Sygn.

akt XVI GCo 364/15

POSTANOWIENIE
Dnia 30 grudnia 2015 r.

Sąd Okręgowy w Warszawie XVI Wydział Gospodarczy w składzie:

Przewodniczący SSO Ewa Teofilak

po rozpoznaniu w dniu 30 grudnia 2015 r. w Warszawie

na posiedzeniu niejawnym

sprawy z wniosku (...) Spółki Akcyjnej z siedzibą w W.

z udziałem (...)z siedzibą w W.

o udzielenie zabezpieczenia

postanawia:

1. zabezpieczyć roszczenie (...) Spółki Akcyjnej z siedzibą w W. przeciwko (...) Spółce Akcyjnej z siedzibą w W. o
zaniechanie naruszania praw uprawnionego do programu telewizyjnego (...) (dalej: Program (...)) oraz o zaniechanie
niedozwolonych działań z tytułu czynów nieuczciwej konkurencji tj. roszczenia o nakazanie (...) Spółce Akcyjnej
zaniechania na podstawie art. 17 w zw. z art 41 ust 1 pkt 1) w zw. z art. 50 pkt 3), art. 86 ust. 1 pkt 2 lit. c) i ust. 3 i
art. 92 w zw. z art. 41 ust. 1 pkt 1) i art. 94 ust. 4 pkt 4) i ust. 5 i art. 97 pkt 3) i pkt 4) i pkt 7) i art. 79 ust. 1 pkt 1)
UPAPP i art. 101 w zw. z art. 79 ust 1 pkt 1) oraz art. 3 ust. 1 w zw. z art. 18 ust. 1 pkt 1) UZNK rozpowszechniania
bez zgody Programu (...), a także utworów i przedmiotów praw pokrewnych zawartych w Programie (...), na stronie
internetowej Obowiązanego dostępnej pod adresem internetowym (...) oraz jego podstronach („Serwis (...)") poprzez
rozpowszechnianie w Serwisie (...) Programu (...) w tym z wykorzystaniem aplikacji „(...)", jak również linków, łączy
lub przekierowań umożliwiających dostęp do Programu (...) poprzez :

- nakazanie (...) Spółka Akcyjna z siedzibą w W. zaniechania rozpowszechniania Programu (...) w Serwisie
(...) w jakikolwiek sposób, w tym z wykorzystaniem aplikacji „(...)", jak również linków, łączy lub przekierowań
umożliwiających dostęp do Programu (...) przez okres 6 (sześciu) miesięcy licząc od daty wydania postanowienia;

2. zakreślić (...) Spółce Akcyjnej z siedzibą w W. dwutygodniowy termin na wniesienie powództwa o ochronę
roszczenia opisanego w pkt 1 pod rygorem upadku zabezpieczenia;

3. zaopatrzyć postanowienie w zakresie punktu pierwszego we wzmiankę o wykonalności.

SSO Ewa Teofilak

UZASADNIENIE
Wnioskiem z dnia 23 grudnia 2015 r. (data prezentaty) (...) Spółka Akcyjna z siedzibą w W. domagała się udzielenia
zabezpieczenia roszczenia w stosunku do (...) Spółki Akcyjnej z siedzibą w W. o zaniechanie naruszania praw do
programu telewizyjnego (...) oraz o zaniechanie niedozwolonych działań z tytułu czynów nieuczciwej konkurencji tj.
roszczenia o nakazanie (...) Spółce Akcyjnej zaniechania na podstawie art. 17 w zw. z art 41 ust 1 pkt 1) w zw. z art. 50
pkt 3), art. 86 ust. 1 pkt 2 lit. c) i ust. 3 i art. 92 w zw. z art. 41 ust. 1 pkt 1) i art. 94 ust. 4 pkt 4) i ust. 5 i art. 97 pkt
3) i pkt 4) i pkt 7) i art. 79 ust. 1 pkt 1) UPAPP i art. 101 w zw. z art. 79 ust 1 pkt 1) oraz art. 3 ust. 1 w zw. z art. 18
ust. 1 pkt 1) UZNK, rozpowszechniania bez zgody Programu (...), a także utworów i przedmiotów praw pokrewnych
zawartych w Programie (...), na stronie internetowej Obowiązanego dostępnej pod adresem internetowym (...) oraz
jego podstronach („Serwis (...)") poprzez rozpowszechnianie w Serwisie (...) Programu (...)w tym z wykorzystaniem
aplikacji „(...)", jak również linków, łączy lub przekierowań umożliwiających dostęp do Programu (...); poprzez
nakazanie Obowiązanemu zaniechania rozpowszechniania Programu (...) w Serwisie (...) w jakikolwiek sposób, w tym
z wykorzystaniem aplikacji „(...)", jak również linków, łączy lub przekierowań umożliwiających dostęp do Programu
(...).

Uprawniony jest spółką prowadzącą działalność na rynku mediów, która polega w szczególności na tworzeniu
i nadawaniu programów telewizyjnych, produkcji fi/mów, seriali dokumentów oraz innych audycji, a także
prowadzeniu serwisów internetowych. Głównym programem telewizyjnym uprawnionego jest Program (...).
Obowiązany jest spółką prowadzącą działalność w obszarze mediów internetowych, w szczególności dostarcza serwisy
internetowe użytkownikom między innymi jest właścicielem Serwisu (...). , od 1 października 2015 r. w Serwisie (...),
w lewym dolnym rogu ekranu Obowiązany zaczął rozpowszechniać - bez zgody Uprawnionego - Program (...) poprzez
aplikację „(...)". Po kliknięciu na aplikację „(...)" i ikonę (...) można oglądać przez kilka minut Program (...). Po upływie,
kilku minut, usługa wyłącza się, a na komputerze wyświetla się informacja, „aby oglądać za darmo wybrane kanały
Zaloguj się". Po kliknięciu „Zaloguj się” pojawia się okienko do logowania do konta (...) w Serwisie (...). Po zalogowaniu
się do konta (...) z użyciem loginu i hasła, Program (...) uruchamia się i jest dostępny nieodpłatnie, bez ograniczeń
czasowych. Uprawniony wezwał Obowiązanego do natychmiastowego zaprzestania naruszania przysługujących mu
praw.

Rozpowszechniając Program (...) Obowiązany uzyskuje korzyści kosztem Uprawnionego. Serwis (...)jest serwisem,
który swą wartość ekonomiczną zawdzięcza użytkownikom i ich działalności. kontrakty zawierane z reklamodawcami
uzależniają koszt zamieszczenia reklamy w serwisie od ilości jego użytkowników oraz liczby odsłon serwisu. we
wrześniu 2015 r., kiedy Obowiązany nie rozpowszechniał w Serwisie (...) Programu (...), liczba użytkowników
serwisu wynosiła 3,674.244, liczba odsłon wynosiła 650.613.148, a zasięg Serwisu (...) wynosił 14,91%, w rezultacie
pod względem liczby użytkowników Serwis (...) znajdował się na (...) miejscu wśród domen internetowych; od
października 2015 r., kiedy to Obowiązany umożliwił użytkownikom oglądanie Programu (...) poprzez Serwis (...),
liczba użytkowników Serwisu (...) wzrosła o ponad 1,3 miliona użytkowników i wyniosła 4.996.962, liczba odsłon
wynosiła 665.231.282, a zasięg Serwisu (...) wynosił 20,28%, w rezultacie pod względem liczby użytkowników Serwis
(...) znajdował się na 19 miejscu wśród domen internetowych. W ocenie uprawnionego powyższe dowodzi, że z
pewnością jednym z decydujących czynników nagłego i znaczącego wzrostu liczby użytkowników Serwisu (...), było
rozpowszechnianie przez Obowiązanego programu (...) w należącym do niego serwisie.

Uprawnionemu, jako organizacji telewizyjnej, przysługują z mocy art. 97 UPAPP, prawa pokrewne do nadań
programów. Prawa pokrewne do nadania przysługują organizacjom nadawczym z samego faktu nadawania, a zatem
tworzenia i emitowania programów. W związku z tym, że Uprawniony posiada koncesję na Program (...) i jest
odpowiedzialny za tworzenie i emisję Programu (...) posiada on ex lege wyłączne prawa do rozporządzania oraz
korzystania z praw pokrewnych do nadania Programu (...), na wszelkich polach eksploatacji i w najszerszym
możliwym zakresie. Ponadto, Uprawniony jest dysponentem majątkowych praw autorskich do audycji i przekazów
zawartych w Programie (...) stanowiących utwory w rozumieniu UPAPP. W szczególności Uprawnionemu przysługują
prawa do rozporządzania i korzystania z utworów audiowizualnych takich jak filmy, seriale, dokumenty, których jest
producentem lub które zamówił w zakresie, w jakim te prawa nabył od podmiotów uprawnionych (stosownie do
treści art. 41 ust. 1 pkt 1. UPAPP). Poza autorskimi prawami majątkowymi, Uprawniony nabywa również prawa do
przedmiotów praw pokrewnych (prawa pokrewne do artystycznych wykonań, praw do fonogramów i wideogramów),
które również są eksploatowane w Programie (...). Prawa te są nabywane na podstawie umów przenoszących prawa,
licencji lub ex lege na podstawie przepisów prawa (stosownie do art. 92 w zw. z art. 41 ust 1 pkt 1 oraz art. 94 ust. 4
UPAPP), w zakresie rozpowszechniania obejmującego m.in. nadawanie, reemitowanie i publiczne udostępniania w
taki sposób, aby każdy mógł mieć dostęp w miejscu i w czasie przez siebie wybranym.

Działanie Obowiązanego polegające na rozpowszechnianiu Programu (...) poprzez jego publiczne udostępnianie
w Serwisie (...) jest bezprawne, ponieważ Uprawniony posiada wyłączne prawa do rozporządzania i korzystania
z praw pokrewnych do nadań całości i fragmentów Programu (...) oraz nabywa prawa do rozporządzania i
korzystania z audycji i przekazów własnych, a także praw pokrewnych do artystycznych wykonań, fonogramów i
wideogramów; konsekwencją posiadanych praw jest prawo (...) do rozporządzania i korzystania z nadania, a także z
przedmiotów praw autorskich i pokrewnych na wszelkich polach eksploatacji, w tym do zezwalania innym podmiotom
eksploatacji praw, ale i do zakazania innym podmiotom korzystania z dzieła bez odpowiedniego zezwolenia i zapłaty
odpowiedniego wynagrodzenia na rzecz uprawnionych (art. 17 i art. 86, art. 94 i art. 97 UPAPP); Obowiązany korzysta
z nadania Programu (...), a także przedmiotów praw autorskich i pokrewnych, w ten sposób, że rozpowszechnia
je (w rozumieniu art. 6 pkt. 3 UPAPP) w ramach Serwisu (...), tj. publicznie je udostępnia prawie pięciu milionom
użytkowników Serwisu, którego jest właścicielem. Udostępnianie treści online stanowi naruszenie monopolu autora
jeżeli, choćby w niewielkiej części prowadzi do bezpośredniego odtworzenia utworu w ramach danego serwisu,
przy tym sposób, w jaki technicznie realizowana jest transmisja za pozbawiony znaczenia; Obowiązany dokonuje
rozpowszechnienia Programu (...) na innym niż Uprawniony polu eksploatacji, tj. poprzez sieć Internet, a nie
bezprzewodowo z wykorzystaniem częstotliwości radiowych poprzez naziemną telewizję cyfrową oraz satelitarnie jak
Uprawniony; Obowiązany nie uzyskał zezwolenia Uprawnionego na korzystanie z nadania, a także przedmiotów praw
autorskich i pokrewnych, pomimo że nie jest zwolniony z obowiązku jego uzyskania w ramach dozwolonego użytku
prawnego (art. 23 i n. UPAPP).

Działanie Obowiązanego narusza interesy Uprawnionego bowiem zgodnie z art. 3 ust 1 w zw. z art. 1 UZNK
czynem nieuczciwej konkurencji jest działanie lub zaniechanie, podjęte w związku z działalnością gospodarczą,
będące szkodliwym, ponieważ zagraża lub narusza interes innego przedsiębiorcy, jeżeli jednocześnie jest bezprawne,
jako sprzeczne z prawem lub dobrymi obyczajami. Konsumpcja treści telewizyjnych za pośrednictwem serwisów
internetowych skutkuje pomniejszeniem widowni tradycyjnej telewizji. To zaś może mieć negatywny wpływ na
przychody z reklam. Użytkownik, który obejrzał daną audycję (z Programu (...)) w Serwisie (...) nie obejrzy (a w
każdym razie jest to bardzo mało prawdopodobne) tej samej audycji za pośrednictwem przekazu telewizyjnego, co
oznacza, że oglądalność programu telewizyjnego mierzona pomiarem telemetrycznym instytutu badawczego będzie
niższa niż oglądalność rzeczywista i całkowita uwzględniająca wszystkich widzów tej audycji niezależnie od sposobu
zapoznania się z jej treścią. Zatem część oglądalności audycji (towar) wytworzona w całości przez (...) i na jej koszt
nie jest przez nią sprzedawana, (...) nie może czerpać z niej dochodów.

Uprawniony ponosi ogromne koszty z tytułu nabywania praw autorskich oraz pokrewnych dla celów nadawania
Programu (...), a takich kosztów nie ponosi Obowiązany. W tym kontekście zwiększanie liczby użytkowników
Obowiązanego kosztem Uprawnionego stanowi szczególnie rażący przykład naruszania zasad uczciwości kupieckiej.

Wykazując istnienie interesu prawnego w udzieleniu zabezpieczenia uprawniony stwierdził że brak zabezpieczenia
zniweczy faktyczne możliwości osiągnięcia celu postępowania w sprawie z przyszłego powództwa Uprawnionego
przeciwko Obowiązanemu o zaprzestanie naruszania praw autorskich i pokrewnych oraz o zaniechanie czynów
nieuczciwej konkurencji. Specyfika naruszenia, który występuje w niniejszej sprawie powoduje, że kontynuacja
zachowań naruszających prawo ma nieodwracalne skutki m.in. poprzez wpływ na zmianę zachowań rynkowych
konsumentów. Badania pokazują, że widz przywiązuje się do źródła emisji programu - szczególnie trudno
będzie odzyskać utraconą widownię także, dlatego, że internetowe źródło emisji programu udostępniane przez
Obowiązanego jest powszechnie dostępne, i proste w obsłudze. Udzielenie zabezpieczenia poprzez nakazanie
zaniechanie rozpowszechniania Programu (...) przez Obowiązanego w Serwisie (...) jest jedynym sposobem na
zatrzymanie zmiany przyzwyczajeń konsumentów w zakresie źródła emisji programu. Im dłużej twa nieuczciwa
praktyka Obowiązanego tym trudniejsze do odwrócenia będą jej skutki. możliwe zwiększenie dostępności programu
telewizyjnego w przypadku jego rozpowszechniania w sieci Internet nie powoduje wzrostu przychodów nadawców,
w tym Uprawnionego. Może wręcz skutkować zmniejszeniem przychodów, jeżeli widzowie zamiast oglądać dany
program poprzez tradycyjny odbiornik oglądają go na komputerze.

Celem postępowania o zaniechanie dalszych naruszeń jest zapewnienie skutecznej ochrony przedsiębiorcy
przed skutkami nieuczciwych praktyk konkurentów. Tymczasem przewidywany czas trwania postępowania,
dynamika zmian na rynku oraz charakter działalności Obowiązanego prowadzonej za pośrednictwem Internetu o
ogólnopolskim zasięgu powodują, że nieudzielenie ochrony tymczasowej doprowadzi do powstania niepowetowanych
i nieodwracalnych szkód polegających na zmniejszeniu wpływu z reklam oraz negatywnym odbiorze Uprawnionego
przez akcjonariuszy i inwestorów, co również bezpośrednio przekłada się na straty finansowe.

Na poparcie przytoczonych okoliczności Uprawniony przedstawił wydruk z krajowego rejestru domen (k. 44-44a),
wydruk ze stron serwisu (...) (k. 46-51), wypis z aktu notarialnego z dnia 02/12/2015 r. (k. 53-54), nagranie z
korzystania z serwisu (...) (k. 55), opis programu (...) on - line (k. 57-60), notatki służbowe z monitoringu aplikacji
(...) w serwisie (...) (k. 62-70), wydruki ze strony (...) i (...) (k. 72- 79), wyniki badań popularności domen wg zasięgu z
września i października 2015 r. (k. 81-82), regulamin sprzedaży reklamy spółki Grupa (...) (k. 84-112), oświadczenie
dyrektora (...) o nieuwzględnianiu oglądalności tv przez internet w badaniach oglądalności (k. 114), kopię wyroku Sądu
Apelacyjnego w Warszawie z dnia 07 maja 2014 r. sygn. akt I ACa 1663/13 (k. 116-125a), kopię wyroku trybunału z dnia
07 marca 2013 r. (k. 126-135), wezwanie do zaniechania naruszeń skierowane przez uprawnionego oraz odpowiedź
obowiązanego (k. 137-141).

Sąd zważył co następuje.

Wniosek o udzielenie zabezpieczenia zasługiwał na uwzględnienie, jednakże z wprowadzeniem ograniczenia

czasowego jego trwania.

Zgodnie z art. 730 § 1 KPC w każdej sprawie cywilnej podlegającej rozpoznaniu przez sąd można żądać udzielenia
zabezpieczenia. Może żądać go każda osoba, która uprawdopodobni roszczenie oraz interes prawny w udzieleniu
zabezpieczenia. Interes taki istnieje, gdy brak zabezpieczenia uniemożliwi lub poważnie utrudni wykonanie zapadłego
w sprawie orzeczenia lub w inny sposób uniemożliwi lub poważnie utrudni osiągnięcie celu postępowania w sprawie
(art. 7301 § 1 i 2 KPC). Natomiast zgodnie z art. 755 § 1 pkt 1 KPC, jeżeli przedmiotem zabezpieczenia nie jest roszczenie
pieniężne, sąd udziela zabezpieczenia w taki sposób, jaki stosownie do okoliczności uzna za odpowiedni, w tym może
unormować prawa i obowiązki stron lub uczestników postępowania na czas trwania postępowania.

Tak wskazane warunki dopuszczalności zabezpieczenia muszą istnieć łącznie, co oznacza, że brak chociażby
jednej z nich powoduje, iż zabezpieczenie roszczenia jest niedopuszczalne. Wymóg uprawdopodobnienia roszczenia
odpowiada obowiązkowi uprawdopodobnienia wiarygodności roszczenia. Uprawdopodobnienie roszczenia w
postępowaniu zabezpieczającym, przy uwzględnieniu treści art. 243 KPC oznacza, że uprawniony przedstawił i
należycie uzasadnił twierdzenia, które stanowią podstawę dochodzonego roszczenia.

Roszczenie należy uznać za uprawdopodobnione, jeżeli prima facie istnieje znaczna szansa na jego istnienie, co nie
wyklucza tego, iż w świetle głębszej analizy stanu faktycznego i prawnego wniosek może okazać się bezzasadny.
Istotą postępowania zabezpieczającego, jako postępowania incydentalnego, nie jest uznanie dochodzonego roszczenia
za udowodnione, ale jedynie za uprawdopodobnione, czemu służy dokonywana przez sąd jedynie pobieżna analiza
dostarczonego przez wnioskodawcę materiału dowodowego. Możliwość dojścia, w wyniku pełnego postępowania,
do wniosku o niezasadności roszczenia, jest oczywistym założeniem tej instytucji. Natomiast przy badaniu istnienia
interesu prawnego w udzieleniu zabezpieczenia należy przyjmować szerokie rozumienie pojęcia roszczenia, które
podlegałoby ochronie, tj. nie tylko jako roszczenie w materialnoprawnym ujęciu, lecz jako każde uprawnienie
doznające ochrony prawnej, sytuację prawną danego podmiotu lub roszczenie procesowe, będące przedmiotem
ewentualnego postępowania cywilnego, w związku z którym złożono wniosek o zabezpieczenie (por. np. postanowienie
SO w Gliwicach z dnia 4.06.2010 r., X GC 104/10).

Nadto rozstrzygając wniosek o zabezpieczenie Sąd bierze pod uwagę stan rzeczy istniejący w chwili orzekania – co
wynika z art. 316 § 1 KPC w zw. z art. 13 § 2 KPC.

Uprawniony zarzucił obowiązanemu szereg naruszeń prawa, przede wszystkim z zakresu przepisów ustawy z dnia 04
lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (UPAPP) oraz ustawy z dnia 16 kwietnia 1993 r. o zwalczaniu
nieuczciwej konkurencji (UZNK) i wnosił na podstawie art. 101 w zw. z art. 79 ust. 1 pkt 1 UPAPP oraz art. 18 ust. 1
pkt 1 UZNK o nakazanie obowiązanemu zaniechania rozpowszechniania Programu (...) w serwisie (...) w jakikolwiek
sposób, w tym z wykorzystaniem aplikacji „(...)”, jak również linków, łączy lub przekierowań umożliwiających dostęp
do Programu (...).

Zgodnie z art. 18 ust. 1 pkt 1 UZNK w razie dokonania czynu nieuczciwej konkurencji, przedsiębiorca, którego interes
został zagrożony lub naruszony, może żądać zaniechania niedozwolonych działań, na podstawie zaś z art. 79 ust. 1 pkt
1 w zw. z art. 101 UPAPP 1. Uprawniony, którego autorskie prawa majątkowe zostały naruszone, może żądać od osoby,
która naruszyła te prawa zaniechania naruszania.

Art. 17 UPAPP wskazuje, iż w przypadku, gdy ustawa nie stanowi inaczej, twórcy przysługuje wyłączne prawo
do korzystania z utworu i rozporządzania nim na wszystkich polach eksploatacji oraz do wynagrodzenia za
korzystanie z utworu. Z kolei art. 94 UPAPP stanowi, że bez uszczerbku dla praw twórców lub artystów
wykonawców, producentowi fonogramu lub wideogramu przysługuje wyłączne prawo do rozporządzania i korzystania
z fonogramu lub wideogramu w zakresie: zwielokrotniania określoną techniką; wprowadzenia do obrotu; najmu
oraz użyczania egzemplarzy; publicznego udostępniania fonogramu lub wideogramu w taki sposób, aby każdy mógł
mieć do niego dostęp w miejscu i w czasie przez siebie wybranym. W przypadku nadawania, reemitowania lub
odtwarzania wprowadzonego do obrotu fonogramu lub wideogramu, producentowi przysługuje prawo do stosownego
wynagrodzenia. Zaś art. 97 UPAPP stanowi, że bez uszczerbku dla praw twórców, artystów wykonawców, producentów
fonogramów i wideogramów, organizacji radiowej lub telewizyjnej przysługuje wyłączne prawo do rozporządzania
i korzystania ze swoich nadań programów w zakresie: utrwalania; zwielokrotniania określoną techniką; nadawania
przez inną organizację radiową lub telewizyjną; reemitowania; wprowadzania do obrotu ich utrwaleń; odtwarzania
w miejscach dostępnych za opłatą wstępu; udostępniania ich utrwaleń w taki sposób, aby każdy mógł mieć do nich
dostęp w miejscu i w czasie przez siebie wybranym.

Zarówno w pierwotnej wersji ustawy, jak i w tekście obecnie obowiązującym, ustawodawca odstąpił od zdefiniowania
przedmiotu ochrony prawa do nadań programów. Wydaje się, że jako przedmiot ochrony praw do nadań programów
można uznać swoiste dobro niematerialne, którego istotę stanowi świadczenie polegające na emisji (w sensie
wytworzenia sygnału) oraz procesie przygotowania programu. Należy jednak wyraźnie zastrzec, że czym innym jest
akt nadania wraz z procesem przygotowania programu, a czym innym jest nadawana w programie audycja. Ustawa
nie stawia tutaj - podobnie jak wobec fonogramu i wideogramu - żadnych dodatkowych przesłanek ochrony. Nadanie
nie musi w szczególności przejawiać cech twórczych. Podobnie jak jego przedmiotem nie muszą być utwory oraz
przedmioty praw pokrewnych.

Ustawa nie zawiera definicji organizacji radiowej lub telewizyjnej. Powyższy stan prawny wywołuje niepewność
co do właściwego określenia podmiotu uprawnionego, zważywszy w szczególności na różnorodność wkładów
składających się na finalne nadanie. W doktrynie własności intelektualnej przyjmuje się, iż pojęcie organizacji
radiowej lub telewizyjnej jest w istocie rzeczy tożsame z pojęciem nadawcy zdefiniowanym w art. 4 pkt 5 (...)
(A. M., Prawa pokrewne, s. 19). Przepis ten stanowi, że nadawcą jest osoba fizyczna, osoba prawna lub osobowa
spółka handlowa, która tworzy i zestawia program oraz rozpowszechnia go lub przekazuje innym osobom w celu
rozpowszechniania. Organizacjom radiowym lub telewizyjnym niezależnie od przysługujących praw pokrewnych
mogą ponadto przysługiwać autorskie prawa majątkowe do nadawanych programów, jeśli audycje takie spełniają
przesłanki oryginalności i indywidualności. Autorskie prawa majątkowe organizacje nabywają bądź jako pracodawcy
na mocy art. 12, bądź na podstawie umowy przenoszącej autorskie prawa majątkowe.

Z kolei na gruncie ustawy o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji art. 3 ust. 1 (tzw. klauzula ogólna) wskazuje, iż
czynem nieuczciwej konkurencji jest działanie sprzeczne z prawem lub dobrymi obyczajami, jeżeli zagraża lub narusza
interes innego przedsiębiorcy lub klienta. Jeśli określone działanie nie mieści się w katalogu czynów wyraźnie
zakazanych przez ZNKU, należy na podstawie przewidzianej w art. 3 ustawy klauzuli generalnej, jako uniwersalnego
zakazu nieuczciwej konkurencji, ocenić charakter tego działania, z uwzględnieniem przesłanek przewidzianych w tym
przepisie.
Na gruncie obu ustaw istotną kwestią dla oceny istnienia roszczenia o zaniechanie jest zagrożenie kontynuowania
naruszeń przez obowiązanego.

Biorąc pod uwagę powyżej przytoczone przepisy Sad uznał, iż uprawniony uprawdopodobnił istnienie roszczenia
o zaniechanie naruszeń – w załączonych wydrukach, oświadczeniach i z nagranej płyty wynika, iż faktycznie na
stronie (...) jest emitowany poprzez aplikację „(...)” program (...), co do którego uprawniony jednoznacznie wykazał
przysługiwanie mu praw majątkowych autorskich. Uprawniony wezwał obowiązanego do zaniechania naruszeń
przysługujących mu praw, a pomimo tego obowiązany nadal emituje program (...) na swojej stronie internetowej.
W mniejszym stopniu uprawdopodobnił także uprawniony bezprawność naruszeń jego praw przez Obowiązanego. Z
korespondencji bowiem pomiędzy stronami wynika, że aplikacja (...) nie należy do obowiązanego a jest udostępniana
przez podmiot trzeci – spółkę (...) sp. z o.o. z siedzibą w W.. Jak wynika z treści wpisu w Rejestrze Przedsiębiorców
Telekomunikacyjnych prowadzonego przez Prezesa Urzędu Komunikacji Elektronicznej, będącego rejestrem jawnym,
podmiot ten jest zarejestrowany pod numerem (...). W przedmiocie działalności wskazanego podmiotu jest
świadczenie usług telekomunikacyjnych / usługa rozprowadzania lub rozpowszechniania programów radiofonicznych
lub telewizyjnych oraz dostarczanie udogodnień towarzyszących / interfejsy programów aplikacyjnych. Uprawniony
w treści swojego wniosku nie odniósł się w żaden sposób do tej kwestii, mimo że obowiązany w sposób bezpośredni
wskazał ten podmiot jako świadczący usługę „(...)”, za pomocą której jest emitowany na stronie Program (...).
Uprawniony nie przedstawił także stosownego regulaminu świadczenia tejże usługi, który powinien zgodnie z
przepisami być udostępniony konsumentom przez operatora, choćby ze względu na wymogi wynikające z ustawy
o świadczeniu usług drogą elektroniczną, bowiem jak wynika z treści przedstawionych dokumentów swobodny
dostęp do usługi następuje po zalogowaniu się do serwisu (...) Formuła postępowania zabezpieczającego opiera
się co do zasady na dokumentach dostarczonych przez uprawnionego, zaś ewentualne braki w dokumentacji oraz
przedstawione powyżej wątpliwości powinny stać się przedmiotem postępowania procesowego, stąd Sąd uznał
iż udzielenie zabezpieczenia jest zasadne, biorąc pod uwagę kwestię uprawdopodobnienia nie zaś udowodnienia
roszczenia. Kwestia ta jest istotą sporu, który ma być rozstrzygany przez Sąd.

W ocenie Sądu uprawniony wykazał także istnienie interesu prawnego w udzieleniu zabezpieczenia – z treści
przedstawionych artykułów prasowych wynika, iż nowa formuła strony serwisu (...) będzie utrzymana, nie jest
wersją testową a docelową i brak jest przesłanek by stwierdzić, że emisja Programu (...) zostanie zaniechana.
Sąd przychyla się do twierdzeń uprawnionego, że w przypadku roszczeń o zaniechanie celem postępowania
zabezpieczającego powinno być natychmiastowe przerwanie bezprawnych działań. Dynamika zmian na rynku
oraz charakter działalności Obowiązanego prowadzonej za pośrednictwem Internetu o ogólnopolskim zasięgu
powodują, że nieudzielenie ochrony tymczasowej doprowadzi do powstania niepowetowanych i nieodwracalnych
szkód polegających na zmniejszeniu wpływu z reklam oraz negatywnym odbiorze Uprawnionego przez akcjonariuszy
i inwestorów, co również bezpośrednio przekłada się na straty finansowe.

Zastosowany przez Sąd sposób zabezpieczenia nie powinien obciążyć obowiązanego ponad miarę - ze względu na
przedstawione powyżej wątpliwości, Sąd zdecydował się na podstawie art. 755 §1 pkt 1 KPC ograniczyć w czasie trwanie
zabezpieczenia do okresu pół roku. W ocenie Sądu jest to czas, który z jednej strony pozwoli na zapobieżenie skutkom
ewentualnej bezprawności naruszeń dokonywanych przez obowiązanego, z drugiej zaś nie obciąży go nadmiernie,
pozwalając kontynuować działalność gospodarczą z której i on także, podobnie jak uprawniony uzyskuje zyski. Sąd
podjął tę decyzję uwzględniając także argumenty uprawnionego odnośnie czasu trwania postępowań sądowych w
tak skomplikowanych sprawach – w ocenie Sądu okres półroczny pozwoli zweryfikować ewentualne wątpliwości do
tego stopnia aby skład orzekający w procesie był w stanie trafnie wyważyć kwestie konieczności dalszego udzielenia
zabezpieczenia, jednocześnie stymulując strony do sprawniejszego przedstawienia swoich racji w postępowaniu.

Z przytoczonych względów Sąd orzekł jak w sentencji.

SSO Ewa Teofilak

Zarządzenie: (...)