Oma tea

Ik zag zoveel liefde bij het afscheid nemen van oma. Daar heb ik mijn gedicht over
geschreven. Altijd een heel mooi proces, omdat er veel gedachtes bij komen kijken.
Ik hield de gedachte vast aan oma, en hoe het was om bij haar te zijn en begon te
bedenken hoe ik dat gevoel in woorden uit kon drukken. Er kwam een zin in me op;

Liefde, het bouwt bruggen.

Vanaf daar ging het vanzelf, geïnspireerd door het gevoel wat ik had gecreëerd,
denkend aan oma en aan liefde.
Ik hoop dat u er zelf ook een beeld van kan schetsen, denkend aan iemand waarvan u
houdt.

Aan T - DE OVERSTEEK

Liefde, het bouwt bruggen, tussen mensen in het leven,

Zielen die elkaar raken, wanneer aandacht wordt gegeven.

Ik heb je in het oog of ik heb je in gedachten.

Ben je bij me, dan voel ik je van binnen.
Ben je er niet, dan zal ik op je wachten.
Want ik ken je, ik mis je. Ik mag je.

Liefde, het bouwt bruggen, waar voorheen geen pad was.

Mensen worden verbonden, en stijgen óp uit de bergpas.

Ik zag je voor het eerst, je hield me in je handen.

Een veilig gevoel, en zo vertrouwd.
Jouw armen om me heen, ik ontspande.
Ik leerde je kennen en genoot. De liefde, maakt ons gróót.

Liefde, het bouwt bruggen, waar de weg uit bestaat.

Het laat ons iets achter, wat nooit verloren gaat.

Want liefde is het voorbeeld. Liefde is de bron.

Liefde is, de schittering, in het gouden medaillon.
Je laat het me zien en dat mag je
Ik wil het volgen, wordt onder de golven bedolven.
Maar daar ben je. Je brengt me op weg, met een lachje.

Want je kent me, je kust me, je zag me.