Wypracowanie o reinterpretacji mitu o Aresie przez Zbigniewa Herberta W tym tekście przedstawię

reinterpretację mitu o Aresie - jednym z dwunastu bogów olimpijskich - w wykonaniu Zbigniewa

Herberta. W mojej pracy porównam jego tekst z mitem o Aresie u Jan Parandowskiego. Zacznijmy
może od podobieństw. U obu autorów Ares jest demonem wojny. Potężnym wojownikiem, który
bezmyślnie zaczyna szarżować na przeciwnika. Nie rozważa swoich sił, nie analizuje mocnych i
słabych stron przeciwnika, tylko w największym wir bitwy zabijał jak najwięcej osób. Jest
przeciwieństwem Ateny - bogini mądrości i wojny sprawiedliwej, która jest świetnym taktykiem. To
na co zwraca uwagę Herbert i Parandowski to fakt, że jest bardzo niewiele świątyń poświeconych
Aresowi, jego kult praktycznie nie występował. Obaj autorzy mitologii są także spójni co do
pochodzenia Aresa. Przejdę teraz do tego co Herbert zreinterpretował. Główna zmiana jaką widać w
jego micie to umniejszenie roli Aresa. Herbert mówi nawet, że umieszczenie tego boga w gronie
dwunastu bogów olimpijskich jest niesłuszne. Wyraźnie zaznacza, że Ares jest mało ważnym bogiem
- „był bogiem drugorzędnym, posiłkowym i powszechnie pogardzanym. Herbert przekazuje również,
że wojna Aresa była bezmyślna, celem było jedynie zabicie jak największej ilości osób bez większego
powodu. Mówi o jego zamiłowaniu do mordowania i ukazuje go jako barbarzyńcę. Myślę, że dodanie
takich wstawek miało pokazać, że wojna i barbarzyństwo to mroczne strony naszego świata, a
zbrodniarze wojenni są źle zapamiętani, nie są ulubieńcami ludu i nie przynoszą nic dobrego. Herbert
żył czasach II wojny i PRL i przeżył straszność i okrucieństwo wojen oraz dyktatorów. Na koniec
wspomnę jeszcze o wstawkach porównujących mitologię do współczesności. Przykładem może być
porównanie furiackich ataków Aresa do późniejszych kampanii wojennych Napoleona. Herbert
również wyprzedza czasy starożytne i pokazuje, że w czasach współczesnej wojny, gdzie „wojny stały
się bardziej domeną polityki, obskurnych doradców, cynicznych kapitalistów, Ares utracił swoją
rangę”. Przez to lekkomyślność i nieprzemyślane ataki nic by nie dały o czysta wojna tylko dla
zabijania zdarzała się coraz rzadziej. Herbert nawiązując do współczesnego świata w ostatnim
akapicie pisze, że Ares stał się terrorystą. Terroryzm wręcz doskonale wpisuje się charakter Aresa -
szybki zamach, dzięki któremu zginie wiele osób bez narażania się na upokorzenie - przegranie
wojny. A co zostało również zaznaczone w mitach Herberta - Ares był tchórzem, bał się porażki i nie
przyznawał do winy.