Tough Hunk Series 2

Tough Hunks Series (2) Andress : The Dauntless
Mmsoledad
Source: https://www.wattpad.com/story/83245699
Generated by Lightnovel Crawler
Tough Hunks Series (2) Andress : The Dauntless c1-42
Volume 1 Andress : The Dauntless
Chapter 1 : Unknown Caller
Chapter 2 : Creepy
Chapter 3 : Babysitter
Chapter 4 : Tense
Chapter 5 : The Letter
Chapter 6 : The Paralegal
Chapter 7 : All About The Research
Chapter 8 : The Explanation She Need
Chapter 9 : Flash Report
Chapter 10 : Someone's POV
Chapter 11 : Voice Message
Chapter 12 : Package
Chapter 13 : Whom to Trust?
Chapter 14 : Senate Hearing
Chapter 15 : Grief
Chapter 16 : Orphan
Chapter 17 : Worries
Chapter 18 : Obliged
Chapter 19 : Hidden Agenda

Chapter 20 : Elusive
Chapter 21 : Set-up
Chapter 22 : Apart
Chapter 23 : Elude
Chapter 24 : Chide
Chapter 25 : That Was Close
Chapter 26 : What's in it?
Chapter 27 : Cold and Sweat
Chapter 28 : Ascertain
Chapter 29 : Overdose
Chapter 30 : Slogan
Chapter 31 : Shelter
Chapter 32 : Hope
Chapter 33 : Message Relay
Chapter 34 : Ally
Chapter 35 : Searching
Chapter 36 : Self-defense
Chapter 37 : Captured
Chapter 38 : Barter
Chapter 39 : Debt of Gratitude
Chapter 40 : Finale
Tough Hunks Reunion
Andress : The Dauntless
A/N: This story is a work of fiction. All characters in this story are fictitious.
Any similarity with names, place, situation and actual events is completely
coincidental.
Isang matapang na katipunero kung tawagin si Andress Damazo. Ngunit magsilbi kaya
ang angking katapangan nito kung mababahag naman ang kanyang buntot pagdating sa
babae. At dahil nga sa mapaglarong palad, naging instant guardian siya sa isang
seksing tiyahin at cute na pamangkin. Pero papano kaya haharapin ni Andress ang
nakaambang panganib dahil sa pagprotekta niya sa magtiyahin?
Hanggang kailan kaya niya kayang protektahan ang mga ito, lalo na't kahinaan nito
ang isang babae at mas lalong hindi niya mapipigilan ang tantrums sa special child
nitong pamangkin.
Chapter 1 : Unknown Caller
Biyernes ng gabi
Ang malas niya talaga. Kinuha ni Giana ang kanyang cellphone mula sa kanyang
bag..ang kanyang basang-basa na cellphone. What a day?
Nang dahil sa selos ng asawa ng kanyang boss kaya heto siya, basang-basa sa ulan
este beer pala.
Happy hour at the Barkada sports bar was supposed to have been a celebration. Her
celebration, dahil malaki nga ang quota niya kaya nilibre siya ng kanyang boss
kasama ng mga katrabaho niya.
"Giana the Competent" ang bansag sa kanya ng mga kasamahan, had done something
right at Merez Advertising. Not only she had done something right, but she had done
something incredibly right and landed the biggest account the firm had on board.
Malas nga lang niya dahil pinagselosan siya sa asawa ng kanyang boss at tinaponan
siya ng tigre sa malamig na beer. Kaya heto uuwi na lamang siya ng maaga. Sa lahat
ng kasamahan niyang babae siya lang naman ang pinagseselosan nito. Nalaman rin kasi
ng asawa nito na nanligaw sa kanya ang kanyang boss, noong binata pa ito. Pero kung
ganon palagi ang ugali ng asawa nito, hindi talaga siya magtatagal sa firm na iyon.
At kung magre-resign nga siya, isa siyang kawalan sa kumpanya.
Grrr..sa lahat pa na pwedeng mabasa, yong bago pa niyang bili na iPhone ang
nataponan ng beer. Kainis!
Nagulat nalang siya ng biglang tumunog ang kanyang phone. Gumagana pa pala. Good
thing. Pinahid muna niya sa kanyang basa ring blouse ang LCD screen bago sinagot
ang tawag.
"Hello? Hello?" pagtingin niya sa cell phone, missed call na pala. Pero tumawag
ulit ang unknown caller, kaya agad niya itong sinagot.
"Hello?"
"Eto po ba si Ms. Giana Rodriguez?"
"Yes."
"Ms. Rodriguez, ako pala si Andress, kaibigan ako ng kapatid mong si Ara. Alam mo
ba kung saan siya naroroon?"
"Si Ara? Siguro nasa kanyang bahay siya ngayon."
"Pero wala siya."
Despite the certainty of his tone, she asked. "Sigurado ka? Ang ibig kung sabihin,
tumawag ka ba sa bahay nila? Kung tumawag ka nga, baka hindi lang siya sumagot
dahil abala siya sa pag-aalaga ng anak niya."
Behind Giana, the bar's door opened and music poured out, tuloy hindi na niya
naririnig ang sinabi ng lalaki sa kabilang linya.
"Nandito ako ngayon sa bahay niya. Kasama ng anak niya."
"I'm sorry hindi kita marinig. Ano nga ulit yong pangalan mo?"
"Andress Damazo. Ms. Rodriguez kung naririnig mo ako. Gusto kong sabihin sayo na
nawawala ang kapatid mo. Hindi pa kasi siya umuuwi sa kanyang bahay hanggang
ngayon."
Malinaw na ngayong naririnig niya ang pinagsasabi sa kanya ng lalaki dahilan sa

panlambot ng mga tuhod niya. "Hindi yon gagawin ni Ara." A stupid thing to say but
the only comment she could manage at the moment.
May mali yata. Hindi maaring mawala si Ara. May anak itong maiiwan, at alam niyang
responsableng ina ito kay Aedan. Kahit na single mom ito, pero kailanman hindi nito
pinabayaan ang anak.
"Tumawag ka na ba ng pulis?" tanong ni Giana.
"Oo, pero paaabutin pa kasi nila ng bente kwatro oras bago nila hahanapin yong
nawawalang tao."
She and Ara hadn't talked much lately, simula noong nagkatampuhan silang
magkapatid. Kahit nga nag reach out sa kanya ang kapatid pero inignora lamang niya
ito dahil sa kanyang pride. She'd quit calling her sister. Nagi-guilty tuloy siya.
Nong huli nilang pag-uusap ay... two months ago na yata.
"Di ba sinabi mo na kaibigan ka ng kapatid ko? Kung kilala mo nga siya, di ba hindi
naman siya aalis na basta-basta nalang?"
"Sang-ayon ako, pero ano naman ang sasabihin ko sa mga pulis? Na kapatid niyo rin
ako?"
Tumango siya kahit hindi naman siya nakikita ng kausap niya. But his reasoning made
sense. Mas kapani-paniwala kasi kung magpablotter man ito na kapatid siya sa
nawawala, kaysa sabihin nito na kaibigan lang siya.
The thought of her sister missing was so unbelievable that she was having
difficulty wrapping her mind around the concept. Ano kaya ang nangyari sa kapatid
niya?
Napaka pasaway pa naman niya sa ate niya. Lagi lang niya itong binibigyan ng sakit
sa ulo. At ngayon nawawala ito, wala man lang siyang magawa.
Nagpakawala siya ng isang malalim na hininga. "I'll be there as soon as possible."
"Good." sagot ng lalaki.
"Andress ang pangalan mo, di ba? May mga katanongan pala ako sayo."
"Sasagotin ko ang mga yan. Basta pupunta ka dito ngayon na." tugon pa ni Andress.
"But I don't know what the flight schedule will be from Manila to Legazpi. I'm not
sure if I can get out tonight." Kumuha naman siya ng isang pirasong papel at
ballpen sa kanyang bag. "Bigyan mo nalang ako sa numero ng police station,
tatawagan nalang kita mamaya."
Agad naman niyang inilista sa pirasong papel ang binigay sa kanya na numero ng
lalaki.
"Siyangapala, kumusta na ang pamangkin kong si Aedan?"
"Ayos lang naman siya. Giana..ngayon ka mas kailangan ni Ara." sabi pa ni Andress
at pinutol na nito ang tawag.
Ibinaba na rin ni Giana ang kanyang phone. Ang huling sinabi ng lalaki ay ang mas
ikinagulat niya. Ngayon ka mas kailangan ni Ara. Ano kaya ang ipinahiwatig nito?
*****
Chapter 2 : Creepy
Balot sa kadiliman ang sumalubong kay Giana pagdating na pagdating niya sa bahay ng
kapatid. Pero wala siyang pakialam dahil ang mas higit na inalala niya ay ang
kapatid. It had been more than twenty-four hours since she'd first spoken to
Andress Damazo. Hindi kasi siya agad nakakuha ng flight at na delayed pa ito.
Pero bago siya umalis ng Maynila, tinawagan muna niya ang estasyon ng pulis kung
saan nagpapablotter yong si Andress. Kinumpirma kasi niya kung totoo nga ang
pinagsasabi sa kanya ng lalaking iyon.
Sa taxi pa lang ay kinakabahan na talaga siya, how much more ngayon na nag-iisa
lamang siyang tumulak sa madilim na bahay ng kapatid. Malayo rin kasi ang mga
kapitbahay nito. Even from her sister's front porch, the sorroundings felt spooky.
Nakakatindig balahibo talaga.
Bakit ba sa lahat na pwede nitong tirahan ay dito pa napili ng kapatid niya na

tumira sa isang lugar na malayo sa sibilisasyon? Gosh! She can't live with it.
Was anyone even here? Bakit parang wala?
Siguro nakatulog na ang Andress na iyon at si Aedan, o di kaya dinala nito ang
pamangkin niya sa bahay nito. Hindi rin kasi niya muling tinawagan ito matapos
itong tumawag sa kanya. Mas inuna kasi niyang tawagan ang police station kaya
nalimotan nalang niyang tawagan ulit ang lalaki. Kung tatawag naman siya ngayon ay
huli na, malalim na kasi ang gabi.
She knocked on the door, rang on the bell but heard nothing. Matapos ang tatlong
minuto na wala pa ring nagbubukas sa kanya, naisip niyang baka wala ngang tao o di
kaya nakatulog na ang mga ito na parang mantika. Bahala na, gagawa nalang siya ng
paraan para makapasok.
Pero bigla naman niyang naisip ang ginawa ng ate Ara niya sa tuwing tumatakas siya
sa gabi para mag night out. Mahigpit kasing pinagbabawal ng parents nila noon ang
paglabas sa gabi. Kaya ang ginawa ng ate Ara niya ay inilagay nito ang susi sa paso
para makapasok pa rin siya sa kanilang bahay kahit madaling araw na.
Nagbabakasakali naman siya ngayon na may inilagay ngang duplicate ng susi ang ate
niya sa isa sa mga paso roon.
Tumpak! Dahil may nahanap nga siyang susi.
Unlocking the door, she stepped over the threshold. "Hello? Anybody home?"
Umalingawngaw ang boses niya dahil sa katahimikan ng lugar. She stood there a
moment, but no one answered.
Kinapa-kapa niya ang switch ng ilaw hanggang sa ma locate niya ito. Amoy ng vanilla
naman ang sumalubong sa kanya pagkabukas niya sa ilaw.
Hmm..Vanilla..
Ara loved those sweet-smelling scented candles and burned them year-round.
Napatanto niyang parang normal lang naman ang lahat. Ipinikit na lamang niya ang
mga mata at inimagine niya na isa lang ito sa tipikal na pagbisita niya.
Dumiretso naman siya sa kusina at nakita niya sa sink na may mga pinggan pang hindi
nahuhugasan. But still, the house felt empty.
Umakyat na siya sa itaas dahil nagbabakasakali pa rin siyang natutulog lamang sa

kwarto sina Andress at Aedan. Kwarto ng kanyang ate ang nasa una kung kaya ito ang
una niyang binuksan. Pagpasok niya as expected madilim ito, kaya kinapa-kapa na
naman niya ang ilaw hanggang sa matunton niya ito. Pagkabukas ng ilaw, laking gulat
nalang niya sa mga nakikita. "Oh my God!" sambit niya at napatutop na lamang siya
sa kanyang bibg.
Sobrang gulo kasi ng kwarto na parang dinaanan ng malakas na bagyo. Ang mga drawers
ay nakabukas at nasa sahig ang iba pang laman nito. Magulo rin ang kama, at ang
matindi pa ay lasug-lasug ito na parang tinadtad. Ang dalawang lampshade naman ay
nasa sahig at basag-basag ang mga bombilya nito. Nagkalat rin pati ang mga papeles
ng kanyang ate sa sahig.
The bathroom was worse also. Basag kasi ang lahat ng botilyang gamot na inilagay ng
kanyang ate sa medical cabinet. Pira-piraso na rin ang malaking salamin sa banyo na
parang pinalo ito ng paulit-ulit.
Pakiramdam nga niya parang tumindig ang ilang hibla ng kanyang buhok sa takot, kaya
inisip na lamang niya na ito ay isang panaginip. Pero hindi eh, totoo talaga ito,
sabi niya sa sarili at hinay-hinay siyang napaatras palabas ng banyo. Saka siya
tumakbo palabas sa kwarto ng kanyang ate.
Pababa na sana siya sa hagdan nang maisip niya ang pamangkin. Hindi pa kasi niya na
che-check ang kwarto ni Aedan. Kaya naglakas-loob siyang bumalik para silipin ang
kwarto ng pamangkin.
Pagbukas niya sa kwarto ni Aedan ay sumalubong naman sa kanya ang liwanag ng

dalawang lampshade. She saw that the contents of his room were undisturbed. Pero
bakit sa kwarto lang ng kapatid niya ang sobrang gulo kung pinasok nga ang mga ito
ng masasamang-loob? Kailangan na ba niyang tumawag ng pulis?
Tama. Tatawag nga siya ng pulis. Kaya lang napako ang dalawang paa niya sa kanyang
kinatayuan, at sa halip ay sinuri niyang mabuti ang nasa loob ng kwarto.
The only thing out of place here was a stuffed dinosaur on the floor. At kung
pagmasdan niya ang iba pang kagamitan sa loob ng kwarto ni Aedan, parang hindi
naman ito nagalaw.
Lumabas ka nalang diyan sa bahay Giana, sabi ng isang bahagi ng kanyang utak. Pero
kung lalabas siya, saan naman siya pupunta? Nakakatakot kasi sa labas ng bahay..Eh
sa loob hindi? Sigurado ba siyang nag-iisa lamang siya loob?
Agad niyang iwinaksi sa kanyang isipan ang mga alalahanin. Surely whoever had done
this was long gone. But still, she wanted out of the house as soon as possible.
Tumawag ka nalang ng pulis Giana, at umalis ka na diyan.
Posible rin kasing nasa loob pa ng bahay ang intruder.
Hanggang sa narinig nalang niya ang biglang pagkabog. She turned to identify the
source of the noise. Pero bigla nalang pinalo ang kanyang ulo sa kung sinuman
dahilan sa pagkakita niya ng mga umiikot na bituin. Naramdaman nalang din niya ang
matinding pagkirot sa ulo hanggang sa tuloyan na ngang nandilim ang kanyang
paligid.
*****
Chapter 3 : Babysitter
Voices echoed Giana as she lay on the floor. Wala siyang ideya kung gaano na siya
katagal na nakahiga roon, dahil hindi naman niya magawang buksan ang mga mata.
Minamalas na naman yata siya. Kotang-kota na talaga siya sa kamalasan sa araw na
to. Kung hindi siya tatapunan ng beer, papaluin naman siya sa ulo at hanggang
ngayon matindi pa rin ang pagkirot ng ulo niya.
The voices grew louder. Ang isang tinig ay high-pitched, ang isa naman ay baritono
at kalmado lang.
"Yeah! Dino's here! Dino's here!" sigaw ng boses bata.
"Alam ko Aedan, nakita ko rin siya. Go, maglaro kayo ni Dino sa playroom mo."
"Watch Magascar?"
"No, its Madagascar. Pero wag ka nalang manood ng DVD, gumawa nalang kayo ng picnic
ni Dino para satin."
Picnic?
Something about this didn't make sense, pero wala siya sa kakayahan ngayon na mag-
analisa sa mga bagay-bagay. She heard the sound of retreating footsteps and started
to open her eyes. Dahan-dahan naman niyang idinilat ang mga mata kaya lang
nasisilawan siya. Naramdaman din niyang may marahang humaplos sa pisngi niya.
"Naririnig mo ba ako? Wag kang mag-alala magiging okay ka rin." sabi ng isang
baritonong boses. "Alam kong masakit. Pero wag ka munang gumalaw. Paparating na ang
mga police at ambulansya."
"Hindi." at tuloyan na ngang idinilat ni Giana ang mga mata. "Hindi ko kailangan
ang ambulansya. Kaya wag mo ng ipilit dahil matigas ang ulo ko."
Then there was a faint chuckle, a low, sexy sound.
Sigurado siyang okay lang ang kalagayan niya dahil tinawanan lang naman siya ng
mokong.
"Salamat sa warning, pero kailangan ka pa rin matingnan ng medics."
Nang luminaw ang paningin niya, pares ng magagandang mata ang matalim na nakatitig
sa kanya na parang nakakailang.
Kung kaya't pinikit na lamang niya ulit ang mga mata. "Ikaw ba si Andress?" She
tried peeking out of one half-closed lid.
Napatango naman ito. "Magkamukha nga kayo ng kapatid mo." tas inangat nito ang
isang ice bag. "Ilagay natin to sa ulo mo ha? At gusto ko rin malaman kung anong
nangyari sayo."
She took a deep breath when the ice touched her face. Nagsimula na rin siyang
magkwento kay Andress kung pano siya nakapasok gamit ang spare key at ang
natuklasan niyang pag ransacked sa kwarto ng ate niya, hanggang sa may biglang
pumalo sa kanyang ulo dahilan sa pagkawala ng kanyang malay.
Walang kakurap-kurap naman siyang tinitigan ni Andress. "Hindi masyadong binigyan

ng halaga ng mga pulis ang pagkawala ni Ara, but now I think they will."
Nang may kumatok sa pintuan, agad naman na binuksan ito ni Andress. Dumating na nga
ang mga pulis at paramedics.
Matapos ang ilang sandali, halos ilang beses na paulit-ulit na tinanong si Giana
tungkol sa nangyari sa kanya. The paramedics examined her also and suggested that
she go to the hospital to get checked up, pero tumanggi si Giana.
The young paramedic was making one last plea to get her to the hospital when
Andress spoke up. "Sasama nalang siya sa'kin sa bahay."
"What?" gulat na tanong niya.
"Yes po, Ma'am," sabi sa kanya ng babaeng paramedic na sumang-ayon rin kay Andress.
"Kung magsusuka po siya sir, dalhin niyo kaagad si Ma'am sa pinakamalapit na
hospital whether she wants to go or not."
"No problem." sang-ayon rin ni Andress.
"Teka lang." aniya at hinarap ang lalaki. "What do you mean I'm going to your
house? Hindi mo na kami kargo ni Aedan, Mister. You've done more than enough."
Sumigaw naman ng napakalakas si Aedan mula sa kabilang kwarto na ikinailing-iling

ni Giana.
"Sa tingin ko, hindi mo kakayaning mag-isa ang pamangkin mo." sabi pa nito. "Hindi
muna kayo pwedeng tumira dito, at isa pa, walang malapit na hotel or inn mula
rito."
He had a valid point. No way could Giana handle herself and a five-year-old
autistic boy for the next few hours. Pero ang pangingialam sa kanila ni Andress ang
nakapagpairita sa kanya. Of course, lalo na ngayon na medyo nahihilo pa siya at
masakit pa rin ang ulo niya.
Sumigaw ulit ng napakalakas si Aedan. Ipinikit na lamang ni Giana ang mga mata.
Growing up, she'd always been the one needing help and Ara had been the rescuer.
Today, hindi naman niya kailangan ng kahit anong tulong. Kaya na niya ang sarili
niya. Pero si Aedan? Paano ba niya pakikitungohan ang bata kung silang dalawa
nalang?
She took a deep breath and swallowed her irritation. "Okay sige, as if I have a
choice."
"Wala ka na ngang ibang choice, kaya tara na." ika pa ni Andress.
Samantalang naisip naman ni Andress na hindi madali itong magiging papel niya.
Imagine, naging instant guardian siya sa magtiyahin.
Pinuntahan na niya si Aedan sa kabilang kwarto at nang sa kanyang paglabas sa

naturang silid, hawak-hawak na niya ang bata sa isa niyang kamay at bitbit naman
niya sa isa pang kamay ang bagahe.
Si Aedan naman hawak-hawak pa rin nito ang paborito nitong stuff dinosaur.
Papalabas na sana sila ng bahay nang makatagpo nila sa doorway ang dalawang
unipormadong pulis. Bigla namang kinakabahan si Giana na di niya mawari kung bakit.
Para kasing masamang balita ang hatid ng dalawang police officers.
"Andress Damazo?" asked the older of the two officers.
Napatango naman si Andress.
"Ako pala si SPO4 Tuason, at ito namang kasamahan ko ay si Inspector Valdez."

pagpapakilala pa nito. "May update na pala kami tungkol don sa inireport mong
nawawalang babae na si Ara Siason."
"Sarhento, ipakilala ko muna sa inyo ang kapatid ni Dra. Siason na si Ms. Giana
Rodriguez."
Ibinaling naman ni SPO4 Tuason ang atensyon kay Giana. "Ms. Rodriguez, natagpuan
namin ang kotse ng kapatid mo."
"Saan?" The word stuck in her throat.
"Nalubog ito sa isang malaking fish pond, mga ilang kilometro lang ang layo mula
rito."
"Okay lang ba ang kapatid ko?" tanong ni Giana. "Nasaan siya ngayon?" Mas lalo
tuloy tumindi ang kaba niya.
Nagkatinginan naman ang dalawang pulis sa isa't isa bago pa ito nakuhang sumagot.
"Iyan nga ang problema Ms. Rodriguez, wala kasi sa loob ng kotse niya ang kapatid
mo."
Panandaling natulala si Giana.
"Tanging shoulder bag lang ni Ms. Siason ang nakita namin sa loob ng kotse niya.
May nakita rin kaming dugo sa windshield kaya duda namin na nabunggo doon ang ulo
ng kapatid mo. Sa ngayon, tinawagan na namin ang search team para sa paghahanap sa
kanya."
Si Andress naman ang nagsalita bago pa makasagot si Giana. "Sino ang mga nasa
search team?"
Ibinigay naman ni SPO4 Tuason ang pangalan kay Andress, at napatango-tango naman
ang binata na parang kilala niya ang mga ito.
"May mga ilang katanungan lang kami sa inyo," sabi pa ng sarhento. "Tungkol ito sa
trabaho ni Ms. Siason at kung ano ang schedule nito."
"Sige po, susubukan kong sagotin ang mga katanungan ninyo." tugon naman ni Giana.
Pumasok sila ulit ng bahay at iginiya niya ang dalawang police officers sa sala,
tas pinaupo niya ang mga ito sa sofa. Aedan tagged along chattering with his
stuffed dinosaur. Nang akmang uupo na sana si Aedan sa gitna ng sahig ay kaagad
naman itong dinampot ni Andress at dinala sa itaas. Sa pagbaba ng lalaki ay mag-isa
na lamang ito.
"Pinaguhit ko doon ang isa sa mga paramedics para malibang si Aedan." sabi ni
Andress. "Buti nalang at hindi pa ito naghahanap sa kanyang ina. Kaya nga ayokong
marinig ng bata na pinag-usapan natin ang ina niya."
Naiirita na naman si Giana sa pinagsasabi ng lalaki kahit pa ito ay tama. Tila kasi
kilalang-kilala na nito ang pamangkin niya. Samantalang siya na nag-iisang tiyahin
ng bata ay walang alam tungkol kay Aedan. Tumabi naman ng upo sa kanya si Andress
sa sofa, habang nakaupo sa tapat nila ang dalawang police officers.
"Ms. Rodriguez, ano po ang ikinabubuhay ng kapatid mo?" Yong police Inspector na
ang nagtanong sa kanya.
"Ang alam ko lang na isa siyang research doctor."
"Pwede mo bang ikwento samin ang mga routine niya?" dagdag na tanong ng Inspector.
Napahilamos naman si Giana sa kanyang mukha. "Matagal na kasi kaming walang contact
ng ate ko. Kaya hindi ko masasagot yang tanong mo."
"Ganon ba?" di makapaniwalang saad ng Inspector.
"Nakatira kasi ako ngayon sa Maynila. At simula nang magkahiwalay kami ng tirahan
ng ate ko, madalang nalang kaming nag-uusap. Our lives and schedules are quite
busy."
"Kailan ang huli ninyong pag-uusap?"
Pakiramdam ni Giana na namumula na ang mukha niya. "Mga tatlong buwan na yata ang
nakalipas."
"Ahh." Napatango-tango lang ang Inspector.
Sumabat naman ngayon ang sarhento. "Since hindi naman pala kayo close ng kapatid mo
Ms. Rodriguez, siguro naman matutulongan kami ni Mr. Damazo niyan."
"Hindi sa hindi kami close." defensive niyang turan. "Magkalayo lang kami sa isa't
isa. Pero hindi ibig sabihin na hindi na kami close."
Ang tatlong pares ng mga mata ay sa kanya lang talaga nakatingin.
"It's complicated, you know. Magkapatid lang din kami sa labas ni ate Ara. Maagang
namatay kasi ang mommy niya, kaya nag-asawa ulit si papa sa mommy ko."
"Separada na si ate Ara tatlong taon na ang nakalipas. Then a couple of months
later, her son was diagnosed with autism, kaya nga hindi siya tumigil sa
pagreresearch tungkol sa kundisyon ng anak niya. Yon rin kasi ang pinagkaabalahan
niya, at ang rason kung bakit hindi na kami madalas nakapag-usap."
Saying it aloud made Giana feel like more of a jerk than she had before, even
though she'd left out some rather significant points.
"Siguro si Mr. Damazo ang makapagbigay samin ng ideya kung ano ang pang araw-araw
na ginagawa ni Ms. Siason." ulit na sabi ni SPO4 Tuason at ibinaling ang atensyon
kay Andress. Shocks inignora ba naman ang beauty niya.
"Kailangan kasi namin malaman kung may napansin ka ba na kakaiba sa kanya, kung
anong oras siya pumapasok sa trabaho, at kung sino ang palaging kasama niya."
Napasandal naman si Andress sa malambot na sofa. "Pumupunta ako dito sa bahay niya
twice a week - Tuwing Lunes at saka Huwebes ang schedule ng punta ko rito.
Babysitter kasi ako ni Aedan." paliwanag sa kanila ni Andress. "Pero kung ang gusto
niyong malaman ay kung sino ang madalas na makasalamuha niya, nandoon ang lahat ng
contacts sa spiral note na iyon." turo ni Andress sa isang notebook na nakalagay sa
tabi ng telepono.
Kinuha naman ng Inspector ang notebook. "So, paano kayo nagkakilala ni Ms. Siason?"
tanong ng Inspector kay Andress.
Yan din ang kanina pang gustong itanong ni Giana kay Andress. Hindi kasi mukhang
babysitter para sa kanya si Andress. She'd initially thought he was a big guy, but
sitting next to him, she realized he was huge. At least six foot four and well over
two hundred pounds. Ang suot nito ay khaki cargo shorts na pinaresan nito ng itim
na T-shirt na mahahalata mo talaga ang matipunong pangangatawan nito. Na para bang
alaga ng gym.
Sa tantiya rin niya ang edad ng lalaki ay mga early thirties. Plus points rin ang
gwapong mukha nito infairness. Kaya nga parang hirap siyang maniwala na babysitter
ito.
"Naghahanap kasi ako ng pagkakitaan non, kahit extra-extra lang ba. Hanggang sa may
nag refer sakin na kaibigan kay Ara na naghahanap daw siya ng taga bantay sa
kanyang anak, at least twice a week."
Napatango-tango naman ang Inspector kay Andress. "Tagabantay lang ba ng anak ni Ms.
Siason ang relasyon mo sa kanya o higit pa, Mr. Damazo?"
Napamaang muna si Andress sa tanong na iyon bago pa nito nakuhang sumagot. "Ang
ibig mo bang sabihin na may relasyon kaming dalawa?"
Tila naghintay ang dalawang police officers sa sagot ni Andress. Habang si Giana
naman ay walang kakurap-kurap na tinitigan ang mukha ng lalaki.
"Oo, Mr. Damazo, parte yan sa tanong namin." sabi ng Inspector.
Tumikhim naman si Giana nang maramdaman niya ang tensyon sa pagitan ng police
officer at kay Andress.
"Naintindihan ko naman na kailangan niyong magtanong," saad ni Andress sa Inspector

saka tumingin ito sa kanya. Steady lang naman ang boses nito na di mo makikitaan ng
kaba or nerbyos. "Ang sagot ko ay hindi. Focused lang naman si Ara sa anak niya, at
ang tanging relasyon ko sa kanya ay tagabantay lang ng anak niya. Higit pa roon,
wala ng iba pa."
The police Inspector asked more questions about daily routine, Ara's work and
friends. Wala ng masyadong sinasabi pa si Andress, pero hindi pa rin tumitigil ang
dalawang pulis sa pag usisa sa kanya.
"Okay," saad pa ng Inspector. "Iyon muna ang gusto naming malaman sa ngayon.
Siyangapala Ms. Rodriguez, saan ka ba namin tatawagan kung may kailangan pa kaming
karagdagang impormasyon?"
"Dadalhin ko muna si Ms. Rodriguez at ang pamangkin niya sa bahay ko." saad pa ni
Andress at binigyan nito sa kanyang phone number ang dalawang pulis.
"Saan naman namin kayo tatawagan kung gusto naming malaman ang updates sa
paghahanap niyo sa kapatid ko?" tanong ni Giana.
Ibinigay muna ng Police Inspector ang number nito kay Andress, bago ang mga ito
tuloyang nagpaalam. Ano bang akala ng mga pulis na iyon, that she was too
incapacitated to handle things?
Hindi na lamang siya nagprotesta at sumunod na lamang siya kay Andress palabas ng
bahay. Sa bawat sigaw ng bata habang naglalakad sila ay pumapantig ito sa kanyang
tenga dahilan sa patuloy niyang pagkairita. Pero napatanto rin niya na hindi man
lamang niya nasalubong ng yakap ang pamangkin. That was always awkward, since she
didn't know exactly how to deal with the kid.
Habang abala si Andress sa paghakot ng mga bagahe nila, nalibang naman si Aedan sa
pakikipag-usap nito sa kanyang stuff dinosaur. What amazed her is that, Aedan was
speaking. Real words. Real sentences.
Nong huli kasi niyang nakita ang bata, he'd hardly any language at all, maybe two
or three words lang ang masasabi nito. Now, he was using three-and-four-word
sentences. Hindi man masyadong malinaw ang pagsasalita nito pero at least
maiintindihan na ito.
Pano kaya ito na improved ng bata? How had it happened? Yan ang mga tanong na
naglalaro sa isipan niya habang paakyat na siya sa sasakyang pick up ng lalaki. The
change had struck her until now, and she felt a fool for not noticing earlier.
Sumakay na rin si Andress sa driver's seat and started the engine before she asked,
"Kailan pa natutong magsalita si Aedan?"
"Napansin mo rin sa wakas." he said, and put the car in gear.
"Yes. But it took me long bago ko iyon napansin."

Aedan began an animated conversation with the stuff dinosaur with complete growls
and roars.
"Na di-distract ka sa kanya noh?" turan ni Andress saka pinaharurot ang sasakyan
patungo sa highway.
Napatili naman siya ng malakas sa bilis ng pagpapatakbo ng sasakyan ni Andress.

"Pwede bang hinay-hinay lang!"
"Naku pasensya na, hihinaan ko na po Ma'am. Pero balik tayo kay Aedan, medyo
marunong na kasi siyang magsalita sa pagdating ko sa kanila."
Aedan squealed again loudly, or baka ayaw lang nito sa enclosed space. Napangiwi
naman si Giana at nilingon si Aedan sa back seat. Hindi man niya masyadong nakikita
ito dahil sa dilim, but he was bouncing around despite being strapped in, looking
like a typical five-year-old boy full of energy and fun.
Napalingon na rin si Andress sa bata at inihinto muna ang sasakyan. "Hey buddy, di
ba ang sabi ko sayo na tahimik lang pag nasa loob ka ng sasakyan."
Napatango naman si Aedan.
"Hi!" pagbati pa ni Giana sa bata.
Hindi siya sinagot ni Aedan sa halip ay nagpatuloy lang ito sa paglalaro ng kanyang
stuff dinosaur. She turned back to face the road. Eh ano bang inaasahan mo Giana,
na kakausapin ka rin ni Aedan? Hindi ka nga kilala ng bata. Giana smiled sadly.
Napabalik lamang siya sa kanyang presensya nang kausapin siya ni Andress. "May
ginawa na biomedical therapies ang kapatid mo kay Aedan kamakailan lang. Pinainom
niya ang bata ng isang dosenang bitamina araw-araw. Hindi rin sigurado si Ara kung
ang pinainom niya kay Aedan ay isang panlunas or supplements lang. Pero sa nakita
ko, parang gumagana naman ito kay Aeadan."
More growls and giggles came from the back seat.
"Mahirap paniwalaan." Giana still couldn't believe the change.
"Yeah, pero hindi naman siguro ipapahamak ni Ara ang anak sa pagpapainom nito sa
mga naturang bitamina o gamot."
"Mahirap talaga paniwalaan yan."
"Kung ikaw hindi naniniwala, alam kong maniniwala sakin ang mga pulis."
"Sigurado kang maniniwala sila sayo?"
"Oo, dahil ako lamang ang nakasagot sa tanong nila."
Giana was silent as the reality washed over her. Her sister was missing, injured,
possibly dead, and no one had any idea where she was or why this happening. And her
son, who was so incredibly disabled, was miracuosly speaking for the first time in
Giana's experience with him. Napapikit na lamang si Giana at napasandal sa
headrest.
Ara nasaan ka ba?
Para namang may luhang bumabadyang tumulo sa kanyang mga mata, pero kinontrol niya
iyon. Big girls don't cry.
Kinagat na lamang niya ang pang ibabang labi upang tuloyang hindi mapahikbi.
"Ayos ka lang?" tanong sa kanya ni Andress.
Napahingos-hingos siya at iminulat ang mga mata. "No, not really."
"Wag kang mag-alala, malapit na tayong makarating sa bahay. Doon makapagpahinga ka

na ng maayos. Siguro sumasakit yang ulo mo noh?"
"Mr. Andress Bonifacio, has anyone ever told you that you have a talent for
understatement?"
"No, I don't get that very often, Ma'am." nakangising wika nito.
Turning on her side, she faced Andress in the darkness. "So what is it exactly that
you do with Aedan?"
"Wala naman akong ginawa kay Aedan, tuwing nasa bahay ako nila naglalaro lang kami
palagi ng picnic. That's a type of play therapy, Ma'am. May autism siya kaya
nahihirapan siyang makipagcommunicate sa iba. Wala rin naman siyang ibang kalaro
kundi ako lang. The play therapy is a way of keeping him engaged para marunong siya
kung pano makipag interact sa iba, kaysa naman gagawa siya ng sarili niyang mundo
at hindi magsasalita."
"So mag picnic-picnikan lang kayo, ganon?"
"Yeah, at sa laro na yon siya nag e-enjoy." sagot naman ni Andress.
Ah kaya pala ang hininging laruan ng kanyang ate Ara before ay mga plastic model
food, dahil yon pala ang paboritong laruin ng pamangkin.
"Alam mo bang ako ang nagbigay sa kanya ng mga plastic model food?"
"Oh, ikaw pala ang nagbigay sa kanya. Gusto talaga niya ang mga laruang yon, bukod
diyan sa kanyang dala-dalang stuff dinosaur."
"Ang kapatid mo ang nagmungkahi sakin na maglaro kami ng picnic-picnikan kasama ng

stuff dinosaur niya. It was one of the first pretend things he learned to do."
"So maliban sa pagbabantay ng pamangkin ko, ano naman ang ibang pinagkakaabalahan
mo?"
"Nag schooling ako, but right now nagbabakasyon pa ako."
"So part time mo lang ang pagbabantay ng bata?"
"I'm in between jobs." sagot naman ni Andress.
"So ano pang ibang trabaho mo?" Napansin niyang parang na te-tense ang lalaki sa
sunod-sunod na tanong niya. But she wanted answers. Gaya nang kung sino talaga ang
lalaking ito sa buhay ng ate Ara niya.
Matagal-tagal din na katahimikan ang namayani. Kahit nga si Aedan ay nanahimik rin.
Kaya akala niya hindi na siya sasagotin ni Andres.
"Ang totoo, nasa NBI ako nagtatrabaho."
"Ano naman ang trabaho mo sa NBI?" pangungulit pa rin ni Giana.

Pero hindi na naman agad nakasagot si Andress.
"Sigurado kang gusto mong malaman?"
Napatango-tango naman siya. "Yes."
"Sniper."
*****
Chapter 4 : Tense
Hinay-hinay lang Andress, hinay-hinay lang.
Napansin kasi ni Andress na napapalunok si Giana sa sinabi niya. "I was a marine
sniper in Syria back then." dagdag niyang sabi, hoping that would be enough of an
explanation.
Kahit pa hindi niya malinaw na nakikita ang mukha ni Giana sa dilim, pero alam
niyang nahihintakutan ito sa kanya. Bigla kasi itong nanahimik at napahalukipkip sa
gilid ng sasakyan. Kaya hindi na siya magtataka kung mawawala man ito bigla sa
bahay niya kasama ang pamangkin. Pero lang nangako siya kay Ara bago ito nawala, na
hindi niya pababayaan ang kapatid at anak nito.
"Wag kang matakot sakin, okay?" malumanay na saad niya, and used his calm "trust
me" voice.
Noon kasi palagi nalang siyang mapagkamalan na DJ dahil daw sa ganda ng boses niya
sa telepono. Kaya nga yong mga dati niyang nobya nililigawan ra niya via phonepal
at sasagotin naman agad siya kahit hindi pa siya nakikita ng mga ito.
"Hindi ko na sana dapat pinaalam sayo. Kung makatingin ka kasi para akong ax
murderer." He peered at her through the semidarkness, trying to make eye contact,
but the dim light made it impossible.
"Alam ba ni ate Ara kung ano ka?"
"Oo, alam niya. But it didn't seem to bother her."
There was a long pause. Ano pa ba ang pwedeng pagkwentohan nila? isip-isip Andress.
"Well, that makes sense." She sounded steadier and more confident now. "I mean, it
doesn't really have anything to do with Aedan or what you're doing here, right?"
"Right." sagot pa niya.
Working with Aedan had everything to do with what he was doing here and what he
used to do. Pero syempre, hindi niya pwedeng ipaalam kay Giana ang tungkol don.
Hindi pa sa ngayon.
"Yan pa rin ba ang trabaho mo hanggang ngayon?" tanong sa kanya ni Giana.

"Ang pagiging sniper ko ba ang tinutukoy mo?"
"Yes."
"Hindi na pwede ngayon. May back injury ako." Hindi na kailangang e-elaborate pa
niya sa babae ang nangyari sa kanya. Kaya bago pa lumalim ang kanilang pinag-usapan
kailangang mailihis na niya ito sa ibang paksa.
"Bakit anong nangyari sayo?"
Huli na. Dahil naunahan na siya sa tanong nito.
"Uchosera ka rin pala ano?" kahit na pilit niyang tinatago ang iritasyon, pero
hindi pa rin niya maipagkaila sa kanyang boses.
"Ganito talaga ako. I ask inappropriate questions. Gusto ko nga sanang mag reporter
eh." bulalas pa ni Giana.
"Ang cute mo."
"Really? Pero kailangan mo pa ring sagotin ang tanong ko?"
"Natamaan ako nong huling digmaan sa Syria, nahulog ako sa mataas na lugar kaya
nagkaroon ako ng back injury." He felt her eyes on him through the darkness. She
really looked at him, kaya tuloy nate-tense siya.
"Nagbibiro ka lang, di ba?" di makapaniwalang saad nito. "Hindi ka naman mukhang

disabled."
Mabuti nalang at madilim sa loob ng kotse dahil kanina pa talaga siya namumula sa
mga titig ni Giana, kahit pa kalalaki niyang tao. "Medyo naka recover na kasi ako,
I have to do physical therapy and weights to keep my back strong."
"So nag gi-gym ka araw-araw? Shocks! Opposite pala tayo dahil may katamaran ako sa
pag gi-gym."
Nanahimik na rin si Giana pagkarating nila sa kanyang bahay. Sa wakas nasa bahay na
rin sila, thank God. Saka pinatay na niya ang makina ng sasakyan. "Here we are.
Tara pasok na tayo sa loob."
Pero nang tingnan niya ang bata sa back seat nakatulog na ito. Giana turned around
to stare at Aedan as well.
"Buksan mo ang pinto sa likuran dahil bubuhatin ko si Aedan." turan ni Andress kay
Giana. "Kung hindi siya magigising sa pagbuhat ko, maswerte tayo dahil hanggang
umaga na ang tulog niya."
Iniwan muna niya sandali ang magtiyahin sa sasakyan para buksan ang pintuan ng
bahay niya. Pumasok siya sa loob at inayos muna niya ang magiging kwarto ng
magtiyahin. When he got back to the car, nakita niyang pinagmasdan lang ni Giana
ang natutulog nitong pamangkin.
"Sigurado kang kaya mo siyang buhatin? how about your back injury?" panigurado pa
ni Giana.
"Its okay, as long as I lift with my knees."
He positioned himself in a squat and pulled the forty-pound child into his arms.
Without speaking, Giana followed him up to the porch steps. Nagpaiwan lang si Giana
sa baba at siya na ang nagpatuloy sa pag-akyat sa hagdan para dalhin sa kwarto si
Aedan.
Pagkalapag niya ni Aedan sa kama, bigla na naman siyang na tense knowing na nasa
baba lang si Giana at sila nalang dalawa. Putragis naman oh, what was he going to
do with her?
*****
Chapter 5 : The Letter
Ano bang ginagawa nila sa bahay na ito?
Lalong sumasakit ang ulo ni Giana sa kakaisip. Hanggang sa mga oras na yon kasi ay
hindi pa niya matanggap na nawawala ang kapatid niya.
Pero teka lang..ba't amoy sunog?
One glance toward the kitchen told the story. May niluto nga itong nasusunog na
ipinatong lamang sa hapag-kainan. Tsk, hindi ba marunong magluto ang lalaking iyon?
kaloka. But she wanted to know more about the man she and her nephew were suddenly
become their guardian. Kailangan muna niyang pakisamahan ang lalaking iyon.
Kung ipinagkatiwala nga ng ate Ara niya si Aedan kay Andress, siguro ganon na rin
ang gagawin niya.
Naglibot-libot na lamang siya sa sala nito at sinuri ang lugar. Napansin niya na
Spartan ang gamit na furnishing nito sa bahay at na impressed din siya sa malaking
bookshelves nito. Kung ganon mahilig pala ito sa libro, sa isip niya.
Then she saw a framed photographs. Isang babae na bitbit ang maliit na bata ang
nasa larawan. Naisip naman ni Giana na baka si Andress yan na maliit pa at ang mama
nito. Sa katabi naman nitong larawan ay puro nagwagwapohang naka camouflage na may
tig-iisang naka sling na riffles. Wow mga hot fafas. At nasa gitna ng mga ito si
Andress na sobrang hot din sa suot nitong uniform. Ang isa pang larawan na nakita
niya ay isang wedding picture, at base sa nakikita niya walong lalaki sila
including the groom at ang bride nito. Sila kaya ang mga close friends ng mokong?
Parang sila rin kasi ang mga kasama nito sa ibang larawan na naka camouflage.
Hmm..parang pamilyar rin sa kanya ang bride.
Tama! Siya si Dra. Palma, klasmet ng ate niya sa med school. Kaibigan pala ni
Andress ang napangasawa ng genius na doctora? In fairness, gwapo rin pala ang
napangasawa ni Dra. Palma na parang bida sa Arrow. Pero mas pak ganern itong si
Andress Bonifacio, mukha kasi itong si Sean Farris. At dahil nga sa kakatitig niya
sa mga gwapong mukha sa larawan kaya di na niya namalayan ang pagsingot sa
mabalahibong aso sa kanyang paa. At dahil sa gulat bigla nalang siyang napatalon sa
kanyang kinatatayuan na para bang nakakita ng ahas.
Nasapo niya tuloy ang dibdib at napatawa na lamang siya sa sarili. "Hello sweetie,
sorry hindi kita namalayan at muntik pa kitang maapakan." aniya sa cute na aso.
Hinaplos-haplos niya ang balahibo ng aso na parang gigil na gigil. Parang ambilis
nga lang niya napaamo ito. Pero bigla nalang nangingilid ang mga luha niya sa mga
mata. Naalala kasi niya ang inalagaang aso nila noon ng kanyang ate. Tuloy na mi-
miss niya si Ara. At kung nasaan na kaya ang ate niya?
Dali-dali naman siyang naghanap ng tisyu sa kanyang bag bago pa siya maabotan ni
Andress na umiiyak. Pero imbis na tisyu ang makita niya, yong nakuha niyang sealed
envelope sa kwarto ni Aedan ang nakuha niya mula sa loob ng kanyang bag.
Ang nakasulat sa envelope ay pangalan ng lawyer at associates nito. Pero bakit

naman kailangan ng abogado ang kapatid niya? Eh matagal ng annul sila ng asawa
nito. Ang walang hiyang asawa kasi nito may unang asawa pala. Naloko talaga ang ate
niya. Pero kahit may nakasulat na private and confidential sa envelope, na te-temp
pa rin si Giana na buksan ang laman nito.
Dear Dra. Siason:
Thank you for coming to see me last week and for sharing me your preliminary
research. Your review of the scientific aspect of our case was enlightening.
If you would testify at trial, I would consider it a personal favor. Your expertise
with the material would prove invaluable for our case.
Please let me know when the final documentation we discussed is ready. My

secretary, Kathy Banas, will pick it up.
As you know, we expect this case to set a precedent, and I can't stress enough the
importance of confidentiality. Please do not disclose the facts of your research to
anyone. I look forward to working together. Feel free to call me at home if you
have any questions or concerns.
Best regards,
Wally Suliman
Binasa ulit ni Giana ang sulat, dahil hindi talaga niya maintindihan ang
ipinahiwatig sa sulat.
"Anong ginagawa mo?"
Bigla namang nagunlantang si Giana sa boses ni Andress. "God, you scared me." tas
napahugot siya ng malalim na hininga.
"Ano yan?" tanong nito.
Ganern? Ni hindi man lang ito humingi ng paumanhin sa kanyang pagkagulantang.
"I'm not sure. Sa tingin ko galing ang sulat na to sa abogado ni Ara." aniya tas
inabot ang sulat kay Andress. Binasa naman ito kaagad ng lalaki.
Matapos basahin ni Andress ang sulat napatitig ito sa kanya.

"Ano kaya ang ipinahihiwatig ng sulat na iyan?" tanong niya.
"Wala akong ideya. Pero mukhang may gustong tumestigo si Ara. Sa tingin ko
kailangan nating tawagan ang abogado na yan, to see if he'll tell us what's going
on."
"Naniniwala ka bang may kinalaam ito sa pagkawala ni ate Ara?"
"Sa puntong ito, Oo. Anything and everything could possibly be related to her
disappearance." ika ni Andress at dinayal nito ang kanyang cellphone. He held the
phone and stared at the letter.
Damn it, nangingialam na naman ang lalaking ito.
"Teka lang, Mister." pigil niya sa lalaki.
He stopped and glanced up at her again. "Bakit mo ba ako pinipigilan?"
"Hindi naman sa pinipigilan kita, pwede bang dahan-dahan muna."
Walang kakurap-kurap naman siyang tinitigan ni Andress, nako-conscious tuloy siya.
"I may sound bitchy and ridiculous at this point, pero nangingialam ka na sa buhay
namin, Mister."
Napabuntong-hininga ito. "Tama ka."
Panandaliang hindi umimik si Andress, at don siya nakahinga ng maluwag. Hanggang sa

nagsalita ulit ito. "Tama ka, you are being ridiculous. Naintindihan ko, marahil
pagod ka at masakit ang ulo mo. You're not in any shape to do this. Mas mabuti pang
matulog ka nalang. Tomorrow I'm sure it will be a different story. Basta ngayong
gabi tatawagan ko si Wally Sulliman."
Sa halip na sawayin niya ang sinasabi ni Andress, kinagat na lamang niya ang pang
ibabang labi upang hindi niya tuloyang masinghalan ang pakialamerong lalaki.
What was wrong with her? Eh tumulong lang naman ito sa kanya, sabi ng kabilang
bahagi ng kanyang utak.
Napasandal na lamang siya sa sofa habang nakatitig sa kisame. Refusing to look at

Andress when he made the phone call, she studied the ceiling fan instead, listening
as he explained who he was and why he was calling.
"I'm sorry to hear that. When did it happen?" anito sa kausap na di tumitingin sa
kanya. "I'd like to talk with you in person if possible." He paused. "No, I
understand. What time does it start? Where is that? All right. I understand. I'll
be there. I promise I won't keep you long."
Nakikinig lang naman si Giana sa pakikipag-usap ni Andress sa cellphone. Hindi na

lamang siya umimik pa.
"Thank you. We'll see you in the morning. Good night." anito tas ibinaba na nito
ang cellphone.
"Ano na ang sinabi niya?" She stared at him expectantly. "Did Sulliman have any
idea what might have happened?"
Pero hindi niya talaga mabasa ang mukha ni Andress.

"Wala. Dahil Patay na si Wally Sulliman."
*****
Chapter 6 : The Paralegal
Hi guys! This story is now exclusively published on Dreame. But don't worry, you
can still read the full version of this story for free.
Just download the app or you can check the link on my profile.
Thank you and God bless.
Chapter 7 : All About The Research
Chapter 8 : The Explanation She Need
Chapter 9 : Flash Report
Chapter 10 : Someone's POV
Chapter 11 : Voice Message
Chapter 12 : Package
Chapter 13 : Whom to Trust?

Chapter 14 : Senate Hearing
Chapter 15 : Grief
Chapter 16 : Orphan
Chapter 17 : Worries

Chapter 18 : Obliged
Chapter 19 : Hidden Agenda
Chapter 20 : Elusive
Chapter 21 : Set-up
Chapter 22 : Apart
Chapter 23 : Elude
Chapter 24 : Chide
Chapter 25 : That Was Close
Chapter 26 : What's in it?
Chapter 27 : Cold and Sweat
Chapter 28 : Ascertain
Chapter 29 : Overdose
Chapter 30 : Slogan

Chapter 31 : Shelter
Chapter 32 : Hope
Chapter 33 : Message Relay
Chapter 34 : Ally

Chapter 35 : Searching
Chapter 36 : Self-defense
Chapter 37 : Captured
Chapter 38 : Barter
Chapter 39 : Debt of Gratitude

Chapter 40 : Finale
Tough Hunks Reunion
Hi..posted na po ang last chapter ng Tough Hunks Series 10: Bryant the Valiant sa
Dreame. Kumbaga sa last chap din magtatagpo-tagpo lahat ng Tough Hunks sa batch 1.
Looking forward na mabasa niyo iyon sa Dreame account ko @ MariaSoledad007 at sana
ma follow niyo rin ako doon.
Ingat po kayo palagi. God bless!

Tough Hunk Series 2

Uploaded by

Document Information

Original Description:

Original Title

Copyright

Available Formats

Share this document

Share or Embed Document

Sharing Options

Did you find this document useful?

Is this content inappropriate?

Copyright:

Available Formats

Tough Hunk Series 2

Uploaded by

Copyright:

Available Formats

Tough Hunks Series (2) Andress : The Dauntless

Generated by Lightnovel Crawler

Tough Hunks Series (2) Andress : The Dauntless c1-42

Volume 1 Andress : The Dauntless

Chapter 1 : Unknown Caller

Chapter 5 : The Letter

Chapter 6 : The Paralegal

Chapter 7 : All About The Research

Chapter 8 : The Explanation She Need

Chapter 9 : Flash Report

Chapter 10 : Someone's POV

Chapter 11 : Voice Message

Chapter 13 : Whom to Trust?

Chapter 14 : Senate Hearing

Chapter 19 : Hidden Agenda

Chapter 25 : That Was Close

Chapter 26 : What's in it?

Chapter 27 : Cold and Sweat

Chapter 33 : Message Relay

Chapter 39 : Debt of Gratitude

Tough Hunks Reunion

Andress : The Dauntless

Chapter 1 : Unknown Caller

"Eto po ba si Ms. Giana Rodriguez?"

"Si Ara? Siguro nasa kanyang bahay siya ngayon."

"Pero wala siya."

"Nandito ako ngayon sa bahay niya. Kasama ng anak niya."

Malinaw na ngayong naririnig niya ang pinagsasabi sa kanya ng lalaki dahilan sa

"Tumawag ka na ba ng pulis?" tanong ni Giana.

Nagpakawala siya ng isang malalim na hininga. "I'll be there as soon as possible."

"Good." sagot ng lalaki.

"Siyangapala, kumusta na ang pamangkin kong si Aedan?"

Bakit ba sa lahat na pwede nitong tirahan ay dito pa napili ng kapatid niya na

Was anyone even here? Bakit parang wala?

Tumpak! Dahil may nahanap nga siyang susi.

Umakyat na siya sa itaas dahil nagbabakasakali pa rin siyang natutulog lamang sa

Pagbukas niya sa kwarto ni Aedan ay sumalubong naman sa kanya ang liwanag ng

Tumawag ka nalang ng pulis Giana, at umalis ka na diyan.

Posible rin kasing nasa loob pa ng bahay ang intruder.

"Yeah! Dino's here! Dino's here!" sigaw ng boses bata.

Then there was a faint chuckle, a low, sexy sound.

"Salamat sa warning, pero kailangan ka pa rin matingnan ng medics."

Walang kakurap-kurap naman siyang tinitigan ni Andress. "Hindi masyadong binigyan

"What?" gulat na tanong niya.

"No problem." sang-ayon rin ni Andress.

Sumigaw naman ng napakalakas si Aedan mula sa kabilang kwarto na ikinailing-iling

"Wala ka na ngang ibang choice, kaya tara na." ika pa ni Andress.

Pinuntahan na niya si Aedan sa kabilang kwarto at nang sa kanyang paglabas sa

"Andress Damazo?" asked the older of the two officers.

Napatango naman si Andress.

"Ako pala si SPO4 Tuason, at ito namang kasamahan ko ay si Inspector Valdez."

"Saan?" The word stuck in her throat.

Panandaling natulala si Giana.

"Ang alam ko lang na isa siyang research doctor."

"Ganon ba?" di makapaniwalang saad ng Inspector.

"Kailan ang huli ninyong pag-uusap?"

Ang tatlong pares ng mga mata ay sa kanya lang talaga nakatingin.

"Oo, Mr. Damazo, parte yan sa tanong namin." sabi ng Inspector.

"Naintindihan ko naman na kailangan niyong magtanong," saad ni Andress sa Inspector

"Napansin mo rin sa wakas." he said, and put the car in gear.

"Yes. But it took me long bago ko iyon napansin."

Napatili naman siya ng malakas sa bilis ng pagpapatakbo ng sasakyan ni Andress.