PAGMAMAHAL SA BAYAN

Sino si Rizal? Si José Protacio Rizal Mercado y Alonso Realonda ay isa sa

pinakakilalang dakilang bayani ng Pilipinas. Siya ay isinilang ni Gng. Teodora Alonso
Realonda at ng asawa na si G. Francisco Mercado sa Calamba, Laguna noong Hunyo
19, 1861. Sa panahon ng pamamayagpag ng mga mananakop na Kastila, siya ay
kabilang sa mga Pilipinong umalsa laban sa mga manlulupig. Hindi katulad ng iba, si
Rizal ay may sariling pamamaraan ng pakikipaglaban. Hindi siya gumamit ng kahit
anong dahas, kung hindi sa paggamit ng kaniyang talino at husay sa pamamaraang
pagsulat. Sa pamamagitan ng kaniyang mga kilalang nobela, ang Noli Me Tangere at El
filibusterismo ay naibulgar ang mga masasamang gawain ng mga mananakop na
Kastila. Siya ay nagtagumpay ngunit siya ay pinatay. Siya ay binaril at namatay noong
Desyembre 30, 1896 na may huling katagang "Consummatum est" na
nangangahulugang "tapos na". At sa huli, sa kaniyang pagkadakila at pagmamahal sa
bayan ay pinatunayan niya ang mga katagang "ang mamatay ng dahil sayo" ng Lupang
Hinirang.

Pilipinas ang perlas ng silanganan. Sa pagkamagiting ng mga Pilipino at mga bayani,

tayo ay nakalaya sa kamay ng mga mang-aapi. Ang kagandahan ng Watawat ng
Pilipinas ay simbolo ng ating pagiging malaya. Ang walong sinag ng araw ay
sumasagisag sa walong probinsyang unang nag-alsa sa Kastila ang Maynila, Cavite,
Bulacan, Pampanga, Nueva Ecija, Tarlac, Laguna, at Batangas. Ang tatlong bituin na
kumakatawan sa tatlong isla ng bansa ang Luzon, Visayas, at Mindanao. Ang kulay
asul na nangangahulugan ng kapayapaan, katotohanan, at katarungan. At panghuli,
ang kulay pula na nagpapahiwatig ng kagitingan, at pagkamakabayan. Hindi man
ganoon kadali ang proseso— umagos man ang libo-libong galon ng dugo at hindi
mabilang na buhay na nawala ay matagumpay pa rin tayong nakawala sa kamay ng
mga manlulupig at pangit na pamununo. Hindi masusuklian ang hirap na dinanas ng
mga Pilipino upang magwagi at matagumpay na maiwagayway ang Watawat ng
Pilipinas. Kung kaya, sabay-sabay tayong umawit ng Lupang Hinirang at manumpa sa
Watawat ng Pilipinas ng buong puso at pagmamalaki.

Sa kay rami-rami ng mga pinagdaanan, tunay ngang may bagong pag-asang

sisilang. Sa paglipas ng araw at bagyo, may panibagong sikat ng araw na tutungo. Sa
paglabas ng araw sa kaumagahan, ang pamamalagi ay mabibigyan ng kahulugan. Sa
paglubog ng araw, may bukas na matatanaw. Magkikita muli ang araw at buwan,
magkakaisa sa lawak ng kalangitan; aahon sa rurok ng kahirapan, at tatalikuran ang
madugong nakaraan. Hindi kailanman magiging huli ang lahat, sapagkat tayo ay
nagsisimula pa lamang magsiwalat. Panibagong araw ay sisikat para sa pagpapatuloy
ng ating nasimulang alamat.