ပီး ဘုရင္မင္းႀကီးကို Uယ်ာU္ထဲ
ေခၚသြားသည္။

ကမာၻေလာက၌ မည္သည့္ေနရာ၌မဆုိ မိန္းမႏွင့္ေယာက္် ားႏွစ္Uီး၏

ခ်စ္ခရီးလမ္းေျဖာင့္ေနသည့္Aခါ၌မူ ေပ်ာ္၍မဆံုး တၿပံဳ းၿပံဳ းျဖစ္ေနတတ္ၾကသည္။
ဘုရင္Uဒယန၏ဘဝတြင္လည္း ယင္းကဲ့သို႔ AခါAခြင့္မ်ဳိးႏွင့္ ဆံုေနရ ႀကံဳ ေနရသျဖင့္ မင္းမိဖုရားႏွစ္ပါး
သို႔မဟုတ္ ေမာင္မယ္ႏွစ္Uီးေပ်ာ္၍မဆံုး တၿပံဳ းၿပံဳ းျဖစ္ေနခိုက္တြင္ ကိုယ္လုပ္ေတာ္တစ္ေယာက္ လာၿပီး...
"Aရွင္မင္းႀကီး Uယ်ာU္မွဴး သတင္းတစ္ခု ေဆာင္ၾ ကU္းၿပီး ေရာက္လာပါတယ္"
ဟု ေျပာျပသည္။ Uယ်ာU္မွဴးAလ်င္Aျမန္ ေရွ႕ေတာ္ေမွာက္သြင္းေစဟု Aမိန္႔ေပးလုိက္သည္။

ဘုရင္မင္းႀကီးေရွ႕ေတာ္ေမွာက္ Uယ်ာU္မွဴးေရာက္လာၿပီးလွ် င္ ဘုရင္မင္းႀကီး၏

Aမိန္႔ရရွိသည္ျ ဖစ္၍ ဘုရင္မင္းႀကီးAား ေလွ် ာက္ထားေျပာျပသည္။
"Aရွင္မင္းႀကီး ကၽြႏု္ပ္တို႔ Uယ်ာU္မ်ားထဲ ထူးျခားဆန္းၾကယ္တဲ့ ဆင္တစ္ေကာင္ လာတယ္။
လက္နက္မ်ားနဲ႔ ဘယ္လုိပဲ ထုိးႏွက္ထုိးႏွက္ ဆင္က ဘယ္လုိ ထိတ္လန္႔တုန္လႈပ္မႈမ်ဳိးကိုမွ မျပဘူး။

Page
151
 မဟာေယာဂီ - ပါရဂူ created by lucky82

ဆင္မႏွင့္ေတြ႔တာေတာင္မွ ဆင္ထီးရဲ႕ သေဘာမျပတဲ့ ျဗဟၼစာရီဆင္ျ ဖစ္တယ္။ Aဲဒီဆင္

လႈပ္ရွားကစားတဲ့Aတြက္ Uယ်ာU္မ်ားလည္း ပ်က္စီးကုန္ၾ ကၿပီ။ Aဲဒီဆင္နဲ႔ပတ္သက္ၿ ပီး
မင္းမႈထမ္းမ်ားလည္း ဘယ္လုိမွ မလုပ္တတ္တဲ့Aတြက္ လက္မႈိင္ခ်ေနၾကရတယ္"
"Aင္မတန္ စိတ္ဝင္စားစရာ ေကာင္းပါလား။ ေန႔ရက္ေပါင္းမ်ားစြာ ၾကာၿပီးတဲ့ေနာက္မွ ဆင္ႏွင့္
ကစားခြင့္ရရွိလာတယ္။ ဝႆဘုရင္ရဲ႕ Aမိန္႔ၾ သဇာေAာက္ မေရာက္တဲ့ ဆင္မ်ဳိးကို ဘယ္သူေတြ႔ဖူးလုိ႔လဲ"
"Aရွင္မင္းႀကီး ဆင္ကိုၾ ကည့္ရတာ သာမန္ဆင္မ်ဳိးေတာ့ မဟုတ္ဘူး။ သတိထား
ကိုင္တြယ္ရလိမ့္မယ္ထင္တယ္"
"ခတၱိယတစ္ေယာက္Aေနနဲ႔ ဆင္ကို သတိထားၿပီး ကိုင္တြယ္ရမယ္ဆုိရင္
တျခားဝႆတစ္ေယာက္ႏွင့္ ဘယ္မွာထူးျခားခ်က္ ရွိေတာ့မွာလဲ။ သူရသတၱိဆုိတာ ခတၱိယေတြမွာ
Aမိေမြးကတည္းက ရွိလာခဲ့တဲ့ သေဘာသဘာဝျဖစ္တယ္"
"ဒါေပမဲ့ Aရွင္မင္းႀကီး မဟာဝီရ Aရွင္သူျ မတ္က ဘုရင္မ်ားႏွင့္ ပတ္သက္ၿပီး ေရွာင္ၾ ကU္ရမယ့္
Aခ်က္ခုနစ္ခ်က္ ေျပာျပထားတယ္ မဟုတ္လား။ AဲဒီAခ်က္ ခုနစ္ခ်က္ထမ
ဲ ွာ ေသရည္ေသာက္စား
မူးယစ္ျ ခင္းႏွင့္ ေတာလုိက္တဲ့Aလုပ္လည္း ပါဝင္တယ္။ ေတာလုိက္တဲ့Aလုပ္ကို မလုပ္သင့္ေတာ့ပါဘူး။
တရားရွင္ Aရွင္သူျ မတ္၏ သာဝိကာ မယ္ေတာ္ႀ ကီးAေနႏွင့္ Aရွင္မင္းႀကီး Aခုလုိ ေတာလုိက္တဲ့သတင္း
ၾကားတယ္ဆုိရင္ AႀကီးAက်ယ္ စိတ္မေကာင္း ျဖစ္ေနလိမ့္မယ္"
မိဖုရားႀကီးက ၾကားဝင္စြက္သည္။

"မိဖုရားႀကီး Aဲဒီသတ္မွတ္ခ်က္က Aျပစ္မဲ့တဲ့ သမင္တုိ႔လုိ သတၱဝါမ်ားကို သတ္ျ ဖတ္ျ ခင္း

မျပဳေAာင္ ပိတ္ပင္တားျမစ္ထားတာ ျဖစ္တယ္။ ယခုကိစၥက Aျပစ္ရွိသူကို Aျပစ္ဒဏ္ေပးရမယ့္
ကိစၥျ ဖစ္တယ္။ Aခုကိစၥကို ဝါသနာAရ ေတာလုိက္တယ္လုိ႔ ေျပာလုိ႔မရဘူး။ မင္းက်င့္တရားကို
လုိက္နာေဆာင္ရြက္ျ ခင္းသာ ျဖစ္တယ္။ ဆုိးသြမ္းသူကို မင္းျပစ္မင္းဒဏ္ မေပးလုိ႔မရဘူး"
"Aာဏာပိုင္သူေတြကေတာ့ စကားလံုးမ်ားရဲ႕ Aဓိပၸါ ယ္ကို Aမ်ဳိးမ်ဳိး ေကာက္ေနၾကတယ္။
ေကာင္းပါၿ ပီ ႂကြပါ၊ ႂကြပါ ေAာင္ပြဲရသူတစ္ေယာက္Aေနႏွင့္ ျမန္ျ မန္ျ ပန္လာခဲ့ပါ။ ဒါေပမဲ့
Aလွျ ပည့္လွ် ံေနတဲ့ ဆည္းဆာခ်ိန္မွာ ေျပာခဲ့တဲ့ စကားမ်ားကိုေတာ့ ေမ့မသြားရဘူးေနာ္"
မိဖုရားႀကီးက မ်က္ေစာင္းထုိးၿပီး ေျပာလုိက္သည္။
"မိဖုရားႀကီး ဝႆဘုရင္Uဒယနက တစ္ခြန္းတည္းေသာ စကားကို ေျပာတဲ့လူပါ"

Aဂၤါ ရဝတီသည္ ခန္းေဆာင္Aတြင္းဝင္သြားၿပီးလွ် င္ ေလးႏွင့္ျ မားကိုလည္းေကာင္း၊

မကိုဋ္ကိုလည္းေကာင္း ယူလာခဲ့ၿ ပီးလွ် င္ ေျပာလုိက္သည္။
"ဒီကေန႔ေတာ့ ကၽြန္မကိုယ္တုိင္ Aရွင္မင္းႀကီးကို မကုိဋ္ေဆာင္းေပးမယ္။
တျခားAဆင္တန္ဆာေတြကိုလည္း ဆင္ေပးမယ္။ ဒါေလာက္ျ ပဳစုေပးေနတဲ့ ကၽြန္မတစ္ေယာက္ကုိ
ႏွစ္သိမ့္စကားေလာက္ေတာ့ ေျပာဖုိ႔ ေတာင္းပန္ပါတယ္"
"Aလုိ ဘယ္လုိျ ဖစ္တာလဲ။ ဘုရင္မတစ္Uီးက ဘယ္လုိႏွိမ့္ႏွိမ့္ခ်ခ်စကားမ်ဳိး ေျပာေနတာလဲ။
Aခုမၾကာခင္ကေလးကေတာ့ ဘုရင္မAေနAထားမ်ဳိးႏွင့္ပါကလား"
"AားကိုးAားထားရွိတဲ့ မိန္းမကေတာ့ ဘုရင္မလုိ႔ ထင္ရတယ္။ ဒါေပမဲ့ AားကိုးAားထားမရွိတ့ဲ
မိန္းမတစ္ေယာက္Aေနႏွင့္ကေတာ့ ပုရြက္ဆိတ္ထက္ေတာင္ Aင္Aားမဲ့သူျ ဖစ္ေနရတယ္"
မိဖုရားႀကီးက ဘုရင္မင္းႀကီး၏ ကိုယ္ေပၚတြင္ ေလးႏွင့္ျ မားကို တပ္ဆင္ၿ ပီး ေျပာလုိက္သည္။

Page
152
 မဟာေယာဂီ - ပါရဂူ created by lucky82

တခဏAလြန္က မိန္းမပ်ဳိAလွတစ္ေယာက္၏ ျပဳစုယုယမႈကို ခံယူရရွိေသာ ဘုရင္Uဒယနသည္

မသြားခ်င္သြားခ်င္ႏွင့္ ထြက္ခြာသြားသည္။ Uယ်ာU္မ်ားထဲ ေရာက္သာြ းၿပီး ျမားတစ္ခ်က္
လႊတ္လုိက္သည္ႏွင့္ ေတာတစ္ခြင္လံုး ဟိန္းသြားသည္။

မိဖုရားႀကီးၾကာပြတ္ျ ဖင့္ ႐ုိက္လုိက္သည့္Aတြက္ ကယ္ပါ ယူပါျဖစ္သြားေသာ ဝႆဘုရင္သည္

ခရီးၾကမ္းကို Aနည္းငယ္မွ် ဂ႐ုမထားဘဲ ေတာဘုရင္ေနာက္ လုိက္သြားသည္။

ဆင္ကလည္း ထူးထူးျခားျခား ဆင္တစ္ေကာင္ျ ဖစ္သည္။ ဤေတာတစ္ခြင္၌ ယင္းကဲ့သို႔ေသာ

ဆင္မ်ဳိးကို တစ္ခါမွ် မေတြ႔ဖူးေပ။ ဘုရင္မင္းႀကီး၏ ခၽြန္ထက္ေသာ ျမားသည္ ပန္းပြင့္ေပၚ ေရေပါက္ကေလး
က်သြားသည့္Aတုိင္း ဆင္၏ကိုယ္ကိုထိၿ ပီး ေAာက္က်သြားသည္။ ဆင္၏Aသြားႏႈန္းကလည္း
Aလြန္လ်င္ျ မန္သည္။

သို႔ေသာ္လည္း Aလုပ္လုပ္ဖို႔Aတြက္ Aခက္Aခဲရွိလာေလေလ ဘုရင္Uဒယန၏

လံု႔လUႆဟသည္လည္း ႏွစ္ဆတုိးလာေလေလျဖစ္သည္။ ဆင္မင္းႏွင့္ လူမင္း ႏွစ္Uီးတို႔
Aၿပိဳ င္ျ ဖစ္လာသည္။ ဝႆဘုရင္သည္ စိတ္လုိက္မာန္ပါ ျဖစ္ေနသျဖင့္ သူႏွင့္Aတူပါလာေသာ
တပ္သားမ်ား ေနာက္ဘက္က်န္ခဲ့သည္။ Aမတ္ႀ ကီး ယုဂႏၶရာယဏလည္း ဘုရင္မင္းႀကီးကို
လုိက္မမီေတာ့ေပ။

ဝႆတုိင္း၏ နယ္စပ္ကိုပင္ ျဖတ္ေက်ာ္သြားၿပီ။ ၿပိဳ င္ဘက္ျ ဖစ္သူ Aားေပ်ာ့သြားသည္ကို

ေတ႔ြရေသာAခါ ဘုရင္သည္ ထူးထူးျခားျခား Aားရွိလာသည္။ Aရွိန္Aဟုန္တိုးၿပီး
ၿပိဳ င္ဘက္ေနာက္လုိက္သြားသည္။ ၾကည့္ရင္းၾကည့္ရင္းႏွင့္ လူမင္းႏွင့္ ဆင္မင္းႏွစ္Uီးလံုး
ရင္ဆုိင္ျ ဖစ္သြားၾကသည္။ ထုိ႔ေနာက္ Aလြန္Aံၾ သဖြယ္ေကာင္းေသာ Aျဖစ္Aပ်က္ျ ဖစ္လာသည္။

ဘုရင္Uဒယနက ဆင္မင္းကို သန္လ်က္ႏွင့္ ခ်ိန္ရြယ္လုိက္ေသာAခါ ႐ုတ္တရက္ စက္ကိရိယာႏွင့္

လုပ္ထားေသာ ဆင္၏ဝမ္းဗုိက္ကြဲသြားၿပီးလွ် င္ Aတြင္းမွ စစ္သည္ဆယ္ေယာက္ ဆယ့္ငါးေယာက္
Aျပင္ဘက္ ခုန္ထြက္လာၾကသည္။

ဘုရင္Uဒယနသည္ မိမိလုပ္ႀ ကံမႈတစ္ခု၏ သားေကာင္ျ ဖစ္သြားၿပီဆုိသည့္Aေၾကာင္း Aလ်င္Aျမန္

သိရွိသြားသည္။ ဆင္သည္ ဆင္Aစစ္မဟုတ္ေပ။ စက္ႏွင့္လုပ္ထားေသာ ဆင္Aတုျ ဖစ္သည္။ ထုိAခ်ိန္၌
ျမားက်ည္ေတာက္ထဲက ျမားမ်ားလည္း ကုန္သြားၿပီ။ ယခုေလာက္ ေဝးလံေသာ ခရီးကို
ခ်ီတက္လာခဲ့သည့္Aတြက္ေၾကာင့္လည္း AားAင္ကုန္ခန္းသြားၿပီ။ သို႔ေသာ္လည္း လက္နက္ခ်လုိက္လွ် င္
မည္သုိ႔မည္ပံု ခတၱိယဟုတ္ေတာ့မည္နည္း။

ဝႆဘုရင္မင္းႀကီးသည္ ယွU္ၿ ပိဳ င္တုိက္ခုိက္ရန္ စိန္ေခၚလုိက္သည္။ စစ္သည္တပ္သား

ဆယ့္ငါးေယာက္ကို မလွန္ႏုိင္ေAာင္ တြန္းလွန္တုိက္ခုိက္ပစ္လုိက္သည္။ သို႔ေသာ္လည္း ထုိAခ်ိန္၌
Aဝႏၲီဘုရင္၏ Aျခားစစ္သားမ်ား ေရာက္ရွိလာၾကသည္။ ယင္းစစ္သားမ်ားသည္ တစ္Uီးတည္းေသာ
ဝႆဘုရင္ကို ဝုိင္းဖမ္းၿပီး စက္တပ္ဆင္Aတုထဲ ထည့္ၿ ပီး ထြက္ခြာသြားၾကသည္။ စက္တပ္ဆင္သည္
Aရွိန္ဟုန္ျ ပင္းစြာျဖင့္ သြားေနသည္။ Aေကာက္ဉ ာဏ္ျ ဖင့္ ဘုရင္Uဒယနကို ဖမ္းဆီးသူမ်ားမွာ

Page
153
 မဟာေယာဂီ - ပါရဂူ created by lucky82

ဘုရင္ပေဇၨာတတပ္သားမ်ား ျဖစ္သည္။ Uဒယနကို စက္တပ္ဆင္Aတုျ ဖင့္ လုပ္ႀ ကံဖမ္းဆီးၾကျခင္း

ျဖစ္သည္။

ခ်ိပရာျမစ္ကို ေက်ာ္ျ ဖတ္သြားၿပီးလွ် င္ စက္တပ္ဆင္Aတုသည္ Uေဇၨနီေရာက္သြားသည္။

Uေဇၨနီမင္းပရိသတ္ေရွ႕ေမွာက္ ေရာက္ရွိသြားေသာ ဘုရင္Uဒယနကို သီဟာသနပလႅင္တြင္ ထုိင္ေနသည့္
ဘုရင္ပေဇၨာတက Aရွက္ရေစမည့္ စကားလံုးမ်ားျဖင့္ ထုိးႏွက္သည္။
"Aဝႏၲီဘုရင္ ခတၱိယႏြယ္ဖြားမ်ားဟာ မိမိတုိ႔ရဲ႕ လက္႐ံုးရည္မွတစ္ပါး တျခားဘယ္လို
AကူAညီမ်ဳိးမွ မယူဘူးဆုိတာ Aဝႏၲီဘုရင္ ဘာေၾကာင့္ ေမ့ေနရတာလဲ"
ေဒါသမီးေတာင္ ေပါက္ကြဲသြားေသာ ဝႆဘုရင္ Uဒယနကလည္း ဘုရင္ပေဇၨာတကို
မခံခ်င္ေAာင္ ေျပာၿပီးလွ် င္ ဝီတဘယနဂရႏွင့္ Uဒယနဘုရင္Aၾကား ျဖစ္ပြားခဲ့ေသာ ဇာတ္လမ္းကို
ေျပာျပသည္။

"ေမ်ာက္ပါးစပ္က နတ္စကားထြက္ေနတယ္။ ဝႆတုိင္း ရာဇပလႅင္မွာ မင္းကိုတင္ေပးတဲ့လူကို

မင္းသိရဲ႕လား။ ဒီကေန႔ မင္းရပ္တည္ေနတာ ဘယ္သူ႔ေက်းဇူးႏွင့္ ရပ္တည္ေနတာလဲဆုိတာ မင္းသိလား။
မသိရင္ Aလွပုိင္ရွင္ မင္းမိခင္ကို ေမးၾကည့္။ Aဝႏၲီဘုရင္မင္းႀကီးရဲ႕ စြမ္းAားကို မင္းသိရဲ႕လား။
Aဲဒီစြမ္းAားရဲ႕ Aပိုင္းAျခားကို မင္းလက္ခံဖုိ႔ Aဆင္သင့္ျ ဖစ္သလား မျဖစ္ဘူးလား"
ေဒါသျဖစ္ေနသည့္Aတြက္ Aဝႏၲီဘုရင္သည္ ဆင္ျ ခင္စU္းစားဖုိ႔ သတိေမ့သြားသည္။

"စြမ္းAားAပိုင္းAျခားဆုိတာ ႀကီးက်ယ္တဲ့ လူမ်ားမွာသာ ရွိတယ္။ မေန႔ကAထိ

ကၽြႏု္ပ္စိတ္ႏွလံုးထဲမွာ Aဝႏၲီဘုဖရင္ႏွင့္ပတ္သက္ၿ ပီး ဂ႐ုဂါရဝသာ ရွိခဲ့တယ္။ ဒီကေန႔က်ေတာ့
Aဝႏၲီဘုရင္ႏွင့္ ဝႆဘုရင္ ၿပိဳ င္ဘက္ျ ဖစ္လာၿပီး ရင္ဆုိင္ေနရတယ္။ စြမ္းAား၏ Aပိုင္းAျခားကို
လက္ခံတာဟာ A႐ႈံးကိုလက္ခံတာႏွင့္ တူတယ္။ ဝႆဘုရင္ Uဒယနဟာ မေသမီ A႐ံႈးကို လက္ခံမွာ
မဟုတ္ဘူး"
"AဝႏၲီAက်U္းစခန္းရဲ႕ နံရံမ်ားဟာ ထြင္းေဖာက္လုိ႔ မလြယ္ဘူး"
"လံု႔လဝီရိယရွိတဲ့လူAတြက္ ဘယ္ဟာမ်ဳိးမွ ထြင္းေဖာက္လို႔မရတာမ်ဳိး မရွိဘူး"
"Uဒယန မင္းလုိ သူငယ္ႏွပ္စားAရြယ္မ်ဳိးကို လုပ္လုိက္ရင္ ငါ့စကားတစ္လံုးဟာ
မင္းရဲ႕ယေန႔ရပ္တည္မႈကို ပ်က္ျ ပယ္သြားေစႏုိင္တယ္။ ဒါေပမဲ့ မာေက်ာတဲ့ ႏွလံုးသားပိုင္ရွင္ရဲ႕
ႏွလံုးသားထဲမွာလည္း မာယာရဲ႕ Aစိတ္Aပုိင္းတစ္ခု ကိန္းေAာင္းေနတယ္လုိ႔ ထင္ရတယ္။ မင္းမိခင္ကို
တစ္ခ်ိန္တုန္းက ငါခ်စ္ေမတၱာျပခဲ့တယ္။ AဲဒီAခ်ိန္တုန္းက မင္းႏႈတ္ခမ္းမွာ မင္းမိခင္ရဲ႕
ႏို႔မေျခာက္ေသးဘူး။ မင္းငါ့ေရွ႕ေမွာက္မွာ Aေႏွာင့္Aယွက္Aဟန္႔Aတား ျဖစ္ေနခဲ့တယ္။ ဒါေပမဲ့ မင္းကို
ေထာက္ထားငဲ့ညႇာခဲ့တဲ့လူကို ဒီကေန႔ AညႇာAတာကင္းမဲ့တဲ့ ရက္စက္တဲ့Aၾကည့္မ်ဳိးႏွင့္ ၾကည့္လုိ႔
ဘယ္ရေတာ့မလဲ"
"Aရွင္မင္းႀကီး ကၽြႏ္ုပ္မိခင္ဟာ ဒီကေန႔ ဘယ္သူ႔Aေၾကာင္းကိုမွ စိတ္မဝင္စားေတာ့ဘူး။
ႏုိင္ငံAေရး၊ ရာဇAေရး ဆုိးက်ဳိးမ်ားကို ကၽြႏ္ုပ္မိခင္ ေကာင္းေကာင္း နားလည္သြားၿပီ။ သူထြက္လာခဲ့တ့ဲ
ရြံ႕ၫႊန္ထဲမွာ ကူးခတ္ေနတ့ဲလူေတြကေတာ့ ကၽြႏု္ပ္တုိ႔ျ ဖစ္တယ္။ ဝိတဘယနဂရဘုရင္ဟာ Uဒယန၏
ငဲ့ညႇာေထာက္ထားမႈေၾကာင့္ တစ္ေန႔ေသာAခါက Aသက္ခ်မ္းသာရသြားသလုိ AဲဒီAခ်ိန္က
Aရွင္မင္းႀကီးAေပၚ ကၽြႏု္ပ္ထားတဲ့ သေဘာမ်ဳိးAတုိင္း ယခုAရွင္မင္းႀကီး ကၽြႏ္ုပ္Aေပၚထားတယ္ဆုိရင္
ဘယ္လိုမွ ရွက္စိတ္ဝင္လာစရာ မလုိပါဘူး။ ေထာက္ထားငဲ့ညႇာတယ္ဆုိတာ လူ႔ဂုဏ္သိကၡာျဖစ္တယ္။

Page
154
 မဟာေယာဂီ - ပါရဂူ created by lucky82

ဘီလူးဂုဏ္သိကၡာ မဟုတ္ဘူး။ မဟာဝီရ Aရွင္သူျ မတ္ကလည္း Aမိန္႔ထားရွိတယ္။ ကမာၻေလာကဟာ

ေမတၱာဗိမာန္ေတာ္ျ ဖစ္တယ္။ ေမတၱာဗိမာန္ေတာ္ကို ေဒါသဗိမာန္ေတာ္ မလုပ္ရဘူး။
ကိုယ္စိုက္ပ်ဳိးတဲ့Aတုိင္း ရိပ္သိမ္းရလိမ့္မယ္။ ကံတရား၏ စြမ္းAားဟာ စၾကဝေတးဘုရင္၏ စြမ္းAားထက္
ပိုမုိႀ ကီးမားတယ္တဲ့"
ဝႆဘုရင္ Uဒယနသည္ Aေၾကာက္Aလန္႔မရွိဘဲ ေျပာျပေနသည္။
"ဒါေပမဲ့ ေနာက္ဆံုးက်ေတာ့ ပါးနပ္တဲ့က်ီးကန္းဟာ Aလွည့္ခံသြားရတယ္မဟုတ္လား"
ဘုရင္ပေဇၨာတသည္ စကားကို တျခားေရာက္ေAာင္ လွီးလႊဲေျပာဆုိလုိက္သည္။
ယင္းစကားလံုးမ်ားထဲတြင္ ပ်က္ရယ္ျ ပဳၿပီး မေထမဲ့ျ မင္ေျပာသည့္ Aဓိပၸါ ယ္Aျပည့္ရိွေနသည္။
"ဟုတ္ပါတယ္ Aရွင္မင္းႀကီး။ ပါးနပ္တဲ့က်ီးကန္းပဲ။ Aၿမဲမျပတ္ Aလွည့္ခံေနရတယ္။
ဘာေၾကာင့္လဲဆုိေတာ့ ကိုယ့္ပါးနပ္မႈႏွင့္ နားထင္ေသြးေရာက္ေနတဲ့Aတြက္ေၾကာင့္ ျဖစ္တယ္။ ကၽြႏ္ုပ္လုိ
တျခားပါးနပ္တဲ့ က်ီးကန္းတစ္ေကာင္ ဘယ္လုိAလွည့္ခံခဲ့ရတယ္ဆုိတာကိုလည္း ကၽြႏု္ပ္ သတိရေနတယ္။
Aမိန္႔ေပးရင္ ေျပာျပပါမယ္"
"ေျပာပါ. .. ေျပာပါ၊ မင္းစကားထဲမွာ Aလကၤာတုိ႔ Uပမာတုိ႔ ကဗ်ာဉာဏ္တုိ႔
Aျပည့္ပါဝင္ေနလိမ့္မယ္ ထင္တယ္"
Aဝႏၲီဘုရင္ ပေဇၨာတသည္ Uဒယနကို ေျပာခြင့္ျ ပဳလုိက္သည္။ တျခားလူမ်ားကလည္း
Uဒယနေျပာျပေသာ ပံုဝတၳဳ ကို နားေထာင္ဖုိ႔ စိတ္ေစာေနၾကသည္။

"Aေၾကာင္းAရာက ႐ႈပ္႐ႈပ္ေထြးေထြး မရွိပါဘူး။ လြယ္လြယ္ကေလးပါ။ ၿမိဳ ႕တစ္ၿ မိဳ ႕မွာ

ရာဇာAမည္ရိွတဲ့ က်ီးကန္းAုပ္ခ်ဳ ပ္ မင္းလုပ္ေနတယ္။ Aဲဒီက်ီးကန္းဟာ သူလုပ္တဲ့ ေကာက္က်စ္မႈမ်ားႏွင့္
ပတ္သက္ၿ ပီး ဂုဏ္ယူေနသူျ ဖစ္တယ္။ Aဲဒီက်ီးကန္းဟာ Aမတ္ႀ ကီး Aမည္ရွိတဲ့ ဟသၤာ ေက်ာ္ေစာကိတၱိကုိ
ၾကားရတဲ့Aတြက္ ဟသၤာကို လက္တစ္လံုးျခားလွည့္ဖုိ႔ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ ခ်လုိက္တယ္။

တစ္ခ်ိန္က်ေတာ့ AစားAေသာက္ထဲမွာ မူးေစတတ္တဲ့ Aရာဝတၳဳ ထည့္ေကၽြးၿပီးေတာ့ ဟသၤာကို

ဖမ္းၿပီး သူ႔ေနရာေခၚလာတယ္။ က်ီးကန္း AႀကီးAက်ယ္ ဝမ္းသာAားရျဖစ္ေနတယ္။ ဒါေပမ့ဲ ဟသၤာက
ဟသၤာပဲျ ဖစ္တယ္။ က်ီးကန္းဟာ Aုပ္ခ်ဳပ္မင္းလုပ္ရင္း မလုပ္တတ္ မကိုင္တတ္ျ ဖစ္လာတဲ့Aခါ ဟသၤာရဲ႕
AကူAညီရယူဖုိ႔ ေရာက္ရွိလာတယ္။ ေနာက္ဆံုးတစ္ေန႔ေတာ့ သေဘာက်သြားၿပီး က်ီးကန္းက ဟသၤာကို
Aခ်ဳပ္ခန္းထဲက လႊတ္လုိက္တယ္။

ဒါေပမဲ့ Aမတ္ႀ ကီး Aမည္ရွိတဲ့ ဟသၤာရဲ႕စိတ္ႏွလံုးထဲမွာ မခံခ်င္တဲ့Aခ်က္ ကိန္းေAာင္းေနတယ္။

ဘုရင္ကုိ ပညာျပလုိက္မယ္ဆုိတဲ့ Aေတြးေပၚလာတယ္။ Aဲဒီလုိေတြးၿပီး ကုန္သည္ဟန္ေဆာင္လုိက္တယ္။
လွတဲ့ သာလိကာႏွစ္ေကာင္ကိုေခၚၿပီး က်ီးကန္းAုပ္ခ်ဳ ပ္တဲ့ တုိင္းျပည္လာေနတယ္။ ေန႔စU္ေန႔တုိင္း
သာလိကာႏွစ္ေကာင္ဟာ ျပတင္းေပါက္မွာနားၿပီး တစ္ေကာင္ႏွင့္တစ္ေကာင္ က်ီစယ္ေနၾကတယ္။
က်ီးကန္းဘုရင္က Aဲဒီလမ္းက ျဖတ္သြားတယ္။ က်ီးကန္းဘုရင္ဟာ သာလိကာမကို မ်က္စိက်သြားတယ္။

ကုန္သည္ဟသၤာက ဘုရင္က်ီးကန္းရဲ႕ မ်က္ႏွာပံုပန္းသဏၭာန္တူတဲ့ က်ီးကန္းတစ္ေကာင္

ေမြးထားတယ္။ Aဲဒီက်ီးကန္းAမည္ကိုလည္း ရာဇာလို႔ Aမည္ေပးထားၿပီး ေန႔စU္ေန႔တုိင္း ႀကိဳ းႏွင့္ခ်ည္ၿ ပီး
Aျပင္ဘက္ထုတ္ထုတ္ယူသြားတယ္။ ရာဇာAမည္ေပးထားတဲ့ Aဲဒီက်ီးကန္းက ကၽြႏု္ပ္ရာဇာျဖစ္ပါတယ္။
ကၽြႏ္ုပ္ကို သူတုိ႔ဖမ္းေခၚသြားၾကတယ္။ ကၽြႏု္ပ္ကို လြတ္ေAာင္ လုပ္ၾ ကပါ ေျပာတယ္။ Aစပထမေတာ့

Page
155
 မဟာေယာဂီ - ပါရဂူ created by lucky82

လူေတြက ဘာမ်ားျဖစ္သလဲလို႔ စုိးရိမ္တႀကီး ျဖစ္ၾ ကတယ္။ ဒါေပမဲ့ ေနာက္ပိုင္းက်ေတာ့

ရာဇာAမည္တပ္ထားတဲ့ က်ီးကန္းA႐ူးဆုိတာ သိသြားၾကတဲ့Aတြက္ ဘယ္သူမွ ဂ႐ုမစိုက္ၾ ကေတာ့ဘူး။

ကုန္သည္က ေနာက္တစ္ခါ လုပ္ႀ ကံမႈကို ျပဳလုပ္ျ ပန္တယ္။ သာလိကာမေတြႏွင့္ က်ီးကန္းဘုရင္ကို

ေတြ႔ေပးဖုိ႔ က်ီးကန္းဘုရင္Aစစ္ကို ေခၚလုိက္တယ္။ က်ီးကန္းဘုရင္က သာလိကာမေတြရဲ႕ ခ်ဳိခ်ဳိသာသာ
ေျပာတဲ့စကားကို ၾကားရေတာ့ ႏွစ္သက္သေဘာက်သြားတယ္။ AဲဒီAခ်ိန္မွာ Aမတ္ႀ ကီး ဟသၤာရဲ႕
ေနာက္လုိက္ေနာက္ပါမ်ားဟာ က်ီးကန္းဘုရင္ကို ဝိုင္းဖမ္းၿပီး ေနပူႀ ကီးထဲ ေခၚသြားတယ္။

က်ီးကန္းဘုရင္က ေAာ္တယ္။ ကၽြႏု္ပ္ ခင္ဗ်ားတို႔ရဲ႕ ဘုရင္ျ ဖစ္တယ္။ ကၽြႏ္ုပ္ကို ဒီလူေတြ

ဖမ္းသြားၾကတယ္။ ကၽြႏ္ုပ္ကို လြတ္ေAာင္ လုပ္ပါ။ ဒါေပမဲ့ လူေတြက ဒီက်ီးကန္းဟာ ေန႔စU္ေန႔တုိင္း
ေဆးခန္းကို ေခၚသြားတဲ့ A႐ူးက်ီးကန္းျဖစ္လိမ့္မယ္လုိ႔ ထင္မွတ္ေနၾကတယ္။ Aဲဒီလိုနည္းလမ္းႏွင့္
Aမတ္ႀ ကီး ဟသၤာက ေဈးကျဖတ္ၿ ပီး က်ီးကန္းဘုရင္ကို ေခၚသြားတယ္"
ဝႆဘုရင္ Uဒယန သူ႔စကားကို ရပ္လုိက္သည္။ သူေျပာေသာဝတၳဳ ကို မင္းပရိသတ္မ်ား
ႏွစ္ၿ ခိဳ က္သေဘာက်သြားၾကသည္။ မင္းပရိသတ္မ်ားက ေနာက္ထပ္ဘာျဖစ္ေသးသလဲဟု
သိခ်င္ၾ ကသည့္Aတြက္ ေနာက္ၿ ပီးေတာ့ ဘာျဖစ္သလဲဟု ေမးၾကသည္။

"ေနာက္ ဘာျဖစ္သလဲ ဟုတ္လား"

Uဒယနက ေျပာျပသည္။
"ဟသၤာက စိတ္ေကာင္းေစတနာရွိတယ္။ ဟသၤာက က်ီးကန္းကို ေျပာတယ္။ Aဲဒါကေတာ့
ကံတရားပဲ။ ကိုယ္လုပ္တဲ့Aတုိင္း ျဖစ္လာမွာပဲ။ ကၽြႏု္ပ္သင့္ကို လြတ္ေAာင္ လႊတ္လုိက္မယ္။ ေနာက္ ဒီလုိ
မလုပ္နဲ႔. .. ကဲ ပံုျ ပင္ၿ ပီးသြားၿပီ ေနာက္ဆက္တြဲကိုေတာ့ ေနာင္ႏွစ္က်မွ နားေထာင္ၾ ကပါ"
"ေက်းငွက္ေတြAေၾကာင္း ေျပာတာက Uပမာထားၿပီး ေျပာျခင္းမွ် သာျဖစ္တယ္။ Aမွန္က
ဘုရင့္Aမ်ဳိးAႏြယ္တစ္ခုခု၏ Aေၾကာင္းျဖစ္ပံုရတယ္"
မင္းပရိသတ္ထဲက တစ္ေယာက္က ေမးလုိက္သည္။
"Aႀကိမ္ေပါင္းမ်ားစြာ ငွက္တိရစာၦန္မ်ား၏ ပံုဝတၳဳ ကိုၾ ကည့္ၿ ပီး လူတို႔၏ နီတိက်င့္ဝတ္ကို သိရတယ္။
ဒီကေန႔ ဝႆဘုရင္ ဆင္ဘုရင္ဆီက နီတိက်င့္ဝတ္စကားၾကားရတဲ့ သေဘာမ်ဳိး ျဖစ္တယ္"
"ကၽြႏု္ပ္တုိ႔ကို က်ီးကန္းႏွင့္ ဟသၤာAမည္Aစစ္ကို ေျပာျပပါလား"
မင္းပရိသတ္ထဲက တစ္ေယာက္က ေျပာသည္။
"မိတ္ေဆြေတာင္းပန္တဲ့Aတြက္ ေျပာပါ့မယ္။ Aဲဒီ ဟသၤာAမတ္ႀ ကီးရဲ႕ Aမည္က Aဘယကုမာရ
ျဖစ္တယ္။ က်ီးကန္းရဲ႕ Aမည္ကေတာ့..."
ဝႆဘုရင္ ခဏစကားရပ္လိုက္ၿ ပီး ေနာက္မွ ဆက္ေျပာသည္။
"Aင္း... ကၽြႏု္ပ္ Uီးေခါင္း႐ႈပ္သြားၿပီ။ ပံုဝတၳဳ နားေထာင္ေနတဲ့ ပရိသတ္မ်ားခင္ဗ်ား ကၽြႏု္ပ္ရဲ႕
ေမ့တတ္တဲ့ ဝါသနာAတြက္ ကၽြႏု္ပ္ကို ခြင့္လႊတ္ၾ ကပါ။ Aဲဒီဘုရင္ က်ီးကန္းရဲ႕ Aမည္ကို ကၽြႏ္ုပ္လံုးလံုး
ေမ့ေနတယ္။ ဗဟုသုတႂကြယ္ဝတဲ့ Aဝႏၲီဘုရင္မင္းႀကီး မုခ်သိပါလိမ့္မယ္"
Aဝႏၲီဘုရင္သည္ သူ႔ကုိ ရည္ၫႊန္းၿပီး ေျပာဆုိသည့္Aေၾကာင္း သိရွိနားလည္သြားသည္။
သို႔ေသာ္လည္း သူသိသည္ဆုိသည္ကို ဖံုးဖံုးဖိဖိ လုပ္လုိသည့္Aတြက္ မည္သို႔မွ် မေျပာဘဲ
တံုဏွိဘာေဝလုပ္ေနသည္။ မ်ားမၾကာမီAခ်ိန္က Aဝႏၲီဘုရင္သည္ Aမတ္ႀ ကီး Aဘယကို
လက္တစ္လံုးၾကား လွည့္ခဲ့သည္။ ယင္းျပဳမူခ်က္သကို တံု႔ျ ပန္လုိသည့္Aတြက္ ယခု လွည့္ကြက္ကို

Page
156
 မဟာေယာဂီ - ပါရဂူ created by lucky82

ဆင္လုိက္ျ ခင္းျဖစ္သည္။ သို႔ေသာ္လည္း ခံႏုိင္မႈစြမ္းရည္သည္လည္း သူ႔Aတုိင္းAတာႏွင့္သူ ျဖစ္သည္။

ဝႆဘုရင္ ေနာက္ဆံုးေျပာလိုက္ေသာ စကားကို ၾကားသည္ႏွင့္ Aဝႏၲီဘုရင္သည္ ေထာင္းခနဲ
ေဒါသထြက္လာၿပီးလွ် င္ ေျပာလုိက္သည္။
"ဒီပညာရွင္ေယာင္ေဆာင္ေနတဲ့လူကို Aခ်ဳ ပ္ခန္းထဲမွာ ထည့္ထားလိုက္ၾ ကေတာ့။
သူေျပာတဲ့ပံုဝတၳဳ သူ႔ျ ပန္ပတ္သြားခ်င္ သြားေပေစ။ သူတုိ႔တုိင္းျပည္မွာ က်င့္ဝတ္သိကၡာဆုိတာမ်ဳိး
လံုးဝမရွိဘူး။ ေမ်ာက္ပါးစပ္က နတ္စကားထြက္တယ္။ Aဲဒီလုိလုပ္ဖုိ႔Aတြက္လည္း Aရွက္ရွိတာ
မဟုတ္ဘူး"

ထုိခဏ၌ပင္ မင္းခ်င္းေယာက္် ားမ်ားသည္ ဝႆဘုရင္ Uဒယနကို ထုိေနရာမွ ဆြဲေခၚသြားၿပီး

Aက်U္းစခန္းထဲ ထည့္လုိက္ၾ ကသည္။ ဝႆဘုရင္က Uီးေခါင္းကို မတ္မတ္ရပ္လုိက္ၿ ပီး
ဂုဏ္ယူေမာ္ႂ ကြားစြာျဖင့္ ေျပာလုိက္သည္။
"ၾကပ္ၾ ကပ္သတိထားပါ Aဝႏၲီမင္းႀကီး ကၽြႏု္ပ္လည္း တစ္ေန႔က်ရင္ Aဘယကုမာရသြားတဲ့
နည္းမ်ဳိးနဲ႔ မသြားဘူးလုိ႔ မထင္မွတ္ပါႏွင့္"
"Aဝႏၲီျ ပည္၏ Aခ်ဳပ္ခန္းထဲကိုေတာ့ ယမမင္းေတာင္မွ ဝင္ဖို႔ ခဲယU္းတယ္"
Aဝႏၲီဘုရင္သည္ သေရာ္ၿ ပံဳ း ၿပံဳ းၿပီး ေျပာလုိက္သည္။ သေရာ္ၿ ပံဳ း Aၿပံဳးသည္
ရာဇနီတိကၽြမ္းက်င္သူမ်ား၏ ထူးျခားခ်က္ ျဖစ္သည္။

"Aျမင္မျပတ္သားျခင္းသည္ ဆုိးဝါးေသာ Aရာျဖစ္၏။ သူ႔မိခင္Aေပၚမွာ Aျမင္မျပတ္သားသလို

ဒီကေလးေပၚမွာလည္း ကၽြႏ္ုပ္Aျမင္ မျပတ္သားဘူး။ Aဲဒီလုိမဟုတ္ရင္ ကၽြႏု္ပ္ဓားေAာက္က သူ႔Uီးေခါင္း
လြတ္ထြက္သြားဖို႔ မလြယ္ဘူး။ ကၽြႏ္ုပ္ ေဒါသမီးလွ်ံထဲမွာ ျပာက်သြားတဲ့လူ ဘယ္သူရိွUီးမွာလဲ။ ဒါေပမဲ့
ကေလးသူငယ္ႏွင့္ ပတ္သက္ၿ ပီး ကေလးသူငယ္လုိ ဆက္ဆံမယ္ဆုိရင္ ကၽြႏ္ုပ္လုိ ဇမၺဴဒိပ္တစ္ကၽြန္းလံုး
ေက်ာ္ၾ ကားေနတဲ့ ဘုရင္Aေနႏွင့္ တင့္တယ္မွာ မဟုတ္ဘူး"
သူ၏ စိတ္ထားႀကီးမားပံုကို Aဝႏၲီဘုရင္မင္းႀကီး ေျပာျပလိုက္ျ ခင္းျဖစ္သည္။ ယင္းကဲ့သို႔
စိတ္ထားႀကီးႀကီးမားမား ထားျခင္းသည္လည္း ရာဇAေရး ႏုိင္ငံAေရး ကၽြမ္းက်င္လိမၼာသူမ်ား၏
စိတ္သေဘာထားမ်ဳိးပင္ ျဖစ္သည္။

"Aဝႏၲီဘုရင္ Aသက္ရာေက်ာ္ရွည္ပါေစ"
မင္းပရိသတ္ႀ ကီးက တစ္ခဲနက္ ဟစ္ေAာ္ေႂကြးေၾကာ္လုိက္ၾ ကသည္။
*****

Page
157
 မဟာေယာဂီ - ပါရဂူ created by lucky82

၂၁။ ဝါသဝဒတၱာ

Aဝႏၲီဘုရင့္သမီးေတာ္ ဝါသဝဒတၱာသည္ နတ္ေဒဝီတစ္ပါးAသြင္ျ ပင္ျ ဖင့္လည္းေကာင္း၊

ေတာ္ဝင္မိန္းမပ်ဳိတစ္ေယာက္၏ က်င့္ဝတ္သီလျဖင့္လည္းေကာင္း ဘုရင့္မ်ဳိးႏြယ္ထတ
ဲ ြင္ ေမြးဖြားလာသူ
ျဖစ္သည္။ ရႊံ႕ႏြံထဲက ၾကာပန္းပြင့္လာသည္။ ထုိနည္းAတုိင္းပင္ ဘုရင္ပေဇၨာ တ၏
ကာမဂုဏ္Aာ႐ံုႁ ပြန္းလ်က္ရွိေသာ ဘဝေရAုိင္မွ တင့္တယ္ၿ ပီး က်က္သေရရွိေသာ ၾကာပန္း ပြင့္လာျခင္း
ျဖစ္သည္။

ဘဝဝတ္မႈန္ႏွင့္တူေသာ သမီးေတာ္သည္ ခမည္းေတာ္၏ Aလုိမက်ျ ဖစ္ေနေသာ ဘဝကို

ေတြ႔ျ မင္ရသည္ျ ဖစ္၍ မိမိကိုယ္တုိင္ သႏၲဳ ဠီသေလႅခရွိသူတစ္Uီးလည္း ျဖစ္လာသည္။ မိဖုရားႀကီး
သိဝါေဒဝီသည္ ဝါသဝဒတၱာ၏ မယ္ေတာ္မဟုတ္ေပ။ သို႔ေသာ္လည္း ယင္းတရားရွင္ မိဖုရားႀကီးသည္
မိခင္မဲ့သူသမီးေတာ္ကို မိခင္တစ္Uီးတစ္ေယာက္၏ ခ်စ္ေမတၱာမ်ဳိးျဖင့္ ခ်စ္ေနသည္။ ဝါသဝဒတၱာသည္
ေတာ္ဝင္မိဖုရားႀကီး၏ သုခ၊ ဒုကၡႏွင့္ပတ္သက္ၿ ပီး ခ်စ္မီးလွ်ံလုိ Aၿမဲမျပတ္ေတာက္ေနေသာ
ဘဝကိုေတြ႔ျ မင္ရသည္။ ဖခင္ျ ဖစ္သူ၏ ပူေလာင္ေနေသာ ကာမဂုဏ္မီးထဲတြင္ ေန႔စU္ေန႔တုိင္း
ေလာင္ၿ မိဳ က္ျ ခင္းခံေနရျခင္းသည္သာလွ် င္ ကံၾ ကမၼာ၌ ေရးထားျခင္းခံေနရသည့္ မိခင္Aတြက္
မရဏတရားသည္သာလွ် င္ လြတ္ေျမာက္ရာ လြတ္ေျမာက္ေၾကာင္း ျဖစ္ေနသည္။ မိဖုရားႀကီးသည္
ကာမဂုဏ္ဝဲဂယက္ထဲတြင္ ေတာ္ဝင္မိန္းမတစ္ေယာက္Aျဖစ္ႏွင့္ Aသက္ရွည္လာခဲ့ရသည္။
Aက်င့္သီလမဲ့သူမ်ား၏ ၾကားထဲတြင္ Aက်င့္သီလကို ေစာင့္ထိန္းလာခဲ့ရသည္။ လင္ေယာက္် ားျဖစ္သူ၏
Aက်င့္သီလမဲ့ေသာဘဝကိုလည္း ထိန္းသိမ္းေစာင့္ေရွာက္လာခဲ့ရသည္။ မိဖုရားႀကီးသည္ မိန္းမတစ္Uီး
ျဖစ္ေနသည့္Aတြက္ေၾကာင့္ ျဖစ္သည္။

ဤကမာၻေလာက၌ မိန္းမသားAျဖစ္ ေမြးဖြားလာရသူ၏ ကံၾ ကမၼာသည္၌ Aခါခပ္သိမ္း ကၽြန္ဇာတာ

ေရးသားထားသည္။ ကၽြန္ေဈး၌ Aေရာင္းခံရသူျ ဖစ္ျ ဖစ္ သို႔မဟုတ္ ဘုရင့္နန္းေတာ္၌ ႀကီးျပင္းလာရေသာ
ဘုရင့္သမီးေတာ္ျ ဖစ္ျ ဖစ္ မိန္းမသားတစ္UီးAျဖစ္ ေမြးဖြားလာရသည့္Aခါ သူငယ္Aရြယ္၌ ဖခင္ျ ဖစ္သူသည္
သမီးကို သူ၏လက္ေAာက္တြင္ထားသည္။ ပ်ဳိမ်စ္ႏုနယ္ေသာAခ်ိန္၌ လင္ေယာက္် ား၏ ၾသဇာေAာက္
ေရာက္ေနသည္။ Aုိႀ ကီးAုိမAရြယ္ေရာက္သြားေသာAခါ သားျဖစ္သူက မိခင္ျ ဖစ္သူAတြက္
စိုးရိမ္ေၾကာင့္ၾ ကမႈ ရွိေနရသည္။

မိန္းမမ်ား၏ Aက်င့္သီလႏွင့္ပတ္သက္ၿ ပီး ေယာက္် ားမ်ားသည္ မည္သည့္Aခါမွ

ယံုၾ ကည္စိတ္ခ်ျ ခင္း မရွိေပ။ ေယာက္် ားမ်ားသည္ Aခါခပ္သိမ္း Aက်င့္သီလကို
ကိုယ္တိုင္ေမ့ေမ့ေပ်ာက္ေပ်ာက္ ျဖစ္ေနၾကသည့္Aတြက္ေၾကာင့္ ျဖစ္သည္။ မိန္းမမ်ားလည္း မိမိတုိ႔၏
Aက်င့္သီလကို ထိန္းသိမ္းဖုိ႔ရန္Aတြက္ လြတ္လပ္မႈတံခါး Aၿမဲတေစ ပိတ္ထားသည္။
ယင္းAေျခAေန၌လည္း မိန္းမမ်ားသည္ မည္မွ် မ်ဳိးႏြယ္Aဆင့္ျ မင့္သူျ ဖစ္ျ ဖစ္၊ မည္မွ် Aဆင့္ျ မင့္Aိမ္
ပိုင္ထားသူျ ဖစ္ျ ဖစ္၊ မည္မွ် ဘုရင့္မ်ဳိးႏြယ္တြင္ ေပါက္ဖြားလာသူျ ဖစ္ျ ဖစ္၊ မိန္းမသား၏ ေျဖရွင္း၍မရေသာ
ျပႆနာမ်ား Aားေကာင္းေမာင္းသန္ ျဖစ္လာလိမ့္မည္။ ေနကိုေတြ႔ျ မင္ရသည့္ ကံေကာင္းေထာက္မေသာ
Aခြင့္Aလမ္းပင္ မရွိေပ။ Aက်U္းစခနး္လုိေနရေသာ Aက်U္းစခန္းကဲ့သို႔ေသာ နန္းတြင္းေဆာင္ႏွင့္
ရက္စက္ၾ ကမ္းၾကဳတ္ေသာ Aေစာင့္သည္ မိန္းမသားAတြက္ ဖြင့္ေဖာက္သြားဖို႔မလြယ္ေသာ Aဟန္႔Aတား
ျဖစ္သည္။ မိန္းမ၏ လြတ္လပ္ေသာဘဝဟူသည္မွာ ေမွ် ာ္ၾ ကည့္၍ပင္မရေသာ Aရာျဖစ္ေနသည္။

Page
158
 မဟာေယာဂီ - ပါရဂူ created by lucky82

ယင္းလြတ္လပ္မႈတံခါးကို ပထမUီးစြာ မဟာဝီရ Aရွင္သူျ မတ္က ဖြင့္ေပးလုိက္သည္။ မဟာဝီရ

Aရွင္သူျ မတ္သည္ ကၽြန္ေဈးတြင္ Aေရာင္းခံေနရေသာ ၾကမၼာဆုိးႏွင့္ ႀကံဳ ေနရသည့္ စႏၵနာမာလာကို
ထုတ္ဆယ္ကယ္တင္လိုက္ၿ ပီးလွ် င္ စႏၵနမာလာကို သာဝိကာAဆင့္၌ ထားလ်က္ ဆံဃAဖြ႔A
ဲ စည္းကို
တည္ေထာင္လုိက္သည္။ ဆံဃAဖြဲ႔Aတြင္း ဝင္ေရာက္သြားေသာ မိန္းမသားသည္ လင္ေယာက္် ား၏
ႏွိပ္စက္ညႇU္းပမ္းျခင္းကိုလည္း မခံရေပ။ ဖခင္၏ ႏွိပ္ကြပ္ျ ခင္းကိုလည္း မခံရေပ။ သား၏AကူAညီ
Aေထာက္Aပံ့ကိုလည္း ယူစရာမလုိေပ။ က်င့္ဝတ္သိကၡာႏွင့္ ပတ္သက္၍မူ မိန္းမသားAတြက္
ယင္းေနရာႏွစ္မ်ဳိးလံုး၌ပင္ မလြဲမေရွာင္သာ က်င့္ႀ ကံAပ္ေသာ Aရာျဖစ္သည္။ သို႔ရာတြင္
ဆံဃAတြင္း၌ကား မိန္းမသား၏ဘဝသည္ လြတ္လပ္မႈAျပည့္Aဝ ရွိသည္။

မယ္ေတာ္သိဝါေဒဝီ လြတ္ၿ ငိမ္းမႈ လမ္းမေပၚ ေရာက္သြားသည္ႏွင့္ ဝါဒဝဒတၱာသည္ မိမိ၏ ဘဝကို

မျပည့္မစံု တစ္ပိုင္းတစ္ပ်က္Aျဖစ္သာ ထင္မွတ္ေနသည္။ Aက၊ Aဆုိ၊ Aတီး၊ Aမႈတ္မ်ားထဲတြင္
ေနထုိင္ရေသာ္လည္း ေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ရႊင္မရွိဘဲ ၿငီးေငြ႔လာသည္။ ယေန႔ယခုAခ်ိန္ထိ Aနာဂတ္ဘဝႏွင့္
ပတ္သက္ၿ ပီး မည္သည့္Aခါမွ မစU္းစားမဆင္ျ ခင္ခဲ့ေသာ ေရနက္ထဲတြင္ေနေသာ ေရႊေရာင္ငါးကဲ့သို႔
ေရာင္စံုႁ ပြန္းေနေသာ ကမာၻေလာကမွတစ္ပါး တျခားဘာကိုမွ မသိနားမလည္သူသည္ ယခုAခါ၌
Aနာဂတ္ဘဝႏွင့္ပတ္သက္ၿ ပီး စU္းစားဆင္ျ ခင္လာသည္။ သက္ဝင္လႈပ္ရွားမႈရွိေသာ
ကဗ်ာတစ္ပုဒ္ကဲ့သို႔ေသာ ဝါသဝဒတၱာသည္ ကာမဂုဏ္Aာ႐ံုကင္းကြာမႈ ရွိေသာ
ေျခာက္ေသြ႔သည့္ကဗ်ာတစ္ပုဒ္ ျဖစ္လာသည္။ သရက္ပင္ကိုင္းတြင္ နားေနေသာ
Uၾသငွက္ကဲ့သုိ႔လည္းေကာင္း၊ သို႔မဟုတ္ ဝါဆုိလဖြဲဖြဲရြာခ်ေသာ မုိးေရစိုစြတ္သည့္Aတြက္ Aေတာင္က်ဳံ႕ၿပီး
နားေနေသာ မုိးေဆြငွက္ကဲ့သို႔လည္းေကာင္း ဝါသဝဒတၱာသည္ မေပ်ာက္ေသာႏွလံုး မၿပံဳ းေသာမ်က္ႏွာျဖင့္
ေနရသည္။

Aဝႏၲီတုိင္းကို ႀကီးမားက်ယ္ျ ပန္႔ေသာ ႏုိင္ငံေတာ္ႀ ကီးတစ္ခုျ ဖစ္ေAာင္ ႀကိဳ းစားေနေသာ

ေဒါသကုမၼာရ မင္းသားျဖစ္သည့္ သေဘာသဘာဝ ႐ုန္႔ရင္းၾကမ္းတမ္းေသာ ဘုရင္ပေဇၨာတသည္
႐ုပ္ရည္႐ူပကာ Aျဖစ္ျ ဖင့္လည္းေကာင္း ဂုဏ္သိကၡာ Aရလည္းေကာင္း၊ ဘာတစ္ခုမွ ေျပာစရာမရိွသည့္
သမီးေတာ္ ဝါသဝဒတၱာကို ေတြ႔ျ မင္ရေသာAခါ မိဘေမတၱာလႊမ္းထံုသည့္ AေျခAေန ေရာက္ရွိလာသည္။
သူ၏Aတြင္းသႏၲာန္ထဲက ခက္ထန္ၾ ကမ္းၾကဳတ္ၿ ပီး ထြင္းေဖာက္သြားႏုိင္ဖုိ႔ မလြယ္သည့္Aဖံုး၏
Aတြင္းပိုင္း၌ ကိန္းေAာင္းေနေသာ ေမတၱာစမ္းေရသည္ Aရွိန္Aဟုန္ႏွင့္ စီးဆင္းလာၿပီးလွ် င္
ဝါသဝဒတၱာကို သန္႔စင္မြန္ျ မတ္သည့္ မိဘေမတၱာ စမ္းေရၾကည္ႏွင့္ ခ်ဳိးေပးလုိက္သည္။ ထုိAခ်ိန္၌
ဘုရင္ပေဇၨာတသည္ ေႏြUတုစမ္းေရကဲ့သို႔ ေAးျမၾကည္လင္ေသာ မိဘေမတၱာလႊမ္းၿခံဳ ထားေသာ
ဖခမည္းေတာ္တစ္ေယာက္ ျဖစ္လာသည္ကို ေတြ႔ျ မင္ရသည္။

ဘုရင္၏ AေနAထားကို သိရွိနားလည္ေသာ AဝႏၲီAမတ္ႀ ကီးသည္ ယင္းကဲ့သို႔ ရာသီUတု

ေကာင္းေနေသာ Aခ်ိန္၌ ေျဖရွင္းရခက္ေသာ ျပႆနာမ်ားစြာႏွင့္ ပတ္သက္ၿပီး
AဆံုးAျဖတ္ေပးေစရန္Aတြက္ ေရာက္ရွိလာၿပီးလွ် င္ လုိAပ္ေသာ Aမိန္႔စာလႊာကို ရေAာင္ယူသည္။
Aမတ္ႀ ကီးက တျခားမင္းခ်င္းေယာက္် ားမ်ားကိုလည္း ေျပာျပသည္။
"Aဝႏၲီဘုရင္မင္းႀကီးဟာ ပုဂၢိဳ လ္ႏွစ္Uီး၏ ေရွ႕ေမွာက္မွာ Aင္မတန္နားလည္သူ ျဖစ္သြားတယ္။
ပုဂၢိဳ လ္တစ္Uီးက မဟာဝီရ Aရွင္သူျ မတ္ျ ဖစ္ၿ ပီး Aျခားတစ္Uီးက ဘုရင့္သမီးေတာ္ ဝါသဝဒတၱာ ျဖစ္တယ္။

Page
159
 မဟာေယာဂီ - ပါရဂူ created by lucky82

ယခုရာသီUတု ေကာင္းေနတဲ့Aခ်ိန္မွာ ပေဇၨာတမင္းႀကီးဟာ Aရင္ ပေဇၨာတမင္းႀကီး မဟုတ္ေတာ့ဘူး။

မိမိတို႔ ျဖစ္ေစခ်င္တာမ်ားကို ေလွ် ာက္ထားတင္ျ ပလုိ႔ရတယ္"

နယုန္လျဖစ္သည္။ ေကာင္းကင္မွာ မုိးဖြဲဖြဲရြာခ်ေနသည္။ ေႏြUတု၏ Aက်န္Aႂကြင္း

Aပူရွိေနေသာေၾကာင့္ ေနမထိ ထုိင္မသာ ျဖစ္ေနၾကေသာ Aရြယ္တူ ေမာင္းမမိႆံတစ္စုသည္ သမီးေတာ္
ဝါသဝဒတၱာကို Uယ်ာU္ေတာ္ေခၚသြားဖို႔ လံု႔လျပဳၾ ကသည္။ Aပူရွိန္ေၾကာင့္ ေနမထိထုိင္မသာ
ျဖစ္ေနၾကေသာ ေမာင္းမမိႆံမ်ားသည္ Aရွက္တည္းဟူေသာ ကိုယ္႐ံုလႊာကို ေလ်ာ့ရိေလ်ာ့ရဲျ ဖစ္ေAာင္
လုပ္ၿ ပီးလွ် င္ စႏၵကူးUယ်ာU္Aတြင္း၌ မုိးေရစက္ထိသည့္ Aရသာကို ခံစားေနၾကသည္။

ဝါသဝဒတၱာက သူ၏ေမာင္းမမိႆံမ်ားကို ေျပာျပသည္။

"ဒမိဝါဟန ဘုရင္မင္းႀကီး စစ္ပြဲမွာ က်ဆံုးသြားတဲ့Aတြက္ ရန္သူတပ္က သိမ္းပိုက္မည္လုပ္တဲ့Aခါ
မိဖုရားပဒမာဝတီဟာ သူ႔သိကၡာကို ကာကြယ္ဖုိ႔Aတြက္ လွ် ာကိုကိုက္ၿ ပီး ေသပြဲဝင္သြားတယ္။ မိဖုရားႀကီး
ပဒမာဝတီရဲ႕ သမီးေတာ္ ဝသုမဝတီကေတာ့ ကၽြန္ေဈးမွာ ကၽြန္မတစ္ေယာက္Aျဖစ္
Aေရာင္းခံသြားရတယ္"
"ဝသုမတီဆုိတာ စႏၵနမာလာကို ေျပာတာလား။ ေကာသမၺီမိဖုရားႀကီး မိဂါဝတီကို မဟာဝီရရဲ႕
ဆံဃAဖြဲ႔Aစည္းထဲ သာဝိကာတစ္UီးAျဖစ္ စည္း႐ံုးသိမ္းသြင္းတဲ့ မိန္းမျမတ္ကို ေျပာတာလား"
ေမာင္းမမိႆံမ်ားက ၾကားျဖတ္ၿ ပီး ေမးလုိက္ၾ ကသည္။

"ဟုတ္တယ္ ဟုတ္တယ္ တူမက ဆရာဂု႐ုျ ဖစ္ၿ ပီး Aေဒၚက တပည့္ျ ဖစ္သြားတယ္။ စႏၵနမာလာရဲ႕
မယ္ေတာ္ရဲ႕ ညီAစ္မျဖစ္တဲ့ မိဂါဝတီရဲ႕ လင္ေတာ္ေမာင္ ဘုရင္သတာနိကဟာ ဇာတ္သိမ္းေကာင္း
မသြားရွာဘူး"
"ဒီလုိဆုိရင္ Aႏြယ္ေတာ္Aခ်င္းခ်င္း ရွင္းပစ္လုိက္တဲ့ သေဘာျဖစ္ေနတာေပါ့"
"ဟုတ္တယ္ Aဲဒီလုိပဲ ေျပာရမယ္။ ဒီကမာၻေလာကမွာ ကိုယ္က်ဳိးAတြက္ဆုိရင္ ဘယ္မွာ
ေသြးရင္းသားရင္းဆုိတဲ့ သေဘာရွိေတာ့မွာလဲ။ ၾကမ္းတမ္းရက္စက္တဲ့ Aလုပ္လုပ္တဲ့ ဒီဘုရင္မင္းႀကီးရဲ႕
ေနာက္ဆံုးAေျခAေန ဘယ္လုိျ ဖစ္သြားတယ္ဆုိတာ သိရဲ႕လား။ ခမည္းေတာ္က သူ႔တုိင္းျပည္
ဝင္ေရာက္သိမ္းပိုက္တဲ့Aတြက္ ေနာက္ဆံုး က်ဆံုးသြားရွာတယ္။ သူ႔မိဖုရားႀကီး မိဂါဝတီကိုေတာ့ ပဒုမၼနီလို႔
သမုတ္ထားၾကတယ္။ ေယာက္် ားတုိ႔သေဘာကေတာ့ မိန္းမပ်ဳိAလွဆုိရင္ မ်က္စိက်တာ ဓမၼတာပဲ"
ဝါသဝဒတၱာက ေျပာလုိက္သည္။

ေမာင္းမမိႆံမ်ားက စပ္စုၾ ကျပန္သည္။

"သမီးေတာ္ရဲ႕ ခမည္းေတာ္လည္း မိဂါဝတီဆီ Aာ႐ံုေရာက္သြားသူမ်ားထဲမွာ ပါတယ္လုိ႔
ၾကားတယ္။ မဟာဝီရ Aရွင္သူျ မတ္ကသာ Aခ်ိန္မီ မကယ္ဆယ္ရင္ ဘုရင္ပေဇၨာတလည္း
ေခ်ာက္ကမ္းပါးထဲ ေရာက္သြားႏိုင္တယ္။ ေယာက္် ားမ်ားAေၾကာင္းကုိေတာ့ ေယာက္် ားမ်ားသာ
သိၾ ကတယ္။ ေယာက္် ားမ်ားကို ပ်ားပိတုန္းလုိ႔ ေခၚၾကတယ္။ ယေန႔ ပန္းတစ္ပြင့္ေပၚမွာ ရွိေနၿပီး
ေနာက္တစ္ေန႔က်ေတာ့ တျခားပန္းတစ္ပြင့္ေပၚ ေရာက္သြားတယ္။ ဓမၼက မိန္းမသားမ်ားကိုသာ
လံုၿ ခံဳ မႈရွိေAာင္ ထားႏုိင္တယ္။ သမီးေတာ္ လူေတြက ေျပာေနၾကတယ္။ မင္းပ်ဳိမင္းလြင္ Uဒယနဟာ
ဝတၳဳ ဇာတ္လမ္းထဲက ဇာတ္ေဆာင္တစ္ေယာက္လုိ လွလည္းလွတယ္။ ဂုဏ္Aရည္Aခ်င္းလည္း
ရွိတယ္တဲ့။ ဘုရင္UဒယနAေၾကာင္း ေျပာျပတာေတြကို ဘုရားကၽြန္မတုိပ နားမဆံ့ေAာင္ ၾကားေနရတယ္။

Page
160
 မဟာေယာဂီ - ပါရဂူ created by lucky82

မၾကာေသးခင္က ယကၡိဳ က္တစ္Uီးကို Aႏုိင္တုိက္ၿ ပီး ျပန္လာတယ္။ ယကၡိဳ က္သမီးတစ္ေယာက္ဟာ

ယကၡိဳ က္Aိမ္မွာ ႏြားမတစ္ေကာင္လုိ ေနရရွာတယ္။ သူ႔နာမည္ကေတာ့ Aဂၤါ ရဝတီလုိ႔ ေခၚတယ္။ Aဲဒီ
ယကၡိဳ က္သမီးက မင္းပ်ဳိမင္းလြင္ Uဒယနဆီမွာ ေတာက္တဲ့ကပ္ ကပ္ေနၿပီး သူ႔ကို လက္ထပ္မယူရင္
လွ် ာကိုကုိက္ၿ ပီး ေသေၾကာင္းႀကံလုိက္မယ္လုိ႔ Aေရးဆုိတယ္။ Aဲဒီလုိ Aၾကပ္Aတည္းနဲ႔ ရင္ဆုိင္ေနရတဲ့
ဘုရင္Uဒယနက ေနာက္ဆံုး ယကၡိဳ က္သမီးႏွင့္ လက္ထပ္လုိက္ရတယ္။ ဘုရင္Uဒယနဟာ Aဲဒီလုိ
သူတစ္ပါးရဲ႕ ဆင္းရဲဒုကၡကို ညႇာတာေထာက္ထားတဲ့ စိတ္သေဘာထားရွိၿ ပီး တစ္ဖက္မွာေတာ့
သူရသတၱိAျပည့္Aဝ ရွိတယ္။

သူမႈတ္လုိက္တဲ့ ပေလြသံၾ ကားရင္ တကယ့္ဆင္ေျပာင္ႀ ကီးမ်ားေတာင္ မေနႏုိင္ေတာ့ဘဲ သူတုိ႔ထံ

လာေရာက္ခစားၾကရတယ္။ သူ႔သူရသတၱိဟာ ျခေသ့ၤမ်ားရဲ႕ သူရသတၱိလုိ ရဲရင့္ေပမယ့္ သူတစ္ပါး
သားမယားကိုေတာ့ ေယာင္လုိ႔ေတာင္ ၾကည့္တဲ့လူ မဟုတ္ဘူး။ သမီးေတာ္ရဲ႕ ပန္းကံုးစြပ္ပြဲမွာ
ဘုရင္Uဒယနကို မပင့္ဖိတ္လုိ႔ မျဖစ္ဘူး။ လက္ဆယ္ေခ်ာင္းျဖင့္ ဘုရားရွိခုိးပူေဇာ္ၿ ပီး ဆုေတာင္းလုိက္ရင္
သမီးေတာ္တုိ႔ရဲ႕ ဘုရင္မ်ဳိးႏြယ္ထဲ Aဲဒီလုိ လင္ေယာက္် ားမ်ဳိး ေရာက္ရွိလာႏုိင္တယ္"
ေမာင္းမမိႆံ AမွဴးAခ်ဳပ္က သမီးေတာ္ကို ေလွ် ာက္ထားေျပာျပလိုက္သည္။

"ဟုိတုန္းက Aေၾကာင္းကို ဟိုမွာပဲ ထားလိုက္စမ္းပါUီး။ က်ဳပ္ ေျပာတဲ့စကားကို ဆံုးေAာင္

နားေထာင္စမ္းပါ။ က်ဳပ္မယ္ေတာ္ သိဝါေဒဝီဟာ ဘုရင္ေစတကရဲ႕ စတုတၳသမီးေတာ္ ျဖစ္တယ္။
ခမည္းေတာ္လုိ Aင္Aားႀကီးမားတဲ့ ဘုရင္တျခား ဘယ္မွာရွိUီးမလဲ။ ဒါေပမဲ့ ထီးနန္းစည္းစိမ္ႏွင့္
Uစၥာဓနကိုျ ပၿပီး မိန္းကေလးကို စည္း႐ံုးသိမ္းသြင္းလုိ႔ ရခ်င္မွ ရတယ္။ သူ႔သမီးကိုေပးၿပီး ဘုရင္ေစတက
ဘယ္လုိAက်ဳိးေက်းဇူး ရွိလာမွာလဲ။ ခမည္းေတာ္ရဲ႕ စိတ္ႏွလံုးထဲမွာ ဘုရင္ေစတကရဲ႕ ထီးနန္းစည္းစိမ္ႏွင့္
ပတ္သက္ၿ ပီး မလုိတမာ ရွိေနတယ္။ သိဝါေဒဝီရဲ႕ ေနာက္ေမြးဖြားလာတဲ့ သမီးေတာ္ သုေဇ႒ာက မဟာဝီရ
Aရွင္သူျ မတ္ရဲ႕ မရီးျဖစ္တယ္။ သုေဇ႒ာဟာ ခ်မ္းခ်မ္းသာသာ ေနရတယ္လုိ႔ ေျပာႏုိင္တယ္။ ဒါေပမဲ့
သုေဇ႒ာတုိ႔ႏွင့္ ပတ္သက္လုိ႔ကေတာ့ ဘုရင္မင္းႀကီးရဲ႕ စိတ္ဆႏၵက သမီးေတာ္မ်ားကို တျခားတစ္ေနရာမွာ
လက္ထပ္ထိမ္းျမားေပးလုိတဲ့ ဆႏၵရွိေနတယ္။

ဒါေပမဲ့ သမီးႏွစ္ေယာက္သေဘာက ဘုရင္မင္းႀကီး စိတ္ဆႏၵႏွင့္ တျခားစီ ျဖစ္ေနတယ္။

သုေဇ႒ာက မဂဓဘုရင္ ဗိမၺိသာရဆီ စိတ္ေရာက္ေနတယ္။ Aဲဒါေၾကာင့္ မိဘမ်ားကို Aရိပ္Aႁမြက္ေျပာၿပီး
ထြက္ေျပးဖုိ႔ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ ခ်ထားတယ္။ AဲဒီAခ်ိန္မွာ ေစလနာက ငါလည္း လုိက္မယ္လုိ႔ ေျပာၿပီး
ညီမႏွစ္ေယာက္ ထြက္ေျပးၾကတယ္။ ဒါေပမဲ့ Aစ္မႀကီး သူ႔လက္ဝတ္လက္စားထည့္ထားတဲ့
ေသတၱာေမ့က်န္ခဲ့တယ္။ မိန္းမပ်ဳိAလွမ်ားဟာ ေရႊကို Aသက္လုိပဲ ျမတ္ႏုိးတယ္ဆုိတာ ညည္းတို႔လည္း
သိၾ ကတယ္။ Aဲဒါေၾကာင့္ ေသတၱာက်န္ခဲ့တဲ့ သမီးက သူ႔ေသတၱာ ျပန္ယူဖုိ႔ သြားတယ္။
AသြားAျပန္လုပ္ရတဲ့Aတြက္ ေနာက္က်ေနတာေၾကာင့္ မဂဓတုိင္းက လူမ်ားက ေစာင့္မေနေတာ့ဘဲ
ယာU္ရထားကို ေမာင္းထြက္သြားၾကတဲ့Aတြက္ Aုိးနင္းပဲ့နင္း ျဖစ္သြားတယ္။ သမီးAငယ္ ညီမAငယ္
ေစလနာ မဂဓတုိင္းျပည္ ေရာက္သြားၿပီး မဂဓဘုရင္က သုေဇ႒ာAစား ေစလနာႏွင့္ လက္ထပ္လုိက္တယ္။

AေျခAေနက Aသြားႏွစ္ဖက္ရွိတဲ့ ဓားႏွစ္လက္ျ ဖစ္သြားတယ္။ မဂဓႏွင့္ ေဝသာလီၾ ကားထဲမွာ

ရန္သၾတဳ ျဖစ္ပြားေပၚေပါက္လာတယ္။ သုေဇ႒ာက မဂဓဘုရင္ကုိ ၾကင္ဖက္Aျဖစ္ ေရြးခ်ယ္ထားၿပီးျဖစ္လုိ႔
သူ႔Aတြက္ ကမာၻေလာကမွာ ရွိတဲ့ တျခားဘယ္ေယာက္် ားကိုမဆုိ ကာမပုိင္ရွိတဲ့ ေယာက္် ားလုိ႔သာ

Page
161
 မဟာေယာဂီ - ပါရဂူ created by lucky82

ထင္မွတ္တယ္။ ေနာက္ဆံုးက်ေတာ့ သုေဇ႒ာဟာ မိမိဆံုးျဖတ္ခ်က္ကို ဖ်က္လုိဖ်က္ဆီးမလုပ္လုိတဲ့Aတြက္

ဖခမည္းေတာ္ကိုလည္း သိကၡာက်မသြားေAာင္ နိဂ႑ဂိုဏ္းထဲမွာ သာဝိကာ တရားရွင္Aျဖစ္
ဝင္ေရာက္သြားတယ္။ မိန္းမသားမ်ားရဲ႕ ကံၾ ကမၼာကိုတည့္ေပးတဲ့ မဟာဝီရ Aရွင္သူျ မတ္ရဲ႕
ေက်းဇူးတရားဟာ ႀကီးမားလွပါတယ္။ Aဲဒီလုိမဟုတ္ရင္ Aက်ပ္Aတည္းနဲ႔ ရင္ဆုိင္ေနရတဲ့
မိန္းမသားေတြAဖုိ႔ ေသပြဲဝင္႐ံုမွတစ္ပါး Aျခားနည္းလမ္း ရွိေတာ့မွာ မဟုတ္ဘူး"
"သမီးေတာ္ ယခုလုိ ဒုကၡဘက္ကုိခ်ည္း ၾကည့္ေနမယ္ဆုိရင္ ကမာၻေလာကမွာ ဘယ္ေနရာကို
ၾကည့္လုိက္ၾ ကည့္လုိက္ ဒုကၡခ်ည္းကိုသာ ေတြ႔ရလိမ့္မယ္။ ဘုရားကၽြန္မAထင္ေျပာရရင္ေတာ့
ဘုရင္ေစတက လြတ္ေျမာက္ၿ ငိမ္းခ်မ္းမႈ ရရွိသြားတယ္လို႔ ဆုိရမယ္"
"ဘာေၾကာင့္ Aဲဒီလုိ ေျပာတာလဲ"
"မဟာဝီရ Aရွင္သူျ မတ္ဟာ ဘုရင္ေစတႏွင့္ ဘယ္လုိေတာ္သလဲဆုိတာ သိရဲ႕လား"
"သိပါတယ္။ တူဝရီး Aရင္းျဖစ္တယ္။ ဘုရင္ေစတကရဲ႕ ႏွမ ႀတိသလာေဒဝီက ခတၱိယကု႑ဘုရင္
သိဒၶတၳနဲ႔ လက္ထပ္ထိမ္းျမားတယ္။ ႀတိသလာမိဖုရားရဲ႕သားေတာ္က မဟာဝီရ Aရွင္သူျ မတ္ ျဖစ္တယ္။
မိသားစုထဲမွာ Aဲဒီလို ရတနာတစ္ပါး ေမြးဖြားေပၚေပါက္လာတဲ့Aခါမွာ မိသားစုတစ္ခုလံုး
လြတ္ေျမာက္ၿ ငိမ္းခ်မ္းမႈ ရရွိမသြားဘဲ ဘယ္ေနမွာလဲ "
"Aလုိ စကားေျပာရင္း ေျပာရင္း Aခ်ိန္ေတြဘယ္ေလာက္ ကုန္သြားၿပီလဲ မသိဘူး။
မုိးသားတိမ္လိပ္မ်ား ဘယ္ေလာက္ ထစ္ခ်ဳန္းေနသလဲဆုိရင္ Iႏၵသိၾ ကားမင္း ေကာင္းကင္မွာ
ေဘာလံုးကစားေနတာႏွင့္တူတယ္။ Uေဒါင္းငွက္ေတြလည္း လည္တုိင္ဆန္႔ၿ ပီး ဖလပ္ဖလပ္ႏွင့္
Aေတာင္ခတ္ေနၾကတယ္။ သြားၾကစို႔ စႏၵကူးUယ်ာU္ကို. .."

စႏၵကူးUယ်ာU္၌ ကမာၻေလာကႀကီး၏ Aလွစမ္းေရAုိင္ စီးဆင္းေနသလုိ ထင္ရသည္။

စိတ္ကုိလြတ္လြတ္လပ္လပ္ ထားၿပီးလွ် င္ Aရွက္ကို ေလ်ာ့ရိေလ်ာ့ရဲ လုပ္ၿ ပီးလွ်င္ မိန္းမပ်ဳိမ်ားသည္
လႈိင္းကေလးမ်ား Aနည္းငယ္ထေနေသာ ေရAုိင္ထဲ ခုန္ဆင္းလုိဆင္း၊ သစ္ပင္ေပၚတြင္ ဒန္းစီးလိုစီး၊
စမ္းေရၾကည္ထဲတြင္ ငါးကေလးမ်ားလုိ ကစားလိုကစားႏွင့္ Aဝႏၲီျ ပည္ရွိ Aလွယမင္းပ်ဳိမ်ား၏
Aလွဘ႑ာတုိက္သည္ ယေန႔ ဟာလာဟင္းလင္း ပြင့္လင္းသြားသည္။

ေကာင္းကင္တြင္ နုယုန္လျပည့္ လထြက္ေပၚမလာAခ်င္း Aဝႏၲီယမင္းပ်ဳိမ်ားသည္

ေပ်ာ္ရႊင္ျ မဴးတူးေနၾကသည္။ ေျမာက္ဘက္က တုိက္လာေသာ ေလရပ္တန္႔သြားသည္။ Aေနာက္ဘက္မွ
ေလေAးတုိက္ခတ္လာသည္။ ႐ုတ္တရက္ ေလAေတာင္ပံႏွင့္ ပ်ံလာေသာ နားဝင္ခ်ဳိလွသည့္
Aသံတစ္သံသည္ ေသာတပသာဒထိသြားသည္။ ယင္းAသံသည္ မၾကာမီAေတာAတြင္း၌
ေလးဘက္ေလးရပ္ ပ်ံ႕ႏွံ႔သြားသည္။ စႏၵကူးပင္မ်ားမွ ထြက္ေပၚလာေသာ စႏၵကူးရနံ႔သည္
ပထဝီေျမျပင္ေပၚတြင္ လႊမ္းသြားသလို ယင္းရနံ႔သည္ တျဖည္းျဖည္း ေျမျပင္၊ ေရျပင္၊ ေကာင္းကင္ျ ပင္၌
လႊမ္းသြားသည္။ ၿငိမ့္ေညာင္းေသာ ေစာင္းတူရိယာသံ ထြက္ေပၚလာသည္။ ထုိAခ်ိန္၌ ထြက္ေပၚလာေသာ
ေစာင္းသံေၾကာင့္ ၾကားရသူAားလံုး မွက္တက္မိသလုိ ျဖစ္သြားၾကသည္။ လေရာင္ရႊန္းျမ ညတစ္ည၏
AေAးဓာတ္သည္ ေစာင္းသံထဲ ဝင္ေရာက္ငုပ္လွ် ဳိးသြားသည္ဟု ထင္ရသည္။

နယုန္လျပည့္ဝန္းထြက္ေပၚလာၿပီး ဝင္သြားၿပီ။ သို႔ေသာ္လည္း Aားလံုး Aသံလႈိင္းထဲ၌ သာ

နစ္ျ မဳပ္ေနၾကသည္။
"ဘဝတစ္သက္တာမွာ ဒီလိုAသံမ်ဳိး ပထမUီးဆံုး ၾကားရတယ္"

Page
162
 မဟာေယာဂီ - ပါရဂူ created by lucky82

ေမာင္းမတစ္Uီးက တိတ္ဆိတ္ၿ ငိမ္သက္ျ ခင္းကို ဖ်က္ဆီးပစ္ဖို႔ ႀကိဳ းစားလိုက္သည္။

"ယမုနာျမစ္ကမ္းေျခမွာ ကရိရွိနပေလြမႈတ္ေနတာနဲ႔ တူတယ္"
"ညီမတုိ႔ ေျပာတာမွန္တယ္"
Aိပ္ေပ်ာ္ေနရာမွ ႏုိးလာသကဲ့သို႔ ဝါသဝဒတၱာသည္ မ်က္လံုးပြတ္ၿ ပီး ေျပာလိုက္သည္။
"က်ဳပ္ကေတာ့ ေဂါပီရဲ႕ AေျခAေနကို စU္းစားၾကည့္ေနတယ္။ ကဲ သြားၾကည့္ၾ ကစမ္း။ ဒီAသံ
ဘယ္ကလာသလဲ။ ဒီAသံ ဘယ္သူမႈတ္ေနတာလဲ။ သြားၿပီး စံုစမ္းၾကည့္ၾ ကစမ္းပါ"
ေမာင္းမႏွစ္Uီး ဘုရင့္နန္းေတာ္Aေနာက္ေထာင့္ဘက္ ေရာက္သြားၾကသည္။ သို႔ေသာ္လည္း
ေမာင္းမႏွစ္Uီးသည္ နန္းေတာ္Aေနာက္ဘက္ ေထာင့္ကိုသြားလ်က္ လွည့္ျ ပန္လာၾကၿပီး ေျပာျပသည္။
"သမီးေတာ္ ယခု ၾကားေနရတဲ့Aသံဟာ Aက်U္းသားမ်ားကို Aက်U္းခ်ထားတဲ့
Aက်U္းစခန္းဘက္က လာေနတာလို႔ Aက်U္းစခန္းမွဴးက ေျပာတယ္။ Aသံရွင္ႏွင့္ ေတြ႔ဖုိ႔Aတြက္
Aဝႏၲီဘုရင္မင္းႀကီး Aမိန္႔ရယူဖုိ႔ လိုတယ္လုိ႔လည္း Aက်U္းစခန္းမွဴးက ေျပာျပတယ္"
"Aဲဒီလိုဆုိရင္ ဘုရင္မင္းႀကီးဆီကို သြားၾက။ ခ်က္ခ်င္း ဘုရင္မင္းႀကီးဆီက Aမိန္႔ယူခ့ဲၾ က။
ဒီAသံပိုင္ရွင္ကို က်ဳပ္တုိ႔ မၾကည့္ဘဲ မေနဘူး။ ဒီလိုAသံမ်ဳိး ထြက္လာေAာင္ တီးတတ္တ့ဲ
ေစာင္းတီးနည္းပညာကို သင္ယူရလိမ့္မယ္။ ဒါေလာက္ခ်ဳိသာတဲ့ Aသံမ်ဳိး ထြက္လာႏုိင္ေAာင္ ေလ့က်င့္တ့ဲ
နည္းဟာ ဒီတစ္ဘဝတည္းမွာ ရရွိလာႏိုင္ဖုိ႔ မလြယ္ဘူး"
သမီးေတာ္၏ စကားထဲတြင္ Aဆုိ၊ Aက၊ Aတီးႏွင့္ ပတ္သက္ၿ ပီး မည္မွ် ျမတ္ႏုိ္းမႈရွိသည္ကို
ေျပာျပေနသည္။

ေမာင္းမမိႆံ ကညာပ်ဳိတစ္Uီး ထြက္သြားသည္။ သူလွမ္းသြားေသာ ေျခလွမ္း၏ Aရွိန္ေၾကာင့္

သူ႔ေျခေထာက္တြင္ တပ္ဆင္ထားေသာ ေျခက်U္းမွ ထူးျခားေသာ တူရိယာတစ္မ်ဳိး ထြက္ေပၚေနသည္။
*****

Page
163
 မဟာေယာဂီ - ပါရဂူ created by lucky82

၂၂။ သမီးေတာ္က Aကန္း ဘုရင္က Aႏူ

Aဝႏၲီဘုရင္ပေဇၨာတသည္ ညီလာခံသဘင္ ဆင္ယင္က်င္းပေနသည္။

ေမာင္းမမိႆံတစ္ေယာက္က Aေၾကာင္းၾကားသည္ျ ဖစ္၍ ဘုရင္မင္းႀကီးသည္ နန္းတြင္းေဆာင္ထဲသြားဖုိ႔
မတ္တပ္ရပ္လုိက္သည္။ နန္းတြင္းေဆာင္Aတြင္း ေလွ် ာက္သြားရင္း ဘုရင္မင္းႀကီးက Aမတ္ႀ ကီးAား
ေျပာလုိက္သည္။
"သမီးေတာ္ ဘာAပူကပ္မလုိ႔လဲ မသိဘူး။ သမီးေတာ္ Aပူကပ္တာကို က်ဳပ္Aေနႏွင့္ တစ္ခါမွ
လုပ္မေပးတာ မရွိခဲ့ဘူး။ Aမတ္ႀ ကီး တျခားလုပ္စရာAလုပ္မ်ား လုပ္ၿ ပီးေတာ့ က်ဳပ္ႏွင့္လိုက္ခဲ့ပါ။
Aမတ္ႀ ကီးAခန္း လိုခ်င္လုိေနလိမ့္မယ္။ တစ္ခုက ကေလးပူဆာတာ၊ ေနာက္တစ္ခုက
မိန္းမသားပူဆာတာ၊ မုိးနဲ႔ ေလေပါင္းထားတယ္"

ပေဇၨာတ ဘုရင္မင္းႀကီးသည္ နန္းတြင္းေဆာင္သြားရင္းလာရင္းပင္ လာAေၾကာင္းၾကားေသာ

ေမာင္းမမိႆံကို ေမးျမန္းၾကည့္သည္။ ဝါသဝဒတၱာထံ ေရာက္သြားေသာAခါ၌မူ သလြန္ေပၚတြင္
ေလ်ာင္းစက္ေနေသာ သမီးေတာ္၏ ေက်ာႏွင့္ Uီးထိပ္ကို လက္ႏွင့္ AသာAယာ ပြတ္ၿ ပီး ေမးလုိက္သည္။
"သမီး ေစာင္းတီးတဲ့ Aတတ္ သင္ခ်င္တယ္မဟုတ္လား"
"ဟုတ္ပါတယ္ ခမည္းေတာ္"
"Aဝႏၲီတုိင္းျပည္ဆုိတာ Aဆုိ၊ Aက၊ Aတီး၊ Aမႈတ္စတဲ့ Aႏုပညာမ်ားရဲ႕ ဘူမိနက္သန္
ျဖစ္တယ္။ Aဝႏၲီမွာ ေစာင္းတီးကၽြမ္းက်င္တဲ့ ေစာင္းေတာ္ရွင္ မရွားပါဘူး"
"ခမည္းေတာ္ သမီးေတာ္လည္း Aဝႏၲီျ ပည္မွာပဲ ႀကီးျပင္းလာတ့ဲ သမီးေတာ္ျဖစ္တယ္။
သမီးေတာ္လည္း ခမည္းေတာ္သိသလုိ သိပါတယ္။ သမီးေတာ္လည္း ခမည္းေတာ္ထင္သလုိပဲ
ထင္ပါတယ္။ ဒီကေန႔ ဆည္းဆာAခ်ိန္Aထိ သမီးေတာ္လည္း Aဲဒီလို မာန္မာနနဲ႔ ဂုဏ္ယူဝံ့ႂ ကြားတဲ့
Aမွားကို ျပဳလုပ္ခဲ့ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ဒီကေန႔ ထြက္ေပၚလာတ့ဲ ေစာင္းသံကုိ ၾကားရေတာ့ သမီးေတာ္ရဲ႕
မာန္မာနေတြAားလံုး Aစိတ္စိတ္Aႁမႊာႁမႊာ ပ်က္စီးသြားပါၿပီ။ သမီးေတာ္လည္း ေစာင္းတီးတဲ့Aတတ္ပညာ
မသင္ခဲ့ဖူးတာမွ မဟုတ္ဘဲ။ ခမည္းေတာ္ရဲ႕ ဒီသမီးေတာ္ဟာ Aဆုိ၊ Aက၊ Aတီး Aႏုပညာမွာ
ဒီAဝႏၲီတုိင္းမွာသာမကဘဲ Aရယဝတၱဇမၺဴဒိပ္ကၽြန္းမွာေတာင္ သမီးေတာ္ႏွင့္ ၿပိဳ င္ႏုိင္တ့ဲလူ တျခားမရွိပါဘူး။
ဒါေပမဲ့ ဒီကေန႔ ေစာင္းသံၾ ကားရတဲ့Aခါက်ေတာ့ သမီးေတာ္ ဒီကေန႔ထိ Aလကားသက္သက္
Aခ်ိန္ကုန္ခံေနပါကလားလို႔ ေတြးမိတယ္။ Aဝႏၲီတုိင္းမွာ Aခုလုိ ေစာင္းသံရွင္မ်ဳိး ဘယ္တုန္းကမွ မေမြးဖြား
မေပၚေပါက္ခဲ့ပါဘူး။ ယခုလုိ Aသံမ်ဳိးထြက္ေပၚလာေAာင္ ေစာင္းတီးႏုိင္တာဟာ ဘဝေပါင္းမ်ားစြာက
Aေလ့Aက်င့္ လုပ္ၿ ပီးမွ ျဖစ္ထြန္းလာခဲ့တဲ့ Aက်ဳိးတရားျဖစ္တယ္။ ယေန႔ ၾကားရတဲ့ ေစာင္းသံေလာက္
ညႇိဳ ႕ဓာတ္ပါတဲ့ ေစာင္းသံမ်ဳိး ၾကားရဖုိ႔ မလြယ္ပါဘူး"
"ဒါေပမဲ့ သမီးေတာ္ Aက်U္းစခန္းထဲက Aက်U္းသားတစ္ေယာက္ဆီက
Aဝႏၲီဘုရင့္သမီးေတာ္Aေနႏွင့္ ေစာင္းတီးသင္ရတယ္ဆုိတာ ရွက္ဖြယ္လိလိ ျဖစ္ပါတယ္။
AဲဒီလိုAေျခAေန မရွိတဲ့ လူတစ္ေယာက္ဆီသြားရတာ ခမည္းေတာ္Aတြက္လည္း မသင့္ေတာ္ပါဘူး။
မိမိတု႔ိရဲ႕ Aဆင့္Aတန္းကိုလည္း သမီးေတာ္ ထည့္တြက္ပါUီး"
ဘုရင္ပေဇၨာတက ေျပာလုိက္သည္။

"ခမည္းေတာ္ Aတတ္ပညာဆုိတာ Aဆင့္Aတန္းနိမ့္တ့ဲလူဆီကျဖစ္ျ ဖစ္ သင္ယူရတယ္။

Aဆင့္Aတန္းနိမ့္တဲ့ လူဆီက ပညာသင္ရတဲ့Aတြက္ ရွက္စရာမလုိပါဘူး။ Aတတ္ပညာဆုိတာ

Page
164
 မဟာေယာဂီ - ပါရဂူ created by lucky82

ဘယ္သူ႔ဆီကမဆို ယူႏိုင္တယ္လုိ႔ ခမည္းေတာ္ရဲ႕ နန္းတြင္းပညာရွင္မ်ားက ဆုိထားတယ္မဟုတ္လား။

တစ္ႀ ကိမ္ေလာက္ Aက်U္းက်ေနတဲ့ Aက်U္းသားကို ၾကည့္ခ်င္တယ္"
ဝါသဝဒတၱာက သူ႔ခမည္းေတာ္ လက္ေပၚ Uီးေခါင္းတင္လ်က္ ႏြဲ႔ဆုိးဆုိးျပသည္။

ထိုAခိုက္ လုပ္ငန္းေဆာင္တာမ်ား ၿပီးၿပီျ ဖစ္သည့္Aတြက္ Aမတ္ႀ ကီးလည္း ေရာက္လာသည္။

သူ႔သမီးေတာ္ကို မည္သို႔မည္ပံု ေဖ်ာင္းဖ်ေျပာဆုိရမည္ဆုိသည္ကို Aဝႏၲီဘုရင္မင္းႀကီး
နားမလည္ႏုိင္ေAာင္ ျဖစ္ေနသည္။ Aမတ္ႀ ကီးကို ေတြ႔ရေသာAခါ ဘုရင္မင္းႀကီး Aႀကံတစ္ခု
ျဖစ္ေပၚလာသည္။ သူ႔Aႀကံကို Aေကာင္Aထည္ေဖာ္သည့္Aေနႏွင့္ Aမတ္ႀ ကီးကို ေျပာလုိက္သည္။
"သမီးေတာ္က Aက်U္းစခန္းက ေစာင္းေတာ္ရွင္ကုိ ၾကည့္ခ်င္ေနတယ္။ AဲဒီAက်U္းသားဟာ
ကု႒ ႏူနာစြဲကပ္ေနတဲ့လူ မဟုတ္လား"
Aလြန္တရာ Aကင္းပါးေသာ Aမတ္ႀ ကီးသည္ ဘုရင္မင္းႀကီး ေမးေသာ ေမးခြန္း၏Aဓိပၸါ ယ္ကို
နားလည္သည္ျ ဖစ္၍ ခဏမဆုိင္းပင္ ျပန္ေျပာလိုက္သည္။
"ဟုတ္ပါတယ္ Aရွင္မင္းႀကီး။ သနားစရာ သူ႔ခမ်ာ တစ္ကုိယ္လံုး ကု႒ ႏူနာစြဲကပ္ေနရွာတယ္။
Aင္မတန္ ခံရခက္တဲ့ ေရာဂါေဝဒနာျဖစ္တယ္။ သူ႔ဆီက ထြက္ေပၚလာတဲ့ Aနံ႔Aသက္ကေတာင္
AႀကီးAက်ယ္ Aႏၲရာယ္ ျဖစ္ေစလိမ့္မယ္။ ေမြးညႇင္းတိုင္း ေမြးညႇင္းတုိင္း Aဂၤါ တုိင္းမွာ ျပည္Aျပည့္
ရွိေနတယ္"
"ကု႒ ႏူနာေရာဂါသည္တဲ့ ၾကားတယ္မဟုတ္လား သမီးေတာ္"
"ဘာပဲျ ဖစ္ျ ဖစ္ သမီးေတာ္ ဒီAတတ္ပညာသင္တဲ့Aတြက္ ေရာဂါကူးမယ္ဆုိလည္း Aကူးခံမယ္။
သူ႔Aတတ္ပညာဟာ စြန္႔စားၿပီး သင္ယူရမယ့္ Aတတ္ပညာျဖစ္ပါတယ္"
ဝါသဝဒတၱာသည္ ငုပ္မိသဲတုိင္ တက္ႏိုင္ဖ်ားေရာက္ လုပ္ေနသည္။

သမီးေတာ္၏ေရွ႕ေမွာက္၌ Aဝႏၲီဘုရင္ ႏွာေခါင္း က်ည္ေပြ႔ေတြ႔ေနသည္။ လိမၼာပါးနပ္ေသာ

သမီးေတာ္ကို ဘယ္လုိနည္းႏွင့္မွ် လွည့္စား၍မရျဖစ္ေနသည္။ ေနာက္ဆံုး၌ Aမတ္ႀ ကီးက
နည္းလမ္းတစ္လမ္း ေျပာျပလုိက္သည္။
"သမီးေတာ္က ဒါေလာက္ စိတ္Aားထက္သန္ေနတယ္ဆုိရင္ေတာ့ Aဆင္ေျပေAာင္ စီစU္ေပးဖုိ႔
လိုလိမ့္မယ္။ ကု႒ ႏူနာစြဲကပ္ေနတဲ့ Aက်U္းသားကို ဆယ္ကိုက္ေလာက္ေဝးတဲ့ေနရာမွာ Aထုိင္ခုိင္းၿပီး
သမီးေတာ္ႏွင့္ Aက်U္းသားရဲ႕ၾကားမွာ ကန္႔လန္႔ကာ ကာထားရမယ္။ ေမာင္းမမိႆံႏွစ္ေယာက္ကိုလည္း
ၾကားထဲမွာ Aထိုင္ခုိင္းၿပီး Aက်U္းသားဘက္က ယင္တစ္ေကာင္တေလမွ Aျခားတစ္ဖက္ ပ်ံမလာေAာင္
ၾကပ္ၾ ကပ္မတ္မတ္ လုပ္ေနၾကရမယ္။ သမီးေတာ္ Aက်U္းသားဆီက ေစာင္းတီးတဲ့Aတတ္ပညာ
သင္ၾ ကားလုိတဲ့ စိတ္ဓာတ္ျ ပင္းထန္ေနရင္ Aဲဒီနည္းနဲ႔ သင္ယူႏိုင္ေAာင္ စီစU္ေပးရမယ္"
"Aင္မတန္ေကာင္းတဲ့ AစီAစU္ျ ဖစ္တယ္"
ပေဇၨာတဘုရင္ကလည္း Aမတ္ႀ ကီး၏ ထြင္လံုးကို တAံ့တၾသျဖစ္သြားသည္။
"သမီးေတာ္ Aႏုပညာရွင္ကုိ ၾကည့္တာထက္ Aႏုပညာကို Aကဲျ ဖတ္တာက ပုိေကာင္းပါတယ္။
ၾကာပန္းၾကာပြင့္ရဲ႕ Aျမစ္Aရင္းကို ၾကည့္တာထက္ ၾကာပန္းၾကာပြင့္ကို ၾကည့္တာေကာင္းတယ္။
သမီးေတာ္ လက္ခံတယ္ မဟုတ္လား။ Aမတ္ႀ ကီးေျပာတဲ့ AစီAစU္ကို Aလ်င္Aျမန္ စီစU္ေပးလုိက္ပါ။
Aမတ္ႀ ကီး စီစU္တာ သမီးေတာ္ သေဘာတူတယ္ဆုိရင္ တစ္လၾကာတဲ့Aခါက်ေတာ့ Aမတ္ႀ ကီးႏွင့္
ခမည္းေတာ္ သမီးေတာ္သင္ယူခဲ့တဲ့ Aတတ္ပညာ တုိးတက္မႈ ရွိမရွိ စံုစမ္းၾကည့္မယ္။ သမီးေတာ္

Page
165
 မဟာေယာဂီ - ပါရဂူ created by lucky82

ေစာင္းAတတ္ပညာ ဘယ္ေလာက္ ျမန္ျ မန္ထက္ထက္ သင္ယူႏုိင္တယ္ဆုိတာ ခမည္းေတာ္တို႔

ၾကည့္ၾ ကမယ္"
"ေကာင္းပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ တစ္လၾကာတဲ့Aခါက်ေတာ့ ခမည္းေတာ္ တစ္ေနရာရာ
စစ္တုိက္ထြက္မယ္ဆုိရင္ ခမည္းေတာ္ကုိ သမီးေတာ္ ခြင့္ျ ပဳလုိ႔ မျဖစ္ဘူး။ ခမည္းေတာ္တုိ႔လုိ ဘုရင္မ်ားဟာ
ပထဝီေျမျပင္တစ္ခုလံုးကို ရတာေတာင္ မေက်နပ္ၾ ကေသးဘူး။ ကုေဋကုဋ ာမ်ားျပားႀကီးမားတဲ့
ပထဝီေျမျပင္ကိုေတာင္ ေသးတယ္လုိ႔ ထင္တယ္မဟုတ္လား"
ဝါသဝဒတၱာက သူ႔ခမည္းေတာ္ကို ခနဲ႔လုိက္သည္။ ခမည္းေတာ္ မင္းႀကီးကလည္း
ဝါသဝဒတၱာ၏စကားကိုAားရေက်နပ္သြားသည္။ သမီးေတာ္ေမးေသာ ေမးခြန္းကို ျပန္မေျဖဘဲ
သမီးေတာ္၏ ပခံုးေပၚ လက္တင္ၿ ပီး Aဝႏၲီဘုရင္ ထရပ္လုိက္သည္။

"သိဝါေဒဝီလည္း သြားၿပီ။ ခမည္းေတာ္လည္း သက္က်ားAုိ ျဖစ္လာၿပီ။ ခမည္းေတာ္ရဲ႕ ဓားလည္း

တံုးသြားၿပီ မဟုတ္လား"
ဝါသဝဒတၱာက ေျပာလုိက္သည္။

"ဓားတံုးသြားရင္ ခတၱိယတစ္Uီးတစ္ေယာက္Aတြက္ Aသက္ရွင္ေနေပမယ့္

Aသက္ေသသြားတာႏွင့္ ဘာမွမျခားဘူး။ မဟုတ္ဘူးလား Aမတ္ႀ ကီး"
Aဝႏၲီဘုရင္က ရယ္သြမ္းေသြးၿပီး သမီးေတာ္၏ ေမးခြန္းကို Aေျဖျပန္ေပးလိုက္သည္။

ဝါသဝဒတၱာသည္ ရွက္စႏုိးAမူAရာျဖင့္ ရပ္ေနသည္။ လျပည့္ဝန္းကဲ့သို႔ေသာ သူ၏မ်က္ႏွာသည္

ထူးထူးျခားျခား တင့္တယ္လွပေနသည္။ Aဝႏၲီဘုရင္က ေရွ႕ဆက္ေျပာသည္။
"Aမတ္ႀ ကီး မသိဘူးလား။ က်ဳပ္သမီးေတာ္က ဓားAိမ္ထဲက ဓားကိုလည္း ဓားAိမ္ထဲ
ျပန္သြင္းမယ့္ သမီးေတာ္ျ ဖစ္တယ္"
Aမတ္ႀ ကီးကလည္း ေထာက္ခံေျပာျပသည္။
"ျဗဟၼာမင္းႀကီးက ဘယ္သူ႔ကံတရားထဲမွာ Aဝႏၲီတုိင္းရဲ႕ ဒီAတုမရွိ ပုလဲလံုးေလးကို
ေရးမွတ္ထားတယ္ မသိဘူး"
ဝါသဝဒတၱာ၏မ်က္ႏွာေပၚတြင္ Aရွက္ပန္းပြင့္ ပြင့္လန္းသြားသည္။ ဘုရင္မင္းႀကီးႏွင့္
Aမတ္ႀ ကီးသည္ နန္းတြင္းေဆာင္Aျပင္ဘက္ ထြက္လာၿပီး Aက်U္းစခန္း တန္းသြားသည္။
Aတန္ငယ္သြားမိေသာAခါ ဘုရင္မင္းႀကီးက ေျပာလုိက္သည္။
"Aမတ္ႀ ကီး မီးAနားမွာ ေထာပတ္ထားရင္ ရာႏႈန္းျပည့္ စိုးရိမ္ရတယ္"
"ဟုတ္ပါတယ္ Aရွင္မင္းႀကီး။ ေစာင္းေတာ္ရွင္ ဝႆတုိင္းဘုရင္Uဒယနႏွင့္ ပတ္သက္ရင္
ပိုၿ ပီးေတာ့ေတာင္ စုိးရိမ္ရလိမ့္မယ္။ Uဒယနဟာ မိန္းမမ်ားAတြက္ Aညႇိဳ ႕မခံႏုိင္တဲ့ မႏၲာန္ျ ဖစ္တယ္။ ဒါေပမဲ့
Uဒယနကိုလည္း ေျပာထားဖုိ႔ လုိလိမ့္မယ္။ Uဒယနဆီမွာ ေစာင္းပညာသင္မယ့္ သမီးေတာ္က
မ်က္မျမင္ျ ဖစ္ေနလုိ႔ Uဒယနေရွ႕မွာထုိင္ဖုိ႔ ရွက္ေနတယ္။ ၾကားထဲမွာ ကန္႔လန္႔ကာျခားၿပီး ေစာင္းတီးတဲ့
Aတတ္ပညာ သင္ေပးႏုိင္ပါ့မလား။ ေမွ် ာ္လင့္ခ်က္ ကင္းမဲ့ေနသူဘဝကို မိမိရဲ႕ ထူးျခားတဲ့ Aတတ္ပညာႏွင့္
တစ္စံုတစ္ခုေသာ Aတုိင္းAတာAထိ စိတ္ရႊင္လန္းခ်မ္းေျမ့ေAာင္ လုပ္မေပးႏုိင္ဘူးလားလို႔
ေျပာထားရမယ္"
"Aင္မတန္ေကာင္းတဲ့ AစီAစU္ျ ဖစ္တယ္ Aမတ္ႀ ကီး။ Aမတ္ႀ ကီးတစ္ေယာက္တည္း သြားၿပီး
စီစU္စရာရွိတာ စီစU္လုိက္ပါ။ က်ဳပ္ကို ေတြ႔ရင္ တစ္မ်ဳိးတစ္မည္ ျဖစ္ေနUီးမယ္"

Page
166
 မဟာေယာဂီ - ပါရဂူ created by lucky82

Aမတ္ႀ ကီး ႏႈတ္ဆက္ၿ ပီး ထြက္သြားသည္။ Aက်U္းစခန္းတံခါးရြက္ႀ ကီး ပြင့္သာြ းသည္။

ဆရာႏွင့္တပည့္ကို ယင္းAစီAစU္ျ ဖင့္ ထုိင္ေစဖို႔Aတြက္ Aမတ္ႀ ကီးAေနႏွင့္ ႀကီးႀကီးမားမား

လံု႔လစိုက္ထုတ္ျ ခင္း မျပဳလုပ္ရေပ။ ေနာက္တစ္ေန႔၌ ပင္ ခန္းေဆာင္တစ္ခုထဲတြင္ ယင္းAေနAထားကို
စီစU္ေပးလုိက္သည္။ သတ္မွတ္ထားေသာ Aခ်ိန္Aတြင္း ေမာင္းမမိႆံမ်ားကတစ္ဆင့္
Aေၾကာင္းၾကားလုိက္သည္ျ ဖစ္၍ ဆရာႏွင့္တပည့္ Aဆင္သင့္ျ ဖစ္သြားၾကသည္။

"ဆရာႀကီး ႏႈတ္ဆက္လိုက္ပါတယ္"
ဝါသဝဒတၱာက ေျပာသည္။ ဝႆဘုရင္သည္ မ်က္ကန္းသမီးေတာ္၏ ႏႈတ္ဆက္စကား
ၾကားရေသာAခါ ထူးထူးဆန္းဆန္း ျဖစ္သြားသည္။
"ဘာသင္ယူခ်င္လုိ႔လဲ သမီးေတာ္။ Aဝႏၲီတုိင္းက မိန္းမပ်ဳိမ်ားဟာ စာေပ၊ ဂီတ၊ ေစာင္းAတတ္မွာ
သူမတူေAာင္ ကၽြမ္းက်င္ၾ ကတယ္လုိ႔ ၾကားရပါကလား"
"မွန္ပါတယ္ ဆရာႀကီး။ ဒါေပမဲ့ Aတတ္ပညာရဲ႕ ဆံုးခန္းဆုိတာ ဘယ္မွာရွိလုိ႔လဲ"
ဝါသဝဒတၱာက သူေလးစားေသာ ဆရာသမားကို ႏွိမ့္ခ်႐ိုက်ဳိးစြာ ေျပာလုိက္သည္။

Aတူထုိင္ေနရေသာ ေမာင္းမမိႆံမ်ားက စိုးရိမ္ေၾကာင့္ၾ ကျဖစ္သြားၾကသည္ျ ဖစ္၍ သမီးေတာ္ကို

သတိေပးစကား ေျပာလိုက္သည္။
"ဒါေလာက္ ႏွိမ့္ႏွိမ့္ခ်ခ် ေျပာစရာမလိုပါဘူး။ ေစာင္းAတတ္ပညာ သင္ေပးမယ့္သူက
ဘုရားကၽြန္မတုိ႔ရဲ႕ Aက်U္းသားျဖစ္ေနတယ္ဆုိတာကိုလည္း သတိထားပါUီး"
"Aဝႏၲီရဲ႕ သူရႆတီAသံၾ ကားရတာ တယ္ၿ ပီး သာယာနာေပ်ာ္ဖြယ္ ရွိပါလား။ ေကာင္းၿပီ
ဘာသင္ယူခ်င္တာလဲ။ Aဆုိလား Aတီးလား"
"Aဲဒါေတြကေတာ့ Aဝႏၲီမွာ ေက်းသားတုိ႔ သာလိကာတုိ႔ေတာင္ ဆုိတတ္တီးတတ္တယ္။ ၿပီးေတာ့
ကၽြန္မကလည္း Aဝႏၲီမွာရွိတဲ့ ပညာရွင္ ဟရေရွ႕ခရရဲ႕ တပည့္မျဖစ္တယ္"
"Aံ့ၾ သစရာပါလား။ ဟရေရွ႕ခရကို မသိသူ ဘယ္မွာရွိမွာလဲ။ သမီးေတာ္ရဲ႕ ဆရာဂု႐ုကို ကၽြႏု္ပ္
Uီးၫြတ္လုိက္ပါတယ္ဆုိတဲ့Aေၾကာင္း ေျပာျပေပးပါ"

"စကားေျပာတဲ့Aသံကလည္း တယ္သာယာနာေပ်ာ္ဖြယ္ ရွိပါကလား"

ဝါသဝဒတၱာက တုိးတုိးညႇင္းညႇင္း ေျပာလုိက္သည္။
"ပညာဉာဏ္ရဲ႕ Aတိမ္Aနက္ Aကဲခတ္ဖုိ႔Aတြက္လည္း လံုေလာက္တဲ့ Aေၾကာင္းျဖစ္ေနတယ္။
Uၾသကို က်ီးကနး္လုပ္ထားတဲ့ သဘာဝတရားဟာ ဘယ္ေလာက္ ခက္ထန္တယ္ မသိဘူး"
"သမီးေတာ္ Uၾသငွက္ကုိ Aနက္ေရာင္လုပ္မထားရင္ လူေတြက လွတဲ့ငွက္ကုိ ေတြ႔ရတဲ့Aတြက္
ေလွာင္Aိမ္ထဲဖမ္းၿပီး ထည့္မထားဘဲ ေနမွာမဟုတ္ဘူး။ ၾကက္တူေရြးလုိ Uၾသလည္း ေလွာင္Aိမ္ထဲမွာ
ဖမ္းထည့္ထားတာခံရၿပီး သူတစ္ပါးသင္တာကို လုိက္ေျပာၿပီး ကိုယ္Aတြင္းသတိထဲက
သာယာနာေပ်ာ္ဖြယ္တြန္သံ ေမ့သြားလိမ့္မယ္"
"ဆရာႀကီးရဲ႕ Aေျဖစကားက တကယ္ႏွစ္သက္စရာ ေကာင္းပါကလား။ ကဲ Aခု ကၽြန္မ
ဆရာႀကီးဆီက ေစာင္းတီးတဲ့Aတတ္ပညာ သင္ယူလိုပါတယ္။ တခ်ဳိ႕သီခ်င္းမ်ားကိုလည္း
သင္ယူခ်င္တယ္။ ဝႆဘုရင္ Uဒယနဟာ ေစာင္းAတတ္ပညာမွာ နာမည္ေက်ာ္ၾ ကားတဲ့

Page
167
 မဟာေယာဂီ - ပါရဂူ created by lucky82

ဘုရင္တစ္ပါးျဖစ္တယ္လို႔ ၾကားရတယ္။ ဝႆဘုရင္မင္းႀကီး ဟတၳိက ေစာင္းတီးတဲ့Aခါ ဆင္ေတြ Aားလံုး

ေမ့သြားၾကတယ္လုိ႔ ၾကားရတယ္"
"မိခင္က လူကေလးရဲ႕ Aိပ္ပါဆုိ ခုိဖမ္းလို႔ေပးလို႔ သားေခ်ာ့သီခ်င္း ဆုိၿ ပီး သိပ္တဲ့Aခါ
ကေလးAိပ္ေပ်ာ္မသြားဘဲေနပါ့မလား။ Aဲဒီလို Aသံမ်ဳိးႏွင့္ သီခ်င္းဆုိသူမ်ားရဲ႕ Aတြင္းသႏၲာန္ထဲမွာ
ေမတၱာဆုိတဲ့ သေဘာတရားလည္း ႏုိးၾကားေနရတယ္။ ေစာင္း၊ ေစာင္းေတာ္ရွင္၊ နားေသာတဆင္သူ
Aဲဒီသံုးမ်ဳိးဟာ တစ္ခုတည္း၊ တစ္သေဘာတည္း ရွိေနသင့္တယ္။ ကမာၻေလာကရဲ႕ ပူပန္ေၾကာင့္ၾ ကမႈ၊
ကိုယ္ခႏၶာရဲ႕ ဆင္းရဲဒုကၡ၊ ႀကီးမားတဲ့ေမွ် ာ္လင့္ခ်က္ AဲဒါေတြAားလံုး ၿငိမ္းေAးသြားတဲ့Aခါက်မွ
နတ္သီခ်င္းသံ ထြက္ေပၚလာတယ္။ ေျမ၊ ေရ၊ ေကာင္းကင္၊ ကာလ၊ Aရပ္မ်က္ႏွာမ်ားရဲ႕ Aတုိင္းAတာ
ေမ့ေမ့ေပ်ာက္ေပ်ာက္ ျဖစ္သြားတဲ့Aခါက်မွ ခ်ဳိျ မတဲ့ပေလြသံ Aရပ္ထက္ဝန္းက်င္မွာ
ပဲ့တင္ထပ္သြားႏုိင္လိမ့္မယ္"
"ဆရာႀကီးေျပာတာ မွန္တယ္"
ဝါသဝဒတၱာသည္ ယင္းကု႒ ႏူနာသည္၏ ရသပညာAကဲျ ဖတ္ပံုကို ၾကားသိရသည့္Aတြက္
တAံ့တၾသျဖစ္သြားသည္။
"ကဲ ေစာင္းသံၾ ကားခ်င္လွၿ ပီ တီးျပပါေတာ့။ သီခ်င္းဂီတကိုလည္း ဆုိျ ပဖုိ႔ မေမ့ပါႏွင့္"
"သမီးေတာ္ က်ဳပ္တီးတဲ့ ေစာင္းသံမွာ သီခ်င္းဂီတလည္း Aတြင္းငုပ္ေနတယ္။ မဆုိသေလာက္
Aကဲခတ္တတ္တဲ့ ေသာတရွင္Aေနႏွင့္ Aခ်ိန္မၾကာမီAေတာတြင္းမွာပဲ ခံစားလုိ႔ရတယ္။ သီခ်င္းႏွင့္
တူရိယာဂီတ နားလည္ဖုိ႔Aတြက္ ဒုိးယုိေပါက္ ျမင္ႏိုင္စြမ္းရွိတဲ့ စိတ္ရွိဖုိ႔ လုိAပ္တယ္။ ေလာကီAပူမ်ားႏွင့္
စိတ္ေယာက္ယက္ခတ္ေနသူမ်ားဟာ Aဲဒီလို AသံေနAသံထားမ်ဳိးႏွင့္ သီခ်င္းသီဆုိႏုိင္မွာ မဟုတ္ဘူး။
Aဲဒီလို Aသံမ်ဳိးထြက္ေAာင္ ဆုိႏုိင္ဖုိ႔Aတြက္ ေကာက္က်စ္စU္းလဲမႈ၊ ပလႊားမႈ ဆိတ္သုU္းတဲ့
Aတြင္းသႏၲာန္ရွိဖို႔ လုိAပ္တယ္။ သမင္Aေနႏွင့္ ေစာင္းတီးသံကို Aာ႐ံုစူးစုိက္သာြ းတဲ့Aခါ
ေစာင္းတီးသူဟာ သူေတာ္ေကာင္းလား၊ မုဆုိးလားဆုိတာကို စU္းစားမေနဘူး"
"ဆရာႀကီးေျပာတာ မွန္ပါတယ္။ သူရႆတီAေနႏွင့္ မိမိကိုယ္ကို ပံုAပ္ထားမွ လုိရာခရီး
ေရာက္မယ္"
ဝါသဝဒတၱာက ေျပာလုိက္သည္။

"Aဝႏၲီလုိ လက္ခ်္မီနတ္သမီး ေပ်ာ္ပိုက္ရာျဖစ္တဲ့ ေဒသမွာလည္း သမီးေတာ္မ်ားကို မိမိတုိ႔ကိုယ္

Aပ္ႏွင္းထားဖုိ႔ သင္ၾ ကားေျပာျပတဲ့ ဆရာဂု႐ုေတြ ရွိေနၾကတယ္ေနာ္"
ဆရာက ရႊင္လန္းခ်မ္းေျမ့မႈAျပည့္ျ ဖင့္ ေျပာလုိက္သည္။

"ဆရာႀကီး ဆရာႀကီးဟာ ဉာဏ္ပညာျပည့္စံုသူ ျဖစ္ေပမယ့္ ဘာေၾကာင့္ ေမ့တတ္တယ္ဆုိတာ

မသိဘူး။ လူသားတစ္Uီး၏ ကိုယ္ခႏၶာထဲမွာ ေဒဝီႏွင့္ Aသူရီႏွစ္Uီးလံုးရဲ႕ Aစိတ္Aပိုင္း ရွိမေနႏုိင္ဘူးလား"
"သမီးေတာ္ သမီးေတာ္ဟာ လိမၼာပါးနပ္တဲ့ သမီးေတာ္တစ္ေယာက္ ျဖစ္တယ္ဆုိတာ ယံုမွားဖြယ္
မရွိဘူး"
ယင္းသို႔ေျပာၿပီးလွ် င္ ေစာင္းေတာ္ရွင္သည္ သက္ျ ပင္း႐ွဴထုတ္လုိက္သည္။
သက္ျ ပင္း႐ွဴထုတ္သံသည္ မည္မွ် ျပင္းထန္သြားသနည္းဆုိလွ် င္ သမီးေတာ္၏ ေသာတပသာဒAထိ
ေရာက္ရွိသြားသည္။ သို႔ေသာ္လည္း ယင္းကဲ့သို႔ သက္ျ ပင္း႐ွဴထုတ္ျ ခင္း၏ Aေၾကာင္းကို သမီးေတာ္
မေမးခင္ပင္ ညႇိဳ ႕ဓာတ္ျ ပည့္ပါေသာ ေစာင္းသံစီးဆင္းသြားသည္။

Page
168
 မဟာေယာဂီ - ပါရဂူ created by lucky82

စိတ္ႏွလံုးကို ရႊင္ၿ ပံဳ းဆြဲေဆာင္ေသာ သီခ်င္းဂီတသံ ထြက္ေပၚလာသည္။ ေတာင္ေပၚမွာ

လေရာင္ျ ဖာက်လာသကဲ့သို႔ ေစာင္းသံႏွင့္Aတူ သီခ်င္းဂီတသံလည္း ထြက္ေပၚလာသည္။
ခ်စ္သူသက္ထားႏွင့္ ကြဲကြာေနေသာ လင္ေယာက္် ားတစ္ေယာက္ မိမိ၏ခ်စ္သူကို တမ္းတေနသလုိ
ထင္ေနရသည္။

ေစာင္းAတီး ရပ္သြားသည္။ သို႔ေသာ္လည္း သာယာၿငိမ့္ေညာင္းေသာ ေစာင္းသံလႈိင္းမ်ားသည္

Aရပ္ထက္ဝန္းက်င္၌ ပဲ့တင္ထပ္သြားသည္ျ ဖစ္၍ Aားလံုးမွင္တက္မိေနၾကသည္။ Aခ်ိန္Aတန္ငယ္
ၾကာသြားေသာAခါက်မွ မွင္တက္မိေနေသာ AေျခAေန ေပ်ာက္ကြယ္သြားၿပီးလွ် င္ တျဖည္းျဖည္း
Aသိတရား ဝင္လာၾကသည္။

ဝါသဝဒတၱာသည္ သူ၏ မ်က္လံုးႏွစ္ဖက္ကို လက္ဝါးျဖင့္ ပြတ္သပ္လ်က္ သက္ျ ပင္းတစ္ခ်က္

႐ွဴထုတ္လုိက္သည္။ ဝါသဝဒတၱာ ႐ွဴထုတ္လုိက္ေသာ သက္ျ ပင္းသည္ ေစာင္းေတာ္ရွင္၏
ေသာတပသာဒAထိ ေရာက္သြားသည္။

"သမီးေတာ္ ဘာျဖစ္လုိ႔ ဒီေလာက္ျ ပင္းတဲ့ သက္ျ ပင္းကို ႐ွဴထုတ္လုိက္တာလဲ"

"ကၽြန္မ ႐ွဴထုတ္လုိက္တဲ့ သက္ျ ပင္းက သူ႔Aေၾကာင္းႏွင့္သူ ရွိေနပါတယ္။
ေစာင္းေတာ္ရွင္ႀ ကီးကေကာ ဘာေၾကာင့္ သက္ျ ပင္း႐ွဴထုတ္လုိက္တာလဲ"
"လူ႔ဘဝမွာ ဒုကၡAျပည့္ရွိေနတယ္။ ဒုကၡAျပည့္ရွိေနတဲ့ ဘဝမ်ဳိးမွာ ေနရတဲ့Aတြက္
သက္ျ ပင္း႐ွဴထုတ္လုိက္တာ ဘာAံ့ၾ သစရာ ရွိသလဲ။ ဒါေပမဲ့ သမီးေတာ္တုိ႔က ေရႊလင္ပန္းႏွင့္ ႀကီးျပင္းၿပီး
ေရႊဘံုေပၚမွာ စံေနရတဲ့လူ ျဖစ္တယ္။ သမီးေတာ္Aေနႏွင့္ ဒါေလာက္ျ ပင္းျပင္း Aသက္႐ွဴထုတ္စရာ
ဘာလုိသလဲ။ သမီးေတာ္က Aက်ဳိးAေၾကာင္း Aရင္ေျပာျပေလ"
"ဟင့္Aင္း... ဆရာႀကီး Aရင္ေျပာျပရမယ္။ တပည့္တစ္UီးAေနႏွင့္ သံသယေပ်ာက္သြားေAာင္
လုပ္ဖုိ႔ Aခြင့္Aေရး ပထမရသင့္တယ္"
"သမီးေတာ္ေျပာတာ မွန္ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ က်ဳပ္ကို Aရင္Aမွန္တရား ေျပာျပခုိင္းၿပီး
သမီးေတာ္Aေနႏွင့္လည္း Aမွန္တရား ေျပာျပပါမယ္လုိ႔ ကတိမေပးလို႔ မျဖစ္ဘူး"
"မွန္ပါတယ္"
"သမီးေတာ္ လူေတြ ျပဳလုပ္ဖန္တီးတဲ့ ျဗဟၼာမင္းႀကီးကို က်ဳပ္ Aျပစ္ေျပာခ်င္တယ္"
"ဆရာႀကီးက ကၽြန္မစိတ္ထဲက Aေၾကာင္းကို ေျပာျပေနတယ္။ ကၽြန္မလည္း ျဗဟၼာမင္းႀကီးကို
Aျပစ္တင္ေနတယ္"
"ဘာေၾကာင့္လဲ"
"Aႏုပညာရဲ႕ ဘ႑ာတုိက္Aျဖစ္ A႐ုပ္ဆုိးသူကို ဘာျဖစ္လုိ႔ လုပ္ထားရသလဲ"
"Aဝႏၲီရဲ႕ Aႏုပညာ႐ုပ္လံုးကို ရက္စက္ၾ ကမ္းၾကဳတ္တဲ့ ျဗဟၼာမင္းႀကီးက ဘာျဖစ္လုိ႔
မ်က္ကန္းျဖစ္ေAာင္ လုပ္ထားသလဲလုိ႔ က်ဳပ္လည္း စU္းစားေနတယ္"
"ဘယ္မွာလဲ Aကန္း၊ ကု႒ ႏူနာစြဲကပ္ေနတဲ့ လူတစ္ေယာက္က သူတစ္ပါးကို Aကန္းလုိ႔
ဘာေၾကာင့္ ေျပာေနရတာလဲ"
"ဘယ္မွာ ကု႒ ႏူနာေရာဂါရွိလို႔လဲ သမီးေတာ္။ ကိုယ့္ဆရာတစ္ေယာက္ကို ဒါေလာက္
ဂုဏ္သိကၡာပ်က္ေAာင္ လုပ္ဖုိ႔ မသင့္ပါဘူး"

Page
169
 မဟာေယာဂီ - ပါရဂူ created by lucky82

"ဂုဏ္သိကၡာပ်က္ေAာင္ လုပ္ေနတာ မဟုတ္ဘူး။ ဂုဏ္သိကၡာရွိေAာင္ လုပ္ေနတာ။

ကု႒ ႏူနာေရာဂါရွိတယ္ေျပာၿပီး ဆရာႀကီးကို သြားပုပ္ေလလြင့္ ေျပာေနတာ မဟုတ္ပါဘူး။ လူေတြကို
ဖန္ဆင္းတဲ့ ျဗဟၼာမင္းႀကီးကို က်ိန္ဆဲေနတာ"
"မ်က္လံုးေတြနဲ႔Aတူ Aသိဉ ာဏ္လည္း မရိွေတာ့ဘူးလား သမီးေတာ္"
"ဘယ္သူ႔မ်က္လံုး မရွိလို႔လဲ"
"သမီးေတာ္ မ်က္လံုးကို ေျပာေနတာ။ သမီးေတာ္ရဲ႕Aသိဉ ာဏ္ကို ေျပာေနတာ။ Aမွန္တရားကို
ဖံုးကြယ္လုိ႔ မရဘူး။ ဒါေပမဲ့ မ်က္ကန္းကို Aကန္းလုိ႔ေခၚရင္ေတာ့ Aသိဉ ာဏ္နဲ႔ ယွU္ၿ ပီးလုပ္တဲ့Aလုပ္
မဟုတ္ဘူးလို႔ ေျပာရလိမ့္မယ္"
"Aသိဉ ာဏ္မရွိတဲ့လူရဲ႕ ကိုယ္ခႏၶာမွာလည္း ကု႒ ႏူနာေရာဂါေပၚလာတယ္။ ၾကည့္စမ္းပါ
ကု႒ ႏူနာသည္ ကၽြန္မမ်က္လံုး ကန္းေနသလား။ မကန္းဘူးလားဆုိတာကို ေသေသခ်ာခ်ာ ၾကည့္စမ္းပါ။
ကဗ်ာဆရာမ်ားက ေသာက္႐ွဴးၾကယ္လုိ႔ ေျပာယူရတဲ့ ကၽြန္မမ်က္လံုးကို ၾကည့္စမ္းပါ"
စိတ္ေပါက္ေပါက္ ရွိလာသည္ႏွင့္ ဝါသဝဒတၱာ ထရပ္လုိက္သည္။ ကေလးဇြဲ၊ မိန္းမဇြဲ၊ မဟာေသြး၊
မဟာႏြယ္ဇြဲ ယင္းသံုးဇြဲမ်ဳိး၏ မူးယစ္ျ ခင္းသည္ ဝါသဝဒတၱာ၏ Aတြင္းသႏၲာန္ထဲတြင္ လႊမ္းသြားသည္။
ကန္႔လန္႔ကာကို လွစ္လုိက္ၿ ပီး ေရွ႕တုိးသြားလ်က္ ေျပာလုိက္သည္။

"ကၽြန္မမ်က္လံုးကို ၾကည့္စမ္း ဟဲ့ Aႏူ"

ေကာင္းကင္၌ လွ် ပ္စီးျပက္လုိက္သည့္Aတြက္ မ်က္လံုးမ်ား က်ိန္းသြားသကဲ့သို႔ေသာ
ျပဴးက်ယ္သြားသည့္ မ်က္လံုးမ်ားျဖင့္ ႏွစ္ေယာက္သားသည္ တစ္ေယာက္ႏွင့္တစ္ေယာက္
ၾကည့္လုိက္ၾ ကသည္။ တစ္ခဏAတြင္း၌ပင္ ႏွစ္ေယာက္စလံုး Aံ့ၾ သျခင္း ဂယက္ထဲ နစ္ျ မဳပ္သြားၾကသည္။
ရတိႏွင့္ ကာမေဒဝ ရင္ဆုိင္ေနၾကရသလုိ ျဖစ္သြားသည္။

"သမီးေတာ္ ဝါသဝဒတၱာ ေစာင္းေတာ္ရွင္ဟာ ဝႆဘုရင္ Uဒယနျဖစ္တယ္။ သူထီးနန္းစိုးစံတ့ဲ

တုိင္းျပည္ဟာ မႀကီးက်ယ္ေပမယ့္ သူ႔ဂုဏ္သတင္းကေတာ့ Aေက်ာ္ေဒးယ် ျဖစ္ေနတယ္"
ႏွစ္UီးစလံုးAား ေပမသမာဓိ Aခ်စ္မုိးမႊန္ေနရာက ျပန္လည္ႏုိးထလာရန္Aတြက္
ေမာင္းမမိႆံတစ္Uီးက တိတ္ဆိတ္ၿ ငိမ္သက္ေနျခင္းကို ဖ်က္ဆီးပစ္လုိက္သည္။

"Aဝႏၲီဘုရင့္သမီးေတာ္ ဝါသဝဒတၱာဆုိတာ သမီးေတာ္လား။ ဆရာဂု႐ုဆုိတဲ့ Aေပၚစီးႏွင့္

က်ဳပ္Aမွားကို လုပ္မိတယ္။ Aဲဒီလုိ လုပ္မိတဲ့Aတြက္ ခြင့္လႊတ္ေစခ်င္တယ္"
ဝႆဘုရင္က ဝမ္းနည္းေၾကာင္း ေဖာ္ျ ပၿပီး တုိးလွ် ဳိးေတာင္းပန္သည္။

"ဘုရင္မင္းႀကီး Uဒယန ကၽြန္မကလည္း Aရွင္မင္းႀကီးကို ေတာင္းပန္ပါတယ္"

ဝါသဝဒတၱာသည္ ေျခသည္းျဖင့္ ေျမႀကီးကုိ ကုတ္ျ ခစ္ရင္း ေျပာလုိက္သည္။ ရွက္ေသြးသည္
သူ၏Aလွမ်က္ႏွာျပင္တြင္ ကုံကမံျ ဖန္႔က်ဲလုိက္သလုိ ျဖစ္သြားသည္။

"သမီးေတာ္ က်ဳပ္တို႔မိဘမ်ားက လွည့္စားထားၾကတယ္။ သမီးေတာ္ရဲ႕ ဂုဏ္သတင္းကို က်ဳပ္တုိ႔

Aႀကိမ္မ်ားစြာ ၾကားေနရတယ္။ ဒါေပမဲ့ ယံုမွားသံသယ ျဖစ္ေနရတဲ့ သူရႆတီနတ္သမီးကို ယေန႔က်မွ
ကိုယ္တိုင္ကုိယ္က် လာေတြ႔ေနရတယ္"

Page
170
 မဟာေယာဂီ - ပါရဂူ created by lucky82

"ဟတၳိကႏၲ တျခားလူမ်ားရဲ႕ ဆင္းရဲျ ခင္းကို ကိုယ္ခ်င္းစာနာသူ၊ သူရသတၱိ႐ုပ္လံုးျဖစ္သူ

ေစာင္းေတာ္ရွင္ Aရွင္မင္းႀကီးရဲ႕ ဂုဏ္သတင္းဟာ Aရပ္ထက္ဝန္းက်င္မွာ ပ်ံ႕ႏွံ႔ေနပါတယ္"
"ကဲ စကားေၾကာ ရွည္မေနၾကနဲ႔ေတာ့။ Aခ်ိန္ေစ့သြားၿပီ"
ေမာင္းမမိႆံသည္ ႏွစ္Uီးစလံုးကို တစ္Uီးႏွင့္တစ္Uီး ခ်ီးက်ဴးစကား ေျပာၾကား၍ မၿပီးႏုိင္ေAာင္
ျဖစ္ေနသည့္Aတြက္ သတိေပးလုိက္သည္။

"နက္ျ ဖန္ခါက်ေတာ့လည္း Aဝႏၲီတုိင္းျပည္ရဲ႕ တရားခံ က်ဳပ္ Aဝႏၲီသမီးေတာ္ကို တစ္ႀ ကိမ္ေလာက္

မေတြ႔ရဘူးလား"
"ဆက္ဆက္ေတြ႔ရမယ္။ နက္ျ ဖန္က်ေတာ့လည္း ဂီတပညာAေလ့Aက်င့္လုပ္ဖုိ႔Aတြက္
သတ္မွတ္ထားတဲ့ Aခ်ိန္မွာ Aဝႏၲီသမီးေတာ္ Aဆင္သင့္ရွိေနမယ္။ ဒါေပမဲ့ တစ္စံုတစ္ေယာက္ေသာသူရဲ႕
ဆံထံုးထံုးေပးရတဲ့ Aိပ္မက္ခ်ဳိခ်ဳိမက္ေနတဲ့ ဆရာဂု႐ု သတ္မွတ္ထားတဲ့ Aခ်ိန္ေမ့သြားမွာ စုိးရိမ္တယ္"
ဝါသဝဒတၱာသည္ ေယာက္် ား၏ ႏွလံုးကို ပစ္မွတ္ထားၿပီး ျပဳလုပ္ေသာ မ်က္လံုးကစားျခင္း
မာယာႂကြယ္ျ ခင္းမ်ဳိးျဖင့္ ေျပာလုိက္သည္။

"ခ်က္ေကာင္းထိမွန္ဖုိ႔ ပစ္လုိက္တဲ့ျ မားခ်က္ကေတာ့ ကၽြမ္းက်င္မႈAျပည့္ရွိတ့ဲ ျမားခ်က္ျ ဖစ္ပါတယ္။

ဒါေပမဲ့ ဒဏ္ရာရသြားသူကို ပတ္တီးစည္းေပးဖုိ႔တာဝန္က ဒဏ္ရာရသြားေAာင္ လုပ္တဲ့သူရဲ႕ Uီးေခါင္းေပၚမွာ
မလြဲမေသြ ရွိေနပါတယ္"
ဝႆဘုရင္၏ ႏႈတ္မွ ေမတၱာAျပည့္ျ ဖင့္ တံု႔ျ ပန္စကားထြက္ေပၚလာသည္။

"မစုိးရိမ္ပါႏွင့္၊ ႏွစ္ေယာက္Aတူတူ ေရာဂါသည္ျ ဖစ္ေနမွေတာ့ Aခ်င္းခ်င္း Aၿမိဳ က္ေဆး

စီစU္ေပးဖုိ႔Aလုပ္ဟာ ႏွစ္ေယာက္စလံုးရဲ႕ Aလုပ္ျ ဖစ္ပါလိမ့္မယ္"
ဝါသဝဒတၱာကလည္း ထုိခဏ၌ စကားႂကြယ္သူ ျဖစ္သြားသည္။

သြားဖုိ႔ Aခ်ိန္က်လာၿပီျ ဖစ္၍ ဆရာႏွင့္ တပည့္မသည္ တစ္ေယာက္ႏွင့္တစ္ေယာက္ ႏႈတ္ဆက္ၿ ပီး

ထြက္ခြာသြားၾကသည္။ သို႔ေသာ္လည္း ယင္းAခ်ိန္ကာလသည္ ခြဲခြာျခင္းAခ်ိန္မဟုတ္ဘဲ တစ္ဖန္
ျပန္လည္ေတြ႔ဆံုရန္Aတြက္ သတ္မွတ္ေသာ Aခ်ိန္ကာလမွ် သာ ျဖစ္သည္။
*****

Page
171
 မဟာေယာဂီ - ပါရဂူ created by lucky82

၂၃။ ေထာပတ္ႏွင့္ မီး

ေထာပတ္ႏွင့္မီးကို တစ္ေနရာတည္း၌ မထားသင့္ေပ။ Aဝႏၲီဘုရင္၏ ယင္း AဆံုးAမစကားသည္

Aမွန္တကယ္ ျဖစ္လာသည္။ မ်က္ႏွာဖံုးထဲမွာ ပုန္းကြယ္ေနေသာ ခ်စ္သူကို ကန္႔လန္႔ကာ
တစ္ဖက္၌ ရွိေနေသာ ေယာက္် ားက Aေႏွးႏွင့္Aျမန္ သိသြားလိမ့္မည္။ Aေမွာင္ရိပ္ကို ေနေရာင္ျ ခည္က
Aလ်င္Aျမန္ Aႏုိင္ရရွိေAာင္ ျပဳလုပ္သည္။ ဘုရင္မင္းႀကီး၏ တရားခံ Aက်U္းသားသည္
ဘုရင့္သမီးေတာ္ Aာ႐ံုစူးစိုက္လာေသာ Eည့္သည္ျ ဖစ္သြားသည္။

ႏွစ္Uီးလံုး၏ ႏွလံုးတံခါးပြင့္သြားသည္။ သို႔ေသာ္လည္း Aက်U္းစခန္း ယခုထက္တုိင္ ပိတ္ေနတုန္း

ရွိေသးသည္။ Aက်U္းစခန္းထဲက ထြင္းေဖာက္ဖုိ႔မလြယ္ေသာ တံခါးမွာ ပေဇၨာတဘုရင္မင္းႀကီး၏
ႏွလံုးသားျဖစ္သည္။ ဘုရင့္သမီးေတာ္ ဝါသဝဒတၱာသည္ ခ်စ္ခင္ရင္းႏွီးစြာျဖင့္ သူ၏ ခမည္းေတာ္ကို
တစ္ႀ ကိမ္ေမးၾကည့္သည္။
"ခမည္းေတာ္ ရံေရြေတာ္မ်ားက ဝႆဘုရင္ ဂုဏ္ထူးဝိေသသကို ဟိမႏၲာ
ခ်ီးမြမ္းခန္းဖြင့္ေနၾကသည္မွာ မေမာႏုိင္ မပန္းႏိုင္ ျဖစ္ေနပါကလား"
"ဒီေထာင့္မက်ဳိးတဲ့ A႐ိုင္းAစိုင္းေကာင္ေလးAေၾကာင္း ခမည္းေတာ္ေရွ႕မွာ လာမေျပာပါႏွင့္။
သူ႔နာမည္ကိုေတာင္ မၾကားခ်င္ဘူး။ ဒီေကာင္ေလးဟာ ေပါက္လႊတ္ပဲစား Aက်င့္ပ်က္ေကာင္ေလး
ျဖစ္တယ္။ လမ္းေပၚမွာ ေလလြင့္သြားရင္း ဘယ္က ယကၡိဳ က္သမီးေတာ္ကို ဆြဲေခၚၿပီး လက္ထပ္တယ္
မသိဘူး"
"ဒါေပမဲ့ မိဖုရားAဆင့္ကိုေတာ့ မဟာေသြး၊ မဟာႏြယ္ ဘုရင့္သမီးေတာ္သာ ရထုိက္တယ္ဆုိတ့ဲ
ဘုရင့္Aမ်ဳိးAႏြယ္မ်ားရဲ႕ ထံုးတမ္းစU္လာ ရွိတယ္မဟုတ္လား"
ဝါသဝဒတၱာ ေစာဒကတက္လုိက္သည္။
"Aဲဒါေတာ့ ဟုတ္ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ တကယ္လုိ သမီးေတာ္က AဲဒီAေနAထားမ်ဳိးႏွင့္
ေျပာတယ္ဆုိရင္ေတာ့ နားေထာင္။ ခမည္းေတာ္ ေျပာျပမယ္။ Aဝႏၲီဘုရင့္သမီးေတာ္Aတြက္
ဝႆတုိင္းဟာ မေျပာပေလာက္ဘူး။ Aဲဒါေလာက္ တုိင္းျပည္ကေလးကိုေတာ့ သမီးေတာ္ကို
လက္ထပ္ေၾကးAေနႏွင့္ ခမည္းေတာ္ ေပးႏုိင္ပါတယ္"
ဘုရင္ပေဇၨာတက သမီးေတာ္၏ ႏွလံုးသားကို ထုိးႏွက္လုိက္သည္။

ဝါသဝဒတၱာသည္ စကားေထြေထြထူးထူး ေျပာေနျခင္း၌ Aႏွစ္သာရမရွိသည္ကို

ေတြ႔ျ မင္သြားသည္။ သို႔ေသာ္လည္း ဝႆဘုရင္ႏွင့္ပတ္သက္ၿ ပီး ခမည္းေတာ္၏ မညႇာမတာကိုင္တြယ္ပံုကို
သိရွိေသာAခါ ဘုရင့္သမီးေတာ္၏ ပူပန္ေၾကာင့္ၾ ကမႈသည္ တုိးတက္လြန္ကဲလာသည္။ Aျခားတစ္ဘက္၌
ခမည္းေတာ္၏ စိတ္ႏွလံုးထဲတြင္ တျခားယံုမွားသံသယတစ္ခု ရွိေနသည္ကို သိရွိရိပ္မိေသာAခါ
Aတြန္႔တက္ရမွာ စုိးရိမ္ထိတ္လန္႔ေသာေၾကာင့္ ဝါသဝဒတၱာသည္ ေရွ႕ဆက္မေျပာေတာ့ေပ။
မိမိ၏ဂီတပညာ သင္ၾ ကားမႈ တုိးတက္လာပံုAေၾကာင္းေျပာျပရင္း ဤကဲ့သို႔ေသာ Aႏုပညာရွင္ကုိ
ျဗဟၼာမင္းႀကီးက Aႏူဘဝေရာက္ေAာင္ ဖန္တီးထားတာႏွင့္ ပတ္သက္ၿ ပီး က႐ုဏာသက္ပံုကို ျပလ်က္
ခမည္းေတာ္၏ စိတ္ႏွလံုး ေျပာင္းလဲသြားေစရန္ ဟိုဘက္ကလွည့္ၿ ပီးေျပာ၊ ဒီဘက္က လွည့္ၿ ပီးေျပာၿပီးလွ် င္
ခမည္းေတာ္၏ ခုိင္မာေသာ စိတ္ႏွလံုးကို ႏွဲ႔ေနသည္။

Page
172
 မဟာေယာဂီ - ပါရဂူ created by lucky82

သို႔ေသာ္လည္း သမီးေတာ္၏ စိတ္ႏွလံုး ပူပန္ေၾကာင့္ၾ ကမႈသည္ ေလ်ာ့သြားသည္မရွိဘဲ. .. ငါ

ဆင္းရဲသားAိမ္ေထာင္စုတစ္ခုမွာ ေမြးဖြားလာရလွ် င္ မည္မွ် ေကာင္းမည္နည္းဟူ၍
ေတြးေတာစU္းစားေနမိသည္Aထိ ျဖစ္လာသည္။ ဘုရင့္မ်ဳိးႏြယ္တြင္ ေမြးဖြားလာရသည့္Aတြက္
Aမ်ဳိးAႏြယ္ဂုဏ္ရွိ၊ ဂုဏ္မဲ့၊ Aဆင့္Aတန္း Aနိမ့္Aျမင့္ျ ပႆနာမ်ားႏွင့္ ရင္ဆုိင္ရျခင္း ျဖစ္သည္။
ယင္းAေျခAေနမ်ဳိး၌ ျမားနတ္ေမာင္ခမ်ာ ဘာတတ္ႏုိင္မွာနည္း။ ဤမင္းစည္းစိမ္ ရာဇာမ်ား၏
ဓေလ့ထံုးတမ္းႏွင့္ Aေႏွာင္Aဖြဲ႔မ်ားေၾကာင့္ တစ္သက္လံုး မီးAေလာင္ၿ မိဳ က္ခံေနရမည္။

ယင္းကဲ့သို႔ ေမွ် ာ္လင့္ခ်က္ မရွိေသာAေျခAေန၌ ရွိေနစU္Aတြင္း တစ္ေန႔ေသာAခါ၌

ဝါသဝဒတၱာသည္ ထူးျခားဆန္းက်ယ္ေသာ Aေတြးတစ္ခု ေပၚလာသည္။ ငါ့Aေနႏွင့္ ဆင္းရဲဒုကၡႏွင့္
ရင္ဆုိင္ေနရသည္မွာ Aမွန္ျ ဖစ္ေနသည္။ ယင္းAေျခAေနၾကားထဲက တျခားတစ္ေယာက္ေယာက္ကုိ
ခ်မ္းသာသုခႏွင့္ ျပည့္စံုေAာင္ ငါဘာေၾကာင့္ မလုပ္ႏုိင္ရမွာနည္း။ ထုိေန႔က ဂႏၶမၺေဆာင္မွာ ဝႆဘုရင္ႏွင့္
ေတြ႔စU္က...
"ေမာင္ေတာ္Aရွင္မင္းႀကီး ဒီAက်U္စခန္းက ဘယ္ေတာ့ လြတ္မွာလဲ "
ဟု ေမးခဲ့သည္။
"ယခု၊ ယေန႔၊ နက္ျ ဖန္၊ ဒါမွမဟုတ္ရင္လည္း တစ္ရက္ရက္"
"ေမာင္ေတာ္ Aရွင္မင္းႀကီး ေျပာတဲ့စကားက Aေတြးရ က်ပ္ေနပါကလား"
"Aဝႏၲီသမီးေတာ္ ဒါေလာက္လိမၼာပါးနပ္သူျ ဖစ္ပါလ်က္ႏွင့္ က်ဳပ္ေျပာတဲ့စကားကို
နားမလည္ဘူးလား။ တကယ္လုိ႔ သမီးေတာ္ရဲ႕ ခမည္းေတာ္ ပေဇၨာတမင္းႀကီးက က်ဳပ္ကုိ ဒီကေန႔
သတ္ပစ္မယ္ဆုိရင္ က်ဳပ္ဒီကေန႔ပဲ လြတ္ေျမာက္သြားလိမ့္မယ္။ က်ဳပ္Aမတ္ႀ ကီး ေယာဂႏၶရာယဏက
ဉာဏ္ဆင္ၿ ပီး က်ဳပ္ကိုလြတ္ေAာင္လုပ္ရင္ေတာ့ ဒီကေန႔ သုိ႔မဟုတ္ နက္ျ ဖန္ လြတ္သြားႏုိင္တယ္။
ဒါမွမဟုတ္ သမီးေတာ္ရဲ႕Aခ်စ္ကို Aၿမဲမျပတ္ရေနမယ္ဆုိရင္ေတာ့ ဒီAက်U္းစခန္းထဲက လြတ္ဖုိ႔
ဘယ္ေတာ့မွ စိတ္မကူးပါဘူး"
"ေမာင္ေတာ္Aရွင္မင္းႀကီးဟာ ျပည္သူခ်စ္တဲ့ ဘုရင္မင္းႀကီး ျဖစ္ပါတယ္။ ေမာင္ေတာ္
Aရွင္မင္းႀကီးရဲ႕ျပည္သူေတြက ေမာင္ေတာ္Aရွင္မင္းႀကီးကိုေတြ႔ဖုိ႔ စိတ္ေစာမေနၾကဘူးလား။ ေမာင္ေတာ္
Aရွင္မင္းႀကီးကို ကၽြန္မလြတ္ေAာင္လုပ္ရင္ ေမာင္ေတာ္Aရွင္မင္းႀကီး ထြက္သြားမွာလား။ ဒါမွမဟုတ္
Aခ်စ္ႀ ကိဳ းႏွင့္ ေႏွာင္ဖြဲ႔ထားတာခံရတဲ့Aတြက္ ဒီေနရာမွာပဲ ရာသက္ပန္ ေနသြားမွာလား"
"သမီးေတာ္ Aမွန္တကယ္ က်ဳပ္ကို လြတ္ေAာင္ လုပ္ႏုိင္ပါ့မလား။ က်ဳပ္ကို လြတ္ေAာင္
လုပ္ႏုိင္တဲ့စြမ္းAား သမီးေတာ္မွာ ရွိပါ့မလား"
"မိမိကိုယ္ကို ပံုAပ္တဲ့စြမ္းAားကို ေျပာတာလား။ ကၽြန္မဝတ္တဲ့ Aဝတ္Aစားေတြကိုဝတ္ၿ ပီးေတာ့
ကၽြန္မေယာင္ေဆာင္ၿ ပီး ေမာင္ေတာ္ Aရွင္မင္းႀကီး ထြက္သြားရင္ရမယ္။ ကိုယ့္Aဝတ္Aစားေတြကိုေတာ့
ေမာင္ေတာ္Aရွင္မင္းႀကီးAေယာင္ေဆာင္ဖုိ႔ ကၽြန္မကုိ ေပးခဲ့ပါ"
"Aဝႏၲီဘုရင္ရဲ႕ ေဒါသကို ေတြ႔တယ္မဟုတ္လား။ သမီးAရင္းေခါက္ေခါက္ကိုေတာင္မွ
သြားႏွင့္ကိုက္ၿ ပီး သတ္ပစ္ဖုိ႔ ဝန္မေလးတဲ့လူ"
"AဲဒီAခါမွာ မၿငိမ္းမခ်မ္းျဖစ္ေနတဲ့ ကၽြန္မရဲ႕ဘဝ ၿငိမ္းခ်မ္းမႈ ရရွိသြားလိမ့္မယ္။
ဘာေၾကာင့္လဲဆုိေတာ့ Aဲဒီလိုလုပ္တဲ့Aတြက္ Aက်ဳိးထူးတစ္စံုတစ္ရာ ရရွိလာမွာ
ျဖစ္တဲ့Aတြက္ေၾကာင့္ပါ။ Aခ်စ္ေၾကာင့္လုပ္တဲ့Aလုပ္ကို ေဈးသည္ေတြ ကိုင္တဲ့ ခ်ိန္ခြင္မ်ဳိးနဲ႔
Aျမတ္ထြက္မလား၊ A႐ႈံးထြက္မလားလို႔ ၾကည့္လုိ႔မရပါဘူး။ ကၽြန္မဘာျဖစ္ေနမယ္ဆုိတာ Aရွင္မင္းႀကီး
စိုးရိမ္မေနပါႏွင့္"

Page
173
 မဟာေယာဂီ - ပါရဂူ created by lucky82

"ဝါသဝဒတၱာ"
ဝႆဘုရင္သည္ သမီးေတာ္၏ ခ်စ္စရာသဘာဝAေပၚတြင္ သူ႔ကိုယ္ကို ပံုAပ္လုိက္သည္။
"က်ဳပ္ကို မိမိခ်မ္းသာသုခတြက္ သမီးေတာ္ကို ဆင္းရဲဒုကၡၾ ကားထဲ ထားခဲ့မယ့္
ကိုယ္က်ဳိးၾကည့္သမားလုိ႔ ေAာက္ေမ့သလား။ မိန္းမေယာင္ေဆာင္ၿ ပီး Aက်U္းစခန္းထဲက ထြက္ေျပးမယ့္
မိန္းမလ်ာလုိ လူစားမ်ဳိး ေAာက္ေမ့လုိ႔လား။ Aဲဒီလုိလုပ္လုိက္ရင္ က်ဳပ္ျ ပည္သူျ ပည္သားမ်ားက
က်ဳပ္မ်က္ႏွာကို ၾကည့္ေတာ့မွာမဟုတ္ဘူး။ က်ဳပ္ကိုယ္တုိင္ကလည္း ဘဝတစ္သက္တာမွာ ဘယ္လုိမွ
ေနလုိ႔ ရေတာ့မွာ မဟုတ္ဘူး။ က်ဳပ္ကတိေပးလိုက္မယ္။ က်ဳပ္ထြက္သြားမယ္ဆုိရင္ Aဝႏၲီေဈးထဲက ျဖတ္ၿ ပီး
ထြက္သြားမယ္။ AဲဒီAခ်ိန္မွာ လက္ဆန္႔တန္းလုိက္မယ္ဆုိရင္ ပစ္ပစ္ခါခါ မလုပ္ဘူးလုိ႔ ကတိေပးမလား"
"မိမိဘဝကို ပံုAပ္ထားသူAတြက္ဆုိရင္ မိန္းမတစ္ေယာက္Aေနႏွင့္ ဘယ္လုိေျပာရေျပာရ၊
ဘယ္လုိလုပ္ရလုပ္ရ ေနာက္ျ ပန္ဆုတ္မွာမဟုတ္ဘူး။ တစ္ကမာၻလံုးက ၿပံဳ းၿပီး သူ႔ကို ေဒါသAမ်က္
ေခ်ာင္းေခ်ာင္းထြက္ေနသည္ျ ဖစ္ေစ၊ မုန္းတီးရြံရွာေနသည္ျ ဖစ္ေစ ေနာက္ကို ျပန္ဆုတ္လိမ့္မယ္လို႔
မေAာက္ေမ့ပါႏွင့္"
ထုိAခ်ိန္၌ ဝါသဝဒတၱာ၏နားထဲ Aျပင္ဘက္မွ Aသံတစ္သံ ဝင္လာသည္။ ဝႆဘုရင္လည္း
နားစြင့္လုိက္သည္။ ဆူဆူညံညံAသံမ်ား ေAာ္ဟစ္သံမ်ား ဟစ္ေႂကြးသံမ်ားကို ၾကားေနရသည္။
Aိမ္တံခါးပိတ္သံ၊ လွံမ်ားကို ပစ္လႊင့္လုိက္သည့္Aသံမ်ားကိုလည္း ၾကားေနရသည္။

ဝါသဝဒတၱာ Aျပင္ဘက္ ထြက္လာသည္။ တံခါးမွဴးသည္ ဝႆဘုရင္ကို Aလ်င္Aျမန္

Aက်U္းစခန္းထဲ ေခၚသြားသည္။ ဟစ္ေႂကြးသံမ်ား ဆူညံသည္ထက္ ဆူညံလာသည္။
မၾကာမီAေတာAတြင္း၌ပင္ ထြက္ေပၚလာေသာ Aသံမ်ား ပိုၿ ပီးျပတ္သားလာသည္။
"ဘုရင့္ဆင္ေတာ္ Aနလဂီရိ ႐ူးသြားၿပီ။ ေတြ႔တဲ့လူတုိင္းကို နင္းေျခသတ္ၿ ပီး ေလေပြလုိ
ေဝွ႔ယမ္းေျပးသြားေနတယ္။ ဘုရင့္ဆင္ေတာ္ကုိ ခ်ဳပ္ကိုင္ဖို႔Aတြက္ ႀကိဳ းပမ္းမႈမွန္သမွ် လည္း Aရာမထင္
Aခ်ည္းႏွီး Aလဟႆသာ ျဖစ္ေနတယ္။ ဆင္ထိန္းႏွင့္ ေတာကၽြမ္းသူမ်ားလည္း Aစြမ္းကုန္
ႀကိဳ းစားAားထုတ္ၾ ကတယ္။ ဒါေပမဲ့ Aသက္စြန္႔သြားရတာသာ Aဖတ္တင္ၿ ပီး ဘယ္လုိမွ
Aက်ဳိးထူးမလာဘူး"

ၾကည့္ရင္းၾကည့္ရင္း Aဝႏၲီတစ္ၿ မိဳ ႕လံုး ၿမိဳ ႕ပ်က္ႀ ကီးလို ျဖစ္သြားသည္။ Aိမ္ရာတုိက္တာ

ျပသာဒ္ေဆာင္မ်ား တံခါးပိတ္သြားၾကၿပီ။ ယမမင္း၏ ကိုယ္စားAျဖစ္ Aနလဂီရိဆင္ႀ ကီးသည္
လမ္းႀကိဳ လမ္းၾကားမ်ားႏွင့္ လမ္းမမ်ားထဲတြင္ ဝင္ထြက္သြားလာၿပီး ကမာၻဖ်က္လုပ္ငန္းႀကီးကို
ျပဳလုပ္ေဆာင္ရြက္ေနသည္။

ယင္းသို႔ Aဝႏၲီၿ မိဳ ႕ႀကီး ေျဗာင္းဆန္ေနစU္ ဘုရင့္နန္းေတာ္Aနီး၌ ႐ုတ္တရက္ ေပၚလာေသာ

Aသံၾ ကားၾကရသည္။
"ပေဇၨာတဘုရင္မင္းႀကီးကို Aေၾကာင္းၾကားပါ။ Aက်U္းစခန္းထဲမွာ ခ်ဳပ္ေႏွာင္ထားတဲ့
ဝႆဘုရင္ဟာ သူသာဆႏၵရွိရင္ ဆင္ကိုထိန္းထားႏုိင္တဲ့နည္းလမ္းသံုးၿပီး ဘယ္ေလာက္Aမုန္ယစ္ေနတဲ့
ဆင္ကိုျ ဖစ္ျ ဖစ္ ခ်ဳပ္ကိုင္ထားႏုိင္တဲ့ စြမ္းAားရွိသူျ ဖစ္တယ္"
ယင္းသို႔ ထုတ္ေဖာ္ေျပာျပသူမွာ ဆႏ်ာဆီတစ္ပါးျဖစ္သည္။

Page
174
 မဟာေယာဂီ - ပါရဂူ created by lucky82

ေရနစ္သူAတြက္ လွမ္းကိုင္ရမည့္ ျမက္ပင္ရရွိသြားသည္။ ေနရာAႏွံ႔Aျပားမွလည္း

ေတာင္းဆုိသံမ်ား ထပ္ခါထပ္ခါ ေပၚထြက္လာသည္။ ပေဇၨာတမင္းႀကီး မ်က္ကလဲဆန္ပ်ာ ျဖစ္သြားသည္။
ဘုရင္မင္းႀကီးAေနႏွင့္လည္း ယင္းကမာၻပ်က္AေျခAေနကို ဟန္႔တားႏုိင္မည့္ မည္သည့္နည္းလမ္းကိုမွ်
ၾကည့္မျမင္ျ ဖစ္ေနသည္။
"Aနလဂီရိဆင္ကို ထိန္းႏုိင္တဲ့ လူရွိရင္ ထြက္ခဲ့ပါ"
ဟု ဘုရင္မင္းႀကီးက Aမိန္႔ေပးလုိက္သည္။ ျပည္သူမ်ားကလည္း ေလသံၾ ကားဖမ္း တရားနာၿပီး...
"Aနလဂီရိဆင္ႀ ကီးကုိ ထိန္းႏုိင္မည့္ပုဂၢိဳ လ္ရွိရင္ထြက္ၿ ပီး Aဝႏၲီတစ္ၿ မိဳ ႕လံုးကို ကယ္ပါ"
စသည္ျ ဖင့္ ေတာင္းဆုိေနၾကသည္။ ယင္းသို႔ ေတာင္းဆုိသံမ်ား နားမဆံ့ေAာင္ ၾကားေနရသည့္Aတြက္
ပေဇၨာတဘုရင္မင္းႀကီးက Aမိန္႔ထုတ္လိုက္သည္။
"ဝႆဘုရင္ကို Aက်U္းစခန္းထဲက ထုတ္ယူလာၿပီး Aဝႏၲီမင္းပရိသတ္ေရွ႕မွာ ဂဇဝိဇၨာAစြမ္း
ျပပါလုိ႔ ေျပာလုိက္"
"ဒါေပမဲ့ ခမည္းေတာ္ ဂဇဝိဇၨာႏွင့္ ကိုင္တြယ္ဖုိ႔Aတြက္ စိတ္ေကာင္းရွိေနတဲ့ ဆင္လုိတယ္။
ယခုဆင္က ႐ူးသြပ္ေဖာက္ျ ပန္ေနတဲ့ ဆင္ျ ဖစ္တယ္။ ဆင္႐ူးက ဝႆဘုရင္ကို နင္းေခ်သတ္ပစ္လိမ့္မယ္"
ဝါသဝဒတၱာ၏စိတ္ႏွလံုးထဲတြင္ ဝႆဘုရင္ ျမင္မေကာင္း၊ ႐ႈမေကာင္း AေျခAေန
ေရာက္ရွိသြားမွာ စိုးရိမ္ေနသည္။
"Aဲဒီလိုဆုိရင္ ေရဖ်န္းေပးတဲ့Aတြက္ ယားနားေပ်ာက္သြားပါ့မလား"
"ခမည္းေတာ္"
ဝါသဝဒတၱာသည္ ထပ္ၿ ပီးစကားမေျပာခင္ပင္ သတိေမ့ၿ ပီး လဲက်သြားသည္။ ထုိAခ်ိန္က်မွ
ဘုရင္ပေဇၨာတ မ်က္ကလဲ ဆန္ပ်ာျဖစ္သြားသည္။ သမီးေတာ္၏AေျခAေနကို ေစာင့္ၾ ကည့္ရန္
ကၽြန္မတစ္ေယာက္ကို ေျပာၿပီး ျပတင္းေပါက္နားသြားရပ္လိုက္သည္။ ေရွ႕တြင္ျ မင္ရေသာ ျမင္ကြင္းမွာ
သည္းထိတ္ရင္ဖုိျ မင္ကြင္းျဖစ္သည္။ ဝႆတုိင္း လုလင္ဘုရင္သည္ လက္ထဲတြင္ ေစာင္းပိုက္လ်က္
နန္းေဆာင္Aျပင္ဘက္ ထြက္လာသည္။ ေရွ႕ဘက္တည့္တည့္၌ Aနလဂီရိဆင္ႀ ကီးသည္
သစ္ပင္ႀ ကီးတစ္ပင္ကို သူ၏ႏွာေမာင္းျဖင့္ နဲ႔သြားေAာင္ လုပ္ေနသည္။ ဆင္ႀကီး၏ Aဝါေရာင္မ်က္လံုးမွ
လူ၏လက္ႏွင့္ ေျခကို ကိုယ္ႏွင့္တျခားစီျ ဖစ္ေAာင္ လုပ္သည့္Aတြက္ ထြက္လာေသာ ေသြးစိမ္းရွင္ရွင္မ်ဳိး
ထြက္လာသည္။

Aသက္႐ွဴရပ္သြားေAာက္သည့္ Aခ်ိန္နာရီျ ဖစ္သည္။ ယမမင္းႏွင့္ ေတြ႔ဆံုဖုိ႔သြားသည့္ပမာ

ဝႆဘုရင္သည္ ေရွ႕ဘက္တုိးသြားေနသည္။ သူ၏လက္ေခ်ာင္းမ်ားမွာ ေစာင္းႀကိဳးေပၚေျပးေနသည္။
သာယာၿငိမ္းေညာင္းေသာ Aသံထြက္ေပၚလာသည္။ ပင္လယ္ျ ပာႏွင့္ပတ္သက္ေသာ သီခ်င္းဂီတ
ျဖစ္သည္။ ခ်စ္သူထံေပးရန္Aတြက္ ဗ်ာမ်ားေနေသာ လူသား၏ ႏွလံုးသား၌ Aိပ္ေပ်ာ္ေနေသာ Aခ်စ္ကို
ဖိတ္ေခၚေနသည့္ စိတ္ႏွလံုး ထိခုိက္ဖြယ္ေခၚသံ၊ ယင္းေခၚသံသည္ ေစာင္းသံထဲက ထြက္ေပၚေနသည္။

ေစာင္းသံသည္ တုိးညႇင္းေနရာမွ ပီပီသသ ထြက္ေပၚလာသည္။ Uကၠာပ်ံကဲ့သို႔ျ ဖစ္ေနေသာ

Aနလဂီရိဆင္ႀ ကီးသည္ တျဖည္းျဖည္း ၿငိမ္သက္သြားသည္ကို ေတြ႔ရသည္။ ေစာင္းသံၾ ကားရသည့္Aတြက္
မူးမုိက္ေနရာမွ သတိရလာေသာ ဝါသဝဒတၱာလည္း ျပတင္းေပါက္နား ေရာက္လာၿပီး ရပ္ေနသည္။ ခ်စ္သူ၏
Aစြမ္းAစကို ေတြ႔ျ မင္ရသည္ျ ဖစ္၍ ခ်စ္သူ၏႐ုပ္ပံုကို စူးစုိက္ၾ ကည့္႐ႈေနသည္။ မေန႔က မိမိႏွင့္မဆုိင္ေသာ
ယေန႔မိမိ၏ႏွလံုးသားပိုင္ရွင္ျ ဖစ္လာသူAား ဘုရင့္သမီးေတာ္သည္ မိမိ၏ႏွလံုးသားကို ပံုAပ္ေနသည္။

Page
175
 မဟာေယာဂီ - ပါရဂူ created by lucky82

ဘဝ၌ ယင္းကဲ့သို႔ ထူးျခားဆန္းၾကယ္သည့္ ခဏမ်ဳိးေပၚေပါက္လာသည္မွာ ထူးျခားေသာ

ပုဂၢိဳ လ္မ်ားႏွင့္သာ ပတ္သက္ဆက္ႏြယ္ေနသည္။ ယင္းကဲ့သို႔ေသာ ခဏမ်ဳိး ယေန႔ ေရာက္ရွိလာသည္။
Aနလဂီရိဆင္ႀ ကီးသည္ ပထဝီေျမႀကီးကို ခြာျဖင့္ ယက္လ်က္ ႏွာေမာင္းကို ပါးစပ္ျ ဖင့္ ကိုက္လ်က္
ရပ္ေနသည္။ ဆင္ႀ ကီး၏ Aဝါေရာင္ေတာက္ေနေသာ မ်က္လံုးထဲမွ Aဆိပ္မုိးရြာခ်ေနသည္။
ေစာင္းေတာ္ရွင္ ဝႆဘုရင္သည္ ဆင္ႀ ကီးႏွင့္ နီးကပ္သည္ထက္ နီးကပ္လာသည္။
Aဝႏၲီၿ မိဳ ႕သူၿ မိဳ ႕သားမ်ားသည္ ေစာင္းသံႏွင့္Aတူ Aသက္႐ွဴႏႈန္းAတက္Aက် ရွိေနသည္။

ဝႆဘုရင္သည္ ယင္းေတာစိုးဘုရင္၏ Aနီးေရာက္ရွိလာၿပီးလွ် င္ လက္တစ္ဖက္ျ ဖင့္

ဆင္ႀ ကီး၏ႏွာေမာင္းကို ဖ်စ္ညႇစ္လုိက္သည္။ ဝႆဘုရင္ႏွင့္ ထိေတြ႔လုိက္သည္ႏွင့္ တၿပိဳ င္နက္
Aသက္ရွိေနေသာ ေတာင္ႀ ကီးပမာ Aနလဂီရိဆင္ႀ ကီးသည္ သက္ဝင္လႈပ္ရွားလာသည္။
ေနာက္ဘက္ေျခလွမ္း လွမ္းဆုတ္လ်က္ ေရွ႕သို႔တုိးသြားၿပီးလွ် င္ ဆင္ႀ ကီးသည္ ဝႆဘုရင္ကို ႏွာေမာင္းျဖင့္
ပင့္ယူၿ ပီး Aေပၚဘက္ ေျမႇာက္လုိက္သည္။

"Aလို ဘုရား ဘုရား"

ဘုရားတၿပီး သမီးေတာ္ တစ္ႀ ကိမ္ သတိေမ့သြားျပန္သည္။ ကၽြန္မလုပ္သူက သမီးေတာ္ကို
ႏွာႏွပ္ေပးသည္။ မ်က္လံုးပြတ္ေပးသည္။ Aဝႏၲီၿ မိဳ ႕သူၿ မိဳ ႕သားမ်ားသည္ ဟင္ခနဲ ဟာခနဲ ျဖစ္ၿ ပီးလွ် င္
Aသက္ဖက္ႏွင့္ထုပ္ထားေသာ သူရဲေကာင္းတစ္ေယာက္ရဲ႕ စြန္႔စားခန္းပါကလားဟု Aံ့ၾ သမဆံုး
ျဖစ္ေနၾကသည္။

မ်က္လံုးေပါင္းမ်ားစြာမွ မ်က္ရည္စီးက်လာသည္။ သို႔ေသာ္လည္း ပီတိေသာမနႆ Aသံႀ ကီးသည္

ေကာင္းကင္တစ္ခြင္ ပဲ့တင္ထပ္သြားသည္။ Aားလံုး၏မ်က္ရည္သည္ လမ္းခုလတ္၌ ပင္ တန္႔သြားၿပီး
ေသာက၏ေနရာ၌ ပီတိလႈိင္းလိမ့္လာသည္။ ဝႆဘုရင္သည္ Aနလဂီရိ၏ ေက်ာကုန္းေပၚ
ထုိင္လုိက္ၿ ပီးလွ် င္ ခ်စ္ခင္ယုယေသာ လက္ျ ဖင့္ Aနလဂီရိဆင္ႀ ကီးကို တစ္ခ်က္ ပုတ္လ်က္
သူ႔Aလုိက်ျဖစ္ေAာင္ ျပဳလုပ္လုိက္သည္။ ဝႆဘုရင္၏ ေက်ာကုန္းေနာက္ဘက္တြင္ ထုိင္ေနေသာ
ဆံႏ်ာဆီလို ပုဂၢိဳ လ္တစ္Uီးသည္ Aနလဂီရိဆင္ႀ ကီးကို ကိုယ့္Aလုိက်ျဖစ္ေAာင္ ဖန္တီးေသာ
ဝႆဘုရင္၏ Aမည္နာမကို ျပည္သူျ ပည္သားမ်ား သိသြားေAာင္ ထုတ္ေဖာ္ေၾကညာေနသည္။

Aဝႏၲီၿ မိဳ ႕သူၿ မိဳ ႕သားမ်ားသည္ ေကာင္းကင္တုန္ဟီးသြားေစမည့္ ဇယမဂၤလာၾသဘာေAာင္ခြန္းကို

ဟစ္ေAာ္ေႂကြးေၾကာ္ၾ ကသည္။

တစ္ခဏAလြန္က ယမမင္း႐ုပ္တု႐ုပ္သြင္သဖြယ္ျ ဖစ္ေနေသာ Aနလဂီရိဆင္ႀ ကီးသည္

ဆင္လိမၼာတစ္ေကာင္ကဲ့သို႔ တည္ၿ ငိမ္စြာ ရပ္ေနသည္။ AနီးAနားရွိ Aိမ္မ်ားမွ ရဲဝံ့စြန္႔စားသူမ်ားစြာသည္
Aျပင္ဘက္ထြက္လာၾကသည္။ လူေပါင္းမ်ားစြာတို႔က ခဲဖြယ္ေဘာဇU္မ်ားကို ယူေဆာင္ၿ ပီးလွ် င္
ဆင္ႀ ကီးAနီး ေရာက္ရွိလာၾကသည္။ ျပတင္းေပါက္မ်ားမွ ဝႆဘုရင္Aေပၚ စံပယ္ပြင့္၊ ႏွင္းဆီပြင့္ စေသာ
ပန္းမ်ဳိးစံု ႀကဲခ်ၾကသည္။ ယင္းပန္းမုိးရြာခ်သည္ကို ခံယူရင္း ဝႆဘုရင္သည္ ဆင္ႀ ကီးကို
ပေဇၨာတဘုရင္ရပ္ေနေသာ ျပတင္းတံခါးေပါက္ဆီ ေမာင္းသြားသည္။

Page
176
 မဟာေယာဂီ - ပါရဂူ created by lucky82

ပေဇၨာတဘုရင္ရပ္ေနေသာ ျပတင္းတံခါးေပါက္နား ေရာက္သြားေသာAခါ ဆင္ႀ ကီးသည္

ႏွာေမာင္းကို ေျမႇာက္လ်က္ ဘုရင္မင္းႀကီးကို A႐ိုAေသျပဳလုိက္သည္။ ဘုရင္ပေဇၨာတသည္ ဆင္ႀ ကီး၏
ႏွာေမာင္းAဖ်ားကို ခ်စ္ခင္ၾ ကင္နာစြာ လက္ျ ဖင့္ ပြတ္သပ္ၿ ပီး...
"လိမၼာလာၿပီလား Aနလဂီရိ"
ဟုေျပာလ်က္ ဝႆဘုရင္ဘက္လွည့္လ်က္ ခ်ဳိသာေAးျမေသာAသံျ ဖင့္. ..
"ရွားဘတ္ရွ္Uဒယန၊ သင္ ဘရတမ်ဳိးႏြယ္ ဂုဏ္ေရာင္ထြန္းေျပာင္ေAာင္ လုပ္လုိက္ၿ ပီ။
Aဝႏၲီမင္းညီမင္းသားမ်ားက သင့္ကို ဂုဏ္ျ ပဳလိုက္ပါတယ္"
ဟု ေျပာလုိက္သည္။

ဂုဏ္ျ ပဳေလးစားသည္ကို ခံယူသည့္ပံုစံမ်ဳိးျဖင့္ Aနလဂီရိဆင္ႀ ကီးသည္ ဒုတိယAႀကိမ္ ႏွာေမာင္းကို

ေျမႇာက္ၿ ပီးလွ် င္ ေရွ႕သို႔ဆက္သြားသည္။ ဘုရင့္သမီးေတာ္ ဝါသဝဒတၱာသည္ သူ၏ေမာင္းမမိႆံ
AေႁခြAရံမ်ားႏွင့္Aတူ ျပတင္းတံခါး၌ ႏွင္းဆီပန္း၊ စံပယ္ပန္းမ်ားစေသာ ပန္းမ်ားကို တစ္ေပြ႔တစ္ပိုက္ႀ ကီး
ကိုင္ၿ ပီး ရပ္ေနသည္။ ဆင္ႀ ကီးAနီးကပ္ ေရာက္လာသည္ႏွင့္ ဆင္ႀ ကီးAေပၚ ပန္းမုိးရြာခ်လုိက္သည္။

႐ုတ္တရက္ ဆင္ႀ ကီးေပၚက လက္တစ္ဖက္ ျပတင္းေပါက္Aထိ လွမ္းသြားသည္ကို ေတြ႔ရၿပီး

ဝါသဝဒတၱာကို သိမ္းယူၿ ပီး ဆင္ႀ ကီးေပၚတင္သည္။ သစ္ပင္ေပၚက Aသီးကို လွမ္းခူးလုိက္သကဲ့သို႔
ျပတင္းေပါက္က သမီးေတာ္ ဆင္ႀ ကီးကုန္းႏွီးေပၚ ေရာက္လာသည္။ ႏွင္းဆီ၊ စံပယ္ပန္းမုိးမ်ား ရြာခ်ေနသည့္
တစ္ခဲနက္ တိမ္ထုတိမ္တုိက္ကို ထြက္ေဖာက္ေက်ာ္လြန္သြားၿပီးလွ် င္ ဆင္ႀ ကီးသည္ Aဝႏၲီေဈးဘက္
လွည့္သြားသည္။ Aျဖစ္Aပ်က္ မည္သုိ႔မည္ပံုျ ဖစ္သည္ဆုိသည္ကို မည္သူမွ် မသိလုိက္ၾ ကေပ။
ပန္းမုိးရြာခ်ေနသည့္ၾ ကားထဲက ကၽြန္မသည္ မ်က္စိပြတ္လ်က္ ဘုရင့္သမီးေတာ္ကို လုိက္ရွာသည္။
နန္းေဆာင္ထဲဝင္သြားၿပီဟု ထင္ေသာေၾကာင့္ နန္းေဆာင္ထဲ လုိက္သြားၿပီး သမီးေတာ္ကုိ ရွာသည္။

Aဝႏၲီေဈးကိုျ ဖတ္လ်က္ ဆင္ႀ ကီးသည္ တစ္လွမ္းခ်င္း လွမ္းရင္းသြားေနသည္။ တျဖည္းျဖည္း

ေျခလွမ္းလွမ္းေနရာမွ ေျခလွမ္းAရွိန္Aဟုန္ ျမန္လာသည္။ ဝါသဝဒတၱာသည္ ဆံႏ်ာဆီကဲ့သို႔ေသာ
တတိယလူ ရွိေနသည့္Aတြက္ ယံုမွားသံသယ စိတ္ဝင္လာသည္။ ထုိပုဂၢိဳ လ္သည္ ခမည္းေတာ္ဘက္သား
လူမ်ား ျဖစ္ေနသလား။

ပါးနပ္ေသာ ဝႆဘုရင္သည္ သမီးေတာ္၏ သံသယကိုပယ္ေဖ်ာက္လုိက္သည္။

"သမီးေတာ္ ဒီပုဂၢိဳ လ္ကို ရွက္ရြံ႕စရာ မလုိဘူး။ ဒီပုဂၢိဳ လ္က က်ဳပ္တုိ႔ လြတ္ရာလြတ္ေၾကာင္း
ေဆာင္ရြက္တဲ့ တမန္ေတာ္ပါ။ သူ႔စြမ္းAားကို Aေျခခံၿ ပီးေတာ့ က်ဳပ္ AဝႏၲီAက်U္းစခန္းက
လြတ္ေျမာက္ေAာင္ ႀကိဳ းစားလုိစိတ္ေပၚလာတာ ျဖစ္တယ္။ သူက တျခားမဟုတ္ဘူး။ က်ဳပ္မိတ္ေဆြ
ဝႆတုိင္း Aမတ္ႀ ကီး ယုဂႏၶရာယဏျဖစ္တယ္"
"Aရွင္မင္းႀကီး ယခုပါလာတဲ့ ေဒဝီက ဘယ္သူလဲ။ တစ္ဖက္လူကို မိတ္ဆက္ေပး႐ံုေပးတာ
မသင့္ေတာ္ပါဘူး"
ယုဂႏၶရာယဏသည္ ဆင္ကို Aသြားျမန္သည္ထက္ ျမန္ေAာင္ ေမာင္းႏွင္ရင္း ေျပာလုိက္သည္။
"Aဝႏၲီမွာ က်ဳပ္ခံေနရတဲ့ ငရဲခန္းကို နတ္ျ ပည္ျ ဖစ္ေAာင္ ျပဳလုပ္ေပးတဲ့ Aဝႏၲီဘုရင့္သမီးေတာ္
ဝါသဝဒတၱာေလ"

Page
177
 မဟာေယာဂီ - ပါရဂူ created by lucky82

"တယ္မဂၤလာ ရွိပါလား Aရွင္မင္းႀကီး။ Aရွင္မင္းႀကီးဟာ မိမိAမတ္ႀ ကီးရဲ႕ ဂုဏ္သိကၡာကို

ျမႇင့္တင္ၿ ပီး မိဖုရားႀကီး မယ္ေတာ္မိဂါဝတီရဲ႕ လုိလားခ်က္ကို ဒီကေန႔ Aေကာင္Aထည္ေဖာ္လုိက္တယ္"
"တရားဝင္ လက္ထပ္ဖုိ႔ လုိေသးတယ္ေနာ္ Aမတ္ႀ ကီး"
"ခတၱိယလူမ်ဳိးေတြAဖုိ႔ ဂႏၶဗၺနည္းႏွင့္ လက္ထပ္လုိက္ရင္ ထေျမာက္ေAာင္ျ မင္ပါတယ္"
Aဝႏၲီေဈးကို ျဖတ္ေက်ာ္လာေသာ ခရီးAၿပီးသတ္သြားၿပီ။ ယခု Aဝႏၲီၿ မိဳ ႕စြန္ကို ျဖတ္ေက်ာ္ၿ ပီး
ဆင္ႀ ကီးသည္ ေရွ႕သို႔ ခ်ီတက္ေနသည္။ သို႔ေသာ္လည္း ထုိAခ်ိန္၌ ေနာက္ဘက္မွ ဆူဆူညံညံ
Aသံၾ ကားရသည္။
"ဝႆဘုရင္ ဘုရင့္သမီးေတာ္ကို ခုိးေျပးတယ္။ Aရွင္ရရ၊ Aေသရရ ဝႆဘုရင္ကို ဖမ္းၾက"

"Aရွင္မင္းႀကီး"
Aမတ္ႀ ကီးက ေျပာသည္။
"ေသေရးရွင္ေရး Aခ်ိန္ ေရာက္လာၿပီ။ Aရွင္မင္းႀကီး ဂႏၶဝိဇၨာ ဆင္Aတတ္ပညာ ျပခ်ိန္
ေရာက္လာၿပီ"

ဆင္Uီးစီးတာဝန္ကို ဘုရင္မင္းႀကီး ကိုယ္တုိင္ယူၿ ပီး Aမတ္ႀ ကီးက ေလးတြင္ ျမားတပ္လုိက္သည္။

ခရီးAတန္ငယ္ ေရာက္ရွိသြားေသာAခါ လမ္းမေဘးႏွစ္ဖက္၌ Aုိးေပါင္းမ်ားစြာကို ေတြ႔ျ မင္ရသည္။
Aမတ္ႀ ကီးသည္ ျမားတစ္စင္းစီ တစ္စင္းစီျ ဖင့္ AုိးAားလံုးကို ေဖာက္ခြဲပစ္လုိက္သည္။ ယင္းAုိးမ်ားထဲက
စူးစူးရွရွ Aနံ႔Aသက္တစ္မ်ဳိး ထြက္လာသည္။
"ယုဂႏၶရာယဏ AဲဒီAနံ႔က ဘယ္လုိဟာလဲ"
"Aရွင္မင္းႀကီး ဝႆတုိင္းကို ေဘးမသီ ရန္မခ ေရာက္လာေAာင္ စီစU္ထားတ့ဲ AစီAစU္
ျဖစ္တယ္။ ေနာက္ကလုိက္လာတဲ့ Aဝႏၲီစစ္တပ္ကို ေရွ႕ဆက္မလုိက္ႏုိင္ေAာင္ စီစU္ထားတဲ့
AစီAစU္ျ ဖစ္တယ္။ ဒီစူးရွတဲ့Aနံ႔ရတဲ့ဆင္ဟာ သူ႔ကိုယ္သူ ထိန္းလုိ႔မရေAာင္ ျဖစ္သာြ းတယ္။ Aနလဂီရိကုိ
ခပ္သြက္သြက္ ခပ္ျ မန္ျ မန္ ေမာင္းပါ Aရွင္မင္းႀကီး"

Aဝႏၲီတုိင္း၏ ၿမိဳ ႕စြန္ၿ မိဳ ႕ဖ်ားကိုလည္း ေက်ာ္လြန္လာသည္။ ေတာလမ္းေရာက္ရွိလာသည္။

ဆင္ႀ ကီးသည္ လ်င္ျ မန္ေသာ Aရွိန္Aဟုန္ျ ဖင့္ သြားေနသည္။ ဝႆဘုရင္လည္း သူ၏ဆင္ေမာင္း
Aတတ္ပညာ ကၽြမ္းက်င္ပံုကို ျပေနသည္။ ဝါသဝဒတၱာသည္ မည္သို႔မည္ပံု Aသက္႐ွဴရမွန္းမသိ
ျဖစ္ေနသည္။ ခပ္လွမ္းလွမ္းမွ ဖံုမႈန္႔မ်ား ေကာင္းကင္ယံ ေဝ့ပ်ံတက္ေနသည္။
"လြတ္မသြားေစနဲ႔၊ ဖမ္းၾက ဖမ္းၾက"
ဟု ေAာ္ေသာAသံကလည္း နီးကပ္သည္ထက္ နီးကပ္လာသည္။
"ျမန္ျ မန္လုပ္ပါ Aရွင္မင္းႀကီး"
ဝႆဘုရင္သည္ ဆင္ႀ ကီးကို လူသြားလမ္းမဟုတ္သည့္ ေတာထဲ Aသြားခိုင္းလုိက္သည္။
AသြားရAလြန္ခက္ေသာ လမ္းျဖစ္သည္။ ယင္းလမ္းသို႔ Aဝႏၲီဆင္တပ္သည္ပင္ ေရွ႕ကသြားေသာ
ေျခရာကို ၾကည့္ၿ ပီးသြားေနသည္။

ဆည္းဆာခ်ိန္ေရာက္လာၿပီး ေမွာင္ရီသန္းလာသည္။ သို႔ေသာ္လည္း ဆင္သြားလမ္းသည္

ဆံုးခန္းတုိင္ မေရာက္ေသးေပ။ ညU့္နက္သန္းေခါင္ Aေမွာင္မုိက္ခ်ိန္၌ မီးတုတ္ႀကီးမ်ားကိုင္ၿ ပီး
ခဲခဲယU္းယU္း သြားေနၾကသည္။ Aဝႏၲီဆင္တပ္သားမ်ားသည္ တေပါင္းတည္းခ်ီတက္ျ ခင္းကို

Page
178
 မဟာေယာဂီ - ပါရဂူ created by lucky82

Aက်ဳိးထူးလိမ့္မည္ဟု မထင္ေသာေၾကာင့္ Aရပ္မ်က္ႏွာAသီးသီးသို႔ Aုပ္စုခြဲၿ ပီး ခ်ီတက္ၾ ကသည္။

Aလင္းေရာင္ျ မင္ရသည့္ေနရာ၌ ခပ္ျ မန္ျ မန္ ခပ္သုတ္သုတ္ သြားၾကၿပီး Aမုိက္ေမွာင္ထဲတြင္မူ စမ္းတဝါးဝါး
သြားေနၾကရသည္။ ေနရာေပါင္းမ်ားစြာ၌ ဆင္မ်ား ေရွ႕မတုိးႏုိင္ေAာင္ ျဖစ္ေနၾကသည္။
စစ္သည္တပ္သားAေတာ္မ်ားမ်ားလည္း လက္ျ ပတ္ ေျချပတ္ ျဖစ္ကုန္ၾ ကသည္။

တစ္ညလံုး ရပ္နားျခင္းမရွိဘဲ ထြက္ေျပးသြားသူမ်ားေနာက္ လုိက္ၾ ကသည္။ သို႔ေသာ္လည္း

ဝႆတုိင္းAမတ္ႀ ကီး၏ စီမံကိန္းမ်ား ထေျမာက္ေAာင္ျ မင္ၿ ပီး ဝႆဘုရင္၏
ဆင္ေမာင္းAတတ္ပညာကလည္း ရင္သပ္႐ႈေမာေလာက္ေAာင္ ေAာင္ျ မင္မႈ ရရွိေနသည္။

Aေရွ႕ဘက္တစ္ခြင္မွ ေနေရာင္ျ ခည္ ထြက္ေပၚလာသည္ကို ျမင္ရသည္။ ထုိAခုိက္ ဝႆတုိင္း၏

နယ္စပ္ မိမိတုိ႔ေရွ႕ေမွာက္ေရာက္လာသည္ကို ေတြ႔ရသည္။ ယင္းနယ္စပ္၌ ဝႆတုိင္း၏
စစ္တပ္ခ်ထားသည္။ Aမတ္ႀ ကီးသည္ Aေဝးကပင္ လွမ္းၿပီးေAာင္ခြန္းေAာင္သံ
ဟစ္ေAာ္ေႂကြးေၾကာ္လုိက္သည္။
"ဝႆဘုရင္မင္းႀကီး ေAာင္ျ မင္ပါေစ"
ေရွ႕ဘက္မွ တံု႔ျ ပန္ေႂကြးေၾကာ္သံ ထြက္ေပၚလာသည္။
"Uဒယန ဘုရင္မင္းႀကီး ေAာင္ျ မင္ပါေစ"

မၾကာမီAေတာAတြင္း၌ပင္ Aားလံုး ရင္ဆုိင္ျ ဖစ္သြားၾကသည္။

ဝႆဘုရင္သည္ ဆင္ေပၚမွ ေAာက္ခုန္ဆင္းလုိက္သည္။ ဘုရင့္သမီးေတာ္ ဝါသဝဒတၱာကို

ဆင္မင္းက ႏွာေမာင္းျဖင့္ ခ်ီယူၿ ပီး ေAာက္ခ်ေပးသည္။
"Aားလံုး နားေထာင္ၾ ကပါ"
Aမတ္ႀ ကီးက Aသံကိုျ မႇင့္ၿ ပီး ေျပာလုိက္သည္။
"ယေန႔ ကၽြႏု္ပ္တုိ႔ မိမိတုိ႔၏ ျပည္သူ႔Aခ်စ္ေတာ္ ဘုရင္မင္းႀကီး ကိုယ္တုိင္ကိုသာ ရလာတာ
မဟုတ္ဘူး။ ခတၱိယလူမ်ဳိးႏြယ္ Aဆင္တန္ဆာျဖစ္တဲ့ မိဖုရားကိုလည္း ရလာတယ္"
ယင္းေၾကညာစကားေၾကာင့္ ဝန္းက်င္တစ္ခြင္လံုး ပီတိေသာမနႆ လႈိင္းထသြားသည္။
ဝႆတုိင္းဆင္တပ္သည္ ႏွာေမာင္းျဖင့္ ေျမႇာက္လ်က္ မိမိတုိ႔၏ ဘုရင္ႏွင့္ မိဖုရားကို ဂုဏ္ျ ပဳလုိက္ၾ ကသည္။

ႏုိင္ငံေတာ္စည္ႀ ကီး တီးလုိက္သည္။ မဂၤလာသီခ်င္းဂီတမ်ား ရြတ္ဆုိသည္။

မိမိတို႔၏ နယ္စပ္Aဆံုး ေရာက္ရွိလာၿပီျ ဖစ္၍ Aဝႏၲီစစ္တပ္သည္ စိတ္ပ်က္Aားေလ်ာ့သြားၿပီး

ေနာက္ေၾကာင္းျပန္ဆုတ္သြားၾကၿပီး မုိးကုပ္စက္ဝုိင္းတြင္ တျဖည္းျဖည္း ေပ်ာက္ကြယ္သြားသည္။

Page
179
 မဟာေယာဂီ - ပါရဂူ created by lucky82

၂၄။ ပိတုဃာတကကံ

ေတာတိရစာၦန္မ်ား၌ ကိုယ့္သားကို ကိုယ္ျ ပန္စားသည့္ Aက်င့္ပ်က္ေပၚေပါက္လာသည့္Aခါ

Aလြန္တရာ စက္ဆုပ္ဖြယ္ေကာင္းသည့္ AျပဳAမူဟူ၍ ထင္မွတ္ၾ ကသည္။ ယင္းကဲ့သို႔
ရက္စက္ၾ ကမ္းၾကဳတ္မႈမ်ဳိးေပၚလာသည့္Aခ်ိန္၌ ကမာၻေလာကသည္ တAံ့တၾသ ျဖစ္သြားသည္။
Aဝႏၲီဘုရင္ ပေဇၨာတ၌ ယင္းAက်င့္မ်ဳိးႏုိးၾကားေပၚေပါက္လာသည္။ သူ၏ဆင္တပ္သည္ A႐ႈံးႏွင့္
ရင္ဆုိင္ရၿပီး ျပန္ဆုတ္လာသည္။ ဝါသဝဒတၱာသည္ စိတ္ပါလက္ပါ ဝႆဘုရင္ႏွင့္Aတူ ထြက္သြားသည္။
Aခ်ိန္Aတန္ၾ ကာကာလက Aခ်စ္သည္ ယေန႔ျ ပတ္ျ ပတ္သားသားေပၚလာသည္။ ဝႆတုိင္းျပည္၌
ဝႆဘုရင္ႏွင့္ ဝါသဝဒတၱာတုိ႔၏ စုလ်ားရစ္ပတ္လက္ထပ္ထိမ္းျပားသည့္ Aခမ္းAနား
က်င္းပျပဳလုပ္သည္။ Aနာထဲဆားပက္သည့္Aလား ယင္းသတင္းစကားကို ၾကားသိရေသာ္လည္း
ယကၡိဳ က္သမီး Aဂၤါ ရဝတီသည္ ဝါသဝဒတၱာကို မိဖုရားႀကီးေနရာ ေပးလုိက္သည္။ တျဖည္းျဖည္း
ပ်ံ႕ႏွ႔ံေရာက္ရွိလာေသာ ယင္းသတင္းသည္ Aလွ် ံတေျပာင္ေျပာင္ ေတာက္ေလာင္ေနေသာ မီးလွ် ံထဲတြင္
ေထာပတ္ေလာင္စာ Aလုပ္လုပ္ေနသည္။

Aဝႏၲီဘုရင္ ပေဇၨာတသည္ သူ၏Aေထာက္ေတာ္မ်ားကို ဘုရင့္ညီလာခံခန္းမထဲ

ဆင့္ေခၚလိုက္သည္။ Aဝႏၲီဘုရင္၏ ထူးျခားခ်က္မွာ စစ္မတုိက္ခင္ ဇမၺဴဒိပ္ကၽြန္းရွိ တုိင္းျပည္Aားလံုး၏
AေျခAေနကို စံုစမ္းေထာက္လွမ္းျခင္းျဖစ္သည္။ ယေန႔ ယင္းAေျခခံAရ တုိင္းျပည္သံုးျပည္ကို
နင္းေခ်ဖ်က္ဆီးပစ္ဖုိ႔ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ခ်လုိက္သည္။ ယင္းတုိင္းျပည္သံုးျပည္မွာ ဝႆတုိင္းျပည္၊
မဂဓတုိင္းျပည္၊ ေသာဝီရရွိ ဝီတဘယၿမိဳ ႕တို႔ ျဖစ္သည္။

ယင္းတုိင္းျပည္သံုးျပည္၌ AဝႏၲီေAာင္လံ တဖ်ပ္ဖ်ပ္ လြင့္မေနလွ် င္ ဘုရင္မင္းႀကီး၏ နဖူးမွ

Aမည္းစက္သည္ မည္သည့္Aခါမွ ေပ်ာက္ပ်က္သြားမည္ မဟုတ္ေပ။ ယင္းကဲ့သို႔ေသာ AေျခAေန၌
Uီးေခါင္းေမာ့ၿ ပီး Aျပင္ဘက္ထြက္ဖုိ႔လည္း မျဖစ္ႏုိင္ေပ။ စစ္ပြဲ၌ ေAာင္ပဲခ
ြ ံရျခင္းသည္ Aတိတ္ကို
ေမ့ေပ်ာက္သြားေစႏုိင္သည္။ Aဝႏၲီဘုရင္၏ေရွ႕ေမွာက္၌ မည္ကဲ့သို႔ေသာ မေထမဲ့ျ မင္ျ ပဳမႈ AစU္Aလာမ်ဳိး
ရွိလာသနည္းဆုိလွ် င္ ယင္းAစU္Aလာကို သတိရလာသည္ႏွင့္ ႏွလံုးစိတ္ဝမ္း မခ်မ္းေျမ့ဖြယ္ ျဖစ္ေနသည္။

ယေန႔Aထိ Aဝႏၲီဘုရင္ ႏုိ႔ဓမ္းႏွင့္ ႏြားႏုိ႔ ႏွစ္မ်ဳိးစလံုးေပၚမွာ ေျခခ်ေနသည္။ သုိ႔ေသာ္လည္း

ရန္သူႏွင့္ ပတ္သက္ၿ ပီး ခြင့္လႊတ္ျ ခင္း၊ ကိုယ္ခ်င္းစာနာ ငဲ့ညႇာေထာက္ထားျခင္း AျပဳAမူ ျပဳလုပ္ဖုိ႔
Aဝႏၲီဘုရင္ နားမလည္ဟူ၍ ျပတ္ျ ပတ္သားသား ျဖစ္ခ်င္ျ ဖစ္သြားပါေစ။ မဟာဝီရAရွင္သူျ မတ္၏
တပည့္တစ္UီးAျဖစ္ ရရွိထားေသာ ငါ၏ Aေက်ာ္Aေစာ ပ်က္စီးေပ်ာက္ကြယ္သာြ းခ်င္ သြားပါေစ
ငါ၏ရည္မွန္းခ်က္ကိုမူ မျဖစ္မေန လုပ္ရလိမ့္မည္။ တရားရွင္၏လမ္းက တစ္မ်ဳိး၊ စည္းစိမ္ရွင္၏
လမ္းကတစ္မ်ဳိး၊ ေစာ္ကားသူကို တံု႔ျ ပန္သည့္Aေနျဖင့္ Aျပတ္ရွင္းပစ္ရလိမ့္မည္။ Aဝႏၲီဘုရင္ Aခဲမေက်
ျဖစ္ေနသည္။

ညီလာခံခန္းမေဆာင္သည္ တျဖည္းျဖည္း Aေထာက္ေတာ္မ်ားႏွင့္ Aျပည့္ ျဖစ္သြားသည္။

Aားလံုးဆုိက္ေရာက္လာၾကေသာAခါ ဘုရင္မင္းႀကီးက ေျပာလုိက္သည္။
"ငါ၏ ဒုတိယႏွလံုးသားႏွင့္တူတဲ့ Aေထာက္ေတာ္မ်ား၊ သင္တုိ႔၏ ဘုရင္သည္
ေက်ာက္ခဲတစ္လံုးႏွင့္ ငွက္သံုးေကာင္ပစ္ခ်ဖုိ႔ စိတ္ကူးေနသည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ သင္တုိ႔သည္

Page
180
 မဟာေယာဂီ - ပါရဂူ created by lucky82

ဇမၺဴဒိပ္ကၽြန္းAႏွံ႔Aျပား ေျခစၾကာျဖန္႔လ်က္ တုိင္းျပည္မ်ား၏ ရာဇေရးရာ စီးပြားေရးရာ

ပထဝီဝင္ေရးရာမ်ားႏွင့္ ပတ္သက္ၿ ပီး ေလ့လာစံုစမ္းခဲ့ၾ ကရမည္။ မည္သည့္Aခ်ိန္ မည္သည့္ေနရာ
သြားရမည္ဆုိသည္ကို သင္Aေထာက္ေတာ္မ်ားကိုယ္တုိင္ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ ခ်ရလိမ့္မည္။ ယခုတစ္ႀ ကိမ္
ျဖစ္ပြားမည့္ စစ္ပြဲကို ၾကည့္႐ႈဖုိ႔Aတြက္ နတ္ျ ပည္က နတ္သမီးမ်ားပင္ ဆင္းသက္လာၾကလိမ့္မည္။
Aဝႏၲီ၏ေAာင္လံသည္ မၾကာမတင္ Aရပ္မ်က္ႏွာAားလံုး၌ ပ်ံ႕လြင့္ေနသည္ကို ငါျမင္လုိသည္"
Aလြန္Aကၽြံေျပာျခင္း၌ ယံုၾ ကည္မႈမရွိၾ ကေသာ္လည္း မိမိလုပ္ငန္းႏွင့္ပတ္သက္ၿ ပီး
ကၽြမ္းက်င္မႈရွိၾ ကသည့္ Aေထာက္ေတာ္မ်ားသည္ Aနည္းAက်U္း ဆင္ျ ခင္စU္းစားၿပီးသည့္ေနာက္
ထြက္ခြာသြားၾကသည္။ Aဝႏၲီဘုရင္Aဖုိ႔မွာ ယခုေလာက္ Aခ်ိန္ျ ဖဳန္းလုိက္ရသည့္Aတြက္
Aေတာ္ဝန္ေလးသြားသည္။ ေန႔ရက္သည္ လကဲ့သို႔လည္းေကာင္း၊ လသည္ ႏွစ္ကဲ့သို႔လည္းေကာင္း
ကုန္ဆံုးေက်ာ္လြန္သြားသည္။ Aဝႏၲီဘုရင္ကမူ ေန႔စU္ေန႔တုိင္း ေမွ် ာ္လင့္ေစာင့္စားေနသည္။
Aရသာခံစားၿပီး စားေသာက္ျ ခင္း၊ နန္းတြင္းေဆာင္ရွိ ေမာင္းမမိႆံမ်ားႏွင့္ ေပ်ာ္ပါးျခင္း၊
ျမင္းစီးAတတ္ေလ့လာျခင္း၊ AတီးAမႈတ္ AဆုိAကမ်ားကို စိတ္ပါဝင္စားျခင္း၊ ယင္းAရာဝတၳဳ မ်ားသည္
Aဝႏၲီဘုရင္မင္းႀကီး၏Aပါးမွ ဖဲၾ ကU္သြားၾကၿပီးလွ် င္ စစ္ဟူေသာ Aသံသည္သာလွ် င္
သူ၏Aတြင္းသႏၲာန္ထဲတြင္ ပဲ့တင္ညံေနသည္။

ထြက္ခြာသြားၾကေသာ Aေထာက္ေတာ္မ်ားထဲက မဂဓတုိင္းျပည္တြင္ တာဝန္က်ေသာ

Aေထာက္ေတာ္သည္ ပထမUီးဆံုး ျပန္လည္ေရာက္ရွိလာသည္။ ဘုရင္မင္းႀကီးက
ယင္းAေထာက္ေတာ္ကို လႈိက္လႈိက္လွဲလွဲ ႀကိဳ ဆုိEည့္ခံသည္။ Aေရးတႀကီး လုိAပ္ေနေသာ Aခ်ိန္၌
Aဆိပ္ကဲ့သို႔ ရက္စက္ၾ ကမ္းၾကဳတ္သူ၌ လည္း ထူးထူးျခားျခား ခ်ဳိသာမႈ ျဖစ္ေပၚလာသည္။

မဂဓတုိင္းျပည္က ျပန္လာေသာ Aေထာက္ေတာ္သည္ သူ၏Aေတြ႔Aႀကံဳ ကို စတင္ေျပာျပသည္။

"Aရွင္မင္းႀကီး ပုိးဖလံဟာ သူ႔ဟာသူ ဆီမီးထဲ ခုန္ခ်သလုိ Aရွင္မင္းႀကီး၏ရန္သူသည္လည္း
သူ႔ပ်က္စီးရာပ်က္စီးေၾကာင္းကို သူကိုယ္တုိင္ ေခၚေနတယ္။ မဂဓဘုရင္ ေသဏိကAက်U္းစခန္းထဲမွာ
ကြယ္လြန္သြားပါၿပီ"
"Aက်U္းစခန္းထဲမွာ ဟုတ္လား"
"ဟုတ္ပါတယ္ Aရွင္မင္းႀကီး၊ ရန္သူမ်ားစြာကို Aက်U္းခ်ထားတဲ့ Aက်U္းစခန္းထဲမွာ
ေသဏိကမင္းႀကီးဟာ Aက်U္းခံေနရတယ္"
"ဘာ့ေၾကာင့္ Aက်U္းခံေနရတာလဲ။ သူ႔ကို ဘယ္သူက Aက်U္းခ်တာလဲ။ မဂဓတုိင္းျပည္
ပညာရွင္Aမတ္ႀ ကီး Aဘယကုမာရ ေသသြားၿပီလား။ Aရြယ္ေရာက္လာၿပီျ ဖစ္တဲ့ ဘုရင္မင္းႀကီး၏
သားေတာ္ Aဇာတသတၱဳ ကုဏိက ဘယ္ေရာက္ေနလုိ႔လဲ"
"Aဘယကုမာရ Aမတ္ႀ ကီး ထီးေရးနန္းေရး စြန္႔ၿ ပီး မဟာဝီရ Aရွင္သူျ မတ္၏ တပည့္ဒါယကာ
ျဖစ္သြားပါၿပီ"
"Aင္မတန္ေကာင္းတဲ့ Aခြင့္Aေရးႀကီးပဲ။ Aလြယ္တကူႏွင့္ ျပႆနာေျဖရွင္းၿပီးသြားၿပီ။
မဟာဝီရAရွင္သူျ မတ္ဟာ ကမာၻေလာကမွာ ဘယ္သူ႔ႏွလံုးသားကိုမဆုိ Aရည္ေပ်ာ္ေAာင္ လုပ္ႏုိင္တ့ဲ
ပုဂၢိဳ လ္ျ ဖစ္တယ္။ ဒါေပမဲ့ ရာဇေရးရာမွာ ပါဝင္လႈပ္ရွားေနတဲ့ လူမ်ားကိုေတာ့ ေျပာင္းလဲမႈရွိသြားေAာင္
မျပဳလုပ္ႏုိင္ပါဘူး။ Aင္း... ၿပီးေတာ့ ေျပာစမ္းပါUီး။ Aဇာတသတၱဳ က ဘာလုပ္လုိ႔လဲ"
"ထီးနန္းကိုလုိခ်င္ေနတဲ့ သားျဖစ္သူ Aဇာတသတၱဳ က သူ႔ေရွ႕မွာ ကႏၲေကာစျဖစ္ေနတဲ့ ဖခင္ျ ဖစ္သူ
ဘုရင္Aုိႀ ကီးကို Aက်U္းစခန္းထဲမွာ ထည့္ထားတယ္။ ရာဇေရးရာမွာ ေဆြမ်ဳိးေတာ္စပ္သူ မရွိဘူး။

Page
181
 မဟာေယာဂီ - ပါရဂူ created by lucky82

Aနီးစပ္ဆံုး ေသြးခ်င္းသားခ်င္းကိုေတာင္ လမ္းမွာ Aေႏွာက္Aယွက္ Aဟန္႔Aတားျဖစ္ရင္

ရွင္းလင္းပစ္တယ္"
"ဖခင္ AဖုိးAိုကို Aက်U္းစခန္းထဲမွာ ထည့္ထားတယ္ ဟုတ္လား"
Aဝႏၲီဘုရင္က ယင္းစကားဝါက်ကို ထပ္ေျပာသည္။
"ဟုတ္ပါတယ္ Aရွင္မင္းႀကီး။ Aက်U္းစခန္းထဲမွာ ထည့္႐ံုထည့္တာ မဟုတ္ဘူး။ ေန႔စU္ေန႔တုိင္း
ႀကိမ္စာလည္း ေကၽြးေသးတယ္။ ျပင္ပကမာၻႏွင့္ လံုးဝ Aဆက္Aသြယ္ ျဖတ္ထားတယ္။ သူ႔မယ္ေတာ္
မိဖုရားႀကီး ဆလဏာက AႏူးAၫြတ္ေတာင္းပန္တဲ့Aတြက္ ေန႔စU္ေန႔တုိင္း တစ္ႀ ကိမ္တစ္ခါ
ဘုရင္ေသဏိကႏွင့္ ေတြ႔ဖို႔ Aက်U္းစခန္း သြားခြင့္ျ ပဳလုိက္တယ္။ ဆရာAရွင္သူျမတ္က ကမာၻေလာက၏
ယခုလို Aႏွစ္သာရမဲ့ပံုကို မဂဓဘုရင္ သူ႔မ်က္ေမွာက္ဘဝမွာပဲ ေတြ႔သြားရတယ္လုိ႔ မိန္႔ေတာ္မူတယ္။
တစ္ကိုယ္က်ဳိးသာၾကည့္တဲ့ ဘယ္သူ႔ကို စိတ္ခ်ရမလဲ။ ေန႔စU္ေန႔တုိင္း မဂဓဘုရင္၏ ေAာင္ျ မင္ရာ
ေAာင္ျ မင္ေၾကာင္း ေႂကြးေၾကာ္ေနတဲ့Aတြက္ လွ် ာေျခာက္ေနၾကတဲ့ မဂဓတုိင္းသူျ ပည္သားမ်ား၊
မွဴးမတ္မ်ား၊ ပေဒသရာဇ္မ်ားထဲက ဘယ္သူ Aဲဒီရက္စက္ၾ ကမ္းၾကဳတ္မႈႏွင့္ ဆန္႔က်င္ၿ ပီး
လက္တစ္ေခ်ာင္းေထာင္ရဲသူ ရွိရဲ႕လား။ ဘုရင္Aသစ္ မ်က္မာန္ရွမွာ စိုးရြံ႕ျခင္းသည္ လူမ်ားကို
နပုန္းပ႑ိဳ တ္ ျဖစ္ေAာင္ လုပ္ထားၾကတယ္"
"ကဲ ေျပာပါUီး။ ဘယ္လုိ နိဂံုးခ်ဳ ပ္သြားရသလဲ"
Aဝႏၲီဘုရင္ AႀကီးAက်ယ္ စU္းစားခန္းဝင္ေနသည္။
"Aဲဒါေလာက္ ေသေၾကာင္းႀကံေပမယ့္ ဘုရင္AဖုိးAုိႀ ကီးဟာ ေတာ္ေတာ္န႔ဲ
Aသက္ေပ်ာက္မသြားဘူး။ ကမာၻေလာကမွာ ရန္သူAားလံုး Aသက္ဆံုး႐ႈံးသြားေAာင္ လုိလားၾကတယ္။
ရန္သူျ ဖစ္ေနတဲ့ မဂဓဘုရင္ေသဏိကကိုလည္း သူ႔သားေတာ္က ရွင္းပစ္ဖုိ႔သာ ႀကိဳ းစားေနတယ္။
ေႁမြလြတ္သြားသည္ျ ဖစ္ေစ ေသတၱာထဲ ထည့္ၿ ပီး ပိတ္ထားသည္ျ ဖစ္ေစ AခါAခြင့္ႀ ကံဳ ၿပီး
တစ္ေယာက္ေယာက္က ေသတၱာဖြင့္ေပးလုိက္လုိ႔ျ ဖစ္ေစ ျဖစ္ရမယ့္Aရာကေတာ့ ျဖစ္လာမွာ
Aမွန္ျ ဖစ္တယ္။ ဝါးမရွိတဲ့ေနာက္ ပေလြသံ ဘယ္ၾ ကားရေတာ့မွာလဲ။ Aသက္Aရြယ္
ဒါေလာက္ႀ ကီးလာၿပီျ ဖစ္တဲ့Aတြက္ ေသဏိက ဘုရင္Aုိႀ ကီး ေနာက္ဘယ္ႏွစ္ႏွစ္ ေနရေတာ့မွာလဲ။ ဇာတိ
ဇရာ မရဏသေဘာတရားမ်ားဟာ မည္သူ႔Aတြက္မွ ႁခြင္းခ်က္မရွိဘူး။ မဂဓဘုရင္Aတြက္လည္း ဘယ္မွာ
ႁခြင္းခ်က္ရွိမွာလဲ။

တစ္ခ်ိန္တုန္းက ျခေသ့ၤမင္းလုိ သူရဲေကာင္းဘုရင္Aျဖစ္နဲ႔ ရွိခဲ့တဲ့ ဘုရင္မင္းႀကီးဟာ

ယခုလင္းတျဖစ္ၿ ပီး Aသက္ရွင္ေနတယ္။ ေနာက္ဆံုးAခ်ိန္မွာ ဘုရင္Aုိႀ ကီးဟာ ရေသ့သူေတာ္စင္မ်ားလုိ
ၿငိမ္းခ်မ္းမႈကိုသာ လုိလားေနတဲ့ ပုဂၢိဳ လ္ျ ဖစ္ၿ ပီး မၾကာခဏ ေျပာျပေနတယ္။

ကာမဂုဏ္Aာ႐ံုထဲမွာ နစ္ျ မဳပ္ေနၿပီး ငါAားလံုးကို ေမ့ေနတယ္။ ေမတၱာဗိမာန္ျ ဖစ္တ့ဲ

Aရွင္သူျ မတ္က မၾကာခဏ မိန္႔ေတာ္မူတယ္။ ဘုရင္Eကရာဇ္မ်ားကို ယခုAခ်ိန္၌ ရန္သူစိတ္ႏွင့္
Aာဃာတကို စြန္႔လႊတ္ၾ ကေလာ့။ ရာဇာဆုိတာ ေယာဂီလုိ ေနရလိမ့္မယ္။ ဘာေၾကာင့္လဲဆုိရင္ ရာဇာႏွင့္
ေယာဂီႏွစ္Uီးလံုး ျပည္သူ႔ေကာင္းစားေရးAတြက္ ေဆာင္ရြက္ရတဲ့ ပုဂၢိဳ လ္မ်ား ျဖစ္တဲ့Aတြက္ေၾကာင့္ပါ။
Aသက္ရွင္ေနလ်က္သားႏွင့္ပင္ ငရဲကိုေတြ႔ေနရတဲ့ လူလည္း ရွိတယ္။ ကြယ္လြန္ၿ ပီးတဲ့ေနာက္က်မွ ငရဲကို
ေတြ႔ရတဲ့လူလည္း ရွိတယ္။ Aရွင္သူျ မတ္က ငါ့ေရွ႕မွာ ဆီမီးထြန္းညႇိၿ ပီးျပတယ္။ ဒါေပမဲ့
ဘုရင့္စည္းစိမ္ခ်မ္းသာ ရႊံ႕ၫႊန္ထဲမွာ ဝက္တစ္ေကာင္လုိ ေပ်ာ္ပါးေနတယ္။
တရားAလင္းေရာင္ႏွင့္ပတ္သက္ၿ ပီး ငါခ်ီးက်ဴးစကားေျပာခဲ့တာေတာ့ မွန္ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့

Page
182
 မဟာေယာဂီ - ပါရဂူ created by lucky82

ငါတရားAလင္းေရာင္ႏွင့္ Aက်ဳိးရွိေAာင္ မႀကိဳ းစားခဲ့ဘူး။ Aသက္Aရြယ္

Aုိမင္းရင့္ေရာ္လာတဲ့Aခါမွာလည္း မိန္းမ၏ ႏူးညံ့ေပ်ာ့ေပ်ာင္းတဲ့ Aဂၤါ Aစိတ္Aပိုင္းမ်ားထဲမွာပဲ
ငါေမြ႔ေလ်ာ္ေနတယ္။ လူသားAေနႏွင့္ Aသက္ႀ ကီးျပင္းလာတာနဲ႔Aမွ် သူျ ပဳလုပ္ခဲ့တဲ့ ေကာင္းမႈ၊
မေကာင္းမႈမ်ားလည္း သူ႔Aသက္ေလာက္ပင္ တုိးပြားမ်ားျပားလာတယ္။ မေကာင္းမႈက
စၾကဝေတးမင္းကိုလည္း ခ်မ္းသာမေပးဘူး။ လုလင္သူရဲေကာင္း Aဘယကုမာရဟာ တရားAျမင္ရၿပီး
ေလာကီAေႏွာင္Aဖြဲ႔မ်ားကိုလည္း Aခ်ည္းႏွည္းAလဟႆလုိ႔ထင္ၿ ပီး ေလာကုတၱရာနယ္ထဲ
ဝင္ေရာက္သြားခဲ့တယ္။ ငါကေတာ့ ေမ်ာက္ေလာင္း၊ ေမ်ာက္ေလာင္းပဲ ျဖစ္ေနတယ္။
ငါ့AျပဳAမူမ်ားကိုၾ ကည့္ၿ ပီး Aရွင္သူျ မတ္က သတိသမၸဇU္ႏွင့္ ေနပါလုိ႔ ေျပာေပမယ့္
မင္းစိုးရာဇာတစ္ေယာက္Aေနႏွင့္ ငါလူသားဘဝကို ေမ့ထားတယ္။

ဒီAဇာတသတၱဳ သားကို ေမြးဖြားလာတာနဲ႔ တၿပိဳ င္နက္ နိမိတ္မေကာင္းဘူးဆုိၿ ပီး သူ႔မိခင္က

Aမိႈက္ပံုထဲမွာ ပစ္ထားတယ္။ ဒါေပမဲ့ ငါကသားသံေယာဇU္နဲ႔ သူ႔မိခင္ Aမႈိက္ပံုထဲမွာ ပစ္ထားတဲ့သားကို
ေကာက္ယူၿ ပီး ေမြးတယ္။ ေသြးပုပ္ ျပည္ပုပ္Aျပည့္ရွိေနတဲ့ သူ႔လက္ေခ်ာင္းကို ငါ့ပါးစပ္ထဲမွာ ထည့္ၿ ပီး
စုပ္ယူခဲ့တယ္။ ဒါေပမဲ့ AဲဒါေတြAားလံုးဟာ သူ႔Aတြက္ လုပ္ခဲ့တာလား။ မဟုတ္ဘူး... မဟုတ္ဘူး။
Aတြင္းသႏၲာန္ထဲက ေမာဟႏွင့္ Aဝိဇၨာကို ႏွစ္သိမ့္မႈျ ပဳလုိတဲ့Aတြက္ လုပ္ခဲ့တာ ျဖစ္တယ္။ Aဲဒီနည္းမ်ဳိးႏွင့္
ငါ Aဝိဇၨာႏွင့္ ေမာဟရဲ႕ မိတ္ေဆြျ ဖစ္လာခဲ့တယ္။ ဒါေပမဲ့ ေမာဟႏွင့္ Aဝိဇၨာက ငါ့မိတ္ေဆြ
ျဖစ္မလာၾကဘူး။ ဒါေတာင္မွ Aရွင္သူျ မတ္ မိန္႔ၾ ကားခ်က္မ်ားကို သတိမရဘူး။ ခ်မ္းသာသုခကို ခံစား၊
စံစားမယ္ဆုိရင္ ဆင္းရဲဒုကၡကိုလည္း မခံစား မစံစားဘဲ ေနရမွာ မဟုတ္ဘူး။ သင္တုိ႔ရဲ႕
ေလွေဖာင္ကူးေျမာက္သြားေAာင္ လုပ္ရလိမ့္မယ္"

Aဝႏၲီဘုရင္ ေျပာသည္။
"မဂဓဘုရင္Aုိႀ ကီးဟာ သူ႔ကိုယ္သူ ကမာၻေလာက၏ Aႀကီးဆံုး Aျပစ္က်ဴးလြန္သူAျဖစ္ မွတ္ယူၿ ပီး
Aားလံုးကို ခြင့္လႊတ္တယ္။ မိမိ၏ တရားခံသားေတာ္ကုိလည္း ခြင့္လႊတ္ၿ ပီး ခ်မ္းသာျခင္း၊ ဆင္းရဲျ ခင္း၊
ခ်ီးက်ဴးျခင္း၊ ကဲ့ရဲ႕ျခင္း AဲဒါေတြAားလံုးကို စိတ္ထဲက ပယ္ဖ်က္ပစ္လုိက္တယ္"

Aေထာက္ေတာ္က ရပ္လုိက္ၿ ပီးလွ် င္ Aတန္ငယ္ၾ ကာေသာAခါ ဆက္ၿ ပီးေျပာသည္။

"ဒါေပမဲ့ ကံၾ ကမၼာမွာ ေရးထားတာကေတာ့ ဘယ္မွာမမွန္ကန္ဘဲ ရွိပါ့မလဲ။ ေျပာသံၾ ကားခဲ့တယ္။
တစ္ေန႔ လုလင္ဘုရင္ Aဇာတသတၱဳ လက္ထဲမွာ ပုဆိန္ကိုင္ၿ ပီး ေျပးလာတာကို ေတြ႔ရေတာ့ မ ဂဓဘုရင္
AဖုိးAုိႀ ကီးက သူ႔သား သူ႔ကိုသတ္ဖုိ႔လာတယ္ဆုိတာ သိသြားၿပီး ငါ့သားရဲ႕ နဖူးမွာ ပိတုဃာတက ကံဆုိတ့ဲ
Aမွတ္Aသားႀကီး တင္ရွိေနေတာ့မွာပဲလုိ႔ စုိးရိမ္ေၾကာင့္ၾ ကမႈ ျဖစ္သြားတယ္"
"Aဇာတသတၱဳ ကုဏိကက ပုဆိန္ကိုင္လာၿပီး သူ႔ဖခင္ကို တကယ္လုပ္ႀ ကံသတ္ျ ဖတ္သလား"
ဘုရင္ပေဇၨာတက Aေရးႀကီးေသာ ေမးခြန္းကို ေမးလုိက္သည္။

"AတိAက်ေတာ့ ေျပာလုိ႔မရပါဘူး Aရွင္မင္းႀကီး။ ႏုိင္ငံေရး၊ ရာဇAေရး လွည့္ကြက္မ်ားရဲ႕

မူလAေျခခံကို တူးေဖာ္ဖုိ႔ဆုိတာ မလြယ္ပါဘူး။ ဒါေပမဲ့ ျပည္သူျ ပည္သားေတြၾ ကားထဲမွာ
ႏွစ္မ်ဳိးေျပာေနၾကတာ ၾကားရတယ္။ လူတစ္စုက သတ္မလုိ႔ သြားတာလို႔ ေျပာေနၾကတယ္။
Aျခားလူတစ္စုက သားျဖစ္သူ၏ ရင္ထဲမွာ ဖခင္ျ ဖစ္သူ ဒုကၡခံေနရတာကို ေတြ႔ရတဲ့Aတြက္

Page
183
 မဟာေယာဂီ - ပါရဂူ created by lucky82

စိတ္မခ်မ္းမသာ ျဖစ္သြားၿပီး ပုဆိန္ႏွင့္ ခ်ဳပ္ေႏွာင္ထားတဲ့ Aခ်ဳပ္Aေႏွာင္မ်ားကို ျဖတ္ေတာက္ဖုိ႔

ေျပးလာတယ္လုိ႔ ေျပာၾကတယ္"
Aဝႏၲီဘုရင္ ခဏၾကာမွ် စU္းစားခန္းဝင္ေနသည္။ ထုိ႔ေနာက္ မၾကာခင္AေတာAတြင္းမွာပင္
ပံုမွန္AေနAထားသို႔ ျပန္ေရာက္လာၿပီး ေမးလုိက္သည္။
"Aဲဒီလုိဆုိရင္ ျပည္သူျ ပည္သားမ်ားက Aဇာတသတၱဳ ကို ေတာ္လွန္ဆန္႔က်င္မယ္လုိ႔ ဆုိရမွာေပါ့။
တုိင္းျပည္မွာ မေက်နပ္မႈမ်ား Aမွန္မုခ် ျဖစ္သြားလိမ့္မယ္။ Aဇာတသတၱဳ ရဲ႕ စီမံခန္႔ခြဲပံုမ်ားဟာ Aဆင္ေျပမႈ
ရွိရဲ႕လား"
"Aဆင္ေျပပါတယ္ Aရွင္မင္းႀကီး"
"Aဇာတသတၱဳ ကုဏိက ျပဳလုပ္တဲ့ မေကာင္းမႈေၾကာင့္ ျပည္သူျ ပည္သားေတြ မေက်နပ္မႈ
မျဖစ္ဘူးလား"
"မျဖစ္ပါဘူး Aရွင္မင္းႀကီး၊ Aားေကာင္းတဲ့ငါးဟာ Aားမဲ့တဲ့ငါးကို မစားဘဲ မေနပါဘူး။ Aဲဒါ
ကမာၻေလာကရဲ႕ ထံုးတမ္းစU္လာ ဓမၼတာ သေဘာျဖစ္ေနပါတယ္။ ယေန႔ယခုAခ်ိန္မွာ
AဲဒီAျဖစ္Aပ်က္ကို Aိပ္မက္ဆုိးAျဖစ္ႏွင့္ မည္သူမွ သတိမရၾကေတာ့ပါဘူး"
"ေကာင္းၿပီ မင္းမဂဓကို တစ္ဖန္ျ ပန္သြားၿပီး သတင္းပို႔ေပးဖုိ႔ ႀကိဳ းစားပါ"
Aေထာက္ေတာ္သည္ ဘုရင္မင္းႀကီးကို ရွိခုိးUီးခုိက္ၿ ပီး ထြက္ခြာသြားသည္။
Aဝႏၲီဘုရင္မင္းႀကီးသည္ ညီလာခံခန္းမထဲတြင္ တစ္ကိုယ္တည္း လမ္းသလားေနသည္။
ခဏၾကာေသာAခါ Aဇာတသတၱဳ ၏ ပိတုဃာတက ကံAေၾကာင္းကို စU္းစားဆင္ျ ခင္ေနမိသည္။
သို႔ေသာ္လည္း တၿပိဳ င္တည္းမွာပင္ ဘုရင္မင္းႀကီး သေဘာေပါက္ေနေသာ Aေၾကာင္းAရာမွာ ရန္သူ
ကလဲ့စားျပန္ေခ်ျ ခင္း၊ ရန္တံု႔ျ ပန္ျ ခင္း ျဖစ္သည္။
*****

Page
184
 မဟာေယာဂီ - ပါရဂူ created by lucky82

၂၅။ Aေထာက္
Aေ ထာက္ေ တာ္၏ Aစီရ င္ခံခ ်က္

မဂဓကို လႊတ္ေသာ Aေထာက္ေတာ္ ရာဇၿဂိဳ ဟ္သို႔ ျပန္သြားၿပီးေနာက္ ရက္မၾကာခင္

AေတာAတြင္း၌ ေသာဝီရတုိင္းျပည္ၿ မိဳ ႕ေတာ္ ဝီတဘယသြားေသာ Aေထာက္ေတာ္သည္ စခန္းတစ္ခုမွ
စခန္းတစ္ခုသို႔ သြားလ်က္ သတင္းAသစ္မ်ားကို ယူေဆာင္ၿ ပီး ျပန္ေရာက္လာသည္။

Aဝႏၲီဘုရင္၏ ညီလာခံခန္းမထဲ ေရာက္လာဖုိ႔Aခ်ိန္ Aတန္ငယ္ၾ ကာသြားသည္။

ယင္းAေထာက္ေတာ္သည္ သုဆဇၨစစ္တပ္ကို ေထာက္လွမ္းရန္Aတြက္ ထြက္သြားျခင္းျဖစ္သည္။
စစ္တုိက္ဖုိ႔ရန္Aတြက္ လံုးဝAဆင္သင့္ျ ဖစ္ေနၿပီ။ သုိ႔ေသာ္လည္း စစ္ထြက္မည့္ Aရိပ္Aေရာင္ ယခုAထိ
မျမင္ရေသးသည္မွာ Aဘယ္ေၾကာင့္ဟူ၍ မသိေပ။ Aဝႏၲီဘုရင္သည္ ႏွလံုးႏွစ္ခြ ခ်ိန္ဆေနပံုရသည္။
သို႔ေသာ္လည္း မည္သည့္Aခ်ိန္ စစ္ထြက္မည္ဆုိသည္ကို ေျပာျပ၍ မရေပ။

ေဈးမ်ား၌လည္းေကာင္း၊ ရပ္ကြက္မ်ား၌လည္းေကာင္း၊ ဝႆ၊ မဂဓ၊

ေသာဝီရတုိင္းျပည္မ်ားႏွင့္ပတ္သက္ၿ ပီး ရန္သူစိတ္ဓာတ္လႈံ႔ေဆာ္Aားေပးေသာ ကဗ်ာမ်ား ရြတ္ဆုိသံ
ၾကားေနရသည္။ လူမ်ားစြာတုိ႔တြင္ ကိုက္ခ်င္ တုိက္ခ်င္ေသာ တိရစာၦန္စိတ္ဓာတ္ကို ႏႈိးဆြေပးသည့္
လႈပ္ရွားမႈမ်ားေပၚေနသည္။

စစ္ပြဲ၌ ရန္သူကို သတ္ျ ဖတ္ျ ခင္းသည္ ေကာင္းမႈျ ဖစ္သည္။ စစ္ေျမျပင္မွ ျပန္ဆုတ္လာျခင္းသည္

မေကာင္းမႈျ ဖစ္သည္။ စစ္ေျမျပင္၌ Aသက္စြန္႔လုိက္ျ ခင္းသည္ နတ္ျ ပည္နတ္ရြာသို႔ သြားေသာ
လမ္းေၾကာင္းကို ေရွး႐ႈျ ခင္းျဖစ္သည္။ ယင္းAယူAဆမ်ားကို စစ္သည္တပ္သားမ်ား၏ Uီးေႏွာက္ထဲ
႐ိုက္သြင္းေပးေနသည္။ စစ္ပြဲ၌ Aႏုိင္ရသူသည္ ရန္သူတုိင္းျပည္ရွိ Uစၥာပစၥည္းမ်ားႏွင့္
႐ုပ္ရည္ေခ်ာေမာလွပသည့္ ကညာပ်ဳိမ်ားကို ရရွိလိမ့္မည္။ က်ဆံုးသြားေသာ သူAတြက္လည္း
နတ္ျ ပည္နတ္ရြာခ်မ္းသာႏွင့္ နတ္သမီးမ်ားက Aဆင္သင့္ျ ဖစ္ေနသည္။ Aစြမ္းသတၱိ၊ Aလွကညာပ်ဳိ၊ ေရႊ
ယင္းသံုးမ်ဳိး၏ AေရးပါAရာေရာက္မႈသည္ ေနရာAႏွံ႔ ပ်ံ႕ႏွံ႔ေနသည္။ ယင္းသံုးမ်ဳိးကို စစ္တုိက္ျ ခင္းAားျဖင့္
ရရွိႏိုင္သည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ စစ္တုိက္ဖုိ႔ရန္Aတြက္ ေႏွာင့္ေႏွးၾကန္႔ၾ ကာေနျခင္းသည္ ခံရပ္ႏုိင္ဖြယ္မရွိေသာ
Aျဖစ္Aပ်က္ျ ဖစ္သည္။ Aဝႏၲီျ ပည္ရွိ လူငယ္လူရြယ္မ်ားသည္ ရန္သူ၏ စိတ္ဓာတ္ကို တုိးျမႇင့္ရန္Aတြက္
ေသးငယ္ေသာ Aျဖစ္Aပ်က္မ်ားကိုလည္း ပံုႀ ကီးခ်ဲ႕လ်က္ ထိတ္လန္႔ေၾကာက္ရြံ႕ဖြယ္ေကာင္းေသာ
စစ္တုိက္ဖုိ႔Aတြက္ မ႐ိုးမရြျ ဖစ္ေနၾကသည္။

မည္သူက မည္သူ၏ ပ်က္စီးရာပ်က္စီးေၾကာင္းကို လုပ္ေနသနည္း။ ယင္း႐ိုးစင္းေသာ Aဓိပၸာယ္ကို

သိရွိနားလည္သည့္ Aသိဉ ာဏ္Aားလံုး ေပ်ာက္ဆံုးေနၾကသည္။ လူ႔တုိင္းျပည္သည္
တိရစာၦန္တုိင္းျပည္သဖြယ္ ျဖစ္ေနသည္။

ယင္းတိရစာၦန္တုိင္းျပည္၏ Aရွင္သခင္ျ ဖစ္သူ Aဝႏၲီဘုရင္ ပေဇၨာတက

ညီလာခံခန္းမလာေသာAခါ သူ၏မ်က္ႏွာတြင္ ထူးထူးျခားျခား တက္ႂ ကြမႈ Aရိပ္Aေရာင္ ေပၚေနသည္။
Aလြန္တရာ ကိုယ္ခ်င္းစာနာ ငဲ့ညႇာေထာက္ထားသူဟူ၍ ေျပာေနၾကေသာ ပေဇၨာတAား
Aသက္ခ်မ္းသာေပးလ်က္ မိမိ၏ ဂုဏ္ေရာင္ကို ထြန္းေျပာင္ေစခဲ့ၿ ပီး ညႇိဳ းမွိန္သြားေAာင္ လုပ္ေသာ

Page
185
 မဟာေယာဂီ - ပါရဂူ created by lucky82

ရန္သူUဒယန၏ တုိင္းျပည္ AေျခAေန မည္ကဲ့သို႔ ျဖစ္သြားမည္နည္း။ Aေထာက္ေတာ္ကို

Aရိပ္Aႁမြက္ျ ပလ်က္ သူသိခ်င္သည့္ Aခ်က္မ်ားကို ေျပာျပရန္ ပေဇၨာတက Aမိန္႔ေပးလုိက္သည္။

"Aရွင္မင္းႀကီး ကၽြႏု္ပ္ ဝီတဘယၿမိဳ ႕ ေရာက္သြားတဲ့Aခါမွာ ဝီတဘယရဲ႕ Aုပ္ခ်ဳပ္ေရးဟာ

ေကသီကုမာရလက္ထဲမွာ ရွိေနတယ္"
"ဘာေၾကာင့္လဲ၊ Uဒယနနဲ႔ သူ႔သားAဘီတိ ႏွစ္ေယာက္စလံုး ယမမင္းလက္ထဲ
ေရာက္သြားၾကၿပီလား။ မဂဓတုိင္းျပည္မွာေတာ့ ေသဏိက ကြယ္လြန္သြားၿပီး Aဘယကုမာရ ဘုန္းႀကီး
ျဖစ္သြားတယ္။ ေနရာAႏွံ႔Aျပားမွာ ေဇာက္ထုိးမုိးေမွ် ာ္ ျဖစ္ေနတယ္။ မဟာဝီရ Aရွင္သူျ မတ္၏
ပထဝီေျမႀကီး ေမတၱာဗိမာန္ဆုိတဲ့ ေဆာင္ပုဒ္ Aားလံုးရဲ႕စိတ္ႏွလံုးထဲ ေရာက္ရွိမသြားဘူးလား"
"Aရွင္မင္းႀကီး Aျဖစ္Aပ်က္မ်ားကေတာ့ စိတ္ဝင္စားစရာ ေကာင္းပါတယ္။ ဘုရင္Uဒယနက
မဟာဝီရAရွင္သူျ မတ္၏ AဆံုးAမAတုိင္း က်င့္ႀ ကံAားထုတ္ေနတယ္။ မဟာဝီရAရွင္သူျ မတ္က
မင္းႏွင့္ျ ပည္သူ Aတူတူလို႔ မိန္႔ၾ ကားေတာ္မူတယ္။ Aဓိပၸာယ္က ျပည္သူသည္ ဘုရင္၏
က်င့္ႀ ကံAားထုတ္ေသာ Aေကာင္းAဆိုးAတုိင္း လုိက္လုပ္သည့္ စြန္႔လႊတ္မႈ၏ ႀကီးက်ယ္ပံုကို
ေျပာျပဖုိ႔Aတြက္ ဘုရင္မ်ားဟာ မည္ကဲ့သို႔ေသာ က်င့္ႀ ကံAားထုတ္မႈ ျပဳလုပ္သင့္သနည္းဟုဆုိလွ် င္
စည္းစိမ္ခံစားမႈႏွင့္ ပစၥည္းUစၥာ စုေဆာင္းမႈသည္ ဓမၼမဟုတ္ဘဲ က်င့္ႀ ကံမႈႏွင့္ စြန္႔လႊတ္မႈသည္သာ
ႀကီးျမတ္တဲ့ ဓမၼျ ဖစ္သည္ဟူ၍ ျပည္သူျ ပည္သားမ်ား နားလည္သြားႏုိင္ေAာင္ လုပ္ရမည္။ Aဲဒီလိုလုပ္မွ
Aားရွိသူမ်ား၏ ဂုဏ္သိကၡာAၿပီးသတ္သြားၿပီး Aားမဲ့သူမ်ား၏ Aေျခမဲ့၊ Aေနမဲ့ျ ဖစ္မႈသည္
ေပ်ာက္ကြယ္သြားလိမ့္မည္။ ကမာၻေလာကမွာ သုခစစ္ သုခမွန္ တည္ေဆာက္၍လည္း ရသြားမည္။
ယေန႔Aဖုိ႔ေတာ့ Aားရွိသူက Aားမဲ့သူကို နင္းေခ်ကာ မိမိ၏ ဓမၼဟု ထင္မွတ္ေနသည္။ Aားမဲ့သူကို
ကာကြယ္ေစာင့္ေရွာက္သည့္ တာဝန္ဝတၱရား မိမိUီးေခါင္းေပၚမွာ ရွိေနတယ္ဆုိတာ AားရွိသူAေနႏွင့္
မရွိဘူး။ လူတုိင္းလူတုိင္းဟာ တျခားလူတုိင္းလူတုိင္း၏ မိတ္ေဆြျ ဖစ္ၿ ပီး ခ်စ္ခင္ၾ ကင္နာမႈ၊ ရပိုင္ခြင့္ရွိမ်ား
ျဖစ္တယ္။ AဲဒီAေျခAေနမွာ ကမာၻေျမႀကီးလည္း ေမတၱာဗိမာန္ ျဖစ္သြားလိမ့္မယ္။ ကမာၻေျမႀကီးကို
ရႊင္လန္းခ်မ္းေျမ့မႈ၊ ၿငိမ္းခ်မ္းမႈ၊ ႂကြယ္ဝမႈႏွင့္ ျပည္စံုေAာင္လုပ္ဖုိ႔Aတြက္ ယင္းနည္းလမ္းမွတစ္ပါး
Aျခားနည္းလမ္း မရွိပါဘူး"

"ဆရာAရွင္သူျ မတ္ကေတာ့ ေရပက္မဝင္ေAာင္ ေျပာျပထားတာ Aမွန္ျ ဖစ္တယ္။ ဒါေပမဲ့

ပုဆိန္ႏွင့္ ေျခေထာက္ကို ခုတ္တာ ဘယ္သူလဲ"
Aဝႏၲီဘုရင္က ၾကားျဖတ္ၿ ပီး ေမးလုိက္သည္။

"Aရွင္မင္းႀကီး Aဲဒီလုိပုဂၢိဳ လ္မ်ားလည္း ရွိပါတယ္။ Aဲဒီလုိ ပုဂၢိဳ လ္မ်ား၏ AကူAညီျ ဖင့္သာ

ဒီကမာၻေျမႀကီး ရပ္တည္ေနျခင္းျဖစ္တယ္။ ဘုရင္Uဒယနက တစ္ညစU္းစားၾကည့္တယ္။
ေမတၱာဗိမာန္သဖြယ္ ျဖစ္ေနတဲ့ သမဏမဟာဝီရကို ဖူးေတြ႔တဲ့တုိင္းျပည္ဟာ ကံေကာင္းေထာက္မတဲ့
တုိင္းျပည္ျ ဖစ္တယ္။ ဖူးေတြ႔တဲ့ဘုရင္ႏွင့္ သူႂ ကြယ္မ်ားဟာ ကံေကာင္းေထာက္မတဲ့ ဘုရင္ႏွင့္သူႂ ကြယ္
ျဖစ္တယ္။ သမဏမဟာဝီရ ႂကြလာရင္ ငါလည္း သြားေရာက္ဖူးေမွ် ာ္ၿ ပီး Uပုသ္သီတင္း ေဆာက္တည္မယ္။
တုိက္ဆုိင္တယ္လုိ႔ ဆုိရမလား မသိဘူး။ ေနာက္တစ္ေန႔ နံနက္ခ်ိန္မွာပဲ သမဏ မဟာဝီရ ဝီတဘယၿမိဳ ႕ရွိ
သားသမင္ေတာႂကြလာတယ္။ ဘုရင္မင္းႀကီး AႀကီးAက်ယ္ ပီတိေသာမနႆျဖစ္ၿ ပီး Aရွင္သူျ မတ္ကို
ဖူးေတြ႔ဖုိ႔ ေရာက္ရွိသြားတယ္။ Aရွင္သူျ မတ္က တရားAဆံုးAမ ေပးၿပီး မိန္႔ေတာ္မူတယ္။ ကမာၻေလာကမွာ
ရွိသည့္ မစၧတရားUပေဒကို ဘယ္သူAဆံုးသတ္ပစ္မည္နည္း။ ယေန႔Aထိ Aားမဲ့သူမ်ားသည္ Aားရွိသူ၏

Page
186
 မဟာေယာဂီ - ပါရဂူ created by lucky82

လက္ႏွင့္ Aေခ်ခံေနရသည္။ Aားရွိသူက မည္သည့္Aခ်ိန္မွာ Aားမဲ့သူကို ခြင့္လႊတ္ေစေၾကာင္း

ေတာင္းပန္ၿ ပီး မိမိ၏Aားရွိမႈကို က်က္သေရရွိေAာင္ လုပ္မည္နည္း။ ကမာၻေလာက၏ေတာမီးကို
မိမိက်င့္ႀ ကံမႈ၊ စြန္႔လႊတ္မႈႏွင့္ ၿငိမ္းခ်မ္းသြားေAာင္ လုပ္လ်က္ ျပည္သူ၏ Aရွင္သခင္ Aစစ္Aမွန္Aျဖစ္ႏွင့္
ျပည္သူ၏ မ်က္ေမွာက္မွာ မိမိ၏ ထူးျခားသည့္ စံနမူနာကို တင္ျ ပေသာ ဘုရင္မ်ဳိးကို မည္သည့္Aခါ၌
ေပၚေပါက္လာမည္နည္း။ မဟာဝီရAရွင္သူျ မတ္၏ ယင္းတရားAဆံုးAမကို ၾကားနာရေသာ
Uဒယနဘုရင္သည္ တရားသဘင္၌ ထလ်က္ က်ဳပ္ Aဘိတိသားေတာ္ကို ထီးနန္းလႊၿဲ ပီး သာသနာ့ေဘာင္
ဝင္လုိတယ္ဟု ေျပာလုိက္တယ္"
"ဒါေလာက္ ေမွ် ာ္လင့္ခ်က္ ႀကီးမားတဲ့ Uဒယနက ေရးႀကီးသုတ္ပ်ာ လုပ္ပါကလား"
Aဝႏၲီဘုရင္က ၾကားျဖတ္ၿ ပီး ေျပာလုိက္သည္။
"ေရးႀကီးသုတ္ပ်ာလုပ္တာ မမွန္ဘူးလား။ ဘယ္Aခ်ိန္မွာ ေသမင္းေရာက္လာၿပီး
လူကိုနိဂံုးခ်ဳပ္သြားေAာင္ လုပ္မယ္ဆုိတာ သတင္းရရွိထားသူ ရွိလုိ႔လား။ Aဲဒါေၾကာင့္ Aခ်ိန္ေကာင္း၊
Aခါေကာင္းမွာ ယခုလို Aေတြးမ်ဳိးေပၚလာတာ Aင္မတန္ ခ်ီးက်ဴးစရာ ေကာင္းတယ္။ မဟာဝီရ
Aရွင္သူျ မတ္၏ Aမိန္႔ကို နာခံၿ ပီး ဘုရင္Uဒယန Aိမ္ျ ပန္သြားတယ္။ Aိမ္ျ ပန္သြားရင္း မိမိ၏သားေတာ္ကို
မိမိလက္ႏွင့္ ဒီA႐ႈပ္Aေထြးထဲ ဖမ္းမိေAာင္ ဆြဲသြင္းလို႔ ေတာ္ပါမည္လားလုိ႔ Aႀကံျ ဖစ္ေပၚလာတယ္။
ယေန႔ယခု ရာဇေရးရာမွာ မစၧတရားUပဒ ေခတ္စားေနတယ္။ Aဲဒီလုိ စU္းစားၿပီး Uဒယနက
သူ၏သားကိုေခၚၿပီး ရာဇေရးရာႏွင့္ ပတ္သက္တဲ့ ေသြးစြန္းေနတဲ့ Aက်င့္Aႀကံမ်ားကို ေျပာျပၿပီး
Aိမ္ေထာင္ရွင္တစ္UီးAေနႏွင့္လည္း တရားAက်င့္ က်င့္ႀ ကံAားထုတ္ႏုိင္တယ္လုိ႔ ေျပာျပတယ္။
Aဘီတိကုမာရ သားေတာ္၏ စိတ္ႏွလံုးထဲမွာလည္း AဲဒီAခ်ိန္က ဖခင္ေျပာတဲ့ စကားစြဲသြားတယ္။
ဘုရင္Uဒယနက မွဴးမတ္Aဖြဲ႔ကိုလည္း Aဲဒီနည္းAတုိင္း ေျပာျပတယ္။ မွဴးမတ္Aဖြဲ႔က ဘုရင့္တူေတာ္
ေကသီကုမာရကို မင္းေျမႇာက္လုိက္တယ္။ ဘုရင္Uဒယနကေတာ့ ထုိေန႔မွာပဲ ရွိသမွ် Aားလံုးကို စြန္႔လႊတ္ၿ ပီး
မဟာဝီရ Aရွင္သူျ မတ္၏ တပည့္လုပ္ဖုိ႔ ထြက္ခြာသြားတယ္။ Aဘီတိကုမာရ နန္းေတာ္မွာပဲ က်န္ခဲ့တယ္။
ဒါေပမဲ့ ရက္Aတန္ၾ ကာသြားတဲ့Aခါ Aဘီတိကုမာရ Aေတြးတစ္မ်ဳိးတစ္မည္ ေပၚေပါက္လာတယ္။
ဘဝမ်ားစြာက ျပဳလုပ္ခ့ဲတဲ့ ကုသိုလ္ေကာင္းမႈေၾကာင့္ လက္ထဲေရာက္ရွိလာတဲ့ ဒီစည္းစိမ္ႀ ကီးကို
ဘာေၾကာင့္ စြန္႔ပစ္လုိက္ရမွာလဲ။ AဲဒီAေတြးေပၚေပါက္လာတာနဲ႔ ဖခမည္းေတာ္၏ ထီးနန္းကို ရရွိေAာင္
ႀကိဳ းစားAားထုတ္တယ္။ ဒါေပမဲ့ မည္သူကမွ သူ႔ကုိ AကူAညီ မေပးၾကတဲ့Aတြက္ ေဒါသူပုန္ထၿပီး
Aဘီတိကုမာရဟာ တျခားေနရာထြက္ခြာသြားၿပီး တစ္ထီးတစ္နန္း စိုးစံဖုိ႔Aတြက္ ႀကိဳ းစားAားထုတ္တယ္။

သူ႔တုိင္းျပည္ သူ႔ကုိျ ပန္ေပးဖို႔ ေႏွာင့္ေႏွးစရာ မလုိပါဘူးလို႔ ေျပာတယ္။ ဒါေပမဲ့ Aမတ္ႀ ကီးမ်ားက

Aျမင္ေစာင္းသြားေAာင္ တျဖည္းျဖည္း ႏွဲ႔ေနၾကတဲ့Aတြက္ ေကသီကုမာရလည္း Aာဏာကုိးကြယ္သူ
ျဖစ္သြားတယ္။ Aာဏာကိုးကြယ္သူျ ဖစ္တဲ့Aတြက္ UီးႀကီးAရင္းေခါက္ေခါက္ကို ရန္သူလို
သေဘာထားလာတယ္။ ေနာက္ပိုင္းက်ေတာ့ ေကသီကုမာရလည္း ႀကီးႏုိင္ ငယ္ညႇU္းဆုိတဲ့ မစၧUပေဒကို
ျပဇာတ္ကသူ တစ္ေယာက္ ျဖစ္လာၿပီး ဘုရင္ရေသ့ကို Aဆိပ္ႁ ပြန္းေနတဲ့ Aၾကည့္ႏွင့္ ၾကည့္လာတယ္"

"ဒီကမာၻေလာကမွာ ကိုယ့္သားသမီးကိုေတာင္ စိတ္ခ်လုိ႔မရဘူး။ တခ်ဳိ႕လူေတြမွာ သည္းခံျ ခင္းတုိ႔၊

ရက္ေရာျခင္းတုိ႔ကို ေတြ႔ရတတ္တယ္။ Aဲဒီလူေတြဟာ ေနာက္ပုိင္းက်ေတာ့ ကိုယ္လုပ္တဲ့Aလုပ္န႔ဲ
ပတ္သက္ၿ ပီး ေနာင္တရလာတတ္ၾ ကတယ္"
Aဝႏၲီဘုရင္က ၾကားျဖတ္ၿ ပီး ေျပာလုိက္ျ ပန္သည္။

Page
187
 မဟာေယာဂီ - ပါရဂူ created by lucky82

"Aရွင္မင္းႀကီး ဘုရင္ရေသ့ UဒယနAေနႏွင့္ကေတာ့ ေနာင္တရတာမ်ဳိး ရွိမွာမဟုတ္ေတာ့ဘူး.

ေနာက္ဆံုးက်ေတာ့ ေတာထဲမွာ မေပ်ာ္ပိုက္တဲ့Aတြက္ ၿမိဳ ႕နားခ်U္းကပ္လာတာ ျဖစ္ပါလိမ့္မယ္။ ဒါေပမဲ့
ေရတြင္းထဲက ဖားနဲ႔တူတဲ့ တူေတာ္ေမာင္ ေကသီကုမာရကေတာ့ ဆင္တစ္ေကာင္လုိ ၾကမ္းတမ္းတဲ့
AေတြးAေခၚမ်ဳိး ဘယ္လိုေပၚေပါက္လာတယ္ မသိဘူး။ ေကသီကုမာရ ဘက္သား Aမတ္မ်ားက
ႏြားေမြးသမားတစ္ေယာက္ရဲ႕ AကူAညီနဲ႔ ႏုိ႔ဓမ္းမွာ Aဆိပ္ခတ္ခုိင္းထားလုိက္တယ္။ ဘုရင္ရေသ့
Uဒယနဟာ Aသက္ရွင္ျ ခင္းနဲ႔ ေသျခင္းရဲ႕ တစ္ဘက္ကမ္း ေက်ာ္သြားၿပီျ ဖစ္တဲ့ ပုဂၢိဳ လ္ျ ဖစ္ေနၿပီ။
ႏြားေမြးသမား ယူလာတဲ့ ႏုိးဓမ္းကို ဘယ္လုိ သံသယမ်ဳိးမွ မရွိပဲ သံုးေဆာင္လုိက္တယ္။ ဘုရင္Uဒယနဟာ
ခႏၶာကိုယ္တြယ္တာတာတုိ႔ ဘာတုိ႔ႏွင့္ Aုိးစားကြဲသြားတာ ၾကာၿပီ။ သူ႔Aတြက္ ခႏၶာဝန္ေဆာင္ရတာ
Aခက္Aခဲ Aက်ပ္Aတည္း သေဘာမ်ဳိးေတာင္ ျဖစ္ေနတယ္။ ဒါေပမဲ့ သူ႔ကို ခ်ည္ေႏွာင္ထားတဲ့
Aသက္ႀ ကိဳ းက ျပတ္ေတာက္မသြားဘူး။ ဘုရင္Uဒယနဟာ Aားလံုးကို ခြင့္လႊတ္ၿ ပီး သူကိုယ္တုိင္
ေမတၱာတရားနဲ႔ Aသက္ရွင္ေနတဲ့ ဗိမာန္Aျဖစ္ တည္ေဆာက္လုိက္တယ္။ ဘုရင္ရေသ့ Uဒယနဟာ
Aင္မတန္ မြန္ျ မတ္တဲ့ ေကာင္းမႈကို ျပဳလုပ္လုိက္တယ္။ ဒါေပမဲ့ Uေဇၨနီၿ မိဳ ႕ေတာ္ရဲ႕ Uီးေခါင္းေပၚမွာေတာ့
Aင္မတန္ႀ ကီးေလးတဲ့ မေကာင္းမႈရဲ႕ Aရိပ္ လႊမ္းသြားတယ္"
Aဆက္မျပတ္ ေျပာေနေသာ သူလွ် ဳိAေထာက္ေတာ္၏ စကားျပတ္သြားသည္။

"ရာဇAေရး၊ ႏုိင္ငံAေရးမွာ ျပင္းထန္တာတုိ႔ ေပ်ာ့ေပ်ာင္းတာတုိ႔ဆုိတာ ရွိပါ့မလား။ ရာဇAေရး၊

ႏုိင္ငံAေရးမွာ ေပ်ာ့ေပ်ာင္းပါးလႊာတဲ့ Aေရျပားမရွိဘူး"

"ကမာၻေလာကဟာ ေမတၱာဗိမာန္ႀ ကီးျဖစ္တယ္။ Aင္Aားရွိသူဟာ Aင္Aားမဲ့သူရဲ႕ ေရွ႕ေမွာက္မွာ

Uီးၫႊတ္ရလိမ့္မယ္။ ကိုယ့္ေရွ႕ေမွာက္မွာ ခဲဖြယ္ေဘာဇU္Aျပည့္ရွိေနတဲ့ ပန္းကန္ေတြရွိေပမယ့္
ထမင္းAငတ္ခံေနၾကရတယ္။ Aင္မတန္ဆန္းၾကယ္တဲ့ တရားမႈျ ဖစ္တယ္။ က်ဳပ္တို႔လို
လူမ်ဳိးAေနႏွင့္ကေတာ့ နားမလည္ႏုိင္ေAာင္ ျဖစ္ေနတယ္"
Aဝႏၲီဘုရင္သည္ စကားမ်ားစြာ မေျပာႏုိင္ေတာ့ဘဲ AေလးAနက္ ဆင္ျ ခင္စU္းစားေနသည္။
ကမာၻေလာကႀကီး မည္သည့္Aရပ္မ်က္ႏွာသို႔ သြားေနသနည္းဆုိသည္ကို ဘုရင္မင္းႀကီးAေနႏွင့္
နားမလည္ႏုိင္ေAာင္ ျဖစ္ေနသည္။ ဘုရင္မင္းႀကီး Aေတြးနယ္ခ်ဲ႕ေနသည္ကို ေတြ႔ရေသာAခါ
သူလွ် ဳိAေထာက္ေတာ္သည္ ဘုရင္မင္းႀကီးကို ႏႈတ္ဆက္ၿ ပီး ဘုရင္မင္းႀကီးAပါးမွ ခြဲခြာသြားသည္။
*****

Page
188
 မဟာေယာဂီ - ပါရဂူ created by lucky82

၂၆။ သမီးေတာ္
ေ တာ္၏ စာလႊာ

Aဝႏၲီဘုရင္၏ တက္ႂ ကြမႈတစ္ဝက္ကို မဂဓတုိင္း၏AေျခAေနက ေပ်ာက္ပ်က္သြားေAာင္

လုပ္ပစ္လုိက္သည္။ ဝီတဘယၿမိဳ ႕ႏွင့္ ပတ္သက္ေသာ သတင္းစကားမ်ားက ႂကြင္းက်န္ေနေသာ
တက္ႂ ကြမႈကို ေျမာင္းထဲခ်ပစ္လုိက္သည္။ ယခုAခါ၌ ဝႆတုိင္းျပည္ႏွင့္ ပတ္သက္ေသာ
သတင္းစကားမွ် သာ က်န္ေတာ့သည္။

Aဝႏၲီဘုရင္ လက္ခံသည္ျ ဖစ္ေစ၊ လက္မခံသည္ျ ဖစ္ေစ သူႏွင့္ ဝႆတုိင္းျပည္ ဆက္စပ္မႈ

ရွိေနသည္။ တျခားခတၱိယ သမီးပ်ဳိမ်ားကဲ့သို႔ပင္ ဝါသဝဒတၱာသည္လည္း သူ၏စိတ္တုိင္းက်
ေမာင္ေတာ္သက္ထားကို ေရြးခ်ယ္ထားသူျ ဖစ္သည္။

ဝါသဝဒတၱာက သူ၏ခမည္းေတာ္ထံ ပို႔လုိက္ေသာ စာလႊာတစ္ခု၌ ဤသို႔ေရးထားသည္။

"သမီးေတာ္ကို ခြင့္လႊတ္ေစေၾကာင္း ေတာင္းပန္လုိက္ပါသည္။ သမီးေတာ္Aေပၚ ထားေသာ
ခမည္းေတာ္၏ ႏွလံုးသားကို နာက်င္သြားေAာင္ လုပ္မိသည့္Aတြက္ သမီးေတာ္ AႀကီးAက်ယ္
စိတ္မေကာင္းျဖစ္ရပါသည္။ သို႔ေသာ္လည္း ခမည္းေတာ္ သတိျ ပဳေစခ်င္ပါသည္။ သမီးေတာ္သည္
ေတာ္ဝင္မယ္ေတာ္၏ သမီးတစ္ေယာက္ ျဖစ္ပါသည္။ မိမိစိတ္ႀ ကိဳ က္ ေရြးထားေသာ
လင္ေယာက္် ားမွတစ္ပါး တျခားေယာက္် ားAားလံုးသည္ သမီးေတာ္Aတြက္ သူစိမ္းျပင္ျ ပင္
ေယာက္် ားမ်ားသာ ျဖစ္ပါသည္။ ခမည္းေတာ္ကို မိမိAေၾကာင္းစံု ရွင္းလင္းေျပာျပဖုိ႔ သမီးေတာ္
Aႀကိမ္မ်ားစြာ ႀကိဳ းပမ္းAားထုတ္ခဲ့ပါသည္။ သို႔ေသာ္လည္း ဝႆဘုရင္ႏွင့္ ပတ္သက္ေသာ ခမည္းေတာ္၏
AဆံုးAစမရွိေသာ မလုိမုန္းထားစိတ္က သမီးေတာ္ကို မိမိAေၾကာင္း ခမည္းေတာ္Aား ဖြင့္ဟေျပာမျပဖုိ႔
တားျမစ္ပိတ္ပင္ထားပါသည္။ ဝႆဘုရင္ကို ေမာင္ေတာ္သက္ထား လင္ေယာက္် ားAျဖစ္ ရရွိေရးAတြက္
သမီးေတာ္သည္ မိမိAလိုဆႏၵရွိသည့္Aတုိင္း တုိးလွ် ဳိးေတာင္းပန္ခဲ့ပါသည္။ သူ႔ကို ေမာင္ေတာ္သက္ထား
လင္ေယာက္် ားAျဖစ္ ရရွိေရးAတြက္ သမီးေတာ္ ေရြးခ်ယ္သည့္လမ္းမွတစ္ပါး တျခားမည္သည့္လမ္းမွ
မရွိပါ။ စိတ္ကတစ္ေယာက္ကို လုိလားၿပီး ကိုယ္က Aျခားတစ္ေယာက္ကို ၾကင္ဖက္Aျဖစ္ ေရြးခ်ယ္ျ ခင္းကို
မေကာင္းမႈ က်ဴးလြန္သည္ဟူ၍ မွတ္ထင္ေAာက္ေမ့ပါသည္။ ထုိမွတစ္ပါး Aဝႏၲီ၌ ဝႆဘုရင္ျ ပခဲ့ေသာ
စြမ္းေဆာင္မႈမွာ ခမည္းေတာ္၏ သမက္ေတာ္ျ ဖစ္ဖုိ႔Aတြက္ လံုေလာက္သည္ဟူ၍ သမီးေတာ္ ထင္ပါသည္။
သူ၏တုိင္းျပည္သည္ ေျပာေလာက္ဆုိေလာက္ႀ ကီးမားေသာ တုိင္းျပည္မဟုတ္ပါ။ သို႔ေသာ္လည္း
သူ၏ေက်ာ္ေစာကိတၱိမွာ ႀကီးက်ယ္လွပါသည္။ သူ၏သေဘာသဘာဝကလည္း မည္မွ် ျပည့္ဝၿပီး
မည္မွ် လုိလားဖြယ္ေကာင္းသနည္းဆုိလွ် င္ ေမ့ပစ္ခ်င္ေသာ္လည္း ေမ့၍ မရႏုိင္ေAာင္ ျဖစ္ေနပါသည္။

မိခင္မရွိေသာ သမီးေတာ္ကို ခမည္းေတာ္ တစ္ႀ ကိမ္တစ္ခါေလာက္ ခြင့္လႊတ္ၿ ပီး ေပြ႔ခ်ီဖုိ႔

ႀကိဳ းစားေစခ်င္ပါသည္။ သမီးေတာ္ ပန္းကံုးစြပ္ၿ ပီး လက္ထပ္သည့္Aခါ သမီးေတာ္၏ လက္ထပ္ပြဲတြင္
ဝႆတုိင္းကို လက္ဖြဲ႔ပစၥည္းAျဖစ္ ေပးရမည္လားဟု ခမည္းေတာ္ ေျပာခဲ့ေသာစကားကို ေမ့သြားၿပီလား။
ယခု ခမည္းေတာ္ ကတိAတုိင္း လုိက္နာေဆာင္ရြက္ဖုိ႔သာ ရွိေတာ့သည္။ ခမည္းေတာ္ထံမွ
ရရွိမည္ျ ဖစ္ေသာ သတင္းေကာင္းမ်ားAတြက္ ေမွ် ာ္လင့္ေစာင့္စားေနေသာ သမီးေတာ္ျ ဖစ္ပါသည္"
ခမည္းေတာ္ကို ဒုကၡေပးသူ
သမီးေတာ္ ဝါသဝဒတၱာ

Page
189
 မဟာေယာဂီ - ပါရဂူ created by lucky82

ယင္းစာလႊာသည္ Aမတ္ႀ ကီးႏွင့္မွဴးမတ္Aဖြဲ႔ကို စိတ္ေျပာင္းသြားေစခဲ့သည္။ Aမတ္ႀ ကီးသည္

ေန႔ရက္ေပါင္းမ်ားစြာ ေက်ာ္လြန္လာခဲ့ၿ ပီးေနာက္ Aရဲစြန္႔ၿ ပီးလွ် င္ သူ၏AယူAဆကို ထုတ္ေဖာ္ေျပာျပသည္။
"Aရွင္မင္းႀကီး သမီးျဖစ္သူကေတာ့ ေယာကၡမAိမ္ေရာက္သြားၿပီ။ သူကိုယ္တုိင္ သူ႔Aနာဂတ္ကို
ေရြးခ်ယ္လုိက္ၿ ပီျ ဖစ္တဲ့Aတြက္ ကၽြႏု္ပ္တုိ႔ တာဝန္ေပါ့သြားပါၿပီ။ ေယာကၡမAိမ္မွာ ဒုကၡႏွင့္ႀ ကံဳ ေနရေပမယ့္
ငိုႀ ကီးခ်က္မႏွင့္ေတာ့ Aိမ္ျ ပန္လာမွာ မဟုတ္ေတာ့ဘူး။ ေနာက္တစ္ခုက ဝႆဘုရင္လုိ
သမက္ေတာ္ကလည္း... ..."
"ဘယ္က သမက္လဲ"
Aဝႏၲီဘုရင္ Aမ်က္ေတာ္ရွသြားသည္။
"Aမတ္ႀ ကီး ဝါသဝဒတၱာလည္း က်ဳ ပ္သမီးမဟုတ္ေတာ့ဘူး။ ဝႆဘုရင္လည္း
က်ဳပ္သမက္မဟုတ္ဘူး။ ဝႆဘုရင္က ယမမင္းကို ဖိတ္စာေပးလုိက္တယ္။ သမီးနာမည္ကိုသံုးၿပီး
ေထာက္ထားငဲ့ညႇာမႈ ေတာင္းေနတယ္။ Uဒယန သူရဲေဘာေၾကာင္သူမဟုတ္ရင္ တျခားဘယ္သူ
ဟုတ္ႏုိင္Uီးမွာလဲ"

Aဝႏၲီဘုရင္၏ ေဒါသသည္ AားလံုးAသိျ ဖစ္သည္။ Aမတ္ႀ ကီးလည္း သိသည္။

စကားသံံုးေလးခြန္း ထပ္ေျပာၿပီး ဘုရင့္ေဒါသမီးလွ် ံကို ပိုၿ ပီး ေတာက္ေလာင္လာေAာင္ လုပ္ဖုိ႔မလုိဘဲ
တုဏွိဘာေဝ ဆိတ္ဆိတ္ေနျခင္းျဖင့္ ၿငိမ္းခ်မ္းမႈ သီတာေရစင္ ဖ်န္းပက္လ်က္ ၿငိႇမ္းသတ္ဖုိ႔သာ လုိသည္။

ဘုရင္မင္းႀကီးသည္ ဘဝင္မက်သည့္AေနAထားျဖင့္ ဘုရင့္ညီလာခံမွ ထြက္ခြာသြားသည္။

သုိ႔ေသာ္လည္း သူ၏ ေဒါသမီးကို ပိုမုိေတာက္ေလာင္လာေစရန္Aတြက္ မီးစာထည့္ေပးမည့္သူ
မရွိသည့္Aတြက္ တျဖည္းျဖည္း ေဒါသေပ်ာက္ကြယ္သြားၿပီးလွ် င္ စိတ္ေAးခ်မ္းသက္သာမႈရရွိသြားၿပီး
Aားမဲ့သူAျဖစ္ ေဖာ္ျ ပစျပဳလာသည္။

ဘုရင္မင္းႀကီးစU္းစားၾကည့္သည္။
"တရားAဆံုးAမမ်ားကို ၾကားရတဲ့Aတြက္ ငါ၏စိတ္ဓာတ္Aားနည္းသြားၿပီ။ ေဒါသသည္
Aက်ဳိးမဲ့ျ ဖစ္ေစတတ္၏ဆုိတဲ့စကားကို ၾကားရတဲ့Aတြက္ ငါ၏ေယာက္် ားသတၱိ Aသက္ခံသြားရသည္။
ႀကီးႏုိင္ငယ္ညႇU္းဆုိတဲ့ မစၧတရားUပေဒကို ၾကားရတဲ့Aတြက္ေၾကာင့္လည္း ေဒါသမီးၿငိမ္းေAးသေလာက္
ျဖစ္သြားသည္။ ငါ့မွဴးမတ္မ်ားႏွင့္ ငါ့စစ္တပ္မွာလည္း စစ္တုိက္ဖို႔Aတြက္ တက္ႂ ကြလႈပ္ရွားမႈ
မျမင္ေတြ႔ရေတာ့ဘူး။ ငါကိုယ္တုိင္ သူရဲေဘာေၾကာင္သူ မျဖစ္ေသာ္လည္း Aားရွိသူတစ္ေယာက္
မဟုတ္ေတာ့သည္မွာ ေျမႀကီးလက္ခတ္မလြဲ ျဖစ္လာတယ္"

ယင္းသို႔ ေတာင္ေတြးေျမာက္ေတြး ေတြးၿပီးလွ် င္ ဘုရင္မင္းႀကီးသည္ နက္ျ ဖန္ခါပဲ

ဝႆတုိင္းျပည္ကို ဝင္ေရာက္တုိက္ခုိက္မည္ဟု ဆံုးျဖတ္ခ်က္ ခ်လုိက္သည္။ Aဝႏၲီဘုရင္ Aျပင္ဘက္
ထြက္လာသည္။ ကၽြန္မမ်ားက ယပ္ေတာင္မ်ားယူၿ ပီး Aေျပးလုိက္လာၾကသည္။

ယင္းကၽြန္မမ်ားAားလံုးကို မ်က္ေထာင့္နီႀ ကီးႏွင့္ ၾကည့္လုိက္သည္ျ ဖစ္၍ ကၽြန္မမ်ား နန္းေဆာင္ထဲ

ျပန္ဝင္သြားၾကသည္။ ဘုရင္မင္းႀကီး စU္းစားမိသည္။ Aမတ္ႀ ကီးမ်ား၏ AကူAညီလည္း မလုိေတာ့ေပ။
ညီလာခံသဘင္Aတြက္လည္း ဖိတ္စရာမလုိေတာ့ေပ။ ကမာၻေလာကသည္ ေမတၱာAျပည့္ရွိေသာ
ဗိမာန္ဟူသည့္စကားလံုး လံုးဝမမွန္ေပ။ Aမွန္က ကမာၻေလာကသည္ ေဒါသဗိမာန္သာ ျဖစ္သည္။

Page
190
 မဟာေယာဂီ - ပါရဂူ created by lucky82

ေဒါသကို ငါတစ္ေယာက္တည္း Aႏုိင္တုိက္ယူမည္။ ငါ့လက္႐ံုးႏွစ္ဖက္၌ ထုိမွ် ေလာက္ေတာ့

စြမ္းAားက်န္ေသးသည္။

ယင္းဆံုးျဖတ္ခ်က္သည္ ဘုရင္မင္းႀကီး၏ ဂနာမၿငိမ္ျ ဖစ္ေနေသာ စိတ္ႏွလံုးၿငိမ္ေAာင္

လုပ္သည္မွာမူ Aမွန္ျ ဖစ္သည္။ သို႔ေသာ္လည္း စိတ္ႏွလံုးသည္ လွ် ပ္ေပၚေလာ္လည္သည္။ ခုတစ္မ်ဳိး
ခုတစ္မ်ဳိး ျဖစ္သည္။ ဘုရင္မင္းႀကီးသည္ AေတြးAေခၚသစ္မ်ားကို ေတြးေခၚၾကည့္ျ ပန္သည္။
"ငါ၏ ယခုလို ရဲဝံ့စြန္႔စားမႈေၾကာင့္ Aိမ္ေရွ႕စံႏွင့္ Aမတ္ႀ ကီးမ်ား မေက်မနပ္ ျဖစ္သြားၾကၿပီးလွ် င္
နက္ျ ဖန္ခါ မဂဓဘုရင္ ဗိမၺိသာရလုိ Aျဖစ္မ်ဳိး ရင္မဆုိင္ရေပဘူးလား။ Aေဖ့ကို ကိစၥတံုးၿပီး သားက
Aေဖ့ထီးနန္းကို သိမ္းပိုက္ဖို႔ မႀကိဳ းစားေပဘူးလား။ Aမတ္ႀ ကီးကလည္း ထြက္ျပဴလာစ ေနမင္းကိုသာ
ပူေဇာ္မေနဘူးလား။ ျပည္သူျ ပည္သားမ်ား Aေနႏွင့္လည္း Aားကိုးရမယ့္လူ ဘယ္သူလဲလို႔ ယံုမွားသံသယ
ျဖစ္မေနၾကဘူးလား"
ဘုရင္မင္းႀကီးသည္ Aလ်င္Aျမန္ Aမတ္ႀ ကီးကို ေခၚခုိင္းလုိက္သည္။ Aမတ္ႀ ကီး Aိမ္ျ ပန္လာစပင္
ရွိေသးသည္။ ဘုရင္မင္းႀကီးက ေခၚသည္ဆုိ၍ ဘုရင္မင္းႀကီးထံ Aလ်င္Aျမန္ သြားသည္။ ဘုရင္မင္းႀကီးက
ေျပာသည္။
"Aမတ္ႀ ကီး ဝႆတုိင္းကုိ ဝင္ေရာက္တုိက္ခုိက္ဖုိ႔ စီစU္ေပေတာ့"
"Aမိန္႔ေတာ္Aတုိင္းပါ Aရွင္မင္းႀကီး"
Aမတ္ႀ ကီးသည္ Aတြန္႔တက္မေနေတာ့ဘဲ ဘုရင္Aမိန္႔ေပးသည္ကို Uီးေခါင္းညိတ္လုိက္သည္။
"Aမတ္ႀ ကီး နက္ျ ဖန္ စစ္ခ်ီတက္မယ္"
"Aမိန္႔ေတာ္Aတုိင္း ေဆာင္ရြက္ပါ့မယ္"
"မုိးUတုေတာ့ နီးလာၿပီထင္တယ္"
"ဟုတ္ပါတယ္။ ဝါဆုိလ ေရာက္လာပါၿပီ"
"Aဲဒီလုိဆုိ ခပ္ျ မန္ျ မန္ ခပ္သုတ္သုတ္ စစ္ထြက္ရလိမ့္မယ္"
"မွန္ပါတယ္ Aရွင္မင္းႀကီး"
"ဒါေပမဲ့ Aရွင္မင္းႀကီး မုိးUတု ခ်က္ခ်င္းေရာက္လာမယ္ဆုိရင္ေတာ့ Aခက္Aခဲမ်ားစြာ
ႀကံဳ ရပါလိမ့္မယ္"
Aမတ္ႀ ကီး၏ Aေျဖစကားသည္ စိတ္မပါတပါႏွင့္ ေျပာေနေသာ Aေျဖစကားျဖစ္သည္။
"Aခက္Aခဲဆုိတာကေတာ့ ဘယ္လုိAလုပ္မ်ဳိးမွာမဆုိ ရွိေနတာခ်ည္းပဲ။ Aခက္Aခဲမ်ားထဲက
ထြက္ေပါက္ရွာတဲ့ လူသာ သူရဲေကာင္းျဖစ္တယ္။ က်ဳပ္Aေနႏွင့္ကေတာ့ ဒီမေလာက္ေလး မေလာက္စား
ဝႆဘုရင္ကုိ Aဝႏၲီမွာ ဘယ္ေလာက္စြမ္းAားရွိတယ္ဆုိတာ ျပရလိမ့္မယ္"
"Aရွင္မင္းႀကီး Aမိန္႔ရွိတာ မွန္ပါတယ္"
လူတစ္Uီးတစ္ေယာက္၏ တုိးတက္ႀ ကီးပြားမႈAတြက္ ၿပိဳ င္ဘက္လုိAပ္သည္ဟူ၍
Aဝႏၲီဆံုးျဖတ္ခ်က္ ခ်လုိက္သည္။ မိမိ၏ ဆံုးျဖတ္ခ်က္Aတြက္ မည္သူကမွ် ဆန္႔က်င္ကန္႔ကြက္သည္ကို
မေတြ႔ရသည္ျ ဖစ္၍ ဘုရင္မင္းႀကီးသည္ Aားေလွ် ာ့သြားသလိုလို ျဖစ္သြားသည္။
"Aႀကိမ္မ်ားစြာ ဆန္႔က်င္ဘက္ေျပာတာထက္ ေထာက္ခံေျပာတာက ပိုၿ ပီးၾသဇာAရွိန္Aဝါ
ႀကီးမားပါတယ္"
Aဝႏၲီဘုရင္က ေျပာျပသည္။

Page
191
 မဟာေယာဂီ - ပါရဂူ created by lucky82

"ဒါေပမဲ့ သဘာဝေရွ႕ေမွာက္မွာ က်ဳပ္တုိ႔ စြမ္းAားUီးေခါင္း ငုပ္လွ် ဳိးေနတာမ်ဳိးလည္း ရွိတယ္။

စစ္ပြဲဆုိတာ Aႀကိမ္မ်ားစြာ ကံၾ ကမၼာAေလ်ာက္ Aေျဖ ထြက္လာတတ္တယ္။ Aားရွိသူက
A႐ႈံးေပးလုိက္ရၿပီး Aားမဲ့သူက Aႏုိင္ႏွင့္ပိုင္းလုိက္ရတာမ်ဳိးလည္း ရွိတယ္"
"မွန္ပါတယ္ Aရွင္မင္းႀကီး"
"မွန္ပါတယ္. .. မွန္ပါတယ္ လုပ္မေနနဲ႔ Aမတ္ႀ ကီး။ ျပတ္သားတဲ့ Aႀကံဉ ာဏ္ေလးဘာေလး
ေပးUီးမွေပါ့"
Aဝႏၲီဘုရင္က Aမတ္ႀ ကီးကုိ မေက်နပ္သည့္ပံုျ ဖင့္ ေျပာလုိက္သည္။
"ဘယ္လုိျ ပတ္သားတဲ့ Aႀကံဉ ာဏ္မ်ဳိး ေပးရမွာလဲ Aရွင္မင္းႀကီး။ ျခေသ့ဆ
ၤ ုိတာ ဆာဆာမဆာဆာ
သားေကာင္ကို မသတ္ဘဲ မေနဘူး။ Aရွင္မင္းႀကီးရဲ႕ AယူAဆက ျခေသ့ၤရဲ႕ သေဘာထားလုိ
ျဖစ္ေနတယ္။ စစ္တုိက္ဖို႔ လုိလို မလုိလို စစ္မခ်ီတက္ဘဲ မေနရဘူးဆိုတဲ့ သေဘာထားရွိေနတယ္။
Aရွင္မင္းႀကီး မဂဓတုိင္းျပည္ကို ေခ်မႈန္းပစ္ဖုိ႔ ဆႏၵရွိေနတယ္။ မဂဓတုိင္းျပည္ကလည္း Aရွင္မင္းႀကီး
က်ဴးေက်ာ္တုိက္ခုိက္လာရင္ ျပန္လည္ခုခံဖုိ႔ Aဆင္သင့္ ျဖစ္ေနတယ္။ ထန္းလ်က္ေကၽြးၿပီး ေသတယ္ဆုိရင္
Aဆိပ္ေကၽြးစရာ ဘာလုိေတာ့မလဲ။ စစ္ေျမျပင္မွာ Aႏုိင္ရတယ္ဆုိတာ ကိုယ့္ဘက္ကခ်ည္း မျဖစ္ႏုိင္ဘူး။
သူ႔ဘက္ကလည္း Aႏုိင္ရခ်င္ ရသြားႏုိင္တယ္။ ဘယ္ဘက္က ႏုိင္မယ္လုိ႔ ႀကိဳ တင္ဆံုးျဖတ္ထားလို႔ မရဘူး။
Aဲဒါေၾကာင့္ က်ဳပ္တုိ႔ မိမိတုိ႔နယ္နိမိတ္Aတြင္းမွာေနတာ Aေကာင္းဆံုး ျဖစ္လိမ့္မယ္"
"ဒါေပမဲ့ Aမတ္ႀ ကီး။ Aဝႏၲီရဲ႕သိကၡာကို ညစ္ႏြမ္းသြားေAာင္ လုပ္တဲ့ ဒီဝႆဘုရင္Uဒယနကို
ဘယ္လုိမွ မတံု႔ျ ပန္ဘဲ လက္လႊတ္လုိက္လို႔ ျဖစ္ပါ့မလား။ Aျပစ္ဒဏ္ မခတ္သင့္ဘူးလား။ သူ႔မိခင္က
က်ဳပ္တို႔ကို လွည့္စားတယ္။ သားျဖစ္သူကလည္း က်ဳပ္တို႔ကို တစ္ပတ္႐ိုက္သြားတယ္"
"က်ဳပ္တို႔ Aလွည့္စားခံရတယ္ဆုိတာ မဟုတ္ပါဘူး။ က်ဳပ္တို႔ကုိ လွည့္စားသူဟာ
က်ဳပ္တို႔ကုိယ္တုိင္ ျဖစ္ပါတယ္။ က်ဳပ္တို႔ မိမိတို႔ကိုယ္ကို ျပန္ၿ ပီး လွည့္စားေနၾကတယ္။ ဟုိေန႔က
မဟာဝီရAရွင္သူျ မတ္ရဲ႕ တရားသဘင္မွာ က်ဳပ္တို႔ေတြ႔ခဲ့ရၿပီ မဟုတ္လား။ မဟာဝီရ Aရွင္သူျ မတ္ရဲ႕
တရားAဆံုးAမဟာ က်ဳပ္တို႔ရဲ႕ ေက်ာ္ေစာကိတၱိကုိ Aဓြန္႔ရွည္ရွည္ တည္ၿ မဲသြားေAာင္
ျပဳလုပ္ဖန္တီးတယ္။ ဝႆတုိင္းျပည္ႏွင့္ ပတ္သက္ၿ ပီးလည္း ေဒါသေရွ႕မထားဘဲ ခႏၲီတရား
လက္ကိုင္ထားဖုိ႔ ျဖစ္လာတယ္။ က်ဳပ္တို႔ရဲ႕ သမီးေတာ္ ဝါသဝဒတၱာလည္း ဝႆဘုရင္ရဲ႕
ကာမပိုင္ဇနီးမယား ျဖစ္သြားၿပီ။ ကံၾ ကမၼာရဲ႕ AေရးAသားကို ေဖ်ာက္ဖ်က္ပစ္လုိ႔ မရႏုိင္ဘူး Aရွင္မင္းႀကီး"
"Aမတ္ႀ ကီး က်ဳပ္ ေဒါသမီးလွ် ံဟာ ဒီပံုဒီနည္းနဲ႔ ၿငိမ္းသြားမွာ မဟုတ္ဘူး"
"Aဲဒီလုိဆုိရင္ Aရွင္မင္းႀကီး ယခုပဲ စစ္ခ်ီတက္ဖုိ႔ Aမိန္႔ထုတ္လုိက္ပါ။ ဒါေပမဲ့ တစ္ခုေတာ့
သတိထားရလိမ့္မယ္။ ကိုယ့္သားသမီးကို သတ္ပစ္တဲ့မိခင္ဟာ ေနာက္ဆံုးက်ေတာ့ သူကိုယ္တုိင္
ငုိခ်င္းခ်ရတယ္"
Aမတ္ႀ ကီးက Aညႇာကို ကိုင္လုိက္သည္။

Aဝႏၲီဘုရင္ Aမတ္ႀ ကီးေျပာျပေသာ စကားကို မစU္းစားဘဲေန၍ မရေတာ့ေပ။ မုိးႀကိဳ းသြားကဲ့သုိ႔

မာေသာႏွလံုးသားသည္ Aတန္ငယ္ ေပ်ာ့ေပ်ာင္းလာသည္။

Aမတ္ႀ ကီးက ဆက္ေျပာသည္။

"စစ္မွန္တဲ့ စြမ္းAားဆုိတာ ခြင့္လႊတ္ျ ခင္းမွာသာ ရွိတယ္။ စစ္တုိက္လုိတဲ့ Aာသီသကို
ခ်ဳိးႏွိမ္ထားရမယ္။ စစ္မွန္တဲ့ ရႊင္လန္းခ်မ္းေျမ့မႈဟာ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးမွာသာ ရွိတယ္။ စစ္ပြဲတစ္ပြဲဟာ
ပူေဆြးေသာကေရာက္မႈ ေထာင္ေပါင္းမ်ားစြာႏွင့္ Aခက္Aခဲ Aက်ပ္Aတည္း သိန္းေပါင္းမ်ားစြာကို

Page
192
 မဟာေယာဂီ - ပါရဂူ created by lucky82

ယူေဆာင္ၿ ပီး ေရာက္လာတယ္။ Aရွင္မင္းႀကီးဟာ ဘုရင္တစ္ပါးAေနႏွင့္ ရႊင္လန္းခ်မ္းေျမ့မႈ Aစစ္Aမွန္ႏွင့္

ၿငိမ္းခ်မ္းမႈ Aစစ္Aမွန္မ်ဳိးကုိ ခံစားၾကည့္ဖူးရဲ႕လား။ ဘဝရဲ႕ခ်ဳိၿ မိန္တဲ့ Aရသာကို ခံစားၾကည့္ဖူးရဲ႕လား။
Aၿမဲမျပတ္ မတင္းတိမ္မေရာင့္ရဲမႈ ျဖစ္ေနတယ္။ Aၿမဲတေစ လုိAင္ဆႏၵေတြ ျဖစ္ေနတယ္။ ခဏတုိင္း
ခဏတုိင္းမွာ ပ်ာယာခတ္ေနတယ္။ ႀကီးက်ယ္သူမ်ားလုိ႔ Aေခၚခံရတဲ့လူမ်ားရဲ႕ ရႊင္လန္းခ်မ္းေျမ့မႈဆုိတာ
Aဲဒါမ်ဳိးေတြလား။

သမုိင္းစာမ်က္ႏွာမ်ားကို ဖြင့္ၿ ပီး ဖတ္ၾ ကည့္စမ္းပါ။ စစ္ပြဲမွာ စမၸာကို နင္းေခ်ပစ္တဲ့ ဘုရင္သတာနိက

ဘယ္AေျခAေနမ်ဳိး ေရာက္သြားသလဲ။ ေသခ်ိန္မေရာက္ဘဲ ေသသြားရတယ္။ သူ႔သားေတာ္
က်ဳပ္တို႔Aက်U္းသား ျဖစ္လာရတယ္။ Aက်U္းခံေနရတဲ့ သူ႔သားဟာ ရဲဝ့ံစြန္႔စားတဲ့Aလုပ္ကို လုပ္ၿ ပီး
ကၽြႏ္ုပ္တို႔ မ်က္စိထဲ သဲနဲ႔ပက္သြားတယ္။ Aင္Aားရွိသူဟာ နတ္ဆုိးက်င့္ႀ ကံAားထုတ္တ့ဲ
လုပ္နည္းကိုင္နည္း သင္ၾ ကားဆည္းပူးတယ္။ Aဇာတသတၱဳ ဘုရင္ဟာ စစ္တပ္ႏွင့္ ၿမိဳ ႕စားရြာစားမ်ားကို
မိမိဘက္ပါေAာင္ သိမ္းသြင္းၿပီး Aင္Aားရွိသူျ ဖစ္လာတဲ့Aခါမွာ Aားမဲ့သူ သက္ၾ ကားAိုး ဖခင္ကို
လုပ္ႀ ကံသတ္ျ ဖတ္ပစ္တယ္။ Aဲဒီရန္ၿ ငိဳ းရန္စရဲ႕ Aတံု႔Aလွည့္သေဘာမ်ဳိးလည္း ျဖစ္ေပၚမလာဘဲ မေနဘူး။
က်ဳပ္တို႔ဟာ ေႁမြႏွင့္ ေႁမြပါတရားUပေဒAတုိင္း က်င့္သံုးေနၾကတယ္။ သတိရၾကဖုိ႔ ေတာ္ၿ ပီ။ မဟာဝီရ
Aရွင္သူျ မတ္ရဲ႕ Aဟႎသာႏွင့္ ေမတၱာAျပည့္ရွိတဲ့ တရားေဒသနာ ပတ္ဝန္းက်င္Aႏွံ႔ပ်ံ႕ေနတယ္။
ယမန္ေန႔က ရန္ကုိရန္ႏွင့္ တံု႔ျ ပန္ရမယ္ဆုိတဲ့ သေဘာတရားကို လက္ခံေနၾကတယ္။ ဒါေပမဲ့
ယေန႔Aဖို႔ရာမွာေတာ့ Aဲဒီလုိ AယူAဆကို ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲတဲ့ AယူAဆမ်ဳိး ျဖစ္ေပၚလာတယ္။ ရန္ကို
ရန္ခ်င္း တံု႔ျ ပန္တဲ့ လူကို မေလးစားေတာ့ဘဲ ခြင့္လႊတ္တဲ့လူကို ေလးစားလာၾကတယ္။ မဟာဝီရ
Aရွင္သူျ မတ္က ကမာၻေလာကကုိ ေမတၱာဗိမာန္ႀ ကီးလို႔ ေျပာထားတယ္။ မုန္းျခင္း၏Aစား ခ်စ္ခင္ျ ခင္း၊
ထိတ္လန္႔ေၾကာက္ရြံ႕ျခင္း၏Aစား ယံုၾ ကည္စိတ္ခ်ျခင္း၊ ဖိႏွိပ္ခ်ဳပ္ခ်ယ္ျ ခင္း၏Aစား
ေကာင္းက်ဳိးေဆာင္ရြက္ျ ခင္း၊ Aခြင့္Aေရး၏Aစား တာဝန္ဝတၱရားမ်ားကို တည္ေဆာက္ဖို႔
ႀကိဳ းစားAားထုတ္ေနၾကတယ္"
"Aမတ္ႀ ကီး ၾကည့္စမ္း။ ဟိုေျမာက္ဘက္ Aရပ္မ်က္ႏွာမွာ မိုးတိမ္ေတြ တက္လာတယ္။
ေကာင္းကင္က Aပူေငြ႔ေတြ ထြက္လာတယ္။ မ်ားမၾကာမီ ေန႔ရက္မ်ားမွာ မိုးရြာေတာ့မယ္"
"ယခုႏွစ္ မုိးေစာေစာ က်လိမ့္မယ္။ ကမာၻေျမႀကီး Aလ်င္Aျမန္ ရႊင္လန္းခ်မ္းေျမ့မႈ ရေတာ့မယ္။
ေတာင္သူလယ္သမားမ်ား လက္ခေမာင္းခတ္ၾ ကေတာ့မယ္။ ပထဝီေျမႀကီးကို သမန္းျမက္ ၿခံဳ ေစာင္မ်ားႏွင့္
ၿခံဳ ေပးေတာ့မယ္။ ျမစ္မ်ား၊ ေခ်ာင္းမ်ား ေရAလ်U္စီးသြားေတာ့မယ္။ ပထဝီေျမႀကီး၏ Aရွင္သခင္
တင္းတိမ္ေရာင့္ရဲသြားၿပီ။ Aဝႏၲီတုိင္းျပည္ Aရွင္သခင္ တင္းတိမ္ေရာင့္ရဲဖုိ႔သာ လုိေတာ့တယ္"
"Aမတ္ႀ ကီး စစ္ပြဲကို သရဒUတုAထိ ေရႊ႕ဆုိင္းလုိက္မယ္။ က်ဳပ္တို႔ရဲ႕ မုနိမ်ား စတုမာသ ေလးလ
Aက်င့္က်င့္သလုိ ဘုရင္မ်ားလည္း စတုမာသ ေလးလ Aက်င့္က်င့္ရလိမ့္မယ္။ စတုမာသ ေလးလAတြင္း
ေယာက္ယက္မခတ္ဘဲ တည္တည္ၿ ငိမ္ၿ ငိမ္ Iေႁႏၵရရေနလိမ့္မယ္"
"ဘုရင္ႏွင့္ မုနိသတၱိျ ပမႈႏွင့္ ေကာင္းက်ဳိးေဆာင္ရြက္မႈ၊ ေနာက္ဆံုးက်ေတာ့
လူ႔ေလာကAက်ဳိးAတြက္ ေဆာင္ရြက္တဲ့ ေရစီးေၾကာင္း ႏွစ္ေၾကာင္းျဖစ္လာတယ္ မဟုတ္လား။
ရာဇာကလည္း ေယာဂီ၊ ေယာဂီကလည္း ရာဇာ"
"Aမွန္ေျပာရရင္ျ ဖင့္ က်ဳပ္ကိုင္တဲ့ လက္နက္မ်ားထက္ Aခုေျပာျပတဲ့စကားလံုးမ်ားက
ပိုၿ ပီးAင္Aားႀကီးမားတယ္။ Aမတ္ႀ ကီး စစ္ပြဲဆုိင္းငံ့လုိက္ၿ ပီဆုိတဲ့ သတင္း ေနရာAႏွံ႔ ျဖန္႔ေပေတာ့"
"ေပးတဲ့Aမိန္႔ကို Uီးထိပ္ပန္ဆင္ပါ့မယ္"
ယင္းသို႔ေျပာၿပီးလွ် င္ Aမတ္ႀ ကီး ခန္းေဆာင္Aျပင္ဘက္ ထြက္သြားသည္။

Page
193
 မဟာေယာဂီ - ပါရဂူ created by lucky82

ယေန႔Aမတ္ႀ ကီးသည္ ေျခလွမ္းျဖင့္ လွမ္းသြားျခင္းမဟုတ္ဘဲ ငွက္ပ်ံသန္းသြားသလုိ

ပ်ံသန္းသြားျခင္းျဖစ္သည္။ သူ၏ၿငိမ္းခ်မ္းေရးAာသီသသည္ Aထုိက္Aေလ်ာက္ ႐ုပ္လံုးေပၚလာသည္။
*****

Page
194
 မဟာေယာဂီ - ပါရဂူ created by lucky82

၂၇။ Uဒယနႏွင့္ ဝါသဝဒတၱာ

Aထုိက္Aေလ်ာက္ Aေကာင္Aထည္ေပၚလာေသာ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးAရ ေကာင္းကင္က

မုိးသားတိမ္လိပ္မ်ား မုိးရြာခ်သည္။ ပထဝီေျမျပင္တစ္ခုလံုး ေရလႊမ္းသြားသည္။ AသြားAလာလုပ္ရသည့္
လမ္းမ်ားလည္း ပိတ္သြားသည္။ Aၿမဲတမ္း သြားလာလႈပ္ရွားေနၾကသူမ်ားသည္ ေနရာတစ္ေနရာတည္း၌
မေနဘဲ မျဖစ္ေတာ့ေပ။ ပထဝီေျမႀကီးက Aစိမ္းေရာင္ ကမၺလာကို လႊမ္းၿခံဳေပးလုိက္သည္။
ေတာင္သူလယ္သမားမ်ားသည္ မုိးရာသီသီခ်င္းမ်ားကို သံကုန္ဟစ္ေႂကြးၿပီး ထြန္ၾ ကစိုက္ၾ ကသည္။
ယင္းရာသီUတုသည္ စစ္ပြဲAတြက္ မဟုတ္ေသာေၾကာင့္ ရြာတုိင္းရြာတုိင္း၊ ၿမိဳ ႕တုိင္းၿမိဳ ႕တုိင္းမွ မိန္းမမ်ား
ေယာက္် ားမ်ားသည္ တရားေဟာ ဓမၼကထိကမ်ား ေဟာေသာတရားကို Aာ႐ံုစူးစိုက္ၿ ပီး ၾကားနာၾကသည္။

ဝႆဘုရင္Uဒယနႏွင့္ မိဖုရားAသစ္ ဝါသဝဒတၱာသည္ ယေန႔ၿ မိဳ ႕၏ AေျခAေနကို ေလ့လာရန္

ထြက္လာၾကသည္။ ဘုရင္Aတြက္ လုပ္ေကၽြးသမႈ ျပဳေနရသည့္Aတြက္ စိတ္ရႊင္လန္းခ်မ္းေျမ့မႈရေနေသာ
မင္းညီမင္းသားမ်ားႏွင့္ ေမာင္းမမိႆံမ်ားသည္ ယခုAခ်ိန္၌ ျပည္သူျ ပည္သားမ်ား၏ Aက်ဳိးကုိ
ေဆာင္ရြက္ခြင့္ရေသာေၾကာင့္ ပီတိေသာမနႆ ဝမ္းေျမာက္ဝမ္းသာ ျဖစ္ေနၾကသည္။ ဆင္းရဲသားမ်ားကို
AကူAညီေပးရန္Aတြက္လည္းေကာင္း၊ ထႂကြလႈပ္ရွားမႈမရွိေသာ သူမ်ားAား ထႂကြလႈပ္ရွားမႈ
ျဖစ္ေပၚလာေစရန္Aတြက္လည္းေကာင္း၊ Aက်ပ္Aတည္း ေတြ႔ေနသူမ်ားကို Aက်ပ္Aတည္း
ေျဖရွင္းေပးရန္Aတြက္လည္းေကာင္း Aၿမဲမျပတ္ စိတ္ေစာေနၾကသည္။

မယ္ေတာ္မိဂါဝတီကမူ မဟာဝီရ၏ တပည့္မ သာဝိကာAျဖစ္ႏွင့္ ေျခလ်င္ေလွ် ာက္သြားေနသည္။

သူ၏ Aဟႎသာႏွင့္ ေမတၱာစိတ္သည္ ဝႆတုိင္းနယ္ေျမကို နည္းသစ္၊ လမ္းသစ္ Aၿမိဳ က္ေရေAးျဖင့္
သြန္းေလာင္းေပးေနသည္။ သားေတာ္ႏွင့္ ပတ္သက္သည့္ သတင္းမ်ားကို ၾကားေနရေသာ္လည္း
ႏွလံုးသားေပၚတြင္ ရွိေနခဲ့ေသာ သားခ်စ္စိတ္ကို ေဆးေၾကာပစ္လုိက္ၿ ပီးၿပီ။ ထိန္းခ်ဳပ္မႈႏွင့္
က်င့္ႀ ကံမႈဘဝျဖင့္သာ Aခ်ိန္ကို ကုန္လြန္ေစသည္။ သက္ရွိသတၱဝါAားလံုးAေပၚ၌ တစ္ေျပးတည္း
တစ္ညီတည္း သေဘာထားသည္။ ငါဟူေသာ Aသိကို စြန္႔ပယ္လုိက္လွ် င္ ဤဘဝ၌ပင္
ေကာင္းက်ဳိးရရွိႏုိင္သည္ဟူ၍လည္းေကာင္း၊ တစ္ေယာက္ႏွင့္တစ္ေယာက္ ပဋိပကၡျ ဖစ္ၾကျခင္းသည္
ငါဟူေသာ Aသိစိတ္မွ ျဖစ္ေပၚလာျခင္းျဖစ္သည္ဟူ၍လည္းေကာင္း ဆရာရွင္ျ မတ္ေဟာၾကားေသာ
AဆံုးAမသည္ နားထဲစြဲက်န္ရစ္ေနသည္။

မိဂါဝတီႏွင့္ စႏၵနမာလာ သာဝိကာႏွစ္ပါး၏ Aတၳဳ ပတၱိကို ၾကားသိရသည့္Aတြက္ ဝႆတုိင္း၌

AႀကီးAက်ယ္ ရႊင္လန္းAားရျဖစ္ေနၾကသည္။ ဝႆဘုရင္သည္ သူ၏မိဖုရားႏွင့္Aတူ သာဝိကာ
မိခင္Aား ႐ိုေသမႈဂါရဝျပဳၿ ပီးေနာက္ ျပန္လည္ေရာက္ရွိလာၿပီးလွ် င္ Aျမင္သစ္ႏွင့္ ႐ႈၾ ကည့္နည္း
တတ္ေျမာက္လာသည္။

ယင္းကဲ့သုိ႔ ရႊင္လန္းခ်မ္းေျမ့စြာျဖင့္ ေနလာၾကရင္းက တစ္ေန႔ေသာAခါ၌ ဝႆတုိင္းျပည္တြင္

Aမဂၤလာသတင္း တစ္ရပ္ ျပန္႔သြားသည္။ ေတာဝနာတြင္ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ပါးပါး ေနထုိင္ဖုိ႔Aတြက္
ထြက္သြားသည့္Aခါ ႐ုတ္တရက္ မေမွ် ာ္လင့္ဘဲ ေတာမီးေလာင္လာသည္ျ ဖစ္၍ ဝါသဝဒတၱာသည္
ေတာမီးေလာင္ၿ မိဳ က္ျ ခင္း ခံရသည့္Aတြက္ ျပာပံုဘဝ ေရာက္သြားသည္။ ထုိAခ်ိန္၌ ဝါသဝဒတၱာ၏
Aနီးတြင္ ဝႆဘုရင္ ရွိမေနေပ။

Page
195
 မဟာေယာဂီ - ပါရဂူ created by lucky82

Aမတ္ႀ ကီး ယုဂႏၶရာယဏသာ ရွိေနသည္။ ယင္းAမဂၤလာသတင္းကို ၾကားရေသာAခါ

ဝႆဘုရင္လည္း Aပူမီး ေလာင္ကၽြမ္းသြားသည္။ ဝႆတုိင္း တစ္ျ ပည္လံုးလည္း ယူက်ဳံးမရ
ျဖစ္သြားသည္။

Aမတ္ႀ ကီးသည္ Aမဂၤလာသတင္းကို ေဆာင္ၾ ကU္းၿပီး ျပန္လာသည္။ ငိုႀ ကီးခ်က္မႏွင့္

Aမဂၤလာသတင္းကို ဝႆဘုရင္Aား ေျပာျပသည္။ ဝႆဘုရင္သည္ ေန႔ရက္ေပါင္းမ်ားစြာAထိ Aပူမီး
ၿငိမ္းမသြားသည္ျ ဖစ္၍ မည္သူႏွင့္မွ စကားမေျပာေတာ့ေပ။ ေနာက္ထပ္ Aိမ္ေထာင္ျ ပဳဖို႔
Aဆုိျ ပဳလာသည့္Aခါတုိင္း Uီးေခါင္းကိုသာ တြင္တြင္ယမ္းျပေနသည္။

သို႔ေသာ္လည္း ပိေယဟိ ဝိပၸေယာဂဒုကၡကို ကုစားေသာ Aေကာင္းဆံုးေဆးမွာ Aခ်ိန္ကာလ

ျဖစ္သည္။ ရက္ေပါင္းမ်ားစြာ လေပါင္းမ်ားစြာ ေက်ာ္လြန္လာၿပီးေနာက္ တစ္ေန႔ေသာAခါ၌ Aမတ္ႀ ကီးက
ဘုရင္မင္းႀကီးကုိ ေျပာျပသည္။
"ဝႆတိုင္းထီးနန္းAတြက္ A႐ိုက္Aရာခံရွိဖုိ႔ လုိတယ္။ A႐ိုက္Aရာခံ မရွိလွ် င္ ဘရတမ်ဳိးႏြယ္
စU္ဆက္ကို ျဖတ္ေတာက္ပစ္တဲ့ မေကာင္းမႈ က်ဴးလြန္ရာ ေရာက္တဲ့လူ ျဖစ္ေနလိမ့္မယ္။ မိမိAတြက္
မဟုတ္ေတာင္မွ တုိင္းျပည္Aတြက္ စU္းစားဆင္ျ ခင္သင့္တယ္"

A႐ိုက္Aရာ ျပႆနာေပၚလာသည္ျ ဖစ္၍ ဝႆဘုရင္သည္ AေလးAနက္စU္းစားၿပီးလွ် င္

တစ္ပင္လဲမူ တစ္ပင္ထူရမည့္ ကိန္းဆုိက္ေရာက္လာသည္။ သို႔ေသာ္လည္း တက္တက္ႂ ကြႂ ကြမရွိေတာ့ေပ။
ေနာက္ဆံုး၌ မဂဓဘုရင့္သမီးေတာ္ ပဒမာဝတီႏွင့္ စုလ်ားရစ္ပတ္ လက္ထပ္ထိမ္းျမားဖို႔ ဆံုးျဖတ္ခ်က္
ခ်လုိက္သည္။ Uဒယနကဲ့သုိ႔ေသာ Aက်င့္သိကၡာႏွင့္ ပညာAရည္Aခ်င္း ျပည့္စံုေသာ ဘုရင္Aား
မည္သူက သမီးကညာ မAပ္ႏွင္းဘဲ ရွိမည္နည္း။

ပဒမာဝတီသည္ သူ႔မိဘAရပ္ဌ ာန မဂဓတုိင္းမွ ထြက္လာၿပီးလွ် င္ ဝႆတုိင္း ေရာက္ရွိလာသည္။

သူႏွင့္Aတူ ခ်စ္မိတ္ေဆြ ပိယံဝဒါကိုလည္း ေခၚလာသည္။ သို႔ေသာ္လည္း ဘုရင္Uဒယနကမူ
မိဖုရားေဟာင္း ဝါသဝဒတၱာ Aိပ္မက္ထဲက ထြက္သည္ဟူ၍ မရွိေပ။ မိဖုရာႀကီးAသစ္၏ သူငယ္ခ်င္း
ပိယံဝဒါသည္ Aလြန္တရာ ပါးနပ္သူျ ဖစ္သည္။ ဘုရင္ႏွင့္ မိဖုရားကိုလည္း Aနီးကပ္ျ ပဳစုေနသည္။
ပိယံဝဒါကို ေတြ႔ရေသာAခါ ဘုရင္မင္းႀကီးသည္ ဝါသဝဒတၱာ သြားသတိရသည္။ မ်က္ႏွာပံုပန္းသဏၭာန္
တူသလုိလုိ ရွိေနၿပီး စကားေျပာပံု၊ ျပဳမူဆက္ဆံပံု AမူAရာလည္း တစ္မ်ဳိးတစ္ဖံု ျဖစ္ေနသည္။
တစ္ေန႔ေသာAခါ၌ Aမတ္ႀ ကီး ယုဂႏၶရာယဏသည္ Aမွန္က ပိယံဝဒါဟာ ဝါသဝဒတၱာျဖစ္တယ္။
ဝါသဝဒတၱာ မီးေလာင္ကၽြမ္းၿပီး ေသဆံုးသြားတယ္ဆုိတာ မမွန္ပါဘူး။ မဂဓတုိင္းျပည္ႏွင့္
မဟာမိတ္ဖြဲ႔ေစလုိတဲ့Aတြက္ ဉာဏ္ဆင္တာျဖစ္တယ္။ မယံုၾ ကည္ႏိုင္ေလာက္တဲ့ Aေၾကာင္းAရာေတာ့
ျဖစ္ေနတယ္။ ဒါေပမဲ့ ရာဇAေရး၊ ႏုိင္ငံAေရးႏွင့္ ပတ္သက္ၿ ပီး ကၽြမ္းက်င္လိမၼာမႈရွိတ့ဲ
မွဴးမတ္တစ္ေယာက္Aေနႏွင့္ တုိင္းျပည္Aတြက္ ေဆာင္ရြက္တဲ့ကိစၥကိုေတာ့ မယံုၾ ကည္ႏုိင္စရာAေၾကာင္း
မရွိပါဘူး ဟုေျပာျပသည္။

Uဒယနက Aမတ္ႀ ကီး ေျပာျပသည္ကို လက္မခံေပ။

Page
196
 မဟာေယာဂီ - ပါရဂူ created by lucky82

"Aမတ္ႀ ကီး ဘယ္လုိ ကလီကမာ လုပ္တာလဲ။ ဝါသဝဒတၱာ မဂဓဘုရင့္သမီးေတာ္ ပဒမာဝတီဆီ

ဘယ္လိုလုပ္ ေရာက္သြားတာလဲ "
Aမတ္ႀ ကီးက ေျပာျပသည္။
"မဂဓနဲ႔ Aဝႏၲီတုိင္းျပည္ႏွစ္ျ ပည္ေပါင္းၿပီး ဝႆတုိင္းကို ၿဖိဳ ဖ်က္ပစ္ဖုိ႔ ႀကံစည္ေနၾကတယ္။
Aဲဒါေၾကာင့္ က်ဳ ပ္တို႔ မဂဓတုိင္းႏွင့္ မဟာမိတ္ျ ဖစ္ဖုိ႔Aတြက္ AစီAစU္လုပ္ရတာျဖစ္တယ္။
က်ဳပ္တို႔AႀကံAတုိင္း မဂဓဘုရင့္သမီးေတာ္ မဒမာဝတီကို Aရွင္မင္းႀကီးႏွင့္ လက္ဆက္ဖုိ႔Aတြက္
AစီAစU္ကို ဝါသဝဒတၱာ လက္ခံၿ ပီး မဂဓဘုရင့္သမီးေတာ္ရဲ႕ ကၽြန္မAေနႏွင့္ မဂဓနန္းတြင္းမွာ သြားေနဖုိ႔
သေဘာတူတယ္။ ဝါသဝဒတၱာက Aရွင္မင္းႀကီး မဂဓဘုရင့္သမီးေတာ္ဆီ Aာ႐ံုေရာက္သြားဖို႔Aတြက္
သူမဂဓဘုရင့္သမီးေတာ္ ကၽြန္မAျဖစ္ သြားေနမယ္လုိ႔ ေျပာပါတယ္။ ဝႆတုိင္းျပည္Aတြက္
Aက်ဳိးရွိမယ္ဆုိရင္ Aသက္စြန္႔လႊတ္ဖို႔လည္း ဝန္မေလးပါဘူး။ ကၽြန္မAျဖစ္ သြားေနဖုိ႔ကေတာ့
ဘာAေရးလဲလို႔ေတာင္ ေျပာရွာပါတယ္"
မိဖုရားAသစ္ ပဒမာဝတီသည္ Aမတ္ႀ ကီးေျပာျပသည့္စကားကို တAံ့တၾသ နားေထာင္ေနသည္။
ပိယံဝဒါတစ္ျ ဖစ္လဲ မိဖုရား ဝါသဝဒတၱာက ေျပာသည္။
"ကၽြန္မက ဝႆဘုရင္ရဲ႕ ေက်းကၽြန္ျ ဖစ္ပါတယ္။ ဝႆတုိင္းျပည္ မိဖုရားႀကီးရဲ႕ မကိုဋ ္ကိုေတာ့
မဂဓသမီးေတာ္ရဲ႕ Uီးေခါင္းေပၚမွာပဲ ရွိေနလိမ့္မယ္"

မိဖုရားႀကီး ဝါသဝဒတၱာ၏ စြန္႔လႊတ္မႈေၾကာင့္ Aားလံုး ယူက်ဳံးမရျဖစ္သြားသည္။ ဝႆဘုရင္

Uဒယနလည္း Uီးေႏွာက္ေျခာက္သြားၿပီး ဘာလုပ္ရ ဘာကိုင္ရမွန္း မသိေတာ့ေပ။ သို႔ေသာ္လည္း
မဂဓဘုရင့္သမီးေတာ္၏ စိတ္ႏွလံုးတြင္ ရွိေနေသာ စြန္႔လႊတ္မႈ Aလင္းေရာင္သည္ ပတ္ဝန္းက်င္တစ္ခြင္၌
ပ်ံ႕ႏွံ႔သြားသည္။ ဝါသဝဒတၱာ၏လည္ပင္းကို ဖက္ၿ ပီး ေျပာလုိက္သည္။
"မိဖုရားႀကီးAဆင့္ကေတာ့ Aဝႏၲီသမီးေတာ္ႏွင့္ပဲ ေလ်ာ္ကန္သင့္ျ မတ္ပါတယ္။ Aဝႏၲီသမီးေတာ္ပဲ
မိဖုရားႀကီးAဆင့္မွာေနၿပီး ရပ္ရြာေAးခ်မ္းသာယာေရးAတြက္ ေဆာင္ရြက္သင့္ပါတယ္။
တုိင္းျပည္တုိင္းလုိလို စစ္ခ်ီထြက္ဖုိ႔ ဟန္တျပင္ျ ပင္လုပ္ေနၾကတဲ့Aခ်ိန္မွာ Aဝႏၲီသမီးေတာ္ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး
တမန္ေတာ္ ျဖစ္လာတယ္"
"နန္းတြင္းေဆာင္မွာ မိဖုရားႀကီးAဆင့္ေရာက္ဖုိ႔ဆုိတာ သပြတ္Aူလုိ ျပႆနာေပါင္းစံု
႐ႈပ္ေထြးေနတယ္ဆုိတာ ကၽြန္မနားလည္ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ မိမိရရွိထားတဲ့ မိဖုရားႀကီးAဆင့္ကို
Aားလံုးေကာင္းက်ဳိးAတြက္ စြန္႔လႊတ္ၿ ပီး ကၽြန္မတစ္ေယာက္Aျဖစ္နဲ႔ ေနတယ္ဆုိတာ ျဖစ္ေပၚခဲတ့ဲ
စြန္႔လႊတ္မႈႀ ကီး ျဖစ္ပါတယ္။ Aလြန္တရာ ႀကီးမားတဲ့ သင္ခန္းစာႀကီးတစ္ရပ္လည္း ျဖစ္ပါတယ္"
"မိဖုရားႀကီး Aစစ္Aမွန္က ဝါသဝဒတၱာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ Aဝႏၲီသမီးေတာ္ကို
ေက်းကၽြန္တစ္ေယာက္Aေနႏွင့္ ဆက္ဆံမိတဲ့Aတြက္ ကၽြန္မကို ခြင့္လႊတ္ပါလို႔ AႏူးAၫြတ္
ေတာင္းပန္ပါတယ္"

"ခြင့္လႊတ္ဖုိ႔ ေတာင္းပန္ရမယ့္လူက က်ဳပ္ပါ"

ဝႆဘုရင္သည္ သူ႔ကိုယ္သူ Aျပစ္ရွိသူတစ္ေယာက္ဟု ထင္မွတ္သည္ျ ဖစ္၍ ေျပာျပလိုက္သည္။
"က်ဳပ္ဟာ ကိုယ္က်ဳိးကိုသာ ၾကည့္တတ္တဲ့လူတစ္ေယာက္ ျဖစ္ေနပါကလား..."

"Aျပစ္ရွိတဲ့လူက ဘယ္သူမွ မဟုတ္ဘူး။ က်ဳပ္... က်ဳပ္..."

Aမတ္ႀ ကီးက ေျပာသည္။

Page
197
 မဟာေယာဂီ - ပါရဂူ created by lucky82

"ဒီျ ပဇာတ္ရဲ႕ ဇာတ္ဆရာ တျခားလူမဟုတ္ဘူး က်ဳ ပ္ပဲ။ ဘုရင္မင္းႀကီးကို

ေသာကမီးေတာက္ေAာင္ လုပ္ခဲ့တယ္။ မိဖုရားႀကီး ဝါသဝဒတၱာကို ကၽြန္မျဖစ္ေAာင္ လုပ္တာ
တျခားလူမဟုတ္ဘူး က်ဳပ္ပဲ... ဝါသဝဒတၱာဟာ ဝႆတုိင္းAတြက္ ဘယ္ေလာက္ႀ ကီးက်ယ္တ့ဲ
စြန္႔လႊတ္မႈႀ ကီးကို လုပ္သြားသလဲ"

"ဝႆတုိင္းAတြက္သာမကဘူး။ မဂဓတုိင္းAတြက္လည္း သူ႔စြန္႔စားမႈကို

ကမၺည္းတည္ထားသင့္တယ္"
မိဖုရား ပဒမာဝတီက ေျပာလုိက္သည္။
"ယေန႔ယခုAခ်ိန္ကစၿပီး မဂဓတုိင္းႏွင့္ ဝႆတုိင္းဟာ ေမတၱာေႏွာင္ႀ ကိဳ း စည္းေႏွာင္ၿ ပီးသြားၿပီ။
ကမာၻေလာကမွာ ေမတၱာဗိမာန္ ေဆာက္လုပ္ဖို႔Aတြက္ ဘယ္ေလာက္ႀ ကီးက်ယ္တဲ့ စြန္႔လႊတ္မႈ ျဖစ္သလဲ။
ေသြးေခ်ာင္းစီးမယ့္ စစ္ပြဲျ ဖစ္ဖုိ႔ မလုိေတာ့ဘူး"

"ကၽြန္မ ကိုယ္က်ဳိးAတြက္ လုပ္တာပါ Aမတ္ႀ ကီး"

ဝါသဝဒတၱာက ေျပာျပသည္။
"ကၽြန္မဖခင္ဟာ စစ္မွတစ္ပါး တျခားဘာကိုမွ နားလည္တဲ့ ပုဂၢိဳ လ္မဟုတ္ဘူး။ ကၽြန္မတစ္ဖက္မွာ
လင္ေယာက္် ား ရွိေနတယ္။ က်န္တဲ့တစ္ဖက္မွာေတာ့ ခမည္းေတာ္ ရွိေနတယ္။ ဘယ္သူက ႐ႈံး႐ႈံး
ဘယ္သူက ႏုိင္ႏုိင္ ကၽြန္မAတြက္ေတာ့ A႐ႈံးခ်ည္းပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ စစ္တစ္ခုတည္းကိုသာ နားလည္တ့ဲ
ခမည္းေတာ္ဟာ မဂဓႏွင့္ ဝႆတစ္ေပါင္းတည္း ျဖစ္သြားၿပီဆုိတာ ၾကားရရင္ စစ္ႏွင့္ပတ္သက္တ့ဲ
ေႂကြးေၾကာ္သံကိုလည္း ေနာက္ထပ္ ေႂကြးေၾကာ္ေတာ့မွာ မဟုတ္ဘူး"

"ဒါေလာက္ Aက်ဳိးသက္ေရာက္မႈ ျဖစ္ထြန္းေAာင္ မိန္းမမ်ားလည္း

ခြင့္လႊတ္မႈျ ပဳလုပ္ႏုိင္တယ္ဆုိတာ နဂိုက မေတြးမိဘူး။ Aခုေတာ့ ကမာၻေလာကမွာ နတ္ျ ပည္၊ နတ္ေလာက
ေရာက္လာတာ Aံ့ၾ သစရာမဟုတ္ေတာ့ဘူး"
ဘုရင္Uဒယနကလည္း စိတ္လုိက္မာန္ပါ ေျပာလုိက္သည္။

"ကၽြန္မ ခမည္းေတာ္ Aဝႏၲီမင္းႀကီး ကၽြန္မကြယ္လြန္သြားၿပီဆုိတဲ့ သတင္းရသြားၿပီ ထင္တယ္။

ဘယ္လုိAေၾကာင္းAရာမ်ားႏွင့္ ပတ္သက္ပတ္သက္ ၾကမ္းတမ္းတဲ့ စိတ္ထားရွိေပမယ့္ ကၽြန္မႏွင့္
ပတ္သက္လာရင္ Aင္မတန္ ႏူးညံ့ေပ်ာ့ေပ်ာင္းတဲ့ ကၽြန္မဖခမည္းေတာ္ကို ကၽြန္မAသက္ရွင္လ်က္ပင္
ရွိေနတယ္လို႔ Aလ်င္Aျမန္ Aေၾကာင္းၾကားေပးေစလုိပါတယ္"
မိဖုရား ဝါသဝဒတၱာက ေျပာလုိက္သည္။

"Aဲဒီလို လုပ္ဖုိ႔ လုိေသးသလား။ မဂဓဘုရင္ကို ဒီေခၚလုိက္ပါ။ ၿပီးေတာ့ ကၽြန္မတုိ႔Aားလံုး

Aဝႏၲီမင္းႀကီးရဲ႕ Eည့္ခံမႈကို ရဖုိ႔Aတြက္ Aဝႏၲီတုိင္းျပည္ကို သြားၾကရင္ မေကာင္းဘူးလား"
မိဖုရား ပဒမာဝတီက ေျပာလုိက္သည္။

"ဒါေပမဲ့ တစ္ခုေတာ့ ရွိတယ္။ Aဝႏၲီဘုရင္က Aေတြ႔ခံပါ့မလား"

Page
198
 မဟာေယာဂီ - ပါရဂူ created by lucky82

"AဲဒါAတြက္ စိတ္ပူစရာ မလုိပါဘူး။ ေမတၱာပလႅင္ေပၚေရာက္ေနရင္ ေမတၱာရဲ႕ ထံုးဖြဲ႔မႈကို မခံရဘဲ

မေနပါဘူး။ ေမတၱာAျပည့္ရွိေနတဲ့ ကၽြႏု္ပ္တုိ႔ရဲ႕ စိတ္ႏွလံုးAေပၚ တံု႔ျ ပန္မႈ သူ႔စိတ္ႏွလံုးထဲမွာလည္း
ေပၚမလာဘဲ မေနပါဘူး"
Aမတ္ႀ ကီးက ေျပာသည္။

"လူသားတုိင္းရဲ႕ ႏွလံုးသားဆုိတာ AဲဒီသေဘာAတုိင္းပါပဲ"

ဘုရင္ Uဒယနက ေထာက္ခံေျပာဆုိလုိက္သည္။
*****

Page
199
 မဟာေယာဂီ - ပါရဂူ created by lucky82

၂၈။ ျခေသ့ႏ
ၤ ွင့္သားေကာင္

Aႀကိမ္မ်ားစြာ ေမွ် ာ္လင့္ေတာင့္တၿပီးမွ လက္ထဲေရာက္လာေသာ မုန္႔လံုးကို ပါးစပ္ထဲ ထည့္ဖုိ႔

Aႀကိမ္မ်ားစြာ ႀကိဳ းစားAားထုတ္ေသာ္လည္း ပါးစပ္ထဲ ထည့္၍မရ ျဖစ္ေနသည္။ ထုိနည္းAတုိင္းပင္
သတ္ပစ္ဖုိ႔ရန္ လုိလားေနေသာ ရန္သူ၏ Aရိပ္Aာဝါသကုိ ခုိလႈံေနရေသာAခါ ရန္သူကို သတ္ပစ္ဖုိ႔
မဆုိထားႏွင့္ ေသပါေစဟူ၍ ဆုေတာင္းဖုိ႔ AေျခAေနမ်ဳိးပင္ မျဖစ္ႏုိင္ေတာ့ေပ။ ထုိAခ်ိန္မ်ဳိး၌
လူ၏ႏွလံုးသား၌ ကြယ္ဝွက္ေနေသာ ၾကင္နာစိတ္တစ္မ်ဳိး ေပၚလာသည္။ ပေဇၨာတဘုရင္၏
AေျခAေနသည္လည္း ထုိAတုိင္း ျဖစ္ေနသည္။

ထူးဆန္းေသာ သတင္းရရွိသည္။ ျခေသ့ၤပါးစပ္ထဲ သားေကာင္ကိုယ္တုိင္ ေရာက္ရွိလာသည္။

Aဝႏၲီဘုရင္ ကံေကာင္းေထာက္မသည့္ AေျခAေန ေရာက္ရွိလာသည္။ Aႀကံျ ပဳလုိက္႐ံုႏွင့္
ထေျမာက္ေAာင္ျ မင္သြားႏုိင္သည္။ သူ၏AျပဳAမူႏွင့္ ကံAက်ဳိးေပးကို ေတြ႔ျမင္သိရွိရသည္ျ ဖစ္၍
လူေပါင္းမ်ားစြာတုိ႔သည္ သူ႔ဆီAာ႐ံုေရာက္လာၾကသည္။ ၾကည့္စမ္း ငါတို႔Aေနႏွင့္ က်င့္ဝတ္၊ တရားဓမၼ၊
တရားမႈ၊ ကုသိုလ္ေကာင္းမႈမ်ားႏွင့္ ပတ္သက္ၿ ပီး ေသမတတ္ ထိတ္လန္႔ေၾကာက္ရြံ႕ေနရသည့္Aတြက္
ဘာတစ္ခုမွ မလုပ္ႏိုင္သည့္ AေျခAေနတြင္ Aဝႏၲီဘုရင္သည္ လူAားလံုး၏ဆႏၵကို
Aေလးမထားေသာ္လည္း သူ႔Aတြက္မွာမူ ေရကန္Aသင့္ ၾကာAသင့္ ျဖစ္လာသည္။

"Aမတ္ႀ ကီး သူခုိးဘုရင္ Uဒယနကိုယ္တုိင္ ဒီကိုလာေနပါကလား"

ပေဇၨာတမင္းႀကီးသည္ စကားလံုးမ်ားကို သြားႏွင့္ကိုက္ၿ ပီး ေျပာလုိက္သည္။

"ဟုတ္ပါတယ္ Aရွင္မင္းႀကီး။ သမီးေတာ္ ဝါသဝဒတၱာလည္း ပါလာတယ္။

ဘမ်ဳိးဘုိးတူတဲ့သမီးေလ"
"Aမတ္ႀ ကီးေျပာတဲ့စကားက နားလည္ဖုိ႔ မလြယ္တဲ့စကားျဖစ္ေနပါကလား။
ဘမ်ဳိးဘုိးတူတယ္ဆုိတာ က်ဳပ္ကို ျပက္ရယ္ျ ပဳေနတာေတာ့ မဟုတ္ဘူးထင္တယ္"
ဘုရင္မင္းႀကီး ဇေဝဇဝါျ ဖစ္သြားသည္။ ငါႏွင့္တူတယ္ဆိုတဲ့ သမီး၊ Aေကာင္းေျပာတာလား၊
မေကာင္းေျပာတာလား။ Aႀကိမ္မ်ားစြာ ကိုယ့္Aေၾကာင္း Aေကာင္းေျပာေစကာမူ ဟုတ္မွဟုတ္ရဲ႕လားဟု
သံသယ ျဖစ္ေနတတ္ၾ ကသည္။

"မွန္ပါတယ္ Aရွင္မင္းႀကီး။ ဘမ်ဳိးဘုိးတူတဲ့ သမီးျဖစ္တယ္။ မဟာဝီရ Aရွင္သူျ မတ္၏

တရားသဘင္မွာ Aရွင္မင္းႀကီး စြန္႔လႊတ္မႈလုပ္လုိက္တဲ့Aတြက္ ထင္ေပၚေက်ာ္ၾ ကားသြားခဲ့တယ္။
Aဲဒီနည္းAတုိင္းပဲ သမီးေတာ္ ဝါသဝဒတၱာလည္း သူ႔ကိုယ္သူ စြန္႔လႊတ္လုိက္တဲ့ Aလုပ္လုပ္လုိက္တယ္"
"Aမတ္ႀ ကီး ကမာၻေလာကဟာ Aင္မတန္ ဆန္းၾကယ္တယ္။ က်ဳပ္တို႔ ျမင္ေနရတာဟာ
ျမင္ေနရတဲ့Aတုိင္း မဟုတ္ဘူး။ က်ဳပ္တို႔ မျမင္ရတဲ့ဟာက Aမွန္တကယ္ ျဖစ္ေနတာ။ က်ဳပ္ကိုယ္က်ဳိး
စြန္႔လႊတ္လိုက္တာ က်ဳပ္သိတယ္။ ဒါေပမဲ့ ဒီကေလးမ ဘယ္လုိ မဟုတ္တာ မဟပ္တာ လုပ္လုိက္လုိ႔လဲ။
ဒီတပသီမ်ားဟာ ကမာၻေလာကႀကီးကုိ ေဇာက္ထုိးမုိးေမွ် ာ္ျ ဖစ္ေAာင္ လုပ္ၾ ကတယ္။ က်ဳပ္ခံရသလုိ
သူခံရမယ္ဆုိရင္ေတာ့ သူ႔ထုိက္နဲ႔ သူ႔ကံလုိ႔ပဲ ေျပာရေတာ့မယ္"
"Aရွင္မင္းႀကီး ကၽြႏု္ပ္တို႔ ဝႆတုိင္းျပည္ကို မ်က္ေစာင္းထုိးေနတယ္။ ဘာျဖစ္လို႔လဲဆုိေတာ့
မဂဓႏွင့္ က်ဳပ္တို႔ စစ္ေရးျပဖို႔ကိစၥမွာ ဝႆက ၾကားထဲမွာ ကန္႔လန္႔ကန္႔လန္႔ ပါေနတယ္။ ဘယ္ေတာ့

Page
200
 မဟာေယာဂီ - ပါရဂူ created by lucky82

ဝႆတုိင္းျပည္ ျပဳတ္ျ ပဳတ္ျ ပဳန္းသြားမယ္ဆုိတာ ေျပာလုိ႔မရဘူး။ Aဲဒီလုိ AေျခAေနမ်ဳိး

ေရာက္ေနတဲ့Aခါမွာ သူတို႔Aမတ္ ယုဂႏၶရာယဏက သူတို႔တုိင္းျပည္ကုိ Aႏၲရာယ္ကင္း ေဘးရွင္းေAာင္
လုပ္လုိက္တယ္။ ျပဇာတ္တစ္ခု ရွင္းရွင္းကေလး ကျပၿပီး ဝႆတုိင္းကို ကယ္တင္လုိက္တယ္။ ဝါသဝဒတၱာ
ေတာထဲမွာ ေတာမီးေလာင္ၿ ပီး ျပာက်သြားၿပီလုိ႔ ေၾကညာလုိက္တယ္။ ဇာတ္လမ္းဆင္ထားပံုက ဝါသဝဒတၱာ
တကယ္မီးေလာင္ၿ ပီး ကြယ္လြန္ေသဆံုးသြားတာ မဟုတ္ဘဲ မဂဓနန္းေတာ္က ဘုရင့္သမီးေတာ္ထံ
ကၽြန္မတစ္ေယာက္Aျဖစ္ႏွင့္ ပို႔ထားတယ္။ AဲဒီAေျခAေနမ်ဳိးမွာ ဝႆဘုရင္ကို မဂဓဘုရင့္သမီးေတာ္ႏွင့္
စုလ်ားရစ္ပတ္လက္ထပ္ဖုိ႔ နားခ်တယ္။ Aတင္းAက်ပ္ ေျပာလြန္းမက ေျပာတဲ့Aတြက္ ဝႆဘုရင္ဟာ
မဂဓဘုရင့္သမီးေတာ္ႏွင့္ လက္ထပ္လုိက္တယ္။ မဂဓကလည္း ဝႆဘုရင္ကုိ သူ႔ခါးပိုက္ထဲ
ထည့္ထားခ်င္တယ္ မဟုတ္လား။ သမီးေပးၿပီး ရန္သူကို သတ္ရမယ္လုိ႔ နီတိက်မ္းမ်ားမွာ ေျပာျပထားတယ္။
မဂဓAေနႏွင့္ လသာတုန္းဗုိင္းငင္လုိက္တာ ျဖစ္တယ္။ မဂဓဘုရင့္သမီးေတာ္ကိုလည္း ဝါသဝဒတၱာက
ဝႆဘုရင္ရဲ႕ ဂုဏ္ပုဒ္မ်ားကို ထုတ္ျ ပေျပာဆုိၿ ပီး ဝႆဘုရင္ႏွင့္ လက္ဆက္ဖုိ႔ AေလးAနက္
ေျပာျပတယ္"
"မဂဓဘုရင့္သမီးေတာ္ ပဒမာဝတီက မိဖုရားႀကီးျဖစ္သြားတယ္လား။ Aမုိက္မ ဝါသဝဒတၱာရဲ႕
ကံၾ ကမၼာကေတာ့ ကၽြန္မပဲ ရွိေနမွာပါ"
Aဝႏၲီဘုရင္ စကားထဲတြင္ ေဒါသႏွင့္ ေသာက ႏွစ္မ်ဳိးစလံုး ေရာေနသည္။

"Aဲဒီလုိ မဟုတ္ပါဘူး။ မဂဓသမီးေတာ္ကိုယ္တုိင္က မိဖုရားႀကီးAဆင့္ကေတာ့ ရန္မီးပြားေနတဲ့

Aခ်ိန္မွာ ညီမဝါသဝဒတၱာAေနႏွင့္ ကိုယ္က်ဳိးစြန္႔လႊြတ္ၿ ပီး ရယူထားတာ ျဖစ္တဲ့Aတြက္ ဝါသဝဒတၱာပဲ
မိဖုရားႀကီးAျဖစ္ႏွင့္ တင့္တယ္ပါတယ္လုိ႔ေျပာၿပီး Aဝႏၲီသမီးေတာ္ကို မိဖုရားႀကီးAဆင့္
Aပ္ႏွင္းလုိက္ပါတယ္။ သမီးေတာ္ ဝါသဝဒတၱာဟာ ကိုယ္က်ဳိးစြန္႔လုိက္တဲ့Aတြက္ လူ႔ေလာကရဲ႕
ႏွလံုးသားထဲမွာ ဖ်က္လုိ႔မပ်က္တဲ့ Aမွတ္Aသားမ်ဳိး တည္ေဆာက္လုိက္ပါတယ္။ ဒီကေန႔ သူတုိ႔
Aရွင္မင္းႀကီးကို ကန္ေတာ့ၿ ပီး Aရွင္မင္းႀကီးထံက ဆုမြန္ရယူဖုိ႔ လာေနၾကတယ္။ မယ္ေမာင္ႏွစ္Uီးလံုးက
ေျပာေနၾကတယ္။ Aရွင္မင္းႀကီး သတ္ရင္လည္း ေသၾကမယ္။ Aရွင္မင္းႀကီး Aသက္ခ်မ္းသာေပးရင္လည္း
ႏွစ္ႏုိင္ငံကုိ ေမတၱာေပါင္းကူးတံတားခင္းၿပီး Aသက္ရွင္ေနၾကမယ္။ Aဲဒီလုိ သေဘာထားမ်ဳိးႏွင့္
လာေနၾကတာ ျဖစ္ပါတယ္"
"သူတို႔ကို ဆုမြန္ေပးရမယ္ ဟုတ္လား။ က်ဳပ္စိတ္ကို သူတို႔ မသိၾ ကဘူး ထင္တယ္။
က်ဳပ္နားရြက္ျ ဖတ္ၿ ပီးေပးတဲ့ ဆုမြန္ကုိ ရယူဖုိ႔ လာေနၾကတာ ဟုတ္လား။ တယ္ၿ ပီး သူရသတၱိ
ရွိေနၾကပါကလား"
Aဝႏၲီဘုရင္ ဘာဆက္လုပ္ရမွန္းမသိ ျဖစ္သြားသည္။
"တစ္ဖက္မွာ ဆံုး႐ႈံးနစ္နာမႈ ရွိၿ ပီး Aျခားတစ္ဖက္မွာေတာ့ ရယ္ဖြယ္ႀ ကီး ျဖစ္ေနတယ္။
က်ဳပ္တို႔ကေတာ့ လက္တစ္ဖက္တည္းႏွင့္ ပစၥည္းႏွစ္ခုကိုယူတဲ့ နီတိကိုပဲ ဒီကေန႔Aထိ ယံုၾ ကည္ေနတယ္"
"Aရွင္မင္းႀကီး ေသဖုိ႔Aဆင္သင့္ျ ဖစ္ေနတဲ့လူဟာ မေသမ်ဳိး ျဖစ္သြားတတ္တယ္။ ေသရဲတဲ့လူကို
ဘယ္သူမွ သတ္လုိ႔ မရဘူး။ Aရွင္မင္းႀကီး ႏွလံုးသားထဲမွာ မိဘေမတၱာကိန္းေAာင္းေနတယ္လုိ႔ သူတုိ႔
တြက္ထားၾကတယ္"
"Aမတ္ႀ ကီးက က်ဳပ္ကို Aေလွ် ာ့ေပးဖို႔ ေျပာေနတာလား"
"Aရွင္မင္းႀကီး က်ဳပ္တုိ႔စိတ္ကသာ က်ဳပ္တုိ႔ကို Aေလွ် ာ့ေပးေAာင္ လုပ္တာပါ။ ႏုိင္ငံ၊ ရာဇနီတိ၊
ႏုိင္ငံေရးရာ၊ ရာဇေရးရာAျမင္ႏွင့္ ၾကည့္မယ္ဆုိရင္လည္း ဝႆႏွင့္ မဂဓ တစ္ခုတည္း ျဖစ္ေနပါၿပီ။
တစ္ခုတည္းျဖစ္ေနတဲ့Aတြက္ မဟာမိတ္ဖြဲ႔ဖုိ႔သာ လုိေတာ့တယ္။ စစ္တုိက္မယ္ မႀကံပါႏွင့္ေတာ့။

Page
201
 မဟာေယာဂီ - ပါရဂူ created by lucky82

စစ္သားမ်ားလည္း စစ္တုိက္ဖုိ႔ ၿငီးေငြ႔ေနၾကပါၿ ပီ။ ကမာၻေလာကႀကီးကလည္း ေမတၱာဗိမာန္ႀ ကီး ျဖစ္ေနပါၿပီ။

စစ္စိတ္၊ စစ္ေသြးAစား ေမတၱာစိတ္သာ ပ်ံ႕ႏွံ႔ေနပါတယ္။ Aေဝးက ေရာက္လာတဲ့ မုန္တုိင္းကို
ခုခံတုိက္ခုိက္ဖို႔Aတြက္ က်ဳပ္တို႔ သတိသမံဉ ာဏ္ေျမကတုတ္ႏွင့္ ေနသင့္ၾ ကပါတယ္"
Aဝႏၲီဘုရင္ ႏႈတ္ပိတ္ေနသည္။ ေၾကာင္၏လည္ပင္းတြင္ ႂကြက္က ခ်ဴလာဆြဲသလုိ လုပ္ေနသည္ဟု
ထင္သြားသည္။

Aမတ္ႀ ကီးက ဆက္ေျပာသည္။

"Aရွင္မင္းႀကီး Aဝႏၲီဘုရင္ဟာ ယခုလုိ Aခ်ိန္မ်ဳိးမွာ က်U္းေျမာင္းတဲ့ စိတ္ထားမ်ဳိး
မထားသင့္ဘူးလုိ႔ လူေတြရဲ႕ ေျပာခြင့္မရေAာင္ လုပ္သင့္ပါတယ္။ သူ႔ဟာသူ လာတဲ့ ရန္သူလည္း
Eည့္သည္ပင္ ျဖစ္ပါတယ္။ Eည့္သည္ကို Aေလးဂ႐ုမျပဳဘဲ မေနသင့္ဘူး။ သူတို႔က တျခားသူေတြမွ
မဟုတ္ဘဲ။ ကိုယ့္သမီးႏွင့္ ကိုယ့္သမက္ မဟုတ္လား"
"Aမတ္ႀ ကီး က်ဳပ္စိတ္ထဲမွာ ကိုယ့္လူသူ႔လူ ကြဲျ ပားျခားနားမႈ မရွိေတာ့ဘူး။
က်ဳပ္ဘာလုပ္ရမလဲဆုိတာ Aမတ္ႀ ကီးပဲ ေျပာေပေတာ့"
ဘုရင္မင္းႀကီး၏စကားထဲတြင္ ကိုယ္ပိုင္ဆံုးျဖတ္ႏုိင္သည့္ စြမ္းAား မရွိေတာ့သည့္ လကၡဏာ
ေပၚေနသည္။

"Aရွင္မင္းႀကီး က်ဳပ္ေလွ် ာက္တင္ရမယ္ဆုိရင္ေတာ့ ဝႆဘုရင္ကို သမက္ေတာ္Aျဖစ္လက္ခံၿ ပီး

တုိင္းျပည္ရဲ႕ Uီးေခါင္းေပၚမွာ ဝဲေနတဲ့ ယမမင္းရဲ႕ ဖိတ္စာကို ျပန္ေပးလုိက္ပါလုိ႔
တုိက္တြန္းေတာင္းပန္ခ်င္ပါတယ္"
"Aမတ္ႀ ကီးတုိ႔Aားလံုးက တစ္သေဘာတည္း ျဖစ္ေနတယ္ဆုိရင္ေတာ့ က်ဳပ္Aေနႏွင့္
Aမတ္ႀ ကီးတုိ႔ကုိ ဘယ္Aခ်ိန္ထိ ဆန္႔က်င္ဘက္ျ ပဳလုပ္ေနႏုိင္ပါေတာ့မလဲ။ ကဲ. .. Aမတ္ႀ ကီး ႂကြေပေတာ့
တုိင္းျပည္ရဲ႕ Eည့္သည္ေတာ္ေတြကို ႀကိဳ ဆုိၿ ပီး ေခၚလာခဲ့ဖုိ႔ပဲ ရွိတယ္"

Aဝႏၲီဘုရင္သည္ သမက္ႏွင့္သမီးကို မင္းခမ္းမင္းနားႏွင့္ ေခၚေဆာင္ခဲ့ဖုိ႔ Aမိန္႔ေပးလုိက္သည္။

Aဝႏၲီၿ မိဳ ႕တံခါးAတြင္း ဝင္ေရာက္လာေသာAခါ ဝႆဘုရင္ႏွင့္ မိဖုရားဝါသဝဒတၱာသည္
မီးေတာင္ေပါက္ကြဲေနေသာ ေတာင္ေစာင္းAတြင္း ဝင္ေရာက္လာရသကဲ့သုိ႔ ထင္မွတ္ေနသည္။
သုိ႔ေသာ္လည္း တစ္ခဏAတြင္း၌ပင္ မင္းမိဖုရားႏွစ္ပါးသည္ ေသေဘးကို မ်က္ႏွာလႊဲလ်က္ မဟာဝီရ
Aရွင္သူျ မတ္၏ Aဟႎသာႏွင့္ ေမတၱာပန္းကို Uီးထိပ္ပန္ဆင္ၿ ပီးလွ် င္ နန္းေတာ္ဝင္းတံခါးထဲ
ဝင္ေရာက္လာၾကသည္။

နန္းေတာ္တြင္း ဝင္ေရာက္လာၿပီး ဘုရင္ပေဇၨာတ ေရွ႕ေမွာက္ေရာက္လာေသာAခါ

တစ္ႀ ကိမ္ၾ ကက္သီးေမြးညႇင္း ထသြားၾကသည္။ သူရဲေကာင္းခတၱိယလူမ်ဳိးသည္ ေထာင္ေပါင္းမ်ားစြာေသာ
စစ္သည္တပ္သားမ်ား၏ ၾကားထဲတြင္ တစ္ေယာက္တည္း ျဖစ္ေနေသာ္လည္း ထိတ္လန္႔ေၾကာက္ရြံ႕ျခင္း
မရွိေပ။ သို႔ေသာ္လည္း ထုိAခ်ိန္က AေျခAေနမွာ တစ္မ်ဳိးျဖစ္သည္။ ျပန္လွန္ခုခံဖုိ႔Aတြက္ လက္နက္
သို႔မဟုတ္ ပစၥည္းကိရိယာတစ္ခုခု မရွိေပ။ ေမတၱာလႊမ္းၿခံဳ ထားေသာ ႏွလံုးသား ဒိုင္းႀကီးသာလွ် င္ သူတုိ႔၏
AကာAကြယ္ပင္ ျဖစ္သည္။

Page
202
 မဟာေယာဂီ - ပါရဂူ created by lucky82

ပေဇၨာတဘုရင္မင္းႀကီးသည္ သူတို႔ေရွ႕က ရာဇပလႅင္တြင္ ထုိင္ေနသည္။ ဘုရင္Uဒယနက

ေရွ႕တုိးသြားၿပီး Aဝႏၲီဘုရင္ကို လက္စံုမုိးၿပီး ရွိခုိးလ်က္ ၾကားေလွ် ာက္လုိက္သည္။
"Aရွင္မင္းႀကီးရဲ႕ တရားခံ ေရာက္ရွိလာပါၿပီ။ Aျပစ္က်ဴးလြန္ထားတဲ့ တရားခံကို Aရွင္မင္းႀကီး
ႀကိဳ က္သလုိ Aျပစ္ဒဏ္ ေပးႏုိင္ပါတယ္။ ယေန႔ လက္တစ္ဖက္ရဲ႕ ေရွ႕ေမွာက္မွာ လက္တစ္ဖက္ ေျမႇာက္ျ ပဖုိ႔
မဟုတ္ပါဘူး။ ေျမႇာက္ထားတဲ့ လက္ရဲ႕ ေရွ႕ေမွာက္မွာ Aျခားတစ္ေယာက္က လက္စံုမုိးၿပီး
ရွိခုိးကန္ေတာ့ရျခင္းသာ ျဖစ္ပါတယ္"

Aဝႏၲီဘုရင္လည္း ႐ုတ္တရက္ လက္ကမ္းလုိက္သည္။ သို႔ေသာ္လည္း ႏႈတ္ကမူ စကားတစ္ခန

ြ ္းမွ
မေျပာေပ။

ဝါသဝဒတၱာသည္ ေရွ႕တုိးသြားၿပီးလွ် င္ သူ႔ဖခမည္းေတာ္၏ ေျခAစံုေပၚတြင္ လွဲခ်လုိက္သည္။

ပီတိျ ပည့္လွ် မ္းေနသံျ ဖင့္ ေျပာလုိက္သည္။
"ခမည္းေတာ္ မယ္ေတာ္မဲ့ေနတဲ့ သမီးေတာ္ကုိ ဆုမြန္မေပးေတာ့ဘူးလား"
Aဝႏၲီဘုရင္၏ လက္သည္ ႐ုတ္တရက္ သမီးေတာ္၏ ေခါင္းေပၚ ေရာက္သြားသည္။ သို႔ေသာ္လည္း
မ်က္ခံုးကမူ ထိတ္လန္႔ေၾကာက္ရြံ႕ဖြယ္ တင္းမာေနသည္။ တင္းမာေသာ မ်က္ခံုးမွာ မီးမုိး ရြာခ်ေတာ့မည့္
ပံုမ်ဳိးျဖစ္ေနသည္။ Aားလံုးေလာင္ကၽြမ္းၿပီး ျပာပံုဘဝေရာက္သြားၾကေတာ့မွာလား။ ထုိAခ်ိန္၌
မဂဓဘုရင္က ေရွ႕တုိးလာၿပီး ေျပာလုိက္သည္။
"Aဝႏၲီဘုရင္မင္းႀကီး Aင္မတန္ Aဖုိးတန္တဲ့Aခ်ိန္ကို ဘာေၾကာင့္ ကုန္ဆံုးသြားေAာင္
လုပ္ေနတာလဲ။ က်ဳပ္တုိ႔ မဟာမိတ္ဖြဲ႔ဖုိ႔ ေရာက္လာၾကတာ ျဖစ္ပါတယ္။ က်ဳပ္တုိ႔ တစ္Uီးႏွင့္တစ္Uီး
ကိုယ္က်ဳိးၾကည့္ၿ ပီး စစ္ပြဲမ်ား ဆင္ႏႊဲေနၾကတဲ့Aတြက္ ဒီကမာၻေလာကႀကီးဟာ ငရဲျ ပည္ျ ဖစ္ေနတယ္။
ငရဲျ ပည္ျ ဖစ္ေနတဲ့ ဒီကမာၻေလာကကို ေမတၱာဗိမာန္ျ ဖစ္ေAာင္ တည္ေဆာက္ၾ ကရလိမ့္မယ္"

Aဝႏၲီဘုရင္သည္ လက္ကို ဆန္႔တန္းလုိက္သည္။ သို႔ေသာ္လည္း ႏႈတ္ကမူ စကားတစ္ခြန္းမွ

ထြက္မလာေပ။ စိတ္ႏွလံုးထဲတြင္ ထိတ္လန္႔ေၾကာက္ရြံ႕ဖြယ္ မုန္တုိင္းထန္ေနသည္။ ထုိAခ်ိန္၌
ေနာက္ဘက္က ရပ္ေနေသာ ပဒမာဝတီမိဖုရားက ေရွ႕ဘက္ထြက္လာၿပီး ေျပာလုိက္သည္။
"ခမည္းေတာ္ သမီးေတာ္ရဲ႕ လက္စံုမိုးၿပီး ရွိခုိးတာကို ခံယူပါ"
"ဘယ္သူလဲ သမီးလား။ ဝါသဝဒတၱာလား"
Aဝႏၲီဘုရင္က ႐ုတ္တရက္ ေျပာလုိက္ၿ ပီး ပဒမာဝတီကို ၾကည့္လုိက္သည္။ ဝါသဝဒတၱာကမူ
ထုိAခ်ိန္၌ ေျခAစံုတြင္ ငုပ္လွ် ဳိးေနတုန္းပင္ ရွိေသးသည္။

"ခမည္းေတာ္ သမီးတစ္ေယာက္တည္း မဟုတ္ဘူး။ သမီးႏွစ္ေယာက္ ယေန႔ ခမည္းေတာ္ရဲ႕

ရင္ခြင္ထဲမွာ ထုိင္ဖုိ႔ လာၾကတယ္။ သမက္ေတာ္ကလည္း သားေတာ္Aသြင္မ်ဳိးျဖင့္သာ
လာေရာက္ျ ခင္းျဖစ္ပါတယ္။ ယခုလုိ မဂၤလာရွိတဲ့Aခ်ိန္ကို ႀကိဳ ဆုိၿ ပီး ကမာၻေလာကတစ္ခုလံုး
ရႊင္ၿ ပံဳ းသြားေစမယ့္ AျပဳAမူမ်ဳိး ျပဳလုပ္ေစခ်င္ပါတယ္။ ခမည္းေတာ္၊ သမီးတုိ႔Aားလံုး ခမည္းေတာ္ဆီ
လာတဲ့Aခါ ေမတၱာဗိမာန္ေတာ္ရဲ႕ ႐ုပ္လံုး႐ုပ္သြင္ မဟာဝီရAရွင္သူျ မတ္ကို ဖူးေတြ႔လာခဲ့ပါတယ္။ မဟာဝီရ
Aရွင္သူျ မတ္က ခမည္းေတာ္ကုိ ေျပာၾကားဖို႔ တစ္ဆင့္စကား မွာလုိက္ပါတယ္။ တစ္ညေသာAခါက
ခမည္းေတာ္ႏွင့္ သူ႔ကို စည္းေႏွာင္ထားတဲ့ Aေႏွာင္Aဖြဲ႔ျ ပတ္ေတာက္မလုိ ျဖစ္သြားပါတယ္။

Page
203
 မဟာေယာဂီ - ပါရဂူ created by lucky82

Aဲဒီျ ပတ္ေတာက္သြားမလုိ ျဖစ္သြားတဲ့ Aေႏွာင္Aဖြဲ႔ကို ျပန္လည္စည္းေႏွာင္ဖုိ႔ ႀကိဳ းစားပါလုိ႔ Aမွာစကား

မိန္႔ၾ ကားလိုက္ပါတယ္"
"Aမတ္ႀ ကီး ေနရာျပင္ေပးပါေတာ့ေလ။ သူတို႔Aားလံုး ဘယ္Aခ်ိန္ကစၿပီး
မတ္တပ္ရပ္ေနၾကရသလဲ မသိဘူး။ ခမည္းေတာ္ကသာ ခြင့္လႊတ္ဖုိ႔ ေတာင္းခံရလိမ့္မယ္။
Aဝႏၲီဘုရင္ရဲ႕ဘဝမွာ ယေန႔ ပထမဆံုးAႀကိမ္ ႏွိမ့္ခ်သူAျဖစ္ႏွင့္ ခြင့္လႊတ္ေစေၾကာင္း ေတာင္းပန္သူ
ျဖစ္လာပါတယ္"

ဘုရင္Uဒယနက Aဝႏၲီဘုရင္၏ လက္ကိုဆြဲလ်က္ ေျပာလိုက္သည္။

"သားေတာ္တုိ႔ကို Aရွက္ရေAာင္ မလုပ္ပါႏွင့္။ သားေတာ္တုိ႔ဟာ Aရွင္မင္းႀကီးရဲ႕
သားငယ္Aဆင့္မွ် ေလာက္သာ ရွိေနပါတယ္"
"ဒီကေန႔ ဒီAခ်ိန္ဟာ Aင္မတန္ မဂၤလာရွိတဲ့Aခ်ိန္ျ ဖစ္တယ္"
Aဝႏၲီဘုရင္သည္ ဤမွ် သာေျပာၿပီး လည္ခ်င္းယွU္ဖက္ႏႈတ္ဆက္လုိက္သည္။ ယင္းသို႔
ႏႈတ္ဆက္ေနသည့္ခဏ၌ Aဝႏၲီဘုရင္၏ မ်က္လံုးတြင္လည္း ပီတိမ်က္ရည္စီးက်ေနသည္။

ထုိAခ်ိန္၌ တမန္ေတာ္တစ္Uီးကလာၿပီး Aေၾကာင္းၾကားသည္။

"Aရွင္မင္းႀကီး Uယ်ာU္ေတာ္ထဲမွာ မဟာဝီရ Aရွင္သူျ မတ္ ႂကြေရာက္လာၿပီး
သီတင္းသံုးေနပါတယ္"
"မဂၤလာရွိၿ ပီးရင္ ရွိေနတယ္။ ကဲ. .. ေမတၱာဗိမာန္ေတာ္Aသြင္ ေဆာင္ေနတဲ့ Aရွင္သူျ မတ္ကို
သြားၿပီးဖူးၾကမယ္"

Aဝႏၲီတုိင္းျပည္၌ စစ္ရိပ္စစ္ေယာင္ေပ်ာက္ၿ ပီး ေမတၱာရိပ္ ေမတၱာေရာင္ လႊမ္းသြားသည္။

*****

Page
204
 မဟာေယာဂီ - ပါရဂူ created by lucky82

၂၉။ ေမတၱာဗိမ ာန္ေ တာ္

မဟာဝီရ Aရွင္သူျ မတ္သည္ Uယ်ာU္ေတာ္Aတြင္းရွိ ေသာ္ကပင္ေAာက္၌ ထုိင္ေနေတာ္မူသည္။

Aရွင္သူျ မတ္သည္ တည္ၿ ငိမ္ေနေသာ ႏွလံုးသားသည္ လႈိင္းတံပိုး ေထာင္ေပါင္းမ်ားစြာတုိ႔ကုိ တစ္ပံုစံတည္း
ျပဳလုပ္ထားေသာ ပင္လယ္သမုဒၵရာကဲ့သို႔ က်ယ္ျ ပန္႔ႀ ကီးမားသည္။ မ်က္လံုးေတာ္မွ Aၿမိဳ က္ေရာင္ျ ခည္မ်ား
ထြက္ေနသည္။ ဘုရင္ျ ဖစ္ေစ၊ သူေတာင္းစားျဖစ္ေစ၊ လူသားျဖစ္ေစ၊ တိရစာၦန္ျ ဖစ္ေစ AားလံုးAတြက္
Aရွင္သူျ မတ္၏ ပရိသတ္ထဲတြင္ တူညီမွ် တေသာ Aားေပးမႈ ရၾကသည္။ ပတ္ဝန္းက်င္တစ္ခြင္၌
Aရွင္သူျ မတ္၏ Aသံေတာ္ ပ်ံ႕လြင့္ေနသည္။
"ဝါသနာတစ္ျ ပည္ရပ္ျ ခား ေရာက္ေနၾကသည့္ ဘုရင္Aေပါင္းတို႔၊ မိမိတို႔၏ Aမိရပ္႒ ာန္
ျပန္ေျခUီးလွည့္ၾ ကေလာ့။ ျပည္သူျ ပည္သားမ်ား၏ Aရွင္သခင္သည္ သင္တို႔ပင္ ျဖစ္ၾ က၏။ သို႔ေသာ္လည္း
Aရွင္သခင္ျ ဖစ္ေသာ မိမိတုိ႔ကိုလည္း သိရွိေAာင္ ႀကိဳ းစားၾကေလာ့။ သင္တုိ႔သည္ လူ႔ေဘာင္ လူ႔ေလာက၏
စံျ ပပုဂၢိဳ လ္လည္း ျဖစ္ၾ က၏။ သို႔ေသာ္လည္း မိမိဘဝ၏ စံျ ပျဖစ္ပံုကိုလည္း နားလည္ေAာင္ လုပ္ၾ ကေလာ့။
သင္တို႔၏ Aခြင့္Aာဏာသည္ ႀကီးက်ယ္သလုိ သင္တုိ႔၏ တာဝန္ဝတၱရားကလည္း ႀကီးက်ယ္၏။
ေကာင္းမႈႀ ကီးက်ယ္သလုိ မေကာင္းမႈလည္း ႀကီးက်ယ္၏။ သာမန္ျ ပည္သူမ်ားAတြက္
ေကာင္းက်ဳိးလုပ္ရန္Aတြက္သည္ သင္တုိ႔၏ Uီးေခါင္းေပၚတြင္ တည္ရွိေန၏"

ပတ္ဝန္းက်င္တြင္ ၿငိမ္းခ်မ္းမႈ လႊမ္းမုိးေနသျဖင့္ မဟာဝီရ၏ တရားစကားသည္ Aားလံုး၏နားထဲ

ဝင္ေရာက္သြားသည္။ Aရွင္သူျ မတ္၏ Aၿမိဳ က္တရား Aရသာကို Aားလံုးေသာက္သံုးေနၾကသည္။
"ကမာၻေလာက၌ Aားရွိသူက Aားမဲ့သူကို ႏွိပ္စက္ညႇU္းပန္းေန၏။ ယင္းမတရားမႈမ်ားကို
Aဆံုးသတ္ၿ ပီးလွ် င္ ျပည္သူAားလံုး၏ ေကာင္းက်ဳိးခ်မ္းသာ လုိလားသူမ်ား ထြက္ေပၚလာသင့္ၾ ကၿပီ။
ကမာၻေလာကႀကီးသည္ ေမတၱာဗိမာန္ေတာ္ ျဖစ္၏။ ေမတၱာဗိမာန္ေတာ္၌ ေဒါသႏွင့္ မာန္မာနကို
ေနရာမေပးသင့္ေပ။ ေဒါသေရွ႕ထားေသာ AျပဳAမူမ်ားႏွင့္ ေဒါသလႊမ္းၿခံဳ ေနေသာ စကားမ်ားေၾကာင့္
ကမာၻေလာကႀကီး မည္သည့္Aခါမွ ရႊင္လန္းခ်မ္းေျမ့မႈ ရွိမလာႏုိင္ေပ။ ကမာၻေလာက၌ ရွိေနၾကေသာ
လူမ်ားသည္ တစ္ခ်ိန္လံုး တစ္ပံုစံတည္း ရွိမေနေပ။ ယေန႔ ပ်ဳိရြယ္သူသည္ နက္ျ ဖန္ လူAုိဘဝ
ေရာက္သြားလိမ့္မယ္။ ယေန႔မိသားစု Aသုိက္Aဝန္းႏွင့္ ေနရေသာ္လည္း နက္ျ ဖန္တစ္ကုိယ္တည္း
ေနရေသာ ဘဝေရာက္သြားရလိမ့္မည္။ ယေန႔က်န္းမာသူသည္ နက္ျ ဖန္ ေရာဂါသည္ ျဖစ္သြားလိမ့္မည္။
ယေန႔ဆင္းရဲသူသည္ နက္ျ ဖန္ ခ်မ္းသာသူ ျဖစ္သြားလိမ့္မည္။ ယေန႔ပုရြက္ဆိတ္သည္ နက္ျ ဖန္
ဆင္ျ ဖစ္သြားႏုိင္သည္။

မည္သူမဆုိ တစ္ခ်ိန္လံုး ပံုစံတစ္မ်ဳိးတည္းျဖင့္ ေနသြားရလိမ့္မည္ မဟုတ္ေပ။ သံသရာစက္ဝန္း

ကမာၻစက္ဝန္းသည္ လ်င္ျ မန္ေသာ Aရွိန္Aဟုန္ျ ဖင့္ လိမ့္ေနသည္။ ယေန႔Aေပၚ ေရာက္ေနသူသည္
နက္ျ ဖန္ ေAာက္ေရာက္သြားလိမ့္မည္။ နက္ျ ဖန္Aတြက္လည္း ယေန႔လိုပင္ Aားလံုး၏Aေပၚတြင္
ေမတၱာတရားကိုသာ ျဖန္႔ျ ဖဴးသင့္သည္။ ေမတၱာတရားကို လူ႔ဘဝ၏ UီးစီးUီးကိုင္ ျပဳလုပ္သင့္၏။

ကမာၻေလာက၌ လုိခ်င္တပ္မက္မႈမ်ားသည္ AဆံုးAပိုင္းAျခား မရွိေပ။ တစ္ဘဝတည္းတြင္

AလုိဆႏၵAားလံုး ျပည့္ဝလာဖုိ႔ မလြယ္ေပ။ ထုိ႔ေၾကာင့္ Aားရွိသူမ်ား ကိုယ့္ကိုကိုယ္ ထိန္းခ်ဳပ္ထားရၿပီး
Aားမဲ့သူမ်ားက ထထႂကြႂ ကြ ရွိေနသင့္ၾ က၏။ ယင္းသို႔ျ ဖစ္ရန္Aတြက္ Aဟႎသာတရားႏွင့္
သႏၲဳ ႒ီသေလႅခတရားကို ပြားမ်ားAားထုတ္သင့္၏။ တစ္ကမာၻလံုးက စည္းစိမ္Uစၥာ ပံုေပးလွ် င္လည္း

Page
205
 မဟာေယာဂီ - ပါရဂူ created by lucky82

လူ႔သေဘာသဘာဝသည္ တင္းတိမ္ေရာင့္ရဲျ ခင္း ျဖစ္လာလိမ့္မည္မဟုတ္ေပ။ ထုိ႔ေၾကာင့္ သႏၲဳ ႒ီသေလႅခ

ျဖစ္ပြားလာေAာင္ Aေလ့Aက်င့္ ျပဳလုပ္သင့္၏။ စည္းစိမ္Uစၥာခံလြန္းလွ် င္ Aသက္ကို ႏုတ္ယူသြားေသာ
ေရာဂါဘယေၾကာင့္ စိတ္ႏွလံုး ေလာင္ကၽြမ္းမႈ ျဖစ္လာ၏"

ဘုရင္ပေဇၨာတသည္ မတ္တပ္ရပ္လုိက္ၿ ပီးလွ် င္ မဟာဝီရ Aရွင္သူျ မတ္ကို

ေလွ် ာက္ထားလုိက္သည္။
"တစ္ကမာၻလံုးကို Aစုိးရသူ ျဖစ္လာႏုိင္ပါသည္။ သို႔ေသာ္လည္း စိတ္ႏွလံုးကိုမူ Aစိုးရသူ
ရွိမလာႏုိင္ပါ။ စိတ္ႏွလံုးပူပန္မႈႏွင့္ မျပည့္စံုမႈသည္ ကၽြႏု္ပ္တုိ႔Aတြက္ Aၿမဲတေစ Aေဖာ္သဟဲလို
ျဖစ္ေနၾကပါ၏။ စိတ္ႏွလံုးသည္ ဘယ္မွာ ၿငိမ္းခ်မ္းမႈ ရရွိမည္နည္း။ ယင္းAေျခAေနမ်ဳိးတြင္
ေမတၱာဗိမာန္ေတာ္Aေနႏွင့္ မည္သို႔မည္ပံု ျပဳလုပ္မည္နည္း။ Aရွင္သူျ မတ္ ေမတၱာဗိမာန္ေတာ္
တည္ေဆာက္ႏုိင္ပါမည္လား။ စစ္မက္ျ ဖစ္ပြားမႈ၊ မၿငိမ္းခ်မ္းမႈဟာ လူတို႔ရဲ႕ ဘဝကို ဝုိင္းရံေနၾကပါသည္။
လူတို႔၏ စိတ္ႏွလံုးသည္ လူတို႔၏ မိတ္ေဆြျ ဖစ္ရမယ့္Aစား လူတို႔၏ ရန္သူ ျဖစ္ေနပါ၏။ လူတို႔သည္
Aၿမဲတေစ ကလဲ့စားျပန္ေခ်ဖုိ႔ စိတ္ေစာေနၾက၏။ သူတစ္ပါး ပ်က္စီးဆံုးပါးျခင္းသည္ မိမိတို႔၏
တရားဓမၼသဖြယ္ ျဖစ္ေန၏"

မဟာဝီရAရွင္သူျ မတ္သည္ ဘုရင္ပေဇၨာတ၏ ေလွ် ာက္ထားခ်က္ကို ျပန္လည္ေျဖၾကားသည္။

"Aျပင္ဘက္က စစ္ပြဲကို Aဘယ္ေၾကာင့္ ရွာေဖြေနသနည္း။ Aျပင္ဘက္က စစ္ပြဲမ်ားသည္
လူမ်ားစြာတုိ႔၏ စိတ္ႏွလံုးထဲက ေဒါသႏွင့္ မာန္မာနစသည့္ ကိေလသာ တရားမ်ား၏ Aက်ဳိးAာနိသင္
ျဖစ္ေနၾက၏။ လူတုိ႔သည္ စစ္ပြဲ၏Aစကို မိမိတို႔၏ စိတ္ႏွလံုးထဲတြင္ ျပဳလုပ္ၾ က၏။ ထုိ႔ေနာက္
တစ္Uီးႏွင့္တစ္Uီး တုိက္ခုိက္ၾ က၏။ စစ္ပြဲဟူသည္မွာ မိမိတို႔၏ AလုိဆႏၵAရသာ ျဖစ္ေပၚလာ၏။
တစ္Uီးတစ္ေယာက္ကို မသတ္ဘဲႏွင့္ သင္တုိ႔၏ လြတ္ေျမာက္မႈ ျဖစ္ေပၚမလာႏုိင္ေပ။
ယင္းတစ္Uီးတစ္ေယာက္သည္ သင္တို႔၏ ရန္သူAစစ္မဟုတ္ေပ။ သင္တုိ႔၏ ရန္သူAစစ္သည္ သင္တုိ႔၏
ကိုယ္တြင္း၌ ထုိင္ေန၏။ ကိုယ္တြင္း၌ ထုိင္ေနေသာ ရန္သူကို သုတ္သင္ပစ္ရမည္။ ဘုရင့္Aုပ္ခ်ဳပ္ေရးသည္
ႀကီးက်ယ္သည္။ ႀကီးက်ယ္သည္ဆုိသည္မွာ မွန္၏။ သို႔ေသာ္လည္း တရားဓမၼAုပ္ခ်ဳ ပ္ေရးက
ဘုရင့္Aုပ္ခ်ဳပ္ေရးထက္ ႀကီးမား၏။ တရားဓမၼAုပ္ခ်ဳပ္ေရးထက္ မိမိကိုယ္ကိုမိမိ Aုပ္ခ်ဳ ပ္ေရးက
ပို၍ႀကီးက်ယ္၏။ မိမိကိုယ္ကို မိမိAုပ္ခ်ဳပ္သည့္နယ္ပယ္လုိ႔ လာခဲ့ပါ။ တစ္ေယာက္ႏွင့္တစ္ေယာက္
နားလည္ေAာင္လုပ္ပါ။ Aခ်င္းခ်င္း Aားေပးကူညီပါ။ တုိက္ခုိက္မႈ၊ ပဋိပကၡျ ဖစ္မႈ၊ Aၾကမ္းဖက္မႈ၊
စစ္ခင္းမႈမ်ားကို Aၿပီးသတ္ေAာင္ လုပ္ပစ္ၾ ကပါ။ ကမာၻ႔မိသားစုမ်ားျဖစ္သည့္ ကမာၻAုပ္ခ်ဳ ပ္ေရးကို
တည္ေဆာက္ၾ ကပါ။ တစ္ကမာၻလံုးကို ေမတၱာဗိမာန္ေတာ္ျ ဖစ္ေAာင္ လုပ္ၾ ကပါ"

ဝါသဝဒတၱာက ထရပ္လုိက္သည္။ ဝါသဝဒတၱာသည္ ေမတၱာ႐ုပ္လံုးသဖြယ္ ျဖစ္ေနသည္။

ဝါသဝဒတၱာကို ေတြ႔ရေသာAခါ သူ၏ ေယာကၡမ မိဖုရားႀကီး မိဂါဝတီကို သြားသတိရၾကသည္။
ဆီမီးတစ္တုိင္မွ မီးကူးၿပီး ဆီမီးတစ္တုိင္ ထြန္းလင္းေတာက္ပေနသကဲ့သို႔ ထင္ရသည္။

ဝါသဝဒတၱာက လက္Aုပ္ခ်ီလ်က္ ေလွ် ာက္ထားလုိက္သည္။

"လူလူခ်င္း မည္သုိ႔မည္ပံု ေမတၱာတရားတည္ေဆာက္၍ ရမည္နည္း"
"မိမိႏွင့္သူတစ္ပါး ကြဲျ ပားျခားနားျခင္းကို ေမ့ပစ္လုိက္ရမည္။ သတၱဝါAားလံုးကို တန္းတူရည္တူ
မွတ္ထင္ရမည္။ ေၾကာင္သည္ ႂကြက္ကကို ကိုက္သည့္ပါးစပ္ျ ဖင့္ပင္ သူ၏သားသမီးျဖစ္သည့္

Page
206
 မဟာေယာဂီ - ပါရဂူ created by lucky82

ေၾကာင္ေပါက္စကေလးမ်ားကို ကိုက္ခ်ီယူသည္။ သုိ႔ေသာ္လည္း ယင္းကိုက္ျ ခင္း ႏွစ္မ်ဳိး၌ မည္မွ်

ျခားနားခ်က္ ရွိသနည္း။ လူလူခ်င္း သက္ရိွသတၱဝါတစ္UီးUီးက Aျခားသက္ရွိသတၱဝါတစ္UီးUီးႏွင့္
မည္သို႔မည္ပံု ဆက္ဆံရမည္ကို ျပေသာ Uပမာပံုစံ ျဖစ္သည္။ လူ႔ေလာကတြင္ ေAာင္ႏုိင္သူတစ္ေယာက္
ျဖစ္ေAာင္ မိမိ၏Iေႁႏၵမ်ားကို ေAာင္ႏုိင္ဖို႔ လိုAပ္သည္။ တစ္ကမာၻလံုးသည္ မိမိတို႔၏
ခ်မ္းသာသုခAတြက္ သူတစ္ပါးကို ဒုကၡေပးေသာ Aၾကမ္းဖက္သမားမ်ား ျဖစ္ေနၾကသည္။ မမွန္စကား
ေျပာသည္ကို တြန္႔ဆုတ္မႈ မရွိၾ ကေပ။ မိမိက မေပးဘဲႏွင့္ ယူဖုိ႔ႀ ကိဳ းစားေနၾကသည္။ Aက်င့္ေဖာက္ျ ပားျခင္း
ျပဳလုပ္ရာ၌ Aက်င့္ေဖာက္ျ ပားျခင္းဟု မထင္မွတ္ၾ ကေပ။ မေတာ္ေလာဘႏွင့္ ပစၥည္းUစၥာ
သိုမွီးသိမ္းဆည္းျခင္းကုိ ပညာရွိAလုပ္ဟူ၍ ထင္မွတ္ၾ ကသည္။ သူတစ္ပါးထံက လုယက္ၿ ပီး မိမိ၏Aိမ္ကို
ျဖည့္တင္းဖုိ႔ ႀကိဳ းစားၾကသည္။ သူတစ္ပါးကို သတ္ၿ ပီး မိမိAသက္ရွင္ေAာင္ လုပ္ၾ ကသည္။
ယင္းAလုပ္Aားလံုးကို စြန္႔လြႊတ္လုိက္လွ် င္ ေမတၱာတရား Aလုိလိုေပၚလာလိမ့္မည္"

ဝႆတုိင္းႏွင့္ မဂဓတုိင္းကို ေပါင္းစည္းညီၫြတ္သြားေAာင္ လုပ္ေသာ မဂဓဘုရင့္သမီးေတာ္

မိဖုရား ပဒမာဝတီက ေရွ႕ထြက္လာၿပီး ေျပာလုိက္သည္။
"ကမာၻေလာက ေကာင္းက်ဳိးသုခAတြက္ မိမိ၏ ေကာင္းက်ဳိးသုခကို တုိင္းျပည္ယဇ္ပလႅင္ေပၚမွာ
ယဇ္မီးပူေဇာ္တဲ့ ဝါသဝဒတၱာမိဖုရားဟာ Aလြန္တရာ ခ်ီးက်ဴးဂုဏ္ျ ပဳထုိက္သူ ျဖစ္ပါတယ္။ ဝါသဝဒတၱာ၏
ကိုယ္က်ဳိးစြန္႔လႊတ္မႈကို ေတြ႔ရေတာ့ ရယူတဲ့Aခါမွာ ျဖစ္ေပၚလာတဲ့ ရႊင္လန္းခ်မ္းေျမ့မႈထက္
စြန္႔လႊတ္တဲ့Aခါ ေပၚလာတဲ့ ရႊင္လန္းခ်မ္းေျမ့မႈ လြန္ကဲတယ္ဆုိတာ သိရပါတယ္။ ယူထားတဲ့ Aရာဝတၳဳ ကို
တစ္ခ်ိန္တစ္ခါမွာ ျပန္ၿ ပီးေပးရတယ္။ ဒါေပမဲ့ စြန္႔လႊတ္လုိက္တဲ့ Aရာဝတၳဳကို ေတာ့ တစ္ဆယ့္ငါးဆ တုိးၿပီး
ျပန္လည္ရရွိတယ္။ Aရွင္သူျ မတ္ဘုရား ကမာၻေလာကကို ေလာဘႏွင့္ ေဒါသေတာမီးေလာင္ေAာင္ ႐ႈိ႕တဲ့
တပ္မက္တြယ္တာမႈမ်ားႏွင့္ ပတ္သက္ၿ ပီး Aနည္းငယ္ မိန္႔ႁ မြက္ျ ပေစခ်င္ပါတယ္"

ေမတၱာဗိမာန္႐ုပ္လံုး႐ုပ္သြင္ျ ဖစ္ေသာ မဟာဝီရ Aရွင္သူျ မတ္က ၾကည္သာေAးျမေသာ Aသံျ ဖင့္

ႁမြက္ၾ ကားသည္။
"႐ုပ္ပိုင္းဆုိင္ရာ ခ်မ္းသာသုခ ေတာင့္တမႈမ်ားသည္ သင္တုိ႔၏ ရႊင္လန္းခ်မ္းေျမ့မႈ Aစစ္Aမွန္ကို
ျဖည့္စြမ္းႏုိင္ေပးႏုိင္လိမ့္မည္ မဟုတ္ေပ။ ေဒါသAႀကီးAက်ယ္ ထြက္သူမ်ားကို မာန္မာနAႀကီးAက်ယ္
ရွိသူမ်ားကို သင္တို႔ ခ်ီးမြမ္းေထာမနာ ျပဳၾက၏။ မိမိႏွင့္သိသူျ ဖစ္ေစ၊ မိမိႏွင့္မသိသူျ ဖစ္ေစ လူ႔ေလာကတြင္
ဂုဏ္သိကၡာAဆင့္ျ မင့္ျ မင့္ ရွိေန၏။ ထုိပုဂၢိဳ လ္မ်ား စည္းစိမ္ခံစား စံစားေနၾကေသာ္လည္း ကမာၻေပၚရွိ
တျခားလူမ်ားမွာ ဒုကၡခံေနၾကရ၏"

ဘုရင္Uဒယနက မဟာဝီရAရွင္သူျ မတ္ကို လက္စံုမိုးၿပီး ရွိခုိးUီးခုိက္လ်က္ ေျပာလုိက္သည္။

"Aရွင္သူျ မတ္ဘုရား ေရႊႏွင့္Aလွသည္ ကမာၻေလာကကို တုပ္ေႏွာင္ထားပါတယ္။
AဲဒီAေၾကာင္းAရာႏွင့္ ပတ္သက္ၿ ပီး ရွင္းလင္းေျပာျပေတာ္မူပါUီး"
"ေရႊႏွင့္Aလွဟာ ကမာၻေလာကရဲ႕ ႀကီးမားတဲ့ Aစြမ္းသတၱိမ်ား ျဖစ္တယ္။ ဒါေပမဲ့
Aစြမ္းသတၱိဆုိတာ ေလးစားမႈကို Aၿမဲတမ္းလုိလားေနတယ္။ Aဲဒီလုိမွမဟုတ္ရင္ Aစြမ္းသတၱိသည္
Aစြမ္းသတၱိရွိသူကို ဖ်က္ဆီးပစ္တတ္တယ္။ ေရႊႏွင့္Aလွဟာ သင္တုိ႔ရဲ႕ လိုလားခ်က္ Aပိုင္းAျခားကို
ေက်ာ္လြန္သြားတတ္တဲ့Aရာ ျဖစ္တဲ့Aတြက္ သင္တုိ႔Aတြက္ ခ်မ္းသာမႈႏွင့္ Aဆင္ေျပမႈျ ဖစ္မည့္Aစား
ဝန္ထုပ္ဝန္ပိုးႏွင့္ ပူပန္ေၾကာင့္ၾ ကမႈ Aေၾကာင္း ျဖစ္လာတတ္တယ္။ ေရႊႏွင့္Aလွဟာ သင္တုိ႔ကို
Aက်U္းသားျဖစ္ေAာင္ လုပ္ၿ ပီး သင္တုိ႔ ေရႊႏွင့္Aလွရဲ႕ AေစAပါး ျဖစ္သာြ းႏုိင္တယ္။ ဒီကေန႔ သုခလုိ႔

Page
207
 မဟာေယာဂီ - ပါရဂူ created by lucky82

ထင္မွတ္ေနတဲ့ Aရာဟာ Aေပၚယံ သကာဖံုးထားတဲ့ ဒုကၡမွ် သာ ျဖစ္တယ္။ Aဲဒါေၾကာင့္

Aက်U္းခ်ဳပ္Aားျဖင့္ ေျပာရမယ္ဆုိရင္ ခ်မ္းသာသုခ Aစစ္Aမွန္ရလိုလွ် င္ ထိန္းခ်ဳပ္သူ ျဖစ္ဖို႔လိုတယ္။
ေမတၱာတရားႏွင့္ ရႊင္လန္းခ်မ္းေျမ့မႈ ရွိတဲ့ ဘဝမ်ဳိးႏွင့္ ေနသြားရလိမ့္မယ္။ Aက်င့္တရားႏွင့္ စြန္႔လႊတ္မႈကို
ဘဝမွာ ေနရာေပးရမယ္။ က ႐ုဏာႏွင့္ ေပးကမ္းစြန္႔ႀ ကဲမႈရွိတဲ့ ဘဝမ်ဳိးႏွင့္ ေနသြားရမယ္။ ေပးကမ္းၿပီး
ရႊင္လန္းခ်မ္းေျမ့မႈရေAာင္ ျပဳလုပ္ပါ။ ခြင့္လႊတ္ၿ ပီး ႀကီးက်ယ္သူျ ဖစ္ေAာင္ ျပဳလုပ္ပါ။ Aားလံုးကို
Aေၾကာက္တရား ကင္းေAာင္လုပ္ၿ ပီး Aေၾကာက္တရားမရွိတဲ့လူ ျဖစ္ေAာင္ ျပဳလုပ္ပါ။

ယူတဲ့လူထက္ ေပးတဲ့လူက ႀကီးက်ယ္ျ မင့္ျ မတ္တဲ့သူ ျဖစ္၏။ Aသက္ရွင္ေနတဲ့လူထက္

Aသက္ရွင္ေAာင္ လုပ္သူက ႀကီးက်ယ္ျ မင့္ျ မတ္သူျ ဖစ္ၿ ပီး စားသူထက္ ေကၽြးသူက ႀကီးက်ယ္ျ မင့္ျ မတ္၏။
လူသည္ က်မ္းဂန္ေပစာမ်ားျဖင့္ လည္းေကာင္း၊ လက္နက္မ်ားျဖင့္ လည္းေကာင္း၊ ပစၥည္းUစၥာမ်ားျဖင့္
လည္းေကာင္း၊ ႀကီးက်ယ္ျ မင့္ျ မတ္သူ ျဖစ္မလာေပ။ သူတစ္ပါး Aက်ဳိးျပဳမႈ၊ ထိန္းခ်ဳပ္မႈ၊ Aပ္ႏွံမႈ၊
တရားက်င့္သံုးမႈ၊ စြန္႔လႊတ္မႈမ်ားျဖင့္သာ ႀကီးက်ယ္ျ မင့္ျ မတ္သူ ျဖစ္လာႏုိင္၏"

ဘုရင္ပေဇၨာတ၏ မ်က္လံုးေပၚ၌စည္းေႏွာင္ထားေသာ Aမုိက္ေမွာင္ ေမာဟပတ္တီးသည္

ကြာက်သြားသည္။ ႏွလံုးမ်က္စိ ပြင့္သြားသည္။ Aရွင္သူျ မတ္က ဆက္လက္ေျပာျပသည္။
"သတၱဝါAားလံုး Aသက္ရွင္ျ ခင္းႏွင့္ ခ်မ္းသာသုချဖစ္ျ ခင္းကို ႏွစ္ၿ ခိဳ က္ၾ က၏။ ဆင္းရဲဒုကၡႏွင့္
Aသတ္ခံရျခင္းကို မလုိလား မႏွစ္သက္ၾ ကေပ။ သတၱဝါAားလံုးသည္ Aသက္ရွင္လုိၾ က၏။
Aသက္ရွင္ျ ခင္းကို ႏွစ္သက္ျ မတ္ႏုိးၾက၏။ တျခားသက္ရွိသတၱဝါမ်ား၏ ခ်မ္းသာသုခႏွင့္ ပတ္သက္ၿ ပီး
သတိမမူ ဂူမျမင္သူမ်ားသည္ Aမွန္စင္စစ္Aားျဖင့္ မိမိ၏ ခ်မ္းသာသုခႏွင့္ ပတ္သက္၍လည္း သတိမမူ
ဂူမျမင္သူမ်ား ျဖစ္ၾ က၏။ ယင္းသင္ခန္းစာကို တတ္ေျမာက္သူမ်ားAတြက္ ဤကမာၻေျမေပၚတြင္
နတ္ျ ပည္နတ္ရြာ ေရာက္လာလိမ့္မည္။ မိမိကိုယ္တုိင္လည္း နတ္ျ ပည္၌ ေနရမည္။ ပတ္ဝန္းက်င္၌ လည္း
နတ္ျ ပည္ဖန္တီးတည္ေဆာက္ေပးလိမ့္မည္။ ကမာၻေလာကကို ေမတၱာဗိမာန္ေတာ္ျ ဖစ္ေAာင္ လုပ္ဖုိ႔Aတြက္
ယင္းက်င့္ႀ ကံAားထုတ္မႈမ်ားသည္ မဟာမႏၲာန္မ်ား ျဖစ္ၾ က၏။

တျခားသူမ်ားက သင့္ကို မႏွစ္သက္ဖူးလုိ႔ထင္လွ် င္ သင္ကလည္း ထုိပုဂၢိဳ လ္မ်ားAေပၚ

မႏွစ္သက္သည့္ စိတ္မ်ဳိး မေမြးျမဴပါႏွင့္။ ကမာၻေလာကမွာ မည္သူမွ ဆင္းရဲဒုကၡေရာက္ေနသည္ကို
မလိုလားေပ။ ဆင္းရဲဒုကၡေရာက္သည္ကို မိမိတို႔ မလုိလားသကဲ့သို႔ ကမာၻေလာကလည္း
ဆင္းရဲဒုကၡေရာက္ေနသည္ကို မလုိလားေပ။ သက္ရွိသတၱဝါAားလံုးAေပၚမွာ ကိုယ္ခ်င္းစာတရား ထားပါ။

ကမာၻေလာကႀကီးသည္ Aေရာင္းAဝယ္လုပ္ေသာ ေဈးႀကီးတစ္ခုျ ဖစ္၏။ Aျမတ္ရမည့္

ကုန္ပစၥည္းေရာင္းလွ် င္ Aျမတ္ရေပလိမ့္မည္။ A႐ႈံးထြက္မည့္ ပစၥည္းေရာင္းလွ် င္ Aျမတ္ရမည္ မဟုတ္ေပ။
ရက္စက္ၾ ကမ္းၾကဳတ္မႈသာ ရေပလိမ့္မည္။ ေမတၱာ၏Aစား ေမတၱာကို ရေပလိမ့္မည္။ သူတစ္ပါးကို
ႏွိပ္စက္ညႇU္းပန္းသူသည္ မိမိကိုယ္တိုင္ Aႏွိပ္စက္ညႇU္းပန္းခံရလိမ့္မည္။ တစ္ခါတစ္ရံ မေကာင္းမႈကို
ျပဳလုပ္သည့္Aတြက္ ျပည့္စံုႂ ကြယ္ဝလာသည္ဟု ထင္ရသည္။ ယင္းAမွားကြန္ရက္ထဲ ဖမ္းမိသြားၿပီး
ကမာၻေလာက၏ ကမၼနိယာမကို မပစ္ပယ္ခ်င္ပါႏွင့္။ တခ်ဳိ႕သစ္ပင္သည္ Aခ်ိန္ၾ ကာမွ Aသီးသီးသည္။
ထုိနည္းAတုိင္းပင္ ကံတရားတည္းဟူေသာ သစ္ပင္လည္း Aေႏွးႏွင့္Aျမန္ Aသီးသီးလာလိမ့္မည္။
စိုက္ပ်ဳိးသည့္Aတုိင္း ရိတ္သိမ္းရလိမ့္မည္။ ျပဳလုပ္သည့္Aတုိင္း ရရွိလိမ့္မည္။ ေဖာက္ျ ပန္ေျပာင္းလဲ
မရွိေသာ ကမၼနိယာမ ျဖစ္၏"

Page
208
 မဟာေယာဂီ - ပါရဂူ created by lucky82

Aရွင္သူျ မတ္၏ တရားစကားသည္ Aခ်ိန္တန္ေသာAခါ ရပ္တန္႔သြားသည္။ သို႔ေသာ္လည္း

Aရွင္သူျ မတ္၏ တရားစကားသံသည္ Aရပ္ထက္ဝန္းက်င္တြင္ ပဲ့တင္ထပ္ေနသည္။ ယင္းAၿမိဳ က္ေရစင္ကို
Aားလံုးေသာက္သံုးေနၾကသည္။

"ဘယ္ေလာက္ေပၚလြင္ၿ ပီး ဘယ္ေလာက္သစၥာတရား ျဖစ္သနည္း"

ဝါသဝဒတၱာက ေျပာလုိက္သည္။

"ေရွ႕ေမွာက္မွာ သုခလမ္းပြင့္ေနလ်က္သားႏွင့္ ဒုကၡပင္လယ္ထဲမွာ ကၽြႏု္ပ္တို႔ မြမ္းနစ္ေAာင္

လုပ္ေနၾကတယ္"
ဘုရင္ပေဇၨာတက ေျပာလုိက္သည္။

"ကၽြႏု္ပ္တို႔ဟာ မိမိတုိ႔ကုိယ္ကုိ Aဝိဇၨာႏွင့္တူေသာ ဝိဇၨာျဖင့္ Aတြင္းလႈိက္စားေနေသာ

ယU္ေက်းမႈျ ဖင့္လည္းေကာင္း ပ်က္စီးေAာင္ လုပ္ေနၾက၏။ ကၽြႏု္ပ္တုိ႔ တစ္ဖန္ျ ပန္ၿ ပီး နာလန္ထေAာင္
လုပ္ၾ ကစို႔"
ဝႆဘုရင္က ေျပာလုိက္သည္။
"ေခတ္တုိင္းေခတ္တုိင္း၌ Aိပ္ေပ်ာ္ေနသူမ်ားကို ႏုိးၾကားေAာင္ ျပဳလုပ္ေသာ
ေယာက္် ားAာဇာနည္မ်ား ေပၚေပါက္လာၾကသည္။ Aိပ္ရာက ထၾကေလာ့။ နံနက္ခ်ိန္ခါ ေရာက္ရွိလာၿပီ။
Aရွင္သူျ မတ္ ရည္မွန္းခ်က္ျ ဖစ္ေသာ ကမာၻေျမႀကီးက ေမတၱာဗိမာန္ေတာ္ျ ဖစ္လာေAာင္ ႀကိဳ းစားၾကစို႔"

Eည့္ပရိသတ္Aားလံုးသည္ ဘဝသစ္တည္ေဆာက္ရန္Aတြက္ မႏၲာန္ကို ရယူၿ ပီးလွ် င္

မိမိတုိ႔ေနထုိင္ရာသို႔ Aသီးသီး ျပန္လာၾကသည္။
ပါရဂူ

Page
209