Frecuencia: vén do latín cunha cantidade siginificada de vórtices ou ondas, con todo, a descrición da

frecuencia cando se usa ultrasóns é o número de repeticións ou repeticións dun inda nunha determinada
unidade de tempo.

Frecuencia de repetición de pulso (FRP): é o número de pulsos transmitidos por segundo, que é o tempo de
repetición como o tempo entre o inicio do pulso e o comezo do seguinte ou tamén chamado período de
repetición do pulso con variabilidade entre a taxa de repetición que se selecciona no conversor, o sinal
reflectido penetra máis ou menos distancia.

Aliasing: ou tamén chamado espectro falso ocorre cando a emisión de ondas ultrasonográficas a diferentes
sinais continuos se fai indistinguible no momento do efecto piezoeléctrico e convértese nunha imaxe dixital,
dando artefactos no caso específico da ultrasonografía Doppler este fenómeno pode observarse cando o
PRF é menos de 2 veces o cambio máximo de frecuencia inducido polo movemento da estrutura que se está
a investigar, ao obter umáganos con variacións no fluxo (diferenzas de cor na cor do Doppler) ou en cambios
na estrutura que se investigan. Representación espectral
Resolución temporal: indica o número de marcos ou marcos por segundo (taxa de cadro) e diminúe co
aumento da profundidade e densidade das liñas de escaneo.

Resolución espacial: chámase a distancia máis curta á que aínda podemos diferir dúas estruturas adxacentes
do reflector, que se dividirán en:

A resolución axial (a pesar da lonxitude do feixe ultrasónico) é a máis precisa, polo que as medidas deben
facerse de acordo coa dirección do feixe ultrasónico (con interfaces aliñadas perpendiculares ao feixe). A
resolución axial depende da frecuencia do sensor (canto maior sexa a frecuencia, maior sexa a resolución
axial).

Asolución lateral ou azimuthal (dun lado a outro a través dunha imaxe bidimensional) diminúe coa
profundidade da estrutura a mostrar, e co ancho do feixe (canto máis amplo, menor é a resolución lateral); a
ganancia excesiva tamén reduce a resolución lateral.

A solución R no plano de altura (é dicir, o espesor do sector baséase no feito de que a imaxe ultrasónica
contén sinais de todo o grosor da sección tomográfica, de xeito que as estruturas reflectoras que están en
diferentes planos dentro do volume do feixe ultrasónico cortado poden parecer solapadas (artefacto do
ancho do feixe).