OSI referentni model (Open Systems Interconnection Basic Reference Model)

1984 godine ISO je razvila mrežni referentni model OSI koji opisuje kako se prenose informacije
od aplikacije na jednom računaru preko mreže do aplikacije na drugom računaru. Ovo je osnovni
model za komunikaciju između računara i predstavlja osnovu na koju se uklapaju postojeći
standardi.
U ovu svrhu razvijen je model sa 7 slojeva, a svaki od tih slojeva predstavlja grupu sličnih logičkih
funkcija. Standardizacijom funkcije svakog sloja i njihovog interface-a, a ne obraćajući pažnju na
detalje i unutrašnjost, ovaj model je olakšao međusobno djelovanje opreme različitih proizvođača, a
da pri tome proizvođač ne mora vršiti modifikaciju svoje opreme.

Svaki od ovih slojeva predstavlja jednu logičku grupu odnosno cjelinu za sebe tako da se poslovi
unutar sloja mogu realizirati nezavisno jedan od drugog.
Ovi slojevi se mogu podijeliti u dvije katerogije:
1. Viši slojevi (od 5-7) – obavljaju poslove koji su bitni za aplikacije i uglavnom se realiziraju
u softveru
2. Niži slojevi ( od 1-4) – prenose informacije kroz mrežu,a mogu se realizirati u hadrveru,
softveru ili firmveru (softvare koji je ugrađen u hadrware a služi za upravljanje elektronskim
uređajima)
Ovaj model samo predstavlja konceptualni okvir i ne propisuje načine komuniciranja, već su za to
zaduženi protokoli koji definišu pravila za razmjenu podataka. Svaki od protokola su različiti i
ponašaju se nezavisno međutim oni moraju raditi usklađeno da bi se paket mogao prenijeti.
Slojevi unutar jednog modela komuniciraju samo sa prvim slojem iznad ili ispod sebe. Gornji
protokol ovisi od funkcionalnosti koju pruža protokol ispod njega. Ako prikažemo komunikaciju sa
dva OSI modelea vidimo da se slojevi jednog modela povezuju samo sa slojevima istog nivoa
drugog modela (peer to peer komunikacija).