SUBJUNTIVO

1. Genua flectamus.

2. Utinam veros amicos habeat.

3. Utinam Romae essemus!

4. Utinam femina romana beata esset!

5. Amemus patriam, pareamus senatui, praesentes fructus neglegamus,

posteritatis gloriae serviamus.

6. Sit tibi terra levis.

7. Cautus sis.

8. Gratias deis agamus.

9. Utinam ille omnes secum suas copias eduxisset.

10. Romulus et socii, cum uxores non haberent, mulieres Sabinas rapere

statuerunt.

11. Numantini Romae rogabant ut auxilium eis mitteret

12. Cum Romani urbis muros ariete oppugnavissent, hostes urbem

deseruerunt.

13. Pompeius suis praedixerat ut Caesaris impetum exciperent.

14. Sol efficit ut omnia floreant.

15. Cum in fines Helvetiorum pervenissent, castra summa cura muniverunt.

16. Accidit ut hostes iam maiores copias haberent.

17. Consul, cum oppidum oppugnaret, telo vulneratus est.

18. Incolae timebant ut auxilia venirent.

CONJUNCIÓN
CUM
[Cum histórico o narrativo]- Temporal (‘mientras’,
‘como’, gerundio, al + infinitivo): cum Caesar
venisset... (cuando había llegado César / como
hubiese llegado César / habiendo llegado César / al
haber llegado César).
CONJUNCIÓN
UT
1. Completivo (‘que’): volo ut mihi respondeas
(quiero que me respondas). Negación ne.
2. Final (‘para que’): da mihi pecuniam ut librum
emam (dame dinero para que compre un
libro). Negación ne