OBEZBEDJENJE DISAJNOG

PUTA

Dr DRAGAN MILOJEVIĆ
Dr VLADIMIR GAJIĆ

Zavod Za Hitnu Medicinsku Pomoć Kragujevac

Anatomija farinksa i larinksa
(sagitalni presek)
Anatomija larinksa
Hrskavice
grkljana i
početni
deo
dušnika
Održavanje prohodnosti disajnog puta
osnovni je postupak kod svakog
reanimacijskog postupka.

Svaki reanimacijski postupak počinje

slovom „A“ koje označava „Airway“,
odnosno uspostavljanje i održavanje
prohodnim disajnog puta.
 OSLOBADJANJE DISAJNOG PUTA-
ZABACIVANJE GLAVE

Najčešća opstrukcija disajnog puta nastaje

zapadanjem jezika kod besvesnog bolesnika. Ova
opstrukcija otklanja se jednostavnim zabacivanjem
glave pacijenta i podizanjem donje vilice.
ZABACIVANJE GLAVE
POVLAČENJE DONJE VILICE
(kod sumnje na povredu vratne kičme)
 Trostruki hvat (po Safaru)

Reanimator se nalazi iznad glave pacijenta, rukama obuhvata glavu sa

strane i rotira je prema sebi tako da lice pacijenta okreće prema sebi, a
potiljak potiskuje prema leđima, vršeći defleksiju- zabacivanje glave,
istovremeno stavlja svoje prste na uglove mandibule povlačeći je ka
napred i nagore, a palčeve postavlja na vrh brade, potiskujući bradu ka
grudnoj kosti pacijenta.
Trostruki hvat:
 Metoda “gledaj, slušaj, osećaj”

Broji se glasno do 10 (provera ne treba da traje više od 10s).

 Vadjenje
stranog tela
Ako strano telo ne
možemo izvaditi
rukom, a ipak
postoji njegova
vizuelizacija, ono
se vadi uz pomoć
zakrivljenih
Magilovih klješta.
 Tubusi koji se plasiraju mogu
obezbeđivati prolaznost vazduha samo u
gornjim partijama disajnog puta ili tokom
celog vazdušnog puta. Tubusi koji
obezbeđuju prolaznost vazduha u
gornjim disajnim putevima mogu biti:

 Orofaringealni koji se plasira od usta do

ždrela(najčešće korišćeni)
 Nazofaringealni koji se plasira od nosa do
ždrela(najređe korišćeni)
Orofaringealni tubusi (AIRWAY)
 Odredjivanje dužine
orofaringealnog tubusa
Plasiranje
tubusa do
iza uvule i
rotacija
za 180º
Pravilno
plasiran
orofaringealni
tubus
Nazofaringealna intubacija
Nazofaringealna intubacija
 Plasiranje laringealne maske

Prednosti laringealne maske su: da nije potreban

laringoskop, ne vrši se vizualizacija glasnih žica, te se izvodi
lako, brzo i jednostavno i ne postoji mogućnost da tubus
sklizne u jednjak
Pravilno postavljena laringealna maska
 Kombi tuba

Kombi tuba ima dva lumena koji su nezavisni jedan od drugog

ali se oba mogu koristiti za ventilaciju u zavisnosti gde je
plasiran vrh tubusa.
 Plasiranje kombi tube

Ako se vrh kombi tube plasira u jednjak, što je češća varijanta, tada se naduva
gornji i donji kaf, čime se fiksira tubus, a ventilacija se vrši preko drugog
konektora čiji se kraj završava perforacijama koje se nalaze u nivou larinksa,
pa se tako insuflira vazduh. Na drugi kraj se konektuje Ambu balon i vrši se
uduvavanje vazduha kao i kod drugih tubusa.
ENDOTRAHEALNA INTUBACIJA
je jedna od mera više
životne potpore, koja
dovodi do ultimativnog
uspostavljanja disajnog
puta pri čemu se tubus
plasira direktno u
pacijentovu traheju.
Ona je krajnja alternativa
kada treba hitno uspostaviti
prohodnost disajnih puteva
pacijenata u nesvesti
 OSNOVNA
OPREMA:

1. Laringoskop sa setom špatula

2. Endotrahealni tubus sa vodičem
3. Konektori tubusa
4. Špric za naduvavanje kafa
5. Samošireći (Ambu) balon
Endotrahealna
intubacija
može biti:

 Orotrahealna
 Nazotrahealna
PLASIRANJE ENDOTRAHEALNOG
TUBUSA
Fiksiranje vrata kod ET
 Selikov manevar

Prilikom vizuelizacije glasnih žica, kod pacijenata koji imaju kratak ili zdepast vrat,
te je intubacija otežana, asistent koji pomaže glavnom reanimatoru tokom
intubacije može izvesti Selikov manevar koji se sastoji u pritiskanju grkljana na
dole, čime se on pozicionira u adekvatniji položaj za intubaciju i izbegava se
mogućnost da tubus sklizne u jednjak.
Naduvavanje kafa
Plasiran
ET tubus
Tubus se uvlači do dubine od
21-24 cm
FIKSIRANJE
TUBUSA
 Konekcija Ambu balona:
Nakon naduvavanja kafa
tubus se blago povuče ka
napolje da bi se proverilo
da li je dobro fiksiran na
zidove traheje, a zatim se
konektuje Ambu balon kako
bi se vršile insuflacije
vazduha, dok se
istovremeno vrši
auskultacija pluća zbog
provere dubine
postavljenog tubusa.
Traheotomija i konikotomija
 TRAHEOTOMIJA
je invazivni
spasilački postupak
koji ima za cilj da
smanji ili otkloni
preteću ili nastalu
Akutnu
Respiratornu
Insuficijenciju.
KONIKOTOMIJA- KRIKOTIREOTOMIJA
pripada grupi najurgentnijih postupaka u
medicini.
Izvodi se u slučajevima respiratornog aresta
izazvanog mehičkom opstrukcijom u području
larinksa ili iznad njega, koja se ne može rešiti
iz bilo kog razloga drugim postupcima
(Heimlichovim manevrom, ET Intubacijom,
digitalnim ili instrumentalnim vađenjem
stranog tela).
KONIKOTOMIJA- KRIKOTIREOTOMIJA se izvodi kada je
nemoguća ETI, a dostupna je nužna oprema
1.Defleksija vrata
2.Palpacija lig.conicuma
3.Incizija kože i potkože
4.Dilatacija incizije kože i potkože
5.Incizija lig.conicuma
6.Rotacija spekuluma za 90° i
dilatacija incizije membrane
7.Plasiranje tubusa
8.Fiksacija tubusa
Hvala na pažnji