ΒΑΣΙΚΕΣ ΕΝΝΟΙΕΣ

Σκληρός δίσκος

Ο σκληρός δίσκος είναι ένα μαγνητικό αποθηκευτικό μέσο - συσκευή που

χρησιμοποιείται στους ηλεκτρονικούς υπολογιστές, στις ψηφιακές
βιντεοκάμερες, στα φορητά MP3 players, στα επιτραπέζια ψηφιακά βίντεο,
στις κονσόλες παιχνιδομηχανών, στους ψηφιακούς επίγειους και
δορυφορικούς τηλεοπτικούς δέκτες κλπ. Ένας σκληρός δίσκος αποθηκεύει
μεγάλες ποσότητες δεδομένων και η χωρητικότητα των σκληρών δίσκων που
κυκλοφορούν στο εμπόριο ξεκινά από τα 160 GB και φτάνει έως τα 3 ΤΒ. Για
μεγαλύτερες χωρητικότητες που αγγίζουν τα 8 TB (terabyte)
χρησιμοποιούνται κυκλώματα πολλαπλών σκληρών δίσκων, με τη μορφή
συρταρωτής διάταξης. Η ταχύτητα προσπέλασης των δεδομένων είναι
ταχύτερη από το DVD/R/RW αλλά πολύ πιο αργή από τη μνήμη του
υπολογιστή.
Οι σκληροί δίσκοι χρησιμοποιούνται στους υπολογιστές για την αποθήκευση
δεδομένων, κυρίως προγραμμάτων και αρχείων που είναι απαραίτητο να
διατηρηθούν, σε αντίθεση με την μνήμη RAM όπου τα δεδομένα διαγράφονται
με την διακοπή τροφοδοσίας ηλεκτρικού ρεύματος. Επίσης όλοι οι σκληροί
δίσκοι πλέον, έχουν ενσωματωμένη κρυφή μνήμη (cache RAM) για
προσωρινή αποθήκευση που η χωρητικότητα της ξεκινά από τα
8MB(ελάχιστοι πλέον) και φτάνει τα 64MB.
Σταδιακά οι σκληροί δίσκοι δίνουν τη θέση τους σε δίσκους στερεάς
κατάστασης (SSD, Solid State Drives), οι οποίοι εξελίσσονται με ραγδαίο
ρυθμό κυρίως λόγω της χαμηλής τους κατανάλωσης σε ρεύμα (που οφείλεται
στην παντελή έλλειψη ηλεκτροκινητήρα) και το φθηνό σχετικά κόστος
παραγωγής. Από τον Οκτώβριο του 2010 λόγω της τεχνολογίας SSD είναι
δυνατή η λειτουργία των NetBooks για χρονικό διάστημα περίπου 10 ωρών
συνεχόμενα.

Οδηγός οπτικού δίσκου (CD/DVD/ BLUE-RAY)

Στους υπολογιστές ένας οδηγός οπτικού δίσκου (ΟΟΔ) είναι ένας οδηγός
δίσκου που χρησιμοποιεί φως laser ή ηλεκτρομαγνητικά κύματα κοντά στο
φάσμα του φωτός σαν μέρος της διαδικασίας ανάγνωσης και εγγραφής
δεδομένων. Είναι μια περιφερειακή συσκευή που αποθηκεύει δεδομένα σε
οπτικούς δίσκους. Μερικοί οδηγοί μπορούνε μόνο να διαβάσουνε από
δίσκους, αλλά συνήθως οι οδηγοί είναι και αναγνώστες και εγγραφείς. Η
διαδικασία της εγγραφής σε οπτικό δίσκο καλείται και «κάψιμo».
Κοινά μέσα και τεχνολογίες είναι οι CD, DVD, και Blu-ray Disc.
Μητρική κάρτα

Μια μητρική κάρτα, επίσης γνωστή και σαν μητρική πλακέτα ή μητρική ή
κάρτα συστήματος είναι το κεντρικό και βασικό τυπωμένο ηλεκτρονικό
κύκλωμα ενός σημερινού υπολογιστή.
Ένας τυπικός υπολογιστής αποτελείται από τον μικροεπεξεργαστή, την
κεντρική μνήμη και άλλα βασικά υποσυστήματα που βρίσκονται και αυτά στην
μητρική. Άλλα μέρη του υπολογιστή, όπως εξωτερικά μέσα αποθήκευσης,
κάρτες επέκτασης γραφικών, ήχου κτλ και διάφορα περιφερειακά όπως
εκτυπωτής, πληκτρολόγια κτλ, είναι όλα τμήματα που ενσωματώνονται στην
μητρική μέσω καλωδίων και υποδοχών διάφορων τύπων. Πιο πολλές
πληροφορίες υπάρχουν διαθέσιμες για τις μητρικές υπολογιστών IBM-
συμβατών, γνωστών και ως προσωπικοί υπολογιστές.
Κάρτα γραφικών

Η κάρτα γραφικών είναι τμήμα ενός υπολογιστή, το οποίο λαμβάνει δεδομένα

από την Κεντρική Μονάδα Επεξεργασίας (CPU) για να τα μετατρέψει σε
εικόνα, η οποία θα προβληθεί στην οθόνη. Η κάρτα γραφικών είναι μια
πλακέτα κυκλωμάτων, η οποία περιλαμβάνει έναν επεξεργαστή και
κυκλώματα μνήμης RAM. Διαθέτει επίσης ένα μικροκύκλωμα (chip) εισόδου /
εξόδου (BIOS), το οποίο αποθηκεύει τις ρυθμίσεις της κάρτας και εκτελεί
διαγνωστικά για τη μνήμη, την είσοδο και την έξοδο κατά την εκκίνηση του
συστήματος. Ο επεξεργαστής γραφικών της κάρτας, που ονομάζεται μονάδα
επεξεργασίας γραφικών (Graphics Processing Unit, GPU), είναι παρόμοιος με
τον επεξεργαστή ενός υπολογιστή. Μια GPU, ωστόσο, έχει σχεδιαστεί ειδικά
για την εκτέλεση των πολύπλοκων μαθηματικών και γεωμετρικών
υπολογισμών που είναι απαραίτητοι για την απόδοση γραφικών. Μερικές από
τις ταχύτερες GPUs διαθέτουν περισσότερα τρανζίστορ από το μέσο όρο της
CPU. Μια GPU παράγει πολλή θερμότητα, έτσι ώστε να είναι απαραίτητη η
χρήση ενός ανεμιστήρα (μερικές κάρτες γραφικών διαθέτουν και σύστημα
υδρόψυξης).
Εκτός από την επεξεργαστική της ισχύ, η GPU χρησιμοποιεί ειδικό
προγραμματισμό για καλύτερη ανάλυση της χρήσης των δεδομένων. Οι
εταιρείες ATI και nVidia παράγουν τη συντριπτική πλειοψηφία των GPU για
την παγκόσμια αγορά. Και οι δύο εταιρείες έχουν αναπτύξει τις δικές τους
καινοτομίες και βελτιώσεις για τις επιδόσεις των GPU. Για να βελτιωθεί η
ποιότητα της εικόνας, χρησιμοποιούνται οι εξής τεχνικές:
 Anti aliasing πλήρους οθόνης (FSAA), που απαλύνει τις άκρες του
τρισδιάστατου αντικειμένου
  Ανισότροπο φιλτράρισμα (AF), το οποίο καθιστά τις εικόνες
ευκρινέστερες.
Κάθε εταιρεία έχει επίσης αναπτύξει ειδικές τεχνικές για να βοηθήσει την GPU
για την απόδοση καλύτερων χρωμάτων, σκίασης, υφής και άλλων στοιχείων
της εικόνας.
Σημαντικό χαρακτηριστικό, επίσης, σε μια κάρτα γραφικών είναι και ο ρυθμός
ανανέωσης πλαισίων (frame rate). Η αρχή λειτουργίας κινούμενων γραφικών
στον υπολογιστή είναι η ίδια με αυτήν του κινηματογράφου: Προβάλλονται
στην οθόνη 24 διαδοχικές εικόνες (frames, πλαίσια) ανά δευτερόλεπτο,
προκειμένου η κινούμενη εικόνα να εμφανίζει σωστή ροή, χωρίς διακοπές,
στο θεατή. Ο ρυθμός αυτός εξαρτάται τόσο από τον επεξεργαστή και τη
μνήμη RAM που διαθέτει η κάρτα όσο και από ειδικό λογισμικό, που συνήθως
ενσωματώνεται σε αυτήν.

Κάρτα ήχου

Η κάρτα ήχου είναι μια κάρτα επέκτασης του ηλεκτρονικού υπολογιστή που
μπορεί να εισάγει και εξάγει ήχο υπό τον έλεγχο ειδικών προγραμμάτων.
Τυπικές χρήσεις μιας κάρτας ήχου περιλαμβάνουν την παροχή του ηχητικού
συστατικού για εφαρμογές πολυμέσων όπως η σύνθεση μουσικής,
επεξεργασία βίντεο ή ήχου, παρουσίαση/εκπαίδευση, και ψυχαγωγία
(παιχνίδια). Διάφοροι ηλεκτρονικοί υπολογιστές διαθέτουν ενσωματωμένες
δυνατότητες αναπαραγωγής ή/και επεξεργασίας ήχου, ενώ άλλοι
συμπεριλαμβάνουν ειδικές κάρτες επέκτασης προκειμένου να προστεθεί η
κάρτα ήχου όταν τη χρειαστεί ο χειριστής.
Κάρτα δικτύου

Η κάρτα δικτύου (ή ελεγκτής διασύνδεσης δικτύου, network interface

controller) αποτελεί ένα στοιχείο του υλικού που συνδέει έναν υπολογιστή σε
ένα δίκτυο υπολογιστών. Αν και αρχικά οι κάρτες δικτύου υλοποιούνταν σαν
κάρτες επέκτασης που τοποθετούνταν σε κάποια κενή θέση του δίαυλου ενός
υπολογιστή, λόγω της διάδοσης και του χαμηλού κόστους του προτύπου
Ethernet, οι περισσότεροι υπολογιστές σήμερα περιλαμβάνουν μια κάρτα
δικτύου στη μητρική κάρτα τους(ενσωματωμένη).

Μνήμη τυχαίας προσπέλασης RAM (RANDOM ACCESS MEMORY)

Μνήμη τυχαίας προσπέλασης (RAM, Random access memory) είναι όρος

που χρησιμοποιούμε για ηλεκτρονικές διατάξεις προσωρινής αποθήκευσης
ψηφιακών δεδομένων (μνήμης υπολογιστή), οι οποίες επιτρέπουν πρόσβαση
στα αποθηκευμένα δεδομένα στον ίδιο χρόνο οπουδήποτε και αν βρίσκονται
αυτά, δηλαδή με «τυχαία πρόσβαση». Υπάρχουν δύο βασικοί τύποι RAM : η
δυναμική RAM (DRAM) και η στατική RAM (SRAM). Η DRAM είναι η πιο
κοινή μορφή αλλά πρέπει να «ανανεώνεται» (refresh) χιλιάδες φορές ανά
δευτερόλεπτο, ενώ η SRAM δεν χρειάζεται κάτι τέτοιο. Η SRAM, ως διάταξη,
είναι πιο δαπανηρή στην κατασκευή της - και επομένως στην αγορά της - σε
σχέση με την DRAM.
Στην πληροφορική με τον όρο RAM αναφερόμαστε στην κύρια ή κεντρική
μνήμη ενός υπολογιστικού συστήματος αρχιτεκτονικής φον Νόιμαν, δηλαδή τη
μνήμη στην οποία αποθηκεύονται προγράμματα και δεδομένα, προκειμένου
είτε να εκτελεστούν είτε να υποστούν επεξεργασία.

Τύποι μνήμης RAM

DRAM

Ο συνηθέστερος τύπος RAM είναι η δυναμική μνήμη τυχαίας προσπέλασης

(Dynamic Random Access Memory, DRAM), η οποία αποθηκεύει μπιτ σε
έναν ξεχωριστό πυκνωτή. Όμως, επειδή το φορτίο των πυκνωτών εξασθενεί
με το πέρασμα του χρόνου, η πληροφορία που είναι αποθηκευμένη εξασθενεί
κι αυτή λόγω σταδιακής εκφόρτισης, γι' αυτό και πρέπει περιοδικά να
επαναφορτίζεται ο πυκνωτής, εξ ου και ο όρος «δυναμική».

SDRAM

Άρθρωμα μνήμης SDRAM με 168 επαφές

Synchronous Dynamic Random Access Memory. Είναι συγχρονισμένη με τον
δίαυλο του επεξεργαστή. Η συχνότητα λειτουργίας είναι καθοριστικός
παράγοντας για την ταχύτητά της. Ο χρόνος προσπέλασης («υστέρηση
CAS») πρέπει να είναι όσο το δυνατόν χαμηλότερος για την ταχύτερη
λειτουργία του υπολογιστή. Δέχεται μία εντολή ανά κύκλο ρολογιού
γράφοντας 64 bit δεδομένων. Οι ενδεικτικές ταχύτητές της σε MHz είναι
SDRAM PC-66, SDRAM PC-100 έως SDRAM PC-133.
DDR SDRAM

Double Data Rate Synchronous Dynamic Random Access Memory. Αποτελεί

επέκταση της SDRAM με μεγαλύτερες ταχύτητες λειτουργίας και ταχύτερη
εγγραφή / ανάγνωση δεδομένων. Σε έναν κύκλο ρολογιού εκτελείται μία
εντολή που διαβάζει και γράφει τα διπλάσια δεδομένα (128 bits), καθώς
μεταφέρονται δεδομένα και κατά την ακμή ανόδου και την ακμή καθόδου του
σήματος του ρολογιού του συστήματος. Έτσι, σχεδόν διπλασιάζεται ο ρυθμός
μεταφοράς χωρίς να χρειάζεται αύξηση της συχνότητας του διαύλου. Οι
ενδεικτικές ταχύτητές της είναι είναι DDR-200, DDR-233, DDR-333 έως DDR-
400.

DDR2 SDRAM
Δεν έχει ιδιαίτερες διαφορές από την DDR SDRAM εκτός από την αύξηση της
συχνότητας. Σε κάθε κύκλο λειτουργίας εγγράφονται 256 bit δεδομένων. Έχει
τάση λειτουργίας 1,8V. Οι ενδεικτικές ταχύτητές της έως επί του παρόντος
είναι DDR2-400, DDR2-533, DDR2-667, DDR2-800 και DDR2-1066.

DDR3 SDRAM
Λειτουργεί σε ταχύτητες από 800MHz έως 2800MHz και σε κάθε κύκλο
λειτουργίας εγγράφονται 512 bit δεδομένων. Έχει τάση λειτουργίας 1,5V και
ενδείκνυται ιδιαίτερα στους φορητούς υπολογιστές αφού καταναλώνει αρκετά
λιγότερη ενέργεια. Η συγκεκριμένη μνήμη αξιοποιείται περισσότερο στις
κάρτες γραφικών όπου οι απαιτήσεις είναι αυξημένες.

ROM (READ ONLY MEMORY)

Η ROM (Read-Only Memory, μνήμη μόνο για ανάγνωση) είναι τύπος
ηλεκτρονικής μνήμης, μόνο ανάγνωσης (γράφεται μόνο μία φορά από το
εργοστάσιο που την κατασκευάζει) και μη πτητική (δεν χάνει τα δεδομένα της
με τη διακοπή της τροφοδοσίας ρεύματος) που χρησιμοποιείται κυρίως σε
ηλεκτρονικούς υπολογιστές αλλά και σε ηλεκτρονικές συσκευές. Υπάρχουν
ειδικές περιπτώσεις που μπορούμε να αλλάξουμε τα περιεχόμενα μιας
μνήμης ROM αλλά αυτή η αλλαγή είτε γίνεται πολύ αργά είτε απαιτούνται
ειδικά μηχανήματα και τεχνικές.

Είδη μνημών ROM

Υπάρχουν παρόμοιες μνήμες με τη ROM όσον αφορά κυρίως στη μη

πτητικότητα τους όπως οι :
 PROM (Programmable Read Only Memory)
 EPROM (Erasable Programmable Read Only Memory)
 EEPROM (Electrically Erasable Programmable Read-Only Memory)
 Flash ROM.

Επιτραπέζιος Υπολογιστής

Επιτραπέζιος Υπολογιστής

O επιτραπέζιος υπολογιστής ή υπολογιστής γραφείου (Desktop

Computer/Office Computer) είναι είδος προσωπικού υπολογιστή για χρήση
στο γραφείο ή το σπίτι. Χαρακτηρίζεται επιτραπέζιος γιατί συνήθως η οθόνη
αλλά και η κύρια μονάδα του (κουτί ή πύργος) τοποθετούνται επάνω σε
γραφείο. Επίσης σε αντιδιαστολή με τον φορητό υπολογιστή δεν διαθέτει
φορητότητα, δεν μπορεί δηλαδή εύκολα να μεταφερθεί εκτός του
συγκεκριμένου τόπου εγκατάστασής του.

Ανήκει στην κατηγορία υπολογιστών Τετάρτης γενιάς (1979-σήμερα) και

διαδόθηκε στο ευρύ κοινό χάρη στις αξιοσημείωτες επιδόσεις του, αλλά και
την ευκολία χρήσης του μετά την ανάπτυξη των γραφικών περιβαλλόντων
χρήστη. Αξίζει να σημειωθεί πως ένας σημερινής τεχνολογίας επιτραπέζιος
υπολογιστής εκτελεί εκατομμύρια φορές περισσότερες μαθηματικές πράξεις
ανά δευτερόλεπτο σε σχέση με τους προγόνους του, δηλαδή υπολογιστές
δεύτερης και τρίτης γενιάς. Χαρακτηρίζεται επίσης από τη μικρή κατανάλωση
ενέργειας, αλλά και την εύκολη και γρήγορη συναρμολόγηση των κομματιών
που τον αποτελούν. Πρωτοπόρες εταιρίες κατασκευής επιτραπέζιων
υπολογιστών είναι η Apple, AMD, και η Intel.

Φορητός υπολογιστής

Φορητός υπολογιστής

Φορητός υπολογιστής

Φορητός Υπολογιστής (Laptop Computer/Notebook) είναι ένας ηλεκτρονικός

υπολογιστής μικρού μεγέθους και βάρους με εύκολη μεταφερσιμότητα, που
διαθέτει ενεργειακή αυτονομία. Συνήθως ανήκει στους υπολογιστές τετάρτης
γενιάς (αν και υπάρχουν και παλαιότερες υλοποιήσεις). Ο φορητός
υπολογιστής ενσωματώνει πολλές και καινοτόμες τεχνολογίες με προσιτό
πλέον κόστος. Μία από αυτές είναι η τεχνολογία οθόνης LED, ή διόδου
εκπομπής φωτός (Light Emitting Diode). Η πολύ γνωστή, και ευρύτατα
διαδεδομένη μέχρι πρότινος, τεχνολογία LCD, έχει πλέον εγκαταλειφθεί και
ελάχιστα μοντέλα έχουν τέτοιο τύπο οθόνης. Η αναλογία πλευρών της οθόνης
είναι πλέον 16:9 (ευρεία οθόνη) ή wide, σχεδόν σε όλους τους φορητούς αντί
της παλαιότερης 4:3.

 Στα θετικά του σημεία μπορούμε να συμπεριλάβουμε

την εργονομική κατασκευή του, τη φορητότητα, και τους μεγάλους
χρόνους αυτονομίας που παρέχουν οι σύγχρονοι τύποι μπαταριών και
τέλος τη μικρότερη κατανάλωση ρεύματος (τουλάχιστον 50% μικρότερη
απ´ότι ένας επιτραπέζιος).
 Στα αρνητικά σημεία περιλαμβάνονται: το ελαφρώς μεγαλύτερο κόστος
αγοράς, οι λιγότερες και ακριβότερες επιλογές αναβάθμισης σε σχέση με
τα επιτραπέζια συστήματα και η ευαισθησία που παρουσιάζουν λόγω της
υψηλής συρρίκνωσης των ηλεκτρονικών τους κυκλωμάτων.

Βασικά χαρακτηριστικά

 Η οθόνη του φορητού είναι ενσωματωμένη και η διαγώνιός της ξεκινά

από τις 11,4 ίντσες και φτάνει μέχρι και τις 18,4.
 Η χωρητικότητα του σκληρού δίσκου ξεκινά από τα 320GB και φτάνει
μέχρι το 1,5 TB. Ορισμένα φορητά έχουν και δίσκους SSD (Solid State
Drive) με χωρητικότητες 120, 256 ή 512 GB.
 Η κεντρική μνήμη RAM ξεκινά από τα 4 GB τύπου DDR3 και φτάνει
μέχρι τα 8 GB.
 Όλα τα σύγχρονα φορητά περιέχουν:
 Κάρτα γραφικών με τουλάχιστον 1GB μνήμη.
 Οπτικό δίσκο, τουλάχιστον DVD+/-RW και τα πιο ακριβά Blue-
Ray.
 Θύρες USB 2.0 και SuperSpeed USB 3.0 και Bluetooth 3.0
 Κάρτα δικτύου με ταχύτητες 10/100/1000 Mbps .
 Υποδοχή για εξωτερικό πληκτρολόγιο.
  Έξοδο για σύνδεση με εξωτερική οθόνη, και τουλάχιστον μία
έξοδο HDMI.
 Eνσωματωμένα στερεοφωνικά ηχεία και μικρόφωνο.
 Έξοδο ακουστικών και είσοδο μικροφώνου
 Δυνατότητα ασύρματης επικοινωνίας Wi-Fi
 Ενσωματωμένη Web camera
 Ενσωματωμένο στην τιμή λειτουργικό σύστημα, συνήθως
κάποια έκδοση των Windows 7.
 Εγγύηση τουλάχιστον 2 ετών. Ορισμένα φορητά έχουν εγγύηση
3 ετών ή και 4.

Στα σύγχρονα φορητά είναι αμφίβολο ή αρκετά σπάνιο να ενσωματώνουν στη

βασική τους έκδοση (φυσικά είναι δυνατή η ενσωμάτωσή τους με εξωτερικές
συσκευές):

 Σειριακή (RS 232) ή παράλληλη θύρα.

 Floppy Disk Drive (FDD).
 Λειτουργικό σύστημα διαφορετικό από Windows 7, όπως Linux και
άλλα.

Εξυπηρετητής (SERVER)

Εξυπηρετητές
Εξυπηρετητής ή διακομιστής (αγγλ.: server) είναι υλικό ή / και λογισμικό που
αναλαμβάνει την παροχή διάφορων υπηρεσιών, «εξυπηρετώντας» αιτήσεις
άλλων προγραμμάτων, γνωστούς ως πελάτες (clients) που μπορούν να
τρέχουν στον ίδιο υπολογιστή ή σε σύνδεση μέσω δικτύου. Όταν
ένας υπολογιστής εκτελεί κυρίως τέτοια προγράμματα εξυπηρετητές
συνεχόμενα, 24 ώρες την ημέρα, τότε μπορούμε να αναφερθούμε σε όλον τον
υπολογιστή ως εξυπηρετητή, αφού αυτή είναι η κύρια λειτουργία του.
Παρομοίως, ως πελάτη μπορούμε να θεωρήσουμε είτε κάποιο λογισμικό που
επικοινωνεί και υποβάλει αιτήματα στον εξυπηρετητή, είτε σε όλο τον
υπολογιστή όταν ο εξυπηρετητής είναι άλλος υπολογιστής και οι 2
υπολογιστές είναι συνδεδεμένοι σε ένα δίκτυο.

Γενικά

Η επικοινωνία μεταξύ πελάτη και εξυπηρετητή γίνεται μέσω ενός

τοπικού δικτύου, ή ακόμα και μέσω του Διαδικτύου. σε μεγάλα δίκτυα όπου ο
εξυπηρετητής αναλαμβάνει πολλές εξυπηρετήσεις είναι συνήθως
υπολογιστής που διαφέρει ως προς τη σύνθεσή του από άλλους κοινούς
υπολογιστές, μιας και οι δυνατότητες του είναι σαφώς αναβαθμισμένες. Κύρια
χαρακτηριστικά ενός εξυπηρετητή είναι οι επεξεργαστές που υποστηρίζει και
χρησιμοποιεί για την επεξεργασία των δεδομένων που δέχεται, οι γρήγοροι
και μεγάλης χωρητικότητας σκληροί δίσκοι αλλά και οι ταχύτατες μνήμες που
υποστηρίζει. Συνήθως συνοδεύεται από σύστημα διπλής τροφοδοσίας (dual
power supply) και από συσκευή αδιάλειπτης παροχής ενέργειας (UPS), για
μεγαλύτερη αξιοπιστία και σιγουριά στις παρεχόμενες υπηρεσίες του.
Υλικό

Ο πρώτος εξυπηρετητής ιστού.

Οι υπολογιστές που χρησιμοποιούνται ως εξυπηρετητές δικτύου πρέπει να

μπορούν να δουλεύουν όλη την ημέρα και συνεχώς χωρίς διακοπές. Για το
λόγο αυτό οι εταιρείες κατασκευής υπολογιστών και τμημάτων υπολογιστών
προσφέρουν ξεχωριστές κατασκευές για εξυπηρετητές. Φυσικά αυτές οι
κατασκευές μπορούν να χρησιμοποιηθούν και για προσωπικό υπολογιστή
όμως ανεβάζουν το κόστος.

Συνηθισμένα χαρακτηριστικά για το υλικό είναι:

 μητρικές πλακέτες με
 μεγάλη αντοχή στις θερμοκρασίες
 ενσωματωμένα συστήματα RAID
 ενσωματωμένη κάρτα οθόνης μικρής μνήμης και ταχύτητας
 πιο άνετα κατανεμημένα τα στοιχεία της μνήμης και του
επεξεργαστή ώστε να είναι δυνατή η ψύξη και των δύο από ξεχωριστά
δυνατά ανεμιστηράκια
 λιγότερες θύρες επέκτασης
 περισσότερα ενδεικτικά στοιχεία λειτουργίας
 δυνατότητα χρήσης μνήμης ECC
 κουτιά
 βαριά
 με ειδικό κλείδωμα
 θέσεις για περισσότερα ανεμιστηράκια
 ειδικά διαμορφωμένους εσωτερικούς χώρους ώστε να γίνεται
πιο καλή κυκλοφορία του αέρα
 ειδικά κουτιά που μπορούν να ενσωματωθούν σε rack
 δίσκοι
  με προδιαγραφές για μεγαλύτερο συνεχόμενο χρόνο χρήσης
 που μπορούν να αποσυνδέονται την ώρα που είναι σε
λειτουργία

Λογισμικό

Λειτουργικό σύστημα
Τα περισσότερα λειτουργικά συστήματα έχουν ειδική έκδοση για χρήση ως
εξυπηρετητή ή μπορούν να διαμορφωθούν έτσι εκ τον υστέρων εκτελώντας
λογισμικό που κάνει την εξυπηρέτηση.

Οι περισσότεροι εξυπηρετητές του διαδικτύου αναλαμβάνουν πολύ δουλειά

και είναι κατάλληλα οργανωμένοι με χαρακτηριστικά που τους διαφοροποιούν
από απλούς εξυπηρετητές από τα οποία είναι:

 δυνατότητα λειτουργίας χωρίς την ύπαρξη:

 πληκτρολογίου
 οθόνης
 γραφικού περιβάλλοντος
 κάρτας ήχου
 δυνατότητες επιλογής χρόνου επεξεργασίας των διάφορων
προγραμμάτων
 πρόγραμμα επικοινωνίας με το UPS
 δυνατότητα χρήσης περισσότερων του ενός επεξεργαστή
 δυνατότητα συνεπεξεργασίας με άλλους υπολογιστές- εξυπηρετητές
 περισσότερες δυνατότητες αλλαγής του υλικού και αναβάθμισης του
λειτουργικού χωρίς την ανάγκη επανεκκίνησης του συστήματος
 περισσότερα συστήματα ασφαλείας

Προγράμματα
Πολλά σύγχρονα προγράμματα δουλεύουν με τη λογική πελάτη -
εξυπηρετητή. Ακόμα και το ίδιο το λειτουργικό σύστημα δουλεύει με αυτήν τη
λογική. Τα προγράμματα ζητάνε κάποια ενέργεια και το λειτουργικό σύστημα
αναλαμβάνει να τα εξυπηρετήσει εκτελώντας τις λειτουργίες που του
ζητήθηκαν.

Συνήθως τα περισσότερα προγράμματα εξυπηρετητών απαιτούν και

ξεχωριστό υπολογιστή-εξυπηρετητή χωρίς αυτό να είναι πάντα απαραίτητο.

Συνηθισμένοι εξυπηρετητές-προγράμματα σε περιβάλλον γραφείου που

μπορεί να εκτελούνται στον ίδιο ή σε ξεχωριστούς υπολογιστές είναι:

 Εξυπηρετητής αρχείων (file server)

 Εξυπηρετητής εκτυπωτών (printer server)
 Εξυπηρετητής αντιγράφων ασφαλείας (backup server)
 Εξυπηρετητής βάσεων δεδομένων (database server)
 Εξυπηρετητής φαξ (fax server)
 Εξυπηρετητής διαμεσολαβητή (proxy server)
 Εξυπηρετητής ηλεκτρονικού ταχυδρομείου (mail server)
 Εξυπηρετητής ήχου (sound server)
 Εξυπηρετητής γραφικής απεικόνισης

μερικοί εξυπηρετητές όπως εκτυπώσεων, ήχου, γραφικής διεπαφής

θεωρούνται αυτονόητο ότι εξυπηρετούν τον ίδιο υπολογιστή, όμως αυτό δεν
είναι απαραίτητο, για παράδειγμα ένας υπολογιστής μπορεί να μην εκτυπώνει
στον δικό του εκτυπωτή αλλά να τις εκτυπώνει σε άλλο υπολογιστή του
δικτύου, όμοιος και με τον εξυπηρετητή που απεικονίζει γραφικές διεπαφές,
θα μπορούσε να απεικονίζει τα προγράμματα σε μία οθόνη ενός άλλου
υπολογιστή του δικτύου.

Συνηθισμένοι εξυπηρετητές-προγράμματα στο Ίντερνετ είναι:

 Παγκόσμιου Ιστού με το πρωτόκολλο http (http server)

 Domain Name System (DNS server)
 Ηλεκτρονικού ταχυδρμείου (mail server)
 Μεταφοράς αρχείων με το πρωτόκολλο FTP (ftp server)
 irc και instant messaging (irc server)
 Επικοινωνίες φωνής
 streaming audio και video (streaming server)
 Online παιχνίδια