The rise of British colonialism to the end of the Ottoman Empire

By 1818 British hegemony over India was complete, and many other colonies and
mandates followed. Not all Muslim territories were colonized, but nearly all
experienced some kind of dependency. In the 19th century Westernization and
Islamic activism coexisted and competed in Islamdom. In the 19th-century
Ottoman Empire, selective Westernization coexisted with a reconsideration of
Islam. In Iran the Qājār shahs brought in a special "Cossack Brigade" led by
Russians. Islamic protest often took the form of jihads against Europeans. Al-
Afghānī, Iqbāl assumed that without Islam Muslims could never regain the
strength they had possessed when they were a vital force in the world. In many
regions of Islamdom the movement known as Salafiyyah also identified with an
ideal time in history.

The early 20th century to the present Reform and revival in the colonial period

Between the two World Wars, two distinct interpretations of Islam emerged from
the Salafiyyah movement. One interpretation politicized Islam by taking its
scriptures to be the proper foundation of the social and political order. The other
sought a renovated religion that would be grounded in and faithful to the early
scriptures. The question of whether Islam should be the foundation of a national
culture and politics dominated political discourse in Islamic countries throughout
the 20th century and beyond. In Egypt, for example, liberal intellectuals such as
Ṭāhā Ḥusayn viewed national culture as incorporating Islamic, Arab, ancient
Egyptian, and European elements.

Postcolonial states and Islam

In the 20th century, colonized Muslim societies gradually achieved political

independence and built new states. Many of these states adopted a "Muslim"
identity that they interpreted in various ways. Two states, though established in
societies that had not been colonized, exemplified contrasting paradigms.

Islamist movements from the 1960s

After the Six-Day War in 1967, political Islam emerged as a public force. Egypt
withdrew from military and other treaties with the Soviets in the 1970s. Islamist
movements began to criticize state control of Islam in their countries. In 1979 an
Islamic state was founded in Iran through revolution. The Islamic republic of Iran
competed with Saudi Arabia for influence in the Middle East. Before the Iranian
Revolution, offshoots of the Muslim Brotherhood were radicalizing political Islam
in other parts of the Islamic world. One of the most important figures was the
Egyptian author and writer Sayyid Quṭb.

The mainstreaming of Islamist movements

Islamist groups were the object of sustained worldwide media attention in the
1970s and 1980s. Nonviolent groups received significantly less attention than the
few groups that advocated the use of violence. This changed in the 1990s, when
authoritarian regimes began implementing policies of limited political
liberalization. In countries that did not practice electoral politics, movements of
opposition devised other means of protest and participation. In Saudi Arabia in
1992 a "Memorandum of Advice" was signed by more than 100 ulama and
Islamists. Contemporary Islamist movements are polarized between two main
trends.

Dimensions of the Islamic revival

Islamist movements are not limited to poor countries or disadvantaged,

marginalized groups. Members of these movements are generally highly
educated, predominantly in secular fields. In particular, mainstream Islamist
parties are typically led by young men and women who are successful
professionals with college degrees. Islam also followed a dynamic of revival linked
to sweeping educational, demographic, and social transformations. In the 1970s
both the Ayatollah Khomeini and the Egyptian preacher Sheikh Kishk
disseminated their speeches and sermons on audiocassettes. In the 1990s such
new media as satellite television and the Internet began to offer faster means of
access to ideas about Islam.

Islam and globalization: the age of mobility

In the 1980s and '90s, Western Muslims pondered how they could live and
practice their religion in a non-Muslim context. They pondered whether full
participation in Western culture and political life was possible. Many retained
important links with their countries of origin through travel and modern means of
communication. "Clash of civilizations" between Islam and the West was largely a
theoretical construct. Bin Laden viewed the world as divided in a war between
Muslims and "Crusaders and Zionists". Controversies such as the banning of the
veil in France became instantly global.

Ang pagtaas ng kolonyalismong British hanggang sa wakas ng Ottoman Empire

Pagsapit ng 1818 British hegemonyo sa India ay kumpleto na, at maraming iba
pang mga kolonya at mandato ang sumunod. Hindi lahat ng mga teritoryong
Muslim ay nasakop, ngunit halos lahat ay nakaranas ng ilang uri ng pagtitiwala.
Noong ika-19 na siglo ang Westernisasyon at aktibismo ng Islam ay nagkasama at
nakikipagkumpitensya sa Islamdom. Sa Imperyong Ottoman ng ika-19 na siglo,
ang pumipili na Westernisasyon ay sumabay sa muling pagsasaalang-alang sa
Islam. Sa Iran ang Qājār shahs ay nagdala ng isang espesyal na "Cossack Brigade"
na pinamunuan ng mga Ruso. Ang protesta ng Islam ay madalas na anyo ng mga
jihad laban sa mga Europeo. Al-Afghānī, Ipinagpalagay ni Iqbāl na walang Islam
Ang mga Muslim ay hindi kailanman makakakuha ng lakas na taglay nila noong
sila ay isang mahalagang puwersa sa mundo. Sa maraming mga rehiyon ng
Islamdom ang kilusang kilala bilang Salafiyyah ay nakilala din na may perpektong
oras sa kasaysayan.

Ang unang bahagi ng ika-20 siglo hanggang sa kasalukuyan Repormasyon at

muling pagbabangon sa panahon ng kolonyal
Sa pagitan ng dalawang World War, dalawang magkaibang interpretasyon ng
Islam ang lumitaw mula sa kilusang Salafiyyah. Ang isang interpretasyon ay
namulitika sa Islam sa pamamagitan ng pagkuha ng mga banal na kasulatang ito
upang maging wastong pundasyon ng kaayusang panlipunan at pampulitika. Ang
iba ay humingi ng isang nabago na relihiyon na ibabatay at mananampalataya sa
mga naunang banal na kasulatan. Ang tanong kung ang Islam ba ay dapat na
pundasyon ng isang pambansang kultura at pulitika na pinangungunahan ang
diskurasyong pampulitika sa mga bansang Islam sa buong ika-20 siglo at higit pa.
Halimbawa, sa Egypt, ang mga liberal na intelektuwal tulad ng Ṭāhā Ḥusayn ay
tiningnan ang pambansang kultura bilang pagsasama ng mga elementong Islam,
Arab, sinaunang Egypt, at Europa.

Mga estado ng postkolonyal at Islam

Noong ika-20 siglo, unti-unting nakamit ng mga kolonyal na lipunang Muslim ang
kalayaan sa politika at nagtayo ng mga bagong estado. Marami sa mga estadong
ito ang nagpatibay ng isang "Muslim" na pagkakakilanlan na ininterpret nila sa
iba`t ibang paraan. Ang dalawang estado, bagaman naitatag sa mga lipunan na
hindi nasakop, ay nagsilbing halimbawa ng magkakaibang mga paraday.

Mga paggalaw ng Islamista mula 1960s

Matapos ang Anim na Araw na Digmaan noong 1967, lumitaw ang pampulitika
Islam bilang isang puwersang pampubliko. Umatras ang Egypt mula sa militar at
iba pang mga kasunduan kasama ang mga Soviet noong 1970s. Ang mga kilusang
Islamista ay nagsimulang punahin ang kontrol ng estado ng Islam sa kanilang mga
bansa. Noong 1979 isang estado ng Islam ang itinatag sa Iran sa pamamagitan ng
rebolusyon. Ang Islamic republika ng Iran ay nakikipagkumpitensya sa Saudi
Arabia para sa impluwensya sa Gitnang Silangan. Bago ang Rebolusyon ng Iran,
ang mga offshoot ng Kapatiran ng Muslim ay radicalizing pampulitika Islam sa iba
pang mga bahagi ng mundo ng Islam. Ang isa sa pinakamahalagang pigura ay ang
may-akda at manunulat ng Egypt na si Sayyid Quṭb.

Ang pangunahing paggalaw ng mga kilusang Islamista

Ang mga Islamistang pangkat ay ang object ng napapanatiling pansin ng buong
mundo sa media noong 1970s at 1980s. Ang mga hindi marahas na pangkat ay
nakatanggap ng makabuluhang mas kaunting pansin kaysa sa ilang mga pangkat
na nagtaguyod sa paggamit ng karahasan. Nagbago ito noong dekada 1990, nang
magsimula ang mga awtoridad ng awtoridad sa pagpapatupad ng mga patakaran
ng limitadong pampulitika na liberalisasyon. Sa mga bansang hindi nagsanay ng
politika sa eleksyon, ang mga paggalaw ng oposisyon ay gumawa ng iba pang
paraan ng protesta at pakikilahok. Sa Saudi Arabia noong 1992 isang
"Memorandum of Advice" ay nilagdaan ng higit sa 100 ulama at Islamists. Ang
mga kasalukuyang paggalaw ng Islamista ay naka-polarisa sa pagitan ng dalawang
pangunahing kalakaran.

Mga sukat ng muling pagkabuhay ng Islam

Ang mga paggalaw ng Islamista ay hindi limitado sa mga mahihirap na bansa o
hindi pinahihirapan, mga napapaliit na grupo. Ang mga miyembro ng mga
paggalaw na ito sa pangkalahatan ay may mataas na edukasyon, higit sa lahat sa
mga sekular na larangan. Sa partikular, ang mga pangunahing partido ng Islamista
ay karaniwang pinamumunuan ng mga kabataang kalalakihan at kababaihan na
matagumpay na mga propesyonal na may degree sa kolehiyo. Sinundan din ng
Islam ang isang pabago-bago ng muling pagkabuhay na naka-link sa malawak na
pang-edukasyon, demograpiko, at mga pagbabago sa lipunan. Noong 1970s
kapwa ang Ayatollah Khomeini at ang taga-Ehipto na mangangaral na si Sheikh
Kishk ay nagpakalat ng kanilang mga talumpati at sermon sa mga audiocassette.
Noong dekada 1990 tulad ng bagong media tulad ng satellite television at Internet
ay nagsimulang mag-alok ng mas mabilis na paraan ng pag-access sa mga ideya
tungkol sa Islam.

Islam at globalisasyon: ang edad ng kadaliang kumilos

Noong 1980s at '90s, ang mga Western Muslim ay nag-isip-isip kung paano nila
mabubuhay at maisagawa ang kanilang relihiyon sa isang di-Muslim na konteksto.
Pinag-isipan nila kung posible ang buong pakikilahok sa kultura ng Kanluranin at
buhay pampulitika. Maraming pinanatili ang mahahalagang ugnayan sa kanilang
mga bansang pinagmulan sa pamamagitan ng paglalakbay at modernong paraan
ng komunikasyon. Ang "pag-aaway ng mga sibilisasyon" sa pagitan ng Islam at ng
Kanluran ay higit sa lahat ay isang teoretikal na konstruksyon. Tiningnan ni Bin
Laden ang mundo na nahahati sa isang giyera sa pagitan ng mga Muslim at
"Crusaders at Zionists". Ang mga kontrobersya tulad ng pagbabawal ng belo sa
Pransya ay naging agad pandaigdigan.