Ang panitikan ay may kaugnayan sa kasaysayan dahil ang pag-aaral

ng kasaysayan ay kinapapalooban ng damdamin, paniniwala, kultura at

tradisyong makikita sa panitikan. Ang panitikang Filipino ay ang pagsasalita
o pagsusulat na nagpapahayag ng damdamin ng mga Pilipino tungkol sa
kanilang buhay, panlipunang pag-uugali, paniniwalang politikal, at mga
paniniwalang kanilang pinanghahawakan.

Para sa akin, ang panitikan ay marapat lamang na pag-aralan sa

paaralan dahil makakatulong ito sa pambansang pagkakakilanlan at
pagkakaisa ng mga Pilipino. Sinasalamin ng panitikang Filipino ang mga
tradisyon, kaugalian, paraan ng pamumuhay at mga isyu noong panahong
ito ay naisulat at kung minsan ay naglalaman ng mga magagandang
kuwento. Iniwan ng ating mga ninuno ang panitikang Filipino para
mapalawak, at mapagyaman ang ating kaalaman rito. Nararapat lang na
tayong mga Pilipino ang unang tumatangkilik o magbabasa ng mga likha ng
ating kababayan, kaya panahon na para ipakita o ibahagi ito sa iba.
Nakakatulong din ito sa atin para makipag-ugnayan sa iba, napapatunay ito
sa tuwing nagbabasa tayo ng mga teksto na nanggaling sa ating
kinalalagyan.

Marami sa ating mga bayani at ninuno ang nagbuwis ng buhay para

sa ating panitikang Filipino, na kumakatawan sa malayang pag-iisip ng ating
mga katutubo. Sila ang patuloy na nagbibigay-inspirasyon sa mga Pilipino
na ipagpatuloy ang mas ganap na pananaliksik ng ating panitikan. Malaki
ang naitulong sa atin ng panitikan mula noon at hanggang ngayon, dahil ito
ang naging dahilan ng repleksyon ng bawat panahon at pagkakakilanlan ng
ating kultura. Dahil dito, naging mulat ang isipan ng mga Pilipino upang
ipaglaban ang bansa laban sa mga mananakop. Sinasalamin at
kinakatawan ng panitikan ang kulturang Pilipino. Pinapaunlad din nito ang
edukasyon at kaalaman ng mga mamamayan. Malawak ang panitikan ng
Pilipinas, marami pa tayong pagaaaral na kaylangang marating upang ito ay
lubos na maunawaan at maitanghal ng mabuti upang makamit natin ang
makabayang kaisipan.
]