Κατερίνα Πόθου Συντακτικό της Λατινικής Γλώσσας

Αυτοπάθεια
Η προσωπική αντωνυμία του γ΄ προσώπου (se) καθώς και η κτητική αντωνυμία
του γ΄ προσώπου (suus, -a, -um) χρησιμοποιούνται μόνο για να δηλώσουν
αυτοπάθεια.

α. Άμεση (ή ευθεία) αυτοπάθεια

Άμεση (ή ευθεία) αυτοπάθεια έχουμε όταν η αντωνυμία αναφέρεται στο
υποκείμενο της πρότασης στην οποία βρίσκεται.
Π.χ. Cassiope, superba forma sua, cum Nymphis se comparat. (Κείμ. 3)

β. Έμμεση (ή πλάγια) αυτοπάθεια

Έμμεση (ή πλάγια) αυτοπάθεια έχουμε όταν η αντωνυμία βρίσκεται:
α. Σε δευτερεύουσα πρόταση και δεν αναφέρεται στο υποκείμενο της
δευτερεύουσας πρότασης αλλά στο υποκείμενο του ρήματος εξάρτησης της
δευτερεύουσας πρότασης.
β. Σε φράση που έχει απαρέμφατο και δεν αναφέρεται στο υποκείμενο του
απαρεμφάτου αλλά στο υποκείμενο του ρήματος εξάρτησης του απαρεμφάτου.
γ. Σε φράση που έχει μετοχή και δεν αναφέρεται στο υποκείμενο της μετοχής αλλά
στο υποκείμενο του ρήματος εξάρτησης της μετοχής.
Π.χ. (Cassius) Existimavit ad se venire hominem ingentis magnitudinis et facie
squalida, similem effigiei mortui. (Κείμ. 14)  Aναφέρεται στο υποκείμενο του
ρήματος και όχι του απαρεμφάτου.

 Σημείωση: Για να εκφράσουμε κτήση χωρίς αυτοπάθε ια στο γ΄

πρόσωπο χρησιμοποιούμε τις πλάγιες πτώσεις της αντωνυμίας is, ea, id.
Π.χ. pater suus = ο πατέρας του (του ίδιου)
pater eius = ο πατέρας του (κάποιου άλλου)