OPO AKU SALAH LAIR SAKA KALUARGA IKI?

Michel bocah ayu kang lair saka kulawarga prasaja ndadekake dheweke
ngerti kahanan ekonomi ing kulawargane. Manggon ing omah sing atap bocor lan
lantai ngisor ora ndadekake Michel rumangsa minder.

Dados tiyang ingkang kekirangan babar pisan ndadosaken piyambakipun ngraos

dikucilaken kaliyan kanca-kancanipun. Ngempet ora ngandhani dheweke bakal
nggawe dheweke sedhih banget. Arep sambat? Nanging kanggo sapa?. Crita
kasebut diwiwiti nalika Michel mlebu sekolah.

"Eh sopo jenengmu?"

"Jenengku Michel, jenengmu sopo?"

"jenengku sally"

Banjur muncul cah ayu putih jenenge Zeze sing kanca apik karo Selly.

"Sapa koe cedhak cedhak karo kancaku"

"Aku Michel"

"Aja kaya ngono Ze, Michel saiki kancamu barang"

"Aku gelem nampa dheweke dadi kancaku yen dheweke kudu nuruti pesenku"

Michel yen saben dina dikongkon nggawa tas, njupuk alat tulis sing sengaja
dibuwang menyang kali supaya Michel mulih teles kebles lan rusuh kabeh. Ibune
Michel sing curiga nyoba takon marang Michel apa sing kedadeyan, nanging
Michel meneng lan ora mangsuli. Akhire ibune Michel njaluk supaya Michel
ngakoni kedadeyan kasebut. Kasabarane bapake Michel nalika krungu anake
dianiaya wong liya langsung ilang. Esuke wong tuwane Michel teka ing sekolah
lan nglaporake menyang kepala sekolah. Nanging ketimbang ngendheg tumindake
Zeze, malah tambah parah.
"Haha.... Untunge aku pengen dadi kancamu, malah kowe lapor nang wong
tuwamu sing ora ora, terus wong tuwamu sing mlarat lapor guru, aku dihukum
saiki gara gara sopo?!"

"Ora, gak maksudku ngunu, Ze," Michel nyingkir

"Halah... ana alesane, ati-ati ya engko tak bales seng luweh nemen?" Zeze
ngancem Michel.

Sely lan konco lian e sing weruh kedadean kuwi ora wani tumindak opo opo.
Ora krasa wis 2 taun, Michel mung kekancan karo Sely, nanging akhir-akhir iki
kelakuane Sely ora kaya biasane, kelakuane Sely katon acuh banget.

"Sely amu ora kenapa kenapa kan? Kok katon kuwatir banget?"

"Satemene aku wingi mulih sekolah aku cegat Zeze lan kanca-kancane, didhawuhi
nggawa tas, di kongkon tuku ngombe, disurung menyang kali, nganti awakku
ketutupan lempung, lan diancam. yen aku terus kekancan karo kowe, dheweke
bakal ngukum aku luwih abot."

"Nyuwun pangapunten Sely, amargi kula, panjenengan dipun ganggu dening

tiyang-tiyang wau.

"Ora apa-apa, adewe iku kanca"

2 taun sing katon seneng iku sejatine cukup kanggo nyimpen tatu sing jero banget
kanggo Michel. Sak iki Michel isih terus digoda Zeze lan kanca-kancane. Nanging
Michel nyoba ndhelikake kabeh nganti nalika Michel ora tahan kabeh lan nyoba
nulis ing buku e. "Apa salahku yen aku lair ing kaluarga kaya iki? Kekancan iku
salah, meneng wae, malah mbelani awake dhewe iku salah, rasane mung arep
mati, pengen banget ilang saka donya iki, kesel tenan, kok kudune, Aku rumangsa
kabeh iki ora adil,"

Ibune Michel sing ora sengaja weruh tulisan sing ana ing bukune Michel, ora
trima perlakuane Zeze lan kanca-kancane lan nyoba sambat murang bapake
Michel . Ora trima yen anake dianggep sembrono, bapake Michel nyoba laporan
maneh menyang kepala sekolah. Lan wektu iki kepala sekolah tumindak kanthi
tegas.

"Lha iki tumindake salah sijine muridmu, apa pantes yen wong-wong kuwi
tumindak kaya ngono nganti anakku kepengin nindakake perkara sing ora ana
watese?"

"Kula saking sekolah mboten mangertos menawi wonten kedadosan kados

mekaten ing sekolah menika, sakmenika Zeze katingal sepi lan pinter ing sekolah,
saengga mboten nyana Zeze saged nindakaken ingkang kados makaten menika,"
ujare kepala sekolah.

"Banjur tumindak apa sawise iki?" pitakone bapake Michel.

"Kita bakal ngusir Zezr saka sekolah iki supaya ora ana kedadeyan kaya iki
maneh ing sekolah iki."

"Ngene lho, matur nuwun kanggo kerjasamane"

Akhire Zeze njaluk ngapura marang Michel lan Selly. Zeze uga getun banget
karo apa sing wis dilakoni. Deweke bakal pindhah sekolah ing njaba kutha
kanggo ngindhari rasa isin sing ditampa dening wong tuwane.