Professional Documents
Culture Documents
ΠΡΟΛΟΓΟΣ
Ὁ Ἀκάθιστος Ὕμνος, οἱ τόσο δημοφιλεῖς «Χαιρετισμοὶ» στὴν Παναγία, εἶναι ἕνα ἀπὸ τὰ
πιὸ σημαντικὰ ὑμνογραφικὰ κείμενα τῆς βυζαντινῆς περιόδου, συνδεδεμένος ὄχι μόνο
μὲ τὴν ἐκκλησιαστικὴ (λατρευτικὴ) ζωή, ἀλλὰ καὶ μὲ τὴν ἐθνικὴ πορεία τοῦ Ἑλληνισμοῦ,
ὁ ὁποῖος ἀναγνώρισε στὸ πρόσωπο τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου τὴν «Ὑπέρμαχο
στρατηγό», τὴ σκέπη καὶ τὴν προστασία του.
Εὐελπιστοῦμε πὼς μὲ τὴν παράλληλη παράθεση τοῦ κειμένου καὶ τῆς μεταφράσεως στὴ
νεοελληνική, ἡ Ἀκολουθία τοῦ Ἀκαθίστου Ὕμνου θὰ γίνει περισσότερο προσιτὴ στοὺς
εὐσεβεῖς χριστιανούς.
Α´ Α´
Εὐλογητὸς ὁ Θεὸς ἡμῶν, πάντοτε· Ἂς εἶναι εὐλογημένος ὁ Θεός μας κάθε στιγμή,
νῦν, καὶ ἀεί, καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας τώρα καὶ πάντοτε καὶ στοὺς ἀπέραντους
τῶν αἰώνων. Ἀμήν. αἰῶνες. Ἀμήν.
Δόξα σοι Χριστέ, ὁ Θεός, ἡ ἐλπὶς Δόξα σ᾿ Ἐσένα Χριστέ, ὁ Θεός, ἡ ἐλπίδα μας,
ἡμῶν, δόξα σοι. δόξα σ᾿ Ἐσένα.
Δόξα Πατρὶ καὶ Υἱῷ καὶ Ἁγίῳ Δόξα στὸν Πατέρα, στὸν Υἱὸ καὶ στὸ Ἅγιο
Πνεύματι. Καὶ νῦν καὶ ἀεὶ καὶ εἰς Πνεῦμα. Καὶ τώρα καὶ πάντοτε καὶ στοὺς
τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν. ἀπέραντους αἰῶνες. Ἀμήν.
Παναγία Τριάς, ἐλέησον ἡμᾶς. Παναγία Τριάδα, ἐλέησέ μας, Κύριε (Θεὲ
Κύριε, ἱλάσθητι ταῖς ἁμαρτίαις Πατέρα) δεῖξε εὐσπλαγχνία γιὰ τὶς ἁμαρτίες
ἡμῶν. Δέσποτα, συγχώρησον τὰς μας. Δέσποτα (Υἱὲ) συγχώρεσε τὶς ἀνομίες μας.
ἀνομίας ἡμῖν. Ἅγιε, ἐπίσκεψαι καὶ Ἅγιο (Πνεῦμα) ἐπίσκεψε καὶ θεράπευσε τὶς
ἴασαι τὰς ἀσθενείας ἡμῶν, ἕνεκεν ἀδυναμίες μας, χάρη τοῦ ὀνόματός Σου.
τοῦ ὀνόματός σου.
Κύριε ἐλέησε, Κύριε ἐλέησε, Κύριε ἐλέησε.
Κύριε, ἐλέησον· Κύριε, ἐλέησον·
Κύριε, ἐλέησον. Δόξα... Καὶ τώρα...
Ὁ Θεός, εἰς τὴν βοήθειάν μου Θεέ μου, πρόσεξέ με γιὰ νὰ Σὲ ἔχω βοηθό μου.
πρόσχες· Κύριε, εἰς τὸ βοηθῆσαί Κύριε ἔλα γρήγορα νὰ μὲ βοηθήσεις. Ἂς
μοι σπεῦσον. Αἰσχυνθήτωσαν καὶ ντροπιαστοῦν κι ἂς ἐξευτελιστοῦν αὐτοὶ ποὺ
ἐντραπήτωσαν οἱ ζητοῦντες τὴν ζητοῦν τὴν ψυχή μου. Ἂς ὀπισθοχωρήσουν κι
ψυχήν μου· ἀποστραφήτωσαν εἰς ἂς καταντροπιαστοῦν αὐτοὶ ποὺ θέλουν νὰ μοῦ
τὰ ὀπίσω, καὶ καταισχυνθήτωσαν κάνουν κακό. Ἂς ὀπισθοχωρήσουν γεμάτοι
οἱ βουλόμενοί μου κακά. ντροπὴ ὅσοι λέγουν· θαυμάσια, ὡραῖα (δηλ.
Ἀποστραφήτωσαν παραυτίκα χαίρονται μὲ τὴ δυστυχία μου). Ἀντίθετα μ᾿
αἰσχυνόμενοι οἱ λέγοντές μοι εὖγε, αὐτούς, ἂς ἀγαλλιάσουν καὶ ἂς εὐφρανθοῦν
εὖγε! Ἀγαλλιάσθωσαν καὶ χάρη σ᾿ Ἐσένα Θεέ μας, ὅσοι σὲ ἐπιζητοῦν στὴ
εὐφρανθήτωσαν ἐπὶ σοὶ πάντες οἱ ζωή τους· καὶ ὅσοι ποθοῦν κι ἐπιθυμοῦν τὴ
ζητοῦντές σε, ὁ Θεός, καὶ σωτηρία τους ἂς λέγουν διαρκῶς· Ἂς
λεγέτωσαν διαπαντός· μεγαλύνεται καὶ δοξάζεται ὁ Κύριος. Ἐγὼ ὅμως
Μεγαλυνθήτω ὁ Κύριος, οἱ εἶμαι φτωχὸς καὶ ταλαίπωρος· βοήθησέ με Θεέ
ἀγαπῶντες τὸ σωτήριόν σου. Ἐγὼ μου. Βοηθός μου καὶ λυτρωτής μου εἶσαι Κύριε,
δὲ πτωχός εἰμι καὶ πένης· ὁ Θεός, μὴν ἀργήσεις νὰ σπεύσεις.
βοήθησόν μοι· βοηθός μου καὶ
ῥύστης μου εἶ σύ, Κύριε· μὴ Ψαλμὸς 142ος.
χρονίσῃς.
Κύριε εἰσάκουσε τὴν προσευχή μου. Πρόσεξε τὴ
Ψαλμὸς ρμβ´. δέησή μου, Ἐσὺ ποὺ τηρεῖς τὴν ὑπόσχεσή Σου·
εἰσάκουσέ με ὡς δίκαιος ποὺ εἶσαι. Καὶ μὴ
Κύριε, εἰσάκουσον τῆς προσευχῆς θελήσεις νὰ κρίνεις ἐμένα τὸ δοῦλο σου, γιατὶ
μου, ἐνώτισαι τὴν δέησίν μου ἐν τῇ κανένας ἀπ᾿ ὅσους ζοῦν δὲ θὰ βρεθεῖ δίκαιος
ἀληθείᾳ σου, εἰσάκουσόν μου ἐν τῇ μπροστά Σου. (Εἰσάκουσέ με Κύριε) γιατὶ ὁ
δικαιοσύνῃ σου. Καὶ μὴ εἰσέλθῃς ἐχθρὸς κατεδίωξε καὶ πολέμησε τὴν ψυχὴ μου.
εἰς κρίσιν μετὰ τοῦ δούλου σου, Ταπείνωσε κι ἔριξε στὴ γῆ τὴν ὕπαρξή μου, μ᾿
ὅτι οὐ δικαιωθήσεται ἐνώπιόν σου ἔκανε νὰ νιώθω ὅτι ζῶ στὸ σκοτάδι, ὅπως εἶναι
πᾶς ζῶν. Ὅτι κατεδίωξεν ὁ ἐχθρὸς ὅλοι οἱ νεκροί· κυριεύθηκε ἀπὸ ὀλιγοψυχία τὸ
τὴν ψυχήν μου· ἐταπείνωσεν εἰς πνεῦμα μου καὶ ταράχθηκε ἡ καρδιά μου μέσα
γῆν τὴν ζωήν μου. Ἐκάθισέ με ἐν μου. Τότε θυμήθηκα τὶς παλιὲς εὐτυχισμένες
σκοτεινοῖς ὡς νεκροὺς αἰῶνος, καὶ μέρες, προσήλωσα τὴ σκέψη μου σ᾿ ὅλα ὅσα
ἠκηδίασεν ἐπ᾿ ἐμὲ τὸ πνεῦμά μου, ἔκανες γιὰ μένα, μελέτησα τὰ ἔργα τῶν χεριῶν
ἐν ἐμοὶ ἐταράχθη ἡ καρδία μου. Σου. Ὕψωσα τὰ χέρια μου ἱκετευτικὰ σ᾿
Ἐμνήσθην ἡμερῶν ἀρχαίων, Ἐσένα· ἡ ψυχή μου Σὲ δίψησε ὅπως ἡ ξεραμένη
ἐμελέτησα ἐν πᾶσι τοῖς ἔργοις σου, γῆ ζητᾶ νερὸ νὰ ποτιστεῖ. Εἰσάκουσέ με ὅσο
ἐν ποιήμασι τῶν χειρῶν σου πιὸ γρήγορα γίνεται Κύριε, τὸ πνεῦμα μου μ᾿
ἐμελέτων. Διεπέτασα πρὸς σὲ τὰς ἐγκαταλείπει. Μὴν ἀποστρέψεις ἀπὸ ἐμένα τὸ
χεῖράς μου· ἡ ψυχή μου ὡς γῆ πρόσωπό Σου, γιατὶ θὰ μοιάσω στοὺς νεκροὺς
ἄνυδρός σοι. Ταχὺ εἰσάκουσόν ποὺ θάβονται στὸ λάκκο τοῦ τάφου. Κάνε νὰ
μου, Κύριε, ἐξέλιπε τὸ πνεῦμά μου. νιώσω τὸ πρωὶ τὸ ἔλεός Σου, γιατὶ σ᾿ Ἐσένα
Μὴ ἀποστρέψῃς τὸ πρόσωπόν σου στήριξα ὅλη τὴν ἐλπίδα μου. Γνώρισέ μου Κύριε
ἀπ᾿ ἐμοῦ, καὶ ὁμοιωθήσομαι τοῖς τὸ δρόμο ποὺ πρέπει νὰ ἀκολουθήσω, γιατὶ σ᾿
καταβαίνουσιν εἰς λάκκον. Ἐσένα ἐμπιστεύτηκα τὴν ὕπαρξή μου.
Ἀκουστὸν ποίησόν μοι τὸ πρωῒ τὸ Ἐλευθέρωσέ με Κύριε ἀπὸ τοὺς ἐχθρούς μου,
ἔλεός σου, ὅτι ἐπὶ σοὶ ἤλπισα. γιατὶ σ᾿ Ἐσένα κατέφυγα. Δίδαξέ με νὰ
Γνώρισόν μοι, Κύριε, ὁδὸν ἐν ᾗ πράττω τὸ θέλημά Σου, γιατὶ Ἐσὺ εἶσαι ὁ Θεός
πορεύσομαι, ὅτι πρὸς σὲ ἦρα τὴν μου. Τὸ Πνεῦμα Σου τὸ Ἀγαθὸ ἂς μὲ ὁδηγήσει
ψυχήν μου. Ἐξελοῦ με ἐκ τῶν σὲ τόπο ἴσιο (χωρὶς ἐμπόδια γιὰ τὴν ἄσκηση
ἐχθρῶν μου, Κύριε, πρὸς σὲ τῆς ἀρετῆς). Χάρη στὸ ὄνομά Σου Κύριε θὰ μὲ
κατέφυγον· δίδαξόν με τοῦ ποιεῖν ἀναζωογονήσεις. Μὲ τὴ δικαιοσύνη Σου θὰ
τὸ θέλημά σου, ὅτι σὺ εἶ ὁ Θεός βγάλεις ἀπ᾿ τὴν θλίψη τὴν ψυχή μου, καὶ μὲ τὸ
μου. Τὸ Πνεῦμά σου τὸ ἀγαθὸν ἔλεος ποὺ θὰ μοῦ δείξεις, θὰ ἐξοντώσεις τοὺς
ὁδηγήσει με ἐν γῇ εὐθείᾳ· ἕνεκεν ἐχθρούς μου καὶ θὰ ἀφανίσεις ὅλους ὅσοι
τοῦ ὀνόματός σου, Κύριε, ζήσεις θλίβουν τὴν ψυχή μου, γιατὶ ἐγὼ εἶμαι πιστός
με. Ἐν τῇ δικαιοσύνῃ σου ἐξάξεις Σου δοῦλος (ἀφοσιωμένος).
ἐκ θλίψεως τὴν ψυχήν μου· καὶ ἐν
τῷ ἐλέει σου ἐξολοθρεύσεις τοὺς Δοξολογία.
ἐχθρούς μου· καὶ ἀπολεῖς πάντας
Δόξα στὸ Θεὸ ποὺ βρίσκεται ψηλὰ στὸν
τοὺς θλίβοντας τὴν ψυχήν μου, ὅτι
οὐρανό, καὶ στὴ γῆ ἂς ἔλθει ἡ εἰρήνη Του, στοὺς
ἐγὼ δοῦλός σού εἰμι.
ἀνθρώπους ἡ εὔνοιά Του. Σὲ ὑμνοῦμε, Σὲ
Δοξολογία. εὐλογοῦμε, Σὲ προσκυνοῦμε, Σὲ δοξολογοῦμε
καὶ Σὲ εὐχαριστοῦμε γιὰ τὴ μεγάλη Σου δόξα.
Δόξα ἐν ὑψίστοις Θεῷ, καὶ ἐπὶ γῆς Κύριε Βασιλιά μας, ἐπουράνιε Θεέ μας, Πατέρα
εἰρήνη, ἐν ἀνθρώποις εὐδοκία. παντοκράτορα· Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ, Υἱὲ τοῦ
Ὑμνοῦμέν σε, εὐλογοῦμέν σε, Θεοῦ μονογενή, καὶ Πανάγιο Πνεῦμα, Κύριε
προσκυνοῦμέν σε, δοξολογοῦμέν Ἰησοῦ Χριστέ, Θεέ μας, Ἐσὺ ποὺ εἶσαι ὁ Ἀμνὸς
σε, εὐχαριστοῦμέν σοι, διὰ τὴν τοῦ Θεοῦ (ποὺ θυσιάστηκε γιὰ τὴ σωτηρία τοῦ
μεγάλην σου δόξαν. Κύριε Βασιλεῦ, κόσμου), ὁ Υἱὸς τοῦ Πατρός, ποὺ σηκώνεις γιὰ
ἐπουράνιε Θεέ, Πάτερ νὰ ἐξαλείψεις τὶς ἁμαρτίες τοῦ κόσμου, ἐλέησέ
παντοκράτορ· Κύριε Υἱὲ μονογενές, μας, Ἐσὺ ποὺ σηκώνεις τὶς ἁμαρτίες τοῦ
Ἰησοῦ Χριστέ, καὶ Ἅγιον Πνεῦμα. κόσμου. Δέξου εὐσπλαγχνικὰ τὴν ἱκεσία μας,
Κύριε, ὁ Θεός, ὁ ἀμνὸς τοῦ Θεοῦ, ὁ Ἐσὺ ποὺ κάθεσαι (μετὰ τὴν Ἀνάληψή Σου)
Υἱὸς τοῦ Πατρός, ὁ αἴρων τὴν δοξασμένος στὰ δεξιὰ τοῦ Πατέρα Σου καὶ
ἁμαρτίαν τοῦ κόσμου, ἐλέησον ἐλέησέ μας. Γιατὶ Ἐσύ, Ἰησοῦ Χριστέ μας, εἶσαι
ἡμᾶς, ὁ αἴρων τὰς ἁμαρτίας τοῦ ὁ μόνος (ἀπόλυτα) Ἅγιος, Ἐσὺ εἶσαι ὁ μόνος
κόσμου. Πρόσδεξαι τὴν δέησιν Κύριός μας, ποὺ δοξάζεις τὸν Θεὸ Πατέρα.
ἡμῶν, ὁ καθήμενος ἐν δεξιᾷ τοῦ Ἀμήν. Κάθε βράδυ θὰ σὲ δοξολογῶ καὶ θὰ ὑμνῶ
Πατρὸς καὶ ἐλέησον ἡμᾶς. Ὅτι σὺ τὸ ὄνομά Σου καὶ τώρα, ἐνόσω ζῶ, καὶ στοὺς
εἶ μόνος Ἅγιος, σὺ εἶ μόνος Κύριος, ἀπέραντους αἰῶνες. Κύριε, καταφυγὴ ἔγινες
Ἰησοῦς Χριστός, εἰς δόξαν Θεοῦ γιὰ μᾶς σ᾿ ὅλες τὶς γενιές. Γι᾿ αὐτὸ καὶ εἶπα·
Πατρός· Ἀμήν. Καθ᾿ ἑκάστην Κύριε, ἐλέησέ με, θεράπευσε τὴν ψυχή μου,
ἑσπέραν εὐλογήσω σε, καὶ αἰνέσω γιατὶ ἁμάρτησα ἐνώπιόν Σου. Κύριε, κατέφυγα
τὸ ὄνομά σου εἰς τὸν αἰῶνα, καὶ σ᾿ Ἐσένα· δίδαξέ με νὰ πράττω (στὴ ζωή μου)
εἰς τὸν αἰῶνα τοῦ αἰῶνος. Κύριε, τὸ θέλημά Σου, γιατὶ Ἐσὺ εἶσαι ὁ Θεός μου. Σὲ
καταφυγὴ ἐγενήθης ἡμῖν ἐν γενεᾷ Σένα ὑπάρχει ἡ πηγὴ τῆς ζωῆς· μέσα ἀπ᾿ τὸ
καὶ γενεᾷ. Ἐγὼ εἶπα· Κύριε, δικό Σου φῶς θὰ δοῦμε κι ἐμεῖς τὸ φῶς.
ἐλέησόν με· ἴασαι τὴν ψυχήν μου, Συνέχισε νὰ παρέχεις τὸ ἔλεός Σου σὲ κείνους
ὅτι ἥμαρτόν σοι. Κύριε, πρὸς σὲ ποὺ Σὲ παραδέχονται (ὡς Θεὸ ἀληθινό).
κατέφυγον· δίδαξόν με τοῦ ποιεῖν Καταξίωσέ μας, Κύριε, κατὰ τὴ διάρκεια καὶ
τὸ θέλημά σου, ὅτι σὺ εἶ ὁ Θεός αὐτῆς τῆς νύχτας νὰ φυλαχθοῦμε ἀπὸ τὴν
μου. Ὅτι παρὰ σοὶ πηγὴ ζωῆς· ἐν ἁμαρτία. Ἂς εἶσαι εὐλογημένος Κύριε, Θεὲ τῶν
τῷ φωτί σου ὀψόμεθα φῶς. πατέρων μας, καὶ ἂς ὑμνεῖται καὶ δοξάζεται τὸ
Παράτεινον τὸ ἔλεός σου τοῖς ὄνομά Σου αἰώνια. Ἀμήν. Μακάρι, Κύριε, νὰ
γινώσκουσί σε. Καταξίωσον, Κύριε, μᾶς παράσχεις τὴν εὐσπλαγχνία Σου, ἀφοῦ κι
ἐν τῇ νυκτὶ ταύτῃ, ἀναμαρτήτους ἐμεῖς σ᾿ Ἐσένα στηρίξαμε τὶς ἐλπίδες μας. Ἂς
φυλαχθῆναι ἡμᾶς. Εὐλογητὸς εἶ, εἶσαι εὐλογημένος Κύριε, δίδαξέ με τὸ θέλημά
Κύριε, ὁ Θεὸς τῶν Πατέρων ἡμῶν, Σου. Ἂς εἶσαι εὐλογημένος Δέσποτα, δῶσ᾿ μου
καὶ αἰνετὸν καὶ δεδοξασμένον τὸ σύνεση νὰ ἐκτελῶ τὸ θέλημά Σου. Ἂς εἶσαι
ὄνομά σου εἰς τοὺς αἰῶνας· Ἀμήν. εὐλογημένος Ἅγιε, φώτισέ με μὲ τὶς ἐντολές
Γένοιτο, Κύριε, τὸ ἔλεός σου ἐφ᾿ Σου. Κύριε, τὸ ἔλεός Σου εἶναι αἰώνιο. Μὴν
ἡμᾶς, καθάπερ ἠλπίσαμεν ἐπὶ σέ. παραβλέψεις ἐμᾶς ποὺ εἴμαστε ἔργα τῶν
Εὐλογητὸς εἶ, Κύριε· δίδαξόν με τὰ χεριῶν Σου. Σ᾿ Ἐσένα (Τριαδικὲ Θεέ μας)
δικαιώματά σου. Εὐλογητὸς εἶ, ἁρμόζει αἴνεση, σ᾿ Ἐσένα ἁρμόζει ὕμνος, σ᾿
Δέσποτα· συνέτισόν με τὰ Ἐσένα ἁρμόζει δόξα, στὸν Πατέρα, στὸν Υἱὸ
δικαιώματά σου. Εὐλογητὸς εἶ, καὶ στὸ Ἅγιο Πνεῦμα, τώρα καὶ πάντοτε καὶ
Ἅγιε· φώτισόν με τοῖς δικαιώμασί στοὺς ἀπέραντους αἰῶνες. Ἀμήν.
σου. Κύριε, τὸ ἔλεός σου εἰς τὸν
αἰῶνα· τὰ ἔργα τῶν χειρῶν σου μὴ Τὸ Σύμβολο τῆς Πίστεως.
παρίδῃς. Σοὶ πρέπει αἶνος, σοὶ
Πιστεύω σὲ ἕνα Θεὸ ποὺ εἶναι ὁ Πατέρας μας,
πρέπει ὕμνος, σοὶ δόξα πρέπει, τῷ
ποὺ κυβερνᾶ ὅλο τὸν κόσμο καὶ δημιούργησε
Πατρὶ καὶ τῷ Υἱῷ καὶ τῷ Ἁγίῳ
τὸν οὐρανὸ καὶ τὴ γῆ, ὅλα ὅσα βλέπουμε ἀλλὰ
Πνεύματι, νῦν καὶ ἀεὶ καὶ εἰς τοὺς
καὶ ὅσα δὲ βλέπουμε. (Πιστεύω) καὶ σὲ ἕναν καὶ
αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.
μόνον Κύριο, τὸν Ἰησοῦ Χριστό, ποὺ εἶναι Υἱὸς
Τὸ Σύμβολον τῆς Πίστεως. τοῦ Θεοῦ μονογενής, ποὺ γεννήθηκε ἀπὸ τὸν
Πατέρα Του πρὶν ἀπὸ ὅλους τοὺς αἰῶνες. Εἶναι
Πιστεύω εἰς ἕνα Θεόν, Πατέρα, ὁ Ἴδιος (ὁ Χριστὸς) φῶς καὶ γεννήθηκε ἀπὸ τὸ
παντοκράτορα, ποιητὴν οὐρανοῦ φῶς (τὸν Θεὸ Πατέρα), εἶναι Θεὸς ἀληθινὸς
καὶ γῆς, ὁρατῶν τε πάντων καὶ ἀπὸ ἀληθινὸ Θεό· γεννήθηκε, δὲν
ἀοράτων. Καὶ εἰς ἕνα Κύριον δημιουργήθηκε· εἶναι ἀπὸ τὴν ἴδια οὐσία (φύση)
Ἰησοῦν Χριστόν, τὸν Υἱὸν τοῦ Θεοῦ μὲ τὸν Πατέρα Του, καὶ δι᾿ Αὐτοῦ (τοῦ Υἱοῦ)
τὸν μονογενῆ, τὸν ἐκ τοῦ Πατρὸς δημιουργήθηκαν τὰ πάντα. Γιὰ μᾶς τοὺς
γεννηθέντα πρὸ πάντων τῶν ἀνθρώπους καὶ γιὰ τὴ δική μας σωτηρία
αἰώνων· φῶς ἐκ φωτός, Θεὸν κατέβηκε ἀπὸ τοὺς οὐρανούς, ἔλαβε ἀνθρώπινη
ἀληθινὸν ἐκ Θεοῦ ἀληθινοῦ, σάρκα (κυοφορήθηκε) ἀπὸ τὴν Παρθένο Μαρία
γεννηθέντα οὐ ποιηθέντα, διὰ τῆς ἐπελεύσεως τοῦ Ἁγίου Πνεύματος καὶ
ὁμοούσιον τῷ Πατρί, δι᾿ οὗ τὰ ἔγινε πραγματικὸς ἄνθρωπος. Σταυρώθηκε γιὰ
πάντα ἐγένετο. Τὸν δι᾿ ἡμᾶς τοὺς μᾶς ἐπὶ ἡγεμονίας τοῦ Ποντίου Πιλάτου καὶ
ἀνθρώπους καὶ διὰ τὴν ἡμετέραν ἀφοῦ ἔπαθε ὡς ἄνθρωπος (καὶ πέθανε), τάφηκε.
σωτηρίαν κατελθόντα ἐκ τῶν Τὴν τρίτη ἡμέρα Ἀναστήθηκε, ὅπως τὸ
οὐρανῶν καὶ σαρκωθέντα ἐκ βεβαιώνουν οἱ Γραφές, καὶ Ἀνελήφθη μὲ δόξα
Πνεύματος ἁγίου καὶ Μαρίας τῆς στοὺς οὐρανοὺς καὶ κάθισε στὰ δεξιὰ τοῦ Θεοῦ
Παρθένου καὶ ἐνανθρωπήσαντα. Πατέρα Του. Θὰ ἔρθει καὶ πάλι (κατὰ τὴ
Σταυρωθέντα τε ὑπὲρ ἡμῶν ἐπὶ Δευτέρα Παρουσία) μὲ δόξα πολλὴ γιὰ νὰ
Ποντίου Πιλάτου καὶ παθόντα, καὶ κρίνει ζῶντες καὶ νεκρούς, καὶ ἡ βασιλεία Του
ταφέντα. Καὶ ἀναστάντα τῇ τρίτῃ δὲν θὰ ἔχει τέλος. (Πιστεύω) καὶ στὸ Πνεῦμα,
ἡμέρᾳ κατὰ τὰς Γραφάς. Καὶ (ποὺ ὅπως ὁ Πατέρας καὶ ὁ Υἱὸς εἶναι) Ἅγιο,
ἀνελθόντα εἰς τοὺς οὐρανοὺς καὶ Κύριο, ζωοποιὸ καὶ ἐκπορεύεται ἀπὸ τὸν
καθεζόμενον ἐκ δεξιῶν τοῦ Πατέρα, συμπροσκυνεῖται καὶ συνδοξάζεται μὲ
Πατρός. Καὶ πάλιν ἐρχόμενον μετὰ τὸν Πατέρα καὶ τὸν Υἱό, καὶ λάλησε μὲ τὸ
δόξης κρῖναι ζῶντας καὶ νεκρούς, στόμα τῶν Προφητῶν. (Πιστεύω) καὶ στὴν
οὗ τῆς βασιλείας οὐκ ἔσται τέλος. Ἐκκλησία, ποὺ εἶναι μία, ἁγία, καθολικὴ
Καὶ εἰς τὸ Πνεῦμα τὸ ἅγιον, τὸ (ἀπευθύνεται καὶ περιλαμβάνει ὅλον τὸν
κύριον, τὸ ζωοποιόν, τὸ ἐκ τοῦ κόσμο) καὶ ἀποστολικὴ (στερεώθηκε μὲ τὸ
Πατρὸς ἐκπορευόμενον, τὸ σὺν κήρυγμα τῶν Ἀποστόλων). Ὁμολογῶ τὴν πίστη
Πατρὶ καὶ Υἱῷ μου στὸ μυστήριο τοῦ Βαπτίσματος τὸ ὁποῖο
συμπροσκυνούμενον καὶ γίνεται μία φορὰ γιὰ τὴ συγχώρηση τῶν
συνδοξαζόμενον, τὸ λαλῆσαν διὰ ἁμαρτιῶν. Περιμένω μὲ προσδοκία τὴν
τῶν προφητῶν. Εἰς μίαν, ἁγίαν, ἀνάσταση τῶν νεκρῶν καὶ τὴν ἀτέλειωτη ζωὴ
καθολικὴν καὶ ἀποστολικὴν (μὲ τὸν Χριστό). Ἀμήν.
Ἐκκλησίαν. Ὁμολογῶ ἓν βάπτισμα
εἰς ἄφεσιν ἁμαρτιῶν. Προσδοκῶ Θεοτοκίο.
ἀνάστασιν νεκρῶν. Καὶ ζωὴν τοῦ
Εἶναι ἄξιο ἀληθινά, νὰ ἐγκωμιάζουμε ἐσένα τὴ
μέλλοντος αἰῶνος. Ἀμήν.
Θεοτόκο, τὴν πάντοτε ἐγκωμιαζομένη καὶ
Θεοτοκίον. πάναγνη καὶ μητέρα τοῦ Θεοῦ μας. Ἐσένα ποὺ
εἶσαι πιὸ τιμημένη ἀπ᾿ τὰ Χερουβεὶμ καὶ
Ἄξιόν ἐστιν ὡς ἀληθῶς, μακαρίζειν ἀσύγκριτα πιὸ ἔνδοξη ἀπ᾿ τὰ Σεραφείμ, ποὺ
σε τὴν Θεοτόκον, τὴν χωρὶς νὰ φθαρεῖ ἡ παρθενία σου γέννησες τὸν
ἀειμακάριστον καὶ παναμώμητον, Θεὸ Λόγο, ποὺ εἶσαι πραγματικὰ ἡ Θεοτόκος,
καὶ Μητέρα τοῦ Θεοῦ ἡμῶν. Τὴν ἐσένα μεγαλύνουμε.
τιμιωτέραν τῶν Χερουβείμ, καὶ
ἐνδοξοτέραν ἀσυγκρίτως τῶν
Σεραφείμ, τὴν ἀδιαφθόρως, Θεὸν
Λόγον τεκοῦσαν, τὴν ὄντως
Θεοτόκον σὲ μεγαλύνομεν.
» Τοὺς σοὺς ὑμνολόγους Θεοτόκε, Θεοτόκε, Ἐσὺ ποὺ εἶσαι ἡ ζωντανὴ καὶ
ἡ ζῶσα καὶ ἀστείρευτη πηγή, στερέωσε ἐκείνους ποὺ σὲ
» ἄφθονος πηγή, θίασον ὑμνολογοῦν ἔχοντας συγκροτήσει θίασο
συγκροτήσαντας, πνευματικό· καὶ ἀξίωσέ τους νὰ λάβουν ἔνδοξα
» πνευματικὸν στερέωσον· καὶ ἐν στεφάνια ὅταν θὰ ἔλθουν στὴ δική σου οὐράνια
τῇ θείᾳ δόξῃ δόξα (2 φορές).
» σου, στεφάνων δόξης ἀξίωσον.
(δὶς) Χαῖρε ἐσὺ ποὺ βλάστησες τὸ θεῖο στάχυ (τὸν
Χριστό) σὰν χωράφι ποὺ δὲν καλλιεργήθηκε
Στάχυν ἡ βλαστήσασα τὸν θεῖον, ποτέ. Χαῖρε Δέσποινα, ποὺ εἶσαι τὸ ἔμψυχο
ὡς χώρα ἀνήροτος σαφῶς, χαῖρε τραπέζι στὸ ὁποῖο χώρεσε ὁ Ἄρτος τῆς ζωῆς·
ἔμψυχε τράπεζα, ἄρτον ζωῆς χαῖρε πηγὴ ἀστείρευτη, ἀπ᾿ τὴν ὁποία
χωρήσασα· χαῖρε τοῦ ζῶντος ἀναβλύζει τὸ νερὸ τῆς ζωῆς.
ὕδατος, πηγὴ ἀκένωτος Δέσποινα.
Χαῖρε δάμαλη (μικρὴ ἀγελάδα, μτφ. ἡ παρθένος
Δάμαλις τὸν μόσχον ἡ τεκοῦσα, κόρη) ποὺ γέννησες τὸ μόσχο τὸν καθαρὸ καὶ
τὸν ἄμωμον, χαῖρε τοῖς πιστοῖς· ἀψεγάδιαστο· χαῖρε ἀμνάδα (μικρὴ προβατίνα)
χαῖρε Ἀμνὰς κυήσασα, Θεοῦ Ἀμνὸν ποὺ κύησες τὸν Ἀμνὸ τοῦ Θεοῦ, ποὺ σηκώνει τὶς
τὸν αἴροντα, κόσμου παντὸς τὰ ἁμαρτίες ὅλου τοῦ κόσμου· χαῖρε ἐσὺ ποὺ
πταίσματα· χαῖρε θερμὸν προσφέρθηκες μὲ προθυμία γιὰ τὴν ἐξιλέωσή
ἱλαστήριον. μας.
Ὄρθρος φαεινὸς χαῖρε, ἡ μόνη, τὸν Χαῖρε φωτεινὴ αὐγή, ἡ ὁποία μόνη ἀνέτειλες
Ἥλιον φέρουσα Χριστόν, φωτὸς τὸν ἥλιο (τῆς δικαιοσύνης) τὸν Χριστὸ καὶ
κατοικητήριον· χαῖρε τὸ σκότος ἀναδείχθηκες κατοικητήριο τοῦ (νοητοῦ)
λύσασα, καὶ τοὺς ζοφώδεις Φωτός. Χαῖρε ἐσὺ ποὺ διέλυσες τὸ (πνευματικό)
δαίμονας, ὁλοτελῶς ἐκμειώσασα. σκοτάδι καὶ ἐκμηδένισες ὁλοτελῶς τοὺς
σκοτεινοὺς δαίμονες.
Καὶ νῦν.
Καὶ τώρα...
Χαῖρε Πύλη μόνη, ἣν ὁ Λόγος,
διώδευσε μόνος, ἡ μοχλούς, καὶ Χαῖρε πύλη ἀπ᾿ τὴν ὁποία πέρασε μονάχα ὁ
πύλας ᾍδου Δέσποινα, τῷ τόκῳ Λόγος τοῦ Θεοῦ· ἐσὺ Δέσποινα, ἡ ὁποία διὰ τοῦ
σου συντρίψασα· χαῖρε ἡ θεία Τόκου σου (τοῦ Χριστοῦ) συνέτριψες τὶς
εἴσοδος, τῶν σῳζομένων κλειδαριὲς καὶ τὶς πύλες τοῦ θανάτου. Χαῖρε
Πανύμνητε. πανύμνητε, ἡ θεία εἴσοδος ἀπ᾿ τὴν ὁποία
περνοῦν ὅλοι ὅσοι σώζονται.
ᾨδὴ δ´. Ὁ Εἱρμός.
ᾨδὴ 4η.
» Ὁ καθήμενος ἐν δόξῃ, ἐπὶ θρόνου
Θεότητος,
» ἐν νεφέλῃ κούφῃ, ἦλθεν Ἰησοῦς ὁ Αὐτὸς ποὺ κάθεται στὸν ἔνδοξο θρόνο τῆς
ὑπέρθεος, Θεότητος, ἦλθε (στὸν κόσμο) μέσα σ᾿ ἐλαφρὺ
» τῇ ἀκηράτῳ παλάμῃ, καὶ σύννεφο (τὴν Παναγία), ὁ Ἰησοῦς ὁ ὕψιστος
διέσωσε, τοὺς κραυ- Θεός, ὁ Ὁποῖος μὲ τὴ δύναμη τῆς ἀμόλυντης
» γάζοντας· Δόξα Χριστὲ τῇ παλάμης Του ἔσωσε (ἀπὸ τὴν ἁμαρτία καὶ τὸ
δυνάμει σου. θάνατο) αὐτοὺς ποὺ κραυγάζουν· δόξα Χριστέ,
στὴ θεία σου δύναμη.
Ἐν φωναῖς ἆσμάτων πίστει, σοὶ
βοῶμεν Πανύμνητε· Χαῖρε πῖον Μὲ ἄσματα (ὕμνους) ποὺ βγαίνουν ἀπὸ τὴν
ὄρος, καὶ τετυρωμένον ἐν πίστη μας, σοῦ φωνάζουμε Πανύμνητε· χαῖρε
Πνεύματι· χαῖρε λυχνία καὶ ἐσὺ ποὺ μὲ τὴ χάρη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος
στάμνε, Μάννα φέρουσα, τὸ ἔγινες εὔφορο βουνό· χαῖρε ἑπτάφωτη λυχνία,
γλυκαῖνον, τὰ τῶν εὐσεβῶν στάμνα ποὺ φέρεις μέσα σου τὸ μάννα (τὸν
αἰσθητήρια. Χριστό) ποὺ γλυκαίνει τὰ πνευματικὰ
αἰσθητήρια τῶν εὐσεβῶν.
Ἱλαστήριον τοῦ κόσμου, χαῖρε
ἄχραντε Δέσποινα· χαῖρε κλῖμαξ Χαῖρε ἄχραντε Δέσποινα, ποὺ εἶσαι τὸ
γῆθεν, πάντας ἀνυψώσασα χάριτι· ἱλαστήριο τοῦ κόσμου (τὸ μέσο διὰ τοῦ ὁποίου
χαῖρε ἡ γέφυρα ὄντως, ἡ ἐξιλεωθήκαμε)· χαῖρε κλίμακα (σκάλα) ποὺ μὲ
μετάγουσα, ἐκ θανάτου, πάντας, τὴ χάρη σου μᾶς ἀνύψωσες ὅλους ἀπὸ τὴ γῆ
πρὸς ζωὴν τοὺς ὑμνοῦντάς σε. στὸν οὐρανό· χαῖρε ἡ γέφυρα ποὺ πραγματικὰ
περνᾶς ἀπὸ τὸ θάνατο στὴ ζωὴ ὅλους ὅσοι σὲ
Οὐρανῶν ὑψηλοτέρα, χαῖρε γῆς τὸ ἀνυμνοῦν.
θεμέλιον, ἐν τῇ σῇ νηδύϊ, Ἄχραντε
ἀκόπως βαστάσασα, χαῖρε Ἐσὺ ποὺ εἶσαι ὑψηλότερη ἀπ᾿ τοὺς οὐρανούς,
κογχύλη, πορφύραν θείαν βάψασα, χαῖρε Ἄχραντε, ποὺ στὴν κοιλιά σου βάσταξες
ἐξ αἱμάτων σου, τῷ Βασιλεῖ τῶν χωρὶς κόπο τὸ θεμέλιο τῆς γῆς (τὸν Χριστό).
Δυνάμεων. Χαῖρε κογχύλι ποὺ μὲ τὸ αἷμα σου ἔβαψες τὴ
θεία πορφύρα (τὸ ἔνδυμα, δηλ. τὴν ἀνθρώπινη
Δόξα. σάρκα) ποὺ φόρεσε ὁ Βασιλιὰς τῶν δυνάμεων.
Ὁδὸν ἡ κυήσασα, ζωῆς, χαῖρε Χαῖρε Πανάχραντε, ἐσὺ ποὺ κυοφόρησες τὴν
Πανάμωμε, ἡ κατακλυσμοῦ τῆς Ὁδὸ (τὸν Χριστό), ποὺ ὁδηγεῖ στὴ ζωὴ καὶ
ἁμαρτίας, σώσασα κόσμον· χαῖρε ἔσωσες τὸν κόσμο ἀπὸ τὸν κατακλυσμὸ τῆς
Θεόνυμφε, ἄκουσμα καὶ λάλημα ἁμαρτίας. Χαῖρε νύφη τοῦ Θεοῦ, ποὺ εἶσαι
φρικτόν· χαῖρε ἐνδιαίτημα, τοῦ λάλημα καὶ ἄκουσμα ποὺ προκαλεῖ δέος· χαῖρε
Δεσπότου τῆς κτίσεως. κατοικία τοῦ Δεσπότη τῆς κτίσεως.
Ἰσχὺς καὶ ὀχύρωμα, ἀνθρώπων, Χαῖρε Ἄχραντε, ποὺ εἶσαι ἡ ἰσχὺς καὶ τὸ
χαῖρε Ἄχραντε, τόπε ἁγιάσματος ὀχύρωμα τῶν ἀνθρώπων, τόπος ἅγιος τῆς
τῆς δόξης· νέκρωσις ᾍδου, νυμφὼν δόξας τοῦ Θεοῦ· νέκρωση τοῦ θανάτου,
ὁλόφωτε· χαῖρε τῶν Ἀγγέλων ὁλόφωτο νυφικὸ δωμάτιο· χαῖρε ἡ χαρὰ τῶν
χαρμονή· χαῖρε ἡ βοήθεια, τῶν Ἀγγέλων· χαῖρε ἡ βοήθεια ἐκείνων ποὺ μὲ πίστη
πιστῶς δεομένων σου. σὲ ἐπικαλοῦνται.
Πυρίμορφον ὄχημα, τοῦ Λόγου, Χαῖρε Δέσποινα, ἐσὺ ποὺ χρημάτισες πύρινο
χαῖρε Δέσποινα, ἔμψυχε ἅρμα τοῦ Λόγου, ποὺ ἔγινες ἔμψυχος
Παράδεισε, τὸ ξύλον, ἐν μέσῳ ἔχων Παράδεισος ὅπου στὸ μέσο του ἔχει τὸ ξύλο
ζωῆς τὸν Κύριον· οὗ ὁ γλυκασμὸς τῆς ζωῆς, τὸν Κύριο, τοῦ Ὁποίου ἡ γλυκύτητα
ζωοποιεῖ, πίστει τοὺς μετέχοντας, ζωοποιεῖ αὐτοὺς ποὺ μὲ πίστη τὸν γεύονται καὶ
καὶ φθορᾷ ὑποκύψαντας. οἱ ὁποῖοι προηγουμένως εἶχαν ὑποκύψει στὴ
φθορά.
Δόξα.
Δόξα στὸν Πατέρα...
Ῥωννύμενοι σθένει σου, πιστῶς
ἀναβοῶμέν σοι· Χαῖρε πόλις τοῦ Παίρνοντας δύναμη ἀπὸ τὴν δική σου δύναμη,
Παμβασιλέως, δεδοξασμένα καὶ σοῦ φωνάζουμε μὲ πίστη· χαῖρε ἡ πόλη τοῦ
ἀξιάκουστα, περὶ ἧς λελάληνται Βασιλιᾶ τῶν ὅλων, γιὰ τὴν ὁποία πολλὰ
σαφῶς· ὄρος ἀλατόμητον, χαῖρε εἰπώθηκαν δοξασμένα καὶ ἀξιάκουστα. Χαῖρε
βάθος ἀμέτρητον. ὄρος ποὺ δὲ λατομήθηκε ποτέ, χαῖρε βάθος
μυστηρίου ἀμέτρητο.
Καὶ νῦν.
Καὶ τώρα...
Εὐρύχωρον σκήνωμα, τοῦ Λόγου,
χαῖρε Ἄχραντε· κόχλος ἡ τὸν θεῖον Χαῖρε Ἄχραντε, ἐσὺ ποὺ χρημάτισες ἡ εὐρύχωρη
μαργαρίτην, προαγαγοῦσα, χαῖρε κατοικία τοῦ Θεοῦ Λόγου· χαῖρε πανθαύμαστε,
πανθαύμαστε· πάντων πρὸς Θεὸν ἐσὺ ποὺ εἶσαι τὸ ὄστρακο ἀπ᾿ τὸ ὁποῖο προῆλθε
καταλλαγή, τῶν μακαριζόντων σε, τὸ θεῖο μαργαριτάρι. Θεοτόκε, ἐσὺ
Θεοτόκε ἑκάστοτε. συμφιλιώνεις μὲ τὸ Θεὸ ὅλους αὐτοὺς ποὺ
ἀδιάκοπα μὲ ὕμνους σὲ ἐγκωμιάζουν.
ᾨδὴ ς´. Ὁ Εἱρμός.
ᾨδὴ 6η.
» Τὴν θείαν ταύτην καὶ πάντιμον,
τελοῦντες Τὴν θεία αὐτὴ καὶ ἰδιαίτερα ἄξια τιμῆς ἑορτὴ
» ἑορτὴν οἱ θεόφρονες, τῆς τῆς Θεομήτορος τελοῦντες οἱ θεόφρονες, ἐλᾶτε
Θεομήτορος, δεῦτε νὰ κτυπήσουμε τὰ χέρια ἀπὸ χαρά, δοξάζοντας
» τὰς χεῖρας κροτήσωμεν, τὸν ἐξ τὸ Θεὸ ποὺ γεννήθηκε ἀπ᾿ αὐτήν.
αὐτῆς τεχθέν-
» τα Θεὸν δοξάζοντες. (δὶς) Χαῖρε Πανάχραντε, γιατὶ ἀναδείχτηκες τὸ
ἀμόλυντο νυφικὸ δωμάτιο τοῦ Θεοῦ Λόγου καὶ
ἔγινες ἡ αἰτία τῆς θέωσης ὅλων μας, τὸ
Παστὰς τοῦ Λόγου ἀμόλυντε, κήρυγμα τῶν Προφητῶν καὶ τὸ σεμνὸ στολίδι
αἰτία τῆς τῶν πάντων θεώσεως, τῶν Ἀποστόλων.
χαῖρε Πανάχραντε, τῶν Προφητῶν
περιήχημα· χαῖρε τῶν Ἀποστόλων Ἀπὸ σένα ἔσταξε ἡ δροσιὰ (ὁ Χριστὸς), ἡ ὁποία
τὸ ἐγκαλλώπισμα. ἔσβησε τὴ φλόγα τῆς πολυθεΐας καὶ
εἰδωλολατρίας· γιὰ τοῦτο καὶ σοῦ φωνάζουμε
Ἐκ σοῦ ἡ δρόσος ἀπέσταξε, δυνατά· χαῖρε, Παρθένε, ἐσὺ ποὺ εἶσαι ὁ πόκος
φλογμὸν πολυθεΐας ἡ λύσασα· ὅθεν (τὸ μαλλὶ) τὸν ὁποῖο μὲ θαῦμα προεῖδε ὁ
βοῶμέν σοι· Χαῖρε ὁ πόκος ὁ Γεδεών.
ἔνδροσος, ὃν Γεδεὼν Παρθένε
προεθεάσατο. Δόξα στὸν Πατέρα...
Καὶ νῦν.
Εἶτα τὸ Κοντάκιον δίχορον ἀργῶς. Ἔπειτα ψάλλεται τὸ Κοντάκιο κι ἀπὸ τοὺς δύο
χοροὺς τῶν ψαλτῶν σὲ μέλος ἀργό.
Ἦχος πλ. δ´. Αὐτόμελον.
Σ᾿ ἐσένα τὴν Ὑπέρμαχο Στρατηγὸ ἀποδίδει ἡ
Τῇ Ὑπερμάχῳ στρατηγῷ τὰ Πόλη σου τὴ νίκη καὶ σοῦ ἐκφράζει Θεοτόκε τὶς
νικητήρια, θερμὲς εὐχαριστίες ποὺ λυτρώθηκε ἀπὸ τὶς
Ὡς λυτρωθεῖσα τῶν δεινῶν συμφορές. Ἀλλὰ ἐσύ, ποὺ ἡ δύναμή σου εἶναι
εὐχαριστήρια, ἀκατανίκητη, σῶσε με κι ἐμένα ἀπὸ κάθε
Ἀναγράφω σοι ἡ Πόλις σου εἴδους κινδύνων γιὰ νὰ σοῦ φωνάζω δυνατά·
Θεοτόκε. χαῖρε Νύμφη ἀνύμφευτε.
Ἀλλ᾿ ὡς ἔχουσα τὸ κράτος
ἀπροσμάχητον,
Ἐκ παντοίων με κινδύνων
ἐλευθέρωσον,
Ἵνα κράζω σοι· Χαῖρε, Νύμφη
ἀνύμφευτε.
Ὁ Ἱερεὺς ἱστάμενος εἰς τὸν σωλέα Στὴ συνέχεια ὁ Ἱερέας ἀπαγγέλλει μὲ μέλος τὴν
πρὸ τῆς εἰκόνος τῆς Θεοτόκου, πρώτη Στάση τῶν Χαιρετισμῶν·
ἀπαγγέλλει ἐμμελῶς τὴν Α´ Στάσιν
τῶν «Χαιρετισμῶν».
ΣΤΑΣΗ ΠΡΩΤΗ
Χαῖρε, τοῦ πεσόντος Ἀδὰμ ἡ Χαῖρε ἐσὺ ποὺ ἔκανες νὰ σηκωθεῖ ὁ πεσμένος
ἀνάκλησις· χαῖρε, τῶν δακρύων Ἀδάμ· χαῖρε ἐσὺ ποὺ ἔγινες ἡ λύτρωση τῶν
τῆς Εὔας ἡ λύτρωσις. δακρύων τῆς Εὔας.
Χαῖρε, ὅτι ὑπάρχεις Βασιλέως Χαῖρε ἐσὺ ποὺ ἔγινες ὁ θρόνος τοῦ Βασιλιᾶ
καθέδρα· χαῖρε, ὅτι βαστάζεις τὸν (Χριστοῦ)· χαῖρε γιατὶ βαστάζεις (στὴν ἀγκάλη
βαστάζοντα πάντα. σου) Ἐκεῖνον ποὺ βαστάζει τὰ πάντα.
Χαῖρε, ἀστήρ ἐμφαίνων τὸν Ἥλιον· Χαῖρε ἀστέρι ποὺ προμηνύεις τὸν Ἥλιο, χαῖρε
χαῖρε, γαστὴρ ἐνθέου σαρκώσεως. κοιλία τῆς θεϊκῆς (τοῦ Λόγου) σαρκώσεως.
Χαῖρε, δι᾿ ἧς νεουργεῖται ἡ κτίσις· Χαῖρε ἐσὺ μὲ τὴν ὁποία γίνεται καινούρια ἡ
χαῖρε, δι᾿ ἧς βρεφουργεῖται ὁ κτίση· χαῖρε ἐσὺ μὲ τὴν ὁποία γίνεται βρέφος ὁ
Κτίστης. Κτίστης.
Χαῖρε, τὸ Φῶς ἀῤῥήτως Χαῖρε ἐσὺ ποὺ ξεπερνᾶς τὴ γνώση τῶν σοφῶν·
γεννήσασα· χαῖρε, τὸ πῶς, μηδένα χαῖρε ἐσὺ ποὺ διαφωτίζεις τὴ διάνοια τῶν
διδάξασα. πιστῶν.
Χαῖρε, Θεοῦ πρὸς θνητοὺς εὐδοκία· Ἔχοντας μέσα του ζάλη ἀπὸ λογισμοὺς
χαῖρε, θνητῶν πρὸς Θεὸν ἀμφιβολίας, ὁ δίκαιος Ἰωσὴφ ταράχτηκε, κι ἐνῶ
παῤῥησία. σὲ θεωροῦσε ἄγαμη (Παρθένο), τώρα σὲ
ὑποπτευόταν γιὰ παράνομες σχέσεις, Ἄμεμπτε·
Χαῖρε, Νύμφη ἀνύμφευτε. Σὰν πληροφορήθηκε ὅμως ὅτι ἡ σύλληψη
προερχόταν ἀπὸ τὸ Ἅγιο Πνεῦμα, φώναξε
Ζάλην ἔνδοθεν ἔχων, λογισμῶν Ἀλληλούϊα.
ἀμφιβόλων, ὁ σώφρων Ἰωσὴφ
ἐταράχθη, πρὸς τὴν ἄγαμόν σε Ἔπειτα ψάλλεται καὶ πάλι τὸ τροπάριο Τῇ
θεωρῶν, καὶ κλεψίγαμον ὑπονοῶν Ὑπερμάχῳ Στρατηγῷ... (σύντομο). Καὶ ἀμέσως
Ἄμεμπτε· μαθὼν δέ σου τὴν τὸ Τρισάγιο· Ἅγιος ὁ Θεός... Δόξα Πατρί. Καὶ
σύλληψιν ἐκ Πνεύματος ἁγίου, νῦν. Παναγία Τριάς... Κύριε, ἐλέησον (3 φορές).
ἔφη· Ἀλληλούϊα. Δόξα Πατρί. Καὶ νῦν. Πάτερ ἡμῶν... Ὅτι σοῦ
ἐστιν...
Εἶτα οἱ Χοροὶ ἐναλλάξ, τό· Τῇ
Ὑπερμάχῳ... (σύντομον). Ὁ Ἀναγνώστης· Ἀμήν. Καὶ διαβάζει τὸ Κοντάκιο
Τρισάγιον. Δόξα. Καὶ νῦν. Παναγία τοῦ ἁγίου Θεοδώρου.
Τριάς. Κύριε, ἐλέησον (γ´). Δόξα.
Καὶ νῦν. Πάτερ ἡμῶν. Ὅτι σοῦ Ἀφοῦ ἔβαλες μὲς στὴν καρδιά σου σὰν θώρακα
ἐστιν ἡ βασιλεία... τὴν πίστη σου στὸ Χριστό, κατενίκησες τὶς
ἐχθρικὲς (δαιμονικὲς) δυνάμεις, πολύαθλε (ἅγιε
Ὁ Ἀναγνώστης· Ἀμήν. Καὶ Θεόδωρε), καὶ σὰν ἀνίκητος στεφανώθηκες
ἀναγινώσκει τὸ Κοντάκιον τῆς αἰώνια μὲ οὐράνιο στεφάνι.
ἡμέρας, ἤτοι τὸ τοῦ ἁγίου
Θεοδώρου. Κύριε, ἐλέησέ μας (40 φορές), καὶ τὴν ἑπόμενη
Εὐχή·
Πίστιν Χριστοῦ ὡσεὶ θώρακα,
ἔνδον λαβὼν ἐν καρδίᾳ σου, τὰς Χριστὲ ὁ Θεός μας, Ἐσὺ ποὺ σὲ κάθε ὥρα καὶ σὲ
ἐναντίας δυνάμεις κατεπάτησας, κάθε στιγμὴ προσκυνεῖσαι καὶ δοξάζεσαι στὸν
Πολύαθλε, καὶ στέφει οὐρανίῳ, οὐρανὸ καὶ στὴ γῆ· ποὺ εἶσαι μακρόθυμος,
ἐστέφθης αἰωνίως, ὡς ἀήττητος. πολυέλεος καὶ πολυεύσπλαγχνος· ποὺ ἀγαπᾶς
τοὺς ἐναρέτους καὶ ἐλεεῖς τοὺς ἁμαρτωλούς·
Κύριε, ἐλέησον (μ´) καὶ τὴν Εὐχὴν ποὺ μὲ τὴν ὑπόσχεση τῶν ἀγαθῶν τῆς
ταύτην· μέλλουσας βασιλείας Σου προσκαλεῖς ὅλους
τοὺς ἀνθρώπους (στὴ μετάνοια καὶ) στὴ
Ὁ ἐν παντὶ καιρῷ, καὶ πάσῃ ὥρᾳ, σωτηρία, Ἐσὺ ὁ Ἴδιος, Κύριέ μας, δέξου καὶ τὶς
ἐν οὐρανῷ καὶ ἐπὶ γῆς δικές μας προσευχὲς ποὺ αὐτὴ τὴν ὥρα Σοῦ
προσκυνούμενος, καὶ δοξαζόμενος ἀπευθύνουμε καὶ κατεύθυνε τὴ ζωή μας ὥστε
Χριστὸς ὁ Θεός, ὁ μακρόθυμος, ὁ νὰ εἶναι σύμφωνη πρὸς τὶς ἐντολές Σου. Ἁγίασε
πολυέλεος, ὁ πολυεύσπλαγχνος, ὁ τὶς ψυχές μας, ἐξάγνισε τὰ σώματά μας,
τοὺς δικαίους ἀγαπῶν καὶ τοὺς διόρθωσε τοὺς λογισμούς μας, καθάρισε τὶς
ἁμαρτωλοὺς ἐλεῶν, ὁ πάντας σκέψεις μας, καὶ φύλαξέ μας ἀπὸ κάθε θλίψη,
καλῶν πρὸς σωτηρίαν διὰ τῆς κακὸ καὶ ὀδύνη. Περιφρούρησέ μας μὲ τοὺς
ἐπαγγελίας τῶν μελλόντων ἁγίους σου Ἀγγέλους, ὥστε διαφυλαγμένοι καὶ
ἀγαθῶν· Αὐτός, Κύριε, πρόσδεξαι καθοδηγούμενοι μὲ τὴν προστασία τους νὰ
καὶ ἡμῶν ἐν τῇ ὥρᾳ ταύτῃ τὰς φτάσουμε στὴν ἑνότητα τῆς πίστεως καὶ στὴν
ἐντεύξεις, καὶ ἴθυνον τὴν ζωὴν ἐπίγνωση τῆς ἀπρόσιτης δόξας Σου· γιατὶ
ἡμῶν πρὸς τὰς ἐντολάς σου· τὰς εἶσαι Εὐλογημένος στοὺς ἀπέραντους αἰῶνες.
ψυχὰς ἡμῶν ἁγίασον, τὰ σώματα Ἀμήν.
ἅγνισον, τοὺς λογισμοὺς
διόρθωσον, τὰς ἐννοίας κάθαρον, Κύριε, ἐλέησέ μας (3 φορές). Δόξα Πατρί. Καὶ
καὶ ῥῦσαι ἡμᾶς ἀπὸ πάσης νῦν.
θλίψεως, κακῶν καὶ ὀδύνης.
Ἐσένα ποὺ εἶσαι πιὸ τιμημένη ἀπ᾿ τὰ
Τείχισον ἡμᾶς ἁγίοις σου
Χερουβεὶμ καὶ ἀσύγκριτα πιὸ ἔνδοξη ἀπὸ τὰ
Ἀγγέλοις, ἵνα, τῇ παρεμβολῇ αὐτῶν
Σεραφείμ, ποὺ χωρὶς νὰ φθαρεῖ ἡ παρθενία σου
φρουρούμενοι, καὶ ὁδηγούμενοι,
γέννησες τὸ Θεὸ Λόγο, ποὺ εἶσαι πράγματι ἡ
καταντήσωμεν εἰς τὴν ἑνότητα τῆς
Θεοτόκος, Ἐσένα μεγαλύνουμε.
πίστεως καὶ εἰς τὴν ἐπίγνωσιν τῆς
ἀπροσίτου σου δόξης· ὅτι Στὸ ὄνομα τοῦ Κυρίου, εὐλόγησέ μας, πάτερ.
εὐλογητὸς εἶ εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν
αἰώνων. Ἀμήν. Ὁ Ἱερέας· Ὁ Θεὸς ἂς μᾶς σπλαγχνιστεῖ καὶ ἂς
μᾶς εὐλογήσει. Ἂς φανερώσει τὸ πρόσωπό του
Τό, Κύριε, ἐλέησον (γ´). Δόξα. Καὶ σὲ μᾶς κι ἂς μᾶς ἐλεήσει.
νῦν.
Ὁ Ἀναγνώστης· Κύριε, ἐλέησέ μας (3 φορές)·
Τὴν τιμιωτέραν τῶν Χερουβείμ, καὶ καὶ σῶσε μας Παναγία Παρθένε.
ἐνδοξοτέραν ἀσυγκρίτως τῶν
Σεραφείμ, τὴν ἀδιαφθόρως, Θεὸν Εὐχὴ στὴν Ὑπεραγία Θεοτόκο.
Λόγον τεκοῦσαν, τὴν ὄντως
Θεοτόκον, Σὲ μεγαλύνομεν. Ἄμωμη, ἀμόλυντη, ἀδιάφθορη, ἄχραντη, ἁγνὴ
Παρθένε, νύφη τοῦ Θεοῦ καὶ Δέσποινα. Ἐσὺ ποὺ
Ἐν ὀνόματι Κυρίου, εὐλόγησον, μὲ τὴν ὑπέρλογη γέννα σου ἕνωσες τὸ Θεὸ Λόγο
Πάτερ. μὲ τὸ ἀνθρώπινο γένος καὶ ἐπανασύνδεσες καὶ
ὕψωσες τὴν πεσμένη ἀνθρώπινη φύση μας μὲ
Ὁ Ἱερεύς· Ὁ Θεὸς οἰκτειρήσαι τὸν οὐράνιο κόσμο. Ἐσύ, ἡ μοναδικὴ ἐλπίδα
ἡμᾶς, καὶ εὐλογήσαι ἡμᾶς, τῶν ἀπελπισμένων καὶ ἡ βοήθεια ἐκείνων ποὺ
ἐπιφάναι τὸ πρόσωπον αὐτοῦ ἐφ᾿ πολεμοῦνται (ἀπ᾿ τοὺς δαίμονες), ἡ πάντα
ἡμᾶς, καὶ ἐλεήσαι ἡμᾶς. πρόθυμη στὴν προστασία ὅσων προστρέχουν
σὲ σένα, ποὺ εἶσαι τὸ καταφύγιο ὅλων τῶν
Ὁ Ἀναγνώστης· Κύριε, ἐλέησον
χριστιανῶν· μὴ μὲ περιφρονήσεις τὸν
(γ´). Καὶ σῶσον ἡμᾶς Παναγία
ἁμαρτωλό, τὸν ἀκάθαρτο, ποὺ ἐξαχρείωσα τὴν
Παρθένε.
ὕπαρξή μου μὲ αἰσχροὺς λογισμούς, λόγια καὶ
Εὐχὴ εἰς τὴν Ὑπεραγίαν Θεοτόκον. πράξεις, καὶ ὑποδουλώθηκα ἐξαιτίας τῆς
(Παύλου Μοναχοῦ, Μονῆς πνευματικῆς ἀμέλειας στὶς ἡδονὲς τῆς ζωῆς
Εὐεργέτιδος) αὐτῆς. Ἀλλὰ ἐσύ, ὡς Μητέρα τοῦ Φιλάνθρωπου
Θεοῦ μας, σπλαγχνίσου με δείχνοντας καὶ σὲ
Ἄσπιλε, ἀμόλυντε, ἄφθορε, μένα τὸν ἁμαρτωλὸ καὶ ἄσωτο τὴ φιλανθρωπία
ἄχραντε, ἁγνὴ Παρθένε, Θεόνυμφε σου, καὶ δέξου τὴ δέηση ποὺ σοῦ προσφέρουν
Δέσποινα, ἡ Θεὸν Λόγον τοῖς τὰ ἀκάθαρτα χείλη μου· καὶ χρησιμοποιώντας
ἀνθρώποις, τῇ παραδόξῳ σου τὴ μητρική σου παρρησία ἱκέτευσε θερμὰ τὸν
κυήσει, ἑνώσασα, καὶ τὴν Υἱό σου καὶ Δεσπότη μας, ν᾿ ἀνοίξει καὶ σὲ
ἀπωσθεῖσαν φύσιν τοῦ γένους μένα τὴ φιλάνθρωπη ἀγκαλιὰ τῆς ἀγάπης Του·
ἡμῶν τοῖς οὐρανίοις συνάψασα, ἡ καὶ ἀφοῦ μοῦ συγχωρέσει τὶς ἀναρίθμητες
τῶν ἀπηλπισμένων μόνη ἐλπίς, καὶ ἁμαρτίες μου, νὰ μὲ ὁδηγήσει στὴ μετάνοια καὶ
τῶν πολεμουμένων βοήθεια, ἡ νὰ μὲ ἀναδείξει πιστὸ ἐργάτη τῶν ἐντολῶν
ἑτοίμη ἀντίληψις τῶν εἰς σὲ Του. Καὶ νὰ εἶσαι, Παναγία μου, πάντοτε κοντὰ
προστρεχόντων, καὶ πάντων τῶν μου, ὡς ἐλεήμων καὶ συμπαθὴς καὶ
Χριστιανῶν τὸ καταφύγιον, μὴ σπλαγχνική, στὴν παρούσα ζωὴ ἰσχυρὴ
βδελύξῃ με τὸν ἁμαρτωλόν, τὸν προστασία καὶ βοήθειά μου, ἀποκρούοντας ὡς
ἐναγῆ, τὸν αἰσχροῖς λογισμοῖς καὶ τεῖχος τὶς ἐπιθέσεις τῶν ἐχθρῶν (τῶν
λόγοις καὶ πράξεσιν ὅλον ἐμαυτὸν δαιμόνων) καὶ καθοδηγώντας με στὴ σωτηρία·
ἀχρειώσαντα, καὶ τῇ τῶν ἡδονῶν καὶ ὅταν ἔλθει ἡ ὥρα τοῦ θανάτου μου, νὰ
τοῦ βίου ῥᾳθυμίᾳ γνώμης, δοῦλον περιφρουρεῖς τὴν ἄθλια ψυχή μου καὶ νὰ
γενόμενον. Ἀλλ᾿ ὡς τοῦ ἀποδιώκεις μακριὰ ἀπ᾿ αὐτὴ τὰ σκοτεινὰ
φιλανθρώπου Θεοῦ Μήτηρ, πρόσωπα τῶν πονηρῶν δαιμόνων. Καὶ κατὰ τὴ
φιλανθρώπως σπλαγχνίσθητι ἐπ᾿ φοβερὴ ἡμέρα τῆς Κρίσεως νὰ μὲ ἀπαλλάξεις
ἐμοὶ τῷ ἁμαρτωλῷ καὶ ἀσώτῳ, καὶ ἀπὸ τὴν καταδίκη τῆς αἰωνίας κολάσεως καὶ
δέξαι μου τὴν ἐκ ῥυπαρῶν χειλέων νὰ μὲ ἀξιώσεις νὰ κληρονομήσω καὶ
προσφερομένην σοι δέησιν, καὶ τὸν συμμετάσχω στὴν ἀνέκφραστη δόξα τοῦ Υἱοῦ
σὸν Υἱόν, καὶ ἡμῶν Δεσπότην καὶ σου καὶ Θεοῦ μας. Αὐτῆς τῆς δόξας μακάρι κι
Κύριον, τῇ μητρικῇ σου παῤῥησίᾳ ἐγὼ νὰ γίνω κληρονόμος μὲ τὴ μεσιτεία καὶ τὴ
χρωμένη, δυσώπησον, ἵνα ἀνοίξῃ βοήθειά σου Δέσποινα· ἀλλὰ καὶ μὲ τὴ χάρη καὶ
κἀμοὶ τὰ φιλάνθρωπα σπλάγχνα τὴ φιλανθρωπία τοῦ Κυρίου καὶ Θεοῦ καὶ
τῆς αὑτοῦ ἀγαθότητος, καί, Σωτήρα μας Ἰησοῦ Χριστοῦ, στὸν Ὁποῖο ἀνήκει
παριδών μου τὰ ἀναρίθμητα ὅλη ἡ δόξα καὶ ἡ τιμὴ καὶ ἡ προσκύνηση, καθὼς
πταίσματα, ἐπιστρέψῃ με πρὸς καὶ στὸν ἄναρχο Πατέρα Του καὶ στὸ Πανάγιο
μετάνοιαν, καὶ τῶν αὑτοῦ ἐντολῶν καὶ ἀγαθὸ καὶ ζωοποιὸ Πνεῦμα Του, τώρα καὶ
ἐργάτην δόκιμον ἀναδείξῃ με. Καὶ σὲ κάθε στιγμὴ καὶ στοὺς ἀπέραντους αἰῶνες.
πάρεσό μοι ἀεὶ ὡς ἐλεήμων, καὶ Ἀμήν.
συμπαθής, καὶ φιλάγαθος, ἐν μὲν
τῷ παρόντι βίῳ, θερμὴ προστάτις Εὐχὴ στὸν Κύριό μας Ἰησοῦ Χριστό.
καὶ βοηθός, τὰς τῶν ἐναντίων
Καὶ δῶσε μας, Κύριε, τώρα ποὺ πρόκειται νὰ
ἐφόδους ἀποτειχίζουσα, καὶ πρὸς
κοιμηθοῦμε, ἀνάπαυση στὸ σῶμα καὶ στὴν
σωτηρίαν καθοδηγοῦσά με, καὶ ἐν
ψυχή μας· καὶ διαφύλαξέ μας ἀπὸ τὸν σκοτεινὸ
τῷ καιρῷ τῆς ἐξόδου μου, τὴν
ὕπνο τῆς ἁμαρτίας κι ἀπὸ κάθε σκοτεινὴ καὶ
ἀθλίαν μου ψυχὴν περιέπουσα, καὶ
νυκτερινὴ ἡδονὴ ποὺ διεγείρει τὰ πάθη μας.
τὰς σκοτεινὰς ὄψεις τῶν πονηρῶν
Παῦσε τὶς ὁρμὲς τῶν παθῶν, σβῆσε τὰ πύρινα
δαιμόνων πόῤῥω αὐτῆς
βέλη (τοὺς πειρασμοὺς) ποὺ τοξεύει μὲ
ἀπελαύνουσα· ἐν δὲ τῇ φοβερᾷ
δολιότητα ἐναντίον μας ὁ πονηρός. Κατάστειλε
ἡμέρᾳ τῆς κρίσεως, τῆς αἰωνίου με
τὶς σαρκικὲς ὁρμές μας καὶ ἀποκοίμησε κάθε
ῥυομένη κολάσεως, καὶ τῆς
γήινη καὶ ὑλικὴ (μάταιη) ἐπιθυμία μας. Δώρισέ
ἀποῤῥήτου δόξης τοῦ σοῦ Υἱοῦ καὶ
μας, Θεέ μας, ἄγρυπνο νοῦ, καθαρὸ λογισμό,
Θεοῦ ἡμῶν κληρονόμον με
καρδιὰ προσεκτική, ὕπνο ἐλαφρό, ἀπαλλαγμένο
ἀποδεικνύουσα. Ἧς καὶ τύχοιμι,
ἀπὸ κάθε δαιμονικὴ φαντασία. Μὲ προθυμία νὰ
Δέσποινά μου, ὑπεραγία Θεοτόκε,
σηκωθοῦμε ὅταν ἔλθει ἡ ὥρα τῆς προσευχῆς,
διὰ τῆς σῆς μεσιτείας καὶ
στηριγμένοι στὶς ἐντολές Σου καὶ ἔχοντας
ἀντιλήψεως· χάριτι καὶ
σταθερὴ μέσα μας τὴν ἐνθύμηση τῶν
φιλανθρωπίᾳ, τοῦ μονογενοῦς σου
προσταγμάτων Σου. Χάρισέ μας τὴν
Υἱοῦ, τοῦ Κυρίου καὶ Θεοῦ, καὶ
ὁλοπρόθυμη διάθεση τῆς ὁλονύχτιας
Σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ. ᾯ
δοξολογίας Σου, γιὰ νὰ ὑμνοῦμε καὶ εὐλογοῦμε
πρέπει πᾶσα δόξα, τιμὴ καὶ
καὶ δοξάζουμε τὸ ἀξιότιμο καὶ μεγαλόπρεπο
προσκύνησις, σὺν τῷ ἀνάρχῳ
ὄνομά Σου, τοῦ Πατέρα καὶ τοῦ Υἱοῦ καὶ τοῦ
αὐτοῦ Πατρὶ καὶ τῷ παναγίῳ καὶ
Ἁγίου Πνεύματος, τώρα καὶ σὲ κάθε στιγμὴ καὶ
ἀγαθῷ καὶ ζωοποιῷ αὐτοῦ
στοὺς ἀπέραντους αἰῶνες. Ἀμήν.
Πνεύματι, νῦν καὶ ἀεὶ καὶ εἰς τοὺς
αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν. Καὶ τὰ ἑπόμενα τροπάρια·
Εὐχὴ εἰς τὸν Κύριον ἡμῶν Ἰησοῦν Ὑπερένδοξη, Ἀειπάρθενη, εὐλογημένη Θεοτόκε
Χριστόν. μετάφερε τὴν προσευχὴ μας στὸν Υἱό σου καὶ
(Ἀντιόχου Μοναχοῦ, τοῦ Θεό μας καὶ ζήτησέ Του νὰ σώσει μὲ τὶς δικές
Πανδέκτου) σου πρεσβεῖες τὶς ψυχές μας.
Καὶ δὸς ἡμῖν, Δέσποτα, πρὸς ὕπνον Ἡ ἐλπίδα μου εἶναι ὁ Πατέρας, καταφυγή μου ὁ
ἀπιοῦσιν, ἀνάπαυσιν σώματος καὶ Υἱός, σκέπη (προστασία) μου τὸ Ἅγιο Πνεῦμα.
ψυχῆς· καὶ διαφύλαξον ἡμᾶς ἀπὸ Δόξα σ᾿ Ἐσένα Πανάγιε Τριαδικὲ Θεέ μας.
τοῦ ζοφεροῦ ὕπνου τῆς ἁμαρτίας,
καὶ ἀπὸ πάσης σκοτεινῆς καὶ Ὅλη τὴν ἐλπίδα μου σ᾿ ἐσένα ἐμπιστεύομαι,
νυκτερινῆς ἡδυπαθείας. Παῦσον Μητέρα τοῦ Θεοῦ, φύλαξέ με κάτω ἀπὸ τὴ
τὰς ὁρμὰς τῶν παθῶν, σβέσον τὰ σκέπη (προστασία) σου.
πεπυρωμένα βέλη τοῦ πονηροῦ, τὰ
Τὴν Παρασκευὴ τῆς 1ης Ἑβδομάδας τῆς Μεγ.
καθ᾿ ἡμῶν δολίως κινούμενα· τὰς
Σαρακοστῆς διαβάζεται ἀπὸ τὸν Ἱερέα τὸ
τῆς σαρκὸς ἡμῶν ἐπαναστάσεις
Εὐαγγέλιο τῆς Παννυχίδος·
κατάστειλον, καὶ πᾶν γεῶδες καὶ
ὑλικὸν ἡμῶν φρόνημα κοίμησον. Εἶπε ὁ Κύριος στοὺς μαθητές Του· Ἐγὼ εἶμαι ἡ
Καὶ δώρησαι ἡμῖν, ὁ Θεός, ἀληθινὴ κληματαριὰ καὶ ὁ Πατέρας μου ὁ
γρήγορον νοῦν, σώφρονα λογισμόν, γεωργός. Ὅποιο κλῆμα, ποὺ βρίσκεται σὲ μένα,
καρδίαν νήφουσαν, ὕπνον ἐλαφρόν, δὲν καρποφορεῖ, τὸ κόβει, καὶ κάθε κλῆμα
καὶ πάσης σατανικῆς φαντασίας καρποφόρο τὸ καθαρίζει, γιὰ νὰ φέρει
ἀπηλλαγμένον. Διανάστησον δὲ περισσότερο καρπό. Ἤδη ἐσεῖς εἶστε καθαροί,
ἡμᾶς ἐν τῷ καιρῷ τῆς προσευχῆς, ἕνεκα τοῦ λόγου τὸν ὁποῖο σᾶς κήρυξα. Μείνετε
ἐστηριγμένους ἐν ταῖς ἐντολαῖς ἑνωμένοι μαζί μου καὶ θὰ εἶμαι κι Ἐγὼ μαζί
σου, καὶ τὴν μνήμην τῶν σῶν σας. Καθὼς τὸ κλῆμα δὲν μπορεῖ νὰ φέρει
κριμάτων ἐν ἑαυτοῖς καρπὸ μόνο του, ἐὰν δὲν μένει στὸ ἀμπέλι, ἔτσι
ἀπαράθραυστον ἔχοντας. οὔτε ἐσεῖς, ἐὰν δὲν μένετε ἑνωμένοι μ᾿ Ἐμένα.
Παννύχιον ἡμῖν τὴν σὴν Ἐγὼ εἶμαι τὸ ἀμπέλι, ἐσεῖς τὰ κλήματα.
δοξολογίαν χάρισαι εἰς τὸ ὑμνεῖν, Ἐκεῖνος ποὺ μένει ἑνωμένος μ᾿ ἐμένα, ὅπως κι
καὶ εὐλογεῖν, καὶ δοξάζειν τὸ Ἐγὼ μ᾿ ἐκεῖνον, αὐτὸς φέρει πολὺ καρπό, γιατὶ
πάντιμον καὶ μεγαλοπρεπὲς ὄνομά χωρὶς Ἐμένα δὲν μπορεῖτε νὰ κάνετε τίποτε.
σου, τοῦ Πατρὸς καὶ τοῦ Υἱοῦ καὶ Ὅποιος δὲ μένει ἑνωμένος μ᾿ Ἐμένα πετιέται
τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, νῦν καὶ ἀεὶ ἔξω, ὅπως τὸ κλῆμα, καὶ ξεραίνεται καὶ τὰ
καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων. μαζεύουν καὶ τὰ ρίχνουν στὴ φωτιὰ καὶ
Ἀμήν. καίγονται. Ἐὰν μένετε ἑνωμένοι μ᾿ Ἐμένα, καὶ
τὰ λόγια μου μένουν μέσα σας, ζητῆστε ὅ,τι
Καὶ πάλιν.
θέλετε καὶ θὰ γίνει σ᾿ ἐσᾶς.
Ὑπερένδοξε, ἀειπάρθενε,
Καὶ ὁ Ἱερέας ἀμέσως κάνει τὴν Ἀπόλυση·
εὐλογημένη Θεοτόκε, προσάγαγε
τὴν ἡμετέραν προσευχὴν τῷ Υἱῷ Δόξα σ᾿ Ἐσένα Θεέ μας, ποὺ εἶσαι ἡ ἐλπίδα
σου καὶ Θεῷ ἡμῶν, καὶ αἴτησαι, μας, δόξα σ᾿ Ἐσένα. Χριστέ, ἀληθινὲ Θεέ μας,
ἵνα σώσῃ διὰ σοῦ τὰς ψυχὰς ἡμῶν. μὲ τὶς πρεσβεῖες τῆς πανάχραντης καὶ
πανάμωμης ἁγίας Μητέρας Σου· (μὲ τὶς
(Εὐχὴ τοῦ Ἁγίου Ἰωαννικίου).
πρεσβεῖες) τῶν ἁγίων ἐνδόξων καὶ ξακουστῶν
Ἡ ἐλπίς μου ὁ Πατήρ, καταφυγή ἀποστόλων· τῶν ἐνδόξως θριαμβευσάντων
μου ὁ Υἱός, σκέπη μου τὸ Πνεῦμα μαρτύρων· τῶν ὁσίων καὶ θεοφόρων πατέρων
τὸ Ἅγιον, Τριὰς ἁγία, δόξα σοι. μας· τοῦ ἁγίου... (τοῦ Ναοῦ)· τῶν ἁγίων καὶ
δικαίων προγόνων (τοῦ Κυρίου) Ἰωακεὶμ καὶ
Τὴν πᾶσαν ἐλπίδα μου εἰς σὲ Ἄννας· τοῦ ἁγίου... (τῆς ἡμέρας), τοῦ ὁποίου
ἀνατίθημι, Μῆτερ τοῦ Θεοῦ· ἑορτάζουμε τὴ μνήμη, καὶ (μὲ τὶς πρεσβεῖες)
φύλαξόν με ὑπὸ τὴν σκέπην σου. ὅλων σου τῶν ἁγίων, ἂς μᾶς ἐλεήσεις κι ἂς
σώσεις τὶς ψυχές μας, γιατὶ εἶσαι ἀγαθὸς καὶ
Τὴν Παρασκευὴ τῆς Α´ Ἑβδομάδος φιλάνθρωπος καὶ ἐλεήμονας Θεός. Ἀμήν.
τῶν Νηστειῶν ἀναγινώσκεται ὑπὸ
τοῦ Ἱερέως τὸ Εὐαγγέλιον τῆς
Παννυχίδος (Ἰωάν. 15, 1-7)·
Εἶτα ὁ Ἱερεὺς λέγει Καὶ συνεχίζει ὁ Ἱερέας ἐνῶ ἐμεῖς λέμε συνεχῶς
(ἀποκρινομένων ἡμῶν τό· Κύριε, τὸ Κύριε, ἐλέησέ μας.
ἐλέησον, συνεχῶς).
Ἂς προσευχηθοῦμε γιὰ τὴν εἰρήνη τοῦ κόσμου.
Εὐξώμεθα ὑπὲρ εἰρήνης τοῦ
κόσμου. Γιὰ τοὺς εὐσεβεῖς καὶ ὀρθοδόξους χριστιανούς.
Ὑπὲρ τῶν εὐσεβῶν καὶ ὀρθοδόξων Γιὰ τὸν Ἀρχιεπίσκοπό μας (...) κι ὅλη τὴν
Χριστιανῶν. ἀδελφότητά μας ποὺ εἶναι ἑνωμένη με τὴν ἴδια
πίστη στὸ Χριστό.
Ὑπὲρ τοῦ Ἀρχιεπισκόπου ἡμῶν
(δεῖνος) καὶ πάσης τῆς ἐν Χριστῷ Γιὰ τὸ εὐσεβὲς ἔθνος μας καὶ γιὰ τὶς ἀρχὲς καὶ
ἡμῶν ἀδελφότητος. ἐξουσίες ποὺ τὸ διοικοῦν.
Ὑπὲρ τοῦ εὐσεβοῦς ἡμῶν Ἔθνους Γιὰ τὴν πρόοδο καὶ ἐνίσχυση τοῦ φιλόχριστου
πάσης ἀρχῆς καὶ ἐξουσίας ἐν στρατοῦ μας.
αὐτῷ.
Γιὰ τοὺς ἀπόντες πατέρες καὶ ἀδελφούς μας.
Ὑπὲρ εὐοδώσεως καὶ ἐνισχύσεως
τοῦ φιλοχρίστου στρατοῦ. Γιὰ ὅσους μᾶς εὐεργετοῦν καὶ ὅσους μᾶς
ὑπηρετοῦν.
Ὑπὲρ τῶν ἀπολειφθέντων πατέρων
καὶ ἀδελφῶν ἡμῶν. Γιὰ ὅσους μᾶς μισοῦν κι ὅσους μᾶς ἀγαποῦν.
Ὑπὲρ τῶν διακονούντων καὶ Γιὰ ὅσους ζήτησαν ἀπὸ ἐμᾶς τοὺς ἀνάξιους νὰ
διακονησάντων ἡμῖν. προσευχόμαστε γι᾿ αὐτούς.
Τὴν ὡραιότητα τῆς παρθενίας σου, Ὁ Ἱερέας· Μὲ τὶς εὐχὲς τῶν ἁγίων Πατέρων
καὶ τὸ ὑπέρλαμπρον τὸ τῆς μας, Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ, ὁ Θεός μας, ἐλέησέ
ἁγνείας σου, ὁ Γαβριὴλ μας. Ἀμήν.
καταπλαγείς, ἐβόα σοι Θεοτόκε,
ποῖόν σοι ἐγκώμιον, προσαγάγω
ἐπάξιον; τί δὲ ὀνομάσω σε; ἀπορῶ
καὶ ἐξίσταμαι. Διὸ ὡς προσετάγην
βοῶ σοι· Χαῖρε, ἡ Κεχαριτωμένη.
Ὁ Ἱερεύς· Δι᾿ εὐχῶν τῶν ἁγίων
Πατέρων ἡμῶν, Κύριε Ἰησοῦ
Χριστέ, ὁ Θεός, ἐλέησον ἡμᾶς.
Ἀμήν.
Β´ Β´
Χαῖρε, ὅτι τὰ οὐράνια Χαῖρε ἐσὺ ποὺ εἶσαι τὸ ἀσίγητο στόμα τῶν
συναγάλλεται τῇ γῇ· χαῖρε, ὅτι τὰ Ἀποστόλων· χαῖρε ἐσὺ ποὺ εἶσαι τὸ
ἐπίγεια συγχορεύει οὐρανοῖς. ἀκατάβλητο θάρρος τῶν ἀθλοφόρων μαρτύρων.
Χαῖρε, ἀστέρος ἀδύτου Μήτηρ· Χαῖρε, ἐσὺ ποὺ ἔσβησες τὸ καμίνι τῆς πλάνης·
χαῖρε, αὐγὴ μυστικῆς ἡμέρας. χαῖρε ἐσὺ ποὺ φωτίζεις τοὺς λάτρεις τῆς
Παναγίας Τριάδος.
Χαῖρε, τῆς ἀπάτης τὴν κάμινον
σβέσασα· χαῖρε, τῆς Τριάδος τοὺς Χαῖρε, ἐσὺ ποὺ ἔδιωξες ἀπὸ τὴν ἐξουσία του
μύστας φωτίζουσα. τὸν ἀπάνθρωπο τύραννο (τὸν διάβολο)· χαῖρε,
ἐσὺ ποὺ μᾶς ἔδειξες τὸν φιλάνθρωπο Χριστό.
Χαῖρε, τύραννον ἀπάνθρωπον
ἐκβαλοῦσα τῆς ἀρχῆς· χαῖρε, Χαῖρε, ἐσὺ ποὺ μᾶς λύτρωσες ἀπ᾿ τὴ βάρβαρη
Κύριον φιλάνθρωπον ἐπιδείξασα θρησκεία (τὴν εἰδωλολατρία)· χαῖρε ἐσὺ ποὺ
Χριστόν. μᾶς ἔσωσες ἀπὸ τὸ βόρβορο τῶν ἁμαρτωλῶν
ἔργων.
Χαῖρε, ἡ τῆς βαρβάρου λυτρουμένη
θρησκείας· χαῖρε, ἡ τοῦ βορβόρου Χαῖρε, ἐσὺ ποὺ ἔπαυσες τὴν προσκύνηση τῆς
ῥυομένη τῶν ἔργων. φωτιᾶς (τὴν πυρολατρία)· χαῖρε ἐσὺ ποὺ
λυτρώνεις ἀπ᾿ τὴ φλόγα τῶν παθῶν.
Χαῖρε, πυρὸς προσκύνησιν
παύσασα· χαῖρε, φλογὸς παθῶν Χαῖρε ἐσὺ ποὺ ὁδηγεῖς τοὺς πιστοὺς στὴ
ἀπαλλάττουσα. σωφροσύνη, χαῖρε ὅλων τῶν γενεῶν ἡ
εὐφροσύνη.
Χαῖρε, πιστῶν ὁδηγὲ σωφροσύνης·
χαῖρε, πασῶν γενεῶν εὐφροσύνη. Χαῖρε Νύμφη, ἀνύμφευτε.
Γ´ Γ´
Χαῖρε, σοφίας Θεοῦ δοχεῖον· χαῖρε, Χαῖρε, ἐσὺ ποὺ ἀποδείχνεις ἄσοφους τοὺς
προνοίας αὐτοῦ ταμεῖον. φιλοσόφους· χαῖρε, ἐσὺ ποὺ ἐλέγχεις ὡς
ἄμυαλους τοὺς τεχνολόγους.
Χαῖρε, φιλοσόφους ἀσόφους
δεικνύουσα· χαῖρε, τεχνολόγους Χαῖρε, γιατὶ μὲ σένα ἀποδείχτηκαν ἀνόητοι οἱ
ἀλόγους ἐλέγχουσα. διαβόητοι συζητητές· χαῖρε, γιατὶ μὲ σένα
ἐξαφανίστηκαν οἱ μυθοπλάστες.
Χαῖρε, ὅτι ἐμωράνθησαν οἱ δεινοὶ
συζητηταί· χαῖρε, ὅτι ἐμαράνθησαν Χαῖρε, ἐσὺ ποὺ διαλύεις τοὺς περίπλοκους
οἱ τῶν μύθων ποιηταί. συλλογισμοὺς καὶ σοφίες τῶν Ἀθηναίων· χαῖρε,
ἐσὺ ποὺ γεμίζεις (μὲ ἀνθρώπινες ψυχὲς) τὰ
Χαῖρε, τῶν Ἀθηναίων τὰς πλοκὰς δίχτυα τῶν πνευματικῶν ψαράδων.
διασπῶσα· χαῖρε, τῶν ἁλιέων τὰς
σαγήνας πληροῦσα. Χαῖρε, ἐσὺ ποὺ ἀνασύρεις ἀπὸ τὸ βυθὸ τῆς
ἄγνοιας, χαῖρε ἐσὺ ποὺ φωτίζεις πολλοὺς μὲ
Χαῖρε, βυθοῦ ἀγνοίας ἐξέλκουσα· θεία γνώση.
χαῖρε, πολλοὺς ἐν γνώσει
φωτίζουσα. Χαῖρε, πλοῖο αὐτῶν ποὺ θέλουν νὰ σωθοῦνε,
χαῖρε, λιμάνι αὐτῶν ποὺ ταξιδεύουν στὸ
Χαῖρε, ὁλκὰς τῶν θελόντων πέλαγος τῆς ζωῆς.
σωθῆναι· χαῖρε, λιμὴν τῶν τοῦ βίου
πλωτήρων. Χαῖρε Νύμφη, ἀνύμφευτε.
Χαῖρε, Νύμφη ἀνύμφευτε. Θέλοντας νὰ σώσει τὸν κόσμο Ἐκεῖνος ποὺ γιὰ
χάρη μας τὸν κόσμησε, ἦλθε πρὸς αὐτὸν μὲ
Σῶσαι θέλων τὸν κόσμον, ὁ τῶν δική του πρωτοβουλία. Καὶ ὄντας Ποιμένας, ὡς
ὅλων Κοσμήτωρ, πρὸς τοῦτον Θεός, γιὰ χάρη μας φάνηκε ὅμοιος μὲ μᾶς
αὐτεπάγγελτος ἦλθε· καὶ ποιμὴν ἄνθρωπος, καὶ κάλεσε ἔτσι (στὴ σωτηρία) τοὺς
ὑπάρχων ὡς Θεός, δι᾿ ἡμᾶς ἐφάνη ὅμοιους μὲ Αὐτόν, ποὺ ὡς Θεὸς ἀκούει·
καθ᾿ ἡμᾶς ἄνθρωπος· ὁμοίῳ γὰρ τὸ Ἀλληλούϊα.
ὅμοιον καλέσας, ὡς Θεὸς ἀκούει·
Ἀλληλούϊα. Ἔπειτα· «Τῇ Ὑπερμάχῳ...» (σύντομο).
Τρισάγιο· «Ἅγιος ὁ Θεός...», Κοντάκιο· «Ὡς
Εἶτα, τό· Τῇ Ὑπερμάχῳ... ἀπαρχὰς τῆς φύσεως...», καὶ ὅλα ὅσα
(σύντομον). Τρισάγιον καὶ τό ἀναφέρονται τὴν πρώτη Ἑβδομάδα ἐκτὸς ἀπὸ
Κοντάκιον· Ὡς ἀπαρχὰς τῆς τὸ Εὐαγγέλιο, καὶ ἡ ἀπόλυση· «Δι᾿ εὐχῶν...»
φύσεως..., Κύριε, ἐλέησον (μ´). Ὁ ἐν (σελ. 63-81).
παντὶ καιρῷ... Ἄσπιλε ἀμόλυντε...,
Καὶ δὸς ἡμῖν Δέσποτα..., (ἄνευ
Εὐαγγελίου). Ἡ Ἀπόλυσις.
Εὐξώμεθα..., Τὴν ὡραιότητα...,
ΖΔι᾿ εὐχῶν... (σελ. 62-80).
Δ´ Δ´
Χαῖρε, ἡ στήλη τῆς παρθενίας· Χαῖρε, ἀρχὴ τῆς νοητῆς ἀνάπλασής μας, χαῖρε
χαῖρε, ἡ πύλη τῆς σωτηρίας. χορηγὲ τῆς θεϊκῆς εὐσπλαγχνίας.
Χαῖρε, ἀρχηγὲ νοητῆς ἀναπλάσεως· Χαῖρε, γιατὶ ἐσὺ ἀναγέννησες αὐτοὺς ποὺ
χαῖρε, χορηγὲ θεϊκῆς ἀγαθότητος. συνελήφθησαν αἰσχρῶς (ποὺ ἔπεσαν στὰ
δίχτυα τῆς ἁμαρτίας)· χαῖρε, γιατὶ ἐσὺ
Χαῖρε, σὺ γὰρ ἀνεγέννησας τοὺς νουθέτησες αὐτοὺς τῶν ὁποίων ὁ νοῦς εἶχε
συλληφθέντας αἰσχρῶς· χαῖρε, σὺ πλανηθεῖ.
γὰρ ἐνουθέτησας τοὺς συληθέντας
τὸν νοῦν. Χαῖρε, ἐσὺ ποὺ καταργεῖς ἐκεῖνον (τὸν διάβολο)
ποὺ ἔφθειρε τὸ μυαλό μας· χαῖρε, ἐσὺ ποὺ
Χαῖρε, ἡ τὸν φθορέα τῶν φρενῶν γέννησες τὸν σπορέα τῶν ἁγνῶν λογισμῶν.
καταργοῦσα· χαῖρε, ἡ τὸν σπορέα
τῆς ἁγνείας τεκοῦσα. Χαῖρε, δωμάτιο νυφικὸ στὸ ὁποῖο τελέστηκε ἡ
ἄσπορη νύμφευση· χαῖρε, ἐσὺ ποὺ ἑνώνεις τοὺς
Χαῖρε, παστὰς ἀσπόρου πιστοὺς μὲ τὸν Κύριο.
νυμφεύσεως· χαῖρε, πιστοὺς Κυρίῳ
ἁρμόζουσα. Χαῖρε, ἐσὺ ποὺ ἀνατρέφεις καλῶς τὶς παρθένες
(ψυχές)· χαῖρε, ἐσὺ ποὺ στολίζεις σὰν νύφες τὶς
Χαῖρε, καλὴ κουροτρόφε παρθένων· ἅγιες ψυχές.
χαῖρε, ψυχῶν νυμφοστόλε Ἁγίων.
Χαῖρε Νύμφη, ἀνύμφευτε.
Χαῖρε, Νύμφη ἀνύμφευτε.
Κάθε ὕμνος (ἀνθρώπινος) ἀποδεικνύεται
Ὕμνος ἅπας ἡττᾶται, μηδαμινός, ὅταν συγκριθεῖ μὲ τὸ πλῆθος τῆς
συνεκτείνεσθαι σπεύδων, τῷ μεγάλης Σου εὐσπλαγχνίας· γιατὶ κι ἂν ἀκόμα
πλήθει τῶν πολλῶν οἰκτιρμῶν σου· Σοῦ ἀναπέμπαμε τόσους ὕμνους ὅσους καὶ οἱ
ἰσαρίθμους γὰρ τῇ ψάμμῳ ᾠδάς, κόκκοι τῆς ἄμμου, Βασιλέα Ἅγιε, τίποτε δὲ θὰ
ἂν προσφέρωμέν σοι, Βασιλεῦ ἅγιε, κάναμε ἀντάξιο στὰ ὅσα πρόσφερες σὲ μᾶς
οὐδὲν τελοῦμεν ἄξιον, ὧν δέδωκας ποὺ σοῦ φωνάζουμε δυνατά· Ἀλληλούϊα.
ἡμῖν, τοῖς σοὶ βοῶσιν· Ἀλληλούϊα.
Σὰν λαμπάδα φωτεινή, ποὺ φάνηκες σ᾿ αὐτοὺς
ποὺ ἦσαν στὸ σκοτάδι, σὲ βλέπουμε ἁγία
Φωτοδόχον λαμπάδα, τοῖς ἐν Παρθένε· γιατὶ ἀνάβεις τὸ ἄυλο φῶς καὶ
σκότει φανεῖσαν, ὁρῶμεν τὴν ὁδηγεῖς σὲ γνώση θεϊκὴ ὅλους, φωτίζοντας μὲ
ἁγίαν Παρθένον· τὸ γὰρ ἄϋλον καθαρὸ σὰν τὴν αὐγὴ φῶς τὸ νοῦ μας καὶ
ἅπτουσα φῶς, ὁδηγεῖ πρὸς γνῶσιν τιμᾶσαι μὲ δυνατὴ φωνὴ ὡς ἑξῆς·
θεϊκὴν ἅπαντας, αὐγῇ τὸν νοῦν
φωτίζουσα, κραυγῇ δὲ τιμωμένη Χαῖρε ἀκτίνα τοῦ νοητοῦ Ἡλίου (τοῦ Χριστοῦ)·
ταῦτα· χαῖρε, οὐράνιο φῶς ποὺ ἡ λάμψη σου ποτὲ δὲ
σβήνει.
Χαῖρε, ἀκτὶς νοητοῦ Ἡλίου· χαῖρε,
βολὶς τοῦ ἀδύτου φέγγους. Χαῖρε ἀστραπὴ ποὺ καταλάμπεις τὶς ψυχές·
χαῖρε, βροντὴ ποὺ τοὺς ἐχθροὺς (τοὺς
Χαῖρε, ἀστραπὴ τὰς ψυχὰς δαίμονες) φοβερίζεις.
καταλάμπουσα· χαῖρε, ὡς βροντὴ
τοὺς ἐχθροὺς καταπλήττουσα. Χαῖρε, γιατὶ ἀνατέλλεις τὸ πλουσιότερο φῶς
(τοῦ Χριστοῦ), χαῖρε γιατὶ ἀναβλύζεις τὸν
Χαῖρε, ὅτι τὸν πολύφωτον ἀστείρευτο ποταμό.
ἀνατέλλεις φωτισμόν· χαῖρε, ὅτι
τὸν πολύῤῥητον ἀναβλύζεις Χαῖρε, ἐσὺ ποὺ εἰκονίζεις τὸν τύπο τῆς
ποταμόν. κολυμβήθρας· χαῖρε, ἐσὺ ποὺ ἀπαλείφεις τὸ
ρύπο τῆς ἁμαρτίας.
Χαῖρε, τῆς κολυμβήθρας
ζωγραφοῦσα τὸν τύπον· χαῖρε, τῆς Χαῖρε λουτήρα (λουτρὸ) ποὺ ξεπλένεις τὴ
ἁμαρτίας ἀναιροῦσα τὸν ῥύπον. συνείδηση· χαῖρε, κανάτι ποὺ κερνᾶς
ἀγαλλίαση.
Χαῖρε, λουτὴρ ἐκπλύνων
συνείδησιν· χαῖρε, κρατὴρ κιρνῶν Χαῖρε, ὀσμὴ τῆς εὐωδίας τοῦ Χριστοῦ· χαῖρε,
ἀγαλλίασιν. ζωὴ τῆς μυστικῆς τράπεζας.
Ε´ Ε´