Prity Sri J

XI Mipa 1

“Geus hudang Ka..?”

Cahaya panonpoé anu dipantulkeun ti belah wétan anu kacida caangna ngahudangkeun
hiji jalma anu keur ngagoler dina ranjangna. Matana masih peureum bari ngusapan
sirahna muru ka juru kamer, mimiti mukakeun panon bari neuteup eunteung bari
ngomong: "Senen ayeuna téh...?" Turun ti loteng mawa tas dina leungeunna bari nempo
arloji na lempang ka meja makan. "Geus hudang Ka?.." bari dahar ceuk saurang awéwé
diuk na méja makan, "Mika, geus mandi?" ceuk éta awéwé. "Muhun téh, naha teu
ngahudangkeun abdi tadi." ceuk Mika, (anu tétéla awéwé di meja makan téh lanceukna).
"Tétéh tos tuang, hayu urang angkat heula. Nganggo sapédah kan, abdi hoyong nganggo
motor, abdi hoyong ka perpustakaan kota heula" ceuk lanceukna. "Muhun, ka ditu.."
ceuk Mika bari ngahuap sangu.
Latar tukang barobah, sorotan cahaya proyéktor mimiti reup, dibarung ku kecap
wilujeng siang ti dosén anu nuju siap-siap kaluar kelas. Jeung leungeunna masih sibuk
nyekel pulpén, Mika nuluykeun catetanna. Ti tukangeun aya Dimas, babaturan sakelas
di jurusan teknik informatika nu nanya ka manéhna. Mika langsung ngomong: "oke...
dimana.. iraha.. ayeuna?" dina nada santai sareng éksprési anu teu resep. “Tempat
biasa...” ceuk Dimas. Maranéhna kaluar ti kampus nepi ka hiji warung kopi deukeut
kampus nu waktu harita siga nu pinuh ku nu datang. "Cobi linggih di dieu, muhun Ka.."
ceuk Dimas. Diuk bari mesen inuman, tuluy muka laptop masing-masing.
Ujug-ujug aya sora ambulan anu macét ti sagala arah dibarung ku éksprési panasaran
sareng patarosan ti pangguna jalan "Saha éta ...? saha éta...? anjeun masih hirup? jalma
éta...? Aya sababaraha cipratan getih di pertigaan jalan. Sarta katempo ku pamaké jalan
korban kacilakaan éta gancang diasupkeun kana ambulan, ambulan indit ka rumah sakit
bari pulisi sibuk ngadalikeun macét lantaran kacilakaan.
Mika jeung Dimas sibuk ku laptopna masing-masing. Dimas keur maca hiji warta
kalawan éksprési panasaran sabab éta warta karék diposting di internét, tuluy nyarita ka
Mika “Naha anjeun geus nempo béja panganyarna atawa henteu? Kacilakaan di
pertigaan imah anjeun, tingali ieu abdi parantos ngirim tautan ka facebook anjeun Ka"
saur Dimas. Mika ogé ngaklik tautan anu dikirimkeun ku Dimas dina facebookna. Salah
sahiji situs wéb anu pang populerna di kota dibuka anu ngalaporkeun kacilakaan di
simpang tilu. Mika maca béja yén carita kajadian di parapatan anu biasa diliwat nalika
mulang, yén aya nu numpakan motor tabrak kabur kajadian 30 menit ka tukang jeung
korban sakarat. Mika langsung nempo gambar éta warta sarta nempo eta taliti. Tétéla
éta leres aya motor milik kulawargana ngagolér di sisi jalan dina kaayaan ancur. Ujug-
ujug hapé Mika disada, beungeutna teu écés, tuluy lalaunan ngangkat telepon kana ceuli
ngadéngé telepon. Ningali Mika ngangkat telepon tanpa éksprési, Dimas nanya ka
Mika, "Saha nu nelepon téh, Ka?" Mika masih jempé teu ngajawab, malah nanya "Mana
motor anjeun?" Mika nanya ka Dimas. "Aya tempat parkir gigireun kampus." ceuk
Dimas. Mika gancang nyokot konci motor Dimas, "Kuring nginjeum motor anjeun”
ceuk Mika bari kaluar.
Mika anjog ka rumah sakit, nanya ka perawat sarta langsung indit ka kamer lanceukna.
Nalika anjeunna dugi ka dinya lanceukna katempo dina kaayaan pingsan sarta ngagem
hiji infus. Mika nangtung jempé bari nginget-nginget obrolan tadi di méja makan. Jeung
Mika ngeclakeun cimata jeung lalaunan kaluar kamer. Hapé Mika ngadadak hurung nu
tétéla aya telepon ti Dimas. Mika nyokot eta tanpa ngomong nanaon. Dimas oge nanya
“Dimana Ka? Aya kajadian naon sabenerna? Ka.. Ka.. Halo..!!” Mika ahirna nyarita
“Tétéh kacilakaan...” “Serius Ka.. antosan atuh didinya Ka” ceuk Dimas. Sareng Mika
ngeureunkeun telepon. Mika diuk dina korsi tunggu jeung masih inget obrolan jeung
lanceukna na di méja makan.
Satengah jam ti harita Dimas nepi ka rumah sakit tuluy nyampeurkeun Mika anu keur
diuk bari leungeunna dipangku dina pingpingna. "Kuring henteu nyangka yén korban
kacilakaan éta lanceuk anjeun," saur Dimas. Mika nangtung sarta ninggalkeun ngomong
"Kuring boga hal pikeun kudu dilakukeun." "Boga hal pikeun kudu dilakukeun?”
diulang ku Dimas. “Ka.. Ka.. antosan, abdi datang!!” témbal Dimas. Aranjeunna di sisi
séjén rumah sakit. “Badé kumaha?” Dimas nanya. Mika muka laptopna bari ngomong
"Kacilakaan ieu tabrak lari, kuring moal ngantep manéhna terus kabur," "Sabaraha
CCTV dipasang di dinya, leres?" Mika nanya ka Dimas. "Bapa anjeun pulisi? Anjeun
terang sabaraha CCTV anu aktip di dinya?” Mika nanya deui. “Nya, abdi badé
naroskeun heula ka Bapa,” saur Dimas. Dimas ogé nelepon jeung siga nu keur
ngawangkong ti kajauhan. “Muhun Ka, aya 2 CCTV aktif dipasang,” ceuk Dimas.
Mika jeung Dimas nepi ka lokasi panjagaan CCTV rék nanyakeun rékaman waktu
harita, tuluy muru ka imah Dimas rék ningali rékamanana. Duanana neuteup layar
laptopna serius. “Dimas, tingali éta…!!” ceuk Mika, "Nu mana?" ceuk Dimas. “Tingali
lampu mobil nu nabrak Tétéh”. "Sinyal belok aya di beulah katuhu, anu nuju ka bumi
abdi" ceuk Mika, "Tapi naha anjeunna buru-buru maju tanpa bélok ka katuhu sareng
nabrak lanceuk anjeun?" tanya Dimas. "Ieu jalma pasti terang arah imah kuring sareng
panginten Tétéh nuju ka bumi, tapi Tétéh henteu langsung ka bumi, tapi ngan ngaliwat
ti parapatan éta. Supir ieu pasti ngarencanakeun tabrakan nalika lanceuk kuring belok ka
katuhu pikeun balik sareng anjeunna hoyong nabrak Tétéh, tapi lanceuk kuring henteu
noléh tapi langsung. Janten anjeunna ogé langsung. ” Jelas Mika. Mika ogé ngaluarkeun
buku leutik sarta nyatet plat nomer supir.
Mika jeung Dimas balik ka rumah sakit ningali kaayaan lanceuk Mika ayeuna.
Maranéhna ngaparkirkeun motorna di tempat parkir di tungtung rumah sakit lantaran
parkir hareupeunana pinuh. Aranjeunna leumpang nuju lawang rumah sakit. Pas
ngaliwat ka tempat parkir, katingali aya tanda-tanda mobil anu nabrak lanceuk Mika,
Mika eureun, bari Dimas masih leumpang. "Dimas..." Mika nyauran. Dimas ngalieuk,
nempo Mika lumpat ka arah séjén. Dimas ogé lumpat nyusul. "Ieu mobil anu nabrak
lanceuk anjeun," ceuk Dimas, bari ningali Mika mariksa plat nomer. "Kuring bakal
nelepon pulisi," ceuk Dimas. Teu lila, sora sirineu mobil pulisi disada. "Bapa.." nelepon
Dimas, nu tétéla salah saurang pulisi, bapana Dimas. Mika ogé nyampeurkeun ka Dimas
jeung bapana sarta mimiti nyaritakeun naon anu maranéhanana lampahkeun sarta
kapanggih.
Katempo atmosfir anteng di parkiran tempat mobil nabrak. Tétéla Mika, Dimas, jeung
pulisi keur nyumput jeung tatahar rék narajang nu nabrak. Katempo hiji lalaki jeung
beungeut hanjelu tur sirah handap nuju mobil. Nalika anjeunna nyandak kaluar kenop
mobil sarta mencét "knitt.. knitt" tombol muka konci. Polisi langsung ngurilingan
panyerang. Nu nabrak langsung tungkul, ceurik dina taneuh. Mika kaluar jeung lumpat
ka nu nabrak bari ngomong "Naha anjeun nabrak lanceuk kuring?" kalawan émosi sarta
sora nyaring. Tapi gura-giru dieureunkeun ku Dimas jeung bapana. "Hapunten, upami
anjeun janten kulawarga jalma anu kamari kuring tabrak, kuring henteu ngahaja" Bari
terus ceurik. Mika rék neunggeul éta lalaki, tapi dihalang-halang ku bapana Dimas. "Poé
éta lampu beureum kuring meunang telepon ti rumah sakit sarta uninga yén pamajikan
kuring ngalaman serangan jantung di rumah sakit, kuring buru ka rumah sakit sarta teu
ngahaja nabrak lanceuk anjeun," jelas nu nabrak. Pulisi, Dimas jeung Mika jempé.
"Kuring bakal tanggung jawab kana kasalahan kuring, sakali deui kuring nyuhunkeun
hampura" saur panabrak sedih. Sareréa jempé, ngan kadéngé sora hanjelu Mika nu
nginget-nginget deui kecap panungtung lanceukna di méja makan. Kalayan nyerengeh
Mika neuteup ka nu nabrak ku cimata nu terus ngocor bari ngomong, Lajeng nu nabrak
nunjuk ka taneuh.
Katempo jalma maké hideung nangtung ningali dahar beurang éta. Mika katémbong
nangtung bari muka teu éksprési jeung leungeun Dimas dina taktakna. Di seberang
kuburan katémbong nu ngadat ceurik balilihan, nu tétéla téh pamajikan nu nabrak nu
maot alatan serangan jantung. Pamakaman réngsé, pulisi nyekel taktak nu nabrak ceurik
jeung mawa manéhna jauh ti pamakaman jeung borgol dina leungeunna.
Isukna Mika ujug-ujug hudang di kamar lanceukna sarta nempo lanceukna seuri jeung
infus dina irung na. Tuluy lanceukna nyarita “Geus hudang Ka?” Mika ujug-ujug inget
yén kecap éta kecap anu sarua di méja makan. Mika ceurik bari nangkeup lanceukna.
Lanceukna seuri deui bari ngomong "Tétéh teu nanaon Ka..." Katempo ti luar panto
Mika nangkeup lanceukna, tuluy langsung nempo leungeun nu nuliskeun kecap "THE
END" dina diary tuluy leungeunna nutupan diary, témbong beungeut Dimas nu keur
diuk dina korsi nu karék bérés nulis buku harianna.