Nama : Ria Fariska

Kelas/No : XII IPS 3/22

PLESIRAN ING JOGYAKARTA

Akeh pengalaman pribadi sing aku duweni. Ning pambengen sing paling mengesankan yaiku
pambengen wektu liburan semesteran yaiku plesiran ing jogja karo kanca kanca.

Aku lan kanca-kanca sekelas lunga berlibur menyang pantai baron sing ana neng kutha
jogjakarta. Tepate neng kabupaten wonosari.

Kita mangkat gebug 07.00 wib karo menyewa bus sing beruntungnya pas kanggo kita kabeh,
amarga bus sing Aku lan kanca-kanca sewa lumayan cilik. Sanganti neng watesan antara
magelang lan jogjakarta dumadakan bus sing Aku lan kanca-kanca munggahi mogok.
Kepeksa Aku lan kanca-kanca kudu nunggu sopir membenahi bus tersebus nganti buyar sing
wayahe lumayan suwe.

Aku lan kanca-kanca nganti neng pantai baron gebug 10.00sesampai neng pantain baron aku
lan kanca-kanca ngono seneng, amarga neng kana kuwi awake dhewe bisa ndeleng kahanan
sing seje karo biyasane. Awake dhewe ndeleng pantai sing amba, karo ombak sing wektu
kuwi lumayan tenang. Aku lan kanca-kanca bisa bebas neng kana. Kabeh kanca-kanca dak
kedelok ngono menikmati kebecikan neng kana.

Aku lan kanca-kanca ora segan-segan kanggo nglangi dann nelesi awak Aku lan kanca-kanca
karo banyu pantai baron kutha jogja. Aku lan kanca-kanca ngono ucul nganti Aku lan kanca-
kanca ora eling menawa Aku lan kanca-kanca berfoto lan becanda karo wong sing ora Aku
lan kanca-kanca kenal. Ning Aku lan kanca-kanca ora ngatekake kuwi.

Nganti wayah nunjukake gebug 12.00 wib Aku lan kanca-kanca isih jugs nglangi neng pantai
kuwi. Hinga siji saben siji saka Aku lan kanca-kanca nyoba ndhikiki kanggo buyar nglangi
lan cepet nggenti kelambi neng panggon sing wis neng di cawiske.
Sakwise buyar nggenti kelambi Aku lan kanca-kanca kabeh bergegas menuju panggon
pangan, amarga rasa ngelih sing wis ora bisa neng kuwawa lagi.setelah buyar pangan, Aku
lan kanca-kanca bergegas menuju puser tukon sing neng kutha jogja yaiku malioboro. Ning
neng tengah dalan tiba-tibabus kesebut malik arah, aku bingung banget, jebulna tas kanca aku
kari neng panggon aku lan kanca-kanca pangan.

Sakwise buyar kanca aku njupuk tasnya, Aku lan kanca-kanca mlanjutkan dalan, sanganti
neng puser tukon sing kit a tuju. Aku lan kanca-kanca ora segan-segan kanggo memborong
oleh-oleh khas saking jogjakarta. Lan tuku aneka souvenir lan panganan.

Sakwise buyar Aku lan kanca-kanca bergegas bali menyang panggon bus Aku lan kanca-
kanca parkir amarga wayah wis nunjukake oukul 18.00 wib. Dina kuwi Aku lan kanca-kanca
kabeh ngono pada seneng banget.

Dina senin sanganti neng sekiolah aku lan kanca neng celuk saka guru bk lan guru wali kelas
aku. Dumadakan Aku lan kanca-kanca kabeh neng takon macem-macem macam pitakonan
babagan liburan neng kana. Amarga ana salah siji saka kanca Aku lan kanca-kanca sing ijin
karo wong tuwane karo ora jujur menawa kuwi yaiku kemempengan Aku lan kanca-kanca
dhewe artine kemempengan kuwi dudu kemempengan saka sekolah.

Aku lan kanca-kanca kabeh diwenehi layang saka sekolah, lan jebulna layang kuwi yaiku
layang celukan kanggo wali murid. Karo kepeksa wong tuwa Aku lan kanca-kanca neng
undang menyang sekolah ben ngerti opo masalah kesebut.

Karo pambengen kuwi aku menyesal lan ora arep mbalenane meneh. Lan arep luwih ngati-ati
jero njupuk keputusan bareng kanca-kanca nek keputusan utawa liburan kesebut mung nyalah
arep nunakne wong tuwa awake dhewe.