A LÓXICA PROPOSICIONAL

A lóxica proposicional estuda a validez formal dos razoamentos tomando as proposicións ou enunciados
que os forman como un todo, sen analizalos. As proposicións poden ser verdadeiros (1) ou falsos (0). As
proposicións poden ser:
- Atómicas: proposicións simples  O gato é un animal mamífero
- Moleculares: proposicións compostas por outras proposicións simples  O gato é un mamífero e
respira por pulmóns pero os peixes respiran por branquias.

ELEMENTOS DA LÓXICA PROPOSICIONAL

Variables proposicionais

Son os signos que representan as proposicións ou premisas (p, q, r, s, t...)

Operadores ou xuntores:

 Negador: non, non é certo que, é imposible que, é mentira que, non é o caso (de) que, é falso, é
absurdo que... ˥p
 Conxuntor: equivale ao produto: e, nin, mais, pero, non obstante, aínda que, con todo, pola contra, a
pesar (de) tamén, á vez, ademais, incluso, así mesmo, senón que, en cambio, mentres, agora ben,
máis ben, antes ben, tanto como, tal como, punto e seguido, coma, punto e coma... p  q
 Disxuntor: equivale á suma ou… ou, ben…. ben, xa …. xa, ou ben, ou tamén, ou incluso,  p ˅ q
 Implicador ou condicional se ..... entón, cando....... entón, sempre que..., no caso de que......, xa
que.... entón, a condición de que..., é suficiente que..., conque...., só así..., logo ….., por tanto…, polo
tanto..., en consecuencia…., porque...., posto que..., dado que, por esta causa, … dedúcese de…, …..
infírese de…, … dedúcese de…, … derívase de…, … demóstrase…, mentres + subxuntivo,
finalmente, en fin, debido a isto, por conseguinte, para concluír p  q
 Coimplicador ou bicondicional se e só se .... entón, unicamente se ....., entón, só cando...., sempre
que.., sempre e cando....., cada vez que...., é necesario que, só é necesario que, quen + subxuntivo,
equivale a, é igual a, é o mesmo que, vale por . p  q

Símbolos auxiliares: () [ ]

Indican como están agrupados os símbolos dunha expresión da nosa linguaxe formal, e cal é o símbolo de
enlace principal nela. Se non hai parénteses, hai unha xerarquía para determinar o signo dominante
(primeiro a bicondicional , logo a condicional  e por último conxunción  ou disxunción ˅)
En caso de usar parénteses, a conectiva dominante é a que queda fóra da paréntese. Por exemplo:
(p ˄ q) ˅ r → é unha disxunción
p ˄ (q ˅ r) → é unha conxunción

Regras de economía de parénteses:

1. Implicador e coimplicador teñen prioridade sobre o resto dos conectores, polo que non hai que marcar
con paréntese que se trata da conectiva dominante.
2. En fórmulas nas que se repite a mesma conectiva, se esta é unha conxunción ou unha disxunción, non
hai que marcar a prioridade con parénteses.

TÁBOAS DE VERDADE

Unha vez formalizada unha proposición, podemos averiguar en que casos é verdadeira e en cales non.
Para iso, a Lóxica usa o método das táboas de verdade, que consiste en calcular en que casos unha
proposición complexa é verdadeira e en que casos é falsa.
Cada un dos conectores defínese semanticamente mediante unha táboa de verdade que mostra os seus
posibles valores veritativos. Estas son as táboas de verdade dos conectores:

Negador:
A ┐A
V F
F V
Conxuntor Disxuntor Condicional Bicondicional
A BB AA˅˄BB A B A→B A B A↔B
V V V
V F F
F V F
F V F
A
V V V V V V V V V
V F V V F F V F F
F V V F V V F V F
F F F F F V F F V

NEGADOR
Introdución da negación ou Absurdo Eliminación da negación ou
Dobre negación
A
- ┐┐ A
- --------
B  ┐B A
-----------
┐A
CONXUNTOR
Introdución da conxunción Eliminación da conxunción

A A B AB
B ---------- -----------
--------- A B
AB
DISXUNTOR
Introdución da disxunción Eliminación da disxunción ou Casos

A
-
A B -
--------- ---------- C
A˅B A˅B B
-
-
C
----------
C
IMPLICACIÓN OU CONDICIONAL
Introdución da implicación Eliminación da implicación ou Modus Ponens (MP)
ou Teorema dedutivo (TD)
A B
A A
- -------------
- B
-
B
-----------
A B
COIMPLICADOR OU BICONDICIONAL
Introdución da coimplicación Eliminación da coimplicación

A B A B B A
B A ------------ -------------
----------- A B B A
A B
REGRAS DE INFERENCIA LÓXICA