ΓΙΩΡΓΗ ΚΟΤΣΙΡΑ - Ο ΠΟΙΗΤΗΣ

Βλέπω το φόνο ‐ τόν ὁραματίζομαι  

Κάθε στιγμή ζῶ ἔντονα τό δράμα μου στόν αἰώνα 

Ἀκούω τά βήματα πού ἔρχονται βαριά  

Σιδερένια καί κλείνουν τήν πόρτα τῆς συνείδησής μου  

Εἶμαι ὁ σκοτωμένος μαζί κι ὁ φονιάς  

Γιατί δέ φυτρώνει χωρίς τό αἷμα ἡ ζωή μου  

Κάθε στιγμή ἀφανίζομαι καί ἀφανίζω  

Ζώ μέ τόν πόνο τή χαρά καί τή λύπη μου  

Κάθε τόσο μιά στάλα χαράς φεύγει 

Γλιστράει ἀπό τή χαραμάδα τῆς λύπης μου 

  

Ἡ μοναξιά μου εἶναι ὁ  θάνατος και ἡ ἀνάστασή μου  

Κάθε στιγμή ἀνασταίνομαι καί πάλι πεθαίνω  

Μέ τό φονικό ἐτοῦτο πού μέ ζήτησε καί τό γυρεύω  

Κρυστάλλινα θρύψαλα σάν σέ ὄνειρο  

Κάθε στιγμή γυρεύω τήν ἀναστασή μου 

(Τά ποιήματα του Γιώργη Κότσιρα)