॥ महाल या कम् ॥

ी गणेशाय नमः । इं उवाच ।

नम तेऽ तु महामाये ीपीठे सरु पूिजते ।
शंख च -गदाह ते महाल मी नमोऽ तुते ॥१॥
नम ते ग डा ढे कोलासरू भयंक र ।
सवदःु खहरे देिव महाल मी नमोऽ ततु े ॥२॥
सव े सववरदे सव दु भयक ं र।
सवपापहरे देिव महाल मी नमोऽ तुते ॥३॥
िसि -बुि - दे देिव भिु -मिु - दाियनी ।
म मतू सदा देिव महाल मी नमोऽ ततु े ॥४॥
आ तरिहते देिव आ ाशि महे र ।
योगजे योगस भतू े महाल मी नमोऽ तुते ॥५॥
थूल-सू म-महारौ े महाशि महोदरे ।
महापापहरे देिव महाल मी नमोऽ ततु े ॥६॥
प ासनि थते देिव पर - व िपिण ।
परमेिश जग मातामहाल मी नमोऽ ततु े ॥७॥
ेता बर धरे देिव नानालक
ं ारभिू षते ।
जगि थते जग मातामहाल मी नमोऽ ततु े ॥८॥
महाल या क तो ं यः पठे द् भि मा नरः ।
सविसि मवा नोित रा यं ा नोित सवदा ॥९॥
एककालं पठे ि न यं महापापिवनाशनम् ।
ि कालं यः पठे ि न यं धन-धा य-समि वतः ॥१०॥
ि कालं यः पठे ि न यं महाश िु वनाशनम् ।
महाल मी भवेि न यं स न वरदा शभु ा ॥११॥
।। इित कृतः ी महाल या क तवः संपूणः ।।